την εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες, όπως Αϊκίντο, Καράτε, Τε Κβο Ντο, Ζίου Ζίτσου, κολύμβηση κ.ά. Ένας από τους βασικούς κανόνες του βουδισμού, είναι πως «στην βία απαντούμε με βία». Η νηστεία , είναι βασική εντολή και απαγορεύεται αυστηρά, η κρεοφαγία και οι λιπαρές ουσίες. Τα χόρτα ως επί το πλείστον, είναι η βασική τροφή. Άλλο κοινό σημείο με την ορθοδοξία, είναι η παρθενία . Παρθενία στην ορ θοδοξία για την αγάπη του Χριστού, παρθενία στον βουδισμό για την ευσέβεια του σατανά. Η μουσική, έχει ξεχωριστή θέση στην ορθόδοξη λατρεία, καθώς και η εικονογραφία , το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον βουδισμό. Με μελωδίες και ψαλμούς παρόμοιους με τους ορθόδοξους , υμνούν τον διάβολο και οι εικονογραφίες που στολίζουν τους ναούς, βοη θούν κι αυτές στην λατρεία.
των γνώσεων των πολεμικών τεχνών. Ήταν η πρώτη φορά, που έκανα την πρακτική μου και τα κατάφερα περίφημα. Αισθάνθηκα περήφανα και πολύ όμορφα θα έλεγα, διότι κατάφερα να βοηθήσω έναν συνάν θρωπό μου και διότι όσα έμαθα όλα τα χρόνια, δεν πή γανε χαμένα. Τόνωσαν την αυτοπεποίθησή μου. Είναι αλήθεια ότι εντυπωσιάστηκα από τις πρώτες εικόνες που αντίκρισα, βγαίνοντας από το μοναστήρι. Πρώτη φορά έβλεπα τόσο κόσμο στις αγορές, στις πλατείες. Γυναίκες με μικρά παιδιά, γέρους, ανθρώπους κάθε ηλικίας, με σκούρο δέρμα και κατάμαυρα μάτια. Οι παραστάσεις που είχα μέχρι τότε, ήσαν περιορισμένες· λίγοι άνθρωποι γύρω μου κι αυτοί με κίτρινο δέρ μα και και σχιστά σχιστά μάτια. μάτια. Πλήθος Πλήθος ατόμων ατόμων κινούνταν κινούνταν στους δρόμους, σαν πολύβουο ποτάμι, και το ανθρώπινο ποτάμι χύνονταν, σε ένα φυσικό ποταμό, τον Γάγγη, για
ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΒΕΤ ΣΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ο επόμενο ταξίδι, που έκανα για να γνωρίσω τον κόσμο, ήταν στο Σικάγο. Πήρα φτερά από τις σαράντα αποθήκες και ταξίδεψα με υπερφυσικό τρόπο, δίχως να χρησιμοποιήσω μεταφορικά μέσα. Εκεί, γνώρισα ανθρώπους διαφορετικούς, με άλλη κουλτούρα, άλλο πολιτισμό, άλλη αρχιτεκτονική,
τι, εάν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σύντομα την λέξη ψυχαγωγία, θα διαπιστώσουμε πως σημαίνει άγω την ψυχή, δηλαδή οδηγώ την ψυχή κάπου, σε έναν τόπο ευφροσύνης και χαράς. Είναι όντως λογικό, όπως λέει και ο Άγιος Συμεών ο Θεολόγος , όταν αμαρτάνει ο άνθρωπος ή όταν πράττει έργα αγαθά, η ψυχή είναι αυτή που λυπάται ή χαίρεται αναλό γως , απλά τ ο σώμα είναι το μέσον , δια του οποίου αμαρτάνει η ψυχή και πάλι το σώμα είναι το μέσον, δια του οποίου αγιάζεται η ψυχή. Όταν διαπράττεται ένα σαρκικό αμάρτημα, δεν εί ναι το σώμα αυτό που χαίρεται, αλλά η ψυχή και πάλι η ψυχή είναι αυτή που στεναχωριέται, από την γεύση της αμαρτίας. Απλά, κάποια μικρή γεύση παίρνει και το σώμα, σαν συνεργός στις επιθυμίες της ψυχής. Τα μέλη του
