AIXMALOTH TOY POTHOY MOY-_-JOHANNA LINDSEY-_-greekleech.pdf

wWw.GreekLeech.info

wWw.GreekLeech.info

Johanna Lindsey ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΟΥ Μετάφραση: Σοφία Τάπα Εκδόσ εις Εlx is

Τίτλ ος πρωτοτύπου: Prisoner Of My Desire © johanna lindsey , 1 991 ● © Για την ελ λ ην ική γ λ ώσ σ α σ ε όλ ο τον κόσ μο: Eκδόσ εις Elx is, 201 4 ● Οι εκδόσ εις Elx is αποτελ ούν σ ήμα των Εκδόσ εων Δ ιόπτρα ● Eκδίδεται κατόπιν σ υμφων ίας με την HarperCollinsPublishers. ISBN: 97 8-61 8-81 388-1 -0 Ηλ εκτρον ική εκδοσ η: Ιούλ ιος 201 4 Μετάφρασ η:Σοφία Τάπα ● Επιμέλ εια – διόρθωσ η: Βίκυ Κατσ αρού ● Ηλ εκτρον ική σ ελ ιδοποίησ η: Ελ έν η Οικον όμου ● Σχ εδιασ μός εξωφύλ λ ου: Γιώργ ος Παν αρετάκης Απαγ ορεύεται η αν απαραγ ωγ ή ή αν ατύπωσ η μέρους ή του σ υν όλ ου του βιβλ ίου, σ ε οποιαδήποτε μορφή, χ ωρίς την έγ γ ραφη άδεια του εκδότη. Εκδόσ εις Εlx is ● Αγ . Παρασ κευής 40, 1 21 32 Περισ τέρι ● Τηλ .: 21 0 380 52 28, Fax : 21 0 330 04 39 ● info@elx isbooks.gr

«Ποιος είπε ότι το ερωτικό μυθισ τόρημα έχ ει πεθάν ει; Δ εν πρόκειται ποτέ ν α χ άσ ει τη γ οητεία του όσ ο η Johanna Lindsey μπορεί ν α γ ράφει ισ τορικά ρομάν τζα… Η Lindsey είν αι δεξιοτέχ ν ισ σ α του είδους της· ξέρει να δημιουργ εί φαν τασ ιώσ εις… Θέλ ετε ρομάν τζο – το έχ ετε!» Inside Books

«Υ ψ ηλ ού επιπέδου ψ υχ αγ ωγ ία… Η γ οητεία και η μαγ εία των χ αρακτήρων της είν αι μεταδοτική» Publishers Weekly

«Καταλ αβαίν ει τις κρυφές φαν τασ ιώσ εις των γ υν αικών … Η Johanna Lindsey δημιουργ εί παραμυθέν ιες ισ τορίες που γ ίν ον ται πραγ ματικές» Romantic Times «Εξαιρετικό ρομάν τζο» New Y ork Daily New s

«Οι ισ τορίες της δεν με απογ οητεύουν ποτέ… Έχ ουν σ ταθερά υψ ηλ ό επίπεδο ποιότητας»

Affaire de Coeur

«Δ υν αμικοί χ αρακτήρες, αν τίθετα περιβάλ λ ον τα κι έν τον ες σ υγ κρούσ εις της καρδιάς… Η Johanna Lindsey αν αμφισ βήτητα έχ ει το χ άρισ μα σ τα ισ τορικά ρομάν τζα». New port New s Daily Press

Κεφάλ αιο 1 Αγ γ λ ία, 1 1 52

Η λ αίδη ήταν μικροκαμωμέν η κι εύθραυσ τη, αλ λ ά ο ψ ηλ ός ιππότης που είχ ε μπροσ τά της την έκαν ε ν α δείχ ν ει ακόμα πιο αν ίσ χ υρη. Το ξαν θό της κεφάλ ι δεν έφταν ε πάν ω από τους φαρδιούς του ώμους. Κι όταν η αν οιχ τή παλ άμη του προσ γ ειώθηκε σ το μάγ ουλ ό της, το λ επτεπίλ επτο κορμί της τιν άχ τηκε σ το πλ άι από τη δύν αμη του χ ασ τουκιού. Θα είχ ε σ ωριασ τεί σ το πάτωμα, αν δεν τη βασ τούσ αν . Και πράγ ματι τη βασ τούσ αν · δύο από τους οπλ ίτες του ιππότη. Στέκον ταν αρκετά πιο πίσ ω της και της είχ αν σ τρίψ ει τα χ έρια τόσ ο όσ ο χ ρειαζόταν γ ια ν α τη σ πρώξουν μπροσ τά και ν α μη δεχ τούν οι ίδιοι το χ τύπημα που προοριζόταν γ ια εκείν η. Κι αυτό ήταν που την κράτησ ε όρθια εν ώ καν ον ικά θα έπρεπε ν α είχ ε πέσ ει, αυτό την κράτησ ε σ τη θέσ η της ώσ τε ν α δεχ τεί άλ λ ο έν α χ τύπημα και ύσ τερα κι άλ λ ο. Από την άλ λ η άκρη της μικρής αίθουσ ας, η Ροβίν α Μπελ έμ παρακολ ουθούσ ε. Κι εκείν η την κρατούσ αν γ ερά δύο οπλ ίτες, οι ίδιοι που την

είχ αν σ ύρει με τη βία σ ’ αυτή την αίθουσ α γ ια ν α δει με τα ίδια της τα μάτια την κτην ωδία του ετεροθαλ ούς αδελ φού της. Αίμα σ τάλ αζε σ το κέν τρο του πιγ ουν ιού της καθώς δάγ κων ε τα χ είλ η της γ ια ν α μην ουρλ ιάξει.greekleech.info Τα δάκρυα έτρεχ αν ποτάμι σ τα κάτωχ ρα μάγ ουλ ά της. Την ίδια δεν την είχ αν χ τυπήσ ει. Κατά πάσ α πιθαν ότητα όμως, έπειτα απ’ αυτή την επίδειξη που της έκαν ε ο ετεροθαλ ής αδελ φός της γ ια ν α την πείσ ει ότι σ οβαρολ ογ ούσ ε, θα ερχ όταν και η δική της σ ειρά αν δεν υπέκυπτε σ τις επιθυμίες του. Αλ λ ά όσ ο εκείν ος κατάφερν ε ν α διατηρεί την υπομον ή του, δεν ήθελ ε ν α τη σ ημαδέψ ει με μελ αν ιές που θα προκαλ ούσ αν σ χ όλ ια σ το γ άμο της. Όμως ο Γκίλ μπερτ Ντιάμπρε δεν είχ ε παρόμοιους εν δοιασ μούς γ ια τη μητριά του. Η λ αίδη Αν Μπελ έμ –Αν Ντιάμπρε πια και γ ι’ άλ λ η μία φορά χ ήρα τώρα που ο πατέρας του Γκίλ μπερτ ήταν ν εκρός– δεν του χ ρησ ίμευε σ ε τίποτα, παρά μόν ο ως όμηρος προκειμέν ου ν α χ ειραγ ωγ ήσ ει τη Ροβίν α. Και ήταν ελ άχ ισ τα τα πράγ ματα που δεν θα έκαν ε η Ροβίν α γ ια χ άρη της μητέρας της. Αλ λ ά αυτό που ήθελ ε από εκείν η ο Γκίλ μπερτ αυτή τη φορά…

Η Αν σ τράφηκε και κοίταξε την κόρη της. Τα μάγ ουλ ά της ήταν κατακόκκιν α από τ’ αποτυπώματα της βαριάς παλ άμης του Γκίλ μπερτ κι όμως δεν είχ ε χ ύσ ει ούτε έν α δάκρυ, δεν είχ ε βγ άλ ει την παραμικρή κραυγ ή. Η έκφρασ η του προσ ώπου της, τόσ ο εύγ λ ωττη, προξέν ησ ε περισ σ ότερα δάκρυα σ τη Ροβίν α. Το μήν υμα ήταν σ αφές, Συμβαίν ει τόσο συχ ν ά, που πια δεν σημαίν ει τίποτα γ ια μέν α. Μη δίν εις σημασία, κόρη μου. Μη δώσεις σ’ αυτόν το λ εχ ρίτη αυτό που θέλ ει. Η Ροβίν α δεν ήθελ ε ν α το κάν ει. Ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν Λάιον ς, ο άν τρας που είχ ε βρει ο Γκίλ μπερτ γ ια ν α την παν τρέψ ει, ήταν τόσ ο μεγ άλ ος που θα μπορούσ ε ν α είν αι παππούς της. Στην πραγ ματικότητα, προπάππους της. Χώρια που η μητέρα της είχ ε επιβεβαιώσ ει τις φήμες που κυκλ οφορούσ αν γ ια τον ηλ ικιωμέν ο λ όρδο, όταν ο Γκίλ μπερτ απαίτησ ε από την Αν ν α πείσ ει τη Ροβίν α ν α σ υμμορφωθεί με τις επιθυμίες του. «Γν ωρίζω τον Λάιον ς και δεν είν αι άξιος γ ια μια κλ ηρον όμο του διαμετρήματος της Ροβίν α. Ακόμα κι αν η ηλ ικία του δεν ήταν πρόβλ ημα, αυτός ο άν θρωπος έχ ει σ υν δέσ ει τ’ όν ομά του με σ κάν δαλ α διασ τροφών . Ποτέ δεν θα εν έκριν α έν αν τέτοιο

γ άμο». «Είν αι ο μον αδικός που διατίθεται ν α πολ εμήσ ει γ ια ν α επαν ακτήσ ει τα φέουδά της», είχ ε επισ ημάν ει ο Γκίλ μπερτ. «Φέουδα που έχ ασ ε ο πατέρας σ ου από την απλ ησ τία του». «Λάθος. Κάθε άν τρας έχ ει δικαίωμα ν α…» «Να καταπατά την περιουσ ία του γ είτον ά του;» τον διέκοψ ε η Αν , πν ιγ μέν η από την περιφρόν ησ η που έν ιωθε γ ια το γ ιο του άν τρα της κι ας μην έφταν ε ούτε σ το ελ άχ ισ το την περιφρόν ησ η που είχ ε ν ιώσ ει γ ια τον κτην ώδη πατέρα του. «Να λ εηλ ατεί και ν α πολ εμά αν υπεράσ πισ τους αν θρώπους; Να κλ έβει και ν α εξ αν αγ κάζει γ υν αίκες ν α παν τρευτούν προτού καν θάψ ουν τους συζύγ ους τους! Τέτοιου είδους δικαιώματα απέκτησ αν οι άν τρες μόν ο αφότου έγ ιν ε βασ ιλ ιάς αυτό το αν θρωπάριο, ο Στέφαν ος». Ο Γκίλ μπερτ είχ ε γ ίν ει πράγ ματι κατακόκκιν ος, μα περισ σ ότερο από θυμό παρά από ν τροπή γ ια ό,τι είχ ε κάν ει ο πατέρας του σ την Αν . Η αλ ήθεια ήταν πως ο Γκίλ μπερτ ήταν γ έν ν ημα της εποχ ής του. Ήταν μόν ο οχ τώ χ ρόν ων όταν ο Στέφαν ος είχ ε κλ έψ ει το σ τέμμα από τη Ματθίλ δη μετά το θάν ατο του Ερρίκου, του γ έρου βασ ιλ ιά. Τότε το

βασ ίλ ειο είχ ε διχ ασ τεί· οι μισ οί βαρόν οι αρν ούν ταν ν α δεχ τούν μια γ υν αίκα ως ηγ εμόν α τους και οι άλ λ οι μισ οί δεσ μεύον ταν από τον όρκο πίσ της που είχ αν δώσ ει σ τη Ματθίλ δη και τώρα σ το γ ιο της, τον Ερρίκο της Ακουιταν ίας. Ο Ούγ κο Ντιάμπρε ήταν έν ας από τους βαρόν ους που είχ αν ορκισ τεί πίσ τη σ τον Στέφαν ο.greekleech.info Θεώρησ ε λ οιπόν σ ωσ τό και δίκαιο ν α σ κοτώσ ει τον πατέρα της Ροβίν α, που ήταν βασ άλ ος 1 –αν ώτερος ευν οούμεν ος υποτελ ής– του Ερρίκου, και κατόπιν ν α εξαν αγ κάσ ει τη χ ήρα του Γουόλ τερ Μπελ έμ ν α τον παν τρευτεί. Μ’ αυτόν το γ άμο εξασ φάλ ισ ε τον έλ εγ χ ο όλ ων των εδαφών που είχ ε σ την κατοχ ή του ο Γουόλ τερ, τα οποία κλ ηρον όμησ ε ως μον αχ οπαίδι του η Ροβίν α, καθώς και τα προικώα εδάφη της Αν . Ούτε η Αν ούτε η Ροβίν α είχ αν καμία βοήθεια απέν αν τι σ ’ αυτή την αδικία και σ ίγ ουρα όχ ι από έν α βασ ιλ ιά που είχ ε βυθίσ ει το βασ ίλ ειο σ την αν αρχ ία. Αν τίθετα από τον πατέρα του, που ήταν φύσ ει μοχ θηρός εκτός από κτην ώδης, ο Γκίλ μπερτ έμοιαζε με τους περισ σ ότερους άν τρες της εποχ ής του· όταν χ ρειαζόταν ήταν ευσ εβής, όταν δεν χ ρειαζόταν γ ιν όταν αν άγ ωγ ος και είχ ε βάλ ει σ τόχ ο ν α γ εμίσ ει τα σ εν τούκια του με τους καρπούς από

το μόχ θο των άλ λ ων . Επειδή όμως επί δεκαεπτά χ ρόν ια είχ ε ζήσ ει μέσ α σ την αν αρχ ία, η τακτική του δεν διέφερε σ ε τίποτα από την τακτική κάθε άλ λ ου βαρόν ου. Οι περισ σ ότεροι απ’ αυτούς μπορεί ν α θρην ούσ αν που εξαιτίας του αδύν αμου βασ ιλ ιά τους η χ ώρα είχ ε βυθισ τεί σ την αν ομία, αλ λ ά την ίδια σ τιγ μή εκμεταλ λ εύον ταν και σ υν έβαλ λ αν οι ίδιοι σ ’ αυτή την αν ομία. Η αλ ήθεια ήταν ότι σ τα τρία χ ρόν ια που ο Γκίλ μπερτ είχ ε υπάρξει ετεροθαλ ής αδελ φός της Ροβίν α ποτέ δεν της είχ ε πει κακή κουβέν τα ούτε είχ ε σ ηκώσ ει χ έρι πάν ω της από θυμό, όπως έκαν ε εν ίοτε ο πατέρας του. Ως ιππότης, ο Γκίλ μπερτ ήταν επιδέξιος και θαρραλ έος. Ως άν τρας ήταν πολ ύ ωραίος, με μαύρα μαλ λ ιά και σ κουροκάσ ταν α μάτια που το άγ ρυπν ο βλ έμμα τους προκαλ ούσ ε ν ευρικότητα σ τους άλ λ ους. Μέχ ρι σ ήμερα η Ροβίν α τον μισ ούσ ε μόν ο και μόν ο επειδή ήταν ίδιος με τον πατέρα του. Για ίδιον όφελ ος και γ ια τους άθλ ιους πολ έμους που έκαν αν με τους γ είτον ές τους, ο Ούγ κο και ο γ ιος του είχ αν απογ υμν ώσ ει τα εδάφη της Ροβίν α και είχ αν σ φετερισ τεί οτιδήποτε αξίας είχ αν ποτέ σ την κατοχ ή τους εκείν η και η μητέρα της. Είχ αν αθετήσ ει την υπόσ χ εσ η γ άμου που είχ ε δώσ ει ο

πατέρας της γ ια εκείν η και την κρατούσ αν αν ύπαν τρη γ ια δικό τους σ υμφέρον , ώσ τε ν α σ υν εχ ίζουν ν α υφαρπάζουν ό,τι μπορούσ αν από το μόχ θο των υποτακτικών της και ν α απαιτούν κάθε χ ρόν ο σ τρατιωτική βοήθεια από τους βασ άλ ους της. Πέρυσ ι όμως, ο Ούγ κο Ντιάμπρε είχ ε απερίσ κεπτα αποφασ ίσ ει ν α πολ ιορκήσ ει το οχ υρό του Ντίργ ουν τ, το οποίο βρισ κόταν αν άμεσ α σ ’ έν α από τα εδάφη της Ροβίν α και σ ’ έν α δικό του. Ήταν μια κίν ησ η που τάραξε τα ν ερά, επειδή το Ντίργ ουν τ αν ήκε σ ’ έν αν από τους μεγ αλ ύτερους πολ έμαρχ ους των βόρειων κομητειών , το λ όρδο του Φούλ κχ ερσ τ, ο οποίος όχ ι μόν ο έσ πευσ ε ν α βοηθήσ ει το βασ άλ ο του σ το Ντίργ ουν τ διώχ ν ον τας τους πολ ιορκητές και σ τέλ ν ον τάς τους πίσ ω σ τα δικά τους όρια γ ης, αλ λ ά επίσ ης βάλ θηκε ν α κατασ τρέψ ει αυτόν που είχ ε τολ μήσ ει ν α κλ έψ ει κάτι δικό του. Δ υσ τυχ ώς δεν έγ ιν αν μόν ο τα φέουδα του Ούγ κο σ τόχ ος των πολ εμοκάπηλ ων του λ όρδου αλ λ ά και τα φέουδα που έλ εγ χ ε μέσ ω της κηδεμον ίας της Ροβίν α. Κι αν ακάλ υψ ε πόσ ο εξυπηρετικός μπορεί ν α είν αι έν ας αδύν αμος βασ ιλ ιάς όταν ο Στέφαν ος αρν ήθηκε ν α τον

βοηθήσ ει, καθώς ήταν απασ χ ολ ημέν ος με τα δικά του προβλ ήματα. Όμως παρόλ ο που ο Ούγ κο είχ ε σ κοτωθεί πριν από δύο μήν ες σ ’ αυτό τον πόλ εμο τον οποίο είχ ε ξεκιν ήσ ει η απλ ησ τία του, ο Φούλ κχ ερσ τ δεν ικαν οποιήθηκε. Και τώρα ο Γκίλ μπερτ αν ακάλ υπτε ότι τον σ υγ κεκριμέν ο πολ έμαρχ ο τον έτρεφε η εκδίκησ η. Κι έτσ ι είχ ε προτείν ει σ το λ όρδο ν α κάν ουν ειρήν η, αλ λ ά εκείν ος αρν ήθηκε, γ εγ ον ός που εξόργ ισ ε τον Γκίλ μπερτ και τον πείσ μωσ ε ν α πάρει πίσ ω τα φέουδα των Ντιάμπρε με κάθε τίμημα. Μα το τίμημα που είχ ε επιλ έξει ήταν ν α θυσ ιάσ ει τη Ροβίν α σ το σ υζυγ ικό κρεβάτι εν ός γ ερο-σ άτυρου. Είχ ε τολ μήσ ει ακόμα και ν α της πει ότι αυτός ο γ άμος δεν θα κρατούσ ε πολ ύ και ότι σ ύν τομα θα την έπαιρν ε πάλ ι υπό την κηδεμον ία του, αφού ο γ έρος τα είχ ε φάει τα ψ ωμιά του. Όσ ο όμως θα ήταν παν τρεμέν η με το γ ερο-τράγ ο, ο Γκίλ μπερτ ήθελ ε ν α γ εν ν ηθεί έν α παιδί απ’ αυτή την έν ωσ η. Είχ ε φρον τίσ ει ν α είν αι απολ ύτως σ αφής ως προς αυτό.greekleech.info Μόν ο μ’ αυτή την προϋπόθεσ η θα έπαιρν ε πίσ ω τη Ροβίν α και τα εδάφη της, καθώς επίσ ης τη γ η και τα πλ ούτη του Λάιον ς μέσ ω του παιδιού. Κι έτσ ι θ’ αποκτούσ ε τα μέσ α γ ια ν α κερδίσ ει ξαν ά τα φέουδα των Ντιάμπρε

που τώρα βρίσ κον ταν σ τα χ έρια του Φούλ κχ ερσ τ. Για τον Γκίλ μπερτ αυτό ήταν το τέλ ειο σ χ έδιο. Πραγ ματικά δεν του κόσ τιζε τίποτα και θα του απέφερε όλ α όσ α ήθελ ε – και σ το τέλ ος και τη Ροβίν α σ το κρεβάτι του. Αυτός ήταν ο απώτερος σ τόχ ος του σ χ εδίου του, αφού κόν τευε ν α πάθει ψ ύχ ωσ η με τη μικρή αν οιχ τόξαν θη καλ λ ον ή που ήταν ετεροθαλ ής αδελ φή του. Την είχ ε ποθήσ ει από την πρώτη σ τιγ μή που την είχ ε δει, όταν εκείν η ήταν μόν ο δεκαπέν τε χ ρόν ων . Όμως ο πατέρας του είχ ε αρν ηθεί ν α τον αφήσ ει ν α την πάρει, τον ίζον τας ότι η αξία της θα έπεφτε κατακόρυφα αν έχ αν ε την παρθεν ιά της, παρότι ο ίδιος δεν το ’χ ε σ κοπό ν α την παν τρέψ ει. Αλ λ ά ο Ούγ κο Ντιάμπρε δεν θα ζούσ ε γ ια πάν τα. Και ο Γκίλ μπερτ ήταν αρκετά έξυπν ος γ ια ν α καταλ άβει ότι η αν αθεματισ μέν η παρθεν ιά της Ροβίν α δεν προοριζόταν γ ια εκείν ον και αρκετά υπομον ετικός γ ια ν α περιμέν ει ν α δοθεί σ ε κάποιον μελ λ ον τικό σ ύζυγ ο ώσ τε ν α μην αποτελ εί πλ έον εμπόδιο. Γι’ αυτό ο Γκίλ μπερτ της φερόταν καλ ά. Δ εν ήθελ ε εκείν η ν α καταλ άβει την ασ πλ αχ ν ία που είχ ε σ ταλ άξει σ την ψ υχ ή του ο πατέρας του. Ήθελ ε και η Ροβίν α ν α τον ποθεί, όταν τελ ικά θα την έπαιρν ε σ το κρεβάτι του. Την ήθελ ε τόσ ο πολ ύ που θα

έφταν ε ακόμα και σ το σ ημείο ν α την παν τρευτεί ο ίδιος, αν θα είχ ε κάποιο κέρδος απ’ αυτόν το γ άμο, πράγ μα όμως που δεν ίσ χ υε από τη σ τιγ μή που οι Ντιάμπρε είχ αν ήδη τον έλ εγ χ ο των εδαφών της. Και μόλ ις εκείν η θα ’μεν ε έγ κυος, σ χ εδίαζε ν α την κάν ει ερωμέν η του και ν α σ υν εχ ίσ ει ν α την έχ ει έτσ ι, παρόλ ο που σ το μέλ λ ον σ κόπευε οπωσ δήποτε ν α την παν τρέψ ει ξαν ά με κάποιον άλ λ ο γ ια ν α αποκομίσ ει περισ σ ότερα κέρδη. Θα ήταν εύκολ ο ν α ξεφορτωθεί τους σ υζύγ ους της Ροβίν α. Το δύσ κολ ο θα ήταν ν α την κάν ει ν α ν ιώσ ει πάθος γ ια τον ίδιο. Στο δικό του μυαλ ό, γ ια κάποιον αν εξήγ ητο λ όγ ο, το ν α παν τρέψ ει τη Ροβίν α με τον Λάιον ς χ ωρίς τη θέλ ησ ή της, πράγ μα εύκολ ο, πίσ τευε πως θα την έσ τρεφε εν αν τίον του. Ωσ τόσ ο δεν θεωρούσ ε χ ειρότερο αδίκημα το ν α αποσ πάσ ει εκβιασ τικά τη σ υγ κατάθεσ ή της γ ι’ αυτόν το γ άμο χ τυπών τας τη μητέρα της. Απεν αν τίας. Είχ ε σ υν ηθίσ ει τόσ ο ν α βλ έπει τον πατέρα του ν α χ τυπάει τη λ αίδη Αν , που γ ια εκείν ον δεν σ ήμαιν ε απολ ύτως τίποτα. Δ εν είχ ε λ άβει υπόψ ιν του ότι η Ροβίν α, η οποία αυτά τα τρία χ ρόν ια κρατούν ταν σ τ’ οχ υρό Κέρν ελ και όχ ι μαζί με τη μητέρα της σ το κάσ τρο Άμπρε, δεν είχ ε τα ίδια βιώματα κι

επομέν ως δεν είχ ε αν απτύξει την ίδια απάθεια μ’ εκείν ον .greekleech.info Ήταν τόσ ο βέβαιος πως η Ροβίν α δεν θα του χ ρέων ε ποτέ την κακομεταχ είρισ η της μητέρας της, ώσ τε δεν ήταν σ ίγ ουρος αν η βαν αυσ ότητά του απέν αν τι σ τη λ αίδη Αν ήταν αρκετή γ ια ν α μεταπείσ ει τη Ροβίν α. Απλ ώς αυτό ήταν το λ ιγ ότερο που μπορούσ ε ν α κάν ει γ ια ν α την αν αγ κάσ ει ν α σ υν αιν έσ ει σ ’ αυτόν το γ άμο και το πρώτο που σ κέφτηκε ν α δοκιμάσ ει, όταν είδε ότι δεν κατάφερε τίποτα με τη λ ογ ική και την απαρίθμησ η των οφελ ών που θα τους απέφερε αυτός ο γ άμος. Το πρώτο λ άθος του Γκίλ μπερτ ήταν ότι υπέθεσ ε πως η Ροβίν α έν ιωθε γ ια τη μητέρα της ό,τι έν ιωθε κι εκείν ος γ ια τη δική του, σ χ εδόν τίποτα. Το δεύτερο ήταν ότι δεν περίμεν ε τόσ ο σ ύν τομα κάποια αν τίδρασ η από την πλ ευρά της, κι έτσ ι δεν είχ ε κάν ει τον κόπο ν α της ρίξει ούτε μια ματιά από τη σ τιγ μή που είχ ε αρχ ίσ ει, λ ίγ α δευτερόλ επτα ν ωρίτερα, ν α χ τυπάει τη μητέρα της. Όταν όμως είδε την Αν ν α κοιτάει την κόρη της με τέτοιο ακλ όν ητο θάρρος, κοίταξε κι εκείν ος πίσ ω και σ φίχ τηκε ολ όκλ ηρος τώρα από οργ ή, καθώς έβλ επε καθαρά τα λ άθη του. Η κοπέλ α ν οιαζόταν γ ια τη μητέρα της και μάλ ισ τα πάρα πολ ύ. Τα μεγ άλ α

ζαφειρέν ια μάτια της ήταν πλ ημμυρισ μέν α από δάκρυα. Υ πέφερε πραγ ματικά από την προσ πάθεια ν α σ υγ κρατηθεί και ν α μην τον ικετεύσ ει ν α σ ταματήσ ει, κι αυτό μόν ο και μόν ο επειδή η μητέρα της είχ ε δηλ ώσ ει ξεκάθαρα πως ήταν εν αν τίον αυτού του γ άμου. Κάλ λ ιο ν α την είχ ε ν αρκώσ ει, ν α την είχ ε παν τρέψ ει με τον Λάιον ς και ν α είχ ε προλ άβει ν α ολ οκλ ηρωθεί η σ υζυγ ική σ υν εύρεσ η προτού εκείν η αν ακτήσ ει τις αισ θήσ εις της, γ ιατί τότε όλ α θα είχ αν τελ ειώσ ει. Τώρα, τ’ αξιολ άτρευτα γ αλ αν ά μάτια της τον κοιτούσ αν με τόσ η απέχ θεια, που ο Γκίλ μπερτ ήξερε ότι δεν θα τον ποθούσ ε ποτέ όπως ο ίδιος ήλ πιζε. Ας είν αι. Ούτως ή άλ λ ως, θα την έκαν ε οπωσ δήποτε δική του και σ ύν τομα μάλ ισ τα. Αλ λ ά τώρα, ν ιώθον τας τόσ η λ ύσ σ α που δεν θα γ ιν όταν όπως το είχ ε φαν τασ ιωθεί, τα δάχ τυλ ά του έγ ιν αν γ ροθιά και χ τύπησ αν με δύν αμη την Αν σ το πλ άι του κεφαλ ιού της. Κι εκείν η κατέρρευσ ε ακαριαία χ ωρίς την παραμικρή φων ή. Η Ροβίν α ήταν αυτή που έβγ αλ ε την κραυγ ή, έν α πν ιχ τό κλ αψ ούρισ μα προτού ψ ιθυρίσ ει: «Μη. Όχ ι άλ λ ο». Άφησ ε τη μητέρα σ ωριασ μέν η σ τα χ έρια των αν τρών του και πήγ ε ν α σ ταθεί μπροσ τά σ την

κόρη. Σιγ όβραζε ακόμα από οργ ή γ ια όσ α του είχ αν κοσ τίσ ει σ ε προσ ωπικό επίπεδο οι εσ φαλ μέν ες εκτιμήσ εις του. Καθώς ο θυμός φαιν όταν ολ οκάθαρα σ τα μάτια του αλ λ ά και σ ’ ολ όκλ ηρο το πρόσ ωπό του, αν ασ ήκωσ ε το πρόσ ωπο της Ροβίν α, αν αγ κάζον τάς τη ν α τον αν τικρίσ ει. Μα το χ έρι του δεν ήταν βίαιο μόλ ο που ο ίδιος έβραζε από τα ν εύρα του· απόδειξη των σ υν αισ θημάτων που έτρεφε γ ια εκείν η. Άθελ ά του σ κούπισ ε απαλ ά τα δάκρυα από το έν α της μάγ ουλ ο. Η φων ή του όμως ήταν σ κλ ηρή όταν τη ρώτησ ε: «Θα παν τρευτείς το λ όρδο Γκον τγ ουάιν ;». «Ναι». «Και θα το κάν εις με χ αρά;» Η Ροβίν α τον κοίταξε αν έκφρασ τα προς σ τιγ μήν προτού ξεσ πάσ ει: «Πολ λ ά ζητάς…». «Όχ ι, δεν ν ομίζω. Τι κοσ τίζει έν α χ αμόγ ελ ο αν είν αι ν α εξασ φαλ ίσ ει την προθυμία του γ αμπρού ν α βιασ τεί ν α υπογ ράψ ει το γ αμικό σ ύμφων ο;» «Γιατί; Αμφισ βητείται η προθυμία του;» «Μπα, όχ ι. Αλ λ ά δεν έχ ουμε καιρό γ ια χ άσ ιμο. Ο Φούλ κχ ερσ τ κάθεται άπραγ ος προς το παρόν , αλ λ ά μόν ο επειδή μόλ ις κατέκτησ ε το Τούρες». Η Ροβίν α χ λ ώμιασ ε σ το άκουσ μα της είδησ ης. Ήξερε ότι δύο από τα οχ υρά της κον τά σ το

Ντίργ ουν τ είχ αν εκπορθηθεί, το έν α από αυτά αμαχ ητί, όμως το κάσ τρο του Τούρες ήταν το μεγ αλ ύτερο από τα φέουδα του πατέρα της, το προπύργ ιό του, και βρισ κόταν πολ ύ βορειότερα. Η ίδια είχ ε μεγ αλ ώσ ει σ το Τούρες. Ό,τι ήξερε από αγ άπη κι ευτυχ ία, εκεί το είχ ε μάθει, μέσ α σ τα πέτριν α τείχ η του. Και τώρα είχ ε περάσ ει σ την κατοχ ή εν ός εχ θρικού πολ έμαρχ ου – ή μάλ λ ον όχ ι, εχ θροί το κατείχ αν εδώ και τρία χ ρόν ια τώρα, επομέν ως τι σ ημασ ία είχ ε έτσ ι κι αλ λ ιώς; Εκείν η πάν τως δεν το είχ ε δικό της και ούτε περίμεν ε ν α το έχ ει ποτέ ξαν ά. Ακόμα κι αν ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν κατάφερν ε ν α το πάρει πίσ ω γ ια χ άρη της, θα ήταν δικό της κατ’ όν ομα μόν ο. Ο Γκίλ μπερτ παρερμήν ευσ ε την έκφρασ η του προσ ώπου της και σ κέφτηκε ν α την καθησ υχ άσ ει. «Ροβίν α, μη χ άν εις το κουράγ ιο σ ου. Ο Λάιον ς έχ ει πλ ουτίσ ει από το αίμα των εμπόρων της πόλ ης, εδώ και είκοσ ι χ ρόν ια που κατέχ ει το Κέρκμπορο. Οι μισ θοφόροι που θ’ αγ οράσ ει με τα πλ ούτη του θα ν ικήσ ουν πολ ύ γ ρήγ ορα τον Φούλ κχ ερσ τ και θα τον σ τείλ ουν απο κει που ’ρθε. Μέσ α σ ’ έν α μήν α το Τούρες θα είν αι πάλ ι δικό σ ου». Η Ροβίν α δεν απάν τησ ε. Της είχ αν ήδη πει ότι το γ αμικό σ ύμφων ο είχ ε σ υν ταχ θεί με τέτοιον τρόπο

που ευν οούσ ε τα δικά της σ υμφέρον τα· ότι τα φέουδά της μόλ ις τ’ αν ακτούσ ε θα ήταν δικά της και όχ ι του σ υζύγ ου της, κάτι που γ ια την ίδια δεν σ ήμαιν ε τίποτα τους χ αλ επούς εκείν ους καιρούς που βασ ίλ ευαν η αδικία και η αν ομία, μα θα σ ήμαιν ε τα πάν τα αν ποτέ έπαιρν ε την εξουσ ία ο Ερρίκος. Το δίχ ως άλ λ ο, ο Λάιον ς σ κόπευε ν α εκμεταλ λ ευτεί σ το έπακρο τα φέουδά της. Και προφαν ώς ο Γκίλ μπερτ σ κόπευε ν α τα πάρει πάλ ι υπό τον έλ εγ χ ό του, πράγ μα που σ το δικό της μυαλ ό σ ήμαιν ε ότι, αν ο Λάιον ς δεν πέθαιν ε σ ύν τομα από γ ηρατειά κι αρρώσ τιες, θα φρόν τιζε ο Γκίλ μπερτ ν α τον βγ άλ ει από τη μέσ η. Αλ λ ά εκείν ος ήθελ ε πρώτα η Ροβίν α ν α φέρει σ τον κόσ μο το παιδί του Λάιον ς. Στη σ κέψ η αυτή ρίγ ησ ε και, όπως έκαν ε καθημεριν ά τα τρία τελ ευταία χ ρόν ια, προσ ευχ ήθηκε ν α πάρει το θρόν ο της Αγ γ λ ίας ο Ερρίκος της Ακουιταν ίας. Ο πατέρας της είχ ε υπάρξει βασ άλ ος του Ερρίκου και η Ροβίν α θα ορκιζόταν εν ριπή οφθαλ μού πίσ τη και υποταγ ή σ ’ εκείν ον . Γιατί μόν ο τότε ίσ ως θα κατάφερν ε ν α γ λ ιτώσ ει από τον έλ εγ χ ο του Γκίλ μπερτ Ντιάμπρε. Δ εν αποκάλ υψ ε όμως όσ α είχ ε σ το μυαλ ό της, αν τίθετα ρώτησ ε τον Γκίλ μπερτ: «Θες ν α πεις ότι αυτή τη φορά θα βρουν χ ρόν ο οι βασ άλ οι μου ν α

έρθουν και ν α μου δώσ ουν όρκο υποτέλ ειας ή μήπως δεν θα προλ αβαίν ουν επειδή θα πολ εμούν γ ια σ έν α;». Τα μάγ ουλ ά του κοκκίν ισ αν λ ίγ ο, επειδή γ ι’ άλ λ η μια φορά ο πατέρας του είχ ε αγ ν οήσ ει το γ ράμμα του ν όμου. Ο ν όμος όριζε ότι μόλ ις τα φέουδα των Μπελ έμ άλ λ αζαν ιδιοκτήτη μετά το θάν ατο του πατέρα της, οι εν ν έα βασ άλ οι του έπρεπε ν α έρθουν και ν α δώσ ουν όρκο υποτέλ ειας σ τη Ροβίν α γ ια τα φέουδα, τα οποία τώρα πια αν ήκαν σ ’ εκείν η. Κι όμως, τα τελ ευταία τρία χ ρόν ια που την κρατούσ αν απομον ωμέν η σ ’ έν α από τα μικρότερα οχ υρά του Ούγ κο, εκείν η δεν είχ ε δει ούτε έν αν απ’ αυτούς τους ιππότες. Και κάθε φορά που το αν έφερε, τη φλ όμων αν σ τα ψ έματα, ότι δήθεν οι ιππότες της βρίσ κον ταν σ ε καθεσ τώς πολ ιορκίας ή εν μέσ ω σ τρατιωτικής εκσ τρατείας κι άλ λ ες παρόμοιες δικαιολ ογ ίες. Κατά πάσ α πιθαν ότητα οι άν τρες της τη θεωρούσ αν ν εκρή. Γιατί αυτός θα ήταν ο ευκολ ότερος τρόπος γ ια ν α αποσ πάσ ει ο Ούγ κο τις υπηρεσ ίες τους χ ωρίς ν α χ ρειασ τεί ν α τους αποδείξει ότι η Ροβίν α ήταν καλ ά σ την υγ εία της. Ο σ κλ ηρός τόν ος του Γκίλ μπερτ όταν απάν τησ ε

δεν άφησ ε περιθώρια γ ι’ άλ λ η σ υζήτησ η: «Πέν τε από τους βασ άλ ους σ ου πέθαν αν πολ εμών τας τον Φούλ κχ ερσ τ και είν αι άγ ν ωσ το αν ο σ ερ Τζέραρν τ ζει ακόμα, αφού είχ ε γ ίν ει κασ τελ άν ος 2 του Τούρες. Το πιθαν ότερο είν αι ότι αυτό το κτήν ος τον έσ φαξε, όπως και τους δικούς μου ιππότες». Αν ασ ήκωσ ε τους ώμους, δηλ ών ον τας ξεκάθαρα ότι δεν ν οιαζόταν ιδιαίτερα αν ο Τζέραρν τ είχ ε σ κοτωθεί. Το όποιο χ ρώμα είχ ε επαν έλ θει σ τα μάγ ουλ α της Ροβίν α χ άθηκε πάλ ι. Δ εν έκαν ε άλ λ ες ερωτήσ εις, μόν ο και μόν ο επειδή έτρεμε ν α μάθει ποιοι ιππότες ήταν ακόμα ζων ταν οί και ποιοι όχ ι. Και ποιον έπρεπε ν α κατηγ ορήσ ει γ ια το θάν ατό τους; Τον Φούλ κχ ερσ τ που έδωσ ε το τελ ειωτικό χ τύπημα ή τον Γκίλ μπερτ και τον πατέρα του που είχ αν ξυπν ήσ ει την οργ ή του Φούλ κχ ερσ τ; Αχ , Θεέ μου, πότε θα ξαν άβρισ κε ειρήν η τούτη η χ ώρα; Ζήτησ ε ήρεμα από τον Γκίλ μπερτ ν α την αφήσ ει ελ εύθερη. Μ’ έν α ν εύμα του οι άν τρες του την άφησ αν αμέσ ως και η Ροβίν α κίν ησ ε ν α πάει σ τη μητέρα της. Όμως το χ έρι του Γκίλ μπερτ έσ φιξε το μπράτσ ο της και την οδήγ ησ ε προς την πόρτα. Εκείν η προσ πάθησ ε ν α ελ ευθερωθεί, μα η λ αβή του ήταν δυν ατή. «Άφησ έ με ν α πάω κον τά της».

«Όχ ι. Θα έρθουν σ ε λ ίγ ο οι υπηρέτριές της ν α τη φρον τίσ ουν ». «Έχ ω ν α τη δω τρία χ ρόν ια, Γκίλ μπερτ», του υπεν θύμισ ε εκείν η, αλ λ ά έπρεπε ν α το ξέρει ότι δεν θα τον σ υγ κιν ούσ ε ούτε σ το ελ άχ ισ το. «Θα τη δεις μόλ ις πιάσ εις το παιδί του Λάιον ς γ ια ν α εξασ φαλ ίσ ουμε τα εδάφη του». Κι άλ λ οι εκβιασ μοί και χ ειραγ ώγ ησ η. Δ εν άν τεχ ε άλ λ ο ν α κρατάει το σ τόμα της κλ εισ τό και τα λ όγ ια της ξεχ ύθηκαν σ φυριχ τά, σ τάζον τας μίσ ος. «Είσ αι αχ ρείος, χ ειρότερος κι απ’ τον πατέρα σ ου! Τουλ άχ ισ τον εκείν ος μπορεί ν α ήταν σ κλ ηρός, όμως ήταν ν τόμπρος». Το χ έρι του έσ φιξε κι άλ λ ο το μπράτσ ο της, η μόν η έν δειξη ότι τα λ όγ ια της τον είχ αν επηρεάσ ει. «Εγ ώ μόν ο τα δικά σ ου σ υμφέρον τα…» «Ψεύτη! Θα κάν ω αυτό που θέλ εις, αλ λ ά, αν μου πεις άλ λ η μια φορά ότι είν αι γ ια το καλ ό μου, θα ουρλ ιάξω». Δ εν της έφερε αν τίρρησ η. Το μόν ο που ήθελ ε ν α κάν ει ήταν ν α την πάρει σ την αγ καλ ιά του και ν α τη φιλ ήσ ει. Περισ σ ότερο ακόμα κι από την ομορφιά της, η παθιασ μέν η της οργ ή ξύπν ησ ε μέσ α του τον πόθο που έν ιωθε γ ια εκείν η. Μα δεν τολ μούσ ε καν ν α τη φιλ ήσ ει. Αν η Ροβίν α πήγ αιν ε

σ το κρεβάτι του Λάιον ς χ ωρίς την παρθεν ιά της, εκείν ος μπορεί ν α την έδιωχ ν ε, βάζον τας τέλ ος σ τις ελ πίδες του Γκίλ μπερτ ν α οικειοποιηθεί τα πλ ούτη του γ έρου λ όρδου. Κι έτσ ι το μόν ο που της είπε ήταν : «Τότε έλ α, φεύγ ουμε σ ήμερα κιόλ ας γ ια το Κέρκμπορο. Κι αύριο παν τρεύεσ αι». Και με την πρώτη απόδειξη ότι έχ ει πιάσ ει παιδί, θα την πήγ αιν ε κατευθείαν σ το δικό του κρεβάτι. 1 Ευν οούμεν ος υποτελ ής σ τον οποίο παραχ ωρούν ταν εκτάσ εις γ ης (φέουδα) με αν τάλ λ αγ μα διάφορες υπηρεσ ίες όπως: σ τρατιωτική βοήθεια, σ υμμετοχ ή σ ε διάφορα σ υμβούλ ια, χ ρηματική βοήθεια. Η παραμέρισ η των υποχ ρεώσ εών του σ ήμαιν ε αφαίρεσ η του φέουδου. (ΣτΕ) 2 Ο διοικητής εν ός κάσ τρου κατά τον Μεσ αίων α που επόπτευε μια ευρύτερη περιοχ ή. (ΣτΕ)

Κεφάλ αιο 2

Έφτασ αν σ το Κέρκμπορο με τη δύσ η του ήλ ιου. Οι πύλ ες ήταν αν οιχ τές ακόμα, αλ λ ά εκείν οι κατευθύν θηκαν με τ’ άλ ογ α σ τον ακρόπυργ ο –τον κεν τρικό και ψ ηλ ότερο πύργ ο του κάσ τρου– που είχ ε θέα σ ’ όλ η την πόλ η. Tα τείχ η του μεγ άλ ου οχ υρού, λ ουσ μέν α σ την πορφυρή λ άμψ η του δειλ ιν ού, φάν ηκαν σ τη Ροβίν α ταιριασ τά με την περίσ τασ η, μια δυσ οίων η υπεν θύμισ η ότι διάβαιν ε τις πύλ ες της κολ άσ εως. Ο Γκίλ μπερτ, σ τη διάρκεια των τριάν τα δύο χ ιλ ιομέτρων του ταξιδιού, φρόν τισ ε σ υν ετά ν α κρατήσ ει τις σ κέψ εις του γ ια τον εαυτό του, γ ιατί η Ροβίν α είχ ε φτάσ ει πια σ το σ ημείο ν α μην της καίγ εται καρφάκι γ ια όσ α του είχ ε πει. Από ν ομική άποψ η, ήταν ετεροθαλ ής αδελ φός και κηδεμόν ας της και δεν υπήρχ ε καν είς ν α τον κατηγ ορήσ ει ότι είχ ε αν αλ άβει και τους δύο αυτούς ρόλ ους με αθέμιτα μέσ α. Αν δεν υπήρχ ε η μητέρα της όμως, η Ροβίν α θα είχ ε αρν ηθεί ασ υζητητί αυτόν το γ άμο και θα είχ ε κάν ει τα πάν τα γ ια ν α ξεφύγ ει από την κατάσ τασ η σ την οποία είχ ε μπλ εχ τεί. Κι έπειτα από το σ ημεριν ό σ υμβάν , μισ ούσ ε τον Γκίλ μπερτ τόσ ο

πολ ύ, που της πέρασ ε από το μυαλ ό ότι θα μπορούσ ε μέχ ρι και ν α τον σ κοτώσ ει. Μα δεν μπορούσ ε ν α το σ κάσ ει, γ ιατί δεν είχ ε την παραμικρή αμφιβολ ία ότι τότε η μητέρα της θα βασ αν ιζόταν φρικτά, και ήδη είχ ε υποφέρει αρκετά σ τα χ έρια των Ντιάμπρε. Τώρα καταλ άβαιν ε καλ ύτερα γ ιατί είχ αν χ ωρίσ ει εκείν η και τη μητέρα της αμέσ ως μόλ ις τις είχ αν πάρει από το Τούρες. Επειδή, αν η Ροβίν α και η Αν είχ αν καταφέρει με κάποιον τρόπο ν α δραπετεύσ ουν μαζί, θα μπορούσ αν ν α είχ αν ζητήσ ει βοήθεια από κάποιον από τους ισ χ υρούς φεουδάρχ ες, οι οποίοι δεν ήθελ αν τον Στέφαν ο σ το θρόν ο, όπως ήταν και ο Γουόλ τερ Μπελ έμ. Και μάλ λ ον η Ροβίν α θα ’πρεπε και πάλ ι ν α παν τρευτεί γ ια ν α προσ τατευτεί από τους Ντιάμπρε, μόν ο που σ ’ αυτή την περίπτωσ η σ ύζυγ ός της θα γ ιν όταν κάποιος που θα επέλ εγ ε η ίδια. Μα τίποτα απ’ όλ α αυτά δεν είχ ε σ ημασ ία πια. Τώρα βρισ κόταν εδώ κι αύριο θα παν τρευόταν . Μακάρι ν α… Αχ , Θεέ μου, πόσ ο σ υχ ν ά πια άρχ ιζαν έτσ ι οι σ κέψ εις της. Μακάρι ν α μην την αγ απούσ ε τόσ ο πολ ύ ο πατέρας της, γ ιατί τότε θα είχ ε ήδη παν τρευτεί σ την τρυφερή ηλ ικία των δεκατεσ σ άρων χ ρόν ων ,

όπως οι περισ σ ότερες κόρες. Ο μν ησ τήρας της ήταν έν ας αξιότιμος άν τρας. Δ εν θα ολ οκλ ήρων ε αμέσ ως το γ άμο τους, θα περίμεν ε εκείν η ν α μεγ αλ ώσ ει λ ίγ ο πρώτα και ν α είν αι ικαν ή ν α γ εν ν ήσ ει παιδιά. Αλ λ ά ο πατέρας της δεν είχ ε θελ ήσ ει ν α βάλ ει σ ε πειρασ μό εκείν ον τον καλ οσ υν άτο λ όρδο με την μπουμπουκιασ μέν η ομορφιά της ούτε ήθελ ε ν α την αποχ ωρισ τεί τόσ ο σ ύν τομα. Μακάρι ν α μην είχ ε πάει ο ίδιος ν α πολ εμήσ ει το σ τρατό των Ντιάμπρε, γ ιατί τότε ίσ ως ν α ζούσ ε ακόμα. Το Τούρες θα είχ ε εκπορθηθεί βέβαια, αλ λ ά εκείν οι θα μπορούσ αν ν α είχ αν ξεφύγ ει και ν α είχ αν καταφύγ ει σ την αυλ ή του Ερρίκου ή ακόμα και σ ε κάποιον από τους λ όρδους που τον υποσ τήριζαν . Μακάρι ν α έπαυαν ν α ισ χ ύουν οι ν όμοι που αφορούσ αν τις γ υν αίκες, μακάρι ν α γ ιν όταν βασ ιλ ιάς ο Ερρίκος… Μακάρι ν α πέθαιν ε ο Γκίλ μπερτ. Μα ακόμα και γ ι’ αυτό ήταν πολ ύ αργ ά πια. Τώρα βρισ κόταν σ τ’ οχ υρό του Λάιον ς, πράγ μα που σ την ουσ ία σ ήμαιν ε ότι βρισ κόταν κάτω από τον έλ εγ χ ό του, σ αν ν α ήταν ήδη παν τρεμέν οι. Παρ’ όλ α αυτά, εκείν ος θα την παν τρευόταν γ ια ν α αποκτήσ ει ό,τι κι αν ήταν αυτό

που ήθελ ε, είτε ο Γκίλ μπερτ ήταν εκεί γ ια ν α την αν αγ κάσ ει ν α δεχ τεί αυτόν το γ άμο είτε όχ ι. Η Ροβίν α είχ ε σ χ εδόν μουδιάσ ει από απελ πισ ία, καθώς αν έβαιν ε τα σ καλ οπάτια που οδηγ ούσ αν σ τη Μεγ άλ η Αίθουσ α. Κι αμέσ ως έγ ιν ε φαν ερό ότι ο Γκίλ μπερτ δεν είχ ε πει ψ έματα γ ια τα πλ ούτη του Λάιον ς. Είχ ε μετρήσ ει εν ν έα ιππότες του οίκου μόν ο σ το περιτείχ ισ μα του οχ υρού την ώρα που το διέσ χ ιζε, εν ώ οι πύργ οι και τα τείχ η ήταν γ εμάτα οπλ ίτες. Μέσ α σ την αίθουσ α είδε περισ σ ότερους ιππότες και τα τραπέζια ήταν σ τρωμέν α γ ια το δείπν ο με χ ρυσ ά πιάτα, εξαίσ ια τραπεζομάν τιλ α και πετσ έτες φαγ ητού. Ακόμα και οι τοίχ οι, φορτωμέν οι με άχ ρησ τα όπλ α από ασ τραφτερό ασ ήμι και χ ρυσ ό, όπου τα περισ σ ότερα από αυτά ήταν ολ οσ τόλ ισ τα με παν άκριβα πετράδια, έκαν αν επίδειξη του πλ ούτου του λ όρδου. Οι υπηρέτες περίσ σ ευαν , οπωσ δήποτε έν ας ή παραπάν ω γ ια κάθε καλ εσ μέν ο, αλ λ ά σ ’ αυτή την περίπτωσ η ο Λάιον ς δεν είχ ε σ παταλ ήσ ει τα λ εφτά του. Τα ρούχ α τους, σ χ εδόν κουρελ ιάρικα, τα σ ώματά τους βρόμικα, η σ υμπεριφορά τους τόσ ο φοβισ μέν η, που σ έρβιραν με χ έρια τρεμάμεν α και μάτια τρομαγ μέν α. Δ εν ήταν ν α απορεί καν είς. Στο χ ώρο που μεσ ολ αβούσ ε έως τον αν υψ ωμέν ο θρόν ο όπου

καθόταν ο Λάιον ς σ αν βασ ιλ ιάς σ ε λ αϊκό προσ κύν ημα, η Ροβίν α είδε τρεις υπηρέτες δεμέν ους με χ ειροπέδες χ ωρίς προφαν ή όμως λ όγ ο. Ο έν ας δέχ τηκε έν α τόσ ο δυν ατό χ τύπημα που σ ωριάσ τηκε σ το πάτωμα, κι έτσ ι όπως κειτόταν ασ άλ ευτος τον κλ ότσ ησ αν γ ια δεύτερη φορά, μόν ο και μόν ο γ ια ν α διαπισ τώσ ουν ότι δεν έπεσ ε κάτω γ ια ν α αποφύγ ει τα καθήκον τά του. Η Ροβίν α ν ιώθον τας τόσ η φρίκη σ ταμάτησ ε απότομα, με αποτέλ εσ μα ο Γκίλ μπερτ ν α τραβήξει το μπράτσ ο της γ ια ν α την αν αγ κάσ ει ν α σ υν εχ ίσ ει. Ωσ τόσ ο πρόλ αβε ν α δει ότι ο ιππότης που κλ οτσ ούσ ε τον σ ωριασ μέν ο άν τρα την κοίταξε και της χ αμογ έλ ασ ε. Χωρίς ίχ ν ος ν τροπής, χ ωρίς ίχ ν ος μεταμέλ ειας. Της χ αμογ έλ ασ ε. Ήταν πασ ίγ ν ωσ το ότι, όταν δεν ήταν παρούσ ες οι κυρίες, οι άν τρες μπορούσ αν ν α σ υμπεριφερθούν σ αν κτήν η. Αλ λ ά εδώ υπήρχ αν κυρίες, οι σ ύζυγ οι ορισ μέν ων εκ των ιπποτών του οίκου. Προφαν ώς, όμως, δεν είχ αν καμία επίδρασ η σ τη σ υμπεριφορά των αν τρών . Κι αυτό το γ εγ ον ός έδειχ ν ε ολ οκάθαρα ποιος ήταν ο χ αρακτήρας του λ όρδου του Κέρκμπορο, αφού οι περισ σ ότεροι άν τρες πράττουν όπως ο αφέν της τους, σ το καλ ό ή σ το κακό.

Η Ροβίν α είχ ε αποφύγ ει ν α κοιτάξει το τραπέζι του λ όρδου, καθυσ τερών τας όσ ο γ ιν όταν περισ σ ότερο ν α αν τικρίσ ει τη μοίρα της. Τώρα όμως ο Γκίλ μπερτ κον τοσ τάθηκε, λ έγ ον τάς της ότι είχ ε φτάσ ει η ώρα. Ακόμα και τότε όμως, η πρώτη φορά που αν τίκρισ ε τον Γκον τγ ουάιν Λάιον ς του Κέρκμπορο παραλ ίγ ο ν α την κάν ει ν α φων άξει από φρίκη. Κι όταν έκαν ε αυθόρμητα έν α βήμα πίσ ω, το χ έρι του Γκίλ μπερτ έσ φιξε αποφασ ισ τικά το μπράτσ ο της. Ήταν χ ειρότερο απ’ ό,τι είχ ε φαν τασ τεί. Ο άν θρωπος αυτός δεν ήταν απλ ώς γ έρος, έμοιαζε με πτώμα. Το δέρμα του ήταν χ λ ωμό σ αν κέριν ο και με τόσ ο βαθιές ρυτίδες που δεν υπήρχ ε εκατοσ τό λ είας σ άρκας. Όσ α λ ιγ οσ τά μαλ λ ιά τού είχ αν απομείν ει ήταν άσ πρα, εκτός από μια λ επτή ξαν θιά λ ωρίδα που μαρτυρούσ ε τι χ ρώμα είχ αν παλ αιότερα. Το κορμί του ήταν τόσ ο σ κυφτό –δεν ξεπερν ούσ ε σ ε ύψ ος τη Ροβίν α–, που θα πρέπει ν α ήταν μόλ ις λ ίγ ο παραπάν ω από εν άμισ ι μέτρο. Ο μεταξωτός μαν δύας του με το χ τυπητό χ ρώμα, τα πλ ουμίδια σ το γ ιακά και τα μαν ίκια με την παν άκριβη γ ούν α, τον έκαν αν απλ ώς ν α δείχ ν ει γ ελ οίος. Το ασ πράδι των ματιών του ήταν σ κουροκίτριν ο

και μια λ ευκή μεμβράν η σ κέπαζε τη μία από τις γ κρίζες σ αν το σ ίδερο ίριδές του. Ήταν θεότυφλ ος. Αν αγ κάσ τηκε ν α πλ ησ ιάσ ει τόσ ο πολ ύ, μόλ ις λ ίγ α εκατοσ τά από τη Ροβίν α, γ ια ν α την κοιτάξει. Εκείν η έν ιωσ ε ν α πν ίγ εται από τη βρομερή αν άσ α του και κόν τεψ ε ν α της έρθει αν αγ ούλ α μέχ ρι εκείν ος ν α απομακρυν θεί και πάλ ι. Της τσ ίμπησ ε το μάγ ουλ ο με τα παραμορφωμέν α δάχ τυλ ά του και κακάρισ ε, αποκαλ ύπτον τας τα δύο μον αδικά δόν τια που είχ αν απομείν ει σ το σ τόμα του. Ο Γκίλ μπερτ έκαν ε τις σ υσ τάσ εις φων αχ τά και εκείν η κατάλ αβε ότι ο γ έρος ήταν και θεόκουφος από πάν ω. Ευτυχ ώς δηλ αδή, γ ιατί δεν άν τεχ ε άλ λ ο. Κατάπιε την περηφάν ια της και ικέτευσ ε. «Σε παρακαλ ώ, Γκίλ μπερτ, μη μου το κάν εις αυτό. Αν πρέπει οπωσ δήποτε ν α με παν τρέψ εις, διάλ εξε κάποιον άλ λ ο, οποιον δήποτε άλ λ ο…» «Σιωπή!» σ ύριξε εκείν ος σ το αυτί της. «Τώρα έγ ιν ε, δόθηκε υπόσ χ εσ η γ άμου». Προτού καν αποσ πάσ ει τη σ υγ κατάθεσ ή της; «Οι υποσ χ έσ εις μπορούν ν α αθετηθούν », αν τιγ ύρισ ε εκείν η. «Αποκλ είεται. Δ εν υπάρχ ει άλ λ ος ν α δεχ τεί αυτά που ζητάω». Αυτά που ζητούσ ε εκείν ος. Για το δικό του

σ υμφέρον . Εκείν η είχ ε φτάσ ει σ το σ ημείο ν α πέσ ει τόσ ο χ αμηλ ά ώσ τε ν α τον ικετεύσ ει, κι όλ α αυτά γ ια το τίποτα. Και το ήξερε ότι δεν θα άλ λ αζε κάτι. Δ εν θα ικέτευε ποτέ ξαν ά, ούτε αυτόν ούτε καν έν αν άλ λ ον άν τρα, γ ιατί έλ εος είχ ε μόν ο ο Θεός. Οι άν τρες το μόν ο που είχ αν ήταν απλ ησ τία και λ αγ ν εία. Στράφηκε ν α τον κοιτάξει κι αν αγ κάσ τηκε ν α γ είρει πίσ ω το κεφάλ ι της. Τόσ ο κον τά της βρισ κόταν . Και ήρεμα, χ ωρίς ίχ ν ος σ υν αισ θήματος, του είπε: «Φύλ αγ ε καλ ά τα ν ώτα σ ου, αδελ φέ, γ ιατί το σ τιλ έτο μου εκεί θα σ ’ εύρει. Με την πρώτη ευκαιρία, θα σ ε σ κοτώσ ω γ ι’ αυτό που μου ’καν ες». «Άσ ε τις βλ ακείες», απάν τησ ε εκείν ος, αλ λ ά τα μάτια του ταραγ μέν α αν αζήτησ αν τα δικά της. Και κάτι σ τα μάτια της θα πρέπει ν α τον έπεισ ε ότι δεν ήταν κούφια η απειλ ή. Κι έδειχ ν ε πράγ ματι κεραυν οβολ ημέν ος όταν αν αφών ησ ε: «Ροβίν α!». Η Ροβίν α όμως του γ ύρισ ε την πλ άτη και φών αξε έν αν υπηρέτη ν α την πάει σ το δωμάτιο που της είχ αν ετοιμάσ ει. Αν ο Γκίλ μπερτ ή ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν είχ αν επιχ ειρήσ ει ν α την εμποδίσ ουν ν α φύγ ει από την αίθουσ α, πιθαν ότατα θα παρίσ ταν ε την τρελ ή, ότι την είχ ε πιάσ ει υσ τερία.

Αλ λ ά καν έν ας τους δεν το έκαν ε. Κι έτσ ι η Ροβίν α κον τοσ τάθηκε αν αγ κασ τικά σ τα σ κοτειν ά σ καλ οπάτια, τα οποία οδηγ ούσ αν σ το δωμάτιο του πύργ ου όπου θα περν ούσ ε το βράδυ της, καθώς τα δάκρυά της, κυλ ών τας επιτέλ ους ελ εύθερα, την τύφλ ων αν .

Κεφάλ αιο 3

Ξύπν ησ ε κάπως αποπροσ αν ατολ ισ μέν η, μα μόν ο γ ια λ ίγ α δευτερόλ επτα, και αμέσ ως μετά κατάλ αβε ακριβώς πού βρισ κόταν . Όταν την είχ ε πάρει επιτέλ ους ο ύπν ος, δεν ήξερε τι ώρα ήταν ακριβώς, αλ λ ά θα πρέπει σ ίγ ουρα ν α ήταν περασ μέν α μεσ άν υχ τα. Τώρα αισ θάν θηκε το αίμα της σ χ εδόν ν α παγ ών ει από τον τρόμο που την τρύπησ ε ως το μεδούλ ι και την έκαν ε ν α μην μπορεί ν α σ αλ έψ ει από το κρεβάτι. Έν α αχ ν ό φως τρύπωσ ε από το ψ ηλ ό παράθυρο του δωματίου του πύργ ου, όχ ι όμως εν τον ότερο από τη λ άμψ η της πυροσ τιάς και των κεριών της μικρής κάμαρας. Πέρασ ε κάμποσ η ώρα προτού αν αρωτηθεί ποιος είχ ε αν άψ ει τα κεριά και είχ ε ρίξει ξύλ α σ τη φωτιά. Και, γ ια ν α έχ ουμε καλ ό ρώτημα, ποιος είχ ε αν οίξει τις κουρτίν ες του κρεβατιού της; Αν ο Γκίλ μπερτ είχ ε τολ μήσ ει ν α… «Μπας και το ’χ εις σ κοπό ν α μείν εις σ το κρεβάτι μέχ ρι ν α ’ρθει η ώρα ν α σ ε πάν ε σ τον παπά;» «Μίλ ν τρεν τ;» Η Ροβίν α άφησ ε έκπλ ηκτη μια κραυγ ή, αν αγ ν ωρίζον τας την αγ απημέν η φων ή. «Ναι, εγ ώ είμαι, κοκόν α μου».

Η Ροβίν α αν ακάθισ ε και είδε την υπηρέτρια ν α κάθεται πάν ω σ ’ έν α μπαούλ ο, που δεν υπήρχ ε εκεί όταν είχ ε πρωτομπεί σ το δωμάτιο. Ήταν το δικό της μπαούλ ο. Κι αυτή που καθόταν πάν ω του ήταν η προσ ωπική της υπηρέτρια. Η Μίλ ν τρεν τ ήταν υπηρέτριά της από τότε που μπορούσ ε ν α θυμηθεί και πριν απ’ αυτό υπηρετούσ ε τη λ αίδη Αν . Ήταν μια μικρόσ ωμη γ υν αίκα, πιο μικρόσ ωμη ακόμα κι από τη Ροβίν α, όχ ι όμως το ίδιο μικρή σ ε περιφέρεια. Εκεί ήταν αρκετά σ τρογ γ υλ ή, αφού η Μίλ ν τρεν τ σ την κυριολ εξία λ άτρευε το φαγ ητό. Σαράν τα επτά Μαΐων , με γ κρίζες πιν ελ ιές σ τα κασ ταν ά μαλ λ ιά της και ζεσ τά σ κούρα μάτια, η Μίλ ν τρεν τ ήταν εκείν η που είχ ε πάρει την άδεια ν α σ υν οδεύσ ει τη Ροβίν α σ την απομόν ωσ ή της πριν από τρία χ ρόν ια, η μον αδική καλ οσ υν άτη πράξη που είχ ε κάν ει ποτέ ο Ούγ κο Ντιάμπρε γ ια εκείν η. «Πώς βρέθηκες εδώ;» ρώτησ ε η Ροβίν α και κοίταξε έν α γ ύρο το δωμάτιο ν α δει αν ήταν εκεί και καν είς άλ λ ος. «Σαν ήρθε ν α σ ε πάρει χ θες το πρωί, άφησ ε παραγ γ ελ ία ν α μαζευτούν όλ α σ ου τα υπάρχ ον τα και ν α σ ταλ ούν εδώ. Κι αυτοί οι αγ ροίκοι είχ αν κατά ν ου ν α μ’ αφήσ ουν πίσ ω, μα εγ ώ φρόν τισ α ν α

βάλ ω τα πράγ ματα σ τη θέσ η τους». «Τόσ ο σ ίγ ουρος ήταν λ οιπόν ότι θα σ υμμετείχ α σ ’ αυτή τη γ ελ οία φάρσ α», μον ολ όγ ησ ε πικραμέν α η Ροβίν α. «Είδα το γ έρο χ θες βράδυ που έφτασ α. Πώς μπόρεσ ες ν α δεχ τείς ν α παν τρευτείς αυτό το πράμα;» Η Ροβίν α αισ θάν θηκε τα δάκρυα ν α πλ ημμυρίζουν τα μάτια της, αλ λ ά πάσ χ ισ ε ν α τα διώξει. Όμως το κάτω χ είλ ι της έτρεμε ακόμα όταν είπε: «Ο Γκίλ μπερτ χ τυπούσ ε τη μητέρα μου. Κι αμφιβάλ λ ω ότι θα σ ταματούσ ε, αν δεν έλ εγ α το “ν αι”». «Αχ , ψ υχ ούλ α μου», κραύγ ασ ε η Μίλ ν τρεν τ κι έσ πευσ ε ν α κλ είσ ει τη Ροβίν α σ την αγ καλ ιά της. «Το ’ξερα εγ ώ ότι ήταν έν α τέρας, ίδιος ο πατέρας του, παν άθεμά τον . Δ εν με ξεγ ελ ούσ αν εμέν α οι μαλ αγ αν ιές του, σ ε γ υρόφερν ε κάθε φορά που ερχ όταν ». «Ο Θεός ν α με σ υγ χ ωρέσ ει, αλ λ ά τώρα τον μισ ώ. Δ εν τα κάν ει γ ια μέν α όλ α αυτά, μόν ο γ ια δικό του κέρδος». «Ναι, αυτό είν αι αλ ήθεια. Ήδη προετοιμάζον ται γ ια πόλ εμο εδώ. Άκουσ α ότι τ’ οχ υρό θα ’χ ει αδειάσ ει σ χ εδόν μέχ ρι αύριο το χ άραμα. Όλ οι οι

ιππότες και κον τά χ ίλ ιοι οπλ ίτες που έχ ει ο ν έος αφέν της σ ου ορκίσ τηκαν πίσ τη και υποταγ ή σ τον ν εαρό Γκίλ μπερτ. Και με τα χ ρυσ άφια που υπάρχ ουν εδώ μπορούν ν α μισ θώσ ουν χ ιλ ιάδες ακόμα. Δ εν θ’ αργ ήσ εις ν α πάρεις πίσ ω όλ α όσ α σ ου πήρε ο Φούλ κχ ερσ τ, αυτό το κτήν ος από τον βορρά». «Δ εν τα πήρε από μέν α», αρπάχ τηκε η Ροβίν α. «Νομίζεις ότι ο Γκίλ μπερτ θ’ αφήσ ει ποτέ τα εδάφη μου; Θα τα πάρει πίσ ω και, όταν πεθάν ει ο Λάιον ς, θα πάρει κι εμέν α γ ια ν α με ξαν απαν τρέψ ει την επόμεν η φορά που θα τα βρει πάλ ι σ κούρα». «Ώσ τε έτσ ι έχ ουν τα πράγ ματα, ε;» ρώτησ ε αγ αν ακτισ μέν η η Μίλ ν τρεν τ. «Λίγ ο πολ ύ το παραδέχ τηκε και ο ίδιος. Αλ λ ά σ το μεταξύ, εγ ώ πρέπει ν α μείν ω έγ κυος γ ια ν α εξασ φαλ ίσ ω σ τον Γκίλ μπερτ και τα εδάφη του Λάιον ς». Η Ροβίν α γ έλ ασ ε πον εμέν α. «Μπορεί έν ας άν τρας τόσ ο γ έρος ν α κάν ει ακόμα παιδιά, Μίλ ν τρεν τ;» Η υπηρέτρια ρουθούν ισ ε. «Μπορεί έτσ ι ν α θέλ ουν ν α ν ομίζουν όλ οι οι άν τρες, αλ λ ά είν αι σ χ εδόν αδύν ατον . Αν κι εχ θές πέρασ α το βράδυ ακούγ ον τας ισ τορίες γ ια το λ όρδο, ότι έχ ει προσ παθήσ ει ν α αποκτήσ ει άλ λ ον έν α γ ιο γ ια ν α

αν τικατασ τήσ ει αυτούς που έχ ασ ε σ τον πόλ εμο. Τέσ σ ερις σ υζύγ ους είχ ε τα τελ ευταία χ ρόν ια, χ ώρια τις έξι που είχ ε σ τα ν ιάτα του». «Και τι απέγ ιν αν τόσ ο πολ λ ές γ υν αίκες;» «Οι πρώτες πέθαν αν όλ ες, με τον έν αν ή τον άλ λ ον τρόπο, παρότι οι υπηρέτες λ έν ε ότι τις περισ σ ότερες τις έβγ αλ ε αυτός από τη μέσ η. Τις τελ ευταίες τις αποκήρυξε. Όλ ες τους άκακες υπηρετριούλ ες ήταν , όμως εκείν ος άλ λ α έλ εγ ε όταν έβλ επε ότι δεν του χ άριζαν όσ ο γ ρήγ ορα ήθελ ε τον πολ υπόθητο γ ιο. Μόν ο αυτό θέλ ει από σ έν α, κοκόν α μου». «Άρα, αν δεν του χ αρίσ ω εγ ώ το γ ιο, μέσ α σ ’ έν α χ ρόν ο θα μ’ έχ ει αποκηρύξει από σ ύζυγ ό του. Γι’ αυτό ο Γκίλ μπερτ με διαβεβαίων ε ότι δεν θα έμεν α γ ια καιρό σ τεφαν ωμέν η». «Μπα, αν θες τη γ ν ώμη μου, ο γ ερο-λ όρδος δεν θ’ αν τέξει ούτε τόσ ο. Καν ον ικά έπρεπε ν α τα ’χ ει τιν άξει εδώ και μια πεν ταετία. Για ν α ζει ακόμα, σ ίγ ουρα έχ ει κάν ει σ υμφων ία με το διάβολ ο». «Σουτ!» έκαν ε αυσ τηρά η Ροβίν α και σ ταυροκοπήθηκε, αλ λ ά μάλ λ ον σ υμφων ούσ ε μαζί της. Το είχ ε σ κεφτεί κι εκείν η ότι ο γ έρος ήδη έμοιαζε με πτώμα. Η Μίλ ν τρεν τ ξαφν ικά την κοίταξε με

μισ όκλ εισ τα μάτια. «Στ’ αλ ήθεια σ κοπεύεις ν α παν τρευτείς το λ όρδο Γκον τγ ουάιν ;» «Ρωτάς, λ ες κι έχ ω άλ λ η επιλ ογ ή». «Μα έχ εις. Μπορούμε ν α τον σ κοτώσ ουμε». Η Ροβίν α σ κυθρώπιασ ε όταν οι ελ πίδες της τη μια σ τιγ μή αν απτερώθηκαν , αλ λ ά την επόμεν η έγ ιν αν σ υν τρίμμια. «Νομίζεις ότι δεν το ’χ ω σ κεφτεί; Αλ λ ά εάν το κάν ω και χ αλ άσ ω τα σ χ έδια του Γκίλ μπερτ, αυτός μπορεί κάλ λ ισ τα ν α σ κοτώσ ει τη μητέρα μου σ το ξύλ ο, έτσ ι έξαλ λ ος που θα είν αι μαζί μου. Και δεν είμαι διατεθειμέν η ν α το διακιν δυν εύσ ω». «Όχ ι, ασ φαλ ώς και όχ ι», σ υμφών ησ ε η Μίλ ν τρεν τ. Είχ ε την ίδια αγ άπη σ τη μάν α όπως και σ την κόρη, και δεν άν τεχ ε σ τη σ κέψ η ότι κάποια από τις δύο θα υπέφερε, όταν η ίδια μπορούσ ε ν α δώσ ει έν α τέλ ος με τα βοτάν ια της. «Τότε αφού πρέπει ν α γ ίν ει έτσ ι, ας γ ίν ει, αλ λ ά δεν χ ρειάζεται ν α μοιρασ τείς το κορμί σ ου και το κρεβάτι σ ου μ’ αυτόν το γ ερο-σ άτυρο. Μπορούμε ν α του κάν ουμε κάτι γ ια ν α γ ίν ει αν ίκαν ος…» Η Ροβίν α απέρριψ ε μ’ έν α ν εύμα αυτή τη σ κέψ η προτού καν ολ οκλ ηρωθεί. «Ο Γκίλ μπερτ θα ικαν οποιηθεί μόν ο αν δει αίμα

σ τα σ εν τόν ια». «Δ εν είν αι αν άγ κη ν α είν αι δικό σ ου». Αυτό δεν το είχ ε σ κεφτεί η Ροβίν α. Μήπως τελ ικά δεν ήταν αν άγ κη ν α αν εχ τεί πάν ω της εκείν α τα ρυτιδιασ μέν α και παραμορφωμέν α δάχ τυλ α, τη βρομερή αν άσ α, την απέχ θεια που θα έκαν ε την ψ υχ ή της ν α μαραζώσ ει; Μακάρι ν α… Μέσ α της ζάρωσ ε απαυδισ μέν η. Τα «μακάρι» δεν την είχ αν βοηθήσ ει σ ε τίποτα σ το παρελ θόν . Ούτε και τώρα θα τη βοηθούσ αν . «Μπορεί ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν ν α είν αι με το έν α πόδι σ τον τάφο, αλ λ ά ηλ ίθιος δεν είν αι. Αν δεν θυμάται ν α ολ οκλ ήρωσ ε το γ άμο τη ν ύχ τα, δεν θα επιχ ειρήσ ει ν α το κάν ει το επόμεν ο πρωί;» Ρίγ ησ ε και μόν ο σ τη σ κέψ η. «Καλ ύτερα ν α ζήσ ω αυτή τη φρίκη σ το σ κοτάδι της ν ύχ τας παρά σ το φως της μέρας, Μίλ ν τρεν τ. Δ εν ν ομίζω ότι θ’ άν τεχ α ν α τον βλ έπω ν α μ’ αγ γ ίζει, πόσ ο μάλ λ ον ν α τον αισ θάν ομαι». «Όπως αγ απάς, κοκόν α μου. Τότε, θα φτιάξω γ ια σ έν α έν α μαν τζούν ι. Δ εν θα σ ου φέρει ύπν ο, απλ ώς δεν θα έχ εις σ υν αίσ θησ η του τι σ υμβαίν ει γ ύρω σ ου κι έτσ ι δεν θα σ ε ν οιάζει ό,τι και ν α σ ου κάν ει αυτός ο γ ερο-σ άτυρος. Είν αι το καλ ύτερο που μπορώ ν α κάν ω».

Η Ροβίν α σ υν οφρυώθηκε. Δ εν ήταν σ ίγ ουρη ότι ήθελ ε ν α βρίσ κεται σ ε μια τέτοια κατάσ τασ η, κλ εισ μέν η σ ’ έν α δωμάτιο με τον Γκον τγ ουάιν Λάιον ς. Αρκετά αν ήμπορη ήταν ήδη· αυτό απλ ώς θα την έκαν ε ακόμα πιο αν ίσ χ υρη. Τι ήταν καλ ύτερο όμως, ν α μην αισ θάν εται ή απλ ώς ν α μη βλ έπει; «Πόσ η ώρα θα κρατήσ ει το μαν τζούν ι σ ου;» ρώτησ ε σ κεπτικά. «Λίγ ες ώρες μόν ο. Αρκετά γ ια ν α κάν ει ό,τι είν αι ν α κάν ει». «Κι αν το πιει κατά λ άθος αυτός;» «Δ εν θα τον έβλ απτε. Αν ο γ έρος είν αι σ ε θέσ η ν α αποδώσ ει ως άν τρας, θα μπορεί ν α το κάν ει. Απλ ώς δεν θα το θυμάται». Η Ροβίν α βόγ κηξε, πέφτον τας αν άσ κελ α σ το κρεβάτι. «Και μετά θα πρέπει ν α τον υποσ τώ και πάλ ι το επόμεν ο πρωί». «Μπα, γ ιατί ν α γ ίν ει λ άθος; Θα ρίξω το μαν τζούν ι σ το κρασ ί σ ου και θα το αφήσ ω σ τη ν υφική πασ τάδα. Το δικό σ ου ποτήρι θα είν αι ήδη γ εμάτο κρασ ί, έτοιμο ν α το πιεις, εν ώ το δικό του όχ ι. Απλ ώς φρόν τισ ε ν α το πιεις αμέσ ως μόλ ις πας εκεί. Όποιος κι αν είν αι μαζί σ ου εκείν η την ώρα δεν

θα του φαν εί παράξεν ο που θα χ ρειασ τείς λ ίγ η βοήθεια γ ι’ αυτά που είσ αι αν αγ κασ μέν η ν α περάσ εις». «Τότε, κάν ’ το έτσ ι. Οτιδήποτε θα είν αι καλ ύτερο από…» Η Ροβίν α άφησ ε τη φράσ η της σ τη μέσ η όταν άκουσ ε το χ τύπημα σ την πόρτα, αλ λ ά δεν ήταν ο Γκίλ μπερτ, όπως περίμεν ε. Υ πηρέτριες μπήκαν μέσ α, πολ λ ές υπηρέτριες, κουβαλ ών τας μια μπαν ιέρα και ν ερό, έν α δίσ κο με ψ ωμί και τυρί γ ια πρωιν ό κι έν α ν υφικό σ το πιο βαθύ κρεμ χ ρώμα που είχ ε δει ποτέ. Της είπαν ότι, αν δεν είχ ε κάτι κατάλ λ ηλ ο ν α βάλ ει, ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν θα ήθελ ε η Ροβίν α ν α φορέσ ει το ν υφικό. Της είπαν επίσ ης, ή μάλ λ ον κρυφάκουσ ε από τα ψ ιθυρίσ ματα των υπηρετριών , ότι το ίδιο ν υφικό είχ αν βάλ ει και οι δύο τελ ευταίες σ ύζυγ οι του λ όρδου. Αυτό ασ φαλ ώς έδειχ ν ε πόσ ο λ ίγ ο ν οιαζόταν εκείν ος γ ια τα σ υν αισ θήματά της. Όταν μία από τις υπηρέτριες κράτησ ε ψ ηλ ά το ν υφικό γ ια ν α το δει καλ ύτερα η Ροβίν α, εκείν η της είπε: «Ε λ οιπόν , γ ιατί ν α μην το βάλ ω; Οι άλ λ ες σ ύζυγ οι ήταν τόσ ο τυχ ερές, που κατάφεραν ν α γ λ ιτώσ ουν από δαύτον . Μπορεί κι εμέν α ν α μου φέρει γ ούρι».

Για μια σ τιγ μή επικράτησ ε τρομακτική σ ιωπή, κάτι που έκαν ε τη Ροβίν α ν α σ υν ειδητοποιήσ ει ότι θα ήταν καλ ύτερα ν α κρατάει τις σ κέψ εις της γ ια τον εαυτό της. Στο κάτω κάτω, οι υπηρέτριες ήταν δικές του. Αλ λ ά το μόν ο που είχ ε κάν ει ήταν ν α τις σ οκάρει με την ειλ ικρίν ειά της και πολ ύ σ ύν τομα ακολ ούθησ ε έν α ν ευρικό χ αχ αν ητό, ύσ τερα κι άλ λ ο, και η Ροβίν α αν ακάλ υψ ε ότι οι υπηρέτριες σ υμφων ούσ αν ολ όψ υχ α μαζί της, γ ιατί όλ ες τους μισ ούσ αν τον άν τρα που επρόκειτο ν α γ ίν ει σ ύζυγ ός της.

Κεφάλ αιο 4

Η μέρα κύλ ησ ε τελ ικά, παρά τις ελ πίδες της Ροβίν α γ ια το αν τίθετο, κι αμέσ ως μόλ ις σ ήμαν ε έξι παν τρεύτηκε το λ όρδο Γκον τγ ουάιν Λάιον ς του Κέρκμπορο. Δ εν είχ ε γ ίν ει κάτι που θα κατάφερν ε ν α τη σ ώσ ει. Εν ώπιον μαρτύρων , με τις ευλ ογ ίες του αν θρώπου –ήθελ ε ν α πισ τεύει ότι ο Θεός δεν θα έδιν ε τις δικές Του–, η Ροβίν α παραδόθηκε από τον έλ εγ χ ο εν ός άν τρα σ τον έλ εγ χ ο εν ός άλ λ ου, του ν έου της σ υζύγ ου. Και τέτοιος χ ον τράν θρωπος που ήταν αυτός, κοιμόταν σ ε όλ η τη λ ειτουργ ία. Το γ αμήλ ιο γ λ έν τι θα κρατούσ ε όλ η την υπόλ οιπη μέρα. Η Ροβίν α καθόταν πλ άι σ το σ ύζυγ ό της, παρακολ ουθών τας τον ν α ρουφάει τους χ υλ ούς που ήταν αν αγ κασ μέν ος ν α τρώει επειδή δεν είχ ε δόν τια. Αλ λ ά από ευγ έν εια, ή διασ τροφή, μια και είχ ε προσ έξει ότι η Ροβίν α δεν έτρωγ ε, ο σ ύζυγ ός της φρόν τισ ε ν α γ εμίσ ει το χ ρυσ ό πιάτο της μ’ έν α βουν ό φαγ ητό. Αν η Ροβίν α επιχ ειρούσ ε ν α βάλ ει έσ τω και μια μπουκιά σ το σ τόμα της, ήταν σ ίγ ουρη ότι θα ξερν ούσ ε. Ο Γκίλ μπερτ ήταν σ ε τρελ ά κέφια. Είχ ε πετύχ ει το σ τόχ ο του και τίποτα δεν μπορούσ ε ν α του

χ αλ άσ ει τη διάθεσ η, ούτε καν η σ ιωπή της Ροβίν α κάθε φορά που της μιλ ούσ ε. Κάθισ ε δίπλ α της και έφαγ ε με όρεξη, κατεβάζον τας ολ όκλ ηρα δισ κοπότηρα ξεχ ειλ ισ μέν α από κρασ ί με ακόμα μεγ αλ ύτερη λ αιμαργ ία, χ ωρίς ν α σ ταματάει ν α καυχ ιέται γ ια το πώς θα έδιωχ ν ε τον Φούλ κχ ερσ τ από την κομητεία τους, αν βέβαια δεν τον σ κότων ε, πράγ μα που προτιμούσ ε. Τα λ όγ ια της Μίλ ν τρεν τ είχ αν βγ ει αλ ηθιν ά. Ο Γκίλ μπερτ δεν επέτρεψ ε καν σ τους άν τρες του Λάιον ς ν α πάρουν καν ον ικά μέρος σ τη γ ιορτή, γ εγ ον ός που προκάλ εσ ε πολ λ ές και έν τον ες διαμαρτυρίες. Αν τιθέτως, τους διέταξε ν α φεύγ ουν από τ’ οχ υρό αν ά ομάδες των εκατό καθ’ όλ η τη διάρκεια της μέρας.greekleech.info Τους έσ τελ ν ε σ το δικό του γ ια ν α σ υν αν τήσ ουν τον προσ ωπικό του σ τρατό, ο οποίος είχ ε ήδη διαταγ ές ν α προελ άσ ει προς το Τούρες με το χ άραμα της αυγ ής. Δ εν περίμεν ε καν ν α μισ θώσ ει ν έους άν τρες. Ήθελ ε ν α πολ ιορκήσ ει το Τούρες με τον Φούλ κχ ερσ τ μέσ α, προτού ο πολ έμαρχ ος προλ άβει ν α διαφύγ ει. Η Ροβίν α δεν έδιν ε την παραμικρή σ ημασ ία σ τα πολ εμοχ αρή του λ όγ ια. Τώρα πια το μίσ ος της γ ια τον Γκίλ μπερτ ήταν τόσ ο σ φοδρό, που ήλ πιζε ν α

μην καταφέρει ν α πάρει το Τούρες από τον Φούλ κχ ερσ τ, παρότι αυτό σ ήμαιν ε ότι δεν θα γ ιν όταν ποτέ ξαν ά δικό της. Δ εν την έν οιαζε πια. Ο Γκίλ μπερτ ήταν το ίδιο πολ εμοκάπηλ ος με τον Φούλ κχ ερσ τ. Και μέσ α της ευχ όταν ολ όψ υχ α αυτοί οι δύο ν α αλ λ ηλ οσ κοτωθούν . Όταν ήρθε η ώρα ν α την οδηγ ήσ ουν οι κυρίες σ τη ν υφική κάμαρα, η Ροβίν α ήταν τόσ ο τρομοκρατημέν η που ήταν σ ίγ ουρη ότι θα έβγ αζε τα σ ωθικά της. Η επιδερμίδα της είχ ε γ ίν ει κέριν η σ αν του σ υζύγ ου της και τα μάτια της πον ούσ αν από τα δάκρυα που σ υγ κρατούσ ε όλ η μέρα. Δ εν έγ ιν αν σ καμπρόζικα πειράγ ματα ούτε δόθηκαν αμήχ αν ες σ υμβουλ ές, όπως ήταν το έθιμο σ τους γ άμους. Το μόν ο που εισ έπραξε η Ροβίν α ήταν βλ έμματα γ εμάτα οίκτο. Οι κυρίες την ετοίμασ αν φουριόζικα και βιάσ τηκαν ν α φύγ ουν απο κει μέσ α. Έμειν ε μόν η, ν τυμέν η μον αχ ά με τη λ επτή καμιζόλ α της. Δ εν της είχ αν πει ν α τη βγ άλ ει, αλ λ ά και ν α της το ’λ εγ αν δεν θα το έκαν ε. Τόσ ο θεότυφλ ος που ήταν ο Γκον τγ ουάιν σ ιγ ά μην το πρόσ εχ ε, χ ώρια που τουλ άχ ισ τον έτσ ι θα ’χ ε κάτι ν α παρεμβάλ λ εται αν άμεσ α σ το δέρμα της και σ το δικό του. Μόλ ις έμειν ε μόν η, φόρεσ ε τη ρόμπα της κι

έσ βησ ε βιασ τικά όλ α τα κεριά σ το δωμάτιο εκτός από όσ α ήταν πλ άι σ το κρεβάτι, δηλ αδή εκείν α που μπορούσ ε ν α σ βήσ ει αργ ότερα χ ωρίς ν α σ ηκωθεί. Κατόπιν πήγ ε σ το τραπέζι όπου είχ ε ήδη εν τοπίσ ει το μπουκάλ ι με το κρασ ί και δύο δισ κοπότηρα, από τα οποία μόν ο το έν α ήταν γ εμάτο. Ωσ τόσ ο, δίσ τασ ε ν α πάρει το κρασ ί με το ν αρκωτικό. Το μαν τζούν ι θα διαρκούσ ε μόν ο λ ίγ ες ώρες. Κι αν ο σ ύζυγ ός της αργ ούσ ε ν α έρθει σ το κρεβάτι; Μήπως ν α περίμεν ε λ ίγ ο ακόμα; Θα έπρεπε ν α είχ ε ρωτήσ ει τη Μίλ ν τρεν τ σ ε πόσ η ώρα επιδράει το φίλ τρο. Η πόρτα άν οιξε απροειδοποίητα και ο Γκίλ μπερτ όρμησ ε μέσ α, με τα σ κοτειν ιασ μέν α μάτια του καρφωμέν α σ το απλ ωμέν ο προς το δισ κοπότηρο χ έρι της. «Άσ ’ το κάτω αυτό», τη διέταξε κοφτά, έτοιμος ν α τη σ ταματήσ ει αν τον αγ ν οούσ ε. Είχ ε φέρει το δικό του μπουκάλ ι με κρασ ί και το έβαλ ε πάν ω σ το τραπέζι. «Ευτυχ ώς που μου ’κοψ ε κι απόρησ α μια και ήσ ουν τόσ ο υπάκουη». «Τι άλ λ ο μπορώ ν α κάν ω αφού κρατάς φυλ ακισ μέν η τη μητέρα μου;» Εκείν ος την αγ ν όησ ε, κοιτών τας βλ οσ υρά το δισ κοπότηρο με το κρασ ί. «Σκόπευες ν α τον δηλ ητηριάσ εις;» «Όχ ι».

Το σ υν οφρύωμά του έγ ιν ε εν τον ότερο όταν σ τράφηκε προς το μέρος της. «Τον εαυτό σ ου τότε;» Η Ροβίν α γ έλ ασ ε, σ χ εδόν υσ τερικά, ευχ όμεν η ν α είχ ε το θάρρος ν α το κάν ει. Εκείν ος την άρπαξε από τους ώμους και την ταρακούν ησ ε. «Απάν τησ έ μου!» Ξέφυγ ε από τη λ αβή του. «Αν ήταν ν α δηλ ητηριάσ ω κάποιον , αυτός θα ήσ ουν εσ ύ!» σ ύριξε, τόσ ο οργ ισ μέν η, που έλ αμψ ε ξεκάθαρα σ το βλ έμμα της όλ ο το μίσ ος της γ ια εκείν ον . Εκείν ος φάν ηκε ν α σ ασ τίζει προς σ τιγ μήν . Και η Ροβίν α κατάλ αβε ότι ο Γκίλ μπερτ είχ ε πράγ ματι φοβηθεί μην κάν ει κακό σ τον εαυτό της. Της είπε χ ωρίς ν α την κοιτάει σ τα μάτια: «Το κάν εις μεγ άλ ο θέμα». Η Ροβίν α ήξερε ότι αν αφερόταν σ το γ άμο της. «Όσ ο πιο γ ρήγ ορα μείν εις έγ κυος τόσ ο γ ρηγ ορότερα θα σ ’ απαλ λ άξω από αυτόν ». «Σκοπεύεις ν α τον σ κοτώσ εις λ οιπόν ;» Εκείν ος δεν απάν τησ ε, επειδή είχ ε αφήσ ει την πόρτα αν οιχ τή κι άκουσ ε τον κόσ μο που ερχ όταν μαζί με το γ αμπρό. «Ξάπλ ωσ ε σ το κρεβάτι ν α τον περιμέν εις». Την

έσ πρωξε απαλ ά προς τα κει. «Και ν α του φερθείς όπως αρμόζει σ ε μια ν ύφη». Η Ροβίν α έκαν ε απότομα μεταβολ ή. «Να τον περιμέν εις εσύ εκεί, αφού εσ ύ καν όν ισ ες αυτόν το γ άμο», ψ ιθύρισ ε έξαλ λ η. «Είν αι τόσ ο τυφλ ός, που μπορεί ν α μην καταλ άβει τη διαφορά». Ο Γκίλ μπερτ χ αμογ έλ ασ ε. «Χαίρομαι επειδή δεν έχ εις χ άσ ει ακόμα το τσ αγ αν ό που τόσ ο σ υχ ν ά έβλ επα ότι διαθέτεις. Και κάν ω πολ ύ καλ ά που δεν σ ’ εμπισ τεύομαι τελ ικά. Γι’ αυτό θα τα πάρω μαζί μου αυτά». Τα «αυτά» ήταν το μπουκάλ ι με το κρασ ί και το γ εμάτο δισ κοπότηρο που βρίσ κον ταν πάν ω σ το τραπέζι. Η Ροβίν α αν αγ κάσ τηκε ν α δαγ κώσ ει το χ είλ ι της γ ια ν α μην τον παρακαλ έσ ει ν α της αφήσ ει τουλ άχ ισ τον το ποτήρι. Αλ λ ά αν εκείν ος ήξερε πόσ ο πολ ύ το ήθελ ε, θα της το έπαιρν ε πάσ η θυσ ία. Είτε έτσ ι είτε αλ λ ιώς, το ποτήρι με το μαν τζούν ι το ’χ ε χ αμέν ο. Της ξέφυγ ε έν ας λ υγ μός κι έτρεξε σ το κρεβάτι. Και ίσ α που είχ ε προλ άβει ν α κουκουλ ωθεί όταν κατέφτασ ε ο γ αμπρός, μαζί με τους λ ιγ οσ τούς ιππότες του οίκου, οι οποίοι δεν είχ αν αν αχ ωρήσ ει ακόμα γ ια τον πόλ εμο. Τα χ ον τροκομμέν α πειράγ ματα και τα γ έλ ια τους κόπηκαν μαχ αίρι

μόλ ις είδαν τη Ροβίν α σ το κρεβάτι. Όταν ο Γκίλ μπερτ τούς είδε ν α τη γ λ υκοκοιτούν τους έβγ αλ ε απότομα όλ ους έξω. Σε λ ιγ ότερο από έν α λ επτό, η Ροβίν α είχ ε μείν ει μόν η με το σ ύζυγ ό της. Εκείν ος σ το μεταξύ είχ ε προετοιμασ τεί αν αλ όγ ως γ ια χ άρη της. Φορούσ ε μια μαύρη ρόμπα που έκαν ε το δέρμα του ν α δείχ ν ει ακόμα πιο ασ προυλ ιάρικο. Η ζών η της ρόμπας είχ ε χ αλ αρώσ ει σ τη διαδρομή προς τη ν υφική κάμαρα, αλ λ ά εκείν ος δεν είχ ε κάν ει τον κόπο ν α τη σ φίξει, κι έτσ ι λ ύθηκε μόλ ις έκαν ε το πρώτο βήμα προς το κρεβάτι. Η Ροβίν α έκλ εισ ε τα μάτια της γ ια λ ίγ ο, όμως το θέαμα αυτού του κορμιού δεν έλ εγ ε ν α φύγ ει από το μυαλ ό της – πόδια σ κελ ετωμέν α, πλ ευρά πεταγ μέν α προς τα έξω, κοιλ ιά βαθουλ ωτή κι εκείν ο το τοσ οδούλ ικο πραγ ματάκι αν άμεσ α σ τα πόδια του. Είχ ε ακούσ ει γ ι’ αυτό πολ λ ούς χ αρακτηρισ μούς, και όλ οι είχ αν ν α κάν ουν με κάποιο θηριώδες όπλ ο. Αλ λ ά αυτό που αν τίκριζε τώρα δεν είχ ε καμία σ χ έσ η με κάτι το φοβερό και τρομερό. Θα ξεσ πούσ ε σ ε γ έλ ια, αν δεν της ερχ όταν ν α βάλ ει τα κλ άματα. Άρχ ισ ε ν α προσ εύχ εται σ ιωπηρά ν α της δώσ ει δύν αμη ο Θεός ν α το αν τέξει, ν α τελ ειώσ ει όλ ο αυτό μια ώρα αρχ ύτερα και ν α έχ ει

ακόμα σ ώα τα λ ογ ικά της, όταν αυτός ο γ εροσ άτυρος θα τελ είων ε μαζί της. «Πού είσ αι, ομορφούλ α μου;» ρώτησ ε εκείν ος τσ αν τισ μέν α. «Είμαι πολ ύ μεγ άλ ος γ ια ν α παίζω κυν ηγ ητό». «Εδώ είμαι, άρχ ον τά μου». Όταν τον είδε ν α κοιτάει ακόμα προς τ’ αρισ τερά με τα θεόσ τραβά του μάτια, κατάλ αβε ότι δεν την είχ ε ακούσ ει, κι έτσ ι επαν έλ αβε τα λ όγ ια της φων άζον τας σ χ εδόν . Τότε αυτός κίν ησ ε ν α πάει κον τά της, σ κουν τουφλ ών τας σ τα σ καλ ιά που οδηγ ούσ αν σ το κρεβάτι. «Λοιπόν ; Τι περιμέν εις;» τη ρώτησ ε με τον ίδιο τσ αν τισ μέν ο τόν ο. Στεκόταν σ το τελ ευταίο σ καλ ί, αλ λ ά δεν έκαν ε καμία κίν ησ η ν α ξαπλ ώσ ει σ το κρεβάτι. «Δ εν βλ έπεις ότι ο πολ εμισ τής μου χ ρειάζεται βοήθεια γ ια ν α σ ταθεί προσ οχ ή; Έλ α ν α παίξεις μαζί του, γ υν αίκα». Εκείν ο το μικροσ κοπικό πραγ ματάκι υποτίθεται πως ήταν πολ εμισ τής; Η Ροβίν α έβγ αλ ε έν α λ αρυγ γ ισ μό απόρριψ ης που εκείν ος δεν άκουσ ε γ ιατί χ αχ άν ιζε. Τα μάτια του σ την ουσ ία δεν εσ τίαζαν πάν ω της, αλ λ ά κοιτούσ αν πέρα από το κρεβάτι μ’ έν α αποβλ ακωμέν ο βλ έμμα. «Δ εν θα μου κακοφαιν όταν καθόλ ου αν του

έδιν ες έν α φιλ άκι, ομορφούλ α μου», της υπέδειξε, χ αχ αν ίζον τας ακόμα. Το χ έρι της σ κέπασ ε ασ τραπιαία το σ τόμα της, αφού και μόν ο η σ κέψ η τής έφερε αν αγ ούλ α. Xολ ή αν έβηκε σ το λ αιμό της. Μετά βίας κατάφερε ν α τη διώξει. Αν ο γ έρος μπορούσ ε ν α δει την έκφρασ ή της, θα του κοβόταν μαχ αίρι το χ άχ αν ο. Αλ λ ά εκτός από θεόκουφος ήταν και θεότυφλ ος. Η Ροβίν α σ τ’ αλ ήθεια θα σ κότων ε τον Γκίλ μπερτ γ ι’ αυτό που της έκαν ε. «Λοιπόν ; Λοιπόν ;» ρώτησ ε απαιτητικά πάλ ι εκείν ος. Τα μάτια του άρχ ισ αν ν α ψ άχ ν ουν το κρεβάτι, αλ λ ά, παρόλ ο που εκείν η βρισ κόταν μπροσ τά του, εκείν ος δεν έβλ επε πέρα από τη μύτη του. «Μα πού είσ αι, αν όητο παιδί; Μήπως πρέπει ν α φων άξω τον έμπισ τό μου, τον Τζον , γ ια ν α σ ε βρει; Θα τον γ ν ωρίσ εις πολ ύ σ ύν τομα. Αν δεν έχ εις πιάσ ει παιδί μέσ α σ ’ έν α μήν α, θα σ ε δώσ ω σ τον Τζον ν α το αν αλ άβει εκείν ος. Εγ ώ είμαι πολ ύ γ έρος πια γ ια ν α τα ξαν απεράσ ω αυτά. Είσ αι η τελ ευταία μου γ υν αίκα και θα μου δώσ εις έν α γ ιο, όπως και ν α ’χ ει. Τις λ ες γ ι’ αυτό;» Προσ παθούσ ε ν α τη σ οκάρει; Ή μήπως τη γ ελ ούσ αν τ’ αυτιά της;

«Αυτό που λ έω, άρχ ον τά μου, είν αι ότι ακούγ εσ τε σ αν απελ πισ μέν ος, εκτός κι αν … Κατάλ αβα σ ωσ τά; Θα με δώσ ετε σ ’ αυτό τον άν τρα τον Τζον γ ια ν α με αφήσ ει έγ κυο, αν δεν τα καταφέρετε εσ είς;» «Ναι, αμέ. Έχ ω αδυν αμία σ τον Τζον . Δ εν θα με πείραζε ν α αποκαλ ώ το γ ιο του δικό μου παιδί. Καλ ύτερο αυτό παρά ν α μου πάρει ό,τι έχ ω και δεν έχ ω ο αδελ φός μου, έν ας άν τρας που περιφρον ώ περισ σ ότερο από κάθε άλ λ ον ». «Μα γ ιατί δεν ισ χ υρίζεσ τε απλ ώς ότι ο Τζον είν αι γ ιος σ ας;» «Μη λ ες βλ ακείες, κοπέλ α μου. Καν έν ας δεν θα πίσ τευε ότι είν αι δικό μου παιδί. Αλ λ ά γ ια το δικό σ ου παιδί δεν θα υπήρχ ε καμία αμφιβολ ία ότι είν αι δικό μου». Όν τως δεν θα υπήρχ ε; Ο άν θρωπος αυτός ήταν χ ειρότερος απ’ ό,τι πίσ τευε η Ροβίν α. Ήταν η γ υν αίκα του κι όμως εκείν ος είχ ε σ κοπό ν α τη ζευγ αρώσ ει όπως έκαν ε με τις αγ ελ άδες και τα γ ουρούν ια του. Κι αν δεν τα κατάφερν ε ο Τζον , θ’ άφην ε κάποιον άλ λ ο, όχ ι, θα επέμεν ε ν α βάλ ει κάποιον άλ λ ο ν α το κάν ει. Ούτε ο Γκίλ μπερτ θα εν αν τιων όταν σ ’ έν α τέτοιο εν δεχ όμεν ο, σ υν ειδητοποίησ ε η Ροβίν α, αφού κι εκείν ος το ίδιο

πράγ μα ήθελ ε, έν α παιδί. Θεούλ η μου, ήταν σ τ’ αλ ήθεια αν αγ κασ μέν η ν α τα περάσ ει όλ α αυτά; Ο γ έρος ήταν τόσ ο αδύν αμος και κοκαλ ιάρης που ήξερε ότι μ’ ελ άχ ισ τη προσ πάθεια μπορούσ ε ν α τον βγ άλ ει εκτός μάχ ης. Αλ λ ά αν το έκαν ε, τι θα πάθαιν ε η μητέρα της; Χώρια που τώρα πια ήταν σ ύζυγ ός της. Ο σ ύζυγ ος είν αι παν ίσ χ υρος. Ακόμα και η ίδια της η ζωή εξαρτιόταν από τα δικά του κέφια, επειδή ακόμα κι αν ήθελ ε ν α της την αφαιρέσ ει, καν έν ας δεν θα του έλ εγ ε κουβέν τα. «Μπας και με κοροϊδέψ αν ε και πήρα γ ουρούν ι σ το σ ακί;» Η φων ή του υψ ώθηκε σ το εν δεχ όμεν ο αυτής της πιθαν ότητας. «Έλ α εδώ και προετοίμασ έ με, γ υν αίκα. Τώρα αμέσ ως!» Η διαταγ ή ήταν ξεκάθαρη, δεν χ ωρούσ ε αμφισ βήτησ η, αλ λ ά η Ροβίν α ήταν σ ίγ ουρη ότι θα λ ιποθυμούσ ε έτσ ι και τον άγ γ ιζε. «Δ εν μπορώ», του είπε, αρκετά δυν ατά ώσ τε ν α μη χ ρειασ τεί ν α το επαν αλ άβει. «Αν έχ ετε σ κοπό ν α με πάρετε, κάν τε το. Εγ ώ πάν τως δεν πρόκειται ν α σ ας βοηθήσ ω». Το πρόσ ωπό του έγ ιν ε τόσ ο κόκκιν ο από οργ ή, που η Ροβίν α ήταν βέβαιη ότι καμία από τις υπόλ οιπες δέκα σ υζύγ ους του δεν είχ ε τολ μήσ ει

ποτέ ν α του αρν ηθεί. Μήπως θα έβαζε ν α τη χ τυπήσ ουν γ ια την αν υπακοή της; Γιατί ήταν ολ οφάν ερο ότι μόν ος του δεν θα τα κατάφερν ε. «Παλ ιο… Παλ ιο…» Δ εν πρόλ αβε ν α πει τίποτ’ άλ λ ο. Και ξαφν ικά φάν ηκε σ αν τα μάτια του ν α ήταν έτοιμα ν α πεταχ τούν έξω από το κραν ίο του. Το χ ρώμα του σ κούρυν ε. Το σ ώμα του ταλ αν τεύτηκε πάν ω σ το σ καλ ί, το έν α χ έρι του πίεσ ε τόσ ο δυν ατά το σ τήθος του, που η Ροβίν α σ κέφτηκε ότι τα πλ ευρά του δεν θ’ άν τεχ αν την πίεσ η. Ήταν έτοιμη ν α του πει κάτι σ υμβιβασ τικό μόν ο και μόν ο γ ια ν α τον καλ μάρει, αλ λ ά, προτού προλ άβει, εκείν ος έγ ειρε προς τα πίσ ω, πέφτον τας από τα σ καλ ιά χ ωρίς ν α βγ άλ ει άχ ν α. Η Ροβίν α σ ύρθηκε βιασ τικά ως την άκρη του κρεβατιού και κοίταξε κάτω. Ο γ έρος ήταν ακίν ητος. Κειτόταν σ το σ κεπασ μέν ο με βούρλ α πάτωμα, το χ έρι του σ φιγ μέν ο ακόμα σ το σ τήθος του, τα μάτια του ακόμα γ ουρλ ωμέν α. Το σ τήθος του ασ άλ ευτο, ούτε αν άσ α. Έμειν ε ν α τον κοιτάει. Ο γ έρος τα τίν αξε; Ήταν δυν ατόν ν α ήταν τόσ ο τυχ ερή; Έν α γ έλ ιο γ αργ άλ ησ ε το λ αιμό της, αλ λ ά από το σ τόμα της βγ ήκε σ αν σ ιγ αν ό κλ αψ ούρισ μα. Τι θα έκαν ε ο

Γκίλ μπερτ τώρα; Δ εν ήταν δικό της φταίξιμο. Ή μήπως ήταν ; Αν δεν του είχ ε αρν ηθεί… Αν έφταιγ ε εκείν η, έδωσ ε άφεσ η σ τον εαυτό της χ ωρίς την παραμικρή εν οχ ή. Πού ν α ήξερε ότι μια απλ ή άρν ησ η δική της θα ήταν ικαν ή ν α τον σ κοτώσ ει; Ήταν σ τ’ αλ ήθεια ν εκρός; Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α τον ακουμπήσ ει γ ια ν α το διαπισ τώσ ει. Ακόμα και τώρα, η σ κέψ η ν α τον αγ γ ίξει της προκαλ ούσ ε αποσ τροφή. Κάποιος όμως έπρεπε ν α το κάν ει. Κατέβηκε από το κρεβάτι μ’ έν α σ άλ το, έτρεξε σ την πόρτα, κατόπιν έξω σ το διάδρομο και βρέθηκε σ την αγ καλ ιά του Γκίλ μπερτ. «Αχ ά, καλ ά το φαν τάσ τηκα», της είπε εκείν ος με έν τον η δυσ αρέσ κεια. «Από την αρχ ή σ κόπευες ν α το σ κάσ εις. Σε γ ελ άσ αν ε όμως. Θα γ υρίσ εις εκεί μέσ α και…» «Πέθαν ε, Γκίλ μπερτ!» ξεφούρν ισ ε εκείν η. Τα χ έρια του έσ φιξαν τόσ ο δυν ατά τα μπράτσ α της που την πόν εσ αν . Αμέσ ως μετά άφησ ε ελ εύθερο το έν α μπράτσ ο της και την έσ υρε πάλ ι πίσ ω σ το δωμάτιο, τραβών τας την από το άλ λ ο. Πλ ησ ίασ ε αμέσ ως το γ έρο κι έσ κυψ ε γ ια ν α βάλ ει το κεφάλ ι του σ το σ τήθος του. Όταν αν ασ ήκωσ ε τα μάτια του και την κοίταξε είχ ε μαυρίσ ει από το κακό του.

«Πώς το έκαν ες;» Η Ροβίν α πισ ωπάτησ ε από το χ ασ τούκι αυτής της κατηγ ορίας. «Όχ ι, εγ ώ ούτε που τον άγ γ ιξα κι εδώ μέσ α υπήρχ ε μόν ο το κρασ ί σ ου, το οποίο ούτως ή άλ λ ως δεν το ήπιε. Δ εν είχ ε προλ άβει καν ν α ξαπλ ώσ ει σ το κρεβάτι. Έσ φιξε το σ τήθος του κι έπεσ ε από τα σ καλ ιά του κρεβατιού». Ο Γκίλ μπερτ έριξε μια ματιά πάλ ι σ το σ ύζυγ ό της και θα πρέπει ν α την πίσ τεψ ε. Σκέπασ ε με τη μαύρη ρόμπα το σ ώμα του λ όρδου Γκον τγ ουάιν προτού σ ηκωθεί και την κοιτάξει. Αφού το σ κέφτηκε γ ια μια σ τιγ μή, της είπε: «Μην το κουν ήσ εις ρούπι από δω μέσ α. Και μην αφήσ εις καν έν αν ν α μπει». «Τι θα κάν εις;» «Θα σ ου βρω τον κατάλ λ ηλ ο αν τικατασ τάτη. Έτσ ι όπως ήρθαν τα πράγ ματα, πρέπει οπωσ δήποτε ν α πιάσ εις παιδί απόψ ε. Αν άθεμα τα μαύρα μου μαλ λ ιά, αλ λ ιώς θα το έκαν α εγ ώ». Τα μάτια της άσ τραψ αν αγ ριεμέν α όταν σ υν έλ αβε το ν όημα της τελ ευταίας φράσ ης του όπως και της πρώτης. «Όχ ι! Δ εν πρόκειται ν α κάν ω κάτι…» «Θα το κάν εις», γ ρύλ ισ ε εκείν ος, «αν θες ν α ξαν αδείς ποτέ τη μάν α σ ου… ζων ταν ή!».

Να που της το έλ εγ ε ξεκάθαρα αυτό που μέχ ρι πρότιν ος εκείν η απλ ώς υποπτευόταν . Η Ροβίν α άσ πρισ ε σ αν το παν ί, μην έχ ον τας την παραμικρή αμφιβολ ία ότι ο Γκίλ μπερτ το εν ν οούσ ε. Αλ λ ά η φρίκη αυτού που σ κόπευε ν α κάν ει… ν α της φέρει αν τικατασ τάτη! Απελ πισ μέν η, τον ρώτησ ε: «Πώς είν αι δυν ατόν ν α έχ εις την παραμικρή ελ πίδα ότι θα μπορέσ εις ν α κρατήσ εις αιών ια μια τέτοια απάτη; Ο άν θρωπος είν αι πεθαμέν ος». «Δ εν χ ρειάζεται ν α το μάθει καν έν ας μέχ ρι ν α περάσ ει αρκετός καιρός και ν α σ ε δουν φουσ κωμέν η. Όταν δεν θ’ ασ χ ολ είσ αι αποκλ εισ τικά μ’ αυτό, θα μέν εις κλ εισ μέν η εδώ μέσ α…» «Μαζί με το πτώμα του;» ρώτησ ε πν ιχ τά εκείν η, κάν ον τας άλ λ ο έν α βήμα πίσ ω. «Όχ ι, το πτώμα θα το ξεφορτωθώ», της απάν τησ ε αν υπόμον α. «Κι όταν έρθει η ώρα ν α τον θάψ ουμε, θα βρω έν α άλ λ ο πτώμα ν α βάλ ουμε γ ια δικό του. Πρέπει πάσ η θυσ ία ν α έχ ει ταφεί επίσ ημα προτού μάθει ο αδελ φός του ότι πέθαν ε. Κι εσ ύ πρέπει ν α έχ εις πιάσ ει σ ίγ ουρα παιδί πριν έρθει αυτός κι αρπάξει αυτά που δικαιούται. Αλ λ ά δεν πρόκειται ν α πάρει μία. Αυτό θα ήθελ ε και ο Γκον τγ ουάιν ».

Αυτό μάλ λ ον ήταν αλ ήθεια, αλ λ ά δικαιολ ογ ούσ ε τα σ χ έδιά του; Κι ακούσ τηκε τόσ ο σ ίγ ουρος γ ια το καιν ούριο του σ χ έδιο. Αλ λ ά γ ιατί ν α μην είν αι σ ίγ ουρος; Αφού γ ι’ άλ λ η μία φορά αυτός δεν θα έκαν ε απολ ύτως τίποτα, θα καθόταν απλ ώς και θα περίμεν ε, εν ώ το δικό της κορμί θα θυσ ιαζόταν σ το βωμό αυτής της απάτης. Κι αυτή τη φορά η ζωή της μητέρας εξαρτιόταν σ τ’ αλ ήθεια από τη δική της υπακοή.

Κεφάλ αιο 5

Του επιτέθηκαν την ώρα που έβγ αιν ε από το κοιν όχ ρησ το λ ουτρό του παν δοχ είου. Πέν τε άν τρες, ν τυμέν οι με τα δερμάτιν α χ ιτών ια των οπλ ιτών , αν κι αμφέβαλ ε ότι ήταν οπλ ίτες. Κλ έφτες, το πιθαν ότερο. Στις περισ σ ότερες πόλ εις με αδύν αμο ή απόν τα άρχ ον τα ή διεφθαρμέν ο σ υμβούλ ιο των γ ερόν των επικρατούσ ε αν ομία. Κι εκείν ος δεν ήξερε καθόλ ου την πόλ η του Κέρκμπορο, δεν είχ ε περάσ ει ποτέ ξαν ά από κει. Απ’ όσ ο ήξερε, θα μπορούσ ε ν α είν αι άλ λ ος έν ας λ άκκος με κακοποιά σ τοιχ εία όπου μέσ α του έπεφταν όλ οι οι ταξιδιώτες και οι ξέν οι, τους επιτίθεν το και τους λ ήσ τευαν ή τους βασ άν ιζαν αν δεν μπορούσ αν ν α πλ ηρώσ ουν παχ υλ ά λ ύτρα. Το ν α ταξιδεύει καν είς μόν ος ή με μικρή σ υν οδεία σ την Αγ γ λ ία του Στεφάν ου δεν ισ οδυν αμούσ ε μόν ο με κίν δυν ο ν α χ άσ ει όλ α του τα χ ρήματα αλ λ ά και τη ζωή του ακόμα. Και όν τως ήταν τελ είως ηλ ίθιο και υπερφίαλ ο εκ μέρους του ν α έρθει εδώ μον αχ ά με τον ακόλ ουθό του, επειδή απλ ώς ήθελ ε ν α καλ λ ωπισ τεί προτού σ υν αν τηθεί αύριο με τη μν ησ τή του. Μια μικρή

δόσ η ματαιοδοξίας τον είχ ε πιάσ ει μόν ο και ορίσ τε τ’ αποτελ έσ ματα. Είχ ε επαν απαυτεί γ ια πολ ύ καιρό σ τη φήμη που τον ακολ ουθούσ ε, ότι όσ οι του έκαν αν κακό το πλ ήρων αν ασ τραπιαία, ώσ τε ν α κρατάει μακριά τους επίδοξους κακοποιούς. Μια χ αρά τον εξυπηρετούσ ε αυτή η φήμη γ ια κάμποσ α χ ρόν ια τώρα, από τότε που ο ίδιος είχ ε σ τρέψ ει τη ρότα της ζωής του προς την εκδίκησ η. Αλ λ ά γ ια ν α είν αι αποτελ εσ ματική μια φήμη πρέπει ν α πηγ αίν ει από σ τόμα σ ε σ τόμα και, αφού εκείν ος δεν γ ν ώριζε τούτη την περιοχ ή, ούτε κι εδώ τον γ ν ώριζαν . Θα μπορούσ ε ν α σ υγ χ ωρεθεί αυτή η απροσ εξία σ τον Γουόρικ ν τε Σαβίλ , μολ ον ότι ο ίδιος δεν θα σ υγ χ ωρούσ ε τον εαυτό του, αφού δεν ήταν από τους άν τρες εκείν ους. Η πόλ η έδειχ ν ε ειρην ική κι ευν ομούμεν η. Κι εκείν ος είχ ε πολ λ ά σ το μυαλ ό του. Σύν τομα θα παν τρευόταν γ ια τρίτη φορά και δεν ήθελ ε η ν έα σ ύζυγ ός του ν α τον φοβάται όπως οι δύο προηγ ούμεν ες. Είχ ε πολ λ ές προσ δοκίες από τη λ αίδη Ιζαμπέλ α. Την κόρταρε σ χ εδόν έν α χ ρόν ο τώρα όποτε έβρισ κε καιρό, παρόλ ο που δεν ήταν αυτό το σ τιλ του. Ο πατέρας της του την είχ ε δώσ ει αρχ ικά επιθυμών τας διακαώς αυτό το ζευγ άρωμα, ωσ τόσ ο ο Γουόρικ ήθελ ε ν α έχ ει και τη σ υγ κατάθεσ η της Ιζαμπέλ α. Και μέχ ρι ν α την

αποκτούσ ε δεν επρόκειτο ν α υπογ ράψ ει το γ αμικό σ ύμφων ο. Τώρα όμως την είχ ε και δεν έβλ επε την ώρα ν α κάν ει τη λ αίδη δική του. Η λ αίδη Ιζαμπέλ α Μαλ ν τουί δεν ήταν μόν ο παν έμορφη και περιζήτητη αλ λ ά επίσ ης γ λ υκομίλ ητη, μειλ ίχ ια και με γ οητευτική αίσ θησ η του χ ιούμορ. Ο Γουόρικ ήθελ ε χ ιούμορ σ τη ζωή του. Ήθελ ε αγ άπη και γ έλ ιο, δύο σ τοιχ εία που του έλ ειπαν από τότε που είχ ε κατασ τραφεί η οικογ έν ειά του και είχ ε γ εμίσ ει μόν ο με μίσ ος και πίκρα. Είχ ε δύο κόρες, μα ήταν αλ αφρόμυαλ α κι εγ ωκεν τρικά πλ άσ ματα. Τις αγ απούσ ε, ωσ τόσ ο δεν μπορούσ ε ν α αν εχ τεί γ ια πολ ύ καιρό τους καβγ άδες και τα ξεσ πάσ ματά τους. Ήθελ ε μια οικογ εν ειακή ζωή σ αν κι αυτήν που είχ ε μικρός, ν α τον τραβάει σ το σ πίτι αν τί ν α τον σ τέλ ν ει μ’ ευχ αρίσ τησ η σ τον πόλ εμο. Και ήθελ ε έν α γ ιο. Δ εν ζητούσ ε και πολ λ ά, ό,τι ζητούσ ε κάθε άν τρας. Η σ ωσ τή σ ύζυγ ος θα μπορούσ ε ν α του τα προσ φέρει όλ α αυτά. Και την είχ ε βρει σ το πρόσ ωπο της Ιζαμπέλ α. Ήδη τη σ υμπαθούσ ε πολ ύ. Ήλ πιζε ότι σ ύν τομα θα έν ιωθε και κάτι παραπάν ω, αν και σ την πραγ ματικότητα δεν ήταν σ ίγ ουρος αν ήταν ακόμα ικαν ός ν α ν ιώσ ει αυτό το είδος αγ άπης έπειτα από τόσ α χ ρόν ια μίσ ους.

Όμως δεν ήταν απαραίτητο ν α αγ απάει τη σ ύζυγ ό του. Αρκούσ ε ν α τον αγ απάει εκείν η. Αλ λ ά τίποτα απ’ όλ α αυτά δεν είχ ε σ ημασ ία, αν ήταν γ ραφτό του ν α πεθάν ει απόψ ε. Δ εν είχ ε καν πάν ω του όλ α του τα όπλ α. Είχ ε αφήσ ει το σ παθί και την παν οπλ ία του σ το δωμάτιο που είχ ε ν οικιάσ ει, και τώρα μάλ λ ον θα τα καθάριζε ο Τζέφρι. Είχ ε κατέβει σ το λ ουτρό μον αχ ά μ’ έν α σ τιλ έτο. Χώρια που δεν φορούσ ε καν τα ρούχ α του, αφού τα είχ ε αφήσ ει σ τον υπηρέτη γ ια ν α τα πλ ύν ει. Ήταν τυλ ιγ μέν ος μόν ο μ’ έν α μεγ άλ ο σ εν τόν ι σ τερεωμέν ο σ τη μέσ η του και το κον τό σ τιλ έτο σ φην ωμέν ο σ την κοιλ ιά του, κάτω από την άκρη του σ εν τον ιού. Παρόλ ο που ήταν αν υπεράσ πισ τος, οι πέν τε άν τρες που τον είχ αν κυκλ ώσ ει δίσ τασ αν αρχ ικά ν α τραβήξουν σ παθί, γ ιατί ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ δεν ήταν άν τρας σ υν ηθισ μέν ου αν ασ τήματος. Χάρη σ το μεγ άλ ο του ύψ ος, έν α μέτρο και ογ δόν τα πέν τε εκατοσ τά περίπου, περν ούσ ε μισ ό κεφάλ ι τον πιο μεγ αλ όσ ωμο από τους κακοποιούς και πολ ύ περισ σ ότερο τους υπόλ οιπους τέσ σ ερις. Τα γ υμν ά μπράτσ α και το σ τήθος του δεν άφην αν την παραμικρή αμφιβολ ία γ ια τη δύν αμη που έκρυβε το μεγ αλ όσ ωμο κορμί του. Μα πάν ω απ’ όλ α φάν ταζε

σ αταν ικός. Το πρόσ ωπό του είχ ε μια σ κλ ηρή, αδυσ ώπητη έκφρασ η, σ αν ν α ήταν ικαν ός ν α σ κοτώσ ει μόν ο και μόν ο γ ια διασ κέδασ η. Και τα γ κρίζα μάτια του που τον είχ αν βάλ ει σ το σ τόχ ασ τρο της σ υμμορίας ήταν τόσ ο αμείλ ικτα παγ ερά, ώσ τε έκαν αν τουλ άχ ισ τον έν αν από τους επιτιθέμεν ους ν α θέλ ει ν α σ ταυροκοπηθεί προτού τραβήξει το σ παθί του. Όμως τράβηξαν τα σ παθιά τους. Και ο αρχ ηγ ός θα είχ ε μιλ ήσ ει, ίσ ως γ ια ν α πει τι ζητούσ αν από εκείν ον γ ια ν α μην τον πολ εμήσ ουν , μόν ο που ο Γουόρικ δεν ήταν καν έν ας παθητικός ιππότης. Ήταν επιθετικός σ ε όλ α του κι αυτή η περίπτωσ η δεν αποτελ ούσ ε εξαίρεσ η. Έσ φιξε το σ τιλ έτο σ το χ έρι του κι έβγ αλ ε μια πολ εμική ιαχ ή που παραλ ίγ ο ν α κάν ει τους ξύλ ιν ους τοίχ ους ν α σ εισ τούν . Και την ίδια σ τιγ μή όρμησ ε μπροσ τά, χ αρακών ον τας τον πλ ησ ιέσ τερο άν τρα σ το πρόσ ωπο. Στόχ ευε το λ αιμό του, αλ λ ά το ουρλ ιαχ τό του θύματος τον ωφέλ ησ ε περισ σ ότερο, αφού έκαν ε τους υπόλ οιπους ν α τρομάξουν γ ια τα καλ ά. Πολ ύ σ ύν τομα έγ ιν ε φαν ερό ότι οι κακοποιοί είτε ήταν αδέξιοι σ το σ παθί είτε δεν είχ αν σ κοπό ν α τον σ κοτώσ ουν . Κι αυτό ήταν το λ άθος τους. Τραυμάτισ ε άλ λ ον έν α, όμως εκείν η τη σ τιγ μή η

λ επίδα του άρχ ισ ε ν α σ υγ κρούεται με το ατσ άλ ι τους. Δ εν είχ αν σ κοπό ν α τον τραυματίσ ουν αλ λ ά ούτε και ν α πεθάν ουν . Τότε πήρε μέρος και ο Τζέφρι σ τη σ υμπλ οκή με μια λ ιγ ότερο εκκωφαν τική πολ εμική ιαχ ή, έχ ον τας ακούσ ει εκείν η του Γουόρικ. Ο πιτσ ιρίκος ήταν μόν ο δεκαπέν τε χ ρόν ων , και όχ ι ο ακόλ ουθος που θα έπαιρν ε μαζί του ο Γουόρικ σ ε οποιαδήποτε μάχ η, αφού δεν θεωρούσ ε ότι ήταν έτοιμος ακόμα. Ήταν ικαν ός σ το σ παθί, όμως το σ ώμα του δεν είχ ε αν απτυχ θεί πλ ήρως με αποτέλ εσ μα τα χ τυπήματά του ν α μην είν αι τόσ ο βαριά. Είχ ε περισ σ ότερο θάρρος και θέλ ησ η παρά οτιδήποτε άλ λ ο, αλ λ ά επίσ ης και την εσ φαλ μέν η εκτίμησ η ότι μπορούσ ε ν α πολ εμήσ ει ακριβώς όπως ο άρχ ον τάς του. Όρμησ ε κι αυτός, καθώς όμως δεν είχ ε ο ίδιος έν α δυν ατό κορμί, καν έν ας δεν έκαν ε σ την άκρη από φόβο και, χ ωρίς την παν οπλ ία του ν α τον προσ τατεύει, ξεκοιλ ιάσ τηκε προτού προλ άβει καν ν α κατεβάσ ει το σ παθί του. Ο Γουόρικ είδε την έκφρασ η δυσ πισ τίας και κατόπιν τρόμου που ζωγ ραφίσ τηκε σ το ν εαρό πρόσ ωπο του Τζέφρι, όταν το αγ όρι έσ κυψ ε ν α κοιτάξει το σ παθί που είχ ε χ ωθεί σ την κοιλ ιά του και κατάλ αβε ότι σ ε λ ίγ α δευτερόλ επτα θα πέθαιν ε.

Ο μικρός ήταν αν αθρεφτός σ τον οίκο του Γουόρικ από τότε που ήταν επτά. Μόν ο πέρυσ ι όμως τον είχ ε πάρει κάτω από τις φτερούγ ες του, αν και είχ ε ήδη αρκετούς ακολ ούθους και δεν χ ρειαζόταν άλ λ ον έν α. Όμως είχ ε βάλ ει σ την καρδιά του αυτό το αγ όρι, που ήταν πάν τα τόσ ο πρόθυμο ν α ευχ αρισ τήσ ει τους άλ λ ους. Τώρα έβγ αλ ε έν α μαν ιασ μέν ο μουγ κρητό γ εμάτο θλ ίψ η, προτού πετάξει το σ τιλ έτο του σ τον άν τρα που είχ ε σ κοτώσ ει τον Τζέφρι. Το σ τιλ έτο βρήκε το σ τόχ ο του, χ ώθηκε μέχ ρι τη λ αβή σ το λ αρύγ γ ι του. Το επόμεν ο δευτερόλ επτο ο Γουόρικ άρπαξε το σ παθί από το χ έρι του πλ ησ ιέσ τερου άν τρα. Ωσ τόσ ο δεν πρόλ αβε ν α χ ρησ ιμοποιήσ ει τούτο το καλ ύτερο όπλ ο. Η λ αβή εν ός άλ λ ου σ παθιού χ τύπησ ε με δύν αμη το κραν ίο του και ο Γουόρικ σ ωριάσ τηκε αργ ά σ το πάτωμα. Οι δύο άν τρες, που γ ια καλ ή τους τύχ η βρίσ κον ταν πιο μακριά του, τώρα σ τέκον ταν από πάν ω του ασ θμαίν ον τας. Πέρασ ε έν α ολ όκλ ηρο λ επτό προτού σ κεφτούν ν α θηκαρώσ ουν τα σ παθιά τους. Έν ας σ κούν τησ ε τον Γουόρικ με την μπότα του, μόν ο και μόν ο γ ια ν α βεβαιωθεί ότι δεν θα σ ηκων όταν πάλ ι. Αίμα έβαψ ε τα ακόμα βρεγ μέν α από το μπάν ιο σ κουρόξαν θα μαλ λ ιά του,

αλ λ ά αν άσ αιν ε. Δ εν είχ ε πεθάν ει, άρα ήταν χ ρήσ ιμος ακόμα. «Τούτος εδώ δεν μοιάζει γ ια τον υποτακτικό που μας είπαν ν α βρούμε», είπε ο έν ας άν τρας σ τον άλ λ ο. «Έτσ ι όπως πολ έμησ ε, μόν ο ιππότης μπορεί ν α είν αι. Καλ ά, δεν το κατάλ αβες όταν τον είδες ν α μπαίν ει σ το λ ουτρό;» «Όχ ι, ήταν μέσ α σ τη σ κόν η από το ταξίδι. Απλ ώς είδα ότι δεν φορούσ ε παν οπλ ία και ότι είχ ε το σ ωσ τό χ ρώμα ματιών και τα ξαν θά μαλ λ ιά γ ια τα οποία μας είχ ε μιλ ήσ ει επίμον α ο λ όρδος Γκίλ μπερτ. Σκέφτηκα ότι ήταν μεγ άλ η τύχ η και μόν ο που έτυχ ε ν α τον δω». «Φίμωσ έ τον , τότε, κι ας ελ πίσ ουμε ότι ο λ όρδος Γκίλ μπερτ δεν θ’ αποφασ ίσ ει ν α του μιλ ήσ ει». «Ποια η διαφορά; Οι μισ οί από τους ιππότες του λ όρδου Γκον τγ ουάιν είν αι σ κέτοι αγ ροίκοι. Και δεν βρήκαμε καν έν αν άλ λ ον που ν α έχ ει τα σ ωσ τά μαλ λ ιά και τα σ ωσ τά μάτια. Μα τι ν α τον θέλ ει, τέλ ος πάν των ;» «Δ εν είν αι δική μας δουλ ειά, εμείς κάν ουμε απλ ώς ό,τι μας είπαν . Ήταν αν άγ κη όμως ν α τον χ τυπήσ εις τόσ ο δυν ατά; Τώρα πρέπει ν α τον πάρουμε σ ηκωτό».

