ISI KANDUNGAN
PENGENALAN 1
PASARAN DERIVATIF 1
FUNGSI DERIVATIF 2
JENIS DERIVATIF 3
INSTRUMENT DERIVATIF 4
i. Pasaran Hadapan Dan Pasaran Akan Datang (Forward & Future) 4
ii. Opsyen (options) 5
iii. SWAP 9
KESIMPULAN 13
RUJUKAN 14
PENGENALAN
Pasaran modal di Malaysia melihat kepada pasaran aset kewangan jangka panjang yang terdiri daripada semua instrumen hutang sama ada kerajaan ataupun swasta yang mempunyai tempoh matang melebihi satu tahun dan saham-saham korporat yang tidak mempunyai tempoh matang yang tetap serta niaga hadapan komoditi (Ab. Mumin, 1999). Manakala pasaran derivatif merujuk kepada instrumen yang luas termasuk kontrak hadapan, opsyen dan swaps yang dibuat berdasarkan nilai harga dan aset pendasar. Secara umumnya, aset pendasar bagi instrumen derivatif lebih kepada komoditi ataupun aset kewangan. Pasaran derivatif juga merupakan penyelesaian kepada risiko yang terjadi disebabkan ketidaktentuan dan kemeruapan aset pendasar. Malahan derivatif juga dianggap boleh mengurangkan risiko kerana instrumen derivatif hanya bergantung kepada aset pendasar samada kewangan atau bukan kewangan. Atas permintaan ramai terutamanya dikalangan umat Islam yang berkehendakkan kepada pasaran modal yang halal serta bagi mendapat keberkatan dalam urusan perniagaan daripada Allah s.w.t, maka pasaran modal Islam dapat diwujudkan berikutan kesedaran orang ramai yang telah sedar akan kepentingan halal dan haram bagi sesuatu instrumen pasaran modal yang dibangunkan. Ini jelas menunjukkan setiap kegiatan ekonomi akan menjadi ibadat dan diberi nilai pahala jika dilakukan syarat-syarat yang telah ditetapkan baik dari segi memenuhi tuntutan aqidah, akhlak mahupun syariat (Sanep & Surtahman,2005).
Larangan terhadap aktiviti perjudian dan ketidakpastian (gharar) dalam Islam menyebabkan kontrak opsyen, hadapan dan kontrak derivatif yang lain tidak sepenuhnya diterima oleh sarjana Islam (Schoon, Dr Natalie, 2009). Oleh itu, kontrak derivatif yang mengandungi unsur ketidaktentuan dan spekulasi adalah tidak diterima dalam syariah Islam. Namun demikian, ini tidak bermakna pelabur Islam tidak mempunyai inisiatif untuk mengurangkan kemungkinan risiko yang dihadapi
PASARAN DERIVATIF
Derivatif adalah semata-mata kontrak diantara dua atau lebih pihak bagi urus niaga perdagangan produk kewangan atau alat yang diterbitkan(derived) daripada aset pendasar lain. Jenis paling biasa kontrak derivatif ialah kontrak hadapan, opsyen, dan swap. Nilainya ditentukan daripada harga komoditi atau instrument pendasar tersebut, oleh kerana ia hanyalah kontrak maka sebarang harta benda boleh menjadi aset pendasar. Aset pendasar tersebut boleh terdiri daripada sekuriti, pasaran tunai, indeks, kadar tukaran, indeks harga pengguna dan derivatif yang lain. Aset pendasar yang biasa digunakan ialah termasuk stocks, bon, barangan, mata wang, dan indeks pasaran.
Sebagai kontrak yang biasa diaplikasikan maka prestasi niaga hadapan dan opsyen merupakan instrument derivatif asas. Nilainya bergantung kepada nilai aset sandaran seperti saham biasa, bon, indeks, mata wang atau komoditi, misalnya minyak kelapa sawit mentah, getah , koko dan timah ia sering digunakan oleh pelabur untuk menguruskan risiko atau melindung nilai bagi menjaga pelaburan mereka dalam jangkaan arah pasaran niaga hadapan. Spekulator juga berurus niaga dalam pasaran niaga hadapan dan cuba mendapat keuntungan dengan membeli niaga hadapan pada harga rendah dan menjual pada harga tinggi. Spekulator penting kerana mereka memberikan kecairan dalam pasaran dan peluang untuk urus niaga berterusan.
