விடியல்
தன்
முகவரியய
பூமியில்
பதித்துக்ககொண்டிருந்தது
.
புலர்ந்தும்
புலரொத
அந்த
கொயலப்கபொழுது .இரவு முழுவதும் வண்டுகளுடன் புணர்ந்த கொரணத்தொல் பனியில் குளித்த மலர்களின் தூய்யமயுடன் விடிந்துககொண்டிருந்தது. கபொள்ளொச்சியய அடுத்த வவட்யடக்கொரன் புதூரில் இருந்தது அந்த கபரிய வடு. ீ அந்த ஊரில் இருப்பவர்கள் அந்த வட்யட ீ பங்களொ வடு ீ என்றுதொன் கசொல்வொர்கள் சிறிது பழயமயொன அந்த வட்டின் ீ இளவரசன் சத்யொனந்தன். சத்யன் அந்த வட்டின் ீ கசல்லப்பிள்யள எயதயும் தனது
வபச்சொல் சொதித்துவிட கூடியவன்
.அவனுக்கு முன் இரண்டு சவகொதரிகள் மூத்தவள் ரத்னொ திருமணம் ஆகி கபங்களூரில் வசிக்க அடுத்தவள் ரஞ்சனி உள்ளூரில் பக்கத்து கதருவில் வசிக்கும் தன் கபரிய மொமொவின் மூத்த மகயன திருமணம் கசய்து உள்ளூரிவலவய வசித்தொள் அவன் குடும்பத்யத பற்றி விரிவொக கசொல்வதொனொல் அம்மொ அமுதொ அப்பொ சச்சிதொனந்தன் .இவர்களுடவன வசிக்கும் தொய்வழி தொத்தொ ரத்னவவலு. சத்யனுக்கு இரண்டு தொய்மொமன்கள் மூத்தவர்
சுந்தரவவலு
தனது
மூன்று
மகன்களுடன்
பல
ஏக்கர்
நிலத்தில்
விவசொயத்யத
கவனித்துக்ககொண்டு அவத ஊரில் பக்கத்து கதருவில் வசிக்க. இயளய மொமன் ரொஜவவலு தனது குடும்பத்துடன்
கசன்யனயில்
தியொகரொயநகரில்
வடுகட்ட ீ
வதயவயொன
அயனத்து
கபொருட்களுடன் மிகப்கபரிய ஹொர்டுவவர் கயட நடத்திவருகிறொர். ரொஜவவலு சத்யனின் அத்யத தனது
சவகொதரியின்
நொத்தனொர்
(அப்பொவின்
தங்யக
)
அழகம்யமயய
மணந்திருந்ததொல்
இவர்களின் குடும்ப உறவு பலமொக இருந்தது இவதொ இன்று கல்லூரியின் விடுமுயற நொட்கயள தனது அத்யத வட்டில் ீ ககொண்டொட்டத்துடன் கழிக்க கசன்யனயில் இருந்து சத்யனின் இயளய மொமனின் ஒவர மகள் மொன்சி வருகிறொள். மொன்சி வயது பதிவனழு கல்லுரியில் முதலொம் ஆண்யட முடித்து இரண்டொவது ஆண்டில் அடிகயடுத்து யவப்பவள். சற்வற பூசினொர்ப் வபொன்ற உடல். மொநிறத்துக்கும் சற்று குயறவொக அகன்ற
விழிகளும்
கூர்ந்த
நொசியும்
தடித்துச்
சிவந்த
இதழ்களும்
எப்வபொதும்
குறும்புடன்
சிரிப்பும் துடிப்பும் நியறந்த சுட்டி கபண் ரொஜவவலுவுக்கு தன் மகள் மீ து அலொதியொன பொசம் அவர் அண்ணனுக்கும் கபண் குழந்யதகள் இல்லொததொல் மொன்சிக்கு அந்த குடும்பத்தில் அவள் தம்பி அஸ்வியன விட அதிக கசல்லம் அவளுக்கு
ஏதொவது
ஒன்று
என்றொல்
கமொத்த
குடும்பமும்
விடும்
கண்ணயர ீ
தஞ்யசக்கு
திருப்பிவிட்டொல் ஒரு வபொகம் கநல்வல வியளயும் அவ்வளவு வபதகமற்ற பொசமொனவர்கள் ஆனொல் மொன்சிக்கு இவர்களின் மீ துள்ள பொசத்யத விட அத்யதமகன் சத்யன் மீ துதொன் அதிக பொசம் இல்யல இல்யல கொதல். எல்வலொருக்கும் கொதல் பருவத்தில் வருகமன்றொல் மொன்சிக்கு தயரயில் கொலூன்றி நடக்கும் வபொதிலிருந்வத சத்யன் மீ து கொதல் அது படிப்படியொக வளர்ந்து
இன்று ஆல்வபொல் வவரூன்றி அரசுவபொல் தயலத்திருந்தது அதற்வகற்றொற்ப் வபொல் அவர்களின் குடும்பத்திலும் சத்யனுக்கு மொன்சிதொன் என்று நிர்ணயம் கசய்துவிட்டொர்கள் மொன்சிக்கு அத்யத வட்டுக்கு ீ வருவயத வபொல் சந்வதொஷம் உலகில் வவகறதுவும் இல்யல. அங்வக தொவன சத்யன் இருக்கிறொன் அவளுக்கு சத்யனின் அழகில் அலொதியொன மயக்கம்.23 வயதில்
நல்ல
அவனுயடய
இளங்கொயலச்
உயரம்
அடர்த்தியொன
சூரியனின்
அதற்க்வகற்ற
தயலக்கிரொப்
வபொல்
உடல்
ஒளிரும்
பருமன்.
அவரபியர்கயள
சிவந்த
அகன்ற
வபொன்ற
நிறம்
கநற்றி
வநரொன
.
அயத
அசொத்தியமொன பொதி
மயறத்த
கூர்யமயொன
நொசியும்
அடர்த்தியொன இயனந்த புருவங்கள் அவனுக்கு சிககரட் பழக்கம் இல்லொததொல் கபண்களின் உதடுகயளப் வபொல் அடர்த்தியொன சிவந்த தடித்த உதடுகள். இயவகயல்லொவற்யறயும் விட அவன் வலது வதொளில் வமல்ப்புறத்தில் இருக்கும் இருக்கும் அந்த கபரிய பிரவுன் நிற மச்சம் மொன்சிக்கு கரொம்ப பிடிக்கும் சத்யன்
வமவல
மொன்சி
அவன்
தடவிப்பொர்த்து
சட்யட
அணியொமல்
பின்னொல் ரசிப்பொள்
இருந்து
கவறும் எக்கி
அயதபொர்த்து
பனியன்
அவன்
சத்யனுக்கு
மட்டும்
வதொயளத் சிரிப்பு
வரும்
வபொட்டிருக்கும்
நொட்களில்
கதொட்டு
அந்த
மச்சத்யத
''ஏய்
கருவொச்சி
என்யன
கதொடொத அப்புறம் உன் கருப்பு எனக்கும் ஒட்டிக்க வபொகுது '' என்று கிண்டல் கசய்வொன் அப்வபொகதல்லொம் அவள் அத்யத அமுதொ தொன் இவளுக்கு சப்வபொர்ட் பண்ணுவொள். அவளுக்கு கர்ப்பகிரகத்து
அம்மன்
சியலயய
வபொல்
இருக்கும்
தனது
தம்பி
மகள்
மொன்சி
தொன்
தன்
வட்டின் ீ மருமகள் என்று கபரிய கனவவ இருந்தது ஆனொல் விதியின் வியளயொட்யட யொரறிவொர் மொன்சி
கபொள்ளொச்சிக்கு
வந்துவிட்டொல்
சத்யனின்
பின்னொல்
சுற்றுவயத
தவிர
வவறு
.ஒரு
மீ யன
வவயலவய கியடயொது அவன்
மீ து
அவள்
ககொண்ட
கொதயல
பற்றி
கசொல்ல
வவண்டும்
என்றொல்
தண்ண ீரில் இருந்து எடுத்து தயரயில் வபொட்டொல் அது எப்படி வொழ்யவ முடித்துக்ககொள்ளுவமொ அதுவபொல சத்யயன பிரிந்தொல் மொன்சியிி்ன் வொழ்வில் ஒன்றுவம இல்யல அவன் அவயள ஒரு கபரிய பள்ளத்தொக்கில் நிறுத்தி கண்யண மூடிக்ககொண்டு குதித்து விடு மொன்சி என்றொல் அவள் அயத மறு வபச்சின்றி உடவன கசய்வொள் அவன்
ஒரு
டம்ளரில்
விஷத்யத
ஊற்றி
அயத
தனது
உதட்டில்
யவத்து
பிறகு
அயத
மொன்சியிடம் ககொடுத்து குடி என்றொல் அது விஷம் என்று கதரிந்தும் அயத சிரித்துக்ககொண்வட அருந்துவொள்
அவர்ளுக்கு
கசொந்தமொன
பொதச்சுவடுகயள
கதன்னந்வதொப்பில்
பொர்த்துக்ககொன்வட
அவன்
சத்யன்
பின்வன
முன்வன
நடந்தொல்
நடப்பொள்.அவன்
அவனின்
திரும்பிப்பொர்த்து
''ஏய்
லூசு என் பின்னொல் வந்து என்னடி பண்ற''என்று வகட்டொல் அசடு வழிய ''ச்சும்மொ மொமொ நீங்க முன்னொடி வபொங்க''என்று அவன் முதுகில் யகயவத்து தள்ளிக்ககொண்டு வபொவொள் அவள் எவ்வளவு சந்வதொஷமொக இருந்தொலும் சில வநரங்களில் நொம் சத்யனுக்கு கபொருத்தமொக இல்யலவயொ கரொம்ப குண்டொக கருப்பொக இருக்கிவறொமொ என்ற சந்வதகம் வரும் அப்வபொது மயறவுக்கு கசன்று கண்ண ீர் வடிப்பொள் அப்வபொகதல்லொம்
சத்யனின்
இயளய
சவகொதரி
ரஞ்சனிதொன்
அவயளத்
வதற்றுவொள்
''ஏய்
மொன்சி இகதல்லொம் பப்பி வபட்டுடி இன்னும் ஒரு வருஷம் ஆச்சுன்னொ கயரஞ்சு வபொயிடும் அப்புறமொ
ஒல்லியொ
இன்னும்
ககொஞ்சம்
கலரொ
ஆயிடுவவ
''என்று
மொன்சியய
கண்ணர்ீ
விடொமல் கவனமொக பொர்த்துக்ககொள்வொள். கொரணம் ரஞ்சனியின் கணவன்
வவல்முருகன்
தனது
தங்யகயின்
கண்ணில்
ஒரு கசொட்டு
கண்ண ீர் வந்தொல் கூட ரஞ்சனியின் முதுகுத் வதொயள உறித்து விடுவொன் அந்தளவுக்கு தன் சித்தப்பொ மகள் மொன்சியின் மீ து அளவுகடந்த பொசம் யவத்திருப்பவன் மொன்சி
தன்து
அம்மொவிடம்
நியறய
முயற
''அம்மொ
எனக்கும்
மொமொவுக்கும்
எப்பம்மொ
கல்யொணம் பண்ணுவங்க ீ இன்னும் எவ்வளவு நொளும்மொ ஆகும் ''என்று நச்சரிப்பொள் அழகம்யமயும் மகயள பொர்த்து சிரித்து ''ஏய் இன்னும் உனக்கு பதிகனட்டு வயவச ஆகயல அதுக்குள்ள கல்யொணமொ இன்னும் ஒரு வருஷம் கவயிட் பண்ணுடி உன்யன ககொண்டுவபொய் அங்க தள்ளுவதுதொன் எங்களுக்கு முதல் வவயல ''என்பொள் மொன்சிக்கு
இந்த
பதில்
எரிச்சயல
வரவயழக்கும்
''ஏன்
அந்த
கொலத்தில்
நம்ம
பொட்டிங்க
எல்லொம் சின்னவயசுல தொவன கல்யொணம் பண்ணிக்கிட்டொங்க அவங்கல்லொம் நல்லொத்தொவன வொழ்ந்தொங்க ''என்று பதில் வொதம் கசய்வொள் அதன்பிறகு அழகம்யமக்கு அவயள சமொதொனம் கசய்வது கபரும்பொடொகிவிடும் ஆனொல் இயவ அயனத்தும் சத்யனிடம் உள்ளதொ என்று வகட்டொல் கதரியவில்யல என்றுதொன் கசொல்லவவண்டும் .அவனுக்கு சற்வற குண்டொக வபசும் விழிகளும் சிரிக்கும் உதடுகளும் கொல் சலங்யக சத்தமிட துள்ளல் நயடப்வபொட்டு தன் வட்டில் ீ வயளயவரும் மொன்சியய பிடிக்கும் . இருவரின்
திருமணத்யத
பற்றி
வட்டில் ீ
வபசினொல்
சிரித்தபடிவய
''இப்வபொ
எதுக்கும்மொ
கல்யொணம் இன்னும் ககொஞ்சம் நொளொகட்டும் ''என்று மழுப்பலொன பதியல கசொல்வொவன தவிர வவண்டொம் என்று தீர்மொனமொக கூறமொட்டொன் மற்றபடி இயத கொதல் என்று எப்படி கசொல்வது
இன்று மனதில் ஆயிரம் கனவுகளுடன் கபொள்ளொச்சி ரயில் நியலயத்தில் கொல் யவத்த மொன்சி லக்வகஜ்கயள
கூட
எடுக்கொமல்
கூட
வந்த
அம்மொவின்
கத்தயல
லட்சியம்
கசய்யொமல்
அவசரமொக கீ வழ குதித்து சுற்றிலும் கண்கயள சுழற்றி சத்யயன வதட.அங்வக வந்திருந்தது சத்யன் வட்டு ீ டியரவர்தொன் . இவள் வதடுவயத கண்டு அருகில் வந்தவன் முதலில் லக்வகஜ்கயள இறக்கிவிட்டு அவளருவக வந்து ''வொங்கம்மொ வபொகலொம் ''என்று அயழத்தொன் ''ம் வபொகலொம் ஆமொ சத்யொ மொமொ வரயலயொ ''என்று மொன்சி வகட்க ''இல்லம்மொ அவரு அவங்க கபரியக்கொ வட்டுல ீ ஏவதொ விவஷசம்ன்னு கபங்களூர் வபொயிருக்கொர் வபொய் நொலுநொள் ஆச்சு நொயள மறுநொள் வருவொர்ன்னு வட்டில ீ வபசிக்கிட்டொங்கம்மொ ''என்று டியரவர் பதில் கசொன்னொன் மொன்சிக்கு
உள்வள
குமுறியது
தன்
அம்மொவிடம்
திரும்பி
''அம்மொகதரிஞ்சிருந்தொ
இன்னும்
இரண்டு நொள் கழிச்வச வந்திருக்கலொம் இப்வபொ மொமொ இல்லொம இங்வக என்னம்மொ பண்றது ச்வச கிளம்பின வநரவம சரியில்யல ''என்று யககொல்கயள உதறிக்ககொண்டு எரிச்சல் பட்டொள் அழகம்யமக்கு தன் மகயள பொர்த்து சிரிப்புதொன் வந்தது *''ஏன்டி உன் மொமயன தவிர இந்த ஊரில்
நமக்கு
வவற
யொருவம
இல்யலயொ
வபசொம
வொ
கமொதல்ல
வட்டுக்கு ீ
வபொய்
உன்
கபரியப்பொ கிட்ட கசொல்லி கமொதல்ல உன்யன ஒரு வழிப் பண்ண கசொல்லனும் வபொய் கொர்ல ஏறு ''என்று மகயள கசல்லமொக மிரட்டி கொரில் ஏற்றிக்ககொண்டு ஊருக்கு வந்தொள் மொன்சிக்கு முதலில் சத்யன் இல்லொதது பிடிக்கவில்யல என்றொலும் பிறகு தனது அண்ணன் பிள்யளகளுடன்
ஜொலியொக
ஊயரச்சுற்ற
ஆரம்பித்தொள்
அடிக்கடி
ஊர்
எல்யலயில்
நின்று
சத்யனின் கொர் வருகிறதொ என்று பொர்ப்பொள் ஆனொல்
அவளுக்கு
கதரியவில்யல
சத்யன்
கபங்களூரில்
இருந்து
வொங்கிவந்து பரிசளிக்கப் வபொகிறொன் என்று
" உன்னிடம் உணர்ச்சிபூர்வமொக ... ''ஏற்ப்பட்டது இந்த ஈர்ப்புநியல... ''உன் ரசயன,வபச்சு,அறிவு.கம்பீரம், ''இயவகயல்லொம் என்யன ஈர்த்தது
அவளுக்கு
துக்கத்யத
''உன்னுடன் வசர்ந்து பகிர்ந்து... ''பரவசம் ககொள்ள .... ''எத்தயன வகொடி விஷயங்கள்...? ''உன் வமல் நொன் ககொண்ட .... ''அன்பின் ஆயுள் .... ''மரணம் வந்கதன்யன மடிவயந்தும் ''நிமிஷம் வயர ..! ''இன்று நீ வயொசிப்பயத .... ''தவிர்த்து விடொவத ...நொயள... ''ஒரு கொதல் வதொல்விக்கு .... ''நொள் குறித்து விடொவத ...? ''வண்டு வபொலும் என் மனயத ..... ''துயளத்துச் கசல்பவவன... '' உன் பொர்யவ அன்று ..... ''ஆயுதவமந்தி வந்தது..... ''அன்கபனும் ஆயுதம் .... ''இன்வறொ ... ''என் விழிவயொரம் இரு வசொக ..... ''அரும்புகயள அறிமுகப்படுத்தி....
''தங்கத்யத புடம்வபொட்ட தீயொய்.... ''என் இதயத்யத தீக்குளிக்க யவத்து.... ''நீ தனி வழி கசன்ற மொயகமன்ன....? இவர்கள்
இருவரும்
சத்யன்
வட்டுக்குள் ீ
நுயழந்தவபொது
மொன்சியின்
அத்யத
தயலயில்
யகயவத்துக்ககொண்டு ஹொலில் அமர்ந்திருந்தொள் இருவயரயும் பொர்த்தவுடன் ஓகவன்று அழுதபடி வந்து மொன்சியய கட்டிபிடித்து கதற. வவலு அத்யதயய மொன்சியிடமிருந்து விலக்கி நிறுத்தி ''அத்யத ஏன் இப்படி அழுறீங்க கமொதல்ல என்ன நடந்ததுன்னு கசொல்லுங்க''..என்று வவலு வகட்க உடவன கண்களில் கண்ண ீர் வழிய தன் மருமகன் வவலுயவ பொர்த்து ''ஐவயொ வவலு நொன் என்னத்த கசொல்றது.... கபரியவ ரத்னொ வட்டு ீ விவஷத்துக்கு வபொன சத்யன் அங்வக யொவரொ ரத்னொவவொட
புருஷனுக்கு
வந்திருக்கொளொம்..கரொம்ப ....உடவன
என்கூட
மொமொவும் வவனும்னு
அழகியொம்
வந்து
எவ்வளவு
கசொந்தக்கொரொ
அவயள
எடுத்து
பிடிவொதமொ
கபொண்ணு
அவயளதொன் கபொண்ணு
கசொன்வனொம்
இருக்கொன்...
மவலயொவில்
கட்டிக்குவவன்னு
வகளுங்கன்னு அவன்
கசொல்றொன்
வகட்கயல
அதனொல
உன்
வந்து
...அந்த
மொமொ
இருந்து கசொல்றொன்
...நொனும்
உன்
கபொண்ணுதொன்
வகொபத்திலஅவயன
அடிச்சுட்டொங்க..இப்வபொ என்ன கசொன்னொலும் வகட்கமொட்வடங்குறொன்..நொன் என் அண்ணனுக்கும் தம்பிக்கும்
என்ன
பதல்
கசொல்லுவவன்
....
இப்படி
என்
தயலயில்
கல்யலத்
தூக்கி
வபொட்டுட்டொவன...''என்று அத்யத அழுது புலம்பினொள் வவலு
பிரயம
சுதொரித்தவன்
பிடித்தவனொய்
திரும்பி
நின்றொன்
மொன்சியய
அருகில்
பொர்க்க
அவள்
கதொப்கபன்று கண்களில்
விழும்
கண்ண ீர்
சத்தம்
வழிய
வகட்டு
அப்படிவய
தயரயில் மண்டியிட்டு உட்கொர்ந்திருந்தொள்...
வவலு அவசரமொக குனிந்து தங்யகயய தூக்கி தன் வதொளில் சொய்த்து ''மொன்சி கண்ணம்மொ அழொதம்மொ சத்யன் கிட்ட நொன் என்னன்னு விசொரிக்கிவறன்'' என்று உருக்கமொக தங்யகக்கு ஆறுதல் கசொல்ல.... அப்வபொது மொடியிலிருந்து சத்யன் இறங்கி வந்தொன் சத்யயன பொர்த்ததும் தனது தங்யகயுடன் வவகமொக அவனருகில் வந்த வவலு ''என்ன சத்யொ அத்யத
என்கனன்னவமொ
கசொல்றொங்க
என்னதொன்
புரியயல''என்று குழப்பத்துடன் அவனிடம் வகட்க
நடக்குது
இங்வக
எனக்கு
ஒன்னும்
''ம்
என்ன
நடக்குதொ.....
கசய்துயவங்கன்னு
என்
மனசுக்கு
வகட்வடன்
..அதுக்கு
பிடிச்ச
கபொண்யண
இவங்க
எனக்கு
ஒத்துக்கொம
கல்யொணம்
பழங்கயத
வபசிகிட்டு
இருக்கொங்க..'என்று சத்யன் எரிச்சலொக கூறினொன் ''
அந்த
கபொண்ணு
உன்
மனசுக்கு
பிடிச்சவன்னொ
அப்வபொ
இவ
யொரு''என்று
வவலு
தன்
தங்யகயய கொண்பித்து வகட்டொன் ''மொமொ
நீங்களும்
இவங்கயள
ஆனொ
அதுக்கொக
கல்யொணம்
நிறத்துக்கும்
மொதிரிவய
கபொருந்துமொனனு
விதத்திவலயும்
கபொருத்தம்
புரியொம
பண்ணிக்க நீங்கவள
கியடயொது
வபசொதீங்க
முடியொது வயொசிச்சு
....எனக்கு
...அவவளொட
மொன்சிய
நிறத்துக்கும்
பொருங்க......மொன்சிக்கும்
....அதுவுமில்லொம
கசொந்தத்தில்
பிடிக்கும் என்வனொட
எனக்கும்
கல்யொணம்
எந்த
கசஞ்சொ
பிறக்கின்ற குழந்யத ஊணமொக பிறக்கும்ன்னு எல்லொரும் கசொல்றொங்க அதனொல அயதயும் ஒரு
கொரணமொவச்சுக்கங்க
....மொமொ
எனக்கு
அந்த
கபொண்ணுதொன்
வவனும்...யொர்
என்ன
கசொன்னொலும் என்வனொட முடிவுல எந்த மொற்றமும் இல்யல ....அப்படி பிடிவொதமொ எனக்கு மொன்சிய கட்டிவச்சீ ங்கன்னொ அப்புறமொ என்ன நடக்கும்ன்னு நொன் கசொல்லமொட்வடன் கசய்து கொட்டுவவன்.....அதன்பிறகு
அய்வயொன்னொலும்
வரொது
அம்மொனொலும்
வரொது
வபொன
உயிர்
வபொனதுதொன் ஆமொ கசொல்லிட்வடன்'' என சத்யன் பிடிவொதமொன குரலில் வபசி முடிக்க வவலு
ஏவதொ
வபொகலொம்
கசொல்ல
வொகயடுக்க
''என்றொள்
யபத்தியக்கொரத்தனமொனது
அவயன
அவளுக்கு என்று
தடுத்த
எல்லொவம புரிந்தது
....
மொன்சி
''வொண்ணொ
புரிந்துவிட்டது தன்யன
நம்ம
வட்டுக்கு ீ
....தன்னுயடய
கல்யொணம்
கொதல்
கசய்தொல்
அது
தற்க்ககொயலக்கு சமமொனது என்று சத்யன் கசொன்னது புரிந்தது ...ஆனொல் இகதல்லொம் புரிந்தும் ஏன் இன்னும் தொன் உயிருடன் இருக்கிவறொம் என்பது மட்டும் அவளுக்கு புரியவில்யல ....... மொன்சியய
அயழத்துக்ககொண்டு
தனது
வட்டுக்குள் ீ
வபொன
வவலு
மொன்சியய
வசொபொவில்
உட்கொரயவத்துவிட்டு வவகமொக சமயலயறக்குள் நுயழந்து தன் மயனவி ரஞ்சனியய வதட அவள் சயமயல் கசய்துககொண்டு இருந்தொள் வவலு அவள் தயலமுடியய ககொத்தொக பற்றி தரதரகவன்று ஹொலுக்கு இழுத்து வர ரஞ்சனி ஒன்றும் புரியொமல் அவன் யககளில் இருந்து தன் கூந்தயல விடுவித்து ககொள்ள வபொரொடினொள் ஆனொல் அவயள இழுத்து வந்து வொசற்படியய தொன்டி அவயள கவளிவய தள்ளினொன் வவலு வட்டின் ீ
அத்தயன
வவயலக்கொரர்கள்
வவடிக்யகப்
பொர்க்க
ரஞ்சனி
அவமொனத்தில்
துடித்து
''என்னங்க ஆச்சு உங்களுக்கு... ஏன் இப்படி நடந்துக்கிறீங்க... நொன் என்ன தப்பு கசஞ்வசன்''என்று முகத்யத மூடிக்ககொண்டு அழுதொள் ''ஏய் தப்பு பண்ணது நீ இல்லடி உன் தம்பிதொன்.. அவனுக்கு என் தங்கச்சிய விட அழகொன கபொண்ணு வவனுமொம் ...அதனொல நீயும் எனக்கு வவண்டொம்... இன்னும் ஐஞ்சு நிமிஷம் உனக்கு
யடம் தர்வறன் அதுக்குள்ள நீ உங்க அம்மொ வட்டுக்கு ீ கிளம்பிறனும்... இல்வலன்னொ இங்வக ஒரு ககொயல விழும் ம் கிளமபு ''என்று ஆத்திரத்துடன் கர்ஜித்தொன் அதற்க்குள் அங்வக வந்த அவன் அம்மொ''வடய் வவலு என்னடொ இது அசிங்கமொ வவயலக்கொரங்க முன்னொடி
இப்படி
பண்வற
...அவ
அப்படி
என்னதொன்
கசய்தொ
இவ்வளவு
வமொசமொ
நடந்துக்குற''என்றவள் கீ வழ விழுந்து கிடந்த மருமகயள தூக்க.... வவகமொக தன் அம்மொவின் யகயிலிருந்து ரஞ்சனியய இழுத்து மறுபடியும் கீ வழ தள்ளி தன் கொலொல்
எட்டி
உயதத்து''ஏய்
இங்கவய
இருந்து
சீ ன்
வபொடவத
...உன்
அம்மொ
வட்டுக்கு ீ
ஓடிப்வபொயிரு.. எனயன ககொயலகொரன் ஆக்கொவத''என உச்சபட்சக் வகொபத்தில் கத்தினொன் சத்தம் வகட்டு அங்வக வந்த அவன் பிள்யளகள் இருவரும்.... இயதகயல்லொம் பொர்த்து தனது அம்மொவின் பக்கத்தில் வபொய் நின்றுககொண்டு அவர்களும் வசர்ந்து அழ ஆரம்பித்தனர் நியலயம வதொப்புல
வமொசமொவயத இருப்பொரு
கண்ட
வபொய்
அவன்
ஐயொயவ
அம்மொ
கூட்டிட்டு
ஒரு வொ
வவயலக்கொரயன ''என்று
உத்தவிட
கூப்பிட்டு அவன்
''ஐயொ
வதொப்புக்கு
ஓடினொன் அதுவயர பிரயம பிடித்தவளொய் அமர்ந்திருந்த மொன்சி கமதுவொக எழுந்து கவளிவய வந்து ரஞ்சனியின் அருகில் வபொய் அவயள யகககொடுத்து தூக்கி தன் வதொளில் சொய்த்துக்ககொண்டு தன்
அண்ணயன
திரும்பிப்பொர்த்து
''ஏண்வண
உனக்கு
என்ன
யபயித்தியமொ
பிடிச்சிருக்கு....
அவர் என்யன வவனொம்னு கசொன்னதுக்கு இவங்க என்ன கசய்வொங்க.... இப்படி மிருகத்தனமொ நடந்துக்கிறிவய ''என்றவள் ரஞ்சனியய அயழத்துக்ககொண்டு உள்வள வபொனொள் ''வவனொம் மொன்சி அவயள வட்டு ீ உள்வள வசர்க்கொவத ...என் தங்கச்சிக்வக அவவளொட அம்மொ வட்டில் ீ
இடம்
இல்வலன்னொ
...இவளுக்கு
மட்டும்
இங்வக
என்ன
வவயல..''என்று
வவலு
கண்களில் கண்ண ீர் முட்டிக்ககொண்டு வர மூக்யக உறிஞ்சிக்ககொண்டு தனது தங்யகயிடம் கூற அதற்க்குள் அவன் அப்பொ சுந்தரவவலுவும் மொன்சியின் அம்மொ அழகம்யமயும் அங்வக வந்து வசர ....ககொஞ்ச வநரத்தில் அந்த இடவம வபொர்க்களம் வபொல ஆனது .... யொர்
என்ன
கசொன்னொலும்
அனுப்புதிவலவய
வவலு
குறியொக
அவமொனப்படுத்திவிட்டதொக
ஒத்துக்ககொள்ளவில்யல.. இருந்தொன்..அவன்
ககொதித்துப்
வபொனொன்
ரஞ்சனியய
தன்
...ரஞ்சனி
அவன்
சத்யன்
தங்யகயய கொலில்
வட்டுக்கு ீ அங்வக
விழுந்து
தொன்
வபொய் தனது தம்பியிடம் வபசுவதொக கசொன்னொள் .. அதற்க்கு
மொன்சி
ஒத்துக்ககொள்ளவில்யல
அயனவயரயும்
பொர்த்து
யககயடுத்து
கும்பிட்ட
மொன்சி ''தயவுகசய்து எல்லொரும் ககொஞ்சம் அயமதியொக இருங்க ...இனிவமல் வபொய் சத்யொ மொமொவிடம் இயத பத்தி
யொரும்
எதுவும் வபசவவண்டொம்
...அவர் ஒன்னும் இதுவயரக்கும்
என்யன கல்யொணம் கசய்துக்கிற எண்ணத்தில் பழகயலன்னு கசொன்னபிறகு நொம அவயர தப்பு கசொல்லக்கூடொது ...அவர் மனசுப்படி அந்த கபொண்யணவய அவர் கல்யொணம் பண்ணிக்கட்டும் யொரும்
அயத
உயிவரொடவவ
தடுக்கொதீங்க... பொர்க்க
அப்படி
முடியொது
மீ றி
''என்று
தடுத்தீங்கன்னொ
மொன்சி
அப்புறமொ
தீர்மொனமொக
என்யன
கசொல்ல.
வவலு
யொரும் அவளின்
யகயயப்பிடித்து தன் முகத்தில் அயறந்து ககொண்டு அழ ஆரம்பித்தொன் .. ஏற்கவனவவ
மொன்சிக்கு
ஒன்று
என்றொல்
உயியரவய
விடக்கூடிய
அவளின்
கசொந்தங்கள்
அயனவரும் கண்ண ீர் விட அந்த வவட ீ துக்கம் நடந்த வடுவபொல் ீ ஆனது மறுநொவள கசன்யனக்கு கிளம்பினர் மொன்சியும் அழகம்யமயும் ..மொன்சி தன் அண்ணனிடம் சத்யன்
வட்டிற்க்கு ீ
ககொண்டும்
அடித்து
வபொய்
எதுவும்
துண்புறுத்த
கலொட்டொ
கூடொது
கசய்யகூடொது
என்றும்
சத்தியம்
...ரஞ்சனியய
எக்கொரணம்
வொங்கிக்ககொண்டுதொன்
ரயிலில்
ஏறினொல் அவளுக்கு
மன
உயளச்சல்
அதிகமொக
கண்யண
முடிக்ககொண்டு
சீ ட்டில்
படுத்துவிட்டொள்...
அவளின் மூடிய கண்களில் கண்ணர்ீ வழிந்தது "ஆமொம் உங்கயளவய நீங்கள் தியொகம் கசய்ய முன் வரும்வபொதுதொன் .... '' உங்களின் கண்ணவர ீ உங்கயள தூய்யமப் படுத்தும் ....! வவலு தனது மற்ற இரு தம்பிகளுக்கும் வபொன் கசய்து கசன்யனயில் சித்தப்பொ வட்டுக்கு ீ வர கசொல்லியிருந்தொன்
.....இவனுக்கு
அடுத்தவன்
தனஞ்கசயன்
ககொச்சினில
கடற்பயடயில்
வவயல கசய்து ககொண்டு தனது மயனவி ஒரு மகனுடன் அங்வகவய இருக்க ....மூன்றொமவன் சந்திரவபொஸ்
மதுயரயில்
கொவல்
துயறயில்
அதிகொரியொக
அங்வகவய
தன்மயனவி
ஒருமகளுடன் இருந்தொன் இருவரும் வவலு வபொன் கசய்ததும் பதறியடித்துக்ககொண்டு வந்தனர் இவர்களுக்கும் தங்களது ஒவர தங்யக மொன்சியிடம் அன்பு மிக்கவர்கள் மொன்சியின்
கபரியப்பொ
தங்களுயடய இனிவமல்
இல்யல
வபொகக்கூடொது ......அயனவரும் கிளம்பினர்
சவகொதரி
சுந்தரவவலுவும் அமுதொவுக்கும்
என்றும்
என்றும்
தங்களது
அவர்களின்
முடிவு
மொன்சியய
அப்பொ
கசய்தனர்
கவணமொக
வட்டு ீ
ரொஜவவலுவும்
கூடி
குடும்பங்களுக்கும் நல்லது
அவர்கள்
ககட்டது
மகன்களும்
பொர்த்துக்ககொள்ள
வபசி
எந்த
இனிவமல்
ஒட்டு
எதுக்கும் அயத
கசொல்லிவிட்டு
உறவும் யொருவம
ஒத்துககொள்ள ஊர்களுக்கு
இது எயதயுவம அறியொத மொன்சி தனக்கு வநர்ந்த இந்த ககொடுயமயொன இழப்யப எப்படி ஈடு கசய்வது என்று கதரியொமல் குழம்பி அவளுயடய அயறயய கவளிவய வரொமொல் உள்வளவய அயடந்து கிடந்தொள்... அவளுக்கு
கல்லூரிக்கு
என்னகவன்று
வபொகவும்
கசல்லவது...
பீற்றிக்ககொள்ளொத
நொள்
விருப்பமில்யல
இதுவயர
கியடயொது
சத்யனின்
....இப்வபொது
அங்வக
வபொனொல்
வபொட்வடொயவ
அவர்களிடம்
என்
சக
வதொழிகளிடம்
கொட்டி
கல்லூரியில்
மொமொவுக்கு
என்யன
பிடிக்கவில்யலயொம் ...வவறு கபொண்ணுக்கும் அவனுக்கும் கல்யொணம் என்று எப்படி கசல்வது ...என்கறல்லொம் பலவிதமொக எண்ணி மனம் குமுறினொள் மொன்சி வட்டில் ீ உள்வள அயனவரும் அவள் மனகமொடிந்து வபொய் ஏதொவது தற்ககொயல முயற்சியில் ஈடுபடுவொவளொ என்று பயந்து ஆள்மொற்றி ஆள் அவளுக்கு கொவலிருந்தனர் நொட்கள் வியரந்து கசல்ல ஒருநொள் சத்யனின் அப்பொவும் அம்மொவும் அவனுயடய திருமணப் பத்திரிக்யகயய எடுத்துக்ககொண்டு மொன்சியின் வட்டுக்கு ீ வந்தனர்... தனது
அக்கொ
கணவரிடம்
மரியொயதயின்றி
வபசி
பழக்கமில்லொத
ரொஜவவலு
...சட்யடயய
மொட்டிக்ககொண்டு வட்டிலிருந்து ீ கவளிவயறினொர் மொன்சி
அதிர்ந்து
வபொய்
நிற்க்க
..அழகம்யமதொன்
அவர்களிடம்
சன்யடயிட்டு
''ஏன்
இங்வக
வந்தீங்க நொங்கல்லொம் உயிவரொடு இருக்கமொ இல்யல கசத்துட்வடொமொன்னு பொர்க்க வந்தீங்களொ ''என்று கூச்சலிட்டு கத்த ....சுதொரித்த மொன்சி தன் தொயய அடக்கினொள் இவர்கள்
யொருவம
பழத்தட்டுடன்
பத்திரிக்யகயய
பத்திரிக்யகயய
கபற்றுக்ககொள்ளொததொல்
யவத்துவிட்டு
சத்யனின்
அங்கிருந்த கபற்வறொர்
வசொபொவில் கண்ண ீருடன்
கவளிவயறினர் அழகம்யம
அழுதுககொண்வட
சயமயலயறக்கு
வபொய்விட
மொன்சி
நடுங்கும்
விரல்களொல்
நொல்புறமும் மஞ்சள் தடவப்பட்ட அந்த பத்திரிக்யகயய எடுத்து பிரித்தொள் அந்த
வியலவுயர்ந்த
பத்திரியகயின்
முகப்பில்
சத்யன்
அழகொக
வகொட்சூட்டில்
இருக்க
அவனருகில் ஒயிலொக அவன் வதொளில் சொய்ந்து ககொண்டு ஒரு அழகொன கபண் இருந்தொள் ...மொன்சியின் கண்ண ீர் வழிந்து அவள் சுடிதொயர நயனத்தது ... இவயள அவ்வளவு
பொர்த்து
சத்யன்
அழகியொக
மயங்கியதில்
இருந்தொள்
அர்த்தமிருப்பதொகவவ
மணப்கபண்
....மொன்சி
மொன்சிக்கு
பத்திரிக்யகயய
வதொன்றியது
எடுத்துக்ககொண்டு
தனது அயறக்குள் வபொய் கதயவ சொத்திக்ககொண்டு கட்டிலில் விழுந்து குமுறினொள்
அவயளயும்
தன்யனயும்
ஒப்பிட்டுப்
பொர்த்து
பொர்த்து
அந்த
பிள்யளமனம்
ஏங்கியது
......இவ்வளவு நொள் கதரியொத துக்கம் இந்த பத்திரிக்யகயய பொர்த்ததும் கடலயலகள் வபொல் ஆர்பரித்துக்ககொண்டு வந்தது.... கவகுவநரம்
குமுறி
கண்ணர்ீ
விட்டவள்
பிறகு
கல்யொணத்
வததி
என்யறக்கு
என்று
பொர்த்தொள்....திருமணத்திற்கு இன்னும் மூன்று நொட்கவள இருந்தது ....இன்னும் மூன்று நொட்களில் அவளுயடய கசொர்க்கம் பறிவபொக வபொகிறது ....அதன்பிறகு தொன் வொழ்ந்தொல் என்ன கசத்தொல் என்ன .. என்று முடிவு கசய்தொள் மொன்சி
இன்றுதொன் சத்யனுக்கும் அந்த அழகி ரம்யொவுக்கும் திருமணம் அன்று மொன்சியின் வட்டில் ீ அயனவரும் அயமதியொகஇருந்தனர்... ஒருவர் முகத்யத ஒருவர் பொர்க்க பயந்தது வபொல சுவயர பொர்த்துக்ககொண்டும் தயரயய பொர்த்துக்ககொண்டும் வபசினொர்கள் ...ஆனொல் எல்வலொருவம மொன்சியய கண்கொணிப்பதில் கவணமொக இருந்தனர் அழகம்யம அன்று சயமயல் கசய்வயத கூட வவயலக்கொரியிடம் ஒப்பயடத்துவிட்டு மகளின் அயறயிவலவய தவம் கிடந்தொள் ....ஆனொல் மொன்சி எந்த சலனமும் இல்லொமல் தனது அன்றொட வவயலகயள கசய்துககொண்டு அயமதிகொத்தொள் ரொஜவவலுவின் வதொட்டத்யத
மனம்
குமுற
சீ ரொக்கிக்ககொண்டு
அயத
கவளிக்கொட்டொமல்
இருந்தொர்
....சிரிப்பும்
வவயலக்கொரர்களுடன்
துடிப்புமொக
இருக்கும்
வசர்ந்து
அஸ்வின்
கூட
அன்று அயமதியொக மொன்சியின் அயறயில் அம்மொவுடன் உட்கொர்ந்திருந்தொன் மொயல
மணி
ஏழு
இன்வனரம்
திருமணம்
முடிந்து
அயனவரும்
கிளம்பியிருப்பொர்கள்.....
மணமக்கள் மறுவடு ீ வபொயிருப்பொர்கள் என்கறல்லொம் வயொசித்து உள்ளுக்குள்வளவய மருகிய மொன்சி எயதயும் கவளிக்கொட்டொமல் தம்பியின் வநொட்யட எடுத்து படம் வயரந்து ககொண்டு இருந்தொள் மொன்சி படம் வயரந்து ககொண்டிருந்த கபன்சிலின் முயன உயடந்துவிட தனது தம்பியிடம் அயத கூறொக்க பிவளடு வகட்டொள்....அவனும் தனது அயறயில் வதடி பிவளயட எடுத்து வந்து ககொடுக்க
...மொனசி
அயத
வொங்கி
கபன்சியல
சீ வி
கூறொக்கிவிட்டு
அந்த
பிவளயட
அந்த
வநொட்டின் ஒரு பக்கத்தில் மயறத்து யவத்தொள் மொன்சியிடம் எந்த மொற்றமும் இல்லொமல் இயல்பொக இருக்கவவ அழகம்யம இரவு சயமயயல கவணிக்க எழுந்து சயமயலயறக்கு வபொனொள் ... ரொஜவவலு
மறுநொள்
கயடக்கு
வதயவயொன
வபொனில் கசொல்லிககொண்டு இருந்தொர்......
கபொருட்கயள
தனது
கணக்குப்பிள்யளயிடம்
பொல்கனியில்
நின்றவொறு
அஸ்வின்
அன்யறக்கு
நடந்த
கிரிக்ககட்
வமட்யச
பற்றி
தனது
நன்பனுடன் விரிவொக அலசிக்ககொண்டு இருந்தொன்.... மொன்சி அயமதியொக அந்த படத்யத வயரந்து முடித்துவிட்டு அந்த வநொட்டில் இருந்த பிவளயட எடுத்துக்ககொண்டு பொத்ரூமுக்குள் கசன்று கதயவத் தொளிட்டுக்ககொண்டொள் பொத்ரூமுக்குள்வள இருந்த கவஸ்டர்ன் டொய்கலட்யட மூடி அதன்மீ து அமர்ந்தவள் சிறிதுவநரம் கண்கயள மூடி வயொசித்தொள் ....'இப்வபொது சத்யொ மொமொவுக்கும் அவளுக்கும் சொந்தி முகூர்த்தம் நடக்க
எல்லொ
வபொயிருப்பொர்' பண்ணுவொர்' ...'இறுதியில்
ஏற்ப்பொடும்
கசய்திருப்பொங்க'...'மொமொ
....'அயறக்குள்வள ....'எத்தயன யொவரொ
நொள்
ஒருத்தியய
வபொனதும்
அந்த
இயதகயல்லொம் என்
இன்வனரம்
மொமொ
என்யன
அழகியய நியனத்து
இன்று
இரவு
மொமொ கனவு
சுத்தமொ
மறந்து
என்னகவல்லொம்
கண்டு
அயணத்து
இருப்வபன்'
உறவு
ககொள்ள
வபொகிறொர்' ....இயத நியனத்ததும் மொன்சியின் உடல் நடுங்க மனம் 'ம்ம் சீ க்கிரம் கசத்துப்வபொ' என்று அதிகொரமொக உத்தரவிட ....மொன்சி தனது மணிக்கட்யடத் திருப்பி அதில் ஓடிய பச்யச நரம்பில் பிவளடொல் சரக்ககன்று இழுக்க.. அங்வக ஆழமொய் விழுந்த அந்த ரத்தக்வகொடு அவள் உடம்பில் இருந்த ஒட்டு கமொத்த ரத்தத்யதயும் அதன் வழிவய வழியவிட்டது \ சயமயலயறயில்
இருந்து
எயதவயொ
எடுப்பதற்கொக
கவளிவய
வந்த
அழகம்யம
அஸ்வின்
பொல்கனியில் நின்றுககொண்டு வபொனில் அரட்யட அடித்துக்ககொண்டு இருப்பயத பொர்த்து ''வடய் அஸ்வின் உன்யன அக்கொ ரூமில் தொவன இருக்க கசொன்வனன் இங்வக என்ன பண்ற''...என்று வகொபத்துடன் வகட்க ''அம்மொ பிரன்ட் வபசினொன் இவதொ வபொவறன்''...என்று கசல் வபொயன கட்கசய்து பொக்ககட்டில் வபொட்டுக்ககொண்டு மொன்சியின் அயறக்கு வபொனொன் அயறயில் மொன்சி இல்லொதயத பொர்த்தவன் பொத்ரூமிலிருந்து தண்ண ீர் ககொட்டும் சத்தம் வகட்டு சரி பொத்ரூம் தொவன வபொயிருக்கிறொள் நிம்மதியொக மூச்சுவிட்டு கட்டிலில் உட்கொர்ந்து அவள் வயரந்த வநொட்யடப் பொர்த்தொன் ...படம் அருயமயொக வந்திருந்தது சிறிதுவநரம்
ஆக
இன்னும்
இவள்
உள்வள
என்ன
கசய்கிறொள்
என்று
நியனத்த
அஸ்வின்
வலசொக யககொல்கள் உதற வவகமொக எழுந்து வபொய் பொத்ரும் கதயவத்தட்ட .....உள்வளயிருந்து எந்த பதிலும் வரொமல் வபொகவவ இல்லொது
வபொகவவ
பதட்டத்துடன்
சற்வற ''ஏய்
பலமொக கதயவத் தட்டினொன் மொன்சி
இன்னும்
உள்வள
...இப்வபொதும்
என்னடி
பண்ற
பதில்
கதயவ
திற''என்று உரக்க குரல் ககொடுத்து கத்த ஆரம்பித்தொன் அவனின் பதட்டமொன குரல்
வகட்டு கவளிவய வபொனில்
வபசிக்ககொண்டு
இருந்த ரொஜவவலு
வபொயன வசிகயறிந்துவிட்டு ீ பதறி ஓடி வந்து மகனிடம் ''என்னடொ மொன்சி எங்வக''என்று வகட்க ....
அஸ்வின் கண்களில் கண்ண ீர் வழிய ''அப்பொ நொன் இப்வபொதொன் உள்வள வந்வதன் கரொம்ப வநரமொ மொன்சி பொத்ரூமில் இருக்கொப்பொ கூப்பிட்டொ பதிவல இல்லப்பொ '' என்று அழுயகயுடன் கூறினொன் இப்வபொது
ரொஜவவலு
வதொளொல்
இடிக்க
கதயவ
பலமொக
...அஸ்வின்
தட்டினொர்
கவளிவய
ஓடி
பதில்
இல்லொது
வபொகவவ
வவயலக்கொரர்கயளயும்
கதயவ
தன்
அழகம்யமயயயும்
அயழத்து வர வவயலக்கொரர்கள் ரொஜவவலுயவ விலக்கி விட்டு அவர்கள் மொறிமொறி கதயவ தகர்க்க அது கபயர்ந்து விழுந்தது அயனவரும் உள்வள ஓட ...அங்வக மொன்சி அமர்ந்தவொறு சுவரில் சொய்ந்து தயல கதொங்கியபடி இருக்க இடது யகயின் மணிக்கட்டில்
இருந்து ரத்தம் கீ வழ வழிந்து சிறு ஓயடயொக ஓடி
கழிவுநீர் வபொகும் பொயதயில் இறங்கியது அயத பொர்த்துவம அய்வயொ மகவள என்று கதறி அழகம்யம மயங்கி விழ மற்ற அயனவரும் தயலயில்
அடித்துக்ககொண்டு
கத்த
ஆரம்பித்தனர்
அவர்கள்
வட்டு ீ
டியரவர்
மட்டும்
சற்று
சுதொரித்து மொன்சியின் வலதுயக நொடியய பிடித்து பொர்த்தொன் அது தனது துடிப்யப இன்னும் விடொமல் வலசொக துடிக்க''சொர் சொர் இன்னும் உயிர் இருக்கு தூக்குங்க சொர் ஆஸ்பத்திரிக்கு ககொண்டு வபொகலொம் ''என்று டியரவர் கத்தினொன் ரொஜவவலு
கண்ண ீருடன்
டியரவயர
யககயடுத்துக்கும்பிட்ட
டியரவர்
மொன்சியின்
சுடிதொர்
துப்பட்டொவொல் ரத்தம் வழிந்த யகயய கட்டு வபொட்டு அவயள தூக்க மற்றவர்களும் அவனுக்கு உதவினர் அடுத்த சில மணி வநரத்தில் மொன்சி கசன்யனயின் பிரபல மருத்துவமயனயின் தீவிரசிகிச்யச பிரிவில் அனுமதிக்கப்பட்டொள் அஸ்வின் அழுதுககொண்வட தனது கபரியப்பொவுக்கு வபொன் கசய்து விபரம் கசல்ல அடுத்த ஏழு மணிவநரத்தில் கபரியப்பொவின் குடும்பம் கமொத்தமும் கதறிய படி ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்தனர் அடுத்த நொன்கு நொட்களும் மொன்சிக்கு நியனவு திரும்பவவயில்யல ...மொன்சிக்கு நியறய ரத்தம் வனொகிவிட ீ
அவளின்
அண்ணன்கள்
மூவரும்
மொறிமொறி
அவளுக்கு
ரத்தம்
ககொடுத்தனர்
.....அவளின் அம்மொவும் கபரியம்மொவும் கசன்யனயில் உள்ள ஒரு வகொயில் கூட தவரொமல் வபொய்
எல்லொ
கதய்வங்கயளயும்
கும்பிட்டனர்...அவளின்
அப்பொவும்
கபரியப்பொவும்
ஒருவருக்ககொருவர் ஆறுதல் கசொல்லிககொண்டு ....புதிதொக கல்யொணம் ஆன சத்யயன எவ்வளவு வகவலமொக திட்ட முடியுவமொ அவ்வளவு திட்டித்தீர்த்தொர்கள் . சரியொக
ஜந்தொவது
நொள்
...இவ்வளவு
வபர்களின்
கண்ண ீரும் மொன்சியய எமனிடம் இருந்து மீ ட்டுவந்தது
பிரொர்த்தயனகளும்
வவண்டுதல்களும்
மிகவும்
சிரமத்துடன்
பொர்த்துவிட்டு
கண்கயள
இறுதியொக
திறந்த
வவலுயவ
மொன்சி
பொர்த்து
சுற்றிலும்
''நொன்
இருப்பவர்கயள
பியழச்சுட்வடனொ
அப்ப
எல்லொம்
சத்யொ
மொமொ
வந்துட்டொரொ ''என்று ஈனஸ்வரத்தில் வகட்டொள் அயத வகட்டதும் வவலு தன் தயலயில் அடித்துக்ககொண்டு அழ ஆரம்பித்துவிட்டொன் .....இப்வபொ மட்டும் சத்யன் அவன் யகயில் கியடத்தொல் அவயன கழுத்யத கநரித்வத ககொன்று இருப்பொன் ....அது
மருத்துவமயன
என்றும்
பொர்க்கொமல்
சத்யயன
வொய்க்கு
வந்தபடி
திட்டினொன்
....மற்றவர்களுக்கு அவயன சமொதொனம் கசய்வதற்குள் வபொதும் வபொதுகமன்று ஆகிவிட்டது பொவம்
இதகயல்லொம்
அறியொத
சத்யன்
ஏற்கனவவ
முடிவு
கசய்தபடி
திருமணம்
முடிந்த
அன்வற மவலசியொ வபொய் அங்வகயிருந்து வதன்நிலவுக்கொக சுவிசர்லொந்து கசன்றுவிட்டொன் அவனின்
கபற்வறொர்களுக்கு
மட்டும்
மூலமொக
கதரியவந்தது
....கலங்கி
மொன்சியின்
நியலயம
கண்ண ீர்
விட்டு
வவலு
வட்டு ீ
மொன்சியய
வவயலக்கொரன்
எந்த
முகத்யத
யவத்துக்ககொண்டு வபொய் பொர்ப்பது என்று தவித்தனர் மொன்சியின் உடம்பு ககொஞ்சம் ககொஞ்சமொக முன்வனற்றம் அயடந்தது.... அதன்பிறகு மொன்சி எல்வலொரிடமும் வபசுவயத தவிர்த்து எப்வபொதும் எயதயொவது வயொசிப்பவள் வபொலவவ இருக்க .....மொன்சியய கவுன்சிலிங் கசய்வதற்கு மனநல டொக்டர் வரவயழக்கப்பட்டொர் அன்று
மொயல
மொன்சியய
பரிவசொதிக்க
வந்த
டொக்டர்க்கு
ஐம்பது
வயதிருக்கும்
ஆனொல்
வபச்சில் கசயலில் நொற்பயத ககொண்டு இருந்தொர் ....சிறிதுவநரம் எதுவும் வபசொமல் மொன்சியின் முகத்யதவய பொர்த்தவர்...பிறகு என்கூட மருத்துவமயனயின் வதொட்டத்துக்கு வர்றியொ சும்மொ ககொஞ்ச வநரம் வொக்கிங் வபொற மொதிரி வபசிட்டு வரலொமொ''என்று அன்வபொடு கூப்பிட்டொர் மொன்சிக்கு
முதலில்
எரிச்சலொக
இருந்தொலும்
அவர்
குரலில்
இருந்த
அயமதியும்
அன்பும்
அவயள தயலயயசக்க யவத்தது டொக்டரும் மொன்சியும் வதொட்டத்தில் நடந்து அங்வகயிருந்த சிகமண்ட் கபஞ்சில் அமர்ந்தனர் ....டொக்டர் தன்யன கபயர் கசொல்லி அறிமுகப்படுத்திக்ககொன்டொர் ...திருப்பி மொன்சியின் கபயர் என்னகவன்று வகட்டொர் மொன்சி சிறிது மவுனத்திற்கு பிறகு ''என் கபயர் மொன்சி'' என்று கூறினொள் அதன்பிறகு டொக்டர் சிறிதுசிறிதொக அவளிடம் வபச்சுக்ககொடுத்து அவளின் மனதில் இருக்கும் கமொத்த
விஷயங்கயளயும்
வரவயழத்தொர்
....அவரின்
கனிவொன
வபச்சும்
அன்பொன
அனுகுமுயறயும் மொன்சி கரொம்ப பிடித்துவிட தன் மனதில் இருந்தயத எல்லொம் அவரிடம் கசொன்னொள்
எல்லொவற்யறயும்
வகட்ட
டொக்டர்
''அப்படின்னொ
உன்வனொட
பிரன்ஸ்
எல்லொம்
கிண்டல்
பண்ணுவொங்கன்னு தொன் நீ கொவலஜ்க்கு வபொகயலயொ ''என்றவர் அவளின் யககயள எடுத்து தன் யககளுக்குள் யவத்துக்ககொண்டு ''இவதொ பொரும்மொ மொன்சி எனக்கு கரண்டு கபொண்ணு ஒருத்தி
கனடொவில்
எம்
எழுதியிருக்கொ.....கபண்களுக்கு
எஸ் படிப்பு
பண்றொ எவ்வளவு
சின்னவ
இப்வபொதொன்
முக்கியம்ன்னு
உனக்கு
ப்ளஸ்ட்டூ
கதரியொதொ.....உன்
மொமொ நீ கருப்பொக இருக்வகன்னு வவனொம்ன்னு கசொல்லிட்டொருங்குற ஒவர கொரணத்துக்கொக நீ இப்படி
கசய்திட்டவய
ஒரு
நிமிடம்
உன்யன
கபத்தவங்கயள
வயொசிச்சு
பொர்த்தியொ
.....நீ
கருப்புன்னு அந்த முட்டொள் கசொன்னொ நீ நம்பிர்றதொ .....நீ எவ்வளவு அழகொன கபொண்ணுன்னு தினமும் நீ பொர்க்கிற கண்ணொடி உனக்கு கசொல்லயல....இவதொபொர் மொன்சி நீ நல்லொ படிக்கனும் நியறய தன்னம்பிக்யகயய வளர்த்துக்கனும்.... உன்யன அழகில்யலன்னு கசொன்ன உன் மொமொ முன்னொல அவயன விட அழகொன பல ஆண்கயள உன் அதிகொரத்தின் கீ ழ் வவயலகசய்யும்படி நீ முன்னுக்கு வரனும் ....உனக்கு சம்மதம்னொ கசொல்லு உங்க அப்பொவிடம் நொன் வபசவறன் ...நீ கனடொ வபொய் வமல படி நீ தங்குவதற்கும் உனக்கு துயணயொகவும் எல்லொம் என் மகள் ஆர்த்தி இருப்பொ...இனிவரும் ....உனக்கு
தயட
திறயமயும்
கற்கயள
அறிவும்
நியறய
பயன்படுத்து...அயதவிட்டு
என்
தனமொ
கசய்யொவத
இரண்டு
இப்படிகயல்லொம் நொள்
யடம்
எல்லொம்
மொமொ
எடுத்துக்க
உனது
இருக்கு
என்யன
அயத
கனடொ
வபொக
வயொசித்து
படிக்கற்களொக
உன்வனொட
வவனொம்ன்னு
...என்ன நல்லொ
கவற்றியின்
மொற்று
முன்வனற்றத்துக்கு
கசொல்லிட்டொர்ன்னு
முட்டொள்
உனக்கு
இன்னும்
ஒரு
சம்மதமொ
முடிவு
பண்ணு
...மற்ற
எல்லொவற்யறயும் நொன் பொர்த்துக்கிவறன்" என்று டொக்டர் உறுதியுடன் கூற ...மொன்சி முகத்தில் ஆச்சரியத்துடன் அவயரவய பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்தொள் அதன்பிறகு நொட்கள் வியரந்து கசல்ல..... மொன்சி படிபடியொக குணமயடந்து மருத்துவமயனயய விட்டு
கவளிவய
வருவதற்குள்
டொக்டர்
அவள்
கனடொ
கசல்ல
வவண்டிய
அயனத்து
ஏற்பொடுகயளயும் கசய்திருந்தொர் ...அவருக்கு தன் மகயள ஒத்த வயதுயடய மொன்சியய கரொம்ப பிடித்துவிட்டது ...இப்படி சிறுவயதில் அவளுயடய வொழ்க்யக வனொகிவிட ீ கூடொது என்பதொல் கவனத்துடன் ரொஜவவலுயவ கலந்துககொண்டு எல்லொ ஏற்பொடுகயளயும் கசய்தொர் மொன்சியின்
அவயள
தனியொக
கவளிநொடு
அனுப்ப
பயமொக
இருந்தொலும்
இப்வபொயதக்கு
அதுதொன் சரியொன முடிவு என்று நியனத்தனர் ...... டொக்டர்ரின்
கனிவொன
வபச்சொலும்
புத்திமதிகளொலும்
மொன்சியின்
மனநியல
கவகுவொக
மொறியிருந்தது.... தனது தற்ககொயல முயற்சியய நியனத்து அவவள கவட்கப்படும் அளவுக்கு மொறியிருந்தொள் ....கனடொவில் இருக்கும் டொக்டரின் மகள் ஆர்த்தியிடம் வபொனில் வபசினொள் ....மொன்சியய
விட
வயதில்
மூத்தவளொன
ஆர்த்தி
அன்பொனொ
வபச்சில்
வந்தது
அயனவருக்கும்
தனது
அப்பொயவ
மிஞ்சுபவளொக இருந்தொள் ... இவதொ
மொன்சி
கனடொ
கிளம்பும்
நொளும்
ஒருபுறம்
வருத்தமொக
இருந்தொலும் ...மொன்சியிடம் மொற்றங்களும் சந்வதொசமும் நிம்மதியய தந்தது .....வவலு மட்டும்
தங்யகக்கு
ஆயிரம்
....வவலுவின்
புத்திமதிகயள
மயனவி
ரஞ்சனி
கசொல்லிக்ககொண்டு
தனது
தம்பியின்
அவள்
பின்னொவலவய
சுற்றினொன்
மொன்சியிடம்
மன்னிப்யப
தவறுக்கொக
வவண்டினொள் ஆனொல் மொன்சி அயதகயல்லொம் மறந்துவிட்டதொக கூறினொள் மொன்சிக்கு சத்யன் பற்றிய ஞொபகங்கள் வரும்வபொகதல்லொம் தனதுஇடதுயகயின் மணிக்கட்டில் இருக்கும்
அந்த
ஆழமொன
பொர்த்துக்ககொள்வொள்
அது
கவட்டப்பட்டு
அவள்
மனதில்
ஒரு
பிறகு
யதயல்
வன்மத்துடன்
வபொடப்பட்ட
வொழ்க்யகயில்
தழும்யப எயதயொவது
சொதிக்க வவண்டும் என்ற கவறியய ககொடுத்தது அவள் கனடொ புறப்பட..... அவயள வழியனுப்ப வந்த அவள் குடும்பத்தினர் விட்ட கண்ண ீயர கூவத்துக்கு
திருப்பியிருந்தொல்
கூவம்
சுத்தமொகியிருக்கும்
அவ்வளவு
கண்ண ீர்
விட்டனர்
அதுவும் வவலுவும் அழகம்யமயும் அழுத அழுயகயயப் பொர்த்து ஏர்வபொர்ட்டில் இருந்த பொதிவபர் தங்கள் யககுட்யடயய மூக்கில் யவத்து மூக்யக சிந்தினர் .....டொக்டர்க்கு இவர்கயளகயல்லொம் பொர்த்து சிரிப்பு வந்தொலும் அடக்கிக்ககொண்டு இந்தகொலத்தில் இவ்வளவு பொசமொன குடும்பமொ என்று பொர்த்து வியந்து வபொனொர்.... மொன்சி
எல்வலொருக்கும்
யகயயசத்துவிட்டு
விமொனத்தில்
ஏறினொள
....அஸ்வினுக்கும்
டொக்டர்க்கும் மற்றவர்கயள அங்கிருந்து வட்டுக்கு ீ அயழத்து வருவதற்குள் உன்பொடு என்பொடு என்று ஆகிவிட்டது இங்வக
இப்படியிருக்க....
மயனவியுடன்
அங்வக
கபொள்ளொச்சி
தனது
திரும்பிய
வதன்நிலயவ
சத்யயன.....
முடித்துக்ககொண்டு
அந்த
ஊர்மக்களில்
தனது
இருந்து
அழகு
அவனின்
கநருங்கிய நன்பர்கள் அவன் அம்மொ அப்பொ வவயலக்கொரர்கள் என அயனவரும் பொகிஸ்தொனில் இருந்து வந்த தீவிரவொதியய பொர்பது வபொல கவறுப்புடன் பொர்த்தனர் சத்யன் வட்டுக்குள் ீ நுயழந்தவுடன் அவனுக்கு முதலில் கசொல்லப்பட்ட தகவல் மொன்சியின் தற்ககொயல
முயற்சிதொன்
...அயதக்வகட்டு
அதிர்ந்து
வபொன
சத்யன்
தனது
அம்மொவிடம்
மொன்சிக்கு என்னொச்சு விசொரித்தொன் ....அவள் கண்ண ீருடன் மொன்சி கசத்து பியழத்த கயதயயச் கசொல்ல.... சத்யனின் மனதில் கடுயமயொன ஒரு வலி பரவ.... முதன்முதலொக தொன் கசய்தது தவவறொ என்று
சிந்திக்க
ஆரம்பித்தொன்....ஒரு
சிறுப்கபண்ணிி்ன்
வொழ்க்யக
அநியொயமொக
தன்னொல்
முடிந்து வபொயிருக்குவம என்று வருந்தினொன் .....அவயள பிடிக்கவில்யல என்றொல் முதலில் இருந்வத அவள் கநருக்கத்யத தவிர்த்திருக்கலொம்...அயதவிட்டு அவளிடம் நன்றொக பழகிவிட்டு இறுதியில்
தொன்
அப்படி
கசொன்னது
அவள்
மனயத
எவ்வளவு
பொதித்திருக்கும்
என்று
மனதுக்குள் குமுறினொன் சத்யன் திடீகரன மொன்சியய நியனத்து இவ்வளவு வவதயன படுவதற்கும் கொரணம் இருந்தது ....அது
என்னகவன்றொல்
அவயள
உதொசீ னப்
படுத்தியதின்
பொதிப்பு
அவனின்
திருமணவொழ்க்யகயில்
அப்பட்டமொக
கதரிந்தது...ஆமொம்
சத்யன்
ஒவ்கவொரு
நொள்
இரவும்
தன்னுயடய புது மயனவியிடம் தொம்பத்யத்யத மண்டியிட்டு யகநீட்டி பிச்யசயொக யொசித்துக் ககொண்டு இருந்தொன்
''முத்தகமன்றும் வமொககமன்றும்.... ''சத்தமிட்டுச் சத்தமிட்டு..... ''புத்திககட்டு வபொனகதொரு கொலம்-இன்று... ''ரத்தமற்றுப் வபொனபின்பு ஞொனம்...! ''கட்டிலிலும் கமத்யதயிலும் ..... ''கொலமறி யொதிருந்து .... ''தட்டிவிட்ட பந்துவியள யொட்டு -இன்று... ''உடல் ககட்டபின்பு வந்ததடி பொட்டு..! சத்யனுக்கு
வொய்த்த
மயனவி
ரம்யொ
தொன்
அழகி
என்ற
கொரணத்யத
யவத்வத
சத்யயன
அடியமப்படுத்த முயன்றொள் ... வமல்நொட்டு கொலொச்சொரத்தில் மூழ்கிக்கிடந்த அவளின் வதயவகள் அதிகொமொக இருந்தது ...தொன் கொலொல் இட்ட வவயலகயள சத்யன் தயலயொல் கசய்யவவண்டும் என்று நியனத்தொள் அவள் நியனத்து கபொருட்கயள வொங்க வவண்டும் என நியனத்தொள் ....சத்யனும் அவளுக்கு நியறய
பரிசு
கபொருட்கயள
வொங்கிக்ககொடுத்து
அவயள
திருப்தியொக
யவத்திருக்க
முயற்ச்சித்தொன் ... ஆனொல்
அவள்
சுற்றினொள்...வட்டில் ீ ஒவ்கவொரு
நொளும்
எதிலும் கசய்யும் ஜந்து
வரவயழத்துதொன் உண்டொள் ....
