Sa salin ni P. Antonio de Borja May malakas at makapangyarihang hari ang India. Siya ay si Haring Abenir. Ang hari ay isang pagano. Siya ay naniniwala sa mga diyos-diyosan. Ngunit sa kanilang kaharian ay marami-rami marami-rami na ang nagiging Kristiyano Kristiyano dulot marahil ng pananakop ng mga ibang lahi tulad ng nangyari sa Pilipinas. Ayaw niyang maging Kristiyano ang mga nasasakupan kaya ipinakulong niya at ipinakulong ang mga pari. Ngunit sila ay hindi natakot. Patuloy pa rin sila sa pagtuturo ng mga aral ng Kristiyanismo. Hindi naglaon ay nagkaroon ng anak na lalaki si Haring Abenir. Pinangngalanan niya itong Josaphat. Mahigpit ang hari sa anak. May nanghula kasi sa anak na magiging Kristiyano ito sa pagsapit nito sa tamang gulang. Kaya ipinatayo niya ito ng palasyo sa malayo at ligtas na pook. Pinaalis lahat ng hari ang lahat ng pari sa kaharian. Habang lumalaki ay nakakahingi rin naman ng pahintulot si Josaphat na lumabas ng palasyo at maglibang-libang naman. Pumapayag din naman ang hari. Mahigpit na ipinag-utos ng hari sa mga bantay ng anak na huwag na huwag ipakita ang kahirapan ng kanyang mga nasasakupan dahil sa pinahihirapan nga niya ang mga ito sa pagiging Kristiyano.Ngunit Kristiyano.Ngunit kahit anong paghihirap ang gawin ng mga bantay ay may nakita si Josaphat na kalulunos ang kalagayan. Nagtaka siya at tinanong ang mga bantay kung ganoon ba talaga ang kasasapitan ng lahat sa kanilang kaharian. Sumagot ang bantay na ganoon nga. Dahil dito ay naging interesado ang prinsipe sa lumalaganap na Kristiyanismo. Sa kabilang dako, may isang matandang hari sa isang malayong bayan sa Indiya. Siya si Barlaan. Ipinarating sa kanya ng Diyos na si josapaht ay may mabuting puso kaya nagpunta siya sa Indiya upang puntahan ang prinsipe. Nagbalat-kayo siyang isang mangangalakal at may ipapakita daw siyang bato kay Josaphat. Nakapasok nga siya sa palasyo. Doon na nagsimula nagsimula ang pagtuturo pagtuturo niya ng mga aral ng Kristiyanismo Kristiyanismo kay Josaphat.Naging Josaphat. Naging Kristiyano Kristiyano ang prinsipe. Walang nakakaalam na Kristiyano na si Josaphat kahit mga bantay nito. Dahil sa madalas ng pagdalaw-dalaw ni Barlaan ay napansin tuloy ni Zardan (isa sa mga bantay) ang mga ito. Nalaman ni Zardan ang lahat. Binalaan niya ang prinsipe sa posibleng mangyari kung malaman iyon ng hari. Nakiusap si Josaphat na huwag munang magsumbong sa hari at hintayin ang pinakamubuting panahon. Inanyayahan ng prinsipe si Zardan na makinig sa mga aral ni Barlaan. Isang araw, sinabihan ni Barlaan na aalis siya. Hiningi ni Josaphat ang damitermitanyo ermitanyo nito upang ala-ala. Ipinukol ng prinsipe ang panahon sa pagdadasal at paghingi ng awa sa Diyos. Naligalig si Zardan sa nangyayari nan gyayari kaya kay a nagsakit-sakitan nagsakit-sakitan ito. Umuwi siya sa kanila at ipinagamot siya ng hari. Dahil Dahil dito ay nalaman na wala talagang sakit si Zardan. Doon na ipinagtapat ni Zardan ang pagiging Kristiyano ni Josaphat. Nagalit ang hari.Humingi siya ng pay okay Araquez (isa niyang tagapayo). Sinabi ni Araquez na ipadakip si Barlaan at
