Materijali u Savremenom Gradjevinarstvu

VISOKA POSLOVNO

TEHNIČKA ŠKOLA UŽICE

SEMINARSKI RAD IZ PREDMETA MATERIJALI U SAVREMENOM

GRAĐEVINARSTVU NA TEMU

FINA GRAĐEVINSKA KERAMIKA

Trusted by over 1 million members

Try Scribd FREE for 30 days to access over 125 million titles without ads or interruptions! Start Free Trial Cancel Anytime.











SADRŽAJ 1. Uvod..................... Uvod................................... .......................... ........................ ........................ .......................... ............................ ...................3. .....3. 2. Komponente siorovinske mase..................... mase................................ ........................... ............................. ................3. ...3. 2.1.Glina......... 2.1.Glina...................... .......................... .......................... ......................... ........................ ........................ .......................... ..............3. 3. 2.2.Dodaci 2.2. Dodaci glini.................... glini................................ .......................... ............................ .......................... .......................... ...............6. .6. 3. Glazure....................... Glazure.................................. ....................... ........................... ........................... ......................... ......................... ..............7. ..7. 4. Tehnološki proces proizvodnje................ ......................... ....................................... ......................9. ........9. 5. Keramičke pločice..................................... ......................... ...................................... ...................11. ......11. 6. Keramičke cevi............................................. ....................... ..................................... ..................20. ....20. 7. Sanitarno – tehnički ...................................... ...................21. ....21. – tehnički proizvodi.................... ....................... 8. Ostali fini keramički materijali........................ ....................... .................................... ..............22. .22. 9. Literatura..................... Literatura................................ ....................... ......................... ......................... ........................ ..........................23. ..............23.











1.UVOD

Kao i gruba graĎevinska keramika (opeke i blokovi za zidanje,blokovi za meĎuspratne konstrukcije,crepovi i dr.) ,i fina graĎevinska keramika prestavlja prestavlja materijale materijale koji se dobijaju pečenjem sirovina u čijem sastavu osnovnu komponentu čini glina,odnosno pečenjem sirovina u koje prevashodno prevashodno ulaze ulaze različiti različiti minerali minerali tipa tipa gline.U finu graĎevinsk graĎevinskuu keramiku keramiku ubrajaju se: 

keramičke pločice : a) za unutrašnja oblaganja zidova, b) za spoljašnja oblaganja zidova (fasade ploče i pločice), c) za unutrašnja oblaganja podova, d) za spoljašnja oblaganja podova, e) kiselootporne pločice (za oblaganje zidova i podova izloţenih dejstvu hemijski agresivnih medijuma);





 

specijalne pločice i prateci elementi neophodni pri primeni pločica (pločice za lepljenje preko zakrivlj enih povrsina,ugaoni elementi,završni elementi i dr.) ; kanalizacione i drenaţne cevi i prateci fazonski komadi (lukovi,račve i dr.); sanitarno-tehnički proizvodi(lavaboi,klozetske šolje,pisoari i dr.); ostali fini keramički materijali:šamot,graĎevinska ter akota,porozni

keramički proizvodi (ploče i cevi za filtriranje),kermeti i dr. Za dobijanje navedenih proizvoda koriste se sirovinske smeše različitih sastava i sa različitim učešćem minerala gline.Pri ovome se u smešama primenjuju primenjuju gline znatno višeg stepena čistoće nego u slučaju proizvodnje proizvodnje grube graĎevinske keramike,a koriste se i druge komponente putem kojih se utiče na svojstva finalnog proizvoda,ili na tehnologičnost sirovinske mase.

