Proses Pemodenan Di Malaysia

³Proses Pemodenan di Malaysia Bermula Dari Zaman Penjajahan Lagi. Setujukah Anda Dengan Kenyataan Ini. Berikan Alasan-Alasan Yang Munasabah´ 

Tidak dapat dinafikan sejarah pemodenan di Malaysia telah bermula sejak zaman kedatangan penjajah lagi. Terdapat banyak perubahan yang berlaku apabila penjajah British dan Jepun datang menakluk Tanah Melayu pada ketika itu. Secara tidak langsung idea dan teknologi yang di bawa oleh mereka telah banyak mengubah struktur pemodenan Malaysia pada masa itu. Ini dapat dilihat dari segi perubahan ekonomi, pendidikan, politik dan pembangunan. Semua perubahan yang dilakukan ini telah membawa Malaysia ke satu dimensi lain iaitu dimensi pemodenan yang membolehkan Malaysia bersaing dengan negara-negara membangun yang lain. Di samping itu, usaha pemodenan yang dilakukan berdasarkan fahaman dan ideologi yang di bawa oleh penjajah ini telah mengajar dan membuka mata masyarakat Malaysia khususnya untuk bersaing dengan negara-negara luar yang lain yang sedang meningkat maju. Kedatangan penjajah-penjajah ini juga telah banyak menunjuk ajar kita untuk berani maju setapak ke hadapan dengan usaha kita sendiri. Sejak zaman sebelum penjajahan lagi ekonomi memainkan peranan penting sebagai sumber pembangunan negara. Sistem ekonomi di Malaysia pada abad ke-19 dan sehingga tahun 1963 boleh dikategorikan kepada 2 bentuk yang utama iaitu sistem ekonomi sara diri dan sistem ekonomi komersil. Bentuk dan kegiatan ekonomi yang mereka amalkan telah menerima pengaruh daripada sistem pemerintahan pada masa dahulu. Sebagai contoh, rakyat biasa menjadi petani dan pedagang manakala pembesar pula menjadi pemilik tapak perlombongan dan sebagainya. Ekonomi sara diri ialah kegiatan ekonomi yang bertujuan atau sekadar mampu untuk menampung keperluan harian keluarga. Maknanya, hasil kegiatan ekonomi akan digunakan untuk keluarga mereka. Segala kelebihan pengeluaran akan dijual, hasil jualan tersebut akan digunakan untuk membeli barangan keperluan yang lain yang juga menjadi asas keperluan seperti pakaian dan sebagainya. Kegiatan ekonomi sara diri yang utama ialah bercucuk tanam, menangkap ikan dan memungut hasil hutan. Kegiatan sebegini tidak memerlukan penggunaan mata wang yang banyak. Sistem ekonomi komersil hanya wujud di Tanah Melayu setelah kehadiran penjajah British pada abad ke-19. Kehadiran mereka telah mempergiatkan bentuk ekonomi tersebut memandangkan mereka mengutip cukai daripada rakyat, memaksa rakyat mendapatkan duit tunai. Ini kerana mereka yang gagal menjelaskan