Pasaran derivatif adalah pasaran bagi instrument kewangan yang menyediakan jaminan keselamatan pengurusan risiko dalam produk komoditi dan kewangan niaga hadapan. Ia menguruskan pendedahan terhadap turun naik pasaran opsyen, kadar faedah, stok dan indeks saham di pasaran hadapan. Contoh pasaran derivatif Malaysia adalah Bursa Derivatif Malaysia (MDEX) iaitu hasil gabungan KLOFFE dan COMMEX.
FUNGSI DERIVATIF
Pasaran derivatid melalui produk derivative didalam pengoperasian derivative berfungsi dan memberi faedah seperti berikut :
Memberi kemudahan kepada pelabur yang memerlukan alat pelaburan yang inovatif dan fleksibel yang dapat mengambil peluang-peluang dari pasaran global.
Menawarkan pulangan melebihi purata yang wajar dan perlindungan portfolio kepada pelabur.
Menawarkan kemudahan untuk aktiviti pelindungan nilai yang boleh menghasilkan pembiayaan yang cekap untuk portfolio pelaburan.
Derivatif biasanya digunakan untuk tujuan lindung nilai risiko serta boleh digunakan untuk tujuan spekulasi. Sebagai pelindung nilai ia memainkan peranan beberapa fungsi ekonomi :
Harga dalam pasaran derivatif yang tersusun menggambarkan persepsi peserta pasaran hadapan masa hadapan dan membantu tingkat harga bergerak kearah yang sepatutnya. Jadi derivatif membantu proses pemulihan harga sekarang dan harga masa hadapan.
Derivatif membantu proses pemindahan risiko daripada pihak yang menghadapi risiko kepada pihak yang suka menghadapi dengan risiko.
Pasaran masa selalunya berhubungan dengan pasaran semasa, oleh itu peningkatan pasaran hadapan akan membantu menggiatkan lagi pasaran semasa.
Perdangangan spekulatif memindahkan ke arah tempat yang lebih terkawal.
Mewujudkan aktiviti keusahawanan yang baru.
JENIS DERIVATIF
Terdapat tiga jenis derivatif. Dua jenis pertama adalah dikategorikan berdasarkan kepada kaedah bagaimana ia diperdagangankan di pasaran, manakala jenis ketiga mengikut kebiasaan ia diaplikasikan di pasaran.
Over the counter (OTC). Kontrak yang mana derivatif diperdagangankan (dengan rundingan persendirian) secara langsung diantara pihak yang terlibat, tanpa melalui ejen tukaran atau mana-mana perantara. Produk seperti swaps, forward dan exotic opsyen biasa diperdagangkan dengan cara ini.
Exchange traded derivatives (ETD). Kontrak derivatif yang diperdagangankan melalui ejen tukaran khas derivatif atau perantara. Ejen tukaran khas boleh bertindak sebagai perantara bagi kesemua urus niaga berkaitan.
Kontrak derivative biasa. Kontrak forward, kontrak hadapan, opsyen dan swap. Secara umumnya kontrak tersebut membawa maksud seperti berikut :
Kontrak forward / kontrak hadapan: kontrak untuk membeli dan menjual sesuatu asset pada satu masa hadapan.
Opsyen: kontrak yang memberikan kepada pihak berkontrak hak sama ada untuk membeli atau menjual asset pada masa hadapan.