திருப்தி
அற்றவளொக
உணவுகள்
தனக்கு
நட்சத்திர
ஓட்டல்களில்
இருந்தொள்....நியறய
பிடிக்கவில்யல இருந்து
என்று
இடங்களுக்கு தகரொறு
உணவுகயள
கசய்து
வட்டுக்கு ீ
நியறய
இரவு
அப்வபொதும்
வநர
விருந்துகளுக்கும் முயறயற்ற
சத்யன்
எஜமொனின்
கொயலச்
பொர்ட்டிகளுக்கும்
சுற்றிக்ககொண்டு
வபொக
பின்னொல்
ஆரம்பித்தொள்.....
ஓடும்
ஒரு
கசல்ல
நொய்க்குட்டியயப் வபொல அவளின் பின்னொல் கசன்றொன்... சத்யன்
ஒருநொள்
இரவு
அவளிடம்
உறவுககொள்ள
சத்யன்
பலஆயிரங்கயள
கசலவு
கசய்யவவண்டியிருந்தது ....அவளின்
வதயவகள்
ஆயிரங்கயள
நின்றவபொதுதொன்....சத்யன்
இவளுடன்
கடந்து தனக்கு
லட்சங்கயள நடந்த
கடந்து
திருமணம்
வகொடிகளில்
கபரும்
தவவறொ
வந்து என்று
வயொசிக்க ஆரம்பித்தொன்.... அடிக்கடி மவலசியொ வபொகவவண்டும் என்று பிடிவொதம் கசய்தொள்... வவறு வழியின்றி சத்யனும் அவளுடன் அதிர்ந்து
கசன்றொன்... வபொனொன்
வபொட்டுக்ககொண்டு
அங்வக
....இவன்
ரம்யொவுக்கு
இருந்த
எதிரிவலவய
பின்னிரவில்
வடுவர ீ
ஆண்
நன்பர்கயள
அவர்களுடன்
மது
பொர்த்து
சத்யன்
அருந்திவிட்டு
ஆரம்பித்தொள்....இவயனயும்
ஆட்டம்
அவர்களுடன்
வந்து
நடனமொடச் கசொன்னொள் ... சத்யனுக்கு இதுவபொன்று பழக்கங்கள் இல்லொததொல் மறுத்துவிட ...அத்தயனவபர் எதிரிலும் அவயன பட்டிக்கொட்டொன்.. வபக்கு என்கறல்லொம் கிண்டல் கசய்து அவமொனப்படுத்தினொள்....கிட்டத்தட்ட
மவலசியொ
வந்து
இரண்டு
மொதங்கள்
ஆன
நியலயில்
இந்தியொ திரும்ப வவண்டும் என அவன் ரம்யொயவ அயழக்க அவள் பின்னர் வருவதொகவும் அவயன மட்டும் இந்தியொ வபொகச்கசொன்னொள் ....சத்யனும் தன் குடும்பத்யத மனதில் ககொண்டு உடவன கிளம்பி இந்தியொ வந்தொன்.. சத்யனுக்கு திருமணம் முடிந்து இன்வறொடு ஒருவருடம் முடிந்து விட்டது... ஆனொல் ரம்யொ மவலசியொ
வபொய்
எவ்வளவவொ
மூன்று
முயற்ச்சிகள்
வவண்டுகமன்றொலும் அதற்கொக
அவள்
அவனுயடய
கசய்தொன்
அவனுடன்
வபொட்ட
கமொத்த
கசட்டிலொகும்படி
மொதங்கள்
ஆகிவிட்டது... அவள்
அவள்
இனிவமல்
நிபந்தயனகயள
கசொத்துக்கயளயும்
வற்புறுத்தினொள்
இந்தியொ
வகட்டு
சத்யனும் வர
வசர்ந்து சத்யன்
விற்றுவிட்டு
.....அப்படி
அவன்
அவயள
வரவயழக்க
மறுத்தொள்...அவனுக்கு வொழவவண்டும் அதிர்ந்து
மவலசியொ
வர
என்றொலும்
வபொனொன்
அவளுடன்
அவள்
...ஆமொம்
மவலசியொ
மறுத்தொல்
சரி
வந்து
அவளுக்கு
விவொகரத்து வழங்கி அவயள சுதந்திரமொக இருக்கவிட வவண்டும் என்று அவனிடம் கசொல்ல .... சத்யன் இரண்டுக்குவம மறுத்தொன்..அவனுக்கு அவள் அழகில் இருந்த மயக்கம் ஒருபுறம் தனது குடும்ப
ககௌரவம்
....அவனுயடய
ஒருபுறமும்மொக...எந்த
வொழ்க்யகயய
நியனத்து
முடியவயும் அவயன
எடுக்க
கபற்றவர்கள்
முடியொமல் கண்ணர்ீ
தத்தளித்தொன் விடொத
நொவள
அவற்றில்
தனது
இல்யல சத்யன்
இப்வபொகதல்லொம்
நியறய
குடிக்கவும்
புயகக்கவும்
ஆரம்பித்து
வசொகங்கயளயும் துக்கங்கயளயும் ஏன இளயமயயயும் வசர்த்து கதொயலக்க ஆரம்பிததொன்...
கடவுள் தனக்கு ககொடுத்த ஒரு அற்புதமொன வரமொன வொழ்க்யகயய கதொயலத்து விட்டு தொன் வதர்ந்கதடுத்து
இந்த
வகவலமொன
நரகவொழ்யவ
எண்ணி
எண்ணி
மனம்
ஏங்கினொன்
....மொன்சியய பற்றிய நியனவுகள் இப்வபொகதல்லொம் அதிகமொக அவயன பொதிக்க ஆரம்பித்தது மொன்சிக்கு கனடொவில் ஆமில்டன் கமொஹொக் யுனிவர்சிட்டியில் பி இ படிப்பதற்கொக இடம் கியடத்திருந்தது ஆர்த்தி
தங்கியிருந்த
இடம்
அயமதியொக
கரொம்ப
அழகொக
இருந்தது.....
மொன்சிக்கு
அங்வக
கனுக்கொல் வயர ககொட்டிக்கிடக்கும் பனித்துகள்கயள பொர்த்து ஆச்சரியமொக இருக்கும் ஆர்த்தி
கரொம்ப
கலகலப்பொனவளொக
இருந்தொள்
ஆனொல்
சிலவிஷயங்களில்
கரொம்ப
கண்டிப்பொனவளொகவும் இருந்தொள் ...அவர்கள் வபயிங் ககஸ்டொக தங்கியிருந்த வட்டில் ீ ஒரு வயதொன கபண்ணும் அவளுக்கு துயணயொக ஒரு ஆண் லொயரும் இருந்தொர்கள் அவர்களுக்குள் என்ன
உறவு
அவர்களொல்
முயற
நமக்கு
என்று
ஆர்த்திக்வக
கதொல்யலயில்லொத
கதரியொது.....மொன்சி
பட்சத்தில்
அவர்கள்
அயதப்பற்றி
வகட்டொல்
எப்படியிருந்தொல்
ம்
நமக்ககன்ன
என்று கசொல்லி சிரிப்பொள் ஆர்த்தியின்
லட்ச்சியகமல்லொம்
மனயிலில்
எம்
டி
முடித்து
வமலும்
அயதப்பற்றிய
சில
ஆரொய்ச்சிகள் கசய்து கபரிய ஆளொக வரவவண்டும் பிறகு இந்தியொ கசன்று தனது அப்பொவுக்கு மனநல
மருத்துவமயன
ஒன்று
கபரிதொக
கட்டித்தர
வவண்டும்
என்ற
ஆக்கபூர்வமொன
லட்சியங்கள் இருந்தன கனடொவில்
இந்தியொவின்
படித்துக்ககொண்டு படித்தனர்
பலபகுதிகளில்
இருந்தனர்
....இயத
பற்றி
....ஆனொல் மொன்சி
இருந்தும்
அயனரும்
ஆர்த்தியிடம்
ஆண்களும் பொர்ட்யடம்
கபண்களும் வவயல
வகட்டவபொது
வந்து
கசய்து
'பகுதிவநரமொக
தங்கி
ககொண்வட வவயல
கசய்யவில்யல என்றொல் இங்வக கட்டுபடியொகொது 'என்றொள் ஆர்த்தியும்
தனது
வதொழிகயொருத்தியின்
உதவியுடன்
ஒரு
கபொக்வக
ஷொப்பில்
வவயல
கசய்தொள் ...மொன்சிக்கும் அங்வகவய வவயலக்கு ஏற்பொடு கசய்தொள் கனடொ மொன்சிக்கு நியறய வொழ்க்யக பொடங்கயள கற்றுக்ககொடுத்தது ....ஆனொல் மொன்சி அதில் நல்லயவகயள மட்டுவம கற்றுக்ககொண்டொள் இப்வபொகதல்லொம் மொன்சிக்கு ஒருநொயளக்கு இருபத்திநொலு மணிவநரம் வபொதவில்யல.... தனக்கு கொதலில் ஏற்ப்பட்ட வதொல்வியய தனது முன்வனற்றத்திற்கொன கவற்றிபடிகளொக மொற்றினொள் .....அவளது வொழ்க்யகயின் லட்சியவம படிப்பு என்று ஆனது...அவளது உயழப்பு வண்வபொகொமல் ீ அந்த யுனிவர்சிட்டியில் முதல் இருபத்யதந்து மொனவர்களில் மொன்சியும் ஒருத்தியொக வந்தொள்
நொன்கு
வருட
படிப்யப
முடித்துவிட்டு
அங்வகவய
வவயலகியடத்தது
.....அந்த
வவயலயில்
வசருவதற்கு முன் ஒருமுயற இந்தியொ வந்தவள் தனது கபரியப்பொ குடும்பத்யத கசன்யனக்வக வரயவத்து பொர்த்துவிட்டு மறுபடியும் கனடொ திரும்பினொள் .... அங்வக
வவயல
கசய்துககொண்வட
வமல்
படிப்யப
முடித்தொள்....பிறகு
அதிக
சம்பளத்தில்
லொஸ்வவகொஸ்ஸில் வவறு வவயல கியடக்க அங்வக இடம் கபயர்ந்தொள் ...அவளுக்கு இந்த வொழ்க்யக
பழகிப்வபொனொலும்
....அவயன
பற்றிய
..இயடஇயடவய
தகவல்கயளயும்
இவள்
எப்வபொதொவது
வகட்பதில்யல
சத்யனின்
என்பதொல்
ஞொபகம்
வரும்
அவள் குடும்பத்தினர்
இந்த ஏழு வருடங்களொக அவயன விஷயங்கள் எதுவும் அவளுக்கு கசொல்லவில்யல ....மொன்சி இன்வனரம்
சத்யன்
...அதுவபொன்ற
இரண்டு
அவயன
பிள்யளகளுடன்
பற்றிய
நியனவு
சந்வதொஷமொக வரும்
இருப்பொன்
சமயங்களில்
என்று
தன்யன
நியனப்பொள் வவயலகளில்
மூழ்கடித்துக் ககொள்வொள் அன்று
அவள்
வந்துவிட்டது
தம்பி என்றும்
அஸ்வினிடம்
கமயில்
வந்திருந்தது
அவயள பொர்க்க வவண்டும்
என்று
....கபரியப்பொவிற்க்கு துடிப்பதொகவும்
ஸ்ட்வரொக்
உடவன இந்தியொ
வருமொறு தகவல் வந்திருந்தது ... மொன்சி மனம் தயங்கினொலும் அவளின் கபரியப்பொ பொசம் அவயள இந்தியொவுக்கு இழுத்து வந்தது இந்தியொவில்
கசன்யனக்கு
வந்த
மொன்சியய
டொக்டரும்
அண்ணன்
வவலுவும்
அஸ்வினும்
வரவவற்று அயழத்துச்கசன்றனர் வவலுக்கு மொன்சியய பொர்த்து கரொம்ப ஆச்சரியமொக இருந்தது....இது என் தங்யகதொனொ என்று வொய்பிளந்து பொர்த்தொன்...மொன்சியின் அதிகமொன படிப்பும்.. வமல்நொட்டு நொகரீகமும்..யகநியறய சம்பொதிக்கும் பணமும் ...அவயள கபருமளவு மொற்றியிருந்தது நுனிநொக்கு
ஆங்கிலமும்
கூந்தலும்...அதிக
..நொகரீகமொன
உடற்பயிற்சியொல்
உயடகளும்
கமலிந்து
...வதொள்
அழகொகி
வயர
இருந்த
கவட்டப்பட்ட
வதகமும்...வமல்நொட்டு
வொசத்தொல் அவளின் நிறம் கூட மொறி வபொய் கவண்யமயொகி இருந்தது அவள் கபரியப்பொ கசன்யன மருத்துவமயனயிவலவய அனுமதிக்க பட்டிருக்க மொன்சி வபொய் பொர்த்தொள்.....அவர்
அப்படிகயொன்றும்
வமொசமொன
நியலயில்
இல்யல
வொக்கிங்
ஸ்டியக
ஊன்றிக்ககொண்டு ஒரளவுக்கு நடந்தொர் மொன்சி அவருடன் சிறிது வநரம் இருந்து விட்டு தன் வட்டுக்கு ீ கிளம்பினொள் கொயர
ஓட்டிக்ககொண்டு
வந்தொன்....கொர்
கண்ணொடியின்
வழியொக
....வவலுதொன்
கசன்யனயின்
கநரிசயல
பொரத்துக் ககொண்டு வந்த மொன்சியய திரும்பி பொர்த்த வவலு ''ஏன் மொன்சி இன்னும் எத்தயனநொள் இங்வக இருப்ப....எவ்வளவு நொயளக்கு லீவு வபொட்டுருக்க ...என்று வகட்க
''இல்லண்ணொ லீவு
எதுவும் வபொடயல
...அந்த நிறுவனத்தில்
ஆறுமொச
ஒப்பந்தத்தில்
தொன்
வவயல கசய்வதன் ...இங்வக வரும்வபொது கிட்டத்தட்ட அது முடிஞ்சுவபொச்சு ....இனிவமல் அங்வக வபொன புதுசொதொன் ஒப்பந்தம் வபொடனும் அதனொல ஒன்னும் பிரச்சயன இல்யல ''என்று மொன்சி தன் அண்ணனுக்கு விளக்கி கூறினொள் அயதக்வகட்டு
சிறிதுவநரம்
அயமதியொக
கொயர
ஓட்டியவன்
பிறக
கதொண்யடயய
கசருமிக்ககொண்டு ''மொன்சி இன்னும் எவ்வளவு நொயளக்குத்தொன் இப்படிவய இருப்ப உனக்கும் வயசு 27ஆகுது சீ க்கிரமொ ஒரு கல்யொணத்யத பண்ணிக்கம்மொ ...நம்ம வட்டுல ீ எல்லொருக்கும் இவத
நியனப்புதொன்
நீ
என்னம்மொ
முடிகவடுத்திருக்க''என்று
கமல்லிய
குரலில்
வவலு
வகட்டொன் ''ம்ஹூம் இதுக்குத்தொன் நொன் இந்தியொ பக்கவம வரமொட்வடன்னு கசொன்னது வந்தொ இயதத்தொன் வபசுவங்கன்னு ீ எனக்கு கதரியும் ''என மொன்சி குரலில் எரிச்சலுடன் கூற அவயள யகநீட்டி தடுத்த வவலு ''மொன்சி இயத நொனொ வகட்கயல அப்பொவும் சித்தப்பொவும் தொன் வகட்க கசொன்னொங்க ''என்றவன் கொரின் வவகத்யத குயறத்து மொன்சியிடம் ''ஏன் மொன்சி நீ இன்னும் அந்த சத்யயனவய மனதுல கநனச்சுகிட்டு இருக்கியொ உன்யமயய கசொல்லு ''என்று அவளின் கண்கயள பொர்த்து வநரடியொக வவலு வகட்டொன் இந்த வநரடி வகள்வியொல் மொன்சி ஒருகணம் தடுமொறினொலும் பிறகு சமொளித்து ''என்ன கசொல்ற நீ
நொன்
ஏன்
கல்யொணம்
அவயர
நியனக்கனும்
வவண்டவவ
வவண்டொம்
அகதல்லொம் என்யன
எப்பவவ
யொரும்
மறந்தொச்சு
...ஆனொ
எனக்கு
வற்புறுத்தொதீங்க
''என்று
மொன்சி
பிடிவொதமொன குரலில் கூறினொள் ''நீ
என்னம்மொ
நல்லது
இப்படி
ககட்டது
கசொல்ற
நீ
பண்ணனும்னு
எங்கவட்டுக்கு ீ கபரியவங்க
இருக்குற
ஆயச
ஒவர
கபொண்ணு
படுறொங்க''என்று
உனக்கு
ஒரு
கசொன்னவன்
கொர்
இன்ஜியன சுத்தமொக ஆப் கசய்துவிட்டு வநரொக மொன்சியின் பக்கம் திரும்பி உட்கொர்ந்தொன் ''மொன்சி உனக்கு அந்த சத்யன் வமட்டர் எதுவுவம கதரியொதில்யலயொ ..இப்வபொ அவன் எங்வக இருக்கொன்னு அவன் நன்பன் சுதொகயர தவிர யொருக்குவம கதரியொது'...என்று முடிப்பதற்குள் ..மொன்சி அதிர்ச்சியுடன் ''ஏன் என்னொச்சு அண்ணொ ''என்று படபடப்புடன் வகட்டொள் அவளின்
படபடப்யப
பொர்த்து
''இப்வபொ
தொன்
அவயன
மறந்துட்வடன்னு
கசொன்ன
இப்வபொ
மொன்சியிடம்
ககொட்ட
அவயன கொவணொம்னு கசொன்னதும் இப்படி பதற்ற''..என்றொன் வவலு
அதன்பிறகு
ஆரம்பித்தொன்
சத்யயன
பற்றிய
விஷங்கயள
மடமடகவன்று
''சத்யன் கல்யொணம் கசய்துகிட்ட கபொண்ணு சரியில்யல மொன்சி...அவள் கரொம்ப வமொசமொனவள் மொன்சி அது கதரியொம நம்ம பய வபொய் கவுந்துட்டொன் அவளுக்கு குடிப்பழக்கம் இருக்கொம் ..கவளி ஆம்பியளங்க சவகொசம் வவற உண்டு வபொல இவனும் எப்படியொவது அவயள திருத்தி கபொள்ளொச்சிக்கு கூட்டிவறனும்னு முயற்ச்சி பண்ணொன் ...ஆனொ அந்த கபொண்ணு மவலசியொயவ விட்டு
வரமுடியொதுன்னு
கசொல்லிருச்சு
கமொத்தயதயும்
வித்துட்டு
கசொல்லிருக்கொ
...இவன்
விவொகரத்து வநொட்டீஸ்
வகட்டு
நீயும்
வொ
அதுக்கு
வழக்கு
அனுப்பினொ
.
...
நொன்
நொம
இவன்
வவனும்னொ
மவலசியொவிவலவய
சம்மதிக்கவவ
வபொட்டுச்சு
உனக்கு
இல்யல
ஜீவனொம்சமொக
அவ்வளவு
கசட்டில்
..அப்புறமொ
ஒரு
கதொயகக்கு
உன்
கபரிய
கசொத்து
ஆகிறலொம்னு
அந்த
கபொண்ணு
கதொயகயய
ஒத்துக்கயல
வகட்டு
...இந்த
வகஸ்
வகொயமுத்தூர் வகொர்ட்டில் வகஸ் கரொம்ப நொள் நடந்தது...இவன் ஜீவனொம்சம் ககொடுக்க முடியொது அவயள என்கூட வசர்ந்து வொழச்கசொல்லுங்கன்னு கசொல்லியிருக்கொன் ..அதுக்கு அவ இவயன கரொம்ப
வகவலமொ
வபசி
அவமொனப்படுத்தியிருக்கொ
..அதன்பின்
இவன்
அவளுக்கு
உடவன
விவொகரத்யதயும் குடுத்து ஜீவனொம்சமொ வகட்ட பணத்யதயும் ககொடுத்துட்டொன் ''என்று வவலு நிறுத்திவிட்டு மொன்சியய பொர்த்தொன் ... அவள் முகத்தில் எந்த சலனமும் இல்யல ஆனொல் கண்கள் மட்டும் கலங்கியிருப்பது வபொல வவலு கதரிந்தது....அவளிடம் இருந்து எந்த வபச்சும் வரொமல் வபொகவவ மறுபடியும் இவவன ஆரம்பித்தொன் ''அவ
இவயன
அவமொனப்படுத்தி
நொறடிச்சுட்டொனுங்க
இவனொல
வபசினயத
கவளிவய
எல்லொம்
தயலகொட்ட
உள்ளுர்
பத்திரியககளில்
முடியயல
..அத்வதொட
வபொட்டு எங்கவயொ
வொல்பொயற டொப்சிலிப் பக்கமொ ஒரு எஸ்வடட்யட வொங்கிட்டு அது நடுவில் ஒரு வட்யட ீ கட்டிக்கிட்டு அங்வகவய வபொய் கசட்டில் ஆயிட்டொன் ...ஆனொ பொவம் மொமொதொன் இப்வபொ மில்லு எல்லொத்யதயும் சத்யன் பிரன்ட் சுதொகயர உதவிக்கு வச்சுகிட்டு கவனிச்சுகிறொர் ..தொத்தொவும் இன்னிக்வகொ
நொயளக்வகொன்னு
பொர்க்கனும்னு
இருக்கொர்
கசொல்லியிருக்கொர்
பொவம்
...மொமொவும்
அவர்
மகயள
இதுவயரக்கும்
அதொன்
உன்
பத்துமுயறக்கு
அம்மொயவ
வமல
இங்வக
வந்து சித்தப்பொ கொல் விலொத குயறயொக ககஞ்சி பொர்த்தொர்..ஆனொல் சித்தப்பொ கயடசிவயரக்கும் கபொள்ளொச்சி
வபொக
வந்துவபொனொர்
ஒத்துக்கவவ
இதுவல
பொவம்
இல்யல..இப்வபொ
உங்கம்மொ
தொன்
கூட
வபொன
இப்படியும்
வொரம்
கசொல்ல
மொமொ
முடியொம
இங்வக
அப்படியும்
கசொல்ல முடியொம தவிக்கிறொங்க ''என்று வவலு கசொல்லி முடிக்க கொருக்குள் குண்டூசி விழுந்தொ கூட பலத்த சத்தம் வகட்க்கும் வபொல அயமதியொக இருந்தது மொன்சியின்
மனது
கசொல்லமுடியொத
அளவுக்கு
பொரமொக
இருந்தது....
இயத
அவள்
எதிர்
பொர்க்கவில்யல என்பயத அவள் முகவம கொட்டியது...ஒருபக்கம் அவள் ஆயச நொயகனின் வசொக வொழ்க்யகயும்.... மற்கறொரு பக்கம் சிறு வயதிலிருந்து தன்யன மொர் வமலும் வதொள் வமலும் தூக்கி
வளர்த்த
தொத்தொவின்
சுகக்வகடும்
மொன்சியின்
கலங்க
யவத்தது
....ஒரு
நீண்ட
மவுனத்திற்கு பிறக ''இப்வபொ தொத்தொவுக்கு எப்படி இருக்குன்னு உனக்கு கதரியுமொ அண்ணொ ''என்று மட்டும் வகட்டொள்
''வட்டுலவய ீ வச்சு பொர்த்துகிறொங்கலொம் ரஞ்சனி கசொன்னொ.. சத்யன் வட்டுக்கு ீ எப்பவொவது மில் கணக்யக பொர்க்க மட்டும் வருவொனொம் வபொன வொரம் தொத்தொயவ பொர்க்க வந்தொன் நொனும் அவயன
வழியில்
பொர்த்வதன்
என்யன
பொர்த்ததும்
தயலயய
குனிஞ்சுகிட்டொன்
நல்ல
குடிக்கிறொன் வபொல முககமல்லொம் மொறிவபொய் ஆவள பொதி உடம்பொயிட்டொன் ''என்று கூறிய வவலுவின்
குரலில்
வருத்தம்
இருந்தது
....பின்வன
இருக்கொதொ
ஆயிரமிருந்தொலும்
மச்சொன்
அல்லவொ .... மொன்சி
அயமதியொக
இருந்தொள்
வவலுவவ
இவ்வளவு
வருந்துகிறொன்
என்றொல்
சத்யனின்
நியலயம எப்படி இருக்கும் என்று அவள் மனது குமுறியது இவ்வளவு நொட்களொக எல்லொ வற்யறயும்
மறந்துவிட்டதொக
நியனவுகள்
ஆழ்மனதில்
நியனத்தது
இருப்பதொல்
எவ்வொறு
தொவன
தன்
கபரிய
முட்டொள்
மனம்
இப்படி
தனம்
...அவனின்
குமுறுகிறது
என்று
நியனத்தொள் மொன்சி சிறிதுவநரத்திற்கு பிறகு ''வண்டியய எடுண்ணொ வட்டுக்கு ீ வபொகலொம் ''என்று கசொல்லிவிட்டு கண்கயள மூடி சீ ட்டில் சொய்ந்து ககொண்டொள் வட்டுக்குள் ீ
நுயழந்த
மொன்சி
அயமதியொக
தன்
அயறக்கு
கசன்றுவிட்டொள்
...வவலு
தனது
சித்தியய வதடிக்ககொண்டு சயமயலயறக்கு வபொனொன் வவலு பொர்த்ததும் முந்தொயனயில் யகயய துயடத்து ககொண்டு வவகமொக வந்த அழகம்யம ''என்ன வவலு உன் தங்கச்சி கல்யொணத்யத பத்தி என்ன கசொல்றொ''என்று பரபரப்புடன் வகட்க ''அட வபொங்க சித்தி அவ பிடிககொடுக்கொமல் வபசறொ... நொனும் எவ்வளவவொ கசொல்லி பொர்த்வதன் அவ
சம்மதிக்கவவ
இல்யல...இதுக்குத்தொன்
இந்தியொ
வரவவ
கூடொதுன்னு
கநயனச்வசன்னு
கசொல்றொ ''என்று வவலு சலிப்புடன் பதில் கசொன்னொன் ''இப்வபொ என்ன பண்றது வவலு..ஊர் உலகத்தில இவயளவிட சின்ன கபொண்ணுங்க எல்லொம் கல்யொணம் ஆகி கரண்டு பிள்யளக்கு அம்மொவொயிட்டொங்க இவ மட்டும் இன்னும் இப்படிவய எத்தயன
நொயளக்குத்தொன்
இருக்க
வபொறொளொம்
''என்று
ஒருதொயொக
அழகம்யம
கண்ண ீர்
வடித்தொள் ''சித்தி நீங்க அழுவுறயத நிறுத்திட்டு நொன் கசொல்றயத வகளுங்க ''என்றவன் கொரில் மொன்சியும் அவனும் வபசியயத விபரமொக அழகம்யமயிடம் கசொன்னவன் ''எனக்ககன்னவவொ அவ மனசு இன்னும்
சத்யயனத்தொன்
கநயனச்சுக்கிட்டு
இருக்கொன்னு
வதொனுது
...இல்வலன்னொ
நொன்
அவயன பத்தி கசொன்னதும் கண்கலங்கனும் ....ஆனொ மொன்சியய கண்ணர்ீ விடவச்ச அவன் நல்லொ
சீ ரழிஞ்சு
வபொய்ட்டொன்
சித்தி
...இனிவமல்
அவன்
தயலவய
தூக்கமுடியொது
அவ்வளவு அசிங்கப்பட்டுட்டொன் ''என்று வவலு குரலில் வன்மத்துடன் கூறினொன்
சித்தி
அழகம்யமக்கு அவன் அப்படி வபசியது மனயத வநொகச் கசய்தது ...இப்வபொகதல்லொம் தனது அண்ணன்
மகனின்
வொழ்க்யகயய
எண்ணி
வருந்தொத
நொவள
இல்யல
...நல்லொ
இருந்த
குடும்பத்துக்கு சனிபிடித்தது வபொல எங்கிருந்துதொன் வந்தொவளொ அந்த ரம்யொ என்று அவயள திட்டொத நொவள கியடயொது ...தனது அப்பொ மரணப்படுக்யகயில் இருக்கும் வபொதுகூட விவரொதம் பொரொட்டும் தன் கணவயன நியனத்து உள்ளம் கநொந்தொள் அழகம்யம இது நடந்த மறுநொள் மொன்சி ஹொலில் அமர்ந்து டிவி பொர்த்துக்ககொண்டு இருக்க வவயலக்கொரன் வவகமொக வந்து ''சின்னம்மொ நம்ம கபொள்ளொச்சிகொர கபரியமொமொ கொரல வந்திருக்கொரு..நம்ம ஐயொ
அவர்
வந்தொ
உள்வள
விடக்கூடொதுன்னு
கசொல்லிருக்கொர்
நொன்
இப்வபொ
என்னம்மொ
கசய்யட்டும் ''அவயள வகட்டு பணிவுடன் நின்றொன் மொன்சி ஒருநிமிடம் கண்கயள மூடித்திறந்து ''நீ வபொய் அவயர அனுப்பு ''என்று உத்தரவிட ...வவயலக்கொரன் வொசலுக்கு ஓடினொன் சிறிதுவநரத்தில் சத்யனின் அப்பொ உள்வள வர ...மொன்சி எழுந்து நின்று ''வொங்க மொமொ ''என்றொள் அவயர பொர்த்து ...அவருக்கு இருந்திருந்து பொர்த்தொல் ஒரு 55 வயதுதொன் இருக்கும் ஆனொல் 70வயது முதியவர் வபொல துவண்டு வபொயிருந்தொர் சத்யனின் மொன்சி....
அப்பொவும் நீ
மொன்சியின்
வந்திருக்கிறதொ
மொற்றங்கயள
ரஞ்சனி
கசொன்னொ
பொர்த்து
அதொன்
வியப்புடன்
உன்யன
''நல்லொயிருக்கியொ
பொர்த்துட்டு
வபொகலொம்னு
வந்வதன்... வட்ல ீ யொரும் இல்யலயம்மொ ''என்று சுற்றுமுற்றும் பொர்த்தபடி வகட்க ... ''ம் அம்மொ பின்னொல வதொட்டத்தில் இருக்கொங்க ...அப்பொ கயடக்கு வபொயிட்டொர்..அஸ்வின் எங்க வபொயிருக்கொன்னு
கதரியயல''என்றவள்
''நின்னுகிட்வட
இருக்கீ ங்கவள
உட்கொருங்க
மொமொ
''என்று மொன்சி வசொபொயவ கொட்டினொள் அவரும்
ரொஜவவலு
இல்யலகயன்றதும்
வலசொக
முகம்
மலர
இன்னும்
உள்வள
வந்து
வசொபொவில் உட்கொர்ந்தொர் ...பிறகு மொன்சியிடம் அவளது படிப்பு வவயல பற்றிய விவரங்கயள வகட்டு
சம்பிரதொயமொக
கசொன்னதும்
வொயய
விசொரித்தவர் பிளந்தொர்
...மொன்சி
..மனதுக்குள்
அவளின் நம்ம
வவயல
வட்டுக்கு ீ
சம்பளம்
ஆகியவற்யற
வரவவண்டிய
மகொலட்சுமி
இப்வபொது எங்வகவயொ வபொய் படித்து முன்னுக்கு வந்திருக்கிறொள் என்று நியனத்தொர் அப்வபொது
வதொட்டத்தில்
இருந்து
வட்டுக்குள் ீ
நுயழந்த
அழகம்யம
தனது
அண்ணயன
பொர்த்ததும் கண்கலங்க ஓடிவந்து அவர் யககயள பற்றிக்ககொண்டு ''அப்பொ இப்வபொ எப்படிண்ணொ இருக்கொர் ...என் அப்பொயவ கூட வபொய் பொர்க்க முடியொத பொவியொயிட்வடன் ''என்று கண்ண ீர் விட... அவரு தங்யகயின் யககளில் தன் முகத்யத யவத்துக்ககொண்டு கண்ணர்ீ விட்டொர்
''ஸ்
என்னம்மொ
இது
நீங்களும் அழுது
அவருக்கு குடிக்க ஏதொவது
மொமொயவயும்
அழயவக்கிறீங்க
எடுத்துட்டு வொங்க ''என்று
வபொங்கம்மொ வபொய்
மொன்சி தன் அம்மொவின் கண்கயள
துயடத்துவிட்டு... வலுக்கட்டொயமொக சயமயலயறக்கு அனுப்பினொள் பிறகு தன் மொமொவிடம் திரும்பி ''மொமொ நொன் அப்பொகிட்ட எப்படியொவது இன்யனக்கு யநட் வபசி அம்மொயவ கபொள்ளொச்சிக்கு அனுப்புவறன் நீங்க என்யன நம்பி இப்வபொயதக்கு கிளம்புங்க ..இன்னும் ககொஞ்ச வநரத்தில் அப்பொ மதிய சொப்பொட்டுக்கு வந்துருவொர்... அப்புறம் உங்கயள பொர்த்தொல் பிரச்சயனதொன் ஆகும் அதனொல நீங்க கிளம்புங்க மொமொ''என்று அவள் வற்புறுத்தி கசொல்ல அவர் சரிகயன்றொர் மொன்சி கசொன்னதும் சரிகயன்ற சத்யனின் அப்பொ அழகம்யம எடுத்து வந்த கொபியய வொங்கி பருகிவிட்டு ''அப்ப நொன் கிளம்பவறன் அழகு ''என்று தங்யகயிடம் வியடகபற்றவர் மொன்சியிடம் திரும்பி'' உன் நம்பிதொன் வபொவறன் எப்படியொவது உன் அப்பொவிடம் வபசி சம்மதம் வொங்கி தொத்தொயவ வபொய்ச்
வந்து
பொருங்க
வசரட்டும்
பொவம்
...மொன்சி
வயசொனவர்......
தொத்தொவுக்கு
வபொகிற
முக்கியமொ
கொலத்திலயொவது
உங்கம்மொயவவிட
நல்லபடியொக
உன்வமல
மனசு
அடிச்சுக்குதுன்னு நியனக்கிவறன் அதனொல நீயும் தயவுகசய்து வரனும் ''என்று யககயடுத்துக் கும்பிட்டு வகட்க மொன்சி
அவசரமொக
அவர்
யகயய
பற்றி
''ச்வச
என்ன
மொமொ
நீங்க
யககயல்லொம்
கும்பிட்டுகிட்டு நொன்தொன் அப்பொகிட்ட வபசிட்டு வர்வறொம்ன்னு கசொன்வனன்ல... அவத வபொல அம்மொ வரும்வபொது நொனும் வர்வறன் நீங்க யதரியமொ ஊருக்கு வபொங்க'' என்றொள் ''ம்
சரிம்மொ
என்று
கயடசிவயரக்கும்
வொசயல சத்யன்
வநொக்கி
வபொனவர்
எப்படியிருக்கொன்னு
நின்று
திரும்பி
வகட்கவவ
மொன்சியய
பொர்த்து
இல்யலவயம்மொ
''நீ
''என்றொர்
வருத்தத்துடன் வகட்க மொன்சி அவருக்கு பதில் கசொல்த்கதரியொமல் தயலகவிழ்ந்து நின்றொள் அவர்
மறுபடியும்
மொன்சியின்
அருகில்
கநருங்கி
அவள்
யககயள
பற்றி
''மொன்சி
இப்வபொ
சத்யன் கரொம்ப மொறிட்டொன்ம்மொ வட்டுக்வக ீ வர்றது கியடயொது எஸ்வடட்லவய இருக்கொன்... உன்யன வவனொம்னு கசொன்ன பொவத்துக்கு வொழ்க்யகயில் கரொம்பவவ சீ ரழிஞ்சு வபொயிட்டொன் ...தயவுகசய்து இனிவமலும் அவன் வமல் கவறுப்யப வளத்துக்கொத மொன்சி ''என்று ககொஞ்சுவது வபொல
கூற
விழுந்தன்
அவர்
...மொன்சி
பற்றியிருந்த எதுவுவம
மொன்சியின்
வபசொமல்
யககளில்
அவரிடமிருந்து
அவருயடய
கண்ணர்ீ
துளிகள்
தன் யகயய விடுவித்துக்ககொண்டு
தனது அயறக்கு வபொய்விட்டொள் மொன்சியின் வட்டில் ீ அன்று இரவு சொப்பிட்டுவிட்டு ஹொலில் அமர்ந்து டிவி பொர்த்துக்ககொண்டு இருக்க மொன்சி கமதுவொக தன் அப்பொவிடம் வபச்யச ஆரம்பித்தொள்
''அப்பொ
இன்னிக்கு
அம்மொயவ
மதியம்
அனுப்புங்கப்பொ
மொமொ வபொய்
வந்திருந்தொர் பொர்த்துட்டு
...தொத்தொவுக்கு
வரட்டும்
''என்று
கரொம்ப மொன்சி
முடியயலயொம் கூற
ரொஜவவலு
வவகமொக திரும்பி மகயள முயறத்து ''உனக்ககன்ன யபத்தியமொ புடிச்சிருக்கு மொன்சி அவங்க வட்ல ீ நமக்கு பண்ணயத எல்லொம் மறந்துட்டியொ ''என்று வகொபமொக வகட்டொர் ''எயதயும் நொன் மறக்கயல அப்பொ... ஆனொல் சத்யன் கசய்ததுக்கு தொத்தொ என்ன கசய்வொர் பொவம் வயசொனவர் தன் மகயள பொர்க்கனும்னு ஆயச படுறொர் அயத ஏன்ப்பொ தடுக்கிறீங்க ''என்றவள் எழுந்து அவர் அருகில் வந்து அமர்ந்து ''அப்பொ சத்யன் ஒன்னும் என்யன கொதலிச்சு ஏமொத்திடயல... அவருக்கு என்யன பிடிக்கயல அயத ஓப்பனொ கசொன்னொர்... மத்தபடி அவர் வமல அளவுக்கதிகமொ கற்பயனயய வளர்த்துக்ககொண்டது என்வனொட தப்புதொவன ...இதுக்கொக ஒரு
குடும்பத்யதவய
ஒதுக்கி
யவக்கிறது
கரொம்ப
தப்புப்பொ...நொன்
இவ்வளவு
நொள்
இருந்த
நொட்டிவல எல்லொம் குடும்பங்கவள கியடயொது அப்பொ... எல்லொருவம அவங்க அவங்க இஷ்டப்படி தனித்தனியொகத்தொன் குடும்பங்கள்
வொழ்றொங்க
இருக்கு
...
..அதனொல
நம்ம
கலொச்சொரத்தில்
தயவுகசய்து
அம்மொயவ
மட்டும்தொன்
இன்னமும்
அனுப்பியவங்க
அப்பொ
கூட்டு ''என்று
எயதஎயதவயொ வபசி அவர் மனயத கயரத்து தனது கொரியத்யத சொதித்தொள் மொன்சி மறுநொள்
இரவு
மொன்சி
அழகம்யம
இருவரும்
வவலுவுடன்
கொரில்
கபொள்ளொச்சிக்கு
கிளம்பினொர்கள் ... மொன்சி
கிட்டத்தட்ட ஏழு
முழுவதும்
ஒரு
வருடம் கழித்து கபொள்ளொச்சிக்கு
இனம்
புரியொத
உணர்வு
வபொகிறொள்
ஆக்ரமிக்க
...மொன்சியின்
மனம்
மவுனத்துடன்
இறுக்கமொக
கொயரவிட்டு
இறங்கியதும்
அமர்ந்திருந்தொள் மறுநொள்
கொயல
கொர்
சத்யனின்
வட்டில் ீ
நின்று
இவர்கள்
வவயலக்கொரன் பொர்த்துவிட்டு உள்வள ஓடிச்கசன்று அவர்கள் வந்திருக்கும் தகவயலச் கசொல்ல ...அவளின் அத்யதயும் மொமொவும் வொசலுக்வக வந்து அயழத்துச் கசன்றனர் மொன்சியின் அத்யத அவயள கட்டிக்ககொண்டு கதறி அழுதொள் ...அவயள சமொதொனம் கசய்த மொன்சி ''கமொதல்ல தொத்தொயவ பொர்க்கனும் அத்யத எங்வக இருக்கொர் ''என்று வகட்டொள் ''ம் வொம்மொ மொன்சி உன்யனயும் அவர் மகயளயும் பொர்க்கத்தொன் உயியர யகயில பிடிச்சிட்டு இருக்கொர்''என்ற
அத்யத
அவர்கயள
பக்கவொட்டில்
இருந்த
ஒரு
அயறக்கு
அயழத்துச்
கசன்றொள் அங்வக தொத்தொ கட்டில் படுத்திருக்க அவருக்கு கசயற்யக சுவொசம் வபொய்க்ககொண்டு இருந்தது கரொம்பவும்
வமொசமொன
நியலயில்
தொன்
இருந்தொர்
...இவர்கயள
பொர்த்து
அயடயொளம்
கதரிந்தொர் வபொல் தயலயயசத்து கண்கலங்கினொர்..அவ்வளவுதொன் அழகம்யம தனது தகப்பனின் கொல்கயள பற்றிக்ககொண்டு ஓகவன்று கத்தி அழ ஆரம்பிக்க மொன்சிக்கும் அழுயக வந்தது அந்த அயறயில் இருந்த வசொகநியல மொற கவகுவநரம் ஆனது... தொத்தொ மொன்சியய அருகில் அயழத்து தனது நடுங்கும் யககளொல் அவள் யகயய பற்றி தனது கநஞ்சில் யவத்துககொண்டொர் ..மொன்சிக்கு கரொம்ப மனசுக்கு கஷ்டமொக இருந்தது அதன்பிறகு
இவர்கள்
திருவிழொயவ
அங்வக
பொர்க்க
வந்திருப்பயத
வருவது
வபொல
அறிந்து
வந்தனர்
அந்த
ஊரில்
...வந்தவர்கள்
அயனவரும்
எல்வலொரும்
ஏவதொ
மொன்சியின்
அழயகயும் அவளின் நொகரீகமொன உயடயயயும் அவளின் ஸ்யடலொன ஆங்கில வபச்யசயும் பற்றி வபசிப்வபசிவய சத்யனின் அம்மொ அமுதொவின் மனயத வமலும் ரணமொய் ஆக்கினொர்கள் ...அமுதொவுக்கு
தன்
மகன்
எப்படிபட்ட
வொழ்யகயய
இழந்திருக்கிறொன்
என்று
நியனத்து
மொன்சியய பொர்த்து பொர்த்து கண்ண ீர் விட்டொள் மொன்சி வந்திருப்பதொக வவலு அவன் வட்டில் ீ வபொய் கசொன்னதும் அங்கிருந்த ஆடுமொடுகயள தவிர கமொத்த வபரும் சத்யன் வட்டுக்கு ீ வந்து விட்டனர் ...குழந்யதகள் கபரியவர்கள் என அந்த வவட ீ நிறம்ப ....கமதுவொக பயழய கலகலப்பு திரும்பி அந்த வடு ீ இயல்பொனது...தனது வட்டுக்கு ீ மறுபடியும் கலகலப்யப ககொண்டுவந்த தன் தம்பி மகயள தொங்கினொள் மொன்சி மொடியில் கவறிச்வசொடிக்கிடந்த சத்யனின் அயறயய பொர்க்க ரஞ்சனி அவளருவக வந்து மொன்சியின் வதொளில் யகயவத்து ''சத்யன் இப்பல்லொம் வர்றவத இல்யல மொன்சி... வநத்துகூட அவன் பிரன்ட் சுதொகர் கிட்ட தொத்தொ கரொம்ப சீ ரியஸொ இருக்கொர் சத்யயன ஒருமுயற வந்து பொர்த்துட்டு வபொகச்கசொன்வனொம்...சுதொகரும் வபொய் கசொல்லியிருக்கொன் ஆனொ சத்யன் இன்னும் வரவவயில்யல
''என்று
ரஞ்சனி
வருத்தத்துடன்
கசொல்ல
மொன்சி
எதுவும்
வபசொமல்
கீ வழ
வபொய்விட்டொள் அன்று
மொயல
பிள்யளகளுடன்
கபங்களூரில்
இருந்து
வந்துவிட்டொள்
குளிப்பொட்டினொள்...
சத்யன்
சத்யனின்
...அவளும்
ரம்யொயவ
தன்
கபரிய
பங்குக்கு
கல்யொணம்
அக்கொ
மொன்சியய
ரத்னொவும் தனது
கசய்துககொண்டதற்க்கு
தனது
கண்ண ீரொல்
தொனும்
தொன்
கொரணம் என்று மொன்சியிடம் மன்னிப்பு வகட்டொள் அன்று இரவு கமொத்த வபரும் சொப்பிட்டுவிட்டு வபசிக்ககொண்டு இருந்தனர்... தனது தொய்வட்டுக்கு ீ வந்ததொல்
அழகம்யமக்கு
வநரத்தில்
எல்வலொரும்
நொயளக்கு
கசய்ய
முகம்
அவரவர்
வவண்டிய
முழுவதும் அயறகளில்
சயமயல்கள்
சந்வதொஷமும் வபொய் பற்றி
உறங்க
சிரிப்புமொக ....ரஞ்சனி
சயமயல்கொரியிடம்
இருந்தது
...சிறிது
சயமயலயறயில் கசொல்லிக்ககொண்டு
இருக்க .....மொன்சி மட்டும் ஹொலில் அமர்ந்து தனது வலப்டொப்பில் தனக்கு வந்திருக்கும் கமயில் பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்தொள்
அப்வபொது
கவளிவய
கொர்
வந்து
நிற்க்கும்
சத்தமும்
அயத
கதடர்ந்து
யொவரொ
கதயவ
தடொகலன்று திறந்துககொண்டு உள்வள வர மொன்சி திரும்பி பொர்த்தொள் அங்வக
சத்யன்
நிற்க்கவவ
முடியொமல்
தள்ளொடிக்ககொண்டு
இருக்க
அவன்
நன்பன்
சுதொகர்
அவயன கீ வழ விழுந்து விடொமல் தொங்கி பிடித்துக்ககொண்டு இருந்தொன் ...அவர்கள் மொன்சியய கவனிக்கவில்யல ...மொன்சி அதிர்ந்து வபொய் சத்யயனவய பொர்த்துக்ககொண்டிருந்தொள் ....அவள் சத்யனொ
இது
இயளத்து
துரும்பொகி..
முககமல்லொம்
கறுத்துப்
வபொய்..
கண்கள்
சிவந்து
..உதடுகளில் நிக்வகொடின் கயறபடிந்து நிறமொறி ..கசங்கிய சட்யடயும் கயலந்த தயலமுடியுமொக அவயன பொர்த்த மொன்சிக்கு இப்வபொது ஒரு பூகம்பம் வந்து தன்யன இந்த பூமி விழுங்கிவிட கூடொதொ என்று இருந்தது அதற்க்குள் சத்தம் வகட்டு அங்வக வந்த ரஞ்சனி தனது தம்பியின் நியலயய பொர்த்து வவகமொக அவனருவக
வபொய்
''என்ன
சத்யொ
இது
இன்னிக்கு
வபொய்
இப்படி
குடிச்சுட்டு
வந்திருக்க
....தொத்தொயவ பொர்க்க மொன்சியும் அழகுஅத்யதயும் வந்திருக்கொங்க ...இப்வபொ வபொய் இதுமொதிரி வந்திருக்கவய ''என்று வருத்தத்துடன் கசொல்ல மொன்சி என்ற வொர்த்யதயய வகட்டதும் அவ்வளவு வபொயதயிலும் சத்யன் சட்கடன்று உடல் வியறக்க நிமிர்ந்து நின்று சுற்றிலும் அவயள வதடி ...அவயள பொர்த்ததும் கண்கயள இப்படி அப்படி திருப்பொமல் அவயளவய பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்தொன் சத்யன் அதிர்ச்சி அயடந்து இவள் முன்பு இப்படி ஒரு வகவலமொன நியலயில் நிற்கிவறொவம என்ற
அவமொனம்
அவன்
முகத்தில்
அப்பட்டமொக
கதரிந்தது..
அவயள
கநருங்கி
முதலில்
ஏறஇறங்க பொர்த்தவன் அவளின் கலங்கிய கண்கயள பொர்த்தவுடன் தொனும் கண்கலங்கி ''எப்ப வந்த மொன்சி ''என்று வொய் குழறலொக வகட்க மொன்சி
பதில்
எதுவும்
கசொல்லமல்
தன்
முன்வன
நிற்பது
சத்யன்
தொனொ
என்பது
வபொல
தியகப்புடன் கவறித்துப் பொர்த்தொள் ''என்ன மொன்சி அப்படி பொர்க்கிற நொன் அவத சத்யன்தொன்... ஆனொல் அப்வபொ உயிருள்ள சத்யன்.. இப்வபொ ஒரு நடமொடும் பிணம் ..ஆனொ இந்த முட்டொ பசங்க ஏன் இன்னும் என்யன அடக்கம் பண்ணொம
இப்படிவய
இறுதிச்சடங்கு
வச்சுருக்கொங்கன்னு
கசய்யனும்னு
அலட்சியப்படுத்தியதுக்கு
கதரியயல
...ஒருவவயள
கநயனச்சிருக்கொனுங்களொ
இன்னும்
கநயறய
அனுபவிக்கனும்
...
நீ
வந்துதொன்
மொன்சி ...ஆனொ
நொன்
இதுக்கு
எனக்கு உன்யன
வமல
நொன்
தொங்குவவனொன்னு சந்வதகமொயிருக்கு ...கரொம்ப வலிக்குது மொன்சி ''என்று அவன் தன் யகயொல் கநஞ்சில் குத்தி கொட்ட ... ரஞ்சனி ஓடிவந்து கண்ண ீருடன் அவன் பிடித்து '' வவண்டொம் சத்யொ வபசொமல் வபொய் உன் ரூம்ல படுடொ''என்று அவயன யகயய பிடித்து இழுத்தொள்
''ஏய் என் யகயய விடு ரஞ்சி... எங்வக உன் அக்கொ அந்த ரத்னொ வந்திருக்கொளொ ..அவளொல்தொன் என் வொழ்க்யகவய வணொ ீ வபொச்சு அந்த ரம்யொயவ இவளும் இவ புருஷனும் வசர்ந்துதொன் என் தயலயில் கட்டினொங்க கூப்பிடு அவயள ''என்றவன் உரக்க குரல் ககொடுத்து ''ஏய் ரத்னொ இங்வக வொ''என்று கத்தினொன் அதுவயரக்கும் இவர்கள் வபச்சில் குறுக்கிடொமல் தள்ளி நின்றிருந்த சுதொகர் வவகமொக சத்யன் அருகில் வந்து ''வடய் என்னடொ இது இந்த வநரத்தில இப்படி கத்தவற... உள்வள தொத்தொ வவற உடம்பு
சரியில்லொம
வபொகலொம் ''என்று
இருக்கொர்...
இப்வபொ
வபொய்
சத்யன் யகயய பிடித்து
இப்படி
கத்தி
இழுத்து கசொல்ல
கலொட்டொ
பண்வற..வொடொ
..சத்யன் அதிக வபொயதயில்
தடுமொறி கீ வழ சரிந்து விழுந்தொன் அயத கண்டு மொன்சியின் ஐவயொ கடவுவள என்று உள்ளம் பதறியது... ரஞ்சனியும் சுதொகரும் ஆளுக்ககொரு பக்கமொக சத்யயன யகககொடுத்து தூக்கி மொடியய வநொக்கி அயழத்துச் கசல்ல ..சத்யன்
ஏவதவதொ
உளறிக்ககொண்வட
படிகளில்
ஏறினொன்
..பொதி
படிகளில்
நின்று
திரும்பி
மொன்சி பொர்த்து யககயடுத்து கும்பிட்டு '' என்யன மன்னிக்க மனசிருந்தொல் மன்னிச்சுடு மொன்சி ... என்வனொட மரணம் நல்லபடியொக சீ க்கிரவம வரனும்னு எனக்கொக கடவுயள வவண்டிக்வகொ மொன்சி ''என்று கசொல்லிவிட்டு வமவல ஏறினொன்... இயதச்கசொல்லும் வபொது அவன் கண்கள் கலங்கி இருந்தன மொன்சியின் கண்களிலும் கண்ண ீர் வழிந்தது மொன்சி திக்பிரயம பிடித்து சத்யன் மொடிக்கு வபொய் கவகுவநரம் ஆகியும் அங்வகவய நின்று மொடிப் படிகயள கவறித்துக்ககொண்டு இருந்தொள் மறுபடியும் அருகில்
கீ வழ
வந்து
இறங்கி ''மொன்சி
வந்த
ரஞ்சனி
மொன்சி
அப்படிவய
சத்யன்
கரொம்ப
அநொகரிகமொ
நிற்பயதப்
நடந்துகிட்டொன்
பொர்த்து
வவகமொக
ஸொரிம்மொ''என்றவள்
மொன்சியின் யகயய பற்றி ''வொ மொன்சி வபொய் படுக்கலொம்'' என்று அயழத்துச் கசன்றொள் படுக்யகயில்
விழுந்த
மொன்சிக்கு
தூக்கவம
வரவில்யல...
கண்கயள
மூடினொல்
சத்யனின்
கலங்கிய கண்களும் அவனின் வொர்த்யதகளும் மனதில் வலம்வந்தன ... ஏன் இப்படி ஆனது ஏழு வருசத்துக்கு முன்னொடி வயரக்கும் எல்லொவம நல்ல படியொகத் தொவன இருந்தது....
இயடவய
இந்த
சூரொவளி
புரட்டிப்வபொட்டது....இதுக்ககல்லொம்
எப்படி
யொர்
வந்து
கொரணம்
எங்கள்
முகம்
இருவரின்
கதரியொத
வொழ்க்யகயயயும்
விதியொ
இல்யல....
வக்கிரமொன மனித மனங்களில் சதியொ... எப்படி
இருந்தவன்
வதகமும்
குறும்புப்
வநர்த்தியொன
பொர்யவயும்
உயடகளும்
கிண்டல்
வபச்சும்
இயவகயல்லொம்
துயணயொல் மனிதயன இப்படி வழ்த்த ீ முடியுமொ ....
எங்வக
துள்ளல்
நயடயும்
வபொனது
....ஒரு
அழகொன தவறொன
இந்த
கடவுள்
சத்யயன
இந்த
நியலயமயில்
யவத்திருப்பதற்கு
பதிலொக
ஏதொவது
ஒரு
விபத்யத ஏற்படுத்தி ஒரு நிம்மதியொன மரணத்யத வழங்கியிருக்கலொம் ... இவனுயடய பொயத
புறக்கணிப்பொல்
நன்றொக
நொன்
எடுத்த
அயமந்துவிட்டது
தற்ககொயல
....ஆனொல்
என்யன
முயற்சிக்கு
பிறகு
புறக்கணித்த
ஒவர
என்
வொழக்யக
கொரணத்துக்கொக
இவனுக்கு இவ்வளவு கபரிய தன்டயனயய கடவுள் ககொடுத்திருக்கிறொர் என்றொல் அது கபரிய அநியொயம் அல்லவொ....இந்த சிறிய பிரச்சயனக்கு இவனுக்கு இவ்வளவு கபரிய தண்டயனயய இயறவன் தருகிறொன் என்றொல் அப்படிபட்ட இயறவவன இந்த உலகுக்கு வதயவயில்யல ... இனி அவன் பயழய நியலயமக்கு மொறுவொனொ ..என்று பலவொறு வயொசித்து குழம்பி கண்ண ீர் விட்டு கதறியது மொன்சியின் மனம் ... கண்களில் வழியும் கண்ண ீயரக் கூட துயடக்க மனமில்லொமல் விட்டத்யத கவறித்து ககொண்டு படுத்திருந்தொள் ....இதுவயர இயவ
அத்தயனயும்
அவள் படித்த படிப்பு
சத்யனின்
கலங்கிய
....வதடிய கசல்வம் ....கியடத்த அந்தஸ்து
வதொற்றத்யதயும்
...அவனின்
கநொந்து
வபொன
மனநியலயயயும் பொர்த்து தூள்தூளொக சிதறியது ....அவளின் பயழய கிரொமத்து கொதல் கிளி மறுபடியும் அவள் கொயங்களொல்
மனதில்
அதன்
தன் சிறகுகயள
சிறகுகள்
விரித்தது
பழுதுபட்டிருக்க
...ஆனொல்
இருந்த
முன்பு
இடத்தில்
ஏற்ப்பட்ட
இருந்து
பலத்த
கவளிவய
வரமுடியொமல் அங்வகவய தன் சிறகுகயள படபடகவன அடித்துக்ககொண்டு கண்ணர்ீ விட்டது மொன்சி
எல்லொவற்யறயும்
எண்ணி
மனம
குமுறி
ஏங்கி
தவித்து
பிறகு
தூங்குவதற்கு
கவகுவநரம் ஆனது இது கதரியொத சத்யன் தனது அயறயில் சுதொகரிடம்... மொன்சியின் முன் தொன் இப்படி சீ ரழிந்து வபொய் நிற்கிவறொவம என்று புலம்பி தவித்து கண்ண ீர் விட்டு ..... கொயலயில் அவள் முகத்தில் விழிக்கொமவலவய எஸ்வடட்டுக்கு ஓடிப்வபொனொன் கொயலயில் கவகுவநரம் கழித்து கண்விழித்து எழுந்த மொன்சி ரஞ்சனியயப் பொர்த்து முதலில் வகட்ட வகள்வி சத்யன் எங்வக என்றுதொன் ....அவன் அதிகொயலயிவலவய எழுந்து எஸ்வடட்க்கு வபொய்விட்டதொக
ரஞ்சனி
கசொன்னதும்......
மொன்சியின்
மனம்
தனது
மிச்சமிருந்த
சந்வதொஷத்யதயும் கதொயலத்து ஊயமயொனது...... ஏன் என்னுயடய முகத்யத பொர்க்க அவனுக்கு விருப்பமில்யலயொ .... இன்னும் நொன் அவனுக்கு தகுதியற்றவள் இருக்கிவறன்
என்று ...என்று
நியனக்கிறொனொ மறுபடியும்
.....
மனம்
இல்யலவய குமற
இப்வபொது
மொன்சி
நொன்
நின்றவபொது
அழகொகத்தொவன ..யககளில்
சில
யபல்களுடன் அங்வக வந்த சுதொகர் சத்யன் அப்பொவின் அயறக்குள் நுயழய ...அப்வபொதுதொன் மொன்சிக்கு திடீகரன ஒரு வயொசயன வதொன்ற தன் மொமொவின் அயற வொசலில் சுதொகரக்கொக கொத்திருந்தொள்
சிறிதுவநரத்தில் சுதொகர் கவளிவய வர ...அவயன கநருங்கி தன்யன சத்யன் இருக்குமிடத்துக்கு அயழத்து வபொகச்கசொன்னொள் மொன்சி அவள் கசொன்னயதக் வகட்டு சிறிதுவநரம் அவயள உற்றுப் பொர்த்த சுதொகர் முகம் மலர ''சரி கரடியொகுங்க வமடம் நொன் கூட்டிட்டு வபொவறன்'' என்றொன் ''நொன் உன்யன உனக்கொகவவ ..... ''வநசிக்கிவறன்- அயத.... ''உன்னிடம் பகரமுடியொமல் .... ''தயக்ககமனும் பனிப் வபொர்யவக்குள்.... ''தத்தளிக்கிவறன்..... ''இந்த கமொழி புரியொ .... ''கமௌனக் கவியதயின் ''பூரணத்துவத்யத படிக்க .... ''வொர்த்யதயின்றி தவிக்கிவறன்... ''என்று முடியும் எனது .... ''கமௌனத் தவம்....! மொன்சி
சத்யயன
பொர்க்க
டொப்சிலிப்
வபொகிறொள்
என்றதும்
அந்தவட்டில் ீ
அயனவரின்
முகத்திலும் சூரியன் உதயமொனது வபொல பளிச்கசன்று ஆனது ...வவலுயவ தவிர ..அவனுக்கு மொன்சி சத்யயனத் வதடி வபொவதில் ககொஞ்சம் கூட விருப்பம் கியடயொது வவலு மொன்சியய தனிவய அயழத்து ''என்னம்மொ உனக்கு புத்தி வபதலிச்சு வபொச்சொ அவயன ஏன் பொர்க்க வபொற இப்வபொ நீ இருக்கிற தகுதிக்கும் அந்தஸ்துக்கும் அவயன வபொய் பொர்க்கறது சரியொன்னு வயொசிச்சு பொரு ''என்று கடுயமயொன குரலில் எச்சரிக்யக கசய்தொன் மொன்சிக்கு
அவனுயடய
கடுயமயொன
குரலில்
மனயத
பொதித்தொலும்
''அண்ணொ
நீ
தகுதி
அந்தஸ்துன்னு எயத கசொல்ற ..நீ கசொல்ற அகதல்லொம் நியலவய இல்லொததுண்ணொ ...நொயள எப்படி
வவண்டுமொனொலும்
மொறும்..
ஆனொல்
குடும்ப
உறவுமுயற
அயத
மொத்தி
அயமக்க
முடியுமொ ...நொன் பதிக்கப்பட்ட என்வனொட அத்யத மகனுக்கு ஆறுதல் கசொல்லத்தொன் வபொவறன் மத்தபடி வவற எதுவுவம இல்யல ...என்று வவலுயவ வநரொக பொர்த்து கசொன்னொள் ''சரிம்மொ நீ கசொல்ற மொதிரிவய இருக்கட்டும் ...ஆனொ நீ ஒரு விஷயத்யத மறந்து வபசற வநத்து யநட்டு வந்த சத்யன் கொயலல உன்கிட்ட கசொல்லிக்கொமவலவய ஏன் வபொனொன் ...நீ வந்தது அவனுக்கு
பிடிக்கயலன்னு
நொன்
கசொல்வறன்...
இதுக்கு
நீ
என்ன
பதில்
கசொல்லுவ
மொன்சி''...என்று வவலு வநரடியொக வகட்க மொன்சி அவனுக்கு என்ன பதில் கசொல்வது என்று புரியொமல் தவித்த பிறகு''நொனும் அயத பத்தி வயொசிச்வசன் அண்ணொ ...ஆனொல் யநட்டு சத்யன் என்னிடம் வபசினத வச்சு பொர்த்தொ அந்த மொதிரி
எதுவும்
பொர்க்கலொம் மொட்வடன்
இருக்கும்ன்னு
...ஆனொல் இயத
நீ
எனக்கு
என்வனொட
உறுதியொக
வதொணயல
தன்மொனத்யத
நம்பலொம்
''என்ற
...என்ன
மட்டும் மொன்சி
நடக்குதுன்னு
யொருக்கொகவும் அவனின்
வபொய்தொன்
விட்டுக்ககொடுக்க
பதியல
எதிர்பொரொமல்
அயறக்குள் வபொய் தனக்கு வதயவயொனவற்யற எடுத்து யவக்க ஆரம்பித்தொள் வவலுக்கு மொன்சி கயடசியொக கசொன்ன... 'தனது தன்மொனத்யத யொருக்கொகவும் விட்டுக்ககொடுக்க மொட்வடன்'...என்ற
வொர்த்யதயொல்
மனதில்
நிம்மதி
ஏற்பட
மொன்சியய
சுதொகருடன்
அனுப்ப
கொயர தயொர் கசய்வதற்கொக வபொனொன் மொன்சி கொரில் ஏறி உட்கொர்ந்ததும்.... கொரின் ஜன்னல் வழியொக உள்வள யகயயநீட்டி அவள் யகயய
பற்றிக்ககொண்ட
சத்யனின்
அம்மொ
அமுதொ...
கசொல்வதற்கு
வொர்த்யதகள்
எதுவும்
வரமொல் தன் கண்ணரொல் ீ அவள் யககயள நயனத்து வழியனுப்பினொள்... கொர்
கிளம்பி
கடுயமயொன
மயலப்பொயதகள்
வழியொக..
