Πρωτόγονοι δεσμοί - Jennifer Ashley

ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΙ ΔΕΣΜΟΙ - JENNIFER ASHLEY

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ Η Άντρεα Γκρέι είχε μόλις ακουμπήσει το μπουκάλι της μπίρας στο τραπέζι του δέκατου πέμπτου πελάτη της όταν οι πρώτοι πυροβολισμοί πέρασαν με ταχύτητα πυραύλου από την ανοιχτή πόρτα. Το μπαρ που βρισκόταν έξω από την πόλη Όστιν των Αλλόμορφων δεν είχε παράθυρα, αλλά η πόρτα ήταν πάντα ορθάνοιχτη και τώρα ένας καταιγισμός πυρών εισέβαλε ορμητικά από τη φιλόξενη είσοδο. Ξαφνικά η Άντρεα βρέθηκε πεσμένη στο πάτωμα με τους μυς ενός Αλλόμορφου να την καλύπτουν . Ήξερε ακριβώς ποιος την κάλυπτε, γνώριζε το σχήμα και την αίσθηση του ψηλού κορμιού που πίεζε την πλάτη και τους μηρούς της, παγιδεύοντάς τη με τη ρωμαλεότητά του. Προσπάθησε να ξεφύγει αλλά εκείνος ήταν αμετακίνητος. Καταραμένο αιλουροειδές. «Φύγε από πάνω μου, Σον Μορισέϊ ». Η μουσικότητα της ιρλανδικής προφοράς του γλίστρησε στο αφτί της και ένα κύμα ζέστης κατέκλυσε την κοιλιά της.» Καλύτερα να μείνεις κάτω όσο πετάνε σφαίρες στον αέρα, αγάπη μου». Ένας άγριος βρυχηθμός ακούστηκε καθώς ο Ρόναν, ο μπράβος με τη μορφή άγριας αρκούδας, τους προσπέρασε τρέχοντος κατευθυνόμενος προς την έξοδο του μπαρ. Η Άντρεα άκουσε νέους 5


πυροβολισμούς και μετά την κραυγή πόνου της αρκούδας. Οι σφαίρες θρυμμάτιοαν τα μπουκάλια που βρίσκονταν πάνω από το μπαρ και τα κομμάτια τους πέφτοντας στο πάτωμα ακούγονταν σαν νότες. Ένας νέος βρυχηθμός, αυτή τη φορά λιονταρίσιος, διαπέρασε την ατμόσφαιρα και ξαφνικά οι πυροβολισμοί σταμάτησαν. Ακούστηκε ο ήχος από λάστιχα που σπινάρουν καθώς ένα αυτοκίνητο μάρσαρε και ο ήχος έσβησε καθώς το όχημα απομακρυνόταν. Ακολούθησε απόλυτη σιωπή, την οποία ακολούθησαν σιγανοί λυγμοί, βογγητά και η θυμωμένη φωνή της Γκλόρι, θείας της Άντρεα. «Μπάσταρδοι, κρετίνοι άνθρωποι». Οι αλλόμορφοι άρχισαν να σηκώνονται, να μιλούν και να καταριούνται. «Τώρα μπορείς να σηκωθείς από πάνω μου, Σον» είπε η Άντρεα. Ο Σον παρέμεινε σκυμμένος πάνω της και η θέρμη του κορμιού του εισχώρησε στο μυαλό της Άντρεα πλημμυρίζοντάς το με αισθήσεις - δύναμη, ρωμαλεότητα, προστατευτικότητα. Είσαι ασφαλής μαζί μου, αγάπη μου, και θα είσαι για πάντα. Ο Σον στάθηκε όρθιος σηκώνοντάς την από το πάτωμα. Ο αινιγματικός Αλλόμορφος, με ύψος πάνω από 1, 90 μ. , μαύρα μαλλιά και μάτια με έντονο χρώμα, φορώντας το κολάρο των Αιλουροειδών, ήταν αυτός στον οποίο η Άντρεα χρωστούσε την ελευθερία της. Ο Σον δεν απομακρύνθηκε από κοντά της, παρέμεινε σχεδόν κολλημένος επάνω της, ώστε η θέρμη που ανέδιδε το σώμα του να την περικυκλώνει.» Χτύπησε κανείς;» φώναξε ο Σον.» Όλοι εντάξει;» Η φωνή του ήταν δυνατή και σταθερή αλλά η Άντρεα ένιωσε την αγωνία του καθώς ο Σον ήξερε ότι θα έπαιρνε το ρόλο του Φύλακα απόψε, κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να καρφώσει το σπαθί του στην καρδιά των φίλων του που αργοπέθαιναν ώστε να μετατρέψει τα σώματά τους σκόνη και να στείλει την ψυχή τους στον 6


άλλο κόσμο. Το σπαθί του Φύλακα βρισκόταν ακουμπισμένο στον τοίχο του γραφείου, στο πίσω μέρος του μπαρ, στο σημείο που το έβαζε πάντα ο Σον όταν περνούσε τη νύχτα στο μπαρ. Από τότε που η Άντρεα ξεκίνησε να δουλεύει στο μπαρ, πέρναγε τις περισσότερες νύχτες εδώ, για να την παρακολουθεί. Η Άντρεα, τις δύο εβδομάδες που έμεινε στο σπίτι δίπλα στον Σον Μορισέϊ , παρατήρησε ότι εκείνος σιχαινόταν να χρησιμοποιεί το σπαθί. Η βασική του δουλειά ήταν να επεμβαίνει όταν δεν υπήρχε πια καμιά ελπίδα. Κι αυτή ήταν μια σκοτεινή πλευρά που χρωμάτιζε όλη του τη ζωή. Δεν ήταν εμφανές σε όλους, αλλά η Άντρεα το είχε προσέξει. Η Άντρεα στεκόταν αρκετά κοντά στον Σον κι έτσι ένιωσε το σώμα του να χαλαρώνει καθώς τον διαβεβαίωναν ότι είναι όλοι τους καλά. Οι αλλόμορφοι άρχισαν να στέκονται σιγά σιγά στα πόδια τους, ήταν ταλαιπωρημένοι αλλά δεν υπήρχαν νεκροί ή τραυματίες. Στάθηκαν τυχεροί. Το πάτωμα ήταν διάσπαρτο με θρυμματισμένα γυαλιά και κομμάτια ξύλου. Το μπαρ είχε καταστραφεί ολοσχερώς και ο άνθρωπος-μπάρμαν ξεπρόβαλε τρεμάμενος κάτω από ένα τραπέζι. Ένα άγριο αιλουροειδές διασκέλισε την είσοδο και σταμάτησε δίπλα σε μια μάζα ανθρώπων που δεν είχαν τολμήσει ακόμα να σηκωθούν από το πάτωμα. Οι Αιλουροειδείς αλλόμορφοι αποτελούσαν διασταύρωση ανάμεσα στα είδη: λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, τζάγκουαρ, τσιτάχ - εξελίχθηκαν εδώ και αιώνες από τους καλύτερους του κάθε είδους. Η οικογένεια των Μορισέϊ καταγόταν κυρίως από τα λιοντάρια και το συγκεκριμένο άγριο αιλουροειδές είχε πολύ μυώδεις ώμους, λεπτό και νευρώδες σώμα και πλούσια χαίτη. Όταν σηκώθηκε στα πίσω πόδια, το κεφάλι του σχεδόν άγγιξε το ταβάνι, προτού μεταμορφωθεί στον Λίαμ Μορισέϊ , το μεγαλύτερο αδερφό του Σον. Οι αρσενικοί άνθρωποι που βρίσκονταν στα πόδια του σήκωσαν έντρομοι το βλέμμα. Καλά, τι περίμεναν οι ηλίθιοι όταν συχνάζουν σε ένα μπαρ Αλλόμορφων; Οι θαυμαστές των Αλλόμορφων 7


που τους ακολουθούσαν παντού προκαλούσαν απορία στην Άντρεα. Φορούσαν Κολάρα απομίμηση και προσποιούνταν ότι λατρεύουν οτιδήποτε αφορά τους αλλόμορφους, αλλά όταν οι αλλόμορφοι συμπεριφέρονταν ως αλλόμορφοι οι άνθρωποι έτρεμαν από το φόβο τους. Πηγαίνετε σπίτι, παιδάκια. «Σον» ακούστηκε ο Λίαμ πάνω από το πλήθος, με ερευνητικό βλέμμα. «Κανείς εδώ δεν τραυματίστηκε. Πώς είναι ο Ρόναν;» «Θα ζήσει». Ο θυμός στο πρόσωπο του Λίαμ καθρέφτιζε αυτόν του Σον.» Άνθρωποι, ένα αυτοκίνητο γεμάτο από αυτούς». Για άλλη μια φορά, αλλά δεν το είπε. «Δειλοί» είπε η Γκλόρι με περιφρόνηση. Με εξαγριωμένο βλέμμα, η πλατινέ ξανθιά βοήθησε μια αλλόμορφη γυναίκα να σηκωθεί όρθια. Το Κολάρο που φορούσε σαν αξεσουάρ στο λαιμό της η Γκλόρι έβγαζε σπίθες.» Άσε με να τους κυνηγήσω». «Ηρεμα». Η ήρεμη δύναμη στη φωνή του Λίαμ έκανε την Γκλόρι να κάνει πίσω παρά τη θέλησή της και το Κολάρο της σταμάτησε να βγάζει σπίθες. Το κολάρο του Λίαμ δεν έβγαζε καθόλου σπίθες, αν και η Άντρεα ένιωθε το θυμό που έβραζε μέσα του. Ένας από τους θαυμαστές των Αλλόμορφων σήκωσε τα χέρια του στον αέρα.» Ε, παιδιά, εμείς δεν είχαμε καμία ανάμειξη». Ο Λίαμ χαμογέλασε βεβιασμένα, αναλαμβάνοντας το ρόλο του μάνατζερ του μπαρ.» Το ξέρω, φίλε», είπε.» Λυπάμαι για τη φασαρία. Έλα πάλι αύριο, τα πρώτα ποτά θα είναι κερασμένα από μένα». Η ιρλανδική του προφορά ήταν ιδιαίτερα έντονη. Ο Λίαμ, ο αρχηγός της πόλης των Αλλόμορφων, αν και στην πιο ευγενική του εκδοχή, δεν καθησύχαζε την ανησυχία των ανθρώπων. Ο Λίαμ, εκτός από το Κολάρο που φορούσε, ήταν ολόγυμνος - ένας μεγαλόσωμος, μυώδης άνδρας που γυάλιζε από τον ιδρώτα και που, αν ήθελε, θα μπορούσε να σκοτώσει τους άνδρες που βρίσκονταν στα πόδια του με ένα μόνο χτύπημα. Όσο κι αν προσποιούνταν ότι τους άρεσε η ένταση του κινδύνου, οι θαυμαστές των Αλλόμορφων δεν 8


ήθελαν τον πραγματικό κίνδυνο. Ο Ρόναν μπήκε στο μπαρ τρεκλίζοντας, δεν είχε πια τη μορφή αρκούδας. Ο Ρόναν ήταν ακόμα πιο μεγαλόσωμος από τον Λίαμ και τον Σον, είχε σχεδόν δύο μέτρα ύψος, φαρδείς ώμους, ανοιχτό στέρνο και ήταν πολύ μυώδης. Ήταν κατάχλωμος, ο ώμος του είχε σκιστεί και ήταν καλυμμένος στο χώμα. Η Άντρεα ξέφυγε από το προστατευτικό κράτημα του Σον και πήγε προς το μέρος του.» Να πάρει, Ρόναν. Τι έκανες;» «Τη δουλειά μου». Το αίμα που έτρεχε στον κορμό του ήταν τόσο που σε έναν άνθρωπο θα είχε προκαλέσει σοκ. Ο Ρόναν έμοιαζε απλά αμήχανος. Ο Σον πλησίασε τον Ρόναν.» Πάμε πίσω, φίλε. Τώρα». «Καλά είμαι. Μια σφαίρα είναι μόνο. Ήταν δικό μου λάθος». «Μη μιλάς». Ο Σον και η Άντρεα έσυραν τον μεγαλόσωμο άντρα μέχρι την πόρτα με την επιγραφή «Δεν επιτρέπεται η είσοδος» και ο Σον τον έσπρωξε μέσα στο γραφείο. Το δωμάτιο ήταν συνηθισμένο: ένα ακατάστατο γραφείο, λίγες καρέκλες, ένα αποθηκευτικό ντουλάπι, ένας φθαρμένος καναπές κι ένα μικρό χρηματοκιβώτιο στον τοίχο, το συνδυασμό του οποίου γνώριζε μόνο ο άνθρωπος-ιδιοκτήτης του μπαρ. Η Άντρεα ήξερε πολύ καλά πως ο Λίαμ και ο Σον γνώριζαν επίσης το συνδυασμό. Το σπαθί του Φύλακα ακουμπούσε στον τοίχο και ίχνη από τη μαγεία της φυλής των Φάε έφταναν ως την Άντρεα ως την άλλη άκρη του δωματίου. Η Άντρεα δεν ήξερε αν οι καθαρόαιμοι Αλλόμορφοι-μπορούσαν να αισθανθούν τη μαγεία του σπαθιού όπως εκείνη που ήταν μισή Φάε, μισή Αλλόμορφη Λύκαινα. Ήξερε όμως ότι οι αλλόμορφοι σε αυτή την πόλη των Αλλόμορφων αντιμετώπιζαν το σπαθί και τον Σον με μια μείξη δέους με φόβο. Ο Σον έσπρωξε τον Ρόναν σε μια καρέκλα.» Κάτσε». Ο Ρόναν υπάκουσε και η ασταθής καρέκλα ράγισε από το βάρος του. Ο Ρόναν ήταν αλλόμορφη αρκούδα της φυλής των Ουρσίν, μεγαλόσωμος και με σκληρούς μύς. Τα κοντά και τραχιά μαύρα 9


μαλλιά του πάντα έμοιαζαν αχτένιστα. Δεν είχε ίχνος λίπους πάνω του. Η Άντρεα δεν ήταν συνηθισμένη να βρίσκεται κοντά σε αλλόμορφους Ουρσίν καθώς δεν είχε γνωρίσει ούτε έναν πριν μετακομίσει στο Όστιν. Στην πόλη των Αλλόμορφων που ζούσε, κοντά στο Κολοράντο Σπρινγκς, υπήρχαν μόνο Λύκοι. Ο Ρόναν ήταν τόσο καλοσυνάτος που η Άντρεα ξεπέρασε γρήγορα την αμηχανία που της προκαλούοε. «Δεν μπορώ να μείνω εδώ», διαμαρτυρήθηκε ο Ρόναν.» Τι θα γίνει αν επιστρέφουν;» «Δεν θα πας πουθενά, καλέ μου φίλε, μέχρι να σου αφαιρέσουμε τη σφαίρα. Ο Σον άρπαξε μια κουβέρτα από το φθαρμένο καναπέ και την έριξε πάνω στον Ρόναν. Στην πλειοψηφία τους οι Αλλόμορφοι δεν ήταν σεμνοί, αλλά ο Σον σκέφτηκε ότι ίσως θα έπρεπε να προστατέψει την Άντρεα από το θέαμα μιας ολόγυμνης Αρκούδας. Ο Ρόναν, κατά γενική ομολογία, ήταν «τεράστιος». «Άφησα την πόρτα αφύλαχτη μόνο για ένα λεπτό». Τα βαθιά μαύρα μάτια του Ρόναν βούρκωσαν.» Κι αν κάποιος τραυματιζόταν; Αν κάποιος είχε σκοτωθεί; Θα έφταιγα εγώ» «Κανείς δεν τραυματίστηκε εκτός από εσένα, ευαίσθητε γίγαντα». Η φωνή του Σον πήρε την τρυφερή χροιά που προκαλούσε ρίγη στην Άντρεα.» Έδιωξες τους κακούς πριν συμβεί κάτι χειρότερο». «Αν ήμουν στο πόστο μου, θα είχα μπλοκάρει την πόρτα και καμιά από τις σφαίρες δεν θα είχε περάσει μέσα».» Τότε, θα είχες γίνει σαν σουρωτήρι», είπε ο Σον.» Και θα γινόσουν σκόνη στην άκρη του σπαθιού μου. Σε συμπαθώ, Ρόναν. Δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο».» Αλήθεια;» Η Άντρεα ακούμπησε κάτω το κουτί πρώτων βοηθειών κι έκατσε στην άκρη του γραφείου ακουμπώντας το χέρι της στον άλλο ώμο του Ρόναν.» Ούτε εγώ θέλω να πάθεις κάτι». Ο Ρόναν χαλάρωσε λίγο χάρη στο άγγιγμά της - το άγγιγμα τον καθησύχαζε όπως όλους τους Αλλόμορφους, ειδικά όταν ήταν 10


τραυματισμένοι ή τρομαγμένοι. Η Άντρεα ήθελε να αγκαλιάσει τον Ρόναν, αλλά φοβήθηκε ότι μπορεί να τον πονέσει. Αντί να τον αγκαλιάσει του χάιδεψε την πλάτη προσπαθώντας να κάνει το χάδι της όσο πιο ανακουφιστικό μπορούσε. Ο Ρόναν τής χαμογέλασε αμυδρά.» Τελικά, δεν είσαι τόσο κακή, για Φάε». «Μισή Φάε». Οποιοσδήποτε άλλος ανέφερε τη Φάε καταγωγή της την εξόργιζε, αλλά με τον Ρόναν δεν ήταν παρά ένα φιλικό πείραγμα. Ο Ρόναν έσφιξε τα δάχτυλά της μέσα στην παλάμη του που έμοιαζε με πατούσα ζώου. «Αυτό θα πονέσει πολύ, μεγάλε» είπε ο Σον.» Γι' αυτό να θυμάσαι σε ποιον θα λογοδοτήσεις αν μεταμορφωθείς σε αρκούδα και μου ξεκολλήσεις το κεφάλι». «Δεν θα σου έκανα ποτέ κακό, Σον. Ακόμα κι αν δεν ήξερα ότι ο Λίαμ θα με έσφαζε αν το έκανα». «Καλό παιδί. Να το θυμάσαι αυτό. Άντρεα, κράτα τη γάζα εκεί». Η Άντρεα έβαλε τη γάζα κάτω από το τραύμα του Ρόναν σύμφωνα με τις οδηγίες του Σον. Ο Σον ψέκασε με αντιβακτηριδιακό σπρέι γύρω από την πληγή και με την αποστειρωμένη λαβίδα τράβηξε με δύναμη τη σφαίρα από τη σκισμένη σάρκα του Ρόναν. Ο Ρόναν τίναξε πίσω το κεφάλι του και βρυχήθηκε. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιώθηκαν, το στόμα και η μύτη του ενώθηκαν σε μια μακριά μουσούδα γεμάτη με κοφτερά δόντια. Το αίμα που χύθηκε από την πληγή γέμισε πρώτα τη γάζα και μετά την καθαρή πετσέτα που ο Σον είχε τοποθετήσει με πίεση πάνω στη γάζα. Τα χέρια του Ρόναν μετατράπηκαν σε πατούσες αρκούδας με νύχια κοφτερά σαν ξυράφια που έκλεισαν γύρω από τον καρπό του Σον. Ο Σον συνέχισε ατάραχος να πιέζει την πετσέτα πάνω στην πληγή.» Με το μαλακό». Ο Ρόναν πήρε το χέρι του αλλά όχι πριν τον χτυπήσει το ηλεκτρικό ρεύμα που περικύκλωσε το Κολάρο του. Ούρλιαξε από τον 11


πόνο. Γαμώτο. Η Άντρεα πετάχτηκε όρθια μην μπορώντας να αντέξει άλλο. Έσπρωξε στο πλάι τα χέρια του ξαφνιασμένου Σον και πίεσε με την παλάμη της την ανοιχτή πληγή. Ακουμπώντας πάνω στον Ρόναν, έβαλε την ανοιχτή της παλάμη στο στέρνο του. Τα θεραπευτικά νήματα σχημάτισαν σπείρα μέσα στο μυαλό της, εισχωρώντας μέσα από τα δάχτυλά της στο δέρμα του Ρόναν, στροβιλιζόμενα μέχρι που έκλεισε τα μάτια της για να διώξει τη ζαλάδα. Ένιωσε τα νήματα της μαγείας των Φάε να έρχονται προς το μέρος της από το σπαθί στην άλλη άκρη του δωματίου, σαν να έλκονταν από το θεραπευτικό της άγγιγμα. Το δέρμα του Ρόναν άρχισε να επουλώνεται κάτω από τα δάχτυλά της, ξαναποκτώντας τη σφριγηλότητά του και αφού η πληγή άρχισε να στεγνώνει, το δέρμα σιγά σιγά αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή. Μετά από λίγα λεπτά, η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της. Ο Ρόναν ανέπνεε γρήγορα αλλά αυτή τη φορά, ήταν από υγεία, καθώς το αίμα γύρω από την πληγή είχε πια ξεραθεί εντελώς. Η Άντρεα απέσυρε το χέρι της. Ο Ρόναν άγγιξε με τα δάχτυλά του το τραύμα του και το πίεσε κοιτάζοντάς το με έκπληξη.» Τι στο καλό μου έκανες, Άντι;» «Τίποτα» είπε η Άντρεα χαμηλόφωνα καθώς σηκωνόταν όρθια. «Σταματήσαμε την αιμορραγία κι εσύ αναρρώνεις πολύ γρήγορα σαν μεγάλη και δυνατή αρκούδα που είσαι». Ο Ρόναν κοιτούσε εναλλάξ τον Σον και την Άντρεα. Ο Σον ανασήκωσε τους ώμους και του χαμογέλασε αμυδρά σαν να ήξερε τι συνέβαινε, αλλά η Άντρεα είδε το θυμό να τρεμοπαίζει στα μάτια του Σον. Τι καλά, τον είχε θυμώσει. Ο Ρόναν σταμάτησε να ασχολείται με το τραύμα του. Τεντώθηκε και προσπάθησε να κουνήσει τον ώμο του.» Βάλε μου έναν επίδεσμο, Σον» είπε με τη γνωστή δυνατή του φωνή.» Πρέπει να βρω τα ρούχα μου». Ο Σον, χωρίς να μιλήσει, του έβαλε μια φρέσκια γάζα στην 12


πληγή, τη σταθεροποίησε με αποστειρωμένη ταινία και τον άφησε να φύγει. Ο Ρόναν φίλησε την Άντρεα στο κεφάλι, χτύπησε μαλακά τον Σον στους ώμους και όρμησε έξω από το γραφείο, δυνατός όπως και πριν. Η Άντρεα άρχισε να μαζεύει το κουτί πρώτων βοηθειών ενώ ο Σον δεν μιλούσε καθόλου. Όταν όμως έκλεισε το ντουλάπι, αφού είχε βάλει πίσω το κουτί πρώτων βοηθειών, τον βρήκε να στέκεται ακριβώς πίσω της, σχεδόν κολλημένο επάνω της. Της ήταν δύσκολο να αναπνεύσει ενώ εκείνος στεκόταν από πάνω της, μυρίζοντας νύχτα, μπίρα Γκίνες και αρρενωπότητα. Δεν μπορούσε να καταλάβει τον Σον Μορισέϊ , τον Αλλόμορφο που την είχε διεκδικήσει για ταίρι του, χωρίς καν να την έχει δει, όταν χρειάστηκε να μετακομίσει σε αυτή την πόλη Αλλόμορφων. Η πρόταση ζευγαρώματος σήμαινε απλά ότι ένας αρσενικός είχε εντοπίσει μια θηλυκιά ως πιθανό του ταίρι. Το ζευγάρωμα δεν θα επισημοποιούνταν μέχρι ο αρχηγός της φυλής να τους ευλογήσει κάτω από το φως του ήλιου και του φεγγαριού. Όλοι οι άλλοι αρσενικοί έπρεπε να υποχωρήσουν εκτός αν η θηλυκιά επέλεγε να απορρίψει την πρόταση ζευγαρώματος. Όταν η Άντρεα ήθελε να μετακομίσει στο Όστιν για να ζήσει με την Γκλόρι, την αδερφή της μητέρας της, ο αρχηγός της αγέλης είχε αρνηθεί να δεχτεί την Άντρεα εκτός αν της γινόταν πρόταση ζευγαρώματος. Ο αρχηγός της αγέλης είχε το δικαίωμα να απαγορεύσει την είσοδο σε οποιαδήποτε αζευγάρωτη θηλυκιά αν πίστευε ότι θα προκαλούσε διχόνοια ή και άλλα προβλήματα. Η Άντρεα που ήταν μία νόθα Λύκαινα και κατά το ήμισυ Φάε θεωρούνταν μπελάς. Όταν η μητέρα της Άντρεα, η Ντίνα, είχε μείνει έγκυος από τον εραστή της που ανήκε στην φυλή των Φάε, είχε εκ- διωχθεί από την αγέλη. Η ίδια αυτή αγέλη δεν ήθελε να δεχτεί πίσω την κατά το ήμισυ Φάε κόρη της. Όμως η Άντρεα είχε αναγκαστεί να το σκάσει από την πόλη των Αλλόμορφων στο Κολοράντο όπου ζούσε, γιατί ο γιος του αρχηγού της πόλης των Αλλόμορφων, ένας ηλίθιος που την παρενοχλούσε, είχε προσπαθήσει να 13


διεκδικήσει την Άντρεα για τον εαυτό του. Δεν φαινόταν διατεθειμένος να δεχτεί την άρνησή της. Η Γκλόρι τότε στράφηκε στον Λίαμ, τον αρχηγό της πόλης των Αλλόμορφων του Όστιν καθώς είχε το δικαίωμα να ασκήσει έφεση στην απόφαση του αρχηγού της αγέλης της να μην δεχτεί την Άντρεα. Προφαντός οι διαφωνίες ανάμεσα στον αρχηγό της αγέλης της Γκλόρι και στον Λίαμ υπήρξαν έντονες και είχαν πλέον ξεπεραστεί. Τότε ο Σον επίσπευσε τις διαδικασίες διεκδικώντας την' Άντρεα για τον εαυτό του. Η Άντρεα δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο ο Σον είχε κάνει κάτι τέτοιο, αν και ο Σον τής είχε εξηγήσει ότι το κίνητρό του ήταν να διατηρήσει την ειρήνη ανάμεσα στα είδη σε αυτή την πόλη Αλλόμορφων. Αν όμως ήταν αυτό το μόνο του κίνητρο -μια τυπική διαδικασία ώστε να ικανοποιήσει έναν πεισματάρη αρχηγό αγέλης-γιατί την κοιτούσε με αυτόν τον τρόπο; Δεν ήταν ευχαριστημένος με την απόφαση του Λίαμ να την προσλάβει ως σερβιτόρα στο μπαρ και γι' αυτόν το λόγο ο Σον έμενε στο μπαρ από το πρωί ως το βράδυ τις μέρες που δούλευε η Άντρεα. Αυτό το αιλουροειδές δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει; Ο Σον ήταν ψηλός, με γαλάζια μάτια, και το σώμα του ανέδιδε τόση θέρμη σαν να ήταν φούρνος. Στην Άντρεα άρεσε πολύ να στέκεται κοντά του - πόσο τρελό είναι αυτό; Γουστάρω ένα αναθεματισμένο αιλουροειδές. Πίστευε ότι, μετά από όσα της είχε κάνει αυτό το ενοχλητικό καθίκι ο Τζάρεντ, δεν θα ενδιαφερόταν ποτέ ξανά για κάποιον αρσενικό. Αλλά ο Σον Μορισέϊ τής έκοβε την ανάσα. Προς μεγάλη της έκπληξη, η πρόταση ζευγαρώματος του Σον είχε ξυπνήσει τα ένστικτά της και την έκανε να νιώθει και πάλι ζωντανή. Δεν πίστευε πια ότι θα ξαναένιωθε τόσο ζωντανή. «Τι θες;» ρώτησε καθώς ο Σον έμενε ασάλευτος. «Μην κάνεις την αθώα σε μένα, αγάπη μου. Τι έκανες στον Ρόναν; Είδα με τα μάτια μου την πληγή να κλείνει». Η Άντρεα είχε μάθει, για δική της προστασία, να είναι ασαφής 14


όσον αφορά το χάρισμά της αλλά καταλάβαινε ότι ο Σον δεν θα της το επέτρεπε. Αν δεν του απαντούσε μπορεί να προσπαθούσε να της το αποσπάσει αρπάζοντάς την από τους καρπούς και κολλώντας την στον τοίχο, κοιτώντας την κατάματα με αυτά τα τόσο μπλε μάτια του. 'Ενα κορίτσι μπορεί πάντα να ελπίζει. Ανάγκασε τον εαυτό της να αποφύγει το έντονο βλέμμα του, γυρίζοντας την πλάτη της- κάτι διόλου εύκολο- και άρχισε να τακτοποιεί τα ράφια του ντουλαπιού.» Είναι κάτι που κληρονόμησα από την Φάε καταγωγή μου. Φυσικά και θα ήταν από την Φάε καταγωγή μου. Από που αλλού θα μπορούσα να το έχω κληρονομήσει;» «Δεν θυμάμαι να αναφέρεις ότι έχεις θεραπευτικές δυνάμεις όταν πρωτοήρθες. Ούτε την Γκλόρι θυμάμαι να το αναφέρει». «Η Γκλόρι δεν το γνωρίζει» είπε η Άντρεα, χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει.» Αρκετά πέρασα μέχρι να πείσω την αγέλη της Γκλόρι να με δεχτεί, για να μην αναφέρω και τους δύο Αιλουροειδής που διοικούν αυτή την πόλη Αλλόμορφων. Σκέφτηκα ότι όσο λιγότερα αποκάλυπτα σχετικά με την Φάε καταγωγή μου, τόσο το καλύτερο». Ο Σον την έστρεψε προς το μέρος του. Τα μπλε μάτια του είχαν πάρει ένα αχνό γαλάζιο χρώμα, ένδειξη ότι το κυριαρχικό αρσενικό δεν ήταν ευχαριστημένο που μια κατώτερη από αυτόν Αλλόμορφη δεν του είχε αποκαλύψει τα πάντα για τον εαυτό της. Η Άντρεα όσο και αν ήθελε να στρέψει το βλέμμα της αλλού, δεν το έκανε. Ο Σον μπορεί να είναι ένα κυριαρχικό αρσενικό, αλλά και εκείνη δεν θα υποκλινόταν πειθήνια στην απόλυτη κυριαρχία αυτού του Αιλουροειδούς. «Γιατί να το κρατήσεις μυστικό;» τη ρώτησε ο Σον.» Με ένα τέτοιο χάρισμα θα μπορούσες να προσφέρεις πολλά». Η Άντρεα ξεγλίστρησε από το κράτημα του Σον και απομακρύνθηκε, πρώτον γιατί τελικά μπορούσε να του ξεφύγει και δεύτερον γιατί έτσι γλίτωσε από την καυτή λευκή ματιά του. 15


«Το χάρισμά μου δεν είναι τόσο ισχυρό. Δεν μπορώ να θεραπεύσω ασθένειες που βρίσκονται στο τελικό στάδιο ή κάτι παρόμοιο. Μπορώ να ενισχύσω το ανοσοποιητικό σύστημα, να επουλώσω πληγές και επιφανειακά τραύματα και να επισπεύσω τη διαδικασία αποκατάστασης σπασμένων οστών. Δεν θα μπορούσα, για παράδειγμα, να είχα αφαιρέσει ως διά μαγείας τη σφαίρα από τον ώμο του Ρόναν, αλλά μπορούσα να ανακουφίσω τον πόνο του και να επιταχύνω την ανάρρωσή του». «Κατά τη γνώμη σου, αυτό δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να γνωρίζουμε;» Όταν ξανακοίταξε τον Σον, τα μάτια του είχαν πάλι εκείνο το αμαρτωλό μπλε χρώμα, ίδιο με αυτό που αποκτά μια λίμνη όταν λούζει τα νερά της το φως του καλοκαιρινού ήλιου. Η στάση του σώματός του όμως δήλωνε ότι θα μπορούσε να της επιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Αν η Άντρεα δεν είχε ενδιαφερθεί για τον Σον από την πρώτη στιγμή που τον είδε, στον σταθμό λεωφορείων του Όστιν, τότε θα μπορούσε πραγματικά να την τρομοκρατήσει. Ο Σον Μορισέϊ ήταν διαφορετικός από τον γόη και εξωστρεφή Λίαμ, ο οποίος τη στιγμή που σου χαμογελούσε, εξασφάλιζε ότι θα κάνεις ακριβώς αυτό που εκείνος ήθελε. Ο Σον ήταν πιο ήσυχος, παρατηρούσε τον κόσμο και τους άλλους, περιμένοντας κάτι. Η Άντρεα δεν είχε καταλάβει τι ήταν αυτό που περίμενε ο Σον. Η απόσταση ανάμεσα στο Κολοράντο και το Κεντρικό Τέξας ήταν πραγματικά τεράστια, αλλά η Άντρεα είχε αναγκαστεί να μπει λεωφορείο, καθώς στους αλλόμορφους δεν επιτρεπόταν να ταξιδέψουν με αεροπλάνο ή να διασχίσουν τη χώρα οδηγώντας. Η Γκλόρι εμφανίστηκε στη στάση των λεωφορείων μαζί με τον Σον, τη μέρα που πήγε να παραλάβει την Άντρεα. Ψηλός, μελαχρινός και με σφριγηλό σώμα, ο Σον φορούσε τζιν παντελόνι και μέσα από το τζιν ένα ανοιχτό πουκάμισο, μπότες μηχανής και ένα δερμάτινο μπουφάν για να προστατευτεί από το κρύο του Φλεβάρη. Η Άντρεα υπέθεσε ότι ήταν η πιο πρόσφατη κατάκτηση της Γκλόρι, μέχρι τη στιγμή που η Γκλόρι έκανε τις συστάσεις. Ο Σον είχε κοιτάξει την 16


Άντρεα κατάματα και το άγριο, έντονο μπλε βλέμμα του της πήρε και το τελευταίο κομμάτι προστατευτικού μανδύα με τον οποίο είχε περιβάλει τον εαυτό της για να νιώθει ασφαλής. Θυμάται τον εαυτό της να αναρωτιέται: Άραγε είναι παντού μελαχρινός; Ο Σον, ως κυριαρχικό αρσενικό, είχε νιώσει τη δυσθυμία και την εξάντλησή της και την τράβηξε στην αγκαλιά του, γνωρίζοντας ότι χρειαζόταν το άγγιγμά του. Η αγκαλιά του μύριζε δέρμα, αρρενωπότατα, ιδρώτα , χειμωνιάτικο κρύο αέρα και η Άντρεα ήθελε να κρυφτεί μέσα στην αγκαλιά του σαν πληγωμένο κουτάβι. «Είσαι ασφαλής τώρα» της είχε ψιθυρίσει ο Σον.» θα σε φροντίσω εγώ». Τώρα ο Σον περίμενε υπομονετικά την απάντησή της. Αυτό το αναθεματισμένο, πεισματάρικο Αιλουροειδές θα στεκόταν εκεί και όλο το βράδυ, αν χρειαζόταν, μέχρι να του δώσει μια απάντηση. «Δεν μου επιτρεπόταν να μιλάω γι’ αυτό, όταν ζούσα στο Κολοράντο» είπε η Άντρεα.» Ο αρχηγός της πόλης των αλλόμορφων επιτρέψει στον πατριό μου, να χρησιμοποιώ το χάρισμά μου, με την προϋπόθεση να μην αποκαλύψω σε κανέναν πώς τους θεράπευα. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να καταλάβω το γιατί. Ο κόσμος θα είχε φρικάρει αν πίστευαν ότι χρησιμοποιώ μαγεία των Φάε για να τους θεραπεύσω». «Δεν έχεις άδικο», συμφώνησε ο Σον.» Στα μέρη μας, όμως, εμείς δεν φρικάρουμε τόσο εύκολα». Έπρεπε να μου το είχες πει, ή αν όχι σε εμένα, τότε στην Γκλόρι». Η Άντρεα έβαλε το χέρι στο γοφό της.» Η ζωή μου ως ημίαιμη, νόθα ορφανή δεν ήταν ακριβώς ευχάριστη. Έμαθα να κρατάω τα μυστικά μου». «Πίστευες ότι και εμείς θα σε αντιμετωπίζαμε με τον ίδιο τρόπο. Έτσι δεν είναι αγάπη μου;» Να πάρει, γιατί επέμενε να την αποκαλεί αγάπη μου; Γιατί αυτό την αναστάτωνε τόσο πολύ, σαν να καίνε φλόγες μέσα σε όλο της το κορμί; Όλο αυτό ήταν τρελό. Ήταν ένας Αιλουροειδής. Αν ο 17


Σον Μορισέϊ ήξερε λίγα πράγματα γι' αυτήν, εκείνη ήξερε ακόμα λιγότερα για εκείνον. «Σε κάθε περίπτωση, τώρα είσαι μια από εμάς». Ο Σον την πλησίασε, για άλλη μια φορά, σε απόσταση αναπνοής, ως το κυρίαρχο αρσενικό που ήθελε να της υποδείξει ποια ακριβώς ήταν η θέση της. «Είναι αλήθεια ότι πολλοί αλλόμορφοι δεν αισθάνονται άνετα με την μαγεία των Φάε, ο αδερφός μου καθώς και ο πατέρας μου πρέπει να μάθουν για το χάρισμά σου να θεραπεύεις. Επίσης, και η Γκλόρι δικαιούται να ξέρει». «Εντάξει», είπε η Άντρεα σαν να μην είχε καμία σημασία.» Πες τους το». Κατευθύνθηκε προς την πόρτα, γυρνώντας του εσκεμμένα και πάλι την πλάτη. Στα κυριαρχικά αρσενικά δεν άρεσε αυτή η συμπεριφορά.» Πρέπει να βοηθήσουμε να καθαριστεί το μπαρ. Συμβαίνει συχνά να πέφτει πιστολίδι στο μπαρ; Θα έπρεπε να παίρνω επίδομα επικίνδυνης εργασίας». «Άντρεα». Στεκόταν ακριβώς πίσω της, ζεσταίνοντας με τη θέρμη που ανέδιδε την πλάτη της, σαν να την άγγιζαν ηλιαχτίδες. Η Άντρεα κοντοστάθηκε, με το χέρι της στο πόμολο της πόρτας. Ο Σον έγειρε από πάνω της, «παγιδεύοντάς» την ανάμεσα στο σώμα του και την πόρτα. Η Άντρεα ανακάλεσε στη μνήμη της την αίσθηση που είχε το σώμα του πάνω στο δικό της, ενώ ήταν πεσμένη στο πάτωμα. Η μνήμη του σώματος ήταν πολύ ισχυρή. «Η Γκλόρι ανέφερε ότι κάτι σε προβληματίζει, εδώ και καιρό», είπε ο Σον.» Ότι σε προβληματίζει πολύ έντονα. Θέλω να μου μιλήσεις γι’ αυτό». Η Άντρεα ρίγησε. Αναθεματισμένη Γκλόρι, αναθεματισμένε Σον, δεν ήθελε να μιλήσει γι' αυτό. «Όχιτώρα. Πάμε;» «Η δουλειά μου είναι να ακούω τα βάσανα των άλλων», της ψιθύρισε, με την καυτή του αναπνοή να σκεπάζει το αυτί της.» Είτε είμαι, είτε δεν είμαι ακόμα το ταίρι σου. Να είσαι σίγουρη ότι θα μου 18


πεις και εσύ τα δικά σου». Η Άντρεα ένιωσε τη γλώσσα της να λύνεται, ξαφνικά ό, τι συναίσθημα είχε συσσωρεύσει μέσα της ανάβλυζε για να ξεχυθεί μπροστά σε αυτόν τον άντρα με τη ζεστή φωνή. Έκλεισε το στόμα της για να μην μιλήσει, αλλά ο Σον την ξάφνιασε, λέγοντάς της: «Οι εφιάλτες είναι το πρόβλημα;» Δεν είχε μιλήσει σε κανένα για τους εφιάλτες, ούτε στην Γκλόρι, ούτε στον Σον, ούτε σε κανέναν άλλο, αν και είναι πιθανό η Γκλόρι να την είχε ακούσει να ουρλιάζει στον ύπνο της. Οι εφιάλτες ξεκίνησαν μια εβδομάδα μετά από τη μετακόμισή της στο σπίτι της Γκλόρι, κάνοντας την εμφάνισή τους σαν ένα τέρας με πολλά πλοκάμια. Δεν ήξερε τι σήμαιναν, ούτε γιατί της συνέβαινε αυτό. Το μόνο που ήξερε είναι ότι την τρομοκρατούσαν.» Πώς ξέρεις για τους εφιάλτες μου;» «Το παράθυρο του υπνοδωματίου μου είναι απέναντι από το δικό σου, αγάπη μου και έχω πολύ καλή ακοή». Η σκέψη ότι ο Σον την πρόσεχε από το υπνοδωμάτιό του, ενώ αυτή κοιμόταν, την έκανε να ριγήσει από τη ζεστασιά που της προκάλεσε.» Δεν έχω να πω κάτι. Όταν ξυπνάω, δεν θυμάμαι τίποτα». Εκτός από το φόβο. Δεν είχε ιδέα τι σήμαιναν οι εικόνες που εμφανίζονταν στο μυαλό της, το μόνο που ήξερε ήταν ότι την τρομοκρατούσαν.» Πραγματικά δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό τώρα», είπε.» Σύμφωνοι;» Ο Σον χάιδεψε μαλακά το χέρι της, ανάβοντας νέες φλόγες μέσα της.» Δεν πειράζει, αγάπη μου. Θα μου μιλήσεις όταν θα νιώθεις έτοιμη». Αν έκρινε από κάτι πολύ σκληρό που πίεζε την πλάτη της, ο Σον ήταν έτοιμος τώρα. Ένα μέρος του είχε σίγουρα μετατοπιστεί. Η Άντρεα έγειρε επίτηδες πάνω στην πόρτα και τον πίεσε και αυτή. Ένα ξαφνικό κύμα ζέστης τη διαπέρασε και ο φόβος από τους εφιάλτες έμοιαζε να διαλύεται. Μετά από τον Τζάρεντ, η Άντρεα πίστευε ότι θα φοβόταν τον Σον, ότι θα την απωθούσε και ότι θα 19


ήθελε να το σκάσει. Αντίθετα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο Σον την έκανε να αισθανθεί παιχνιδιάρα. «Λοιπόν, Φύλακα, πες μου», είπε κάνοντας τη φωνή της να ακουστεί σαν γουργουρητό.» Αυτό είναι το σπαθί σου ή απλά χαίρεσαι που με βλέπεις;»

20


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ Να πάρει, αυτή η γυναίκα μπορούσε να σε τρελάνει από πόθο, χωρίς καν να προσπαθήσει. Η πλάτη της Άντρεα εφάρμοζε ακριβώς πάνω στον καβάλο του Σον και με το κούνημα των γοφών της «έπαιζε» με την στύση του. Η μυρωδιά της ήταν υπέροχη. Ακόμα και η μυρωδιά των Φάε που ανέδιδε το δέρμα της δεν μπορούσε να μειώσει την απόλαυση που προσέφερε η αίσθησή της. Το ερωτικό παραλήρημα υποτίθεται ότι δεν μπορούσε να ξεκινήσει αν το ζευγάρωμά τους δεν είχε ευλογηθεί από τον αρχηγό της φυλής, υπό το φως του ήλιου και του φεγγαριού, στην τελετή επισημοποίησης του ζευγαρώματος. Μετά από αυτή την τελετή θα αναγνωρίζονταν ως επίσημο ζευγάρι, όπως συμβαίνει και με τους γόμους που τελούν οι άνθρωποι, μαζί μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. Η πρόταση ζευγαρώματος από μόνη της δεν θεωρούνταν αρκετή ώστε να ξεκινήσει η ερωτική ζωή του ζευγαριού. Όμως, η λίμπιντο και τα ένστικτα του Σον καταργούσαν με ταχύτατους ρυθμούς τους αυστηρούς κανόνες των αλλόμορφων, με τους οποίους είχε γαλουχηθεί, πριν ακόμα ξεκινήσει να μιλάει. Απόψε, η Άντρεα είχε δέσει τις μαύρες μπούκλες των μαλλιών της σε μια αλογοουρά, αφήνοντας γυμνό τον λεπτό λαιμό της, για δική του ευχαρίστηση. Ο Σον έσκυψε και δάγκωσε το δέρμα της, λίγο πιο ψηλά από το σημείο που βρισκόταν το Κολάρο της. 21


«Όχι τώρα» γρύλισε. «Υπονοείς ότι θα υπάρξει και συνέχεια, αιλουροειδή;» ρώτησε με τη βραχνή, σέξι φωνή της. «Αν το επιθυμείς». Η φωνή του ακούστηκε βαριά, ήθελε να τη γευτεί με τη γλώσσα του. Δεν έπρεπε να μυρίζει τόσο ωραία. Ήταν μια αναθεματισμένη λύκαινα, σαν την Γκλόρι. Ο Σον δεν κατάλαβε ποτέ την εμμονή του πατέρα του με την Γκλόρι, αλλά να πάρει, τώρα η Άντρεα άρχιζε να τον επηρεάζει. Δεν μπορούσε να κρατηθεί μακριά της. Σαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα, του έκανε και τέτοια πειράγματα. Ο Σον ήθελε να τραβήξει με δύναμη την Άντρεα πάλι πάνω του, να της βγάλει τα ρούχα και να της κάνει έρωτα πάνω στο χαλασμένο καναπέ ή πάνω στο γραφείο. Ήθελε να τη σηκώσει στα χέρια του, να την πάει βιαστικά στο σπίτι και να πει στον Λίαμ ότι ήταν έτοιμος για την τελετή ευλογίας του ζευγαρώματος. Υπό το φως του ήλιου και του φεγγαριού, τρέξ’ το λίγο, ρε άνθρωπε. «Όχι τώρα» επανέλαβε, αυτήν τη φορά στον εαυτό του. Η Άντρεα ίσιωσε την πλάτη της και στράφηκε προς το μέρος του, ακουμπώντας στην πόρτα ενώ το θυελλώδες βλέμμα της τον τρέλαινε από πόθο.» Σον, ξέρεις ότι σου είμαι ευγνώμων για όσα έχεις κάνει για μένα». «Το ξέρω, και η αιώνια ευγνωμοσύνη σου είναι ο λόγος που ζω». «Αλήθεια;» τον κοίταξε από πάνω έως κάτω ενώ τα χείλη ης σχηματίσανε ένα απαλό χαμόγελο. «Φυσικά και είναι αλήθεια». Ακουσε την πικρία στη φωνή του, αλλά δεν μπορούσε να την κρύψει. Ανασήκωσε τα φρύδια της και με τα μάτια της, στο χρώμα του καπνού, κοίταξε απευθείας μέσα στην καρδιά του. Εκείνος αναρωτήθηκε τι μπορεί να είδε εκεί. Πριν τη συναντήσει, ο Σον τη φανταζόταν σαν μια πειθήνια λύκαινα - ντροπαλή, φοβισμένη και ευγνώμων σε εκείνον που τη βοήθησε να μετακομίσει στο Όστιν. Αυτό, όμως, που έβλεπε τώρα 22


μπροστά του ήταν μια αισθησιακή, με πλούσιες καμπύλες και μάτια στο χρώμα του καπνού θηλυκιά, που σήκωνε το κεφάλι και τον κοιτούσε κατάματα, χωρίς δισταγμό. Δεν απέστρεφε το βλέμμα ούτε έσκυβε το κεφάλι, όπως θα άρμοζε σε κάποιον που ήταν χαμηλά στην ιεραρχία της αγέλης. Ήταν σαν η Άντρεα να ξεχνούσε διαρκώς ότι θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σαν μια πειθήνια και υποταγμένη μικρή λύκαινα. «Πάμε» είπε ο Σον.» Θα αναρωτιούνται τι κάνουμε εδώ πίσω. Ξέρεις πόσο κουτσομπόληδες είναι οι αλλόμορφοι». «Ανεξέλεγκτα κουτσομπόληδες», είπε η Άντρεα. Το ίδιο ανεξέλεγκτος αισθανόταν και ο Σον, εκείνη τη στιγμή. Έσκυψε και την δάγκωσε μαλακά στο μάγουλο.» Θα σε πάω σπίτι». «Είσαι πολύ γλυκός, αλλά θα πάω με την Γκλόρι. Είναι αρκετά τρομακτική. Θα είμαι εντάξει». « Ειδικά απόψε, με όλους αυτούς τους ανθρώπους που πυροβολούν ό, τι βρουν μπροστά τους, θα έρθω μαζί σου». Η Άντρεα τον κοίταξε απευθείας μέσα στα μάτια. Πάντα το έκανε αυτό, για να καταστήσει σαφές ότι αν και ήξερε ότι ο Σον είναι ανώτερος της, εκείνη αδιαφορούσε. Στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα χαμόγελο.» Εξαιρετική προσφορά. Βόλτα με κάτι που λατρεύει να ξύνει τα νύχια του όπου βρει». Το πείραγμά της τον έκανε να θέλει να την καρφώσει πάνω στη πόρτα και να την γαργαλάει μέχρι να μην αντέχει άλλο από τα γέλια.» Λυκίσιο χιούμορ, ευρηματικό όπως πάντα» είπε, υπερτονίζοντας την ιρλανδική του προφορά.» Θα σου προσέφερα ένα μπισκότο για σκύλους, αλλά δεν θέλω να «λερωθώ»». «Ούτε καν ένα κόκαλο; Τσιγκούνη». Έσκυψε ξανά προς το μέρος της, με την καρδιά του έτοιμη να πεταχτεί από το στήθος του.» Αν σου έδινα κάτι σκληρό, δεν θα ήταν κόκαλο, αλλά κάτι άλλο, εξίσου σκληρό». Το χαμόγελο που του έδωσε ως απάντηση φούντωσε τη φωτιά που έκαιγε μέσα στον Σον.» Σωστή απάντηση, Φύλακα. Υπάρχει 23


ακόμα ελπίδα για σένα». Άνοιξε την πόρτα ενώ ακόμα ήταν στραμμένη προς εκείνον, και ο Σον πίεσε τον εαυτό του να την αφήσει να φύγει. Ο Σον συνόδευσε, όπως είχε πει, την Άντρεα και την Γκλόρι σπίτι, αφήνοντας τις δύο θηλυκές να έχουν το προβάδισμα, εφόσον μιλούσαν μεταξύ τους σαν να μην είχαν ιδωθεί για μέρες. Άτιμες γυναίκες, αφού έμεναν μαζί θα πίστευε κανείς ότι θα έχουν εξαντλήσει τη συζήτηση για παπούτσια και άλλα γυναικεία θέματα, χωρίς να πρέπει να μιλάνε ατελείωτα για όλα αυτά τώρα. Κυρίως, όμως, ο Σον περπατούσε πίσω τους, για να παρακολουθεί τα σέξι οπίσθια της Άντρεα να λικνίζονται κάτω από το σακάκι της. Η αίσθηση που του είχε αφήσει το τρίψιμο της Άντρεα πάνω στον καβάλο του, ήταν ακόμα πολύ ζωντανή και του εγγυάτο μια ακόμα άυπνη νύχτα. Προσπαθούσε να μη βιαστεί με την Άντρεα, γνωρίζοντας ότι ήταν επιφυλακτική και ανασφαλής μετά από όσα της είχε κάνει αυτό το κάθαρμα, ο Τζάρεντ Μπαρνέτ, στην προηγούμενη πόλη αλλόμορφων όπου ζούσε. Όταν η Άντρεα απέρριψε την πρόταση ζευγαρώματος του Τζάρεντ, όπως άλλωστε ήταν δικαίωμά της να κάνει, εκείνος έκπληκτος και θιγμένος την είχε τρομοκρατήσει. Την ακολουθούσε παντού, απειλούσε εκείνη και τον πατριό της, έβαζε τους φίλους του να της αφήνουν πτώματα από σκοτωμένα ζώα στην πόρτα του σπιτιού της καθώς και φλέγόμενα πανιά και τέλος τους έβαλε να χτυπήσουν τον πατριό της. Η κατάσταση χειροτέρεψε τόσο που η Άντρεα δεν τολμούσε να βγει από το σπίτι. Η αγέλη του πατριού της αρνήθηκε να επεκτείνει την προστασία της Άντρεα: Πρώτον γιατί δεν είχε δεσμούς αίματος μαζί τους και δεύτερον γιατί πίστευαν ότι έπρεπε να δεχτεί την πρόταση του Τζάρεντ. Ο Τζάρεντ προσέφερε στην Άντρεα, μια άνευ σημασίας μισή Φάε λύκαινα την ευκαιρία να ζευγαρώσει με κάποιον που θα της παρείχε ασφάλεια, και εκείνη είχε το θράσος να αρνηθεί. Τελικά η Άντρεα κατάφερε με τη βοήθεια του πατριού της να φτάσει κρυφά ως το Κολοράντο Σπρινγκς στο γραφείο εποπτείας 24


των Αλλόμορφων, της κυβέρνησης των ανθρώπων και να αιτηθεί να μεταφερθεί στη πόλη των Αλλόμορφων στο 'Οστιν. Μετά από αρκετή γραφειοκρατία και πολλά τηλεφωνήματα στο Τέξας, η Άντρεα πήρε την έγκριση που χρειαζόταν. Αυτό οδήγησε στο πρόβλημα με την αγέλη της Γκλόρι και μετά στην πρόταση ζευγαρώματος του Σον. Τώρα, μετά από όλα αυτά η αναμονή ώστε να είναι με αυτήν τη γυναίκα, τον τρέλαινε. Η Άντρεα και η Γκλόρι καληνυχτισαν τον Σον έξω από το σπίτι της Γκλόρι. Ο Σον αγκάλιασε σφιχτά την Άντρεα, εισπνέοντας τη μυρωδιά της. Του άρεσε το γεγονός ότι η Άντρεα, τον αγκάλιασε και αυτή, χωρίς να αντιστέκεται, αποδεχόμενη τον τρόπο των Αλλόμορφων να λένε καληνύχτα. Το σώμα της ανέδιδε ζέστη και η δύναμη αλλά και τρυφερότητά της έκαναν τον Σον να θέλει να την κρατάει στη αγκαλιά του για ώρες. Το αγκάλιασμα της Γκλόρι δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο τόσο μεθυστικό και η αγκαλιά της συνοδευόταν πάντα από ένα τόνο άρωμα. Ο Σον περίμενε ώσπου η Άντρεα να κλείσει την πόρτα του σπιτιού, πριν ξεκινήσει να τρέχει προς το διπλανό σπίτι και ανέβει τα σκαλιά της οικίας των Μορισέϊ . Ο Σον πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό του για να κρύψει το σπαθί του και από εκεί άκουσε τον Λίαμ να μπαίνει στο σπίτι και να ανεβαίνει τις σκάλες. Στον διάδρομο έξω από το δωμάτιό του ο Σον συνάντησε την κουνιάδα του, το ταίρι άνθρωπο του Λίαμ, την Κιμ, με τα χέρια διπλωμένα πάνω στην έγκυο κοιλιά της. Για τα δεδομένα των αλλόμορφων, η Κιμ ήταν μικροκαμωμένη, αν και οι άνθρωποι μπορεί να την θεωρούσαν μέτριου αναστήματος ή και ίσως λίγο πιο μικροκαμωμένη. Η Κιμ επέμενε διαρκώς ότι ήταν χοντρή, κάτι που παραξένευε τόσο τον Λίαμ όσο και τον Σον. Οι γυναίκες πρέπει να έχουν πλούσια στήθη και καλοσχηματισμένα οπίσθια. Αν η Κιμ ήταν λίγο πιο γεμάτη τώρα σε σχέση με το παρελθόν, ήταν επειδή κουβαλούσε στην κοιλιά της το μικρό 25


του Λίαμ. Αυτό την ομόρφαινε. Ο Σον ξαφνικά φαντάστηκε πώς θα έμοιαζε η Άντρεα, έγκυος στο παιδί του. Η Κιμ είδε τον Σον και έστρεψε το αγριεμένο βλέμμα της πάνω του.» Σον» είπε με φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις.» Πες στον Λίαμ ότι απαγορεύεται να φορέσει αλεξίσφαιρο γιλέκο για να πάει να κυνηγήσει τους κακούς». Ο Λίαμ έμοιαζε εκνευρισμένος, αλλά ο Σον συμφώνησε με την Κιμ. Ο Λίαμ ήταν αρκετά παρορμητικός ώστε να κάνει κάτι παρακινδυνευμένο όπως να κυνηγήσει ένα αυτοκίνητο γεμάτο με ανθρώπους που τη βρίσκουν με τα όπλα και γουστάρουν να πυροβολούν ό, τι και όποιον βρεθεί μπροστά τους. «Λίαμ» είπε ο Σον.» Απαγορεύεται να φορέσεις αλεξίσφαιρο γιλέκο για να κυνηγήσεις τους κακούς». «Μην αρχίζεις, μικρέ» γρύλισε ο Λίαμ. «Εχει δίκιο η Κιμ. Το μικρό σου θα χρειαστεί τον πατέρα του». Ο Λίαμ χάιδεψε με αγάπη την φουσκωμένη κοιλιά της Κιμ. Από τη στιγμή που η Κιμ του ανακοίνωσε ότι ήταν έγκυος, ο Λίαμ δεν είχε πάψει να ανησυχεί. Θα έπρεπε να ανησυχεί. Παρόλο που η Κιμ ήταν γερή και το ζευγάρωμα ανάμεσα σε Αλλόμορφο και άνθρωπο δεν ήταν ανήκουστο, η γέννα θα ήταν δύσκολη για την Κιμ. «Έχουμε πολλούς άξιους ανάμεσά μας» πρόσθεσε ο Σον.» Είμαι και εγώ μέσα σε αυτούς. Χρησιμοποίησή τους». Αυτή η επίθεση δεν ήταν η πρώτη. Ένα παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί λίγο πριν έρθει η Άντρεα στο Όστιν, όταν άνθρωποι πήγαν οδηγώντας σε ένα μπαρ αλλόμορφων, και κραυγάζοντας άδειασαν τις σφαίρες από τα όπλα τους. Κανείς δεν τραυματίστηκε, δόξα τη Θεά. Ο Σον μίλησε με τους αστυνομικούς, αλλά εκείνοι απέδωσαν το περιστατικό σε συμμοριτοπόλεμο και δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όταν εξάλλου τα πιθανά θύματα θα ήταν μόνο αλλόμορφοι. «Καλά», είπε ο Λίαμ συνοφρυωμένος, και ο Σον κατάλαβε ότι ο πρώτος γύρος αυτού του καυγά είχε κερδηθεί από την Κιμ. 26


Ξανά.» Πήγαινε να ξαπλώσεις, Κιμ» είπε ο Λίαμ. Τα μάτια της Κιμ έλαμψαν.» Εσύ έλα στο κρεβάτι». «Θα έρθω. Πρέπει να μιλήσω για λίγο με τον Σον και μετά θα έρθω». Η Κιμ έσπρωξε μαλακά το χέρι του από την κοιλιά της και του έδωσε ένα «καυτό» χαμόγελο.» Θα περιμένω ξύπνια». «Το ελπίζω, αγάπη μου». Ο Σον έκανε έναν μορφασμό ψεύτικης αγανάκτησης.» Μη μου πείτε ότι πάλι δεν θα μας αφήσετε να κλείσουμε μάτι όλη τη νύχτα». Η Κιμ κοκκίνισε, αλλά ο Λίαμ απλά χαμογέλασε, έχοντας ξαναβρεί την καλή του διάθεση. Τα δύο αδέρφια κατέβηκαν τις σκάλες ενώ η Κιμ επέστρεψε στην κρεβατοκάμαρα. «Είναι καλά η Άντρεα;» ο Λίαμ ρώτησε τον Σον όταν μπήκαν στην κουζίνα. Ο Λίαμ άνοιξε την αποθήκη τροφίμων, έβγαλε δύο μπουκάλια μπίρα Γκίνες και έδωσε το ένα στον Σον. Αν και μετά από είκοσι χρόνια στην Αμερική είχαν μάθει να πίνουν την μπίρα λάγκερ κρύα, συμφωνούσαν ότι η στουτ ήταν καλύτερη σερβιρισμένη σε θερμοκρασία δωματίου.» Δεν τραυματίστηκε, έτσι δεν είναι;» «Όχι, είναι καλά» απάντησε ο Σον αφηρημένα. Ήξερε ότι έπρεπε να μιλήσει στον Λίαμ για το χάρισμα της Άντρεα να θεραπεύει, αλλά δεν ήθελε να το κάνει ακόμα. Η πρόσφατη προστατευτικότατα του Σον για την Άντρεα ήταν τόσο ισχυρή που ξεπερνούσε ακόμα και τη σχέση με τον αδερφό του. Εξάλλου, τώρα θυμόταν τον σέξι χορό της Άντρεα εκείνο το απόγευμα στο μπαρ. Το σώμα της Άντρεα λικνιζόταν και κάθε εργένης αρσενικός στο μπαρ, συμπεριλαμβανομένου και του Σον, την είχε προσέξει και είχε «σκληρύνει». «Σον». Ο Λίαμ προσπάθησε να συνεφέρει τον Σον από την ονειροπόλησή του.» Πού ταξιδεύεις; Θα έλεγε κανείς ότι είσαι ερωτοχτυπημένος». Ο Λίαμ γελούσε και τη στιγμή που ο Σον θα του απαντούσε, 27


τους διέκοψε ο Κόνορ, που χτυπούσε με δύναμη την πίσω πόρτα. Ο Κόνορ ήταν ο γιός του μακαρίτη του αδερφού τους, που είχε μόλις πρόσφατα γίνει είκοσι ενός. Ενώ με τα ανθρώπινα κριτήρια είχε ενηλικιωθεί, με τα κριτήρια των Αλλόμορφων ήταν ακόμα ένα κουτάβι, που περίμενε να βρει τη θέση του στη φυλή. Σε μερικά χρόνια, όμως, ο Κόνορ θα ήταν ένας εξαιρετικός υποψήφιος για την κυριαρχία και έτοιμος να ζευγαρώσει. Ο Κόνορ έμοιαζε αρκετά στον πατέρα του, τον Κένι, ώστε να γίνει σκληρός, δυνατός και κάποιος που οι άλλοι θα έπαιρναν σοβαρά. «Γειά, Λίαμ. Σον» χαιρέτησε ο Κόνορ.» Ο Έλισον ρωτάει πότε θα πάμε να κυνηγήσουμε τους ανθρώπους και να τους κόψουμε τον κώλο».

28


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑ Ο Σον χαμογέλασε πλατιά, αμφιβάλλοντας ότι ο Έλισον, ένας συντηρητικός Τεξανός που έμενε απέναντι' τους, είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση «να τους κόψουμε τον κώλο», αντιθέτως ο Λίαμ γρύλισε.» Ο Έλισον καλά θα κάνει να κάτσει ήσυχος και να το βουλώσει». Ο Κόνορ πήρε μια παγωμένη μπίρα από το ψυγείο. Οι κινήσεις του ήταν ανήσυχες, απότομες, οι κινήσεις ενός νεαρού Αλλόμορφου, ανυπόμονου να πάρει τη θέση του στον κόσμο. «Εισέβαλαν στην περιοχή μας. Έθεσαν τις θηλυκές μας σε κίνδυνο. Συμφωνώ με τον Έλισον. Θα παλέψουμε». «Από πότε ακούς ηλίθιους Λύκους σαν τον Έλισον;» είπε ο Λίαμ με αιχμή στη φωνή του.» Θα τους πιάσουμε, παλικάρι μου». «Ενώ καθόμαστε στην κουζίνα πίνοντας μπίρες;» Ο Κόνορ ήπιε μια γουλιά από τη μπίρα του και πέρασε το χέρι του πάνω από το στόμα του.» Ωραίοι ηγέτες είστε». «Μίλησα στους μπάτσους-ανθρώπους πριν κλείσω το μπαρ», είπε ο Λίαμ.» Ο Σον θα πάει στα κεντρικά αύριο το πρωί να μιλήσει στον αστυνόμο, με τον οποίο είχε μιλήσει και την προηγούμενη φορά. Τουλάχιστον, ο Ρόναν θυμήθηκε τον αριθμό της πινακίδας του αυτοκινήτου. 'Οχι, ότι αυτό θα βοηθήσει ιδιαίτερα, την τελευταία φορά αποδείχθηκε ότι το αυτοκίνητο ήταν κλεμμένο». Ο Κόνορ χτύπησε την γροθιά του στον αέρα.» Η αστυνομία θα έπρεπε να αφήσει εμάς να τους βρούμε και να τους διαλύσουμε». 29


«Ετσι ακριβώς, παλικάρι μου», είπε ο Λίαμ.» Θα εντοπίσουμε τους ανθρώπους και μόλις τους επιτεθούμε και αμέσως ενεργοποιηθούν τα Κολάρα μας, σκέψου πόσο γελοίοι θα μοιάζουμε όταν θα κυλιόμαστε στο έδαφος, ουρλιάζοντας από πόνο. Θα τους πιάσουμε Κον, αλλά όχι με αυτό τον τρόπο». Ο Κόνορ έκατσε με δύναμη στην καρέκλα.» Γιατί δεν μπορούμε απλά να βγάλουμε τα καταραμένα Κολάρα από πάνω μας;» Ο Λίαμ και ο Σον αντάλλαξαν μια γρήγορη ματιά. Το περασμένο καλοκαίρι, οι αλλόμορφοι έκαναν κάποια κρυφά πειράματα δοκιμάζοντας να αφαιρέσουν τα Κολάρα με φρικτά αποτελέσματα και έτσι ο Λίαμ ως αρχηγός αποφάσισε ότι τα πειράματα έπρεπε να σταματήσουν. Ο Σον, όμως, ήξερε πολύ καλά ότι ο Λίαμ μαζί με τον πατέρα τους, τον Ντίλαν, συνέχιζαν να προσπαθούν ψάχνοντας έναν πιο ασφαλή τρόπο για την αφαίρεσή τους. Η Άντρεα και ο Κόνορ δεν ήταν ενήμεροι για αυτή την προσπάθεια, ενώ η Γκλόρι και η Κιμ ήξεραν γιατί είχαν εμπλακεί προσωπικά. Ήταν άκρως απόρρητο. Ο Κόνορ, ανασήκωσε τους ώμους, δίνοντας την εικόνα ενός απογοητευμένου νέου.» Κάποιες φορές νομίζω ότι δεν κάνεις απολύτως τίποτα». «Τότε γίνομαι ακόμα πιο επικίνδυνος, παλικάρι μου» είπε ο Λίαμ.» Για πες, τι δουλειά είχες να τρέχεις με τον Έλισον; Υποτίθεται ότι θα έμενες εδώ, να προσέχεις την Κιμ». «Ήμουν ακριβώς απέναντι. Πρόσεχα το σπίτι διαρκώς». Ο Κόνορ κουνήθηκε στην καρέκλα του, είχε πολύ ενέργεια μέσα του για να μπορέσει να μείνει ακίνητος.» Είναι δίκαιο; Οι άνθρωποι μας υποχρεώνουν να φοράμε Κολάρα και να κάνουμε άθλιες δουλειές ώστε να μας έχουν υπό τον έλεγχό τους και μετά προσπαθούν να μας σκοτώσουν. Ήμασταν απλά τυχεροί που δεν σκοτώθηκε κάποιος». Ο Λίαμ συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι του, αλλά ο Σον ένιωθε την αγωνία του Κόνορ. Κάποιες φορές η στωική στάση του Λίαμ με τη φράση «μην ανησυχείτε, τα έχω όλα υπό έλεγχο» δεν 30


ήταν και τόσο καθησυχαστική. Ο Σον πήγε πίσω από τον Κόνορ τον αγκάλιασε. «Έχουμε την εύνοια της Θεάς με το μέρος μας» του είπε. «Επίσης και την τύχη των Ιρλανδών». «Σίγουρα, εκείνος ο λοιμός της πατάτας ήταν πραγματικά μεγάλη τύχη» γρύλισε ο Κόνορ, αλλά ο Σον ένιωσε το σώμα του νεαρού να χαλαρώνει κάτω από το άγγιγμά του. Ο Σον έτριψε τα χέρια του Κόνορ και τον φίλησε στα μαλλιά. Να προσέχετε τον Κον, είχε ψιθυρίσει ο Κένι, τη νύχτα που σκοτώθηκε, με το τσακισμένο σώμα του, στα χέρια του Σον. Υποσχέσου μου, Σον. Ο Σον, κρατώντας τον στα χέρια του, υποσχέθηκε στον αδερφό του να προστατεύει τον Κόνορ ακόμα και με την ίδια του την ζωή ενώ μέσα του διαλυόταν από θλίψη. Ο Κένι πέθανε προτού φτάσουν ο Λίαμ και ο Ντίλαν και ο Σον κρατούσε αγκαλιά το νεκρό σώμα του αδερφού του, κλαίγοντας με λυγμούς. Στη συνέχεια ο Σον ακούμπησε μαλακά το σώμα του αδερφού του στο έδαφος, πήρε το ασημένιο Ξίφος του Φύλακα και έστειλε το σώμα του Κένι στη σκόνη. Λυτή ήταν η πιο δύσκολη νύχτα στη ζωή του Σον. Ο Κόνορ ηρέμησε, χάρη στο καταπραϋντικό άγγιγμα του Σον. Άπλωσε το χέρι του και ανακάτεψε τα μαλλιά του Σον, δείχνοντας έτσι ότι ένιωθε καλύτερα. Ο Σον τον άφησε από την αγκαλιά του και ο Κόνορ συνέχισε να πίνει την μπίρα του. Ο Κόνορ επέμενε να αγοράζει τις δικές του μπίρες του και να πηγαίνει στο μπαρ τώρα που με τα ανθρώπινα κριτήρια είχε πια ενηλικιωθεί. Ο Σον φίλησε τον Κόνορ στο κεφάλι, ακούμπησε τον Λίαμ στον ώμο και τους καληνύχτισε. Το δωμάτιο του Σον ήταν το μικρότερο δωμάτιο του σπιτιού, αλλά ο Σον δεν χρειαζόταν μεγαλύτερο. Ένα κρεβάτι, ένα γραφείο για τον υπολογιστή του, ένα έπιπλο για να στοιβάζει τα ρούχα του και είχε όλα όσα χρειαζόταν. 31


Η ξύλινη θήκη του ξίφους του -γυαλισμένη, με λείες επιφάνειες και βελούδινο εσωτερικό- ακουμπούσε στο κομοδίνο του. Η φινέτσα της θήκης δεν ταίριαζε με το «ζωντανό» ξίφος που έκλεινε μέσα της. Το ξίφος του Φύλακα, κατασκευασμένο πριν από εφτακόσια χρόνια, ήταν αρκετά απλό και μυστηριώδη σύμβολα κάλυπταν ασημένια λεπίδα, που είχε σχηματιστεί με μαγικό τρόπο. Η λαβή δεν ήταν στολισμένη και ήταν εύκολο να την πιάσει κανείς, αν και στη δική της επιφάνεια υπήρχαν χαραγμένα σύμβολα. Το Ξίφος είχε κατασκευαστεί από τον καλύτερο κατασκευαστή ξιφών, στο παλιό βασίλειο του Κέρι, έναν Αλλόμορφο με το όνομα Νίαλ Ο’Κόνελ και είχε περάσει από γενιά σε γενιά. Οι Μορισέϊ κατάγονταν από τον σιδερά, μέσω των απογόνων του από το πρώτο του ταίρι, μια αιλουροειδή αλλόμορφη, που πέθανε αφήνοντάς του δύο γιούς. Ο Νάιλ πήρε ως δεύτερο ταίρι του μια γυναίκα από την φυλή των Φάε που, σύμφωνα με το θρύλο, είχε μαγέψει το ξίφος με τα ξόρκια της. Ο Σον έσβησε το φως και έκατσε στην άκρη του κρεβατιού. Από αυτό το σημείο μπορούσε να δει το παράθυρο της Άντρεα. Η Άντρεα είχε κλείσει τις κουρτίνες αλλά το φως του δωματίου διέγραφε τη σιλουέτα της καθώς κινούνταν πίσω από τις κλειστές κουρτίνες. Παρακολουθούσε τη σκιά της να βγάζει την μπλούζα και το τζιν της και με τα μάτια του νου συμπλήρωνε όσα δεν μπορούσε να δει. Η καμπύλη της μέσης της, τα κομμάτια δαντέλας των εσωρούχων της, τα στρογγυλά της στήθη που «έπαιζαν» μαζί του όλη νύχτα κάτω από το στενό μπλουζάκι της. Βολεύτηκε στο κρεβάτι του νιώθοντας να καίγεται, σχεδόν να υποφέρει από την ορμητικότητα του πόθου του για εκείνη. Ήταν, πραγματικά, απολαυστική γυναίκα και η λαχτάρα του για να ζευγαρώσει μαζί της τον έφτανε στα όρια της τρέλας. Είχε πει στην Άντρεα ότι μπορούσε να καθυστερήσει να απαντήσει στην πρόταση ζευγαρώματος που της είχε κάνει για όσο καιρό χρειαζόταν, 32


έτσι ώστε η αγέλη του Γουέιντ να είχε τον απαραίτητο χρόνο για να τη συνηθίσει. Ο Σον δεν θα την πίεζε, αλλά μπορεί να πέθαινε από τον πόθο μέχρι εκείνη να αποφασίσει. Το φως στο δωμάτιο της Άντρεα έσβησε και η νύχτα παραδόθηκε στη σιωπή. Παρόλο που η Άντρεα έκλεινε το παράθυρό της για να μην μπαίνει το κρύο, ο Σον καταλάβαινε πότε ξεκινούσαν οι εφιάλτες της. Η Άντρεα φώναζε στον ύπνο της, στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι, βγάζοντας αβάσταχτες κραυγές πανικού. «Ησύχασε τώρα» ψιθύρισε ο Σον.» Ησύχασε, αγάπη μου». Σαν να τον άκουσε, η Άντρεα ησύχασε και η αναπνοή της ξαναβρήκε τον κανονικό της ρυθμό. Ο Σον ανάγκασε τον εαυτό του να ξαπλώσει τραβώντας τα σκεπάσματα για να σκεπαστεί, αλλά δεν κατάφερε να κοιμηθεί παρά ελάχιστα όλη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα η Άντρεα είχε ρεπό, αλλά η Γκλόρι είχε δουλειές να κάνει, χωρίς να εξηγεί τι είδους ήταν αυτές οι δουλειές. Ό, τι και αν ήταν, η Γκλόρι πέρασε σαράντα πέντε λεπτά στο μπάνιο και όταν βγήκε ήταν λουσμένη στο άρωμα και άψογα χτενισμένη. Θα συναντήσει άραγε τον Ντίλαν, αναρωτήθηκε η Άντρεα. Ο Ντίλαν, ο πατέρας του Σον συζούσε με την Γκλόρι, αλλά έφυγε προς άγνωστο προορισμό τη βραδιά που μετακόμισε η Άντρεα στο σπίτι. Είχαν περάσει δυο εβδομάδες και η Γκλόρι ήταν σε ακόμα σε κακή διάθεση. Η Άντρεα είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό από κάθε προσπάθεια να καταλάβει το χαρακτήρα της θεία της. Η Γκλόρι δεν θύμιζε σε τίποτα τη Ντίνα, τη μητέρα της Άντρεα, τουλάχιστον σε σχέση με την εικόνα που είχε η Άντρεα από τη μητέρα της. Στο βαθμό που η Άντρεα θυμόταν τη μητέρα της, η Ντίνα δεν φορούσε ποτέ εξεζητημένα ρούχα, πανύψηλα τακούνια και τόνους αρώματος Όσκαρ ντε λα Ρέντα. Η μυρωδιά της μητέρας της θύμιζε ζεστό, φρεσκοψημένο ψωμί, ευωδιαστό με τη φρεσκάδα της υπαίθρου. Η Άντρεα θυμόταν το άγγιγμα της μητέρας της, το χέρι της στην πλάτη της τη ώρα που ξάπλωνε να κοιμηθεί, καθησυχάζοντάς την πως ό, τι και αν συνέβαινε η μητέρα της θα ήταν εκεί για να την προστατεύει. 33


Μέχρι που μια μέρα, δεν ήταν πια εκεί. Αφού έφυγε η Γκλόρι, η Άντρεα έφαγε ένα μικρό πρωινό, επέστρεψε στο δωμάτιό της και έβγαλε το ντοσιέ που κρατούσε κρυμμένο κάτω από το στρώμα της. Κάθισε στο κρεβάτι της και άρχισε να κοιτάζει το περιεχόμενό του. Μέσα στο ντοσιέ είχε συγκεντρώσει τις σκόρπιες πληροφορίες που είχε μαζέψει, τις σημειώσεις της και κάποιους χάρτες, για το μέρος όπου γνωρίστηκαν οι γονείς της. Πριν από σαράντα χρόνια η Αγέλη των Λύκων στην οποία ανήκαν η μητέρα της και η Γκλόρι, ζούσε απομονωμένη στα βουνά του Κολοράντο. Εκείνη την εποχή, η αγέλη δεν ήταν πολύ μεγάλη. Σήμερα, αποτελούνταν από πενήντα ή εξήντα Λύκους, αλλά την εποχή που οι αλλόμορφοι ζούσαν σαν άγρια ζώα, τα χαμηλά επίπεδα γονιμότητας είχαν περιορίσει τον πληθυσμό τους. Ο χάρτης της Άντρεα απεικόνιζε με χρωματιστές γραμμές τους δρόμους και τις λεωφόρους του Κολοράντο, υπογραμμίζοντας τις φυσικές ομορφιές και τα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής. Πάνω σε αυτόν τον χάρτη τοποθέτησε ένα διάφανο χαρτί με το χάρτη που είχε φτιάξει μόνη της, με πολλές διασταυρούμενες γραμμές που απεικόνιζαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι γραμμές Λέι σηματοδοτούσαν τα υπόγεια μαγικά ρεύματα. Με τον ίδιο τρόπο που σχηματίζονται τα ρήγματα στο σημείο που συναντιόνται οι γεωλογικές πλάκες, έτσι σχηματίζονται και οι αντίστοιχες γραμμές Λέι στο σημείο που ενώνεται όλη η μαγεία του κόσμου και κυλάει κατά μήκος του πιο απρόσκοπτου μονοπατιού. Η Βόρεια Ευρώπη είχε έναν τεράστιο αριθμό γραμμών, που επεκτείνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Στο χάρτη της Άντρεα για το Τέξας, υπήρχε μια γραμμή που διέτρεχε τον ποταμό του Κολοράντο και πέρναγε μέσα από το Όστιν, κατευθυνόμενη προς τον Κόλπο. Υπήρχε έντονη συγκέντρωση μαγικών δυνάμεων κάτω από τη γέφυρα στη οδό Κόνγκρες. Η Άντρεα αναρωτήθηκε μήπως αυτός ήταν ο λόγος που στο σημείο αυτό μαζεύονταν οι νυχτερίδες. Ή Άντρεα δεν κατάφερε να μάθει κάτι καινούριο από τους 34


χάρτες. Δεν είχε βρει καμία νέα πληροφορία για τον πραγματικό της πατέρα, πώς είχε μεταβεί από τον μαγικό κόσμο των Φάε σε αυτό τον κόσμο και πού ή πώς είχε γνωρίσει τη μητέρα της ή γιατί είχε ξαναφύγει. Η μόνη εξήγηση που είχε δώσει η Γκλόρι για τον πατέρα της ήταν μια μακροσκελής λεκτική επίθεση ενάντια στους Φάε που δεν αποδείχθηκε και πολύ χρήσιμη. Όταν η εγκυμοσύνη της Ντίνα αποκαλύφθηκε ήταν μια αζευγάρωτη θηλυκιά που πια έφερε έντονα τη μυρωδιά των Φάε και κατά συνέπεια είχε εκδιωχθεί από την αγέλη. Η Γκλόρι δεν είχε καταφέρει να το σταματήσει. Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Ντίνα επιβίωσε ήταν γιατί τη βρήκε και την ερωτεύτηκε ένας Λύκος από μια άλλη αγέλη, ο Τέρι Γκρέι, ο σημερινός πατριός της Άντρεα καθώς είχε κάνει πρόταση ζευγαρώματος στη μητέρα της. Τους δόθηκε η ευλογία ζευγαρώματος λόγω έλλειψης θηλυκών Λύκων και έτσι ο Τέρι θα μπορούσε να αποκτήσει και άλλους Λύκους, μόλις γεννιόταν το Φάε-μικρό στο οποίο ήταν έγκυος η Ντίνα. Ο πατριός της Άντρεα είχε λάβει διαταγή να σκοτώσει την Άντρεα μετά τη γέννα, αλλά ο Τέρι για πρώτη φορά στη ζωή του, παράκουσε τις εντολές του αρχηγού της αγέλης του. Αυτός και η Ντίνα προστάτεψαν την Άντρεα με κάθε τρόπο, και από τη στιγμή που η Άντρεα έμαθε να παίρνει άλλη μορφή, η αγέλη με μεγάλη δυσαρέσκεια την αποδέχτηκε, χωρίς όμως να την εμπιστεύεται. Την αποδέχτηκαν, γιατί η Άντρεα είχε κρύψει επιμελώς κάθε πλευρά του εαυτού της που θύμιζε πολύ την Φάε καταγωγή της, όπως, για παράδειγμα, την ικανότητά της να θεραπεύει. Η αγέλη της Γκλόρι δεν της επέτρεπε να συναντήσει την Άντρεα και όταν η αγέλη μεταφέρθηκε στο Τέξας, αφού δέχτηκαν να φορέσουν το Κολάρου, κάθε πιθανότητα συνάντησής τους χάθηκε οριστικά. Η Άντρεα αναστέναξε και έβαλε τα χαρτιά της πίσω στο ντοσιέ, το έκρυψε κάτω από το στρώμα της και κατέβηκε κάτω. Σκόπευε να συνεχίσει να παρακολουθεί τη διαδρομή των γραμμών Λέι, 35


χαρτογραφώντας την πορεία τους μέσα από το Όσην, αλλά θα χρειαζόταν ένα αυτοκίνητο. Αποταμίευε και το τελευταίο σεντ που κέρδιζε από τη δουλειά που της είχε βρει ο Λίαμ με σκοπό να αγοράσει ένα, αλλά τα αυτοκίνητα, ακόμα και αυτά που προορίζονταν για τους αλλόμορφους ήταν πολύ ακριβά. Ο καιρός ήταν υπερβολικά ζεστός, αν σκεφτεί κανείς ότι βρίσκονταν στη μέση του χειμώνα, αλλά η Γκλόρι την είχε προειδοποιήσει ότι σε αυτά τα μέρη ο καιρός άλλαζε απότομα. Το Κολοράντο Σπρινγκς θα ήταν ακόμα καλυμμένο με χιόνι, ενώ η θερμοκρασία στο'Οστιν, σήμερα έφτανε τους 26 βαθμούς. Η Άντρεα ανέβηκε στο φαρδύ κιγκλίδωμα στην άκρη της βεράντας για να απολαύσει τον ζεστό ήλιο. Το σπίτι των Μορισέϊ , βρισκόταν ακριβώς δίπλα και ήταν ακριβές αντίγραφο του σπιτιού της Γκλόρι. Ένα διώροφο μπαγκαλόου, με μεγάλη βεράντα και ξύλινα παράθυρα. Έδινε την εντύπωση ζεστού σπιτικού, φρεσκοβαμμένο, και με φρεσκοκουρεμένο γκαζόν. Οι κουρτίνες στα παράθυρα του κάτω ορόφου ήταν τελείως τραβηγμένες πίσω, επιτρέποντας στην Άντρεα να ρίξει μια ματιά στο ακατάστατο σαλόνι που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τον τόσο καθαρό κήπο. Αυτό το σπίτι κατοικούνταν από τρεις άντρες -τον Λίαμ, τον Σον και τον Κόνορ- και η Κιμ ήταν η μοναδική γυναίκα. Η Άντρεα φαντάστηκε τον κόπο που θα έκανε η Κιμ για να διατηρεί το σπίτι τακτοποιημένο και χαμογέλασε με κατανόηση. Με τον πατριό της ζούσαν σε ένα πολύ μικρό σπίτι και είχε προσωπική εμπειρία πόσο ακατάστατοι μπορούν να γίνουν οι αρσενικοί και πόσο μεγάλη έκπληξη ένιωθαν όταν το ανέφερε μια θηλυκιά. Σε αντίθεση με το σπίτι των Μορισέϊ , το σπίτι της Γκλόρι ήταν σε άψογη κατάσταση. Τσως ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που την έκανε ο Ντίλαν. Ποιος ξέρει; Δεν είχε περάσει πολλή ώρα που η Άντρεα καθόταν στην βεράντα όταν εμφανίστηκε ο Σον πάνω σε μια μαύρη μηχανή, έχοντας ήδη ξεκινήσει τη μέρα του. Η Άντρεα αναρωτήθηκε πού είχε πάει 36


και τι είχε κάνει. Δεν είχε την παραμικρή ιδέα πώς πέρναγε τη μέρα του ο Σον, το μόνο που ήξερε ήταν ότι την παρακολουθούσε όλη τη νύχτα, κάθε νύχτα. Πώς να πέρναγαν οι Φύλακες τον ελεύθερο χρόνο τους; Ο Σον πάρκαρε σε μια από τις δύο λωρίδες ιδιωτικού δρόμου μπροστά από το σπίτι των Μορισέϊ , και κατέβηκε από τη μηχανή του. Η Άντρεα κούνησε το πόδι της, η πατούσα της γυμνή μέσα από το σανδάλι της και του χαμογέλασε.» Καλημέρα, Σον». Ο Σον κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.» Καλημέρα και σε σένα». Πήρε ένα κουτί εργαλείων από την βεράντα, έβγαλε το δερμάτινο μπουφάν του και έκατσε κάτω δίπλα στη μοτοσυκλέτα του για να τσεκάρει τη μηχανή της. Η Άντρεα δεν γνώριζε αρκετά για τις μοτοσυκλέτες ώστε να καταλαβαίνει τι ακριβώς έκανε ο Σον, αλλά χαιρόταν να βλέπει τις κινήσεις των δικεφάλων του και την κίνηση των μηρών του κάτω από το τζιν, ενώ έφτιαχνε τη μηχανή του. Μια αιλουροειδής αλλόμορφη εμφανίστηκε στη βεράντα του σπιτιού που βρισκόταν πέρα από το σπίτι των Μορισέϊ , ντυμένη σύμφωνα με τον ζεστό καιρό, φορώντας ένα αμάνικο μπλουζάκι με βαθύ ντεκολτέ και σορτς. Καβάλησε και αυτή το κιγκλίδωμα της βεράντας της, κουνώντας ·τα πόδια της όπως η Άντρεα.» Γειά, Σόνι». Ο Σον της έριξε μια φευγαλέα ματιά.» Κέιτλιν». «Επέστρεψα από το Σαν Αντόνιο». «Το βλέπω». Η Άντρεα, νευριασμένη, κοιτούσε την Κέιτλιν. Λίγο ακόμα να έσκυβε και θα έπεφτε κάτω, εκεί που σχεδόν ήδη βρισκόταν το μπλουζάκι της. «Έλα από το σπίτι να μου πεις ένα γεια, Σόνι» είπε η Κέιτλιν. «Θα αρχίσω να πιστεύω πως με ξέχασες». Ένα πλατύ χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του Σον, αλλά συνέχιζε να έχει στραμμένη την προσοχή του στη μοτοσυκλέτα του. 37


«Δεν σε έχω ξεχάσει Κέιτλιν». Η Άντρεα ένιωσε το στέρνο της να καίγεται. Για τη Θεά, δεν ήταν δυνατόν να ζηλεύει αυτή την Αιλουροειδή που την έπεφτε με τόσο απροκάλυπτο τρόπο στον Σον, ή μήπως ήταν; Η Άντρεα πάντα πίστευε ότι η Φάε καταγωγή της ήταν ο λόγος που ποτέ στη ζωή της δεν είχε νιώσει κτητικότητα απέναντι σε κάποιον αρσενικό. Τη στιγμή, όμως που αυτή η γυναίκα κοίταξε τον Σον, με τα στήθη της να «ξεχειλίζουν» προκλητικά από το μπλουζάκι της, το ένστικτο μάχης και διεκδίκησης που έκρυβε μέσα της βγήκε στην επιφάνεια. Η Άντρεα γρύλισε απειλητικά. Μα τους θεούς, στ’ αλήθεια ζήλευε. Κτητική και ζηλιάρα, σαν μια Λύκαινα σε περίοδο ζευγαρώματος. «Γεια, Σον» είπε η Άντρεα μην μπορώντας να συγκροτήσει τον εαυτό της. «Σ’ ευχαριστώ που με συνοδέυσες σπίτι, χθες βράδυ». Ο Σον την κοίταξε ανέκφραστος.» Έκανα, απλά, τη δουλειά μου». «Στον Σόνι αρέσει η δουλειά του», είπε η Κέιτλιν τραγουδιστά. «Είναι αξιαγάπητος. Τόσο προστατευτικός». Ο Σον άρχισε πάλι να ασχολείται με τη μοτοσυκλέτα του, χωρίς καν να μπει στον κόπο να απαντήσει. «Για δες», είπε αργόσυρτα μια νέα γυναικεία φωνή.» Ο Σον Μορισέϊ , αυτοπροσώπως». Η γυναίκα σταμάτησε στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι του Σον, και στάθηκε όρθια διπλώνοντας τα χέρια της κάτω από το στήθος. Ήταν Αρκούδα, ψηλή σαν την Γκλόρι, αλλά πιο μυώδης, χωρίς όμως οι μύες της να επισκιάζουν την ομορφιά της. Ήταν δυνατή, αλλά απολύτως θηλυκή. «Ρεμπέκα» είπε ο Σον με ουδέτερη φωνή.» Πώς είσαι αυτό το υπέροχο πρωινό;» «Καλύτερα, τώρα που βλέπω «τα αξιοθέατα»». 38


Η Άντρεα «έπνιξε» άλλο ένα γρύλισμα. Αυτές οι θηλυκές είχαν κάθε δικαίωμα να φλερτάρουν τον Σον, εφόσον σύμφωνα με τον κανονισμό των Αλλόμορφων, ο Σον θεωρούνταν ελεύθερος μέχρι αυτός και η Άντρεα να γίνει η τελετή που θα τους έδινε, επίσημα, την ευλογία ζευγαρώματος. Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Σον ήταν διαθέσιμος. Από την άλλη μεριά, στο άδικο σύμπαν των Αλλόμορφων, η πρόταση ζευγαρώματος καθιστούσε την Άντρεα απαγορευμένη για τους άλλους αρσενικούς, καθώς οι θηλυκές ήταν λίγες και κατ’ επέκταση πολύτιμες για αυτόν που τις διεκδικούσε. Κανένας αρσενικός δεν θα τολμούσε να πλησιάσει την Άντρεα, αν εκείνη δεν απέρριπτε πρώτα την πρόταση του Σον, εκτός και αν κάποιος αρσενικός ήθελε να ανταγωνιστεί τον Σον στη διεκδίκηση της Άντρεα. Η Άντρεα θεωρούσε ότι κανένας αρσενικός, που έχει τα λογικά του, δεν θα προκαλούσε τον Σον. Η αύρα ωμής δύναμης που τον περικύκλωνε, θα τους έτρεπε σε άτακτη φυγή, πριν καλά καλά πλησιάσουν. «Ώρα να συνεχίσεις τη βόλτα σου» είπε ο Σον στη Ρεμπέκα. «Σίγουρα έχεις καλύτερα πράγματα να κάνεις, παρά να κοιτάζεις κάποιον να επισκευάζει την αναθεματισμένη μηχανή του». Η Ρεμπέκα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, χαμογελώντας. «Δεν θα το έλεγα». «Ούτε κι εγώ» φώναξε η Κέιτλιν από τη βεράντα της.» Θα μπορούσα να σε κοιτάζω όλη μέρα, Σόνι. Ακόμα καλύτερα, γιατί δεν φέρνεις εδώ τη μηχανή σου; Θα μας φτιάξω και φρέσκια λεμονάδα». « Αλλιώς, μπορείς να έρθεις στο δικό μου σπίτι» είπε η Ρεμπέκα.» Θα σε κεράσω Γκίνες». Η Ρεμπέκα ήταν λίγο μεγαλύτερη και κατά πάσα πιθανότητα πιο έμπειρη από την Κέιτλιν, που δεν ήταν πολύ παραπάνω από είκοσι ενός. Η Άντρεα καταλάβαινε δεν ήθελαν να γίνει ζευγάρι με κάποιον αρσενικό, αλλά να ζευγαρώσουν. «Αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι να μας τα δείξεις όλα, 39


Σον» φώναξε η Άντρεα. Με δυσκολία συγκρότησε τον εαυτό της να μην γρυλίσει, τα χέρια της έτοιμα να βγάλουν νύχια άγριου ζώου. «Λέμε ότι δήθεν θα σε κεράσουμε λεμονάδα ή Γκίνες, αλλά το λέμε μόνο και μόνο για να σε δούμε να βγάζεις από πάνω σου αυτό το τζιν που μας τρελαίνει». Ο Σον σήκωσε το βλέμμα.» Ώστε έτσι;» «Έτσι ακριβώς. Συμφωνείτε, κυρίες μου;» Η Ρεμπέκα γέλασε.» Έχεις απόλυτο δίκιο. Άραγε κάτω από το τζιν φοράει μποξεράκι ή στρινγκ;» Ο Σον ανασήκωσε τα φρύδια του.» Στοιχηματίζετε και για τα εσώρουχά μου, τώρα;» «Έλα, Σόνι. Δείξε μας τι κρύβεις εκεί κάτω» είπε η Κέιτλιν. «Ναι, Σον, δείξε μας» είπε η Άντρεα, πιέζοντας τον εαυτό της να παραμείνει χαλαρή.» Δέξου το στοίχημα. Εγώ λέω ότι φοράς σλιπά-κι». «Τότε δεν ξέρεις καθόλου τον Σόνι» είπε σχεδόν θριαμβολογώντας η Κέιτλιν.» Φοράει μποξεράκι. Μαύρο σατέν». Η Ρεμπέκα ακούμπησε το κάτω χείλος της.» Εγώ συνεχίζω να ελπίζω ότι φοράει στρινγκ». Ο Σον σηκώθηκε όρθιος, κρατώντας ακόμα στο χέρι του το μηχανικό κλειδί και με το βλέμμα καρφωμένο στο βλέμμα της Άντρεα.» Το εννοείς». Η Άντρεα μειδίασε.» Να ’σαι σίγουρος. Ποια έχει δίκιο, Σόνι;» Ο Σον την κάρφωσε με το αινιγματικό, γαλάζιο βλέμμα του για ένα μια στιγμή, που όμως φάνηκε ατελείωτη. Τα μάτια του τη «ρούφηξαν» την έκαναν να θέλει να ορμήσει από τη βεράντα και να πέσει στα πόδια του, ικετεύονητάς τον να είναι τρυφερός- αλλά όχι πολύ τρυφερός. Σε κλάσμα του δευτερολέπτου θα έπεφτε στα πόδια του και θα φιλούσε τις μπότες του. Αξιολύπητη. Η Άντρεα δεν απέφυγε το βλέμμα του, του το ανταπέδωσε με ένα αψήφιστο, προκλητικό δικό της βλέμμα. Ένα πλατύ αμαρτωλό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του 40


Σον.» Κυρίες μου, αν δεχτώ το στοίχημα, θα με αφήσετε να τελειώσω τη δουλειά μου;» «Εξαρτάται από αυτό που φοράς» είπε η Άντρεα.» Έλα, Σον. Φτιάξε μας τη μέρα». Ο Σον συνέχισε να χαμογελάει πονηρά για λίγο ακόμα. Σήκωσε αδιάφορα τους ώμους, άφησε το μηχανικό κλειδί να πέσει από το χέρι του, έλυσε τη ζώνη του και κατέβασε το τζην του. Δεν φόραγε καθόλου εσώρουχα. Η Κέιτλιν και η Ρεμπέκα αναφώνησαν ενθουσιασμένες. Η Άντρεα παρέμεινε σιωπηλή, αλλά η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά που τα αυτιά της άρχισαν να βουίζουν. Ο ήλιος έπεφτε στην πλάτη του Σον εκεί που το δέρμα του ήταν πιο ανοιχτόχρωμο από το υπόλοιπο σώμα του, αλλά παρέμενε αρκετά μαυρισμένο. Λογικά, που και που, κάθεται γυμνός κάτω από τον ήλιο, πιθανότατα αμέσους αφού αλλάζει μορφή. Ωραία σκέψη. Η Άντρεα ήθελε να πηδήξει από τη βεράντα και να δαγκώσει τα σκληρά, γυμνά του οπίσθια, ήθελε να τα ρουφήξει, να τα γευτεί. Η παράσταση διάρκεσε μόνο λίγα δευτερόλεπτα και μετά ο Σον ανέβασε το τζιν του.» Χάσατε», είπε κουμπώνοντας τη ζώνη του.» Ευχαριστημένες;» Η Ρεμπέκα έγλειψε τα χείλη της.» Ευχαριστήθηκα για όλη την εβδομάδα». Γύρισε την πλάτη και έφυγε, ενώ το σιγανό της γέλιο της ακολουθούσε. Η Κέιτλιν δεν έφυγε αμέσως, τριβόταν στα κάγκελα της βεράντας, βγάζοντας γουργουρητά, αλλά ο Σον συγκεντρώθηκε στη μηχανή του και δεν έδωσε καμία σημασία. Η ώρα του παιχνιδιού είχε τελειώσει. Προφανώς στην Κέιτλιν δεν άρεσε να την αγνοούν, και έτσι αφού είπε ένα αντίο που έσταζε μέλι, στράφηκε αγέρωχα προς το σπίτι της. Η Άντρεα έφυγε από τη βεράντα και κατευθύνθηκε προς τον Σον. Το κορμί της έτρεμε και ένιωθε ότι καιγόταν, αλλά προσποιήθηκε την άνετη, βάζοντας τα χέρια της στις πίσω τσέπες του σορτς και κοιτώντας τον να δουλεύει. 41


«Είναι συνήθειο των αιλουροειδών;» ρώτησε.» Η απουσία εσωρούχων;» Ο Σον συνέχιζε να ασχολείται με τη μηχανή του.» Όχι, οφείλεται στην απουσία καθαρών εσωρούχων». Η Άντρεα προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά η καρδιά της κόντευε να σπάσει.» Θες να μου πεις ότι η Κιμ δεν πλένει τα εσώρουχα του μεγαλειώδους κυριαρχικού αρσενικού;» «Η Κιμ είναι μοντέρνα γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι θα φροντίσει το ταίρι της, αλλά όχι τον άχρηστο αδερφό του. Αναγκάζει και τον Κόνορ να πλένει μόνος του τα ρούχα του. Πιστεύει ότι είναι εποικοδομητικό, χτίζει χαρακτήρα». «Σας υποχρεώνει, εσάς τους αρσενικούς, να βάζετε πλυντήριο; Αυτό και αν θα είναι ενδιαφέρον θέαμα». «Ξέρω να βάζω πλυντήριο» είπε ο Σον, παραμένοντας συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε.» Απλά, το ξέχασα». Η Άντρεα έσκυψε προς το μέρος του, με τα χέρια στα γόνατά της και αφαιρέθηκε παρατηρώντας τους μυς των χεριών του να κινούνται καθώς προσπαθούσε να ξεβιδώσει ένα μπουλόνι που δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Μύριζε λιακάδα και σκόνη, και δεν αδικούσε την Κέιτλιν και τη Ρεμπέκα που ήθελαν να τον αρπάξουν και να τον πάρουν μαζί τους. «Έτσι όμορφη όπως στέκεσαι εκεί», είπε ο Σον, βογκώντας από την προσπάθεια, «δεν σκύβεις ως εδώ για να μου κρατήσεις αυτό το σκληρό πράγμα;» Γκρρρ. Καυτά λόγια που την άναβαν. Θα κρατήσω ό, τι μου ζητήσεις, Σον Μορισέϊ . Γονάτισε, δίπλα του.» Τι θες να σου κρατήσω;» Η λάμψη στα μάτια του την άφησε να καταλάβει ότι επίτηδες είχε συντάξει την πρόταση με αυτές τις λέξεις. «Αυτό εδώ». Πήρε το χέρι της και το έβαλε στη λαβή του μηχανικού κλειδιού που ήταν στερεωμένο πάνω στο μπουλόνι. «Μόνο κράτα το σφιχτά και μην το αφήσεις». 42


Η Άντρεα ακούμπησε τη γλώσσα της στα χείλη της.» Θα εκπλαγείς από το πόσο σφιχτή είναι η λαβή μου». Ο Σον γρύλισε βαθιά.» Παίζεις με τη φωτιά, μικρή Αντι». Αυτό ακριβώς έκανε και ο Σον την έκανε να θέλει να πέσει μέσα στη φωτιά, μαζί του. Σταθεροποίησε το χέρι της με το δυνατό του χέρι και εκείνη συνέχισε να κρατάει το μηχανικό κλειδί όσο εκείνος ξελάσκαρε ένα εξάρτημα ακριβώς από κάτω. Ολόκληρο το εξάρτημα ξεκόλλησε και ο Σον με την Άντρεα τον τράβηξαν μαζί, μακριά από τη μηχανή. Ωραία. Το πρόσωπο του Σον ήταν πολύ κοντά στο δικό της και στο μάγουλό του είχε μουτζουρωθεί από τα λάδια της μηχανής. Μύριζε ιδρώτα, λάδια μηχανής και καθαρό αέρα και το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν ο τρόπος που άγγιζε ο ήλιος τη λαχταριστή του πλάτη. Ο Σον έβαλε το εξάρτημα στην άκρη. Τέντωσε το χέρι του για να πιάσει το επόμενο εξάρτημα που ήθελε να τραβήξει, αλλά η Άντρεα έβαλε το χέρι της στον ώμο του. Ο Σον γύρισε να την κοιτάξει, η αναπνοή του έπεφτε πάνω στο πρόσωπό της, τα μάτια του σκούρα από πόθο. Η Άντρεα ποτέ δεν κατάλαβε ποιος έσκυψε πρώτος, αλλά ένιωθε τον εαυτό της να γέρνει προς εκείνον και την επόμενη στιγμή ένιωσε να χείλη της να καίγονται από την πίεση του φιλιού του Σον. Φιλούσε δυνατά, μη κρύβοντας ούτε στο ελάχιστο τη ρωμαλεότητά του και η Άντρεα έκλεισε τα μάτια και άφησε να την κατακλύσει η αίσθηση του φιλιού του. Το χέρι του γλίστρησε πίσω μέρος του λαιμού τους και την τον τέντωσε για να μπορέσει να γευτεί περισσότερη από τη σάρκα της. «Πάμε μέσα» ψιθύρισε μέσα στο στόμα της και εκείνη γεύτηκε την αναπνοή του.» Για να σιγουρευτείς ότι θα πλύνω τα εσώρουχά μου. Τι λες;» Το ήθελε. Αχ, πόσο πολύ το ήθελε. Το σπίτι ήταν άδειο και μπορούσαν να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν. Περισσότερα φιλιά, 43


περισσότερα αγγίγματα και η Άντρεα θα μπορούσε να βάλει το χέρι της μέσα από το τζιν του και να σφίξει στην παλάμη της τη λουσμένη από ήλιο πλάτη του. Τραβήχτηκε λίγο πίσω. Την κοιτούσε, επιθυμώντας την, αλλά προσέχοντας να μην την τρομάξει. Η ανησυχία του για εκείνη της έσφιγγε την καρδιά και ταυτόχρονα ήθελε να γλύψει τα υγρά χείλια του. «Το τζιν σου δονείται» ψιθύρισε η Άντρεα. «Τι;» τινάχτηκε ο Σον.» Να πάρει». Η Άντρεα τον παρακολουθούσε με μεγάλη απόλαυση καθώς ο Σον ξεδίπλωσε το ανάστημά του και τράβηξε το κινητό του από τη θήκη που ήταν στερεωμένη στο τζην του. Ενώ στεκόταν όρθια δίπλα στον Σον, άκουσε καθαρά την τραχιά φωνή του Ντίλαν, πατέρα του Σον. «Γιε μου» είπε χαμηλόφωνα.» Φέρε το ξίφος. Σε χρειαζόμαστε».