2.KOMPONENTE SIROVINSKE MASE

2.1.Glina Osnovna komponenta svak e

sirovinske mase za dobijanje fine graĎevinske kermike,kao što je već rečeno, je glina. S obzirom na veliki broj varijateta u











koje se koje se javljaju u glini, tj. one koje prate minerale kaolin, montmorionit, ilit ili hidrol iskun, najčešće su kvarc feldspat, krečnjak, pirit

i dr, i od njihovog prisustva u najvećoj meri zavisi „masnoća“ gline, odnosno jedna od njenih najbitnijih karakteristika- plastičnost. plastičnost. Gline koje se preteţno sastoje od napred navedenih glinenih minerala su „masne“ gline, odnosno to su gline koje se karakterišu plastičnošću, a slučaju prisustva prisustva pomenutih pomenutih primesa primesa smanjuju smanjuju se „masnoća“ „masnoća“ i plastičnost. plastičnost. Plastičnost glina je posledica njihove koloidne strukture, tj. prisustva vrlo sitnih (finih) mineralnih čestica. U vezi sa ovim daju se sledeći podaci o veličini i obliku minerala glina:  



kaolinit: heksagonalne pločice debljine obično 0,1 – 0,3µm; montmorionit: pločice sa vrlo slabo izraţenim heksagonalnim oblikom, sa debljinama najmanjim od 1µm; ilit: ljuspice s a slabo izraţenim heksgonalnim 1µm;

oblikom, debljina oko

Plastičnost se javlja kao posledica fizičkog vezivanja vode sa navedenim sitnim (koloidnim) česticama (zbog velike specifične površine, ove čestice imaju moć vezivanja značajne količine vode), čime se ostvaruje efekat „podmazivanja“ i smanjenja trenja u masi. Postoji više načina odredjivanja plastičnosti plastičnosti glina. Jedan od njih je postupak postupak koji se sastoji u merenju merenju dubine penetriranja odredjenog elementa u glineno testo. Medjutim, mnogo

je više u primeni metoda ispitivanja na osnovu koje se plastičnost plastičnost definiše prema veličini skuplja skupljanja nja plastičnog plastičnog glinenog glinenog testa pri pri njegovom njegovom sušenju sušenju na vazduh, kao i postupak koji se zasniva na merenju količine vode koja je potrebna da se dobije dobro (standardno) obradljiva masa. Prema navedenim postupcima gline se dele na:   

visoko plastične (količina vode >28%, skupljanje 10 -15%); srednje plastične (količina vode 20 -28%, skupljanje 7-10%); malo plastične (količina vode <20%, skupljanje 5 -7%);

količine vode potrebne za ostvarivanje standardne plastičnosti (obradljivosti) pojedinačnih minerala gline, onad bi vaţile sledeće vrednosti: Ako bi se posmatrale samo



kaolinit:

9 - 56%;











Na osnovu svega iznetog sledi

da gline nikada nisu „čiste“ u odnosu na sadrţaj glinenih minerala i da one u sebi uvek sadrţe veći ili manji procenat primesa koje ih čine „posnijim“. „posnijim“. Prema tome, plastičnost plastičnost glina u opštem slučaju zavisi od njihove čistoće (sadrţaja primesa), od količine vode apsorbovane na površinama čestica (više vode – veća plastičnost), od veličine, granulometrijskog sastava i oblika čestica, od eventualnog prisustva prisustva spoljašnjeg spoljašnjeg pritiska pritiska i od eventualnog eventualnog prisustva prisustva nekih elektroli elektrolita. ta. Skupljanje glina pri sušenju n a vazduhu je posledica gubitka vode i zbliţavanja ranije razmaknutih čestica. Vrednosti skuplanja na vazduhu za pojedine minerale glina su:   

kaolinit: 3-10%; montmorionit: 12-23%; ilit: 4-11%;

Prilikom sušenja glinena testa se iz plastičnog stanja transformišu u relativno čvrste materijale. Čvrstoće o kojim ja reč zavise od sastava gline i one mogu da variraju u vrlo širokim granicama. Izlaganje gline visokim temperaturama u njoj dolazi do različitih hemijskih i mineraloloških p romena. Na oko 400-500oC dolazi do razlaganja minerala glina, tj. dolazi do izdvajanja konstitucione vode iz pojedinih minerala. Na temperaturama do 700 oC dolazi do razlaganja različitih primesa o prisutnih u glini (pirita FeS,CaCO Fe S,CaCO3 i dr.), a na 800-1000 C već dolazi do

procesa obrazovanja obrazovanja tzv. staklaste staklaste faze, tj. do početka rastapanja rastapanja (sinterovanja), zahvaljujući čemu nastupa povezivanje još nerastopljenih čestica, što sve utiče na mehaničke karakteristike materijala. Ovako formiran materijal u praksi se naziva keramički crep.