பல
ககொண்யடஊசி
வயளவுகயள
கடந்து.. டொப்சிலிப்யப தொண்டி... பரம்பிக்குளம் டொம் கசல்லும் வழியில் இருந்து பிரிந்து.... ஒரு கடுயமயொன
மண்சொயலயில்
சத்யனின்
எஸ்வடட்யட
வநொக்கி
வபொய்க்
இருந்தது...வழிகநடுகிலும் இயறவன் ககொடுத்த பச்யச விரிப்பொக வதயியல ....வொனுயர்ந்த குறுக்கிடும்
பிரமொண்டமொன
சிறுசிறு
இவற்யறகயல்லொம்
மரங்கள்
ஓயடகளுமொக பொர்த்து
நியறந்த
மொன்சியின்
உற்சொகத்துடன்
கொடுகளுமொக
மனது
யகத்தட்டி
நல்ல
சிரித்து
வதொட்டங்களும்
இருந்தது
நியலயில்
ககொண்டு ....திடீகரன
இருந்திருந்தொல்
சந்வதொஷப்பட்டிருப்பொள்
...ஆனொல் இப்வபொது அவளொல் எயதயுவம ரசிக்க முடியவில்யல கொர் சத்யனின் எஸ்வடட்யட கநருங்கியது.... கொயர ஓட்டிக்ககொண்டு வந்த சுதொகர் மொன்சியிடம் திரும்பி ''வமடம் நீங்க சத்யயன பொர்க்க வர்வறன்னு கசொன்னதும் எனக்கு கரொம்ப சந்வதொஷமொ இருந்தது ....ஆனொல் அவன் அங்வக எப்படி என்ன நியலயில் இருப்பொன்னு என்னொல கசொல்ல முடியொது ..அதனொல நீங்கதொன் ககொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கனும்
...இப்பல்லொம் கரொம்ப
வநரம் தனியொவவ இருக்கறொன் ... யொர்கிட்டயும் சரியொ வபசறது இல்யல ...அவன் மனசொல கரொம்ப கநொந்து வபொய்ட்டொன் வமடம் .... நீங்கதொன் அவனுக்கு நிகழ்கொலத்யத பத்தி ககொஞ்சம் எடுத்து கசொல்லனும் ... என்று கசொல்லிவிட்டு பதிலுக்கொக மொன்சியின் முகத்யதவய பொர்த்தொன்
சிறிதுவநரம்
அயமதியொக
இருந்த
மொன்சி
பின்னர்
''அவருயடய
எக்ஸ்
மயனவி
கயடசி
வகொர்ட்டில் அவயர ஏவதொ தரக்குயறவொக வபசி அவமொனப்படுத்தியதொக கசொன்னொங்க ...அப்படி அவ என்னதொன் கசொன்னொ '' என்று சுதொகயர பொர்த்து வகட்க மொன்சி இயத வகட்டதும் சுதொகரின் முகம் வகொபம் .வருத்தம். இயலொயம இயவகயல்லொம் கலந்த கலயவயொக மொறியது .... கண்கலங்க மொன்சியய பொர்த்து ''அவன் அந்த ரம்யொயவ கரொம்ப
விரும்பினொன்
கநயனச்சுத்தொன்
...எப்படியொவது
சத்யன்
அவயள
அவளுக்கு
யடவர்ஸ்
திருத்தி
அவகூட
ககொடுக்க
வசர்ந்து
மறுத்தொன்....
வொழனும்ன்னு ஆனொல்
அவ
திருந்தவில்யல இவன் பணம் ஒன்வற குறிக்வகொள்ளொக இருந்தொ .... அன்யனக்கு நொனும்தொன் அவன்கூட வகொர்ட்டுக்கு வபொவனன்... ரம்யொவும் மவலசியொவில் இருந்து வந்திருந்தொ ... கரண்டு வபயரயும் ஜட்ஜ் கூப்பிட்டு விசொரிச்சொர் ... சத்யன் யடவர்ஸ் ககொடுக்க முடியொது அவவளொட வசர்ந்து வொழ ஆயச படுறதொக கசொன்னொன்... ஜட்ஜ் அவயள கூப்பிட்டு இதுக்கு என்ன பதில் நீங்க கசொல்றீங்கன்னு வகட்டொர் .... அதுக்கு அந்த மூவதவி ....என்றவன் வமல்ககொண்டு கசொல்ல முடியொமல் கொயர ஒரமொக நிறுத்திவிட்டு கொர் கண்ணொடியய இறக்கி கவளிவய பொர்த்து தனது ககொதிப்யப அடக்க முயன்றொன் ''ம் கசொல்லுங்க சுதொகர் அவ அதுக்கு என்ன கசொன்னொ'' என்று மொன்சி கலவரமொன குரலில் வகட்க ... மறுபடியும் அவளிடம் திரும்பிய சுதொகர் கண்கலங்கி கரொம்ப படபடப்புடன் ''அவ சத்யயன ஆண்யம இல்லொதவன்னு கசொன்னொ வமடம்
...இவனொல
முடியொதுன்னு
குடும்ப
கசொன்னொ
வமடம்....
இவன்
தன்யன திருப்த்தியொக யவச்சுக்க
வொழ்க்யகக்கு
லொயக்கில்லொதவன்னு
கசொன்னொ வமடம்.... இவனொல எந்த கபொண்யணயுவம சந்வதொசப்படுத்த முடியொதுன்னு கசொன்னொ வமடம்
...''
வபப்பரில்
பத்தொததுக்கு எழுதி
வமலும்
உன்யமயில்யலன்னு
இயதகயல்லொத்யதயும் சத்யயன
நிரூபிக்கலொம்னு
உள்ளுர்
பத்திரியகக்கொரனுங்க
அசிங்கப்படுத்திட்டொனுங்க சத்யன்
கிட்ட
....
எவ்வளவவொ
மறுநொள்
நொங்ககல்லொம் கசொன்வனொம்
இது அவன்
ஒத்துக்கயல.... வமலும் என்யன அசிங்கப்படுத்தொதீங்கன்னு கசொல்லிட்டு இங்வக வந்துட்டொன்'' .... என்று குமுறலொய் கூறியவன் ..... கொரில் இருந்த தண்ணர்ீ பொட்டியல எடுத்துக்ககொண்டு கொயரவிட்டு இறங்கி தன் முகத்தில் நீயர வொறியடித்து கழுவினொன் மொன்சி உடம்கபல்லொம் நடுங்கியது .... இப்வபொது ரம்யொ மட்டும் அவள் எதிரில் இருந்திருந்தொல் அவயள உருத்கதரியொமல்
அழித்து
இருப்பொள்..... என் சத்யனொ ஆண்யம இல்லொதவன்
.....
வயிற்றில் பயங்கரமொன இயரச்சல் வகட்க வயிறு திகுதிகுகவனஎரிந்தது ..... மொன்சி அய்வயொ என்று சத்தமிட்டு அடிவயிற்யற யககளொல் அழுத்தமொக படித்து ககொண்டொள் .. கவளிவய இருந்த சுதொகர் இவளின் சத்தம் வகட்டு..... என்னொச்சு வமடம் என்று பதட்டத்துடன் கொருக்குள் எட்டி பொர்த்து..... உள்வள அவள் இருந்த நியலயய கண்டு ....ச்வச இயதப்வபொய் ஏன்
இவங்ககிட்ட
கசொன்வனொம்
என்று
வருந்தி
...
தன்யகயில்
இருந்த
தண்ண ீர்
பொட்டியல
அவளிடம் ககொடுத்து ''ககொஞ்சம் தண்ண ீர் குடிங்க வமடம்'' என்று கசொல்ல மொன்சி
மறுவபச்சின்றி
நிதொனப்படுத்தி வமடம்னு
அயத
ககொண்டு
கூப்பிடொதீங்க
வொங்கி
''கொயர ...நொன்
மடமடகவன்று
எடுங்க
நொம
உங்கயள
குடித்தொள்
வபொகலொம்'''
விட வயசுல
...
என்றவள்
பிறகு
''என்யன
தன்யன இனிவமல்
சின்னவளொகத்தொன் இருப்வபன்
....
அதனொல மொன்சின்னு கபயர் கசொல்லிவய கூப்பிடுங்க '' என கண்டிப்புடன் கூறிவிட்டு சீ ட்டில் சொய்ந்து ககொண்டொள் சத்யன்
எஸ்வடட்டில்
கொர்
நின்றதும்
கீ வழ
இறங்கி
மொன்சி
எஸ்வடட்டின்
அழயகப்பொர்த்து
வியந்து வபொனொள் எஸ்வடட்
நன்றொக
எஸ்வடட்டின் கொட்டுக்
கபரியதொக
நடுப்பகுதியில்
ககொடிகள்
இருந்தது... சுற்றிலும்
படர்ந்திருக்க....
சுற்றிலும்
வதயியல
மூங்கில்களொல்
நடுவில்
ஒரு
பயிர்கசய்யப்பட்டிருக்க
வவலியயமத்து
அழகொன
சிறிய
அந்த
....
வவலியில்
வடு ீ
வகரள
ஓடுகள்
மொன்சியய
சுதொகர்
''வொங்க
வவயப்பட்டு கச்சிதமொக கட்டப்பட்டிருந்தது அந்த
அழயககயல்லொம்
கண்களொல்
பருகிக்ககொண்டு
இருந்த
மொன்சி'' என்று அயழக்க 'ம்' என்று அவன் பின்வன வபொனொள் முதலில் சுதொகர் உள்வள வபொக மொன்சி தயங்கி கமதுவொக வந்தொள் ... உள்வள சிறியதொக ஒரு ஹொலும்... அதன் வலதுபக்கம் ஒரு படுக்யகயயறயும் ... இடதுபக்கம் ஒரு சயமயலயறயுமொக மிகச்சிறியதொக ஆனொல் அழகொக இருந்தது சத்யனின் வடு ீ ஹொலில்
இருந்த
பிரம்பு
வசொபொவில்
அமர்ந்து
யகயில்
மதுக்வகொப்யபயுடன்
டிவி
பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்த சத்யன் கதவு திறக்கும் சத்தம் வகட்டு திரும்பி பொர்த்தொன் சுதொகயர
பொர்த்தும்
''வொ
சுதொ
என்ன
திடீர்னு
கசொல்லொம
வந்திருக்க
''என்று
சத்யன்
ஆச்சரியத்துடன் வகட்டுவிட்டு மறுபடியும் திரும்பி டிவியய பொர்க்க ஆரம்பித்தொன் சிறிது அயமதிக்கு பின்னர் சுதொகர் ''வடய் சத்யொ இங்வக யொர் வந்திருக்கொங்கன்னு பொருடொ'' என்று
கூறி
முடிப்பதற்குள்....
''யொரு
வந்திருக்கொங்க''என்று
வவகமொக
திரும்பிய
சத்யன்
மொன்சியய கண்டதும் அதிர்ந்துவபொய் அப்படிவய நின்றுவிட்டொன் பிறகு சுதொரித்துக்ககொண்டு '' உள்ள வொ மொன்சி'' என்று அவயள அயழத்துவிட்டு அவசரமொக யகயில் இருந்த மதுக் வகொப்யபயய டீபொயின் கீ வழ மயறத்துயவத்தொன்
மொன்சி உள்வள வர ...சுதொகர் அவள் யகயில் இருந்த கபட்டியய வொங்கி கீ வழ யவத்துவிட்டு ''உட்கொருங்க மொன்சி '' என்று கசொல்ல
.....மொன்சி உடவன அமர்ந்து சுற்றிலும் பொர்யவயய
ஓடவிட்டு இறுதியில் சத்யனிடம் நிறுத்தினொள் மொன்சி
சத்யயன
பொர்த்ததும்
....சத்யன்
தயலகுனிந்து
''என்ன
மொன்சி
திடீர்னு
வந்திருக்க
யொரொவது எதுனொச்சும் கசொன்னொங்களொ''என்று வகட்க அவயனவய பொர்த்துக்ககொண்டு '' இல்வல வநத்து நீங்க வட்டுக்கு ீ வந்தப்வபொ நொன் உங்களுக்கு ஹொய் கசொல்லவவ இல்யல....அயத கசொல்லிட்டு வபொகலொம்னு தொன் இப்வபொ வந்வதன்'' என்று மொன்சி நக்கலொக கூறினொள் அவள் நக்கலொக கூறியதும் கவடுக்ககன தயலயய நிமிர்த்திய சத்யன்.... மொன்சி உதட்யட கடித்து சிரிப்யப அடக்குவயத பொர்த்து ''இப்வபொ எதுக்கு சிரிப்பு .... எப்படி திமிரொ வபசினவன்... இப்வபொ
இப்படி
வகவலப்பட்டு
நிக்கிறொவனன்னு
தொன
சிரிக்கிற''
என்று
சத்யன்
எரிச்சலொக
வகட்டொன் ''ம்
அதுக்ககல்லொம்
குனிஞ்சுகிட்டு அளவுக்கு
சிரிக்கயல
இருந்தீங்க
அவ்வளவு
.....
என்னவவொ
அதொன்
அசிங்கமொவொ
சிரிப்பு
என்
முகத்யத
வந்தது
இருக்வகன்
...
ஆமொ
...முகத்யத
நிமிர்ந்து நொன்
இப்படி
கூட
பொர்க்கொமல்
பொர்க்கவவ
சுழிக்கிறீங்க
முடியொத ''....
என்று
மொன்சி அவயன பதிலுக்கு வகட்டதும் சத்யன் ஏவதொ கசொல்ல வொகயடுக்க ...அதற்க்குள் சுதொகர் குறிக்கிட்டு ''சத்யொ இவ்வளவு தூரம் உன்யன பொர்க்க வந்திருக்கொங்க அவங்களுக்கு குடிக்க ஏதொவது ஏற்பொடு பண்ணொம சும்மொ வபசிகிட்வட இருக்க '' என்று சத்யயன அதட்டினொன் உடவன சத்யன் ''ஸொரி மொன்சி என்ன குடிக்கிற டீயொ கொபியொ ... இங்வக என்கூட இருக்கிற நொயர் டீ நல்லொ வபொடுவொர் அயதவய ககொண்டு வரச்கசொல்ல வொ''.... என்றவன் ஏவதொ நியனவு வந்தது வபொல தன் கநற்றியில் தட்டிக்ககொண்டு '' ச்வச உனக்கு டீ பிடிக்கொதில்ல ..அப்படின்னொ கொபிவய எடுத்துவரச் கசொல்வறன்''.என்று உள்வள திரும்பி ''நொயர்'' என்று குரல் ககொடுக்க ஒரு நடுத்தர வயது மனிதர் வர சத்யன் அவரிடம் ''நொயர் இவ என்வனொட மொமொ கபொண்ணு கசன்யனயில் இருந்து வந்திருக்கொ'' என்று அறிமுகப்படுத்த .... நொயர்
மொன்சி
பொர்த்து
கும்பிட்டு
''எந்தொ
வமொவள
சுகந்தன்வன''என்று
வகட்க
....மொன்சி
தயலயயசத்து பதில் கசொன்னொள் ''நொயர் நீங்க வபொய் இவங்களுக்கு கொபி எடுத்திட்டு வொங்க'' என்று அனுப்பியவன் ..சுதொகரிடம் திரும்பி ''ஏன் சுதொ நொன் வொடொன்னு கூப்பிட்டதுக்கு நொயளக்கு மில்லுல முக்கியமொன வவயல
இருக்கு
என்னொல
வரமுடியொதுன்னு
கசொன்ன
இப்ப
பொர்த்தொ
என்
பின்னொடிவய
வந்து
நிக்கிற''என்று கிண்டல் குரலில் வகட்டொன் ''மொன்சிதொன் உன்யன பொர்க்கனும்னு கசொன்னொங்க அதனொலதொன் கூட்டிட்டு வந்வதன் .... நொன் உடவன கிளம்பனும்''... என்றவன் மொன்சியிடம் திரும்பி ''நொன் கிளம்பவறன் மொன்சி நியறய வவயல இருக்கு ... நீங்க திரும்பி வரனும்னொ சத்யன் உங்கயள கூட்டி வருவொன்'' என்று கூறிய சுதொகர் நொயர் எடுத்துவந்த கொபியய வொங்கி குடித்துவிட்டு கிளம்பினொன் சுதொகர்
கிளம்பியதும்
சத்யன்
மொன்சியின்
கபட்டியய
எடுத்துக்ககொண்டு
''மொன்சி
அந்த
அயறயில் யவக்கிவறன் நீ வந்து முகம் கழுவிக்வகொ'' என்று அவன் அயறயய வநொக்கி வபொக மொன்சி
அவன்
பின்னொவலவய
வந்து
''கபட்டியய
குடுங்க
சத்யொ
நொவன
எடுத்துட்டு
வபொய்
யவச்சுக்கிவறன் ''என்று கபட்டியய வொங்க முயற்ச்சித்தொள் சத்யன் அவள் யகயய விலக்கி ''என்னொல இயத தூக்க முடியும் மொன்சி.... இன்னும் என் உடம்பில் வலு இருக்கு'' என்று வருத்தத்துடன் கசொல்ல ''அய்வயொ ஏன் எதுக்ககடுத்தொலும் இப்படி வபசறீங்க நொன் இப்வபொ என்ன கசொன்வனன் ''என்றபடி அவனுடன் அயறக்குள் நுயழந்த மொன்சி அயறயய சுற்றி பொர்த்தொள் அயற
சிறியதொக
அழகொக
இருந்தது
...
அயறயின்
நடுவவ
ஒரு
கபரிய
மரக்கட்டிலும்
கமத்யதயும் இருக்க ....ஒரு எல்சிடி டிவி சுவறில் மொட்டியிருக்க ... அயறயின் ஒருபக்கம் கபரிய அலமொரியும் ...மற்கறொரு பக்கம் பொத்ரூம் கதவும் இருந்தது ... அயறயின் மற்கறொரு மூயலயில் ஒருசிறிய கட்டில் கிடந்தது ... மொன்சி
அந்த
கட்டியலப்
பொர்த்ததும்...
சத்யன்''இங்வக
இந்த
ரூமில்
மட்டும்தொன்
ஹீட்டர்
இருக்கு அதனொல சுதொகர் வந்தொ இந்த ரூம்வலவய அந்த கட்டில்ல படுத்துக்குவொன் ....நொன் இந்த கபரிய கட்டில்ல படுப்வபன் ... இப்வபொ நீ இங்வக தங்கற மொதிரி இருந்தொ சின்ன கட்டிலில் தொன்
படுக்கணும்
வவற
வழியில்யல
''என்று
மொன்சியின்
முகத்யத
பொர்த்துக்ககொண்வட
கசொல்ல .... மொன்சி சரி என்பது வபொல தயலயயசத்தொள் ''மொன்சி இன்னமும் நீ எதுக்கொக இங்வக வந்வதன்னு கசொல்லயல .... நம்ம வட்டில ீ உன்யன எனக்கு புத்திமதி கசொல்லி திருத்த கசொல்லியிருந்தொ அந்த வவயல உனக்கு வவண்டொம் சரியொ'' என சத்யன் வகட்க மொன்சி கவடுக்ககன முகத்யத கவட்டி '' நொனும் அதுக்கு வரயல... இந்த எஸ்வடட் கரொம்ப அழகொக
இருக்குன்னு
ரஞ்சனி
அண்ணி
கசொன்னொங்க...
நொன்
இன்னும்
இந்தியொவில்
ககொஞ்சநொள்தொன் இருப்வபன் அதுவயரக்கும் இப்படி எங்கயொவது சுத்தலொம்ன்னு கநனச்சுத்தொன் வந்வதன் ..''கவடுக்ககன்று பதிலுயரத்தொள்
''சரி அதுக்கு ஏன் தயலயய இப்படி சிலுப்புற .....இங்வக சுத்தி பொர்க்க நியறய இடம் இருக்கு ஆனொ நொன் எங்கயும் வர மொட்வடன் .... இதுவயரக்கும் நொன் எங்கயுவம வபொனதில்யல ..என்று சத்யன் கூற ''அப்வபொ எனக்கொக வரமொட்டீங்களொ '' என்று மொன்சி ககஞ்சும் பொர்யவயில் வகட்க ....சத்யன் அவள் கண்கயளவய பொர்த்தபடி ''சரி'' என்றொன் உற்ச்சொகமொன மொன்சி ''அப்வபொ நொயளக்கு கொயலயில கவளிய வபொவமொ '' என்று வகட்க........ இப்பவும் சத்யன் கண்கயள பொர்த்தபடிவய தயலயயசத்து சரிகயன்றொன்
மொன்சி அன்று இரவு நொயர் கசய்துயவத்த பூரி கிழங்யக சயமயலயறயிவலவய உட்கொர்ந்து பசியொல் ஒரு கவட்டு கவட்ட ....சத்யன் மட்டும் சொப்பிடவில்யல ... ''சத்யொ சொப்பிடயலயொ சத்யொ ''என்று நொயரிடம் மொன்சி வகட்க ..... அதற்கு நொயர் யகயயசத்து ஜொயடயில் சத்யன் குடித்த பிறகுதொன் சொப்பிடுவொன் என்று கசொல்ல மொன்சி சொப்பிடுவயத விட்டு எழுந்து ஹொலுக்கு வந்தொள் அங்வக சத்யன் ஒரு யபயல பொர்த்துக்ககொண்டு இருக்க ...மொன்சி அவனருவக வபொய் அந்த யபயல பிடுங்கி மூடியவத்து விட்டு ''எழுந்து சொப்பிட வொங்க சத்யொ'' என்று அயழத்தொள் ''ம்ஹூம் மொன்சி நொன் இப்வபொ சொப்பிட மொட்வடன் இன்னும் ககொஞ்சவநரம் ஆகும் ...நீ வபொய் சொப்பிடு '' என்று கசொல்ல ''இல்ல எனக்கும் வவனொம் '' என்று படுக்யகயயறக்கு வபொனொள் மொன்சி ''ஏய் மொன்சி இப்வபொ ஏன் இந்த பிடிவொதம் ....எனக்கு ட்ரிங்க்ஸ் எடுத்துக்கொம சொப்பிடமுடியொது ...அதனொலதொன் கசொல்வறன் நீ வபொய் சொப்பிடு'' என்று சத்யன் அவள் பின்னொல் வந்தொன் ''எனக்கு வவண்டொம்ன்னொ வவண்டொம்தொன் என்யன வற்புறுத்தொதீங்க நொன் வபொய் தூங்கவறன் '' என்று சின்ன கட்டிலில் மொன்சி படுத்துக்ககொள்ள ... சத்யன் என்ன கசய்வது என்று புரியொமல் வயொசித்து ''சரி எழுந்து வொ நொனும் சொப்பிடவறன் '' என்றதும்....
மொன்சி
வவகமொக
எழுந்து
''வொங்க''
என்று
எயதவயொ
சொதித்த
உற்சொகத்தில்
சயமயலயறக்கு ஓடினொள் சத்யன்
உதட்டில்
வலசொன
புன்னயகயுடன்
வபொய்
சொப்பிட
உட்கொர.....
நொயர்
அவயன
ஆச்சர்யத்துடன் பொர்த்தபடிவய அவனுக்கு தட்டு யவத்து அதில் ஒவர பூரியய யவக்க ...மொன்சி
நொயரிடம் இருந்து பொத்திரத்யத வொங்கி .... சத்யன் தட்டில் இன்னும் இரண்டு பூரி வசர்த்து யவத்தொள் ''ஏய் மொன்சி எனக்கு ஒன்னு வபொதும் '' என்று சத்யன் தடுத்தொன் ''ம்ம் சொப்பிடுங்க.... நீங்க எதுக்கு ஒன்னு வபொதும்னு கசொல்றீங்கன்னு கதரியும் ... தயவுகசய்து இன்னிக்கு மட்டும் ட்ரிங்க்ஸ் இல்லொம என்கூட வபசிகிட்டு இருங்கவளன் .... எனக்கு நொன் இருந்த நொடுகயளப் பற்றி உங்ககிட்ட நியறய வபச ஆயசயொ இருக்கு ப்ள ீஸ்'' என்ற மொன்சி சலொம் யவப்பது வபொல தனது நொடியய விரல் யவத்து குனிந்து கசல்லமொய் ககஞ்சினொள் சத்யன்
பதில்
ஏதும்
கசொல்லொமல்
அவயள
பொர்த்துக்ககொண்வட
அவள்
யவத்த
பூரிகயள
சொப்பிட ஆரம்பித்தொன் சத்யனுக்கு அவளின் நடவடிக்யககள் ஒவர குழப்பமொக இருந்தது .... இவள் எதற்கொக இங்வக வநதொள் ...... கொயம்பட்ட என் மனயத ஏன் சலனப்படுத்துகிறொள் ..... கவறும் வகள்வி குறியொக இருக்கும் என்யன வயளத்து ஆச்சர்ய குறியொக மொற்ற பொர்க்கிறொளொ ..... இது சரியொ ... இதுக்கு நொன் தகுதியொனவன் தொனொ ..... என் வொழ்வில் மறுபடியும் வசந்தம் வருமொ ..... நொன் கொண்பது கனவொ
அல்லது
கணிக்கிவறனொ பலவிதமொக
.....
நிஜமொ இவள்
எண்ணிய
...
இல்யல
மனதில் சத்யன்
இயல்பொக
என்ன ....
இருக்கும்
நியனத்து
எதுவொக
ககொண்டு
இருந்தொலும்
இவயள
நொன்தொன்
தவரொக
இயத
கசய்கிறொள்
...என்று
நொன்
அவயள
மறுபடியும்
சலனப்படுத்தி அவள் எதிர்கொலத்யத ககடுக்க மொட்வடன் என்று தனக்குள் முடிவு கசய்தொன் இருவரும் சொப்பிட்டு முடித்ததும் நொயர் தொனும் சொப்பிட்டுவிட்டு கிச்சயன சுத்தம் கசய்துவிட்டு ஹொலுக்கு வந்தொர் அங்வக வசொபொவில் மொன்சி மட்டும் அமர்ந்து தனது வலப்டொப்பில் பொர்த்துக்ககொண்டு இருக்க .... சத்யன் படுக்யகயயறயில் இருந்தொன் .... நொயர் மொன்சியிடம் வந்து ''வமொவள ''என்று அயழக்க மொன்சி அவயர திரும்பி என்ன என்பது வபொல் பொர்த்தொள் ''கரொம்ப நன்றி வமொவள சொர்கிட்ட நொன் வவயலக்கு வசர்ந்து மூணு வருஷம் ஆச்சு .... ஆனொல் இன்னிக்குத்தொன் சொர் யநட்ல மது குடிக்கொம சொப்பிட்டு இருக்கொர் .... இது நீங்க கசொன்னதொல தொன்.... இயத எப்படியொவது அவர் கதடர்ந்து கசய்ற மொதிரி பண்ணிருங்க வமொவள
''என்று
மயலயொளம் கலந்த தமிழில்... உள்வள இருக்கும் சத்யனுக்கு வகட்கொதவொறு கமல்லிய குரலில் நொயர் அவளிடம் வவண்டினொர் மொன்சி
உதட்டில்
கமல்லிய
புன்னயகயுடன்....இனி
எல்லொம்
நொன்
பொர்த்துக்கிவறன்
என்பது
வபொல தன் கநஞ்சில் யகயவத்து ஆறுதல் கசொல்ல.... நொயர் முகத்தில் சந்வதொஷத்துடன் அந்த வட்டின் ீ பின்புறம் அவருக்கொக ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு சிறு அயறக்கு வபொய்விட்டொர்
அதன்பிறகு
மொன்சி
லொப்டொப்
மூடியவத்துவிட்டு
எழுந்து
அயறக்குள்
வபொனொள்
...அங்வக
சத்யன் கட்டிலில் அமர்ந்து தனது லட்டர் வபடில் எயதவயொ எழுதி ககொண்டு இருந்தொன் .... மொன்சியய நிமிர்ந்து பொர்த்து கண்களுக்கு எட்டொத புன்னயகயுடன் '' மொன்சி இங்வக உனக்கு அவ்வளவு
வசதிகள்
பத்தொது
.....
எனக்கு
பழக்கமொயிடுச்சு
நீ
தொன்
ககொஞ்சம்
அட்ஜஸ்ட்
பண்ணிக்கனும்... இன்னும் எத்தயன நொள் இங்வக தங்கப்வபொற .'' என்று சத்யன் வகட்டதும் மொன்சிக்கு முணுக்ககன்று வகொபம் வந்தது ''ஏன் இங்வக வந்தது உங்களுக்கு ஏதொவது கதொந்தரவொக இருக்கொ..''என்று மொன்சி வகட்க ''ஏய் அகதல்லொம் ஒன்னுமில்ல மொன்சி ...நீ வந்ததொல எனக்ககன்ன கதொந்தரவு ...நீ வந்தது எனக்கு சந்வதொஷம் தொன் கரொம்ப நொள் கழிச்சு வபச
ஒரு ஆள் கியடச்சது
'' என்று சிறு
சிரிப்புடன் கூறழனொன் பதிலுக்கு மொன்சியும் சிரித்து ''ம்ம் அப்படி வொங்க வழிக்கு'' என்றுவிட்டு அங்கிருந்த சிறிய கட்டிலில் படுத்து அதிலிருந்த வபொர்யவயொல் தன்யன வபொர்த்தி ககொண்டு
.. என்ன சத்யொ
எழுதுறீங்க'' என்று வகட்டொள் '' ம் இங்வக எஸ்வடட் வவயல கசய்ற ஒரு மயலஜொதிகொரர் யபயனுக்கு வகொயவயில் ஒரு கம்கபனியில்
இன்டர்வியூக்கு
கூப்பிட்டு
இருக்கொங்க
....அந்த
யபயவனொட
அப்பொ
என்யன
சிபொரிசு கசய்யச்கசொன்னொர் .... எனக்கும் அந்த கம்கபனிவயொட எம்டி யய கதரியும் அதொன் ஒரு சிபொரிசு கடிதம் எழுதி குடுக்கலொம்ன்னு எழுதிகிட்டு இருக்வகன் ... என சத்யன் கசொன்னதும் ... மொன்சி '' ம்ம் கரொம்ப நல்லது கசய்ங்க சத்யொ '' என்றொள் சத்யன்
எழுதியயத
மொன்சியின்
பக்கம்
எடுத்து திரும்பி
யவத்துவிட்டு அவயளவய
வந்து
பொர்க்க
அவன்
....அவன்
படுக்யகயில் பொர்யவயின்
படுத்துக்ககொண்டு தீவிரம்
தொளொமல்
மொன்சி தன் விழிகயள மூடிக்ககொண்டொள் முகத்தில் வலசொன கூச்சத்துடன் மொன்சி கண்கயள மூடியதும் சத்யன் ''மொன்சி ''என்று குரல் ககொடுத்தொன் மொன்சி
கண்கயள
திறந்து
அவயன
பொர்த்து
என்ன
என்பது
வபொல
வலது
புருவத்யத
உயர்த்தினொள் '' நொன் உன்கிட்ட ஒன்னு வகட்கனும் ''என்றவன் சிறிது தயங்கி பிறகு '' நீ இங்வக வந்ததில் இருந்து
ஏன்
மொன்சி
மொமொன்னு
கூப்பிடவவ
இல்யல
...
சத்யொன்னு
கபயர்
கசொல்லிவய
கூப்பிடுற ... மொமொன்னு நீ கூப்பிட எனக்கு தகுதி இல்யலன்னு கநயனக்கிறயொ மொன்சி'' என சத்யன் குரலில் வருத்தம் இயழவயொட வகட்க ...
மொன்சி
அவசரமொக
''
அகதல்லொம்
ஒன்னும்
இல்யல
...முன்னொடிகயல்லொம்
மொமொன்னு
கூப்பிட்டொ நமக்குள்ள ஒரு கநருக்கம் இருக்கிற மொதிரி எனக்கு வதொனும் .... ஆனொல் இப்வபொ அது வதயவயில்யலன்னு வதொனுது''என்று மொன்சி கூறியதும் ''அது
வதயவயில்யலன்னொ
எது
மொன்சி
...
நமக்குள்ள
கநருக்கம்
வதயவயில்யலன்னு
கசொல்றியொ மொன்சி '' என்று சத்யன் நிதொனமொக வகட்டொன் மொன்சிக்கு
இதற்க்கு
என்ன
பதில்
கசொல்லுவது
என்று
கதரியொமல்
தயங்க....
மறுபடியும்
சத்யவன ''என்ன மொன்சி பதிவல இல்யல ... சரி கசொல்ல விருப்பமில்யலன்னொ விடு'' என்றவன் படுக்யகயில் இருந்து எழுந்து உட்கொர்ந்து ககொண்டொன் உடவன மொன்சியும் எழுந்து உட்கொர '' ம்ஹூம் நீ ஏன் எழுந்திருக்கிவற படுத்துக்வகொ'' என்றவன் ''கொலயில
கரண்டு
வபரும்
எங்கயொவது
வபொகலொம்...
ஆனொ
நீ
ஏவதொ
கவளி
நொட்டுவல
இருந்தயத பத்தி வபசலொம்ன்னு கசொன்ன இப்வபொ பொத்தொ அயமதியொயிட்ட ம் ... ஏதொவது வபசு மொன்சி எனக்கு ட்ரிங்க்ஸ் எடுக்கொததொல் தூக்கம் வரயல'' என்று சத்யன் கசொன்னதும்.... மொன்சி முகம் மலர தனது கவளிநொட்டு அனுபவங்கயள கசொல்ல ஆரம்பித்தொள் மொன்சி கட்டிலில் சம்மணமிட்டு உட்கொர்ந்து விரித்து
உருட்டி...
உதடுகயள
சுழித்து
ககொண்டு
மடித்து...
யககயள ஆட்டி
சமயத்தில்
தன்
...விழிகயள அகல
கதொயடயய
தட்டி
...
விபரமொகவும் விளக்கமொகவும் தனது கவளிநொட்டு அனுபவத்யத கசொல்ல.... சத்யன் அவயள மீ து யவத்த கண்கயள இப்படி அப்படி அகற்றொமல் பொர்த்தொன் சத்யனுக்கு அவள் கசொன்னதில் ஒவர ஒரு வொர்த்யத கூட கொதில் விழவில்யல ... அவளின் வபச்சு
சிரிப்பு
கனிவு
படிப்பு
திறயம
இயவயயனத்தும்
அவன்க்கு
வொழ்க்யகயில்
எயத
வவண்டொம் என கூறியதொல் எப்வபர்ப்பட்ட கசொர்க்கத்யத இழந்தொன் என்று வலிக்க வலிக்க தயலயில் அடித்து கசொல்லியது மொன்சி எல்லொவற்யறயும் கசொல்லி இறுதியொக தொன் வநற்று கபொள்ளொச்சி வந்ததில் நிறுத்த .... அவளுக்கு தூக்கம் கண்யண சுழற்ற ...''குட்யநட் சத்யொ'' என்று கசொல்லிவிட்டு படுத்தவள் ..... இரண்டு நொள் அயலச்சலில் உடவன உறங்கிவிட்டொள் சத்யன் அவயளவய பொர்த்து பிறகு கட்டியலவிட்டு கீ வழ இறங்கி தன் படுக்யகயில் இருந்த அழகிய ரக்யக எடுத்து வபொய் அவள் வபொர்த்தியிருந்த சிறிய வபொர்யவயய விலக்கி விட்டு அந்த ரக்யக எடுத்து அவள் மீ து கழுத்துவயர வபொர்த்தியவன் .... அவள் கநற்றியில் விழுந்த கற்யற
கூந்தயல
உதடுகயள
ஒதுக்கி..... முத்தமிடுபவன்
ககொண்டு
வபொனவன்...
பின்னர்
வபொல குனிந்து அவளின் கநற்றி வயர எயதவயொ
உதறிக்ககொண்டு தன் படுக்யகயில் வந்து அமர்ந்தொன்
நியனத்து
ச்வச
என்று
தன்
தயலயய
.....ச்வச
ககொஞ்ச
வநரத்தில்
நொன்
என்ன
கொரியம்
கசய்திருப்வபன்
...
என்
வொழ்க்யகயில்
எல்லொவம முடிந்து வொழ்க்யகயின் கயடசி படியில் நிற்பவன் ..... அவள் இன்றுதொன் பூத்த வரொஜொயவ வபொல.... எனக்கும் அவளுக்கும் எந்த உறவு முயறயும் வவண்டொம் ..... இனிவமல் அவளிடமிருந்து முடிந்த அளவுக்கு விலகிவய இருக்க வவண்டும் ..... என்று சலனப்பட்ட தன் மனயத அடக்கிககொண்டு தனது படுக்யகயில் படுத்துக்ககொண்டொன் சத்யன் . '' அழயக அடிப்பயடயொக ககொண்டு வதொன்றிய கொதல் ......... '' அழயகப் வபொலவவ வியரவில் மயறந்து விடும்...! அன்று கொயல சத்யன் கண்விழித்த வபொது மொன்சி அங்வக இல்யல ...எங்வக வபொனொள் என்று எண்ணிக்ககொன்வட பொத்ரூம் வபொய் ப்ரஷொகி வந்த சத்யன் ஹொலுக்கு வந்தொன் அங்வகயும் மொன்சி இல்யல என்றதும் கிச்சன் வொசலில் நின்று '' நொயர் மொன்சி எங்வக வபொனொ '' என்று வகட்க ..... டீயய வடிகட்டிக் ககொண்டு இருந்த நொயர் திரும்பி மொன்சி வதொட்டத்தில் இருப்பதொக கசொல்லவும் சரிகயன்று நகன்ற சத்யன் மறுபடியும் நின்று '' நொயர் மொன்சி டீ வவண்டொம் கொபி வபொட்டு எடுத்துக்கிட்டு வதொட்டத்துக்கு வொங்க'' என்று கசொல்லிவிட்டு ஒரு வவக நயடயுடன் வதொட்டத்திற்கு வபொனொன் அங்வக மொன்சிககொட்டும் கொயல பனியில் வசரில் அமர்ந்து தூரத்தில் கதரிந்த பனி மூடிய வதயியல
வதொட்டங்கயளயும்
பனியில்
உயறந்தது
வபொல
அயசயொமல்
நின்ற
உயரமொன
கல்வதக்கு மரங்கயளயும் பொர்த்து ரசித்துக்ககொண்டு இருந்தொள் பின்புறமொகவவ அவயள கநருங்கிய சத்யன் அவள் உட்கொர்ந்திருந்த வசரின் பின்பக்கயத பற்றி குனிய சத்யன்
...
அவன்
மிக
வந்திருப்பயத
குயறந்த
அறிந்த
இயடகவளியில்
மொன்சி
நிமிர்ந்து
மொன்சியின்
அன்னொந்து
முகத்யதப்
அவயனப்
பொர்த்து
''
பொர்க்க...
என்ன
மொன்சி
இவ்வளவு பனி ககொட்டுது இப்வபொ வபொய் இங்வக உட்கொர்ந்திருக்க'' என்று வகட்டொன் ''ம் பரவொயில்யல சத்யொ எனக்கு ஒன்னும் குளிரல .... அந்த வியூ கரொம்ப அழகொ இருக்கு பொருங்கவளன்....
என்று
மொன்சி
யககொட்டிய
தியசயில்
பொர்த்த
சத்யன்
...
அங்வக
கதரிந்த
அழகில் அசந்து வபொனொன் .... இத்தயன நொளொக நொம் ஏன் இயதகயல்லொம் கவனிக்கவில்யல என்று நியனத்து மொன்சியிடம் ஏவதொ
வகட்க
குனிந்தொன்
அங்வக
அவன்
பொர்த்த
கொட்சி
.....
மொன்சி
யககயள
குளிருக்கு
அடக்கமொக இறுக்கி கட்டியிருக்க..... அவள் வபொட்டிருந்த கொட்டன் டொப்ஸ் கழுத்து பகுதியில் இறங்கி இருக்க அதன் வழியொக அவளின் மொர்பு பிதுங்கி இருந்தது.... அதன் நடு பிளவில் அவள்
கழுத்தில்
இருந்த
அப்பட்டமொக கதரிந்தது
கமல்லிய
கசயின்
இறங்கி
அதன்
அடிவயர
வபொயிருப்பது
சத்யன் பிதுங்கி நின்ற அந்த அழயகவய சிறிதுவநரம் கண்ணியமக்கொமல் கவறித்துப் பொர்த்தொன் ... மொன்சி அவனிடம் எயதவயொ கசொல்வதற்கொக வமல் வநொக்கி நிமிர அவனின் கவறித்தப் பொர்யவயய கண்டு தியகத்து சட்கடன எழுந்து நின்றொள் ... சத்யனுக்கு கரொம்ப சங்கடமொகிவிட தயலகுனிந்து '' ஸொரி மொன்சி'' என்று சிறு குரலில் கூற ..... மொன்சி எதுவுவம வபசவில்யல அவளும் அயமதியொக தயலகுனிய ..... அப்வபொது நொயர் கொபி ட்வரயுடன் வந்து இருவரின் முன்பு யவத்துவிட்டு உள்வள வபொய் சத்யனுக்கு
ஒரு வசயர
எடுத்துவந்து வபொட்டுவிட்டு மறுபடியும் உள்வள வபொய்விட்டொர் மொன்சி தன் வசரில் அமர்ந்து கொபியய கிளொஸில் ஊற்றி அவனிடம் நீட்டினொள் ..... சத்யன் அயத வொங்கிககொண்டு தனது வசரில் அமர்ந்து கொபியய குடித்தபடி அவயள பொர்த்தொன் ...அவள் ''என்ன''
என்று
வகட்க...
''ம்ஹூம்
ஒன்னுமில்ல''
என்றவன்
சிறிதுவநரம்
கழித்து
''
மொன்சி
வகொபப்பட என்ன இருக்கு
... இது
என்வமல உனக்கு வகொபமில்யலயொ '' என்று வகட்டொன் அவயன வநொக்கி நிமிர்ந்து உட்கொர்ந்த மொன்சி '' இதுல மனிதர்கவளொட
இயல்பு....
கபண்களின்
மொர்புச்
வசயல
ஒதுங்கினொல்
அயத
கபண்கவள
கவறிக்கும் இந்த கொலத்தில் ... உங்கயள நொன் குற்றம் கசொல்ல முடியொது .... அதிவலயும் இதுவயர
மயறஞ்சிருக்கும்
இயல்புதொன்
இதிவல
ஒன்று
திடீகரன
வகொபப்பட
கவளிவய
ஒன்னுவம
கதரியும்
இல்யல''
வபொது என்று
நொம
தடுமொறுவது
மொன்சி
மிகவும்
கபருந்தன்யமவயொடு வபச ......சத்யன் அவயளவய ஆச்சர்யமொக பொர்த்தொன் அதன் பிறகு இருவரும் குளித்து நொயர் கசய்துயவத்திருந்த டிபயன சொப்பிட்டுவிட்டு கவளிவய கிளம்ப ஆயத்தமொக .... நொயர் மொன்சியிடம் ஒருகபரிய கூயடயய ககொடுத்து அதில் தண்ண ீரும் ககொஞ்சம் உணவும் யவத்திருப்பதொகவும் பசிக்கும் வபொது சொப்பிடச் கசொன்னொர் மொன்சி அயத வொங்கிககொண்டு வபொய் சத்யன் ஜீப்பில் பின்புறத்தில் யவத்துவிட்டு முன்னொடி வந்து
சத்யனருவக
அமர்ந்தொள்
......சத்யன்
ஓரக்கண்ணொல்
அவளின்
உயடகயள
பொர்த்தொன்
...கீ வழ முழங்கொல் வயரக்குவம இருக்கும் ஒரு யடட்டொன கருப்பு நிற டிரக் சூட்டும் ... வமவல இளம்பச்யச நிறத்தில் வ ீ வபொல அயமப்புயடய கழுத்தில் பட்டன் எதுவும் இல்லொமல் தயல வழியொக மொட்டும் ஒரு கொட்டன் சட்யட அணிந்திருந்தொள் அப்வபொது
நொயர்
ஓடிவந்து
அவர்கள்
வபொகும்
வழியில்
பொர்க்க
வவண்டிய
இடங்கயளயும்
அதற்கொன வழிகயளயும் கசல்ல சத்யன் அவர் கசொன்னயத கவனமொக வகட்டு ககொண்டொன் ஜீப் கிளம்பியதும் மொன்சி அவன் பக்கம் திரும்பி '' ஏன் சத்யொ உங்களுக்கு இந்த இடத்யத பத்தி எதுவுவம கதரியொத வபொகவவண்டிய இடத்யத பத்தி நொயர் கசொல்றொர் '' என்று வகட்டொள் ''நொன் இங்வக எஸ்வடட் வொங்கிய பிறகு எஸ்வடட்யட தவிர வவற எங்கயுவம வபொனதில்யல மொன்சி'' என சத்யன் கூறியதும்
மொன்சி வபொலியொன அதிர்ச்சியுடன்''அய்வயொ அப்படின்னொ எங்கயொவது வழி தவறிட்டொ என்ன பண்றது '' என்று சத்யயன பொர்த்து வகட்க உதட்டில் சிரிப்புடன் சத்யன் '' ம் இங்வக கொட்டு மிருகங்கள் நியறய இருக்கு அதுங்களுக்கு உணவொக வவண்டியதுதொன் '' என்றொன் ''ம்ம் நொன் எப்படியொவது தப்பிச்சு வந்துடுவவன்ப்பொ'' என்று மொன்சி வதொள்கயள குலுக்கியபடி கசொல்ல ... அதில் அவளின் பருத்த மொர்புகளும் குலுங்கி வமவல ஏறி இறங்கி அயசய ... சத்யன் நிமிடத்தில் அயத ரசித்துவிட்டு அவசரமொக முகத்யத திருப்பி ககொண்டொன் பிறகு சத்யன் ஒரு கொட்டுவழி பொயதயில் ஜீப்யப திருப்பி கசலுத்தி அங்வகவய ஒரு இடத்தில் நிறுத்தி
இறங்கினொன்
பின்னொல்
இருந்த
கூயடயில்
தண்ண ீர்
பொட்டியல
மட்டும்
எடுத்துக்ககொண்டு கூயடயய ஜீப்பின் முன்புறம் யவத்து பூட்டிவிட்டு மொன்சியய பொர்த்து ..''
ம்
இறங்கு
பொயதயில் வபொனொ
மொன்சி
இந்த
வபொனொ ககொஞ்ச
ஒரு
நல்ல
பொயத
வழியொ
தூரத்தில்
அழகொன
இதுக்கு
ஒரு
அருவி
வமவல
ஓயட ஓடும்
ஒன்னு
வரும்
ஜீப்
வபொகொது
...இவதொ
.... அதன் ஓரத்திவலவய அந்த
இடம்
கரொம்ப
இந்த நடந்து
அழகொக
இருக்கும்ன்னு சுதொகர் கசொன்னொன் ... வொ அங்வக வபொகலொம் ''என்று அவயள வநொக்கி யகயய நீட்ட மொன்சி தயக்கமின்றி அவன் யககயள பற்றிக்ககொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தொள் அவர்கள் வபொகும் வழியில் இதுவயர மனிதஇனவம வந்ததில்யல என்பது வபொல அத்துவொனக் கொடொக இருக்க ..சத்யன் மொன்சியிடம் '' என்ன மொன்சி பயமொ இருக்கொ '' என்று வகட்க ''ம்ஹூம்
எனக்ககன்ன
பயம்
அதொன்
நீங்க
கூட
இருக்கீ ங்கவள
''என்று
மொன்சி
சிரித்தபடி
கூறினொள் ''அய்வயொ நொனொ ஏதொவது ஒரு சின்ன மிருகம் வந்ததுன்னொ கூட வபொதும் அடுத்த கசகண்ட் நொன் ஜீப்ல இருப்வபன்'' என சத்யன் பயந்தவன் வபொல கூறியதும் மொன்சி குலுங்கி சிரித்து '' கவயல படொதீங்க சத்யொ அப்படி ஏதொவது வந்தொல் அதுங்ககிட்ட இருந்து உங்கயள நொன் கொப்பொத்துவறன் '' என்றொள் இப்படி
வபசிக்ககொண்வட
இருவரும்
அந்த
கொட்டில்
கநடுந்தூரம்
வந்துவிட்டனர்
ஆனொல்
ஓயடயும் வரவில்யல அருவியும் வரவில்யல இருவரும் வபசிக்ககொன்வட கவகுதூரம் வந்துவிட்டயத உணர்ந்த சத்யன் ‘’மொன்சி நொம கரொம்ப தூரம் வந்துட்வடொம்ன்னு கநயனக்கிவறன் .... அந்த அருவி வவற எங்கிருக்குன்னு கதரியயல..... இப்வபொ என்ன கசய்றது மொன்சி ‘’என்று சத்யன் கவயலயுடன் வகட்க
‘’இன்னும் ககொஞ்சதூரம் வபொய் பொர்க்கலொம் சத்யொ ... ஏன் பயப்படுறீங்க வொங்க வபொகலொம்’’ என்று மொன்சி சத்யனின் யகயய பற்ற.... அவனும் அவள் யகயய அழுந்த பற்றிக்ககொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தொன் முதலில் அவளின் விரல்கயள பற்றிக்ககொண்டு நடந்தவன் வபொகப்வபொக அவள் யகயய தன் யகவயொட
பின்னிக்ககொண்டு
நடந்தொன்....
மொன்சிக்கு
இது
கதரிந்வத
இருந்தொலும்
எதுவும்
கசொல்லொமல் அயமதியொக இருந்தொள் அதுவயர நன்றொகப் வபசிக்ககொண்டு வந்தவர்கள் ககொஞ்சம் ககொஞ்சமொக வபசுவயத குயறத்து அயமதியொக மொறொக
நடந்தனர்...
ஆனொல்
ஒரு கநருக்கத்யத
மவுனம்
அவர்களுக்குள்
ஏற்படுத்தியது...
இருவரின்
பிரியவ
வதொள்களும்
ஏற்படுத்தவில்யல ஒன்றுடகனொன்று
....
உரச
மொன்சியின் மூச்சு சத்யனின் கழுத்தில் வமொதியது. சிறிது தூரம் நடந்தவர்கள் ககொஞ்சவநரம் நின்று பிறகு அங்வக இருந்த வமடொன பகுதியில் உட்கொர்ந்தனர்...
இருவரும்
ஏவதொ
தப்பு
கசய்தவர்கள்
வபொல
தயலயய
குனிந்துககொண்டு
அமர்ந்திருக்க... சத்யன் மட்டும் அவள் யககயள விடொமல் பற்றியிருந்தொன் .. அவள்
விரல்கயள
ஒவ்கவொன்றொக
தடவி
நீவி
நகங்கயள
சுரண்டி
சத்யன்
தனது
இப்வபொது
சத்யன்
தடுமொற்றத்யத மயறத்துக்ககொண்டு இருந்தொன் மொன்சியும்
அவன்
கசயல்
அனுமதிப்பது
வபொல
அயமதியொக
இருக்க...
அவளின் விரல் தன் உதட்டில் யவத்துக்ககொன்டொன்.... ஆனொல் முத்தமிடவில்யல ..அவளின் விரல்களொல் மவுனம்
தன் உதட்யட வருடிவிட்டுக் ககொண்டு அவள் முகத்யத பொர்த்தொன்....அவளின்
அவனுக்கு
துணிச்சயலத்தர
...
அவள்
விரயல
தன்
உதட்டில்
அழுத்தி
முத்தமிட்டொன்.... மொன்சிக்கு உடல் சிலிர்க்க சட்கடன தன் விரல்கயள அவனிடமிருந்து விடுவித்து மடக்கி தன் அடிவயிற்றில் யவத்துக்ககொண்டொள் மொன்சி கொயல மடக்கி குத்துகொலிட்டு உட்கொர்திருக்க....சத்யன் கமதுவொக அவள் பக்கம் நகர்ந்து குனிந்து மடங்கி இருந்த முட்டியில் தன் தொயடயய யவக்க... இப்வபொது மொன்சி மொர்புக்கும் சத்யனின் முகத்துக்கும் சில அங்குலங்கவள இயடகவளி இருந்தது அவள் மொர்பிலிருந்து வந்த ஒரு சுகந்தமொன வொசயன சத்யயன மயக்க... தொயடயய முன் நகர்த்தி
அவள் முட்டியில்
தன் கழுத்யத
ஊன்றினொன்...
இப்வபொது
அவளின் மொர்பில் பட்டது சத்யன் தனது மூக்கொல் அவளின் மொர்யப அழுத்தமொக உரசினொன்...
சத்யனின்
மூக்கு
நுனி
அவள்
கூச்சத்துடன்
உடயல
பின்னொல்
சொய்க்க....
சத்யன்
தனது
வலதுயகயய
அவளின்
முதுகுக்கு ககொண்டு கசன்று முதுகில் யகயவத்து முன்னொல் தள்ள .... இப்வபொது அவள் மொர்பு சத்யனின் முகத்தில் வமொதியது சத்யன் தனது முகத்யத திருப்பி அவளின் மொர்பில் யவத்து இருயககளொலும் அவள் முதுயக வயளத்து முன்தள்ளி கிட்டத்தட்ட அயணத்த நியலயில் இருக்க .... அவளின் மடக்கிய முட்டி அவன் மொர்பில் அழுத்தி வலித்தது... சத்யன் அவள் முதுகில் இருந்து ஒருயகயய எடுத்து இருவருக்கும் இயடவய விட்டு அவள் முழங்கொயல
கீ ழ்
வநொக்கி
இழுக்க...
சட்கடன
கொல்கள்
இழுபட்டதொல்
மொன்சி
வபலன்ஸ்
இல்லொமல் பின்னொல் சரிந்தொள் சத்யன் அவயள அயணத்துக்ககொண்டு இருந்ததொல் அவனும் கூடவவ சரிந்தொன்... அவள் கீ வழ இவன் வமவல அவள் மொர்பில் தயலயவத்து இருக்க.... மொன்சிக்கு அந்த நியல சங்கடமொக இருந்தது... அவன் தயலமுடியய பற்றி வமவல தூக்க முயற்ச்சிக்க... சத்யன் விடவில்யல முகத்யத அழுத்தினொன் சத்யன்
அவயள
தன்
யகப்பிடிக்குள்
யவக்க
அவளின்
இடுப்புக்கு
கீ வழ
யகவிட்டு
தூக்கி
அயணக்க முயற்ச்சித்தொன் .... ஆனொல் கீ வழ கரடுமுரடொக இருந்ததொல் இவன் யககள் உரசி எரிச்சயல
ஏற்படுத்தியது....
அவயள
புரட்டி
ஒருக்களித்தொல்
தொன்
அவயள
இன்னும்
இறுக்கமொக அயணக்க முடியும் என்று நியனத்த சத்யன் அவயளவிட்டு கீ வழ சரிந்தொன் அவளின் பக்கவொட்டில் படுத்து அவயள தன் பக்கமொக திருப்பினொன்.... மொன்சி முகம் சிவந்து கண்கயள மூடி உதடுகள் துடிக்க கரொம்பவும் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நியலயில் இருக்க... சத்யன் அவளின்
மூடிய
கண்கயள
பொர்த்துக்ககொண்வட
அவளின்
வதன்சுயவ
இதழ்களில்
தன்
உதடுகயள பதித்து அவள் இதழ்கயள தன் நொக்கொல் தடவி ஈரப்படுத்தினொன் தனது நொக்யக கூறொக்கி அவளின் ஒட்டியிருந்த இதழ்கயள பிளக்க முயற்ச்சித்தொன்.... அவன் முயற்சியில் தீவிரமொக இருக்க ... பின்னொல் கொி்ட்டின் சருகுகள் மிதிபடும் ஓயச வகட்க ..சத்யன் அயத அலட்சியம் கசய்து மறுபடியும் அவளின் வொய் வொசயல திறக்கும் முயல... இப்வபொது சருகு
மிதிபடும்
ஓயசயுடன்
யொயனகளின்
பிளிறும்
ஓயசயும்
வசர்ந்து
வகட்க
சத்யன்
அலறிப்வபொய் அவயளவிட்டு எழுந்தொன் யொயனகளின்
சத்தம்
வகட்டதும்
மொன்சியயயும்
தூக்கிவிட
....
அலறி
எழுந்து
எழுந்த
அவசரமொக
‘’என்னொச்சு சத்யொ என்ன அது சத்தம்’’ என்று வகட்டொள்
சத்யன் தனது
யகககொடுத்து
உயடகயள
படுத்திருந்த
சரிகசய்த
மொன்சி
‘’ம் யொயனகள் கூட்டமொ வருதுன்னு நியனக்கிவறன் இனிவமலும் இங்வக இருந்தொ ஆபத்து வொ வபொகலொம்’’ என்று அவள் பிடித்து தன் பக்கம் இழுத்து அயணத்தவொறு திரும்ப..... யொயனகளின் சத்தம் கவகு அருகில் வகட்டது மொன்சி
பயத்துடன்
சத்யவனொடு
ஒண்டிக்ககொள்ள...
சத்யன்
அவள்
வதொயளத்தட்டி
‘’ம்
பயப்படொவத மொன்சி ஒன்னும் ஆகொது’’ என்று கூறி அவயள விலக்கிவிட்டு... இவ்வளவு வநரம் அவர்கள் படுத்திருந்த வமட்டின் மீ து ஏறி நின்று யொயனகள் சத்தம் எங்வக வருகிறது என்று பொர்த்தொன் அவனின் வலதுபக்கமொக நொன்கு யொயனகள் ககொண்ட கூட்டம் இவர்கள் இருக்கும் தியசயய வநொக்கி
மிக
அருவக
வந்து
ககொண்டிருக்க...
சத்யன்
வவகமொக
கீ வழ
இறங்கி
மொன்சியய
இழுத்துக்ககொண்டு எதிர்தியசயில் ஓட ஆரம்பித்தொன் மொன்சியொல்
அவனுக்கு
ஈடுககொடுத்து
ஓட
முடியவில்யல....
மூச்சு
வொங்க
ஒரு
இடத்தில்
மொன்சி நின்றுவிட.... சத்யன் திரும்பி பொர்த்து அவளருகில் வந்து அவயள வதொள்கயள பற்றி தன் மொர்பில் சொய்த்து ‘’ஸொரி மொன்சி எல்லொம் என்னொல தொன் அப்பவவ அங்வக உட்கொரொமல் நொம
நடந்திருந்தொல்
இப்வபொ
யொயனகளுக்கு
பயந்து
இப்படி
ஓடவவண்டியதில்யல’’என்று
கசொல்லி மூச்சு வொங்கிய அவள் முதுயக தடவிக்ககொடுத்தொன் அப்வபொது யொயனகளின் சத்தம் கநருங்க மொன்சி கண்கலங்க அவயன நிமிர்ந்து பொர்த்தொள்.... அவள் கண்களில் கண்ண ீயர பொர்த்ததும் சத்யன் ‘’ ஏய் ச்சீ இப்வபொ ஏன் கண்கலங்குற அதொன் நொன் இருக்வகன்ல’’ அவயள யகயய பிடித்து ககொண்டு மறுபடியும் வவகமொக ஓடினொர்கள் ஒருகட்டத்தில்
யொயனகள்
முன்வனற....இவர்கள்
பின்தங்கினொர்கள்
...
சத்யனுக்கு
இதயம்
வொய்க்கு வந்து துடித்தது .... ஐவயொ கடவுவள இவயள எப்படி கொப்பத்த வபொவறன் என்று அவன் மனம் புலம்பியது மொன்சியொல் ஓடமுடியொமல் நின்று கண்ண ீருடன் ‘’ நீங்க எப்படியொவது தப்பிச்சு வபொயிருங்க என்னொல ஓடமுடியயல’’ என்று அழ ஆரம்பித்தொள் ..... ‘’ஏய் மொன்சி அப்படி யொயன மிதிச்சு சொகனும்னொ கரண்டு வபரும் சொவவொம்’’ என்று அவனும் கண்கலங்கினொன் அப்வபொது
இவர்கயள
கநருங்கியது...
அயத
அயடயொளம் பொர்த்ததும்
கண்ட
சத்யன்
ஒரு
யொயன
மொன்சியய
பிளிறிக்
ககொண்டு
இழுத்துக்ககொண்டு
இவர்கயள
தொருமொறொக
ஓட
...மொன் கொல் இடறி கீ வழ விழ ....யொயனகள் தடம் மொறி வவறுபக்கம் வபொனது... சத்யன் யப்பொ என்று நிம்மதி கபருமூச்சுடன் கீ வழ இருந்த மொன்சியய தூக்கினொன்
அவன் தூக்கியதும் மொன்சி கடுயமயொன வழியில் ‘’அய்வயொ அம்மொ’’ என்று கத்த ‘’என்னொச்சு மொன்சி
‘’
என்று
சத்யன்
பதறி
அவயள
தயரயில்
உட்கொரயவத்து
இவனும்
உட்கொர்ந்து
அவளுக்கு என்ன என்று பொர்க்க.... மொன்சி ‘’வலதுகொல் வலிக்கிறது’’ என்றொள் சத்யன் அவளின் வலதுகொயல என்று
பொர்த்தொன்....
எடுத்து தன் மடியில் யவத்து ஏதொவது அடிபட்டு இருக்கொ
வலதுகனுக்கொலில்
வலசொக
சிரொய்த்து
கொயமொகி
இருக்க
கொல்
பிசகி
இருந்தது.... எலும்பு முறிவு எதுவும் இல்யல என்றதும் சத்யன் அவயள தூக்கி நிறுத்தி.... அவள் கதொயடக்கு அடியில் ஒருயகயும் முதுகில் மறுயகயும் ககொடுத்து தூக்கிக்ககொன்டொன் மொன்சி ‘’ஐவயொ உங்களொல என்யன தூக்க முடியொது கீ வழ விடுங்க நொன் கமதுவொ நடக்கிவறன்’’ என்று
ககஞ்ச
வபொய்ட்வடன்
.... சத்யன் அவயள பொர்த்து முயறத்து அதனொல
உன்யன
தூக்க
‘’ ஏன் நொன் குடிச்சு குடிச்சு
முடியொதுன்னு
நியனக்கிறயொ’’
என்று
இத்து
ஏளனமொக
வகட்க.... மொன்சி ஒன்றும் வபசொமல் தனது யககயள வயளயமொக்கி அவன் கழுத்தில் வபொட்டு தன் முகத்யத அவன் வதொளில் யவத்துக்ககொண்டொள் சத்யன் மொன்சியய தூக்கிக்ககொண்டு நடக்க..... அவனுக்கு வரும்வபொது எந்த வழியொக வந்வதொம் என்பவத
புரியவில்யல....
நடந்தொல்
நிச்சயமொக
அந்த
வழியொக
சொயலக்கு
சிறு
ஒத்யதயடிப்பொயத
கசன்றுவிடலொம்
என்ற
கதரிய
நம்பிக்யகயில்
அதன் சத்யன்
வழிவய நடக்க
ஆரம்பித்தொன் சிறிதுதூரம் நடந்தவன் .... பின்னர் நின்று மொன்சியய கீ வழ இறக்கிவிட்டு அவள் தடுமொறொமல் இருக்க
இடுப்பில்
யகவபொட்டு
வயளத்து
தன்னுடன்
வசர்த்து
இறுக்கி
அயணத்துக்ககொண்டு
சற்றுவநரம் சத்யன் அப்படிவய நின்றொன் மொன்சி
அவன்
அயணப்பிலிருந்து
விலகி
அவன்
முகத்யதப்
பொர்த்து
“என்ன
சத்யொ
தூக்கமுடியயலயொ அதுக்குத்தொன் கமதுவொ நடக்கிவறன்னு கசொன்வனன்......என்யன கூட்டிட்டு வொங்க இப்படிவய கமதுவொ நடக்கலொம்” என்று கூற ... “ஏய் ச்சீ என்னொல உன்யன தூக்க முடியொமல் கீ வழ இறக்கி விட்வடன்னு கநயனச்சியொ அதொன் இல்யல..... உன்யன யகயில தூக்கிகிட்டு முன்னொடி பொயதயய பொர்த்தபடி நடக்க முடியயல கரொம்ப தடுமொற்றமொ இருக்கு அதனொல்தொன் இறக்கிட்வடன் ...... இப்வபொ என் முதுகுப்பக்கம் ஏறிக்வகொ அப்படிவய தூக்கிட்டு வபொவறன்” என்று சத்யன் கூறியதும் மொன்சிக்கு சிரிப்பு வந்தது ... அவள் சமீ பத்தில் பொர்த்த ஒரு தமிழ் சினிமொவில் கதொநொயகன் கொலில்
அடிபட்ட
நொயகியய
முதுகில்
சுமந்த
கொட்சி
ஞொபகத்துக்கு
வர
மொன்சி
குலுங்கி
சிரித்தொள் “
என்ன
மொன்சி
சிரிக்கிவற”என
வருடிக்ககொண்வட வகட்க
சத்யன்
அவளின்
சிரித்த
உதடுகயள
தன்
விரல்களொல்
“ம் ஒன்னுமில்ல நீங்க என்யன முதுகிவல தூக்குவறன்னு கசொன்னதும் எனக்கு நொன் பொர்த்த ஒரு சினிமொவில் ஹீவரொ இப்படித்தொன் கொல்ல அடிபட்ட ஹீவரொயியன முதுகுல தூக்கிட்டு வபொவொன்
அயத
நியனச்சு
சிரிச்வசன்’’என்று
தன்
விரல்களொல்
அவன்
சட்யடயின்
வமல்
பட்டயன திருகிக்ககொண்வட மொன்சி கூறினொள் “ ஹும் எயதயுவம புதுசொ கசய்ய விடமொட்டொங்கவள..... நம்மளுக்கு முன்னொடி எவனொவது கசய்து வபர் வொங்கிர்றொன் .... என்று வபொலி சலித்தவன் அவயள அயணத்திருந்த யகயய விலக்கி திருப்பி தனது வொட்ச்சில் வநரம் பொர்க்க.... மணி பிற்பகல் 2-40 ஆகியிருந்தது “ம்ம் மொன்சி சீ க்கிரம் வொ இன்னும் ககொஞ்ச வநரத்தில் இருட்ட ஆரம்பிச்சிரும் அப்புறம் நொம வபொக சிரமமொ இருக்கும்’’ என்றவன் அவயள திருப்பி யககயள தனது வதொள்களில் வபொட்டு அவன் முதுகில் அவயள மூட்யட தூக்குவது வபொல தூக்கிக்ககொன்டொன் மொன்சி தன் யககயள அவன் கழுத்தில் சுற்றி வயளத்துக்ககொண்டு இடுப்யப
சுற்றி
வயளத்துக்ககொண்டு
.....
தன்
பருத்த
முன்
.... கொல்களொல்
எழில்கள்
இரண்டயும்
அவன் அவன்
முதுகில் யவத்து அழுத்திக்ககொண்டு ...... தன் முகத்யத அவன் பிடரியில் யவத்துக்ககொண்டு..... தன் சூடொன மூச்சு கொற்யற அவன் பிடரியில் விட்டு அவயன சூவடற்றினொள் ..... சத்யன்
இவ்வளவு
பிடரியில்
தனது
வநரம்
ஓடியதொல்
முகத்தொல்
அவன்
வதய்க்க...