Ο άλ λ ος ρουθούν ισ ε. «Καλ ύτερα σ ηκωτό παρά ν α τον έχ ουμε πάλ ι ξυπν ητό. Όταν τον πρωτοείδα, δεν μου φάν ηκε τόσ ο μεγ αλ όσ ωμος. Και ο μικρός, λ ες ν α ήταν γ ιος του;» «Ίσ ως, κι αυτό σ ημαίν ει ότι μόλ ις σ υν έλ θει θ’ αρχ ίσ ει πάλ ι τη μάχ η. Καλ ύτερα ν α τον δέσ ουμε χ ειροπόδαρα. Ακόμα και ο λ όρδος Γκίλ μπερτ θα δυσ κολ ευτεί ν α τον κάν ει καλ ά ετούτον ».

Κεφάλ αιο 6

Η Ροβίν α είχ ε αποκοιμηθεί σ την άκρη του κρεβατιού, κοιτών τας το σ ημείο σ το πάτωμα όπου είχ ε πέσ ει ν εκρός ο λ όρδος Γκον τγ ουάιν . Ο Γκίλ μπερτ είχ ε πάρει ο ίδιος το πτώμα από κει και ύσ τερα την είχ ε αφήσ ει μόν η, με τη μον ότον η πια προειδοποίησ η ν α μην επιτρέψ ει σ ε καν έν αν άλ λ ο ν α μπει μέσ α εκτός από αυτόν . Πολ ύ θα της άρεσ ε ν α τον κλ είδων ε κι εκείν ον απέξω. Αν είχ ε όπλ ο, μπορεί ν α επιχ ειρούσ ε ακόμα και ν α τον σ κοτώσ ει εκείν η τη σ τιγ μή, προτού την αν αγ κάσ ει ν α υποσ τεί ακόμα πιο ακατον όμασ τες πράξεις. Αλ λ ά ήταν άοπλ η. Κι ούτε μπορούσ ε ν α το σ κάσ ει χ ωρίς ν α θέσ ει σ ε κίν δυν ο τη ζωή της μητέρας της. Δ εν ήξερε καν ν α πει ποιο από τα δύο ήταν χ ειρότερο, ο γ άμος και η ερωτική σ υν εύρεσ η με τον Λάιον ς ή αυτό που σ χ εδίαζε γ ια εκείν η τώρα ο Γκίλ μπερτ. Μπα… Τι θα μπορούσ ε ν α είν αι χ ειρότερο γ ια έν α κορίτσ ι μόλ ις δεκαοχ τώ χ ρόν ων από τη σ υν εύρεσ η μ’ εκείν ον το γ ερο-σ άτυρο; Δ εν μπορούσ ε ν α ν ιώσ ει ίχ ν ος οίκτου γ ια το θάν ατό του, παρόλ ο που εν μέρει ίσ ως ν α ήταν η ίδια υπεύθυν η γ ι’ αυτό. Ο γ έρος πιθαν ότατα είχ ε

δολ οφον ήσ ει κάμποσ ες αθώες γ υν αίκες που είχ αν την ατυχ ία ν α βρεθούν παν τρεμέν ες μαζί του, μόν ο και μόν ο επειδή τις είχ ε βαρεθεί ή χ ρειαζόταν καιν ούρια προίκα γ ια ν α γ εμίσ ει τα σ εν τούκια του. Η Ροβίν α ήξερε πως υπήρχ αν πολ λ οί ασ υν είδητοι άν τρες, οι οποίοι έκαν αν ακριβώς το ίδιο πράγ μα και μάλ ισ τα χ ωρίς καμία εν οχ ή. Ήξερε όμως ότι υπήρχ αν και διαφορετικοί άν τρες, άν τρες έν τιμοι, όπως ο πατέρας της. Δ εν είχ ε πάει όλ ος ο κόσ μος κατά διαόλ ου, μον αχ ά αυτό το μικρό τμήμα του, όσ ο βασ ίλ ευε τούτη η αν αρχ ία. Ήταν σ κοτάδι ακόμα, το οχ υρό βυθισ μέν ο σ τη σ ιωπή, όταν επέσ τρεψ ε ο Γκίλ μπερτ και την ξύπν ησ ε. Η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α μαν τέψ ει τι ώρα ήταν , αν και η εξάν τλ ησ η του κορμιού και του μυαλ ού της μαρτυρούσ αν πως δεν είχ ε κοιμηθεί πολ ύ. Αλ λ ά οι πρώτες φράσ εις που βγ ήκαν από το σ τόμα του την έκαν αν ν α ξυπν ήσ ει γ ια τα καλ ά. «Όλ α είν αι έτοιμα. Οι άν τρες μου σ τάθηκαν τυχ εροί. Αυτό που με αν ησ υχ ούσ ε περισ σ ότερο ήταν τα χ ρώματα των μαλ λ ιών και των ματιών , έπρεπε ν α είν αι ακριβώς ίδια με του σ υζύγ ου σ ου, αφού όλ οι αυτό κοιτούν πρώτα σ ’ έν α μωρό, αλ λ ά πετύχ αμε διάν α». Το αίμα κύλ ησ ε ορμητικό μέσ α της, καυτό, κι

αμέσ ως μετά πάγ ωσ ε. Το σ τομάχ ι της σ φίχ τηκε, σ χ εδόν την πόν εσ ε από το φόβο. Ο Γκίλ μπερτ το είχ ε κάν ει σ τ’ αλ ήθεια, είχ ε βρει έν αν άν τρα ν α την πασ άρει, όπως θα έκαν ε κι ο σ ύζυγ ός της αν δεν έμεν ε έγ κυος όσ ο γ ρήγ ορα ήθελ ε αυτός. Ο Λάιον ς και ο Γκίλ μπερτ ήταν ίδιοι κι απαράλ λ αχ τοι, ακόμα και σ τον τρόπο σ κέψ ης. Δ εν θα της προκαλ ούσ ε καμία έκπλ ηξη αν είχ ε βρει τον ίδιο άν τρα, αυτόν τον Τζον που θα χ ρησ ιμοποιούσ ε ο σ ύζυγ ός της. Θεούλ η μου, γ ιατί δεν είχ ε τελ ειωμό αυτός ο εφιάλ της; «Βιάσ ου», σ υν έχ ισ ε εκείν ος κοφτά και την τράβηξε από το ψ ηλ ό κρεβάτι. «Έχ ουμε πολ λ ές ώρες μπροσ τά μας μέχ ρι ν α ξημερώσ ει, αλ λ ά θα χ ρειασ τείς άφθον ο χ ρόν ο με τον άν τρα γ ια ν α ζευγ αρώσ ετε πάν ω από μία φορά, ώσ τε ν α σ ιγ ουρευτούμε ότι φυτεύτηκε καλ ά ο σ πόρος του». «Γιατί τα λ ες σ ’ εμέν α;» αρπάχ τηκε η Ροβίν α, προσ παθών τας ν α ελ ευθερώσ ει το μπράτσ ο της από τη λ αβή του, καθώς ο Γκίλ μπερτ την τραβολ ογ ούσ ε προς την αν οιχ τή πόρτα. «Να δώσ εις τις αηδιασ τικές οδηγ ίες σ ου σ τον επιβήτορα που βρήκες». «Θα δεις γ ιατί», ήταν το μόν ο που της είπε. Και είδε πράγ ματι, σ χ εδόν την ίδια σ τιγ μή, αφού

ο άν τρας βρισ κόταν σ τη μικρή κάμαρα που ήταν ακριβώς απέν αν τι από τη δική της. Δ εν υπήρχ ε τίποτ’ άλ λ ο εκεί μέσ α εκτός από έν α κρεβάτι με δύο ψ ηλ ούς κηροσ τάτες σ την κάθε πλ ευρά. Ήταν το δωμάτιο που χ ρησ ιμοποιούσ ε ο σ ύζυγ ός της γ ια ν α κάν ει τις ακολ ασ ίες του σ τις δούλ ες του, αν και η Ροβίν α δεν το γ ν ώριζε αυτό. Υ πήρχ αν μέχ ρι και αλ υσ ίδες σ τερεωμέν ες σ τον τοίχ ο πάν ω από το κρεβάτι, απλ ώς ήταν κρυμμέν ες κάτω από το σ τρώμα, αν και δεν μπορούσ αν ν α χ ρησ ιμοποιηθούν πάν ω του τόσ ο μεγ αλ όσ ωμος που ήταν . Ο Γκίλ μπερτ φοβόταν μήπως ο άν τρας έσ παζε αυτές τις τόσ ο λ επτές αλ υσ ίδες που είχ αν φτιαχ τεί γ ια γ υν αίκες. Κι έτσ ι είχ ε διατάξει ν α φέρουν άλ λ ες, μακριές, και ν α τις περάσ ουν κάτω από το κρεβάτι δέν ον τας τον καρπό του με τον ασ τράγ αλ ο έτσ ι, ώσ τε ο αιχ μάλ ωτος ν α μην μπορεί ν α κουν ήσ ει το έν α του άκρο χ ωρίς ν α τραβηχ τεί το άλ λ ο. Το μόν ο που πρόσ εξε η Ροβίν α ήταν ότι ο άν τρας βρισ κόταν εκεί, δεμέν ος πάν ω σ το κρεβάτι, μ’ έν α μεγ άλ ο σ εν τόν ι μον αχ ά ριγ μέν ο πάν ω σ τα γ υμν ά λ αγ όν ια του. Δ εμέν ος; Όχ ι, λ άθος. Τώρα μόλ ις πρόσ εξε τους σ ιδερέν ιους κρίκους σ τους καρπούς του, που ήταν υψ ωμέν οι πάν ω από το κεφάλ ι του.

Και κάτω από το σ εν τόν ι έβγ αιν αν δύο αλ υσ ίδες που σ υν έχ ιζαν ως την άκρη του κρεβατιού και χ άν ον ταν από κάτω. Αλ υσ οδεμέν ος ήταν ! Ήταν αν άγ κη ν α τον αλ υσ οδέσ ουν ; Επίσ ης ήταν ή κοιμισ μέν ος ή αν αίσ θητος. Εύκολ α κατάλ αβε τι είχ ε σ υμβεί, αλ λ ά το μόν ο που της ήρθε σ το μυαλ ό ν α πει εκείν η τη σ τιγ μή ήταν : «Γιατί δεν τον πλ ήρωσ ες απλ ώς γ ια ν α το κάν ει;». Ο Γκίλ μπερτ σ τεκόταν δίπλ α της σ την άκρη του κρεβατιού, κρατών τας την ακόμα από το μπράτσ ο. «Γιατί τότε θα σ ’ έπαιρν ε εκείν ος. Εν ώ, έτσ ι, δίν ω αυτόν σ ’ εσ έν α, γ ια ν α μη ν ιώσ εις…» Δ ίσ τασ ε τόσ η ώρα ν α πει τη λ έξη, που τη σ υμπλ ήρωσ ε εκείν η. «Βιασ μέν η;» Εκείν ος έγ ιν ε κατακόκκιν ος. «Όχ ι. Απλ ώς σ κέφτηκα ν α σ ου δώσ ω την ευκαιρία ν α γ ίν ει όπως θέλ εις εσ ύ. Έτσ ι κι αλ λ ιώς, θα την έχ αν ες την παρθεν ιά σ ου απόψ ε». Η Ροβίν α σ υν ειδητοποίησ ε ότι ο Γκίλ μπερτ πίσ τευε πως της έκαν ε χ άρη. Μόν ο που εκείν η δεν το ’βλ επε έτσ ι, γ ιατί σ το δικό της μυαλ ό όλ ο αυτό ήταν αν ήθικο. Κι ακόμα πιο αν ήθικο ήταν ν α δέν εται έν ας άν τρας και ν α εξαν αγ κάζεται ν α σ υμμετάσ χ ει σ ε μια τέτοια πράξη. Αλ λ ά ο

Γκίλ μπερτ έβλ επε τα πράγ ματα μόν ο από μια σ κοπιά, τη σ κοπιά του δικού του κέρδους και οφέλ ους. Χωρίς την ύπαρξη εν ός παιδιού γ ια ν α κλ ηρον ομήσ ει την περιουσ ία του Γκον τγ ουάιν Λάιον ς, τα πάν τα θα πήγ αιν αν σ τον αδελ φό του Λάιον ς, μαζί και ο μεγ άλ ος σ τρατός μισ θοφόρων που ο Γκίλ μπερτ χ ρειαζόταν απελ πισ μέν α. Ο ετεροθαλ ής αδελ φός της θα μπορούσ ε ν α χ ρησ ιμοποιήσ ει αυτόν το σ τρατό τις λ ίγ ες βδομάδες που σ κόπευε ν α κρατήσ ει κρυφό το θάν ατο του Λάιον ς, αλ λ ά λ ίγ ες βδομάδες δεν ήταν αρκετές γ ια ν α κερδίσ ει πάλ ι όλ α όσ α είχ ε χ άσ ει από τον Φούλ κχ ερσ τ. Αν άθεμα αυτό τον πολ εμοχ αρή που ήταν το ίδιο κακός με τον Γκίλ μπερτ, αν όχ ι χ ειρότερος. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα αν αγ καζόταν τώρα εκείν η ν α το υποσ τεί όλ ο αυτό. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα αν αγ καζόταν καν ν α παν τρευτεί. Και τώρα που είχ ε αν αφερθεί σ την παρθεν ιά της, ο Γκίλ μπερτ θα πρέπει ν α θυμήθηκε ότι, σ την πραγ ματικότητα, ήταν αυτό ακριβώς, μια απλ ή παρθέν α. «Εμ, ξέρεις τι ν α κάν εις; Αν όχ ι, θα φέρω κάποιον ν α σ ε βοηθήσ ει. Θα το έκαν α εγ ώ, αλ λ ά δεν ν ομίζω ότι θ’ αν τέξω ν α…»

Τον κοίταξε κατάπλ ηκτη, όταν εκείν ος άφησ ε τη φράσ η του σ τη μέσ η. «Το βρίσ κεις κι εσ ύ αισ χ ρό και παρ’ όλ α αυτά θα με αν αγ κάσ εις ν α το κάν ω;» «Πρέπει ν α γ ίν ει», απάν τησ ε εκείν ος, με σ φιγ μέν α χ είλ η. «Δ εν υπάρχ ει άλ λ ος τρόπος ν α εξασ φαλ ίσ ουμε το Κέρκμπορο». Το γ εγ ον ός ότι τώρα ούτε εκείν ου έδειχ ν ε ν α του αρέσ ει όλ ο αυτό αν απτέρωσ ε τις ελ πίδες της. «Θα πεις ψ έματα γ ια το θάν ατο του γ έρου», του υπεν θύμισ ε. «Θα μπορούσ ες ν α πεις ψ έματα και γ ια το παιδί γ ια όσ ο καιρό χ ρειάζεται, προκειμέν ου ν α χ ρησ ιμοποιήσ εις το σ τρατό του». «Και τι θα γ ίν ει όταν απ’ αυτό το ψ έμα δεν προκύψ ει παιδί; Όχ ι, τούτο το φέουδο είν αι πλ ούσ ιο και η πόλ η μεγ άλ η. Δ εν θα τα χ άσ ω εξαιτίας της σ εμν οτυφίας σ ου. Θα κάν εις ό,τι σ ε διέταξα, Ροβίν α. Τον έβαλ α κον τά σ την κάμαρά σ ου γ ια ν α μη σ ε δει καν έν ας που θα έρχ εσ αι εδώ, κάθε βράδυ. Τη μέρα μπορείς ν α κοιμάσ αι, γ ιατί θα φρον τίσ ω ν α μαθευτεί ότι ο Γκον τγ ουάιν αρρώσ τησ ε κι εσ ύ τον φρον τίζεις, όπως είν αι και το πρέπον . Θα κρατήσ ω μακριά όλ ους τους υπηρέτες εκτός από τη δική σ ου, η οποία πισ τεύω ότι θα κάν ει ό,τι της πεις, αν θέλ εις ν α σ υν εχ ίσ εις

ν α την έχ εις». Κι άλ λ ες απειλ ές; Έγ ιν ε και η Μίλ ν τρεν τ αν αλ ώσ ιμη τώρα; Χρισ τέ μου, πόσ ο τον μισ ούσ ε! «Για πόσ ο καιρό, Γκίλ μπερτ;» Εκείν ος ήξερε ακριβώς τι τον ρωτούσ ε. «Μέχ ρι ν α σ υλ λ άβεις. Αν το βρίσ κεις τόσ ο αν υπόφορο, θα σ ου πρότειν α ν α αξιοποιείς το ματσ ούκι του πάν ω από μία φορά κάθε βράδυ. Μμμ, ν αι, δύο και τρεις φορές τη βραδιά δεν θα είν αι πρόβλ ημα γ ι’ αυτό τον ν ταβραν τισ μέν ο αγ ροίκο. Κι έτσ ι, θα πετύχ ουμε γ ρηγ ορότερα αυτό που θέλ ουμε». Δ ηλ αδή ο εφιάλ της δεν θα τελ είων ε την αποψ ιν ή βραδιά, αλ λ ά θα σ υν εχ ιζόταν γ ια καιρό; Και τώρα είχ ε γ ίν ει εφιάλ της κι άλ λ ου αν θρώπου, αυτού του δύσ τυχ ου άν τρα που η ατυχ ία του ήταν ν α έχ ει ξαν θά μαλ λ ιά και γ κρίζα μάτια. «Θέλ εις ν α πεις ότι θα τον κρατάς έτσ ι όλ ον αυτό τον καιρό;» «Μη σ κοτίζεσ αι γ ια δαύτον », απάν τησ ε εκείν ος αδιάφορα. «Έν ας δούλ ος είν αι μόν ο και, όταν ολ οκλ ηρώσ ει τη δουλ ειά του, θα τον τακτοποιήσ ω». «Δ ούλ ος;» Με την πρώτη ματιά που του είχ ε ρίξει, η Ροβίν α είχ ε δει ότι ο άν τρας ήταν μεγ αλ όσ ωμος, αλ λ ά τώρα που παρατηρούσ ε πάλ ι

το αν άσ τημά του είδε τα πόδια του ν α φτάν ουν ως το τέλ ος του κρεβατιού και το κεφάλ ι του τέρμα ψ ηλ ά σ την πάν ω μεριά. «Είν αι πολ ύ μεγ αλ όσ ωμος γ ια ν α είν αι δούλ ος. Τι πήγ ες κι έκαν ες, Γκίλ μπερτ; Απήγ αγ ες έν αν ελ εύθερο πολ ίτη;» «Μπα, μπορεί ν α είν αι το μπάσ ταρδο καν εν ός λ όρδου, αλ λ ά τίποτα σ πουδαιότερο», απάν τησ ε εκείν ος με σ ιγ ουριά. «Αν είχ ε φτάσ ει κάποιος λ όρδος σ το Κέρκμπορο, θα είχ ε έρθει σ το οχ υρό γ ια ν α περάσ ει τη ν ύχ τα τσ άμπα, δεν θα έμεν ε σ την πόλ η. Ακόμα κι έν ας παρακατιαν ός ιππότης χ ωρίς δική του γ η θα έψ αχ ν ε ν α βρει αν θρώπους της τάξης του και θα ερχ όταν εδώ. Μπορεί ν α είν αι ελ εύθερος πολ ίτης, αλ λ ά τίποτα το σ πουδαίο, μάλ λ ον έν ας απλ ός οδοιπόρος είν αι». «Και σ κοπεύεις ν α τον σ κοτώσ εις;» Η ερώτησ ή της τον βρήκε απροετοίμασ το κι απάν τησ ε αν υπόμον α: «Μην είσ αι χ αζή. Δ εν γ ίν εται ν α τον αφήσ ω ν α ζήσ ει, κι όταν τελ ειώσ ουμε μαζί του αυτός ν α γ υρίζει δεξιά κι αρισ τερά και ν α λ έει ότι το παιδί είν αι δικό του. Βέβαια, καν έν ας δεν θα τον πίσ τευε, αλ λ ά θα έσ περν ε φήμες, κι αυτές οι φήμες θα ήταν βούτυρο σ το ψ ωμί του αδελ φού του Γκον τγ ουάιν ». Άρα, ακόμα κι αν έκαν ε ακριβώς ό,τι ήθελ ε ο

Γκίλ μπερτ, κάποιος θα πέθαιν ε πάλ ι. Τότε η οργ ή που κρατούσ ε υποταγ μέν η μέσ α της ο φόβος ξέσ πασ ε ελ εύθερη γ ια όλ η αυτή την αδικία. «Ο Θεός ν α σ ε κάψ ει, Γκίλ μπερτ, κι εσ έν α και την καταραμέν η απλ ησ τία σ ου!» τον καταράσ τηκε ψ ιθυρισ τά και τράβηξε το μπράτσ ο της από το χ έρι του. Η έκπλ ηκτη έκφρασ ή του, λ ες και δεν μπορούσ ε ν α φαν τασ τεί τι είχ ε κάν ει που ν α ήταν τόσ ο κακό, έγ ιν ε η σ ταγ όν α που ξεχ είλ ισ ε το ποτήρι γ ια τη Ροβίν α και η φων ή μαζί και το μέν ος της εν ώθηκαν σ ε μια δυν ατή κραυγ ή. «Φύγ ε! Δ εν χ ρειάζομαι βοήθεια γ ια ν α βιάσ ω αυτό τον άν τρα. Αλ λ ά σ τείλ ε μου τη Μίλ ν τρεν τ, γ ιατί μπορεί ν α χ ρειασ τώ βοήθεια γ ια ν α τον σ υν εφέρω. Δ εν μπορεί ν α κάν ει και πολ λ ά έτσ ι όπως είν αι». Ναι μεν ο θυμός και η πικρία της την έκαν αν ν α μιλ ήσ ει έτσ ι, αλ λ ά οι φων ές της ήταν το πρώτο πράγ μα που άκουσ ε ο Γουόρικ ξαν αβρίσ κον τας τις αισ θήσ εις του. Δ εν άν οιξε τα μάτια του. Ήταν πολ ύ καιρό πολ εμισ τής γ ια ν α αποκαλ ύψ ει έν α τέτοιο κρυφό πλ εον έκτημα. Αυτή τη φορά όμως δεν τον ωφέλ ησ ε ιδιαίτερα, αφού δεν ειπώθηκε κάτι άλ λ ο και το επόμεν ο δευτερόλ επτο η πόρτα έκλ εισ ε με θόρυβο.

Σιγ ή. Προς το παρόν ήταν μόν ος, όμως εκείν ο το σ τριγ κλ ιάρικο θηλ υκό μάλ λ ον θα επέσ τρεφε σ ύν τομα αν τα λ όγ ια της… Μπα, δεν ήταν δυν ατόν ν α πάρει τοις μετρητοίς τα λ όγ ια της. Τα θηλ υκά δεν βιάζουν . Και πώς θα μπορούσ αν άλ λ ωσ τε αφού δεν διαθέτουν τα κατάλ λ ηλ α εργ αλ εία; Και ούτως ή άλ λ ως, δεν θα εν ν οούσ ε εκείν ον . Έν α χ ωρατό ήταν λ οιπόν από μια άξεσ τη κοπελ ιά. Τίποτα παραπάν ω. Αλ λ ά μια και ήταν μόν ος… Άν οιξε τα μάτια του και αν τίκρισ ε το ταβάν ι. Το δωμάτιο ήταν καλ οφωτισ μέν ο, έβλ επε τη λ άμψ η των κεριών δεξιά κι αρισ τερά του χ ωρίς ν α χ ρειάζεται ν α κουν ηθεί. Έσ τρεψ ε το κεφάλ ι του γ ια ν α βρει πού ήταν η πόρτα και ο πόν ος τον διαπέρασ ε. Έμειν ε ακίν ητος γ ια μια σ τιγ μή, κλ είν ον τας τα μάτια – και τώρα που δεν έβλ επε αν τιλ ήφθηκε διάφορα πράγ ματα. Ήταν ξαπλ ωμέν ος σ ’ έν α μαλ ακό κρεβάτι. Μ’ έν α φίμωτρο σ το σ τόμα. Ήταν όπως ακριβώς όταν τον είχ αν αρπάξει, χ ωρίς ρούχ α. Αυτό δεν τον αν ησ ύχ ησ ε. Δ εν υπήρχ ε καν έν ας λ όγ ος ν α τον ν τύσ ουν , αφού θα μπορούσ ε ν α το κάν ει μόν ος του όταν θα σ υν ερχ όταν . Όσ ο γ ια το κρεβάτι; Καλ ύτερα σ ’ αυτό παρά σ ’ έν α μπουν τρούμι, μάλ λ ον .

Και τότε αισ θάν θηκε τους κρίκους σ τους καρπούς του. Επιχ είρησ ε ν α κουν ήσ ει τον έν αν καρπό κι άκουσ ε την αλ υσ ίδα ν α κροταλ ίζει – κι έπειτα αισ θάν θηκε σ τον ασ τράγ αλ ό του το απότομο τράβηγ μα και το γ δάρσ ιμο. Μα τον Θεό, ήταν δεμέν ος και μάλ ισ τα με αλ υσ ίδα, όχ ι με σ κοιν ί! Αν ήθελ αν λ ύτρα, τότε ήξεραν ποιος ήταν και διακιν δύν ευαν ν α υποσ τούν την εκδίκησ ή του, που ήταν πάν τοτε ασ τραπιαία. Οι κλ έφτες και οι κακοποιοί όμως άρπαζαν όποιον ν α ’ν αι γ ια ό,τι λ ύτρα ν α ’ν αι. Δ εν ν οιάζον ταν αν έπιαν αν ιππότη ή έμπορο, λ αίδη ή ψ αρομαν άβισ σ α, τα βασ αν ισ τήρια είτε του εν ός είτε του άλ λ ου άρχ ιζαν αμέσ ως, αν δεν έπαιρν αν αυτό που ήθελ αν . Ο Γουόρικ είχ ε καταλ άβει κάποτε το οχ υρό εν ός λ ήσ ταρχ ου βαρόν ου και μέχ ρι κι αυτός είχ ε αρρωσ τήσ ει από την αν ακάλ υψ η που έκαν ε σ το μπουν τρούμι του – πτώματα που είχ αν σ υν θλ ιφτεί αργ ά κάτω από έν αν βαρύ ογ κόλ ιθο, γ υμν ά κορμιά κρεμασ μέν α από τους αν τίχ ειρες με δέρμα μαυρισ μέν ο από την κάπν α, μερικά απ’ αυτά με τα πόδια σ χ εδόν καρβουν ιασ μέν α, όλ οι ν εκροί μόν ο και μόν ο επειδή οι βασ αν ισ τές τους τους είχ αν ξεχ άσ ει εκεί κάτω, μόλ ις ο Γουόρικ άρχ ισ ε ν α πολ ιορκεί τ’ οχ υρό. Και

τούτο εδώ το μαλ ακό μέρος όπου ήταν ξαπλ ωμέν ος δεν ήταν σ ε καμία περίπτωσ η καμία φτωχ ική καλ ύβα ή το φυλ λ ωτό έδαφος εν ός δάσ ους, ούτε καν το παν δοχ είο απ’ όπου τον είχ αν απαγ άγ ει. Τον είχ ε αρπάξει έν ας τιποτέν ιος λ όρδος λ οιπόν , εξίσ ου αχ ρείος μ’ έν αν τιποτέν ιο κλ έφτη. Ο Γουόρικ άν οιξε πάλ ι τα μάτια, έτοιμος ν α αγ ν οήσ ει τον πόν ο σ το κεφάλ ι του, γ ια ν α δει ό,τι περισ σ ότερο μπορούσ ε από τη μαλ ακή φυλ ακή του. Αν ασ ήκωσ ε το κεφάλ ι του και την είδε εκεί, σ το κάτω μέρος του κρεβατιού του – και κατέλ ηξε ότι σ ίγ ουρα είχ ε πεθάν ει, γ ιατί αυτό το πλ άσ μα θα μπορούσ ε μον αχ ά ν α είν αι έν ας από τους αγ γ έλ ους του Θεού, το οποίο έγ ιν ε τόσ ο τέλ ειο σ τη μετά θάν ατον ζωή.

Κεφάλ αιο 7

Η Ροβίν α είχ ε απομείν ει ν α αγ ριοκοιτάει την πόρτα που είχ ε κλ είσ ει ο Γκίλ μπερτ, όταν άκουσ ε τις αλ υσ ίδες ν α κροταλ ίζουν κι έσ τρεψ ε το βλ έμμα της σ τον άν τρα που ήταν σ το κρεβάτι. Είχ ε τα μάτια του κλ εισ τά και το κορμί του ασ άλ ευτο, αλ λ ά εκείν η κατάλ αβε εν σ τικτωδώς ότι είχ ε σ υν έλ θει. Δ εν τον είχ ε κοιτάξει προσ εκτικά προηγ ουμέν ως, το μόν ο που είχ ε δει ήταν έν α αρσ εν ικό κορμί, έν α μεγ αλ όσ ωμο αρσ εν ικό κορμί. Ήταν ξαπλ ωμέν ος αν άσ κελ α δίχ ως μαξιλ άρι, εν ώ εκείν η σ τεκόταν αρκετά εκατοσ τά πιο πέρα από το σ τρώμα, το οποίο της έφταν ε ως τη μέσ η. Ακόμα δεν μπορούσ ε ν α κρίν ει πολ λ ά από το σ ημείο όπου βρισ κόταν . Εκείν η τη σ τιγ μή το κεφάλ ι του αν ασ ηκώθηκε, τα μάτια του την καθήλ ωσ αν και η Ροβίν α μαρμάρωσ ε, ξεχ ν ών τας ακόμα και ν α αν απν εύσ ει. Προς έκπλ ηξή της, το γ κρίζο των ματιών του ήταν πιο ασ ημέν ιο, απαλ ό και φωτειν ό. Παρόλ ο που το φίμωτρο χ ώριζε σ τα δύο το πρόσ ωπό του, εκείν η μπορούσ ε ν α καταλ άβει ότι ήταν έν α όμορφο πρόσ ωπο, τα χ αρακτηρισ τικά του αδρά και… υπεροπτικά. Τι την έκαν ε άραγ ε ν α το σ κεφτεί

αυτό; Τα φαρδιά ζυγ ωματικά του; Η γ ερακίσ ια μύτη του; Ίσ ως το έν τον α θελ ηματικό πιγ ούν ι του που τον ιζόταν περισ σ ότερο λ όγ ω του φίμωτρου; Μάλ λ ον έκαν ε λ άθος. Η υπεροψ ία ήταν ίδιον των ευγ εν ών . Η υπεροψ ία σ ’ έν α δούλ ο θα έκαν ε την πλ άτη του ν α ματώσ ει από το μασ τίγ ιο. Μα τούτος εδώ ο δούλ ος δεν χ αμήλ ωσ ε τα μάτια ούτε απέσ τρεψ ε το βλ έμμα σ το αν τίκρισ μα μιας κυρίας. Είτε ήταν θαρραλ έος είτε τόσ ο έκπλ ηκτος, που ξέχ ασ ε ποια ήταν η θέσ η του. Μα πού είχ ε το μυαλ ό της; Πώς ν α καταλ άβει εκείν ος ότι ήταν μια κυρία, αφού ήταν με τα ν υχ τικά της! Αμέσ ως όμως σ υν ειδητοποίησ ε ότι ασ φαλ ώς και θα το καταλ άβαιν ε, επειδή η λ ευκή καμιζόλ α της ήταν από εξαίσ ιο λ ιν άρι, απαλ ή και σ χ εδόν διάφαν η, τόσ ο αραχ ν οΰφαν τη ήταν . Η ρόμπα της είχ ε υφαν θεί από το σ πάν ιο βελ ούδο της Αν ατολ ής, ραμμέν η από το χ έρι της μητέρας της, δώρο σ τα δέκατα τέταρτα γ εν έθλ ιά της. Έν ας ν όθος ήταν λ οιπόν , όπως είχ ε πει ο Γκίλ μπερτ, και προφαν ώς περήφαν ος γ ι’ αυτό. Αλ λ ά εκείν η τι την έν οιαζε; Δ εν είχ ε το περιθώριο ν α ν οιασ τεί γ ι’ αυτόν – ήταν καταδικασ μέν ος ν α πεθάν ει. Πρώτα όμως θα του έδιν ε την παρθεν ιά της – αχ , Θεέ μου! Πώς μπορούσ ε ν α το κάν ει;

Αν όητη, πώς μπορούσ ε ν α μην το κάν ει αφού η μητέρα της;… Ήθελ ε ν α σ ωριασ τεί σ το πάτωμα και ν α κλ άψ ει. Την είχ αν αν αθρέψ ει με ευγ έν εια, αγ άπη και φρον τίδα, κρατών τας μακριά της τη σ κλ ηρότητα και την απαν θρωπιά. Και τώρα δυσ κολ ευόταν ν α αποδεχ τεί ότι αυτή ήταν η αλ ηθιν ή ζωή της, επειδή της ήταν τόσ ο παράταιρη. Υ ποτίθεται ότι έπρεπε ν α πάρει αυτό τον άν τρα, σ την ουσ ία, ν α τον βιάσ ει. Πώς; Μέσ α σ το θυμό της είχ ε πει σ τον Γκίλ μπερτ ότι δεν είχ ε αν άγ κη τη βοήθεια καν εν ός, αλ λ ά τη χ ρειαζόταν , επειδή δεν είχ ε ιδέα πώς σ υλ λ αμβάν ον ται τα μωρά. Στα μάτια του δεν έβλ επε έκπλ ηξη πια. Τώρα έβλ επε – θαυμασ μό. Ήταν καλ ό αυτό; Μα ν αι, θα ήταν καλ ύτερα γ ια εκείν ον ν α μην τη βρίσ κει απωθητική. Η Ροβίν α χ αιρόταν έσ τω γ ι’ αυτό. Και αυτός ο άν τρας δεν είχ ε καμία μα καμία σ χ έσ η με το σ ύζυγ ό της. Αυτός ήταν ν έος, καθαρός, μέχ ρι και όμορφος, με δέρμα λ είο, κορμί σ φιχ τοδεμέν ο – ν αι, καμία σ χ έσ η με το σ ύζυγ ό της. Ακόμα και το γ κρίζο των ματιών του και το ξαν θό των μαλ λ ιών του είχ αν διαφορετικές αποχ ρώσ εις από του Λάιον ς, το μεν πρώτο πιο αν οιχ τό, το δε δεύτερο πιο σ κούρο.

Είχ ε την πιο παράξεν η αίσ θησ η σ τον κόσ μο ότι μέσ α από τα μάτια του μπορούσ ε ν α διαβάσ ει το μυαλ ό του, γ ιατί φαν τάσ τηκε την ερώτησ η που τώρα θα τον βασ άν ιζε. Του είχ αν πει γ ιατί βρισ κόταν εκεί; Μπα, πιθαν ότατα όχ ι, αφού μέχ ρι πριν από μερικά δευτερόλ επτα ήταν αν αίσ θητος. Και γ ιατί ν α κάν ει τον κόπο ν α τον εν ημερώσ ει ο Γκίλ μπερτ, όταν ο άν θρωπος αυτός έπρεπε απλ ώς ν α παραμέν ει ξαπλ ωμέν ος και ν α δέχ εται ό,τι του έκαν αν ; Εκείν η ήταν που είχ ε δεχ τεί οδηγ ίες από τον Γκίλ μπερτ, αφού εκείν η ήταν που έπρεπε ν α αν αλ άβει δράσ η γ ι’ αυτό που ήταν αν αγ καίο ν α γ ίν ει. Αλ λ ά η ερώτησ η ήταν εκεί, μέσ α σ τα μάτια του… Είχ αν αφήσ ει τη Ροβίν α ν α του το πει κι εκείν η δεν μπορούσ ε καν ν α τον διαβεβαιώσ ει ότι θ’ αφην όταν ελ εύθερος όταν θα τελ είων ε όλ ο αυτό. Ο θυμός της φούν τωσ ε πάλ ι, αυτή τη φορά εξ ολ οκλ ήρου γ ια χ άρη του αιχ μαλ ώτου. Δ εν είχ ε κάν ει τίποτα κακό γ ια ν α του αξίζει όλ ο αυτό. Ήταν έν ας αθώος, που παγ ιδεύτηκε σ τα σ χ έδια εν ός τέρατος. Εκείν η θα έπαιρν ε το σ πόρο του, μα ύσ τερα ο Γκίλ μπερτ θα έπαιρν ε τη ζωή του. Όχ ι, δεν μπορούσ ε ν α το επιτρέψ ει. Θα έκαν ε το έν α, ήταν αν αγ κασ μέν η γ ια χ άρη της μητέρας της, αλ λ ά

με κάποιον τρόπο θα εμπόδιζε το άλ λ ο. Με κάποιον τρόπο, θα τον βοηθούσ ε ν α αποδράσ ει όταν ερχ όταν η ώρα, προτού πει σ τον Γκίλ μπερτ ότι είχ ε φυτευτεί μέσ α της ο σ πόρος του, βάζον τας έτσ ι τέλ ος σ τη χ ρησ ιμότητα αυτού του άν τρα. Όμως δεν μπορούσ ε ν α του αποκαλ ύψ ει τις σ κέψ εις της. Δ εν θα του έδιν ε ψ εύτικες ελ πίδες σ ε περίπτωσ η που δεν κατάφερν ε ν α τον βοηθήσ ει τελ ικά. Το μόν ο που μπορούσ ε ν α κάν ει ήταν ν α προσ παθήσ ει. Και δεν ήταν αν άγ κη ν α ξέρει εκείν ος ότι θα πέθαιν ε. Δ εν υπήρχ ε λ όγ ος ν α του πει κάτι τέτοιο. Θα τον άφην ε ν α πισ τεύει ό,τι ήθελ ε, και γ ιατί ν α μην πισ τεύει ότι θ’ αφην όταν ελ εύθερος όταν θα τελ είων ε μαζί του; Γι’ άλ λ η μία φορά ο άν τρας επικοιν ων ούσ ε μαζί της με τα μάτια και γ ι’ άλ λ η μια φορά εκείν η κατάλ αβε τι σ κεφτόταν . Κατέβασ ε το βλ έμμα του προς το φίμωτρό του και ύσ τερα την κοίταξε πάλ ι. Ήθελ ε ν α του το βγ άλ ει γ ια ν α μπορέσ ει ν α της μιλ ήσ ει. Η Ροβίν α όμως δεν θα το έκαν ε, επειδή πίσ τευε ότι δεν θα το άν τεχ ε αν άρχ ιζε ν α την ικετεύει ν α τον ελ ευθερώσ ει, επιτείν ον τας τις εν οχ ές της. Ήξ ερε ότι αυτό που έπρεπε ν α κάν ει ήταν λ άθος, αλ λ ά τι επιλ ογ ή είχ ε; Το ν α τον ακούσ ει όμως ν α την εκλ ιπαρεί – όχ ι, δεν θα το

άν τεχ ε. Κούν ησ ε αργ ά το κεφάλ ι της αρν ητικά, και το δικό του έπεσ ε πίσ ω σ το σ τρώμα γ ια ν α μην τη βλ έπει άλ λ ο. Αν δεν ήξερε, η Ροβίν α θα πίσ τευε ότι την είχ ε απορρίψ ει με αλ αζον εία όταν του αρν ήθηκε αυτό που ήθελ ε. Μάλ λ ον όμως θα είχ ε κουρασ τεί ο λ αιμός του ν α είν αι αν ασ ηκωμέν ος τόσ η ώρα. Έτσ ι, εκείν η πήγ ε σ το πλ άι του κρεβατιού γ ια ν α μπορεί ν α τη βλ έπει χ ωρίς ν α τεν τών ει το λ αιμό του, αλ λ ά τα μάτια του τώρα ήταν κλ εισ τά. Δ εν τον έν οιαζε που βρισ κόταν εκείν η εκεί. Ή ίσ ως δεν την είχ ε ακούσ ει ν α πλ ησ ιάζει μια και ήταν ξυπόλ ητη. Τώρα που τον έβλ επε πιο καθαρά, η Ροβίν α κον τοσ τάθηκε. Το μεγ αλ όσ ωμο κορμί του έπιαν ε σ την κυριολ εξία όλ ο το κρεβάτι. Της φάν ηκε πως ήταν ψ ηλ ότερος ακόμα κι από τον Γκίλ μπερτ, αν και δεν μπορούσ ε ν α πει με βεβαιότητα, αλ λ ά σ ίγ ουρα ήταν πολ ύ πιο πλ ατύσ τερν ος. Τα χ έρια του ήταν χ ον τρά και μακριά, γ εμάτα μυς από τον ώμο ως τον καρπό. Οι ώμοι, ο λ αιμός και το σ τήθος του το ίδιο μυώδη, το χ ρυσ αφέν ιο από τον ήλ ιο δέρμα του σ φιχ τό, χ ωρίς ίχ ν ος πλ αδαρότητας. Ό,τι κι αν ήταν αυτό που έκαν ε τούτος ο άν τρας γ ια ν α βγ άζει το ψ ωμί του, ήταν ολ οφάν ερο ότι

κόπιαζε πολ ύ γ ι’ αυτό. Ίσ ως ήταν ξυλ οκόπος. Έν ας από τους δουλ οπάροικους του πατέρα της ήταν πιο μυώδης απ’ όλ ους τους ιππότες του. Συν ειδητοποίησ ε ότι τον περιεργ αζόταν , αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α αν τισ ταθεί. Ήταν δυν ατός, πολ ύ δυν ατός και τσ άκωσ ε τον εαυτό της ν α ευχ αρισ τεί εν δόμυχ α τον Γκίλ μπερτ, που ο άν τρας ήταν δεμέν ος, μα κατόπιν ν τράπηκε που το σ κέφτηκε. Κι όμως, αυτός ο άν τρας θα μπορούσ ε εύκολ α ν α τη σ πάσ ει σ τα δύο με τα ίδια του τα χ έρια, οπότε καλ ύτερα που αυτά τα χ έρια δεν μπορούσ αν ν α τη φτάσ ουν . «Λυπάμαι», άρχ ισ ε ν α λ έει, απορών τας γ ιατί ψ ιθύριζε αφού ήταν μόν οι τους. «Καλ ύτερα ν α μην ακούσ ω ό,τι έχ εις ν α μου πεις, αλ λ ά εγ ώ μπορώ ν α σ ου πω γ ιατί βρίσ κεσ αι εδώ». Τα μάτια του άν οιξαν πάλ ι, το κεφάλ ι του σ τράφηκε ελ αφρώς γ ια ν α μπορέσ ει ν α την κοιτάξει. Στα μάτια του τώρα δεν είδε καμία ερώτησ η ούτε περιέργ εια. Καρτερικότητα, σ υν ειδητοποίησ ε η Ροβίν α, αυτό ήταν που έδειχ ν αν . Περίμεν ε υπομον ετικά ν α απαν τηθούν όλ ες οι ερωτήσ εις του, μόν ο που εκείν η δεν ήταν τόσ ο γ εν ν αία. Θα του έλ εγ ε μον αχ ά τα απολ ύτως απαραίτητα και τίποτα παραπάν ω.

Τώρα όμως που είχ ε φτάσ ει η ώρα ν α το κάν ει, αισ θάν θηκε το λ αιμό και σ τη σ υν έχ εια τα μάγ ουλ ά της ν α αρπάζουν φωτιά. «Ε… εμ… εσ ύ κι εγ ώ… εμείς… πρέπει… πρέπει…» Η ερώτησ η επαν ήλ θε σ τα μάτια του και, αν δεν ήταν φιμωμέν ος, σ ίγ ουρα θα την ξεσ τόμιζε ουρλ ιάζον τας. Δ εν τον κατηγ ορούσ ε που είχ ε χ άσ ει την υπομον ή του, αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α σ χ ηματίσ ει σ τα χ είλ η της τη λ έξη. Καταν τρεπόταν . Προσ πάθησ ε ν α υπεν θυμίσ ει σ τον εαυτό της ότι δεν ήταν παρά έν ας δούλ ος κι εκείν η ήταν πάν τα ευγ εν ική μα αποφασ ισ τική με τους υπηρέτες της, όπως την είχ ε διδάξει η μητέρα της. Αλ λ ά αυτός εδώ δεν έμοιαζε με τους υπηρέτες που διέταζε. Και η υπεροψ ία του… Δ εν μπορούσ ε ν α το βγ άλ ει από το μυαλ ό της ότι αυτός ο άν τρας δεν ήταν έν ας απλ ός δούλ ος και, παρότι αυτό δεν θα ’πρεπε ν α κάν ει χ ειρότερα τα πράγ ματα, εν τέλ ει τα έκαν ε. Τότε άκουσ ε έν α ξύσ ιμο σ την πόρτα και κόν τεψ ε ν α σ ωριασ τεί από αν ακούφισ η που η Μίλ ν τρεν τ είχ ε έρθει επιτέλ ους. Η σ κέψ η της έφυγ ε από τον άν τρα σ το κρεβάτι, ο οποίος είχ ε σ χ εδόν τεν τωθεί ολ όκλ ηρος περιμέν ον τάς τη ν α του εξηγ ήσ ει ποιο ήταν το ζητούμεν ο. Μια εξήγ ησ η που προφαν ώς δεν θα ερχ όταν πλ έον αφού την είδε ν α βγ αίν ει του

σ κοτωμού από το δωμάτιο. Ο Γουόρικ σ ωριάσ τηκε πάλ ι σ το κρεβάτι και γ ρύλ ισ ε αγ αν ακτισ μέν ος. Παν άθεμά την ! «Εμείς πρέπει» – τι πράγ μα;! Γιατί δεν μπορούσ ε απλ ώς ν α το πει; Ύ σ τερα όμως πίεσ ε τον εαυτό του ν α ηρεμήσ ει λ ίγ ο. Δ εν έφταιγ ε εκείν η. Ήταν έν α λ επτεπίλ επτο πλ άσ μα, μια αιθέρια καλ λ ον ή και σ ίγ ουρα δεν ήταν εκείν η η αιτία που είχ ε βρεθεί σ ’ αυτή την κατάσ τασ η. Όμως δεν μπορούσ ε ν α φαν τασ τεί γ ια ποιο λ όγ ο βρισ κόταν κι εκείν η εκεί, εκτός κι αν είχ ε έρθει ν α του φέρει φαγ ητό. Δ εν έβλ επε πουθεν ά φαΐ, αν και θα μπορούσ ε ν α το είχ ε αφήσ ει σ το πάτωμα. Παρ’ όλ α αυτά, δεν του έβγ αλ ε το φίμωτρο, άρα πώς υποτίθεται ότι θα έτρωγ ε; Αν απάν τητα ερωτήματα. Υ πομον ή. Ό,τι κι αν ήθελ αν από εκείν ον , σ ύν τομα θα το ζητούσ αν και τότε θα μπορούσ ε ν α σ κεφτεί πώς θα έπαιρν ε την εκδίκησ ή του. Γιατί όποιος κι αν ήταν αυτός που είχ ε διατάξει την απαγ ωγ ή του, όποιος κι αν ήταν υπεύθυν ος γ ι’ αυτό, θα πέθαιν ε. Ήταν ο προσ ωπικός του όρκος, έν ας όρκος που δόθηκε σ τον Θεό πολ λ ά χ ρόν ια ν ωρίτερα, όταν η ψ υχ ή του μαράζωσ ε και πέθαν ε από την άφατη θλ ίψ η γ ια εκείν ους που έχ ασ ε. Ορκίσ τηκε ότι ποτέ καν έν ας

δεν θα του έκαν ε κακό ξαν ά, χ ωρίς ν α το πλ ηρώσ ει. Δ εκάξι ολ όκλ ηρα χ ρόν ια τώρα τηρούσ ε αυτό τον όρκο, τη μισ ή ζωή του. Και θα τον τηρούσ ε μέχ ρι ν α πεθάν ει. Η μικροκαμωμέν η κοπέλ α τρύπωσ ε πάλ ι σ το μυαλ ό του, κι εκείν ος δεν αν τισ τάθηκε, επειδή ήταν μακράν πιο ευχ άρισ τη από τις άλ λ ες μαύρες σ κέψ εις του. Όταν την είχ ε πρωταν τικρίσ ει, σ τ’ αλ ήθεια τη ν όμισ ε γ ια άγ γ ελ ο, με το φωτοσ τέφαν ο από τα χ ρυσ αφέν ια μαλ λ ιά της ν α φεγ γ οβολ άει σ το φως των κεριών . Ντυμέν η σ τα λ ευκά, με τις αν οιχ τόξαν θες μπούκλ ες της ν α πέφτουν σ αν καταρράκτης από τους ώμους ως τους γ οφούς της. Τα ζαφειρέν ια μάτια της δέσ ποζαν σ το μικροσ κοπικό πρόσ ωπό της, μεγ άλ α, σ τρογ γ υλ ά και σ αγ ην ευτικά, με κρυμμέν α μυσ τικά και σ κέψ εις – ώσ που είδε εκείν η τη σ πίθα θυμού. Είχ ε εξάψ ει την περιέργ ειά του σ χ εδόν περισ σ ότερο από το λ όγ ο γ ια τον οποίο είχ ε βρεθεί σ ’ εκείν ο το μέρος. Έν ιωσ ε τη γ ελ οία επιθυμία ν α γ ίν ει ο φύλ ακας αυτού του αγ γ έλ ου, ν α τσ ακίσ ει και ν α αφαν ίσ ει ό,τι κι αν ήταν αυτό που τη θύμων ε. Ήθελ ε ν α τη ρωτήσ ει ποια ήταν η αιτία του θυμού της. Είχ ε προσ παθήσ ει ν α την κάν ει ν α του βγ άλ ει το φίμωτρο. Η άρν ησ ή της τον είχ ε

ξαφν ιάσ ει και σ τη σ υν έχ εια τον είχ ε εν οχ λ ήσ ει τόσ ο, που είχ ε φερθεί σ αν μουτρωμέν ο παιδί, αρν ούμεν ος ν α την κοιτάξει ξαν ά, αρν ούμεν ος ν α αν αγ ν ωρίσ ει έσ τω την παρουσ ία της. Αν αλ ογ ιζόμεν ος τώρα πώς είχ ε ν ιώσ ει εκείν η τη σ τιγ μή, έμειν ε εμβρόν τητος. Πραγ ματικά, η κοπέλ α αυτή είχ ε παράξεν η επίδρασ η πάν ω του. Αλ λ ά δεν είχ ε καταφέρει ν α την αγ ν οήσ ει γ ια πολ ύ. Η αλ ήθεια ήταν πως του άρεσ ε ν α την κοιτάει, ήταν χ άρμα οφθαλ μών , και το γ εγ ον ός ότι ετοιμαζόταν ν α του πει αυτό που ήθελ ε ν α μάθει ήταν απλ ώς η δικαιολ ογ ία του γ ια ν α την κοιτάξει και πάλ ι. Στο μεταξύ όμως εκείν η είχ ε έρθει και είχ ε σ ταθεί πλ άι σ το κρεβάτι, πιο κον τά του, και η ομορφιά της τον μάγ εψ ε ξαν ά. Η αλ αβάσ τριν η επιδερμίδα της αψ εγ άδιασ τη, τα χ είλ η της σ αρκώδη, προκλ ητικά, και προς μεγ άλ η του εν όχ λ ησ η τα λ αγ όν ια του πήραν φωτιά. Θα πν ιγ όταν σ τα γ έλ ια αν είχ ε εν δώσ ει σ ’ αυτό που έν ιωθε, αλ λ ά το φίμωτρο, που επίσ ης τον έπν ιγ ε, τον είχ ε εμποδίσ ει ν α ξελ ογ ιάσ ει την κοπέλ α και ν α την κάν ει ν α καθίσ ει πάν ω του εν όσ ω ήταν ακόμα μόν οι. Όμως η πικρία που καραδοκούσ ε σ το πίσ ω μέρος του μυαλ ού του τον έκαν ε ν α αν αρωτηθεί το εξής: Γιατί ν α δεχ όταν

εκείν η, από τη σ τιγ μή που δεν ήταν παρά μόν ο έν ας αιχ μάλ ωτος, και δίχ ως το πουγ κί του γ ια ν α μπορέσ ει ν α της προσ φέρει έν α ν όμισ μα σ ε αν τάλ λ αγ μα; Όταν θα ελ ευθερων όταν , θα την έπαιρν ε μαζί του αυτή την κοπέλ α. Όταν ελ ευθερων όταν , θα έκαιγ ε αυτό το μέρος σ υθέμελ α, γ ια ν α μην έχ ει εκείν η σ πίτι ν α μείν ει. Και θα της πρόσ φερε το δικό του σ πίτι. Η σ κέψ η του πέταξε σ τιγ μιαία σ τη μέλ λ ουσ α σ ύζυγ ό του, που τον περίμεν ε τούτη εδώ τη σ τιγ μή, αλ λ ά δεν σ τάθηκε ικαν ή ν α του αλ λ άξει γ ν ώμη. Θα έπαιρν ε αυτή την κοπέλ α σ το σ πίτι του.

Κεφάλ αιο 8

«Τώρα λ οιπόν ξέρεις», είπε η Ροβίν α αποκαρδιωμέν α, μόλ ις αφηγ ήθηκε σ τη Μίλ ν τρεν τ όλ η τη φρικτή ισ τορία γ ια το θάν ατο του σ υζύγ ου της και τη σ υν άν τησ ή της με τον αν τικατασ τάτη του. «Και ο Γκίλ μπερτ το εν ν οούσ ε, το είπε χ ωρίς περισ τροφές αυτή τη φορά. Αν δεν πιάσ ω παιδί, θα σ κοτώσ ει τη μητέρα μου». «Α, ν αι, δεν έχ ω την παραμικρή αμφιβολ ία ότι το εν ν οούσ ε. Είν αι γ ιος του διαβόλ ου αυτός. Πάλ ι καλ ά που δεν είπε ν α κάθεται εκεί και ν α κοιτάει. Ο σ ύζυγ ός σ ου πάν τως θα το ’θελ ε αν σ ’ έδιν ε σ τον δικό του άν θρωπο, εκείν ον τον Τζον », είπε η Μίλ ν τρεν τ αν ασ τεν άζον τας. «Τότε μάλ λ ον πρέπει ν α το κάν εις». Η Ροβίν α έμπλ εξε τα χ έρια της απελ πισ μέν α. «Το ξέρω, αλ λ ά… πώς;» Τα μάτια της Μίλ ν τρεν τ την κοίταξαν αυσ τηρά, έκλ εισ αν γ ια λ ίγ ο, αλ λ ά κατόπιν άν οιξαν πάλ ι, ολ οφάν ερα αηδιασ μέν η με τον εαυτό της. «Μα ν τιπ χ αζή είμαι. Πώς είν αι δυν ατόν ν α ξέρεις τον τρόπο; Ο σ ύζυγ ός σ ου θα έπαιρν ε αυτό που ήθελ ε, χ ωρίς εσ ύ ν α χ ρειασ τεί ν α κάν εις τίποτ’ άλ λ ο παρά

μόν ο ν α ξαπλ ώσ εις σ το κρεβάτι. Τώρα όμως πρέπει ν α τα κάν εις όλ α μόν η σ ου και ο κύριος από κει δεν θα μπορεί καν ν α σ ε καθοδηγ εί, έτσ ι φιμωμέν ος που είν αι. Και είν αι ξαπλ ωμέν ος αν άσ κελ α, είπες;» «Ναι, και δεν ν ομίζω ότι μπορεί ν α κουν ηθεί έσ τω και λ ίγ ο τόσ ο σ φιχ τές που είν αι οι αλ υσ ίδες». Η Μίλ ν τρεν τ αν ασ τέν αξε πάλ ι. «Προσ παθώ ν α φέρω την εικόν α σ το μυαλ ό μου – ποτέ μου δεν καβαλ ίκεψ α άν τρα, καταλ αβαίν εις. Είν αι εν άν τια σ τη φύσ η». «Μάλ λ ον ο Γκίλ μπερτ δεν θα το θεωρεί και τόσ ο δύσ κολ ο, αλ λ ιώς δεν θα τον άφην ε έτσ ι δεμέν ο». «Δ εν είπα ότι δεν μπορεί ν α γ ίν ει», αν τιγ ύρισ ε χ ολ ωμέν α η Μίλ ν τρεν τ. Αυτές ήταν κουβέν τες γ ια τις υπηρέτριες της κουζίν ας, όχ ι γ ια την κυρία της. Τα μάγ ουλ ά της είχ αν γ ίν ει τόσ ο κόκκιν α όσ ο χ λ ωμά ήταν της Ροβίν α. Αλ λ ά ο λ εχ ρίτης ο Ντιάμπρε το δίχ ως άλ λ ο θα ερχ όταν πάλ ι την αυγ ή ν α ελ έγ ξει προσ ωπικά αν είχ ε γ ίν ει η πράξη, οπότε δεν γ ιν όταν αλ λ ιώς. «Α, μάλ ισ τα, τώρα κατάλ αβα πώς γ ίν εται», σ υν έχ ισ ε. «Και θα σ ’ τα πω καθαρά και ξάσ τερα γ ια ν α τελ ειών ουμε. Πρέπει ν α καθίσ εις πάν ω σ τους γ οφούς του, ν α πάρεις μέσ α σ ου το ματσ ούκι του και μετά ν α το καβαλ ικέψ εις.greekleech.info Θα

πον άει μέχ ρι ν α σ πάσ ει ο παρθεν ικός υμέν ας σ ου, αλ λ ά σ ιγ ά σ ιγ ά θα αρχ ίσ εις ν α το σ υν ηθίζεις. Είν αι σ αν ν α καλ πάζεις με το άλ ογ ό σ ου. Χοροπηδάς – ν αι, μην κοκκιν ίζεις– και μάλ λ ον θα τον βρεις μόν η σ ου τον τρόπο μόλ ις καθίσ εις πάν ω του. Να θυμάσ αι μόν ο ότι το ματσ ούκι του πρέπει ν α κουν ιέται γ ια ν α βγ άλ ει το σ πόρο του, κι αν δεν μπορεί ν α το κουν άει αυτός πρέπει ν α το κάν εις εσ ύ. Αν κάθεσ αι πάν ω του μόλ ις μπει όλ ο το σ παθί του σ το θηκάρι σ ου χ ωρίς ν α κάν εις τίποτα, δεν θα δεις χ αΐρι. Πισ τεύεις ότι μπορείς ν α το κάν εις τώρα; Θέλ εις ν α σ ου εξηγ ήσ ω τίποτ’ άλ λ ο;» «Όχ ι, ε… όχ ι». Η Μίλ ν τρεν τ την αγ κάλ ιασ ε. «Δ ες το σ αν μια οποιαδήποτε άλ λ η αγ γ αρεία, κοκόν α μου. Θα σ ου έδιν α άλ λ η σ υμβουλ ή, ευκολ ότερη, αν τούτος ο άν τρας δεν ήταν άγ ν ωσ τος και δεν θα παρέμεν ε άγ ν ωσ τος. Αλ λ ά ν α θυμάσ αι ότι μόν ο αυτό είν αι και ότι δεν θα χ ρειασ τεί ν α τον δεις ποτέ ξαν ά μόλ ις πιάσ εις μωρό, άρα δεν αξίζει την ν τροπή σ ου». Όμως ν τρεπόταν , σ κέφτηκε η Ροβίν α μόλ ις επέσ τρεψ ε απέν αν τι σ την καμαρούλ α, και η φωτιά από τα μάγ ουλ ά της δεν έλ εγ ε ν α σ βήσ ει. Τα μάτια του καρφώθηκαν πάν ω της με το που άν οιξε την

πόρτα και την κοιτούσ ε που πλ ησ ίαζε το κρεβάτι. Απλ ό εν διαφέρον ήταν το μόν ο που είδε μέσ α τους αυτή τη φορά, και το δικό της βλ έμμα δεν αποκάλ υψ ε καμία από τις δικές της ταραγ μέν ες σ κέψ εις. Μια αγ γ αρεία σ αν οποιαδήποτε άλ λ η; Πολ ύ καλ ά, μον ολ όγ ησ ε. Άν τε, ν α τελ ειών ουμε. Χαμήλ ωσ ε το βλ έμμα σ το κρεβάτι, μην αν τέχ ον τας ν α τον κοιτάει εν όσ ω του εξηγ ούσ ε τα φρικτά καθέκασ τα. «Πρέπει ν α αποκτήσ ω έν α παιδί και πρέπει ν α το σ υλ λ άβω αμέσ ως. Σε διάλ εξαν γ ια ν α με βοηθήσ εις, επειδή τα μαλ λ ιά και τα μάτια σ ου είν αι ίδια με του σ υζύγ ου μου, επειδή το παιδί πρέπει ν α του μοιάζει. Οπότε πρέπει ν α ζευγ αρώσ ουμε απόψ ε, αύριο βράδυ και μεθαύριο, ώσ που ο σ πόρος σ ου ν α αποδώσ ει καρπό. Ούτε εμέν α μου αρέσ ει αυτό, αλ λ ά δεν έχ ω άλ λ η επιλ ογ ή – ούτε κι εσ ύ». Οι αλ υσ ίδες του κροτάλ ισ αν , αλ λ ά η Ροβίν α δεν τόλ μησ ε ν α αν τικρίσ ει τα εκφρασ τικά του μάτια. Άρπαξε απότομα το χ ον τρό σ εν τόν ι που τον σ κέπαζε και το πέταξε σ την άκρη του κρεβατιού, απ’ όπου γ λ ίσ τρησ ε σ το πάτωμα. Εκείν η όμως δεν το είδε ν α πέφτει. Σαν ν α είχ αν δική τους βούλ ησ η, τα μάτια της καρφώθηκαν σ τις ρίζες του

αν δρισ μού του και άν οιξαν διάπλ ατα σ αν είδαν τη γ εμάτη σ τρογ γ υλ άδα τους. Σ’ εκείν ο το σ ημείο, ειλ ικριν ά, υπήρχ ε το θηριώδες όπλ ο γ ια το οποίο μιλ ούσ αν οι ισ τορίες που είχ ε ακούσ ει. Κειτόταν ακίν ητο κι απαλ ό πάν ω σ ’ έν α σ τρώμα από χ ρυσ αφέν ιες μπούκλ ες. Έν α γ ρύλ ισ μα βγ ήκε από το λ αρύγ γ ι του άν τρα, κάν ον τάς τη ν α αν απηδήσ ει ξαφν ιασ μέν η, και τα μάτια της αν ηφόρισ αν σ το πρόσ ωπό του. Τι εκφρασ τικά μάτια που είχ ε, τόσ ο εκφρασ τικά· τώρα όμως της υπόσ χ ον ταν μια αδυσ ώπητη τιμωρία αν δεν σ ταματούσ ε αυτό που πήγ αιν ε ν α κάν ει. Η Ροβίν α πισ ωπάτησ ε, φοβισ μέν η ξαφν ικά. Τόσ ο μέν ος σ ε μια έκφρασ η. Αλ λ ιώς τα λ ογ άριαζε εκείν η. Οι περισ σ ότεροι άν τρες δεν θα εν οχ λ ούν ταν από αυτό που ήταν αν αγ κασ μέν η ν α κάν ει. Αμολ ούσ αν δεξιά κι αρισ τερά τα μπάσ ταρδά τους, άρα τι σ ημασ ία είχ ε έν α παραπάν ω; Όχ ι, έτσ ι φέρον ταν οι ευγ εν είς, όχ ι οι δούλ οι. Αλ λ ά και οι άν τρες δούλ οι αν τλ ούσ αν ικαν οποίησ η απ’ όπου μπορούσ αν –μόν ο που εκείν οι σ πάν ια γ ν ώριζαν αν έν α μωρό ήταν δικό τους ή όχ ι, επειδή οι υπηρέτριες με τις οποίες γ λ εν τούσ αν δεν ήταν μόν ιμες– κι αν τυχ όν τους έπιαν αν σ τα πράσ α σ υν ήθως τις

παν τρεύον ταν .greekleech.info Μήπως εκείν ος ν όμιζε ότι θα έπρεπε ν α την παν τρευτεί; Ή μήπως δεν του άρεσ ε ο τρόπος που θα ζευγ άρων αν , μ’ εκείν η από πάν ω ν α έχ ει τον έλ εγ χ ο; Η Μίλ ν τρεν τ είχ ε αποκαλ έσ ει αφύσ ικη αυτή τη σ τάσ η, άρα ίσ ως ν α πίσ τευε κι αυτός το ίδιο. Δ εν μπορούσ ε ν α κάν ει αλ λ ιώς, όμως. Για τίποτα απ’ όλ α αυτά δεν μπορούσ ε ν α κάν ει αλ λ ιώς. «Λυπάμαι που δεν το θέλ εις, αλ λ ά αυτό δεν αλ λ άζει τα πράγ ματα», του είπε, μ’ έν αν ελ αφρύ τόν ο πικρίας. «Εγ ώ πάν τως πρέπει ν α το κάν ω. Θα φρον τίσ ω όμως ν α κάν ω γ ρήγ ορα γ ια ν α μη σ ’ εν οχ λ ήσ ω γ ια πολ λ ή ώρα». Τα μάτια του την κοίταξαν αγ ριεμέν α, σ αν ν α είχ ε πει κάτι απίσ τευτα ηλ ίθιο. Ευχ ήθηκε από μέσ α της ν α μην μπορούσ ε ν α διαβάζει τόσ ο καλ ά το μυαλ ό του. Ευχ ήθηκε ο άν τρας ν α το έκαν ε πιο εύκολ ο όλ ο αυτό γ ια εκείν η, αλ λ ά και πάλ ι γ ιατί ν α το κάν ει; Μάλ λ ον θα έν ιωθε κι αυτός κακοποιημέν ος όπως και η ίδια. Ε λ οιπόν , δεν θα τον κοιτούσ ε άλ λ ο. Και θα έκαν ε αυτό που είχ ε ν α κάν ει γ ια ν α ξεμπερδεύει. Αν έβηκε αποφασ ισ μέν η σ την άκρη του κρεβατιού, αλ λ ά ξάφν ου το κρεβάτι δον ήθηκε τόσ ο

δυν ατά, που η Ροβίν α κουτρουβάλ ησ ε προς τα πίσ ω και βρέθηκε σ το πάτωμα. Σήκωσ ε το βλ έμμα σ το ταβάν ι, πασ χ ίζον τας ν α ξαν αβρεί την αν άσ α της, απορών τας τι ν α είχ ε σ υμβεί. Τότε όμως οι αλ υσ ίδες σ ιώπησ αν και η Ροβίν α κατάλ αβε – κι έγ ιν ε έξαλ λ η. Παν άθεμά σε! Ήθελ ε ν α του φων άξει, αλ λ ά το μόν ο που έκαν ε τελ ικά ήταν ν α σ ηκωθεί όρθια και ν α τον αγ ριοκοιτάξει. «Θα ζευγ αρώσω μαζί σ ου. Το καταλ αβαίν εις; Πρέπει!» Αν έβηκε πάλ ι σ το κρεβάτι, προετοιμασ μέν η αυτή τη φορά ν α αισ θαν θεί τη βίαιη αν τίδρασ ή του, όχ ι όμως και ν α τη δει. Ο άν τρας ήταν όν τως βίαιος, και η δύν αμη με την οποία αν τισ τεκόταν , καθώς και ο τρόπος που σ τριφογ ύριζε και κοπαν ιόταν , ήταν έν α τρομακτικό θέαμα. Το κορμί του τεν των όταν πέρα από τα όριά του, φαιν όταν σ αν ν α μεγ άλ ων ε κι άλ λ ο. Ολ όκλ ηρο το κρεβάτι αν απηδούσ ε και μετακιν ιόταν λ ίγ ο λ ίγ ο. Η Ροβίν α έχ ασ ε πάλ ι την ισ ορροπία της, παραλ ίγ ο ν α γ κρεμισ τεί γ ι’ άλ λ η μια φορά, αλ λ ά τελ ευταία σ τιγ μή έσ κυψ ε πάν ω από τον άν τρα και αν τί γ ια το πάτωμα βρέθηκε πεσ μέν η σ τα λ αγ όν ια του. Εκείν ος κοκάλ ωσ ε ακαριαία. Η Ροβίν α φοβήθηκε μην τον είχ ε πον έσ ει κι αν ασ ήκωσ ε τον κορμό της

γ ια ν α κοιτάξει από κάτω της. Αλ λ ά ο αν δρισ μός του της φάν ηκε ο ίδιος, άρα δεν ήξερε ν α πει αν η κοιλ ιά της τον είχ ε χ τυπήσ ει ή όχ ι. Απ’ αυτή τη θέσ η όμως είδε το αίμα που κάλ υπτε τους ασ τραγ άλ ους του. Κοίταξε τα χ έρια του και είδε και τους καρπούς του ματωμέν ους. Σύριξε μέσ α από τα δόν τια της σ αν είδε την απόδειξη της βιαιότητάς του. «Αν όητε άν τρα. Γιατί κάν εις κακό σ τον εαυτό σ ου γ ια κάτι που δεν μπορείς ν α αποφύγ εις;» Η απάν τησ ή του άλ λ ο έν α γ ρύλ ισ μα. Αλ λ ά εν όσ ω εκείν ος σ τεκόταν ασ άλ ευτος ακόμα, η Ροβίν α τον καβάλ ησ ε περν ών τας γ ρήγ ορα το πόδι της πάν ω από τους γ οφούς του και τον κοίταξε θριαμβευτικά. Ας άρχ ιζε πάλ ι ν α κουν ιέται αν ήθελ ε, τόσ ο το καλ ύτερο. Όμως εκείν ος δεν το έκαν ε. Απλ ώς την κοίταξε με τα λ αμπερά ασ ημέν ια μάτια του, και το βλ έμμα του ήταν δολ οφον ικό. Ο Γουόρικ δεν είχ ε γ ίν ει ποτέ τόσ ο έξαλ λ ος από θυμό σ τη ζωή του. Τούτη η κοπελ ιά το ’χ ε βάλ ει σ κοπό ν α κλ έψ ει έν α παιδί από εκείν ον , το παιδί του! Αν το κατάφερν ε, θα τη σ κότων ε. Όχ ι, κάτι τέτοιο θα ήταν πολ ύ γ ρήγ ορο. Θα την έκαν ε ν α υποσ τεί τα βασ αν ισ τήρια της κόλ ασ ης. Όμως δεν θα το κατάφερν ε. Οι πράξεις της μπορεί ν α τον

έκαν αν έξω φρεν ών αλ λ ά και σ εξουαλ ικά ψ υχ ρό. Κι αυτή η αν όητη κοπελ ιά ούτε καν το αν τιλ αμβαν όταν . Αν ήταν αλ ηθιν ή η θριαμβευτική ματιά που του είχ ε ρίξει. Την παρακολ ουθούσ ε ν α αν ασ ηκών ει την καμιζόλ α της ίσ α γ ια ν α γ υμν ώσ ει τη ζεσ τή σ άρκα της και ν α τη βάλ ει πάν ω σ τα λ αγ όν ια του. Παραδόξως, τον εξαγ ρίωσ ε ακόμα περισ σ ότερο το γ εγ ον ός ότι δεν είχ ε σ κοπό ν α βγ άλ ει τα ρούχ α της. Μπορούσ ε μια χ αρά ν α κλ έψ ει το παιδί του, αλ λ ά δεν θα το έκαν ε αποκαλ ύπτον τάς του το γ υμν ό κορμί της. Πολ ύ καλ ά, πολ ύ σ ύν τομα αυτή η κοπελ ίτσ α θα μάθαιν ε ότι ήταν καταδικασ μέν η ν α αποτύχ ει. Και γ ι’ αυτόν το λ όγ ο, σ φάλ ισ ε τα μάτια του ν α μη βλ έπει το τόσ ο υπέροχ ο βλ έμμα της. Η οργ ή του ήταν αυτή που τον έτρεφε. Έβραζε μέσ α του, το μόν ο που ήθελ ε ήταν ν α καταφέρει ν α την πιάσ ει σ τα χ έρια του και ν α την αφήσ ει αν αίσ θητη από το ξύλ ο που τολ μούσε ν α του κάν ει κάτι τέτοιο! Θυμήθηκε τα λ όγ ια της, τα οποία τα ’χ ε πάρει γ ια χ ωρατό, ότι δεν χ ρειαζόταν βοήθεια γ ια ν α τον βιάσ ει. Γι’ αυτό και μόν ο τη σ ιχ αιν όταν . Γι’ αυτό και μόν ο μπορούσ ε ν α τη σ κοτώσ ει, αλ λ ά εκτός αυτού σ κόπευε ν α κλ έψ ει και κάτι από εκείν ον , τη σ άρκα από τη σ άρκα του. Αυτό και

μόν ο το γ εγ ον ός σ φράγ ισ ε τη μοίρα της. Μα πόσ ο αν όητη μπορεί ν α ήταν αυτή η κοπελ ίτσ α που ν όμιζε ότι ήταν δυν ατόν ν α βιάσ ει έν αν άν τρα! Αν είχ ε φρον τίσ ει ν α κρατήσ ει το σ τόμα της κλ εισ τό και του πρόσ φερε απλ ώς το κορμί της, θα είχ ε πετύχ ει το σ κοπό της. Η σ άρκα του θα είχ ε αν τιδράσ ει ακαριαία σ ’ αυτή την πρόσ κλ ησ η, όπως είχ ε κάν ει σ χ εδόν και προηγ ουμέν ως που απλ ώς την είχ ε πρωταν τικρίσ ει. Τώρα όμως δεν χ ρειαζόταν καν ν α προσ παθήσ ει γ ια ν α παραμείν ει ακίν ητος από κάτω της, επειδή εξαιτίας της φον ικής οργ ής του παρέμεν ε μαλ ακός κι αδιάφορος γ ια τη ζεσ τή της σ άρκα. Όμως εκείν η δεν κάθισ ε απλ ώς πάν ω του περιμέν ον τας ν α γ ίν ει το θαύμα. Αισ θαν όταν τα δάχ τυλ ά της ν α τον πασ πατεύουν , αλ λ ά μ’ έν αν τρόπο που δεν τον είχ ε χ αϊδέψ ει ποτέ ξαν ά έτσ ι θηλ υκό. Όταν όμως κατάλ αβε ότι εκείν η προσ παθούσ ε ν α βάλ ει τη μαλ ακή σ άρκα του μέσ α της, τα μάτια του άν οιξαν δύσ πισ τα. Και είδε ότι τα δικά της ήταν τώρα κλ εισ τά. Δ άγ κων ε το κάτω χ είλ ι της και σ υγ κεν τρων όταν τόσ ο πολ ύ σ το έργ ο της, που το πρόσ ωπό της είχ ε σ υν οφρυωθεί. Ο Γουόρικ τιν άχ τηκε όταν έν α ν ύχ ι της τον έγ δαρε,

αλ λ ά σ υν ειδητοποίησ ε ότι εκείν η ούτε καν το είχ ε καταλ άβει. Αν αρωτήθηκε γ ια πόσ ο ακόμα θα σ υν έχ ιζε η κοπελ ιά ν α προσ παθεί ν α πετύχ ει το ακατόρθωτο. Όχ ι γ ια πολ ύ. Τελ ικά της ξέφυγ ε έν ας λ υγ μός εκν ευρισ μού και, χ ωρίς ν α τον κοιτάξει σ τα μάτια, σ ηκώθηκε από πάν ω του, φεύγ ον τας σ χ εδόν τρέχ ον τας από το δωμάτιο ν ικημέν η. Ο Γουόρικ έν ιωσ ε τόσ ο άγ ρια ικαν οποίησ η, που ήθελ ε ν α το φων άξει. Είχ ε καταφέρει απελ πισ τικά εύκολ α ν α την κάν ει ν α ματαιώσ ει τα σ χ έδιά της, χ ωρίς καμία προσ πάθεια εκ μέρους του. Εκείν ος είχ ε ν ικήσ ει. Κι εκείν η είχ ε αποτύχ ει. Αλ λ ά η κοπέλ α επέσ τρεψ ε. Ο Γουόρικ δεν πίσ τευε ότι θα το έκαν ε. Τώρα το πρόσ ωπό της ήταν τόσ ο οργ ισ μέν ο και το βλ έμμα της τόσ ο αποφασ ισ τικό, που εκείν ος έν ιωσ ε τα πρώτα σ κιρτήματα αν ησ υχ ίας, και δικαίως. Η κοπέλ α έβγ αλ ε αργ ά τη ρόμπα της και την άφησ ε ν α πέσ ει σ το πάτωμα. Όταν την είδε ν α πιάν ει τον ποδόγ υρο της καμιζόλ ας της, έκλ εισ ε τα μάτια του σ φιχ τά. Η φων ή της ήταν απαλ ή όταν του μίλ ησ ε. «Μπορεί ν α μου αν τισ τέκεσ αι, αλ λ ά εγ ώ πήρα τις πλ ηροφορίες μου και θα φας τα μούτρα σ ου».

greekleech.info Δ εν θα της απαν τούσ ε ακόμα κι αν μπορούσ ε, αλ λ ά θα ’θελ ε πάρα πολ ύ ν α κόψ ει το λ αρύγ γ ι εκείν ου που της είχ ε δώσ ει το κουράγ ιο ν α ξαν απροσ παθήσ ει. Τέν τωσ ε τ’ αυτιά του ν α ακούσ ει αν είχ ε έρθει κον τά του. Το μικροσ κοπικό της χ έρι που άν αψ ε φωτιά σ το σ τήθος του τον έκαν ε ν α καταλ άβει ότι τον είχ ε πλ ησ ιάσ ει. «Θα πρέπει ν α έχ εις καταλ άβει ότι είμαι παρθέν α». Δ εν το είχ ε καταλ άβει, αλ λ ά η λ έξη αυτή είχ ε το επιθυμητό αποτέλ εσ μα, κι ας μην την πίσ τευε. Το ίδιο και το χ έρι της, που χ άραζε αργ ά έν α μον οπάτι από το σ τήθος προς την κοιλ ιά του. Περίμεν ε ότι η μαν ιώδης οργ ή του θ’ αποσ πούσ ε την προσ οχ ή του απ’ ό,τι σ υν έβαιν ε, αν τιθέτως όμως η φων ή της ήταν εκείν η που σ υν έχ ιζε ν α τον αποπροσ αν ατολ ίζει. «Μια κι έχ ω άγ ν οια απ’ αυτά τα πράγ ματα, δεν ήξερα καν ότι δεν ήσ ουν έτοιμος γ ια μέν α – ότι χ ρειαζόσ ουν ν α σ ’ εν θαρρύν ω μ’ έν αν σ υγ κεκριμέν ο τρόπο. Δ εν ήξερα καν ότι η μαλ ακή σ άρκα σ ου θ’ άλ λ αζε, θα μεγ άλ ων ε και θα γ ιν όταν τόσ ο σ κλ ηρή όπως το υπόλ οιπο κορμί σ ου». Τον άγ γ ιξε σ ’ εκείν ο το σ ημείο, όπως του είχ ε πει ότι θα

έκαν ε. «Δ υσ κολ εύομαι βέβαια ν α το πισ τέψ ω, γ ιατί ήδη είν αι μεγ άλ η, αλ λ ά η Μίλ ν τρεν τ με διαβεβαίωσ ε ότι έτσ ι θα γ ίν ει. Κι αν υπομον ώ ν α δω αυτό το παράξεν ο θαύμα με τα μάτια μου». Άραγ ε ήξερε ότι τα λ όγ ια της ήταν το ίδιο ερεθισ τικά με το άγ γ ιγ μά της; Αν άθεμά την κι εκείν η και τη σ υμβουλ άτορά της! Ιδρώτας πρόβαλ ε σ το φρύδι του. Δ εν θα υπέκυπτε σ ’ αυτό τον πειρασ μό. «Θα σ ε φιλ ήσ ω και… και θα σ ε γ λ είψ ω παν τού, κι αν χ ρειασ τεί ακόμα και… εκεί. Η Μίλ ν τρεν τ είπε ότι θα πρέπει ν α είσ αι ν εκρός γ ια ν α μην αν ταποκριθείς αν σ ε φιλ ήσ ω εκεί». Ήδη αν ταποκριν όταν . Το μυαλ ό του ούρλ ιαζε από οργ ή, αλ λ ά η σ άρκα του ήταν μια προδότρα του χ είρισ του είδους, με δικό της μυαλ ό και βούλ ησ η, δελ εασ μέν η από την υπόσ χ εσ η που της είχ αν δώσ ει. Τα δεσ μά του τεν τώθηκαν . Ο Γουόρικ άρχ ισ ε ν α τιν άζεται μαν ιασ μέν α, προσ παθών τας ν α απομακρύν ει το χ έρι της. Αλ λ ά εκείν η σ τεκόταν πλ άι σ το κρεβάτι, απρόσ βλ ητη από τη μαν ία του, και τα δάχ τυλ ά της κύκλ ωσ αν τον αν δρισ μό του, κρατών τας τον σ φιχ τά. Εκείν ος σ ταμάτησ ε ν α κουν ιέται, όταν κατάλ αβε ότι το μόν ο που κατάφερν ε ήταν ν α τη βοηθάει.

«Δ εν θα το πίσ τευα αν δεν το ’βλ επα με τα μάτια μου», είπε και της ξέφυγ ε μια κραυγ ή. Υ πήρχ ε δέος σ τη φων ή της. Και τώρα τον χ άιδευε, επιβραβεύον τας αυτό το αν άξιο κομμάτι σ άρκας που υπάκουε εκείν η αν τί τον ίδιο. Η κοπέλ α δεν ήξερε καν ότι δεν είχ ε φτάσ ει ακόμα σ το πλ ήρες μέγ εθός του, ότι εκείν ος αν τισ τεκόταν ακόμα με κάθε κύτταρο της ύπαρξής του. «Φαν τάζομαι ότι τώρα δεν είν αι αν άγ κη ν α σ ε φιλ ήσ ω». Δ ιέκριν ε απογ οήτευσ η σ τη φων ή της; Αχ , Θεέ μου, δεν άν τεχ ε άλ λ ο. Αυτό που πίσ τευε γ ια ακατόρθωτο δεν ήταν . Τελ ικά εκείν η μπορούσε ν α πάρει αυτό που ήθελ ε αν σ υν έχ ιζε, κι εκείν ος είχ ε χ άσ ει πλ έον κάθε ελ πίδα ότι θα σ ταματούσ ε. Όταν η Ροβίν α αν έβηκε σ το κρεβάτι, ο Γουόρικ κουν ήθηκε μαν ιασ μέν α και πάλ ι, αλ λ ά εκείν η αρπάχ τηκε γ ερά από τους γ οφούς του και κρατήθηκε εκεί. Κι έτσ ι όπως τον αγ κάλ ιαζε ξαν ά, εκείν ος τώρα μπόρεσε ν α αισ θαν θεί τη γ ύμν ια της, τα σ τήθη της πάν ω σ το δέρμα του, σ τα λ αγ όν ια του σ χ εδόν . Κι αυτή της η πράξη ευν όησ ε εκείν η γ ι’ άλ λ η μια φορά, κάν ον τας ν α κυλ ήσ ει ορμητικά κι άλ λ ο αίμα σ την προδότρα σ άρκα του. Κι έτσ ι ο Γουόρικ έμειν ε ακίν ητος πάλ ι, με την ελ πίδα ότι

δεν θα είχ ε σ κλ ηρύν ει τόσ ο ώσ τε ν α μπει μέσ α της, προσ ευχ όμεν ος εκείν η ν α ήταν στ’ αλ ήθεια παρθέν α γ ια ν α μην ξέρει τη διαφορά και ν α μην κατάφερν ε το σ κοπό της. Η Ροβίν α σ ύρθηκε πάν ω του, κρατών τας τον ακόμα γ ερά σ ε περίπτωσ η που επιχ ειρούσ ε ν α την πετάξει πάλ ι κάτω. Ο Γουόρικ μούγ κρισ ε όταν έν ιωσ ε τον ερεθισ μό του ν α μεγ αλ ών ει. Τότε η Ροβίν α κάθισ ε πάν ω του κι εκείν ος ήταν τόσ ο σ κλ ηρός, που το μόν ο που έπρεπε ν α κάν ει εκείν η ήταν ν α τον οδηγ ήσ ει απλ ώς προς τη σ ωσ τή κατεύθυν σ η. Φωτιά. Σκέτη λ άβρα και υγ ρασ ία. Γιατί δεν μπορούσ ε ν α ήταν σ τεγ ν ή; Γιατί δεν μπορούσ ε ν α; … Το κλ αψ ούρισ μά της τον διαπέρασ ε σ αν δόρυ, παρόλ ο που και ο ίδιος αισ θάν θηκε την αιτία του. Προσ παθούσ ε ακόμα ν α καθίσ ει ολ όκλ ηρη πάν ω του, μα ο παρθεν ικός υμέν ας της δεν υποχ ωρούσ ε, κι εκείν η προχ ωρούσ ε τόσ ο αργ ά ώσ τε το μόν ο που κατάφερν ε ήταν ν α προκαλ εί πόν ο σ τον εαυτό της. Ο Γουόρικ έν ιωσ ε άγ ρια ικαν οποίησ η. Ώσ τε λ οιπόν ήταν πράγ ματι παρθέν α, και ο ίδιος της ο πόν ος θα κατάφερν ε ν α τη ν ικήσ ει εκεί όπου αυτός αδυν ατούσ ε.

Αν κουν ιόταν τώρα, το μόν ο που θα κατάφερν ε θα ήταν ουσ ιασ τικά ν α τη βοηθήσ ει, κι έτσ ι έμειν ε ακίν ητος σ αν πεθαμέν ος. Όμως ήταν τόσ ο μικροκαμωμέν η και τόσ ο υπέροχ α σ φιχ τή, που έν ιωθε ακόμα τη σ χ εδόν ακαταν ίκητη επιθυμία ν α χ ωθεί βαθιά μέσ α της. Την κατέπν ιξε ακαριαία. Δ εν μπορούσ ε ν α ελ έγ ξει την προδότρα σ άρκα του, αλ λ ά μπορούσ ε ακόμα ν α ελ έγ ξει το υπόλ οιπο κορμί του. Άκουσ ε άλ λ ο έν α κλ αψ ούρισ μα, δυν ατότερο αυτή τη φορά, κι άν οιξε τα μάτια του γ ια ν α τραφεί από τον πόν ο της. Δ άκρυα χ αράκων αν τα λ εία μάγ ουλ ά της. Τα ζαφειρέν ια μάτια της, γ υάλ ιν α από τα δάκρυα, καθρέφτιζαν τον πόν ο που έν ιωθε. Ο Γουόρικ όμως είχ ε ξεχ άσ ει ότι ήταν γ υμν ή. Ήταν μικροκαμωμέν η γ υν αίκα, αλ λ ά με άφθον ες καμπύλ ες, το σ τήθος της πλ ούσ ιο, η μέσ η της μικροσ κοπική. Οι αν οιχ τοί γ οφοί της πάν ω του, τα εξαίσ ια σ τήθη της ν α σ αλ εύουν σ το απαλ ό λ αχ άν ιασ μά της, η αίσ θησ η της καυτής υγ ρασ ίας της που έσ φιγ γ ε μόν ο τον μισ ό από τον αν δρισ μό του – η θέα εκείν ου του μέλ ους του κορμιού του μέσ α της… Ήταν η κατασ τροφή του. Ο Γουόρικ δεν έκαν ε καμία ώθησ η. Δ εν χ ρειάσ τηκε. Το αίμα κύλ ησ ε ορμητικό, μεγ αλ ών ον τας σ ε όλ η του την

έκτασ η το παλ λ όμεν ο δόρυ του, κι εκείν ο διαπέρασ ε τον παρθεν ικό υμέν α της χ ωρίς ν α χ ρειασ τεί ν α κουν ηθεί καν έν ας από τους δύο. Η Ροβίν α έβγ αλ ε μια κραυγ ή και το βάρος του κορμιού της ν ίκησ ε, κάν ον τάς τη ν α τον πάρει ολ όκλ ηρο μέσ α της. Ο Γουόρικ έτριξε τα δόν τια πάν ω σ το φίμωτρο που σ κέπαζε το σ τόμα του. Οι μύες του σ φίχ τηκαν , αλ λ ά όλ ος ο υπόλ οιπος παρέμειν ε ακίν ητος. Τώρα αγ ων ιζόταν ν α μην υποκύψ ει. Αγ ων ιζόταν ν α αγ ν οήσ ει τα παν ίσ χ υρα έν σ τικτα του κορμιού του. Ήταν μαρτύριο. Ποτέ του δεν είχ ε αν τισ ταθεί σ ε κάτι με τόσ η δυσ κολ ία, ποτέ του δεν είχ ε θελ ήσ ει τόσ ο πολ ύ κάτι που ν α είν αι εν άν τια σ τη θέλ ησ ή του. Εκείν η άρχ ισ ε ν α σ αλ εύει πάν ω του, δισ τακτικά σ την αρχ ή, αδέξια. Εξακολ ουθούσ ε ν α πον άει, εξακολ ουθούσ ε ν α κλ αίει, όμως εξακολ ουθούσ ε ν α είν αι αποφασ ισ μέν η. Η αν άσ α της, που με δυσ κολ ία έβγ αιν ε, μια απαλ ή ριπή σ την κοιλ ιά του μαζί με τα μαλ λ ιά της, έν α ακόμα χ άδι, έν α ακόμα μαρτύριο. Ο Γουόρικ κατάλ αβε αμέσ ως ποια ήταν η σ τιγ μή που έχ ασ ε τη μάχ η. Προσ πάθησ ε γ ια τελ ευταία φορά ν α την τιν άξει και ν α τη ρίξει κάτω, δεχ όμεν ος ευχ αρίσ τως τον πόν ο σ τους καρπούς και σ τους ασ τραγ άλ ους του, αλ λ ά εκείν η το

κατάλ αβε, κατάλ αβε, κι αρπάχ τηκε βιασ τικά από πάν ω του. Και τότε ο Γουόρικ έπαψ ε πια ν α ν οιάζεται, έχ ασ ε τα λ ογ ικά του από τον πόν ο που του προκαλ ούσ αν τ’ αρχ έγ ον α έν σ τικτά του. Και τότε εκείν α πήραν τον απόλ υτο έλ εγ χ ο και τον απάλ λ αξαν από το σ πόρο του, χ αρίζον τάς του μια εκρηκτική, απίσ τευτη αν ακούφισ η. Παν άθεμά την , παν άθεμά την !

Κεφάλ αιο 9

Χαίρομαι που ήσουν εσύ. Ο Γουόρικ δεν θα ξεχ ν ούσ ε ποτέ αυτά τα λ όγ ια ούτε θα τα σ υγ χ ωρούσ ε. Τις επόμεν ες μέρες που κειτόταν αλ υσ οδεμέν ος σ ’ εκείν ο το κρεβάτι τ’ αν αλ ογ ιζόταν ξαν ά και ξαν ά. Όταν όλ α είχ αν τελ ειώσ ει, εκείν η είχ ε καταρρεύσ ει πάν ω σ το σ τήθος του, με τα δάκρυά της ν α μουσ κεύουν το δέρμα του. Δ εν είχ ε αν τλ ήσ ει ευχ αρίσ τησ η από το σ μίξιμό τους, αλ λ ά είχ ε καταφέρει ν α πάρει αυτό που ήθελ ε. Και προτού φύγ ει, τον είχ ε αγ γ ίξει σ το μάγ ουλ ο και είχ ε ψ ιθυρίσ ει: «Χαίρομαι που ήσ ουν εσ ύ», και τότε το μίσ ος εκείν ου έγ ιν ε δεκαπλ άσ ιο. Έπειτα από αυτό είχ ε έρθει η υπηρέτριά της ν α φρον τίσ ει τις πλ ηγ ές του. Η μεγ αλ ύτερη γ υν αίκα είχ ε πλ αταγ ίσ ει αποδοκιμασ τικά τη γ λ ώσ σ α της σ αν αν ακάλ υψ ε τι είχ ε κάν ει ο Γουόρικ σ τον εαυτό του, αλ λ ά είχ ε επίσ ης αν ακαλ ύψ ει και το καλ υμμέν ο από ξεραμέν ο αίμα καρούμπαλ ο σ το κεφάλ ι του, και το είχ ε περιποιηθεί κι αυτό. Εκείν ος δεν αν τισ τάθηκε. Καταρρακωμέν ος όπως ήταν από την αποτυχ ία του, δεν έδιν ε δεκάρα τι του έκαν αν

τώρα. Ούτε εν οχ λ ήθηκε όταν αργ ότερα ήρθε ο άν τρας κι εξέτασ ε, μ’ έν α παράξεν ο κράμα ικαν οποίησ ης και παράφορης οργ ής σ την έκφρασ ή του, το αίμα και το σ πέρμα που μούσ κευαν ακόμα τα λ αγ όν ια του Γουόρικ. «Μου είπε ότι της αν τισ τάθηκες. Αυτό είν αι καλ ό γ ια σ έν α, γ ιατί αλ λ ιώς ν ομίζω ότι θα σ ε σ κότων α αυτή τη σ τιγ μή γ ι’ αυτό που της πήρες». Και μόλ ις είπε αυτά τα λ όγ ια ο άν τρας είχ ε ήδη γ υρίσ ει την πλ άτη του και είχ ε φύγ ει, και ο Γουόρικ ούτε τον είχ ε ξαν αδεί από τότε. Αλ λ ά από εκείν ες τις λ ιγ οσ τές λ έξεις είχ ε αν τλ ήσ ει έν α σ ωρό πλ ηροφορίες. Τώρα ήξερε ότι δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α φύγ ει ζων ταν ός από δω μέσ α. Δ εν ήθελ αν λ ύτρα απ’ αυτόν . Ήθελ αν μόν ο το μωρό που ίσ ως ν α είχ ε ήδη φυτευτεί σ την κοιλ ιά της κοπέλ ας. Ήξερε επίσ ης ότι ο άν τρας τον ζήλ ευε, ότι θα το ευχ αρισ τιόταν που θα σ κότων ε τον Γουόρικ όταν θα ολ οκλ ήρων ε την αποσ τολ ή του. Κι όμως εκείν ος ούτε γ ι’ αυτό ν οιάσ τηκε εκείν η την επόμεν η μέρα. Δ εν ν οιαζόταν γ ια τίποτα πια. Δ εν έν ιωσ ε καν ταπείν ωσ η που η Μίλ ν τρεν τ τον τάισ ε, τον έπλ υν ε και τον βοήθησ ε ν α κάν ει την αν άγ κη του πάν ω σ το κρεβάτι. Και δεν προσ πάθησ ε καν ν α της μιλ ήσ ει όταν εκείν η του

έβγ αλ ε το φίμωτρο γ ια ν α τον ταΐσ ει. Η απάθειά του ήταν σ χ εδόν ολ οκλ ηρωτική – μέχ ρι που ήρθε ξαν ά η κοπέλ α. Μόν ο τότε κατάλ αβε ότι θα ’πρεπε ν α είχ ε ν υχ τώσ ει πάλ ι, αφού δεν υπήρχ αν παράθυρα σ το καμαράκι ώσ τε ν α καταλ αβαίν ει τις ώρες που κυλ ούσ αν . Και τότε μόν ο ξαν αζων τάν εψ ε, κόν τεψ ε ν α τρελ αθεί από την παράφορη οργ ή του. Άρχ ισ ε ν α παλ εύει μαν ιασ μέν α και οι επίδεσ μοί του βγ ήκαν , αφήν ον τας έτσ ι τα σ ιδερέν ια δεσ μά ν α μπηχ τούν βαθύτερα σ την πλ ηγ ωμέν η σ άρκα του. Όμως εκείν η ήταν υπομον ετική εκείν η τη δεύτερη βραδιά. Δ εν επιχ είρησ ε ν α τον αγ γ ίξει, ώσ που εκείν ος εξαν τλ ήθηκε. Κι απέφυγ ε ν α αν έβει σ το κρεβάτι μέχ ρι τη σ τιγ μή που ήταν σ χ εδόν παν έτοιμος γ ια εκείν η. Τρεις φορές τον επισ κέφθηκε εκείν η τη δεύτερη βραδιά και τρεις την επόμεν η, ξυπν ών τας τον αν χ ρειαζόταν . Κάθε φορά, αν αγ κασ τικά, το σ μίξιμό τους κρατούσ ε περισ σ ότερη ώρα, αφού ήδη το κορμί του ήταν χ ορτασ μέν ο, πράγ μα που δεν τη σ ταμάτησ ε. Βρισ κόταν σ το απόλ υτο έλ εός της. Προφασ ιζόμεν η ότι τον χ άιδευε και τον ερέθιζε γ ια ν α τον ετοιμάσ ει, τον έψ αχ ν ε σ χ ολ ασ τικά παν τού, αλ λ ά κυρίως αν άμεσ α σ τα πόδια του.

Συν επαρμέν η από τον αν δρισ μό του, έφερν ε το πρόσ ωπο και την αν άσ α της κον τά του, μα ποτέ δεν του έκαν ε αυτό που είχ ε υποσ χ εθεί το πρώτο βράδυ, επειδή δεν χ ρειαζόταν . Και μόν ο η σ κέψ η ότι μπορεί ν α πραγ ματοποιούσ ε τα λ όγ ια της είχ ε πάν ω του την ίδια επίδρασ η σ αν ν α το είχ ε ήδη κάν ει. Κι εκείν ος δεν μπορούσ ε ν α εμποδίσ ει τίποτα απ’ όλ α αυτά, δεν μπορούσ ε ν α τη σ ταματήσ ει, ν α της ρίξει έν α δολ οφον ικό βλ έμμα ή ν α ξυπν ήσ ει πάλ ι μέσ α της το φόβο που καν ον ικά εκείν η θα ’πρεπε ν α ν ιώθει. Τον χ ρησ ιμοποιούσ ε, τον σ τράγ γ ιζε, δίχ ως τώρα ν α δείχ ν ει την παραμικρή εν οχ ή. Πλ έον εκείν η δεν έδειχ ν ε καν έν α μα καν έν α έλ εος. Χρισ τέ μου, πόσ ο ήθελ ε ν α την εκδικηθεί! Μόν ο αυτό σ κεφτόταν την τρίτη μέρα, τι θα της έκαν ε, αρκεί ν α κατάφερν ε ν α την πιάσ ει σ τα χ έρια του. Και ν α φαν τασ τεί καν είς ότι, όταν την είχ ε πρωτοδεί, είχ ε σ κεφτεί σ τ’ αλ ήθεια ν α της προσ φέρει σ τέγ η. Ναι, θα της πρόσ φερε και τώρα σ τέγ η, σ το μπουν τρούμι του σ πιτιού του. Πρώτα όμως θα την έκαν ε ν α πλ ηρώσ ει γ ια όλ α αυτά. Ή μάλ λ ον όχ ι, πρώτα θα έπρεπε ν α δραπετεύσ ει. «Πες μου τ’ όν ομά της». Ήταν η πρώτη φορά που μίλ ησ ε σ τη Μίλ ν τρεν τ.

Εκείν η τον κοίταξε καχ ύποπτα, καθώς οδηγ ούσ ε άλ λ η μια κουταλ ιά φορτωμέν η από αρν άκι γ ιαχ ν ί σ τα χ είλ η του. «Δ εν ν ομίζω. Δ εν χ ρειάζεται ν α ξέρεις». «Οι άν τρες μου θα με βρουν , κυρά. Κι αν θες ν α ζήσ εις όταν θα κάν ω σ κόν η και θρύψ αλ α αυτό το μέρος, καλ ά θα κάν εις ν α σ υν εργ ασ τείς». Εκείν η είχ ε το θράσ ος ν α ρουθουν ίσ ει περιφρον ητικά. «Μόν ος σ ου ήσ ουν όταν σ ’ άρπαξαν ». «Όχ ι, ήμουν με τον ακόλ ουθό μου, τον Τζέφρι. Κι αυτοί τον σ κότωσ αν , το ήξερες αυτό;» Ήταν τόσ ο παγ ερή η φων ή του, που η Μίλ ν τρεν τ ξαφν ικά τον φοβήθηκε, κι ας ήταν δεμέν ος γ ερά. Ύ σ τερα όμως χ λ εύασ ε τον εαυτό της αλ λ ά κι εκείν ον . «Μη μου πεις ότι είσ αι ιππότης; Αποκλ είεται, τους έσ τειλ αν ν α φέρουν έν α δούλ ο. Δ εν θα καταλ άβαιν αν τη διαφορά, λ ες;» Εκείν ος δεν επιχ είρησ ε ν α τη μεταπείσ ει. «Οι άν τρες μου είχ αν ξεκιν ήσ ει ν ωρίτερα. Επρόκειτο ν α τους σ υν αν τήσ ω το επόμεν ο πρωί. Πισ τεύεις στ’ αλ ήθεια ότι θα φύγ ουν χ ωρίς εμέν α;» «Αυτό που πισ τεύω εγ ώ είν αι ότι σ καρφίζεσ αι ωραία παραμύθια, κύριος, όμως ποιος είν αι ο

σ κοπός σ ου;» «Λύσ ε με». «Α, μάλ ισ τα, εξαίρετη τακτική». Του χ αμογ έλ ασ ε ειρων ικά. «Αλ λ ά είν αι περιττό ν α αραδιάζεις τα ψ έματά σ ου σ ’ εμέν α. Και ν α είχ α το κλ ειδί γ ια ν α σ ου βγ άλ ω τις αλ υσ ίδες, δεν θα το ’καν α ώσ που η κυρία μου ν α αποκτήσ ει αυτό που θέλ ει από σ έν α». Δ εν πρόσ θεσ ε ότι η Ροβίν α ήδη την είχ ε προσ τάξει ν α βρει το κλ ειδί. Αλ λ ά μέχ ρι τώρα δεν είχ ε σ ταθεί τυχ ερή και δεν θα του ’διν ε ψ εύτικες ελ πίδες, όπως δεν θα το έκαν ε και η Ροβίν α. Το τάισ μα κράτησ ε περισ σ ότερη ώρα αυτή τη φορά, επειδή ο άν τρας δεν έλ εγ ε ν α σ ταματήσ ει την κουβέν τα. Κι αυτή η παραπάν ω ώρα είχ ε κάν ει τα κόκκιν α σ ημάδια σ τα μάγ ουλ ά του από το φίμωτρο ν α ξεθωριάσ ουν . Η Μίλ ν τρεν τ το πρόσ εξε όταν έσ κυψ ε ν α δέσ ει έν α καιν ούριο φίμωτρο σ το σ τόμα του και η θέα του άν τρα, χ ωρίς τα σ ημάδια ν α της αποσ πούν την προσ οχ ή, την έκαν ε ν α ριγ ήσ ει ολ όκλ ηρη. «Παν αγ ίτσ α μου, δείχ ν εις πολ ύ σ κλ ηρός», είπε περισ σ ότερο σ τον εαυτό της παρά σ ’ εκείν ον . «Δ εν το είχ α προσ έξει μέχ ρι τώρα». Δ εν χ ρειαζόταν ν α του το πουν . Γι’ αυτό οι πρώτες σ ύζυγ οί του τον φοβούν ταν . Γι’ αυτό οι

εχ θροί του τον φοβούν ταν . Γι’ αυτό αυτή η καταραμέν η κοπέλ α θα ’πρεπε ν α μην τον είχ ε πλ ησ ιάσ ει ποτέ. Οφειλ όταν κυρίως σ τα μάτια του που εξέφραζαν τόσ ο καλ ά τις μαύρες του σ κέψ εις, αλ λ ά και σ τα σ κλ ηρά, γ εμάτα πικρία λ οξά χ είλ η του που σ παν ίως χ αμογ ελ ούσ αν . Και τώρα που ήξερε ότι η γ υν αίκα δεν θα τον βοηθούσ ε, η έκφρασ ή του ήταν ακόμα πιο σ κλ ηρή. «Καλ ά θα κάν εις ν α το θυμάσ αι αυτό…» Εκείν η έχ ωσ ε γ ρήγ ορα το φίμωτρο σ το σ τόμα του γ ια ν α τον κάν ει ν α πάψ ει, λ έγ ον τας αγ αν ακτισ μέν α: «Δ εν θα σ ’ ωφελ ήσ ουν σ ε τίποτα οι απειλ ές, κύριος. Υ πακούω μόν ο σ τις προσ ταγ ές της κυράς μου, όχ ι σ τις δικές σ ου. Δ εν μου κάν ει εν τύπωσ η που κάθε βράδυ φεύγ ει λ υπημέν η από δω μέσ α. Δ εν θα έβλ απτε ν α της φέρεσ αι με λ ίγ η ευγ έν εια αφού είν αι αν αγ κασ μέν η ν α έρχ εται σ ’ εσ έν α. Αλ λ ά όχ ι, εσ ύ είσ αι το ίδιο σ κλ ηρός μέσ α σ ου όσ ο και απέξω σ ου». Έν ιωσ ε την οργ ή του ν α θεριεύει πάλ ι όταν η γ υν αίκα τού είπε αυτά τα λ όγ ια προτού φύγ ει. Υ ποτίθεται ότι έπρεπε ν α λ υπάται μια γ υν αίκα που τον βίαζε κατ’ επαν άλ ηψ η; Υ ποτίθεται ότι έπρεπε ν α τη σ υμπον άει, που μον αδικός της σ κοπός ήταν ν α κλ έψ ει έν α παιδί από εκείν ον ; Που χ αιρόταν ,

χ αιρόταν , επειδή βρισ κόταν εκείν ος σ το έλ εός της και όχ ι κάποιος άλ λ ος; Και γ ιατί σ υν έβαιν ε αυτό; Γιατί εκείν η χ αιρόταν τη σ τιγ μή που οι άλ λ ες γ υν αίκες τον φοβούν ταν ; Κι αυτό γ ιν όταν από τα δεκάξι του, τότε που είχ ε μάθει ότι τα είχ ε χ άσ ει όλ α, την οικογ έν ειά του, το σ πίτι του, τίποτα δεν του είχ ε απομείν ει, εκτός από τη ζωή του και μια υπόσ χ εσ η γ άμου που δεν γ ιν όταν ν α αθετηθεί. Είχ ε αλ λ άξει τότε, είχ ε αλ λ άξει ολ όκλ ηρος, όχ ι μόν ο ο χ αρακτήρας του αλ λ ά και η όψ η του, γ ιατί το σ κοτάδι που είχ ε γ εμίσ ει την ψ υχ ή του είχ ε χ αράξει και το πρόσ ωπό του. Έκτοτε, ποτέ του δεν είχ ε πάρει γ υν αίκα σ το κρεβάτι του που ν α μη φοβόταν ότι θα της έκαν ε κακό με κάποιον τρόπο. Ακόμα και μετά τη δεύτερη ή τρίτη φορά, οι γ υν αίκες δεν τον εμπισ τεύον ταν ότι δεν θα έβγ αζε πάν ω τους έν α μέρος της σ κλ ηρότητάς του. Όσ ο γ ια τις σ υζύγ ους του… Άτολ μα, πειθήν ια πλ άσ ματα που δεν ξεπέρασ αν ποτέ το φόβο τους, κι ας μην τους είχ ε δώσ ει το παραμικρό δικαίωμα ν α σ κεφτούν ότι θα τους φερόταν βάν αυσ α. Όμως είχ αν πεθάν ει και οι δύο πολ λ ά χ ρόν ια πριν . Και είχ αν περάσ ει μαζί του τα χ ρόν ια εκείν α που ο Γουόρικ ζούσ ε κι αν έπν εε μον αχ ά γ ια εκδίκησ η, που η κάθε του σ κέψ η είχ ε ν α

κάν ει μόν ο με κατασ τροφή και θάν ατο – όπως τώρα. Πώς ήταν δυν ατόν , λ οιπόν , εκείν η ν α χ αιρόταν ; Επειδή ήταν δεμέν ος γ ερά και δεν μπορούσ ε ν α την αγ γ ίξει; Επειδή ήξερε ότι θα τον σ κότων αν προτού του βγ άλ ουν τις αλ υσ ίδες, άρα δεν υπήρχ ε και λ όγ ος ν α τον φοβάται; Υ πήρχ ε πράγ ματι αυτό το εν δεχ όμεν ο, ν α τον σ φάξουν επιτόπου πάν ω σ ’ αυτό το κρεβάτι χ ωρίς ν α του δώσ ουν την ευκαιρία ν α υπερασ πισ τεί τον εαυτό του, χ ωρίς την ευκαιρία ν α πάρει την παραμικρή εκδίκησ η. Δ εν φοβόταν το θάν ατο. Ίσ α ίσ α, υπήρχ ε μια εποχ ή που φλ έρταρε μαζί του, τότε που η ζωή του ήταν τόσ ο άδεια και δυσ τυχ ισ μέν η που απλ ώς δεν ν οιαζόταν αν ζούσ ε ή πέθαιν ε, και από τότε δεν είχ ε βελ τιωθεί και πολ ύ η κατάσ τασ η. Μα θα μετάν ιων ε αν έχ αν ε την ευκαιρία που είχ ε τώρα ν α καλ υτερεύσ ει τη ζωή του με τη λ αίδη Ιζαμπέλ α. Αλ λ ά ακόμα περισ σ ότερο, θα μετάν ιων ε που δεν θα μπορούσ ε ν α εκδικηθεί αυτούς τους αν θρώπους γ ια όσ α δειν ά του είχ αν προκαλ έσ ει εδώ, και πολ ύ λ ιγ ότερο γ ια το θάν ατό του. Κι έτσ ι ο Γουόρικ έμειν ε εμβρόν τητος όταν είδε την άλ λ η μέρα ν α καταφτάν ει η Μίλ ν τρεν τ όχ ι με φαγ ητό, αλ λ ά με μια σ τοίβα ρούχ α και το κλ ειδί

που άν οιγ ε τα δεσ μά του. Κι επιπλ έον είχ ε έρθει κατόπιν προσ ταγ ής της κυρίας της, αν πίσ τευε τις πρώτες φράσ εις που βγ ήκαν από το σ τόμα της. «Καλ ά που βρήκα το κλ ειδί, κύριος, γ ιατί η κυρία μου θέλ ει ν α φύγ εις από δω και πρέπει ν α φύγ εις τώρα που ο αδελ φός της λ είπει σ την πόλ η γ ια ν α προσ λ άβει μισ θοφόρους», του είπε εν ώ παράλ λ ηλ α του έβγ αζε το φίμωτρο. «Εγ ώ θα τον πείσ ω ότι ο σ πόρος σ ου φυτεύτηκε, αλ λ ά αυτό δεν σ ημαίν ει ότι εκείν ος δεν θα ψ άξει ν α σ ε βρει και ν α σ ε σ κοτώσ ει». «Ο αδελ φός της;» Ο Γουόρικ θυμήθηκε τον άν τρα και τη ζήλ ια που είχ ε δείξει. «Σίγ ουρα όχ ι εξ αίματος». «Όχ ι, δεν έχ ουν σ υγ γ έν εια εξ αίματος, δόξα την Παν αγ ία», απάν τησ ε εκείν η, χ ωρίς ν α τον κοιτάξει γ ια ν α μη χ ασ ομερήσ ει. «Κι αν τελ ικά ο σ πόρος μου δεν έχ ει φυτευτεί; Θα πάρει άλ λ ος τη θέσ η μου σ ’ αυτό το καταραμέν ο κρεβάτι;» «Αυτό δεν σ ’ αφορά, κύριος». «Τότε πες μου γ ιατί πρέπει ν α κάν ει παιδί. Κι αν είν αι το δικό μου παιδί; Τότε δικαιούμαι τουλ άχ ισ τον ν α ξέρω». Η Μίλ ν τρεν τ ξαφν ιάσ τηκε, υποθέτον τας ότι η

Ροβίν α θα του το είχ ε πει, αλ λ ά αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Για τι άλ λ ο; Για ν α εξασ φαλ ίσ ει τούτο το μέρος. Παν τρεύτηκε το γ ερο-λ όρδο του Κέρκμπορο, αλ λ ά εκείν ος πέθαν ε την ίδια μέρα, τη μέρα του γ άμου τους. Θα ισ χ υρισ τούν λ οιπόν ότι το παιδί είν αι δικό του». Εμ βέβαια, απλ ησ τία. Θα ’πρεπε ν α το είχ ε καταλ άβει. Το Κέρκμπορο ήταν μεγ άλ ο φέουδο, μαζί με την πόλ η απ’ όπου είχ ε δει το οχ υρό. Το είχ ε αποφύγ ει επειδή δεν ήθελ ε ν α σ υν αν τήσ ει το λ όρδο και ν α εξηγ ήσ ει τους λ όγ ους της παρουσ ίας του σ την περιοχ ή. Η σ υν οδεία του από τριάν τα άν τρες θα προκαλ ούσ ε σ υν αγ ερμό, ακόμα και σ την πόλ η, γ ι’ αυτό τους είχ ε πει ν α προπορευτούν . Το μόν ο που ήθελ ε όταν έφτασ ε εκεί ήταν έν α κρεβάτι κι έν α μπάν ιο, κάτι που μπορούσ ε ν α του προσ φέρει οποιοδήποτε παν δοχ είο. Υ πολ όγ ιζε όμως χ ωρίς την άπλ ησ τη ν ύφη, η οποία ήταν αποφασ ισ μέν η ν α διατηρήσ ει με κάθε τίμημα αυτά που την είχ αν οδηγ ήσ ει ν α κάν ει τούτον το γ άμο. Όταν η τελ ευταία αλ υσ ίδα έπεσ ε με κρότο σ το δάπεδο, η Μίλ ν τρεν τ φρόν τισ ε ν α απομακρυν θεί αμέσ ως από εκείν ον . Ο Γουόρικ κατέβασ ε προσ εκτικά τα χ έρια του, οι μύες του ούρλ ιαζαν έπειτα από τρεις μέρες σ ’ αυτή την αφύσ ικη σ τάσ η.

Έσ φιξε τα δόν τια γ ια ν α αν τέξει τον πόν ο. Κι αυτό όμως του φάν ηκε παράξεν ο, τώρα που δεν υπήρχ ε το φίμωτρο σ το σ τόμα του γ ια ν α δαγ κώσ ει. Παρ’ όλ α αυτά, χ ωρίς ν α ελ αττωθεί ο πόν ος που διαπερν ούσ ε τους ώμους του, άρπαξε τα ρούχ α που του είχ ε φέρει η γ υν αίκα. Ο χ ιτών ας ήταν φτιαγ μέν ος από το πιο ευτελ ές χ ειροποίητο μαλ λ ί που είχ ε δει ποτέ, έν α τέτοιο ρούχ ο ταίριαζε μον αχ ά σ τον πιο ταπειν ό δούλ ο και βρομούσ ε αν υπόφορα. Τουλ άχ ισ τον όμως του έκαν ε σ τους ώμους και σ τα χ έρια, αν και του ήταν κον τός. Τα ίδια χ άλ ια είχ ε και η κοκκιν ωπή περισ κελ ίδα, σ κοροφαγ ωμέν η και φθαρμέν η, χ ώρια που με το ζόρι τού έφταν ε μέχ ρι τους ασ τραγ άλ ους. Τα παπούτσ ια ήταν πάν ιν α, οπότε μπόρεσ ε τουλ άχ ισ τον ν α σ τριμώξει τα πόδια του μέσ α. Η ζών η ήταν μια λ επτή δερμάτιν η λ ωρίδα. Δ εν είπε κουβέν τα γ ια τα απαράδεκτα ρούχ α. Μόλ ις ν τύθηκε, μον αχ ά έν α πράγ μα είχ ε σ το μυαλ ό του. «Πού είν αι αυτή;» «Όχ ι». Η Μίλ ν τρεν τ οπισ θοχ ώρησ ε προς την πόρτα. «Αν τολ μήσ εις ν α την πειράξεις, θα σ ημάν ω σ υν αγ ερμό». «Να της μιλ ήσ ω θέλ ω μόν ο».

«Λες ψ έματα, κύριος. Το βλ έπω σ τα μάτια σ ου. Μπορεί ν α με πρόσ ταξε ν α σ ε βοηθήσ ω ν α δραπετεύσ εις επειδή δεν θέλ ει ν α έχ ει το θάν ατό σ ου βάρος σ τη σ υν είδησ ή της, αλ λ ά δεν θέλ ει ν α σ ε ξαν αδεί ποτέ σ τη ζωή της. Αν τολ μήσ εις ν α ξαν άρθεις εδώ, ο λ όρδος Γκίλ μπερτ θα σ ε σ κοτώσ ει. Τόσ ο απλ ά. Οπότε πάρε τη ζωή σ ου σ τα χ έρια σ ου και φύγ ε». Την κοίταξε γ ια έν α ατελ είωτο δευτερόλ επτο, η σ φοδρή επιθυμία του ν α πιάσ ει σ τα χ έρια του την κοπέλ α, που ίσ ως είχ ε ήδη σ την κοιλ ιά της το παιδί του, αν τιμαχ όταν τη σ φοδρή του αν άγ κη γ ια ελ ευθερία. Χώρια που δεν ήξερε με πόσ ους άν τρες θα ’πρεπε ν α πολ εμήσ ει αν όν τως φών αζε βοήθεια η Μίλ ν τρεν τ. Η πλ άσ τιγ γ α έγ ειρε. «Πολ ύ καλ ά, αλ λ ά θα χ ρειασ τώ έν α σ παθί, το άλ ογ ό μου…» «Είσ αι τρελ ός;» σ ύριξε εκείν η. «Θα φύγ εις όπως είσ αι γ ια ν α μην τραβήξεις την προσ οχ ή. Οι άν τρες που σ ε άρπαξαν ξεφορτώθηκαν όλ α σ ου τα πράγ ματα, μην έχ εις καμία αμφιβολ ία. Και τώρα έλ α μαζί μου. Θα σ ε βγ άλ ω από το παραπόρτι, το κρυφό πορτάκι του κάσ τρου. Δ εν έχ ουμε πολ ύ χ ρόν ο». Την ακολ ούθησ ε, αλ λ ά σ ημείων ε ν οερά

οτιδήποτε έβλ επε όσ ο εκείν η τον οδηγ ούσ ε έξω από τον ακρόπυργ ο και διέσ χ ιζαν το περιτείχ ισ μα. Λίγ ο έλ ειψ ε ν α αλ λ άξει γ ν ώμη όταν είδε πόσ ο λ ίγ οι άν τρες υπήρχ αν εκεί γ ύρω, εκτός από τους υπηρέτες. Οι οχ υρώσ εις ήταν αν θεκτικές, αλ λ ά δεν υπήρχ αν άν τρες ν α τις επαν δρώσ ουν . Δ εν του έκαν ε εν τύπωσ η που ο αδελ φός είχ ε πάει ν α προσ λ άβει άν τρες. Το Κέρκμπορο μπορούσ ε ν α παρθεί μέσ α σ ε μία μέρα, και σ ε λ ιγ ότερο από μία βδομάδα ο Γουόρικ θα επέσ τρεφε γ ια ν α το αποδείξει.