διακρίνω μέσα στην νύχτα την πραγματικότητα, οι υπόλοιποι έβλεπαν μια κοπέλα. Κάποια στιγμή, τον φωνάζω να έλθει στο τραπέζι μου. -Τι είναι αυτά τα πράγματα; Του λέω. Γιατί ντύθηκες έτσι; -Αυτή είναι η δουλειά μου, μου απάντησε, να κοροϊδεύω τον κόσμο. -Μα δεν είναι σωστό, του λέω. -Κι όμως, αυτή την εντολή έχω, να κοροϊδεύω τους ανθρώπους. Μου είχανε κρύψει λοιπόν, όπως διαπίστωσα, κά ποια πράγματα στο μοναστήρι του Θιβέτ και άρχισα λίγο να ανησυχώ. ανησυχώ. Διότι άλλα πράγματα διδάχθηκα στο μοναστήρι και άλλα έβλεπα στην πορεία.
ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΣΤΗ ΣΟ ΣΟΥΗ ΥΗΔ Δ ΙΑ ξω λοιπόν στον κόσμο, έμαθα ότι όλοι οι άνθρωποι, έχουν τους φυσικούς τους γονείς.
του μιλώ κινέζικα· τον χαιρέτησα κάνοντας μια μικρή υπόκλιση, όπως ακριβώς συνηθίζεται στην Κίνα. Ο ιε ρέας ήταν φίλος με τον πατέρα μου και πέρασε για μια τυπική φιλική επίσκεψη. Παραξενεύτηκε με την συμπεριφορά μου και με τον τρόπο υποδοχής μου και ρώτησε τον πατέρα μου: -Γιατί αυτό το παιδί συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ο πατέρας μου, μετέφερε την απορία του επισκέ πτη μας σε μένα κι εγώ με την σειρά μου απαντώ. -Μα δεν είναι Κινέζος ο κύριος; -Όχι, μου απαντά, είναι ορθόδοξος ιερέας. -Τι σημαίνει ορθόδοξος ιερέας; Δεν γνωρίζω. -Ξέρεις, μου λέει, εμείς πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, τον Δημιουργό Δημιουργό του Σύμπαντος , τον Αληθινό Αληθινό και ο κύριος είναι ιερέας, εκπρόσωπος του Θεού στην
αυτά έγιναν, για να σωθεί το ανθρώπινο γένος, από την αμαρτία και να απαλλαχθεί από τα δεσμά του δι αβόλου. Τα άκουγα όλα αυτά, με μεγάλη προσοχή και ενδι αφέρον, αλλά παράλληλα μέσα μου γελούσα, διότι μέ χρι τότε γνώριζα την δύναμη του σατανά, με τα τόσα θαυμαστά γεγονότα, που μου συνέβησαν μέχρι εκείνη την στιγμή στη ζωή μου. Είχε προχωρήσει προχωρήσει η συζήτηση για για τα καλά, όταν όταν κά ποια στιγμή ο ιερέας, ζήτησε ζήτησε ένα ποτήρι νερό. Ήταν μια καλή ευκαιρία, σκέφτηκα, για να δείξω την δύναμη του σατανά δια μέσου εμού. -Μην κουνηθεί κανείς, είπα, σε λίγο, θα έλθει το ποτήρι με το νερό. Με την υπερφυσική δύναμη που είχα, από τον σατανά, έλεγα κάποια λόγια τυποποιημένα, τα οποία λέγοντάς τα, ερχόταν ένας διάβολος και με
-Κράτα αυτό στο χέρι σου και κάνε πάλι αυτό που έκανες. Γέλασα μόλις το είδα είδα και είπα: -Αυτό το ξυλαράκι, θα σταματήσει την δύναμη του σατανά; -Δοκίμασε, λέει ο ιερέας με αυτοπεποίθηση. -Πράγματι, είπα τα λόγια της επίκλησης, αλλά ο σατανάς δεν εμφανίστηκε. Κάποιο λάθος θα έκανα, σκέφθηκα, γι’ αυτό δεν εμφανίστηκε. Τα λέω δεύτερη φορά τα λόγια, με περισ σότερη προσοχή, διότι πίστεψα ότι είχα κάνει λάθος, αλλά και πάλι δεν είχα αποτέλεσμα. Την τρίτη φορά, είπα τα λόγια αργά καθαρά με περισσότερη προσοχή και λίγο νευριασμένα. νευριασμένα. Εμφανί στηκε μπροστά μου ο διάβολος που με υπηρετούσε, τρέμοντας.