ipahiya sa isang pagtatalo. Kung ito'y matalo ay baka mawalan ng pananalig si Josaphat dito at bumalik sa pagiging pagano. Ipinahanap ng Hari si Barlaan ngunit sila'y bigo. Pero may dinakip sila na akala nilang si Barlaan. Siya ay si Nacor (isang astrologo). Pumayag din naman si Nacor na magpanggap na si Barlaan. Nalungkot si Josaphat ng malaman niyang nadakip na si Barlaan (na si Nacor pala). Hindi niya alam na hindi iyon ang totoong Barlaan. Pinuntahan ng hari ang anak at hinikayat na bumalik sa pagiging Kristiyano. Ngunit ayaw na nito. Sinabi ng hari na magpapabinyag magpapabinyag siya at ang buong kaharian kung mananalo si Barlaan sa debate. Tinanggap ni Josaphat ang hamong iyon. Dumating ang araw ng pagtatalo. Si Barachias lamang ang tanging Kristiyanong pumanig kay Barlaan (Nacor). Binalaan ng hari ang mga paham (ang kanyang mga pambato) na kung hindi nila matatalo si Barlaan ay papatayin niya ang mga ito. Dito na nalaman ng prinsipe na hindi iyon ang tunay na Barlaan ang makikipagtalo. Hindi siya nagpahata na alam na niya. Binalaan din niya ito at dapat hindi siya magpatalo. Sa pagtatalo ay parang biniyayaan ng hiwagang karunungan ng langit si Nacor. Nakasagot siya ng mabuti sa mga tanong ng mga paham. Ipinahinto ng hari ang pagtatalo at ipagpapatuloy kinabukasan. Kinausap ni Josaphat si Nacor at doon niya sinabi na alam am niyang nagpapanggap lamang ito. Tinuruan niya ng mga aral ng Kristiyanismo si Nacor at naging Kristiyano ito. Sumama si Nacor sa mongheng naninirahan sa monasteryong nasa labas ng lungsod. lu ngsod. Nanghinayang Nanghinaya ng ang hari sa nangyari. nangyari . Nawalan siya ng pagkakataon pagka kataon na talunin ang inakala niyang si Barlaan. Nawalan tuloy siya ng paniniwala sa kanyang mga diyos ngunit ayaw pa rin niya sa Kristiyanismo. Sa araw ng kapistahan ay ayaw na niya sanang makialam sa ikasisigla ng selebrasyon. Itong si Theudas ay nakiusap sa hari na tumulong at bilang kabayaran, siya ay tutulong sa pagkumbinsi kay Josaphat na bumalik sa paniniwalang pagano. Pumayag ang hari. Ipinayo ni Theudas na palitan ang lahat ang mga utusan sa palasyo ng mga magagandang babae upang tuksuhin si Josaphat. Ngunit ng mangyari ito ay hindi natukso si Josaphat. Nanalangin ito sa Diyos na ilayo siya sa tukso. Dahil sa isang masamang pangitain ay nagkasakit si Josaphat. Dinalaw ng ama ang anak. Tinanong ng anak na bakit siya tinuturuang maging masama. Hiniling niyang lumabas at hanapin si Barlaan ngunit hindi pumayag ang hari. Ipinayo ni Theudas na magtalo si Haring Abenir at Josaphat. Kung matatalo si Josaphat ay babalik ito sa pagiging pagano. Natalo ang hari. Ipinayo na naman ni Theudas na hatiin nalang ang kaharian sa dalawa. Yun nga ang nangyari. Ang kalahati ay kay Josaphat. Sumama kay Josaphat ang mga taong ayaw magtamo ng parusa. Simbahan ang unang ipinatayo ni Josaphat. Naging masagana ang kanyang mga nasasakupan nasasak upan kaya nagsilipatan nagsilip atan ang ibang nasa kaharian kaha rian ng hari dahil silay pinarur usahan nito. Doon nalaman ng hari ang kanyang pagkakamali. Sinulatan niya ang anak na handa na siyang maging Kristiyano. Tinanggap ng malugod ng anak ang ama. Matapos ang 4 na taong paghihirap at pagsisisi sa mga kasalanan ay namatay si Haring Abenir.