Κεφάλ αιο 1 0

«Εν τάξει, έγ ιν ε». «Το ξέρω», είπε ψ ύχ ραιμα η Ροβίν α κι έσ τρεψ ε την πλ άτη σ το παράθυρο. «Τον κοιτούσ α μέχ ρι που χ άθηκε σ το δάσ ος». «Έχ ω κακό προαίσ θημα», είπε αν ήσ υχ α η Μίλ ν τρεν τ. «Έπρεπε ν α περιμέν ουμε». «Όχ ι. Ο Γκίλ μπερτ είπε ότι δεν θα το κουν ήσ ει ρούπι από δω μέχ ρι ν α βεβαιωθεί ότι έχ ω πιάσ ει μωρό. Σκοπεύει ν α αφήσ ει την πολ ιορκία του Τούρες σ τα χ έρια των ιπποτών του, αφού δεν αν αμέν εται ν α σ ημειώσ ουν μεγ άλ η πρόοδο τις πρώτες βδομάδες, και σ την ουσ ία δεν είν αι απαραίτητος εκεί. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που βγ ήκε από την αίθουσ α, γ ια ν α μην πω από τον ακρόπυργ ο. Ίσ ως ν α μην ξαν αβγ εί. Και παρακολ ουθεί τους πάν τες σ αν γ εράκι, γ ια ν α βεβαιωθεί ότι δεν θα τρυπώσ ει κρυφά εδώ πάν ω καν έν ας υπηρέτης. Λες ν α μην έβλ επε αυτόν το θεόρατο αγ ριάν θρωπο ν α φεύγ ει;» «Κοιμάται…» «Και ο ακρόπυργ ος είν αι κλ ειδαμπαρωμέν ος αφού έχ ει βάλ ει δικούς του άν τρες ν α φυλ άν ε τις

πύλ ες. Ξέρεις ότι αυτή ήταν η κατάλ λ ηλ η ευκαιρία, Μίλ ν τρεν τ, πιθαν ότατα η μον αδική ευκαιρία ν α καταφέρουμε ν α βγ άλ ουμε τον άν τρα έξω χ ωρίς ν α το καταλ άβει ο Γκίλ μπερτ και σ ηκώσ ει όλ ο τον κόσ μο σ το πόδι γ ια ν α τον πιάσ ουν ». «Μα αφού δεν εκπλ ήρωσ ε το σ κοπό του», της υπεν θύμισ ε ωμά η Μίλ ν τρεν τ. Η Ροβίν α ρίγ ησ ε, παρότι σ το δωμάτιο δεν έκαν ε κρύο. «Δ εν … δεν θα μπορούσ α ν α το κάν ω ξαν ά, ακόμα κι αν εκείν ος δεν έφευγ ε. Σ’ το είπα την τελ ευταία βραδιά. Ποτέ ξαν ά». «Ναι, ψ υχ ούλ α μου, το ξέρω πως ήταν δύσ κολ ο…» «Δ ύσ κολ ο;» την έκοψ ε η Ροβίν α γ ελ ών τας σ κλ ηρά. «Ήταν λ άθος, εν τελ ώς λ άθος! Κι εγ ώ δεν μπορώ ν α σ υν εχ ίσ ω άλ λ ο ν α κάν ω έν α λ άθος γ ια ν α αποτρέψ ω έν α άλ λ ο. Στην αρχ ή το έκαν α αν αγ κασ τικά, γ ια ν α δείξω σ τον Γκίλ μπερτ ότι υπάκουσ α σ την επιθυμία του. Αλ λ ά αφότου τον κατάφερα ν α φύγ ει, τον έπεισ α ότι η παρουσ ία του εν οχ λ ούσ ε τόσ ο πολ ύ τον άν τρα, που δεν κατάφερν α ν α τον βάλ ω σ ε πειρασ μό, κι έτσ ι δεν ήμουν αν αγ κασ μέν η ν α ξαν απάω εκεί μέσ α. Κι όμως το έκαν α. Συν έχ ιζα ν α εκτελ ώ επακριβώς τις διαταγ ές του Γκίλ μπερτ, εν ώ αν είχ α κάτσ ει λ ίγ ο ν α

σ κεφτώ…» «Γιατί κατηγ ορείς τον εαυτό σ ου;» απαίτησ ε ν α μάθει η Μίλ ν τρεν τ. «Εσ ύ δεν απόλ αυσ ες ούτε μια σ τιγ μή όλ ο αυτό που γ ιν όταν , εν ώ εκείν ος ν αι». «Όχ ι, ούτε εκείν ος. Πώς θα μπορούσ ε ν α απολ αύσ ει κάτι που σ ιχ αιν όταν ; Μου αν τισ τεκόταν κάθε φορά, Μίλ ν τρεν τ. Έκαν ε κακό σ τον εαυτό του από τη μαν ία του ν α μου αν τισ ταθεί. Σιχ αιν όταν αυτό που γ ιν όταν , σ ιχ αιν όταν εμέν α και φρόν τιζε ν α μου το δείχ ν ει. Τα μάτια του…» Ρίγ ησ ε ξαν ά. «Δ εν θα μπορούσ α ν α μπω ξαν ά εκεί μέσ α. Δ εν θα μπορούσ α ν α του επιβάλ ω κάτι τέτοιο ξαν ά, ακόμα κι αν εξαρτιόταν η ίδια μου η ζωή από αυτό». «Αν όμως δεν πετύχ ει το σ χ έδιό σ ου;» «Θα πετύχ ει. Πρέπει ν α πετύχ ει. Ο Γκίλ μπερτ δεν θα μάθει ότι ο άν τρας έχ ει δραπετεύσ ει. Θα πισ τεύει ότι εξακολ ουθώ ν α τον επισ κέπτομαι τα βράδια. Κι όταν θα ξέρω με βεβαιότητα αν έχ ω σ υλ λ άβει ή όχ ι, θα του πω ότι εγ ώ τον άφησ α ν α φύγ ει. Δ εν πρόκειται ν α με τιμωρήσ ει, επειδή δεν θα διακιν δυν εύσ ει ν α χ άσ ω το παιδί. Και η ζωή ή ο θάν ατος αυτού του άν τρα δεν έχ ει και τόσ η σ ημασ ία γ ια το σ χ έδιό του. Μόν ος του είπε ότι καν έν ας δεν θα πίσ τευε έν α δούλ ο αν έλ εγ ε ότι το

παιδί είν αι δικό του. Αυτό είν αι το τελ ευταίο που μ’ αν ησ υχ εί». «Δ εν είμαι και τόσ ο σ ίγ ουρη ότι είν αι δούλ ος», παραδέχ τηκε ταραγ μέν α η Μίλ ν τρεν τ. «Πρόσ εξες κι εσ ύ το υπεροπτικό ύφος του;» «Μου είπε ότι είχ ε μαζί του έν αν ακόλ ουθο που σ κοτώθηκε όταν τον απήγ αγ αν ». «Χρισ τέ μου, άλ λ ος έν ας λ όγ ος γ ια ν α με απεχ θάν εται». Η Ροβίν α αν ασ τέν αξε. «Επομέν ως είν αι έν ας ιππότης ταπειν ής καταγ ωγ ής. Λες ν α παραδεχ τεί σ ε καν έν αν αυτό που του έκαν αν εδώ;» «Μπα, αποκλ είεται», αποκρίθηκε η Μίλ ν τρεν τ δίχ ως την παραμικρή αμφιβολ ία. «Τότε δεν χ ρειάζεται ν α αν ησ υχ ούμε μήπως αρχ ίσ ει ν α διαδίδει φήμες – αν τελ ικά έχ ω πιάσ ει παιδί. Όπως και ν α ’χ ει όμως, εμείς θα πούμε σ τον Γκίλ μπερτ ότι έχ ω σ υλ λ άβει. Κι έτσ ι αυτός θα φύγ ει γ ια ν α πάει ν α πολ εμήσ ει αυτό τον καταραμέν ο πολ εμοκάπηλ ο, τον Φούλ κχ ερσ τ – μακάρι ν α αλ λ ηλ οσ κοτωθούν , Παν αγ ία μου. Και μόλ ις φύγ ει αυτός, θα φύγ ουμε κι εμείς. Έχ ω ακόμα όλ α μου τα ρούχ α, κοσ τίζουν σ χ εδόν μια περιουσ ία, κι αν τα πουλ ήσ ουμε σ την πόλ η θα πιάσ ουμε καλ ή τιμή. Ύ σ τερα θα μισ θώσ ουμε δικούς μας άν τρες, θα πάρουμε τη μητέρα μου από το οχ υρό Άμπρε,

εν όσ ω ο Γκίλ μπερτ θα είν αι απασ χ ολ ημέν ος με το Τούρες, και θα καταφύγ ουμε σ τη Γαλ λ ία, σ την αυλ ή του Ερρίκου». «Δ εν θα ευχ αρισ τηθεί καθόλ ου ο λ όρδος Γκίλ μπερτ που θα χ άσ ει το Κέρκμπορο κι εσ έν α μαζί». «Σκοτίσ τηκα!» Η Ροβίν α σ χ εδόν γ ρύλ ισ ε από πικρία. «Έπειτα απ’ ό,τι μου έχ ει κάν ει, εύχ ομαι με όλ η μου την ψ υχ ή ν α μη βρει ευχ αρίσ τησ η σ ε τίποτα ποτέ ξαν ά». Αργ ότερα εκείν ο το απόγ ευμα, η ευχ ή της Ροβίν α φάν ηκε ν α βγ αίν ει αλ ηθιν ή, τουλ άχ ισ τον προσ ωριν ά. Ο Γκίλ μπερτ δεν είχ ε λ ίγ η ώρα που είχ ε επισ τρέψ ει από την πόλ η, βρίσ κον τας μόν ο τρεις άν τρες που άξιζε ν α τους προσ λ άβει κι άλ λ ους τέσ σ ερις που άξιζε ν α τους εκπαιδεύσ ει, όταν έφτασ ε έν α μήν υμα, το οποίο τον έκαν ε πυρ και μαν ία. Η Ροβίν α εκείν η την ώρα έραβε δίπλ α σ το τζάκι και χ άρηκε που το είδε. Της επέτρεπε ν α κατεβαίν ει σ τη Μεγ άλ η Αίθουσ α μερικές ώρες τη μέρα, γ ια ν α σ υν ηθίζουν οι άν θρωποι την παρουσ ία της και γ ια ν α μπορεί ν α διαβεβαιών ει όποιον ρωτούσ ε ότι ο λ όρδος Γκολ ν τγ ουάιν αν άρρων ε μεν , αλ λ ά ήταν πολ ύ αδύν αμος ακόμα γ ια ν α βγ ει από την κάμαρά του,

επιμέν ον τας έτσ ι ν α τον φρον τίζει μον αχ ά εκείν η. Ο Γκίλ μπερτ είχ ε καταλ άβει πόσ ο αν αγ καίο ήταν αυτό, όπως και ν α ισ χ υρίζεται ότι ο Λάιον ς δεν ήταν τόσ ο βαριά άρρωσ τος ώσ τε ν α μην μπορεί ν α εκτελ εί τα σ υζυγ ικά του καθήκον τα. Και την κατάλ λ ηλ η σ τιγ μή, θα έλ εγ ε απλ ώς ότι ο λ όρδος παρουσ ίασ ε μια τραγ ική υποτροπή και πέθαν ε. Τώρα η Ροβίν α παρακολ ουθούσ ε τον ετεροθαλ ή αδελ φό της ν α γ ίν εται μαύρος από το κακό του, τόσ ο έξαλ λ ος ήταν , ν α βρίζει και ν α απειλ εί θεούς και δαίμον ες, ξαποσ τέλ ν ον τας από την αίθουσ α σ χ εδόν όλ ους τους υπηρέτες, οι οποίοι έφυγ αν τρέχ ον τας. Το πρώτο πράγ μα που πέρασ ε από το μυαλ ό της ήταν ότι είχ ε αν ακαλ ύψ ει πως ο αν τικατασ τάτης του Λάιον ς είχ ε δραπετεύσ ει. Αλ λ ά αυτό ήταν αδύν ατον , εκτός κι αν ο άν τρας είχ ε αφήσ ει βλ ακωδώς ν α τον ξαν απιάσ ουν , επειδή ο Γκίλ μπερτ δεν είχ ε αν έβει ξαν ά σ τα πάν ω πατώματα από εκείν η τη ν ύχ τα που άρχ ισ αν όλ α. Όταν εκείν ος είδε τη Ροβίν α ν α κάθεται εκεί, το μπλ άβο χ ρώμα του άρχ ισ ε ν α υποχ ωρεί. Έδειχ ν ε τόσ ο σ κεπτικός έτσ ι όπως την περιεργ αζόταν , υπερβολ ικά σ κεπτικός – και υπολ ογ ισ τικός. Εκείν η κράτησ ε την αν άσ α της όταν την πλ ησ ίασ ε, με τον φρικτό φόβο ότι θα την αν άγ καζε ν α κάν ει κάποιο

καιν ούριο κόλ πο που σ ίγ ουρα θα απεχ θαν όταν . Όταν όμως άκουσ ε όσ α είχ ε ν α της πει, θα έβαζε τα γ έλ ια αν δεν πίσ τευε ότι θα τη χ ασ τούκιζε που τόλ μησ ε ν α κάν ει κάτι τέτοιο. «Δ εν ξέρω πώς αν ακάλ υψ ε ότι το Κέρκμπορο είν αι δικό μου τώρα, αλ λ ά θα πρέπει ν α το έμαθε επειδή ο Φούλ κχ ερσ τ με ακολ ούθησ ε ως εδώ. Ο Θεός ν α τον κάψ ει, αυτός ο άν θρωπος είν αι αμείλ ικτος!» «Νόμιζα ότι είπες πως βρίσ κεται σ το Τούρες». «Εκεί ήταν . Αλ λ ά θα πρέπει ν α τον ειδοποίησ αν ότι πλ ησ ίαζε ο σ τρατός και το έσ κασ ε προτού αρχ ίσ ει η πολ ιορκία. Και θα πρέπει ν α σ υγ κέν τρωσ ε καιν ούριο σ τρατό, γ ιατί έμαθα ότι έρχ εται με κον τά πεν τακόσ ιους άν τρες, οι οποίοι έχ ουν υψ ωμέν ο το λ άβαρό του με το δράκο». «Αν σ υγ κέν τρωσ ε καιν ούριο σ τρατό, γ ιατί δεν τον πήγ ε κατευθείαν σ το Τούρες ν α ν ικήσ ει τον δικό σ ου;» «Μην είσ αι χ αζή, Ροβίν α», απάν τησ ε αν υπόμον α εκείν ος. «Το κάσ τρο του Τούρες ήταν το προπύργ ιο του πατέρα σ ου. Ξέρεις πόσ ο καλ ά οχ υρωμέν ο είν αι. Οι άν τρες που άφησ ε πίσ ω του ο Φούλ κχ ερσ τ ν α το φυλ άν ε μπορούν ν α αν τέξουν γ ια βδομάδες. Δ εν υπάρχ ει καμία βιάσ η ν α γ υρίσ ει

σ το Τούρες, ιδίως όταν έμαθε ότι βρίσ κομαι εδώ μόν ο με μια χ ούφτα άν τρες. Κι αν με πιάσ ει αιχ μάλ ωτο, μπορεί ν α κάν ει σ υμφων ία ν α διαλ υθεί ο σ τρατός μου». «Ή ν α σ ε σ κοτώσ ει». Ο Γκίλ μπερτ την αγ ριοκοίταξε, αλ λ ά εκείν η ευχ αρισ τήθηκε που τον είδε ν α χ άν ει κι άλ λ ο το χ ρώμα του και ν α γ ίν εται αφύσ ικα χ λ ωμός. «Είσ αι σ ίγ ουρος ότι είν αι αυτός;» τον ρώτησ ε. «Το Τούρες βρίσ κεται δύο μέρες απόσ τασ η πιο βόρεια από δω». «Καν έν ας δεν μπερδεύει τα χ ρώματα που έχ ει το λ άβαρό του ή τον καταραμέν ο κόκκιν ο φρεν ιασ μέν ο δράκο που ξερν άει φωτιά σ ’ έν α μαύρο λ ιβάδι. Αυτός είν αι και θα καταφτάσ ει σ ε λ ιγ ότερο από μία ώρα, άρα πρέπει ν α φύγ ω αμέσ ως». «Κι εγ ώ;» «Θα πάρει το οχ υρό είτε είμαι εγ ώ εδώ είτε όχ ι. Ξέρει τι μου αν ήκει κι έχ ει ορκισ τεί ν α μου πάρει οτιδήποτε δικό μου εξαιτίας της καταπάτησ ης που κάν αμε σ το Ντίργ ουν τ. Καταραμέν ος ν α ’ν αι! Γιατί δεν ικαν οποιήθηκε με το θάν ατο του πατέρα μου;» Μια και η ερώτησ η δεν απευθυν όταν σ ’ εκείν η, η Ροβίν α δεν απάν τησ ε. Ούτως ή άλ λ ως, εκείν η δεν

μπορούσ ε ν α καταν οήσ ει την τόσ ο βαθιά εκδικητικότητα. Αλ λ ά ούτε αν ησ ύχ ησ ε που ο λ όρδος Φούλ κχ ερσ τ ερχ όταν εδώ ή που ο Γκίλ μπερτ θα το έσ καγ ε αφήν ον τάς τη μόν η ν α τον αν τιμετωπίσ ει. Οτιδήποτε χ αλ ούσ ε τη διάθεσ η και τα μισ ητά σ χ έδια του Γκίλ μπερτ εκείν η το καλ οδεχ όταν . «Θα κάν εις σ υμφων ία μαζί του γ ια τον εαυτό σ ου», σ υν έχ ισ ε ο Γκίλ μπερτ. «Δ εν πρόκειται ν α σ ου κάν ει κακό. Πέρυσ ι έπιασ ε άλ λ η μία από τις κηδεμον ευόμεν ές μου, τη λ αίδη Άβις, και το μόν ο που έκαν ε ήταν ν α τη βάλ ει ν α ορκισ τεί πίσ τη και υποταγ ή σ ’ αυτόν . Αν απαιτήσ ει το ίδιο κι από σ έν α, κάν ’ το, δεν έχ ει καμία σ ημασ ία. Σε τρεις μέρες θα είμαι πίσ ω με το σ τρατό μου γ ια ν α τον ν ικήσ ω. Ναι, κάλ λ ιο ν α γ ίν ει εδώ παρά σ το Τούρες, γ ιατί το Κέρκμπορο μπορεί εύκολ α ν α περικυκλ ωθεί. Και τώρα έχ ω αρκετούς άν τρες γ ια ν α το κάν ω, τριπλ άσ ιους απ’ όσ ους έχ ει αυτός. Μη φοβάσ αι, Ροβίν α, σ ύν τομα θα σ ε φρον τίζω πάλ ι εγ ώ». Και μ’ αυτά τα λ όγ ια, την άρπαξε και της έδωσ ε έν α φιλ ί που κατά καμία έν ν οια δεν μπορούσ ε ν α θεωρηθεί αδελ φικό. Η Ροβίν α έμειν ε εμβρόν τητη. Αηδιασ μέν η. Μέχ ρι εκείν η τη σ τιγ μή δεν είχ ε

καταλ άβει ότι ο ετεροθαλ ής αδελ φός της την ποθούσ ε.

Κεφάλ αιο 1 1

Η Ροβίν α δεν το είχ ε σ υν ειδητοποιήσ ει, παρά μόν ο αφότου έφυγ ε ο Γκίλ μπερτ, ότι αυτό που είχ ε σ ώσ ει εκείν η και τη μητέρα της από το μέν ος του ήταν το γ εγ ον ός ότι είχ ε σ τραμμέν η την προσ οχ ή του αλ λ ού. Ήταν τόσ ο ταγ μέν ος σ τον ν έο του σ τόχ ο, σ το μυαλ ό του κυριαρχ ούσ ε μον αχ ά ο Φούλ κχ ερσ τ και πώς θα τον ν ικήσ ει, που είχ ε ξεχ άσ ει τον άν τρα, ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν ακόμα αλ υσ οδεμέν ος σ τα πάν ω διαμερίσ ματα. Αν ο άν τρας βρισ κόταν ακόμα εκεί όταν οι εισ βολ είς θα καταλ άμβαν αν τον ακρόπυργ ο, η Ροβίν α θα χ αιρόταν πολ ύ ν α τους μαρτυρήσ ει την παρουσ ία του. Ευτυχ ώς όμως δεν ήταν αυτό που την αν ησ υχ ούσ ε. Ούτε σ κέφτηκε καθόλ ου τις οδηγ ίες που άφησ ε ο Γκίλ μπερτ, όχ ι αρχ ικά, αφού το ’χ ε σ κοπό ν α φύγ ει και η ίδια από τ’ οχ υρό αμέσ ως μόλ ις έφευγ ε εκείν ος. Όμως δεν άργ ησ ε ν α αν ακαλ ύψ ει ότι ο άθλ ιος λ εχ ρίτης είχ ε πάρει μαζί του όλ ους τους οπλ ίτες που είχ αν απομείν ει σ το οχ υρό, όπως και όλ α τα άλ ογ α. Τότε της πέρασ ε από το μυαλ ό ν α πάει σ την

πόλ η ν α κρυφτεί, ν α αφήσ ει σ τ’ οχ υρό μόν ο τους υπηρέτες ν α υποδεχ τούν το σ τρατό του Φούλ κχ ερσ τ. Αλ λ ά αυτός ο άν θρωπος ήταν εκδικητικός και κατακτητικός, κι έν ας τέτοιος άν θρωπος δεν το ’χ ε σ ε τίποτα ν α κάψ ει όλ η την πόλ η προκειμέν ου ν α βρει τον Γκίλ μπερτ – ή τη ν έα λ αίδη του Κέρκμπορο. Ούτε θα την ωφελ ούσ ε σ ε τίποτα ν α φύγ ει μέσ α από το δάσ ος όπως είχ ε κάν ει ο αν τικατασ τάτης του Λάιον ς. Πεζή και χ ωρίς χ ρήματα δεν θα κατάφερν ε ν α σ ώσ ει τη μητέρα της προτού αν ακαλ ύψ ει ο Γκίλ μπερτ τι είχ ε κάν ει. Γι’ άλ λ η μία φορά αν αγ κάσ τηκε ν α ακολ ουθήσ ει τις οδηγ ίες του Γκίλ μπερτ, επειδή δεν είχ ε άλ λ η επιλ ογ ή. Όμως εκείν η δεν θ’ αξίων ε τίποτα. Θα περίμεν ε ν α δει τους όρους που θα της έθεταν , και ύσ τερα βλ έπον τας και κάν ον τας. Δ εν μπορεί ν α είχ ε μαθευτεί ότι τ’ οχ υρό ήταν αν υπεράσ πισ το. Η καταρρακτή, η σ ιδερέν ια καγ κελ όπορτα του κάσ τρου, ήταν κατεβασ μέν η, η πύλ η κλ εισ τή. Απέξω το Κέρκμπορο φαιν όταν σ αν έν α γ ερό οχ υρό. Η Ροβίν α δεν είχ ε καμία αμφιβολ ία ότι θα κατάφερν ε ν α εξασ φαλ ίσ ει ευν οϊκούς όρους από τον πολ έμαρχ ο τόσ ο γ ια την ίδια όσ ο και γ ια τους υπηρέτες της. Και μόλ ις γ ν ώριζε τον Φούλ κχ ερσ τ και σ χ ημάτιζε

άποψ η γ ια το άτομό του, ίσ ως του ζητούσ ε βοήθεια. Αν δεν ήταν χ ειρότερος από τον Γκίλ μπερτ, θα πρόσ φερε σ ’ εκείν ον την κηδεμον ία της. Ασ φαλ ώς εκείν ος είχ ε ήδη βάλ ει σ το χ έρι τρία από τα φέουδά της και δεν επρόκειτο ν α τα δώσ ει πίσ ω. Αλ λ ά εκείν η δεν θα έκαν ε λ όγ ο γ ι’ αυτά. Είχ ε άλ λ α φέουδα που βρίσ κον ταν ακόμα υπό τον έλ εγ χ ο του Γκίλ μπερτ – όμως ο Φούλ κχ ερσ τ σ κόπευε ούτως ή άλ λ ως ν α πάρει γ ια τον εαυτό του όλ α όσ α εκείν ος έλ εγ χ ε. Αχ , Θεέ μου, πραγ ματικά δεν είχ ε τίποτα σ τα χ έρια της γ ια ν α διαπραγ ματευτεί – ή μάλ λ ον όχ ι, θα μπορούσ ε ν α βοηθήσ ει τον Φούλ κχ ερσ τ. Γν ώριζε τα σ χ έδια του Γκίλ μπερτ, θα μπορούσ ε ν α τον προειδοποιήσ ει γ ια την επισ τροφή του. Αλ λ ά θα την πίσ τευε ο πολ έμαρχ ος; Η Μίλ ν τρεν τ ήθελ ε ν α έρθει μαζί της σ το φρουραρχ είο σ την πύλ η, αλ λ ά η Ροβίν α την έπεισ ε ν α μείν ει σ την αίθουσ α και ν α κάν ει ό,τι μπορεί γ ια ν α ηρεμήσ ει τους υπηρέτες. Εκείν η πήρε μαζί της τέσ σ ερις από τους άν τρες υπηρέτες, αφού δεν είχ ε τη δύν αμη ν α σ ηκώσ ει την καταρρακτή μον άχ η. Όμως είχ ε αργ ήσ ει πολ ύ. Ο σ τρατός του Φούλ κχ ερσ τ είχ ε καταφτάσ ει, βρισ κόταν ήδη λ ίγ ο μακρύτερα από το βελ ην εκές εν ός βέλ ους, και το

θέαμα πεν τακοσ ίων αν τρών , δυν ατών και πάν οπλ ων γ ια πόλ εμο, με σ χ εδόν πεν ήν τα έφιππους ιππότες μαζί, έκαν ε τους άν τρες που είχ ε φέρει μαζί της ν α θέλ ουν ν α φύγ ουν παν ικόβλ ητοι. Το μόν ο που ήθελ αν ήταν ν α τρέξουν κάπου ν α κρυφτούν , και δεν τους αδικούσ ε αφού κι εκείν η το ίδιο έν ιωθε. Αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α το επιτρέψ ει αυτό, και ο φόβος της προσ έδωσ ε έν αν παγ ερό τόν ο σ τη φων ή της καθώς τους εξηγ ούσ ε ήρεμα ότι, αν δεν έμεν αν ν α τη βοηθήσ ουν , θα πέθαιν αν . Είτε θα τους σ κότων ε ο εχ θρός μόλ ις γ κρέμιζε τις πύλ ες – είτε θα τους σ κότων ε εκείν η. Οι άν τρες έμειν αν , αν και παρέμειν αν δειλ ά σ το δάπεδο του φρουραρχ είου, μακριά από τις τοξοθυρίδες 3 . Η Ροβίν α παρακολ ουθούσ ε, προσ παθών τας ν α παραμέν ει ψ ύχ ραιμη. Ήταν τόσ ο πολ λ οί οι ιππότες. Δ εν το περίμεν ε. Και ο κόκκιν ος δράκος που ξερν ούσ ε φωτιά, αλ ίμον ο, κυμάτιζε σ ε αρκετά τριγ ων ικά σ ημαιάκια που φαίν ον ταν ολ οκάθαρα αλ λ ά και σ τα σ τολ ίδια των πολ εμικών αλ όγ ων πολ λ ών εκ των ιπποτών . Ήταν πράγ ματι ο Φούλ κχ ερσ τ, αν και δεν μπορούσ ε ν α μαν τέψ ει ποιος από τους έφιππους ιππότες ήταν ακριβώς. Δ εν πέρασ ε πολ λ ή ώρα κι έν ας άν τρας χ ώρισ ε από τη μάζα και ήρθε καλ πάζον τας σ την πύλ η. Δ εν

είχ ε βαριά θωράκισ η, άρα δεν ήταν ιππότης. Τουλ άχ ισ τον σ αράν τα από τους οπλ ίτες ήταν επίσ ης έφιπποι, όχ ι όμως πάν ω σ τα μεγ αλ όσ ωμα πολ εμικά φαριά4 , κι αυτός ήταν έν ας απ’ αυτούς. Είχ ε σ τεν τόρεια φων ή. Η Ροβίν α άκουσ ε πεν τακάθαρα κάθε του λ έξη, απλ ώς δεν τον πίσ τεψ ε. Ολ οκλ ηρωτική παράδοσ η ή ολ οκλ ηρωτική κατασ τροφή. Είχ ε δέκα λ επτά καιρό ν α αποφασ ίσ ει. Βασ ικά δεν είχ ε τίποτα ν α αποφασ ίσ ει. Ακόμα κι αν ήταν μπλ όφα, πράγ μα που πολ ύ αμφέβαλ λ ε, δεν μπορούσ ε ν α τον προκαλ έσ ει γ ια ν α το επιβεβαιώσ ει, αφού οι άν τρες που είχ ε φέρει μαζί της δεν περίμεν αν καν ν α ακούσ ουν την απόφασ ή της. Έσ πευσ αν ν α αν οίξουν την καταρρακτή χ ωρίς η ίδια ν α έχ ει δώσ ει εν τολ ή, και δεν μπόρεσ ε ν α τους σ ταματήσ ει. Το μόν ο που της απέμεν ε ν α κάν ει τώρα ήταν ν α κατέβει σ το περιτείχ ισ μα και ν α περιμέν ει το σ τρατό ν α εισ βάλ ει. Οι ιππότες μπήκαν με τα σ παθιά σ τα χ έρια, αλ λ ά σ το περιτείχ ισ μα δεν είχ ε απομείν ει ψ υχ ή. Μον αχ ά η Ροβίν α, η οποία σ τεκόταν σ το χ αμηλ ότερο σ καλ ί του οχ υρού. Εκείν οι δεν έδειξαν ν α εκπλ ήσ σ ον ται. Και αυτοί που σ τάλ θηκαν γ ια ν α πάρουν θέσ η σ τα τείχ η το έκαν αν πολ ύ γ ρήγ ορα, χ ωρίς

επαγ ρύπν ησ η και καχ υποψ ία που δεν βρήκαν καμία αν τίσ τασ η. Ο υπόλ οιπος σ τρατός πλ ησ ίασ ε τη Ροβίν α. Τρεις ιππότες ήταν επικεφαλ ής κι αυτοί αφίππευσ αν πρώτοι. Οι δύο απ’ αυτούς φορούσ αν τόσ ο εξαίσ ια σ τολ ίδια, που πιθαν ότατα θα ήταν και οι δύο λ όρδοι, αν και μόν ο ο έν ας τους θα μπορούσ ε ν α είν αι ο Φούλ κχ ερσ τ. Ο άλ λ ος ίσ ως ήταν βασ άλ ος του. Ωσ τόσ ο, ο τρίτος ιππότης, ο ψ ηλ ότερος από τους άλ λ ους δύο, ήταν αυτός που βάδισ ε αργ ά προς το μέρος της θηκαρών ον τας το σ παθί του. Κι εν όσ ω το έκαν ε αυτό, δεν πήρε τα μάτια του από τα δικά της, μάτια που σ κίαζε η περικεφαλ αία του εμποδίζον τάς τη ν α τα δει καθαρά. Είχ ε διαλ έξει το λ άθος μέρος γ ια ν α περιμέν ει, γ ιατί ο ήλ ιος ήταν πίσ ω από τους άν τρες και η λ άμψ η του έπεφτε κατευθείαν πάν ω της. Έκαν ε τ’ αν οιχ τόξαν θα μαλ λ ιά της ν α πετούν χ ρυσ αφέν ιες σ πίθες, το αλ αβάσ τριν ο δέρμα της ν α λ άμπει κατάλ ευκο και την ίδια ν α δυσ κολ εύεται ν α διακρίν ει το παραμικρό από τον άν τρα που σ χ εδόν την είχ ε φτάσ ει, παρά μόν ο ότι ήταν τεράσ τιος και καλ ά αρματωμέν ος. Ακόμα και την αλ υσ όπλ εκτη κουκούλ α του την είχ ε θηλ υκώσ ει πάν ω από το σ αγ όν ι του, εν ώ την περικεφαλ αία με τα φαρδιά

επιρρίν ια την είχ ε κατεβασ μέν η χ αμηλ ά, κρύβον τας τα χ αρακτηρισ τικά του – εκτός από το σ τόμα του που ήταν μια σ κλ ηρή χ αρακιά. Άν οιξε το σ τόμα της γ ια ν α τον χ αιρετήσ ει, μα βγ ήκε μόν ο μια κραυγ ή επειδή τα χ έρια του άρπαξαν τόσ ο σ φιχ τά τα μπράτσ α της, που η Ροβίν α ν όμισ ε ότι θα της έσ παζε τα κόκαλ α. Έκλ εισ ε τα μάτια της από τον πόν ο, αλ λ ά εκείν ος την τράν ταξε βίαια, γ ια ν α την αν αγ κάσ ει ν α τα αν οίξει πάλ ι. «Τ’ όν ομά σ ου;» Η φων ή του ήταν τόσ ο παγ ερή όσ ο σ κλ ηρό ήταν το σ τόμα του. Η Ροβίν α δεν ήξερε τι σ υμπέρασ μα ν α βγ άλ ει γ ι’ αυτό τον άν τρα. Θα πρέπει ν α ’ξερε ότι εκείν η ήταν η λ αίδη του κάσ τρου μόν ο και μόν ο από το φόρεμα που φορούσ ε, κι όμως εκείν ος της φερόταν σ αν δούλ α που δούλ ευε σ τα χ ωράφια, πράγ μα που την κατατρόμαξε. «Λαί… λ αίδη Ροβίν α Μπελ … Λάιον ς», κατάφερε ν α τσ ιρίξει μόν ο. «Δ εν είσ αι λ αίδη πλ έον . Από δω και μπρος θα είσ αι αιχ μάλ ωτή μου». Εκείν η κόν τεψ ε ν α καταρρεύσ ει από αν ακούφισ η. Τουλ άχ ισ τον δεν σ κόπευε ν α τη σ φάξει εκεί δα σ τα σ καλ ιά. Το γ εγ ον ός ότι θα ήταν

αιχ μάλ ωτή του δεν ήταν τόσ ο άσ χ ημο και θα ήταν κάτι προσ ωριν ό μόν ο. Τους περισ σ ότερους αιχ μαλ ώτους ευγ εν ούς καταγ ωγ ής τούς φυλ άκιζαν σ ε εξαίσ ια διαμερίσ ματα και λ όγ ω της κοιν ων ικής τους θέσ ης τους φέρον ταν με αβρότητα. Τι εν ν οούσ ε όμως λ έγ ον τας ότι δεν θα ήταν λ αίδη πλ έον ; Εκείν ος εξακολ ουθούσ ε ν α την κρατάει σ φιχ τά, περιμέν ον τας. Τι πράγ μα; Να εν αν τιωθεί σ την πρόθεσ ή του ν α την αιχ μαλ ωτίσ ει; Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α το κάν ει, όχ ι μ’ έν αν τέτοιο άν τρα. Απ’ όσ α είχ ε δει κι ακούσ ει ως τώρα, αυτός εδώ ήταν χ ειρότερος από τον Γκίλ μπερτ. Αλ λ ά τι περίμεν ε από έν αν άν θρωπο που απλ ών ει το χ έρι ν α σ ου πάρει δέκα σ τρέμματα γ ης, αν εσ ύ του πάρεις μόν ο μια σ πιθαμή; Η Ροβίν α άρχ ισ ε ν α παν ικοβάλ λ εται, ξέρον τας ότι εκείν ος την κοιτούσ ε διαπερασ τικά, μα φοβόταν τόσ ο πολ ύ που δεν σ ήκωσ ε τα μάτια γ ια ν α το διαπισ τώσ ει. Τελ ικά γ ύρισ ε κρατών τας την ακόμα σ φιχ τά, μόν ο και μόν ο γ ια την πετάξει κυριολ εκτικά σ το αλ υσ όπλ εκτο σ τέρν ο εν ός εκ των αν τρών που είχ ε εμφαν ισ τεί πίσ ω του. «Πάρε την αιχ μάλ ωτη σ το Φούλ κχ ερσ τ και ρίξ’ τη σ το μπουν τρούμι μου. Κι αν δεν τη βρω εκεί

όταν έρθω, η κόλ ασ η θα σ ου φαν εί παράδεισ ος». Ο άν τρας πίσ ω της πάν ιασ ε. Η Ροβίν α δεν το είδε. Είχ ε γ ίν ει κι αυτή κυριολ εκτικά άσ πρη σ αν το παν ί, κόν τεψ ε ν α λ ιποθυμήσ ει σ το άκουσ μα αυτής της απειλ ής. «Γιατί;!» κραύγ ασ ε, αλ λ ά ο Φούλ κχ ερσ τ ήδη της είχ ε γ υρίσ ει την πλ άτη γ ια ν α μπει σ τον ακρόπυργ ο. 3 Αλ λ ιώς πολ εμίσ τρες. Στεν ά αν οίγ ματα σ το τείχ ος του κάσ τρου από όπου αμύν ον ται οι πολ εμισ τές εν αν τίον των επιτιθέμεν ων . (ΣτΕ) 4 Το πολ εμικό άλ ογ ο. (ΣτΕ)

Κεφάλ αιο 1 2

Η Μίλ ν τρεν τ τον βρήκε σ την κάμαρα όπου τις τελ ευταίες μέρες έτρεμε ν α μπει. Τα ψ ηλ ά κεριά είχ αν καεί μέχ ρι το φιτίλ ι από την τελ ευταία φορά που είχ ε έρθει εδώ η Ροβίν α, λ ίγ ο πριν το χ άραμα, αλ λ ά εκείν ος είχ ε βρει έν α άλ λ ο κερί και το είχ ε καρφώσ ει σ τη μεταλ λ ική ακίδα του κηροσ τάτη. Οι άν τρες του λ εηλ ατούσ αν το οχ υρό, παίρν ον τας ό,τι αν τικείμεν ο αξίας τούς έκαν ε κέφι. Η Μίλ ν τρεν τ δεν μπορούσ ε ν α καταλ άβει τι έκαν ε εκείν ος σ ’ αυτό το δωμάτιο, αφού μία και μόν η ματιά έφταν ε γ ια ν α καταλ άβει καν είς ότι δεν υπήρχ ε τίποτα εκεί, παρά μόν ο έν α κρεβάτι. Δ ίσ τασ ε ν α μιλ ήσ ει. Ο άν τρας απλ ώς σ τεκόταν εκεί, με το βλ έμμα καρφωμέν ο σ το κρεβάτι. Είχ ε βγ άλ ει την περικεφαλ αία του, αλ λ ά η κουκούλ α κάλ υπτε ακόμα το κεφάλ ι του. Ήταν πολ ύ ψ ηλ ός άν τρας. Και οι φαρδιοί του ώμοι της θύμισ αν τον … «Τι θέλ εις;» Ξαφν ιάσ τηκε, γ ιατί εκείν ος δεν είχ ε σ τραφεί προς την πόρτα ώσ τε ν α τη δει, κι ούτε εκείν η είχ ε κάν ει τον παραμικρό θόρυβο. Και πάλ ι όμως δεν γ ύρισ ε προς το μέρος της. Αν τίθετα, έσ κυψ ε και

τράβηξε τις μακριές αλ υσ ίδες από κάτω από το κρεβάτι. Μαγ εμέν η, εκείν η τον παρακολ ούθησ ε ν α περν άει αργ ά τις δύο αλ υσ ίδες γ ύρω από το λ αιμό του, σ αν περιδέραιο με πολ λ ές σ ειρές, αφήν ον τας τις άκρες τους ν α κρέμον ται από τους ώμους ως τη μέσ η του. Η Μίλ ν τρεν τ ρίγ ησ ε, αν αρωτήθηκε γ ιατί ν α πάρει τις αλ υσ ίδες αν δεν ήθελ ε ν α τις χ ρησ ιμοποιήσ ει πάν ω σ ε κάποιον . «Απάν τησ ε!» Αυτή τη φορά αν απήδησ ε από την τρομάρα της και τραύλ ισ ε: «Είπ… είπαν ότι είσ τε ο λ όρδος του Φούλ κχ ερσ τ». «Ναι». «Σας παρακαλ ώ, πείτε μου τι κάν ατε την κυρία μου; Δ εν έχ ει επισ τρέψ ει…» «Και ούτε θα επισ τρέψ ει – ποτέ». Στην τελ ευταία λ έξη σ τράφηκε προς το μέρος της και η Μίλ ν τρεν τ πισ ωπάτησ ε. «Κύριε ελ έησ ον ! Όχ ι εσ ύ!» Η άκρη του σ τόματός του αν ασ ηκώθηκε απειλ ητικά. «Γιατί όχ ι εγ ώ;» Η Μίλ ν τρεν τ σ κέφτηκε ν α το βάλ ει σ τα πόδια. Σκέφτηκε ν α ικετεύσ ει. Σκέφτηκε τη γ λ υκιά της τη Ροβίν α σ τα χ έρια αυτού του άν τρα και της ήρθε ν α κλ άψ ει.

«Αχ , Θεέ μου, μην της κάν ετε κακό!» εξέφρασ ε φων αχ τά το φόβο της. «Δ εν μπορούσ ε ν α κάν ει αλ λ ιώς…» «Σιωπή!» βρυχ ήθηκε εκείν ος. «Νομίζεις πως ό,τι κι αν πεις μπορείς ν α δικαιολ ογ ήσ εις αυτό που μου έκαν ε; Δ εν με ν οιάζει ποιοι ήταν οι λ όγ οι. Μα το σ παθί μου, καν έν ας δεν μου κάν ει κακό χ ωρίς ν α το πλ ηρώσ ει σ το δεκαπλ άσ ιο». «Μα είν αι μια λ αίδη...!» «Το γ εγ ον ός ότι είν αι γ υν αίκα θα της σ ώσ ει μον αχ ά τη ζωή. Αλ λ ά τη μοίρα της δεν θα την αλ λ άξει. Ούτε εσ ύ. Γι’ αυτό σ ταμάτα ν α μ’ εκλ ιπαρείς γ ια εκείν η, διαφορετικά θα ’χ εις κι εσ ύ την ίδια μοίρα». Η Μίλ ν τρεν τ κράτησ ε δεμέν η τη γ λ ώσ σ α της, καθώς ο Γουόρικ την προσ πέρασ ε γ ια ν α μπει σ την απέν αν τι κάμαρα. Το ήξερε όμως ότι εκείν η γ υρόφερν ε ακόμα σ το κατώφλ ι της άλ λ ης κάμαρας τώρα, με τα χ έρια της ν α σ φίγ γ ον ται απελ πισ μέν α, τα δάκρυα ν α πλ ημμυρίζουν και ν α τρέχ ουν από τα τρυφερά κασ ταν ά μάτια της. Μπορεί ο Γουόρικ ν α της ήταν καταϋποχ ρεωμέν ος, αλ λ ά, αν άκουγ ε από το σ τόμα της έσ τω και μία ικεσ ία ακόμα, γ ια ν α σ ωθεί εκείν η η αν οιχ τόξαν θη βρόμα, μα τον Θεό, θα την ξαπόσ τελ ν ε κι εκείν η σ το μπουν τρούμι του.

Δ εν σ υν ήθιζε ν α προειδοποιεί δεύτερη φορά. Τούτη η πολ ύ μεγ αλ ύτερη κάμαρα άρμοζε σ ε λ όρδο, με τις παν άκριβες, μολ ον ότι λ ιγ οσ τές αν έσ εις, ωσ τόσ ο τα προσ ωπικά αν τικείμεν α ήταν λ ίγ α γ ια ν α καταλ άβει καν είς τίν ος δωμάτιο ήταν . Όμως ο Γουόρικ ήξερε. Άν οιξε το μον αδικό μπαούλ ο που υπήρχ ε εκεί και η αφθον ία των πλ ούσ ιων εν δυμάτων που είδε μέσ α το επιβεβαίωσ ε. Παρ’ όλ α αυτά, ρώτησ ε: «Δ ικά της;». Η Μίλ ν τρεν τ ξαν αβρήκε τη φων ή που είχ ε σ φην ώσ ει σ το λ αρύγ γ ι της. «Ναι». «Ίσ ως τα χ ρησ ιμοποιήσ ουν οι κόρες μου». Το είπε με τόσ η αδιαφορία, που η Μίλ ν τρεν τ έν ιωσ ε το φόβο της ν α χ άν εται και την οργ ή της ν α αν αδύεται, αν και δεν ήταν τόσ ο χ αζή ώσ τε ν α τον αφήσ ει ν α το καταλ άβει. «Είν αι ό,τι της έχ ει απομείν ει». Εκείν ος γ ύρισ ε απότομα ν α την κοιτάξει, και σ τα εχ θρικά ασ ημέν ια μάτια του δεν υπήρχ ε η ίδια έλ λ ειψ η σ υν αισ θήματος όπως υπήρχ ε προηγ ουμέν ως σ τη φων ή του. «Όχ ι, αυτό που της έχ ει απομείν ει είν αι το τομάρι της και τα κουρέλ ια που θα διαλ έξω εγ ώ ν α της δώσ ω. Αν και δεν ξεχ ν ώ ότι εμέν α μου δόθηκαν πολ ύ λ ιγ ότερα».

Αδιαφορία, είχ ε ν ομίσ ει η Μίλ ν τρεν τ. Δ εν ήταν όμως. Τα ρούχ α ήταν απλ ώς άλ λ η μια εκδίκησ η, αλ λ ά μάλ λ ον η μικρότερη απ’ όλ ες όσ ες σ κόπευε ν α πάρει. Και δεν μπορούσ ε ν α βρει τρόπο ν α βοηθήσ ει τη Ροβίν α, αφού εκείν ος δεν ήθελ ε ούτε ν α ακούσ ει ότι είχ ε υπάρξει θύμα κι εκείν η όπως ο ίδιος. Η αλ ήθεια ήταν ότι οι λ όγ οι γ ια τη σ υμπεριφορά της Ροβίν α δεν θα είχ αν καμία σ ημασ ία γ ια κάποιον σ αν κι αυτόν , που δεν ήταν δούλ ος ούτε ταπειν ός ιππότης, αλ λ ά έν ας ευγ εν ής λ όρδος. Για τον απλ ούσ τατο λ όγ ο ότι, αν έκαν ες σ ’ έν α λ όρδο αυτό που του είχ αν κάν ει εκείν ες, δεν υπήρχ ε ελ πίδα ν α σ ’ αφήσ ει ν α ζήσ εις γ ια ν α το διηγ ηθείς. Ο φόβος της επαν ήλ θε και ήταν μεγ άλ ος, αλ λ ά ούτε αυτή τη φορά ήταν γ ια τον εαυτό της. «Σκοπεύετε ν α τη σ κοτώσ ετε;» «Θα ήταν υπερβολ ικά γ ρήγ ορη μια τέτοια ευχ αρίσ τησ η», αποκρίθηκε παγ ερά εκείν ος. «Όχ ι, δεν θα τη σ κοτώσ ω. Είν αι αιχ μάλ ωτή μου. Δ εν θα ζητήσ ω ποτέ λ ύτρα γ ια εκείν η, δεν θα φύγ ει ποτέ από το Φούλ κχ ερσ τ. Θα βρίσ κεται σ το έλ εός μου μέχ ρι τη μέρα που θα πεθάν ει». «Έχ ετε καθόλ ου έλ εος;» «Για όσ ους με βλ άπτουν ; Όχ ι, κυρά, δεν έχ ω

καν έν α έλ εος». Έριξε άλ λ η μια ματιά τριγ ύρω σ την κάμαρα και ρώτησ ε: «Είχ ε σ υγ γ εν είς ο Λάιον ς;». Η προηγ ούμεν η απάν τησ ή του της είχ ε ματώσ ει την καρδιά κι έτσ ι η Μίλ ν τρεν τ δεν απόρησ ε με την ερώτησ η. «Ναι, έν αν αδελ φό, ν ομίζω». «Θα βρει μον αχ ά έν α καμέν ο κουφάρι», είπε εκείν ος. «Και τότε δεν θα ’χ ει απομείν ει τίποτα, ούτε γ ια τον αδελ φό της». Τα μάτια της άν οιξαν διάπλ ατα όταν κατάλ αβε. «Σκοπεύετε ν α κάψ ετε και το οχ υρό;» «Γι’ αυτό το μέρος δεν έγ ιν αν όλ α;» Η Μίλ ν τρεν τ αδυν ατούσ ε ν α καταλ άβει αυτού του είδους την εκδίκησ η που περιέκλ ειε τα πάν τα, αλ λ ά ήταν αλ ήθεια ότι όλ α όσ α είχ ε εξαν αγ κασ τεί ν α κάν ει η Ροβίν α είχ αν γ ίν ει γ ια το Κέρκμπορο. Ίσ ως τελ ικά ν α μπορούσ ε ν α καταλ άβει. Δ εν θα λ υπόταν αν έβλ επε αυτό το μέρος ν α γ ίν εται σ τάχ τη, και ήξερε ότι το ίδιο ίσ χ υε και γ ια τη Ροβίν α, αν ήταν ν α χ αλ άσ ουν μ’ αυτό τον τρόπο τα σ χ έδια του Γκίλ μπερτ. «Και οι υπηρέτες που θ’ αφήσ ετε άσ τεγ ους;» Εκείν ος αν ασ ήκωσ ε τους ώμους, σ αν ν α μην τον έν οιαζε. «Δ εν θα κάψ ω την πόλ η – μ’ εξαίρεσ η το παν δοχ είο», πρόσ θεσ ε παγ ερά. «Οι άν θρωποι του κάσ τρου μπορούν ν α μετακομίσ ουν σ την πόλ η ή

θα τους εγ κατασ τήσ ω σ τα δικά μου εδάφη, όπου θα έχ ουν καλ ύτερη τύχ η από την άθλ ια όψ η που παρουσ ιάζουν τώρα». Και τότε την κοίταξε προσ εκτικά, όπως και το εξαίσ ιο μάλ λ ιν ο φόρεμά της κι έβγ αλ ε το σ υμπέρασ μα: «Εσ έν α δεν είν αι εδώ το σ πίτι σ ου, έτσ ι δεν είν αι;». «Ήρθα μόλ ις πριν από τρεις μέρες, όταν έφεραν εδώ την κυρία μου». «Τότε είσ αι ελ εύθερη ν α επισ τρέψ εις σ το σ πίτι σ ου». Να γ υρίσ ει σ τ’ οχ υρό του Γκίλ μπερτ όπου το πιθαν ότερο ήταν ότι σ το εγ γ ύς μέλ λ ον ο Φούλ κχ ερσ τ θα το πολ ιορκούσ ε κι αυτό; Ή ν α γ υρίσ ει σ το αλ ηθιν ό σ πίτι της σ το Τούρες που ήδη είχ ε εκπορθηθεί και ο Γκίλ μπερτ ήταν αποφασ ισ μέν ος ν α πάρει πίσ ω; Εξαιρετικές επιλ ογ ές και οι δύο, θα βρισ κόταν καταμεσ ής του πολ έμου και της κατασ τροφής. Αλ λ ά η Μίλ ν τρεν τ δεν επρόκειτο ν α του το πει. Αν εκείν ος δεν ήξερε ακόμα ποια ήταν η Ροβίν α ή ότι ο ετεροθαλ ής αδελ φός της ήταν ο ορκισ μέν ος εχ θρός του, δεν θα ήταν εκείν η που θα του το αποκάλ υπτε, μεγ αλ ών ον τας ακόμα περισ σ ότερο την εκδίκησ η που ήδη εκείν ος γ ύρευε ν α πάρει. «Το σ πίτι μου χ άθηκε», ήταν τελ ικά το μόν ο που

του είπε. Την κοίταξε βλ οσ υρός κι εκείν η έν ιωσ ε έν α ρίγ ος σ τη ραχ οκοκαλ ιά της, επειδή το ύφος του απλ ώς τον έκαν ε ν α φαν τάζει ακόμα σ κλ ηρότερος. «Όπως φρον τίζω ν α ξεπλ ηρών ω αυτούς που μου κάν ουν κακό, έτσ ι φρον τίζω ν α ξεπλ ηρών ω κι αυτούς που μου κάν ουν καλ ό. Μπορείς ν α κάν εις σ πίτι σ ου το κάσ τρο του Φούλ κχ ερσ τ, αν το επιθυμείς». Εκεί όπου είχ ε σ τείλ ει τη Ροβίν α; Η Μίλ ν τρεν τ δεν το περίμεν ε αυτό και δεν μπορούσ ε ν α πισ τέψ ει την καλ ή τύχ η που τη βρήκε μέσ α σ την πλ ήρη απελ πισ ία. Εκείν ος όμως βλ έπον τας τη χ αρά της κατάλ αβε και δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α το επιτρέψ ει. «Πρέπει ν α καταλ άβεις, Μίλ ν τρεν τ», πρόσ θεσ ε αιχ μηρά. «Αν πας σ το κάσ τρο του Φούλ κχ ερσ τ, θα πας γ ια ν α υπηρετείς εμέν α και τους δικούς μου, όχ ι αυτήν . Ποτέ ξαν ά δεν θα την υπηρετήσ εις αυτήν . Αν δεν μπορείς ν α μου ορκισ τείς πίσ τη…» «Μπορώ», έσ πευσ ε ν α τον διαβεβαιώσ ει εκείν η. «Και θα το κάν ω, ευχ αρίσ τως». «Θα το κάν εις όν τως;» αν τιγ ύρισ ε εκείν ος δύσ πισ τα, η αμφιβολ ία ξεκάθαρη σ τα εκφρασ τικά ασ ημέν ια μάτια του. «Ο χ ρόν ος θα δείξει. Ίσ ως όμως μπορείς ν α μου πεις τ’ όν ομα του αδελ φού

της;» Οι σ υν έπειες της αποκάλ υψ ης αυτού του ον όματος σ τροβιλ ίσ τηκαν μέσ α σ το μυαλ ό της. Αν του το έλ εγ ε, ο Γκίλ μπερτ δεν θα πάθαιν ε μεγ αλ ύτερο κακό απ’ ό,τι θα πάθαιν ε αν τον έβρισ κε ποτέ ο Φούλ κχ ερσ τ, αφού ήδη τον μισ ούσ ε. Μον αχ ά τη Ροβίν α θα έβλ απτε αυτή η αποκάλ υψ η. Ίσ ως ακόμα και ν α άλ λ αζε γ ν ώμη και ν α τη σ κότων ε γ ια ν α αποκτήσ ει αδιαμφισ βήτητα προν όμια σ την περιουσ ία της. Ούτως ή άλ λ ως όμως δεν θα μάθαιν ε τ’ όν ομα του Γκίλ μπερτ εν όσ ω βρισ κόταν εδώ; Όχ ι, οι υπηρέτες τον ήξεραν μόν ο ως λ όρδο Γκίλ μπερτ. Κι αμφέβαλ λ ε αν ο Φούλ κχ ερσ τ θα ρωτούσ ε κάθε άν θρωπο που υπήρχ ε σ την πόλ η. «Γιατί δισ τάζεις, κυρά;» απαίτησ ε ν α μάθει. «Δ εν μπορεί ν α μην ξέρεις τ’ όν ομά του». Η Μίλ ν τρεν τ ατσ αλ ώθηκε, έτοιμη ν α δεχ τεί την αδυσ ώπητη οργ ή του. «Το ξέρω, αλ λ ά δεν θα σ ας το δώσ ω. Παρότι εκείν η τον μισ εί, αυτός είν αι τώρα η μον αδική της ελ πίδα ν α σ ωθεί από το “έλ εός” σ ας. Δ εν πρόκειται ν α τη βοηθήσ ω, αλ λ ά δεν πρόκειται ν α βοηθήσ ω ούτε εσ άς ν α τη βλ άψ ετε. Αν μου ζητάτε κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει ν α αρν ηθώ την προσ φορά σ ας».

Την κοίταξε γ ια έν α ατελ είωτο δευτερόλ επτο προτού της πει: «Γιατί, δεν με φοβάσ αι;». «Σας φοβάμαι». Εκείν ος γ ρύλ ισ ε. «Το κρύβεις καλ ά». Δ εν αν τέδρασ ε με οργ ή λ οιπόν , απλ ώς με τη σ υν ηθισ μέν η αν τρική γ κρίν ια, πράγ μα που σ ήμαιν ε ότι είχ ε αποδεχ τεί πως έτσ ι είχ αν τα πράγ ματα κι ας μην του άρεσ ε καθόλ ου. Η Μίλ ν τρεν τ τσ άκωσ ε τον εαυτό της ν α του χ αμογ ελ άει και ν α αν αρωτιέται μήπως τελ ικά δεν ήταν τόσ ο σ κλ ηρός όσ ο έδειχ ν ε. Ο Γουόρικ αδιαφόρησ ε γ ι’ αυτό το χ αμόγ ελ ο, αλ λ ά δεν είχ ε άλ λ ες ερωτήσ εις γ ια τη γ υν αίκα, κι έτσ ι την έδιωξε, γ ια ν α πάει ν α μαζέψ ει τα πράγ ματά της και ν α σ τείλ ει έν αν από τους άν τρες του ν α πάρει τα ρούχ α. Η Μπέατριξ και η Μελ ίσ αν τ θα μπορούσ αν ν α τα χ ρησ ιμοποιήσ ουν με λ ίγ ες μεταποιήσ εις, αφού και τα δύο κορίτσ ια ήταν λ ίγ ο ψ ηλ ότερα από την αν οιχ τόξαν θη κοπέλ α. Κι εκείν ος θ’ απολ άμβαν ε ν α βλ έπει ν α φορούν άλ λ ες τα δικά της ρούχ α. Οι γ υν αίκες έχ ουν περί πολ λ ού τα φουσ τάν ια τους. Α, ν αι, θα το απολ άμβαν ε πολ ύ – πάρα πολ ύ. Θα έπρεπε ν α βρει και την κατάλ λ ηλ η αν ταμοιβή γ ια τον Ρόμπερτ Φίτζον , σ χ ετικά με την ευσ τροφία

του σ ’ αυτή την αν αποδιά. Ο σ ερ Ρόμπερτ ήταν αρχ ηγ ός των αν τρών που είχ ε φέρει ο Γουόρικ γ ια ν α σ υν οδεύσ ουν την Ιζαμπέλ α σ το Φούλ κχ ερσ τ. Στο ίδιο απόσ πασ μα υπήρχ αν άλ λ οι δεκάξι από τους ιππότες του οίκου του, ορισ μέν οι μεγ αλ ύτεροι σ ε ηλ ικία από τον Ρόμπερτ, ωσ τόσ ο ο Γουόρικ είχ ε εν τυπωσ ιασ τεί από τις αρχ ηγ ικές ικαν ότητες του ν εαρότερου άν τρα σ ε διάφορες αψ ιμαχ ίες που είχ αν τύχ ει τον τελ ευταίο χ ρόν ο και μόλ ις τον είχ ε προάγ ει σ ε φρούραρχ ο. Κι αποδείχ τηκε ότι καλ ά είχ ε κάν ει. Όταν ο Γουόρικ δεν σ υν αν τήθηκε με τους άν τρες του την αν αμεν όμεν η ώρα, ο Ρόμπερτ είχ ε σ τείλ ει αρκετούς πίσ ω σ την πόλ η του Κέρκμπορο ν α δουν γ ιατί καθυσ τερούσ ε. Ο παν δοχ έας είχ ε ισ χ υρισ τεί ότι ο Γουόρικ είχ ε φύγ ει εκείν ο το πρωί αμέσ ως μόλ ις άν οιξαν οι πύλ ες της πόλ ης, έν α ψ έμα που σ κόπευε ν α μάθει γ ια ποιο λ όγ ο ειπώθηκε προτού πέσ ει ο ήλ ιος. Ο Ρόμπερτ όμως δεν είχ ε καν έν α λ όγ ο ν α αμφισ βητήσ ει αυτό το παραμύθι. Υ ποθέτον τας ότι ο Γουόρικ είχ ε φύγ ει από την πόλ η, είχ ε αρχ ίσ ει ν α ψ άχ ν ει τη γ ύρω ύπαιθρο. Όμως τα δάσ η σ τον ν ότο ήταν πυκν ά και δύσ βατα, χ ώρια που τριάν τα άν τρες δεν έφταν αν ν α καλ ύψ ουν μεγ άλ η έκτασ η τόσ ο γ ρήγ ορα όσ ο θα

’θελ ε ο Ρόμπερτ, και ταυτόχ ρον α έπρεπε ν α κρατήσ ει αρκετούς γ ια ν α πάν ε ν α σ υν αν τήσ ουν την Ιζαμπέλ α όταν θα έφταν ε η σ υν οδεία της. Τότε ο Ρόμπερτ είχ ε αποφασ ίσ ει ν α σ τείλ ει κάποιον ν α ζητήσ ει βοήθεια από το πλ ησ ιέσ τερο φέουδο του Γουόρικ. Επρόκειτο γ ια το οχ υρό του Μαν ς, που διοικούσ ε ο βασ άλ ος του Γουόρικ, σ ερ Φέλ ιξ Κουρμπέιλ , και βρισ κόταν μόν ο πέν τε χ ιλ ιόμετρα δυτικά του Κέρκμπορο. Στο μεταξύ, η Ιζαμπέλ α είχ ε φτάσ ει και είχ ε δικαιολ ογ ημέν α αν ησ υχ ήσ ει αφού δεν ήταν ο Γουόρικ εκεί ν α την υποδεχ τεί και, σ την ουσ ία, είχ ε εξαφαν ισ τεί. Κατά περίεργ η σ ύμπτωσ η, έν ας άλ λ ος από τους βασ άλ ους του είχ ε επισ κεφτεί τον σ ερ Φέλ ιξ, όταν έφτασ ε εκεί ο απεσ ταλ μέν ος του Ρόμπερτ, και ο σ ερ Μπράιαν είχ ε κον τά διακόσ ιους άν τρες μαζί του. Κι έτσ ι, όταν ο Γουόρικ είχ ε βρει εκείν ο το πρωί τους διασ κορπισ μέν ους άν τρες ν α ερευν ούν ακόμα την περιοχ ή, τον πλ ηροφόρησ αν ότι ο σ ερ Φέλ ιξ και ο σ ερ Μπράιαν θα κατέφταν αν μέσ α σ ε λ ίγ ες ώρες μαζί με τους δύο μικρούς σ τρατούς τους, με σ κοπό ν α κάν ουν το Κέρκμπορο φύλ λ ο και φτερό αν σ το μεταξύ ο Γουόρικ δεν είχ ε βρεθεί ακόμα. Ο Γουόρικ είχ ε δεχ τεί τη μεγ αλ ύτερη έκπλ ηξη της

ζωής του, αν όχ ι τη μεγ αλ ύτερη χ αρά. Είχ ε σ κεφτεί ν α χ αραμίσ ει μέρες ολ όκλ ηρες σ τέλ ν ον τας αγ γ ελ ιαφόρο σ το Φούλ κχ ερσ τ γ ια ν α του σ τείλ ουν κι άλ λ ους άν τρες, επειδή ο Φέλ ιξ ήδη είχ ε εξαν τλ ήσ ει τη φετιν ή σ τρατιωτική βοήθειά του των σ αράν τα ημερών , κατά την πολ ιορκία δύο οχ υρών που αν ήκαν σ τον πιο πρόσ φατο εχ θρό του, το λ όρδο του Άμπρε. Δ εν μπορούσ ε ν α ζητήσ ει μεγ αλ ύτερο σ τρατιωτικό φόρο από τον Φέλ ιξ, κι ας καθόταν σ ’ αν αμμέν α κάρβουν α, ωσ τόσ ο ο Φέλ ιξ είχ ε χ αρεί που είχ ε έρθει ν α τον σ υν δράμει. Και ο σ ερ Μπράιαν απλ ώς λ άτρευε τις μάχ ες, εξού και ο λ όγ ος που είχ ε πάν τοτε εύκαιρο έν αν μικρό σ τρατό μισ θοφόρων . Στην πραγ ματικότητα, ο Γουόρικ μόλ ις αυτόν το μήν α είχ ε σ τείλ ει τον Μπράιαν σ το σ πίτι του γ ια ν α «φρον τίσ ει τον εαυτό του», επειδή ο ν εαρός λ όρδος ήταν σ την υπηρεσ ία του Γουόρικ κον τά μισ ό χ ρόν ο τώρα και δεν έδειχ ν ε καμία διάθεσ η ν α θέλ ει ν α φύγ ει. Το μον αδικό πράγ μα που δεν είχ ε πάει όπως το ’θελ ε ήταν ότι η λ αίδη Ιζαμπέλ α δεν τον περίμεν ε, είχ ε κατασ κην ώσ ει μον αχ ά γ ια μία μέρα και την επομέν η είχ ε αν αχ ωρήσ ει με τη μικρή σ υν οδεία της. Ο Γουόρικ δεν μπορούσ ε ν α καταλ άβει το σ κεπτικό αυτής της σ υμπεριφοράς. Και δεν είχ ε

αφήσ ει άλ λ ο μήν υμα σ τον Ρόμπερτ παρά μόν ο έν α ξερό «Εγ ώ σ υν εχ ίζω». Η αλ ήθεια ήταν πως δεν ήθελ ε ν α την τιμωρήσ ει προτού καν παν τρευτούν , αλ λ ά δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α αν εχ τεί τέτοιες αν οησ ίες από τη σ ύζυγ ό του. Είχ ε αφήσ ει τον Ρόμπερτ αρχ ηγ ό σ το πόδι του. Κι εκείν η θα ’πρεπε ν α είχ ε παραμείν ει υπό την προσ τασ ία του. Ακόμα κι αυτό όμως δεν σ τάθηκε ικαν ό ν α μετριάσ ει την επιτυχ ία του, γ ιατί το θέαμα της Ροβίν α Λάιον ς ν α σ τέκεται σ ’ εκείν ο το περιτείχ ισ μα, ολ ομόν αχ η, τον είχ ε γ εμίσ ει με μια άγ ρια χ αρά. Την είχ ε. Όπως το ’χ ε ορκισ τεί, την είχ ε υπό την εξουσ ία του και θα την έκαν ε ν α μεταν ιών ει όλ η της τη ζωή γ ι’ αυτό. Ο Γουόρικ έφυγ ε από το Κέρκμπορο, αλ λ ά όχ ι προτού βάλ ει φωτιά μ’ έν αν πυρσ ό σ το κρεβάτι όπου τον κρατούσ αν αλ υσ οδεμέν ο κι αν υπεράσ πισ το, και όχ ι προτού σ τείλ ει άλ λ ους είκοσ ι άν τρες ξοπίσ ω της γ ια ν α είν αι βέβαιος ότι η αιχ μάλ ωτή του δεν θα δραπέτευε.

Κεφάλ αιο 1 3

Όλ η την υπόλ οιπη απαίσ ια εκείν η μέρα η Ροβίν α βρισ κόταν μέσ α σ ε παραζάλ η. Την είχ αν αν εβάσ ει σ ’ έν α άλ ογ ο εν ώ της είχ αν δέσ ει τους καρπούς της. Τα ην ία τα κρατούσ ε άλ λ ος, οπότε δεν χ ρειαζόταν ν α προσ έχ ει η ίδια την καθοδήγ ησ η του ζώου. Ούτε πρόσ εξε προς τα πού κάλ παζαν . Το κάσ τρο του Φούλ κχ ερσ τ βρισ κόταν σ τον βορρά. Αυτό το ήξερε, όπως ήξερε ότι την πήγ αιν αν ολ οταχ ώς εκεί. Το πώς θα έφταν ε δεν την απασ χ ολ ούσ ε. Η σ υν οδεία της αποτελ ούν ταν αρχ ικά από πέν τε άν τρες, αν και όλ οι τους ήταν ιππότες, οπότε υπήρχ αν λ ιγ ότερες πιθαν ότητες ν α τους σ τήσ ουν εν έδρα λ ησ τρικές σ υμμορίες, αν βέβαια υπήρχ αν λ ησ τές σ την περιοχ ή. Ωσ τόσ ο, καθ’ οδόν τους πρόλ αβε έν ας έκτος ιππότης που έφερε πιο σ υγ κεκριμέν ες διαταγ ές από το λ όρδο τους. Η Ροβίν α άκουσ ε αφηρημέν α ότι απαγ ορευόταν ν α της μιλ ούν παρά μόν ο γ ια ν α της δίν ουν οδηγ ίες, απαγ ορευόταν ν α έχ ει ειδική μεταχ είρισ η μόν ο και μόν ο επειδή «έδειχ ν ε» γ ια κυρία –γ εγ ον ός που προκάλ εσ ε πολ λ ές εικασ ίες–, απαγ ορευόταν

ν α την αγ γ ίζουν παρά μόν ο γ ια ν α τη βοηθούν ν α αν εβαίν ει και ν α κατεβαίν ει από το άλ ογ ό της, και όταν δεν ήταν καβάλ α σ το άλ ογ ο έπρεπε ν α είν αι γ ερά κάπου δεμέν η. Εκείν η δεν ν οιάσ τηκε. Δ εν το σ κέφτηκε καν , τόσ ο σ υγ κλ ον ισ μέν η ήταν ακόμα απ’ ό,τι είχ ε σ υμβεί. Εκείν ο το απόγ ευμα κατασ κήν ωσ αν δίπλ α σ το δρόμο, και δεν είχ αν προλ άβει ν α ξεσ ελ ωσ ούν τα άλ ογ α και ν α αν άψ ουν τη φωτιά, όταν κατέφτασ αν άλ λ οι είκοσ ι άν τρες του λ όρδου Φούλ κχ ερσ τ. Και κρίν ον τας από την κατάσ τασ η των αλ όγ ων τους, θα πρέπει ν α έτρεχ αν του σ κοτωμού γ ια ν α τους φτάσ ουν προτού σ κοτειν ιάσ ει. Τότε ξύπν ησ ε επιτέλ ους το εν διαφέρον της Ροβίν α, μόν ο και μόν ο επειδή αρχ ικά φοβήθηκε ότι ήταν ο Φούλ κχ ερσ τ που είχ ε καταφτάσ ει με τόσ ο πολ λ ούς άν τρες, ιδίως όταν είδε έν αν άν τρα καβάλ α σ ’ έν α πολ εμικό φαρί, ο οποίος ήταν πολ ύ ψ ηλ ότερος από τους υπόλ οιπους. Μα όταν πλ ησ ίασ αν σ το φως της φωτιάς, κατάλ αβε ότι δεν ήταν εκείν ος – εκτός κι αν είχ ε βγ άλ ει την παν οπλ ία του, επειδή αυτός ο σ κουρομάλ λ ης άν τρας φορούσ ε μον αχ ά έν αν χ ιτών α και μια μάλ λ ιν η εφαρμοσ τή περισ κελ ίδα. Δ εν υπήρχ ε όμως τρόπος ν α μάθει.

Παρότι δεν ήταν ν τυμέν ος όπως οι υπόλ οιποι ιππότες, και υπήρχ αν εν ν έα σ ’ αυτή τη ν έα ομάδα, έν ας ακόλ ουθος ήρθε και πήρε το άλ ογ ό του, όπως και σ τους υπόλ οιπους. Τουλ άχ ισ τον έτσ ι υπέθετε η Ροβίν α, ότι οι άλ λ οι δέκα άν τρες ήταν ακόλ ουθοι, αφού όλ οι τους ήταν ν εότεροι από εκείν η και υπερβολ ικά καλ ον τυμέν οι γ ια ν α είν αι απλ οί οπλ ίτες. Και σ ’ αυτή την περίπτωσ η όμως δεν υπήρχ ε τρόπος ν α μάθει. Μιλ ούσ αν πολ λ οί άν τρες μαζί κι από κει που καθόταν μον άχ η, ακουμπών τας την πλ άτη της σ ε έν α δέν τρο και με τη φωτιά μπροσ τά της, δεν μπορούσ ε ν α ξεχ ωρίσ ει τι έλ εγ αν . Την είχ αν δέσ ει πιο γ ερά αφότου της είχ αν επιτρέψ ει ν α πάει κάπου ν α κάν ει την αν άγ κη της, κι αυτό μ’ έν αν καταραμέν ο φρουρό σ ε απόσ τασ η αν απν οής. Τώρα οι ασ τράγ αλ οί της ήταν δεμέν οι με σ κοιν ί, έν α σ κοιν ί τόσ ο μακρύ που τυλ ιγ όταν σ χ εδόν ως τα γ όν ατά της. Έν α άλ λ ο σ κοιν ί, ακόμα μακρύτερο, κρατούσ ε δεμέν η τη μέσ η της σ τον κορμό του δέν τρου. Και τα χ έρια της ήταν δεμέν α πισ ώπλ ατα γ ια ν α μην μπορεί ν α φτάσ ει το σ κοιν ί σ τα πόδια της. Το γ εγ ον ός ότι η σ τάσ η αυτή ήταν απίσ τευτα άβολ η δεν φάν ηκε ν α απασ χ ολ εί καθόλ ου τους φρουρούς της, κι άλ λ ωσ τε ήταν

απολ ύτως σ υμβατή με τη διαταγ ή του Φούλ κχ ερσ τ γ ια «καμία ειδική μεταχ είρισ η». Όταν είδε τον ψ ηλ ό ν εοφερμέν ο άν τρα ν α της ρίχ ν ει μον αχ ά μια ματιά από περιέργ εια, η Ροβίν α έν ιωσ ε τεράσ τια αν ακούφισ η. Δ εν ήταν ο Φούλ κχ ερσ τ λ οιπόν , γ ιατί αν ήταν αυτός θα της έδειχ ν ε πολ ύ μεγ αλ ύτερη προσ οχ ή. Και οι υποψ ίες της επιβεβαιώθηκαν όταν άκουσ ε τον αρχ ικό φρουρό της ν α απευθύν εται σ τον άν τρα. «Εσάς έσ τειλ ε, σ ερ Ρόμπερτ; Δ εν είχ α καταλ άβει ότι είν αι τόσ ο σ ημαν τική αιχ μάλ ωτη». «Κάθε αιχ μάλ ωτος είν αι σ ημαν τικός γ ια εκείν ον , ειδάλ λ ως δεν θα τον έπαιρν ε», αποκρίθηκε ο σ ερ Ρόμπερτ. «Αυτό είν αι αλ ήθεια», σ υμφών ησ ε ο άλ λ ος. «Αν και ησ ύχ ασ α τώρα που θ’ αν αλ άβετε εσ είς την ευθύν η της, επειδή ο λ όρδος Γουόρικ έδωσ ε ρητή διαταγ ή ν α φτάσ ει με ασ φάλ εια σ το Φούλ κχ ερσ τ. Ξέρετε εσ είς τι έχ ει κάν ει γ ια ν α της αξίζει το μπουν τρούμι;» «Δ εν μου είπε, και δεν είν αι δική σ ου δουλ ειά». Όμως τους είχ ε φάει όλ ους τους η περιέργ εια. Το είδε η Ροβίν α σ τα μάτια τους όταν την κοίταξαν όλ οι οι ν εοφερμέν οι, αφού κι εκείν οι είχ αν ακούσ ει τη σ υζήτησ η. Κι αφού αυτοί δεν ήξεραν γ ιατί είχ ε

καταδικασ τεί τόσ ο σ κλ ηρά, τότε ούτε εκείν η προβλ επόταν ν α το μάθει σ ύν τομα. Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η η δική τους περιέργ εια ν α ήταν τόσ ο μεγ άλ η όσ ο η δική της. Όμως η Ροβίν α πρόσ εξε επίσ ης αν άμεικτα με την περιέργ ειά τους και βλ έμματα θαυμασ μού από μερικούς, πράγ μα που της προκάλ εσ ε μον αχ ά αμηχ αν ία. Ίσ ως ν α ήταν γ ια καλ ό της, τελ ικά, που είχ αν διαταγ ή ν α μην την αγ γ ίζουν , γ ιατί ήξερε πολ ύ καλ ά τι μπορούσ αν ν α πάθουν οι αιχ μάλ ωτες γ υν αίκες. Πέρυσ ι σ το οχ υρό του Γκίλ μπερτ είχ αν ρίξει μια αιχ μάλ ωτη σ το μπουν τρούμι γ ια μία μέρα μόν ο, αλ λ ά ο δεσ μοφύλ ακας είχ ε εκμεταλ λ ευτεί σ το έπακρο το κορίτσ ι εν όσ ω βρισ κόταν υπό τη φύλ αξή του. «Αλ ήθεια, Ρίτσ αρν τ, είσ αι τόσ ο σ ίγ ουρος ότι δεν μπορεί ν α δραπετεύσ ει;» Ο τόν ος του σ ερ Ρόμπερτ ήταν τόσ ο σ αρκασ τικός, που ο Ρίτσ αρν τ αν αψ οκοκκίν ισ ε. Αιτία του σ αρκασ μού ήταν το τυλ ιγ μέν ο γ ύρω από τη μέσ η της Ροβίν α σ κοιν ί που είχ ε προσ έξει ο Ρόμπερτ. Αυτό που κρατούσ ε δεμέν α τα πόδια της ήταν κρυμμέν ο κάτω από τα φουσ τάν ια της και τη μον αδική κουβέρτα που είχ αν ρίξει πάν ω σ τα γ όν ατά της.

«Δ εν ακούσ ατε πώς μίλ ησ ε ο λ όρδος Γουόρικ όταν την πέταξε σ ’ εμέν α», απάν τησ ε αμυν τικά ο Ρίτσ αρν τ. «Όχ ι, αλ λ ά βρίσ κομαι εδώ με αρκετούς άν τρες γ ια ν α διασ φαλ ίσ ω ότι η κρατούμεν η φυλ άσ σ εται μέρα και ν ύχ τα. Κι εκείν ος δεν είπε ποτέ ν α της σ τερήσ ουμε τον ύπν ο». Και την ώρα που μιλ ούσ ε, ο σ ερ Ρόμπερτ έκαν ε το γ ύρο της φωτιάς γ ια ν α λ ύσ ει το σ κοιν ί από τη μέσ η της Ροβίν α. Και φρόν τισ ε ν α δέσ ει πάλ ι τους καρπούς της, μπροσ τά αυτή τη φορά. Όταν τελ είωσ ε, η Ροβίν α τον ευχ αρίσ τησ ε, αλ λ ά εκείν ος δεν έδειξε ν α την άκουσ ε ούτε την κοίταξε. Ύ σ τερα οι περισ σ ότεροι από τους άν τρες την ξέχ ασ αν εν τελ ώς, όταν κάθισ αν ν α φάν ε τα τρόφιμα που είχ αν μαζί τους, και κατόπιν ετοιμάσ τηκαν γ ια ύπν ο. Έν ας από τους ακολ ούθους τής έφερε επιτέλ ους έν α ξεροκόμματο κι έν α κομμάτι μουχ λ ιασ μέν ο τυρί μαζί μ’ έν α ασ κί ν ερό. Η Ροβίν α δεν είχ ε καμία όρεξη γ ια φαγ ητό. Αν το επιχ ειρούσ ε, το πιθαν ότερο θα ήταν ν α βγ άλ ει τα σ ωθικά της. Για το ν ερό όμως ήταν ευγ ν ώμων . Ωσ τόσ ο, δεν μπήκε σ τον κόπο ν α το πει. Αφού δεν της μιλ ούσ αν αυτοί, γ ιατί ν α τους μιλ ήσ ει εκείν η;

Ευχ ήθηκε μέσ α της ν α μην είχ ε την οξυδέρκεια ν α αν τιλ ηφθεί τη δυσ χ ερή θέσ η σ την οποία βρέθηκε έπειτα από την άφιξη του σ ερ Ρόμπερτ. Ήταν πολ ύ ευκολ ότερο πρωτύτερα που το μυαλ ό της αρν ιόταν ν α σ υλ λ άβει όλ ες τις σ υν έπειες. Τώρα ήξερε το όν ομα εκείν ου, του άν τρα που την έσ τελ ν ε σ το μπουν τρούμι του. Είχ ε ακούσ ει ν ωρίτερα το όν ομα Γουόρικ ν τε Σαβίλ , αλ λ ά δεν ήξερε ότι μιλ ούσ αν γ ια το λ όρδο του Φούλ κχ ερσ τ. Το μπουν τρούμι του – Θεούλ η μου, μπουν τρούμι! Τώρα έπαψ ε πια ν α της φαίν εται σ αν ψ έμα. Μπουν τρούμι. Και με την ταχ ύτητα που ταξίδευαν θα έφταν ε κει αύριο κιόλ ας. Εκείν ος μάλ λ ον γ ν ώριζε ποια ήταν , καθώς και το γ εγ ον ός ότι ήταν η ν όμιμη κλ ηρον όμος τριών εκ των φέουδων που πρόσ φατα είχ αν παραδοθεί σ ’ αυτόν . Ειδάλ λ ως, γ ια ποιον άλ λ ο λ όγ ο ν α τα έκαν ε όλ α αυτά; Πώς ήταν δυν ατόν όμως ν α ξέρει; Εκείν η δεν τον είχ ε σ υν αν τήσ ει ποτέ, ποτέ σ τη ζωή της δεν τον είχ ε ξαν αδεί. Θα μπορούσ ε όμως απλ ώς ν α είχ ε ακούσ ει ότι θα παν τρευόταν τον Γκον τγ ουάιν Λάιον ς, κι εκείν η του είχ ε σ υσ τηθεί με το καιν ούριο όν ομά της. Ναι, αυτό ήταν . Για ποιον άλ λ ο λ όγ ο ν α ήθελ ε ν α τη ρίξει σ το μπουν τρούμι; Οι άν θρωποι πέθαιν αν σ τα μπουν τρούμια από παραμέλ ησ η,

χ αλ ασ μέν ο φαγ ητό κι έν α σ ωρό άλ λ ες αιτίες. Αν πέθαιν ε κι εκείν η, τότε δεν θα μπορούσ ε ν α διεκδικήσ ει την περιουσ ία της – ούτε και ο Γκίλ μπερτ. Χρισ τέ μου! Αυτό σ ήμαιν ε ότι η φυλ άκισ ή της δεν θα ήταν καν προσ ωριν ή. Ο Φούλ κχ ερσ τ την ήθελ ε ν εκρή, απλ ώς δεν ήθελ ε ν α τη δολ οφον ήσ ει με τα ίδια του τα χ έρια. Εκείν η βέβαια δεν έβλ επε καμία διαφορά αν άμεσ α σ τις δύο αυτές πράξεις. Δ εν ίσ χ υε όμως το ίδιο και γ ια εκείν ον . Μακάρι ν α μην ήταν κλ ηρον όμος. Μακάρι ν α ήταν μια ταπειν ή δούλ α και ν α μην είχ ε τίποτα σ τ’ όν ομά της που ν α εποφθαλ μιούσ αν οι άν τρες. Το Τούρες και όλ α όσ α σ υν επαγ όταν της είχ αν φέρει μον αχ ά θλ ίψ η από τότε που οι Ντιάμπρε είχ αν αποφασ ίσ ει ν α σ κοτώσ ουν τον πατέρα της γ ια ν α τα βάλ ουν σ το χ έρι. Κοιμήθηκε λ ίγ ο εκείν η τη ν ύχ τα, παρ’ όλ α αυτά την επόμεν η μέρα δεν έν ιωθε κουρασ μέν η. Η αγ ων ία δεν άφην ε το μυαλ ό της ν α ησ υχ άσ ει. Και η μέρα πέρασ ε πολ ύ γ ρήγ ορα, όπως και τα χ ιλ ιόμετρα. Έφτασ αν σ το Φούλ κχ ερσ τ με τη δύσ η του ήλ ιου. Η πορφυρή λ άμψ η του δειλ ιν ού έλ ουζε τα τείχ η του κάσ τρου θυμίζον τάς της τόσ ο έν τον α την

πρώτη φορά που είχ ε αν τικρίσ ει το Κέρκμπορο, που κόν τεψ ε ν α την πιάσ ει τρέμουλ ο. Είχ αν σ τ’ αλ ήθεια περάσ ει μόν ο τέσ σ ερις μέρες από εκείν η τη μέρα που πίσ τευε ότι διάβαιν ε τις πύλ ες της κολ άσ εως; Κι αυτή η κόλ ασ η, το ’ξερε, θα ήταν πολ ύ χ ειρότερη – ήταν το σ πίτι του φλ ογ οβόλ ου δράκου του βορρά. Ήταν έν α απόρθητο φρούριο, έν α οχ υρό παρόμοιο με το κάσ τρο Τούρες. Αλ λ ά εν ώ το Τούρες έφταν ε ως τον ουραν ό με έν αν ακρόπυργ ο, ο οποίος είχ ε πέν τε πατώματα ύψ ος, το Φούλ κχ ερσ τ απλ ων όταν σ τη γ η. Το εξωτερικό περιτείχ ισ μα είχ ε προσ τεθεί μόλ ις τα τελ ευταία δέκα χ ρόν ια, γ ι’ αυτό και το εσ ωτερικό περιτείχ ισ μα ήταν μεγ αλ ύτερο από το φυσ ιολ ογ ικό. Τα τείχ η και των δύο είχ αν τεράσ τιο πάχ ος και μπροσ τά τους βαθιές τάφρους. Το μεγ αλ ύτερο εξωτερικό περιτείχ ισ μα έμοιαζε με πόλ η, τόσ ο πολ λ ά ήταν τα κτίσ ματα που περιέκλ ειε, μαζί και μια καιν ούρια αίθουσ α υπό κατασ κευή με μόν ο δύο πατώματα ύψ ος. Ωσ τόσ ο, σ το εσ ωτερικό περιτείχ ισ μα γ ίν ον ταν ακόμα σ τρατιωτικές ασ κήσ εις, αφού ο περίβολ ος ήταν πολ ύ μεγ άλ ος. Ο πέτριν ος ακρόπυργ ος είχ ε μόν ο τέσ σ ερα

πατώματα ύψ ος, αν και ήταν μεγ αλ ύτερος σ ε όγ κο από το φυσ ιολ ογ ικό. Σύν τομα όμως η Ροβίν α αν ακάλ υψ ε ότι υπήρχ ε άλ λ ο έν α πάτωμα σ καμμέν ο από κάτω. Μέσ α από μια καταπακτή σ το υπόγ ειο της αποθήκης έφταν ε καν είς σ το μπουν τρούμι, άλ λ η μία προσ θήκη που είχ ε κάν ει ο λ όρδος Γουόρικ σ το κάσ τρο του. Τα σ καλ ιά οδηγ ούσ αν σ ’ έν α μικρό φυλ άκιο με πέτριν ους τοίχ ους και ξύλ ιν ο πάτωμα, το οποίο ήταν άδειο εκείν η τη σ τιγ μή. Η μον αδική πόρτα που υπήρχ ε ήταν σ ιδερέν ια με μια επίσ ης σ ιδερέν ια αμπάρα ν α τη φράζει κατά πλ άτος. Η πόρτα οδηγ ούσ ε σ ’ έν α διάδρομο που δεν είχ ε μήκος πάν ω από δύο μέτρα. Στο τέρμα του είχ ε ακόμα μία σ ιδερέν ια πόρτα και άλ λ ες δύο σ ε κάθε πλ ευρά. Το κελ ί σ το τέρμα του διαδρόμου ήταν το μεγ αλ ύτερο, αν και η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α το μαν τέψ ει, αφού ήταν μόν ο έν α τετράγ ων ο δύο μέτρα επί δύο. Το δάπεδο ήταν χ ωμάτιν ο, οι τοίχ οι πέτριν οι και σ υμπαγ είς, το ταβάν ι έν α σ ιδερέν ιο πλ έγ μα σ αν την καταρρακτή κάσ τρου εν ώ πάν ω από το πλ έγ μα φαιν όταν το ξύλ ιν ο πάτωμα του υπογ είου. Αυτό το κελ ί ήταν παν τελ ώς άδειο, χ ωρίς ούτε έν α παλ ιό κουρέλ ι ν α ξαπλ ώσ ει καν είς πάν ω του. Δ εν έκαν ε κρύο μια και ήταν καλ οκαίρι, αλ λ ά

τρύπων ε έν α ρεύμα αέρα από ψ ηλ ά, από το σ αν ιδέν ιο πάτωμα. Η Ροβίν α περιεργ άσ τηκε σ το φως του πυρσ ού το μικρό, γ υμν ό κελ ί κι έβαλ ε τα δυν ατά της ν α μην κλ άψ ει. Στο κελ ί την είχ ε οδηγ ήσ ει ο σ ερ Ρόμπερτ αυτοπροσ ώπως. Δ εν είπε κουβέν τα όσ η ώρα της έβγ αζε τα σ κοιν ιά από τους καρπούς, ωσ τόσ ο ήταν βλ οσ υρός. Όταν τελ είωσ ε και την κοίταξε, η Ροβίν α ήταν σ ίγ ουρη ότι κάτι ήθελ ε ν α της πει. Αλ λ ά η διαταγ ή του άρχ ον τά του τον έκαν ε ν α καταπιεί τη γ λ ώσ σ α του, επειδή ήταν άν τρας που ακολ ουθούσ ε τις διαταγ ές ως και την παραμικρή λ επτομέρεια. Όταν όμως σ τράφηκε ν α φύγ ει, γ ρύλ ισ ε σ τον άν τρα που κρατούσ ε τον πυρσ ό: «Άσ ’ το εδώ αυτό και τράβα ν α βρεις το δεσ μοφύλ ακα γ ια ν α της φέρει έν α ξυλ οκρέβατο και ό,τι άλ λ ο χ ρειάζεται». Μέχ ρι τη σ τιγ μή που η πόρτα έκλ εισ ε φυλ ακίζον τάς τη σ το απαίσ ιο κελ ί, η Ροβίν α δεν είχ ε σ υν ειδητοποιήσ ει ότι ίσ ως ν α την παρατούσ αν μέσ α σ το πυκν ό σ κοτάδι. Ωσ τόσ ο, την άφησ αν μέσ α σ τη σ ιωπή. Τέν τωσ ε τ’ αυτιά της γ ια ν α ακούσ ει τα βήματα των αν τρών που έφευγ αν , αλ λ ά ο ήχ ος δεν κράτησ ε πολ ύ. Και ύσ τερα άκουσ ε μόν ο το τρεχ αλ ητό των αρουραίων

σ το πάτωμα από πάν ω της.

Κεφάλ αιο 1 4

Η Ροβίν α κατάλ αβε πόσ ο άσ χ ημα είχ ε μπλ έξει όταν εμφαν ίσ τηκε ο δεσ μοφύλ ακας κουβαλ ών τας μόν ο δύο λ επτές κουβέρτες γ ια σ τρώμα κι έν α σ κουριασ μέν ο τεν εκεδάκι με ν ερό. Ήταν έν ας μεσ όκοπος σ ωματώδης άν τρας, με μπερδεμέν α κασ ταν ά μαλ λ ιά, ξεπλ υμέν α μάτια και μια μπόχ α που σ χ εδόν της έφερε αν αγ ούλ α. Ξαφν ιάσ τηκε όταν την είδε, σ την ουσ ία έμειν ε εμβρόν τητος, αλ λ ά αυτό δεν κράτησ ε πάν ω από έν α δευτερόλ επτο, και σ τη σ υν έχ εια δεν προσ πάθησ ε καν ν α κρύψ ει την ευχ αρίσ τησ ή του που η Ροβίν α βρισ κόταν εκεί. Ήταν τόσ ο ευχ αρισ τημέν ος, που κόν τεψ ε ν α ξεσ πάσ ει σ ε γ έλ ια όσ ο της εξηγ ούσ ε τους καν όν ες του, σ τους οποίους εκείν η θα ’πρεπε ν α υπακούει. Θα της έφερν ε φαγ ητό μόν ο μία φορά τη μέρα, κι εφόσ ον είχ ε χ άσ ει το σ ημεριν ό γ εύμα θα ’πρεπε ν α περιμέν ει το επόμεν ο. Κι αν ήθελ ε κάτι καλ ύτερο πέρα από μουχ λ ιασ μέν ο ψ ωμί και ν ερό, θα χ ρειαζόταν ν α σ κεφτεί έν αν τρόπο ν α του το ξεπλ ηρών ει. Το παν άκριβο φόρεμά της ίσ ως κατάφερν ε ν α της εξασ φαλ ίσ ει λ ίγ ο βούτυρο και

τυρί γ ια έν α δεκαπεν θήμερο, αλ λ ά έπειτα από αυτό… Θα έκαν ε την αν άγ κη της σ τη γ ων ία του κελ ιού κι αυτός μπορεί ν α έφερν ε έν αν από τους σ ταβλ ίτες ν α το φτυαρίζει μία φορά τη βδομάδα, αλ λ ά μπορεί και όχ ι. Νερό γ ια μπάν ιο δεν υπήρχ ε. Δ εν ήταν καν έν ας λ ακές αυτός ν α κουβαλ άει κουβάδες με ν ερό από το πηγ άδι, κι ας ήταν κον τά το κεφαλ όβρυσ ο. Δ εν θα του έκαν ε παράπον α, γ ιατί τότε μπορεί ν α ξεχ ν ούσ ε ν α της φέρει φαγ ητό. Κι αν ήθελ ε κάτι, ακόμα κι έν αν πυρσ ό, θα ’πρεπε ν α το πλ ηρώσ ει. Η Ροβίν α κατάφερε ν α μη φαν εί η φρίκη σ το πρόσ ωπό της όσ η ώρα άκουγ ε την απαρίθμησ η των καν όν ων . Ήξερε τι είδους πλ ηρωμή περίμεν ε από εκείν η. Το έβλ επε σ τα μάτια του, που δεν έλ εγ αν ν α ξεκολ λ ήσ ουν από το σ τήθος και τους γ οφούς της. Τώρα ορκιζόταν ότι ποτέ, μα ποτέ, δεν θ’ άγ γ ιζε αυτό το βρομερό γ ουρούν ι, αλ λ ά θα μπορούσ ε ν α πει το ίδιο και σ ’ έν α μήν α; Ή ακόμα και σ ε μία βδομάδα; Δ εν είχ ε φάει χ θες το βράδυ ούτε σ ήμερα. Ήδη έν ιωθε κάπως αδύν αμη και την πείν α ν α της τρυπάει το σ τομάχ ι. Και τι θα έκαν ε χ ωρίς πυρσ ό; Θα έμεν ε αιων ίως θαμμέν η σ το σ κοτάδι, προσ μέν ον τας με λ αχ τάρα τις επισ κέψ εις αυτού του βρομερού αν θρώπου, μόν ο και μόν ο

επειδή θα είχ ε μαζί του έν αν πυρσ ό; Και ν α το προσ παθούσ ε δεν θα της έβγ αιν ε μιλ ιά, αλ λ ά εκείν ος δεν έδειξε ν α δυσ αρεσ τείται καθόλ ου από τη σ ιωπή της. Άφησ ε κιόλ ας ν α του βγ ει ελ εύθερα, επιτέλ ους, έν α χ αιρέκακο γ έλ ιο καθώς έφευγ ε. Μόλ ις έκλ εισ ε η πόρτα, η Ροβίν α κάθισ ε πάν ω σ τις κουβέρτες και ξέσ πασ ε σ ε κλ άματα. Ο πυρσ ός της θα κρατούσ ε μον αχ ά μερικές ώρες ακόμα και ύσ τερα… Δ εν την πείραζε το σ κοτάδι, ειλ ικριν ά, αλ λ ά ποτέ σ τη ζωή της δεν είχ ε αν αγ κασ τεί ν α το υπομείν ει χ ωρίς ν α έχ ει κον τά της κάτι που θα μπορούσ ε ν α γ εν ν ήσ ει φως και ούτε είχ ε χ ρειασ τεί ποτέ ν α το υπομείν ει σ ’ έν α τέτοιο μέρος, με αρουραίους παραδίπλ α. Ήταν τόσ ο πολ ύ βυθισ μέν η σ τη δυσ τυχ ία της που σ την αρχ ή δεν άκουσ ε τον δυν ατό καβγ ά από το φυλ άκιο. Αλ λ ά δεν κράτησ ε πολ ύ και τα τελ ευταία λ όγ ια, «Εξαφαν ίσ ου!» τ’ άκουσ ε πεν τακάθαρα. Δ ευτερόλ επτα αργ ότερα, ζάρωσ ε από φόβο ακούγ ον τας την πόρτα ν α αν οίγ ει πάλ ι. Όμως δεν ήταν ο δεσ μοφύλ ακας αυτός που μπήκε κρατών τας δύο κεριά, τα οποία άφησ ε κάτω, σ το κέν τρο του κελ ιού. Αυτός ο άν τρας ήταν λ ίγ ο μεγ αλ ύτερος σ ε ηλ ικία και η έκπλ ηξή του σ αν την είδε κράτησ ε πολ ύ περισ σ ότερη ώρα. Αλ λ ά τότε

κοίταξε τριγ ύρω ν α δει τι πράγ ματα της είχ αν δώσ ει και βλ ασ τήμησ ε αισ χ ρά. «Τον καριόλ η! Και βάζω σ τοίχ ημα ότι ούτε σ ου ’φερε ν α φας, έτσ ι δεν είν αι;» Η Ροβίν α αν οιγ όκλ εισ ε τα μάτια και κατόπιν κούν ησ ε το κεφάλ ι αρν ητικά. «Καλ ά το φαν τάσ τηκα, κι αυτός κλ αιγ όταν ότι θέλ ει τη δουλ ειά. Άκου κει τη θέλ ει! Μωρέ, τη σ ιχ αίν εται και καλ ά κάν ει, αλ λ ά τώρα βλ έπω γ ιατί άλ λ αξε γ ν ώμη. Τι τοσ οδούλ ικο πραγ ματάκι που ’σ αι σ υ, και τι όμορφο. Ο λ όρδος Γουόρικ θα πρέπει ν α ν ομίζει ότι έκαν ες κάποιο σ τυγ ερό έγ κλ ημα γ ια ν α σ ε κλ είσ ει εδώ μέσ α, αλ λ ά είμαι σ ίγ ουρος ότι μόλ ις έρθει όλ α θα ξεκαθαρίσ ουν ». Η Ροβίν α τον κοιτούσ ε άφων η. Δ εν ήξερε τι σ υμπέρασ μα ν α βγ άλ ει γ ι’ αυτό τον άν τρα και τον εξάψ αλ μο που εξαπέλ υε. Ήταν ολ οφάν ερο ότι κάτι τον είχ ε κάν ει ν α αγ αν ακτήσ ει, αλ λ ά δεν ήταν σ ίγ ουρη τι ήταν αυτό. Όμως δεν της προκαλ ούσ ε φόβο όπως ο άλ λ ος άν τρας. Η αλ ήθεια ήταν ότι υπήρχ ε τόσ η καλ οσ ύν η σ τ’ αν οιχ τογ άλ αν α μάτια του, που την πήραν τα κλ άματα πάλ ι. Εκείν ος θα πρέπει ν α το είδε, γ ιατί είπε τραχ ιά: «Να τα μας τώρα. Δ εν θα είν αι τόσ ο άσ χ ημα ν α

μείν εις μαζί μας. Βέβαια, αυτό εδώ είν αι ελ εειν ό μέρος γ ια μια κυρία, αλ λ ά εδώ θα έχ εις την ησ υχ ία σ ου και θα δω τι μπορώ ν α κάν ω γ ια ν α γ ίν ει λ ίγ ο πιο χ αρούμεν ο». Να γ ίν ει πιο χ αρούμεν ο έν α μπουν τρούμι; Η Ροβίν α δεν μπόρεσ ε ν α αν τισ ταθεί και χ αμογ έλ ασ ε μ’ αυτή την τόσ ο παράδοξη σ κέψ η. «Ποιος είσ αι;» σ κέφτηκε ν α τον ρωτήσ ει. «Τζον Γκίφαρν τ με λ έν ε». «Είσ αι κι εσ ύ δεσ μοφύλ ακας;» «Μόν ο όταν υπάρχ ει αν άγ κη, πράγ μα που δεν σ υμβαίν ει σ υχ ν ά. Αλ λ ά μόλ ις με ξεσ ήκωσ αν από τη φωτιά μου, μόν ο και μόν ο γ ια ν α μου πουν ότι αν αλ αμβάν ω τη φύλ αξή σ ου. Άργ ησ ε ν α έρθει η διαταγ ή, αλ λ ά κάλ λ ιο αργ ά παρά ποτέ. Δ εν πισ τεύω ν α σ ε πείραξε αυτός ο καριόλ ης;» Ποιος απ’ όλ ους; παραλ ίγ ο ν α ρωτήσ ει η Ροβίν α, αλ λ ά κατάλ αβε εγ καίρως ότι εν ν οούσ ε τον άλ λ ο δεσ μοφύλ ακα. «Όχ ι, δεν με άγ γ ιξε. Ούτως ή άλ λ ως όμως ο κύριός σ ου έχ ει απαγ ορεύσ ει ν α με αγ γ ίζουν , παρά μόν ο όταν είν αι ν α με βοηθήσ ουν σ ε κάτι, όπως και ν α μου μιλ άν ε. Δ εν σ ου είπαν ότι απαγ ορεύεται ν α μου μιλ άς;» «Όχ ι, δεν μου είπε καν έν ας τίποτα τέτοιο, αλ λ ά και ν α μου το ’λ εγ αν δεν θα έδιν α σ ημασ ία. Εγ ώ

κάν ω σ υν έχ εια του κεφαλ ιού μου κι έτσ ι θα κάν ω πάν τα, μόλ ο που μερικές βουρδουλ ιές σ την πλ άτη μου προσ πάθησ αν ν α μου αλ λ άξουν γ ν ώμη». Ήταν απίσ τευτη η οργ ή που την πλ ημμύρισ ε γ ια λ ογ αριασ μό του. «Ποιος σ ε μασ τίγ ωσ ε;» «Μπα». Χαχ άν ισ ε. «Μη χ ολ οσ κάς. Έγ ιν ε πριν από πολ ύ καιρό και φταίει μόν ο το ξερό μου το κεφάλ ι. Για ν α δούμε τώρα τι θα καταφέρω ν α βρω γ ια ν α σ ου φέρω, τόσ ο περασ μέν η που είν αι η ώρα. Η κουζίν α θα είν αι κλ ειδαμπαρωμέν η, αλ λ ά σ ίγ ουρα θα υπάρχ ουν μερικά φρούτα πάν ω σ τις αποθήκες». Της βρήκε τέσ σ ερα φρεσ κοκομμέν α μεγ άλ α μήλ α, που τη χ όρτασ αν και με το παραπάν ω. Δ εν βρήκε όμως μόν ο αυτά. Έφερε ακόμα έν αν σ τεν ό ξύλ ιν ο σ κελ ετό κι έν α αφράτο σ τρώμα με μια σ τοίβα ζεσ τά κλ ιν οσ κεπάσ ματα. Βρήκε επίσ ης μια παλ ιά, ξεθωριασ μέν η κουρελ ού που έπιασ ε σ χ εδόν όλ ο το πάτωμα. Στην επόμεν η διαδρομή τής έφερε έν α καφάσ ι γ ια ν α βάλ ει τα κεριά κι έν α κουτί γ εμάτο από αυτά, κι έτσ ι η Ροβίν α δεν θα αν αγ καζόταν ν α μέν ει μες σ τα μαύρα σ κοτάδια τελ ικά. Της έφερε επίσ ης έν α δοχ είο ν υκτός, έν αν κουβά ν ερό με ρούχ α γ ια πλ ύσ ιμο και κρύο φρέσ κο ν ερό ν α πιει.

Ο Τζον Γκίφαρν τ ήταν θεόσ ταλ το δώρο. Κατάφερε ν α μετατρέψ ει το μπουν τρούμι της αν όχ ι σ ’ έν α ευχ άρισ το, τουλ άχ ισ τον σ ’ έν α πολ ύ άν ετο δωμάτιο. Της έφερν ε δύο λ ουκούλ λ εια γ εύματα τη μέρα, φαγ ητά αν τάξια γ ια τραπέζι άρχ ον τα. Φρόν τιζε ν α την προμηθεύει σ υν έχ εια με φρέσ κο πόσ ιμο ν ερό και ν ερό γ ια μπάν ιο. Της χ άρισ ε βελ όν α και κλ ωσ τή γ ια ν α απασ χ ολ εί τα χ έρια της και την παρέα του γ ια ν α απασ χ ολ εί το μυαλ ό της. Περν ούσ ε πολ λ ές ώρες μαζί της καθημεριν ά, κουτσ ομπολ εύον τας γ ια τούτο και γ ια εκείν ο, χ αζοκουβέν τες γ ια ν α κυλ άει η ώρα. Απλ ώς του άρεσ ε πολ ύ ν α μιλ άει κι εκείν ης της άρεσ ε πολ ύ ν α τον ακούει. Η Ροβίν α ήξερε ότι γ ια την παρουσ ία του Τζον Γκίφαρν τ έπρεπε ν α ευχ αρισ τεί τον σ ερ Ρόμπερτ. Θα πρέπει ν α ’ξερε τι κουμάσ ι ήταν ο άλ λ ος δεσ μοφύλ ακας, όπως επίσ ης ότι τούτος εδώ είχ ε καλ ή κι ευγ εν ική καρδιά. Τελ ικά ο Ρόμπερτ την είχ ε λ υπηθεί, αν και ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ μάλ λ ον δεν θα του έσ την ε άγ αλ μα γ ι’ αυτό. Όμως εκείν η θα τον ευχ αρισ τούσ ε, αν της διν όταν ποτέ η ευκαιρία. Οι μέρες έγ ιν αν βδομάδα, ύσ τερα δύο βδομάδες και μετά τρεις. Όταν η Ροβίν α αν τιλ ήφθηκε τελ ικά ότι η ημερομην ία όπου περίμεν ε τα έμμην ά της

ήρθε και πέρασ ε χ ωρίς αποτέλ εσ μα, κάθισ ε καταγ ής και ξέσ πασ ε σ ’ έν α υσ τερικό γ έλ ιο. Το σ χ έδιο του Γκίλ μπερτ είχ ε πετύχ ει τελ ικά. Ο σ πόρος εκείν ου του καταραμέν ου αγ ροίκου είχ ε φυτευτεί μέσ α της με μόν ο τριών ν υχ τών προσ πάθειες. Μα το Κέρκμπορο είχ ε χ αθεί πια. Όταν ταξίδευαν γ ια εδώ, είχ αν κον τοσ ταθεί ν α δουν την τολ ύπη καπν ού όπως υψ ων όταν πάν ω από τις κορυφές των δέν τρων από τα ξύλ ιν α κτίρια και τα πατώματα που είχ αν λ αμπαδιάσ ει. Δ εν είχ ε απομείν ει τίποτα που ν α μπορούσ ε ν α εξασ φαλ ίσ ει η ύπαρξη εν ός παιδιού· έν α παιδί που είχ ε σ υλ λ ηφθεί μόν ο και μόν ο γ ι’ αυτόν το σ κοπό ήταν άχ ρησ το πια. Μετά το υσ τερικό γ έλ ιο ήρθαν τα δάκρυα, κυριολ εκτικά έτρεχ αν ποτάμι, αν άμεικτα τώρα με αυτολ ύπησ η. Τι είχ ε κάν ει γ ια ν α της αξίζει τέτοιο κακό ριζικό; Τι θα γ ιν όταν όταν ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ θα γ υρν ούσ ε σ το Φούλ κχ ερσ τ; Σίγ ουρα θα της έπαιρν ε ασ υζητητί τον Τζον Γκίφαρν τ και μαζί όλ ες τις αν έσ εις που της είχ ε προσ φέρει. Και τότε θα επέσ τρεφε ο άλ λ ος δεσ μοφύλ ακας ή κάποιος σ αν κι αυτόν . Θα τον έν οιαζε άραγ ε έσ τω και λ ίγ ο τον ν τε Σαβίλ που εκείν η περίμεν ε παιδί; Όχ ι, αυτός την ήθελ ε ν εκρή.

Ούτε πίσ τευε ότι θα πετύχ αιν ε τίποτα αν τον εκλ ιπαρούσ ε έσ τω γ ια τη ζωή του παιδιού. Εκείν ος δεν είχ ε θελ ήσ ει ποτέ το Κέρκμπορο. Το είχ ε κατασ τρέψ ει. Επομέν ως δεν θα του καιγ όταν καρφάκι αν η Ροβίν α τού έλ εγ ε ότι το παιδί ήταν κλ ηρον όμος του Λάιον ς. Μα το παιδί αυτό ήταν και δικό της και ο απώτερος σ τόχ ος του ν α την ξεφορτωθεί θ’ αποτύγ χ αν ε αν εκείν η άφην ε πίσ ω της έν αν κλ ηρον όμο όλ ης της περιουσ ίας της. Δ εν την προβλ ημάτισ ε καν το γ εγ ον ός που θα γ εν ν ούσ ε σ το μπουν τρούμι. Ήξερε ότι δεν θα την άφην αν ν α ζήσ ει τόσ ο πολ ύ – εκτός κι αν ο Φούλ κχ ερσ τ δεν είχ ε επισ τρέψ ει μέχ ρι τότε. Μήπως ο πόλ εμος που είχ ε αν οίξει με τον Γκίλ μπερτ, ο οποίος είχ ε ακόμα το σ τρατό του Λάιον ς, τον κρατούσ αν μακριά γ ια καιρό; Αν μπορούσ ε μόν ο ν α γ εν ν ήσ ει το παιδί προτού καν μάθει ο Φούλ κχ ερσ τ την ύπαρξή του, ήταν σ ίγ ουρη ότι θα κατάφερν ε ν α πείσ ει τον Τζον Γκίφαρν τ ν α του βρει έν α σ πιτικό. Η Ροβίν α δεν ήξερε ν α πει με σ ιγ ουριά πότε το παιδί έγ ιν ε η πρώτη της έγ ν οια. Μπορεί ν α το είχ ε σ υλ λ άβει γ ια λ άθος λ όγ ους, μπορεί πλ έον ν α μην εξυπηρετούσ ε τα σ χ έδια καν εν ός, αλ λ ά εκείν η δεν την έν οιαζε τίποτα απ’ όλ α αυτά. Ήταν δικό της.

δεν την έν οιαζε καν το γ εγ ον ός ότι ο πατέρας του ήταν έν ας θεόρατος αγ ροίκος που σ ιχ αιν όταν κάθε της άγ γ ιγ μα. Ο πατέρας του… Μέσ α σ ’ εκείν ο το μπουν τρούμι είχ ε άφθον ο χ ρόν ο γ ια σ κέψ η και πολ ύ σ υχ ν ά το μυαλ ό της κατακλ υζόταν από αν αμν ήσ εις με τον αν τικατασ τάτη του Λάιον ς. Δ εν της άρεσ ε διόλ ου αυτό, μα απ’ ό,τι φαιν όταν ήταν πάν ω από τις δυν άμεις της. Έκλ ειν ε τα μάτια και τον έβλ επε ακόμα ξαπλ ωμέν ο μπροσ τά της, το κορμί του αλ ησ μόν ητο. Θυμόταν ακόμα πώς την έκαν ε ν α ν ιώθει, τη μεθυσ τική δύν αμη ότι μπορούσ ε ν α εξουσ ιάζει εκείν ο το κορμί ασ χ έτως που εκείν ος αν τισ τεκόταν με μαν ία. Δ εν ήταν ψ έμα όταν του είχ ε πει ότι χ αιρόταν που ήταν εκείν ος και όχ ι κάποιος άλ λ ος. Δ εν είχ ε απολ αύσ ει το σ μίξιμό τους, αλ λ ά έπειτα από τον αρχ ικό πόν ο δεν της ήταν δυσ άρεσ το ν α τον αγ γ ίζει ή ν α τον γ εύεται. Δ εν τον έβρισ κε απωθητικό ούτε της φάν ηκε εν οχ λ ητική η καθαρή αν τρική μυρωδιά του. Και ήταν υπέροχ ος σ αν τον κοίταζε – μ’ εξαίρεσ η τ’ ασ ημέν ια μάτια του που τη μισ ούσ αν τόσ ο παθιασ μέν α. Προτού όμως του μιλ ήσ ει γ ια πρώτη φορά, τα μάτια του ήταν υπέροχ α, τον ομόρφαιν αν απίσ τευτα παρά το

φίμωτρο που παραμόρφων ε το σ τόμα του. Δ εν είχ ε ακούσ ει τον Τζον ν α πλ ησ ιάζει παρά μόν ο όταν άν οιξε η πόρτα, τρίζον τας όπως πάν τα, και την έβγ αλ ε από το ρεμβασ μό της. Όμως ο δεσ μοφύλ ακας δεν χ αμογ ελ ούσ ε ως σ υν ήθως και φαιν όταν ταραγ μέν ος. Και τότε… «Περιμέν εις παιδί, λ αίδη Ροβίν α;» Εκείν η έμειν ε σ τήλ η άλ ατος. Δ εν είχ ε πρωιν ές ν αυτίες, όπως είχ αν κάποιες γ υν αίκες, ούτε τα σ τήθη της είχ αν μεγ αλ ώσ ει. «Πώς το ξέρεις;» «Είν αι αλ ήθεια λ οιπόν ;» «Ναι, αλ λ ά πώς…» «Δ εν θα το είχ α καταλ άβει από τόσ ο ν ωρίς, αλ λ ά ο κύριός μου ρώτησ ε αν σ ου ήρθαν τα… εμ… οι μέρες εκείν ες της γ υν αίκας, και σ υν ειδητοποίησ α ότι δεν μου είχ ες ζητήσ ει κι άλ λ α… εμ… παν ιά. Γιατί δεν μου το είπες;» «Μόλ ις τώρα το σ υν ειδητοποίησ α κι εγ ώ. Αλ λ ά τι εν ν οείς όταν λ ες ότι σ ε ρώτησ ε ο κύριός σ ου; Πότε;» «Μόλ ις τώρα». Η Ροβίν α έχ ασ ε το όποιο χ ρώμα είχ ε διατηρήσ ει σ ’ αυτό το αν ήλ ιαγ ο δωμάτιο. «Επέσ τρεψ ε;» «Ναι, και θα σ ε πάω αμέσ ως σ ’ εκείν ον ».

Κεφάλ αιο 1 5

Η Ροβίν α δεν ικέτευσ ε τον Τζον ν α μην την πάει σ τον κύριό του. Θα ήταν μάταιο. Αν δεν την πήγ αιν ε εκείν ος, θα ερχ όταν κάποιος άλ λ ος. Αλ λ ά ήθελ ε ν α παρακαλ έσ ει ν α μην το κάν ει. Η μόν η αν άμν ησ η που είχ ε από τον Φούλ κχ ερσ τ ήταν το τεράσ τιο σ ώμα του και η γ εμάτη σ κλ ηρότητα χ αρακιά που είχ ε γ ια σ τόμα – και η ψ υχ ρή σ αν πάγ ος φων ή του όταν διέταξε ν α τη ρίξουν σ το μπουν τρούμι του. Μετά βίας πρόσ εξε τη Μεγ άλ η Αίθουσ α την ώρα που τη διέσ χ ιζε. Ήταν ν ωρίς ακόμα, απομεσ ήμερο, και δεν υπήρχ ε πολ ύς κόσ μος, ως επί το πλ είσ τον υπηρέτες απασ χ ολ ημέν οι με τις δουλ ειές τους, μερικοί σ τρατιώτες και μερικοί ιππότες όχ ι και τόσ ο υψ ηλ ής κοιν ων ικής υπόσ τασ ης. Την οδήγ ησ αν σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα του λ όρδου, έν α μεγ άλ ο δωμάτιο πέρα από την αίθουσ α. Ήταν ηλ ιοφώτισ το χ άρη σ τα δύο παράθυρα που ήταν τοποθετημέν α σ ε βαθιές κόγ χ ες, έν α σ ε κάθε πλ ευρά του τζακιού.greekleech.info Το μεγ άλ ο κρεβάτι είχ ε τέσ σ ερις κολ όν ες κι εξαίσ ιες κουρτίν ες και

ακουμπούσ ε σ τον πέτριν ο τοίχ ο που απομόν ων ε την αίθουσ α, ώσ τε το χ ειμών α ν α ζεσ ταίν εται κι άλ λ ο από τη μεγ άλ η πυροσ τιά που υπήρχ ε σ την αίθουσ α, θερμαίν ον τας τις πέτρες του τοίχ ου πίσ ω του. Υ πήρχ αν κι άλ λ α αξιοπρόσ εκτα πράγ ματα, αλ λ ά η Ροβίν α ήταν τόσ ο σ υγ κλ ον ισ μέν η από το θέαμα των αλ υσ ίδων που σ χ ημάτιζαν έν α σ ωρό καταμεσ ής του κρεβατιού, με αποτέλ εσ μα ν α μην προσ έξει τον άν τρα που σ τεκόταν σ την άλ λ η πλ ευρά του, παρά μόν ο όταν εκείν ος έκαν ε το γ ύρο και την πλ ησ ίασ ε. Αυτό που τον πρόδωσ ε ήταν το χ αρακτηρισ τικό ύψ ος του, αν όχ ι ο εξαίσ ιος μαύρος χ ιτών ας και η εφαρμοσ τή περισ κελ ίδα του – και το σ τόμα, ν αι, εκείν η η λ επτή, σ μιλ εμέν η από τη σ κλ ηρότητα χ αρακιά. Χρειάσ τηκε ν α περάσ ει άλ λ ο έν α δευτερόλ επτο ώσ που ν α προσ έξει η Ροβίν α τα σ κουρόξαν θα μαλ λ ιά –δεν ήταν ακριβώς κασ ταν ά, είχ αν μια χ ρυσ αφέν ια λ άμψ η– και κατόπιν τα μάτια, ασ ημέν ια, ν α πετούν φωτιές από το παθιασ μέν ο μίσ ος. Τα δικά της μάτια άν οιξαν διάπλ ατα και η μόν η λ έξη που κατάφεραν ν α σ χ ηματίσ ουν άηχ α τα χ είλ η της ήταν «Εσ ύ» και ύσ τερα την τύλ ιξε το

λ υτρωτικό σ κοτάδι. «Να τα μας τώρα», γ ρύλ ισ ε ο Τζον και την έπιασ ε προτού σ ωριασ τεί σ το πάτωμα. Ο Γουόρικ όρμησ ε μπροσ τά μ’ έν α σ άλ το και την άρπαξε σ χ εδόν βίαια από τα χ έρια του μεγ αλ ύτερου άν τρα. Τη μετέφερε σ το κρεβάτι και την ξάπλ ωσ ε. Το μικροσ κοπικό χ έρι της έπεσ ε πάν ω σ την αλ υσ ίδα που ήταν δίπλ α της. Θα αισ θαν όταν το σ ίδερο όταν σ υν ερχ όταν . Εκείν ος χ αμογ έλ ασ ε. «Δ εν μπορώ ν α φαν τασ τώ τι το προκάλ εσ ε αυτό, άρχ ον τά μου», είπε αν ήσ υχ α ο Τζον πίσ ω του. «Την τάιζα καλ ά». Ο Γουόρικ δεν τράβηξε τα μάτια του από την αν οιχ τόξαν θη κοπέλ α. «Ώσ τε την είχ ες σ τα όπα όπα, ε; Αυτό το απαλ ό δέρμα δεν έχ ει ουλ ές από δαγ κώματα αρουραίων ;» Η απάν τησ η του Τζον ήταν έν α ηχ ηρό ρουθούν ισ μα. Ο Γουόρικ ήξερε τον άν θρωπό του. Ήταν γ ν ωσ τός ο Τζον γ ια την τρυφερή του την καρδιά και την καλ οσ ύν η που έδειχ ν ε σ ε όλ α τα πλ άσ ματα. Ο Γουόρικ είχ ε γ ίν ει έξαλ λ ος με τον εαυτό του, όταν έσ τειλ ε διαταγ ή ν α τη φυλ άει αποκλ εισ τικά και μόν ο ο Τζον Γκίφαρν τ. Ωσ τόσ ο δεν έσ τειλ ε

άλ λ ον άν τρα γ ια ν α την αν ακαλ έσ ει. Δ εν ήθελ ε ν α βασ αν ίζεται εκείν η ωσ ότου πάει ο ίδιος εκεί και την κάν ει ν α υποφέρει. Ούτε ήθελ ε το μικρό, λ επτεπίλ επτο κορμί της ν α σ κελ ετωθεί από την ασ ιτία, γ ιατί το χ ρειαζόταν όπως ήταν γ ι’ αυτό που σ χ εδίαζε ν α κάν ει. Πάν ω απ’ όλ α, όμως, δεν ήθελ ε ν α την αγ γ ίζει άλ λ ος άν τρας, τουλ άχ ισ τον όχ ι μέχ ρι ν α αν ακαλ ύψ ει αν ήταν αποτελ εσ ματική η κλ οπή που του είχ ε κάν ει. Σύμφων α με τον Τζον , ήταν . «Είν αι τόσ ο γ λ υκιά κι ευγ εν ική λ αίδη, άρχ ον τά μου. Τι έγ κλ ημα έχ ει κάν ει γ ια ν α της αξίζει το μπουν τρούμι;» «Το έγ κλ ημά της είχ ε σ τόχ ο εμέν α προσ ωπικά και ήταν τόσ ο σ οβαρό που δεν λ έγ εται». «Όχ ι δα!» «Άφησ ες τούτο τ’ όμορφο πρόσ ωπο ν α σ ε ξεγ ελ άσ ει, Τζον . Δ εν είν αι παρά μια άπλ ησ τη κοπέλ α που θα έκαν ε οτιδήποτε, όσ ο απάν θρωπο κι αν ήταν αυτό, προκειμέν ου ν α πετύχ ει το σ κοπό της. Έχ ει σ κλ ηρή καρδιά γ εμάτη πείσ μα κι αποφασ ισ τικότητα αν τάξια εν ός άν τρα. Είν αι…» Σταμάτησ ε απότομα, σ υν ειδητοποιών τας ότι έλ εγ ε περισ σ ότερα απ’ ό,τι ήταν απαραίτητο. Δ εν ήταν υποχ ρεωμέν ος ν α δώσ ει λ ογ αριασ μό σ ε καν έν αν .

«Της αφαίρεσ α τον τίτλ ο που κέρδισ ε από το γ άμο της με τον Γκον τγ ουάιν Λάιον ς, γ ι’ αυτό ν α μην την αποκαλ είς λ αίδη πια. Και δεν χ ρειάζεται ν α ασ χ ολ ηθείς άλ λ ο μαζί της. Δ εν θα γ υρίσ ει σ το μπουν τρούμι – προς το παρόν ». Ο Γουόρικ διαισ θάν θηκε την αν άγ κη του Τζον ν α διαφων ήσ ει, κι ας μη γ ύρισ ε ν α κοιτάξει πίσ ω του. Για το δικό του καλ ό, ας φρόν τιζε ο Τζον ν α μην ξεπεράσ ει τα όρια αυτή τη φορά. Εκείν ος θα πρέπει ν α το διαισ θάν θηκε γ ιατί έφυγ ε αθόρυβα από το δωμάτιο δίχ ως ν α βγ άλ ει μιλ ιά.greekleech.info Ο Γουόρικ σ υν έχ ιζε ν α έχ ει τα μάτια του καρφωμέν α σ την αιχ μάλ ωτή του και δεν εν οχ λ ήθηκε διόλ ου που η λ ιποθυμία της του σ τέρησ ε την εκδίκησ ή του. Θα έδειχ ν ε υπομον ή τώρα που επιτέλ ους είχ ε έρθει η πολ υπόθητη ώρα, κι ας μην είχ ε υπάρξει καθόλ ου υπομον ετικός μέχ ρι τώρα. Ωσ τόσ ο, είχ ε φρον τίσ ει επίτηδες ν α μείν ει μακριά γ ν ωρίζον τας πολ ύ καλ ά ότι, αν βρισ κόταν εκεί, δεν θ’ άν τεχ ε ν α μην αρχ ίσ ει την εκδίκησ η που είχ ε σ χ εδιάσ ει. Μόν ο που κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσ ε τα σ χ έδιά του. Έπρεπε πρώτα ν α μάθει αν η κοπέλ α είχ ε πετύχ ει τον άπλ ησ το και δόλ ιο σ κοπό της. Τώρα ήξερε, κι αυτό έκαν ε διπλ ό το έγ κλ ημά της

απέν αν τί του. Αν είχ ε σ κεφτεί κάποια σ τιγ μή ν α της δείξει έσ τω και λ ίγ ο έλ εος, η εγ κυμοσ ύν η της κατέσ τρεψ ε τα πάν τα κι έκαν ε την εκδικητική μαν ία του ν α επαν έλ θει ακόμα πιο μαν ιασ μέν η. Είχ ε μέσ α της το παιδί του. Δ εν είχ ε καν έν α δικαίωμα! Το ήξερε από την πρώτη σ τιγ μή που εκείν η τον αν αγ ν ώρισ ε, είχ ε δει τον τρόμο που της έφερε λ ιγ οθυμιά. Κι αυτός τον είχ ε απολ αύσ ει σ το έπακρο αυτό τον τρόμο. Δ εν ήταν βέβαιος αν εκείν η τον είχ ε αν αγ ν ωρίσ ει με τη δαν εική παν οπλ ία του Ρόμπερτ σ το περιτείχ ισ μα του Κέρκμπορο. Τώρα ήξερε πως όχ ι. Τον αν αγ ν ώρισ ε αυτή τη σ τιγ μή όμως. Και ίσ ως μέχ ρι τώρα ν α είχ ε μάθει τι είδους άν τρας ήταν , ν α είχ ε ακούσ ει τη φήμη που τον ακολ ουθούσ ε ότι αφάν ιζε από προσ ώπου γ ης οποιον δήποτε έκαν ε την αποκοτιά ν α βάλ ει χ έρι σ ε ό,τι ήταν δικό του. Το γ εγ ον ός ότι ποτέ σ το παρελ θόν δεν είχ ε γ υρέψ ει εκδίκησ η από γ υν αίκα δεν είχ ε καμία σ ημασ ία. Χρειαζόταν μόν ο ν α αποφασ ίσ ει ποια θα ήταν τα κατάλ λ ηλ α αν τίποιν α γ ια έν α άτομο του δικού της φύλ ου, και είχ ε άφθον ο χ ρόν ο ν α το σ κεφτεί εν όσ ω έψ αχ ν ε την Ιζαμπέλ α. Αλ λ ά η προσ πάθεια ν α τη βρει απέβη άκαρπη. Όταν είχ ε επισ τρέψ ει έν ας από τους

απεσ ταλ μέν ους του γ ια ν α του πει ότι η μελ λ ον τική σ ύζυγ ός του δεν είχ ε φτάσ ει σ το Φούλ κχ ερσ τ, έν ιωσ ε ευγ ν ώμων που του διν όταν έν ας λ όγ ος ν α καθυσ τερήσ ει τη δική του άφιξη εκεί. Όμως η αν αζήτησ η ήταν εκν ευρισ τική. Για τον απλ ούσ τατο λ όγ ο ότι υπήρχ αν πάρα πολ λ οί διαφορετικοί δρόμοι που οδηγ ούσ αν σ το Φούλ κχ ερσ τ και εκείν η θα μπορούσ ε ν α είχ ε πάρει οποιον δήποτε. Τελ ικά είχ ε εν αποθέσ ει τις έρευν ες της αν αζήτησ ης σ τον πατέρα της, ο οποίος ασ φαλ ώς ήταν πολ ύ πιο αν ήσ υχ ος από τον ίδιο γ ια την εξαφάν ισ η της κόρης του. Κι αυτό που τον είχ ε εν οχ λ ήσ ει επίσ ης ήταν το γ εγ ον ός ότι όλ ον αυτό τον καιρό δεν σ κεφτόταν τίποτ’ άλ λ ο παρά τούτη εδώ την κοπέλ α, εν ώ θα έπρεπε ν α αγ ων ιά μον αχ ά γ ια τη χ αμέν η μν ησ τή του. Η Ροβίν α αν ασ τέν αξε, και ο Γουόρικ κράτησ ε την αν άσ α του περιμέν ον τας, θέλ ον τας ν α τη δει ν α αν οίγ ει τα μεγ άλ α ζαφειρέν ια μάτια της. Τα χ είλ η της μισ άν οιξαν . Κι εκείν ος θυμήθηκε πόσ ο σ αρκώδη ήταν , θυμήθηκε την καυτή αίσ θησ ή τους πάν ω σ το δέρμα του όταν εκείν η είχ ε αν αγ κασ τεί ν α προσ παθήσ ει πιο πολ ύ γ ια ν α κάν ει το κορμί του ν α αν ταποκριθεί. Οι αν οιχ τόξαν θες μπούκλ ες της ήταν τώρα δύο χ ον τρές πλ εξούδες, η μία κάτω

από το κορμί της, η άλ λ η απλ ωμέν η φιδίσ ια σ τα σ τήθη της. Τα θυμόταν αυτά τα σ τήθη, πλ ούσ ια και προκλ ητικά, απαγ ορευμέν α όμως ν α τα αγ γ ίξει ή ν α τα γ ευτεί. Τώρα γ υμν ών ον ταν μπροσ τά του μόν ο γ ια ν α βάλ ουν φωτιά σ τις αισ θήσ εις του, ν α σ υν τελ έσ ουν σ την ήττα του. Τώρα μπορούσ ε ν α τ’ αγ γ ίξει και μετά βίας σ υγ κρατήθηκε ν α μην της σ κίσ ει το φόρεμα. Όχ ι ακόμα όμως. Όχ ι ακόμα. Ήθελ ε εκείν η ν α έχ ει πλ ήρη σ υν αίσ θησ η όλ ων όσ ων θα της έκαν ε, όπως βασ αν ισ τικά είχ ε ν ιώσ ει και ο ίδιος όλ α όσ α του είχ ε κάν ει εκείν η. Η Ροβίν α τεν τώθηκε, έν ας απαλ ός ήχ ος βγ ήκε από το λ αιμό της και κατόπιν όλ ο το κορμί της έμειν ε ακίν ητο, εκτός από το χ έρι της.greekleech.info Ο Γουόρικ παρακολ ουθούσ ε τα δάχ τυλ α του χ εριού της, το οποίο τώρα ακουμπούσ ε πάν ω σ τις αλ υσ ίδες, ν α ψ ηλ αφούν τους κρύους σ ιδερέν ιους κρίκους, παρακολ ουθούσ ε το σ υν οφρύωμά της, το οποίο μαρτυρούσ ε την απορία της τι ν α ήταν αυτό που άγ γ ιζε. «Εν θύμιο», της εξήγ ησ ε εκείν ος. «Από το Κέρκμπορο». Τα μάτια της άν οιξαν απότομα, πελ ώρια μάτια που δέσ ποζαν σ το μικρό οβάλ πρόσ ωπό της.

Άλ λ ος έν ας ήχ ος βγ ήκε από μέσ α της, σ αν ν α πν ιγ όταν . Ο φόβος της ήταν ολ οφάν ερος, υπερβολ ικά μεγ άλ ος, αγ γ ίζον τας τον απόλ υτο τρόμο. Ο Γουόρικ θα γ ιν όταν έξαλ λ ος αν λ ιποθυμούσ ε πάλ ι. Η Ροβίν α ευχ ήθηκε ν α μπορούσ ε ν α το κάν ει. Χρισ τέ μου, γ ι’ αυτό είχ ε περάσ ει τόσ ες βδομάδες σ το μπουν τρούμι. Δ εν είχ ε καμία σ χ έσ η με την περιουσ ία της. Θα πέθαιν ε, αλ λ ά όχ ι από απλ ή ασ ιτία όπως πίσ τευε. Θυμήθηκε το απύθμεν ο μίσ ος αυτού του άν τρα και ήξερε ότι πιθαν ότατα θα τη βασ άν ιζε μέχ ρι θαν άτου. Τώρα ήξερε γ ιατί αν τισ τεκόταν τόσ ο βίαια όταν εκείν η τον βίαζε. Δ εν ήταν κάποιος δούλ ος που έν ιωθε δέος απέν αν τί της, αλ λ ά έν ας ισ χ υρός πολ έμαρχ ος, έν ας άν τρας τον οποίο καν έν ας δεν θα τολ μούσ ε ν α μεταχ ειρισ τεί έτσ ι όπως είχ αν εκείν οι. Και ο Γκίλ μπερτ ο ηλ ίθιος, ο παν ηλ ίθιος, δεν ήξερε καν ότι είχ ε πιάσ ει αιχ μάλ ωτο τον χ ειρότερο εχ θρό του. Και πιθαν ότατα ούτε ο Φούλ κχ ερσ τ ήξερε ποια ήταν ή ότι εκείν ος που τον είχ ε πιάσ ει αιχ μάλ ωτο ήταν ο δικός του χ ειρότερος εχ θρός. Μια έκρηξη γ έλ ιου γ αργ άλ ησ ε το λ αιμό της. Αδύν ατον ν α το σ υγ κρατήσ ει. Σύν τομα θα έχ αν ε τα λ ογ ικά της, αν δεν τα είχ ε χ άσ ει ήδη. Κι εκείν ος

σ τεκόταν απλ ώς δίπλ α σ το κρεβάτι, κοιτών τας τη βλ οσ υρά. Της είχ ε φαν εί όμορφος; Αυταπάτη. Αυτό το σ τόμα, αυτά τα τρομακτικά μάτια – ήταν έν ας ζων ταν ός εφιάλ της, ο προσ ωπικός της εφιάλ της, έν ας άν τρας που κάθε χ αρακτηρισ τικό του προσ ώπου του ήταν ο ορισ μός της σ κλ ηρότητας. Η Ροβίν α άρχ ισ ε ν α τρέμει από φόβο. Εκείν ος βλ ασ τήμησ ε άσ χ ημα και πίεσ ε σ ταθερά το χ έρι του σ το λ αιμό της. Τα μάτια της άν οιξαν ακόμα περισ σ ότερο. «Αν λ ιποθυμήσ εις πάλ ι, θα σ ε δείρω», γ ρύλ ισ ε εκείν ος. Αυτό υποτίθεται ότι της το είπε γ ια ν α την καθησ υχ άσ ει; Ωσ τόσ ο την άφησ ε κι απομακρύν θηκε από το κρεβάτι. Το έν σ τικτο της επιβίωσ ης την έκαν ε ν α παρακολ ουθεί άγ ρυπν α τις κιν ήσ εις του, αλ λ ά εκείν ος πήγ ε απλ ώς σ το σ βησ τό τζάκι και σ τάθηκε εκεί με το βλ έμμα καρφωμέν ο σ τις σ τάχ τες. Βλ έπον τάς τον από πίσ ω, δεν έμοιαζε με τέρας αλ λ ά με φυσ ιολ ογ ικό άν θρωπο. Τα σ κουρόχ ρυσ α μαλ λ ιά του, παρόλ ο που δεν ήταν σ γ ουρά, κατσ άρων αν κον τά σ το λ αιμό του. Και φαίν ον ταν απαλ ά, παρότι εκείν η δεν τόλ μησ ε ποτέ ν α

πλ ησ ιάσ ει τόσ ο πολ ύ το χ έρι της σ το πρόσ ωπό του γ ια ν α τ’ αγ γ ίξει. Το κορμί του εξακολ ουθούσ ε ν α μαγ ν ητίζει το βλ έμμα της. Το ήξερε πως θα ήταν ψ ηλ ός, αλ λ ά όχ ι τόσ ο. Κι έν ιωθε μέσ α του τόσ η έν τασ η αυτή τη σ τιγ μή, που ο χ ιτών ας του είχ ε τσ ιτωθεί σ τις φαρδιές πλ άτες και σ τους ώμους του. Τα λ επτά κυλ ούσ αν το έν α πίσ ω από το άλ λ ο, μα εκείν ος δεν έλ εγ ε ν α γ υρίσ ει προς το μέρος της. Η Ροβίν α έπαψ ε ν α τρέμει και πήρε μερικές βαθιές αν άσ ες. Δ εν θ’ άρχ ιζαν ακόμα τα βασ αν ισ τήριά της, σ ίγ ουρα όχ ι σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματά του. Μάλ λ ον την είχ ε φέρει εδώ μον αχ ά γ ια ν α την τρομοκρατήσ ει – και ν α θριαμβολ ογ ήσ ει. Ο αιχ μάλ ωτος είχ ε γ ίν ει τώρα ο αιχ μαλ ωτισ τής. «Ηρέμησ ες, κοπελ ιά;» Να ηρεμήσ ει; Θα έβρισ κε άραγ ε ποτέ ξαν ά ηρεμία; Παρ’ όλ α αυτά κατέν ευσ ε, αλ λ ά σ υν ειδητοποίησ ε ότι εκείν ος δεν μπορούσ ε ν α τη δει, γ ιατί όταν της μίλ ησ ε δεν γ υρίσ ει καν ν α την κοιτάξει. «Ναι». «Παρόλ ο που έχ ω κάθε δικαίωμα, δεν έχ ω σ κοπό ν α σ ε σ κοτώσ ω». Η Ροβίν α δεν είχ ε σ υν ειδητοποιήσ ει ότι έν ιωθε

την ίδια έν τασ η μ’ εκείν ον παρά μόν ο όταν αισ θάν θηκε το κορμί της ν α βουλ ιάζει σ το σ τρώμα από αν ακούφισ η. Δ εδομέν ων των σ υν θηκών , ποτέ της δεν θα πίσ τευε ότι θα ήταν τόσ ο τυχ ερή ούτε κι εκείν ος τόσ ο σ πλ αχ ν ικός ώσ τε ν α της το πει. Θα μπορούσ ε ν α την είχ ε αφήσ ει ν α βασ αν ίζεται από αγ ων ία και τρόμο. Θα μπορούσ ε ν α… Αλ λ ά εκείν ος δεν είχ ε ολ οκλ ηρώσ ει ακόμα τα λ όγ ια του. «Θα τιμωρηθείς. Μην έχ εις καμία αμφιβολ ία. Αλ λ ά η δική μου τιμωρία θα είν αι σ ε είδος – θα σ ε πλ ηρώσ ω με το ίδιο ν όμισ μα». Τότε σ τράφηκε ν α δει την αν τίδρασ ή της, αλ λ ά το μόν ο που είδε σ το πρόσ ωπό της ήταν σ ύγ χ υσ η, κι έτσ ι της εξήγ ησ ε. «Όπως εσ ύ και ο αδελ φός σ ου είχ ατε σ κοπό ν α μου αφαιρέσ ετε τη ζωή αν δεν είχ α δραπετεύσ ει, έτσ ι τώρα και η δική σ ου ζωή μού αν ήκει και δεν θεωρώ ότι έχ ει και τόσ ο μεγ άλ η αξία.greekleech.info Όπως μου φέρθηκες, θα σ ου φερθώ. Έχ εις πάρει προσ ωριν ή αν ασ τολ ή μόν ο και μόν ο επειδή ήθελ α πρώτα ν α αν ακαλ ύψ ω το βαθμό της εν οχ ής σ ου, αν είχ ε αποτέλ εσ μα η κλ οπή που έκαν ες. Ξέρουμε και οι δύο ότι είχ ε. Όπως λ οιπόν εσ ύ πήρες το παιδί από τη σ άρκα μου, έτσ ι θα σ ου το πάρω κι εγ ώ όταν γ εν ν ηθεί». «Όχ ι», αν τιγ ύρισ ε ήρεμα εκείν η.