-Μην δίνεις σημασία, μου λέει ο διάβολος, έχεις δει, όλα αυτά τα χρόνια που είσαι κοντά μου, τόσα θαυ μαστά πράγματα· αυτά που βλέπεις τώρα, είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Αυτή η σκηνή ήταν αρκετή και μια καλή ευκαιρία, για να πάρω απαντήσεις, σε αρκετά ερωτηματικά που δημιουργήθηκαν, αφού οι απαντήσεις που πήρα από τον διάβολο, δεν με κάλυψαν. Λέγω λοιπόν στον ιερέα: ιερέα: -Θέλω, να μου μιλήσεις για τον δικό σου τον Θεό, τον αληθινό όπως λες. Όλο χαρά ο ιερέας, άρχισε περιληπτικά, αλλά εμπε ριστατωμένα να μου διηγείται επιγραμματικά, την ιστορία του Χριστού. Μου μίλησε για τον Τριαδικό Θεό, για τον Πατέρα που είναι άπειρη αγάπη, για τον Υιό που με
το Άγιο, μέσα μας. Ψέματα θέλει ο σατανάς, αλήθεια ο Χριστός . Ανηθικότητα και σαρκολατρεία από την μία πλευρά, αγνότητα και αγιασμό του σώματος , αό του Αγίου Πνεύματος κατά τον Απόστολο Απόστολο τον ν αό Παύλο, από την άλλη. Τον θάνατο και την καταστροφή της ψυχής, ζητά ο διάβολος, την αθανασία και την αιωνιότητα, θέλει ο Χριστός . Η αλήθεια είναι, πως προβληματίστηκα πάρα πολύ, διότι είχα ζήσει καταστάσεις φανταστικές, υπερφυσικές!!! Είχα δει την δύναμη του σατανά, τόσο ζωντανά, που δεν είχα περιθώρια, να αμφισβητήσω το παραμικρό. Μέρα με την μέρα, μάθαινα όλο και περισσότερα για τον Αληθινό Θεό και τον τρόπο της λατρείας Του. Μάθαινα, πως κι Αυτός ο Θεός , κάνει θαύματα, πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα, από όσα κάνει
περιούσιο λαό του, στην πορεία επιστροφής, στην γη της επαγγελίας, την γη Χαναάν. Έμεινα έκθαμβος, από την αγάπη και την πρόνοιά Του, φροντίζοντας για τα πλέον απαραίτητα και καθημερινά, όπως ήταν η τροφή, το μάννα, που έστελνε στην έρημο και τα σύννεφα που τους σκέπαζαν, για να πορεύονται στην έρημο δίχως να αισθάνονται τον καύσωνα της ερήμου. Έμαθα, για τον θαυμαστό τρόπο, που έδωσε ο Θεός τις εντολές στον θεόπτη Μωϋσή, στο Θεοβάδιστο όρος Σινά. Εξεπλάγην, με την μετάνοια και την συντρι βή του Δαυίδ. Θαύμασα την σοφία και την δόξα του Σολομώντα. Άκουσα για τους Αγίους Τόπους , την Θεοβάδιστη Ιερουσαλήμ, την Βρεφοκρατούσα Βηθλεέμ, για την ταπεινή, σε μια φάτνη Γέννηση Του Χριστού, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εκ πνεύματος Αγίου και εκ Παρθένου Μαρίας, πως μεγά-
