Për fat të keq, prania e dhunës në shoqërinë tonë është bërë gjithnjë e më e zakonshme. Kjo dhunë në rritje po ashtu ndikohet në mjedisin e kujdesit shëndetësor. Shkalla e lartë e sjelljeve të dhunshme dhe sulme janë raportuar në spitale, departamente emergjente, shtëpi pleqsh dhe kujdes shëndetësor në shtëpi. Historikisht, infermierët që punojnë me pacientët psikiatrikë janë mësuar të jenë të vëmendshëm ndaj sjelljes së dhunshme dhe sulmuese; Megjithatë, tani të gjithë punonjësit e kujdesit shëndetësor duhet të jenë të vëmendshëm vëmendshëm ndaj këtij problemi. problemi. Shërbimet Shërbimet shëndetësore shëndetësore duhet të krijojnë masa masa dhe politika politika të sigurisë për të siguruar sigurinë e personelit dhe të pacientëve dhe për të zvogëluar frikën e dhunës së dhunshme ndërmjet stafit dhe vëzhguesve. Përpjekja e vazhdueshme për t'u ballafaquar me pacientë agresivë dhe potencialisht të dhunshëm, familjet dhe vizitorët mund të shkaktojë frikë, stres, pakënaqësi pune, kohë të humbur, moral të dobët dhe dëmtim të mundshëm. Administrata e Shëndetit dhe Sigurisë në Punë (OSHA) ka hartuar udhëzime vullnetare për punëdhënësit për të adresuar këtë problem. Ata krijuan "Masat paraprake universale për dhunën", e cila pranon se dhuna duhet të pritet, por mund të shmanget ose zbutet nga trajnimet e duhura, politikat dhe masat e sigurisë. Historia e kaluar e dhunës është parashikuesi më i madh i kësaj sjelljeje. Përveç kësaj, një histori e sëmundjes psikiatrike, sidomos skizofrenia, paranoja, çrregullimi i personalitetit kufitar, çrregullime të tjera të personalitetit, çrregullime të stresit post-traumatik dhe demenca shpesh shoqërohet me parashikimin e një shpërthimi agresiv. Faktorë të tjerë të rëndësishëm të rrezikut përfshijnë përdorimin e drogës dhe alkoolit. Studimet tregojnë se të rinjtë janë deri më tani autorët më të shpeshtë të akteve të dhunshme. Shkaqet e dhunës në rritje në shoqërinë tonë dhe rrjedhimisht në kujdesin shëndetësor janë të ndryshme dhe komplekse.
MENAXHIMI I PACIENTIT VIOLENT
• Jini të përgatitur që pacienti të pështyjë ilaçin . Kjo është veçanërisht e zakonshme në pacientët e
moshuar dhe agresivë. • Përdorni medikamente të lëngshme me gojë nëse janë të disponueshme. Ajo absorbohet më shpejt
dhe ka më pak gjasa të jetë "e stolisur". Nëse mjekimi duhet të jepet me anë të injektimit, punoni shpejt. Keni personelin adekuat në rast të shpërthimit të dhunës. • Shqyrtoni me pacientin përfitimet e ilaçeve dhe se ai do t'i ndihmojë atij ose asaj të fitojë kontrollin e
ndjenjave të tij / saj. • Demonstron vetëkontrollin në rritje gjatë kujdesit të infermierit • Nuk dëmton të tjerët ose vetë kur është në kujdesin e infermierëve
• Demonizon mekanizma alternative për të ulur tensionin gjatë kujdesit të infermierëve • Sjellja nuk përshkallëzohet gjatë kujdesit të infermierëve Ndërhyrjet
• Ndihmon pacientin të verbalizojë ndjenjat e zemëruara duke reflektuar dhe duke qartësuar të
kuptuarit tuaj të këtyre ndjenjave. Komunikoni interesin tuaj nëpërmjet kontaktit të duhur me sy, duke ripohuar atë që pacienti ka thënë dhe duke bërë pyetje. Ndihmoni pacientin të identifikojë burimin e zemërimit. Njohin se reagimi ndaj sëmundjes mund ta bëjë personin të ndjehet i pafuqishëm me nevojën për të dalë jashtë për të fituar një ndjenjë kontrolli. • Njohja e hershme e sjelljes së problemeve është thelb ësore në mënyrë që anëtarët e stafit të mund të
zhvillojnë një plan. • Nëse është e nevojshme, lejoni pacientin të lirojë tensionin fizikisht në objekte të pajetë, të tilla si
jastëkë ose në ushtrime të përshkruara, sipas rastit. • Mos e merrni personalisht sjelljen e pacientit. Për shembull, nëse një pacient ju quan emra të
nënçmuar, refreni të reagoni në mënyrë emocionale. Përkundrazi, kujtohuni se përfaqësoni një figurë të autoritetit për pacientin dhe ai ose ajo po reagon ndaj jush si të tillë. Mos harroni se pacienti mund të përdorë shenjat e pabesë si një mënyrë për të rritur vetëvlerësimin e tij ose të saj dhe duket se zhduket në pikat tuaja të ndjeshme, të prekshme, të tilla si modelet e peshës ose të fjalës. Shmangni reagimin me sarkazëm ose tallje. • Mos e injoroni sjelljen agresive me shpresën se do të largohet. Duhet të adresohet. Minimizimi i
sjelljes dhe vendosja e limiteve joefektive janë faktorët më të shpeshtë që kontribuojnë në përshkallëzim të dhunës. • Vendosni kufijtë e qartë dhe të q ëndrueshëm në kohën e duhur për atë që do dhe nuk do të tolerohet.