«Όχ ι;!» εξερράγ η εκείν ος μην πισ τεύον τας σ τ’ αυτιά του. «Η κατοχ ή αν ήκει κατά εν ν έα δέκατα…» «Δ εν μιλ άμε γ ια περιουσ ίες εδώ! Τη σ άρκα από τη σ άρκα μου έκλ εψ ες!» Χρισ τέ μου, πώς είχ ε τολ μήσ ει ν α τον αψ ηφήσ ει, διακιν δυν εύον τας ν α τον βγ άλ ει εκτός εαυτού; Η οργ ή του ήταν τόσ ο θηριώδης, που είχ ε ασ πρίσ ει ολ όκλ ηρος, λ ίγ ο ήθελ ε ν α ορμήσ ει καταπάν ω της και ν α τη σ πάσ ει σ τα δύο σ αν κούκλ α. Δ εν μπορούσ ε όμως ν α τον αφήσ ει ν α σ υμπεριλ άβει και το παιδί σ την εκδίκησ ή του. Η Ροβίν α σ υν έχ ισ ε ν α του μιλ άει ήρεμα, προσ ευχ όμεν η ν α καταφέρει ν α τον λ ογ ικεύσ ει. «Εγ ώ το έχ ω μέσ α μου, εγ ώ θα το γ εν ν ήσ ω και το θέλ ω μόν ο και μόν ο επειδή θα είν αι δικό μου, γ ια καν έν αν άλ λ ο λ όγ ο». «Ποτέ δεν θα είν αι δικό σ ου αυτό το παιδί. Γι’ αυτό το παιδί δεν θα είσ αι παρά μόν ο το δοχ είο που θα το κουβαλ άει μέχ ρι ν α γ εν ν ηθεί». Τώρα δεν μιλ ούσ ε οργ ισ μέν α, όχ ι, ο τόν ος της φων ής του είχ ε γ ίν ει πολ ύ ψ υχ ρός. «Εσ ύ γ ιατί το θέλ εις;» κραύγ ασ ε εκείν η. «Δ εν θα είν αι παρά έν α μπάσ ταρδο γ ια σ έν α. Μήπως δεν έχ εις ήδη αρκετά;»

«Ό,τι είν αι δικό μου μου αν ήκει – όπως ακριβώς κι εσ ύ αν ήκεις σ ’ εμέν α τώρα και θα υπακούς σ τις επιθυμίες μου. Και μη μου φέρν εις άλ λ ες αν τιρρήσ εις, κοπελ ιά, γ ιατί θα το μεταν ιώσ εις και μάλ ισ τα αυτή τη σ τιγ μή». Αυτή την απειλ ή δεν μπορούσ ε ν α την πάρει αψ ήφισ τα η Ροβίν α. Τον είχ ε εξωθήσ ει σ τα άκρα, τον είχ ε προκαλ έσ ει πολ ύ περισ σ ότερο απ’ ό,τι ήταν σ υν ετό σ ’ αυτό το σ ημείο. Μπορεί ν α γ ν ώριζε το κορμί αυτού του άν τρα, όμως τον ίδιο δεν τον ήξερε καθόλ ου. Αλ λ ά ο καιρός που θα περν ούσ ε θα έδειχ ν ε τι θα γ ιν όταν , και τώρα είχ ε εξασ φαλ ίσ ει αρκετό χ ρόν ο. Τουλ άχ ισ τον αυτό της το είχ ε επιτρέψ ει, της είχ ε επιτρέψ ει ν α ζήσ ει. Ωσ τόσ ο, ήταν βέβαιο ότι θα έθιγ ε ξαν ά αυτό το θέμα επειδή ήταν τόσ ο σ ημαν τικό γ ια εκείν η, που δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α το αφήσ ει σ την τύχ η του. Θα περίμεν ε όμως ώσ που ν α είχ ε περισ σ ότερες ελ πίδες ν α ν ικήσ ει. Η Ροβίν α σ ηκώθηκε από το κρεβάτι του και σ τάθηκε δίπλ α. Δ εν το περίμεν ε καν ότι εκείν ος θα την είχ ε ξαπλ ώσ ει εκεί, δεδομέν ου ότι την απεχ θαν όταν . Και είχ ε κάθε δικαίωμα φυσ ικά. Μακάρι ν α μην μπορούσ ε ν α το δει από τη δική του προοπτική, αλ λ ά το έκαν ε. Μακάρι ν α μπορούσ ε ν α

το δει κι εκείν ος από τη δική της σ κοπιά, αλ λ ά δεν θα το έκαν ε. Δ εν είχ ε την παραμικρή σ ημασ ία γ ια εκείν ον το γ εγ ον ός ότι λ υπόταν γ ι’ αυτα που του είχ ε κάν ει, κι ας ήταν παρά τη θέλ ησ ή της. Γεγ ον ός παρέμεν ε ότι το είχ ε κάν ει. Και η αλ ήθεια ήταν ότι της άξιζε όποια τιμωρία κι αν ήθελ ε ν α της επιβάλ ει. Και γ ια ν α είν αι δίκαιη, ούτε αυτό το παιδί τής άξιζε, όχ ι αφού εκείν ος θεωρούσ ε ότι του το είχ ε κλ έψ ει, όπως ο ίδιος είχ ε πει, μόν ο που… σ το θέμα του παιδιού δεν γ ιν όταν ν α είν αι δίκαιη. Έν ιωσ ε το κορμί της ν α σ φίγ γ εται πάλ ι όταν τον είδε ν α την κοιτάει παγ ερά, αλ λ ά τελ ικά της είπε με ολ οφάν ερη περιφρόν ησ η: «Κακώς με εκπλ ήσ σ ει η έλ λ ειψ η ευφυΐας σ ου, αν αν αλ ογ ισ τώ το σ χ έδιο που μηχ αν εύτηκες γ ια ν α κρατήσ εις το Κέρκμπ…» «Το σ χ έδιο ήταν του Γκίλ μπερτ, όχ ι δικό μου. Εκείν ος το ήθελ ε, όχ ι εγ ώ». «Εξακολ ουθείς ν α δείχ ν εις μον αχ ά βλ ακεία και τίποτ’ άλ λ ο. Ποτέ ξαν ά μη διαν οηθείς ν α με διακόψ εις, κοπελ ιά. Και ποτέ ξαν ά μη διαν οηθείς ν α δικαιολ ογ ηθείς γ ια ό,τι έκαν ες. Δ εν ήταν ο Γκίλ μπερτ σ ου αυτός που ήρθε και μ’ αν άγ κασ ε ν α…» Ήταν τόσ ο οργ ισ μέν ος που δεν κατάφερε ν α αποτελ ειώσ ει τη φράσ η του. Η Ροβίν α έν ιωσ ε τον

παν ικό ν α φουν τών ει πάλ ι μέσ α της όταν τον είδε ν α αλ λ άζει χ ρώμα. «Λυπάμαι!» ξεφούρν ισ ε, γ ν ωρίζον τας ότι δεν ήταν αρκετό, μα δεν ήξερε τι άλ λ ο ν α πει. «Λυπάσ αι; Θα λ υπηθείς πολ ύ περισ σ ότερο, κι αυτό σ ’ το υπογ ράφω. Μπορείς όμως ν α αρχ ίσ εις τα καλ οπιάσ ματα μπας και με ηρεμήσ εις. Τρόμαξα ν α σ ’ αν αγ ν ωρίσ ω με τα ρούχ α, κοπελ ιά. Βγ άλ ’ τα!»

Κεφάλ αιο 1 6

Η Ροβίν α έν ιωσ ε την αν άσ α της ν α κόβεται. Τα μάτια της έκλ εισ αν από τρόμο. Ο Φούλ κχ ερσ τ είχ ε πει ότι θα την πλ ήρων ε με το ίδιο ν όμισ μα. Ήξερε ότι αυτό σ ήμαιν ε πως θα την έπαιρν ε με τη βία, όπως με τη βία τον είχ ε πάρει κι εκείν η. Κι εκείν η δεν θα το απολ άμβαν ε, όπως δεν το απολ άμβαν ε και τότε που ήταν αν αγ κασ μέν η ν α το κάν ει. Γιατί όμως εκείν ος ν α διαλ έξει αυτό τον τρόπο γ ια ν α την τιμωρήσ ει, αφού τη μισ ούσ ε τόσ ο και πραγ ματικά δεν άν τεχ ε ν α την αγ γ ίζει; Μα φυσ ικά, η εκδίκησ η ήταν σ ημαν τικότερη γ ια εκείν ον . Ήδη είχ ε αν τιλ ηφθεί αυτή την πλ ευρά του χ αρακτήρα του. Αλ λ ά ν α τη βάλ ει ν α γ δυθεί γ ια χ άρη του… «Αν χ ρειάζεται ν α σ ε βοηθήσ ω…» Κι άλ λ η απειλ ή γ ια έν ας Θεός ήξερε τι πράγ μα, αλ λ ά αυτό που ήξερε η Ροβίν α ήταν πως δεν ήθελ ε καθόλ ου ν α το αν ακαλ ύψ ει. «Όχ ι, θα το κάν ω εγ ώ», ψ ιθύρισ ε απελ πισ μέν α. Γύρισ ε από την άλ λ η πλ ευρά γ ια ν α λ ύσ ει την κεν τητή ζών η της, αλ λ ά με δυο δρασ κελ ιές εκείν ος βρέθηκε πίσ ω της, την άρπαξε με δύν αμη από τον ώμο πον ών τας την και τη γ ύρισ ε προς το μέρος

του. Όποιο κι αν ήταν το λ άθος της, είχ ε κάν ει πάλ ι την οργ ή του ν α θεριέψ ει. Ο Γουόρικ όμως φρόν τισ ε ν α της λ ύσ ει αμέσ ως την απορία. «Ξέρεις ότι γ ια ν α μου αν οίξει η όρεξη έχ ω αν άγ κη ν α σ ε βλ έπω ν α γ δύν εσ αι. Γι’ αυτό μου γ δυν όσ ουν και τότε. Όποιος σ ε δασ κάλ εψ ε, κοπελ ιά, σ ε δασ κάλ εψ ε καλ ά. Έν α πράγ μα ν α ξέρεις όμως. Αν δεν μπορέσ ω ν α σ ου κάν ω ό,τι θέλ ω επειδή θα μου είν αι αδιάφορο αυτό που μου προσ φέρεις, θα φταις εσύ. Δ εν θα σ ου αλ λ άξω την τιμωρία, όμως αν αυτό έχ εις σ το μυαλ ό σ ου, αυτό που δεν θα μπορώ ν α κάν ω εγ ώ θα φέρω άλ λ ον ν α το κάν ει – ή μάλ λ ον όχ ι, δέκα άλ λ ους. Κι αμφιβάλ λ ω αν θα τους σ ιχ αίν εσ αι τόσ ο όσ ο σ ιχ αίν εσ αι εμέν α». Η Ροβίν α τον κοίταξε κατάματα, όταν εκείν ος έκαν ε έν α βήμα πίσ ω, κι ευχ ήθηκε ν α ήξερε αν το εν ν οούσ ε σ τ’ αλ ήθεια ή αν ήταν απλ ώς μια κούφια απειλ ή. Γιατί έδειχ ν ε αρκετά σ κλ ηρός γ ια ν α το κάν ει. Έδειχ ν ε αρκετά οργ ισ μέν ος γ ια ν α το κάν ει. Όμως ήθελ ε ν α την πλ ηρώσ ει με το ίδιο ν όμισ μα και δεν θα ήταν το ίδιο αν την έβλ επε ν α βιάζεται από άλ λ ους. Ή μήπως θα ήταν ; Έριξε τη ζών η της σ το πάτωμα κι άπλ ωσ ε βιασ τικά τα χ έρια σ τα κορδόν ια που είχ ε σ το πλ άι

το φόρεμά της. Δ εν μπορούσ ε ν α το ρισ κάρει μ’ αυτό τον άν τρα, όχ ι όταν οι σ υν έπειες θα ήταν τόσ ο τρομακτικές. Προσ πάθησ ε ν α θυμηθεί τις σ υμβουλ ές της Μίλ ν τρεν τ, αλ λ ά το μυαλ ό της είχ ε αδειάσ ει. Η κάμαρα ήταν υπερβολ ικά φωτειν ή έτσ ι όπως την έλ ουζε το ηλ ιόφως, το δέρμα της έκαιγ ε από ν τροπή, τα δάχ τυλ ά της έτρεμαν . Ήξ ερε ότι το θέαμα που παρουσ ίαζε δεν ήταν καθόλ ου προκλ ητικό. Το αίμα του Γουόρικ ήδη κυλ ούσ ε ορμητικά σ το κορμί του. Ο φόβος της ήταν που τον ερέθιζε, αυτό ήταν όλ ο. Δ εν ήταν τ’ αν αψ οκοκκιν ισ μέν α μάγ ουλ ά της. Ούτε η παρθεν ική σ υσ τολ ή της. Και σ ίγ ουρα ούτε το μικρό μα εξαίσ ια καμπυλ ωτό κορμί της, που το θυμόταν ολ οκάθαρα κι από σ τιγ μή σ ε σ τιγ μή θα του αποκαλ υπτόταν πάλ ι. Απογ οητευμέν ος, σ υν ειδητοποίησ ε ότι, αν σ υν έχ ιζε ν α την κοιτάει, δεν θα κατάφερν ε ν α κάν ει όλ α όσ α είχ ε σ το μυαλ ό του. Βλ ασ τήμησ ε σ ιωπηλ ά και πήγ ε σ την άλ λ η πλ ευρά του κρεβατιού ν α πάρει την αλ υσ ίδα. Σκόπευε ν α της τη δώσ ει, ν α τη βάλ ει ν α την περάσ ει πρώτα κάτω από το κρεβάτι και σ τη σ υν έχ εια ν α τη δέσ ει εκεί όπου θα της έλ εγ ε εκείν ος, μόν ο και μόν ο γ ια ν α την τρομοκρατήσ ει

περισ σ ότερο. Τώρα όμως το έκαν ε μόν ος του γ ι’ αν τιπερισ πασ μό. Μόν ο που δεν του πήρε πολ λ ή ώρα, σ ίγ ουρα όχ ι όσ η ώρα της πήρε εκείν ης ν α γ δυθεί. Το κόκκιν ο φόρεμά της βρισ κόταν σ το πάτωμα, το μακρυμάν ικο μεσ οφόρι της ριγ μέν ο από πάν ω. Αλ λ ά φορούσ ε ακόμα μια λ επτή λ ιν ή καμιζόλ α και, παρότι τα δάχ τυλ ά της κρατούσ αν σ φιχ τά τον ποδόγ υρο, είχ ε αρχ ίσ ει ν α τον αν ασ ηκών ει γ ια ν α βγ άλ ει το εσ ώρουχ ο, μέχ ρι που τελ ικά πρόσ εξε τι έκαν ε εκείν ος. «Μη, σ ε παρακαλ ώ», τον ικέτευσ ε, κι από τις αλ υσ ίδες που εκείν ος ακόμα κρατούσ ε σ τα χ έρια του το βλ έμμα της πέταξε σ τα ψ υχ ρά του μάτια. «Δ εν θα σ ου αν τισ ταθώ. Τ’ ορκίζομαι». Εκείν ος έδωσ ε την αμείλ ικτη απάν τησ η χ ωρίς δισ ταγ μό. «Θα γ ίν ει όπως τότε, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο». Η Ροβίν α κοίταξε τις αλ υσ ίδες που είχ ε περάσ ει εκείν ος έξω από τις κολ όν ες, σ το κάτω μέρος του κρεβατιού, τοποθετημέν ες έτσ ι, ώσ τε ν α μην μπορεί ν α κλ είσ ει τα πόδια της. «Δ εν ήταν έτσ ι», αν τιγ ύρισ ε εκείν η. «Οι αλ λ αγ ές είν αι αν αγ καίες γ ιατί υπάρχ ουν διαφορές σ το φύλ ο του κορμιού που θ’ αλ υσ οδεθεί.

Τα δικά μου πόδια δεν ήταν απαραίτητο ν α είν αι αν οιχ τά. Τα δικά σ ου είν αι». Έκλ εισ ε τα μάτια της γ ιατί τα λ όγ ια του την έκαν αν ν α δει με παρασ τατικότητα την εικόν α με τη φαν τασ ία της. Πλ ηρωμή με το ίδιο ν όμισ μα. Κι εκείν η δεν μπορούσ ε ν α κάν ει τίποτα γ ια ν α το εμποδίσ ει, δεν μπορούσ ε καν ν α τον ικετεύσ ει γ ια έλ εος, γ ιατί αυτός ο άν τρας δεν είχ ε έλ εος. Ήταν αμείλ ικτα αποφασ ισ μέν ος ν α της κάν ει αυτό το πράγ μα, και θα της το έκαν ε όπως ακριβώς το είχ ε κάν ει κι εκείν η σ τον ίδιο. «Μιλ άς πολ ύ, κοπελ ιά», την προειδοποίησ ε ήρεμα. «Μη δοκιμάζεις άλ λ ο την υπομον ή μου». Εκείν η έβγ αλ ε απότομα την καμιζόλ α της κι αν έβηκε γ ρήγ ορα σ το κέν τρο του κρεβατιού. Θα έκαν ε οτιδήποτε γ ια ν α τελ ειών ει μια ώρα αρχ ύτερα αυτός ο εφιάλ της και ν α πάψ ει ν α ν ιώθει αυτό τον αρρωσ τημέν ο τρόμο. Ξάπλ ωσ ε προτού εκείν ος τη διατάξει ν α το κάν ει, αλ λ ά το κορμί της ήταν άκαμπτο σ αν ξύλ ο. Έκλ εισ ε σ φιχ τά τα μάτια της, μόν ο τον άκουγ ε, και τα βήματά του τον οδήγ ησ αν σ το κάτω μέρος του κρεβατιού. «Άν οιξέ τα». Βόγ κηξε από μέσ α της, μα δεν τόλ μησ ε ν α τον αψ ηφήσ ει. «Πιο πολ ύ», πρόσ θεσ ε, κι εκείν η υπάκουσ ε.

Αλ λ ά δεν κατάφερε ν α σ υγ κρατήσ ει την κραυγ ή της όταν τα δάχ τυλ ά του έσ φιξαν τον ασ τράγ αλ ό της γ ια ν α τον ακιν ητοποιήσ ουν και ν α κλ ειδώσ ει γ ύρω του το παγ ωμέν ο σ ίδερο. Ο κρίκος δεν εφάρμοζε σ φιχ τά σ το πόδι της όπως τότε σ το δικό του και το βάρος της αλ υσ ίδας τον τραβούσ ε προς τα κάτω, σ τη φτέρν α και σ την καμάρα του ποδιού της. Γρήγ ορα δέθηκε και το άλ λ ο της πόδι, αλ λ ά ο Γουόρικ βλ ασ τήμησ ε όταν είδε πως η αλ υσ ίδα δεν έφταν ε ως το πάν ω μέρος του κρεβατιού, γ ια ν α δέσ ει και τους καρπούς της. Το κρεβάτι του ήταν φτιαγ μέν ο γ ια το δικό του ύψ ος που ήταν , φυσ ικά, πολ ύ μεγ αλ ύτερο από το δικό της. «Απ’ ό,τι φαίν εται θα πρέπει ν α γ ίν ουν κι άλ λ ες αλ λ αγ ές». Η αγ αν άκτησ η ήταν ολ οφάν ερη σ τη φων ή του. Ξύπν ησ ε μέσ α της η ελ πίδα ότι εκείν ος θα κατέθετε τα όπλ α και θα παρέλ ειπε τελ είως τις αλ υσ ίδες. Θα έπρεπε ν α το περιμέν ει όμως ότι μάταια ήλ πιζε, γ ιατί έφυγ ε κι επέσ τρεψ ε με δύο λ ωρίδες υφάσ ματος που τις έδεσ ε σ τους καρπούς της και κατόπιν σ τους κρίκους της αλ υσ ίδας. Πλ ηρωμή με το ίδιο ν όμισ μα, άρα έπρεπε κι εκείν η ν α ακούει τις αλ υσ ίδες ν α κροταλ ίζουν σ ε κάθε της κίν ησ η, όπως τις άκουγ ε κι εκείν ος· ν α ν ιώθει το βάρος τους ν α

τραβούν τα άκρα της, όπως το είχ ε ν ιώσ ει κι εκείν ος. Προσ πάθησ ε ν α κουν ηθεί και κατακλ ύσ τηκε από παν ικό. Θεέ μου, έτσ ι έν ιωθε κι εκείν ος; Τόσ ο αν ήμπορος, τόσ ο φοβισ μέν ος; Όχ ι, εκείν ος δεν είχ ε ν ιώσ ει φόβο, μόν ο λ υσ σ αλ έα οργ ή. Μακάρι ν α μπορούσ ε κι αυτή με τη δύν αμη του μυαλ ού της ν α κάν ει αυτό το τόσ ο ισ χ υρό σ υν αίσ θημα ν α κυριαρχ ήσ ει, ώσ τε ν α καταφέρει ν α το αν τέξει όλ ο αυτό, αλ λ ά ο θυμός ήταν το τελ ευταίο πράγ μα που σ κεφτόταν τώρα. Άρα δεν θα ήταν ακριβώς ίδιες οι σ υν θήκες. Εκείν η δεν θα τιν αζόταν λ υσ σ αλ έα γ ια ν α αποφύγ ει το άγ γ ιγ μά του, δεν θα τον κοιτούσ ε δολ οφον ικά ούτε θα επιχ ειρούσ ε ν α τον πετάξει από το κρεβάτι. Ήλ πιζε μόν ο αυτές οι διαφορές ν α μην ήταν τόσ ο σ ημαν τικές γ ια εκείν ον που ν α τον εξαγ ρίων αν ακόμα περισ σ ότερο. Τα μάτια της άν οιξαν έκπλ ηκτα όταν έν ιωσ ε έν α φίμωτρο αν άμεσ α σ τα χ είλ η της. Το είχ ε ξεχ άσ ει αυτό, όμως εκείν ος όχ ι. Προφαν ώς δεν ήθελ ε ν α ακούει τις ικεσ ίες της, όπως δεν είχ ε θελ ήσ ει κι εκείν η ν α ακούσ ει τις δικές του, αν και οι δικοί της λ όγ οι ήταν τελ είως διαφορετικοί. Αυτός δεν έν ιωθε εν οχ ές, όπως εκείν η. Το κίν ητρό του ήταν η εκδίκησ η, εν ώ εκείν η προσ παθούσ ε μόν ο ν α σ ώσ ει

τη ζωή της μητέρας της. Η ικαν οποίησ η από το γ εγ ον ός ότι την είχ ε έτσ ι αν ίσ χ υρη υπό το έλ εός του έκαν ε τα μάτια του ν α ασ τράψ ουν . Η Ροβίν α ευχ ήθηκε ν α μην είχ ε δει αυτή τη λ άμψ η ή εκείν ος ν α μην είχ ε βγ άλ ει τα ρούχ α του προτού φέρει το φίμωτρο. Ωσ τόσ ο, όταν είδε την ατράν ταχ τη απόδειξη ότι ήταν έτοιμος γ ια εκείν η, αν ακουφίσ τηκε κάπως. Επειδή σ ήμαιν ε ότι θ’ αν αγ καζόταν ν α υποσ τεί βιασ μό μόν ο από τον ίδιο και όχ ι από πολ λ ούς άλ λ ους άν τρες, εν ώ την ίδια σ τιγ μή εκείν ος θα παρακολ ουθούσ ε το θέαμα. Και ήξερε ήδη πώς θα έν ιωθε όταν θα έμπαιν ε μέσ α της. Μπορούσ ε ν α το αν τέξει – έπρεπε ν α το αν τέξει. «Αν αρωτιέμαι, είσ αι κι εδώ παρθέν α όπως ήσ ουν εκεί κάτω;» Τα χ έρια του απλ ώθηκαν σ τα σ τήθη της δείχ ν ον τάς της ποιο σ ημείο του κορμιού της εν ν οούσ ε, μαζί και τα μάτια του που παρακολ ουθούσ αν αυτό που της έκαν ε. Η Ροβίν α κοιτούσ ε μον αχ ά το πρόσ ωπό του γ ια ν α καταλ άβει πότε θα ερχ όταν η σ τιγ μή που θα σ ταματούσ ε ν α παίζει μαζί της. Γιατί αυτό ακριβώς έκαν ε, αφού δεν χ ρειαζόταν ν α τη χ αϊδεύει και ν α την ερεθίζει, όπως είχ ε χ ρειασ τεί ν α κάν ει η ίδια μ’

εκείν ον . Ήταν ήδη ερεθισ μέν ος. Εκείν η δεν ήταν απαραίτητο ν α είν αι. Το μόν ο που έν ιωσ ε ήταν η θέρμη των χ εριών του κι έν α σ τιγ μιαίο ξάφν ιασ μα επειδή το άγ γ ιγ μά του ήταν απαλ ό. Ήταν τόσ ο τρομοκρατημέν η που δεν μπορούσ ε ν α ν ιώσ ει τίποτα παραπάν ω. Εκείν ος έπαιξε πολ λ ή ώρα με τα σ τήθη της, χ αϊδεύον τας με τον αν τίχ ειρά του τις απαλ ές ρώγ ες της, ζουλ ών τας και τραβών τας τες μία μία εν αλ λ άξ. Όταν όμως τον είδε ν α τελ ειών ει το παιχ ν ίδι του βλ οσ υρός, η Ροβίν α ν όμιζε ότι θα πέθαιν ε από τρόμο. Δ εν ήξερε ότι η αιτία γ ι’ αυτό το σ υν οφρύωμα ήταν η αδυν αμία του ν α κάν ει τις ρώγ ες της ν α σ κλ ηρύν ουν με το χ άδι του, έσ τω και λ ίγ ο, έσ τω μία φορά. Εξακολ ουθών τας ν α έχ ει αυτή την έκφρασ η που την κατατρομοκρατούσ ε, ο Γουόρικ έβαλ ε το χ έρι του αν άμεσ α σ τα πόδια της κι έχ ωσ ε μέσ α της το δάχ τυλ ό του. Εκείν η βόγ κηξε από την έν τον η δυσ φορία που αισ θάν θηκε. Το βλ οσ υρό του ύφος έγ ιν ε εν τον ότερο, σ κοτειν ιάζον τας κι άλ λ ο το πρόσ ωπό του. «Θ’ αρν ηθείς λ οιπόν σ τον εαυτό σ ου την ν τροπή που έν ιωσ α εγ ώ; Δ εν το ν ομίζω, κοπελ ιά». Κι άλ λ η απειλ ή, αλ λ ά αυτή τη φορά η Ροβίν α

ήταν χ αμέν η σ το σ κοτάδι και δεν μπορούσ ε ν α τον ρωτήσ ει τι εν ν οούσ ε. Δ εν είχ ε ιδέα τι τον είχ ε δυσ αρεσ τήσ ει ούτε ποια ήταν αυτή η ν τροπή που εκείν ος ν όμιζε ότι αρν ιόταν σ τον εαυτό της και θα έπρεπε ν α την ξέρει. Αυτή τη σ τιγ μή θα έκαν ε ό,τι ήθελ ε εκείν ος, φτάν ει ν α έβλ επε αυτό το τρομακτικό βλ οσ υρό ύφος ν α εξαφαν ίζεται από το πρόσ ωπό του. Μόν ο που δεν μπορούσε ν α κάν ει και τίποτα, έτσ ι αλ υσ οδεμέν η όπως ήταν σ το κρεβάτι. Άρχ ισ ε ν α τρέμει, όχ ι τόσ ο έν τον α όπως προηγ ουμέν ως που ν όμιζε ότι θα πεθάν ει, αλ λ ά αρκετά, ώσ τε ν α το προσ έξει εκείν ος και ν α γ ρυλ ίσ ει: «Κλ είσ ε τα μάτια, παν άθεμά σ ε. Καλ ά κάν εις και με φοβάσ αι, αλ λ ά δεν θα σ ’ έχ ω εδώ πέρα ν α αν τιδράς σ ε κάθε μου σ υν οφρύωμα, όχ ι τώρα. Δ εν πρόκειται ν α σ ου κάν ω τίποτα παραπάν ω απ’ ό,τι μου έκαν ες εσ ύ, και ξέρεις ήδη πώς θα γ ίν ει, γ ι’ αυτό πάψ ε ν α φοβάσ αι. Σε διατάζω». Ήταν τρελ ός αν πίσ τευε ότι μπορούσ ε ν α την κάν ει ν α σ ταματήσ ει ν α τον φοβάται, όσ ο κι αν προσ παθούσ ε ν α την καθησ υχ άσ ει. Αλ λ ά ήταν έτσ ι κι αλ λ ιώς τρελ ός, απόδειξη τα ίδια του τα λ όγ ια, που ήθελ ε ν α τον φοβάται – αλ λ ά όχ ι τώρα. Τι σ ημασ ία είχ ε το πότε, γ ια όν ομα του Θεού; Και την

είχ ε διατάξ ει κιόλ ας. Αχ , Θεέ μου, πώς, πώς θα κατάφερν ε ν α υπακούσ ει; Έκλ εισ ε τα μάτια της. Εκείν ος είχ ε δίκιο σ ’ αυτό, ότι δηλ αδή αν τιδρούσ ε σ τη δυσ αρέσ κεια που ζωγ ραφιζόταν ολ οκάθαρα σ το πρόσ ωπό του. Ούτε καν ο φόβος ότι δεν μπορούσ ε ν α προβλ έψ ει ποια θα ήταν η επόμεν η κίν ησ ή του δεν ήταν τόσ ο μεγ άλ ος όσ ο ο φόβος που της προκαλ ούσ ε εκείν ο το σ υν οφρύωμα. Κι αυτό που της έκαν ε σ τη σ υν έχ εια ήταν ό,τι ακριβώς της είχ ε πει, τίποτα παραπάν ω απ’ ό,τι του είχ ε κάν ει εκείν η. Άρχ ισ ε ν α τη χ αϊδεύει, όχ ι μόν ο σ το σ τήθος, παν τού. Η Ροβίν α έπαψ ε ν α προσ παθεί ν α βρει κάποια λ ογ ική εξήγ ησ η γ ια ποιο λ όγ ο την άγ γ ιζε, από τη σ τιγ μή που δεν ήταν απαραίτητο γ ια ν α πετύχ ει το σ κοπό του. Το άγ γ ιγ μα των χ εριών του ήταν καθησ υχ ασ τικό κι εκείν η το καλ οδέχ τηκε θέλ ον τας ν α κατευν άσ ει την οργ ή του. Παραδόξως, άρχ ισ ε ν α χ αλ αρών ει. Και ν α ν ιώθει κι άλ λ α πράγ ματα εκτός από φόβο· την αίσ θησ η των χ εριών του, γ εμάτα ρόζους αλ λ ά απαλ ά· τη ζεσ τή αν άσ α του κάθε που έσ κυβε πάν ω της· αν ατριχ ίλ α όταν εκείν ος πλ ησ ίαζε μια ευαίσ θητη περιοχ ή του κορμιού της. Είχ ε χ αλ αρώσ ει τόσ ο όταν το σ τόμα του πήρε το

σ τήθος της, ώσ τε το μόν ο που έν ιωσ ε ήταν έν ας σ τιγ μιαίος παν ικός, αλ λ ά χ άθηκε γ ρήγ ορα κι αυτός. Και τότε έν ιωσ ε ν α αρπάζει φωτιά κι έν α έν τον ο μούδιασ μα, που έκαν ε τη ρώγ α της ν α σ κλ ηρύν ει δημιουργ ών τας μια παράξεν η αίσ θησ η χ αμηλ ά σ την κοιλ ιά της, πράγ μα που δεν την εν όχ λ ησ ε καθόλ ου. Της θύμισ ε εκείν α τα διόλ ου δυσ άρεσ τα πράγ ματα που είχ ε ν ιώσ ει κάποιες φορές, όταν τον χ άιδευε εκείν η. Τα είχ ε αισ θαν θεί κι εκείν ος άραγ ε τότε; Τα έν ιωθε και τώρα; Τα χ άδια του έγ ιν αν λ ίγ ο πιο άγ ρια τώρα που είχ ε καταφέρει ν α της προκαλ έσ ει την αν τίδρασ η που ήθελ ε. Ούτε αυτό την εν όχ λ ησ ε. Στην πραγ ματικότητα, ασ υν είδητα, έκαν ε τόξο το κορμί της γ ια ν α ν ιώσ ει το άγ γ ιγ μά του, σ το σ τήθος, σ την κοιλ ιά της, σ αν ν α το λ αχ ταρούσ ε ξαφν ικά. Όταν όμως το χ έρι του σ ύρθηκε πάλ ι προς την έν ωσ η των ποδιών της, το κορμί της κοκάλ ωσ ε πάλ ι. Μόν ο που εκείν ος δεν προσ πάθησ ε ν α βάλ ει τα δάχ τυλ ά του μέσ α της αυτή τη φορά. Απλ ώς σ υν έχ ισ ε τα χ άδια του εκεί, απαλ ά τώρα, κι άγ γ ιζε κάτι που ήταν κρυμμέν ο σ ’ εκείν η την περιοχ ή, κάτι που της προκάλ εσ ε την πιο υπέροχ η αποχ αυν ωτική αίσ θησ η. Η Ροβίν α χ αλ άρωσ ε κι άλ λ ο, ξέχ ασ ε γ ιατί της το έκαν ε αυτό, ξέχ ασ ε ποιος

της το έκαν ε. Οι αισ θήσ εις που την κατέκλ υζαν σ ’ εκείν ο το κρυφό σ ημείο του κορμιού της ήταν υπέροχ ες, σ υγ κλ ον ισ τικές, αν άμεικτες. Δ εν τον αν τιλ ήφθηκε καν όταν ήρθε από πάν ω της, αλ λ ά μόλ ις έν ιωσ ε τον θηριώδη αν δρισ μό του ν α γ λ ισ τράει αργ ά αλ λ ά εύκολ α μέσ α της, τα μάτια της άν οιξαν απότομα από την έκπλ ηξη – κι έσ μιξαν με τα δικά του. Ο αν τρικός θρίαμβος που αν τίκρισ ε μέσ α τους ήταν τόσ ο έν τον ος, που εν δόμυχ α η Ροβίν α ζάρωσ ε από ν τροπή. Ήταν γ ερμέν ος από πάν ω της, αλ λ ά σ τηριζόταν σ τα τεν τωμέν α χ έρια του έτσ ι, ώσ τε το μον αδικό σ ημείο όπου την άγ γ ιζε ν α είν αι το σ ημείο της έν ωσ ής τους. Αλ λ ά εκείν η δεν χ αμήλ ωσ ε το βλ έμμα σ τα εν ωμέν α κορμιά τους. Δ εν μπορούσ ε ν α πάρει τα μάτια της από τα δικά του. «Ναι, τώρα ξέρεις πώς είν αι ν α μην μπορείς ν α ελ έγ ξεις έν α κορμί που σ ε προδίδει», της είπε, γ ουργ ουρίζον τας σ χ εδόν από ικαν οποίησ η. «Μ’ έκαν ες ν α το θέλ ω, παρά την οργ ή που έν ιωθα, και τώρα σ ’ έκαν α κι εσ έν α ν α το θέλ εις, παρά το φόβο σ ου». Η Ροβίν α κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι της με μαν ία, αλ λ ά εκείν ος απλ ώς γ έλ ασ ε και χ ώθηκε βαθύτερα μέσ α της. «Ναι, αρν ήσ ου το, όπως έκαν α κι εγ ώ, αλ λ ά η απόδειξη είν αι το πόσ ο εύκολ α

μπήκα μέσ α σ ου, το πόσ ο υγ ρή σ ε ν ιώθω. Αυτό ήθελ α, κοπελ ιά, ν α σ ε αν αγ κάσ ω ν α ερεθισ τείς, όπως μ’ αν άγ κασ ες κι εσ ύ. Και την ν τροπή που θα ν ιώθεις επειδή δεν θα μπορείς ν α με αρν ηθείς κάθε φορά που θα σ ε παίρν ω». Ήταν τόσ ο σ κλ ηρό γ ια εκείν η ν α βλ έπει σ το πρόσ ωπό του την ευχ αρίσ τησ η αφού κατέφερε ν α πάρει την εκδίκησ ή του, όσ ο σ κλ ηρό ήταν ν ωρίτερα ν α βλ έπει το θυμό του. Έκλ εισ ε γ ι’ άλ λ η μια φορά τα μάτια της ν α μην τον βλ έπει, αλ λ ά αυτό ήταν το λ άθος της. Γιατί έτσ ι αφέθηκε ν α τον ν ιώσ ει ν α γ εμίζει βαθιά το κορμί της με το δικό του. Κι εν ώ αυτό δεν ήταν κάτι πρωτόγ ν ωρο, η διαφορά ήταν ότι τότε δεν ήταν «έτοιμη» γ ια εκείν ον όπως τώρα. Κι αυτή η διαφορά ήταν απερίγ ραπτη, ήταν η μέρα με τη ν ύχ τα. Κάθε αργ ή ώθησ ή του την έκαν ε ν α λ αχ ταράει την επόμεν η, πιο δυν ατά, πιο βαθιά, πιο… Μέχ ρι που τελ ικά ούρλ ιαξε με το φίμωτρο σ το σ τόμα όταν έν ιωσ ε την έκρηξη της απόλ υτης ηδον ής, μεταφέρον τάς τη σ ’ έν αν κόσ μο που δεν μπορούσ ε καν ν α φαν τασ τεί. Όταν αυτή η αίσ θησ η καταλ άγ ιασ ε, την άφησ ε χ ορτασ μέν η και μουδιασ μέν η, και λ ίγ ο αργ ότερα, όταν ήταν πάλ ι σ ε θέσ η ν α σ κεφτεί, τόσ ο ν τροπιασ μέν η όσ ο εκείν ος είχ ε θελ ήσ ει ν α την

κάν ει ν α ν ιώσ ει. Ήταν αδιαν όητο ότι είχ ε βρει την ηδον ή σ ’ αυτό το μαρτύριο, την ηδον ή σ τα χ έρια του εχ θρού της, εν ός άν τρα που την απεχ θαν όταν με κάθε μόριο της ύπαρξής του. Τώρα η Ροβίν α ήξερε πραγ ματικά πώς είχ ε ν ιώσ ει εκείν ος και τον μίσ ησ ε που της το έδειξε.

Κεφάλ αιο 1 7

Η πρώτη μέρα σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα του λ όρδου φάν ηκε ατελ είωτη σ τη Ροβίν α, παρά το γ εγ ον ός ότι ο ν τε Σαβίλ είχ ε φύγ ει αμέσ ως μόλ ις τελ είωσ ε μαζί της – όπως ακριβώς έκαν ε πάν τοτε κι εκείν η μαζί του. Φυσ ικά, την άφησ ε αλ υσ οδεμέν η σ το κρεβάτι. Πλ ηρωμή με το ίδιο ν όμισ μα. Κι αν εκείν ος αν τέγ ραφε απαρέγ κλ ιτα όσ α είχ ε περάσ ει σ τα δικά της χ έρια, τότε μάλ λ ον δεν θα την έπαιρν ε άλ λ η φορά εκείν η τη μέρα. Η αλ ήθεια ήταν ότι της είχ ε κάν ει εν τύπωσ η που δεν περίμεν ε ως τα μεσ άν υχ τα γ ια ν α την καλ έσ ει, επειδή μεσ άν υχ τα ήταν η πρώτη φορά που ο Γκίλ μπερτ την είχ ε πάει σ ’ εκείν ον . Η πρώτη φορά… Είχ ε ν ιώσ ει φρικτό πόν ο όταν του έδωσ ε την παρθεν ιά της κι εξαιτίας της άγ ν οιάς της είχ ε γ ίν ει ακόμα χ ειρότερος. Για ν α είμασ τε δίκαιοι, όμως, εκείν ος ήταν που πον ούσ ε τον εαυτό του κάθε φορά που της αν τισ τεκόταν – εν ώ σ ήμερα εκείν ος δεν είχ ε ν ιώσ ει τον παραμικρό πόν ο. Χώρια που η Ροβίν α δεν αισ θάν θηκε την παραμικρή απόλ αυσ η όταν τον έπαιρν ε, εν ώ ο ίδιος ως άν τρας έν ιωθε κάθε φορά ικαν οποίησ η.

Όταν όμως τη βίασ ε, ο σ ερ Γουόρικ έν ιωσ ε πάλ ι αν τρική ικαν οποίησ η, κι αυτό δεν ήταν καθόλ ου δίκαιο. Στην πραγ ματικότητα η Ροβίν α το μετάν ιων ε πικρά που τον είχ ε αφήσ ει ν α πάρει την εκδίκησ ή του και ν α τον ώσ ει τον αν τρικό του εγ ωισ μό. Πλ ηρωμή με το ίδιο ν όμισ μα. Αν όν τως σ κόπευε ν α τηρήσ ει αυτή την απειλ ή, αυτό σ ήμαιν ε ότι θα την κρατούσ ε αλ υσ οδεμέν η σ το κρεβάτι γ ια τρεις ν ύχ τες και το τρίτο πρωιν ό θα την ελ ευθέρων ε. Τη δεύτερη ν ύχ τα θα την έπαιρν ε με τη βία τρεις φορές και την τρίτη… Αν τα κατάφερν ε βέβαια χ ωρίς τα δικά της χ άδια. Αν δεν τα κατάφερν ε μόν ος του… Η Ροβίν α αρν ήθηκε ν α σ κεφτεί τι ήταν ικαν ός ν α κάν ει. Οι ώρες κύλ ησ αν χ ωρίς ν α την εν οχ λ ήσ ει τίποτα και καν έν ας. Χωρίς καν ν α το καταλ άβει, είχ ε πάψ ει ν α ν ιώθει τα χ έρια της. Το πρόσ εξε μόν ο όταν πήγ ε ν α τεν τωθεί και η αίσ θησ η των χ εριών της επαν ήλ θε μ’ έν α εν οχ λ ητικό μούδιασ μα. Έπειτα από αυτό, φρόν τιζε ν α κουν άει κάθε λ ίγ ο τα χ έρια της και δεν ήθελ ε καν ν α φαν τασ τεί τον πόν ο που θα έν ιωθε αν την έπαιρν ε ο ύπν ος γ ια πολ λ ή ώρα. Ωσ τόσ ο, ο ύπν ος δεν έλ εγ ε ν α έρθει. Η κάμαρα σ κοτείν ιασ ε σ αν έπεσ ε η ν ύχ τα, όμως η Ροβίν α δεν

έκλ εισ ε τα μάτια της. Της ήρθε ν α κάν ει την αν άγ κη της, αλ λ ά κρατήθηκε ώσ που της πέρασ ε – κι άρχ ισ ε ν α φοβάται ότι θα ν τροπιαζόταν εκεί, πάν ω σ το κρεβάτι του, αν κάποιος… Χρισ τέ μου, τώρα σ υν ειδητοποιούσ ε ότι εκείν ον ποτέ δεν τον είχ αν λ ύσ ει γ ια ν α κάν ει την αν άγ κη του. Η Μίλ ν τρεν τ ήταν εκείν η που τον είχ ε φρον τίσ ει και, όταν η Ροβίν α σ κέφτηκε με ποιον τρόπο, έν ιωσ ε ν α φλ έγ εται ολ όκλ ηρη από την ταπείν ωσ η και δεν είχ ε καν σ υμβεί σ την ίδια. Σ’ εκείν ον όμως είχ ε σ υμβεί, άλ λ η μία ταπείν ωσ ή του την οποία εκείν η ούτε καν γ ν ώριζε. Και ν α το είχ ε σ κεφτεί τότε όμως, τι θα μπορούσ ε ν α κάν ει γ ια ν α το αποτρέψ ει; Ο Γκίλ μπερτ δεν ήθελ ε καν έν ας άλ λ ος εκτός από εκείν η και τη Μίλ ν τρεν τ ν α μάθει ότι ο άν τρας ήταν αιχ μάλ ωτος σ τον ακρόπυργ ο, επομέν ως δεν θα μπορούσ ε ν α είχ ε σ τείλ ει έν αν άν τρα υπηρέτη ώσ τε ν α το κάν ει λ ιγ ότερο ν τροπιασ τικό γ ια εκείν ον . Ήταν λ ες και μπορούσ ε ν α διαβάζει το μυαλ ό της, παρά τους αδιαπέρασ τους τοίχ ους, γ ιατί εκείν η τη σ τιγ μή επέσ τρεψ ε ο άρχ ον τας του Φούλ κχ ερσ τ και μαζί του είχ ε μια υπηρέτρια που μετέφερε έν α δίσ κο με φαγ ητό. Εκείν ος ήρθε και σ τάθηκε κατευθείαν σ το κάτω μέρος του κρεβατιού.

Η γ υν αίκα κοκάλ ωσ ε σ τη θέσ η της μόλ ις είδε τη Ροβίν α, τα σ κουρόχ ρωμα μάτια της έγ ιν αν ολ οσ τρόγ γ υλ α από έκπλ ηξη και φρίκη. Εκείν ος δεν είχ ε κάν ει καν τον κόπο ν α καλ ύψ ει τη γ ύμν ια της Ροβίν α όταν έφυγ ε, εν ώ εκείν η προτού φύγ ει από το δωμάτιο φρόν τιζε πάν τα ν α τον σ κεπάζει πάλ ι με το σ εν τόν ι που του είχ αν φέρει. «Άφησ έ το κάτω αυτό, Ίν ιν τ, και πήγ αιν ε ν α φέρεις ό,τι άλ λ ο χ ρειάζεται», είπε ο Φούλ κχ ερσ τ σ τη γ υν αίκα. Η Ίν ιν τ έκαν ε αμέσ ως αυτό που της είπαν κι έφυγ ε σ αν σ ίφουν ας. Ο κύριός της ούτε που την πρόσ εξε, αφού το βλ έμμα του ήταν καρφωμέν ο σ τη Ροβίν α. Εκείν η όμως αρν ιόταν ν α τον κοιτάξει, ώσ που διέτρεξε με το δάχ τυλ ό του το πλ άι του ποδιού της, απαιτών τας την προσ οχ ή της. Κι έτσ ι η Ροβίν α εν έδωσ ε και τον κοίταξε, αλ λ ά το βλ έμμα της ήταν γ εμάτο με το μίσ ος που εκείν ος την αν άγ καζε ν α ν ιώθει. «Μπα, μπα, τι βλ έπω; Αποφάσ ισ ες τελ ικά ν α μας δείξεις και κάτι άλ λ ο εκτός από τη λ ιπόψ υχ η καρδούλ α σ ου;» Χαμογ έλ ασ ε, όμως η αλ ήθεια ήταν ότι δεν το είπε γ ια ασ τείο, αλ λ ά μόν ο και μόν ο γ ια ν α της τρίψ ει σ τα μούτρα γ ι’ ακόμα μία φορά το θρίαμβό του. «Να ξέρεις πάν τως ότι η αν τιπάθεια

που ν ιώθεις δεν μ’ εν οχ λ εί. Ίσ α ίσ α, μου αρέσ ει κιόλ ας». Κι εκείν η έκλ εισ ε τα μάτια της γ ια ν α μη βλ έπει το μίσ ος της που τόσ ο τον ικαν οποιούσ ε, μια μικρή εκδίκησ η από την πλ ευρά της. Αλ λ ά δεν την άφησ ε ούτε αυτό ν α χ αρεί. «Κοίταξέ με», τη διέταξε άγ ρια και, όταν εκείν η σ υμμορφώθηκε αμέσ ως, της είπε: «Πολ ύ καλ ύτερα έτσ ι. Όποτε είμαι εδώ, κοπελ ιά, θα με κοιτάς εκτός κι αν σ ου το απαγ ορεύσ ω. Μη με κάν εις ν α το επαν αλ άβω». Κι άλ λ η απειλ ή. Ήταν τόσ ο καλ ός σ την εκτόξευσ η απειλ ών , χ ωρίς καν ν α κατον ομάζει τις σ υν έπειες. Αυτή τη φορά η Ροβίν α τού έδειξε τι έν ιωθε με έν α ακόμα εχ θρικό βλ έμμα. Γιατί όχ ι, άλ λ ωσ τε, αφού του άρεσε; Αλ λ ά εκείν ος ήδη είχ ε αλ λ άξει θέμα σ υζήτησ ης, μιλ ούσ ε γ ια το λ όγ ο που τον είχ ε φέρει εκεί. «Μου φαίν εται ότι θα πρέπει ν α κάν ω άλ λ η μία αλ λ αγ ή λ όγ ω του φύλ ου σ ου. Εσ ύ έσ τειλ ες γ υν αίκα ν α με φρον τίσ ει. Θα σ ου έσ τελ ν α άν τρα κι εγ ώ, μην έχ εις την παραμικρή αμφιβολ ία, αλ λ ά δεν υπάρχ ει καν έν ας που ν α τον εμπισ τεύομαι ότι εκτός από τις δικές σ ου αν άγ κες δεν θα φρόν τιζε και τις δικές του, αφού το θέαμα που παρουσ ιάζεις θα ξυπν ούσ ε

σ τον καθέν α τη λ αγ ν εία. Γι’ αυτό θα σ ε περιποιείται η Ίν ιν τ, μια και είν αι σ υν ηθισ μέν η ν α φρον τίζει τους τραυματισ μέν ους και τους κατάκοιτους χ ωρίς ν α κουτσ ομπολ εύει, αφού έχ ασ ε τη γ λ ώσ σ α της πολ λ ά χ ρόν ια πριν , όταν γ ια κάποιο διάσ τημα κάποιος άλ λ ος ήταν κύριος του Φούλ κχ ερσ τ». Η έκφρασ ή του άλ λ αξε, έγ ιν ε το σ κλ ηρό πρόσ ωπο που η Ροβίν α είχ ε δει ν ωρίτερα όταν είχ ε γ ίν ει θηρίο από το θυμό του. Ήταν το πρόσ ωπο εν ός άν τρα ικαν ού γ ια κάθε είδους κτην ωδία. Κι αφού εκείν η δεν είχ ε κάν ει τίποτα που ν α την είχ ε προκαλ έσ ει, υπέθεσ ε ότι μάλ λ ον έφταιγ ε αυτό που της είπε, ότι το Κάσ τρο Φούλ κχ ερσ τ είχ ε περάσ ει σ τα χ έρια κάποιου άλ λ ου κάποτε. Κι εκείν η ν όμιζε ότι μόν ο αυτή και ο Γκίλ μπερτ ήταν εχ θροί του; Λυπήθηκε εκείν ον τον «άλ λ ο», αν δεν ήταν ήδη ν εκρός. Η σ κοτειν ιασ μέν η έκφρασ ή του όμως δεν κράτησ ε· υιοθέτησ ε πάλ ι εκείν ο το χ αμόγ ελ ο, που όμως δεν ήταν αλ ηθιν ό. «Ξέρω όμως ότι δεν θα ησ υχ άσ ω αν δεν υποσ τείς κάθε ταπείν ωσ η που υπέμειν α εγ ώ. Γι’ αυτό θα σ ου δώσ ω τη χ αρά ν α είμαι παρών όσ η ώρα η Ίν ιν τ θα φρον τίζει τις αν άγ κες σ ου και, όπως σ ’ έχ ω ήδη προειδοποιήσ ει, θέλ ω τα μάτια σ ου ν α είν αι καρφωμέν α πάν ω μου.

Μη διαν οηθείς καν ν α προσ παθήσ εις ν α με αγ ν οήσ εις ή ν α τα κλ είσ εις όσ ο θα είμαι εδώ. Συν εν ν οηθήκαμε;» Η Ροβίν α ήταν τόσ ο σ οκαρισ μέν η που δεν μπορούσ ε καν ν α καταν εύσ ει, αλ λ ά, αν μπορούσ ε, θα τον έβριζε ουρλ ιάζον τας. Και μόλ ις τώρα βίων ε σ το πετσ ί της άλ λ ο έν α πράγ μα που είχ ε υποσ τεί εκείν ος, την οργ ή ν α μην μπορείς ν α αν τιμιλ ήσ εις, είτε με βρισ ιές είτε με οτιδήποτε. Η Ίν ιν τ επέσ τρεψ ε πολ ύ γ ρήγ ορα δυσ τυχ ώς κι άρχ ισ ε ν α ασ χ ολ είται με τα ν έα καθήκον τά της χ ωρίς ν α χ ρειασ τεί ν α της το πουν . Η Ροβίν α, μην μπορών τας ν α ξεχ άσ ει την απειλ ή του Γουόρικ, φρόν τισ ε ν α κρατάει τα μάτια της καρφωμέν α πάν ω του, εν ώ εκείν ος ήταν γ ερμέν ος σ την κολ όν α του κρεβατιού. Τον κοιτούσ ε, αλ λ ά δεν τον έβλ επε. Αν τ’ αυτού, σ υγ κεν τρώθηκε σ την Ίν ιν τ και σ τη σ ύν τομη ματιά που της είχ ε ρίξει, φέρν ον τας την εικόν α της υπηρέτριας σ το μυαλ ό της. Παρά τα γ κρίζα της μαλ λ ιά, η γ υν αίκα σ την πραγ ματικότητα δεν ήταν γ ερασ μέν η, ίσ ως κον τά σ τα σ αράν τα. Η μύτη της ήταν ελ αφρώς κυρτή, αλ λ ά κατά τ’ άλ λ α τα χ αρακτηρισ τικά της ήταν αρμον ικά, η επιδερμίδα της λ εία κι αρυτίδωτη. Και είχ ε χ έρια απαλ ά, σ βέλ τα κι αποτελ εσ ματικά,

χ αρακτηρισ τικά γ ια τα οποία θα της ήταν αιων ίως ευγ ν ώμων η Ροβίν α. Το χ ειρότερο είχ ε επιτέλ ους περάσ ει, αλ λ ά αυτή η παραβίασ η των ιδιωτικών της σ τιγ μών ήταν χ ειρότερη κι από το βιασ μό. Τουλ άχ ισ τον όταν τη βίαζε ήταν κι εκείν ος γ υμν ός και, σ ύμφων α με το δικό της αίσ θημα περί δικαίου, της άξιζε. Αλ λ ά αυτό όχ ι. Ο Γουόρικ, με τη διασ τρεβλ ωμέν η λ ογ ική του, είχ ε κάν ει δύο άτομα μάρτυρες της ν τροπής της, εν ώ εκείν η μόν ο έν α. Προσ πάθησ ε ν α υπεν θυμίσ ει σ τον εαυτό της πως κι εκείν ος είχ ε υπομείν ει τα ίδια, είχ ε ν ιώσ ει τα ίδια σ υν αισ θήματα, κι αυτός ήταν ο λ όγ ος που της τα έκαν ε τώρα όλ α αυτά. Δ εν είχ ε καμία σ ημασ ία όμως. Εκείν ης δεν της άξιζε αυτό. Και μόλ ις βγ ήκε το φίμωτρο από το σ τόμα της, έπαψ ε ν α βλ έπει μπροσ τά της την εικόν α της υπηρέτριας που η ίδια είχ ε επιβάλ ει σ τον εαυτό της και του είπε κατάμουτρα τη γ ν ώμη της γ ια το άτομό του. Στο διάολ ο οι σ υν έπειες! «Είσ αι ο πιο αχ ρείος, ο πιο σ κλ ηρός άν θρωπος που υπάρχ ει, είσ αι χ ίλ ιες φορές χ ειρότερος από τον Γκίλ μπερτ!» Η απάν τησ ή του ήταν ν α πει σ την υπηρέτρια: «Δ εν έχ ω καμία όρεξη ν α την ακούω, Ίν ιν τ.

Φρόν τιζε ν α την μπουκών εις σ υν έχ εια με φαγ ητό γ ια ν α μην μπορεί ν α μιλ άει». «Μπάσ ταρ…» Κόν τεψ ε ν α πν ιγ εί με το φαγ ητό, τόσ ο μεγ άλ η ήταν η κουταλ ιά που χ ώθηκε σ το σ τόμα της. Και προτού προλ άβει καλ ά καλ ά ν α το μασ ήσ ει, ακολ ούθησ ε κι άλ λ η. Η Ίν ιν τ –μόλ ις πριν από λ ίγ ο σ κεφτόταν ότι θα της ήταν αιων ίως ευγ ν ώμων ;– ακολ ουθούσ ε κατά γ ράμμα τις εν τολ ές του κυρίου της. Και προτού προλ άβει η Ροβίν α ν α πει λ έξη, το καιν ούριο φίμωτρο είχ ε μπει κιόλ ας σ τη θέσ η του. Έπειτα απ’ αυτό, η υπηρέτρια διώχ θηκε από το δωμάτιο με σ υν οπτικές διαδικασ ίες. Και ο Γουόρικ έφυγ ε από το κάτω μέρος του κρεβατιού όπου σ τεκόταν και ήρθε σ το πλ άι, γ έρν ον τας από πάν ω της. Το πρόσ ωπό του ήταν σ χ εδόν όμορφο πάλ ι, τώρα που ήταν αν έκφρασ το. «Αν όητη κοπέλ α», της είπε ήρεμα. «Έξυπν ο το κολ πάκι σ ου, ν α διασ τρεβλ ώσ εις την εικόν α που έβλ επες μπροσ τά σ ου. Αν όμως υπάκουες σ τις εν τολ ές μου, θα έβλ επες ότι σ ου είχ α χ αρίσ ει μόν ο την παρουσ ία μου, όχ ι την προσ οχ ή μου. Εν ώ το μόν ο που κατάφερες τώρα είν αι ν α τιμωρηθείς γ ια την αν υπακοή σ ου. Μαν τεύεις ποια θα είν αι η τιμωρία σ ου;»

Μήπως η προσ οχ ή του; Όχ ι, κάτι περισ σ ότερο, γ ιατί το χ έρι του πήγ ε κατευθείαν σ τα λ αγ όν ια της, τα δάχ τυλ ά του χ ώθηκαν οδυν ηρά μέσ α σ το σ τεγ ν ό κορμί της κι έμειν αν εκεί. Ωσ τόσ ο, ο αν ύπαρκτος ερεθισ μός της δεν προκάλ εσ ε το σ υν οφρύωμά του αυτή τη φορά, επειδή θυμόταν ακόμα πώς φών αζε εκείν η από ηδον ή λ ίγ ες ώρες ν ωρίτερα και ήταν σ ίγ ουρος ότι δεν μπορούσ ε πλ έον ν α του αν τισ ταθεί, όπως δεν μπορούσ ε κι εκείν ος όταν ήταν αιχ μάλ ωτος. Αργ ά, με υπερβολ ική αυτοπεποίθησ η, άρχ ισ ε ν α λ ύν ει την περισ κελ ίδα του με το έν α του χ έρι, εν ώ το άλ λ ο παρέμεν ε σ φιχ τά χ ωμέν ο αν άμεσ α σ τα πόδια της. Κι όπως την είχ ε διατάξει, εκείν η έπρεπε ν α τον κοιτάει. «Πολ έμα το, μικρή κλ έφτρα», την πρόσ ταξε απαλ ά. «Πολ έμα το, όπως έκαν α κι εγ ώ, και μάθε ότι το κορμί δεν ν οιάζεται γ ια μίσ ος, οργ ή και ν τροπή. Δ εν είν αι παρά έν α δοχ είο, με απλ ά αλ λ ά παν ίσ χ υρα έν σ τικτα, και το βασ ικότερο όλ ων είν αι το παν άρχ αιο έν σ τικτο της αν απαραγ ωγ ής». Η σ άρκα του πρόβαλ ε κάτω από το χ ιτών α του, και από το φούσ κωμα σ το μαύρο ύφασ μα η Ροβίν α κατάλ αβε ότι ήταν ήδη σ κλ ηρός όσ ο δεν πήγ αιν ε άλ λ ο. Κι αυτό έκαν ε τα σ ωθικά της ν α

πλ ημμυρίσ ουν υγ ραίν ον τας τα δάχ τυλ ά του. Η Ροβίν α βόγ κηξε, ξέρον τας τώρα πια τι σ ήμαιν ε αυτή η υγ ρασ ία, παρότι της το μαρτύρησ ε και το θριαμβευτικό του γ έλ ιο. Δ εν την άγ γ ιξε πουθεν ά αλ λ ού, κι αν έβηκε αμέσ ως πάν ω της, γ λ ισ τρών τας τόσ ο εύκολ α μέσ α σ το κορμί της. Αυτή ήταν η τιμωρία της, δεν ήταν μέρος της εκδίκησ ής του, δεν ήταν μέρος της πλ ηρωμής με το ίδιο ν όμισ μα, αφού υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε ν α την πάρει πάλ ι με τη βία πριν από αύριο. Μα το κορμί της δεν ν οιάσ τηκε. Της εξασ φάλ ιζε το μέσ ο ν α μην πον άει, καλ οδεχ όταν το μέσ ο που θα οδηγ ούσ ε σ την αν απαραγ ωγ ή, παρά το γ εγ ον ός ότι η Ροβίν α είχ ε ήδη ικαν οποιήσ ει αυτό το βασ ικό έν σ τικτο. Καλ οδεχ όταν όμως και κάτι άλ λ ο, και παρότι εκείν η το πολ έμησ ε αυτή τη φορά, το αρν ήθηκε με όλ η τη δύν αμη της θέλ ησ ής της, ούρλ ιαξε λ υσ σ ασ μέν α γ ια ν α το αποφύγ ει, δεν μπόρεσ ε ν α αρν ηθεί την ηδον ή που έν ιωθε από τις βαθιές ωθήσ εις που σ υν τάραζαν το κορμί της. Κι αλ ίμον ο, ο Γουόρικ την κοιτούσ ε όταν η ηδον ή της κορυφώθηκε, εξερράγ η, την κοιτούσ ε ν α ακτιν οβολ εί και ν α πάλ λ εται ολ όκλ ηρη, κι απόλ αυσ ε την ατράν ταχ τη απόδειξη της απόλ υτης παράδοσ ής της σ την

κυριαρχ ία του. Όμως τον κοιτούσ ε κι εκείν η αυτή τη φορά, γ ια πρώτη φορά, και όταν τον τύλ ιξε η ίδια ηδον ή, οι σ κλ ηρές γ ραμμές του προσ ώπου του χ άθηκαν γ ια μια σ τιγ μή και η Ροβίν α είδε πάλ ι τον αλ ηθιν ά όμορφο άν τρα που κρυβόταν κάτω από τη μάσ κα του μίσ ους. Δ εν ήθελ ε ν α τον δει έτσ ι, έκλ εισ ε τα μάτια της ν α μη βλ έπει το όμορφο πρόσ ωπό του, και δεν την έν οιαξε σ τιγ μή αν εκείν ος τη σ κότων ε γ ι’ αυτό. Μα το μόν ο που έκαν ε ο Γουόρικ ήταν ν α καταρρεύσ ει πάν ω της, το μέτωπό του σ το μαξιλ άρι, το μάγ ουλ ό του σ τον κρόταφό της, η λ αχ αν ιασ μέν η αν άσ α του ν α σ φυροκοπάει τ’ αυτιά της. Ούτε έφυγ ε από κον τά της το ίδιο γ ρήγ ορα όπως την προηγ ούμεν η φορά. Όταν όμως έφυγ ε, η αν άσ α του είχ ε ξαν αβρεί το ρυθμό της και η μάσ κα του μίσ ους τη θέσ η της σ το πρόσ ωπό του. Έδεσ ε βιασ τικά την περισ κελ ίδα του. Μόλ ις τελ είωσ ε κοίταξε τη Ροβίν α, αφήν ον τας το κοφτερό βλ έμμα του ν α ταξιδέψ ει πρώτα σ το κορμί της, προτού επισ τρέψ ει σ το αν αψ οκοκκιν ισ μέν ο πρόσ ωπό της και τα δάχ τυλ ά του ν α χ αράξουν έν α μον οπάτι σ το απαλ ό εσ ωτερικό του δεμέν ου από ψ ηλ ά μπράτσ ου της. «Ίσ ως σ το μέλ λ ον ν α υπακούς απόλ υτα σ τις

διαταγ ές μου – ίσ ως όμως και όχ ι». Και τότε από τα σ κλ ηρά του χ είλ η βγ ήκε έν α περιφρον ητικό ρουθούν ισ μα. «Οφείλ εις ν α παραδεχ τείς ότι εγ ώ ποτέ δεν εν έδωσ α τόσ ο εύκολ α όσ ο εσ ύ, κοπελ ιά. Αν αρωτιέμαι πώς ν ιώθεις όταν θα σ κέφτεσ αι πόσ ες φορές θα έρθω ν α σ ε βρω τις επόμεν ες μέρες. Κι εγ ώ δεν θα περιμέν ω ν α πέσ ει η ν ύχ τα, μια και δεν σ κοπεύω ν α χ άσ ω τον ύπν ο μου όπως έκαν ες εσ ύ. Φοβάσ αι, μικρή κλ έφτρα, ή μήπως δεν βρίσ κεις πια τόσ ο δυσ άρεσ τη την εκδίκησ ή μου;» Αν δεν ήταν φιμωμέν η θα τον έφτυν ε κατάμουτρα. Μα φάν ηκε σ τα μάτια της κι εκείν ος γ έλ ασ ε. «Υ πέροχ α. Δ εν θα μου άρεσ ε καθόλ ου ν α σ κέφτομαι ότι λ αχ ταράς σ αν τρελ ή τις επισ κέψ εις μου από τη σ τιγ μή που εγ ώ σ ιχ αιν όμουν τις δικές σ ου, όταν το μόν ο που σ κεφτόμουν ήταν ν α βάλ ω τα χ έρια μου σ το απαλ ό λ αιμουδάκι σ ου και ν α το σ φίξω μέχ ρι ν α βγ ει και η τελ ευταία πν οή από το κορμάκι σ ου». Το χ έρι του πήγ ε σ το λ αιμό της και τον έσ φιξε, αλ λ ά η Ροβίν α δεν παν ικοβλ ήθηκε. Ήταν τόσ ο σ κλ ηρός κι αν ελ έητος, που εκείν η ήξερε ότι ποτέ δεν θα διάλ εγ ε κάτι τόσ ο γ ρήγ ορο και ορισ τικό όπως το θάν ατό της. Εκείν ος όμως είδε ότι η

Ροβίν α δεν φοβήθηκε και το χ έρι του κατέβηκε χ αμηλ ότερα, όπου αν τί γ ια το λ αιμό τής έσ φιξε το σ τήθος. «Νομίζεις ότι με ξέρεις, έτσ ι δεν είν αι;» αρπάχ τηκε, εμφαν ώς οργ ισ μέν ος μαζί της τώρα. «Ξαν ασ κέψ ου το, κοπελ ιά, γ ιατί ποτέ δεν θα με μάθεις τόσ ο καλ ά ώσ τε ν α ξέρεις τι είμαι ικαν ός ν α κάν ω, ποτέ δεν θα μάθεις ποιοι δαίμον ες μ’ έπλ ασ αν και μ’ έκαν αν αυτό που είμαι. Καλ ύτερα ν α προσ εύχ εσ αι ν α μου αρέσ ει που σ ’ εκδικούμαι, γ ιατί έτσ ι και με κάν εις ν α βαρεθώ, θα εύχ εσ αι ν α είχ ες πεθάν ει». Αν σ κέφτηκε ν α της πει αυτά τα λ όγ ια μόν ο και μόν ο γ ια ν α την τρομοκρατήσ ει, τότε ήταν διαβολ ικά έξυπν ος.

Κεφάλ αιο 1 8

Κάθε φορά που η Ροβίν α σ κεφτόταν τον Γουόρικ ν τε Σαβίλ ν α την επισ κέπτεται πάλ ι, την έπιαν ε τρέμουλ ο, οπότε κι εκείν η τον έβγ αλ ε τελ είως από το μυαλ ό της. Αλ λ ά εκείν ος ήρθε. Δ εν είχ ε προλ άβει καν ν α ξυπν ήσ ει όταν ήρθε το επόμεν ο πρωί. Το σ κοτάδι της ν ύχ τας μόλ ις που είχ ε αρχ ίσ ει ν α χ άν εται. Όταν όμως τον αν τιλ ήφθηκε, σ υν ειδητοποίησ ε ότι εκείν ος είχ ε ήδη ερεθίσ ει το κορμί της γ ια ν α τον δεχ τεί. Και φρόν τισ ε ν α τελ ειώσ ει γ ρήγ ορα, τόσ ο γ ρήγ ορα που εκείν η έν ιωσ ε σ χ εδόν χ ολ ωμέν η, περισ σ ότερο επειδή χ άλ ασ ε τον ύπν ο της παρά που εισ έβαλ ε σ το κορμί της. Κι αυτό γ ιατί η εισ βολ ή είχ ε τελ ειώσ ει προτού εκείν η προλ άβει ν α ν ιώσ ει οτιδήποτε, εν ώ δεν μπορούσ ε ν α κοιμηθεί πάλ ι αφότου εκείν ος έφυγ ε, κι ας ήταν απίσ τευτα εξαν τλ ημέν η. Λίγ η ώρα αργ ότερα ήρθε η Ίν ιν τ, αλ λ ά ο Γουόρικ δεν ήταν μαζί της αυτή τη φορά. Η Ροβίν α δεν είχ ε καμία όρεξη ν α βλ έπει τα σ υμπον ετικά βλ έμματα της μεγ αλ ύτερης γ υν αίκας, ωσ τόσ ο αισ θάν θηκε πάλ ι ευγ ν ωμοσ ύν η γ ια εκείν η. Δ εν είχ ε καν

αν τιλ ηφθεί ότι πον ούσ αν οι ώμοι της από τα σ φιχ τά δεσ μά μέχ ρι που η Ίν ιν τ άρχ ισ ε ν α της κάν ει μασ άζ εκεί και, παρόλ ο που δεν ήταν απαραίτητο, ξέπλ υν ε σ χ ολ ασ τικά τη μυρωδιά εκείν ου του τέρατος από το δέρμα της Ροβίν α. Όμως ήρθε πάλ ι το μεσ ημέρι. Και το σ ούρουπο. Η μον αδική αποζημίωσ η της Ροβίν α ήταν πως εκείν ος αν αγ κάσ τηκε ν α προσ παθήσ ει σ κλ ηρά την τρίτη φορά γ ια ν α φέρει σ το κορμί της την ν τροπιασ τική υγ ρασ ία. Με τον ίδιο τρόπο κύλ ησ ε και η επόμεν η μέρα, μόν ο που η τρίτη φορά εκείν ης της μέρας, η τελ ευταία φορά που θ’ αν αγ καζόταν ν α υποσ τεί το κορμί του μέσ α σ το δικό της, ήταν η χ ειρότερη απ’ όλ ες. Δ εν ήθελ ε απλ ώς ν α την προετοιμάσ ει γ ια ν α τον δεχ τεί μέσ α της, κάτι άλ λ ο επιδίωκε, και δεν θα εν τυπωσ ιαζόταν καθόλ ου αν αυτό το κάτι ήταν ν α την κάν ει ν α χ άσ ει τα λ ογ ικά της. Την άγ γ ιζε γ ια ώρα πολ λ ή αφότου ήξερε ότι ήταν έτοιμη γ ια εκείν ον , τη χ άιδευε πέρα απ’ όσ ο εκείν η μπορούσ ε ν α αν τέξει. Ξύπν ησ ε τον πόθο μέσ α της, την έφτασ ε σ το σ ημείο ν α είν αι έτοιμη ν α τον παρακαλ έσ ει ν α την πάρει. Αλ λ ά το μόν ο που μπόρεσ ε τελ ικά ν α κάν ει η Ροβίν α ήταν ν α δεχ τεί αυτό που της έδωσ ε, ν α μάθει κάτι καιν ούριο γ ια το

ίδιο της το κορμί, ν α μάθει πόσ ο αδύν αμο ήταν το πν εύμα της μα και η σ άρκα της. Ο μπάσ ταρδος την είχ ε κάν ει ν α τον θέλ ει. Και το ήξερε. Ήταν ο έσ χ ατος θρίαμβός του. Το μόν ο πράγ μα που έκαν ε τη Ροβίν α ν α αν τέξει ήταν η βεβαιότητα ότι το τρίτο πρωιν ό θα την ελ ευθέρων ε, αφού υποτίθεται ότι την πλ ήρων ε με το ίδιο ν όμισ μα. Παράλ λ ηλ α όμως έτρεμε όταν σ κεφτόταν τι άλ λ ου είδους εκδίκησ η της ετοίμαζε, αφού δεν πίσ τεψ ε ούτε γ ια μια σ τιγ μή ότι θα του αρκούσ αν όλ α όσ α ήδη της είχ ε κάν ει. Της είχ ε πει ότι τώρα η ζωή της του αν ήκε ως αν τίποιν α γ ια την πρόθεσ η του Γκίλ μπερτ ν α τον σ κοτώσ ει, και πως η ζωή της δεν είχ ε και τόσ ο μεγ άλ η αξία γ ια εκείν ον . Της είχ ε πει ότι τώρα αν ήκε σ ’ εκείν ον και θα την έκαν ε ό,τι ήθελ ε. Όχ ι, δεν θα την ελ ευθέρων ε όπως είχ ε κάν ει εκείν η σ ’ αυτόν – τουλ άχ ισ τον μέχ ρι ν α γ εν ν ηθεί το παιδί. Κι αν σ κόπευε ν α το κρατήσ ει ο ίδιος, ν α της το πάρει, τότε αν αγ κασ τικά θα την άφην ε ν α φύγ ει – ή απλ ώς θα την έσ τελ ν ε σ ε κάποιο άλ λ ο από τα φέουδά του. Όμως η Ροβίν α ποτέ δεν θα επέτρεπε ν α γ ίν ει αυτό, παρόλ ο που τώρα δεν ήξερε πώς ακριβώς θα το εμπόδιζε, αφού καλ ά καλ ά δεν ήξερε τι θα της ξημέρων ε την επομέν η.

Ήρθε η Ίν ιν τ με το κλ ειδί γ ια τις αλ υσ ίδες της. Η Ροβίν α περίμεν ε ότι θα ερχ όταν ο Γουόρικ αυτοπροσ ώπως γ ια ν α έχ ει τη χ αρά ν α της πει κατάμουτρα τι άλ λ ες ταπειν ώσ εις την περίμεν αν . Η Ίν ιν τ φυσ ικά δεν μπορούσ ε ν α της πει τίποτα. Αλ λ ά είχ ε φέρει φαγ ητό, κι επιτέλ ους η Ροβίν α έφαγ ε μόν η της, και ρούχ α γ ια ν α ν τυθεί. Από το είδος των ρούχ ων η Ροβίν α υποψ ιάσ τηκε γ ια πρώτη φορά ποια θα ήταν η μοίρα της. Τα δικά της ρούχ α φυσ ικά τα είχ αν πάρει εδώ και καιρό, αλ λ ά αυτά τα καιν ούρια δεν είχ αν καμία σ χ έσ η μ’ εκείν α. Το μεσ οφόρι και το φόρεμα ήταν από χ ειροποίητο μαλ λ ί σ ’ έν α μουν τό γ κριζοκάσ ταν ο χ ρώμα, το ύφασ μα δεν ήταν υπερβολ ικά τραχ ύ, αλ λ ά δεν ήταν και πρώτης ποιότητας. Ήταν ρούχ α που προορίζον ταν γ ια υπηρέτρια του κάσ τρου, το φόρεμα πολ ύ κον τύτερο απ’ ό,τι θα φορούσ ε ποτέ μια κυρία, καιν ούριο, καθαρό και τώρα δικό της. Για ζών η είχ ε μια λ ωρίδα πλ εκτού δέρματος. Μαζί υπήρχ αν έν α ζευγ άρι χ ον τρές μάλ λ ιν ες μακριές κάλ τσ ες κι έν α ζευγ άρι πάν ιν α παπούτσ ια, αλ λ ά όχ ι απαλ ή βράκα ή καμιζόλ α γ ια εσ ώρουχ ο. Την άφην ε γ υμν ή κάτω από τα ρούχ α, πιθαν ότατα άλ λ η μία ταπειν ωτική υπεν θύμισ η ότι είχ ε αλ λ άξει πλ έον η κοιν ων ική της θέσ η.

Κι έπρεπε ν α φύγ ει από την κάμαρα του λ όρδου. Μόλ ις η Ροβίν α κατάφερε με λ ίγ ες εν τριβές ν α κάν ει τα χ έρια της ν α λ ειτουργ ήσ ουν ξαν ά έπειτα από την τόσ η ακιν ησ ία, ν τύθηκε κι έκαν ε πάλ ι πλ εξούδες τα μαλ λ ιά της. Η Ίν ιν τ τής έκαν ε ν όημα ν α την ακολ ουθήσ ει. Η γ υν αίκα δεν μπορούσ ε ν α της πει τι θα έκαν ε ο κύριός της με τη Ροβίν α, αλ λ ά προφαν ώς ήξερε πού έπρεπε ν α την πάει. Και μόλ ις μπήκαν σ τη Μεγ άλ η Αίθουσ α έν ιωσ ε έν α επίμον ο βλ έμμα πάν ω της που τράβηξε τα μάτια της προς το αρχ ον τικό τραπέζι. Εκεί καθόταν ο Γουόρικ. Μια ηλ ιαχ τίδα που τρύπων ε μέσ α από έν α από τα ψ ηλ ά παράθυρα έλ ουζε με λ αμπερές χ ρυσ αφέν ιες αν ταύγ ειες τα σ κουρόξαν θα μαλ λ ιά του. Παρόλ ο που είχ ε περάσ ει προ πολ λ ού η ώρα του πρωιν ού, είχ ε μια κρεατοσ αν ίδα κι έν α μεταλ λ ικό κύπελ λ ο με μπίρα μπροσ τά του. Το βλ έμμα του σ αν την κοίταξε ήταν αν έκφρασ το, απλ ώς την κοιτούσ ε, γ εγ ον ός που της θύμισ ε την τελ ευταία φορά που την είχ ε δει γ υμν ή σ το κρεβάτι του. Όμως αυτό το μαρτύριο είχ ε τελ ειώσ ει, υπεν θύμισ ε σ τον εαυτό της. Θ’ άν τεχ ε ό,τι κι αν είχ ε σ κοπό ν α της κάν ει – αρκεί ν α είχ ε τελ ειώσ ει ορισ τικά αυτό το βασ αν ισ τήριο. Ωσ τόσ ο, εκείν ος

δεν την κάλ εσ ε κον τά του. Δ εν είχ ε σ κοπό ν α της δώσ ει έσ τω και την παραμικρή ιδέα τού τι την περίμεν ε. Ας είν αι. Δ εν μπορεί ν α ήταν τόσ ο τρομερό αφού δεν ήθελ ε ν α απολ αύσ ει τον τρόμο που θα της προκαλ ούσ ε όταν θα της το ’λ εγ ε. Προτού η Ροβίν α προχ ωρήσ ει μέσ α σ την αίθουσ α της τράβηξε την προσ οχ ή μια κίν ησ η πίσ ω από τον Γουόρικ. Κοίταξε προς την πυροσ τιά και είδε μια ομάδα γ υν αικών ν α κάθεται εκεί. Όλ ες τους είχ αν σ ταματήσ ει ό,τι έκαν αν και την κοιτούσ αν με μεγ άλ ο εν διαφέρον . Δ εν τις είχ ε προσ έξει ν ωρίτερα επειδή το φως που έλ ουζε το αρχ ον τικό τραπέζι δεν έφταν ε μέχ ρι πίσ ω σ την πυροσ τιά. Στην πραγ ματικότητα, η ηλ ιαχ τίδα ήταν τόσ ο φωτειν ή, που τα πάν τα γ ύρω της έμοιαζαν ν α βρίσ κον ται σ τη σ κιά. Αλ λ ά τώρα τα μάτια της Ροβίν α προσ αρμόσ τηκαν και πρόσ εξε ότι οι περισ σ ότερες από τις γ υν αίκες ήταν κυρίες, ορισ μέν ες από αυτές πολ ύ ν εαρές. Και οι δύο ν εαρότερες την κοιτούσ αν σ υν οφρυωμέν ες, το σ υν οφρύωμά τους έμοιαζε τόσ ο με… Μη χ ειρότερα! Ο Γουόρικ είχ ε μεγ άλ ες κόρες! Δ εν του έμοιαζαν πολ ύ, μ’ εξαίρεσ η εκείν ο το σ υν οφρύωμα που σ αφώς ήταν χ αρακτηρισ τικό των ν τε Σαβίλ . Άρα θα πρέπει ν α είχ ε και μια

σ ύζυγ ο. Μπα, ποια κυρία θα έφευγ ε από τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματά της γ ια ν α μπορεί ήσ υχ ος ο άν τρας της ν α βιάσ ει εκεί μια άλ λ η γ υν αίκα; Από την άλ λ η μεριά όμως, όποια κι αν ήταν η σ ύζυγ ος του Γουόρικ ν τε Σαβίλ δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α έχ ει λ όγ ο σ τις πράξεις του, είτε κρατούσ ε ερωμέν ες είτε βιασ μέν ες γ υν αίκες σ το κρεβάτι του. Και η Ροβίν α το μόν ο που μπορούσ ε ν α ν ιώσ ει ήταν λ ύπη γ ια τη δύσ τυχ η γ υν αίκα με τέτοιο σ ύζυγ ο που της έλ αχ ε. Εκείν η τη σ τιγ μή μία από αυτές σ ηκώθηκε από το σ καμν άκι της γ ια ν α μπορεί η Ροβίν α ν α τη δει καθαρά και της ξέφυγ ε μια κραυγ ή. Η Μίλ ν τρεν τ! Πώς ήταν δυν ατόν ; Έν α ξέσ πασ μα χ αράς γ έμισ ε την καρδιά της, φώτισ ε το πρόσ ωπό της και η Ροβίν α έκαν ε έν α βήμα μπροσ τά. Η Μίλ ν τρεν τ όμως γ ύρισ ε ν α κοιτάξει προς το μέρος του Γουόρικ και κατόπιν κάθισ ε κάτω, κρυμμέν η πάλ ι από τις γ υν αίκες που βρίσ κον ταν μπροσ τά της. Χωρίς μία λ έξη; Χωρίς έσ τω έν α ν εύμα; Η Ροβίν α δεν καταλ άβαιν ε τι σ υν έβαιν ε. Αλ λ ά τότε το βλ έμμα της επέσ τρεψ ε σ τον Γουόρικ, είδε το χ αμόγ ελ ό του και τα κατάλ αβε όλ α. Ήταν άλ λ ος έν ας τρόπος ν α την εκδικηθεί. Ήταν δυν ατόν ν α κατάφερε ν α σ τρέψ ει

εν αν τίον της τη Μίλ ν τρεν τ; Όχ ι, δεν πίσ τευε ότι κάτι τέτοιο ήταν δυν ατόν , αλ λ ά ήταν προφαν ές ότι η Μίλ ν τρεν τ απαγ ορευόταν ν α της μιλ άει. Η οργ ή ξέσ πασ ε μέσ α της τόσ ο ασ τραπιαία όσ ο και πριν από έν α δευτερόλ επτο η χ αρά. Ήδη ήταν ν ευριασ μέν η που εκείν ος την άφησ ε μον αχ ά με τα φουσ τάν ια και τις κάλ τσ ες, χ ωρίς εσ ώρουχ α, ήδη ήταν καχ ύποπτη ποιο θα ήταν το επόμεν ο σ τάδιο σ το σ χ έδιό του γ ια ν α της κάμψ ει το ηθικό, αλ λ ά αυτό, ν α της σ τερεί τη γ υν αίκα που ήταν σ αν δεύτερη μητέρα γ ια εκείν η; Ξέχ ασ ε εν τελ ώς τώρα πια την ασ ήμαν τη θέσ η που είχ ε, ξέχ ασ ε ότι εκείν ος μπορούσ ε ν α τη ρίξει πάλ ι σ το μπουν τρούμι του, ν α τη χ τυπήσ ει, ν α τη σ κοτώσ ει. Αγ ν όησ ε το χ έρι της Ίν ιν τ που τραβούσ ε το δικό της και προχ ώρησ ε ακάθεκτη προς το υπερυψ ωμέν ο βάθρο που βρισ κόταν μπροσ τά από το τραπέζι του, ώσ που σ τάθηκε απέν αν τί του. Εκείν ος το μόν ο που έκαν ε ήταν ν α αν ασ ηκώσ ει ερωτηματικά τα φρύδια, σ αν ν α μην καταλ άβαιν ε τι ήταν αυτό που την είχ ε εξαγ ριώσ ει. Η Ροβίν α έγ ειρε μπροσ τά και σ ύριξε σ ιγ αν ά, ώσ τε ν α μην την ακούσ ει άλ λ ος: «Μπορείς ν α μου σ τερήσ εις ακόμα και το τελ ευταίο πράγ μα που αγ απώ σ ε τούτη τη ζωή, αλ λ ά εγ ώ μπορώ, και θα το

κάν ω, ν α προσ εύχ ομαι κάθε μέρα γ ια όλ η την υπόλ οιπη ζωή μου ν α σ απίσ εις σ την κόλ ασ η, Γουόρικ». Εκείν ος αν τέδρασ ε με το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ο που η Ροβίν α ήξερε πια τόσ ο καλ ά. «Και υποτίθεται ότι πρέπει ν α με κάν ει ν α φοβηθώ μια ψ υχ ή που ήδη είν αι καταδικασ μέν η, κοπελ ιά; Και δεν θυμάμαι ν α σ ου έδωσ α την άδεια ν α μου μιλ άς με τόσ η οικειότητα». Η Ροβίν α έγ ειρε πίσ ω, μην πισ τεύον τας σ τ’ αυτιά της. Μόλ ις τον είχ ε καταρασ τεί ν α ζει σ ε μια αιών ια κόλ ασ η κι εκείν ον τον πείραζε που τον είχ ε αποκαλ έσ ει με το μικρό του όν ομα; Εκείν η έβραζε από οργ ή κι αυτός σ υν έχ ιζε απλ ώς ν α της χ αμογ ελ άει; «Να με σ υγ χ ωρείς πολ ύ», ρουθούν ισ ε. «Μπάσ ταρδο έπρεπε ν α σ ε πω». Εκείν ος σ ηκώθηκε τόσ ο γ ρήγ ορα, που η Ροβίν α ξέχ ασ ε μον ομιάς την οργ ή της. Και προτού προλ άβει καν ν α σ κεφτεί ν α το βάλ ει σ τα πόδια, έγ ειρε ολ όκλ ηρος πάν ω από το τραπέζι και την άρπαξε από τον καρπό. Της ξέφυγ ε μια κραυγ ή, η λ αβή του ήταν σ αν μέγ γ εν η, αλ λ ά το μόν ο που είπε εκείν ος ήταν : «Άρχ ον τά μου».

«Τι;» «Δ εν έβαλ ες σ το τέλ ος της πρότασ ης την προσ φών ησ η που μου αρμόζει. Πες “άρχ ον τά μου”». Δ ηλ αδή δεν θα τη σ κότων ε που τον αποκάλ εσ ε μπάσ ταρδο; «Αφού δεν είσ αι κύριός μου». «Τώρα είμαι, κοπελ ιά, κι από δω και μπρος έτσ ι θα με αποκαλ είς – και μάλ ισ τα σ υχ ν ά. Και θέλ ω ν α σ ’ ακούσ ω και τώρα ν α το λ ες». Καλ ύτερα ν α της έκοβαν τη γ λ ώσ σ α. Εκείν ος θα πρέπει ν α το κατάλ αβε από την πεισ ματάρικη έκφρασ ή της, επειδή την τράβηξε απότομα προς το μέρος του και της είπε ήρεμα αλ λ ά απειλ ητικά: «Πες το, αλ λ ιώς θα διατάξω ν α φέρουν το μασ τίγ ιο και ν α τιμωρηθείς όπως πρέπει γ ια την αυθάδειά σ ου». Δ εν μπλ οφάριζε. Από τη σ τιγ μή που το είχ ε πει, θα το έκαν ε, είτε το ήθελ ε πραγ ματικά είτε όχ ι. Έν ας άν τρας σ αν κι αυτόν δεν ξεσ τόμιζε κούφιες απειλ ές. Και η Ροβίν α αν ακάλ υψ ε τελ ικά ότι ήταν καλ ύτερα προηγ ουμέν ως που δεν ήξερε τις σ υν έπειες. Αλ λ ά περίμεν ε λ ίγ ο, με την καρδιά της ν α σ φυροκοπάει, προτού πει με σ φιγ μέν α δόν τια: «Άρχ ον τά μου».

Ο Γουόρικ την άφησ ε αμέσ ως. Η Ροβίν α έτριψ ε τον καρπό της, εν ώ εκείν ος κάθισ ε πάλ ι σ τη θέσ η του και η έκφρασ ή του ήταν ολ όιδια όπως και προτού τον προκαλ έσ ει. Η Ροβίν α σ άσ τισ ε. Αλ λ ά αυτή τη φορά το ύφος του ήταν προσ ποιητό, επειδή κατά βάθος είχ ε εν οχ λ ηθεί που το πρώτο πράγ μα που έκαν ε εκείν η μόλ ις την άφησ ε ελ εύθερη ήταν ν α τον προκαλ έσ ει. Καν ον ικά, έπειτα απ’ όσ α είχ ε περάσ ει τις τελ ευταίες τρεις μέρες θα ’πρεπε ν α είν αι τόσ ο τρομοκρατημέν η που ν α μη διαν οείται καν ν α παρισ τάν ει την αγ αν ακτισ μέν η αρισ τοκράτισ σ α. «Ίσ ως τελ ικά ν α μη σ ου λ είπει τόσ η φρον ιμάδα όσ η εξυπν άδα», της είπε εκείν ος σ χ ολ ιάζον τας την υποχ ώρησ ή της. Αλ λ ά κατόπιν πρόσ θεσ ε γ ρυλ ίζον τας: «Χάσ ου από μπροσ τά μου προτού ν ευριάσ ω γ ι’ αυτό που όν τως με αποκάλ εσ ες». Η Ροβίν α δεν χ ρειάσ τηκε ν α ακούσ ει άλ λ η λ έξη, δεν του έριξε καν ούτε μια τελ ευταία άγ ρια ματιά. Πήγ ε βιασ τικά σ την Ίν ιν τ, η οποία την περίμεν ε με αγ ων ία κάτω από το βάθρο, και την ακολ ούθησ ε έξω από την αίθουσ α και σ το κάτω πάτωμα όπου ήταν η κουζίν α. Συν ήθως η κουζίν α αποτελ ούσ ε ξεχ ωρισ τό κτίσ μα έξω σ το περιτείχ ισ μα, αλ λ ά τα τελ ευταία

χ ρόν ια ολ οέν α και σ υχ ν ότερα τη μετέφεραν μέσ α σ τον ακρόπυργ ο, ιδίως σ ε μέρη που τα έτρωγ ε η βροχ ή και το αγ ιάζι. Μια τέτοια ν έα προσ θήκη ήταν και η κουζίν α του Φούλ κχ ερσ τ, καταλ αμβάν ον τας τη μεγ άλ η έκτασ η όπου παλ αιότερα ήταν ο κοιτών ας της φρουράς του κάσ τρου. Μέσ α σ το μεγ άλ ο δωμάτιο υπήρχ αν τουλ άχ ισ τον είκοσ ι άτομα που έκαν αν διάφορες δουλ ειές. Η προετοιμασ ία του βραδιν ού ήταν ήδη σ ε εξέλ ιξη. Πάν ω από έν αν τεράσ τιο λ άκκο με φωτιά τσ ιτσ ίριζε έν α μοσ χ αρίσ ιο πλ ευρό. Μάγ ειροι γ ύρω από έν α μεγ άλ ο τραπέζι καθάριζαν λ αχ αν ικά, ζύμων αν , έκοβαν κρέατα. Ο βεσ τιάριος μοίραζε μπαχ αρικά. Δ ύο οπλ ίτες έτρωγ αν βιασ τικά σ τα όρθια εν ώ μια όμορφη υπηρέτρια φλ έρταρε μαζί τους. Μια γ αλ ατού έφαγ ε μια σ φαλ ιάρα επειδή έχ υσ ε λ ίγ ο γ άλ α από τον κουβά, όταν σ κόν ταψ ε πάν ω σ ’ έν α από τα αρκετά σ κυλ ιά που ήταν ξαπλ ωμέν α κατάχ αμα. Τότε εκείν η κλ ότσ ησ ε το σ κυλ ί, το οποίο γ άβγ ισ ε απλ ώς, αλ λ ά ούτε που σ άλ εψ ε από τη θέσ η που είχ ε καπαρώσ ει δίπλ α σ τον πάγ κο του χ ασ άπη. Έν ας λ αν τζέρης έπλ εν ε τα κύπελ λ α από το πρωιν ό γ εύμα. Ο φούρν αρης έβαζε καιν ούρια καρβέλ ια σ το φούρν ο του. Δ ύο ν ταβραν τισ μέν οι δούλ οι αν έβαιν αν από το

υπόγ ειο κουβαλ ών τας βαριά σ ακιά με σ ιτηρά. Μια και ο χ ώρος ήταν τεράσ τιος, η ατμόσ φαιρα δεν ήταν αποπν ικτική, αλ λ ά είχ ε υπερβολ ική ζέσ τη και κάπν α από τις τόσ ες φωτιές και τα κηροπήγ ια τοίχ ου που ήταν αν αμμέν α. Η Ροβίν α κοίταξε το θέαμα με τρόμο. Ήταν και ο φρον τισ τής εκεί, μόλ ις έβγ αιν ε από το γ ραφείο του γ ραμματέα που βρισ κόταν σ ’ έν α ψ ηλ ότερο επίπεδο πάν ω από έν αν αποθηκευτικό χ ώρο. Όμως δεν την πήγ ε σ ’ εκείν ον η Ίν ιν τ. Την πήγ ε σ τη μεγ αλ όσ ωμη γ υν αίκα που είχ ε ρίξει τη σ φαλ ιάρα σ τη γ αλ ατού. Ξαν θιά, ροδοκόκκιν η και αρκετά ψ ηλ ή γ ια γ υν αίκα, λ ίγ ο πάν ω από δύο μέτρα, δεν ήταν δούλ α αλ λ ά ελ εύθερη πολ ίτης και σ ύζυγ ος του αρχ ιμάγ ειρα. «Εσ ύ είσ αι λ οιπόν η άλ λ η από το Κέρκμπορο», σ χ ολ ίασ ε η Μέρι Μπλ ουέ κι έκοψ ε τη Ροβίν α από πάν ω ως κάτω, όπως είχ αν κάν ει όλ οι εκεί μέσ α, αν και όχ ι τόσ ο απροκάλ υπτα όσ ο η Μέρι. «Άκουσ α κάτι φήμες γ ια μια λ αίδη που είχ αν σ το μπουν τρούμι, αλ λ ά τώρα που σ ’ έσ τειλ αν σ ’ εμέν α θα μπει έν α τέλ ος σ ’ αυτό το ψ έμα. Θα με φων άζεις κυρία Μπλ ουέ. Κομμέν ες οι τσ ιριμόν ιες και οι αυθάδειες μαζί μου. Μου φτάν ουν όσ α τραβάω από εκείν η την ψ ηλ ομύτα τη Μίλ ν τρεν τ, η οποία επειδή έχ ει τη σ υμπάθεια του λ όρδου δεν μπορώ ν α

σ ηκώσ ω χ έρι πάν ω της. Αλ λ ά εσ έν α δεν μου φαίν εται ν α σ ε σ υμπαθεί και πολ ύ, ε, κοπελ ιά;» «Πράγ ματι», αποκρίθηκε η Ροβίν α, χ ωρίς ν α μπορεί ν α κρύψ ει την απογ οήτευσ η σ τη φων ή της, «είμαι τόσ ο αν τιπαθής που το ’χ ει η μοίρα μου ν α με τιμωρούν αιών ια». «Να σ ε τιμωρούν ;» επαν έλ αβε σ υν οφρυωμέν η η Μέρι. «Όχ ι δα, εκτός κι αν χ ρειασ τεί. Άν τε, έλ α. Πρέπει ν α κάν ω τακτικά μια γ ύρα, αλ λ ιώς τίποτα δεν γ ίν εται σ ωσ τά εδώ μέσ α, μ’ αυτούς τους τεμπελ χ αν άδες που έχ ω ν α κουμαν τάρω. Θα σ ου εξηγ ήσ ω τα καθήκον τά σ ου σ το δρόμο». Η Ροβίν α αιφν ιδιάσ τηκε. «Δ ηλ αδή δεν θα δουλ έψ ω σ την κουζίν α;» «Εδώ μέσ α;» Η Μέρι γ έλ ασ ε με την καρδιά της. «Αρκετά χ έρια έχ ουν εδώ μέσ α, δεν χ ρειάζον ται άλ λ α. Άσ ε που ο άν τρας μου δεν θέλ ει τσ ούπρες σ τα λ ημέρια του. Δ εν αν έχ εται τους τεμπέλ ηδες εργ άτες, εν ώ εγ ώ, βλ έπεις, είμαι καταραμέν η ν α μου λ αχ αίν ουν μόν ο τέτοιοι. Και δεν μπορώ ν α κάν ω κι αλ λ ιώς, αφού αυτή η βρόμα η Σέλ ια με το που γ υρίσ ω την πλ άτη μου δεν χ άν ει ευκαιρία ν α μου σ κάβει το λ άκκο. Κι επειδή όλ οι ξέρουν ότι είν αι το αγ απημέν ο τσ ουλ ί του λ όρδου Γουόρικ, πάν τα τη βγ άζει λ άδι, κατάλ αβες; Αχ , και ν α…»

Άφησ ε την πρότασ ή της σ τη μέσ η κι άρχ ισ ε ν α αν εβαίν ει τα σ καλ ιά που οδηγ ούσ αν πίσ ω σ τη Μεγ άλ η Αίθουσ α. Η Ροβίν α έσ υρε τα πόδια της, τρέμον τας μην έρθει πάλ ι αν τιμέτωπη με τον Γουόρικ, αλ λ ά εκείν ος είχ ε φύγ ει από κει. Ούτε σ την πυροσ τιά είχ αν απομείν ει πια πολ λ ές γ υν αίκες. Και η Μίλ ν τρεν τ δεν φαιν όταν πουθεν ά. «Εγ ώ δεν έχ ω λ όγ ο σ τη δουλ ειά των υπηρετριών των κυριών », είπε η Μέρι όταν πρόσ εξε προς τα πού κοιτούσ ε η Ροβίν α. «Αλ λ ά εσ ύ δεν είσ αι τόσ ο τυχ ερή όσ ο εκείν η η Μίλ ν τρεν τ, ν α σ ου δώσ ουν τόσ ο εύκολ η δουλ ειά». «Η Μίλ ν τρεν τ είν αι καιρό εδώ;» «Μπα, όχ ι, μαζί με το λ όρδο ήρθε. Γιατί; Μπας και την ξέρεις;» «Ναι». «Το καλ ό που σ ου θέλ ω ν α μείν εις μακριά της. Όπως σ ’ όλ α τα οχ υρά, έτσ ι κι εδώ υπάρχ ει ιεραρχ ία σ το προσ ωπικό του κάσ τρου. Κι αυτή έχ ει αν αλ άβει ν α φρον τίζει τις κόρες του λ όρδου, που σ ημαίν ει ότι είν αι αν ώτερη από τις άλ λ ες υπηρέτριες των κυριών , κι αυτές είν αι όλ ες αν ώτερες από σ έν α. Αλ λ ά εσ ύ θα είσ αι αν ώτερη από τους λ ακέδες της κουζίν ας, γ ι’ αυτό κοίτα ν α μην έχ εις πολ λ ά πολ λ ά ούτε μ’ αυτούς. Από τις

τσ ούπρες που ελ έγ χ ω εγ ώ θα βρεις αρκετές γ ια ν α πιάσ εις φιλ ίες, αλ λ ά, αν θες τη σ υμβουλ ή μου, μην πιάσ εις φίλ η αυτήν τη Σέλ ια». Η Ροβίν α δεν έδιν ε δεκάρα τσ ακισ τή γ ια «αυτήν τη Σέλ ια», κι ας ήταν ευν οούμεν η του Γουόρικ. Περισ σ ότερο την εν διέφερε ποια θα ήταν η δική της θέσ η. Κατάλ αβε ότι θα ήταν μία από τις «τσ ούπρες» της Μέρι, αλ λ ά ακόμα δεν είχ ε μάθει τι ακριβώς σ ήμαιν ε αυτό. Δ εν σ οκαρίσ τηκε και τόσ ο όταν έμαθε ποια θα ήταν η θέσ η της σ το υπηρετικό προσ ωπικό, επειδή είχ ε ήδη υποψ ιασ τεί ότι η καιν ούρια της θέσ η θα ήταν αν άλ ογ η των ρούχ ων που της είχ αν δώσ ει. Κι έν α από τα πρώτα πράγ ματα που της είχ ε πει ο Γουόρικ τότε σ το Κέρκμπορο ήταν πως σ το εξής δεν θα ήταν πια λ αίδη. Η ειρων εία ήταν ότι λ ίγ ο καιρό πριν η ίδια είχ ε ευχ ηθεί το ίδιο ακριβώς πράγ μα, είχ ε ευχ ηθεί ν α μην ήταν παρά μια ταπειν ή δούλ α και ν α μην είχ ε τίποτα σ τ’ όν ομά της που ν α εποφθαλ μιούσ αν οι άν τρες και ν α πολ εμούσ αν γ ι’ αυτό. Καλ ά θα έκαν ε σ το μέλ λ ον ν α πρόσ εχ ε πολ ύ τις καταραμέν ες τις ευχ ές της. Ωσ τόσ ο, ο Γουόρικ δεν μπορούσ ε ν α τη μετατρέψ ει σ ε αλ ηθιν ή υπηρέτρια, γ ιατί η Ροβίν α ήταν γ έν ν ημα θρέμμα αρισ τοκράτισ σ α κι αυτό δεν

μπορούσ ε ν α της το σ τερήσ ει που ν α χ τυπιόταν κάτω. Μπορούσ ε όμως ν α καν ον ίσ ει ν α της φέρον ται σ αν υπηρέτρια, άλ λ ωσ τε ήδη είχ ε δώσ ει τέτοια διαταγ ή, κι εκείν η δεν μπορούσ ε ν α κάν ει τίποτα γ ι’ αυτό, αφού σ την ουσ ία βρισ κόταν σ το έλ εός του. Μόλ ις όμως σ κέφτηκε ότι εκείν ος θα μπορούσ ε ν α είχ ε διατάξει ν α την πετάξουν πάλ ι σ το μπουν τρούμι, και μάλ ισ τα χ ωρίς την καλ οσ υν άτη προσ τασ ία του Τζον Γκίφαρν τ, αν αθεώρησ ε κι έν ιωσ ε τυχ ερή, πολ ύ τυχ ερή. Γιατί μια υπηρέτρια μπορούσ ε ν α κιν είται ελ εύθερα, ν α περν άει σ χ εδόν απαρατήρητη. Μια υπηρέτρια μπορούσ ε ν α δραπετεύσ ει.

Κεφάλ αιο 1 9

«Εδώ θα περν άς τον περισ σ ότερο χ ρόν ο σ ου», είπε η Μέρι, αν οίγ ον τας την πόρτα του υφαν τήριου σ το πάτωμα, πάν ω από τη Μεγ άλ η Αίθουσ α. Τρεις γ υν αίκες έφυγ αν σ αν βολ ίδα από το παράθυρο όπου σ τέκον ταν και χ άζευαν τους άν τρες, οι οποίοι έκαν αν τις σ τρατιωτικές ασ κήσ εις τους σ τον περίβολ ο. Αλ λ ά δεν πρόλ αβαν ν α επισ τρέψ ουν εγ καίρως σ τις θέσ εις τους και η Μέρι τις είδε. Και ήταν αδύν ατον ν α μη δει και το αδράχ τι με το ν ήμα που κύλ ησ ε σ το πάτωμα και χ ώθηκε κάτω από τα φουσ τάν ια της. Μία από τις γ υν αίκες είχ ε προσ παθήσ ει ν α το τυλ ίξει βιασ τικά, αλ λ ά της είχ ε πέσ ει από τα χ έρια. Η Ροβίν α περιεργ άσ τηκε το δωμάτιο εν ώ η Μέρι σ τραβοκοίταξε τις εργ άτριές της. Είδε έν α παν έρι γ εμάτο πέτριν α σ πειρωτά αδράχ τια, αρκετά γ ια το γ ν έσ ιμο μεγ άλ ης ποσ ότητας μαλ λ ιού αν οι εργ άτριες ήταν περισ σ ότερες, αλ λ ά η Ροβίν α μέτρησ ε μόν ο οχ τώ. Στους τοίχ ους είδε κρεμασ μέν α μεγ αλ ύτερα παν έρια με φρέσ κο επεξεργ ασ μέν ο μαλ λ ί, έτοιμο ν α γ ν εσ τεί και ν α γ ίν ει ν ήμα. Είδε κι έξι μεγ άλ ους αργ αλ ειούς, εν ώ

σ τη γ ων ία υπήρχ ε άλ λ η μια σ τοίβα από μικρότερους χ ειροκίν ητους αργ αλ ειούς. Όμως μόν ο σ τους τρεις από τους μεγ άλ ους είδε ν α υφαίν εται ν ήμα και μόν ο σ ’ έν αν το υφαν τό κόν τευε ν α ολ οκλ ηρωθεί.greekleech.info Από το μον αδικό παράθυρο του δωματίου έμπαιν ε άπλ ετο φως, οπότε, αν μη τι άλ λ ο, δεν υπήρχ ε κίν δυν ος ν α λ εκιασ τούν τα ν έα υφάσ ματα από κάπν α κεριών . Η Μέρι τελ ικά άρχ ισ ε ν α κόβει βόλ τες περν ών τας γ εν εές δεκατέσ σ ερις τις γ υν αίκες. «Πάλ ι χ αζολ ογ άτε, ε;» τις κατσ άδιασ ε αυσ τηρά. «Αν δεν τελ ειώσ ετε τη δουλ ειά, δεν έχ ει φαγ ητό γ ια λ όγ ου σ ας. Κι έτσ ι και σ ας τσ ακώσ ω ν α τεμπελ ιάζετε άλ λ η μια φορά τούτη τη βδομάδα, θα σ ας ξαποσ τείλ ω μια και καλ ή ν α δουλ έψ ετε σ το πλ υσ ταριό. Έν ν οια σ ας, και θα βρω εγ ώ τσ ούπρες με σ βέλ τα δάχ τυλ α, ακόμα κι αν χ ρειασ τεί ν α τις κουβαλ ήσ ω από το χ ωριό». Και λ έγ ον τας αυτά, έκλ εισ ε με κρότο την πόρτα, ξαφν ιάζον τας τη Ροβίν α που σ χ ολ ίασ ε: «Νόμιζα ότι εδώ θα εργ αζόμουν ». «Ναι, εδώ, αλ λ ά επειδή έχ εις μπόλ ικα πράγ ματα ν α κάν εις σ ήμερα, δεν θ’ αρχ ίσ εις από τώρα ν α υφαίν εις και ν α υποσ τείς κι εσ ύ την τιμωρία που επέβαλ α σ ’ αυτές τις παλ ιοτεμπέλ ες».

Έπειτα απ’ όσ α είχ ε περάσ ει, η Ροβίν α δεν μπορούσ ε παρά ν α σ υμφων ήσ ει απόλ υτα μαζί της, κι από ευγ ν ωμοσ ύν η πλ ηροφόρησ ε τη Μέρι: «Ξέρω πώς ν α φτιάχ ν ω πρώτης ποιότητας ν ήμα, αν και το διπλ ό γ ν έσ ιμο παίρν ει περισ σ ότερη ώρα. Επίσ ης μπορώ ν α διδάξω τις υφάν τρες ν α φτιάχ ν ουν καλ ύτερης ποιότητας ύφασ μα, τόσ ο καλ ό που ν α αρμόζει σ τις κυρίες του κάσ τρου». Τα τρία τελ ευταία χ ρόν ια δεν είχ ε και πολ λ ές ευκαιρίες ν α κατευθύν ει υπηρέτες, παρά μόν ο εκείν ους που υπηρετούσ αν αποκλ εισ τικά εκείν η. Αλ λ ά ήταν δεκαπέν τε χ ρόν ων όταν άλ λ αξε τόσ ο δρασ τικά η ζωή της και η μητέρα της ήδη την είχ ε διδάξει όλ α όσ α χ ρειαζόταν ν α ξέρει γ ια τη λ ειτουργ ία του κάσ τρου. Και οτιδήποτε χ ρειαζόταν ν α δώσ ει εκείν η οδηγ ίες γ ια ν α γ ίν ει, το έκαν ε η ίδια, γ ιατί πώς αλ λ ιώς θα μπορούσ ε ν α διευθύν ει σ ωσ τά αν δεν ήξερε επακριβώς τι έπρεπε ν α κάν ει; Ωσ τόσ ο, μερικά πράγ ματα μπορούσ ε ν α τα κάν ει καλ ύτερα από άλ λ ους. Έχ ον τας κερδίσ ει τώρα το αμέρισ το εν διαφέρον της Μέρι, η Ροβίν α σ υν έχ ισ ε: «Αλ λ ά τα ταλ έν τα μου θα πήγ αιν αν χ αμέν α σ το υφαν τήριο, αφού σ τη βελ όν α είμαι πιο ικαν ή». «Το ίδιο θα πρέπει ν α σ κέφτηκε και ο άρχ ον τάς

μου, γ ιατί διέταξε επίσ ης ν α φρον τίζεις εσ ύ τα ρούχ α του, εσ ύ ν α του φτιάχ ν εις καιν ούρια, αν και γ ι’ αυτή τη δουλ ειά έχ ουμε καλ ύτερα υφάσ ματα από το χ ειροποίητο μαλ λ ί. Αλ λ ά μπορείς ν α διδάξεις τις άλ λ ες ν α φτιάχ ν ουν καλ ύτερα υφάσ ματα, ε;» Η Ροβίν α είχ ε φουν τώσ ει γ ια τα καλ ά επειδή αυτό το θεώρησ ε ως άλ λ η μια τιμωρία, δηλ αδή ν α είν αι αν αγ κασ μέν η ν α ασ χ ολ είται με τα δικά του ρούχ α, κι έτσ ι απλ ώς κατέν ευσ ε παγ ερά.greekleech.info Η Μέρι όμως δεν πρόσ εξε το αν αψ οκοκκίν ισ μά της μέσ α σ τον μισ οσ κότειν ο διάδρομο· είχ ε ξαφν ιασ τεί. «Ήσ ουν υπεύθυν η γ ια τις υφάν τρες σ το Κέρκμπορο;» «Όχ ι, εκεί δεν ήμουν πολ ύ καιρό». «Μμμ, δεν θα μου κακόπεφτε ν α κάν εις μερικά μαθήματα σ τις τσ ούπρες μου όταν θα υφαίν εις κι εσ ύ, αλ λ ά δεν έχ ω τέτοιες διαταγ ές, χ ώρια που δεν θα σ ου περισ σ εύει πολ ύς χ ρόν ος με όλ α αυτά που έχ εις ν α κάν εις». Και ύσ τερα σ τράφηκε ν α φύγ ει προσ θέτον τας μόν ο: «Όταν τελ ειώσ εις τις σ ημεριν ές σ ου δουλ ειές, μπορείς ν α επισ τρέψ εις εδώ γ ια ν α κοιμηθείς μαζί με τις άλ λ ες». Η Ροβίν α θυμήθηκε πόσ ο μικρό ήταν το δωμάτιο

και πόσ ο λ ιγ οσ τός ο ελ εύθερος χ ώρος σ το πάτωμα, και ρώτησ ε: «Κοιμούν ται όλ ες εκεί μέσ α;». «Μπα, μόν ο οι τρεις. Οι άλ λ ες πέν τε είν αι τσ ουλ ιά σ αν τη Σέλ ια. Έχ ουν άν τρες που πάν ε και τους βλ έπουν τα βράδια». Η Μέρι κον τοσ τάθηκε σ το κεφαλ όσ καλ ο και την κοίταξε με σ τεν εμέν α μάτια. «Δ εν πισ τεύω ν α είσ αι κι εσ ύ τέτοια, ε;» Η Ροβίν α ήξερε ότι υπήρχ αν κάποιοι που την είχ αν δει ν α μπαίν ει σ τα διαμερίσ ματα του λ όρδου τρεις μέρες ν ωρίτερα και άλ λ οι που την είδαν ν α βγ αίν ει εκείν ο το πρωί. Η Μέρι δεν φαιν όταν ν α το έχ ει πλ ηροφορηθεί, όμως ήταν αν απόφευκτο ν α το μάθει κάποια σ τιγ μή. Αν , όπως έδειχ ν αν τα πράγ ματα, θα ήταν υπό την επιτήρησ η και τον έλ εγ χ ο της Μέρι, δεν ήθελ ε ν α την κάν ει εχ θρό της, αφήν ον τάς τη αργ ότερα ν α πλ ηροφορηθεί έκπλ ηκτη γ εγ ον ότα που μπορούσ ε ν α τα ξεκαθαρίσ ει τώρα η Ροβίν α. Και η Μέρι δεν φαιν όταν ν α είν αι κακιά γ υν αίκα, απλ ώς είχ ε πολ λ ές σ κοτούρες σ το κεφάλ ι της. Κι αν κέρδιζε τη σ υμπάθειά της, ίσ ως ακόμα και ν α βοηθούσ ε τη Ροβίν α. «Θα σ ας ήμουν απίσ τευτα ευγ ν ώμων , κυρία Μπλ ουέ, αν μπορούσ ατε ν α κρατήσ ετε όλ ους τους άν τρες μακριά μου, αλ λ ά… Υ πάρχ ει κάτι που

πρέπει ν α μάθετε, αν δηλ αδή δεν σ ας το είπε ο άρχ ον τάς σ ας. Τις τελ ευταίες τρεις μέρες με κρατούσ ε σ τα διαμερίσ ματά του – αλ υσ οδεμέν η σ το κρεβάτι του». «Αποκλ είεται! Ποτέ δεν θα έκαν ε τέτοιο πράγ μα!» αν τιγ ύρισ ε αγ αν ακτισ μέν α η Μέρι. «Γιατί λ ες τέτοια ψ έματα;» Το τελ ευταίο πράγ μα που περίμεν ε η Ροβίν α ήταν ν α ακούσ ει κάποιον ν α υπερασ πίζεται με τέτοια αφοσ ίωσ η αυτόν το σ κλ ηρό, εκδικητικό άν τρα. Ήταν άραγ ε δυν ατόν ν α μην είχ ε ιδέα η Μέρι τι είδους άν τρας ήταν πραγ ματικά; «Το ξέρει και η Ίν ιν τ, κι αμφιβάλ λ ω αν ο άρχ ον τάς σ ας θα το αρν ηθεί, γ ιατί είχ ε τους λ όγ ους του που με τιμώρησ ε μ’ αυτό τον τρόπο. Ο μόν ος λ όγ ος που σ ας το λ έω κι εσ άς είν αι γ ια ν α μην απορήσ ετε αν αποφασ ίσ ει ν α με πάρει πάλ ι γ ια ν α με τιμωρήσ ει, επειδή το πιθαν ότερο είν αι ότι δεν έχ ει τελ ειώσ ει με την εκδίκησ ή του». Η Μέρι έδειχ ν ε δύσ πισ τη ακόμα, αν και άφησ ε κάποιο περιθώριο υποχ ώρησ ης: «Μπα, δεν το ν ομίζω, γ ιατί, τώρα που το σ κέφτομαι, τα υπόλ οιπα καθήκον τά σ ου μάλ λ ον τιμωρία θα είν αι, αν δεν είν αι του γ ούσ του σ ου.greekleech.info Θα πρέπει επιπλ έον ν α σ ερβίρεις το λ όρδο Γουόρικ σ ε

όλ α τα γ εύματά του, ν α καθαρίζεις τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματά του με μόν η βοηθό την Ίν ιν τ και ν α τον περιποιείσ αι όταν παίρν ει το μπάν ιο του, πράγ μα που μάλ λ ον θα κάν ει πυρ και μαν ία τη Σέλ ια, αφού μέχ ρι τώρα αυτό ήταν δικό της καθήκον και το απολ άμβαν ε ιδιαιτέρως». Η Ροβίν α αισ θάν θηκε το σ τομάχ ι της ν α αν ακατεύεται. Και πάν ω που ν όμιζε ότι τουλ άχ ισ τον τα χ ειρότερα είχ αν περάσ ει, ότι ο υποβιβασ μός της σ την τάξη των υπηρετών θα ήταν η τελ ευταία τιμωρία της. «Υ πάρχ ει και κάτι άλ λ ο που πρέπει ν α μάθετε. Περιμέν ω παιδί και ο λ όρδος Γουόρικ ξέρει ότι είν αι δικό του». «Και παρ’ όλ α αυτά, σ ου αν αθέτει την περισ σ ότερη δουλ ειά απ’ όλ ους τους άλ λ ους δούλ ους εδώ μέσ α; Αποκλ είεται, ούτε αυτό το πισ τεύω». «Ποιος ο λ όγ ος ν α πω ψ έματα αφού η απόδειξη θα φαν εί σ ε λ ίγ ους μήν ες;» «Τότε εκείν ος δεν το ξέρει», επέμειν ε η Μέρι. «Κυρία Μπλ ουέ, δεν μ’ έχ ει αγ γ ίξει ποτέ άλ λ ος άν τρας. Το παιδί είν αι δικό του και σ κοπεύει ν α… ν α μου το πάρει». Της Μέρι της ξέφυγ ε μια κραυγ ή. «Α, τώρα μου

φαίν εται σ αν ν α το παράκαν ες με τις κατηγ όριες σ ου, κορίτσ ι μου. Αν όν τως περιμέν εις παιδί, το πιθαν ότερο είν αι ο άρχ ον τάς μου ν α σ ου βρει έν αν άν τρα ν α σ ε παν τρέψ ει, γ ι’ αυτό δεν θέλ ω ν α ακούσ ω τίποτ’ άλ λ ο γ ι’ αυτό το θέμα. Έλ α μαζί μου τώρα. Έχ εις ν α καθαρίσ εις τα διαμερίσ ματα του άρχ ον τα σ ήμερα, γ ιατί τα παραμέλ ησ αν τις τρεις… τελ ευταίες…» Η Μέρι δεν αποτέλ ειωσ ε τη φράσ η της αφού σ την ουσ ία εν ίσ χ υε έν αν από τους ισ χ υρισ μούς της Ροβίν α. Έσ φιξε τα χ είλ η και κατέβηκε τη σ κάλ α. Η Ροβίν α δεν την ακολ ούθησ ε αμέσ ως, είχ αν παραλ ύσ ει τα πόδια της από έν αν καιν ούριο φόβο που άθελ ά της της είχ ε δημιουργ ήσ ει η Μέρι. Ο Γουόρικ μπορούσε ν α την παν τρέψ ει με άλ λ ον , και μάλ ισ τα με έν α δούλ ο, τον πιο ταπειν ό δουλ οπάροικο. Σε παρακαλ ώ, Θεέ μου, κάν ε ν α μην του περάσει από το μυαλ ό αυτή η σκέψ η.

Η Ροβίν α δεν άν τεχ ε ν α ξαν αμπεί σ ’ εκείν α τα διαμερίσ ματα, αλ λ ά αν ακάλ υψ ε ότι δεν ήταν τόσ ο καταθλ ιπτικά όσ ο όταν έμεν ε αλ υσ οδεμέν η σ το κρεβάτι. Αν και δεν υπήρχ ε καμία περίπτωσ η ν α

πλ ησ ιάσ ει εκείν ο το κρεβάτι. Προτιμούσ ε καλ ύτερα ν α τρίβει πατώματα πεσ μέν η σ τα τέσ σ ερα, και όν τως το έκαν ε, εν ώ η Ίν ιν τ είχ ε αν αλ άβει ν α αλ λ άξει κλ ιν οσ κεπάσ ματα, ν α ξεσ κον ίσ ει και ν α σ υγ υρίσ ει. Η Ροβίν α ήταν έτοιμη ν α βγ άλ ει έξω τα χ αλ ιά γ ια ν α τα χ τυπήσ ει, αλ λ ά η Ίν ιν τ κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι. Είχ αν ν α βάλ ουν μπουγ άδα σ ήμερα, η Ίν ιν τ τα ασ πρόρουχ α και η Ροβίν α τα δικά του. Κι αυτό της το έδειξε ρίχ ν ον τας τα ρούχ α σ την αγ καλ ιά της Ροβίν α εν ώ εκείν η, με την αγ καλ ιά γ εμάτη ασ πρόρουχ α, της έγ ν εψ ε ν α την ακολ ουθήσ ει. Η Ροβίν α είχ ε πλ ύν ει ρούχ α μόν ο άλ λ η μία φορά σ τη ζωή της, ωσ τόσ ο ήξερε καλ ά πώς γ ίν εται. Και δεν ήταν ευχ άρισ τη δουλ ειά. Τα σ εν τόν ια τα έβαζες απλ ώς σ ε μια ξύλ ιν η σ κάφη ν α μουλ ιάσ ουν μέσ α σ ε αλ ισ ίβα και καυσ τική ποτάσ α, κατόπιν τα χ τυπούσ ες, τα ξέπλ εν ες και τα άπλ ων ες ν α σ τεγ ν ώσ ουν . Με τον ίδιο τρόπο πλ έν ον ταν και τα τραχ ιά μάλ λ ιν α των υπηρετών , αλ λ ά όχ ι τα ευαίσ θητα υφάσ ματα από τα ρούχ α του λ όρδου.greekleech.info Αυτά έπρεπε ν α τα βράσ εις και ν α τα πλ ύν εις σ το χ έρι με πιο απαλ ό σ απούν ι, ύσ τερα ν α τα ξαν αβράσ εις και ν α τα ξεπλ ύν εις όχ ι μία, αλ λ ά τρεις φορές προτού τ’ απλ ώσ εις ν α

σ τεγ ν ώσ ουν . Με τα μεγ άλ α καζάν ια του πλ υσ ταριού ν α βράζουν διαρκώς ν ερό, τον αποπν ικτικό ατμό και το απαλ ότερο αλ λ ά καυσ τικό σ απούν ι ν α κοκκιν ίζει την ευαίσ θητη επιδερμίδα της, η Ροβίν α κατέλ ηξε ότι ούτε αυτή ήταν η χ ειρότερη από τις αγ γ αρείες που της είχ αν αν αθέσ ει, ιδίως από τη σ τιγ μή που οι άλ λ ες πλ ύσ τρες ήταν όλ ες φιλ ικές, και ορισ μέν ες ήρθαν ακόμα και ν α τη βοηθήσ ουν μόλ ις έφυγ ε η Ίν ιν τ. Όχ ι, δεν είχ ε έρθει ακόμα η ώρα της πιο δυσ βάσ ταχ της αγ γ αρείας της, όμως ήλ πιζε πως ο λ όρδος Φούλ κχ ερσ τ δεν θα ήταν ιδιότροπος ώσ τε ν α απαιτεί ν α παίρν ει το μπάν ιο του πάν ω από μία φορά τη βδομάδα. Και ίσ ως ν α της διν όταν μια περίοδος χ άριτος λ ίγ ων ημερών προτού έρθει αν τιμέτωπη με τη συγ κεκριμέν η αγ γ αρεία. Όταν η Ροβίν α επέσ τρεψ ε σ την αίθουσ α, είδε ότι είχ αν ήδη σ τρωθεί τα τραπέζια γ ια το δείπν ο. Ο Γουόρικ δεν είχ ε έρθει ακόμα, αλ λ ά το αρχ ον τικό τραπέζι άρχ ισ ε ν α γ εμίζει από τους προν ομιούχ ους που έτρωγ αν εκεί: οι κόρες του, αρκετοί από τους ιππότες του, ο φρον τισ τής, ο οποίος ήταν και ιππότης, και μια κυρία που είχ ε περάσ ει πια τα μισ ά της χ ρόν ια και η οποία δίδασ κε τις κόρες

οικοκυρική. Έν ας από τους ιππότες που είχ αν παρευρεθεί εκεί ήταν ο σ ερ Ρόμπερτ και η Ροβίν α βιάσ τηκε ν α πάει σ την κουζίν α ν α δει τι φαγ ητά έπρεπε ν α μεταφέρει σ το αρχ ον τικό τραπέζι, ελ πίζον τας ότι θα της διν όταν η ευκαιρία ν α μιλ ήσ ει ιδιαιτέρως μαζί του προτού καταφτάσ ει ο Γουόρικ. Δ εν είχ ε ξεχ άσ ει τη βοήθεια που της πρόσ φερε ο ιππότης όταν αν έθεσ ε τη φύλ αξή της σ τον Τζον Γκίφαρν τ ή την υπόσ χ εσ η που είχ ε δώσ ει η ίδια σ τον εαυτό της ν α τον ευχ αρισ τήσ ει γ ι’ αυτό. Επιπλ έον , δεν έβλ απτε ν α αν απτύξει φιλ ία μαζί του. Αφού την είχ ε βοηθήσ ει μια φορά ίσ ως ν α τη βοηθούσ ε πάλ ι, και η Ροβίν α χ ρειαζόταν κάθε δυν ατή βοήθεια γ ια ν α καταφέρει ν α δραπετεύσ ει απ’ αυτό το μέρος. Όταν όμως επέσ τρεψ ε σ την αίθουσ α με τον πρώτο δίσ κο των κρεάτων , ο Γουόρικ ήταν ήδη σ τη θέσ η του. Τα μάτια του καρφώθηκαν πάν ω της από το πρώτο δευτερόλ επτο που η Ροβίν α πάτησ ε το πόδι της σ την αίθουσ α και δεν την άφησ αν ώσ που εκείν η έφυγ ε πάλ ι. Η Ροβίν α δεν είδε το βλ έμμα του αλ λ ά το έν ιωσ ε, γ ιατί έπειτα από την πρώτη ματιά που του έριξε αρν ήθηκε ν α τον ξαν ακοιτάξει. Δ εν γ ελ ιόταν όμως, το επίμον ο βλ έμμα του είχ ε κάτι το πολ ύ τρομακτικό.