Swaps: kontrak yang mana dua pihak bersetuju untuk bertukar aliran tunai atau pulangan. (Hailani Muji Tahir, 2009)
INSTRUMENT DERIVATIF
Pasaran Hadapan Dan Pasaran Akan Datang (Forward & Future)
Matlamat pasaran hadapan dan pasaran akan dating adalah untuk mengimbangi atau meminimumkan jumlah risiko yang bakal dihadapi oleh pihak yang terlibat dalam urus niaga hadapan atau akan datang yang melibatkan wang tunai, sekuriti dan barang-barang dagangan tertentu. Penjual dan pembeli dalam pasaran ini kebiasaanya boleh menentukan syarat-syarat dagangan sebelum tarikh penghantaran pada masa akan datang. Walau bagaimanapun wujud sedikit perbezaan antara pasaran hadapan dan pasaran akan datang. Di pasaran hadapan segala syarat kontrak atau syarat jual beli tidak seragam dan bergantung kepada persetujuan penjual dan pembeli. Sebaliknya, dalam pasaran akan datang, kontrak yang terlibat adalah seragam untuk semua dan urus niaga dibuat antara pihak yang terlibat dengan urus niaga (sama ada pembeli atau penjual) dengan bursa tukaran (futures exchange) dan bukannya sesama sendiri.
Pasaran hadapan dibolehkan oleh Syariah kerana terdapat beberapa prinsip yang ada kaitan dengan urus niaga hadapan iaitu salam, istijrar dan bai istisna). Walau bagaimanapun terdapat beberapa perbezaan pandangan mengenai barangan yang boleh diniagakan di pasaran hadapan. Bagi pasaran akan datang pula masih terdapat kekeliruan. Ada sebahagian sarjana mengatakan pasaran akan datang haram kerana jualan melibatkan barangan yang tiada di tangan, manakala ada pula yang mengatakan ia dibolehkan. Kamali (1997) sarjana masa kini berpandangan bahawa kontrak di pasaran akan datang diharuskan kerana ia bukan melibatkan perjudian, riba dan ketidaktentuan. Malah tiada sekatan yang nyata di dalam al-quran dan al-hadis tentang jualan akan datang.walau bagaimanapun, Elgari (1998) mempersoalkan kebolehgunaan instrument kewangan ini. Beliau berpandangan bahawa jika jualan masa hadapan melibatkan prinsip salam maka ia mestilah dibayar pada waktu kontrak dibuat dan bukannya pada masa akan datang. Walau bagaimanapun, Majlis Penasihat Syariah Suruhanjaya Sekuriti dalaam mesyuarat ke-11 pada 26 November 1997 telah memutuskan bahawa kontrak hadapan minyak sawit mentah diharuskan dan selaras dengan syariah.
Oleh sebab dangangan masa hadapan barangan dibenarkan oleh syariah, maka besar kemungkinan proses pengsekuritian boleh dilakukan. Malah telah ada negara Islam mewujudkan bil-bil untuk diniagakan di pasaran modal dan pasaran wang berdasarkan dagangan hadapan. Sebagai contoh, penerima jurubank adalah instrument kewangan yang diwujudkan berdasarkan urus niaga barangan. Walau bagaimanapun, disebabkan instrument kewangan yang diwujudkan itu merupakan pengsekuritian hutang maka wujud perbezaan pandangan mengenai urus niaga dalam pasaran kedua. Di Malaysia kebanyakan urus niaga berdasarkan konsep bai al-dyn dan keadaan ini tidak diterima oleh kumpulan sarjana timur tengah. Oleh sebab sekatan yang ada ini menyebabkan penggunaan instrumen kewangan ini agak terhad dan kebolehgunaanya di pasaran juga boleh dipersoalkan (Sudin Haron, n.d.)
Opsyen (options)
Kontrak opsyen merupakan suatu hak ataupun kebenaran tetapi bukan satu obligasi untuk membeli dan menjual sesuatu pada masa dan harga yang ditetapkan. "call-option" merupakan suatu kebenaran untuk membeli manakala "put option" pula merupakan suatu kebenaran untuk menjual.