Sqaroni çdo pasojë specifike të sjelljes së pacientit. Për shembull, "Nëse përpiqesh të lëndosh dikë, do të detyrohemi të kontrollojmë sjelljen tuaj, që mund të thotë të përdorim kufizime" (Kutia 8-3). • Identifikoni një ose dy anëtarë të stafit që janë të kënaqur me pacientin për të trajtuar shumicën e
kujdesit nëse është e mundur për të ndihmuar në dhënien e ndërhyrjeve të qëndrueshme. Vlerësoni nëse një anëtar i stafit mashkull apo femër ka një fluks më qetësues. Nganjëherë prania e një mashkulli është shumë kërcënuese dhe e fuqishme. Herë të tjera ajo është e siguruar për pacientin që një anëtar i stafit mashkull është në dispozicion. Një pacient mashkull mund të ketë më pak gjasa të dëmtojë një grua dhe mund ta shohë atë si ushqim dhe përkrahës. Në anën tjetër, pacientët meshkuj mund ta shohin stafin femëror si më pak të aftë për të siguruar kontroll ose për të pasur ndjenja të tjera të lidhura me gratë. • Mjedisi i lirë i pacientit me stimulim shtesë, si zhurma ose agjitacion • Mbetet pa lëndime dhe komplikime gjatë zbatimit të përmbajtjes • Demonstron kontrollin e sjelljes kur kufizimet hiqen Ndërhyrjet
• Vendimi për të përdorur kufizimet duhet të bëhet vetëm pasi përpjekjet e tjera për të zvogëluar
tensionin janë provuar dhe provuar të paefektshme. Urdhri i mjekut duhet të merret çdo herë që duhet të përdoren kufizimet. Urdhërat e përhershme nuk janë të pranueshme. • Pasi të merret vendimi për të kufizuar pacientin, veproni shpejt d he me vendosmëri. Përcaktoni se
çfarë lloji të përshtatshëm të përmbajtjes do të aplikohet para se të aprovohet pacienti. Kufizimet përfshijnë gjoksin e rrobave dhe kufizimet e gjymtyrëve ose kufizimet e lëkurës (të vështira) të bllokuara. (Shënim: Kur përdorni kufizime të forta, sigurohuni që të keni çelësin dhe kontrolloni dy herë se janë mbyllur pas aplikimit të tyre në pacient.) Keni pajisjen gati përpara se të afroheni me pacientin. • Asnjëherë mos tentoni ta ndaloni pacientin me veten. Keni në dispoz icion personat e duhur të stafit
(zakonisht tre deri në pesë persona) dhe një plan veprimi para se të tentojnë të kontrollojnë fizikisht një pacient. Rekrutoni ndihmë të besueshme nga të gjitha burimet e mundshme, të tilla si siguria. Vlerësoni përvojën e tyre në menaxhimin e një pacienti të dhunshëm dhe rishikoni planin. Vendosni paraprakisht se kush do ta kapë atë krah ose këmbë nëse pacienti duhet të jetë i përmbajtur. Prania e një numri të anëtarëve të stafit (shfaqja e forcës) mund të nënshtrojë një pacient. Identifikoni një udhëheqës përpara se të ndërmarrni ndonjë veprim. • Caktoni një person për të biseduar me pacientin dhe një tjetër për të drejtuar personelin tjetër. Vetëm
një anëtar i stafit duhet të flasë me pacientin, mundësisht dikë që e njeh atë ose të saj. Është e rëndësishme të komunikosh në mënyrë fi rm, duke folur ngadalë. Mungesa e lidershipit mund të shkaktojë mesazhe konfuze dhe kontradiktore dhe të rezultojë në dëmtimin e dikujt ose në eksplorimin e pacientit. Hiqni pacientët e tjerë nga zona. • Mbajeni një bazë fi rm të mbështetjes për ekuilibrin nëse jeni të shtyrë papritmas. Hiqni distinktivin e