Page 1 of 9

cukai akan dihukum. Salah satu perkembangan yang nyata semasa itu dapat dilihat dalam sektor perdagangan dan perlombongan. Kegiatan pertanian merupakan kegiatan ekonomi sara diri masyarakat Melayu tradisional yang sangat penting. Merujuk kepadanya, padi pula merupakan tanaman utama memandangkan ia adalah makanan asasi masyarakat di rantau ini. Di Malaysia, dua jenis padi telah diusahakan iaitu padi sawah dan padi huma (bukit). Padi sawah ditanam di kawasan rendah dan di lembah-lembah sungai yang subur damdengan tanah alluvium. Penanaman padi sawah dipercayai diperkenalkan oleh orang Thai di negeri-negeri Melayu Utara dan orang Minangkabau di negeri-negeri Selatan. Negeri-negeri yang terkenal dalam penanaman padi sawah di Tanah Melayu ialah Kedah, Melaka, Negeri Sembilan dan Pahang. Antara negeri ini, Kedah merupakan negeri yang terkenal sebagai jelapang padi negara kita. Menjelang abad ke18, dataran Perlis dan Seberang Perai juga turut menjadi kawasan penanaman padi yang utama. Penanaman padi sawah ini berkembang dengan pesat adalah dipengaruhi oleh sistem pengairan yang digunakan sejak abad ke-19. Industri bijih timah merupakan satu industri yang tertua di Tanah Melayu sejak zaman Kesultanan Melayu Melaka. Bijih timah telah menarik minat pedagang-pedagang asing dari Mediterranean, Arab, India dan China. Timah yang dilombong daripada kawasan pedalaman telah dilebur dan dijadikan timah jongkong lalu dibawa ke hilir sungai untuk diperniagakan. Kekayaan bijih timah di Tanah Melayu dapat dibuktikan melalui seorang pengembara Arab yang bernama Abu Dulaf (abad ke-10). Beliau berkata ³di seluruh dunia tidak ada lombong bijih timah seperti di Tanah Melayu´. Pada abad ke-12 pula, seorang penulis Itali mengulas bahawa bijih timah di Tanah Melayu sangat tulen dan bercahaya. Menurut sumber China pula, Melaka dan Pahang ada mengeksport bijih timah. Catatan J.F.A. McNair pula menunjukkan, bijih timah mula dilombong di Perak pada tahun 1616 di Manjung dan Beruas. Sehingga tahun 1820-an, perlombongan bijih timah merupakan perusahaan orang Melayu. Lombong-lombong ini dikuasai oleh raja dan pembesar. Mereka menggunakan cara melampan dan mendulang untuk melombong. Hasilnya adalah terhad. Selain itu, sikap orang Melayu yang menganggap perlombongan itu hanya merupakan pekerjaan sambilan menyebabkan perkembangannya tidak pesat. Atas inisiatif pembesar, mereka telah menggalakkan kemasukan orang Cina sebagai buruh. Keadaan ini jelas dilihat mulai tahun 1820-an, apabila orang Cina mula melibatkan diri dalam perlombongan bijih timah. Selain itu, akibat perubahan radikal di Eropah dari segi penggunaan bijih timah, permintaan terhadapnya telah meningkat. Pengambilan buruh Cina   juga dipergiatkan lagi. Pada tahun 1840-an, perusahaan ini mula bertukar corak dengan Page 2 of 9