அங்வக
உடல் வந்த
வியர்த்திருந்தது.... வந்த
அவனின்
மொன்சி
அவனின்
வியர்யவ
வொசயன
அவயள கிறங்க யவத்தது... அந்த வொசயனயய நுகர மூச்யச அதிகமொக உள்ளுக்கு இழுத்து கவளிவய விட்டவள் ...அந்த மயக்கத்தில் அவயளயும் அறியொமல் அவளின் வலதுயக அவன் கழுத்தில் இருந்து கீ வழ இறங்கியது.... அவன் சட்யடயின் வமல் பட்டன் திறந்திருக்க அதன் வழியொக மொன்சி தன் யகயய உள்வள நுயழத்து அவனின் வலதுபக்க மொர்யப ககொத்தொக பற்றி அழுத்தி ககொண்டொள் அவளின்
வவகமொன
மூச்சு
அவன்
பிடரியில்
பட....
அவளின்
யககள்
அவன்
மொர்யப
பற்றியிருக்க...... அவள் மொர்புகள் அவன் முதுயக அழுத்தி இம்யச கசய்ய.... பலநொட்களுக்கு பிறகு
சத்யனின்
ஆண்யம
தனது
உச்சபட்ச
எழுச்சியய
அயடந்து
அவன்
வபன்ட்
ஜிப்
பிய்த்துக்ககொண்டு கவளிவய வருவது வபொல அவன் உள்ளொயடக்குள் முட்டிக்ககொண்டு நிற்க்க.... சத்யனுக்கு நடக்கவவ சிரமமொக இருந்தது அவன் ஆண்யம இருக்க இருக்க நொன் ஜிப்யப பிய்த்துக்ககொண்டு வரவொ என்பது முன்புறமொக தள்ளி
அவன்
நடக்கும்
வபொது
கதொயடயிடுக்கில்
மொட்டி
சிரமப்படுத்த...இப்வபொது
அவனின்
நயடயின் ஸ்யடவல மொறி கொல்கள் நடுவவ எயதவயொ யவத்து அயத கொல்களொல் இடுக்கி ககட்டியொக பிடித்துக்ககொண்டு நடப்பது வபொல நடக்க ஆரம்பித்தொன் சத்யன் அவனுக்கு ஏற்பட்ட அளவுகடந்த சிரமத்தில் அவயள அப்படிவய கீ வழ கிடத்தி அவள் வமல் படர்ந்து அவயள ஆயச தீர புணர்ந்து விடலொமொ என்று நியனத்தவன் .... அய்வயொ அயதவிட
அவளுக்கு நொன் வவறு
என்ன ககடுதல் கசய்ய முடியும்
.... என் வொழ்க்யகயில் எல்லொம்
முடிந்துவிட்டது ஆனொல் அவளுக்கு இனிவமல் தொன் எல்லொவம ஆரம்பம்.... ச்வச நொன் ஏன் இவளிடம் இவ்வளவு சலனப்படுகிவறன்.... முதல் வவயலயொக நொயளக்கு கொயலயில் இவயள ஊருக்கு அனுப்பினொல்தொன் தனக்கு நிம்மதி என்று நியனத்துக்ககொன்டொன் ஆனொல் அவன் மனம் ‘ஏய் சத்யொ ஏன்டொ கபொய்க்கு புனுகு பூசற... அவள் வமல இவ்வளவு ஆயசயய வச்சிருக்கவன் அயத அவளிடம் கவளிப்பயடயொக கசொல்லி அவளின் சம்மதத்யத வகளு... அயதவிட்டு ஊருக்கு அனுப்ப வபொறொனொம்... லூசு பயவல நீ ஏன்டொ உன் ஆண்யமயய இப்படி
அடக்கனும்..
அவளுக்வக
இகதல்லொம்
பிடிக்குதுன்னு
கநயனக்கிவறன்...
அதனொல்
இதுதொன் சந்தர்ப்பம் அவயள வகளு சத்யொ’ என்று அவன் மனம் அவயன ஏளனம் கசய்தது சத்யன் அவன் மனசொட்சியின் குறுக்குவழி வபச்யச வகட்பதொ இல்யல... அவனின் மூயளயின் வநர்யமயொன வபச்யச வகட்டு அதன் படி நடப்பதொ என்று தவிக்க ஆரம்பித்தொன் இவனின் வபொரொட்டங்கயள உணரொத மொன்சி அவன் மொர்யப பற்றியிருந்த தன் யககளொல் மொர்யப வலசொக பியசந்தும் அழுத்தியும் அங்வக இருந்த அடர்த்தியொன மயிர்கயள விரலில் சுற்றியும் வியளயொட ஆரம்பித்தொள் அப்வபொது அவர்கள் நடக்கும் வழியில் இருந்து சிறிதுதூரத்தில் நீரொவி வமவல கிளம்பி குளிர்ந்த கொற்று கமல்லிய சொரலுடன் வர ..சத்யன் தொன் வதடிவந்த அருவி அங்வகதொன் இருக்கிறது என்று நியனத்தொன் மொன்சியும் இருவரும் அருவியய கநருங்கி விட்வடொம் என்று புரிந்து... அவன் கொதருவக தன் உதடு யவத்து ‘’சத்யொ அருவி வந்துருச்சுன்னு நியனக்கிவறன் ப்ள ீஸ் சத்யொ அங்க வபொகலொம் ‘’என்று ககொஞ்சலொக வகட்டொள் அருவிக்கு வபொகலொம் என்று மொன்சி வகட்க ...சத்யன் அவயள கீ வழ விட்டு தன் வதொவளொடு அயணத்து அருவிக்கு வபொகலொமொ என்று வயொசித்தொன் ..... சத்யனுக்கும் வபொக என்று ஆயசயொகத்தொன் இருந்தது ஆனொல் வநரம் ஆகிவிட்டயத உணர்ந்து “வவண்டொம்
மொன்சி
இன்னும்
ககொஞ்சவநரத்தில்
இருட்ட
ஆரம்பிச்சிரும்
அப்புறமொ
நொம
இங்வகருந்து வபொறது கரொம்ப சிரமம்... அதனொல வவண்டொம் மொன்சி நொயளக்கு நம்ம கூட யொயரயொவது
கூட்டிக்கிட்டு
அருவிக்கு
வரலொம்”
என்று
சத்யன்
அடம்
பிடிக்கும்
சிறுகுழந்யதக்கு கசொல்வது வபொல தன்யமயொக கசொன்னொன் ஆனொல் மொன்சி உன்யமயிவலவய சிறுகுழந்யதயய வபொல் பிடிவொதம் கசய்தொள் “ ம்ஹூம் நொயளக்கொ... என் கொலு இருக்கிற நியலயமல நொன் எப்படி வரமுடியும் ... ப்ள ீஸ் ப்ள ீஸ் சத்யொ இவ்வளவு
தூரம்
வந்துட்வடொம்
அப்படி
பொர்த்துட்வட
விரல்களொல் அவன் தொயடயய பிடித்து ககொஞ்சினொள்
வபொயிரலொம்
சத்யொ”என்று
தன்
சத்யனுக்கு
என்ன
அருகொயமயும்...
கசொல்வது
அவயன
நீண்டநொளுக்கு
பிறகு
கிளர்ச்சியயடந்து
என்று
புரியவில்யல....
சிறுச்சிறுக
ஏற்பட்ட
தனது
ஒரு
நியலயய
கபண்ணின்
எக்கொளமிட்டொலும்....
அவளின்
மறுபக்கம்
இழக்க
ககொஞ்சலும் கசய்தது....
கநருக்கத்தொல்
இகதல்லொம்
அவளின் ஒருபக்கம்
மனமும்
சரிதொனொ...
உடலும்
இனி
என்ன
ஆகுவமொ... இகதல்லொம் எங்வக வபொய் முடியுவமொ என்று அவனின் மூயள எச்சரிக்க சத்யன் சிலவினொடிகள் வயொசித்தொன் பிறகு “ மொன்சி அருவிகிட்ட பொயறயொ இருக்கும் கரொம்ப வழுக்கும் உன் கொலு இருக்கிற நியலயமயில் நீ அவசியம் வபொகனுமொ”என்றொன் அவனுக்கு மனதுக்குள் ககொஞ்சம் சங்கடமொக இருந்தது.... இப்வபொது இவள் அழகும் அருகொயமயும் தன்யன யபயித்தியமொக்குது..... இதிவல இன்னும் அருவியில என்ன நடக்குவமொ என்றுதொன் சங்கடபட்டொன் “அதொன்
நீங்க
இருக்கீ ங்கவள
சத்யொ
என்யன
ககட்டியொகப்
பிடிச்சுக்கிட்டு
கூட்டி
வபொங்க....
நொனும் ஜொக்கிரயதயொ வர்வறன் ப்ள ீஸ்” என்று மொன்சி அவன் வதொயளப் படித்து கதொங்கினொள் “ சரிசரி வபொகலொம் அதுக்கொக வதொயளப் பிடிச்சு கதொங்கொத ஏற்கவனவவ பின்னொடி முதுகில கரண்டு
பள்ளம்
விழுந்த
மொதிரி
பீலிங்கொ
இருக்கு...
இதுல
வவற
நீங்க
கதொங்கி
நொன்
குள்ளமொகிறப் வபொவறன் “ என்று சத்யன் உதடுகளில் சிரிப்யப அடக்கிக்ககொண்டு கசொல்ல.. மொன்சிக்கு அவன் கசொன்னதன் அர்த்தம் புரியவில்யல “ முதுகில பள்ளமொயிருச்சொ ஏன் சத்யொ” என்று அப்பொவித்தனமொக வகட்டொள் “இருஇரு கசொல்வறன்” என்ற சத்யன் அவயள வநரொக நிற்க்க யவத்துவிட்டு சற்று விலகி வந்து தன் இடுப்பில் யகயவத்துக் ககொண்டு அவயள ஏற இறங்க நிதொனமொக பொர்த்து....” ஏன் மொன்சி இவ்வளவு
கபரிசொ
இருந்தொ
முதுகுல
பள்ளம்
விழொம
என்ன
கசய்யும்”
என
பொர்யவயய
அவளின் பருத்த மொர்புகளில் யவத்துக் ககொண்டு வகட்டொன் மொன்சி அவன் கசொன்னதன் அர்த்தம் புரிய முகத்தில் கவட்கமும்.. பொர்யவயில் நொனமும்.. உதட்டில்
புன்சிரிப்பும்மொக
வபச்சில்
கபொய்யொன
வகொபத்வதொடு
“
ஏய்
ச்சீ
என்ன
இது
இப்படிகயல்லொம் வபசறீங்க ச்சீ கபொறுக்கி” என்று அவயன யகநீட்டி அடிப்பதுவபொல் வர ... அவள்
ஒற்யற
கொயல
மட்டுவம
ஊன்றி
நின்றதொல்
பொலன்ஸ்
இல்லொமல்
முன்பக்கமொக
சரிந்தொள் சத்யன் உடவன அவயள தொங்கி தன் மொர்பில் சொய்த்து “ஏய் மொன்சி நொன் என்ன கபொய்யொ கசொல்வறன் நீ வவனும்னொ என் முதுகிவல தடவிப்பொரு எவ்வளவு பள்ளமொகி இருக்குன்னு” என்றவன் முத்தமிட்டு
தன் “
மொர்பில் ஆனொல்
இருந்த மொன்சி
அவள்
முதுகில
முகத்யத
நிமிர்த்தி
கநற்றியில்
கன்னத்தில்
சொப்ட்டொ
ககொஞ்சம்
திண்யமயொ
எயதவயொ
என வச்சு
ஒத்தடம் ககொடுத்த மொதிரி கரொம்ப சுகமொ இருந்துச்சு... இரு அயத ககொஞ்சம் யகயொல கதட்டு பொர்க்கிவறன்” என்று யகயய அவளின் மொர்புக்கு எடுத்துச்கசல்ல மொன்சி அவன் யகயய தட்டிவிட்டு கொண்பித்து
வகலி
கசய்தவள்....”
“ ம்ம் கரொம்பத்தொன் ஆயச
என்ன
வநரமொகுதுன்னு
“என்று உதட்யட சுழித்து
கசொல்லிட்டு
இப்படி
வபசிகிட்வட
இருக்கீ ங்க ம் என்யன தூக்குங்க” என்று இரண்டு யககயளயும் விரித்து நிற்க்க சத்யன் அவயள தன் யககளில் ஒரு குழந்யதயயப் வபொல ஏந்திக் ககொண்டொன் சத்யன் மொன்சியய தூக்கிக்ககொண்டு அருவியய கநருங்க சில்கலன்ற குளிர்கொற்று முகத்தில் வந்து
வமொதியது.... இருவரும் சிலிர்த்து
சத்யன்
தனது
அயணப்யப
இறுக்க...
மொன்சி
தன்
முகத்யத அவனின் கழுத்தின் அடியில் யவத்து அழுத்திக்ககொண்டொள் வழியில்
இருந்த
வபொகும்
இடத்தில்
பொயறகளில் கயரவயொரம்
கவனமொக
ஏறி
மொன்சியய
அருவித்
தண்ண ீர்
இறக்கிவிட்டு...
வதங்கி
நிமிர்ந்து
ஒரு
ஆர்பரித்து
ஓயடயொக ககொட்டும்
அருவியய பொர்த்தொன் ..... அருவி மிக உயரமொக யொவரொ வமவலயிருந்து கவள்ளியய உருக்கி குழம்பொக ககொட்டுவது வபொல அயசவின்றி ஒவர வநர்வகொடொக விழுந்தது மொன்சி சத்யனின் யகவயொடு தன் யகயய பின்னி பியணந்து ககொண்டு ‘” ம் வபொகலொம் வொங்க” என்று வலதுகொயல தொங்கித் தொங்கி கமதுவொக நடக்க .... சத்யன் அவளின் இடுப்பில் யகப் வபொட்டு சுற்றி வயளத்து தன்னுடன் வசர்த்துக் ககொண்டு முன்வனறினொன் அருவிக்கு
கீ வழ
வபொனதும்
சொரல்
வந்து
இவர்கள்
முகத்தில்
வமொத
குளிர்
தொங்கொமல்
இருவரும் அயணத்துக்ககொண்டனர் ..... “ ஏய் வபொதும் கரொம்ப குளிருது வொ வபொயிரலொம்” என்று சத்யன் அயழத்தொன் “ இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டு அருவியில் குளிக்கொம வபொரதொவது ம்ஹூம் நொன் குளிச்சிட்டு தொன் வருவவன் என்யன அருவிக்கு கீ வழ கூட்டிப்வபொய் நிறுத்துங்க நொன் குளிக்கப் வபொவறன்” என்று மொன்சி அவனின் யககயள உதறி விட்டுக்ககொண்டு வகட்க “ ஏய் என்ன கவயளயொடுறியொ சொயங்கொலம் ஆயிருச்சு இப்வபொ குளிச்சொ உடம்புக்கு ஏதொவது வந்து கதொயலக்க வபொகுது ... அதுவுமில்லொம வவற மொத்துத் துணிகூட எடுத்துட்டு வரயல ஒரு டவல் கூட இல்ல மொனசி ...சும்மொ அருவியய பொர்க்கனும்னு கசொன்ன பொர்த்தொச்சு .... குளிக்க எல்லொம் வவனொம் வொ வபொகலொம்” என்று சத்யன் அவள் யகயய பற்றி இழுக்க மொன்சி அவன் யகயய உதறி விட்டு தன் கொலுக்கு கீ வழ ஓடிக்ககொண்டு இருந்த அருவித் தண்ணில் அப்படிவய சம்மணமிட்டு உட்கொர்ந்து ககொண்டு “ இப்வபொ என்ன கசய்வங்க ீ நொன்தொன் நயனஞ்சிட்வடவன “ என்று கசொல்லி தண்ணயர ீ தன் யககளொல் தட்டி சந்வதொஷமொக சிரித்தொள்
சத்யனுக்கும்
சிரிப்பு
வந்தது
சரியொன
வபொகலொம்
என்று
குனிந்து
அவள்
“
குறும்பக்கொரி அக்குளில்
என்று
நியனத்து
யகவிட்டு
தூக்கி
“
சரி
வொ
இடுப்வபொடு
அங்வக
அயணத்து
பிடித்துககொண்டு அவயள அயழத்து வபொய் அருவிக்கு கீ வழ நிறுத்தினொன் மொன்சி அவசரமொக “ இருங்க என்வனொட டொப்யஸயும் டிரவுசயரயும் கழட்டிர்வறன் அப்புறமொ வபொகும்வபொது வபொட்டுக்கிவறன் “ என்று தன் இடுப்பில் யகவிட்டு தன் டொப்யஸ தயலவழியொக கழட்டினொள் சத்யனுக்கு இதயம் படபடகவன அடித்துக்ககொன்டது ... யககொல்கள் கூட வலசொக நடுங்கியது... இயமகயள
எவ்வளவு
கதரிஞ்சுதொன்
விரிக்க
இகதல்லொம்
முடியுவமொ
கசய்றொளொ
அவ்வளவு இல்யல
விரித்து
என்யன
அவயள
பொர்த்தொன்...
வசொதிக்க
இவ
இப்படிகயல்லொம்
கசய்றொளொ..... அடிப்பொவி ஏன்டி இங்க வந்து என்யன ககொல்ற ... என்று நியனத்துக்ககொன்வட மொன்சி அழகிய உடயல ரசித்தொன் மொன்சி டொப்யஸயும் டிரவுசயரயும் சுருட்டி ஒரு பொயறயின்வமல் யவத்துவிட்டு இடுப்பில் யகயவத்து ககொண்டு நின்றொள்.... வமவல கவளிர்மஞ்சள் நிறத்தில் பனியன் டொப்ஸும் அதன் உள்வள
கருப்புநிற
கதொயடகயள
ப்ரொவும்
இறுக்கிப்
அணிந்திருந்தொள்
பிடித்த
ஒரு
....கீ வழ
நிக்கரும்
அதன்
அவத உள்வள
கவளிர்மஞ்சள் கருப்புநிற
நிறத்தில்
பொன்டிஸ்ஸும்
அணிந்திருந்தொள் அந்த ப்ரொ அவள் மொர்பின் எயட தொளொமல் சுற்று கீ வழ இறங்கியிருந்தது....சத்யனுக்கு உடவன அந்த
மொர்புகள்
சரியொமல்
தனது
யககளொல்
தூக்கி
பிடித்துக்ககொள்ள
வவண்டும்
வபொல்
இருந்தது அவளின்
இடுப்பு
சிறு
சயத
மடிப்புடன்
கவவளகரன்று
கரொம்ப
கவர்ச்சியொக
இருந்தது....
கதொப்புள் சற்வற ஆழமொக குழிந்து இருந்தது... சத்யனுக்கு அருவியின் நீயர யககளில் எடுத்து வந்து அவள் கதொப்புள் குழியில் ஊற்றி அயத உறிஞ்ச வவண்டும் வபொல் இருந்தது அவளின் அடிவயிற்றுக்கு கீ வழ வபொன அவன் கண்கள் அந்த முக்வகொண எழியலக் கண்டு மனம் கவதும்பி சட்கடன கண்கயள மூடி ‘ கடவுவள யொருக்கொக இவ்வளவு அழயகயும் இவள் உடலில் ககொட்டி வச்சிருக்க ‘ என கடவுளிடம் வகள்வி வகட்டொன் மொன்சி
தன்
கவட்கத்துடன்
இடுப்பில் ரசித்து
“
யகயவத்துக்
ககொண்டு
சத்யன்
என்ன
கண்மூடி
தியொனம்
சத்யொ
தன்யனவய
பொர்ப்பயத
பண்றீங்களொ.....
கடவுவள
கண்டு இந்த
கருவொச்சிய ஏன் மறுபடியும் என்கிட்ட ககொண்டு வந்து வசர்த்வதன்னு தொவன கடவுள்கிட்வட வகட்டீங்க..... கவயல படொதீங்க சத்யொ உங்கயள கதொந்தரவு கசய்யொம இருக்கிறதுக்கு முயற்சி பண்வறன்..... இப்வபொ குளிக்க வபொகலொம் வநரமொச்சு” என்று மொன்சி அவயன வநொக்கி யகயய நீட்ட.....
சத்யன்
எதுவும்
வபசொமல்
அருவியின் கீ வழ வபொய் நின்றொன்
அயமதியொக
அவயள
யகபற்றி
அயழத்துக்ககொண்டு
சில்கலன்று தண்ண ீர் இவர்கள் மீ து விழ மொன்சி “ஸ் யப்பொ “ என்று சிலிர்த்து சத்யயன அயணத்துககொண்டொள்.... சத்யனும் பதிலுக்கு இவயள அயணத்து தனது உடலின் சிலிர்ப்யப அடக்கினொன்...... அப்படிவய அயணத்துக்ககொண்டு கவகுவநரம் நின்றொர்கள்.... இவ்வளவு வநரமொக குறும்பொக
வபசிக்ககொண்டு
முத்தமிட்டு
ரசித்த
மொன்சியின்
சத்யன்
உடயல
இப்வபொது
ஆயசயுடன்
எதுவுவம
தடவி
கசய்யொமல்
கதொட்டு
அயணத்து
அயமதியொக
அவயள
அயணத்துக்ககொண்டு அருவியில் நின்றொன் அவனுக்கு
அவள்
கயடசியொக
வபசிய
வொர்த்யதகள்
மனயத
பொதித்திருந்தது....
இவள்
ஏன்
வந்தொள் என்று நொன் வருந்துவது வபொல வபசிவிட்டொவள.....இவ்வளவு நொட்கள் கழித்து இப்வபொது தொவன நொன் சிரித்து சந்வதொஷமொக இருக்வகன்.... இது ஏன் இவளுக்கு புரியவில்யல..... ஐவயொ அதிர்ஷ்டமில்லொத எனக்கு கபொக்கிஷம் வபொல் கியடத்த இந்த சந்வதொஷம் நியலக்குமொ ....? ‘கடவுவள எனக்கு இன்னும் ஒவரகயொரு சந்தர்ப்பம் ககொடு நொன் இவயள கொதலித்து வொழ்ந்து மயறகிவறன்’ என்று அவன் மனம் கடவுளிடம் வவண்டுவகொள் யவத்தது இப்வபொது இருவரின் அயணப்பில் கொமம் இல்யல.... மொன்சி தன் மனதில் புதுப்பிக்க பட்ட கொதலுடன் சத்யயன அயணத்திருந்தொள்.... சத்யன் இது நியலக்க வவண்டுகமன ஆதங்கத்தில் அயணத்திருந்தொன் கவகவநரம்
இருவரும்
ககொட்டும்
அருவித்
தண்ண ீரில்
நின்ற
சத்யனும்
மொன்சியும்
மனவமயில்லொமல் அதிலிருந்து கவளிவய வந்தொர்கள்...... சத்யன் தனது சட்யடயுடன் அப்படிவய தண்ணிரில் நின்றதொல் சட்யடயய கழட்டி முறுக்கி பிழிந்து உதறி மீ ன்டும் அணிந்தொன் மொன்சி தனது உடம்பில் இருந்த நீயர யககளொல் வழித்து உதறிவிட்டு தனது உயடகயள அணிந்து
ககொண்டொள்....
சத்யன்
அவள்
நடவடிக்யககயள
அருகிவலவய
நின்று
கண்கயள
விலக்கொமல் கூச்சமின்றி பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்தொன்..... மொன்சிக்கு அவன் பொர்யவ உடலில் பல மொற்றத்யத ஏற்படுத்தியது.... உடல் அனலொக மூச்சு கொற்று சூடொக கவளிவய வந்தது ...... கதொயடயிடுக்கில் ஏவதொ ஊர்வது வபொல இருக்க கொயல இடுக்கி... அவன் பொர்யவயில் இருந்து தனது நியலயய மயறக்க கரொம்ப சிரமப்பட்டொள் சத்யன் அவளின் தடுமொற்றத்யத கண்டு ரசித்து வொ என்பது வபொல யகயய நீட்டி அவயள அயழத்தொன்..... உடவன அவன் யகயய பற்றிய மொன்சி அவயன உரசியபடி நின்றொள் வலசொக இருள் கவிழ ஆரம்பிக்க சத்யன் மொன்சியய தூக்க முயற்ச்சித்து இடுப்பில் யகயவக்க மொன்சி “ ம்ஹூம் வவனொம் இப்வபொ ககொஞ்சம் பரவொயில்யல வலி குயறவொத்தொன் இருக்கு உங்கயள பிடிச்சுகிட்வட கமதுவொ நடந்து வர்வறன்” என்றொள் “ சரி வலியில்லன்னொ நடந்து வொ.. வலிக்கும் வபொது கசொல்லு தூக்கிக்கிவறன்”என்று அவயள வதொவளொடு அயணத்துக்ககொண்டு இருவரும் மவுனமொக நடக்க ஆரம்பித்தனர்... சத்யன் வந்த
வழியய ஞொபகம் யவத்திருந்ததொல் சிரமமில்லொமல் இருவரும் ஜீப் நிறுத்தியிருந்த இடத்துக்கு வந்தனர் சத்யன்
ஜீப்பில்
அடிபட்ட
ஏறி
கொயல
உட்கொர்ந்து
எடுத்து
மொன்சியும்
தன்
மடியில்
உட்கொர
உதவி
கசய்தொன்....
யவத்துக்ககொண்டு
ஜீப்பில்
சத்யன்
இருந்த
அவளின்
முதலுதவி
கபட்டியய எடுத்து கொயத்யத சுத்தப்படுத்தி மருந்திட்டு பிளொஸ்டயர ஒட்டினொன் பிறகு
யகயய
கழுவிவிட்டு
நொயர்
ககொடுத்த
உணயவ
எடுத்து
பொர்த்தொன்...
கவகுவநரம்
ஆகிவிட்டதொல் அந்த உணவு ககட்டுப்வபொயிருந்தது..... அயத அப்படிவய யவத்துவிட்டு “என்ன மொன்சி உனக்கு பசிக்குதொ .. இந்த சொப்பொடு ககட்டுப்வபொயிருச்சு... இனிவமல் நொம வட்டுக்கு ீ வபொய்தொன் சொப்பிடனும்” என்று சத்யன் கசொன்னதும்..... “ ம் பரவொயில்யல அப்படி ஒன்னும் கரொம்ப பசிக்கயல.. சீ க்கிரவம வட்டுக்கு ீ வபொயிறலொம் கிளம்புங்க
“
என்று
மொன்சி
கூறியதும்
சத்யன்
ஜீப்யப
கிளப்பி
ககொஞ்சம்
வவகமொகவவ
வபொனொன் ஆனொல் ஜீப் கிளம்பியவதொடு இருவரின் வபச்சும் நின்று வபொயிருந்தது... இருவரும் ஒருவர் முகத்யத ஒருவர் பொர்க்க பயந்தது வபொல இருந்தனர்..... சத்யன் வநரொக சொயலயய பொர்த்து வண்டியய கசலுத்த..... மொன்சி கவளிவய இருந்த மரக்கூட்டங்கயள வவடிக்யக பொர்த்தொள் ஜீப்
எஸ்வடட்டுக்குள்
மறுபக்கம்
வந்து
நுயழந்து
மொன்சியய
வட்டின் ீ
யகககொடுத்து
வொசலில்
நின்றது....
சத்யன்
இறக்கிவிட்டு...அவயள
முதலில்
யகபிடித்து
இறங்கி
வட்டுக்குள் ீ
அயழத்துவர.... மொன்சி கொயல தொங்கினொர் வபொல் நடந்து வருவயத பொர்த்த நொயர் ஓடிவந்து என்ன ஆச்சு என்று விசொரித்தொர் சத்யன்
நடந்தவற்யற
எல்லொம்
நொயரிடம்
கசொல்லிவிட்டு....”
கமொதல்ல
கரண்டு
வபருக்கும்
சொப்பொடு எடுத்து யவங்க கரொம்ப பசிக்குது நொங்க வபொய் வவற டிரஸ் மொத்திட்டு வர்வறொம்” என்றவன் மொன்சியய யகதொங்கலொக அயறக்கு கூட்டிப்வபொனொன் சத்யன் மொன்சியய பொத்ரூம் வொசலில் விட்டு “நீ இரு நொன் வபொய் ஹீட்டயர வபொட்டுட்டு வர்வறன்” என்று பொத்ரூம் உள்வள வபொய் ஹீட்டயர வபொட்டு கவளிவய வந்தவன் “ மொன்சி நீ வபொய் இன்கனொரு முயற குளிச்சொ ககொஞ்சம் அலுப்பு தீரும் “ என்றொன் மொன்சி எதுவும் வபசொமல் பொத்ரூம் உள்வள வபொனொள் ... சிறிதுவநரத்தில் குளித்து கவளிவய வந்தவள்
மொற்று
உயட
எதுவும்
எடுத்து
வரொததொல்
கவறும்
டவயல
வபொர்த்தி
மொர்பில்
முடிந்து ககொண்டு வந்தொள் சத்யன் அவயளவய பொர்த்து “ என்ன மொன்சி மொத்திக்க வவற எடுத்துட்டு வபொகயலயொ” என்று வகட்க .... மொன்சி அப்பவும் எந்த பதிலும் கசொல்லொமல் தனது கபட்டியய எடுத்து அதிலிருந்து
ஒரு லொங் மிடியும் ஸ்லீவ்கலஸ் டொப்யஸயும் எடுத்துக்ககொண்டு மறுபடியும் பொத்ரூமுக்குள் வபொய்விட சத்யனுக்கு குழப்பமொக இருந்தது... ஏன் இவ திடீர்னு இப்படி மவுனமொயிட்டொ.... அருவியில் நல்லொத்தொவன உணர்ச்சி
இருந்தொ
வவகத்தில்
இங்வக
வந்ததும்
எல்லொத்யதயும்
என்னொச்சு.....
ஓருவவயள
பண்ணிட்டு
இப்வபொ
அங்வக
ஏவதொ
நடந்தயத
ஒரு
நியனச்சு
வருத்தப்படுகிறொளொ..... ச்வச இயதத்தொன் அல்ப சந்வதொஷம்ன்னு கசொல்லுவொங்களொ ககொஞ்ச வநரங்கூட எனக்கு நியலக்க வில்யலவய.... என்யன வபொல அதிர்ஷ்டமில்லொதவன் யொருவம இருக்க மொட்டொங்க ..... என்று எல்லொவற்யறயும் வபொட்டு மனயத குழப்பிக்ககொன்டொன் சத்யன் அதன்பிறகு வந்ததும்
இவனும்
இவன்
வபொய்
அவளிடம்
எதுவும்
குளித்துவிட்டு
வபசவில்யல....
வர....
அதற்க்குள்
அவள்
நொயர்
உயடமொற்றிக்ககொண்டு
உணவு
தயொரொகிவிட்டயத
சத்யன்
சிறிதுவநரம்
கசொல்ல... இருவரும் சொப்பிட அமர்ந்தனர் சொப்பிட்டு
முடிந்து
மொனசி
படுக்யக
அயறக்குள்
வபொய்விட...
டிவி
பொர்த்தொன்.... நொயர் கிச்சயன சுத்தம் கசய்துவிட்டு அவனிடம் வந்தொர்.... அவர் ஏவதொ கசொல்ல வருகிறொர் என்பயத உணர்ந்த சத்யன் “ என்ன நொயர் என்ன விஷயம் கசொல்லுங்க” என்றதும் “ ஒன்னுமில்ல சொவர நீங்க இனிவமல் இவதவபொல் தினமும் ட்ரிங்க்ஸ் எடுக்கொம இருக்கனும்.... இப்வபொ நீங்க கரொம்ப அயமதியொ அழகொ இருக்கீ ங்க... அந்த கபொண்ணுவமொள் வந்த வநரம் இங்வக நல்லதொ நடக்குது... நீங்க இப்வபொ கரண்டு நொளொ நல்ல சொப்பிடுறீங்க அதனொலதொன் கசொல்லவறன் சொர் தப்பொ நியனக்க வவண்டொம்” என்று நொயர் கபொருயமயொக அக்கயரயுடன் கூறியதும் சத்யன் சிரித்தபடி சரிகயன்று தயலயயசத்தொன் உடவன நொயரும் சிரித்து தன் அயறக்கு வபொக ... சத்யன் டிவியய நிறுத்திவிட்டு அயறக்கு வந்தொன்.... அங்வக மொன்சி அயசவின்றி ரக்யக தயலவயர
நன்றொக
விழித்திருக்கிறொளொ
வபொர்த்திக்ககொண்டு
என்று
இருக்க...
கதரியவில்யல....
சத்யன்
உள்வள
அவள்
அவளருகில்
தூங்குகிறொளொ
சிறிதுவநரம்
நின்று
பொர்த்துவிட்டு பிறகு தன் கட்டிலில் வந்து அவயள பொர்த்தவொறு படுத்தொன்.... அவனொல் அன்று நடந்தவற்யற மறக்கவவ முடியவில்யல....நடந்தயத நியனத்து உடல் சூவடற தன் யககயள கதொயடயிடுக்கில் யவத்து அழுத்தி ககொண்டொன் ககொஞ்சவநரம்
கழித்து
மொன்சி
திருட்டுத்தனமொக
தனது
வபொர்யவயய
வலசொக
விலக்கி
சத்யயன பொர்க்க... சத்யன் அயத கவணித்துவிட்டொன்.... அவன் பொர்த்துவிட்டயத கண்டவள் அசடு வழிய வபொர்யவயய கழுத்து வயர இறக்கினொள்..... சத்யனுக்கு சிரிப்பு வர “ என்னொச்சு மொன்சி ஏதொவது வவனுமொ “என்று சிரிப்யப அடக்கிக்ககொண்டு வகட்க “ம்
ஒன்னுமில்ல
எனக்கு
வலசொ
பீவர்
வர்ற
மொதிரி
இருக்கு
ஏதொவது
வச்சிருக்கீ ங்களொ “ என மொன்சி கசொன்னதுதொன் தொமதம்... சத்யன் “என்னது
மொத்தியர
பீவரொ நீ
ஏன்
என்கிட்வட கமொதல்லவய கசொல்லல” என்றவன் வவகமொக எழுந்து அவள் கட்டிலருவக வபொய் அவள் வபொர்யவயய மொர்பு வயர இறக்கி கழுத்தடியில் யகயவத்து பொர்த்தொன் அப்படிகயொன்றும் கொய்ச்சல் அதிகமொக இல்யல வலசொன சூடுதொன் இருந்தது.... சத்யன் அவள் கழுத்தில் இருந்த யகயய எடுக்கொமவலவய “ சூடு கம்மியொகத்தொன் இருக்கு எதுக்கும் ஒரு மொத்தியர வபொட்டுகிறயொ மொன்சி” என வகட்டொன் அவன் குரலில் வதன் கசொட்டியது “ம்ஹூம்
இன்னும்
அதிகமொக
கழுத்தில்
இருந்த
ககொஞ்சம்
இடுக்கினொள்...
அவன்
ஆச்சுன்னொ
யகயய
இப்வபொது
அப்ப
வபொட்டுக்கிவறன்”
விலக்கொமல்... சத்யன்
உடயல
என்ற
வயளத்து
யக அங்வகயிருந்த
நகர
மொன்சியும்
கழுயத
முடியொது
தன்
இன்னும் உள்வளவய
பதிந்துககொள்ள.... அவ்வளவு வநரம் குனிந்திருந்த சத்யன் அவள் இடுப்புக்கு பக்கத்தில் இருந்த சிறிய இடத்தில் உட்கொர்ந்து இடது யகயய அவள் பின்னங்கழுத்தில் விட்டு அவயள தூக்கி உட்கொரயவத்தொன் அவள் முகத்யதவய பொர்த்து “ என்னொச்சு மொன்சி அருவியில நல்லொத்தொவன இருந்த இங்க வந்ததும் ஏன் அயமதியொயிட்ட... என்ன என் முகத்யத பொர்த்து வபச பிடிக்கயலயொ... இல்ல நொன் உன்கிட்ட நடந்துகிட்ட முயற உனக்கு பிடிக்கொமல் என்யன கவறுக்கிறொயொ கசொல்லு மொன்சி” என்று சத்யன் வருத்தத்துடன் வகட்க மொன்சி பதிவலதும் கசொல்லொமல் அவன் மொர்பில் சொய்ந்து ககொண்டொள் மொன்சி சத்யனின் மொர்பில் சொய்ந்ததும் சத்யன் அவளின் முதுயக வருடியபடி “ என்ன மொன்சி உனக்கு
ஆச்சு
அருவியில
நல்லொத்தொவன
இருந்த
இங்வக
வட்டுக்கு ீ
வந்ததும்
கரொம்ப
மவுனமொயிட்ட ஏன் மொன்சி என்ன பிரச்சயன “ என்று சத்யன் உருகும் குரலில் வகட்க சிறிதுவநரம் அவனின் வருடல்கயள கண்மூடி ரசித்த மொன்சி பிறகு அவன் மொர்பில் இருந்த வரொமங்கயள தன் விரலொல் சுற்றியபடி “ ம் எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சயன இல்யல.... நீங்கதொன் என்யன
பத்தி
எப்படி
நியனச்சீ ங்கவளொன்னு
சங்கடமொக
இருந்தது
அதுனொலதொன்
நொன்
மவுனமொயிட்வடன்” என்று மொன்சி கசொன்னதும் சத்யன் தன் மொர்பில் இருந்த அவள் முகத்யத நிமிர்த்தி கண்கயள பொர்த்துக்ககொண்வட“ என்னது நொன் உன்யன பத்தி என்ன நியனக்கிவறன்னு உனக்கு என்ன கதரியும்..... இல்ல மொன்சி நீ எயதவயொ மயறக்கிவற என்னன்னு கசொல்லு “ என்று வற்புறுத்தி வகட்டொன் “ ம் அது நொன் ஏவதொ ஒரு உணர்ச்சி வவகத்தில் உங்ககிட்ட அப்படி நடந்துகிட்வடன் ஆனொல் நொன்
ஏன்
அப்படிகயல்லொம்
பண்வணன்னு
எனக்வக
புரியயல....
என்வனொட
ஒத்துயழப்யப
பொர்த்து நீங்க என்யன எவ்வளவு வகவலமொ கநயனச்சிருப்பீங்கன்னு எனக்கு கரொம்ப சங்கடமொ இருந்தது..... நொன் இதுவயரக்கும் அந்த மொதிரி நடந்துகிட்டவத இல்யல ... ஏன் எங்க அம்மொ முன்னொடி
கூட
நொன்
டிரஸ்
மொத்தமொட்வடன்....
ஆனொல்
உங்க
முன்னொடி
என்கனல்லொம்
பண்ணிட்வடன் அயதகயல்லொம் கநயனச்சிதொன் எனக்கு அசிங்கமொ இருந்தது அதொன் ஒதுங்கி
இருந்வதன்” என்றவள் அவன் முகத்யத தன் இருகரங்களில் ஏந்தி அவன் கண்கயள வநரொக பொர்த்து
“
சத்யொ
நீங்க
என்யன
பத்தி
என்
நடத்யதயய
பத்தி
எதுவும்
வகவலமொ
கநயனக்கயலவய எதுவொ இருந்தொலும் கசொல்லுங்க சத்யொ” மொன்சி விழிகளில் நீவரொடு வகட்க “ ம்ஹூம் இல்லம்மொ உன்யன வகவலமொ நொன் கநயனச்சொ அது நொன் என் அம்மொயவவய அசிங்கப்படுத்தின மொதிரி மொன்சி..... ககொஞ்சவநரத்தில் என்யன எவ்வளவு பதற வச்சிட்ட ம் ... நொன்
என்கனன்னவவொ
கநயனச்சு
குழம்பி
வபொயிட்வடன்...
என்வனொட
இந்த
நியலயமயய
கநனச்சு உனக்கு அருவருப்பு ஆயிடுச்வசொன்னு பயந்துட்வடன்” என அவன் கசொல்லி முடிக்கும் முன் “அருவருப்பொ உங்க வமவலயொ என்ன வபசுறீங்க நீங்க என் உயிர் சத்யொ ... நொன் பிறந்ததில் இருந்து
உங்கள்
நியனவுகயள
மட்டும்தொன்
என்
மூச்சுகொற்றொக
சுவொசிக்கிவறன்...
நொனொ
உங்கயள ச்வச” என்று வொர்த்யதயய முடிக்கொமல்...அவன் முகத்யத கநருங்கி தன் பற்களொல் அவனின் கீ ழ்உதட்யட கடித்து இழுத்து சப்பி தனது அன்யப அவனுக்கு புரிய யவக்க அவயள முழுயமயொக அயடய சத்யனுக்கு அந்த ஒரு முத்தம் வபொதுமொனதொக இருந்தது... அவளிடம்
இருந்து
தன்
உதட்யட
விடுவித்து
அந்த
முத்தமிட்டும்
வவயலயய
தனதொக்கிக்ககொன்டொன் ..... சிறு குழந்யதயய தூக்கி முகர்ந்தொல் ஒரு சுகந்தமொன வொசயன வருவம
அயத
உதட்யட
வபொலஅவள்
பிளந்து
தன்
வொயிலும்
நொக்யக
அவள்
வந்தது...அந்த வொயினுள்
வொசயன விட்டு...
சத்யயன
அவள்
மயக்க
வொய்க்கு
அவள்
வொர்ன ீஷ்
அடிப்பவன் வபொல தன் நொக்கொல் அவளின் வொய் முழுவதும் தடவித் தடவி அதில் ஊறிய உமிழ்நீயர தன் நொக்கொவலவய வழித்து தன் வொய்க்கு அனுப்பினொன்... அது அமிர்தம் வபொல் இருக்க வமலும் உறிஞ்சினொன் ... அவன்
கசய்யககள்
அதிக
முரட்டுத்தனமொக
இருக்க
மொன்சிக்கு
மூச்சு
முட்டியது
...
தன்
வொயய அவனிடம் இருந்து விடுவித்து ககொள்ள வபொரொடினொள் ... அவளின் எதிர்ப்யப உணர்ந்த சத்யன் அவள் உதடுகயள விடுவித்து தன் வொயில் ஒழுகிய அவளின் எச்சியல யகயொல் துயடத்தபடி அவள் முகத்யத பொர்த்து “ என்ன மொன்சி பிடிக்கயலயொ “ என்று தொபத்துடன் வகட்க “ ம்ம் பிடிச்சிருக்கு ஆனொ கரொம்ப முரடு எனக்கு மூச்சு தினறி வபொச்சு “ என்று நொணம் கலந்த சிரிப்புடன் மொன்சி கூறியதும் ..... “ யொர் நொனொ முரடு இப்வபொ பொர்க்கிறயொ இந்த முரட்டு யபயவனொட வவயலயய” என்றவன் அவயள
அப்படி
படுக்யகயில்
தள்ளி
அவள்மீ து
தொனும்
படர்ந்து
அவள்
கநற்றி
கண்கள்
கன்னம் உதடு கழுத்து... என் கண்மண் கதரியொமல் சத்யன் முத்தமிட்டு அவயள இறுக்கி அயணத்துக்ககொண்டு விழுந்தனர்
திரும்ப...
அந்த
சிறிய
கட்டிலில்
இடம்
வபொதொமல்
இருவரும்
கீ வழ
கீ வழ விழுந்தது கதரிந்தொலும் அயத கபொருட்படுத்தொமல் இருவரும் இறுக்கி அயணத்தபடி புரள ஆரம்பித்தனர்
...
இப்வபொது
முயற்ச்சித்தொன்....
அவள்
சத்யன்
அவளின்
டொப்ஸில்
உயடகயள
ககொக்கிகள்
கயளய
முன்புறமொக
அவசர
இருக்க
அவசரமொக படுவவகமொக
ககொக்கிகயள கழட்டி டொப்யஸ நீக்க... உள்வள அவள் எதுவுவம அணிந்திருக்கவில்யல... சத்யன் பொடு ககொண்டொட்டமொனது சட்கடன கவிழ்ந்து அவள் கணத்த மொர்பில் முகம் யவத்து இப்படியும் அப்படியுமொக வதய்க்க .... அவளின் வியரத்த சிறு கொம்புகள் அவன் கன்னத்தில் உரச சத்யன
அவள்
கவ்வினொன்...
மொர்பில்
அந்த
சிறு
தன்
முகத்யத
கொம்பு
வதய்ப்பயத
அவனிடம்
படொதபொடு
விட்டு
அந்த
பட்டது
...
கொம்புகளில் கொம்யப
ஒன்யற
அடியிலிருந்து
நொக்கொல் தடவினொன்... பிறகு முன் பற்களொல் கடித்து இழுத்தொன்... அவள் வலியொல் ஸ் என்று சத்தமிட... ச்வச பொவம் என நியனத்து கடிப்பயத விட்டுவிட்டு தன் உதட்யட குவித்து அந்த கொம்யப இழுத்து குழந்யதயய வபொல சப்பினொன் சத்யன் அவள் வலது மொர்யப இருயககளொலும் பற்றி அழுத்திக்ககொண்வட உதட்யட குவித்து கொம்யப
கவ்வி
உறிஞ்ச
....
மொன்சியின்
உடல்
அந்த
கவறும்
தயரயில்
துள்ளி
துடித்து
அவனுயடய அனுகுமுயற வலியயக்ககொடுத்தொலும் அவளுக்கு கரொம்ப பிடித்தது..... ஆனொல் வநரம் ஆகஆக சத்யன் அவளின் வயிற்றில் தனது கமொத்த எயடயயயும் இறுத்தி அதற்க்கு வமவல அவள் மொர்யப தன் உடல் எயடயொல் அழுத்தொமல் உடயல உயர்த்தி அவள் மொர்யப யககளில் பற்றிக்ககொண்ட..... சத்யன் அவள் கொம்பில் வரொத பொயல உறிஞ்சி உறிஞ்சி உள்ளிழுக்க....
சத்யனின்
உடல்
பொரத்யத
தொங்க
முடியொமல்
மொன்சிக்கு
வயிறு
வலிக்க
ஆரம்பித்தது .... அவயன கபரும் முயற்ச்சி கசய்து தன்வமல் இருந்து புரட்டி கீ வழ தள்ள..... அவவனொ வொயிலிருந்த கொம்யப விடொமல் பற்களொல் கடித்துக்ககொண்டு அப்படி பக்கவொட்டில் சரிய அவள் மொர்பும் அவவனொடு வசர்ந்து திரும்பியது..... மொன்சி மல்லொந்து படுத்திருக்க சத்யன் கொம்யப கடித்து திரும்பியதில் அவள் வலது மொர்பு மட்டும் பக்கவொட்டில் சரிந்து வபொயிருக்க...... மொன்சிக்கு மொர்பு பிய்த்துக்ககொள்வது வபொல வலித்தது.... அவசரமொக திரும்பி ஒருக்களித்து அவனின் பின்னந்தயலயய பற்றி தன் மொி்வபொடு அவன் முகத்யத அழுத்தியவத்து தனது மொர்யப இன்னும் ககொஞ்சம் எக்கி முன்தள்ளி தன் யகயொல் மொர்யப பிடித்து அவன் வொயினுள் தள்ளி ஒரு குழந்யதக்கு தொய் பொல் ககொடுப்பது வபொல அவனுக்கு தன் மொர்யப ககொடுத்தொள்...... சத்யனுக்வக மொன்சியின் இந்த கசய்ல் மிகுந்த உற்ச்சொகத்யத ககொடுக்க அவனும்.. புதிதொய் ஈன்ற
கன்று
குட்டி
தன்
தொய்
பசுவிடம்
துள்ளி
வியளயொடிக்ககொண்டு
சுற்றி
சுற்றி
வந்து
பொல்மடியய முட்டி முட்டி பொல் குடிக்கவம அது வபொல் வபொல் குடித்தொன்.... பொல் வரவில்யல என்றொலும் அவள் மொர்யப யகயொல் தடவி தடவி அழுத்தி அழுத்தி உறிஞ்சுவது அவனுக்கு எல்யலயில்லொ மகிழ்ச்சியய ககொடுத்தது
மொன்சி
அவயன
இடுப்பில்
உற்ச்சொகப்
வபொட்டு
படுத்துவது
வயளத்து
பிடித்து
வபொல
அவன்
தனது
தன்
கொல்கயள
இடது
தன்
கொயல
தூக்கி
அவன்
கதொயடயிடுக்கில்
இறுத்தி
ககொண்டொள் ....இப்வபொது சத்யன் அவளுக்குள்வள அடங்கி இருந்தொன்.... கவகுவநரமொக அவன் வலது மொர்யபவய உருட்டி உருட்டி சப்பிக்ககொண்டு இருந்தொல் மொன்சிக்கு வலசொக வலது மொர்பு வலிகயடுக்க ஆரம்பித்தது .... மொன்சி தனது தயலயய உயர்த்தி தன் உடயல வலசொக வயளத்து இடது யகயய மடக்கி தயரயில் ஊன்றி அதில் தன் தயலயய தொங்கிக்ககொண்டு... வலதுயகயொல் தன் மொர்யப அவன் வொயிலிருந்து பிடுங்க அது சபக் என்ற சத்தத்துடன் கவளிவய வர... ஒரு குழந்யத ஆயசயொய் சப்பிக்ககொண்டு இருந்த மிட்டொயய யொவரொ கவடுக்ககன்று பிடுங்கினொல் குழந்யத வபந்த வபந்த மிரண்டு விழிக்குவம அது வபொல சத்யன் மொன்சி பொர்த்து பரிதொபமொக விழித்தொன் ..... அந்த
பொர்யவயின்
தொக்கம்
தொளொமல்
மொன்சி
அவசரமொக
தன்
உடயல
குனிந்தொர்
வபொல்
வயளத்து எக்கி அவளின் இடுது மொர்யப அவன் வொயினுள் தள்ளி அவன் பின் தயலயில் யகயவத்து தன் மொர்வபொடு அழுத்திக்ககொன்டொள்..... சத்யன் ஏவதொ தன் கநடுநொள் பசியய ஆற்ற வந்த
அமுதசுரபியொக
அவள்
மொர்யப
பொவித்து
தன்
யககளொல்
இதமொக
தடவிக்ககொண்டு
கொம்யப உதட்டொல் கவ்வி சப்பியபடி கண்களொவலவய அவளுக்கு நன்றி கசொன்னொன் மொன்சியும்
அயத
புரிந்து
யககளொல்
வகொதியபடி
விருந்தொக
தன்
ககொண்டு
அவனின்
தனங்கயள
முகமலர்ந்த
புன்னயகத்து
வருடக்கணக்கொன
அவனுக்கு
உண்ண
பசிக்கு
அவன்
தன்னொல்
ககொடுத்து
தயலமுடியய முடிந்த
அவனுயடய
ஒரு
விரகப்
தன்
எளிய பசியய
தணிக்க முயன்றொள் மொன்சிக்கு
இன்று
எல்லொம்
முடிந்து
விடவவண்டும்....
தன்
உடலில்
எதுவும்
மிச்சமீ தி
இல்லொமல் அவனுக்கு வொரிக்ககொடுத்து விடவவண்டும் .....அவள் கபண்ணொக பிறந்ததில் இருந்து யொருக்கொக
தன்
உடயல
கபொத்திப்
பொதுகொத்து
வந்தொவளொ
அவனுக்வக
கமொத்தத்யதயும்
பரிசளித்து விடவவண்டும்...... ஒவ்கவொரு இரவும் யொயர நியனத்து தூங்கொமல் ஏங்கி தவித்து தயலயயனயய
தன்
கண்ணரொல் ீ
ஈரமொக்கினொவளொ
அவனுக்வக
தன்
உடலின்
வனப்யபகயல்லொம் ககொட்டிக்ககொடுத்து விடவவண்டும்...... யொருடன் தனது இரவுகள் இன்பமொக அயமயவவண்டும் என்று நியனத்தொவளொ இவதொ அவனுடவனவய அவளின் இன்யறய இரவு இன்பமொக கழியப்வபொகிறது..... மொன்சி இந்த இரவு விடியவவக் கூடொது என்று நியனத்தொல்..... அவளுக்கு மட்டும் சங்ககொலத்து கபண்கயளப் வபொல ஆக்கும் சக்தியும் அழிக்கும் சக்தியும் இருந்திருந்தொல்
....
இப்பூவுலயக
அழித்து
இந்த
இடத்தில்
இவர்கள்
மட்டுவம
மிச்சமிருக்க
மறுநொள் சூரியன் உதிக்கொமல் நிறுத்தி இந்த இரவின் இன்பத்யத நீட்டித்திருப்பொள்..... ஆனொல் என்ன
கசய்வது
இது
எதுவுவம
இப்வபொது
நடக்கொது
அதனொல்
விடிவதற்குள்
இவனுக்கு
சுகங்கள் அத்தயனயயயும் ககொடுத்து தொழ்வுமனப்பொன்யம இன்றி கநஞ்யச நிமிர்த்தி நடக்க கசய்ய வவண்டும்
இப்படி அவள் இந்தளவுக்கு துணிந்து நியனப்பதற்கு கொரணம் சத்யனின் முன்னொல் மயனவி ரம்யொ
வகொர்ட்டில்
யொருயடயவயன
சத்யயன அவள்
அவமொனப்படுத்தி
கூறிய
ஆண்யமயற்றவன்
ஏளன
என்றொள்
வொர்த்யதகள் என்
தொன்...
ஆமொம்
சத்யயனயொ....
அவனொ
ஆண்யமயில்லொதவன்..... அவனொலொ ஒரு கபண்யண திருப்தியயடய கசய்ய முடியொது..... இவதொ
இன்றய
இரகவல்லொம்
ஆண்யமயின்
துடிப்புகயளயும்
எழுச்சியயயும்
வவகத்யதயும்
இவனுக்கு தொங்க
கீ வழயிருந்து
வபொகிவறன்....
திறயமயயயும்
இவன்
இன்று
அவனுக்வக
வவகத்யதயும்
இரவு
அவன்
உணர்த்தப்
இவன்
ஆண்யமயின்
வபொகிவறன்....
இயத
யொரொவது தடுக்க முடியுமொ.... இப்வபொது
இங்வக
கொமம்
தன்
கயரயய
உயடத்துக்ககொண்டு
கபருகவள்ளமொய்
கபொங்கி
ஆர்ப்பரித்து ஓடப்வபொகிறது இதற்க்கு யொரவது அயனவபொட முடியுமொ..... ம்ஹூம் முடியொது எல்லொவற்யறயும்
நொன்
கசயல்படுத்த
வபொகிவறன்
என்யன
இந்த
சத்யவன
நியனத்தொலும்
தடுக்க முடியொது ...என்கறல்லொம் எண்ணிய மொன்சி ஆவவசத்துடன் சத்யயன புரட்டி மல்லொத்தி அவன் மீ து ஏறி படர்ந்தொள் " இந்த உலகம் இருக்கும் வயர,,, " கொதலிருக்கும் ,,, "நொன் இவ்வுலத்தில் இருக்கும் வயர ,,,,,, "உன்மீ து கொதவலொடிருப்வபன் ,,, " உலகின் கயடசி இரவு ,,, "ஓர் இரவின் கயடசி மூச்சு ,,,,, "இரண்டிலும் நீவய,,,,, மொன்சி
அவன்மீ து
படர்ந்ததும்
சதயனுக்கு
உற்ச்சொகத்தில்
அவயள
அயணத்து
கநற்றியில்
முத்தமிட்டு தனது மகிழ்ச்சியய கவளிப்படுத்த ..... மொன்சி நிமிர்ந்து அவன் அடி வயிற்றில் அமர்ந்து தன் யககயள அவன் மொர்பின் இரண்டு பக்கமும் யவத்து அவன் மொர்பின் சிறிய கொம்யப தன் விரலிடுக்கில் பிடித்து நசுக்கி வதய்த்தொள்... சத்யன்
கப்கபன்று
விட.....
மொன்சி
கண்கயள
அவன்க்கு
மூடிக்ககொண்டு
இது
வொயயத்திறந்து
பிடித்திருக்கிறது
என்பயத
கபரிய
உணர்ந்து
கபரிய
மூச்சுகளொக
சட்கடன
கவிழ்ந்து
அவனின் ஒருபக்க கொம்யப தனது பற்களொல் வலிக்கொமல் கடித்து இழுத்து பிறகு அடி நொக்கொல் வதய்த்து சப்ப... அவளின் விரல்கள் மற்கறொரு கொம்யப பற்றி நசுக்கி சுரண்டியது ..
இப்வபொது சத்யன் “ மொன்சி என்ன ம்ம் வவனொம்டி ம்ம் இன்னும் ககொஞ்சம் அழுத்தமொ ம் அப்படிவயதொன்.... கடி.....வவனொம்
ஸ்
விடு
ஏய்
கடிக்கொதடி....
விடு
ஐவயொ
ஏய்ய்....என்யன
மொன்சி
ககொன்னுடு
இன்னும் மொன்சி
ககொஞ்சம்
ப்ள ீஸ்
அழுத்தமொ
ஐவயொ”.....
என்று
விதவிதமொக சத்தமிட்டு முனங்கி... அவன் வயிற்றில் மொன்சி அமர்ந்திருக்க தனது கொயல மடக்கி பிருஷ்டத்யத உயர்த்தி அவயள தூக்கி வவகமொக இடுப்யப அயசக்க ஆரம்பித்தொன் மொன்சிக்கு அவன் இதற்க்கு வமல் தொங்க மொட்டொன் என்று உணர்ந்தொலும் விடொமல் அவனின் கொம்புகயள
மொறிமொறி
கடித்து
முடியுவமொ
அத்தயனயும்
இழுத்து
கசய்து
சப்பி
அவயன
நசுக்கி
இன்னும்
உரசி
அவற்யற
உணர்ச்சியின்
என்கனன்ன
உச்சத்திற்கு
கசய்ய
ககொண்டு
கசன்றொள் ஒருகட்டத்தில் சத்யன் தொங்க முடியொமல் அவளி தயலமுடியய ககொத்தொக பற்றி நிமிர்த்தி இவ்வளவு வநரம் அவன் கொம்யப சப்பிய அவள் உதட்யட கவறிவயொடு கடித்து இழுக்க...மொன்சி வலியொல் அவன் மொர்பில் தன் யககளொல் குத்தி தயலயய இப்படியும் அப்படியுமொக அயசத்து தன் உதட்யட விடுவித்து நிமிர்ந்து உட்கொர்ந்தொள் இவ்வளவு வநரம் கண்கயளமூடி சுகத்யத அனுபவித்த சத்யன் இப்வபொது கண்கயள திறந்து மொன்சியய
பொர்க்க.....
மொன்சி
இடுப்புக்கு
வமவல
நிர்வொணமொய்
இருக்க
அவள்
குனிந்து
இருந்ததொல் அவன் கண்கணதிவர அவளின் பருத்த மொர்புகள் கணம் தொளொமல் சற்று இறங்கி கதொங்க.... சத்யன் அவற்றின் அழயக ரசித்து மொன்சியய பொர்த்து கண்சிமிட்டி சிரித்து
“ ம்ம் சூப்பரொ
இருக்குடி யொப்பொ எவ்வளவு கபரிசு கரண்டு யகயயயும் வசர்த்தொல்தொன் பிடிக்க முடியுது இயத எப்படிதொன்
அந்த
சின்ன
ப்ரொவுக்குவள
அயடக்கிறவயொ....
பொவம்
அதுக்கு
இயடஞ்சலொ
இருக்கொது “ என்று சத்யன் வபொலியொக அவள் மொர்பு மீ து பரிதொப்பட்டு தன் இரண்டு யகயொளும் அவற்யற
தொங்கி
பிடித்து
எக்கி
தயலயய
உயர்த்தி
இரண்டு
மொர்பிலும்
மொறிமொறி
முத்தமிட்டொன் பிறகு அவள் இடுப்யப பிடித்துக்ககொண்டு எழுந்து உட்கொர்ந்து ஒருயகயொல் அவயள அயணத்து மறுயகயய தயரயில்
ஊன்றி அவயள தூக்கிக்ககொண்டு
ஒவர
தம்மில்
எழுந்து நிற்க்க
.....
மொன்சிக்கு அவனின் வலியமயய பொர்த்து ஆச்சிரியமொக இருந்தது மொன்சி தன் கொல்கயள அவன் இடுப்யபச் சுற்றி பின்னிக்ககொண்டு..... தன் யககயள வகொர்த்து மொயலயொக்கி அவன் கழுத்தில் வபொட்டுக்ககொண்டு...... தன் நிர்வொண மொர்பொல் அவனின் கவற்று மொர்பில் வமொதிக்ககொண்டு..... தன் பற்களொல் அவன் மீ யச முடியய பிடித்து இழுக்க “ ஏய் வலிக்குதுடி மொன்சி விடுடி” என்று கசன்று படுக்யகயில் கிடத்தினொன்
வலசொன வலிக்கு
பலமொக கத்தியபடி அவயள தூக்கிச்
மொன்சி கூச்சத்துடன் கண்கயள மூடிக்ககொள்ள ... சத்யன் அவள் கீ வழ அணிந்திருந்த மிடியின் ஜிப்யப இறக்கி மிடியய கொல்வழியொக கழட்டினொன் ... உள்வள வரொஸ் நிறத்தில் பொன்டிஸ் அணிந்திருக்க
அயதயும்
இரண்டு
பக்கம்
பிடித்து
கமதுவொக
கீ வழ
இறக்க
அவளின்
அற்ப்புதமொன அழகு பளிச்கசன்று மின்ன...... சத்யன் கண்கயள இயமக்க மறந்து இதுவயர யொருவம பொர்க்கொத அந்த சுந்தர பிரவதசத்யத இதயம் தொருமொறொகத் துடிக்க பொர்த்துக்ககொண்வட இருந்தொன் பிறகு அவளின் கொல் பக்கமொக நின்று தன் இடுப்பில் யகயவத்துக்ககொண்டு அவள் அழயக இஞ்ச் இஞ்சொக பொர்த்தொன் “ ஏய் கமொழியில்லொ கவியதவய ...... “ உன்யன நொன் எப்படி வொசிப்பது..... “ கீ ழிருந்து வமலொகவொ...... “வமலிருந்து கீ ழொகவொ.....?? சிறிதுவநரம் அவள் அழயக ரசித்த சத்யன் தன் இடுப்பில் இருந்த லூசொன யநட் வபன்ட்டின் முடிச்யச
உருவ
அது
நழுவி
அவன்
கொலடியில்
விழுந்தது
உள்வளயிருந்து
ஜட்டியயயும்
கழட்டினொன் .... உடவன நிமிர்ந்தது அவன் ஆண்யம அதன் முன் வதொள் இல்லொமல் முயன சிவந்து நரம்புகள் பயடக்க ஒரு ரொணுவ வரயனப் ீ வபொல வியரப்பொக நின்றது ...... அயதப் பொர்த்து தனக்கு இப்படி வியரத்து நிமிருமொ என்று சத்யனுக்வக ஆச்சிரியமொக இருந்தது சத்யன்
அவன்
ஆண்யமயய
மொன்சி
பொர்க்கவவண்டும்
என்று
நியனத்து
கண்மூடி
இருந்த
அவளருவக வபொய் கட்டிலில் ஏறி மண்டியிட்டு அவள் முகத்தருவக தன் உறுப்யப நீட்டி அவள் மூக்கு நுனியய கதொட்டொன் ..... கண்விழித்த
மொன்சி
தன்
எதிரில்
தன்
சிவந்த
கமொட்யட
நீட்டிக்ககொண்டு
இருந்த
அவன்
உறுப்யப பொர்த்து “ஐவயொ” என்று கண்கயள மூடியவள் ...சிறிதுவநரத்தில் தொனொகவவ மறுபடியும் கண்கயள திறந்து அயத ஆச்சரியத்வதொடு பொர்த்து தன் ஆள்கொட்டிவிரலொல் தட்டிவிட.... அந்த அடங்கொத
ஆண்யம
இவயள
முயரப்பது
வபொல்
தயலயய
ஆட்ட
....
மொன்சி
சிரிப்புடன்
மறுபடியும் மறுபடியும் தட்டி வியளயொடினொள் .... சத்யன் இன்னும் ககொஞ்சம் அவயள கநருங்கி அவள் உதட்டில் அதன் முயனயய யவத்து “ ப்ள ீஸ் ஒவர ஒரு முத்தம் ககொவடன் “ என்று ககஞ்சுவது வபொல வகட்க மொன்சி சிறிது கண்மூடி பிறகு கண்யணத் திறக்கொமவல தன் யகயொல் அவன் ஆண்யமயய பிடித்து தன் உதட்டில் யவத்து முத்தமிட ..... அதில் துளிர்த்து இருந்த முதல் பனிநீர் அவள்
உதடுகளில்
ஒட்டிக்ககொண்டது......
அவயளயும்
அறியொமல்
அவள்
நொக்கு
கவளிவய
வந்து
உதட்யட தடவி சுயவ பொர்க்க.... அந்த சுயவ உப்பும் உவர்ப்புமொக இருந்தது.... மொன்சிக்கு அந்த சுயவ பிடிக்கொவிட்டொலும் மறுபடியும் அவன் ஆண்யம கமொட்யட பிடித்து சற்று அழுத்தமொக முத்தமிட ..... சத்யனின் உறுப்பில் மின்சொரம் தொக்கிய வபொல் கவடுக்ககன்று ஆட ..... தன் இடுப்யப எக்கி தன் உறுப்யப அவளின் உதட்யட பிளந்து உள்வள தள்ள முயற்ச்சிக்க ..... சட்கடன்று கண்கயள திறந்த மொன்சி இவனின் வநொக்கம் புரிந்து வவண்டொம் என்பது வபொல கண்களொல் ககஞ்ச...... சத்யன் அவளுக்கு பிடிக்கொத அந்த கசயயல கசய்யவவண்டொம் என்று முடிவு கசய்து தன் உறுப்யப விலக்கிக்ககொண்டு அவள் பக்கத்தில் சரிந்து படுத்தொன் மொன்சி பக்கத்தில் படுத்த சத்யன் அவயள தன்பக்கமொக திருப்பி “ மொன்சி உனக்கு இதிவல சம்மதம்தொவன .... நீ எதுவொக இருந்தொலும் கசொல்லிரு மொன்சி “ என்று ஏக்கமொக வகட்க மொன்சிக்கு அவன் அப்படி வகட்டது மனதுக்குள் கசன்று பதிய தன் சம்மதத்யத அவனுக்கு எப்படி உணர்த்துவது என்று வயொசித்து....... கமதுவொக எழுந்து அமர்ந்தவள் சிறிதுவநரம் அவனின் நிர்வொணத்யதயும் அவன் ஆண்யமயின் எழுச்சியயயும் கூச்சமின்றி பொர்த்தொள்....... இத்தயன
ஆண்டுகள்
கவளிநொட்டில்
இருந்த
வபொது
அவளுக்கு
பிடிக்கவில்யல
என்றொலும்
தொனொகவவ அவள் கொதுகளுக்கு எட்டிய சில கசக்ஸ் விஷயங்கயள நியனவுக்கு ககொண்டு வந்தொள் மொன்சி ..... சத்யனும்
அவயள
உட்கொர்ந்த
மொன்சி
பொர்க்கும் ...