U zavisnosti temperature prelaska u rastop, tj. u zavisnosti temperature formiranja tzv. staklaste faze Tsf , gline mogu biti:   

lakotopljive: T sf < 1350 oC; o 1580 C; teškotopljive: T sf = 1350 – 1580 o vatrootporne: Tsf >1580 C;

Prilikom formiranja keramičkog crepa dolazi do stvaranja novih mineralnih vrsta koje se karakterišu odradjenim hemijskim sastavom i fizičko -











Prilikom pečenja glinene mase dolazi do odredjene kontrakcije proizvoda keramičkog crepa . Ova kontrakcija je rezultat kontrakcije pojedinih glinenih materijala, koji su, za temperaturu od 1000 oC, sledeći:   

kaolinit: 2-17%; montmorionit: ±20%; ilit: 9-15%;

Medjutim gline u prirodnom stanju, tj. gline sa različitim primesama, imaju daleko manje kontrakcije ove vrste; one se kreću u granicama 2 -8%, 2.2 Dodaci glini

Najčešći dodaci dodaci glinama su dodaci za smanjenje smanjenje „masnoće“ „masnoće“ glinenog testa, testa, odnosno dodaci za smanjenje plastičnosti. Uvek se teţi da se primenom odredjenog dodatka skupljanje svede na meru 2-6%.

Kao dodatak za smanjenje „masnoće“ najčešće se koristi kvarcni pesak, a pored njega koriste se i šamot, samleven samleven keramički keramički „lom“, loţišna zgura, elektrofilterski pepeo i sl. Kao dodaci glini ponekad se dodavaju i materijali koji sagorevaju ,

čime se utiče na smanjenje zapreminske mase proizvoda i na povećanje njegove poroznosti, poroznosti, kao kao što su strugotina strugotina od drveta, drveta, prah prah od uglja uglja i sl. Kao dodaci u glineno telo se često unose i topitelji, tj. materijali koji sniţavaju temperaturu topljenja proiz voda.U njih spadaju feldspati, perliti, nefelini, karbonati, minerali gvoţdja,i drugi topitelji prirodnog porekla, kao i vaštački topitelji - stakli, zgura, šljaka i sl. Pigmenti su dodaci sirovinskoj masi pomoću kojih se utiče na boju pečenog keramičkog p roizvoda. Te boje su oksidi, hidroksidi, karbonati, fosfati, hloridi i nitrati različitih metala (gvoţdja, nikla,kobalta, mangana, hroma, vanadijuma, urana, bakra, kalaja, antimona, zlata i dr.). Kao dodaci glinenoj masi za dobijanje kiselootpornih kerami čkih

proizvoda proizvoda primenjuju primenjuju se i različite peščane peščane smeše u kojima se kao tečna faza javljaju vodeno staklo ili odrdjeni bazni rastvori.













3.GLAZURE

Pod glazurom se podrazumeva tanka staklasta prevlaka na površini keramičkog proizvoda putem koje se postiţe sledeće:   

sprečavanje upijanja i propuštanja tečnosti i gasova, obezbeĎenje odreĎene glatkoće površine, zaštita boje podglazurne mase, odnosno obetbeĎenje odreĎenih dekorativnih efekata.

Glazure su u suštini odreĎene vrste stakla, a razlikuju se od proi zvoda staklaste industrije samo po tome sto se ne koriste samostalno, već se uvek nanose na keramičku osnovu (keramički crep). Kao i druga stakla i glazure imaju sledeće osnovne karakteristike:        

poroznost, bezbojnost,

nepropustljivost za tečnosti i gasove, glatkoću, sjaj i tvrdoću površine, krutost i lomljivost u hladnom, a savitljivost u zagrejanom stanju, odsustvo definiane temperature topljenja, postojanost prema vodi, redukcionim gasovima i kiselinama, nizak koeficijent toplotne i električne provodljiv osti.