penemuan kawasan baru, kemasukan modal Cina dan pengenalan cara-cara perlombongan yang lebih efektif oleh orang Cina. Keadaan ini telah membawa perubahan kekuasaan dan kaitan politik orang Cina di Tanah Melayu secara keseluruhan. Keadaan ini telah memberi peluang kepada British untuk campur tangan dalam hal-hal pentadbiran Tanah Melayu. Selain itu, kerajaan British juga berusaha untuk mewujudkan suasana yang menyenangkan kepada perkembangan perusahaan bijih timah swasta kepunyaan orang Eropah. Mereka menggunakan kapal korek untuk melombong. Penggunaan kapal korek dapat melombong dengan banyak tetapi kaedah ini memerlukan belanja yang tinggi. Dengan itu, perusahaan bijih timah oleh orang Cina mulai diambil alih oleh syarikat Eropah kerana teknik kapal korek yang dapat melombong dengan cepat dan akhirnya menjual perusahaan lombong bijih timah mereka kepada syarikat British. Sistem pendidikan juga banyak memainkan peranan penting dalam proses pemodenan Malaysia. Sistem pendidikan boleh dibahagikan kepada tiga tahap iaitu tahap sebelum kedatangan penjajah, semasa kedatangan penjajah dan selepas kemerdekaan Tanah Melayu pada 1957. Sistem pendidikan sebelum kedatanga penjajah adalah berasaskan sistem pondok yang diadakan di madrasah dan di sekolah-sekolah agama. Sekolah agama atau madrasah pesat dalam tahun 7920-an hingga 1940-an. Contohnya, di Pondok Langgar, Pokok Sena di Kedah, Pondok Bukit Mertajam Seberang Prai dan Madrasah Al-Masyhur di Pulau Pinang. Sekolah agama atau madrasah lebih sistematik daripada sekolah pondok, iaitu dari segi kurikulum (berstruktur), waktu belajar (tetap) dan peralatan (kerusi meja). Ditubuhkan dengan tujuan melahirkan pelajar yang bennoral tinggi. Walau bagaimanapun, terdapat kelemahan pada sekolah agama atau madrasah. Sekolah-sekolah ini tidak dapat melahirkan masyarakat Islam yang moden kerana tiada penekanan kepada Sains, Matematik dan Bahasa Inggeris. Sekolah vernakular pula merujuk kepada sekolah yang menggunakan bahasa ibunda dalam pelaksanaan penyelidikan dan pembangunan (P&P) di sekolah. Terdapat tiga jenis sekolah vernakular, iaitu Melayu, Cina dan Tamil. Sekolah vernakular Melayu yang pertama sekali ditubuhkan ialah pada tahun 1855, iaitu di Bayan Lepas, Pulau Pinang. Sekolah Melayu Gelugor, Pulau Pinang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar. Pada tahun 1872, A.M. Skinner memperkenalkan persekolahan dua sesi, iaitu sesi pagi yang mengajar  matapelajaran Bahasa Melayu, Matematik, Ilmu Alam dan mata pelajaran vokasional manakala pada sebelah petang pula mengajar matapelajaran Bahasa Arab dan Al-Qur'an. Kekurangan guru merupakan faktor tiada sekolah menengah Melayu pada waktu itu. Ini telah mendorong sehingga tertubuhnya dua buah maktab perguruan, iaitu Maktab Perguruan Sultan Idris di

Page 3 of 9

Tanjung Malim pada tahun 1922 dan Maktab Perguruan Persekutuan Melayu di Melaka pada tahun 1935. Pada tahun 1925, Kod Buruh berkuat kuasa, di mana semua estet vang mempunyai 10 orang kanak-kanak dalam umur persekolahan diwajib menyediakan sekolah yang bertujuan rnembasmi buta huruf. Sekolah Inggeris hanya terdapat di kawasan bandar dart menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar. Pendidikan bahasa Inggeris mula diperkenalkan di kalangan anak bangsawan Melayu pada tahun 1905. Penang Free School (1816 ) merupakan sekolah Inggeris pertama yang ditubuhkan. Guru-guru yang mengajar di sekolah Inggeris ini terdiri daripada paderi yang mendapat pendidikan di Eropah. Sistem sekolah semasa kedatangan penjajah pula mempunyai ciri-ciri seperti setiap   jenis sekolah khusus mengikut kaum, kurikuium sekolah berbeza, lokasi sekolah bagi setiap kaum terpisah dan bahasa pengantar berlainan, contoh sekolah Cina bahasa pengantarnya ialah bahasa Mandarin. Pada tahun 1854, Syarikat Hindia Tirnur mengeluarkan arahan kepada Gabenor Negeri-negeri Selat untuk menyediakan laporan tentang status dan keadaan pendidikan agar tindakan selanjutnya dapat diambil. Pada tahun 1855, sekolah Melayu dibuka di Bayan Lepas, Pulau Pinang dan diikuti dengan dua buah sekolah Melayu di Singapura, iaitu di Telok Belanga dan Kampung Gelam. Sekolah pondok masih diteruskan di kalangan penduduk Melayu. Sekolah vokasional Melayu juga telah diadakan untuk melatih kumpulan buruh. A.M. Skinner, Nazir Sekolah pada tahun 1870-an telah merombak sekolah Melayu dan menjadikannya dua sesi, iaitu sesi pagi untuk pelajaran biasa dari sesi petang untuk pembelajaran agama. Senario di sekolah-sekolah Cina pula agak berbeza kerana sekolahsekolah ini dibiayai oleh masyarakat Cina yang terdiri daripada golongan peniaga. Sekolahsekolah Cina ini berkembang pesat dan diteruskan ke peringkat sekolah menengah. Di peringkat awal, iaitu pada tahun 1917, sekolah Cina mula mendapat bantuan dari Negara China dan telah menggunakan bahasa "Kuo Yue" : Mulai tahuu 1920-an, sekolah-sekolah ini diberi pilihan sama ada untuk mendapat bantuan dari Negara China atau kerajaan tempatan. Sekolah-sekolah tamil mula berkembang selaras dengan perkembangan dalam sektor  perladangan kopi, getah dan kelapa sejak tahun 1870-an. Sekolah Tamil telah diadakan untuk majikan estet dan hanya di peringkat sekolah rendah sahaja. Walau bagaimanapun, sekolah-sekolah lnggeris yang dikendalikan oleh mubaligh Kristian adalah terbuka kepada semua kanak-kanak tanpa mengira ras dan agama. Sistem pendidikan ini sejak awal lagi telah meninggalkan kesan yang mendalam dari segi meningkatkan persaingan hebat di kalangan semua kaum. Sejak pertengahan tahun 1870-an, kaedah pengajaran yang digunakan adalah µ monitoral system'  di mana guru-guru di bawa dari Page 4 of 9