Secara literal opsyen ialah pilihan atau kebebasan untuk memilih. Webster Dictionary mendefinisikan opsyen sebagai berikut:
Perlaksanaan kuasa memilih
Kuasa untuk memilih, hak membuat pilihan satu alternatif
Satu penentuan hak untuk membeli atau menjual harta, sekuriti atau komoditi tertentu pada harga dan dalam temph waktu yang ditetapkan.
Jenis pasaran hadapan
Di Malaysia, produk derivatif atau pasaran hadapan ini sudah dikendalikan oleh Bursa Malaysia sepenuhnya. Ada sembilan pasaran hadapan yang wujud di Bursa Malaysia iaitu:
KLCI (FKLI) Futures
KLCI (OKLI) Options
3 month Kuala Lumpur Interbank Offered Rate interest rate (FKB3) Futures
Crude Palm Oil (FCPO) Futures
3 Year Malaysian Goverment Securities (FMG3) Futures
5 Year Malaysian Goverment Securities (FMG5) Futures
10 Year Malaysian Goverment Securities (FMG10) Futures
Crude Palm Kerbek Oil (FPKO) Futures
Single Stock Futures (SSFS)
Ethylene OTC Futures Contract
Majlis Penasihat Syariah Suruhanjaya Sekuriti Malaysia telah mengesahkan bahawa produk pasaran hadapan berikut sebagai halal iaitu:
Kontrak Niaga Hadapan Minyak Mentah Kelapa Sawit Mentah (FCPO)
Kontrak Niaga Hadapan Minyak Isirung Kelapa Sawit Mentah
Single Stock Futures (Jika pendasarnya patuh Syariah)
Index Futures (Jika Pendasarnya patuh syariah)
Fungsi Opsyen
Opsyen mempunyai tiga fungsi iaitu lindung nilai (hedging), spekulasi dan arbitraj. Berdasarkan fungsi-fungsi ini, para peserta pasaran dikalsifikasikan kepada tiga golongan iaitu perlindung nilai, spekulator dan pengarbitraj. Lindung nilai merupakan fungsi utama opsyen sebagai instrument lindung nilai. Lindung nilai merupakan satu tindakan untuk mengurangkan atau mengelakkan daripada risiko kerugian disebabkan perubahan harga pada masa hadapan. Ini kerana perubahan harga yang sedikit sahaja boleh menjejaskan pulangan kepada para pelabur.
Spekulasi merupakan satu tindakan yang bertentangan dengan lindung nilai. In kerana lindung nilai bertujuan untuk mengurangkan risiko, sebaliknya spekulator bersedia mengambil risiko yang tinggi bagi mendapatkan pulangan yang tinggi. Spekulasi bukanlah khusus dalam opsyen mahupun derivatif, malah ia adalah unsur universal dalam dunia kewangan. Namun kerana faktor nibah yang tinggi, opsyen amat digemari para spekulator berbanding instrument lain.
Selain lindung nilai dan spekulasi, aktiviti arbitraj juga penting kepada pasaran opsyen, pengarbitraj merupakan pemain pasaran yang mempunyai objektif mengambil keuntungan daripada perbezaan harga di antara dua pasaran. Mereka akan mengawasi pergerakan harga di pasaran yang berbeza dan membeli di pasaran yang rendah kemudian menjual di pasaran yang tinggi. Di samping itu, mereka boleh juga melakukan arbitraj terhadap produk-produk yang berbeza di pasaran seperti anata pasaran tunai dan hadapan atau pasaran hadapan dan opsyen.
Faktor-faktor mempengaruhi nilai opsyen.
Premium opsyen dipengaruhi oleh beberapa faktor tertentu. Walau bagaimanapun kesan faktor-faktor ini terhadap premium opsyen mempunyai hubung kait dengan tingkat risiko sesuatu opsyen. Semakin tinggi risiko sesuatu opsyen maka makin tinggi premiumnya. Faktor-faktor tersebut ialah harga pasaran, harga laksana, tempoh opsyen, kadar faedah dan kemeruwapan saham.