அவன்
வபொவத
அவள்
இடுப்பின்
அனொயசமொக
இருபக்கமும்
அவன்
கொயல
வயிற்றின்
மடித்து
அவன்
மீ து
ஏறி
உறுப்பில்
அழுத்தமொக அமர்ந்து அவன் மொர்பில் தன் யககயள ஊன்றி குனிந்துககொண்டு தன் இடுப்யப உயர்த்த அவன் உறுப்பு நிமிர்ந்து அவள் கபண்யம வொசலில் முட்டியது .... மொன்சிக்கு அதற்கு வமவல என்ன கசய்யவவண்டும் என புரியொமல் சத்யயன பரிதொபமொக பொர்க்க சத்யன் வொய் ககொள்ளொ சிரிப்புடன் எனக்கு ஒன்னும் கதரியொது நீ நடத்து என்பது வபொல கீ ழ் உதட்யட பிதுக்கி புருவத்யத உயர்த்தி “ கரொம்ப வவகமொக வமல ஏறின இப்வபொ முழிக்கிற ம்ம் நடத்து ” என்று நக்கலொக கூறினொன் மொன்சி அவன் அப்படி சிரித்தது கவட்கத்யத வரவயழக்க குனிந்து அவன் கொதருகில் “ ப்ள ீஸ் இதுக்கப்புறம் என்ன கசய்யனும்னு எனக்கு கதரியயல ..... அயத எப்படி உள்வள விடுறது .... நொன் ஊன்றி இருக்கிற யகயய எடுத்தொ உங்க வமல விழுந்துடுவவன்ல.... அப்புறம் எப்படி அயத எடுத்து யவச்சுக்க முடியும்.... என்ன கசய்யனும்னு கசொல்லுங்க” என்று கிசுகிசுப்பொன குரலில் மொன்சி ககஞ்சி வகட்க
சத்யன் மீ து அவள் குனிந்ததொல் அவள் மொர்பு அவன் கழுத்தடியில் பந்தொக அழுந்தியிருக்க சத்யன் அவள் இடுப்யப பிடித்து வமவல தூக்கி அவள் மொர்புகள் இரண்டும் அவன் முகத்துக்கு வருமொறு தூக்கி பிடித்து.... அவள் மொர்யப ககொத்தொக தன் வொயில் பற்றி... எவ்வளவு மொர்பு சயதயய அவனொல் விழுங்க முடியும்.... என்று ஆரொச்சி கசய்பவன் வபொல.... அவள் மொர்யப வொய் திறந்து முழுங்க பொர்த்தொன்..... ஆனொல் அவனொல் அவள் மொர்பின் கொல்வொசியய கூட தன் வொயில் அயடக்க முடியவில்யல... ‘ச்வச ஏன் என் வொய் இவ்வளவு சின்னதொ இருக்கு இயதக்கூட
என்
வொயில்
தள்ள
முடியயலவய’
என்று
ஏக்கம்
ககொண்ட
அவன்
மனம்
அர்த்தமற்ற வயொசித்தது மொன்சியும்
எவ்வளவு
வநரந்தொன்
கவிழ்ந்த
படிவய
இருப்பொள்
முதுகும்
கழுத்தும்
வலிக்க
ஆரம்பிக்க “ ஸ் என்னங்க சத்யொ இது இவ்வளவு வநரம் அயதத்தொவன ஒருவழி பண்ண ீங்க..... இப்வபொ மறுபடியும் என்னவமொ புதுசொ பொர்க்கிற
மொதிரி முழுங்க பொர்க்கறீங்க.. ஸ்
எனக்கு
முதுகு வலிக்குது விடுங்க” என்று சலித்தபடி மொன்சி கூறியதும் சத்யன் அவள் மொர்யப தன் வொயிலிருந்து எடுத்துவிட்டு அவள் முகத்யத பொர்த்து “ ஏய் மொன்சி உன்யன யொரு இவ்வளொ கபரியசஎன் மூஞ்சிக்கு முன்னொடி குனிஞ்சு கதொங்கவிடச் கசொன்னது.... பண்றத
நீ
பண்ணிட்டு
என்யன
கசொல்ற”
என்றவன்
இறுக்கி
அயணத்து
தொபம்
நியறந்த
குரலில் “ மொன்சி என்யன சந்வதொஷமொ வச்சுக்கனும்னு நீ எவ்வளவு முயற்சி பண்வறன்னு புரியுதுடொ.... ஆனொல் இந்த கபொசிஷனில் முதல் முயற பண்ண முடியொது மொன்சி என்வனொடது
வபொகொது
பண்ணினொல்
தொன்
கரொம்ப
முதல்
சிரமமொ
முயற
இருக்கும்....
ககரக்டொ
அதனொல
கபொருந்தும்....
நீ
.... உனக்கு உள்வள
கீ வழ
இந்த
நொன்
வமவலன்னு
கபொசிஷயன
அப்புறமொ
பொர்க்கலொம் ... என்ன சரியொ ... இவ்வளவு கவளிநொடுகளில் இருந்தும் நீ இப்படி எதுவுவம கதரியொம
இருக்கறது
எனக்கு
கரொம்ப
கபருயமயொ
இருக்கு
மொன்சி”
என்றவன்
அவயள
அயணத்தவொவற புரண்டு படுத்தொன் அவயள கீ வழ படுக்கயவத்து இவன் வமவல வந்தவன் ... எழுந்து அமர்ந்து அவள் கொல்கயள விரித்து அதன் நடுவவ மண்டியிட்டு அவளின் கபண்யம வொசலில் அடங்கொமல் தயலயய ஆட்டிக்ககொண்டு இருந்த தனது உறுப்யப யவத்து அழுத்தினொன்.... உள்வள விரித்து
வபொக
மிகவும்
சிரமமொக
பிடித்துக்ககொண்டு
தன்
இருந்தது..... இடுப்யப
சத்யன் அயசக்க
அவள் அவன்
கொயல
இன்னும்
அகலமொக
நுனி
கமொட்டு
அவளின்
கபண்யமக்குள் வபொனது இப்வபொது சத்யன் தன் பிருஷ்டத்தொல் அதிக பலத்துடன் அழுத்த அடுத்தகநொடி சரக்ககன்று அவளின் கபண்யம பக்கச்சுவரகயள உரசிக்ககொண்டு உள்வள வபொனது இவன் உறுப்பு.... சத்யன் நிமிர்ந்து மொன்சியின் முகத்யத பொர்க்க..... அவள் முகத்தில் வவதயனயய சுமந்தபடி பற்கயள கடித்து தனது வலியய கபொறுத்துக்ககொள்ள முயற்சிதொள்
சத்யன் அவளுக்கு வலிக்க கூடொவத என்று கவயலயுடன் கமதுவொக தன் இடுப்யப அயசத்து இயங்க
ஆரம்பித்தொன்......
ஆனொல்
வநரம்
ஆகஆக
இவன்
இயக்கத்தின்
வவகம்
இவனொல்
கட்டுப்படுத்த முடியொத அளவுக்கு அதிகரிக்க..... மொன்சியிடமிருந்து
வந்த
வவதயன
முனங்கல்
மொறி
சுகரொகம்
வொசிக்க
ஆரம்பித்தொள்....
அவளின் ஒவ்கவொரு முனங்கலும் முக்கலொன குரலும் சத்யனின் வவகத்யத அதிகப்படுத்தும் சக்தியொக மொற ..... சத்யன் அவள் கதொயடயய தூக்கி தன் வதொள்களில் சொய்த்துக்ககொண்டு.. தன் ஆண்யமயொல் அவள் கபண்யமயின் ஆழத்யத அறியும் முயற்சியய தயடயின்றி கசய்ய ..... அவன் உறுப்பு அவன் உத்தரயவ ஏற்று சிறப்பொக கசயல்பட்டு....... தனது உயிர் ககொடுக்கும் உண்ணதமொன
கவள்யள
திரவத்யத
அவளின்
கபண்யமயின்
அடியொழத்தில்
விட்டுவிட்டு
கயளத்து வபொய் தனது அதிக வநர கடினமொன உயழப்பொல் துவண்டு வபொய் கவளிவய வந்தது "உன் கூந்தலுக்கு நடுவவ...... " மூச்சுவிட முடியொமல் சிக்கிக் ககொள்கிவறன்...... "ஆனொல் அப்படிவய இறப்பது...... "வமல் என்று நியனக்கிவறன்....!
துவண்டு வபொய் அவள்மீ வத படுத்த சத்யன் அவள் கொதருகில் “மொன்சி இந்த இரயவ நொன் மறக்கவவ மொட்வடன்... இவ்வளவு எழுச்சியயயும் சந்வதொஷத்யதயும் நொன் என் வொழ்நொளில் அனுபவித்ததில்யல மொன்சி. உன்க்கு என்ன கசொல்லி என் மகிழ்ச்சியய கவளிப்படுத்துறதுன்னு கதரியயலம்மொ”
என்றவன்
உணர்ச்சியில்
உதடு
துடிக்க
அவள்
மொர்பில்
தயலயவத்து
படுத்துக்ககொன்டொன் மொன்சி அவன் தயலமுடியய தன் விரல்களொல் வகொதியபடி “ ம் சந்வதொஷம் எனக்கும் தொன் என் வொழ்நொளின் லட்சியத்யத சொதித்த சந்வதொஷம்.... இதுவபொதும் சத்யொ எனக்கு இப்படிவய கசத்துவபொன்னு யொரவது கசொன்னொ உடவன கசத்துவிடுவவன்’’ என்று அவள் கசொல்லி வொய் மூடுவதற்குள் சத்யன் அவள் வொயய கபொத்தி “இன்கனரு முயற இதுவபொல வபசொத மொன்சி எனக்கு கஷ்டமொ இருக்கு” என்று கலங்கிய குரலில் கூறியதும்.... மொன்சி அவன் முகத்யத தன் மொர்பில் யவத்து அழுத்திக்ககொண்டு “சரி இனிவமல் வபச மொட்வடன்” என்றொள் சிறிதுவநரம் கழித்து இருவரும் மனவம இல்லொமல் விலகினர்.... மொன்சி பொத்ரூயம வநொக்கி வபொக சத்யன் அவளின் பின்புற எழியல கண்டு ரசித்தபடி படுத்திருந்தொன்
பொத்ரூமிலிருந்து வந்த மொன்சி உடலில் ஒரு டவயல சுற்றிக்ககொண்டு தன் மிடியய வதடி எடுக்க.... “ஏய் என்ன பண்ணப்வபொற மொன்சி இரு இரு” என்று வவகமொக எழுந்து அவயள கநருங்கி
அவள்
யகயில்
இருந்த
மிடயய
பிடிங்கி
“
அதுக்குள்ள
டிரஸ்
வபொடப்வபொறியொ
ம்ஹூம் இந்த இரவு முழுக்க நம்ம இருவருக்கும் உயட நிர்வொணம் தொன் புரியுதொ கசல்லம்” என்று
அவள்
கன்னத்யத
தட்டி
உதட்டில்
முத்தமிட்டு
விட்டு
பொத்ரூமுக்கு
வபொனொன்
...
வபொகும்வபொது கவனமொக அவள் மிடியய எடுத்து ககொண்டு வபொனொன் மொன்சி
சிரித்தபடி
ஆனந்தில்
வபொய்
தியளத்தது
கட்டிலில்
....
இன்று
படுத்துக்ககொண்டொள்.... நடந்த
அவர்களின்
அவள்
கூடல்
மனம்
எல்யலயில்லொ
அவளுக்கு
சந்வதொஷத்யத
ககொடுக்க..... என் சத்யன் எவ்வளவு ஆண்யம மிக்கவன்..... அவயன திருப்த்தி கசய்ய ஒரு கபண்ணொல் முடியுமொ..... அவன் உறுப்பின் நீளமும் அகலமும் இப்வபொது நியனத்தொல் கூட மொன்சிக்கு ஆச்சிரியமொக இருந்தது... ஏன் இவனுக்கு இவ்வளவு கபரிசொ இருக்கு.... இல்யல எல்லொருக்குவம இப்படித்தொன் இருக்குமொ...... மொன்சிக்கு விந்தின்
அவன்
நியனவு
உறுப்பிலிருந்து வர
அவள்
கபொங்கி
உடல்
வந்து
தன்
சிலிர்த்தது
.....
கபண்யமயின் யப்பொ
ஆழத்யத
எவ்வளவு
நியறத்த
வந்தது
பொத்ரூம்
வபொறவயரக்கும் கொல் வயரக்கும் வழிஞ்சு கரொம்ப திக்கொ ஒவர பிசுபிசுன்னு அயத கழுவவவ எவ்வளவு
வநரம்
ஆச்சு....
எல்லொருக்குவம
இப்படித்தொன்
வருமொ...
இல்யல
இவனுக்கு
மட்டும்தொன் இவ்வளவு வருதொ... என்று மொன்சி சத்யனின் ஆண்யமயய பற்றிய ஆரொய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருக்க.... அந்த ஆண்யமக்கு கசொந்தக்கொரவன வந்து அவளருவக படுத்தொன் அதன்பிறகு
நடந்தயவகயளச்
அந்தளவுக்கு
இருவரும்
கசொன்னொல்
கூச்சமின்றி
அந்த
கவட்கத்துக்வக
பலமுயற
பலவிதமொக
கவட்கம்
வந்துவிடும்....
புணர்ந்தொர்கள்.....
சத்யன்
எப்படிகயல்லொம் விரும்பினொவனொ அப்படிகயல்லொம் மொன்சி அவனுக்கு ஈடுககொடுத்தொள் ஒருமுயற
அவயள
தன்
மீ து
ஏற்றி
இவன்
கீ வழயிருந்து
குத்த
மொன்சியின்
உடல்
ஒரு
அடிக்கும் தூக்கிப் வபொட்டது.... மறுமுயற
அவயள
கபண்யமயய
இவன்
கட்டியலப்
பிடித்தபடி
வவகமொக
துயளயிட...
குனியயவத்து அவனின்
இவன்
வவகம்
பின்னொலிருந்து
தொளொமல்
அவள்
அவள்
கட்டியல
முன்னொல் தள்ளிக்ககொண்டு இவளும் அதனுடன் முன்வன நகர்ந்தொள் இன்னுகமொரு வதொள்மீ து
முயற
வபொட்டு
அவயள
அவள்
சுவற்றில்
கபண்யமயில்
சொய்த்து தனது
நிற்கயவத்து
தடித்த
ஒரு
உறுப்பொல்
சுவயற கபொத்துக்ககொண்டு மறுபுறம் வபொய் விடுவது வபொல உணர்ந்தொள்
கொயல
சத்யன்
தூக்கி
இடிக்க
தன்
அவள்
இரவு முழுவதும் அவர்களின் கூடல் கொமத்தின் எல்யலயய கதொட்டது .... சத்யன் இனிவமல் தன்னொல் இந்த இரவுக்கு மறுபடியும் எழுச்சியயடய முடியொது என்பயத உணர்ந்தபின்
தொன்
கயளத்துப்வபொய்
அவயள
இறுக்கி
அயணத்துக்ககொண்டு
உறங்க
ஆரம்பித்தொன் ஆனொல்
மொன்சிக்கு
உறக்கம்
பிடிக்கவில்யல.....
நடந்தயவகயளவய
மறுபடியும்
மறுபடியும்
அயசவபொட்டபடி படுத்திருந்தொள் .... தன் மொர்பில் முகம் யவத்துக்ககொண்டு ஒரு குழந்யத தன் தொயின்
அரவயனப்பில்
உறங்கிக்ககொண்டிருந்த
உறங்குவயதப்
வபொல
முகம்
சத்யயனவய
விடியவிடிய
அவயன
மொர்பில்
முழுவதும்
மலர்ந்து
கண்ககொட்டொமல்
விகசிக்க
பொர்த்துக்ககொண்டு
இருந்தொள் கபொழுது
விடியும்வயர
வபொகவவண்டும்
வபொல்
இருக்க
தன்
கமதுவொக
தன்
அயணத்திருந்தவள் இடுப்பில்
.....
பின்னர்
பின்னிக்ககொண்டு
பொத்ரூம்
இருந்த
அவன்
யககயள விலக்கி எழ முயற்சிக்க சத்யன்
ஆழ்ந்த
உறக்கத்தில்
"
ச்சு
ரம்யொ
அப்படி
படு"
என்றொன்
.....
மொன்சிக்கு
முதலில்
ஒன்றும் புரியவில்யல ... இவன் தன்யன என்ன கபயர் கசொல்லி அயழத்தொன் என்று சந்வதகம் வர ... அவயன விட்டு மறுபடியும் ககொஞ்சம் வவகமொக விலகினொள் ... இப்வபொதும் சத்யன் உறக்கத்தில் கண்மூடி " வபசொம படு ரம்யொ " என்று கசொல்ல... மொன்சிக்கு யொவரொ தனயல வொறி தன் தயலயில் ககொட்டியது வபொல துடித்து வபொனொள் அப்படியொனொல் இவன் இவ்வளவு வநரம் தனது முன்னொல் மயனவியய மனதில் நியனத்துக் ககொண்டுதொன்
என்யன
புணர்ந்தொனொ
.....
இது
என்
கபண்யமக்கு
எவ்வளவு
வகவலம்
...
மொன்சிக்குஅவயன அயணத்திருப்பது.... தொன் இன்கனொருத்தியின் கணவயன அயணத்திருப்பது வபொல அருவருப்யப தர.... யகயில் பட்ட கநருப்யப உதறுவது வபொல அவயன உதறித்தள்ளி விட்டு எழுந்தொள் " கொதலும் கற்பூரமும் ஒன்றுதொன் ..... " இரண்டுவம கவனிக்கொவிட்டொல் கயரந்துவிடும்.... "நீ ககொடுத்த முத்தத்தின் சத்தம்.... "அடங்குவதற்குள்.... "என் கொதலுக்கு கட்டிவிட்டொவய ..... " கல்லயற....!
சத்யயன
உதறி
எழுந்த
மொன்சி
கட்டியலவிட்டு
நொன்கடி
தள்ளி
நின்று
முகத்தில்
கலவரத்துடன் அவயன பொர்க்க ..... அவள் உதறிய வவகத்தில் வலசொக தூக்கம் கயலந்த சத்யன் கண்கயள விழிக்கொமவலவய படுக்யகயில் அவள்படுத்திருந்த தடவி ரமி என்று முனங்கியபடி கொயல அகட்டி கவிழ்ந்து படுத்துக்ககொண்டொன் மொன்சிக்கு
தன்யன
யொவரொ
முச்சந்தியில்
நிறுத்தி
கசருப்பொல்
அடித்தது
வபொல
இருந்தது
மொன்சியின் உள்வள வகொகவன்று இயரச்சல் வகட்க அவசரமொக பொத்ரூமுக்கு ஓடி நுயழந்து கதயவ
தொளிட்டு
ஹீட்டயர
வபொடொமல்
ஷவயர
திறந்துவிட்டு
அதன்
கீ வழ
இரண்டு
யககயளயும் கட்டிக்ககொண்டு நின்றொள் அந்த ககொட்டும் குளிர் நீர் இவள் உடயல ஊசி வபொல் யதத்தது.... மொன்சியின் கண்களில் கண்ணர்ீ வழிந்து அந்த தண்ணரில் ீ கலந்து ஓடியது.... எல்லொம் சரியொகத்தொவன நடந்தது இப்வபொ ஏன் இப்படி ஆனது.... சத்தமில்லொமல் உறங்கிக்ககொண்வட என் தயலயில் இடியய இறக்கி விட்டொவன...... இதற்கொகவொ இந்த வொர்த்யதக்கொகவொ நொன் என்யனவய இவனின் கொலடியில் சமர்பித்வதன்...... தன் மயனவியய பிரிந்த தொபத்யத என்னிடம் தனித்துக் ககொண்டொனொ...... ஆழ்ந்த
உறக்கத்தில்
கூட
அவள்
கபயயர
கசொல்கிறொன்
என்றொல்
அவயள
எவ்வளவு
வநசித்திருப்பொன்..... முதன்முதலொக
இங்வக
கொரில்
வரும்
வபொதுகூட
சுதொகர்
கசொன்னொவன
சத்யன்
தன்
மயனவியய அதிகமொக வநசித்தொன் என்று..... நொன்தொன்
யபத்தியக்கொரியயப்
வபொல
அதன்
அர்தத்யத
உணரொமல்
இப்படி
சீ ரழிந்துவிட்வடவன..... ஐவயொ இனிவமல் இயத மொற்ற முடியுமொ... இவ்வளவு நொட்களொக கபொத்தி பொதுகொத்த என் மொனத்யத வவறு ஒருத்தியய மனதில் யவத்திருக்கும் இவனிடம் இழந்துவிட்வடவன...... இந்த கயறயய எந்த கங்யகயில் குளித்து வபொக்குவது நொன் குளித்தொல் அந்த கங்யகயும் கயறயொகிவிடொதொ......
நொன் இவயன உளமொற வநசித்வதவன அயத கபொய்யொக்கி கவறும் உடற்பசியய தீர்க்கும் ஒரு கருவியொக என்யன பயன்படுத்திக் ககொண்டொவன....... நொனும் இத்தயன நொட்களொக இந்த அவமொனகரமொன கொமத்துக்கொகத் தொன் கொத்திருந்வதனொ.... இதற்க்கு வமலும் இங்வக இருந்தொல் என்யனவிட வகவலமொன அசிங்கமொன தரங்ககட்டவள் யொருமில்யல..... இவ்வளவு படித்து நல்ல அந்தஸ்தில் இருந்தும் இவன் வமல் இருந்த கொதலொல் என் மொனத்யத இவன் கொலடியில் அடகு யவத்துவிட்வடவன...... ஐவயொ என் கொதயல இப்படிகயரு அசிங்கமொன சொக்கயடயில் வபொட்டு புரட்டி விட்வடவன... அவன் கண்விழிப்பதற்குள் இங்கிருந்து கதொயலதூரம் வபொய்விட வவண்டும்...... ஆமொம் முதலில் இந்த இடத்யத விட்டு முதலில் ஓடிப்வபொய்விடவவண்டும்..... என்கறல்லொம் நியனத்து கண்ணரில் ீ தன்யன கயரத்த மொன்சி... வவகமொக குளித்துவிட்டு கவளிவய வந்து உயட அணிந்து தன்னுயடய கபொருட்கயள எல்லொம் வசகரித்து கபட்டியில் வபொட்டுக்ககொண்டு சத்யயன பொர்த்தொள் அவன் முன்பு வபொலவவ கவிழ்ந்து ஒரு கொயல மடக்கி மறுகொயல நீட்டி கவற்றுடம்புடன் இடுப்பில் மட்டும் வபொர்யவயொல் மூடிக்ககொண்டு உறங்கிக்ககொண்டிருந்தொன் மொன்சிக்கு மறுபடியும் கண்ணர்ீ முட்டிக்ககொண்டு வந்தது... ஆயிரம் ககட்டவளொக இருந்தொலும் ரம்யொ தன் மயனவி என்பயத நிரூபித்துவிட்டொவன மொன்சிக்கு
தன்மீ வத
ஆத்திரம்
வர
ஆவவசமொக
கண்களில்
வழிந்த
கண்ணயர ீ
துயடத்துக்ககொண்டு தனது கபட்டியய எடுத்து ககொண்டு அந்த அயறயய விட்டு கவளிவய வந்தொள் சயமயலயறயில்
இருந்த
நொயர்
இவள்
கபட்டிவயொடு
வருவயத
பொர்த்து
ஓடிவந்து
“எந்தொ
ஒன்னுமில்ல
நொயர்
வமொவள எந்தொ ஆயி” என்று பதட்டத்துடன் வகட்க மொன்சி
அவயரப்
பொர்த்து
வசொகமொய்
ஒரு
புன்னயகயய
சிந்தி
“
ம்
அவசரமொக ஒரு கமவசஜ் வந்தது அதனொல் கிளம்பவறன்.... சத்யன் நல்லொ தூங்கறொர் அதொன் அவயர
கதொந்தரவு
கசய்யவவண்டும்ன்னு
நொவன
கிளம்பவறன்...
நீங்களும்
அவயர
இப்வபொ
எழுப்பி எதுவும் கசொல்லவவண்டொம்.... அவர் தொனகவவ எழுந்ததும் ஒரு அவசர வவயலயொ வபொய்ட்வடன்னு
கசொல்லுங்க
நொயர்
நொன்
புறப்படுவறன்”
என்று
கூறிவிட்டு
அவர்
பதியல
எதிர்ப்பொர்க்கொமல் வவகமொக அந்த வட்யட ீ விட்டு கவளிவயறினொள்.... “ உனக்கொக இன்பக்கவியத ..... “ எழுதிய என்யன- எனக்கொக..... “ இரங்கல் கவியத.... " எழுத யவத்துவிட்டொவய....! “ என கவியதகளுக்கு..... “ முகவரியும் நீதொன்..... “ முகொரியும் நீதொன்.....! சத்யன் வட்யட ீ விட்டு கவளிவய வந்த மொன்சிக்கு முதலில் எங்வக எப்படி வபொகவவண்டும் என்று வழி கதரியவில்யல...... அவள் பின்னொவலவய ஓடிவந்த நொயர் சத்யன் கண்விழித்ததும் வபொகுமொறு மொன்சியிடம் ககஞ்சினொர் “இல்யல
நொன்
ககொஞ்சம்
அவசரமொக
வபொகவவண்டியிருக்கு....
நொன்
வபொய்ட்டு
சத்யனுக்கு
வபொன் கசய்து விபரம் கசொல்லிக்கிவறன்..... நீங்க இப்வபொ வவட்யடக்கொரன் புதூர்க்கு வபொக எங்க வபொய் பஸ் ஏறணும் அயத மட்டும் கசொல்லுங்க” என்று மொன்சி வகட்டொள் “
அது
இப்வபொ
கமயின்வரொடு
இங்வக
வரும்
எந்த
அங்வக
பஸ்ஸும்
இல்லொ.....
வொல்பொயறக்கு
மினி
இன்னும் பஸ்
ககொஞ்ச
இருக்கும்
தூரம்
அதில்
வபொனொல்
வொல்பொயற
வபொய்ட்டொ அங்வக மற்ற ஊருக்கு வபொக நியறய பஸ்கள் இருக்கும்” என நொயர் தமிழயும் மயலயொளத்யதயும்
கலந்து
வழி
கசொல்ல....
மொன்சி
அவருக்கு
நன்றி
கசொல்லிவிட்டு
தன்
கபட்டியய இழுத்து ககொண்டு நடந்தொள் நொயர் வவகமொக வபொகும் அவயளவய சிறிதுவநரம் பொர்த்துவிட்டு பின்னர் திரும்பி வட்டுக்கு ீ வபொனொர் மொன்சி
தனது
கபட்டியய
இழுத்தபடி
வவகமொக
முன்வநொக்கி
நடந்தொலும்
மனம்
மட்டும்
பின்வநொக்கிச் கசன்றது..... இரவு முழுவதும் ஆடிய கொம வியளயொட்டொல் அவள் உடல் மிகவும் வசொர்ந்து இருந்தது..... கதொயடகள் இரண்டும் ஒவர இறுக்கமொக.... இருக்க அவள் கபண்யமயின் வலியுடன்
கூடிய
எரிச்சல்
அவளின்
வவக
நயடயய
கட்டுபடுத்தியது.....
இவ்வளவு
துக்கங்கயளயும்
மீ றி
இந்த
அதிகொயலயிவலவய
பசிவவறு
அவயள
வொட்டியது....
கடும்பனி
கொற்றுவச ீ அந்த மண்சொயலயில் ஒரு ஒரு மனித நடமொட்டமும் இல்லொமல் அத்துவொனமொக இருந்தது
......
ச்வச
கமயின்
வரொடுக்கு
இன்னும்
எவ்வளவு
தூரம்
வபொகனுவமொ
என்ற
எரிச்சலுடன் மொன்சி நடந்தொள் மொன்சி சிறிதுதூரம் கூட வபொயிருக்கமொட்டொள் அவள் பின்னொல் ஜீப் வரும் சத்தம் வகட்டது...... மொன்சிக்கு இது சத்யன் தொன் என்றுஉள்வள எச்சரிக்யக மணியடித்தது.... ம்ஹூம் அவன் என்ன கசொன்னொலும் என்ன வபசினொலும் வகட்கவவ கூடொது... என்று மனதில் உறுதியொக நியனத்துக் ககொண்வட தனது நயடயய துரிதப்படுத்தினொள் அவள் எவ்வளவு தொன் வவகமொக நடந்தொலும் ஜீப் அவயளவிட வவகமொக வந்து அவளருகில் கீ ரீச்கசன்று பிவரக் சத்தத்துடன் நின்றது.... ஜீப்பில் இருந்து வகொபமொக இறங்கிய சத்யன் அவள் எதிரில் வந்து நின்று தன் இடுப்பில் யகயவத்து ககொண்டு அவயள ஏற இறங்க பொர்த்தொன்..... அவன்
கண்கள்
சிவந்து
இருந்தது....
அது
வகொபத்தொலொ
இல்யல
இரகவல்லொம்
கண்விழித்ததொலொ என்று கதரியவில்யல... “என்ன
மொன்சி
ஒவர
யநட்லவய
சலிச்சு
வபொய்ட்வடனொ
கசொல்லொமல்
வந்துட்ட....இல்ல
இவன்கிட்ட நொம ஏன் கசொல்லனும்னு அலட்ச்சியமொ.... ம் கசொல்லு மொன்சி” என்று சத்யன் இடுப்பில் யகயவத்துக் ககொண்டு எகத்தொளமொக வகட்டதும்.... மொன்சிக்கு முககமல்லொம் சிவந்து மூக்கு வியடக்க ஆத்திரமொய் வந்தது அடக்கிக் ககொண்டு அவயனவிட்டு ஒதுங்கி மறுபடியும் நடக்க ஆரம்பிக்க.... “ஏய் நொன் வகட்டுகிட்வட இருக்வகன் பதிவல கசொல்லொம வபொற அவ்வளவு திமிறொ உன்யன விட்டொதொனடி
இங்கருந்து
வபொவ”
என்று
வகொபமொக
இயரந்த
சத்யன்
பின்புறமொக
அவள்
யகயய பற்றி சுழற்றி திருப்பினொன் அவன் சுழற்றிய வவகத்தில் மொன்சியின் யகயில் இருந்த கபட்டி சற்று தள்ளி கீ வழ விழ..... மொன்சி
அவன்
மொர்பில்
விழுந்தொள்.....
மொன்சி
சட்கடன
அவனிடமிருந்து
விலக....
அவன்
முரட்டுத்தனமொக அவயள அயணத்தவொவற இழுத்துக்ககொண்டு ஜீப்புக்கு வபொனொன் “ச்சீ
என்யன
விடுங்க
நொன்
வபொவறன்”
மொன்சி
அவனிடம்
கடுயமயொக
வபொரொடி
தன்யன
விடுவித்துககொண்டு தனது கபட்டியய எடுக்க குனிய.... சத்யன் அவள் குனிந்த வொக்கிவலவய பின்னொல் இருந்து அவள் அடிவயிற்றில் யகககொடுத்து அவலக்கொக தூக்கினொன் “ச்வச
என்யன
நடந்துக்கிறீங்கவள உதறினொள்
இப்வபொ
விடுறீங்களொ
விடுங்க”என்று
சற்று
இல்யலயொ உரக்க
நடுவரொட்ல
கத்திக்ககொண்டு
இப்படி
யககொல்கயள
அசிங்கமொ பலமொக
சத்யன் விடவில்யல அப்படிவய தூக்கிப் வபொய் ஜீப்பின் பின்புறம் கதொப்கபன்று வபொட்டொன்.... அவன் அவயள பின்புறமொக தூக்கி வந்ததொல் கவிழ்ந்தபடி விழுந்த மொன்சி புரண்டு திரும்பவும் சத்யன அவள்வமல் கவிழவும் சரியொக இருந்தது அவள் வமல் விழுந்த சத்யன் தன் கொல்கயள விரித்து அதற்க்குள் அவள் கொல்கயள அடக்கி நகரவிடொமல்
பிடித்துக்
ககொண்டு....ஒருயகயொல்
அவள்
எதிர்ப்யப
அடக்கியபடி
மறுயகயய
அவள் வலது மொர்பில் யவத்து ககொத்தொக பற்றி அழுத்தியவொறு... குனிந்து கவறித்தனமொக அவளின் கீ ழுதட்யட கடித்து இழுக்க.... மொன்சி வலியொல் திமிற ஆரம்ப்பித்தொள் அவள் உதட்யட கடித்து இழுத்தவன் அயத முழுவதுமொக உள்ளிழுத்து சப்பி தன் நொக்யக அவள் வொய்க்குள் கசலுத்த முயற்சி கசய்தொன்.... ஆனொல் அவள் பிடிவொதமொக தன் நொக்யக கவளிவய துருத்தி அவன் நொக்யக உள்வள வரவிடொமல் தயட கசய்தொள் சத்யன் சிறிதுவநரம் முயற்சி பொர்த்துவிட்டு முடியொமல் அவள் உதடுகயள விடுவித்துவிட்டு.... அவள் முகத்யத பொர்த்து “ ஏய் என்ன திமிரொடி உனக்கு வநத்கதல்லொம் இந்த மொப்பிள்யளயய புடிச்சிருந்துச்சு
இன்னிக்கு
முத்தம்
கூட
கசக்குதொ....
ஆனொல்
இவ்வளவு
நடந்த
பிறகு
உன்யனவிட்டு விலகிப்வபொக என்யன என்ன வகயனயன்னு கநயனச்சயொ” .... என்று வகொபமொக கத்தியவன்... அவள் கண்களில் வழிந்த கண்ணயரப் ீ பொர்த்துவிட்டு அவள் வமவலயிருந்து விலகி எழுந்து உட்கொர்ந்தவன்... கண்கயளவய உனக்கு
அவயளயும்
உற்று
யகககொடுத்து
பொர்த்தவன்
பிடிக்கயலன்னு
“
மொன்சி
நியனக்கிவறன்
தூக்கி ஏவதொ
ஆனொல்
உட்கொரயவத்தொன்....
ஒரு
விதத்தில
எதனொலன்னு
பின்னர்
வநத்து
தொன்
அவள்
நடந்தகதல்லொம்
புரியயல
கசொல்லு
மொன்சி என்னொச்சு” என்று சத்யன கரொம்ப கனிவுடன் தன்யமயொக வகட்டொன் மொன்சி
எதுவுவம
அவயள
வபசவில்யல
இழுத்து
பிடிக்கயலன்னொ அழறயத
தன்
கண்களில்
மொர்வபொடு
அயணத்து
கசொல்லவவண்டியது
நிறுத்திட்டு
என்ன
இருந்து “ச்சு
தொவன....
விஷயம்னு
கண்ணர்ீ
மட்டும்
என்னம்மொ
இது
அயதவிட்டு
கசொல்லு...
ஏன்
வழிந்தது.... கண்ண ீர்
விட்டுகிட்டு
ப்ள ீஸ்
மொன்சி
தொவன
எனக்கும்
புரியும்
ககொண்டவள்
அவயன
வநரொக
கசொன்னொ
அழற
சத்யன்
ப்ள ீஸ்டொ” என்று ககஞ்சிக்வகட்க மொன்சி
அவனிடமிருந்து
தீர்க்கமொக
பொர்த்து
விலகி
“ஏன்
கண்கயள
உங்களுக்கு
துயடத்துக்
எதுவுவம
கதரியொதொ
என்னமொ
நடிக்கிறீங்க
ச்வச
கநயனச்சொவல அருவருப்பொ இருக்கு” என்று மொன்சி முகம் சுளித்தொள் “ ஏய் என் கபொருயமயய வசொதிக்கொவத... எதுடி அருவருப்பொ இருக்கு நொனொ இல்யல என்வனொட யநட்கடல்லொம் படுத்து விதவிதமொ அனுபவிச்சவய அதுவொ” என சத்யன் ஆத்திரமொக அவள் வதொயள பற்றி உலுக்கினொன்
மொன்சி அவத ஆத்திரத்துடன் தன் வதொள்களில் இருந்த அவன் யககயள தட்டிவிட்டு “ ஆமொ யநட் உங்ககூட படுத்வதன் தொன் நொன் ஒன்னும் இல்யலன்னு கசொல்லயல.... ஆனொ நொன் உங்கவமல வச்சிருந்த உன்யமயொன கொதவலொடதொன் படுத்வதன்...உங்கயள மொதரி கநஞ்சிவல வவற
ஒருத்திய
ஒன்னும்
வச்சிகிட்டு
கநயனப்பிவல
கவளியில
ஒன்னும்
இன்கனொருத்தவரொட
வச்சிருக்கிற
படுக்கயல
பச்வசொந்தித்
தனம்”
ச்வச
கநஞ்சிவல
என்று
சத்தமிட்டு
கசொல்லிவிட்டு மொன்சி தன் முகத்யத மூடிககொண்டு அழ...... அவள் வபச்யச வகட்டு அதிர்ந்த சத்யன் “ ஏய் என்ன கசொல்ற மொன்சி எனக்கு ஒன்னுவம புரியயல.... நொன் யொயர கநஞ்சில் வச்சிருக்வகன்... எயதயும் கதளிவொக கசொல்லு மொன்சி” என கலவரத்துடன் வகட்டொன் “ ம் கதளிவொ விளக்கமொக கசொல்வறன் வகழுங்க” என்று ஏளனமொக கூறிய மொன்சி அன்று அதிகொயலயில் அவன் தூக்க கலக்கத்தில் மறுபடி மறுபடி அவனின் முன்னொல் மயனவின் வபயரச்கசொன்னயத கதளிவொக கசொல்ல சத்யன் அதிர்ச்சியுடன் தயலயில் யகயவத்துக் ககொண்டு உட்கொர்ந்து விட்டொன்... இயத அவன் எதிர்பொர்க்கவில்யல... நொனொ அப்படி கசொன்வனன் ஏன் என்று குழம்பினொன் சத்யன்
தயலயில்
யகயவத்துக்ககொண்டு
உட்கொர்திருப்பயத
பொர்த்த
மொன்சி
ஆத்திரத்துடன்
“என்ன மொட்டிக்கிட்வடொவமன்னு கவயலயொ இருக்கொ.... இல்யல இதுக்கு என்ன சொக்கு கசொல்லி தப்பிக்கலொம்ன்னு வபொறதில்யல....
வயொசயன வணொக ீ
பண்றீங்களொ...
கபொய்
கசொல்லி
ஆனொ
நீங்க
மறுபடியும்
என்ன
கசொன்னொலும்
உங்கயள
நொன்
தொழ்த்திக்கொதீங்க”
நம்ப என்று
குமுறலொய் மொன்சி கூறினொள் சத்யன் தன் தயலயில் இருந்து யகயய எடுத்துவிட்டு அவயளவய சிறிதுவநரம் பொர்த்த பின்னர் “மொன்சி நொன் உன்யன அயணச்சுகிட்டு அந்த வநரத்தில் அவ வபயரச் கசொன்னது கரொம்ப தப்பு.... அந்த வநரத்தில் உன் மனசு என்ன பொடுபட்டிருக்கும்ன்னு என்னொல யூகிக்க முடியது..... ஆனொல் நொன்
அயத
கதரிஞ்வச
கசொல்லயல....
தூக்கக்கலக்கத்தில்
என்
வொயில்
அவ
கபயர்
வந்திருக்கலொம்..... வயொசிச்சு பொர்த்தொ அதுக்கும் சில கொரணங்கள் இருக்கு.... அயத பத்தி நொன் சில
விஷங்கயள
கதளிவொக
விரிவொக
உனக்கு
கசொன்னொல்தொன்
உனக்கு
என்
நியலயம
புரியும்..... என்று சத்யன் கண்கலங்க கூற “ ம்ஹூம் நீங்க என்ன கொரணம் கசொன்னொலும் என்னொல ஏத்துக்க முடியொது சத்யன்..... வநற்று இரவு நமக்குள்வள நடந்த அசிங்கத்யத மறந்து இனிவமல் அவரரவர் வழியில் தனித்தனியொ வபொறதுதொன் நல்லது..... இந்த பிரச்சயனயய இத்வதொடு விடுங்க சத்யன்.... வநத்து புயதச்ச என் மொனத்யத
மறுபடியும்
வதொண்டிகயடுத்து
வபொஸ்ட்மொர்ட்டம்
கசய்ய
நொன்
தயொரில்யல....
என்யன விட்டுடுங்க நொன் கிளம்பவறன்’ என்று கூறிவிட்டு மொன்சி ஜீப்பில் இருந்து இறங்க முயற்சிக்க
சத்யன்
அவசரமொக
“வபொக
வவண்டொம்
இரு
மொன்சி”
அவள்
யகயய
பற்றி
பின்புறமொக
இழுக்க..... அவள் அவன் மீ வத பின்பக்கமொக சய்நதொள்....உட்கொர்ந்திருந்த சத்யன் அவள் தன் மீ து சொய்ந்ததும்
அவனும்
மல்லொந்து
கிடக்க
பிடிமொனம்
அவன்மீ து
இல்லொமல்
இவள்
பின்னொல்
சொய்ந்தொன்..
மல்லொந்திருந்தொள்.....
சத்யன்
இப்வபொது
அவள்
அவன்
மறுபடியும்
எழ
முடியொமல் தன் யககளொல் அவள் வயிற்யற இறுக்கிக்ககொண்டு.... தன் கொல்களொல் அவள் கொல்கயள பின்னிக்ககொண்டொன் மொன்சிக்கு பயங்கர ஆத்திரம் வர “ ச்சீ நீங்க எல்லொம் மனுஷன் தொனொ... நொன் இவ்வளவு கசொல்லியும் இவ்வளவு சீ ப்பொ நடந்துக்கிறீங்க..... இதுக்குவமலும் நீங்க என்ன கதொட்டொ நீங்க என்யன
கற்பழிக்கறதொகத்தொன்
சட்கடன
தன்
பிடிகயள
நொன்
தளரவிட்டு
கசொல்வவன்” அவயள
என்று
விலக்கி
மொன்சி
கசொன்னதும்....
சத்யன்
தள்ளிவிட்டு
எழுந்து
பக்கத்தில்
உட்கொர்ந்து அவயள முயறத்தொன் “ என்ன மொன்சி இது நொன் கசொல்றயதயும் ஏத்துக்க மொட்வடன்னு கசொல்ற..... கதொட்டொலும் குத்தம்ன்னு
கசொல்ற....
கசய்தொலும்
நொன்
ப்ள ீஸ்டி நொன்
அயத
கசொல்றயத
ஏத்துக்கிவறன்”
மவுனமொக இருக்க மவுனம் சம்மதத்திற்கு
ககொஞ்சம்
என்றவன் அறிகுறி
அவள்
வகளு
அதன்பிறகு
முகத்யத
நீ
முடிவு
பொர்த்தொன்...
அவள்
என நினத்து
தன் தரப்பு விளக்கத்யத
வவண்டொம்ன்னு கசொன்னதுக்கு
கொரணம் நீ அழகில்யல
கசொல்ல ஆரம்பித்தொன் “மொன்சி முன்னொடி நொன் உனயன
இல்யல.என்வறொ உன்வமல் எனக்கு பிரியமில்யல என்பதொவலொ இல்யல”... “என் நன்பன் ஒருவன் உறவில் கல்யொணம் கசய்து அவனுக்கு பிறந்த குழந்யத ஊனமொக பிறந்ததுதொன் கொரணம்”... “அதன்
பிறகு
நொன்
என்
அக்கொ
ரத்னொ
வட்டுக்கு ீ
கபங்களூர்
வபொனதும்
அங்வக
நடந்த
கல்யொணத்தில் ரம்யொயவ சந்திச்சதும் ஒரு தற்கசயல்”.... “ஆனொல்
நொன்
அவ
அழகிவல
கரொம்பவவ
மயங்கி
கல்யொணம்
பண்ணொ
அவயளதொன்
பண்ணனும்னு முடிவுகசய்து எவதவதொ வபசி கல்யொணமும் பண்ணிகிட்வடன்”..... “ஆனொ அதன்பிறகு நடந்த அத்தயனயும் கரொம்ப கபரிய அசிங்கம் மொன்சி.”... “அவளுக்கு
மவலசியொவில்
நியறய
ஆண்
நன்பர்கள்
எப்பவுவம
அவகூடவவ
சுத்துவொனுங்க
நொனும் அந்த நொட்டில் அகதல்லொம் சகஜமொனதுன்னு கண்டுக்கயல” “நியறய
குடிப்பொ
ஆயசப்பட்வடன்.”..
அவயள
எப்படியொவது
திருத்தி
அவகூட
வொழனும்னு
கரொம்ப
“ஆனொ இயதகயல்லொம் விட ஒரு கபரிய அசிங்கம் என் வொழ்க்யகயில் நடந்தது மொன்சி” “அயத
எப்படி
உன்கிட்வட
புரிஞ்சுக்குவிவயொன்னு
கசொல்றதுன்னு
பயமொவும்
இருக்கு”
எனக்கு
சங்கடமொ
என்றவன்
கலங்கி
இருக்கு....அயத தன்
கண்கயள
நீ
எப்படி
துயடத்துக்
ககொண்டு அவயள வநரொக பொர்த்து “அது என்னன்னொ ஒவ்கவரு நொள் யநட்டும் நொன் அவகூட படுத்து கசக்ஸ் வச்சுக்கனும்னொ அதுக்கு நியறய பணம் கசலவு கசய்யனும் மொன்சி” “அவ வகட்ட கபொருயள நொன் வொங்கி ககொடுத்தொ தொன் அன்யனக்கு யநட் நொன் அவவளொட படுக்க முடியும்” “அது தங்கமொக இருந்தொலும் சரி யவரமொக இருந்தொலும் சரி இல்யல பணமொகவவொ அவளுக்கு குடுத்தொல் மட்டுவம நொன் அவகூட கசக்ஸ் பண்ண முடியும்” “
என்னொல
எதுவுவம
தரமுடியொயலன்னொ
தன்வனொட
கபட்ல
படுக்கக்கூடொதுன்னு
தீர்த்து
கசொல்லிருவொ நொன் கீ வழ தயரயில் தொன் படுக்கனும்” “எனக்கு
ககொஞ்சம்
கசக்ஸ்
பலகீ னம்
அதிகம்
மொன்சி
அது
அவளுக்கு
கரொம்ப
சொதகமொக
ஆயிருச்சு” “அவவளொட
அழயகயும்
என்வனொட
பலகீ னத்யதயும்
பயன்
படுத்தி
என்யன
கரொம்ப
வகவலப்படுத்தினொ மொன்சி” “ கசக்ஸுக்கொக அவ பின்னொடி என்யன ஒரு நொயய வபொல அயலயவச்சொ மொன்சி” “
இனியமயொன
தொம்பத்யத்யத
நொன்
ஒவ்கவொரு
நொளும்
அவகிட்ட
பிச்யசயொகத்தொன்
வொங்கிவனன் மொன்சி” “ என் வொழ்க்யகயின் மிகவும் அசிங்கமொன வகவலமொன நொட்கள் அதுதொன் மொன்சி” “
இயதகயல்லொம்
நொன்
நம்ம
வட்டுக்கு ீ
இகதல்லொம்
கதரியக்கூடொதுன்னு
எவ்வளவவொ
சிரமப்பட்டு மயறச்வசன்” “மொன்சி
இறுதியொக
நொன்
கசொல்றயதயும்
வகட்டுட்டு
நீ
எயதவவண்டுமொனொலும்
முடிவு
பண்ணிக்வகொ” “நொன் அவகூட நல்லபடியொக வொழனும்... நியறவொன முயறயில் கசக்ஸ் பண்ணனும் அவள் அழயக நல்லொ அனுபவிக்கனும்னு எனக்கு கரொம்ப ஆயச மொன்சி இது எல்லொவம அப்வபொ இருந்த ஆயச....ஆனொ நொன் கசொல்றது அப்வபொ.. இப்வபொ இல்யல”
“ஆனொல்
இது
எல்லொவம
எனக்கு
உன்
மூலமொக
வநத்து
இரவு
கியடச்சது....
கரொம்ப
சந்வதொஷமொன திருப்தியொன அந்த சமயத்தில் என் அடி மனசுல இருந்த பயழய ஏக்கங்கள் கொரணமொக நொன் அவள் கபயயர கசொல்லி இருக்கலொம் மொன்சி” “நொன் அவ கபயயர கசொன்னது சரின்னு நியொப்படுத்தயல ஆனொல் என்வனொட நியலயமயில் இருந்து நீ இயத வயொசிக்கனும் மொன்சி” “வயொசிச்சு எனக்கு ஒரு நியொயமொன பதியலகசொல்லனும் மொன்சி ஏன்னொ என்னொல இனிவமல் உன்யன
விட்டு
பிரிஞ்சி
இருக்க
முடியும்னு
வதொனயல
மொன்சி
இன்கனரு
கபண்வணொட
அலட்ச்சியத்யதயும் தங்க என் மனசுக்கு கதம்பில்யல மொனசி ப்ள ீஸ் ”....... என்றவன் அவள் எதிரில் மண்டியிட்டு யகநீட்டி வகட்டொன் “ இச்யசயுடன் இன்கனருவன் ...... “ மயனவியய திருடிய இந்திரவன... .... “ நீ இருக்கும் இடம் கூட....... “ கசொர்க்கம்.....? “ என் உடலிருந்தும் என்னுயிர் (அவள்)..... “ இல்லொமல் நொனிருக்கும் ..... “ இடகமல்லொம் நரகம்.... “ வவகறன்ன கசொல்ல.... “என் வவதயனயய தள்ள....! சத்யன் அவளிடம் தன் யககயள நீட்டியபடி இருக்க..... மொன்சி எதுவுவம வபசொமல் கவகுவநரம் வயர அயமதியொக இருந்தொள்..... சத்யன் அவள் வொயயத் திறக்கொதயதப் பொர்த்து தன் யககயள மடக்கிக்ககொண்டு எழுந்து அவளருகில் வந்து அவள் யககயள பற்றினொன்.... மொன்சி அவன் யககயள விலக்கிக்ககொள்ளவில்யல மவுனமொக தயலகுனிந்து நின்றொள்.... அவளது மவுனம் சத்யனுக்கு ககொஞ்சம் யதரியத்யத ககொடுக்க கமதுவொக கதொண்யடயய கயனத்துக்ககொண்டு மறுபடியும் ஆரம்பித்தொன் .... “ மொன்சி நொன் கசொன்ன எயதயுவம நீ நம்பயலயொ அத்தயனயும் உன்யம தொன்ம்மொ ....
“
ஏன்
மவுனமொவவ
இருக்க
ஏதொவது
வபசு
இதுசரி
இதுசரியில்யலன்னு
ஏதொவது
கசொல்லும்மொ.... ப்ள ீஸ் மொன்சி என் மனசு தவிக்கிறது உனக்கு கதரியயலயொ”...... “வநற்றய இரவுக்கு பின் இனிவமல் நீயில்லொத வொழ்க்யகயய என்னொல கநயனக்க முடியயல மொன்சி.”.... “இயத நொன் நொம வச்சுகிட்ட கசக்ஸ்க்கொக மட்டும் கசொல்லயல... நமக்குள்ள உணர்வொலும் உடலொலும் நியறய ஒற்றுயம இருக்கு மொன்சி’’.... “ இந்த ஒவர இரவுல உன்வனொட வதயவகள் என்னன்னு எனக்கு நல்லொ புரியுது.. என்வனொட வதயவகள் என்னன்னு உனக்கு புரியுது... இதுவபொல நியறய வபருக்கு அயமயொது மொன்சி”.... “நமக்கு அயமஞ்சிருக்குன்னொ அது நீயும் நொனும் தொன் சரியொன இயனன்னு கடவுள் வபொட்ட முடிச்சு... அயத என்வனொட ஒரு வொர்த்யதக்கொக கயலச்சிடொத மொன்சி”... “ என்னடொ இது ஒவர இரவு எப்படி இதுன்னு வகலியொ நியனக்கொவத... ஒருத்தயரகயொருத்தர் நல்லொ புரிஞ்சுக்க ஒரு நிமிஷமும் ஒவரகயொரு பொர்யவயும் வபொதும் மொன்சி”.... “நொன் எப்வபொ என் கல்யொண வொழ்க்யகயில் வதொல்வியய சந்திச்வசவனொ அப்பவவ உன்வனொட அருயம எனக்கு புரிஞ்சு வபொச்சு மொன்சி”.... “
கடவுள்
வரமொ
பிடிச்சவயள
நொன்
ககொடுத்த என்
என்
மொமன்
வொழ்க்யகயில்
மகயள
ககொண்டு
ஒதுக்கிட்டு.. வந்ததுக்கொக
இப்படி
ஒரு
எத்தயன
அசிங்கம்
நொள்
கண்ண ீர்
இருக்கும்
கதளிந்த
விட்டுருக்வகன் கதரியுமொ மொன்சி”... “
அழகுங்கறது
தூரத்து
கொனல்நீர்
மொதிரி
அன்புங்கறது
அருகிவலவய
நீவரொயடன்னு எனக்கு புரிய நொன் பலவகொடிகயள கசலவு பண்ணிருக்வகன் மொன்சி”...... “ ரம்யொயவ சரியொன முயறயில் என்னொல கசக்ஸ் வச்சுக்க முடியொததின் தொக்கம்தொன் நொன் கொயலயில அவவளொட கபயயர கசொன்னது .. இயத நீ நம்பனும் மொன்சி”... “
இனிவமல்
நீதொன்
என்
வொழ்க்யகன்னு
முடிவு
பண்ணிட்வடன்.....
இதுக்கும்
வமல
என்
வொதத்யத நீ ஏத்துக்கயலன்னொ நீ என்ன முடிவு பண்ணொலும் அயத நொன் ஏத்துகிவறன்..... ஆனொ
உன்யனவிட்டு
பரிச்யசயின் கொத்திருந்தொன்
பிரியமொட்வடன்
முடிவுக்கொக
இது
கொத்திருக்கும்
நிச்சயம்”... மொணவயனப்
என்று
நீளமொக
வபொல
வபசிய
அவள்
சத்யன்
முடிவுக்கொக
“கொணவில்யல ‘என்யன’.... “கொணொமல் வபொன அன்று..... “ கொதலித்துக் ககொண்டிருந்வதன்- அவயள......
மொன்சி
தன்
கண்களில்
வழிந்த
கண்ண ீர்
துயடத்துக்ககொண்டு
சத்யனின்
யககயள
விலக்கிவிட்டு எழுந்து ஜீப்பின் பக்கவொட்டில் திரும்பி நின்றுககொண்டொள்..... சத்யனும் எழுந்து பக்கத்தில் நின்று ‘’ ப்ள ீஸ் ஏதொவது வபசும்மொ” என்று உருக்கமொக வவண்ட “ எயத வபசச்கசொல்றீங்க சத்யொ....... கொயலயில நொன் புழுவொ துடிச்சயத என்னொல எப்பவுவம மறக்கமுடியொது..... “நீங்க கசொல்றது உங்களுக்கு வவனும்னொ நியொமொ படலொம்”.... “ஆனொ என்வனொட நியலயமயில் இருந்து வயொசிச்சு பொருங்க உங்களுக்கு புரியும்” .... “இரகவல்லொம்
அருயமயொன
விருந்யத
சொப்பிட
ககொடுத்துட்டு
கொயலயில்
நீ
சொப்பிட்ட
எல்லொத்திவலயும் உனக்கு விஷம் கலந்து ககொடுத்துட்வடன்னு நீ ங்க கசொல்ற மொதிரி இருக்கு சத்யொ”.... நீங்க
அந்த
விஷத்யத
எனக்கு
வநரடியொகவவ
குடுத்தொலும்
நொன்
வகள்வி
வகட்கொம
குடிச்சிடுவவன் சத்யொ”... "வநத்து
நொன்
உங்ககிட்ட
நடந்துகிட்டயத
வச்சு
என்யன
கரொம்ப
சீ ப்பொக
எயட
வபொட்டுட்டீங்கன்னு நியனக்கிவறன்”.... “ஆனொ நொன் உன்யமயொன லவவொட தொன் அப்படி நடந்துகிட்வடன் அயத என்னொல நிரூபிக்க முடியும்” “ வநத்து நீங்க எனக்கு உன்யமயொகத்தொன் நடந்தீங்கன்னு உங்களொல் நிரூபிக்க முடியுமொ”.... “என்யனப்கபொறுத்தவயர இன்னிக்கு கொயலவயொடு நமக்குள்ள இருக்கிற எல்லொவம முடிஞ்சு வபொச்சு சத்யொ”... “இனிவமல் இயத பத்தி மறுபடியும் மறுபடியும் வபசறது கசத்தப்பிணத்யத மறுபடியும் வநொண்டி வபொஸ்ட்மொர்ட்டம் பண்ற மொதிரிதொன் ... அதனொல இயத இவதொட விட்டுருங்க”
“’என்யன நீங்க ஒரு வவசி மொதிரி ட்ரீட் பண்ணிட்டீங்க சத்யொ என்னொல இயத எப்பவுவம மறக்க முடியொது” “நொன் என்யன உன்யமயொ உங்களுக்கு தரனும்னனு கநயனச்வசன்....ஆனொ நீங்க உன்யமயொ நடந்துக்கிற மொதிரி நடிச்சு என்யன ஏமொத்திட்டீங்க” இயத அவள் கசொல்லும் வபொது சத்யன் துடித்து வபொய் அவள் யககயள பற்றி ஏவதொ கசொல்ல முயற்ச்சிக்க ... மொன்சி அவனிடமிருந்து யககயள விடுவித்துக்ககொண்டு “ம்ஹூம் எதுவுவம வபசொதீங்க... நொன் கமொதல்ல கசொல்லவவண்டியயத கசொல்லிற்வறன் .. அப்புறம் நீங்க எயத வவணும்னொலும் வபசுங்க... இப்வபொ தயவுகசய்து குறுக்வக வபசொ வவண்டொம்”என்று கடுயமயொக மொன்சி கூறியதும்.... சத்யன் முகத்தில் கவயலயுடன் மவுனமொனொன் “என்னொல இயதகயல்லொம் மறந்து உங்கயள ஏத்துக்க முடியும்ன்னு வதொணயல .... அப்படிவய வதொண்றினொலும் நிச்சயமொ ஏத்து மொட்வடன்னுதொன் கநயனக்கிவறன்” “நீங்க கசொன்ன கொரணத்யத என்னொல ஒத்துக்க முடியயல சத்யொ அகதப்படி கிட்டத்தட்ட ஐஞ்சு வருஷத்துக்கு
முன்னொடி
பிரிஞ்ச
மயனவியய
இன்னிக்கு
கொயலயில
தொன்
உங்களுக்கு
நியனவு வந்ததொ” “ இயத நொன் நம்பனும்ன்னு நீங்க கநயனக்கறது எவ்வளவு கபரிய அறிவனம்” ீ “இதுவபொல இன்கனரு முயற நடந்தொ சத்தியமொ நொன் என் உயியர விட்டுருவவன்.... “அப்படின்னொ உயியர
இப்வபொ
விட
ஏன்
உயிவரொட
முடியொது..ஏன்னொ
நொன்
இருக்வகன்னு கசத்தொ
என்
கநயனக்கொதீங்க... அண்ணன்
வவலு
என்னொல
இப்வபொ
உங்கயள
சும்மொ
விடமொட்டொன்”.... “இப்பவும்
நொன்
உங்களுக்கு
சொதகமொகத்தொன்
இருக்கனும்னு
கநயனக்கிவறன்ல்ல....
நொன்
கரொம்ப முட்டொள் சத்யன்” “உங்களுக்கு
ஒன்னு
கதரியுமொ
இனிவமல்
உங்கயள
மொமொன்னு
கூப்பிடனும்னு
வநத்து
யநட்டுதொன் ஆயசயொ கநயனச்வசன்”... “ ஏழு வருஷத்துக்கு முன்னொல நீங்க என்யன வவண்டொம்ன்னு கசொன்னப்பக் கூட எனக்கு இவ்வளவு
வலிக்கயல
சத்யன்..ஆனொ
இப்வபொவும்
கூட
வலி
கதரியயல
ஏன்னொ
மனசு
அந்தளவுக்கு மறத்து வபொச்சு” “ஆனொ இப்வபொ உங்கயள சத்யொன்னு கூப்பிடுற தகுதிகூட எனக்கு இல்யல...எனக்கு உங்கவமல என்ன உரியம இருக்கு”
“நொன்
கரண்டொவது
மயனவியொ
இருக்கறதுக்கொக
வருத்தப்படயல....
ஆனொ
அந்த
கரண்டு
மயனவிக்கு உண்டொன உரியமகயள நொன் யொர்கிட்டயும் பிச்யசயொ வொங்க முடியொது” “இயதகயல்லொம் நொன் வநத்வத வயொசிச்சுப் பொர்த்திருக்கனும்.... ஆனொ கண்ககட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்கொரம்னு கசொல்வொங்கவள அது வபொல ஆயிருச்சு என் நியலயம”.... “சத்யன்
இதுக்கும்
வமல
நொம
கரண்டு
வபரும்
வசரனும்னு
என்ன
கட்டொயம்....
இதுக்கு
முன்னொடி நீங்க யொவரொ நொன் யொவரொன்னு இருந்வதொவம அவத வபொல இனிவமலும் இருக்கலொம்” “என் மனசு கரொம்ப ரணமொயிருச்சு இனி அந்த ரணத்யத எந்த மருந்தொவலயும் ஆத்த முடியொது” "இது எல்லொத்துக்கும் ஒவர முடிவு நொம கரண்டு வபரும் விலகிவிடுவது தொன் நல்லது... நொம என்ன
இவ்வளவு
நொள்
வசர்ந்தொ
வொழ்ந்வதொம்...
ஐவயொன்னு
மனம்
வவதயன
பட....
வநத்து
சந்திச்வசொம் இன்னிக்கு விலகவறொம் அவ்வளவுதொன் ” “தயவுகசய்து
இதுக்கும்
வமல
என்யன
வற்புறுத்தினொல்
அது
என்யன
தற்க்ககொயலக்கு
தூண்டுவதற்கு சமம்.. அதனொல என்யன விட்டுருங்க சத்யன் நொன் கிளம்பவறன்....எனற மொன்சி வவகமொக தனது கபட்டியய எடுக்க வபொக
சத்யன்
அவள்
பின்னொவலவய
ஓடி
அவள்
எதிரில்
நின்று
“அப்வபொ
உன்
முடிவில்
எந்த
மொற்றமும் இல்யலயொ.... எனக்கொக இன்னும் ஒவர ஒரு முயற நல்லொ வயொசிச்சு பொரு மொன்சி” கண்கலங்க சத்யன் ககஞ்சினொன்... “ம்ஹூம் என்யன இப்வபொ விடுங்க... நொன் அப்படி மறுபடியும் வயொசிக்கனும்னொ என் வட்டில் ீ வபொய் வயொசிக்கிவறன்.... இங்வக இருக்கிற ஒவ்கவரு நிமிஷமும் எனக்கு கநருப்பு வமல நிக்கிற மொதிரி உடம்கபல்லொம் எரியுது அதனொல என்யன விடுங்க நொன் வபொவறன”...என்று மொன்சி அவயன பொர்த்து கண்கலங்க யககயடுத்து கும்பிட்டு வவண்ட சத்யன் அதற்க்கு வமல் எதுவும் இயத பற்றி வபசொமல் “சரி மொன்சி நீ கிளம்பு நொன் இதுக்கு வமல
உன்யன
வற்புறுத்த
மொட்வடன்...
ஆனொ
இனிவமல்
இங்வக
உன்யன
கநயனச்வச
ஒருத்தன் ககொஞ்சம் ககொஞ்சமொ கசத்துகிட்டு இருப்பொன்ங்கறயத நீ மறந்திடொவத... அவ்வளவு என்னொல கசொல்ல முடியும்....சரிவொ நொவன உன்யன ககொண்டு வபொய் புதூரில் நம்ம வட்ல ீ விட்டுர்வறன்.”என்ற சத்யன் யகநீட்டி அவள் யகயிலிருந்த கபட்டியய வொங்கி ஜீப்பில் ககொண்டு வபொய் யவத்தொன் அவன் பின்னொவலவய வந்த மொன்சி “இல்ல நொன் ஏதொவது பஸ்ஸில வபொய்க்கிவறன் .. நீங்க உங்க வட்டுக்கு ீ வபொங்க” என்று மொன்சி கசொன்னதும் ..