England dan kos perbelanjaan untuk tujuan ini kian meningkat. Justeru, Jawatankuasa Wooley pada tahun 1870-an telah membuat penelitian dan mencadangkan agar alternatit lain diperoleh clan hasil daripada laporan ini, maka sistem "bekerja sambil belajar" telah diperkenalkan. Dalam aspek latihan pula, sejak awal lagi telah diberikan latahan profesional. Justeru, guru-guru pada awalnya dihantar ke Kolej Raffles dan ke luar negara untuk tujuan latihan. Mulai tahun 1920-an, dua buah institusi tempatan diwujud untuk menyediakan latihan perguruan. Maktab Perguruan Sultan Idris (1922 ) dan Maktab Latihan Perguruan Perempuan Melayu di Melaka ditubuhkan (1935) untuk melatih guru-guru dari Negeri-negeri Selat, Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Pendudukan Jepun telah banyak menjejaskan perkembangan di dalam bidang pendidikan. Selepas Jepun meninggalkan Tanah Melayu, sekolah dan kolej berfungsi kembali setelah proses membaiki bangunan dan melengkapkan kemudahan serta peralatan sekolah siap selepas tahun 1946. Pada zaman pra-penjajahan, sistem politik di Malaysia terutamanya di Semenanjung Malaysia adalah sistem feudal. Sistem ini menyatakan setiap raja atau sultan mempunyai kuasa mutlak ke atas negeri dan rakyat masing-masing. Dalam sistem yang tertutup ini, penyertaan politik daripada rakyat pada umumnya tidak berlaku. Sistem feudal ini bersifat warisan walaupun terdapat beberapa insiden perebutan kuasa dikalangan bangsawan. Pada ketika itu   juga, parti-parti politik belum lagi wujud dan semangat nasionalisme belum lagi tersemat di dalam diri setiap masyarakat. Namun, situasi ini berbeza pada zaman era penjajahan di mana penjajah mengambil alih kuasa politik daripada raja-raja Melayu dan mewujudkan sistem residen atau penasihat. Pada masa ini, berlakunya tentangan daripada golongan raja-raja, bangsawan dan rakyat namun penjajah menggunakan kuasa ketenteraan mereka untuk menjaga kestabilan dan keamanan. Penyertaan rakyat dalam politik dan pentadbiran terhad kepada golongan bangsawan sahaja bagi tujuan mengekalkan status quo. Pada saat akhir era penjajahan, rakyat mula dilibatkan dalam proses politik dan pentadbiran di peringkat paling bawah, sebagai pegawai rendah. Perkembangan tersebut adalah ekoran daripada terbukanya sistem pendidikan Inggeris kepada anak-anak pembesar tempatan. Demikian juga dalam era penjajahan Jepun, hanya sebilangan kecil rakyat yang dilibatkan dalam sektor pentadbiran dan politik. Penglibatan rakyat tempatan ke dalam proses politik secara meluas hanya dapat dilihat dengan jelas apabila pihak British memperkenalkan Malayan Union setelah berakhirnya penjajahan Jepun di Tanah Me;ayu dan penyerahan Sabah dan Sarawak untuk ditadbirkan sebagai tanah jajahan pada tahun 1946. Namun begitu, pengalaman daripada penjajah Jepun telah mengajar penduduk Tanah Melayu betapa pentingnya kerjasama antara golongan etnik