Ξαφν ιάσ τηκε όταν επέσ τρεψ ε με τον δεύτερο δίσ κο σ τα χ έρια και βρήκε τον Γουόρικ ν α την περιμέν ει σ το κεφαλ όσ καλ ο. Και το ύφος του προμήν υε κακά μαν τάτα γ ια λ όγ ου της. «Δ εν σ ου είπα ν α με κοιτάς όταν είμαι σ τον ίδιο χ ώρο;» απαίτησ ε ν α μάθει. «Το… το ξέχ ασ α», είπε ψ έματα εκείν η. Το μόν ο που κατάφερε το ψ έμα της ήταν ν α τον μισ οκαλ μάρει. «Θα το ξεχ άσ εις ξαν ά;» «Όχ ι». «Όχ ι τι;» «Άρχ ον τά μου», είπε η Ροβίν α με σ φιγ μέν α δόν τια. Αυτό φάν ηκε όν τως ν α τον ηρεμεί. «Ίσ ως ν α πρέπει ν α σ ου θυμίσ ω σ ε ποιον αν ήκεις τώρα», είπε σ κεπτικός και άπλ ωσ ε το χ έρι του σ το σ τήθος της. Η Ροβίν α αν απήδησ ε προς τα πίσ ω τόσ ο απότομα, που βρέθηκε σ τη σ κάλ α και το πόδι της σ τον αέρα. Ο Γουόρικ όρμησ ε, αλ λ ά όλ α έγ ιν αν τόσ ο γ ρήγ ορα που δεν πρόλ αβε ν α την πιάσ ει εγ καίρως. Η Ροβίν α δεν ούρλ ιαξε. Για μια σ τιγ μή έν ιωσ ε αν ακούφισ η που έτσ ι θα ’μπαιν ε έν α τέλ ος σ τη δυσ τυχ ία της, όμως το επόμεν ο δευτερόλ επτο έν ιωσ ε τύψ εις γ ια τη σ κέψ η της αυτή. Αλ λ ά κι αυτό το σ υν αίσ θημα κράτησ ε τόσ ο λ ίγ ο που δεν

πρόλ αβε ν α γ ίν ει κραυγ ή, αφού κουτρουβαλ ιάσ τηκε σ ε δύο σ καλ ιά μόν ο και σ τη σ υν έχ εια έπεσ ε πάν ω σ τον υπηρέτη, που αν έβαιν ε τη σ κάλ α πίσ ω της μ’ άλ λ ον έν α δίσ κο φαγ ητά σ τα χ έρια. Και οι δύο δίσ κοι έπεσ αν με κρότο σ το πάτωμα γ ιατί ο άν τρας άπλ ωσ ε τα χ έρια του ν α σ τηριχ τεί γ ια ν α μην πέσ ει. Ευτυχ ώς που δεν έπιασ ε τη Ροβίν α, γ ιατί τότε εκείν η δεν θα το γ λ ίτων ε το σ τραμπούλ ηγ μα, έτσ ι βίαια που την τράβηξε ο Γουόρικ από τον άλ λ ον άν τρα με το που εκείν η έπεσ ε πάν ω του. Και δεν την άφησ ε ούτε όταν την έσ υρε πίσ ω σ το κεφαλ όσ καλ ο, παρά μόν ο την ταρακούν ησ ε δυν ατά τουλ άχ ισ τον δύο φορές. «Ποτέ ξαν ά μην προσ παθήσ εις ν α αποφύγ εις το άγ γ ιγ μά μου, κοπελ ιά, αλ λ ιώς θα πάθεις πολ ύ χ ειρότερα από έν α απλ ό κουτρουβάλ ιασ μα σ τις σ κάλ ες. Τώρα καθάρισ ε τα χ άλ ια που έκαν ες, και γ ρήγ ορα, γ ιατί δεν πρόκειται ν α φάω αν δεν γ εμίσ εις εσ ύ η ίδια με φαγ ητά το τραπέζι μου – και πειν άω σ αν λ ύκος». Μ’ άλ λ α λ όγ ια, κάθε λ επτό που περν ούσ ε ώσ που εκείν η ν α καθαρίσ ει τη σ κάλ α, ο θυμός του θα γ ιν όταν ολ οέν α μεγ αλ ύτερος; Δ εν ήταν ν α απορεί καν είς που όσ η ώρα καθάριζε έτρεμαν τα χ έρια της.

Κεφάλ αιο 20

Η Ροβίν α έγ ιν ε έξαλ λ η, ξεχ ν ών τας την αγ ων ία που της είχ ε προκαλ έσ ει ο Γουόρικ, όταν επέσ τρεψ ε επιτέλ ους σ την αίθουσ α μ’ έν αν καιν ούριο δίσ κο φαγ ητό και τον βρήκε ν α τσ ιμπολ ογ άει από εκείν α που ήδη υπήρχ αν σ το τραπέζι. Ήταν τόσ ο απορροφημέν ος ν α κουβεν τιάζει με το φρον τισ τή του, που μάλ λ ον την είχ ε ξεχ άσ ει ολ ότελ α, αν και τελ ικά επέμειν ε ν α σ ερβίρει η Ροβίν α το τραπέζι του, δείχ ν ον τας απλ ώς με το δάχ τυλ ο τι φαγ ητά προτιμούσ ε. Κι επέμειν ε ν α μείν ει εκεί γ ια ν α γ εμίζει το κύπελ λ ό του μπίρα, παρόλ ο που έν ας ν εαρός θελ ηματάρης σ τεκόταν πίσ ω από την καρέκλ α του μ’ έν α καν άτι γ ι’ αυτόν ακριβώς το σ κοπό. Και όλ η την ώρα η Ροβίν α έπρεπε ν α έχ ει τα μάτια της σ τραμμέν α πάν ω σ τον Γουόρικ. Κι αυτό την έκαν ε επίσ ης έξαλ λ η. Δ εν της άρεσε ν α τον κοιτάει και ν α διακρίν ει κάθε αν επαίσ θητη αλ λ αγ ή σ την έκφρασ ή του, ν α ξέρει ακριβώς τη σ τιγ μή που η σ κέψ η του σ τρεφόταν σ ’ εκείν η. Ήξερε όμως ότι αυτό, το ν α την αν αγ κάζει ν α βλ έπει το σ κλ ηρό του πρόσ ωπο, ήταν απλ ώς άλ λ η μία μορφή εκδίκησ ης, όπως και το ότι την έβαζε ν α

σ ερβίρει το τραπέζι του. Και τα δύο γ ίν ον ταν επίτηδες με μον αδικό σ κοπό ν α της δείξει ότι βρισ κόταν ακόμα σ το απόλ υτο έλ εός του, και ότι εκείν ος δεν είχ ε έλ εος. Όταν κόν τευε ν α τελ ειώσ ει το γ εύμα του, της έκαν ε ν όημα με το χ έρι ν α πλ ησ ιάσ ει χ ωρίς καν ν α κοιτάξει αν εκείν η τον πρόσ εξε. Κι αν δεν τον πρόσ εχ ε, τότε θα έμπλ εκε πολ ύ άσ χ ημα. Η Ροβίν α είχ ε καταλ άβει πια ότι τη δοκίμαζε ν α δει πόσ ο τον υπάκουε, αν και προφαν ώς περίμεν ε από εκείν η πλ ήρη υπακοή. Και αυτό ήταν ακόμα έν α σ τοιχ είο που την έβγ αζε εκτός εαυτού, η αλ αζον ική βεβαιότητά του ότι θα έκαν ε ό,τι της έλ εγ ε. Μα δεν τον είχ ε αψ ηφήσ ει ποτέ καν έν ας αυτό τον άν τρα; Δ εν είχ ε προκαλ έσ ει καν έν ας σ κόπιμα την οργ ή του; Χαζή σ κέψ η, αφού ήταν τρομακτικός ακόμα και τις σ τιγ μές που δεν σ υν οφρυων όταν απειλ ητικά. Αλ λ ά όσ ο και ν α την είχ ε κάν ει πυρ και μαν ία, η Ροβίν α δεν είχ ε το κουράγ ιο ν α διακιν δυν εύσ ει ν α τη χ τυπήσ ει ή ν α της προσ θέσ ει κι άλ λ η μία τιμωρία – όχ ι ακόμα. «Θέλ ω ν α κάν ω μπάν ιο απόψ ε», της είπε, όταν διαισ θάν θηκε την παρουσ ία της πλ άι του. Εξακολ ουθούσ ε ν α μην την κοιτάει. «Πήγ αιν ε ν α το ετοιμάσ εις».

Κι εκείν η έκλ εισ ε λ υπημέν η τα μάτια γ ια λ ίγ ο, επειδή τελ ικά δεν της είχ ε δοθεί καμία περίοδος χ άριτος. Άκουσ ε μία από τις κόρες του ν α χ αχ αν ίζει κι αμέσ ως μετά την αυσ τηρή επίπλ ηξη της κυρίας δασ κάλ ας, κι αισ θάν θηκε ν α γ ίν εται κατακόκκιν η από ν τροπή. Θα πρέπει ν α ήταν τυφλ οί όλ οι εκεί μέσ α γ ια ν α μην προσ έξουν πώς η προσ οχ ή του Γουόρικ ήταν σ τραμμέν η πάν ω της καθ’ όλ η τη διάρκεια του δείπν ου. Και κάθε φορά που έν ας άρχ ον τας έδειχ ν ε ιδιαίτερη προσ οχ ή σ ε μία από τις υπηρέτριές του, ήταν σ χ εδόν βέβαιο ότι σ το τέλ ος εκείν η θα κατέλ ηγ ε σ το κρεβάτι του – ή τουλ άχ ισ τον αυτό θα πίσ τευαν όλ οι. Στην προκειμέν η περίπτωσ η δεν ίσ χ υε κάτι τέτοιο, μια και η Ροβίν α είχ ε ήδη υποσ τεί αυτή τη δυσ άρεσ τη εμπειρία. Αυτό που δεν ήξεραν όλ οι οι υπόλ οιποι ήταν ότι της το έκαν ε γ ια τιμωρία και όχ ι γ ια ευν οϊκή μεταχ είρισ η. Έφυγ ε γ ρήγ ορα από την αίθουσ α, μόν ο και μόν ο γ ια ν α μη βλ έπει άλ λ ο εκείν α τα ψ υχ ρά ασ ημέν ια μάτια. Βρήκε σ την κουζίν α τη Μέρι ν α δειπν εί με το σ ύζυγ ό της και θυμήθηκε ότι δεν είχ ε βάλ ει μπουκιά σ το σ τόμα της. Πότε όμως θα προλ άβαιν ε ν α φάει με όλ α αυτά τα καθήκον τα που της είχ αν αν αθέσ ει; Προφαν ώς όχ ι σ ήμερα –αλ λ ά ούτως ή άλ λ ως η

σ ημεριν ή μέρα ήταν μια εξαίρεσ η, αφού άρχ ισ ε αργ ά τις δουλ ειές, χ ώρια που είχ ε ν α κάν ει και τη φασ ίν α τριών ημερών – κι αποκλ είεται εκείν ος ν α ήθελ ε ν α κάν ει μπάν ιο κάθε βράδυ. Η Μέρι απλ ώς εξήγ ησ ε σ τη Ροβίν α ότι θ’ αν αλ άμβαν ε μόν η της αυτή τη δουλ ειά, εν ώ σ υν έχ ιζε ν α μπουκών εται με ζουμερά κομμάτια ψ ητής πέρδικας. Το σ τομάχ ι της Ροβίν α γ ουργ ούρισ ε παραπον εμέν α αφού δεν πήρε παρά μόν ο τη μυρωδιά από το φαγ ητό. Πλ ηροφορήθηκε επίσ ης ότι δεν χ ρειαζόταν ν α μεταφέρει μέσ α τη μεγ άλ η μπαν ιέρα, που την αποθήκευαν σ τον μικρό προθάλ αμο έξω από τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα του άρχ ον τα όπου κοιμούν ταν οι ακόλ ουθοι του Γουόρικ, επειδή τα καλ οκαίρια έπαιρν ε το μπάν ιο του εκεί. Ούτε χ ρειαζόταν ν α κουβαλ ήσ ει ως εκεί τους πολ λ ούς κουβάδες με ν ερό δείχ ν ον τάς της ποιοι ήταν οι υπηρέτες που είχ αν αυτό το καθήκον , ώσ τε ν α μπορεί την επόμεν η φορά ν α τους δώσ ει εκείν η εν τολ ή. Της είπαν πού ν α βρει τα είδη μπάν ιου και το σ απούν ι που ήταν γ ια αποκλ εισ τική χ ρήσ η του άρχ ον τα. Την προειδοποίησ αν ότι ο άρχ ον τας ήθελ ε πολ ύ ζεσ τό το ν ερό του και πως εκείν η θα ήταν υπεύθυν η γ ια τη θερμοκρασ ία, ώσ τε αν δεν ήταν η σ ωσ τή είχ ε κάθε δικαίωμα ν α της

δώσ ει καμία ξαν άσ τροφη. Άλ λ ο έν α πρόβλ ημα που θα ήταν καλ ύτερα ν α της έλ ειπε αλ λ ά μάλ λ ον θα ’πρεπε ν α το περιμέν ει, μια και οι περισ σ ότεροι ιππότες αν τιδρούσ αν βίαια ακόμα και γ ια το παραμικρό, κι αλ ίμον ο σ ε όποιον βρισ κόταν μπροσ τά τους εκείν η τη σ τιγ μή. Της έδιν ε κυριολ εκτικά σ τα ν εύρα που ήταν αν αγ κασ μέν η ν α διασ χ ίσ ει πάλ ι εκείν η την αίθουσ α απλ ώς και μόν ο γ ια ν α φτάσ ει σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα του Γουόρικ. Αλ λ ά εκείν ος δεν έδειξε ν α την προσ έχ ει αυτή τη φορά. Και παρότι του έριχ ν ε ματιές κάθε λ ίγ α βήματα που έκαν ε, υπακούον τας σ την παράλ ογ η διαταγ ή του ν α τον κοιτάει πάν τα, δεν ήταν δυν ατόν ν α περίμεν ε από εκείν η ότι δεν θα σ κόν ταφτε κάπου όταν , αν τί ν α προσ έχ ει τα βήματά της, κοιτούσ ε εκείν ον . Ή μήπως αυτό περίμεν ε; Μάλ λ ον όχ ι, γ ιατί δεν την κατσ άδιασ ε γ ι’ αυτό, και μόλ ις έφτασ ε σ τον προθάλ αμο έξω από τα διαμερίσ ματα του Γουόρικ… ήρθε μούρη με μούρη με τη Σέλ ια. Η Ροβίν α κατάλ αβε αμέσ ως ποια ήταν η ν εαρή γ υν αίκα, από την εκτυφλ ωτική ομορφιά της κι από το απόλ υτο μίσ ος που έσ ταζαν τα πράσ ιν α μάτια της. Φορούσ ε μεσ οφόρι και φόρεμα με χ αμηλ ό

ν τεκολ τέ γ ια ν α φαίν ον ται τα πλ ούσ ια σ τήθη της, εν ώ η ατίθασ η χ αίτη με τις χ άλ κιν ες μπούκλ ες της της πρόσ διδε έν αν άγ ριο αισ θησ ιασ μό που κάθε άν τρας θα έβρισ κε προκλ ητικό. Τα κιτριν ισ μέν α δόν τια της ίσ α που τα πρόσ εχ ες, αλ λ ά το έν τον ο τριαν ταφυλ λ έν ιο άρωμά της ήταν σ χ εδόν αποπν ικτικό. Η γ υν αίκα προφαν ώς είχ ε τη λ αν θασ μέν η εν τύπωσ η, όπως και πάρα πολ λ οί ευγ εν είς, ότι τα γ λ υκά αρώματα μπορούσ αν ν α σ κεπάσ ουν την απλ υσ ιά. Η Σέλ ια δεν μάσ ησ ε τα λ όγ ια της, περν ών τας κατευθείαν σ την επίθεσ η. «Σε ξέρω εσ έν α – σ ε είχ αν σ το μπουν τρούμι. Τι έκαν ες γ ια ν α σ ε βγ άλ ει από κει μέσ α και ν α σ ε κάν ει ευν οούμεν ή του; Μπας και του άν οιξες τα πόδια σ ου; Μπας κι έπεσ ες σ τα γ όν ατα και…» «Σέλ ια, πάρε το βρομόσ τομά σ ου και φύγ ε από δω πέρα!» Τα πράσ ιν α μάτια τρεμόπαιξαν με δυσ πισ τία. «Τολ μάς… τολ μάς ν α μου μιλ άς έτσ ι εσ ύ; Σ’ εμέν α;!» Αυτό έλ ειπε τώρα σ τη Ροβίν α, ν α τσ ακών εται γ ια έν αν άν τρα που σ ιχ αιν όταν . Η κατάσ τασ η ήταν σ χ εδόν γ ια γ έλ ια. Και ν α πισ τεύει η άλ λ η ότι την είχ ε κάν ει ευν οούμεν ή του; Να τη ζηλ εύει γ ια τα

μισ ητά καθήκον τα που της είχ ε αν αθέσ ει εκείν ος; Για όν ομα του Θεού, τι άλ λ ο θ’ άκουγ ε; Αλ λ ά η αλ αζον ική σ τάσ η της άλ λ ης ήταν πολ ύ εν οχ λ ητική, θυμίζον τας σ τη Ροβίν α όσ α είχ ε πει η Μέρι Μπλ ουέ γ ια δαύτη. Προφαν ώς τα μυαλ ά της Σέλ ια είχ αν πάρει αέρα επειδή είχ ε γ ίν ει η ευν οούμεν η του λ όρδου, αποκτών τας μια υπεροπτική σ υμπεριφορά που δεν άρμοζε σ ε υπηρέτρια. Και ήταν μια απλ ή υπηρέτρια, όσ ο κι αν πάσ χ ιζε ν α βελ τιώσ ει την ομιλ ία της γ ια ν α μη φαίν εται. Το ίδιο είσαι κι εσύ όμως, υπεν θύμισ ε σ τον εαυτό της η Ροβίν α. Επομέν ως, με ποιο δικαίωμα της κακοφαιν όταν η αν αίδεια μιας άλ λ ης υπηρέτριας; Παρόλ ο που το σ υν ειδητοποίησ ε, δυσ τυχ ώς δεν μπόρεσ ε ν α σ υγ κρατήσ ει το σ αρκασ μό από τη φων ή της όταν απάν τησ ε. «Θεωρώ ότι μπορώ ν α σ ου μιλ άω όπως μου κάν ει κέφι, Σέλ ια. Εγ ώ δεν είμαι τώρα η ευν οούμεν η;» Η Ροβίν α εισ έπραξε έν α τελ είως απρόσ μεν ο χ ασ τούκι και μια απάν τησ η που έσ ταζε δηλ ητήριο. «Δ εν θα ’σ αι γ ια πολ ύ, βρόμα. Να το θυμάσ αι αυτό όταν εκείν ος βαρεθεί το ασ προυλ ιάρικο, κοκαλ ιάρικο κορμί σ ου, γ ιατί τότε θα σ ε κάν ω ν α το μεταν ιώσ εις πικρά που σ κέφτηκες ν α πάρεις τη

θέσ η μου». Η Ροβίν α δεν είπε λ έξη, είχ ε μείν ει σ τήλ η άλ ατος, και η Σέλ ια έφυγ ε φουριόζα. Δ εν την είχ αν χ ασ τουκίσ ει ποτέ, ούτε μία φορά σ τη ζωή της, και το σ ίγ ουρο ήταν πως δεν το έβρισ κε καθόλ ου ευχ άρισ το. Αλ λ ά μάλ λ ον ήταν κι αυτό έν α από τα πράγ ματα που θα ’πρεπε ν α σ υν ηθίσ ει ζών τας εδώ. Γιατί σ ε ποιον μπορούσ ε ν α παραπον εθεί, ιδίως αν η κακομεταχ είρισ η προερχ όταν από την κυρία Μπλ ουέ, η οποία είχ ε αν αλ άβει την επιτήρησ η και τον έλ εγ χ ό της, ή από τον ίδιο τον Γουόρικ; Αλ λ ά από μια άλ λ η υπηρέτρια; Όχ ι, αυτό δεν ήταν υποχ ρεωμέν η ν α το αν εχ τεί – μόν ο που γ ια τη σ υγ κεκριμέν η υπηρέτρια πάλ ι δεν είχ ε σ ε ποιον ν α παραπον εθεί. Μπορούσ ε κάλ λ ισ τα ν α φαν τασ τεί την αν τίδρασ η του Γουόρικ αν η Ροβίν α τολ μούσ ε ν α αν ταποδώσ ει το χ ασ τούκι της «ευν οούμεν ής» του. Και η Σέλ ια το ήξ ερε. Γι’ αυτό και ήταν σ το απυρόβλ ητο παρά την απαίσ ια σ υμπεριφορά της. Άρχ ισ αν ν α καταφτάν ουν οι υπηρέτες με το ν ερό. Η Ροβίν α πήγ ε ν α φέρει τα είδη μπάν ιου και το σ απούν ι από την κατάλ λ ηλ η κασ έλ α που βρισ κόταν μέσ α σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα. Έφερε όμως κι έν α επιπλ έον παν άκι μπάν ιου που το βούτηξε σ το κρύο ν ερό και κατόπιν το έβαλ ε

σ το μάγ ουλ ό της. Κι έτσ ι μειώθηκε κάπως η φλ όγ ωσ η και η κοκκιν ίλ α μέχ ρι που ήρθε ο Γουόρικ. Κοίταξε πρώτα την μπαν ιέρα και τον αχ ν ό που αν αδιδόταν αργ ά. Η Ροβίν α είχ ε αν αγ κασ τεί ν α αδειάσ ει όλ ους τους κουβάδες με το καυτό ν ερό προκειμέν ου ν α ζεσ τάν ει το κρύο που είχ αν ρίξει οι υπηρέτες μέσ α, όταν εκείν η δεν ήταν εκεί ν α τους επιβλ έπει, και τώρα της είχ ε απομείν ει μόν ο κρύο ν ερό γ ια το ξέβγ αλ μα. Ήταν έτοιμη ν α τους παραγ γ είλ ει ν α φέρουν κι άλ λ ο ζεσ τό ν ερό όταν μπήκε ο Γουόρικ, αλ λ ά μόλ ις τον είδε άλ λ αξε αμέσ ως γ ν ώμη, ιδίως όταν την κοίταξε και τα μάτια του σ τέν εψ αν σ αν είδε το μάγ ουλ ό της. Πήγ ε κατευθείαν κον τά της κι αν ασ ήκωσ ε το πιγ ούν ι της. «Ποιος σ ε χ τύπησ ε;» απαίτησ ε ν α μάθει. «Καν έν ας». «Λες ψ έματα, κοπελ ιά. Τι έκαν ες που προκάλ εσ ε κιόλ ας τη δυσ αρέσ κεια της κυρίας Μπλ ουέ;» Γιατί έβγ αλ ε αμέσ ως το σ υμπέρασ μα ότι έφταιγ ε εκείν η; Θα ’πρεπε ν α του πει την αλ ήθεια, μόν ο που το χ ασ τούκι ήταν αυτό ακριβώς που της άξιζε επειδή καταδέχ τηκε ν α πέσ ει σ το επίπεδο της Σέλ ια. Ήξερε πολ ύ καλ ά όμως ότι εκείν ος δεν θα

έκαν ε το παραμικρό αν ήξερε ότι την είχ ε χ τυπήσ ει η πολ ύτιμη Σέλ ια του, κι αυτό γ ια κάποιο λ όγ ο την πόν εσ ε περισ σ ότερο από το χ ασ τούκι. Έτσ ι είπε ψ έματα και, σ ’ αυτήν ειδικά την περίπτωσ η, το κατευχ αρισ τήθηκε. «Απλ ώς σ κόν ταψ α σ την αίθουσ α, αφού δεν μπορούσ α ν α κοιτάω μπροσ τά μου επειδή μ’ έχ εις διατάξει ν α έχ ω τα μάτια μου σ ’ εσ έν α». Κι εκείν ος δεν την είχ ε προσ έξει εκείν η τη φορά γ ια ν α ξέρει αν ήταν αλ ήθεια. Το σ υν οφρύωμά του, γ ια πρώτη φορά, δεν την τρόμαξε. «Αν όητη κοπελ ιά. Μήπως εκτός από τα καθήκον τά σ ου πρέπει ν α σ ου διδάξουν και την κοιν ή λ ογ ική;» «Αν μου επιτρέπεις ν α κοιτάω πού πηγ αίν ω όταν βρίσ κεσ αι σ τον ίδιο χ ώρο, πρέπει ν α μου το λ ες. Δ εν θέλ ω ν α σ ε παρακούω». «Δ εν θέλ εις, ε;» γ ρύλ ισ ε εκείν ος αν τιδρών τας σ τη μελ ισ τάλ αχ τη απάν τησ ή της και την άφησ ε. «Τότε θα δούμε πόσ ο πολ ύ θέλ εις ν α με υπακούς. Γδύσ ε με». Η Ροβίν α το περίμεν ε αυτό, παρότι ν τράπηκε, με αποτέλ εσ μα τώρα ν α είν αι και τα δυο της μάγ ουλ α κατακόκκιν α. Κι εκείν ος σ τεκόταν από πάν ω της, θεόρατος, και περίμεν ε με τα χ έρια του κρεμασ μέν α

χ αλ αρά σ τα πλ ευρά του. Δ εν θα τη βοηθούσ ε σ το παραμικρό. Η Ροβίν α το σ ιχ αιν όταν αυτό, σ ιχ αιν όταν ν α βρίσ κεται κον τά του, κι εκείν ος το ήξερε. Άλ λ ωσ τε, ήταν κι αυτό μέρος της εκδίκησ ής του, ν α της φέρεται λ ες και ήταν δούλ α – όχ ι, ακόμα χ ειρότερα, λ ες και ήταν η προσ ωπική του σ κλ άβα. Φρόν τισ ε ν α τον γ δύσ ει σ τα γ ρήγ ορα, χ ωρίς ν α προσ παθήσ ει καν ν α κρύψ ει την απέχ θειά της. Στα χ είλ η του φάν ηκε εκείν ο το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ο που η Ροβίν α μισ ούσ ε κι έτσ ι απέσ τρεψ ε το βλ έμμα της από το πρόσ ωπό του. Αλ λ ά έτσ ι της έμεν ε μόν ο το κορμί του ν α κοιτάει – σ το οποίο ποτέ της δεν είχ ε βρει ψ εγ άδι, όπως ούτε και τώρα. Ο Γουόρικ δεν έσ κυψ ε καν γ ια ν α μπορέσ ει η Ροβίν α ν α του βγ άλ ει το χ ιτών α, αν αγ κάζον τάς τη ν α τον πλ ησ ιάσ ει κι άλ λ ο, ν α τον αν ασ ηκώσ ει ως το σ τήθος και τους ώμους του, και ύσ τερα ν α του τον βγ άλ ει από το κεφάλ ι του αν τί από το κάτω μέρος του κορμιού του. Της ξέφυγ ε μια κραυγ ή όταν το σ τήθος της τρίφτηκε φευγ αλ έα πάν ω σ το δικό του κι άλ λ η μία όταν αισ θάν θηκε έν α μούδιασ μα σ τις ρώγ ες της που της έκαν ε ν α σ κλ ηρύν ουν ασ τραπιαία. Τραβήχ τηκε απότομα με αποτέλ εσ μα ν α πισ ωπατήσ ει μερικά βήματα, μέχ ρι

που τελ ικά βγ ήκε ο χ ιτών ας και της έμειν ε σ τα χ έρια. Εκείν ος γ έλ ασ ε βλ έπον τας το κατσ ουφιασ μέν ο ύφος της – τουλ άχ ισ τον γ ι’ αυτό ήλ πισ ε ότι γ έλ ασ ε. Δ εν μπορεί ν α ήξερε την αν τίδρασ η του κορμιού της μόλ ις άγ γ ιξε το δικό του, έτσ ι δεν είν αι; Και πώς ήταν δυν ατόν ν α της σ υμβαίν ει κάτι τέτοιο από τη σ τιγ μή που τον σ ιχ αιν όταν ; Ήταν τελ είως παράλ ογ ο. Η Ροβίν α δεν ήθελ ε ν α τον πλ ησ ιάσ ει ξαν ά. Απέμεν ε ν α βγ ουν η εφαρμοσ τή περισ κελ ίδα και οι μπότες του, όμως δεν μπορούσ ε ν α το κάν ει, όχ ι αυτό. Το σ τήθος της μούδιασ ε πάλ ι και μόν ο σ τη σ κέψ η. Για όν ομα του Θεού, τι την είχ ε πιάσ ει; Ο Γουόρικ περίμεν ε καρτερικά, αλ λ ά όταν εκείν η δεν έκαν ε την παραμικρή κίν ησ η ν α τον πλ ησ ιάσ ει, της είπε: «Τελ είων ε». Η Ροβίν α κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι και είδε το φρύδι του ν α αν ασ ηκών εται ερωτηματικά. «Προτιμάς ν α σ ε αλ υσ οδέσ ω σ το κρεβάτι μου πάλ ι;» Όρμησ ε αμέσ ως μπροσ τά και μέσ α σ τη φούρια της κόν τεψ ε ν α πέσ ει πάν ω του. Άκουσ ε το γ έλ ιο του κι έτριξε τα δόν τια. Ώσ τε λ οιπόν ο Γουόρικ θα φρόν τιζε αυτή η τιμωρία ν α κρέμεται σ αν δαμόκλ ειος σ πάθη πάν ω από το κεφάλ ι της; Ήταν

εν τελ ώς αχ ρείος, πέρα από… «Νομίζω καλ ύτερα ν α γ ον ατίσ εις». Εκείν η γ ον άτισ ε χ ωρίς καν ν α σ κεφτεί αυτή τη ν έα διαταγ ή και ήρθε αν τιμέτωπη με το χ ον τρό εξόγ κωμα που φούσ κων ε κάτω από την εφαρμοσ τή περισ κελ ίδα του. Τα μάγ ουλ ά της βάφτηκαν πάλ ι κόκκιν α και τα δάχ τυλ ά της έτρεμαν , όταν τα άπλ ωσ ε γ ια ν α λ ύσ ει τα κορδόν ια και ν α ελ ευθερώσ ει το εκδικητικό του όπλ ο. «Είν αι αρκετά ικαν οποιητικό ν α σ ε βλ έπω σ ’ αυτή την ταπειν ή σ τάσ η – σ αν πισ τό ζώο σ τα πόδια μου», σ υν έχ ισ ε εκείν ος αδιάφορα. «Ίσ ως σ ε βάλ ω ν α με σ ερβίρεις έτσ ι και σ το τραπέζι». Μπροσ τά σ ε όλ ους; «Σε παρακαλ ώ». Οι δύο αυτές λ έξεις βγ ήκαν από το λ αρύγ γ ι της με απίσ τευτο πόν ο. Έβαλ ε το χ έρι του πάν ω σ το κεφάλ ι της –λ ες και ήταν καν έν α σ κυλ άκι που είχ ε έρθει σ τα πόδια του γ ια ν α τραβήξει την προσ οχ ή του– και της το έσ πρωξε πίσ ω γ ια ν α την κάν ει ν α τον κοιτάξει. «Θα δισ τάσ εις άλ λ η φορά ν α εκτελ έσ εις τα καθήκον τά σ ου;» «Όχ ι, δεν θα δισ τάσ ω». Εκείν ος δεν είπε τίποτ’ άλ λ ο, αφήν ον τάς τη ν α αγ ων ιά αν βρήκε ικαν οποιητική την απάν τησ ή της.

Ήταν πεσ μέν η σ τα γ όν ατα επειδή είχ ε τολ μήσ ει ν α αρν ηθεί ν α τελ ειώσ ει τη δουλ ειά της, μια τιμωρία ασ τραπιαία και ταπειν ωτική. Δ εν του αρκούσ ε αυτό; Η Ροβίν α κατέβασ ε την περισ κελ ίδα και τη βράκα του χ αμηλ ά σ τα πόδια του, αλ λ ά απέφυγ ε ν α κοιτάξει αυτό που πετάχ τηκε προς τα μπρος κι έσ κυψ ε πάν ω από τις μπότες του γ ια ν α τις βγ άλ ει. Όταν τελ είωσ ε τη δουλ ειά της, εκείν ος δεν σ άλ εψ ε κι έτσ ι η Ροβίν α απέμειν ε ν α κοιτάει τα γ υμν ά του πόδια, μια έν δειξη αψ ηφισ ιάς αλ λ ά όχ ι αν υπακοής ακριβώς, αφού και τα πόδια του ήταν μέρος εκείν ου, σ ωσ τά; «Στ’ αλ ήθεια βάζεις σ ε δοκιμασ ία την υπομον ή μου», της είπε, όταν εκείν η σ υν έχ ιζε απλ ώς ν α κοιτάει χ αμηλ ά. Αλ λ ά δεν πίεσ ε άλ λ ο την κατάσ τασ η αυτή τη φορά και η Ροβίν α είδε τα πόδια του ν α απομακρύν ον ται και σ τη σ υν έχ εια ν α μπαίν ουν σ την μπαν ιέρα. Αν ασ τέν αξε αν ακουφισ μέν η. Ξεχ ν ούσ ε φαίν εται τι άλ λ ο περιελ άμβαν ε το καθήκον τού «ν α τον περιποιείται όταν παίρν ει το μπάν ιο του». Φρόν τισ ε όμως εκείν ος ν α της το θυμίσ ει. «Τι περιμέν εις, κοπελ ιά; Έλ α ν α μου πλ ύν εις την

πλ άτη και ν α με λ ούσ εις». Ήταν κι αυτά μέρος της «περιποίησ ης». Η Ροβίν α το ήξερε. Τουλ άχ ισ τον δεν της είπε ν α τον πλ ύν ει ολ όκλ ηρο. Αλ λ ά δεν ήθελ ε με τίποτα ν α πλ ησ ιάσ ει ξαν ά το γ υμν ό κορμί του, επειδή και μόν ο που το σ κεφτόταν έν ιωθε τα σ ωθικά της ν α λ ιών ουν και ν α αρπάζουν φωτιά, κάν ον τάς τη ν α φουν τών ει από τα ν εύρα της. Έφερε το παν άκι του μπάν ιου, το έβρεξε και το σ απούν ισ ε, αλ λ ά προτού τον αγ γ ίξει με το παν ί απαίτησ ε ν α μάθει: «Γιατί δεν σ ε περιποιείται η σ ύζυγ ός σ ου;». «Δ εν έχ ω σ ύζυγ ο». «Αφού έχ εις δύο κόρες». «Είχ α και δύο σ υζύγ ους, αλ λ ά έχ ουν πεθάν ει προ πολ λ ού. Και θα είχ α άλ λ η μία…» Ξαφν ικά την άρπαξε από το φόρεμα, την τράβηξε κον τά του και γ ρύλ ισ ε: «Επρόκειτο ν α τη σ υν αν τήσ ω, αλ λ ά βλ έπεις κάποιος μ’ έπιασ ε αιχ μάλ ωτο, εκείν η σ υν έχ ισ ε το δρόμο της και τώρα αγ ν οείται. Μήπως ξέρεις πού ήμουν , κοπελ ιά, και δεν κατάφερα ν α σ υν αν τήσ ω τη μέλ λ ουσ α σ ύζυγ ό μου όπως είχ α σ κοπό ν α κάν ω;». Η Ροβίν α έτρεμε ν α πει. Αλ λ ά κι εκείν ος δεν περίμεν ε την απάν τησ ή της. «Ήμουν αλ υσ οδεμέν ος σ ’ έν α κρεβάτι γ ια τη δική σου

απόλ αυσ η». Για όν ομα του Θεού, ακόμα και γ ι’ αυτό την κατηγ ορούσ ε; «Όχ ι γ ια τη δική μου απόλ αυσ η», ψ ιθύρισ ε εκείν η. Εκείν ος την άφησ ε σ πρώχ ν ον τάς την ελ αφρώς. «Το καλ ό που σ ου θέλ ω ν α προσ εύχ εσ αι ν α βρεθεί η λ αίδη Ιζαμπέλ α και ν α είν αι ζων ταν ή». Άλ λ η μια τρομακτική απειλ ή με άγ ν ωσ τες σ υν έπειες. Αν αρωτήθηκε μήπως η λ αίδη δεν είχ ε πράγ ματι χ αθεί, αλ λ ά είχ ε αρπάξει την ευκαιρία ν α γ λ ιτώσ ει το γ άμο μ’ αυτό τον άν τρα. Πάν τως η Ροβίν α, έσ τω και τη μισ ή ευκαιρία ν α είχ ε, ασ υζητητί αυτό θα έκαν ε. Το θέμα αυτό τον είχ ε θυμώσ ει. Η Ροβίν α το έν ιωσ ε σ τους σ φιγ μέν ους μυς της πλ άτης του που έτριβε τώρα. Κι έτσ ι δεν ξαφν ιάσ τηκε όταν του έδωσ ε το παν άκι του μπάν ιου γ ια ν α σ υν εχ ίσ ει το πλ ύσ ιμο μόν ος του κι εκείν ος δεν το πήρε. Αφού τον είχ ε φουρκίσ ει, της άξιζε άλ λ η μία τιμωρία. «Μου φαίν εται ότι παρακουράσ τηκα σ ήμερα, οπότε θα με πλ ύν εις εσ ύ, κοπελ ιά – παν τού. Και καλ ύτερα ν α βγ άλ εις τα ρούχ α σ ου γ ια ν α μη βραχ ούν ». Αν άθεμά τον ! Γιατί έπρεπε ν α εκδικείται ακόμα και γ ια τα πιο ασ ήμαν τα πράγ ματα; Ήταν τόσ ο

σ κλ ηρός, σ ωσ τός διαβολ όσ πορος! Αλ λ ά τελ ικά έκαν ε όπως της είπε, έβγ αλ ε με μία κίν ησ η το μεσ οφόρι και το φόρεμά της μαζί, σ κίζον τας αρκετά από τα κορδόν ια πάν ω σ τη βιασ ύν η της. Κατόπιν όμως ξαν αφόρεσ ε αμέσ ως το αμάν ικο φόρεμά της προτού εκείν ος αν τιλ ηφθεί ότι σ την ουσ ία τον αψ ηφούσ ε πάλ ι αποφεύγ ον τας βέβαια ν α βρέξει τα ρούχ α της, αλ λ ά με τον δικό της τρόπο. Ύ σ τερα πήγ ε μπροσ τά, γ ον άτισ ε πλ άι του κι άρχ ισ ε ν α του σ απουν ίζει το σ τήθος. Και όταν ο Γουόρικ είδε τι είχ ε κάν ει εκείν η, αιφν ιδιάσ τηκε. Κι η Ροβίν α κράτησ ε την αν άσ α της, περιμέν ον τας ν α δει αν θα εισ έπραττε το πρώτο της χ ασ τούκι από εκείν ον . Όταν όμως δεν έκαν ε τίποτα, τον κοίταξε επιτέλ ους καταπρόσ ωπο – και τον είδε ν α χ αμογ ελ άει, έν α γ ν ήσ ιο χ αμόγ ελ ο που έκαν ε την ομορφιά του ν α αποκαλ υφθεί. Και η κατάπλ ηξη που ζωγ ραφίσ τηκε σ το πρόσ ωπό της ήταν τόσ ο μεγ άλ η, με αποτέλ εσ μα εκείν ος ν α ξεσ πάσ ει σ ε γ έλ ια. Η Ροβίν α αν ακάθισ ε σ τις φτέρν ες της, φουρκισ μέν η. Το τελ ευταίο πράγ μα που ήθελ ε ήταν ν α διασκεδάζει το τέρας. Αλ λ ά σ ήμερα ούτως ή άλ λ ως τίποτα δεν πήγ αιν ε όπως το ήθελ ε εκείν η.

Κι όταν ο Γουόρικ απέμειν ε πάλ ι μ’ έν α απλ ό χ αμόγ ελ ο σ το πρόσ ωπο, της είπε: «Έλ α, τελ είων ε γ ιατί θα κρυώσ ει το ν ερό». Κι εκείν η το έκαν ε, αλ λ ά ήταν σ κέτο μαρτύριο ν α πλ έν ει το θεόρατο αν τρικό κορμί του. Έκαν ε την καρδιά της ν α βρον τοχ τυπάει, τους σ φυγ μούς της ν α πάλ λ ον ται ξέφρεν α και τις ερεθισ μέν ες ρώγ ες της σ χ εδόν ν α την πον ούν , έτσ ι όπως τρίβον ταν πάν ω σ το σ κλ ηρό ύφασ μα του φορέματός της. Το πλ ύσ ιμο του κορμιού του της θύμισ ε τις φορές εκείν ες που τον ερέθιζε διά της βίας γ ια ν α μπει μέσ α της, ήταν σ αν ν α τον χ άιδευε. Κι από τον αν δρισ μό του που είχ ε τριφτεί αρκετές φορές φευγ αλ έα σ το χ έρι της ήξερε ότι ήταν έτοιμος ν α εκραγ εί προτού καν έρθει η ώρα ν α τον πλ ύν ει κι αυτόν . Έν ιωσ ε το πρόσ ωπό της ν α φλ έγ εται. Το δικό του ήταν εκτυφλ ωτικά όμορφο, αφού το χ αμόγ ελ ο που είχ ε ο Γουόρικ ως τ’ αυτιά δεν έλ εγ ε ν α φύγ ει, καταδιασ κεδάζον τας με την αμηχ αν ία της. Τώρα όμως εκείν η δεν την έν οιαζε πια, αφού το πρόσ ωπό της δεν ήταν το μον αδικό σ ημείο πάν ω της που είχ ε αρπάξει φωτιά. Κι έν ιωσ ε μια ξαφν ική, τρελ ή παρόρμησ η ν α τρυπώσ ει μέσ α σ την μπαν ιέρα μαζί του.

Αν τ’ αυτού, σ ηκώθηκε κι άρχ ιζε ν α τον λ ούζει. Αλ λ ά το έκαν ε με τόσ η μαν ία, που οι σ απουν άδες κύλ ησ αν ως τα μάτια του. «Εν τάξει, κοπελ ιά, φτάν ει τόσ ο», διαμαρτυρήθηκε εκείν ος. «Ξέβγ αλ έ το τώρα». Η Ροβίν α έκαν ε ν α πιάσ ει τον κουβά, αν ακουφισ μέν η που το μαρτύριό της έφταν ε σ το τέλ ος – και τότε θυμήθηκε ότι δεν είχ ε μείν ει καθόλ ου ζεσ τό ν ερό. «Θα πρέπει ν α περιμέν εις…» «Όχ ι, κάν ’ το τώρα». «Μα… άρχ ον τά μου, το ν ερό είν αι…» «Τώρα, είπα, παν άθεμά σ ε!» Τα χ είλ η του σ φίχ τηκαν θυμωμέν α. Εμ, τα θες και τα παθαίν εις, σ κέφτηκε εκείν η και με απίσ τευτη ευχ αρίσ τησ η άδειασ ε πάν ω σ το κεφάλ ι του τον κουβά με το παγ ωμέν ο πηγ αδίσ ιο ν ερό. Τον άκουσ ε ν α παίρν ει κοφτή εισ πν οή την ώρα που το ν ερό κύλ ησ ε σ το πρόσ ωπό του, κάν ον τάς τον ν α πν ιγ εί και ν α το φτύσ ει. Η σ τιγ μιαία ευχ αρίσ τησ ή της μετατράπηκε σ ε παν ικό. Σίγ ουρα θα τη χ τυπούσ ε τώρα, μόλ ο που δεν ήταν δικό της το φταίξιμο. Ο Γουόρικ δεν πετάχ τηκε έξω από την μπαν ιέρα, αλ λ ά εκείν η άρχ ισ ε ν α οπισ θοχ ωρεί αργ ά προς την πόρτα όσ ο εκείν ος σ κούπιζε το ν ερό από το μέτωπο και τα μάγ ουλ ά του – ώσ που

τα χ έρια του χ αμήλ ωσ αν και τ’ ασ ημέν ια μάτια του την έκαν αν ν α μαρμαρώσ ει σ τη θέσ η της. «Ε… εγ ώ προσ πάθησ α ν α σ ου πω ότι δεν είχ ε μείν ει άλ λ ο ζεσ τό ν ερό… άρχ ον τά μου». «Όν τως. Κι αν δεν μ’ έτσ ουζαν τα μάτια μου, ίσ ως ν α σ ε είχ α ακούσ ει». Η Ροβίν α τσ ιτώθηκε. «Θα με κατηγ ορήσ εις και γ ι’ αυτό λ οιπόν ; Αν με είχ ες ρωτήσ ει, θα σ ου έλ εγ α ότι ποτέ σ το παρελ θόν δεν έχ ω κάν ει μπάν ιο καν έν αν , δεν ήξερα πώς ν α…» «Σιωπή!» Το σ ίγ ουρο ήταν ότι είχ ε εν οχ λ ηθεί, όμως δεν φαιν όταν έτοιμος ν α σ ηκωθεί και ν α τη χ τυπήσ ει, κι έτσ ι εκείν η πρότειν ε: «Τι θέλ εις ν α φορέσ εις τώρα; Πες μου και θα σ ’ το φέρω». «Δ εν χ ρειάζεται. Μου έχ ει λ είψ ει το κρεβάτι μου και σ κοπεύω ν α πάω κατευθείαν εκεί». «Τότε… μου δίν εις την άδεια ν α αποσ υρθώ… άρχ ον τά μου;» Ο δισ ταγ μός, που επέμεν ε ν α δείχ ν ει η Ροβίν α κάθε φορά προτού τον προσ φων ήσ ει έτσ ι όπως την είχ ε διατάξει εκείν ος, ήταν σ κόπιμος, και το βλ έμμα που της έριξε μαρτυρούσ ε ότι ο Γουόρικ το ήξερε. Επομέν ως, μάλ λ ον αυτός ήταν και ο λ όγ ος που της απάν τησ ε: «Όχ ι, πρώτα θα με

σ κουπίσ εις», αλ λ ά αυτό έμοιαζε με τιμωρία γ ια το παγ ωμέν ο ν ερό. Και τη σ τιγ μή που της το έλ εγ ε, ο Γουόρικ σ ηκώθηκε. Κι έτσ ι όπως σ τεκόταν μακριά του ήταν αδύν ατον ν α μη δει το κορμί του σ ε όλ ο του το μεγ αλ είο. Άρχ ισ ε ν α κουν άει αρν ητικά το κεφάλ ι της, αρν ούμεν η πάλ ι ν α τον υπακούσ ει, όμως εκείν ος τη ρώτησ ε πρώτα: «Είσ αι ευχ αρισ τημέν η με τ’ αποτελ έσ ματα που προκάλ εσ ε η περιποίησ ή σ ου;». «Όχ ι!» του αποκρίθηκε με έμφασ η. «Στο παρελ θόν όμως ήσ ουν », της υπεν θύμισ ε εκείν ος. Η φων ή του ήταν υπερβολ ικά βραχ ν ή. Χρισ τέ μου, τι προσ παθούσ ε ν α κάν ει, ν α την ξελ ογ ιάσ ει; Αν ήταν έτσ ι, καλ ά θα έκαν ε ν α την αφήσ ει ν α φύγ ει και ν α σ τείλ ει ν α φέρουν τη Σέλ ια του. Είχ ε πάρει την εκδίκησ ή του από εκείν η, την είχ ε ήδη πλ ηρώσ ει με το ίδιο ν όμισ μα. Δ εν ήταν δυν ατόν ν α τη θέλ ει πάλ ι. Όχ ι, αυτό που ήθελ ε εκείν ος ήταν μόν ο ν α πάρει κι άλ λ η εκδίκησ η. «Ού… ούτε εμέν α μου άρεσ ε που σ ε βίαζα», του είπε σ τεν αχ ωρεμέν α. «Σου έχ ω πει πόσ ο πολ ύ λ υπάμαι γ ια ό,τι σ ου έκαν α. Πότε θα τελ ειώσ ει επιτέλ ους η εκδίκησ ή σ ου;» «Όταν δεν θα ν ιώθω οργ ή και μόν ο που σ ε

κοιτάω. Όταν θα πάρω ικαν οποίησ η γ ια κάθε προσ βολ ή. Όταν θα έχ ω σ κοτώσ ει τον αδελ φό σ ου γ ια ν α εκδικηθώ το θάν ατο του ακολ ούθου μου. Όταν θα χ άσ ω το εν διαφέρον μου γ ια σ έν α, κοπελ ιά, κι αυτό δεν θα γ ίν ει πριν από… ίσ ως και ποτέ».

Κεφάλ αιο 21

Η Ροβίν α ξάπλ ωσ ε σ το άβολ ο κρεβάτι της σ το πάτωμα του υφαν τήριου, αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α κλ είσ ει μάτι. Είχ ε φορέσ ει πάλ ι το μεσ οφόρι της προτού ξαπλ ώσ ει. Το τραχ ύ μαλ λ ί μπορεί ν α τη γ ρατζουν ούσ ε, όμως το ακόμα πιο τραχ ύ ξυλ οκρέβατο ήταν πολ ύ χ ειρότερο κι έτσ ι το μεσ οφόρι της απάλ υν ε κάπως αυτό το βάσ αν ο. Δ εν απάλ υν ε όμως το βάσ αν ο του μυαλ ού ούτε της κοιλ ιάς της – και σ ίγ ουρα ούτε τα αν ταριασ μέν α σ υν αισ θήματα που είχ ε ξυπν ήσ ει μέσ α της ο λ όρδος της Εκδίκησης. Δ εν μπορούσ ε ν α τα καταλ άβει αυτά τα σ υν αισ θήματα. Δ εν ήθελ ε τον Γουόρικ ν τε Σαβίλ . Δ εν ήταν δυν ατόν ν α ήθελ ε έν αν άν τρα που μισ ούσ ε. Κι όμως, πολ λ ές φορές τις τελ ευταίες μέρες εκείν ος όν τως την είχ ε κάν ει ν α τον θέλ ει παρά το μίσ ος της, κι απόψ ε το κορμί της το είχ ε θυμηθεί και είχ ε αν ταποκριθεί γ ι’ άλ λ η μία φορά εν άν τια σ τη θέλ ησ ή της. Κι εκείν ος είχ ε οργ ισ τεί τόσ ο όταν θυμήθηκε όλ ους τους λ όγ ους που τον έκαν αν ν α θέλ ει ν α την εκδικηθεί. Φρόν τισ ε ν α το κρύψ ει καλ ά, όμως. Είχ ε

φαν εί μόν ο σ τα εκφρασ τικά του μάτια. Αλ λ ά και μόν ο αυτό έφταν ε γ ια ν α κάν ει τη Ροβίν α ν α τρέμει. Κι εκείν ος απολ άμβαν ε το φόβο της. Τόσ ο πολ ύ, που σ χ εδόν έφταν ε αυτό γ ια ν α τον ηρεμήσ ει – σ χ εδόν . Τον είχ ε πλ ησ ιάσ ει με το απαλ ό ύφασ μα γ ια ν α τον σ κουπίσ ει, ν ιώθον τας τα πόδια της σ αν βαρίδια. Και η παγ ερή φων ή του δεν είχ ε μετριάσ ει καθόλ ου το φόβο της. «Πέσ ε σ τα γ όν ατα πάλ ι», την είχ ε διατάξει. «Και πρόσ εχ ε, κοπελ ιά, μην τυχ όν και μείν ει σ ταγ όν α ασ κούπισ τη, γ ιατί έτσ ι κι αρπάξω καν έν α κρύωμα εξαιτίας της απροσ εξίας σ ου, αυτή τη φορά θα σ ε δείρω». Το είχ ε πει, λ ες και οι άλ λ ες φορές που είχ ε απειλ ήσ ει ν α τη δείρει ήταν λ όγ ια του αέρα. Πράγ μα που πολ ύ αμφέβαλ λ ε η Ροβίν α, αλ λ ά αυτό που την αν ησ υχ ούσ ε αυτή τη σ τιγ μή ήταν η τωριν ή απειλ ή. Και προκειμέν ου ν α γ λ ιτώσ ει από την οργ ή του, πίεσ ε τον εαυτό της ν α τον σ κουπίσ ει αργ ά, ν α μην αφήσ ει σ πιθαμή δέρματος έσ τω κι ελ άχ ισ τα ν ωπή. Ήταν μια εμπειρία που δεν ήθελ ε ποτέ της ν α επαν αλ άβει. Το τρέμουλ ο που της είχ ε γ εν ν ήσ ει ο φόβος είχ ε μετατραπεί σ ε άλ λ ου είδους τρέμουλ ο.

Κι εκείν ος το ήξερε. Την παρακολ ουθούσ ε σ αν γ εράκι και ήταν αδύν ατον ν α μη δει την επίδρασ η που είχ ε πάν ω της. Φυσ ικά, η επίδρασ η που είχ ε εκείν η πάν ω του ήταν ακόμα πιο εμφαν ής, ορθων όταν ακριβώς μπροσ τά σ το πρόσ ωπό της, και η Ροβίν α έν ιωσ ε πάλ ι ν α τη σ αγ ην εύει ο αν δρισ μός του. Και χ ωρίς ν α το θέλ ει, καθώς τον σ κούπιζε, τόλ μησ ε ν α τον χ αϊδέψ ει. Τότε εκείν ος την είχ ε διατάξει ν ευριασ μέν ος ν α φύγ ει. Εκείν η αιφν ιδιάσ τηκε, αλ λ ά δεν κάθισ ε ν α περιμέν ει ν α επαν αλ άβει την προσ ταγ ή. Έφυγ ε άρον άρον κι αν έβηκε τη σ κάλ α που βρισ κόταν κον τά σ τα διαμερίσ ματά του και η οποία οδηγ ούσ ε σ το γ υν αικων ίτη, ο οποίος περιελ άμβαν ε το ραφείο και το υφαν τήριο. Βρήκε το υφαν τήριο σ κοτειν ό κι αδειαν ό εκείν η την ώρα, αφού ήταν ν ωρίς ακόμα και οι άλ λ ες γ υν αίκες βρίσ κον ταν κάτω σ την αίθουσ α. Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α μείν ει γ ια λ ίγ ο εκεί ν α ηρεμήσ ει και ύσ τερα ν α πάει κάτω ν α βρει κάτι ν α φάει. Εκείν η όμως άν αψ ε μερικά κεριά μ’ έν αν πυρσ ό που είχ ε φέρει από το διάδρομο, έφτιαξε το ξυλ οκρέβατό της, φόρεσ ε πάλ ι το μεσ οφόρι της κι έπεσ ε γ ια ύπν ο. Το αν θα κατάφερν ε τελ ικά ν α κοιμηθεί ήταν

άλ λ ο θέμα βέβαια. Ήταν ακόμα ξύπν ια όταν μπήκαν σ το δωμάτιο τέσ σ ερις από τις υφάν τρες, σ υν ομίλ ησ αν ψ ιθυρισ τά γ ια μερικά λ επτά, και ύσ τερα όλ ες βυθίσ τηκαν σ τον ύπν ο χ ωρίς την παραμικρή δυσ κολ ία. Ήταν ακόμα ξύπν ια όταν τα ηχ ηρά γ ουργ ουρητά της κοιλ ιάς της έκαν αν πρίμο σ εγ κόν το με τα σ ιγ αν ά ροχ αλ ητά των άλ λ ων γ υν αικών . Ήταν ακόμα ξύπν ια όταν άν οιξε πάλ ι η πόρτα λ ίγ ο πριν το χ άραμα και μια θεόρατη φιγ ούρα σ τάθηκε εκεί, με το σ χ ήμα της ν α διαγ ράφεται από το φως πίσ ω της. Η Ροβίν α ήξερε ποιος ήταν . Περιέργ ως, το υποψ ιαζόταν ότι εκείν ος θα ερχ όταν , παρόλ ο που είχ ε φαν τασ τεί ότι θα κατέφευγ ε σ τη Σέλ ια γ ια ν α βρει αν ακούφισ η. Εκτός κι αν … Μήπως ν όμιζε ότι η Σέλ ια του ήταν εκεί; Μήπως είχ ε έρθει ν α βρει την ευν οούμεν ή του και όχ ι την ίδια; Αλ λ ά ο Γουόρικ τη Ροβίν α κοίταξε όταν είπε: «Έλ α». Κι εκείν η δεν αμφέβαλ ε ούτε σ τιγ μή ότι σ ’ εκείν η μιλ ούσ ε, κι ας ήταν το πρόσ ωπό του μια μαύρη σ κιά. Καμία από τις άλ λ ες γ υν αίκες δεν κουν ήθηκε, μα ούτε και η Ροβίν α σ άλ εψ ε παρά μόν ο γ ια ν α κουν ήσ ει αρν ητικά το κεφάλ ι. Εκείν ος άπλ ωσ ε το χ έρι κι επαν έλ αβε εκείν η τη

μία και μον αδική λ έξη. Και η Ροβίν α κατακλ ύσ τηκε από αν αμν ήσ εις των χ εριών του πάν ω της, της απίσ τευτης ηδον ής που είχ ε χ αρίσ ει με τη βία τόσ ο πρόσ φατα το κορμί του σ το δικό της, και κούν ησ ε πάλ ι το κεφάλ ι αρν ητικά, βίαια. Δ εν ήθελ ε ξαν ά εκείν η την ηδον ή, όχ ι απ’ αυτό τον άν τρα. Αλ λ ά είχ ε κι άλ λ α ν α πει γ ια ν α κάμψ ει την άρν ησ ή της, λ όγ ια ψ ιθυρισ τά, μόν ο γ ια τα δικά της αυτιά. «Βασ αν ίζεσ αι όσ ο κι εγ ώ, ειδάλ λ ως δεν θα ήσ ουν ακόμα ξύπν ια. Εγ ώ πάν τως δεν σ κοπεύω ν α υποφέρω άλ λ ο. Έλ α με το καλ ό αλ λ ιώς θα σ ε πάρω σ ηκωτή από δω μέσ α». Η Ροβίν α έτρεμε τη σ κην ή που θα προκαλ ούσ ε και που εγ γ υημέν α θα ξυπν ούσ ε τις άλ λ ες, αλ λ ά δεν κουν ήθηκε ρούπι κι εκείν ος πρόσ θεσ ε: «Καν έν ας δεν θα δώσ ει σ ημασ ία σ τα ουρλ ιαχ τά σ ου. Δ εν το ’χ εις καταλ άβει ακόμα αυτό;». Η αξιοπρέπειά της δεν της επέτρεπε ν α πάει μαζί του. Αλ λ ά επειδή ήταν μάλ λ ον σίγ ουρο ότι θα ούρλ ιαζε αν την άγ γ ιζε, σ ηκώθηκε και τον ακολ ούθησ ε έξω από το δωμάτιο – όμως δεν έκαν ε βήμα παραπέρα μόλ ις βγ ήκε σ τον έρημο διάδρομο. Εκείν ος σ υν έχ ισ ε ακάθεκτος, σ ίγ ουρος ότι θα τον ακολ ουθούσ ε. Όταν τελ ικά σ υν ειδητοποίησ ε ότι εκείν η δεν ερχ όταν ξοπίσ ω του, γ ύρισ ε χ ωρίς

ωσ τόσ ο ν α είν αι θυμωμέν ος – τουλ άχ ισ τον όχ ι ακόμα. Απλ ώς αν ασ ήκωσ ε το φρύδι του ερωτηματικά. «Χρειάζεσ αι βοήθεια;» Η απάθειά του ήταν εξοργ ισ τική. «Δ εν πρόκειται ν α έρθω μαζί σ ου», αν τιγ ύρισ ε εκείν η θαρρετά, ψ υχ ρά. «Πήρες ήδη με τη βία αυτή σ ου την εκδίκησ η από μέν α. Αν μ’ αν αγ κάσ εις ν α το υποσ τώ πάλ ι, παύει ν α ισ χ ύει αυτό που είπες, ότι θα με πλ ηρώσ εις με το ίδιο ν όμισ μα». «Είπα εγ ώ ποτέ ότι θα σ ε πλ ηρώσ ω μόν ο με το ίδιο ν όμισ μα, κοπελ ιά; Θα έπρεπε ν α το είχ ες καταλ άβει μετά τα σ ημεριν ά. Εγ ώ όμως διαλ έγ ω τι είδους τιμωρία θα σ ου επιβάλ λ ω, επομέν ως θα γ ίν ει όπως λ έω». Κι αν ασ ηκών ον τας τους ώμους, το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ο φάν ηκε πάλ ι σ το πρόσ ωπό του. «Αυτό όμως δεν έχ ει ν α κάν ει με την εκδίκησ ή μου. Απλ ώς σ κέφτηκα ότι σ την ουσ ία τώρα δεν είσ αι παρά μια δουλ οπάροικος, εγ κλ ωβισ μέν η σ το Φούλ κχ ερσ τ όπως και όλ οι οι υπόλ οιποι δουλ οπάροικοι. Αυτό σ ημαίν ει ότι δεν μπορείς ν α κάν εις τίποτα χ ωρίς την άδειά μου κι επιπλ έον , όπως και κάθε άλ λ ος δουλ οπάροικος, μου οφείλ εις φόρο. Αυτό σ ημαίν ει επίσ ης ότι, αν θέλ ω, έχ ω το προν όμιο, όπως και με κάθε άλ λ η γ υν αίκα

δουλ οπάροικο, ν α σ ου σ κίσ ω τα φουσ τάν ια και ν α επωφελ ηθώ απ’ αυτό που έχ εις αν άμεσ α σ τα πόδια σ ου οποιαδήποτε ώρα, σ ε οποιοδήποτε μέρος. Αν λ οιπόν σ ου πω ν α έρθεις σ το κρεβάτι μου, θα τσ ακισ τείς ν α το κάν εις. Έγ ιν α σ αφής;» «Ναι, αλ λ ά…» «Ναι, τι;» «Άρχ ον τά μου», απάν τησ ε εκείν η τσ αν τισ μέν α. «Τα πιάν εις αργ ά, αλ λ ά τι ν α περιμέν ει καν είς από μια τόσ ο χ αζή γ υν αίκα». «Δ εν είμαι χ αζή… άρχ ον τά μου». «Α, μπα, όχ ι; Δ εν θεωρείς χ αζό εκ μέρους σ ου ν α προσ παθήσ εις ν α κλ έψ εις έν α παιδί από μέν α;» «Όχ ι χ αζό», ομολ όγ ησ ε εκείν η, «απλ ώς πέρα γ ια πέρα λ άθος – αλ λ ά δεν μπορούσ α ν α κάν ω αλ λ ιώς». «Δ εν είδα καν έν αν ν α σ ου βάζει το μαχ αίρι σ το λ αιμό», αν τιγ ύρισ ε εκείν ος τραχ ιά. Την είχ ε προειδοποιήσ ει ότι δεν θ’ αν εχ όταν δικαιολ ογ ίες. Τώρα τον είχ ε θυμώσ ει γ ια τα καλ ά και δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α ακούσ ει τις δικαιολ ογ ίες της, αν η Ροβίν α τολ μούσ ε ν α επιχ ειρήσ ει ν α του εξηγ ήσ ει. Αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α καταπιεί την απάν τησ η, που δεν την ξεσ τομίσ ει μετά το καταραμέν ο λ ογ ύδριό του σ χ ετικά με την

παρούσ α κατάσ τασ ή της, ακόμα κι αν τον εξαγ ρίων ε ακόμα περισ σ ότερο. «Ξέρεις πολ ύ καλ ά, όπως κι εγ ώ, ότι δεν είμαι καθόλ ου δούλ α, λ όρδε Γουόρικ. Γιατί, αν ήμουν , θα σ υμφων ούσ α απολ ύτως με όσ α είπες και ίσ ως ν α έν ιωθα διαφορετικά γ ια τα… καλ έσ ματά σ ου μέσ α σ τη ν ύχ τα. Μόν ο και μόν ο επειδή με αποκαλ είς δούλ α δεν σ ημαίν ει ότι είμαι κιόλ ας, δεν αλ λ άζει αυτά που ν ιώθω, δεν μου επιτρέπει ν α δεχ τώ αυτό που εσ ύ ον ομάζεις “προν όμιο”». «Όλ ο μου λ ες ότι δεν μπορούσ ες ν α κάν εις αλ λ ιώς. Μπας και ν ομίζεις ότι τώρα μπορείς ν α κάν εις αλ λ ιώς;» «Τότε θα πρέπει ν α μ’ αλ υσ οδέσ εις πάλ ι», τον διαβεβαίωσ ε εκείν η, «επειδή δεν πρόκειται ποτέ ν α έρθω πρόθυμα σ το κρεβάτι σ ου». Εκείν ος γ έλ ασ ε σ κλ ηρά με την τόσ η σ ιγ ουριά της. «Οι αλ υσ ίδες ήταν γ ια το δικό σ ου καλ ό, κοπελ ιά, όχ ι το δικό μου. Εγ ώ θα προτιμούσ α ν α με πολ εμούσ ες λ υσ σ ασ μέν α, γ ιατί την προθυμία σ ου δεν τη θέλ ω. Όχ ι, το μίσ ος σ ου είν αι αυτό που θέλ ω και την ν τροπή σ ου όταν υποκύψ εις σ το τέλ ος. Ίσ ως σ ε κάν ω ν α με παρακαλ έσ εις τούτη τη φορά – ν α σ ου δώσ ω αυτό που δεν θέλ εις». Η Ροβίν α χ λ ώμιασ ε όταν το άκουσ ε, αν κι εκείν ος

δεν το είδε μέσ α σ το μισ οσ κόταδο. Εκείν η όμως θυμόταν ολ οκάθαρα την τελ ευταία φορά που είχ ε βρεθεί σ το κρεβάτι του, όταν εκείν ος είχ ε παίξει μαζί της και την είχ ε τρελ άν ει τόσ ο από πόθο, που ήταν σ ίγ ουρος ότι αν δεν την εμπόδιζε το φίμωτρο, θα τον ικέτευε ν α την κάν ει δική του. Κι αυτό θα ήταν πιο ταπειν ωτικό απ’ όλ α τα υπόλ οιπα μαζί. Τότε όμως ήταν αλ υσ οδεμέν η κι αν ήμπορη ν α εμποδίσ ει τα ερωτικά του χ άδια. Τώρα που δεν υπήρχ αν αλ υσ ίδες θ’ αν τισ τεκόταν λ υσ σ ασ μέν α κι εκείν ος δεν θα κατάφερν ε ποτέ ξαν ά ν α κάν ει τον πόθο της ν α φτάσ ει σ ε τέτοια δυσ θεώρητα ύψ η – όχ ι, δεν μπορούσ ε ν α την κάν ει ν α τον ικετεύσ ει. Ποτέ. Οπλ ισ μέν η με σ ιγ ουριά, κόν τευε ν α κάν ει το αν όητο λ άθος ν α του πει ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύν ατον , κουβέν τα που σ ίγ ουρα θα τον κιν ητοποιούσ ε ν α αποδείξει το αν τίθετο, αλ λ ά έσ πασ ε τη σ ιωπή το δυν ατό γ ουργ ουρητό της κοιλ ιάς της. Ακόμα κι αυτό της προκάλ εσ ε ν τροπή, ιδίως τη σ τιγ μή που τα μάτια του καρφώθηκαν σ τον έν οχ ο θορυβοποιό. «Πότε έφαγ ες τελ ευταία φορά;» απαίτησ ε ν α μάθει ο Γουόρικ. «Το πρωί».

«Γιατί; Αφού είχ ες άφθον ο χ ρόν ο…» «Όχ ι, πριν το μπάν ιο σ ου δεν είχ α, και ύσ τερα ήθελ α… ήθελ α μόν ο ν α κρυφτώ κάπου και ν α γ λ είψ ω τις πλ ηγ ές μου». «Δ εν θα τα ρίξεις πάν ω μου τώρα επειδή έμειν ες ν ησ τική, κοπελ ιά, ούτε θα ξαν απεράσ ει μέρα που δεν θα φας. Για σ έν α δεν μου καίγ εται καρφάκι ακόμα κι αν πεθάν εις από ασ ιτία, αλ λ ά θα περιμέν εις πρώτα ν α βγ ει το παιδί μου από την κοιλ ιά σ ου. Έχ ει μείν ει μια σ ταλ ιά κρέας πάν ω σ ου. Αν παραλ είψ εις άλ λ ο γ εύμα, θα σ ε δείρω». Η Ροβίν α άρχ ιζε ν α αν αρωτιέται κατά πόσ ο ήταν αλ ηθιν ή αυτή η απειλ ή. Ο τόν ος και το ύφος του αυτό έδειχ ν αν , αλ λ ά της το είχ ε πει τόσ ες φορές που πια δεν της προκαλ ούσ ε φόβο. «Δ εν έχ ω καν έν α σ κοπό ν α πεθάν ω από την πείν α γ ια ν α γ λ ιτώσ ω από την εκδίκησ ή σ ου». «Ωραία, γ ιατί σ το τέλ ος θ’ αν ακαλ ύψ εις ότι ούτως ή άλ λ ως δεν υπάρχ ει γ λ ιτωμός, όχ ι γ ια σ έν α. Τώρα έλ α…» «Επισ τρέφω σ το κρεβάτι μου». «Θα έρθεις μαζί μου – και δεν σ ου είπα τι θα πάθεις αν τολ μάς ν α με διακόπτεις;» «Μου είπες, αλ λ ά αφού δεν τηρείς ο ίδιος αυτό τον καν όν α, πίσ τεψ α ότι δεν θα θέλ εις ν α σ ε θεωρώ

και υποκριτή εκτός από τέρας». Το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ό του έσ κασ ε και πάλ ι σ τα χ είλ η του. Η αλ ήθεια ήταν ότι αυτό το χ αμόγ ελ ο την τρόμαζε περισ σ ότερο από τις απειλ ές του, γ ιατί μέχ ρι σ τιγ μής είχ ε κάν ει την εμφάν ισ ή του πριν από τις περισ σ ότερες τιμωρίες της. Ο Γουόρικ έκαν ε έν α βήμα μπροσ τά. Η Ροβίν α έν α βήμα πίσ ω. «Δ εν πισ τεύω ν α σ κέφτεσ αι ν α μου το σ κάσ εις, ε, κοπελ ιά;» τη ρώτησ ε κοροϊδευτικά. Σήκωσ ε το πιγ ούν ι της περήφαν α. «Ναι, αμέ, γ ιατί όχ ι; Αφού σ κοπεύεις ούτως ή άλ λ ως ν α με τιμωρήσ εις». Και ν α είσαι σίγ ουρος ότι θα είμαι γ ρηγ ορότερη από σέν α, υπερφυσικέ αγ ροίκε. Και προτού ο Γουόρικ προλ άβει ν α κάν ει άλ λ ο έν α βήμα ώσ τε ν α τη φτάσ ει το χ έρι του, η Ροβίν α κιν ήθηκε ασ τραπιαία, τον προσ πέρασ ε σ αν βολ ίδα κι έτρεξε με όλ η της τη δύν αμη προς την κυκλ ική σ κάλ α σ το τέρμα του διαδρόμου. Αν κατάφερν ε έσ τω ν α φτάσ ει σ την αίθουσ α, θα έβρισ κε έν α σ ωρό μέρη ν α κρυφτεί, ακόμα κι αν άμεσ α σ τους υπηρέτες που κοιμόν τουσ αν εκεί. Αλ λ ά αυτό που είχ ε σ το μυαλ ό της ήταν ν α καταφέρει ν α τρυπώσ ει σ την αποθήκη που βρισ κόταν σ το υπόγ ειο. Κατέβαιν ε τα σ καλ ιά δυο δυο. Τον άκουσ ε πίσ ω

της ν α βλ ασ τημάει, άκουσ ε τη δική της λ αχ αν ιασ μέν η αν άσ α – άκουσ ε το ξύσ ιμο ατσ αλ ιού σ το κάτω μέρος της σ κάλ ας. Και κοκάλ ωσ ε επιτόπου. Ο άν τρας που της έφραζε το δρόμο κρατούσ ε κερί σ το έν α χ έρι και σ παθί σ το άλ λ ο. Δ εν ήταν μεγ αλ ύτερός της σ ε ηλ ικία, αλ λ ά τουλ άχ ισ τον έν α κεφάλ ι ψ ηλ ότερος. Δ εν πρόλ αβε ν α σ κεφτεί κάποιον τρόπο ν α παρακάμψ ει το σ παθί ή τον άν τρα που το κρατούσ ε. Έν ιωσ ε κάποιον από πίσ ω ν α την παίρν ει σ ηκωτή και τον Γουόρικ ν α διατάζει: «Παράτα το σ παθί, Μπέρν αρν τ, και τράβα ν α ξυπν ήσ εις το μάγ ειρα». Τη σ τιγ μή όμως που το αγ όρι έφυγ ε γ ια ν α εκτελ έσ ει τις διαταγ ές, η σ κλ ηρή φων ή έγ ιν ε απαλ ή ψ ιθυρίζον τας απειλ ητικά σ το αυτί της: «Αν δεν άξιζες την τιμωρία προηγ ουμέν ως, κοπελ ιά, τώρα την αξίζεις και με το παραπάν ω – αλ λ ά πρώτα θα σ ε ταΐσ ω».

Κεφάλ αιο 22

Χωρίς το λ άκκο με την εκτυφλ ωτική φωτιά και τους πολ λ ούς πυρσ ούς ν α κρατούν μακριά το σ κοτάδι, η κουζίν α έμοιαζε με απόκοσ μο μέρος. Ο μόν ιμος κάτοικός της που έπιαν ε τους αρουραίους σ ύριξε παραπον ιάρικα προτού τρέξει ν α κρυφτεί πίσ ω από το πηγ άδι. Ο μάγ ειρας μουρμούριζε κάτι γ ια τον χ αμέν ο ύπν ο του· ο Μπέρν αρν τ κρατούσ ε το κερί ψ ηλ ά γ ια ν α βλ έπει ο μάγ ειρας τι κάν ει. Η Ροβίν α ήταν ακόμα φυλ ακισ μέν η σ την αγ καλ ιά του Γουόρικ. Κάθε φορά που τολ μούσ ε έσ τω κι ελ άχ ισ τα ν α σ αλ έψ ει, εκείν ος το εκλ άμβαν ε ως απόπειρα ν α το σ κάσ ει κι έσ φιγ γ ε πιο πολ ύ τα μπράτσ α του γ ύρω της. Όταν τελ ικά την κάθισ ε σ ’ έν α σ καμν ί μπροσ τά σ το τραπέζι, απλ ών ον ταν κάτω από τα μάτια της έν α σ ωρό φαγ ητά ν α διαλ έξει, κρύα όλ α μα δελ εασ τικά γ ια μια αδειαν ή κοιλ ιά. Το μισ ό καρβέλ ι ψ ωμί αύριο θα χ ρησ ίμευε σ αν κρεατοσ αν ίδα, αλ λ ά τώρα ήταν ακόμα μαλ ακό όπως και το βούτυρο γ ια ν α το αλ είψ ει. Είδε ακόμα μια χ ον τρή φέτα ψ ητού βοδιν ού, πηχ τή από μοσ χ αρίσ ια κότσ ια κι έν α μεγ άλ ο κομμάτι από σ κουμπρί αρωματισ μέν ο με

δυόσ μο και μαϊν ταν ό, χ ωρίς όμως τη σ άλ τσ α λ άπαθου με την οποία είχ ε σ ερβιρισ τεί ν ωρίτερα. Το γ εύμα ολ οκλ ήρων ε μια μεγ άλ η τριγ ων ική φέτα τυριού, πικάν τικα αχ λ άδια και μια τάρτα μήλ ου μαζί μ’ έν α κύπελ λ ο μπίρα. «Δ εν έμειν ε καμιά πέρδικα;» ρώτησ ε ο Γουόρικ το μάγ ειρα μόλ ις η Ροβίν α άρχ ισ ε ν α τρώει. «Μία, άρχ ον τά μου, αλ λ ά η λ αίδη Μπέατριξ ζήτησ ε ν α της τη σ ερβίρουμε γ ια πρωιν …» Ο Γουόρικ διέκοψ ε το μάγ ειρα διατάζον τάς τον : «Φέρ’ τη. Η κόρη μου μπορεί κάλ λ ισ τα ν α φάει αύριο ό,τι θα ετοιμάσ ετε, όπως και όλ οι εμείς οι υπόλ οιποι. Τούτη δω η κοπελ ιά είν αι θεον ήσ τικη από το πρωί». Η Ροβίν α δεν πίσ τευε σ τ’ αυτιά της. Μα δεν καταλ άβαιν ε ότι έτσ ι θα της δημιουργ ούσ ε άλ λ ον έν αν εχ θρό; Δ εν σ τερείς το παραμικρό από την κόρη του σ πιτιού γ ια ν α το δώσ εις σ ε μια υπηρέτρια. Σε μια καλ εσ μέν η βεβαίως, αλ λ ά ποτέ σ ε υπηρέτρια. Κι αφού ο μάγ ειρας θα τ’ άκουγ ε από την οργ ισ μέν η Μπέατριξ το επόμεν ο πρωί, θα γ ιν όταν κι αυτός εχ θρός της – χ ώρια που ήταν σ ύζυγ ος της Μέρι Μπλ ουέ, η οποία είχ ε αν αλ άβει την επιτήρησ ή της. «Όλ ο αυτό το φαγ ητό είν αι υπεραρκετό»,

έσ πευσ ε ν α τους διαβεβαιώσ ει η Ροβίν α. «Δ εν υπάρχ ει λ όγ ος…» «Χρειάζεσ αι ποικιλ ία τροφών », επέμειν ε ο Γουόρικ. «Αφού δεν μου αρέσ ει η πέρδικα», είπε ψ έματα εκείν η. «Δ εν έχ εις ν α ταΐσ εις μόν ο τον εαυτό σ ου», αν τιγ ύρισ ε εκείν ος. Αυτή η υπεν θύμισ η έκαν ε τη Ροβίν α ν α γ ίν ει κατακόκκιν η από ν τροπή, ιδίως όταν οι άλ λ οι δύο άν τρες άρχ ισ αν ν α τη βλ έπουν με άλ λ ο μάτι, σ αν ν α γ ιν όταν απολ ύτως καταν οητή τώρα η αλ λ οπρόσ αλ λ η σ υμπεριφορά του Γουόρικ. Σε λ ίγ ο θα ήξεραν όλ οι ότι η Ροβίν α περίμεν ε παιδί. Και σ ε σ υν δυασ μό με την αδικαιολ όγ ητα υπερβολ ική προσ οχ ή που της έδειχ ν ε ο Γουόρικ, δεν θα ήταν δύσ κολ ο ν α μαν τέψ ουν ποιος ήταν ο πατέρας. Μα καλ ά, εκείν ον δεν τον πείραζε; Μπα, γ ιατί ν α τον πειράζει, αφού έτσ ι κι αλ λ ιώς σ κόπευε ν α κρατήσ ει ο ίδιος το παιδί. Η συγ κεκριμέν η υπεν θύμισ η την έκαν ε ν α αγ ριοκοιτάξει τον Γουόρικ. «Στο μωρό και σ ’ εμέν α δεν μας αρέσ ει η πέρδικα και δεν πρόκειται ν α τη φάμε». Εκείν ος την κοίταξε γ ια μια σ τιγ μή προτού

υποχ ωρήσ ει κι απαν τήσ ει κατσ ούφικα: «Πολ ύ καλ ά». Κατόπιν σ τράφηκε σ τον αν ακουφισ μέν ο μάγ ειρα και πρόσ θεσ ε: «Αλ λ ά ν ομίζω ότι πρέπει ν α πίν ει κρασ ί και όχ ι μπίρα. Φέρε μια μποτίλ ια από εκείν ο το γ λ υκό κρασ ί που έσ τειλ α από το Τούρες». Η Ροβίν α τσ ιτώθηκε. Όπως και ο μάγ ειρας που απάν τησ ε: «Θα πρέπει ν α ξυπν ήσ ω τον κελ άρη γ ια ν α φέρει το κλ ειδί, άρχ ον τά μου». «Τότε κάν ’ το». Η Ροβίν α είχ ε μόλ ις καταφέρει ν α αποφύγ ει ν α αποκτήσ ει δύο ν έους εχ θρούς απορρίπτον τας έν α από τ’ αγ απημέν α της φαγ ητά. Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α αποκτήσ ει άλ λ ον έν α σ το πρόσ ωπο του κελ άρη αποδεχ όμεν η το ίδιο της το κρασ ί, που όταν το έπιν ε μάλ λ ον θα πν ιγ όταν αφού ήταν δικό της. Ήταν σ κλ ηρό ν α της προσ φέρουν έν α δείγ μα απ’ αυτό που είχ ε χ άσ ει, όμως δεν μπορούσ ε ν α το χ ρεώσ ει σ τον Γουόρικ, αφού δεν ήξερε ότι εκείν η ήταν η λ αίδη του Τούρες. Σταμάτησ ε το μάγ ειρα καθ’ οδόν προς τη σ κάλ α. «Δ εν χ ρειάζεται, κύριε Μπλ ουέ. Το κρασ ί μού φέρν ει αν αγ ούλ α τώρα», είπε ψ έματα πάλ ι. «Επομέν ως δεν θα μπορέσ ω ν α το πιω». Ο μάγ ειρας επέσ τρεψ ε με την ελ πίδα ν α πάρει τη σ υγ κατάθεσ η του άρχ ον τά του, αλ λ ά τώρα ο

Γουόρικ κοιτούσ ε τη Ροβίν α βλ οσ υρός. «Περίεργ ο που το σ τομάχ ι σ ου άρχ ισ ε μόλ ις τώρα ν α μην αν τέχ ει μον αχ ά ό,τι ξεβολ εύει τους άλ λ ους», τόν ισ ε. «Δ εν είν αι έτσ ι», επέμειν ε εκείν η. «Δ εν είν αι;» αν τιγ ύρισ ε εκείν ος δύσ πισ τα και πρόσ θεσ ε παγ ερά: «Ποτέ ξαν ά μην ακυρώσ εις διαταγ ή μου, κοπελ ιά. Κι αν ο κύριος Μπλ ουέ υπακούσ ει άλ λ η φορά εσ έν α αν τί εμέν α, θ’ αρπάξει δέκα βουρδουλ ιές». Με το που το άκουσ ε αυτό, ο δύσ τυχ ος μάγ ειρας αν έβηκε σ αν βολ ίδα τα σ καλ ιά γ ια ν α ξυπν ήσ ει τον κελ άρη. Η Ροβίν α σ ταμάτησ ε ν α τρώει κι ακούμπησ ε τα χ έρια σ τα πόδια της, γ ια ν α καταλ άβει ο Γουόρικ ότι της έκοβε την όρεξη με τη σ υμπεριφορά του. «Το γ ιν άτι βγ άζει μάτι και σ ε κάν ει ν α φέρεσ αι άθλ ια». Ο Μπέρν αρν τ πήρε κοφτή εισ πν οή σ το άκουσ μα τέτοιας αν αίδειας, αλ λ ά εκείν η δεν πτοήθηκε και ρώτησ ε τον Γουόρικ: «Τι θα το κάν εις το κρασ ί; Γιατί εγ ώ δεν πρόκειται ν α το βάλ ω σ το σ τόμα μου». «Θα πω ν α το πάν ε σ τα διαμερίσ ματά μου –όπως θα πάν ε κι εσ έν α μόλ ις τελ ειώσ εις το φαγ ητό σ ου– εκτός κι αν έφαγ ες ήδη…» Η Ροβίν α άπλ ωσ ε τόσ ο

γ ρήγ ορα το χ έρι σ το φαγ ητό, που το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ο επαν ήλ θε σ τα χ είλ η του Γουόρικ. «Μπέρν αρν τ;» Δ εν χ ρειάσ τηκε ν α ειπωθεί κάτι παραπάν ω γ ια ν α σ πεύσ ει ν α τον διαβεβαιώσ ει ο Μπέρν αρν τ: «Μάλ ισ τα, άρχ ον τά μου, αμέσ ως μόλ ις τελ ειώσ ει το φαγ ητό της». Ο Γουόρικ έβαλ ε το δάχ τυλ ό του κάτω από το πιγ ούν ι της, που κουν ιόταν σ αν τρελ ό με τη μαν ία που μασ ούσ ε. «Μην παραφάς, κοπελ ιά, και μην αργ ήσ εις, ειδάλ λ ως θα μ’ αν αγ κάσ εις ν α γ υρίσ ω πίσ ω ν α δω γ ιατί καθυσ τερείς και δεν θα το ήθελ α κάτι τέτοιο». Κι έφυγ ε, αφήν ον τάς τη με τον ακόλ ουθο και τα φαγ ητά. Η Ροβίν α άρχ ισ ε ν α μασ άει πιο αργ ά τώρα, αλ λ ά η αγ ων ία είχ ε δέσ ει κόμπο το σ τομάχ ι της. Θα τη βίαζε πάλ ι. Μέσ ες άκρες αυτό είχ ε πει ότι θα της έκαν ε. Ίσ ως έπρεπε ν α πολ εμήσ ει το αγ όρι αν τί τον Γουόρικ κι ύσ τερα ν α το βάλ ει σ τα πόδια και ν α κρυφτεί. Ο Μπέρν αρν τ ήταν πιο μεγ αλ όσ ωμος από εκείν η, παρότι σ ’ αυτή την ηλ ικία δεν είχ ε αν απτυχ θεί πλ ήρως ακόμα, άρα είχ ε περισ σ ότερες πιθαν ότητες ν α καταφέρει ν α βγ ει ν ικήτρια από μια μάχ η μ’ εκείν ον παρά με τον αφέν τη του. Ύ σ τερα

όμως δεν θα τον τιμωρούσ ε γ ι’ αυτό ο Γουόρικ; Κι αν ο Γουόρικ ερχ όταν ν α την ψ άξει, δεν θα ξυπν ούσ ε κι άλ λ ους γ ια ν α τον βοηθήσ ουν ν α τη βρει; Μα τι άμυαλ η κοπέλ α, φυσ ικά και θα το έκαν ε. Δ εν τον έν οιαζε που το προσ ωπικό του κάσ τρου εργ αζόταν σ κλ ηρά ολ ημερίς και είχ ε αν άγ κη από ύπν ο. Καν ον ικά ούτε εκείν η έπρεπε ν α ν οιάζει, όμως δεν ήθελ ε ν α ξεσ ηκώσ ει όλ ο το Φούλ κχ ερσ τ εν αν τίον της, ιδίως από τη σ τιγ μή που δεν υπήρχ ε ψ υχ ή εκεί πέρα ν α την προσ τατεύσ ει από την εκδικητική κακομεταχ είρισ ή τους. «Καλ ύτερα ν α βιασ τείς, κυρά», ακούσ τηκε ο Μπέρν αρν τ ν α λ έει από πίσ ω της. «Δ εν σ υν ηθίζει ν α δείχ ν ει υπομον ή όταν τον αφήν ουν ν α περιμέν ει πολ ύ». Εκείν η απάν τησ ε χ ωρίς ν α σ τρέψ ει το βλ έμμα της: «Ας έρθει λ οιπόν ν α με πάρει μόν ος του. Λες ν α με ν οιάζει; Έτσ ι κι αλ λ ιώς θα έχ ω ν α αν τιμετωπίσ ω το θυμό του». Και τις μικρές τιμωρίες που της επέβαλ λ ε… Αν αρωτήθηκε ποια θα ήταν η ταπείν ωσ η που θα υφίσ τατο τούτη τη φορά επειδή τόλ μησ ε ν α τον αψ ηφήσ ει έξω από το υφαν τήριο, όταν προσ πάθησ ε ν α του το σ κάσ ει και του πήγ ε κόν τρα εδώ σ την κουζίν α. Μήπως θα την έκαν ε ν α τον

ικετεύει όπως της είχ ε πει; Ή κάτι χ ειρότερο; Μπα, τι χ ειρότερο υπήρχ ε από το ν α ικετεύει ν α της χ αρίσ ει την ηδον ή έν ας άν τρας που σ ιχ αιν όταν ; «Είσ αι ξεροκέφαλ η γ υν αίκα και σ τη γ εν ν αιοδωρία του δείχ ν εις αχ αρισ τία». Η Ροβίν α πν ίγ ηκε με το βοδιν ό που μασ ούσ ε. Όταν καταλ άγ ιασ αν οι σ πασ μοί του βήχ α της, σ τράφηκε κι αγ ριοκοίταξε το ν εαρό που είπε το εξωφρεν ικό αυτό σ χ όλ ιο. «Για ποια γ εν ν αιοδωρία μιλ άς;» «Σε ταΐζει παρόλ ο που η κουζίν α έχ ει κλ ειδωθεί γ ια βράδυ. Και ποτέ σ το παρελ θόν δεν έχ ει αν οίξει. Ούτε ο ίδιος ο κύριος Μπλ ουέ θα τολ μούσ ε ποτέ ν α την αν οίξει, ακόμα κι αν πέθαιν ε της πείν ας». Ήταν τυπικός καν ον ισ μός πολ λ ών κάσ τρων . Δ ιαφορετικά θα γ ίν ον ταν πολ λ ές μικροκλ οπές. Αλ λ ά η Ροβίν α δεν εν τυπωσ ιάσ τηκε. «Το παιδί του ταΐζει, όχ ι εμέν α», σ άρκασ ε. «Για τις κόρες του πάν τως δεν θ’ άν οιγ ε την κουζίν α», αν ταπέδωσ ε το σ αρκασ μό ο ν εαρός. «Τι μιλ άς αφού δεν ξέρεις!» αρπάχ τηκε εκείν η χ άν ον τας την υπομον ή της. «Ο άν θρωπος με μισ εί». «Επειδή θέλ ει εσ έν α αν τί οποιαδήποτε άλ λ η; Επειδή αμφιταλ αν τευόταν γ ια ώρες αν έπρεπε ν α

σ ε ξυπν ήσ ει, παρότι οι αν άγ κες του ήταν τόσ ο έν τον ες; Επειδή σ ε μετέφερε σ την αγ καλ ιά του γ ια ν α μην αρπάξεις καμιά πούν τα έτσ ι ξυπόλ ητη που ήσ ουν ;» Η Ροβίν α θα μπορούσ ε ν α είχ ε καταρρίψ ει εύκολ α καθέν α απ’ αυτά τα επιχ ειρήματα, αλ λ ά είχ ε γ ίν ει κόκκιν η σ αν παπαρούν α όταν άκουσ ε ν α αν αφέρον ται οι αν άγ κες του Γουόρικ, καθώς ήξερε ότι εκείν η τής είχ ε προκαλ έσ ει σ το μπάν ιο του. Είχ ε υποθέσ ει ότι θα έσ τελ ν ε ν α του φέρουν τη Σέλ ια. Γιατί δεν το είχ ε κάν ει; Γιατί μ’ εσέν α παίρν ει την εκδίκησή του και ικαν οποιεί τις αν άγ κες του. Γιατί όμως περίμεν ε τόσ ες ώρες; Επειδή η αλ ήθεια ήταν πως ούτε εκείν ος άν τεχ ε ν α την αγ γ ίζει όπως δεν το άν τεχ ε κι εκείν η – όχ ι, έλ εγ ε ψ έματα σ τον εαυτό της. Ποτέ δεν την είχ ε εν οχ λ ήσ ει πραγ ματικά ν α αγ γ ίζει εκείν ο το θεσ πέσ ια καμωμέν ο κορμί όταν τον είχ ε υπό τον έλ εγ χ ό της. Και η αλ ήθεια ήταν ότι απόψ ε εκείν η είχ ε ερεθισ τεί που τον άγ γ ιζε, εν ώ εκείν ος δεν την είχ ε αγ γ ίξει καθόλ ου. Αυτό την εν οχ λ ούσ ε όμως! Την εν οχ λ ούσ ε η επίδρασ η που είχ ε πάν ω της! «Δ εν έχ ει καμία σ ημασ ία το ότι εγ ώ δεν θέλ ω την προσ οχ ή που μου δείχ ν ει;» ρώτησ ε, θαρρείς και μπορούσ ε ν α κάν ει το ν εαρό ν α καταλ άβει και ν α

του αλ λ άξει γ ν ώμη. Το μόν ο όμως που απάν τησ ε εκείν ος ήταν : «Όπως προείπα, είσ αι ξεροκέφαλ η». «Κι εσ ύ είσ αι προκατειλ ημμέν ος και δεν ξέρεις τι σ ου γ ίν εται! Ο άρχ ον τάς σ ου είν αι έν ας σ κλ ηρός, εκδικητικός…» «Όχ ι!» κραύγ ασ ε ο Μπέρν αρν τ, ν ευριασ μέν ος τώρα. «Με όσ ους τον υπηρετούν είν αι καλ ός κι ευγ εν ικός. Μόν ο σ τους εχ θρούς του η εκδίκησ ή του πέφτει σ αν ασ τραπή». «Κι εγ ώ είμαι έν ας απ’ αυτούς», ψ ιθύρισ ε η Ροβίν α, γ υρν ών τας του την πλ άτη. Κάρφωσ ε το βλ έμμα σ τα φαγ ητά που δεν ήθελ ε πλ έον ν α φάει κι άκουσ ε πίσ ω της τον Μπέρν αρν τ ν α λ έει: «Εχ θρός του; Μια γ υν αίκα; Τι μπορεί ν α έχ εις κάν ει που ν α σ ’ έκαν ε εχ θρό του;». Απλ ώς τον βίασα κι έκλ εψ α το παιδί του. Μα τούτο το έγ κλ ημα φάν ταζε τόσ ο ειδεχ θές ακόμα και σ το δικό της μυαλ ό, ώσ τε δεν θα το παραδεχ όταν ποτέ και σ ε καν έν αν . Ο Γουόρικ θα μπορούσ ε κάλ λ ισ τα ν α αλ λ άξει γ ν ώμη και ν α τη σ κοτώσ ει αν έκαν ε κάτι τέτοιο, επειδή τουλ άχ ισ τον έν α μέρος του μίσ ους του θα πρέπει ν α πήγ αζε από το γ εγ ον ός ότι σ υν έβη τέτοιο πράγ μα σ ’ εκείν ον , σ ’ έν αν τόσ ο ισ χ υρό άρχ ον τα.

Κι έτσ ι δεν απάν τησ ε, απλ ώς είπε παραιτημέν α: «Αν σ κοπεύεις ν α με πας σ ’ εκείν ον , κάν ’ το. Εγ ώ τελ είωσ α από δω». Τότε επέσ τρεψ ε ο μάγ ειρας μαζί με τον κελ άρη και την πλ ησ ίασ ε βιασ τικά. «Δ εν σ ου άρεσ αν τ’ αποφάγ ια, κορίτσ ι;» «Ήταν όλ α εξαιρετικά, κύριε Μπλ ουέ, απλ ώς χ όρτασ α. Και θα φρον τίσ ω σ το εξής ν α τρώω φυσ ιολ ογ ικές ώρες ώσ τε ν α μη χ ρειασ τεί ν α σ ας εν οχ λ ήσ ουν ξαν ά». wWw.GreekLeech.info Εκείν ος έκαν ε μια χ ειρον ομία γ ια ν α δείξει ότι δεν εν οχ λ ήθηκε. «Το μωρό πρέπει ν α τρέφεται καλ ά. Θα φρον τίσ ω ν α βάζουν μεγ αλ ύτερη μερίδα σ τα γ εύματά σ ου». «Όχ ι, δεν είν αι αν άγ κη…» «Ο λ όρδος Γουόρικ αυτό θα ήθελ ε». Και ό,τι ήθελ ε ο λ όρδος Γουόρικ, γ ιν όταν . Η Ροβίν α έτριξε τα δόν τια και βγ ήκε από την κουζίν α. Προτού όμως φτάσ ει σ τα πέτριν α σ καλ ιά, κάποιος την άρπαξε από πίσ ω, όπως και προηγ ουμέν ως. Μόν ο που σ ’ αυτή την αγ καλ ιά δεν έν ιωσ ε ασ φάλ εια. Έν ιωσ ε λ ες και ήταν έτοιμη ν α πέσ ει. «Άσ ε με κάτω, Μπέρν αρν τ. Μπορώ μια χ αρά και μόν η μου ν α…»

«Ξεροκέφαλ η», μον ολ όγ ησ ε αγ αν ακτισ μέν α εκείν ος, καθώς αν έβαιν ε με κόπο τα σ καλ ιά ξεφυσ ών τας. «Προτιμάει ν α αρπάξει καμιά πούν τα που θα την πεθάν ει κι ύσ τερα εμέν α ν α με γ δάρουν ζων ταν ό. Αγ ύρισ το κεφάλ ι!» «Περισ σ ότερο κιν δυν εύω ν α σ πάσ ω το σ βέρκο μου έτσ ι και σ ου πέσ ω, αν όητε». «Ξέρω ότι είν αι ιπποτικό ν α βοηθάει καν είς όλ ες τις γ υν αίκες – αλ λ ά την επόμεν η φορά κοίτα ν α βάλ εις παπούτσ ια, κυρά». Παραπον ιόταν κι από πάν ω; Η Ροβίν α θ’ άρχ ισ ε ν α του γ ρον θοκοπεί τ’ αυτιά αν δεν φοβόταν ότι θα τον αιφν ιδίαζε τόσ ο που θα του έπεφτε από τα χ έρια. Ο Θεός ν α τη φυλ άει από τους επίδοξους ιππότες. «Φτάσ αμε», είπε εκείν ος επιτέλ ους και την άφησ ε γ ρήγ ορα κάτω. «Το ξύλ ιν ο πάτωμα δεν είν αι τόσ ο κρύο. Εγ ώ θα ξαποσ τάσ ω μια σ τιγ μή γ ια ν α πάρω μια αν άσ α, αλ λ ά εσ ύ μπορείς ν α σ υν εχ ίσ εις». Μπορούσ ε άραγ ε; Η Ροβίν α αποφάσ ισ ε ν α αποδειχ θεί τόσ ο ξεροκέφαλ η όσ ο τη ν όμιζε. «Πώς ξέρεις πόσ ο κρύο είν αι το πάτωμα αφού δεν είν αι γ υμν ά τα πόδια σ ου; Εμέν α τα δάχ τυλ α των ποδιών μου έχ ουν παγ ώσ ει. Τελ ικά θα πρέπει ν α με κουβαλ ήσ εις σ τα χ έρια, μου φαίν εται».

Ο ν εαρός πάσ χ ιζε ν α πάρει αν άσ α. Ο σ κοτειν ός διάδρομος εκτειν όταν μακρύς μπροσ τά τους, με μόν ο έν αν πυρσ ό σ το μακριν ό τέρμα ν α φωτίζει το σ τεν ό πέρασ μα αν άμεσ α από τα κοιμισ μέν α κορμιά των υπηρετών . Ο Μπέρν αρν τ την κοίταξε με τρόμο. «Εμ… εγ ώ λ έω ν α φορέσ εις τα δικά μου παπούτσ ια καλ ύτερα». wWw.GreekLeech.info «Κι εγ ώ λ έω ν α επισ τρέψ ω σ το κρεβάτι μου». Ο τρόμος του μεγ άλ ωσ ε. «Δ εν μπορείς ν α το κάν εις αυτό!» «Αυτό θα το δούμε, κύριος». Στράφηκε κι άρχ ισ ε ν α κατεβαίν ει τη σ κάλ α, αλ λ ά δεν πέρασ αν πέν τε δευτερόλ επτα κι αισ θάν θηκε ν α τη σ ηκών ουν πάλ ι σ τον αέρα. Τώρα πια η Ροβίν α είχ ε θυμώσ ει γ ια τα καλ ά και ξέσ πασ ε σ το ν εαρό με τσ ουχ τερά περιφρον ητικά σ χ όλ ια. «Οι τσ ιριμόν ιες δεν σ ε κάν ουν κι αλ ηθιν ή κυρία, κοπελ ιά. Μπας και πισ τεύεις ότι επειδή έγ ιν ες η ευν οούμεν η του άρχ ον τα σ ’ εξυψ ών ει αυτό σ την ίδια τάξη μ’ εκείν ον κι έγ ιν ες και του λ όγ ου σ ου αρχ όν τισ σ α; Με τίποτα δεν πρόκειται ν α γ ίν ει αυτό και καλ ά θα κάν εις ν α το βάλ εις καλ ά σ το μυαλ ό σ ου». Τα λ όγ ια του την έτσ ουξαν , γ εν ν ών τας μια

απερίσ κεπτη απάν τησ η: «Δ εν έχ ω αν άγ κη ν α μ’ εξυψ ώσ ει καν είς σ ε μια τάξη που ήδη αν ήκω. Ο καλ ός κι ευγ εν ικός σ ου άρχ ον τας μ’ έκαν ε κάτι άλ λ ο απ’ ό,τι πραγ ματικά είμαι κι αυτό είν αι η Λαίδη του…» Ήρθε σ τα σ ύγ καλ ά της προτού ξεσ τομίσ ει τη λ έξη «Τούρες». «Κέρκμπορο», διόρθωσ ε την τελ ευταία σ τιγ μή. «Το οποίο και κατέσ τρεψ ε πρόσ φατα εκείν ος». «Λες ψ έματα, κοπελ ιά». «Κι εσ ύ άρχ ισ ες ν α μιλ άς σ αν τον άρχ ον τά σ ου, αγ ροίκε», αν τιγ ύρισ ε εκείν η. «Να είσ αι σ ίγ ουρος ότι το μόν ο ψ έμα που είπα είν αι ότι έχ ουν παγ ώσ ει τα δάχ τυλ α των ποδιών μου. Άφησ έ με κάτω αμέσ ως!» Εκείν ος το έκαν ε, όμως του μισ οέπεσ ε από τα χ έρια αφού δεν άν τεχ ε άλ λ ο ν α την κουβαλ άει. Αυτό ωσ τόσ ο δεν την ωφέλ ησ ε ιδιαίτερα, επειδή είχ αν ήδη φτάσ ει σ τον προθάλ αμο των ιδιαίτερων διαμερισ μάτων του Γουόρικ, και η πόρτα που οδηγ ούσ ε σ τα εσ ώτερα διαμερίσ ματα ήταν ορθάν οιχ τη – και τη γ έμισ ε αμέσ ως η παρουσ ία της προσ ωπικής της ν έμεσ ης καθώς, ακούγ ον τας τον υψ ωμέν ο τόν ο της φων ής της, βγ ήκε ν α δει τι σ υμβαίν ει. «Τι έπαθες;» ρώτησ ε ο Γουόρικ τον ακόλ ουθό

του, γ ιατί ο ν εαρός πραγ ματικά κλ αψ ούριζε τώρα. Πρόλ αβε ν α απαν τήσ ει η Ροβίν α όμως. «Ήθελ ε ν α σ ε μιμηθεί και ν α με κουβαλ ήσ ει σ τα χ έρια, αλ λ ά τελ ικά κατάλ αβε ότι θα πρέπει ν α μεγ αλ ώσ ει λ ίγ ο κι ύσ τερα ν α αρχ ίσ ει ν α παρισ τάν ει το βάρβαρο που βιάζει γ υν αίκες όποτε του κάν ει κέφι». Η διπλ ή αυτή μπηχ τή δεν άφησ ε αν επηρέασ το καν έν α από τα δύο αρσ εν ικά. Ο Μπέρν αρν τ έγ ιν ε κατακόκκιν ος από θυμό. Ο Γουόρικ χ αμογ έλ ασ ε, μ’ εκείν ο το τρομακτικό χ αμόγ ελ ο που η Ροβίν α μισ ούσ ε. «Βλ έπω η καιν ούρια δούλ α μου βγ άζει ν ύχ ια, ε;» σ χ ολ ίασ ε. «Θα φρον τίσ ω όμως εγ ώ ν α σ ου τα ξεριζώσ ω έν α έν α. Έλ α μέσ α, Ροβίν α». Εκείν η δεν σ άλ εψ ε από τη θέσ η της, τρομοκρατημέν η απ’ ό,τι είχ ε κάν ει. Μα πώς είχ ε σ κεφτεί ότι μπορούσ ε ν α τον χ λ ευάσ ει και ν α τον προσ βάλ ει χ ωρίς ν α το πλ ηρώσ ει ύσ τερα; Αφού όμως ήταν έτσ ι κι αλ λ ιώς καταδικασ μέν η… «Τ… τέρμα οι τιμωρίες που δεν έχ ουν καμία σ χ έσ η με…» Έριξε μια ματιά σ τον Μπέρν αρν τ προτού σ υμπλ ηρώσ ει: «Με αυτό που έχ ουμε μεταξύ μας. Αν με θέλ εις εκεί μέσ α, θα πρέπει ν α έρθεις ν α με πάρεις με το ζόρι. Σ’ το είπα, δεν πρόκειται ποτέ ν α έρθω πρόθυμα μαζί σ ου».

Καλ ά θα ήταν ν α μην έφραζε ο Μπέρν αρν τ τη μον αδική οδό διαφυγ ής από εκεί, αλ λ ά το έκαν ε. Κι έτσ ι η Ροβίν α δεν είχ ε από πού ν α το σ κάσ ει όταν ο Γουόρικ αποδέχ τηκε την πρόσ κλ ησ η και ήρθε ν α την πάρει. Και παρότι πάλ εψ ε με όλ η της τη δύν αμη ν α ελ ευθερώσ ει τον καρπό της από τη μέγ γ εν η των δαχ τύλ ων του, εκείν ος την έσ υρε με το ζόρι μέσ α σ την κάμαρά του και βρόν τηξε την πόρτα πίσ ω τους. Και δεν σ ταμάτησ ε παρά μόν ο όταν έφτασ ε σ το κρεβάτι και την έριξε εκεί. Ύ σ τερα, με ολ οφάν ερη απόλ αυσ η, χ αμήλ ωσ ε το κορμί του πάν ω από το δικό της, ώσ που η Ροβίν α κατάλ αβε ότι δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α του ξεφύγ ει. «Κατάλ αβες τώρα πόσ ο λ ίγ ο μετράει η απροθυμία σ ου;» τη μάλ ωσ ε αυσ τηρά. «Σε μισ ώ». «Τα αισ θήματα είν αι πέρα γ ια πέρα αμοιβαία και σ ε διαβεβαιών ω ότι σ ’ αυτό είμαι πολ ύ καλ ύτερος απ’ ό,τι θα μπορούσ ες ν α γ ίν εις εσ ύ ποτέ». Και της το είπε μ’ εκείν ο το σ κλ ηρό χ αμόγ ελ ο πάλ ι, που έκαν ε τη Ροβίν α ν α μην αμφιβάλ ει καθόλ ου γ ι’ αυτό. Ξαφν ικά της ήρθε ν α βάλ ει τα κλ άματα. Τα λ ίγ α δάκρυα που έφτασ αν σ τα μάτια της τα έκαν αν ν α

γ υαλ ίσ ουν σ αν πετράδια. Εκείν ος το πρόσ εξε και τα μελ έτησ ε σ τοχ ασ τικά γ ια μια σ τιγ μή προτού της πει: «Δ εν πισ τεύω ν α σ κέφτεσ αι ν α μου το κάν εις ευκολ ότερο; Πού είν αι η λ υσ σ αλ έα μάχ η που μου υποσ χ έθηκες;». «Δ είχ ν εις ν α ευχ αρισ τιέσ αι απίσ τευτα με το μίσ ος και την αν τίσ τασ ή μου. Και δεν εν ν οώ ν α σ ου προσ φέρω την παραμικρή ευχ αρίσ τησ η». «Εγ ωίσ τρια», τη μάλ ωσ ε εκείν ος, αν και ξαφν ικά σ τα μάτια του φάν ηκε γ ν ήσ ιο γ έλ ιο. «Δ ηλ αδή σ κέφτεσ αι ν α κάθεσ αι εκεί σ αν κούτσ ουρο, με την ελ πίδα ν α βαρεθώ και ν α σ ’ αφήσ ω ν α φύγ εις;» Μια και ήταν η πρώτη φορά που τον έβλ επε με τέτοια διάθεσ η, η Ροβίν α είπε επιφυλ ακτικά: «Τώρα που το λ ες…». Εκείν ος γ έλ ασ ε, εκείν η σ άσ τισ ε, και σ αν την είδε έτσ ι ο Γουόρικ γ έλ ασ ε ακόμα περισ σ ότερο. Και τότε, καθώς το χ έρι του άγ γ ιξε το μάγ ουλ ό της τόσ ο τρυφερά, ο αν τίχ ειράς του έτριψ ε αργ ά, ερεθισ τικά, το σ αρκώδες κάτω χ είλ ι της. «Τι θα κάν ω μ’ εσ έν α;» Βασ ικά η ερώτησ η δεν απευθυν όταν σ ’ εκείν η, απλ ώς ο Γουόρικ αν αρωτήθηκε φων αχ τά. Αλ λ ά η Ροβίν α απάν τησ ε: «Άφησ έ με ν α φύγ ω». «Όχ ι, αυτό ποτέ», είπε εκείν ος απαλ ά και τα

μάτια του κατηφόρισ αν σ τα χ είλ η της. «Ήσ ουν παρθέν α, και όχ ι μόν ο σ ’ έν α σ ημείο. Είσ αι και σ ’ αυτά εδώ;» Τώρα που τα μάτια του είχ αν ζεσ τασ ιά και γ έλ ιο ήταν τόσ ο όμορφος που σ χ εδόν την υπν ώτισ ε. Και τότε τα χ είλ η του άγ γ ιξαν τα δικά της. Κατάλ αβε πως θα τη φιλ ούσ ε και ήταν προετοιμασ μέν η ν α του αν τισ ταθεί, μα βρέθηκε απροετοίμασ τη γ ια την αν απάν τεχ η αν ταπόκρισ η του υπόλ οιπου εαυτού της, που λ ειτουργ ούσ ε αν εξέλ εγ κτα. Η γ λ ώσ σ α του έγ λ ειψ ε τα χ είλ η της κι εκείν η έν ιωσ ε πεταρίσ ματα σ το σ τομάχ ι της, εν ώ χ ώθηκε αν άμεσ α σ τα δόν τια της ν α χ αϊδέψ ει τη δική της κι εκείν η έν ιωσ ε φωτιά σ τα λ αγ όν ια της. Ήταν αλ ήθεια πως καν εν ός ερασ τή τα χ είλ η δεν της είχ αν δείξει ποτέ τον τρόπο ν α φιλ άει. Αυτό που είχ ε κάν ει ο Γκίλ μπερτ προτού την αφήσ ει σ το έλ εος του Γουόρικ δεν έμοιαζε σ ε τίποτα μ’ αυτό που βίων ε τώρα. Εκείν ο το φιλ ί ήταν σ ύν τομο, σ κλ ηρό κι απωθητικό. Αυτό απαλ ό, ατελ είωτο κι εκείν η ευχ ήθηκε ν α μην την είχ ε κάν ει ν α καταλ άβει τη διαφορά. Γιατί καν ον ικά γ ια εκείν η δεν θα ’πρεπε ν α έχ ει καμία διαφορά. Αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α αρν ηθεί ότι αυτό ήταν ακόμα έν α πράγ μα που δεν την εν οχ λ ούσ ε σ τον εχ θρό της.

«Όπως το φαν τάσ τηκα, άλ λ ο έν α παρθέν ο έδαφος γ ια εξερεύν ησ η», είπε εκείν ος, δείχ ν ον τας ικαν οποιημέν ος. «Θα πρέπει ν α σ ε είχ αν αποκλ εισ μέν η από τον κόσ μο ώσ που σ ε βρήκα εγ ώ». Τα λ όγ ια φάν ηκαν ν α είν αι ο μον αδικός τρόπος άμυν ας που θα της επέτρεπε ν α έχ ει. Και τα χ ρησ ιμοποίησ ε τώρα σ αν λ ύσ η απελ πισ ίας επειδή σ υν ειδητοποίησ ε ότι, αν σ υν εχ ιζόταν αυτό, θα χ ρειαζόταν ν α πολ εμήσ ει τον ίδιο της τον εαυτό τόσ ο λ υσ σ αλ έα όσ ο τον Γουόρικ. «Δ εν με βρήκες εσ ύ, άλ λ οι σ ε βρήκαν γ ια μέν α. Να το θυμάσ αι, όπως και ότι σ την πραγ ματικότητα δεν θέλ εις ν α το κάν εις αυτό. Άφησ έ με ν α φύγ ω, Γουόρικ». Η απάν τησ ή του ήταν ν α τη φιλ ήσ ει πάλ ι, έν α φιλ ί όχ ι τόσ ο τρυφερό αυτή τη φορά, αλ λ ά ούτε κατά διάν οια απωθητικό. Και η αλ ήθεια ήταν ότι τη σ υν επήρε τόσ ο γ ρήγ ορα το πάθος αυτού του φιλ ιού, που ξέχ ασ ε τελ είως το σ αρκασ μό που μόλ ις είχ ε χ ρησ ιμοποιήσ ει ως τέχ ν ασ μα γ ια ν α το αποφύγ ει. Εκείν ος όμως δεν τον ξέχ ασ ε. Είχ ε γ ίν ει έξαλ λ ος μαζί της όπως είχ ε ελ πίσ ει η Ροβίν α, μόν ο που το αποτέλ εσ μα ήταν άλ λ ο απ’ αυτό που εκείν η ήθελ ε.

Δ εν το κατάλ αβε παρά μον αχ ά πολ ύ αργ ότερα, όταν άκουσ ε την ψ ιθυρισ τή διαταγ ή του: «Ικέτευσ έ με». Κι εκείν η είχ ε φτάσ ει σ ε τέτοιο σ ημείο αν ικαν οποίητου πόθου – που το έκαν ε.

Κεφάλ αιο 23

Ο Γουόρικ βρισ κόταν σ ε μια περίεργ η κατάσ τασ η, έν ιωθε υπέροχ α χ ορτάτος και δυσ αρεσ τημέν ος ταυτόχ ρον α. Καν έν α από τα δύο αυτά σ υν αισ θήματα δεν του ταίριαζε απολ ύτως εκείν η τη σ τιγ μή, αλ λ ά και καν έν α από τα δύο δεν έλ εγ ε ν α φύγ ει από μέσ α του. Το έν α τον έκαν ε ν α εύχ εται ν α μπορούσ ε ν α απαρν ηθεί το άλ λ ο, αλ λ ά ήταν αδύν ατον αφού, όταν το σ ώμα του βυθίσ τηκε μέσ α σ το κορμί της αν οιχ τόξαν θης μάγ ισ σ ας, η ικαν οποίησ η που βίωσ ε ήταν απίσ τευτη. Δ εν ξεχ ν ούσ ε φυσ ικά πως το γ εγ ον ός ότι ήθελ ε ν α την εκδικηθεί ήταν αυτό που έκαν ε τόσ ο ωραίο το σ μίξιμό τους. Γιατί τέτοια αν είπωτη ηδον ή δεν μπορούσ ε ν α οφείλ εται σ ε άλ λ ο λ όγ ο. Αλ λ ά καν ον ικά δεν θα ’πρεπε ν α το έχ ει ζήσ ει καθόλ ου όλ ο αυτό, αφού απ’ όταν την ελ ευθέρωσ ε από τις αλ υσ ίδες δεν είχ ε την παραμικρή πρόθεσ η ν α την αγ γ ίξει ποτέ ξαν ά. Εν ν οείται πως το ’χ ε βάλ ει σ κοπό ν α σ υν εχ ίσ ει ν α τη βασ αν ίζει και ν α την ν τροπιάζει. Ακόμα ίσ χ υε αυτό. Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α την αφήσ ει ν α ζήσ ει χ ωρίς ν α πλ ηρώσ ει το τίμημα, κι ο Γουόρικ ήθελ ε ν α της το

υπεν θυμίζει διαρκώς. Η αποψ ιν ή βραδιά όμως του είχ ε δείξει πως ήταν αν οησ ία ν α πισ τεύει ότι μπορούσ ε ν α την ν τροπιάσ ει αν αγ κάζον τάς τη ν α του προσ φέρει τις ερωτικές υπηρεσ ίες της χ ωρίς ν α πλ ηρώσ ει και ο ίδιος το τίμημα. Αυτό θα ίσ χ υε αν εκείν η σ υν έχ ιζε ν α ν ιώθει μον αχ ά ν τροπή και τίποτ’ άλ λ ο – όμως εκείν η είχ ε ερεθισ τεί, παρότι πάσ χ ισ ε σ κλ ηρά ν α μην το δείξει, και το γ εγ ον ός ότι τον ήθελ ε είχ ε κάν ει τον Γουόρικ ν α χ άσ ει κάθε έλ εγ χ ο. Παρ’ όλ α αυτά όμως, είχ ε αν τισ ταθεί σ το κάλ εσ μα της σ ειρήν ας και την είχ ε διώξει, κι ας σ υν έχ ιζε εκειν η ν α βασ αν ίζει το μυαλ ό του – και το κορμί του. Αυτό καν ον ικά θα ’πρεπε ν α τον είχ ε εξοργ ίσ ει, ότι εκείν η μπορούσ ε ακόμα ν α τον κάν ει ν α τη θέλ ει σ αν τρελ ός. Η αλ ήθεια ήταν πως πράγ ματι τον είχ ε εξοργ ίσ ει, αφού γ ια τον Γουόρικ το γ εγ ον ός ότι δεν είχ ε τον έλ εγ χ ο δεν είχ ε καμία διαφορά απ’ όταν τον είχ ε εκείν η αλ υσ οδεμέν ο, σ το έλ εός της. Και είχ ε στ’ αλ ήθεια αν τισ ταθεί σ την ακαταν ίκητη παρόρμησ η ν α πάει και ν α τη φέρει πίσ ω απόψ ε. Όταν όμως σ κέφτηκε ότι η τωριν ή της θέσ η του έδιν ε τη δικαιολ ογ ία που χ ρειαζόταν γ ια ν α την κάν ει πάλ ι δική του, τότε έχ ασ ε τη μάχ η. Έγ ειρε από πάν ω της και την κοίταξε. Παρίσ ταν ε

την κοιμισ μέν η, ελ πίζον τας ν α μην του τραβήξει άλ λ ο την προσ οχ ή. Ο Γουόρικ χ αμογ έλ ασ ε. Δ εν το περίμεν ε ποτέ ότι θα την έβρισ κε τόσ ο διασ κεδασ τική. Η ευσ τροφία της, οι προσ πάθειές της ν α τον αψ ηφάει, όλ α ήταν απίσ τευτα ασ τεία. Τις περισ σ ότερες φορές βέβαια τον φοβόταν πραγ ματικά, αλ λ ά άλ λ ες φορές ο θυμός της ν ικούσ ε το φόβο, κι εκείν ος το απολ άμβαν ε, πράγ μα που δεν το έβρισ κε και τόσ ο λ ογ ικό. Ούτε έβρισ κε λ ογ ικό το γ εγ ον ός ότι προσ παθούσ ε σ κόπιμα ν α τσ ιγ κλ ήσ ει την οργ ή του, αν αν αλ ογ ιζόταν καν είς τη σ οβαρότητα της κατάσ τασ ής της. Δ εν είχ ε κάν ει τον κόπο ν α τη γ δύσ ει ούτε ν α γ δυθεί ο ίδιος, απλ ώς είχ ε αν ασ ηκώσ ει το φουσ τάν ι της, όπως της είχ ε πει ότι κάποια φορά θα έκαν ε. Της είχ ε πει και κάτι άλ λ ο όμως, ότι δεν ήθελ ε την προθυμία της. Ωσ τόσ ο, όταν την άκουσ ε ν α τον ικετεύει ν α την κάν ει δική του είχ ε ν ιώσ ει μια απίσ τευτη γ λ ύκα, σ βήν ον τας το θυμό που εκείν η είχ ε σ κόπιμα ξυπν ήσ ει μέσ α του. Η φούσ τα του φορέματός της ήταν αν ασ ηκωμέν η ακόμα ως τους γ οφούς της. Ο Γουόρικ έβαλ ε το χ έρι του σ το γ υμν ό πλ ευρό της και την είδε ν α κρατάει την αν άσ α της. Αλ λ ά δεν

άν οιξε τα μάτια της, παρίσ ταν ε ακόμα την κοιμισ μέν η. Άλ λ η μια μικρή εκδήλ ωσ η αψ ηφισ ιάς που εκείν ος επέλ εξε ν α της το επιτρέψ ει προς το παρόν . Το σ ίγ ουρο ήταν ότι η διάθεσ ή του ήταν πράγ ματι περίεργ η, από τη μια τη σ ιχ αιν όταν γ ι’ αυτό που του είχ ε κάν ει, αλ λ ά από την άλ λ η απολ άμβαν ε απίσ τευτα ν α την έχ ει σ το έλ εός του. Κι αυτή η παρόρμησ η ν α την αγ γ ίξει εν ώ ήταν απολ ύτως χ ορτασ μέν ος – μεγ άλ ων ε τη δυσ αρέσ κειά του. Τράβηξε βλ οσ υρός το χ έρι του από το κορμί της, καταλ ήγ ον τας ότι η παρουσ ία της ευθυν όταν γ ια την περίεργ η διάθεσ η που τον είχ ε πιάσ ει. Αυτό τουλ άχ ισ τον μπορούσ ε ν α το διορθώσ ει, και μάλ ισ τα γ ρήγ ορα. «Πήγ αιν ε, κοπελ ιά. Το γ εγ ον ός ότι σ ε χ ρησ ιμοποιώ δεν σ ημαίν ει ότι θα σ ’ αφήσ ω ν α μείν εις και σ το κρεβάτι μου. Αρκετά σ ’ άφησ α τις τρεις τελ ευταίες ν ύχ τες. Δ εν μου άρεσ ε καθόλ ου που κοιμόμουν πάν ω σ ’ έν α σ κλ ηρό ξυλ οκρέβατο». «Να ’ξερες μόν ο πόσ ο σ ε σ υμπον ώ!» αν τιγ ύρισ ε εκείν η, κύλ ησ ε από το σ τρώμα σ το πάτωμα κι από εκεί κίν ησ ε γ ραμμή γ ια την πόρτα. Ο σ αρκασ μός της τον έτσ ουξε τόσ ο πολ ύ που

δεν τον βρήκε καθόλ ου διασ κεδασ τικό. «Να θυμάσ αι το μαλ ακό κρεβάτι μου όταν θα κοιμάσ αι σ το σ κλ ηρό ξυλ οκρέβατό σ ου», της φών αξε. Εκείν η σ τράφηκε και του χ αμογ έλ ασ ε σ φιγ μέν α. «Το κρεβάτι σ ου το ξέχ ασ α ήδη – άσ ε που θα προτιμούσ α μια ταφόπλ ακα παρά αυτό». «Δ εν θυμάμαι ν α έλ εγ ες τα ίδια όταν με ικέτευες ν α σ ε πάρω». Την είδε ν α γ ίν εται κατακόκκιν η σ αν παν τζάρι μόλ ις της το θύμισ ε. Ωραία. Έτσ ι θα μάθαιν ε ν α μαζεύει λ ίγ ο την τσ ουχ τερή γ λ ωσ σ ίτσ α της. Αλ λ ά τα ξέχ ασ ε όλ α μόλ ις είδε ότι ήταν ξυπόλ ητη. «Γύρν α σ το κρεβάτι, Ροβίν α». Το πρόσ ωπό της έγ ιν ε άσ προ από κόκκιν ο, κάν ον τας τον Γουόρικ ν α της πει ν ευριασ μέν α: «Δ εν έχ ω καμία διάθεσ η ν α σ ε κουβαλ άω μέχ ρι το κρεβάτι σ ου επειδή εσ ύ ξέχ ασ ες ν α φέρεις τα παπούτσ ια σ ου». «Εγ ώ ξέχ ασ α; Εγ ώ δεν είχ α καν σ κοπό ν α βγ ω από το υφαν τήριο. Εσ ύ ήρθες και με ξύπν ησ ες ν υχ τιάτικα και περιμέν εις τώρα ν α είμαι ν τυμέν η καν ον ικά;» «Δ εν κοιμόσ ουν . Αλ λ ά άσ χ ετα απ’ αυτό, τώρα θα πρέπει ν α κοιμηθείς εδώ τελ ικά, μέχ ρι ν α σ τείλ ω κάποιον το πρωί ν α σ ου φέρει τα παπούτσ ια σ ου». «Δ εν θα κρυώσ ω, σ ου τ’ ορκίζομαι».

«Σκοπεύεις ν α μείν εις γ ια πολ λ ή ώρα εκεί και ν α μου πηγ αίν εις κόν τρα, κοπελ ιά;» απαίτησ ε ν α μάθει ο Γουόρικ. Εκείν η κατέβασ ε το κεφάλ ι. «Όχ ι», είπε τόσ ο σ ιγ αν ά, που εκείν ος μόλ ις το άκουσ ε. «Τότε γ ύρν α σ το κρεβάτι αμέσ ως». Ο Γουόρικ δεν μίλ ησ ε όταν την είδε ν α έρχ εται σ αν χ ελ ών α, βάζον τας σ ε δοκιμασ ία την υπομον ή, τα ν εύρα και την καλ ή του πρόθεσ η. Αλ λ ά μέχ ρι ν α φτάσ ει η Ροβίν α σ το κρεβάτι είχ ε καταφέρει ν α τον εκν ευρίσ ει αρκετά ώσ τε ν α της πει: «Βγ άλ ε πρώτα αυτό το μεσ οφόρι. Δ εν έχ ω καμία όρεξη ν α με γ δάρει αν γ υρίσ ω προς το μέρος σ ου μέσ α σ τον ύπν ο μου». Το κεφάλ ι της αν ασ ηκώθηκε απότομα και ο Γουόρικ είδε ότι δεν το είχ ε κατεβασ μέν ο από φόβο όπως ο ίδιος είχ ε ν ομίσ ει αρχ ικά. Την οργ ή της προσ παθούσ ε ν α κρύψ ει. Τώρα όμως η Ροβίν α έπαψ ε ν α κρατάει τα προσ χ ήματα, έβγ αλ ε ν ευριασ μέν α το μεσ οφόρι της και το πέταξε σ το πάτωμα. Αυτή η εκδήλ ωσ η πικαρίσ ματος διασ κέδασ ε τον Γουόρικ. Η κατακόκκιν η επιδερμίδα της όμως που είχ ε ερεθισ τεί από το τραχ ύ μαλ λ ί τον εν όχ λ ησ ε πολ ύ. Να πάρει ο διάολ ος το ν τελ ικάτο δέρμα της!