44


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΣΣΕΡΑ Τα μάτια του Σον έχασαν τη ζεστασιά και τη ζωντάνια τους.» Ερχομαι αμέσως» . Έκλεισε το τηλέφωνο, δείχνοντας βλοσυρός.» Τι συνέβη;» ρώτησε η Άντρεα. Ο Σον έβαλε το τηλέφωνο στη θέση του.» Ο ξάδερφός μου, ο Ελάι, στο Σαν Αντόνιο. Κι άλλος πυροβολισμός. Ο πατέρας μου λέει ότι είναι ακόμα ζωντανός, αλλά. . .» . Η παύση του τα έλεγε όλα. «Ζητάει το Φύλακα». Η Άντρεα διαισθάνθηκε τη σκοτεινή μεταστροφή του. Το χαμόγελό του είχε χαθεί. Δεν ήταν πια ο γοητευτικός άντρας που της είχε ζητήσει να τον ακολουθήσει, αναζητώντας ηδονή. Η βαριά σκιά του θανάτου που παραμόνευε τον πάγωνε. «Σον, λυπάμαι». Η Άντρεα του χάιδεψε τον ώμο.» Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω. Η πόλη των Αλλόμορφων του Σαν Αντόνιο έχει Φύλακα, έτσι δεν είναι; Νόμιζα ότι οι άνθρωποι υποχρεώνουν την κάθε πόλη να χρησιμοποιεί τον δικό της». «Ο Φύλακας είναι Λύκος και ο Ελάι αίμα μου. Ο πατέρας λέει ότι ο Ελάι με ζητάει και αυτή τη στιγμή αδιαφορώ για τους κανόνες των ανθρώπων. Αλλωστε, θεωρούν ότι αυτό που κάνουμε είναι μια απλή τελετουργία». Την κοίταξε με πόνο.» Θα έρθεις μαζί μου;» Η Άντρεα γνώριζε ήδη την απάντηση πριν τελειώσει τη φράση του.» Δεν μπορώ. Δεν πρέπει. Είμαι μισή Φάε. Η οικογένειά 45


του δε θα με δεχτεί». «Δεν έχει σημασία, μπορεί να φανείς χρήσιμη». «Αν αναφέρεσαι στην ικανότητά μου να θεραπεύω, σου είπα. Δεν είναι τόσο δυνατή όσο νομίζεις». «Να πάρει, Άντρεα, πρέπει να προσπαθήσουμε!» Το απελπισμένο βλέμμα του Σον έκανε την καρδιά της να σφιχτεί. Δεν είχε ξεχάσει την πρότασή του να πάνε στο σπίτι - δεν ήταν κανείς και εκείνη το γνώριζε πολύ καλά. Τον ήθελε τόσο πολύ, που φοβόταν. Οι προσωπικές ζωές τους, όμως, είχαν έρθει σε δεύτερη μοίρα. Για άλλη μια φορά, ο θάνατος καλούσε τον Σον. Η Άντρεα πήρε μια βαθιά ανάσα.» Εντάξει». Ίσως και να μπορούσε να ελαφρύνει τον πόνο του Ελάι. Ο Σον απομακρύνθηκε, ενώ οι ηλιαχτίδες χόρευαν πάνω στα σκούρα μαλλιά του. «Ο πατέρας άφησε το φορτηγό του πίσω. Φέρ’ το και συνάντησέ με στην είσοδο μπροστά». Η Άντρεα έγνεψε καταφατικά. Ο Σον πήρε τα εργαλεία του και εξαφανίστηκε μέσα στο σπίτι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Πήγαινε να πάρει το σπαθί. Η καρδιά της Άντρεα χτυπούσε πολύ γρήγορα. Η έκφρασή του ήταν τόσο άδεια που ήθελε να τον αγκαλιάσει. Δεν είχε τη δύναμη να του φέρει αντιρρήσεις, αν και ακόμα δεν ήταν σίγουρη κατά πόσο μπορούσε να βοηθήσει. Το χάρισμά της μπορεί να είχε δουλέψει στον Ρόναν, αλλά οι πληγές του ήταν επιφανειακές. Ο Ρόναν, σαν αρκούδα Κόντιακ, ήταν σκληρός και δυνατός, με απίστευτο μεταβολισμό. Αν ο πατέρας του Σον τού είχε ζητήσει να φέρει το σπαθί, σήμαινε ότι ο Ντίλαν θεωρούσε τον Ελάι χαμένη περίπτωση. Η Άντρεα βρήκε το φορτηγό με τα κλειδιά στη μηχανή. Στην πόλη των αλλόμορφων ο καθένας χρησιμοποιούσε αποκλειστικά το δικό του όχημα και οι άνθρωποι σπάνια έρχονταν απρόσκλητοι. Οι 46


πιθανότητες κλοπής, επομένως, ήταν απειροελάχιστες. Αν και μετρούσε ήδη μια δεκαετία, η κατάσταση του φορτηγού ήταν άριστη. Οι αλλόμορφοι όφειλαν να είναι πολύ προσεκτικοί, γιατί απαγορευόταν να πάρουν καινούργια οχήματα. Η Άντρεα ξεπρόβαλε από το στενό και πήγε μπροστά από το σπίτι. Ο Έλισον Ρόου, επίσης Λύκος και φίλος των Μορισέϊ , βγήκε από το σπίτι του και προχώρησε προς το μέρος της. Η αγέλη του Έλισον είχε μετοικήσει εδώ όταν οι αλλόμορφοι πήραν το Κολάρο, είκοσι χρόνια πριν. Αλλά, κατά τα φαινόμενα, του άρεσε πολύ να είναι Τεξανός, έστω και όχι βέρος. Ποτέ δεν έβγαινε από το σπίτι χωρίς τη ζώνη με τη μεγάλη αγκράφα, τις καουμπόικες μπότες και το καπέλο, ενώ είχε υιοθετήσει και την ντόπια προφορά. «Τι συμβαίνει;» ρώτησε, γέρνοντας προς το ανοιχτό παράθυρο. «Κι άλλος πυροβολισμός. Στο Σαν Αντόνιο. Ο ξάδερφος του Σον». Η έκφραση του Έλισον άλλαξε.» Να πάρει, όχι πάλι! Τι στο καλό γίνεται;» «Πρέπει να είναι το καινούργιο χόμπι των ανθρώπων». «Γαμώτο», γρύλισε ο Έλισον.» Ελάτε να παίξετε “Πυροβολήστε τον Αλλόμορφο”. Καλή διασκέδαση. Μαλάκες». Στο μεταξύ, ο Σον βγήκε από το σπίτι με ξεκούμπωτο πουκάμισο, με το σπαθί περασμένο στην πλάτη. Ο Έλισον ανασηκώθηκε.» Λυπάμαι, φίλε» είπε. Ο Σον έγνεψε. Πλησίασε την πλευρά του οδηγού και η Άντρεα μετακινήθηκε για να τον αφήσει να μπει. Τοποθέτησε προσεκτικά το σπαθί στο κάθισμα, με τη λαβή να ξεκουράζεται στην ποδιά της Άντρεα, ελλείψει χώρου. «Η Θεά μαζί σας» είπε ο Έλισον, καθώς ο Σον έβαζε τη ζώνη ασφαλείας. «Άντρεα, μην αφήσεις αυτόν τον αιλουροειδή να σε βάλει σε μπελάδες, ακούς;» 47


«Μην ανησυχείς» τον καθησύχασε η Άντρεα χαμογελώντας. «Θα ενημερώσεις την Γκλόρι όταν γυρίσει;» «Μείνε ήσυχη». Ο Έλισον χτύπησε ελαφρά το φορτηγό και απομακρύνθηκε, καθώς ο Σον έβαζε εμπρός. Ο Έλισον έμεινε εκεί, σοβαρός, να τους βλέπει να απομακρύνονται. Ο Σον ήταν σιωπηλός στη διαδρομή. Από ένα αλλόμορφο αρσενικό που ήθελε απλά να φλερτάρει, είχε μεταμορφωθεί σε έναν άντρα, που έφερε το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους του. «Σον» του είπε τρυφερά.» Σε παρακαλώ μη βασίζεσαι πάνω μου για τη σωτηρία του ξάδερφού σου. Η πληγή του Ρόναν ήταν επιφανειακή. Αν έχουν τραυματιστεί ζωτικά όργανα, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά». «Το γνωρίζω αυτό, αγάπη μου» είπε ο Σον.» Αλλά δε γίνεται να μην το προσπαθήσω». «Θα κάνω ό, τι μπορώ! Απλά δεν θέλω να ελπίζεις μάταια». «Θέλω να ελπίζω» είπε με μαλακά φωνή. Η Άντρεα χάιδεψε με τα δάχτυλα της τη λαβή του ξίφους κι ένιωσε τη μαγεία των Φάε να τη διαπερνάει. Μπορούσε να δει χρυσά νήματα να κυματίζουν από το μέταλλο. Με τα ίδια νήματα είχε παλέψει στους εφιάλτες της. Το προηγούμενο βράδυ την είχαν επισκεφτεί γι’ άλλη μια φορά, σφίγγοντάς την όλο και πιο δυνατά. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Ο Σον τής έριξε μια φευγαλέα ματιά. Ο θυμός και η λύπη τον κατέτρωγαν και οι Αλλόμορφοι δεν έπρεπε να αφήνουν αυτά τα συναισθήματα να τους ταλανίζουν. Τους έτρωγαν τα σωθικά. Κάθε φορά που ένα συναίσθημα τους κατέκλυζε, ιδίως η λύπη, αποσύρονταν για να το αντιμετωπίσουν. Αυτό το ένστικτο είχε προστατεύσει την αγέλη, καθώς ο αρχηγός δεν χρειαζόταν να ανησυχεί για την προστασία κάποιου αδύναμου εν ώρα μάχης. Ο Σον όμως ήταν ο Φύλακας και δεν μπορούσε να μείνει μακριά για πολύ. Η αγέλη τον χρειαζόταν. Ήταν αυτός που απελευθέρωνε τις ψυχές με το σπαθί του, αλλά ο ίδιος δεν ήταν ποτέ ελεύθερος. 48


Η Άντρεα σήκωσε το σπαθί και γλίστρησε στο κάθισμα μέχρι που ο μηρός της τον άγγιξε. Η ανάγκη του για επαφή της ήταν ξεκάθαρη. Εντούτοις, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, καθώς δεν είχε ξεκαθαρίσει μέσα της πώς αισθανόταν για το κάλεσμά του. Με τα αλλόμορφα ένστικτά της καταλάβαινε ότι ο Σον ήταν πολύ πιο δυνατός από τον Τζάρεντ, σωματικά και ψυχικά. Αν ο Σον αποφάσιζε να επιβάλει την πρόταση ζευγαρώματος, η Άντρεα δε θα μπορούσε να του αντισταθεί. Και ενώ θα μπορούσε να το είχε κάνει οποιαδήποτε στιγμή, εκείνος περίμενε υπομονετικά, μετριάζοντας τον φόβο της με το αλλόμορφο άγγιγμά του. Αυτή η στάση τον είχε ανεβάσει στα μάτια της, σε βάρος του κακομαθημένου Τζάρεντ. Η Άντρεα του χάιδεψε το μπράτσο και μια αίσθηση ανατριχίλας την κατέκλυσε. Ο Σον την κοίταξε βαθιά στα μάτια. «Σ’ ευχαριστώ Άντρεα, αγάπη μου». «Τα μάτια σου στο τιμόνι! Έχει τρελή κίνηση. στο Όστιν». Ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο έσκασε από τα χείλη του. «Αλήθεια;» «Ναι. Είμαι συνηθισμένη σε ανοιχτούς δρόμους και ορεινά τοπία».» Αυτά δεν θα τα βρεις εδώ αγάπη μου. Αλλά θα σε πάω σε υπέροχα μέρη». «Μιλάει και ο Ιρλανδός! Εκεί δεν έχετε καθόλου βουνά». Ο Σον πήρε το χέρι του από το τιμόνι και έπιασε το δικό της. Τα δάχτυλά τους μπλέχτηκαν σφιχτά.» Έχουμε μερικούς μεγάλους λόφους». Οι φωνές τους είχαν πλέον την ίδια χαμηλή ένταση. Ήθελαν να ξεχάσουν για λίγο τα βάσανά τους. «Πρέπει να δεις τους μαύρους βράχους που μπαίνουν στη θάλασσα στην Κομητεία του Κέρι. Η θέα είναι πανέμορφη». «Δεν είναι και τα Βραχώδη Όρη!»Όσο μιλούσε η Άντρεα, ο Σον τής έσφιγγε το χέρι όλο και πιο πολύ.» Τα κοιτάζεις και ξέρεις ότι δεν ανήκουν σε κανέναν. Ούτε οι άνθρωποι ούτε οι αλλόμορφοι έχουν την παραμικρή εξουσία πάνω τους. Στέκονται εκεί στο βάθος των αιώνων, δεσπόζοντας στις πεδιάδες, χωρίς να φοβούνται τίποτα». 49


«Το ίδιο ισχύει και στο Κέρι. Είναι ένα πανάρχαιο μέρος, το νιώθεις στα κόκαλά σου. Όλα αυτά -αλλόμορφοι, άνθρωποι, Φάεδεν έχουν καμία σημασία». «Σου λείπει η Ιρλανδία. . .» «Όντως. . . Αλλά και εδώ καλά είναι. Δεν υπάρχει η πείνα και ο καθημερινός αγώνας. Βλέπουμε τον Κόνορ να μεγαλώνει, τον Λίαμ να ζευγαρώνει και να ετοιμάζεται να γίνει πατέρας. Είμαστε πιο δυνατοί, έχουμε περισσότερες ελπίδες να επιβιώσουμε». Έσφιξε το σαγόνι του.» Αν εξαιρέσεις τους ανθρώπους και τα ηλίθια όπλα τους». «Δεν θα νικήσουν!» Η Άντρεα έσφιξε το χέρι του, παρατηρώντας ταυτόχρονα την υπέροχη μυρωδιά που ανέδιδε το σώμα του. «Όχι κορίτσι μου, δεν θα νικήσουν». Ο Σον σώπασε και συγκεντρώθηκε στην οδήγηση, ανυπομονώντας να φτάσει στον Ελάι. Η κλινική βρισκόταν στην αρχή του Σαν Αντόνιο στη νοτιοανατολική πλευρά. Λίγα ήταν τα νοσηλευτικά ιδρύματα που δέχονταν αλλόμορφους και αυτά είχαν εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους. Αφησε το φορτηγό στο μικρό πάρκινγκ της κλινικής και έσπευσε να ανοίξει την πόρτα της Άντρεα. Του παρέδωσε το ξίφος, εκείνος το πέρασε στην πλάτη του και κατευθύνθηκαν προς την είσοδο. Αμέσως η χαρακτηριστική μυρωδιά του νοσοκομείου έφτασε στα ρουθούνια τους. Αλλόμορφοι στέκονταν στην αίθουσα αναμονής - φίλοι και μέλη της φυλής. Μόλις είδαν τον Σον να μπαίνει συνοδευόμενος από το σπαθί του, κάποιοι άρχισαν να προσεύχονται, κάποιοι απλά τον κοίταξαν. Όλοι γνώριζαν το λόγο της εμφάνισής του. Η Άντρεα περπατούσε δίπλα του αποφεύγοντας κάθε οπτική επαφή. Ένιωσε τα βλέμματα να καρφώνονται πάνω της και τα ρουθούνια να ανοίγουν σαν να είχαν ερεθιστεί από τη μυρωδιά των Φάε. Κανείς όμως δεν τη σταμάτησε, όχι όσο ήταν μαζί με το Φύλακα. Ο Ντίλαν τους περίμενε στο γραφείο των νοσοκόμων. Μόλις 50


η νοσοκόμα, από τους λίγους ανθρώπους στον χώρο, τους είδε, σηκώθηκε από το γραφείο και το ήδη εχθρικό βλέμμα της έγινε ακόμα πιο άγριο.» Δεν μπορείς να μπεις μέσα», φώναξε στον Σον. «Όχι μ’ αυτό». Άπλωσε το χέρι της για να πάρει το σπαθί, θεωρώντας ότι θα της έδινε ο Σον, σαν τον άτακτο μαθητή που παραδίδει το παιχνίδι του στα χέρια του δασκάλου του. Ο Σον την προσπέρασε χωρίς να πει λέξη και ο Ντίλαν τον ακολούθησε. «Δεν μπορείτε να περάσετε! Θα καλέσω την ασφάλεια». Η Άντρεα γύρισε πίσω, στάθηκε μπροστά της και με απειλητικό τόνο της είπε: «Σταμάτα». Η νοσοκόμα σάστισε. Η Άντρεα μπορούσε να μυρίσει το φόβο, αλλά και την πονηριά της. Με το που θα απομακρυνόταν, θα έπιανε αμέσως το τηλέφωνο. Με μια κοφτή ανάσα έπιασε τη νοσοκόμα από τον καρπό και την έσυρε μαζί της. Η γυναίκα σταμάτησε να διαμαρτύρεται μόλις μπήκαν στο δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου. Ήταν γεμάτο με αλλόμορφους και φορτισμένο από την επικείμενη επίσκεψη του θανάτου.

51


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΝΤΕ Η θλίψη στο δωμάτιο ήταν σχεδόν ορατή. Η Άντρεα ένιωσε αμέσως συμπόνια βλέποντας τον Ελάι. Το πρόσωπό του ήταν σκελετωμένο και το Κολάρο του, μια λεπτή μαύρη λωρίδα γύρω από τον ταλαιπωρημένο λαιμό του. Σωληνάκια και ανθρώπινα μηχανήματα τον κρατούσαν στη ζωή. Ο Ελάι δεν ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον Σον. Το ταίρι του είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι δίπλα του. Τέσσερις νεαροί άνδρες και μια κοπέλα - τα μικρά του, μάντεψε η Άντρεα από τις παρόμοιες μυρωδιές τους - στέκονταν λυπημένοι. Ένας ηλικιωμένος, στην άλλη άκρη του δωματίου, περίμενε καταβεβλημένος. Ήταν ο πατέρας του Ελάι. Η Άντρεα ένιωσε οργή για τους ανθρώπους που προκάλεσαν τόση δυστυχία. Κανένας αλλόμορφος στην πιο αξιοσέβαστη περίοδο της ζωής του, δεν έπρεπε να βλέπει τον γιο του να πεθαίνει. Ούτε τα μικρά να χάνουν τον πατέρα τους και το ταίρι του να στερείται την αγάπη της ζωής της. Η μελαγχολία θα της ρουφούσε τη ζωή για χρόνια. Είχε ήδη ξεκινήσει. Ο Σον άγγιξε τον ώμο του Ελάι και με μαλακά φωνή τον ρώτησε «Τι έκανες για να αξίζεις τόσες σφαίρες; Ούτε μαγνήτης να ήσουν». Ο Ελάι χαμογέλασε. Παρά τα υγρά που εισχωρούσαν στο σώμα του, Ο πόνος ήταν ολοφάνερος στο πρόσωπό του.» Έτσι είμαι 52


εγώ Σον, αναθεματισμένα ελκυστικός. Σ’ ευχαριστώ που ήρθες». Η Άντρεα είδε τότε τον Σον να καταπιέζει τον θυμό και τη λύπη του για να απαλύνει τον πόνο του Ελάι, κρατώντας του απαλά το χέρι. «Κοίτα ποια έφερα μαζί μου», του είπε.» Την όμορφη λύκαινα που μένει δίπλα μου. Την ανιψιό της Γκλόρι, που της έκανα πρόταση για ζευγάρωμα. Δεν είναι υπέροχη;» Ο Σον άπλωσε το χέρι του καλώντας την Άντρεα να πάει κοντά του. Εκείνη απελευθέρωσε αναγκαστικά τη νοσοκόμα, αλλά έσπευσε ο Ντίλαν να αναλάβει. Ο Σον αγκάλιασε την Άντρεα, προκαλώντας το θυμό του ταιριού του Ελάι.» Είναι μισή Φάε!» ούρλιαζε.» Διώξ’ την». Ο Σον την αγνόησε.» Ελάι, άσε την Άντρεα να σε βοηθήσει. Μπορεί να απαλύνει τον πόνο σου». Ο Ελάι ανέπνευσε αργά και ρηχά.» Διάολε, σύμφωνοι». Η Άντρεα ένιωθε πια την οργή όλων, ακόμα και της νοσοκόμας. Μια λάθος κίνηση θα τους έστρεφε για τα καλά εναντίον της. Αν είχε έστω και λίγη λογική θα έφευγε. Δεν μπορούσε όμως. Αυτό ήταν το πρόβλημα με το χάρισμά της. Δεν μπορούσε να αγνοήσει ένα πλάσμα που υπέφερε, επειδή η οικογένειά του την έκανε να αισθάνεται δυσάρεστα. Ο Σον κατέβασε την κουβέρτα και χαλάρωσε τη ρόμπα του Ελάι. Η κοιλιά του ήταν γεμάτη πληγές καλυμμένες με γάζες. Οι γιατροί είχαν προσπαθήσει να περιορίσουν τη ζημιά. Ήταν κατατεμαχισμένος και μολυσμένος. Αναμφίβολα πέθαινε. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η Άντρεα ήταν να διευκολύνει τον θάνατό του. Κοίταξε τον Σον και με ένα νεύμα της έδειξε ότι καταλάβαινε. Ακούμπησε προσεκτικά τα χέρια της στην κοιλιά του. Ο Ελάι βόγκηξε και τα μηχανήματα άρχισαν να χτυπούν δυνατά. Τα παιδιά του κινήθηκαν σπασμωδικά προς το μέρος της, αλλά τα σταμάτησε ο Ντίλαν.» Αφήστε τη να κάνει ό, τι μπορεί» 53


διέταξε. «Συνέχισε, αγάπη μου» την παρότρυνε ο Σον. Έκλεισε τα μάτια της. Κάθε φορά που εφάρμοζε το χάρισμά της οραματιζόταν ένα κουβάρι από νήματα που έπρεπε να τα διαχωρίσει. Ενίοτε ήταν εύκολο, όπως με τον Ρόναν, άλλοτε όμως αδύνατο. Σκέφτηκε ότι μάλλον από αυτόματο περίστροφο πυροβολήθηκε ο Ελάι, για να είναι τόσο εκτεταμένα τα τραύματά του. Ένα απλό πιστόλι δεν θα προκαλούσε τέτοιο τραυματισμό. Φαντάστηκε τον εαυτό της να ξεμπερδεύει τα νήματα, σαν να επεξεργάζεται ένα περίπλοκο πλεκτό. Κάτι τέτοιο όμως απαιτούσε χρόνο και δεν γνώριζε αν ο Ελάι είχε αρκετό. Παρόλα τα παυσίπονα που του είχαν δώσει, η Άντρεα ήξερε ότι δεν ήταν επαρκή για τον μεταβολισμό ενός αλλόμορφου. Ο πόνος πρέπει να ήταν αβάσταχτος. Με τα μάτια της κλειστά μπορούσε να δει τις αδύναμες αύρες όλων στο δωμάτιο. Μόνο του Σον ήταν σαν φλόγα. Δεν υπήρχε αμφιβολία για κάποιον με ελάχιστες γνώσεις μαγείας ότι ο Σον ήταν ευλογημένος από τη Θεά. Η Άντρεα ήξερε ελάχιστα για το πρωτόκολλο της διαδοχής που ακολουθούσαν οι Φύλακες. Το σπαθί περνούσε από τον προηγούμενο Φύλακα στον νεότερο - μπίρες κάποιο συγγενικό του μέλος της φυλής- αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ξαφνικά διαισθάνθηκε ότι δεν ήταν μόνο το σπαθί που έστελνε τους αλλόμορφους στον άλλο κόσμο, αλλά και ο ίδιος ο Φύλακας. Άραγε το γνώριζε ο Σον αυτό; Οι προσπάθειές της ήταν μάταιες. Το καντήλι του έσβηνε και όφειλε να το πει στην οικογένειά του. Ξαφνικά το σπαθί του Σον έλαμψε. Η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της.» Σον». είπε με ήρεμη φωνή «Τράβα το σπαθί σου». Δημιουργήθηκε αναταραχή στην οικογένεια. Ο Σον έσφιξε τα χείλη του.» Όχι γι' αυτό, δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα. Απλά τράβα το». 54


Ο Σον μουρμούρισε μια προσευχή και ξεθηκάρωσε. Το μέταλλο ήχησε και ο Ελάι άνοιξε τα μάτια του.» Σον» χαμογέλασε.» Σ’ ευχαριστώ». Η Άντρεα τύλιξε το δεξί της χέρι γύρω από τη λεπίδα. Έκοψε το χέρι της και το αίμα που κύλησε ζέστανε το δέρμα της. Έκλεισε τα μάτια της. Άφησε τη Φάε μαγεία του ξίφους να την πλημμυρίσει και ένωσε τα νήματά του με τα δικά της. Καθώς η μαγεία της ενωνόταν με του ξίφους και τα λαμπερά νήματα βυθίζονταν μέσα της, ένιωσε πόνο. Το αίμα της πάγωσε. Έτσι ακριβώς ήταν οι εφιάλτες της. Φλεγόμενες ίνες προσπαθούσαν να τη δέσουν. Την έπνιγαν. Όποια και αν ήταν η παρουσία στους εφιάλτες της, την ήθελε νεκρή. Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι κάτι είχε αλλάξει. Στους εφιάλτες της ήταν κάτι έξω από αυτήν. Τώρα ήταν η δύναμή της και του ξίφους μαζί. Με σταθερή αναπνοή κατηύθυνε τα φωτεινά νήματα στην κοιλιά του Ελάι. Και οι πληγές άρχισαν να κλείνουν. Δεν τον είχε θεραπεύσει τελείως, αλλά είχε κάνει την αρχή. Τα μηχανήματα χτυπούσαν διαφορετικά. Η νοσοκόμα κοιτούσε έκπληκτη. Η Άντρεα άφησε το σπαθί. Το ταίρι του Ελάι έκλαιγε από χαρά.» Τι μου έκανες, κορίτσι Φάε;» ρώτησε ο Ελάι.» Πόνεσε για τα καλά». Ο Σον συνόδευσε την Άντρεα έξω. Αν και ψύχραιμη, ήταν αρκετά σοκαρισμένη. Όλοι νόμιζαν ότι ο Σον έκανε κάποιο θαύμα, εκείνος όμως γνώριζε πολύ καλά. Ένιωσε το σπαθί του να αλλάζει όταν το πήρε στα χέρια της. Κανένας από τους δυο δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί. «Η Θεά να σ’ έχει καλά», του είπε κάποιος καθώς διέσχιζε τον διάδρομο. Όταν βγήκαν έξω έκανε κρύο. Ήταν σύνηθες τον χειμώνα στο Τέξας μια κρύα νύχτα να διαδέχεται μια ηλιόλουστη μέρα. Όταν έφτασαν στο φορτηγό, η Άντρεα κατέρρευσε. Ο Σον άφησε το σπαθί και έσπευσε κοντά της.» Είσαι καλά;» τη ρώτησε. «Δεν ξέρω. Τι στο καλό έγινε;» «Νομίζουν ότι κάναμε κάποιο θαύμα μαζί». «Δεν κάναμε;» 55


Το σώμα της ήταν σφιγμένο. Η ανθρώπινη και ζωώδης φύση της εναλλάσσονταν στο βλέμμα της. «Εσύ το έκανες, Άντρεα». «Το σπαθί ήταν. Με έκανε πιο δυνατή. . . Σταμάτα να με κοιτάς. Δεν έχω τις απαντήσεις που θες». «Το σίγουρο είναι ότι δεν είσαι αυτό που δείχνεις. Είσαι πολύ περισσότερα, Άντρεα, αγάπη μου». «Και ακόμα με θέλεις για ταίρι σου;» ρώτησε και τα χείλη της έτρεμαν. Ένιωσε το κορμί του να καίγεται. Του είχε κάνει το καλύτερο δώρο. Είχε σώσει τον ξάδερφό του, απαλλάσσοντας τον ίδιο από το βαρύ έργο του.» Εννοείται!» Την αγκάλιασε σφιχτά μέχρι τα στήθη της να πιέσουν τα δικά του.» Είσαι πολύ όμορφη, αν και Λύκαινα». «Άρχισες τις κολακείες βλέπω». Ο Σον γέλασε. Ένιωθε τόσο ωραία. Τη φίλησε δυνατά στα χείλη. Είχαν γεύση πορτοκαλιού και η αίσθηση της μαγείας έρεε ακόμα ανάμεσά τους. Ο Σον άφησε τη γλώσσα του να γλιστρήσει μέσα στο στόμα της και να συναντήσει τη δική της. Την ήθελε πολύ. Ένιωθε τη Φάε φύση της στα λεπτά κόκαλα που άγγιζε με τις άκρες των δαχτύλων του, χάιδευε το απαλό δέρμα της. 'Ηταν τόσο εύθραυστη και συγχρόνως τόσο αναθεματισμένα δυνατή. Οι ήχοι που έβγαιναν από τον λαιμό της τον ξεσήκωναν. Τον έπιασε από τη μέση και χωρίς να το καταλάβει έτριβε το κορμί της στο δικό του. Το σώμα του αποκρίθηκε.» Θα σου προσφέρω πολύ περισσότερα όταν βρεθείς στο κρεβάτι μου. Θέλω να νιώσω αυτή την ίδια μαγεία βαθιά μέσα σου». «Ορμόνες», μουρμούρισε. «Τι συμβαίνει αγάπη μου;» «Οι αλλόμορφοι είστε μια κινητή μάζα από ορμόνες». «Γι' αυτό η καρδιά σου χτυπάει τόσο γρήγορα; Μην κάνεις τη δύσκολη». 56


«Ποτέ δεν παρασύρομαι από τα συναισθήματά μου». Τον φίλησε.» Λειτουργώ περισσότερο με τη λογική». «Αλήθεια;» Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.» Μια από αυτές τις μέρες, γλυκιά μου Άντρεα, πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα περί λαγνείας». Η μπλούζα που φορούσε φανέρωνε το στήθος της και η ματιά του Σον πλανήθηκε πάνω του. Το δέρμα της είχε ανατριχιάσει από το κρύο. Δεν είχε ντυθεί κατάλληλα, περίμενε ότι η νύχτα θα ήταν πιο γλυκιά.» Θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση». «Κάνε όνειρα!» του απάντησε. Ο Σον πάλι γέλασε. Ήταν πολύ δεκτικός στα πειράγματά της, αλλά και εκείνη το διασκέδαζε. Επιτέλους μπορούσε πάλι να γελάει, τώρα που το βάρος του θανάτου είχε φύγει από την καρδιά του. Έριξε το δερμάτινο μπουφάν του στους ώμους της. Ήταν ποτισμένο με τη μυρωδιά του και τώρα ήταν και η ίδια.» Μπορείς να το αρνείσαι όσο θέλεις, αλλά η επιθυμία σου είναι όσο έντονη είναι και η δική μου» συνέχισε ο Σον. Ετοιμαζόταν να την ξαναφιλήσει όταν φάνηκε ο Ντίλαν. Από την έκφρασή του ο Σον κατάλαβε ότι είχε δει τα φιλιάτους. Είχε κάνει την πρότασή του στην Άντρεα χωρίς να ζητήσει τη συμβουλή του, γεγονός που είχε αναστατώσει την οικογένεια. Χωρίς να πει κουβέντα, ο Ντίλαν κάθισε στη θέση του συνοδηγού και περίμενε. Ο Σον έδωσε ένα τελευταίο φιλί στην Άντρεα και την άφησε από τα χέρια του. Εκείνη, χωρίς να αποχωριστεί το μπουφάν, ανταπόδωσε μ’ ένα προκλητικό χαμόγελο. Δεν είχε ξεχάσει το σοκ που είχε υποστεί όταν την είχε δει να πλησιάζει στη στάση του λεωφορείου, πανέμορφη, κομψή και ατρόμητη. Ήθελε να της πιάσει το χέρι, να τη φιλήσει, να γνωρίσει κάθε σπιθαμή του κορμιού της. την ίδια στιγμή ήθελε να την ευχαριστήσει με κάθε τρόπο για το καταπληκτικό δώρο που του είχε κάνει. Για πρώτη φορά όσο ήταν Φύλακας έβλεπε το θάνατο να υποχωρεί και να παραχωρεί τη θέση του στη ζωή. Αργότερα το ίδιο βράδυ, όταν είχε πια επιστρέφει στο σπίτι 57


του, ο Σον εξέτασε προσεκτικά το σπαθί του. Ο Κόνορ άραζε στο πάτωμα, προσποιούμενος ότι βλέπει τηλεόραση. Ο Λίαμ είχε πάει στο μπαρ και η Κιμ τον είχε ακολουθήσει. Ήθελε να βεβαιωθεί ότι θα είναι ασφαλής. Ο Λίαμ είχε τελικά υποχωρήσει και ζήτησε στον Σον να προσέχει τον Κόνορ, που δεν του άρεσε και πολύ που έμεινε πίσω. Δεν μπορούσε όμως να παρακούσει τις εντολές του Λίαμ. Η Άντρεα είχε ρεπό, έτσι ο Σον δέχτηκε για να μπορεί να ρίχνει και καμιά ματιά στο σπίτι της. Το σπαθί δεν έδειχνε διαφορετικό. Πολύ καιρό πριν, ο αλλόμορφος Νίαλ Ο’Κόνελ το είχε σφυρηλατήσει αριστοτεχνικά, ενώ η Φάε γυναίκα του το είχε υφάνει με τα μάγια της. Σήμερα, μια άλλη αλλόμορφη, μισή Φάε, το είχε δαμάσει. Ο Σον έφερε πάλι στο μυαλό του την έκφραση του Ελάι όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα του. Τι είχε κάνει η Άντρεα; Δεν είχε πει λέξη στην επιστροφή, ούτε ο Ντίλαν, ο οποίος, αν και ανακουφίστηκε που ο Ελάι έξησε, δεν έκρυψε την αποδοκιμασία του για το όλο συμβάν. Ο Σον γνώριζε ότι η παρουσία του Ντίλαν άγχωνε την Άντρεα, επομένως το ταξίδι της επιστροφή δεν ήταν και πολύ ευχάριστο. Μπαίνοντας στην πόλη, ο Ντίλαν σταμάτησε στο μπαρ, ενώ ο Σον και η Άντρεα συνέχισαν σιωπηλοί. Όταν έφτασαν στο σπίτι της Γκλόρι, του έδωσε το μπουφάν του πριν κατέβει από το φορτηγό. Είχε πάρει τη μυρωδιά της και ο Σοντοάπλωσε πάνω στο κρεβάτι του με την ελπίδα να πάρουν λίγη από την ευωδία και τα σεντόνια του. Ήλπιξε να τη δει στα όνειρά του, ντυμένη μόνο με το μπουφάν του και ψηλοτάκουνες γόβες. Αυτή ήταν εικόνα! Κάποιος μπήκε από την πίσω πόρτα. Οι δύο άντρες πετάχτηκαν. Μόλις όμως αναγνώρισαν τη μυρωδιά ηρέμησαν. Ο Σον στήριξε το σπαθί όρθιο στον τοίχο και πήγε στην κουζίνα. «Πατέρα». Ο Ντίλαν τον αγκάλιασε σφιχτά, πριν πάρει μια μπίρα. «Υπάρχει χώρος για τον γέρο πατέρα σου;» ρώτησε. «Φυσικά, αλλά νόμιζα ότι ήταν οριστικό με την Γκλόρι». 58


«Είναι τίποτα μόνιμο με την Γκλόρι;» «Πες μου εσύ». Ο πόνος ήταν εμφανής στο πρόσωπο του Ντίλαν. Προσπάθησε να πνίξει τα συναισθήματά του σε μια γουλιά. «Αγαπούσα πολύ τη μητέρα σου, Σον». Ο Σον δυσανασχέτησε. Λες και δεν είχαν κάνει ένα εκατομμύριο φορές αυτή τη συζήτηση.» Το ξέρω, αλλά ακόμα και εκείνη δεν θα ήθελε να είσαι θλιμμένος, μετά από πενήντα χρόνια! Θα σου έλεγε: Τι σου συμβαίνει; Καλά θα κάνεις να συνεχίσεις τη ζωή σου. Ο Ντίλαν χαμογέλασε.» Όντως, αυτό ακριβώς θα έλεγε. Και η Γκλόρι το ίδιο». «Ωραία λοιπόν». «Δεν θα είναι ποτέ εύκολο, Σον». Άφησε το μπουκάλι στον πάγκο.» Τέλος πάντως, δεν ήρθα για να μιλήσουμε για τα προβλήματά μου, αλλά για τα δικά σου». «Εννοείς την Άντρεα». «Εννοώ εσένα και την Άντρεα. Καλά έκανες και τη διεκδίκησες για να μπορέσει να μείνει, αλλά δεν είναι μια συνηθισμένη αλλόμορφη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο σημερινό». «Φαντάζομαι δεν αναφέρεσαι και στο γεγονός ότι είναι μισή Φάε». «Όχι. Η Άντρεα είναι διαφορετική από κάθε αλλόμορφο που έχω γνωρίσει, είτε είναι μισός Φάε είτε οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι κυρίαρχη. Η Γκλόρι δεν είναι στην κορυφή της αγέλης της και η Άντρεα είναι κατώτερό της. Αλλά συμπεριφέρεται σαν Αλφα». «Δεν το νομίζω». Ήταν σπάνια τα Αλφα θηλυκά και έπρεπε να παλέψουν σκληρά για την κυριαρχία της αγέλης ή του κοπαδιού, με τα αρσενικά να είναι έτοιμα να επιτεθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Τα λίγα Αλφα θηλυκά που είχε γνωρίσει ο Σον ήταν αδίστακτα, έτοιμα να κατασπαράξουν τα αρσενικά με το που θα έστρεφαν αλλού το βλέμμα τους. «Δεν εννοώ αυτό», είπε ο Ντίλαν.» Η Άντρεα δε δίνει καμία σημασία στην ιεραρχία. Όταν ήρθε στο σπίτι με κοίταξε ίσια στα 59


μάτια απ’ την πρώτη στιγμή. Δεν έδειξε καμία υποταγή. Ο Γκλόρι ακόμα δυσκολεύεται, ύστερα από τόσα χρόνια. Και έχω παρατηρήσει ότι με τον ίδιο τρόπο κοιτάει κι εσένα. Λες και είναι εκτός ιεραρχίας». Ο Σον το είχε παρατηρήσει αυτό και του άρεσε.» Μπορεί να φταίει που μεγάλωσε στο έλεος της αγέλης της. Για τους αλλόμορφους του Κολοράντο ήταν πάντα περιθωριακή. Δεν πρέπει να της ήταν εύκολο». «Δεκτό. Καλά θα κάνεις να την έχεις από κοντά, παρ’ όλα αυτά».» Αυτό σκοπεύω να κάνω». Θα ήθελε από πολύ κοντά μάλιστα, πιο κοντά δε γινόταν.» Θα μείνεις τελικά;» Ο Ντίλαν κοίταξε έξω από το ανατολικό παράθυρο το σπίτι της Γκλόρι.» Όχι, θα είμαι δίπλα αν με χρειαστείς». «Τη χρειάζεσαι πατέρα. Οι αλλόμορφοι δεν είμαστε μοναχικοί». Αφού αγκαλιάστηκαν κάμποση ώρα, ο Ντίλαν τον καληνύχτισε. Ο Σον με ανάμικτα συναισθήματα τον έβλεπε να απομακρύνεται και να μπαίνει στο σπίτι της Γκλόρι χωρίς να χτυπάει το κουδούνι. Ο Ντίλαν είχε πραγματικά ανάγκη την Γκλόρι. Ήταν θέμα χρόνου να τον διαδεχτούν ο Σον και ο Λίαμ στο κοπάδι και τότε θα χρειαζόταν παρηγοριά. Η Άντρεα είδε πάλι τον ίδιο εφιάλτη. Τα νήματα ήταν εκτυφλωτικά αυτή τη φορά και την έσφιγγαν όλο και πιο πολύ. Ούρλιαζε και πάλευε σκληρά να τους ξεφύγει.» Άντρεα» κάποιος ψιθύρισε το όνομά της.» Άντρεα, ομορφιά μου». Η Άντρεα ούρλιαξε.» Άντρεα!» Πετάχτηκε και ανακάθισε στο κρεβάτι. Και τότε είδε τον Σον να στέκεται έξω από το ανοιχτό της παράθυρο, φορώντας μόνο τα εσώρουχά του.

60


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΞΙ Η Άντρεα ούρλιαζε και σκέπασε βιαστικά τους ώμους της. «Σον, τι στο καλό κάνεις εδώ;» «Σε άκουσα να φωνάζεις» της είπε ο Σον, ήρεμα σα να βρίσκονταν στο πάρκο.» Το παράθυρό μου είναι απέναντι από το δικό σου. Και άφησες το δικό σου ξεκλείδωτο». Γύρισε και το έκλεισε. «Είμαι στο δεύτερο όροφο, σε μια ασφαλή πόλη αλλόμορφων». «Εύκολο για μια γάτα να σκαρφαλώσει στο δεύτερο όροφο πατώντας στη σκεπή της βεράντας». Καθώς πλησίαζε στο κρεβάτι, η Άντρεα μπορούσε να δει καθαρά τι φορούσε, ή τι δε φορούσε. Ένα μπλουζάκι και το εσώρουχό του. «Ελαφρά ντυμένος» είπε η Άντρεα.» Το ήξερα». «Έχεις καμιά κουβέρτα να σκεπαστώ γιατί έχω παγώσει; , μωρό;» «Μόνος σου αποφάσισες να γίνεις γάτα και να σκαρφαλώσεις στο παράθυρό μου». «Έτσι είναι. Κι έπρεπε να βγάλω τα ρούχα μου για να το κάνω». Δεν ακούστηκε να το λέει αδιάφορα, ενώ αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο. Αλλά ίσως και να μην ήταν για το Σον. Όχι πως η Άντρεα φανταζόταν πως θα υπήρχαν γυναίκες που θα κλείδωναν το παράθυρό τους για να μη μπει. Στεκόταν εκεί, ψηλός και δεμένος, 61


με τα χέρια στους γοφούς, και το φως έπεφτε πάνω στη σιλουέτα του. Το κορμί του έκανε το λύκο μέσα της να θέλει να ουρλιάζει. Ακούστηκαν βιαστικά βήματα στο χολ και η πόρτα άνοιξε. Ήταν η Γκλόρι, ντυμένη απαστράπτουσα. Ήταν ανήσυχη, έτοιμη να δράσει, όμως ηρέμησε μόλις είδε το Σον. «Α!» είπε γελώντας.» Λοιπόν, αιλουροειδή και για τις δυο μας απόψε». «Ο Σον κι εγώ μόνο μιλάμε» είπε η Άντρεα πριν προλάβει να μιλήσει ο Σον.» Όλα είναι υπό έλεγχο». Η Γκλόρι χαμογέλασε.» Φυσικά, γλυκιά μου. Καληνύχτα». Γύρισε κι έκλεισε την πόρτα πίσω της. «Μ’ εκείνη την κουβέρτα τι θα γίνει;» είπε ο Σον.» Ακόμη κρυώνω».» Νόμιζα πως ήσουν ένα μεγάλο αλλόμορφο αιλουροειδές». «Είμαι. Και τώρα είμαι και παγωμένο». «Επίσης νόμιζα πως έφευγες». «Δεν είπα κάτι τέτοιο». Ο Σον κάθισε στην άκρη του κρεβατιού.» Τρέμεις και μυρίζω το φόβο σου. Πες μου γι αυτους τους εφιάλτες, μωρό μου. Αφού μου δανείσεις μια κουβέρτα». Είχε δίκιο για το φόβο. Ο Σον την είχε ξυπνήσει απότομα κι αυτό έδιωξε τον εφιάλτη μακριά, όμως δεν μπορούσε να σταματήσει τα ρίγη παρότι το δέρμα της ήταν υγρό απ’ τον ιδρώτα. Τα όνειρά της δε συνδέονταν μεταξύ τους, ήταν όμως πολύ τρομακτικά. Ο Σον έλεγε πως κρύωνε, όμως έβγαζε ζεστασιά απ’ το κορμί του. Πολύ ζέστη. Εκείνη το ήθελε. Ο πόθος της παρατηρούσε κάθε γραμμή από αυτό το δυνατό, σκληρό κορμί. Η μπούκλα απ’ τα μαλλιά του που έπεφτε στο λαιμό του, το αισθησιακό του στόμα που τη φίλησε τόσο υπέροχα σήμερα. Δυο φορές. Τώρα όμως ήθελε πιο πολύ το αλλόμορφο άγγιγμά του, τη ζεστασιά του. Του έδωσε τη γωνία από τα σκεπάσματά της. Τα μάτια του έλαμψαν, το στήθος του πήρε μια κοφτή ανάσα. Η Άντρεα νόμιζε πως δε θα δεχόταν, κι όμως, εκείνος πήρε τη γωνία απ’ τα σκεπάσματα και μπήκε από κάτω μαζί της. 62


Ξάπλωσε δίπλα στη Άντρεα, ενώ αναρωτιόταν αν αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του. Είχε διπλό κρεβάτι, οπότε υπήρχε χώρος γι’ αυτόν, αλλά δεν ήταν και τόσο μεγάλο. Τα πόδια του άγγιζαν τα δικά της, το πρόσωπό του απείχε μόλις λίγο από το δικό της. Η ανάσα του ήταν ζεστή στο μάγουλό του, τα μαλλιά της γέμιζαν το μαξιλάρι. Μύριζε ύπνο, πολύ υγρή και ζεστή, και το κρεβάτι ήταν το ιδανικό μέρος για ζέστη, όπου το Αλλόμορφο αρσενικό μπορούσε να κάνει αγκαλιές με το ταίρι του. «Είσαι επικίνδυνη» είπε ο Σον. Σκέφτηκε αυτό που είχε πει για εκείνη ο Ντίλαν, ότι δε σέβεται δηλαδή την ιεραρχία, και η Άντρεα τον κοιτούσε ίσια στα μάτια. Χωρίς αναστολές. «Εγώ; Επικίνδυνη; Κάνει κρύο, κι αν έχεις όρεξη για κουβέντα, το κρεβάτι είναι το καταλληλότερο μέρος. Και, τέλος πάντων, δεν έχω τίποτα το επικίνδυνο». «Είσαι επικίνδυνη γιατί μπορείς να κάνεις το μικρό αδερφό του αρχηγού της πόλης των Αλλόμορφων να χορεύει στο ρυθμό σου». Χαμογέλασε.» Αλήθεια; Εσύ χορεύεις στο ρυθμό μου;» «Δε χορεύω τώρα;» «Εσύ είσαι ο επικίνδυνος, Σον Μορισέϊ . Εσύ σκαρφάλωσες στο δωμάτιο της κρεβατοκάμαράς μου». «Γιατί ανησύχησα για σένα». «Αυτό ακριβώς είναι που σε κάνει επικίνδυνο». Τα μάτια της φαίνονταν ασήμι στο φεγγαρόφωτο και το πρόσωπό της μαρμάρινο. Η ομορφιά της έκανε κάτι στην ψυχή του Σον και τα μάτια της έφτασαν μέχρι την καρδιά του. Δεν είχε καμία ελπίδα να γλιτώσει. Ο Σον μύρισε μια τούφα της που έπεφτε στο μάγουλό της.» Πες μου για τους εφιάλτες σου. Ονειρεύεσαι τον Τζάρεντ; Αυτά που σου έκανε; Δεν μπορεί να σε αγγίξει, Άντρεα. Το απαγορεύει ο νόμος τώρα που σου έκανα εγώ πρόταση ζευγαρώματος. Το ξέρεις πολύ καλά. Εξάλλου, θα τον σκοτώσω αν σε πλησιάσει». 63


«Όχι. Οι εφιάλτες δεν έχουν σχέση με τον Τζάρεντ. Νομίζω πως έχουν σχέση μ’ αυτό που έγινε σήμερα». Αυτό του προκάλεσε έκπληξη.» Ποιο; Εννοείς με τον Ελάι;» «Έτσι νομίζω. Αλλά. . . δεν είμαι σίγουρη». «Γιατί δε μου λες και θα το κρίνω». Η Άντρεα έγλειψε τα χείλη της που γυάλισαν κάτω απ’ το φεγγαρόφωτο. Ο Σον θυμήθηκε που τα φίλησε και τη ζεστασιά και τη δύναμή τους επάνω στα δικά του. Τα στήθη της πίεζαν την πιζάμα της και τα πόδια του καταλάβαιναν πως δε φορούσε πιζάμα από κάτω. «Βλέπω κάτι νήματα» είπε.» Όχι, όχι ακριβώς. Πιο πολύ μοιάζουν με καλώδια, που με πνίγουν. Δεν μπορώ να ξεφύγω. Όμως και όταν γιατρεύω κάποιον βλέπω νήματα. Δεν είμαι σίγουρη αν τα βλέπω ή είναι στη φαντασία μου για να μπορέσω να συγκεντρωθώ. Σήμερα τα είδα να έρχονται από το σπαθί σου και τα χρησιμοποίησα για να γιατρέψω τον ξάδερφό σου». Ενδιαφέρον.» Τα όνειρά σου όμως; Δεν έχουν σχέση με τη θεραπεία;» «Όχι, δεν ξέρω τι είναι αυτά τα όνειρα». Από το φόβο στα μάτια της κατάλαβε πως μάλλον ήξερε κι πως δεν ήταν κάτι καλό. «Μήπως έχει σχέση με τους Φάε;» «Δεν ξέρω» επανέλαβε με δυνατή φωνή. Μύριζε φόβο, θυμό, ενόχληση. Ο Σον της χάιδεψε τα μαλλιά και την ηρέμησε με το άγγιγμά του. Δεν τον πείραζε που το έκανε για κείνη, περνώντας τα δάχτυλά του μέσα από τα μεταξωτά μαλλιά της, μέχρι το κόκαλο στο μάγουλό της. «Μπορείς να με εμπιστευτείς, γλυκιά μου» της είπε. «Στ’ αλήθεια μπορώ;» «Ναι, ο πατέρας μου το κάνει με τη θεία σου, ίσως και τώρα που μιλάμε. Άρα είμαστε σχεδόν οικογένεια». 64


Την έκανε να χαμογελάσει λίγο.» Αν είμαστε συγγενείς δεν μπορείς να μου κάνεις πρόταση για ζευγάρωμα». «Εγώ δε μίλησα για συγγένεια. Είπα οικογένεια, γενικά. Το ταίρι είναι η πιο δυνατή έννοια της πραγματικής οικογένειας». Η Άντρεα αναστέναξε.» Δεν ξέρω. Ο πατριός μου αγαπούσε τη μητέρα μου αλλά οι δικοί του ποτέ δεν την αποδέχτηκαν. Ανακουφίστηκαν όταν πέθανε». «Κάθε θάνατος προκαλεί πόνο» είπε ο Σον και της χάιδεψε τα βλέφαρα.» Για κάθε αλλόμορφο. Όλοι μας πονάμε και πενθούμε». «Ίσως εσύ». Ω, Θεά, ήταν τόσο εύθραυστη. Είχε πληγωθεί και ο Σον ήθελε να της γιατρέψει τον πόνο. Ήθελε να εξαφανίσει τους εφιάλτες της και να καταστρέψει όποιον της είχε προκαλέσει πόνο ποτέ. «Μπορείς να μας εμπιστεύεσαι, Άντρεα» της είπε.» Μπορείς να εμπιστεύεσαι εμένα. Αν ποτέ νιώσεις μόνη, να ξέρεις πως δεν είσαι». Η έκφρασή της μαλάκωσε κι αναστέναξε.» Ωραία λόγια από κάποιον που σκαρφάλωσε στο παράθυρό μου και χώθηκε στο κρεβάτι μου». «Εσύ με προσκάλεσες, μωρό». Τη χάιδεψε με τα δάχτυλά του στο μάγουλο, μετά στο λαιμό και γύρω από την μπλούζα της πιζάμας της που τελείωνε σε βε κάτω από το Κολάρο της. Άγγιξε τον Κέλτικο κόμπο του Κολάρου και σταμάτησε στη μέση του λαιμού της. Ευχόταν ν την είχε δει πριν το κολάρο. Θα τη φιλούσε παντού στο λαιμό και μέχρι τους ώμους της, κάτω από τα μαλλιά της. Και πάλι μπορούσε, όμως ήθελε να γευτεί αυτήν κι όχι το μεταλλικό της Κολάρο. Τον κοίταζε με τα μεγάλα γκρίζα μάτια της. Πολλές Λύκαινες είχαν γκρίζα μάτια, όμως ήταν ανοιχτά, σαν της Γκλόρι. Της Άντρεα είχαν το χρώμα του καπνού, θύμιζαν τον ουρανό πάνω από την ιρλανδική θάλασσα. Οι βλεφαρίδες της ήταν σκούρες, παχιές και πυκνές και ταίριαζαν με τα μαύρα της μαλλιά. Θα την έλεγαν Μαύρη Ιρλανδή στον τόπο του. Σκούρα μαλλιά και ανοιχτό δέρμα, 65


γκρίζα μάτια που θύμιζαν Φάε, νεράιδες και ξωτικά. Οι μπάσταρδοι Φάε, που δημιούργησαν τους αλλόμορφους για δική τους ευχαρίστηση, για να τους στέλνουν για κυνήγι και να τους διασκεδάζουν. Μισοί ζώα και μισοί άνθρωποι.» Δες τι καλά μπορούμε να περάσουμε μ’ αυτούς!» θα σκέφτονταν. Όμως τους έκαναν πολύ δυνατούς. Έτσι, συμμάχησαν οι αλλόμορφοι μεταξύ τους και στράφηκαν ενάντια στ’ αφεντικά τους. Τους έδιωξαν στη χώρα των Φάε. Καλά ξεκουμπίδια. Κατά διαστήματα, κάποιος Φάε εμφανιζόταν και ζευγάρωνε με Αλλόμορφο ή με άνθρωπο για να αποκτήσει απόγονο που θα είναι μισός Φάε. Αυτοί ήταν οι πιο επικίνδυνοι. Ο μισός Φάε ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους -γιατί δεν ήταν τόσο ευαίσθητη όσο οι Φάε που δεν μπορούσαν να αντέξουν τη χρήση του σιδήρου που χρησιμοποιούσαν στον ανθρώπινο κόσμο. Οι μισοί Φάε δεν επηρεάζονταν από τον σίδηρο ενώ ταυτόχρονα διατηρούσαν και τη γοητεία των Φάε. Κάποτε ένας άνθρωπος μισός Φάε με το γιο του που κατάφεραν να πείσουν την ανθρώπινη κυβέρνηση ότι οι αλλόμορφοι ήταν επικίνδυνοι και έπρεπε να τους φορέσουν λουρί η ιδέα με τα Κολάρα ήταν δική του. Και τώρα αυτή η μισή Φάε, μισή αλλόμορφη. Η Άντρεα Γκρέι, φοβισμένη και θυμωμένη, που μέσα της γινόταν πόλεμος μεταξύ της αλλόμορφης και της Φάε. Ο Σον της είπε ότι μπορεί να τους εμπιστεύεται. Και εννοούσε στ’ αλήθεια πως μπορούσε να τον εμπιστεύεται απόλυτα. Η Άντρεα άγγιξε το λαιμό του, πιάνοντας και το δικό του κολάρο. Ο Σον έκλεισε τα μάτια του να το απολαύσει. Η αίσθηση των απαλών της δάχτυλων γύρω από τις άκρες του κολάρου ήταν ερωτική και τον αναστάτωνε, όμως μπορούσε να συγκρατηθεί και να ικανοποιηθεί και μόνο που χαιρόταν τη ζεστασιά και τα μυρωδιά της. Τινάχτηκε όταν τα χείλη της άγγιξαν το πιγούνι του. Άνοιξε τα μάτια και είδε το πρόσωπό της κολλημένο στο δικό του κι εκείνη 66


τον φίλησε. Ένα φιλί αργό, χαλαρό. Άγγιγμα υγρών και ζεστών χειλιών. Μύριζε όμορφα, σα μέλι κι είχε κι αυτή την αίσθηση μέντας που έχουν οι Φάε. Ο Σον απάντησε γλείφοντάς της τα χείλη. Έπιασε τη γλώσσα της και τη ρούφηξε μαλακά κι εκείνη έβγαλε έναν ήχο από το λαιμό της που έκανε την ήδη σκληρή στάση του να σηκωθεί περισσότερο. Όμως αυτή δεν ήταν νύχτα για ζευγάρωμα. Το δωμάτιο ήταν κρύο κι αυτοί ζεστοί κάτω από τα σκεπάσματα. Ήταν ώρα για φιλιά, αγγίγματα, γλείψιμο, αναγνωριστικά. Οι αλλόμορφοι ζευγάρωναν για πάντα. Εάν η Άντρεα δεχόταν τελικά την πρόταση του Σον, θα είχαν ατελείωτο χρόνο. Η Άντρεα ανταποκρίθηκε κάνοντας κι αυτή το ίδιο, ακουμπώντας τον απαλά στους ώμους. Ήταν ευάλωτη και δυνατή ταυτόχρονα. Το σώμα της λεπτό αλλά δεμένο, οι καμπύλες της στρογγυλές και προκλητικές. Αλλόμορφη, μα διαφορετική. Ο Σον της χάιδεψε το μάγουλο και τη φιλούσε πεταχτά γύρω από το σαγόνι. Τα μαλλιά της μύριζαν υπέροχα, ήταν το καλύτερο μέρος για να χωθεί και να πάρει ανάσες. «Ο Ντίλαν θα μάθει πως είσαι εδώ», του ψιθύρισε. Εκείνος δάγκωσε το αυτί της.» Μα φυσικά το ξέρει πως είμαι εδώ. Ακόμη κι αν δεν του το έλεγε η Γκλόρι, μπορεί να μυρίσει το γιο του». «Δε με συμπαθεί». Την ξαναδάγκωσε.» Και βέβαια σε συμπαθεί, μωρό μου. Έχει κάποιες αμφιβολίες, αλλά ήταν μια ζωή αρχηγός φυλής. Είναι η δουλειά του να είναι καχύποπτος απέναντι σε κάτι διαφορετικό». «Όπως εγώ». «Δώσε του μια ευκαιρία. Εκείνος στη δίνει». «Τη δίνει;» Ο Σον διέκοψε το απολαυστικό γλείψιμο του αυτιού της. «Μωρό μου, αν ο πατέρας δε σε ήθελε εδώ, δε θα ήσουν. Δεν έχει καμία σημασία που ο Λίαμ είναι τώρα αρχηγός της πόλης. Εάν 67


ο πατέρας πίστευε πως είσαι πραγματικά απειλή, ό, τι και έλεγε ο αρχηγός τα αγέλης σου, ακόμη κι αν εγώ επέμενα να σου κάνω πρόταση ζευγαρώματος, η αίτησή σου δε θα είχε γίνει ποτέ αποδεκτή». Η Άντρεα κοιτούσε μπερδεμένη.» Ο Ντίλαν δεν έχει λόγο στην αγέλη της Γκλόρι. Είναι Αιλουροειδές και όχι αρχηγός της πόλης των Αλλόμορφων». «Δεν έχει σημασία». Ο Σον ήθελε να βάλει τα γέλια.» Νομίζεις ότι η εξουσία εξαντλείται στο κοπάδι του ή στη φυλή; Ότι τίποτε άλλο δεν επηρεάζει; Η ζωή στην όλη των Αλλόμορφων με έχει διδάξει πολλά για την κυριαρχία, τη δύναμη και την εξουσία. Δε έχει σημασία ποιος δίνει τις εντολές στο κοπάδι αλλά ποιος έχει πραγματική επιβολή. Και ο πατέρας μου την έχει. Μπορεί να είναι πια αρχηγός ο Λίαμ, όμως ακόμη ακούει τον πατέρα μου». «Κι εσύ;» Η Άντρεα πήρε ένα μαλακό χαμόγελο.» Ακούς κι εσύ τον πατέρα σου;» «Κατά βάση, ναι». Ο Σον έψαξε τα χείλη της. Όμως κι εκείνος με ακούει. Εάν πω ότι εσύ είσαι για μένα, θα συναινέσει. Εννοείται». «Δεν ξέρω τι να σε κάνω, Σον Μορισέϊ ». «Ό, τι θες. Έλα εδώ». Την ξαναφίλησε, με αγγίγματα απαλά, περνώντας το χέρι του στην πλάτη της. Απάντησε ρουφώντας το χείλος του και περνώντας τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά του. Ο Σον φίλησε τα χείλη της, το πρόσωπό και το λαιμό της και μετά τη γύρισε να την απομακρύνει από εκείνον. Την αγκάλιασε από πίσω πιάνοντας τη μέση της.» Κοιμήσου τώρα. Τέρμα οι εφιάλτες. Είμαι εγώ εδώ για να τους διώχνω μακριά». «Με το μεγάλο ραβδί σου;» Ο Σον κούνησε τους γοφούς του και έτριψε στο εσώρουχό της τη στύση του.» Στρινγκ. Το ήξερα». «Είναι περίεργο που μας αρέσουν τόσο τα εσώρουχά μας». «Υπόσχομαι να μη φοράω τα δικά σου αν κι εσύ δε φοράς τα δικά μου». Η Άντρεα γέλασε και το σώμα της παλλόταν με έναν τρόπο 68


υπέροχο. Ο Σον γρύλισε. Έπρεπε να ήταν τρελός που βρισκόταν στο κρεβάτι μαζί της έχοντας πάρει την απόφαση να μην την πειράξει. «Ο μεγάλος και κακός Φύλακας με γυναικεία εσώρουχα». «Σιωπή τώρα». Ο Σον τη φίλησε τρυφερά πίσω απ’ το αυτί. «Κοιμήσου». Γέλασε λίγο ακόμη, κάτι που τον άναβε ακόμη περισσότερο. «Θα σε ονειρευτώ, μεγάλε και δυνατέ αλλόμορφε». Ο Σον της ρούφηξε τ’ αυτί.» Σσσσς». «Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος διατάζει σ’ αυτό το δωμάτιο». Η Άντρεα γέλασε πάλι, πιο ήσυχα καθώς ηρεμούσε στην αγκαλιά του. Ο Σον την κρατούσε με τρυφερότητα και ασφάλεια, σαν κουτάβι, μέχρι που την πήρε ο ύπνος. Όταν η Άντρεα ξύπνησε το πρωί, ο Σον είχε φύγει. Απογοητεύτηκε. Εχθές τη νύχτα ο Σον την κρατούσε όπως θα έκανε στο ταίρι του, τη φιλούσε, την αγκάλιαζε, τη ρουφούσε, την άγγιζε. Οι αλλόμορφοι τα έκαναν αυτά στη ζωώδη τους μορφή, τρίβονταν ο ένας στον άλλον και απολάμβαναν τη συντροφιά. Το έκανε κι ο πατριός της όταν ήταν μικρούλα, την κρατούσε αγκαλιά όταν έχασε τη μητέρα της, ενωμένοι μαζί στον πόνο. Εδώ και καιρό δεν το είχε ξανανιώσει. Ο Σον γκρέμιζε τους τοίχους που είχε χτίσει απέναντι στον κόσμο και δεν ήταν σίγουρη αν έπρεπε να αφεθεί ή να φοβηθεί και να το σκάσει. Έκανε μπάνιο, ντύθηκε και κατέβηκε κάτω. Βρήκε τον Ντίλαν στην κουζίνα να πίνει μόνος του καφέ. Τώρα σίγουρα ήταν η στιγμή να φοβηθεί και να το σκάσει. Η μυρωδιά της Γκλόρι υπήρχε γύρω του και όπως άλλαζε τα μάτια του από μπλε σε άσπρα και αντίθετα, καταλάβαινε πως κι εκείνος μύριζε το Σον επάνω της. «Δεν έγινε τίποτα» είπε καθώς πήγαινε στην καφετιέρα. «Ο Σον είναι πια μεγάλος. Μπορεί να κοιμηθεί με όποια θέλει» είπε ο Ντίλαν ξερά. Η Άντρεα έβαλε καφέ και πήγε και κάθισε στο τραπέζι, απέναντι στον Ντίλαν. Θυμήθηκε πώς την κοίταξε τη νύχτα που την 69


έφερε σπίτι η Γκλόρι, μ’ εκείνο το λευκό ζεστό βλέμμα που κι ο Σον σίγουρα το είχε πάρει απ’ τον πατέρα του. Ο Ντίλαν είχε μπλε μάτια σαν το γιο του και τα άλλοτε μαύρα του μαλλιά είχαν αρχίσει να γκριζάρουν, όμως είχε κάτι το σκοτεινό, που ο Σον και ο Λίαμ δεν είχαν. Ο Ντίλαν είχε γεννηθεί πριν κάμποσους αιώνες, πολύ πριν γίνουν οι άνθρωποι εξημερώσουν τους αλλόμορφους. Τα μάτια του κουβαλούσαν αυτά τα χρόνια και δεν έκρυβε το γεγονός ότι μία Λύκαινα μισή Φάε δεν ήταν ευπρόσδεκτη να ζήσει στο κάτω από την ίδια στέγη μ’ εκείνον. «Ξέρεις, δεν ήρθα εδώ με σκοπό να δημιουργήσω πρόβλημα», του είπε η Άντρεα.» Ούτε ανάμεσα σε σένα και το Σον ούτε ανάμεσα σε σένα και την Γκλόρι. Ειλικρινά. Απλώς ήθελα να μπορέσω να γλείψω τις πληγές μου και να βρω την ισορροπία μου». Ο Ντίλαν κούνησε το κεφάλι και τα μάτια του έγιναν πάλι ανθρώπινα, μπλε.» Και διάλεξες το πιο κατάλληλο μέρος για να το κάνεις. Είσαι ασφαλής εδώ, Άντρεα. Σ’ το υπόσχομαι». Η Άντρεα άφησε την κούπα της στο τραπέζι, μυρίζοντας τον καφέ για να πάρει κουράγιο. Μπορεί να μην είναι πια αρχηγός της πόλης ο Ντίλαν, όμως αυτό δε σήμαινε πως θα καθόταν στη γωνιά του. Το ότι έπεσε στην ιεραρχία σήμαινε απλώς πως είχε λίγο λιγότερη εξουσία από τον Λίαμ. Πήρε μια ανάσα.» Ο Σον μου είπε πως αν εσύ δεν είχες συμφωνήσει να έρθω εξ αρχής, δε θα ήμουν τώρα εδώ». «Αλήθεια είναι». “Τότε, γιατί συμφώνησες;» Η Άντρεα ήπιε μια γουλιά καφέ. Είχε κρυώσει τώρα. Ήταν πλούσιος και γευστικός. Ο καφές της Γκλόρι πάντα ήταν έτσι. «Εξαιτίας της Γκλόρι. Σε συμπαθεί πολύ και πίστευε πως θα ήταν καλό να έρθεις. Εμπιστεύομαι την κρίση της». Της έλεγε αλήθεια;»Τότε γιατί έφυγες μόλις μπήκα στο σπίτι;» Αυτό ακόμη την απασχολούσε.» Δεν ήξερα καν πως έμενες εδώ. 70


Η Γκλόρι μου το είπε όταν ανέβαινα τα σκαλιά. “Ξέρεις, παρεμπιπτόντως, τα έχω φτιάξει με το πιο ισχυρό Αιλουροειδές στο Νότιο Τέξας. ”« Ο Ντίλαν δε χαμογέλασε.» Ο Λίαμ είναι ο πιο ισχυρός στο Νότιο Τέξας. Ακολουθούμε ο Σον κι εγώ που είμαστε ισάξιοι, όμως ο Σον θα με περάσει σε λίγο. Είναι νεότερος κι εγώ έχω βαρεθεί πια». Η Άντρεα είχε την κούπα της στο στόμα και τον κοίταξε στα έντονα μπλε μάτια του «Δε μου απάντησες όμως. Γιατί έφυγες μόλις ήρθα;» «Δουλειές με τη φυλή». Ο Ντίλαν σήκωσε το ποτήρι του και ήπιε μια γουλιά.» Δεν έχει σχέση με σένα». «Και ήταν σύμπτωση πως αυτές οι δουλειές προέκυψαν τη νύχτα που ήρθα;» Ο Ντίλαν χαμογέλασε τόσο αστραπιαία που δε θα είχε προλάβει να δει το χαμόγελό του αν δεν τον κοιτούσε τόσο προσεκτικά. «Ναι».» Θα πρέπει να σε πιστέψω». «Ναι, θα πρέπει». Η Γκλόρι κατέβηκε τα σκαλιά και μπήκε στην κουζίνα εκείνη τη στιγμή, ψηλή κι αδύνατη, ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με έντονο ροζ.» Λ, ωραία, τα λέτε. Ο Σον πήγε σπίτι;» «Μάλλον» είπε η Άντρεα. Η Γκλόρι χαμογέλασε.» Όμως δεν είχες άλλους εφιάλτες, έτσι;» «Όχι». Κάτι είχε χαλαρώσει μέσα της.» Όχι δεν είχα». «Ωραία. Ο Ντίλαν θα φτιάξει πρωινό και μετά έχουμε συνάντηση της φυλής στο μπαρ του Λίαμ. Για τους πυροβολισμούς». Η Άντρεα την κοίταξε έκπληκτη.» Θα έρθω κι εγώ; Δεν ανήκω στο κοπάδι». Ούτε όμως η Γκλόρι ανήκε. Ο Ντίλαν σηκώθηκε και πήγε να φτιάξει πρωινό.» Είσαι μάρτυρας, όπως και η Γκλόρι κι ο Ρόναν. Γι' αυτό ναι, ο Λίαμ κι εγώ σας θέλουμε εκεί». 71


Άρχισε να φτιάχνει ένα πολύ πλούσιο πρωινό, κι η συζήτηση τελείωσε εκεί. Καμιά ώρα μετά, η Άντρεα καθόταν δίπλα στην Κιμ Μορισέϊ στο κλειστό μπαρ. Ο Λίαμ έβαλε μια καρέκλα δίπλα στη Κιμ και άπλωσε τα μακριά του πόδια πάνω στο τραπέζι. Όπως κι ο Σον, ο Λίαμ φορούσε μπότες μηχανής, αλλά ο Σον καθόταν στην καρέκλα του ανάποδα, πιάνοντας την πλάτη της καρέκλας. Μόλις θυμήθηκε τη χθεσινή τους νύχτα, η Άντρεα κοκκίνισε. Δεν κατάλαβε γιατί - δεν είχαν κάτι σέξι ή κάτι τέτοιο. Η Κιμ το κατάλαβε και χαμογέλασε συγκαταβατικά, κάτι που έκανε την Άντρεα να κοκκινίσει ακόμη περισσότερο. Ήταν εκεί και ο Ρόναν, ο μεγάλος Αρκούδος Ουρσίν, που χαιρέτησε με το χέρι την Άντρεα. Πίσω του μπήκε κι Ο Έλισον, ντυμένος όπως πάντα με καουμπόικες μπότες, μαύρο μπλουζάκι, ζώνη με μεγάλη ασήμι αγκράφα και μαύρο καπέλο, που το έβγαλε και το κρέμασε δίπλα στο μπαρ και φάνηκαν τα καστανά του μαλλιά. Η Άνι, η άλλη σερβιτόρα, ήταν εκεί με έναν ψηλό άνθρωπο που κρατούσε απ’ το μπράτσο. Η Άνι είχε αναφέρει πως ο φίλος της ήταν άνθρωπος, κάποιος φίλος της Κιμ, όμως η Άντρεα δεν τον είχε γνωρίσει. Ο λεπτός άνδρας δεν έμοιαζε να φοβάται που βρισκόταν σε ένα δωμάτιο γεμάτο αλλόμορφους, όμως η στάση της Άνι ήταν προστατευτική. Έμοιαζε να λέει με τη γλώσσα του σώματός της: «Πειράξτε τον και καήκατε». «Ο ιδιοκτήτης του μπαρ ήθελε να το κλείσει εξ αιτίας των πυροβολισμών». Ο Λίαμ ξεκίνησε να μιλάει χωρίς προκαταρκτικά. «Τον έπεισα να το κρατήσει ανοιχτό και να μην ενδώσει σε τρομοκρατικές τακτικές. Εξάλλου, πρέπει και οι αλλόμορφοι που το δουλεύουν και οι σερβιτόρες να συνεχίσουν να βγάζουν χρήματα». Ο Λίαμ χαμογέλασε με το γοητευτικό ιρλανδέζικο χαμόγελό του και όλοι ανταπέδωσαν. Ο Σίλα, ο φίλος της Άνι, έδειχνε λίγο μπερδεμένος, όμως η Άντρεα είχε πιάσει το αστείο του Λίαμ. Αν οι 72


άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς οι αλλόμορφοι κατάφερναν να ζήσουν με τόσο λίγα χρήματα, τότε τους άξιζε να τους κοροϊδεύουν. «Όμως η κατάσταση είναι σοβαρή», συνέχισε ο Λίαμ.» Ο Σον μίλησε με την αστυνομία. Σον;» «Εχθές το πρωί ξαναμίλησα με την αστυνομικό. Δεν είχε να μου πει τίποτα καινούργιο». «Γυναίκα είναι;» ρώτησε η Άντρεα. Ο Σον δεν παρατήρησε το κτητικό γρύλιαμα της Άντρεα.» Δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη που της φορτώσανε το θέμα μας, όμως κατάφερα να τη μεταπείσω». Σίγουρα. Η Άντρεα τον φαντάστηκε να της χαμογελάει με το ήρεμο χαμόγελό του και την αστυνομικό να μην μπορεί να αντισταθεί στα μπλε μάτια του. Ήθελε πάλι να γρυλίσει. «Είπε πως θα συνεχίσει την έρευνα» είπε ο Σον.» Όμως οι ύποπτοι είναι μια συμμορία νεαρών που αποφάσισαν να βάλουν στόχο την πόλη των Αλλόμορφων. Έψαξε τον αριθμό του αυτοκινήτου, και πως όσα είχε υποψιαστεί ο Λίαμ, ήταν κλεμμένο. Κατά τη γνώμη της πρόκειται απλώς για παιδιά. Οι πυροβολισμοί εχθές στο Σαν Αντόνιο δεν την ανησύχησαν παραπάνω, τουλάχιστον μέχρι σήμερα το πρωί που της ξαναμίλησα. Το θεώρησε τυχαίο γεγονός. Κανείς δε φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πρόβλημά μας». Ο Σον μιλούσε ήρεμα, όμως η Άντρεα αισθανόταν το θυμό του. Ο Λίαμ άκουγε ανέκφραστος.» Ρόναν, εσύ τι είδες;» Ο Ρόναν ανασήκωσε τους μεγάλους ώμους του.» Με την πρώτη ματιά, κάτι παιδιά -όπως είπε κι η αστυνόμος». «Και με τη δεύτερη;» «Ήταν πολύ οργανωμένο και δεν ήταν παιδιά. Ήταν ενήλικοι άνθρωποι. Η επίθεση έγινε σχεδιασμένα όταν δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι έξω απ’ το μπαρ κι εγώ χαιρετούσα κάτι κύριους, όπως κάνω κάθε βράδυ. Συνήθως εκείνη την ώρα μένουν μόνο αλλόμορ73


φοι στο μαγαζί, αν και εκείνο το βράδυ είχαμε και κάποιους ανθρώπους». Ο Λίαμ επανέλαβε.» Αρα, πρόκειται για ένα οργανωμένο χτύπημα σε μια ώρα που συνήθως στο μαγαζί βρίσκονται μόνο αλλόμορφοι και τη στιγμή που λείπει ο Φύλακας». «Συγγνώμη, Λίαμ» είπε ο Ρόναν με ντροπή. Ο Ντίλαν, που καθόταν πίσω του, τον έπιασε απ’ τον ώμο. «Μην ανησυχείς, φίλε μου. Κανείς δεν κατηγορεί εσένα». «Έχει δίκιο ο πατέρας» είπε ο Λίαμ.» Τους κυνήγησες πριν προλάβουν να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά, Ρόναν. Μπράβο σου». Γύρισε το βλέμμα του στον Ντίλαν.» Τώρα Προχωράμε στους πυροβολισμούς στο Σαν Αντόνιο. Πατέρα;» «Είχα πάει για λίγο εκεί για κάτι υποθέσεις της φυλής». Όλοι, εκτός από την Άντρεα και το φίλο της' Ανι, κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ντίλαν.» Ο Ελάι Μπάρι, από τη φυλή μας, ήταν με την οικογένειά του για καφέ στο Αλάμο Χάιτς. Έτρωγαν τα μπέργκερ τους -δεν παρέλειψε να μου αναφέρει- όταν σταμάτησε ένα αμάξι, βγήκαν δύο νεαροί, άδειασαν τα όπλα τους και ξαναμπήκαν στο αυτοκίνητο κι εξαφανίστηκαν. Οι πιο πολλοί αλλόμορφοι έτρεξαν να κρυφτούν, όμως ο Ελάι φέρθηκε ηρωικά. Τράβηξε κι έσωσε ένα μικρό, όμως ο ίδιος έφαγε τέσσερις σφαίρες στο στομάχι». Η Άντρεα καταλάβαινε πως την κοιτούσαν. Ο Ελάι θα πέθαινε, όμως η Άντρεα και τα Φάε μαγικά της εξασφάλισαν πως θα ζήσει να φάει κι άλλα μπέργκερ. «Μπράβο στον Ελάι» είπε ο Ρόναν. «Μην ανησυχείς το απολαμβάνει». Οι αλλόμορφοι γέλασαν, η τραγωδία είχε μπλεχτεί με την κωμωδία. Ο Λίαμ ξεκίνησε να μιλάει και τα γέλια σώπασαν.» Το ζήτημα είναι, φίλοι μου, πως κάποιος έχει στοχοποιήσει τα κτίρια των αλλόμορφων, δηλαδή ανθρώπινα κτίρια όπου όμως συχνάζουν πολλοί αλλόμορφοι. Ο στόχος τους είναι να τιμωρήσουν τους ανθρώπους ιδιοκτήτες ή να φοβίσουν τους αλλόμορφους ώστε να φύγουν 74


από τα κτίρια αυτά;» «Έχει σημασία;» ρώτησε η Κιμ. Έβαλε το χέρι στην κοιλιά της. «Στοχεύουν και πυροβολούν κόσμο. Αν δεν ήταν η Άντρεα και η τύχη θα σκότωναν κιόλας». Ο Σον ακούμπησε το χέρι του στην καρέκλα της Άντρεα.» Και η Άντρεα δεν μπορεί να βρίσκεται παντού». «Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό» συνέχισε η Κιμ. Ήταν δικηγόρος, και παρότι καθόταν, με το απλό της φουστανάκι και το Αλλόμορφο ταίρι της στο πλάι της, η φωνή της διατηρούσε αυτή την αυστηρή και δικηγορίστικη χροιά.» Να μείνουμε μέσα και να κλειδώνουμε τις πόρτες; Ή να βρούμε ποιος είναι πίσω απ’ όλα αυτά και να τον σταματήσουμε;» «Αυτό είναι το κορίτσι μου» είπε ο Λίαμ στους υπόλοιπους. «Δε διάλεξα μια πραγματική μαχήτρια;» «Πρέπει να πείσουμε πρώτα την αστυνομία πως πρόκειται για κάτι σοβαρό», συνέχισε η Κιμ. «Ναι, καλή τύχη», είπε ειρωνικά ο Ρόναν. «Έχω κάποιες γνωριμίες», είπε η Κιμ. Ο φίλος της Ανι, ο Σίλα μίλησε για πρώτη φορά.» Κι εγώ. Αν θέλετε, μπορώ να μιλήσω σε κάποιους μέσα στην αστυνομία». Η Άντρεα έσκυψε και είπε στο Σον: «Ποιος είναι αυτός;». «Είναι φίλος μου» απάντησε η Κιμ στη θέση του.» Είναι δημοσιογράφος». «Δημοσιογράφος;» είπε κατάπληκτη η Άντρεα.» Και αφήνετε ένα δημοσιογράφο εδώ μέσα;» «Ο Σίλα συμπαθεί τους αλλόμορφους». Η Άντρεα κοίταξε τον Σίλα και τα βλέμματά τους συναντήθηκαν για μια στιγμή - ύστερα εκείνος κοίταξε αλλού. Η εμπειρία της από τους δημοσιογράφους ήταν κάκιστη. Κάποτε είχε πάει ένας δημοσιογράφος στην πόλη των αλλόμορφων στο Κολοράντο, έτσι, για να δει πώς είναι, και μετά έγραψε ένα άρθρο που έλεγε ότι λόγω έλλειψης θηλυκών Αλλόμορφων, οι αρσενικοί κλέβουν γυναίκες ανθρώπους και τις κάνουν σκλάβες 75


τους. Αυτό το είχε πει μια γυναίκα που την είχε παρατήσει ο αλλόμορφος φίλος της. Οι άνθρωποι είχαν θυμώσει τόσο πολύ που ήθελαν να σκοτώσουν τους αλλόμορφους. Δόθηκε μεγάλη μάχη από τους αλλόμορφους για να ανατρέψουν αυτή την εικόνα. Αυτό είχε γίνει πριν καμιά δεκαριά χρόνια, όμως ακόμη υπήρχε ο απόηχος που φόβιζε τους αλλόμορφους. «Ο Σίλα είναι εντάξει» είπε ο Σον κοιτάζοντας τον Σίλα σα να του λέει πως για το καλό του έπρεπε να είναι εντάξει. «Δε με πειράζει να τους μιλήσεις» είπε ο Λίαμ.» Όχι ότι ελπίζω και πολύ σ’ αυτό, πάντως κακό δε θα κάνει. Στο μεταξύ, το μπαρ θα παραμείνει ανοιχτό. Έπεισα τον ιδιοκτήτη να προσλάβει ακόμη έναν στην πόρτα για βοηθό του Ρόναν». «Απαγορεύεται πια η είσοδος στο καφέ στο σαν Αντόνιο στους αλλόμορφους» είπε ο Ντίλαν.» Δεν κατάφερα να τους μεταπείσω. Δεν τους κατηγορώ όμως. Έχουν πραγματικά τρομάξει πολύ». «Θα προσπαθήσω να κρατήσω ψύχραιμο όσο μπορέσω τον ιδιοκτήτη του μπαρ» είπε ο Λίαμ.» Αν μπορέσουμε να βρούμε τους δράστες, ακόμη καλύτερα». «Εγώ διαφωνώ». Η φωνή του Σον ήταν τόσο ήρεμη που η Άντρεα σχεδόν δεν τον άκουσέ. Όλοι όμως σώπασαν. «Τι θέλεις να πεις, Σον;» τον ρώτησε έκπληκτος ο Λίαμ. Τον κοίταζαν όλοι. Καθόταν δυνατός και ήρεμος δίπλα στην Άντρεα με τον αέρα της εξουσίας που είχε και ο Λίαμ. «Πρέπει να τους βρούμε και να τους σταματήσουμε. Και θα το κάνουμε με όποιο τίμημα. Αλλά να ρισκάρεις τις ζωές της Άντρεα, της Κιμ και του αγέννητου μωρού σου για να αποδείξεις ότι δε φοβάσαι τους ανθρώπους; Νομίζω πως κάτι τέτοιο δεν είναι σοφό, Λίαμ. Να κλείσουμε το μαγαζί και να βρούμε τα καθάρματα ενώ οι οικογένειές μας θα είναι ασφαλείς».

76


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΤΑ Κανείς δε μίλησε. Η Άντρεα πρόσεξε ότι η Κιμ πήγε να μιλήσει όμως ένα βλέμμα του Λίαμ τη σταμάτησε. Ο Ντίλαν έσφιξε με τα χέρια του την καρέκλα του αλλά δεν άνοιξε το στόμα του. Ο Λίαμ απάντησε με ήρεμο τόνο.» Να δείξουμε λοιπόν στους ανθρώπους ότι τρέχουμε να κρυφτούμε μόλις μας απειλήσουν;» «Όχι» είπε ο Σον με έμφαση.» Θα τους βρούμε και 0α τους κάνουμε να πληρώσουν. Όμως επίσης δε 0α έπρεπε να ενθαρρύνουμε τους αλλόμορφους, ειδικά τις γυναίκες και τα μικρά να κυκλοφορούν εκεί που υπάρχει πιθανότητα να τους βρουν σφαίρες». Ο Λίαμ και ο Σον κοιτάζονταν απέναντι στο τραπέζι, χωρίς να υποχωρεί κανείς. Τα μάτια του Λίαμ γίνονταν γατίσια και μετά πάλι ανθρώπινα.» Δεν εννοούσα να στήσουμε χορό μπροστά στους ανθρώπους όλοι μαζί, Σον». «Το ξέρω». Τα λόγια του Σον ήταν ανέκφραστα. Απλά. Ο Λίαμ δεν μπορούσε να τραβήξει πρώτος το βλέμμα. Ήταν αρχηγός, ο Άλφα όλης της κοινότητας. Ο Σον έπρεπε να πάρει το βλέμμα του πριν από το Λίαμ, αλλιώς θα σήμαινε πως ήθελε να τον προκαλέσει. Εάν το έκανε αυτό δημόσια, αυτός κι ο Λίαμ θα έπρεπε να μονομαχήσουν Και κοιτάζοντας τους, η Άντρεα καταλάβαινε πως δεν απείχαν πολύ απ’ αυτό. Κι ο Σον το ήξερε. Κράτησε ακόμη λίγο το βλέμμα του πριν κοιτάξει αλλού. Ο Λίαμ ανακουφίστηκε. 77


«Νομίζω πως έχουμε τελειώσει» είπε ο Λίαμ.» Το μπαρ συνεχίζει να δουλεύει, όμως με επιπλέον ασφάλεια και προσοχή». Η συνάντηση τελείωσε. Οι αλλόμορφοι σηκώθηκαν από το τραπέζι. Ο Σίλα πήγε με την Άνι. Οι υπόλοιποι μιλούσαν, Ο Έλισον γελούσε για κάτι με την Γκλόρι. Ο Σον σηκώθηκε κι έφυγε ήσυχα. Η Άντρεα τον ακολούθησε έξω. Τον πρόφτασε στο δρόμο. Ο Σον δεν περπατούσε γρήγορα. Η Άντρεα ήξερε πως την είχε ακούσει, αν και δε γύρισε να την κοιτάξει. Την είχε μυρίσει, είχε νιώσει τη ζεστασιά της στο πλευρό του. «Ο Λίαμ είναι διαφορετικός από τους άλλους αρχηγούς» είπε η Άντρεα περπατώντας με τα χέρια στις τσέπες. Ο Σον ακόμη δεν την κοίταζε.» Αλήθεια;» «Φυσικά. Σε άφησε να πεις τη γνώμη σου. Και μάλιστα μπροστά σε όλους. Ο αρχηγός που είχαμε στο Κολοράντο θα είχε ορμήσει και θα σου είχε κόψει το λαιμό αν αμφισβητούσες την απόφασή του». «Ευτυχώς λοιπόν που ο Λίαμ δεν είναι ένας εγωκεντρικός παλιο-Λύκος». «Μπορεί να μην του άσε αυτό που είπες, όμως νομίζω πως συμφωνεί μαζί σου». Το φως του ήλιου γυάλιζε πάνω στο σπαθί του Σον.» Ίσως». Η Άντρα έκανε μερικά νήματα σιωπηλή, με τα χέρια της πιο βαθιά στις τσέπες. Οι αρσενικοί αλλόμορφοι ποτέ δεν προκαλούσαν τον αρχηγό τους μπροστά σε τρίτους, εκτός αν ήθελαν να καταλήξουν να γλείφουν το πάτωμα. Όμως ο Σον είχε διαφωνήσει σθεναρά μπροστά σε όλους. Για άλλη μια φορά έδειξε πόσο διαφορετικός είναι απ’ τους άλλους αλλόμορφους που ήξερε η Άντρεα. «Δεν είσαι δειλός, Σον». «Δεν είμαι; Ευτυχώς». «Όμως νομίζω πως ο Λίαμ έχει δίκιο. Εάν υποκύψουμε κει κρυφτούμε, θα συνεχίσουν. Θα είναι σα να νίκησαν». «Ποτέ δεν είπα να τους αφήσουμε να νικήσουν». Ο Σον τελικά 78


την κοίταξε και ξαφνικά κατάλαβε τι έκανε τον Λίαμ να υποχωρήσει. Γιατί, ναι, το ήξερε πως ο Λίαμ είχε υποχωρήσει, και προφανώς το ήξερε κι ο Ντίλαν. Ο Σον είχε πάρει πρώτος το βλέμμα του, όμως με τον τρόπο του έκανε το Λίαμ να καταλάβει πως το κάνει συνειδητά. «Νομίζεις πως θα ήθελα να δω τον ανιψιό μου μες στα αίματα σαν τον Ελάι; Ή τον πατέρα μου; Ή εσένα; Ειδικά εσένα. Σταμάτησε και την κοίταξε στα μάτια.» Είναι τρομακτικό να διεκδικείς το ταίρι σου. Θέλω να σε προστατεύω συνέχεια». Η Άντρεα προσπάθησε να χαμογελάσει.» Ίσως θα έπρεπε να το σκεφτείς νωρίτερα». «Το σκέφτηκα πολύ. Δέκα χρόνια το σκεφτόμουν». Το βλέμμα του ήταν έντονο, όμως η Άντρεα τον κοιτούσε με έκπληξη.» Δέκα χρόνια; Πριν λίγες βδομάδες με γνώρισες». «Πριν δέκα χρόνια πέθανε ο αδερφός μου, ο Κένι. Και δέκα χρόνια πριν απ’ αυτό είχε χάσει το ταίρι του, τη Σίνιντ. Και οι δυο αυτές νύχτες ήταν οι χειρότερες της ζωής μου, μαζί με την ημέρα που χάσαμε τη μητέρα μου. Και τις τρεις αυτές φορές νόμιζα πως θ πεθάνω απ’ τον πόνο». Η Άντρεα καταλάβαινε καλά. Ήταν πολύ μικρή όταν πέθανε η μητέρα της, όμως η απώλεια ποτέ δε γιατρεύτηκε στην καρδιά της.» Λυπάμαι». «Όταν έφτασε ο Πατέρας τη νύχτα που πέθανε ο Κένι, όταν εκείνος και ο Λίαμ είδαν πως ο Κένι ήταν νεκρός, ο Πατέρας διπλώθηκε στα δύο. Κάτω στο έδαφος, έγινε μια μπάλα. Εγώ είχα χάσει τον αδερφό μου, όμως εκείνος το παιδί του, το παιδί που είχε κάνει με τη μητέρα μου. Ο δεσμός ζευγαρώματος του πατέρα και της μητέρας μου ήταν δυνατός. Και τότε έχασε ακόμη μία σύνδεση μαζί της». Ο Σον έπιασε δυνατά την Άντρεα π’ τους ώμους.» Αυτό σημαίνει τελικά το ζευγάρωμα, Άντι -αγάπη μου; Απώλεια;» Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό της Άντρεα.» Δεν ξέρω». Ο δεσμός ζευγαρώματος, αυτό το σχεδόν μαγικό δέσιμο. Δεν είχε σχέση με την τελετή ζευγαρώματος. Έκανε τα ζευγάρια να ζουν και 79


να πεθαίνουν το ένα για το άλλο.» Οι γονείς μου ήταν ζευγάρι αλλά ποτέ δε δημιούργησαν το δεσμό», είπε χαμηλά. Ο Σον σήκωσε τα φρύδια του έκπληκτος.» Λυπάμαι, κορίτσι μου. Εάν είναι έτσι, είναι τραγικό». «Ήμουν μικρή, όμως το καταλάβαινα. Ο πατριός μου τη λάτρευε, όμως η μητέρα μου δεν τον αγαπούσε το ίδιο. Του όφειλε, της άρεσε, όμως δεν υπήρχε δεσμός. Βλέπεις, ποτέ της δεν ξεπέρασε τον πραγματικό μου πατέρα, τον Φάε». Τα μάτια του Σον άστραψαν.» Αλήθεια, αγάπη; Εγώ νόμιζα πως. . .» «Πώς τη βίασε;» Η Άντρεα μειδίασε.» Αυτό ξέρουν επισήμως όλοι. Δεν είναι λιγότερο υποτιμητικό για τους Λύκους να μην έχει πάει με έναν Φάε με τη θέλησή της; Όμως εκείνη τον αγάπησε. Ποτέ δε σταμάτησε να τον αγαπά». «Θα πρέπει να σε πλήγωνε αυτό». «Ο πατριός μου είναι καλός άνθρωπος και τον αγαπώ. Η μητέρα μου ήξερε πως δε θα μου έκανε κακό μόλις γεννιόμουν, παρόλο που ήξερε ότι ήμουν παιδί του Φάε και όχι δικό του. Με αγάπησε για χάρη της. Όμως εκείνη δέχτηκε την πρότασή του από ανάγκη και όχι από αγάπη». Ο Σον άγγιξε τις μπούκλες που έπεφταν στο λαιμό της.» Αυτό δε σημαίνει πως κι εσύ πρέπει να κάνεις το ίδιο, κορίτσι μου». «Το ξέρω, όμως σκεφτόμουν' πάντα πως δε θα ήθελα να ζευγαρώσω αν δεν αισθανόμουν το δεσμό. Γι’ αυτό αρνήθηκα και στον Τζάρεντ. Δηλαδή, γι’ αυτό και γιατί είναι κάθαρμα». «Ακόμη κι αν ο δεσμός μπορεί να μας διαλύσει στο τέλος;» Ο Σον την έπιασε απ’ τη μέση, κάτω από το παλτό της.» Εκεί μέσα, φαντάστηκα να σε πυροβολούν, να πέφτεις στα πόδια μου και να πρέπει να σου μπήξω το σπαθί μου, όπως έκανα και στον Κένι. Ποτέ δε θέλω να πρέπει να το ξανακάνω αυτό, αγάπη. Ποτέ μα ποτέ». Αυτή ήταν η διαφορά μεταξύ του Σον και του Λίαμ. Αυτό που ο Λίαμ μετέφραζε ως υποχώρηση προς τους σκοπευτές, για το Σον 80


σήμαινε να κρατήσουν τα αγαπημένα πρόσωπα ασφαλή. Γιατί εκείνος θα ήταν αυτός που θα τους κοίταζε τελευταίος στα μάτια. Στη σκέψη αυτή, η Άντρεα ήθελε να τον αγκαλιάσει. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από τα μπράτσα του καθώς απολάμβανε την αίσθηση της δύναμής τους κάτω απ’ το παλτό του, και κλείδωσε τα δάχτυλά της πίσω απ’ το λαιμό του. Τόση δύναμη και τόση συμπόνια στο ίδιο αρσενικό! «Μήπως άλλαξες γνώμη αν με θέλεις ακόμη για ταίρι σου;» Ο Σον είχε κι εκείνος το δικαίωμα να αποχωρήσει, αν το ήθελε. Ακριβώς όπως και η Άντρεα. Και μόνο η σκέψη όμως, της έσφιξε με πόνο την καρδιά. «Ίσως θα έπρεπε. Για να γλιτώσω τον πόνο». «Μπορεί κανείς να γλιτώσει; Ο πόνος είναι κομμάτι της ζωής. Όπως κι η ευτυχία». Ο Σον τη χάιδεψε τρυφερά.» Πότε έγινες τόσο σοφή εσύ;» «Την ημέρα που ανακοίνωσα σε όλη την πόλη μου πως δε ζευγάρωνα μ’ εκείνον τον άχρηστο όσο κι αν με τρομοκρατούσαν αυτός κι οι φίλοι του». Το άγγιγμά του έγινε δυνατό και το στόμα ου χαλάρωσε.» Και τι δε θά ’δινα να ήμουν μπροστά. Σίγουρα σε κάποιους λύκους έπεσε το σαγόνι». «Δε με χειροκρότησαν κιόλας». «Κι εσύ το ήξερες. Όμως το έκανες έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι το κορίτσι μου». Ακούστηκε υπερήφανος, και αυτό της άρεσε. «Το πιο τρομακτικό πράγμα που έχω κάνει». Αυτό κι όταν είδε το Σον πρώτη φορά. Διαφορετικός όμως φόβος. Το στόμα του Σον μαλάκωσε κι άλλο.» Το ότι είσαι γενναία δε σημαίνει όμως πως μπορείς να αντέξεις μια σφαίρα στο κορμί σου. Ο Λίαμ αποφάσισε να κρατήσει το μπαρ ανοιχτό, όμως δε θέλω να δουλέψεις εκεί για λίγο. Μέχρι να το λύσουμε». Η Άντρεα έκανε πίσω.» Για περίμενε. Να μην πάω για δουλειά; 81


Καμία περίπτωση». Ο Σον την κοίταξε έκπληκτος. Μα τι; Περίμενε να του πει ναι και να υπακούσει; Τα μάτια του έλεγαν πως ναι. «Άντι, αγάπη. Εάν δε σ’ είχα ρίξει κάτω εκείνη τη νύχτα, θα είχες χτυπηθεί. Ήσουν ακριβώς μπροστά απ’ τη σφαίρα». Η Άντρεα έβαλε τα χέρια στους γοφούς.» Αν ο Λίαμ προσλάβει κι άλλους για ασφάλεια και κρατάει την πόρτα κλειστή, τίποτα δε θα συμβεί». «Ναι, σωστά. Θα γυρίζεις μόνη σου μες στην νύχτα. Θα βγαίνεις να αδειάζεις τα σκουπίδια στο σκοτάδι. Δ χρειάζεται να δουλέψεις. Δεν το ’χεις ανάγκη μαζί μου. Ο Πατέρας έχει φροντίσει γι' αυτή την πόλη Αλλόμορφων να υπάρχει αρκετός πλούτος για όλους. Τις δουλειές τις κρατάμε για να έχουν στοιχεία οι Κοινωνικοί Λειτουργοί να γράφουν στις εκθέσεις τους». «Το ξέρω. Δεν είναι αυτό το θέμα». «Το να σερβίρεις τραπέζια σε μπαρ δεν είναι ελευθερία, αγάπη. Απλά δίνεις στους ανθρώπους αυτό που θέλουν να βλέπουν». Επειδή ο Σον ήταν σέξι κι επειδή ευχόταν και ήθελε να δημιουργηθεί ο δεσμός του ζευγαρώματος μεταξύ τους, αυτό δε σήμαινε πως δεν μπορούσε και να την τρελάνει.» Όχι, το κάνω για να βοηθήσω το Λίαμ. Είναι το στοίχημα που έχω βάλει με την Άνι ποια μπορεί να βγάλει τα περισσότερα τιπς απ’ τους ανθρώπους. Να έχω κάποια δικά μου χρήματα για να αγοράσω ένα αμάξι και να μην περιμένω από τους Μορισέϊ . Αυτά είναι ελευθερία για μένα». «Όμως δεν είναι ασφαλές». Ο Σον ήθελε να γρυλίσει.» Άσε να τους βρούμε πρώτα με το Λίαμ αυτούς τους μπάσταρδους!» «Εσύ και ο Λίαμ δεν ξέρετε ούτε ποιοι είναι ούτε τι θέλουν και ούτε τι μπορούν να κάνουν για να το πάρουν. Θα τους κυνηγήσετε και στο τέλος θα βρεθείτε εσείς πυροβολημένοι. Ενώ εγώ απλά σερβίρω τραπέζια σε ένα μπαρ που προστατεύεται και μάλιστα από κάποιους σκληρούς αλλόμορφους». 82


Το γρύλισμα του Σον ακούστηκε πιο πολύ.» Και τι; Το έχεις λύσει έτσι το πρόβλημα;» «Και τι θέλεις να κάνω;» Η Άντρεα ανέβασε τον τόνο της φωνής της.» Να κλειδωθώ στο σπίτι μου και να μη βγω ποτέ; Ή καλύτερα στο δικό σου;» «Τουλάχιστον εκεί θα σε πρόσεχα». «Όχι», είπε σπρώχνοντας το στήθος του Σον.» Μόλις κατάφερα να ξεφύγω από ένα κάθαρμα που ήθελε να με κλειδώσει μέχρι να ενδώσω στην πρότασή του, και κανείς στην αγέλη ου δεν είχε πρόβλημα μ’ αυτό. Νομίζεις πως ήρθα εδώ για να κρυφτώ; Να φοβάμαι κάθε ήχο; Ξέχνα το. Θα το ρισκάρω με τους ανθρώπους σκοπευτές. Έβγαλε το τακούνι της μπότας της από το λασπωμένο έδαφος και περπάτησε μακριά, όμως ο Σον βρέθηκε δίπλα της σ’ ένα λεπτό.» Είσαι γενναία, κορίτσι μου, αλλά κουτή'». «Α, σ’ ευχαριστώ πολύ. Το κατάλαβα, εντάξει; Δε θέλεις να πεθάνω και το εκτιμώ. Ούτε εγώ θέλω να πεθάνω. Πρέπει όμως να ζήσω τη ζωή μου, να πάρω μόνη μου τις αποφάσεις και τα ρίσκα μου». «Τι; Να είσαι ένας μοναχικός λύκος;» Ο Σον γέλασε, αλλά το γέλιο του δεν ήταν ζεστό.» Αυτό δε γινόταν αποδεκτό ούτε στην άγρα εποχή και δεν μπορεί να γίνει ούτε τώρα». «Δεν είμαστε στην άγρια εποχή. Ζούμε σε μια πόλη Αλλόμορφων τον εικοστό πρώτο αιώνα. Και βαρέθηκα τους αρσενικούς αλλόμορφους που θέλουν να με τρομοκρατήσουν». Η Άντρεα άρχισε να περπατά πάλι μακριά και παρά τα τακούνια της, πήγαινε γρήγορα. Ο Σον βέβαια μπορούσε εύκολα να τη φτάσει. «Δεν είναι τρομοκρατία, αγάπη. Προστασία είναι. Του Τζάρεντ τού αξίζει να πεθάνει που ήθελε να σε κρατήσει παγιδευμένη. Δε φροντίζουμε έτσι το ταίρι μας». «Είσαι ο πιο ιδεαλιστής άνδρας που έχω γνωρίσει». Ο Σον της έπιασε με το ζεστό του χέρι το δικό της.» Κάποιος 83


πρέπει να είναι». «Δεν παρατάω τη δουλειά μου, Σον». «Μμμ». Σταμάτησε να μαλώνει μαζί της, όμως δε σημαίνει πω συμφώνησε. Η Άντρεα έσφιξε τα δόντια και πέρασε τα δάχτυλά της ανάμεσα στα δικά του. Θα το συνέχιζαν αργότερα, το ήξερε. Πάντως, όσο ακόμη μάλωναν, σήμαινε πως ο Σον δεν είχε κερδίσει. Εκείνη τη νύχτα, η Άντρεα είδε πάλι τον ίδιο εφιάλτη. Τα νήματα που την τύλιγαν και τα μεταλλικά καλώδια που ήθελαν να την πνίξουν.» Άντρεα!» Αυτήν τη φορά δεν ήταν η φωνή του Σον που την καλούσε. Δεν ήξερε ποιος ήταν και τρόμαζε ακόμη και να το σκεφτεί. «Πολέμησέ το, Άντρεα. Ελευθερώσου». «Προσπαθώ!» φώναξε. Τα νήματα την έπνιγαν, ασφυκτιούσε. Άναρθρες κραυγές έβγαιναν απ’ το λαιμό της, και μετά κάτι άλλο την περικύκλωσε. Μεταλλικά καλώδια, μεγαλύτερα, πιο δυνατά και πιο παχιά απ’ τα νήματα. Προσπάθησε να τα κόψει και ξύπνησε βλέποντας το Σον δίπλα της στο κρεβάτι να την αγκαλιάζει με τα στιβαρά του μπράτσα. «Ηρέμησε τώρα», της ψιθύρισε.» Είσαι εντάξει. Σε κρατάω». Ένα κομμάτι της ήθελε να ξεφύγει, να του φωνάξει. Όμως την κατάκλυζε τρόμος και υποδέχτηκε με ευχαρίστηση το ζεστό παράδεισο που της πρόσφερε Σον. Το σώμα της ηρέμησε καθώς της φιλούσε τα μαλλιά και την αγκάλιαζε από πίσω σφίγγοντάς την επάνω του. Τα μάτια της σιγάσιγά έκλεισαν και κοιμήθηκε εξαντλημένη. Όταν την ξύπνησε το φως του ήλιου το πρωί, είδε το Σον να φεύγει απ’ το παράθυρο ενώ ακόμη ένιωθε στο κρεβάτι τη ζέστη του κορμιού του. Φορούσε μόνο μαύρο εσώρουχο και άσπρο μπλουζάκι που διέγραφε το κορμί του. Τι ωραίο θέαμα για να ξυπνάς, «Σον». Ο Σον γύρισε.» Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω, αγάπη». 84


Η Άντρεα έσφιξε το μαξιλάρι του στο στήθος της.» Ξέρεις, δε σ’ έχω δει ακόμη αγριόγατα». Ο Σον την κοίταξε για λίγο και μετά γρύλισε. Του χαμογέλασε ολόκληρη και εκείνος έβγαλε το μπλουζάκι του. Το πλατύ του στέρνο είχε σκούρες τρίχες και δεμένους μυς να κουνιούνται κάτω απ’ το σκούρο δέρμα του. Ο Σον πρέπει να περνούσε τα καλοκαίρια κάτω από τον ήλιο, χωρίς μπλούζα. Δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει να τον κοιτάζει. Ειδικά όταν τα χέρια του κατέβηκαν ως τη μέση του και κατέβασε το εσώρουχό του. Δυνατά, μαυρισμένα πόδια και στενοί γοφοί. Ο φαλλός του παχύς από την επιθυμία, όρθιος ανάμεσα σε σκούρο τριχωτό. Η Άντρεα είχε πέσει μέσα. Όπως το φανταζόταν, ήταν μελαχρινός παντού. Η Άντρεα δεν πρόλαβε να δει το θέαμα για πολλή ώρα γιατί μεταμορφώθηκε σε αιλουροειδές. Έβγαλε νύχια στα χέρια και στα πόδια του, τα μπλε μάτια του άσπρισαν και φάνηκαν τα δόντια του. Έπεσε στα τέσσερα κι έγινε λιοντάρι. Μαύρο λιοντάρι. Ο Σον άρχισε να της γρυλίζει. Οι πατούσες του ήταν τεράστιες, η ουρά του μακριά και τα μάτια του ανοιχτά μπλε. Ο Σον πήγαινε προς το κρεβάτι με ξεκάθαρη πρόθεση.» Μην τολμήσεις ν’ ανέβεις εδώ. Η Γκλόρι θα με σκοτώσει αν σπάσει το κρεβάτι». Ο Σον έβαλε τις πατούσες του πάνω στο κρεβάτι και η Άντρεα βρέθηκε μες στη ζεστασιά μιας αγριόγατας και την καυτή της ανάσα. Ο Σον την έγλειψε στο πρόσωπο. «Σάλια γάτας. Αηδία!» Ο Σον την ξανάγλειψε, ακόμη πιο πολύ. Στο λαιμό της, στο στέρνο, μέχρι το άνοιγμα της πιζάμας. «Σον Μορισέϊ , σταμάτα». Προσπάθησε να τον σπρώξει γελώντας, όμως δεν τον κούνησε ούτε χιλιοστό. Γρύλιζε κι έμοιαζε να το ευχαριστιέται. Τη χάιδεψε με τηντε85


ράστια βελούδινη μύτη του, θα να τη χάιδευαν χιλιάδες μικρά γατάκια. «Παλιο-αιλουροειδές!» Του έσπρωξε το πρόσωπο και κούρνιασε στο τρίχωμά του, στη ζέστη της χαίτης του. Δεν είχε ξαναγγίξει αιλουροειδές, και το τρίχωμά τους ήταν πολύ διαφορετικό απ’ των Λύκων. Πιο μαλακό και απαλό, σα ζεστό μετάξι. Τον φίλησε ανάμεσα στα μάτια κι εκείνος τα έκλεισε γουργουρίζοντας. «Θα μείνεις για πρωινό; Να πω στον μπαμπά σου να φτιάξει καφέ και για σένα; Ή να σου βγάλει ένα μπολ με γάλα;» Το γουργουρητό έγινε γρύλισμα. Ο Σον κατέβηκε απ’ το κρεβάτι και πετάχτηκε, θα γάτα που ήταν, στο παράθυρο. Ήταν όμορφο ζώο. Το τρίχωμα κάθε Αιλουροειδούς ήταν διαφορετικό, και του Σον ήταν λιονταρίσιο με λίγες βούλες από τζάγκουαρ. Την κοίταξε πάνω από τον ώμο του, σα να της έλεγε πως κατάλαβε ότι της άρεσε αυτό που είδε, και ηήδηξε απ’ το παράθυρο. Η Άντρεα πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι και τον πέτυχε τη στιγμή που προσγειωνόταν στη βεράντα. Δάγκωσε τα χείλη της και αναστέναξε καθώς τον έβλεπε να πηδάει από τη μια βεράντα στην άλλη. Ο Σον την κοίταξε πάλι πάνω από τον ώμο του πριν σκαρφαλώσει στο παράθυρο της κρεβατοκάμαράς του. Η Άντρεα έκλεισε το παράθυρό της. Ανησυχούσε μήπως έβρισκε το Σον απωθητικό στην αιλουροειδή μορφή του, όμως όχι. Δεν την απωθούσε καθόλου. Ήταν υπέροχος σε όλες του τις μορφές. Ο Σον είχε αφήσει το μπλουζάκι και το εσώρουχό του στο πάτωμα του δωματίου της. Η Άντρεα τα σήκωσε απ’ το πάτωμα και γρύλισε. Τουλάχιστον τώρα ήξερε τι νούμερο φορούσε. Η Άντρεα δεν είχε ξαναπάει σε κατάστημα με ρούχα. Η πόλη των Αλλόμορφων στο Κολοράντο ήταν απομονωμένη και ήταν δύσκολο να κατέβει στην πόλη για ψώνια, και ο πατριός της δεν είχε αυτοκίνητο. Η Άντρεα συνήθως παράγγελνε ρούχα από κατάλογο και της τα έστελναν με το ταχυδρομείο. Η Γκλόρι πήγε την Άντρεα σε ένα δρόμο με πολλά και ωραία 86


καταστήματα, όπου επιτρέπονταν και οι αλλόμορφοι. Η Άντρεα τα κοιτούσε με ενθουσιασμό και ένοχη απόλαυση. Ήξερε ότι ο Σον θα θύμωνε αν ήξερε πως είχαν φύγει με την Γκλόρι από την πόλη χωρίς να το πουν σε κανέναν, όμως ο Σον είχε φύγει με τη μηχανή του νωρίς το πρωί, μάλλον για να μιλήσει πάλι με την αστυνομία για τους πυροβολισμούς ή για να τακτοποιήσει κάποιο άλλο θέμα με τον Λίαμ. Η Άντρεα πίστευε πως ο Σον θα ήταν πολύ καλός με τον Λίαμ για κάποιο χρονικό διάστημα μετά από εκείνη τη μέρα στο μπαρ. Θα το έκανε για να διασφαλίσει την ειρήνη και όχι γιατί πίστευε πως είχε άδικο. Η Γκλόρι πάρκαρε τα αυτοκίνητό της πάνω σ’ αυτόν το δρόμο. Και όσο οι άνθρωποι θαύμαζαν τη σιλουέτα της Γκλόρι ντυμένη με στενά μαύρα ρούχα, η Άντρεα πλησίασε τις βιτρίνες απαρατήρητη. Αυτό το κρύο Σάββατο, το πουλόβερ και το δερμάτινο παλτό της έκρυβαν το κολάρο της. Επειδή ήταν μισή Φάε, ήταν λίγο πιο κοντή απ’ την Γκλόρι και μπορούσε να περνάει δίπλα απ’ τους ανθρώπους χωρίς να καταλαβαίνουν τι ακριβώς ήταν. Φυσικά, όταν ήταν δίπλα της η Γκλόρι, και γυμνή να περπατούσε δείχνοντας το Κολάρο της, και πάλι όλοι θα κοιτούσαν την Γκλόρι και σε θα της έδινε κανείς σημασία. Η Γκλόρι μπήκε σε ένα μαγαζί που πουλούσε ρούχα σαν αυτά που της άρεσε να φοράει. Η κοπέλα στο ταμείο, που ήταν παρόμοια ντυμένη, είπε μασώντας την τσίχλα της: «Ε, Γκλόρι, είστε όλοι καλά;» «Καλά, Μάμπελ. Θέλω να ψωνίσω κάτι για το μωρό μου». «Ξέρεις καλά πού να κοιτάξεις. Αν χρειαστείς βοήθεια, μου λες». Η Γκλόρι έγνεψε φιλικά και οδήγησε την Άντρεα σε ένα μέρος γεμάτο ανδρικά μπλουζάκια και μποξεράκια σε όλα τα σχέδια και χρώματα. Επάνω στα ράφια υπήρχαν κι άλλα αξεσουάρ που η Άντρεα δε γνώριζε και που δεν ήθελε να μάθει. 87


διές.