Page 5 of 9

untuk mencapai objektif politik. Kesudian untuk bekerjasama adalah penting bukan hanya untuk mengutarakan keperluan kaum masing-masing tetapi juga untuk saling memahami kedudukan kaum lain. Hal ini akan membuka jalan kepada integrasi dan kompromi yang sihat serta membuka ruang untuk kemajuan bersama. Usaha-usaha ke arah kerjasama politik telah dimulakan lagi sejak zaman sebelum merdeka lagi. Kerjasama antara AMCJA-PUTERA, dua golongaan kiri dalam aliran nasionalisme di Tanah Melayu yang merangkumi kerjasama antara etnik dan kemudiannya oleh golongan nasionalis UMNO-MCA yang seterusnya MIC menunjukkan bahawa kerjasama adalah asas dalam politik negara kita. Malah pada zaman itu   juga, golongan berhaluan kiri banyak memonopoli sistem politik Tanah Melayu dengan wujudkan Angkatan Wanita Sedar (AWAS), Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM), Parti Komunis Malaya (PKM) dan Angkatan Pemuda Insaf (API). Golongan ini banyak berjuang untuk membebaskan tanah air daripada penjajahan kuasa asing. Malaysia mengamalkan sistem Demokrasi Berparlimen di bawah pentadbiran Raja Perlembagaan. Malaysia diketuai oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong yang dipilih daripada sembilan sultan negeri Melayu untuk berkhidmat selama lima tahun sebagai Ketua Negara dan Pemerintah Tertinggi Angkatan Tentera. Sistem ini adalah berdasarkan sistem Westminster kerana Malaysia merupakan bekas tanah jajahan British. Kuasa eksekutif  ditetapkan oleh kabinet yang dipimpin oleh Perdana Menteri. Berdasarkan perlembagaan Malaysia, Perdana Menteri mestilah seorang anggota Dewan Rakyat, yang pada pendapat Yang di-Pertuan Agong, memimpin kumpulan majoriti dalam parlimen. Manakala kabinet merupakan ahli parlimen yang dipilih daripada Dewan Rakyat atau Dewan Negara. Malaysia mengamal sistem parlimen dwidewan: Dewan Rakyat dan Dewan Negara. Dewan Negara mempunyai 70 orang yang terpilih selama 3 tahun. Pemilihan ahlinya boleh dibahagikan kepada dua: 26 ahli dipilih oleh Dewan Undangan Negeri sebagai mewakili 13 negeri. 44 ahli lagi dilantik oleh Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong atas nasihat Perdana Menteri, termasuk dua ahli dari Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, dan satu ahli masing-masing dari Wilayah Persekutuan Labuan dan Putrajaya. Dewan Rakyat pula mempunyai seramai 222 ahli, dan setiap ahli mewakili satu kawasan pilihan raya. Ahli-ahli dipilih atas dasar sokongan ramai melalui pilihan raya. Setiap ahli Dewan Rakyat memegang jawatan selama 5 tahun, dan selepas itu pilihan raya yang baru akan diadakan. Kuasa perundangan dibahagi antara kerajaan persekutuan dan kerajaan negeri. Ini ditentukan oleh parlimen. Undang-undang tertinggi ialah Perlembagaan Malaysia dan ini memerlukan majoriti dua pertiga untuk diubah. Walau bagaimanapun, peratusan ahli pihak pemerintah sentiasa melebihi nisbah ini. Undang-undang