Μόλ ις είχ ε κάν ει μία εξαίρεσ η αφήν ον τάς τη ν α μοιρασ τεί το κρεβάτι του μαζί του γ ια ν α προφυλ άξει την υγ εία της και ν α ’σ ου τώρα που έν ιωθε υποχ ρεωμέν ος ν α κάν ει άλ λ η μία γ ια χ άρη της. Δ εν του άρεσ ε καθόλ ου ν α υπον ομεύεται από τις σ υγ κυρίες η εκδίκησ ή του, αλ λ ά σ ημείωσ ε ν οερά ν α πει σ την Ίν ιν τ ν α φέρει την απαλ ή λ ιν ή καμιζόλ α που φορούσ ε η Ροβίν α όταν ήρθε, ίσ ως και το μεσ οφόρι της όταν θα την έσ τελ ν ε το πρωί ν α φέρει τα παπούτσ ια της. Το καλ ύτερο θα ήταν όμως ν α μην έκαν ε άλ λ ες τέτοιες παραχ ωρήσ εις – αυτή θα ήταν η τελ ευταία και την έκαν ε μόν ο και μόν ο επειδή ήταν γ υν αίκα, μικροκαμωμέν η και είχ ε βελ ούδιν η επιδερμίδα–, ειδάλ λ ως η κοπελ ιά θ’ άρχ ιζε ν α ν ομίζει ότι δεν σ οβαρολ ογ ούσ ε όταν της έλ εγ ε ότι τη σ ιχ αίν εται. Και γ ια ν α βεβαιωθεί πως εκείν η δεν ν όμιζε κάτι τέτοιο τώρα, άφησ ε το βλ έμμα του ν α περιπλ αν ηθεί επιδεικτικά σ τη γ ύμν ια της και σ χ ολ ίασ ε: «Είν αι πράγ ματι ευχ άρισ το ν α σ ου μαθαίν ω ποια είν αι η θέσ η σ ου». «Ποια είν αι; Κάτω από τα πόδια σ ου μήπως;» αρπάχ τηκε εκείν η. Ο Γουόρικ άρχ ισ ε ν α βγ άζει τα ρούχ α του, αλ λ ά

της έκαν ε τη χ άρη ν α της χ αρίσ ει έν α ψ υχ ρό χ αμόγ ελ ο προτού της απαν τήσ ει: «Αν αυτό θέλ ω, ν αι. Και τώρα μπες κάτω από τα σ κεπάσ ματα. Δ εν θέλ ω ν α ακούσ ω άλ λ η κουβέν τα από το σ τόμα σ ου απόψ ε». Ή ν α κοιτάει άλ λ ο αυτό το χ υμώδες κορμί που εκείν η δεν προσ πάθησ ε καν ν α του κρύψ ει αυτή τη φορά. Για πρώτη φορά η Ροβίν α έκαν ε γ ρήγ ορα αυτό που της είπε, αλ λ ά λ ίγ α δευτερόλ επτα αργ ότερα, όταν ο Γουόρικ έσ βησ ε τα κεριά και ξάπλ ωσ ε σ το πλ ευρό της γ ια ν α βρει απλ ώς μια βολ ική θέσ η, η Ροβίν α φών αξε: «Δ εν αν τέχ ω ν α μ’ αγ γ ίξεις πάλ ι. Θα μου σ τρίψ ει!». Εκείν ος μπήκε σ τον πειρασ μό ν α διαψ εύσ ει τα λ όγ ια της. Ωσ τόσ ο, της είπε μόν ο: «Ηρέμησ ε. Είμαι πολ ύ κουρασ μέν ος γ ια ν α σ ε βιάσ ω πάλ ι – όσ ο και ν α με ικετεύσ εις». Αλ λ ά από πείσ μα τύλ ιξε το μπράτσ ο του γ ύρω της και την τράβηξε σ την αγ καλ ιά του. «Δ εν θα μπορέσ ω ν α κοιμηθώ έτσ ι», είπε εκείν η με σ φιγ μέν α δόν τια. «Να εύχ εσ αι ν α μπορέσ ω εγ ώ, κοπελ ιά, αλ λ ιώς δεν θα υπολ ογ ίσ ω ούτε κούρασ η ούτε τίποτα». Εκείν η κοκάλ ωσ ε σ τη σ τιγ μή, δεν αν άσ αιν ε καν . Ο Γουόρικ γ έλ ασ ε και την αγ κάλ ιασ ε πιο σ φιχ τά.

«Έτσ ι και θελ ήσ ω ν α σ ε πάρω πάλ ι δεν πρόκειται ν α μ’ εμποδίσ ουν οι χ αζοί θεατριν ισ μοί σ ου, γ ι’ αυτό κοιμήσ ου γ ρήγ ορα προτού αλ λ άξω γ ν ώμη». Εκείν η άρχ ισ ε ν α αν ασ αίν ει πάλ ι και δεν είπε κουβέν τα. Ο Γουόρικ ήταν κουρασ μέν ος, αλ λ ά όχ ι τόσ ο ώσ τε ν α μην απολ αμβάν ει το ζεσ τό κορμί που ήταν κολ λ ημέν ο πάν ω σ το δικό του. Είχ ε και τα καλ ά της τελ ικά η τόσ ο απαλ ή επιδερμίδα, και σ υν ειδητοποίησ ε ότι, αν δεν πρόσ εχ ε, θα μπορούσ ε εύκολ α ν α τη σ υν ηθίσ ει.

Κεφάλ αιο 24

Ο Θεός τη λ υπήθηκε κι άφησ ε τη Ροβίν α το επόμεν ο πρωί ν α ξυπν ήσ ει σ ε μια αδειαν ή κάμαρα. Δ εν ήξερε πώς θ’ άν τεχ ε ν α αν τιμετωπίσ ει τον Γουόρικ σ το λ αμπερό φως της μέρας έπειτα από τα χ θεσ ιν οβραδιν ά, αλ λ ά τουλ άχ ισ τον είχ ε πάρει προσ ωριν ή αν αβολ ή – όχ ι όμως κι από τις αν αμν ήσ εις. Βόγ κηξε σ αν κατέκλ υσ αν σ ωρηδόν το μυαλ ό της κι έκρυψ ε το κεφάλ ι της κάτω από το μαξιλ άρι. Ήταν τόσ ο σ ίγ ουρη ότι μπορούσ ε ν α αν τισ ταθεί και ν α μην ικετεύσ ει τον Γουόρικ, αλ λ ά με τα δάχ τυλ α και τα χ είλ η του ν α τη βασ αν ίζουν και το αίμα ν α τρέχ ει πιο ορμητικό από ποτέ σ το κορμί της από την ακαταν ίκητη αν άγ κη, είχ αν ξεφύγ ει από τα χ είλ η της τα λ όγ ια που εκείν ος ήθελ ε ν α ακούσ ει. Και δεν την έν οιαξε διόλ ου εκείν η τη σ τιγ μή, δεν την έν οιαζε τίποτα, παρά μόν ο η υπέροχ η ηδον ή που εκείν ος αρν ιόταν ν α της χ αρίσ ει μέχ ρι ν α ακούσ ει από τα χ είλ η της αυτό που ήθελ ε. Η ταπείν ωσ η και η απέχ θεια γ ια τον εαυτό της δεν ήρθαν παρά μόν ο αργ ότερα, αλ λ ά θα διαρκούσ αν πολ ύ περισ σ ότερο – πιθαν ότατα

παν τοτιν ά. Κι ακόμα δεν άν τεχ ε σ τη σ κέψ η ότι θα έπρεπε ν α αν τικρίσ ει τον Γουόρικ και τη θριαμβευτική έκφρασ ή του. Θα πέθαιν ε την ίδια σ τιγ μή από την ν τροπή της κι εκείν ος θα γ ελ ούσ ε. Η αδυν αμία της δεν ήταν τίποτα γ ια εκείν ον · ο δικός του θρίαμβος όμως ήταν τα πάν τα. Ναι, θα γ ελ ούσ ε μαζί της κι εκείν η θα τον μισ ούσ ε περισ σ ότερο από ποτέ… «Βγ ες από κει κάτω, κοπελ ιά, και φόρεσ ε αυτά». Η Ροβίν α έβγ αλ ε μια κραυγ ή και σ τράφηκε προς τη φων ή. Τον είδε ν α σ τέκεται δίπλ α σ το κρεβάτι με την καμιζόλ α και το μεσ οφόρι της σ τα χ έρια αλ λ ά και το φόρεμα και τα παπούτσ ια που είχ ε παρατήσ ει σ το υφαν τήριο. Την κοιτούσ ε βλ οσ υρός – και είχ ε κι άλ λ α ν α της πει με τον κοφτό τόν ο του. «Νομίζεις ότι μπορείς ν α τεμπελ ιάζεις σ το κρεβάτι όπως μάλ λ ον είχ ες σ υν ηθίσ ει ν α κάν εις μέχ ρι τώρα, μόν ο και μόν ο επειδή αν αζήτησ α λ ίγ η ευχ αρίσ τησ η σ ’ εσ έν α χ θες βράδυ; Όχ ι βέβαια, δεν αλ λ άζει η θέσ η σ ου μήτε τα καθήκον τά σ ου που σ ήμερα το πρωί τα παραμέλ ησ ες. Ωσ τόσ ο, επειδή έφαγ α ήδη, δεν είν αι αν άγ κη ν α σ ερβίρεις το αρχ ον τικό τραπέζι ως την ώρα του βραδιν ού. Πήγ αιν ε τώρα ν α φας το πρωιν ό σ ου και ν α κάν εις

τ’ άλ λ α σ ου καθήκον τα». Ο Γουόρικ έφυγ ε προτού η Ροβίν α καταφέρει ν α σ κεφτεί καμία αποσ τομωτική φαρμακερή απάν τησ η ν α του δώσ ει. Ακούς εκεί ότι τεμπελ ιάζει σ το κρεβάτι! Λες και θα τεμπέλ ιαζε ακόμα κι αν μπορούσ ε, πόσ ο μάλ λ ον σ το δικό του κρεβάτι. Και τότε επιτέλ ους σ υν ειδητοποίησ ε ότι είχ ε αν τικρίσ ει τον Γουόρικ και παρ’ όλ α αυτά, είχ ε επιβιώσ ει. Μα δεν θα θριαμβολ ογ ούσ ε εκείν ος γ ια την ν τροπή που είχ ε υποσ τεί η Ροβίν α; Δ εν θα το αν έφερε καν , θα το προσ περν ούσ ε λ έγ ον τας μόν ο ότι είχ ε αν αζητήσ ει λ ίγ η ευχ αρίσ τησ η σ ’ εκείν η; Μα την αλ ήθεια, δεν τον καταλ άβαιν ε καθόλ ου. Μόλ ις είχ ε αφήσ ει ν α περάσ ει αν εκμετάλ λ ευτη η τέλ εια ευκαιρία γ ια ν α την ταπειν ώσ ει κι άλ λ ο. Κοίταξε τα ρούχ α που εκείν ος είχ ε αφήσ ει σ το κρεβάτι και σ άσ τισ ε ακόμα περισ σ ότερο. Ήξερε γ ιατί της είχ ε δώσ ει ρούχ α υπηρέτριας – γ ια ν α της υπεν θυμίζει διαρκώς η τραχ ιά υφή τους τη ν έα της θέσ η. Κι όμως τώρα έβλ επε μπροσ τά της τα δικά της εσ ώρουχ α, φτιαγ μέν α από το μαλ ακότερο λ ιν άρι που υπήρχ ε γ ια ν α προσ τατεύουν την επιδερμίδα της. Θα ήταν πάλ ι αν αγ κασ μέν η ν α φοράει το φόρεμα της υπηρέτριας, αλ λ ά εκείν ο δεν θα μπορούσ ε πλ έον ν α πλ ηγ ών ει την επιδερμίδα

της. Κοίταξε μπερδεμέν η την πόρτα από την οποία είχ ε μόλ ις βγ ει ο Γουόρικ. Αυτός ο σ κλ ηρός άν τρας δεν την είχ ε αφήσ ει ν α μείν ει ν ησ τική, δεν την είχ ε αφήσ ει ν α περπατήσ ει ξυπόλ ητη μην τυχ όν κι αρπάξει καν έν α κρύωμα, αν και όλ α αυτά τα είχ ε κάν ει γ ια το μωρό που είχ ε μέσ α της. Τώρα όμως δεν άφην ε την επιδερμίδα της ν α σ υν εχ ίσ ει ν α γ δέρν εται από τα ρούχ α που ο ίδιος είχ ε επιμείν ει ν α φοράει, κι αυτό δεν είχ ε καμία σ χ έσ η με το παιδί. Αυτό γ ιν όταν αποκλ εισ τικά γ ια εκείν η. Σκλ ηρός; Ναι, σ ίγ ουρα ήταν – ίσ ως όμως όχ ι ως τα βάθη της καρδιάς του. Μα τι την είχ ε πιάσ ει; Ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ δεν είχ ε ίχ ν ος καλ οσ ύν ης μέσ α του. Σίγ ουρα θα είχ ε κάποιο απώτερο κίν ητρο γ ια ν α αποφασ ίσ ει ν α της δώσ ει πίσ ω τα εσ ώρουχ ά της, απλ ώς εκείν η δεν μπορούσ ε ν α καταλ άβει ακόμα ποιο ήταν αυτό. Κατά πάσ α πιθαν ότητα όμως, ό,τι κι αν ήταν αυτό, με κάποιον τρόπο θα της προκαλ ούσ ε ν τροπή. Τι μισ ητός άν θρωπος, Θεέ μου! Δ εν είχ ε τίποτα καλ ύτερο ν α κάν ει από το ν α βρίσ κει ύπουλ ους τρόπους ν α τη βασ αν ίζει; Ντύθηκε γ ρήγ ορα, αν ασ τεν άζον τας ηδον ικά σ τη γ ν ώριμη αίσ θησ η της λ επτής λ ευκής καμιζόλ ας της

και του εφαρμοσ τού κόκκιν ου μεσ οφοριού που κάλ υπτε τους ασ τραγ άλ ους της, όπως ήταν το πρέπον – γ ια μια κυρία, τέλ ος πάν των . Το τραχ ύ μουν τό φόρεμα δεν άγ γ ιζε διόλ ου πια την επιδερμίδα της, αλ λ ά αν ακάλ υψ ε ότι θα δυσ κολ ευόταν ν α το κρατάει σ ταθερό σ τους ώμους της τώρα που από κάτω του φορούσ ε το απαλ ό μεσ οφόρι της αν τί γ ια το τραχ ύ μαλ λ ί, το οποίο, αν μη τι άλ λ ο, κρατούσ ε σ τη θέσ η του το φαρδύ ρούχ ο. Ασ χ έτως απ’ αυτό όμως, η Ροβίν α έν ιωθε πολ ύ καλ ύτερα που τουλ άχ ισ τον φορούσ ε κάτι δικό της και μπήκε σ την αίθουσ α χ αμογ ελ ών τας αδιόρατα. Και σ αν είδε ότι δεν ήταν εκεί ο Γουόρικ ν α τη φοβίζει με τα ψ υχ ρά ασ ημέν ια μάτια του, το χ αμόγ ελ ό της πλ άτυν ε. Έψ αξε σ την πυροσ τιά ν α βρει τη Μίλ ν τρεν τ, αλ λ ά είδε μόν ο τις κόρες του Γουόρικ με τη δασ κάλ α τους που τους μάθαιν ε καιν ούριες βελ ον ιές. Δ εν καταδέχ τηκε ν α τους ρίξει δεύτερη ματιά κι έτσ ι δεν πρόσ εξε πως τα βλ έμματά τους την ακολ ουθούσ αν μέχ ρι ν α φτάσ ει σ τη σ κάλ α της κουζίν ας, βλ έμματα γ εμάτα μίσ ος σ χ εδόν όσ ο και του πατέρα τους. «Μην της δίν ετε σ ημασ ία, αγ απητές μου», τις ορμήν εψ ε η λ αίδη Ρομπέρτα. «Μια κυρία δεν

καταδέχ εται ποτέ ν α δίν ει προσ οχ ή σ ε γ υν αίκες του είδους της». «Μα πέρασ ε τη ν ύχ τα σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματά του», επισ ήμαν ε η δεκατριάχ ρον η Μελ ίσ αν τ. «Η Σέλ ια ποτέ δεν πέρασ ε ολ όκλ ηρη ν ύχ τα μαζί του». «Η Σέλ ια δεν είν αι και τόσ ο ευχ άρισ τη σ υν τροφιά με τα ψ ηλ ομύτικα καμώματά της», σ χ ολ ίασ ε η Μπέατριξ ρουθουν ίζον τας περιφρον ητικά. Η Μπέατριξ ήταν η μεγ αλ ύτερη κόρη του Γουόρικ, δεκατεσ σ άρων χ ρόν ων , αν δεν λ άμβαν ε καν έν ας υπόψ ιν την μπάσ ταρδη κόρη, την Έμμα, γ ια την οποία ο πατέρας τους ποτέ δεν είχ ε εν δια​φ ερθεί και την οποία δεν αν αγ ν ώριζε ως αδελ φή καμία από τις ν όμιμες κόρες. Η Μελ ίσ αν τ ήταν η ομορφότερη από τις δύο, με τ’ αν οιχ τόξαν θα μαλ λ ιά και τα γ κρίζα μάτια της, που όμως είχ αν μια σ τάλ α γ αλ άζιο μέσ α κι έτσ ι δεν ήταν τόσ ο ψ υχ ρά όσ ο του πατέρα της. Η Μπέατριξ είχ ε κασ ταν ά μαλ λ ιά και μάτια, και ζυγ ωματικά υπερβολ ικά σ τεν ά. Θα μπορούσ ε καν είς ν α την περάσ ει γ ια όμορφη αν δεν είχ ε αυτή τη διαρκώς ξιν ή και αποδοκιμασ τική έκφρασ η σ το πρόσ ωπό της. Όλ οι όμως ήξεραν πως τον Γουόρικ τον είχ αν

αρραβων ιάσ ει με τη μητέρα της όταν ήταν πολ ύ μικρός και η μητέρα της δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο εμφαν ισ ιακά. Εν ώ τη μητέρα της Μελ ίσ αν τ την είχ ε διαλ έξει ο ίδιος ο Γουόρικ γ ια την ομορφιά της. Η Μπέατριξ δεν κρατούσ ε κακία γ ι’ αυτό σ τη μικρότερη αδελ φή της. Στο κάτω κάτω εκείν η ήταν η μεγ αλ ύτερη και η κλ ηρον όμος του πατέρα της. Η Μελ ίσ αν τ θα κλ ηρον ομούσ ε την προίκα της μητέρας της, αλ λ ά η Μπέατριξ όλ α τα υπόλ οιπα – εφόσ ον δεν υπήρχ ε αρσ εν ικός κλ ηρον όμος. Αυτός ήταν και ο λ όγ ος που η Μπέατριξ έτρεμε την έλ ευσ η της λ αίδης Ιζαμπέλ α και παν ηγ ύρισ ε μέσ α της όταν άκουσ ε πως αγ ν οούν ταν και ίσ ως ν α ήταν ν εκρή. Είχ ε πάρει πολ ύ καιρό σ τον Γουόρικ ν α τη βρει, όταν αποφάσ ισ ε τελ ικά ότι είχ ε έρθει η ώρα ν α αν αζητήσ ει καιν ούρια σ ύζυγ ο κι ακόμα περισ σ ότερο καιρό γ ια ν α καταφέρει ν α κάν ει γ αμικό σ ύμφων ο γ ια εκείν η. Και ήταν τόσ ο απασ χ ολ ημέν ος με τους πολ έμους του και την αύξησ η της περιουσ ίας του, η οποία μια μέρα θα γ ιν όταν περιουσ ία της Μπέατριξ, που δεν θα του περίσ σ ευε χ ρόν ος ν α ψ άξει γ ι’ άλ λ η σ ύζυγ ο. Δ εν της άρεσ αν καθόλ ου όμως οι φήμες που κυκλ οφορούσ αν γ ια την καιν ούρια υπηρέτρια. Δ ύο φορές μέχ ρι τώρα της είχ αν ψ ιθυρίσ ει ότι η

κοπελ ιά περίμεν ε παιδί και πως το μωρό ήταν μάλ λ ον του Γουόρικ. Αυτό δεν την αν ησ ύχ ησ ε, αφού ο Γουόρικ δεν θα παν τρευόταν ποτέ μια ταπειν ή δούλ α και το μπάσ ταρδό της δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α κλ ηρον ομήσ ει ποτέ το Φούλ κχ ερσ τ, ακόμα κι αν το παιδί ήταν αρσ εν ικό. Η άλ λ η φήμη που είχ ε ακούσ ει όμως, ότι η κοπέλ α δεν ήταν σ τ’ αλ ήθεια δούλ α αλ λ ά μια λ αίδη που απλ ώς είχ ε καταφέρει ν α κάν ει εχ θρό της τον Γουόρικ, άλ λ αζε τελ είως τα πράγ ματα. Δ εν πίσ τεψ ε αυτή τη φήμη. Ακόμα και ο πατέρας της, που ήταν άκρως αν ελ έητος με τους εχ θρούς του, δεν θα φερόταν έτσ ι σ ε μια κυρία. Αν όμως ήταν αλ ήθεια και η κοπέλ α χ άριζε σ τον Γουόρικ έν α γ ιο, μπορεί εκείν ος ν α άλ λ αζε γ ν ώμη και ν α την παν τρευόταν . Η Μπέατριξ ήξερε ότι ο Γουόρικ επιθυμούσ ε έν αν αρσ εν ικό κλ ηρον όμο. Οι πάν τες το ήξεραν . Αλ λ ά εκείν η δεν θα το άν τεχ ε αν σ υν έβαιν ε τώρα, όχ ι τώρα που είχ ε περάσ ει όλ η της τη ζωή με την προσ δοκία ότι εκείν η θα έπαιρν ε τα πάν τα. Ήθελ ε τα πάν τα, τα είχ ε αν άγ κη. Εκείν η δεν είχ ε την ομορφιά της Μελ ίσ αν τ. Μον αχ ά με δόλ ωμα το Φούλ κχ ερσ τ θα κατάφερν ε ν α αποκτήσ ει το σ ύζυγ ο που ήθελ ε.

«Να την πάλ ι», είπε η Μελ ίσ αν τ, όταν εμφαν ίσ τηκε η Ροβίν α σ την αίθουσ α μαζί με την Ίν ιν τ αυτή τη φορά. «Αν αρωτιέμαι πού ν α βρήκε αυτό το όμορφο κόκκιν ο μεσ οφόρι». «Από τα λ άφυρα του πατέρα, το δίχ ως άλ λ ο», απάν τησ ε η Μπέατριξ με μισ όκλ εισ τα μάτια. «Μου φαίν εται θα τη φων άξω εδώ και…» «Δ εν θα κάν εις τίποτα, ν εαρή», την επέπλ ηξε αυσ τηρά η δασ κάλ α, γ ν ωρίζον τας καλ ά πόσ ο κακεν τρεχ ής μπορούσ ε ν α γ ίν ει. «Αν δημιουργ ήσ εις πρόβλ ημα σ την ερωμέν η του άρχ ον τά σ ου, το πρόβλ ημα θα επισ τρέψ ει σ ’ εσ έν α. Να το θυμάσ αι αυτό όταν αποκτήσ εις σ ύζυγ ο». Η Μπέατριξ αγ ριοκοίταξε την ηλ ικιωμέν η γ υν αίκα, αλ λ ά δεν της αν τιμίλ ησ ε. Θεώρησ ε ευκολ ότερο ν α αγ ν οήσ ει τη σ οφή σ υμβουλ ή της κυρίας Ρομπέρτα και ύσ τερα ν α κάν ει του κεφαλ ιού της, όταν δεν θα ήταν εκεί γ ύρω η ευσ εβής χ αζόγ ρια.

Κεφάλ αιο 25

Μετά τη χ θεσ ιν ή σ χ ολ ασ τική καθαριότητα, η Ροβίν α και η Ίν ιν τ τελ είωσ αν ν ωρίς το καθάρισ μα των διαμερισ μάτων του Γουόρικ κι έτσ ι απέμεν αν αρκετές ώρες ακόμα ως το μεσ ημέρι, όταν η Ροβίν α αν έβηκε τα σ καλ ιά προς το υφαν τήριο. Κόν τεψ ε όμως ν α της κοπεί το αίμα όταν , καθώς πήγ αιν ε εκεί, μία από τις πόρτες άν οιξε ξαφν ικά κι αισ θάν θηκε ν α την αρπάζουν και ν α την τραβούν μέσ α. «Καιρός ήταν ν α μας έρθεις κατά δω», γ κρίν ιαξε μια φων ή, παρ’ όλ α αυτά με ολ οφάν ερη σ τοργ ή. «Μίλ ν τρεν τ!» «Ναι, εγ ώ, και χ αράμισ α όλ ο το πρωί μου εδώ πάν ω περιμέν ον τας ν α βγ εις από το υφαν τήριο. Πώς και δεν σ ε είδα ν α περν άς αφού τώρα έρχ εσ αι από κάτω;» Η Ροβίν α δεν μίλ ησ ε γ ια μια σ τιγ μή, καθώς ήθελ ε ν α αγ καλ ιάσ ει σ φιχ τά τη μεγ αλ ύτερη γ υν αίκα, όμως ύσ τερα τα λ όγ ια ξεχ ύθηκαν σ αν χ είμαρρος από μέσ α της. «Πώς βρέθηκες σ το Φούλ κχ ερσ τ; Γύρεψ ε κι από σ έν α εκδίκησ η ο Γουόρικ; Χαίρομαι αφάν τασ τα που είσ αι δω, Μίλ ν τρεν τ, αλ λ ά όχ ι αν

είν αι ν α σ ε κακοποιεί αυτό το τέρας. Νόμιζα όμως πως δεν θα σ ε ξαν άβλ επα ποτέ και…» «Σσ σ ς, κοκόν α μου», την καθησ ύχ ασ ε η Μίλ ν τρεν τ και την έβαλ ε ν α καθίσ ει σ ’ έν α σ καμν ί, αν άμεσ α σ τα παν έρια με τα ραφτικά. «Πώς περιμέν εις ν α σ ου απαν τήσ ω όταν δεν σ ταματάς ούτε γ ια ν α πάρεις αν άσ α; Και γ ιατί δεν απάν τησ ες σ ’ αυτό που σ ε ρώτησ α; Μου είπαν ότι θα κοιμόσ ουν σ το υφαν τήριο». Η Μίλ ν τρεν τ κάθισ ε σ το άλ λ ο σ καμν ί δίπλ α της, όμως η Ροβίν α δεν την κοίταξε όταν της απάν τησ ε: «Χθες κοιμήθηκα κάτω». Λόγ ω της ροδοκόκκιν ης λ άμψ ης που είδε σ τα μάγ ουλ α της Ροβίν α, η Μίλ ν τρεν τ έκριν ε σ οφό ν α μην ρωτήσ ει πού ήταν το κάτω. Το μόν ο που είπε ήταν : «Δ εν εκπλ ήσ σ ομαι». Το κεφάλ ι της Ροβίν α αν ασ ηκώθηκε απότομα. «Όχ ι; Γιατί όχ ι; Εγ ώ σ οκαρίσ τηκα που εκείν ος ήθελ ε ν α… ν α… Είχ ε ήδη πάρει την εκδίκησ ή του μ’ αυτό τον τρόπο». «Την είχ ε πάρει;» «Ναι, με πλ ήρωσ ε ακριβώς με το ίδιο ν όμισ μα. Όλ α όσ α έγ ιν αν σ ’ εκείν ον τα έκαν ε σ ’ εμέν α – και τώρα ακόμα περισ σ ότερα». «Ήταν τόσ ο φρικτό λ οιπόν ;»

«Χειρότερο κι από φρικτό». «Απ’ την αρχ ή ως το τέλ ος;» Η Ροβίν α σ υν οφρυώθηκε σ το άκουσ μα της σ υγ κεκριμέν ης ερώτησ ης. «Πού το πας;» Η Μίλ ν τρεν τ αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Αφού σ ε πλ ήρωσ ε με το ίδιο ν όμισ μα, καρδούλ α μου, πάει ν α πει ότι θα βίων ες κι εσ ύ την ίδια ευχ αρίσ τησ η που βίωσ ε εκείν ος σ τα δικά σ ου χ έρια. Λοιπόν ; Έτσ ι έγ ιν ε;» Τα μάγ ουλ α της Ροβίν α ρόδισ αν ακόμα περισ σ ότερο. «Απ’ ό,τι βλ έπω έτσ ι έγ ιν ε. Αλ λ ά θα ’πρεπε ν α το περιμέν ω από έν αν τέτοιο ωραίο…» wWw.GreekLeech.info «Σκλ ηρό…» «…άν τρα που ξέρει τι θέλ ει». «Το μόν ο πράγ μα που θέλ ει ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ , Μίλ ν τρεν τ, είν αι ν α με κάν ει ν α πλ ηρώσ ω γ ια την απλ ησ τία του Γκίλ μπερτ. Και τώρα πες μου πώς βρέθηκες εσ ύ εδώ; Φοβήθηκα ότι θα σ ε άφην αν σ τα ερείπια του Κέρκμπορο χ ωρίς τρόπο ν α επισ τρέψ εις έσ τω σ το Τούρες». «Καν έν ας δεν αφέθηκε σ τα ερείπια. Ο λ όρδος Γουόρικ δεν έκαψ ε όλ η την πόλ η, μόν ο το παν δοχ είο όπου του επιτέθηκαν , ωσ τόσ ο πρόσ φερε σ ε όλ ους όσ οι έμεν αν σ το οχ υρό καιν ούρια σ πιτικά σ τα δικά του φέουδα, αν τα

ήθελ αν . Όσ ο γ ια μέν α, έν ιωσ ε πως μου ήταν υπόχ ρεος επειδή τον ελ ευθέρωσ α, παρότι εγ ώ του είπα ότι εκτελ ούσ α δικές σ ου εν τολ ές». «Ξέρω πολ ύ καλ ά ότι δεν του αρέσ ει ν α ακούει δικαιολ ογ ίες, σ ίγ ουρα δεν θα τις ακούσ ει». «Αχ , ν αι. Κι εγ ώ ν όμιζα πως θα με σ κότων ε έτσ ι κι έλ εγ α άλ λ η μία λ έξη γ ι’ αυτό το θέμα, τόσ ο πολ ύ φουρκίσ τηκε και μόν ο που αν έφερα απλ ώς ότι εσ ύ ήσ ουν αθώα. Όμως μου πρόσ φερε σ τέγ η σ το Φούλ κχ ερσ τ αν σ το εξής ορκιζόμουν πίσ τη και υποταγ ή σ ’ εκείν ον – κι απαρν ιόμουν εσ έν α. Ήταν ο μον αδικός τρόπος γ ια ν α σ ’ ακολ ουθήσ ω ως εδώ κι έτσ ι δέχ τηκα ευχ αρίσ τως. Μόν ο που μου έχ ει απαγ ορεύσ ει ν α σ ου μιλ άω». Η Ροβίν α αν ασ τέν αξε. «Το φαν τάσ τηκα. Δ εν ήθελ ε ν α βρω παρηγ οριά σ ’ εσ έν α, αν και μόν ο που ξέρω ότι είσ αι κάπου δω γ ύρω με καθησ υχ άζει κάπως». Η Μίλ ν τρεν τ τής έσ φιξε το χ έρι. «Μην απελ πίζεσ αι, ψ υχ ούλ α μου. Δ εν πισ τεύω ότι είν αι τόσ ο κακός όσ ο θέλ ει ν α ν ομίζουμε. Έχ ω μάθει πολ λ ά από τα γ εγ ον ότα που τον έκαν αν αυτό που είν αι σ ήμερα και, παρότι δισ τάζω ν α το παραδεχ τώ μπροσ τά σ ου, τον λ υπάμαι». «Τον λ υπάσ αι;» επαν έλ αβε η Ροβίν α, μην

πισ τεύον τας σ τ’ αυτιά της. «Μπας και σ ου ’δωσ ε καμία κατακέφαλ α, Μίλ ν τρεν τ, προτού σ ε φέρει εδώ;» Η Μίλ ν τρεν τ χ αχ άν ισ ε. «Όχ ι δα. Μ’ έσ υρε βέβαια σ την ύπαιθρο μαζί με το σ τρατό του γ ια ν α ψ άξουμε τη χ αμέν η μν ησ τή του, αλ λ ά κόβω το κεφάλ ι μου ότι σ κεφτόταν ελ άχ ισ τα τη λ αίδη Ιζαμπέλ α όσ ον καιρό την έψ αχ ν ε. Δ εν έδειξε απογ οητευμέν ος ούτε μία φορά, όταν σ ε κάθε μέρος που ερευν ούσ ε αποδεικν υόταν σ το τέλ ος ότι εκείν η δεν είχ ε περάσ ει από κει. Έπρεπε ν α τον έβλ επες όμως πώς έκαν ε όταν αργ ούσ ε έσ τω και λ ίγ ο ν α φτάσ ει ο αγ γ ελ ιαφόρος, ο οποίος ερχ όταν καθημεριν ά από το Φούλ κχ ερσ τ. Ο λ όρδος Γουόρικ έσ τελ ν ε δεκάδες άν τρες ν α τον βρουν και, όταν έφταν ε επιτέλ ους ο μαν τατοφόρος, αλ ίμον ό του αν δεν έφερν ε ν έα από τον Τζον Γκίφαρν τ». Η Ροβίν α τσ ιτώθηκε σ το άκουσ μα αυτού του ον όματος. «Τον Τζον ; Μα ν όμιζα πως ήταν απλ ώς δεσ μοφύλ ακας εδώ. Σαν τι ν έα του μπορεί ν α ήθελ ε ν α μάθει ο Γουόρικ;» Η Μίλ ν τρεν τ την κοίταξε μ’ έν α βλ έμμα που έλ εγ ε «μη μου παρισ τάν εις εμέν α τη χ αζή». «Εσ ύ τι λ ες;» «Μα ο Γουόρικ δεν ήξερε ότι ο Τζον με φυλ ούσ ε

όσ ο ήμουν σ το μπουν τρούμι». «Πώς είν αι δυν ατόν ν α μην το ήξερε αφού εκείν ος το διέταξε;» «Εκείν ος; Μα εγ ώ ν όμιζα ότι ο σ ερ Ρόμπερτ…» Η Ροβίν α άφησ ε την πρότασ η σ τη μέσ η καθώς αν αλ ογ ιζόταν τις σ υν έπειες των λ εγ ομέν ων της Μίλ ν τρεν τ. Επομέν ως, ο Γουόρικ δεν την είχ ε κλ είσ ει σ το μπουν τρούμι γ ια ν α την κάν ει ν α υποφέρει σ ωματικά – παρά μόν ο από τους δικούς της φαν τασ τικούς φόβους; Οι οποίοι ήταν το δίχ ως άλ λ ο φρικτοί, αλ λ ά το κελ ί της φάν ταζε παλ άτι σ υγ κριτικά με το πώς θα ήταν αν δεν είχ ε ορισ τεί ως δεσ μοφύλ ακάς της ο Τζον . Υ πήρχ ε περίπτωσ η ν α μην ήξερε ο Γουόρικ πόσ ο καλ όκαρδος ήταν ο Τζον ; Μπα, σ ίγ ουρα όχ ι, η καλ οσ ύν η του Τζον ήταν ολ οφάν ερη, αρκούσ ε μια ματιά γ ια ν α τη δεις. Κι αρκούσ ε ν α τον γ ν ωρίσ εις γ ια ν α ξέρεις ότι δεν θα μπορούσ ε ποτέ του ν α βλ άψ ει ούτε κουν ούπι. Ξαφν ικά, κραύγ ασ ε σ χ εδόν με πόν ο: «Δ εν καταλ αβαίν ω! Γιατί ν α θέλ ει ν α βεβαιωθεί ότι με φρόν τιζαν καλ ά προτού μάθει ότι έχ ω μέσ α μου το παιδί του;». Τα μάτια της Μίλ ν τρεν τ άν οιξαν διάπλ ατα. «Ώσ τε σ υν έβη λ οιπόν και μόν ο με τις προσ πάθειες

τόσ ο λ ίγ ων ημερών ; Μήπως υποφέρεις από ν αυτίες; Έχ ω μερικά εξαιρετικά μαν τζούν ια γ ια τις ν αυτίες και γ ια την κατακράτησ η υγ ρών που μπορεί ν α εμφαν ισ τεί αργ ότερα». Η Ροβίν α απέρριψ ε αν υπόμον α την προσ φορά της Μίλ ν τρεν τ. «Όχ ι, δεν έχ ω άλ λ α σ υμπτώματα εκτός από την προφαν ή απουσ ία των εμμήν ων μου». «Αχ , έτσ ι ήταν και η μητέρα σ ου. Συν έχ ιζε ν α εκτελ εί αν έμελ α τα καθήκον τά της σ αν ν α μην ήταν …» «Μίλ ν τρεν τ, δεν θέλ ω ν α μιλ άω γ ια μωρά όταν ο Γουόρικ σ κοπεύει ν α μου πάρει το δικό μου». Η Μίλ ν τρεν τ σ υν οφρυώθηκε σ κεπτική προτού ρωτήσ ει: «Σ’ το είπε ο ίδιος;». «Θα το έλ εγ α αλ λ ιώς; Λέει ότι θα μου πάρει το μωρό μόλ ις γ εν ν ηθεί όπως… όπως εγ ώ το πήρα απ’ αυτόν . Με πλ ηρών ει με το ίδιο ν όμισ μα». «Εσ ύ το θέλ εις;» «Φυσικά και το θέλ ω. Είν αι δικό μου!» «Και δικό του», επεσ ήμαν ε ήρεμα η Μίλ ν τρεν τ. «Αφού εκείν ος δεν ήθελ ε τη σ ύλ λ ηψ ή του». «Ούτε κι εσ ύ». «Τώρα όμως το θέλ ει μόν ο και μόν ο γ ια ν α με πλ ηγ ώσ ει. Δ εν είν αι λ όγ ος αυτός γ ια ν α κρατήσ εις

έν α παιδί». «Ασ φαλ ώς και δεν είν αι, και ίσ ως το σ υν ειδητοποιήσ ει και ο ίδιος σ ύν τομα. Είν αι πολ ύ ν ωρίς ακόμα γ ια ν α αν ησ υχ είς τι σ κοπεύει ν α κάν ει εκείν ος σ ε οκτώ μήν ες από τώρα. Λες και δεν θα ’χ εις φύγ ει από δω ως τότε. Ή μήπως δεν έχ εις σ κεφτεί ακόμα ν α το σ κάσ εις;» Η Ροβίν α ρουθούν ισ ε. «Ασ φαλ ώς και το έχ ω σ κεφτεί. Πες μου όμως εσ ύ πώς ν α το κάν ω από τη σ τιγ μή που και τα δύο περιτειχ ίσ ματα φρουρούν ται ν ύχ τα μέρα, κι εγ ώ θα φύγ ω σ ήμερα κιόλ ας». Η Μίλ ν τρεν τ χ αμογ έλ ασ ε σ αρδόν ια. «Εγ ώ δεν είπα ότι θα είν αι τόσο εύκολ ο. Αλ λ ά ίσ ως βοηθήσ ει ο λ όρδος Γκίλ μπερτ όταν μάθει πού βρίσ κεσ αι. Σίγ ουρα θα ’χ ει πλ ηροφορηθεί μέχ ρι τώρα ότι ο λ όρδος του Φούλ κχ ερσ τ ήταν αυτός που κατέσ τρεψ ε τ’ οχ υρό Κέρκμπορο. Μου κάν ει εν τύπωσ η που δεν έχ ει ήδη καταφτάσ ει με το σ τρατό του». Της Ροβίν α της ξέφυγ ε μια κραυγ ή. «Ούτε ν α το σ κέφτεσ αι! Προτιμώ χ ίλ ιες φορές ν α μείν ω εδώ και ν α υφίσ ταμαι τα μικρά βασ αν ισ τήρια του Γουόρικ παρά ν α βρεθώ πάλ ι κάτω από τον έλ εγ χ ο του Γκίλ μπερτ».

«Πολ ύ εν διαφέρον που το λ ες αυτό, γ ιατί ο ετεροθαλ ής αδελ φός σ ου θα σ ε παν τρέψ ει απλ ώς με κάποιον πάλ ι, εν ώ…» «Μου φτάν ει το έν α ραμολ ί που παν τρεύτηκα, Μίλ ν τρεν τ, δεν θέλ ω άλ λ ο. Όσ ο γ ια τον Γκίλ μπερτ… προτού φύγ ει από το Κέρκμπορο με φίλ ησ ε και σ ε διαβεβαιών ω ότι δεν ήταν καθόλ ου αδελ φικό το φιλ ί του» . «Αχ ά, ώσ τε εκδήλ ωσ ε επιτέλ ους τον πόθο του, ε; Κι αν τυχ όν σ ’ έπαιρν ε πίσ ω, θα έκαν ε πολ ύ περισ σ ότερα. Τίποτα δεν τον σ ταματά τώρα από το ν α σ ε πάρει σ το κρεβάτι του, ιδίως αφού έχ εις μέσ α σ ου τον κλ ηρον όμο που ήθελ ε γ ια το Κέρκμπορο. Από την άλ λ η μεριά όμως, είν αι πολ ύ ωραίος άν τρας. Ίσ ως ν α μην σ ε πείραζε και τόσ ο». «Μίλ ν τρεν τ!» «Α, θα σ ε πείραζε λ οιπόν ; Ε, τότε, είν αι ευτύχ ημα που δεν μπορείς ν α φύγ εις από δω γ ια λ ίγ ο. Είν αι το ασ φαλ έσ τερο μέρος που υπάρχ ει γ ια ν α εμποδίσ εις το λ όρδο Γκίλ μπερτ ν α σ ε πάρει πάλ ι πίσ ω». Αυτό πιθαν ότατα ν α ήταν αλ ήθεια, αλ λ ά η Ροβίν α ευχ ήθηκε ν α μην το έλ εγ ε η Μίλ ν τρεν τ με τέτοιον τρόπο, λ ες και χ ρωσ τούσ ε χ άρη σ τον Γουόρικ που την είχ ε κάν ει αιχ μάλ ωτή του και

απρόθυμη ερωμέν η του. Η Μίλ ν τρεν τ δεν έδιν ε σ το ζήτημα την πρέπουσ α βαρύτητα. Στην πραγ ματικότητα, δεν έδειχ ν ε ν α αν ησ υχ εί καθόλ ου γ ια τα δειν οπαθήματα της Ροβίν α. «Γιατί έχ ω την αίσ θησ η ότι δεν αν ησ υχ είς καθόλ ου μα καθόλ ου γ ια τίποτα απ’ όλ α αυτά, Μίλ ν τρεν τ; Νομίζεις ότι ο Γουόρικ έχ ει ολ οκλ ηρώσ ει την εκδίκησ η που θέλ ει ν α πάρει από μέν α; Σε βεβαιών ω πως όχ ι. Για εκείν ον δεν παύω ν α είμαι μια κλ έφτρα και, μολ ον ότι δεν μου έκοψ ε τα χ έρια, σ κοπεύει ν α με υποβάλ λ ει σ ε μικρά σ κλ ηρά βασ αν ισ τήρια κάθε μέρα που βρίσ κομαι κάτω από τη σ τέγ η του». «Αν αρωτιέμαι γ ια πόσ ο θα κρατούσ ε η έχ θρα του αν εσ ύ άρχ ιζες ν α τον σ υμπαθείς και του το έδειχ ν ες. Όχ ι γ ια πολ ύ, φαν τάζομαι». «Τώρα είμαι βέβαιη ότι σ ε χ τύπησ ε κατακέφαλ α και μάλ ισ τα τόσ ο δυν ατά που δεν το θυμάσ αι καν ». Η Μίλ ν τρεν τ γ έλ ασ ε. «Όχ ι, καρδούλ α μου. Απλ ώς είχ α την ευκαιρία ν α τον παρατηρώ σ ε άσ χ ετες σ τιγ μές περισ σ ότερο απ’ ό,τι εσ ύ και δεν ν ομίζω ότι είν αι τόσ ο σ κλ ηρός. Έν ας σ κλ ηρός άν θρωπος όχ ι μόν ο θα σ ε είχ ε βασ αν ίσ ει μέχ ρι θαν άτου, αλ λ ά θα παρακολ ουθούσ ε κιόλ ας το κάθε λ επτό. Αν τιθέτως, ο λ όρδος Γουόρικ σ ε πλ ήρωσ ε

με το ίδιο ν όμισ μα». «Αρν είται τη θέσ η μου, μ’ έχ ει κηρύξει δούλ α». «Μα κι εμείς το ίδιο ν ομίζαμε γ ια εκείν ον κι έτσ ι του φερθήκαμε», της υπεν θύμισ ε η Μίλ ν τρεν τ. «Αν θέλ εις τη γ ν ώμη μου όμως, ο άν θρωπος έχ ει εμμον ή μαζί σ ου και οι λ όγ οι δεν έχ ουν καμία σ χ έσ η μ’ εκδίκησ η. Ασ φαλ ώς και θέλ ει εκδίκησ η. Είν αι σ τη φύσ η του πλ έον ν α εκδικείται. Ίσ ως όμως σ τη σ υγ κεκριμέν η περίπτωσ η ν α μην του κάθεται και τόσ ο καλ ά. Στο κάτω κάτω είσ αι γ υν αίκα και μέχ ρι τώρα όλ οι οι εχ θροί του ήταν άν τρες. Αυτούς ξ έρει πώς ν α τους χ ειρισ τεί. Εν ώ εσ έν α όχ ι». «Οι εικασ ίες σ ου δεν με βοηθούν καθόλ ου, Μίλ ν τρεν τ», είπε αψ ίθυμα η Ροβίν α. «Αυτό σ ημαίν ει ότι δεν έχ εις σ κεφτεί ν α χ ρησ ιμοποιήσ εις τα γ υν αικεία όπλ α σ ου εν αν τίον του, έτσ ι;» wWw.GreekLeech.info «Ποια όπλ α;» «Την ομορφιά σ ου. Τη λ αγ ν εία του. Τότε ακόμα και ο γ άμος είν αι πιθαν ός, ιδίως αφού υπάρχ ει το παιδί ως πρόσ θετο κίν ητρο». «Ο Γουόρικ ποτέ δεν ...!» «Ω, ν αι. Θα μπορούσε ν α το κάν ει, αν σ ε θέλ ει σ αν τρελ ός. Κι εσ ύ μπορείς ν α τον φτάσ εις σ το σ ημείο ν α σ ε θέλ ει σ αν τρελ ός. Θα μπορούσ ες

ακόμα ν α τον κάν εις ν α σ ’ αγ απήσ ει αν προσ παθούσ ες». Να την αγ απήσ ει; Πώς θα ήταν άραγ ε ο Γουόρικ μ’ έν α τόσ ο τρυφερό σ υν αίσ θημα ριζωμέν ο σ την καρδιά του; Θ’ αγ απούσ ε με την ίδια σ φοδρότητα που μισ ούσ ε; Μα τι την είχ ε πιάσ ει επιτέλ ους; Ήταν γ ελ οίο και μόν ο που το σ κεφτόταν . Η Μίλ ν τρεν τ όμως δεν είχ ε πει την τελ ευταία λ έξη. «Οι περισ σ ότερες κυρίες σ ιχ αίν ον ται το σ υζυγ ικό κρεβάτι και δεν είν αι ν ’ απορεί καν είς αν είν αι παν τρεμέν ες με λ άγ ν ους αγ ροίκους που τις χ ρησ ιμοποιούν μον αχ ά γ ια ν α αμολ ούν κουτσ ούβελ α, εν ώ εκείν οι βρίσ κουν αλ λ ού ευχ αρίσ τησ η. Με τον σ υγ κεκριμέν ο λ όρδο όμως ξέρεις ήδη πώς θα είν αι το σ υζυγ ικό κρεβάτι. Και όσ ο γ ια σ ύζυγ ο, θα δυσ κολ ευόσ ουν πολ ύ ν α βρεις κάποιον που ν α έχ ει ισ άξια περιουσ ία με τη δική σ ου κι επιπλ έον ν α είν αι ν έος, με υπολ ογ ίσ ιμη εξουσ ία, αρρεν ωπός –όπως η ίδια είσ αι σ ε θέσ η ν α επιβεβαιώσ εις– και όχ ι πολ ύ άσ χ ημος». «Ο Γουόρικ δεν είν αι άσ χ ημος», διαμαρτυρήθηκε αυθόρμητα η Ροβίν α. «Είν αι πολ ύ όμορφος όταν … χ αμογ ελ άει». Θύμωσ ε όταν σ υν ειδητοποίησ ε ότι μόλ ις είχ ε πει κάτι καλ ό γ ια τον σ υγ κεκριμέν ο άν τρα. «Μίλ ν τρεν τ, σ αν ν α μου φαίν εται πως τα

’χ εις χ άσει κι αρχ ίζεις ν α βάζεις με το ν ου σ ου πράγ ματα που δεν σ τέκουν . Το μόν ο που θέλ ει από μέν α ο Γουόρικ είν αι το μωρό που του έκλ εψ α, όπως και ν α με κάν ει ν α πλ ηρών ω μια ζωή γ ι’ αυτή την κλ οπή. Σιχ αίν εται και μόν ο που με βλ έπει». «Μάλ λ ον ξυπν άς μέσ α του τον πόθο και μόν ο που σ ε βλ έπει, κι αυτό είν αι που σ ιχ αίν εται σ ’ εσ έν α αυτή τη σ τιγ μή. Δ εν καταλ αβαίν εις όμως πού το πάω. Εγ ώ δεν είπα ότι είν αι εύκολ ο ν α σ κεφτεί το θέμα του γ άμου, είπα μόν ο ότι εσ ύ μπορείς ν α τον χ ειρισ τείς έτσ ι, που ν α τον κάν εις ν α το σ κεφτεί. Πρώτα απ’ όλ α πρέπει ν α πάψ ει ν α σ ε βλ έπει σ αν εχ θρό και γ ια ν α γ ίν ει αυτό χ ρειάζεται ν α αν αλ άβεις δράσ η». «Αυτό ειδικά μόν ο με θαύμα μπορεί ν α γ ίν ει». «Όχ ι, όχ ι. Πρέπει απλ ώς ν α σ τρέψ εις τη σ κέψ η του σ ε άλ λ α πράγ ματα γ ια ν α πάψ ει ν α σ κέφτεται διαρκώς αυτό που του σ υν έβη. Αιφν ιδίασ έ τον . Μην κάν εις αυτό που περιμέν ει ν α κάν εις. Ξελ όγ ιασ έ τον επίτηδες. Κι αν καταφέρεις ν α τον κάν εις ν α πισ τέψ ει ότι τον θέλ εις, παρά τα όσ α σ ου έχ ει κάν ει μέχ ρι σ τιγ μής, τόσ ο το καλ ύτερο. Αυτό θα τον μπερδέψ ει τελ είως και θ’ αρχ ίσ ει ν α αν αρωτιέται τι σ υμβαίν ει αν τί ν α επιν οεί μικρά βασ αν ισ τήρια, όπως είπες. Είσ αι διατεθειμέν η ν α

προσ παθήσ εις;» «Το μόν ο που βλ έπω εγ ώ είν αι ν α γ ίν ομαι περίγ ελ ος με τούτα τα καμώματα. Νομίζω ότι τρέφεις ευσ εβείς πόθους, Μίλ ν τρεν τ». «Κι αν κάν εις λ άθος; Σου αρέσ ει έτσ ι όπως σ ου φέρεται τώρα;» Η Ροβίν α αν αρίγ ησ ε, καθώς σ υλ λ ογ ίσ τηκε τη χ θεσ ιν ή βραδιά, την ν τροπή επειδή αν αγ κάσ τηκε ν α ικετεύσ ει – την αν επιθύμητη ηδον ή που της χ άρισ ε εκείν η η ικεσ ία. «Όχ ι», ψ ιθύρισ ε. «Τότε χ ρησ ιμοποίησ ε τα όπλ α σ ου γ ια ν α το αλ λ άξεις. Δ είξ’ του αυτό που ήσ ουν προτού έρθουν οι Ντιάμπρε σ τη ζωή σ ου. Ήσ ουν έν α αξιολ άτρευτο πλ άσ μα σ το οποίο καν έν ας δεν μπορούσ ε ν α αν τισ ταθεί, όπως μπορούν ν α βεβαιώσ ουν όλ οι οι άν τρες που σ ε γ ν ώριζαν τότε». «Δ εν ν ομίζω ότι ξέρω πια πώς ν α είμαι εκείν ο το ξέγ ν οιασ το, χ αρούμεν ο κορίτσ ι». Η Μίλ ν τρεν τ έγ ειρε προς το μέρος της γ ια μια σ ύν τομη, σ υμπον ετική αγ καλ ιά. «Το ξέρω, κοκόν α μου. Μα το μόν ο που χ ρειάζεται είν αι ν α προσ ποιηθείς. Αυτό ν ομίζεις ότι μπορείς ν α το καταφέρεις;» «Μάλ λ ον ». «Θα προσ παθήσ εις δηλ αδή;»

«Θα πρέπει ν α το σ κεφτώ πρώτα. Δ εν είμαι σ ίγ ουρη ότι θέλ ω ν α τραβήξω περισ σ ότερο την προσ οχ ή του Γουόρικ απ’ όσ ο την έχ ω τραβήξει ήδη». «Αυτό μάλ λ ον δεν πρόκειται ν α αλ λ άξει, έτσ ι κι αλ λ ιώς». Το πιγ ούν ι της Ροβίν α σ ηκώθηκε πεισ ματικά. «Ούτε είμαι σ ίγ ουρη ότι θέλ ω ν α πάψ ω ν α τον μισ ώ». Η Μίλ ν τρεν τ γ έλ ασ ε πν ιχ τά. «Τότε μην το κάν εις. Φρόν τισ ε απλ ώς ν α μη γ ν ωρίζει εκείν ος τ’ αλ ηθιν ά σ ου αισ θήματα. Δ εν θα είν αι και τόσ ο δύσ κολ ο, αφού εκείν ος είν αι που δεν μπορεί ν α κρύψ ει ό,τι ν ιώθει και φαίν εται αμέσ ως σ το πρόσ ωπό του, όχ ι εσ ύ. Έχ ε το ν ου σ ου όμως. Γιατί μόλ ις αλ λ άξει τροπάρι κι αρχ ίσ ει ν α σ ε κορτάρει, μπορείς ν α πέσ εις η ίδια σ την παγ ίδα που έσ τησ ες και ν α αν ακαλ ύψ εις ξαφν ικά ότι άλ λ α πράγ ματα ν ιώθεις γ ια εκείν ον και όχ ι μίσ ος». Η ιδέα του Γουόρικ ν τε Σαβίλ ν α την κορτάρει ήταν τόσ ο γ ελ οία, που η Ροβίν α δεν έκαν ε καν τον κόπο ν α διαφων ήσ ει με τη Μίλ ν τρεν τ και ν α της πει ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α σ υμβεί. Ή ότι δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α αλ λ άξουν τα σ υν αισ θήματά της. Άλ λ ωσ τε, είχ ε κυριολ εκτικά

σ ιχ αθεί πια αυτό το θέμα κι έτσ ι άλ λ αξε κουβέν τα. «Μίλ ν τρεν τ, πώς γ ίν εται και είμασ τε μόν ες σ ε τούτο το δωμάτιο; Το ραφείο δεν είν αι εδώ;» «Ναι, αλ λ ά έσ τειλ α τις γ υν αίκες ν α πειραματισ τούν με μια καιν ούρια βαφή υφασ μάτων ». Η Ροβίν α γ έλ ασ ε σ αν είδε το σ καν ταλ ιάρικο βλ έμμα της Μίλ ν τρεν τ. «Μη μου πεις! Μ’ εκείν ο το απαίσ ιο πράσ ιν ο χ ρώμα που φτιάξαμε πέρυσ ι;» «Ακριβώς. Μόν ο που δεν τους είπα πόσ ο απαίσ ιο ήταν . Τους είπα απλ ώς ότι θα δουν μια παν έμορφη απόχ ρωσ η, ώσ τε ν α τους πάρει ώρες η προσ πάθεια ν α τη δημιουργ ήσ ουν . Αργ ότερα θα ξεφουρν ίσ ω ότι ξέχ ασ α ν α τους πω ν α προσ θέσ ουν κίτριν ο, που ξαν οίγ ει την απόχ ρωσ η και δίν ει αυτό το πράσ ιν ο του φύλ λ ου που φτιάξαμε εμείς σ το τέλ ος». «Δ ηλ αδή εποπτεύεις τις ράφτρες και μπορείς ν α τις διατάζεις;» «Όχ ι, αλ λ ά το προσ ωπικό του κάσ τρου με κοιτάει με μισ ό μάτι λ όγ ω της ν έας θέσ ης μου ως προσ ωπικής υπηρέτριας και των δύο θυγ ατέρων του λ όρδου. Δ εν γ ν ωρίζουν το βαθμό της εξουσ ίας μου κι έτσ ι εκτελ ούν τις διαταγ ές μου χ ωρίς πολ λ ά πολ λ ά».

«Και πώς σ ου φαίν εται που υπηρετείς τις κόρες του;» Η Μίλ ν τρεν τ ρουθούν ισ ε. «Δ εν έχ εις γ ν ωρίσ ει πιο ξιπασ μέν ες, εγ ωκεν τρικές βρόμες. Ο λ όρδος Γουόρικ δεν μου έκαν ε δα και χ άρη που μου αν έθεσ ε αυτή τη θέσ η, αλ λ ά, γ ια ν α λ έμε και του σ τραβού το δίκιο, αμφιβάλ λ ω αν γ ν ωρίζει πόσ ο κακομαθημέν ες είν αι σ την πραγ ματικότητα οι προκομμέν ες του. Αυτές κοκορεύον ται χ αρούμεν ες ότι εκείν ος δεν είν αι ποτέ εδώ γ ια ν α τις βάλ ει σ τη θέσ η τους, αλ λ ά εσ ύ κι εγ ώ ξέρουμε γ ιατί σ υμβαίν ει αυτό». «Ναι, φταίει ο καταραμέν ος πόλ εμός του με τον Γκίλ μπερτ κι έν ας Θεός ξέρει με ποιον άλ λ ο. Μήπως πήρε το αυτί σ ου πότε θα ξαν αφύγ ει;» «Μην ελ πίζεις άδικα, καρδούλ α μου, δεν σ ε σ υμφέρει ν α φύγ ει. Πρέπει ν α τον έχ εις εδώ γ ια ν α του κάν εις τα τερτίπια σ ου και ν α βελ τιώσ εις τη θέσ η σ ου. Αν φύγ ει σ ύν τομα, θα έχ εις τα ίδια βάρη γ ια όσ ον καιρό θα λ είπει». «Θα έχ ω ακριβώς τα μισ ά. Αυτό αν τέχ εται εύκολ α». «Και τι θα γ ίν ει άμα σ κεφτεί ν α σ ε ρίξει πάλ ι σ το μπουν τρούμι γ ια ν α είν αι βέβαιος πως όταν θα γ υρίσ ει θα είσ αι ακόμα εδώ, αιχ μάλ ωτή του;»

Η πιθαν ότητα ν α γ ίν ει κάτι τέτοιο ήταν υπαρκτή και μάλ ισ τα χ ωρίς ν α υπάρχ ουν εχ έγ γ υα ότι θα είχ ε πάλ ι τον Τζον Γκίφαρν τ γ ια δεσ μοφύλ ακα. Η εν αλ λ ακτική όμως, ν α προσ παθήσ ει ν α ξελ ογ ιάσ ει αυτό τον άν τρα… Δ εν ήθελ ε ν α το σ κέφτεται, δεν το άν τεχ ε. Σηκώθηκε ταραγ μέν η και είπε σ τη Μίλ ν τρεν τ: «Καλ ύτερα ν α φύγ ω προτού μας αν ακαλ ύψ ει και μας τιμωρήσ ει και τις δύο». Η Μίλ ν τρεν τ διαμαρτυρήθηκε. «Εδώ είν αι ο γ υν αικων ίτης. Αποκλ είεται ν α έρθει εδώ πάν ω…» «Ήρθε χ θες βράδυ», την έκοψ ε η Ροβίν α, πηγ αίν ον τας προς την πόρτα. Αλ λ ά κον τοσ τάθηκε και μεσ ολ άβησ ε μία σ τιγ μή προτού σ τραφεί ν α ρωτήσ ει σ υν οφρυωμέν η: «Τι εν ν οούσ ες πριν λ έγ ον τας ότι είν αι σ τη φύσ η του πλ έον ν α εκδικείται;». «Μα καλ ά, δεν έχ εις ακούσ ει τίποτα απ’ όσ α του σ υν έβησ αν πριν από δεκάξι χ ρόν ια;» «Κάτι αν έφερε κάποια σ τιγ μή ο Γουόρικ, ότι πριν από πολ ύ καιρό κάποιος άλ λ ος ήταν κύριος του Φούλ κχ ερσ τ. Γι’ αυτό μιλ άς;» «Ναι. Ο λ όρδος Γουόρικ δεν βρισ κόταν εδώ εκείν η την εποχ ή, ήταν αν αθρεφτός εν ός άλ λ ου λ όρδου, ειδάλ λ ως σ ίγ ουρα θα είχ ε πεθάν ει κι

εκείν ος μαζί με την οικογ έν ειά του». «Πολ ιορκία ήταν ;» «Όχ ι, προδοσ ία. Μου είπαν ότι έν ας βαρόν ος, ον όματι σ ερ Έν τουαρν τ Μπέν αρτ, ορέχ τηκε το Φούλ κχ ερσ τ και τη λ αίδη Ελ ίζαμπεθ, τη μητέρα του Γουόρικ. Ο Μπέν αρτ έγ ιν ε φίλ ος της οικογ έν ειας, χ ωρίς εκείν οι ν α έχ ουν ιδέα γ ια τις προθέσ εις τους, και σ ε μία από τις επισ κέψ εις του εδώ έβαλ ε σ ’ εφαρμογ ή το σ χ έδιό του. Περίμεν ε ώσ που ν α κοιμηθούν όλ οι και ύσ τερα έσ τειλ ε την προσ ωπική του ακολ ουθία ν α ξεπασ τρέψ ει τους οπλ ίτες του Φούλ κχ ερσ τ και όλ ους τους υπηρέτες που τόλ μησ αν ν α παρέμβουν . Κατόπιν τρύπωσ ε κρυφά σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα και δολ οφόν ησ ε εν ψ υχ ρώ μπροσ τά σ τα μάτια της λ αίδης Ελ ίζαμπεθ τον πατέρα του Γουόρικ που κοιμόταν . Ο ηλ ίθιος ν όμιζε πως έπειτα απ’ αυτό θα τον φοβόταν τόσ ο που θα καθόταν ήσ υχ η, αλ λ ά δεν είχ ε υπολ ογ ίσ ει πόσ ο λ άτρευε το σ ύζυγ ό της η λ αίδη. Έτσ ι, τον εξευτέλ ισ ε με τον πιο άσ χ ημο τρόπο μπροσ τά σ τους άν τρες του κι από το κακό του εκείν ος την έδωσ ε σ ε όλ ους τους άν τρες του. Κι εκείν οι, αδαείς αγ ροίκοι καθώς ήταν , την κακομεταχ ειρίσ τηκαν τόσ ο άσ χ ημα που τη σ κότωσ αν . Οι δύο αδελ φές του Γουόρικ, μία μεγ αλ ύτερη και μία μικρότερη από

εκείν ον , φοβήθηκαν πως θα είχ αν την ίδια μοίρα με τη μητέρα τους και πήδησ αν μαζί από το παραπέτο του κάσ τρου. Η μία πέθαν ε ακαριαία, εν ώ η άλ λ η άν τεξε κον τά μία βδομάδα με σ πασ μέν α όλ α τα κόκαλ ά της και φρικτούς πόν ους προτού ξεψ υχ ήσ ει». Τώρα η Ροβίν α καταλ άβαιν ε γ ιατί η Μίλ ν τρεν τ έν ιωθε λ ύπη γ ια τον Γουόρικ. «Μακάρι ν α μη μου τα είχ ες πει όλ α αυτά». «Είν αι πιο σ υν ετό ν α γ ν ωρίζεις τον εχ θρό σ ου, και μία απλ ή ερώτησ η μπορεί ν α σ ου αποφέρει πλ ούτο πλ ηροφοριών όταν είσ αι σ ’ έν α δωμάτιο γ εμάτο κουτσ ομπόλ ες γ υν αίκες. Ο λ όρδος Γουόρικ ήταν μον αχ ά δεκάξι χ ρόν ων όταν έφτασ αν τα μαν τάτα ότι το Φούλ κχ ερσ τ είχ ε πέσ ει σ ε χ έρια άλ λ ων και πως είχ ε πεθάν ει όλ η η οικογ έν ειά του. Πέρασ αν άλ λ οι έξι μήν ες μέχ ρι ν α μάθει όλ ες τις λ επτομέρειες, εν ώ σ το ίδιο διάσ τημα έγ ιν αν δύο απόπειρες κατά της ζωής του. Άλ λ ωσ τε, ήταν ακόμα ο κλ ηρον όμος του Φούλ κχ ερσ τ, παρόλ ο που δεν είχ ε τη βοήθεια του βασ ιλ ιά ή δικό του σ τρατό γ ια ν α το πάρει πίσ ω. Αυτό το ήξερε ο Μπέν αρτ κι έπαψ ε ν α θεωρεί τον Γουόρικ απειλ ή. Δ εν ήξερε τη μον αδική πηγ ή πόρων που του είχ ε απομείν ει, έν αν αρραβών α, ο οποίος είχ ε γ ίν ει όταν ήταν μικρός και

βρισ κόταν ακόμα σ ε ισ χ ύ. Τότε βέβαια ήταν πολ ύ ν έος γ ια ν α κάν ει το παραμικρό, αλ λ ά την ίδια μέρα που χ ρίσ τηκε ιππότης πήγ ε ν α ζητήσ ει σ ε γ άμο τη μν ησ τή του. Με τα εδάφη που πήρε γ ια προίκα βρήκε άν τρες και με τη βοήθεια του πατέρα της…» «Πολ έμησ ε και πήρε πίσ ω το Φούλ κχ ερσ τ;» «Ναι». «Και σ κότωσ ε τον Μπέν αρτ;» «Με τα ίδια του τα χ έρια. Δ εν του έφταν ε όμως αυτό. Το γ εγ ον ός ότι δεν μπόρεσ ε ν α πάρει αμέσ ως εκδίκησ η γ ια την οικογ έν ειά του είχ ε κάν ει το μίσ ος του ν α θεριέψ ει τα δύο χ ρόν ια που περίμεν ε. Το Φούλ κχ ερσ τ είχ ε παρακμάσ ει, επειδή πολ λ οί από τους υπηρέτες είχ αν σ ακατευτεί ή θαν ατωθεί όσ ο ήταν αφέν της ο Μπέν αρτ. Αυτό που είχ ε καταφέρει ν α πάρει πίσ ω ο Γουόρικ ήταν έν α φέουδο σ ε κακό χ άλ ι». «Κι έτσ ι έβαλ ε σ το μάτι τ’ άλ λ α φέουδα του Μπέν αρτ», μάν τεψ ε η Ροβίν α. «Ακριβώς. Του πήρε τρία χ ρόν ια, αλ λ ά σ το τέλ ος όλ α τα υπάρχ ον τα του Μπέν αρτ προσ τέθηκαν σ το Φούλ κχ ερσ τ, κάν ον τάς το διπλ άσ ιο σ ε μέγ εθος. Στο μεταξύ, ο λ όρδος Γουόρικ έχ ασ ε την πρώτη του σ ύζυγ ο και πήρε άλ λ η, πιο όμορφη από την πρώτη, αποσ κοπών τας με τον δεύτερο γ άμο του

ν α αυξήσ ει τις πηγ ές εισ οδήματός του». «Γιατί χ ρειαζόταν ακόμα μεγ αλ ύτερο σ τρατό; Είχ ε καταφέρει σ το μεταξύ ν α κάν ει ν έους εχ θρούς;» «Όχ ι, αλ λ ά είχ ε ορκισ τεί ότι καν έν ας ποτέ δεν θα του έκαν ε κακό χ ωρίς ν α το πλ ηρώσ ει σ το δεκαπλ άσ ιο. Αυτό τον όρκο τον τηρεί μέχ ρι σ ήμερα κι έτσ ι έχ ει αποκτήσ ει τη φήμη ότι εκδικείται ασ τραπιαία όποιον τολ μήσ ει ν α καταπατήσ ει τη γ η του. Κι εξαιτίας αυτού του όρκου μπλ έκει από τον έν αν πόλ εμο σ τον άλ λ ον , κάθε χ ρόν ο, γ ιατί δεν αφήν ει αν απάν τητη την παραμικρή προσ βολ ή». «Κι αυτό τον έκαν ε τελ ικά το σ κλ ηρό τέρας που είν αι σ ήμερα», σ χ ολ ίασ ε με πικρία η Ροβίν α. «Όχ ι, αυτό που είν αι σ ήμερα είν αι αυτό που έγ ιν ε τη μέρα που έμαθε ότι αφαν ίσ τηκε η οικογ έν ειά του. Ο πόν ος και η απόγ ν ωσ η τον άλ λ αξαν και τον έκαν αν από το αγ όρι που ήταν τότε σ τον άν τρα που είν αι σ ήμερα. Και λ έν ε ότι δεν υπάρχ ει καμία σ ύγ κρισ η μεταξύ αυτών των δύο. Λέν ε ότι εκείν ο το αγ όρι ήταν καλ ό, τρυφερό, γ εμάτο σ καν ταλ ιάρικο κέφι και τη ζων τάν ια των ν ιάτων του». «Εν ώ αυτός ο άν τρας είν αι ψ υχ ρός, άκαρδος…»

«Τώρα όμως ξέρεις την αιτία και δεν έχ ω καμία αμφιβολ ία ότι, αφού άλ λ αξε μία φορά, μπορεί ν α αλ λ άξει ξαν ά». «Ή όχ ι». «Μα πού είν αι η αισ ιοδοξία των δικών σ ου ν ιάτων ;» «Τη σ κότωσ αν τα χ έρια των Ντιάμπρε». «Τότε κοίτα ν α την αν ασ τήσ εις, καρδούλ α μου, γ ιατί εδώ σ ου δίν εται μια ευκαιρία ν α εξασ φαλ ίσ εις το μέλ λ ον σ ου – και ν α γ ιατρέψ εις έν αν άν τρα που ζει πολ ύ καιρό τώρα με τους δαίμον ες του παρελ θόν τος του. Αξίζει ν α προσ παθήσ εις, αν θες τη γ ν ώμη μου». «Δ εν θυμάμαι ν α σ ’ τη ζήτησ α», αν τιγ ύρισ ε η Ροβίν α ολ οέν α και πιο εν οχ λ ημέν η. «Μπορεί ν α τον λ υπάσ αι, αλ λ ά δεν είσ αι εσ ύ αυτή που λ ούζεται όλ η αυτή την εχ θρότητα. Κι αν θες τη δική μου γ ν ώμη, καλ ά ν α πάθουν κι αυτός και οι δαίμον ές του, αξίζουν απόλ υτα ο έν ας τον άλ λ ο». «Θ’ αφήσ εις λ οιπόν την προσ ωπική σ ου τραγ ωδία ν α σ ε κάν ει το ίδιο σ κλ ηρή κι άσ πλ αχ ν η όπως εκείν ον ;» «Μη με πιλ ατεύεις άλ λ ο, γ ιατί τώρα φάσ κεις κι αν τιφάσ κεις αφού παραδέχ εσ αι ότι είν αι σ κλ ηρός κι άσ πλ αχ ν ος. Άσ ’ το, Μίλ ν τρεν τ. Είπα ότι θα το

σ κεφτώ». «Πολ ύ καλ ά». Η Μίλ ν τρεν τ αν ασ τέν αξε, όμως σ υν έχ ισ ε επίμον α. «Τώρα που ξέρεις, δεν τον λ υπάσ αι έσ τω και λ ίγ ο;» «Καθόλ ου», απάν τησ ε πεισ ματικά η Ροβίν α – κι ευχ ήθηκε ν α μην ήταν ψ έμα.

Κεφάλ αιο 26

«Σέλ ν τον , καλ ωσ όρισ ες!» αν αφών ησ ε ο Γουόρικ, σ φιχ ταγ καλ ιάζον τας τον παλ ιό του φίλ ο. «Έχ εις πολ ύ καιρό ν α μας έρθεις». «Μάλ λ ον γ ιατί κάθε φορά που έρχ ομαι μου τσ ακίζεις τα παΐδια», γ ρύλ ισ ε ο Σέλ ν τον . «Ψεύτη», αν τιγ ύρισ ε ο Γουόρικ, γ ελ ασ τά όμως, επειδή μπορεί ο Σέλ ν τον ν α μην ήταν τόσ ο ευρύσ τερν ος όσ ο ο ίδιος, αλ λ ά ήταν το ίδιο ψ ηλ ός – και φορούσ ε παν οπλ ία. Ο Σέλ ν τον ν τε Βιρ ήταν ο μεγ αλ ύτερος γ ιος σ τον οίκο όπου ήταν αν αθρεφτός ο Γουόρικ, και ο Γουόρικ είχ ε υπάρξει ακόλ ουθός του επί τέσ σ ερα χ ρόν ια. Στη γ έν ν ησ η της φιλ ίας τους σ υν τέλ εσ ε και το γ εγ ον ός ότι είχ αν μόν ο πέν τε χ ρόν ια διαφορά. Ο Σέλ ν τον ήταν τριάν τα επτά χ ρόν ων , αλ λ ά η γ εν ειάδα και τα αν άκατα, μακριά κασ ταν ά μαλ λ ιά του είχ αν πρώιμες γ κρίζες πιτσ ιλ ιές, κοιν ό χ αρακτηρισ τικό των αν τρών της οικογ έν ειάς του. Αυτό δεν αφαιρούσ ε τίποτα από την ομορφιά του, αλ λ ά προσ έλ κυε βλ έμματα περιέργ ειας από όσ ους τον έβλ επαν γ ια πρώτη φορά. «Έλ α ν α καθίσ εις και ν α αφήσ εις τον ακόλ ουθό

σ ου ν α σ ε ξαλ αφρώσ ει από έν α μέρος της βαριάς παν οπλ ίας σ ου», σ υν έχ ισ ε ο Γουόρικ, οδηγ ών τας το φίλ ο του προς την πυροσ τιά. Και φών αξε μια διερχ όμεν η υπηρέτρια. «Έμμα, πες ν α φέρουν κάτι δροσ ισ τικό γ ια τον καλ εσ μέν ο μου». Το κορίτσ ι σ τράφηκε ν α φύγ ει γ ια ν α εκτελ έσ ει την εν τολ ή, αλ λ ά την επόμεν η σ τιγ μή ο Γουόρικ τη φών αξε πάλ ι. «Και πες ν α το σ ερβίρει η καιν ούρια». Ο Σέλ ν τον παρακολ ουθούσ ε το λ υγ ερόκορμο κορίτσ ι ν α μεταβιβάζει την πρώτη διαταγ ή σ ε κάποιον άλ λ ον και σ τη σ υν έχ εια ν α προχ ωράει προς τη σ κάλ α του γ υν αικων ίτη. «Ακόμα της φέρεσ αι λ ες και είν αι υπηρέτρια;» ρώτησ ε μόλ ις το κορίτσ ι χ άθηκε από το οπτικό του πεδίο. «Είν αι υπηρέτρια». «Είν αι και κόρη σ ου όμως». Ο Γουόρικ σ υν οφρυώθηκε σ το άκουσ μα αυτής της θαρρετής δήλ ωσ ης. «Αυτό δεν μπορεί ν α αποδειχ θεί. Για όν ομα του Θεού, πλ άγ ιασ α με τη μητέρα της μία μόν ο φορά όταν ήμουν δεκαπέν τε και μου είχ ες δώσ ει άδεια ν α έρθω γ ια λ ίγ ο σ το σ πίτι. Δ εν είν αι δυν ατόν …» «Μα γ ιατί ψ άχ ν εις ν α βρεις δικαιολ ογ ίες γ ια το αν τίθετο», τον διέκοψ ε ο Σέλ ν τον , «από τη σ τιγ μή που φτάν ει μόν ο μία ματιά γ ια ν α καταλ άβεις ότι

είν αι δικό σ ου γ έν ν ημα; Είν αι η μον αδική από τις κόρες σ ου που σ ου μοιάζει πραγ ματικά». Ο Γουόρικ σ ωριάσ τηκε σ την καρέκλ α του πλ άι σ την πυροσ τιά και το σ υν οφρύωμά του ολ οέν α εν τειν όταν . «Δ εν γ ν ώριζα καν γ ια το κορίτσ ι ώσ που εν ηλ ικιώθηκε σ χ εδόν . Η μητέρα της με φοβόταν τόσ ο, που τις σ πάν ιες φορές όταν βρισ κόμουν εδώ την έκρυβε σ το χ ωριό, και οι υπηρέτες μου είν αι τόσ ο διακριτικοί, ώσ τε καν έν ας τους δεν μου αν έφερε την ύπαρξή της. Ακόμα κι εσ ύ δεν μου είχ ες κάν ει ποτέ λ όγ ο γ ι’ αυτήν , μέχ ρι τώρα». Ο Σέλ ν τον κοκκίν ισ ε, γ ιατί ήταν αλ ήθεια. «Και όταν τελ ικά την πρόσ εξες την αν αγ ν ώρισ ες γ ια κόρη σ ου;» Ο Γουόρικ ρουθούν ισ ε. «Την πρώτη φορά που την πρόσ εξα, φίλ ε μου, το μόν ο που είδα ήταν μια όμορφη κοπελ ιά που θα ήθελ α ν α τη γ ευτώ σ ε μερικά χ ρόν ια και της το είπα. Τότε εκείν η έσ πευσ ε ν α μου εξηγ ήσ ει, αγ αν ακτισ μέν η από την προσ βολ ή, ότι αυτό δεν γ ιν όταν επειδή ήταν κόρη μου. Μα την αλ ήθεια, ποτέ μου δεν έν ιωσ α τόσ ο βλ άκας, επειδή δεν το είδα, επειδή δεν το ήξερα». Ο Σέλ ν τον γ έλ ασ ε. «Δ εν ξεχ ν ιέται εύκολ α τέτοια ν τροπή».

«Όν τως, δεν την έχ ω ξεχ άσ ει. Θα την ξεχ ν ούσ α βέβαια αν εκείν η σ υν έχ ιζε ν α κρύβεται όποτε είμαι εδώ, αλ λ ά δεν το κάν ει πια». «Την αν αγ ν ώρισ ες όμως;» «Όχ ι. Σου είπα ήδη ότι δεν μπορεί ν α αποδειχ θεί πως είν αι δική μου, ή μήπως ξεχ ν άς ότι ζούσ ε ακόμα ο πατέρας μου όταν έγ ιν ε η σ ύλ λ ηψ ή της; Θα μπορούσ ε κάλ λ ισ τα ν α είν αι δική του». «Ούτε εσ ύ το πισ τεύεις αυτό. Ο πατέρας σ ου δεν είχ ε μάτια γ ι’ άλ λ ην εκτός από τη μητέρα σ ου, αποκλ είεται ν α εν διαφερόταν γ ια τις τσ ούπρες του κάσ τρου». Ο Γουόρικ δεν μπορούσ ε ν α διαφων ήσ ει σ ’ αυτό και το ύφος του έγ ιν ε βλ οσ υρό. «Μου φαίν εται βιάσ τηκα ν α σ ε καλ ωσ ορίσ ω, παλ ιόφιλ ε. Τι σ ’ έπιασ ε και με σ κοτίζεις τώρα με το κορίτσ ι;» Ο Σέλ ν τον αν ασ τέν αξε. «Μάλ λ ον απ’ αυτό θα ’πρεπε ν α έχ ω αρχ ίσ ει την κουβέν τα. Ο δεύτερος γ ιος μου, ο Ρίτσ αρν τ, θα ήθελ ε ν α την κάν ει σ ύζυγ ό του». Ο Γουόρικ τον κοίταξε διαπερασ τικά γ ια μια ατελ είωτη σ τιγ μή προτού ξεσ πάσ ει σ ε γ έλ ια. «Σύζυγ ό του; Τι χ ωρατό είν αι πάλ ι τούτο;» «Δ εν είν αι καθόλ ου χ ωρατό. Αμφιβάλ λ ω αν το έχ εις σ υν ειδητοποιήσ ει, αλ λ ά έχ εις καταφέρει ν α

γ ίν εις υπολ ογ ίσ ιμη δύν αμη. Πιο ισ χ υροί λ όρδοι από μέν α ορέγ ον ται μια σ υμμαχ ία με τον οίκο σ ου, ή μήπως θες ν α μου πεις ότι δεν δέχ εσ αι καταιγ ισ μό προτάσ εων γ άμου γ ια τα κορίτσ ια σ ου;» «Α, ν αι, τόσ ο πολ λ ές είν αι οι προτάσ εις που δεν προλ αβαίν ω ν α τις εξετάσ ω. Αλ λ ά έχ ω δύο ν όμιμες κόρες από τις οποίες θα έδιν α ευχ αρίσ τως σ τον Ρίτσ αρν τ όποια ήθελ ε». Ο Σέλ ν τον μόρφασ ε. «Δ εν θέλ ω ν α σ ε προσ βάλ ω, Γουόρικ, αλ λ ά ο Ρίτσ αρν τ απείλ ησ ε ν α φύγ ει σ τη Γαλ λ ία αν επισ τρέψ ω με μν ησ τή μία από τις άλ λ ες δύο κόρες σ ου. Δ εν θέλ ει άλ λ η εκτός από την Έμμα, κι εγ ώ θα χ αιρόμουν πολ ύ μ’ αυτό το σ μίξιμο». «Μα είν αι δούλ α!» εξερράγ η ο Γουόρικ. «Όχ ι, αν την αν αγ ν ωρίσ εις ως κόρη σ ου». Ο Γουόρικ άρχ ισ ε πάλ ι ν α σ υν οφρυών εται. «Κάτι τέτοιο θα έβλ απτε την οικογ έν ειά σ ου. Δ εν έχ ει τη διαγ ωγ ή ή τους τρόπους μιας κυρίας. Θα ν τρόπιαζε…» «Μπορεί ν α μάθει ό,τι χ ρειάζεται». «Από ποιον ;» ρουθούν ισ ε ο Γουόρικ. «Αν ζητούσ α από την κυρία Ρομπέρτα ν α σ υμπεριλ άβει το μπάσ ταρδό μου σ τα μαθήματά της, θα μου

γ ελ ούσ ε κατάμουτρα ή μάλ λ ον θα αποχ ωρούσ ε θιγ μέν η. Δ εν γ ίν εται, Σέλ ν τον ». Ο φίλ ος του αν ασ τέν αξε ξαν ά. «Όλ α αυτά θα ’πρεπε ν α τα είχ ε διδαχ τεί χ ρόν ια πριν , αλ λ ά όπως λ ες δεν γ ν ώριζες την ύπαρξή της. Και ούτε εγ ώ έχ ω σ ύζυγ ο ν α της τα μάθει. Μου λ ες όμως τι θα πω σ τον Ρίτσ αρν τ μου που έχ ει δώσ ει την καρδιά του σ ’ εκείν η; Μα σ τ’ αλ ήθεια δεν έχ ει καθόλ ου τρόπους;» Ο Γουόρικ δεν άκουσ ε την ερώτησ η. Η Έμμα είχ ε επισ τρέψ ει σ την αίθουσ α με τη Ροβίν α ν α ακολ ουθεί ακριβώς πίσ ω της. Και η εικόν α της αν οιχ τόξαν θης κοπέλ ας έσ βησ ε κάθε σ κέψ η γ ια το πρόβλ ημα του Σέλ ν τον από το μυαλ ό του. Εκείν η δεν κοίταξε προς το μέρος του, αλ λ ά τα δικά του μάτια την ακολ ουθούσ αν ώσ που χ άθηκε σ τη σ κάλ α της κουζίν ας. Αν αμν ήσ εις από το χ θεσ ιν ό βράδυ τον κατέκλ υσ αν και σ άλ εψ ε ν ευρικά σ την καρέκλ α του· τότε σ υν ειδητοποίησ ε ότι ο Σέλ ν τον τον κοιτούσ ε επίμον α. «Τι;» Ο Σέλ ν τον αν ασ ήκωσ ε το φρύδι σ αν άκουσ ε τον εν οχ λ ημέν ο τόν ο. «Ρώτησ α αν θα είχ ες αν τίρρησ η ν α βρω κάποια κυρία πρόθυμη ν α διδάξει την Έμμα. Το δίχ ως άλ λ ο δεν θα είν αι εύκολ ο, ωσ τόσ ο

χ ρειάζομαι την άδειά σ ου προτού καν το επιχ ειρήσ ω». Ο Γουόρικ όμως δεν τον κοιτούσ ε και το μόν ο που είπε πάλ ι ήταν «Τι;» αν και λ ιγ ότερο έν τον α αυτή τη φορά. «Γουόρικ, τι σ το διάβολ ο σ ε βασ αν ίζει και είσ αι τόσ ο αφηρημέν ος;» Η Ροβίν α είχ ε ξαν αμπεί σ την αίθουσ α μ’ έν α δίσ κο φορτωμέν ο ποτά. Εκείν η τον βασ άν ιζε, αυτή η καταραμέν η κοπέλ α. Κάθε φορά που την κοίταζε θυμόταν όλ α όσ α του είχ ε κάν ει και κάθε φορά που θυμόταν , τα λ αγ όν ια του έπαιρν αν φωτιά. Η οργ ή και ο πόθος σ υγ κρούον ταν κι αν τιμάχ ον ταν μέσ α του ξαν ά. Και η οργ ή δυσ κολ ευόταν ολ οέν α και περισ σ ότερο ν α βγ ει ν ικήτρια σ ’ αυτή τη μάχ η. «Επιθυμείτε τίποτ’ άλ λ ο, άρχ ον τά μου;» Είχ ε ακουμπήσ ει το δίσ κο σ ’ έν α τραπέζι αν άμεσ α σ τις δύο καρέκλ ες και τώρα σ τεκόταν με τα χ έρια σ ταυρωμέν α μπροσ τά και τα μάτια σ εμν ά χ αμηλ ωμέν α – σ τα πόδια του Γουόρικ. Την είχ ε ν τύσ ει με ρούχ α υπηρέτριας κι όμως δεν έμοιαζε καθόλ ου με δούλ α. Ακόμα και τώρα που σ τεκόταν εκεί περιμέν ον τας ν α τον σ ερβίρει, είχ ε μια χ άρη βασ ιλ ική. Ήταν κάτι παραπάν ω από εν οχ λ ητικές όλ ες αυτές οι τσ ιριμόν ιες, όμως αυτή η σ κέψ η τον

έκαν ε αν απάν τεχ α ν α χ αμογ ελ άσ ει, σ υν ειδητοποιών τας ότι μπροσ τά του είχ ε κάποια που θα μπορούσ ε ν α μάθει σ την Έμμα όλ α όσ α έπρεπε ν α ξέρει και δεν χ ρειαζόταν καν ν α της το ζητήσ ει, έφταν ε μόν ο ν α το διατάξει. Και τότε διέταξε: «Πήγ αιν ε ν α πεις σ την κυρία Μπλ ουέ ν α ετοιμάσ ει μια κάμαρα γ ια τον καλ εσ μέν ο μου». «Βλ έπω ότι είν αι περιττό πλ έον ν α απαν τήσ εις σ την τελ ευταία μου ερώτησ η», είπε ο Σέλ ν τον μόλ ις έφυγ ε η Ροβίν α. «Είν αι η κυρία που είχ ες κλ ειδωμέν η σ το μπουν τρούμι σ ου;» Ο Γουόρικ εξεπλ άγ η. «Πώς το ξέρεις εσ ύ αυτό;» «Ήρθα σ το Φούλ κχ ερσ τ πριν από έν α δεκαπεν θήμερο, περιμέν ον τας ότι θα γ ν ώριζα τη μέλ λ ουσ α σ ύζυγ ό σ ου. Μα καλ ά, δεν σ ’ το είπε καν έν ας;» «Όχ ι, ούτε που αν αφέρθηκε. Αλ λ ά πώς έμαθες γ ια τη Ροβίν α;» «Μα με τόσ ο μεγ άλ η σ υν οδεία που την έφερε και την οδήγ ησ ε σ το μπουν τρούμι, οι άν θρωποί σ ου δεν μιλ ούσ αν και γ ια τίποτ’ άλ λ ο. Οι εικασ ίες έδιν αν κι έπαιρν αν , απ’ όσ ο θυμάμαι, σ χ ετικά με το αν ήταν όν τως λ αίδη ή όχ ι. Είν αι;» «Η σ ωσ τότερη διατύπωσ η είν αι “Ήταν ;”. Ήταν .

Τώρα όμως δεν είν αι». «Πώς κι έτσ ι;» «Επειδή είν αι αιχ μάλ ωτή μου, χ ωρίς δικαιώματα και χ ωρίς παραχ ωρήσ εις. Αφού δεν ήθελ α ν α την κρεμάσ ω ή ν α γ δάρω το τομάρι της ή ν α την αφήσ ω σ ακάτισ σ α, την τιμώρησ α αφαιρών τας της τη θέσ η που είχ ε σ το παρελ θόν . Την έκαν α δούλ α μου». wWw.GreekLeech.info «Τι έκαν ε;» «Δ εν θέλ ω ν α μιλ ήσ ω γ ια το έγ κλ ημά της. Αρκεί μόν ο ν α πω ότι είν αι τυχ ερή που δεν τη σ κότωσ α». Ο Σέλ ν τον έμειν ε αμίλ ητος γ ια μερικά δευτερόλ επτα, μάλ λ ον επειδή ο τόν ος του Γουόρικ είχ ε γ ίν ει υπερβολ ικά αμυν τικός. «Θα πρέπει πράγ ματι ν α ήταν σ οβαρότατο το έγ κλ ημά της». Αλ λ ά αν ασ ήκωσ ε τους ώμους αδιάφορα, αφού είχ ε το δικό του πρόβλ ημα ν α λ ύσ ει τώρα. «Τι θα γ ίν ει με την Έμμα τελ ικά;» «Άσ ’ το πάν ω μου. Κατά πώς φαίν εται η καιν ούρια δούλ α μου μπορεί ν α διδάξει τη μικρή, εφόσ ον βέβαια είν αι ικαν ή ν α διδαχ θεί. Ας δούμε πρώτα αν το σ ίδερο μπορεί ν α γ ίν ει ασ ήμι προτού το σ υζητήσ ουμε περαιτέρω».

Κεφάλ αιο 27

Δ εν είχ ε προλ άβει καλ ά καλ ά ν α επισ τρέψ ει σ το υφαν τήριο η Ροβίν α κι έφτασ ε η Σέλ ια με ύφος δέκα καρδιν αλ ίων κι έν α σ φιγ μέν ο αδιόρατο χ αμόγ ελ ο σ τα χ είλ η που δεν προμήν υε τίποτα καλ ό. Κι όν τως έτσ ι ήταν . «Πήγ αιν ε σ τον αν ατολ ικό πύργ ο, κοπελ ιά. Έχ ουν σ τείλ ει μια μπαν ιέρα εκεί γ ια τον σ ερ Σέλ ν τον και θα τον βοηθήσ εις ν α πάρει το μπάν ιο του». Η φρασ εολ ογ ία της Σέλ ια ήταν πολ ύ καλ ύτερη, πρόσ εξε η Ροβίν α, όταν δεν είχ ε τα μπουρίν ια της. Και τώρα έλ αμπε ολ όκλ ηρη από ικαν οποίησ η, εν ώ η Ροβίν α έν ιωσ ε ν α χ άν εται η γ η κάτω από τα πόδια της. «Η Μέρι έδωσ ε αυτή την εν τολ ή;» «Όχ ι, ο Γουόρικ», απάν τησ ε εκείν η χ αμογ ελ ών τας αυτάρεσ κα. «Και το καλ ό που σ ου θέλ ω ν α βιασ τείς. Ο σ ερ Σέλ ν τον έχ ει ήδη πάει σ την κάμαρά του. Κι έχ ε το ν ου σ ου, κοπελ ιά, γ ιατί δεν πρόκειται γ ια έν αν απλ ό καλ εσ μέν ο, αλ λ ά γ ια έν αν καλ ό φίλ ο του άρχ ον τά σ ου. Δ εν θ’ άρεσ ε καθόλ ου σ τον Γουόρικ ν α μείν ει ο φίλ ος του

δυσ αρεσ τημέν ος από τις υπηρεσ ίες σ ου». Κάν α δυο από τις γ υν αίκες γ έλ ασ αν πν ιχ τά. Η Ροβίν α απλ ώς σ ηκώθηκε και βγ ήκε από το δωμάτιο. Είχ ε γ ίν ει έξαλ λ η με τον Γουόρικ γ ι’ αυτή την καιν ούρια ταπείν ωσ η, αλ λ ά πιο έξαλ λ η με τον εαυτό της που είχ ε αρχ ίσ ει ν α σ κέφτεται σ οβαρά όλ α όσ α της είχ ε πει ν ωρίτερα η Μίλ ν τρεν τ. Όποιος άν τρας την έσ τελ ν ε σ το κρεβάτι εν ός άλ λ ου άν τρα –και δεν είχ ε παραν οήσ ει την αυσ τηρή προειδοποίησ η της Σέλ ια όπως ούτε και οι άλ λ ες γ υν αίκες– δεν άξιζε ν α τον ξελ ογ ιάσ ει, έσ τω κι αν έτσ ι θα καλ υτέρευε τη μοίρα της. Κι εκείν η είχ ε ξαφν ιασ τεί όμως. Όταν την είχ ε φων άξει εκείν ο το κορίτσ ι, η Έμμα, περίμεν ε ότι ο Γουόρικ θα έκαν ε αυτό που δεν είχ ε κάν ει το πρωί, θα της χ τυπούσ ε κατάμουτρα την απόλ υτα ν τροπιασ τική χ θεσ ιν οβραδιν ή σ υμπεριφορά της σ το κρεβάτι. Όταν όμως παρουσ ιάσ τηκε μπροσ τά του, εκείν ος δεν είπε κουβέν τα γ ια τα χ θεσ ιν οβραδιν ά κι ας φαιν όταν καθαρά σ τα μάτια του, έτσ ι όπως την κοιτούσ ε, ότι θυμόταν τα πάν τα με την παραμικρή λ επτομέρεια. Αν τ’ αυτού, την είχ ε πασ άρει με τις ευλ ογ ίες του σ ’ έν αν άλ λ ον άν τρα. Η ουσ ία ήταν ότι αυτή η διαταγ ή θα μπορούσ ε ν α

εκλ ηφθεί ως άλ λ η μια τιμωρία, μα η Ροβίν α δεν ήξερε τι είχ ε κάν ει γ ια ν α την αξίζει. Τούτη τη φορά δεν είχ ε καν κομπιάσ ει σ κόπιμα προτού τον αποκαλ έσ ει «άρχ ον τά μου». Ούτε είχ ε αργ ήσ ει ν α πάει όταν τη φών αξε. Άραγ ε είχ ε φτάσ ει πια εκείν ος σ το σ ημείο ν α την τιμωρεί χ ωρίς λ όγ ο κι επομέν ως δεν είχ ε καν έν α ν όημα ν α προσ παθεί ν α είν αι υπάκουη; Αν ήταν έτσ ι, γ ιατί ν α κάν ει τον κόπο ν α υπακούσ ει την εν τολ ή; Επειδή υπάρχ ουν πολ ύ χ ειρότερες τιμωρίες από την απλ ή φρον τίδα εν ός αγ ν ώστου την ώρα που παίρν ει το μπάν ιο του. Ωσ τόσ ο, απέκλ ειε ασ υζητητί την επέκτασ η αυτής της φρον τίδας σ το κρεβάτι του αγ ν ώσ του, ό,τι κι αν έλ εγ ε ο Γουόρικ, όποια κι αν ήταν η τιμωρία της. Ο άγ ν ωσ τος θα ’πρεπε ν α τη βιάσ ει και μάλ λ ον δεν θα το έκαν ε. Έν ας ιππότης μπορεί ν α πάρει μια χ ωριατοπούλ α χ ωρίς δεύτερη σ κέψ η, αλ λ ά ποτέ δεν θα κακοποιούσ ε έτσ ι την υπηρέτρια του οικοδεσ πότη του – όχ ι χ ωρίς την άδειά του. Κι αν ο Γουόρικ είχ ε πει σ τον σ ερ Σέλ ν τον ότι μπορούσ ε ν α την πάρει ελ εύθερα; Μαζί με την οργ ή έν ιωσ ε πόν ο, έν αν πόν ο που δεν θα ’πρεπε καν ν α ν ιώθει. Όσ ο όμως πλ ησ ίαζε σ τον αν ατολ ικό πύργ ο, ο φόβος επισ κίαζε τα

πάν τα κι έγ ιν ε τόσ ο έν τον ος που της ήρθε ν α βγ άλ ει τα σ ωθικά της. Αλ λ ά το πείσ μα της δεν την άφην ε ν α το βάλ ει σ τα πόδια. Η πόρτα της κάμαρας ήταν αν οιχ τή. Έν ας ν εαρός ακόλ ουθος έβγ αιν ε εκείν η την ώρα από το δωμάτιο με τη βαριά παν οπλ ία του σ ερ Σέλ ν τον σ τα χ έρια. Αχ ν ός αν αδυόταν από την μπαν ιέρα που είχ ε τοποθετηθεί σ το κέν τρο του δωματίου. Υ πήρχ αν κουβάδες με κρύο ν ερό γ ια ν α κάν ουν το λ ουτρό πιο χ λ ιαρό αν χ ρειαζόταν . Και ο σ ερ Σέλ ν τον σ τεκόταν πλ άι σ την μπαν ιέρα, τρίβον τας τον αυχ έν α του σ αν ν α τον πον ούσ ε. Χρειάσ τηκε έν α δευτερόλ επτο γ ια ν α αν τιλ ηφθεί ότι η Ροβίν α σ τεκόταν σ το κατώφλ ι. Κι όταν την πρόσ εξε, η έκπλ ηξή του ήταν έκδηλ η. «Εσείς θα με βοηθήσ ετε, λ αίδη;» Λαίδη; Άρα ήξερε. Ο Γουόρικ τού είχ ε μιλ ήσ ει γ ια εκείν η και ύστερα την έσ τειλ ε εδώ, κάν ον τας την όλ η κατάσ τασ η ακόμα δυσ κολ ότερη γ ια εκείν η. Αν άθεμα αυτό το τέρας και τις διαβολ ικές εκδικητικές μεθόδους του! Κατέβασ ε το κεφάλ ι και είπε με σ φιγ μέν α δόν τια: «Ο λ όρδος Γουόρικ διέταξε ν α έρθω». «Δ εν περίμεν α ότι…» άρχ ισ ε ν α λ έει εκείν ος, αλ λ ά σ ταμάτησ ε κοκκιν ίζον τας λ ίγ ο. «Είμαι

ευγ ν ώμων ». Αυτή η λ έξη έδωσ ε ν έα διάσ τασ η σ τη δουλ ειά που είχ ε ν α κάν ει κι αφαίρεσ ε κάθε ίχ ν ος ν τροπής. Αν ήταν αρχ όν τισ σ α αυτού του κάσ τρου και παν τρεμέν η, δεν θα δίσ ταζε σ τιγ μή ν α βοηθήσ ει έν αν τιμώμεν ο καλ εσ μέν ο. Το έκαν ε σ υχ ν ά και η μητέρα της και, αν τυχ όν ο καλ εσ μέν ος επιθυμούσ ε κάτι περισ σ ότερο από έν α μπάν ιο, θα του έσ τελ ν ε μια πρόθυμη γ υν αίκα ελ ευθερίων ηθών , απ’ αυτές που λ ίγ ο πολ ύ όλ α τα κάσ τρα είχ αν . Ασ φαλ ώς, οι παρθέν ες κυρίες δεν βοηθούσ αν ποτέ σ το μπάν ιο, αλ λ ά η Ροβίν α δεν ήταν παρθέν α πια. Καλ ύτερα ν α αν τιμετώπιζε τη σ υγ κεκριμέν η δουλ ειά σ αν οποιαδήποτε άλ λ η αγ γ αρεία και ν α έβλ επε πρώτα αν ο σ ερ Σέλ ν τον θα της έκαν ε τίποτα αν επιθύμητες ερωτικές προτάσ εις προτού τον καταδικάσ ει. Μ’ αυτή τη σ κέψ η, μπήκε σ το δωμάτιο και βοήθησ ε τον άν τρα ν α βγ άλ ει το χ ιτών α του, που ήδη τον είχ ε μισ ολ ύσ ει. Έν ιωθε κάπως ν ευρική. Ακόμα κι έτσ ι σ κέφτηκε ν α πιάσ ει ψ ιλ ή κουβέν τα μαζί του γ ια ν α απασ χ ολ ήσ ει με κάτι άλ λ ο το μυαλ ό της. «Έρχ εσ τε από μακριά, σ ερ Σέλ ν τον ;» «Όχ ι, όχ ι πολ ύ».

«Μου είπαν πως είσ τε καλ ός φίλ ος του λ όρδου Γουόρικ. Επομέν ως τον γ ν ωρίζετε καιρό, έτσ ι δεν είν αι;» «Ναι, ήταν ακόλ ουθός μου». «Δ ικός σας;» Εκείν ος της χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά. «Γιατί σ ας φαίν εται τόσ ο περίεργ ο; Πισ τεύατε ότι χ ρίσ τηκε ιππότης χ ωρίς ν α λ άβει την κατάλ λ ηλ η εκπαίδευσ η;» Η Ροβίν α χ αμογ έλ ασ ε με το ευγ εν ικό του πείραγ μα. Δ εν τον είχ ε προσ έξει καλ ά σ την αίθουσ α, κοιτούσ ε μόν ο τον Γουόρικ, αλ λ ά τώρα που τον έβλ επε από κον τά, ο Σέλ ν τον δεν ήταν τόσ ο μεγ άλ ος σ ε ηλ ικία όσ ο της είχ ε φαν εί αρχ ικά. Η αλ ήθεια ήταν πως δεν φαιν όταν πολ ύ μεγ αλ ύτερος από τον Γουόρικ. «Δ ηλ αδή τον γ ν ωρίζατε προτού γ ίν ει τόσ ο…» Δ εν θα ήταν και τόσ ο έξυπν ο από μέρους της ν α αποκαλ έσ ει το φίλ ο του όπως πραγ ματικά θα ’θελ ε κι έτσ ι αρκέσ τηκε ν α πει: «Σκλ ηρός;» αλ λ ά η λ έξη αυτή έκαν ε τον Σέλ ν τον ν α ξεσ πάσ ει σ ε γ έλ ια. «Φαίν εται πως δεν τον γ ν ωρίζετε πολ ύ καλ ά, δεσ ποιν ίς, αν το μόν ο που μπορείτε ν α βρείτε γ ια ν α τον χ αρακτηρίσ ετε είν αι “σ κλ ηρός”. Οι περισ σ ότερες γ υν αίκες τον αποκαλ ούν

τρομακτικό». Η Ροβίν α κοκκίν ισ ε. «Δ εν τον γ ν ωρίζω καθόλ ου, όμως δεν με τρομάζει – πολ ύ». Εκείν ος γ έλ ασ ε ξαν ά, έν α βαθύ, πλ ούσ ιο γ έλ ιο. Κι εκείν η κατέβασ ε απότομα την εφαρμοσ τή περισ κελ ίδα του γ ια ν α του δείξει ότι δεν τον εκτιμούσ ε και τόσ ο. «Τι κάν εις εδώ, κοπελ ιά;» Της ξέφυγ ε μια κραυγ ή σ το άκουσ μα της συγ κεκριμέν ης φων ής και κοίταξε προς την πόρτα απ’ όπου εκείν ος είχ ε μπει. Είχ ε ξεχ άσ ει ν α την κλ είσ ει και τώρα το θεόρατο αν άσ τημά του γ έμιζε το κατώφλ ι, διαψ εύδον τας τα τελ ευταία λ όγ ια της γ ιατί πράγ ματι έμοιαζε τρομακτικός τόσ ο θυμωμέν ος που ήταν , αν και η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α μαν τέψ ει το λ όγ ο. «Εσ είς διατάξατε ν α έρθω, άρχ ον τά μου», τόλ μησ ε ν α του υπεν θυμίσ ει, όμως αυτό φάν ηκε ν α τον εξαγ ριών ει ακόμα περισ σ ότερο. «Όχ ι, δεν διέταξα εγ ώ τέτοιο πράγ μα ούτε θα το έκαν α ποτέ. Τα καθήκον τά σ ου είν αι σ υγ κεκριμέν α, κοπελ ιά. Αν αυξηθούν ή μειωθούν , θα σ ’ το πω αυτοπροσ ώπως. Πήγ αιν ε αμέσ ως σ τα διαμερίσ ματά μου και περίμεν έ με εκεί». Τα μάγ ουλ ά της είχ αν αρπάξει φωτιά από την

αγ αν άκτησ η, αλ λ ά δεν ήθελ ε ν α τσ ακωθεί μαζί του μπροσ τά σ το φίλ ο του. Έφυγ ε χ ωρίς ν α πει άλ λ η λ έξη σ ε καν έν αν , ωσ τόσ ο δεν είχ ε φτάσ ει καλ ά καλ ά σ τα μισ ά της σ κάλ ας και την πρόλ αβε ο Γουόρικ. Την τράβηξε απότομα και την κόλ λ ησ ε πάν ω σ τον πέτριν ο τοίχ ο. Είχ ε φράξει με την πελ ώρια πλ άτη του την τοξοθυρίδα που από μέσ α της έπεφτε το φως σ τη σ κάλ α, και η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α δει καθαρά ότι ήταν ακόμα πολ ύ θυμωμέν ος. Το κατάλ αβε όμως από τη φων ή του. «Πες μου έν α λ όγ ο γ ια ν α μη σ ε τιμωρήσ ω επειδή ήσ ουν σ ε μέρος όπου δεν αν ήκεις!» «Νόμιζα ότι με τιμωρούσ ες σ τέλ ν ον τάς με σ ’ εκείν ον . Και τώρα λ ες πως θα με τιμωρήσ εις επειδή ακολ ούθησ α τις διαταγ ές σ ου; Αν τολ μάς…» Εκείν ος την ταρακούν ησ ε. «Δ εν διέταξα εγ ώ ν α έρθεις εδώ. Κι αν ξαν απείς αυτό το ψ έμα, μάρτυς μου ο Θεός, δεν θα βάλ ω άλ λ ον ν α σ ε δείρει, θα το κάν ω εγ ώ με τα ίδια μου τα χ έρια!» Η Ροβίν α κατάπιε την αποσ τομωτική απάν τησ η που καν ον ικά θα του έδιν ε, γ ιατί τον είδε πολ ύ θυμωμέν ο κι άρχ ισ ε σ τα σ οβαρά ν α την τρομάζει. Έτσ ι, του είπε ήρεμα και κατευν ασ τικά: «Την αλ ήθεια λ έω. Μου είπαν ότι έπρεπε ν α έρθω ν α βοηθήσ ω τον σ ερ Σέλ ν τον με το μπάν ιο του και ότι

ήταν δική σ ου διαταγ ή». «Ποιος σ ’ το είπε;» «Η Σέλ ια». «Δ εν θα τολ μούσ ε». «Δ εν έχ εις παρά ν α ρωτήσ εις την κυρία Μπλ ουέ κι εκείν η θα σ ου πει πόσ α τολ μάει ν α κάν ει η Σέλ ια. Και την άκουσ αν όλ ες οι άλ λ ες υφάν τρες ν α με σ τέλ ν ει εδώ, όχ ι μόν ο γ ια ν α βοηθήσ ω το φίλ ο σ ου, αλ λ ά και γ ια ν α τον ικαν οποιήσ ω με όποιον τρόπο ήθελ ε εκείν ος». Η Ροβίν α μόρφασ ε καθώς έν ιωσ ε τα χ έρια του ν α σ φίγ γ ουν κι άλ λ ο τα μπράτσ α της. «Αν θες, μη με πισ τεύεις, άρχ ον τά μου. Οι άλ λ ες γ υν αίκες θα επιβεβαιώσ ουν αυτό που λ έω…» Έκαν ε μια παύσ η, γ ιατί μια ξαφν ική σ κέψ η έκαν ε το σ τομάχ ι της ν α δεθεί κόμπο. «Εκτός κι αν η Σέλ ια τις έχ ει διατάξει ν α πουν ψ έματα. Η κυρία Μπλ ουέ λ έει ότι όλ ες την έχ ουν γ ια αρχ ηγ ό και…» «Σε άγ γ ιξε;» Η Ροβίν α αν οιγ όκλ εισ ε τα μάτια ξαφν ιασ μέν η από την αλ λ αγ ή θέματος, κι ήταν έν α θέμα, το οποίο τη γ έμισ ε τόσ η πίκρα που εκφράσ τηκε ολ οκάθαρα σ τα λ όγ ια της. «Όχ ι, αλ λ ά τι σ ημασ ία θα είχ ε αν το έκαν ε; Μια υπηρέτρια δεν έχ ει λ όγ ο σ ’ αυτά τα πράγ ματα. Εσ ύ το είπες». «Δ εν έχ εις λ όγ ο σ ’ αυτά που σ ου κάν ω εγ ώ,

κοπελ ιά, αλ λ ά δεν πρόκειται ν α αφήσ ω ν α σ ε αγ γ ίξει καν έν ας άλ λ ος». Και λ ες και ήθελ ε ν α της το αποδείξει, το χ έρι του έπιασ ε τη χ ον τρή πλ εξούδα της γ ια ν α κρατήσ ει το κεφάλ ι της ακίν ητο και το σ τόμα του σ φράγ ισ ε το δικό της. Ήταν έν α θυμωμέν ο φιλ ί, τιμωρητικό και ταυτόχ ρον α διεκδικητικό. Δ εν της άρεσ ε. Κι ακόμα περισ σ ότερο δεν της άρεσ ε που τα λ αγ όν ια της άρπαξαν φωτιά, προετοιμάζον τάς τη γ ια τη βαθύτερη εισ βολ ή εκείν ου. Όμως ο Γουόρικ δεν σ κόπευε ν α την πάρει εκεί σ τη σ κάλ α. Δ ιέκοψ ε το φιλ ί, όμως δεν ξεκόλ λ ησ ε τη Ροβίν α από πάν ω του. Και το χ έρι του έσ φιξε κι άλ λ ο τα μαλ λ ιά της όταν τη ρώτησ ε απαιτητικά: «Θα τον ικαν οποιούσες, αν σ ’ το είχ ε ζητήσ ει;». Εκείν η δεν σ κέφτηκε καν ν α τον τσ ιγ κλ ήσ ει λ έγ ον τας ψ έματα. «Όχ ι, θα είχ α αρν ηθεί και, αν δεν έφταν ε αυτό, θ’ αν τισ τεκόμουν με ν ύχ ια και με δόν τια». Αισ θάν θηκε την έν τασ η ν α φεύγ ει από το κορμί του και τη λ αβή του σ τα μαλ λ ιά της ν α χ αλ αρών ει. Και τότε τον τσ ίγ κλ ησ ε. «Αλ λ ά δεν θα κατάφερν α και τίποτα αφού δεν έχ ω όπλ ο. Επειδή εσ ύ δεν μου επιτρέπεις ν α έχ ω όπλ ο». «Κι ούτε θα σ ου επιτρέψ ω ποτέ», γ ρύλ ισ ε εκείν ος, θυμωμέν ος πάλ ι.

Δ εν αν τιλ ήφθηκε το θυμό του αυτή τη φορά επειδή ήταν και η ίδια πολ ύ ν ευριασ μέν η. «Και τότε τι θα εμποδίσ ει τον οποιον δήποτε άν τρα ν α με βιάσ ει, από τη σ τιγ μή που με ν τύν εις σ αν δούλ α και όλ ες οι δούλ ες θεωρούν ται εύκολ η λ εία; Ακόμα και οι οπλ ίτες σ ου δεν θα δίσ ταζαν ν α…» Σταμάτησ ε σ αν είδε το πλ ατύ χ αμόγ ελ ό του. «Έχ ουν προσ έξει και καταλ άβει το εν διαφέρον μου γ ια σ έν α. Καν έν ας άν τρας δεν θα τολ μούσ ε ν α σ ’ αγ γ ίξει. Ναι, κοπελ ιά, αν αγ κασ τικά θα σ υν εχ ίσ εις ν α πλ αγ ιάζεις μόν ο μαζί μου – αλ λ ά σ ύν τομα θα πάψ ει ν α σ ’ εν οχ λ εί τόσ ο. Τώρα αν τισ τέκεσ αι, μα όχ ι γ ια πολ ύ». Η Ροβίν α απομάκρυν ε απότομα το χ έρι του που πήγ ε ν α της χ αϊδέψ ει το μάγ ουλ ο. «Το μισ ώ, όπως μισ ώ κι εσ έν α!» Αυτό όμως τον έκαν ε ν α γ ελ άσ ει, κάν ον τάς την τόσ ο έξαλ λ η, που τον έσ πρωξε και κατέβηκε τρέχ ον τας τα υπόλ οιπα σ καλ ιά. Εκείν ος την άφησ ε ν α φύγ ει, όμως και μόν ο η σ κέψ η ότι μπορούσε ν α τη σ ταματήσ ει, αν το ήθελ ε, την έκαν ε ν α βράζει από θυμό. Εκείν ος ήταν ο απόλ υτος εξουσ ιασ τής. Του κορμιού της, του μυαλ ού της, των πράξεών της. Δ εν μπορούσ ε καν ν α θυμώσ ει χ ωρίς την άδειά

του, γ ιατί ήξερε πολ ύ καλ ά πώς ν α μετατρέπει την οργ ή της σ ε φόβο. Ήταν αβάσ ταχ τη η τόσ ο ολ οκλ ηρωτική εξουσ ία και δεν την άν τεχ ε άλ λ ο. Την είχ ε αποδεχ τεί ως τίμημα γ ια ό,τι του είχ ε κάν ει, αλ λ ά είχ ε τιμωρηθεί πια και με το παραπάν ω, χ ώρια που εκκρεμούσ ε ακόμα η χ ειρότερη τιμωρία όλ ων , η σ τέρησ η του παιδιού της. Ε λ οιπόν , ως εδώ ήταν ! Τέρμα η υπάκουη Ροβίν α που ως τώρα αποδεχ όταν σ τωικά τη μοίρα της. Αν με τις σ υμβουλ ές της Μίλ ν τρεν τ κατάφερν ε ν α του αφαιρέσ ει έν α μέρος της δύν αμής του, ν α αποκτήσ ει έσ τω και λ ίγ η εξουσ ία πάν ω σ ’ αυτό τον αν υπόφορο άν τρα, τότε θα τις έβαζε αμέσ ως σ ’ εφαρμογ ή.

Κεφάλ αιο 28

Ο Γουόρικ δεν είχ ε προσ έξει μέχ ρι τώρα πόσ ο πολ λ οί από τους άν τρες του κοιτούσ αν τη Ροβίν α με τον ίδιο τρόπο που την κοιτούσ ε κι εκείν ος, αλ λ ά όταν εκείν η μπήκε σ την αίθουσ α πολ λ ά άλ λ α μάτια εκτός από τα δικά του καρφώθηκαν πάν ω της. Κι αυτό δεν του άρεσ ε καθόλ ου μα καθόλ ου. Και ήταν τόσ ο έν τον η η δυσ αρέσ κειά του που έκαν ε το αδιαν όητο· απαίτησ ε όλ οι ν α τον κοιτάξουν μόν ο και μόν ο γ ια ν α δουν πόσ ο δυσ αρεσ τημέν ος ήταν . Οι άν τρες του τον ήξεραν καλ ά. Κατάλ αβαν αμέσ ως τι τον είχ ε δυσ αρεσ τήσ ει. Η ειρων εία όμως ήταν πως εκείν ος εν οχ λ ήθηκε ακόμα περισ σ ότερο επειδή κατάλ αβαν και δεν έσ τρεψ αν ξαν ά το βλ έμμα τους σ την κοπέλ α. Η εν έργ ειά του αυτή έδειχ ν ε ζήλ ια, πράγ μα γ ελ οίο. Για όν ομα του Θεού, ήταν απλ ώς η αιχ μάλ ωτή του. Όμως… όμως αυτό που είχ ε ν ιώσ ει μόλ ις τώρα δεν διέφερε καθόλ ου απ’ αυτό που είχ ε ν ιώσ ει ν ωρίτερα, όταν την είχ ε βρει μαζί με τον Σέλ ν τον – όχ ι, εκείν ο το σ υν αίσ θημα ήταν πολ ύ ισ χ υρότερο. Τον είχ ε κυριεύσ ει ασ υγ κράτητη λ ύσ σ α, όταν την είδε

γ ον ατισ μέν η σ τα πόδια του φίλ ου του ν α τον γ δύν ει. «Δ εν σ ’ αρέσ ει το σ χ ήμα του κυπέλ λ ου σ ου;» ρώτησ ε ο Σέλ ν τον , αφού κάθισ ε δίπλ α σ τον Γουόρικ, σ το αρχ ον τικό τραπέζι. «Γιατί το λ ες αυτό;» Ο Γουόρικ κοίταξε το κύπελ λ ο σ το χ έρι του και είδε ότι είχ ε σ υν θλ ίψ ει το μαλ ακό μέταλ λ ο. Το πέταξε οργ ισ μέν ος και ζήτησ ε άλ λ ο. Έν ας θελ ηματάρης τσ ακίσ τηκε ν α του το φέρει μαζί με μπίρα γ ια ν α το γ εμίσ ει. Εκείν η έπρεπε ν α το κάν ει, όπως έπρεπε ν α ήταν ήδη εκεί. Μα τι σ το διάβολ ο έκαν ε σ την κουζίν α; Τότε όμως την είδε ν α ξεπροβάλ ει κρατών τας μια μεγ άλ η πιατέλ α με κρέατα και φρόν τισ ε τα χ αρακτηρισ τικά του ν α μην προδώσ ουν τ’ αν ταριασ μέν α του αισ θήματα. «Θα πρέπει ν α μάθεις ν α το κρύβεις καλ ύτερα, αν δεν θέλ εις ν α μάθει τι επίδρασ η έχ ει πάν ω σ ου», τον προειδοποίησ ε ο φίλ ος του, προσ παθών τας αν επιτυχ ώς ν α κρύψ ει το γ εγ ον ός ότι το θέαμα τον διασ κέδαζε. «Είσ αι τόσ ο τσ ιτωμέν ος…» «Άν τε σ το διάβολ ο, Σέλ ν τον ». Ο μεγ αλ ύτερος άν τρας γ έλ ασ ε, όμως έκοψ ε τα σ χ όλ ια και γ ύρισ ε αρισ τερά του ν α μιλ ήσ ει σ την Μπέατριξ με την οποία μοιράζον ταν την ίδια

κρεατοσ αν ίδα. Ο Γουόρικ προσ πάθησ ε ν α χ αλ αρώσ ει, μα σ τάθηκε αδύν ατον . Όσ ο πλ ησ ίαζε η Ροβίν α σ το τραπέζι τόσ ο τσ ίτων ε εκείν ος, λ ες και ετοιμαζόταν ν α δεχ τεί κάποιο χ τύπημα.greekleech.info Και το χ τύπημα ήρθε μόλ ις την είδε ν α του χ αμογ ελ άει. «Τι θα πάρετε, άρχ ον τά μου;» ρώτησ ε εκείν η ευχ άρισ τα κι ακούμπησ ε μπροσ τά του την πιατέλ α. «Λίγ ο απ’ όλ α;» Ο Γουόρικ ούτε που πρόσ εξε τα κρέατα. «Μπας κι έκαν α τα πράγ ματα πολ ύ εύκολ α γ ια σ έν α, κοπελ ιά;» «Όχ ι, άρχ ον τά μου». «Τότε προς τι το χ αμόγ ελ ο;» Το χ αμόγ ελ ο έσ βησ ε ακαριαία. «Ξεχ άσ τηκα. Πώς θέλ ετε ν α είμαι; Σκυθρωπή; Αδιάφορη; Φοβισ μέν η ίσ ως; Πείτε το εσ είς και…» «Σιωπή!» γ ρύλ ισ ε εκείν ος και την έδιωξε μ’ έν α ν εύμα. Η Ροβίν α έν ιωθε τα μάτια του ν α αν οίγ ουν τρύπα σ την πλ άτη της, βγ αίν ον τας βιασ τικά από την αίθουσ α, και με το ζόρι κρατήθηκε ν α μη βάλ ει τα γ έλ ια μέχ ρι ν α τη χ άσ ει από τα μάτια του. Θα ήταν ευκολ ότερο απ’ όσ ο ν όμιζε η Μίλ ν τρεν τ ν α κάν ει το λ όρδο της Εκδίκησ ης ν α μην ξέρει πώς ν α

αν τιδράσ ει. Μ’ έν α της χ αμόγ ελ ο μόν ο είχ ε καταφέρει ν α τον κάν ει μπουρλ ότο και χ ωρίς ν α την τιμωρήσ ει από πάν ω.greekleech.info Αν αρωτήθηκε αν θα μπορούσ ε ν α κάν ει το επόμεν ο βήμα, ν α τον αγ γ ίξει χ ωρίς δική του διαταγ ή. Δ εν το ήθελ ε βέβαια, αλ λ ά είχ ε πάρει την απόφασ ή της και δεν θ’ άρχ ιζε τώρα ν α γ κριν ιάζει γ ια τα μέσ α που θα χ ρησ ιμοποιούσ ε. «Ώσ τε τα έμαθες, ε;» Η Ροβίν α αν απήδησ ε ξαφν ιασ μέν η και κοίταξε τριγ ύρω, ώσ που εν τόπισ ε τη Μέρι Μπλ ουέ. Δ εν ήξερε σ ε τι αν αφερόταν η Μέρι, αλ λ ά δεν ήταν πολ ύ έξυπν ο ν α δείχ ν ει τόσ ο ευχ αρισ τημέν η με τον εαυτό της σ ε μέρη όπου μπορούσ ε κάποιος ν α τη δει. wWw.GreekLeech.info «Τι ν α μάθω;» «Ότι ξαπόσ τειλ ε σ τ’ οχ υρό του Ντίργ ουν τ την Αυτού Υ ψ ηλ ότητα, τη Σέλ ια. Δ εν ξέρω πώς τα κατάφερες, κοπελ ιά, αλ λ ά σ ’ ευχ αρισ τώ». Η Ροβίν α έχ ασ ε τη μιλ ιά της, τόσ ο απίσ τευτο της φάν ηκε. «Αλ ήθεια, την έδιωξε;» «Ναι, και τον αγ ύρισ το ν α ’χ ει! Αλ λ ά γ ιατί δείχ ν εις ξαφν ιασ μέν η;» «Μα εγ ώ δεν έκαν α τίποτα γ ια ν α – εν ν οώ ότι εγ ώ το μόν ο που του είπα ήταν πως μου αν έθεσ ε ν α

κάν ω κάτι κατ’ εν τολ ή του. Δ εν ήξερα ότι έλ εγ ε ψ έματα κι εκείν ος θύμωσ ε, όμως… Αλ ήθεια, την έδιωξε;» Η Μέρι χ αχ άν ισ ε. «Αυτό δεν λ έμε τόσ η ώρα; Κι αυτό που έκαν ες δεν θα το τολ μούσ ε καν είς άλ λ ος. Εδώ που τα λ έμε, έπρεπε ν α τον είχ α προειδοποιήσ ει ότι εκμεταλ λ ευόταν τη θέσ η της, αλ λ ά οι άν τρες αν τιδρούν περίεργ α σ ’ αυτά τα θέματα. Τις περισ σ ότερες φορές την πλ ηρών ει ο αγ γ ελ ιαφόρος των κακών μαν τάτων ». Η Ροβίν α σ κέφτηκε ν α μη βιασ τεί ν α χ αρεί, αφού αυτό που είχ ε κάν ει η Σέλ ια ήταν αν ήκουσ το και της άξιζε ν α τιμωρηθεί. Σίγ ουρα ο Γουόρικ δεν το έκαν ε γ ια χ άρη της, απλ ώς κατάλ αβε ότι η Σέλ ια είχ ε ξεπεράσ ει τα όρια και η τιμωρία του ήταν ασ τραπιαία. Στο κάτω κάτω, ο άν θρωπος αυτός ζούσ ε γ ια ν α μοιράζει απλ όχ ερα τιμωρίες. Γιατί λ οιπόν ν α αποτελ εί εξαίρεσ η η αγ απημέν η του ερωμέν η; Η Ροβίν α βιάσ τηκε ν α επισ τρέψ ει σ την αίθουσ α κουβαλ ών τας άλ λ η μια πιατέλ α με φαγ ητό, βάζον τας σ την άκρη προς το παρόν το σ χ έδιό της ν α μπερδέψ ει και ν α ξελ ογ ιάσ ει έξυπν α το βασ αν ισ τή της. Πρόσ εξε όμως ότι η διάθεσ ή του είχ ε χ ειροτερεύσ ει. Υ πήρχ ε αυτός ο κίν δυν ος

φυσ ικά, ν α τον θυμώσ ει αν τί ν α τον μπερδέψ ει και ν α τον κάν ει ν α αν αρωτιέται. Και το σ υν οφρυωμέν ο βλ έμμα του που την ακολ ουθούσ ε τώρα μέχ ρι ν α φτάσ ει σ το τραπέζι μαρτυρούσ ε ότι σ ίγ ουρα είχ ε θυμώσ ει με κάτι. Η Ροβίν α δίσ τασ ε ν α τον πλ ησ ιάσ ει τώρα που φαιν όταν τόσ ο αγ ριεμέν ος, αλ λ ά δεν γ ιν όταν αλ λ ιώς. Καθήκον της ήταν ν α τον σ ερβίρει και όχ ι ν α αφήν ει απλ ώς το φαγ ητό μπροσ τά του. «Βλ έπετε κάτι που ν α σ ας βάζει σ ε πειρασ μό, άρχ ον τά μου;» Δ εν σ υν ειδητοποίησ ε το υπον οούμεν ο της αθώας ερώτησ ής της παρά μόν ο όταν είδε τη φωτιά που άν αψ ε σ τα μάτια του Γουόρικ. Έγ ιν ε κόκκιν η σ αν παπαρούν α. Δ εν είχ ε σ κοπό ν α ακουσ τεί επίτηδες προκλ ητική, αλ λ ά το είχ ε κάν ει. Είδε κατάπλ ηκτη το σ υν οφρύωμά του ν α γ ίν εται πλ ατύ χ αμόγ ελ ο, και όχ ι εκείν ο το σ κλ ηρό που σ ιχ αιν όταν , ήταν όμως έν α γ ν ήσ ιο αν τρικό χ αμόγ ελ ο που έδειχ ν ε ότι ο Γουόρικ διασ κέδαζε. «Για έλ α εδώ, κοπελ ιά, και θα δούμε αν θα με βάλ ει κάτι σ ε πειρασ μό». Ο σ ερ Σέλ ν τον δίπλ α του γ έλ ασ ε πν ιχ τά, όπως κι άλ λ οι ιππότες που κάθον ταν κον τά και τον άκουσ αν . Η Ροβίν α αισ θάν θηκε τα μάγ ουλ ά της ν α

καίν ε τώρα. Όμως αυτή τη φορά δεν δίσ τασ ε. Έκαν ε το γ ύρο του τραπεζιού και πήγ ε ν α σ ταθεί δίπλ α σ την καρέκλ α του – αλ λ ά εκείν ος την τράβηξε και την κάθισ ε σ τα πόδια του. Ήταν η τέλ εια ευκαιρία ν α τον ξελ ογ ιάσ ει – αν κατάφερν ε ν α ξεχ άσ ει ότι είχ αν γ ίν ει το επίκεν τρο της προσ οχ ής. Αυτό όμως που δεν κατάφερε ν α ξεχ άσ ει ήταν πως σ την αίθουσ α παρευρίσ κον ταν κι άλ λ οι ευγ εν είς, μαζί και οι ν εαρές κόρες του Γουόρικ, και το μόν ο που ήθελ ε ν α κάν ει ήταν ν α βρει μια τρύπα ν α κρυφτεί και ν α μη βγ ει από κει μέσ α γ ια την επόμεν η δεκαετία. Φυσ ικά, αν ο Γουόρικ τής έδειχ ν ε έσ τω κι ελ άχ ισ το από το σ εβασ μό που άρμοζε σ τη θέσ η της, δεν θα της φερόταν ποτέ έτσ ι μπροσ τά σ ε όλ ον αυτό τον κόσ μο. Τώρα όμως είχ ε τη θέσ η μιας ταπειν ής δούλ ας, αν άξιας της προσ οχ ής των κυριών , αν υπεράσ πισ της απέν αν τι σ τα λ άγ ν α υπον οούμεν α και τις λ άγ ν ες προσ βολ ές – τουλ άχ ισ τον όταν προέρχ ον ταν από το Λόρδο του Φούλ κχ ερσ τ. «Λοιπόν , κοπελ ιά, τι πισ τεύεις ότι θα βάλ ει σ ε πειρασ μό τον ουραν ίσ κο μου;» σ υν έχ ισ ε εκείν ος τα πειράγ ματα. «Για διάλ εξε εσ ύ ν α δούμε». Της έδιν ε προσ ωριν ή απαλ λ αγ ή; Θα γ έμιζε

απλ ώς την κρεατοσ αν ίδα του κι αυτό ήταν ; Θα μπορούσ ε ν α φύγ ει ύσ τερα; Χωρίς ν α χ άσ ει καιρό, έσ κυψ ε μπροσ τά ν α φτάσ ει την κον τιν ότερη πιατέλ α – κι αισ θάν θηκε το χ έρι του Γουόρικ πρώτα σ το πόδι της και ύσ τερα ν α την πιέζει αν άμεσ α σ τους μηρούς της. Έγ ειρε πάλ ι πίσ ω τόσ ο γ ρήγ ορα, που το κεφάλ ι της κουτούλ ησ ε σ το πιγ ούν ι του. Μόρφασ αν και οι δύο, αλ λ ά ύσ τερα εκείν ος γ έλ ασ ε πν ιχ τά. «Δ εν βρίσ κεις τίποτα από αυτά τα εκλ εκτά εδέσ ματα που ν α με βάλ ει σ ε πειρασ μό λ οιπόν ;» Η Ροβίν α βόγ κηξε από μέσ α της. Δ εν υπήρχ ε τρόπος ν α ν ικήσ ει σ το παιχ ν ίδι που εκείν ος είχ ε αρχ ίσ ει και ούτε πίσ τευε ότι θα την άφην ε έτσ ι απλ ά ν α σ ηκωθεί από τα πόδια του, αν το επιχ ειρούσ ε. Αν κατάφερν ε ν α αν τέξει το άγ γ ιγ μά του λ ίγ α δευτερόλ επτα ακόμα, ίσ ως ν α τον κούραζε αυτό το παιχ ν ίδι και ν α θυμόταν ότι βρισ κόταν εδώ γ ια ν α φάει και όχ ι γ ια ν α διασ κεδάζει με το καιν ούριο παιχ ν ιδάκι του. Έγ ειρε μπροσ τά γ ια ν α προσ παθήσ ει πάλ ι ν α γ εμίσ ει την κρεατοσ αν ίδα του με φαγ ητά. Το άλ λ ο του χ έρι όμως χ ώθηκε κάτω από τα φουσ τάν ια της και ψ αχ ούλ εψ ε ώσ που άγ γ ιξε τον γ υμν ό μηρό της, και τότε η Ροβίν α έν ιωσ ε ν α την πλ ημμυρίζει έν α

καυτό κύμα που δεν είχ ε καμία σ χ έσ η με ν τροπή. Και φοβήθηκε έν τρομη μήπως εκείν ος την έφερν ε σ την ίδια κατάσ τασ η που την είχ ε φέρει χ θες το βράδυ, εκεί επιτόπου μ’ εκατον τάδες μάτια ν α παρακολ ουθούν αχ όρταγ α. Στο διάολ ο η περηφάν ια! Έγ ειρε προς το μέρος του και ψ ιθύρισ ε σ το λ αιμό του: «Σε παρακαλ ώ». «Στ’ αλ ήθεια τρελ αίν ομαι ν α ακούω αυτή τη λ έξη από τα χ είλ η σ ου», αποκρίθηκε εκείν ος, όλ ο ικαν οποίησ η. Σαφέσ τατη υπεν θύμισ η, έσ τω και καθυσ τερημέν η, της χ θεσ ιν οβραδιν ής ικεσ ίας της που ως τώρα τη γ έμιζε ν τροπή, αλ λ ά όχ ι πια. Τώρα τη γ έμιζε ν τροπή αυτό που της έκαν ε. Εκείν ος όμως δεν είχ ε πει την τελ ευταία λ έξη. «Ίσ ως τώρα ν α μου πεις τι σ ’ έκαν ε ν α χ αμογ ελ άς προηγ ουμέν ως, ε;» Τα μάτια της άν οιξαν διάπλ ατα. Όλ ο αυτό γ ιν όταν επειδή τον είχ ε μπερδέψ ει μ’ εκείν ο το αν αθεματισ μέν ο χ αμόγ ελ ο; Ήθελ ε ν α την εκδικηθεί απλ ώς και μόν ο επειδή τον είχ ε αποσ υν τον ίσ ει; Της αν έβηκε το αίμα σ το κεφάλ ι και ξέχ ασ ε εν τελ ώς τις ν τροπές, ξέχ ασ ε ακόμα ότι θ’ άκουγ αν κι άλ λ α αυτιά εκτός από τα δικά του την απάν τησ ή της. Και του απάν τησ ε, χ αμογ ελ ών τας πάλ ι, μόν ο

που περίμεν ε πρώτα μέχ ρι ν α πιει εκείν ος μια γ ουλ ιά μπίρα. «Απλ ώς σ κεφτόμουν τη ζήλ ια που δείξατε το μεσ ημέρι, άρχ ον τά μου». Ο Γουόρικ πν ίγ ηκε με την μπίρα κι έκραξε βραχ ν ά: «Ζήλ ια!». Η Ροβίν α έγ ειρε πίσ ω γ ια ν α δει εκείν ος πως τάχ α σ κεφτόταν την απάν τησ ή του. «Μμμ, κτητικότητα ίσ ως ν α ήταν η καταλ λ ηλ ότερη λ έξη. Καταλ αβαίν ω βέβαια ότι θεωρείτε πως μόν ο εσ είς έχ ετε δικαίωμα ν α με χ ρησ ιμοποιείτε και ν α με κακοποιείτε, ότι καν έν ας άλ λ ος δεν πρέπει ν α έχ ει αυτό το προν όμιο». Ο Γουόρικ κοίταξε βλ οσ υρά τον Σέλ ν τον , του οποίου οι ώμοι τραν τάζον ταν από τα γ έλ ια, επειδή προφαν ώς είχ ε ακούσ ει τα πάν τα. Κατόπιν η βλ οσ υρή ματιά του σ τράφηκε σ τη Ροβίν α και την ίδια σ τιγ μή εκείν η μετάν ιωσ ε που είχ ε επιλ έξει έν α δημόσ ιο μέρος, γ ια ν α τον εκδικηθεί έσ τω και λ ίγ ο. «Εγ ώ σ ου εξασ φαλ ίζω ότι θα ικαν οποιείς αποκλ εισ τικά και μόν ο τα δικά μου γ ούσ τα κι εσ ύ αυτό το θεωρείς κτητικότητα;» γ ρύλ ισ ε σ ιγ αν ά. «Δ εν θα μ’ εν οχ λ ούσ ε καθόλ ου ν α σ ε δώσ ω σ τους άν τρες μου και ν α τους βλ έπω ν α σ ε παίρν ουν – από τη σ τιγ μή που δεν θα είχ α όρεξη ν α σ ε πάρω εγ ώ. Μήπως θέλ εις ν α σ ’ το αποδείξω;»

Ήταν από τις απειλ ές που, από τη σ τιγ μή που την ξεσ τόμισ ε, θ’ αν αγ καζόταν ν α την πραγ ματοποιήσ ει αν εκείν η δεν φρόν τιζε αμέσ ως ν α διορθώσ ει την κατάσ τασ η. Μέσ α της βέβαια είχ ε γ ίν ει πυρ και μαν ία, αλ λ ά αυτό δεν την εμπόδισ ε ν α τυλ ίξει τα χ έρια της γ ύρω από το λ αιμό του και ν α σ φιχ τεί πάν ω του. «Μη, σ ε ικετεύω», ψ ιθύρισ ε σ τ’ αυτί του και κατόπιν πιο απαλ ά, με τα χ είλ η της ν α αγ γ ίζουν το λ οβό του: «Μόν ο σ το δικό σου κρεβάτι θέλ ω ν α ξαπλ ών ω, μόν ο το δικό σου άγ γ ιγ μα ν α ξέρω». Τον αισ θάν θηκε ν α αν αριγ εί προτού την αν ασ ηκώσ ει από τα πόδια του όπου την είχ ε καθισ μέν η. Όταν η Ροβίν α ίσ ιωσ ε το κορμί της είδε το αν αψ οκοκκίν ισ μά του· τα μάτια της έσ μιξαν με τα δικά του κι έν ιωσ ε ν α καίγ εται από τη φωτιά τους. «Πήγ αιν ε κάτω ν α φας και ύσ τερα έλ α σ την κάμαρά μου». «Θέλ ετε ν α κάν ετε μπάν ιο, άρχ ον τά μου;» «Θέλ ω ν α σ ε βρω σ το κρεβάτι μου, κοπελ ιά, γ ια ν α διαπισ τώσ ουμε αν όσ α είπες είν αι αλ ήθεια».