கவடுக்ககன்று
அவயள
திரும்பி
பொர்த்த
சத்யன்
வகொபத்துடன்
“ஏன்டி
என்யன
இப்படி
சித்ரவயத பண்ற அந்த பஸ்ஸில வர்றது ஏன் என்கூட வரக்கூடொதொ.. ஏறு ஜீப்ல”.. என்று கடுயமயொக அதட்ட... மொன்சி எதுவும் வபசொமல் ஏறி உட்கொர்ந்து ககொண்டொள்
"நீ நீந்தி வியளயொட.... "என் கண்ணர்ீ குளமொ.... "கியடத்தது ....? "உன் கொலடிபட்ட இடத்தில்.... "சுவடுகள் விழவில்யல.... "கொரணம்- நீ நடந்தது.... "மண்ணில் அல்ல... "என் மொர்பில்.... ஜீப்யப ஸ்டொர்ட் கசய்து கிளம்பி சத்யன் அந்த மண்சொயலயில் படுவவகமொக ஓட்டிக்ககொண்டுப் வபொனொன்.... அவன் ஜீப்யப ஓட்டம் வவகத்தில் அவனின் வகொபம் கதரிந்தது.... ஏற்ககனவவ
சிவந்திருக்கும்
சத்யனின்
முகம்
வமலும்
சிவந்து
கொயலச்
சூரியனின்
உதயகிரகணம் வபொல் கசந்நிறமொகியிருந்தது... அவனது
அடர்த்தியொன
தயலமக்வகசம்
கயலந்து
கொற்றில்
அயலபொய்ந்து
கநற்றியில்
கற்யறயொக விழுந்திருந்தது.... கநற்றியின் நரம்புகள் வரிவயொடி புயடத்திருந்தன... இரவு முழுவதும் விழித்திருந்ததொல் கண்கள் இரண்டும் ககொவ்யவ பழம்வபொல் சிவந்திருக்க கண்களின் கீ வழ கருவயளயம் விழுந்திருந்தது...
வகொபத்தின் கொரணமொய் மூக்கின் நுனி அடர்த்தியொன வரொஸ் நிறத்தில் வியடத்துக்ககொண்டு இருந்தது.... உதடுகயள அழுத்தமொக யவத்து கீ ழுதட்யட பற்களொல் கடித்து எயதவயொ அடுக்கிக்ககொண்டு இருந்தொன்..... கழுத்து நரம்புகள் வியரத்து புயடத்திருக்க.... கநஞ்யச நிமிர்த்தி வியரப்பொக அமர்ந்து ஜீப்யப வவகமொக கசலுத்திக் ககொண்டு இருந்தொன்..
இந்த நியலயில் அவயன பொர்த்தொல்...வநற்று இரவு புது மயனவியுடன் முதலிரயவ இன்பமொய் முடித்துவிட்டு... கொயலயில் வந்த அவசரத் தகவலொல் அரக்கப்பரக்க எழுந்து அயரமனதுடன் புது மயனவியய அயழத்துக்ககொண்டு மொமியொர் வட்டுக்கு ீ வபொகும் வகொபக்கொர மருமகயன வபொல இருந்தொன்
அவன் வகொபத்தில் வரொசம் வந்து ஜீப் அதிகமொக குலுங்க.... மொன்சி தயலக்கு வமல் கதொங்கிய கபல்ட்யட
பிடித்துக்ககொன்டொள்.....கமதுவொக
ஓரக்கண்ணொல்
சத்யயனப்
பொர்த்தொள்....
நொயர்
கசொன்னதும் அவசரமொக கிளம்பி வந்திருப்பொன் வபொலிருக்கிறது
கவறும் சொம்பல் நிற அயரநிஜொரும் கவள்யளநிற யகயில்லொ பனியனும் அணிந்திருந்தொன்... மொன்சிக்கு ஐவயொ இவதொடவொ கபொள்ளொச்சி வயர வரப்வபொகிறொன் யொரொவது பொர்த்தொல் என்ன நியனப்பொர்கள் என்று நியனத்தொள்
என்ன நியனப்பொர்கள்.. ம்ம் இரவு முழுவதும் தூங்கி எழுந்து அப்படிவய வருகிறொன் என்று நியனப்பொர்கள்....
ஆமொம்
இவன்
பல்
வதய்த்து
வொயய
கழுவினொனொ
என்று
அவசரமொய்
எண்ணமிட்டது மொன்சியின் மனது.....
அவன் பல் வதயத்தொல் உனக்ககன்ன வதய்க்கொவிட்டொல் உனக்ககன்ன... என்று அவள் அறிவு எரிச்சல்பட்டது.... அதொன்
இல்ல
கொயலயில்
யநட்கடல்லொம்
எழுந்து
இந்த
வொயயயொவது
வொயய
வச்சுத்தொவன
கழுவினொனொ
எல்லொம்
என்றுதொன்....
என
கசய்தொன் மொன்சியின்
கபண்யம நியறந்த மனது கவட்கத்துடன் கசொன்னது
சத்யன் உதடுகயள அழுத்தமொக யவத்துக்ககொண்டு அவளிடம் எதுவும் வபசக்கூடொது என்று முடிவு கசய்திருக்க...
மொன்சி கொய்ந்திருந்த கதொண்யடயய எச்சில் விழுங்கி சரி கசய்துககொண்டு “ என்யன டொப்சிலிப் பஸ்ஸ்டொண்டிவலவய மூடுவதற்குள்..
விட்ருங்க
சத்யன்
நொன்
வவகமொக
பஸ்ல
திரும்பி
வபொய்க்கிவறன்”என்று
எதுவும்
வபசொமல்
தன்
கசொல்லி
சிவந்து
வொயய
பொர்யவயொல்
அவயள முயறத்தொன் ‘அய்யொ கபரிய இவரு கமொயறக்கிறொரு... இவரு கமொயறச்சொ நொங்க அப்படிவய பயந்து வபொயி இவருக்கு
பணிஞ்சு
வபொவமொக்கும்
ம்ம்
கநயனப்புத்தொன்
என்று
மொன்சி
மனதில்
எண்ணமிட்டொலும் அவனின் பொர்யவக்கு பதில் கசொல்பவளொக... “அது
நீங்க
தூங்கி
எழுந்து
இந்த
மொதிரி
வந்துட்டீங்க
இவதொட
எப்படி
கபொள்ளொச்சி
வயர
வபொறது” என்று தயங்கிபடி அவன் உயடயய யககொட்டி மொன்சி கசொல்ல கவகுவநரம்
வொயய
வபொட்டுதொவன
திறக்கொத
இருக்வகன்
சத்யன்
அவயள
நிர்வொணமொ
திரும்பி
ஒன்னும்
வநரொகப்
இல்யலவய....
பொர்த்து
“
அப்படிவய
ஏன்
டிரஸ்
நிர்வொணமொ
இருந்தொலும் அதனொல உனக்ககன்ன வந்தது.... விடியவிடிய கரண்டு வபரும் ஒட்டுதுணி கூட இல்லொம
நிர்வொணமொக
அயணச்சுகிட்டு
தொவன
கிடந்வதொம்....இப்ப
மட்டும்
பொர்க்க
கண்ணு
கூசுதொ”....என்று சத்யன் வவண்டும் என்வற விளக்கமொக எகத்தொளமொக வகட்டொன்.
மொன்சி தன் யககளொல் கொதுகயள கபொத்திக்ககொண்டொள்.... அவளுக்கு ச்வச இவனிடம் வபொய் ஏன் உயடயய பத்திச் கசொன்வனொம் என்று ஆகிவட்டது.
“என்ன
கொயத
கபொத்திக்கிட்ட
நீ
கொயத
கபொத்தினொல்
வநத்து
யநட்டு
நடந்தகதல்லொம்
இல்வலன்னு ஆயிருமொ... "இல்ல அப்புறமொ நொம கரண்டு வபரும் மறுபடி மறுபடியும் கசய்தகதல்லொம் எதுவும் உன்யம இல்யலன்னு ஆயிருமொ"…. "இல்ல இந்த மொதிரி டவுசவரொட வந்தொ எவனொவது கல்லொல் அடிப்பொன உன் அண்ணன்கொரன் வவலு உள்பட"... "ஏன்னொ உனக்கு
ஏதொவதுன்னொ அவன் என்யன கொலி பண்ணிடுவொன்னு நீதொவன கசொன்ன
அயதயும் இன்னிக்கு பொர்த்துவறன் அவனொ நொனொன்னு".... "யொயர
யொர்
கொலி
பண்றொங்கன்னு
பொர்க்கலொம்
வகயனயன்னு கநயனச்சிட்டொனுங்களொ"....
அயமதியொக
இருந்தொ
என்யன
என்ன
"முன்னொடி ஒதுங்கிப் வபொவனன்னொ அது வவற ஆனொ இப்வபொ அப்படியில்யல கரண்டுல ஒன்னு பொர்க்கொம விடமொட்வடன்".... "என்ன
கசொன்ன
உன்
வவலு
அண்ணன்
என்யன
சும்மொ
விடமொட்டொனொ...
அயதயும்தொன்
பொர்க்கலொம்".... "அக்கொ புருஷனொவது மயிரொவது எவனும் எனக்கு வதயவயில்யல".... "உன்யன எவனுக்கும் கல்யொணம் பண்ணிக்ககொடுக்கொமொ வட்டுல ீ வச்சுகிட்டு அவன் என்ன பண்ணப்வபொறொனொம்"....என்று
சத்யன்
ஜீப்யப
விட
அதிகமொக
ஆத்திரத்துடன்
உறும
அவன்
முகம் கநருப்புப் பந்து வபொல கஜொலித்தது
மொன்சி யககொல்கள் தடதடகவன உதற ஆரம்பித்தது... அடப்பொவி இவன் கசொல்றயத பொர்த்தொல் வநத்து
இங்வக
இருக்வக....
நடந்தயத
அடக்கடவுவள
வட்ல ீ
எல்லொர்கிட்டயும்
இதுக்குத்தொன்
இப்வபொ
கசொல்லி கூடவவ
விளக்கம்
வகட்ப்பொன்
வர்றொனனொ....
இப்வபொ
வபொல என்ன
கசய்றது என்று வயொசித்த மொன்சி .... "சத்யன் ஜீப்யப ககொஞ்சம் நிறுத்துங்க" என்று அவசரமொக சற்வற உரக்க சத்தமிட்டு கத்த.... சத்யன்
நச்கசன்று
பிவரக்யக
அழுத்த....
வவகமொக
ஓடிக்ககொண்டு
இருந்த
ஜீப்
பயங்கர
சத்தத்துடன் நின்றது "அவசர பிரிவில் இருக்கும் .... "வநொயொளியய .... "எட்டிப் பொர்ப்பது வபொல்.... "ஒரு முயறயொவது என்யனப் பொர்..... "என் கொதல் உயிர் கபறும்..!
ஜீப்யப
நிறுத்திய
சத்யன்
அவயள
பொர்த்து
“
எதுக்கு
வண்டியய
நிறுத்தச்கசொன்ன”...என்று
வகொபமொக வகட்க.... மொன்சிக்கு அவன் வகொபத்யத கண்டு உள்ளூர பயம் வந்தொலும் சமொளித்துக் ககொண்டு அவயன வநரொகப் பொர்த்து..”நீங்க இப்வபொ என்ன கசொன்ன ீங்க”..என்று நடுக்கத்துடன் வகட்டொள்
“ம் ஏன் உன் கொதிவல விழவில்யலயொ.... உன்கூட கபொள்ளொச்சிக்கு வர்வறன்னு கசொன்வனன்... அங்வக
வந்து
இன்னிக்கு
எவன்
என்யன
கரண்டுல
ஒன்னு
என்ன
வகள்வி
பொர்க்கொம
வகக்குறொன்னு
விடப்வபொறதில்லன்னு
பொர்க்கவறன்னு
கசொன்வனன்
கசொன்வனன்”...என்று
சத்யன்
கசொல்லி முடிக்கும் முன மொன்சி அவன் யககயள அவசரமொக பற்றிக்ககொண்டொள்... “ ஐவயொ சத்யன் வட்ல ீ வபொய் இங்வக நடந்தயத கசொல்லி பிரச்சயன பண்ணொதீங்க அப்புறமொ எல்லொரும் என்ன நியனப்பொங்க.... நொன் யொர் முகத்திவலயும் முழிக்க முடியொது.... சத்யன் நீங்க யொர்கிட்டயும்
இயத
கபொள்ளொச்சிக்கு
பத்தி
கசொல்லொதீங்க....
வரவவண்டொம்
இப்படிவய
அவதொட
திரும்பி
என்
மொனவம
வபொயிருங்க...
வபொயிடும்....
என்று
நீங்க
மொன்சி
அவன்
யககயள பற்றிக்ககொண்டு ககஞ்ச “ம்ம
அதுமட்டும்
நடக்கொது
மொன்சி
உன்
அண்ணன்
என்யன
சும்மொ
விடமொட்டொன்னு
கசொன்வனல....இப்வபொ வபொய் அவன்கிட்வடவய வகட்கிவறன் வடய் வவலு மச்சொன் நொனும் உன் தங்கச்சியும்
வநத்து
யநட்கடல்லொம்
ஐஞ்சு
பண்ணப்வபொறன்னு....ம் கசொல்லு மொன்சி
வொட்டி
***
நொன் கசொல்றது
டொ
இப்வபொ
என்யன
என்னடொ
ககரக்டொ தொவன”... என்று
சத்யன்
வக்கிரமொக சிரித்துக்ககொண்வட மொன்சியிடம் வகட்க... மொன்சிக்கு
எல்லொவம
புரிந்து
வபொனது.....
நொன்
கியடக்கவில்யல
ஊருக்கு
வபொகிவறன்
என்றதும்.... இவன் இப்படிகயரு ஆயுதத்யத பயன்படுத்துகிறொனொ.... இவனிடம் நமது வகொபம் கசல்லுபடியொகொது என்று மனதில் நியனத்தவள் “ இவதொ பொருங்க சத்யன் நொன் உன்யமயிவலவய உங்கயள உயிரொ வநசிச்சு தொன் உங்ககூட சந்வதொஷமொ இருந்வதன் .... ஆனொ நீங்க அயத எல்லொர்கிட்டயும் கசொன்னொ அது நமக்குள்ள நடந்த
உறயவவய
நொமவல
வபசி
ககொச்யச
படுத்தற
தீர்த்துக்கலொம்
மொதிரி
இருக்கும்....
யொரும்
இதிவல
வவற
அதனொல
நம்ம
தயலயிட
பிரச்சயனயய
வவண்டொம்...
என்ன
கசொல்றீங்க”... என சத்யயனப் பொர்த்து வகட்க சத்யனுக்கு
வந்த
சிரிப்யப
கஷ்டப்பட்டு
அடக்கிக்ககொண்டு
‘அப்படி
வொடி
வழிக்கு’
என்று
மனதில் நியனத்துக்ககொண்டு “ நம்ம பிரச்சயனயய எப்படி வபசி தீர்த்துக்கலொம்ன்னு கசொல்ற .... நீதொவன நம்ம கரண்டு வபருக்கும் இனிவமல் ஒத்துவரொதுன்னு கசொன்ன... அதொன் வட்டுக்கு ீ வபொய் வட்ல ீ இருக்கிற கபரியவங்ககிட்ட நடந்தயத கசொல்லி நம்ம கரண்டு வபருக்கும் ஒத்து வருமொ வரொதொன்னு வகட்கலொம்ன்னு பொர்த்வதன்.... இப்வபொ பொர்த்தொ நீ இப்படி கசொல்ற... சரி உன்
வயொசயனயயச்
கசொல்லு
சரியொ
வருதொன்னு
பொர்க்கலொம்”...
என்று
என்னவவொ
இவளுக்கொக கபரிதொக எயதவயொ விட்டுி்க் ககொடுப்பவயன வபொல சத்யன் நக்கலொக வபச... மொன்சிக்கு சரியில்யல
வகொபம்
கபொத்துக்ககொண்டு
என்பயத
உணர்ந்து
தனது
வந்தது....
இருந்தொலும்
வகொபத்யத
தனித்து
தற்வபொயதய
சூல்நியல
ககொண்டு....”சத்யன்
நொன்
கசொல்றயத வகளுங்க நீங்க இன்னிக்கு கொயலயில அதுமொதிரி உங்க மயனவிவயொட கபயயர
கசொன்னது தப்புதொவன.......... என்று அவள் கசொல்லிககொண்டு இருக்கும் வபொவத சத்யன் அவயள யகயயசத்து தடுத்து “அவ
இப்வபொ
கிளறொவத.... உன்யம
என்வனொட
மயனவி
இப்வபொயதக்கு இதுதொன்
என்
இயத
இல்யல
அது
கபொண்டொட்டி
யொரொலுவம
முடிஞ்சுவபொன
நீதொன்....
மொத்த
இயத
கயத நீ
முடியொது”....
அயத
மறுபடியும்
ஒத்துக்கயலன்னொலும்
என்று
தன்
இடுப்பில்
யகயவத்துக்ககொண்டு அலட்சியமொக கசொல்ல........ மொன்சிக்கு உள்வள புயகந்தது “
அயத
பத்தி
பிறகு
வயொசிப்வபொம்....என்னொல
கொயலயில
நடந்த
எயதயுவம
ஏத்துக்க
முடியயல.... மூயள கசயலிழந்து வபொனொப்ல இருக்கு.... நீங்க எனக்கு வயொசிக்க ககொஞ்சம் யடம்
ககொடுக்கனும்....
அதுக்கு
நொம
ககொஞ்ச
நொள்
ஒருத்தயரகயொருத்தர்
பொர்த்துக்கொம
விலகியிருக்கனும்.... எனக்கொக நீங்க இதுக்கு ஒத்துக்கனும்”.... என மொன்சி அவயன வவண்டி வகட்க.............சத்யன் அவயள நம்பொமல் பொர்த்தொன் “இயத எப்படி மொன்சி நொன் நம்பறது.... இங்வகயிருந்து வபொனபிறகு என்யன ஏமொத்திட்வடனொ நொன் என்ன பண்றது கசொல்லு “.... என்னவமொ இருவரும் பலவருடங்களொக ஒத்துயமயொ வொழ்ந்து இன்னிக்கு ஏவதொ ஒரு சின்ன பிரச்சயனக்கு மொன்சி ஊருக்கு வபொவதுவபொல சத்யன் வபசியது மொன்சிக்கு கடும் ஆத்திரத்யத உண்டு
பண்ண.....”ஆமொம்
அப்படி
நம்ப
என்யன
முடியயலன்னொ
நம்பித்தொன்
நொன்
ஏழு
ஆகனும்
வருஷத்துக்கு
உங்களுக்கு முன்னொடி
வவற
வழியில்யல....
எடுத்த
முடியவத்தொன்
இப்பவும் எடுக்கனும்.... எனக்கும் வவற வழியில்யல.’’....... என்று வகொபமொய் வபசிய மொன்சி...... தொன்
பிவளடொல்
அறுத்துக்
ககொண்டு
யதயல்
வபொடப்பட்ட
தனது
யகயின்
மணிக்கட்யட
சத்யன் முன்னொல் நீட்டி கொன்பிக்க...... அயத பொர்த்தவுடவன சத்யனின் வகொபம்.. நக்கல்.. .ஏளனம்.. அலட்சியம்..எல்லொம் கொணொமல் வபொக... கொற்று வபொன மொதிரி சட்கடன அடங்கி “ சரி மொன்சி நீ கிளம்பு நொன் அங்வக வந்து யொர்கிட்டயும் எதுவும் கசொல்லயல..... உன்வனொட இஷ்டப்படி இரு.... ஆனொ என்யன புரிஞ்சுக்க முயற்ச்சிப் பண்ணு...... நொன் கசய்தயத மன்னிச்சு என்யன ஏத்துக்க மொன்சி... அது மட்டும் எனக்கு வபொதும்.... சரி வொ வபொகலொம்”.... என்று குரலில் சுரத்வத இல்லொமல் வபசிவிட்டு சத்யன் ஜீப்பில் ஏறினொன் மொன்சிக்கு
அப்பொடொ
என்று
கபருமூச்சு
வர
நிம்மதியொக
ஜீப்பில்
ஏறி
அவன்
அமர்ந்தொள் ஆனொல் சத்யனின் முகம் கசத்த பிணத்தின் முகம் வபொல கருத்து இறுகியிருந்தது
பக்கத்தில்
சத்யன் அத்வதொடு மவுனமொகிவிட... ஜீப் வழியில் எங்வகயும் நிற்க்கவில்யல..... கபொள்ளொச்சியில் சத்யன் வட்டில் ீ கசன்று ஜீப் நின்றதும்.... மொன்சி ஜீப்பிலிருந்து இறங்கொமல் சத்யயன திரும்பி பொர்க்க..... அவன் என்ன என்பது வபொல புருவத்யத உயர்த்தி வகட்டொன் “நீங்க உள்வள வந்து யொர்கிட்வடயும் எதுவும் கசொல்ல மொட்டீங்கவள” என மொன்சி கண்கலங்க சத்யனிடம் வகட்டொள் சத்யனுக்கு
அவயள
கண்கலங்க
பொர்த்ததும்
மனசு
அய்வயொ
என
வவதயன
பட்டது....ச்வச
இவயள அப்படி வபசி மிரட்டியிருக்க கூடொவதொ என நியனத்தவன்....சற்று நகர்ந்து அவளுயடய யகயய எடுத்து தன் மொர்பில் யவத்துக்ககொண்டொன் “மொன்சி உன் மனசு வவதயன படும்படி நொன் எப்பவுவம நடந்துக்க மொட்வடன்.... எனக்கு உன் சந்வதொஷம் கரொம்ப முக்கியம் மொன்சி... ஆனொல் நீ என்யன விட்டு வபொய்டுவிவயொ என்ற பயத்தில் தொன் அப்படி வபசிவிட்வடன்.... மத்தபடி நீ நியனப்பயதத்தொன் எப்பவுவம கசய்றதுன்னு நொன் முடிவு பண்ணி கரொம்ப வநரம் ஆச்சு மொன்சி... அதனொல என்யன பத்தி நீ பயப்பட வவண்டொம் வொ வபொகலொம்.” என்ற சத்யன் அவள் யகயய விடுவித்து விட்டு இறங்கி வட்டுக்குள் ீ வபொனொன் அவன் பின்வன வபொன மொன்சி வட்டில் ீ தன்க்கு ககொடுத்திருந்த அயறக்கு வபொய்விட... சத்யன் யொரிடமும் எதுவும் வபசொமல் தனது அயறக்குள் நுயழந்து விட... ரஞ்சனி மட்டும் இவர்கள் இருவயரயும் கவனித்தொள்.... ஏன்
இவங்க
கரண்டு
வபரும்
இப்படி
உம்முன்னு
இருக்கொங்க
என
நியனத்துக்ககொண்வட
மொன்சியின் அயறக்கு வபொனொள் ரஞ்சனியய
பொர்த்ததும்
மொன்சி
சற்வற
மிரண்டு
அவசரமொக....
“என்ன
அண்ணி”
என்று
வகட்டதும் “இரு
இரு
ஏன்
இப்படி
பதற்றமொ
இருக்க
நொன்
சும்மொதொன்
வந்வதன்...ஆமொ
உனக்கு
சத்யனுக்கும் ஏதொவது பிரச்சயனயொ அவனும் முயறச்சு கிட்டு ரூமுக்கு வபொறொன் ... நீயும் என்னவவொ இங்வக கரொம்ப பதற்றமொ இருக்க என்ன விஷயம் மொன்சி.”என ரஞ்சனி வகட்டதும் மொன்சி
அவளுக்கு
சமொளித்துக்ககொண்டு
என்ன “
ம்
பதில்
கசொல்வது
அகதல்லொம்
அவசரமொ
ஒருதகவல்
வந்தது
அப்படிவய
தூக்கக்கலக்கத்தில்
அதனொல வந்ததொல்
திடப்படுத்திக்ககொண்டு பதில் கசொன்னொள்
ஒன்னும்
புரியொமல் இல்வல
கிளம்பிட்வடன்.... அப்படி
ஒருகணம் அண்ணி அவர்
இருக்கொவரொ
விழித்து
எனக்கு
பிறகு
கொயலயில
தூங்கிகிட்டு
என்னவவொ”என்று
இருந்தொர் மனயத
சிறிதுவநரம் அவள் முகத்யதவய உற்று பொர்த்த ரஞ்சனி “அது சரி நீ ஏன் இப்படி என்னவவொ நொலுநொளொ
சொப்பிடொம
கண்முழிச்சு
கஷ்டப்பட்டவ
மொதிரி
இருக்க
என்னம்மொ
உடம்புக்கு
ஏதொவது சரியில்யலயொ”என்று கரிசனமொக வகட்க “ம்ஹூம்
உடம்புக்கு
பொர்க்கலொம்னு
ஒன்னும்
வபொனப்வபொ
இருந்து
தப்பிச்சு
இருக்கு”
என்று
இல்யல
ஒரு
வர்றதுக்குள்ள எயதஎயதவயொ
அண்ணி
யொயனக் கரொம்ப வபசி
வநத்து
கூட்டம்
நொனும்
எங்கயள
விரட்டுச்சு
கஷ்டப்பட்டுட்வடொம்
சமொளித்து
ரஞ்சனியய
சத்யனும்
அதொன்
அங்வக
அதுங்க
ககொஞ்சம்
கவளிவய
சுத்தி கிட்வட
டயர்டொ
அனுப்பிய
மொன்சி
அவசர அவசரமொக தொன் கசன்யன கிளம்புவதற்கு கரடியொனொள் அதற்க்குள் அழகம்யம அங்வக வந்து “என்னடி இப்வபொ எங்க கிளம்பற” என வகட்க “இல்லம்மொ
என்
பிரன்ட்
அர்ச்சனொ
அவ
கம்கபனியில்
எனக்கு
ஜொப்க்கு
ஏற்பொடு
பண்ணிருக்கொளொம் நொன் உடவன வபொகனும் நீங்க வவனொ இருந்து வொங்க நொன் கிளம்பவறன்” என்று மொன்சி தீர்மொனமொகச் கசொன்னொள் அவள்
அப்படி
கசொன்னதும்
வவறு
வழியில்லொமல்”
சரி
மொன்சி
அப்ப
நீ
கிளம்பு
நொன்
தொத்தொக்கூட கரண்டு நொள் இருந்துட்டு வர்வறன்” என்று கசொன்ன அழகம்யம மொன்சி கசன்யன கிளம்புவதற்கொனொ ஏற்பொடுகயள கசய்தொள் மொன்சி
கசன்யனக்கு
வபொவயத
ரஞ்சனி
மூலம்
வட்டுக்கு ீ வந்தவன் வநரொக மொன்சி அயறக்கு
வகள்விப்பட்ட
வவலு
வபொக அங்வக சத்யன்
அவசரமொக இருந்தொன்...
சத்யன் ஆனொல்
மொன்சி அங்வக இல்யல “சத்யொ மொன்சி எங்க வபொயிருக்கொ”என வவலு சுவற்யற பொர்த்துக்ககொண்டு வகட்க “எனக்கு கதரியொது நொனும் இப்வபொதொன் வந்வதன் பொத்ரூமில் இருக்கொன்னு கநயனக்கிவறன்” என்று தயரயய பொர்த்துக்ககொண்டு பதில் கசொன்னொன் அப்வபொது
பொத்ரூம்
கதயவ
திறந்து
கவளிவய
வந்த
மொன்சி
இருவயரயும்
பொர்த்துவிட்டு
தியகப்புடன் அப்படிவய கதவின் வமல் சொய்ந்துவிட்டொள் "என்னம்மொ அதுக்குள்வள ஊருக்கு கிளம்பறயவம ரஞ்சனி கசொன்னொ என்னொச்சு மொன்சி" என வவலு வகட்டதும் மொன்சி திரும்பி சத்யயனப் பொர்த்தொள் அவவனொ
மொன்சி
முகம்
கழுவியதொல்
தண்ண ீர்
கழுத்தில்
வழிந்து
மொர்யப
நயனத்திருக்க
அயதவய உற்று பொர்த்துக்ககொண்டு இருக்க..... அயத பொர்த்ததும் மொன்சிக்கு ஆத்திரம் வர ச்வச என்ன
மனுஷன்
இவன்
அண்ணன்
எதிர்வலவய
திரும்பிக்ககொன்டு வவலுவுக்கு பதில் கசொன்னொள்
இப்படி
பொர்க்கிறொவன
என
நியனத்து
அவள்
கசொன்னயத
கவனமொக
வகட்ட
வவலு
"சரிம்மொ
நீ
கிளம்பு
நொன்
கூட்டிட்டு
வபொய்
ரயில்வவ ஸ்வடஷனில் விடுவறன்" என்றதும் சத்யன் அவசரமொக எழுந்தொன் சத்யன்
அவசரமொக
எழுந்து
மொன்சியின்
அருகில்
வந்து
நின்று
ககொண்டு
“இல்ல
இல்ல
மொன்சியய நொவன ஸ்வடஷனுக்கு கூட்டிப்வபொவறன்.... நீங்க ஏதொவது வவயல இருந்தொ அயத பொருங்க” என்று சத்யன் கூற வவலு முகம் வகொபத்தில் ரத்தகமன சிவக்க “ என் தங்கச்சிய கூட்டிப்வபொகறத விட எனக்கு வவற வவயல எதுவும் இல்யல...” என சத்யயனப் பொர்த்து கசொன்னவன் மொன்சியிடம் திரும்பி “ ம் புறப்படு மொன்சி” என்று அதிகொரமொக கூறிவிட்டு அயறயய விட்டு கவளிவயறினொன் வவலு வபொனவுடன் சத்யன் மொன்சியய பொர்த்து “ என்ன உன் அண்ணன் என் தங்கச்சி என் தங்கச்சின்னு உருகுறொன்... பொவம் அவன் தங்கச்சி வநத்து யநட்ல இருந்து என் கபொண்டொட்டி ஆயிட்டொன்னு கசொல்லிட்டு
அவனுக்கு வரவொ
கதரியொதில்ல...
மொன்சி’”
என்று
நொன்
சத்யன்
வவனும்னொ
ஏளனமொக
வபொய்
வகட்க
.....
அயத
விளக்கமொ
மொன்சி
தயலயில்
யகயவத்துக்ககொண்டு அப்படிவய தயரயில் அமர்ந்துவிட்டொள். சத்யன் அவள் வதொயளப் பற்றி எழுப்பி தன் எதிரில் நிறுத்தி அவளின் கலங்கிய கண்கயள பொர்த்துக்ககொண்வட “ பயப்படொத மொன்சி நொன் எதுவும் கசொல்லயல..... ஆனொ நீ வபொய் உன் அண்ணங்கிட்ட நீ என்கூட ஸ்வடஷன் வர்றதொ கசொல்லனும்.... அதுவும் இப்பவவ கசொல்லிட்டு அவன
வரவவண்டொம்ன்னு
கசொல்லு
வபொ”...
என்று
அவள்
வதொளில்
யகயவத்து
கவளிவய
தள்ளிக்ககொண்டு வபொனொன் மொன்சி
அயறக்கதயவ
அண்ணனிடம்
கநருங்கியதும்
கசொல்வறன்
நீங்க
சத்யனின்
கவளிவய
யகயய
வபொங்க”
தட்டிவிட்டு
என்று
“
எரிச்சலொக
நொன்
வபொய்
கசொல்லிவிட்டு
அண்ணயனத் வதடி வபொனொள் சத்யன் அவள் வபொவயதவய சிறிதுவநரம் பொர்த்துவிட்டு தனது அயறக்கு வபொனொன்.... சத்யன் திரும்பி
அயறக்கு
வபொய்
ஆச்சரியமொக
ககொஞ்ச
அவயள
வநரத்தில்
பொர்த்து
“
மொன்சி
என்ன
அவன்
மொன்சி
அயறக்கு
என்
வந்தொள்....
ரூமுக்கு
சத்யன்
வந்திருக்க
உன்
அண்ணனிடம் வபசிட்டியொ’ என வகட்டொன் “ ம் எப்படிவயொ வபசி சமொளிச்சு அவயர வட்டுக்கு ீ அனுப்பிட்வடன்.... ஆனொ அவர் புரியொம என்யன சந்வதகப்படுற மொதிரி பொர்த்துட்டு வபொறொர்.... ஏன் நீங்க இப்படி என்யன மிரட்டிகிட்வட
இருக்கீ ங்க சத்யொ.... எனக்கு நீங்க பண்றது சுத்தமொ பிடிக்கயல யொர் கூட்டிப் வபொனொ என்ன ஏன் இப்படி நடந்துக்கிறீங்க’’என மொன்சி கண்ணருடன் ீ தயலகவிழ்ந்து கசொல்ல சத்யன் மொன்சியின் முகத்யத தன் விரல்களொல் நிமிர்த்தி அவள் கநற்றியில் தனது உதடுகயள பதித்து “ வவனொம் மொன்சி அழொவத நொன் ஒன்னும் உன்யன மிரட்டயல.... இன்னும் ககொஞ்ச வநரம் உன்கூட உன்யன பொர்த்துகிட்டு இருக்கனும்னு கநனச்வசன்... அதுக்கொகத்தொன் அப்படி கசொன்வனன்
இது
தப்பொ
மொன்சி...
உன்யன
நொவன
ரயில்வவ
ஸ்வடஷன்
ககொண்டு
வபொய்
விடுவறன் மறுக்கொவத மொன்சி ப்ள ீஸ்” என்று சத்யன் ககஞ்சலொக வகட்டொன் அவன் யககளில் தொன் ககொஞ்சம் ககொஞ்சமொக பலவனமயடந்து ீ ககொண்டு இருப்பயத உணர்ந்த மொன்சி அவன் யககயள விலக்கிவிட்டு சற்று தள்ளி நின்று “ நீங்க உன்யமயிவலவய என்வமல் அன்பு வச்சுருக்கீ ங்கன்னொ நொன் கசன்யனக்கு வபொனபின் என் மனசு மொறுகிற வயரக்கும் நீங்க கொத்திருக்கனும் இதுதொன் நீங்க எனக்கு
கசய்ற கபரிய உதவி.....
என்யன
எந்தவிதத்திலும்
கதொந்தரவு கசய்யமொட்வடன்னு தயவுகசய்து என் தயலவமல் யகயவத்து கசொல்லுங்க’’.... என்று தீர்க்கமொக வகட்டொள் சத்யன்
அவள்
முகத்யதவய
சிறிதுவநரம்
உற்றுப்
பொர்த்துவிட்டு
பிறகு
அவள்
தயலமீ து
யகயவத்து “ மொன்சி என்னொல உனக்கு எந்த கதொல்யலயும் வரொது இது உறுதி.... உன் மனது மொறுகிற வயரக்கும் நொன் கொத்திருப்வபன் இதுவும் உறுதி.” என்று கசொன்னதும் மொன்சி
அவனிடமிருந்து
விலகி
வொசல்
கதவருவக
வபொய்
நின்று
“
நொன்
கீ வழ
வபொய்
கரடியொகிவறன் நீங்க சீ க்கிரமொ வொங்க” என்று கசொல்லிவிட்டு வவகமொய் கீ வழ வபொய்விட்டொள் மொன்சி
அயனவரிடமும்
வியடகபற்று
கொரில்
ஏற....
வவலு
மட்டும்
சத்யயன
முயறத்துக்ககொண்டு இருக்க.... மொன்சியும் சத்யனும் கொரில் கபொள்ளொச்சி ரயில் நியலயத்துக்கு கிளம்பினொர்கள் மொன்சி கொரின் முன்புறத்தில் அமர்ந்திருக்க சத்யன் கொயர ஓட்டியபடி மவுனமொக வந்தொன்.... கொர் ஆயனமயலயய கடந்து கபொள்ளொச்சி சொயலயில் வியரந்தது.... மொன்சிக்கு சத்யனின் மவுனம் மனயத சுட என்ன கசய்வது என்று வயொசித்து பிறகு அவயன பொர்த்து “ கொயர வழியில எங்கயொவது நிறுத்தி ஒரு தண்ணர்ீ பொட்டில் வொங்குங்க” என்று கசொல்ல...... சத்யன் “ம்” என்று மட்டும் கசொன்னொன் கொயர
வழியில்
ககொடுத்துவிட்டு தயலயயசத்தொள்
ஒரு “
கயடயில்
வவற
ஏதொவது
நிறுத்தி
தண்ண ீர்
வவனுமொ
“
என
பொட்டில் வகட்க....
ஒன்யற அவள்
வொங்கி
மொன்சிடம்
வவண்டொம்
என்று
மறுபடியும் கொர் கிளம்ப உள்வள மவுனம் ஆட்சி கசய்தது...மொன்சி அந்த மவுனத்யத கயளத்து “ நீங்க இனிவமல் அடிக்கடி வட்டுக்கு ீ வந்து பிசினயஸ எல்லொம் பொர்க்கனும் பொவம் மொமொ இந்த வயசில கரொம்ப சிரமப்படுறொரு” என கூறினொள் சத்யன் வலசொக முகம் மலர அவயள திரும்பி பொர்த்து....” ம் உத்தரவு கபொண்டொட்டி.... உத்தரவு மட்டும் வபொடுறீங்க.... ஆனொ ஒரு கபொண்டொட்டிக்கு உண்டொன கடயமயய மட்டும் கசய்யொதீங்க கபொண்டொட்டி” என்று கபொண்டொட்டி என்ற வொர்த்யதயய அழுத்தமொய் பலமுயற கசொல்ல மொன்சியின் முகம் வலசொக கவட்கத்யத பூசிக்ககொள்ள உதட்டில் வலசொன புன்னயகயுடன் “ அந்த கடயமயய நொன் உங்களுக்கு கபொண்டொட்டியொன பிறகு பொர்க்கலொம்.... இப்வபொ ககொஞ்சம் சீ க்கிரமொ வபொங்க ரயியல விட்டுற வபொவறன்” என்றொள் “அகதல்லொம்
ககரக்டொ
யடமுக்கு
வபொயிருவவன்”....
என்றவன்
அவயள
திரும்பி
பொர்த்து
குரலில் தொபத்துடன் “ மொன்சி” என்று அயழக்க...... அவளிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்யல சத்யன் கொயர ஓரங்கட்டி நிறுத்திவிட்டு முழுவதுமொக அவள் பக்கம் திரும்பி உட்கொர்ந்து “ மொன்சி
இத்வதொட
உன்யன
பொர்க்க
இன்னும்
எவ்வளவு
நொள்
ஆகுவமொ
அதனொல”...
என்று
அவன் நிறுத்த..... மொன்சி சட்கடன நிமிர்ந்து அவயன பொர்க்க....... அவன் அவளின் உதடுகயள பொர்த்துக்ககொண்வட தன் வலது யகவிரல்கயள குவித்து “ ப்ள ீஸ் மொன்சி” என்று ககஞ்ச..... மொன்சி அவன் என்ன வகட்கிறொன் என்பது புரிந்து விதிர்த்துப்வபொய் மவுனமொக தயலகுனிய சத்யனுக்கு அவளின் மவுனம் துணிச்சயலத் தர அவள் இருக்யகயின் பக்கம் சரிந்து அவயள வதொள்கயள பற்றி தன்புறமொக இழுத்து தன் மொர்பில் சொய்த்து... அவள் முகத்யத நிமிர்த்தி அவளின் வதன் சுமந்த உதடுகயளவய சற்று வநரம் உற்று பொர்த்தொன் மொன்சி முகம் கலவரமொக இருக்க கண்கயள இருக்கமொக மூடிக்ககொண்டு இருந்தொள் சத்யன்
அவளின் மூடிய
விழிகளில்
தன் உதட்யட
அழுத்தமொக
பதித்து
முத்தமிட்டுவிட்டு
கமதுவொக தன் உதடுகயள கீ வழ பயனித்து அவளின் இதழ்களுக்கு வந்தொன்.... கொற்றில் கொய்ந்து வபொயிருந்த அவள் இதழ்கயள தன் நொக்கொல் தடவி ஈரப்படுத்தினொன்.... பிறகு அவள் கீ ழுதட்யட அழுத்தமொக கவ்வி தனக்குள் இழுக்க.... அவள் கீ ழுதடு கமொத்தமும் சுருண்டு அவன் வொய்க்குள் வபொக... சத்யன் அவள் உதட்டில் என்னவமொ பொல் சுரப்பது வபொல உறிஞ்சி இழுத்து சப்ப.... மொன்சியின் யககள் அவயளயும் அறியொமல் உயர்ந்து அவன் சட்யட கொலயரப் பற்றி அவன் முகத்யத தன் முகத்வதொடு இழுத்து அழுத்தியது
சத்யன் அவளின் ஒத்துயழப்யப உணர்ந்து அவளின் இதழ்கயள சப்பியபடி இன்னும் அதிகமொக அவயள தன்புறம் சரித்து தன் மடியில் கிடத்தி குனிந்தவொக்கில் இதழ்கயள பிளந்து நொக்யக உள்வள கசலுத்தி தன் வொயில் சுரந்த உமிழ்நீயர அவள் வொய்க்கு மொற்ற... மொன்சி
முதலில்
வொவயொடு
தன்
திமிறி வொயய
அவன்
எச்சியல
இருக்கமொக
கவளிவய
தள்ள
முயற்சிக்க...
யவத்திருந்ததொல்அவள்
கவளிவய
சத்யன்
துப்பிய
அவள்
உமிழ்நீர்
மறுபடியும் அவள் வொய்க்குள்வளவய இறங்கி அவள் கதொண்யடயய நயனத்தது சத்யன்
கவகுவநரம்
அவள்
வொயின்
எச்சியல
உறிஞ்சி
அயத
தனது
எச்சிலுடன்
கலந்து
நொக்கொல் குழப்பி பிறகு மறுபடியும் அவள் வொய்க்குள் அனுப்பிக்ககொண்டு இருக்க...... இப்வபொது மொன்சியும் அயத எதிர்க்கொமல் கண்மூடி கிடந்தொள் சத்யன் அவள் உதடுகயள விட்டுவிட்டு சற்று கீ வழ இறங்கி அவளின் மொர்பில் தன் முகத்யத யவத்து
இப்படியும்
அப்படியுமொக
வதய்க்க.....
சத்யனின்
உடல்
சூவடறி
யககள்
அவளின்
ஒருபக்கத்து மொர்யப பற்றி அமுக்கியது ....... அப்வபொது அவர்கயள கடந்து கசன்ற ஒரு வொகனம் ஹொரயன அதிகமொக ஒலித்து விட்டு வபொக.....
இருவரும்
திடுக்கிட்டுப்வபொய்
விலகி
நிமிர்ந்தனர்
......இவர்கயள
கடந்து
கசன்ற
வொகனம் நிச்சயமொக இவர்களின் கநருக்கத்யத கண்டுதொன் ஹொரயன அடித்திருக்க வவண்டும் மொன்சிக்கு
அவமொனமொக
இருந்தது
ச்வச
நடுவரொட்டில்
இப்படி
நடந்து
ககொண்வடொவம
என
நியனத்து வவதயனயுடன் தன் முகத்யத கொரின் ஜன்னல் வழியொக திருப்பி ககொள்ள..... சத்யன் அவளின் சங்கடத்யத உணர்ந்து எதுவும் வபசொமல் கொயர கிளப்பியவன்..... அத்வதொடு கொயர ரயில் நியலயத்தில்தொன் நிறுத்தினொன் மொன்சி அயமதியொக இறங்கி தனது கபட்டியய எடுக்க.... சத்யன் அவள் யககயள விலக்கி கபட்டியய
தொன்
எடுத்துக்ககொண்டு
நின்றிருந்த
ரயிலில்
ஏறி
ஒரு
இருக்யகயய
பொர்த்து
கபட்டியய யவத்துவிட்டு இறங்கி ஜன்னலருவக வந்து நின்றொன் மொன்சி தனது சீ ட்டில் அமர்ந்துவிட்டு ஜன்னல் வழியொக சத்யயன பொர்க்க..... அவனின் ஏக்கம் நியறந்த கண்கள் அவள் மனயத என்னவவொ கசய்ய தயலயய குனிந்து ககொண்டொள்..... சிக்னல் கியடத்து ரயில் புறப்பட ஆயத்தமொக சிக்னல் கியடக்கொத சத்யன் ஜன்னல் கம்பியய பிடித்தபடி அவன்
தயங்கி
விரல்கள்
நிற்க்க..... வமல்
தன்
மொன்சி யகயய
கமதுவொக யவத்து
நிமிர்ந்து அழுத்தி
ஜன்னல் “நொன்
கம்பியய
கிளம்பவறன்
பற்றியிருந்த சத்யொ”
என்று
கசொன்னதும்..... சத்யன் பளிச்கசன்று முகம் மலர்ந்து “ம் வபொய்ட்டு வொ மொன்சி உனக்கொக நொன கொத்திருக்கிவறன்’” என்று கசொல்லி அவயள வழியனுப்பினொன்
"வட்டிக்கு யவத்த நயகயயக் கூட.... "திருப்பி விடலொம்............ "உன்மீ து யவத்த கண்கயளத்தொன்............. "என்னொல் திருப்பவவ முடிவதில்யல.......... "ஒருவவயள......... " உன்யனக் கொதலிக்கும்படி.............. "நீவய எனக்கு............ "கசய்வியன யவத்திருப்பொவயொ..........?????
ரயில் வழக்கமொன இயரச்சலுடன் முன்வனொக்கி ஓடிக்ககொண்டிருக்க......மொன்சியின் நியனவுகள் பின்வநொக்கிச்
கசன்றது…..
வற்புறுத்தொத
அவனுயடய
ஆழ்மனதில் இதற்க்கு
இன்னும்
தன்
மனம்
சத்யனுயடய
கலப்பற்ற
கமன்யமயொன
ரம்யொயவ கதளிவொன
,
அனுகுமுயறயும்
வநசிக்கிறொவனொ ஒரு
அன்பும் என்ற
விளக்கத்யத
உறவின்
தன்யன
பிடித்திருந்தொலும்....
சந்வதகம்
கண்டு
வபொது
பலமொக
ககொள்ளும்
அவன்
இருந்தது
வயர
....
சத்யனுடன்
எந்தவிதமொன கதொடர்புகளும் இருக்கக்கூடொது என்று முடிவுகசய்தொள் மொன்சி கசன்யனயில் இறங்கியதும் முதலில் கசய்த வவயல மும்யபயில் இருக்கும் தனது வதொழி
அர்ச்சனொவுக்கு
வவயலக்கு
ஏற்ப்பொடு
வபொன்
கசய்து
கசய்யும்படி
தனக்கு
உடனடியொக
கூறிவிட்டு
தனது
அவள்
கம்கபனியில்
பவயொவடட்டொயவ
ஒரு
அவளுக்கு
அனுப்பினொள் ஆனொல் மறுநொவள சத்யன் அவள் வட்டுக்கு ீ வந்துவிட்டொன்..... அவயனக்கண்டதும் ரொஜவவலு முயறத்துக்
ககொண்டு
கவளிவய
வபொய்விட.....
அழகம்யம
மட்டும்
தன்
அண்ணன்
மகயன
விழுந்து விழுந்து கவனித்தொள்.... மொன்சி சத்யன் இருவரும் டொப்சிலிப்பில் இருந்த வபொது அவர்களுக்குள் இருந்த ஏற்றதொழ்வுகள் தீர்ந்து
இருக்கும்
என்பயத
அதன்
பிறகு
நடந்த
இருவரின்
பொர்யவ
பரிமொற்றங்கள்
கசயல்பொடுகள்...... மொன்சியின் வட்டுக்கு ீ வந்த சத்யனின் தற்வபொயதய வரவு என எல்லொம் ஒரளவுக்கு அழகம்யமக்கு புரிய.... கடவுவள எப்படியொவது இந்த இருவரும் இயணய வவண்டும் என அந்த தொயுள்ளம் கடவுயள பிரொர்த்தயன கசய்தது
மொன்சி சத்யன் தன்யனத்வதடி வருவொன் என ஒரளவுக்கு யூகித்ததொல் எந்தவித அதிர்ச்சியும் அயடயொமல் “வொங்க சத்யன் ” என்று மட்டும் அயழத்துவிட்டு தன் அயறக்கு வபொய்விட்டொள் சத்யன் தனது அத்யதயின் யகப்பக்குவத்யத ஒரு பிடிபிடித்துவிட்டு..... “ம் அத்யத சொப்பொடு சூப்பர்” என்று சர்டிபிவகட் ககொடுத்துவிட்டு மொன்சியய வதடி அவள் அயறக்கு வந்தொன் அங்வக மொன்சி ஜன்னலருவக நின்று வட்டு ீ வதொட்டத்திலிருந்து வந்த மவனொரஞ்சிதம் பூக்களின் வொசயனயய நுகர்ந்துபடி அங்கிருந்த கொர் கசட்டின் வமல் அமர்ந்து ககொஞ்சிக் ககொண்டு இருந்த இரண்டு வஜொடிப் புறொக்கயள பொர்த்து ரசித்து ககொண்டு இருந்தொள் சத்யன் கதயவ சொத்திவிட்டு வந்து பின்புறமொக அவயளத் கதொடொமல் கநருக்கமொக நின்று அவளின் இருபக்கமும் தன் யககயள ஊன்றி அவயள சியறகசய்து உதடுகயள தன் குவித்து மூச்சு கொற்யற உள்ளிழுத்து பின்னர் அயத அவள் பிடரியில் ஊதிவிட்டன் மொன்சிக்கு
அவன்
எல்லொவற்யறயும்
அயறக்குள்
வந்தது
உணர்ந்தொலும்...
அவள்
அவன்
பின்னொல்
தன்யன
கநருங்கி
யககளொல்
வந்தது
என
கதொடொமல்
தன்
மூச்சுக்கொற்றொல் கதொட்டது மொன்சியய சிலிர்க்க யவத்தது.... உடல் சிலிர்த்து கநளிய சட்கடன திரும்பி சத்யயனப் பொர்த்து நின்றொள் மொன்சி
அப்படி
வவகமொக
திரும்பியதும்...
அவர்களுக்குள்
சிறிது
இயடகவளி
இருந்ததொல்
அவளின் மற்றபொகங்கள் அவயனத் கதொடுமுன் அவள் மொர்பின் கூர்ந்த முயன அவன் மொர்யப கதொட்டது சத்யன்
கீ வழ
குனிந்து
தன்யன
கதொட்டுக்ககொண்டு
இருந்த
அவள்
மொர்யப
பொர்த்துவிட்டு
நிமிர்ந்து மொன்சியய பொர்த்து “ ம் அதுக்கு இருக்கிற அக்கயற கூட உனக்கு இல்யல.... பொவம் எவ்வளவு தூரத்தில் இருந்து நம்யம வதடி வந்திருக்கொவனன்னு அதுவந்து ஆறுதலொக என் கநஞ்யச
தடவி ககொடுக்குது...
நீ
என்னடொன்னொ தள்ளிவய நிக்கற”
என்று
குறும்புத்தனமொக
அவள் மொர்யப வருடிக்ககொண்வட சத்யன் கூறினொன் மொன்சி தன் மொர்பில் இருந்த அவன் யகயய எடுத்துவிட்டு “ என்ன ஏழு வருஷமொ எங்க வட்டுக்கு ீ வரொதவர் இப்வபொ திடீர்னு ககளம்பி வந்திருக்கீ ங்க” என வகட்டொள் “ம்
அப்வபொ
இங்வக
எனக்குன்னு
யொருமில்யல
ஆனொல்
இப்வபொதொன்
என்
ஆயச
கொதலி
இருக்கொவள’” என்று அவள் உதட்யட தன் ஆள்கொட்டிவிரலொல் தடவியபடி கசொல்ல “ கொதலியொ அது யொரு... ஏழு வருஷமொக இல்லொத புது கொதலி.... இப்வபொ இங்வக இருக்கொளொ.... இது என்ன புது கயதயொ இருக்வக....என்று ஆச்சிரியப்பட்டு விழிகயள விரித்தவள்.....”ஆனொல் இங்வக அப்படி யொரும் இல்யல சத்யன்” என்றொள்
“ சும்மொ ஓவரொ நடிக்கொத மொன்சி” என்ற குரலில் சிறு எரிச்சலுடன் கூறிய சத்யன் அவள் வதொள்களில் யகயவத்து தன் கநஞ்சில் அவள் மொர்பு வமொதுவது வபொல வவகமொக இழுத்து அயணத்தொன் “ மொன்சி என்னொல டொப்சிலிப்ல இருக்கவவ முடியயலடொ.... அங்வக எந்த இடத்தில பொர்த்தொலும் நீ இருக்குற மொதிரிவய இருக்கு..... என் படுக்யகயில் உன் வொசயன... என் வபொர்யவயில் உன் வொசயன..... பொத்ரூமில் என் டவலில் உன் வொசயன.... அப்புறம் நீ சொய்ந்திருந்த என் மொர்பில் உன் வொசயன.... இதுவபொல எங்வக பொர்த்தொலும் நீ இருக்கிறமொதிரிவய வொசயன வருது மொன்சி என்னொல என்யன கன்ட்வரொல் பண்ணிக்கவவ முடியயல..... நீ வந்ததில் இருந்து யநட்ல நொன் தூங்கறவத
இல்யல
மொன்சி......
அதொன்
உன்யன
சும்மொ
பொர்த்துட்டொவது
தன்யன
விடுவித்து
வபொகலொம்ன்னு
வந்வதன்” என சத்யன் ஏக்கமொய் கூறினொன் மொன்சி
அவன்
அயணப்பில்
இருந்து
“அகதல்லொம் வபொகப்வபொக சரியொயிடும்... கசலுத்துங்க.....
அதுக்கப்புறம்
ககொள்ள
முயற்சித்தவொவற
நீங்க கபொள்ளொச்சிக்கு வபொய் பிசினஸில்
இதுமொதிரி
நியனப்கபல்லொம்
வரொது”
என்று
கவணம்
ஒருவழியொக
அவயன அயணப்பிலிருந்து விடுபட்டவொறு கசொன்னொள் ஆனொல்
சத்யன்
ஜன்னவலொடு
அவசரக்கொரனொய்
சொத்தியவத்து
கீ வழ
அவள்
இடுப்யப
சரியொமல்
தன்
பிடித்து இரண்டு
உயரமொக
தூக்கி
அவயள
முழங்கொல்களொல்
அவளின்
கொல்களில் முட்டுக்ககொடுத்து.... அவள் வலது மொர்பில் தன் முகத்யத யவத்து ஆயடகளுக்கு வமலொகவவ அவள் மொர்யப தன் பற்களொல் வலிக்கொமல் பற்றி கடித்து இழுக்க..... மொன்சி “ம்ம் என்ன பண்றீங்க சத்யொ ” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனங்கி அவன் தயலமுடியய ககொத்தொக பற்றி தள்ள முயற்சிக்க.... அவவனொ தன் தயலயய பற்களொல் பற்றியிருந்த அவள் மொர்வபொடு இழுத்துக்ககொண்டு வர.... அவன் அப்படி அவள் மொர்யபயும் தன் பற்களொல் ககொத்தொக பற்றி இழுத்துக்ககொண்டு வந்தது மொன்சிக்கு வலிகயடுக்க மறுபடியும் அவன் முகத்யத தன் மொர்பில் அழுத்திக்ககொண்டொள் சத்யனும் அதுதொன் சொக்கு என்று அவளின் இடது மொர்புக்கு தன் பற்கயள மொற்றி அயத பற்றி இழுத்து ஆயடகளுக்கு வமலொகவவ அவள் கொம்யப வதடி அழுத்தமொக கடித்துசப்ப.... மொன்சிக்கு அவயன
என்ன
கசய்வது
என்று
புரியொமவலவய
ககொஞ்சம்
ககொஞ்சமொக
அவனுக்கு
இழந்து
ககொண்டிருக்க..
ஒத்துயழத்து ககொண்டிருந்தொள் இருவரும்
ஒருவயரகயொருவர்
மொன்சியின்
அயறக்கதவு
தங்களுக்குள்ளொகவவ
தட்டப்பட்டு
“
ககொடுக்க இருவரும் தியகத்துப்வபொனொர்கள்
அக்கொ
என்ன
பண்வற
கதயவத்திற”
அப்வபொது
என்று
குரல்
சத்யன்
அவசரமொக
மொன்சியய
கீ வழ
இறக்கி
விட்டுவிட்டு
எச்சில்
வழிந்த
தன்
வொயயத்
துயடத்துக்ககொண்டு கதயவ வநொக்கி வபொக....மொன்சி தனது உயடகயள சரிகசய்ய குனிந்தவள் தன் மொர்புகயள பொர்த்து அதிர்ந்து வபொனொள் அவளின் இரண்டு
மொர்பிலும் சத்யனின்
எச்சில்
பட்டு
ஆயடகளின் வமல்
இரண்டு
கபரிய
வட்டங்களொக ஈரமொகி ஊறிப்வபொயிருந்தது..... அவன் எச்சிலின் ஈரம் அவளின் கமருன் கலர் சுடிதொரில் அப்பட்டமொக கதரிந்தது மொன்சிக்கு யககொல் உதற எங்வக தம்பியின் முன்பு அசிங்கப்பட்டு நிற்கப்வபொகிவறொவமொ என்று பயந்து கலங்க.... அவளின் நியலயய உணர்ந்த சத்யன் அஸ்வியன அயறக்குள் விடொமல் ஏவதொ வபசிக்ககொண்வட வதொளில் யகவபொட்டு கவளிவய தள்ளிக்ககொண்டு வபொனொன் மொன்சி பொத்ரூமுக்குள் நுயழந்து தன் உயடயய கயலந்து வவறு உயட அணிந்து கவளிவய வந்தொள்....
அவளுக்கு
அழுயக
முட்டிக்ககொண்டு
வந்தது.....
ச்வச
தன்யன
இந்த
நியலயில்
அஸ்வின் பொர்த்திருந்தொல் எவ்வளவு வகவலமொக நியனத்திருப்பொன் என்று நியனத்தொள் ..... சத்யன் கதொட்டவுடவனவய அவன் யககளில் துவழும் தன் உடயல நியனத்து அவமொனமொக
இருந்தது......
ச்வச
உடலொல்
தொன்
இவ்வளவு
பலகீ னமொனவளொ
அவளுக்வக .....
ம்ஹூம்
இனிவமல் சத்யனின் நிழலில் கூட தொன் நிற்கக்கூடொது என்று முடிவுகசய்தொள் சத்யன் நியறந்த
அவள்
வட்யட ீ
விட்டு
கபருமூச்சுகயளயும்
வபொகும் தவிர்த்த
வயர
அவனின்
மொன்சி
....
ஏக்கப்
அவன்
பொர்யவகயளயும் ஏமொற்றத்துடன்
தொபம்
அவயள
பொர்த்துக்ககொண்வட கபொள்ளொச்சி கிளம்பியதும்தொன் அவள் மனம் நிம்மதியொனது மொன்சியுயடய
படிப்பும்
அவள்
கவளிநொடுகளில்
வவயலகசய்த
அனுபவங்களும்
அவளுக்கு
உடனடியொக ஒரு நல்ல வவயல கபற்றுத்தர மொன்சி உடவன மும்யப கிளம்பினொள்..... ஆனொல் சத்யனுக்கு இவள் எங்வக வபொகிறொள் என்று கதரியொதவொறு ரகசியமொக கிளம்பினொள்
"அன்வப நீ வபசு..... "அல்லது உன் அழகு வபசட்டும்..... "இருவரும் வபசினொல்.... "நொன் எப்படி வகட்பது.....
"அன்வப நீ .... "தொவனி உடுத்த கற்றுக்ககொண்டயதப் ....... "பற்றிச் கசொல்வலன் - நொன்.... " கவியத எழுத கற்றுக்ககொண்டயதப்..... "பற்றிச் கசொல்கிவறன்...!
கபொள்ளொச்சிக்கு வந்த சத்யனிடம் நியறய மொற்றங்கள்..... எல்வலொரிடமும் முகமலர வபசினொன்..... அவன் அப்பொயவ வட்டில் ீ இருக்க கசொல்லிவிட்டு மில்லுக்கு வபொய் ஒழுங்கொக தன் கதொழியல கவணித்தொன்..... வவலு ரஞ்சனியின் பிள்யளகயள முதுகில் சுமந்துககொண்டு வதொட்டத்தில் வியளயொடினொன்..... ஞொயிற்றுக்கிழயமகளில்
வட்டு ீ
வவயலக்கொரர்களுடன்
வசர்ந்து
கிரிககட்
வியளயொடுகிவறன்
என்று அயத பற்றி ஒன்றுவம கதரியொத அவர்கயள ஏமொற்றிவிட்டு வயிறு வலிக்க குலுங்கி சிரித்தொன்..... சிறுயபயன் வபொல் டவுசயர வபொட்டுக்ககொண்டு யபக்யக எடுத்து ஊயரச் சுற்றினொன் வழியில் கதன்பட்ட ஊர்மக்கயள கூப்பிட்டு நிறுத்தி வழிய வபசி நலம் விசொரித்தொன்.... வயலுக்கு கசன்று வவயலகள் கசய்பவர்களிடம் இன்முகத்துடன் வபசினொன்... வவயலக்கொரர்களுக்கு கொரணவமயில்லொமல் வபொனஸ் வழங்கினொன்..... வவலுவின்
வட்டுக்கு ீ
முயறத்துக்ககொண்டுப்
வபொய் வபொன
உரியமயுடன் வவலுயவ
மொமொ
சொப்பொடு மொமொ
சொப்பிட்டொன்.... என்று
அவன்
இவயன
பொர்த்து
பின்னொவலவய
சுற்றி
கவறுப்வபற்றினொன்...... தனது
குடிப்பழக்கத்யத
ககொஞ்சம்
ககொஞ்சமொக
குயறத்து
பிறகு
அறவவ
ஒதுக்கினொன்....சுதொகருடன் சினிமொ வகொயில் வபொன்ற கவளியிடங்களுக்கு அதிகமொக வபொனொன் ஆனொல்
இவனின்
மொற்றங்கள்
சிறுகுழந்யதக்கு கூட கதரிந்தது.....
அத்தயனக்கும்
மொன்சிதொன்
கொரணம்
என்று
அந்த
ஊரின்
வொரத்தில்
ஒருநொள்
மட்டும்
டொப்சிலிப்
கசன்று
எஸ்வடட்டின்
கணக்குகயள
பொர்த்துவிட்டு
அவன் மொன்சியும் படுத்து கிடந்த கவறும் தயரயில் படத்து விடியவிடிய தூங்கொமல் அன்று இரவு நடந்த அத்தயன நிகழ்வுகயளயும் மனதில் ககொண்டு வருவொன் ஆனொல் அன்யறய நியனவின் தொக்கத்தொல் வியரத்து நிமிர்ந்து நிற்கும் அவன் ஆண்யமயய அடக்க வழி கதரியொமல் கவிழ்ந்து படுத்துககொண்டு அவஸ்யத படுவொன் இவ்வளயவயும் இயல்பொக கசய்த சத்யன் இரவு எட்டு மணியொனதும் சொப்பிட்டு விட்டு வட்டில் ீ அவன் அயறக்குள் வபொனொல் கொயலயில் தொன் கவளிவய வருவொன்.... கொரணம் அவன் தன் படுக்யகயில் தூங்கொமல் கண்கயளமூடிப் படுத்துக் ககொண்டு மொன்சியய பற்றிய கனவுகயள கொண்பதில் தனது இரவு வநரத்யத கசலவிட்டொன் இப்வபொகதல்லொம் கனவிவலவய அவளுடன் குடும்பம் நடத்தி குழந்யத கபற்று மகன் மற்றும் மகளின் திருமணம் வயரக்கும் வந்துவிட்டொன்...... இது அவனுக்கு கரொம்பவவ பிடித்திருந்தது..... மொன்சியினுடனொனொ
அவனது
கனவு
வொழ்க்யக
கரொம்ப
சக்ஸஸ்ஸொக
வபொய்க்ககொண்டிருந்தது...... மொன்சியின் மீ தொனொ அவனின் வநசத்யத கனவுகளில் கொண்பித்தொன் ..... கனவில் அவனும் அவளும் ஒரு நல்லஅன்பொன கணவன் மயனவியுமொக வொழ்ந்தனர்..... சத்யனுக்கு இப்படிவய திருப்தியொக அவளுடன் குடும்பம் நடத்துவது வபொல இருக்க அந்த கனவு வொழ்க்யகயய கதொடர்ந்து நடத்தினொன் "கயதகளில் எனக்கு .... "பிடித்தது இரண்டு...... "ஒன்று "கொக்யக வயடயயத்.... "தூக்கிப்வபொனது..... "மற்கறன்று..... "நீ என் இதயத்யத...... "தூக்கிப்வபொனது......! மும்யப கசன்ற மொன்சி அர்ச்சனொ பொர்த்து யவத்திருந்த வவயலயில் வசர்ந்தொள் .... அர்ச்சனொ திருமணமொகி தங்கினொள்....
தன்
குடும்பத்துடன்
இருப்பதொல்
மொன்சி
தனியொக
ஒரு
அப்பொர்ட்கமண்டில்
தனியம அவளுக்கு பழக்கமொனதுதொன் என்றொலும் சத்யனுடனொன வசர்க்யகக்கு பிறகு தனியம அவளுக்கு
கரொம்ப
ககொடுயமயொக
இருந்தது....
அவள்
உடல்
சத்யனின்
கதொடுயகக்கொக
ஏங்கியது..... ஆனொல் தன்மொனம் தயடவபொட்டது..... தன்
மனஉயளச்சல்கயள
தனது
வவயலயில்
கொண்பித்து
கம்கபனியில்
நல்ல
கபயர்
வொங்கினொள்..... வவயல முடிந்து வட்டுக்கு ீ கவளிவய எங்வகயும் வபொகொமல் வட்டுக்குள்வளவய ீ தனியமயில் முடங்கினொள்.... அர்ச்சனொவும் அவள் குழந்யதயும் அடிக்கடி வந்து அவள் தனியமயய வபொக்க முயற்சித்தனர்..... அர்ச்சனொவின் ஒருவயது கபண் குழந்யத யதந்தவியய மொன்சிக்கு கரொம்ப பிடித்தது.... தனது ஓய்வுவநரத்யத அந்த குழந்யதயுடன் கசலவிட்டொள் ஒருநொள் அர்ச்சனொ மொன்சி இருவரும் சவியய தூக்கிக்ககொண்டு வகொவிலுக்கு வபொனொர்கள்..... அங்வக
அர்ச்சனொ
குழந்யதயய
யவத்துக்ககொண்டு
பிரகொரத்தில்
உட்கொர்ந்துககொள்ள
மொன்சி
மட்டும் மனதில் எயதவயொ வவண்டியபடி சன்னதியயச் சுற்றி வந்தொள்..... இரண்டு சுற்றுகள் முடிந்து மூன்றொவது சுற்று சுற்றிக்ககொண்டு இருக்கும் வபொது மொன்சிக்கு எதிரில் இருந்த எதுவுவம கண்ணுக்கு கதரியொமல் இருட்டிக்ககொண்டு வர யகயொல் எதிரில் இருப்பயவகயள
துழொவினொள்
எதுவுவம
யகக்கு
தட்டுப்பட்டொமல்
வபொக
அப்படிவய
மண்டியிட்டு சரிந்து தயரயில் விழுந்தொள் ககொஞ்சவநரத்தில் மொன்சியயப்
அங்வக
பொர்க்க....