μικρά παιδιά, εκτός αμαρτίας, μακριά από τον σατανά, μας θέλει αγωνιστές στον πνευματικό αγώνα, για να πλησιάσουμε, όσο γίνεται περισσότερο κοντά Του. Κατά την τριετή δημόσια ζωή Του ο Χριστός, απέκτησε πολλούς οπαδούς, με αποτέλεσμα να ζηλέψουν και να φθονήσουν το έργο Του, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, διότι έχαναν τον έλεγχο του λαού, θίγο νταν τα συμφέροντά τους. Για τον λόγο αυτό, θέλησαν να Τον εξοντώσουν, με προδοσίες και με ψευδομάρτυ ρες. Βασανίστηκε ο Πλάστης , από το πλάσμα του, ταπεινώθηκε ο Δημιουργός , από το δημιούργημα. Μαστιγώθηκε ο Δίκαιος , από τον άδικο άνθρω πο, έγινε προσπάθεια να καλυφθεί η αλήθεια, από το ψέμα, σαν να πρόκειται να καλυφθεί, το λαμπρό φως του ηλίου, από ένα μικρό συννεφάκι ομίχλης. Έπαθε ως άνθρωπος θνητός ο Αθάνατος , από φιλανθρωπία.
πτώκασι δαίμονες», κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Εμφανίσθηκε, μετά την ανάσταση στους μαθητές, στις μυροφόρες γυναίκες, για να αποδείξει, ότι όσα τους είπε τον καιρό που ήταν μαζί τους, ήταν αληθινά. Μετά από σαράντα σαράντα μέρες, ανελήφθη στους ουρανούς, ουρανούς, με δόξα, δορυφορούμενος από από πλήθος αγγέλων. Με τον ερχομό, του «γλυκυτάτου έαρος» κάθε Σεπτά και την Ανά Ανά χρόνο, γιορτάζουμε τα Πάθη Τα Σεπτά σταση Του Κυρίου. Οι γιορτές αυτές, είναι πιο λα μπρές στην Θεοβάδιστη Πόλη, την Ιερουσαλήμ Ναό Της Αναστάσεως και πιο συγκεκριμένα, στον Ναό Του Χριστού, όπου γίνεται ένα θαύμα επαναλαμ βανόμενο. Από τον Πανάγιο Πανάγιο Τάφο Του Χριστού Χρι στού, βγαίνει το Πανάγιο Φως με θαυμαστό τρόπο. Έχει λεχθεί κατά καιρούς, ότι γίνονται γίνονται διάφορα τεχνάσματα και πως ο πατριάρχης, έχει κάποιον αναπτήρα ή
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ο θαύμα του Παναγίου Φωτός , που μου διηγήθηκε ο ιερέας, σκέφτηκα, πως μπορούσα να το ζήσω από κοντά.