Danas se koristi veći broj glazura, koje se prema sirovinama za spravljanje dele na olovne, borne, i dr., a prema načinu spravljanja na sirove i fritane. Sirove glazure se spravljaju od sirovina od kojih ni jedna nije rastvorljiva u vodi: od kvarcnog peska, kaolina, feldspata, kalcita, magnezita, dolomita, jedinjenja bora, olova i dr.











crep ima α T = 4-9 x 10 – 6 1/ oC ). Usled različitosti ovih koeficijenata moţe doći do sledećih slučajeva: 1.

Vrednost αT za glazuru (α T,gl ) i keramički crep (α T,cr ) su slične; u tom slučaju pri zagrevanju ili hlaĎenju neće doći do „odlepljivanja“ glazure od crepa;

slika 1.-Pojave na

2.

keramičkim pločicama pri temperaturnim promenama

αT,gl > αT,cr ; u tom slučaju, posebno pri hlaĎenju, doći će do pojave pukotina u glazuri, ili do konkavnog deformisanja elemenata; ovo

poslednje poslednje javlja se ako je, na primer, u pitanju keramička keramička pločica relativno male debljine (sl. 1.a); 3.

αT,gl < αT,cr; u tom slučaju, pri hlaĎenju, crep će se više skupiti od glazure, usled čega će se u glazuri javiti značajni naponi pritiska, što će usloviti podizanje celog sloja glazure; pored ovoga, u slučaju tankih elemenata – pločica – moţe doći i do konveksnog deformisanja (sl. 1.b);

Glazura i keramički crep imaju veće čvrstoće pri pritisku nego pri zatezanju.Zbog toga, a i zbog različitih vrednosti αT, u praksi mnogo češće











4.TEHNOLOŠKI PROCES PROIZVODNJE

U proizvodnji fine gradjevinske keramike primenjuju se tri osnovna postupka: 





plastično plastično oblikovanje oblikovanje - vučenje (tzv. mokra prerada; na ovaj način proizvode se cevi, kiselo otporna keramika i neke pločice); polusuvo polusuvo presovanje presovanje (prerada polusuvih polusuvih praškova; praškova; na ovaj način proizvode proizvode se pločice pločice svih vrsta vrsta i neke vrste cevi); cevi); livenje (postupak koji podrazumeva primenu keramičkih keramičkih suspenzija; na ovaj način proizvodi se sanitarna keramika, neke vrste c evi i različiti fazonski komadi).

Bez obzira na postupak na koji se primenjuje, sve količine koje ulaze u sastav keramičke mase moraju da budu fino samlevene. U vezi sa tim za grubo usitnjavanje se koriste drobilice, udarni mlinovi, mlinovi- čekićari i mlinovi sa valjcima, dok se za fino usitnjavanje najčešće koriste kuglični mlinovi u kojima se, uz dodatak vode, postiţe finoća mliva 1 -20µm. U ovim mlinovima, koji predstavljaju odredjene cilindrične rotacione komore iznutra izidane odgovarajućim tvrdim ozi dom, ubacuju se i kugle od amorfnog SiO2, steatita, korunda, porcelana i sl, pri čemu je maseni odnos sastojaka u mlinu obično sledeći: sirovina : kugle : voda = 1 : 1,2 : 0,8.