Harga pasaran
Premium opsyen adalah lebih tinggi bagi saham yang berharga tinggi berbanding saham yang rendah kerana kerugian yang ditanggung lebih besar daripada saham yang rendah. Misalnya jika terdapat 20% kejatuhan harga bagi saham yang bernilai RM2, maka nilainya akan berkurangan sebanyak RM0.40 (RM2 x 20%). Manakala kejatuhan sebanyak 20% bagi saham yang bernilai RM10 ialah RM2 (RM10x20%)
Harga laksana
Kesan harga laksana terhadap premium opsyen hanya dapat dilihat apabila dibuat perbandingan dengan harga pasaran. Ini adalah kerana harga laksana dan harga pasaran menentukan kedudukan sesuatu opsyen. Jika harga saham lebih tinggi daripada harga laksana premiumnya adalah tinggi kerana opsyen panggilan berkenaan mempunyai nilai yang tinggi. Sebaliknya apabila harga saham lebih rendah daripada harga laksana premiumnya semakin berkurangan kerana nilainya juga semakin rendah.
Tempoh Kematangan
Semakin panjang tempoh masa sesuatu opsyen, semakin tinggi premium opsyen kerana tempoh masa untuk kemungkinan memperolehi keuntungan adalah lebih lama. Bagi pembeli opsyen, semakin lama tempoh opsyen, semakin besar kemungkinan harga saham melonjak naik untuk memberi keuntungan kepada mereka. Dengan itu mereka sanggup membayar premium yang tinggi kerana pulangannya adalah tinggi. Manakala bagi penjual opsyen, semakin lama opsyen itu semakin besar kemungkinan opsyen akan dilaksanakan dan mereka akan kerugian. Dengan itu mereka meminta premium yang tinggi untuk menampung kerugian yang bakal ditanggung.
Kemeruwapan saham
Apabila volatiliti saham pendasar itu lebih tinggi, maka lebih tinggilah pula nilai premium opsyen. Kemeruwapan yang tinggi menggambarkan peluang yang tinggi kepada pemegang opsyen mendapat keuntungan. Sebaliknya pula penulis opsyen mempunyai kemungkinan kerugian yang besar.
Kadar faedah
Kadar faedah yang lebih tinggi memungkinkan premium yang lebi tinggi bagi opsyen panggilan tetapi menurunkan premium opsyen jual. Pemegang opsyen panggilan merupakan pembayar (apabila opsyen dilaksanakan) manakala pemegang opsyen jual adalah penerima wang (apabila opsyen dilaksanakan). Kadar faedah yang tinggi mengurangkan nilai kini aliran tunai masa depan. Bagi pemegang opsyen penggilan hal ini akan mengurangkan pembayaran pada masa depan dan menjadikan nilai opsyen bertambah. Bagi pemegang opsyen jual pula, hal sedemikian mengurangkan penerimaan wang pada masa depan. Keadaan ini mengurangkan nilai risiko opsyen berkenaan
SWAP
Swaps boleh di defenisikan sebagai pertukaran, oleh itu kontrak boleh dilakukan apabila kedua-dua pihak bersetuju untuk menukar obligasi. Kontrak swaps juga merupakan suatu perjanjian antara 2 pihak untuk menukar suatu aliran tunai melalui satu tempoh masa pada masa akan datang. Antara kontrak swaps yang biasa dilakukan ialah swaps kadar faedah (interest rate swaps) dan Currency swaps.
Kontrak swap adalah perjanjian antara dua pihak untuk menukar aliran tunai pada suatu tempoh tertentu Secara umumnya, aset pendasar kontrak swap terdiri daripada komoditi, ekuiti dan kewangan. Kontrak swap dilakukan adalah untuk memindahkan tanggungan dan melindungi pembayaran aliran tunai yang berisiko (Hull 2003, 131). Kontrak swap membenarkan pengurangan risiko kadar harga sesuatu komoditi melalui penetapan kadar harga bagi pihak yang berkontrak. Kontrak swap tidak didagangkan di bursa, sebaliknya didagangkan atas kaunter, menyebabkan pihak yang berkontrak terdedah kepada risiko kredit (Chance & Brooks 2007, 406; Rosalan 2006, 257).