Η Γκλόρι διάλεξε ένα μαύρο σατέν μπόξερ με μεγάλες καρ-

«Πώς σου φαίνεται αυτό για τον Ντίλαν;» Η Άντρεα ξέσπασε σε γέλια.» Για τον Ντίλαν;» «Έχεις δίκιο. Δεν είναι τόσο φανταχτερός». Διάλεξε ένα φωτεινό μπλε, με δυο μπάλες του γκολφ γύρω από ένα τεράστιο μπαστούνι του γκολφ.» Ο Ντίλαν έχει αναφέρει ότι του αρέσει το γκολφ». «Αλήθεια;» Η Άντρεα πήγε προς το σταντ με τα εσώρουχα. «Ναι, κάποια στιγμή Μόνο οι άνθρωποι λέει θα μπορούσαν να εφεύρουν ένα παιχνίδι που θα χτυπούσαν μια μπάλα και μετά θα έτρεχαν μόνοι τους από πίσω της». «Δεν του αρέσει και πολύ λοιπόν». «Όχι». Η Γκλόρι άφησε το μποξεράκι και πήγε στα ράφια με τα αξεσουάρ. Η Άντρεα διάλεξε τρία εσώρουχα που της φάνηκαν αστεία τα σχέδιά τους. Φαντάστηκε το πρόσωπο του Σον όταν θα άνοιγε το δώρο και γέλασε δυνατά. Τσάμπα έξοδα, σκέφτηκε καθώς άφηνε τα εσώρουχα στο ταμείο. Ο Σον, είτε έπιανε το αστείο είτε του φαίνονταν μια αηδία, θα τα πετούσε έτσι κι αλλιώς. Τι στο καλό όμως, δικά της ήταν τα χρήματα και γιατί να μην το διασκεδάσει λίγο σ’ αυτόν το χορό του ζευγαρώματος; Αφού ο Σον είχε αποφασίσει να την προσέχει και μα την προστατεύει από τους εφιάλτες της, μπορούσε κι αυτή να σπάσει πλάκα μαζί του. «Α, τι ωραία που είναι αυτά!» είπε η Μάμπελ στο ταμείο. «Είσαι αλλόμορφη;» τη ρώτησε καθώς έβαζε τα ψώνια σε μία κατακόκκινη σακούλα «Γιατί δε μοιάζεις». Η Άντρεα κατέβασε το πουλόβερ και της έδειξε το Κολάρο. «Φοβάμαι πως είμαι». «Δεν ήθελα να σε προσβάλω, εντάξει;» Είχε μια προφορά τεξανή και μια μουσικότητα στην ομιλία της. Και το χαμόγελό της σε 88


κέρδιζε. «Εντάξει». «Τι κάνει ο Κόνορ; Πες του να έρχεται πιο συχνά. Νομίζω πως με έχει ξεχάσει». Δε φαινόταν να είναι από αυτές που προτιμάνε τους Αλλόμορφους. Δε φορούοε κόσμημα-κολάρο ούτε είχε αυτό το τρελό βλέμμα που είχαν πολλές από αυτές. Μάλλον απλώς συμπαθούσε τον Κόνορ. Η Άντρεα της χαμογέλασε.» Εντάξει, θα του το πω». Η Γκλόρι αγόρασε δυο σκέτα μεταξωτά μποξεράκια, ένα μπουκαλάκι αρωματικό λιπαντικό και κάτι παιχνίδια που η Άντρεα έκανε πως δεν είδε. Η Μάμπελ γέλασε και έσκασε μια φούσκα απ’ την τσίχλα της, λέγοντας στην Γκλόρι πως ο φίλος της είναι πολύ τυχερός. «Να μας ξανάρθετε». είπε καθώς η Άντρεα κι η Γκλόρι έφευγαν απ’ το κατάστημα. «Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να ήταν τόσο φιλικοί», είπε Άντρεα. «Είναι μέχρι να της ραγίσει ο Κόνορ την καρδιά». Η Άντρεα κοίταξε πίσω στο μαγαζί.» Νομίζεις πως θα το κάνει;» «Είναι αναπόφευκτο έτσι κι αλλιώς». Δυστυχώς, είχε δίκιο. Η υπάλληλος είχε σχεδόν την ηλικία του Κόνορ, αλλά ο Κόνορ για τα επόμενα δέκα χρόνια δε θα έπαιρνε θέση στο κοπάδι και δε θα έψαχνε για μόνιμες σχέσεις. Οι άνθρωποι μεγάλωναν γρήγορα, οπότε το κορίτσι θα ήταν μεσήλικας όταν ο Κόνορ θα ήταν σε ηλικία να διαλέξει ταίρι. Η Κιμ και ο Λίαμ είχαν ξεπεράσει το πρόβλημα της ηλικίας χάρη σε ένα μαγικό Φάε, που μεγάλωσε το προσδόκιμο ζωής της Κιμ για να είναι σαν αυτό του Λίαμ. Λυτό ήταν μία μυστική συμφωνία που είχε γίνει πριν από πολύ καιρό μεταξύ των Φάε και των Αλλόμορφων. Η συμφωνία έλεγε πως αν ένας Αλλόμορφος διάλεγε 89


για ταίρι του ένα άνθρωπο, ένας Φάε θα επιμήκυνε τη ζωή του ανθρώπου. Η Άντρεα δεν ήταν σίγουρή πώς και γιατί είχε γίνει αυτή η συμφωνία, όμως σημασία είχε πως τηρούνταν ακόμη. Η Γκλόρι πήγε την Άντρεα σε ένα μαγαζί που πουλούσε φανταστικό παγωτό. Η Γκλόρι παρήγγειλε δύο χωνάκια με τρεις γεύσεις το καθένα, έδωσε το ένα στην Άντρεα και πλήρωσε στο ταμείο. Άντρεα έγλειψε το χωνάκι της καθώς ακολούθησε την Γκλόρι σε ένα τραπέζι. Το παγωτό ήταν πολύ καλό, και ευτυχώς οι αλλόμορφοι μπορούσαν να φάνε όσο ήθελαν και μετά να το κάψουν σε μια βόλτα για τρέξιμο. Έχουν κάποια πλεονεκτήματα οι αλλόμορφοι. 'Ενας σοβαρός κύριος με κοστούμι σταμάτησε μπροστά στο τραπέζι τους.» Συγγνώμη, αλλά δεν μπορείτε να είστε εδώ». Η Γκλόρι κοίταξε με έκπληξη.» Μα έρχομαι εδώ συνέχεια. Ρωτήστε το κατάστημα». Κούνησε το χωνάκι της στους υπάλληλους στο ταμείο. «Πρόκειται για καινούργια πολιτική του καταστήματος. Μπορείτε να αγοράσετε το παγωτό σας, όμως μετά πρέπει να φύγετε. Δεν επιτρέπεται να κάθονται αλλόμορφοι μέσα στο κατάστημα». Η Γκλόρι έδωσε μια τεράστια γλειψιά στο παγωτό της και κοίταξε τον άνδρα που στεκόταν από πάνω της. Εκείνος ίδρωσε. «Γιατί δεν επιτρέπονται πια αλλόμορφοι;» τον ρώτησε η Άντρεα. Σκούπισε το μέτωπό του.» Επειδή έχουν αρχίσει να πυροβολούνται κτίρια που δέχονται αλλόμορφους. Το αποφάσισε η διοίκηση. Λυπάμαι, κυρίες μου. Θα πρέπει να σας ζητήσω να φύγετε».

90


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΚΤΩ Η αυστηρή στάση του άνδρα παρέπαιε καθώς η Γκλόρι σηκώθηκε, με τα τακούνια της να την κάνουν να φαίνεται ακόμα ψηλότερη κατά τέσσερις -πόντους. Τον κάρφωσε με το βλέμμα της αλλόμορφης και εκείνος στραβοκατάπιε προσπαθώντας να ορθώσει το ανάστημά του. Η Γκλόρι έγλειψε με τη γλώσσα της το παγωτό.» Μου λες ότι μας διώχνετε;» «Άφησέ τον ήσυχο» είπε κοφτά η Άντρεα.» Δεν φταίει αυτός». «Φαίνεται όμως να έχει ωραία γεύση» είπε η Γκλόρι γουργουρίζοντας. Η Άντρεα σηκώθηκε. Είχε περίπου το ίδιο ύψος με τον άνδρα και ήξερε ότι έμοιαζε ακίνδυνη δίπλα στην Γκλόρι. Καλή αλλόμορφη, κακή αλλόμορφη. Η Άντρεα του χαμογέλασε γλυκά.» Θα είσαι ασφαλής αν απομακρυνθείς αργά. Δώσ’ της λίγο ακόμη παγωτό και θα φύγει». Η Γκλόρι συνέχισε να γλείφει το χωνάκι της και κοίταζε τον άνδρα με το πεινασμένο βλέμμα της. Ο υπεύθυνος στριφογυρνούσε πέρα δώθε και έδωσε εντολή στους σερβιτόρους πίσω από τον πάγκο, οι οποίοι παρακολουθούσαν με ορθάνοιχτα τα μάτια: «Δώστε τους ό, τι θέλουν. Χωρίς καμία χρέωση». Κοίταξε την Άντρεα σαν να την παρακαλάει.» Μετά θα πρέπει στ αλήθεια να φύγετε. Λυπάμαι. Δεν είναι δική μου απόφαση». «Καταλαβαίνουμε». Η Άντρεα ζήτησε δυο κουτάκια παγωτού 91


μαύρης σοκολάτας και βανίλιας με κανέλα και οι σερβιτόροι έσπευσαν να τα ετοιμάσουν. Η Γκλόρι συνέχισε να γλείψει το παγωτό-χωνάκι της, κοιτάζοντας τον άνδρα με ψυχρό βλέμμα. Η Άντρεα πήρε την τσάντα με τα κουτάκια παγωτού και φώναξε την Γκλόρι να έρθει μαζί της. Η Γκλόρι έγλειψε μια τελευταία φορά το παγωτό που έλιωνε, ακούμπησε ελαφρά τη μύτη του άνδρα και του παρέδωσε το μισοάδειο χωνάκι. Έπειτα περπάτησε αργά προς την έξοδο όπως μόνο εκείνη θα μπορούσε να το κάνει, γνωρίζοντας ότι όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω της. Η Άντρεα και η Γκλόρι περπάτησαν δίπλα-δίπλα ως το μικρό αυτοκίνητο που βρισκόταν στο δρόμο, μπήκαν μέσα και ξέσπασαν σε γέλια. Η Γκλόρι έδωσε συγχαρητήρια στην Άντρεα, έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και έκανε απότομα όπισθεν μπαίνοντας στην κίνηση. «Αυτό όμως είναι κακό» είπε η Άντρεα καθώς οδηγούσαν βόρεια, κατά μήκος της γέφυρας Κόνγκρες Στριτ. Στάλες βροχής άρχιζαν να πέφτουν και η μυρωδιά της αποικίας των νυχτερίδων που βρισκόταν κάτω από τη γέφυρα απλωνόταν στην υγρασία του αέρα. «Το ξέρω». Η Γκλόρι προσπέρασε ένα αυτοκίνητο που πήγαινε αργά.» Γαμημένοι άνθρωποι. Δεν τους φτάνουν τα Κολάρα;» «Ίσως αυτό θέλουν οι σκοπευτές - να τρομοκρατούν τους ανθρώπους κρατώντας μας περιφραγμένους στις Πόλεις των Αλλόμορφων. Αναρωτιέμαι γιατί. . .» «Πρέπει να υπάρχει λόγος; Οι άνθρωποι μας φοβούνται και δρουν σαν καθίκια όταν φοβούνται». «Το ξέρω, αλλά γιατί τώρα; Πάνε είκοσι χρόνια από τότε που οι άνθρωποι γνωρίζουν για μας. Ξέρουν πλέον τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι. Φαίνεται ότι κρύβεται κάτι παραπάνω πίσω από αυτό». «Τέλος πάντων». Η Γκλόρι ήταν έξω φρενών, πράγμα το οποίο φάνηκε στην ήδη μανιακή της οδήγηση. Η Άντρεα βυθίστηκε 92


στο κάθισμά της χωρίς να μιλάει και σκεπτόταν για την υπόλοιπη διαδρομή προς το σπίτι. «Γία δες, η Γκλόρι άφησε την τσάντα της εδώ» είπε ο Κόνορ που καθόταν με την Κιμ στην άλλη πλευρά της κουζίνας. Ο Σον έβαζε μπιφτέκια στο ταψί, μαγειρεύοντας μέσα, μιας και o καιρός ήταν πολύ βροχερός για να το κάνει έξω. Η Γκλόρι είχε κάνει έφοδο και είχε φύγει, ωρυόμενη εν τω μεταξύ για το γεγονός ότι την είχαν πετάξει έξω από το αγαπημένο της αρτοποιείο. Η Άντρεα δεν είχε πει πολλά στον Σον, φαινόταν απλά ανήσυχη, ενώ παρουσιάστηκε στον Κόνορ με ένα κουτάκι παγωτού μαύρης σοκολάτας - το αγαπημένο του. «Αυτά δεν είναι της Γκλόρι». είπε η Κιμ βάζοντας ένα κομμάτι από απορροφητικό χαρτί στην κόκκινη τσάντα.» Η Άντρεα μου είπε τι πήρε η Γκλόρι». Ο Κόνορ βοήθησε την Κιμ να βγάλει έξω το απορροφητικό χαρτί και στη συνέχεια το υπόλοιπο περιεχόμενο της τσάντας. Ο Κόνορ σήκωσε ψηλά ένα ζευγάρι μαύρα εσώρουχα που είχαν γραμμένα τη λέξη «Άριστα» τυπωμένα στο πίσω μέρος.» Κιμ, μήπως τα αγόρασες αυτά για τον Λίαμ; Τον προκαλώ να τα φορέσει». Ο Σον πάγωσε. Η σπάτουλα αιωρούνταν στον αέρα, το λίπος έσταζε στο πάτωμα. Τα γαλάζια μάτια της Κιμ άστραψαν από ενθουσιασμό.» Όχι εγώ. Δεν έχω πάει για ψώνια εδώ και καιρό. Νομίζω η Άντρεα τα άφησε αυτά». «Για ποιο λόγο;» Ο Κόνορ κοίταξε τα εσώρουχα πριν το απορημένο βλέμμα του δώσει τη θέση του σε ένα χαμόγελο.» Ω, αυτά είναι για τον Σον». Ξεκαρδίστηκε καθώς κουνούσε άλλο ένα ζευγάρι που είχε το τόξο του θεού Έρωτα και το βέλος στον καβάλο.» Τι νομίζεις ότι μπορεί να σημαίνει αυτό;» Ο Σον πετάχτηκε στον φούρνο και έβαλε τη σπάτουλα κάτω από ένα μπιφτέκι που πρόλαβε να παραψηθεί.» Γαμώτο». Η αναθεματισμένη η Άντρεα, ήταν τόσο ευμετάβλητη όσο και η θάλασσα. Τον κοίταζε επίμονα λέγοντάς του τη μια στιγμή ότι 93


ήθελε την ελευθερία της και την επόμενη του αγόραζε σέξι εσώρουχα. Δεν του τα έδινε, τα άφηνε πονηρά εκεί όπου μπορούσε να τα βρει η οικογένειά του. Είτε του γνωστοποιούσε τις προθέσεις της είτε τον έκανε ρεζίλι. Ή και τα δυο. Ώστε ήθελε να παίξει, ε; Έτσι ήταν οι Λύκαινες. Παιχνιδιάρικες, ακόμα και για τα πιο σοβαρά πράγματα. Ο Έλισον για παράδειγμα, ντυμένος με το πλατύγυρο καπέλο του ως γνήσιος Τεξανός, ή η Γκλόρι με τις γόβες-στιλέτο και τα μαύρα δερμάτινα. Τα Αιλουροειδή είχαν περισσότερη αξιοπρέπεια. Αλλά αν η Άντρεα ήθελε να τον προκαλέσει, ο Σον ήταν έτοιμος γι' αυτό. Ο Κόνορ έβγαλε το τελευταίο ζευγάρι εσώρουχα - μπλε με χαμογελαστά προσωπάκια.» Δοκίμασέ τα, Σον. Αυτό πρέπει να το δω».» Βούλωσ’ το, Κόνορ. Θα. . .» Η μυρωδιά τον χτύπησε σαν ηχηρό χαστούκι. Του έπεσε η σπάτουλα και το λίπος εκτινάχθηκε στον αέρα. «Σον;» Η Κιμ ανησύχησε. Ο Σον είχε τη μυρωδιά ξύλου, μέντας και την καυστική χροιά του άλλου κόσμου. «Γαμώτο». Έτρεξε στο σαλόνι, άρπαξε το σπαθί του και πετάχτηκε από την πίσω πόρτα. Ο Κόνορ του φώναξε.» Σον, τι είναι; Τι συμβαίνει;» «Μείνετε μέσα» του απάντησε ο Σον.» Πρόσεχε την Κιμ». Η βροχή έπεφτε καθώς έτρεχε ο Σον, ενώ η κρύα ομίχλη κατάπινε τις πράσινες αυλές πίσω από τα σπίτια. Τίποτα δεν ήταν περιφραγμένο στο πίσω μέρος - οι αυλές βρίσκονταν κάτω από συστάδες πανύψηλων δέντρων, παρέχοντας χώρο στα παιδιά για τρέξιμο και παιχνίδι - όχι όμως σήμερα. Ο ήλιος έδυε, η ομίχλη γινόταν πιο σκοτεινή. Ο Σον τον βρήκε στη μέση δέντρων διατεταγμένων σε κύκλο που δεν απείχαν δέκα μέτρα από το σπίτι της Γκλόρι. Ήταν ψηλός και αφύσικα λεπτός, τα μαλλιά του κρέμονταν πίσω από την πλάτη του πιασμένα σε πλεξούδα που έμοιαζε με συνεστραμμένο λευκό μετάξι. Το πρόσωπό του ήταν καθαρό, ξυρισμένο, χωρίς ρυτίδες, 94


νεαρό, τραχύ. Δεν φορούσε χιτώνα, αλλά ένα πουκάμισο που έμοιαζε να είναι κατασκευασμένο από σφυρηλατημένο ασήμι, δερμάτινα κολάν, μπότες και ένα τόξο πίσω στους ώμους του. Λες και ήταν ντυμένος για κάποια μάχη στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ο Σον έστρεψε το σπαθί στον άνδρα, νιώθοντας έντονα μια περίεργη αίσθηση καθώς το σπαθί άγγιζε την πύλη μεταξύ των κόσμων.» Τι στο διάολο θέλεις;» Ο άνδρας κοίταξε τη λεπίδα με κάποια περιφρόνηση. «Αιλουροειδές. Με καλεί. Μην παρεμβαίνεις». «Ποιος; Κανείς εδώ δεν είναι αρκετά ανόητος να καλέσει έναν Φάε. . .» Έμεινε πίσω καθώς ο άνδρας με το παγερό μαύρο βλέμμα κινήθηκε προς το σπίτι της Γκλόρι. Η Άντρεα ήταν εκεί, μόνη, αφού η Γκλόρι είχε φύγει για να βρει τον Ντίλαν. «Γαμώτο», ψιθύρισε ο Σον. Έτρεξε προς το σπίτι της Γκλόρι, βρίσκοντας την πίσω πόρτα ξεκλείδωτη. Κινήθηκε μέσα στην αφώτιστη κουζίνα και στη σκοτεινή σκάλα φτάνοντας στην κρεβατοκάμαρα της Άντρεα. Μπήκε με δύναμη μέσα για να βρει την Άντρεα στο κρεβάτι της, ξαπλωμένη, σε εμβρυακή στάση, με τα μάτια κλειστά και αναπνέοντας γρήγορα. «Άντρεα, ξύπνα. Ξύπνα, αγάπη μου». Δεν μπορούσε να συνέλθει. Ο Σον έριξε το σπαθί του και ανέβηκε στο κρεβάτι μαζί της, ταρακουνώντας την.» Ξύπνα, τώρα». Τα βλέφαρα της Άντρεα κουνήθηκαν. Κοίταξε τον Σον μέσα σε σύγχυση και επανήλθε στις αισθήσεις τις.» Σον. . .» είπε λαχανιασμένη. Ο Σον την αγκάλιασε και τη φίλησε απαλά στο μέτωπο.» Όλα είναι εντάξει, αγάπη μου. Τι όνειρο έβλεπες;» Ανατρίχιασε.» Το ίδιο. Τον ίδιο εφιάλτη, αλλά. .» . «Κάποιος ήταν εκεί». Η Άντρεα έγνεψε καταφατικά, με τα μάτια γεμάτα φόβο. 95


«Ακούω τη φωνή του ορισμένες φορές. Αυτή τη φορά μπορούσα να τον δω». «Αυτός ο Φάε μπάσταρδος με τα λευκά μαλλιά και το ψυχρό βλέμμα;» «Ναι», είπε και έπεσε στην αγκαλιά του.» Πώς στο διάολο το ξέρεις;» «Μόλις τον είδα. Είπε ότι τον κάλεσες». «Τον είδες; Τι εννοείς τον είδες;» «Είναι έξω στα δέντρα που είναι διατεταγμένα σε κύκλο που βρίσκονται πίσω από το σπίτι, ολοζώντανος». Η Άντρεα έμεινε με το στόμα ανοιχτό.» Μα δεν κάλεσα κανέναν. Ποτέ δεν θα το έκανα». «Όχι σκόπιμα. Το έκανες μέσα από το όνειρο». Τα μάτια της σκοτείνιασαν από φόβο.» Ω, Σον. Σκατά». «Δεν φταις εσύ». Ο Σον της χάιδεψε την πλάτη με το χέρι του. «Δεν φταις εσύ». Σήκωσε το κεφάλι της.» Πρέπει να δω αυτόν τον Φάε». «Δεν είναι καλή ιδέα». Η Άντρεα αποτραβήχτηκε βίαια από κοντά του.» Δεν με νοιάζει. Σταμάτα να με προστατεύεις. Δείξε μου πού τον είδες». «Άντρεα. . .» Ήταν δυνατή και γρήγορη καθώς σηκωνόταν και στεκόταν στα πόδια της. Βρισκόταν στα μισά του δρόμου για το σκοτεινό παράθυρο πριν σηκωθεί ο Σον από το κρεβάτι, αλλά αντί να ανέβει και να ’ τρέξει, σταμάτησε και έβγαλε το πουκάμισό της. Ο Σον δεν μπορούσε να κινηθεί. Είδε τη μαύρη δαντέλα να αγκαλιάζει τη γενναιόδωρη καμπύλη του στήθους της πριν βγάλει το σουτιέν της με το ένα χέρι και το τζιν με το άλλο. Τα γυμνά της στήθη ήταν σφιχτά και στέκονταν ψηλά, στρογγυλά σαν ροδάκινα, με σκούρες κόκκινες κορυφές. Μια άλλη γραμμή μαύρης δαντέλας περίκλειε τους γοφούς της και ο Σον στεκόταν αποσβολωμένος καθώς εκείνη έβγαζε το εσώρουχό της. Η λεπτή της μέση άνοιγε στο ύψος των χυμωδών γοφών της, ενώ ένα 96


κομματάκι μαύρου βρισκόταν ανάμεσα στους μηρούς της. Για μια στιγμή, η Αντρέα και ο Σον κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Η Άντρεα ήταν μια γυναίκα που στεκόταν γυμνή μπροστά στον άνδρα που την ήθελε. Και τότε άλλαξε μορφή. Οι αλλόμορφοι λύκοι ήταν μεγαλύτεροι από τους κανονικούς άγριους λύκους, ενώ τα θηλυκά ήταν σχεδόν τόσο μεγάλα όσο και τα αρσενικά. Η Άντρεα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο ο Σον όταν γινόταν αγριόγατος, αλλά φαινόταν εξίσου δυνατή. Η γούνα της ήταν μαύρη, όπως και τα μαλλιά της, ενώ τα γκρίζα μάτια της είχαν την ίδια απόχρωση με τα ανθρώπινα μάτια της, πράγμα ασυνήθιστο. Τα μάτια των περισσότερων Αλλόμορφων άλλαζαν όταν άλλαζαν κι εκείνοι μορφή - του Σον γίνονταν πολύ ανοιχτά μπλε, το ίδιο και του Λίαμ. Της Γκλόρι γίνονταν ασημένια. Όχι όμως και της Άντρεα. Τα δικά της παρέμεναν ίδια, γκρίζα και όμορφα. Αυτές οι σκέψεις διαπέρασαν σε δευτερόλεπτα το κεφάλι του πριν η Άντρεα γυρίσει και πηδήξει με χάρη έξω στη στέγη. Ο Σον αναπήδησε από το κρεβάτι, έσκισε τα ρούχα του, άλλαξε μορφή και την ακολούθησε. Η Άντρεα, ως λύκος, μύριζε γύρω από το ξέφωτο πίσω από το σπίτι. Η βροχή είχε σταματήσει και ο άνεμος έσχιζε με χαρακιές τα σύννεφα αποκαλύπτοντας το φεγγάρι. Ο Σον μύρισε τον αέρα, αλλά ήταν καθαρός. Οποιαδήποτε μυρωδιά του Φάε είχε πια φύγει. Ο Σον πέρασε δίπλα από την Άντρεα φτάνοντας στο σημείο όπου είχε δει τον Φάε. Παρατηρούσε καθώς η Άντρεα μύριζε τα πεσμένα φύλλα σαν σκύλος, αφήνοντας ίχνη με τη μεγάλη πατημασιά της. Κοίταξε τον Σον με τα γκρίζα μάτια της συναντώντας και πάλι το βλέμμα του, χωρίς φόβο. Οι ρόλοι κυριαρχίας των Αλλόμορφων ήταν πιο προφανείς όταν εκείνοι ήταν ζώα, όταν δεν παρενέβαινε η λεκτική επικοινωνία. Μια διεξοδική συζήτηση για την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζεν-μπεργκ αποκλειόταν, αλλά οι αλλόμορφοι μπορούσαν να επικοινωνήσουν βασικά συναισθήματα, μετά πιο απλά σήματα 97


να είναι αυτά της κυριαρχίας και της υποταγής. Ένα υποτακτικό Αιλουροειδές ή ένας Λύκος κρατούσε το κεφάλι του χαμηλότερα από εκείνο του κυρίαρχου, στεκόταν μερικά βήματα πίσω του, ή παραμέριζε για όσους ήταν πιο κυρίαρχοι στο κοπάδι. Ήταν επιβίωση: ο αρχηγός επαγρυπνούσε για τους εχθρούς και ένα γρύλισμα έστελνε το κοπάδι ή την αγέλη είτε να κρυφτεί είτε σε θέσεις άμυνας. Οι περιπλανώμενοι λιποτάκτες δεν μπορούσαν να φυλάσσονται. Ο αρχηγός προστάτευε και οι υπόλοιποι έμεναν μακριά από το δρόμο του ή υπάκουαν στις εντολές του ασυζητητί, για τη δική τους ασφάλεια. Αυτό που δεν έκαναν ήταν να στέκονται μπροστά από τον κυρίαρχο και να τον κοιτάζουν κατάματα. Δεν έφευγαν σκόπιμα μακριά για να αρχίσουν να ερευνούν την περιοχή κινδύνου χωρίς να τον αφήνουν να παίρνει το προβάδισμα. Δεν τίναζαν τις ουρές τους χλευαστικά όταν ο κυρίαρχος τους γρύλιζε να παραμείνουν πίσω. Ο Σον δεν ήθελε η Άντρεα να περπατά στο χώρο που ο Φάε είχε καταλάβει. Η γραμμή μεταξύ του πραγματικού κόσμου και εκείνου των Φάε ήταν θολή και ποιος ήξερε αν η πύλη θα άνοιγε ξαφνικά με τον πολεμιστή Φάε έτοιμο να την σύρει μέσα. Ο Σον την απομάκρυνε από το σημείο, βγάζοντας έναν μακρύ βρυχηθμό λιονταριού. Η Άντρεα του έριξε ένα βλέμμα και σούφρωσε το χείλος της. Οι λέξεις «δάγκωσέ με» θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν γραφτεί στο μέτωπό της. Έτσι, ο Σον τη δάγκωσε. Η Άντρεα του ξέφυγε στροβιλίζοντας και έμπηξε το σαγόνι της γύρω από το λαιμό του. Ο Σον γρύλισε και την τίναξε μακριά. Την έσπρωξε στο έδαφος - το θηρίο είχε αφυπνιστεί. Ο Σον πάλευε με τα αδέλφια του μεγαλώνοντας, αλλά δεν είχε αγωνιστεί ποτέ με Λύκαινα. Η ανακωχή μεταξύ των ειδών που τους απέτρεπε από το να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο προειδοποιούσε ακόμη και για φιλικούς αγώνες πάλης. Ο Σον υπέθεσε ότι η 98


Άντρεα δεν είχε διαβάσει ποτέ το σύμφωνο - όχι ότι θα τον ένοιαζε βέβαια αν το είχε κάνει. Η Άντρεα απελευθερώθηκε από κάτω του, κύλησε τα πόδια της και έτρεξε μακριά. Ο Σον έτρεξε αμέσως πίσω της. Η Άντρεα σταμάτησε, έκανε μεταβολή και τον αντίκρισε, με τα μπροστινά της πόδια να βρίσκονται κάτω στο έδαφος και τα πίσω στον αέρα. Ώστε ήθελε να παίξει; Ο Σον έβγαλε έναν βρυχηθμό καθώς πήδηξε προς το μέρος της. Την τελευταία στιγμή η Άντρεα τον απέφυγε και ο Σον προσγειώθηκε στο σημείο όπου βρισκόταν εκείνη ελάχιστες στιγμές πριν. Προσπάθησε να σηκωθεί στα πόδια του, όμως εκείνη ήταν πίσω του, με τα δόντια της μπηγμένα στην ουρά του. Ο Σον έβγαλε μια κραυγή, γύρισε απότομα και αυτή τη φορά την καθήλωσε στο έδαφος. Βρισκόταν από πάνω της. Η Άντρεα άλλαξε μορφή σε άνθρωπο.» Φύγε από πάνω μου, μεγάλη τριχόμπαλα». Ο Σον την κρατούσε, ενώ το άρωμα της έμπαινε στα ρουθούνια του και το ζεστό της σώμα σπαρταρούσε από κάτω του. Δεν πρέπει να κάνει κανείς κάτι τέτοιο σε έναν ερεθισμένο Αλλόμορφο. Η Άντρεα τύλιξε τα γυμνά της χέρια γύρω του, στην χαίτη του, και του χάρισε ένα χαμόγελο που θα έκανε τον οποιονδήποτε να λιώσει.» Είσαι τόσο ζεστός. Σαν γούνινο παλτό». Ο βρυχηθμός του Σον μαλάκωσε. Χάιδεψε το μάγουλό της με τη μύτη του και του άρεσε η αίσθηση του ανθρώπινου σώματος πάνω στο γούνινο δικό του. Την έγλειψε απαλά ανάμεσα στα στήθη, νιώθοντας την μεθυστική αλμυρή της γεύση. Δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι αυτό. Έπρεπε να την κάνει δική του. Την έγλειψε πάλι καθώς άφηνε το σώμα του να πάρει και πάλι την ανθρώπινη μορφή του. Η Άντρεα βρέθηκε να κρατάει ένα γυμνό, πολύ ερεθισμένο αρσενικό. Τα χλωμά σχιστά γατίσια μάτια του Σον άλλαξαν σε σκούρο μπλε, αλλά το βλέμμα του παρέμενε ατίθασο. Έβαλε το στόμα του μέσα στο δικό της, ξανά και ξανά. Ο δικός της πόθος ήταν εγκλωβισμένος μέσα στο σώμα της - τον φίλησε με την ίδια 99


δίψα.

Το δέρμα του Σον ήταν λείο, ενώ ο ιδρώτας του γλίστραγε στα χέρια της. Το στόμα του ήταν ζεστό, το σώμα του βαρύ. Την έπιασε αναστάτωση καθώς ο Σον την φιλούσε στο στόμα, με τη γλώσσα του να γλιστράει, να γεύεται, να αναζητά. Το αίμα της Άντρεα έβραζε και το σώμα της έτρεμε καθώς τα χέρια του ζέσταιναν το δέρμα της. Με το γόνατό του άνοιξε τα πόδια της. Το πέος του άγγιζε το άνοιγμα που ήταν υγρό και έτοιμο γι’ αυτόν. Θα ‘λεγε ψέματα αν ισχυριζόταν πως δεν τον ήθελε. Το σώμα του σκέπαζε το δικό της καθώς τη φιλούσε, όπως θα έκανε ένας αλλόμορφος προστατεύοντας το ταίρι του, ακόμη και όταν την κατασπάραζε. Τα σύννεφα τύλιξαν και πάλι το φεγγάρι. Υπήρχε σκοτάδι κάτω από τα δέντρα, το οποίο τους έκρυβε από τυχόν παρατηρητές. Ο Σον τη δάγκωσε στο λαιμό. Την προέτρεπε σιωπηλά να σηκώσει τους γοφούς της ώστε να μπορέσει να μπει μέσα της, αλλά την ίδια στιγμή συγκρατούνταν, με κάθε μυ του να τινάζεται από την προσπάθεια. «Σον. . .» μουρμούρισε η Άντρεα. Δεν ήταν μουρμουρητό διαμαρτυρίας. «Πρέπει να σταματήσω». Η φωνή του Σον έτρεμε, τα μάτια του άλλαξαν πάλι χρώμα σε ανοιχτό μπλε.» Αλλά δεν μπορώ όταν λες το όνομά μου με αυτή τη σέξι φωνή». «Θα μπορούσα να σε χτυπήσω με ένα κλαδί». Γρύλιζε βαθιά στο λαιμό του.» Όχι. Άσε με να το καταπολεμήσω. Αλλιώς θα σε πάρω. Δεν θέλω να σου κάνω κακό». «Δεν φωνάζω ούτε προσπαθώ να το σκάσω» είπε σιγανά.» Ίσως να το παρατήρησες». «Το θέλω αυτό το ζευγάρωμα. Θέλω να είναι έντονο. Θέλω να είμαι μέσα σου και να μην βγω για μέρες». Κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί. Αν η μανία ζευγαρώματος 100


μεταξύ Αλλόμορφων ήταν αρκετά μεγάλη, μπορούσαν να το κάνουν μέχρι να πάνε για εβδομαδιαίο ύπνο από την εξάντληση. Αυτή τη στιγμή, αυτό δεν φαινόταν άσχημη ιδέα. Ο Σον ήταν διαολεμένα μεγάλος. Μεγάλο σώμα, μεγάλο μόριο. Ωραίο. Η Άντρεα ήταν μικρότερη από τις περισσότερες αλλόμορφες, αναρωτήθηκε με μια δόση φόβου και ενθουσιασμού τι θα γινόταν όταν θα προχωρούσαν. Άγγιξε τα χείλη του.» Σον, ποτέ δεν έχω. .» . Τα μάτια του Σον άλλαξαν απότομα σε μπλε, αναγκάζοντας το κτήνος μέσα του να ηρεμήσει.» Δεν έχεις ποτέ τι;» «Δεν έχω πάει ποτέ για πατινάζ». Τον απέφυγε.» Εσύ τι λες;» Ο Σον επικεντρώθηκε πάνω της με έντονο βλέμμα.» Τότε είμαι ο πρώτος. .» . «Ο πρώτος γυμνός άνδρας ανάμεσα στα πόδια μου, ναι». Η Άντρεα γλίστρησε τα δάχτυλά της ανάμεσα στα ζεστά του μαλλιά. «Στην αγέλη μου, αν μια γυναίκα έβαζε έναν άνδρα στο κρεβάτι της, εκείνος έμενε εκεί για όλη του τη ζωή. Είχαμε μόνο ένα θηλυκό για κάθε δέκα αρσενικά. Όλοι ήταν απελπισμένοι να βρουν ταίρι». «Ο πρώτος». Ο Σον αναρίγησε. Τα μάτια του άλλαξαν και πάλι, με τον Αλλόμορφο μέσα του να θέλει να απολαύσει τον θρίαμβο του. Ήταν ο πρώτος που την είχε αγγίξει. Πριν οποιοδήποτε άλλο αρσενικό μπορέσει να την διεκδικήσει. Ο Σον προσπάθησε να αφήσει τη λογική να επικρατήσει.» Τότε γιατί δεν με σταμάτησες;» Η Άντρεα άφησε το πόδι της να γλιστρήσει μέχρι το μηρό του με ένα ελαφρύ ερωτικό άγγιγμα.» Επειδή δεν θέλω». «Σον;» Η φωνή της Κιμ ακούστηκε μέσα από το σκοτάδι, ακολουθούμενη από εκείνη του Κόνορ. «Σον! Είναι καλά η Άντρεα; Πού είστε; Ωχ. . .» Ο Κόνορ και η Κιμ σταμάτησαν, λαχανιασμένοι, κοιτάζοντας 101


το ζευγάρι που κειτόταν στο έδαφος. Ο Σον κινήθηκε προστατευτικά για να καλύψει την Άντρεα - ήταν αρκετά μικρή για να μπορέσει να κρυφτεί κάτω από αυτόν. Η Κιμ έβαλε το χέρι στο στόμα και έκανε δυο βήματα παραπέρα προσπαθώντας να πνίξει το γέλιο της. Ο Κόνορ, ωστόσο, έβγαλε ένα χαρούμενο ξεφωνητό. «Δέχτηκε τελικά την πρόταση, Σον; Πότε είναι η τελετή;» Ο Σον μούγκρισε.» Φύγετε πριν την φέρετε σε δύσκολη θέση». «Δεν πειράζει», είπε η Άντρεα στον Κόνορ, προστατευμένη κάτω από το τοίχος του σώματος του Σον.» Απλά παίζουμε, Κόνορ. Μου κάνετε τη χάρη να μου φέρετε λίγα ρούχα από το σπίτι μου;» «Εντάξει». Η Κιμ κίνησε για το σπίτι διασχίζοντας την αυλή. Έτρε-με καθώς περπατούσε και όταν βρέθηκε εκτός ακουστικής επαφής -για τους ανθρώπους- ξέσπασε σε γέλια. «Σταμάτα να κοιτάς σαν ηλίθιος, φίλε», είπε ο Σον. «Κουνήσου, Σον» είπε ο Κόνορ.» Το σπίτι μας χρειάζεται περισσότερα θηλυκά. Και μικρά. Η οικογένειά μας βρίσκεται υπό κίνδυνο εξαφάνισης». «Μην είσαι χαζός. Δεν μπορώ να την πείσω να πραγματοποιήσει την τελετή με σένα να στέκεσαι από πάνω μας». Ο Κόνορ έβγαλε έναν στεναγμό.» Καλά, καλά. Απλά βιαστείτε, εντάξει;»Έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς το σπίτι των Μορισέϊ . «Και βγάλε εκείνα τα μπιφτέκια από τη σχάρα πριν κάψουν το σπίτι». «Το έχω ήδη κάνει» είπε ο Κόνορ αφήνοντας την πόρτα να κλείσει πίσω του. Είχε ίσως ήδη φάει ένα. «Γιατί δεν αλλάζεις μορφή;» ρώτησε ο Σον την Άντρεα. Την κοίταζε με τα μάτια του να αστράφτουν από οργή. Την οργή ενός αρσενικού που το έχουν διακόψει απ’ το να κάνει ένα από τα αγαπημένα του πράγματα.» Μπορείς να μεταμορφωθείς και να τρέξεις πίσω στο σπίτι. Δεν χρειαζόσουν' την Κιμ για να σου φέρει τα ρούχα». 102


Η Άντρεα του χαμογέλασε.» Ισως ήθελα απλά να μείνω μερικά λεπτά ακόμα μόνη μαζί σου». «Μην με βάζεις σε πειρασμό, αγάπη». Η φωνή του Σον έσπασε. Έσκυψε πάνω της και χάιδεψε με την μύτη του, απ’ όπου έβγαινε η καυτή ανάσα του, το μάγουλό της.» Θέλω πολλά περισσότερα από μερικά λεπτά». Η Άντρεα έγλειψε το πιγούνι του.» Τότε μην τα χαραμίζεις», είπε και τον φίλησε. Ο Σον αφέθηκε στο φιλί της, ενώ εκείνος με τη σειρά του φίλησε τον λαιμό και τον αυχένα της, φτάνοντας μέχρι τα μαλακά, σφιχτά στήθη της. Αλλά η Κιμ ήταν πολύ γρήγορη και έφερε τα ρούχα στην Άντρεα. Έπρεπε να χωρίσουν. Ο Σον γύρισε για να μην φανεί πόσο απελπισμένα σκληρός ήταν. «Συγγνώμη, τι στο διάολο κάνεις;» ρώτησε η Άντρεα μισή ώρα αργότερα. Η Άντρεα ήταν ζεστή και ερεθισμένη καθ’ όλη τη διάρκεια της επιστροφής με τον Σον στο σπίτι, ακόμα και έως ότου φτάσουν πάνω στο δωμάτιο. Όταν έφτασαν στην κρεβατοκάμαρά της, αντί να συνεχίσουν το ζευγάρωμα από εκεί που είχαν διακόψει, ο Σον άλλαξε στην ανθρώπινη μορφή του και ντύθηκε. Είχε ακουμπήσει το Σπαθί του Φύλακα πάνω στη συρταριέρα της Άντρεα και είχε ανοίξει ένα συρτάρι βγάζοντας ένα ένα τα εσώρουχά της. «Σον». Η Άντρεα έβαλε τα χέρια της στους γοφούς της. «Ρώτησα, τι στο διάολο κάνεις; Προσπαθείς να καταλάβεις τι μέγεθος φοράω;» «Κάνω χώρο για τα δικά μου ρούχα». «Γιατί;» «Επειδή μετακομίζω εδώ, αγάπη. Ενώ εσύ θα ονειρεύεσαι Φάε πολεμιστές, εγώ θα πρέπει να είμαι μαζί σου για να σταματήσω αυτά τα όνειρα». Η Άντρεα ξεφύσησε χολωμένα.» Η Γκλόρι μπορεί να το κάνει αυτό. Θα την βάλω να κοιμηθεί εδώ μαζί μου». «Η Γκλόρι δεν είναι εδώ, έτσι δεν είναι; Πίστεψέ με, έχει φύγει 103


και ψάχνει για τον Πατέρα και, όταν τον βρει, θα μείνει μαζί του για λίγο». «Τι πράγμα; Αφήνοντάς με ανήμπορη και απροστάτευτη;» «Ξέρει ότι είσαι προστατευμένη. Από εμένα». Η Άντρεα έσμιξε τα φρύδια της.» Μπορείς να κοιμηθείς στον ξενώνα». «Δεν γίνεται αυτό, αγάπη. Δεν θα μπορέσω να σε ξυπνήσω αν δεν κοιμάμαι μαζί σου. Αν καλείς αυτά τα πράγματα ή αν χρησιμοποιούν τα όνειρά σου για να ανοίξουν μια τρύπα από την Χώρα των Φάε, θα πρέπει να είμαι δίπλα σου για να τους σταματήσω». Θεά μου βοήθα με. Οι αγκαλιές του Σον τις τελευταίες δύο νύχτες την είχαν ζεστάνει και την είχαν ηρεμήσει, αλλά αυτό που είχαν κάνει στο ξέφωτο την είχε αφήσει να ζεματάει. Η μνήμη της σκληρής του στάσης που ακουμπούσε πάνω της δεν είχε ξεθωριάσει - στην πραγματικότητα ήταν ενθουσιασμένη, παρά το θυμό της. Αν έπεφτε απόψε μαζί της στο κρεβάτι δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί. Θα του δινόταν ολοκληρωτικά. και στη συνέχεια η τελετή ζευγαρώματος θα αποτελούσε μια απλή τυπική διαδικασία. Οι αλλόμορφοι έκαναν περιστασιακό σεξ χωρίς ταίρια σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά αυτό δεν θα ήταν περιστασιακό - και το γνώριζαν και οι δυο. «Γιατί μου το κάνεις αυτό;» Ο Σον στράφηκε μακριά από τη συρταριέρα.» Για να σε κρατήσω ασφαλή. Για τι άλλο; Και για να καταλάβω τι συμβαίνει. Αυτός ο Φάε εμφανίστηκε στα δέντρα ενώ ήμουν μέσα στο σπίτι κι έψηνα μπιφτέκια στη σχάρα. Χωρίς καμία προειδοποίηση - ήταν απλά εκεί». «Μην κοιτάς εμένα. Δεν γνωρίζω τον λόγο». «Γι’ αυτό θα μείνω κοντά σου, για να μάθω το γιατί». Η Άντρεα κάθισε στο κρεβάτι και έβαλε τα χέρια στο κεφάλι της. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, αγκαλιάστηκαν πάνω στο στρώμα, με τον μηρό του ν ’ακουμπάει τον δικό της και το χέρι του 104


να βρίσκεται γύρω από τον ώμο της.» Θα τη βρούμε τη λύση, αγάπη μου» είπε.» Δεν θα αφήσω κανέναν να σε βλάψει». «Δεν είναι αυτό. Θέλω να πω, είναι εν μέρει αυτό. Όταν ήρθα εδώ νόμιζα ότι τα προβλήματά μου θα τελείωναν. Αντ’ αυτού, είμαι περισσότερο συγχυσμένη παρά ποτέ. Έχω ένα Αιλουροειδές που του αρέσει να αναρριχάται στο παράθυρό μου και να ψάχνει τα εσώρουχα μου, βλέπω εφιάλτες που με κατατρομάζουν και τώρα ξεπετάγεται ένα πλάσμα Φάε γιατί ονειρεύομαι τη φωνή του. Αντί για την ηρεμία, γαλήνη και ψώνια με τη θεία μου, με πυροβολούν άνθρωποι και με καταδιώκει ένα Αιλουροειδές που βρίσκεται σε παροξυσμό ζευγαρώματος». «Καλωσόρισες στην Πόλη των αλλόμορφων» είπε ο Σον.» Δε θέλω να σε πιέσω, αγάπη μου. Δεν έχει σημασία πόσο το θέλω εγώ». «Είσαι ένα αρσενικός αλλόμορφος. Αυτό είναι που κάνουν οι αρσενικοί Αλλόμορφοι». Σήκωσε τα φρύδια του αντί να γρυλίσει με οργή, δείχνοντάς της για μια ακόμη φορά ότι ο δύσκολος να τον καταλάβεις Σον δεν συμπεριφερόταν όπως θα περίμενε κανείς. Αποτραβήχτηκε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.» Αυτοί οι Λύκοι που σε μεγάλωσαν θα πρέπει να ήταν το κάτι άλλο». «Ο πατριός μου είναι καλός άνθρωπος». Ένας πόνος διαπέρασε την καρδιά της. Ο πατριός της, ο Τέρι, δεν ήταν δυνατός. Η Άντρεα το ήξερε. Ήταν όμως απλός και γεμάτος αγάπη. Της έλειπε το ζεστό χαμόγελό του, η αγκαλιά του, ακόμα και ο τρόπος που του άρεσε να βάζει κρεμμύδια σε ό, τι έτρωγε. Είχε κλάψει και δεν ξεκολλούσε από πάνω του όταν την είχε βάλει στο λεωφορείο για το Κολοράντο, αφήνοντας πίσω τον μοναδικό Αλλόμορφο που την αγαπούσε. Στον Τέρι όμως δεν είχε επιτραπεί να έρθει μαζί της, τόσο από τους ανθρώπινους νόμους όσο και από εκείνους των Αλλόμορφων. «Το γεγονός ότι δεν έτρεξες πίσω σε αυτόν τον Τζάρεντ με την ουρά ανάμεσα στα σκέλια σου σε καθιστά αξιόλογη, αγάπη μου» είπε ο Σον. 105


«Μάλιστα. Σύμφωνα με την αγέλη μου, το γεγονός αυτό με έκανε να φαίνομαι αχάριστη, αναξιόπιστη, προκλητική και πρόστυχη. Πίστευαν ότι το να ζευγαρώσω με τον Τζάρεντ θα με ωφελούσε, γιατί με αυτό τον τρόπο θα ανέβαινα στην ιεραρχία. Το γεγονός ότι ο Τζάρεντ είναι ένα σεξιστικό και σαδιστικό γουρούνι δεν τους ένοιαζε και πολύ. Εμένα όμως ναι». «Άντρεα». Η Άντρεα τον κοίταξε με έκπληξη. Συνήθως ο Σον την φώναζε αγάπη ή κορίτσι και ποτέ δεν μιλούσε με αυτό τον ήσυχο τόνο. «Τι;» Ο Σον την παρακολουθούσε επιφυλακτικά.» Δεν θα έπρεπε να ήσουν σε θέση να αντισταθείς καθόλου στον Τζάρεντ. Όχι με εσένα τόσο χαμηλά στην αγέλη και με εκείνον τόσο ψηλά στην ιεραρχία. Δεν με φοβάσαι εμένα, έτσι δεν είναι;»« Όχι με τον τρόπο που το εννοούσε. Η Άντρεα φοβόταν τον τρόπο που αντέδρασε απέναντι στον Σον - την επιθυμία που κυλούσε στο αίμα της κάθε φορά που βρισκόταν κοντά της. Ο Σον της έβγαζε την παιχνιδιάρικη πλευρά της όσο κανένα άλλο αρσενικό. Ήθελε να τον πειράζει, να φλερτάρει μαζί του, να του αγοράζει εσώρουχα, να τρέχει μαζί του στο δάσος. 'Ηθελε να την κυνηγάει. 'Ηθελε να έχει αυτή το πάνω χέρι όταν εκείνος την άρπαζε και να τον ρίχνει κάτω. Κι έπειτα ήθελε να κάνει έρωτα μαζί του - βαθύ, παθιασμένο έρωτα, με λαχτάρα. Θα το είχε κάνει αν δεν τους είχαν διακόψει. Ο Σον προσπαθούσε να την καρφώσει με το κυρίαρχο βλέμμα του, με τα σκληρά και ζεστά γαλάζια μάτια του. Το συνάντησε το βλέμμα αυτό, το οποίο -είχε δίκιο- δεν έπρεπε να το είχε κάνει. Δεν έπρεπε, σύμφωνα με όλα τα ένστικτα των Αλλόμορφων και τους νόμους της αγέλης. «Όχι», είπε εκείνη.» Δεν σε φοβάμαι». «Κι αυτό είναι αυτό που σε κάνει ασυνήθιστη. Και επικίνδυνη». «Δεν είμαι επικίνδυνη». Η Άντρεα έκατσε οκλαδόν. 106


«Σε κατέστησε επικίνδυνη προς αυτούς. Προς όλες τις αγέλες στην παλιά σου πόλη». «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Ποτέ ξανά». «Έτσι λοιπόν επικαλέστηκες έναν νόμο των Αλλόμορφων που λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να αρνηθεί μια επίμονη πρόταση ζευγαρώματος αφήνοντας την αγέλη και συνεχίζοντας μόνη της. Έξυπνο, αγάπη μου». «Ο Τζάρεντ εξακολουθεί να ζει στο παρελθόν, όταν μια γυναίκα δεν είχε πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει έξω από την αγέλη της. Αλλά πλέον στις μέρες μας αυτό απλά σημαίνει να μετακομίσει σε μια άλλη Πόλη Αλλόμορφων. Ο Τζάρεντ δεν το σκέφτηκε αυτό». «Έξυπνη η κίνησή σου». «Μάλλον απεγνωσμένη». Ο Σον κάθισε δίπλα της και πάλι. Υπήρχε μια αίσθηση ότι όλα ήταν σωστά πάνω στο κρεβάτι και ότι σαν κάτι να έλειπε μέχρι να φτάσει εκείνος.» Δεν χρειάζεται να νιώθεις πια απεγνωσμένη», είπε.» Μακάρι να πίστευες ότι είσαι ασφαλής εδώ». Η Άντρεα του χαμογέλασε λοξά.» Εκτός από τον δεύτερο στην ιεραρχία που έχει εμμονή με τα εσώρουχα μου». Τα μάτια του έλαμψαν καθώς της έδωσε την άμεση απάντηση. «Θα έλεγα πως εσύ είχες μια εμμονή με τα δικά μου, γλύκα». Σήκωσε τα φρύδια.» Χαμογελαστά προσωπάκια;» «Σκέφτηκα ότι θα σου πηγαίνουν». «Και πιστεύεις ότι τα οπίσθιό μου είναι “άριστα”, έτσι δεν είναι;» «Ω, ναι. Υπάρχει λόγος που όλες αυτές οι γυναίκες τρίβονται πάνω σε κάτι όταν περνάς από μπροστά τους». Ο Σον ανοιγόκλεισε τα μάτια του με έκπληξη.» Εσύ το ονειρεύεσαι αυτό το πράγμα». «Όχι, δεν το κάνω. Είμαι ζηλιάρα και κτητική». Μιμήθηκε το γρατσούνισμα με τα νύχια της. 107


Ο Σον χαμογέλασε.» Μου αρέσει έτσι όπως ακούγεται αυτό». «Και βέβαια σου αρέσει, αγριόγατε». Ο Σον την τράβηξε προς το μέρος του και της έδωσε ένα βαθύ, σπαραχτικό φιλί πριν σταθεί ξανά στα πόδια του.» Μην πας πουθενά, αγάπη. Πάω σπίτι να πάρω τα πράγματά μου. Θα γυρίσω και θα κλειδωθούμε μέσα μαζί». «Το υπόσχεσαι;» Το επόμενο φιλί του Σον την έκανε να ανατριχιάσει ως τα δάχτυλα των ποδιών της.» Το ορκίζομαι, αγάπη μου». Αργότερα το βράδυ, με τον Σον να είναι κουλουριασμένος πίσω της στο κρεβάτι -φορώντας τα εσώρουχα με το βέλος του θεού Έρωτα και ένα μαύρο μπλουζάκι- ένα κλαδί έξυσε το παράθυρο της Άντρεα. Άντρεα. Έλα σε μένα. Η Άντρεα σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε στην άλλη άκρη του δωματίου. Το παράθυρο ήταν ερμητικά κλειστό, το ίδιο και οι κουρτίνες, όμως το σεληνόφως περνούσε μέσα από ένα κενό. Η φωνή ψιθύριζε στο κεφάλι της. Άντρεα. Κοίταξε τον Σον. Ήταν συνοφρυωμένος μέσα στον ύπνο του, αλλά δεν κινούνταν. Σιγά σιγά και προσεκτικά, η Άντρεα ξεγλίστρησε από το κρεβάτι, άρπαξε τα ρούχα της και βγήκε από το δωμάτιο.

108


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΝΙΑ Ο Σον ξύπνησε. Ήξερε ότι η Άντρεα είχε φύγει. Δεν ήταν μόνο το άδειο κρεβάτι που τον έκανε να το καταλάβει. Ήταν η απουσία της ζεστασιάς της, της αίσθησής της, της μυρωδιάς της. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Είχε φύγει και από το σπίτι. Η λάμψη του ρολογιού δίπλα στο κρεβάτι τον έκανε να καταλάβει ότι ήταν λίγο πριν τις τρεις το πρωί και η περίεργη αίσθηση που είχε κάνει αισθητή την παρουσία του Φάε είχε επιστρέφει για τα καλά. Ο Σον έβγαλε το εσώρουχό του καθώς κατέβαινε τις σκάλες και άλλαξε μορφή μόλις ξεκλείδωσε και άνοιξε την πίσω πόρτα. Η μυρωδιά της Άντρεα του ήταν ξεκάθαρη από τη στιγμή που ήταν αγριόγατος, με τα ίχνη της να είναι τόσο λαμπερά όσο και το φως του φεγγαριού. Την εντόπισε στο ακριβές σημείο όπου είχε βρει τον Φάε νωρίτερα σήμερα. Ο πολεμιστής Φάε είχε επιστρέφει και η Άντρεα στεκόταν μπροστά του. Ήταν ντυμένη με ένα τζιν και ένα πουλόβερ -μια πολύ ανθρώπινη εμφάνιση- και προσπαθούσε να αγγίξει το χέρι του. Ένα γρύλισμα βγήκε από το λαρύγγι του Σον καθώς πήδηξε προς την Άντρεα και την απομάκρυνε. Φώναξε καθώς έπεφτε κάτω και άρχισε να παλεύει. Ο Σον άλλαξε και πάλι στην ανθρώπινη μορφή του για να μπορέσει να κλειδώσει τα χέρια του γύρω από τους καρπούς της. «Φύγε από πάνω μου, Σον». 109


«Τι στο διάολο τρέχει με σένα; Αν τον αγγίξεις, θα μπορέσει να περάσει. Είναι ένας γαμημένος Φάε». «Είναι ο πατέρας μου». Ο Σον σταμάτησε και κοίταζε με ανοιχτό το στόμα. Η Άντρεα τον κοίταξε με τα όμορφα και οργισμένα γκρίζα μάτια της. «Ακριβώς», είπε.» Είναι ο άνδρας που με ανέθρεψε». Ο Σον σήκωσε το κεφάλι του για να κοιτάξει τον Φάε, αλλά ο τελευταίος είχε φύγει και το ξέφωτο ήταν άδειο. Ο Σον μαλάκωσε τη λαβή του.» Διάολε, γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα;» «Δεν το γνώριζα. Μου το αποκάλυψε αμέσως πριν έρθεις φουριόζος. Τώρα μπορείς σε παρακαλώ να με αφήσεις να σηκωθώ;» Ο Σον σηκώθηκε με χάρη και τράβηξε την Άντρεα δίπλα του. «Γιατί στο καλό βγήκες μέχρι εδώ για να τον δεις μόνη σου;» «Ήθελα να μάθω γιατί ένας Φάε ήθελε να μου μιλήσει τόσο απεγνωσμένα. Ήξερα ότι ποτέ δεν θα με άφηνες αν σε ξυπνούσα». «Και βέβαια δεν θα σε άφηνα. Τι άλλο σου είπε;» «Τίποτα. Μας διέκοψες». Ο θυμός της ήταν μεγάλος, αλλά το ίδιο ήταν και του Σον. «Μόνο και μόνο επειδή ένας Φάε λέει ότι είναι ο πατέρας σου αυτό δεν πάει να πει ότι είναι αλήθεια. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς αυτούς τους μπάσταρδους». Η Άντρεα τινάχτηκε και ξέφυγε από τη λαβή του.» Πρόσεχε. Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς τους μπάσταρδους». «Δεν το εννοούσα έτσι και το ξέρεις. Δε σε βλέπω ως Φάε, έτσι κι αλλιώς». Τώρα τα γκρίζα μάτια της είχαν παγώσει.» Ε λοιπόν, είμαι Φάε. Θέλεις να ζευγαρώσεις και να κοιμηθείς μαζί μου, αλλά έχεις δει μόνο την πλευρά της αλλόμορφης. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά και αποτελεί κομμάτι μου όσο και η πλευρά της αλλόμορφης. Δεν μπορείς να έχει τη μια πλευρά ή την άλλη, παίρνεις όλο το πακέτο». Ο Σον απάντησε με ήρεμο τόνο στη φωνή του.» Το ξέρω αυτό, αγάπη μου». 110


«Σκοπεύεις να τρέξεις στον Λίαμ τώρα, να του πεις τα πάντα;» «Πρέπει να μάθει». «Πήγαινε λοιπόν». Έκανε μεταβολή και περπάτησε προς το σπίτι, χωρίς να τον περιμένει. «Γαμώτο, Άντρεα. . .» Η Άντρεα άκουσε την αγανάκτηση στη φωνή του Σον, αλλά δεν κοίταξε πίσω. Δεν μπορούσε. Αν έμενε κοντά στον Σον εκείνος θα καταλάβαινε την ανησυχία της, η οποία είχε ξεπηδήσει από τη στιγμή που ο πατέρας της -αν ήταν ο αληθινός πατέρας της- είχε μιλήσει μαζί της. Ο Φάε είχε όχι μόνο υποστηρίξει ότι είναι ο πατέρας της, αλλά είχε ζητήσει από την Άντρεα να του φέρει το Σπαθί του Φύλακα. Την επόμενη μέρα, κάτω από τα θολά σύννεφα και το κρύο, η Άντρεα μελετούσε τους χάρτες της με αναζωπυρωμένη ένταση. Ήταν μόνη της. Ο Σον την είχε αποχαιρετήσει με το πρώτο φως του ήλιου, χωρίς να μπει στον κόπο να της πει πού θα πήγαινε. Η Γκλόρι είχε εμφανιστεί μετά το πρωινό, αλλά είχε κακή διάθεση και ήταν δυσαρεστημένη. Ο Ντίλαν δεν φάνηκε πουθενά στον ορίζοντα. Μετά το μεσημεριανό, η Γκλόρι είχε βγει από την κρεβατοκάμαρά της φορώντας ένα στενό μαύρο δερμάτινο παντελόνι, μια δαντελωτή μπλούζα, ψηλοτάκουνα παπούτσια, με τέλειο μαλλί και περιλουσμένη με άρωμα. Είπε στην Αντρέα με ένα γλυκό χαμόγελο να μην την περιμένει και έφυγε με το μικρό αυτοκίνητο της. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη, γεμάτη αέρα και βροχή - ταίριαζε με τη διάθεση της Άντρεα. Οι χάρτες της Άντρεα δεν την βοηθούσαν - είχε εντοπίσει τη γραμμή Λέι που διέσχιζε την κοιλάδα του ποταμού στο Όσην, αλλά όχι τα παρακλάδια της γραμμής αυτής. Δεδομένου ότι δεν είχε μεταφορικό μέσο, η επόμενη καλύτερη λύση θα ήταν να δει αν κάποιος άλλος τα είχε χαρτογραφήσει. Θα χρειαζόταν όμως έναν υπολογιστή για να το διαπιστώσει. Αν και η Γκλόρι είχε έναν παλιό υπολογιστή, δεν είχαν λάβει όλοι οι αλλόμορφοι έγκριση για πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Τους επέτρεπαν άλ111


λωστε να διαθέτουν μόνο χαμηλή σύνδεση. Αλλά αν η Άντρεα χρησιμοποιούσε τον υπολογιστή του Σον, θα έπρεπε να του πει το γιατί και να του δώσει εξηγήσεις, πράγμα που θα την έκανε να νιώσει άβολα. Από την άλλη, ο Σον δεν ήταν σπίτι. Ο Λίαμ είχε φύγει μακριά να κάνει ό, τι έκαναν οι αρχηγοί της Πόλης των Αλλόμορφων και o Κόνορ ήταν στο σχολείο. Η Άντρεα έβαλε τα πάντα στον φάκελο της και πήγε δίπλα. Η Κιμ ήταν μόνη στο σπίτι, δουλεύοντας στην κουζίνα. Είχε ανοίξει ένα δικηγορικό γραφείο για να εκπροσωπεί αλλόμορφους, αλλά και για να μελετά το ανθρώπινο-αλλόμορφο δίκαιο προσπαθώντας να αμβλύνει ορισμένες από τις ανισότητες που ταλαιπωρούσαν τους αλλόμορφους. Ήταν μια αργή διαδικασία, αλλά η Κιμ και οι φίλοι της το προσπαθούσαν. Διέθετε γραφείο, αλλά ορισμένες φορές την βόλευε να εργάζεται από το σπίτι. Η Κιμ οδήγησε πρόθυμα την Άντρεα επάνω στην κρεβατοκάμαρα του Σον και στον υπολογιστή του. Το δωμάτιό του ήταν μικρό και τακτοποιημένο, εκτός από μια στοίβα τσαλακωμένων ρούχων κοντά στο κρεβάτι. Η Άντρεα αισθάνθηκε την περίεργη αίσθηση της μαγείας Φάε από τη γυαλισμένη ξύλινη θήκη του σπαθιού που ήταν ακουμπισμένη πάνω στη συρταριέρα του, αλλά ήξερε, χωρίς να κοιτάξει, ότι το σπαθί δεν βρισκόταν μέσα. Το είχε πάρει μαζί του ο Σον, όπου κι αν είχε πάει. Ο υπολογιστής ήταν παλιός και η Άντρεα περίμενε να είναι περιορισμένης χρήσης, αλλά συνδέθηκε γρήγορα και ήταν έτοιμη να χρησιμοποιήσει το Διαδίκτυο. Ανοιγόκλεισε με έκπληξη τα μάτια της λόγω της γρήγορης ταχύτητας. Στους αλλόμορφους επιτρεπόταν μόνο dial-up συνδέσεις, χωρίς καλώδιο και σίγουρα όχι DSL. Η Κιμ χαμογέλασε με τη σύγχυση της.» Πέρυσι βοήθησα έναν αλλόμορφο ο οποίος είναι πολύ καλός με τους υπολογιστές. Αυτός και ο Σον “ενίσχυσαν” αυτόν εδώ». «Αυτοί είναι οι αλλόμορφοι για σας» είπε η Άντρεα, πληκτρολογώντας την αναζήτησή της.» Δεν θα παραβούν τους νόμους, 112


αλλά θα τους κάμψουν». Η Κιμ γέλασε.» Ωραίος τρόπος να το θέτεις». Χάιδεψε τους ώμους της Άντρεα και την άφησε να κάνει τη δουλειά της. Ορισμένοι ντόπιοι μάγοι είχαν χαρτογραφήσει τις γραμμές Λέι στην περιοχή του Όστιν. Οι γραμμές ξεπετάγονταν σαν φλέβες έξω από την κοίτη του ποταμού, με μια να διασχίζει το Λαμάρ και μια άλλη να γλιστρά κάτω από την κεντρική πανεπιστημιούπολη του πανεπιστημίου. Πολύ καιρό πριν, μια άλλη βρισκόταν σε αυτό που ήταν τώρα το Μόπακ, αλλά εξαφανίστηκε όταν τοποθετήθηκαν εκεί οι γραμμές του σιδηρόδρομου. Η Άντρεα μεγέθυνε και εκτύπωσε τους χάρτες, βάζοντάς τους στον φάκελο με τα αρχεία της. «Μην ξεχάσεις να διαγράψεις το ιστορικό αναζήτησής σου» είπε η Κιμ από την πόρτα καθώς τέλειωνε τη δουλειά της η Άντρεα. «Ορίστε;» Η Άντρεα κοίταζε τον υπολογιστή. Είχε χρησιμοποιήσει το Διαδίκτυο και παλαιότερα, αλλά η πρόσβαση σε υπολογιστές ήταν περιορισμένη στα δύο κοινοτικά κέντρα στην Πόλη των Αλλόμορφων, ένα μέρος το οποίο δεν είχε επισκεφτεί πολλές φορές. «Αν δεν το κάνεις ο Σον θα ξέρει τι έψαχνες. Υποθέτω ότι δεν θέλεις κάτι τέτοιο, έτσι;» «Μπορώ να το διαγράψω;» «Ναι, αλλά αν απλά το διαγράψεις όλο θα ξέρει ότι έψαχνες για πράγματα που δεν ήθελες να γνωρίζει. Και τότε θα σε πιέσει να του τα πεις». «Τι μου λες». Η Άντρεα αγριοκοίταξε το πλαστικό κουτί.» Και πού είναι ο Σον για να ’χουμε καλό ερώτημα;» Η Κιμ απόρησε καθώς κάθισε στην καρέκλα αρχίζοντας να κάνει διάφορα κλικ.» Έφυγε νωρίς σήμερα το πρωί, υποθέτω για θέματα που αφορούν τους αλλόμορφους. Δεν σου είπε τίποτα;» «Κοιμάται μαζί μου, αλλά δεν είναι φλύαρος. Περιμένει πλήρη αναφορά από μένα, αλλά αυτός δεν κάνει το ίδιο». 113


«Αυτός είναι Αλλόμορφος για σένα. Το μόνο που κάνει ο Λίαμ είναι να μιλάει συνεχώς χωρίς να λέει τίποτα. Το αποκαλεί “το δώρο του Μπλάρνεϊ”». Η Κιμ χαμογέλασε στον υπολογιστή και τα μάτια της γέμισαν από αγάπη για το ομιλητικό ταίρι της.» Αυτό θα είναι διασκεδαστικό. Θα διαγράψω τα ίχνη σου και θα τα αντικαταστήσω με νομικά θέματα. Τα μάτια του Σον αρχίζουν να θολώνουν όταν μιλάω για νομικά ζητήματα. Ή μπορώ να τα συμπληρώσω με αναζητήσεις για παπούτσια. Ή για έπιπλα για μωρά». «Κιμ, είσαι ένας θησαυρός». «Έτσι μου λένε. Δεν θα σε ρωτήσω τι προσπαθείς να κρατήσεις μυστικό από τον Σον, αλλά θα σου δώσω μια συμβουλή». Η Κιμ κοίταξε την Άντρεα με τα σκούρα μπλε μάτια της που είχαν δει και περάσει πολλά.» Να έχεις εμπιστοσύνη στον Σον. Είναι ένας καταπληκτικός άνδρας και έχει πολύ περισσότερα μέσα του απ’ ό, τι αφήνει οποιονδήποτε να δει. Νιώθει τα πράγματα βαθιά». Η Άντρεα το είχε ήδη δει αυτό.» Ξέρω ότι ο θάνατος του αδελφού του τον πλήγωσε πολύ και ότι ο Σον κατηγορεί τον εαυτό του γι' αυτό». «Δεν τον πλήγωσε τόσο όσο του άλλαξε τη ζωή. Ο Σον ήταν δεμένος με τον Κένι και το να τον βλέπει να πεθαίνει τον έκανε να είναι δυο φορές πιο προστατευτικός με τους ανθρώπους για τους οποίους νοιάζεται. Ο Σον ποτέ δεν μου τα είπε όλα αυτά. Αλλά όταν ζεις για λίγο στην ίδιο σπίτι με κάποιον τα παρατηρείς αυτά τα πράγματα». Και τώρα ο Σον προσπαθούσε να μετακομίσει με την Άντρεα. «Θα το έχω υπόψη μου». Αγκαλιάστηκαν και η Άντρεα έφυγε με τους χάρτες της. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που είχε βρει, σκέφτηκε καθώς κατέβαινε τις σκάλες, ήταν ότι μια γραμμή Λέι πέρναγε δεξιά, μέσα από την καρδιά της Πόλης των Αλλόμορφων. Το γεγονός αυτό δεν αποτελούσε έκπληξη. Όλη αυτή η περιοχή είχε πέσει σε αχρηστία και σε παρακμή καιρό πριν μετατραπεί σε Πόλη των Αλλόμορφων. Οι αλλόμορφοι είχαν τοποθετηθεί εδώ 114


ακριβώς επειδή κανείς δεν ήθελε την ακίνητη περιουσία. Είκοσι χρόνια πριν, οι τιμές των ακινήτων είχαν εκτοξευθεί στα ύψη και στη συνέχεια βούτηξαν και πάλι όταν κατέρρευσε η αγορά. Στην Πόλη των Αλλόμορφων όμως είχαν παραμείνει αμετάβλητες. Ένας μισός Φάε-μισός άνθρωπος είχε συνεργαστεί με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις στον σχεδίασμά των Κολάρων που κρατούσαν τους αλλόμορφους εξημερωμένους. Μήπως είχε επίσης συμβουλεύσει τους ανθρώπους για το πού να εγκαταστήσουν τις Πόλεις των Αλλόμορφων; Μήπως σκέφτηκε ότι λίγη μαγεία Φάε, η οποία διέσχιζε τις πόλεις, θα κρατούσε ήρεμους τους αλλόμορφους; Θα μπορούσε επίσης να ανοίξει μια πύλη προς τη Χώρα των Φάε. Η Άντρεα έκρυψε τον φάκελο στο δωμάτιό της και στη συνέχεια πήγε πίσω στον τόπο όπου είχε δει τον Φάε. Η γραμμή Λέι, σύμφωνα με τους χάρτες, διέγραφε μια λίγοπολύ ευθεία πορεία πίσω από τα σπίτια σε αυτόν το δρόμο. Καρυδιές, που παγίδευαν την ομίχλη τις υγρές ημέρες, υψώνονταν πάνω από το κεφάλι της. Οι πύλες για τη Χώρα των Φάε ήταν σπάνιες. Υπήρχαν μέρη στον κόσμο, η Άντρεα είχε μάθει, όπου πάντα μπορούσαν να βρεθούν πύλες - σε λίθους διατεταγμένους σε κύκλο στη Βόρεια Ευρώπη, κοντά σε ναούς και άλλους ιερούς τόπους στη Νότια Αμερική, σε βαθιά φαράγγια στη Νοτιοδυτική Αμερική, στα ψηλά βουνά της Ασίας. Οι Φάε που ήξεραν τα μάγια μπορούσαν να τις διασχίζουν μεταξύ των ισταμένων λίθων και άλλων λεπτών περιοχών στη δομή του σύμπα-ντος, αλλά αυτή η γραμμή Λέι δεν ήταν τόσο ισχυρή. Αλλά πύλες μπορούσαν να δημιουργηθούν με μια έκρηξη πολύ ισχυρής μαγείας κατά μήκος μιας γραμμής Λέι ή, ενδεχομένως, διαμέσου των ονείρων κάποιου που διέθετε μαγεία Φάε. Ο σύνδεσμος προς αυτό τον Φάε ήταν η Άντρεα και οι εφιάλτες της. Η Άντρεα βρισκόταν στο ίδιο το σημείο όπου είχε εμφανιστεί 115


ο άνδρας Φάε. Έκλεισε τα μάτια της και συγκεντρώθηκε. Τίποτα. Αν υπήρχε μια πύλη εδώ χθες το βράδυ, αυτή δεν βρισκόταν τώρα εδώ. Τι ήθελε ο Φάε; Ήταν πραγματικά ο πατέρας της και είχε μετά από τόσα χρόνια την ξαφνική επιθυμία να δει την κόρη του; Δεν ήταν πιθανό. Ήθελε το σπαθί και τώρα η Άντρεα ήταν σε θέση να του το κλέψει. Ως παιδί, η Άντρεα είχε οραματιστεί τον Φάε πατέρα της ως έναν σπουδαίο πρίγκιπα, έναν όμορφο άνδρα που μια ημέρα θα έφευγε από τη Χώρα των Φάε και θα έπαιρνε μαζί του την Άντρεα στο βασίλειό του. Εκεί, θα γινόταν πριγκίπισσα στο πλευρό του. Θα φορούσε αραχνοΰφαντες ρόμπες, θα ίππευε ένα όμορφο λευκό άλογο και θα ήταν αγαπητή από όλους. Καθώς η Άντρεα μεγάλωνε και μάθαινε περισσότερα για τους Φάε, τα παιδικά της όνειρα είχαν πεθάνει. 'Οσο άσχημα κι αν της φέρονταν οι αλλόμορφοι, οι Φάε πιθανότατα θα ήταν ακόμη πιο σκληροί με κάποιον ημίαιμο. Στους Φάε δεν άρεσε προφανώς το αραιωμένο αίμα και ήταν πολύ σνομπ σε θέματα αναπαραγωγής με όντα «χαμηλότερου επιπέδου». Εκτός αυτού, η Άντρεα είχε αγαπήσει βαθιά τον πατριό της και δεν μπορούσε να φανταστεί να μην αποτελεί μέρος της ζωής της. Εδώ ήταν λοιπόν. Στεκόταν σε ένα άλσος με δέντρα σε μια Πόλη Αλλόμορφων μακριά από τον αγαπημένο της πατριό, προσπαθώντας να καταλάβει αν ο άνδρας που είχε δει χθες το βράδυ ήταν ο πραγματικός της πατέρας. Δεν ήταν πιθανό. Και δεν επρόκειτο να παρέδιδε το Σπαθί του Φύλακα σε έναν άγνωστο επειδή ισχυριζόταν ότι ήταν ο χαμένος από καιρό μπαμπάς της. «Κορίτσι Φάε». Η Άντρεα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της και είδε τέσσερις αλλόμορφους άντρες να έρχονται στο δρόμο της. Ένας από αυτούς ήταν ένας τύπος που ονομάζεται Νέιτ, ο οποίος είχε στρατιωτικό κούρεμα. Δούλευε για τον Λίαμ ως σωματοφύλακας και ανιχνευτής, 116


ή σε περιπτώσεις όπου ο Λίαμ χρειαζόταν περισσότερους άνδρες, για προστασία. Του Νέιτ δεν του έκοβε πολύ, αλλά ήταν απόλυτα πιστός στον αρχηγό της φυλής του, όποιος κι αν ήταν αυτός. Ήταν επίσης ο ηλίθιος που μοιραζόταν την ιδέα του Τζάρεντ ότι οι γυναίκες θα πρέπει να παραμένουν κλεισμένες για να ζευγαρώνουν όσο συχνά θέλει ο αρσενικός αλλόμορφος. Θεωρούσε επίσης ότι οι ημίαιμοι θα πρέπει να στειρώνονται. Είχε γνωστοποιήσει τις απόψεις του στην Άντρεα, αλλά ποτέ υπό την παρουσία του Σον. Ο Νέιτ διέθετε τουλάχιστον το μυαλό γι’ αυτό. Η Άντρεα δεν είχε αναφέρει αυτό τον κουράδα στον Σον επειδή αρνιόταν να πηγαίνει τρέχοντος σε αυτόν κάθε φορά που κάποιος της έλεγε κάτι κακό. Ο Νέιτ δεν μπορούσε να της κάνει τίποτα επειδή η πρόταση ζευγαρώματος είχε θέσει την Αντρέα εκτός των ορίων του, πράγμα που το ήξερε. Η Άντρεα σταύρωσε τα χέρια της και στάθηκε στη θέση της. Είχε κάθε δικαίωμα να περιπλανιέται εδώ πίσω, δεν χρειαζόταν να κάθεται μέσα στο σπίτι επειδή ο Νέιτ και οι νταήδες φίλοι του είχαν εμφανιστεί. Στον Νέιτ δεν άρεσε η έντονη οπτική επαφή που είχε μαζί του, αλλά εκείνη αρνήθηκε να κοιτάξει αλλού.» Άκουσα ότι έφερες τον Ελάι Μπάρι πίσω από τους νεκρούς», είπε. «Δεν ήταν νεκρός», είπε ψυχρά η Άντρεα.» Ήταν σχεδόν νεκρός. Μεγάλη διαφορά». «Άκουσα ότι έβαλες το χέρι σου στον καβάλο του και έγινε καλά». Ο Νέιτ σήκωσε το δάχτυλό του.» Κόπηκα σήμερα το πρωί. Θες να αγγίξεις τον καβάλο μου και να δεις αν μπορείς να με γιατρέψεις;» Αηδία.» Ευχαριστώ. Δεν ενδιαφέρομαι». «Γιατί όχι, γλύκα; Επειδή όλη αυτή η θεραπευτική μαγεία είναι ένα μάτσο βλακείες;» «Όχι» είπε η Άντρεα.» Επειδή είσαι κάθαρμα». Οι φίλοι του Νέιτ ξέσπασαν σε δυνατά γέλια και το ύφος του Νέιτ άλλαξε επικίνδυνα.» Πρέπει να μπεις στη θέση σου, Φάε 117


σκύλα». Τα μάτια του άλλαξαν χρώμα σε λευκό μπλε, αλλά η Άντρεα δεν κουνήθηκε από τη θέση της. Αν έστρεφε πρώτη το βλέμμα της θα καθιέρωνε την κυριαρχία του πάνω της και τότε δεν θα έβρισκε ησυχία από αυτόν. «Εδώ είναι η θέση μου» είπε. Το κολάρο του Νέιτ εξέπεμψε μικροσκοπικούς σπινθήρες από την οργή του.» Ο Μορισέϊ έκανε την πρόταση ζευγαρώματος μόνο και μόνο για να φανεί γενναιόδωρος. Από τη στιγμή που θα σε παρατήσει, την έχεις βάψει. Όταν θα σε αφήσει, θα σε γαμήσω μέχρι να θυμηθείς ότι δεν είσαι τίποτε άλλο παρά μια υποτακτική Φάε Λύκαινα». Μην κοιτάξεις αλλού. Η Γκλόρι δεν θα κοιτούσε αλλού.» Μια υποτακτική Φάε Λύκαινα της οποίας η ικανότητα επούλωσης μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα σου για να φτιαχτεί το πολύ μικρό πουλί σου». Κι άλλα γέλια από τους φίλους του. Απολάμβαναν την παράσταση, αλλά η Άντρεα δεν είχε καμία ψευδαίσθηση ότι δεν θα τον βοηθούσαν να την δείρουν αν νόμιζαν ότι κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο. Ο Νέιτ, ως Αιλουροειδές, είχε βγάλει έξω τους κυνόδοντές του. «Δεν με νοιάζει αν είσαι του Φύλακα. Πρέπει να μάθεις ποιος είναι το αφεντικό εδώ, σκύλα». Η Άντρεα παρέμεινε στη θέση της. Στην παλιά της πόλη, αν ένας κυρίαρχος χαστούκισε έναν υποτακτικό, η ευθύνη ανήκε στον υποτακτικό γιατί είχε προκαλέσει κάποιον που βρισκόταν ψηλότερα στην τροφική αλυσίδα. Έτσι της έλεγε ο αρχηγός της αγέλης της καθώς κουδούνιζαν τα αυτιά της από τα χτυπήματά του. Η Άντρεα δεν είχε μάθει ποτέ να σέβεται την ιεραρχία. Αλλά αυτή ήταν η πόλη των Αλλόμορφων των Μορισέϊ και ήξερε ότι οι κανόνες ήταν λίγο διαφορετικοί εδώ. Αν ο Νέιτ επιχειρούσε να την πειθαρχήσει, τότε εκείνος την είχε βάψει. 118


Αυτό δεν σήμαινε ότι τα λευκά μάτια του δεν την τρόμαζαν. Ετοιμάστηκε να τρέξει. Αλλά οι γρυλισμοί του Νέιτ διακόπηκαν απότομα και οι φίλοι του έκαναν ξαφνικά μερικά βήματα πίσω γεμάτοι από φόβο που έλαμπε στα μάτια τους. Χωρίς να είναι αναγκασμένη να κοιτάζει πλέον τον Νέιτ, η Άντρεα γύρισε να δει τι τους είχε τρομάξει τόσο. Ο Ντίλαν παρακολουθούσε λίγα μέτρα πίσω της, χωρίς να κάνει τίποτα. Στεκόταν απλώς εκεί, με τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν του. Το αεράκι αναστάτωνε τα μαλλιά του, αλλά εκείνος δεν έβγαλε λέξη. Δεν χρειαζόταν. Ο Νέιτ στραβοκατάπιε. Χωρίς ίχνος αμφισβήτησης, χωρίς να προσπαθήσει να εξηγήσει, αυτός και οι φίλοι του έκαναν ήσυχα μεταβολή και έφυγαν από εκεί που ήρθαν, με τη μυρωδιά του φόβου τους να πλανάται έντονα στον αέρα. Η Άντρεα έμεινε μόνη με τον πιο τρομακτικό Αλλόμορφο στην πόλη, με τον άνδρα που θα μπορούσε να την σχίσει σε κομμάτια και να φύγει χωρίς καν να ιδρώσει. Ήξερε βαθιά μέσα της ότι αν ποτέ ο Ντίλαν ήθελε να την σκοτώσει θα το έκανε, χωρίς να τον νοιάζει το Κολάρο και αδιαφορώντας για τους κανόνες και για τον γιο του που της έκανε πρόταση. Καμία τεχνολογία Φάε ή κανένα έθιμο των Αλλόμορφων δεν θα μπορούσε να σταματήσει τον Ντίλαν Μορισέϊ από το να κάνει ό, τι θέλει. Πριν προλάβει να μιλήσει, ο Ντίλαν είπε: «Έψαχνα την Γκλόρι. Μήπως την έχεις δει;»

119


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑ «Η Γκλόρι; . Όχι, νόμιζα πως θα συναντιόταν μαζί σου» είπε η Άντρεα ξεφυσώντας. Τα μάτια του Ντίλαν άστραψαν και η Άντρεα μετάνιωσε για τη βιαστική της απάντηση.» Γιατί πίστευες κάτι τέτοιο;» τη ρώτησε, με έντονη φωνή. Γιατί φυσικά είχε βγει έξω φτιαγμένη σα να επρόκειτο να συναντήσει κάποιον εραστή. «Δεν ξέρω, απλά το υπέθεσα. . .» Ο Ντίλαν έριξε το βλέμμα του στο δρόμο, όμως η Άντρεα πρόλαβε να δει τον πόνο μέσα στα μάτια του. Την εξέπληξε. Σύμφωνα με αυτά που ήξερε από την Γκλόρι, ο Ντίλαν ήταν ο πιο αδιάφορος σ 'αυτήν τη σχέση. Η Γκλόρι έλεγε πως δε θα τον πείραζε και να τελείωνε. «Πάει να συναντήσει κάποιον άλλο;» ρώτησε, χωρίς να κοιτάζει την Άντρεα στα μάτια. «Ντίλαν, κάτι τέτοιο δε με αφορά». Την κοιτούσε πάλι επίμονα.» Απλώς απάντησε στην ερώτηση». «Δεν έχω πραγματικά ιδέα. Στο ορκίζομαι». «Και τότε γιατί νόμιζες πως θα συναντιόταν μαζί μου;» Θεέ μου, δεν επρόκειτο να τα παρατήσει.» Γιατί δεν της τηλεφωνείς; Να δεις που θα είναι έξω για ψώνια ή κάτι τέτοιο». «Της έχω ήδη τηλεφωνήσει και δεν το σήκωσε». 120


Η ανησυχία που κυρίευσε την Γκλόρι έβαλε στην άκρη το ενδιαφέρον για τον εαυτό της. Οι άνθρωποι πυροβολούσαν στην τύχη τους αλλόμορφους και η Γκλόρι είχε βγει έξω μόνη και δε σήκωνε το τηλέφωνό της. Η Άντρεα έβγαλε το τηλέφωνο από τη ζώνη της και σχημάτισε τον αριθμό της Γκλόρι. Η Γκλόρι απάντησε αμέσως.» Έλα!» απάντησε. Η Άντρεα γύρισε κι απομακρύνθηκε λίγο από τον Ντίλαν. «Γκλόρι; Πού είσαι; Ο Ντίλαν σε ψάχνει». «Αλήθεια; Κρίμα. Δεν μπορώ τώρα, έχω δουλειά». Από το τηλέφωνο ακουγόταν μουσική και γέλια αντρικά. «Πού στο καλό είσαι;» «Κάπου που περνάω καλά». «Κι εγώ τι να πω στον Ντίλαν;» Η Γκλόρι σταμάτησε για να μιλήσει σε κάποιον άλλο και μετά απάντησε: «Να πεις στον Ντίλαν ότι δεν πρόκειται να περιμένω πότε θα αποφασίσει αν θέλει σχέση ή όχι και μέχρι να το κάνει θα βγαίνω με όποιον θέλω». «Εγώ δεν του λέω τίποτα τέτοιο! Πες του το μόνη σου». «Με συγχωρείς αγάπη αλλά πρέπει να κλείσω». Η Γκλόρι γέλασε σε κάποιον άντρα που ακουγόταν από πίσω και η γραμμή έκλεισε. «Γκλόρι. Γαμώτο». Η Άντρεα το έκλεισε νιώθοντας ένα βάρος στην καρδιά της. Γύρισε προς τη μεριά του Ντίλαν για να δει τι και πόσα είχε ακούσει από το διάλογο αλλά ο Ντίλαν δεν ήταν εκεί. Ήταν σα να είχε εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Σα να μην ήταν ποτέ εκεί. Μπορούσε ωστόσο να τον μυρίσει -άρωμα γαζίας και θυμός. Πολύς θυμός. Γαμώτο. Η Άντρεα προσπάθησε να ηρεμήσει και πήγε πίσω στου Μορισέϊ να βρει την Κιμ. «Έγκυος είμαι, όχι ανάπηρη» είπε η Κιμ ενοχλημένη.» Είμαι στην καλύτερη φόρμα μου εδώ και χρόνια». 121


Η Άντρεα πρόσεξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι της Κιμ και αναρωτήθηκε αν μπορούσε να της τα πάρει χωρίς να τη χτυπήσει. «Το ξέρω, όμως πρέπει να καταλάβεις ότι είμαστε λίγο υπερβολικοί γιατί έχουμε δει πολλές γυναίκες Αλλόμορφες να πεθαίνουν στην εγκυμοσύνη». «Είμαι απολύτως υγιής. Ο γυναικολόγος μου είναι έκπληκτος από το πόσο υγιής είμαι». «Ναι, αλλά, Κιμ, εάν χτυπήσεις ή αρρωστήσεις σ’ αυτή την αποστολή -ακόμα και το γόνατό σου να γδάρεις- ο Λίαμ θα με διαλύσει». Η Άντρεα κοίταξε πάλι τα κλειδιά που κρατούσε η Κιμ στο χέρι της.» Μη με αναγκάσεις να παλέψω μαζί σου γι’ αυτά». Η Κιμ της έκανε νόημα.» Ο Λίαμ έχει γίνει τόσο προστατευτικός, είναι απίστευτο. Δε λέω, μου αρέσει να με προσέχουν αλλά αυτό παραείναι». «Ο Λίαμ τρέμει μη σε χάσει. Η μητέρα μου πέθανε προσπαθώντας να κάνει κι άλλο παιδί. Πίστεψέ με, ξέρω πόσο άθλιο είναι». Η Κιμ ξεφύσηξε, έκανε ξεψυχισμένα άλλο ένα νόημα και της έδωσε τα κλειδιά από τη Mustang της.» Καλά. Πήγαινε να τη φέρεις. Αλλά πρόσεξε, ούτε γρατζουνιά μη δω, μ’ ακούς; Ξέρω πώς οδηγείτε εσείς οι αλλόμορφοι». «Καλό!» Η Άντρεα πήρε τα κλειδιά.» Δεν πρόκειται να του κάνω τίποτα». «Τι αν πω στο Σον όταν γυρίσει σπίτι;» «Ότι σου έκλεψα το αυτοκίνητο και πήγα βόλτα. Ή του λες την αλήθεια. Δε με νοιάζει». Η Άντρεα πήρε μια σφιχτή αγκαλιά την Κιμ.» Σ’ ευχαριστώ. Τα λέμε». Γλίστρησε με μια στα σκαλιά και πήδηξε μες στο αμάξι. Δεν έβλεπε την ώρα να το οδηγήσει από τη στιγμή που είχε φτάσει. Τώρα έπρεπε να βρει την Γκλόρι. Αυτό που ήξερε από την Κιμ ήταν πως η Γκλόρι είχε αναφερθεί σε κάποιο μπαρ ονόματι Μπρόνκο στο βόρειο Πρωτόγονοι δεσμοί - Jennifer Ashley που της 122


άρεσε. Η Κιμ το είχε ψάξει στον υπολογιστή του Σον και είχε εκτυπώσει το χάρτη της διαδρομής. Η Άντρεα μελέτησε το χάρτη πριν ξεκινήσει. Από τότε που είχε έρθει στο'Οστιν είχε καταλάβει πως οι διαδρομές ήταν κάπως μπερδεμένες - ξαφνικές στροφές και στενά, μικροί δρόμοι οδηγούσαν ξαφνικά σε μεγάλους. Στη δική της αλλόμορφη πόλη όλα ήταν τόσο απλά. Εδώ, χρειαζόταν λίστα με οδηγίες για να βρει το πιο κοντινό βενζινάδικο. Πέρασε το κέντρο της πόλης και κατευθυνθηκε βόρεια. Προσπάθησε να ακολουθήσει το χάρτη αλλά κάπου πήρε μια λάθος στροφή και βρέθηκε να πηγαίνει νότια, στο λάθος δρόμο. Καταράστηκε κι έψαξε να βρει κάποια πινακίδα, όμως η επόμενη διασταύρωση ήταν μικρή και για κάποιο λόγο έλειπε η πινακίδα. Την πλησίασε ένα αυτοκίνητο με άνδρες ανθρώπους. Τους κοίταξε με μια νευρικότητα, όμως, παρόλο που ήταν νεαρά παιδιά γύρω στα είκοσι, φαίνεται πως προτιμούσαν τα χρωματιστά πουκάμισα και τα πάρτι από το να πυροβολούν αλλόμορφους. Πιθανότατα ήταν φοιτητές που είτε δεν είχαν μάθημα είτε έκαναν κοπάνα. Μόλις είδαν πως η Άντρεα τους κοίταξε, άρχισαν το καμάκι και την επίδειξη. Σαν παγόνια. Δεν ήταν άσχημοι για άνθρωποι και προφανώς δεν είχαν καταλάβει πως η Άντρεα ήταν αλλόμορφη, έτσι που φορούσε το μπουφάν της κουμπωμένο ως επάνω για να μην κρυώνει και τα γυαλιά που έκρυβαν τα μάτια της και το άγριο βλέμμα. Θα μπορούσε να την περάσει κάποιος εύκολα για άνθρωπο. Αναρωτιόταν τι θα σκέφτονταν εάν ήξεραν πως είναι ήδη σαράντα ετών. Για έναν Αλλόμορφο τα σαράντα είναι πολλά χρόνια, είναι ένας αντίστοιχος εικοσάρης άνθρωπος. Στην κατάλληλη ηλικία για ζευγάρωμα. Ο Σον ήταν στα εκατό, ένας αντίστοιχος τριαντάρης άνθρωπος. Για την Άντρεα, αυτοί ήταν ακόμη κουτάβια. Μεγαλύτεροι από τον Κόνορ, όχι όμως και πολύ. 123


«Ωραίο αμάξι, » της είπε κάποιος από το πίσω κάθισμα. «Ε, » είπε ένας άλλος. Έρχεσαι στο Ρεντ μαζί μας;» Η Άντρεα χαμογέλασε γλυκά.» Λυπάμαι αλλά πρέπει να συναντηθώ ένα φίλο». «Πού; Ερχόμαστε εμείς εκεί». Η Γκλόρι θα τους έτρωγε ζωντανούς αν τους έβλεπε.» Ξέρετε να μου πείτε πώς θα πάω στο Μπρόνκο;» Οι δύο στο πίσω κάθισμα δεν απάντησαν, όμως ο συνοδηγός πήρε ξαφνικά ένα παράξενο βλέμμα.» Δε θέλεις να πας εκεί. Είναι μέρος για Αλλόμορφους». Η Άντρεα τρόμαξε.» Απλώς είμαι περίεργη». «Εκεί θα συναντήσεις την παρέα σου;» της είπε ο τύπος από το μπροστινό κάθισμα.» Τι είσαι; Οπαδός των Αλλόμορφων;» «Αυτά τα μέρη είναι επικίνδυνα δεσποινίς. Κανείς δεν πρέπει να πηγαίνει». Η Άντρεα τρόμαξε πάλι.» Πες μου τότε πώς θα γυρίσω στο Λαμάρ». «Δεν είσαι από δω;» ο νεαρός ξεκίνησε καθώς άναψε το φανάρι. «Ακολούθησέ μας». Η Άντρεα τους άφησε να περάσουν μπροστά. Μακάρι να την οδηγούσαν στο σωστό δρόμο. Εάν όμως προσπαθούσαν να την μπερδέψουν και να χαθεί θα καλούσε την Κιμ για βοήθεια. Αν δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τέσσερις νεαρούς -και μάλιστα άοπλους- θα ήταν σήμαινε σίγουρα κάτι κακό. Τουλάχιστον ήταν ειλικρινείς και την οδήγησα στο Λαμάρ. Της έκαναν νόημα να τους ακολουθήσει προς τα βόρεια. Μερικές στροφές αργότερα, βρέθηκε σε ένα μικρό τετράγωνο κτήριο με μια ταμπέλα στην είσοδο που έλεγε «Μπρόνκο». Το Μπρόνκο δεν έμοιαζε με μαγαζί. Δεν είχε ούτε επιγραφές στα παράθυρα ούτε κανενός είδους διαφημιστικό που θα προσέλκυε κάποιον να μπει να πιει έστω μια μπίρα. Σύμφωνα με το χάρτη που είχε η Άντρεα, το μπαρ απείχε περίπου ένα μίλι από τη μικρή 124


πόλη των Αλλόμορφων που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του 'Οστιν. Σαν το μπαρ που δούλευε ο Λίαμ, έτσι κι αυτό προφανώς το είχαν άνθρωποι αλλά δέχονταν και Αλλόμορφους. «Στ’ αλήθεια δε θέλεις να μπεις μέσα» της είπε ο νεαρός στο μπροστινό κάθισμα. Ήταν ψηλός και αδύνατος με καστανά μάτια και φαινόταν έξυπνος και καλοσυνάτος.» Οι Αλλόμορφοι είναι παράξενοι». Ναι, καλά. Δυο αλλόμορφοι στέκονταν έξω από την πόρτα και μιλούσαν. Φαίνεται να ήταν Ουρσίν. Θα καταλάβαιναν πως εκείνη ήταν αλλόμορφη ενώ τα νεαρά αγόρια όχι. Θα αναγνώριζαν την Άντρεα από τη μυρωδιά της. Οι δύο Αρκούδοι Ουρσίν άκουσαν τη λέξη «περίεργοι» και σταμάτησαν να μιλάνε. «Πρέπει να δω αν είναι μέσα κάποιος» τους είπε η Άντρεα ενώ ένιωθε τα μάτια των Αλλόμορφων επάνω της.» Δε θα καθίσω». «Μα αυτό το μαγαζί είναι στ’ αλήθεια επικίνδυνο» της απάντησε ο νεαρός.» Το λένε όλοι, αλήθεια. Θα σε πάμε κάπου εμείς αλλού, πιο καλά». Φαινόταν πραγματικά ανήσυχος που η Άντρεα ήθελε να μπει στο μπαρ, κάτι που την έκανε ακόμη πιο περίεργη και αποφασιστική. Του χαμογέλασε λοιπόν και πλησίασε τους Αρκούδους. Οι δύο άντρες πλησίασαν και την κοιτούσαν από ψηλά. Η Άντρεα είχε συνηθίσει τον Ρόμαν, που ήταν απίστευτα καλός κι ευγενικός, όμως αυτοί οι δύο την έκαναν να αισθάνεται σα να είχε χαθεί στο δάσος και την πλησίασαν δύο αρκούδες. Δεν πρέπει να δείξεις ότι φοβάσαι, σκεφτόταν. Κάτι τέτοιο θα το μύριζαν αμέσως. Έβγαλε με θάρρος τα γυαλιά της και τους κοίταξε στα μάτια.» Ψάχνω την Γκλόρι» είπε. Οι δυο αρκούδες χαλάρωσαν.» Ναι, μέσα είναι» της απάντησε ο ένας. Η Άντρεα τους χαμογέλασε γλυκά.» Ευχαριστώ». Ξαναφόρεσε τα γυαλιά της και πήγε προς την είσοδο. Ο φοιτητής με τα καστανά μάτια έπιασε το χερούλι της πόρτας. «Έλα, πάμε κάπου αλλού.» . Φαινόταν αγχωμένος, σχεδόν 125


τρομοκρατημένος. «Η φίλη μου είναι μέσα» είπε η Άντρεα.» Πρέπει να τη βρω. Μετά πάμε όπου θέλεις». Αν χρειαζόταν, θα έσερνε απ’ τα μαλλιά την Γκλόρι ως το σπίτι. «Θα έρθω κι εγώ» της είπε ο νεαρός. Ήταν άνθρωπος - μπορούσε να πάει όπου ήθελε. Η Άντρεα έκανε πίσω και τον άφησε να ανοίξει την πόρτα. Όπως κάνουν' οι άνθρωποι, της κράτησε την πόρτα για να περάσει. Αλήθεια, τι περίεργη συνήθεια. Άραγε τι θα την περίμενε εκεί μέσα; Ο θόρυβος και η μυρωδιά ήταν απαίσια. Καπνός, μπίρα και μυρωδιά σώματος, κυρίως των Αλλόμορφων. Μουσική και πολλές φωνές. Ήταν σκοτεινά, σε αντίθεση με το έξω φως. Η Άντρεα έβγαλε τα γυαλιά της και τσέκαρε το χώρο. Το μπαρ που δούλευε ο Λίαμ έμοιαζε πιο πολύ οικογενειακό μέρος. Δεν επιτρεπόταν η είσοδος σε κουτάβια εκτός εάν ήταν στην αντίστοιχη ανθρώπινη ηλικία των 21 χρόνων, όμως οι μεγαλύτεροι συναντούσαν εκεί οικογένεια και φίλους. Κανείς όμως δε θα πρότεινε σε κάποιον να συναντηθούν σε αυτό το μέρος. Μπορούσε να μυρίσει πως οι αλλόμορφοι προέρχονταν από διαφορετικές φυλές. Στο Όστιν υπήρχαν δύο πόλεις Αλλόμορφων, αυτή του Λίαμ και άλλη μία στο βόρειο Όστιν. Μία άλλη, μικρότερη υπήρχε πίσω από το Χιλ, κοντά στο Λάνο. Η Άντρεα δεν ήξερε πολλούς αλλόμορφους απ’ αυτούς που βρίσκονταν εκεί, όμως - επειδή ζούσαν σε κοινότητες- έπαιρναν τη μυρωδιά της κοινότητας όπου ζούσαν. Μπορούσε να μυρίσει τέσσερις ή πέντε διαφορετικές. Ήταν εύκολο να εντοπίσει την Γκλόρι. Καθόταν στο μπαρ σε ένα σκαμπό και φορούσε μαύρο δερμάτινο παντελόνι και δαντελωτή μπλούζα. Μιλούσε με τον άνθρωπο μπάρμαν και όλους τους αρσενικούς αλλόμορφους που ήταν δίπλα της. Μόλις είδε την Άντρεα, σήκωσε την μπίρα της να τη χαιρετήσει. «Ε, Άντρεα! Σε έστειλε ο Ντίλαν να με παρακολουθήσεις;» «Όχι». Η Άντρεα ακούμπησε στο μπαρ και κοίταξε την Γκλόρι αυστηρά.» Μόνη μου ήρθα να σε πάρω. Τι κάνεις εδώ;» 126