Hahanapin ni Josaphat sa Barlaan. Inihabilin niya kay Barachias ang kaharian. Maraming hirap ang dinanas ni Josaphat bago nito nakita si Barlaan. Namuhay silang magkasama. Iniukol nila ang kanilang panahon sa pagdadasal sa Diyos. Isang araw ay sinabi ni Barlaan na malapit na siyang mamatay kaya iniutos niya kay Josaphat na ipunin lahat ang mga mongheng naninirahan sa kalapit bayan. Matapos magbigay sa misa panalangin si Barlaan ay binawian ito ng buhay. Namuhay sa pagtitiis si Josaphat. Ng mamatay ito ay inilibing nila si Josaphat katabi ng pinaglibingan nila kay Barlaan. Isang pangitain ng monghe ang nagbigay kaalaman kay Barachias na patay na si Josaphat. Ipinahanap niya ang bangkay nito sa bulubundukin sa Senaar. Dalawang bangkay ang nakita at kataka-takang hindi ito naagnas at may mahinhing halimuyak pa ang masasamyo. Ang mga ito ay dinala sa simbahang ipinatayo ni Josaphat at doon inilagak. Maraming himala ang nangyari kaya marami ang nagsibalik-loob sa Diyos.
MGA TANONG: 1. Ano ang aral na makukuha natin sa kwento? Unang-una,
paniniwala at pananalig panana lig sa Diyos. Ang Diyos lamang ang
tutulong sa atin sa lahat ng mga kahirapang nararanasan natin ngayon. Ang mga problema na dumadating dumada ting sa ating buhay ay mga pagsubok pagsu bok lamang na ikaka ik akatibay ng ating pananalig sa Diyos at ikakalakas ng ating mga sarili. Ikalawa ay ang pagiging mapagpatawad. Kahit anong laki ng kasalanan ng ibang tao sa atin ay dapat natin itong patawarin lalong-lalo lalong-lalo na kung ang nagkasala ay ang iyong ama. Dapat magmahalan tayo sa isa't isa ay magpatawad. Laging pairalin ang kabutihan laban sa kasamaan. 2. Kung titingnan natin ang ating mga sarili, anu-ano ang mga diyus-diyusan sa ating buhay sa sinasamba? Kayamanan at kapangyariha kap angyarihan n na nag-ugat sa PERA. Lahat tayo ay ay makasalanan. Labis tayong sumasamba sa pera. Marami ang nagiging masama dahil dito. Pumapatay, nanlilinglang ng ibang tao, nangungurakot/ nagnanakaw at iba pa. Maraming tahanan, pagkakaibigan, at pagsasamahan ang nasira na ng pera. Kaya masama ang labis ng pagkahumaling sa pera. Dapat nating ipagdasal sa Diyos na nawa'y ilayo tayo sa tukso ni satanas at hindi malulong sa kasamaan. 3. Bakit kaya naging ganoon na lamang kainteresado sa Kristiyanismo si Josaphat? Dahil may nakita si Josaphat na kalunos-lunos ang kalagayan. Kung malalaman na niya ang mga aral ng Kristiyanismo ay baka malaman na rin niya ang kasagutan o lunas lun as sa kahirapan kahirap an sa tinatamasa ng kanyang kan yang mga nasasakupan. nasasaku pan. Nang malaman na niya ang mga aral ng Kristiyanismo ay palagi siyan nagdadasal at humihingi ng awa sa Diyos na sanay tulungan ang mga tao sa kanilang kaharian at sana'y ihaon ang mga ito sa kahirapan. 4. Paano kaya ka ya napaniwala napaniwa la nina Barlaan at Josaphat na tunay silang sil ang alagad ng ng Diyos? Ng mamatay sila ay hindi naagnas ang kanilang mga bangkay at maraming milagro ang nasaksihan nasa ksihan ng mga tao ka ya marami ang nagsibalik na gsibalik-loob sa Diyos o naging Kristiyano. Sa mga himalang ito ay makikita na may tunay na Diyos na nag-iisa
lamang. Ito ang nagkumbinse sa kanila (sa mga tao) na may Diyos ng tunay na tumutulong sa mga tao at itong si Barlaan at Josaphat ay tunay na alagad ng Diyos. 5. Kung ikaw si Josaphat, tutulad ka rin ba dito na sinuway ang ama at kinalaban pa ito? Siyempre, hindi ako susuway sa aking ama yun lang kung siya'y nasa tama. Kung siya ay nasa mali ay hindi ako susunod. Hindi Hindi sa lahat ng panahon ay tama sila sila palagi at dapat laging sundin. Tulad sa kwento, talagang ipaglalaban ko aking paniniwala sa Kristiyanismo. Isa sa mga sampung utos ng Diyos na hinding hindi maniniwala sa ibang Diyos. Ang pagsamba a ibang diyos ay isang malaking kasalanan.