Menurut Chance (2008, 34), tujuan kontrak swap aset pendasar komoditi dimeterai adalah untuk mengunci harga sesuatu komoditi. Kontrak swap komoditi adalah kontrak yang memerlukan pihak yang berkontrak membayar berdasarkan harga sesuatu komoditi. Satu pihak membayar harga tetap manakala satu pihak lagi membayar dengan harga semasa. Struktur pembayaran yang lain juga dibenarkan. Manakala bagi aset pendasar selain komoditi seperti aset pendasar kadar faedah, pihak yang berkontrak menukar pembayaran kadar faedah tetap dengan pembayaran kadar terapung (floating). Begitu juga dengan aset pendasar ekuiti, pihak yang berkontrak menukar dua aliran pembayaran/pembiayaan yang bersandarkan kepada pencapaian sejumlah saham ataupun tanda aras/indeks saham. Diagram kontrak swap komoditi ditunjukkan dalam Rajah 1 di bawah.
Rajah 1: Kontrak swap komoditi.
Sumber: Robert W. Kolb dan James A. Overdahl, 2003, Financial derivatives. New Jersey: John Wiley dan Sons, 173.
Berdasarkan Rajah 1 di atas, seorang petani menghasilkan 200 tan beras setiap tahun. Petani tersebut ingin mengelakkan diri daripada kenaikan dan penurunan harga beras dalam pasaran semasa. Walau bagaimanapun, petani tersebut tidak ingin menggunakan kontrak hadapan kerana kurang kecairan dan ketidakpastian pada masa depan. Oleh itu, dia memasuki pasaran swap dan memeterai kontrak swap dengan pengilang. Petani tersebut bersetuju untuk menerima pembayaran tetap pada setiap tan untuk tempoh lima tahun dan berjanji untuk membayar pada harga semasa pasaran beras pada setiap tahun kepada pengilang. Setiap tahun, petani membayar harga semasa beras sebanyak 200 tan manakala pengilang membayarnya dengan harga tetap. Dengan ini petani akan menerima harga tertentu untuk tempoh lima tahun akan datang (Kolb & Overdahl 2003, 173).
Rajah 2: Kontrak swap komoditi berasaskan wa`d
Sumber: Diubahsuai daripada Asyraf Wajdi Dusuki, 2009, "Konsep dan Operasi Swap Sebagai Mekanisme Lindung Nilai dalam Institusi Kewangan Islam" (Kertas kerja Muzakarah Cendekiawan Syariah Nusantara Kali Ketiga; 25-26 Mei, Jakarta), h. 36-39.
Pada 1 Januari 2012, syarikat perladangan kelapa sawit melakukan wa d atau berjanji untuk menjalankan transaksi al-murabahah di mana syarikat akan menjual minyak sawit mentah kepada pengilang B dengan berasaskan kadar harga secara terapung (floating). Pengilang pula berjanji untuk memeterai kontrak al-murabahah di mana pengilang akan menjual semula minyak sawit mentah kepada syarikat perladangan dengan membayar harga berasaskan kadar tetap.
Untuk memastikan tiada pihak yang menarik diri daripada transaksi yang terbabit, kedua-dua pihak akan memberikan wa d. Jadi, terdapat dua wa d yang berdiri sendiri dan tidak terkait antara satu sama lain. Jika syarikat ingin membatalkan wa d tersebut, syarikat perlu membayar ganti rugi ta widh atas kerugian sebenar actual cost yang ditanggung oleh pengilang jika ada. Janji oleh kedua-dua pihak perlu dilakukan secara berasingan dan tidak terikat antara satu sama lain. Wa d ini ialah janji untuk menjual dan membeli komoditi beberapa kali sepanjang tempoh kontrak tersebut. Contohnya jika tempoh kontrak ialah enam tahun, dan pertukarannya dua kali setahun, maka setiap pihak akan memberikan wa d untuk menjual dan membeli komoditi sebanyak 12 kali setiap satu pihak (Aznan Hasan 2010, 90-91). (Nadhirah Nordin , Rahimah Embong, 2014)
Perbandingan kontrak swap konvensional dan kontrak swap patuh syariah.