«Διασκεδάζω. Ποιος είναι ο φίλος σου;» Η Γκλόρι χαμογέλασε στο νεαρό που συνόδευε την Άντρεα με το πιο πλατύ χαμόγελο που είχε.» Τρώγεται!» «Αυτός και οι φίλοι του με βοήθησαν να βρω το μπαρ». «Ώστε έχει και φίλους!» «Γκλόρι!» Ο νεαρός κοίταξε μια την Γκλόρι και μια την Άντρεα και το πρόσωπό του άλλαξε.» Όχι γαμώτο, είσαι αλλόμορφη». «Ποτέ δεν είπα πως δεν ήμουν». «Γαμωτο. Κι εγώ που προσπαθούσα να σε βοηθήσω!» «Αλλά γιατί;» τον ρώτησε η Άντρεα κοιτάζοντάς τον στα μάτια. «Γιατί δεν ήθελες να μπω μέσα;» Ο τύπος κόλλησε. Δεν μπορούσε να κρυφτεί, συνήθως οι άνθρωποι δεν μπορούν. Κάτι τον τρόμαζε σ’ αυτό το μπαρ, κι η Άντρεα δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν απλώς το γεγονός πως μαζεύονταν εκεί αλλόμορφοι ή πραγματικά κάτι πολύ χειρότερο συνέβαινε. Την κοίταξε πολύ άγρια, σαν τον Νέιτ τον ιχνηλάτη.» Ξέχνα το, σκύλα. Ετοίμασε την κηδεία σου». Έστριψε απότομα και περπάτησε προς την έξοδο. «Πρέπει να φύγουμε από δω» είπε η Άντρεα, όμως η Γκλόρι την έπιασε απ’ το χέρι. «Όχι» της είπε απότομα, ενώ συνέχιζε να χαμογελάει.» Πρέπει να μείνεις». Η Άντρεα σταμάτησε.» Γιατί;» Η Γκλόρι την πλησίασε και η Άντρεα πνίγηκε από το άρωμά της.» Γιατί εδώ μέσα γίνονται κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις».» Δηλαδή;» «Απλώς άκου». Η Άντρεα κάθισε σ’ ένα σκαμπό κι έκανε νόημα στον μπάρμαν να της φέρει μια μπίρα. Η καλή της ακοή ως αλλόμορφη της επέτρεπε να ακούει τις γύρω συζητήσεις ενώ της σέρβιρε ο μπάρμαν 127


την μπίρα της. Εάν είχε τη μορφή του Λύκου, τα αυτιά της θα είχαν στηθεί. Ένα τραπέζι με Αιλουροειδή είχε την πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση. Η Γκλόρι της έκανε νεύμα και η Άντρεα άρχισε να πιάνει κάποιες από τις κουβέντες τους. Μιλούσαν εμπιστευτικά. Είχαν δει την Γκλόρι -ξεχώριζε άλλωστε- όμως δε φαίνονταν να ανησυχούν που κρυφάκουγε. Οι Αιλουροειδείς μίλησαν για λίγο και η Άντρεα τους άκουσε προσεκτικά. Κάτι συνέβαινε και δεν άργησε να καταλάβει τι. Όταν περίπου μετά από μια ώρα η Άντρεα βγήκε από τη λεωφόρο με το αυτοκίνητο της Κιμ φτάνοντας στο σπίτι, την περίμεναν τρία αρσενικά Μορισέϊ : Ο Σον, ο Ντίλαν και ο Λίαμ. Στέκονταν με τα χέρια σταυρωμένα σα να περίμεναν να την περάσουν από δίκη και να την κρίνουν ένοχη. Η Γκλόρι πάρκαρε το δικό της αυτοκίνητο και βγήκε αθόρυβα, για μην τραβήξει την προσοχή. Η Άντρεα βγήκε από τη Μάστανγκ και πήγε να δώσει τα κλειδιά πίσω στην Κιμ. Χωρίς να έχει παρατηρήσει τα τρία αρσενικά, περπάτησε προς το σπίτι όταν ο Σον μπήκε μπροστά της. Τα μπλε μάτια του γυάλιζαν κάτω από τη σκιά των μαύρων φρυδιών και το πρόσωπό του είχε σκληρύνει από το θυμό. «Εγώ φταίω για όλα Σον» είπε ο Ντίλαν που ερχόταν πίσω από την Άντρεα.» Εγώ την έκανα να ανησυχήσει για την Γκλόρι». Η Άντρεα παρατήρησε κίνηση μέσα στο σπίτι. Η Κιμ και ο Κόνορ κοιτούσαν από το παράθυρο χωρίς να κάνουν' καμία κίνηση χαιρετισμού. Η Άντρεα κοίταξε μια τον αδερφό και μια τον πατέρα της.» Τι συμβαίνει εδώ;» «Μα τι νομίζεις ότι πήγες να κάνεις κορίτσι μου;» της είπε ο Σον με χαμηλή φωνή, χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του.» Δεν είπες σε κανέναν πού θα πήγαινες και έβαλες και την Κιμ να σε καλύψει κάνοντάς τη συνένοχο». Η Άντρεα τον κοίταξε και του είπε: «Δεν ήξερα πως δεν μπορώ να απομακρυνθώ από την αλλόμορφη πόλη. Ακόμα και οι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα μ’ αυτό». «Μόνη!» είπε ο Σον με αγριεμένη φωνή.» Και μάλιστα τη 128


στιγμή που οι άνθρωποι πυροβολούν εν ψυχρώ τους αλλόμορφους!» 'Ηταν έξαλλος. Τα μάτια του γυάλιζαν. Το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να εξαγριώσει και την Άντρεα. «Κατ’ αρχάς, Σον, θα μπορούσα να περάσω για άνθρωπος. Δεύτερον, η Γκλόρι ήταν μόνη της εκεί έξω και ήθελα να τη φέρω σπίτι πριν της συμβεί κάτι κακό. Και τρίτον, δε α μπορούσα να σε ειδοποιήσω γιατί δε σε είδα καθόλου σήμερα. Που στα κομμάτια ήσουν;» «Στο Κολοράντο». Η Άντρεα ξαφνιάστηκε.» Τι; Πού;» «Είχα πάει για δουλειές». «Τι δουλειές; Και πώς πήγες και γύρισες τόσο γρήγορα;» «Ξέρεις, έχει ανακαλυφθεί κάτι που λέγεται αεροπλάνο». «Στο οποίο φυσικά απαγορεύονται οι αλλόμορφοι γι’ αυτό και αναγκάστηκα να πάρω το λεωφορείο». Η Κιμ άνοιξε την πόρτα παρά τις προσπάθειες του Κόνορ να την εμποδίσει.» Άφησέ την ήσυχη, Σον. Γίνεται απαίσιος σαν τον Λίαμ». Η Γκλόρι βγήκε από το σπίτι, κατέβηκε τα σκαλιά και πέρασε με αδιαφορία μπροστά από τον Ντίλαν χωρίς να του πει λέξη.» Αντί να κάνετε κήρυγμα στην Άντρεα, καλύτερα να κάτσετε και να ακούσετε αυτά που έχουμε να σας πούμε». Προσπέρασε την Κιμ και μπήκε στο σπίτι. Η Κιμ κράτησε την πόρτα ανοιχτή και περίμενε να περάσουν όλοι μέσα. Ο θυμός του Σον είχε ανάψει για τα καλά καθώς κοίταζε την Άντρεα να περνάει μέσα. Σπάνια θύμωνε τόσο, όμως όταν έφτασε στο Όστιν και είδε πως η Άντρεα είχε φύγει μόνη της, έχασε κάθε λογική. Κι όταν η Κιμ, ανήσυχη, είπε στο Σον ότι η Άντρεα είχε πάει να βρει την Γκλόρι, ο Σον το έχασε τελείως, δεν έβλεπε μπροστά του απ’ το θυμό του. Ο Λίαμ προσπάθησε να τον συγκροτήσει να μη φέρει όλη την πόλη άνω κάτω, αλλά ο Σον κατάφερε να του ξεφύγει και βγήκε από το σπίτι τη στιγμή που έφτασε η Άντρεα με το αυτοκίνητο της Κιμ. 129


Η Άντρεα βγήκε από το αμάξι με αυτό το κουλ ύφος, σα να περιφρονεί την προστατευτικότητα του Σον. Μα ήταν το ταίρι του, ή σχεδόν. Με το που την κοίταξε στα γκρίζα της μάτια, κατάλαβε ως δεν την ένοιαζε. Η γυναίκα τον έκανε να βγει έξω απ’ τα ρούχα του. Ο Σον στάθηκε ακριβώς πίσω της στο σαλόνι. Αυτό δεν άρεσε στην Άντρεα, αλλά τι να κάνει. Η μυρωδιά της τον έκανε να βγάζει φωτιές απ’ το θυμό, την οργή και τον πόθο. Όλα μαζί μπλεγμένα. Συνειδητοποίησε την πρωτόγονη ορμή ενός αρσενικού σε εποχή ζευγαρώματος κι έσφιξε τα δόντια του να κρατηθεί. Είχε φύγει απ’ την πόλη νομίζοντας πως εκείνη ήταν ασφαλής και γυρίζοντας μαθαίνει πως ο πατέρας της την είχε αφήσει να φύγει από την πόλη και μάλιστα ασυνόδευτη. Αυτό του γύρισε το μυαλό. Ο Λίαμ τον συγκρότησε και τότε να μην έρθει στα χέρια. Με μεγάλη προσπάθεια, ο Σον κατάφερε να πάρει την προσοχή του από την Άντρεα και να παρακολουθήσει αυτό που έλεγε η Γκλόρι. Εκείνοι οι αλλόμορφοι έλεγαν πως δε θέλουν να αναμιγνύονται με ανθρώπους πια» λέει η Γκλόρι «γιατί αυτή η μείξη μας αλλοιώνει, μας κάνει πιο αδύναμους. Ενδιαφέρον, δε νομίζετε;» «Τους άκουσα κι εγώ» είπε η Άντρεα, που καθόταν τόσο κοντά στο Σον που θα μπορούσε με μια κίνηση να την κλείσει στην αγκαλιά του, ήξερε όμως πως η αντίδρασή της θα ήταν να του δώσει μια αγκωνιά στο στομάχι.» Στην αρχή νόμιζα πως αντιδρούσαν στους πυροβολισμούς, όμως αργότερα συνέχισαν λέγοντας πως ot πυροβολισμοί τελικά έκανα καλό. Αυτά τα περιστατικά θα ενίσχυαν, έλεγαν, την απόσταση μεταξύ ανθρώπων και αλλόμορφων, κάτι που έτσι κι αλλιώς έπρεπε να γίνει». «Αυτοί οι αλλόμορφοι ήταν από το βόρειο Όστιν;» ρώτησε ο Λίαμ.» Έρχονταν από παντού, Λίαμ. Από το βόρειο Όστιν, από το Λάνο, ακόμη κι από τη δική μας πόλη» είπε η Γκλόρι. «Οι μπάσταρδοι!» ξέσπασε ο Κόνορ. Οι αλλόμορφοι από τη δική μας πόλη θα έπρεπε να είναι πιστοί στο Λίαμ». Ο Λίαμ έξυσε το κεφάλι του.» Γαμώτο, αυτό μας έλειπε τώρα». 130


«Μία φατρία» είπε ο Ντίλαν με ανήσυχη φωνή.» Αλλόμορφοι από άλλες φυλές και πόλεις σχηματίζουν δική τους ομάδα εξουσίας. Ανήκαν σε διαφορετικά είδη;» Η Γκλόρι κούνησε το κεφάλι αρνητικά. Ήταν όλοι Αιλουροειδή». Η Άντρεα το έθεσε διαφορετικά: «Τριχόμπαλες όλοι τους». Ο Σον ήθελε να την αγγίξει. Ήθελε να της τυλίξει με τα χέρια του τους ώμους, να τη γλείψει από το λαιμό μέχρι το τέλος της σπονδυλικής της στήλη. «Νομίζω πως πρέπει να πούμε δυο κουβέντες μ’ αυτά τα Αιλουροειδή» είπε ο Λίαμ κοιτάζοντας το Σον ενώ τα μάτια του ξεχείλιζαν από θυμό.» Έτοιμος να τους αντιμετωπίσουμε, Σον;» «Ναι!» αναφώνησε ο Κόνορ.» Στείλε το Σον να τους κάνει κομματάκια. Μπορώ να βλέπω;» Η προσοχή του Σον είχε φύγει από το Λίαμ και τα προβλήματα της αλλόμορφης πόλης και είχε επικεντρωθεί στο μάγουλο της Άντρεα και πώς ακουμπούσε εκεί μια τούφα απ’ τα μαλλιά της κάθε φορά που γύριζε το κεφάλι της. Θα μπορούσε να τη ρίξει κάτω και να τη χαϊδεύει παντού, να μυρίζει τα μαλλιά της, να γευτεί το αλμυρό της δέρμα. Ένα μικρό γρύλισμα ακούστηκε από το λαιμό του. Το επίμονο βλέμμα του Λίαμ που περίμενε μια απάντηση δεν τον απασχολούσε. Όλη η οικογένεια ήξερε πολύ καλά πόσο τον αποσυντόνιζε το ατελείωτο ακόμη ζήτημα του ζευγαρώματος του. Ο Λίαμ κι ο Κόνορ έβαζαν στοιχήματα για το πότε θα εκραγεί. Ο Λίαμ κοίταξε αλλού: «Πατέρα;» Ο Ντίλαν μαζεύτηκε: «Είναι η σειρά σου τώρα, γιε μου. Θα σε καλύψω αν γίνει μάχη, όμως την πρωτοβουλία πρέπει να την πάρεις εσύ». Ο Λίαμ το κατάλαβε αυτό και, ακόμη και στην κατάσταση που βρισκόταν, ο Σον μπορούσε να αντιληφθεί πως ο Λίαμ δεν ήταν καθόλου χαρούμενος γι’ αυτό. Ο Λίαμ δεν είχε την εξουσία πολύ καιρό 131


και τον ενοχλούσε που ο πατέρας του επενέβαινε. Ο Σον καταλάβαινε. Και ο ίδιος είχε θυμώσει με τον πατέρα του. Οι αλλαγές στην ιεραρχία ήταν μεγάλο μπλέξιμο. Ο Σον ήξερε πως κάποια στιγμή κι αυτός θα έπρεπε να παραχωρήσει την εξουσία στο γιο του και η σκέψη του να κάνει ένα γιο τον ξαναγύρισε στο ζήτημα που τον απασχολούσε πιο πολύ απ’ όλα -το ζευγάρωμά του. Με την Άντρεα φυσικά. Ο Σον πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά της Άντρεα και την ακούμπησε πίσω στο λαιμό. Το δέρμα της ήταν απαλό. Εκείνη κοκκίνισε αλλά δεν τον έδιωξε. Η Γκλόρι γέλασε.» Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε τις προτεραιότητες του Σον σήμερα». «Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» είπε ο Λίαμ και χαμογέλασε στην Κιμ, που ακόμη και μετά το ζευγάρωμα την ήθελε το ίδιο. «Κοίτα, ξέρω πώς είναι. Πήγαινε την Άντρεα σπίτι, Σον. Θα τσακίσουμε μερικά αιλουροειδή αργότερα».

132


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΤΕΚΑ «Δε χρειάζομαι κάποιον να με πάει στο σπίτι» είπε η Άντρεα καθώς ο Σον άνοιγε την πόρτα της Γκλόρι. Είχε μπει πρώτα για να ελέγξει ότι ήταν ασφαλές και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Το σπίτι ήταν σκοτεινό και άδειο. Η Γκλόρι και ο Ντίλαν είχαν μείνει στους Μορισέϊ , καθώς ο Ντίλαν προσπαθούσε να πείσει ον Κόνορ ότι η Άντρεα δε θα τιμωρούνταν. Τόσο η Άντρεα όσο και η Γκλόρι ήταν κακοί λύκοι όμως θα τους αναγνωριζόταν η πληροφορία που έφεραν σπίτι. Η Άντρεα πήγε κατευθείαν στην κουζίνα και άρπαξε την καφετιέρα. Η κρύα μέρα γινόταν όλο και πιο κρύα και σκοτεινή, και σίγουρα της χρειαζόταν ένας καφές. Ο Σον άφησε στην άκρη το σπαθί του και ακούμπησε τις γροθιές του στον πάγκο, με όλους τους μυς του τεντωμένους. «Συγνώμη αν με ενοχλεί όταν μπαίνεις σε κίνδυνο, μωρό μου. Γίνομαι αστείος». «Εγώ πήγα μόνο για να βρω την Γκλόρι και να την πείσω να γυρίσει σπίτι. Δε θέλω να την πληρώσω εγώ επειδή με τον Ντίλαν έχουν θέματα». «Ο Ντίλαν δε θα το ήθελε ποτέ αυτό». Η Άντρεα άνοιξε με θόρυβο τη βρύση για να γεμίσει την καφετιέρα με νερό.» Όχι, γίνεται ψυχρός και εξαφανίζεται κι εγώ πρέπει να ανέχομαι την κακή διάθεση της Γκλόρι, Γιατί δε ζευγαρώνουν επιτέλους να τελειώνουν; Να ησυχάσουμε κι εμείς». 133


«Γιατί τον τρώει μέσα του σα σαράκι ο θάνατος της μητέρας μου». Οι μύες του Σον έσφιξαν ακόμη πιο πολύ και οι αστράγαλοί του άσπρισαν.» Πάει καιρός, όμως δεν το έχει ξεπεράσει. Η θλίψη τον κατέστρεψε». Η Άντρεα αναστέναξε καθώς έριχνε τους κόκκους του καφέ στην καφετιέρα: «Καταλαβαίνω. Είδα τι έκανε στον πατριό μου ο θάνατος της δικής μου μητέρας». Η θλίψη μπορεί να προκαλέσει μεγάλο κακό. Ο πατριός της δεν είχα ακόμη συνέλθει, και είχαν περάσει τριάντα πέντε χρόνια. «Η μητέρα μου ήταν λίγο σαν την Γκλόρι» είπε ο Σον.» σου έμοιαζε στο πρόσωπο». Οι γωνίες στο στόμα του σχημάτισαν έμμονα ένα σφιγμένο χαμόγελο.» Νομίζω πως αν η Γκλόρι δεν έμοιαζε τόσο πολύ στη μητέρα μου, δε θα ήταν τόσο δύσκολο για τον πατέρα μου. Όμως δεν είναι σίγουρος πως μπορεί να δοθεί στην Γκλόρι. Δεν είναι σίγουρο ότι έχει το δικαίωμα να το κάνει. Είναι δύσκολος άνθρωπος». «Ενώ σύ είσαι τόσο απλός». Η Άντρεα έβαλε την καφετιέρα στην πρίζα και περίμενε ανυπόμονα να αρχίσει να γίνεται ο καφές. Οι αλλόμορφοι είχαν και αυτόματες καφετιέρες, όμως η Άντρεα θεωρούσε ότι ο καφές ήταν πιο ωραίος φτιαγμένος με τον παλιό τρόπο. Ήταν διασκεδαστικό να βλέπει το νερό να πέφτει στον καφέ και μετά να κυλάει στο δοχείο σιγά-σιγά ο έτοιμος καφές. Και η μυρωδιά εξάλλου ήταν απίθανη. «Εγώ είμαι απλός» είπε ο Σον.» Περιμένω πότε θα πεθάνει κάποιος για να τον στείλω στη Σάμερλαντ. Στο μεταξύ ασχολούμαι με τον υπολογιστή μου και περιμένω να ζευγαρώσω πριν πεθάνω κι εγώ». «Μη με κάνεις να δακρύσω». Η Άντρεα τον κοίταξε επεξεργάζοντάς τον. Στ’ αλήθεια δεν ήξερε πως ήταν από τους πιο δύσκολους που είχε ποτέ γνωρίσει. Τη μια στιγμή ήταν αυστηρός και αυταρχικός και την άλλη προστατευτικός, τόσο που την έκανε να νιώθει πως ποτέ ξανά δε θα κινδύνευε, ενώ λίγο μετά θα ένιωθε πόνο 134


για το νεκρό αδερφό του και συμπόνια για τον πατέρα του. Ποιος απ’ όλους αυτούς ήταν άραγε ο αληθινός Σον Μορισέϊ ; Απάντηση: Όλοι αυτοί μαζί. Ναι, καλά Σον. Στ’ αλήθεια πολύ απλός. «Και τι έκανες τελικά στο Κολοράντο;» τον ρώτησε.» Πώς κατάφερες να πάρεις το αεροπλάνο; Αφού δεν επιτρέπονται οι αλλόμορφοι». «Άλλο το να μην επιτρέπεται κι άλλο αν θα το κάνεις, μωρό μου. Έχω φίλους ανθρώπους που έχουν δικά τους αεροπλάνα». «Α, μάλιστα. Τώρα μου το λες, αφού ταξίδεψα με το λεωφορείο περνώντας από τρεις πολιτείες». Ο Σον ήθελε να γελάσει: «Βιαζόμουν». «Θα μου πεις τελικά γιατί πήγες;» «Για να ρωτήσω τον πατριό σου για το βιολογικό πατέρα σου. Ήθελα να ξέρω τα πάντα όσα του είχε πει η μητέρα σου γι’ αυτόν, πράγματα που ήσουν πολύ μικρή για να θυμάσαι, και ήθελα να τον κοιτάζω κατάματα όταν θα μου τα ’λεγε». Και τώρα είχε μπροστά της άλλη μία εκδοχή του Σον, που αντιμετώπιζε το πρόβλημα με εξυπνάδα και έβρισκε τη ρίζα για να το λύσει δια παντός. «Είδες τον μπαμπά μου;» είπε η Άντρεα και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. «Πώς είναι;» Ο τόνος της φωνής του μαλάκωσε.» Καλά είναι κορίτσι μου, απλά του λείπεις. Χάρηκε που μιλήσαμε για τη μητέρα σου. Φάνηκε πως του άρεσε που βρήκε κάποιον για να μιλήσει για εκείνη». Τα δάκρυα στα μάτια της ήταν έτοιμα να τρέξουν, όμως η Άντρεα τα συγκρότησε: «Χαίρομαι που τα πηγαίνετε καλά εσείς οι δυο». «Ναι, τα πάμε καλά. Είχες δίκιο για τον πατριό σου. Είναι καλός και θαρραλέος για τη θέση που έχει στη φυλή. Νιώθει ανακούφιση που είσαι εδώ, ασφαλής κι ευτυχισμένη. Σου στέλνει την αγάπη του». 135


Γαμώτο, Σον Μορισέϊ ! Η Άντρεα προσπαθούσε να μείνει θυμωμένη μαζί του που ήταν τόσο άγρια υπερπροστατευτικός και ξαφνικά έγινε πάλι ο Σον που ήξερε πολύ καλά τι χρειαζόταν η Άντρεα. Δεν είχε πάει μόνο για να μάθει για τον βιολογικό της πατέρα, αλλά για να σιγουρευτεί πως ο πατριός της είναι καλά και πως η Τέρι δεν την κατηγορεί για ότι είχε γίνει. «Είδα και τον Τζάρεντ» είπε ο Σον. «Αλήθεια» χαμογέλασε η Άντρεα.» Στενοχωριέμαι που το έχασα αυτό». «Είναι ακόμη τσαντισμένος, ιδιαίτερα γιατί δεν υπάρχουν άλλα θηλυκά στην ηλικία σου αζευγάρωτα στην παλιά σου πόλη. Όμως μην ανησυχείς, μωρό μου. Δεν πρόκειται να σου ξανακάνει τίποτα, εκτός αν θέλει να με καλέσει σε μονομαχία. Σχεδόν παρακαλάω να το κάνει, για να μου δοθεί η ευκαιρία να τον τσακίσω» Η προστατευτικότητα του Σον ξαναγυρνούσε, όμως η Άντρεα μόνο υπόχρεη μπορούσε να νιώθει για ότι είχα κάνει. Το να παρενοχλουν και να παρακολουθούν μια γυναίκα, δεν είναι κάτι που εκείνη μπορεί εύκολα να περάσει. Την παρακολουθούσε σε βαθμό που κάθε πρωί ξυπνούσε με το φόβο τι κακό θα γινόταν πάλι, κοιτούσε συνεχώς πίσω της να δει αν την ακολουθούν, κοιμόταν με το φόβο αν είναι ασφαλής. Χάρη στο Σον, η Άντρεα μπορούσε πια να κοιμάται ήσυχα, χωρίς να φοβάται. «Γιατί μου το κάνεις αυτό;» τον ρώτησε. «Τι; Που σε φροντίζω;» απάντησε έκπληκτος ο Σον.» Σου έχω ζητήσει να γίνεις το ταίρι ου. ΣΕ προσέχω εγώ τώρα. Σου το είπα από την πρώτη στιγμή». «Δεν εννοούσα αυτό ακριβώς». Εννοούσε πώς την έκανε να παραλύει και να αφήνεται, πώς έκανε κάτι που τη θύμωνε να μετατρέπεται σε κάτι καλό που έκανε για κείνην. Ο τρόπος που την έκανε να νοιάζεται όλο και πιο πολύ γι’ αυτόν.» Και, τέλος πάντων, δεν είναι επίσημη η πρότασή σου. Δεν είσαι ακόμη υποχρεωμένος να με φροντίζεις». Ο Σον μισόκλεισε τα μάτια του: «Όλα αυτά είναι βλακείες, και 136


το ξέρεις. Ακολουθούμε την τελετή της πρότασης και της ευλογίας του ζευγαρώματος γιατί αν δεν το κάναμε θα τρελαινόμασταν, δε θα κρατιόμασταν. Θα ήμασταν άγριοι, βάρβαροι». Ο Σον έσκυψε προς το μέρος της. Η μυρωδιά της γαζίας και του δέρματος και το βλέμμα του έκαναν το αίμα της να βράζει. «Είμαι πολύ κοντά στην τρέλα τώρα, μωρό μου, και δεν πρόκειται να περιμένω τον καφέ». «Κάνει ζέστη εδώ μέσα, έτσι δεν είναι ; Ίσως απλώς είσαι ξαναμμένος». . Το χαμόγελο του Σον έγινε πονηρό.» Έχει παγωνιά εδώ μέσα. Νιώθεις κι εσύ την τρέλα, έτσι δεν είναι μωρό μου; Λιγάκι ίσως;» Πολύ, γαμώτο. Ο Σον σηκώθηκε. Η Άντρεα προσπάθησε να μη λιποθυμήσει μόλις τον ένιωσε πίσω της, όπως τότε στο σπίτι του Λίαμ, να τη ζεσταίνει με το ψηλό κορμί του μέχρι κάτω. Έσκυψε πάνω της, το κορμί του ήταν ζεστό σα να την τύλιγε κουβέρτα κι ένιωσε τα δόντια του στο λαιμό της.» Εσύ μου αγόρασες όλα τα εσώρουχα. Θέλεις να δεις ποιο φοράω;» «Σον. . .» Η κουζίνα γέμισε από άρωμα.» Ο καφές είναι έτοιμος». «Βγάλε την καφετιέρα απ’ την πρίζα». «Πεθαίνω για καφέ». «Εγώ πεθαίνω για σένα». Ο Σον έγλειψε το λαιμό της Άντρεα κι η ανάσα του ήταν καυτή.» Δεν μπορώ να κρατηθώ, μωρό μου. Προσπαθώ, προσπαθώ πολύ σκληρά αλλά δεν μπορώ». Η Άντρεα τον κοίταξε βαθιά με τα γκρίζα της μάτια. Εάν αυτό συνέβαινε εκατό χρόνια πριν που οι αλλόμορφοι ήταν ακόμη άγριοι, ο Σον δε θα περίμενε για την απόφασή της. Θα την είχε πάρει ήδη. Εξάλλου, ήταν το ταίρι του, του ανήκε, και η τρέλα του πόθου τον πέθαινε. Σε κάνει να νιώθεις πως αν δε γαμήσεις θα πεθάνεις, είχε πει κάποτε ο Λίαμ. 137


Ή θα πεθάνεις αν δε γαμήσεις, είχε σκεφτεί ο Σον. Ακόμη καλύτερα. Βέβαια, ήξερε πως η τρέλα του δεν ήταν μόνο για το σεξ. Δεν ήταν μόνο η βιολογική ανάγκη για παιδιά που τον ωθούσε. Ήταν τρελός για την Άντρεα. Για τα καθαρά γκρίζα μάτια της, για τις γλύκες της καμπύλες, για τον τρόπο που έλεγε το όνομά του. Για το πώς έπεφταν τα ρούχα της στο κορμί της, για το χιούμορ της, γιατί του αγόραζε εσώρουχα με χαρούμενες φατσούλες. Τον τρέλαινε η μυρωδιά της, που της άρεσε ο καφές και ο τρόπος που κινούνταν που τους άφηνε όλους άφωνους. Ήταν η μυρωδιά Φάε που είχε, το λεπτό της δέρμα, η ζεστασιά της και που αιθεροβατούσε. Τα μάτια της Άντρεα σκοτείνιασαν καθώς ακούμπησε τα κρύα χέρια της στα μπράτσα του.» Καις ολόκληρος». «Από πυρετό. Τα μάτια σου, γαμώτο. Σε θέλω». Η Άντρεα έβαλε τα χέρια της κάτω από την μπλούζα του. «Ίσως αν την έβγαζες να βοηθούσε». Του άρεσε πώς χαμογέλασε όταν έσκισε σχεδόν την μπλούζα για να τη βγάλει. Συνέχισε να αγγίζει με τα χέρια της το δέρμα του, ψηλαφώντας τους μυς στο στήθος του, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια καθώς εξέταζε τον κορμό του. Ο Σον χαμογέλασε πονηρά.» Εγώ σου έδειξα το δικό μου, τώρα δείξε μου κι εσύ το δικό σου». Τά ’χάσε όταν η Άντρεα έκανε πίσω κι έβγαλε την μπλούζα της. Το σουτιέν της ήταν από ασήμι δαντέλα κι ένα όμορφο μικρό κομμάτι ύφασμα κάλυπτε το γεμάτο στήθος της. Ο Σον ήθελε να βάλει τα δόντια του στο κέντρο και να το τραβήξει. Ο Σον σταύρωσε τα χέρια του προσπαθώντας να μη δείξει πως έτρεμε.» Όλο, μωρό μου». Το χαμόγελο της Άντρεα απλώθηκε. 'Εβαλε τα χέρια της στην πλάτη, ξεκούμπωσε το σουτιέν και το άφησε να πέσει στο πάτωμα. Δε θα κρατιόταν άλλο. Την πλησίασε και πέρασε τα χέρια του 138


γύρω από τη μέση της. Την έσπρωξε μαλακά πίσω μέχρι που ακούμπησε στον πάγκο και άρχισε να τη γλείφει στο λαιμό και μέχρι ανάμεσα στα στήθη της. Άρπαξε τη ρόγα της με τα δόντια του γεμίζοντας το στόμα του με το στήθος της, ρουφώντας το και γεύοντάς το. Η Άντρεα έβγαλε μια κραυγή ικανοποίησης και τον έπιασε με το χέρι στην πλάτη. Τι ωραία στήθη! Ο Σον θα μπορούσε να τα γεύεται όλη μέρα. Ήταν ερεθισμένος, με το ζόρι κρατιόταν στο παντελόνι του, πανευτυχής που έγλειφε και ρουφούσε και γευόταν. Η Άντρεα ήταν τόσο μαλακό αλλά και τόσο σφιχτή, με σάρκα σαν μετάξι. Αχ, Άντρεα μοιρό μου, πόσο ωραία γεύση έχεις! Ο Σον ένιωσε τα δάχτυλά της στη ζώνη του χαλαρώνοντας το τζιν του.» Εγώ σου έδειξα το δικό μου» είπε η Άντρεα καθώς ξεκούμπωνε το κουμπί και κατέβαζε το φερμουάρ. Ο Σον απομακρύνθηκε λίγο για να βγάλει τις μπότες του και άφησε το παντελόνι του να πέσει κάτω. Περίμενε να τη δει να γελάει με το εσώρουχό του, όμως τα μάτια της Άντρεα σκοτείνιασαν καθώς τον κοίταξε και γλίστρησε τα δάχτυλά της κάτω από τη μέση του. Τη φίλησε και άρχισε να τη χαϊδεύει αργά. Το στόμα της έκαιγε, γεμάτο επιθυμία, κι είχε τη γεύση της μπίρας που είχε πιει στο μπαρ με την Γκλόρι. Τι τυχερή η μπίρα που είχε γλιστρήσει στο λαρύγγι της. Ο Σον δάγκωσε το χείλος της και ακολούθησε το μονοπάτι που είχε διαγράφει η μπίρα στο σώμα της μέχρι που έφτασε η γλώσσα του στον αφαλό της. Τράβηξε τη ζώνη από το τζιν της.» Σειρά σου». Η Άντρεα του έκανε ολόκληρο σόου. Κούνησε αργά τους γοφούς της καθώς απομακρύνθηκε για να βγάλει τα παπούτσια της. Ξεκούμπωσε και κατέβασε το φερμουάρ του τζιν της κουνώντας τους γοφούς της προκαλώντας τον. Γύρισε όταν έβγαζε το τζιν της ώστε να δει ο Σον τα υπέροχα 139


σκούρα μαλλιά της να πέφτουν στη γυμνή της πλάτη και τον υπέροχο πισινό της να φαίνεται καλυμμένος μόνο με ένα μικρό εσώρουχο από γκρι μετάξι. Πέταξε το τζιν και κοίταξε πίσω πάνω από τον ώμο της. Ο Σον την πλησίασε με δυο βήματα, την έπιασε από πίσω, γλίστρησε τα χέρια του μέσα στο εσώρουχό της και εύκολα βρήκε το ζεστό και υγρό σημείο στον πάτο του κορμιού της. Η Άντρεα αναστέναξε μόλις ακούμπησε τη φωτιά της. Την είχε ξαναδεί γυμνή -και οι δύο είχαν βγάλει τα ρούχα τους όταν άλλαζαν μορφή. Όμως τώρα ήταν διαφορετικό. Τώρα ήταν αργό κι αυτό το έκανε πιο καυτό. Η αλλαγή μορφής είχε να κάνει με το ζώο και το ζώο δε νοιάζεται για τα ρούχα ή τη γύμνια. Θέλει μόνο να αισθάνεται τη γούνα και τα δόντια του, να παραδίνεται στο ένστικτο του κυνηγιού. Η συνουσία με τη μορφή ζώου είναι απλή, σκληρή και γρήγορη και δεν έχει καμία σχέση με την αίσθηση του γυμνού και τον αισθησιασμό. Αυτό που τώρα έκανε ο Σον ήταν έρωτας, ήθελε να γευτεί όλο το μέσα της. Ο Σον έγλειψε τον ώμο της Άντρεα καθώς γλίστρησε τα δάχτυλά του μέσα της. Η Άντρεα ήταν ζεστή και υγρή και είχε ανοίξει. Ποτέ δεν είχε νιώσει άντρα μέσα της. Βόγκηξε. Ο Σον ήξερε πως έπρεπε να πάει αργά. Το κτήνος μέσα του ήθελε να της σκίσει το εσώρουχο, να της ανοίξει τα πόδια και να τη σηκώσει ώστε να μπορεί να μπει πίσω της. Το μόριό του τον πίεζε να το κάνει και να τελειώσει. Όμως ο Σον δεν μπορούσε. 'Ηθελε να νιώσει την Άντρεα γύρω του, να τη δει να κλείνει τα μάτια καθώς θα της έκανε έρωτα. Ήθελε να τη δει να του χαμογελάει ερωτικά καθώς θα έγλειφε την καμπύλη του χείλους της, να δει τα άτια της να αστράφτουν τη στιγμή που θα έμπαινε μέσα της. Η Άντρεα έγειρε πίσω ακουμπώντας πάνω του κι έκλεισε τα μάτια απολαμβάνοντας αυτό που της έκανε ο Σον. Θα την άνοιγε έτσι, με τα δάχτυλά του, μέχρι να συνηθίσει για να μπει μέσα της. 140


Θα έπαιρνε χρόνο και το σώμα του βιαζόταν Κρίμα που το σώμα θα πρέπει να περιμένει γιατί ο Σον το απολάμβανε. Η Άντρεα κούνησε κι έτριβε τους γοφούς της όπως τη νύχτα που μαζί είχαν γιατρέψει το Ρόναν στο γραφείο του μπαρ. Και τώρα, όπως και τότε, τον κοίταξε φευγαλέα και του είπε: «Εκεί κρύβεις το σπαθί σου ή απλά χάρηκες που με είδες;» Ο Σον της πιπίλισε το αυτί.» Άντι, μωρό μου, μην παίζεις με τη φωτιά». «Γιατί όχι; Έχει πλάκα». Τελείωσε τη φράση της με έναν αναστεναγμό κι ένα βογγητό καθοις ο Σον έβαλε μέσα της και το δεύτερο δάχτυλό του. Ωραίο το εσώρουχό της όμως εμπόδιζε. Ο Σον έβγαλε τα δάχτυλά του προσπαθώντας να μη βογκήξει όταν άκουσε την απογοήτευσή της και το έπιασε με τα χέρια του να το βγάλει. Κατέβαζε το εσώρουχο κάτω όταν αποφάσισε να μείνει εκεί, στα γόνατα, στο ύψος ακριβώς του πισινού της. Όχι για πολύ όμως, γιατί η Άντρεα γύρισε να τον δει. Ήταν πανέμορφη. Η μέση της πάνω από τους καμπυλωτούς γοφούς της, και η κοιλιά της φάνηκε καθώς πήρε μια αγχωμένη ανάσα. Ο Σον αναστέναξε απαλά πάνω στους σκούρους βοστρύχους της που τον περίμε-ναν ξεχειλίζοντας πόθο. «Άνοιξέ μου λίγο τα πόδια σου» ψιθύρισε ο Σον.» Μπράβο το κορίτσι μου». Η Άντρεα πιάστηκε απ’ τον πάγκο καθώς ο Σον τη χάιδευε και άνοιξε λίγο τα πόδια της. Ο Σον γλίστρησε τη γλώσσα του μέσα της και άρχισε να το γλεντάει. Πόσο ωραία γεύση είχε! Άντρεα, ταίρι μου. Αλμυρή και απαλή, γλυκιά και ξινή, μια μείξη από γεύσεις που ήταν όλες δικές της. Και ήταν δική του. Κανένα άλλο αρσενικό δεν την είχε αγγίξει ή γευτεί. Μόνο ο Σον. Μίλησε μέσα του και ξύπνησε τις πρωτόγονες δυνάμεις του αρχαίου Αλλόμορφου που δεν ήθελε να ακουμπήσει κανείς άλλος το ταίρι που είχε κάνει πρόταση για ζευγάρωμα. 141


Πριν χρόνια, οι Φάε δυνάμωναν τόσο το ζώο μέσα στους αλλόμορφους και τώρα το κτήνος μέσα του ήθελε την Άντρεα. Την έγλειφε, στην αρχή αργά, μετά πιο γρήγορα καθώς έσφιγγε τους γοφούς της μέσα στα χέρια του, κι εκείνη έβγαζε μικρές κραυγές από το στόμα της. Τον έπιασε από τα μαλλιά με δύναμη σπρώχνοντάς τον με το σώμα της. Ο Σον πέθαινε για κείνη, όμως 0α της ήταν πιο εύκολο αν σιγά- σιγά την άνοιγε και τη χαλάρωνε. Θα έκανε υπομονή για χάρη της. Εξάλλου το απολάμβανε κι αυτός που την έγλειφε, τη γευόταν πιπίλιζε το μικρό μούρο της που περίμενε τη γλώσσα του. Ένιωσε το σώμα της να ανοίγει και να ανταποκρίνεται, μια αντίδραση απλή και έντονη που έσβησε όλες τις άλλες σκέψεις. Ξεκίνησε με μια έκπληκτη ανάσα, τα πόδια της σκλήρυναν και τα χέρια της έσφιξαν, Ακολούθησε κι άλλος αναστεναγμός και άναρθρη κραυγή. Και τότε η Άντρεα άρχισε να σφαδάζει στα χέρια του Σον, να φωνάζει το όνομά του, να του τραβάει τα μαλλιά, να σπρώχνει το κορμί της στο στόμα του και να τον παρακαλεί να της κάνει ό, τι θέλει. Ο Σον έπινε τους χυμούς της. Την ερέθιζε, τη γευόταν και πίεζε με δύναμη το στόμα του να την πιπιλίσει. Της χάιδευε τους γοφούς, έσφιγγε τον πισινό της στα χέρια του απολαμβάνοντας το απαλό της δέρμα. Στο τέλος έγειρε το κεφάλι του πίσω, ικανοποιημένος, και την κοίταξε. Κοίταξε κ ι αυτή προς τα κάτω με πρόσωπο μαλακό και χαλαρό και κατακόκκινα χείλη. «Σον» ψιθύρισε ξεψυχισμένα. Ο Σον σηκώθηκε χαϊδεύοντας το κορμί της με τα χέρια του. Πήρε το πρόσωπό της στα χέρια του και τη φίλησε. Ένα φιλί βαθύ, κι εκείνη άνοιξε το στόμα της παρόλο που είχε ακόμη τα υγρά της στο δικό του. Ο Σον την έπιασε από τη μέση, τη σήκωσε και συνέχισε να τη φιλάει. Ήταν απίστευτα ερεθισμένος για κείνη όμως φορούσε ακόμη εσώρουχο και τον ενοχλούσε καθώς τριβόταν πάνω της. 142


Ο Σον διέκοψε το φιλί, έτριψε το μάγουλό της με τον αντίχειρα και είπε: «Θέλω να το τελειώσω αυτό». Η Άντρεα κούνησε το κεφάλι θετικά, αν και δεν υπήρχε ερώτηση. Ένιωσε να τη σηκώνει στα μπράτσα του. Ήταν πολύ δυνατός. Γαμώτο, αυτό ήταν επικίνδυνο. Ξέροντας πως ο Σον μπορούσε να την κάνει να νιώσει έτσι, η Άντρεα έχασε τη δύναμή της. Και πριν τον ήθελε. Να εξερευνήσει το κορμί του, να τον αγγίξει, να παίξει μαζί του. Τώρα ήξερε πως μπορούσε να την κάνει να λιώσει όποτε ήθελε. Με ένα άγγιγμά του μπορούσε να την κάνει ό, τι ήθελε. Δεν έπρεπε να παραδοθεί έτσι. Δεν μπόρεσε όμως να αντισταθεί καθώς την πήγε μέχρι την κρεβατοκάμαρα και την ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ο Σον δεν περίμενε να κλείσει τις κουρτίνες και την πόρτα ή να το συζητήσουν. Έβγαλε το εσώρουχό του και το άφησε να πέσει στο πάτωμα, μαύρο με κόκκινα γράμματα. Δεν έκρυψε τον πόθο του. Όπως ανέβαινε στο κρεβάτι ο Σον, η Άντρεα δεν μπορούσε να μην πιάσει το παχύ και σκληρό μόριό του στα χέρια της. Ο Σον σταμάτησε και τα μάτια του άστραψαν.» Δε νομίζω πως θέλεις στ’ αλήθεια να το κάνεις αυτό κορίτσι μου». Η Άντρεα άρχισε να τον πιέζει. Ο Σον πάντα της έβγαζε αυτή την τάση που έχουν οι Λύκοι για πείραγμα. Έγλειψε τα χείλη της καθώς ο Σον γρύλιζε.» Γιατί όχι, Σόνι; Εσύ με γλέντησες καλά». «Αυτό είναι διαφορετικό. Σε προετοίμαζα για να σε πάρω». «Μάλιστα» είπε η Άντρεα πειράζοντάς τον.» Δεν ήθελες καθόλου να με κάνεις να νιώσω. . .» και τον ξαναπίεσε: «Έτσι;» Ο Σον πήρε μια κοφτή ανάσα.» Εντάξει, ίσως και να ήθελα». «Εξάλλου, κι εγώ δεν πρέπει να σε προετοιμάσω;» «Όχι, σύ με βασανίζεις». «Καημένε Άλφα» είπε η Άντρεα γλυκά «δεν μπορείς να ελέγξεις το κοπάδι σου;» 143


Ο Σον την έπιασε απ’ τα μαλλιά.» Δεν είσαι στο κοπάδι μου και δε θέλω να σε ελέγξω. Θέλω να ζευγαρώσω μαζί σου». Έκανε την έκπληκτη.» Αλήθεια, ποια η διαφορά;» «Ο πατέρας μου προσπαθεί να ελέγξει την Γκλόρι. Βλέπεις πόσο καλά λειτουργεί;» Η Άντρεα πέρασε την πατούσα της πίσω από το πόδι του Σον. «Ισως σε μας τους Λύκους δεν αρέσει ο έλεγχος». Το γρύλισμα του Σον την ενθουσίασε. Τα μάτια του έγιναν άσπρα και άρχισε να μεταμορφώνεται σε Αιλουροειδές. Του χαμογέλασε και ακούμπησε το δάχτυλό της στη μύτη του. «Γατούλη, τι θα κάνεις με τον κακό το λύκο σου;» Το γρύλισμα του Σον δυνάμωσε. Έχανε τον έλεγχο. Αντί όμως αυτό να τρομάξει την Άντρεα, αισθανόταν πως ήθελε να γελάσει. Ποιος είπε ότι ο Σον μπορούσε να της κλέψει όλη της τη δύναμη; Τον έπιασε από τα κόκκινα και καυτά του μάγουλα και του είπε: «Είμαι έτοιμη». Το χέρι του Σον ήταν σκληρό όπως της έπιανε το στήθος. «Είσαι σίγουρη μωρό μου; Είμαι μεγάλος». «Καυχησιάρη!» «Λέω αλήθεια. Κι εσύ δεν είσαι απόλυτα αλλόμορφη». Οι αλλόμορφοι είναι μεγαλύτερου μεγέθους από τους αρσενικούς ανθρώπους - σε όλα τα επίπεδα. Η Κιμ την είχε διαβεβαιώσει. Η Γκλόρι της είχε πει πως οι θηλυκές αλλόμορφες μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα, όμως η Άντρεα ήταν μισή Φάε. Όμως η Κιμ είχε μάθει να τα βγάζει πέρα με τον Λίαμ - ακόμη και να μην υπήρχε η απόδειξη της εγκυμοσύνης της, ο θόρυβος που έκαναν αποτελούσε απόδειξη. «Είμαι διατεθειμένη να το δοκιμάσω. Η Άντρεα σήκωσε το πόδι της και ακουμπούσε με τα δάχτυλα την πλάτη και τον πισινό του Σον. Έτσι άνοιξε και ο Σον γλίστρησε μέσα τη. Η Άντρεα σταμάτησε να γελάει και άρχισε να βαριανασαίνει όσο τον ένιωθε μέσα της. Τον ήθελε όλο και πιο βαθιά. Έτριψε την πατούσα της στο γοφό του για να τον ενθαρρύνει. 144


Το μέγεθος του ήταν απίστευτο αλλά και ωραίο. Πώς θα ήταν αν έμπαινε ολόκληρος; «Σον, σε παρακαλώ». Τα μάτια του ήταν αυτά της αγριόγατας και δεν είχε απομείνει ίχνος ανθρώπινης αίσθησης. Όμως μαλάκωσε το άγγιγμά του και τη φίλησε απαλά καθώς γλίστρησε μέσα στο υγρό και ανοιχτό πέρασμά της. Η Άντρεα έριξε πίσω το κεφάλι της στο μαξιλάρι διώχνοντας κάθε σκέψη. Ο Σον ήταν σκληρός και καυτός, έπεφτε βαρύς επάνω της, και παρόλα αυτά την άγγιζε με τόση τρυφερότητα που τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. «Άντρεα, αγάπη μου». Ο Σον έκλεισε τα μάτια του γρυλίζοντας καθώς έμπαινε μέσα. Τα ξανάνοιξε και ήταν πάλι βαθύ μπλε καθώς την κοίταζε.» Είσαι ότι πιο όμορφο έχω δει» Η Άντρεα προσπάθησε να απαντήσει, μα μόνο βογγητά έβγαιναν απ’ το στόμα της. Σήκωνε το κορμί της και τον έσφιγγε με τα πόδια της να μπει όλο και πιο βαθιά. Δεν πονούσε ακριβώς. Η Κιμ της είχε πει πως για τους ανθρώπους η πρώτη φορά πονάει και πως ο παρθενικός υμένας είναι ένα εμπόδιο που πρέπει να σπάσει. Οι γυναίκες αλλόμορφες δεν είχαν κάτι τέτοιο απ’ ότι ήξερε η Άντρεα. Ο προορισμός τους ήταν να ζευγαρώσουν και οτιδήποτε θα έμπαινε εμπόδιο σ’ αυτό είχε εξαιρεθεί από τη φυσιολογία τους. Όμως ο Σον έμπαινε κάπου όπου κανείς μέχρι τώρα δεν είχε μπει. Η καρδιά της πετούσε. Ο Σον την είχε σώσει, διασφαλίζοντας πως η πρώτη της φορά θα ήταν με ένα τέτοιο αρσενικό - δεμένο σώμα, προστατευτικός, ένα όμορφο αρσενικό που τη νοιαζόταν. «Σον». Της άρεσε να λέει το όνομά του, κι αυτό ήταν μια έκρηξη απόλαυσης. Ήταν όλος μέσα. Η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε μέσα στα δικά του. «Αντί, αγάπη μου, δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω αργά και δε θέλω να σε πονέσω». 145


«Είμαι αρκετά δυνατή, Σον Μορισέϊ » ψιθύρισε. «Το ξέρω, όμως είμαι κι εγώ -και πιο δυνατός ακόμη». Μεγαλύτερη απόλαυση.» Ας δούμε λοιπόν τι θα συμβεί» είπε η Άντρεα και τον δάγκωσε στο λαιμό. Ο Σον γρύλισε. Τα μάτια του άλλαξαν πάλι και επανήλθαν ξανά.» Εσύ το ζήτησες αγάπη μου». Ναι, το ζήτησε και της άρεσε. Έμπαινε ολόκληρος κι έβγαινε στο σώμα της κι αυτό άνοιγε όλο και περισσότερο. Έμενε για λίγα δευτερόλεπτα μέσα και την έσπρωχνε δυνατά. Μετά έβγαινε πάλι. Και ξανά. Και ξανά. Η Άντρεα τα είχε χάσει. Τον κρατούσε με τα δυο της χέρια, το ένα πόδι τυλιγμένο στη μέση του και παραδινόταν στην έκσταση καθώς έσπρωχνε ο ένας τον άλλον. Αφέθηκαν τελείως. Ο Σον την έσπρωχνε όλο και πιο βαθιά κι εκείνη ούρλιαζε το όνομά του και τον ικέτευε να τη σπρώξει πιο πολύ. Το κρεβάτι έσπασε κι έπεσε στο πάτωμα αλλά κανείς δε νοιάστηκε. Δεν ήταν κανείς κάτω για να ακούσει κανείς άλλος στον κόσμο από το Σον και την ίδια. Ήταν μεγάλος και σκληρός κι εκείνη λάτρευε κάθε εκατοστό του. Ο Σον σταμάτησε να προσπαθεί να πάει αργά. Μετά από λίγο, είχε ανέβει ο ένας πάνω στον άλλο, με σώματα να χορεύουν συντονισμένα σε έναν τέλειο ρυθμό κι η Άντρεα ήξερε πως όλη της τη ζωή περίμενε αυτή την υπέροχη στιγμή. Όταν άρχισε να κλιμακώνει η ηδονή, κοίταξε το Σον μες στα μάτια και είδε τα βαθύ μπλε μάτια του κάτω από τα μαύρα φρύδια του και τα βλέφαρά του να ανοίγουν. Η Άντρεα δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα της. Την κρατούσε αιχμάλωτη η ματιά του. Ήταν ότι πιο όμορφο είχε δει. Την κοιτούσε κατευθείαν στην καρδιά. Κάτι μέσα της άρχισε να τραγουδά, σα χορδή βιολιού που ήταν ως τώρα ξεκούρδιστη και ξαφνικά συντονίστηκε. Ο παλμός ζέστανε την καρδιά και ολόκληρο το κορμί της κι 146


άρχισαν να βγαίνουν απ’ το στόμα της κραυγές ενθουσιασμού και τα μάτια της ήταν έτοιμα να γεμίσουν με δάκρυα. Ο Σον φώναξε τ’ όνομά της. Συνέχισε να την κοιτάζει καθώς άρχιζε να κλιμακώνει και η Άντρεα δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα της. Ο Σον είχε θαφτεί βαθιά μέσα της και το σπρώξιμό του έγινε ακαθόριστο, χτυπούσε σαν ηλεκτροσόκ την Άντρεα. Οι αλλόμορφοι κρατούν το ταίρι τους για πάντα. Ήταν πια κομμάτι της Άντρεα. Στο τέλος ο Σον έκλεισε τα μάτια του, έριξε το κεφάλι του πίσω κι έβγαλε ένα λιονταρίσιο βρυχηθμό. Δική μου, έλεγε μέσα του ο αλλόμορφος, και η αλλόμορφη μέσα στην Άντρεα απαντούσε: «Δικός μου. Ταίρι μου. Αγάπη μου». Ο δεσμός του ζευγαρώματος της έδεσε την καρδιά κι έσφιγγε πιο πολύ καθώς ο Σον την κοίταξε πάλι μαλακώνοντας στο πρόσωπό του η ηδονή. Λυτός ο δεσμός θα την έδενε πολύ πιο σφιχτά από το δέσιμο της πρότασης του Σον ή του Τζάρεντ που προσπάθησε κι εκείνος να τη δέσει με πρόταση ζευγαρώματος. Αυτός ο δεσμός ήταν κάτι που η ίδια δημιούργησε και ήξερε πως θα κρατούσε για πάντα Αντί για θυμό ή φόβο, η καρδιά της Άντρεα γέμισε ζεστασιά. Άπλωσε τα χέρια της γύρω από τον Σον και τον τράβηξε στην αγκαλιά της, λιώνοντας στη ζέστη του, γεμάτη χαρά.

147


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑ Το σπαθί την καλούσε. Το φεγγαρόφωτο βρήκε την Άντρεα να είναι ακόμη ξαπλωμένη, άκουγε και αναρωτιόταν αν ονειρεύεται. Το χέρι του Σον ήταν βαρύ πάνω της και την πίεζε όσο κοιμόταν. Οι λέξεις δεν ήταν στα Αγγλικά. Ακούγονταν υγροί ήχοι που έρεαν σαν μουσική. Η Άντρεα δεν είχε μάθει ποτέ τη γλώσσα των Φάε ή Κέλτικα που μιλούσαν οι αλλόμορφοι από την Ιρλανδία και τη Σκοτία. Δεν ήταν καν βέβαιη πως αυτό που άκουγε ήταν κάποια γλώσσα. Το σπαθί ήταν ακόμη κάτω, όμως ήταν σίγουρη πως οι ήχοι που άκουγε προέρχονταν από το σπαθί. Ο ήχος έμοιαζε να είναι ασημένιος αν και ήξερε πως οι ήχοι δεν μπορούν να έχουν χρώμα. Κι όμως, φαινόταν να έχει. Η Άντρεα έφυγε μαλακά από το κρεβάτι και ένιωσε μια ψύχρα καθώς σηκώθηκε. Ο Σον κουνήθηκε στον ύπνο του όμως δεν ξύπνησε. Η Άντρεα κατέβηκε αθόρυβα τα σκαλιά ξέροντας πως το σπίτι ήταν άδειο. Τα δωμάτια ήταν σκοτεινά, δεν υπήρχε καθόλου φως κι έτσι κανείς δε θα μπορούσε να τη δει απ’ έξω. Το σπαθί ήταν στο σαλόνι, πάνω σε ένα τραπέζι, σα φρουρός. Ένας ορθογώνιος σταυρός μέσα στη θήκη του. Η θήκη έλαμπε μέσα στο φεγγαρόφωτο. Οι ψίθυροι εντάθηκαν όπως πλησίαζε και οι ήχοι έγιναν πιο 148


γρήγοροι. Η Άντρεα σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος γιατί δεν ήθελε να το αγγίξει. «Φέρ’ το σε μένα» ακούστηκε να της λέει ο άντρας Φάε. Στεκόταν έξω, κάτω από τα δέντρα, ψηλός και όμορφος με τη γυαλιστερή πανοπλία του. Τα μάτια του σκούρα γκρίζα, σχεδόν μαύρα.» Φέρε μου το σπαθί του Φύλακα. Λυτό θα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα κάνεις». Ο αλαζόνας Φάε εξεπλάγη όταν η Άντρεα έβαλε τα χέρια στους γοφούς, σήκωσε το κεφάλι και είπε: «Και γιατί να σε πιστέψω;» Για μια στιγμή, ο άντρας έδειξε την οργή του, έξαλλος που μία μισή Φάε δεν τον υπάκουσε. Μετά όμως το βλέμμα του μαλάκωσε και είπε: «Γιατί εγώ σου έδωσα ζωή. Η μητέρα σου ήταν η μοναδική μου αγάπη κι εσύ, Άντρεα Γκρέι, είσαι η κόρη μου». Η Άντρεα έπαθε σοκ μ’ αυτό που άκουσε και στέγνωσε το στόμα της. Μπόρεσε όμως να κουνήσει το κεφάλι της και να πει: «Λάθος τρόπος άντρα Φάε. Ακόμη και να σε πίστευα και πάλι δε θα σου έδινα το σπαθί. Ο πατέρας μου ήταν ένα κάθαρμα που εγκατέλειψε τη μητέρα μου γιατί το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ο εαυτός του». Την κοιτούσε με τα Φάε σκούρα μάτια του που φαίνονταν μαύρα στο χλωμό του πρόσωπο.» Έπρεπε να φύγω. Έχει περάσει τόσος χρόνος. Κι εσύ, τώρα. . .» «Ερχόσουν στα όνειρά μου και τώρα μου λες πως είσαι ο πατέρας μου. Εάν νομίζεις πως θα πέσω στα γόνατα και θα σε υπακούσω, το ’χεις τελείως χαμένο». Προς έκπληξή της, Ο Φάε χαμογέλασε.» Αχ, Άντρεα, είσαι ίδια η μητέρα σου. Την πλησίασε. Ο θάνατός της με τσάκισε, παιδί μου. Ίσως να μπορούσες να τ’ αφήσεις όλα πίσω». «Ούτε να το σκέφτεσαι να με αγγίξεις». Ο Φάε άπλωσε το χέρι του.» Όχι, πρέπει να με αγγίξεις. Να 149


αγγίξεις το δέρμα σου και να στο αποδείξω. Θα δεις. . .» Περίεργη η Άντρεα, άρχισε να τον πλησιάζει όταν ο Σον την άρπαξε και ο Φάε εξαφανίστηκε. Η Άντρεα θύμωσε με τον Σον που τη σταμάτησε, όμως όταν ηρέμησε κατάλαβε γιατί το έκανε. Οι Φάε είναι επικίνδυνοι. Δεν είχαν τη δύναμη που ασκούσαν κάποτε στους ανθρώπους όμως και πάλι μπορούσαν να κάνουν μεγάλο κακό εάν κατόρθωναν να περάσουν απέναντι. Επειδή αυτός ο Φάε ήξερε απλώς το όνομα της Άντρεα και της είπε συγκινητικά πράγματα για τη μητέρα της δε σημαίνει πως της έλεγε και την αλήθεια. Θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε που είχε μάθει πληροφορίες από τον βιολογικό της πατέρα και για όποιο λόγο και να ήθελε το σπαθί, σίγουρα δε θα ήταν καλό για τους αλλόμορφους. Το σπαθί συνέχισε τους γρήγορους μουσικούς του ήχους καθώς η Άντρεα το πλησίασε. Οι ρούνοι στη θήκη του έλαμπαν και έτρεμαν και η Άντρεα είδε με τα νυσταγμένα της μάτια να βγαίνουν από τη λαβή λαμπερά νήματα, τα ίδια που είχε οραματιστεί όταν έκανε καλά τον Ελάι. Η Άντρεα πλησίασε τη λαβή. Μια περίεργη δύναμη την απωθούσε απ’ το να αγγίξει το σπαθί, αλλά άφησε το χέρι της να αιωρείται πάνω από το μέταλλο. Το φως την πλησίασε, ακούμπησε την παλάμη της και την έκαψε. Αναπήδησε, όμως αυτό το άγγιγμα ήταν διαφορετικό από τους εφιάλτες της. Τα νήματα εκείνα προσπαθούσαν να την πνίξουν ενώ αυτά χάιδευαν το σώμα της και συνέχιζαν τον τρεμουλιαστό χορό τους. Η αίσθησή τους ήταν ζεστή και χαλαρωτική. Η Άντρεα κίνησε το χέρι της κάτω στο σπαθί και τα νήματα την ακολούθησαν. Οι σπίθες ήταν αδύναμες, με δυσκολία διακρίνονταν και το φεγγαρόφωτο έλαμπε βαριά πάνω στο σπαθί. Το σπαθί του Σον. Κομμάτι δικό του που τώρα προσπαθεί να γίνει και δικό της. Η Άντρεα χαμογέλασε. Και το άλλο «σπαθί» του είχε γίνει 150


κομμάτι της απόψε. Ο Σον της είχε κάνει πραγματική πρόταση ζευγαρώματος και το είχε απολαύσει απόλυτα. «Φέρ’ το σε μένα». Η εντολή του Φάε βούιζε στο κεφάλι της. Η Άντρεα οραματίστηκε τον εαυτό της να παίρνει το σπαθί και να το πηγαίνει έξω για να το δώοει στον ψηλό Φάε που το περίμενε. Μόνο που έξω έβρεχε. Σταγόνες βροχής φαίνονταν να πέφτουν έξω απ’ το παράθυρο και πρέπει να έβρεχε όλη την ώρα, όμως η Άντρεα δεν το είχε προσέξει. Μόλις κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο δεν υπήρχε πια τίποτα που να θύμιζε το φεγγαρόφως, όμως τα νήματα εξακολουθούσαν να αναζητούντο χέρι της. Όταν είχε θεραπεύσει τον Ελάι, είχε κοπεί με τη λεπίδα. Παρατήρησε την παλάμη της και είδε πως το σημάδι είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Το σπαθί είχε αγγίξει το αίμα της και το αίμα της ήταν πάνω στο σπαθί. Άραγε να σήμαινε κάτι αυτό; Ή μήπως τίποτα απολύτως. «Τι κάνεις αγάπη μου;» Το πάτωμα έτριξε καθώς ο Σον την πλησίασε και βρέθηκε αμέσως πίσω της, γυμνό επιβλητικό αρσενικό που έσκυβε στο επίσης γυμνό σώμα της Άντρεα. Τη φίλησε στο λαιμό και η ανάσα του ήταν καυτή. «Νομίζω πως το σπαθί σου με συμπαθεί» είπε η Άντρεα. Ο Σον ψιθύρισε καυτά στο αυτί της: «Ναι αγάπη μου, το σπαθί μου σίγουρα σε συμπαθεί». «Εννοώ αυτό που είναι πάνω στο τραπέζι». «Εγώ πάλι όχι». Την άρπαξε από πίσω κι εκείνη χαμογέλασε. Ό, τι σκεφτόταν πριν για τον Φάε, τα νήματα, την επούλωση της πληγής και το Σπαθί του Φύλακα πέταξαν μακρά όπως γύρισε και βυθίστηκε στο φιλί του Σον. «Νομίζω πως αυτό πρέπει να το αναλάβεις εσύ, Σον» είπε ο Λίαμ το επόμενο πρωί. 151


Η έκπληξη του Σον που ο Λίαμ του είπε να αναλάβει την υπόθεση μόνος του ξεχάστηκε μέσα στις σκέψεις του για την Άντρεα. Δεν είχαν ανοίξει ακόμη τα μάτια τους όταν βρέθηκαν ξανά να κάνουν έρωτα κι ο Σον να αισθάνεται να τον περικυκλώνει από παντού. Η μυρωδιά της γέμιζε τις σκέψεις του και την κάθε του ανάσα. Η Γκλόρι έφτασε σπίτι αφού είχαν τελειώσει και ψιθύριζαν ξαπλωμένοι, και τους ρώτησε από τις σκάλες αν είχαν αποφασίσει να σηκωθούν από το κρεβάτι για να τους φτιάξει πρωινό. Τότε, τηλεφώνησε ο Λίαμ και ζήτησε τη βοήθεια του Σον. «Πήγαινε να τους μιλήσεις ως Φύλακας» είπε ο Λίαμ.» Δείξ’ τους το. Ο Σον ήθελε να γελάσει. Το ήξερε ότι αυτό θα έλεγε. «Έχει δίκιο, όμως. Πρέπει να είσαι κοντά της», Ένας αρσενικός πρέπει να προστατεύει το ταίρι του και το αγέννητο μικρό τους. «Θα πάρω την Άντρεα μαζί μου». «Το βρίσκεις καλή ιδέα;» | Ο Σον έβρισκε καλή ιδέα να μην ξαναποχωριστεί την Άντρεα για κανένα λόγο.» Θα μπορεί να καταλάβει ποιος λέει τι, να με βοηθήσει να εντοπίσω τον αρχηγό τους, έτσι ώστε να τελειώνω πρώτα μ’ αυτό. Εξάλλου, δεν την αφήνω μόνη της εδώ». Εννοούσε φυσικά μόνη με όλους αυτούς τους Φάε που μπαινοβγαίνουν στην πόλη των Αλλόμορφων και με την Άντρεα να αποφασίζει να φεύγει μόνη της ξαφνικά. «Δεν είναι πια μόνη της, Σον». Τα μάτια του Λίαμ άλλαξαν σε σκούρα ί μπλε, όπως όταν είναι χαρούμενος.» Τώρα πια ανήκει στην οικογένεια». «Ακόμη προσπαθώ να την πείσω γι’ αυτό». Ο Λίαμ απάντησε με τα μάτια. Ήξερε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή που είδε σήμερα το πρωί τον Σον ότι όλη τη νύχτα είχαν κάνει έρωτα και συνέχισαν και το πρωί. Έρωτα γεμάτο και βαθύ. Αγάπη. Ο Λίαμ αγκάλιασε δυνατά τον Σον και του έπιασε το μάγουλο, έτσι όπως κάνει αδερφός σε αδερφό για να τον συγχαρεί.» 152


Πήγαινε τώρα να εξηγήσεις σε κάτι Αιλουροειδή τι προσπαθούμε να κάνουμε εδώ. Διασπόμαστε σε φατρίες και δε θα καταφέρουμε ποτέ να βγάλουμε αυτά τα κολάρα ούτε να βγούμε από αυτές τις πόλεις. Κοίτα όμως να μη σκοτώσεις κανέναν. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να πρέπει να εξηγήσουμε στους ανθρώπους πώς εξαφανίστηκαν κάποιοι αλλόμορφοι». Ο Σον ακούμπησε το Λίαμ στον ώμο και του είπε: «Το ’πιασα. Δεν έχει σκοτωμούς σήμερα». «Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως δε θα απαντήσεις σε απειλές». «Μην ανησυχείς, θα βάλω τα δυνατά μου να γίνουν όλα όπως πρέπει». Ο Λίαμ πήρε ένα σοβαρό ύφος.» Και αν κάποιος από αυτούς τους μπάσταρδους ξέρει ποιος έστειλε τον Ελάι στο νοσοκομείο, τσάκισε τον. Οι σκοπευτές πρέπει να πληρώσουν». «Πες πως έγινε» είπε ο Σον κι έφυγε. Η Γκλόρι έβλεπε το Σον και την Άντρεα να φεύγουν με το αμάξι της τη στιγμή που ο Ντίλαν σταμάτησε μπροστά απ’ το σπίτι της. Είχε να τον δει από εχθές το απόγευμα στου Λίαμ. Παρόλα αυτά, το στομάχι της την έσφιξε μόλις είδε τον Ντίλαν να κατεβαίνει απ' το φορτηγό του και να ανεβαίνει τα σκαλιά της εξώπορτας με το κεφάλι κάτω σα να τον απασχολούσε κάτι Η Γκλόρι ήταν σίγουρη πως αυτό το κάτι δεν ήταν αυτή. Ο πρώτος όροφος στο σπίτι της Γκλόρι ήταν ένας χώρος τετράγωνος, με την κουζίνα και την τραπεζαρία ενιαία με το σαλόνι. Στάθηκε μπροστά τον πάγκο καθώς ο Ντίλαν έκλεισε την πόρτα, έβγαλε το σακάκι του και το πέταξε στον καναπέ. Μισό κλείσε τα μάτια μόλις την είδε σα α έπρεπε να προσπαθήσει να πάρει το μυαλό του από εκεί που ήταν και να επιστρέφει στο εδώ και στο τώρα. Ή σε αυτήν τώρα. Δεν την πλησίασε. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε αμέσως. Η Γκλόρι κατάλαβε πως κάτι τον απασχολούσε και δεν ήθελε οπωσδήποτε να μιλήσει γι' αυτό, όμως τον κοίταζε ίσια στα μάτια. Αφού 153


μπορούσε να το κάνει η Άντρεα, σίγουρα μπορούσε τότε κι αυτή. «Ντίλαν» είπε ήσυχα η Γκλόρι «φύγε». Ο Ντίλαν στην αρχή ξαφνιάστηκε, μετά όμως την κοίταξε με αυτό το βλέμμα με τα επιβλητικά καυτά μπλε μάτια, που έπαιρνε όταν εστίαζε σε κάποιο πρόβλημα για να το λύσει αμέσως. Η Γκλόρι ξεροκατάπιε αλλά κατάφερε να σταθεί στο ύψος της. «Με άκουσες; Φύγε από το σπίτι μου». «Γιατί;» είπε ήρεμα και ήσυχα ο Ντίλαν. Της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.» Γιατί στο διάολο νομίζεις εσύ; Έχεις πάντα τη σιγουριά πως θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω να έρθεις όποτε γουστάρεις και αφού έχεις τελειώσει με τις δουλειές της πόλης και δε σου μένει κάτι άλλο να κάνεις. Η Γκλόρι θα είναι πάντα απίκο να σε καθησυχάζει και να σου διώχνει τις έγνοιες μακριά. Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό πως μπορεί να έχω βαρεθεί να περιμένω πότε θα σου καπνίσει να κάνεις καμιά βόλτα κι από δω;» «Όχι, δε μου πέρασε». Αυτή η τόσο ειλικρινής απάντηση της ήρθε σα χαστούκι στο πρόσωπο.» Γι' αυτό λοιπόν σου λέω να φύγεις» είπε η Γκλόρι με ένα κόμπο στο λαιμό.» Με θυμάσαι μόνο όταν σε βολεύει. Αλλιώς, δε νοιάζεσαι καθόλου για μένα. Δε σε χρειάζομαι, Ντίλαν. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Ή καλύτερα, Αιλουροειδή, Λύκοι, Αρκούδες και άνθρωποι». Ο Ντίλαν συνέχισε να την κοιτάζει με το βλέμμα του Άλφα, το κυρίαρχο βλέμμα που της έλεγε να κάνει πίσω, να υποχωρήσει. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να του λέει τι να κάνει. «Εδώ είναι το σπίτι μου, Ντίλαν» κατάφερε να του πει.» Σε παρακαλώ να φύγεις». Συνέχισε να την κοιτάζει με τον ίδιο τρόπο.» Στ’ αλήθεια θέλεις να φύγω;» «Όχι». Ο κόμπος άρχισε να βγαίνει από το λαιμό της Γκλόρι και σχεδόν μασούσε τα λόγια της.» Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να μου πεις ότι μ’ αγαπάς, ότι θέλεις να ζευγαρώσεις μαζί μου, 154


ότι θέλεις να μείνεις εδώ για πάντα. Αυτό είναι που θέλω. Όμως κατάφερα τελικά να δω την αλήθεια και να καταλάβω πως αυτό δεν μπορώ να το έχω. Καλύτερα λοιπόν να φύγεις παρά να σκίζεται η καρδιά μου στα δυο κάθε φορά που σε κοιτάζω». «Γκλόρι». Γαμώτο, δεν μπορούσε να μην είναι Αλφα. Δε θα άφηνε ποτέ να φανούν τα συναισθήματα του. «Τι;» ψέλλισε. «Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για μένα αυτή τη στιγμή. Όλος μου ο κόσμος έχει αλλάξει και δεν ξέρω αν μπορώ να ταιριάξω πια μέσα σ’ αυτόν». Τα λόγια του της άγγιξαν την καρδιά, αλλά δεν πρόκειται να ξέφυγα τόσο εύκολα.» Και τι σχέση έχει αυτό με το να διαλέξεις το ταίρι σου;» «Κάποτε είχα διαλέξει και πέθανε». «Το ξέρω και λυπάμαι. Αλήθεια Κι εγώ έχω χάσει το ταίρι μου. Το ξέρεις». Αυτό είχε γίνει πριν από εκατό χρόνια. Η αγέλη της Γκλόρι και αυτή που ήταν το ταίρι της ζούσαν δύσκολα στα Ρόκις, ήταν όμως ευτυχισμένοι. Η Γκλόρι ήταν στιβαρή και δυνατή για αλλόμορφη θηλυκιά, όμως η γονιμότητα ήταν δύσκολη και στις δύο αγέλες κι έτσι δε συνέλαβε ποτέ. Ένα χρόνο μετά την ευλογία του ζευγαρώματος, άγρια αιλουροειδή επιτέθηκαν στην αγέλη του συντρόφου της και τους εξόντωσαν όλους. Δεν έμεινε ούτε ένας λύκος. Το ταίρι της είχε προνοήσει και την έκρυψε από πριν για να είναι ασφαλής, μια απόφαση στην οποία είχε αντιδράσει τότε, αργότερα όμως κατάλαβε πως αν δεν τον είχε υπακούσει δε θα ήταν ούτε κι η ίδια ζωντανή. Θα την είχαν πάρει μαζί τους οι κατακτητές, θα τη χρησιμοποιούσαν και θα την άφηναν να πεθάνει. Η αγέλη των γονιών της τη βρήκε μετά από μέρες ξαπλωμένη σε κατάσταση σοκ ανάμεσα στους νεκρούς. Ο Φύλακας έστειλε τις ψυχές ολόκληρης της αγέλης στην άλλη ζωή και η Γκλόρι γύρισε στην αγέλη των γονιών της. Δεν ήθελε από τότε να ξαναζευγαρώσει. 155


Μέχρι που, πριν είκοσι χρόνια, η αγέλη της μετακόμισε σ’ αυτή την πόλη και έμεινε δίπλα από τον Ντίλαν. Θα μάθαινε έτσι πως η ζωή συνεχίζεται, ακόμη και μετά από τραγικά γεγονότα. «Το ξέρω» είπε ο Ντίλαν. Η Γκλόρι του είχε πει όλη την ιστορία, που έτσι κι αλλιώς θα μάθαινε από τον Γουέιντ, τον αρχηγό της αγέλης της. Κανείς δεν κρατούσε μυστικά απ’ τον Ντίλαν. Η Γκλόρι πήρε μια ανάσα.» Δεν προσπαθώ να σου πω να ξεπεράσεις τη Νίαμ. Αυτό που λέω είναι πως θέλω μια πιο σταθερή σχέση μαζί σου. Έξω απ’ όλα αυτά, Ντίλαν, υπάρχει και η ευτυχία σ’ αυτό ον κόσμο κι εγώ θέλω να τη ζήσω. Εάν δεν μπορείς να μου το προσφέρεις αυτό, τότε δε σε θέλω πια εδώ». Έγλειψε τα χείλη της.» Δε θέλω άλλο να με διαλύεις». Ο Ντίλαν πλησίασε την Γκλόρι όπως θα πλησίαζε ένα πληγωμένο μικρό. Έβαλε τα χέρια στους ώμους της.» Είσαι τόσο δυνατή». Της χάιδεψε το δέρμα κάτω απ’ το κολάρο.» Τόσο δυνατή που ποτέ δεν κατάλαβα πως πονάς». «Φαίνεται πως ξέρω να το κρύβω καλά». «Ναι, έτσι είναι». Ο Ντίλαν ήρθε πιο κοντά και τη χάιδεψε απαλά.» Λυπάμαι, κορίτσι μου. Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι αυτό που θέλεις». Τα μάτια της Γκλόρι έτρεξαν δάκρυα προτού μπορέσει να τα συγκροτήσει.» Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί σου ζητάω να φύγεις». Ο Ντίλαν έγνεψε θετικά. Τη χάιδεψε ξανά και τη φίλησε στο μάγουλο. Όταν απομακρύνθηκε, η Γκλόρι ένιωσε πως θα πέθαινε από τον πόνο. Δεν είναι το ίδιο, της έλεγε η λογική της. Αυτός δεν πεθαίνει, απλώς φεύγει. Αυτή τη στιγμή όμως η καρδιά της δεν καταλάβαινε τη διαφορά. Η απώλεια ήταν απώλεια. «Θα θέλεις τα πράγματά σου» είπε με τρεμάμενη φωνή. Όχι πως είχε αφήσει και πολλά. Όλα μαζί χωρούσαν σε μια μικρή βαλίτσα. «Πέταξε τα. Ή άφησέ τα έξω απ’ την πόρτα και θα στείλω τον Λίαμ να τα πάρει αργότερα. Κάνε ό, τι θέλεις». 156


Η ιδιοκτησία δε σήμαινε και πολλά για έναν Αλλόμορφο, και ιδιαίτερα για τον συγκεκριμένο.» Τι θα κάνεις;» τον ρώτησε. Ο Ντίλαν της χαμογέλασε ελαφρά.» Ποιος ξέρει; Πάντως ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Τρεις γιους μεγάλωσα μόνος μου». Η Γκλόρι έγνεψε θετικά χωρίς να μπορεί να μιλήσει άλλο. Ο Ντίλαν σκούπισε ένα δάκρυ από το μάγουλό της και τη φίλησε απαλά στα χείλη.» Να προσέχεις, αγάπη μου». Κι έφυγε, βγήκε απ’ την πόρτα, κατέβηκε τα σκαλιά με τον ίδιο τρόπο που το έκανε πάντοτε. Χωρίς να σταματήσει ούτε να κοιτάξει πίσω, χωρίς να ρίξει καν μια κλεφτή ματιά. Μπήκε στο φορτηγό του, έβαλε μπροστά κι έφυγε. Η Γκλόρι περίμενε μέχρι να εξαφανιστεί τελείως ο θόρυβος από το φορτηγό και ανέβηκε τα σκαλιά, μπήκε στην κρεβατοκάμαρά της που είχε ακόμη τη μυρωδιά του και κατέβασε τα στόρια. Τότε μόνο άφησε τον εαυτό της να πέσει στο κρεβάτι και να κλάψει μέχρι να της τελειώσουν τα δάκρυα. «Πώς σου φάνηκε λοιπόν ο μπαμπάς μου;» ρώτησε η Άντρεα καθώς ο Σον διέσχιζε γρήγορα την Τριακοστή Πέμπτη λεωφόρο. «Δηλαδή ο πατριός μου». Ο Σον την κοίταξε έχοντας ακόμη στα μάτια του τη φωτιά από χθες το βράδυ και από το πρωί και όταν πήγε να της πει πως ο Λίαμ τους ανέθεσε να πάνε μαζί πίσω σ’ εκείνο το μπαρ στο Όστιν. Ο σφυγμός του δεσμού τους χτυπούσε ακόμη δυνατά. Εκείνη αισθανόταν να τη σφίγγει την καρδιά της, να την πιέζει δυνατά. «Μ’ αρέσει» είπε ο Σον.» Μου είχες πει ότι είναι καλός και φαίνεται πως έτσι είναι». «Μου λείπει» είπε σιγά η Άντρεα. «Μπορώ να προσπαθήσω να τον φέρω εδώ εάν θέλεις. Αν φυσικά το ήθελε κι εκείνος να αφήσει την αγέλη του». «Μπορείς να το κάνεις, αλήθεια; Οι άνθρωποι του είπαν πως δε θα μπορούσε να έρθει μαζί μου, κι έπειτα θα έπρεπε να τον δεχτεί κάποια αγέλη εδώ. . .» «Άσε να το κανονίσω με τον Λίαμ αυτό». 157


Είχε τέτοια δύναμη κι όμως μιλούσε τόσο απλά γι’ αυτό έχοντας μαλακά τα χέρια του στο τιμόνι. Αυτή η γενναιοδωρία του τη συγκίνησε. Του είπε χαριτολογώντας: «Αν είσαι τόσο καλός με όποιο κορίτσι κοιμάσαι, απορώ πώς δεν έχει ουρά έξω από το σπίτι σου. Και πιο μακριά ακόμη». Ο Σον την κοίταξε και πετούσαν φωτιές ανάμεσα στα βλέμματά ιούς.» Μόνο μ’ αυτές που θέλω να ζευγαρώσω μωρό μου». 1 «Οπότε τις υπόλοιπες τις έχεις γραμμένες». «Καμιά άλλη δε μου έχει φέρει δώρο εσώρουχα. Τι να κάνω όμως; Οι Λύκαινες θέλουν παιχνίδια. Τους πετάς το μπαλάκι και τρέχουν να τό πιάσουν. Οι Γάτες ούτε που θα το σκέφτονταν». Η Άντρεα έβαλε το δάχτυλό της στο χείλος του και το έβρεξε. «Με μια. . . δαγκωματιά όμως οι γάτες τρελαίνονται». ν. Ο Σον την κοίταξε περισσότερο μέχρι που πήρε το βλέμμα του γιατί έπρεπε να γυρίσει την προσοχή του στο δρόμο. Κουνήθηκε στο κάθισμά του σαν κάτι να τον ενοχλούσε στο παντελόνι του. «Να και το πείραγμα». «Δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω για να περάσει η ώρα». Κι άλλες φλεγόμενες πλαϊνές ματιές.» Θα ήθελες να γεμίσεις το χρόνο σου με κάτι άλλο;» «Όχι τώρα» είπε η Άντρεα.» Οδηγείς και είμαστε και σε αποστολή».» Μμμ, νομίζω πως κάποιοι αλλόμορφοι θα το μετανιώσουν που με κρατούν μακριά από το ζευγάρωμά μου». «Ίσως γι’ αυτό ο Λίαμ ήθελε να το κάνεις εσύ και όχι αυτός». «Ίσως. Εάν με καθυστερήσουν πολύ, θα τους τσακίσω που μας διακόπτουν». «Μην παρασυρθείς πολύ γιατί θα βγει το Κολάρο σου και θα σε κοροϊδεύουν». «Μη σε νοιάζει μωρό μου, θα το κάνω όπως πρέπει». Η Άντρεα δεν ήταν σίγουρη πως κατάλαβε τι ακριβώς εννοούσε και με το ύφος του της έδωσε να καταλάβει πως δεν ήθελε να τον ρωτήσει τίποτα περισσότερο. Η Άντρεα γύρισε και κοιτούσε 158


από το παράθυρο I καθώς διέσχιζαν την πόλη και κατευθύνονταν βόρεια. Το Μπρόνκο, το μπαρ όπου είχε συναντήσει την Γκλόρι εχθές, φάνηκε κάτω από το δρόμο, δίπλα σε ένα βρόμικο πάρκινγκ. Πίσω του ήταν ένας παλιός ξύλινος φράχτης που το χώριζε από ένα ρυάκι και κάτω απ’ το ρυάκι υπήρχαν κάποια προαστιακά σπίτια. Και στις δύο πλευρές του μπαρ υπήρχαν καταστήματα. Στο ένα κτίριο βρισκόταν ένα κατάστημα που επισκεύαζε ηλεκτρικές σκούπες και στο άλλο ένα μαγαζί με αντίκες και ένα μαγαζί με είδη καπνού. Ήταν και τα δύο κλειστά γιατί ήταν Κυριακή. Το μπαρ ήταν επίσης κλειστό, όμως υπήρχαν κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα απ’ έξω. Από το πώς ήταν αυτά τα αυτοκίνητα, παλιά. και κακοδιατηρημένα, η Άντρεα κατάλαβε πως ανήκαν σε αλλόμορφους. Ο Σον χαμογέλασε.» Ας δούμε λοιπόν τι μαγειρεύουν εκεί μέσα. Πάμε, μωρό μου;» Ο ήλιος φώτισε το σπαθί στην πλάτη του και το χαμόγελό του προστέθηκε στη θανατηφόρα μορφή που πήρε. Δεν υπήρχε αμφιβολία γιατί ο Λίαμ είχε στείλει αυτόν. Η πόρτα του μπαρ ήταν κλειδωμένη, όχι όμως με ασφάλεια. Ο Σον χρησιμοποίησε τα λιονταρίσια δάχτυλά του. Η κλειδαριά έσπασε και η πόρτα άνοιξε. «Ωραίο αυτό» είπε η Άντρεα.» Μακάρι να ήμουν κι εγώ ένα μεγάλο και δυνατό Αιλουροειδές». «Αν είσαι καλή, κάποια μέρα θα σου δείξω τον τρόπο». «Μμμ, νομίζω τότε πως δε θα το μάθω ποτέ». Ο Σον γρύλισε και η φωτιά της άναψε αμέσως. Πέρασε πίσω του και τον ακολούθησε καθώς μπήκε μέσα. «Ε! Είμαστε κλειστά» φώναξε κάποιος. Ο Σον δε σταμάτησε όμως. Το μπαρ ήταν γεμάτο με καπνό από τσιγάρα, άρα ήταν εκεί άνθρωποι. Οι αλλόμορφοι δεν κάπνιζαν. Μια ομάδα από ανθρώπους καθόταν σε ένα τραπέζι στο πίσω μέρος του μαγαζιού και ένας άνθρωπος δούλευε στο μπαρ, μάλλον 159


προετοίμαζε το μαγαζί για να ανοίξει το βράδυ. Αυτός ήταν, ο μπάρμαν, που φώναξε πριν. Από τη μυρωδιά πίσω απ’ τον καπνό φαίνεται πως τρεις από αυτούς στο τραπέζι ήταν άνθρωποι. Φορούσαν τζιν και μπουφάν μηχανής και είχαν όλοι όπλα. Δεν ήταν όμως μόνο η μυρωδιά τους που τους κάρφωσε ότι αυτοί ήταν πίσω από τους πυροβολισμούς. Ένας άνθρωπος σηκώθηκε καθώς έμπαινε μέσα ο Σον και τον σημάδεψε με ένα μαύρο πιστόλι. Ο Σον τράβηξε το σπαθί του, που άστραψε καθώς το έβγαζε από τη θήκη του. Ο άνθρωπος γέλασε, όμως ένας από τους αλλόμορφους του πέταξε το όπλο απ’ το χέρι. «Είναι Φύλακας» του είπε επιβλητικά. Ο άνθρωπος έκανε να κοροϊδέψει, είδε όμως τα πρόσωπα των Αλλόμορφων που πάγωσαν και ξανακάθισε στη θέση του. Μάζεψε το όπλο του και το έβαλε πίσω στη θήκη του. Ο Σον τοποθέτησε το σπαθί πάνω στο τραπέζι σαν όρθιο σταυρό. Περιεργάστηκε τα πρόσωπα γύρω του ήρεμος και ήσυχος, ενώ οι αλλόμορφοι ήταν νευρικοί και ανήσυχοι. Το βλέμμα του σταμάτησε σε έναν Αλλόμορφο κι εκείνος κάθισε πίσω στην καρέκλα του έτοιμος να τα κάνει επάνω του από το φόβο. «Πες μου λοιπόν, Μπεν Ο’Κάλαχαν, που ανήκεις στη φυλή μου» του είπε ο Σον.» Τι ακριβώς είναι αυτό που μαγειρεύεις;»

160


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΡΙΑ Ο Σον μύρισε το φόβο του Μπεν πριν προλάβει ακόμη να μιλήσει. «Καλύτερα να φύγεις, Σον». Ο Σον ακούμπησε τα χέρια του στη λαβή του σπαθιού και έσπρωξε τη μύτη του λίγο πιο βαθιά στο τραπέζι.» Αλήθεια, γιατί να θέλω να φύγω; Στην αρχή κάποιοι άνθρωποι πυροβολούν αλλόμορφους και μετά μπαίνω εδώ μέσα και βλέπω ανθρώπους με πιστόλια να κάθονται σ’ αυτό εδώ το τραπέζι. Κάποιος καχύποπτος θα συνέδεε μάλλον τα γεγονότα». Τα μπλε μάτια του Μπεν συννέφιασαν από ανησυχία.» Στ’ αλήθεια πρέπει να φύγεις. Κάνε πως δεν ήρθες ποτέ». «Δεν είμαι καλός στο να προσποιούμαι εγώ». Ο Σον χάιδεψε τη λαβή καθώς επεξεργαζόταν τα πρόσωπα των άλλων Αλλόμορφων. «Γιατί να μην κάτσω κι εγώ στην παρέα σας να τα πούμε λιγάκι;» «Δε λέμε τίποτα» είπε ένας άλλος αλλόμορφος. Ο Σον αναγνώρισε πως ήταν Αιλουροειδές όμως δεν ήταν ούτε από τη δική του φυλή ούτε καν από το Όστιν.» Και κυρίως δε λέμε τίποτα σε σένα» ολοκλήρωσε το Αιλουροειδές. «Αυτή μπορεί να μείνει» είπε ένας από τους ανθρώπους και χαμογέλασε στην Άντρεα πλατιά. Το αιλουροειδές γρύλισε.» Αυτή είναι Φάε». 161


«Μισή Φάε» ανταπάντησε η Άντρεα. Ο αλλόμορφος συνοφρυώθηκε.» Αποστροφή». «Το έχω ξανακούσει αυτό». Η Άντρεα κοίταξε ίσια στα μάτια την τριχόμπαλα χωρίς να κατεβάζει στιγμή το βλέμμα της, όπως θα έπρεπε να κάνει κάποιος υπάκουος. Ο Αιλουροειδής τσαντίστηκε κι ο Σον ήθελε να βάλει τα γέλια. «Ο Κάλουμ Φιτζέραλντ δεν είσαι;» τον ρώτησε ο Σον. Ο Κάλουμ ήταν Άλφα, αρχηγός κοπαδιού. Ο Σον το θυμόταν από τη βάση δεδομένων που είχε κρατήσει με στοιχεία για όλους τους αλλόμορφους, όμως δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο γι' αυτόν. «Ο μεγάλος Σον Μορισέϊ γνωρίζει το όνομά μου» είπε ο Κάλουμ. «Τι τιμή!» Δεν κοιτούσε όμως τον Σον στα μάτια.» Η τιμή είναι όλη δική μου» είπε ο Σον.» Η μάλλον θα ήταν αν μου έλεγες τι στο διάολο συμβαίνει». «Για να πας πίσω στον αδερφό σου και να του τα πεις;» Ο Σον έβαλε το χέρι του στην τσέπη. Οι άνθρωποι ταράχτηκαν, όμως ο Σον έβγαλε μόνο το κινητό του.» Εάν θέλεις να φωνάξω και τον πατέρα μου και το Λίαμ να μας κάνουν παρέα, ευχαρίστως». Οι αλλόμορφοι άρχισαν να ταράζονται. Να τα βάζεις με τον Σον ήταν ήδη κάτι δύσκολο. Να τα βάζεις όμως με τον Ντίλαν ήταν κάτι που κανένας αλλόμορφος δεν ήθελε για κανένα λόγο. Ο Κάλουμ δε φάνηκε βέβαια να ανησυχεί, κάτι που δεν ήταν καλό. «Θα φωνάξεις όλη σου τη φυλή για να διακόψεις ένα ήσυχο ποτό που πίνουν κάποιοι αλλόμορφοι μια Κυριακή πρωί;» τον ρώτησε ο Κάλουμ.» Έχω ακούσει πως εσείς οι Μορισέϊ θέλετε να καταχράστε την εξουσία σας». «Απλά μια μπίρα πίνετε, ε;» Ο Σον σήκωσε ένα μισοάδειο μπουκάλι απ’ το τραπέζι, κοίταξε την ετικέτα, κούνησε το κεφάλι του και το ξαναέβαλε στο τραπέζι.» Δε μου φαίνεται και πολύ για μπίρα. Και μόλις εχθές ήταν που κάποιοι φίλοι μού είπαν πως σας 162


άκουσαν να λέτε πως οι αλλόμορφοι δεν πρέπει να έχουν σχέσεις με ανθρώπους, κι όμως - κάθεστε μαζί τους. Τι από τα δύο λοιπόν ισχύει Κάλουμ;» «Οι φίλοι σου δεν κατάλαβαν καλά». Ο Σον κοίταξε την Άντρεα κι αυτή του έγνεψε καταφατικά. Αυτά ήταν τα καθάρματα που άκουσαν με την Γκλόρι. Ήταν σίγουρη. «Εγώ εμπιστεύομαι τους φίλους μου. Ο Σον κοίταξε πάλι το τραπέζι. «Πες μου λοιπόν Κάλουμ. Ποιος από αυτούς είναι που πυροβόλησε τον Ελάι Μπάρι;» Το κύμα φόβου που ήρθε απ’ τους ανθρώπους χτύπησε τη μύτη του Σον.» Ε, εμείς δεν είχαμε σκοπό να χτυπήσουμε κανένα» είπε αυτός που καθόταν δίπλα στο Σον. Είχε μακριά μαλλιά πιασμένα αλογοουρά και ένα σημάδι στο σαγόνι του. Πετάχτηκε μπροστά μας». «Νομίζεις λοιπόν πως δε φταις εσύ που πέθανε ο ξάδερφός μου;» τον ρώτησε ο Σον.» Και δεν πειράζει που δε θα ζούσε να δει εγγόνια γιατί εσύ δεν είχες σκοπό να τον χτυπήσεις». Ο Σον είδε το φόβο να καταλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον άνδρα να τον πιάνει μανία.» Κωλο-αλλόμορφοι!» Ο άνδρας αναπήδησε, έβγαλε το πιστόλι του και το έβαλε, κρύο και σκληρό, στο πιγούνι του Σον.» Τι φοβάστε;» φώναξε στους άλλους ανθρώπους.» Δεν μπορούν να μας πειράξουν'. Αυτά τα Κολάρα δεν τους αφήνουν». Ο Σον άκουσε το γρύλισα της Άντρεα, ένας ήχος που έγινε τοίχος παλλόμενης οργής. «Γαμώτο» ψιθύρισε ο Μπεν. Και είχε δίκιο. Ο Σον άφησε το σπαθί. Έμεινε όρθιο στο τραπέζι. Καθώς ο άντρας κοιτούσε με έκπληξη το σπαθί που στεκόταν μόνο του, ο Σον του άρπαξε το όπλο και το έσπασε. Το σπασμένο μέταλλο μπήκε στο δέρμα του Σον και το μάτωσε όμως δεν ένιωσε τίποτα. Ο Σον δεν κατάλαβε ούτε τα κομμάτια του Κολάρου του που 163


πε-τάχτηκαν καθώς έπιασε τον άνδρα και τον σήκωσε απ’ το λαιμό. Ο άνδρας πνιγόταν και πιανόταν από τα δάχτυλα του Σον. Ο Σον τον πέταξε έτσι απλά στην άλλη άκρη του δωματίου. Οι άλλοι δύο άνθρωποι κατατρόμαξαν. Οι αλλόμορφοι δεν μπορούσαν υποτίθεται να χτυπήσουν ανθρώπους γιατί φορούσαν τα Κολάρα. Το Κολάρο του Σον κομματιαζόταν όμως δεν έδινε καμία σημασία όταν ένας άλλος άνθρωπος έβγαλε το πιστόλι του και πυροβόλησε. Οι σφαίρες εκτοξεύτηκαν στον αέρα καθώς ο Μπεν εμπόδισε τον άνδρα. Ο Κάλουμ μεταμορφώθηκε, πέταξε τα ρούχα του και προσγειώθηκε πάνω στο Σον. Ο Σον τον αντιμετώπισε καθώς τα χέρια του μετατρέπονταν σε νύχια τη στιγμή που ο Κάλουμ έπεφτε επάνω του σαν αγριόγατα. Τα Κολάρο του Κάλουμ βγήκε όμως εκείνος έψαχνε να βυθίσει τα νύχια του στο πρόσωπο του Σον. Οι υπόλοιποι αλλόμορφοι σταμάτησαν να φωνάζουν όταν είδαν ένα τεράστιο λύκο να πέφτει επάνω στον Κάλουμ. Τον πέταξε μακριά και ετοιμαζόταν να μπήξει τα γυμνά της νύχια στο λαιμό του Κάλουμ. Το Κολάρο της Άντρεα είχε βγει και μπλε ηλεκτρικά βέλη περικύκλωναν το λαιμό της, χωρίς όμως να την εμποδίζουν καθόλου. Η Άντρεα τον έβαλε κάτω κι εκείνος προσπαθούσε να αντιδράσει με τα νύχια του. Και πάλι όμως η Άντρεα δε σταματούσε. Είχε βαλθεί να ξεσκίσει το λαιμό του Κάλουμ τη στιγμή που ο Σον την έπιασε από πίσω και την έσπρωξε πίσω. «Όχι, μην τον σκοτώσεις. Όχι αγάπη μου, πρέπει να σταματήσεις». Η Άντρεα φώναζε και πάλευε. Το κολάρο της έσπαγε σε κομμάτια αλλά τίποτα δεν τη σταματούσε. «Άντρεα!» είπε με όλη του τη δύναμη ο Σον.» Σταμάτα! Τώρα!» Η Άντρεα τελικά έπεσε στα μπράτσα του Σον λαχανιασμένη, με τα λυκίσια μάτια της να καίνε από οργή. Ο Σον την άφησε να φύγει και κούρνιασε δίπλα του πιέζοντας τον ώμο της να μπει στη 164


θέση του. Ο Κάλουμ μεταμορφώθηκε σιγά-σιγά σε άνθρωπο. Έτρεχε αίμα από το πρόσωπό του και ο λαιμός του είχε μαυρίσει από τις σπίθες του κολάρου του. «Κωλο-Λύκαινα» έβρισε. «Δε θέλω να πεθάνουν Αλλόμορφοι. Όχι σήμερα» είπε ο Σον. «Στο διάολο τα θέλεις» είπε ο Κάλουμ. Η Άντρεα γρύλισε και προχώρησε μπροστά αλλά ο Σον τη σταμάτησε βάζοντας το χέρι του στην πλάτη της. Έβγαλε πάλι το κινητό του.» Δε θ αφήσω να σκοτωθούν αλλόμορφοι» επανέλαβε ο Σον.» Οι μπάτσοι όμως θα έρθουν' να μαζέψουν τους ανθρώπους. Θα πληρώσουν για τον Ελάι. Προτείνω σε όλους τους Αλλόμορφους να φύγουν, εκτός και αν θέλει κάποιος να εξηγήσει στην αστυνομία των ανθρώπων γιατί βρίσκεστε εδώ». Άρχισε να σχηματίζει αριθμούς και σταμάτησε με το δάχτυλό του στο κουμπί της κλήσης. «Γαμώτο σου, Σον» μουρμούρισε ο Μπεν. Ο Κάλουμ επίσης.» Όπως όλοι οι Μορισέϊ , ακούς μόνο τη μια πλευρά». Ο Σον του γρύλισε νιώθοντας τα μάτια του να αλλάζουν. «Άνθρωποι πυροβολούν αλλόμορφους κι εσύ κάνεις παρέα μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Δε χρειάζεται να είσαι ιδιοφυία για να καταλάβεις πως είσαι κι εσύ μαζί τους μπλεγμένος σ’ αυτό». «Γιατί η μίξη μαζί τους μας κάνει αδύναμους» είπε αναστατωμένος ο Κάλουμ.» Πηγαίνοντας στα ίδια μπαρ μ’ αυτούς, αγοράζοντας στα παιδιά μας τα ίδια παιχνίδια και κινητά και άλλες τέτοιες αηδίες. Έχουμε ξεχάσει πως οι αλλόμορφοι πρέπει να είναι μαχητές, πολεμιστές, κατά πολύ ανώτεροι από τους ανθρώπους». «Και αποφάσισες λοιπόν να βάλεις σε κίνδυνο αλλόμορφους γιατί ο γιος σου σού ζήτησε καινούργιο κομπιούτερ; Αυτό μου λες;» τον ρώτησε ο Σον.» Ωραία λογική. Τώρα, Κάλουμ, θα φύγεις ή θα μείνεις να πληρώσεις το τίμημα;» 165


μία».