Page 6 of 9

kedua ialah undang-undang syariah yang menumpukan pada orang Islam di Malaysia. Sultan merupakan ketua agama Islam dan kuasa ini tertakluk kepada baginda kerajaan negeri. tidak memeranjatkan, undang-undang syariah ini agak berbeza mengikut negeri. Sistem legaliti Malaysia berasaskan undang-undang British. Walau bagaimanapun, kebanyakan daripada undang-undang dan konstitusi telah diambil dari undang-undang India. Mahkamah Persekutuan mengkaji kembali keputusan yang rujuk daripada Mahkamah Rayuan; ia mempunyai jurisdiksi asal dalam hal-hal konstitusi dan dalam perselisihan di antara negeri-negeri atau di antara kerajaan persekutuan dan sesuatu negeri. Semenanjung Malaysia, Sabah dan Sarawak setiap satunya mempunyai mahkamah tinggi. Kerajaan Persekutuan mempunyai autoriti terhadap halhal luar negara, pertahanan, keselamatan dalam negeri, keadilan (kecuali kes-kes undangundang sivil di kalangan orang Melayu dan orang-orang Muslim yang lain dan juga orang-orang asli, yang diletakkan di bawah undang-undang Islam dan tradisi), warganegara persekutuan, kewangan, perdagangan, industri, komunikasi, pengangkutan, dan hal-hal lain. Perancangan bandar mula wujud sebagai suatu aktiviti profesional di Eropah. Seterusnya ia dibawa oleh penjajah-penjajah Eropah ke negara-negara jajahan takluk mereka. Kebanyakan negara Dunia Ketiga telah menerima perancangan bandar dalam beberapa dekad yang lalu. Sistem perancangan bandar yang diamalkan di Malaysia pada masa kini banyak dipengaruhi oleh perkembangan sistem perancangan bandar United Kingdom. Ini berpunca daripada kesan penjajahan British di negara ini selama lebih daripada seratus tahun. Usahausaha perancangan bandar di di Tanah Melayu bermula di Melaka pada abad ke-15. Petempatan-petempatan awal pada masa itu bisanya terletak di sepanjang laluan darat, sungaisungai dan pantai. Ini bertujuan untuk memudahkan penduduk mendapatkan sumber bekalan air untuk keperluan harian dan bercucuk tanam. Menurut sejarah, semasa Parameswara tiba di Melaka pada tahun 1400, penempatan sedia ada masih merupakan kampung nelayan Melayu primitif. Parameswara merancang dan membina semula Melaka dan sekaligus meletakkan asas bagi sebuah bandr yang kemudiannya menjadi ibu kta empayar Melaka yang termasyhur. Berdasarkan sejarah Melaka serta penulisan Moorhead dan Winstedt di dadapti pada abad ke15 telah ada tanda-tanda awal perancangan yang diamalkan di negara ini. Pada era tersebut, perancangan lebih bergantung kepada keadaan semula jadi yang terdapat di kawasan sekitar  mereka. Perancangan bandar di Tanah Melayu semakin berkembang dengan kemasukan British pada hjung abad ke-19. Ia seterusnya mewujudkan amalan perancangan fizikal di Melaka dan Pulau Pinang. Semasa penjajahan British, Pulau Pinang dan Melaka dikenali sebagai Negeri-Negeri Selat manakala Perak, Negeri Sembilan, Pahang dan Selangor pula