na ovaj način dobija ima krupnoću zrna 100 -500µm, a vlaţnost 5 -7%. Ovaj granulat se do postupka oblikovanja u odredjeni keramički proizvod skladišti u posebnim silosima, radi ujednačavanja vlage. Plastično oblikovanje podrazumeva oblikovanje istiskivanjem - vučenjem proizvoda, proizvoda, koje se vrši pri vlaţnosti vlaţnosti mase većoj od 15%. Proizvod Proizvod se oblikuje izlaskom iz usnika odredjenog uredjaja i sečenjem tako formira trake na odredjenu duţinu. Polusuvo presovanje se vrši „na suvo“ (vlaţnosti sirovine 3 -8 %) ili „na mokro“ (vlaţnosti sirovine 8 -15%). U prvom slučaju koriste se odgovarajući kalupi i prese koje razvijaju pritisak veličine 15 -40 MPa. Prednost ovog postupka u odnosu na presovanje „na mokro“ je u tome što ispresak, zbog srazmerno niske vlage, ima malo skupljanje pri sušenju, pa je za njegovo sušenje sušenje potrebna potrebna manja količina toplotne toplotne energije. energije. Na ovaj način se u prvom redu oblikuju zidne, podne i mozaik pločice. „Mokro“ presovanje podrazumeva primenu sličnih presa kao kod „suvog“ presovanja, presovanja, ali se sam postupak obavlja sa viškom sirovinske sirovinske mase i samo u jednoj fazi. Alat je tako konstruisan da se višak mase u toku procesa presovanja presovanja istiskuje istiskuje bočno. Element se posl e presovanja oprezno podvrgava podvrgava postupnom postupnom sušenju. U većini slučajeva slučajeva ovakvo presovanje presovanje se izvodi primenom mehaničkih automata. Postupak livenja se sastoji u tome što se masa za livenje unosi u kalupe koji imaju sposobnost upijanja vode. Po odstranjivanju viška mase iz kalupa, formiran proizvod se još odreĎeno vreme zadrţava u kalupu, a zatim vadi iz njega i po zadatom reţimu suši. Po oblikovanju odreĎenog keramičkog proizvoda na neki od opisanih načina, na red dolazi faza njegovog sušenja, putem koje se vlaţnost proizvoda proizvoda sniţava na ispod 5%. Sušenje se vrši ili na vazduhu, kada ono u











puta: prvi put radi

dobijanja keramičkog crepa, a drugi put radi tzv.

glazurnog pečenja. 5. KERAMIČKE PLOČICE

Pošto se svi keramički materijali dele na proizvode sa poroznom masom i na proizvode sa polustopljenom masom; pri čemu je kriterijum za ovakvo razvrstavanje veličina upijanja vode (u prvom slučaju upijanje u je veće od 5-6%, a u drugom manje), kod nas se keramičke pločice dele na: 1. porozne pločice za unutrašnja unutrašnja oblaganja oblaganja zidova zidova ( u = 10-24 % ), 2. porozne pločice za unutrašnja unutrašnja oblaganja oblaganja podova podova ( u = 6-16 % ), 3. klinker pločice za unutrašnja i spoljna oblaganja zidova i podova ( u = 2-6 % ), 4.

sinter pločice za unutrašnja i spoljna oblaganja podova ( u = 0-2 % ).

Pločice pod 1. i 2. koje su najčešće kvadratne ili pravougaone, dobijaju se presovanjem presovanjem i pečenjem na relativno niskoj temperaturi, tj. na temperaturi koja obezbeĎuje dobijanje propisanog stepena upijanja vode. One se izraĎuju sa glazurom na jednoj površini, dok im je druga površina reljefna, odnosno izbrazdana radi boljeg prijanjanja za podlogu. Mogu da budu u raznim bojama, a prema vrsti i boji glazure dele se na: sjajno obojene – jednobojne jednobojne ili višebojne, višebojne, polumat obojene – jednobojne jednobojne ili višebojne, višebojne, mat obojene - jednobojne jednobojne ili višebojne višebojne,, reljefne    

Zajedno sa ovim pločicama, koje se u najvećem obimu proiz vode radi oblaganja ravnih površina, postoje i speijalne pločice istog tipa: za oblaganje ivica, za oblaganje uglova, za oblaganje oblih površina i dr.













pojedinih pojedinih pločica postavljaju postavljaju se spojnice spojnice -fuge- širine minimum 2mm. Ovo je potrebno potrebno stoga što pločice u vlaţnoj vlaţnoj sredini pokazuju pokazuju tendenci tendenci ju bubrenja, bubrenja, pa bez spojnica, spojnica, na površinama površinama koje se oblaţu, moţe moţe da dodje do pojave klobučenja klobučenja i odlepljivanja odlepljivanja obloge. Spojnice Spojnice se nakon oblaganja oblaganja zidova zatvaraju odgovarajućim materijalima: cementom (najčešće belim), cementom sa aditivima, ne plastičnim i plastičnim kitovima i dr. Pločice pod 2 se koriste za oblaganje podova u unutrašnjosti objekta sa lakim saobraćajem . Ne smeju se ugradjivati u podove javnih prostorija, u podove preko kojih se obavlja frekfentan frekfentan saobraćaj, u industrijske industrijske podove, u prostorije sa velikom vlaţnošću. Uslovi za ove pločice su sledeći: otpornost glazure na pojavu vlaţnosti; otpornost na delovanje razblaţenih kiselina i baza; tvrdoća glazure po Mosu minimum 5; čvrstoća pri savijanju f zs≥ 16Mpa (u proseku)    