«Μην είσαι βλάκας. Δεν πρόκειται να καλέσεις την αστυνο-

Ο Σον ακούμπησε σχεδόν το δάχτυλό του στο κουμπί.» Κι όμως. Αυτό το ανθρώπινο παιχνίδι, βλέπεις, μου επιτρέπει να μιλάω από μακριά». «Έχει δίκιο, Σον» μπήκε στη μέση ο Μπεν.» Αν οι μπάτσοι συλλάβουν τους ανθρώπους, θα τους πουν πως εμείς τους προσλάβαμε. Τότε θα κυνηγήσει εμάς η αστυνομία. Θα το κάνεις ακόμη χειρότερο για μας». Ο Σον το ήξερε, από την αρχή το ήξερε και σιχαινόταν που ήταν έτσι τα πράγματα. Εκ των υστέρων, καλύτερα που η Κιμ και η Σίλα και ο Σον δεν είχαν καταφέρει να πείσουν την ανθρώπινη αστυνομία να πάρει το πρόβλημα πιο σοβαρά. Οι ντετέκτιβ θα ανακάλυπταν πως ήταν μπλεγμένοι και αλλόμορφοι. Οι αλλόμορφοι θα περικυκλώνονταν -αθώοι και ένοχοι- θα ανακρίνονταν και μάλιστα εξονυχιστικά, πιθανότατα θα τιμωρούνταν, δηλαδή θα θανατώνονταν. Δε χρειάζονταν κάτι τέτοιο οι αλλόμορφοι, ιδιαίτερα τώρα που ο Λίαμ κι ο Ντίλαν έκαναν πειράματα στα Κολάρα. Το κολπάκι του Κάλουμ για να κρατήσει αγνούς τους αλλόμορφους, θα μπορούσε να σημαίνει και το τέλος τους. Ο Σον χαμογέλασε, με το δάχτυλο ακόμη πάνω από το κουμπί. «Τι προτείνεις τότε, Κάλουμ; Να σκοτώσουμε τους ανθρώπους σου;» Ο Σον κατάλαβε πως αυτή η λύση άρεσε στον Κάλουμ και το ίδιο κατάλαβαν και οι άνθρωποι. Όσο όμως κι αν ήθελε ο Σον να τους πάρει τα κεφάλια, ήξερε πως τα πτώματα ανθρώπων θα ήταν επίσης πρόβλημα για τους αλλόμορφους. «Το θέλεις πολύ Κάλουμ» είπε ο Σον με ήσυχη φωνή.» Τότε λοιπόν καλύτερα να φωνάξω τον μπαμπά μου. Αυτός και τ’ αδέρφια μου θα τους οδηγήσουν κάπου μακριά από την πόλη, κάπου όπου θα είμαστε σίγουροι πως δε θα τους ξαναδούμε ποτέ. Μπεν, γιατί 166


δε λες σε κάποιους αλλόμορφους που να εμπιστεύεσαι να μας βοηθήσουν; Πήγαινέ τους κάπου που δε θα τους ξαναπετύχω ποτέ ούτε εγώ ούτε αδερφός μου, ή πήγαινέ τους στο Σαν Αντόνιο στο ταίρι του Ελάι». Η Άντρεα γρύλισε συμφωνώντας. Οι θηλυκές αλλόμορφοι που υπερασπίζονταν το ταίρι τους ήταν οι πιο επικίνδυνες απ’ όλους. Δεν τις ένοιαζε ποιος θα πεθάνει παρά μόνο να ματώσουν αυτοί που είχαν κάνει κακό στους συντρόφους τους. Και έπρεπε να ματώσουν πολύ. «Θα βοηθήσουμε τον πατέρα σου να το φροντίσει» είπε γρήγορα ο Μπεν. Δύο από τους άλλους αλλόμορφους αφόπλισαν τους ανθρώπους τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβαν καν να αντιδράσουν. Η αδρεναλίνη του Σον ήταν στα ύψη. Ο Μπεν ήταν αρκετά έξυπνος για να κρύψει τα πάντα και να μην πάρει χαμπάρι η αστυνομία. Ό, τι κι αν ήταν αυτό το κακό που σχεδίαζαν, δεν επρόκειτο να συμβεί. Ο Κάλουμ, από την άλλη, δεν ήταν πρόθυμος να υπακούσει. «Νομίζω πως ήρθε η ώρα η φυλή των Μορισέϊ να αποκτήσει νέο Φύλακα». Πήδηξε πάνω στο Σον μεταμορφώνοντας σε αγριόγατα στον αέρα. Ο Σον εμπόδισε την Άντρεα να του επιτεθεί ενώ ταυτόχρονα μεταμορφώθηκε κατά το ήμισυ για να πιάσει τον Κάλουμ με τα νύχια του σε κεφαλοκλείδωμα. Το κολάρο του Κάλουμ έβγαζε σπίθες και το ρεύμα χτυπούσε τον Σον, όμως τίποτα δε σταματούσε τον Κάλουμ. Και το Κολάρο του Σον τον χτυπούσε με ρεύμα, όμως έσφιγγε το σαγόνι του και έδιωχνε τον πόνο, όπως είχε εξασκηθεί να κάνει. Η Άντρεα έβραζε από οργή και με δυσκολία κρατιόταν μακριά. Ο Σον απομακρύνθηκε από τα σατανικά δόντια του Κάλουμ και με μια κίνηση-αστραπή πέταξε τον Κάλουμ στην άλλη άκρη του δωματίου. Ο Κάλου χτύπησε στον τοίχο και έπεσε κάτω. Βαριανασαίνοντας ο Σον πήρε στο κινητό του τον Σπάικ, έναν από τους ιχνηλάτες του πατέρα του, τον πιο έξυπνο και τον πιο 167


πιστό. Στην πραγματικότητα ο Σπάικ περίμενε μήπως χτυπήσει το τηλέφωνό του γιατί ο Λίαμ του είχε πει να είναι σε ετοιμότητα μήπως τον χρειαζόταν ο Σον. Έφτασε μέσα σε λίγα λεπτά, μαζί με άλλους ιχνηλάτες και τον Ντίλαν. Ο Ντίλαν ήταν άσπρος και έμοιαζε να είναι άρρωστος, όμως αγνόησε το ανήσυχο βλέμμα του Σον και σήκωσε τον Κάλουμ από το πάτωμα. Η Άντρεα παρέμενε λύκος και γρύλιζε ακόμη στον Κάλουμ. Ο Σον πήρε το σπαθί του και κοίταξε τους υπόλοιπους αλλόμορφους έντονο. «Πηγαίνετε σπίτια σας. Τελείωσε». Ο Σον γύρισε επιδεικτικά την πλάτη του θέλοντας να τους δείξει πως δε χρειαζόταν να τους κοιτάζει για να είναι σίγουρος πως θα τον υπάκουαν. Ήξερε επίσης πως κανείς τους δε θα τα έβαζε με τον Ντίλαν. Τουλάχιστον ήταν αρκετά έξυπνοι για να μην το κάνουν. Η Άντρεα είχα αφήσει τα ρούχα της σχεδόν τακτοποιημένα σε μια στοίβα πάνω στο μπαρ. Ο Σον τα μάζεψε και κοίταξε τον μπάρμαν που είχε λουφάξει σε μια γωνία. «Να σου δώσω μια συμβουλή;» του είπε.» Βρες άλλη δουλειά». Άνοιξε με μία την πόρτα και βγήκε με ήσυχο βήμα, ενώ η Άντρεα τον ακολουθούσε έχοντας ακόμη τη μορφή του λύκου. «Πού είναι το εσώρουχό μου, Σον;»Η Άντρεα σηκώθηκε από το πάτωμα του αυτοκινήτου που κρυβόταν. Κανονικά, δεν την ένοιαζε η γύμνια μετά τη μεταμόρφωση, όμως τώρα δεν ήθελε με τίποτα να τη δουν αυτοί οι δολοφόνοι άνθρωποι. Περίμενε να βγει ο Σον από το πάρκινγκ για να ξαναγίνει άνθρωπος και δεν είχε καμιά όρεξη να τη δει όλο το Όστιν όσο οδηγούσε ο Σον για να φτάσουν σπίτι. Ο Σον έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του ένα πολύ μικρό εσώρουχο. Μια χαρά φαινόταν για Αλλόμορφο που το Κολάρο του τον είχε χτυπήσει επανειλημμένα με ρεύμα, μάλιστα καλύτερα από ότι θα περίμενε κανείς, αφού έκανε και παιχνίδι με το εσώρουχο που δεν άφηνε την Άντρεα να πιάσει. 168


«Πάλι μαύρη δαντέλα», είπε.» Μου αρέσει». Η Άντρεα το τράβηξε.» Ωραία. Θα σου πάρω κι εσένα τότε». «Τελικά θα αναλάβεις αποκλειστικά την αγορά των εσωρούχων μου;» Η Άντρεα είχε φορέσει το πουκάμισό της και πήγαινε να καθίσει στη θέση της. Σήκωσε τους γοφούς της για να φορέσει το εσώρουχό της.» Δεν είπα εγώ κάτι τέτοιο». «Έτρεξες όμως να υπερασπιστείς το ταίρι σου που δεχόταν επίθεση πριν. Πολύ γλυκό». Η Άντρεα άρχισε να ανάβει.» Και βέβαια το έκανα. Ο Κάλουμ είναι κάθαρμα. Είναι υπεύθυνος που ο Ελάι κόντεψε να πεθάνει και ήθελα να τον σκοτώσω». «Εντάξει. Όμως κανείς δε με έχει υπερασπιστεί έτσι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ένιωσα πολύ ωραία». Η Άντρεα τον κοίταξε με έκπληξη.» Ποτέ;» «Ποτέ» είπε με έμφαση. «Ίσως και να μη χρειαζόταν», είπε η Άντρεα.» Θα μπορούσες να τον διαλύσεις τον Κάλουμ. Το Κολάρο σου δε σε εμπόδισε». «Ναι, 0α μπορούσα. Έπρεπε όμως να σκεφτώ λογικά. Οι θάνατοι Αλλόμορφων μόνο προβλήματα θα δημιουργούσαν. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο». «Αποφεύγεις την ερώτηση, Σον. Γιατί δε σε εμπόδιζε το κολάρο σου;» «Εσένα γιατί δε σε εμπόδισε το δικό σου;» Η Άντρεα μαζεύτηκε.» Το κολάρο δε με επηρεάζει εμένα». Την κοίταξε με ένα γρήγορο και αιφνιδιαστικό βλέμμα με τα γυαλιά να κρύβουν τα μάτια του.» Γιατί; Είναι ελαττωματικό;» «Όχι. Δηλαδή ποτέ του δε με ενόχλησε. Δεν ξέρω γιατί». Ο Σον κοίταξε πάλι το δρόμο ακίνητος.» Και πόσοι το ξέρουν αυτό;» «Μόνο εγώ. Και τώρα εσύ. Σκέφτηκα πως δε θα ήταν έξυπνο να το πω». «Πολύ έξυπνο, συμφωνώ. Έχει μήπως να κάνει με το γεγονός 169


ότι έχεις και αίμα Φάε;» «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα». Η Άντρεα κοίταξε έξω από το παράθυρο καθώς έβαζε το τζιν της, αλλά δεν έμοιαζε να απολαμβάνει το τοπίο.» Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν μας έβαλαν τα Κολάρα πριν είκοσι χρόνια, δεν καταλάβαινα γιατί οι αλλόμορφοι γύρω μου σφάδαζαν από τον πόνο. Μετά από λίγο κατάλαβα πως ήταν καλύτερα να αρχίσω κι εγώ να κάνω όπως οι υπόλοιποι». Θυμήθηκε την απίστευτη αγωνία που ένιωθαν γύρω της οι αλλόμορφοι, πώς είχε πιάσει το χέρι του πατριού της και προσπαθούσε να τον καθησυχάσει ενώ ταυτόχρονα προσποιούνταν πως πονούσε κι αυτή. «Θυμάμαι την ευτυχισμένη μέρα που φορέσαμε τα Κολάρα. Έβαλαν και στη μητέρα του Κόνορ, παρόλο που ήταν ετοιμόγεννη. Γι’ αυτό νομίζω πως γεννήθηκε νωρίτερα και ίσως γι’ αυτό πέθανε και στη γέννα». Η Άντρεα διέκρινε τη λύπη και ταυτόχρονα το θυμό στη φωνή του Σον και του έπιασε το χέρι στο τιμόνι. Ήταν απαίσιο να πεθαίνουν νέες μητέρες και μέχρι πρόσφατα συνέβαινε συχνά στους αλλόμορφους. Και η δική της η μητέρα άλλωστε είχε πεθάνει έτσι, προσπαθώντας να φέρει στη ζωή το γιο της. «Λυπάμαι» ψιθύρισε. «Ει». Έβαλε τα δάχτυλά του ανάμεσα στα δικά της.» Άσε με να πω στο Λίαμ για το κολάρο σου». «Γιατί;» Ο Σον ήταν ο πρώτος που το μάθαινε εκτός από τον πατριό της. «Θα το κρατήσει μυστικό. Στο υπόσχομαι», είπε ο Σον.» Όμως θα ήθελε να το μάθει. Και δεν μπορώ να σου πω γιατί μέχρι να του μιλήσω». Η Άντρεα τον κοίταξε περίεργα.» Μήπως έχει σχέση με το ότι δε λειτούργησε και το δικό σου;» «Ω, το δικό μου λειτούργησε μωρό μου. Εν καιρώ θα το πληρώσω και πολύ μάλιστα». «Τι σημαίνει αυτό;» Ο Σον αντέδρασε απότομα. Η Άντρεα δε χρειάστηκε να δει 170


τα μάτια του που κρύβονταν πίσω από τα γυαλιά του για να καταλάβει πως γίνονταν άσπρα. «Γαμώτο, νόμιζα πως θα προλάβαινα να γυρίσω σπίτι», είπε μαλακά.» Ανησυχούσα όμως για σένα και για τον Κάλουμ και τους ανθρώπους του». «Σον, τι είναι αυτά που λες; Τι συμβαίνει;» Ο Σον έστριψε απότομα το αυτοκίνητο και η Άντρεα κρατήθηκε από κάθισμα καθώς βγήκαν από τον κύριο δρόμο και κατευθύνονταν προς το ποτάμι. Πέρασαν γρήγορα την είσοδο ενός πάρκου που ήταν γεμάτο με εκατοντάδες ανθρώπους που χαίρονταν αυτό το όμορφο κυριακάτικο απόγευμα. «Δεν επιτρέπεται να μπαίνουμε εδώ», είπε η Άντρεα. Η Γκλόρι της είχε δείξει ένα χάρτη όταν είχε πρωτοέρθει με σημειωμένες με κόκκινο χρώμα τις ζώνες που δεν επιτρέπονταν οι αλλόμορφοι. Αυτό το πάρκο ήταν από τις πιο απαγορευτικές περιοχές. Ο Σον συνέχισε να οδηγεί αφήνοντας πίσω το πάρκο. Λίγο πιο κάτω έστριψε σε ένα δρόμο ήσυχο που πήγαινε παράλληλα με το ποτάμι. Τα δέντρα ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο και δεν άφηναν το φως να περάσει. Ο Σον σταμάτησε το αυτοκίνητο στην όχθη του ποταμού έσβησε τη μηχανή. Σχεδόν πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητο και η Άντρεα τον ακολούθησε. Μόλις που είχε κάνει δυο βήματα όταν είδε μπροστά της έναν αρρενωπό Αλλόμορφο με άσπρα-μπλε μάτια, χωρίς τα γυαλιά. Ήταν μεταμορφωμένος κατά το ήμισυ και σφάδαζε στον πόνο. «Σον, φταίει το κολάρο;» «Καλύτερα να φύγεις», γρύλισε.» Φύγε μακριά μου». Δεν είχε και επιλογή έτσι όπως την πέταξε στο αυτοκίνητο με το σώμα του. Σήκωσε το κεφάλι της.» Οχι, δε φοβάμαι και βλέπω ότι πονάς πολύ». «Το ξέρω πως δε φοβάσαι. Κι όμως, θα έπρεπε». Την έπιασε από τους ώμους και τα χέρια του θα μπορούσαν να της σπάσουν τα 171


κόκαλα.» Θα πρέπει να τρομάζεις που με βλέπεις αγάπη μου. Είσαι χαμηλά στην αγέλη σου κι εδώ στο έλεος των πιο δυνατών Αλλόμορφων του Χιλ. Είσαι υπόδουλη σε μας, μας χρωστάς. Θα έπρεπε να είσαι ευγνώμων που έχεις αυτό το χάρισμα της ίασης από τους Φάε για να μας δώσεις ως αντάλλαγμα». Η Άντρεα του χαμογέλασε.» Ξέχασέ το». «Κι εγώ στέκομαι εδώ, ανήσυχος μη σε πληγώσω, μια Λύκαινα, μισή Φάε, μια γυναίκα που δε θα είχα γνωρίσει αν δεν είχε γυρίσει σ’ εκείνη τη στάση λεωφορείου να με κοιτάξει με τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει ποτέ». Την πλησίασε πιο πολύ, με το σκληρό του σώμα να σπρώχνει το δικό της.» Τι πλάσμα είσαι, Άντρεα Γκρέι και με κάνεις να νιώθω έτσι;» Παγιδευμένη ανάμεσα στο μέταλλο του αυτοκινήτου και τη δύναμη του Σον κατάλαβε πως είχε δίκιο -έπρεπε να φοβάται- όμως ο φόβος ήταν το τελευταίο που σκεφτόταν.» Ίσως μιλάει η τρέλα του ζευγαρώματος». «Είναι περισσότερο από αυτό». Πίσω από το θυμό του, η Άντρεα αισθανόταν πόσο χαμένος ήταν, πώς μαχόταν να αντιληφθεί αυτό το κάτι που δεν ταίριαζε στον κόσμο του -αυτήν.» Σε αυτό το μπαρ, πριν από λίγο, θα έπρεπε να κρύβεσαι πίσω μου τρομαγμένη, να με αφήσεις να σε προστατέψω, και όμως, επιτέθηκες στον Κάλουμ που είναι αρχηγός κοπαδιού χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Δε θα έπρεπε καν να τον πλησιάσεις». «Τα έβαλε μαζί σου». Όταν ο Κάλουμ επιτέθηκε στο Σον, η Άντρεα πνίγηκε από τα συναισθήματά της. Ο λύκος μέσα της απάντησε σε μια πρωτόγονη ανάγκη και έβγαλε αμέσως τα ρούχα της έχοντας μόνο μία σκέψη στο μυαλό της: Πρέπει να προστατέψω το ταίρι μου. Έβαλε τα χέρια της πάνω από τα μπράτσα του Σον.» Ήθελε να σε σκοτώσει Δεν μπορούσα να τον αφήσω να το κάνει». Το ένστικτο την κυρίευε Η οργή της προς τον Κάλουμ που επιτέθηκε στο Σον έσβησε κάθε φόβο και κάθε λογική. Το μόνο που 172


ήθελε ήταν να πιει το αίμα του Κάλουμ και να τον κάνει να πληρώσει. Και αν τότε την κυρίευσαν τα ένστικτα της μάχης, τώρα ένιωθε να της βάζουν φωτιά αυτά του ζευγαρώματος. Ο Σον την ξάπλωσε στο αυτοκίνητο γρυλίζοντας σα ζώο και έβαλε το στόμα του πάνω στο δικό της. Πέρασε τα χέρια του κάτω από το πουκάμισό της ζεστά, τρυφερά, λιώνοντας, και προχώρησε γύρω από τη μέση της και κάτω από το στήθος της, που ήταν γυμνό γιατί η Άντρεα δεν είχε φορέσει το σουτιέν της. Άνοιξε το στόμα της με το δικό του, με ένα διεκδικητικό φιλί, κτητικό. Ήταν ολομόναχοι εκεί κάτω. Μόνο τα πουλιά ακούγονταν να κελαηδάνε και το νερό απ’ το ποτάμι που πέρναγε ανάμεσα απ’ τα δέντρα. Κανείς δε θα κατέβαινε εκεί. Ο Σον σταμάτησε το φιλί για να ρουφήξει το μάγουλό της. Έσκισε το πουκάμισό της για να τη ρουφήξει ως τους ώμους, με τους γοφούς του να σπρώχνουν τους δικούς της δυνατά και τη στύση του ακόμη πιο σκληρή. «Σον». «Μη με σταματάς» ψιθύρισε άγρια.» Το έχω ανάγκη. Μη με σταματάς». Ούτε καν.» Απλώς μου αρέσει να λέω το όνομά σου», είπε. Ο Σον σήκωσε το κεφάλι του. Τα μάτια του ήταν σχεδόν άσπρα, το όμορφο μπλε τους είχε εξαφανιστεί. Κάθε γραμμή στο πρόσωπό του ήταν σφιχτή και το στόμα του τραβιόταν απ’ τον πόνο. «Γαμώτο» ψιθύρισε.» Όχι, άσε με να το πάρω αυτό». «Σον;» Ο Σον έπεσε στα γόνατά του κρατώντας την Άντρεα από τους αστραγάλους, κι η Άντρεα έπεσε μαζί του. Έπεσαν στη λάσπη δίπλα στη ρόδα του αυτοκινήτου. Η Άντρεα σκυμμένη και ο Σον διπλωμένος στα δύο. «Πού πονάς; Άσε με να δω». Ο Σον έπιασε με το ένα χέρι την κοιλιά του.» Παντού. Έχεις 173


δίκιο, φταίει το κολάρο». Η Άντρεα κοίταξε το Κολάρο του, όμως ήταν ένα μια απλή ασήμι και μαύρη γραμμή στο λαιμό του. Το είχε δει να τον χτυπάει δυνατά με ρεύμα στο μπαρ, όμως πάλεψε πρώτα με τον άνθρωπο και μετά με τον Κάλουμ και δε φαινόταν να αισθάνεται τίποτα. Και μετά της είχε πει στο αμάξι πως θα πληρώσει και μάλιστα ακριβά. «Αργοπορημένη αντίδραση;» τον ρώτησε.» Όμως τα κολάρα δε λειτουργούν έτσι. Έτσι δεν είναι;» «Έχουμε τρόπο», μπόρεσε να πει με δυσκολία. «Χρησιμοποιούμε. . . αδρεναλίνη. . . για να μην πονάμε. Μόνο όμως για κάποιο χρόνο. Μετά. . . το πληρώνεις». Τα λόγια του έσβηναν καθώς ο αλλόμορφος μέσα του πάλευε με τον πόνο. Η Άντρεα τον τύλιξε στην αγκαλιά της. Ήταν ιδρωμένος παντού, η ανάσα του βαριά, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. «Καλύτερα να πας σπίτι, αγάπη ου», ψιθύρισε.» Δε θα είναι ωραίο αυτό που θα δεις». Η Άντρεα δεν του απάντησε καν. Τον φίλησε στα μαλλιά, ακούμπησε το κεφάλι της στο δικό του και έκλεισε τα μάτια της. Ο πόνος περνούσε σαν κύμα από το κολάρο του στο σώμα. Έμοιαζε με αυτό που την περικύκλωνε στους εφιάλτες της, όχι όμως τόσο τρομακτικό. Αυτό ήταν σχεδόν προγραμματισμένο από την τεχνολογία. Η Άντρεα συγκεντρώθηκε στις ίνες του ρεύματος και άρχισε να τις μειώνει. Ο πόνος άρχισε τότε να σφίγγει τον Σον δυνατά, λες και το μαγικό των Φάε χαιρόταν. Είχε εξαπατήσει το μαγικό και τώρα αυτό ήθελε να πάρει την εκδίκησή του. «Όχι, » έλεγε η Άντρεα στο μαγικό.» Θα με υπακούσεις». Η μαγεία δεν ήταν μια ολότητα. Ήταν μια δύναμη χωρίς ευφυΐα. Όμως τώρα η Άντρεα προσπαθούσε να την πολεμήσει κι αυτή μαχόταν την Άντρεα σαν εχθρός. Στο μυαλό της έβλεπε το Κολάρο του Σον σαν ζεστή άσπρη γραμμή, ο Κέλτικος κόμπος -μια δέσμη φωτεινής ενέργειας. Όταν 174


έβγαινε από έναν Αλλόμορφο η αδρεναλίνη της μάχης, το μαγικό των Φάε το καταλάβαινε και δυνάμωνε το ρεύμα. Το μαγικό δυνάμωνε τον ανθρώπινο ηλεκτρισμό και έκανε τον πόνο αφόρητο και επιπλέον διασφάλιζε πως το κολάρο δε θα έμενε ποτέ χωρίς ρεύμα και δε θα έβγαινε επίσης ποτέ. Η Άντρεα τα ήξερε όλα αυτά, όμως βλέποντας τον πόνο με το μυαλό της και νιώθοντας τον με τα δάχτυλά της την έκανε πολύ μα πολύ θυμωμένη. Τα μάγια του Κολάρου ήταν δυνατά και καλά κλειδωμένα στη θέση τους. Η Άντρεα ήξερε πως δεν μπορούσε να αναιρέσει την ενέργεια, ίσως όμως να μπορούσε να μειώσει λίγο την έντασή της. Της πήρε περισσότερο απ’ ότι θα ήθελε, όμως κατάφερε τελικά να μειώσει τον πόνο. Το σώμα του Σον άρχισε να χαλαρώνει καθώς, το ένα μετά το άλλο, οι φωτεινές ίνες λύνονταν από γύρω του. Ο Σον πήρε μια μεγάλη αναπνοή. Όταν η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της, την κοιτούσε με την ίριδα στα μάτια του να ξαναγίνεται γαλάζια. Η Άντρεα είπε με ανακούφιση: «Καλύτερα;» Η απάντηση του Σον ήταν γρύλισμα. Άρπαξε την Άντρεα στην αγκαλιά του και ακούμπησε το σκληρό στόμα του στο δικό της.

175


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ Το ταίρι του. Η Άντρεα κινδύνεψε για να τον υπερασπιστεί και όταν ο Σον κατέρρευσε από αφόρητους πόνους επιστράτευσε τις μαγικές Φάε της ικανότητες να θεραπεύει και τον βοήθησε. Ένιωσε τότε τον πόνο να φεύγει καθώς εκείνη το έκανε να συμβαίνει. Και όταν άνοιξε τα μάτια του τη βρήκε εκεί, με το κεφάλι της γερμένο πάνω στο δικό του και τα μάτια της κλειστά, ελαφρώς συνοφρυωμένη από την προσπάθεια για συγκέντρωση που κατέβαλλε να τον θεραπεύσει. Κι αυτό ήταν το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Το έδαφος ήταν υγρό, κρύο, άβολο. Ο Σον τράβηξε την Άντρεα επάνω του φιλώντας την καθώς ανακτούσε πλέον τις δυνάμεις του. Τη σήκωσε και την έριξε στο καπό του αυτοκινήτου κι εκείνη χαμογέλασε και τον αγκάλιασε. Το στόμα της έκαιγε. Ο Σον το έγλειψε. Του άρεσε τόσο η γεύση του που συνέχισε να γλείφει τα χείλη της και μετά κατέβηκε στο σαγόνι της και στο λαιμό. Το πουκάμισό της ήταν στενό και ο Σον πήγε να το σκίσε.» Μη» είπε κι έβαλε τα χέρια της. Ο Σον έκανε λίγο πίσω, ενώ η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Πέθαινε για κείνη. Δεν μπόρεσε να κρύψει την απογοήτευσή του κι εκείνη γέλασε. «Άσε, θα το βγάλω εγώ. Δε θέλω να το σκίσεις. Είναι από τ’ αγαπημένα μου. Η Άντρεα το έβγαλε από το κεφάλι. 176


Καθόταν τώρα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου της Γκλόρι γυμνή από τη μέση και πάνω. Ήταν τόσο όμορφη όπως του χαμογελούσε με τα στήθη της γυμνά στη ζεστασιά του χειμωνιάτικου ήλιου. Έκανε κρύο και οι ρόγες της πετούσαν σκληρές, όμως όταν την ακούμπησε ήταν τόσο μα τόσο ζεστή! Ο Σον έσκυψε και πήρε στο στόμα του τη μία ρόγα και άρχισε να τη ρουφάει καθώς την έσπρωχνε πίσω στο καπό. «Δεν είναι δίκαιο», είπε η Άντρεα και τον έπιασε με τα δάχτυλα από το θυλάκι της ζώνης.» Βγάλ’ το κι εσύ αυτό». Ο Σον ίσα που την άκουσε και πέταξε αμέσως τις μπότες και το παντελόνι του. Τον κοίταζε και γελούσε ενώ τα μάτια της έβγαζαν σπίθες. «Τα φοράς τελικά. Τα εσώρουχα με τις γελαστές φατσούλες». «Μου αρέσει να σε κάνω να γελάς, όχι όμως τώρα». Πέταξε και το εσώρουχο. Η Άντρεα σταμάτησε να γελάει μόλις έμεινε γυμνός και είδε πόσο πολύ την ήθελε. Τον κοίταξε έντονα εκεί και το χαμόγελό της άλλαξε. «Τι είναι ακόμη αστείο, γαμώτο;» «Ευχαριστούσα την τύχη μου που ο Αλφα που με διάλεξε για ζευγάρωμα δεν ήταν πρωτόγονος». «Έπαψα να είμαι πρωτόγονος από τη στιγμή που σε κοίταξα, αγάπη μου». «Θα πρέπει να σου στοιχίζει αυτό». «Ναι, μου στοιχίζει». Ο Σον ανέβηκε στο αυτοκίνητο, από πάνω της.» Πονάω να σε κοιτάζω όταν δεν είμαι μέσα σου, πονάω να μη σ’ έχω συνέχεια». «Δε θα κάναμε τίποτε άλλο τότε». «Δε με νοιάζει. Ας τα κάνουν οι άλλοι για μένα». «Πρέπει να είναι ωραίο να είσαι στην κορυφή». «Ναι, είναι. Έχω το προνόμιο να κάνω πρόταση ζευγαρώματος στο καλύτερο Αλλόμορφο θηλυκό και να τη φέρω εδώ που δεν μπορεί να μας βρει κανείς». 177


Τα άνοιξε το τζιν και το κατέβασε ως τους γοφούς της. Η Άντρεα τον βοήθησε να βγάλει από πάνω της το κομμάτι ύφασμα που έμπαινε ανάμεσά τους. Ακολούθησε το δαντελωτό εσώρουχο κι όλα τα ρούχα της έπεσαν στο έδαφος. Ο Σον εκστασιάστηκε καθώς γλίστρησε μέσα της. Εκεί ανήκε, ασφαλής μέσα στην Άντρεα Γκρέι, την πανέμορφη αγάπη του. Κούμπωσαν τα κορμιά τους, κι όταν άρχισε να κινείται ήταν ζεστά, γλιστρούσε, ένιωθε τη φλόγα και την ομορφιά. Αυτή η περίεργη στάση τους επάνω στο καπό του αυτοκινήτου στη μέση του δάσους έκανε ακόμη πιο καυτή τη στιγμή. Η Άντρεα τον κρατούσε απ’ τους γοφούς κι έγερνε το κεφάλι της πίσω καθώς το ένιωθε να μπαίνει μέσα. Και μέσα, και μέσα, πιο μέσα, μέχρι τέλους. Ήταν πανέμορφα. Τι τρελό που ήταν να βρίσκεται εκεί γυμνή, με το ποτάμι να περνάει σχεδόν από κάτω της, ενώ εκείνος μπαινόβγαινε μέσα της. Αυτός ο έρωτας δεν ήταν αργός και τρυφερός όπως την πρώτη τους φορά. Ήταν κτηνώδης: σκληρός και γρήγορος και αναγκαίος. Όπως παλιότερα, που ήταν πρωτόγονοι, που κανείς άνθρωπος δεν ήξερε τους αλλόμορφους ακόμη. Η Άντρεα κουνιόταν από κάτω κι οι κραυγές της τον τρέλαιναν ακόμη περισσότερο. Και ο Σον έβγαζε ήχους: βογκούσε σαν τρελός, φώναζε και γρύλιζε. Δεν τη χόρταινε. Τα στόματά τους ενώθηκαν, γεύονταν ο ένας τον άλλον, το ευχαριστιόνταν. Ο Σον ένιωσε την αγριόγατα μέσα του να θέλει να βγει και τα νύχια του φάνηκαν στα δάχτυλά του. Και τι δε θα έδινε να την έπαιρνε σ’ αυτήν τη μορφή του όπου το ζευγάρωμα ήταν βασική ανάγκη και δεν άφηνε καμία θέαση στη λογική. Έτσι όμως ήταν ακόμη καλύτερα. Μπορούσε να φιλάει τα χείλη της, να την κοιτάζει στα μάτια, να την αγγίζει στο πρόσωπο, να την παίρνει ολόκληρη. Όταν θα τελείωναν το ζευγάρωμα θα μεταμορφώνονταν και θα πήγαιναν μια βόλτα για να τρέξουν και μετά θα την ξανάπαιρνε ασταμάτητα. Η ανάσα του Σον του έκαιγε το λαιμό ενώ η Άντρεα ανάσαινε 178


τόσο γρήγορα και τον έσφιγγε με τα χέρια της καθώς τον τράβαγε πάνω της. «Άντρεα» της είπε ανάμεσα στα φιλιά.» Ταίρι μου. Δε με νοιάζουν οι ήλιοι και τα φεγγάρια. Εσύ είσαι το ταίρι μου». «Είμαι αυτή τη στιγμή», είπε με βραχνή φωνή και έβαλε τα δάχτυλά της στο στέρνο του σχεδόν σκίζοντάς τον με τα νύχια της. Γαμώτο, γιατί πρέπει συνέχεια να τον πειράζει και να τον παίζει; Και μετά τον κοίταξε μ’ αυτά τα πανέμορφα γκρίζα μάτια σα να ήθελε να βγάλει κάθε προκάλυμμα από μπροστά του και να δει βαθιά μέσα του. Όπως είχε συμβεί και την προηγούμενη νύχτα, ο δεσμός του ζευγαρώματος έσφιξε την καρδιά του Σον. Τα σιδερένια του δεσμό πονούσαν πιο πολύ από το Κολάρο, γιατί το Κολάρο ενεργοποιείται για να σφίξει, ενώ αυτά τα δεσμά σε σφίγγουν για πάντα. 'Οταν ξεκινούσε δεν τελείωνε ποτέ. Ο πατέρας του αντιστεκόταν σ’ αυτό το δέσιμο κι αυτό έδωσε τη δύναμη στην Άντρεα μπόρεσε να κλειδώσει έτσι απλά τον Σον. «Μου ανήκεις. Ταίρι μου. Ερωμένη μου. Δίκιά μου». Ο Σον φώναξε το όνομά της καθώς τελείωνε. Ο σπόρος του πετάχτηκε από μέσα του για να λιώσει μέσα στο κορμί της, όμως εξακολουθούσε να μπαινοβγαίνει μέσα της. Η Άντρεα τον άρπαξε καθώς άρχισε κι αυτή να τελειώνει, όμως ο Σον δεν ήθελε να σταματήσει. Και μ’ αυτό το θηλυκό μπροστά του, μ’ αυτά τα μάτια και τα υπέροχα κατακόκκινα χείλη να τον κοιτάζει και να βογκάει ενώ τελειώνει, σε θα μπορούσε ποτέ να σταματήσει. Και οι δυο τους έπεσαν λαχανιασμένοι επάνω στο ζεστό καπό του αυτοκινήτου. Ο Σον δε θα ξανααισθανόταν ποτέ κρύο έτσι κι αλλιώς - θα ήταν για πάντα ζεστός. Ο δεσμός του ζευγαρώματος και η Άντρεα ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό. «Άντρεα» ψιθύρισε, απλώς για να πει τ’ όνομά της.» Αντι, αγάπη μου». 179


«Είσαι καλύτερα τώρα;» τον ρώτησε η Άντρεα γρατζουνώντας τον ελαφρά με τα νύχια της στο στήθος. «Δε νομίζω πως θα νιώσω ποτέ καλύτερα». «Αλήθεια;» Του χαμογέλασε, καυτά και γλυκά και ζούληξε με τα δάχτυλά της τη μια του ρόγα ενώ τον δάγκωσε στο λαιμό. Ο Σον έβγαλε ένα σκληρό και μακρόσυρτο γρύλισμα καθώς τον καταλάμβανε πάλι η τρέλα του ζευγαρώματος, ξαναμπήκε μέσα της μέχρι που και οι δύο άρχισαν να κλαίνε από ευχαρίστηση. Το καλύτερο μέρος για να μιλήσεις για σοβαρούς μπελάδες είναι η μπροστινή βεράντα με μια μπίρα. Ο Σον και ο Λίαμ κάθισαν εκεί μόνοι καθώς έβγαινε το φεγγάρι, με δυο μπουκάλια μπίρα στο χέρι. Ο Λίαμ είτε ήδη ξεκινήσει την κουβέντα αλλά ο Σον προσπαθούσε ακόμη να συγκεντρωθεί και να μη σκέφτεται πως στο διπλανό σπίτι τον περίμενε η Άντρεα, αναμμένη στο κρεβάτι. Ο Σον είχε διηγηθεί τα πάντα στο Λίαμ αφού γύρισαν, όμως εκείνος άκουγε, έγνεφε με το κεφάλι και δεν έλεγε τίποτα. Μόνο αφού τελείωσε το δείπνο κι έξω ακόμη ήταν σκοτεινά έκανε νόημα στο Σον να καθίσουν και να μιλήσουν. Ο Σον ήξερε πώς λειτουργούσε ο Λίαμ: πρώτα άκουγε, μετά σκεφτόταν καλά αυτά που είχε ακούσει και μετά έπαιρνε αποφάσεις. Η Αντρεα είχε πάει στο σπίτι, θεωρώντας πως ο Λίαμ θα ήθελε να μιλήσει μόνος με το Σον, όμως το βλέμμα που έριξε στο Σον φεύγοντας τον έκανε ανυπόμονο να τελειώσει η κουβέντα. «Δεν είναι καλό αυτό» είπε ο Λίαμ. «Όχι» συμφώνησε ο Σον, Έπιναν τις μπίρες τους σιωπηλοί. «Τους τακτοποιήσατε τους ανθρώπους;» ρώτησε ο Σον μετά από λίγο. «Ο πατέρας μου είπε πως τελείωσε». «Τους σκότωσε;» «Όχι», είπε ο Λίαμ.» Τους ανάγκασε να κάνουν' ο, τι ήθελε». Ο Σον κούνησε το κεφάλι και συνέχισαν να πίνουν' τις μπίρες τους. «Δεν τελειώνει εδώ όμως» είπε ο Λίαμ. 180


«Τι;» «Ο Κάλουμ, που ισχυρίζεται πως δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους, προσέλαβε ανθρώπους για να πυροβολήσουν μπαρ κι εστιατόρια», είπε τελικά ο Λίαμ.» Είπα στους υπόλοιπους αρχηγούς φυλών της πόλης του τι σκαρώνει και κανείς δε χάρηκε». Η φυλή του τον προστατεύει από εμένα και τους υπόλοιπους. Όσο τον κρατάνε ήσυχο, ας είναι. Θα ήθελα όμως να τον σκοτώσω για να εκδικηθώ για τον Ελάι». «Το ίδιο κι εγώ. Για να μην αναφέρω την οικογένειά του». Ο Λίαμ κούνησε το κεφάλι του, τα μάτια του έγιναν γατίσια. «Εάν ξεκινήσουμε πόλεμο φυλών 0α χυθεί πολύ αίμα και οι άνθρωποι θα μας κυνηγήσουν. Οι αλλόμορφοι θα υποφέρουν. Γαμώτο!» Ήπιε την μπίρα του ο δυστυχισμένος αρχηγός που δεν του έβγαινε η πιο απλή λύση. «Εάν ήμασταν ακόμη στην άγρια εποχή, τώρα θα ήταν νεκρός». «Εάν ήμασταν στην άγρια εποχή, τίποτε από αυτά δε θα συνέβαινε». είπε ο Σον.» Αλλόμορφοι να βάζουν ανθρώπους να τρομοκρατούν αλλόμορφους; Ποτέ δε θα συνέβαινε αυτό. Μόνο μετά τη εποχή του Κολάρου θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο». «Και ξανασκέφτομαι κι αναρωτιέμαι γιατί να θέλει να δημιουργήσει με όλες αυτές τις δολοπλοκίες αυτό το κενό μεταξύ ανθρώπων και Αλλόμορφων;» Ο Λίαμ ήπιε σκεφτικός μια γουλιά μπίρα.» Γιατί;» Ο Σον σηκώθηκε. Η καρδιά του πέταξε ξαφνικά από το δεσμό του ζευγαρώματος, δίνοντάς του συνεχείς ενοχλήσεις, ενώ το σώμα του ταράχτηκε από την τρέλα του ζευγαρώματος. Το μυαλό του ήταν γεμάτο από την εικόνα της Άντρεα να κάθεται μισόγυμνη στο άσπρο καπό του αυτοκινήτου και ο ήλιος να ζεσταίνει τα γυμνά της στήθη ενώ οι μαύρες μπούκλες της έπεφταν πάνω στο καπό. «Οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά αξία για τον Κάλουμ» είπε ο Σον.» Τους χρησιμοποιεί ως εργαλεία και τους πετάει». «Δεν μπορεί να είναι όμως μόνο περιφρόνηση, έτσι δεν είναι;» 181


Τόσο ο Σον όσο και ο Λίαμ, ακόμη κι αν δεν το έλεγαν ανοιχτά, ήξεραν πως υπήρχε πολύ βάθος ακόμη να εξερευνήσουν και πως βρίσκονταν μόνο στην επιφάνεια.» Μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ο Κάλουμ. Τώρα είμαστε πιο δυνατοί, πιο υγιείς και καλύτερα οργανωμένοι. Αναρωτιέται λοιπόν γιατί προσπαθούμε εμείς οι αλλόμορφοι να συνυπάρξουμε με τους ανθρώπους ενώ μπορούμε α τους εξοντώσουμε όλους».» Είπες πως όλοι αυτοί στο μπαρ ήταν αιλουροειδή», είπε ο Λίαμ.» Νομίζω λοιπόν πως δε θα θέλουν Λύκους ή Αρκούδες στην παρέα τους».» Δε μου φάνηκε κάτι τέτοιο. Θεώρησαν το ότι είχα την Άντρεα μαζί μου προσβολή, επειδή είναι μισή Φαέ» είπε ο Σον.» Έπρεπε να τους δεις πώς έκαναν όταν επιτέθηκε στον Κάλουμ και τον έριξε κάτω. Ανεκτίμητη στιγμή: » Ο Λίαμ χαμογέλασε.» Την επόμενη φορά τράβα μια φωτογραφία και δείξ τη μου. Είναι θησαυρός αυτή η μικρή». «Το ξέρω» είπε ο Σον και όλο του το κορμί χαιρόταν και μόνο που τη σκέφτηκε. Τον είχε γιατρέψει, του είχε διώξει μακριά όλο τον πόνο.» Τη φυλάω σαν θησαυρό». Ο Σον κοίταξε το σπίτι δίπλα και κατάλαβε ότι ο Λίαμ χαμογέλασε με κατανόηση.» Είναι καλή για σένα, Σον. Δε σε έχω ξαναδεί να νοιάζεσαι έτσι για κάτι, δηλαδή για τίποτα, εδώ και πολύ καιρό». Από τότε που πέθανε ο Κένι. Ο Σον τινάχτηκε.» Δεν κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι η Άντρεα δεν απέρριψε την πρόταση ζευγαρώματος γιατί με λατρεύει. Δεν είχε και επιλογή». «Τότε άσ’ τη να φύγει. Πες της πως την απελευθερώνεις. Θα το κρατήσουμε μυστικό κι έτσι ο Τζάρεντ δε θα την πλησιάσει ούτε ο Γουέιντ θα την τιμωρήσει». Ο Σον οργίστηκε. Για κάποιο λόγο ήθελε να ορμήσει στο Λίαμ, να πετάξει τον αδερφό του κάτω και μόνο που πρότεινε κάτι τέτοιο -να αποδεσμεύσει ο Σον την Άντρεα από την πρόταση ζευγαρώματος. Ήταν τόσο δυνατά δεμένος πια με το δεσμό του ζευγαρώματος , που δεν μπορούσε να διαχωρίσει τη μυρωδιά του από τη δική της. 182


Όταν καθάρισε το μυαλό του, είδε τον Λίαμ να γελάει. Να γελάει δυνατά. «Γαμώτο, Λίαμ». Ο Λίαμ συνέχισε να ξεκαρδίζεται.» Την ίδια αντίδραση θα είχα αν μου έλεγες ν’ αφήσω την Κιμ». Ο Σον ξανακάθισε και ήπιε ακόμη λίγη μπίρα.» Σκέφτομαι ότι έχω παραδοθεί τελείως». «Έτσι είναι ο δεσμός του ζευγαρώματος, αυτό ακριβώς. Να ξέρεις πως θα πεθάνεις αν τυχόν φύγει. Θα τα έβαζες με ολόκληρο τον κόσμο για να μείνεις δίπλα της και να την έχεις ασφαλή». του «Ακριβώς». Ο Σον θυμήθηκε αυτό που είχε πει στην Άντρεα για τον πατέρα που είχε χάσει το ταίρι κι ακόμη δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον πόνο του σπασμένου του δεσμού. Ο Ντίλαν δεν μπόρεσε να κρατήσει το ταίρι του ασφαλές ενώ πρόσφατα είχε πέσει στην ιεραρχία, οπότε ένιωθε πως ποτέ δε θα μπορούσε να το κάνει για κανένα άλλο ταίρι. Αυτό θα τον καταστρέφει. «Η Κιμ είπε ότι η Γκλόρι έδιωξε τον μπαμπά», είπε ο Σον. Ο Λίαμ έγνεψε.» Και δε γύρισε ακόμη εδώ». Ο Σον άρχισε να ξεκολλάει την ετικέτα από το μπουκάλι της μπίρας του.» Ο μπαμπάς είναι σε θέση να φροντίσει τον εαυτό του. Και μάλιστα πολύ καλά». «Αυτό λέω κι εγώ συνέχεια στον εαυτό μου». «Το βλέπεις πιθανό να το πιστέψουμε κάποια στιγμή;» Ο Λίαμ γέλασε.» Θα περιμένει να ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα με τους αλλόμορφους χωρίς να ζητήσουμε τη συμβουλή του». «Άσχημο αυτό». Ο Σον ήπιε μα πικρή γουλιά από την μπίρα του.» Πώς γίνεται πάντα να κάνουμε εμείς την παλιοδουλειά;» «Γιατί ο πατέρας μάς μεγάλωσε σωστά και τώρα είναι σειρά μας να μην τον ντροπιάσουμε». «Σίγουρα θα τα καταφέρουμε». Ο Σον ήπιε ακόμη λίγο. «Τουλάχιστον ο Κάλουμ και η παρέα του δεν έχουν βρει ακόμη τρόπο να μην πονάνε τα Κολάρα τους. Αλήθεια, πώς πάει 183


αυτό;» Ο Λίαμ έκλεισε τα μάτια του στο σκοτάδι και μύρισε τον αέρα. «Αργά», είπε χαμηλόφωνα.» Δε θέλω να πονέσει κανείς άλλος εξαιτίας του πειράματος». Ο Σον έσκυψε μπροστά και είπε πολύ γρήγορα στο Λίαμ για το κολάρο της Άντρεα. Τα μάτια του Λίαμ έλαμψαν καθώς έπινε την μπίρα του.» Ξέρει γιατί συμβαίνει αυτό;» ρώτησε. «Λέει πως δεν ξέρει και την πιστεύω. Όμως πήρε μαγική δύναμη από το Φάε σπαθί μου για να γιατρέψει τον Ελάι και ανακούφισε και το δικό μου πόνο του Κολάρου. Ίσως έχει να κάνει με τις θεραπευτικές ιδιότητές Της που δεν την πιάνει το κολάρο της». «Αναρωτιέμαι αν και άλλοι μισοί Φάε αλλόμορφοι έχουν αυτή την ανοσία». Ο Σον σηκώθηκε.» Ακόμη και να την έχουν, δε νομίζω να το ομολογήσουν σε κανένα». «Ούτε εγώ θα το έλεγα» είπε ο Λίαμ και κοίταξε το σκοτάδι της χειμωνιάτικης νύχτας που έφερνε περισσότερο κρύο όπως φαινόταν.» Πιστεύεις ότι θα μας βοηθούσε;» «Μπορεί. Αν της το ζητούσαμε ευγενικά». Ο Λίαμ τον κοίταξε πλάγια.» Αυτό είναι το άλλο σου σπαθί που μιλάει; Μήπως παίρνει κι από αυτό μαγεία;» «Γιαυτό πλάκα, Λίαμ Μορισέϊ . Νομίζω πως με τον καιρό θα μας βοηθήσει. Αρκεί να μην την τσαντίζεις. Κρατούσε το μυστικό για το Κολάρο της πάντα κρυφό. Νομίζω πως θα μπορεί να κρατήσει και το δικό μας μυστικό». «Άσε με να το σκεφτώ και να το συζητήσω με τον πατέρα». «Στο μεταξύ, τι γίνεται με τον Κάλουμ;» ρώτησε ο Σον. «Η φυλή του μπορεί να τον καλύπτει, όμως πόσοι είναι αλήθεια αυτοί που συμφωνούν μαζί του;» «Να ξέρεις πάντως, θα προσέχω κι αυτόν και τους φίλους του. Οι ηλίθιοι. Η ανυπομονησία τους θα στρέψει τους ανθρώπους εναντίον των Αλλόμορφων και θα μας πάει πίσω άλλα είκοσι χρόνια». 184


Ο Σον δεν μπορούσε να μην κοιτάζει το σπίτι της Γκλόρι, στο παράθυρο που ήταν η κρεβατοκάμαρα της Άντρεα.» Ο πατέρας μπορεί να βοηθήσει. Το όνο που έχει να κάνει είναι να τους κοιτάξει και θα τα κάνουν επάνω τους». «Το ξέρω». Τα δυο αδέρφια χαμογέλασαν. Και οι δυο θα ήταν νεκροί εδώ και καιρό αν δεν υπήρχε ο Ντίλαν. Ο Σον θυμήθηκε τους μακρείς χειμώνες στην Ιρλανδία όπου τα τρία αγόρια με τον πατέρα τους είχαν λίγη τροφή και ζεστασιά και μεταμορφώνονταν για να ζεσταίνουν ο ένας τον άλλο. Ο Ντίλαν εξαφανιζόταν και γύριζε με φαγητό, και μάλιστα απ’ τα καλύτερα. Δεν έλεγε ποτέ πώς το έβρισκε και κανείς τους δεν επέμενε να μάθει.» Νομίζω πως ο πατέρας έχει αποφασίσει πως είναι πια καιρός να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας» είπε ο Σον. «Θα έπρεπε νομίζω τώρα να σκεφτούμε τον ίδιο». «Έχεις απόλυτο δίκιο». Ο Σον σηκώθηκε κι ακούμπησε το μπουκάλι της μπίρας του στο τραπέζι.» Πάω σπίτι λοιπόν». Ο Λίαμ τον πείραξε.» Ίσως να προσπαθούσες να κοιμηθείς απόψε».» Είναι υπερτιμημένος ο ύπνος. Υπάρχουν πιο διασκεδαστικά πράγματα να κάνεις στο κρεβάτι». Το παιχνιδιάρικο βλέμμα του Λίαμ έδειχνε να συμφωνεί με τον Σον. Σηκώθηκε και αγκάλιασε σφιχτά τον αδερφό του. Ο Σον πήγε δίπλα, γεμάτος από την τρέλα του ζευγαρώματος. Υποτίθεται πως όταν κοιμόταν με τον Σον δε θα έβλεπε εφιάλτες. Η Άντρεα πετάχτηκε ξαφνικά δίπλα στο εξαντλημένο κορμί του Σον, βαριά και τα δυο σώματα ύστερα από το γλέντι της νύχτας, τυλιγμένη πάλι από τα λευκά νήματα που έρχονται στα όνειρά της. Αυτή τη φορά η Άντρεα δεν μπορούσε ούτε να κουνηθεί ούτε να μιλήσει. Ήταν παγιδευμένη μέσα σ’ ένα κουβάρι, χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα, πέθαινε. «Πολέμησέ το Άντρεα». Η φωνή του Φάε διέκοψε τον πανικό της. Έχωσε τις γροθιές 185


της στο λευκό κουβάρι κι άρχισε να σπάει τα νήματα. Όταν είχε σπάσει αρκετά για να μπορεί να βλέπει έξω απ’ το κουβάρι, συνειδητοποίησε πως δεν ήταν ασφαλής στο κρεβάτι με τον Σον αλλά σε ένα παράξενο μυστικιστικό μέρος που δεν μπορούσε να καταλάβει σε ποιον από τους δύο κόσμους ανήκε. «Ξύπνα ήσυχα κι έλα σε μένα. Πρέπει να σου μιλήσω κόρη μου». Τα λευκά νήματα ξαναπλέκονταν γύρω της. Ναι, καλά, πώς θα μπορούσε να ξεφύγει ήσυχα; Άκουσε μια ψιθυριστή μουσική, οικεία πια, σα να την καλούν δεκάδες φωνές. Το Σπαθί του Φύλακα. Ήξερε πως ο Σον το είχε αφήσει επάνω στη συρταριέρα. Η Άντρεα οραματίστηκε να σκίζει με το σπαθί τα νήματα και ξαφνικά το κουβάρι λύθηκε κι εξαφανίστηκε. «Μπράβο, σοφή επιλογή». Η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της και είχε ησυχία. Ο Σον κοιμόταν ήσυχα δίπλα της κάτω απ’ το μαξιλάρι. Η καρδιά της σφίχτηκε μόλις τον αντίκρισε, έναν όμορφο σέξι άνδρα να κοιμάται δίπλα της. Ακόμη και με κλειστά τα μπλε του μάτια και το πρόσωπό του παραδομένο στον ύπνο, ήταν καυτός και η ανάμνηση του βάρους του κορμιού του επάνω στο δικό της έκανε την Άντρεα να ανάβει. Ξυπνούσε βαθιά συναισθήματα μέσα της, που ήξερε ότι μπορούν' να τη διαλύσουν. Η Άντρεα σηκώθηκε ήσυχα από το κρεβάτι για να μην ξυπνήσει το Σον. Πήρε τα ρούχα της και κατέβηκε να ντυθεί στο σαλόνι. Δεν υπήρχε καθόλου φως, όμως μπορούσε πάντα να βλέπει στο απόλυτο σκοτάδι. Ο Φάε την περίμενε εκεί που ήταν και την άλλη φορά, ακριβώς στο ίδιο σημείο. Ήταν ψηλός, το πρόσωπό του λεπτό και πιο μακρύ από το ανθρώπινο ή από αλλόμορφου και η άσπρη κοτσίδα του έπεφτε πίσω στην πλάτη του, χοντρή σα μεταξένιο σχοινί. Η ασημένια πανοπλία του γυάλιζε από ένα φως που δεν ερχόταν από αυτό τον κόσμο. Το φεγγάρι στο Όστιν ήταν κρυμμένο από ένα 186


παχύ στρώμα σύννεφων. Στη χώρα των Φάε, το φεγγάρι άστραφτε ολόλευκο. «Κόρη μου». Ο Φάε κοίταξε τα άδεια χέρια της και είπε: «Δεν το έφερες». «»Όχι, δεν το έφερα», είπε η Άντρεα.» Εάν πρόκειται να συνεχίσεις να έρχεσαι στα όνειρά μου, θα πρέπει να απαντήσεις σε μερικές ερωτήσεις, εντάξει; Λοιπόν, ποιος είσαι, ποιο είναι το όνομά σου, γιατί επιμένεις να λες πως είσαι ο πατέρας μου και γιατί θέλεις το σπαθί; Απάντησέ μου με αυτήν τη σειρά. Λοιπόν, ξεκίνα».

187


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ Ο άντρας θα μπορούσε να τη χλευάζει. Η Άντρεα κατάλαβε πως δεν ήταν συνηθισμένος να απαντάει σε ερωτήσεις, ιδιαίτερα από όντα που θεωρούσε κατώτερά του. Τι να κάνουμε; Κρίμα. «Εάν δε μου φέρεις το σπαθί, ο αλλόμορφος που είναι εραστής σου θα πεθάνει». «Έτσι λες εσύ». Ενδιαφέρουσα η επιλογή των λέξεων: ο εραστής σου.» Γιατί να σε πιστέψω; Είσαι Φάε. Οι Φάε δημιούργησαν τους αλλόμορφους, μετά αυτοί αυτονομήθηκαν και τώρα οι Φάε μισούν τους αλλόμορφους. Πες μου, για ποιο λόγο θα μπορούσα ποτέ να πιστέψω πως θα ήταν σωστό να σου φέρω το Σπαθί του Φύλακα;» Τα γκρίζα του μάτια γέμισαν οργή.» Γιατί είμαι ο Φιον Σίλιαν, και τι τιμή θα είχα εάν έλεγα ψέματα στην ίδια μου την κόρη; Οι ίδιοι οι δικοί μου πολεμιστές θα με διέλυαν και θα το άξιζα». Είχαν τέτοια δύναμη τα λόγια του που σχεδόν τον πίστεψε. Σταύρωσε τα χέρια της.» Λυπάμαι, δεν έχω ακούσει τίποτε για σένα». «Αυτό το μέρος σε έχει κάνει να αγνοείς τα πάντα, ακόμη κι αυτό που είσαι». «Δεν απαντάς όμως. Εντάξει, ξεκινήσαμε με το όνομά σου. Ας συνεχίσου-με: Γιατί επιμένεις πως είσαι ο πατέρας μου και γιατί θέλεις το σπαθί;» 188


«Επιμένω γιατί είμαι ο πατέρας σου. Η μητέρα σου ήταν η Ντίνα Στιούαρτ, μια αλλόμορφη Λύκαινα που συνάντησα την άγρια εποχή μια νύχτα με πανσέληνο. Το διαχωριστικό μεταξύ της χώρας των Φάε και αυτού του κόσμου ήταν χαλαρό και την είδα σ’ ένα ξέφωτο στο σκοτάδι στο δάσος. Μόλις είχε μεταμορφωθεί από λύκος και την είδα ολόγυμνη κάτω από το φως του φεγγαριού. Ήταν το ωραιότερο πλάσμα που είχα ποτέ συναντήσει». Η φωνή του μαλάκωνε καθώς μιλούσε και τα μάτια του κοίταζαν κάτω. Η Άντρεα είπε με δυσκολία: «Σχεδόν δεν τη θυμάμαι καθόλου τη μητέρα μου». «Της μοιάζεις, Άντρεα. Είχε κι αυτή σκούρα μαλλιά, τα ίδια γκρίζα μάτια, την ίδια ξεροκέφαλη κλίση στο πιγούνι». Η αλαζονεία του τον είχε εγκαταλείψει καθώς κοίταζε την Άντρεα. «Όπως στέκεσαι εκεί και με αντιμετωπίζεις, μιλάς και σαν εκείνη». Ήθελε να τον πιστέψει. Η Άντρεα ήθελε να μιλήσει με κάποιον που ήξερε τη μητέρα της και να μοιραστεί μαζί της πληροφορίες γι’ αυτήν και αναμνήσεις, όπως ακριβώς έκανε με τον πατριό της. Το είχε τόση ανάγκη που αναρωτιόταν μήπως αυτός ο Φάε το είχε καταλάβει και έπαιζε με τα συναισθήματά της. «Γιατί είσαι εδώ;» ρώτησε με σκληρή φωνή η Άντρεα. «Είμαι ο Φιον Σίλιαν, αρχηγός της φυλής των Σίλιαν, πολεμιστών της χώρας των Φάε». «Αυτό το ξανάπες». Το βλέμμα του αγρίεψε.» Ζητάς εξηγήσεις κι εγώ σου τις δίνω. Η φυλή μου είναι η εκλεκτή του αυτοκράτορα. Είμαστε οι φρουροί του, οι πολεμιστές του, οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι. Λένε πως αυτός που προστατεύει τον αυτοκράτορα ελέγχει ολόκληρη τη χώρα των Φάε. «Και η φυλή σου τον προστατεύει;» είπε η Άντρεα με σηκωμένα τα φρύδια.» Κι εσύ είσαι ο αρχηγός της φυλής; Και λες πως ελέγχεις όλη τη χώρα;» «Έτσι είναι». Το είπε ήσυχα, αδιάφορα και χωρίς κομπασμό. 189


«Τώρα καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου», του 1S6 είπε η Άντρεα.» Και αν είσαι τόσο σημαντικός και δεξί χέρι του αυτοκράτορα, τιού βρήκες το χρόνο να κάνεις σχέση με τη μητέρα μου;» «Εγινε όταν ήμασταν σε πόλεμο. Γίνονταν μάχες παντού στη χώρα, οι φυλές μάχονταν μεταξύ τους για τον έλεγχο της αυτοκρατορίας. Βρέθηκα αποκομμένος και μόνος σε ένα άγριο μέρος όμως ανακάλυψα ένα πέρασμα στον κόσμο των ανθρώπων. Άνοιξε η πύλη και βρέθηκα μπροστά σε μία λύκαινα που είχε έρθει στο δάσος για να ’ναι μόνη. Δε χάρηκε ακριβώς που με είδε, στάθηκα όμως απέναντι της μισός μέσα και μισός έξω από αυτό τον κόσμο. Την ερωτεύτηκα στη στιγμή». «Μόνο που οι Φάε σιχαίνονται τους Αλλόμορφους. Μεγαλώνουμε για να είμαστε πολεμιστές σας κι εσείς μας αντιμετωπίζετε σα ζώα». Ο Φιον την κοίταξε με χλευασμό.» Οι Αλλόμορφοι δημιουργήθηκαν πολύ πριν την εποχή μου και ο πόλεμος μεταξύ των Φάε και των Αλλόμορφων ήταν πριν γεννηθώ. Δεν είμαι και τόσο μεγάλος. Δεν είχα ξαναδεί ως τότε Αλλόμορφο. Ήταν η πρώτη που έβλεπα». «Κοιταχτήκατε λοιπόν και ερωτευτήκατε αμέσως;» Η Άντρεα δεν μπορούσε να κρύψει την επιφυλακτικότητα στη φωνή της. «Όχι από τη μεριά της. Έπρεπε να την ικετέψω για να με τραβήξει στην πλευρά της και να σώσω τη ζωή μου. Τελικά το έκανε υποθέτω γιατί με λυπήθηκε όπως ήμουν- και μετά την ακολουθούσα για πολύ καιρό χωρίς καν να θέλει να με βλέπει δίπλα της. Και μετά. . .» Ο Φιον σήκωσε το χέρι του στο πρόσωπό του, που έτρεμε.» Λυτό που είχαμε ήταν πανέμορφο. Και τώρα, επιτέλους, μπορώ να δω τον καρπό του έρωτά μας». Η Άντρεα τον επεξεργάστηκε, όμως η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.» Πιστεύω πως θα ήσουν' καλός στα νιάτα σου, και τώρα δεν είσαι πολύ χάλια για την ηλικία σου. Δεν είμαι όμως τελείως ηλίθια. Οποιοσδήποτε Φάε θα μπορούσε να εμφανιστεί και να μου 190


πουλήσει παραμύθι». «Τι να σου πουλήσει;» «Ναι, καλά, Άντρεα, είμαι ο πατέρας σου και τέτοια. Σιγά, δεν πρόκειται να ψάξω το όνομά δυο στο πιστοποιητικό της γέννησής μου ούτε να κάνουμε τεστ πατρότητας». Η Άντρεα σώπασε για λίγο. Ο Φιον φάνηκε να μην καταλαβαίνει, αστείος μες στην πανοπλία του. «Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που λες. Ο κόσμος σου μου προκαλεί σύγχυσης». «Και ο δικός σου σε μένα. Πώς και μιλάς αγγλικά;» «Είχα μάθει λίγα στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Γήινων Γλωσσών, που ήταν υποχρεωτικές. Η μητέρα σου με έμαθε τα πιο πολλά. Μετά μελέτησα μόνος μου ώστε όταν θα σε ξανάβλεπα, θα μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί σου». «Όταν θα με έβλεπες ή αν θα με έβλεπες;» «Πάντα είχα σκοπό να σε βρω μόλις θα μπορούσα. Σε παρακολουθούσα και περίμενα πότε θα είναι ασφαλές». Ο θυμός της έβραζε.» Με παρακολουθούσες; Τι στο διάολο; Εάν όντως είσαι πατέρας μου και όντως με παρακολουθούσες γιατί δεν έκανες τίποτα να σταματήσεις όλα τα δεινά που με βρήκαν; Πού ήσουν όταν οι αρχηγοί της αγέλης ζητούσαν από τον πατέρα μου να με στραγγαλίσει μόλις γεννήθηκα; Και όταν πέθανε η μητέρα μου; Και όταν περνούσα τη ζωή μου αποκλεισμένη; Και τότε που ο Τζάρεντ με πίεζε να δεχτώ την πρόταση ζευγαρώματος και ολόκληρη η πόλη τον υποστήριζε; Και όταν πάλι ο Τζάρεντ με παρακολουθούσε και με τρομοκρατούσε; Για πες μου, αγαπητέ πατέρα, πού στο διάολο ήσουν τότε;» «Σε έκρυβα από τους εχθρούς μου». «Τι;» είπε η Άντρεα ψευδίζοντας. «Άκου, κόρη μου. Ο πόλεμος είναι άγριος και ανήθικος. Είμαι αρχηγός της φυλής. Εάν μάθαιναν οι αντίπαλοί μου ότι έχω ερωτευτεί μία αλλόμορφη και έκανα και παιδί μαζί της, ούτε ανάσα δε 191


θα προλαβαίνατε να πάρετε πριν σας εξοντώσουν. Ο αντίπαλός μου ήθελε να νικήσει με όποιο τίμημα, κι εσύ θα ήσουν μέρος αυτού. Έσφαξε τους μισούς μου άντρες και σχεδόν όλη τη Φάε οικογένειά μου. Η Ντίνα πέθανε σ’ αυτόν το σκληρό κόσμο από αρρώστια όταν προσπάθησε να φέρει στον κόσμο ένα αλλόμορφο μωρό και δεν τολμούσα να πάω να τη βρω από φόβο μήπως σε έβρισκε ο εχθρός μου. Ήσουν το μόνο που μου είχε απομείνει. Όταν λέω πως σε παρακολουθούσα στα κρυφά, εννοώ πως κανείς ποτέ δεν το έμαθε. Ούτε κι εσύ η ίδια». Η Άντρεα άκουγε σοκαρισμένη.» Κι αυτός ο εχθρός σου, πού είναι τώρα;» «Πέθανε». είπε θριαμβικά.» Εγώ ο ίδιος του ξερίζωσα τη μαύρη του καρδιά με το σπαθί μου. Κι έτσι, είμαι πια ελεύθερος να στα αποκαλύψω όλα, αγαπημένη μου κόρη, και να σε πάρω στο σπίτι μαζί μου επιτέλους». Η Άντρεα έκανε πίσω, να μην μπορεί να την πιάσει ο άνδρας. «Όταν λες στο σπίτι εννοείς στη χώρα των Φάε μαζί σου;» «Εκεί ανήκεις, Άντρεα Γκρέι. Είσαι το μοναχοπαίδι ενός αρχηγού πολεμιστή, αυτού που κατά βάση κυβερνά τη χώρα των Φάε. Πρέπει να είσαι δίπλα μου, με τους τίτλους που σου πρέπουν». Μια υστερία την κατέλαβε και άρχισε να γελά.» Εννοείς να γίνω η Πριγκίπισσα των Φάε;» «Ναι, στην πραγματικότητα αυτό θα είσαι. Αυτή θα είναι η αντιστοιχία της θέσης σου, αν και δε θα προέρχεσαι από τη βασιλική οικογένεια». Αυτή η εξήγηση την έκανε να γελάσει ακόμη πιο δυνατά.» Λυπάμαι, αλλά όλο αυτό μαζί μου πέφτει βαρύ για να το πιστέψω». «Πρέπει να με πιστέψεις, παιδί μου. Πιάσε το χέρι μου, έλα σε μένα, θα σου δείξω. Αν θέλεις θα σου δείξω οράματα για το πώς γνώρισα τη μητέρα σου. Εάν αυτό μπορεί να σε πείσει». «Ναι, καλά». Η Άντρεα έκανε ακόμη πιο πίσω.» Γιατί δεν έρχεσαι εσύ σ’ αυτό τον κόσμο;» «Ξέρεις πως δεν μπορώ. Πρέπει να με αγγίξεις για να περάσω. 192


Γιατί όμως να έρθω στον κόσμο σου που είναι γεμάτος βρωμιά; Να έρθεις εσύ στη χώρα των Φάε και να ζήσεις μαζί μου». «Και μετά τι γίνεται; Γελάς και μου λες ότι μου την έφερες; Και ποιος μου λέει ότι εσύ δεν είσαι ο εχθρός του πατέρα μου και προσπαθείς να με ξεγελάσεις για να πιάσεις εκείνο;» Τώρα έδειξε πως ενοχλήθηκε.» Πραγματικά, τι μπορεί να σε πείσει;» «Άσε με να το σκεφτώ λιγάκι. Αυτά που λες μπορεί και να είναι αλήθεια, όμως δεν είμαι τόσο εύπιστη ώστε να πέσω στα γόνατα, ν’ απλώσω Τα χέρια και να σε φωνάξω μπαμπάκα». Την κοίταξε με ανυπομονησία, «είχα δίκιο όταν είπα πως είσαι ίδια η μητέρα σου. Με είχε τρελάνει μέχρι να με αφήσει και μόνο να την ακουμπήσει». «Και πολύ καλά έκανε. Αν είσαι στ’ αλήθεια ο πατέρας μου, θα μου δώσεις όσο χρόνο χρειάζομαι για να αποδεχτώ αυτά που λες». Ο Φιον έδειξε και πάλι ενοχλημένος - προφανώς δεν είχε μάθει να μην τον υπακούν αμέσως. Σ’ αυτό το κομμάτι έμοιαζε λίγο με τον Ντίλαν. «Ο χρόνος μεταμορφώνεται» είπε.» Μην ξοδέψεις πολύ. Και όσο εσύ θα σκέφτεσαι, κόρη μου, δώσε μου να έχω το Σπαθί του Φύλακα». Η Άντρεα γέλασε πάλι.» Είσαι φοβερός. Αν κλέψω το σπαθί και ειδικά αν το δώσω σε Φάε- οι Αλλόμορφοι θα με σκοτώσου. Και γιατί να θέλεις εσύ να συμβεί αυτό;» «Εάν δε μου το δώσεις, οι Αλλόμορφοι θα σκοτωθούν γι’ αυτό. Θα μπορούσε να φέρει την καταστροφή. Πρέπει να μου δώσεις το σπαθί». Τα λόγια του την ανησύχησαν, ιδιαίτερα ύστερα απ’ όσα είχαν συμβεί στο μπαρ με τον Κάλουμ, όμως διατήρησε τη φωνή της ψύχραιμη.» Θα πρέπει λοιπόν να το σκεφτώ κι αυτό, πατέρα» Η Άντρεα γύρισε κι έφυγε προσποιούμενη την ατάραχη. 193


Ο Φιον της φώναξε: «Θα το μετανιώσεις πικρά αν δε με ακούσεις». Η Άντρεα έκανε μια κίνηση αποχαιρετισμού και συνέχισε να περπατάει. Κάτι άστραψε πίσω της κι ήξερε πως αν γύριζε ο Φιον θα είχα πάλι εξαφανιστεί. Δε γύρισε όμως. Και δεν εξεπλάγη που βρήκε το Σον στην πίσω βεράντα του σπιτιού, ψάχνοντάς τη στο σκοτάδι, έτοιμο να τα βάλει μαζί της. Μόλις την είδε γρύλισε και τα μάτια του ήταν γατίσια. «Μη με ρωτήσεις καν πού ήμουν» του είπε η Άντρεα μπαίνοντας στο σπίτι.» Έχω βαρεθεί πια τα αρσενικά που θέλουν να κάνω ό, τι μου λένε». Η Άντρεα μπήκε στο σπίτι κα χτύπησε την πόρτα πίσω της χωρίς να κοιτάξει αν ο Σον ερχόταν από πίσω της. Κι ερχόταν όντως πίσω της, όμως δεν τη ρώτησε τίποτα. Απλώς της έκανε έρωτα σε απόλυτη ησυχία μέχρι που αποκοιμήθηκαν μπλεγμένοι ο ένας στο κορμί του άλλου και πανευτυχείς απ’ την εξάντληση. Αυτά τα καταραμένα θηλυκά τον εξόργιζαν. Τα πόδια του Σον είχαν πιαστεί, όμως δεν επρόκειτο να φύγει πριν τελειώσει η Άντρεα τη βάρδιά της. Απόψε έκλεινε αυτή κι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να μείνει εκεί μέχρι τις δυο τουλάχιστον. Δεν του είχε μιλήσει πολύ απόψε. Δεν του είχε πει τίποτα για τη συνάντηση με τον Φάε. Τον είχε μυρίσει όμως όταν η Άντρεα έμπαινε στο σπίτι, μια έντονη μυρωδιά καπνού ανάμικτη με μέντα. Ο Σον είχε περάσει τη μέρα του να ασχολείται με το πρόβλημα του Κάλουμ, αφού είχε επισκεφθεί τον Μπεν για να του ανακοινώσει πως το είχε πάρει προσωπικά πια το θέμα. Οι άνθρωποι είχαν εξαφανιστεί, όπως είχε πει ο Σπάικ στο Σον και είχε επιβεβαιώσει και ο Μπεν πως πήγαν κάπου προς τα ανατολικά. Ο αρχηγός της φυλής του Κάλουμ δε δέχτηκε τον Σον, '’όμως τον διαβεβαίωσε πως είχαν αναλάβει το θέμα εσωτερικά. Σύμφωνα με τους νόμους των Αλλόμορφων, έπρεπε να σταματήσει εκεί, όμως ο Σον και ο Λίαμ θα το παρακολουθήσαν από 194


μακριά. Ο Σον είχε επιστρέφει τη στιγμή που η Άντρεα ετοιμαζόταν για τη δουλειά. Εκείνος δεν ήθελε να την αφήσει να πάει, όμως εκείνη του είπε πως οι σκοπευτές είχαν φύγει. Δεν άκουσε τα επιχειρήματά του για πιθανούς φίλους του Κάλουμ ή αυτών των ανθρώπων σκοπευτών που πιθανώς να έρχονταν για εκδίκηση. Δε θα καθόταν σπίτι εκτός κι αν ο Σον την αλυσόδενε στο κρεβάτι. Και σχεδόν το έκανε όταν μπήκαν η Κιμ και ο Κόνορ για να δουν τι ήταν αυτός ο θόρυβος. Η Κιμ τους έπεισε να βρουν μια μέση λύση που δεν άρεσε σε κανένα -να πάει στη δουλειά μαζί της και ο Σον. Η Άντρεα αρνήθηκε να κάτσει μαζί του όλη την νύχτα στο τραπέζι και μιλούσε και στους πελάτες. Κοίτα την πώς κάνει, σκεφτόταν ο Σον όπως του σέρβιρε την μπίρα του η Ανι. Κουνάει τους γοφούς της μέσα σ’ αυτό το στενό παντελόνι και φοράει κι αυτό το στενό μπλουζάκι. Ακόμη και το Κολάρο στο λαιμό της έμοιαζε σέξι. Οι άνθρωποι που σέρβιρε έμεναν με το στόμα ανοιχτό. Εάν την ακουμπούσε κανείς θα του έκοβε τα χέρι. Κάποιος πέρασε και του έκοψε τη θέα. Σήκωσε το κεφάλι να δει ποιος ήταν και είδε μπροστά του τον Ντίλαν. «Πατέρα» είπε ο Σον καθώς ο Ντίλαν κάθισε στην απέναντι καρέκλα. Ο Σον του έπιασε το χέρι και του είπε: «Είσαι καλά; Πού μένεις τώρα;» «Σ’ ένα φίλο». Ο Ντίλαν δεν αντέδρασε στην κίνηση του Σον και ο Σον τράβηξε αμήχανα το χέρι του. «Ελπίζω να μην εννοείς θηλυκό φίλο. Δε θέλω να δω την Γκλόρι να εκρήγνυται όσο μένω στο σπίτι της. Έτσι κι αλλιώς δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι πολύ». Ο Ντίλαν κοίταξε με έκπληξη.» Μα αυτή με έδιωξε. Γιατί να τη νοιάζει;» «Ξέρεις πολύ καλά πως δεν εννοούσε να τρέξεις στην επόμενη». 195


Ο Ντίλαν του χαμογέλασε.» Με κολακεύεις αν νομίζεις πως έχω έτοιμη την επόμενη». Έκανε νόημα στην Άντρεα κι εκείνη κατάλαβε αμέσως κι έδωσε παραγγελία στον μπάρμαν.» Αφού λοιπόν ρωτάς, θα σου πω ότι η Κιμ με άφησε να μείνω για λίγο σπίτι της». Η οικογένεια της Κιμ της είχε αφήσει ένα μεγάλο σπίτι βόρεια στη λίμνη Όστιν κοντά στο Μπονέλ και ενώ βρισκόταν συνέχεια πια στην πόλη, κρατούσε ακόμη αυτό το μεγάλο και πολυτελές σπίτι. «Σε μισώ! Τι καλή που είναι η Κιμ». «Της υποσχέθηκα βέβαια να μην αφήσω τρίχες στον καναπέ», είπε ο Ντίλαν. «Μπράβο στην Κιμ. Τι είπαν οι γείτονες;» «Δεν το ξέρουν ακόμη». Και αν δεν ήθελε ο Ντίλαν δε θα το μάθαιναν ποτέ. Ήξερε πολύ καλά να κρύβεται. Η Άντρεα έφερε ένα μπουκάλι Γκίνες και χαμογέλασε στον Ντίλαν καθώς τα μαύρα μαλλιά της έπεφταν στα μάγουλά της. Ο Σον ήθελε να την αρπάξει, να τη φιλήσει και να τη βάλει κάτω. Εκείνη ούτε που τον κοίταξε.» Κερασμένη» είπε στον Ντίλαν. «Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω». Αγνόησε τον Σον επιδεικτικά. «Προβλήματα στον παράδεισο;» ρώτησε ο Ντίλαν κάνοντας χιούμορ. «Τι να σου πω, μπαμπά, είναι το πιο ξεροκέφαλο, έξυπνο και εκνευριστικό θηλυκό που γνώρισα ποτέ. Το ξεροκέφαλη το ανέφερα;» Ο Ντίλαν χαμογέλασε λίγο πικρά. Είναι σαν τη μητέρα σου. Η Νίαμ με κοιτούσε με κείνο το βλέμμα και δεν την ένοιαζε τίποτε από αυτά που έλεγα μέχρι να της πω συγγνώμη -για ό, τι κι αν την είχε νευριάσει κάθε φορά. Εάν δεν είχα καταλάβει και τι είχα κάνει, τότε γίνονταν χειρότερα τα πράγματα». «Ναι, το θυμάμαι, κι έχω σκεφτεί κι εγώ πως Άντρεα της μοιάζει». Στην άλλη μεριά του δωματίου, Ο Έλισον έβαλε ένα κομμάτι 196


στο τζουκ-μπόξ. Του άρεσε η μουσική, αρκεί να ήταν κάντρι και ο τραγουδιστής απ’ το Τέξας. Ο Ντίλαν έσκυψε και ρώτησε τον Σον: «Που έχεις βάλει το σπαθί;» «Στο γραφείο του Λίαμ όπως πάντα. Γιατί;» «Ο Λίαμ είναι εκεί;» Ο Σον κοίταξε γύρω του. Η πόρτα του γραφείου ήταν κλειστή κι ο Λίαμ δεν ήταν πουθενά έξω.» Ναι, εκεί είναι». «Εάν δεν είναι εκεί για να το βλέπει, δε θέλω να το αφήνεις από κοντά σου». «Γιατί πατέρα; Τι συνέβη;» «Έχουν σκοπό να το κλέψουν. Ο Κάλουμ και η αιλουροειδής του. Ενδιαφέρον, δε νομίζεις;»

197


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΞΙ Ο Σον κοιτούσε με απορία. Γιατί στο καλό να ήθελαν το Σπαθί του Φύλακα; Δεν είναι ότι μπορεί να το πάρει ο καθένας στα χέρια του και να το χρησιμοποιήσει έτσι απλά. Ο Ντίλαν είπε καθώς σήκωσε την μπίρα του: «Ποιος ξέρει; Ίσως για να τρομάξουν εσένα, τη φυλή μας. , και όλη την πόλη μας ίσως. Αν οι αλλόμορφοι νιώσουν πως οι ψυχές τους κινδυνεύουν επειδή εσύ έχασες το σπαθί, δεν πρόκειται να σε εμπιστεύονται». «Μα είναι τρελοί;» Ο Σον θυμήθηκε τη νύχτα που είχε επιλέγει Φύλακας, μόλις που είχε ενηλικιωθεί. Θυμήθηκε τη νύχτα εκείνη του Γενάρη σ’ ένα ιρλανδικό ακρωτήρι που ο αέρας φυσούσε ενώ το νεκρό σώμα του προηγούμενου Φύλακα ήταν στο χώμα, με το σπαθί γυμνό επάνω στο στήθος του. Ο Σον θυμήθηκε την έκπληξη που ένιωσε όταν η λευκή μαγική Θεά έκανε τον αίμα του φωτιά, και τότε κατάλαβε πως αυτός θα ήταν που θα σήκωνε το σπαθί και θα το έμπηγε στην καρδιά του νεκρού Φύλακα. Ήταν τρομοκρατημένος εκείνη τη νύχτα. Ο Ντίλαν και η Νίαμ τρελοί από περηφάνια. «Οι περισσότεροι αλλόμορφοι ξέρουν πως ο Φύλακας πρέπει να επιλεγεί». έλεγε ο Ντίλαν.» Αν όμως ο Φύλακας δεν είναι αρκετά δυνατός για να προστατέψει το σπαθί, τότε πολύ γρήγορα θα διαλέξουν άλλο Φύλακα ή θα σκοτώσουν τον παλιό». «Τι λες τώρα πατέρα. Νιώθω περήφανος που ο Κάλουμ και η παρέα του πιστεύουν ότι έχω τόση δύναμη. Μα το σπαθί είναι ιερό. 198


Θα τα έβαζαν και μαζί του;» «Νομίζω πως ναι». Ο Σον ήξερε πως ήδη κάποιοι αλλόμορφοι πίστευαν πως μπορούν να πάνε οι ψυχές στο Σάμμερλαντ χωρίς να κάνει ο Φύλακας το σώμα σκόνη και να ελευθερώσει την ψυχή. Ο ρόλος του σπαθιού ήταν να εμποδίζει τους Φάε να παγιδεύσουν ή να βασανίσουν τις ψυχές των Αλλόμορφων, όμως πια οι Φάε δεν ήταν εκεί κι έτσι δεν αισθάνονταν μεγάλο τον κίνδυνο να παγιδευτεί η ψυχή τους. Κι από την άλλη όμως, ο Σον ήξερε πως η δεισιδαιμονία δεν παθαίνει έτσι απλά. Ακόμη κι αν κάποιοι έλεγαν πως δεν πιστεύουν, και πάλι χρειάζονταν την ασφάλεια ενός σπαθιού και οι Φύλακες υπήρχαν εδώ και αιώνες. Αυτές οι αξίες και η πίστη είχαν ριζώσει πια και δεν εξαλείφονταν έτσι εύκολα. «Εσύ θα φοβόσουν, πατέρα;» ρώτησε με περιέργεια.» Εάν όταν ερχόταν η ώρα σου δεν ήταν εκεί ο Φύλακα;» Ο Ντίλαν σκέφτηκε καθώς πήρε κι άλλο ποτό.» Με αυτές τις εικόνες έχουμε μεγαλώσει, είναι ο κύκλος της ζωής: γεννιόμαστε, ζευγαρώνουμε, κάνουμε δικά μας μικρά, και μετά, στο τέλος, το σπαθί του Φύλακα. Είναι μια ανακούφιση να ξέρεις πως δε θα είσαι μόνος όταν έρθει εκείνη η ώρα γιατί θα είναι εκεί ο Φύλακας να σε βοηθήσει να περάσεις στη Σάμερλαντ. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως όντως χρειαζόμαστε πια τον Φύλακα, όμως γιατί να το ρισκάρει κανείς;» «Κι εγώ αυτό πιστεύω. Και βάζω στοίχημα πως και όλοι οι αλλόμορφοι εδώ μέσα το ίδιο πιστεύουν. «Βλέπεις λοιπόν πόσο επικίνδυνο θα ήταν το Σπαθί του Φύλακα στα λάθος χέρια; Κράτησε το δικό σου ασφαλές». Ο Σον ήθελε να πάει τώρα να δει αν το σπαθί του βρισκόταν στον τοίχο του γραφείου του Λίαμ όπως το είχε αφήσει και αν ο Λίαμ ήταν εκεί να το προσέχει. Κοίταξε προς το γραφείο όμως το βλέμμα του σταμάτησε πιο πριν. Η Άντρεα ήταν μπροστά από το τζουκμπόξ και είχε αρχίσει να χορεύει Ένα χορό σέξι και προκλητικό, κουνώντας διαρκώς τους 199


γοφούς της. Τα μάτια όλων των αζευγόρωτων αρσενικών -Αλλόμορφων και ανθρώπων- ήταν κολλημένα επάνω της. Ο Έλισον άρχισε να χορεύει πίσω της κρατώντας την μπίρα του ψηλά, σχεδόν ακουμπώντας το κορμί της. Ένα γρύλισμα βγήκε απ’ το λαιμό του Σον. Ο Ντίλαν έπιασε στον αέρα την μπίρα του καθώς ο Σον την πέταξε κατευθυνόμενος στην άλλη άκρη του μαγαζιού. Τα δάχτυλά του είχαν μετατραπεί σε νύχια όταν έφτασε Άντρεα. Τα λυκίσια μάτια του Έλισον άσπρισαν.» Μισό λεπτό, φίλε μου. Απλά χορεύαμε». «Μείνε μακριά της». Η φωνή του Σον ήταν βαριά, ξεχείλιζε από οργή. Το τραγούδι τελείωσε και το τζουκ μποξ έκλεισε. Επικράτησε ησυχία και τα δυο αρσενικά έμειναν να κοιτάζουν' το ένα τ’ άλλο. Η Άντρεα είχα λαχανιάσει απ’ το χορό και τα στήθη της φούσκωναν μέσα από το στενό της πουκάμισο. Ο Ελισον είδε που την κοιτούσαν όλοι και γέλασε.» Πρόσεξε, Σον». είπε χτυπώντας τον στον ώμο.» Καλύτερα να βιαστείς να κάνετε την τελετή αλλιώς σε βλέπω να μονομαχείς ακόμη κει με όποιον την κοιτάξει». Ο Σον το ήξερε πως έπρεπε να συγκρατηθεί, να το θεωρήσει αστείο, όμως τα ένστικτα δεν τα ελέγχεις. Πλησίασε τον Έλισον θέλοντας να του κόψει το λαιμό που βρέθηκε κοντά της. Ο Έλισον σήκωσε τα χέρια ψηλά, κρατώντας ακόμη στο ένα την μπίρα του, και είπε: «Ήρεμα, τεράστιε. Φεύγω». Έφυγε αργά, χωρίς να γυρίσει την πλάτη του στο Σον. Όταν όλοι είδαν πως ο Σον δεν τον ακολούθησε, άρχισαν πάλι ν’ ακου-γονται στο μπαρ συζητήσεις και γέλια. Μόλις είχε αποφευχθεί αιματοχυσία, και οι αλλόμορφοι μπορούσαν ήσυχα να ξαναγυρίσουν στο ποτό και τη διασκέδασή τους. Η Άντρεα κοιτούσε τον Σον με τα χέρια στους γοφούς. «Χόρευα, Σον. Προσπάθησε να συγκρατήσεις τον εαυτό σου». 200


Πριν προλάβει να την πλησιάσει ή να της πει μια λέξη, του είχε γυρίσει την πλάτη και πήγε προς το μπαρ. Όταν έκλεισε το μπαρ, η Άντρεα άφησε την ποδιά της στο γραφείο και έφυγε από την πίσω πόρτα όπου την περίμενε ο Σον. Η λαβή του σπαθιού φαινόταν πίσω στην πλάτη του γυαλίζοντας στο φεγγαρόφως. Η νύχτα ήταν ζωντανή και παρόλο που ήταν κρύα όπως κι οι προηγούμενες, όμως υπήρχε κάτι στον αέρα που έφερνε την άνοιξη. Ο ουρανός ήταν καθαρός και το φεγγάρι κρεμόταν ασημένια μπάλα. Η Άντρεα είπε μια σιωπηλή προσευχή στη θεά του φεγγαριού και προχώρησε αγνοώντας τον Σον που έτρεξε πίσω της. Το ένιωθε πως της ήταν ακόμη θυμωμένος που χόρεψε με τον Έλισον, αλλά κι εκείνη ήταν θυμωμένη που ήθελε να την κρατήσει στο σπίτι απόψε. Η ιστορία με τον Έλισον έγινε επίτηδες από τη μεριά της για να του δείξει τι θα χάσει αν είναι τόσο αυταρχικός μαζί της. Έφτασαν στην πόλη των Αλλόμορφων χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα. Αν και ήταν αργά, οι Αλλόμορφοι κάθονταν στις βεράντες τους απολαμβάνοντας τη ζωηρή νύχτα και την πανσέληνο.» Ει! Σον, Άντρεα!» τους φώναξαν κάποιοι φιλικά. Ο Σον σήκωσε το χέρι και χαιρέτησε, το ίδιο και η Άντρεα με μια κρυφή ικανοποίηση που τη φώναξαν με το όνομά της. Οι Αλλόμορφοι την αποδέχονταν σιγά-σιγά κι αυτό της ζέστανε την καρδιά. Καταλάβαινε βέβαια πως δε θα ήταν τόσο εγκάρδιοι σε μια μισή Φάε αν δεν ήταν δίπλα στο Σον, αλλά ακόμη κι έτσι, της άρεσε αυτή η αίσθηση της καλοδεχούμενης. Η Γκλόρι δεν ήταν σπίτι, ήταν σκοτεινά και ήσυχα. Ο Ντίλαν δεν είχε ρωτήσει την Άντρεα απόψε για την Γκλόρι και έφυγε μετά το περιστατικό με το χορό. Η Άντρεα είχε καταλάβει πως ήταν στενοχωρημένος όταν του πήγε τη μπίρα, όμως ήταν σχεδόν βέβαιη πως δε θα έκανε αυτός την πρώτη κίνηση με την Γκλόρι. Ήταν πολύ κρίμα. Ήταν και οι δύο δυο άνθρωποι μόνοι που χρειάζονταν ο ένας τον άλλον. Ή μάλλον όχι -ήταν δύο ξεροκέφαλοι άνθρωποι κι οι 201


δύο.

Και μια που μιλάμε για ξεροκέφαλους, ο Σον ακολούθησε την Άντρεα επάνω, στην κρεβατοκάμαρά της. Η Άντρεα κάθισε στο κρεβάτι, έβγαλε τα παπούτσια της και άπλωσε τα πόδια της ενώ Σον ακούμπησε το σπαθί του στη συρταριέρα. Η Άντρεα κοίταξε το φεγγαρόφως που έπεφτε πάνω στο σπαθί και ρώτησε τον Σον: «Μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς άλλος εκτός από το Φύλακα;» Ο Σον την κοίταξε με γρήγορο και απορημένο βλέμμα.» Ο μύθος λέει πως όχι». Το άφησε και κάθισε δίπλα της. Το στρώμα βούλιαξε από το βάρος του, και παρόλο το θυμό της η Άντρεα συνειδητοποίησε πως της άρεσε. «Αυτό σημαίνει πως δεν είσαι σίγουρος;» Κουνήθηκε και οι ώμοι τους ακούμπησαν.» Σημαίνει πως ο θρύλος λέει όχι. Ο Φύλακας πρέπει να προέρχεται από τον αυθεντικό Φύλακα της φυλής και επιλέγεται με μία πνευματική ιεροτελεστία». «Ναι, έτσι έχω ακούσει. Δηλαδή αν εγώ το έμπηγα στην καρδιά ενός Αλλόμορφου σημαίνει πως θα γινόταν σκόνη;» «Στην πραγματικότητα, δεν έχω ιδέα μωρό μου». Μωρό μου. Μα πώς να συνεχίσει να του είναι θυμωμένη -και άδικο που είχε- όταν τη λέει τόσο γλυκά μωρό μου;» Απ’ ότι ξέρω το αυθεντικό σπαθί το είχε φτιάξει κάποιος Φάε, σωστά;» Ο Σον έγνεψε θετικά, απορημένος για όλες αυτές τις ερωτήσεις. «Δημιουργήθηκε από ένα σιδερά Αλλόμορφο και μία γυναίκα Φάε, που του πέρασε όλη της τη μαγεία. Ένας Φάε μπάσταρδος ήθελε να παγιδεύει και να βασανίζει με αυτό τις ψυχές των Αλλόμορφων, όμως η γυναίκα Φάε, που ήταν αδερφή του, έκανε μαγικά ώστε το σπαθί να ελευθερώνει τις ψυχές. Αυτή είναι τουλάχιστον η ιστορία». «Και φρόντισε ώστε το σπαθί να μην μπορεί να βλάψει Αλλόμορφους. Σωστά;» 202


«Δεν είπα αυτό. Εάν το κάρφωνα σε κάποιον Αλλόμορφο, θα οργιζόταν. Όμως θα το έκανα μόνο σε κάποιον που πέθαινε ή σε κάποιον άγριο που είχε χάσει τον έλεγχο». «Εσύ, ναι. Αν όμως το έπαιρνε στα χέρια του κάποιος άλλος;» Ο Σον την κοίταξε έντονα: «Μήπως σου μίλησε ο πατέρας μου;» «Ο Ντίλαν; Όχι, γιατί;» Γιατί μου είπε απόψε πως ο Κάλουμ θέλει να μου κλέψει το σπαθί, θέλει να το χρησιμοποιήσει ώστε να κάνει τους Αλλόμορφους να τον ακολουθήσουν. Και θα μπορούσε να πετύχει το σχέδιο αυτό, νομίζω». Στο διάολο πια αυτός ο Κάλουμ. Αυτό έλεγε άραγε κι αυτός ο Φάε πολεμιστής; Για τον κίνδυνο του σπαθιού και ότι Γι’ αυτό έπρεπε να του ίο δώσει; Και γιατί να ένοιαζε ένα Φάε αν οι Αλλόμορφοι θα εναντιωνόντουσαν στο Φύλακά τους; Η Άντρεα δε μπορούσε να καταλάβει. «Η πόλη του Κάλουμ δεν έχει δικό της Φύλακα;» ρώτησε η Άντρεα.» Γιατί να μην κλέψει το δικό του σπαθί;» «Το δικό μου είναι το αυθεντικό, αυτό που έφτιαξε ο Νίαλ Ο’Κόνελ και η Φάε σύντροφός του. Τα υπόλοιπα φτιάχτηκαν μετά ως αντίγραφα. Θα ήταν συμβολικό να κλέψει επομένως αυτό. Εξάλλου, ο δικός του Φύλακας είναι αρκούδα και δε νομίζω πως ούτε καν θα τολμούσε να ενοχλήσει μια αρκούδα της φυλής Ουρσίν. Ο Λίαμ όμως είναι νέος αρχηγός, και στους Αλλόμορφους αρέσει να δοκιμάζουν τους νέους αρχηγούς ιούς. Προς το παρόν η φυλή του τον καλύπτει, όμως ξέρουν καλά, όπως άλλωστε κι ο ίδιος, πως εάν τολμήσει να κάνει κάτι ακόμη θα τον αναλάβουμε και αυτό θα είναι και το τέλος του». Η Άντρεα ανέβασε τα πόδια της στο κρεβάτι και αγκάλιασε τα γόνατά της. Ο Σον μιλούσε με ειλικρίνεια και δε μετάνιωνε καθόλου για τη βία που θα ασκούσε αν χρειαζόταν. Όμως από τότε που οι Αλλόμορφοι ζούσαν σε πόλεις, περπατούσαν σε τεντωμένο σχοινί και θα ήταν καταστροφικό αν στρέφονταν ο ένας ενάντια στον άλλο. 203


«Νομίζω πως ο Κάλουμ πρέπει να βαρέθηκε», είπε η Άντρεα. «Στο Κολοράντο ήμασταν συγκεντρωμένοι στην επιβίωση και δεν είχαμε χρόνο για δολοπλοκίες. Επιβίωση, ζευγάρωμα και μεγάλωμα των μικρών -αυτό ήταν όλο». Ο Σον την κοίταξε έτσι όπως καθόταν δίπλα του, διπλωμένη με τα γόνατά της αγκαλιά, τα μάτια της γκρίζα σα μυστικιστικό απόγευμα. Ποιος αρσενικός δε θα ήθελε να την έχει από κάτω του τη νύχτα και να βλέπει αυτά τα όμορφα μάτια να σκοτεινιάζουν απ’ τον πόθο; «Νομίζω πως δεν έχει κι εντελώς άδικο ο Κάλουμ όταν λέει πω έχουμε παραβολευτεί» είπε ο Σον.» Έχουμε τροφή, σπίτι, χρόνο να παίξουμε και να κάνουμε έρωτα. Οι οικογένειες μένουν ενωμένες και μεγαλώνουν. Έτσι λοιπόν αρχίζουμε να μαχόμαστε μεταξύ μας για την εξουσία». «Είναι δύσκολο να αναγκάσεις διαφορετικά είδη να συνυπάρξουν», του είπε περιπαιχτικά η Άντρεα.» Να, κοίτα τον μπαμπά σου και την Γκλόρι». «Αυτή τη στιγμή δε θέλω, ευχαριστώ. Προτιμώ να κοιτάξω εμάς τους δύο». «Ζευγάρωμα διαφορετικών ειδών, » είπε η Άντρεα με ένα μικρό χαμόγελο.» Μπορεί άραγε να πετύχει; Θα μπορούσε να είναι θέμα εκπομπής». «Εγώ θέλω να πετύχει». είπε ο Σον και την κοίταξε ίσια στα μάτια.» Γιατί μόλις σε πρωτοείδα, αγάπη μου, άρχισα να πιστεύω στο για πάντα». Τον κοίταξε κι εκείνη, με τα γκρίζα μάτια της γεμάτα μοναξιά, και η καρδιά του Σον ράγισε. Ήθελε να της πάρει κάθε πόνο μακριά, και -ναι, γαμώτο— θα τα κατάφερνε. «Αυτό σκέφτηκες στη στάση λεωφορείου;» τον ρώτησε χαμηλόφωνα. Ο Σον την πλησίαζε ώστε να ακούει την ανάσα της και είπε: «Είχες πει πως δεν ήθελες να ζευγαρώσεις αν δεν αισθανόσουν το δεσμό του ζευγαρώματος. Λοιπόν, είναι μέσα μου ο δεσμός. Τον 204


νιώθω εδώ και μέρες. Είναι δικός σου, πάρ’ τον». Η Άντρεα μαζεύτηκε ακόμη πιο πολύ, σα μικρό κουτάβι.» Σον, εγώ ακόμη δεν ξέρω ποια είμαι. Πώς να δεχτώ μια πρόταση ζευγαρώματος όταν δεν καταλαβαίνω καν τη φύση μου;» «Υποτίθεται πως είσαι το ταίρι μου». «Όχι, εννοώ τι ακριβώς είμαι. Έχω μητέρα Αλλόμορφη και πατέρα φάε. Ξέρω τη φύση μου ως Αλλόμορφη. Ένα τίποτα είμαι ιεραρχικά στην αγέλη μου, μια μηχανή κουταβιών και τίποτε άλλο». Τα μάτια του ξάναψαν.» Διάολε, ποιος σου είπε τέτοια πράγματα;» «Ποιος άλλος; Ο αρχηγός της πόλης μου και ο γιος του. Για να μην αναφέρω όλους από την αγέλη του πατριού μου. Όσο μεγάλωνα αυτό μου έλεγαν όλοι, πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο κι αυτό ακόμη αν 0α δεχόταν κανείς να ζευγαρώσει με μία μισή Φάε». Ήταν τόσο θλιμμένη που του ράγιζε την καρδιά.» Ω, αγάπη μου». Την πήρε αγκαλιά. Τώρα κατάλαβε γιατί είχε θυμώσει νωρίτερα με την υπερ-προστατευτικότητά του. Δεν ήταν πως δεν ήθελε να την προστατεύει κάποιος, ήταν που δεν ήθελε να έχει ανάγκη από αυτή την προστασία. Ο θυμός του της θύμιζε πόσο άσχημα της είχαν φερθεί στο παρελθόν. «Τώρα όμως είσαι μαζί μου και μπορείς να κάνεις ό, τι θέλεις δηλαδή ότι μας αφήσουν οι άνθρωποι να κάνουμε, όμως δε θα μας εξουσιάζουν για πάντα. Εγώ εσένα θέλω, εσύ είσαι η γυναίκα μου. Όλη η ζωή μου ορίζεται από σένα. Και μου αρέσει έτσι». Και στην Άντρεα άρεσε, όμως οι αναμνήσεις της περιέπλεκαν τα πράγματα.» Όλη μου η ζωή έχει γίνει. . . Δεν ξέρω. Είναι μια τρέλα. Όσα ήξερα και νόμιζα πως καταλάβαινα χάθηκαν». «Νομίζω πως είναι για καλό, αγάπη μου, αν κρίνω από αυτά που μόλις μου είπες». Το βλέμμα του Σον έκρυβε θυμό. Ένα θυμό που όμως δεν απευθυνόταν σε κείνη. Θυμήθηκε τα λόγια του Φάε: «Είσαι το παιδί ενός πολεμιστή. Έχεις υψηλό τίτλο». Ίσως αυτό το κομμάτι να ήταν 205


αλήθεια. «Δεν είναι αυτό το θέμα», του είπε. Το πιγούνι του ήταν πολύ κοντά στο πρόσωπό της και δεν μπόρεσε να αντισταθεί και να μην το γλείψει.» Όταν είσαι παιδί και μαθαίνεις να ζεις μια συγκεκριμένη ζωή, αυτός είναι ο κόσμος σου, το μόνο που γνωρίζεις. Ακόμη και που δεν ήμουν ευτυχισμένη, ήξερα τι να περιμένω κάθε μέρα. Τώρα, δεν έχω ιδέα. Οι άνθρωποι μας πυροβολούν, ο Αιλουροειδής από δίπλα με κάνει να νοιάζομαι γι’ αυτόν, ένας Φάε πετάγεται από τα όνειρά μου και λέει πως είναι ο πατέρας μου και η θεία μου φοράει μαύρα δερμάτινα κοστούμια». «Ναι, η Γκλόρι έχει περίεργα γούστα». Τον κοίταξε στα μάτια κι ένιωθε ασφαλής.» Ποτέ δε μου είπες γιατί μου έκανες πρόταση ζευγαρώματος. Υποτίθεται πως έγινε για να διασφαλιστεί η ειρήνη, όμως εσύ κι ο Λίαμ θα μπορούσατε να έχετε βάλει κάποιον άλλο να το κάνει -όπως τον Ελισον για παράδειγμα. Γιατί ρίσκαρες να ζευγαρώσεις με μια Λύκαινα μισή Φάε που ούτε καν γνώριζες;» Την κοίταξε δυνατά, με μάτια σκοτεινά και μοναχικά.» Γιατί ήμουν αρκετά εγωιστής για να αρπάξω την ευκαιρία. Τα θηλυκά διαλέγουν το ταίρι τους, κι εγώ ήξερα πολύ καλά πως καμία δε θα διάλεγε ένα Φύλακα. Εκτός και αν δεν είχε επιλογή. . .» «Σον Μορισέϊ , μη μου πεις πως τα κορίτσια στην πόλη σου δεν τσακώνονταν για σένα; Τις έχω δει -όπως τη γειτόνισσά σου την Κέιτλιν και τη Ρεμπέκα. Βλέπω πώς σε κοιτάζουν και στο μπαρ και πεθαίνω από τη ζήλια μου. Μη μου πεις πως πέρασες τη ζωή σου μόνος, για τι δε θα σε πιστέψω». Ο Σον κοκκίνισε σα να το παραδεχόταν.» Άλλο οι εφήμερες σχέσεις. Καμία όμως δε θα ήθελε να ζευγαρώσει με Φύλακα. Οι Φύλακες σπάνια ζευγαρώνουν ή κάνουν μικρά -η ζωή τους είναι το σπαθί και ο θάνατος. Ποια θηλυκιά θα το ήθελε αυτό;» «Δεν είναι ο θάνατος, είναι η φροντίδα». 206


Κάτι άστραψε στα μάτια του.» Μα δεν είσαι ένας άγγελος; Είμαι όμως περισσότερο ένα σύμβολο παρά άνδρας. Δεν μπορώ να σώσω ζωές, μόνο να πάρω. Πες μου, αγάπη μου, τι το καλό μπορεί να κρύβει αυτό';» Η Άντρεα άκουσε την πικρία στη φωνή του και ράγισε η καρδιά της. Φαντάστηκε τη νύχτα που τον διάλεξαν. Νεαρός με τα μπλε του μάτια και τρομοκρατημένος από αυτό που του συνέβαινε. Τον φαντάστηκε να παίρνει στα χέρια του το σπαθί πρώτη φορά. Όλη του η ζωή άλλαξε, για πάντα. Ένας Φύλακας ήταν για πάντα Φύλακας. «Φύλακες σαν και σένα μας θυμίζουν' πως δε θα μείνουμε για πάντα σκλαβωμένοι», είπε χαμηλόφωνα.» Στο θάνατο, έρχεται το σπαθί σου και μας απελευθερώνει». «Αλήθεια το πιστεύεις αυτό, κορίτσι μου;» «ένας Φύλακας ελευθέρωσε την ψυχή της μητέρας μου όταν ήμουν τριών. Θυμάμαι πως τον ευγνωμονούσα γι’ αυτό. Ακόμη και που δεν μπορούσε πια να είναι μαζί μου και με τον πατριό μου, ήξερα πως θα είναι ασφαλής στη Σάμερλαντ». «Ήσουν μόλις τριών. ίσα που μπορούσες να μεταμορφωθείς, αγάπη μου». «Και πάλι. Ήμουν ευγνώμων». Ακούμπησε το μάγουλό του. Ένας τόσο δυνατός άνδρας μα και τόσο ευαίσθητος. «Ανακουφίζεις τον πόνο, Σον. Δεν τον προκαλείς». "Οι Αλλόμορφοι όμως έχουν κάνει το σπαθί πιο σημαντικό απ’ τη ζωή τους. Γι’ αυτό κι ο Κάλουμ θέλησε να το κλέψει. Πιο σημαντικό από το να μάχονται για να παραμείνουν ζωντανοί». «Δεν είμαι σίγουρη πως είναι έτσι. . .» «Αγάπη, γι’ αυτό πέθανε ο αδερφός μου». Η φωνή του ήταν σκοτεινή και τα μάτια του υγράνθηκαν.» Ο Κένι πολέμησε εκείνη τη νύχτα μα να εμποδίσει κάποιους άγριους να κλέψουν το σπαθί. Προτίμησε να πεθάνει παρά να θέσει σε κίνδυνο το Σπαθί του Φύλακα, κι εμένα. Ποιος μπορεί να ζήσει μ’ αυτό;» «Ω, Θεά!» ψιθύρισε η Άντρεα.» Σον». Τον αγκάλιασε και τον 207


τράβηξε κοντά της. Ο Σον έκλεισε τα μάτια και βυθίστηκε στη ζεστασιά της. Σε κανένα δε θα έλεγε ποτέ αυτά τα πράγματα, ούτε και στο Λίαμ που ήταν ο πιο κοντινός του άνθρωπος στον κόσμο. Και τώρα αυτή η Λύκαινα με τα όμορφα γκρίζα μάτια της τον συναισθάνθηκε όσο κανείς. Έβλεπε στα μάτια της τη συμπόνια και την κατανόηση. «Σε αγαπούσε», είπε ψιθυριστά.» Αν ο Λίαμ ήταν σαν τον μπαμπά σου ή τον Λίαμ ή τον Κόνορ, σίγουρα σε αγαπούσε πολύ. Και πολέμησε για να σώσει εσένα κι όχι μόνο το σπαθί σου». «Και τώρα είναι νεκρός. Χάθηκε και ποτέ πια δε θα τον ξαναδούμε». Η καρδιά του ράγισε απ’ τον πόνο. Ο Σον νόμιζε πως του είχαν στεγνώσει πια τα δάκρυα, όμως ο πόνος ήταν το ίδιο δυνατός όπως εκείνη τη νύχτα. Έκρυψε το πρόσωπό του στο λαιμό της συντρόφου του και έκλαψε. Η Άντρεα τον κρατούσε σφιχτά, κλαίγοντας κι η ίδια. Το φίλησε στα μαλλιά. Και η δική της καρδιά πονούσε από τον πόνο που έκανε ένα τόσο δυνατό άνδρα να λυγίσει. Η Άντρεα μίσησε αυτούς, όποιοι κι αν ήταν, που προκάλεσαν τόσο πόνο σ’ αυτή την οικογένεια. «Σον, λυπάμαι τόσο πολύ!» Ο Σον σήκωσε το κεφάλι και τη φίλησε στο μάγουλο. Σκούπισε τα δάκρυά του και ακούμπησε το μέτωπό του στο δικό της. «Σ’ ευχαριστώ, αγάπη μου». Έμεινε ακόμη λίγο στην αγκαλιά της. Η Άντρεα τον φίλησε τρυφερά στα χείλη, με μόνο μια μικρή γεύση από τρέλα. Ο θυμός της που ήθελε να την κρατήσει στο σπίτι έγινε συμπόνια. Ο Σον είχε δει τον αδερφό του να σφαγιάζεται. Ζούσε με το φόβο μήπως το ξαναδεί να συμβαίνει σε κάποιον άλλο. «Σον, πρέπει να σου πω κάτι». Ο Σον την κοίταξε με μια μικρή έκπληξη στα μάτια, εξαντλημένος από το συναίσθημα.» Τι συμβαίνει, αγάπη μου; Μου αγόρασες κι άλλα εσώρουχα;» «Είσαι αστείος. Όχι. Η Άντρεα σηκώθηκε και πήγε στο σπαθί. 208