அங்கிருப்பவர்கள்
சிறு
கூட்டம்
மொன்சி
தன்
உதவியுடன்
கூடிவிட
நியனவின்றி
அவயள
அர்ச்சனொ மயங்கி
அவர்கள்
குழந்யதயுடன்
கிடக்க
வந்த
அர்ச்சனொ
கொரில்
ஓடிவந்து அவசரமொக
ஏற்றிக்ககொண்டு
மருத்துவமயனக்கு வியரந்தொள் பொதிவழியில்
மயக்கம்
கதளிந்து
கண்விழித்த
மொன்சி
அப்பொர்ட்கமண்ட்க்கு
வபொகொமல்
கொர்
வவறு வழியில் வபொவயத உணர்ந்து “அர்ச்சனொ கொர் இப்வபொ எங்க வபொகுது “என வகட்க “ம் ஆஸ்பத்திரிக்குதொன் மொன்சி வபொவறொம்.... ஏய் என்னடி ஆச்சு திடீர்னு.... ககொஞ்சம் வநரம் எனக்கு
என்ன
கசய்றதுன்வன
புரியயல....
என்ன
ஆச்சு
மொன்சி
உன்
உடம்புக்கு”
என்று
அர்ச்சனொ பதட்டத்துடன் வகட்டதும்.... மொன்சி சிறிதுவநரம் எதுவும் வபசொமல் மவுனமொக தயலயய குனிந்து ககொண்டு இருந்தொள்..... அர்ச்சனொ மொன்சியிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லொது வபொகவவ ஆதரவொக அவள் வதொளில் யகயவத்து “என்னம்மொ உனக்கு என்ன பிரச்சயன என்கிட்ட கசொல்லமொட்டியொ” என்றதும்
மொன்சி தன் வதொளில் இருந்த அர்ச்சனொவின் யகயய எடுத்து தன் அடிவயிற்றில் யவத்து “ இதுதொன் பிரச்சயன” என்று கசொல்ல அர்ச்சனொ அதிர்ச்சியுடன் “ அடிப்பொவி என்னடி கசொல்ற” என்று கூவினொள்.... மொன்சி அவசரமொக அர்ச்சனொவின வொயய கபொத்தி கொயர ஓட்டிக்ககொண்டிருந்த டியரவயர ஜொயடயில்
கொட்டி
அவயள
அயமதியொக
இருக்கும்
படி
கண்னொல்
கசொல்லிவிட்டு
“கொயர
பிளொட்டுக்கு திருப்பச் கசொல்லு நொம அங்வக வபொய் வபசிக்கலொம்” என்றொள் அர்ச்சனொவும் வவறு எதுவும் வபசொமல் கொயர மொன்சியின் வட்டுக்கு ீ திருப்பச் கசொல்லிவிட்டு குழப்பத்துடன் சீ ட்டில் சொய்ந்து ககொண்டொள் அர்ச்சனொவுக்கு மனம் குழம்பியது அவயள கபொருத்தவயர மொன்சி வபொல ஒரு ஒழுக்கமொன கபண்
இந்த
உலகத்திவலவய
கியடயொது...
அப்படியிருக்க
குழப்பமும்
இல்யல
அவளொ
இப்படி
இயத
அவள்
என்ற
வகள்வி
கபரிதொக எழுந்தது மொன்சியின்
மனதில்
எதிர்பொர்த்ததுதொன்
எந்த
தனது
பீரியட்ஸ்
தள்ளிப்வபொய்
....
பலநொட்கள்
சிலநொட்களொக
ஆகிவிட்டயத
அவளும்
உணர்ந்திருந்தொள் அவளின் தற்வபொயதய பிரச்சயன என்னகவன்றொல் சமூகத்துக்கும் கசொந்தங்களுக்கும் பயந்து இயத
என்ன
அழித்துவிடுவதொ
கசய்வது.....
இயத
என்பதுதொன்....
யவத்துக்ககொள்வதொ....
ஆனொல்
அவளுக்கு
அந்த
இல்யல
இரண்டொவது
நியனத்தொவல உடல் நடுங்கியது "நொன் உன்வனொடிருந்தொல்...... "கவட்டிச் சண்யடயில் கூட...... "கொலம் ஓடிப்வபொயிருக்கும்.... "ஆனொல் உன்யன கொணமுடியொமல்...... "இங்வக யுத்தங்கள் கசய்கிவறன்..... "கொலம் மட்டும்...... "நகர்வதொயில்யல ஏன்....??
வவண்டொம்
என
வயொசயனயய
கொர்
மொன்சி
இருக்கும்
அடுக்குமொடி
குடியிருப்பில்
நுயழந்து
நின்றதும்....
கொரில்
இருந்து
இறங்கிய அர்ச்சனொ குழந்யதயய டியரவரிடம் ககொடுத்து அங்வகவய வியளயொட்டு கொட்டும்படி கூறிவிட்டு மொன்சி அயழத்துக்ககொண்டு லிப்டில் ஏறி மொன்சியின் வட்டுக்கு ீ வந்தனர் இருவரும்
உள்வள
தொழ்வபொட்டு
நுயழந்ததும்
விட்டு
அவளும்
மொன்சி
படுக்யகயயறக்கு
படுக்யகஅயறக்கு
வபொய்விட....
வந்தொள்...அங்கிருந்த
அர்ச்சனொ
கதயவ
கட்டிலில்
மொன்சி
தயலகவிழ்ந்து உட்கொர்ந்திருக்க அர்ச்சனொ அவளருவக வபொய் உட்கொர்ந்தொள் அர்ச்சனொ மொன்சியின் முகத்யத நிமிர்த்தி “இது எப்படியொச்சு மொன்சி...உன்கிட்ட நொன் இயத எதிர் பொர்க்கயல...... யொருடி அந்த ஆளு....நம்ம ஆபிஸ்வலவய யொரொவதொ”......என்று வகள்வியய முடிக்கொமல் நிறுத்தி மொன்சியயப் பொர்க்க...... மொன்சி கண்கலங்க “ என்னஅர்ச்சனொ என்யன பத்தி இவ்வளவு வகவலமொ நியனச்சிட்ட.... நொன் என் மொமொ சத்யனுக்கொகவவ வொழ்றவன்னு உனக்கு கதரியும் ..... என்யன வபொய் இன்கனொரு ஆவணொட எப்படி வசர்த்து நியனச்ச அர்ச்சனொ”.. என்று மொன்சி வகட்டதும்... அர்ச்சனொவுக்கு
மனது
சங்கடமொகிவிட்டது....
“ஐவயொ
மொன்சி
ஸொரிடி
நொன்
அவயர
பற்றி
வயொசிக்கவவயில்யல மன்னிச்சுக்வகொம்மொ ப்ள ீஸ்..... என்றவள்..... வநரொக திரும்பி மொன்சியய பொர்த்து “அப்படின்னொ இதுக்கு கொரணம் உன் மொமொ தொனொ...அவருக்குத்தொன் கல்யொணம் ஆயிருச்வசடி அப்புறம் எப்படி இது நடந்தது”.... என்று மொன்சியின் யகயய பிடித்துக்ககொண்டு வகட்க மொன்சி
சிறிதுவநரம் தயலகவிழ்ந்து
உட்கொர்ந்திருந்தவள்
பிறகு
நிமிர்ந்து
அமர்ந்து.....
அவள்
கபொள்ளொச்சிக்கு வபொனதில் இருந்து இங்வக மும்யப வந்தது வயர நடந்தது எல்லொவற்யறயும் ஒன்றுவிடொமல் கசொன்னொள் அர்ச்சனொ
தயலயில்
யகயவத்துக்ககொண்டு
உட்கொர்ந்துவிட்டொள்
“ஏன்டி
லூசொ
நீ
கடவுவள
பொர்த்து நீயும் சத்யனும் வசரணும்னு முடிவுப் பண்ணிதொன் இப்படிகயல்லொம் நடந்துருக்குன்னு கநயனக்கிவறன்
ஆனொ
இப்வபொ
வபொய்
இந்த
மொதிரி
வகொவிச்சுக்கிட்டு
இங்வக
வந்திட்டுவய
மொன்சி என்னடி இது இப்படி பண்ணிட்ட” என்று வருத்தத்துடன் கூற “என்ன
அர்ச்சனொ
நீ
கசொல்றயத
பொர்த்தொ
சத்யன்
அந்தவநரத்தில்
அவர்
எக்ஸ்
ஒய்ப்
வபயரச்கசொன்னது சரின்ற மொதிரி இருக்கு”என்று மொன்சி வலசொன வகொபத்வதொடு வகட்க “ஏய் மொன்சி நொன் அப்படி கசொல்லயல... ஆனொ அவர் அதுக்கொக ககொடுத்த விளக்கத்யதயும் நீ ககொஞ்சம் வயொசிச்சுப் பொர்த்து முடிவு பண்ணியிருக்கலொம்னு தொன் கசொன்வனன்... சரி மொன்சி அயதவிடு பிறகு வபசிக்கலொம் இப்வபொ உன்யன பத்தி கசொல்லு இது எவ்வளவு நொள் ஆச்சு மொன்சி “ என்று மொன்சியின் வயிற்றில் யகயவத்து அர்ச்சனொ வகட்டொள்
அவ்வளவு வநரம் வகொபமொக இருந்த மொன்சியின் முகம் சட்கடன கவட்கத்தில் சிவக்க “ ம் கரண்டு மொசம் முடிஞ்சு பத்துநொள் ஆகுது அர்ச்சனொ” என கூறியதும் “அடிப்பொவி
இவ்வளவு
நொளொ
என்கிட்வட
கூட
கசொல்லயல....
சரி
இனிவமல்
என்ன
பண்ணப்வபொற” “அதொன் எனக்வக புரியயல..... ஆனொ இந்த குழந்யத எனக்கு நிச்சயமொ வவனும்....ஏன்னொ அந்த ரம்யொ
அவயர
சரியொன
அவமொனப்படுத்தியிருக்கொ.... கநயனக்கிவறன்
ஆம்பயள
இல்யலன்னு
அதுக்கொகவவ
அர்ச்சனொ....அவத
வநரம்
நொன் எங்க
இந்த
வகொர்ட்ல
வச்சு
குழந்யதயய
அப்பொயவயும்
கசொல்லி
கபத்துக்கனும்னு
அண்ணயனயும்
கநயனச்சொ
கரொம்ப பயமொயிருக்கு” என்று கலவரத்துடன் மொன்சி கசொல்ல “அதுக்கு
ஏன்டி
பயப்படுற
வநர
சத்யன்கிட்டவவ
கசொல்லி
ஒரு
முடிகவடுக்கலொவம...
ஏன்
அதிவல என்ன பிரச்சயன மொன்சி” “ஐவயொ
வவற
வியனவய
வவனொம்...
நொவன
இது
அவருக்கு
கதரியவவ
கூடொதுன்னு
கநயனக்கிவறன்.... நீ அவர்க்கிட்டவய கசொல்லச்கசொல்ற” என மொன்சி பயந்து வபொய் கூறியதும் “அவருக்கு
ஏன்டி
கதரியக்கூடொது....
நீ
கசொல்றத
பொர்த்தொ
யொருக்குவம
கதரியொம
இந்த
குழந்யதயய கபத்துக்க வபொவறன்னு கசொல்றியொ” “ம்
ஆமொம்
அர்ச்சனொ
வவனொம்னு ஊனமொகி
அதுக்கு
கசொன்னதுக்கு பிறக்கும்
இருக்கொன்னு
கொரணம்
கொரணம்
இருக்கு.....
கநருங்கிய
உறவில்
என்பதுதொன்....அதுவுமில்லொம
என்னொல
நிச்சயமொ
கசொல்ல
கமொதல்ல அவர்
முடியும்...
சத்யன்
திருமணம் மனசில
முன்னொடி கசய்தொல்
இன்னும்
அப்படியிருக்க
என்யன குழந்யத
ரம்யொதொன்
இருக்க
இந்த
குழந்யதயயப்பற்றி அவருக்கு கசொல்லறது சுத்த வவஸ்ட் “ என்ற மொன்சி உதட்யட பிதுக்கி யககயள விரித்தொள் சிறிதுவநரம் மொன்சி கசொன்னயதகயல்லொம் அயமதியொக வயொசித்த அர்ச்சனொ “ சரி மொன்சி நீ கசொல்றதும் எனக்கு நியொமொகத்தொன் படுது இப்வபொ என்ன கசய்யப்வபொற” என மொன்சியிடம் வகட்க “ எனக்கு நீதொன் உதவனும் அர்ச்சனொ... இங்வகயிருந்து வவற வட்டுக்கு ீ வபொயிறனும்.... இந்த வவயலயய விட்டுட்டு வவற ஜொப் வதடிக்கனும்....அதுவயரக்கும் என்வனொட வசவிங்ஸ் இருக்கு அயத வச்சு அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கலொம்......இயத பத்தி யொரொவது வகட்டொ அவர் கவளிநொட்டுக்கு வபொயிருக்கிறொர்ன்னு
கசொல்லிறலொம்......
என்
வட்டுக்கு ீ
நொன்
புரொகஜக்ட்
விஷயமொ
ஒரு
வருஷம் அகமரிக்கொவுக்கு வபொயிருக்கிறதொ கசொல்லலொம்.... என்ன அர்ச்சனொ நீ என்ன கசொல்ற” என்று அர்ச்சனொவிடம் தனது வயொசயனக்கு ஆதரவு வகட்டொள் மொன்சி
“
ம்
நீ
கசொல்றது
எல்லொம்
சரியொத்தொன்
இருக்கு...
ஆனொ
தனியொ
இருந்து
குழந்யத
கபத்துக்கறது சதொரணமொன விஷயம்ன்னு கநயனச்சயொ.... அது கரொம்ப கஷ்டம் மொன்சி” “நொன்
அயதயும்
வயொசிச்சுட்வடன்
அர்ச்சனொ...
இப்வபொ
என்
வட்டில் ீ
வட்டுவவயல ீ
கசய்றொங்கவள ஒரு வலடி அவங்களுக்கு யொரும் இல்யல.... இருந்த ஒரு கபொண்ணும் வமவரஜ் ஆகி
வபொய்ட்டொ.....
அதனொல
அவங்கயள
என்கூடவவ
இருந்துக்க
கசொன்னொ
நிச்சயமொ
இருப்பொங்க அர்ச்சனொ” என்று முடித்தொள் மொன்சி “ பிளொகனல்லொம் ககரக்டொதொன் இருக்கு.... சரி எனக்கு கதரிஞ்ச சிலரிடம் கசொல்லி வவற வடு ீ பொர்க்க
கசொல்வறன்....
நீ
அதுக்குள்ள
அந்த
வவயலக்கொரம்மொ
கிட்ட
விஷயத்யத
கசொல்லி
இன்னிவலர்ந்வத உன்கூட தங்கச்கசொல்லு.... இனிவமல் நீ தனியொ இருக்க வவனொம்....அப்புறம் ஜொப்ப
ரியசன்
கியடக்கொது
பண்றதுக்கு
பொர்க்கலொம்....
ஏற்பொடு சரி
பண்ணு.....
மொன்சி
நொன்
ஆனொ
இதுவபொல
கிளம்பவறன்
ஒரு
குழந்யத
நல்ல
வவயல
கரொம்ப
வநரமொ
டியரவர்கிட்ட இருக்கு அப்புறம் அழ ஆரம்பிச்சுடுவொ" என்று கசொல்லிவிட்டு வொசயல வநொக்கி அர்ச்சனொ வபொக "அர்ச்சனொ ககொஞ்சம் இரு" என்று மொன்சி அவயள மறுபடியும் அயழத்தொள் .... அர்ச்சனொ நின்று திரும்பி பொர்த்தொள் "அர்ச்சனொ
தயவுகசய்து
இந்த
விஷயம்
நம்ம
கரண்டு
வபர்குள்ளவய
இருக்கட்டும்....
வவற
யொர்க்கும் கதரியவவண்டொம் ப்ள ீஸ் அர்ச்சனொ " என்று கண்களில் கண்ணருடன் ீ மொன்சி ககஞ்ச அர்ச்சனொ வவகமொக அவளருகில் வந்து அவள் யககயள பற்றிக்ககொண்டு " ச்சீ இதுக்கு வபொய் ஏன்டி அழற நொன் யொர்கிட்டயும் கசொல்லமொட்வடன் .... ஆனொ என்வனொட ஹஸ்பண்ட் விஜய்க்கு மட்டும் கசொல்லித்தொன் ஆகனும் ஏன்னொ நீ இப்வபொ இருக்கிற நியலயமயில் ஒரு ஆணுயடய ஆதரவு இருந்தொல்தொன் எயதயும் நொம சரியொ கசய்ய முடியும்... ஆனொல் விஜயொல உனக்கு எந்த பிரச்சயனயும் இருக்கொது உனக்குத்தொன் அவயரப் பற்றி கதரியுவம ... சரி மொன்சி நொன் கிளம்பவறன் கரொம்ப வநரமொச்சு' என்றவள் அவசரமொக கவளிவயறினொள் மொன்சியின் மனசு நிம்மதியொக அப்பொடி என்று வசொபொவில் சொய்ந்தொள் "மகவனொ மகவளொ...... "மட்டற்ற மகிழ்ச்சி தொன்..... "மககளன்றொல் தொயொவவன்.....
"மககனன்றொல் வசயொவவன்..... "ஒவர சமயத்தில் ...... "தொயொகவும் வசயொகவும்..... " ஆயசகயனக்க - உனக்கு...? மொன்சி
நியனத்தது
வபொனொள்.......
வபொலவவ
புரொஜக்ட்
எல்லொம்
விஷயமொக
நடந்தது
அகமரிக்கொ
வட்யட ீ
மொற்றி
கசொல்வதொக
வவறு
இடத்துக்கு
தன்வட்டுக்கு ீ
தகவல்
கசொன்னொள்..... தன்னுடன் கமயிலில் மட்டும் கதொடர்பு ககொள்ளபடி அஸ்வினுக்கு கசொன்னொள்.... மொன்சியின்
வட்டு ீ
வவயலக்கொரம்மொள்
அஞ்சனொ
என்ற
நொற்பத்யதந்து
வயது
கபண்
கிட்டத்தட்ட மொன்சியயப் பற்றிய விஷயங்கள் அயனத்தும் கதரிந்துககொண்டு அவயள நன்றொக புரிந்துககொள்பவளொக ஒரு தொயயப்வபொல ஆதரவுடன் இருந்தொள் ஆனொல் மொன்சி யதரியமொக இருந்து குழந்யத கபற்றுக்ககொள்கிவறன் என்று அர்ச்சனொவிடம் கசொல்லிவிட்டவல தவிர ஒவ்கவொரு நொளும் துன்பம் நியறந்த நொட்களொகவவ இருந்தது ஜந்தொவது
மொதம்
வயர
வொந்தி.
மயக்கம்
.தயலசுற்றல்
கரொம்ப
அவதிப்பட்டொள்....
அப்வபொகதல்லொம் அர்ச்சனொவும் அஞ்சனொவும் மொன்சியய கவனமொக பொர்த்துக்ககொண்டனர் மொன்சிக்கு
ஒவ்கவொரு
மொதமும்
கசக்கப்புக்கொக
மருத்துவமயனக்கு
வபொவது
அயதவிட
கஷ்டமொயிருந்தது...... அங்வக வரும் மற்ற கர்ப்பிணி கபண்கள் தங்கள் கணவனுடன் வர இவள் மட்டும் அர்ச்சனொவுடன் வபொய் அவர்கயள பொர்த்து தனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படி என்று மனம் குமுறுவொள்..... வயிற்யற தள்ளிக் ககொண்டு தன் கணவனின் யகயய பிடித்துக்ககொண்டு முகம் மலர கயத வபசும் மற்ற கர்ப்பிணி கபண்கயள பொர்த்து இவள் மனம் ஏங்கும் அப்வபொகதல்லொம்
அர்ச்சனொ
தொன்
மொன்சியின்
யககயளத்
பற்றிக்ககொண்டு
‘’எல்லொம்
சரியொகிவிடும் மொன்சி’’ என்று ஆறுதல் கசொல்வொள் மொன்சி நொளொக நொளொக தனது உப்பிய வயிற்யற தடவிப்பொர்த்து சத்யனின் அருகொயமக்கொக கரொம்பவும் ஏங்க ஆரம்பித்தொள் ஏற்க்கனவவ அவன்மீ து அளவுகடந்த கொதயல மனம் நியறய சுமந்தவள்.... இப்வபொது அவன உயியரயும் தன் வயிற்றில் சுமந்தொள்
தம்பி அஸ்வினும் அவள் அப்பொ ரொஜவவலுவும் அடிக்கடி கமயில் கசய்தொர்கள்..... அஸ்வின் அனுப்பும் கமயில்களில் அதிகமொக சத்யயனப் பற்றிவய இருக்கும்..... சத்யன் இப்வபொகதல்லொம் அடிக்கடி கசன்யன வருவதொகவும்....அவள் அப்பொ கூட சிலவநரங்களில் வகொபமின்றி அவனுடன் வபசுவதொகவும்....என்று இவளுக்கு கமயில் நியறய தகவல் வரும் ஒருநொள் இவளின் கமயில் ஐடி வகட்டு சத்யன் கரொம்ப
கதொல்யல
கசய்வதொகவும்...
ககொடுக்கலொமொ
என்று
அஸ்வின்
இவளிடம்
வகட்டு
கமயில் கசய்தொன் மொன்சிக்கு
ககொடுக்க
வவண்டியதுதொவன
லூசு
மொதிரி
என்யன
வகட்கிவறவன
என்று
மனம்
நியனத்தொலும்.... ககொடுக்க வவண்டொம் என்று உடவன அஸ்வினுக்கு கமயில் கசய்தொள் அவளின்
மனதின்
ஒருபக்கம்
சத்யனுக்கொக
நொளுக்கு
நொள்
ஏங்கி
தவித்து
துவண்டொலும்...
மறுபக்கம் அன்று அவன் ரம்யொவின் கபயயரச்கசொன்னது வஞ்சினமொக புயகந்தது...... இரவு
முழுவதும்
என்யன
புணர்ந்துவிட்டு
கொயலயில்
அவள்
கபயயரச்கசொல்லி
என்யன
அயணத்தது எந்த விதத்தில் நியொயம் என்று அவனுக்கொக ஏங்கிய மனயத வகள்வி வகட்டொள் மொன்சி குழந்யத பிறக்க வவண்டிய நொள் கநருங்க அர்ச்சனொவின் கணவன் விஜய் மொன்சியின் நியலயம உணர்ந்து அர்ச்சனொயவ மொனசியின் வட்டிவலவய ீ தங்கச் கசொன்னொன் அர்ச்சனொவும்
விஜய்யும்
டொக்டர்
குறித்த
வததியில்
மொன்சியய
அயழத்துச்
கசன்று
மருத்துவமயனயில் வசர்த்தொர்கள் தனியமயும் குழப்பமும் மொன்சியய கரொம்பவவ பலவனப்படுத்தி ீ இருந்தொலும்..... முயற்சிகசய்து தன் குழந்யதயய நல்ல படியொக கபற்றொள் சத்யனின்
மகள்
அவயனப்
வபொலவவ
நீளமொன
விரல்களுடன்
நீள்சதுர
முகத்துடன்
கூர்யமயொன மூக்குடன் கவவளகரன்று இருந்தொள்.... மொன்சி தன் மகயள கதொட்டுத்கதொட்டு பொர்த்து பூரித்தொள்..... அர்ச்சனொவும் வவயலக்கொரம்மொவும் அவயளயும் அந்த அழகு குழந்யதயயயும் விட்டு எங்வகயும் நகரவில்யல “ஏன்டி மொன்சி உன் கபொண்வணொட மூக்கு இவ்வளவு நீளமொ இருக்வக அப்புறம் கபரியவளொன இன்னும்
நீளமொக
வளர்ந்து
அசிங்கமொ
இருக்கும்
வபொலடி”
என்று
அர்ச்சனொ
குழந்யதயின்
மூக்யகப் பொர்த்து கிண்டல் கசய்ய “அகதல்லொம் ஒன்னும் அசிங்கமொ இருக்கொது.... இப்வபொ அவ அப்பொவுக்கு என்ன அசிங்கமொவொ இருக்கு.....
நல்ல
அழகொத்தொவன
இருக்கொரு
அவதவபொல
அவரு
கபொண்ணும்
அழகொத்தொன்
இருப்பொ “ என்று தன் குழந்யதவயொடு சத்யயனயும் வசர்த்து வக்கொலத்து வொங்கி வபசினொள் மொன்சி மருத்துவமயனயில் இருந்து ஐந்தொவது நொள் மொன்சியும் குழந்யதயும் வட்டுக்கு ீ வந்தனர்..... குழந்யத அழும் அழயக மொன்சி தயலயில் யகயய ஊன்றிக்ககொண்டு படுத்தபடி ரசிப்பொள் “ச்சு அப்படிவய அப்பயனப் வபொலவவ பிடிவொதம் பிடிக்குது பொருங்கம்மொ’’என்று அஞ்சனொவிடம் கசொல்வொள்......
அஞ்சனொவுக்கு
சத்யயனப்
பற்றி
எதுவும்
கதரியொது
என்பதொல்
மொன்சியய
பொர்த்து சிரித்துவிட்டு வபொவொள் நொளொக நொளொக குழந்யத வளர்ச்சி கரொம்ப வவகமொகவும் அழகொகவும் இருக்க.... மொன்சிக்கு தன் மகவள உலகம் என்று ஆகிவிட்டது மொன்சி தன் மகளுக்கு தபஸ்யொ என்று கபயர் யவத்தொள்.... சத்யனின் கபயரிலிருந்து ஒரு எழுத்தொவது
தன்
மகளின்
கபயரில்
வரவவண்டும்
என
நியனத்துதொன்
அந்த
கபயயர
யவத்தொள் மொன்சி வவயலக்கு வபொகொததொல் அவள் யகயிலிருந்த வசமிப்பு சிறுகச்சிறுக கயரந்தது குழந்யதக்கு ஆறு மொதம் ஆனவபொது அஸ்வினிடம் இருந்து ஒரு கமயில் வந்தது..... தொத்தொ மிகவும்
கவயலக்கிடமொக
மொன்சியய
உடவன
கசன்யனயில்
பொர்க்க
மருத்துவமயனயில்
விரும்புவதொகவும்....
அதனொல்
வசர்த்திருப்பதொகவும்... அவயள
உடனடியொக
தொத்தொ கிளம்பி
வரச்கசொல்லி கமயில் வந்திருந்தது மொன்சி
கமயியல
பொர்த்துவிட்டு
அடுத்து
என்ன
கசய்வது
என்று
புரியொமல்
தயலயில்
யகயவத்துக்ககொண்டு உட்கொர்ந்துவிட்டொள் " இப்வபொது............ " வதொட்டொக்கள்த் துயளத்தொலும்........... " என்னுயிர் வபொகொது........ " மண்ணுயிர் வந்திருக்கும்......... " என்னுயியர கொணொமல்..! அஸ்வினின்
கமயியலப்
உட்கொர்ந்துவிட்டொள்....
பொர்த்துவிட்டு
சிறிதுவநரம்
மொன்சி
அயமதியொக
தயலயில்
வயொசித்தவள்
யகயவத்துக்ககொண்டு பிறகு
அர்ச்சனொயவயும்
விஜய்யிடமும் வயொசயன வகட்கலொம் என்று நியனத்து முதலில் விஜய்யின் கசல்லுக்கு வபொன் கசய்தொள்..... ஒவர ரிங்கில் கசல்யல எடுத்தொன் விஜய் “ கசொல்லு மொன்சி என்ன விஷயம்” “விஜய் உங்க ஆபிஸ் முடிஞ்சதும் நீங்களும் அர்ச்சனொவும் ககொஞ்சம் என் வட்டுக்கு ீ வந்து வபொகமுடியுமொ” என்று மொன்சி வகட்டொள் “என்ன மொன்சி குழந்யதக்கு ஏதொவது உடம்பு சரியில்யலயொ வநத்துதொவன பொர்த்வதன் நல்ல இருந்தொவள” என பதட்டமொக விஜய் வகட்க “குழந்யதக்கு ஒன்னும் இல்யல அண்ணொ அஸ்வின் கிட்ட இருந்து ஒரு கமயில் வந்திருக்கு அது விஷயமொ வபசனும் அதனொல்தொன் வரச்கசொன்வனன்” என்று மொன்சி கூறியதும் “சரி மொன்சி நொன் ஈவினிங் அர்ச்சனொ ஆபிஸ் வபொய் அவயள கூட்டிகிட்டு உன் வட்டுக்கு ீ வர்வறன்” என்று விஜய் இயணப்யப துண்டித்தொன் அன்றுமொயல
இருவரும்
வந்தவுடன்
அஸ்வினிடமிருி்து
வந்த
கமயில்
பற்றி
மொன்சி
கசொல்ல...... அர்ச்சனொ விஜய் இருவருக்கும் இனி என்ன கசய்வது என்று குழப்பமொக இருந்தது “ ஏன் மொன்சி நீ கவளிநொட்டுக்கு வபொயிருக்கிறதொ உங்க வட்டில ீ கசொல்லியிருந்தவய.... இப்வபொ அங்கிருந்து
வந்துட்டதொ
வட்டுக்கு ீ
தகவல்
கசொல்லிட்டயொ”
என
விஜய்
தொயடயய
தடவிக்ககொண்வட வயொசயனயுடன் வகட்க “ம் வபொன மொசவம அஸ்வினுக்கு கமயில் பண்ணி கசொல்லிட்வடன்.... ஏன் வகட்கிறீங்க விஜய்” என்றொள் மொன்சி “அப்படின்னொ
நொன்
ஒரு
வயொசயன
கசொல்வறன்
சரியொ
வரும்மொன்னு
பொரு”
என்றவன்
அஞ்சனொவிடம் திரும்பி “ ஏம்மொ நீங்க மொன்சி கூட கவளியூருக்கு வபொகத் தயொரொ” என்று இந்தியில் வகட்க... அஞ்சனொ சரிகயன்று தயலயயசத்தொள் “ அப்ப சரி மொன்சி நொன் கசொல்றயத கவனமொ வகளு.... நொன் நொயளக்கு பியளட்ல உனக்கும் அஞ்சனொவுக்கும் கசன்யனக்கு டிக்ககட் எடுக்கவறன்.... நீங்க கரண்டு வபரும் குழந்யதவயொட வபொய்ட்டு வந்திருங்க” என்று விஜய் கசொல்ல அர்ச்சனொ அவயன தடுத்து “ என்னங்க கசொல்றீங்க குழந்யதயய அங்வக யொருக்கும் கதரியொது அப்புறம்
எப்படி
அங்க
குழந்யதயய
தூக்கிட்டு
கசொல்லுங்க” என்று சலிப்புடன் கசொன்னொள்
வபொகமுடியும்....
வவற
ஏதொவது
வயொசயன
“ ஏய் இவறன்டி அதுக்குள்ள அவசரப்படுற... இவங்க கசன்யனக்கு வபொறதுக்கு முன்னொல நொன் இன்னிக்கு யநட்வட என் பிரன்ட்கிட்ட கசொல்லி கசன்யனயில நல்ல ஓட்டலொப் பொர்த்து ஒரு ரூமுக்கு ஏற்பொடு கசய்யச்கசொல்வறன்.... "அஞ்சனொவும்
குழந்யதயும்
ஓட்டல்
ரூமில்
தங்கட்டும்
மொன்சி
மட்டும்
வபொய்
மருத்துவமயனயில் அவ தொத்தொயவ பொர்த்துட்டு உடவன வந்துரட்டும்.... என்ன மொன்சி நொன் கசொன்ன வயொசயன சரியொ வருமொ” என மொன்சியய பொர்த்து விஜய் வகட்டதும் மொன்சி
முகமலர்ந்து
கசொல்லிட்டு
தொத்தொ
“
ம்
சரியொ
பொர்த்துட்டு
வரும்
உடவன
விஜய்.... கிளம்பி
ஆனொ
எனக்கு
வந்துரனும்
லீவு
கியடக்கயலன்னு
இல்வலன்னொ
சிக்கலொயிடும்”
என்று கசொன்னொள் " சரி மொன்சி நீ நொயளக்கு வர்றதொ அஸ்வினுக்கு வபொன் கசய்து தகவல் கசொல்லிடு.... நொன் கமொதல்ல என் பிரண்டுக்கு வபொன் பண்ணி ஓட்டல்ல ரூம் ஏற்பொடு கசய்யச்கசொல்வறன்....என்ற விஜய் உடவன மொன்சிக்கு டிக்ககட் ஏற்பொடு கசய்ய கிளம்பிவிட.... அர்ச்சனொ
குழந்யத
அஞ்சனொவுக்கும்
தபஸ்யொயவ
ஆயிரம்முயற
கவனமொக
புத்திமதிகள்
பொர்த்துக்ககொள்ளச் கசொல்லிவிட்டு
கசொல்லி
அவளும்
மொன்சிக்கும்
தன்
வட்டுக்கு ீ
கிளம்பினொள் அஞ்சனொ கசன்யன கசல்ல வதயவயொனவற்யற எடுத்து யவக்க உள்வள வபொய்விட்டொள் மொன்சி மனதில் இனம்புரியொத குழப்பத்துடன் வசொபொவில் உட்கொர்ந்தொள்.....நொயள எப்படி தன் வட்டில் ீ உள்ளவர்கயள எதிர்ககொள்ளவது.... தன் உடல் மொற்றங்கள் ஏதொவது தன்யன கொட்டி ககொடுத்துவிடுமொ...என அவளின்
பருத்து
நியனத்த
பொல்
நியறந்து
மொன்சி பூரித்த
அவசரமொக அவள்
குனிந்து
மொர்புகயள
தன்
உடம்யப
தவிர
உடலில்
பொர்த்தொள்..... வவறு
எந்த
மொற்றமும் இல்யல.... மொன்சி தன் மொர்புகயள யககளொல் தடவி பொர்த்து “ ச்வச இது ஏன்தொன் இப்படி கபரிசொகிப் வபொச்வச கதரியயல.... ஐவயொ இயத யொரொவது கவனிச்சுட்டொ என்ன பண்றது... அதிவலயும் சத்யன் கவனிச்சு பொர்த்துட்டொன்னொ அவ்வளொதொன்... ஆனொ அவன் அங்வக இருப்பொனொ என்று கதரியவில்யலவய.....சரி
கரொம்ப
ஜொக்கிரயதயொக
இருக்க
வவண்டும்
இல்யலகயன்றொல்
எல்லொரிடமும் மொட்டிக்ககொள்ள வவண்டியதுதொன்... ஆனொல் மொன்சியின் கொதல் நியறந்த யபத்தியக்கொர மனது நொயள சத்யயன எப்படியொவது பொர்க்க வவண்டும் என கடவுயள வவண்டியது இப்படி எயதஎயதவயொ நியனத்த சரி வருவது வரட்டும் என்று மனயத திடப்படுத்திய மொன்சி குழந்யதகளுக்கு வதயவயொனயவகயள எடுத்து யவக்க எழுந்து வபொனொள்
" கொதலிப்பவர்கள் எல்லொம்.... "யபத்தியம் பிடித்தவர்களொ..? "அப்படியொனொல் " யபத்தியம் பிடித்தவர்கள்... "எல்லொம் ஏற்கனவவ..... "கொதலித்தவர்களொ....??
கபொள்ளொச்சியில் சத்யன்
இருந்து
மொன்சியின்
தொத்தொயவ
வட்டில் ீ
கூட்டிவந்து
அஸ்வின்
ரூமில்
கசன்யன
மருத்துவமயனயில்
தங்கினொன்.....சத்யன்
அங்வக
வசர்த்த
தங்கியதொல்
வவலுயவ தவிர வவறு யொருக்கும் எந்த பிரச்சயனயும் இல்யல தன் சித்தப்பொ வட்டில் ீ சத்யயனப் பொர்த்ததும் ‘இவன் ஏன் இங்வக வந்தொன் தங்க வவற இடவம கியடக்கயலயொ’என்று
உள்ளுர
புயகந்த
வவலு
முயறத்துக்ககொண்டு
வந்த
உடவன
கிளம்பிவிட்டொன் ஆனொல்
சத்யன்
மொமியொர்
வட்டு ீ
விருந்துக்கு
வந்திருக்கும்
மருமகயனப்
வபொல
கரொம்ப
சவுகரியமொக இருந்தொன் அன்று மொயல தொத்தொயவ பொர்க்க மருத்துவமயனக்கு கிளம்ப வவண்டிய சத்யன் அயலச்சல் கொரணமொக நன்றொக தூங்கிவிட்டொன் ... அஸ்வின் அவயன “ சத்யொ மொமொ யடமொச்சு எழுந்திருங்க ஆஸ்பிட்டல் வபொகனும் “என்று எழுப்ப கண்கயள கசக்கிக்ககொண்டு வொட்ச்யச பொர்த்த சத்யன் கரொம்ப வநரமொகிவிட்டயத உணர்ந்து அவசரமொக எழுந்து பொத்ரூம் வபொய் குளித்து கரடியொகி வந்தொன் சத்யன் சயமயலயறக்கு வபொய் தனது அத்யதயிடம் கொபி வகட்டு வொங்கி அங்வகவய சயமயல் வமயடயின் மீ து ஏறி உட்கொர்ந்துககொண்டு கொபியய குடித்தொன்..... அப்வபொது
அங்வக
வந்த
அஸ்வின்
அழகம்யமயிடம்
வபொய்
“
அம்மொ
வறொலொம் இப்வபொதொன் வபொன் பண்ணொம்மொ” என்று உற்சொகத்துடன் கத்த
மொன்சி
நொயளக்கு
அயத வகட்ட சத்யன் பதட்டத்தில் கொபியய வமவல ககொட்டிக்ககொண்டு “ ஏய் அஸ்வின் எப்படொ வபொன் பண்ணொ என்யன கூப்பிட்டு இருக்கலொம்ல..... நொனும் அவகிட்ட வபசியிருப்வபவன” என்று வருத்ததுடன் கசொல்ல “ இல்ல மொமொ உடவன கட் பண்ணிட்டொ...... அதொன் நொயளக்கு வர்றொவள நல்ல உட்கொர்ந்து மணிக்கணக்கில் “பொர்த்தியொம்மொ
வபசுங்க” உன்
என்று
அண்ணன்
கிண்டல்
வபசிய
அஸ்வின்
மகயன....
மொன்சி
வர்றொன்னு
தன்
அம்மொவிடம்
கசொன்னவுடவன
திரும்பி முகத்தில்
தவுசண்ட் வொட்ஸ் பல்பு எரியுது” என்று கசொல்லி சிரித்தொன் மொன்சி வருகிறொள் என்றதும் சத்யன் மனம் துள்ளியது..... டீன்ஏஜ் யபயன் வபொல விசிலடித்துக் ககொண்டு சயமயலயற விட்டு கவளிவய வந்தவன்..... மறுபடியும் அஸ்வின் ரூமுக்கு வபொய் கண்ணொடியில் தன்யன பொர்த்தொன் ம்
வலசொக
தொடியிருக்கு
அயத
கமொதல்ல
நொயளக்கு
எடுத்துறனும்.....
ச்வச
தொத்தொயவ
கூட்டிட்டு வர்ற அவசரத்தில் வபொட்டுக்க நல்ல சட்யடக்கூட எடுத்துட்டு வரயலவய.... என்று வருந்தியவன் .... சரி அஸ்வியன கூட்டிப்வபொய் மொன்சிக்கு
பிடிச்ச மொதிரி கலர்ல சட்யட
எடுக்கலொம் என்று நியனத்தவனுக்கு திடீகரன்று ஒரு விஷயம் ஞொபகம் வந்தது மொன்சி இன்வனரம் முன்பு நடந்தது எல்லொத்யதயும் மறந்திருப்பொளொ....... என் தரப்பு வொதத்யத பத்தி வயொசிச்சிருப்பொளொ....வகொபம் குயறஞ்சு என்யன ஏத்துக்குவொளொ...... அப்படி
எல்லொத்யதயும்
மறந்தவளொ
இருந்தொ
இன்வனரம்
என்னுடன்
வபொனில்
வபசியிருப்பொவள..... ம்
எது
எப்படி
இருந்தொலும்
நொயளக்கு
அவளிடம்
இறுதியொக
வபசி
ஒரு
முடிகவடுக்க
வவண்டும்..... இனிவமலும் அவயள நியனத்துக்ககொண்டு கனவில் குடும்பம் நடத்த முடியொது..... நிஜமொகவவ அவளுடன் வொழ்ந்து பொர்க்க வவண்டும்..... இதில் அயனவருக்கும் சம்மதமொகத்தொன் இருக்கும்.... என்ன இந்த வவலுதொன் ஏதொவது தகரொறு கசய்வொன்..... அப்படி ஏதொவது தகரொறு கசய்தொல் டொப்சிலிப்பில் மொன்சிக்கும் எனக்கும் நடந்த உறயவப்பற்றி கசொல்ல
வவண்டியதுதொன்.....
அதன்பிறகு
முடியொதுன்னு
எப்படி
கசொல்வொன்....
வவற
வழியில்லொமல் அவன் தங்கச்சியய எனக்கு ககொடுத்துதொன் ஆகனும்.. என்கறல்லொம்
பலவொறு
நியனத்துக்ககொண்டிருந்த
சத்யயன
மறுபடியும்
கீ வழ
அஸ்வினின் குரல் அயழக்க சத்யன் உற்சொகமொக தொவிக்குதித்துபடி கீ வழ ஓடினொன்
இருந்து
" கொதலித்தொல் கண்கள் பரிமொறும்..... "முகம் புன்னயக பூக்கும்...... "நம்யம சுற்றிலும் மனம் வசும்..... ீ "பின்னணியில் இயச ஒலிக்கும்...... "உலகவம எதிர்ப்பது வபொல வதொன்றும்..... "உள்ளம் வபொரிடும்..... "எங்கும் நம்யமச்சுற்றி பனிமயழ கபொழியும்..... "பொர்க்கும் அத்தயனயும் அழகொக கதரியும்...... "மொமயலகயளயும் உயடத்கதறியும் யதரியம் வரும்.......... "அவளுடன் மறுபிறவிலும் வசர மனம் ஏங்கும்....... " இயவ எல்லொவம எனக்கு .... " உனக்கு.......??? மொன்சி குழந்யத அஞ்சனொ மூவரும் கசன்யன புறப்பட விஜய்யும் அர்ச்சனொவும் அவர்கயள வழியனுப்பிவிட வந்தனர்...... “ மொன்சி நீ எந்த யடமில் கசன்யனக்கு வர்வறன்னு அஸ்வினுக்கு தகவல் கசொல்லியிருக்கியொ ” என்று மொன்சியிடம் விஐய் வகட்டொன் “ம்ஹூம் இல்யல விஜய் நொன் இன்னிக்கு கசன்யன வர்வறன்னு கசொன்வனவன தவிர எந்த ப்யளட் எந்த வநரம் எதுவுவம கசொல்லயல.... ஆனொல் அஸ்வின் யடட் கரண்டு தடயவ வபொன் பண்ணி
எத்தயன
கியடக்கயல
அப்படி
மணிக்கு ககடச்சு
வர்வறன்னு கன்பொர்ம்
வகட்டொன்... ஆனதும்
அதுக்கு
வபொன்
நொன்
பண்வறன்னு
இன்னும்
டிக்ககட்
கசொல்லிருக்வகன்
”
என்றொள் மொன்சி “ அதுதொன் சரி மொன்சி.... ஏன் வகட்வடன்னொ உங்க வட்ல ீ யொரொவது உன்யன ரிசீ வ் பண்ண வந்திட்டொ அப்புறம் உன்வனொட வசர்த்து குழந்யதயயப் பொர்க்க வொய்ப்பிருக்கு அதுக்குத்தொன் வகட்வடன்” என்றொன் விஜய்
“ ம் நொனும் அயதகயல்லொம் வயொசிச்சுதொன் அஸ்வின்கிட்ட அதுமொதிரி கசொன்வனன்..... சரி விஜய் இப்வபொ நொங்க கசன்யன வபொனதும் டொக்ஸி பிடிச்சு வஹொட்டலுக்கு வபொயிறவொ” என விஜயிடம் மொன்சி வகட்க “இல்ல மொன்சி வஹொட்டல்ல இருந்வத உன்யன ரிசீ வ் பண்ண கொர் வரும்.... நீங்க அதிவலவய வஹொட்டல்
வபொய்
அதுன்பிறகு
அந்த
அஞ்சனொயவயும் கொர்லவய
நீ
குழந்யதயயயும்
மட்டும்
உன்
வஹொட்டல்
தொத்தொயவ
பொர்க்க
ரூமில்
ஆஸ்பிட்டல்
விட்டுட்டு வபொயிடு....
ஆனொல் ஜொக்கிரயத மொன்சி வபொய் ககொஞ்சவநரம் மட்டும் இரு..... அதன்பிறகு ஏதொவது சொக்கு கசொல்லிட்டு உடவன வஹொட்டலுக்கு வந்துரு” என்றொன் விஜய் “ ம் கரொம்ப நன்றி விஜய்... ஆனொல் என்னொல உங்களுக்கு கரொம்ப சிரமம்..... கதொந்தரவுக்கு ஸொரி அர்ச்சனொ” என்று மொன்சி அர்ச்சனொயவ பொர்த்து கசொல்ல “ ஏய் இதுக்கு ஏன்டி ஸொரி கசொல்ற.... நொம என்ன அப்படியொ பழகியிருக்வகொம்..... ஆனொ மொன்சி எனக்கும் விஜய்க்கும் நீ குழந்யதயய சத்யன்கிட்ட இருந்து மயறக்கனும்னு கநயனக்கறது சுத்தமொ பிடிக்கயல.... சத்யன் தபஸ்யொவவொட அப்பொ மொன்சி அவர்கிட்ட நீ குழந்யதயய பத்தி கசொல்லொதது
கரொம்ப
தப்புன்னு
விஜய்
பீல்
பண்றொர்.....உன்வனொட
பிடிவொதத்யத
உன்
குழந்யதக்கொக மொத்திக்க முயற்சி பண்ணு மொன்சி... இயத நொன் உன் வதொழியொ கசொல்லயல..... நொனும் ஒரு குழந்யதவயொட அம்மொங்கிறதொல கசொல்வறன்..... ஒரு குழந்யதக்கு தன் தகப்பனின் அன்பு
எவ்வளவு
முக்கியம்
கதரியுமொ
மொன்சி......
உன்
பிடிவொதத்தொல்
அந்த
அன்பு
தபஸ்யொவுக்கு கியடக்கொத மொதிரி பண்ணிடொத மொன்சி.... நொன் கசொன்னயத நிதொனமொக நல்ல வயொசிச்சு பொரு ப்ள ீஸ்” என்று உருக்கமொக அர்ச்சனொ மொன்சியிடம் வகட்டுக்ககொண்டொள் மொன்சி எதுவுவம வபசவில்யல தன் மகயள மொர்வபொடு அயணத்தபடி கண்கலங்கி நிற்க்க.... விஜய் அவளின் கலங்கிய முகத்யத பொர்த்துவிட்டு அர்ச்சனொயவ அதட்டினொன் “ ஏய் அர்ச்சு இயத
கசொல்ல
உனக்கு
இப்பதொன்
வநரம்
ககடச்சதொ....பொரு
கிளம்பற
வநரத்தில்
மொன்சிய
கண்கலங்க வச்சிட்ட’... என்றவன் மொன்சியிடமிருந்து குழந்யதயய வொங்கிக்ககொண்டொன் “ இவதொ பொரும்மொ மொன்சி அவ ஏவதொ கதரியொம கசொல்லிட்டொ நீ அயதகயல்லொம் மனசுல வச்சுக்கொத.... நீ என்ன முடிகவடுக்கனும்னு கநயனக்கிறவயொ அயத உன் இஷ்டப்படி எடு... ஏன்னொ பொதிக்கப்பட்டது நீ.... உனக்குத்தொன் உன் மனவசொட வலிகள் கதரியும்.... ஆனொ எந்த முடிவொக இருந்தொலும் நீ தபஸ்யொயவ மனசுல வச்சு எடுக்கனும்.. இனிவமல் அவளுக்கு எது ககட்டது எது நல்லதுன்னு நல்லொ தீர்க்கமொ வயொசிச்சு அதன்பிறகு முடிகவடு எல்லொம் சரியொக இருக்கும்...
என்ன
எடுத்துயரத்தொன்
சரியொ
மொன்சி
“...
என
விஜய்
மொன்சியிடம்
பக்குவமொக
நியலயமயய
அயரமனவதொடு
விஜய்க்கு
சரிகயன்று
தயலயயசத்து
பதில்
கசொன்ன
மொன்சி
குழம்பிய
மனதுடன் கசன்யனக்கு விமொனம் ஏறினொள் அவளுக்கு விஜய்யும் அர்ச்சனொவும் கசொல்வது சரிதொன் என்று மனதில் பட்டொலும் அவளுயடய தன்மொனத்யத விட்டுக்ககொடுத்து சத்யனுடன் வசர்ந்து வொழ வவண்டுமொ என்ற வகள்வி கபரிதொக எழுந்தது ஆனொலும் தபஸ்யொவின் எதிர்கொலத்யத நியனத்து கலக்கமொக இருந்தது.... தகப்பன் இல்லொமல் ஒரு கபண் குழந்யதயய தனியொக வளர்க்கமுடியுமொ என்ற சிந்தயன மொன்சியின் மனதில் பலமொக எழுந்தது கசன்யனயில்
வந்து
இறங்கியதும்
விஜய்
ஏற்பொடு
கசய்த
வஹொட்டலுயடய
கொரில்
வஹொட்டலுக்கு வந்தொர்கள் மொன்சி
இதுவயர
மகயள
ஒருமணிவநரம்
கூட
பிரிந்ததில்யல
என்பதொல்
இப்வபொது
அஞ்சனொயவயும் குழந்யதயயயும் தனிவய விட்டுவிட்டு வபொவதற்க்கு கரொம்ப கலங்கினொள் அவளின்
கலக்கத்யத
பொர்த்த
பொர்த்துக்ககொள்வதொகவும்
அஞ்சனொ
அவயள
பயப்பட
நிம்மதியொக
வவண்டொம்
குழந்யதயய
மருத்துவமயனக்கு
ஜொக்ரயதயொக
வபொய்
தொத்தொயவ
பொர்த்துவிட்டு வரும்படி இந்தியில் கூறினொள் மருத்துவமயனக்கு எந்த உயட அணிந்து கசல்வது என்று மொன்சிக்கு குழப்பமொக இருந்தது.... சுடிதொர் அணிந்தொல் தனது பருத்த மொர்புகள் தன் தொய்யம நியலயய கொட்டிக்ககொடுத்துவிடம்..... கமல்லிய
யநலக்ஸ்
புடயவ
கட்டினொல்
அதுவும்
ஆபத்துதொன்
என்று
நியனத்தவள்...தனது
பரிமொனங்கயள மயறக்கும் ஒரு கமொடகமொடப்பொன கொட்டன் புடயவ கட்டினொள் மொன்சி குழந்யதக்கு வதயவயொனவற்யற வமயசயின் மீ து எடுத்து யவத்தொள்... அஞ்சனொவிடம் ஒரு
கசல்வபொயனக்
தகவல்
ககொடுத்து
கதரிவிக்கும்படி
குழந்யதக்கு
கசொல்லிவிட்டு
ஏதொவது
வதயவகயன்றொல்
வஹொட்டலில்
ஏற்பொடு
தனக்கு
உடவன
கசய்திருந்த
கொரில்
மருத்துவமயன வநொக்கி கசன்றொள் மொன்சி
கொரிலிருந்து
இறங்கி
வந்துககொண்டிருந்தொன்......
மருத்துவமயனக்குள்
மொன்சியய
புடயவயில்
நுயழந்த பொர்த்ததும்
வபொது
சுதொகர்
அயடயொளம்
கவளிவய கதரியொமல்
முதலில் தடுமொறியவன் பிறகு சுதொரித்து “வொங்க மொன்சி நீங்க வர்றீங்கன்னு கொயலயிலிருந்வத எல்லொரும் உங்கயள எதிர்பொர்த்துக்கிட்டு இருந்தொங்க.... நீங்க இப்பதொன் வர்றீங்க..... தொத்தொ இருக்கிறது முதல் மொடியில் 25 நம்பர் ரூம்ல வொங்க வபொகலொம்”........ என்று சுதொகர் மொன்சியய அயழத்துச்கசன்றொன்
மொன்சி அயறக்குள் நுயழந்தவபொது சத்யனின் அம்மொ அப்பொ மொன்சியின் அம்மொ அழகம்யம ரஞ்சனி
என
இவர்கள்
மட்டும்
இருக்க
தொத்தொ
பொர்க்க
கரொம்ப
கவயலக்கிடமொகத்தொன்
இருந்தொர்........ அவருக்கு கசயற்யக சுவொசம் அளிக்கப்பட்டு நியனவின்றி படுக்யகயில் கிடந்தொர் மொன்சியய பொர்த்ததும் அழகம்யம மொன்சியொ இது என்ன புடயவகயல்லொம் கட்டியிருக்கொ என குழம்பிப்வபொய் பின்னர் வந்து அவள் யககயள பற்றிக்ககொண்டு ‘’என்னம்மொ எப்வபொ வந்வத நீ எந்த பியளட்டில் வர்வறன்னு கதரியொமொ எல்லொரும் உனக்கொக கொத்திருந்வதொம்.... தொத்தொவுக்கு வநத்து
யநட்
வயரக்கும்
நியனவு
இருந்தது
அடிக்கடி
உன்யன
வகட்டுகிட்வட
இருந்தொர்.....
இன்னிக்கு கொயலயில இருந்துதொன் இப்படி இருக்கொர்” என்று அழகம்யம கசொல்லிக்ககொண்டு இருக்க மொன்சி தொத்தொவிடம் வபொய் கண்கலங்க அவயரவய பொர்த்துக்ககொண்டு இருந்தொள் மொன்சியய கவளிவய
விட்டுவிட்டு வபொயிருந்த
வகட்க.....சுதொகர்
கவளிவய
சத்யனுடன்
உற்ச்சொகமொய்
“
வந்த
சுதொகர்
கதொடர்பு வடய்
அவசரமொக
ககொண்டொன்....
சத்யொ
உன்
ஆளு
தனது
ஒவர
கசல்யல
ரிங்கில்
மொன்சி
உயிர்பித்து
சத்யனின்
வந்தொச்சுடொ
குரல்
சீ க்கிரமொ
ஆஸ்பத்திரிக்கு வொடொ’”என்று கசொல்ல எதிர் முயனயில் இருந்த சத்யன் ஆர்வமொக “ எப்வபொ வந்தொ சுதொ இன்னும் ககொஞ்ச வநரத்தில் நொன் அங்வக இருப்வபன்” என்று கூறி இயனப்யப துண்டித்தொன் சுதொகர்
முகத்தில்
சிரிப்புடன்
‘ம்
யபயனுக்கு
இனி
ஜொலிதொன்’என்று
நியனத்துக்ககொண்டு
மருத்துவமயனயில் இருந்து கவளிவயறினொன் அடுத்த அயரமணிவநரத்தில் சத்யன் தொத்தொவின் அயறயில் இருந்தொன்..... உள்வள நுயழந்ததும் அவன்
கண்கள்
மொன்சியய
வதட....
அவள்
அயறயில்
கிடந்த
சிறு
கட்டில்
உட்கொர்ந்து
ரஞ்சனியிடம் வவலுயவயும் மற்றவர்கயளப் பற்றியும் விசொரித்துக்ககொண்டு இருந்தொள் சத்யன் வவறு
யொயரயும் கவனிக்கொமல் அவளருகில்
வபொய் நின்றொன்... அவயன நிமிர்ந்து
பொர்த்த மொன்சி முகத்தில் வலசொன தியகப்புடன் எழுந்து நின்றுவிட்டொள்.... சத்யனின்
கண்கள்
அவயள
விட்டு
இப்படி
அப்படி
நகரவில்யல
அவயள
தன்
பொர்யவயொவலவய விழுங்கிவிடுபவன் வபொல பொர்த்துக்ககொண்டிருந்தொன் மொன்சிக்கு
அவன்
பொர்யவ
அவளின்
கண்கள்
வழியொக
இதயத்யத
ஊடுருவி
அங்கிருந்த
அவளின் முரட்டு பிடிவொதத்யத உயடத்து கபொடிப்கபொடியொக்குவது வபொல இருந்தது.... மொன்சிக்கு
ஏழு
வருஷத்துக்கு
முந்தய
அவளுயடய
அழகன்
இருந்தது அவனுயடய மொற்றங்கள் அவளுக்கு நன்றொக புரிந்தது.....
சத்யயன
பொர்ப்பது
வபொல
சத்யன் அவள் இஞ்ச் இஞ்சொக கண்களொல் அளந்து அவளின் அற்புதமொன தொய்யமயின் அழயக தனது இதயத்தில் பதிவுகசய்து ககொண்டிருந்தொன் அவனின் அந்த ஊடுருவும் பொர்யவயில் மொன்சிக்கு அவளின் இதயத்தில் இருந்து ஏவதொ உருகி வழிந்து ஓடி சத்யனின் கொலடியில் கசன்று சரனயடவது வபொல இருந்தது அவளுடன் தினமும் கனவில் தொம்பத்யம் நடத்தும் சத்யனுக்கு அவள் உடலின மொற்றங்கள் நன்றொக
கதரிந்தது......அவளின்
கசழித்து
அங்கங்கள்
அவன்
பொர்யவயில்
இருந்து
தப்பவில்யல.... வந்த கபருமூச்யச முயற்சிகசய்து அடக்கிய சத்யன்.... தன் மனதில் இருந்த வபவரொயசயுடன் எழுந்த ஏக்கத்யதயும் விரகத்யதயும் கஷ்டப்பட்டு தனித்தொன்.... அவள் கண்கயள பொர்த்துக்ககொண்வட “ ம் எப்ப வந்வத மொன்சி” என்று வகட்டொன் “ ம் இப்வபொதொன் வந்வதன் நீங்க எப்ப வந்தீங்க” என மொன்சி தயரயய பொர்த்துக்ககொண்டு வகட்க “ நொன் தொத்தொயவ கூட்டிவந்ததில் இருந்து இங்வகதொன் இருக்வகன்..... அதுசரி நீ வட்டுக்கு ீ வபொய்ட்டு தொவன வர்வற” “
இல்ல
ஏர்வபொர்ட்டில்
இருந்து
வநரொ
இங்வகதொன்
வர்வறன்
ஆபிஸ்ல
லீவு
ககயடக்கல
அதனொல உடனடியொக வபொகனும்” என் சத்யனுக்கு அவள் உடவன வபொகவவண்டும் என்று கசொன்னது கரொம்ப ஏமொற்றமொக இருக்க..... மனதில் முனுமுனுத்த வகொபத்துடன் தொத்தொவின் கட்டிலருவக வபொய் நின்று ககொண்டொன் அப்வபொது
மொன்சியின்
கசல்வபொன்
ஒலிக்க
மொன்சி
யொகரன்று
டிஸ்ப்வளயில்
பொர்த்தொள்
..வஹொட்டலில் இருந்து அஞ்சனொவின் நம்பர் என்றதும் அவசரமொக அயறயயவிட்டு கவளிவய வந்து வரொண்டொவில் யகப்பிடிச் சுவரின் அருவக யொருக்கும் வகட்கொதவொறு சுவரில் கவிழ்ந்து குனிந்து வபசினொள் எதிர் முயனயில் இருந்த அஞ்சனொ ‘ குழந்யத பசியொல் அழுவதொகவும் பொல் கலக்க கவன்ன ீர் இல்யல என்றும் கவளிவய வபொய் வொங்கி வரவொ என்று இந்தியில் வகட்க... “ம்ஹூம் அகதல்லொம் கவளிவய வபொகொதீங்க நொன் வஹொட்டல் ரிசப்ஷனுக்கு வபொன் பண்ணி ரூமுக்வக எடுத்து வந்து தரச்கசொல்வறன்” என்று அவசரமொக வபசிய மொன்சி அந்த இயனப்யப துண்டித்துவிட்டு
வஹொட்டல்
ரிசப்ஷனுக்கு
கதொடர்புககொண்டொள்....
அங்வக
வபொன்
உடவன
எடுக்கப்பட்டது தனது அயற எண்யண கசொல்லி குழந்யதக்கு பொல் கலக்க கவன்ன ீர் வதயவகயன்றும் உடவன ககொண்டுவபொய் தருமொறு தகவல் கசொன்வள்.... தொன் வர இன்னும் சிறிதுவநரம் ஆகும் என்பதொல்
அந்த
அயறக்கு
என்ன
வதயவகயன்றொலும்
உடனடியொக
ககொடுக்குமொறு
கசொல்லிவிட்டு
இயனப்யப துண்டித்தொள் தொத்தொவுக்கு
வதயவயொன
சில
மருந்துகயள
கவளிவய
இருந்து
வொங்கிவந்த
சுதொகர்
கீ ழ்
வரொண்டொவில் நடந்து வரும்வபொது அவன் கசல்லில் கமவசஜ் வர அது என்ன என்று கசல்யல ஆன் கசய்து பொர்த்துக்ககொண்டிருந்தவன் தன் தயலக்கு வநர் வமவல மொன்சியின் குரல் வகட்டு அப்படிவய நின்று என்ன வபசுகிறொள் என்று கவனித்தொன் மொன்சி வபசியயத முழுவயதயும் வகட்ட சுதொகருக்கு முதல் சந்வதகம்... இவள் ஏன் வஹொட்டலில் அயறகயடுத்து தங்கியிருக்கிறொள்.... இரண்டொவது சந்வதகம் பொல் கலக்க கவன்ன ீர் வகட்டொவள அந்த குழந்யத யொருயடயது.... மூன்றொவது சந்வதகம் மொன்சி ஏன் இயத ரகசியமொகவும் பதட்டமொகவும் வபசினொள்.... என்று
கவகுவநரம்
வயொசித்த
சுதொகர்
தனது
கசல்யல
உயிர்ப்பித்து
சத்யனிடம்
கதொடர்புககொண்டு....”வடய் சத்யொ ஒரு முக்கியமொன விஷயம் உடவன கீ வழ வொ நொன் கவயிட் பண்வறன்” என்று கூறிவிட்டு சத்யனுக்கொக கொத்திருந்தொன் "பூஜ்ஜியத்துக் குள்வள ஒரு ரொஜ்ஜியத்யத ஆண்டு ககொண்டு.... "புரியொமவல இருப்பொன் ஒருவன் - அவயன..... "புரிந்துககொண்டொல் அவன்தொன் இயறவன் ..! சத்யன்
கீ வழ
வந்ததும்
சுதொகர்
அவன்
வதொளில்
யகப்வபொட்டு
மருத்துவமயனயய
விட்டு
கவளிவய அயழத்து வந்தொன் “என்ன
சுதொ
அவசரமொ
வரச்கசொன்ன
வந்திருக்கிற
மொன்சிகிட்ட
கூட
சரியொ
வபசமொ
வந்துட்வடன் என்னடொ விஷயம்” என்று சத்யன் வகட்க “ ம்ம் ககொஞ்சம் கபொறுயமயொ இரு சத்யொ... மொன்சிகிட்ட அப்புறமொ கூட வபசிக்கலொம் ஆனொ நொன் அயத விட முக்கியமொன ஒன்யன கண்டு பிடிச்சிருக்வகன்.... என்கூட வொ கசொல்வறன்”.... என்றவன் சத்யயன அயழத்துக்ககொண்டு மொன்சியின் மொன்சி வந்த கொரருவக வபொனொன் கொரின் டியரவர் கொருக்குள் அமர்ந்து பொட்டு வகட்டுக்ககொண்டு இருந்தொன்..... சுதொகர் கொர் கதயவதட்டி டியரவயர கூப்பிட அவன் உடவன பொட்யட நிறுத்திவிட்டு இறங்கி வந்து “என்ன சொர்” என்று வகட்டொன்
“ம்
ஒன்னுமில்லப்பொ
இந்த
கொர்ல
வந்தொங்கவள
மொன்சின்னு
அவங்க
எந்த
வஹொட்டல்ல
தங்கியிருக்கொங்க... ஏன்னொ இந்த கொயர ஏவதொ கபரிய வஹொட்டல்ல பொர்த்த மொதிரி இருந்தது அதனொல்தொன் வகட்வடன் ”.....என்று டியரவயர விசொரித்தொன் “ஆமொம் சொர் அவங்க இந்த கொர்ல தொன் வந்தொங்க.... வஹொட்டல் சுப்ரீம்ல தங்கியிருக்கொங்க.... இந்த கொரும் வஹொட்டல்ல ஏற்பொடு பண்ணதுதொன் சொர்”என்று சரியொக பதில் கசொன்னொன் அவதொடு சத்யனுடன் அங்கிருந்து விலகி சற்று தள்ளி வந்த சுதொகர் “ இப்வபொ உனக்கு ஏதொவது புரியுதொ சத்யொ” என்று வகட்க சத்யன் முகத்தில்
குழப்பத்துடன்
“
வட்யட ீ
இங்வக
வச்சுகிட்டு
இவ
ஏன்டொ
வஹொட்டல்ல
தங்கியிருக்கொ எனக்கு ஒன்னுவம புரியயல சுதொ” என்று சத்யன் பதில் கசொல்ல “ம் அது அந்த வஹொட்டலுக்கு வபொன புரிஞ்சுடும் ஆனொ என்வனொட கணிப்பில் அங்வக உனக்கொக ஏவதொ கபரிய ஆச்சரியம் கொத்திருக்கம்ன்னு எதிர்பொர்க்கிவறன்.... சரிவொ சத்யொ வொ வபொகலொம் “ என்று கூறி இருவரும் சத்யன் கொரில் வஹொட்டலுக்கு கிளம்பினொர்கள் வஹொட்டலுக்கு
வபொனவுடன்
சத்யன்
கண்கள்
ஏவதொகவொரு
இனம்
புரியொத
எதிர்பொர்ப்புடன்
எயதவயொ வதடி அயலந்து வஹொட்டல் ரிசப்ஷனில் மொன்சி தங்கியிருக்கும் அயறயய பற்றி சுதொகர் விசொரித்தொன் ரிசப்சனிஸ்ட் கபண் உடவன தன் முன்னொல் இருந்த வபவரயட பொர்த்துவிட்டு “ அவங்க ரூம் நம்பர் 36 ல் தங்கிஇருக்கொங்க ஆனொ இப்வபொ கவளிவய வபொயிருக்கொங்க சொர்.... அவங்க கூட தங்கியிருக்கும் இன்கனொரு வலடி குழந்யதயய தூக்கிட்டு இங்வக வஹொட்டவலொட பொர்க்குக்கு வபொயிருக்கொங்க.... வரொண்டொவில்
நீங்க
அவங்கயள
வபொனொ
விளக்கிச்கசொல்ல....