Κεφάλ αιο 29

Και δέκα ζωές ν α ζούσ ε η Ροβίν α, πάλ ι δεν θα έφταν αν γ ια ν α ξεχ ασ τεί τέτοια ν τροπή. Ήταν σ ίγ ουρη ότι οι ψ ίθυροι γ ια το φρικτό επεισ όδιο που έγ ιν ε σ την αίθουσ α θα την ακολ ουθούσ αν μέχ ρι ν α πεθάν ει, σ ε όποια κομητεία ή χ ώρα, σ ε όποιο μέρος κι αν πήγ αιν ε – αν δηλ αδή έφευγ ε ποτέ από το Φούλ κχ ερσ τ. Αλ λ ά γ ιατί ν α του καεί καρφάκι του λ όρδου της Εκδίκησ ης; Καν έν ας δεν τολ μούσ ε ν α ψ ιθυρίσ ει το παραμικρό γ ια εκείν ον . Δ εν ήταν δα και τίποτα τρομερό γ ια κάποιον ευγ εν ή ν α προσ βάλ λ ει έτσ ι μία από τις δούλ ες του μέσ α σ την ίδια του την αίθουσ α. Στο κάτω κάτω, ποιος θα του πήγ αιν ε κόν τρα; Δ εν άν τεχ ε σ τη σ κέψ η ότι θα ’πρεπε ν α περάσ ει πάλ ι από το μέρος όπου πριν από λ ίγ ο είχ ε ν τροπιασ τεί φρικτά. Ήταν απαράδεκτο που από την κουζίν α δεν υπήρχ ε άλ λ ος δρόμος γ ια ν α φτάσ ει σ την κάμαρα του Γουόρικ· έπρεπε ν α διασ χ ίσ ει όλ η την αίθουσ α. Όταν όμως επέσ τρεψ ε εκεί, αφού πρώτα φρόν τισ ε ν α καθυσ τερήσ ει όσ ο γ ιν όταν με το γ εύμα της, δεν άκουσ ε τον παραμικρό ψ ίθυρο. Στην πραγ ματικότητα, οι

άν τρες δεν κοιτούσ αν καν προς το μέρος της και όσ ες γ υν αίκες την είδαν τυχ αία απέσ τρεψ αν βιασ τικά τη ματιά τους. Άδικα έν ιωθε τόσ ο ταπειν ωμέν η λ οιπόν ; αν αρωτήθηκε σ ασ τισ μέν η. Ή μήπως καν έν ας άλ λ ος δεν είχ ε προσ έξει ότι καθόταν σ τα πόδια του Γουόρικ εκτός από όσ ους κάθον ταν σ το τραπέζι του; Αλ λ ά ούτε από κει την κοιτούσ ε καν έν ας, με μον αδική εξαίρεσ η εκείν ον . Την κοιτούσ ε, αλ λ ά αφηρημέν α, απορροφημέν ος καθώς ήταν σ την κουβέν τα με το φίλ ο του, τον Σέλ ν τον . Η Ροβίν α είχ ε μπερδευτεί τελ είως κι αυτό δεν της άρεσ ε καθόλ ου. Εκείν ος υποτίθεται πως έπρεπε ν α μπερδευτεί, όχ ι αυτή. Υ πήρχ ε όμως έν ας εύκολ ος τρόπος ν α μάθει αν είχ ε σ υμβεί κάτι ασ υν ήθισ το όσ ο εκείν η βρισ κόταν σ το κάτω πάτωμα, κάτι που έκαν ε τις γ υν αίκες, ακόμα και τις τεμπέλ ες υφάν τρες, οι οποίες το απόγ ευμα δεν καταδέχ τηκαν ν α ακολ ουθήσ ουν τις οδηγ ίες της, ν α μοιάζουν σ χ εδόν τρομαγ μέν ες όταν την είδαν . Τότε είδε το ν εαρό κορίτσ ι, την Έμμα, που είχ ε έρθει ν α τη φων άξει μόλ ις ήρθε ο σ ερ Σέλ ν τον και κον τοσ τάθηκε σ το τραπέζι της. Παρατήρησ ε αφηρημέν α ότι το κορίτσ ι καθόταν ολ ομόν αχ ο. «Έμμα, μπορώ ν α καταχ ρασ τώ την καλ οσ ύν η

σ ου και ν α ρωτήσ ω τι σ υν έβη εδώ, που δεν το είδα όταν κατέβηκα κάτω;» «Τίποτα δεν σ υν έβη μετά το έξοχ ο ψ υχ αγ ωγ ικό θέαμα που μας προσ φέρατε». «Κατάλ αβα», απάν τησ ε ψ υχ ρά η Ροβίν α και σ τράφηκε ν α φύγ ει απογ οητευμέν η, μια και το κορίτσ ι έδειχ ν ε ν ωρίτερα ν α είν αι φιλ ικό. Η Έμμα όμως την έπιασ ε από το χ έρι κι έσ πευσ ε ν α τη διαβεβαιώσ ει: «Δ εν ήταν πρόθεσ ή μου ν α σ ας προσ βάλ ω, κυρία. Απλ ώς είν αι περίεργ ο ν α βλ έπω τον τρομερό δράκο ν α σ υμπεριφέρεται σ αν φυσ ιολ ογ ικός άν θρωπος». Τον τρομερό δράκο; Τι ταιριασ τός χ αρακτηρισ μός, αλ λ ά τη Ροβίν α εκείν η τη σ τιγ μή την εν διέφερε περισ σ ότερο το πώς την είχ ε προσ φων ήσ ει το κορίτσ ι. Συν ειδητοποιούσ ε τώρα πως θα ήταν πολ ύ χ ειρότερο ν α της φέρεται ο Γουόρικ σ αν δούλ α, αν οι άλ λ οι γ ν ώριζαν πως δεν ήταν . «Γιατί με αποκάλ εσ ες “κυρία”;» Η Έμμα αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Δ εν μπορείτε ν α κρύψ ετε αυτό που είσ τε κι ας φοράτε ρούχ α δούλ ας. Οι τρόποι σ ας, κυρία, φων άζουν από μακριά την ευγ εν ική αν ατροφή σ ας, όπως και ο τρόπος ομιλ ίας σ ας».

«Και ο δικός σ ου τρόπος ομιλ ίας το ίδιο φαν ερών ει», τόν ισ ε η Ροβίν α, αν ακουφισ μέν η που η Έμμα έκαν ε μόν ο υποθέσ εις. Η Έμμα χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά. «Μα εγ ώ απλ ώς μιμούμαι – αν και καλ ύτερα από τη Σέλ ια, πισ τεύω». Η Ροβίν α δεν μπόρεσ ε ν α μη γ ελ άσ ει. «Α, ν αι, πολ ύ καλ ύτερα. Πες μου όμως, αφού δεν σ υν έβη τίποτα, τότε γ ιατί όλ ες οι γ υν αίκες μοιάζουν σ αν τρομαγ μέν ες;» «Όταν σ ας κοιτούν ;» Όταν κατέν ευσ ε η Ροβίν α, το χ αμόγ ελ ο της Έμμα πλ άτυν ε κι άλ λ ο. «Έμαθαν τι έπαθε η Σέλ ια και πισ τεύουν πως ήταν δική σ ας προσ ταγ ή». «Μα εγ ώ ποτέ…» «Εγ ώ δεν το πισ τεύω, αλ λ ά εκείν ες ν αι. Επιπλ έον , ν ιώθουν δέος που δεν φοβάσ τε το δράκο ακόμα κι όταν έχ ει πραγ ματικά τις μαύρες του». «Ασ φαλ ώς και τον φοβάμαι. Η ζωή μου βρίσ κεται σ τα χ έρια του». «Μπα, δεν σ κοτών ει γ υν αίκες. Αλ λ ά ακόμα και η Σέλ ια φρόν τιζε ν α κρύβεται όταν τον έπιαν αν τα μπουρίν ια του και όλ οι εδώ έβλ επαν πόσ ο θυμωμέν ος ήταν σ υν εχ ώς – και ύσ τερα εσ είς τον

κάν ατε ν α γ ελ άσ ει. Σπάν ιο πράγ ματι ν α τον ακούει καν είς ν α γ ελ ά». Για κάποιον αν εξήγ ητο λ όγ ο, η Ροβίν α έν ιωσ ε θλ ίψ η που το άκουσ ε, μα φρόν τισ ε αμέσ ως ν α σ υν έλ θει. Δ εν την έν οιαζε διόλ ου που έλ ειπε η χ αρά από τη ζωή εκείν ου. Κι από τη δική της έλ ειπε τα τελ ευταία χ ρόν ια. Παρότι θα προτιμούσ ε ν α μείν ει και ν α σ υν εχ ίσ ει την κουβέν τα, ν ιώθον τας ότι ίσ ως θα μπορούσ ε ν α βρει μια φίλ η σ το πρόσ ωπο της Έμμα, έφυγ ε από το τραπέζι του κοριτσ ιού, αφού, όπως την είχ ε διατάξει ο Γουόρικ, έπρεπε ν α δώσ ει το παρών σ την κάμαρά του – ή μάλ λ ον σ το κρεβάτι του. Και τώρα που είχ ε σ βήσ ει ο απόηχ ος της πρωιν ής ν τροπής της, είχ ε ν α αν τιμετωπίσ ει τη σ υγ κεκριμέν η διαταγ ή καθώς και τη ν ευρικότητα που ήδη της προκαλ ούσ ε. Εν τάξει, εκείν η ήταν που σ κόπιμα του είχ ε αν άψ ει φωτιές γ ια ν α τον ξελ ογ ιάσ ει ή μάλ λ ον μόν ος του το είχ ε κάν ει με τ’ άσ εμν α πειράγ ματά του ν ωρίτερα σ το τραπέζι. Επομέν ως δεν χ ρειαζόταν καν ν α το πηγ αίν ει σ ιγ ά σ ιγ ά πλ έον . Το μόν ο πράγ μα που θα μπορούσ ε ν α χ αλ άσ ει το σ χ έδιό της ήταν αν ν όμισ ε εκείν ος πως το κάν ει από φόβο και όχ ι επειδή τον θέλ ει πραγ ματικά. Με

καν έν αν τρόπο δεν έπρεπε ν α φαν εί φοβισ μέν η σ τα μάτια του. Άλ λ ο όμως ν α σ χ εδιάζει ν α τον ξελ ογ ιάσ ει κι άλ λ ο ν α το κάν ει πράξη. Χώρια που η ν ευρικότητά της άγ γ ιζε επικίν δυν α τα όρια του φόβου, πράγ μα που γ ια εκείν η ήταν έν α και το αυτό. Κι αν όλ α αυτά τα έκαν ε γ ια το τίποτα; Αν οι προσ πάθειές της δεν άλ λ αζαν σ ε τίποτα τον τρόπο που την αν τιμετώπιζε εκείν ος; Η Μίλ ν τρεν τ ήταν βέβαιη ότι θα είχ αν το επιθυμητό αποτέλ εσ μα, όμως η Ροβίν α όχ ι και τόσ ο. Από την άλ λ η μεριά όμως… εκείν ος είχ ε ερεθισ τεί και μόν ο που του ψ ιθύρισ ε μερικά παθιασ μέν α λ όγ ια και η διάθεσ ή του είχ ε αλ λ άξει άρδην – όχ ι βέβαια ο τρόπος που της φερόταν , αλ λ ά η διάθεσ ή του σ ίγ ουρα. Θα έπρεπε απλ ώς ν α περιμέν ει ν α δει τι άλ λ ες αλ λ αγ ές θα έφερν αν οι πιο τολ μηρές πράξεις της. Μπήκε σ τα εσ ώτερα διαμερίσ ματα και ίσ α που πρόλ αβε ν α ρίξει μια ματιά σ το κρεβάτι, μολ ον ότι δεν είχ ε καμία πρόθεσ η ν α τον περιμέν ει ξαπλ ωμέν η εκεί, όταν εκείν ος έκλ εισ ε την πόρτα πίσ ω της. Στράφηκε πίσ ω αιφν ιδιασ μέν η. Θα πρέπει ν α την είχ ε ακολ ουθήσ ει με το που εκείν η προσ πέρασ ε το τραπέζι του, παρόλ ο που έδειχ ν ε πολ ύ απορροφημέν ος σ τη σ υζήτησ ή του. Τότε

όμως είδε τη φωτιά που έκαιγ ε σ τα μάτια του και κατάλ αβε. Την ήθελ ε εδώ και τώρα, την ήθελ ε σ αν τρελ ός. Και δεν θα περίμεν ε ούτε δευτερόλ επτο παραπάν ω. Κι αυτό το θέαμα της χ άρισ ε μια μεθυσ τική δύν αμη εξουσ ίας. Θα διευκόλ υν ε πάρα πολ ύ όσ α θα του έκαν ε και θα του έλ εγ ε. Την ίδια σ τιγ μή όμως έν ιωσ ε εκν ευρισ μέν η ν α παίρν ουν φωτιά και οι δικές της αισ θήσ εις. Ο Γουόρικ σ τεκόταν μπροσ τά σ την πόρτα, και με το βλ έμμα του καρφωμέν ο πάν ω της άρχ ισ ε ν α ξεκουμπών ει το μαν δύα του. Από κάτω φορούσ ε έν α χ ιτών α σ ε βαθύ καφέ χ ρώμα, με χ ρυσ οποίκιλ τη μπορν τούρα σ το κάτω μέρος και σ το λ αιμό. Το χ ρώμα τόν ιζε τα σ κουρόχ ρυσ α μαλ λ ιά του, που είχ αν μακρύν ει από τότε που εκείν η τον κρατούσ ε αιχ μάλ ωτο σ το Κέρκμπορο, κι έφταν αν τώρα ως τους φαρδιούς ώμους του. Δ εν ήταν βλ οσ υρός τούτη τη φορά και η φαν ερή πλ έον ομορφιά του τάραξε τις αισ θήσ εις της. Η Ροβίν α δυσ κολ ευόταν ν α τον κοιτάει όταν ήταν έτσ ι φυσ ιολ ογ ικός και όχ ι το σ κλ ηρό τέρας που ήξερε καλ ά ότι μπορούσ ε ν α γ ίν ει. Της φάν ηκε ταιριασ τό ν α την πιάσ ουν οι ν τροπές έπειτα απ’ όσ α του είχ ε πει σ την αίθουσ α και χ αμήλ ωσ ε τα

μάτια, καταφεύγ ον τας σ ’ αυτή τη σ ωτήρια λ ύσ η. «Έλ α δω, Ροβίν α». Τον πλ ησ ίασ ε χ ωρίς ν α δισ τάσ ει, αλ λ ά δεν επρόκειτο ν α τον κοιτάξει κατάματα ξαν ά. Εκείν α τα εκφρασ τικά μάτια τής έκαν αν πράγ ματα που δεν μπορούσ ε ν α ελ έγ ξει. «Ώσ τε θέλ εις ν α ξαπλ ώσ εις σ το κρεβάτι μου;» «Ναι». «Γιατί;» Για όν ομα του Θεού! Δ εν μπορούσ ε ν α την πισ τέψ ει έτσ ι απλ ά; Γιατί το έκαν ε αυτό; Η Ροβίν α δεν περίμεν ε ότι θα περν ούσ ε από αν άκρισ η, και τώρα που βρισ κόταν τόσ ο κον τά του δυσ κολ ευόταν ν α σ κεφτεί. «Γιατί θέλ ει μια γ υν αίκα ν α ξαπλ ώσ ει σ το κρεβάτι εν ός άν τρα;» αν τιγ ύρισ ε αποτυχ ημέν α. «Επειδή το δικό μου είν αι πιο μαλ ακό από το δικό σ ου». Τα μάτια της υψ ώθηκαν απότομα και σ υγ κρούσ τηκαν άγ ρια με τα δικά του. Τον μπάσ ταρδο! Την αμφισ βητούσ ε και θα την έκαν ε ν α φτύσ ει αίμα μέχ ρι ν α τον πείσ ει. Ούτως ή άλ λ ως, εκείν η δεν ήθελ ε εξαρχ ής ν α τον ξελ ογ ιάσ ει. Δ εν θα σ ερν όταν και σ τα πατώματα τώρα γ ια χ άρη του. «Αυτό είν αι αλ ήθεια», αποκρίθηκε ψ υχ ρά. «Αλ λ ά

σ το κρεβάτι σ ου δεν καταφέρν ω ν α κοιμηθώ και πολ ύ. Ίσ ως είν αι καλ ύτερα ν α πάω σ το δικό μου τελ ικά». Στράφηκε ν α φύγ ει θυμωμέν η, όμως εκείν ος την έπιασ ε από το μπράτσ ο και την τράβηξε βίαια πάν ω σ το σ τήθος του. Και τότε το σ τόμα του της έδειξε όλ α όσ α τον είχ ε κάν ει ν α ν ιώσ ει· καυτό, αχ όρταγ ο πάθος. Κι εκείν η αρπάχ τηκε από πάν ω του γ ιατί έν ιωσ ε τα πόδια της ν α μην την κρατούν πια, αρπάχ τηκε από πάν ω του γ ιατί ήταν αν ήμπορη ν α κάν ει οτιδήποτε άλ λ ο. Κι εκείν ος σ υν έχ ιζε αν ελ έητος την επίθεσ η, αποφασ ισ μέν ος ν α την κάν ει ν α ν ιώσ ει όπως έν ιωθε εκείν ος, και, Χρισ τέ μου, τα κατάφερε. Κι όταν την άφησ ε, η Ροβίν α κόν τεψ ε ν α σ ωριασ τεί σ το πάτωμα. Εκείν ος δεν το πρόσ εξε. Είχ ε απομακρυν θεί, το κορμί του ήταν σ φιγ μέν ο από την ταραχ ή που έν ιωθε. Κάθισ ε σ το κρεβάτι και περν ούσ ε τόσ ο βίαια τα χ έρια του μέσ α σ τα μαλ λ ιά του που η Ροβίν α μόρφασ ε από σ υμπόν ια γ ια το κραν ίο του. Όταν όμως σ ήκωσ ε πάλ ι τα μάτια του και την κοίταξε, βόγ κηξε απελ πισ μέν α από μέσ α της. Επειδή είχ ε πάρει πάλ ι το πιο σ κλ ηρό του ύφος, αυτό που η Ροβίν α έτρεμε σ αν το αν τίκριζε. «Εξακολ ουθείς ν α ισ χ υρίζεσ αι ότι με θέλ εις,

κοπελ ιά;» Αν του έλ εγ ε «ν αι», θα την έκαν ε ν α το πλ ηρώσ ει, το ήξερε, το είδε σ τα μάτια του. Αν όμως του έλ εγ ε «όχ ι», μάλ λ ον θα προσ παθούσ ε ν α τη βγ άλ ει ψ εύτρα κι αυτή τη σ τιγ μή, με τη γ εύσ η του ακόμα σ τα χ είλ η της, δεν ήταν σ ίγ ουρη αν το «όχ ι» θα ήταν η αλ ήθεια. Ό,τι κι αν έλ εγ ε, θα έβγ αιν ε χ αμέν η – ή κερδισ μέν η. Ακόμα κι αν κέρδιζε εκείν η όμως, η περηφάν ια της θα πήγ αιν ε περίπατο, γ ιατί το σ χ έδιό της ήταν δίκοπο σ παθί. Είχ ε καταλ άβει πια ότι θα έκαν ε και τη δική της καρδιά ν α ματώσ ει λ ίγ ο. Ο Γουόρικ περίμεν ε καρτερικά, δίν ον τάς της άφθον ο χ ρόν ο ν α επιλ έξει το μον οπάτι της δειλ ίας. Η Ροβίν α ατσ αλ ώθηκε αποφασ ισ μέν η. Θα το πήγ αιν ε ως το τέλ ος, όποιο κι αν ήταν το κόσ τος. «Σε θέλ ω ακόμα, άρχ ον τά μου». Εκείν ος δεν είπε τίποτα γ ια μια σ τιγ μή. Σαν ν α μην μπορούσ ε ν α αρθρώσ ει λ έξη. Και ύσ τερα η φων ή του βγ ήκε βραχ ν ή, τραχ ιά. «Απαιτώ αποδείξεις. Δ είξ’ το μου». Εκείν η το περίμεν ε. Προχ ώρησ ε αργ ά προς το μέρος του, λ ύν ον τας τα κορδόν ια του φορέματός της. Και μόλ ις έφτασ ε κον τά του, το έβγ αλ ε. Τα κορδόν ια από το μεσ οφόρι της τα έλ υσ ε με πιο

αργ ό ρυθμό. Τη μάγ ευε που την κοιτούσ ε ν α γ δύν εται, γ ιατί έβλ επε ό,τι ακριβώς έν ιωθε εκείν ος, και την κυρίευσ ε πάλ ι το αίσ θημα της εξουσ ίας, χ αρίζον τάς της μια τόλ μη που διαφορετικά δεν θα είχ ε ποτέ το θάρρος ν α δείξει. Άφησ ε το μεσ οφόρι ν α πέσ ει σ το πάτωμα, μέν ον τας μόν ο με την καμιζόλ α, τις ψ ηλ ές κάλ τσ ες και τα παπούτσ ια της. Δ εν έσ κυψ ε ν α βγ άλ ει το παπούτσ ι της, παρά σ ήκωσ ε το πόδι της και το έβαλ ε πάν ω σ το κρεβάτι δίπλ α σ το μηρό του. Γιν όταν αδικαιολ όγ ητα αδιάν τροπη, επίτηδες, κι αυτό ήταν η κατασ τροφή του Γουόρικ. Το χ έρι του τιν άχ τηκε, τυλ ίχ τηκε γ ύρω από τους γ λ ουτούς της και την τράβηξε μπροσ τά. Η Ροβίν α έπεσ ε με δύν αμη πάν ω του, τα γ όν ατά της γ λ ίσ τρησ αν δεξιά κι αρισ τερά από τους μηρούς του, η ράχ η της έγ ειρε άτσ αλ α προς τα πίσ ω, καθώς εκείν ος πίεσ ε το πρόσ ωπό του σ τις απαλ ές καμπύλ ες του σ τήθους της. Ήταν έν α αγ κάλ ιασ μα που άν αψ ε φωτιά σ το κορμί της. Ταυτόχ ρον α όμως άγ γ ιξε και μια τρυφερή χ ορδή μέσ α της, επειδή εκείν ος δεν έκαν ε τίποτ’ άλ λ ο, απλ ώς την κράτησ ε έτσ ι γ ια ώρα. Η Ροβίν α τύλ ιξε τα μπράτσ α της γ ύρω από το κεφάλ ι του, μην ξέρον τας πια αν εν εργ ούσ ε βάσ ει σ χ εδίου

ή έκαν ε απλ ώς ό,τι έν ιωθε, δηλ αδή ν α τον αγ καλ ιάσ ει κι εκείν η έτσ ι. Τότε ο Γουόρικ έγ ειρε πίσ ω το κεφάλ ι του και της είπε: «Φίλ ησ έ με». Εκείν η το έκαν ε, αγ καλ ιάζον τας με τις παλ άμες της τα μάγ ουλ ά του, και ήταν έν α φιλ ί δίχ ως πάθος, γ λ υκά αθώο – τα τρία δευτερόλ επτα που μεσ ολ άβησ αν προτού αν ταποκριθεί εκείν ος. Ύ σ τερα τα χ είλ η του πίεσ αν τα δικά της ν α αν οίξουν , με τη γ λ ώσ σ α του ν α γ λ είφει τη μέσ α μεριά τους προτού χ ωθεί βαθιά σ το σ τόμα της. Για πρώτη φορά η Ροβίν α όρμησ ε διερευν ητικά με τη δική της γ λ ώσ σ α σ τη δική του κι έν ιωσ ε την έξαψ η της επίθεσ ης, ύσ τερα όμως τα πάν τα σ βήσ τηκαν από το πάθος που η μικρή αυτή αν τίδρασ ή της ξεσ ήκωσ ε μέσ α του. Ο Γουόρικ έπεσ ε αν άσ κελ α πίσ ω σ το κρεβάτι, παίρν ον τάς τη μαζί του, το σ τόμα του τώρα καταβρόχ θιζε το δικό της. Γρήγ ορα όμως γ ύρισ ε μπρούμυτα, πιέζον τας τον σ κλ ηρό αν δρισ μό του αν άμεσ α σ τα πόδια της, και τότε οι σ φυγ μοί της εκτοξεύθηκαν σ τα ύψ η, τα σ ωθικά της σ κίρτησ αν , η καρδιά της βρον τοχ τύπησ ε σ το σ τήθος της. Τα δάχ τυλ ά της, που ήδη είχ αν σ καρφαλ ώσ ει σ τα μαλ λ ιά του, τώρα άρπαξαν χ ον τρές τούφες τους.

Είχ ε αν άγ κη ν α αρπαχ τεί από κάπου, γ ιατί οι ξεσ ηκωμέν ες αισ θήσ εις της την έκαν αν ν α χ άν ει κάθε έλ εγ χ ο. Βόγ κηξε όταν ο Γουόρικ την άφησ ε, αλ λ ά εκείν ος το έκαν ε μόν ο γ ια ν α καθίσ ει καβαλ ικευτά πάν ω σ τους μηρούς της και ν α της βγ άλ ει με μια κίν ησ η την καμιζόλ α, αφήν ον τάς τη γ υμν ή τώρα μπροσ τά του. Τα μάτια του την έκαψ αν , και ύσ τερα τα χ έρια του, κάν ον τάς τη ν α βγ άζει άν αρθρες κραυγ ές καθώς αν ηφόρισ αν αργ ά σ την κοιλ ιά της γ ια ν α φυλ ακίσ ουν τα σ τήθη της. Το έν α το κράτησ ε αιχ μάλ ωτο γ ια τα χ είλ η του, καθώς έσ κυψ ε ν α γ λ είψ ει το τρυφερό μπουμπούκι σ την κορφή, κι αμέσ ως μετά προσ πάθησ ε ν α ρουφήξει ολ όκλ ηρο το αφράτο βουν αλ άκι μέσ α σ το σ τόμα του. Η Ροβίν α έβγ αλ ε μια άν αρθρη κραυγ ή κι έν ιωσ ε ν α της κόβεται η αν άσ α, δεν κατάλ αβε καν ότι το κορμί της κυρτώθηκε προς το μέρος του, ότι τα δάχ τυλ ά της έσ φιγ γ αν το κεφάλ ι του σ αν μέγ γ εν η, απαιτών τας ασ υν αίσ θητα από εκείν ον ν α προχ ωρήσ ει κι άλ λ ο. Κι έβγ αλ ε μια κραυγ ή διαμαρτυρίας όταν τον είδε ν α σ ταματάει και ν α αν ασ ηκών εται πάλ ι. Όμως ο Γουόρικ δεν χ αμογ έλ ασ ε θριαμβευτικά σ το άκουσ μά της. Την ήθελ ε σ αν τρελ ός, ο πόθος του

ήταν τόσ ο μεγ άλ ος εκείν η τη σ τιγ μή, που δεν άφην ε χ ώρο γ ια μικροπρεπείς εκδικητικές αν τιδράσ εις. Η αν άσ α του έβγ αιν ε βαριά. Τα μάτια του δεν την άφην αν σ τιγ μή εν ώ προσ παθούσ ε ν α βγ άλ ει βιασ τικά τα ρούχ α του. Ο πλ ούσ ιος χ ιτών ας σ κίσ τηκε γ ια ν α βγ ει. Η Ροβίν α αν ακάθισ ε γ ια ν α τον βοηθήσ ει, αλ λ ά τα δάχ τυλ ά της έτρεμαν τόσ ο, ώσ τε το μόν ο που κατάφερε ήταν ν α μπλ έξει τα κορδόν ια της περισ κελ ίδας του. Σκίσ τηκαν κι αυτά όταν αν έλ αβε εκείν ος ν α τα ξεμπλ έξει. Και τότε ο αν δρισ μός του βρέθηκε αν άμεσ ά τους, καυτό, βελ ούδιν ο ατσ άλ ι κι εκείν ης της φάν ηκε το πιο φυσ ικό πράγ μα σ τον κόσ μο ν α τυλ ίξει γ ύρω του το χ έρι της. Ο Γουόρικ πήρε μια ρουφηχ τή εισ πν οή προτού μουγ κρίσ ει: «Όχ ι». Πήρε το χ έρι της και το κράτησ ε φυλ ακισ μέν ο πάν ω σ το κρεβάτι. Η Ροβίν α κλ αψ ούρισ ε που δεν την άφησ ε ν α σ υν εχ ίσ ει, αλ λ ά τότε το σ τόμα του χ αμήλ ωσ ε γ ια ν α πν ίξει την κραυγ ή της και το κορμί του γ ια ν α αν οίξει τους μηρούς της. Δ εν την έν οιαζε τίποτ’ άλ λ ο παρά μόν ο το πυρωμέν ο δόρυ που θα έμπαιν ε μέσ α της. Το άλ λ ο της χ έρι πήγ ε αν υπόμον α χ αμηλ ά σ τη μέσ η του, όσ ο πιο χ αμηλ ά έφταν ε, γ ια ν α τον

σ πρώξει μπροσ τά. Όμως εκείν ος αν τισ τεκόταν και την επόμεν η σ τιγ μή βρέθηκε κι αυτό το χ έρι φυλ ακισ μέν ο, καθώς ο Γουόρικ πάσ χ ιζε ν α πάρει τον έλ εγ χ ο – μόν ο που η Ροβίν α δεν άν τεχ ε ν α περιμέν ει άλ λ ο. «Τώρα… Σε παρακαλ ώ, Γουόρικ, τώρα!» ικέτευσ ε, αυτή τη φορά χ ωρίς ν α υπακούει σ τη δική του προσ ταγ ή και με απόλ υτη προθυμία. Μπήκε μέσ α της. Κι εκείν η έλ ιωσ ε. Τη σ φυροκόπησ ε γ ρήγ ορα, άγ ρια. Η Ροβίν α ούρλ ιαξε σ την κορύφωσ η της ηδον ής της, τελ είωσ ε πριν από εκείν ον , σ υν έχ ισ ε ν α τελ ειών ει και μετά από εκείν ον , τόσ ο έν τον α που σ χ εδόν λ ιποθύμησ ε. Κολ υμπούσ ε ακόμα σ ε μια θάλ ασ σ α αποχ αυν ωτικής έκσ τασ ης όταν λ ίγ ο αργ ότερα τον άκουσ ε ν α λ έει: «Αν αρωτιέμαι, θα σ ε πάρω ποτέ ήρεμα και χ αλ αρά, κοπελ ιά, ή θα με σ πρώχ ν εις πάν τοτε σ ’ αυτή την τρέλ α;». Η Ροβίν α απλ ώς χ αμογ έλ ασ ε.

Κεφάλ αιο 30

Ο Γουόρικ βρισ κόταν ακόμα εκεί όταν ξύπν ησ ε το επόμεν ο πρωί η Ροβίν α, ξαπλ ωμέν ος δίπλ α της σ το μεγ άλ ο κρεβάτι του, αλ λ ά δεν κοιμόταν . Είχ ε την αίσ θησ η πως την παρακολ ουθούσ ε γ ι’ αρκετή ώρα εν αγ ν οία της, γ εγ ον ός που την τάραξε, επειδή το πρωί έδειχ ν ε πολ ύ σ οβαρός κι αυτό δεν προμήν υε τίποτα καλ ό. «Έπρεπε ν α με ξυπν ήσ εις, άρχ ον τά μου, και ν α με σ τείλ εις σ τα καθήκον τά μου». «Έπρεπε; Γιατί, αφού έν α από τα καθήκον τά σ ου τώρα, έπειτα από δική σ ου επιθυμία, είν αι ακριβώς εκεί που βρίσ κεσ αι;» Μια ρόδιν η απόχ ρωσ η απλ ώθηκε σ τα μάγ ουλ ά της μ’ εκπλ ηκτική ταχ ύτητα. «Αυτό σ ημαίν ει ότι σ το εξής θ’ αγ ν οώ τα υπόλ οιπα καθήκον τά μου;» «Αχ ά», έκαν ε εκείν ος, σ αν ν α κατάλ αβε ξαφν ικά. «Τώρα μάλ ισ τα, έχ ουμε το κίν ητρο γ ιατί ήθελ ες ν α έρθεις σ το κρεβάτι μου». «Δ εν ήταν αυτό –οι δουλ ειές που προς το παρόν γ εμίζουν τη μέρα μου δεν με παρακουράζουν – ακόμα». «Ακόμα;» Ο Γουόρικ πήρε βλ οσ υρό ύφος, ώσ που

το βλ έμμα του έπεσ ε σ την κοιλ ιά της και τότε τ’ ασ ημέν ια μάτια του έγ ιν αν δύο κομμάτια πάγ ου. Ωσ τόσ ο, η φων ή του παρέμειν ε ήρεμη, απατηλ ά ήρεμη. «Κατάλ αβα. Γι’ άλ λ η μια φορά αποδεικν ύεσ αι απίσ τευτα αν όητη και μου θυμίζεις το παιδί που μου έκλ εψ ες. Δ ιόλ ου περίεργ ο όμως, αφού κι αυτό είν αι έν α κίν ητρο, το οποίο μπορούμε ν α αποδώσ ουμε σ το ξαφν ικό πάθος που σ ’ έπιασ ε γ ια μέν α, έτσ ι δεν είν αι; Ή μήπως θα μου πεις τώρα ότι δεν πέρασ ε καν από το μυαλ ό σ ου ν α διαπραγ ματευτείς μαζί μου γ ια το μωρό;» «Το μωρό το θέλ ω. Δ εν το αρν ούμαι». «Τόσ ο πολ ύ, ώσ τε ν α αν οίγ εις τα πόδια σ ου γ ια μέν α όποτε σ ’ το λ έω;» Πώς μπόρεσ ε ν α ξεχ άσ ει τη σ κλ ηρότητά του ή το πόσ ο πολ ύ την απεχ θαν όταν , από τη σ τιγ μή που σ ’ αυτήν ακριβώς τη σ κλ ηρότητα προσ παθούσ ε ν α βάλ ει έν α τέλ ος; Προφαν ώς, αυτό που είχ αν μοιρασ τεί το περασ μέν ο βράδυ δεν τον είχ ε αλ λ άξει σ το ελ άχ ισ το και μόλ ις το σ υν ειδητοποίησ ε η Ροβίν α έν ιωσ ε σ υν τριβή – αλ λ ά ξεχ ν ούσ ε πως εκείν ος πίσ τευε ότι δεν τον ήθελ ε αλ ηθιν ά και γ ι’ αυτό τη χ λ εύαζε τώρα. Και είτε ήταν ψ έμα είτε όχ ι, δεν μπορούσ ε ν α σ κεφτεί άλ λ ον τρόπο ν α τον πείσ ει.

Απροσ δόκητα, την έπν ιξε ο θυμός γ ια την παταγ ώδη αποτυχ ία της. Γιατί δεν μπορούσ ε αυτός ο άν τρας ν α πάρει απλ ώς αυτό που του πρόσ φερε; Γιατί έπρεπε ν α αν αζητάει κρυφά κίν ητρα; Όσ ο γ ια την καταραμέν η ερώτησ ή του… Ήταν τόσ ο θυμωμέν η, που άν οιξε τα πόδια της κάτω από τα σ κεπάσ ματα, τ’ άν οιξε τόσ ο που εκείν ος ήταν αδύν ατον ν α μην το προσ έξει και του αν ταπέδωσ ε σ τα ίσ α το χ λ ευασ μό. «Εμπρός, λ οιπόν , κύριε Δ ράκε, έλ α ν α με κάψ εις με τη φωτιά σ ου». Η έκφρασ ή του σ κοτείν ιασ ε απότομα, έγ ιν ε μαύρη σ αν τη ν ύχ τα. «Απαιτώ ν α μάθω το λ όγ ο, κοπελ ιά, κι απαιτώ ν α τον μάθω τώρα». Η Ροβίν α απάν τησ ε παθιασ μέν α, αγ ριοκοιτών τας τον : «Όλ ες οι απαιτήσ εις σ ου είν αι σ κλ ηρές, όλ α τα κίν ητρά σ ου εκδικητικά κι όμως, όταν μ’ αγ γ ίζεις είσ αι μον αχ ά τρυφερός και τίποτ’ άλ λ ο». Έμειν ε έκπλ ηκτη που τελ ικά είχ ε κατορθώσ ει ν α βρει τα σ ωσ τά λ όγ ια ν α πει κι έτσ ι άλ λ αξε γ ρήγ ορα το ύφος της, πασ παλ ίζον τάς το με αβεβαιότητα κι έν α κοκκίν ισ μα σ τα μάγ ουλ α, καλ ού κακού. «Δ εν ήθελ α ν α το παραδεχ τώ σ τον εαυτό μου, και σ ίγ ουρα όχ ι σ ’ εσ έν α, αλ λ ά ν α… λ αχ ταρώ το άγ γ ιγ μά σ ου».

Ο Θεός ν α τη σ υγ χ ωρέσ ει, αλ λ ά είχ ε αρχ ίσ ει ν α γ ίν εται καλ ή σ τα ψ έματα. Και η έκφρασ η του Γουόρικ άλ λ αξε. Η Ροβίν α δεν ήξερε ν α πει με σ ιγ ουριά αν εκείν ος ήθελ ε ν α την πισ τέψ ει, κι αυτό… αυτό της έφερε έν αν κόμπο σ το λ αιμό ιδιαιτέρως δυσ άρεσ το. «Δ ηλ αδή καιγ όσ ουν τόσ ο γ ια το κορμί μου που δεν άν τεχ ες ν α περιμέν εις ώσ που ν α το βάλ εις σ ε πειρασ μό ν α σ ε ικαν οποιήσ ει πάλ ι. Μήπως πρέπει εγ ώ ν α σ ου μάθω τα τερτίπια της πόρν ης;» Η προσ βολ ή του δεν την άγ γ ιξε αυτή τη φορά, επειδή κατάλ αβε τι ήταν σ την πραγ ματικότητα, μια απόπειρα ν α αν τισ ταθεί σ τον πειρασ μό ν α την πισ τέψ ει. Μήπως πίσ τευε πως δεν ήταν δυν ατόν ν α τον θέλ ει μια γ υν αίκα χ ωρίς ν α έχ ει κάποιο απώτερο κίν ητρο; Θυμήθηκε τα λ όγ ια της Έμμα, ότι οι γ υν αίκες έν ιωθαν δέος γ ια εκείν η επειδή δεν τον φοβόταν . Και η Μίλ ν τρεν τ είχ ε πει ότι τη μισ ή ζωή του είχ ε υπάρξει αυτός ο σ κλ ηρός, εκδικητικός άν τρας που ήταν σ ήμερα. Αυτό ήταν όλ ο κι όλ ο που περίμεν ε από εκείν η, μον αχ ά φόβο; Και ποια γ υν αίκα θα μπορούσ ε ν α τον θέλ ει πραγ ματικά αν τον φοβόταν ; Αν αρωτήθηκε γ ια μια σ τιγ μή γ ιατί δεν τον φοβόταν πια, προτού βάλ ει το χ έρι της σ το κέν τρο

του σ τέρν ου του και τον σ πρώξει πίσ ω, έτσ ι γ ερμέν ος που ήταν . «Ίσ ως θα πρέπει ν α με διδάξεις, άρχ ον τα Γουόρικ», του είπε απαλ ά, γ έρν ον τας τώρα εκείν η από πάν ω του. «Βέβαια, ήδη έχ ω πάρει μερικές σ υμβουλ ές, αλ λ ά μάλ λ ον θα μου χ ρειασ τούν κι άλ λ ες». Το χ έρι της γ λ ίσ τρησ ε κάτω από τα σ κεπάσ ματα κι αν ακάλ υψ ε έκπλ ηκτη πως δεν ήταν απρόσ βλ ητος από το πλ ησ ίασ μά της. Ούτε κι εκείν η όμως. Και ούτε ήταν απρόσ βλ ητη από την επιθυμία της ν α τον αγ γ ίξει. Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α της ήταν δύσ κολ ο. Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α πιέσ ει τον εαυτό της. Μα ήταν εύκολ ο, τόσ ο εύκολ ο – της άρεσ ε που το έκαν ε. Κι εκείν ου το ίδιο. Τα μάτια του έκλ εισ αν . Η αν άσ α του τάχ υν ε. Δ εν πέρασ ε πολ λ ή ώρα και η Ροβίν α βρέθηκε πάλ ι αν άσ κελ α, με το σ τόμα του καρφωμέν ο σ το δικό της και τα χ έρια του ν α την πλ ηρών ουν με το ίδιο ν όμισ μα γ ια το γ λ υκό μαρτύριο σ το οποίο μόλ ις τον είχ ε υποβάλ ει. Προτού όμως ο Γουόρικ προλ άβει ν α της δώσ ει αυτό που απελ πισ μέν α ήθελ ε εκείν η, μπήκε σ την κάμαρα ο Μπέρν αρν τ απροειδοποίητα, όπως το σ υν ήθιζε. Ο καημέν ος ο ν εαρός έγ ιν ε κατακόκκιν ος από την ν τροπή του σ αν είδε ότι δεν θ’ άρεσ ε

καθόλ ου σ τον Γουόρικ αυτή η διακοπή και, προς τιμήν του, προσ πάθησ ε ν α φύγ ει χ ωρίς ν α εν οχ λ ήσ ει το απασ χ ολ ημέν ο ζευγ άρι σ το κρεβάτι. Όμως ο Γουόρικ είχ ε φάει τον πόλ εμο με το κουτάλ ι και τα γ ρήγ ορα αν ταν ακλ ασ τικά του ήταν αδύν ατον ν α μην αν τιδράσ ουν σ ’ αυτή την αδιάκριτη παρέμβασ η. Αν ασ ήκωσ ε το κεφάλ ι του και γ ρύλ ισ ε: «Τι;». Ο Μπέρν αρν τ κατάφερε μόν ο ν α ψ ελ λ ίσ ει: «Ο πατέρας… εδώ… με τη ν ύφη». Η Ροβίν α άκουσ ε το μαν τάτο μέσ α σ την παραζάλ η της και δεν κατάλ αβε. Αφού υποτίθεται πως ο πατέρας του Γουόρικ ήταν ν εκρός, ο ακόλ ουθος μάλ λ ον εν ν οούσ ε τον δικό του πατέρα ή έν αν από τους δύο πεθερούς του Γουόρικ. Αλ λ ά η λ έξη «ν ύφη» κατάφερε μάλ λ ον ν α μουδιάσ ει τις ξεσ ηκωμέν ες αισ θήσ εις της. Αν τίθετα, ο Γουόρικ δεν έν ιωσ ε την παραμικρή σ ύγ χ υσ η γ ια το κρυπτογ ραφημέν ο μήν υμα. «Πλ ησ ιάζουν εδώ ή είν αι ήδη εδώ;» Η ηρεμία με την οποία ειπώθηκε η ερώτησ η ξαν άδωσ ε σ το ν εαρό τη χ αμέν η του αυτοκυριαρχ ία. «Βρίσ κον ται σ την αίθουσ α, άρχ ον τά μου, κι επιθυμούν ν α σ ας δουν . Να τους πω;…»

«Να μην τους πεις τίποτα. Θα έρθω σ ’ έν α λ επτό ν α τους καλ ωσ ορίσ ω». Η Ροβίν α σ υμπέραν ε από την απάν τησ ή του ότι ο Γουόρικ θ’ άφην ε σ τη μέσ η αυτό που είχ αν αρχ ίσ ει και το κορμί της ούρλ ιαξε ως έν δειξη διαμαρτυρίας. Το πρόσ ωπό της όμως ήταν παν τελ ώς αν έκφρασ το, όταν εκείν ος έσ τρεψ ε πάλ ι την προσ οχ ή του σ ’ εκείν η. Το δικό του όμως όχ ι. Έδειχ ν ε εκν ευρισ μέν ος, σ τεν αχ ωρεμέν ος και, αφού την περιεργ άσ τηκε γ ια έν α δευτερόλ επτο, παραιτημέν ος. «Δ εν μπορούσ ε ν α διαλ έξει χ ειρότερη ώρα ο λ όρδος Ρέιν αρν τ γ ια ν α κάν ει την εμφάν ισ ή του», αν ασ τέν αξε και κύλ ησ ε μακριά της. Εκείν η ήθελ ε ν α τον αρπάξει και ν α τον φέρει πίσ ω. Η λ έξη «ν ύφη» τής προκάλ εσ ε έν α ιδιαίτερο ρίγ ος. Μα δεν τον άφησ ε ν α δει πόσ ο ταραγ μέν η έν ιωσ ε ξαφν ικά. Ωσ τόσ ο, ήταν ακίν δυν ο ν α τον ρωτήσ ει: «Ο λ όρδος Ρέιν αρν τ είν αι κάποιος από τους πεθερούς σ ου;» «Θα γ ίν ει σ ύν τομα». Και ν α που επιβεβαιώθηκε ο χ ειρότερος φόβος της. Είχ ε χ αθεί αν επισ τρεπτί πια η ευκαιρία ν α εξευμεν ίσ ει αυτό τον άν τρα. Τώρα που είχ ε φτάσ ει

η μν ησ τή του δεν θα έχ αν ε άλ λ ο τον καιρό του με τη Ροβίν α. Και σ ύν τομα μια σ ύζυγ ος θα ξάπλ ων ε μαζί του σ ε τούτο το κρεβάτι. Και την αιχ μάλ ωτή του τι θα την έκαν ε τότε; Θα την έριχ ν ε πάλ ι σ το μπουν τρούμι; Θα την αν άγ καζε ν α εξυπηρετεί εκείν ον και μαζί τη ν έα του σ ύζυγ ο; «Αυτό σ ημαίν ει ότι η μν ησ τή σ ου βρέθηκε», σ χ ολ ίασ ε άτον α, παρακολ ουθών τας τον ν α σ καλ ίζει μια κασ έλ α με ρούχ α, ψ άχ ν ον τας αν αμφίβολ α κάτι εξαίσ ιο γ ια την πολ ύτιμη λ αίδη Ιζαμπέλ α του. «Τουλ άχ ισ τον έφυγ ε αυτό το έγ κλ ημα από την πλ άτη μου». Εκείν ος την κοίταξε αυσ τηρά. «Μην υπολ ογ ίζεις ότι απαλ λ άχ θηκες, κοπελ ιά, αν δεν μάθω πρώτα, επακριβώς, τι ήταν αυτό που την έκαν ε ν α εξαφαν ισ τεί όλ ες αυτές τις βδομάδες». Εκείν η δεν μίλ ησ ε. Δ εν την έν οιαζε ποια θα ήταν η δικαιολ ογ ία της λ αίδης· το μόν ο που ήθελ ε ήταν ν α μην είχ ε βρεθεί ποτέ η Ιζαμπέλ α. Και μόλ ις το σ υν ειδητοποίησ ε, ταράχ τηκε επειδή ούτε αυτό θα ’πρεπε ν α τη ν οιάζει. Ο Γουόρικ την αγ ν οούσ ε πάλ ι, το μυαλ ό του ήταν ήδη σ τους καλ εσ μέν ους του που περίμεν αν . Η Ροβίν α όμως δεν μπορούσ ε ν α τον αγ ν οήσ ει τόσ ο εύκολ α, παρότι και το δικό της μυαλ ό ήταν σ ’

αυτούς. Παρόλ ο που η αν ησ υχ ία της ολ οέν α μεγ άλ ων ε σ χ ετικά με το πώς θα την επηρέαζε η ν έα κατάσ τασ η που διαμορφων όταν , τα μάτια της δεν έλ εγ αν ν α ξεκολ λ ήσ ουν από το υπέροχ ο γ υμν ό κορμί του Γουόρικ, τα μακριά γ υμν ά φτερά της πλ άτης του με τους χ ον τρούς μυς, τη σ φιχ τή καμπύλ η των γ λ ουτών του, τους μυς που σ ε κάθε του κίν ησ η σ φίγ γ ον ταν κι έκαν αν τις φαρδιές πλ άτες του ν α κυματίζουν . Δ ύν αμη και ρωμαλ εότητα σ ε κάθε σ κλ ηρή γ ραμμή του κορμιού του και… ομορφιά, ν αι, υπήρχ ε ομορφιά σ ε τόσ ο απόλ υτη αρρεν ωπότητα. Αδύν ατον ν α το αρν ηθεί, όπως και την ακαταν ίκητη αν άγ κη που την έκαιγ ε γ ια ν α ν ιώσ ει ξαν ά αυτό το υπέροχ ο κορμί κολ λ ημέν ο σ το δικό της. Ο Γουόρικ σ τράφηκε ελ αφρώς προτού σ κύψ ει ν α φορέσ ει τη βράκα του και η Ροβίν α είδε πως η ίδια αν άγ κη φλ όγ ιζε ακόμα και το δικό του κορμί, αν κι εκείν ος την αγ ν οούσ ε όπως αγ ν οούσ ε και την ίδια – τουλ άχ ισ τον έτσ ι ν όμιζε, ώσ που σ ήκωσ ε τα μάτια και είδε ότι την είχ ε τσ ακώσ ει ν α τον κοιτάει αδιάν τροπα. Τότε γ ύρισ ε σ το κρεβάτι και, χ ωρίς ν α πει λ έξη, την έπιασ ε από τον αυχ έν α και την τράβηξε προς το μέρος του ώσ που το σ τόμα του τρίφτηκε βίαια

πάν ω σ το δικό της. Η καρδιά της βρον τοχ τύπησ ε από αν ακούφισ η, αλ λ ά προτού προλ άβει ν α τυλ ίξει τα χ έρια της γ ύρω του γ ια ν α τον τραβήξει πάλ ι σ το κρεβάτι εκείν ος την άφησ ε. Η έκφρασ ή του έν α φρικτό μείγ μα πόθου και θυμού εκείν η τη σ τιγ μή, ν αι, σ ίγ ουρα θυμού, επειδή εκείν η τον έβαζε σ ε πειρασ μό ν α αγ ν οήσ ει την πολ ύτιμη Ιζαμπέλ α του. Προφαν ώς, ο πειρασ μός δεν ήταν αρκετά ισ χ υρός. Σ’ αυτό όμως η Ροβίν α δεν είχ ε τελ είως δίκιο. «Μείν ε ακριβώς όπως είσ αι, κοπελ ιά», τη διέταξε τραχ ιά. «Θα γ υρίσ ω προτού σ βήσ ει αυτή η φωτιά από τα ζαφειρέν ια μάτια σ ου και τότε θα δούμε αν μπορείς ν α κάν εις πράξη την υπόσ χ εσ η που βλ έπω μέσ α τους». Δ εν είδε τα μάγ ουλ ά της που ρόδισ αν , επειδή γ ύρισ ε από την άλ λ η βιασ τικός ν α αποτελ ειώσ ει το ν τύσ ιμό του. Υ ποτίθεται ότι εκείν η δεν θα ήταν τόσ ο εκφρασ τική όπως ήταν εκείν ος, αλ λ ά απ’ ό,τι φάν ηκε αυτή τη φορά δεν είχ ε καταφέρει ν α του κρύψ ει το παραμικρό. Κι αυτό την έκαν ε ν α ν ιώθει πιο τρωτή απ’ όσ ο είχ ε ν ιώσ ει ποτέ μ’ αυτό τον άν τρα. Ήταν άλ λ ο ν α ομολ ογ εί σ τον εαυτό της ότι ίσ ως και ν α τον ήθελ ε, ότι τον ήθελ ε, τουλ άχ ισ τον τη δεδομέν η σ τιγ μή, κι άλ λ ο ν α αφήν ει εκείν ον ν α

το βλ έπει ξεκάθαρα χ ωρίς ν α χ ρειάζεται τα ψ έματά της γ ια ν α πεισ τεί. Τα ψ έματα; Νωρίτερα ίσ ως, τότε που είχ ε ακόμα τον έλ εγ χ ο του εαυτού της ορισ μέν ες από τις πράξεις και τα λ όγ ια της ν α ήταν ψ εύτικα, αλ λ ά τώρα όχ ι. Ο Γουόρικ έφυγ ε χ ωρίς ν α την κοιτάξει. Η Ροβίν α πρόσ εξε αφηρημέν α ότι είχ ε ρίξει πάν ω του τα ελ άχ ισ τα απαιτούμεν α ρούχ α, τίποτα όμως προσ χ εδιασ μέν ο γ ια ν α εν τυπωσ ιάσ ει την πολ υαν αμεν όμεν η ν ύφη. Η αλ ήθεια ήταν , σ κέφτηκε αυτάρεσ κα, ότι έδειχ ν ε μάλ λ ον ατημέλ ητος και βιασ τικός, κι έτσ ι θυμωμέν ος που ήταν ακόμα, οι σ κλ ηρές γ ραμμές σ το πρόσ ωπό του είχ αν την τιμητική τους. Θα ήταν τυχ ερός αν η μέλ λ ουσ α σ ύζυγ ός του δεν ξεσ πούσ ε σ ε κλ άματα με το που τον έβλ επε. Στη σ κέψ η αυτή η Ροβίν α χ αμογ έλ ασ ε, αλ λ ά σ τιγ μιαία μόν ο. Αμέσ ως μετά πήραν το λ όγ ο οι φόβοι της πάλ ι. Όποια κι αν ήταν η αν τίδρασ η της Ιζαμπέλ α όταν θα έβλ επε τον Γουόρικ, γ εγ ον ός παρέμεν ε ότι είχ ε έρθει γ ια ν α τον παν τρευτεί. Ο φόβος μιας ν ύφης ήταν το τελ ευταίο πράγ μα που θα μπορούσ ε ν α σ ταθεί εμπόδιο σ ’ έν α γ άμο. Επομέν ως, ο γ άμος θα γ ιν όταν , κι αυτό αυτομάτως σ ήμαιν ε πως θ’ άλ λ αζε η δική της θέσ η. Κι απ’ όποια

μεριά κι αν το έβλ επε, δεν πίσ τευε ότι η αλ λ αγ ή αυτή θα έκαν ε καλ ύτερη τη δική της μοίρα. Μπορεί ν α άν αβε τον πόθο του Γουόρικ, αλ λ ά τώρα εκείν ος θα είχ ε τη σ ύζυγ ό του ν α του τον σ βήν ει και γ ια τη Ροβίν α θ’ απέμεν αν μόν ο οι δεξιοτεχ ν ικές τιμωρίες και τα μικρά βασ αν ισ τήρια. Χωρίς την ερωτική επαφή που προκαλ ούσ ε ο πόθος του γ ια εκείν η μέχ ρι τώρα, δεν υπήρχ ε ελ πίδα ν α τον καταφέρει ν α αλ λ άξει τον τρόπο που της φερόταν . Μάλ λ ον χ ειρότερος θα γ ιν όταν . Την είχ ε διατάξει ν α μείν ει σ το κρεβάτι του, αλ λ ά ήταν αδύν ατον . Σηκώθηκε, ν τύθηκε γ ρήγ ορα κι από την ταραχ ή της άρχ ισ ε ν α κόβει βόλ τες πάν ω κάτω σ την κάμαρα, περιμέν ον τας την επισ τροφή του. Όμως εκείν ος δεν γ ύρισ ε τόσ ο γ ρήγ ορα όσ ο της είχ ε πει προτού χ ωρίσ ουν . Και η όποια ερωτική φωτιά είχ ε αν άψ ει μέσ α της είχ ε από ώρα σ βήσ ει. Τελ ικά κουλ ουριάσ τηκε σ τον σ κλ ηρό πάγ κο της πολ εμίσ τρας του παραθύρου, μπας και βάλ ει σ ε μια τάξη τις σ κέψ εις της. Και μέσ α σ ε λ ίγ η ώρα είχ ε καταλ ήξει ορισ τικά πλ έον ότι το καλ ύτερο θα ήταν ν α επαν εξετάσ ει το εν δεχ όμεν ο ν α αποδράσ ει – ίσ ως μες σ την αν αμπουμπούλ α του γ άμου. Ο Γουόρικ επέσ τρεψ ε ξαφν ικά κι απροειδοποίητα, αλ λ ά δεν ήταν μόν ος. Η γ υν αίκα

που τον ακολ ουθούσ ε κατά πόδας ήταν ψ ηλ ή και πλ ούσ ια ν τυμέν η – και χ λ ωμή σ αν καιν ούρια περγ αμην ή. Ήταν τρομακτικά όμορφη με τη χ λ ωμάδα, τα κορακάτα μαλ λ ιά και τα σ κουροπράσ ιν α μάτια της. Και ήταν τρομερά αγ χ ωμέν η γ ια κάτι, παρότι η έκφρασ ή της έδειχ ν ε παραιτημέν η κι αποφασ ισ τική. Η Ροβίν α τα πρόσ εξε όλ α αυτά με μάτια ορθάν οιχ τα. Δ εν μπορούσ ε ν α καταλ άβει γ ιατί ο Γουόρικ είχ ε φέρει εδώ τη γ υν αίκα, αφού, αν είχ ε υπακούσ ει σ τις εν τολ ές του, θα ’πρεπε αυτή τη σ τιγ μή ν α είν αι ξαπλ ωμέν η και γ υμν ή σ το κρεβάτι του. Υ πήρχ ε περίπτωσ η ν α το είχ ε ξεχ άσ ει; Όχ ι, γ ιατί το βλ έμμα του πήγ ε πρώτα σ το κρεβάτι και, όταν το είδε άδειο, τα μάτια του χ τέν ισ αν την κάμαρα, ώσ που εν τόπισ ε τη Ροβίν α χ ωμέν η βαθιά σ την κόγ χ η της πολ εμίσ τρας. Η Ροβίν α κατάλ αβε αμέσ ως ότι κάτι ήθελ ε από εκείν η. Το διαισ θάν θηκε όπως και παλ αιότερα, τότε που της τον παρουσ ίασ αν αλ υσ οδεμέν ο κι εκείν η είχ ε την αίσ θησ η ότι μπορούσ ε ν α διαβάσ ει τη σ κέψ η του. Όμως τούτη τη φορά δεν μπορούσ ε ν α καταλ άβει τι ήταν αυτό που ήθελ ε, ώσ που άκουσ ε την Ιζαμπέλ α. Η γ υν αίκα ήταν φοβισ μέν η και όχ ι άδικα. Αυτό

που εξομολ ογ ιόταν σ τη σ κλ ηρή πλ άτη του Γουόρικ ήταν ο λ όγ ος που δεν τον αγ απούσ ε. Και τώρα η Ροβίν α κατάλ αβε ακριβώς τι ήθελ ε από εκείν η. Ήθελ ε ν α δείξει σ την Ιζαμπέλ α ότι δεν του καιγ όταν καρφάκι γ ι’ αυτά που του έλ εγ ε, αλ λ ά δεν αρκούσ ε απλ ώς ν α της το πει. Η Ροβίν α δεν ήταν σ ίγ ουρη αν το έκαν ε μον αχ ά γ ια ν α περισ ώσ ει την περηφάν ια του ή ήθελ ε ν α απαλ λ άξει και τη γ υν αίκα από την αγ ων ία της. Όπως και ν α ’χ ε, προφαν ώς ήλ πιζε ότι θα έβρισ κε τη Ροβίν α εκεί όπου την είχ ε αφήσ ει και το θέαμα θα μιλ ούσ ε από μόν ο του. Δ εν ήταν σ ίγ ουρη γ ιατί ήθελ ε ν α τον βοηθήσ ει ή έσ τω με ποιον τρόπο, αλ λ ά σ ηκώθηκε ώσ τε ν α την προσ έξει η άλ λ η γ υν αίκα. Δ υσ τυχ ώς, αυτό δεν ήταν αρκετό. Η Ιζαμπέλ α ήταν πολ ύ απορροφημέν η σ τις εξηγ ήσ εις που έδιν ε, γ ια ν α ν οιασ τεί γ ια την παρουσ ία μιας υπηρέτριας. Προσ παθούσ ε διακαώς ν α κάν ει τον Γουόρικ ν α την ακούσ ει, εν ώ εκείν ος δεν γ υρν ούσ ε καν ν α την κοιτάξει, καθώς το βλ έμμα του ήταν καρφωμέν ο σ τη Ροβίν α. Η Ροβίν α τούς πλ ησ ίασ ε, αλ λ ά σ ταμάτησ ε μπροσ τά σ τον Γουόρικ, δίν ον τάς του ν α καταλ άβει χ ωρίς λ όγ ια ότι μπορούσ ε ν α αξιοποιήσ ει την

παρουσ ία της με όποιον τρόπο εκείν ος επέλ εγ ε. Αυτό που επέλ εξε ν α κάν ει ο Γουόρικ ήταν ν α σ τραφεί και ν α αν τικρίσ ει την Ιζαμπέλ α, με τη Ροβίν α τώρα πίσ ω του. Άπλ ωσ ε το χ έρι του πίσ ω, εκείν η το έπιασ ε και τότε την τράβηξε κον τά του ώσ που εκείν η έγ ειρε σ την πλ άτη του. Αυτό που θα έβλ επε η Ιζαμπέλ α, αν βέβαια έμπαιν ε ποτέ σ τον κόπο ν α προσ έξει το θέαμα, θα ήταν τη Ροβίν α ν τροπαλ ά κρυμμέν η πίσ ω από τον Γουόρικ κι εκείν ον ν α προσ παθεί ν α την καθησ υχ άσ ει χ ωρίς σ την ουσ ία ν α τραβάει την προσ οχ ή πάν ω της. Ίσ ως αυτή η κίν ησ η ν α ήταν υπερβολ ικά διακριτική γ ια ν α την προσ έξει η Ιζαμπέλ α, επειδή δεν σ ταμάτησ ε λ επτό τον μακρήγ ορο μον όλ ογ ό της εξηγ ών τας ότι εκείν η και κάποιος άν τρας ον όματι Μάιλ ς Φέργ καν τ αγ απιόν τουσ αν από παιδιά. Η Ροβίν α θα μπορούσ ε κάλ λ ισ τα ν α είν αι αόρατη, παρ’ όλ η την προσ οχ ή που της έδειχ ν ε εκείν ος. Καλ ύτερα ν α γ υρν ούσ ε ξεδιάν τροπα σ το κρεβάτι του Γουόρικ ή ακόμα και ν α γ δυν όταν πάλ ι. Χαμογ έλ ασ ε μ’ αυτή την εξωφρεν ική σ κέψ η και παραλ ίγ ο ν α την πιάσ ουν τα γ έλ ια, όταν σ κέφτηκε ότι μάλ λ ον η Ιζαμπέλ α ούτε αυτό θα πρόσ εχ ε – σ ε αν τίθεσ η όμως με τον Γουόρικ. Κι αυτή η εύθυμη σ τιγ μή τής έφερε μια

σ καν ταλ ιάρικη διάθεσ η που είχ ε χ ρόν ια ν α ν ιώσ ει. Σκέφτηκε, έτσ ι όπως σ τεκόταν πίσ ω του, ν α τυλ ίξει τα χ έρια της γ ύρω από τη μέσ η του. Μπα, παραήταν τολ μηρό. Τελ ικά τράβηξε το χ έρι της από το δικό του και είδε την πλ άτη του ν α σ φίγ γ εται, αλ λ ά χ αλ άρωσ ε όταν αισ θάν θηκε τα χ έρια της σ τα πλ ευρά του, ακριβώς πάν ω από τους γ οφούς του. Στην ουσ ία τα δάχ τυλ ά της δεν φαίν ον ταν ιδιαίτερα, αλ λ ά τη Ροβίν α δεν την έν οιαζε πια ν α κάν ει αισ θητή την παρουσ ία της σ την Ιζαμπέλ α. Τον Γουόρικ ήθελ ε ν α πειράξει τώρα, και το έκαν ε, διατρέχ ον τας αργ ά με τα δάχ τυλ ά της τα πλ ευρά του, ν ιώθον τάς τον ν α κοκαλ ών ει και ύσ τερα ν α προσ παθεί ν α σ ταματήσ ει αυτό που του έκαν ε πιέζον τας τα χ έρια του σ φιχ τά σ τα πλ ευρά του. Η Ροβίν α απλ ώς ελ ευθέρωσ ε τα δάχ τυλ ά της και κατηφόρισ ε σ τους γ οφούς του. Κόν τεψ ε ν α σ κάσ ει σ τα γ έλ ια όταν τον άκουσ ε ν α παίρν ει μια ρουφηχ τή αν άσ α. Αλ λ ά όταν έφερε πάλ ι πίσ ω το χ έρι της και του μπάτσ ισ ε απαλ ά τα οπίσ θια, εκείν ος γ ύρισ ε απότομα προς το μέρος της ξαφν ιάζον τάς την και την κεραυν οβόλ ησ ε μ’ έν α βλ έμμα, που γ ια πρώτη φορά η Ροβίν α δεν μπόρεσ ε ν α αποκρυπτογ ραφήσ ει. Εκείν η πήρε ύφος αθώας περισ τεράς και σ τα χ είλ η του φάν ηκε

έν α αν επαίσ θητο χ αμόγ ελ ο, προτού εγ καλ έσ ει σ την τάξη τον εαυτό του και την αγ ριοκοιτάξει προειδοποιητικά. Υ ποτίθεται ότι θα τον βοηθούσ ε ν α αν τιμετωπίσ ει την εξομολ όγ ησ η της Ιζαμπέλ α, όχ ι ν α τον αποσ πάει από αυτή. Και τότε αν τιλ ήφθηκαν και οι δύο την ξαφν ική σ ιωπή πίσ ω τους, μία σ τιγ μή προτού η Ιζαμπέλ α ρωτήσ ει αν υπόμον α: «Γουόρικ, ποια είν αι αυτή η γ υν αίκα;». Εκείν ος σ τράφηκε προς το μέρος της. Το κεφάλ ι της Ροβίν α πρόβαλ ε δίπλ α από τον φαρδύ ώμο του. «Είν αι αιχ μάλ ωτή μου», αρκέσ τηκε μόν ο ν α της πει. «Είμαι η λ αίδη Ροβίν α του Κέρκμπορο», πρόσ θεσ ε σ χ εδόν ταυτόχ ρον α η Ροβίν α, ξέρον τας πολ ύ καλ ά ότι δεν θα το έκαν ε εκείν ος, όπως και ότι δεν θα του άρεσ ε καθόλ ου αυτή της η πρωτοβουλ ία. Και είχ ε δίκιο. Η αν ταπάν τησ ή του την έκαν ε ν α ζαρώσ ει ν τροπιασ μέν η. «Λαίδη ήταν προτού γ ίν ει αιχ μάλ ωτή μου. Τώρα είν αι απλ ώς η κοπελ ιά που θα γ εν ν ήσ ει το επόμεν ο μπάσ ταρδό μου». Βύθισ ε τα δόν τια της σ το πίσ ω μέρος του

μπράτσ ου του –με δύν αμη– γ ια ν α τον ευχ αρισ τήσ ει γ ι’ αυτή την περιττή αποκάλ υψ η. Δ εν κουν ήθηκε ούτε έν ας μυς του γ ια ν α δείξει ότι το είχ ε έσ τω αισ θαν θεί. «Κατάλ αβα», είπε ψ υχ ρά η Ιζαμπέλ α. «Α, κατάλ αβες επιτέλ ους; Ωραία. Ίσ ως λ οιπόν τώρα μπορέσ εις ν α μου εξηγ ήσ εις γ ιατί θεώρησ ες αν αγ καίο ν α με πάρεις σ το κατόπι ως εδώ μ’ αυτή την ισ τορία περί παιδικού έρωτα, από τη σ τιγ μή που φρόν τισ α ν α σ ου ξεκαθαρίσ ω κάτω σ την αίθουσ α ότι δεν μ’ εν διέφερε ν α την ακούσ ω. Μήπως ν ομίζεις ότι είν αι απαραίτητη η αγ άπη σ ου γ ια το γ άμο μας;» Ο αν ελ έητα παγ ερός τόν ος του έκαν ε την Ιζαμπέλ α ν α χ λ ωμιάσ ει ακόμα περισ σ ότερο. Η Ροβίν α, που σ το μεταξύ είχ ε κρυφτεί πάλ ι πίσ ω του, μόρφασ ε και προς σ τιγ μήν λ υπήθηκε την άλ λ η γ υν αίκα. «Ή… ήλ πιζα ότι θα σ ’ έκαν α ν α καταλ άβεις», απάν τησ ε με σ τεν οχ ώρια η Ιζαμπέλ α. «Μα καταλ αβαίν ω απολ ύτως. Δ εν μ’ αγ απάς. Δ εν μ’ εν διαφέρει. Δ εν είν αι η αγ άπη αυτό που θέλ ω από σ έν α, ξέρεις». «Όχ ι, Γουόρικ, δεν καταλ αβαίν εις τίποτα. Δ εν γ ίν εται ν α σ ε παν τρευτώ πια. Είμαι… είμαι ήδη

παν τρεμέν η με τον Μάιλ ς». Μακρά σ ιγ ή ακολ ούθησ ε. Η Ροβίν α είχ ε σ οκαρισ τεί. Και δεν μπορούσ ε καν ν α φαν τασ τεί πώς θα πρέπει ν α έν ιωθε ο Γουόρικ. Όμως η φων ή του ήταν εκπλ ηκτικά ήρεμη όταν τη ρώτησ ε τελ ικά: «Και τότε τι δουλ ειά έχ εις εδώ, μαζί με τον πατέρα σ ου, ο οποίος απ’ ό,τι φαίν εται πισ τεύει πως σ ’ έφερε εδώ γ ια ν α γ ίν ει ο γ άμος;». Η Ροβίν α πήγ ε και σ τάθηκε πλ άι σ τον Γουόρικ, γ ιατί την έτρωγ ε η περιέργ εια και δεν ήθελ ε ν α χ άσ ει λ έξη. Είδε ότι η γ υν αίκα έσ φιγ γ ε αγ ων ιωδώς τα χ έρια της, αλ λ ά προς μεγ άλ η της έκπλ ηξη ο Γουόρικ δεν έδειχ ν ε όσ ο ταραγ μέν ος θα ’πρεπε από τα ν έα. «Όταν με βρήκε ο πατέρας μου σ το Λον δίν ο, ο Μάιλ ς είχ ε πάει σ το Γιορκ γ ια μια δουλ ειά του βασ ιλ ιά κι έτσ ι δεν ήταν μαζί μου. Δ … δεν μπορούσ α ν α πω την αλ ήθεια σ τον πατέρα μου. Μου είχ ε απαγ ορεύσ ει ν α δω τον Μάιλ ς ξαν ά, αφότου απέρριψ ε τη δική του πρότασ η γ άμου. Ήθελ ε εσ έν α γ ια γ αμπρό του. Καν έν ας άλ λ ος δεν του έκαν ε». «Κυρά μου, δεν μ’ εν διέφερε ν α πάρω την έγ κρισ η του πατέρα σ ου. Εγ ώ τη δική σ ου σ υγ κατάθεσ η ζήτησ α και μου την έδωσ ες».

«Αν αγ κάσ τηκα ν α το κάν ω. Και γ ια τον ίδιο λ όγ ο δεν μπορούσ α ν α πω σ τον πατέρα μου ότι είχ α παν τρευτεί με τις ευλ ογ ίες του βασ ιλ ιά. Ο Μάιλ ς είν αι έμπισ τος του Στεφάν ου. Έχ ω θυσ ιάσ ει πολ λ ά γ ια ν α είμαι μαζί του, αλ λ ά μόν ο εκείν ον θέλ ω. Ο πατέρας μου όμως θα με σ κότων ε αν ήξερε τι έχ ω κάν ει». «Και ν ομίζεις ότι από μέν α υπάρχ ει περίπτωσ η ν α πάθεις κάτι λ ιγ ότερο;» Η Ροβίν α ήταν σ ίγ ουρη ότι η γ υν αίκα θα λ ιποθυμούσ ε, τόσ ο πολ ύ τρομοκρατήθηκε και θα του έδιν ε μια κλ οτσ ιά σ το καλ άμι που εκφόβιζε επίτηδες την Ιζαμπέλ α. Γιατί ήταν σ ίγ ουρη ότι επίτηδες το έκαν ε. Τώρα πια ήξερε αρκετά καλ ά τον ίδιο αλ λ ά και τους γ ν ώριμους σ ’ εκείν η τρόπους του ν α παίρν ει την εκδίκησ ή του ασ τραπιαία. Εν ώ η Ιζαμπέλ α όχ ι, απ’ ό,τι έδειχ ν αν τα πράγ ματα. Ήταν περίεργ ο γ ια τη Ροβίν α ν α βλ έπει κάποιον άλ λ ο ν α γ ίν εται αποδέκτης της εχ θρότητας του Γουόρικ. Κι ακόμα πιο περίεργ ο ήταν ότι ήθελ ε ν α εκτον ώσ ει το θυμό του γ ια το δικό του καλ ό. «Θα σ ου αρέσ ει το μπουν τρούμι του, λ αίδη Ιζαμπέλ α», διέ​κοψ ε η Ροβίν α την τεταμέν η σ ιωπή. «Είν αι πραγ ματικά πολ ύ άν ετο». Ο Γουόρικ την κοίταξε λ ες και της είχ ε σ τρίψ ει.

Αλ λ ά η Ιζαμπέλ α της έριξε έν α αν έκφρασ το βλ έμμα, χ ωρίς ν α πιάν ει το υπον οούμεν ο. «Ε, αφού θα τη ρίξ εις σ το μπουν τρούμι σ ου, έτσ ι δεν είν αι, άρχ ον τά μου;» σ υν έχ ισ ε απτόητη εκείν η. «Εκεί δεν βάζεις όλ α τα θηλ υκά εν όσ ω περιμέν εις ν α δεις αν είν αι…» «Ροβίν α», άρχ ισ ε ν α λ έει εκείν ος προειδοποιητικά. Του χ αμογ έλ ασ ε γ λ υκά. «Ναι, άρχ ον τά μου;» Ό,τι κι αν ήθελ ε ν α της πει δεν του έβγ αιν ε όταν την έβλ επε ν α του χ αμογ ελ άει μ’ αυτό τον τρόπο. Κι έτσ ι ξεφύσ ηξε αγ αν ακτισ μέν ος, αλ λ ά όταν κοίταξε την Ιζαμπέλ α πάλ ι, το ύφος του δεν ήταν τόσ ο σ κοτειν ό. «Δ ηλ αδή πήγ ες σ το Λον δίν ο γ ια ν α παν τρευτείς τον έρωτά σ ου;» ρώτησ ε την Ιζαμπέλ α. «Και γ ια ν α έχ ουμε καλ ό ρώτημα, αυτό ήταν εξαρχ ής το σ χ έδιό σ ου όταν ταξίδευες γ ια ν α έρθεις ν α με βρεις ή ήταν απόφασ η της σ τιγ μής, επειδή άργ ησ α ν α έρθω σ το σ ημείο όπου είχ αμε πει;» Η Ροβίν α κράτησ ε την αν άσ α της και προσ ευχ ήθηκε η απάν τησ η της άλ λ ης γ υν αίκας ν α μη μεγ άλ ων ε κι άλ λ ο τον ήδη μακρύ κατάλ ογ ο με τα δικά της κρίματα. Δ εν σ τάθηκε τόσ ο τυχ ερή. «Εκείν ο το μεσ ημέρι ήταν ο Μάιλ ς σ τη σ υν οδεία

μου. Είχ α μήν ες ν α τον δω. Είχ α απελ πισ τεί πια. Αλ λ ά όταν δεν εμφαν ίσ τηκες εσ ύ με τους άν τρες σ ου, φάν ηκε πράγ ματι σ αν ν α μας χ αμογ ελ ούσ ε η τύχ η – εν ν οώ ότι ο Μάιλ ς κι εγ ώ το είδαμε σ αν τη μον αδική μας…» Η Ιζαμπέλ α σ ταμάτησ ε ν α μιλ άει τελ ικά, κατακόκκιν η, όμως το επόμεν ο δευτερόλ επτο πρόσ θεσ ε: «Σου ζητώ σ υγ γ ν ώμη, Γουόρικ, ειλ ικριν ά. Δ εν είχ α σ κοπό ν α σ ’ εξαπατήσ ω, αλ λ ά ο πατέρας μου ήθελ ε τόσ ο πολ ύ ν α κάν ει έν α γ άμο μαζί σ ου». Ήταν αδικαιολ όγ ητο, εξωφρεν ικό, αλ λ ά η Ροβίν α δεν μπόρεσ ε ν α μην πεταχ τεί: «Τι κρίμα που δεν μπορεί ν α παν τρευτεί αυτός τον Γουόρικ». Μετάν ιωσ ε αμέσ ως γ ια το παρορμητικό σ χ όλ ιό της. Δ εν χ ωρούσ αν ελ αφρότητες σ ’ έν α τόσ ο σ οβαρό ζήτημα. Σίγ ουρα σ τον Γουόρικ δεν θ’ άρεσ ε καθόλ ου και θα γ ιν όταν έξαλ λ ος μαζί της. Και τότε ο Γουόρικ γ έλ ασ ε. Και μόλ ις είδε το κατάπλ ηκτο βλ έμμα της Ροβίν α έσ κασ ε σ τα γ έλ ια. Στην Ιζαμπέλ α ήταν που δεν άρεσ ε καθόλ ου. «Πώς τολ μάς ν α παίρν εις ελ αφρά αυτό το θέμα;» απαίτησ ε ν α μάθει από τη Ροβίν α. «Ο πατέρας μου θα θελ ήσ ει ν α με σ κοτώσ ει όταν …» «Όχ ι αν ο Γουόρικ αθετήσ ει την υπόσ χ εσ η

γ άμου», επεσ ήμαν ε η Ροβίν α. Μόλ ις το άκουσ ε αυτό ο Γουόρικ του κόπηκε μαχ αίρι το γ έλ ιο. «Χρισ τός κι Απόσ τολ ος! Κάτι τέτοιο θα μπορούσ ε ν α ξεκιν ήσ ει πόλ εμο. Καλ ύτερα ν α φάει το ξύλ ο που δικαιωματικά της αξίζει κι εγ ώ ν α διαβεβαιώσ ω το λ όρδο Ρέιν αρν τ ότι δεν είμαι θιγ μέν ος που την έχ ασ α». «Μα έτσ ι δεν θα ελ αφρύν ει η θέσ η της», του υπεν θύμισ ε η Ροβίν α. «Κι εσ ύ, κοπελ ιά, φαν τάζεσ αι ότι μ’ απασ χ ολ ούν οι δυσ κολ ίες που αν τιμετωπίζει;» Η Ροβίν α αγ ν όησ ε την ερώτησ η. «Το σ υμπεθεριό αυτό ήταν αρκετά καλ ή σ υμμαχ ία γ ια σ έν α, άρχ ον τά μου. Οι κόρες σ ου είν αι λ ογ οδοσ μέν ες; Γιατί ν α μην μπορεί μία απ’ αυτές ν α κάν ει το σ υμπεθεριό αν τί γ ια σ έν α – αν η οικογ έν εια έχ ει αν ύπαν τρους γ ιους;» Ο Γουόρικ κούν ησ ε το κεφάλ ι του σ ασ τισ μέν ος. «Ροβίν α, γ ύρν α σ τη δουλ ειά σ ου προτού σ ου κατέβει καμιά φαειν ή ιδέα ν α τάξεις σ ε καν έν αν ακόμα και το ίδιο μου το κάσ τρο. Το θέμα δεν σ ε αφορά –μ’ εξαίρεσ η τον δικό σ ου έμμεσ ο ρόλ ο σ ’ αυτό– πράγ μα που δεν υπάρχ ει περίπτωσ η ν α ξεχ άσ ω». «Όχ ου!» ξεφύσ ηξε εκείν η, χ ωρίς ν α

εν τυπωσ ιασ τεί από την προειδοποίησ η. «Απ’ ό,τι κατάλ αβα, θα πρέπει πάλ ι ν α ετοιμάζομαι γ ια τη φωτιά του δράκου…» «Πήγ αιν ε!» την έκοψ ε εκείν ος, αλ λ ά η έκφρασ ή του δεν ήταν απειλ ητική. Στην πραγ ματικότητα, σ αν ν α πήγ αιν ε ν α της σ κάσ ει έν α χ αμόγ ελ ο. Εκείν η πάν τως του χ αμογ έλ ασ ε καλ ού κακού και προτού κλ είσ ει την πόρτα γ ια ν α τους αφήσ ει μόν ους, άκουσ ε την Ιζαμπέλ α ν α λ έει: «Κι όμως, Γουόρικ, ήταν εξαιρετική η ιδέα της». «Δ εν εκπλ ήσ σ ομαι καθόλ ου που έχ εις αυτή τη γ ν ώμη αφού έτσ ι λ ύν εται όμορφα κι ωραία το δικό σ ου πρόβλ ημα. Αλ λ ά δεν μου εξασ φαλ ίζει το γ ιο που εγ ώ ήθελ α». Η Ροβίν α δεν έμειν ε ν α ακούσ ει τη λ αίδη ν α απολ ογ είται γ ια πολ λ οσ τή φορά. Αλ λ ά όταν έφυγ ε δεν μπόρεσ ε ν α μην αν αρωτηθεί γ ια το φύλ ο του μωρού που είχ ε μέσ α της. Θα ήταν ωραία το πρώτο της παιδί ν α ήταν αγ όρι αλ λ ά και ο Γουόρικ ήθελ ε έν α γ ιο. Το ερώτημα ήταν : Έν ας γ ιος θα της απέφερε μια πρότασ η γ άμου ή θα της σ τερούσ ε εγ γ υημέν α το πρώτο της παιδί;

Κεφάλ αιο 31

Ο Γουόρικ δεν ήξερε ν α πει με σ ιγ ουριά τι περίπλ οκα παιχ ν ίδια τού έπαιζε η Ροβίν α, αλ λ ά ήδη είχ ε καταλ ήξει σ το σ υμπέρασ μα ότι δεν τον πείραζε. Δ εν μπορούσ ε ν α μαν τέψ ει τι ήλ πιζε εκείν η ν α κερδίσ ει με την παράξεν η σ υμπεριφορά της. Όχ ι ότι είχ ε σ ημασ ία. Τα σ χ έδιά του γ ια εκείν η δεν θ’ άλ λ αζαν – εν τάξει, ίσ ως λ ίγ ο μόν ο, αφού δεν είχ ε την παραμικρή επιθυμία πλ έον ν α την κάν ει ν α υποφέρει. Και ο σ καν ταλ ιάρικος χ αρακτήρας της ήταν μια ευχ άρισ τη έκπλ ηξη. Έτσ ι σ οβαρή κι αποφασ ισ μέν η που την είχ ε γ ν ωρίσ ει σ το Κέρκμπορο, ούτε που το είχ ε φαν τασ τεί ότι θα είχ ε και μια παιχ ν ιδιάρικη πλ ευρά. Το Κέρκμπορο – δεν ήταν η πόλ η της ούτε μπορούσ ε ν α γ ίν ει τώρα πια. Αλ λ ά, γ ια πρώτη φορά, αν αρωτήθηκε ποια ήταν η Ροβίν α κι από πού βασ τούσ ε η σ κούφια της. «Μίλ ησ ες σ τη λ αίδη γ ια την Έμμα;» Ο Γουόρικ τράβηξε το βλ έμμα του από τον περίβολ ο, όπου οι άν τρες του έκαν αν σ τρατιωτικές ασ κήσ εις με αν τιπάλ ους τους ιππότες του Σέλ ν τον και σ τράφηκε. Προς σ τιγ μήν δεν είχ ε ιδέα σ ε τι

αν αφερόταν ο φίλ ος του – ώσ που είδε ποια κοιτούσ ε. Η Ροβίν α διέσ χ ιζε το περιτείχ ισ μα γ ια ν α πάει σ το πλ υσ ταριό μ’ έν α βουν ό ασ πρόρουχ α σ την αγ καλ ιά. Ήταν αδύν ατον ν α μην την προσ έξει, η μακριά πλ εξούδα της σ τραφτάλ ιζε σ το ηλ ιόφως, το έν τον ο κόκκιν ο μεσ οφόρι της φαιν όταν μόν ο σ το λ αιμό, σ τα χ έρια και σ τα πόδια της, αλ λ ά έκαν ε χ τυπητή αν τίθεσ η με το μουν τό γ κρίζο φόρεμά της. Αδύν ατον έσ τω και ν α διαν οηθεί καν είς ότι έμοιαζε με τις άλ λ ες υπηρέτριες τριγ ύρω της. Και καταν τούσ ε γ ελ οίο σ χ εδόν ν α την αποκαλ εί έτσ ι, ωσ τόσ ο θα σ υν έχ ιζε ν α το κάν ει, ασ χ έτως πώς την έβλ επαν οι άλ λ οι – ή την αποκαλ ούσ αν . Εκν ευρίσ τηκε όμως επειδή είχ ε ξεχ άσ ει τελ είως το ν έο καθήκον που είχ ε σ υμφων ήσ ει ν α της αν αθέσ ει. Προφαν ώς, όταν η Ροβίν α βρισ κόταν κον τά του οι σ κέψ εις του ακολ ουθούσ αν μον αχ ά μία πορεία. «Με τα πηγ αιν έλ α της Ιζαμπέλ α δεν μου δόθηκε η ευκαιρία…» «Μη σ υν εχ ίζεις», διέκοψ ε ο Σέλ ν τον την ασ τεία σ τ’ αλ ήθεια δικαιολ ογ ία του Γουόρικ. «Είν αι τρομερό το πώς σ ου φέρθηκε αυτή η οικογ έν εια. Όσ ο γ ια τον ν εαρό Μάιλ ς, θα πρέπει ν α είν αι

τρελ ός αν ν ομίζει πως μπορεί ν α σ ου κλ έψ ει τη ν ύφη και ν α μην το πλ ηρώσ ει με αίμα. Πολ ύ κρίμα πάν τως. Γν ωρίζω τον πατέρα του και…» «Για όν ομα του Θεού, Σέλ ν τον , μην αποδίδεις σ το χ έρι μου πράξεις που το μυαλ ό μου δεν έχ ει καν σ κεφτεί». Ο Σέλ ν τον τον κοίταξε αποσ βολ ωμέν ος, μην πισ τεύον τας σ τ’ αυτιά του, και ο Γουόρικ κοκκίν ισ ε ως τις ρίζες των μαλ λ ιών του. «Δ εν μπορεί σ τ’ αλ ήθεια ν α εν ν οείς ότι θ’ αφήσ εις τον μικρό ν α ζήσ ει έπειτα από το κακό που σ ου έκαν ε. Εσ ύ; Μήπως δεν ν ιώθεις καλ ά, Γουόρικ;» Ο Γουόρικ είχ ε αρχ ίσ ει ν α σ υν οφρυών εται προτού καν τελ ειώσ ει την πρότασ ή του ο Σέλ ν τον , επειδή ο φίλ ος του έδειχ ν ε ν α αν ησ υχ εί πραγ ματικά. «Δ εν τα ’χ ω χ αμέν α, που ν α πάρει! Απλ ώς δεν χ ολ οσ κάω κιόλ ας που έχ ασ α τη σ υγ κεκριμέν η κυρία. Και το σ υμπεθεριό ισ χ ύει, αφού έταξα την Μπέατριξ σ τη θέσ η μου.greekleech.info Ο λ όρδος Ρέιν αρν τ είν αι το ίδιο ικαν οποιημέν ος μ’ εμέν α από την τελ ική έκβασ η. Η αλ ήθεια είν αι ότι το μόν ο που έχ ασ α είν αι η ίδια η Ιζαμπέλ α, η οποία είχ ε ήδη αλ λ ού δοσ μέν η την καρδιά της και, αν την παν τρευόμουν , το δίχ ως άλ λ ο θα γ ιν όταν μια μέγ αιρα που θα μου έπρηζε το

σ υκώτι. Στην ουσ ία, πρέπει ν α ευχ αρισ τώ τον Μάιλ ς Φέργ καν τ γ ια την τόλ μη του». Ο Σέλ ν τον εξακολ ουθούσ ε ν α τον κοιτάει αποσ βολ ωμέν ος, κάν ον τας τον Γουόρικ ν α γ ρυλ ίσ ει: «Πώς είν αι το χ έρι σ ου, φίλ ε μου; Μήπως τις τελ ευταίες βδομάδες έχ ει αρχ ίσ ει ν α σ κουριάζει όπως το δικό μου;». Ο Σέλ ν τον γ έλ ασ ε επιτέλ ους. «Τολ μώ ν α αρν ηθώ μια τόσ ο όμορφα διατυπωμέν η προσ φορά;» «Δ εν θα σ ’ το σ υν ισ τούσ α». «Τότε, έλ α», απάν τησ ε ο Σέλ ν τον , τραβών τας το σ παθί του. «Μόν ο κοίτα μην ξεχ άσ εις ξαφν ικά ότι σ υγ χ ωρείς τον μπόμπιρα, τον Φέργ καν τ. Την τελ ευταία φορά που μ’ έβαλ ες ν α παρισ τάν ω έν αν από τους εχ θρούς σ ου έκαν α δεκαπέν τε μέρες ν α σ ηκωθώ από το κρεβάτι». Ο Γουόρικ αν ασ ήκωσ ε το φρύδι καθώς τραβούσ ε κι εκείν ος σ παθί. «Κάθε φορά που θα το αν αφέρεις, θα μεγ αλ ών ει ο χ ρόν ος που θα περάσ εις σ το κρεβάτι του πόν ου. Τη σ υμπόν ια μου ζητάς ή μια ελ αφριά εξάσ κησ η, έτσ ι γ ια ν α ξεσ κουριάσ εις;» «Τη μέρα που η εξάσ κησ η μαζί σ ου θα είν αι ελ αφριά…» Ο Σέλ ν τον άφησ ε μισ οτελ ειωμέν η τη φράσ η του γ ια ν α αποκρούσ ει την πρώτη επίθεσ η του

Γουόρικ. Η κλ αγ γ ή των λ επίδων τους αν τήχ ησ ε μαζί με την κλ αγ γ ή των άλ λ ων σ παθιών σ τον περίβολ ο, αλ λ ά σ ύν τομα ακούγ ον ταν μον αχ ά τα δύο δικά τους σ παθιά, αφού οι άν τρες σ ταμάτησ αν τις δικές τους ασ κήσ εις γ ια ν α δουν το θέαμα. Η Ροβίν α παρακολ ουθούσ ε από την αν οιχ τή πόρτα του πλ υσ ταριού, αδιαφορών τας γ ια τα κλ ιν οσ κεπάσ ματα που είχ ε πάει εκεί γ ια ν α πλ ύν ει. Κον τά σ την εσ ωτερική πύλ η, έν ας αγ γ ελ ιαφόρος, ο οποίος μόλ ις είχ ε φτάσ ει δίσ τασ ε ν α αφήσ ει το μήν υμα που μετέφερε, όταν του είπαν ν α το παραδώσ ει σ τους δύο έμπειρους ιππότες που πετσ όκοβαν ο έν ας τον άλ λ ο σ ε μια μάχ η, η οποία έμοιαζε μέχ ρις εσ χ άτων .greekleech.info Ψηλ ά σ τις επάλ ξεις του κάσ τρου παρακολ ουθούσ ε και η Μπέατριξ τον πατέρα της, ελ πίζον τας ν α σ κον τάψ ει ή ν α κάν ει κάποιο λ άθος και ν α γ ελ οιοποιηθεί. Ήταν τόσ ο οργ ισ μέν η μαζί του, που ήδη είχ ε χ ασ τουκίσ ει δύο υπηρέτες και είχ ε κάν ει την αγ απημέν η της Μελ ίσ αν τ ν α βάλ ει τα κλ άματα. Έφταιγ ε η τρομερή απογ οήτευσ η που είχ ε πάρει πρώτα σ αν είδε τη μν ησ τή του ν α καταφτάν ει, πάν ω που είχ ε αρχ ίσ ει ν α πισ τεύει ότι η Ιζαμπέλ α δεν θα ερχ όταν ποτέ, και ύσ τερα που περίμεν ε ν α

σ υμβεί το χ ειρότερο, ότι μέσ α σ ε λ ίγ ες μέρες θα γ ιν όταν ο γ άμος. Και όλ α αυτά, μόν ο και μόν ο γ ια ν α της αν ακοιν ώσ ουν μερικές ώρες αργ ότερα ότι δεν ήταν ο πατέρας της αυτός που θα παν τρευόταν , αλ λ ά εκείν η – και μάλ ισ τα θα έμπαιν ε σ ’ αυτή την οικογ έν εια. Οι Μαλ ν τουί μπορεί ν α ήταν καλ οί γ ια τον πατέρα της, αλ λ ά εκείν η απέβλ επε σ ’ έν αν υψ ηλ ότερο τίτλ ο, σ ε μεγ αλ ύτερη δύν αμη, σ ε περισ σ ότερο πλ ούτο, σ ’ έν αν κόμη το λ ιγ ότερο. Αλ λ ά όχ ι, θα την έδιν αν σ ’ έν α ν ιάν ιαρο, σ ’ έν αν έφηβο που μόλ ις είχ ε χ ρισ τεί ιππότης και που θα περν ούσ αν πολ λ ά χ ρόν ια ώσ που ν α πάρει την κλ ηρον ομιά του. Δ εν θα είχ ε καν δικό της κάσ τρο, θα έμεν ε μαζί με τον πεθερό της. Ήταν αβάσ ταχ το, και όλ α αυτά επειδή εκείν ος έτσ ι είχ ε αποφασ ίσ ει και διατάξει. Θα τον έκαν ε, έπρεπε ν α τον κάν ει ν α το μεταν ιώσ ει. Που τόλ μησ ε ν α της το κάν ει αυτό… Ο Γουόρικ αν ακάθισ ε αργ ά, με την περηφάν ια του περισ σ ότερο πλ ηγ ωμέν η από τον πισ ιν ό του. Ο Σέλ ν τον σ τεκόταν από πάν ω του γ ελ ών τας, και δικαιολ ογ ημέν α. Ποτέ σ τη ζωή του ο Γουόρικ δεν είχ ε πιασ τεί σ τον ύπν ο, σ αν ακόλ ουθος που πρωτόπιαν ε το ξύλ ιν ο σ παθί σ το χ έρι του. Αν άθεμα την αν οιχ τόξαν θη μάγ ισ σ α και το κόκκιν ο

μεσ οφόρι της που τραβούσ αν το βλ έμμα του σ αν μαγ ν ήτης, πόσ ο μάλ λ ον το χ υμώδες κορμί της, το οποίο κρυβόταν από κάτω.greekleech.info Ήταν αρκετό ν α πιάσ ει με την άκρη του ματιού του τη σ τιγ μιαία λ άμψ η εκείν ου του κόκκιν ου, αρκετό γ ια ν α γ υρίσ ει ν α κοιτάξει θέλ ον τας ν α το δει κι άλ λ ο – κι αρκετό γ ια ν α τον πετάξει κάτω ο Σέλ ν τον , αφού οι λ επίδες τους σ υγ κρούσ τηκαν χ αμηλ ά και η δύν αμη του χ τυπήματος τον βρήκε απροετοίμασ το και τον τίν αξε προς τα πίσ ω, ξαπλ ών ον τάς τον φαρδύ πλ ατύ σ το έδαφος. Και ν α σ ου την τώρα που σ τεκόταν εκεί, σ ταματημέν η καταμεσ ής του περίβολ ου, ν α τον κοιτάει σ ’ αυτή την ταπειν ή σ τάσ η, μ’ έν α ύφος όλ ο αν ησ υχ ία εν ώ μάλ λ ον προσ παθούσ ε ν α σ υγ κρατήσ ει τα γ έλ ια της, όπως έκαν ε και ο Σέλ ν τον . «Αν τιλ αμβάν εσ αι, ελ πίζω», είπε ο Σέλ ν τον , «ότι το κατόρθωμά μου ν α ρίξω το δράκο θα διαδοθεί…». «Βρε, δεν πας σ το διάολ ο, λ έω γ ω», γ ρύλ ισ ε ο Γουόρικ και σ ηκώθηκε, αλ λ ά πρόσ θεσ ε χ αμογ ελ ών τας σ φιγ μέν α: «Ή μάλ λ ον , θέλ εις ν α προσ παθήσ εις ν α το επαν αλ άβεις;». Ο Σέλ ν τον οπισ θοχ ώρησ ε, έχ ον τας ακόμα έν α χ αμόγ ελ ο ως τ’ αυτιά. «Για χ αζούς ψ άχ ν εις, φίλ ε;

Θα επαν απαυτώ σ τις δάφν ες μου και θ’ αποχ ωρήσ ω όσ ο ακόμα…» «Ήρθε αγ γ ελ ιαφόρος, άρχ ον τά μου», διέκοψ ε σ ’ εκείν ο το σ ημείο ο φρον τισ τής του Γουόρικ. Ο Γουόρικ σ τράφηκε αν υπόμον α προς τον αγ γ ελ ιαφόρο, παρατηρών τας ότι δεν ήταν και τόσ ο βρόμικος, άρα δεν ερχ όταν από πολ ύ μακριά. Πήρε την περγ αμην ή που του παρέδωσ ε χ ωρίς η έκφρασ ή του ν α προδώσ ει σ το ελ άχ ισ το ότι αν αγ ν ώρισ ε τη σ φραγ ίδα. Ο αγ γ ελ ιαφόρος περίμεν ε ώσ τε ν α επαν αλ άβει τα λ όγ ια που είχ ε αποσ τηθίσ ει, αλ λ ά δεν χ ρειάσ τηκε, αφού ο λ όρδος του Φούλ κχ ερσ τ διάβαζε μόν ος του την επισ τολ ή – ή προσ ποιούν ταν ότι διάβαζε, σ κέφτηκε ο άν τρας, χ αμογ ελ ών τας αυτάρεσ κα από μέσ α του. Τι άλ λ ο ν α υποθέσ ει, αφού ο λ όρδος δεν αν τιδρούσ ε όπως έπρεπε σ την πρόκλ ησ η του αφέν τη του; Κι επιπλ έον , του είχ ε φύγ ει τελ είως η ν ευρικότητα αφότου είδε με τα ίδια του τα μάτια πόσ ο ατζαμής ήταν σ τη μάχ η ο λ όρδος του Φούλ κχ ερσ τ. Ο φοβερός και τρομερός δράκος του βορρά προφαν ώς βασ ιζόταν σ τους άν τρες του ν α παίρν ουν τις ν ίκες σ τις μάχ ες γ ια χ άρη του. Δ εν έν ιωσ ε όμως την ίδια σ ιγ ουριά, όταν ο Γουόρικ τον κοίταξε με τα πιο τρομακτικά γ κρίζα

μάτια που είχ ε δει ο άν τρας ποτέ του. Κι αν άθεμα αν ήταν μόν ο τα μάτια, ο ξακουσ τός δράκος απέπν εε ολ όκλ ηρος σ κλ ηρότητα. «Αφού ο άρχ ον τάς σ ου αν υπομον εί ν α πεθάν ει, θα του κάν ω τη χ άρη, αλ λ ά με το πάσ ο μου. Θα έχ εις την πλ ήρη απάν τησ ή μου σ ε λ ίγ ο». Και μ’ έν α ν εύμα, ο Γουόρικ έδιωξε τον άν τρα. Ο Σέλ ν τον δεν περίμεν ε καλ ά καλ ά ν α γ υρίσ ει την πλ άτη ο αγ γ ελ ιαφόρος και ρώτησ ε με το φρύδι αν ασ ηκωμέν ο: «Είν αι καν έν ας γ ν ωσ τός αυτός που θα ξεπασ τρέψ εις;». «Δ εν τον ξέρεις, αλ λ ά σ ίγ ουρα τον έχ εις ακουσ τά. Ο Ντιάμπρε είν αι και μάλ ισ τα με καιν ούρια τακτική. Τώρα ζητά ν α σ υν αν τηθούμε σ την πεδιάδα Γκίλ ι σ ε δύο μέρες από σ ήμερα. γ ια ν α δώσ ουμε έν α ορισ τικό τέλ ος σ τον πόλ εμό μας με μον ομαχ ία». Ο Σέλ ν τον σ φύριξε. «Μάλ λ ον ο άν θρωπος είν αι τρελ ός όπως ήταν ο πατέρας του, αν ν ομίζει ότι δεν ξέρεις πως η πεδιάδα Γκίλ ι αποτελ εί ιδαν ικό μέρος γ ια πολ εμικά τεχ ν άσ ματα. Είχ α ακούσ ει ότι την ίδια πρόκλ ησ η σ ε μον ομαχ ία είχ ε απευθύν ει και σ τον Γουόλ τερ Μπελ έμ, τον παλ ιό άρχ ον τα του Τούρες. Όταν όμως ο Μπελ έμ πήγ ε εκεί ν α πολ εμήσ ει, του είχ αν σ τήσ ει εν έδρα και τον

δολ οφόν ησ αν . Έτσ ι απέκτησ αν οι Ντιάμπρε το Τούρες και όλ α τα σ υμπαρομαρτούν τα». «Το ξέρω», αποκρίθηκε ο Γουόρικ. «Και φρόν τισ α ν α του πάρω αυτό το τρόπαιο από τη σ υλ λ ογ ή του. Μάλ ισ τα είχ α σ κεφτεί ν α του χ αρίσ ω την ειρήν η που ζήτησ ε – αφού όμως του πάρω και το κάσ τρο Άμπρε». «Αυτή θα είν αι η επόμεν η εκσ τρατεία σ ου λ οιπόν ; Το δικό του οχ υρό;» «Ναι, αλ λ ά προφαν ώς άργ ησ α πολ ύ ν α του το πάρω και του άφησ α άφθον ο χ ρόν ο ώσ τε ν α σ καρώσ ει κάποια μπαμπεσ ιά». «Ίσ ως, αν και οφείλ εις ν α παραδεχ τείς, Γουόρικ, πως δεν είσ αι από τους αν τιπάλ ους που σ ταματά εύκολ α καν είς έτσ ι και βάλ εις σ το μυαλ ό σ ου ν α κατασ τρέψ εις κάποιον εχ θρό. Οι πάν τες γ ν ωρίζουν ότι καν έν ας δεν τσ ιγ κλ άει το δράκο χ ωρίς ν α τον κάψ ει η φωτιά του.greekleech.info Κι αυτό έχ ει κάν ει πολ λ ούς ν α σ κεφτούν ν α σ ε βγ άλ ουν από τη μέσ η αν τί ν α σ ε πολ εμήσ ουν με θεμιτά μέσ α, γ ια ν α καταφέρουν ν α σ ε ν ικήσ ουν , ιδίως από τη σ τιγ μή που ο Στέφαν ος δεν πρόκειται ν α σ τραφεί εν αν τίον σ ου». «Και γ ιατί ν α το κάν ει; Οι μισ οί από τους εχ θρούς μου είν αι και δικοί του και το απολ αμβάν ει

απεριόρισ τα που τους ξεφορτών ομαι εγ ώ, χ ωρίς ν α του σ τοιχ ίζει το παραμικρό». «Όν τως», σ υμφών ησ ε ο Σέλ ν τον και κατόπιν ρώτησ ε από περιέργ εια: «Σοβαρολ ογ ούσ ες πριν που είπες ότι δεν θα κατασ τρέψ εις ολ οσ χ ερώς τον Ντιάμπρε;». Ο Γουόρικ αν ασ ήκωσ ε τους ώμους και κοίταξε πάλ ι προς το σ ημείο όπου είχ ε κον τοσ ταθεί η Ροβίν α, ωσ τόσ ο εκείν η είχ ε φύγ ει τώρα. «Ίσ ως ν α με κούρασ αν οι σ υν εχ είς πόλ εμοι. Έχ ω παραμελ ήσ ει πάρα πολ λ ά πράγ ματα εξαιτίας τους. Οι κόρες μου δεν είχ αν την καθοδήγ ησ η που έπρεπε, γ ν ωρίζω ελ άχ ισ τα πια τα εδάφη μου. Να φαν τασ τείς ότι τις προάλ λ ες διέσ χ ιζα δισ τακτικά το Σεαξν τέιλ γ ια ν α φτάσ ω σ το Τούρες, επειδή δεν ήξερα καν ότι ήταν δικό μου φέουδο. Χώρια που έχ ω παραμελ ήσ ει και την απόκτησ η εν ός γ ιου…» «Α, ν αι, και σ ’ έχ ουν πάρει τόσ ο τα χ ρόν ια πια που δεν προλ αβαίν εις ν α…» «Άν τε σ το διάολ ο, Σέλ ν τον ». Ο μεγ αλ ύτερος άν τρας γ έλ ασ ε πν ιχ τά, αλ λ ά το πρόσ ωπό του σ οβάρεψ ε πάλ ι. «Λυπάμαι γ ια την Ιζαμπέλ α. Ξέρω πόσ ο ευχ αρισ τημέν ος ήσ ουν με την επιλ ογ ή της». Ο Γουόρικ έκαν ε μια χ ειρον ομία αδιαφορίας.

«Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α είμαι έξαλ λ ος με την κυρία και με τον πατέρα της που την αν άγ κασ ε ν α μ’ εξαπατήσ ει, εν ώ ήξερε ότι η καρδιά της ήταν δοσ μέν η αλ λ ού. Αλ λ ά ν ιώθω σ χ εδόν αν ακουφισ μέν ος που τελ είωσ ε αυτή η ισ τορία, ιδίως αφού είν αι ξεκάθαρο ότι εκείν η δεν θα μου ταίριαζε όσ ο ν όμιζα». «Και ίσ ως έχ εις ήδη κάποια άλ λ η σ το μυαλ ό σ ου γ ια ν α την αν τικατασ τήσ εις;» Ο Γουόρικ δεν κατάλ αβε αμέσ ως σ ε ποια αν αφερόταν ο Σέλ ν τον , αλ λ ά το επόμεν ο δευτερόλ επτο πήρε βλ οσ υρό ύφος. «Όχ ι, κάν εις λ άθος. Ποτέ δεν θα τιμούσ α αυτή τη μικρή μάγ ισ σ α με…» «Ω, ν αι, θα το έκαν ες – αν σ ου χ αρίσ ει το γ ιο που θέλ εις». Φαν τάσ τηκε τη Ροβίν α μ’ έν α μωρό σ την αγ καλ ιά κι αυτή η εικόν α τον πλ ημμύρισ ε με τόσ η λ αχ τάρα που σ υγ κλ ον ίσ τηκε. Όμως οι αν τιλ ήψ εις με τις οποίες είχ ε ζήσ ει τη μισ ή του ζωή δεν του επέτρεπαν ν α αφήσ ει καν έν αν ατιμώρητο όταν του έκαν ε κακό, πόσ ο μάλ λ ον σ το τέλ ος ν α τον ωφελ ήσ ει κι από πάν ω. Κούν ησ ε το κεφάλ ι του αν υποχ ώρητα. «Είν αι αδιαν όητο ν α…»

Όμως ο Σέλ ν τον σ ήκωσ ε το χ έρι του και τον διέκοψ ε πάλ ι. «Μη λ ες λ όγ ια που ύσ τερα θα ν ιώσ εις υποχ ρεωμέν ος ν α τηρήσ εις». Και προτού ο Γουόρικ το κάν ει, πρόσ θεσ ε: «Τα λ έμε το μεσ ημέρι, φίλ ε μου». Ο Γουόρικ κοιτούσ ε τον Σέλ ν τον ν α φεύγ ει και το σ υν οφρύωμά του ήταν πιο απειλ ητικό από ποτέ. Υ πήρξαν φορές που είχ ε μεταν ιώσ ει επειδή οι τρόποι του τον είχ αν κάν ει ν α μην έχ ει φίλ ους, μ’ εξαίρεσ η τον Σέλ ν τον , που τον είχ ε γ ν ωρίσ ει προτού τον βρουν οι σ υμφορές της ζωής του και ο οποίος καταλ άβαιν ε τα κίν ητρά του. Υ πήρξαν όμως και φορές που έκοβε το κεφάλ ι του ότι ήταν καλ ύτερα ν α μην έχ ει φίλ ους – όπως τώρα.

Κεφάλ αιο 32

Όταν μπήκε αργ ά εκείν ο το απόγ ευμα σ την αίθουσ α, ο Γουόρικ δεν είχ ε και την καλ ύτερη διάθεσ η. Και σ αν ν α μην έφταν ε αυτό, είδε και την Έμμα που του θύμισ ε ότι δεν είχ ε φρον τίσ ει ακόμα το ζήτημα της μεταμόρφωσ ής της. Κατευθύν θηκε προς τον άδειο χ ώρο της πυροσ τιάς και τη φών αξε κον τά του. Υ πήρχ αν μον αχ ά δύο καρέκλ ες αν άμεσ α σ τα πολ υάριθμα σ καμν ιά, φυλ αγ μέν ες αποκλ εισ τικά γ ια εκείν ον και τους καλ εσ μέν ους του ή τις κόρες του. Έκαν ε ν όημα σ την Έμμα ν α καθίσ ει σ τη μία καρέκλ α εν ώ εκείν ος βολ εύτηκε σ την άλ λ η. Όταν είδε το πρόσ ωπο της κοπέλ ας ν α παίρν ει μια έκφρασ η δυσ πισ τίας, σ υν ειδητοποίησ ε ότι, ομοίως μ’ εκείν ον , ούτε η ίδια θεώρησ ε ποτέ τον εαυτό της μέλ ος της οικογ έν ειάς του. Το γ εγ ον ός όμως ότι το σ κέφτηκε τώρα δεν τον εν όχ λ ησ ε και ιδιαίτερα. Τα μπάσ ταρδα ήταν κάτι αν απόφευκτο, κι ελ άχ ισ τα απ’ αυτά κατάφεραν ν α υψ ωθούν ποτέ πάν ω από το σ τίγ μα που έφεραν εκ γ εν ετής ή την υπηρετική τάξη της μητέρας τους, παρεκτός κι αν είχ αν βασ ιλ ικό γ εν ν ήτορα – ή δεν υπήρχ αν ν όμιμα αδέλ φια.

Η Έμμα, απ’ όσ ο ήξερε ο Γουόρικ, ήταν το μον αδικό του μπάσ ταρδο, αν δεν υπολ όγ ιζε εκείν ο που μεγ άλ ων ε σ την κοιλ ιά της Ροβίν α. Και παρότι θα πρέπει ν α κόν τευε τα δεκάξι, εκείν ος είχ ε πλ ηροφορηθεί την ύπαρξή της τα τελ ευταία χ ρόν ια μόν ο. Πιθαν όν ν α τα πήγ αιν ε καλ ύτερα μαζί της, αν είχ ε ασ χ ολ ηθεί περισ σ ότερο, αλ λ ά από τότε που έμαθε γ ια εκείν η ήταν σ πάν ιες οι φορές που βρισ κόταν σ το σ πίτι του και σ πάν ιες οι φορές που κάτι άλ λ ο, εκτός από πολ έμους, απασ χ ολ ούσ ε το μυαλ ό του – μέχ ρι τώρα. Κοίταξε την κοπέλ α, παρατηρών τας αυτό που με τόσ η ευκολ ία είχ ε διακρίν ει ο Σέλ ν τον , ότι πράγ ματι του έμοιαζε περισ σ ότερο απ’ ό,τι οι άλ λ ες δύο κόρες του. Το πρόσ ωπο και το παράσ τημά της φαν έρων αν μια δύν αμη, η οποία έλ ειπε από τις άλ λ ες δύο. Ακόμα και τα μάτια και τα μαλ λ ιά της είχ αν ακριβώς την ίδια απόχ ρωσ η με τα δικά του, αν κι εκείν ου θα μπορούσ αν ν α θεωρηθούν τόσ ο τρομακτικά που σ ου πάγ ων αν το αίμα και τις περισ σ ότερες φορές έτσ ι ήταν , όμως τα δικά της είχ αν μια ζεσ τασ ιά, χ αρίζον τας μια ιδιαίτερη ομορφιά σ το πρόσ ωπό της. Πρόσ εξε επίσ ης ότι η Έμμα δεν ζάρωσ ε κάτω από το εξετασ τικό του βλ έμμα. Αν είχ ε κοιτάξει

αμίλ ητος τόσ η ώρα τη Μελ ίσ αν τ, εκείν η θα είχ ε βάλ ει τα κλ άματα. Η Μπέατριξ θα είχ ε αρχ ίσ ει από μόν η της ν α ξεφουρν ίζει δικαιολ ογ ίες γ ια ό,τι σ τραβό είχ ε κάν ει τελ ευταία, χ ωρίς καν ν α περιμέν ει ν α ακούσ ει πρώτα ποια ήταν η κατηγ ορία. Η Έμμα απλ ώς καθόταν ήρεμα και τον κοιτούσ ε κατάματα, αν και ήταν φαν ερό πως δεν έν ιωθε καθόλ ου άν ετα. Το ’λ εγ ε η καρδιά της λ οιπόν , κάτι που δεν περίμεν ε ο Γουόρικ. Ίσ ως τελ ικά ν α ήταν άξια γ ια τον ν εαρό Ρίτσ αρν τ. Ο Γουόρικ δεν σ κέφτηκε ν α της φέρει μαλ ακά το θέμα. Κι έτσ ι τα πρώτα λ όγ ια που της είπε ήταν : «Ο Σέλ ν τον ν τε Βιρ έχ ει έν α γ ιο που σ ε θέλ ει». «Τον Ρίτσ αρν τ εν ν οείτε;» Εκείν ος κατέν ευσ ε. «Ήξερες τις προθέσ εις του;» «Όχ ι». «Σίγ ουρα όμως είχ ες κάποιες κουβέν τες μαζί του, διαφορετικά δεν θα είχ ε ζητήσ ει ειδικά εσ έν α». «Ψάχ ν ει ν α με βρει κάθε φορά που έρχ εται μαζί με τον πατέρα του». «Για ν α κλ έψ ει φιλ ιά, το δίχ ως άλ λ ο», ρουθούν ισ ε ο Γουόρικ. «Είσ αι ακόμα παρθέν α, μικρή;» Τα μάγ ουλ ά της ρόδισ αν , αν και τα μάτια της παρέμειν αν ακλ όν ητα καρφωμέν α σ τα δικά του και

οι άκρες των χ ειλ ιών της σ τράφηκαν προς τα κάτω. «Καν έν ας άν τρας εδώ δεν έχ ει τολ μήσ ει ποτέ έσ τω και ν α με κοιτάξει, από φόβο γ ια εσ άς». Ο Γουόρικ χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά σ αν είδε την αγ αν άκτησ ή της. «Χαίρομαι που το ακούω. Και σ ίγ ουρα ο Ρίτσ αρν τ θα χ αρεί πολ ύ περισ σ ότερο. Προτού όμως σ υμφων ήσ ω ν α σ ε δώσ ω σ ’ εκείν ον , έχ εις ν α μάθεις πολ λ ά γ ια ν α μην ν τροπιάσ εις την οικογ έν ειά του». Η Έμμα δεν πίσ τευε σ τ’ αυτιά της. «Σκοπεύετε ν α βάλ ετε κάποια ν α μου μάθει πώς φέρεται μια πόρν η;» Ο Γουόρικ πήρε βλ οσ υρό ύφος. «Τι είπα που σ ’ έκαν ε ν α πισ τέψ εις κάτι τέτοιο;» «Λέτε ότι με θέλ ει και ότι σ κοπεύετε ν α με δώσ ετε σ ’ εκείν ον . Αν όχ ι ως μετρέσ α του, τότε ως τι;» Τα χ είλ η του Γουόρικ σ τράφηκαν προς τα κάτω από αηδία, μα γ ια τον εαυτό του. «Μάλ λ ον δεν είν αι δικό σ ου φταίξιμο που σ κέφτηκες έτσ ι. Αλ λ ά σ ύζυγ ός του θα γ ίν εις, εάν μπορείς ν α μάθεις πώς φέρεται μια κυρία». «Σύζυγ ος;» Η Έμμα σ χ ημάτισ ε τη λ έξη με τα χ είλ η της, αλ λ ά ήταν τόσ ο μεγ άλ η η έκπλ ηξή της που δεν βγ ήκε ήχ ος. Όταν όμως κατάφερε ν α σ υλ λ άβει πλ ήρως τι σ υν επαγ όταν αυτή η λ έξη, το

πρόσ ωπό της φωτίσ τηκε ολ όκλ ηρο από χ αρά και το χ αμόγ ελ ό της κόν τεψ ε ν α τυφλ ώσ ει τον Γουόρικ. «Του σ ερ Ρίτσ αρν τ;» «Αν …» άρχ ισ ε ν α επαν αλ αμβάν ει ο Γουόρικ, όμως εκείν η δεν άκουγ ε κουβέν τα. «Δ εν υπάρχ ει “αν ”, άρχ ον τά μου. Ό,τι χ ρειάζεται ν α μάθω, θα το μάθω. Μην έχ ετε καμία αμφιβολ ία». Για πρώτη φορά σ τη ζωή του, ο Γουόρικ έν ιωσ ε περήφαν ος γ ια έν α από τα παιδιά του, και ήταν έν α σ υν αίσ θημα που δεν περίμεν ε ν α ν ιώσ ει ώσ που ν α αποκτούσ ε έν α γ ιο. Δ εν αμφέβαλ λ ε καθόλ ου γ ια την αποφασ ισ τικότητά της. Όσ ο γ ια την ικαν ότητά της, θα φαιν όταν σ την πορεία. Για το δικό της καλ ό όμως, ήθελ ε ν α τα καταφέρει. Γι’ αυτό και ήταν δισ τακτικός τώρα ν α αν αθέσ ει σ τη Ροβίν α ν α τη διδάξει. Μπορεί η τωριν ή σ υμπεριφορά της Ροβίν α ν α έδειχ ν ε ότι δεν του κρατούσ ε κακία, ωσ τόσ ο της είχ ε κάν ει πολ λ ά που ίσ ως εκείν η ακόμα ν α έφερε βαρέως. Βέβαια, δεν της είχ ε κάν ει κάτι που ν α μην της άξιζε, αλ λ ά δεν ήταν ν α εμπισ τεύεται καν είς το πώς λ ειτουργ εί το μυαλ ό μιας γ υν αίκας. Ήταν υπαρκτό το εν δεχ όμεν ο ν α δίδασ κε λ άθος την Έμμα μόν ο και μόν ο γ ια ν α τον εκδικηθεί. «Η λ αίδη Ρομπέρτα θα ήταν η καλ ύτερη

επιλ ογ ή», σ κέφτηκε φων αχ τά, αλ λ ά προτού προλ άβει ν α πει γ ιατί δεν θα το δεχ όταν εκείν η, το έκαν ε η Έμμα. «Δ εν θα το δεχ όταν », είπε η Έμμα, και το πρόσ ωπό της έχ ασ ε λ ίγ η από την προηγ ούμεν η λ άμψ η του. «Με περιφρον εί και… και δεν είμαι σ ίγ ουρη ότι ξέρει και τίποτ’ άλ λ ο πέρα από κέν τημα. Μόν ο αυτό θεωρεί σ ημαν τικό…» Το πν ιχ τό γ έλ ιο του Γουόρικ διέκοψ ε τη φράσ η της. «Πολ λ ά τα οφέλ η βέβαια μιας εξαίσ ιας βελ ον ιάς, αλ λ ά αν έφερα τη σ υγ κεκριμέν η κυρία ως καλ ύτερη επιλ ογ ή, μόν ο και μόν ο επειδή ήδη έχ ει αυτή την ιδιότητα κι επομέν ως θα ήταν ιδαν ική – ωσ τόσ ο, σ υμφων ώ ότι δεν θα δεχ όταν ν α σ ’ αν αλ άβει. Εν αλ λ ακτικά, πισ τεύω πως η Ροβίν α μπορεί ν α σ ε βοηθήσ ει σ ’ αυτό τον τομέα, αν της το ζητήσ εις». «Μα έχ ει τόσ α καθήκον τα τώρα…» Δ εν αποτέλ ειωσ ε τη φράσ η της, επειδή τον είδε ν α σ υν οφρυών εται πάλ ι. Το σ υν οφρύωμά του οφειλ όταν σ το γ εγ ον ός ότι δεν είχ ε αν τιλ ηφθεί πως είχ ε παραφορτώσ ει με δουλ ειές την κοπέλ α. Η Ροβίν α βέβαια το είχ ε αρν ηθεί, του είχ ε πει ότι δεν κουραζόταν πολ ύ από τις δουλ ειές που είχ ε ν α κάν ει – ακόμα. Μήπως όμως του είχ ε πει ψ έματα; Τι

ήξερε εκείν ος από υπηρέτες και τι φόρτος εργ ασ ίας θεωρούν ταν φυσ ιολ ογ ικός; Ποτέ του δεν είχ ε αν αλ άβει τη διοίκησ η καν εν ός άλ λ ου παρά μόν ο των αν τρών του. Τώρα όμως που το σ κεφτόταν , ακόμα και η κυρία Μπλ ουέ τον είχ ε κοιτάξει παραξεν εμέν α, όταν της είχ ε πει όλ ες τις δουλ ειές που ήθελ ε ν α αν αλ άβει η Ροβίν α. Το μόν ο που σ κεφτόταν εκείν η την εποχ ή ήταν ν α της δίν ει δουλ ειές πισ τεύον τας ότι εκείν η θ’ αρν ιόταν , επειδή ήταν ό,τι πλ ησ ιέσ τερο μπορούσ ε ν α σ κεφτεί ο Γουόρικ σ ε σ υζυγ ικά καθήκον τα. Κι εκ των υσ τέρων , είχ ε σ κεφτεί ν α τη βάλ ει ν α δουλ έψ ει σ το υφαν τήριο μόν ο και μόν ο γ ια ν α μη φαίν εται ότι υπηρετούσ ε αποκλ εισ τικά εκείν ον . «Θ’ αλ αφρύν ω τα υπόλ οιπα καθήκον τά της ώσ τε ν α έχ ει άφθον ο χ ρόν ο ν α αφοσ ιωθεί σ ’ εσ έν α – αν σ υμφων ήσ ει ν α σ ε αν αλ άβει». «Σας είμαι ευγ ν ώμων γ ια τη βοήθεια, αλ λ ά δεν θα ήταν καλ ύτερα ν α της μιλ ήσ ετε εσ είς γ ι’ αυτό το θέμα και όχ ι εγ ώ;» Ο Γουόρικ γ ρύλ ισ ε. «Σ’ εμέν α δεν υπάρχ ει περίπτωσ η ν α κάν ει χ άρες, Έμμα, και γ ια ν α επιμέν ω… Αρκεί ν α πω ότι είν αι περισ σ ότερες οι πιθαν ότητες ν α δεχ τεί, αν της το ζητήσ εις εσ ύ παρά αν τη διατάξω εγ ώ». Και τότε σ κέφτηκε

επιτέλ ους ότι η κόρη του δεν είχ ε αμφισ βητήσ ει ούτε μία φορά την επιλ ογ ή της δασ κάλ ας της και τη ρώτησ ε: «Ήξερες ότι ήταν λ αίδη;». Ήταν η σ ειρά της Έμμα ν α σ υν οφρυωθεί, διορθών ον τάς τον : «Μα ακόμα είν αι. Δ εν είν αι κάτι που μπορείτε ν α της το αφαιρέσ ετε απλ ώς και μόν ο επειδή εσ είς…». Δ ιόρθωσ ε αμέσ ως, κοκκιν ίζον τας: «Ζητώ σ υγ γ ν ώμη, άρχ ον τά μου. Υ ποτίθεται πως δεν έπρεπε ν α το καταλ άβει καν έν ας; Αν αρωτιόμασ τε γ ιατί της φέρεσ τε έτσ ι, μα είν αι δικό σ ας θέμα». Η επίκρισ η σ τον τόν ο της φων ής της τον έκαν ε ν α απαν τήσ ει σ χ εδόν γ ρυλ ίζον τας: «Ακριβώς – είν αι δικό μου θέμα και δεν δέχ ομαι αμφισ βήτησ η επ’ αυτού, γ ι’ αυτό πάψ τε ν α αν αρωτιέσ τε». Ήξερε όμως προτού τελ ειώσ ει καλ ά καλ ά την πρότασ ή του ότι οι εν οχ ές ήταν που τον αν άγ κασ αν ν α μιλ ήσ ει ν ευριασ μέν α. Κύριε των Δ υν άμεων ! Τώρα η Ροβίν α τον έκαν ε ν α ν ιώθει κι εν οχ ές από πάν ω, εν ώ η αλ ήθεια ήταν πως είχ ε φαν εί πολ ύ πιο επιεικής μαζί της απ’ όσ ο της άξιζε. Και τότε σ κέφτηκε τι θα μπορούσε ν α είχ ε ζητήσ ει από εκείν η – την ίδια της τη ζωή! Ε, όχ ι, δεν θα έν ιωθε την παραμικρή εν οχ ή γ ια τον τρόπο που της είχ ε φερθεί.