Πήρε μια ανάσα.» Ο πολεμιστής Φάε μου ζήτησε να κλέψω το Σπαθί του Φύλακα». Ακολούθησε σιωπή. Η Άντρεα δεν τόλμησε να αγγίξει το σπαθί. Ένιωθε το βλέμμα του Σον να της καίει την πλάτη. Ήξερε πως δε γινόταν να μην του το πει, δεν ήξερε όμως τι θα έκανε ο Σον. Ήθελε να ρωτήσει το Φιον περισσότερα για τη μητέρα της και να μάθει αν όντως εκείνος ήταν ο πατέρας της, όμως ίσως τώρα που το είπε στο Σον να έχανε αυτή την ευκαιρία. Δεν είχε όμως σημασία. Ο Φιον προφανώς έλεγε ψέματα για να πάρει αυτό που ήθελε. Ή, ακόμη και αν ήταν όντως ο πατέρας της, σκοπός του ήταν να πάρει το σπαθί και τίποτα άλλο. Άστο, σκεφτόταν η Άντρεα. Ο Φάε σου είπε αυτό που ήθελες ν’ ακούσεις για να κάνεις ότι σου ζητούσε. Όμως, ένα κομμάτι μέσα της αδημονούσε να μάθει την αλήθεια. «Γαμώτο!» είπε ο Σον «Κι εσύ, τι του είπες;» «Ότι δεν ήμουν τόσο ηλίθια να του πάω το σπαθί γιατί μου είπε πως είναι ο πατέρας μου». Η Άντρεα γύρισε προς το μέρος του. Ο Σον την κοιτούσε σιωπηλός.» Αφού όμως εγώ δεν του το πήγα, δεν μπορεί να πείσει κάποιον άλλο να το κάνει; Γι’ αυτό σε ρώτησα τι θα συνέβαινε αν ένας Φάε έπαιρνε το σπαθί. Τι θα το έκανε;» «Θεωρητικά, τίποτα». «Τότε, γιατί να το ζητήσεις;» «Ίσως για τον ίδιο λόγο που το ήθελε κι ο Κάλουμ. Για να τρομάξει τους Αλλόμορφους. Για να τους κάνει να φοβούνται τι μπορεί να πάθουν αν ένας Φάε έχει το σπαθί. Και μόνο στη σκέψη πως το πήρε ένας Φάε και μπορεί ποτέ να μην το πάρουμε πίσω, οι Αλλόμορφοι θα τρελαίνονταν». Η Άντρεα ξέσπασε: «Δεν ξέρω τι να κάνω». «Απλά μην του το δώσεις, αγάπη μου». «Όμως. . . Γαμώτο: Κι αν στ’ αλήθεια είναι ο πατέρας μου, Σον;» 209


«Και πάλι, θα του έδινες το σπαθί;» «Όχι, και βέβαια όχι. Ακόμη κι αν ο Φιον είναι ο πατέρας μου, γιατί να τον εμπιστευτώ'; Αυτός άφησε τη μητέρα μου και δε γύρισε ποτέ. Κι εμένα. Μου είπε πως ήταν πολύ επικίνδυνο και πως μας έκρυβε από τους εχθρούς του για να μη μας σκοτώσουν. Όμως, όλα αυτά μπορεί να είναι παραμύθια, γαμώτο: Πώς μπορώ να σιγουρευτώ;» «Θέλεις να μπούμε στη χώρα των Φάε και να μάθουμε;» Η Άντρεα αντέδρασε ενστικτωδώς. Είχε μεγαλώσει για να μισεί τους Φάε, αυτά τα σκληρά πλάσματα που δημιούργησαν τους Αλλόμορφους μα να τους έχουν κυνηγούς και πολεμιστές τους. Οι Αλλόμορφοι έλεγαν πως η χώρα τους ήταν ένα απαίσιο μέρος. Σκληρή και κρύα, γεμάτη αστραφτερούς Φάε που σε σκότωναν στο λεπτό -ή, ακόμη χειρότερα σε παγίδευαν και σε πουλούσαν σε άλλους Φάε για να σε βασανίσουν για διασκέδαση». «Όχι, δε νομίζω». «Θα έρθω μαζί σου αν θες». Η Άντρεα ξαφνιάστηκε: «Τι; Πλάκα θα κάνεις. Γιατί;» «Δε θέλεις να μάθεις ποια είσαι;» Ο Σον την κοιτούσε ήσυχος τη στιγμή που έκανε την πιο γενναιόδωρη προσφορά στην ιστορία των Αλλόμορφων. «Είοαι τρελός; Είναι πολύ επικίνδυνο. Ο Φάε θα μπορούσε να πάρει και το σπαθί και το Φύλακα». «Θα αφήσω το σπαθί στο Λίαμ να το προσέχει». «Και αν σε σκοτώσουν; Δεν μπορώ να πάρω τέτοιο ρίσκο». «Δε μ’ αρέσει να σε βλέπω να πονάς, αγάπη μου», της είπε ήσυχα.» Κάνεις σα να μπορείς να τα διορθώσεις όλα». Του χαμογέλασε γλυκά «Τελικά είσαι τρελός, τριχόμπαλα». Σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι και την αγκάλιασε ζεστά.» Πίστεψέ με, μπορώ, μικρή μου Λύκαινα. Θέλω να κάνω τα πάντα καλύτερα για σένα. Θέλω να είμαι μαζί σου και αν σε προστατέψω από όλους και απ’ όλα. Για όλη μου τη ζωή». Πέταξε από τον ενθουσιασμό της. 210


«Δε θα το κάνεις πηγαίνοντας στη χώρα των Φάε. Είναι τρελό, Σον».» Προτιμώ να είμαι μαζί σου παρά να σ’ αφήσω να πας εκεί μόνη σου». Γρύλισε από την προστατευτικότατα για το ταίρι του. Η Άντρεα έβαλε τα χέρια στους γοφούς της και του είπε: «Τώρα θα αρχίσεις πάλι να μου λες να μην ξαναπάω να δουλέψω στο μπαρ;» «Είναι επικίνδυνο. Το ξέρεις πως έχω δίκιο σ’ αυτό». «Τα είπαμε αυτά. Το ξέρω πως είναι επικίνδυνο αλλά δεν μπορώ να ζω κλεισμένη εδώ μέσα. Μου είπες πως εδώ θα μπορούσα να κάνω ό, τι ήθελα και πως θα μπορούσα να κάνω πράγματα που στη δική μου πόλη, Δε γίνονται όλα». Συνέχιζε να γρυλίζει, όμως παρέμενε άνθρωπος και τα μάτια του μπλε, που σημαίνει πως δεν ήταν πια τόσο θυμωμένος. Τα πράγματα μεταξύ τους ήταν πιο ζεστά.» Εντάξει», είπε ο Σον. «Δούλεψε. Κάνε αυτό που θέλεις». Την έπιασε από τους ώμους με τα στιβαρά του μπράτσα.» Τέλος όμως ο χορός με άλλους εκτός από μένα». Χαμογέλασε.» Ζήλεψες, έτσι;» «Με κάνεις να βράζει το αίμα μου. Ήθελα να σε τραβήξω απ’ αυτόν και να του σπάσω το κεφάλι». Έπιασε το κεφάλι της μέσα στα χέρια του.» Σε θέλω τόσο που καταστρέφομαι». Χαμογέλασε, αρρενωπός Αλλόμορφος. Το φιλί του ήταν βαθύ και της ξύπνησε τη φωτιά μέσα της. Απόψε είχε χορέψει για τον Σον, όχι μόνο γιατί της άρεσε η μουσική. Ναι, ήθελε να τον προκαλέσει, ήθελε να τον κάνει να τη θέλει. Θα ήθελε να είχε έρθει εκείνος να χορέψει μαζί της και όχι Ο Έλισον. Να γλιστρήσει πίσω της και να την πιάσει. Αυτό έκανε η τρέλα του ζευγαρώματος -άναβε τον αέρα. Έβαλε τα χέρια της κάτω από την μπλούζα του κι αισθάνθηκε την καρδιά του που χτυπούσε το ίδιο ξέφρενα με τη δική της. Το δέρμα του έκαιγε. «Μη φύγεις». «Δεν πρόκειται να σε αφήσω απροστάτευτη. Είναι δουλειά 211


μου να σε κρατάω ασφαλή. Μπορώ να κάνω τη δουλειά μου τουλάχιστον σωστά».» Ενώ σε πιάνει η τρέλα του ζευγαρώματος;» «Ζήτησα από το Ρόναν να φυλάει το σπίτι. Δέχτηκε με ευχαρίστηση. Πρέπει να είναι ήδη στη βεράντα». «Ωραία». Του έβγαλε την μπλούζα ενώ κι αυτός ξεκούμπωσε το σουτιέν της κάτω από το πουκάμισό της, αφήνοντας τα στήθη της ελεύθερα. Το σπαθί έβγαζε μουσική καθώς έπεφταν στο κρεβάτι. Συνέχιζε να την ξαφνιάζει και να την ενθουσιάζει. Ήθελε να την προφυλάξει ενώ ταυτόχρονα και να τη βοηθήσει να βρει ποια είναι. Φοβόταν μην τη χάσει, κι απ’ την άλλη ήθελε να νιώθει πως είναι ελεύθερη. Η ενοχή και ο φόβος του για τον Κένι της ράγισαν την καρδιά κάνοντάς τη να θέλει να τον κρατήσει στην αγκαλιά της μέχρι να εξαφανιστεί όλος ο πόνος του. Τον φιλούσε καθώς εκείνος της έβγαζε τα ρούχα μαζί με τα δικά του ώσπου μείνανε κορμί με κορμί, σάρκα με σάρκα, και η τρέλα του ζευγαρώματος να τους ανάβει πιο πολύ, να τους ανεβάζει πιο ψηλά. Η Άντρεα φώναξε από ευχαρίστηση όταν μπήκε μέσα της, ήταν ήδη ανοιχτή για κείνον. Σιγά-σιγά οι αισθήσεις της κορυφώνονταν καθώς εκείνος την έσπρωχνε κι εκείνη τον έσφιγγε με τα πόδια της τυλιγμένα γύρω από τη μέση του. «Σον, ταίρι μου. Ταίρι της καρδιάς μου» Τα σώματα των Αλλόμορφων αντιδρούσαν έτσι. Δεν μπορούσαν ούτε να περπατήσουν όταν έπρεπε να ζευγαρώσουν. Και η Φάε που έκρυβε μέσα της δεν μπορούσε να μειώσει αυτή την αίσθηση. Ή μάλλον ο Σον ήταν που της δημιούργησε αυτή την ανάγκη για πρώτη φορά. Η σκέψη και μόνο της άνοιξε τα μάτια, το σώμα και την έκανε να φωνάζει κλαίγοντας από ευχαρίστηση το όνομά του καθώς τελείωνε. Ο Σον τελείωσε μερικά δευτερόλεπτα μετά, γεμάτος ιδρώτα, τα μάτια του ορθάνοιχτα και σκούρα μπλε. Το σπαθί έβγαζε χαρούμενους ήχους στη διάρκεια της ένωσής τους, με τα νήματα να πλέκουν μέσα της το δεσμό του ζευγαρώματος. Η Άντρεα δεν ήξερε 212


αν και ο Σον το άκουγε, γιατί πριν προλάβει να τον ρωτήσει τη φίλησε βαθιά, έπιασε με τα χέρια του το κεφάλι της και ξανάρχισε να της κάνει έρωτα. «Αυτές οι τηγανίτες είναι φοβερές, Σον». είπε ο Ρόναν βάζοντας άλλη μία στο ήδη γεμάτο στόμα του.» Μμμ, βατόμουρο - το αγαπημένο μου». Ο Σον συνέχιζε να φτιάχνει τηγανίτες. Στεκόταν το ίδιο αγέρωχος παρότι η τρέλα του ζευγαρώματος δεν τον είχε αφήσει να κοιμηθεί ούτε και η ανησυχία του για τους εφιάλτες της Άντρεα. Άκουσε το ντους και κατάλαβε πως η Άντρεα ήταν ξύπνια. . . και υγρή, μες στις σαπουνάδες και γυμνή. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αυτός ήταν κάτω κι έφτιαχνε πρωινό για το Ρόναν. «Ξέρω πως είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα τώρα», είπε ο Ρόναν μασώντας.» Είμαι σίγουρος όμως πως θα φτιάξουν7». «Εσύ δεν είσαι ο γεμάτος αυτοπεποίθηση;» είπε ο Σον. «Και ξέρω πως όταν λες τέτοια είσαι τσαντισμένος. Να βοηθήσω θέλω. Μην ξεσπάς σε μένα». «Συγγνώμη, δεν έχω κοιμηθεί καλά». «Το ξέρω. Σας άκουγα όλη νύχτα. Σεξ συμφιλίωσης. Δεν είσαι και διακριτικός. Άκου τη συμβουλή μου: Άστε την τρέλα του ζευγαρώματος να σας καταβάλει ολότελα και δε θα έχετε ούτε χρόνο ούτε ενέργεια να μαλώνετε». Ο Σον είχε σχεδόν ξεχάσει γιατί είχαν διαφωνήσει χθες. Α, ναι - γιατί θα πήγαινε για δουλειά στο μπαρ. Και μετά Ο Έλισον. Δεν είχαν τόση σημασία όλα αυτά σήμερα.» Θα το έχω στο νου μου». Η πόρτα του μπάνιου άνοιξε επάνω κι ο Σον με το Ρόναν σταμάτησαν να μιλάνε. Ο Ρόναν ξαναγύρισε στο φαγητό του και ο Σον συνέχισε να μαγειρεύει φαντασιώνοντας την Άντρεα βρεγμένη και γυμνή. Η Άντρεα κατέβηκε τις σκάλες φορώντας ένα μπλουζάκι κι ένα τζην και τα μαλλιά της βρεγμένα.» Μου μυρίζουν τηγανίτες»' Ο Ρόναν έφαγε την τελευταία του μπουκιά.» Ο Σον τις φτιάχνει τέλεια». 213


Ο Σον σέρβιρε ένα ακόμη πιάτο στον πάγκο. Η Άντρεα μύριζε όμορφα, πολύ πιο όμορφα από τις τηγανίτες, και η θέα της με τα βρεγμένα μαλλιά του ανέβαζε τη θερμοκρασία. Έτσι όπως έπεφταν τα μαλλιά στο πρόσωπο και στο λαιμό της, ο Σον ήθελε να χώσει τη γλώσσα του ανάμεσα και να γλείψει το ακόμη υγρό της δέρμα. «Αυτό είναι δικό σου», της είπε καθώς της έβαλε το πιάτο μπροστά της. Η Άντρεα το πήρε γνέφοντας και πήγε στο τραπέζι. Ο Σον είχε ήδη στρώσει στο τραπέζι βούτυρο και σιρόπι, μαχαιροπήρουνα, χυμό και καφέ. Τουλάχιστον ήξερε να ταΐζει το ξεροκέφαλο μελλοντικό του ταίρι. Η Άντρεα πρόσθεσε σιρόπι στις τηγανίτες και έγλειψε το δάχτυλό της. Ο Σον πάγωσε. Η στύση του, που δημιουργήθηκε αμέσως μόλις τη σκέφτηκε στο μπάνιο, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. «Λυτή λοιπόν είναι η λύση, έτσι;» ρώτησε η Άντρεα το Ρόναν καθώς έγλειφε τα χείλη της.» Ο Σον κι εγώ πρέπει να κάνουνε σεξ μέχρι να μη θυμόμαστε γιατί μαλώνουμε. Σωστά;» Ο Ρόναν ξεροκατάπιε την τελευταία του μπουκιά.» Σε μένα τουλάχιστον θα δούλευε. Έχεις πολύ καλή ακοή, Λύκαινα». «Είμαι μισή Φάε». Σήκωσε το πιρούνι της που ήταν γεμάτο τηγανίτες.» Έχω πολλά χαρίσματα». Ο Ρόναν γέλασε καθώς η Άντρεα γέμισε το στόμα της με την τεράστια μπουκιά.» Καταλαβαίνω γιατί σου αρέσει, Σον». Κι ο Σον το ίδιο. Το πουκάμισό της διέγραφε, τα γκρίζα της μάτια τον κοιτούσαν και είχε κολλήσει σιρόπι στα χείλη της. Ότι κι αν έκαναν όλη νύχτα δεν του είχε φτάσει. Η Άντρεα έγλειψε το σιρόπι με τη γλώσσα της και του Σον του ξέφυγε ένα γρύλισμα. «Ε! Τι ήταν αυτό;» Ο Ρόναν τράβηξε την προσοχή του Σον από την Άντρεα. Είδε κάποιον Αλλόμορφο να περνάει από την αυλή του διπλανού σπιτιού. Ο Σον δεν τον είχε ξαναδεί. Ήξερε πως κανείς δεν ήταν σπίτι. Ο Λίαμ είχε πάρει την Κιμ και τον Κόνορ έξω για πρωινό. 214


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΠΤΑ Ο Σον κοιτούσε κλεφτά τον Αλλόμορφο να ανεβαίνει στη βεράντα των Μορισέϊ και να μπαίνει από το παράθυρο του σαλονιού. Ο Ρόναν περίμενε δίπλα απ’ το Σον, σε ετοιμότητα. Μόλις ο Αλλόμορφος βγήκε από το σπίτι και προχώρησε στο πίσω μέρος, ο Σον πήδηξε από τη βεράντα της Άντρεα και βρέθηκε μπροστά του. «Μπορώ να σε βοηθήσω, φίλε μου;» τον ρώτησε, Ο Αλλόμορφος σταμάτησε βγάζοντας ένα γρύλισμα και ο Σον του απάντησε με ένα άλλο. Ο άνδρας ήταν ψηλός, μυώδης, με σκούρα μαλλιά και απ’ τη μυρωδιά του φαινόταν να είναι Αιλουροειδές. Κοίταξε τον Σον με καταπράσινα μάτια.» Ποιος είσαι;» τον ρώτησε. «Εδώ είναι η περιοχή μου», του είπε ο Σον.» Οπότε, εγώ κάνω τις ερωτήσεις». Ο Αλλόμορφος γύρισε να φύγει, όμως ο Ρόναν ήταν ήδη πίσω του δείχνοντας τα δόντια του.» Μπορεί να μην είναι δική μου περιοχή, όμως είναι μια καλή ερώτηση», του είπε. Ο Αλλόμορφος τον κοίταξε με απορία, καθόλου όμως υποτιμητικά. Ήταν προφανές πως ήταν Άλφα, και ο Ρόναν, παρά το μέγεθος και τη δύναμή του, ήταν κατώτερος στη φυλή του. Ο Σον μπήκε ανάμεσα τους. Οι δύο Αλφα κοιτάζονταν τώρα στα μάτια. Ο Σον είχε το πλεονέκτημα της περιοχής του. Τελικά ο Αλλόμορφος κατέβασε τα μάτια και κούνησε τον Ντίλαν Μορισέϊ 215


».

«Εγώ είμαι ο Σον Μορισέϊ ». Δεν έδωσε αναφορά ούτε για τον Ντίλαν ούτε για τη σχέση τους. Ο Έρικ κοίταξε το Κολάρο του Σον και είπε: «Είμαι σε επαφή μαζί του εδώ και κάποιες βδομάδες. Εκείνος με κάλεσε εδώ». Εάν όντως ήταν έτσι, ο Ντίλαν δεν είχε ειδοποιήσει ούτε τον Σον ούτε τον Λίαμ.» Από πού είσαι;» «Απ’ το Λας Βέγκας. Είμαι αρχηγός της πόλης των Αλλόμορφων εκεί». Ο Σον ενοχλήθηκε. Ο Ντίλαν έπρεπε να είχε αναφέρει την επίσκεψη ενός άλλου αρχηγού. Οι άνθρωποι απαγόρευαν αυτές τις συναντήσεις χωρίς επίσημη άδεια γιατί φοβούνταν μήπως συνωμοτήσουν. Όχι βέβαια πως οι αρχηγοί των Αλλόμορφων έδιναν και μεγάλη σημασία σ’ αυτό. Αν κάτι δεν το μάθαιναν οι άνθρωποι, δεν μπορούσε να βλάψει τους Αλλόμορφους. «Πού είναι οι δικοί σου;» ρώτησε ο Σον. «Έχω έρθει μόνος μου» απάντησε ο Έρικ. «Είσαι τρελός;» «Ίσως». «Ρώτησέ τον γιατί θέλει τον Ντίλαν», Η φωνή ήταν της Άντρεα και ερχόταν απ’ τη βεράντα. Κοιτούσε τον Έρικ, χωρίς καθόλου να φοβάται, κρατώντας το σπαθί του Φύλακα στα χέρια της. Ο Έρικ ξαφνιάστηκε.» Ησυχα, κορίτσι μου». Ο Σον ξέσπασε στα γέλια. Ήταν αντιμέτωπος με έναν ισάξιό του Αλφα, και το γλυκό του ταίρι έτρεξε να τον προστατέψει. «Είναι λίγο ξεροκέφαλη» είπε ο Σον χαμογελώντας.» Μην την προκαλέσεις». «Ο πατέρας σου μου είπε πως εσύ είσαι ο Φύλακας», είπε ο Έρικ. «Εγώ είμαι. Απλώς της αρέσει να παίζει με το σπαθί μου». Χαλάρωσε και του ήρθε να γελάσει. Ο Ρόναν, πίσω του, ξέσπασε σε γέλια. «Πολύ αστείο, Σον» είπε η Άντρεα.» Δεν τον ρώτησες όμως 216


ακόμη τι θέλει». «Τον Ντίλαν ήθελα». Από το ύφος του Έρικ ο Σον κατάλαβε πως δεν ήθελε να πει τίποτε παραπάνω γι’ αυτό. Ο Σον έδειξε το σπίτι των Μορισέϊ και του είπε: «Πέρασε και θα κοιτάξω να ειδοποιήσω τον πατέρα και τον αδερφό μου». Οδήγησε τον Έρικ στην μπροστινή πόρτα και μόλις μπήκανε μέσα βρήκαν την Άντρεα με το σπαθί στους ώμους. «Άντι, αγάπη μου. . .» «Αν νομίζεις πως θα σε αφήσω μόνο σου μ’ έναν Αιλουροειδή άγνωστο, είσαι τρελός». Ο Σον υποχώρησε.» Η Άντρεα θα μείνει. Ρόναν, μπορείς να μείνεις να φυλάς έξω;» «Φτιάξε μου κι άλλες τηγανίτες και κάνω ό, τι μου ζητήσεις, Σον». Ο Σον του γρύλισε.» Μερικές φορές βάζει και κομματάκια σοκολάτας. Σκέτη απόλαυση». Χαιρέτησε και βγήκε έξω κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Ο Σον άφησε τον Έρικ και την Άντρεα στην κουζίνα, που ήταν γεμάτη με τετράδια και βιβλία του Κόνορ. Η Άντρεα τα έβαλε στην άκρη και ακούμπησε το σπαθί πάνω στο τραπέζι.» Δε μας φτιάχνεις λίγο καφέ, Σον;» Ο Σον την κοίταξε πειραγμένος και ο Έρικ είπε: «Εγώ δε θέλω καφέ».» Εγώ θα έπινα έναν», είπε η Άντρεα χαμογελώντας στο Σον. Ο Σον κάθισε και της είπε: «Ξέρεις πού είναι». Η Άντρεα δε σηκώθηκε από τη θέση της.» Θα μας πεις λοιπόν γιατί έκανες τόσο δρόμο για να μας επισκεφθείς, Έρικ Γουόρντεν; Ειδικά κάποιος με τη θέση τη δική σου;» Ο Έρικ κοίταξε κάπως περίεργα και με απορία για το ρόλο της Άντρεα. Είχε καταλάβει πω είναι μισή Φάε και δεν είναι θηλυκό Άλφα, όμως φαινόταν ισάξια του Σον και εκείνου. Η Άντρεα δεν είχε καμιά πρόθεση να του εξηγήσει. Ο Έρικ θα μπορούσε να έχει πει την αλήθεια για το ραντεβού του με τον Ντίλαν, μπορεί όμως και ήταν από τη μεριά του Κάλουμ. 217


Μπορεί να είχε φέρει κι άλλους μαζί του που περίμεναν την ευκαιρία να αρπάξουν το σπαθί Κάποιος έπρεπε να τα σκέφτεται όλα αυτά. «Νομίζω καλύτερα να περιμένω τον Ντίλαν». είπε ο Έρικ. «Πώς είναι ο Κάλουμ;» ρώτησε η Άντρεα. Ο Έρικ κοίταξε σαστισμένος.» Ποιο; Είναι ο Κάλουμ;» Ο Σον δε μιλούσε, απλώς καθόταν στην καρέκλα του και παρακολουθούσε. «Περίεργο που ήρθες να συναντήσεις έναν Αλλόμορφο που δεν είναι εδώ να σε περιμένει», είπε η Άντρεα. «Δε φταίω εγώ γι’ αυτό. Ο Ντίλαν δε μου είπε συγκεκριμένη ώρα».» Πώς ήρθες ως εδώ;» ρώτησε η Άντρεα.» Με οτοστόπ;» «Έχω τον τρόπο μου». Ο Έρικ της έδωσε να καταλάβει πως απ’ τη μυρωδιά της ήξερε ότι ήταν μισή Φάε.» Δεν είχα ιδέα βέβαια πως μόλις έφτανα θα με ανέκρινε μια μισή Φάε». Η Άντρεα χαμογέλασε και είπε ο Σον: «Α, γι’ αυτό είσαι τόσο έξυπνη, μωρό μου;» «Ίσως». Η Άντρεα κοίταζε τον Έρικ χωρίς φόβο. Θα ήταν εύκολο να τη φοβίζει γιατί καταλάβαινε πως είχε ισάξια δύναμη με τους Μορισέϊ . «Άσε με να σου εξηγήσω, Έρικ». είπε η Άντρεα.» Εάν είσαι αναμιγμένος σε καμιά υπόθεση από αυτές με τους ανθρώπους ή με τον Κάλουμ, καλύτερα να σταματήσεις τώρα. Δεν είναι η περιοχή σου και όταν ο Σον με το Λίαμ θα βάλουν τον Κάλουμ στη θέση του, δε θέλεις να είσαι από κοντά». Τα μάτια του Έρικ άνοιξαν.» Γαμώτο, τι στο καλό συμβαίνει εδώ κάτω;» «Εσωτερικά ζητήματα. Τίποτα το ανησυχητικό», είπε ο Σον. Νομίζω πως ήρθα σε κακό τάιμινγκ». Ο Έρικ σήκωσε ψηλά τα χέρια του.» Εντάξει, Σον Μορισέϊ , σου δίνοι το λόγο μου πως δεν έχω καμία σχέση με τους μπελάδες στο κοπάδι σου. Έχω άλλου είδους συνεργασία με τον Ντίλαν και είχαμε δώσει ραντεβού για σήμερα». 218


«Ετσι είναι». Η φωνή του Ντίλαν ακούστηκε από την πίσω πόρτα και μπήκε μέσα με τα χέρια στις τσέπες από το δερμάτινο σακάκι του. Ο Έρικ και ο Σον σηκώθηκαν. Η Άντρεα συνέχισε να κάθεται. Ο Ντίλαν έδωσε το χέρι του στον Έρικ και τον αγκάλιασε με τρόπο που έκαναν τα αρσενικά όταν δεν είχαν οικειότητα μεταξύ τους. Ήταν σα να του έλεγε; Σε καλωσορίζω αλλά μη διανοηθείς να πειράξεις κανέναν από το κοπάδι μου γιατί θα πεθάνεις στο δευτερόλεπτο. Ο Έρικ και ο Σον έκαναν το ίδιο εθιμοτυπικό καθώς ο Ντίλαν πέρασε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. «Πριγκίπισσα πολεμίστρια;» είπε ο Ντίλαν πάνω απ’ τον ώμο του. Η Άντρεα δεν απάντησε. Της άρεσε όμως το άκουσμα. «Η Άντρεα έχει πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ», είπε ο Σον. Κάθισε δίπλα της. Ακούμπησε το χέρι του στο μπούτι της και η Άντρεα αισθάνθηκε εύθραυστη. Ο Έρικ έστρεψε την προσοχή του πάνω τους.» Τώρα καταλαβαίνω. Εσείς οι δυο έχετε ζευγαρώσει». «Όχι ακόμη», είπε η Άντρεα. Ο Σον μου έχει κάνει πρόταση, όμως δεν του έχω απαντήσει τελειωτικά». «Όχι. Είστε ήδη ζευγάρι». «Εσύ έχεις ταίρι;» τον ρώτησε ο Σον. Ο Έρικ πήρε το ίδιο βλέμμα που έπαιρνε και ο πατριός της Άντρεα και ο Ντίλαν όταν τους ρωτούσαν. Είχα», είπε.» Έχει πεθάνει. Έχω ένα γιο, τον Τζέις. Είναι σε ηλικία ζευγαρώματος και τρίτος στην ιεραρχία». Η Άντρεα διέκρινε την υπερηφάνεια στη φωνή του όταν μίλησε για το γιο του. Δεν έμεναν ψηλά στην ιεραρχία όλα τα παιδιά των Άλφα.» Ποιος είναι δεύτερος;» τον ρώτησε. «Η αδερφή μου» είπε με μεγαλύτερη περηφάνια. Τα θηλυκά σπάνια ανέβαιναν ψηλά στην ιεραρχία, όχι γιατί δεν είχαν την ικα219


νότητα, αλλά γιατί τις περιόριζαν κάποιοι αρχαίοι νόμοι των Αλλόμορφων. Τα θηλυκά Άλφα ήταν σπάνια, γιατί τα αρσενικά Άλφα μπορούσαν να τις σκοτώσουν. «Η Κάσιντι έχει χάσει κι αυτή το ταίρι της πριν από δυο χρόνια», είπε ο Έρικ. Η Άντρεα ένιωσε τη θλίψη. Ψιθύρισε μια γρήγορη προσευχή και την ακολούθησαν Ο Σον κι ο Ντίλαν που του έπιασαν το χέρι.» Να της δώσεις τα συλλυπητήριά μου σε παρακαλώ». «Ευχαριστώ». Το πρόσωπο του Έρικ μαλάκωσε.» Θα το εκτιμούσε πολύ. Τη χτύπησε άσχημα». «Κι αυτός είναι ένας απ’ τους λόγους που βρίσκεσαι εδώ», είπε ο Ντίλαν.» Ο Σον ξέρει, και η Άντρεα. . . θα μάθει αργά ή γρήγορα». Ο Έρικ έγνεψε σιωπηλά. Έμεινε σιωπηλός όσο ο Ντίλαν σέρβιρε τον καιρέ. Δεν πρόσφερε γάλα ή ζάχαρη γιατί οι περισσότεροι Αλλόμορφοι τον πίνουν σκέτο. Ο Έρικ άλλωστε δεν είχε ζητήσει τίποτα. «Τα Κολάρα».» είπε ο Ντίλαν.» Γι’ αυτό ήρθε ο Έρικ. Άκουσε για τον τρόπο που βρήκαμε να τα ακυρώνουμε και ήρθε να μάθει πώς». «Η Άντρεα το ξέρει ήδη». Ο Σον έριξε μια γρήγορη ματιά στην Άντρεα.» Είδα από κοντά πώς γίνεται με το Κολάρο του Σον». Ο Ντίλαν κοίταξε με ανησυχία τον Σον.» Είσαι καλά;» «Μια χαρά. Έριξα λίγες ξυλιές στον Κάλουμ, αυτό είν’ όλο». Ο Έρικ κοίταξε με σηκωμένα φρύδια.» Μα, είστε σε πόλεμο;» «Προσπαθούμε να τον αποτρέψουμε», είπε ο Σον. «Χρησιμοποιώντας τη μισή σου Πριγκίπισσα πολεμίστρια;» «Αν χρειάζεται, ναι». Η Άντρεα ήπιε μια γουλιά καφέ και σηκώθηκε.» Προφανώς δε με χρειάζεστε. Πηγαίνω». Πήρε μαζί της το σπαθί, που κάθε φορά που το κρατούσε τραγουδούσε σα μικρό παιδί.» Πάω πίσω στις τηγανίτες». Ο Σον, φυσικά, την ακολούθησε. Ο Ρόναν τους χαιρέτησε από ο πόστο του στη βεράντα. Η Άντρεα ήξερε πως δε θα έφευγε από 220


κει. Ακόμη δεν είχε σιγουρευτεί για τον ξένο. Ο Σον την άφησε να κουβαλήσει το σπαθί ως το σπίτι της Γκλόρι, είχα άλλωστε κάθε δικαίωμα.» Δε θα έπρεπε να είσαι με τον πατέρα σου;» τον ρώτησε η Άντρεα καθώς ανέβαιναν τα σκαλιά. «Φαίνεται πως ο πατέρας το έχει υπό έλεγχο», είπε κι άνοιξε την πόρτα μπαίνοντας πρώτος μέσα τσεκάροντας το σπίτι. «Είσαι εύπιστος». % «Ξέρω τον πατέρα μου. Δε θα τον είχε καλέσει αν δεν ήταν σίγουρος γι’ αυτόν. Επίσης, ο Έρικ ξέρει πως αν κάνει κάποιο λάθος κίνηση θα βρεθεί μπροστά στο Ρόναν, κι αν καταφέρει να τον περάσει, θα έχει να κλάνει μαζί μου». Αυτή η ήσυχη αυτοπεποίθησή του πάντοτε την ενθουσίαζε. Αντίθετα με το Λίαμ, που μιλούσε περισσότερο, ο Σον απλώς κοιτούσε κάποιον με τα ήρεμα μπλε του μάτια κι αυτός ο κάποιος ήταν έτοιμος να κάνει ό, τι του ζητούσε. Οι σιωπές του ήταν δυνατές. «Για πες μου τώρα αγάπη μου, τι είναι όλα αυτά για την Πριγκίπισσα πολεμίστρια;» Η Άντρεα έβαλε πίσω το σπαθί στη θήκη του.» Ο Φιον μου είπε διάφορα. Ίσως κάποια να είναι αλήθεια». «Τουλάχιστον σου είπε το όνομά του». «Φιον Σίλιαν. Έτσι είπε. Τι νόημα έχει όμως; Τίποτα δεν ξέρω για τους πολεμιστές Φάε». «Δε χρειάζεται να ξέρεις τίποτα. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα όνομα. Τώρα μπορούμε να τον ψάξουμε». Ο υπολογιστής της Γκλόρι δεν ήταν απ’ τους καινούργιους, όμως δεν τον πείραζε το Σον. Κάθισε και περίμενε να ανοίξει. Η Άντρεα κάθισε δίπλα του.» Αν έχεις σκοπό να τον ψάξεις στο ίντερνετ, η Γκλόρι δεν έχει σύνδεση». «Δε χρειάζομαι ίντερνετ. Έχω τη δική μου βάση δεδομένων». «Μεγαλύτερη από το ίντερνετ;» «Όχι, αλλά πολύ ποιο ακριβή και λεπτομερή». Έγραψε έναν κωδικό και εμφανίστηκαν ρούνοι, σαν αυτούς που ήταν πάνω στη λαβή του σπαθιού. 221


«Αυτοί είναι ρούνοι Φάε». Ο Σον κοίταξε την οθόνη με έκπληξη.» Τι γίνεται τώρα;» Πληκτρολόγησε ξανά. Η Άντρεα τον κοιτούσε με αγωνία. Η οθόνη άσπρισε.» Τώρα μάλιστα». Μετά από λίγο εμφανίστηκαν λέξεις στο επάνω μέρος: Καλώς όρισες Φύλακα. «Τι στο καλό είναι αυτό;» είπε η Άντρεα. «Το δίκτυο των Φυλάκων. Είναι πληροφορίες που μαζεύουν οι Φύλακες εδώ και αιώνες. Για τα πάντα. Παλιά υπήρχαν σε βιβλία, όμως όταν ανακαλύφθηκαν οι υπολογιστές ένας Φύλακας από τη Νέα Ορλεάνη έφτιαξε μια βάση δεδομένων και έβαλε τα πάντα μέσα. Πρόσθεσε τη δυνατότητα να μπορείς να ψάχνεις πληροφορίες. Τώρα μπορούμε να προσθέτουμε πληροφορίες ή να επικοινωνούμε με άλλους Φύλακες». «Πώς μπαίνετε όμως χωρίς ίντερνετ;» Χαμογέλασε.» Άντι, αγάπη μου, επειδή δε μας επιτρέπουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούμε το ίντερνετ, δε σημαίνει πως δεν έχουμε φτιάξει το δικό μας δίκτυο. Ένα σέρβερ χρειάζεσαι και να μπορείς να πατάς πλήκτρα. Το ασύρματο είναι ακόμη πιο εύκολο». «Δηλαδή είσαι και χάκερ». «Και καλός μάλιστα. Μπορώ να μπω όπου θέλεις». «Μάλιστα. Χρήσιμο αυτό». «Και σπασίκλας, όπως λέει ο Κόνορ». Της Άντρεα της άρεσε ακόμη και αυτό.» Και δεν ανησυχείς μήπως μπει κάποιος στη δική σου βάση δεδομένων και κλέψει τα μυστικά του Φύλακα;» «Τα περισσότερα δεν είναι μυστικά. Μόνο όμως οι Φύλακες ξέρουν να χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία και οι κώδικες είναι πολύ δυνατοί». Η Άντρεα κοίταξε τους ρούνους που εμφανίζονταν καθώς πληκτρολογούσε ο Σον που τους μετέφραζε προφανώς το σύστημα από τα λατινικά πλήκτρα του πληκτρολόγιου.» Εντάξει. Σίγουρα σε πιστεύω». 222


Ο Σον πάτησε το έντερ και η οθόνη γέμισε με πολύχρωμες εικόνες, λινκ, και στήλες με γράμματα.» Αυτά είναι ό, τι ξέρουν οι Φύλακες για το Φιον Σίλιαν». Η Άντρεα έσκυψε πάνω του να διαβάσει τις πληροφορίες. Αυτές τουλάχιστον ήταν γραμμένες στα Αγγλικά. Ο Σον πέρασε το χέρι του από τη μέση της ενώ εκείνη διάβαζε. Ο Φιον Σίλιαν ήταν αρκετές εκατοντάδες χρόνων, σύμφωνα με το κείμενο. Είχε γεννηθεί κάπου στη χώρα των Φάε. Το όνομα του τόπου δεν μπορούσε να προφερθεί. Έγινε αρχηγός της φυλής του στα 19, πολύ νωρίς για Φάε. Μετά ακολουθούσε μια λίστα με τις μάχες που είχε νικήσει ως Στρατηγός. Αρκετά μεγάλη λίστα. Στα 150 του κέρδισε έναν κρίσιμο πόλεμο που έκανε αυτόν και τη φυλή του να ελέγχουν την αυτοκρατορία των Φάε. Υπήρχαν κι άλλες λίστες με τα κατορθώματά του στο πλάι του αυτοκράτορα κι άλλες τιμητικές διακρίσεις. Υπήρχε και το όνομα μιας συντρόφου, από αντίπαλη φυλή και υψηλής καταγωγής, όχι όμως απόγονοι. Σίγουρα θα επρόκειτο για γάμο που έγινε για πολιτικούς λόγους, μα να λήξει κάποια διαμάχη. Η γυναίκα είχε πεθάνει πριν από περίπου εκατό χρόνια, αφήνοντάς τον μόνο και άτεκνο. Η Άντρεα είχε εντυπωσιαστεί από τις πληροφορίες. Πάντοτε φανταζόταν τη χώρα των Φάε σαν ένα τόπο μυστικιστικό, με λευκά δέντρα και βουνά, με τους Φάε να τριγυρνούν ντυμένοι με αραχνοΰφαντα ρούχα, πάνω σε μονόκερους, να κυνηγάνε με γεράκια και να κάνουν άλλες, δικές τους, δραστηριότητες της φυλής τους. Η βάση δεδομένων της έδειχνε έναν τόπο γεμάτοι ίντριγκες, πολέμους συμμαχίες, θυμίζοντάς της τις ιστορίες που είχε διαβάσει για τους Σογκούν στην αρχαία Ιαπωνία. Η χώρα των Φάε είχε μεγάλη ιστορία πίσω της, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι και οι Αλλόμορφοι. Ο Σον πάτησε ένα λινκ που έδειξε φωτογραφίες του Φιον Σίλιαν σκίτσα και πίνακες δηλαδή, γιατί οι Φάε δεν είχαν φωτογραφικές μηχανές. 223


του.

«Αυτός είναι» είπε ο Σον κοιτάζοντας το έντονο πρόσωπό

«Βλέπεις να του μοιάζω καθόλου;» τον ρώτησε η Άντρεα. «Δεν ξέρω. Αυτός μοιάζει πολύ με Φάε, κι εσύ μωρό μου είσαι πολύ πιο σέξι απ’ αυτόν». «Μήπως να βλέπαμε και τι εσώρουχο φορέα;» «Δεν είμαι σίγουρος ότι καν φοράει». Το χαμόγελο της Άντρεα έσβησε.» Εντάξει, ξέρουμε πως είναι αυτός που λέει ότι είναι. Πώς θα μάθω όμως αν είναι ο πατέρας μου; Δε βλέπω να λέει τίποτα για μένα εκεί μέσα». «Εάν ήθελε να το κρατήσει μυστικό, δε θα έγραφε σίγουρα για σένα». «Από πού έρχονται αυτές οι πληροφορίες;» «Από διάφορες πηγές, όμως είναι όλες επίσημες ή βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες των Φυλάκων ανά τος αιώνες. Εάν αυτός ο Φάε δεν ήθελε να μάθει κανείς τίποτα για σένα και για τη μητέρα σου, δε θα υπάρχει αρχείο για σας». «Και πώς περιμένει να τον πιστέψω τότε;» Ο Σον την κοίταξε ήσυχα, χωρίς ίχνος πειράγματος ή θυμού. «Θέλεις να τον πιστέψεις, έτσι δεν είναι;» «Θέλω να μάθω». «Μην ανησυχείς αγάπη μου. Θα μάθουμε». «Δεν βλέπω πώς». «Θα τυλίξουμε την αλογοουρά του γύρω από το λαιμό του και θα τον απειλήσουμε να τον πνίξουμε εκτός αν μας πει αυτά που θέλουμε να μάθουμε». Η Άντρεα ξέσπασε στα γέλια.» Θα ήθελε να σε δω να το κάνεις αυτό ο’ έναν πολεμιστή Φάε. Φαίνεται πολύ σκληρός». «Μετά θα τον φέρω σ’ αυτό τον κόσμο. Θα είναι πιο αδύναμος εδώ. Θα τον έχωνα στο πικάπ του πατέρα και θα τον γύριζα μέχρι να μιλήσει» «Θα πλήρωνα για να το δω αυτό». Η Άντρεα έπεσε πάνω του, αφήνοντας τη σύγχυση και τι θυμό να φύγουν μακριά. «Γιατί με βοηθάς, Σον;» 224


Ο Σον έσβησε με μι κίνηση τη βάση δεδομένων.» Είμαι κι εγώ περίεργος, μωρό μου, να μάθω τι σκαρώνει αυτός ο Φιον». «Εννοώ γενικά. Εχθές παραδέχτηκες πως μου έκανες πρόταση αρχικά γιατί καμία δε θα σε επέλεγε για ταίρι και γιατί κι εγώ ήμουν αβοήθητη». «Η μέρα που θα είσαι εσύ αβοήθητη, μωρό μου, θα είναι η μέρα που θα πέσει το φεγγάρι απ’ τον ουρανό». «Πολύ αστείο». Ο Σον χάιδεψε τα μαλλιά της Άντρεα, και η καυτή του ανάσα της έκαιγε το κεφάλι.» Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που σου έκανα πρόταση πριν σε γνωρίσω. Αγάπη μου, σε θέλω για ταίρι μου γιατί έχεις μάτια σαν το χρώμα του καπνού. Γιατί είσαι απίστευτα σέξι, επειδή είσαι ατρόμητη και γλωσσοκοπάνα και έξυπνη, και γιατί τα φιλιά σου είναι γεμάτα φωτιά. Γιατί να μη θέλω μια τέτοια γυναίκα δίπλα μου για το υπόλοιπο της ζωής μου;» Θα μπορούσε να λιώσει την πέτρα. Μύριζε τόσο όμορφα, γαζία και φωτιά και σαπούνι. «Μπορείς εύκολα να γοητεύσεις μια γυναίκα. Με την ιρλανδική προφορά σου και τις σαγηνευτικές σου κολακείες». «Δεν είναι κολακείες, Άντρεα. Σε θέλω. Θέλω να σε αγγίζω και να σ’ έχω στην αγκαλιά μου. Θέλω να σε προσέχω. Σε θέλω στη ζωή μου». «Τότε. . .» η Άντρεα σταμάτησε, γιατί η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά που δεν μπορούσε να προφέρει τις λέξεις.» Τότε, Σον, ας κάνουμε την τελετή του ζευγαρώματος, να τελειώνουμε». Τα μάτια του Σον άστραψαν και χαμογέλασε ξαφνικά.» Άντρεα, αγάπη μου, ψάχνεσαι για μπελάδες». Σηκώθηκε τόσο απότομα που σχεδόν έπεσε από την αγκαλιά του, της έπιασε όμως τα χέρια και τη σήκωσε.» Εντάξει λοιπόν. Ο ήλιος είναι ψηλά και ο πατέρας είναι σπίτι». Το χαμόγελό του έγινε αμαρτωλό.» Λέω να πάμε να κάνουμε μια τελετή ζευγαρώματος».

225


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΟΚΤΩ «Το έχεις σκεφτεί καλά, Σον;» τον ρώτησε ο Λίαμ. «Να τελειώνουμε». Ο Λίαμ είχε φτάσει σπίτι σε χρόνο-ρεκόρ μόλις του τηλεφώνησε ο Ντίλαν και του είπε τα νέα. Και οι υπόλοιπη οικογένεια έφτασε αμέσως, μια και ήταν από πριν σε ετοιμότητα, με τα κινητά στο χέρι. «Πρέπει πάντα να είμαστε απόλυτα σίγουροι» έλεγε ο Λίαμ στο Σον ενώ τα μάτια του έλαμπαν από ενθουσιασμό. Λίγο πιο κει, η Κιμ έφτιαχνε τα μαλλιά της Άντρεα και τα στόλιζε με λουλούδια, μιλώντας μεταξύ τους με ζωντάνια, όπως κάνουν όλες οι κοπέλες σε τέτοιες περιστάσεις. «Είναι σίγουρος», είπε ο Κόνορ. Πήδηξε πίσω από τον Σον, τον αγκάλιασε και τον έσφιξε.» Θα έχουμε κι άλλα μικρά και θα ’ναι τέλεια. Είναι ήδη έγκυος, Σον;» «Να μη σε νοιάζουν εσένα αυτά» είπε ο Σον αλλά με μαλακά φωνή και ανταπέδωσε την αγκαλιά στον ανιψιό του. «Αν δεν είναι, τι κάθεσαι λοιπόν;» Ο Κόνορ άφησε το Σον κι έτρεξε ν’ αγκαλιάσει την Άντρεα, το ίδιο σφιχτά. Εκείνη τον σήκωσε στην αγκαλιά της.» Καλώς ήρθες στην οικογένεια, Άντρεα. Εσύ και ο Σον μπορείτε να πάρετε το δωμάτιό μου -είναι το πιο μεγάλο. Εγώ θα πάω ατού Σον. Είναι σαν κλουβί. Δεν έχει χώρο για μωρά εκεί». «Νόμιζα πως θα μετακομίσω με την Άντρεα και την Γκλόρι» 226


είπε ο Σον καθώς η Άντρεα κατέβαζε τον Κόνορ κάτω.» Η Κιμ και ο Λίαμ θα χρειαστούν κι άλλο χώρο». «Ναι, αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Κόνορ.» Και η Γκλόρι πρέπει να βρει κάποιον άντρα». Κοίταξε με νόημα τον Ντίλαν που περίμενε πιο πέρα μέχρι να αρχίσει η τελετή.» Ειδικά τώρα, που ο παππούς μετακόμισε».» Ακριβώς» είπε η Γκλόρι, που εμφανίστηκε με μια λαμέ τουαλέτα και τα νύχια της βαμμένα, να λάμπει ολόκληρη.» Εμείς τα κορίτσια χρειαζόμαστε προστασία». «Χα!» είπε ο Κόνορ.» Μόνο να σε κοιτάξουν, Γκλόρι, κι όλοι οι εχθροί σου θα εξαφανιστούν». «Ε, ναι. Αυτό είναι αλήθεια». Η Γκλόρι χαμογέλασε και φάνηκαν τα υπέροχα δόντια τα.» Καλωσορίζω τον Σον και ανυπομονώ να μου φτιάξει αυτές τις υπέροχες τηγανίτες του. Θα είναι πολύ βολικό να έχω κάποιον να βγάζει τα σκουπίδια, να αλλάζει τις λάμπες, να μαζεύει τα φύλλα από τη βεράντα. . .» Ο Σον τη διέκοψε με γρύλισμα.» Σταμάτα πριν με κάνεις να αλλάξω γνώμη». Η Γκλόρι έβαλε το χέρι στο στόμα της και είπε τρομαγμένη: «Ω, όχι. Με τίποτα δε θα το ήθελα αυτό». Γέλασαν όλοι, και η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη από χαρά. Άλλο ένα ζευγάρωμα στην πόλη των Αλλόμορφων, ακόμη ένα δέσιμο για την οικογένεια των Μορισέϊ και το κοπάδι και τη φυλή τους, δέσιμο για όλους τους Αλλόμορφους, γενικά. Η Κιμ σχεδόν πετούσε από ευτυχία, και ο Σον δε θα εκπλήσσονταν αν ο Κόνορ άρχιζε να κάνει τούμπες. Ο νεαρός πηδούσε τριγύρω κάνοντας θόρυβο καθώς έρχονταν οι γείτονες στο σπίτι. Ο Λίαμ αγκάλιασε τον αδερφό του. Ο Σον αισθάνθηκε πολύ ωραία. Τα δυο αδέρφια ήταν εξίσου δυνατά. Είχαν δεθεί μαζί μέσα στα χρόνια, περνώντας από πολλές περιπέτειες και πόνο. Ο Σον είχε χαρεί πολύ όταν ο Λίαμ βρήκε την Κιμ. Το τέλειο ταίρι γι' αυτόν, και τώρα ο Λίαμ τον έπιασε από τους ώμους, τον τσίμπησε στα μάγουλα και του είπε χαμογελώντας: «Έτοιμος;» 227


Ο Σον έγνεψε θετικά, γεμάτος ανυπομονησία.» Είμαι έτοιμος εδώ και βδομάδες. Μπορούμε να το κάνουμε;» Η Άντρεα τον πλησίασε και Σον ένιωσε ζεστασιά όταν στάθηκε δίπλα του, κάτω από το μπράτσο του. Ο Λίαμ σήκωσε τα χέρια του και το πλήθος σώπασε. Η τελετή του ήλιου δεν ήταν τόσο επίσημη όσο η τελετή της πανσέληνου. Η οικογένεια έφτιαξε έναν κύκλο γύρω από το ζευγάρι και οι γείτονες ένα μεγαλύτερο κύκλο γύρω τους. Ο Έρικ ήταν στον κύκλο της οικογένειας, καθώς ήταν καλεσμένος ως οικογενειακός φίλος. Η Κιμ στεκόταν δίπλα στο Λίαμ. Ως ταίρι του αρχηγού της φυλής, είχε το δικαίωμα να συμμετάσχει στην τελετή και να δώσει και τη δική της ευλογία. Δεν το έκαναν όλες όσες είχαν το προνόμιο, όμως της Κιμ της άρεσε πολύ η ιδέα. Συνήθως, οι αρχηγοί των φυλών δεν έλεγαν πολλά και τελείωναν την τελετή, όμως ο Λίαμ καθάρισε το λαιμό του και ξεκίνησε να βγάζει λόγο. «Φίλοι μου, ο αδερφός μου, ο Σον, διάλεξε επιτέλους ταίρι». Η φωνή του Λίαμ αντηχούσε στο απόγευμα μέσα από τη σιωπή των παρευρισκόμενων.» Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία που ένας άνδρας αποφασίζει να βοηθήσει μια Αλλόμορφη και τελικά, μόλις τη γνωρίζει, την ερωτεύεται. Ο Σον διάλεξε ταίρι εκτός φυλή, που είναι το έθιμο, αλλά και άλλου είδους. Η Άντρεα είναι μισή Φάε, κάτι που μπορεί να πρόκαλεί κάποια απέχθεια από μερικούς Αλλόμορφους. Όμως, ας γνωρίζουν ότι η Άντρεα Γκρέι είναι πια αποδεκτή από το κοπάδι και από τη φυλή μας. Δεν την προστατεύει μόνο ο Σον, το ταίρι της, αλλά κι εγώ ο ίδιος, o αρχηγός της φυλής και αρχηγός της πόλης των Αλλόμορφων τουΌστιν. Εάν κάποιος επιθυμεί να διαφωνήσει με αυτή την απόφαση - λυπάμαι, αλλά είναι πολύ αργά γιατί ήδη την έχω πάρει. Είναι πια γεγονός». Κοιτούσε τον καθένα μέσα στα μάτια καθώς τα έλεγε όλα αυτά. Ο Κόνορ ζητωκραύγασε. Ο Λίαμ άνοιξε το στόμα για να συνεχίσει, όμως η Κιμ δεν τον άφησε.» Τελείωσέ το». Ο Λίαμ γρύλισε.» Το ταίρι μου, ανυπομονεί για τη γιορτή. 228


Αφού είναι έτσι. . .» Ακούμπησε το ένα χέρι στον ώμο του Σον και το άλλο στης Άντρεα.» Με το φως του ήλιου, τον Πατέρα Θεό, σας ονομάζω ζευγάρι». Ο Κόνορ πήδηξε στον αέρα φωνάζοντας. Προσγειώθηκε στην Γκλόρι και την αγκάλιασε. «Ο Πατέρας Θεός μαζί σου, Σον» είπε ο Λίαμ κι αγκάλιασε τον αδερφό του και μετά την Άντρεα.» Και μαζί σου, αδερφή». Τα μάτια της Άντρεα ήταν βουρκωμένα όταν την άφησε ο Λίαμ. Μετά έπιασε τα χέρια τους η Κιμ.» Σειρά μου τώρα. Δεν το έχω ξανακάνει, όμως θα προσπαθήσω. Είθε το ζευγάρωμά σας να είναι ευλογημένο κι εσείς δεμένοι με το δεσμό του ζευγαρώματος για πάντα. Και είθε να αποκτήσετε πολλά μωρά». Χαμογέλασε.» Καλά τα πήγα;» «Τέλεια». Η Άντρεα τράβηξε την Κιμ στην αγκαλιά της και ακολούθησε ο Σον. Μετά από αυτό, πήρε θέση το πλήθος. Ήταν σημαντικό για όλους τους Αλλόμορφους. Ένα ζευγάρωμα που θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το κοπάδι και τη φυλή, και που θα συμβάλει στη συνέχιση του είδους. Η αποδοχή του Λίαμ προς την Άντρεα φάνηκε να λειτουργεί μαγικά, περισσότερο ακόμη κι από του Σον. Οι Αλλόμορφοι, που πριν ίσως μνα μην πλησίαζαν ποτέ την Άντρεα, ήθελαν τώρα να της πιάσουν το χέρι και να της μιλήσουν' για λίγο. Αιλουροειδή, Λύκοι, Ουρσίν -δεν είχε σημασία. Τώρα ήταν μία απ’ αυτούς, κομμάτι της αλυσίδας. Ο Ρόναν την έσκασε όπως την πήρε αγκαλιά και μετά την άφησε να φύγει, γελώντας. Και ο Έρικ την αγκάλιασε σφιχτά συγχαίροντάς την, ένας άνδρας που ο ίδιος είχε χάσει το ταίρι του και τώρα χαιρόταν που κάποιος άλλος έβρισκε το δικό του. Ο αρχηγός της αγέλης της Άντρεα, o Γουέιντ -τώρα πια πρώην αρχηγός- την αγκάλιασε επίσης. Ο Γουέιντ ήταν μεσήλικας, για Αλλόμορφος, στην ίδια περίπου ηλικία με τον Ντίλαν. Όχι όμως το ίδιο καλοστεκούμενος. 229


«Να είσαι καλά, Άντρεα». είπε ο Γουέιντ. Το βλέμμα στα κίτρινα μάτια του δήλωνε την ευχαρίστηση πως δε 0α χρειαζόταν να ασχοληθεί άλλο με το πρόβλημα της μισής Φάε Άντρεα. «Ευχαριστώ». Η Άντρεα υπέθεσε πως ο Γουέιντ θα είχε δεχτεί πίεση από τη φυλή του για να την αφήσει να πάει στο Όστιν. Ένας σωστός αρχηγός δεν έκανε μόνο αυτό που ήθελε ο ίδιος αλλά έπρεπε να αποφασίσει τι θα ήταν καλό για όλη την αγέλη του. Τον λυπόταν. Σχεδόν. Γιατί ένας καλός αρχηγό χρειαζόταν και κότσια. Ο Έλισον ήταν ένας Λύκος που δεν είχε μάθει πως η Άντρεα είχε έρθει στο Όστιν. Την αγκάλιασε και τη σήκωσε ψηλά. «Συγχαρητήρια, Άντι. ''Οπότε με χρειαστείς, εδώ θα ’μια. Κι ας ζευγάρωσες με παλιοαιλουροειδές». Η Άντρεα πήρε ανάσα μόλις την άργησε.» Σ’ ευχαριστώ, Έλισον. Είσαι θησαυρός». «Για Λύκος, είναι» είπε ο Σον από δίπλα της.» Αλλόμορφοι που κυνηγάνε την ουρά τους. Τι αδερφίστικο!» Ο Έλισον έριξε πίσω το καπέλο του με το ένα χέρι και είπε: «Τουλάχιστον εγώ δε φτύνω τριχόμπαλες». Γρύλισε και μύρισε τον αέρα.» Επιτέλους, ώρα για μερικά παλιομοδίτικα μπέργκερ απ’ το Τέξας. Ο Σον τράβηξε την Άντρεα πιο εκεί μόλις έφυγε Ο Έλισον και της είπε: «Λατρεύω την οικογένεια και τους φίλους μου, όμως - γαμώτο, είσαι δίκιά μου κι όχι δική τους». Πέρασε τα χέρια του γύρω απ’ το λαιμό της. «Ελα, άσ’ τους. Η τελετή ζευγαρώματος είναι μια ευτυχισμένη στιγμή για όλους. Τους χρειαζόμαστε κι εμείς». «Αλήθεια είναι». Ο Σον τη φίλησε στο στόμα, ξανά και ξανά. «Όμως αυτή τη στιγμή η τρέλα του ζευγαρώματος νομίζω πως θα επισκιάσει το μπάρμπεκιου». «Κι εγώ έτσι νομίζω». «Τότε λοιπόν…» ο Σον της ψιθύρισε στο αυτί, δαγκώνοντάς την. 230


Η Άντρεα ευχόταν να μην της άρεσαν τόσο τα φιλιά του. Ο Σον είχε γεύση από ηλιοβασίλεμα και αλάτι, και το στόμα του γέμιζε το δικό της. Έβαλε τα χέρια της στα μαλλιά του κι ένιωσε τη ζεστασιά, μύρισε τη μυρωδιά του, τη μυρωδιά ενός Αλλόμορφου ερεθισμένου. Της ήρθε και μια άλλη μυρωδιά, σα μέντα. Της ήρθε μια δροσερή αύρα και ο Σον την έσπρωξε και γρύλισε στο λευκό κενό που άνοιξε ανάμεσα στα δέντρα, λίγο πιο μακριά από τους Αλλόμορφους που διασκέδαζαν. Ο Φιον στεκόταν στο άνοιγμα, ανάμεσα στο δικό του κόσμο κι αυτόν. Έβρεχε στη χώρα των Φάε ενώ ο ήλιος ζέσταινε ακόμη στον κόσμο των ανθρώπων. Η Άντρεα τον πλησίασε, ο Σον την ακολούθησε. Οι άλλοι Αλλόμορφοι δεν τον είχαν δει, αν και θα μπορούσαν να τον είχαν δει και τι θα είχε συμβεί αν καταλάβαιναν πως μπορούσε να ανοίξει μια πύλη για τη χώρα των Φάε πίσω από το σπίτι της Γκλόρι; Πώς μπόρεσε να ανοίξει ο Φιον την πύλη αυτή χωρίς η Άντρεα να κοιμάται και να ονειρεύεται, ούτε η ίδια μπορούσε να το εξηγήσει. Σίγουρα όμως είχε σκοπό να τον ρωτήσει. Καθώς τον πλησίαζε, ο Φιον της άπλωσε το χέρι του που φορούσε ένα δερμάτινο γάντι.» Άντρεα, παιδί μου, πιάσε το χέρι μου, άσε με να περάσω». «Μην τον αγγίξεις!» φώναξε ο Σον. Τα μάτια του Φιον άστραψαν από θυμό.» Δε θα με αφήσεις να παρευρεθώ στο γάμο της ίδιας μου της κόρης;» «Είναι τελετή ζευγαρώματος κάτω από τον ήλιο» είπε η Άντρεα.» Δεν είναι ακριβώς το ίδιο». Η φωνή του μαλάκωσε.» Σε παρακαλώ». Η Άντρεα σήμερα είδε κάτι άλλο στα σκούρα μάτια του Φιον από την αλαζονεία και το θυμό που έβλεπε συνήθως. Είδε θλίψη. Μοναξιά. Ανάγκη. Οι Αλλόμορφοι γιόρταζαν στο σπίτι των Μορισέϊ και υπήρχε παντού η μυρωδιά του μπάρμπεκιου στον αέρα. Εδώ, πίσω από το σπίτι της Γκλόρι, ήταν ήσυχα, και τα αρώματα 231


από τη χώρα των Φάε χάνονταν στο ηλιόλουστο Τέξας. «Εντάξει» είπε η Άντρεα.» Αλλά μόνο αν υποσχεθείς να είσαι φρόνιμος». Ο Σον τη σταμάτησε.» Άντρεα, όχι». «Έλα, Σον. Πρέπει να μάθω». Δεν είχε πει στο Σον τι θα έκανε αν τον ξανάβλεπε, και τώρα δεν είχε το χρόνο να του πει. Χωρίς καν να το σκεφτεί, η Άντρεα ξέφυγε από το Σον και άπλωσε το χέρι της στο Φιον. Τη στιγμή που τον άγγιξε η Άντρεα, η έκφραση του Φιον άλλαξε από θλίψη σε θρίαμβο. Άρπαξε τον καρπό της και την τράβηξε μαζί του. Άκουσε τον Σον να της φωνάζει καθώς περνούσε μέσα στο κενό. Ο Φιον άρχισε να γελάει, ένα γέλιο που έγινε κραυγή όταν η Άντρεα έβγαλε ένα μαχαίρι και τον έκοψε στον καρπό. Ο Φιον κοίταζε με απορία. Η Άντρεα χαμογέλασε πλατιά καθώς τον έκοψε και στον άλλο καρπό και τον τράβηξε στον κόσμο των ανθρώπων.

232


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ Ο πολεμιστής Φάε ξεγλίστρησε από την Άντρεα και έπεσε στα γόνατα, με τη σιδερένια πανοπλία του να κροταλίζει καθώς προσπαθούσε με μανία να ελευθερώσει τους καρπούς του.» Καίνε! Βγάλ’ τες!» Ο Σον τράβηξε το σπαθί του και ακούμπησε με την άκρη του το λαιμό του Φιον.» Μα τον ήλιο και το φεγγάρι, Άντρεα, πού στο καλό βρήκες τις χειροπέδες;» «Δοξασμένα να ‘ναι» απάντησε στον έκπληκτο Σον.» Μην ρωτάς».» Μην ανησυχείς. Δεν θέλω να ξέρω». Η Άντρεα κοίταξε αυστηρά τον Φιον.» Για πες μας τώρα, σπουδαίε Φιον Σίλιαν, υποστηρίζεις ακόμα ότι είμαι κόρη σου;» «Φυσικά. Κανένας άλλος δεν θα τολμούσε να με αιχμαλωτίσει». Ο Σον γέλασε.» Βλέπω από πού πήρες την αυτοπεποίθησή σου, Άντι, αγάπη μου. Τι θέλεις να κάνουμε τώρα που τον έπιασες;» Η Άντρεα έσκυψε για να αντικρίσει τον Φιον που της ανταπέδωσε το βλέμμα με τα ολόμαυρα μάτια του. «Απόδειξέ το» είπε η Άντρεα.» Απόδειξε ότι εσύ με έφερες στη ζωή και θα σε αφήσω να γυρίσεις στη γη των Φάε».» Ο λόγος μου θα έπρεπε να σου φτάνει». «Ναι, φυσικά. Άλλωστε ένας Φάε δεν θα έλεγε ψέματα σε έναν Αλλόμορφο». 233


«Έλεος, κόρη μου. Λυτές οι χειροπέδες με έχουν πεθάνει. Βγάλ’ τες μου και θα σου απαντήσω σε ό, τι θέλεις». «Πρώτα θα μου απαντήσεις και μετά θα τις βγάλω». Η οργή και μια άγρια περηφάνια σκίαζαν το πρόσωπο του Φιον. «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είσαι παιδί μου. Ορίστε». Έψαξε με τρεμάμενα χέρια και έβγαλε μια αλυσίδα από μια κρυφή τσέπη. Ήταν ένα βραχιόλι από λεπτούς ασημένιους κρίκους σε σχήμα φύλλων. Στους μίσους κρίκους ήταν περασμένο από ένα φυλαχτό με τη μορφή μονόκερου.» Αυτό ήταν της μητέρας σου. Μου το έδωσε το τελευταίο βράδυ, όταν έφυγα, γνωρίζοντας ότι δεν θα γυρνούσα ποτέ». Η Άντρεα είχε ξαναδεί τέτοια βραχιόλια στα μαγαζιά που είχε πάει με την Γκλόρι, αν και αυτό ήταν από πραγματικό, βαρύτιμο ασήμι. Είχε αναμφίβολα όμως κατασκευαστεί από χέρι ανθρώπου. Ήταν ένα κόσμημα που μπορεί να άρεσε σε μια αλλόμορφη. «Ανήκε στην Ντίνα». Η Γκλόρι κοντοστάθηκε δίπλα στην Άντρεα έκπληκτη. Η Άντρεα συνειδητοποίησε ότι οι περισσότεροι Αλλόμορφοι είχαν στραφεί προς το μέρος τους και όλες οι συζητήσεις είχαν σταματήσει. Η Γκλόρι πήρε το βραχιόλι από τα χέρια του Φιον.» Ανάθεμά σε. Αυτό ήταν της αδερφής μου». «Είσαι σίγουρη;» ρώτησε η Άντρεα. Τα μάτια της Γκλόρι πετούσαν φλόγες.» Φυσικά και είμαι σίγουρη. Εγώ της το έδωσα. Πώς βρέθηκε στα χέρια του; Μην μου πεις ότι αυτός είναι ο Φάε που την ξελόγιασε». «Ακριβώς» είπε ο Φιον χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.» Εγώ είμαι αυτός ο Φάε». Η Γκλόρι ούρλιαζε και τον κλότσησε στο πρόσωπο με το δωδεκάποντο τακούνι της. Ακόμα και ένας Αιλουροειδής θα ζήλευε τα αντανακλαστικά του Φιον. Ακόμα και με δεμένα χέρια, ακόμα και διπλωμένος από 234


τον πόνο, άρπαξε το πόδι της Γκλόρι, την έριξε κάτω ανάσκελα, και σηκώθηκε όρθιος ενώ ταυτόχρονα απέφυγε το σπαθί του Σον. «Δειλοί» γρύλισε.» Αλλόμορφοι, να τα βάζετε με έναν άνθρωπο και μάλιστα αλυσοδεμένο. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε;» Ο άγριος βρυχηθμός του Ντίλαν αντήχησε στο ξέφωτο καθώς η Γκλόρι σηκώθηκε, με το ασημένιο λαμέ της γεμάτο λάσπη. Η Αντρέα γύρισε και μπήκε μπροστά στον Ντίλαν. «Κάνε στην άκρη» της φώναξε ο Ντίλαν. Ο Ντίλαν ήταν πιο τρομακτικός από ποτέ αλλά η Άντρεα δεν είχε το περιθώριο να κάνει πίσω. Αν τον άφηνε να ξεσκίσει τον Φιον, δεν θα μάθαινε ποτέ την αλήθεια. «Πατέρα, μην την αγγίζεις» τον προειδοποίησε ο Σον. «Πατέρα! Σον!» ακούστηκε η φωνή του Λίαμ. Ο Ντίλαν και ο Σον παρέμειναν καρφωμένοι στη θέση τους, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο. Μετά από μια στιγμή που κράτησε πάρα πολύ, και ενώ η καρδιά της Άντρεα είχε παγώσει, ο Ντίλαν κατέβασε το βλέμμα του από τον Σον και γύρισε από την άλλη. Ολόκληρο το σώμα του Λίαμ έτρεμε από θυμό.» Για να μην χυθεί αίμα Αλλόμορφου σήμερα, προτείνω να αφήσουμε τον Φάε να μιλήσει». Έστρεψε το βλέμμα του στον Φιον.» Πες στην Άντρεα αυτό που θέλει να μάθει, κι αν είσαι καλός, μπορεί να αποφασίσω να μην σε κάνω κομματάκια. Ίσως αφήσω αυτή τη δουλειά για τον Σον και τον πατέρα μου». Τα χείλη του Φιον ζάρωσαν.» Θεέ μου, Άντρεα, πώς ζεις με αυτά. . . τα πλάσματα;» «Δεν είχα και πολλές επιλογές, έτσι δεν είναι;» Η Άντρεα πήρε το βραχιόλι από την Γκλόρι με κομμένη την ανάσα καθώς το φως του ήλιο τρεμόπαιζε πάνω στα φυλαχτά σε σχήμα μονόκερου. Η μητέρα της πάντοτε αγαπούσε τους μονόκερους. Όπως έλεγε, ήταν ευαίσθητα πλάσματα, παρά τα κέρατά τους και τις ιστορίες που τους παρουσίαζαν άγριους. «Πώς ήξερε τόσα πολλά για τους μονόκερους;» 235


«Εγώ της τους έμαθα» είπε ο Φιον.» Ρισκάρισα και την οδήγησα στη γη των Φάε για να της δείξω τους μονόκερους γιατί την μάγευαν. Ήθελα να το κανό) για χάρη της». Ένα πέπλο λύπης κάλυψε τα σκούρα του μάτια για τη μεγάλη αγάπη του που έχασε νωρίς. Παρά την αλαζονεία που τον διέκρινε ως Φάε, ο Φιον Σίλιαν είχε γνωρίσει την αγάπη και την απώλεια. Η Άντρεα άγγιξε το χέρι του. «Κόρη μου». Η βαριά φωνή του έσπασε και τα μάτια του υγράνθηκαν «Περίμενα τόσο καιρό για να σε συναντήσω». Η Άντρεα ξεροκατάπιε.» Νομίζω ότι σε πιστεύω». Ο Φιον σήκωσε τα αλυσοδεμένα χέρια του.» Τότε, θα δείξεις έλεος στο γέρο πατέρα σου;» «Λ, ναι». Η Άντρεα στράφηκε στην Γκλόρι.» Το κλειδί;» Η Γκλόρι έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια και αυστηρή έκφραση. «Δεν υπάρχει κλειδί». «Κι αυτά τι είναι;» Η Άντρεα σήκωσε τα χέρια της.» Άσ’ το καλύτερα. Σον, μπορείς να με βοηθήσεις;» Οι χειροπέδες ήταν από απλό ατσάλι, όπως αυτές που χρησιμοποιεί η αστυνομία όταν συλλαμβάνει ανθρώπους. Δεν ήταν τίποτα όμως μπροστά στη δύναμη ενός Αλλόμορφου. Ο Σον έβαλε το σπαθί του στη θήκη του, πέρασε τα δάχτυλά του ανάμεσα στη χειροπέδα και τον καρπό του Φιον και με μια κίνηση, άνοιξε τη μία χειροπέδα. Έκανε το ίδιο και με την άλλη και ο Φιον έβγαλε γρήγορα τα γάντια του. «Για να δω» είπε η Άντρεα. Ο Φιον τέντωσε τα χέρια του. Κάτω από το πουκάμισο που φορούσε κάτω από το χιτώνα της πανοπλίας του, και πάνω στα χέρια του, υπήρχαν κόκκινα σημάδια ακριβώς στο σχήμα των χειροπεδών. Το μέταλλο είχε διαπεράσει τα γάντια του και τον είχε κάψει. Η Άντρεα χάιδεψε τις πληγές του με τα χέρια της, κλείνοντας τα μάτια της για να συγκεντρωθεί στα θεραπευτικά μαγικά της. 236


Είδε το κουβάρι από τα νήματα γύρω από το πληγωμένο δέρμα του Φιον, μαυρισμένο και καμένο, αλλά η αύρα που αιωρούνταν γύρω από το υπόλοιπο σώμα του ήταν απίστευτη. Έμοιαζε με ασήμι και φως και απέπνεε δύναμη. Είχε δει κάτι από αυτό το λαμπυρίζον ασήμι και στο δικό της σώμα. Καθώς άγγιζε τα νήματα που σχημάτιζαν την ύπαρξη του Φιον, αυτά τυλίχτηκαν γύρω της, οικεία, ζεστά, φιλόξενα. Ένιωσε επίσης τον Σον δίπλα της, όπως και όταν θεράπευσε τον Ελάι. Ψηλό και δυνατό, σαν μια φωτεινή φωτιά, ευλογημένο από τη Θεά. Η μαγεία του σπαθιού του τον διαπερνούσε κι εκείνη, προσπάθησε να την φτάσει - αυτή και τον Σον, που πλέον ήταν δεμένος μαζί της μετά την ευλογία του ζευγαρώματος. Συνειδητοποίησε ότι αυτή η ευλογία του ζευγαρώματος ήταν αλήθεια. Και όχι απλά λέξεις που άρθρωσε ο αρχηγός της φυλής σε μια τυπική κοινωνική σύμβαση. Ο Πατέρας-Θεός ενυπήρχε στα λόγια και στον ήλιο που χάιδευε το δέρμα τους. Είδε το δεσμό ανάμεσα στην ίδια και τον Σον. Χρυσό και ισχυρό. Αληθινό. Στο άγγιγμά της, οι πληγές του Φιον επουλώθηκαν. Όταν άνοιξε τα μάτια της, οι καρποί του Φιον ήταν άθικτοι, χωρίς το παραμικρό σημάδι και ο ίδιος την παρακολουθούσε κατάπληκτος. Τα ασημένια νήματα που σχημάτιζαν την ύπαρξή του ακόμα τύλιγαν την Άντρεα, αναζητώντας τα δικά της.» Τη βλέπω. Βλέπω την ουσία της αύρας σου στη δική μου» είπε.» Τη δική σου και της μητέρας μου». Το βλέμμα του Φιον ήταν αχανές.» Βέβαια, παιδί μου. Φυσικό είναι». Ήταν κομμάτι της κι αυτή δικό του. Η Άντρεα είχε έρθει στον κόσμο από αυτόν τον περήφανο πολεμιστή που οι μάχες είχαν σκληρύνει και από μια ευγενική και ευαίσθητη αλλόμορφη γυναίκα. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της. Επιτέλους, μετά από χρόνια ντροπής και φόβου, μετά από χρόνια που έμενε κλεισμένη στον εαυτό της, η Άντρεα ήξερε ποια είναι. Ανήκε τόσο στον Φάε που κρατούσε τα χέρια της όσο και στον Αλλόμορφο πίσω της που την 237


είχε κάνει γυναίκα του, και είχε δεθεί μαζί της ψυχή τε και σώματι. Η γυναίκα μου. Δική μου. Ο Σον ρίγησε μέσα στο σκοτάδι, περικυκλωμένος από την αίσθηση, το άρωμα και τη ζεστασιά της Άντρεα. Τα χείλη της, τα χέρια της, η ανάσα του άγγιζαν το δέρμα του. Κι αυτή ανάσαινε το ίδιο γρήγορα με αυτόν και οι ερωτικοί ήχοι που έκανε τον τρέλαιναν. Τη φίλησε στο πρόσωπο, στα μαλλιά, στο στόμα. Είχε χάσει την ευφράδειά του και έμενε σιωπηλός - μόνο τη φιλούσε και τη χάιδευε, λυγίζοντας το σώμα του για να μπει ακόμα βαθύτερα μέσα της. Τα χείλη της ήταν υγρά από πόθο, το ίδιο και τα μάτια της που άστραφταν ασημένια στο φως του φεγγαριού. Ο Φιον είχε κοιτάξει τον Σον με την ίδια αποφασιστική αλαζονεία που ο Σον είχε δει στο βλέμμα της Άντρεα. Ήταν αναμφίβολα συγγενείς. Η Άντρεα ήταν τόσο κομψή και ο Σον δεν ένιωθε τίποτα από άλλο από μια βίαιη μανία. Είχε φυτέψει το σπόρο του μέσα της αλλά ήταν ξανά σκληρός, έτοιμος, ακόμα μέσα της όπου μπορούσε να τον ξεζουμίσει. Η Άντρεα άγγιξε το μάγουλό του, τα δάχτυλά της ήταν απαλά σαν πούπουλα.» Σον» ψιθύρισε.» Είσαι καλά;» Ο Σον αφέθηκε και γρύλισε κι αμέσως ξαναβρήκε τα λόγια του. «Είμαι βαθιά μέσα στην ερωτική γυναίκα μου. Πώς λες να είμαι;» «Ξαναμμένος. Ένα αρσενικό πάνω στην μανία του ζευγαρώματος».» Ακριβώς». «Τώρα ακούγεσαι σαν τον Έλισον». Ο Σον έσπρωξε ξανά.» Μην αναφέρεις το όνομα αυτού του ηλίθιου Λύκου, όταν σου κάνω έρωτα». Η Άντρεα γέλασε. Ήταν πανέμορφη και τον πείραζε.» Είναι τόσο εύκολο, Σον». «Είσαι δική μου. Πήραμε την ευλογία για το ζευγάρωμά μας. 238


Που σημαίνει ότι μπορούμε να πηδιόμαστε μέχρι να μην μπορούμε να περπατήσουμε». «Πήραμε την ευλογία για το ζευγάρωμά μας κατά το ήμισυ». Η Άντρεα χαμογέλασε λάγνα καθώς γλιστρούσε τα δάχτυλά της στην πλάτη του.» Ξέρεις, τον είδα. Την ώρα που θεράπευα τον πατέρα μου. Είδα το δεσμό μεταξύ μας». Ο Σον σταμάτησε, η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή.» Το δεσμό του ζευγαρώματος;» «Δεν ξέρω. Αλλά το είδα. Η ευλογία δεν είναι μόνο λόγια και παράδοση. Είναι αλήθεια. Ο Πατέρας-Θεός μας έχει δέσει μαζί». «Αλήθεια;» Η Άντρεα χάιδεψε τα μαλλιά του.» Αλήθεια». «Θα πιστέψεις στ’ αλήθεια, σαν αυτούς τους Αλλόμορφους που ντύνονται στ’ άσπρα και κάνουν διαλογισμό σε κύκλους όλη μέρα;» Το πόδι της Άντρεα χάιδεψε τη γυμνή του κνήμη.» Δεν είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου. Έχω αρκετά να κάνω εδώ». «Έχουμε. Ο Κόνορ δεν πρόκειται να είναι ευτυχισμένος αν αύριο δεν του πούμε ότι περιμένουμε μωρό». «Εσύ θέλεις παιδιά, Σον;» Η φωνή της Άντρεα ήταν διατακτική. «Δεν είμαι αιλουροειδής. Το παιδί θα γεννηθεί άνθρωπος και δεν ξέρουμε τι ζώο θα γίνει αργότερα. Εκτός αυτού, θα έχει αίμα Φάε». «Το ξέρω. Θα έχει -πλάκα- να δούμε τι θα γίνει το παιδί μας». Τη μύρισε, ρουφώντας τη μυρωδιά της.» Αλλά ναι, θέλω παιδιά. Από σένα». Η εγκυμοσύνη όμως σήμαινε κινδύνους για τις αλλόμορφες γυναίκες. Ο φόβος κυρίευσε την καρδιά του Σον, τόσο πολύ που για μερικά δευτερόλεπτα δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Η λογική του έ239


λεγε ότι οι πιθανότητες επιβίωσης ενός θηλυκού ήταν πολύ περισσότερες τώρα που είχαν πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα, και εκτός αυτού, η Άντρεα είχε θεραπευτικές δυνάμεις. Όμως, ο Σον είχε δει τόσα πολλά θηλυκά να πεθαίνουν στη γέννα ή αμέσως μετά τη γέννα που δεν μπορούσε να μην ανησυχεί. «Μια χαρά θα είμαι» είπε η Άντρεα χαϊδεύοντας το μάγουλό του, μαντεύοντας τους φόβους του.» Είμαστε ασφαλείς εδώ, και άλλωστε είναι τόσοι πολλοί αυτοί που με θα με φροντίζουν πια». Ο Σον ήξερε ότι η μανία του ζευγαρώματος τον έκανε να σκέφτεται δυσοίωνα και να φοβάται, ώστε να μείνει με την Άντρεα και να κάνουν έρωτα όλο το βράδυ και την όλη την επόμενη μέρα. Και το επόμενο βράδυ. Μια βιολογική ορμή, όπως είχε υποθέσει κάποτε ο Λίαμ. Η ανάγκη των Αλλόμορφων να αναπαραχθούν, του έδινε μια καλή δικαιολογία για να μείνει πάνω στη γυναίκα του. Στην άγρια φύση, οι Αλλόμορφοι είχαν απλά ενδώσει σ’ αυτή την ορμή. Οι εκπολιτισμένοι Αλλόμορφοι ένιωθαν την ίδια μανία για ζευγάρωμα. Αλλά το σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο, είχε πει ο Λίαμ. Απ’ ό, τι είχε παρατηρήσει ο Σον, ο Λίαμ και η Κιμ δεν τον σκέφτονταν και πολύ. Ο Σον άγγιξε το Κολάρο της. Ο Λίαμ ήθελε να προσπαθήσει να το βγάλει αλλά ο Σον δεν ήθελε τώρα. Η περιέργεια του Λίαμ μπορεί να έθετε την Άντρεα σε μεγάλο κίνδυνο. Το χαμόγελο της Άντρεα έκανε το αίμα του να βράζει.» Τι θέλεις να κάνουμε τώρα, Σον; Μπορεί να είσαι ο πρώτος μου αλλά δεν είμαι αθώα. Έχω ακούσει για πάρα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε». Η καρδιά του Σον ήδη χτυπούσε σαν τρελή. Ξαφνικά, μια εικόνα πέρασε μπροστά στα μάτια του: είδε την Άντρεα γονατισμένη στα τέσσερα μέσα στο δάσος, αυτόν από πίσω της, να σκύβει από πάνω της και να μπαίνει μέσα της. Να αισθάνεται την απαλή της πλάτη στο βουβώνα του, να μυρίζει τα μεταξένια μαλλιά της, να γεύεται το λαιμό της. «Θεά, με κάνεις να θέλω να σου κάνω διάφορα» ψιθύρισε. 240


«Αλλά δεν θέλω να σε πονέσω». «Είμαι μια Αλλόμορφη. Αντέχω». «Ναι, αλλά είσαι και Φάε». Άγγιξε τον λεπτό καρπό της και τον σύγκρινε με το χέρι του.» Πιο μικροκαμωμένη από τις περισσότερες Αλλόμορφες γυναίκες». «Να ξέρεις ότι ούτε οι Φάε το βάζουν κάτω». Για να το αποδείξει, τύλιξε τα πόδια της γύρω από τα δικά του, τον αναποδογύρισε και βρέθηκε από πάνω του.» Είδες;» Ο Σον την άφησε να το κάνει. Όχι ότι τον πείραζε να έχει πάνω του την όμορφη γυναίκα του, με το στήθος της να πιέζει το δικό του, με το χαμόγελό της να λάμπει μέσα στη νύχτα.» Είσαι εσύ!» Ο Σον έψαξε ξανά το Κολάρο της Άντρεα αφήνοντας τα δάχτυλά του να περιπλανηθούν στο στήθος της. Άξιζε να βάλει σε κίνδυνο την Άντρεα για να ελευθερώσει όλους τους Αλλόμορφους; Όχι. Ήταν η γυναίκα του, από κάθε άποψη, και το ένστικτό του τού έλεγε να την προστατέψει με όλο του το είναι. Ακόμα κι αν έπρεπε να πεθάνουν όλοι ι υπόλοιποι Αλλόμορφοι στον κόσμο, δεν είχε σημασία. Αρκεί να ήταν ασφαλής η Άντρεα. Για κυρίαρχο αρσενικό, κυριευμένο από τη μανία του ζευγαρώματος, αυτό ήταν το σωστό. Ο Σον γρύλισε. Τα δάχτυλά του μεταμορφώθηκαν σε νύχια, αλλά τα ξανατράβηξε προς τα μέσα για να μην την γρατζουνίσει. Η Άντρεα γρύλισε κι αυτή. Έσκυψε από πάνω του και έγλειψε το λαιμό του. Έβγαλε έναν άγριο βρυχηθμό. Η λογική, η ανησυχία για τους Αλλόμορφους, ακόμα και ο ρομαντισμός, σβήστηκαν από το μυαλό του Σον. Την τράβηξε πάνω του, γύρισε από πάνω της και μπήκε ξανά μέσα με μια γρήγορη κίνηση. Οι αναστεναγμοί της Άντρεα τον τρέλαιναν. Έμπαινε μέσα της ξανά και ξανά. Τα πόδια της ήταν τυλιγμένα γύρω του και τον τραβούσαν πιο βαθιά μέσα στο ζεστό κορμί της. Άρχισε να αλλάζει μορφή και ξανάλλαξε, με ένα πλατύ χαμόγελο και τα πανέμορφα 241


γκρι μάτια της. Δεν άλλαξε τελείως. Ο Σον ένιωσε τα λυκίσια νύχια της στην πλάτη του να τον τραβάνε στην τρέλα. Όλα γύρω τους σκοτείνιασαν αλλά αυτό δεν ήταν κακό γιατί το ταίρι του ήταν από κάτω του να τον καθοδηγεί και να τον κρατά ασφαλή. Ο δεσμός του ζευγαρώματος έκλεισε γύρω του, η μανία του ζευγαρώματος τον οδηγούσε και το γλυκό χαμόγελο της Άντρεα του ράγιζε την καρδιά. «Ξέρω ότι δεν θέλεις ιδιαίτερα να με δεις, » είπε η Γκλόρι από τη διπλανή βεράντα.» Αλλά γίνεται θόρυβος. Ο γιος σου κάνει φασαρία, Ντίλαν». Ο Ντίλαν που καθόταν σε μια καρέκλα στη σκιά δεν απάντησε. Ο Λίαμ καθόταν στην κούνια, με το χέρι του γύρω από την Κιμ, και ο Αιλουροειδής με το όνομα Έρικ Γουόρντεν καθόταν σε μια άλλη καρέκλα, κρατώντας μια μπίρα, και με τα πόδια απλωμένα. Ήταν όμορφος αυτός ο Αιλουροειδής. Είχε σκούρα καστανά μαλλιά με λεπτές ανταύγειες. Η Γκλόρι μάντεψε ότι καθόταν αρκετά στον ήλιο. Μήπως ο ήλιος χάιδευε όλο του το σώμα; Και τα μάτια του είχαν το χρώμα του σμαραγδιού με την ένταση της φωτιάς. Ο Λίαμ γέλασε με το σχόλιο της Γκλόρι.» Είσαι πάντα ευπρόσδεκτη, Γκλόρι. Η φασαρία είναι χαρακτηριστικό της οικογένειας, νομίζω». «Σ’ εμένα το λες;» είπε ο Κόνορ.» Σκέφτομαι να φοράω ωταοπίδες κάθε βράδυ». «Θα έρθει κι η σειρά σου, παλικάρι μου, » είπε ο Ντίλαν. «Και τότε, θα κοροϊδεύουμε εσένα» είπε ο Λίαμ. Η Γκλόρι σκέφτηκε μακάρι η φωνή του Ντίλαν να μην την έκανε να τον ποθεί τόσο. Της έλειπε διαρκώς. Ο Ντίλαν ήταν ο καλύτερος εραστής, άγριος και ευγενικός, ανάλογα με τη διάθεσή του και την κατάσταση. Δεν της έλειπε μόνο στο κρεβάτι, της έλειπε ο αυτός. Ο Ντίλαν ήταν ο μόνος που πραγματικά την άκουγε. Δεν ήταν ψηλά στην ιεραρχία της αγέλης της ούτε είχε τη δύναμη που άξιζε σε κάποιον σαν τον Ντίλαν και όμως δεν τον ένοιαζε. Σταύρωσε τα πόδια της, παρατηρώντας ότι το μανό στο ένα 242


της νύχι είχε αρχίσει να φεύγει. Αυτός ο Φάε έφταιγε που την έκανε να τρέξει στην αυλή με ανοιχτά παπούτσια για να σώσει την Άντρεα. Αυτός ο μπάσταρδος ο Σον είχε επιστρέφει στη γη των Φάε. Η Γκλόρι λυπήθηκε που η Άντρεα του έβγαλε τις χειροπέδες. «Μιλούσα με τον Γουέιντ σήμερα» είπε η Γκλόρι.» Πιστεύει ότι το σχέδιο του Κάλουμ ήταν ανόητο αλλά δεν θα τον πείραζε αν όλοι οι Αιλουροειδείς αλληλοσκοτωθούν. Τότε, οι Λύκοι θα έχουν το πάνω χέρι». Ο Λίαμ άκουγε με ηρεμία.» Αχ, ακούγεται σαν αυτόν». «Μην υποτιμάτε τον 'Οντιουμ» είπε ο Ντίλαν χαμηλόφωνα.» Η φυλή του τον προστατεύει, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να του κάνουμε τίποτα. Ποιος ξέρει όμως τι θα γίνει όταν το γυρίσουν σε πόλεμο μεταξύ φυλών». «Αχ, Πατέρα, και όταν συμβεί αυτό, θα τους πολεμήσουμε». Τα μάτια του Ντίλαν έλαμψαν μέσα στο σκοτάδι αλλά παρέμεινε σιωπηλός. Η Γκλόρι πίστευε ότι τον καταλάβαινε. Ο Ντίλαν δεν ήθελε να κάνει κήρυγμα στον Λίαμ μπροστά στους υπόλοιπους, ακόμα κι αν πίστευε ότι κάνει λάθος. Τα πρώτα χρόνια που ένας Αλλόμορφος αναλάμβανε την αρχηγία του κοπαδιού ή της φυλής του ήταν τα δυσκολότερα. Οι υπόλοιποι θα δοκίμαζαν την εξουσία του ξανά και ξανά μέχρι να ρίξουν το νέο αρχηγό ή να αποδειχθεί ότι κανένας δεν μπορεί να τον μετακινήσει από τη θέση του. Η εξέγερση του Κάλουμ ήταν μια τέτοια κίνηση. Αν ο Ντίλαν προστάτευε και καθοδηγούσε υπερβολικά τον Λίαμ, οι υπόλοιποι Αλλόμορφοι δεν θα τον σεβόντουσαν ούτε θα τον υπάκου-αν ποτέ. Φυσικά η Γκλόρι δεν ήταν αρκετά ψηλά στην ιεραρχία για να πει κάτι τέτοιο στον Λίαμ. Μπορούσε μόνο να ακούει, να του μεταφέρει πληροφορίες και να αφήνει τον Λίαμ να παίρνει τις αποφάσεις. Και ήθελα να εντυπωσιάσω τον Ντίλαν που ανακάλυψα ότι ο Κάλουμ είχε βάλει τους ανθρώπους να επιτεθούν, σκέφτηκε με αηδία. Πόσο αξιολύπητη είμαι; 243


«Για πες μου, λοιπόν, Αιλουροειδή, από το Λας Βέγκας» είπε, για να σταματήσει να κοιτάζει τόσο τον Ντίλαν.» Γιατί ενδιαφέρεσαι για τα προβλήματά μας;» Έκανε τη φωνή της πιο μπάσα, κοιτάζοντάς τον με νόημα. Ναι, το έκανε για να πικάρει τον Ντίλαν, και αντιστάθηκε στον πειρασμό να τον κοιτάξει για να δει πώς το πήρε. «Δεν έχω πρόβλημα να βοηθήσω» είπε ο Έρικ. Απ’ ό, τι ήξερε η Γκλόρι, ο Έρικ ήταν εδώ για να μάθει για τα Κολάρα. Είχαν εμπιστευθεί στη Γκλόρι τις πληροφορίες και εκείνη δεν είχε πει κουβέντα. Το θυμόταν άραγε αυτό ο Ντίλαν; Τη θαύμαζε για τη διακριτικότητά της; Θεά, δεν θα πω κουβέντα. Η Γκλόρι έκανε μια νευρική κίνηση και σταύρωσε το άλλο πόδι. «Πώς ξέρουμε ότι ο Έρικ δεν θα μιλήσει στους ευέξαπτους Αιλουροειδείς για αυτό που κάνεις;» «Έδωσα το λόγο μου» είπε ο Έρικ έκπληκτος.» Ορκίστηκα στον ήλιο και τη σελήνη». «Δεν θα πει τίποτα» είπε ο Λίαμ. «Όχι» πρόσθεσε τελεσίδικα ο Ντίλαν. Γαμώτο, η φωνή του έλειπε στη Γκλόρι. Της έλειπε να ακούει τη βαριά του φωνή να της ψιθυρίζει ερωτόλογα τα βράδια, της έλειπε να τη δαγκώνει απαλά ενώ έκαναν έρωτα. Αν έμενε κι άλλο κοντά στον Ντίλαν, Θα άρχιζε να κλαίει και θα γινόταν εντελώς ρεζίλι. Η Γκλόρι σηκώθηκε απότομα.» Εγώ φεύγω. Πάω μια βόλτα. Αυτοί οι δύο δεν πρόκειται να με αφήσουν σύντομα να κοιμηθώ». Κανένας άλλος δεν σηκώθηκε εκτός από την Κιμ. Οι Αλλόμορφοι δεν σηκώνονται, όταν σηκώνεται μια γυναίκα. Παραμένουν στη θέση τους και έχουν τα μάτια τους ανοιχτά για πιθανούς κινδύνους. Η Κιμ, ως άνθρωπος, έλεγε ότι το έβρισκε αγενές, αλλά στην 244


Γκλόρι φαινόταν φυσικό οι άντρες να περιμένουν ώστε να προλάβουν να επιτεθούν σε κάποιον εχθρό, αν Χρειαζόταν. Η Γκλόρι δεν είχε ιδέα πώς είχαν καταφέρει οι άνθρωποι να επιβιώσουν όλα αυτά τα χρόνια με αυτά τα παράξενα έθιμά τους. Η Κιμ πλησίασε την Γκλόρι και την αγκάλιασε.» Ευχαριστώ, Γκλόρι. Καληνύχτα» Η Γκλόρι ανταπέδωσε την αγκαλιά. Σιγά σιγά είχε αρχίσει να συμπαθεί την Κιμ, ειδικά τώρα που η Κιμ είχε πάρει τη θλίψη από τα μάτια του Λίαμ. Η Άντρεα είχε αναλάβει να πάρει την ίδια θλίψη από τον Σον. Μακάρι και ο Ντίλαν να άφηνε την Γκλόρι να δοκιμάσει να κάνει το ίδιο σ’ αυτόν. Ώρα να φεύγει. «Καληνύχτα». Η Γκλόρι φίλησε την Κιμ στο μάγουλο, έσφιξε το χέρι του Έρικ, χάιδεψε τον Κόνορ στον ώμο και κατέβηκε τα σκαλιά της βεράντας. Λικνίστηκε ελαφρώς ελπίζοντας να το προσέξει ο Ντίλαν. Το χρειάζομαι τόσο. Στα δυτικά της πόλης, απλώνονταν λόφοι που περιβάλλον το ποτάμι, αγριότοποι όπου οι Αλλόμορφοι μπορούσαν να προσποιούνται ότι είναι ελεύθεροι. Η Γκλόρι οδήγησε ως εκεί, πάρκαρε μακριά από το δρόμοι, έβγαλε τα ρούχα της, μεταμορφώθηκε σε λύκο και άρχισε να τρέχει. Η αίσθηση του να τρέχει στους λόφους, κάτω από τον ουρανό και το φως του φεγγαριού ήταν υπέροχη. Οσφραινόταν το νερό και το δάσος, το υγρό χώμα και την ύπαιθρο. Ο αέρας ήταν κρύος - όσο κρύος αρέσει σε ένα λύκο με παχύ τρίχωμα. Η Γκλόρι ήθελε να αφεθεί ελεύθερη και να αλυχτήσει αλλά συγκρατήθηκε. Δεν βρισκόταν σε άγρια εδάφη. Η περιοχή ανήκε πλέον σε αγρότες και κατασκευαστές πια. Ανθρώπους που δεν ήθελαν να ακοήν λύκους. Τα υπόλοιπα άγρια ζώα εκεί έξω - κογιότ, λαγοί, φίδια - αισθάνονταν την παρουσία της και λούφαζαν. Η Γκλόρι σταμάτησε, κάθισε στα πίσω πόδια και οσμίστηκε τον αέρα, προσπαθώντας να ηρεμήσει. Ο Ντίλαν είχε τελειώσει μαζί 245


της.