emrit, syze, bizhuteri, dhe kështu me radhë për të shmangur lëndimet. • Nëse pacienti po reziston, ai ose ajo duhet të jetë i hutuar. Secili anëtar i stafit duhet të rrëmbejë një
nga gjymtyrët e pacientit kur të jepet komanda nga personi koordinues dhe të marrë pacientin shpejt në dysheme ose në shtrat. Përpiquni të mbani kokën e pacientit për të parandaluar dëmtimin. • Pasi kufizimet aplikohen në kornizën e shtratit, merrni kohë për të biseduar me pacientin në nj ë
mënyrë të qetë dhe të shqetësuar për t'u përpjekur të humanizoni situatën. Telefononi pacientin me emrin e tij ose të saj. • Sigurohuni që pacienti të mos ketë armë të mundshme brenda mundësive. Pacienti duhet të kërkohet
për objekte të mprehta, ndeshje dhe kështu me radhë. • Administroni medikamente siç është urdhëruar. • Të jetë i vetëdijshëm për politikat e agjencisë në lidhje me zbatimin e kufizimeve. Kërkesat për
monitorimin e pacientëve gjatë kufizimeve, arsyeve për kufizime, urdhrat e mjekut dhe kohëzgjatjen e çdo urdhri mbetet e vlefshme duhet të shkruhen qartë në politikat e agjencisë. Nëse nuk jeni i sigurt në lidhje me përdorimin e ri shtrëngoni dikë, diskutoni me mbikëqyrësin tuaj për të peshuar obligimet tuaja për të mbrojtur pacientin kundrejt mosmarrëveshjeve të pacientit.
• Monitoroni pacientin nga afër dhe vendosni dokumentet sipas politikave të agjencisë duke përfshirë
shenja vitale, gjymtyrë të qarkullimit dhe futje / dalje. • Hiqni kufizimet dhe vëzhgoni pacientin nga afër kur gjend ja është nën kontroll. Konsideroni heqjen e
kufizimeve nga një gjymtyrë në një kohë në mënyrë që pacienti të ketë kohë për t'u përshtatur. Për pacientët me rrezik të lartë, mbani një krah dhe një këmbë në kufizime gjatë gjithë kohës derisa të jetë e qartë që pacienti mund të lirohet. Informoni anëtarët e tjerë të stafit se pacienti është liruar. Vendosni kritere të qarta për ri-aplikimin e kufizimeve me pacientin dhe stafin. Përgatitni familjen për gjendjen e pacientit, sipas rastit. • Pasi pacienti të ket ë rifituar kontrollin, diskutoni me të se pse është përdorur ndërhyrja e tij dhe lejoni
mundësinë për të shprehur ndjenjat. Kjo rritë ndjenjën e tij të kontrollit dhe zvogëlon dehumanizimin. • Nëse pacienti ka armë ose armë tjetër, nuk përpiqet ta çarmato së atë ose të saj. Kontaktoni sigurinë
dhe / ose agjencinë e zbatimit të ligjit sa më shpejt të jetë e mundur. Fusha për të marrë ndihmë dhe për të mbrojtur pacientët dhe stafin. Pacientët dhe stafi duhet të qëndrojnë në një zonë të sigurt deri sa të arrijë ndihma. • Konsideroni marrjen e një klase të specializuar në përdorimin e teknikave mbrojtëse, siç është
menaxhimi i sjelljes sulmuese. Trajnimi i duhur është thelbësor për të parandaluar dëmtimin e pacientëve dhe stafit. Anëtarët e stafit mund të praktikojnë me njëri-tjetrin për të demonstruar se si do të merren me një pacient të dhunshëm. • Identifikimi i vendeve të punës në rrezik më të lartë të ekspozimit ndaj dhunës dhe sigurimi që
punonjësit në këto vende të kenë trajnim adekuat.
Punoi:
Profesori:
Gentiana Arifi
Bujar Obertinca
