Mabangis Na Lungsod

Mabangis na Lungsod ni Efren Reyes Abueg

Tagpuan: Quiapo Church Manila ► Gabi ►

Tauhan:  Adong - isang batang pulubi

►

Bruno- kumukuha sa pera na naipon ni  Adong

►

 Aling bebeng- matandang matandang pilay na kasama kasama ni Adong na mamalimos

►

Buod: ►

Gabi na at hindi ito napapansin ni Adong

►

Para kay Adong, walang kabuluhan ang gabi at ang Quiapo

►

Isang bagay lamang ay may kabuluhan kay Adong- Ang simbahan at ang mga tao na pumupunta doon sapagkat ang simbahan ay buhay niya.

►

Nakatunghay ang simbahan sa mga pulubi at mga nagtitinda at ito ay nahahabag at naaawa. Si Adong at ang iba ay nakatingala naman, hindi sa simbahan kundi sa mga taong may pusong magbigay ng lubos.

►

Mapapaiyak na si Adong. Ang mga sentimong kumakalansing sa kanayang bulsa ay wala pang tunog at katuwaan. Ito ay tunog ng babala. Babalang Babalang ipinaparamdam ipinaparam dam ng kanyang sikmura at takot.

►

 Ang mga tao ay malalamig malalamig na parang parang mga bato, walang bahala at nagmamadaling umiwas at ang tanging nakita niya ay mga irap.

►

 “Pinaghahanapbuhay yan ng mga  “Pinaghahanapbuhay magulang para may maisugal” madalas na naririnig ni Adong at nasasaktan siya nito dahil sinasabi rin ito sa kanya ni  Aling Ebeng.

►

Halos araw araw siyang napapaiyak  pero hindi niya pinapakita kahit kanino man.

►

Nanginginig ang kamay ni Adong habang inilalagay sa palad ni Bruno ang pera.

►

 Ang mga daing ni Adong ay walang walang halaga. Ang mga tao’y naghihikaos na din kung kaya’t hindi na makapagbigay.

►

 Ang mga tao ay lumabas lumabas ng simbahan simbahan at nagmamadali na parang ang pagtigil nila sa simbahan ay nakakapaso at mahapdi. Hindi sa katawan, kundi sa kaluluwa at natuwa si Adong

►

Malapit na raw dumating si Bruno ayon kay Aling Ebeng. Napawi ang katuwaan ni Adong.

►

Nakita ni Adong si Bruno. Dinama niya ang mga bagol sa kanyang bulsa at ito ay malamig. Ngunit ang lamig na ito ay hindi sapat para mamatay ang apoy na nararamdaman nararamdam an niya.

►

Sinabi niya kay Aling Ebeng “…sabihin niyo kay Bruno na wala ako.” At sinabi ni Aling Ebeng na “Ano? Naloloko ka na ba, Adong? Sasaktan ka ni Bruno!” 

►

Narinig ito ni Adong ay siya’y nagpatuloy sa kakalakad at maya maya’y tumakbo na.

►

Nakaramdam siya ng tagumpay sa Nakaramdam paglayo kay Bruno, sa gutom, sa quiapo etc.

►

Nahuli siya ni Bruno.

►

Naramdaman niya ang paghahagupit ni Naramdaman Bruno. Natulig siya. Nahilo. Hindi na niya naramdaman ang kabangisan sa kapayapaang biglang kumandong sa kanya

 Aral:  Ang pagmamahal sa kapwa ay ay ginagantimpalaan ng Diyos

►

►

Pantay-pantay dapat ang pagtrato natin sa isa’t isa mahirap man o hindi dapat tayong magtulungan para sa ikabubuti ng lahat

►

May mga responsibilidad ang bawat tao at ito’y dapat ginagampanan sa mabuting pamamaraan

Simbolismo: ►

►

►

Bruno: sinisimbolo niya ang mga masasamang tao sa lipunan na gumagamit ng ibang tao para umunlad  Adong: sinisimbolo niya ang batang batang minamaltrato at pinagtratarab pinagtratarabaho aho Simbahan: pag-asa

►

mga taong nagbibigay ng barya: nagbibigay pag-asa

►

mag hindi nagbibigay ng pera: ipinagdadamutan sila ng pag-asa(mga batang lansangan)

Teoryang Markismo (Markismong Pananaw): (p. 259) ►

Sinusuri hindi lamang ang kultura kundi pati ang pulitika, ekonomiya at pilosopiya

►

Isang kumpleto at ganap na paraan sa pag-iimbestiga sa karanasan ng tao

►

Nakasandal ito sa konsepto ng realismo

►

Hindi maititiwalag ang akda sa konteksto nito sa lipunan at panahon