Έπρεπε να το αποδεχτεί, παρότι η καρδιά της 'σπάραζε. Το τρέξιμο τη βοήθησε λίγο, όμως, όταν γύρισε στο αυτοκίνητο, η Γκλόρι ήταν ακόμα ανήσυχη. Ξαναπήρε ανθρώπινη μορφή, τεντώθηκε, ντύθηκε, έβαλε μπροστά τη μηχανή και γύρισε στην πόλη. Η ώρα ήταν μόλις έντεκα και η Γκλόρι δεν ήθελε να γυρίσει ακόμα σπίτι. Άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους μέχρι που βρήκε ένα μπαρ, στις παρυφές της πόλης, στο οποί πήγαινε περιστασιακά. Το μπαρ δεν ήταν στέκι Αλλόμορφων αλλά η πελατεία φάνηκε να χαίρεται στη θέα μιας γυναίκας με ύψος 1, 80 μ. , γυμνασμένο σώμα και ξανθά μαλλιά. Τώρα που οι κακοποιοί είχαν φύγει, το μέρος ήταν σχετικά ασφαλές και μπορούσε να καθίσει και να χαλαρώσει. Έτσι πίστευε τουλάχιστον μέχρι που, δύο ώρες αργότερα, όταν περπάτησε μέχρι την άκρη του πάρκινγκ όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητό της, ένας άντρας εμφανίστηκε ξαφνικά από τα σκοτεινά, την πυροβόλησε δύο φορές στον κορμό και εξαφανίστηκε. Το Κολάρο της Γκλόρι φωτίστηκε καθώς ενστικτωδώς προσπάθησε να του επιτεθεί. Όμως, ένιωσε τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν και στηρίχτηκε στο αυτοκίνητό της μέσα σε φριχτούς πόνους. Αργά αργά κατέρρευσε, νιώθοντας τα χαλίκια να της τρυπάνε το πρόσωπο. Έμεινε να κείτεται αιμόφυρτη, ετοιμοθάνατη. Ένιωθε απίστευτη θλίψη που δεν θα ξανάβλεπε τον Ντίλαν. Δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να ζητήσει συγγνώμη για την ηλίθια περηφάνια της που την είχε οδηγήσει να αρνηθεί τα λίγα που είχε να της προσφέρει. Αυτά που της έδωσε τού είχαν κοστίσει ακριβά και η Γκλόρι του τα πέταξε στα μούτρα. Ξαφνικά, οσμίστηκε τη μυρωδιά ενός λύκου, μια μυρωδιά έντονη. Αναγνώρισε το άρωμα και εξεπλάγην. Πριν προλάβει να νιώσει ελπίδα ή φόβο, ο Λύκος, στη ζωώδη του μορφή, την πλησίασε και μύρισε το πρόσωπό της. 246


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ «Δεν έχεις ξαναμπεί σε σούπερ-μάρκετ, αγάπη μου;» ρώτησε ο Σον την Άντρεα.» Τι; Ποτέ; Δεν ξέρεις τι χάνεις». Η Άντρεα κοίταζε διατακτική τους διαδρόμους με τα πλακάκια που απλώνονταν μπροστά τους. Οι διάδρομοι δεν έμοιαζαν απλώς ατέλειωτοι αλλά ήταν γεμάτοι με ράφια επί ραφιών με κουτιά, κονσέρβες, σακούλες και βάζα που όλα έμοιαζαν ίδια.» Πώς υποτίθεται ότι βρίσκει κάποιος αυτό που θέλει;» Ο Σον έσκυψε πάνω από το καρότσι - ήταν ένας όμορφος άντρας που είχε βγει για να κάνει τα πρωινά ψώνια.» Σύντομα θα μάθεις πού είναι τα πράγματα που σου αρέσουν». «Νόμιζα ότι δίνεις σε κάποιον τη λίστα μετά ψώνια κι αυτοί σου βρίσκουν τα πράγματα». «Αυτό γινόταν παλιά. Ο μπακάλης του χωριού ήξερε τι σου άρεσε και συγκέντρωνε την παραγγελία σου στο φιλόξενο μαγαζάκι του». «Ακόμα και για τους αλλόμορφους;» Ο Σον κοντοστάθηκε.» Στην Ιρλανδία, υποτίθεται ότι κανείς δεν Πίστευε ότι υπάρχουν Αλλόμορφοι αλλά ήμασταν οι καλύτεροι πελάτες. Πληρώναμε πάντα και ήμασταν ευγνώμονες για τα σακιά αλεύρι, για το αλάτι και τον καφέ που μας ετοίμαζε ο μπακάλης. Τότε, κυνηγούσαμε περισσότερο αλλά από τη μέρα που ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να βρούμε λαγό σε κονσέρβα, άλλαξε η ζωή μας». 247


Η Άντρεα μελέτησε την έκφρασή του.» Όλο βλακείες λες». Ο Σον χαμογέλασε αλλά το βλέμμα του ήταν ανήσυχο. Προσπαθούσε να κάνει την Άντρεα να μη σκέφτεται την Γκλόρι που το προηγούμενο βράδυ δεν είχε γυρίσει σπίτι. Η Γκλόρι συχνά έβγαινε και γυρνούσε το επόμενο πρωί, όμως στην Άντρεα δεν άρεσε ότι η Γκλόρι δεν είχε πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Με τον Κάλουμ εκεί έξω να μηχανορραφεί, η Άντρεα ανησυχούσε. Ένα ακόμα πρόβλημα που δημιουργούσε το γεγονός ότι η Γκλόρι δεν είχε γυρίσει, είναι ότι θα ξέμεναν από προμήθειες και η Άντρεα δεν ήξερε τι να κάνει. Στο Κολοράντο, τα μαγαζιά στην πόλη δεν ήθελαν τους Αλλόμορφους αλλά είχαν επιτρέψει απρόθυμα σε μερικούς Αλλόμορφους να ψωνίζουν για όλους τους κατοίκους της πόλης των Αλλόμορφων. Κάποιος από την αγέλη της Άντρεα είχε αναλάβει να συγκεντρώνει κάθε εβδομάδα τις παραγγελίες τροφίμων από τις οικογένειες και στη συνέχεια, να πηγαίνει στην πόλη να ψωνίζει. Η Άντρεα δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο διαφορετικά ψηνόντουσαν τα πράγματα σε αυτή την πόλη Αλλόμορφων. Η Γκλόρι πάντα ρωτούσε την Άντρεα αν ήθελε κάτι από το σούπερ- μάρκετ, και γι' αυτό είχε υποθέσει ότι η Γκλόρι ήταν υπεύθυνη για τα ψώνια. Η Άντρεα είχε φτιάξει μια λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας αλλά την είχε αφήσει στο ψυγείο και τα τρόφιμα τελείωναν. Όταν το είπε απορημένη στον Σον, εκείνος γέλασε, της είπε ν’ ανέβει στη μηχανή του και πήγαν μαζί στο κοντινότερο σούπερ-μάρκετ. Η Άντρεα κοίταζε τα κουτιά που ήταν στοιβαγμένα μέσα σε μια μακριά σειρά ψυγείων με αστραφτερές γυάλινες πόρτες.» Δεν ξέρω καν τι είναι τα περισσότερα από αυτά». «Προμαγειρεμένα κατεψυγμένα γεύματα. Έχω δοκιμάσει. Έχουν σχεδόν ίδια γεύση με τη συσκευασία». «Τότε γιατί να τα φάει κανείς;» «Είναι για τους πολυάσχολους. Οι άνθρωποι δουλεύουν διαρκώς και στη συνέχεια, ξοδεύουν όλα τα λεφτά που βγάζουν σε χαρτόκουτα γιατί είναι τόσο απασχολημένοι με τη δουλειά τους που δεν προλαβαίνουν να μαγειρέψουν. Τι ειρωνεία!» 248


«Καφέ έχουν εδώ;» «Γλυκιά μου, εδώ έχουν τα πάντα». Ο Σον προχώρησε πρώτος προς την εντυπωσιακή ποικιλία προϊόντων μέχρι το τέλος του διαδρόμου, στο ράφι με τους καφέδες. Είχε καφέδες σε κουτιά και κουτιά με κόκκους καφέ. Η Άντρεα παρατηρούσε τον Σον να γεμίζει μια μικρή σακούλα με αρωματικούς κόκκους καφέ, απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό που έκανε.» Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα χρειαζόμουν τη βοήθεια του ταιριού μου για να εξερευνήσω τα μυστήρια ενός σούπερ-μάρκετ» είπε. «Να που τα ταίρια χρησιμεύουν και σε κάτι λοιπόν». Τα ταίρια χρησίμευαν σε πολύ περισσότερα πράγματα, αλλά η Άντρεα δεν θα ενίσχυε τη ματαιοδοξία του Σον με ένα τέτοιο σχόλιο. Από την προηγούμενη μέρα και την τελετή ζευγαρώματος παραήταν περήφανος για τον εαυτό του και το γεγονός ότι εκείνη πονούσε σε όλο της το σώμα σήμερα ήταν η απόδειξη της χαράς του. Ο Σον είχε μερικές γρατζουνιές και σημάδια από δαγκωνιές, σιωπηλές αποδείξεις της μανίας του ζευγαρώματος της Άντρεα. Αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν αφήνονταν εντελώς. Υπέροχη σκέψη. «Δεν πιστεύεις ότι η Γκλόρι μπορεί να έφυγε με κάποιον;» ρώτησε η Άντρεα.» Ίσως τον Έρικ;» Ο Σον ένευσε με το κεφάλι καθώς η σακούλα γέμισε με κόκκους καφέ.» Όχι κάτω από τη μύτη του Πατέρα. Μπορεί η Γκλόρι να είναι θυμωμένη μαζί του αλλά δεν πιστεύω ότι θα το τραβούσε τόσο μακριά. Όχι ακόμα τουλάχιστον». Η Άντρεα συμφώνησε αλλά θα προτιμούσε η θεία της να το έχει σκάσει για να βρει παρηγοριά σε έναν νεότερο άντρα παρά να αγνοείται. «Εκτός αν πήγε να συναντήσει ξανά τον πατέρα μου» είπε η Άντρεα «κι αυτός την πήγε στη γη των Φάε». Μπορεί η σκέψη αυτή να ήταν τραβηγμένη αλλά η Άντρεα προσπαθούσε να μην σκέφτεται την εναλλακτική - την Γκλόρι να κείτεται κάπου πληγωμένη. 249


Ίσως ο Κάλουμ την είχε βρει και την χρησιμοποιούσε για να φτάσει στον Ντίλαν. «Σκέφτομαι ότι η Γκλόρι δεν θέλει να βρίσκεται σε απόσταση οσμής από τη γη των Φάε ή τον Φιον». «Γαμώτο, την παίρνω στο κινητό αλλά δεν απαντάει». Οι Αλλόμορφοι-δεν επιτρεπόταν να έχουν τηλεφωνητή, κι έτσι, η Άντρεα δεν μπορούσε να αφήσει μήνυμα. Τα τηλέφωνα είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν κλήσεις αλλά μέχρι εκεί. «Μόλις τελειώσουμε τα ψώνια, θα πάμε να ξαναδούμε τον Λίαμ» είπε ο Σον.» Αν χρειαστεί, θα οργανώσουμε έρευνα. Αν η Γκλόρι τσαντιστεί που τη διακόψαμε απ’ ό, τι κάνει, πρόβλημά της». «Χαίρομαι που είσαι τόσο ήρεμος». «Δεν είμαι, αλλά δεν είναι καλή ιδέα να αρχίσω να συμπεριφέρομαι σαν κυνηγός μέσα σε ένα ανθρώπινο σούπερ- μάρκετ». Ο Σον δίπλωσε τη σακούλα του καφέ και έβαλε το χέρι του στον ώμο της.» Θα τη βρούμε, αγάπη μου. Στο υπόσχομαι». Επιτέλους, τέλειωσαν τα ψώνια, πήραν τις σακούλες με τα τρόφιμα για τα οποία πλήρωσε ο Σον και κατευθύνθηκαν προς τη μηχανή του. Ο Σον υπολόγισε ότι τα πράγματα που είχαν αγοράσει χωρούσαν στις θήκες της σέλας. Τακτοποίησε τα πάντα και η Άντρεα ανέβηκε στη μηχανή πίσω του. Της άρεσε να κρατιέται από πάνω του καθώς οδηγούσαν στους δρόμους της πόλης της Αλλόμορφων. Ο Σον ήταν δυνατός και ζεστός. Ακούμπησε πάνω του και έκλεισε τα μάτια της, ρουφώντας τη μυρωδιά του. Όταν πήγαν σπίτι, ο Λίαμ ήταν εκεί αλλά ο Ντίλαν είχε ξαναφύγει.» Μακάρι να έμενε εδώ» γκρίνιαξε η Άντρεα. «Έχει πολλά στο μυαλό του». Ο Λίαμ κοίταξε την Άντρεα και τον Σον, με τα γαλάζια του μάτια σκοτεινιασμένα.» Θα οργανώσω έρευνα για την Γκλόρι. Δεν έχω ακούσει τίποτα». Ένας ήχος ακούστηκε από τις σκάλες και είδαν τον Έρικ να κατεβαίνει. Ήταν χλωμός και έτρεμε.» Είσαι καλά;» τον ρώτησε η Άντρεα. «Χθες το βράδυ δοκιμάσαμε τα Κολάρα» απάντησε ο Λίαμ 250


αντ’ αυτού.» Ο Έρικ αρχίζει να γίνεται καλός αλλά ακόμα είναι σκέτη κόλαση». «Η λέξη κόλαση είναι μια επιλογή για να το περιγράφεις» είπε ο Έρικ. Φορούσε τζιν και ένα κοντομάνικο αλλά ήταν ξυπόλυτος και τα μαλλιά του βρεγμένα από το ντους. «Μια άλλη είναι απίστευτα επώδυνο». «Δεν ξέρεις πού είναι η Γκλόρι, έτσι;» ρώτησε η Άντρεα.» Δεν έχετε κανονίσει να βρεθείτε;» Ο Έρικ φάνηκε έκπληκτος.» Πλάκα μου κάνεις; Με τον Ντίλαν να με παρακολουθεί; Θα ήμουν τελείως ηλίθιος να μπω ανάμεσά τους». «Πάω στοίχημα ότι ο Ντίλαν έχει πάει να την ψάξει» είπε η Κιμ. «Ελπίζω μόνο να την βρει». Ο Λίαμ έμοιαζε ανήσυχος και ενοχλημένος.» Θα τηλεφωνήσω στον Σπάικ και θα του πω να αρχίσει τις έρευνες - διακριτικά. Σον, μπορείς να με βοηθήσεις σήμερα;» Από τον τρόπο του η Άντρεα κατάλαβε ότι περίμενε από τον Σον να καταλάβει τι εννοούσε. Τα μάτια του Σον άλλαξαν στιγμιαία χρώμα και έγιναν αχνό γαλάζιο, όπως των Αιλουροειδών. Και ο Λίαμ κοίταξε τον Έρικ που έπιασε το νόημα. «Όσο λιγότερο ξέρω γι’ αυτό, τόσο καλύτερα, σωστά;» ρώτησε ο Έρικ.» Θα πάω μια βόλτα». Τα πράσινα μάτια του κοιτούσαν διερευνητικά αλλά καθώς έβγαινε, ακούμπησε τον Λίαμ, κάτι που έδειχνε ότι οι δύο Αλλόμορφοι είχαν γίνει φίλοι. «Ωραία λοιπόν» είπε η Άντρεα αφού έφυγε ο Έρικ.» Θα μου πείτε τι τρέχει;» «Ο Λίαμ θέλει να βγάλει το Κολάρο σου» είπε ο Σον. Γούρλωσε τα μάτια της.» Να το βγάλει;» Ο Σον την αγκάλιασε προστατευτικά.» Προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να βγάλει όλα τα Κολάρα. Αυτό όμως μπορεί να βγάλει εκτός εαυτού τους Αλλόμορφους, να τους κάνει ακόμα πιο άγριους. 251


Εκτός από εσένα». Ο Σον ανακάλυψε το σχέδιο του Κέλτικου κόμπου.» Το Κολάρο σου δεν σε επηρεάζει. Ο Λίαμ θέλει να το εξετάσει, να δει αν μπορεί να στο βγάλει με ασφάλεια». Ενδιαφέρον. «Αχ, πάντοτε ήθελα να γίνω πειραματόζωο». «Αν δεν θέλεις, δεν θα τον αφήσω» είπε ο Σον αγριεμένα.» Θα σε προστατέψω από αυτόν μέχρι να αφήσω την τελευταία μου πνοή». Η Άντρεα ένιωσε το βλέμμα του Λίαμ πάνω της. Ήταν το ίδιο κυριαρχικό βλέμμα που είχε και ο Σον. Δεν ήταν υπέροχο; Δύο ισχυρά Αιλουροειδή να καρφώνουν μια μικρή Λύκαινα. Τους ανταπέδωσε το βλέμμα. «Ναι» είπε στον Λίαμ.» Η απάντηση είναι ναι. Είμαι περίεργη και η απάντηση μπορεί να αξίζει τον κόπο». Ο Σον δεν ήθελε κάτι τέτοιο και το έδειξε στον Λίαμ χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος. Ο Λίαμ έκανε ότι δεν τον είδε. Ο Κόνορ ήταν στο σχολείο, οπότε δεν χρειαζόταν να εξηγήσουν σε κανέναν γιατί τον άφησαν για να πάνε σε ένα σπιτάκι κήπου πίσω από το σπίτι ενός άλλου Αλλόμορφου που φαινομενικά δεν είχε τίποτα ύποπτο. Η Κιμ ήταν στο γραφείο της. Στον Έρικ δεν άρεσε να μένει στην απέξω αλλά καταλάβαινε. Όσο λιγότερα ήξερε, τόσο λιγότερο ένοχος θα ήταν, αν οι άνθρωποι μάθαιναν τι έκανα. Δεν ήταν ανάγκη να πληρώσουν ο Έρικ και η πόλη των Αλλόμορφων που διοικούσε τα πειράματα του Μορισέϊ . Ούτε μέσα στο σπιτάκι έμοιαζε κάτι ύποπτο. Υπήρχαν εργαλεία κρεμασμένα στους τοίχους, μια παλιά μηχανή για το γκαζόν σε μια γωνιά και όλος ο χώρος μύριζε γρασίδι, χώμα και λάδι. Ο Λίαμ ξεκρέμασε έναν μουσαμά από τον τοίχο και άπλωσε πάνω του τα εργαλεία του. Όποιος δεν ήξερε δεν θα μπορούσε να καταλάβει σε τι χρησίμευαν οι ράσπες και οι γάντζοι - ίσως για την επισκευή της μηχανής του γκαζόν; Ο Λίαμ τα άφηνε επίτηδες λερωμένα και τα αποστείρωνε μόνο αν έπρεπε να τρυπήσει το δέρμα του Σον, του Ντίλαν ή το δικό του. Ο Αλλόμορφος στον οποίο ανήκε αυτό το σπιτάκι έλειπε, 252


αλλά ο Λίαμ πηγαινοερχόταν όποτε ήθελε. Η Κιμ είχε σώσει τη ζωή αυτού του Αλλόμορφου. Έτσι, για αυτόν τον ευγνώμονα Αιλουροειδή και τη μητέρα του κάθε επιθυμία του Λίαμ ήταν διαταγή. Ο Λίαμ έβαλε την Άντρεα να καθίσει σε ένα σκαμπό. Η Άντρεα το έκανε, χωρίς να δείχνει φόβο, αλλά ο Σον την ήξερε αρκετά καλά ως τώρα. Διέκρινε το απειροελάχιστο τρεμόπαιγμα των βλεφαρίδων της, τις ανεπαίσθητες νευρικές κινήσεις των χεριών της καθώς έδιωχνε τη σκόηι αϊτό το τζιν της. «Πολύ θα ήθελα να σου πω ότι δεν θα πονέσεις» είπε ο Λίαμ. «Αλλά δυστυχώς, δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θα γίνει». Τα Κολάρα ήταν καρφωμένα πάνω στο δέρμα αυτού που τα φορούσε έτσι ώστε να μην κινούνται και να μην γλιστράνε. Ο Λίαμ ακούμπησε ένα γάντζο που έμοιαζε με μικρό φακό στον Κέλτικο κόμπο στη βάση του Κολάρου της Άντρεα. Μια σπίθα ξεπήδησε από τον κόμπο, διέτρεξε όλο το Κολάρο και έκανε την Άντρεα να αναπηδήσει. Ο Σον τραβήχτηκε. «Όχι, εντάξει είμαι» είπε η Άντρεα αμέσως.» Απλώς δεν το περίμενα». «Μην της κάνεις κακό, Λίαμ». Ο Σον ήξερε ότι θα πέθαινε αν πάθαινε κάτι η Άντρεα. Θα έκανε σαν τρελός προκειμένου να τη σώσει. Ο δεσμός του ζευγαρώματος τον έσφιγγε την καρδιά. Αν ο Λίαμ της έκανε κακό, ο Σον θα του επιτίθετο χωρίς να τον νοιάζει αν είναι αρχηγός της φυλής ή αδερφός. Το χέρι της Άντρεα πάνω στο δικό του καταπράυνε λίγο την αγωνία του, το άγγιγμά της τον επανέφερε στη λογική.» Εντάξει είμαι, Σον. Αυτό ήταν;» ρώτησε τον Λίαμ. «Όχι». Ο Λίαμ πήρε ένα άλλο εργαλείο που έμοιαζε με νυστέρι, το καθάρισε με αντιβακτηριδιακά πανάκια και το βούτηξε σε οινόπνευμα.» Θα προσπαθήσω να μην σε κόψω». «Πολύ καθησυχαστικό». Ο Λίαμ σήκωσε το μαχαίρι.» Πρέπει επίσης να σου ζητήσω να μη μιλάς». Ο Σον της έσφιξε το χέρι.» Στην Άντρεα αρέσει να μιλάει». 253


«Ειδικά όταν έχω άγχος». «Καλά, αλλά προς το παρόν, αντιστάσου στον πειρασμό» είπε ο Λίαμ.» Οι Αλλόμορφοι έχουν γερή κράση, όχι όμως αν σου κόψω κατά λάθος το λαιμό». Η Άντρεα πήγε να απαντήσει, το σκέφτηκε και έμεινε σιωπηλή. Τα δάχτυλά της έσφιξαν το χέρι του Σον καθώς ο Λίαμ γλίστρησε με πολύ μεγάλη προσοχή το μαχαίρι κάτω από έναν κρίκο στο Κολάρο της Άντρεα και ξανακούμπησε το γάντζο στον κόμπο. Το Κολάρο της χαλάρωσε. Ο Σον και ο Λίαμ ήδη ήξεραν ότι η τεχνολογία για να απομονώσουν το Κολάρο από το δέρμα λειτουργούσε. Το είχαν ανακαλύψει το προηγούμενο καλοκαίρι όταν έμαθαν για τα πειράματα που έκανε κρυφά ο Αλλόμορφος στον οποίο ανήκε το σπιτάκι. Η τεχνική όμως ήταν υποτυπώδης και είτε προκαλούσε τον ακαριαίο θάνατο του Αλλόμορφου είτε τον τρέλαινε και τον αγρίευε υπερβολικά. Ο Λίαμ, ο Σον και ο Ντίλαν εργάζονταν για να βελτιώσουν τη διαδικασία άλλα ως τώρα δεν είχαν ανακαλύψει κάποιο καλύτερο τρόπο. Δεν μπορούσαν να πειραματιστούν στους εαυτούς χωρίς να είναι επικίνδυνο και δεν μπορούσαν να βρουν και εθελοντές. Η Άντρεα στεκόταν ακίνητη σαν άγαλμα καθώς ένας κρίκος άνοιξε. Είχε γουρλώσει τα γκρίζα μάτια της που ήταν γεμάτα φόβο. Ήταν όμως μόνο φόβος. Όχι πόνος. Με πολύ αργές κινήσεις, ο Λίαμ χαλάρωσε ακόμα έναν κρίκο και μετά ακόμα έναν. Μια μικροσκοπική σταγόνα αίμα κύλησε στο λαιμό της Άντρεα και ο Λίαμ την σκούπισε με ένα αντιβακτηριδιακό πανάκι. Η Άντρεα έκλεισε τα μάτια και κράτησε το χέρι του Σον, αλλά όσο περισσότεροι κρίκοι άνοιγαν, τόσο πιο εύκολα ανέπνεε.» Δεν πονάει» είπε στον Σον.» Βασικά, δεν πονάει περισσότερο απ’ ό, τι αν κάποιος έβγαζε συρραπτικά από το δέρμα σου». Εννοούσε ότι ο πόνος ήταν επιφανειακός και όχι βαθύς και 254


ανυπόφορος, όπως ο πόνος που θα τρέλαινε έναν Αλλόμορφο. Ένα βράδυ πριν αρκετούς μήνες, ο Σον είχε αφήσει τον Λίαμ να βγάλει μερικούς κρίκους από το Κολάρο του και νόμιζε ότι θα πέθαινε από τον πόνο, ενώ η Άντρεα απλώς στεκόταν ακίνητη και παρακολουθούσε τον Λίαμ να δουλεύει. Ο ένας κρίκος άνοιγε μετά τον άλλο, ώσπου τελικά το Κολάρο βγήκε και ο Λίαμ αποσύνδεσε τον Κέλτικο κρίκο. Η Άντρεα καθόταν κρατώντας το χέρι του Σον, χωρίς Κολάρο πια, με τα γκρίζα μάτια της πεντακάθαρα. Ένα κύμα χαράς πλημμύρισε τον Σον. Το ταίρι του ήταν ελεύθερο. «Τίποτα;» ρώτησε ο Λίαμ καθώς κρατούσε το Κολάρο προσεκτικά στο ένα χέρι.» Δεν θέλεις, ας πούμε, να με ξεκοιλιάσεις ή να φας το λαρύγγι του Σον;» Η Άντρεα γρύλισε.» Όχι γι’ αυτό». «Εντυπωσιακό». Ο Λίαμ κοίταξε πρώτα τη λεπτή κόκκινη γραμμή γύρω από το λαιμό της και στη συνέχεια το Κολάρο. Πήρε ένα μικροσκόπιο, το ρύθμισε και μελέτησε το Κολάρο με αυτό θυμίζοντας ταυτόχρονα Ιρλανδό ποδηλάτη και καθηγητή βιολογίας. «Πρόκειται για ένα συνηθισμένο Κολάρο. Δεν διαφέρει σε τίποτα από το δικό μου ή του Σον ή των άλλων που έχω σε περίπτωση που συναντήσω κάποια τρελαμένα αιλουροειδή».» Καλό είναι αυτό;» ρώτησε η Άντρεα. «Είναι περίεργο» είπε ο Λίαμ σηκώνοντας το κεφάλι του.» Ιδια τεχνολογία, ίδια μαγεία, ίδια τα πάντα. Αλλά διαφορετική αντίδραση». «Μήπως οφείλεται στο αίμα ή τις ικανότητες θεραπείες των Φάε;» είπε η Άντρεα. «Ή δεν απορροφήθηκε σωστά από το δέρμα σου εξαρχής». Ο Λίαμ έσκυψε για να δει το λαιμό της από πιο κοντά, προκαλώντας την ενστικτώδη αντίδραση του Σον, ο οποίος τον τράβηξε με δύναμη προς τα πίσω. Ο Λίαμ φαινόταν να το διασκεδάζει.» Μη φοβάσαι, αδερφέ μου, είσαι σε μανία ζευγαρώματος. Δεν πρόκειται να την αγγίξω». 255


«Δεν απορροφήθηκε σωστά;» επανέλαβε η Άντρεα ανήσυχη. «Αυτό σημαίνει ότι αν μου το ξαναφορέσεις, μπορεί και να απορροφηθεί;» «Από το πώς βλέπω το λαιμό σου, τον οποίο όχι, Σον, δεν θα τολμούσα να αγγίξω, απορροφήθηκε σωστά. Έχεις δίκιο ότι ίσως οφείλεται στα χαρακτηριστικά των Φάε. Σε πειράζει αν βάλω μια σταγόνα από το αίμα σου σε ένα δισκάκι;» Η Άντρεα ανασήκωσε τους ώμους της.» Όχι». Ο Λίαμ άγγιξε το κόψιμο στο λαιμό της με το νυστέρι του και ο Σον δεν μπορούσε να σταματήσει να γρυλίζει.» Ήρεμα, αγόρι μου» είπε ο Λίαμ, ενοχλημένος και χαμογελαστός ταυτόχρονα. Έβαλε μια σταγόνα από το αίμα της Άντρεα σε ένα δισκάκι, μετά ακόμα μία, και τις εξέτασε με αγωνία κάτω από τα μικροσκόπιο.» Είναι διαφορετικό» ανακοίνωσε.» Ελαφρώς. Αλλά ποιος ξέρει αν αυτό οφείλεται στο κομμάτι Φάε που έχεις ή απλώς σε εσένα. Δεν έχω ξαναεξετάσει αίμα Φάε. Ίσως ο πατέρας μου να ήταν πρόθυμος να μου δώσει καμιά σταγονίτσα κάποια μέρα;» «Θα μπορούσα να τον ρωτήσω» είπε η Άντρεα.» Αλλά μην περιμένεις και πολλά». «Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι μπορεί να αγγίξει τη μαγεία των Φάε στο σπαθί» πρότεινε ο Σον. Ο Λίαμ τον κοίταξε έκπληκτος και αναφώνησε.» Μπορείς να αγγίξεις τη μαγεία των Φάε στο σπαθί; Η βραδιά γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα». «Πλάκα έχεις, Λίαμ Μορισέϊ » είπε η Άντρεα. Πάντως ήταν καλή ερώτηση - ίσως η ικανότητά της να χρησιμοποιεί τη μαγεία των Φάε στο σπαθί συνδεόταν με την εξουδετέρωση της επίδρασης του Κολάρου. Έκανε και τα δυο ενστικτωδώς. Ήταν κάτι που έπρεπε να μελετήσουν όταν θα είχαν χρόνο. Καθώς ο Λίαμ ξανάσκυψε πάνω από το μικροσκόπιο, ο Λίαμ έσκυψε και την μύρισε. Τα μάτια του, σε απόσταση αναπνοής από τα δικά της, ήταν ζεστά και παρακλητικά. Η Άντρεα μόλις είχε ακουμπήσει τα χείλη της στα δικά της όταν χτύπησε το κινητό της. 256


σει.

Απάντησε με αγωνία.» Γκλόρι;» Η φωνή που της απάντησε δεν ήταν αυτή που ήθελε να ακού-

«Όχι, ο Γουέιντ είμαι. Πρέπει να έρθεις από δω. Κι εσύ και ο Αιλουροειδής σου». «Γιατί;» «Είναι σημαντικό. Ελάτε εδώ». Έκλεισε το τηλέφωνο και η Άντρεα έμεινε να το κοιτάζει. «Τι;» Ο Λίαμ είχε σηκώσει το βλέμμα του νιώθοντας το άγχος της Άντρεα και του Σον.» Τι ήθελε;» Πρέπει να είχε ακούσει τη φωνή του Γουέιντ. Ο Λίαμ είχε την ακοή ενός Αλλόμορφου και ο Γουέιντ δεν μίλαγε και ιδιαίτερα σιγά. «Δεν έχω ιδέα» είπε η Άντρεα. «Ο αρχηγός της παλιάς σου αγέλης δεν έχει πια εξουσία πάνω σου. Εμένα πρέπει να υπακούς πλέον», είπε ο Λίαμ χαμογελώντας αλλά το βλέμμα του έδειχνε ότι δεν ήθελε να κάνει η Άντρεα αυτό που της ζητήθηκε. «Μπορεί να αφορά την Γκλόρι». «Μην ανησυχείς, αγάπη μου. Θα πάμε», είπε ο Σον. Ο Λίαμ κοιτούσε αυστηρά αλλά ο Σον τον κοίταξε άφοβα και έτσι ο Λίαμ έκανε πίσω. Μπορεί ο Λίαμ να ήταν ανώτερος από τον Σον αλλά δεν είχε πια απόλυτη εξουσία πάνω στην Άντρεα. Ιεραρχικά το ταίρι ήταν ανώτερο από τον αρχηγό του κοπαδιού και τον αρχηγό της φυλής, ακόμα και από τον αρχηγό της πόλης των Αλλόμορφων. Αν ο Λίαμ αποφάσιζε ότι για κάποιο λόγο έπρεπε να επιτεθεί στην Άντρεα, θα είχε να κάνει με τον Σον. Η προστασία του ταιριού του ήταν το πρωταρχικό μέλημα ενός αρσενικού Αλλόμορφου και από τον τρόπο που ο Σον κοιτούσε τον Λίαμ, ήταν προφανές ότι θα την προστάτευε μέχρι θανάτου. Αντί να ενοχληθεί, η Άντρεα ένιωσε ρίγη χαράς από την ανάγκη του να την προστατέψει, να την διαφυλάξει. Ο δεσμός του ζευγαρώματος ήταν κάτι το ανεξήγητο.

257


«Το Κολάρο μου;» είπε η Άντρεα. Μάζεψε τα μαλλιά της, περιμένοντας τον Σον ή τον Λίαμ να της το ξαναφορέσουν σαν να ήταν κολιέ. Ο Λίαμ έσφιξε το Κολάρο.» Αυτό θα το κρατήσω εγώ. Μπορείς να φορέσεις αυτό». Έβγαλε μια αλυσίδα από ένα συρτάρι που ήταν ολόιδια με Κολάρο Αλλόμορφου. Η Άντρεα κατάλαβε τη διαφορά όταν το πήρε από τον Λίαμ - η ανεπαίσθητη μαγεία των Φάε που υπήρχε σε όλα τα Κολάρα δεν υπήρχε σε αυτό. «Ωραία» είπε η Άντρεα σηκώνοντας τα φρύδια της. «Δεν θα ρισκάρω να σου ξαναφορέσω το πραγματικό» είπε ο Λίαμ. Η διαδικασία απορρόφησης θα είναι επώδυνη και δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε θεωρώντας ότι απλώς την πρώτη φορά δεν ολοκληρώθηκε σωστά. Κανείς δεν θα καταλάβει ότι αυτό δεν είναι πραγματικό Κολάρο παρά μόνο αν το εξετάσει από πολύ κοντά. Και είμαι σίγουρος ότι το άγριο ταίρι σου από δω δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να σε πλησιάσει τόσο ώστε να το εξετάσει». Ο Σον κούμπωσε το ψεύτικο Κολάρο γύρω από το λαιμό της Άντρεα. Το Κολάρο έμοιαζε με αληθινό και το μόνο που ενοχλούσε την Άντρεα ήταν ότι ακουμπούσε στο σημάδι του λαιμού της. Όμως, οι Αλλόμορφοι θεραπεύονταν γρήγορα, πόσο μάλλον η Άντρεα που είχε το θεραπευτικό χάρισμα και σύντομα, κανείς δεν θα καταλάβαινε ότι είχε βγάλει το αρχικό Κολάρο. Κοιτώντας τον Σον, η Άντρεα ήξερε ότι η Λίαμ είχε δίκιο και ότι ο Σον δεν θα άφηνε κανέναν άλλον να την πλησιάσει τόσο ώστε να το καταλάβει. «Πηγαίνετε λοιπόν» είπε ο Λίαμ καθώς ο Σον βοηθούσε την Άντρεα να σηκωθεί.» Ενημερώστε μας αν χρειαστείτε βοήθεια». Έτσι κι έκαναν. Ο Σον είχε στην πλάτη το σπαθί του και κρατούσε από το χέρι την Άντρεα. 'Οταν έφτασαν στο σπίτι του Γουέιντ Σόγιερ, δύο τετράγωνα προς τα ανατολικά και τέσσερα προς τα νότια, η Άντρεα αναγνώρισε τη μυρωδικά του δεύτερου αρσενικού Λύκου που ήταν μέσα 258


πριν ακόμα ο Σον χτυπήσει την πόρτα. Το ίδιο και ο Σον. Γρύλισε και έτριψε το πρόσωπό του στην πλάτη της λέγοντας με καθησυχαστική φωνή «Μην ανησυχείς, αγάπη μου. Θα δούμε τι ετοιμάζουν. Είσαι ασφαλής μαζί μου». Το ταίρι του Γουέιντ άνοιξε την πόρτα. Κοίταξε την Άντρεα ανήσυχη χωρίς να πει τίποτα, κάνοντας τους απλώς χώρο να περάσουν. Ο Σον μπήκε πρώτος στο σαλόνι και παρέμεινε μπροστά από την Άντρεα καθώς και ο δεύτερος Λύκος σηκώθηκε όρθιος δίπλα στον Γουέιντ. «Θυμάσαι τον Τζάρεντ Μπαρνέτ» είπε ο Γουέιντ. Ο Τζάρεντ δεν είχε αλλάξει: σκούρα μαλλιά, γαλάζια μάτια, με σκυμμένους και υπερβολικά μυώδεις ώμους. Ωστόσο, η Άντρεα παρατήρησε κάτι καινούριο καθώς η μυρωδιά του έφτασε στα ρουθούνια της. Ο Τζάρεντ ήταν ένας αδύναμος Λύκος που είχε ανέλθει στην ιεραρχία χάρη στην εξουσία του πατέρα του. Ο Τζάρεντ δεν ήταν δυνατός, απλώς έχαιρε της προστασίας του πατέρα του. Πίσω στο Κολοράντο, στη θέα του Τζάρεντ, η Άντρεα είχε νιώσει την ανάγκη να πολεμήσει ή να το βάλει στα πόδια - αποδοκιμασία, φόβο, την ανάγκη να βρίσκεται οπουδήποτε μακριά απ’ αυτόν. Και τώρα, τίποτα. Η Άντρεα δεν ένιωθε την παραμικρή επιθυμία να το βάλει στα πόδια. Ο Τζάρεντ δεν είχε πλέον καμία σημασία στον κόσμο της. Ο Σον της είχε κάνει αυτό το δώρο. Την είχε απελευθερώσει. «Τι θέλεις;» ρώτησε τον Τζάρεντ. «Αν είσαι ευγενική μαζί μου, Άντρεα, μπορεί να είμαι κι εγώ μαζί σου αργότερα» είπε ο Τζάρεντ. Τα μάτια της Άντρεα γύρισαν. Το χαμηλόφωνο, άγριο γουργούρισμα του Σον έκανε τον Τζάρεντ να χλομιάσει αλλά προσπάθησε να προσποιηθεί ότι δεν το άκουσε. Τι βλάκας. Η Άντρεα έστρεψε το βλέμμα της προς τον Γουέιντ. Ο Γουέιντ δεν έμοιαζε καθόλου με τον Σον αλλά ήταν ο κυρίαρχος Λύκος στο δωμάτιο και ήταν προφανές ότι δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση τον Τζάρεντ. 259


«Γιατί τον άφησες να έρθει εδώ;» ρώτησε η Άντρεα τον Γουέιντ. Ο Γουέιντ ανασήκωσε τους ώμους του κάνοντας τον αδιάφορο. «Ανήκεις στην αγέλη μου και επομένως, ήταν φυσικό να έρθει σε μένα για κάτι που σε αφορά». «Δεν ανήκει πια στην αγέλη σου» είπε ο Σον.» Πλέον είναι μέλος του κοπαδιού μας. Ή το ξέχασες;» Ο Σον δεν χρειάστηκε καν να υψώσει τον τόνο της φωνής του. Αρκούσε το άκουσμα των λέξεων, με την ιρλανδική προφορά του και τον κίνδυνο να καραδοκεί. Η μυρωδιά του φόβου στο δωμάτιο έγινε ακόμα πιο έντονη και μια σταγόνα ιδρώτα κόλλησε στο πάνω χείλος του Γουέιντ. Ο Γουέιντ ένωσε τα χέρια του σε μια κίνηση νευρικότητας. «Δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Άντρεα δεν έχει μπει ακόμα στο κοπάδι σου. Πήρατε απλώς την ευλογία κάτω από τον ήλιο, άρα χρειάζεται ακόμα μια ευλογία. Για την ακρίβεια, είναι με τα δύο πόδια σε δύο βάρκες, και επομένως, ο Τζάρεντ: μπορεί να προχωρήσει στο αίτημά του». «Ποιο αίτημα;» ρώτησε η Άντρεα. «Μια μονομαχία» είπε ο Τζάρεντ. Δεν είχε το θάρρος να συναντήσει το βλέμμα του Σον ή τής Άντρεα, γι’ αυτό κοίταξε τον Γουέιντ. «Είσαι μάρτυρας ότι προκαλώ σε μονομαχία τον Σον Μορισέϊ , από τη φυλή του Νότιου Τέξας, για το ποιος θα κάνει ταίρι του την Άντρεα Γκρέι, ή για να είμαι πιο ακριβής, δέχομαι την δική του πρόκληση σε μονομαχία, εφόσον εγώ της έκανα πρόταση ζευγαρώματος πρώτος». «Σύμφωνοι» είπε ο Σον πριν προλάβει να μιλήσει η Άντρεα. Πήρε το χέρι της Άντρεα που ένιωσε την οργή να τον πλημμυρίζει, όπως και την ίδια.» Γουέιντ, όρισε ώρα και μέρος. Η Άντρεα κι εγώ έχουμε δουλειές».» Είναι τρία μέτρα κάτω από τα δέντρα, Ρόναν» είπε η Άντρεα.» Μπορείς να είσαι δίπλα μου διαρκώς. Ή πίσω μου, ό, τι θέλεις». 260


«Εδώ είναι που εμφανίστηκε ο Φάε» είπε ο Ρόναν ενώ οι μαύρες κόρες των ματιών του μίκρυναν. Παρότι ήταν δύο μέτρα και πολύ γυμνασμένος, ο Ρόναν δεν μπορούσε να κοιτάξει την Άντρεα στα μάτια και απέστρεφε το βλέμμα του όποτε τον κοίταζε. «Το ξέρω» είπε η Άντρεα.» Θέλω να του μιλήσω. Θέλω να του κάνω μερικές ερωτήσεις». «Έλα τώρα, Άντρεα. Ο Σον θα με σκοτώσει». Ο Σον είχε συνοδεύσει την Άντρεα πίσω στο σπίτι των Μορισέϊ και την είχε αφήσει υπό την προστασία του Ρόναν, ενώ αυτός, ο Έρικ, ο Ντίλαν και ο Λίαμ συμμετείχαν στις έρευνες για την Γκλόρι. Η Άντρεα δεν χάρη-κε ιδιαίτερα με την ευκολία με την οποία αποδέχτηκε ο Σον την πρόκληση σε μονομαχία του Τζάρεντ, περισσότερο όμως γιατί ανησυχούσε ότι ο Τζάρεντ θα χρησιμοποιούσε κάποια ύπουλη μέθοδο και όχι γιατί αμφέβαλε για την ικανότητα του Σον να τον νικήσει. Το ότι ο Τζάρεντ πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να τον προκαλέσει σε μονομαχία και το ότι ο Γουέιντ είχε συμφωνήσει μαζί του την εξόργιζαν. «Διάλυσέ τον, Σον» είπε η Άντρεα στον Σον πριν φύγει. Ο Σον χαμογέλασε και είπε, «Αυτό είναι το κορίτσι μου» και τη φίλησε. Τώρα η Άντρεα είχε μπροστά της τον Ρόναν.» Ο Σον θέλει να με προστατέψεις από τον Τζάρεντ. Το ίδιο κι εγώ. Ο Φιον είναι ο πατέρας μου, δεν πρόκειται να μου κάνει κακό και θέλω να του κάνω κάποιες σημαντικές ερωτήσεις. Ας βιαστούμε λοιπόν, πριν επιστρέφουν όλοι». Το πρόβλημα με. την ανάθεση της προστασίας της στον Ρόναν ήταν ότι, ενώ ήταν πιο δυνατός από τους περισσότερους, δεν ήταν εξίσου κυρίαρχος με τον Σον και τον Λίαμ. Η Άντρεα μπορεί να θεωρούσε ότι ήταν πρόκληση να καταφέρει να πείσει τους Μορισέϊ , αλλά το μόνο που έκανε ο Ρόναν ήταν να γρυλίζει στα αιτήματά της. «Τρία μέτρα» γρύλισε ο Ρόναν. «Στο υπόσχομαι». Ο Ρόναν σήκωσε τα χέρια ψηλά.» Εντάξει, εντάξει. Θα πάμε, 261


θα μιλήσεις με τον πατέρα σου και μετά θα γυρίσουμε αμέσως». Η Άντρεα τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο.» Είσαι γλύκας, Ρόναν». Ο Ρόναν περπατούσε τόσο κοντά στην Άντρεα καθώς διέσχιζαν την αυλή που την ακουμπούσε. Η Άντρεα ένιωθε το ένστικτο της μάχης να ! βράζει μέσα του. Η Άντρεα σταμάτησε στη γραμμή Λέι κι ένιωσε να ανατριχιάζει όσο την πλησίαζε.» Πατέρα» φώναξε. Ο αέρας άνοιξε κι ένα χλωμό, ψυχρό φως την άγγιξε. Ο Φιον Σίλιαν στάθηκε ευθυτενής και δυνατός μπροστά στην λαμπυρίζουσα πύλη για τη γη των Φάε. Η Άντρεα άπλωσε τα χέρια της.» Σε χρειάζομαι. Μπορώ να σου μιλήσω;» Ο Φιον χαμογέλασε και το περήφανο πρόσωπό του πήρε μια θριαμβευτική έκφραση. Έπιασε τα χέρια της Άντρεα, αγνόησε την κραυγή έκπληξης και οργής του Ρόναν και τράβηξε την Άντρεα στη γη των Φάε.

262


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ Ο Σον έψαξε στα μέρη που σύχναζε η Γκλόρι αλλά δεν έμαθε και πολλά. Η Γκλόρι ήταν πιο περιπετειώδης από τους περισσότερους Αλλόμορφους, της άρεσε να συχνάζει σε μπαρ με ανθρώπους και να προκαλεί τα αφεντικά. Όλοι θα καταλάβαιναν αμέσως ότι η πανύψηλη Γκλόρι ήταν Αλλόμορφη, αλλά της άρεσε να αφήνει τους ανθρώπους να ενθουσιάζονται μαζί της. Τελικά, ο Σον βρήκε τα ίχνη της σε ένα μπαρ στη δυτική άκρη της πόλης. Η Γκλόρι του είχε πει για αυτό το μέρος πριν χρόνια, αν και ο Σον ποτέ δεν είχε δεχτεί την πρόσκλησή της να πάνε μαζί. Ήταν κλειστό γιατί ήταν νωρίς αλλά ο Σον δεν χρειαζόταν να μπει μέσα για να αναγνωρίσει τη μυρωδιά της Γκλόρι. Η μυρωδιά ήταν πιο έντονη πέρα από το πάρκινγκ όπου η άσφαλτος ήταν καλυμμένη από ψηλά αγριόχορτα. Στο πάρκινγκ δεν υπήρχαν αμάξια, ούτε της Γκλόρι, αλλά μύριζε αίμα. Όχι πολύ έντονα - κάποιος το είχε καθαρίσει και δεν μπορούσε να μυρίσει ποιος. Ήξερε όμως ότι το αίμα ήταν της Γκλόρι. Ο Σον σηκώθηκε όρθιος, με την καρδιά του να χτυπάει γρήγορα, έβγαλε το κινητό του και πήρε τον πατέρα του. Η Γη των Φάε δεν ήταν αυτό που περίμενε η Άντρεα. Αντι για λαμπερά βουνά από πάγο ή ασημένια δέντρα, έβλεπε συνηθισμένα δέντρα να υψώνονται μέχρι το γκρίζο ουρανό και το λασπωμένο έδαφος κατάσπαρτο με φτέρες και άλλα χορτάρια. 263


Με μια δεύτερη ματιά όμως, έβλεπες ότι τα δέντρα δεν ήταν συνηθισμένα. Ήταν κάποιο είδος που δεν είχε ξαναδεί, με σκουροπράσινες βελόνες, σαν πεύκα, αλλά φορτωμένα με άλικα μούρα. Το έδαφος ήταν καλυμμένο από μούρα και ο άλικος χυμός τους έβαφε το χώμα στο σημείο όπου είχαν πέσει. Πίσω από την Άντρεα, το άνοιγμα στη μεμβράνη ανάμεσα στους δύο κόσμους είχε πλέον εξαφανιστεί. Έψαξε στον αέρα για κάποιο ίχνος από το λαμπερό φως που είχε σχηματίσει την πύλη αλλά μάταια. Ο Φιον άφησε τα χέρια της Άντρεα και την έσφιξε στην αγκαλιά του.» Κόρη μου. Ήξερα ότι κάποτε θα ερχόσουν σε εμένα». Την άφησε και την κοίταξε από πάνω ως κάτω.» Και τώρα, πού είναι το Σπαθί του Φύλακα;» Η Άντρεα έφερε το χέρι της στο στόμα.» Για την ακρίβεια, αυτό ήρθα να σε ρωτήσω. Γιατί θέλεις τόσο πολύ το σπαθί;» Τα σκούρα μάτια του Φιον πυρακτώθηκαν.» Κόρη μου, το σπαθί αυτό έχει μαγικές δυνάμεις που ούτε φαντάζεσαι. Είναι το αυθεντικό Σπαθί του Φύλακα, δεν το ήξερες; Το πρώτο που σφυρηλατήθηκε από γυναίκα Φάε και το Αλλόμορφο ταίρι της». «Ναι, μου το είπε ο Σον». «Αυτή η γυναίκα Φάε, η Αλάνα, ήταν κόρη βασιλιάδων με απίστευτες μαγικές δυνάμεις που περνάνε από γενιά σε γενιά στην οικογένεια. Στην οικογένεια μας». Η Άντρεα τον κοίταξε έκπληκτη.» Την οικογένειά μας Τι είναι αυτά που λες;» «Είμαστε απόγονοι του αδερφού της Αλάνα. Ήταν κακός, λυπάμαι που το λέω, αλλά η καταγωγή μας ανάγεται σε αυτόν μέσω του καθαρόαιμου Φάε απογόνου του. Συνεπώς, οι μαγικές δυνάμεις της οικογένειά της κληροδοτήθηκαν σε μένα και στη συνέχεια, σε σένα». «Που σημαίνει;» Και ποιος χρησιμοποιεί τη λέξη συνεπώς;» Ότι μπορώ να χειριστώ το σπαθί; Αμφιβάλω αν ο Σον είναι ο Φύλακας, ο εκλεκτός της Θεάς. Και σε παρακαλώ, μη μου λες ότι είμαι συγγενής του, ακόμα και μακρινή, γιατί είναι πολύ περίεργο». Οι 264


Αλλόμορφοι φοβόντουσαν την αιμομειξία ακόμα πιο πολύ κι από τους ανθρώπους. Ο Φιον κούνησε το κεφάλι του.» Ο Σον κατάγεται από τους γιους του κατασκευαστή του σπαθιού από την πλευρά της Αλλόμορφης συζύγου του, όχι από την πλευρά της Αλάνα. Είναι καθαρόαιμος Αλλόμορφος όπως τα μέλη της οικογένειάς μας είναι καθαρόαιμοι Φάε. Σημαίνει όμως ότι και εσύ και ο Σον συνδέεστε μέσω του σπαθιού. Μέσω μαγείας». Ο Φιον έβαλε το χέρι του στον ώμο της.» Σκέψου, Άντρεα. Συνδέεται μαζί σου». Η Άντρεα αναλογίστηκε τον τρόπο με τον οποίο τα νήματα του σπαθιού γίνονταν ένα με τα δάχτυλά της και πώς έμοιαζε να της ψιθυρίζει όταν το πλησίαζε, πώς την έλκυε η δύναμή του για να θεραπεύσει τον Ελάι. «Ναι». «Αυτό σημαίνει ότι θα συνδεθεί και μαζί μου. Αν το έχουμε, θα κατατροπώσουμε τους εχθρούς μας». Η Άντρεα αγρίεψε.» Δεν προορίζεται για σένα. Ανήκει στον Σον και δεν είναι πολεμικό όπλο». «Ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Άντρεα, οι εχθροί μας από τη φυλή των Φάε το θέλουν. Γνωρίζουν τη δύναμή του και γνωρίζουν τη δύναμη που έχει πάνω στους Αλλόμορφους. Θέλουν να έχουν τους Αλλόμορφους υπό τον έλεγχό τους και αποκτώντας το σπαθί είναι ένας τρόπος να το πετύχουν». «Το θέλουν οι Φάε; Μα. . .» «Κόρη μου, η αντίπαλη φυλή Φάε πιστεύει ότι αν έχουν εσένα και το σπαθί, θα αποκτήσουν ξανά εξουσία επί των Αλλόμορφων. Θα μπορούν να φέρουν τους Αλλόμορφους εκεί όπου ανήκουν, δηλαδή να είναι σκλάβοι των Φάε». Η Άντρεα ανατρίχιασε. Κάτω από τα δέντρα είχε αρχίσει να σχηματίζεται ομίχλη και ήδη της έλειπε ο ξηρός γαλάζιος ουρανός του Όστιν και το αεράκι από την κοιλάδα.» Σκλάβοι των Φάε; Από που κι ως που; Οι Αλλόμορφοι δεν θα επιτρέψουν να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο». 265


«Σκέψου το καλύτερα. Αν αιχμαλωτίσουν το ταίρι του Φύλακα και αποκτήσουν το Σπαθί του Φύλακα, ο Σον δεν θα έρθει μαινόμενος να τους βρει; Και ο αδερφός του και ο πατέρας του θα τον ακολουθήσουν οδηγώντας έναν ολόκληρο στρατό για να πολεμήσουν τους μισητούς Φάε. Ορίστε λοιπόν. Μερικοί από τους πιο δυνατούς Αλλόμορφους του κόσμου σου, ήδη αποδυναμωμένοι από τα Κολάρα, θα βρεθούν στη γη των Φάε, περικυκλωμένοι από χιλιάδες Φάε. Είναι παγίδα, παιδί μου, μια καλοστημένη παγίδα. Οι Φάε θα νικήσουν' τους Αλλόμορφους σου, 8α ενισχύσουν τη μαγεία των Κολάρων και θα βαλθούν να παράξουν. ακόμα περισσότερους αιχμάλωτους Αλλόμορφους. Και στη συνέχεια, τι δεν θα μπορούσαν πια να κάνουν με εκατοντάδες Αλλόμορφους αναγκασμένους να πολεμάνε υπό τις προσταγές τους;» Η Άντρεα τον άκουγε κι ένιωθε την καρδιά της να σφίγγεται με κάθε του λέξη. Ήξερε πολύ καλά τι θα συνέβαινε έτσι που περιέγραφε την κατάσταση ο Φιον. Αν η Άντρεα παγιδευόταν εδώ, ο Σον δεν θα δίσταζε στιγμή να ψάξει απ’ άκρη σ’ άκρη τη γη των Φάε για να τη βρει και ο Λίαμ και ο Ντίλαν θα τον ακολουθούσαν. Θα οργάνωναν ένα σχέδιο για να τη σώσουν και αν αυτό σήμαινε να πολεμήσουν', θα το έκαναν. Φαντάστηκε όλους τους φίλους που είχε αποκτήσει τις τελευταίες εβδομάδες – τον Έλισον και τον Ρόναν, τον Κόνορ και τον Λίαμ, τον Ντίλαν και τον Έρικ, τον Ελάι και τους γιους του, τους θαμώνες του μπαρ - περικυκλωμένους από ένοπλους πολεμιστές Φάε. Οι Φάε δε θα χρειαζόταν να πολεμήσουν πολύ σκληρά, θα περίμεναν απλώς μέχρι τα κολάρα να αποδυναμώσουν αρκετά τους Αλλόμορφους για να τους αιχμαλωτίσουν. Ακόμα και ο Λίαμ, ο Σον και ο Ντίλαν που μπορούσαν να παρακάμψουν την επίδραση των κολάρων δεν θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν για πολύ. Ο πόνος θα τους εξουθένωνε όλους πολύ γρήγορα και τότε, οι Φάε θα τους είχαν στο χέρι. «Γαμώτο» ψιθύρισε. Αναρωτήθηκε αν τα κολάρα ήταν εξαρχής μέρος μιας καλοστημένης μηχανορραφίας των Φάε. Κάποιος 266


μισός άνθρωπος-μισός Φάε είχε σκεφτεί την ιδέα του Κολάρου και της μαγείας. Κι αν είχε επιστρατευθεί από τους Φάε για να τους βοηθήσει να αποδυναμώσουν τους Αλλόμορφους; Οι Φάε μισούσαν τους Αλλόμορφους επειδή κέρδισαν την ελευθερία τους πριν πολύ καιρό και οι Φάε ήταν αρκετά ξεροκέφαλοι ώστε να περιμένουν αιώνες για να πάρουν εκδίκηση. «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το σπαθί θα είναι ασφαλές στα χέρια σου;» ρώτησε η Άντρεα όταν ξαναβρήκε τα λόγια της. «Γιατί αν έχω εγώ το σπαθί, οι άλλοι Φάε θα πρέπει να τα βάλουν μαζί μου και με το στρατό μου. Και διστάζουν. Ο στρατός μου είναι από τους καλύτερους στον κόσμο». Ο Φιοντο είπε χωρίς καμία υπερβολή. Εξέφραζε ένα γεγονός.» Προσπαθώ να σε προστατεύσω, παιδί μου, από αυτούς τους φιλόδοξους Φάε. Τι νομίζεις ότι αφορούν οι εφιάλτες σου;» Η Άντρεα σκέφτηκε τα φωτεινά λευκά νήματα που προσπαθούσαν να την πνίξουν στον ύπνο της, τη φωνή που της έλεγε, Πολέμησέ τις! «Τα λευκά νήματα προέρχονται από αυτούς τους Φάε που προσπαθούν' να με παγιδεύσουν στα όνειρά μου» είπε αργά.» Είσαι κι εσύ στα όνειρά μου και προσπαθείς να τους σταματήσεις». «Ναι, κόρη μου. Όταν μετακόμισες εδώ, τόσο κοντά σε μια γραμμή Λέι, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν' τα όνειρά σου για να συνδεθούν με τις μαγικές δυνάμεις Φάε που έχεις. Κι αυτό είναι δικό μου λάθος». Ξαφνικά, αυτός ο ψηλός, περήφανος πολεμιστής φάνηκε να ντρέπεται. «Δικό σου λάθος; Πώς είναι δυνατόν;» «Γιατί μέσα στην αλαζονεία μου, πίστεψα ότι θα ήταν ασφαλές να επικοινωνήσω μαζί σου. Πίστευα ότι οι εχθροί μου είχαν ηττηθεί για πάντα. Ήξερα πού μένεις στο μέρος που ονομάζεις Κολοράντο και σκέφτηκα ότι 0α ήταν ασφαλές να τρυπώσω στα όνειρά σου. Και ήταν ασφαλές, μέχρι που ήρθες εδώ. Τότε σε βρήκαν οι εχθροί μου». 267


Όταν άρχισαν οι εφιάλτες.» Εγώ όμως σε έψαχνα» είπε η Άντρεα.» Είχα αποφασίσει να αρχίσω να σε ψάχνω λίγο πριν φύγω». Ο φόβος της για τον Τζάρεντ την είχε ωθήσει σε αυτή την αναζήτηση - η ανάγκη να μάθει ποια πραγματικά είναι, ήταν ο τρόπος της να αποκτήσει κάποιο έλεγχο της κατάστασης. «Εγώ σου έβαλα την ιδέα στα όνειρά σου» είπε ο Φιον.» Κι εσύ την έκανες πράξη με μεγάλη αποφασιστικότητα. Αυτό μου επέτρεψε να σε ξαναβρώ κοντά σε αυτή τη γραμμή Λέι αλλά σε βρήκαν και οι Φάε εχθροί μου. Εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να σε υποδουλώσουν ή τουλάχιστον να επηρεάσουν το μυαλό σου. Φάνηκες όμως πολύ δυνατή. Προσπάθησαν ξανά και ξανά να σε οδηγήσουν σε αυτούς, να γίνεις υποχείριό τους εναντίον μου αλλά εσύ δεν τους άφησες ποτέ. Είσαι μια Σίλιαν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία», είπε λάμποντας από περηφάνια.» Δεν έχεις όμως λόγο να φοβάσαι πια. Θα κατατροπώσω τους Φάε αντιπάλους μου, θα σκοτώσω τον αρχηγό της φυλής και θα πάρω τον έλεγχο της πύλης τους στη γραμμή Λέι. Και θα σου μάθω πώς να αντιστέκεσαι σε οποιαδήποτε επίθεση μπορεί να δεχτείς στα όνειρά σου. Έχεις τη δύναμη. Πρέπει απλώς να εξασκηθείς». Μιλούσε με σιγουριά, με απόλυτη βεβαιότητα για την επιτυχία του. «Κι όλα αυτά θα τα κάνεις αν σου φέρω το σπαθί;» «Θα σου μάθω πώς να αντιστέκεσαι έτσι κι αλλιώς. Ο Σον κατάφερε να σε βοηθήσει να τους αντισταθείς, χάρη στη μαγεία της Θεάς που κυλά μέσα του». Η παρουσία του Σον είχε μετριάσει τους εφιάλτες μέχρι που το κάλεσμα έγινε πολύ ισχυρό.» Τότε έχω δίκιο» είπε η Άντρεα.» Ο Σον φέρει το άγγιγμα της Θεάς». «Φυσικά. Δεν μπορεί να μην υπάρχει άλλος τρόπος να επιλεγεί Φύλακας εκτός από το να πιάσει απλά το σπαθί». «Ο Κάλουμ το ξέρει αυτό;» ρώτησε η Άντρεα, κυρίως τον εαυτό της. J Θα έβαζε στοίχημα ότι οι περισσότεροι Αλλόμορφοι δεν γνώριζαν ότι οι Φύλακες έφεραν κάτι από τη μαγεία της Θεάς μέσα 268


τους, ότι σημασία δεν είχε το σπαθί αλλά αυτός που θα το χειριζόταν. 'Ισως ο Κάλουμ να ήξερε και τα σχέδιά του να αποκτήσει το σπαθί να στόχευαν περισσότερο στο να αποκτήσει εξουσία επί του Σον. Γαμώτο. Ο Φιον συνέχισε.» Οι Αιλουροειδείς Αλλόμορφοι αποφάσισαν να πολεμήσουν εναντίον του Λίαμ Μορισέϊ και της οικογένειά τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Φάε. Οι Αλλόμορφοι θα χάσουν πολύ εύκολα το σπαθί από τους Φάε που τους ενθαρρύνουν». Η καρδιά της Άντρεα σφίχτηκε και πάλι. Ο Λίαμ ήταν απόλυτα σίγουρος ότι ο Κάλουμ θα συγκρατούνταν από τη φυλή του, όχι όμως αν η φυλή τον βοηθούσε και τον υποστήριζε. Και τώρα, η Γκλόρι αγνοούνταν.» Γαμώτο, πατέρα. Γιατί δεν μου είπες τίποτα νωρίτερα;» «Ήξερα ότι οι Φάε εχθροί μου ήθελαν να αποκτήσουν το σπαθί, όχι όμως ότι είχαν παραπλανήσει δυσαρεστημένους και φιλόδοξους Αλλόμορφους για να τους βοηθήσουν. Μόλις χτες είχα την τύχη να αιχμαλωτίσω και να ανακρίνω έναν κατάσκοπο των Φάε. Πριν τον σκοτώσω, έμαθα ότι αυτός ο Κάλουμ είναι έτοιμος να χτυπήσει. Γι' αυτό ακριβώς έπρεπε να μου έχεις φέρει το σπαθί». Ο Φιον σταμάτησε, ανοιγόκλεισε τα μάτια του.» Παιδί μου, το συνειδητοποίησες; Με αποκάλεσες Πατέρα». Πράγματι η Άντρεα τον είχε αποκαλέσει έτσι, αλλά το μυαλό της ήταν αλλού για να το σκεφτεί τώρα.» Άρα, ο Κάλουμ πιστεύει ότι χρησιμοποιεί τους Φάε ενώ στην πραγματικότητα οι Φάε χρησιμοποιούν αυτόν». «Τό πιασες» είπε ο Φιον.» Οι εχθροί μου πραγματικά δόλιοι. Πιθανότατα του έβαλαν την ιδέα ότι θα μπορούσε να ενώσει τους Αιλουροειδείς Αλλόμορφους χωρίς καν να το καταλάβει». «Θεά, ο Σον είναι εκεί έξω και ψάχνει την Γκλόρι. Μόνος». «Πρέπει να τον βρεις και να τον οδηγήσεις σε μένα. Θα είστε και οι δυο ασφαλείς μαζί μου μέχρι να κατατροπώσω τους Φάε που αναζητούν το σπαθί». Η Άντρεα θεωρούσε λογικό να ψάξει να βρει τον Σον. 'Όχι 269


όμως και το αίτημα του Φιον να πάρει το σπαθί για να το φυλάξει ή το θεωρούσε και αυτό λογικό αλλά δεν ήταν σίγουρη αν έπρεπε να τον εμπιστευτεί. Αν ο Φιον προσπαθούσε να την ξεγελάσει, και του έδινε το σπαθί, τότε, θα είχε εκείνος εξουσία επί των Αλλόμορφων. Θα τα ξεκαθάριζε όμως όλα όταν έβρισκε τον Σον. Η Άντρεα κοίταξε γύρω της αλλά το δάσος τής φάνηκε ίδιο όπου κι αν κοίταζε.» Πού στο καλό είναι η πύλη;» Τα χέρια του Φιον στους ώμους της την καθοδήγησαν στο σωστό σημείο.» Δεν μπορώ να έρθω μαζί σου» της είπε.» Είμαι δυνατός αλλά στην πόλη σου, υπάρχει πάρα πολύ σίδερο. Υπερβολικά πολύ για μένα». Η Άντρεα δεν περίμενε βοήθεια από αυτόν. Ο λύκος μέσα της ήθελε ένα και μόνο πράγμα. Να προστατέψει το ταίρι της. Η Άντρεα πέρασε από το άνοιγμα που εμφανίστηκε και βρέθηκε ξανά στην πόλη των Αλλόμορφων - μια πόλη υπερβολικά ήσυχη και ακίνητη για μια τόσο όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Σε καμία αυλή δεν έπαιζαν μικρά, κανένας γονιός δεν πήγαινε κάπου, σε καμία αυλή δεν έκανε κάποιος δουλειές ούτε καθόταν έξω. Όλοι ήταν μέσα ή είχαν πάει κάπου. Τα σπίτια ήταν κλειστά και σκοτεινά. Αυτός ο Κάλουμ είναι έτοιμος να χτυπήσει. Μέσα σε αυτή την αφύσικη ησυχία, η Άντρεα σχημάτισε στο κινητό της τον αριθμό του Σον αλλά εκείνος δεν απάντησε. Η παρουσία ενός Λύκου αναδύθηκε τόσο έντονα ενώ ο Σον έσκυψε πάνω από το λεκιασμένο από το αίμα γρασίδι που τράβηξε το σπαθί του και το κόλλησε στο λαιμό του άλλου αρσενικού πριν προλάβουν καν να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους. Ο Τζάρεντ Μπαρνέτ κάρφωσε με το βλέμμα του τον Σον. «Τι στο διάολο κάνεις εδώ;» ρώτησε ο Σον. Ο Τζάρεντ ανασήκωσε τους τεράστιους ώμους του.» Σε ακολούθησα. Εσύ τι κάνεις εδώ;» «Ψάχνω την Γκλόρι. Βρήκα αίμα της. Αν έχεις οποιαδήποτε 270


σχέση μ’ αυτό, θα σου κόψω το λαρύγγι». «Απ’ όταν ήρθα εδώ, έχω δει μόνο τον Γουέιντ και το ταίρι του». Ο Σον πήρε μια βαθιά ανάσα αλλά ο Τζάρεντ έλεγε αλήθεια. Ο Σον μύριζε μόνο την έντονη μυρωδιά του Τζάρεντ και λιγότερο αυτή του Γουέιντ και του ταιριού του, τη μυρωδιά του σπιτιού της. Κανένα ίχνος από τη Γκλόρι. Χαμήλωσε το σπαθί του. Ο Τζάρεντ χαμογέλασε.» Τι σύμπτωση. Χτες κοιμήθηκα πολύ καλά κι είμαι γεμάτος ενέργεια. Πάμε λοιπόν». Ο Σον τον κοίταξε αηδιασμένος.» Δεν έχω χρόνο να τσακωθώ μαζί σου τώρα. Άλλωστε, όπως ξέρεις, η μονομαχία για το ταίρι έχει συγκεκριμένο τελετουργικό. Ο Γουέιντ έπρεπε να σε κρατήσει μακριά μου ως τότε». «Ο Γουέιντ Σόγιερ είναι αδύναμος. Τις παλιές μέρες, δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε. 'Όταν ένας Αλλόμορφος ήθελε να μονομαχήσει για μια γυναίκα, απλώς κυνηγούσε το άλλο αρσενικό. Χωρίς τελετουργικά, χωρίς δηλώσεις. Απλώς πολεμούσαν μέχρι θανάτου». «Αυτό θέλεις; Να πολεμήσουμε μέχρι θανάτου;» «Ναι». Κανένας δεν έκανε πίσω. Ο Τζάρεντ μύριζε φόβο και ταυτόχρονα θυμό και αποφασιστικότητα. «Είσαι τρελός, αγόρι μου; Αν πολεμήσω για να σκοτώσω, θα σε σκοτώσω». «Μπορεί. 'Η μπορεί να σε σκοτώσω εγώ. Αλλά δεν έχει σημασία. Εξαιτίας σου, Φύλακα, έχασα την Άντρεα - μια υποτακτική, μισή Φάε γυναίκα που ήταν η μόνη μου ελπίδα να βρω ταίρι. Δεν υπάρχει άλλο ελεύθερο θηλυκό σε ηλικία ζευγαρώματος στην πόλη μας και είμαι ο γιος του αρχηγού της πόλης των Αλλόμορφων. Είναι καθήκον μου να συνεχίσω την οικογένεια». Ο Τζάρεντ έβγαλε τη μπλούζα του και την πέταξε κάτω.» Όπως καταλαβαίνεις, δεν έχω τίποτα να χάσω. Αν σε σκοτώσω, θα κερδίσω την Άντρεα. 271


Αν με σκοτώσεις, θα πέσω υπερασπιζόμενος την τιμή μου». «Είπα ότι θα σε αντιμετωπίσω» είπε ο Σον, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του.» Δέχτηκα τη μονομαχία ζευγαρώματος. Αλλά όχι τώρα. Δεν έχω το χρόνο». Ο Τζάρεντ έδειξε το έδαφος.» Εδώ και τώρα. Χωρίς διαιτητές, χωρίς κανέναν να μας εμποδίζει να αλληλοσκοτωθούμε. Απλώς δύο Αλλόμορφοι που πολεμάνε για να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν. Όπως παλιά». «Τι εμμονή είναι αυτή με τις παλιές μέρες; Και το κολάρο σου;» «Θα αντέξω τον πόνο». «Μου φαίνεται ότι θέλεις να πεθάνεις». «Δεν έχω πια τιμή. Τι άλλο με νοιάζει;» Ο Σον ήξερε ότι αυτός ο ηλίθιος θα του επιτίθετο είτε ήταν έτοιμος είτε όχι. Έτσι, έβγαλε τη μπλούζα του, ακούμπησε τη θήκη με το σπαθί του στο χορτάρι και τη σκέπασε με το παλτό του.» Δεν μπορείς να περιμένεις ούτε μια ώρα, ε; Η Γκλόρι είναι κάπου και κινδυνεύει κι εγώ πρέπει να συναντήσω τον πατέρα μου για να ψάξουμε να τη βρούμε». Ο Τζάρεντ σήκωσε ξανά τους ώμους του και άρχισε να τους κουνάει κυκλικά για να τεντωθεί.» Όχι», είπε.» Τώρα». Και επιτέθηκε. «Ρόναν;» φώναξε η Άντρεα μπαίνοντας στο σπίτι των Μορισέϊ . «Λίαμ;» Περπάτησε στα άδεια δωμάτια και κοίταξε στη σκάλα. «Ερικ;» Ανέβηκε τη σκάλα και χτύπησε τις πόρτες των υπνοδωματίων αλλά τα δωμάτια ήταν άδεια. Η μεγάλη σοφίτα όπου κοιμόταν ο Κόνορ ήταν άδεια κι αυτή.» Πού στο καλό πήγαν όλοι;» Το ίδιο και στο σπίτι της Γκλόρι. Δεν υπήρχε ούτε σημείωμα, ούτε μήνυμα, τίποτα. Ολόκληρη η οικογένεια Μορισέϊ είχε εξαφανιστεί. 272


Η Άντρεα διέσχισε το δρόμο και χτύπησε την πόρτα στο σπίτι του Έλισον. Κανείς δεν απάντησε. Ο Έλισον έμενε με την αδερφή του και τους δύο γιους της, που ήταν σχεδόν έφηβοι, αλλά κανένας δεν ήταν στο σπίτι. Τι είχε συμβεί; Πανικοβλήθηκε κι η καρδιά της άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Πίεσε τον εαυτό της να μείνει ψύχραιμη, να σκεφτεί λογικά τι μπορεί να είχε συμβεί όσο εκείνη μιλούσε με τον πατέρα της στη γη των Φάε. Αν ο Κάλουμ ή οι Φάε είχαν επιτεθεί σε όλους τους Αλλόμορφους στην πόλη, θα είχε γίνει μεγάλη μάχη. Οι Αλλόμορφοι δεν θα εξαφανιζόντουσαν έτσι απλά. Ούτε οι Αιλουροειδείς, ούτε οι Λύκοι, ούτε οι Αρκούδες της φυλής των Ουρσίν. Άρα, οι Αλλόμορφοι κρυβόντουσαν ή έκρυβαν τα ταίρια τους και τα μικρά τους ενώ οι άντρες προετοιμάζονταν για μάχη, που ποιος ξέρει πού θα γινόταν. Η Άντρεα άκουσε ένα αυτοκίνητο να στρίβει στο βάθος του δρόμου. Χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, έτρεξε στο δρόμο και κρύφτηκε πίσω από το σπίτι του Έλισον. Το αυτοκίνητο δεν σταμάτησε αλλά διέσχισε την πόλη των Αλλόμορφων και κατευθύνθηκε προς το' Οστιν χωρίς να σταματήσει. Η Άντρεα έτρεξε προς το σπίτι της Γκλόρι και πήγε στο πίσω μέρος. Σταμάτησε, ασθμαίνοντας, στα δέντρα.» Πατέρα!» φώναξε. Ο Φιον δεν απάντησε. Αντ’ αυτού, ένιωσε ένα χέρι στον ώμο της κι άλλο ένα να της κλείνει το στόμα, όταν πήγε να ουρλιάξει. Ο Τζάρεντ πολεμούσε σαν τρελός. Δεν έκανε καν τον κόπο να βγάλει τα ρούχα του πριν αλλάξει μορφή. Απλώς μεταμορφώθηκε σε λύκο σκίζοντας τα ρούχα του. Ο Σον δεν είχε τον χρόνο να γδυθεί σαν πολιτισμένο ον γιατί ο Τζάρεντ: είχε πέσει ήδη πάνω του. Γαμώτο, και μου άρεσε αυτό το πουκάμισο. Ο Σον ξεκόλλησε με τα νύχια το ύφασμα από πάνω του και το alter ego του, ο αιλουροειδής εαυτός του ανέλαβε δράση. Ο Τζάρεντ πήρε φόρα κι έπεσε πάνω του. Έπεσαν και οι δύο κάτω, έγιναν ένα κουβάρι κι άρχισαν να παλεύουν. 273


Ο Τζάρεντ: που δεν είχε τίποτα να χάσει δεν είχε κανένα λόγο να μην σκοτώσει τον Σον. Μονομαχούσε για την τιμή του, όχι την Άντρεα, ενώ ο Σον, μονομαχούσε για να μείνει ζωντανός και να την σώσει από τον Τζάρεντ. Ο Σον ένιωσε το σπαθί του ανάμεσα στα ψηλά χορτάρια όπου το είχε αφήσει. Η λεπίδα του περίμενε να δει ποιον Αλλόμορφο θα έστελνε στο θάνατο. Δεν ήταν χρήσιμο όσο αυτός κι ο Τζάρεντ πάλευαν στο, άγριο αιλουροειδές με λύκο, σηκώνοντας σκόνη μέχρι το γαλανό ουρανό. Το Κολάρο του Τζάρεντ έβγαλε σπίθες γύρω από το λαιμό του, σοκάροντάς τον με μπλε κύματα ηλεκτρισμού. Ο Τζάρεντ ούρλιαξε από τον πόνο. Το Κολάρο του Σον έκανε το ίδιο, αλλά η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη και συνέχισαν και οι δύο. να παλεύουν. Ο Τζάρεντ έμπηξε ένα νύχι στο Κολάρο του Σον και το έστριψε. Ένας r κρίκος που είχε βγάλει παλιότερα ο Λίαμ χαλάρωσε κι ο Σον ένιωσε μια άγρια οργή. Ο Σον βρυχήθηκε και κούνησε το κεφάλι του. Τα πλευρά του ήταν ήδη ματωμένα από τα νύχια του Τζάρεντ ενώ το τρίχωμα του Τζάρεντ έσταζε αίμα από τα τραύματα που του είχε προκαλέσει ο Σον. Στάθηκαν και οι δύο για μερικά δευτερόλεπτα για να βρουν την αναπνοή τους και ξανα-ρίχτηκαν στη μάχη. Με άγρια χτυπήματα, με νυχιές, με τα αυτιά τους τεντωμένα προσπαθώντας και οι δύο να δαγκώσουν τον αντίπαλό τους. Ξαφνικά ακούστηκαν άγριοι βρυχηθμοί αλλά δεν ήταν ούτε ο Σον ούτε ο Τζάρεντ. Πριν ο Σον προλάβει να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε, πέντε Αιλουροειδή διέσχισαν τρέχοντος το πάρκινγκ και πήδηξαν πάνω τους. Ο Σον κατέβηκε από τον Τζάρεντ και αντιστάθηκε στη νέα επίθεση. Η όσφρησή του είπε ποιοι ήταν - ήταν οι ακόλουθοι του Κάλουμ που είχε δει στο μπαρ. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος του Κάλουμ ή του Μπεν, μέλους της φυλής του Σον. Οι Αιλουροειδείς είχαν μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους: να 274


ξεσκίσουν τον Σον και τον Τζάρεντ. Και τα δικά τους Κολάρα πέταγαν σπίθες αλλά κι αυτοί αγνοούσαν τον πόνο. Ο Σον στράφηκε εναντίον τους. Έβγαλε έναν τρομερό βρυχηθμό, προειδοποιώντας όλους όσοι τον άκουγαν ότι αυτός είχε τον έλεγχο της κατάστασης. Ένας Αιλουροειδής άρχισε να υποχωρεί αλλά οι υπόλοιποι τέσσερις δεν έδιναν δεκάρα για το ποιος είχε την έλεγχο και εξαπέλυσαν νέα επίθεση. Αυτός ο βλάκας, ο Τζάρεντ, ούτε έτρεξε να φέρει βοήθεια ούτε συμμάχησε με τους υπόλοιπους για να σκοτώσουν τον Σον. Δεν ήταν δική του μάχη. Παρ’ όλα αυτά, άρχισε να παλεύει με τους Αιλουροειδείς μαζί με τον Σον. Ο Σον βρυχήθηκε και πήδηξε πάνω τους, έτριξε τα δόντια του και έδειξε τα νύχια του, παλεύοντας σκληρά. Είδε και αισθάνθηκε τον Αιλουροειδή που είχε κάνει πίσω να προσπαθεί να πιάσει το σπαθί. Το σπαθί. Γαμώτο. Αν όμως ο Σον έκανε πίσω και προσπαθούσε να πιάσει το σπαθί, οι Αιλουροειδείς θα ξέσκιζαν τον Τζάρεντ. Αν δεν έκανε πίσω, ο βλάκας που είχε φύγει και κατευθυνόταν προς το Σπαθί του Φύλακα, θα το έπαιρνε και θα το έσκαγε. Ο Σον δεν μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Ακουσε αμυδρά τον ήχο των φρένων αυτοκινήτων στο πάρκινγκ και στο βάθος, τον ήχο σειρήνων. Ερχόταν βοήθεια; Από τη μυρωδιά, κατάλαβε ότι αυτοί που κατέβηκαν από τα αυτοκίνητα ήταν άνθρωποι. Ο Μπεν τους είχε διαβεβαιώσει ότι οι άνθρωποι σκοπευτές που είχαν προσλάβει είχαν φύγει. Άρα λοιπόν, αυτοί ήταν φίλοι ή εχθροί; Ο Σον δεν είχε το περιθώριο να περιμένει να μάθει. Έτρεξε να πιάσει το σπαθί, ρίχνοντας κάτω τον Αιλουροειδή που είχε σχεδόν φτάσει. Το Κολάρο του Σον πέταγε σπίθες σαν πυροτεχνήματα και ο πόνος που θα ένιωθε μετά, θα ήταν αφόρητος, αλλά τώρα δεν είχε το περιθώριο να ανησυχεί για αυτό. 275


Καθώς πήδηξε πάνω από τον Αιλουροειδή, ο Σον πήρε ανθρώπινη μορφή, προσγειώθηκε στα ανθρώπινα πόδια του και άρπαξε το σπαθί. Ο Αιλουροειδής έκανε πίσω, κοίταξε τον Σον με κατακόκκινα μάτια και κατευθύνθηκε στην πάλη με τον Τζάρεντ. «Τζάρεντ, παλιοπεισματάρη. Τρέξε! Φύγε από κει!» Ο Τζάρεντ συνέχισε να παλεύει και οι Αιλουροειδείς συνέχιζαν να τον χτυπούν' με μανία. Ήταν σε κατάσταση φονικής τρέλας, το ένστικτό τους τούς οδηγούσε να σκοτώσουν τον Λύκο, τον ανταγωνιστή τους. Ο Τζάρεντ, εξοργισμένος που τον διέκοψαν από τη μονομαχία, πάλευε με όλες του τις δυνάμεις. Ο Σον ήταν και πάλι αντιμέτωπος με ένα δίλημμα. Να βοηθήσει τον Τζάρεντ και να διακινδυνεύσει να χάσει το σπαθί ή να στέκεται να βλέπει τον Τζάρεντ να πεθαίνει, όπως είχε κάνει με τον Κένι. Ο Τζάρεντ δεν του ήταν τίποτα. Ήταν απλώς ο ηλίθιος που είχε κυνηγήσει την Άντρεα αλλά η κατάσταση ήταν ακριβώς η ίδια. Ο Σον προστάτευε το σπαθί ενώ γύρω του, άλλοι πέθαιναν γι' αυτό. Ο Σον έριξε κάτω το σπαθί και άλλαξε μορφή. Ρίχτηκε στο κουβάρι από άγρια αιλουροειδή που αλληλοσπαράζονταν και άρχισε να παλεύει κι αυτός. Οι άνθρωποι που είχαν κατεβεί από τα αυτοκίνητα κατευθύν-θηκαν προς το μέρος τους. Είχαν όπλα αλλά στέκονταν παράμερα και παρακολουθούσαν. Ο Σον έσπρωξε έναν Αιλουροειδή που στεκόταν μπροστά του και βρυ-χήθηκε καθώς κατρακυλούσαν μαζί προς το μέρος των πέντε ανθρώπων. Ο Σον απελευθερώθηκε από το κουβάρι και έπεσε πάνω στους ανθρώπους ρίχνοντας τους σαν να ταν κορίνες του μπόουλινγκ. Αυτοί άρχισαν να βρίζουν, να φωνάζουν και να πυροβολούν. Οι σειρήνες ακούγονταν όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο κοντά. Δύο από τους ένοπλους έτρεξαν, μπήκαν σε ένα αυτοκίνητο και έφυγαν. Μια σφαίρα πέρασε ξυστά από το θώρακα του Σον και τότε, σταμάτησε να είναι ευγενικός. 276


Έριξε κάτω δύο ανθρώπους και έμπηξε τα νύχια του στο χέρι με το οποίο κρατούσαν τα όπλα. Οι άντρες προσπάθησαν να ξεφύγουν ουρλιάζοντας, και ξέχασαν τα όπλα τους που είχαν πέσει κάτω. Μερικές γροθιές από τον Σον ήταν αρκετές για να τους βγάλουν εκτός μάχης. Στη συνέχεια, γύρισε από την άλλη κι ετοιμάστηκε να πηδήξει πάνω στον επόμενο. Ο άντρας σηκώθηκε όρθιος και σημάδεψε τον Τζάρεντ που ξεχώριζε ως Λύκος ανάμεσα στους Αιλουροειδείς. Πυροβόλησε. Ο Τζάρεντ αλύχτησε και έπεσε κάτω τη στιγμή που ο Σον έμπηγε τα νύχια του στην πλάτη του σκοπευτή. Ο άντρας έπεσε κάτω, μαζί με τους υπόλοιπους και ο Σον κλότσησε το όπλο μακριά του. Οι Αιλουροειδείς πλησίασαν τον Τζάρεντ: αλλά ο Σον έπεσε πάνω τους με άγριες διαθέσεις. Οι Αιλουροειδείς είχαν αρχίσει επιτέλους να κουράζονται, αντιδρώντας στην επίδραση των Κολάρων τους. Ο Σον συνέχιζε να παλεύει αλλά ήξερε ότι ο πόνος θα κυρίευε και τον ίδιο σύντομα. Δύο από τους Αιλουροειδείς ξαναπήραν ανθρώπινη μορφή, λαχανιασμένοι και άρχισαν να σέρνουν τους αιμόφυρτους ανθρώπους προς τα αυτοκίνητα. Αλλος ένας Αιλουροειδής έκανε να πιάσει το σπαθί αλλά ο Σον τον σταμάτησε δαγκώνοντάς τον στην πλάτη. Ο Αιλουροειδής ούρλιαζε και πήδηξε μακριά. Ήταν το τέλος της μάχης αλλά και του Τζάρεντ. Ένας από τους εναπομείναντες Αιλουροειδείς γρατζούνισε τον Τζάρεντ οτο πρόσωπο, γδέρνοντας τον ως το κόκαλο, καθώς αυτός κειτόταν ακίνητος. Οι Αιλουροειδείς γύρισαν και κοίταξαν τον Σον, με ματωμένα πρόσωπα και ρουφηγμένα πλευρά. Ο Σον στάθηκε πάνω από το σπαθί και τους γρύλισε. , έχοντας τη λεπίδα ανάμεσα στα μπροστινά και τα πίσω πόδια του. Δύο γύρισαν προς το μέρος του περικυκλώνοντάς τον. Ο Σον ρίχτηκε πάνω στον έναν και το άγριο αιλουροειδές υποχώρησε με την ουρά στα σκέλια. Ο άλλος προσπάθησε να πάει 277


πίσω από τον Σον αλλά αυτός ήταν πολύ γρήγορος και τον πέταξε στο έδαφος με ένα χτύπημα. Οι σειρήνες πλησίαζαν κι άλλο. Με μια σιωπηλή συμφωνία, οι Αιλουροειδείς γύρισαν από την άλλη και κατευθύνθηκαν προς τα αυτοκίνητα. Ο Σον δεν ένιωθε θριαμβευτής καθώς τους παρακολουθούσε να μεταμορφώνονται σε ανθρώπους και να μπαίνουν, ματωμένοι και κατατροπωμένοι, στα αυτοκίνητά τους. Εγκατέλειηαν, προς το παρόν. Τίποτα όμως δεν του εγγυάτο ότι δεν θα ενημέρωναν κάποιους άλλους να έρθουν και να τον σκοτώσουν όσο αυτός βρισκόταν εκεί πληγωμένος και είχε το σπαθί. Έπρεπε να πάρει τη μηχανή του και να γυρίσει αμέσως σπίτι, αλλά ο δρόμος της επιστροφής θα ήταν μεγάλος καθώς ήταν πληγωμένος και μες’ στα αίματα. Λες και ήταν απάντηση στις σκέψεις του, ένα από τα αυτοκίνητα έκοψε ταχύτητα στο σημείο όπου είχε αφήσει ο Σον τη μηχανή, κοντά στην πόρτα του μπαρ, και πυροβόλησε πέντε φορές τη μηχανή. Μπάσταρδοι. Ο Σον ξάπλωσε κάτω, αγκομαχώντας, με το σπαθί κάτω από το σώμα του, κι έβλεπε τα αυτοκίνητα να απομακρύνονται και να εξαφανίζονται στον άδειο δρόμο. Οι σειρήνες πλησίασαν το σημείο και συνέχισαν στο επόμενο τετράγωνο. Ποιος ξέρει σε ποιο επείγον περιστατικό πήγαιναν. Πάντως όχι σε αυτό. Ο Σον δεν μπορούσε να ξαναβρεί την αναπνοή του. Είχε παλέψει για πάρα πολλή ώρα και με όλη του τη δύναμη, και οι πληγές στα πλευρά του και το τραύμα από τη σφαίρα προστίθεντο στον πόνο που του προκαλούσε το Κολάρο. Αν όμως λιποθυμούσε, ή ακόμα χειρότερα, πέθαινε εδώ, υπήρχε ο κίνδυνος να πάρει κάποιος άλλος το σπαθί. Έσκαψε στο έδαφος με όση δύναμη του είχε απομείνει. Μετακίνησε όσο από το υγρό χώμα μπορούσε πριν θάψει το σπαθί και το καλύψει με χώμα. Το έδαφος είχε σκαφτεί τόσο πολύ από τη μάχη που η τρύπα που άνοιξε δεν ξεχώριζε από τις άλλες. Ο Σον ξαναπήρε ανθρώπινη μορφή και έχασε τις αισθήσεις 278


του καθώς ο πόνος από το Κολάρο τον κυρίευσε. Αισθάνθηκε αμυδρά την παρουσία κάποιου και από τη μυρωδιά κατάλαβε ότι ήταν Λύκος. Δεν ήταν όμως ούτε ο Τζάρεντ ούτε η Άντρεα. Άντρεα. Αγάπη. Σ’ αγαπώ. Καθώς ο Σον έχασε τις αισθήσεις τους, ένιωσε να τον σηκώνουν και να τον μεταφέρουν. Πίσω του, το φως του ήλιου που σιγά σιγά χανόταν, έλουζε τον Τζάρεντ που κειτόταν μόνος και αιμόφυρτος στο βρόμικο πάρκινγκ.

279


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ Το άσπρο φορτηγάκι του Ντίλαν διέσχιζε την Λεωφόρο MLK κρατιόταν καλά στη θέση της. Ο Ντίλαν ήταν ανέκφραστος, τα σκούρα γαλάζια μάτια του έκαιγαν από οργή». «Πού πήγαν όλοι λοιπόν;» ρώτησε η Άντρεα/Οταν ηρέμησε από το σοκ που της προκάλεσε ο σοκ, της ζήτησε να τον ακολουθήσει πριν προλάβει να τον ρωτήσει το παραμικρό. «Ο Κάλουμ και η φυλή του κήρυξαν πόλεμο στον Λίαμ» είπε ο Ντίλαν απότομα.» Ο Λίαμ σήμανε συναγερμό. Να μεταφερθούν όλα τα μικρά και οι ευάλωτοι Αλλόμορφοι σε ασφαλές μέρος. Κάθε οικογένεια όμως πρέπει να προσέχει τους δικούς της γιατί οι τόποι συγκέντρωσης δεν είναι ασφαλή. Όχι όταν ο Κάλουμ και η φατρία του ξέρουν πού βρίσκονται». Που σημαίνει ότι κάθε οικογένεια ή κοπάδι ή αγέλη έπρεπε να κρυφτεί στο δικό της κρησφύγετο. Είχαν κρησφύγετα γιατί, παρότι οι Αλλόμορ-φοι πλέον ζούσαν σε κοινότητες, το ένστικτο προστασίας των ταιριών και των μικρών τους από άλλους Αλλόμορφους, υπήρχε ακόμα. Μπορεί οι Αλλόμορφοι να συνεργάζονταν αλλά όλοι είχαν ιδιωτικά μέρη, αν χρειαζόταν να εξαφανιστούν. «Τι στο διάολο έκανες;» ρώτησε ο Ντίλαν.» Ο Λίαμ σου ζήτησε να μείνει με την Κιμ και τον Κόνορ, και ο Ρόναν μας είπε ότι τον ανάγκασες να σε αφήσει να πας σ’ αυτόν τον Φάε. Ο Λίαμ αποφάσισε ότι θα ήσουν ασφαλής μαζί του» αλλά είναι πολύ τσαντισμένος μαζί σου. Και με τον Ρόναν». 280


«Μην κατηγορείς τον Ρόναν. Έπρεπε να μιλήσω στον πατέρα μου, τον Φιον. Είπε ότι οι Φάε βοηθάνε τον Κάλουμ. Θέλουν το σπαθί. Οι Φάε εννοώ». Ο Ντίλαν μούγκρισε. Δεν φάνηκε ιδιαίτερα έκπληκτος. «Αλλόμορφοι προδότες που συνεργάζονται με τους Φάε. Ο Κάλουμ ψοφάει για κάτι τέτοιο». Ήταν μια απλή παρατήρηση αλλά η ψυχρότητα με την οποία την έκανε τόνιζε πόσο επικίνδυνος ήταν ο Ντίλαν Μορισέϊ . «Ο Σον έψαχνε την Γκλόρι» είπε η Άντρεα ανήσυχη, «Ξέρω μερικά από τα μέρη που πηγαίνει αλλά όχι όλα». «Δεν έχει σημασία. Ξέρω πού είναι ο Σον. Ή τουλάχιστον πού ήταν». «Αλήθεια; Πώς;» «Μου τηλεφώνησε. Πήγαινα να τον συναντήσω όταν ο Λίαμ με κάλεσε και μου είπε να μείνω πίσω σε περίπτωση που επέοτρεφες από την γη των Φάε». Έμεινε σιωπηλός και δεν χρειαζόταν να είναι μέντιουμ για να καταλάβει η Άντρεα πώς ένιωθε για αυτό. Ο Ντίλαν γύρισε έστριψε απότομα σε έναν απόμερο δρόμο που οδηγούσε πίσω από άδειες αποθήκες. «Σου είπε ο Σον ότι ήταν εδώ;» «Μου είπε ότι ήταν στο πάρκινγκ ενός μπαρ που αρέσει στην Γκλόρι. Εντόπισε τη μυρωδιά της και λίγο αίμα». Η Άντρεα ένιωσε ναυτία.» Αίμα;» Ο Ντίλαν ήταν χλωμός και απόμακρος, ο φόβος του για τη Γκλόρι ήταν διάχυτος στην ατμόσφαιρα.» Όχι αρκετό για να καταλάβει ο Σον τι συνέβη». «Πού ακριβώς πάμε;» «Εδώ». Ο Ντίλαν έστριψε το φορτηγό σε ένα πάρκινγκ Η Άντρεα αναγνώρισε τη μηχανή του Σον δίπλα στην πόρτα ενός κλειστού μπαρ. Ο Ντίλαν τής έριξε μια ματιά κι αμέσως μετά, ακούστηκε ο ήχος από τα λάστιχα καθώς φρέναρε για να μην πατήσει 281


έναν άντρα που κειτόταν ακίνητος κάτω. Η μυρωδιά καμένου λάστιχου απλώθηκε έντονη. Η Άντρεα πετάχτηκε έξω από το φορτηγό τρέχοντας στο πλευρό του αναίσθητου άντρα πριν καν ο Ντίλαν σβήσει τη μηχανή. Γονάτισε και έδιωξε τα ματωμένα μαλλιά από το πρόσωπο του Τζάρεντ Μπαρνέτ. «Τξάρεντ. Τι στο διάολο συνέβη;» Στο σώμα του Τζάρεντ ήταν ορατά τα σημάδια της μάχης, οι πληγές από τα κοφτερά νύχια ενός Αιλουροειδούς Αλλόμορφου. Οι πληγές έφταναν μέχρι το κόκαλο. Το γυμνό δέρμα του Τζάρεντ ήταν αχνό γαλάζιο όπου δεν ήταν καλυμμένο από αίμα. Ήταν ακόμα ζωντανός, στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου, η καρδιά του χτυπούσε αδύναμα και γρήγορα. Ο Τζάρεντ άνοιξε τα μάτια του αλλά το βλέμμα του ήταν θολό και απλανές.» Άντρεα;» «Τι συνέβη; Είδες τον Σον; Αυτός σου το έκανες αυτό;» Ο Τζάρεντ κατάπιε προσπαθώντας να πάρει ανάσα.» Οι Αιλουροειδείς. Ο Σον προσπάθησε να με σώσει». «Ο Σον, προσπάθησε να σε σώσει; Πού είναι τώρα; Τι έγινε;» «Δεν είναι εδώ. Τον έπιασαν. Το σπαθί». Ο Ντίλαν γονάτισε δίπλα στον Τζάρεντ, από την άλλη πλευρά.» Τι συμβαίνει με το σπαθί;» ρώτησε. «Το σπαθί» ψιθύρισε ο Τζάρεντ. Τα μάτια του έκλεισαν αλλά ανέπνεε ακόμα. Η Άντρεα κοίταξε γύρω-γύρω στο πάρκινγκ. Το αίμα πότιζε την άσφαλτο. Μύρισε κι άλλους Αλλόμορφους εκτός από τον Σον και τον Τζάρεντ. Αιλουροειδείς. Αρκετούς. Και κάποιοι από αυτούς ήταν στον μπαρ με τον Κάλουμ. Το πάρκινγκ κοτέληγε σε ένα γεμάτο από αγριόχορτα και ψηλά χορτάρια. Το ρυάκι που κυλούσε στο βάθος ομόρφαινε και πότιζε το χωράφι που είχε γίνει άνω κάτω από τη μάχη, το χώμα είχε ανακατευτεί αλλά δεν υπήρχαν πτώματα. 282


Ούτε το σπαθί. Πουθενά δεν έβλεπε κάτι ασημένιο να λαμπυρίζει, τη λεπίδα του αλλά καθώς στεκόταν στην άκρη του χωραφιού, άρχισε να το ακούει. Το γνωστό ήχο που έκανε το σπαθί όταν το πλησίαζε. Ο ήχος ολοένα και δυνάμωνε, ώσπου η Άντρεα έκλεισε τα αυτιά της με τα χέρια της. Ήταν μια ενστικτώδης κίνησης. Κοίταξε τον Ντίλαν και τον Τζάρεντ. Κατάλαβε ότι δεν το άκουγαν. Το σπαθί ήταν εδώ και την καλοάσε. Τρίζοντας τα δόντια της, ακολούθησε το τραγούδι του που ολοένα και δυνάμωνε και ακουγόταν πιο χαρούμενο όσο το πλησίαζε. Η Άντρεα έπεσε στα γόνατα και άρχισε να σκάβει το μαλακό χώμα. Χρειάστηκε να σκάψει βαθιά και να λερωθεί με λάσπη μέχρι που το χέρι της έπιασε κάτι σκληρό. Το τράβηξε έξω από τη λάσπη - το σπαθί τραγουδούσε με όλη του τη δύναμη. Το σπαθί, λοιπόν, ήταν εδώ, σώο κι ασφαλές. Πού στο καλό όμως ήταν ο Σον; Το χώμα γύρω από το σημείο όπου ήταν το σπαθί ήταν ποτισμένο με αίμα. Με το αίμα του Σον. Το αίμα είχε στεγνώσει, δεν ήταν πια φρέσκο, αλλά η υγρασία του χορταριού έβαψε τα χέρια της κόκκινα. Η Άντρεα πήρε το σπαθί, έτρεξε προς τον Ντίλαν και τον Τζάρεντ και γονάτισε δίπλα στον Τζάρεντ. «Τι συνέβη στον Σον;» ρώτησε.» Πες μου». «Προσπάθησαν να πάρουν το σπαθί» της ψιθύρισε.» Ο Σον πολέμησε σκληρά. Τους έδιωξε όλους». «Και τι απέγινε ο Σον; Ποιος τον πήρε;» «Δεν ξέρω. Δεν είδα». Η Άντρεα ακούμπησε το χέρι της στο στήθος του Τζάρεντ και ένιωσε τους χτύπους της καρδιάς τους. Γρήγορους και αδύναμους. 'Ηταν άσκοπο να του κάνει άλλες ερωτήσεις.» Μείνε ακίνητος. Θα καλέσουμε ασθενοφόρο». «Όχι. Τα νοσοκομεία των ανθρώπων θα με σκοτώσουν». % Πιθανότατα είχε δίκιο και η Άντρεα δεν είχε κουράγιο να διαφωνήσει μαζί του. Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ήταν να 283


προσπαθήσει να τον βοηθήσει. Ο Τζάρεντ ήταν σκληρός, κακός και εγωιστής αλλά δεν του άξιζε να πεθάνει υποφέροντας και μόνος, τόσο μακριά από το σπίτι του. Η Άντρεα πίεσε το χέρι της στο στέρνο του και έκλεισε τα μάτια της, αναζητώντας μέσα της τις μαγικές θεραπευτικές δυνάμεις της. Μόνο που ήδη ήξερε ότι οι μαγικές της δυνάμεις δεν θα ήταν αρκετές. Τα νήματα που συνέθεταν τη ζωή του Τζάρεντ είχαν γίνει κόμπος, είχαν μπλεχτεί τόσο που δεν μπορούσε να τα ξεμπερδέψει. Είχε δεχτεί χτυπήματα, είχε σπασμένα κόκαλα, οι μύες και τα όργανά του είχαν τραυματιστεί από τα νύχια και τις σφαίρες των αντιπάλων του. Όταν θεράπευσε τον Ελάι, η Άντρεα είχε ενισχύσει τη δύναμή της με τη μαγεία των Φάε του σπαθιού. Τρέμοντας, το καθάρισε από τα χόρτα και τη λάσπη όσο μπορούσε, το ακούμπησε πάνω στα γόνατά της και έπιασε τη λεπίδα με το ένα της χέρι. Το σπαθί συνέχισε να της τραγουδά και της ήταν ξεκάθαρο ότι οι ρούνοι που ήταν χαραγμένοι πάνω στη λεπίδα και τη λαβή σχημάτιζαν λέξεις στο μυαλό της. Πρέπει να ήταν μέρος από τα ξόρκια που έκανε η γυναίκα Φάε πριν αιώνες, και μιλούσαν για ειρήνη. Τα νήματα του σπαθιού πέρασαν μέσα στο σώμα της Άντρεα και ξα-ναβγήκαν από τα δάχτυλά της, αφού ενώθηκαν με τις δικές της μαγικές θεραπευτικές δυνάμεις, τις οποίες μετέδιδε στον Τζάρεντ. Όμως δεν ήταν αρκετό, Το σπαθί βοήθησε λίγο αλλά η Άντρεα δεν ένιωθε καθόλου την ένταση της μαγείας που είχε βιώσει όταν θεράπευσε τον Ελάι. 'Ελα. Χρειάζομαι κι άλλο. Ακόμα και την ώρα που το σκεφτόταν, ήξερε ότι δεν υπήρχε άλλο. Ο παράγοντας που έλειπε ήταν ο Σον. Όταν βοήθησε τον Ελάι, ο Σον κρατούσε τη λαβή του σπαθιού ενώ η Άντρεα τη λεπίδα του. Το σπαθί είχε αντλήσει δύναμη από 284


την απίστευτη αύρα του Σον και το άγγιγμα της Θεάς και τη συνδύασε με το θεραπευτικό χάρισμα της Άντρας για να θεραπεύσει τον Ελάι. Ο Σον, ο Φύλακας του Σπαθιού, ήταν το δεύτερο μέρος της εξίσωσης. Η μαγεία των κατασκευαστών του σπαθιού - του Αλλόμορφου άντρα και της Φάε γυναίκας - είχε εκφραστεί εκ νέου μέσα από την Άντρεα και τον Σον. Ήταν και οι δύο απαραίτητοι για να πετύχει η θεραπεία. Η Άντρεα ένιωθε με το χέρι της το σώμα του Τζάρεντ να γίνεται όλο και πιο αδύναμο. Είδε στο μυαλό της τα λεπτά νήματα της αύρας του να θαμπώνουν και να σβήνουν. Η Άντρεα αναστέναξε. Κατεύθυνετις θεραπευτικές μαγικές δυνάμεις της ξανά προς τον Τζάρεντ αλλά ένιωσε τα νήματα εύθραυστα και μαύρα, Να σπάνε στο άγγιγμα της. Άντρεα, έφτασε χαρούμενη η φωνή του Τζάρεντ στ’ αυτιά της και μετά χάθηκε. Η Άντρεα άνοιξε τα μάτια της και τράβηξε απότομα τα χέρια της από το σώμα του Τζάρεντ. Ο Ντίλαν έσκυψε και έκλεισε προσεκτικά τα μάτια του Τζάρεντ. «Προσπάθησες, κορίτσι μου» είπε τρυφερά. «Αλλά απέτυχα. Δεν ήμουν αρκετά δυνατή». «Δεν είχε ελπίδα. Εσύ τον διευκόλυνες, τον βοήθησες να μην πονά». Η Άντρεα χτύπησε την ασημένια λεπίδα που είχε πάνω στα πόδια της, οι ρούνοι ακόμα της ψιθύριζαν, προσπαθούσαν να την παρηγορήσουν. Αυτή και ο Ντίλαν έμειναν σιωπηλοί για μια στιγμή, σύμφωνα με την παράδοση για το θάνατο ενός Αλλόμορφου, κάνοντας και οι δύο από μια προσευχή στη Θεά. «Αν ο Κάλουμ ή οι Αιλουροειδείς του πήραν τον Σον, δεν είχαν αφήσει το σπαθί» είπε η Άντρεα καθώς ο Ντίλαν τη βοηθούσε να σηκωθεί «Ποιος μένει λοιπόν; Αν ήταν κάποιος που ήθελε να τον βοηθήσει, γιατί άφησε εκεί τον Τζάρεντ;» «Δεν ξέρω, κορίτσι μου. Τσως όποιος το έκανε να πίστευε ότι ο Τζάρεντ ήταν ήδη νεκρός. Ή ίσως να μην έδινε δεκάρα γι’ αυτόν. Αλλά θα τον βρούμε». Ο Ντίλαν ακουγόταν αποφασισμένος. 285


Η Άντρεα πονούσε και που ανέπνεε αλλά το φόβο ακολούθησε η οργή, μια ασυγκράτητη οργή. Είχαν πιάσει το ταίρι της. Μια θηλυκιά Αλλόμορ-φη που υπερασπιζόταν το ταίρι της ήταν ό, τι πιο τρομακτικό, και όποιος ήταν υπεύθυνος γι' αυτό που συνέβη στον Σον, δεν ήξερε ακόμα τι πάει να πει τρόμος. Η Άντρεα και ο Ντίλαν δεν μπορούσαν να αφήσουν το πτώμα του Τζάρεντ να το βρουν οι άνθρωποι. Παρότι ο Τζάρεντ είχε κάνει τη ζωή της Άντρεα κόλαση, κάθε Αλλόμορφος άξιζε να σταλεί στη μετά θάνατον ζωή από το Φύλακα. Η Άντρεα βοήθησε τον Ντίλαν να τυλίξει το σώμα του Τζάρεντ σε ένα μουσαμά και να το εναποθέσουν μαλακά στην καρό-τσα του φορτηγού του Ντίλαν. Ο Ντίλαν άπλωσε άλλο ένα μουσαμά από πάνοι και έκλεισε την πόρτα. Ακολούθησαν τα ίχνη αίματος που είχε αφήσει ο Σον στο χορτάρι και στο πεζοδρόμιο, πίσω από το κλειστό μπαρ μέχρι που εξαφανίστηκαν. Από τη μυρωδιά κατάλαβαν ότι κάποιος είχε έρθει εκεί με κάποιο όχημα και είχε πάρει τον αναίσθητο Σον. Δεν υπήρχαν ίχνη από λάστιχα για να μαντέψουν τι είδους όχημα ήταν ή προς ποια κατεύθυνση πήγε. Η Άντρεα δεν ήθελε να τα παρατήσει και να φύγει αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Ο Ντίλαν έβαλε μπροστά και η Άντρεα κρατούσε το σπαθί στα γόνατά της, με τα χέρια της γύρω από τη λαβή και τη λεπίδα, σαν να περίμενε από το σπαθί να της δώσει κάποιο στοιχείο. Αυτό όμως δεν συνέβη. Το καταραμένο σπαθί απλώς ψιθύριζε λέξεις που η Άντρεα δεν καταλάβαινε. Πάνω που είχαν μπλέξει στην κίνηση, χτύπησε το κινητό του Ντίλαν. Η Άντρεα αναπήδησε και ο Ντίλαν έβγαλε το κινητό από την τσέπη του τρέμοντας. Έδωσε το τηλέφωνο στην Άντρεα και συνέχισε να προσπαθεί να αποφύγει την κίνηση. «Άντρεα;» φώναξε ο Λίαμ από την άλλη άκρη της γραμμής. «Πού είναι ο Πατέρας;» «Οδηγεί. Βρήκες τον Σον;» «Τι;» έκανε παύση ο Λίαμ.» Τι εννοείς αν βρήκα τον Σον; Νόμιζα ότι ο Πατέρας θα τον συναντούσε αφού έβρισκε εσένα». 286


Η καρδιά της Άντρεα σφίχτηκε.» Πού είσαι;» «Πολεμούσα. Χρειαζόμαστε τον Πατέρα. Και τον Σον και το σπαθί γαμώτο» «Το σπαθί το έχω. Τον Σον». Ο Λίαμ γρύλισε.» Πες στον πατέρα να έρθει σπίτι. Σπίτι είμαστε. Τα Αιλουροειδή του Κάλουμ είναι παντού». «Και ο Σον;» Στην παύση που ακολούθησε ένιωσε τον Λίαμ να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο φόβο του για τον αδερφό του και το καθήκον του ως αρχηγού.» Ο Πατέρας πρέπει να σε πάει σε ασφαλές μέρος και μετά να έρθει εδώ. Θα ψάξουμε για τον Σον αργότερα». Έκλειοε το τηλέφωνο. Η Άντρεα κοίταξε τον Ντίλαν καθώς το έκλεισε.» Θέλει να τον βοηθήσεις να αντιμετωπίσει τον Κάλουμ». Ο Ντίλαν έσφιξε το τιμόνι.» Αυτό θα κάνω τότε». «Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις έρευνες για τον Σον». «Το ξέρω, κορίτσι μου, αλλά πρέπει να στον Λίαμ. Αλλιώς θα χάσω κι άλλο γιο, και ποιος ξέρει πόσους άλλους». «Τότε, άσε εμένα να ψάξω για τον Σον». Τα χείλια του Ντίλαν ήταν χλωμά.» Σιγά μην σ’ αφήσω να τρέχεις στην πόλη μόνη σου. Αλλωστε, μας ακολουθούν Αλλόμορφοι και δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να σε πάω στην Κιμ σε περίπτωση που δεν είναι δικοί μας». Η Άντρεα κοίταξε πάνω από τις μουσαμάδες και είδε άλλο ένα φορτηγάκι, ένα σκονισμένο Hack, με δύο αρσενικούς Αλλόμορφους που δεν ήξερε. Απλώς τους ακολουθούσαν αλλά δεν τους έχαναν από τα μάτια τους όσες παρακάμψεις κι αν έκανε ο Ντίλαν μέσα στο μποτιλιάρισμα. «Το κρησφύγετο των Μορισέϊ είναι το σπίτι της Κιμ;» ρώτησε η Άντρεα, γυρίζοντας ξανά μπροστά. Είχε πάει μια φορά. 'Ηταν ένα μεγάλο, πλούσιο σπίτι με υπέροχη θέα. «Εχει υπερσύγχρονο σύστημα ασφαλείας, ένα υπόγειο που 287


κλειδώνει σαν χρηματοκιβώτιο και αν οποιοιδήποτε περίεργοι Αλλόμορφοι τρυπώσουν στο σπίτι τους, οι άνθρωποι-γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία». Ειρωνεία διαγράφηκε στο βλέμμα του. «Αλλωστε, έχει καλωδιακή, και σκεφτήκαμε ότι αυτό θα κρατήσει τον Κόνορ εκεί». Με τέτοιες μάχες όμως, τα πνεύματα είχαν ανάψει. Ακόμα και το σπαθί έμοιαζε να ανυπομονεί τραγουδώντας ενθουσιασμένο. «Όταν φτάσουμε στην πόλη των Αλλόμορφων» είπε π Ντίλαν, «θα πας να κρυφτείς στο ασφαλέστερο μέρος που θα βρεις. Εγώ θα τους κρατήσω μακριά από σένα και το σπαθί. Ο Κάλουμ έχει εμμονή μόνο με καθαρόαιμους Αιλουροειδείς ή καθαρόαιμους Αλλόμορφους. Εσύ είσαι μισή Λύκαινα, μισή Φάε. Θα σε σκοτώσει και θα λουστεί με το αίμα σου». Η Άντρεα δεν έδινε δεκάρα για τον Κάλουμ.» Πολύ θα ήθελα να τον δω να το προσπαθεί». «Εγώ πάλι όχι, παιδί μου. Αν είσαι έγκυος με το μικρό του Σον, σε θέλω ζωντανή για να το φέρεις στον κόσμο. Θέλω να δω τα μικρά του Σον και του Λίαμ να μεγαλώνουν. Αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σε κρύψω στο υπόγειο όσο πολεμάμε, τότε θα το κάνω». Αυτό που δεν είπε ήταν Αν χάσαμε τον Σον, δεν θέλω να χάσω και τον απόγονό του. Η Άντρεα παρέμεινε σιωπηλή όσο διέσχιζαν την πόλη. Είχε πολλή κίνηση αλλά ο Ντίλαν την απέφευγε με άνεση. Καθώς οδηγούσε, έλεγε στην Άντρεα να παίρνει τηλέφωνα και να του το δίνει. Τα περισσότερα τηλεφωνήματα του Ντίλαν έμειναν αναπάντητα, που σημαίνει ότι οι Αλλόμορφοι που προσπαθούσε να βρει πολεμούσαν ήδη, με όποιο στρατόπεδο. Οι υπόλοιποι απλώς του το έκλεισαν. Τελικά, ο Ντίλαν πέταξε το τηλέφωνο.» Δεν ξέρω ποιον να εμπιστευτώ. Καταραμένοι». Κατευθύνθηκε προς την πόλη των Αλλόμορφων φρενάροντας απότομα μπροστά στο σπίτι τουΈλισον. Η Ασλεϊ βγήκε έξω, η Άντρεα άκουσε φωνές, γρυλίσματα και βρυχηθμούς, ήχους μάχης. 288


Οι Αλλόμορφοι που τους ακολουθούσαν παραλίγο να πέσουν πάνω τους πριν σταματήσουν, πετάχτηκαν έξω από το φορτηγάκι και όπως ήταν αναμενόμενο, προσπάθησαν να πάρουν το σπαθί. Ο Ντίλαν έσκισε τα ρούχα του καθώς μεταμορφωνόταν και επιτέθηκε στους άλλους δυο. Μπορεί να έλεγε ότι είχε γεράσει αλλά αυτό το αιλουροειδές ήταν ακόμα γρήγορο και άγριο καθώς οι τρεις τους ενεπλάκησαν σε μια άγρια μάχη Αλλόμορφων. Η Άντρεα έτρεξε απέναντι να βρει τον Λίαμ. Η μάχη μαινόταν γύρω από το σπίτι των Μορισέϊ όπου πάλευαν περίπου πενήντα Αλλόμορφοι σε ομάδες, κάτω από τα δέντρα πίσω από το σπίτι. Τα θηρία αλληλοσπα-ράσσονταν και η Άντρεα δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποιος είναι ποιος, αν και είδε τον'Ερικ να μεταμορφώνεται σε άγριο αιλουροειδές για να πολεμήσει δίπλα στον Λίαμ. Υπήρχαν λίγοι μόνο Λύκοι - ο ένας ήταν ο Έλισον και η άλλη η Άνι από το μπαρ. Η Άντρεα είχε ακόμα οτα χέρια της το σπαθί. Ο Ντίλαν της είχε πει να κρυφτεί αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρη ότι κάποιο από αυτά τα Αιλουροειδή δεν θα την ακολουθούσε στο σπίτι της Γκλόρι ή των Μορισέϊ ή του'Ελισον για να την σκοτώσει. Αν έμενε όμως να πολεμήσει, θα έπρεπε να μεταμορφωθεί και να αφήσει το σπαθί. Αν έμενε απλώς εκεί να στέκεται, κρατώντας το σπαθί, με ανθρώπινη μορφή, θα ήταν εύκολος στόχος για τους Αιλουροειδείς που το εποφθαλμιούσαν. Αν έπαιρνε μορφή Λύκαινας, δεν θα μπορούσε να κρατάει το σπαθί αλλά ως άνθρωπος δεν θα μπορούσε να πολεμήσει. Ο Σον έπρεπε να πάρει αυτή την απόφαση σε κάθε μάχη που έδινε. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που ο ρόλος του Φύλακα τον τρέλαινε. Ένα ήταν σίγουρο. Δεν γινόταν να στέκεται εκεί και να περιμένει να της επιτεθεί ένας από τους Αιλουροειδείς του Κάλουμ. Ξαφνικά σκέφτηκε κάτι, κάτι που την έκανε να χαμογελάσει. Κατευθύνθηκε προς το σπίτι της Γκλόρι χωρίς να κρύβεται. Αμέσως, τρεις Αιλουροειδείς την ακολούθησαν κι εκείνη άρ289


χισε να τρέχει. Όχι προς το σπίτι αλλά προς τον δάσος, προς τα δέντρα. Οι Αιλουροειδείς επιτέθηκαν. Η Άντρεα απάντησε κραδαίνοντας το σπαθί κι ένιωσε μια άγρια Αλλόμορφη χαρά όταν είδε αίμα στον ώμο του ενός άγριου αιλουροειδούς. Αυτή τη στιγμή, το σπαθί δεν ήταν τόσο ένα ιερό κειμήλιο όσο ένα ισχυρό όπλο. «Ελάτε!» φώναξε η Άντρεα.» Τι φοβάστε;» Γρύλισαν και την κύκλωσαν. Μπράβο, Άντρεα. Μπορεί να ήταν η κόρη του δυνατότερου πολεμιστή στη γη των Φάε αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν καλή στην ξιφομαχία. Το πρώτο που θα κάνω μόλις βρω τον Σον - θα κάνω παρέα με τον καινούριο μου μπαμπά και θα του ζητήσω να μου κάνει μαθήματα ξιφομαχίας. «Πατέρα!» φώναξε η Άντρεα καθώς απείλησε με το σπαθί τους Αιλουροειδείς. Σκέφτηκε ότι ήταν οτο κατάλληλο σημείο, ακριβώς πάνω στη γραμμή Λέι αλλά δεν προλάβαινε να βεβαιωθεί. «Φιον Σίλιαν! Σε χρειάζομαι!» Οι Αιλουροειδείς τής επιτέθηκαν, και οι τρεις, χωρίς έλεος. Τα Κολάρα τους πέταγαν σπίθες σαν τρελά αλλά αυτό δεν τους σταματούσε. Η Άντρεα κούνησε ξανά το σπαθί, κόβοντας το τρίχωμά τους, αλλά οι Αιλουροειδείς ήταν επιδέξιοι και απέφευγαν ακόμα και τα πιο θανατηφόρα χτυπήματά της. Πηδούσαν και την περικύκλωναν σαν γάτες γύρω από φίδι, ατιοφεύγοντας το σπαθί. «Τι θα γίνει, Πατέρα!» Ένα λευκό φως φάνηκε ανάμεσα στις σκιές κάτω από τα δέντρα. Η μεμβράνη του πραγματικού κόσμου, δύο μέτρα πιο κει, σκίστηκε και μέσα από την πύλη για τη γη των Φάε εμφανίστηκε ο Φιον, με την αστραφτερή του πανοπλία. Κρατούσε ένα τόξο με ένα βέλος και στα μάτια του έκαιγε η ίδια οργή που είχε δει στα μάτια του Ντίλαν. Ο Φιον εκτόξευσε ένα βέλος και πέτυχε στο πόδι έναν Αιλου290


ροειδή. Αυτός βρυχήθηκε και έπεσε κάτω αλλά ξανασηκώθηκε αμέσως και μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο στιγμιαία για να βγάλει το βέλος από το πόδι του. Οι τρεις Αιλουροειδείς έπεσαν πάνω στην Άντρεα, αποφασισμένοι να τη σκοτώσουν. Η Άντρεα γύρισε και κοίταξε τον πατέρα της. «Πατέρα!» φώναξε.» Πιάσε!» Πέταξε το σπαθί στον Φιον. Ο Φιον άφησε το τόξο του, άπλωσε το χέρι κι έπιασε το σπαθί από τη λαβή. Γέλασε, χάιδεψε τη λεπίδα και εξαφανίστηκε. Οι Αιλουροειδείς σταμάτησαν μπροστά από την Άντρεα ταυτόχρονα. Η ατμόσφαιρα πίσω της ήταν ήρεμη και ομοιόμορφη. Η πύλη για τη γη των Φάε είχε εξαφανιστεί. Τα αιλουροειδή έστρεψαν το βλέμμα τους από το σημείο όπου βρισκόταν ο Φιον προς την Άντρεα. Αιμορραγούσαν από επιφανειακά τραύματα που τους είχε προκαλέσει και αυτός που είχε δεχτεί το βέλος, κούτσαινε. Δεν είχαν πεθάνει όμως, το αντίθετο. Τα κίτρινα μάτια τους είχαν μικρύνει, η ανάσα τους ήταν καυτή. Η Άντρεα άρχισε να τρέχει, σκίζοντας τα ρούχα της. Μόλις πήρε τη μορφή λύκαινας, περιστράφηκε, έδειξε τα γυμνά της δόντια κι επιτέθηκε στους Αιλουροειδείς που είχαν τολμήσει να πειράξουν το ταίρι της.