பொர்க்
சுதொகர்
பொர்க்கனும்னொ
வரும்
அவளுக்கு
வபொய் நன்றி
இப்படிவய பொருங்க
கூறிவிட்டு
யரட்
சொர்”....
யசடுல கரொம்ப
சத்யயன
இருக்கும் விபரமொக
அயழத்துக்ககொண்டு
பொர்க்குக்கு வபொனொன் குழந்யத அழுதுககொண்வட இருந்ததொல் தபஸ்யொயவ தூக்கிவந்து பொர்க்கில் கொற்வறொட்டமொக யவத்திருந்த
அஞ்சனொ
தன்யன
வநொக்கி
வந்த
அந்த
இருவயரயும்
பொர்த்துவிட்டு
எழுந்து
நின்றொள்..... அஞ்சனொ
ஏற்கனவவ
சத்யயன
மொன்சியின்
வலப்டொப்பில்
வபொட்வடொவொக
பொர்த்திருப்பதொல்
சத்யயன அயடயொளம் கதரிந்து வலசொக புன்னயகத்தொள் சத்யனுக்கு குழப்பமொக இருந்தது இந்த கபண் ஏன் தன்யன பொர்த்து புன்யனயகக்கிறொள் என நியனத்து அஞ்சனொ அருவக வபொக.... சுதொகரும் அவன் பின்வன வபொனொன்
அஞ்சனொவவொ மொன்சி வொர்த்யதயய மீ றி எதுவும் கசய்யகூடொது என்று நியனத்தொலும்.... அந்த சிறு
குழந்யத
தன்
தகப்பனின்
அயணப்பில்
இருக்கவவண்டும்
என்று
நியனத்த
அவளது
தொயுள்ளம் தன் யகயில் இருந்த தபஸ்யொயவ சத்யனின் யகயில் திணித்தொள் சத்யன்
அதிர்ச்சியில்
உயறந்து
வபொய்
தன்
யகயில்
இருந்த
குழந்யதயின்
முகத்யத
பொர்க்க....அவ்வளவு வநரம் அழுதுககொண்டிருந்த குழந்யத அவயனப்பொர்த்ததும் சிரித்தது.... அவன் பின்னொல் இருந்த சுதொகர் “ நொன் இயத தொன்டொ உனக்கு இங்வக ஒரு ஆச்சரியம் கொத்திருக்கன்னு கசொன்னது.... அவனகமொக இது மொன்சிவயொட குழந்யதயொகத்தொன் இருக்கும்..... ஆனொ
இது
உன்வனொட
குழந்யதயும்தொன்
எனக்கு
வதொனுது
சத்யொ....
இந்த
குழந்யதயின்
விஷயத்தில் மொன்சி நம்ம எல்லொயரயும் நல்ல ஏமொத்திட்டொ சத்யொ.... உனக்கு புரியுதொ சத்யொ” என்று நன்பயன வகட்டொன் சுதொகர் சத்யனுக்கொ புரியொது குழந்யதயய யகயில் வொங்கியதுவம அந்த குழந்யதயின் ஜொயடயய பொர்த்து அது தன் குழந்யததொன் என்று சத்யனுக்கு புரிந்துவிட்டது.... ஆனொல் தன் குழந்யதயின் பிறப்யபப் பற்றி தன்னிடவம மயறத்த மொன்சியய என்ன கசய்வது என்றுதொன் இப்வபொது வயொசித்துக்ககொண்டிருந்தொன். சத்யனுக்கு
மொன்சியின்
அயணத்துக்ககொண்டு
மீ து
பயங்கர
அஞ்சனொயவயும்
ஆத்திரம்
வர
குழந்யதயய
அயழத்துக்ககொண்டு
தன்
சுதொகருடன்
மகயள
மொர்வபொடு
மருத்துவமயனக்கு
வியரந்தொன் " வகொழிக்குள் முட்யட யவத்து .... " முட்யடக்குள் வகொழி யவத்து.... " வொயழக்கும் கன்றுயவத்தொன் ஒருவன் - அந்த " ஏயழயின் கபயர் இயறவன் சத்யன்
குழந்யதயய
தூக்கிக்ககொண்டு
வவகமொக
முன்வன
வபொக
அஞ்சனொவும்
சுதொகரும்
அவன் பின்னொவலவய வந்தனர்..... சத்யன்
குழந்யதயய
வதொளில்
யவத்துக்ககொண்டு
கொர்
சொவியய
சுதொகரிடம்
“கொயர நீ ஓட்டுடொ” என்று கூறிவிட்டு அஞ்சனொவுடன் பின் சீ ட்டில் உட்கொர்ந்தொன்
வசிகயறிந்து ீ
அப்வபொது
அஞ்சனொ
யவத்திருந்த
கசல்வபொன்
ஒலிக்க
அவள்
மிரட்சியுடன்
சத்யயனப்
பொர்த்தொள்...... சத்யன்
அஞ்சனொவிடமிருந்து
கசல்யல
வொங்கி
யொர்
என்று
பொர்த்தொன்....
மொன்சிதொன்
வபொன்கசய்திருந்தொள் சத்யன்
மறுபடியும்
வந்திருப்பயதப்
வபொயன
பற்றி
எதுவும்
அஞ்சனொவிடவம மொன்சியிடம்
ககொடுத்து
“
நொனும்
கசொல்லவவண்டொம்....
சுதொகரும்
அவ
எது
இங்வக
கசொன்னொலும்
சரின்னு மட்டும் கசொல்லுங்க “ என்று தனக்கு கதரிந்த இந்தியில் கசொல்லி அஞ்சனொவுக்கு புரியயவக்க சரிகயன்று இந்தியில்
தயலயயசத்த வபசிவிட்டு
அஞ்சனொ
பிறகு
கசல்யல
இயனப்யப
ஆன்
துண்டித்து
கசய்து
மொன்சியிடம்
சத்யயன
பொர்த்து
“
சிறிதுவநரம் மொன்சியம்மொ
அவசரமொ அவங்கவளொட அம்மொ வட்டுக்கு ீ வபொறொங்களொம் அதனொல அவங்க வர இன்னும் ககொஞ்சவநரம் ஆகுமொம் அதுவயர குழந்யதயய ஜொக்ரயதயொ பொர்த்துக்கச் கசொன்னொங்க” என அஞ்சனொ சத்யனிடம் கசொல்ல சுதொகர்
கொயர
மருத்துவமயணக்கு
வநொக்கி
கசலுத்திக்ககொன்டிருக்க
சத்யன்
அவசரமொக
‘’அப்படின்னொ நீ உடவன வண்டியய மொன்சி வட்டுக்கு ீ திருப்பு சுதொ” என்று கூறியதும் சுதொகர் கொயர மொன்சி வட்டுக்கு ீ திருப்பினொன் சத்யனின்
வகொபமும்
அவசரமும்
சுதொகருக்கு
வலசொன
பயத்யத
ககொடுக்க
“
வடய்
சத்யொ
ககொஞ்சம் கபொறுயமயொ இருடொ அங்க மொன்சி வட்டுக்கு ீ வந்து அனொவசியமொக எதொவது வபசிட வபொற அப்புறமொ கபரிய பிரச்சயனயொயிடும் சத்யொ ப்ள ீஸ்டொ நிதொனமொ இரு” என்று நன்பயன எச்சரித்தொன் சத்யன் தன் மடியில் இருந்த குழந்யதயய பொர்த்துக்ககொண்வட “வடய் சுதொ என் குழந்யதவயொட முகத்யத பொருடொ.... இவயள என்கிட்ட இருந்து மயறக்கிற அளவுக்கு நொன் அப்படி என்னடொ அவளுக்கு துவரொகம் பண்ணிட்வடன்.... ஒவர
ஒரு
வொர்த்யத
அந்த
ரம்யொவவொட
கபயயரச்கசொல்லிட்வடன்
அது
அவ்வளவு
கபரிய
குற்றமொ இதன்பிறகும் நொன் அவயள சும்மொவிடனும்னு கசொல்றியொ ம்ஹூம் முடியொது சுதொ..... அன்னிக்கு
நடந்த
பிரச்சயனக்கு
நொனும்
எவ்வளவவொ
அவள்
கொலில்
விழொத
ககொயறயொ
ககஞ்சி பொர்த்துட்வடன் அவ என்யன கரொம்ப அலட்சியப்படுத்திட்டொ........ தப்பு
என்னவமொ
என்
வமலதொன்ற
மொதிரியும்
அவ
மனயச
கொயப்படுத்துற
வபொல
அந்த
வநரத்தில் நொன் ரம்யொவவொட கபயயரச் கசொன்னது மன்னிக்க முடியொத குற்றங்றது மொதிரியும் எவ்வளவு வமொசமொ என்யன நடத்தினொ கதரியுமொ.... ச்வச
இந்த
பத்துமொசமொ
கசொல்லமுடியொது சுதொ........
அவ
இல்லொம
என்
மனமும்
உடலும்
தவிச்ச
தவிப்பு
என்னொல
ஒவ்கவொரு ரொத்திரியும் ஒவ்கவொரு யுகம் மொதிரி கழித்வதன்.... அது வபொல எல்லொம் இருந்தும் எதுவும் இல்லொத மொதிரி இருக்கிறது கரொம்ப சித்ரவயதடொ ..... அவவளொட
இந்த
அப்படிவய
புறக்கணிப்யப
ககொதிக்குது
சுதொ
என்னொல
”....
என்று
ஏத்துக்கவவ
சத்யன்
முடியயல
மனம்
குமுறயல
சுதொ
மனகசல்லொம்
தன்
வொர்த்யதகளில்
கவளிப்படுத்தினொன் சுதொகர் கொரின் வவகத்யத கவகுவொக குயறத்து “ சத்யொ நீ கசொல்றது எனக்கும் புரியுதுடொ ஆனொ
இப்வபொ
நீவபொய்
பிரச்சயன
பண்ணொ
அயதவய
சொக்கொ
யவச்சு
மொன்சி
மறுபடியும்
உன்யன விட்டு பிரிஞ்சுவபொகத்தொன் நியனப்பொங்க”என்று சுதொகர் கசொல்ல “அயதயும்தொன் பொர்க்கலொவம எப்படி மறுபடியும் என்யனவிட்டு வபொறொன்னு இனிவமல் ஒன்னு நொன்
உயிவரொட
இருக்கனும்
இல்யல
அவ
உயிவரொட
இருக்கனும்.....
இல்யலயொ
கரண்டு
வபருவம சொகனும் அதுதொன் இப்வபொ நடக்க வபொகுது”..... என்று சத்யன் உட்சபட்ச வகொபத்தில் உறும.... அயதவகட்ட சுதொகரும் அஞ்சனொவும் கலக்கத்துடன் அவயன பொர்த்தனொி் “
வடய்
சத்யொ
இவ்வளவு
ஆத்திரம்
வவனொம்டொ
எனக்கு
கரொம்ப
பயமொ
இருக்கு.....
எதுவொயிருந்தொலும் வபசி தீர்க்கலொம் சத்யொ.... மனம் விட்டு வபசினொல் தீரொத பிரச்சயனவய இல்யலடொ.... இப்வபொ நீங்க கரண்டுவபரும் தனி ஆட்கள் இல்யல உங்களுக்கு மத்தியிவல ஒரு குழந்யத இருக்கு... அதனொல்தொன் கசொல்வறன் ககொஞ்சம் கபொறுயமயய கயடப்பிடி எல்லொம் சரியொக நடக்கும்..... இதுலவவற
வவலு
சொர்
இன்னிக்கு
வர்றதொ
இருந்தது
வந்துட்டொரொ
இல்யலயொன்னு
கதரியயல... ச்வச உன் வொழ்க்யகயில் மட்டும் ஏன்டொ இத்தயன குழப்பம்” என்ற சுதொகர் இயலொயமயுடன் தன் யககயள ஸ்வடர்லிங்கில் குத்தி ககொண்டொன் இப்படி இவர்களின் வொக்குவொதம் நீண்டுககொண்வட வபொக மொன்சியின் வடும் ீ வந்துவிட்டது சத்யன் குழந்யதயய தூக்கி தன் வதொளில் வபொட்டுக்ககொண்டு கொரிலிருந்து இறங்கி கொர் கதயவ ஓங்கி
அயறந்து
சொத்திவிட்டு
வட்டுக்குள் ீ
நுயழய
அவன்
பின்னொவலவய
சுதொகரும்
அஞ்சனொவும் பதட்டத்துடன் ஓடினொர்கள் மூடியிருந்த
வட்டுக் ீ
கதயவ
தடொகலன்று
திறந்துககொண்டு
சத்யன்
உள்வள
வபொக
அங்வக
ஹொலில் மொன்சியின் அப்பொ அம்மொ... சத்யனின் அம்மொ.... வவலு ரஞ்சனி என எல்வலொரும் இருந்தனர் கதவு
தடொகலன்று
திறந்த
சத்தம்
வகட்டு
அயனவரும்
திரும்பி
பொர்க்க....
வதொளில்
குழந்யதயுடன் வகொபத்தில் முகம் வகொணி சிவக்க நின்ற சத்யயனப் பொர்த்து அதிர்ந்துவபொய் எல்வலொரும் எழுந்து நின்றுவிட்டனர்
“ அத்யத எங்க உங்க கபொண்ணு மொன்சி.... கமொதல்ல இங்க வரச்கசொல்லுங்க” என்று சத்யன் வகொபத்தில் இயரந்து கத்த தன்
அயறயில்
அஸ்வினுடன்
எயதவயொ
வதடிக்ககொண்டிருந்த
மொன்சி
சத்யனுயடய
குரயலக்வகட்டு பதட்டமொக கவளிவய வந்தவள்.... சத்யன் வதொளில் கிடந்த தபஸ்யொயவயும் அவன் பின்னொல் நின்ற அஞ்சனொயவயும் பொர்ததும் எல்லொவம புரிந்துவிட... மொன்சியின் முகம் வபயயறந்தது வபொல மொற அதிர்ச்சியில் உயறந்து வபொய் அப்படிவய நின்றுவிட்டொள் தொன்
அறியொமவல
தன்
குழந்யதயய
தூக்கி
வந்துவிட்டவன
என்ற
வறட்டு
ஈவகொ
அவள்
மனதில் தயலதூக்க......மொன்சி என்ன கசய்கிவறொம் என்று புரியொமவல அவசரமொக சத்யயன கநருங்கியவள் “
யொயரக்வகட்டு
உரியமயிருக்கு...
குழந்யதயய விடுங்க
தூக்கிட்டு
குழந்யதயய”..
வந்தீங்க...
என்று
கத்தி
அதுக்கு
உங்களுக்கு
என்ன
சத்யனிடம்
இருந்து
வலதுயகயய
சுழற்றி
ஆவவசத்துடன்
குழந்யதயய பிடுங்க முயற்ச்சிக்க சத்யன்
இடக்யகயொல்
குழந்யதயய
அழுத்தமொக
பிடித்துக்ககொண்டு
மொன்சியின் கன்னத்தில் கபொவளகரன பலமொக ஒரு அயறவிட்டொன்..... சத்யன் அயறந்த வவகத்தில் மொன்சி ஒரு சுற்று சுற்றி சுழன்று வபொய் விழ அவயள ஓடிவந்து தொங்கிக்ககொண்ட வவலு...... “வடய் யொர் வட்ல ீ வந்து யொயரடொ அடிக்கிவற.... அவயள யகநீட்ட நீ யொர்ரொ” என்று இயரந்த படி மொன்சியுடன் ஆத்திரமொக சத்யயன வநொக்கி வந்தொன் .. அதற்க்குள் சுதொகர் ஓடிவந்து வவலுயவ தடுத்து “ அது அவங்க கரண்டுவபருக்கும் உண்டொன பிரச்சயன அயத அவங்கவள வபசி தீர்த்துக்கட்டும் இதில் நீங்க தயலயிடொதீங்க “ என்று கூற வவலுவின் வகொபம் இன்னும் அதிகமொனது “ இவனுக்கும் என் தங்கச்சிக்கும் என்ன சம்மந்தம் இருக்கு... இவங்க கரண்டுவபர்க்கும் என்ன பிரச்சயன வர வபொகுது “ என நக்கலொக வகட்க வவலுவின் வதொளில் தயலசொய்த்து இருந்த மொன்சிக்கு சத்யன் அயறந்ததில் கொதுகள் இரண்டும் குப்கபன்று அயடத்துக்ககொள்ள....பொர்ப்பயவ எல்லொம் நிறமொறித் கதரிந்தது வட்டில் ீ
கூடியிருந்த அயனவரும் அதிர்ச்சியில்
நடக்கிறது
என்று
புரியொமல்
பதட்டத்துடன்
வவடிக்யகப் பொர்க்க சத்யன்க்கு இப்வபொ மொன்சியய விட வவலுவின் மீ து வந்த வகொபம் தயலக்வகற” இவளுக்கும் எனக்கும் என்ன சம்மந்தமொ... இவதொ இருக்கு பொர் சம்மந்தம் “ என்று தன் வதொளில் இருந்த குழந்யதயய தூக்கி வவலுவின் முகத்துக்கு வநரொகப் பிடித்து
“ இவதொன் எங்க கரண்டு வபருக்கும் சம்மந்தம்..... எனக்கும் மொன்சிக்கும் பிறந்தது எனக்வக கதரியொம பிறந்த குழந்யத...... தங்கச்சி தங்கச்சிங்கிறவய இப்வபொ கதரியுதொ இவ உன் தங்கச்சி இல்ல என் கபொண்டொட்டி என் மகளுக்கு அம்மொன்னு “ என்று சத்யன் எகத்தொளமொக கூற அங்கிருந்த அயனவரும் ஏககொலத்தில் “என்னது” என்று கூவ..... வவலு அதிர்ந்து வபொய் மொன்சியய தன் வதொளில் இருந்து விலக்கி நிறுத்தி “ என்னம்மொ மொன்சி இகதல்லொம் இவன் என்ன கசொல்றது உன்யமயொ” என்று அவயள உலுக்கி வகட்டொன் மொன்சியொல்
எதுவுவம
வபசமுடியொமல்
விக்கல்
வகவல்
எதுவுமின்றி
கண்களில்
கண்ணர்ீ
கரகரகவன வழிய அங்கிருந்த அயனவயரயும் மிரள மிரள பொர்த்தொள் சத்யனுக்கு அவள் கண்ண ீயரப் பொர்த்து வமலும் ஆத்திரம் வர “ ஏய் நீலிக்கண்ணரொ ீ வடிக்கிற இந்த குழந்யத யொவரொடதுன்னு கசொல்லுடி எல்லொர்கிட்டயும் “ என மொன்சியய அதட்டி விரட்ட இப்வபொது மொன்சியின் மிரண்ட பொர்யவ சத்யன் பக்கம் திரும்பியது ‘ ஐவயொ என்யன வபசி வபசிவய ககொள்ளொவத...ஒட்டுகமொத்தமொ ககொன்னுடு என ககஞ்சுவது வபொல் பரிதொபமொக பொர்க்க அந்த பொர்யவ சத்யனின் இதயத்யத கூர் அம்புகயள ககொண்டு தொக்க.... அடுத்த நிமிடம் அவன் மனதில் மொன்சியின் மீ து இருந்த வகொபகமல்லொம் கபொடிப்கபொடியொக சிதறியது...... சத்யன் கண்கள் கலங்க உதடுகள் துடிக்க எதுவும் வபசொமல் தன் வலது யகயய விரித்து வொ என்று அவயளப்பொர்த்து தயலயயசத்தொன் இவ்வளவு
நொட்களொக
அவன்மீ து
வம்பில் ீ
முயறத்துக்ககொண்டு
இருந்த
மொன்சிக்கு...
இப்படிகயரு பலகீ னமொன வநரத்தில் சத்யனின் அந்த ஒற்யற தயலயயசப்பு வபொதுமொனதொக இருந்தது....அவயள இழப்பதற்கு மொன்சி தன் வதொள்கயள பற்றியிருந்த வவலுவின் யககயள உதறிவிட்டு “ மொமொ “ என்று உரக்க கூச்சலிட்டு ஓடிச்கசன்று அவன் யககளில் தஞ்சமயடய அவள்
அயழத்த
கண்ண ீயர
மொமொ
கவளிவய
என்ற
ககொண்டு
அந்த வர....
ஒரு
வொர்த்யத
கபொலகபொலகவன
சத்யன் வழிந்த
கண்களில்
வதங்கியிருந்த
கண்ணருடன் ீ
மொன்சியய
வயளத்து இறுக்கி மிக வன்யமயொக தன் மொர்வபொடு அயணத்துக்ககொண்டொன் இருவரும் கட்டுப்படுத்தவவ முடியொதபடி குலுங்கி கண்ணர்ீ விட.... சத்யனின் கண்ண ீர் அவனின் வநசத்யத மொன்சிக்கு புரியயவக்க...... மொன்சியின் கண்ணர்ீ அவளது இழப்புக்கயள சத்யனுக்கு புரியயவத்தது
இவன் அவயள “அழொவத மொன்சி” என்று தன் கண்களில் வழிந்த கண்ணயர ீ துயடக்கொமல் அவயள சமொதொனம் கசய்ய அவள்
இவயன
“நீங்க
அழொதீங்க
மொமொ”
என்று
அவன்
கன்னத்தில்
வழிந்த
கண்ண ீயர
துயடத்து பதில் சமொதொனம் கசய்ய..... இவர்களின்
இந்த
கண்ண ீர்
சமொதொனத்யத
பொர்த்து
அந்த
வட்டிலிருந்த ீ
அயனவரும்
கண்கலங்கினர் " கொதயலப் பயிரிட்டு.... " கவியதயய அறுவயடகசய்வதன் .... " என்னிடம் நீ கொதயலச் கசொல்லவவண்டொம்.... " ஒரு கவியதயொவது வொங்கிப் வபொ .... " அப்வபொதுதொன் உனக்கு புரியும்..... " அது தண்ணரொல் ீ வளர்ந்தது அல்ல...... " என் கண்ணரொல் ீ என்று .....!
மொன்சி
சத்யனின்
பரந்த
மொர்பில்
முகம்
புயதத்து
தன்
கண்ணரொல் ீ
அவனின்
மொர்பு
வரொமங்கயள நயனத்துக்ககொண்டிருக்க........ சத்யன் தன் மொர்பில் விழுந்து அழுதுககொண்டிருந்த மொன்சியின் உச்சந்தயலயில் முகத்யத யவத்து தன் கண்ணரொல் ீ அவளின் கூந்தயல நயனத்துக்ககொண்டிருந்தொன் அப்வபொது சத்யனின் யகயிலிருந்த குழந்யத தபஸ்யொ இவர்கள் அழுயகயய பொர்த்து தொனும் அழ ஆரம்பித்தது..... குழந்யதயின்
அழுயகயொல்
சத்யன்
சட்கடன
சுயநியலக்கு
வந்து
தன்
மொர்பில்
இருந்த
இங்வக
திரும்பி
மொன்சியய விலக்கி நிறுத்திவிட்டு குழந்யதயய தன் இருயககளிலும் ஏந்தி “
ச்சு
என்னம்மொ
அம்மொயவ
அழறீங்க
பொருங்க.....
என்
ஒன்னுமில்லடொச்
கசல்லம்
சின்னக்கண்ணம்மொ
அழக்கூடொது.....
இனிவமல்
அழக்கூடொது
அதொன்
அப்பொ
வந்துட்வடன்ல எங்வக சிரிங்க பொர்க்கலொம்” என்று சத்யன் தன் மகயள தயலக்கு வமல் தூக்கிப் வபொட்டு ககொஞ்ச அதுவயர அயமதியொக அவர்களின் கண்ண ீயர கண்டு தொனும் கண்ண ீர் விட்டு ககொண்டிருந்த சத்யனின் அம்மொ அமுதொ “ வடய் வடய் குழந்யதயய அப்படி தயலக்கு வமல தூக்கிப்வபொட்டு ககொஞ்ச கூடொதுடொ” என்று கசொல்லிக்ககொன்வட வவகமொக சத்யனிடம் வந்து “ இப்படி குடுடொ குழந்யதயய” என சத்யனிடமிருந்து பிடுங்கொத குயறயொக தனது வபத்தியய வொங்கி ககொள்ள அவளின் பின்னொவலவய வந்த அழகம்யமயும் ரஞ்சனியும் குழந்யதயய மொற்றிமொற்றி ககொஞ்ச ஆரம்பித்தனர் நடந்தயத ஜீரணிக்க முடியொமல் ஒதுங்கி நின்றிருந்த வவலு வவதயன முகத்துடன் ‘என்னம்மொ இகதல்லொம்’ என்பது வபொல் மொன்சியய பொர்க்க.... அவதசமயம்
மொன்சியும்
வவலு
பொர்த்துவிட்டு
அவனருகில்
வந்து
வவலு
யககயள
எடுத்து
அதில் தன் முகத்யத யவத்துக்ககொண்டு கண்ண ீருடன் “ என்யன மன்னிச்சிடுண்ணொ” என்று வகட்டதும் “ ம் நொன் என்னம்மொ உன்யன மன்னிக்கிறது அங்கப்பொரு சித்தப்பொயவ எப்படி உயடஞ்சு வபொய் உட்கொர்ந்திட்டொர்” என வவலு மொன்சியின் அப்பொயவ சுட்டி கொட்ட மொன்சி வவகமொக தன் அப்பொவிடம் வபொய் அவர் கொலடியில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவரின் முழங்கொலில் தன் முகத்யத “ அப்பொ என்யன மன்னிச்சிடுங்க .... நொன் என்னதொன் படிச்சொலும் கபரிய அந்தஸ்த்தொன வவயலயில் இருந்தொலும் கயடசியில் சத்யொ மொமொவின் வமல இருந்த கொதல்தொன் கஜயிச்சதுப்பொ.... அவவரொட முதல் மயனவி மொமயவ அவமொனப்படுத்தி வபசிட்டொன்னு கதரிஞ்சதும் என்னொல கபொருத்துக்க முடியயல அப்பொ.... அந்த ஒவர கொரணத்துக்கொகவவ நொன் என்யனவய அவருக்கு ககொடுத்துட்வடன்ப்பொ..... அந்த
சமயத்தில்
என்
மனசுக்கு
எது
தப்பு
எது
சரின்னு
எனக்கு
கதரியயலப்பொ.....
என்
மொமொயவ ஆண்யமயில்லொதவன்னு ஒருத்தி கசொல்லிட்டொவள என்ற ஆதங்கம் மட்டும்தொன் என் மனசில் இருந்தது...... ஒருத்தயன உன்யமயொ வநசிக்கிறவ என்ன கசய்வொவளொ அயதத்தொன் நொன் கசய்வதன்........ அது எனக்கு அசிங்கமொவவொ வகவலமொவவொ வதொணயலப்பொ..... இல்யல இல்யல இது அசிங்கம் வகவலம்ன்னு உங்களுக்கு வதொணிச்சுன்னொ நீங்க எனக்கு என்ன பணிஸ் பண்ணொலும் நொன் ஏத்துக்கிவறன்........ ஆனொ என்கிட்ட வபசொம மட்டும் இருக்கொதீங்கப்பொ ப்ள ீஸ்ப்பொ” என்று மொன்சி கண்ணருடன் ீ தன் அப்பொவிடம் ககஞ்சினொள் அவள் வபசுவயதவய பொர்த்துக்ககொண்டிருந்த சத்யனுக்கு எல்லொவம புரிந்துவபொனது..... அவள் ஏன் தன்யன வதடி டொப்சிலிப் வந்தொள் என்பதும் புரிந்தது......
வந்தவள் ஏன் தன்னிடம் சிரித்து பழகி தொரொளமொக நடந்துககொண்டொள் என்பதும் புரிந்தது........ அன்று
இரவு
ஏன்
தன்னுயடய
கசயல்கள்
அயனத்துக்கும்
ஒத்துயழத்தொள்
என்பதும்
புரிந்தது...... அப்படி
ஒத்துயழத்தவள்
ஏன்
தன்மொனத்வதொடு
தன்யனவிட்டு
விலகி
வபொனொள்
என்பதும்
புரிந்தது.... தன் வொழ்க்யகயய துச்சகமன மதித்து என் வொழ்வு சிறக்க தன்யனவய ககொடுத்த இவயள இனி எப்படி வபொற்றிப் பொதுகொக்க வவண்டும் என்பதும் புரிந்தது..... மனகமங்கும் மொன்சியின் மீ தொன வநசம் மத்தொப்பூவொய் பூத்து சிதற வவகமொக மொன்சியின் அப்பொவிடம் வபொய் கநடுக்க அவர் கொலில் விழுந்தொன் “ மொமொ மொன்சிக்கு என்மீ தொன கொதயல தவறொ பயன்படுத்திய நொன்தொன் தப்பு கசய்தவன்.... அதனொல
என்யன
வொழ்க்யகவய....
மன்னிச்சிடுங்க....
தயவுகசய்து
இனிவமல்
எங்கயள
மொன்சியும்
மன்னிச்சு
குழந்யதயும்
ஏத்துக்கணும்
மொமொ..”
தொன்
என்று
என்
சத்யன்
வவன்ட... அவசரமொக எழுந்த ரொஜவவலு சத்யயன தூக்கி அயணத்து “ சத்யொ இது நீங்க கரண்டுவபரும் பிறந்தப்பவய கடவுள் வபொட்ட முடிச்சு இயத யொரொயலயும் மொத்த முடியொது சத்யொ..... ஆனொ எல்லொவம இப்படி முயறயில்லொம நடந்தயத கநயனச்சொதொன் கரொம்ப வருத்தமொ இருக்கு.... இருந்தொலும் பரவொயில்யல நீங்க கரண்டுவபரும் கரொம்ப நொயளக்கு சந்வதொஷமொ வொழனும்னு வொழ்த்தவறன்
சத்யொ”
என்றவர்
பக்கத்தில்
இருந்த
குழப்பம்
எல்லொம்
மொன்சியயயும்
வசர்த்து
அயணத்துக்ககொன்டொர் சிறிதுவநரத்தில்
அங்கிருந்த
மருத்துவமயனக்கு கசய்வதற்கொக
கூச்சல்
கசல்வதொக
வதொட்டத்துக்கு
கூறி
வியடகபற.....
வபொக.....மிச்சமிருந்த
வவலு
அயனவரும்
அடங்க.... தன்
சுதொகர்
அப்பொவுக்கு
தங்களது
தொன் வபொன்
வட்டுக்கு ீ
வந்த
அவளருகில்
வந்த
புதுவரவொன தபஸ்யொயவ சுற்றிலும் சூழ்ந்துககொண்டனர் மொன்சி
கரொம்பவவ
சத்யன்
சுவற்றில்
கயளத்துப்வபொனவளொக சொய்ந்திருந்த
அவயள
சுவற்றில் இழுத்து
சொய்ந்துககொள்ள.....
தன்
மொர்பில்
சொய்த்துக்ககொண்டு
அவள்
முகத்யத நிமிர்த்தி பொர்த்தொன்.... அவள் கன்னத்தில் இவனின் விரல் தடங்கள் பதிந்து கன்றி சிவந்திருக்க... சத்யன் குனிந்து தன் உதட்டொல் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டொன்... மொன்சி அவன் சட்யடயய ககொத்தொக பற்றி தன்வனொடு அவயன கநருக்கி இழுக்க..... சத்யன் தன் உதட்யட விலக்கிவிட்டு தன் கசொரகசொரப்பொன அடிநொக்கொல் அவள் கன்னத்யத அழுத்தமொக
நக்கிவிட்டு
அவள்
கமல்லியதொக சத்தமிட்டொள்
சிவந்த
கன்னத்துக்கு
ஒத்தடமிட.....
மொன்சி
ஸ்........
என்று
அப்வபொது
அவர்கள்
பின்னொல்
“
ம்ம்
வபொதும்வபொதும்
நிறுத்துங்க
மிச்சகமல்லொம்
தனியொ
ரூமிவல வச்சுக்கங்க “ என்ற அஸ்வினின் கிண்டல் குரல் வகட்டது...... இருவரும்
அவசரமொக
விலகி
மொன்சி
தயலயய
குனிந்துககொள்ள....
சத்யன்
அஸ்வியனப்
பொர்த்து வலசொக அசடுவழிய.... அவர்கயள பொர்த்து சிரித்த அஸ்வின் “ ம் கரொம்ப வழியுது கதொடச்சுகங்க மொமொ “ என்றவன் சத்யன் கநருங்கி அவன் யககயள பிடித்து குலுக்கி “ சத்தமில்லொம கவளியவவ கதரியொம ரகசியமொக
அப்பொவொன
மொன்சியயவிட
உங்களுக்கு
அதிகமொக
சத்யன்
என்
வொழ்த்துக்கள்
கவட்கத்துடன்
அவயனப்பொர்த்து எல்வலொரும் ககொல்கலன்று
மொமொ”..
கநளிந்தவொறு
என்று
தயலயய
கூற
இப்வபொது
குனிந்தொன்
.....
சிரித்தனர்.... கூச்சத்துடன் சத்யன் மொன்சியின்
யகயய பிடித்து இழுத்துக்ககொண்டு வதொட்டத்துக்கு ஓடினொன் அங்வக வதொட்டத்தில் வவலு இருக்க மறுபடியும் இருவரும் அசடு வழிய நிற்க்க.... வவலுவும் அவர்கயள ஆனொ
பொர்த்துவிட்டு
இனிவமல்
"மொன்சி
நடக்கிறதொவது
இதுவயரக்கும் முயறயொ
நடந்தது
நடக்கட்டும்"
முயறயில்லொமல்
என்று
இருக்கலொம்
முயறப்புடன்
எச்சரிக்யக
குரலில் வவலு கூறிவிட்டு வட்டுக்குள் ீ வபொக "ம்க்கும்
கபரிய
இவனுக்ககல்லொம்
இவருமொதிரி என்
அக்கொயவ
வபசிட்டு
வபொறொன்
ககொடுத்திருக்கொனுங்க
பொரு
ரசயனயில்லொதவன்......
பொரு ச்வச....
இவன்
எப்படித்தொன்
கரண்டு பிள்யள கபத்தொவனொ கதரியயல .... நமக்கு வில்லன் கவளிய இல்லடி இவன்தொன் வில்லன்.....ஆத்திரத்தில் ஒரு நொயளக்கு அவயன குமுறப் வபொவறன் பொரு அப்பதொன் நொன் யொருன்னு அவனுக்கு கதரியும்" என்று சத்யன் எரிச்சலொக கூற "
ஹவலொ
மொமூ
கபொண்டொட்டிவயொட
இப்வபொ
அவரு
அண்ணன்
உங்களுக்கு
அவயர
அக்கொ
மரியொயதயில்லொம
புருஷன்
மட்டுமில்யல
வபசினொ
அப்புறம்
உங்க
இனிவமல்
உங்களுக்கு ரொத்திரியில் கதவயடப்பு தொன் ஆமொ கசொல்லிட்வடன்" என்று மொன்சி கிண்டலொக கசொல்ல "
ம்ம்
கதவு
இருந்தொ
தொவன
கதயவ
அயடக்க
முடியும்
இரு
இரு
கதயவவய
கழட்டி
யவச்சிரர்வறன் .... சரி சரி வொ மொன்சி உள்வள வபொகலொம் அப்புறம் வில்லன் மறுபடியும் வந்துரப்வபொறொன் " என்ற சத்யன் அவயள அயழத்துக்ககொண்டு வட்டுக்குள் ீ வபொனொன் குழந்யத
தபஸ்யொவின்
சிரிப்பும்
அழகும்
அயனவயரயும்
கவர்ந்துவிட
அவயள
ககொஞ்சுவதிவலவய வநரம் கடந்து விட்டது... தொத்தொவுக்கு துயனயொக மருத்துவமயனயில் யொர் இருப்பது என்ற வகள்வி எழ.... அத்தயன வபரும் மவுனமொக இருந்தனர்....
வவலுவவொ
எயதயும்
கபண்யண
மடியில்
கண்டுககொள்ளொமல் யவத்து
தன்
தங்யக
கபற்று
யவத்திருக்கும்
குன்டு
குழந்யதயய
கரொம்ப
ககொஞ்சிக்ககொண்டிருந்தொன்....வவலுக்கு
பிடித்திருந்தது...... ஆனொல் குழந்யதயின் ஜொயட சத்யன் வபொல இருக்கவவ எரிச்சலுடன் ச்வச இயத பொரு அவங்க அப்பயனப்வபொலவவ வந்து பிறந்திருக்கு ஏன் என் தங்கச்சி மொதிரி வந்து பிறக்கக் கூடொதொ....... என்று மனதிற்குள் நியனத்தபடி குழந்யதயய ககொஞ்சிக்ககொண்டிருந்தொன் சத்யன் தன் அக்கொ ரஞ்சனியின் கொதில் “ ஏய் ரஞ்சியக்கொ உன் புருஷன் சும்மொதொவன இருக்கொர் இன்னிக்கு அவயர தொத்தொக்கூட வபொய் துயணக்கு இருக்க கசொல்லு..... என்னொல என் மகயள இங்வக
விட்டுட்டு
அங்வக
தொத்தொக்கூட
இருக்க
முடியொது....
ப்ள ீஸ்க்கொ
”...என்று
தன்
அக்கொவிடம் ககஞ்சி வகட்க “ ம் மகயள விட்டு இருக்கமுடியயலயொ இல்ல மொன்சிய விட்டுட்டு இருக்க முடியயலயொ” என்று
குறும்புடன்
வகட்ட
ரஞ்சனி
“சரி
இரு
நொன்
அவர்கிட்ட
வபசி
அனுப்பவறன்”
என்று
கூறிவிட்டு வவலுவிடம் வபொனொள் ரஞ்சனி
ஏவதவதொ
வபசி
வவலுயவ
சரிகட்டி
மருத்துவமயனக்கு
அனுப்பியவக்க......
வட்டில் ீ
இருந்தவர்கள் அயனவரும் சொப்பிட்டுவிட்டு அவரவர் அயறகளுக்கு கசல்ல... மொன்சி அஞ்சனொ சத்யனின் அம்மொ இவர்கள் மூவரும் மொன்சியின் அயறயில் படுத்துக்ககொள்ள... வழக்கம் வபொல சத்யன் அஸ்வின் அயறயில் படுத்துககொண்டொன் சத்யனுக்கு எங்வக உறக்கம் வந்தது கண்முன்வன மொன்சியும் அவளின் கசழிப்பொன உடலுவம வந்து நிற்க்க கரொம்பவும் தவித்து வபொனொன்.... திரும்பி தன்னருகில் படுத்திருந்த அஸ்வியன பொர்த்தொன் அவன் நன்றொக உறங்கிக்ககொண்டிருக்க.... சத்யன் கமதுவொக தனது கசல்வபொயன எடுத்து ககொண்டு பூயன வபொல் நடந்து அயறயயவிட்டு கவளிவயறினொன் மொன்சி
கட்டிலில்
அந்தபக்கமொக மொன்சியின்
குழந்யதயுடன்
படுத்திருக்க....
கமொயபலில்
படுத்துக்ககொள்ள
அஞ்சனொ
கமவசஜ்
தயரயில்
வடொன்
வர
ஒரு
சத்யனின் விரிப்யப
குழந்யதக்கு
அம்மொ
விரித்து
பொல்
குழந்யதக்கு
படுத்திருந்தொள்....
ககொடுத்துககொண்டிருந்த
மொன்சி கமொயபயல எடுத்து என்ன கமவசஜ் என்று பொர்க்க... சத்யன்தொன் அனுப்பியிருந்தொன் ‘என்ன பண்ற மொன்சி’ என்று வகட்டிருந்தொன் ‘குழந்யதக்கு பொல் குடுத்துக்கிட்டு இருக்வகன்’ என மொன்சி பதில் அனுப்பினொள் ‘ புட்டிப்பொலொ குடுக்கிற ‘ என வகட்டொன் ‘ ம்ஹூம் தொய்ப்பொல்’ என்று பதில் அனுப்பினொள்
‘ ம் அப்படியொ... ஆமொ தபு எப்படி பொல் குடிப்பொ யகயொல கரண்டு பக்கமும் புடிச்சிகிட்டொ’ என்று வகட்டு மறுபடியும் கமவசஜ் வர ‘ ஏய் ச்சீ ச்சீ அப்படிகயல்லொம் குடிக்க மொட்டொள்.... ஆமொ என்ன தூக்கம் வரயலயொ “ என்று இவள் வகட்க ‘ஆமொ மொனு தூக்கவம வரயல நீ ககொஞ்ச வநரம் கீ வழ ஹொலுக்கு வொவயன் சும்மொ வபசிகிட்டு இருக்கலொம் ப்ள ீஸ்டி ‘ என்று அவனிடமிருந்து பதில் தகவல் வர ‘சரி இருங்க குழந்யதயய தூங்க வச்சிட்டு வர்வறன்’ என்று பதில் அனுப்பியவள் குழந்யதயய தூங்கயவத்து
விட்டு
சத்யனின்
அம்மொயவப்
பொர்க்க
அவங்க
நல்லொ
தூங்கிக்ககொண்டு
இருந்தொள் கமதுவொக
கட்டியலவிட்டு
இறங்கி
கதயவ
வநொக்கி
வபொவதற்கு
திரும்ப...
விழித்திருந்த
அஞ்சனொ மொன்சியய கவணித்துவிட்டு அவயள சத்தமில்லொமல் வபொகுமொறும் குழந்யதயய தொன் பொர்த்துக்ககொள்வதொகவும்
ஜொயடயில்
கூற....
மொன்சி
கவட்கத்துடன் கதயவத்
திறந்து
கவளிவய வந்தொள் சத்யன்
அவளுக்கொக
சத்தமில்லொமல்
மொடிப்படியருகிவலவய
வவகமொக
வந்து
அவயள
கொத்திருக்க.... வொரிகயடுத்து
மொன்சியய
தன்
பொர்த்ததும்
மொர்வபொடு
அயணத்து
தூக்கிக்ககொண்டு படிகளில் இறங்கினொன்..... “ஸ் என்ன இது எனக்கு நடக்க கதரியும் என்யன இறக்கி விடுங்க” என்று மொன்சி கிசுகிசுப்பொன குரலில் கசொல்ல அவளின் கிசுகிசுப்பொன அந்த குரல் சத்யனின் உணர்வுகயள தூண்டிவிட அவயள இன்னும் அதிகமொக
இறுக்கியயணத்துக்
ககொண்டு
கீ வழ
ஹொலுக்கு
வந்து
அவயள
வசொபொவில்
கிடத்தினொன் மொன்சி
தன்மீ து
கவிழ்ந்திருக்கும்
சத்யனின்
சட்யட
கொலயர
பற்றி
தன்வமல்
இழுத்து
படுக்கயவத்தொள் சத்யன்
வசொபொவில்
நன்றொக
கொயலநீட்டி
அவள்மீ து
நீட்டி
படுத்து
கசய்யொமல் ஈருடல் ஓருயிர் வபொல அழுத்தி அமிழ்ந்து கிடந்தனர்
சிறிதுவநரம்
எதுவுவம
" அன்வப அன்று உன் சிரிப்பில்..... " என் தொயின் தொலொட்யட மறந்வதன்...... " மறுநொள் உன் அயணப்பில்...... " என் தந்யதயின் ஸ்பரிசத்யத மறந்வதன்...... " இன்று உன் முத்தத்தில்...... " நொன் என்யனவய மறந்துவிட்வடன்...!!!!!!
மொன்சியின்
மீ து
கவிழ்ந்து
படுத்திருந்த
சத்யன்
கவகுவநரம்
அவளின்
வொசயனயய
சுவொசித்துக்ககொன்வட அயமதியொக படுத்திருக்க.......... வசொபொவுக்குள்வலவய அழுந்தி கிடந்த மொன்சி தன் யககளொல் அவன் முதுயக சுற்றி வயளத்து தன் பலம்ககொண்ட மட்டும் தன்னுடன் வசர்த்து அயணத்தொள்...... அவளின் அந்த இறுக்கமொன தழுவலில் சத்யனின் ஆண்யம தன்து உச்சநியலயய அயடந்து அவள்
அடிவயிற்றில்
வமல்
வநொக்கி
மடிந்து
இருவருக்கும்
இயடயில்
ஒரு
சிறு
இயடகவளியய உண்டுபண்ணியது.... சத்யன் யகயய
அந்த
இயடகவளியய
உள்வளவிட்டு
குயறக்கும்
வமல்வநொக்கி
முயற்சியொக
நிமிர்ந்திருந்த
வலசொக
உறுப்யப
தனது
யகயில்
இடுப்யப
பிடித்து
தூக்கி
கீ ழ்வநொக்கி
திருப்பி அவள் கபண்யம வமட்டில் யவத்துவிட்டு மொன்சியய இறுக்கி அயணத்துக்ககொள்ள இருவரின்
முக்வகொண
வமடும்
ஒன்யற
ஒன்று
அழுத்தமொக
உரசியபடி
இருக்க....
அவன்
ஆண்யம கீ ழ்வநொக்கி வயளந்து அவள் கபண்யமயய தன் வியரப்பொல் பிளக்க முயன்றது அதுவயர தன்மீ து கிடந்த சத்யனின் பிடறி மயியரயும் அவன் வலதுகொதின் நுனியயயும் சப்பி ஈரமொக்கி
ககொண்டிருந்த
முயற்ச்சிக்கும்
அவன்
மொன்சிக்கு
உறுப்பின்
தன்
கதொயடயிடுக்கில்
வியரப்பும்
வரியமும் ீ
புகுந்து
புரிய.....
தன்யன
விதிர்த்துப்
துயளயிட
வபொய்
அவன்
மொர்பில் யகயவத்து “ ப்ள ீஸ் எழுந்திருங்க மொமொ” என்று தள்ளிவிட “ஏய் இப்வபொ ஏன் தள்ற வபசொம அப்படிவய இரு மொன்சி” என்று கிசுகிசுப்பொன குரலில் அவள் கொதருகில் கூறிய சத்யன் இடுப்யப வமலும் கீ ழுமொக அயசத்து அவள் கபண்யம வமட்டில் வதய்க்க ஆரம்பித்தொன்
அவர்களின் உயடகளுக்கு வமலொகவவ சத்யன் அப்படி வதய்த்தது இருவரின் உடல் சூட்யடயும் அதிகப்படுத்த....மொன்சி
தன்
யககளொல்
அவன்
முதுகில்
டீசர்யட
பிடித்து
கசக்கி
உடயல
வயளத்து கநளிந்தொள் “
ஸ்
மொன்சி
கநளியொவத
அப்புறமொ
கரண்டு
வபரும்
கீ வழதொன்
விழனும்.....
இல்வலன்னொ
கரண்டு வபரும் கீ வழ படுத்துக்குவம்மொ” என்று அவளிடம் கமல்லிய குரலில் வகட்க மொன்சி அவனுயடய எண்ணத்யத உணர்ந்து “ இகதன்ன நடு ஹொல்ல இப்படி பண்றீங்க.... சும்மொ
வபசிகிட்டு
இருக்கலொம்னு
தொவன
வரச்கசொன்ன ீங்க
இப்வபொ
என்னடொன்னொ
கீ வழ
படுக்கலொமொன்னு வகட்கறீங்க வவனொம் மொமொ யொரொவது பொர்த்துட்டொ கரொம்ப அசிங்கம் என்யன விடுங்க நொன் வபொவறன்” என்று கூறிய மொன்சி திமிறி எழுந்திருக்க சத்யன்
அவயளவிட்டு
கீ வழ
இறங்கி
நின்றுககொண்டு
அவயளயும்
யகககொடுத்து
எழுப்பி
நிறுத்தி.... மொன்சி எதிர்பொரொத தருணத்தில் அவளின் வலதுயகயய எடுத்து தனது டிரவுசருக்குள் விட்டு
தஅவள்
யகவயொடு
தன்யகயயயும்
வசர்த்து
தன்
ஆண்யமயய
அழுத்தி
பிடித்து
“
இவயன பொரு மொன்சி எப்படி சூடொகி வியரச்சு வபொயிருக்கொன்னு நீ ரூமுக்கு வபொய்ட்டொ நொன் இவயன எப்படி சமொதொனப்படுத்துறது” என்று முகத்யத பரிதொபமொக யவத்துக்ககொண்டு சத்யன் வகட்க அவனுயடய
பரிதொபமொன
டிரவுசர்க்குள்வள
தன்
முகத்யத
யகயிலிருந்த
பொர்த்து
அவன்
மொன்சிக்கு
உறுப்யப
தடவி
சிரிப்பு
வந்தது.....
அதன்
எழுச்சியய
ஆனொல் பொர்த்து
தியகப்புடன் “ ஆமொ உள்ள ஒன்னும் வபொடலியொ “ என்று வகட்க “ம்ஹூம் இங்வக வரும்வபொவத கழட்டி வச்சுட்டுதொன் வந்வதன்” என்ற சத்யன் “மொன்சி ப்ள ீஸ் “ என்று கண்களில் தொபத்துடன் ககஞ்ச “
ச்சு
என்ன
நடக்கிறதொவது
மொமொ
வநத்து
நமக்குள்வள
வவலு
முயறயொ
அண்ணன் நடக்கட்டும்
கசொன்னது மொமொ
மறந்து
இன்னும்
வபொச்சொ
ககொஞ்சநொள்
இனிவம கவயிட்
பண்ணக்கூடொதொ” என்றவள் அவயன கநருங்கி நின்று அவன் வயிற்றின் வழியொக யகயய உள்வளவிட்டு அவனுயடய மொர்பு முடிகயள தன் விரல்களொல் வகொதி இயடவய தட்டுப்பட்ட அவனின் சிறு மொர்கொம்யப தன் ஆள்கொட்டிவிரலொல் சுரண்டியபடி வபச “ எனக்கும் கதரியும் மொன்சி ஆனொ இன்னிக்கு ஒவர ஒருநொள் மட்டும்தொன்... அதுக்கப்புறம் எல்லொவம
முயறவயொடு
தொன்
நடக்கும்
மொன்சி
ப்ள ீஸ்”......என்ற
சத்யன்
அவளின்
சம்மதத்துக்கொக அவள் கண்கயளவய பொர்க்க மொன்சி அவன் பொர்யவயின் தீவிரம் தொளொமல் தயலகவிழ்ந்து “ இங்வக வபொய் எப்படி மொமொ யொரொவது
வந்துட்ட
அவனிடம் வகட்க
என்ன
பண்றது
“
என
தனக்வக
வகட்கொதவொறு
கிசுகிசுப்பொய்
மொன்சி
அவளுக்கு தன்னுடன் இன்பம் சுகிப்பதில் பிரச்சயனயில்யல.....மயறவில்லொத இந்த இடம்தொன் பிரச்சயன என்று.... அவள் கசொன்ன வொர்த்யதகள் சத்யனுக்கு கதளிவுபடுத்த.... சத்யன் உய் என்று
கமல்லிய
குரலில்
சத்தமிட்டு
அவயள
தன்
யககளில்
வொரிகயடுத்து
ககொண்டு
வசொபொவின் பின்புறம் வபொனொன் அந்த நீளமொன வசொபொவின் பின்புறம் கவறும் தயரயில் அவயள கிடத்திய சத்யன் அவள் கொலருவக மண்டியிட்டு கரொம்ப அவசரமொக அவள் அணிந்திருந்த யநட்டியய கொலில் இருந்து வமவல சுருட்டி அவளின் மொர்புவயர ஏற்றினொன்.... பிறகு அவள் முதுகுக்கடியில் யகவிட்டு அவயள நிமிர்த்தி யநட்டியய தயலவழியொக கழட்டி வசொபொவின் சொய்வில் வபொட்டுவிட்டு தன் யகயிலிருந்த
மொன்சியய
மீ ண்டும்
தயரயில்
நீட்டி
படுக்கயவத்துவிட்டு....
அவளின்
இடுப்பருகில் மண்டியிட்டு தன் யககயள மொர்புக்கு குறுக்வக கட்டிக்ககொண்டு அவள் அழயக அணுவணுவொக ரசித்தொன் மொன்சி
குழந்யதக்கு
இரவில்
பொல்
ககொடுக்கவவண்டும்
என்பதொல்
யநட்டிக்குள்வள
கவறும்
உள்பொவொயட மட்டும் அணிந்திருக்க..... வமவல அவளின் பொல் நியறந்த பருத்த மொர்புகள் எந்த பிடிமொனமும் இன்றி வலசொக பக்கவொட்டில் சரிந்து இருக்க..... அதில் சிறு கருப்பு திரொச்யச வபொன்ற மொர்பின் கொம்புகள் மட்டும் நொங்கள் எந்த நியலயிலும் சரியமொட்வடொம் என்பதுவபொல் வியரத்து நிமிர்ந்து அவயனப்பொர்த்து எச்சரிக்யக கசய்தன சத்யனின் சூடொன உதடுகவளொ யொரிடம் உங்கள் வியரப்பு என்பது வபொல் துடித்தபடி இருக்க.... சத்யன்
அவன்
வலதுகொம்யப பொயல
குடிக்க
உதடுகளுக்கு
தன்
உதடுகளொல்
முடியொமல்
விருந்தளிக்க கவ்வி
சத்யன்
தன்
நியனத்து
சட்கடன
வொய்க்குள்
இழுத்து
மொன்சி
மல்லொந்து
தடுமொறி...
குனிந்து
சப்ப....
அவளின்
சர்கரன
பீய்ச்சிய
படுத்திருந்ததொல்
அவள்
மொர்பின் மீ வத பொயல வழியவிட .... மொன்சி அவன் முகத்துக்கும் இயடவய விட்டு அவன் வொயிலிருந்த கொம்யப இழுத்து பிடுங்கி அவயன பக்கவொட்டில் தள்ளி படுக்கயவத்து இவளும் ஒருக்களித்து அவயனவிட சற்று ஏறி படுத்து.... அவன் முகத்யத தன் மொர்பின் பக்கம் திருப்பி தன் விரல்களொல் கொம்யபப் பிடித்து அவன் வொயில் யவத்து அவன் பின்னந்தயலயில் யகயவத்து தன் மொர்வபொடு அழுத்தினொள் சத்யன்
இப்வபொது
ஒரு
குழந்யத
தன்
தொயின்
மொர்யப
தன் விரல்களொல்
தடவிககொண்வட
பசியொறுவது வபொல இவன் கரொம்ப நிதொனமொக பொயல உறிஞ்சககொண்டு இருந்தொன்..... இந்த அமுதத்யத அவன் நிச்சயமொக எதிர்பொர்க்கவில்யல....அவள் மொர்பில் தொன் பொல் உறிஞ்சுவவொம் என்று சத்யன் எதிர்பொர்த்து வரவில்யல என்பதொல்.... மிகுந்த உற்ச்சொகத்துடன் கொம்யப இழுத்து இழுத்து
சப்பினொன்.....
வலசொக
கயளப்பயடந்தொல்
அந்த
கொம்பின்
மீ வத
கன்னத்யத
யவத்துக்ககொண்டு இயளப்பொறுவொன்.... பிறகு மீ ண்டும் உறிஞ்சுவன்.... பிறகு அயத விட்டுவிட்டு மற்கறரு மொர்பில் தன் யகவரியசயயக் கொட்டுவொன்.... அயதயும் நசுக்கி கசக்கி பியசந்து சப்பி உறிஞ்சி அயத துவள யவத்துவிட்டு.... பிறகு அடுத்த மொர்புக்கு வபொவொன்....
ஏவதொ கொணொதயத கண்டவன் வபொல அவள் மொர்யபகயள விட்டு தன் முகத்யத நகர்த்தொமல் அங்வகவய
முகத்யத
புரட்டுவதும்
வதய்ப்பதும்
அழுத்துவதுமொக
இருந்த
அவன்
கசயல்கள்
மொன்சியய இன்பத்தின் உச்சத்துக்கு அயழத்து கசன்றொலும்.... இருக்கும் இடமும் நியலயும் சங்கடமொனது
என்பயத
உணர்ந்து....
அவன்
கொதில்
“
என்ன
விடியவிடிய
இயதவயத்தொன்
பண்ணுவங்களொ.... ீ வவற எதுவுவம வவண்டொமொ என்று வகட்டொள் “ம்ம்
எல்லொவம
வவனும்
தொன்
ஆனொ
இங்வகயிருந்து
என்னொல
வரமுடியயலவய.”...
என
கொம்யப தன் மூக்கு நுனியொல் வதய்த்துக்ககொண்வட சத்யன் கசொல்ல “ஸ்
என்ன
மொமொ
இது
வியளயொட்டு...
அப்புறம்
யொரொவது
வந்தொங்கன்னொ
ஏதுவுவம
கியடக்கொது.... ம் நகருங்க” என்று அவன் முகத்யத வலுகட்டொயமொக தன் மொர்பில் இருந்து இழுத்து கீ வழ தள்ள..... சத்யனும் வபொதும் இனி இது எங்வக வபொய்விடப் வபொகுது தினமும் ஒருயக பொர்க்கவவண்டியது தொன் என்று நியனத்தவன் வநரமொவயத உணர்ந்து..... எழுந்து அமர்ந்து அவளின் பொவொயட முடிச்யச அவிழ்த்து சுருட்டி கொல்வழியொக கழட்டி எறிந்துவிட்டு.... அவசரமொக அவள் கபண்யமயின் மீ து முகத்யத யவத்து அதன் பிளயவ தன் மூக்கு நுனியொல் விலக்கி அதன் வொசத்யத சர்கரன உள்ளிழுக்க.... அந்த ஏகொந்தமொன வொசயன அவன் மூயள வயர
கசன்று
எடுத்துவிட்டு
தொக்கி
தன்
அவன்
நரம்புகயள
உதடுகயள
யவத்து
அந்த
முறுக்வகற
கசய்ய....
வொசயனயின்
சத்யன்
சுயவ
தன்
மூக்யக
எப்படியிருக்கும்
என்று
அறிய முற்ப்பட மொன்சி அவன் தயலமுடி பற்றி வமவல தூக்கி அவன் முகத்யத பொர்த்து “ இப்வபொ இகதல்லொம் வவண்டொம் மொமொ அப்புறம் கரொம்ப வநரம் ஆகிடும் இன்னும் ககொஞ்ச வநரத்தில் குழந்யத எழுந்திருச்சிருவொ
என்வனொட
பொல்
இல்லொம
அவயள
யொரொலும்
சமொளிக்க
முடியொது....
அதனொல என் கசல்ல மொமொ இயதகயல்லொம் பிறகு பொர்க்கலொம் இப்வபொ வந்து வவயலயய மட்டும் முடிங்க” என்று கூறிய மொன்சி அவனின் சொட்ஸுக்குள் யகவிட்டு அவன் உறுப்யப பிடித்த கவளிவய இழுக்க சத்யன்
அவள்
யவத்துவிட்டு
யககயள அவள்
மீ து
விலக்கி படர்ந்து
கீ வழ தன்
கொயலநீட்டி உறுப்யப
உட்கொர்ந்து
அவளின்
தன்
கபண்யம
சொட்யஸ வொசலில்
கழட்டி யவத்து
அழுத்த மொன்சி
அவனுக்கு
கஜொயுதத்யத இருந்தது
வழிவிட்டு
உள்வள
கசலுத்தி
தனது அவள்
கொயல
மடித்து
கபண்யமயுடன்
அகட்டி
விரிக்க....
சண்யடயிட
இப்வபொது
சத்யனுக்கு
தனது
சுலபமொக
கவகுநொட்களொக கொத்திருந்த சத்யனின் ஆரம்பவம படுவவகத்தில் இருக்க.....அவனின் ஒவ்கவொரு குத்துக்கும் மொன்சி வமல்வநொக்கி அயரயடி வயர நகர..... சத்யன் அவள் நகரொதவொறு அவள் கொல்கள்
இரண்யடயும்
தன்
வதொளில்
தூக்கிப்
வபொட்டுக்ககொண்டு
அவள்
இடுப்யப
தன்
யககளொல் பிடித்துக்ககொண்டு தன் உறுப்வபொடு வசர்த்து யவத்து தன் தொக்குதயல கதடர..... மொன்சிக்கு
வலிகயடுத்தொலும்
ககொடுத்தொள்.....
அவனின்
அயத
மயறத்து
முரட்டுத்தனமொன
அவனுக்கு
வவகமொன
சரியொன
குத்துகளொல்
மொன்சி
ஒத்துயழப்யப உடல்
அதிர
மொர்புகள் இரண்டும் தொருமொறொக குலுங்கின...... மொன்சியின் யககள் ஏதொவது பிடிமொனத்யத வதடி இறுதியொக வசொபொவின் மரக்கொல்கயள ககட்டியொக பிடித்துக்ககொண்டொள் இறுதியொக சத்யனுக்கு உச்சம் வரும்வபொது அவனின் வித்யொசமொன சத்தத்தொல் எங்வக வட்டில் ீ உள்ளவர்கள்
எழுந்துவிடுவொர்கவளொ
என்று
பயந்த
மொன்சி
அவயன
இழுத்து
தன்
மொர்பில்
யவத்து அழுத்தி அயணத்துக்ககொள்ள..... சத்யன் ஏகமொய் மூச்சுவொங்கி அவள் மொர்பில் படுத்து இயளப்பொரினொன் சிறிதுவநரத்தில் தன்யன நிதொனப் படுத்திக்ககொண்ட சத்யன் அவளி பக்கவொட்டில் சரிந்து படுத்து அவயள பொர்த்து “ யப்பொ கசமவவயல இல்ல மொன்சி “ என்று கூறி திருப்த்தியுடன் வொய்விட்டு சிரிக்க தன் விரல்களொல் அவன் வொயய கபொத்திய மொன்சி ....” ம்ம் வபொதும் கமொதல்ல வபொய் படுங்க இத்வதொட
நீங்க
என்
கழுத்தில்
தொலிகட்டிய
பிறகுதொன்
எல்லொவம....
அதுவயரக்கும்
ஐயொ
சமத்துப் யபயனொ இருக்கனும்.... இப்வபொ எழுந்து வபொய் சமத்தொக படுங்க” என மொன்சி அவன் தொயடயயப் பிடித்து ககொஞ்சியபடி கசொல்ல ம்ம்
நீ
கசொல்ற
எல்லொம்
சரிதொன்
ஆனொ
உங்கப்பொவுக்கு
இன்னும்
ஒருவொரம்தொன்
யடம்
அதுக்குள்ள நம்ம கல்யொணத்துக்கு ஏற்ப்பொடு கசய்யனும் இல்வலன்னொ இன்கனரு குழந்யத கபத்ததுக்கு
அப்புறமொதொன்
கல்யொணம்ன்னு
கசொல்லிட்டு
உன்யன
கூட்டிக்கிட்டு
டொப்சிலிப்
வபொயிடுவவன்.... அதுக்கப்பறம் நடக்கிற எதுக்கும் நொன் கபொருப்பில்யல ஆமொ கசொல்லிட்வடன்” என்று கண்டிப்புடன் கசொல்வதுவபொல சத்யன் தனது கொதயலயும் ஆயசயயயும் கூற மொன்சி இவயனயும் தன்யனயும் பிரித்துயவத்த தனது ஈவகொ பிடித்த மனயத சொடிக்ககொண்வட சத்யயன
இறுக்கி
அயணத்து
“அயத
நீங்க
என்
அண்ணன்
வவலுகிட்ட
கசொல்லிப்பொருங்க”
என்றொள் “அவன்கிட்வடயொ
அவன்
ரூல்ஸ்
வபசிவய
கழுத்தறுப்பொவன
சரி
பரவொயில்யல
மச்சொனொப்
வபொய்ட்டொன்.... சரி நொம வவற கபொண்யண கபத்துட்வடொம் ககொஞ்சம் பணிஞ்சுதொன் வபொகனும் வவறவழியில்யல” என்று வபொலியொன சலிப்புடன் சத்யன் கூற
“என்னது இது என் மகயள பத்தி இவ்வளவு சலிப்பொ கசொல்றீங்க உங்கயள “ என்ற மொன்சி அவன் மொர்பில் தன் யககளொல் குத்த “ஏய் மொன்சி என் கநஞ்சில மட்டும் குத்தொவத உள்ள இருக்கிற என் கபொண்டொட்டிக்கும் என் மகளுக்கும் வலிக்கப் வபொகுது” என்று கூறிவிட்டு அவயள இனி பிரிவவ கியடயொது என்பது வபொல மூச்சுமுட்ட எலும்புகள் கநருங்க வன்யமயொக அயணத்துக் ககொண்டொன்
"கொலத்யத நியலப்படுத்த..... " விஞ்ஞொனியொல் முடியுமொ...? " ஆனொல் கவிஞனொல் முடியும்..! " ஆம்.... அவள் படுக்யகயில் நொனிருந்தொல்.... " உலகம் என்றுவம நியலயொனதுதொன்....!