Kontrak Swap Konvensional
Kontrak Swap Patuh Syariah
Kontrak berlaku pada tarikh pemeteraian kontrak, iaitu pada 1/1/2012.
Pada 1/1/2012, dua-dua pihak salah satu pihak berjanji wa d untuk melakukan kontrak pada 1/6/2012 dan kontrak sebenar hanya berlaku pada 1/6/2012.
Kontrak ini mengikat kedua-dua pihak yang berkontrak.
Janji yang diberikan hanya mengikat bagi pihak yang berjanji.
Harga telah ditetapkan pada tarikh pemeteraian kontrak pada 1/1/2012.
Harga telah ditetapkan pada tarikh pemeteraian kontrak pada 1/1/2012.
Tiada kontrak yang jelas.
Pada 1/6/2012, berlaku kontrak murabahah, iaitu syarikat menjual komoditi kepada bank dengan harga tetap dan bank membayar harga komoditi tersebut. Bank kemudiannya menjual semula komoditi tersebut dengan harga semasa dan syarikat membayar secara tunai (kontrak murabahah).
Berlaku set off antara pihak yang berkontrak.
Pada 2/6/2012, pihak yang berkontrak melakukan muqassah, iaitu penyelesaian pembayaran berasaskan nilai bersih antara pihak yang berkontrak.
KESIMPULAN
Secara kesimpulannya derivatif, seperti opsyen dan futures, dapat digunakan sebagai cara untuk lindung nilai (hedging). Opsyen (call option) dan jual (put option) yang sederhana dapat digabungkan dengan strategi menggunakan sekuriti lain sehingga menghasilkan pulangan yang
dikehendaki pelabur. Untuk mendapatkan hasil daripada lindung nilai dengan menggunakan opsyen, pelabur haruslah melihat kepada pergerakan dari aset pendasar. Opsyen digunakan oleh pemegang obligasi untuk melindungi pelaburanya di luar negeri, dan pelabur dalam negeri
merujuk kepada swap pula, isu-isu gharar timbul dalam kontrak swap yang merupakan kontrak jual beli yang boleh dilakukan pada masa hadapan, sedangkan dalam Islam, kontrak jual beli memerlukan penyerahan harga dan barang atau harga sahaja ketika kontrak dimeterai.Walau bagaimanapun, pemantauan juga perlu dilakukan oleh pihak-pihak berwajib seperti penasihat syariah. Pemantauan boleh dilakukan dengan mewajibkan pihak-pihak institusi yang menawarkan kontrak derivatif patuh syariah untuk menghantar laporan kepada pihak-pihak berkenaan secara berkala. Ini adalah untuk memastikan kontrak swap digunakan untuk tujuan lindung nilai sahaja dan bukan digunakan sebagai salah satu cara untuk mengaut keuntungan dengan melakukan aktiviti spekulasi yang melampau.
RUJUKAN
Hailani Muji Tahir, S. A. (2009). Aplikasi Fiqh Muamalat dalam Sistem Kewangan Islam. Shah Alam: Pusat Penerbit Universiti (UPENA).
Mohd Hafiz Bin Abdul Wahab, N. B. S. (n.d.). Konsep & Aplikasi Bay ' al -Urbun Dalam Sistem Pasaran Derivatif Islam.
Nadhirah Nordin , Rahimah Embong, W. S. W. H. (2014). Jurnal Islam dan Masyarakat Kontemporari, 73–85.
Sudin Haron. (n.d.). Sistem Kewangan dan Perbankan Islam. Kuala Lumpur: Kuala Lumpur Business school Sdn Bhd.
14