291


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΙΑ Ο Σον άνοιξε τα μάτια του κι είδε από πάνω του τη μύτη ενός Λύκου. «Τέλεια» γκρίνιαξε.» Σκυλίσια αναπνοή». Προσπάθησε να ανοίξει περισσότερο τα μάτια του αλλά κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να δει πέρα από τη μαύρη και υγρή μύτη.» Πού στο διάολο είμαι;» Ο Λύκος γρύλισε και ενώ ο Σον είχε ζήσει αρκετά χρόνια ανάμεσα σε Λύκους, δεν καταλάβαινε και την πιο ανεπαίσθητη χροιά των ήχων που έβγαζαν. Σήκωσε το χέρι στο πρόσωπό του, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπήρχε σημείο που να μην τον πονάει. Είχε δεχτεί γροθιές, σφαίρες και ηλεκτροσόκ από το Κολάρο του. Κειτόταν σε μια ξηρή σπηλιά, αλλά αυτό δεν τον βοηθούσε να καταλάβει πού ήταν. Οι λόφοι γύρω από το Όσην ήταν γεμάτοι σπηλιές, μερικές από τις οποίες ήταν τουριστικά αξιοθέατα ενώ άλλες ήταν γνωστές μόνο στους εκδρομείς του Σαββατοκύριακου. Ο Σον υπέθεσε ότι η συγκεκριμένη σπηλιά ανήκε στην τελευταία κατηγορία. Αν φυσικά ήταν ακόμα κάπου κοντά στο Όστιν. Υπήρχαν πολλές σπηλιές στη μέση του πουθενά. Καθώς ο Σον άρχιζε να συνέρχεται, πονούσε περισσότερο. Έκλεισε τα μάτια του σε μια προσπάθεια να διώξει τον πόνο. Το σπαθί δεν ήταν εκεί. Η παρουσία του δεν θα του περνούσε απαρατήρητη μετά το δεσμό που δημιουργήθηκε ανάμεσά τους την ημέρα που ο Σον επιλέχθηκε ως Φύλακας. 292


Ευχόταν στη Θεά να το είχε κρύψει αρκετά καλά, να έβρισκε ένα κινητό για να τηλεφωνήσει στον Λίαμ ή τον πατέρα του πριν το έβρισκε κάποιος άλλος. Ο Λύκος τον μύριζε ξανά. Αν με σαλιώσει, θα τον σκοτώσω. Ο Σον άνοιξε τα μάτια του και είδε τον Λύκο να μεταμορφώνεται πάλι στον άντρα που είχε αναγνωρίσει από τη μυρωδιά. Ήταν ο Γουέιντ, ο αρχηγός της αγέλης της Άντρεα. Ο Σον ανασηκώθηκε και για μερικά λεπτά, προσπάθησε να καταπολεμήσει ένα κύμα πόνου.» Νιώθω σκατά». Ο Γουέιντ έκανε πίσω.» Φτηνά τη γλίτωσες. Καλά θα κάνεις να ξαναξα-πλώσεις». Όχι αν συνεχίσεις να χώνεις τη μύτη σου στη μούρη μου.» Πώς με βρήκες;» «Ακολουθούσα τον Τζάρεντ. Φοβόμουν ότι κυνηγούσε την Άντρεα για . να της κάνει κακό, κι αυτό είναι ενάντια στους κανόνες». «Ξέχνα τους κανόνες. Εμένα κυνηγούσε. Τι έπαθες; Πολεμούσαμε και χτυπήθηκε». «Είναι νεκρός. Δεν είχα χώρο για να πάρω και τους δυο σας». «Νεκρός; Τον καημένο. Τον άφησες στο έλεος των ανθρώπων;» «Σου είπα. Δεν είχα χώρο και γι’ αυτόν. Είσαι τυχερός που σε γλίτωσα. Ο Τζάρεντ ήταν ηλίθιος και έχανε το μέτρο». «Ναι, ήταν πάρα πολύ ηλίθιος, αλλά ήταν και υπό την προστασία σου. Τι θα πεις στον πατέρα του που είναι αρχηγός της πόλης των Αλλόμορ-φων;» Ο Γουέιντ έκανε ένα μορφασμό.» Ότι ο Τζάρεντ παραβίασε τους κανόνες και υπέστη τιςσυνέπειες. Ο νόμος των Αλλόμορφων παραμένει νόμος των Αλλόμορφων». Τι κουμάσι! Ο Γουέιντ ήταν το χειρότερο είδος αρχηγού αγέλης - επέβαλε τους κανόνες κατά γράμμα χωρίς κανένα οίκτο. «Πρέπει να γυρίσω πίσω» είπε ο Σον. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά ξανάπεσε.» Γαμώτο». 293


«Έχεις τραυματιστεί. Ξεκουράσου λίγο». «Φώναξες για βοήθεια; Πάρε τον Λίαμ - γιατί δεν το έχεις ήδη κάνει;» «Το κινητό σου έχει χαλάσει, εγώ δεν έχω, ούτε η Γκλόρι. Ήθελα να πάω σε ασφαλές μέρος». Ο Σον μισόκλεισε τα μάτια.» Α, ναι; Και γιατί δεν με πήγες στην πόλη των Αλλόμορφων; Στο σπίτι μου ή έστω στο δικό σου;» Ο Γουέιντ απέφυγε το βλέμμα του. «Γιατί εκεί μαίνεται μάχη». «Τι μάχη; Ο Κάλουμ είναι, ε;» «Ετσι νομίζω. Επιτέθηκαν στον Λίαμ αφού καταχώνιασε το ταίρι του». Καταχώνιασε το ταίρι του. Ο Σον αναρωτήθηκε τι θα σκεφτόταν η Κιμ για αυτή την πρόταση. «Τότε πρέπει να γυρίσουμε» είπε ο Σον. Προσπάθησε ξανά να σηκωθεί και ξανά το σώμα του δεν τον υπάκουσε.» Εκτιμώ ιδιαίτερα την τρυφερή φροντίδα που μου ηροσέφερες αλλά πρέπει να βοηθήσουμε τον Λίαμ, γαμώτο». Ο Γουέιντ δεν κουνήθηκε.» Δεν θα γυρίσεις ακόμα. Περίμενε μέχρι να τελειώσει». «Όπως κι αν τελειώσει, θα με χρειαστούν». «Οχι». Η φωνή του Γουέιντ ήταν απότομη.» Οι Αιλουροειδείς του Κάλουμ θα νικήσουν, Χώνεψέ το, Σον. Η εξουσία των Μορισέϊ σε αυτή την πόλη Αλλόμορφων έφτασε στο τέλος της». «Πολύ σίγουρος είσαι». Ο Γουέιντ ήταν ανέκφραστος.» Εσύ και η οικογένειά σου θα χάσετε. Το ίδιο και ο Κάλουμ γιατί είναι βλάκας. Αλλά εμείς οι Λύκοι, θα νικήσουμε». Μητέρα-Θεά, βοήθησε μας όλους.» Μην είσαι χαζός, φίλε. Όποια φατρία κι αν νικήσει θα είναι πολύ ισχυρή, αρκετά ισχυρή ώστε να βγάλει από τη μέση ένα μάτσο ψωνισμένους Λύκους». Και ο Σον θα φρόντιζε η φατρία που νικούσε να ήταν του Λίαμ». «Όχι. Ο Κάλουμ έχει το πάνω χέρι και θα σας σκοτώσει όλους, αλλά αγόρασε τη δύναμή του πληρώνοντας υπερβολικά μεγάλο τίμημα». 294


«Τίμημα; Τι είναι αυτά που λες;» Ο Γουέιντ προσπάθηοε να σταματήσει και να το παίξει σοφός, αλλά ο Σον τον άρπαξε από το λαιμό. Τον πίεσε αγνοώντας τον πόνο που έκαιγε το χέρι του.» Ποιο τίμημα;» Ο Γουέιντ πάλευε να πάρει ανάσα, τα μάτια του είχαν πεταχτεί έξω. «Για τη Θεά, Σον». Ο Σον δεν χαλάρωσε το κράτημά του.» Μίλα αλλιώς θα σου σπάσω το λαιμό». «Οι Φάε» είπε ο Γουέιντ.» Ο Κάλουμ έκανε συμφωνία με μερικούς Φάε». Ο Σον χαλάρωσε λίγο το κράτημά του.» Τι συμφωνία; Μίλα που να σε πάρει». Ο Γουέιντ πήρε μια βαθιά ανάσα.» Οι Φάε του υποσχέθηκαν μαγικές δυνάμεις για να μετριάσουν την επίδραση των Κολάρων όσο οι Αιλουροειδείς του Κάλουμ θα έδιναν αυτή τη μάχη για να δώσουν στον Κάλουμ πλεονέκτημα. Σε αντάλλαγμα, ο Κάλουμ υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει τους Φάε με τους άντρες του όποτε του το ζητήσουν. Απίστευτο.» Θα βοηθήσει τους Φάε. Ποιος Αλλόμορφος θα έκανε τέτοια συμφωνία;» Ο Γουέιντ μειδίασε ενώ ο Σον τον κρατούσε από λαιμό.» Οι πληροφοριοδότες μου είναι καλύτεροι από τους δικούς σου. Εσύ κι ο Λίαμ είστε τόσο αλαζόνες, νομίζετε ότι κανείς δεν μπορεί να σας εκθρονίσει. Ο Κάλουμ ενήργησε πίσω από την πλάτη σας, έκανε συμφωνία με τους Φάε και τώρα οι Φάε θα σας διαλύσουν». Ο Σον απελευθέρωσε τον Γουέιντ με μια κίνηση.» Θα τον σκοτώσω» είπε ενώ προσπάθησε πάλι να σηκωθεί. «Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις να ανταποδώσει ο Κάλουμ τη χάρη» είπε ο Γουέιντ.» Οι Φάε θα καλέσουν αυτόν και τους φίλους του στη γη των Φάε και δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν. Θα γίνουν σκλάβοι των Φάε και τότε, οι Λύκοι θα κυβερνήσουν την πόλη των Αλλόμορφων». 295


«Με σένα αρχηγό; Μην κάνεις όνειρα. Ο Έλισον δεν θα σε ακολουθήσει ποτέ, ούτε η Γκλόρι». " «Αλήθεια; Πώς το ξέρεις; Τους φέρεσαι άθλια. Λες ότι Ο Έλισον είναι φίλος σου όταν παραλίγο να τον σκοτώσεις τις προάλλες επειδή χόρεψε με την Άντρεα. Εκεί ήμουν - το είδα. Η Γκλόρι είναι ερωτευμένη με τον πατέρα σου αλλά αυτός ούτε που την βλέπει. Όχι λοιπόν, πιστεύω ότι και Ο Έλισον και η Γκλόρι θα χαρούν να έχουν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μορισέϊ ». Δεν άρεσε στον Σον που ο Γουέιντ δεν είχε και πολύ άδικο. «Όσον αφορά το ταίρι σου που είναι μισό Φάε, μπορούν να την κρατήσουν οι Φάε όταν σε σκοτώσω». «Άντε στο διάολο». Να πάρει, αν ο Σον είχε τον έλεγχο του σώματός του, θα έσπαγε το λαιμό του Γουέιντ και θα έτρεχε να βρει την Άντρεα. Αλλά το σώμα του είχε άλλη γνώμη, κατέρρεε, πονούσε, μπορεί και να πέθαινε. «Σον» ακούστηκε ένας ψίθυρος μέσα από το σκοτάδι. Ήταν η φωνή μιας γυναίκας. Μια αδύναμη φωνή, αλλά όχι της Άντρεα. «Γκλόρι;» Ο Σον γύρισε απότομα το κεφάλι του και έψαξε στο βάθος της σπηλιάς.» Έχεις και τη Γκλόρι εδώ;» «Την τραυμάτισαν οι άνθρωποι του Κάλουμ. Ένας από τους ανιχνευτές μου τη βρήκε και την έφερε εδώ να πεθάνει εν ειρήνη». «Να πάρει, γιατί δεν μας το είπες;» «Για ποιο λόγο; Είστε Αιλουροειδείς. Η Γκλόρι είναι Λύκαινα και από την αγέλη μου. Μπορώ να κάνω ό, τι θέλω μαζί της». Γαμώτο.» Γκλόρι, που είσαι;» «Σον» ψιθύρισε ξανά, η φωνή της ήταν πολύ αδύναμη. «Μην ακούς αυτόν το βλάκα». Η καρδιά του Σον χτυπούσε σαν τρελή όταν κοιτούσε τον Γουέιντ.» Γιατί δεν την πήγες τουλάχιστον σε ένα νοσοκομείο; Τι σκεφτόσουν; «Δεν μου αρέσει να αγγίζουν οι άνθρωποι τα μέλη της αγέλης μου. Πεθαίνει. Άσ' τη να φύγει». 296


Ο Σον γρύλισε. Με όλη του τη δύναμη, σηκώθηκε όρθιος, παρατηρώντας την ανήσυχη έκφραση του Γουέιντ. Τι ικανοποίηση. Ο Σον ήταν σχεδόν νεκρός και όμως ο Γουέιντ Σόγιερ τον φοβόταν ακόμα. Ο Σον πήγε παραπατώντας προς τα εκεί από όπου ακουγόταν η φωνή της Γκλόρι. Μετά από μερικά λεπτά επίπονης αναζήτησης τη βρήκε, έμοιαζε με κουφάρι πεταμένο στο χώμα, ο Σον μόλις που την έβλεπε μέσα στο σκοτάδι. «Σον» ψιθύρισε με ανακούφιση. Ο Σον γονάτισε δίπλα στην Γκλόρι, ανήμπορος να κάνει κάτι παραπάνω από το να τη χαϊδέψει στα μαλλιά. Ο φόβος τον παρέλυε. Έπρεπε να βρει την Άντρεα, να την προειδοποιήσει για τον Κάλουμ και την επικίνδυνη συμφωνία του. Έπρεπε να προστατέψει την Άντρεα. Ο δεσμός του ζευγαρώματος τού προκαλούσε πανικό και οργή και όμως, ακόμα δεν μπορούσε να κουνηθεί. Η Άντρεα ήξερε ότι η μάχη που έδινε ήταν χαμένη καθώς οι τρεις Αιλουροειδείς την περικύκλωσαν. Θα πολεμούσε με όλες της τις δυνάμεις, ίσως και να τραυμάτιζε τους Αιλουροειδείς αλλά στο τέλος θα έχανε. Τα Κολάρα των Αιλουροειδών έβγαζαν σπίθες αλλά αυτό δεν τους εμπόδιζε. Η Άντρεα δεν είχε ιδέα πώς τα κατάφερναν. Το δικό της ψεύτικο Κολάρο είχε διογκωθεί όταν μεταμορφώθηκε, όπως και το αληθινό. Ο Λίαμ είχε κάνει καλή δουλειά. Αλλά η μη επίδραση του Κολάρου αυτή τη στιγμή δεν της έδινε πλεονέκτημα γιατί αυτοί οι Αιλουροειδείς ήταν αποφασισμένοι να τη σκοτώσουν. Επιτέθηκαν. Η Άντρεα αμύνθηκε με γροθιές, κλοτσιές, νυχιές, δαγκω-νιές. Ένιωσε νύχια να σκίζουν το δέρμα της και δόντια να τραβάνε το τρίχωμά της. Ο πόνος έκανε την Άντρεα να μάχεται με μια αγριότητα που δεν ήξερε ότι είχε αλλά στο τέλος, δεν θα ήταν αρκετή. Μια οργισμένη κραυγή ακούστηκε από το δάσος και το έδα297


φος σείστηκε σαν να περνούσε τανκ. Μια τεράστια αρκούδα Αλάσκας κυλίστηκε και έπεσε πάνω στους Αιλουροειδείς που πάλευαν όλο σε ένα κουβάρι και τους σκόρπισε δεξιά κι αριστερά με το λαιμό της διογκωμένο από οργή. Εκσφενδόνισε έναν Αιλουροειδή που ήταν αρκετά ανόητος ώστε να της επιτεθεί, σηκώθηκε στα δύο πόδια και βρυχήθηκε σε μια επίδειξη δύναμης. Ο αέρας δονήθηκε από την οργή και οι Αιλουροειδείς που είχαν επιτεθεί στην Άντρεα το έβαλαν στα πόδια. Δόξα τη Θεά που είναι με το μέρος μου. Η Άντρεα έτρεξε προς τον Ρόναν και σκεφτόταν ότι θα του έδινε όσες από τις τηγανίτες του Σον ήθελε. Οι Αιλουροειδείς που βρίσκονταν κοντά δίστασαν, ο φόβος τους ήταν εμφανής αλλά κάτω από αυτόν κρυβόταν αποφασιστικότητα. Ήθελαν να νικήσουν. Ήταν αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ότι ήταν άσκοπο να επιτεθούν απευθείας στον Ρόναν. Έτσι, οι Αιλουροειδείς χρησιμοποίησαν την ευελιξία τους για να επιτεθούν στην Άντρεα, βάζοντας τον Ρόναν σε θέση άμυνας. Φυσικά, ο Ρόναν ήταν πιο βαρύς κι από τους τρεις τους μαζί κατά είκοσι πέντε κιλά και τα κοφτερά του νύχια ήταν τουλάχιστον 20 εκατοστά. Σήκωσε έναν Αιλουροειδή που ήταν έτοιμος να μπήξει τα δόντια του στο τρίχωμα της Άντρεα και τον πέταξε μακριά με ευκολία. Η Άντρεα συνειδητοποίησε ένα μειονέκτημα που είχαν όμως. Ο Ρόναν δεν προσπαθούσε να τους σκοτώσει. Παρά τον τεράστιο όγκο και τη δύναμή του, ήταν ένα καλόψυχο αρσενικό που δεν ήθελε να κάνει κακό σε κανένα. Να τους τρομάξει, ναι. Να τους σκοτώσει, όχι. Γι' αυτό είχε μπει μπροστά στις σφαίρες αλλά δεν είχε σύρει τους σκοπευτές έξω από το αυτοκίνητο για να τους λιανίσει. Οι Αιλουροειδείς επανήλθαν και επιτέθηκαν με ακόμα περισσότερη κακία. Αυτοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα με το να σκοτώσουν. Ο Ρόναν δεν είχε όμως κανένα ενδοιασμό να τους κάνει τη 298


ζωή δύσκολη. Με τα χέρια του που θύμιζαν πελέκεις και τις παλάμες του εκσφενδόνιζε τους εχθρούς του γύρω γύρω. Τα αυτιά του ήταν κολλημένα στο κρανίο του, τα δόντια του ήταν γυμνά και οι βρυχηθμοί του έσκιζαν τον αέρα στο ξέφωτο. Η Άντρεα πήδηξε γρυλίζοντας και προσγειώθηκε δίπλα του. Οι Αιλουροειδείς αιμορραγούσαν, ανέπνεαν με δυσκολία, τα Κολάρα του πετούσαν σπίθες, αν και τα μπλε μάτια τους εξέφραζαν ότι δεν είχαν ηττηθεί. Έπρεπε όμως να ανασυγκροτηθούν'. Τα γρυλίσματα του Ρόναν έμοιαζαν περισσότερο με γέλιο τώρα που έπεσε στα τέσσερα σκορπίζοντας τα γατάκια σαν να ταν φύλλα. Τη στιγμή όμως που η Άντρεα σκέφτηκαν ότι οι Αιλουροειδείς θα εγκατέλειπαν και θα επέστρεφαν στο σημείο όπου γινόταν η κύρια μάχη, ένα φως έσκισε τον αέρα και μύρισε το άρ&)μα των Φάε. Φιον; Δεν ήταν έτοιμη ακόμα να της φέρει το σπαθί, όχι προτού ο κίνδυνος να το αρπάξουν οι Αιλουροειδείς του Κάλουμ είχε περάσει. Πρόσεξε ότι οι Αιλουροειδείς δεν φαίνονταν ανήσυχοι και μετά, είδε ότι το άνοιγμα δεν είχε δημιουργηθεί στο δάσος όπου μιλούσε συνήθως με τον Φιον αλλά αρκετά πιο πέρα στη γραμμή Λέι, κοντά στην άκρη του τετραγώνου. Θυμήθηκε τι είχε πει ο Φιον για τους εχθρούς του και τον Κάλουμ και το αίμα της πάγωσε. «Ντίλαν!» φώναξε. Ένας από τους Αιλουροειδείς του Κάλουμ στεκόταν δίπλα από το άνοιγμα και τράβηξε πέντε πολεμιστές Φάε. Ήταν όλοι ψηλοί και σκληροτράχηλοι, με τόξα και ασημένια σπαθιά στην πλάτη. Ένας Φάε εντόπισε την Άντρεα, σήκωσε το φρύδι, σημάδεψε και εκτόξευσε το βέλος. Η Άντρεα έπεσε στο έδαφος αλλά ο Ρόναν που μπήκε μπροστά της χτυπήθηκε από το βέλος. Καρφώθηκε βαθιά αλλά ο Ρόναν σηκώθηκε αμέσως χάρη στη χοντρή του γούνα και έτρεξε προς τον Φάε. Όταν ο Ρόναν άρχισε να τρεκλίζει μετά από λίγα χτυπήματα, η Άντρεα κατάλαβε ότι το βέλος πρέπει να ήταν δηλητηριασμένο. 299


Η βολή των Ξω-τικών. Έτσι το έλεγαν οι Αλλόμορφοι. Ήταν ένα δηλητήριο που παρέλυε τους εχθρούς των Φάε μέχρι να τους σκοτώσουν. Είχε ακούσει ότι δεν τους σκότωναν αμέσως. Οι Φάε διασκέδαζαν παίζοντας με τα θύματά τους. Τα πρόσωπα των ψηλών Φάε ήταν χλωμά σαν φαντασμάτων, τα μάτια τους μαύρα, το στόμα τους σχηματισμένο από μίσος και αποφασιστικότητα. Όμως, όσο τρομακτικοί κι αν ήτα, οι Φάε δεν μπορούσαν να εισέλθουν βαθιά σε αυτό τον κόσμο χωρίς να αποδυναμωθούν, γεγονός που έδωσε μια ακτίνα ελπίδας στην Άντρεα. Το σίδερο ρουφούσε τη δύναμή τους και τους έστελνε πίσω στη γη των Φάε. Αυτό δεν βοηθούσε βέβαια τώρα γιατί όσο οι Αλλόμορφοι πολεμούσαν με μορφή ζώου, δεν υπήρχε πουθενά σίδερο. Αυτό όμως ήταν κάτι που η Άντρεα μπορούσε να αλλάξει. Πήρε την ανθρώπινη μορφή. Η λύκαινα μέσα της ήθελε να παραμείνει λύκαινα και να πολεμήσει και χρειάστηκε να καταπολεμήσει τα ίδια της τα ένστικτα για να ολοκληρώσει τη μεταμόρφωση. «Πίσω στο σπίτι!» φώναξε στον Ρόναν με το που μπορούσε να μιλήσει.» Εκεί υπάρχει σίδερο και ατσάλι. Θα τους κρατήσουμε έξω». Ο Ρόναν βρυχήθηκε και δεν υπάκουσε. ΗΆντρεα δεν μιλούσε τη γλώσσα των Ουρσίν αλλά καταλάβαινε ότι ο καλόψυχος Ρόναν είχε βρει επιτέλους κάποιους που ήθελε να σκοτώσει. 'Έχεις δεχτεί τη βολή των Ξωτικών» φώναξε η Άντρεα.» Πρέπει να τους ξεφορτωθούμε για να σε βοηθήσω». Τα σκούρα μάτια του Ρόναν έκαιγαν. Ήξερε ότι είχε δηλητηριαστεί αλλά ήταν αποφασισμένος να πάρει τους Φάε μαζί του. Αγνόησε εντελώς την Άντρεα και επιτέθηκε στους Φάε. Η Αντερα έβρισε ενώ μεταμορφώθηκε ξανά σε λύκαινα. Της πήρε πολλή ώρα. Μέχρι να μεταμορφωθεί» ο Ρόναν είχε επιτεθεί στους Φάε. Οι πολεμιστές Φάε είχαν ξεμείνει από βέλη και επιτέθηκαν μετά σπαθιά. Η Άντρεα καραδοκούσε γύρω από τον Ρόναν και βύ300


θισε τα δόντια της στο χέρι με το οποίο κρατούσε το σπαθί ο ψηλότερος Φάε. Ο Φάε την έδιωξε από πάνω του αλλά το σπαθί του έπεσε κι αυτός άρχισε να αιμορραγεί. Ο Ρόναν παραπάτησε και έπεσε. Οι Φάε επιτέθηκαν με ατέλειωτη χαρά στο βλέμμα. Η Άντρεα απώθησε τον ένα, έπιασε έναν άλλο από την πλάτη κι άρχισε να τον σέρνει προς το δάσος πίσω από το σπίτι της Γκλόρι. Ο πολεμιστής Φάε αγωνιζόταν αλλά δεν έφτανε να τη χτυπήσει με το σπαθί του. Όταν τράβηξε ένα ασημένιο μαχαίρι, η Άντρεα τον άφησε και μπήκε στο δάσος. Δεν πρόλαβε να μεταμορφωθεί και να φωνάξει τον πατέρα της αλλά μπορούσε να αλυχτήσει. Ήταν ένα άγριο ουρλιαχτό λύκο που αντήχησε από λόφο σε λόφο και σε όλη την πεδιάδα. Γέμισε το ξέφωτο και έφτασε μέχρι τα σπίτια των ανθρώπων δηλώνοντας ότι παρά την εξημέρωσή τους οι Λύκοι παρέμεναν άγριοι, δυνατοί, θανάσιμοι. Η Άντρεα άκουσε ένα σκίσιμο και ένιωσε τον κρύο αέρα της γης των Φάε. Ο Φιον ήταν εκεί. «Άγγιξέ με, Άντρεα! Γρήγορα!» Η Άντρεα έτρεξε προς αυτόν. Ο Φιον ακούμπησε το ένα του χέρι στο τρίχωμα στο λαιμό της και πέρασε από τη γη των Φάε στην πόλη των Άλλόμορφων. Την επόμενη στιγμή, ο Φιον είχε οπλίσει και σηκώσει το τόξο του. Στον αέρα πετούσαν βέλη - ένα, δύο, τρία. Τρεις από τους πολεμιστές Φάε που έτρεχαν κατά πάνω τους έπεσαν ο ένας μετά τον άλλο. Ο τέταρτος είχε την εξυπνάδα να το σκάσει προς το δάσος. Ο Φιον άρπαξε την Άντρεα και σχεδόν την πέταξε μέσα από την πύλη στη γη των Φάε. Ο Ρόναν που παραπατούσε έτρεξε πίσω της ακολουθούμενος από ακόμα έναν Αιλουροειδή, ο οποίος πήρε τη μορφή του Ντίλαν Μορισέϊ . Ο Ντίλαν είχε πιάσει τα χέρια της Άντρεα, τραβώντας τη ενώ αυτή μεταμορφωνόταν. Την ταρακούνησε με μάτια φλογισμένα από την οργή ενός Άλφα αρσενικού.» Τι στο διάολο έκανες;» φώναξε. 301


«Εδωσες το Σπαθί του Φύλακα σε ένα καταραμένο Φάε!»

302


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΑ Ένα χέρι έσπρωξε τον Ντίλαν μακριά από την Άντρεα. «Παρ’ τα χέρια σου από την κόρη μου». Η φωνή του Ντίλαν ακούστηκε δυνατά.» Δεν ξέρω τι παραμύθια της είπες, εγώ πάντως δεν πιστεύω ότι είσαι ο πατέρας της. Είναι το ταίρι του γιου μου και δεν θα αφήσω κανέναν Φάε να αποκτήσει εξουσία πάνω της». «Ενώ το να έχεις εσύ εξουσία πάνω της είναι καλύτερο;» ρώτησε ο Φιον.» Εσύ, ένας αιλουροειδής αλλόμορφος που μισεί το αίμα Φάε που τρέχει στις φλέβες της;» «Τη διάλεξε ο γιος μου. Αυτό σημαίνει ότι οφείλω να την προστατεύω». «Από σένα ποιος την προστατεύει, αλλόμορφε; Πώς ξέρω ότι ο γιος σου είναι αντάξιος της κόρης μου;» Η Άντρεα γρύλισε και το τρίχωμά της ανασηκώθηκε καθώς μπήκε ανάμεσά τους;»Θα σταματήσετε να παίζετε το ‘Ποιος είναι ο καλύτερος μπαμπάς’ για ένα λεπτό; Ο Ρόναν χρειάζεται βοήθεια». Ο Ρόναν κειτόταν στο έδαφος, ένα τριχωτό βουνό, με τα μάτια κλειστά, αναπνέοντας βαριά και με δυσκολία. Η Άντρεα γονάτισε δίπλα του και χάιδεψε το πλατύ του μέτωπο. Ο Ρόναν έβγαλε έναν αναστεναγμό δείχνοντας ότι την αναγνώρισε αλλά δεν' άνοιξε τα μάτια του. Η Άντρεα συγκεντρώθηκε στο τρίχωμα που κρατούσε στα χέρια της. 303


Ήταν μαλακό και τραχύ ταυτόχρονα, όπως ακριβώς κι ο ίδιος ο Ρόναν. Κάτω από το τρίχωμα ένιωσε τα νήματα της αύρας του Ρόναν να γίνονται μαύρα και εύθραυστα, όπως του Τζάρεντ. Η Άντρεα ένιωσε ένα απαλό ύφασμα στους ώμους της. Κοίταξε και είδε έκπληκτη τον Φιον να την τυλίγει με ένα μεταξωτό μανδύα σε ανοιχτό πράσινο χρώμα, ο οποίος έφτανε μέχρι τα γόνατά της. «Επρεπε να σκεπαστείς με κάτι, κόρη μου». Η Άντρεα πρόσεξε το βλέμμα αηδίας του Ντίλαν. Οι Αλλόμορφοι δεν Οεωρούοαντη γύμνια ατιμωτική ή ντροπή σε αντίθεση με τους Φάε. Ο Φιον γονάτισε δίπλα στην Άντρεα και άγγιξε τον Ρόναν. «Είναι αρκετά μεγαλόσωμος. Τι είναι;» «Καφέ αρκούδα» μουρμούρισε ο Ντίλαν.» Ενα από τα πιο μεγαλόσωμα είδη, από τις Νήσους Κόντιακ. Η φυλή των Ουρσίν είναι πιο κοντά στα άγρια είδη από άλλους Αλλόμορφους». «Ποιος Φάε ήταν τόσο τρελός ώστε να φτιάξει Αλλόμορφους από αυτά τα πλάσματα;» είπε ο Φιον με απορία.» Αρκετά άγριοι είναι οι Αιλουροειδείς». Ο Ντίλαν γρύλισε και η Άντρεα έτριξε τα δόντια της, «Να συγκεντρωθούμε σας παρακαλώ;» είπε.» Οι άλλοι Φάε μπορεί να επιστρέφουν από λεπτό σε λεπτό». Ο Φιον έβγαλε ένα πουγκί από το μανδύα του.» Ποιοι άλλο Φάε;» «Αυτοί που τους έριξες το τόξο. Δεν θυμάσαι; Χτύπησες τρεις σε δύο δευτερόλεπτα». «Ξέρω, ήμουν πολύ αργός» αλλά δεν είχα χρόνο να προσαρμοστώ στα ρεύματα του αέρα στον κόσμο σου. Αλλιώς θα είχα σκοτώσει και τους άλλους δύο». «Η ταπεινοφροσύνη σου με εκπλήοσει. Οι άλλοι όμως θα έρθουν με άγριες διαθέσεις εδώ, έτσι δεν είναι;» Ο Φιον φάνηκε έκπληκτος για μια στιγμή πριν απαντήσει. «Τώρα κατάλαβα το λάθος. Μην φοβάσαι, παιδί μου. Απ’ όπου κι αν μπήκαν στον κόσμο σου, θα είναι χιλιόμετρα μακριά από 304


εδώ. Δεν θα τολμούσαν ποτέ να μπουν στα εδάφη μου». «Τι εννοείς εδάφη; Ήταν είκοσι μέτρα και αν». «Ναι, κατά μήκος της γραμμής Λέι στον κόσμο σου» είπε ο Φιον.» Η πύλη αυτή δεν οδηγεί απαραίτητα στο ίδιο σημείο με αυτή που χρησιμοποιώ εγώ». «Α!» η Άντρεα χρειάστηκε λίγο χρόνο. «Και ποιος μας λέει ότι δεν μπορούν να έρθουν από τη δική σου πύλη;» Ο Φιον άνοιξε το πουγκί και πασπάλισε την παλάμη του με κάτι που έμοιαζε με άμμο.» Γιατί μόνο εγώ μπορώ να την ενεργοποιήσω, όπως μόνο ο αρχηγός τους μπορεί να ενεργοποιήσει τη δική τους». Ανακάτεψε την άμμο με το δάχτυλό του.» Αυτό εδώ θα θεραπεύσει την αρκούδα σου Αλλά θα τον πονέσει. Μπορείς να διασφαλίσεις ότι δεν θα με σκοτώσει;» Η Άντρεα πήρε το κεφάλι του Ρόναν στα πόδια της και ο Ρόναν αναστέναξε. Τον χάιδεψε.» Το άκουσες, Ρόναν; Ο μεγάλος και τρανός πολεμιστής Φάε φοβάται ένα μικρό αρκουδάκι σαν κι εσένα». «Έχεις το χιούμορ της μητέρας σου» είπε ο Φιον.» Ναι, τον φοβάμαι. Είναι τεράστιος καιμπορεί να με αποκεφαλίσει με μια κίνηση. Σε παρακαλώ, πες του να μην κάνει τίποτα». Η Άντρεα έξυσε τον Ρόναν ανάμεσα στα μάτια.» Συγγνώμη, Ρόναν» είπε «Θα σε βοηθήσει αλλά θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα τον αφήσεις να ζήσει. Είναι ο πατέρας μου και δεν έχω προλάβει να τον γνωρίσω». Ο Ντίλαν γονάτισε κι αυτός στο πλάι του Ρόναν κι έβαλε το χέρι του στον ώμο του.» Ηρεμα, αγόρι μου. Άσε αυτό τον μπάσταρδο Φάε να δοκιμάσει. Σε θέλω μαζί μας, φίλε μου». Ο Ρόναν αναστέναξε ξανά και κοίταξε την Άντρεα με πόνο. «Εντάξει θα είναι» είπε στον Φιον. Ο Φιον συνέχισε να ισιώνει την άμμο μέχρι που σχηματίστηκε μια λεπτή μεμβράνη πάνω στην παλάμη του. Τότε, χτύπησε το χέρι 305


του στο πλευρό του Ρόναν, ακριβώς πάνω στην πληγή από το βέλος. Ο Ρόναν άνοιξε τα μάτια του μονομιάς και βρυχήθηκε δυνατά. Ο Φιον κράτησε το χέρι του γερά πάνω στον Ρόναν και προσπαθούσε να μείνει συγκεντρωμένος οσο εκείνος ετρεμε. «Κράτησε τον σταθερά» είπε ο Φιον. «Τι κάνει αυτό;» ρώτησε ο Ντΐλαν. Η Άντρεα ήξερε την απάντηση πριν μιλήσει ο Φιον. Μπορούσε να δει νοερά τη μαγική δύναμη της άμμου να περνάει στο αίμα και τα οστά του Ρόναν αναζητώντας το δηλητήριο για να το διώξει όπως το οξύ τη σκουριά. Πρέπει να πονούσε διαολεμένα. Ο Ρόναν έτρεμε παρά την προσπάθεια της Άντρεα να τον βοηθήσει με το θεραπευτικό άγγιγμά της, τα βογκητά του γινόντουσαν σχεδόν βρυχηθμοί. Καθώς το αντίδοτο ταξίδευε στο αίμα του, οι κινήσεις του Ρόναν δυνάμωναν ώσπου έσπρωξε τον Φιον και τον Ντίλαν και σηκώθηκε στα πίσω πόδια με ένα βρυχηθμό και μετά πήρε ανθρώπινη μορφή. «Αυτό πονάει! Φτάνει!» Η Άντρεα τυλίχτηκε με το μεταξωτό μανδύα και σηκώθηκε. Το ύφασμα ήταν απίστευτα μαλακό αλλά αδιαφανές και έκρυβε το σώμα της στις απαλές πτυχές του.» Είσαι καλά;» ρώτησε τον Ρόναν. Ο Ρόναν έγνεψε τρίβοντας με τα χέρια του το πρόσωπό του.» Τι στο διάολο ήταν αυτό; Ένιωθα σαν να μου τρώνε τα σωθικά» «Ένα πολύ ισχυρό μαγικό φυλαχτό» είπε ο Φιον καθαρίζοντας τα χέρια του.» Χωρίς αυτό, θα ήμουν νεκρός». «Α» έκανε ο Ρόναν. «Ευχαριστώ. Το εννοώ». «Δεν θα είχα μπει στον κόπο αλλά η κόρη μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για σένα. Για κείνη το έκανα». «Δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις άλλο. Είμαι καλά. Ευχαριστώ, Άντρεα». Η Άντρεα τον έσφιξε στην αγκαλιά της.» Όποτε θες. Μου έσωσες τη ζωή εκεί έξω». 306


«Επιπλέον, ο Φύλακας δεν είναι εδώ, οπότε ακόμα καλύτερα που δεν πέθανα». Ο Ρόναν κοίταξε γύρω του, σαν να περίμενε τον Σον να ξεπροβάλει μέσα από τα δέντρα.» Πού είναι ο Σον; Δεν περίμενα ότι θα απομακρυνόταν ούτε δυο βήματα από δίπλα σου». «Δεν είναι εδώ» είπε ο Ντίλαν ζοφερά. «Πρέπει να τον βρούμε». Η Άντρεα έτρωγε τα νύχια της, η ανησυχία την είχε κυριεύσει ξανά. Ο Ρόναν κοίταζε μια την Άντρεα, μια τον Ντίλαν.» Τι έπαθε ο Σον;» «Δεν ξέρουμε» είπε ο Ντίλαν.» Βρήκαμε αίμα. . .» Ο Φιον ήταν όμως που δεν φαινόταν να ανησυχεί.» Μπορείς να τον βρεις, κόρη μου». «Πώς; Κάποιος τον πήρε, ποιος ξέρει πού τον πήγε κι εμείς δεν ξέρουμε καν αν είναι ζωντανός». «Ξέρεις την απάντηση» είπε ο Φιον. Έδειξε το σπαθί που το είχε αφήσει σε ένα δέντρο. Η Άντρεα το κοίταξε να περιμένει υπομονετικά την επιστροφή του Φύλακα.» Και τι, θα το σηκώσω και θα πω Βρες τον Σον;» «Είναι ένα μαγικό σπαθί που σφυρηλάτησε μια Αλλόμορφη κι ένας Φάε, κι εσείς οι δύο κατάγεστε από αυτούς. Και το σημαντικότερο, είστε δεμένοι ως ταίρια». Η Άντρεα άκουσε τον αναστεναγμό ανακούφισης του Ρόναν αλλά δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της πάνω από τον Φιον. Ο Ντίλαν την πλησίασε.» Είναι αλήθεια, Άντρεα; Εσύ και ο Σον έχετε αυτό το δεσμό;» Φυσικά η Άντρεα ένιωθε το δεσμό του ζευγαρώματος. Τον ένιωθε από το βράδυ που είχε δει τον Σον στη στάση του λεωφορείου. Η Άντρεα είχε χάσει τον εαυτό της μέσα στα γαλάζια μάτια του Σον. Τώρα το καταλάβαινε. Χαμογέλασε ελαφρώς.» Ναι. 'Εχουμε το δεσμό». «Που να με πάρει!» είπε ο Ρόναν.» Συγχαρητήρια, Άντρεα». Ο δεσμός του ζευγαρώματος δεν δημιουργείται πάντα ανάμεσα στα 307


ταίρια και όταν δημιουργείται, οι Αλλόμορφοιαγαλλιάζουν. «Πώς το ήξερες;» ρώτησε τον Φιον.» Δεν θυμάμαι να το έχω πει σε κανέναν». «Το ένιωσα όταν με θεράπευσες» Είπε ο Φιον.» Τον είδα μέσα σου, άγριο και δυνατό. Το είχα δει και στη μητέρα σου. Για μένα. Το χαμόγελο της'Λντρεα έσβησε από θλίψη. Ήξερε ότι η μητέρα της είχε αγαπήσει τον Φάε της και ο Φιον μόλις της το επιβεβαίωσε. Ο Ντίλαν έπιασε τα χέρια της'Λ\τρεα. Ήταν ψηλός με γαλάζια μάτια και έμοιαζε πολύ στο γιο του.» Αφού έχετε το δεσμό, θα το ήξερες αν ο Σον ήταν νεκρός. Θα το ήξερες, Άντρεα». Η Άντρεα νόμιζε ότι καταλάβαινε. Δεν ένιωθε ακριβώς ουνδεδεμένη με Σον αλλά ήξερε ότι θα ένιωθε την απουσία αυτού του δεσμού αν έσπαγε. Το σώμα της θα καταλάβαινε τη διαφορά. Τώρα κατάλαβε τι πρέπει να πέρασε ο Ντίλαν όταν έχασε τη μητέρα του Σον - όταν ο δεσμός του ζευγαρώματος έσπασε βίαια μέσα του. Η απώλεια τον τρόμαξε τόσο πολύ που χρειάστηκε πάνω από πενήντα χρόνια για να την ξεπεράσει. «Νομίζω ότι είναι ζωντανός» είπε η Άντρεα αργά.» Αλλά δεν ξέρω ακόμα πού». Πλησίασε το σπαθί και το σήκωσε, περνώντας το χέρι της πάνω από τους ρούνους που πριν πολύ καιρό είχα σκαλίσει η γυναίκα Φάε στο σπαθί με τις μαγικές της δυνάμεις. Το σπαθί ήταν εξίσου δεμένο με τον Σον και την Άντρεα, όπως αυτοί μεταξύ τους. Ο Ρόναν είπε: «Μήπως τότε να το σηκώσεις και να πεις: Βρες τον Σον». Η Άντρεα πήρε μια βαθιά ανάσα.» Τι έχω να χάσω; Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να γελοιοποιηθώ». Έπιασε το σπαθί από τη λαβή και με τα δυο της χέρια και το σήκωσε. Ύψωσε τη λεπίδα του στον αέρα και είπε «Βρες τον Σον». Το σπαθί τινάχτηκε προς το δεξιά και παραλίγο να χτυπήσει τον Ρόναν - που στο τσακ το απέψυγε. Η λεπίδα έσυρε τα χέρια της 308


Άντρεα γύρω γύρω προτού το σπαθί κόψει τον αέρα, ο οποίος φωτίστηκε με ένα άσπρο ζεστό φως. «Γκλόρι». Ο ψίθυρος του Σον ακούστηκε δυνατός, ακόμα και στον ίδιο. Ένας άψυχος αναστεναγμός ήταν η απάντηση της Γκλόρι. Πέθαινε. «Πρέπει να σου ζητήσω συγγντύμη» της ψιθύρισε ο Σον.» Για αυτό που θα κάνω». Η Γκλόρι άνοιξε το ένα μάτι.» Διάλυσέ τον, Σον». Για έναν Αιλουροειδή, ήταν ενάντια σε κάθε κανόνα και κάθε νόμο των Αλλόμορφων να σκοτώσει τον αρχηγό μιας αγέλης Λύκων. Τα είδη των Αλλόμορφων ανέκαθεν έτρεφαν μίσος το ένα για το άλλο. Είχαν όμως κάνει μια άτυπη συμφωνία να αποφεύγουν να πολεμάνε μεταξύ τους, πόσο μάλλον να αλληλοσκο-τώνονται. Αν δεν το είχαν κάνει, θα ήταν όλοι νεκροί σήμερα. Από την άλλη πάλι, αν ένας Λύκος αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο για ένα κοπάδι Αιλουροειδών, αυτό σήμαινε πόλεμο. Τα λόγια της Γκλόρι σήμαιναν ότι θα ήταν μάρτυρας σε αυτό, ότι προσέφερε ενός είδους έγκριση της πάλης μέχρι θανάτου από την πλευρά της αγέλης. Ωστόσο, η ερώτηση μπορεί να ήταν ρητορική. Ο Σον δεν ήταν σε διαλύσει κανέναν, Λύκο ή οποιοδήποτε άλλο είδος. Πονούσε σε ολόκληρο το σώμα του και ούτε που θυμόταν πώς είναι να νιώθεις δυνατός Έπρεπε όμως να βρει τρόπο να φύγουν από εκεί και να γυρίσουν στην πόλη των Αλλόμορφων. Η Γκλόρι χρειαζόταν ιατρική βοήθεια και μόνο η Θεά ήξερε τι έκαναν οι Αιλουροειδείς του Κάλουμ στην Άντρεα - για να μην αναφέρει τον Λίαμ, τον Ντίλαν, τον Κόνορ και την Κιμ. Αν ο Κάλουμ ήταν αρκετά τρελός ώστε να κάνει μια συμφωνία με τους Φάε, οι Αλλό-μορφοι ήταν χαμένοι. Οι Φάε ήταν δυνατοί, ύπουλοι και θανατηφόροι. Πολύ ευχαρίστως θα εξαφάνιζαν ή θα υποδούλωναν όλους τους Αλλό- μορφους και μάλιστα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Άκαρδοι, ψυχροί μπάσταρδοι. Και αυτός ο ηλίθιος ο Κάλουμ. 309


Ο Σον έκλεισε τα μάτια του και συγκεντρώθηκε με όση ενέργεια του απέμενε για να μεταμορφωθεί σε αιλουροειδές. Πέρασε τα επόμενα δέκα λεπτά αγκομαχώντας από τον αβάσταχτο πόνο. Η μεταμόρφωση από μόνη της επιβάρυνε το σώμα και τώρα, σ’ αυτήν ερχόντουσαν να προστεθούν ο πόνος από τα τραύματα και το Κολάρο. Να ποια είναι η ανταμοιβή μου επειδή είμαι πονόψυχοςΈπρεπε να έχω αφήσει την Άντρεα να ξεσκίσει την καρδιά του Κάλουμ όταν είχε την ευκαιρία. Η Άντρεα. Γαμώτο. Υποτίθεται ότι ο Σον την προστάτευε και νάτος τώρα, να βρίσκεται εδώ, άοπλος, αδύναμος και να πονάει τόσο που να μην μπορεί να ξεφύγει για να τη βοηθήσει. Ο Γουέιντ είχε πει ότι δεν είχε τηλέφωνο. Άρα ο Σον έπρεπε να βρει πού είχε κρύψει ο Γουέιντ το όχημα με το οποίο ήρθαν, να το πάρει και να πάει να βρει βοήθεια. Αν φυοικά κατάφερνε να σηκωθεί όρθιος. Ο Γουέιντ κινήθηκε προς το μέρος του αλλά έμεινε σε απόσταση ασφαλείας.» Ούτε να το σκέφτεσαι, Σον. Αλλιώς θα δεις την Γκλόρι να πεθαίνει». Ο Σον σηκώθηκε όρθιος και τίναξε τη χαίτη του. Πονούσε αλλά αυτό πάντα τον έκανε να δείχνει τρομακτικός. Κι η απόδειξη ήταν ότι ο Γουέιντ έκανε ένα βήμα πίσω. Δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρει να βρυχηθεί. Μετά βίας ανέπνεε, καλά-καλά δεν έβλεπε. Ο Σον συμβιβάστηκε με ένα σκληρό γρύλισμα που ακούστηκε πιο απειλητικό απ’ ό, τι ήταν. «Μιλάω σοβαρά, Σον». Ο Γουέιντ πάτησε με το πόδι του την Γκλόρι στα πλευρά.» Θα τη σκοτώσω». Η Γκλόρι, με όση δύναμη τής είχε απομείνει, άρπαξε το πόδι του Γουέιντ και το τράβηξε. Ήταν πολύ αδύναμη για να κάνει κάτι παραπάνω, όμως ο Γουέιντ έχασε την ισορροπία του και ο Σον άδραξε την ευκαιρία. Τεντώθηκε. Η βαρύτητα λειτουργούσε υπέρ του Σον. Κατάφερε να ρίξει τον Γουέιντ στο έδαφος και να τον κρατήσει κάτω χρησιμοποιώντας το βάρος του. Ο Σον όμως ζαλιζόταν όλο και περισσότερο όσο 310


ο Γουέιντ πάλευε και ήξερε ότι θα λιποθυμούσε αν έπρεπε να προσπαθήσει για πολύ ακόμα. Η Γκλόρι προσπάθησε να συρθεί προς το στόμιο της σπηλιάς αλλά έκανε μόλις ένα μέτρο και κατέρρευσε. Ο Γουέιντ άρχισε να μεταμορφώνεται και κάρφωσε τα λυκίσια νύχια του στα πλευρά του Σον. Το Κολάρο του Γουέιντ ενεργοποιήθηκε αλλά κι έτσι ακόμα, ήταν πιο δυνατός από τον Σον. Ο Λύκος θα σκότωνε και τον Σον και την Γκλόρι και θα ισχυριζόταν ότι υπέκυψαν στις πληγές τους. Άντρεα. Το μυαλό του Σον άρχισε να ταξιδεύει. Σ’ αγαπάω. «Σον;» Ακουσε τη φωνή της, σαν γλυκιά μελωδία. Ο Σον έφερε στο μυαλό του τα γκρίζα μάτια της Άντρεα που τον είχαν κοιτάξει με τόσο θάρρος εκείνο το πρώτο βράδυ, στη στάση του λεωφορείου. Και τις μαύρες της μπούκλες που τόσο του άρεσε να νιώθει στο στόμα του. Λάτρευε κάθε καμπύλη του κορμιού της, τα κόκκινα χείλια της, τα απαλά και επιδέξια χέρια της που απολάμβαναν να εξερευνούν το σώμα του. Ο Σον αγαπούσε και τη λυκίσια μορφή της, την ευγενική Λύκαινα με το βλέμμα της Άντρεα. Δεν υπήρχε πιο γοητευτική γυναίκα από την Άντρεα Γκρέι και ήταν δική του. «Σον!» Ένα λευκό φως τον τύφλωσε. Να πάρει, δεν έφτανε που ο Γουέιντ τους είχε πιάσει; Έπρεπε να τους τυφλώνει κι αυτό το φως; Έπιασε και μια μυρωδιά, κάτι ανάμεσα σε καπνό και μέντα. Ένα κρύο ρεύμα μπήκε στη σπηλιά που ξαφνικά γέμισε από ανθρώπους. Ο Σον τούς μύριζε: τη μυρωδιά μέντας που είχε συσχετίσει με τους Φάε, τη μεστή μυρωδιά μιας εξοργισμένης αρκούδας, τη μυρωδιά του πατέρα του, και τις μελένιες νότες του ταιριού του. Άντρεα. Ο Σον άνοιξε τα μάτια του. Την ίδια στιγμή, ο Ντίλαν άρπαξε τον Γουέιντ και τον σήκωσε ενώ δεν είχε προλάβει να ολοκληρώσει τη μεταμόρφωσή του. 311


Τα μάτια του Ντίλαν ήταν γεμάτα οργή. Το Κολάρο του πετούσε σπίθες, αλλά ο Ντίλαν, ο καλύτερα εκπαιδευμένος να αντιμετωπίζει αυτόν τον πόνο, δεν το ένιωθε. Και πίσω του, η ψηλή Φάε τράβηξε ένα σπαθί. Ο Γουέιντ τρομοκρατήθηκε.» Τους κρατούσα ασφαλείς! Τους κρατούσα ασφαλείς!» «Βρωμερέ ψεύτη» ψιθύρισε η Γκλόρι. Ο Σον ξεφύσηξε και γύρισε από την άλλη για να εισπνεύσει τη μυρωδιά της Άντρεα. Αυτή έριξε το Σπαθί του Φύλακα και τον πήρε στην αγκαλιά της βάζοντας το πρόσωπό της μέσα στη χαίτη του. «Σε βρήκα» είπε με αναφιλητά.» Σον, ταίρι μου. Σε βρήκα».

312


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ Ήταν απόλαυση να θεραπεύει τον Σον. Η Άντρεα ένιωθε τις μαγικές της δυνάμεις να ενώνονται με τη μαγεία της Θεάς που κυλούσε μέσα στον Σον ώστε να απαλύνουν τον πόνο του και να τον θεραπεύσουν. Σιγά σιγά και όσο τα νήματα του πόνου του ξετυλίγονταν κάτω από το άγγιγμά της, πήρε πάλι ανθρώπινη μορφή. Η Άντρεα ήξερε πότε ένιωθε καλύτερα ο Σον γιατί ένιωθε το βλέμμα του να την καρφώνει, δυνατό και γαλάζιο. Την έπιασε από το χέρι δυνατά και την τράβηξε πάνω του. Η Άντρεα υπάκουσε πρόθυμα νιώθοντας το δεσμό του ζευγαρώματος να δυναμώνει. «Δόξα τη Θεά που είσαι καλά» είπε. Το βλέμμα του της έλεγε ότι ήταν κάτι παραπάνω από ευγνώμων. Ο Σον την έσπρωξε στο χώμα, ανέβηκε από πάνω της και τη φίλησε, παθιασμένα και απεγνωσμένα, με μια πρωτόγονη ανάγκη. Ένιωθε το κορμί του σκληρό και βαρύ πάνω στο δικό της. Και καυτό. Ο Ρόναν γέλασε.» Απ’ ό, τι φαίνεται, θα ‘ναι μια χαρά». «Γκλόρι». Ο αναστεναγμός του Ντίλαν έκανε την Άντρεα να διακόψει το φιλί ταυτόχρονα με τον Σον. Ο Ντίλαν κρατούσε το κεφάλι της Γκλόρι στα πόδια του και της χάιδευε τα μαλλιά. Ο Σον πήρε το σπαθί και πήγε προς το μέρος του. Η Άντρεα τον ακολούθησε. Τη θεράπευσαν μαζί. Η Άντρεα έπιασε τη λεπίδα νιώθοντας 313


το κόψιμο στο χέρι της, όπως όταν θεράπευσε τον Ελάι. Ο Σον κρατούσε το σπαθί σταθερά όσο οι μαγικές δυνάμεις του έρχονταν στην επιφάνεια, η λεπίδα λειτουργούσε ως αγωγός. Η Άντρεα κατηύθυνε τις μαγικές δυνάμεις στην Γκλόρι και έβλεπε τις πληγές της να κλείνουν', τη δύναμή της να επανέρχεται. Η Γκλόρι είχε τραυματιστεί πολύ πιο σοβαρά από τον Σον, την είχαν πυροβολήσει και την είχαν αφήσει να αιμορραγεί. Όμως η θεραπεία της Γκλόρι ήταν γρήγορη χάρη στη συνδυασμένη δύναμη του Φύλακα και του σπαθιού. Επιτέλους, η Γκλόρι πήρε μια βαθιά ανάσα χαμογελώντας στον Ντίλαν όπως συνήθως. Δεν ήταν όμως ακόμα καλά. Είχε χάσει πολύ αίμα και χρειαζόταν γιατρό. Η Άντερα άφησε το σπαθί και έγειρε ξανά πάνω στον Σον. «Πρέπει να την πας σε ένα νοσοκομείο» είπε. Το σώμα της ήταν ζεστό και κουρασμένο.» Εκανα ό, τι μπορούσα». Τα μάτια του Ντίλαν ήταν υγρά, η Γκλόρι ήταν ακόμα ξαπλωμένη στα πόδια του.» Εκανες αρκετά, παιδί μου. Σ’ ευχαριστώ». «Τώρα πρέπει να σώσουμε τον Λίαμ» είπε ο Ρόναν.» Ειδικά αν οι Φάε εμφανίζονται από το πουθενά και ρίχνουν δηλητηριασμένα βέλη». «Πράγματι» είπε ο Φιον.» Αφήστε τους Φάε σε μένα. Οι στρατιώτες μου είναι σε ετοιμότητα και έχουν καιρό να πολεμήσουν». Ο Σον είπε αγριεμένος «Οι Φάε ρίχνουν δηλητηριασμένα βέλη στους Αλλόμορφους;» «Ναι» είπε ο Ρόναν.» Ενα πέτυχε εμένα αλλά ο Φιον έχει μια μαγική σκόνη. . .» Ο Φιον τους διέκοψε.» Οι στρατιώτες μου ξέρουν ότι πρέπει να βοηθήσουν την κόρη μου και να υπακούν τις διαταγές της. Πάντα θα το κάνουν'». Ο Φιον έριξε στον Σον ένα βλέμμα όλο νόημα. «Καλά θα κάνεις να το θυμάσαι αυτό. Ο Σον σήκωσε το φρύδι και η Άντρεα ήθελε να γελάσει. «Ακούς; Μην ξεχνάς ότι είμαι πριγκίηισσα πολεμίστρια» είπε. 314


Ο Σον έσκυψε πάνω της και είπε «Μια πριγκίπισσα πολεμίστρια με δαντελωτά εσώρουχα». Τη φίλησε με νόημα στο στόμα.» Και τώρα πάμε να δώσουμε ένα μάθημα στους Αιλουροειδείς». «Πολύ ευχαρίστως» είπε η Άντρεα. Ο Ντίλαν έμεινε πίσω με την Γκλόρι. Τους είπε ότι θα την πήγαινε στο νοσοκομείο και ότι θα κανόνιζε τον Γουέιντ ρίχνοντας ένα αγριεμένο βλέμμα στον λιπόθυμο Λύκο. «Είσαι σίγουρος, Πατέρα;» ρώτησε ο Σον. Το σπαθί του άστραπτε, το γυμνό του σώμα ήταν ψηλό και δυνατό, ο Φύλακας ήταν έτοιμος για μάχη.» Θα μας ήσουν χρήσιμος». Ο Ντίλαν κούνησε το κεφάλι.» Είναι η δική σας μάχη, Σον. Δική σου και του Λίαμ. Ήρθε η ώρα να εστιάσω σε άλλα πράγματα». Παρέδιδε την εξουσία στους γιους του. Αποφασιστικά και οριστικά. Η τρυφερότητα με την οποία κοίταζε ο Ντίλαν την Γκλόρι και το απαλό του άγγιγμα έδειχναν στην Άντρεα ποια ήταν η απόφασή του. Ο Σον έσφιξε τον ώμο του πατέρα του με κατανόηση. «Μην ανησυχείς» είπε ο Ρόναν που είχε ξαναβρεί τις δυνάμεις του. «Θα φροντίσω να νικήσουν ο Λίαμ και ο Σον. Και μετά θα το γιορτάσουμε». «Αρκούδες» είπε ο Σον.» Πάντα σκέφτονται το μέλι». «Και την μπίρα. Μην ξεχνάς τη μπίρα». «Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να μείνεις μ’ αυτά τα ζώα, κόρη μου;» ρώτησε ο Φιον. Η Άντρεα πήρε το χέρι του Σον, «Σιγουρότατη». Ανοιξε δρόμο με το σπαθί. Ένα φως άστραψε μαζί με την πύλη για τη γη των Φάε και οι τέσσερις τους χάθηκαν. Ο Γουέιντ παρέμενε στο έδαφος ακίνητος αλλά ήταν ζωντανός. Ο Ντίλαν καταπίεσε το ένστικτό του να τον αρπάξει και να του σπάσει το λαιμό, όσο κι αν το ήθελε. Το υπέροχο σώμα της Γκλόρι ήταν γεμάτο χώμα και αίμα 315


αλλά το δέρμα της ήταν ζεστό και η αναπνοή της ήρεμη.» Νιώθω χάλια» είπε. Ο Ντίλαν τη χάιδεψε στο πρόσωπο.» Είσαι όμως ζωντανή, αγάπη μου. Κι αυτό είναι που έχει σημασία». «Ναι, δίκιο έχεις, αυτό έχει σημασία» είπε η Γκλόρι ενώ προσπαθούσε να ανακαθίσει. Ο Ντίλαν την κράτησε πάνω του. «Ακουσα τι είπες στον Σον» του είπε «αλλά πραγματικά θα σε χρειαστούν. Ο Κάλουμ έχει τρελαθεί κι αν οι Φάε είναι ανεξέλεγκτοι. . .» «Εχω πάρει την απόφασή μου». Τα λόγια του Ντίλαν ήταν τελειωτικά.» Τώρα θα φροντίσω εσένα. Και τίποτα άλλο». Ο Ντίλαν τη φίλησε απαλά στο μέτωπο.» Για πάντα, Γκλόρι». Η Γκλόρι άνοιξε τα μάτια της.» Αυτό θυμίζει επικίνδυνα δέσμευση» «Δεν αστειεύομαι. Σε χρειάζομαι στη ζωή σου. Δεν έχει νόημα χωρίς εσένα». «Με κολακεύεις. Μήπως το λες επειδή παραλίγο να πεθάνω;» Ο Ντίλαν πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά της.» Όταν έμαθα ότι αγνοούσαν, όσο σκεφτόμουν ότι ίσως σε είχα χάσει για πάντα. . . Όλα μπήκαν στη θέση τους, από το πιο σημαντικό ως το πιο ασήμαντο. Και στην κορυφή της λίστας ήταν το να σε βρω». «Α, ναι;» είπε η Γκλόρι με ένα θαμπό χαμόγελο αλλά τα μάτια της φωτίστηκαν.» Και το δεύτερο;» «Να σε ξαναβάλω στη ζωή μου. Μόνιμα». «Νομίζω ότι μου αρέσουν οι προτεραιότητές σου». «Δεν είναι εύκολο για κάποιον σαν εμένα να ζητάει συγγνώμη, αγάπη μου. Οι Αλφα δεν χρειάζεται να μιλάνε - απλώς κοιτάζουμε τους άλλους επίμονα μέχρι να καταλάβουν τι θέλουμε να πούμε». Το χαμόγελο της Γκλόρι έγινε ακόμα πιο πλατύ.» Ωραία τα λες. Λες δηλαδή ότι θέλεις να μετακομίσεις ξανά σπίτι μου;» «Λέω ότι - για να χρησιμοποιήσω μια λέξη που αρέσει στην 316


Άντρεα - υπήρξα πανίβλακας. Μου ήταν εύκολο να φεύγω για βδομάδες όταν ήξερα ότι θα σε βρω εκεί όταν γυρίσω. Το θεωρούσα δεδομένο. Είχες δίκιο που με πέταξες έξω». «Το ξέρω». Η Γκλόρι τον χάιδεψε στο μάγουλο.» Νομίζω όμως ότι έχω δίκιο που θέλω να σου δώσω τα κλειδιά του σπιτιού μου». «Εχω ακόμα τα παλιά. Το κράτησα για παν ενδεχόμενο». «Κι αν έχω αλλάξει κλειδαριές;» «Δεν άλλαξες». Η Γκλόρι χαμογέλασε ξανά.» Είσαι τόσο ξερόλας, Ντίλαν. Τι θα κάνουμε με σένα;» Ο Ντίλαν έσκυψε ξανά από πάνω της κι αυτή τη φόρα της έγλειψε το αυτί.» Θα σου δείξω όταν πάμε σπίτι». «Μμμ, νομίζω ότι θα μ’ αρέσει». Κοίταξε στην άλλη άκρη της σπηλιάς τον Γουέιντ που ήταν ακόμα ακίνητος.» Πρέπει όμως να κάνουμε κάτι μ’ αυτόν». Ο Ντίλαν ακολούθησε το βλέμμα της.» Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει μονομαχία για τη θέση του αρχηγού της αγέλης. Αν θέλεις να το κάνεις, θα σε στηρίξω». Η Γκλόρι ανακάθισε με το γυμνό της σώμα να τρίβεται στο δικό του.» Μια γυναίκα αρχηγός αγέλης; Μου κάνεις πλάκα. Πόσο μοντέρνο, πόσο απελευθερωμένο». «Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον καλύτερο από σένα, αγάπη μου. Είσαι πολύ πιο δυνατή απ’ όσο νομίζεις - απ’ όσο νομίζουν ότι είσαι. Θα ήσουν φοβερή αρχηγός». «Κι αν χάσω;» ρώτησε.» Παραδέχομαι ότι αν μπορούσα να μονομαχήσω με όπλο το σαρκασμό, κανείς δεν θα μπορούσε να με νικήσει, αλλά ίσως να πρέπει να μονομαχήσω με νύχια και με δόντια με τα ανίψια του Γουέιντ». «Αν χάσεις, θα υποχωρήσουμε και θα γλείφουμε τις πληγές μας, θα ζητήσουμε προστασία από τον Λίαμ. Τσως πάμε σε καμιά παραλία, να γλείφουμε εκεί τις πληγές μας». 317


Ο Ντίλαν έκλεισε το πρόσωπό του στα χέρια της.» Μ* αρέσεις, Λύκαινα. Μάλλον όχι, Γκλόρι, σ’ αγαπάω. Είσαι τρελή και με τσαντίζεις και με κάνεις να κάνω τρελά πράγματα και σ’ αγαπάω μέχρι θανάτου. Θα ήταν παραπάνω από τιμή μου να είσαι το ταίρι μου». Το σύνηθες μειδίαμα της Γκλόρι εξαφανίστηκε.» Καταραμένε ενοχλητικέ, δεξιόχειρα, ψωνισμένε, βλάκα Αλφα». «Αυτό σημαίνει ναι;» % Η Γ κλόρι τού απάντησε με ένα δυνατό φιλί.» Ναι. Σ’ αγαπάω» είπε. «Αχ, Ντίλαν, σ’ αγαπάω τόσο πολύ». Χαμογέλασε για το θρίαμβό της αλλά τον Ντίλαν δεν τον ένοιαζε. Αρκεί αυτή η ψηλή, όμορφη, ξελογιάστρα γυναίκα να είναι στη ζωή του και την αγκαλιά του. Δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο. Στην πόλη των Αλλόμορφων επικρατούσε χάος. Παντού μαίνονταν μάχες, πολλοί Αλλόμορφοι ήταν πεσμένοι κάτω αιμόφυρτοι, και ο Σον άρχισε να γρυλίζει καθώς βγήκαν από τον κόσμο των Φάε. Η Άντρεα ήταν ακριβώς πίσω του και έμοιαζε με θεά μέσα σε ένα σώμα τυλιγμένο με μετάξι. Την ήθελε τόσο άγρια που δυσκολευόταν να αντισταθεί στο πάθος του, αλλά πρώτα, έπρεπε να βάλουν σε τάξη το χάος. Από το αποφασιστικό βλέμμα της Άντρεα κατάλαβε ότι κι αυτή συμφωνούσε. Ο Σον έτρεξε προς το σπίτι των Μορισέϊ , κραδαίνοντας το σπαθί, πάνω στην ώρα για να δει τον Κόνορ να πέφτει από τα χτυπήματα δύο Αλλόμορφων και έναν Φάε να τους σημαδεύει με το τόξο του. Ο Σον πάγωσε, οργή και ο φόβος τον κυρίευσαν.» Προστάτεψε τον Κον για χάρη μου, είχε ψιθυρίσει ο Κένι πριν πεθάνει. Μου το υπόσχεσαι, Σον;» Ο Σον θυμήθηκε εκείνη τη μέρα, τα άγρια Αιλουροειδή να επιτίθενται στον Σον και τον Κένι όταν τους εντόπισαν δίπλα στο ποτάμι, τα γρυλίσματα μέσα στο σκοτάδι καθώς Αλλόμορφοι χωρίς 318


κολάρα τούς επιτέθηκαν. Θυμήθηκε πώς έκλαιγε μετά τη μάχη καθώς κάλυπτε το πτώμα του Κένι με τα σκισμένα ρούχα τους, πώς κάλεσε ασθενοφόρο και μετά τον πατέρα του και τον Λίαμ. Ο Κένι πέθανε πριν φτάσουν. Θυμήθηκε τον Ντίλαν να γονατίζει και να σκεπάζει το πρόσωπό του όταν κράτησε στα χέρια του άψυχο σώμα του Κένι, τον Λίαμ να στέκεται παγωμένος, περίλυπος και σε κατάσταση σοκ. Ο Σον είχε βγάλει το σπαθί από τη θήκη ενώ ο Λίαμ τον παρακολουθούσε με δάκρυα να τρέχουν. Ο Ντίλαν δεν μπόρεσε να κοιτάξει. Ο Σον προσευχήθηκε στη Θεά με τρεμάμενη φωνή και κάρφωσε το σπαθί στο στήθος του Κένι. Ο Σον είδε το σπαθί να πέφτει δίπλα στη στάχτη του αδερφού του. Και μετά, ο Σον και ο Λίαμ έκλαψαν αγκαλιασμένοι ενώ ο Ντίλαν ακόμα δεν είχε ξεσπάσει. Όλα αυτά πέρασαν μπροστά στα μάτια του όταν είδε τους Αιλουροειδείς να επιτίθενται στον Κόνορ. Ο Κάλουμ καραδοκούσε, έτοιμος να επιτεθεί στον Σον για να πάρει το σπαθί. Ο Σον άκουσε τα ουρλιαχτά του Κόνορ. Να πάρει. Ο Σον γρύλισε καθώς άρχισε να μεταμορφώνεται. Ξέχνα το σπαθί. Δεν είναι ένα αρχαίο κειμήλιο πιο σημαντικό από τη ζωή του Κόνορ. Δεν θα τον αφήσω να πεθάνει, Κένι. Στο υπόσχομαι. «Σον!» Ήταν η Άντρεα. Ο Σον γύρισε και είδε την Άντρεα με απλωμένο το χέρι, τη δύναμη στα μάτια της, τον Φιον να έρχεται ακριβώς πίσω της.» Θα το προσέχω εγώ» φώναξε η Άντρεα.» Μαζί με τον πατέρα μου». Το συναίσθημα πλημμύρισε την καρδιά του Σον καθώς συνάντησε το βλέμμα της Άντρεα. Την αγαπούσε ήδη τόσο έντονα που ένιωθε να τρελαίνεται, αλλά αυτή τη στιγμή την αγαπούσε περισσότερο από ποτέ. Η Άντρεα καταλάβαινε ακριβώς τι σκέφτηκε ο Σον όταν είδε τον Κόνορ να παλεύει, ήξερε ακριβώς τι χρειαζόταν ο Σον. Πρόσφερε στον Σον τη λύση με απίστευτη γενναιοδωρία. Ήταν το ταίρι του. 319


Που να δεις το κορίτσι μου, Κένι. Είναι πανέμορφη. Ο Σον τίναξε πίσω το κεφάλι του και γέλασε.» Ωραία, λοιπόν, Ζίνα. Σειρά σου να το προσέχεις». Πέταξε το σπαθί στον αέρα, η λεπίδα έλαμψε στο φως του ήλιου. Το σπαθί περιστράφηκε διαγράφοντας τέλειους κύκλους και τραγουδώντας καθώς η Άντρεα έκανε ένα βήμα μπροστά και το έπιασε από τη λαβή ενώ το μεταξωτό φόρεμά της τύλιγε το σώμα της. Ο Φιον πίσω της ήταν σε επιφυλακή, με το τόξο του τεντωμένο, και ο Ρόναν που είχε μεταμορφωθεί ξανά σε αρκούδα, στεκόταν μπροστά της έτοιμος να την προστατέψει. Γελώντας ακόμα, ο Σον μεταμορφώθηκε. Αντλώντας δύναμη από τις μαγικές δυνάμεις της Άντρεα, σήκωσε το κεφάλι του και βρυχήθηκε. Ο βρυχηθμός του αντήχησε σε ολόκληρη την πόλη των Αλλόμορφων δηλώνοντας ότι ο Φύλακας ήταν εκεί, ο δεύτερος τη τάξει στην πόλη, εξοργισμένος και έτοιμος για μάχη. Ένας βρυχηθμός ακούστηκε σε απάντηση, γεμάτος περηφάνια - ήταν ο Λίαμ. Ο Σον επιτέθηκε στον Κάλουμ, σήκωσε το άγριο αιλουροειδές με τα πόδια του και το πέταξε μακριά. Ο Κάλουμ εκτοξεύτηκε και έπεσε πάνω στον Φάε με το τόξο. Ενώ αγωνίζονταν να σηκωθούν, ο Σον επιτέθηκε στους Αλλόμορφους που είχαν βάλει κάτω τον Κόνορ. Ο Κόνορ σηκώθηκε με μάτια κατακόκκινα από οργή. Η χαίτη του δεν είχε φτάσει στο πλήρες μήκος της αφού ήταν ακόμα ανήλικος αλλά η οργή του ήταν πραγματικά τρομακτική. Ο Σον οδηγούσε στη μάχη αλλά άφησε τον Κόνορ να πολεμήσει δίπλα του, ξέροντας ότι το παλικάρι δεν θα χαιρόταν αν τον υπερπροστάτευε. Το Κολάρο του Κόνορ ήδη τον καθυστερούσε αλλά παρέμενε όρθιος με απίστευτη γενναιότητα και βοηθούσε να οδηγήσουν τους Αλλόμορφους προς τον Λίαμ. Ο Σον άκουσε την Άντρεα να φωνάζει στους Αιλουροειδείς που την κύκλωναν, τον Ρόναν να βρυχάται ενώ τους έδιωχνε μα320


κριά. Ήξερε ότι ο Φιον φυλούσε τα νώτα της και αυτό τον καθησύχαζε. Η οικογένεια που πολεμά ενάντια σε προδότες Αλλόμορφους και Φάε ενωμένη. . . Ο Λίαμ έτρεξε στο ξέφωτο κι έτσι συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια. Πήδηξε πάνω στον Κάλουμ τη στιγμή που άνοιγε η πύλη για τη γη των Φάε και καμιά δεκαριά ακόμα πολεμιστές Φάε πέρασαν απέναντι με τη βοήθεια των Αλλόμορφων του Κάλουμ. Είχαν πλησιάσει πολύ κοντά στον Λίαμ. Ο Σον τσάκισε τον τελευταίο από τους Αλλόμορφους που αντιμετώπιζε κι έτρεξε να βοηθήσει τον αδερφό του. Οι Φάε έμοιαζαν να το χαίρονται καθώς σημάδευαν τον Λίαμ με τα βέλη τους. Ο Φιον όμως μιλούσε σε μια άγνωστη γλώσσα και ακόμα περισσότεροι Φάε ξεπήδησαν από τη δική του πύλη για τη γη των Φάε, οπλισμένοι με κοφτερά σπαθιά. Η πρώτη ομάδα των Φάε έκπληκτη γύρισε και προσπάθησε να ρίξει στη δεύτερη ομάδα. Οι Φάε πολεμούσαν βρόμικα. Αν και ο Σον ήξερε ότι ο Λίαμ ήθελε να τελειώσει η μάχη με όσο το δυνατόν λιγότερους Αλλόμορφους νεκρούς, οι Φάε αλληλοσκοτώνονταν χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ήταν ανατρι-χιαστικό να βλέπεις έναν από τους άντρες του Φιον να καρφώνει με το οπαθί του έναν άλλο Φάε και να γελάει καλυμμένος με το αίμα του εχθρού του. Οι Φάε του Κάλουμ έχαναν. Ανήμποροι να υποχωρήσουν χάρη στους πολεμιστές του Φιον, πέθαναν όλοι. Ο μόνος που είχε μείνει ζωντανός, έσπρωξε τον Κάλουμ από πάνω του και βλέποντας τι συνέβαινε, πήρε εκδίκηση επιτιθέμενος στον Κάλουμ. Πριν φτάσουν σε αυτούς ο Λίαμ ή ο Σον, ο Φάε πήρε ένα βέλος και το κάρφωσε στην καρδιά του Κάλουμ. Ο Κάλουμ υπέφερε, έξυνε με τα νύχια του το χώμα και ο Φάε τον άρπαξε από το λαιμό και τον σκότωσε. Αμέσως μετά, ο Φάε έπεσε νεκρός από το σπαθί του Φιον που τον αποκεφάλισε. Μόλις και ο τελευταίος Φάε έπεσε νεκρός, το ξόρκι που βοη321


θούσε τους Αλλόμορφους του Κάλουμ χωρίς να νιώθουν την επίδραση των Κολάρων έσπασε. Οι Αιλουροειδείς Αλλόμορφοι ούρλιαξαν από τον πόνο και άρχισαν να πέφτουν σαν ξεροί στο ξέφωτο. Ο Λίαμ έτρεξε προς τον Σον και άλλαξε μορφή. Ο Έρικ, ο αρχηγός της πόλης των Αλλόμορφων του Λας Βέγκας, άλλαξε μορφή και στάθηκε δίπλα στον Λίαμ. Οι δυο τους έμειναν να κοιτάξουν το πεδίο της μάχης.» Μα τον ήλιο και το φεγγάρι, σκέτο μακελειό». Ο Σον είχε ακόμα μορφή αιλουροειδούς και κούνησε τη μύτη του που έπιασε τη μυρωδιά των νεκρών Φάε. Οι πολεμιστές του Φιον άρχισαν να τους μεταφέρουν πίσω στη γη των Φάε τα πτώματα, φίλων και εχθρών. Τον Κάλουμ όμως, τον άφησαν εκεί που ήταν. Ο Φιον έκανε πίσω για να περάσουν οι τελευταίοι πολεμιστές του. Καθώς η πύλη για τη γη των Φάε έκλεισε, ο Φιον καθάρισε το σπαθί του από τα χόρτα. «Τα υπόλοιπα θα τα φροντίσουμε στην πλευρά μου» είπε ο Φιον.» Τελείωσε». «Είσαι σίγουρος γι' αυτό;» ρώτησε ο Λίαμ. Ο Φιον σήκωσε τους ώμους.» Είμαι ένας Σίλιαν. Πάντα επικρατούμε» είπε και απομακρύνθηκε με μεγάλους δρασκελισμούς. «Κι αυτός θα είναι ο πεθερός σου, Σον» είπε ο Λίαμ. «Ουφ. Ευτυχώς που έτυχε σε σένα και όχι σε μένα». «Ε, μας βοήθησε και μας έσωσε το τομάρι» είπε ο Κόνορ που είχε πάρει ανθρώπινη μορφή και είχε κάτσει στα πόδια του Σον. Φαινόταν ταλαιπωρημένος από την επίδραση του Κολάρου του. «Το ίδιο και ο Σον» είπε ο Λίαμ χαϊδεύοντας τη χαίτη του Σον. «Σ’ ευχαριστώ, αδερφέ μου, που ήρθες να βοηθήσεις τον Κόνορ. Δεν θα έφτανα εγκαίρως». «Ναι, ήρθες πάνω στην ώρα, Σον» είπε ο Κόνορ. 322


Πάνω στην ώρα. Ο Σον ήθελε να γελάσει αλλά τελικά βρυχήθηκε. Πάντα θα σε σώζω, Κον. Ο Κένι δεν θα ανησυχεί ποτέ για αυτό. . . Ο Λίαμ κοίταξε ξαφνικά τον ανιψιό του θυμωμένος.» Και τι δουλειά είχες εσύ σε μια πόλη Αλλόμορφων, Κον; Υποτίθεται ότι θα πρόσεχες την Κιμ στο σπίτι της». «Η Κιμ επέμενε να γυρίσουμε» είπε ο Κόνορ.» Κι εγώ ήθελα να τσακίσω μερικούς από δαύτους». «Επρεπε να τη μεταπείθεις. Να της πάρεις τα κλειδιά. Κάτι τέλος πάντων. Απ’ ό, τι βλέπω, πρέπει να κάνουμε μια κουβεντουλα σχετικά με τους αρχηγούς της φυλής, τις διαταγές κλπ». Εκείνη τη στιγμή ήρθε η Κιμ με τη Μάστανγκ της. Η μάχη είχε τελειώσει και το ήξερε και δεν δίστασε να πει την άποψή της για του Αλλόμορ-φους που περίμεναν ότι θα μείνει άπραγη ενώ αυτοί ρίσκαραν τη ζωή τους. Ο Σον τούς άφησε να διαφωνούν και επέστρεψε εκεί που ήταν η καρδιά του. Στην Άντρεα. Η Άντρεα τον υποδέχτηκε με ένα μεγάλο χαμόγελο και μια αγκαλιά. Ο Σον αποφάσισε να αλλάξει μορφή όσο τον είχε στην αγκαλιά της και βρέθηκε κολλημένος πάνω στο υπέροχο κορμί της. Το μεταξωτό ύφασμα που κάλυπτε το σώμα της είχε υπέροχη αίσθηση. «Γλυκιά μου» ψιθύρισε.» Νομίζω ότι δεν αντέχω να περιμένω την ευλογία κάτω από το φως του φεγγαριού». Το φιλί της Άντρεα τον άναψε κι άλλο. Η μανία της μάχης σε συνδυασμό με τη μανία του ζευγαρώματος τον έκανε σχεδόν να ξεχάσει ότι ήταν στη μέση της πόλης των Αλλόμορφων, ανάμεσα σε συγγενείς, φίλους και εχθρούς. «Σον» η φωνή του Λίαμ τον επανέφερε στην πραγματικότητα. «Σε χρειαζόμαστε». Ο Σον άφησε απρόθυμα την Άντρεα, αλλά ήξερε ότι ο Λίαμ είχε δίκιο. Ο Κάλουμ ήταν ένας από τους τρεις Αλλόμορφους που είχαν 323


πεθά-νει στη μάχη. Ο Λίαμ, ο Ρόναν, ο Έρικ και Ο Έλισον βοήθησαν να τους θάψουν' κάτω από τα δέντρα, τους σκέπασαν με φρέσκα κλαδιά λέγοντας την αρμόζουσα προσευχή. Έφεραν τον Τζάρεντ από το φορτηγό του Ντί-λαν, τυλιγμένο ακόμα με το μουσαμά και τον εναπόθεσαν δίπλα στους πεσόντες. Η Άντρεα γλίστρησε το χέρι της στο χέρι του Σον καθώς κοίταζαν και οι δύο τον Τζάρεντ: . Ο Σον δεν τον είχε συγχωρήσει για ό, τι έκανε στην Άντρεα, αλλά πλέον, αυτός ο άντρας ήταν ένας σωρός κόκαλα, ένα θύμα των πλεκτανών του Κάλουμ, όπως κατέληξε να είναι και ο ίδιος ο Κάλουμ. Ο Σον τον κοιτούσε κι ένιωθε θλίψη. Η Άντρεα έδωσε στον Σον το σπαθί. Στάθηκε στο πλευρό του, μεταδί-δοντάς του τη θέρμη του σώματός της, καθώς ο Σον προσευχόταν στη θεά ζητώντας ασφαλή μετάβαση στον άλλο κόσμο για τους τέσσερις Αλλόμορφους που κείτονταν μπροστά του. Έπειτα, σήκωσε το ασημένιο σπαθί και τους έστειλε έναν-έναν απέναντι.

324


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ EΞI Ήταν δύο μέρες μετά την πανσέληνο αλλά ο Λίαμ έκρινε ότι ήταν εντός των επιτρεπτών χρονικών ορίων για την ευλογία κάτω από το φως του φεγγαριού. Άλλωατε, πρόοθεοε με ένα μειδίαμα, ο Σον και ηΆντρεα θα έσκαγαν αν δεν γινόταν η τελετή. Η Άντρεα στεκόταν για άλλη μια φορά στο ξέφωτο φορώντας ένα στεφάνι από λουλούδια στα μαλλιά της, ο Σον στεκόταν στο πλάι της. Αυτή η ευλογία ήταν η πιο ιερή και ολόκληρη η πόλη των Αλλόμορφων ήταν εκεί, γύρω τους, για να το γιορτάσει. Γιόρταζαν δύο πράγματα: το ζευγάρωμα του Σον και της Άντρεα και το γεγονός ότι στην πόλη των Αλλόμορφων βασίλευε και πάλι η ειρήνη στο βαθμό πάντα που μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους ένα μάτσο Αλλόμορφοι. Οι άντρες του Κάλουμ είχαν παραδοθεί στον Λίαμ την προηγούμενη μέρα, μετά την ήττα των Φάε συμμάχων τους. Ο Μπεν Ο’Κάλαχαν είχε αναλάβει να φροντίζει ότι οι Αιλουροειδείς θα υπακούν τις προσταγές του Λίαμ. Αυτή ήταν η τιμωρία του επειδή είχε συμμετάσχει στο κίνημα των Αιλουροειδών. Κάποια μέρα, Μπεν, τού είχε πει ο Λίαμ, ο κόσμος θα μας ανήκει και πάλι. Κάποια μέρα. Αλλά όχι σήμερα. Ο Σον, ο Ντίλαν και ο Λίαμ πέρασαν όλη την υπόλοιπη μέρα και το βράδυ προσπαθώντας να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά τη μάχη, αφού έπρεπε να αντιμετωπίσουν την ετεροχρονισμένη επίδραση των Κολάρων. Ήταν δύοκολο. Ο Έρικ που πειραματιζόταν 325


πόσο μπορούσε να αντισταθεί στην επίδραση του Κολάρου δεν τα είχε πάει πολύ καλύτερα. Ο Λίαμ είχε στείλε τον Σπάικ και τους άλλους ανιχνευτές να καθαρίσουν το πάρκινγκ στο μπαρ όπου οι Αιλουροειδείς είχαν επιτεθεί στον Σον και τον Τζάρε\τ και για να πάρουν τη μηχανή του Σον. Ο Σον αναστέναξε όταν είδε τη μηχανή του γεμάτη σφαίρες και την αγκάλιασε τρυφερά ενώ η Άντρεα τον παρακολουθούσε με συμπόνια.» Από τώρα, θα σε φροντίζω εγώ» είπε στη μηχανή του. «Εγώ και η Άντρεα. Είναι πολύ καλή με τα εργαλεία». Βρήκαν και το αυτοκίνητο της Γκλόρι. Ο Ντίλαν είχε μάθει ότι ο ανιχνευτής του Γουέιντ είχε εγκαταλείψει το αυτοκίνητο της Γκλόρι σε κάποιο δρόμο πέρα από τις σπηλιές, στα δυτικά της πόλης, εκτελώντας τις εντολές του Γουέιντ. Η Γκλόρι δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη γι' αυτό και φρόντισε να το καταστήσει σαφές σε όλους. Οι άνθρωποι αστυνομικοί είχαν πάει στο μπαρ έξω από την πόλη των Αλλόμορφων για να ρωτήσουν τον Λίαμ σχετικά με τις καταγγελίες περί διατάραξης της κοινής ησυχίας στην πόλη των Αλλόμορφων εκείνη τη μέρα και ο Λίαμ τούς είχε απαντήσει λακωνικά «Παιχνίδια των Αλλόμορφων». Χαμογέλασε και δεν έκρυψε την ιρλανδική προφορά του. Η Κιμ στήριξε τα λεγόμενό του όπως και ο Σίλας, ο δημοσιογράφος, «Αγώνες δρόμου και άλματος και διάφορα άλλα» είχε πει ο Λίαμ.» Οπως οι δικοί σας Ολυμπιακοί Αγώνες αλλά όχι με τέτοια οργάνωση». Η αστυνομία που δεν είχε καμία όρεξη να ασχοληθεί με τα προβλήματα των Αλλόμορφων, δέχτηκε την εξήγηση και έφυγε. . . Εκείνο το βράδυ, όταν βγήκε το φεγγάρι, οι Αλλόμορφοι ήταν ξεκούρα-στοι και ευδιάθετοι - και ελαφρώς μεθυσμένοι. «Υπό το φως του φεγγαριού, η Μητέρα Θεά» είπε ο Λίαμ, χαμογελώντας τόσο πλατιά που η Άντρεα απορούσε πώς μιλούσε ταυτόχρονα.» Αναγνωρίζω το ζευγάρωμα αυτό». Λόγια απλά που όμως σήμαιναν τα πάντα. Ο Λίαμ δεν είχε την ευκαιρία να βγάλει λόγο αυτή τη φορά. 326


Μόλις ανακοίνωσε την ευλογία, οι Αλλόμορφοι που είχαν μαζευτεί γύρω τους, ξετρελάθηκαν και άρχισαν να φωνάζουν, να αλυχτούν και να ουρλιάζουν. Ο Σον άρπαξε την Άντρεα και της έδωσε ένα δυνατό, κτητικό φιλί. «Σ’ αγαπάω, Σον» ψιθύρισε, βάζοντας στα λόγια αυτά όλη της την ψυχή. Δεν μπορούσε όμως να φιλάει τον Σον για πολλή ώρα γιατί όλη η οικογένεια έτρεξε να τους αγκαλιάσει. Η Άντρεα βρέθηκε πνιγμένη στις αγκαλιές. Στην ενθουσιώδη αγκαλιά του Κόνορ, την γεμάτη αγάπη αγκαλιά του Λίαμ και της Κιμ, τη δυνατή αγκαλιά του Έρικ, τη ζεστή αγκαλιά της Γκλόρι και του Ντίλαν. Η Γκλόρι είχε φορέσει το λεοπάρ παντελόνι της και τα ψηλοτάκουνά της και χαμογελούσε ευτυχισμένη. Ούτε αυτή ούτε ο Ντίλαν είχαν πει τίποτα για ευλογία του ζευγαρώματος αλλά η Άντρεα ένιωθε μέσα της ότι δεν θα αργούσαν. Η γιορτή κράτησε όλη τη νύχια. Ο Φιον γιόρταζε μαζί με τους Αλλό-μορφους. Είχε μαλακώσει κάπως, βλέποντας πόσο ευτυχισμένη ήταν η κόρη του με τον Σον. . . Η Ντίνα τον αγαπούσε, σκέφτηκε η Άντρεα καθώς ο Φιον την κρατούσε μετά το τέλος της ευλογίας του ζευγαρώματος, όσο περίεργη κι αν ήταν η σχέση τους. Είχαν μοιραστεί το δεσμό του ζευγαρώματος. Η Άντρεα τώρα ένιωθε πόσο την αγαπούσε ο Φιον καθώς την αγκάλιασε σφιχτά. Ο Ρόναν πλησίασε για να ευχαριστήσει τον Φιον που του έσωσε τη ζωή κι άρχισαν να μιλάνε για μπίρα. Απ’ ό, τι φαίνεται οι Φάε αγαπούσαν την μπίρα όσο κι οι Αλλόμορφοι και έτσι, η Άντρεα άφησε τον Φιον στον Ρόναν, τονΈλισον και τον Έρικ που άρχισαν να παρουσιάζουν στον Φιον μια σειρά μπίρες από ολόκληρη την Αμερική. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Σον πήρε την Άντρεα από το χέρι και το έσκασαν από το γλέντι που συνεχιζόταν στο άδειο σπίτι της Γκλόρι. Η Γκλόρι τους παρακολούθησε να φεύγουν και έπιασε τον 327


Ντίλαν από το χέρι.» Νομίζω ότι θα πρέπει να βρούμε κάπου αλλού να μείνουμε απόψε, διαφορετικά δεν πρόκειται να κλείσουμε μάτι». «Η Κιμ μας πρότεινε να πάμε στο σπίτι της» είπε ο Ντίλαν πίνοντας μια γουλιά από τη Γκίνες του. Η Γκλόρι χαμογέλασε.» Η Κιμ είναι πολύ γενναιόδωρη». Δεν μπορούσε να σταματήσει να τρώει με τα μάτια τον άντρα που είχε δίπλα της - ψηλό, γαλανομάτη, με γυμνασμένο σώμα, με μια ήρεμη δύναμη που ξεγελούσε και έκρυβε την αγριότητα με την οποία είχε πολεμήσει νωρίτερα. Τον παρακολουθούσε να πίνει μπίρα από το μπουκάλι, κοιτούσε τα χείλη του να κινούνται καθώς την απολάμβανε κι ένιωσε τον πόθο να σιγοκαίει. «Η Κιμ ξέρει» είπε ο Ντίλαν.» Ο Σον και η Άντρεα θα θέλουν το χώρο τους και η Κιμ είπε ότι έχει αρκετό φαγητό για να χορτάσουν ακόμα και Αλλόμορφοι». «Κι έχει και καλωδιακή. Πολυτέλεια». Ο Ντίλαν έκανε παύση, το βλέμμα του ήταν ήρεμο.» Δεν με νοιάζει που θα μείνουμε. Αρκεί να είμαι μαζί σου, κορίτσι μου». Η Γκλόρι ένιωσε το δεσμό του ζευγαρώματος για τον Ντίλαν να σφίγγει την καρδιά της και το σώμα της να λιώνει από τη θέρμη του. Η δεύτερη ένωση με ένα ταίρι θα ήταν διαφορετική αλλά η αγάπη δεν θα ήταν λιγότερο έντονη. Το καταλάβαινε πια. Έγειρε πάνω στον Ντίλαν.» Νιώθω σαν να μου ’ρχεται η τρέλα του ζευγαρώματος. Λες να το προσέξουν αν φύγουμε;» «Δεν νομίζω ότι θα τους λείψουμε». Το χαμόγελο του Ντίλαν είχε κάτι το πρωτόγονο και ο ενθουσιασμός της Ντίλαν έφτασε στα ουράνια. Γλίστρησε το χέρι της στον καλοσχημα-τισμένο πισινό του καθώς διέσχισαν το σπίτι και έφτασαν στο φορτηγάκι του και στη συνέχεια, έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του ενώ εκείνος την οδηγούσε μακριά από το Όστιν, στους λόφους. Ο Σον και η Άντρεα δεν πρόλαβαν να φτάσουν πάνω κι είχαν ήδη γδυθεί. Τα ρούχα τους στις σκάλες σχημάτιζαν ένα μονοπάτι. Μετά, η Άντρεα βρέθηκε στο κρεβάτι της, κάτω από τον Σον, εκεί 328


ακριβώς όπου ήθελε να είναι. Έκαναν έρωτα με ένταση, ο Σον γλιστρούσε μέσα της ενώ αυτή άνοιγε όλο και περισσότερο για να τον νιώσει βαθύτερα. Η Άντρεα ήξερε μέσα της ότι ήδη ένα μικρό είχε αρχίσει να σχηματίζεται μέσα της, το καταλάβαινε από τη ζεστασιά που ένιωθε, την επέκταση του δεσμού του ζευγαρώματος. Δεν θα το έλεγε ακόμα στον Σον. Τώρα, ο Σον έσπρωχνε για να μπει μέσα της, τα μάτια του άλλαζαν χρώμα από μπλε σε άσπρο συνεχώς, το Κολάρο στο γυμνό λαιμό του αναβόσβηνε. Λύγισε τη μέση της και τεντώθηκε πάνω του, λάτρευε την αίσθηση του δυνατού του στέρνου πάνω στο οτήθος, άναβε όλο και περισσότερο. Το μόριο του ήταν σκληρό, ήταν μεγάλο και η Άντρεα το ένιωθε να μπαινοβγαίνει μέσα της με δύναμη. Τα χέρια του Σον είχαν γίνει πόδια αιλουροειδούς καθώς η μανία τούς καθοδηγούσε, το ίδιο και τα δικά της, και οι δυο τους γρύλιζαν προσπαθώντας να μην αλλάξουν μορφή για να συνεχίσουν αυτό που έκαναν. Η νύχτα προχωρούσε και ο Σον και η Άντρεα συνέχιζαν να κάνουν έρωτα, ανήμποροι να αντισταθούν στη μανία του ζευγαρώματος και το δεσμό του ζευγαρώματος που τους ένωνε. Τα σώματά τους ήταν ιδρωμέ-να, τα άκρα των χειλιών τους ήταν κόκκινα από τα φιλιά, τα σώματά τους μπλεγμένα. Η Άντρεα δεν νοιαζόταν αν θα χώριζαν ποτέ. Τελικά, όταν η κρύα νύχτα έδωσε τη θέση της τη ζεστή μέρα, το ωμό, ανεξέλεγκτο σεξ έγινε τρυφερό, πιο αργό, μέχρι που αποκοιμήθηκαν ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου. Όταν η Άντρεα ξύπνησε, ο ήλιος ήταν ψηλά και αυτή με τον Σον ήταν ακόμα ξαπλωμένοι αγκαλιά. Έξω επικρατούσε ησυχία, ολόκληρη η πόλη των Αλλόμορφων κοιμόταν, προσπαθώντας να συνέλθει από το ομαδικό μεθύσι. Δεν γινόντου-σαν συχνά τελετές ζευγαρώματος και οι Αλλόμορφοι δεν είχαν πολλές ευκαιρίες για γλέντι ζώντας αιχμάλωτοι. Το προηγούμενο βράδυ γιόρτασαν την ευλογία ζευγαρώματος αλλά και τη λήξη μιας καλής μάχης, γιόρτασαν διπλά. 329


Οι ζεστές αχτίδες του ήλιου περνούσαν από το παράθυρο όσο η Άντρεα κοίταζε τον Σον να κοιμάται. Αυτό το σέξι, γυμνασμένο αρσενικό ήταν δικό της. Ο Σον άνοιξε τα μάτια του, τα καταγάλανα νυσταγμένα μάτια του. Της χαμογέλασε.» Δεν πρόλαβα να σου δώσω το δώρο σου χτες βράδυ, αγάπη μου». «Δώρο;» έκανε η Άντρεα.» Θέλεις να πεις ότι όλο αυτό το σεξ δεν ήταν δώρο;» «Δεν ήξερα ότι είσαι τόσο πνευματώδης!» είπε ο Σον και την φίλησε στη μύτη, γύρισε από την άλλη και έβγαλε ένα τυλιγμένο κουτί πάνω από το συρτάρι του κομοδίνου.» Για σένα». Η Άντρεα το πήρε κι έπιασε κάτι μαλακό κάτω από περιτύλιγμα.» Εγώ δεν σου πήρα τίποτα». «Πώς δεν μου πήρες». Η Άντρεα δεν μίλησε και του έδωσε ένα μεγάλο, χορταστικό φιλί. Έσκι-σε το περιτύλιγμα και σήκωσε ψηλά ένα μαύρο μεταξωτό εσώρουχο. Στο πίσω μέρος ήταν γραμμένη με κόκκινα γράμματα η λέξη Εξυπνάκιας. «Για όνομα της Θεάς, Σον. Είναι φανταστικό. Πού το βρήκες;» «Εκεί που βρήκες κι εσύ εμένα. Η κοπέλα με βοήθησε πολύ». Η Άντρεα θυμήθηκε τη νεαρή υπάλληλο στο κατάστημα, αυτή που ήταν φιλική προς τους Αλλόμορφους και της άρεσε ο Κόνορ. Μάλλον θα πέρασε φανταστικά βοηθώντας τον Σον να το διαλέξει.

330


331

Πρωτόγονοι δεσμοί - Jennifer Ashley

Recommend Documents