Page 7 of 9

dikenali sebagai Negeri-Negeri Melayu Bersekutu. Dari segi pentadbirannya, ianya terletak di bawah kuasa penuh empayar British kecuali hal-hal yang berkaitan dengan agama dan adat istiadat. Kegiatan awal perancangan bandar dan desa dalam era ini telah bermula pada tahun 1801 dengan tertubuhnya Jawatankuasa Penilai di Pulau Pinang. Menjelang akhir abad ke-19 ianya telah berkembang ke negeri Perak, selangor, Pahang dan Negeri Sembilan.ini ekoran daripada masalah yang dialami oleh bandar-bandar utama di Taiping, Ipoh dan Kuala Lumpur  seperti kesesakan, kesihatan, kebakaran dan jenayah akibat aktiviti perlombongan. Inggeris telah mengambil peluang untuk campur tangan dengan mewujudkan sistem pengurusan bandar  di negeri-negeri tersebut termasuk memastikan kepentingan ekonomi dan politik mereka dilindungi. Dalam era selepas merdeka pula, nama ketua jawatan perancangan bandar telah ditukar kepada Pesuruhjaya Perancang Bandar. Jawatan ini masih lagi dipegang oleh pegawai dari United Kingdom iaitu T.A.L Concannon. Aktiviti perancangan bandar lebih tertumpu kepada penyediaan pelan susunatur kampung-kampung baru semasa darurat. Jawatan Pesuruhjaya Perancang Bandar telah diserahkan buat pertama kalinya kepada rakyat tempatan iaitu Dato¶ Rosli Buyong pada tahun 1969. Nama jawatan tersebut ditukar kepada Ketua Pengarah Perancang Bandar dan Desa bermula pada tahun 1972 hingga ke hari ini. Negeri Pulau Pinang dan Melaka menggunakan sistem Deeds iaitu suatu sistem khusus yang terdapat di NegeriNegeri Selat sebelum Perang Dunia Kedua. Ia mengambil contoh dari undang-undang harta dan pindah hak milik Inggeris. Sementara itu, sembilan buah negeri Melayu yang lain pula menggunakan sistem Torrens iaitu suatu sistem yang bevrdasarkan kepada prinsip bahawa hak-hak persendirian atas tanah boleh diperolehi hanya daripada pemberian yang nyata oleh kerajaan. Secara kesimpulannya, dapatlah dirumuskan bahawa kedatangan penjajah ke Tanah Melayu telah banyak membawa pemodenan ke atas tanah air kita. Secara tidak langsung sistem yang dibawa oleh mereka telah banyak merubah corak persekitaraan Malaysia daripada sebuah negara mundur ke sebuah negara yang maju seiring dengan negara-negara Barat yang lain. Usaha ini telah mencetuskan idea untuk Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj memacu negara Malaysia untuk sama-sama bersaing dengan negara-negara Dunia Pertama yang lain. Ilham daripada Tunku ini telah disambung oleh Tun Dr Mahathir Mohamed dengan melancarkan satu dasar iaitu Dasar Pandang Ke Timur pada 8 Februari 1982 semasa persidangan

5 th

Joint Annual Conference of Mejeca/Jameca di Hotel Hilton Kuala Lumpur.

Sumbangan dan jasa beliau ini telah melayakkan beliau digelar Bapa Pemodenan Malaysia.

Page 8 of 9

BIBLIOGRAFI

Shamsul Amri Baharuddin. 2007. Modul Hubungan Etnik . Universiti Teknologi Mara (UiTM) Shah Alam. Pusat Penerbitan Universiti (UPENA).   A Aziz Deraman. 1992. Tamadun Melayu dan Pembinaan Bangsa Malaysia . Kuala Lumpur.  Arena Ilmu. Chew Hock Thye. 1979. Masalah Perpaduan Nasional . Kuala Lumpur. Dewan Bahasa dan Pustaka. Fauziah Shafiee dan Ruslan Zainudin. 2000. Sejarah Malaysia. Kuala Lumpur. Fajar Bakti. http://wikipedea.undang_undang_perbandaran.org.html  http://wikipedea.politikmalaysia.org.html 

Page 9 of 9