Ugradjivanje ovih pl očica uglavnom se vrši polaganjem u cementni malter,

ali se one mogu lepiti za podlogu i pomoću odgovarajućih lepkova. Debljina cementnog maltera u koji se postavljaju je minimum 2cm, a najviše 3cm;pločice se postavljaju sa spojnicama - fugama- širine 2 -8 mm.Ove spojnice se ispunjavaju istim materijalima kao u slučaju zidnih

pločica











da čvrstoća f zszs u proseku iznosi 20 Mpa, a tvrdoća po Mosu minimum 5. Ukoliko su glazirane, glazura mora da bude otporna na pojavu vlasavosti i na koroziono delovanje 3%-nih rastvora kiselina i alkalija. Ne glazirane

pločice moraju da budu otporne i prema habanju, habanju, a srednja vrednost vrednost gubitka zapremine prema metodi Bemea ne sme da bude veća od 3

2

11cm /50cm .

Tvrdoća vidnih površina ne glaziranih pločica treba da je minimum 6 po Mosovoj skali. Primenjuju se u stambenim, javnim i privrednim objektima

u koji ma se preko podova odvija lak saobraćaj. Ne preporučuje se za primenu na mestima mestima koja su stalno izloţena izloţena vlazi ili kod kojih se 0 temperatura spušta ispod 0 C, jer u takvim uslovima moţe da dodje do oštećenja poda. Polaţu se u cementni malter, a redje se lepe i lepkovima. Izvode se sa spojnicama širine 2 -8 mm, a nekad i sa dilatacionionim razdelnicama (videti sliku 2.), u zavisnosti od veličine pločica i površine koja se popločava. Spojnice se zatvaraju odgovarajućim zaptivnim materijalima.











U praksi se često od podova izradjenih od pločica sinter kvaliteta zahteva da nisu klizave. Kod glaziranih pločica problem klizavosti rešava se na taj način što se u postupku proizvodnje u glazuru ubacuje mleveni korund i na taj način formira rapava protiv klizna glazura sa tvrdoćom 5 -8 po Mosovoj skali. Kod ne glaziranih pločica protivklizavost se postiţe reljefnom obradom klizne površine. Ukoliko je poledjina klinker i sinter pločica izbrazdana u obliku lastinog repa ili je ona obradjena na sličan reljefan način, takve pločice se mogu koristiti i za oblaganje fasadnih površina. Osim navedenih pločica za oblaganje zidova i podova, postoje i tzv. mozaik pločice koje su manjih dimenzija od prethodnih. Njihove mere su 20x20 do 100x50 mm, a debljina im je 3-4 mm. Uglavnom su kvadratnog

ili pravougaonog oblika, ali se izraĎuju i u drugim oblicima. Po boji i obradi površine su iste kao obične pločice za zidove i podove. Za tzv. porozne mozaik pločice propisano je sledeće: u ≥ 10 %, tvrdoća minimum 3 prema Mosu, otpornost na vlaţ nost glazure (ukoliko postoji) i na 3 % - tne rastvore HCl i KOH. One se koriste za oblaganje unutrašnjih zidova, ali se mogu upotrebiti i na fasadama, jer su otporne na dejstvo

mraza. Najčešće su nalepljene na omotni papir ili na mreţicu, sa razmacima 2-3 mm. Polaţu se u vidu celih panoa, a najčešće u cementni malter razmere 1:2 ili 1:3.