του σατανά, περισσότερα από όσα έβλεπα με τα φυσικά μου μάτια. Πήρα λοιπόν, μάτια από τις «σαράντα αποθήκες» και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να βλέπω, μέχρι σαράντα μέτρα κάτω από τον τάφο του Χριστού. Ξαφνικά βλέπω, ενώ είναι μέσα ο πατριάρχης, πάνω στον Πανάγιο Τάφο, να πετάγεται το Πανάγιο Φως. Είδα να επαναλαμβάνεται το θαύμα και θαύμασα κι εγώ. Περιχαρής ο ορθόδοξος πατριάρχης, βγήκε από το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, κρατώντας τα κεριά, που είχαν ανάψει μόνα τους, από το Πανάγιο Φως κι άρχισε να το μοιράζει στους πολυάριθμους πιστούς, που εναγωνίως περίμεναν, απ’ έξω από το άγιο κουβούκλιο. Πάλλονταν από χαρά οι πιστοί και η χαρά είχε πλημμυρίσει όλο τον ναό της Αναστάσεως. Οι καμπάνες, ηχούσαν χαρμόσυνα. Για άλλη μια φορά
αμφιβάλλω περισσότερο, γι’ αυτά που είχα μάθει μέ χρι τότε, στο μοναστήρι του Θιβέτ. Κάτι ράγισε μέσα μου. Οι Οι αμφιβολίες μεγάλωσαν και ζήτησα, όπως ήταν φυσικό, κάποιες εξηγήσεις από τον σατανά. Έκανα την επίκληση και σε λίγο εμφανίστηκε ο σα τανάς, που με υπηρετούσε. -Για εξήγησέ μου, του λέω, τι πράγματα είναι αυτά; Γιατί δεν δεν μου μιλήσατε ποτέ για τον Χριστό; Βλέπω πως δεν κάνουμε κάνουμε μόνο εμείς θαυμαστά και υπερφυσικά πράγματα, αλλά κάνει και ο Χριστός. -Μην δίνεις σημασία, μου λέει, αυτά είναι λεπτομέ ρειες. Εσύ τουλάχιστον, μπορείς με την δύναμη που έχεις, να κάνεις πολύ περισσότερα, από αυτό που εί δες πριν από λίγο. Φυσικά, η απάντηση που πήρα δεν με κάλυψε και
ση. Υπάρχουν μοναχοί ταπεινοί, που μόνοι τους, από σύνεση πνευματική, έχουν επιλέξει την οδό της αφάνειας και της ασημαντότητος. Δεν ξοδεύουν τα δώρα του Θεού, με επιπολαιότητα. Άνθρωποι με χαρίσματα, με ικανότητες, με αρετές, με γνώσεις και εμπειρί ες, θάβονται σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση, ούτε και στον άλλον. Αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, με στόχο να γίνουν δοχεία της Χάριτος Του Θεού, μέσα στην ταπείνωση, στην ακτημοσύνη, στην υπακοή και στην άσκηση των αρετών. Επίγειοι άγ γελοι, οι αγιορείτες μοναχοί, ασκούνται πάνω στο άγριον όρος , το Άγιον Όρος, για να ημερέψουν την ψυχή τους, να απαλλαχθούν από τα πάθη, να περάσουν στην απάθεια, να ζήσουν κατά Θεόν . Ζουν με φόβο Θεού, προσέχουν, να μην λυπήσουν το Πανά-
τιμιότερη προσφορά. Θα βρεις ανθρώπους, να συζητούν με τους αγγέ λους και η ευωδιά της όμορφης ψυχής τους, να γίνεται ένα με τον αγγελικό κόσμο, ψάλλοντας αρμονικά τον Δημιουργό. Έγκλειστοι, πολλές φορές στα κελλιά τους, για μία εβδομάδα, δίχως να έρχονται σε επαφή με τους άλλους αδελφούς, να διάγουν εν ησυχία, για να αποφύγουν την αργολογία, το ψέμα, την κατάκρι ση και όσα άλλα αμαρτήματα γίνονται με την γλώσσα. Έχουν δημιουργήσει, έναν κώδικα επικοινωνίας με νοήματα και συζητούν μόνο τα απαραίτητα, για την επιβίωσή τους. Κατεβαίνουν στο Καθολικό, είναι ο κεντρικός ναός του μοναστηριού ή της σκήτης, για να γίνουν κοινωνοί των αχράντων μυστηρίων και αφού κοινωνήσουν, ήσυχα-ήσυχα αποχωρούν για τα κελ λιά, τους χώρους της ησυχίας ησυχίας τους.