površina površina na stambenim stambenim i drugim graĎevinskim graĎevinskim objektima. objektima. Zahvaljujući Zahvaljujući posebno posebno izvedenoj izvedenoj poleĎini poleĎini ovih pločica, pločica, one prilikom polaganja polaganja u maltersko vezivo, omogućavaju da vezivo ulazi – utiskuje se u poleĎinu pločice; pločice; na taj način upotrebljeno upotrebljeno vezivo poprima oblik prisutne šupljine, šupljine, što sprečava ispadanje pločice sa fasadne ili neke druge zidne površine. Klinker i sinter pločice se koriste i za oblaganje zidova u industrijskim hladnjačama, klanicama, pogonima farmaceutske industrije i nekim pogonima pogonima hemijske industrije. industrije. Polaţu se u cementni cementni malter, ali se takodje, zavisno od mestaprimene, lepe i specijalnim lepkovima, odnosno u

specijalne kitove. Uovom slučaju je obavezno ostavljanje spojnica odredjenih širina koje se popunjavaju odgovarajućim zaptivnim materijalima.

Kiselootporne keramičke pločice, kao u opštem slučaju i kiselootporni elementi tipa opeka, blokova, fazonskih komada i dr, predstavljaju keramiku za specijalne namene. Ova keramika, osim otpornosti na kiseline i alkalije jačih koncetracija, u opštem slučaju treba da zadovolji i u slove

povećane povećane čvrstoće f zs i povećane otpornosti na habanje. Ovakva keramika se koristi u objektima hemijske, tekstilne, prehrambene i druge industrje. Glavna sirovina za dobijanje ovakvih proizvoda su tzv. bazne i polukisele lakotopljive gline visoke i s rednje plastičnosti. Za povećanje termičke stabilnosti proizvoda, u sirovinsku masu se uvodi i 8-12% dodataka koji

sadrţe MgO. Temperatura pečenja ovakvih kiselootpornih proizvoda











IZGLEDI PODNIH I ZIDNIH KERAMIČKIH PLOČICA „KANJIŽA“ SA NJIHOVIM TEHNIČKIM KARAKTERISTIKAMA

Podne pločice k6











































6.KERAMIČKE CEVI

U opštem slučaju moţe se govoriti o kanalizacionim drenaţnim keramičkim cevima. Kanalizacione cevi (cevi koje nisu pod pritiskom) otpornije su na dejstvo

agresivnih sredina od metalnih i plastičnih, pa se osim u okviru kanalizacionih mreţa uobičajenih tipova, koriste i za kanalisanje mnogih otpadnih voda – industrijskih, stočnih i drugih hemijski agresivnih voda.Rade se sa unutrašnjim prečnicima od 100 do 600 mm, sa debljinama zidova maksimum 40 – 50 – 50 mm i u duţinama 800 – 1200 1200 mm. Osim samih cevi, u okviru ove vrste fine graĎevinske keramike izraĎuje se još i fazonski komadi koji su dati na sl. 3.











Fazonski komadi se delimičo izraĎuju presovanjem, a delimično livenjem. Nastavljanje Nastavljanje cevi, kao i njihovo povezivanje povezivanje sa fazonskim fazonskim komadima, vrši se na različite načine. Drenaţne cevi se proizvode na sličan način kao kanalizacione. Mogu da budu glazirane glazirane i neglazirane,pr neglazirane,prii čemu se glazura izvo di samo sa spoljne strane. Unutrašnji prečnici ovih cevi se kreću od 25 do 250 mm, debljine zidova su 8 – 24 mm, a duţine mogu da budu i do 5 m (pri većim prečnicima). prečnicima). Upijanje vode im je do 18%. Po površini imaju proreze proreze ili otvore veličine oko 5 mm (radi ulaska podzemne vode). Nastavljaju se na slične načine kao kanalizacione cevi, ili pomoću posebnih mufova.

– TEHNIČKI PROIZVODI 7.SANITARNO – TEHNIČKI























9. LITERATURA

1. GraĎevinski materijali, Mihailo Muravljov i Dragica Jevtić 2. Internet stranica firme za proizvodnju graĎevinskih materijala „POTISJE KANJIŢA“

Materijali u Savremenom Gradjevinarstvu

Recommend Documents