Κατά φων ή, εκείν η ακριβώς τη σ τιγ μή ήρθε από την κουζίν α η Ροβίν α, τραβών τας ακαριαία την προσ οχ ή του μ’ εκείν ο το καταραμέν ο κόκκιν ο μεσ οφόρι που θα το έκαιγ ε μία από εκείν ες τις μέρες, υποσ χ έθηκε σ τον εαυτό του. Σχ εδόν το ίδιο ακαριαία τον πρόσ εξε και η Ροβίν α, μόν ο που έκαν ε αμέσ ως μεταβολ ή γ ια ν α επισ τρέψ ει εκεί απ’ όπου είχ ε έρθει. Είχ ε αρχ ίσ ει ν α του κρύβεται τώρα; Ίσ ως ν όμιζε ότι έπρεπε ν α σ υν εχ ίσ ει το παιχ ν ίδι που είχ ε ξεκιν ήσ ει εκείν ο το πρωί με την Ιζαμπέλ α. Τώρα όμως αφού ο Γουόρικ την είχ ε δει, ήξερε ότι δεν θα μπορούσ ε ν α σ υγ κεν τρωθεί πια σ την Έμμα. Της είπε λ οιπόν ότι μπορούσ ε ν α επισ τρέψ ει σ τη δουλ ειά της, σ υμβουλ εύον τάς την όμως ν α περιμέν ει μέχ ρι αύριο που εκείν ος θα είχ ε φύγ ει, γ ια ν α ζητήσ ει αυτό που ήθελ ε από τη Ροβίν α. Κι έτσ ι εκείν ος δεν θ’ αν αγ καζόταν ν α διατάξει ν α μειωθούν τα καθήκον τά της· θα παρέμεν αν ως είχ αν κατά την απουσ ία του. Κι ευελ πισ τούσ ε ότι μέχ ρι ν α σ κοτώσ ει τον Ντιάμπρε και ν α επισ τρέψ ει, η Ροβίν α θα είχ ε σ υν ηθίσ ει ν α δουλ εύει με την Έμμα και τότε εκείν ος θα μπορούσ ε ν α τους δώσ ει την άδεια ν α σ υν εχ ίσ ουν τα μαθήματα. Αμέσ ως μόλ ις έφυγ ε η Έμμα, επαν εμφαν ίσ τηκε η Ροβίν α και κατευθύν θηκε προς το μέρος του μ’ έν α

καν άτι μπίρα σ το έν α χ έρι κι έν α κύπελ λ ο σ το άλ λ ο. Κατάφερε ν α τον αιφν ιδιάσ ει πάλ ι με την προθυμία της ν α τον σ ερβίρει, χ ωρίς εκείν ος ν α της το ζητήσ ει. Ή μήπως έν ιωθε την αν άγ κη ν α δείξει έμπρακτα τη μεταμέλ ειά της; Ναι, μάλ λ ον αυτό ήταν , και πολ ύ καλ ά έκαν ε. Για τον Θεό δηλ αδή, αυτή η κοπέλ α είχ ε τολ μήσ ει ν α τον δαγ κώσ ει χ ωρίς ν α λ ογ αριάσ ει καν την αν τίδρασ ή του. Και δεν ήταν καμία μικρή δαγ κων ιά. Ακόμα τον πον ούσ ε ο μυς σ τον οποίο είχ ε βυθίσ ει τα δόν τια της. Η τόλ μη της – τη θαύμαζε, αν άθεμα κι αν το αρν ιόταν . Αλ λ ά δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α της το πει. Η Ροβίν α… …Σταμάτησ ε απότομα σ τα μισ ά της απόσ τασ ης από την πυροσ τιά, γ ιατί κάτι άλ λ ο είχ ε τραβήξει την προσ οχ ή της. Ο Γουόρικ γ ύρισ ε ν α κοιτάξει τι ήταν αυτό, αλ λ ά το μόν ο που είδε ήταν την Μπέατριξ ν α μπαίν ει σ την αίθουσ α μ’ έν αν υπηρέτη ν α την ακολ ουθεί σ αν σ κυλ άκι. Όταν όμως έσ τρεψ ε το βλ έμμα του πάλ ι σ τη Ροβίν α, εκείν η φάν ηκε γ ια μια σ τιγ μή σ αν κεραυν όπλ ηκτη και κατόπιν παραιτημέν η· όμως ακόμα κι αυτή την έκφρασ η φρόν τισ ε ν α τη διώξει από το πρόσ ωπό της. Ο Γουόρικ κοίταξε ξαν ά την Μπέατριξ, αδυν ατών τας ν α καταλ άβει τι είχ ε κάν ει τη Ροβίν α

ν α αν τιδράσ ει έτσ ι. Και τότε πρόσ εξε το βαθυγ άλ αν ο φόρεμα της κόρης του, έν α φόρεμα υπερβολ ικά φαν ταχ τερό γ ια έν α κορίτσ ι σ ε τόσ ο τρυφερή ηλ ικία, κάτι που δεν είχ ε σ υν ηθίσ ει ο Γουόρικ ν α τη βλ έπει ν α φοράει. Είχ ε έν α βαθύ άν οιγ μα μπροσ τά, σ χ εδιασ μέν ο ίσ ως έτσ ι, ώσ τε ν α προβάλ λ ει από μέσ α έν α ξεχ ωρισ τό μεσ οφόρι, αν και το μεσ οφόρι που φορούσ ε η Μπέατριξ ήταν απολ ύτως σ υν ηθισ μέν ο και προφαν ώς δεν ήταν το ταίρι του φορέματος. Έκαν ε το σ υσ χ ετισ μό και το μετάν ιωσ ε. Το φόρεμα ήταν της Ροβίν α, κομμέν ο, ώσ τε ν α εφαρμόζει σ το μικρότερο σ ώμα της κόρης του. Πού ήταν όμως η ικαν οποίησ η που πίσ τευε πως θα έν ιωθε, όταν είχ ε αποφασ ίσ ει ν α χ αρίσ ει τα ρούχ α της Ροβίν α, γ ια ν α τσ αλ απατήσ ει την περηφάν ια και την αυτοεκτίμησ ή της; Αν τιθέτως, αυτό που έν ιωθε τώρα δεν του άρεσ ε καθόλ ου. Η κίν ησ ή του ήταν πετυχ ημέν η. Εκείν η είχ ε σ τ’ αλ ήθεια πλ ηγ ωθεί βλ έπον τας τα ρούχ α της φορεμέν α από μια άλ λ η. Τώρα όμως του ερχ όταν ν α σ κίσ ει το φόρεμα από την Μπέατριξ και ν α το δώσ ει πίσ ω σ τη Ροβίν α – πράγ μα που φυσ ικά δεν μπορούσ ε ν α κάν ει. Να πάρει και ν α σ ηκώσ ει! Δ εν του άρεσ ε καθόλ ου που εκείν η τον έκαν ε ν α ν ιώθει έτσ ι. Τώρα

αισ θαν όταν περισ σ ότερες εν οχ ές και είχ ε αρχ ίσ ει ν α καταν τάει εν οχ λ ητικό που αυτό το άγ ν ωσ το σ ’ εκείν ον σ υν αίσ θημα έμπαιν ε σ τη μέσ η μιας τέλ εια σ χ εδιασ μέν ης εκδίκησ ης. Αυτός ήταν και ο λ όγ ος που άρπαξε τη Ροβίν α από τα μούτρα όταν επιτέλ ους έφτασ ε κον τά του. «Είμαι εν τον ότατα δυσ αρεσ τημέν ος μαζί σ ου, κοπελ ιά». Τα μάτια της πετάρισ αν αν επαίσ θητα προτού του απαν τήσ ει ζωηρά: «Το βλ έπω, άρχ ον τά μου. Εκφράζεις πιο εύγ λ ωττα απ’ ό,τι σ υν ήθως τα σ υν αισ θήματά σ ου». Το σ υν οφρύωμά του έγ ιν ε λ ίγ ο πιο απειλ ητικό καθώς τόν ισ ε: «Κι όμως σ τέκεσ αι μπροσ τά μου χ ωρίς ν α τρέμεις». Η Ροβίν α αν ασ ήκωσ ε τους ώμους, ακουμπών τας σ το τραπέζι δίπλ α του την μπίρα αν τί ν α του την προσ φέρει όπως είχ ε σ κοπό ν α κάν ει. «Μόν ος σ ου λ ες κάθε λ ίγ ο και λ ιγ άκι πόσ ο χ αζή είμαι». «Ή πολ ύ έξυπν η», αν τιγ ύρισ ε ν ευριασ μέν α εκείν ος. Η Ροβίν α γ έλ ασ ε. «Όπως επιθυμείς, άρχ ον τά μου. Προσ αρμόζομαι εύκολ α». «Θα δούμε πόσ ο εύκολ α προσ αρμόζεσ αι αφού σ υζητήσ ουμε τα πρωιν ά σ ου καμώματα. Ίσ ως

ν όμισ ες ότι θα ξεχ ν ούσ α τη σ υμπεριφορά σ ου μπροσ τά σ τη λ αίδη Ιζαμπέλ α. Με δάγ κωσες, κοπελ ιά». Η Ροβίν α έκαν ε γ εν ν αία προσ πάθεια ν α κρύψ ει το χ αμόγ ελ ό της, αλ λ ά δεν τα κατάφερε. «Έκαν α εγ ώ τέτοιο πράγ μα;» «Ξέρεις πολ ύ καλ ά ότι το έκαν ες. Επίσ ης, με παράκουσ ες». Ο τόν ος του σ την τελ ευταία πρότασ η της φάν ηκε πιο σ οβαρός, κι έτσ ι σ κέφτηκε ν α κάν ει λ ίγ ο πν εύμα: «Κι ευτυχ ώς που το έκαν α δηλ αδή. Εσ ύ μπορεί ν α ήθελ ες ν α με βρει η λ αίδη σ το κρεβάτι σ ου, όμως εγ ώ θα έν ιωθα τρομερή ν τροπή». «Αυτό δεν έχ ει καμία σ ημασ ία…» «Κατάλ αβα», τον διέκοψ ε ψ υχ ρά εκείν η, χ άν ον τας κάθε διάθεσ η γ ι’ ασ τεία. «Τότε ν α υποθέσ ω ότι η ταπείν ωσ η δεν θα χ ρησ ιμοποιείται πλ έον ως μέσ ο τιμωρίας μου, αλ λ ά εφεξής θα την υφίσ ταμαι κάθε ώρα και σ τιγ μή». «Μη βάζεις λ όγ ια…» Εκείν η τον διέκοψ ε ξαν ά. «Όχ ι. Καταλ αβαίν ω απολ ύτως». Γύρισ ε απότομα ν α φύγ ει, όμως εκείν ος άρπαξε την πλ εξούδα της τη σ τιγ μή που περν ούσ ε

μπροσ τά από το πρόσ ωπό του. Και την τράβηξε αργ ά ώσ που η Ροβίν α αν αγ κάσ τηκε ν α σ κύψ ει, και τα κεφάλ ια τους σ χ εδόν ακούμπησ αν . «Δ εν χ ωράει η αγ αν άκτησ η σ ’ έν α δουλ ικό», την προειδοποίησ ε ψ ιθυρισ τά. «Μήπως ξέχ ασ ες ότι είσ αι η δούλ α μου;» Η Ροβίν α περίμεν ε μισ ό δευτερόλ επτο προτού του ψ ιθυρίσ ει: «Ποτέ δεν θα μπορούσ α ν α ξεχ άσ ω ότι είμαι δική σ ου, άρχ ον τά μου». Άφησ ε την πλ εξούδα της, θέλ ον τας ν α βάλ ει μια απόσ τασ η μεταξύ τους, προτού την πάει γ ραμμή σ το κρεβάτι του και γ ελ οιο​π οιηθεί τελ είως. Αλ λ ά η Ροβίν α δεν έκαν ε πίσ ω, όπως περίμεν ε εκείν ος, και τα δάχ τυλ ά της άγ γ ιξαν τη ράχ η του χ εριού του μ’ έν αν τρόπο που δεν μπορούσ ε ν α είν αι κάτι άλ λ ο εκτός από χ άδι. «Μπορώ ν α σ ου ζητήσ ω μια χ άρη, άρχ ον τά μου;» Ο Γουόρικ κοκάλ ωσ ε, επειδή θυμήθηκε πώς περίμεν ε πάν τοτε η Σέλ ια μέχ ρι εκείν ος ν α ερεθισ τεί τόσ ο πολ ύ, ώσ τε ν α μην μπορεί ν α της αρν ηθεί τίποτα. Ωσ τόσ ο, της είπε: «Ζήτα». Η Ροβίν α έγ ειρε ακόμα πιο κον τά γ ια ν α του ψ ιθυρίσ ει σ το αυτί: «Ξέρω ότι το όρισ ες ως καθήκον μου, αλ λ α εγ ώ θέλ ω ν α εξερευν ήσ ω το

κορμί σ ου με την άν εσ ή μου – όπως έκαν α σ το παρελ θόν . Θα ξαπλ ώσ εις γ ια χ άρη μου χ ωρίς αλ υσ ίδες αυτή τη φορά ν α σ ε δέσ ω και ν α μ’ αφήσ εις ν α σ ’ αγ γ ίξω όπως θέλ ω;» Τα λ όγ ια της τον διέψ ευσ αν . Απ’ όλ α τα πράγ ματα που θα μπορούσ ε ν α του ζητήσ ει, ακόμα και την ελ ευθερία της, ποτέ δεν θα του περν ούσ ε από το μυαλ ό ότι η χ άρη που θα ζητούσ ε θα ήταν ν α τον ικαν οποιήσ ει. Τελ ικά δεν θα τη γ λ ίτων ε τη γ ελ οιοποίησ η, γ ιατί την ήθελ ε τόσ ο κολ ασ μέν α τώρα που ήταν έτοιμος ν α τελ ειώσ ει επιτόπου. Έκαν ε ν α σ ηκωθεί, αλ λ ά το χ έρι της αν έβηκε σ τον ώμο του και η Ροβίν α πρόσ θεσ ε: «Η αλ ήθεια είν αι πως δεν εν ν οούσ α τούτη τη σ τιγ μή, αλ λ ά αργ ότερα, όταν αποφασ ίσ εις ότι θα με θέλ εις πάλ ι». «Κοπελ ιά, ν ομίζεις ότι μπορείς ν α μου λ ες τέτοια πράγ ματα και ν α μπορώ εγ ώ ν α περιμέν ω…» «Δ εν προσ παθούσ α ν α σ ε παρασ ύρω σ το κρεβάτι», έσ πευσ ε ν α τον διαβεβαιώσ ει εκείν η. «Όχ ι;» Έν α ροδαλ ό χ ρώμα έβαψ ε τα μάγ ουλ ά της. «Έλ εγ α γ ια… απόψ ε, όταν θα έχ ει ν υχ τώσ ει και…» Δ εν αποτέλ ειωσ ε τη φράσ η της. Ο Γουόρικ, παρότι ήταν τόσ ο έτοιμος ν α μπει

μέσ α της που με το ζόρι κρατιόταν , καταν όησ ε το δισ ταγ μό της, κι ας μην το ήθελ ε. «Ώρες ώρες ξεχ ν ώ πως ήσ ουν παρθέν α. Και ήμουν έτοιμος ν α πράξω αλ λ ιώς, αλ λ ά… Πήγ αιν ε, κοπελ ιά, και μη μ’ αφήσ εις ν α σ ε δω προτού πέσ ει ο ήλ ιος – αλ λ ά καλ ύτερα ν α με περιμέν εις σ την κάμαρά μου. Μόν ο μην περιμέν εις τη χ άρη που ζήτησ ες αν δεν σ ε πάρω πρώτα τουλ άχ ισ τον μία φορά, ή μάλ λ ον δύο. Μα τον Θεό, μπορεί ν α μη σ ’ αφήσ ω ν α πάρεις αν άσ α μέχ ρι το πρωί». Μέχ ρι ν α τελ ειώσ ει τη φράσ η του, το ροδαλ ό χ ρώμα σ τα μάγ ουλ ά της είχ ε γ ίν ει έν τον α κερασ έν ιο. Αν τί απάν τησ ης, η Ροβίν α κατέν ευσ ε αδιόρατα και βιάσ τηκε ν α φύγ ει. Ωσ τόσ ο, η απουσ ία της δεν κατεύν ασ ε τον πόθο του και η δυσ φορία που έν ιωθε άρχ ισ ε ν α τον εξοργ ίζει. Αν άθεμά τη, μα τι είχ ε τέλ ος πάν των αυτή η κοπέλ α και του γ εν ν ούσ ε τόσ ο ακραία σ υν αισ θήματα; Από την αρχ ική λ υσ σ αλ έα μαν ία γ ια εκδίκησ η είχ ε φτάσ ει σ τον αχ αλ ίν ωτο πόθο, που έν ιωθε τώρα ν α τον κυριεύει. Χώρια που ξαφν ικά είχ ε αρχ ίσ ει ν α μαλ ακών ει η αν άγ κη του γ ια ολ οκλ ηρωτική εκδίκησ η, με τον ν εαρό Φέργ καν τ, ακόμα και με το λ όρδο του Άμπρε, οι οποίοι τον εκδικούν ταν σ χ εδόν επί δύο χ ρόν ια

τώρα. Είχ ε σ υμβεί σ ιγ ά σ ιγ ά ή μήπως ήταν κι αυτό αποτέλ εσ μα της βαθιάς επίδρασ ης που είχ ε πάν ω του η Ροβίν α; Μα την αλ ήθεια, αυτή η κοπέλ α είχ ε αρχ ίσ ει ν α κάν ει κατάλ ηψ η σ το μυαλ ό του, αποκλ είον τας οτιδήποτε άλ λ ο. Και δεν μπορούσ ε καν ν α πει ότι έφταιγ ε η ίδια που ξυπν ούσ ε μέσ α του η οργ ή, αφού τώρα δεν σ κεφτόταν καν την εκδίκησ η κάθε φορά που ο ν ους του έτρεχ ε σ ’ εκείν η. Ακόμα και η πρόκλ ησ η σ ε μον ομαχ ία από τον Ντιάμπρε λ ίγ ο τον εν διέφερε πια, εν ώ πριν από έν α μήν α θ’ άρπαζε από τα μαλ λ ιά την ευκαιρία ν α αν τιμετωπίσ ει πρόσ ωπο με πρόσ ωπο τον εχ θρό του. Θα πήγ αιν ε αύριο ν α το κάν ει βέβαια, αλ λ ά πλ έον το έβλ επε περισ σ ότερο σ αν μπελ ά. Και τότε σ υν ειδητοποίησ ε ότι αύριο θα έφευγ ε και θα περν ούσ αν μέρες πολ λ ές ώσ που ν α γ υρίσ ει – ότι όλ ον αυτό τον καιρό δεν θα την έβλ επε. Βγ ήκε από την αίθουσ α κι ακολ ούθησ ε το δρόμο που είχ ε πάρει η Ροβίν α. Θα γ ιν όταν αργ ότερα η χ άρη που του ζήτησ ε, θα επέμεν ε ο ίδιος ν α γ ίν ει. Αλ λ ά του φαιν όταν αδιαν όητο ν α περιμέν ει ώσ που ν α πέσ ει ο ήλ ιος γ ια ν α πάρει αυτό που ήθελ ε. Μπορεί εκείν η ν α είχ ε αν άγ κη το σ κοτάδι γ ια ν α γ ίν ει τολ μηρή μαζί του, αλ λ ά ο ίδιος προτιμούσ ε το

φως όταν ήταν βυθισ μέν ος μέσ α της, γ ια ν α μπορεί ν α βλ έπει κάθε λ επτή απόχ ρωσ η της έκφρασ ής της όταν θα σ παρταρούσ ε από ηδον ή από κάτω του.

Κεφάλ αιο 33

Ο Γουόρικ είχ ε φύγ ει, χ ωρίς όμως ν α ρίξει τη Ροβίν α πάλ ι σ το μπουν τρούμι όπως είχ ε φοβηθεί εκείν η. Δ εν την είχ ε σ ηκώσ ει καν από το κρεβάτι εκείν ο το πρωί γ ια ν α κάν ει τις δουλ ειές της, αλ λ ά την είχ ε αφήσ ει ν α ξυπν ήσ ει μόν η της – σ την άδεια κάμαρα. Ωσ τόσ ο, την είχ ε αποχ αιρετήσ ει το χ άραμα. Το θυμόταν αυτό αμυδρά, θυμόταν ν α την παίρν ει σ την αγ καλ ιά του, ν α τη σ φίγ γ ει πάν ω σ το σ τήθος του με την αλ υσ όπλ εκτη παν οπλ ία και ν α τη φιλ άει τρυφερά. Τρυφερά; Ναι, δεν έκαν ε λ άθος, γ ιατί τα χ είλ η της ήταν ερεθισ μέν α τότε, ακόμα ήταν , κι όμως το φιλ ί του δεν την είχ ε πον έσ ει. Μόλ ις όμως την είχ ε αφήσ ει πάλ ι σ το κρεβάτι, η Ροβίν α είχ ε αποκοιμηθεί αμέσ ως, τόσ ο αποκαμωμέν η από τη ν ύχ τα που είχ ε περάσ ει μαζί του, που τίποτα δεν μπορούσ ε ν α της τραβήξει το εν διαφέρον , ούτε καν η φυγ ή εκείν ου. Τώρα που ήταν ξύπν ια, αν αρωτήθηκε προς τι εκείν ο το φιλ ί, το τόσ ο διαφορετικό απ’ όλ α όσ α είχ ε πάρει –και είχ ε δώσ ει– κατά τη διάρκεια της μακράς ν ύχ τας. Τα πρησ μέν α χ είλ η της

μαρτυρούσ αν ότι εκείν α τα φιλ ιά δεν ήταν και τόσ ο τρυφερά. Όχ ι ότι την πείραζε. Αυτές οι μικρές εν οχ λ ήσ εις δεν ήταν τίποτα μπροσ τά σ την ηδον ή που είχ ε ν ιώσ ει. Και τώρα που το σ κεφτόταν , αν αρωτιόταν γ ιατί ήταν τόσ ο αχ όρταγ ος ο Γουόρικ. Σίγ ουρα όχ ι επειδή εκείν η είχ ε τολ μήσ ει ν α του πει αδιάν τροπα τι ήθελ ε ν α κάν ει σ το κορμί του. Κι όμως… Κι όμως είχ ε έρθει ν α τη βρει λ ίγ η ώρα αφότου τον είχ ε αφήσ ει μόν ο του σ την αίθουσ α χ θες το απόγ ευμα και την είχ ε σ ύρει κυριολ εκτικά σ την κάμαρά του, όπου της είχ ε δείξει τις σ υν έπειες των τολ μηρών πειραγ μάτων της. Την ήθελ ε τόσ ο κολ ασ μέν α, που την πήρε λ ίγ α δευτερόλ επτα αργ ότερα από τη σ τιγ μή που έφτασ αν σ το κρεβάτι. Είχ ε ν ιώσ ει κάποια δυσ φορία όταν μπήκε μέσ α της, αλ λ ά βρήκε τόσ ο ερεθισ τικό το αχ αλ ίν ωτο πάθος του γ ια εκείν η, που με τη δεύτερη ώθησ ή του υγ ράν θηκε και με την τρίτη είχ ε χ άσ ει πια κι εκείν η κάθε έλ εγ χ ο. Μετά από αυτό, ο Γουόρικ τής είχ ε κάν ει έρωτα πιο αργ ά, αλ λ ά όχ ι με λ ιγ ότερο πάθος. Και ήταν έρωτας αυτό που της είχ ε κάν ει, γ ιατί εκείν ος έδωσ ε περισ σ ότερα απ’ ό,τι πήρε, χ ωρίς ούτε μία φορά ν α αν αφέρει αυτά που σ τέκον ταν εμπόδιο αν άμεσ ά τους.

Κάποια σ τιγ μή σ υν ειδητοποίησ αν και οι δύο ότι λ αχ ταρούσ αν ν α φάν ε και κάτι άλ λ ο εκτός από τον έρωτά τους, και ο Γουόρικ σ ηκώθηκε ν α πάει αυτοπροσ ώπως ν α ξυπν ήσ ει το μάγ ειρα. Δ εν χ ρειάσ τηκε όμως, επειδή κάποιος είχ ε αφήσ ει έν α δίσ κο με φαγ ητό γ ια εκείν ους σ τον προθάλ αμο, καθώς και μια γ εμάτη με ν ερό μπαν ιέρα. Τα τίμησ αν δεόν τως και τα δύο, κι ας είχ ε σ το μεταξύ κρυώσ ει και το φαγ ητό και το ν ερό σ την μπαν ιέρα. Πώς ήταν δυν ατόν ν α είχ αν χ άσ ει τελ είως την αίσ θησ η του χ ρόν ου… Όμως η ν ύχ τα δεν είχ ε τελ ειώσ ει, και η Ροβίν α δεν είχ ε ξεχ άσ ει τι ήταν αυτό που είχ ε ξεκιν ήσ ει αυτή την οδύσ σ εια αισ θησ ιακής ακολ ασ ίας. Ούτε ο Γουόρικ. Αλ λ ά μόν ο όταν ήταν σ ίγ ουρος πλ έον ότι θα χ ρειαζόταν έν α θαύμα γ ια ν α αν ασ τηθεί ο αν δρισ μός του, εν έδωσ ε τελ ικά σ ’ αυτό που του είχ ε ζητήσ ει το απόγ ευμα εκείν η. Απ’ ό,τι είχ ε αποδειχ τεί όμως, ο Γουόρικ τελ ικά δεν γ ν ώριζε τις δυν άμεις του, γ ιατί δεν άν τεξε ν α παραμείν ει ακίν ητος γ ια πολ λ ή ώρα. Δ ύο φορές το είχ ε προσ παθήσ ει, και κάθε φορά, που τελ ικά δεν άν τεχ ε κι έχ αν ε τον έλ εγ χ ο, την έπαιρν ε ξέφρεν α, σ αν άγ ριο θηρίο. Η Ροβίν α είχ ε ξεκιν ήσ ει την εξερεύν ησ η με το σ τόμα της από το

λ αιμό του, κατηφορίζον τας αργ ά σ τους ώμους του, σ τα γ εροδεμέν α μπράτσ α του, σ το σ τήθος του. Ήθελ ε ν α γ λ είψ ει κάθε σ πιθαμή του κορμιού του, αλ λ ά δεν είχ ε προλ άβει ν α προχ ωρήσ ει πολ ύ χ αμηλ ότερα από την κοιλ ιά του, όταν εκείν ος την έριξε αν άσ κελ α σ το κρεβάτι και μπήκε ορμητικά μέσ α της. Μόν ο όταν δεν του είχ αν απομείν ει πια άλ λ ες δυν άμεις κατάφερε επιτέλ ους ν α του κάν ει όσ α ήθελ ε, κι ακόμα και τώρα φλ ογ ίζον ταν τα μάγ ουλ ά της από την τόσ η τολ μηρότητά της – κι από τους ήχ ους της ηδον ής που είχ αν βγ ει από το σ τόμα του. Της φαιν όταν σ αν όν ειρο τώρα ο τρόπος που είχ ε πλ αγ ιάσ ει μαζί της, τόσ ο διαφορετικός απ’ ό,τι σ υν ήθως. Ούτε μία φορά δεν της είχ ε δείξει τη σ κλ ηρή πλ ευρά του. Και τώρα που τα ξαν αθυμόταν , είχ ε μείν ει άν αυδη από το πόσ ο σ υχ ν ά τον είχ ε κάν ει ν α γ ελ άσ ει. Ήταν μια ν ύχ τα που δεν θα ξεχ ν ούσ ε ποτέ σ τη ζωή της. Αυτό που δεν ήξερε, και δεν θα το μάθαιν ε τώρα που εκείν ος ήταν φευγ άτος, ήταν αν αυτή η καιν ούρια αν τιμετώπισ η και σ υμπεριφορά του απέν αν τί της ήταν η μόν ιμη βελ τίωσ η που ήλ πιζε ν α καταφέρει ξελ ογ ιάζον τάς τον ή αν ήταν μόν ο κάτι προσ ωριν ό. Της είχ ε πει πως θα έλ ειπε

λ ιγ ότερο από βδομάδα, όμως τώρα της φάν ηκε ατελ είωτο αυτό το διάσ τημα. Αν υπομον ούσ ε ν α μάθει αν είχ ε πετύχ ει το σ χ έδιο της Μίλ ν τρεν τ. Βέβαια, ακόμα κι αν είχ ε πετύχ ει, υπήρχ ε το εν δεχ όμεν ο αυτός ο χ ωρισ μός ν α το ακύρων ε, οπότε θα ’πρεπε ν α ξεκιν ήσ ει από την αρχ ή. Αν ασ τέν αξε και σ ηκώθηκε ν α ν τυθεί. Γιν όταν αν υπόμον η, το ήξερε, ιδίως από τη σ τιγ μή που σ την πραγ ματικότητα ήταν αν εδαφικό ν α ελ πίζει ότι είχ ε καταφέρει ν α εξημερώσ ει τόσ ο γ ρήγ ορα το δράκο. Δ εν έφταν ε μια ν ύχ τα γ ια ν α αλ λ άξει έν ας άν θρωπος. Και ήταν αρκετή μια απλ ή υπεν θύμισ η του λ όγ ου που τον είχ ε κάν ει ν α γ υρέψ ει εκδίκησ η από εκείν η, γ ια ν α αρχ ίσ ει πάλ ι ν α ξερν άει φωτιά. Όμως η Ροβίν α είχ ε σ ημειώσ ει πρόοδο. Αυτό δεν μπορούσ ε ν α το αρν ηθεί. Ούτε μπορούσ ε ν α αρν ηθεί ότι η αποπλ άν ησ η του Γουόρικ ν τε Σαβίλ ήταν η αγ γ αρεία που ν όμιζε. Όχ ι, ήταν σ κέτη απόλ αυσ η, σ την κυριολ εξία. Δ εν είχ ε σ υν ειδητοποιήσ ει πόσ ο αργ ά ήταν , παρά μόν ο όταν μπήκε σ την αίθουσ α και δεν είδε τις πρωιν ές ηλ ιαχ τίδες που σ υν ήθως τρύπων αν από τα ψ ηλ ά παράθυρα. Ο μεγ άλ ος χ ώρος ήταν έρημος, μ’ εξαίρεσ η τις ελ άχ ισ τες υπηρέτριες. Μία απ’ αυτές ήταν η Μίλ ν τρεν τ, η οποία έσ πευσ ε ν α

κόψ ει το δρόμο σ τη Ροβίν α καθώς πήγ αιν ε σ την κουζίν α. Η Ροβίν α τη ρώτησ ε έκπλ ηκτη: «Δ ηλ αδή τώρα που λ είπει, δεν πειράζει αν μας δουν ν α μιλ άμε αφού το έχ ει απαγ ορεύσ ει;». «Στα κομμάτια οι απαγ ορεύσ εις του!» απάν τησ ε η Μίλ ν τρεν τ. «Αυτό που έμαθα δεν μπορεί ν α περιμέν ει μέχ ρι ν α βρεθούμε μόν ες. Αλ λ ά γ ιατί εσ ύ δεν μου φαίν εσ αι σ τεν αχ ωρεμέν η που έφυγ ε;» Η Ροβίν α χ αμογ έλ ασ ε περιχ αρής. «Μα χ ρειάζεται κι εξήγ ησ η; Επειδή δεν είμαι σ το μπουν τρούμι». «Όχ ι, δεν λ έω γ ι’ αυτό, αλ λ ά γ ια το πού πήγ ε ο λ όρδος Γουόρικ. Είν αι δυν ατόν ν α μην ξέρεις;» «Τι ν α ξέρω, Μίλ ν τρεν τ; Μου είπε μόν ο ότι θα έλ ειπε γ ια λ ίγ ο, όχ ι γ ιατί έπρεπε ν α φύγ ει». Συν οφρυώθηκε. «Δ εν μπορεί ν α έφυγ ε γ ια πόλ εμο, είν αι πολ ύ μικρό το διάσ τημα που θα λ είψ ει». «Όχ ι, δεν πάει σ ε πόλ εμο, αλ λ ά σ ε μάχ η σ ίγ ουρα. Ο Γκίλ μπερτ τον προκάλ εσ ε και ο Γουόρικ πάει ν α τον σ υν αν τήσ ει – γ ια ν α μον ομαχ ήσ ουν ». Η Ροβίν α έχ ασ ε το χ ρώμα της. «Χρισ τούλ η μου, τότε έν ας από τους δύο θα πεθάν ει». Η Μίλ ν τρεν τ αν οιγ όκλ εισ ε τα μάτια, έκπλ ηκτη επειδή αυτό ήταν που αν ησ ύχ ησ ε τη Ροβίν α. «Σίγ ουρα», της απάν τησ ε αν υπόμον α. «Αλ λ ά

προτού γ ίν ει αυτό θ’ αν αγ ν ωρίσ ει ο έν ας τον άλ λ ο». Η Ροβίν α δεν άκουγ ε πια, το μόν ο που σ κεφτόταν ήταν πόσ ο μεγ αλ όσ ωμος ήταν ο Γκίλ μπερτ, πόσ ο ικαν ός σ το σ παθί και πόσ ο ύπουλ ος, εν ώ ο Γουόρικ όχ ι, θα μαχ όταν δίκαια. Το σ τομάχ ι της αν ακατεύτηκε όταν φαν τάσ τηκε τον Γουόρικ… ν εκρό σ το έδαφος… μέσ α σ τα αίματα… Κάποιος την κάθισ ε με το ζόρι σ την καρέκλ α δίπλ α σ την πυροσ τιά, κι ας μην είχ ε καταλ άβει πώς έφτασ ε εκεί. Αισ θάν θηκε το δροσ ερό χ έρι της Μίλ ν τρεν τ σ το φλ ογ ισ μέν ο μάγ ουλ ό της. «Τι έπαθες, ψ υχ ούλ α μου;» ρώτησ ε αν ήσ υχ α η μεγ αλ ύτερη γ υν αίκα. «Φταίει το μωρό;» Η Ροβίν α σ ήκωσ ε τα μάτια ν α την κοιτάξει, με βλ έμμα γ εμάτο απόγ ν ωσ η. «Δ εν θέλ ω ν α πεθάν ει». «Αχ ά», έκαν ε η Μίλ ν τρεν τ πον ηρά. Κάθισ ε σ το σ καμν ί πλ άι σ τη Ροβίν α και σ υν έχ ισ ε ζωηρά. «Και γ ιατί ν α πεθάν ει; Έφυγ ε προετοιμασ μέν ος γ ια την παγ ίδα. Το πιθαν ότερο είν αι ότι δεν θα φτάσ ουν καν σ το σ ημείο ν α πολ εμήσ ουν – τουλ άχ ισ τον μεταξύ τους. Αλ λ ά εγ ώ ν όμιζα ότι θ’ αν ησ υχ ούσ ες περισ σ ότερο που ο Γουόρικ θα καταλ άβαιν ε ποια πραγ ματικά είσ αι. Μια ματιά ν α ρίξει σ τον Γκίλ μπερτ από κον τά και θ’ αν αγ ν ωρίσ ει ότι

εκείν ος τον είχ ε πιάσ ει αιχ μάλ ωτο σ το Κέρκμπορο, και τότε θα κάν ει τη σ ύν δεσ η μεταξύ σ ας. Δ εν σ ’ αν ησ υχ εί πια αυτό;» «Μ’ αν ησ υχ εί, αλ λ ά όχ ι γ ια τον ίδιο λ όγ ο. Ξέρω ότι δεν θα με σ κοτώσ ει – τουλ άχ ισ τον όχ ι γ ια ν α πάρει τα φέουδά μου», πρόσ θεσ ε μ’ έν α χ αμόγ ελ ο μάλ λ ον πικραμέν ο παρά ειρων ικό. «Την οργ ή του φοβάμαι, αν πισ τέψ ει ότι τον εξαπάτησ α με τη σ ιωπή μου, που πράγ ματι το έκαν α. Αυτός ο λ όγ ος μον αχ ά είν αι αρκετός γ ια ν α καταλ ήξω πάλ ι σ το μπουν τρούμι». Το χ αμόγ ελ ο της Μίλ ν τρεν τ ήταν ακόμα πιο πικραμέν ο. «Πολ ύ πιο σ ύν τομα απ’ ό,τι ν ομίζεις, κοκόν α μου». Η Ροβίν α σ υν οφρυώθηκε. «Γιατί το λ ες αυτό;» Η Μίλ ν τρεν τ έριξε μια ματιά πίσ ω της πρώτα, γ ια ν α βεβαιωθεί ότι ήταν ακόμα μόν ες. «Τη λ αίδη Μπέατριξ την έχ ουν πιάσ ει τα διαόλ ια της από τη σ τιγ μή που έμαθε ότι πρέπει ν α πάει ν ύφη σ την οικογ έν εια Μαλ ν τουί. Είν αι έξω φρεν ών με τον Γουόρικ και, αν αυτός ο άν τρας έχ ει μάθει κάτι σ τις κόρες του, αυτό είν αι η ικαν οποίησ η της εκδίκησ ης. Το ’χ ει βάλ ει σ κοπό ν α κάν ει τον πατέρα της ν α μεταν ιώσ ει που την έδωσ ε σ ’ έν αν απλ ό ν εαρό, τον οποίο εκείν η δεν θεωρεί αν τάξιό της –

και σ κοπεύει ν α τον εκδικηθεί μέσ α από σ έν α». Τα μάτια της Ροβίν α άν οιξαν διάπλ ατα. «Εμέν α; Μα… Δ ηλ αδή εκείν η έχ ει την απόλ υτη εξουσ ία τώρα που λ είπει ο Γουόρικ;» «Έν α μέρος μόν ο, όχ ι όλ η, αλ λ ά είν αι πολ ύ έξυπν η γ ια ν α βασ ισ τεί σ ’ αυτό. Κρυφάκουσ α χ θες βράδυ που σ υν ωμοτούσ ε με την αδελ φή της και το σ χ έδιό της είν αι σ τ’ αλ ήθεια έξυπν ο. Δ εν ξέρει τι έχ εις κάν ει γ ια ν α σ ε κρατάει αιχ μάλ ωτη εδώ ο Γουόρικ, καν έν ας δεν ξέρει άλ λ ωσ τε, αλ λ ά η ειρων εία είν αι πως σ κοπεύει ν α πει ότι το έγ κλ ημά σ ου ήταν κλ οπή, και πως της το είπε ο Γουόρικ». Η Ροβίν α έκλ εισ ε τα μάτια καταλ αβαίν ον τας απόλ υτα τι θ’ ακολ ουθούσ ε. «Θα με κατηγ ορήσ ει ότι έκλ εψ α κάτι από εκείν η». «Ναι, και μάλ ισ τα το πιο πολ ύτιμο μπιχ λ ιμπίδι της, έν α μαργ αριταρέν ιο περιδέραιο που της έχ ει χ αρίσ ει ο Γουόρικ. Η Μελ ίσ αν τ θα την υποσ τηρίξει, λ έγ ον τας πως εσ ύ ήσ ουν το τελ ευταίο άτομο που είδε έξω από το δωμάτιό της προτού αν ακαλ ύψ ουν ότι το περιδέραιο έχ ει κάν ει φτερά. Τότε η Μπέατριξ θ’ απαιτήσ ει ν α γ ίν ει έρευν α σ το υφαν τήριο και σ την κάμαρα του Γουόρικ και, όσ ο θα βρίσ κεται εκεί, θα βγ άλ ει το περιδέραιο από την υποτιθέμεν η κρυψ ών α, επιβεβαιών ον τας την

εν οχ ή σ ου». «Κι έτσ ι δεν θα χ ρειασ τεί καν ν α επιμείν ει ν α με ρίξουν σ το μπουν τρούμι. Ούτως ή άλ λ ως, θα το κάν ει ο ίδιος ο Γουόρικ όταν επισ τρέψ ει, αφού μάλ λ ον θα πισ τέψ ει την ψ εύτικη ισ τορία της. Με αποκαλ εί τόσ ο σ υχ ν ά μικρή κλ έφτρα. Θ’ αν αγ κασ τεί ν α με τιμωρήσ ει, αυσ τηρά – ίσ ως με το βούρδουλ α ή…» «Να μη σ ’ αν ησ υχ εί αυτό, καρδούλ α μου. Το τι θα σ ου κάν ουν προτού γ υρίσ ει εκείν ος είν αι αυτό που ελ πίζει η Μπέατριξ πως θα τον πον έσ ει». Η Ροβίν α σ υν οφρυώθηκε πάλ ι. «Μα ο Τζον Γκίφαρν τ...» «Δ εν είν αι εδώ. Άλ λ ος είν αι δεσ μοφύλ ακας τώρα, έν ας άν τρας που δεν είν αι το ίδιο καλ ός και λ έν ε ότι του αρέσ ει ν α κακοποιεί όσ ους έχ ει σ τη φύλ αξή του». Η Ροβίν α χ λ ώμιασ ε. «Τον … τον έχ ω γ ν ωρίσ ει». «Και δεν είν αι μόν ο αυτό. Η Μπέατριξ σ κοπεύει ν α ζητήσ ει ν α σ ε αν ακρίν ουν γ ια ν α μάθουν τι άλ λ ο μπορεί ν α έχ εις κλ έψ ει. Ξέρεις πώς αν ακρίν ει τους φυλ ακισ μέν ους αυτός ο άν τρας;» «Τους βασ αν ίζει;» «Ναι. Η μικρή βρόμα ελ πίζει ότι θα είσ αι τόσ ο σ ημαδεμέν η και… και χ ρησ ιμοποιημέν η που ο

Γουόρικ δεν θα σ ε θέλ ει πια σ το κρεβάτι του, αλ λ ά, πάν ω απ’ όλ α, ελ πίζει ότι θα χ άσ εις το παιδί που έχ εις μέσ α σ ου. Αυτό πισ τεύει ότι θα τον πον έσ ει, επειδή ξέρει –όλ οι το ξέρουν – πόσ ο πολ ύ θέλ ει έν α γ ιο, έσ τω και μπάσ ταρδο». «Μου έρχ εται ν α κάν ω εμετό». «Εμ, άδικο έχ εις;» σ χ ολ ίασ ε σ υμπον ετικά η Μίλ ν τρεν τ. «Όχ ι, εν ν οώ ότι στ’ αλ ήθεια θα κάν ω εμετό», είπε η Ροβίν α κι έτρεξε σ το βεσ τιάριο όπου ήταν η τουαλ έτα. Η Μίλ ν τρεν τ την περίμεν ε μ’ έν α βρεγ μέν ο δροσ ερό παν ί όταν βγ ήκε. Η Ροβίν α το πήρε μ’ ευγ ν ωμοσ ύν η και κατόπιν τη ρώτησ ε: «Πόσ ο χ ρόν ο έχ ω προτού βάλ ουν σ ’ εφαρμογ ή το σ χ έδιό τους;». «Μέχ ρι ν α ετοιμασ τεί η Μπέατριξ γ ια το δείπν ο. Αυτή θα είν αι η δικαιολ ογ ία της. Θα πει ότι ήθελ ε ν α φορέσ ει το περιδέραιο… κι αν ακάλ υψ ε ότι έλ ειπε. Αλ λ ά εσ ύ θα είσ αι μακριά κι ασ φαλ ής μέχ ρι τότε. Σου έχ ω ήδη ετοιμάσ ει έν α σ άκο με τρόφιμα και ρούχ α, μερικά δικά σ ου αλ λ ά και πολ λ ά ρούχ α που φοράν ε οι υπηρέτες, αφού θα τα χ ρειασ τείς γ ια ν α μπορέσ εις ν α φύγ εις. Τον έχ ω κρύψ ει σ το ζυθοποιείο κι ετοιμαζόμουν ν α έρθω ν α δω γ ιατί

δεν είχ ες φαν εί ακόμα…» «Άργ ησ α ν α ξυπν ήσ ω». «Α, δηλ αδή το σ χ έδιό μας δουλ εύει;» «Το σ χ έδιό σου, αλ λ ά ν αι, απ’ ό,τι φάν ηκε…» Η Ροβίν α γ έλ ασ ε θλ ιμμέν α. «Όχ ι ότι έχ ει καμία σ ημασ ία πια». «Λάθος. Όλ α θα τακτοποιηθούν όταν γ υρίσ ει ο Γουόρικ. Και δεν χ ρειάζεται ν α πας μακριά. Γύρω σ τα τέσ σ ερα χ ιλ ιόμετρα αν ατολ ικά από δω υπάρχ ει έν α δάσ ος, τόσ ο μεγ άλ ο που μπορεί ν α κρύψ ει ολ όκλ ηρο σ τρατό. Μείν ε κον τά σ τις παρυφές και θα σ τείλ ω τον Γουόρικ ν α σ ε βρει μόλ ις του δώσ ω ν α καταλ άβει γ ιατί έπρεπε ν α φύγ εις». «Γιατί ν α μην έρθεις μαζί μου, Μίλ ν τρεν τ;» «Γιατί θα πάρουν πολ ύ γ ρήγ ορα χ αμπάρι ότι λ είπω και τότε μπορεί ν α προσ έξουν και τη δική σ ου απουσ ία. Εν ώ αν μείν ω, δεν θα το προσ έξουν παρά μόν ο όταν έρθει η ώρα ν α σ ε κατηγ ορήσ ουν . Έχ εις περισ σ ότερες πιθαν ότητες ν α τα καταφέρεις αν φύγ εις μόν η σ ου, χ ώρια που πρέπει ν α μείν ω, γ ια ν α πω σ τον Γουόρικ την αλ ήθεια προτού προλ άβει η Μπέατριξ ν α τον φλ ομώσ ει σ τις ψ ευτιές της». «Ξεχ ν άς ότι δεν δέχ εται ν α ακούσ ει δικαιολ ογ ίες

– τουλ άχ ισ τον όχ ι από εμάς», είπε ψ ιθυρισ τά η Ροβίν α. «Αν πρέπει ν α φύγ ω, καλ ύτερα ν α μη γ υρίσ ω. Το Τούρες δεν απέχ ει πολ ύ από δω…» «Είν αι τρεις τέσ σ ερις μέρες ταξίδι με τα πόδια!» αν αφών ησ ε η Μίλ ν τρεν τ. «Ναι, αλ λ ά οι άν θρωποί μου εκεί θα με βοηθήσ ουν ή έσ τω θα με κρύψ ουν ώσ που ν α βρω έν αν τρόπο ν α βγ άλ ω τη μητέρα μου από το κάσ τρο Άμπρε». «Ροβίν α, βγ άλ ’ το από το μυαλ ό σ ου ότι θα κάν εις μόν η σ ου τόσ ο δρόμο με τα πόδια. Έχ ε εμπισ τοσ ύν η σ τον Γουόρικ. Αν του δώσ εις το χ ρόν ο, θα κάν ει το σ ωσ τό γ ια σ έν α. Το ν ιώθω». Η Ροβίν α κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι. «Εγ ώ δεν είμαι τόσ ο σ ίγ ουρη. Και τώρα που το σ κέφτομαι, δεν θέλ ω έν ας άν τρας που αν ατρέφει τόσ ο μοχ θηρά παιδιά ν α έχ ει την παραμικρή σ χ έσ η με το παιδί μου». «Κατηγ όρησ έ τον γ ια αμέλ εια, αν θες, αλ λ ά μην ξεχ ν άς ότι αυτά τα κορίτσ ια δεν είχ αν μάν α ν α τα καθοδηγ εί, εν ώ εσ ύ…» «Μίλ ν τρεν τ, δεν προλ αβαίν ουμε ν α τσ ακωθούμε τώρα γ ι’ αυτό το θέμα», τη διέκοψ ε αν υπόμον α η Ροβίν α. «Πες μου μόν ο πώς θα βγ ω από τις πύλ ες». Από την ξιν ισ μέν η έκφρασ η της Μίλ ν τρεν τ

φάν ηκε ξεκάθαρα πως εν οχ λ ήθηκε που άφην ε την κουβέν τα σ τη μέσ η. «Το παραπόρτι το φυλ άει μόν ο έν ας φρουρός. Εγ ώ θα τον απασ χ ολ ήσ ω και τότε θα ξεγ λ ισ τρήσ εις. Αλ λ ά αν είσ αι αποφασ ισ μέν η ν α φύγ εις γ ια πάν τα, περίμεν ε σ το δάσ ος μία μέρα – ή μάλ λ ον όχ ι, δύο μέρες ώσ που ν α καταλ αγ ιάσ ει ο σ άλ ος. Και τότε θα ’ρθω ν α σ ε βρω». Η Ροβίν α την αγ κάλ ιασ ε αν ακουφισ μέν η. «Σ’ ευχ αρισ τώ». «Περίμεν ε πρώτα ν α δεις τι έχ εις ν α ακούσεις σ ’ όλ ον το δρόμο μέχ ρι το Τούρες γ ια τη χ αζομάρα που κάν εις και μετά μ’ ευχ αρισ τείς», γ ρύλ ισ ε η Μίλ ν τρεν τ.

Κεφάλ αιο 34

Το δάσ ος δεν ήταν και το πιο φιλ όξεν ο καταφύγ ιο γ ια μια γ υν αίκα μόν η. Ο παραμικρός ήχ ος έκαν ε τη Ροβίν α ν α φαν τάζεται λ ησ τές ή δολ οφόν ους που παραμόν ευαν ν α της επιτεθούν . Προτού σ ουρουπώσ ει, ο ουραν ός είχ ε γ εμίσ ει σ ύν ν εφα που απειλ ούσ αν ν α σ τάξουν βροχ ή κι έτσ ι δεν υπήρχ ε φεγ γ άρι ν α της λ έει τις ώρες που περν ούσ αν . Βέβαια, έτσ ι κι αλ λ ιώς ο χ ρόν ος γ ια εκείν η αργ οκυλ ούσ ε. Για ώρες ολ όκλ ηρες προσ παθούσ ε μάταια ν α κοιμηθεί, μόν η της παρηγ οριά η αν αβροχ ιά. Δ εν είχ ε ν ιώσ ει την παραμικρή χ αρά που είχ ε κατορθώσ ει ν α δραπετεύσ ει. Το έδαφος ήταν πολ ύ σ κλ ηρό, ακόμα και με τα μάλ λ ιν α ρούχ α της δούλ ας που είχ ε βάλ ει γ ια σ τρωσ ίδια, κι έκαν ε κρύο. Σε έν δειξη αψ ηφισ ιάς, είχ ε αλ λ άξει και είχ ε φορέσ ει τα δικά της, μα όταν ξημέρων ε θ’ αν αγ καζόταν ν α βάλ ει πάλ ι τα ρούχ α της δούλ ας γ ια ν α εξασ φαλ ίσ ει την όποια μικρή προσ τασ ία της πρόσ φεραν .greekleech.info Το χ τυπητό κίτριν ο φόρεμα και ο άλ ικος μαν δύας σ τον οποίο ήταν τυλ ιγ μέν η τώρα την έκαν αν ν α θυμηθεί λ ίγ ο τον

παλ ιό καλ ό εαυτό της, προτού κλ ον ισ τεί από την τρομοκρατία του λ όρδου Φούλ κχ ερσ τ. Ο Φούλ κχ ερσ τ… Μακάρι ν α είχ ε την τόλ μη ν α τον περιμέν ει ν α γ υρίσ ει, αλ λ ά δεν σ υμμεριζόταν τη βεβαιότητα της Μίλ ν τρεν τ σ ε ό,τι είχ ε ν α κάν ει με τον Γουόρικ. Μπορεί ν α μην ήταν τόσ ο σ κλ ηρός όσ ο τον ν όμιζε σ την αρχ ή, αλ λ ά ήταν ικαν ός ν α εκδικείται και ν α καταδικάζει δίχ ως έλ εος. Και δεν είχ ε την παραμικρή αμφιβολ ία πως, αν εκείν ος πίσ τευε ότι είχ ε κλ έψ ει εκείν ο το τρισ κατάρατο περιδέραιο, το γ εγ ον ός ότι πλ άγ ιαζε μαζί του και είχ ε μέσ α της το παιδί του δεν θα τον εμπόδιζε σ το ελ άχ ισ το ν α της επιβάλ ει την ίδια τιμωρία που θα επέβαλ ε και σ ’ οποιον δήποτε άλ λ ο γ ια το ίδιο έγ κλ ημα. Υ πήρχ ε βέβαια το εν δεχ όμεν ο ν α την πίσ τευε, αν της διν όταν η ευκαιρία ν α υποσ τηρίξει την αθωότητά της. Άλ λ α με όλ α όσ α ήξερε γ ια εκείν η – και δεν ήταν θετικά χ άρη σ τον Γκίλ μπερτ– το εν δεχ όμεν ο αυτό φάν ταζε απίθαν ο. Και η Ροβίν α δεν ήταν πρόθυμη ν α διακιν δυν εύσ ει ν α υποσ τεί έν α μασ τίγ ωμα ή κάτι χ ειρότερο, μόν ο και μόν ο γ ια ν α μπορέσ ει η κόρη του ν α τον εκδικηθεί. Και τότε αν ακάλ υψ ε ότι και η ίδια σ κεφτόταν ν α εκδικηθεί αυτή τη ν εαρή κυρία, η οποία την είχ ε

αν αγ κάσ ει ν α ξεσ πιτωθεί και ν α βγ ει σ την ύπαιθρο, που ήταν γ εμάτη κακοποιούς. Ποτέ μα ποτέ οι κυρίες δεν έφευγ αν από τα σ πίτια τους χ ωρίς έν οπλ η σ υν οδεία ν α τις προσ τατεύει. Και σ υχ ν ά πυκν ά, ακόμα και οι δούλ ες δεν ξεμυτούσ αν χ ωρίς ν α έχ ουν έν αν ή δύο φρουρούς μαζί, όταν έβγ αιν αν έξω γ ια θελ ήματα.greekleech.info Αλ λ ά ν α που τώρα εκείν η βρισ κόταν έξω ολ ομόν αχ η, με μόν η προσ τασ ία της το μικρό σ τιλ έτο που είχ ε βρει σ το σ άκο, τον οποίο της είχ ε ετοιμάσ ει η Μίλ ν τρεν τ. Εκεί μέσ α είχ ε βρει επίσ ης άλ λ ο έν α από τα εξαίσ ια φορέματά της, το οποίο θα μπορούσ ε ν α το πουλ ήσ ει γ ια ν α ν οικιάσ ει σ υν οδεία, αν βέβαια κατάφερν ε ν α φτάσ ει σ ε κάποια πόλ η. Αλ λ ά το «αν » ήταν μεγ άλ η λ έξη και σ το μεταξύ θα μπορούσ αν ν α της σ υμβούν έν α σ ωρό άσ χ ημα πράγ ματα, ιδίως από τη σ τιγ μή που θ’ άφην ε την κάλ υψ η που της πρόσ φερε το δάσ ος. Και όταν αν αλ ογ ίσ τηκε μερικά από αυτά τ’ άσ χ ημα πράγ ματα, αν ακάλ υψ ε πόσ ο ευκολ ότερο της ήταν ν α εύχ εται μια δίκαιη τιμωρία γ ια όσ α της είχ ε κάν ει η Μπέατριξ ν τε Σαβίλ . Κι αν ήταν γ ραφτό της ν α πεθάν ει προτού τελ ειώσ ει αυτός ο Γολ γ οθάς, ευχ ήθηκε το πν εύμα της ν α επισ τρέψ ει και ν α σ τοιχ ειώσ ει την Μπέατριξ… Ναι, αυτή,

μάλ ισ τα, θα ήταν μια δίκαιη τιμωρία, η αιών ια εκδίκησ η. Ο Γουόρικ θα ξετρελ αιν όταν με την ιδέα. Χαμογ έλ ασ ε σ αν το σ κέφτηκε και το χ αμόγ ελ ο δεν έφυγ ε από τα χ είλ η της, όταν δευτερόλ επτα αργ ότερα την πήρε ο ύπν ος. Όμως οι ήχ οι του δάσ ους δεν την άφην αν σ ε ησ υχ ία, την ξυπν ούσ αν ξαν ά και ξαν ά σ τις λ ιγ οσ τές ώρες που απέμεν αν ως το χ άραμα. Τελ ικά, άν οιξε τα μάτια της σ το αμυδρό φως της μαβιάς αυγ ής – και είδε έν αν άν τρα ν α σ τέκεται από πάν ω της. Αν ακάθισ ε τόσ ο γ ρήγ ορα, που έν ιωσ ε μια σ ουβλ ιά πόν ου σ τους κροτάφους της. Αλ λ ά δεν ήταν όν ειρο. Τα πόδια ήταν υπαρκτά όπως και τα χ λ ιμιν τρίσ ματα των αλ όγ ων που την είχ αν ξυπν ήσ ει. Στράφηκε και είδε κι άλ λ ους άν τρες ν α αφιππεύουν σ ε κον τιν ή απόσ τασ η, κον τά μια δωδεκάδα που θα έφταν αν σ ’ εκείν η μέσ α σ ε δευτερόλ επτα. Δ εν περίμεν ε ν α μάθει ποιοι ήταν και τι ήθελ αν . Με τα ν εύρα της κουρέλ ια από την ταλ αιπωρία που είχ ε τραβήξει όλ η τη ν ύχ τα, η Ροβίν α παν ικοβλ ήθηκε, άρπαξε το σ τιλ έτο που είχ ε παραχ ώσ ει σ τη μέσ η της κι άρχ ισ ε ν α μαχ αιρών ει μαν ιασ μέν α τα πόδια δίπλ α της. Ο άν τρας ούρλ ιαξε, αλ λ ά το ουρλ ιαχ τό του το έκοψ ε έν ας

από τους σ υν τρόφους του που όρμησ ε πάν ω του και σ κέπασ ε με την παλ άμη του το σ τόμα του άν τρα. Η Ροβίν α δεν είδε τι έγ ιν ε· είχ ε πεταχ τεί όρθια κι έτρεχ ε με όλ η της τη δύν αμη ν α χ ωθεί βαθύτερα σ το δάσ ος, εκεί όπου τ’ άλ ογ ά τους δεν θα μπορούσ αν ν α την ακολ ουθήσ ουν γ ρήγ ορα.greekleech.info Όμως μπορούσαν και το έκαν αν , τρεις άν τρες την κυν ηγ ούσ αν , γ ελ ών τας με τα καμώματά της, πράγ μα που την τρόμαξε περισ σ ότερο απ’ οτιδήποτε άλ λ ο. Ήξ ερε τι γ ιν όταν όταν κυν ηγ ούσ αν γ υν αίκες σ τους αγ ρούς ή σ τα δάσ η. Όταν τις έπιαν αν , ήθελ αν αν ταμοιβή γ ια τον κόπο τους. Την έφταν αν . Τους άκουγ ε πάν ω από το άγ ριο καρδιοχ τύπι της, που τώρα σ φυροκοπούσ ε σ τ’ αυτιά της. Τους καθυσ τερούσ αν οι βαριές παν οπλ ίες τους, τις άκουγ ε η Ροβίν α ν α κροταλ ίζουν , αλ λ ά κι εκείν η την εμπόδιζαν τα μακριά φουσ τάν ια της και με το έν α χ έρι που της είχ ε απομείν ει ελ εύθερο δεν κατάφερν ε ν α τα μαζέψ ει, όσ ο κι αν προσ παθούσ ε. Δ εν τα παράτησ ε όμως, γ ιατί θα ήταν ό,τι χ ειρότερο αυτή τη σ τιγ μή αν τα πατούσ ε κι έπεφτε. Και τότε σ υν έβη· το δάχ τυλ ο του ποδιού της πιάσ τηκε σ το σ τρίφωμα του μεσ οφοριού της κι αυτό ήταν αρκετό γ ια ν α

την κάν ει ν α χ άσ ει την ισ ορροπία της. Το σ τιλ έτο ξέφυγ ε από το χ έρι της όταν πήγ ε ν α πέσ ει, αλ λ ά τελ ικά απλ ώς παραπάτησ ε γ ια μερικά βήματα και ύσ τερα ξαν αβρήκε το βήμα της. Ούτε που σ κέφτηκε ν α σ κύψ ει ν α το πιάσ ει, και με τα δυο χ έρια της ελ εύθερα πλ έον κατάφερε ν α μαζέψ ει ψ ηλ ά τα φουσ τάν ια της, γ ια ν α μην την εμποδίζουν . Αλ λ ά άργ ησ ε ν α επωφελ ηθεί από την κίν ησ η αυτή και έν ας από τους άν τρες βρισ κόταν πια τόσ ο κον τά της, που έκαν ε βουτιά γ ια ν α την πιάσ ει. Αν τον είχ ε δει η Ροβίν α, μ’ έν α σ άλ το θα μπορούσ ε ν α τον είχ ε αποφύγ ει, γ ιατί την πρόλ αβε οριακά.greekleech.info Προτού προσ γ ειωθεί με τα μούτρα σ το έδαφος, ο άν τρας κατάφερε ν α αρπάξει την άκρη του μαν δύα της, όμως αυτό ήταν αρκετό γ ια ν α τιν άξει τη Ροβίν α απότομα προς τα πίσ ω και ν α πέσ ει αν άσ κελ α σ το έδαφος με φόρα. Αν είχ ε κουμπώσ ει το μαν δύα γ ύρω από το λ αιμό της αν τί γ ια τους ώμους της, πιθαν ότατα θα είχ ε σ πάσ ει τον αυχ έν α της. Και τώρα όμως, τα πρώτα δευτερόλ επτα ήταν σ ίγ ουρη ότι είχ ε σ πάσ ει τη σ πον δυλ ική της σ τήλ η, τόσ ο πολ ύ την πόν εσ ε η πτώσ η. Και προτού προλ άβει ν α σ υν ειδητοποιήσ ει ότι μπορούσε ν α κουν ηθεί, ήταν πια πολ ύ αργ ά. Την είχ αν φτάσ ει και οι άλ λ οι δύο άν τρες.

Στάθηκαν , λ αχ αν ιασ μέν οι, ο έν ας μπροσ τά της και ο άλ λ ος σ το πλ άι. Κι αυτός που ήταν πίσ ω της σ ηκων όταν τώρα σ τα γ όν ατα, τόσ ο θυμωμέν ος από το ρεζιλ ίκι της πτώσ ης του που τράβηξε πάλ ι το μαν δύα που κρατούσ ε ακόμα σ το χ έρι του. Η Ροβίν α έπεσ ε κι άλ λ ο πίσ ω και το κεφάλ ι της χ τύπησ ε σ το έδαφος. Αλ λ ά δεν ζαλ ίσ τηκε τόσ ο ώσ τε ν α μην μπορέσ ει ν α κλ οτσ ήσ ει τον άν τρα μπροσ τά της, όταν έσ κυψ ε από πάν ω της, ούτε ν α ξεχ άσ ει ν α ουρλ ιάξει. Και ήταν τόσ ο διαπερασ τική η κραυγ ή της, που άλ λ αξε τις προτεραιότητες των αν τρών . Αυτό που τους εν διέφερε πρώτα απ’ όλ α τώρα ήταν ν α σ ταματήσ ουν το σ αματά που έκαν ε εκείν η και, από τη βιασ ύν η τους ν α της κλ είσ ουν το σ τόμα, κόν τεψ αν ν α πέσ ουν ο έν ας πάν ω σ τον άλ λ ο. Η Ροβίν α δάγ κωσ ε έν α χ έρι, τίν αξε μακριά έν α άλ λ ο, αλ λ ά τότε έν α τρίτο χ έρι τη χ ασ τούκισ ε και ήταν έτοιμο ν α το ξαν ακάν ει, αν δεν το έπιαν ε και δεν το σ υγ κρατούσ ε έν α από τ’ άλ λ α χ έρια. «Για μια σ τιγ μή, την ξέρω». «Παλ άβωσ ες, ρε; Από πού κι ως πού;…» «Μα τον Θεό, είν αι η αρχ όν τισ σ ά μας!» Η φων ή του φαν έρων ε μεγ άλ η έκπλ ηξη, αλ λ ά της Ροβίν α ήταν μεγ αλ ύτερη. Αρχ όν τισ σ ά τους; Το μυαλ ό της πήγ ε σ το Τούρες, αλ λ ά δεν αν αγ ν ώριζε

τα πρόσ ωπα που ήταν σ κυμμέν α από πάν ω της – τότε όμως θυμήθηκε το έν α απ’ αυτά και βόγ κηξε από μέσ α της. Οι υποψ ίες της επιβεβαιώθηκαν , όταν είδε έν α τέταρτο πρόσ ωπο ν α την κοιτάει από ψ ηλ ά και μια φων ή που ήλ πιζε ότι δεν θα ξαν άκουγ ε ποτέ σ τη ζωή της ν α ρωτάει όλ ο δυσ πισ τία. «Ροβίν α;» Δ εν περίμεν ε απάν τησ η φυσ ικά. Είχ ε καταφτάσ ει σ το σ ημείο τη σ τιγ μή που τη χ τυπούσ αν και, σ αν αυτή η θύμησ η ν α διαπέρασ ε μόλ ις εκείν η τη σ τιγ μή την έκπλ ηξή του, η γ ροθιά του σ ηκώθηκε και χ τύπησ ε τον έν αν από τους τρεις άν τρες που σ υν ωσ τίζον ταν ακόμα γ ύρω από το κεφάλ ι της. Την επόμεν η σ τιγ μή, ο ετεροθαλ ής αδελ φός της τη σ ήκων ε από το έδαφος και την κρατούσ ε τόσ ο σ φιχ τά πάν ω σ το σ τήθος του, που με το ζόρι εκείν η μπορούσ ε ν α αν ασ άν ει. «Πώς βρέθηκες εσ ύ εδώ;» Η ερώτησ η διέκοψ ε τις σ κέψ εις της, οι οποίες ήταν έν α σ υν ον θύλ ευμα φόβου κι εν όχ λ ησ ης. Αν έπρεπε ν α τη βρει κάποιος, γ ιατί έπρεπε αυτός ν α είν αι ο Γκίλ μπερτ; Κι εκτός όλ ων των άλ λ ων , δεν ήξερε τι ν α του πει, ήξερε μόν ο ότι δεν μπορούσ ε ν α του αποκαλ ύψ ει τι πραγ ματικά της είχ ε σ υμβεί

σ τον έν α μήν α που είχ ε ν α τον δει. Μπορούσ ε όμως ν α του πει κάτι που είχ ε γ ίν ει σ τ’ αλ ήθεια κι αυτό έκαν ε. «Ήμουν φυλ ακισ μέν η σ το κάσ τρο Φούλ κχ ερσ τ, αλ λ ά τελ ικά κατάφερα ν α δραπετεύσ ω…» «Αυτός σ ε είχ ε; Εγ ώ κόν τεψ α ν α τρελ αθώ από τη σ τεν αχ ώρια μου και όλ ον αυτό τον καιρό σ ε είχ ε αυτός;» Όσ ο την αν έκριν ε την είχ ε σ πρώξει από πάν ω του, αλ λ ά τώρα την έσ φιξε πάλ ι σ το σ τήθος του και με μια ιδέα ειλ ικριν ούς μεταμέλ ειας σ τη φων ή του της είπε: «Σε είχ α γ ια πεθαμέν η. Δ εν υπήρχ ε καν έν ας σ το Κέρκμπορο ν α μου πει τι σ ε είχ ε κάν ει ο Φούλ κχ ερσ τ». Το πραγ ματικό εν διαφέρον του έκαν ε τη Ροβίν α ν α ν ιώσ ει παράξεν α, μια και τον μισ ούσ ε με όλ η της την ψ υχ ή. «Δ εν μου κάν ει εν τύπωσ η», του απάν τησ ε προσ εκτικά. «Μ’ έσ τειλ ε αμέσ ως σ το μπουν τρούμι του, προτού βγ ουν από τις κρυψ ών ες τους οι υπηρέτες του Κέρκμπορο και το δουν ». «Στο μπουν τρούμι του!» βρυχ ήθηκε αποσ βολ ωμέν ος ο Γκίλ μπερτ. Οι άν τρες του του είπαν μέσ α από τα δόν τια τους ν α χ αμηλ ώσ ει τη φων ή του, αλ λ ά εκείν ος απλ ώς τους αγ ριοκοίταξε κι αμέσ ως μετά αγ ριοκοίταξε τη Ροβίν α. «Πρέπει ν α

είν αι τρελ ός ο άν θρωπος. Δ εν του είπες ποια είσ αι;» Τον αγ ριοκοίταξε κι εκείν η γ ια την απύθμεν η ηλ ιθιότητά του. «Τι ήθελ ες δηλ αδή; Να του πω τα πάν τα, εν ώ ξέρεις ότι έχ ει βαλ θεί ν α αφαν ίσ ει εσ έν α και μαζί ό,τι έχ εις και δεν έχ εις; Ήδη είχ ε πάρει κάποια φέουδά μου, επειδή τα είχ ες εσύ. Ή ν ομίζεις ότι δεν θα με σ κότων ε γ ια ν α σ ου πάρει και τα υπόλ οιπα χ ωρίς καν ν α ιδρώσ ει; Οπότε δεν του είπα τίποτ’ άλ λ ο εκτός απ’ αυτό που είχ ε σ υμπεράν ει μόν ος του, ότι ήμουν η λ αίδη του Κέρκμπορο». Και ύσ τερα του είπε ψ έματα γ ια ν α εν ισ χ ύσ ει την αρχ ική υπόθεσ ή του ότι ο Γουόρικ είχ ε έρθει σ το Κέρκμπορο γ ια εκείν ον . «Μ’ έριξε σ το μπουν τρούμι επειδή έγ ιν ε έξαλ λ ος που δεν βρήκε εσέν α εκεί ν α σ κοτώσ ει». Ο Γκίλ μπερτ φάν ηκε ειλ ικριν ά ν α ν ιώθει εν οχ ές και το επιβεβαίωσ ε με τα λ εγ όμεν ά του: «Λυπάμαι, Ροβίν α. Δ εν πίσ τευα ότι θα σ ου έκαν ε κακό, ειδάλ λ ως δεν θα σ ’ άφην α εκεί, αλ λ ά εκείν η τη μέρα δεν σ κεφτόμουν καθαρά». Και πότε σ κέφτεσ αι καθαρά εσ ύ ή έσ τω όχ ι άπλ ησ τα; Ήθελ ε ν α τον ρωτήσ ει η Ροβίν α, αλ λ ά τώρα την οδηγ ούσ ε πίσ ω σ το σ ημείο απ’ όπου είχ ε έρθει κι έτσ ι δεν το είπε παρά μόν ο τον ρώτησ ε:

«Εσ ύ τι κάν εις εδώ, Γκίλ μπερτ; Δ εν πισ τεύω ν α σ κέφτεσ αι ν α πολ ιορκήσ εις το πιο ισ χ υρό οχ υρό του;» «Όχ ι, αλ λ ά μέχ ρι ν α πέσ ει η ν ύχ τα θα το έχ ω υπό τον έλ εγ χ ό μου». Η Ροβίν α κον τοσ τάθηκε, ωσ τόσ ο εκείν ος σ υν έχ ισ ε ν α βαδίζει τραβών τας τη μαζί του. «Πώς;» «Του απηύθυν α πρόκλ ησ η σ ε μον ομαχ ία. Αν είν αι έξυπν ος, θα πρέπει ν α έχ ει υποπτευθεί την παγ ίδα και ν α έχ ει πάρει μαζί του τους περισ σ ότερους από τους άν τρες του». Τώρα κον τοσ τάθηκε εκείν ος και τη ρώτησ ε με έξαψ η: «Μπορείς ν α το επιβεβαιώσ εις; Ξέρεις πόσ ους άν τρες πήρε μαζί του;». «Δ εν τον είδα ν α φεύγ ει», αποκρίθηκε εκείν η φουρκισ μέν α, «ούτε είχ α το χ ρόν ο ν α κάθομαι ν α μετράω πόσ οι έμειν αν πίσ ω. Κοιτούσ α πώς θα δραπετεύσ ω, ξέρεις». Εκείν ος απογ οητεύτηκε, κι έτσ ι σ υν έχ ισ ε το βήμα του σ έρν ον τάς την πίσ ω του. «Δ εν πειράζει», είπε εν τέλ ει. «Θα έπαιρν ε τους περισ σ ότερους άν τρες του. Γιατί ν α τους αφήσ ει πίσ ω αφού, όπως είπες κι εσ ύ, το Φούλ κχ ερσ τ είν αι το πιο ισ χ υρό κάσ τρο του, ικαν ό ν α κρατήσ ει μακριά έν α σ τρατό

με μόν ο μια χ ούφτα αν θρώπους;» «Και τότε πώς σ κέφτεσ αι ν α το καταλ άβεις;» Στράφηκε και της χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά. «Με μια χ ούφτα άν τρες». «Μα ν αι, φυσ ικά. Τι χ αζή που είμαι». Τίν αξε το μπράτσ ο της γ ια ν α της δείξει ότι δεν του άρεσ ε καθόλ ου ο σ αρκασ τικός τόν ος της. «Σχ εδίαζα ν α πλ ησ ιάσ ω το σ ούρουπο γ ια ν α ζητήσ ω φιλ οξεν ία». «Θα σ ε παραπέμψ ουν σ το χ ωριό», πρόβλ εψ ε η Ροβίν α. «Δ εν θα το κάν ουν , από τη σ τιγ μή που είμαι σ ε αποσ τολ ή του Στεφάν ου κι έχ ω μαζί μου μήν υμα με το βουλ οκέρι του γ ια ν α το αποδείξω». «Είσ αι όν τως;» «Τι πράγ μα;» «Σε αποσ τολ ή του βασ ιλ ιά». «Όχ ι βέβαια», απάν τησ ε αν υπόμον α εκείν ος. «Αλ λ ά το μήν υμα είν αι γ ν ήσ ιο. Είχ α την τύχ η ν α το βρω, και δεν πρόκειται ν α παραδοθεί ποτέ αφού ο αγ γ ελ ιαφόρος του είν αι ν εκρός». «Τον σκότωσες;» Εκείν ος κον τοσ τάθηκε πάλ ι και γ ρύλ ισ ε: «Γιατί πρέπει πάν τα ν α ρίχ ν εις σ ’ εμέν α όλ α τα κακά του κόσ μου;».

«Όχ ι όλ α, μόν ο όσ α είσ αι ικαν ός ν α κάν εις», αν τιγ ύρισ ε εκείν η. Την κοίταξε βλ οσ υρά. «Τι σ ημασ ία έχ ει πώς βρέθηκε σ τα χ έρια μου; Το θέμα είν αι ότι θα μου εξασ φαλ ίσ ει την είσ οδο σ το Φούλ κχ ερσ τ. Ή μπορεί ν α επισ τρέψ ω μια κρατούμεν η που δραπέτευσ ε γ ια ν α καταφέρω ν α μπω», πρόσ θεσ ε χ αιρέκακα. Η Ροβίν α ευχ ήθηκε ν α το έκαν ε. Θα προειδοποιούσ ε τους αν θρώπους του κάσ τρου, όποιο κι αν ήταν το κόσ τος γ ια την ίδια, αρκεί ν α ματαίων ε τα σ χ έδια του Γκίλ μπερτ. Εκείν ος θα πρέπει ν α σ κέφτηκε ότι κατάφερε ν α την υποτάξει μ’ αυτή την απειλ ή, γ ιατί δεν είπε άλ λ η λ έξη ώσ που έφτασ αν σ τους υπόλ οιπους άν τρες που περίμεν αν με τα άλ ογ α. Αν αγ ν ώρισ ε ορισ μέν ους απ’ αυτούς από το Κέρκμπορο, ήταν ιππότες του Λάιον ς, άν τρες που δικαιωματικά θα ’πρεπε τώρα ν α βρίσ κον ται σ την υπηρεσ ία του αδελ φού του Γκον τγ ουάιν , όχ ι του Γκίλ μπερτ. Η Ροβίν α κοκάλ ωσ ε όταν το σ υν ειδητοποίησ ε.greekleech.info Θεέ μου, το ήξεραν καν αυτό; Η απλ ώς ακολ ουθούσ αν τυφλ ά τον Γκίλ μπερτ πισ τεύον τας λ αν θασ μέν α ότι εκείν ος είχ ε κάποια δικαιώματα σ το Κέρκμπορο

μέσ ω της Ροβίν α, μόν ο και μόν ο επειδή ο Λάιον ς προτού πεθάν ει τους είχ ε διατάξει ν α πολ εμήσ ουν γ ια τον Γκίλ μπερτ; Θα πρέπει ν α ξέρουν πια ότι ο Λάιον ς έχ ει πεθάν ει, αφού ο Γκίλ μπερτ είπε ότι είχ ε επισ τρέψ ει σ το Κέρκμπορο μετά την κατασ τροφή του οχ υρού. Αυτό σ ήμαιν ε πως ίσ χ υε ακόμα το γ αμικό σ ύμφων ο; Μα το σ ύμφων ο είχ ε ακυρωθεί από τη σ τιγ μή που ο Λάιον ς δεν κατάφερε ν α ολ οκλ ηρώσ ει το γ άμο. Και καν έν ας δεν το ήξερε αυτό εκτός από εκείν η, τον Γκίλ μπερτ και τη Μίλ ν τρεν τ – και τον Γουόρικ. Σίγ ουρα ο Γκίλ μπερτ δεν θα τους το είχ ε πει. Το πιθαν ότερο ήταν ν α είχ ε υπαιν ιχ θεί ότι απ’ αυτόν το γ άμο είχ ε προκύψ ει η σ ύλ λ ηψ η εν ός παιδιού… Αν αρωτήθηκε γ ιατί δεν την είχ ε ρωτήσ ει ακόμα γ ι’ αυτό το θέμα, αλ λ ά ξαφν ικά κατάλ αβε. Επειδή είχ ε ακόμα αυτό που ήθελ ε, αυτό που είχ ε κερδίσ ει με τον δικό της γ άμο – το σ τρατό του Λάιον ς. Κι ετοιμαζόταν ν α καταφέρει ισ χ υρό πλ ήγ μα σ τον Γουόρικ, ν α καταλ άβει το προπύργ ιό του και ν α πιάσ ει αιχ μάλ ωτες τις κόρες του. Ο Γκίλ μπερτ θα έβγ αιν ε ν ικητής σ τον πόλ εμο με τον Γουόρικ, κι εκείν η του είχ ε δώσ ει τα μέσ α ν α το κάν ει. Κι επειδή είχ ε καταφέρει ν α δράσ ει τόσ ο γ ρήγ ορα, δεν τον εν διέφερε πια το Κέρκμπορο ούτε αν υπήρχ ε παιδί

γ ια ν α του το εξασ φαλ ίσ ει. Ο Γουόρικ… Θα σ υν τριβόταν . Θα έβγ αζε αφρούς από τη λ ύσ σ α του. Και ο Γκίλ μπερτ θα μπορούσ ε ν α απαιτήσ ει ό,τι ήθελ ε γ ια ν α αφήσ ει ελ εύθερες τις κόρες του – ακόμα και τη ζωή του Γουόρικ. Κάτι έπρεπε ν α κάν ει. Καν ον ικά δεν θα ’πρεπε ν α τη ν οιάζει τι θα πάθαιν ε ο Γουόρικ, αλ λ ά θυμήθηκε το γ έλ ιο του, το πάθος του και το τρυφερό φιλ ί του όταν την αποχ αιρέτησ ε· τελ ικά την έν οιαζε, παν άθεμά τον – κι αν μη τι άλ λ ο δεν ήθελ ε ν α τον δει ν α πεθαίν ει. Ούτε ήθελ ε ν α δει τον Γκίλ μπερτ ν α βγ αίν ει ν ικητής σ τον μεταξύ τους πόλ εμο. Της ήρθε ν α ξεφουρν ίσ ει σ τους άν τρες του Λάιον ς ότι δεν ήταν εδώ η θέσ η τους, ότι το γ αμικό σ ύμφων ο που τους είχ ε φέρει εδώ ήταν εξαρχ ής άκυρο. Αν το έκαν ε όμως, ο Γκίλ μπερτ θα τη χ τυπούσ ε αλ ύπητα· δεν είχ ε την παραμικρή αμφιβολ ία. Μπορεί ν α τη σ κότων ε από την οργ ή του και τότε δεν θα μπορούσ ε ν α βοηθήσ ει και πολ ύ. Αλ λ ά τι μπορούσε ν α κάν ει; Να προειδοποιήσ ει το κάσ τρο ή ν α πείσ ει τους άν τρες του Λάιον ς, χ ωρίς ν α το μάθει ο Γκίλ μπερτ, ότι δεν αν ήκαν εδώ; Βασ ικά, θα έπρεπε ν α κάν ει και τα δύο, επειδή έσ τω κι αν ο Γκίλ μπερτ ξέμεν ε μόν ο με τους δικούς του, μπορεί ν α προσ παθούσ ε πάλ ι ν α πάρει

το Φούλ κχ ερσ τ με τόσ ο λ ίγ ους που υπήρχ αν ν α το φυλ άν ε τώρα. Ο άν τρας που η Ροβίν α είχ ε μαχ αιρώσ ει είχ ε φύγ ει μαζί με έν αν άλ λ ο, μάλ λ ον γ ια ν α επισ τρέψ ουν σ τον καταυλ ισ μό τους. Η Ροβίν α περίμεν ε ωσ ότου ο Γκίλ μπερτ σ τρέψ ει πάλ ι πάν ω της τη ματιά του και τότε κοίταξε τους άν τρες που είχ αν απομείν ει μαζί τους. «Αυτός είν αι όλ ος κι όλ ος ο σ τρατός σ ου λ οιπόν ;» ρώτησ ε αθώα. «Νόμιζα ότι ο γ άμος μου θα σ ου εξασ φάλ ιζε πολ ύ περισ σ ότερους άν τρες». Ο Γκίλ μπερτ δεν της έριχ ν ε άδικο γ ια το σ χ όλ ιο, παρότι δεν του άρεσ ε καθόλ ου. «Μην είσ αι χ αζή. Ο σ τρατός μου κρύβεται βαθιά σ το δάσ ος. Δ ύο ώρες μετά το σ ούρουπο θα πλ ησ ιάσ ουν το κάσ τρο και θα περιμέν ουν σ ήμα μου ότι οι πύλ ες άν οιξαν ». «Αν καταφέρεις ν α μπεις μέσ α. Εξακολ ουθώ ν α πισ τεύω ότι δεν θα σ ε δεχ τούν . Θα είν αι πολ ύ προσ εκτικοί τώρα που λ είπει ο άρχ ον τάς τους. Και μάλ λ ον θα τους έχ ει προειδοποιήσ ει κι εκείν ος ν α έχ ουν το ν ου τους γ ια καμιά παγ ίδα, αφού εσύ ήσ ουν που τον έκαν ες ν α φύγ ει με το κόλ πο της μον ομαχ ίας και δεν σ ου έχ ει καμία εμπισ τοσ ύν η. Ο Φούλ κχ ερσ τ είν αι έξυπν ος άν τρας». «Προσ παθείς ν α μ’ εκν ευρίσ εις;»

«Ασ φαλ ώς. Νομίζεις ότι έχ ω ξεχ άσ ει τι μ’ αν άγ κασ ες ν α κάν ω;» «Σιωπή!» σ ύριξε εκείν ος, τραβών τας τη μακριά από τους άλ λ ους, γ ια ν α μην τους ακούν . Και τότε της είπε μέσ α από τα δόν τια του πάλ ι: «Αφού έχ εις τόσ ο καλ ή μν ήμη, θα θυμάσ αι κιόλ ας ότι ακόμα κρατάω σ τα χ έρια μου τη μητέρα σ ου». Δ εν χ ρειάσ τηκε ν α της πει τίποτ’ άλ λ ο. Η Ροβίν α κατέν ευσ ε, ν ιώθον τας έν α βάρος σ τους ώμους. Μα πώς της είχ ε περάσ ει από το μυαλ ό ότι μπορούσ ε ν α κάν ει το παραμικρό, γ ια ν α εμποδίσ ει την κατασ τροφή που ο Γκίλ μπερτ είχ ε βαλ θεί ν α σ πείρει; Πάν τα τη ν ικούσ ε σ το τέλ ος, ήξερε πάν τοτε τι έπρεπε ν α της πει, γ ια ν α της κόψ ει τα φτερά και ν α την κάν ει ν α ν ιώσ ει τελ είως αποδυν αμωμέν η.

Κεφάλ αιο 35

Εκείν ο το πρωί ο ήλ ιος έκαν ε μόν ο μια σ ύν τομη εμφάν ισ η προτού τον καταπιεί η μάζα των γ κρίζων σ ύν ν εφων που από χ θες απειλ ούσ ε ν α φέρει βροχ ή. Μακάρι ν α ρίξ ει καρεκλ οπόδαρα, ευχ ήθηκε η Ροβίν α. Και γ ιατί ν α μην το ευχ ηθεί; Εκείν η έν ιωθε τόσ η δυσ τυχ ία, που της αν ακατευόταν το σ τομάχ ι. Γιατί λ οιπόν ν α μη ζορισ τούν και οι φρουροί της λ ίγ ο; Μόν ο έξι κάθον ταν γ ύρω της, χ αλ αροί και ξέγ ν οιασ τοι. Ο Γκίλ μπερτ είχ ε πάει μαζί με άλ λ ους δύο σ ’ έν α πλ εον εκτικό σ ημείο απ’ όπου μπορούσ αν ν α βλ έπουν ποιος έμπαιν ε κι έβγ αιν ε από το κάσ τρο. Για ν α λ έμε και του σ τραβού το δίκιο βέβαια, δεν είχ ε διατάξει τους άν τρες ν α τη φρουρούν . Απλ ώς αυτοί την έβλ επαν ως την αρχ όν τισ σ ά τους, άρα ήταν καθήκον τους ν α την προσ τατεύουν , πράγ μα που σ ήμαιν ε ότι δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α την αφήσ ουν ν α φύγ ει μόν η της. Έτσ ι κι αλ λ ιώς όμως η φυγ ή δεν εξυπηρετούσ ε τον ν έο της σ τόχ ο, ν α εμποδίσ ει τον Γκίλ μπερτ ν α καταλ άβει το Φούλ κχ ερσ τ. Με την απειλ ή γ ια τη μητέρα της δεν της είχ ε

αφήσ ει και πολ λ ές επιλ ογ ές πια. Αν δεν πέθαιν ε ο ίδιος ο Γκίλ μπερτ, η μητέρα της θα πλ ήρων ε γ ια ό,τι θα έκαν ε η Ροβίν α, προκειμέν ου ν α κατασ τρέψ ει το σ χ έδιό του – εκτός κι αν μπορούσ ε ν α κάν ει κάτι χ ωρίς ν α υποπτευθεί ότι ήταν δική της εν έργ εια. Τι ήταν αυτό που θα μπορούσ ε ν α γ ίν ει τόσ ο έμμεσ α; Φυσ ικά, μπορούσ ε ν α κόψ ει το κεφάλ ι του ίδιου του φιδιού με την ελ πίδα ότι το σ ώμα του θα έτρεχ ε μακριά γ ια ν α γ λ ιτώσ ει. Αλ λ ά ακόμα κι αν κατάφερν ε ν α σ κοτώσ ει τον Γκίλ μπερτ, μάλ λ ον κάποιος από τους άν τρες του θα τη σ κότων ε γ ι’ αυτό. Και δεν θεω​ρ ούσ ε ότι τη διέκριν ε τόση αυτοθυσ ία, τουλ άχ ισ τον όχ ι γ ια έν αν άν τρα που το μόν ο που ήθελ ε από εκείν η ήταν εκδίκησ η. Μπορούσ ε ν α πει σ τον Γκίλ μπερτ ότι ο Γουόρικ ήταν ο άν τρας που κρατούσ ε αιχ μάλ ωτο σ το Κέρκμπορο. Ίσ ως ν α εξαγ ριων όταν τόσ ο πολ ύ που ν α έκαν ε καμία βλ ακεία πάν ω σ τα ν εύρα του, ν α καλ έσ ει σ τ’ αλ ήθεια τον Γουόρικ σ ε μον ομαχ ία ή ίσ ως ν α φύγ ει και ν α πάει σ το υποτιθέμεν ο σ ημείο της μον ομαχ ίας… Μπα, ον ειρευόταν . Σιγ ά μη διακιν δύν ευε ποτέ το τομάρι του ο Γκίλ μπερτ, ιδίως από τη σ τιγ μή που δεν ήξερε πόσ ο μεγ άλ ο σ τρατό είχ ε πάρει μαζί του ο Γουόρικ κι αν ο δικός

του ήταν μεγ αλ ύτερος. Μακάρι ν α ήξερε εκείν η πόσ ο μεγ άλ ος ήταν ο σ τρατός του. Υ πήρχ αν πολ λ οί άν τρες σ το Κέρκμπορο, αλ λ ά γ ν ώριζε ότι ο Γκίλ μπερτ θα προσ λ άμβαν ε πολ ύ περισ σ ότερους με τα πλ ούτη του Λάιον ς. Είχ ε προλ άβει άραγ ε ν α το κάν ει ή όχ ι; Μόν ο μία ελ πίδα είχ ε πια· ν α άρχ ιζε ν α αν ησ υχ εί ο Γκίλ μπερτ γ ια τις δυσ κολ ίες που του είχ ε πει εκείν η ότι θ’ αν τιμετώπιζε αν επιχ ειρούσ ε ν α μπει σ το κάσ τρο. Αν είχ ε καταφέρει ν α του δημιουργ ήσ ει έσ τω και λ ίγ ες αμφιβολ ίες, ο χ ρόν ος που απέμεν ε ως το βράδυ θ’ αν αλ άμβαν ε ν α τις μεγ εθύν ει. Ίσ ως τελ ικά ν α έπειθε πράγ ματι τον εαυτό του ότι το αρχ ικό σ χ έδιό του ήταν καταδικασ μέν ο ν α αποτύχ ει. Και τότε θα θυμόταν το χ αιρέκακο σ χ όλ ιό του εις βάρος της και θα σ κεφτόταν σ οβαρά ν α παραδώσ ει τελ ικά τη Ροβίν α γ ια ν α καταφέρει ν α μπει μέσ α. Και τότε εκείν η θα προλ άβαιν ε ν α προειδοποιήσ ει κάποιον , επειδή της είχ ε πει πότε θα πλ ησ ίαζε ο σ τρατός του, κι έτσ ι ήξερε ότι δεν σ κόπευε ν α καταλ άβει τις πύλ ες με το που θα έμπαιν ε σ το κάσ τρο. Πιθαν ότατα θα την οδηγ ούσ αν κατευθείαν σ το μπουν τρούμι, όμως αυτό τη σ υν έφερε γ ιατί έτσ ι θα χ ώριζε από τον Γκίλ μπερτ, οπότε θα μπορούσ ε ν α μαρτυρήσ ει

ποιος ήταν πραγ ματικά, χ ωρίς εκείν ος ν α μάθει ότι η Ροβίν α ήταν που τον πρόδωσ ε. Ναι. Αν το μυαλ ό του γ έμιζε αμφιβολ ίες, θα τη χ ρησ ιμοποιούσ ε και ούτε που θα υποπτευόταν ότι η Ροβίν α θα ’θελ ε ν α βοηθήσ ει τον άν θρωπο που την είχ ε φυλ ακίσ ει. Ήξερε ότι τον μισ ούσ ε, αλ λ ά πίσ τευε ότι μισ ούσ ε περισ σ ότερο τον Γουόρικ. Άρχ ισ ε ν α ν ιώθει κάπως καλ ύτερα – μέχ ρι τη σ τιγ μή που θυμήθηκε τι την περίμεν ε σ το μπουν τρούμι του Φούλ κχ ερσ τ. Άραγ ε η Μπέατριξ είχ ε βάλ ει σ ’ εφαρμογ ή το γ ελ οίο σ χ έδιό της προτού αν ακαλ ύψ ει ότι η Ροβίν α είχ ε καταφέρει ν α αποδράσ ει; Αν όχ ι, τότε ίσ ως ν α μην την είχ ε κατηγ ορήσ ει άδικα, ίσ ως ν α πίσ τεψ ε ότι τώρα που είχ ε εκείν η φύγ ει δεν υπήρχ ε λ όγ ος ν α το κάν ει. Και ίσ ως η σ ύλ λ ηψ η του χ ειρότερου εχ θρού του Γουόρικ ν α την έκαν ε ν α μαζευτεί, ιδίως από τη σ τιγ μή που θα είχ ε γ ίν ει χ άρη σ τη Ροβίν α. Ίσ ως ν α μην κατέλ ηγ ε καν σ το μπουν τρούμι. Ίσ ως ν α της ήταν ευγ ν ώμον ες όλ οι – μπα, όν ειρα έκαν ε πάλ ι. Αλ λ ά τουλ άχ ισ τον , ίσ ως ν α έκαν ε αυτό τον καταραμέν ο δεσ μοφύλ ακα ν α το σ κεφτεί καλ ά προτού απλ ώσ ει χ έρι πάν ω της – μέχ ρι ν α επισ τρέψ ει ο Γουόρικ και ν α βγ άλ ει την ετυμηγ ορία του γ ια την απόδρασ ή της. Αν όμως, όταν

γ υρν ούσ ε σ το κάσ τρο, την περίμεν ε η κατηγ ορία της κλ οπής… Και τότε σ υν ειδητοποίησ ε ότι δεν μπορούσ ε ν α κάν ει τίποτα γ ι’ αυτό. Ό,τι κι αν την περίμεν ε μέσ α σ το κάσ τρο θα ’πρεπε ν α το αν τιμετωπίσ ει, εάν ο Γκίλ μπερτ αποφάσ ιζε ν α τη χ ρησ ιμοποιήσ ει. Παρ’ όλ α αυτά, τώρα δεν πετούσ ε και τη σ κούφια της γ ι’ αυτό. Κι άρχ ισ ε πάλ ι ν α κόβει με το μάτι τους άν τρες γ ύρω της, μην τυχ όν και της είχ ε ξεφύγ ει κάτι, κάτι που θα μπορούσ ε ν α πει γ ια ν α τους κάν ει ν α πάψ ουν ν α υπακούουν τον Γκίλ μπερτ, χ ωρίς όμως ν α τους φέρει σ ε αν οιχ τή αν τιπαράθεσ η μαζί του και υποσ τεί εκείν η την οργ ή του – και την εκδίκησ ή του. Από τους έξι άν τρες που είχ αν μείν ει εκεί μαζί της, μόν ο δύο ήταν σ ίγ ουρη ότι προέρχ ον ταν από το Κέρκμπορο, αν και όλ οι τους θα μπορούσ αν ν α είν αι από εκεί. Σίγ ουρα όμως δεν ήταν όλ οι. Σίγ ουρα ο Γκίλ μπερτ θα ήθελ ε περισ σ ότερους δικούς του άν τρες, άν τρες που ήξερε ότι του ήταν πισ τοί, ν α καλ ύπτουν τα ν ώτα του όταν θα έπαιρν ε τις πύλ ες. Αν κατόρθων ε ν α μιλ ήσ ει σ ’ έν αν από τους ιππότες του Κέρκμπορο χ ωρίς ν α την ακούσ ουν οι άν τρες του Γκίλ μπερτ… Όταν έν ας από τους άν τρες κάτι αν έφερε γ ια

φαγ ητό, η Ροβίν α σ υν ειδητοποίησ ε ότι πειν ούσ ε σ αν λ ύκος. Αγ ν όησ ε όμως τα τρόφιμα που είχ ε σ το σ άκο της και σ ηκώθηκε αδιάφορα γ ια ν α απομακρυν θεί από την ομάδα. Φαν τάσ τηκε ότι θα μοιράζον ταν το φαγ ητό τους μαζί της και ήλ πισ ε ότι ο έν ας από τους δύο φρουρούς που ήξερε θα ερχ όταν ν α της το φέρει. Ως σ υν ήθως όμως, η τύχ η δεν ήταν με το μέρος της. Δ εν ήξερε τον άν τρα που προσ φέρθηκε ν α της φέρει λ ίγ ο κρύο κρέας ελ αφιού και μπαγ ιάτικο ψ ωμί, και ρωτών τας τον απλ ώς τ’ όν ομά του έμαθε μία πλ ηροφορία παραπάν ω, ότι ήταν από το Άμπρε. Τον ευχ αρίσ τησ ε, αλ λ ά αρν ήθηκε την προσ φορά του, ισ χ υριζόμεν η πως δεν πειν ούσ ε, αν και η κοιλ ιά της διαμαρτυρήθηκε έν τον α γ ια το κατάφωρο ψ έμα της. Στη σ υν έχ εια περίμεν ε ωσ ότου αποφάν ε και χ αλ αρώσ ουν πάλ ι οι άν τρες και ύσ τερα λ ίγ ο ακόμα, προσ ευχ όμεν η ν α μη γ υρίσ ει ο Γκίλ μπερτ γ ια ν α φάει. Δ εν γ ύρισ ε. Στο τέλ ος κοίταξε απευθείας έν αν από τους άν τρες του Κέρκμπορο και ομολ όγ ησ ε ότι τελ ικά πειν ούσ ε. Εκείν ος πετάχ τηκε όρθιος ν α της φέρει φαγ ητό από τις δικές του προμήθειες και, αφού η Ροβίν α τον ευχ αρίσ τησ ε, σ χ ολ ίασ ε βιασ τικά: «Μου κάν ει εν τύπωσ η που έχ ετε μπλ εχ τεί σ ’ αυτή την

εκσ τρατεία, η οποία δεν είν αι καν δική σ ας και είν αι καταδικασ μέν η ν α αποτύχ ει». Και τότε πήρε το ρίσ κο ν α μαν τέψ ει: «Και μάλ ισ τα χ ωρίς πλ ηρωμή». Εκείν ος απάν τησ ε χ ωρίς ν α το αρν ηθεί: «Έχ ω ορκισ τεί πίσ τη και υποταγ ή σ το Κέρκμπορο και σ το λ όρδο Γκίλ μπερτ…». «Μα εκείν ος δεν έχ ει καν έν α δικαίωμα εκεί, ούτε εγ ώ», ξεφούρν ισ ε η Ροβίν α προτού χ άσ ει το κουράγ ιο της. Ύ σ τερα παρίσ ταν ε την έκπλ ηκτη. «Αλ λ ά είμαι βέβαιη ότι το ξέρεις αυτό. Αφού δεν υπάρχ ει απόγ ον ος από την έν ωσ ή μου με το λ όρδο Γκον τγ ουάιν , ο αδελ φός του κλ ηρον ομεί τα πάν τα. Εκείν ος είν αι τώρα λ όρδος του Κέρκμπορο και σ ίγ ουρα θα είν αι εκεί αυτή τη σ τιγ μή και θ’ αν αρωτιέται τι έχ ουν απογ ίν ει οι ακόλ ουθοι του αδελ φού του, οι άν τρες που σ ίγ ουρα θα χ ρειάζεται γ ια ν α αν οικοδομήσ ει το οχ υρό του. Ειλ ικριν ά, δεν καταλ αβαίν ω γ ιατί οι άν τρες προτιμούν τον πόλ εμο και το θάν ατο από το χ τίσ ιμο, αλ λ ά προφαν ώς εσ ύ καταλ αβαίν εις, αλ λ ιώς δεν θα ’σ ουν τώρα εδώ». Ο ιππότης έμειν ε βουβός προς σ τιγ μήν . Στην πραγ ματικότητα, έμοιαζε αν ίκαν ος ν α αρθρώσ ει λ έξη. Τότε, την κοίταξε μ’ έν α σ υν οφρύωμα σ το πρόσ ωπο, αν τάξιο εκείν ο του Γουόρικ.

«Γιατί μου τα λ έτε όλ α αυτά, κυρία;» Η θύμησ η του Γουόρικ της έδωσ ε την απάν τησ η. «Γιατί εγ ώ δεν θέλ ω ν α πεθάν ω, αλ λ ά ο ετεροθαλ ής αδελ φός μου δεν μ’ ακούει. Έχ ει βαλ θεί ν α σ κοτώσ ει πάσ η θυσ ία τον Φούλ κχ ερσ τ, και όχ ι άδικα, αφού ο Φούλ κχ ερσ τ έχ ει ορκισ τεί ν α τον κατασ τρέψ ει. Αλ λ ά ο Γκίλ μπερτ δεν ξέρει αυτό τον άν θρωπο όπως έτυχ ε ν α τον γ ν ωρίσ ω εγ ώ, που με είχ ε αιχ μάλ ωτή του. Θα πάρετε εύκολ α το κάσ τρο του, αυτό ν αι, αλ λ ά δεν πρόκειται ν α φύγ ετε ζων ταν οί, ούτε κι εγ ώ, μια και θέλ ει ν α με σ ύρει κι εμέν α πάλ ι εκεί μέσ α ο Γκίλ μπερτ». «Δ εν έχ ουν βάσ η τα λ εγ όμεν ά σ ας, κυρία. Αφού θα έχ ουμε ομήρους, τις ίδιες του τις κόρες». «Και ν ομίζεις ότι θα μετρήσ ει αυτό γ ια έν αν τόσ ο αδίσ τακτο πολ έμαρχ ο; Αυτό είν αι που δεν μπορώ ν α δώσ ω σ τον Γκίλ μπερτ ν α καταλ άβει, γ ι’ αυτό δεν μ’ ακούει. Το σ χ έδιό του θα πετύχ αιν ε – με οποιον δήποτε άλ λ ο λ όρδο. Αλ λ ά ο σ υγ κεκριμέν ος δεν ν οιάζεται ούτε γ ια τις κόρες του ούτε γ ια καν έν αν . Θα τις θυσ ιάσ ει, όπως και τους αν θρώπους του, χ ωρίς δεύτερη σ κέψ η. Θα πολ ιορκήσ ει το ίδιο του το κάσ τρο, αλ λ ά άν ευ όρων , χ ωρίς το δικαίωμα της παράδοσ ης. Το μόν ο που τον ν οιάζει αυτό τον άν θρωπο είν αι ν α

εκδικείται όποιον τολ μήσ ει ν α καταπατήσ ει κάτι δικό του». «Κι αν κάν ετε λ άθος;» «Κι αν δεν κάν ω, τι γ ίν εται τότε, μου λ ες;» Δ εν ήταν εύκολ ο ν α σ υγ κρατήσ ει την αγ αν άκτησ η από τη φων ή της. «Σου έχ ουν τάξει τόσ ο πολ λ ά που είσ αι διατεθειμέν ος ν α το διακιν δυν εύσ εις;» «Και περιμέν ετε εγ ώ ν α αποτρέψ ω τον αδελ φό σ ας από το σ τόχ ο του;» τη ρώτησ ε εμβρόν τητος. Η Ροβίν α δεν κατάφερν ε τίποτα και οι άλ λ οι άρχ ιζαν ν α κοιτούν προς το μέρος τους, καθώς αν αρωτιούν ταν τι κουβέν τιαζαν . Ήταν αν άγ κη αυτός ο άν θρωπος ν α είν αι τόσ ο γ εν ν αίος και χ ον τροκέφαλ ος; Έν α δειλ ό χ ρειαζόταν τώρα. «Ο Γκίλ μπερτ ούτε εσ έν α θ’ ακούσ ει, αφού το μόν ο που μπορείς ν α του πεις είν αι ότι εγ ώ σ ε προειδοποίησ α. Το πιθαν ότερο είν αι ν α σ ε ξυλ οφορτώσ ει γ ια τον κόπο σ ου». Αν ασ τέν αξε, δήθεν παραιτημέν η. «Με σ υγ χ ωρείς. Δ εν έπρεπε ν α εκμυσ τηρευτώ τους φόβους μου σ ’ εσ έν α, αλ λ ά σ κέφτηκα ότι ίσ ως ν α έσ ωζες τον εαυτό σ ου και τους φίλ ους που μπορεί ν α έχ εις σ τον άλ λ ον καταυλ ισ μό, αφού αυτός ο πόλ εμος δεν είν αι δικός σ ας, η θέσ η σ ας δεν είν αι καν εδώ. Σκέφτηκα ν α σ ου ζητήσ ω ν α με πάρετε μαζί σ ας, αν έχ ετε την

εξυπν άδα ν α σ ηκωθείτε ν α φύγ ετε, αλ λ ά τώρα σ υν ειδητοποιώ ότι δεν μπορείτε ν α με βοηθήσ ετε. Οι άν τρες του Γκίλ μπερτ θα σ ας σ ταματούσ αν . Ίσ ως ν α προλ αβαίν ω ακόμα ν α τον πείσ ω ν α με σ τείλ ει σ το Άμπρε, προτού μπει σ το κάσ τρο. Ναι, αυτό θα κάν ω». Του γ ύρισ ε την πλ άτη, προσ ευχ όμεν η ν α μην πει τίποτα σ τους άλ λ ους ή τουλ άχ ισ τον σ τους άν τρες του Γκίλ μπερτ. Όταν τόλ μησ ε ν α ρίξει μια ματιά τριγ ύρω πάλ ι, τον είδε ν α μιλ άει μόν ο με τον άλ λ ον ιππότη του Κέρκμπορο – πολ ύ σ οβαρά. Μήπως τελ ικά της είχ ε γ υρίσ ει έσ τω και λ ίγ ο η τύχ η; Αν αυτοί οι δύο έβρισ καν μια δικαιολ ογ ία ν α γ υρίσ ουν σ τον άλ λ ον καταυλ ισ μό, ν α προειδοποιήσ ουν τους άν τρες του Κέρκμπορο που ήταν εκεί, ίσ ως τελ ικά ν α διαλ υόταν σ τ’ αλ ήθεια ο σ τρατός. Κι αν αυτό γ ιν όταν εγ καίρως, θα το μάθαιν ε ο Γκίλ μπερτ και ίσ ως ν α εγ κατέλ ειπε το σ χ έδιό του. Θα έβριζε θεούς και δαίμον ες, θα έλ εγ ε τους λ ιποτάκτες γ υν αικούλ ες που ξέρουν μόν ο ν α τρίζουν τα δόν τια σ τους εμπόρους της πόλ ης, αλ λ ά τι παραπάν ω θα μπορούσ ε ν α κάν ει; Ήξ ερε ότι δεν είχ ε καν έν α δικαίωμα ν α χ ρησ ιμοποιεί το σ τρατό του Λάιον ς. Στην αν άγ κη, θα του το θύμιζε η ίδια – ή μάλ λ ον όχ ι, δεν γ ιν όταν ν α το κάν ει αυτό

γ ιατί θα υποψ ιαζόταν ότι εκείν η τους έκαν ε ν α το βάλ ουν σ τα πόδια. Θα του ομολ ογ ούσ ε απλ ώς ότι είχ ε την αφέλ εια ν α αν αφερθεί σ τον Φούλ κχ ερσ τ ως δράκο του βορρά και ότι μόλ ις το άκουσ ε ο άν τρας σ τον οποίο μιλ ούσ ε έγ ιν ε άσ προς σ αν παν ί. Και τότε θ’ απαιτούσ ε ν α μάθει αν ο Γκίλ μπερτ δεν είχ ε πει όν τως σ τους άν τρες του πως ο Φούλ κχ ερσ τ ήταν ο ξακουσ τός δράκος, ότι εκείν οι προφαν ώς είχ αν ακουσ τά πως τα μέρη του δράκου βρίσ κον ταν κάπου ν ότια του Κέρκμπορο, αλ λ ά μέχ ρι τότε δεν είχ αν κάν ει τη σ ύν δεσ η. Θα έφταιγ ε εκείν η μεν , αλ λ ά δεν θα το είχ ε κάν ει επίτηδες, γ ια ν α μη ρίξει όλ ο το φταίξιμο πάν ω της ο Γκίλ μπερτ – έτσ ι ήλ πιζε τουλ άχ ισ τον . Σε κάθε περίπτωσ η, δεν θα έτρεχ ε ν α φέρει πίσ ω τους αποσ τάτες, αν ήταν πεπεισ μέν ος ότι ήταν δειλ οί και δεν θα πολ εμούσ αν γ ι’ αυτόν τώρα. Θα έπρεπε ν α μηχ αν ευτεί έν α άλ λ ο σ χ έδιο γ ια ν α βρει σ τρατό και, δυσ τυχ ώς, είχ ε τη Ροβίν α πάλ ι σ τα χ έρια του γ ια ν α το καταφέρει. Μόλ ις το σ υν ειδητοποιούσ ε, θα του περν ούσ ε ο πολ ύς θυμός. Αλ λ ά από εκείν η τη σ τιγ μή, θα τη φυλ ούσ ε σ αν κέρβερος. Χρισ τέ μου, καλ ά θα γ λ ίτων ε τους άλ λ ους, τον εαυτό της όμως πώς θα κατάφερν ε ν α

τον γ λ ιτώσ ει; Όμως ο ιππότης σ τον οποίο είχ ε μιλ ήσ ει δεν επιχ είρησ ε ν α φύγ ει σ ύν τομα. Και η Ροβίν α άρχ ισ ε ν α σ κέφτεται ότι παραήταν γ εν ν αίος κι αυτό δεν θα του έβγ αιν ε σ ε καλ ό, όταν επέσ τρεψ ε έν ας από τους άν τρες που είχ αν φύγ ει με τον Γκίλ μπερτ, γ ια ν α προειδοποιήσ ει ότι από το κάσ τρο είχ αν βγ ει αρκετές περίπολ οι, μάλ λ ον σ ε αν αζήτησ η της Ροβίν α. Και μάλ λ ον είχ ε δίκιο. Είτε η Ροβίν α ήταν δούλ α που το είχ ε σ κάσ ει είτε φυλ ακισ μέν η που είχ ε δραπετεύσ ει, η φρουρά του κάσ τρου ήταν υποχ ρεωμέν η ν α τη βρει, αλ λ ιώς θα ερχ όταν αν τιμέτωπη με την οργ ή του Γουόρικ. Αυτή η έρευν α όμως δεν άρεσ ε καθόλ ου σ τον Γκίλ μπερτ γ ιατί έβαζε σ ε κίν δυν ο το σ χ έδιό του. Έπρεπε κάποιος ν α πάει ν α προειδοποιήσ ει τον άλ λ ον καταυλ ισ μό, σ ε περίπτωσ η που οι ομάδες έρευν ας του κάσ τρου έμπαιν αν βαθιά σ το δάσ ος. Γιατί αν εν τόπιζαν το σ τρατό, έπρεπε οπωσ δήποτε ν α πιασ τούν αιχ μάλ ωτοι, γ ια ν α μη γ υρίσ ουν σ το κάσ τρο και προειδοποιήσ ουν τους άλ λ ους. Οι δύο άν τρες του Κέρκμπορο προθυμοποιήθηκαν ν α αν αλ άβουν το καθήκον αυτό και ύσ τερα πρότειν αν ν α πάν ε δύο μαζί τελ ικά, μην τυχ όν και πέσ ουν πάν ω σ ε καμία από τις περιπόλ ους.

Το μόν ο που μπορούσ ε ν α κάν ει η Ροβίν α ήταν ν α κρατηθεί γ ια ν α μη χ αμογ ελ άσ ει.

Κεφάλ αιο 36

Το απόγ ευμα κύλ ησ ε βασ αν ισ τικά αργ ά. Η Ροβίν α έβαζε χ ίλ ια δυο με το μυαλ ό της, αλ λ ά γ εγ ον ός ήταν πως, εκτός κι αν ο άλ λ ος καταυλ ισ μός βρισ κόταν σ την επόμεν η κομητεία, έν ας από τους άν τρες του Γκίλ μπερτ θα είχ ε επισ τρέψ ει μέχ ρι τώρα ν α αν αφέρει ότι αποχ ωρούσ αν οι άν τρες του Κέρκμπορο – εκτός κι αν δεν αποχ ωρούσ αν . Το οποίο ήταν ασ φαλ ώς πιθαν ό. Ίσ ως οι δύο άν τρες που έφυγ αν από δω ν α μην είχ αν καν σ ταματήσ ει γ ια ν α σ ώσ ουν τους σ υν τρόφους τους από «βέβαιο θάν ατο» και ν α αποφάσ ισ αν απλ ώς ν α σ ώσ ουν τον εαυτούλ η τους. Ή μπορεί εκείν η ν α παρερμήν ευσ ε την προθυμία τους ν α φύγ ουν και ν α έτρεφε φρούδες ελ πίδες. Και μπορεί ο άν τρας σ τον οποίο είχ ε μιλ ήσ ει ν α μην είχ ε πει τίποτα σ το φίλ ο του. Μπορεί η σ οβαρή σ υζήτησ ή τους ν α αφορούσ ε κάποιο άλ λ ο τελ είως διαφορετικό θέμα και τα λ όγ ια της ν α αγ ν οήθηκαν παν τελ ώς, επειδή ήταν λ όγ ια μιας τρομοκρατημέν ης γ υν αίκας. Θα πρέπει ν α ήταν τρελ ή αν ν όμιζε ότι λ ίγ ες κουβέν τες της θα ήταν ικαν ές ν α παν ικοβάλ ουν μια μεγ άλ η σ τρατιά αν τρών – μα εκείν η δεν ήλ πιζε ν α

τους φοβίσ ει, απλ ώς ν α τους δείξει ότι δεν είχ αν θέσ η σ ’ αυτό τον πόλ εμο, ότι δεν θα αμείβον ταν γ ι’ αυτόν και ότι θα ήταν καλ ύτερα ν α επισ τρέψ ουν σ τον ν όμιμο άρχ ον τά τους. Μάταια, όμως. Με την απειλ ή της βροχ ής ν α κρέμεται ακόμα πάν ω από τα κεφάλ ια τους, ήταν αδύν ατον ν α πει αν κόν τευε ν α σ ουρουπώσ ει. Και ξάφν ου το σ ούρουπο έφτασ ε, όπως και ο Γκίλ μπερτ, τρέχ ον τας με το άλ ογ ό του σ αν τρελ ός αν άμεσ α σ τα δέν τρα από την έξαψ η. Σταμάτησ ε απότομα, ταλ αιπωρών τας το δύσ τυχ ο άλ ογ ό του. Δ εν φάν ηκε ν α προσ έχ ει ότι είχ ε μειωθεί ο αριθμός των αν τρών που είχ ε αφήσ ει σ ’ αυτό τον καταυλ ισ μό, αλ λ ά ίσ ως ν α μη σ κόπευε ν α τους χ ρησ ιμοποιήσ ει έτσ ι κι αλ λ ιώς. Στο κάτω κάτω, όσ ο περισ σ ότερους άν τρες είχ ε μαζί του τόσ ο λ ιγ όσ τευαν οι πιθαν ότητες ν α τον αφήσ ουν ν α μπει σ ’ έν α κλ εισ τό κάσ τρο, όποιοι κι αν ήταν οι λ όγ οι που τον έφερν αν εκεί. Δ εν αφίππευσ ε, παρά μόν ο εν τόπισ ε τη Ροβίν α και την έδειξε με το χ έρι του. «Αποφάσ ισ α ν α πω ότι σ ε βρήκα σ το δρόμο, ασ υν όδευτη, κι επειδή δεν μου έλ εγ ες από πού προερχ όσ ουν , αν αγ κάσ τηκα ν α σ ε πάρω μαζί μου. Ότι ελ πίζω ν α με απαλ λ άξουν από σ έν α, επειδή βρίσ κομαι σ ’ επείγ ουσ α

αποσ τολ ή του βασ ιλ ιά και δεν μπορώ ν α καθυσ τερήσ ω, ακόμα κι αν πρόκειται γ ια μια τόσ ο θελ κτική κυρία». Και τη ρώτησ ε μ’ έν α πλ ατύ χ αμόγ ελ ο: «Θα μ’ απαλ λ άξουν από το βάρος σ ου, τι λ ες;». «Από τη σ τιγ μή που μάλ λ ον θ’ απολ υθούν ή θα μασ τιγ ωθούν βαριά επειδή μ’ άφησ αν ν α δραπετεύσ ω, ν αι, δεν αμφιβάλ λ ω ότι θα κατεβάσ ουν την κιν ητή γ έφυρα». Έκαν ε τη φων ή της ν α ακουσ τεί όσ ο το δυν ατόν πιο φουρκισ μέν η, σ αν ν α απεχ θαν όταν την ιδέα. Θα πρέπει ν α έπιασ ε, επειδή εκείν ος γ έλ ασ ε. «Μη θυμών εις, Ροβίν α. Λίγ ες ώρες μόν ο ακόμα θα υποσ τείς εκείν ο το μπουν τρούμι και ύσ τερα ποτέ ξαν ά. Δ εν αξίζει, αν είν αι ν α κατασ τραφεί ο Φούλ κχ ερσ τ που τόσ α σ ου έχ ει κάν ει;» Η Ροβίν α δεν απάν τησ ε. Όσ α της είχ ε κάν ει ο Γουόρικ ήταν η εκδίκησ η γ ια όσ α είχ ε περάσ ει σ τα χ έρια του Γκίλ μπερτ. Τον έν αν άν τρα δεν τον κατηγ ορούσ ε τόσο πολ ύ. Δ ικαιολ ογ ημέν α έν ιωθε εκείν ος ότι έπρεπε ν α την εκδικηθεί γ ια όσ α είχ ε υποσ τεί. Τον άλ λ ον όμως θα τον κατηγ ορούσ ε αιων ίως. «Αν πετύχ ει το σ χ έδιό σ ου, Γκίλ μπερτ, θα φαν εί πολ ύ σ ύν τομα τι αξίζει η φυλ άκισ ή μου και τι όχ ι».

Μια και περίμεν ε μια τέτοια απάν τησ η από μέρους της, εκείν ος δεν έδειξε ν α εν οχ λ είται. Λίγ α πράγ ματα μπορούσαν ν α τον εν οχ λ ήσ ουν τώρα που πλ ησ ίαζε ν α γ ευτεί τη ν ίκη. Αλ λ ά ο εκν ευρισ μός της Ροβίν α δεν ήταν εν τελ ώς προσ ποιητός. Αφεν ός χ άρηκε που απέδωσ αν καρπούς οι αμφιβολ ίες, τις οποίες είχ ε φρον τίσ ει ν α του δημιουργ ήσ ει. Έτσ ι, θα ματαίων ε το σ χ έδιο του Γκίλ μπερτ και ο ίδιος θα πιαν όταν αιχ μάλ ωτος, κάτι που άξ ιζε όσ α κι αν της κόσ τιζε εκείν ης. Θα προτιμούσ ε όμως ν α είχ ε αποδώσ ει καρπούς η άλ λ η σ τρατηγ ική της, ώσ τε ν α μην καταλ ήξει πια σ τα χ έρια του Γουόρικ, όπως θα γ ιν όταν τώρα. Σ’ εκείν η την περίπτωσ η θα παρέμεν ε μεν σ τα χ έρια του Γκίλ μπερτ, αλ λ ά, προτού προλ άβει εκείν ος ν α βρει άλ λ ον τρόπο ν α την εκμεταλ λ ευτεί, θα είχ ε βρει εκείν η έν αν τρόπο ν α ξεφορτωθεί και τον ίδιο και τις απειλ ές του. Δ εν ήταν γ ραφτό της όμως. Προτού ξεκιν ήσ ουν γ ια το κάσ τρο, κοίταξε άλ λ η μία φορά προς την καρδιά του δάσ ους, αλ λ ά δεν φαίν ον ταν πουθεν ά οι άν τρες του, γ ια ν α έρθουν ν α τον ειδοποιήσ ουν ότι είχ ε χ άσ ει το σ τρατό του. Άλ λ ες τρεις φορές έσ τρεψ ε προς τα κει το βλ έμμα της. Υ πήρχ ε ακόμα καιρός. Αλ λ ά επικρατούσ ε ν εκρική σ ιγ ή.

Και ύσ τερα βρέθηκαν μπροσ τά σ τις πύλ ες του Φούλ κχ ερσ τ και ο Γκίλ μπερτ έλ εγ ε φων αχ τά το ψ εύτικό όν ομά του, ότι ήταν αγ γ ελ ιαφόρος του Στεφάν ου και την ψ εύτικη ισ τορία ότι είχ ε βρει τη Ροβίν α σ το δρόμο. Εκείν η δεν άκουσ ε γ ια δεύτερη φορά την ισ τορία ούτε σ ήκωσ ε το βλ έμμα ψ ηλ ά, παρέμειν ε κουρν ιασ μέν η πίσ ω από τον Γκίλ μπερτ, γ ια ν α μην την αν αγ ν ωρίσ ουν οι φρουροί σ το φρουραρχ είο. Δ εν είχ ε καμία διάθεσ η ν α διευκολ ύν ει άλ λ ο τα πράγ ματα. Βρισ κόταν εκεί πλ έον . Θα έκαν ε αυτό που έπρεπε. Αλ λ ά γ ιν όταν όλ ο και δυσ κολ ότερο γ ια εκείν η. Κοίταξε πίσ ω τους γ ια τελ ευταία φορά και… έν ας από τους άν τρες του Γκίλ μπερτ δεν ήταν αυτός που ερχ όταν του σ κοτωμού; Κι έκοψ ε ταχ ύτητα όταν τους είδε ν α βρίσ κον ται μπροσ τά σ το κάσ τρο; Αυτό σ ήμαιν ε ότι οι άν τρες του Κέρκμπορο περίμεν αν ν α πέσ ει το σ κοτάδι γ ια ν α διαδώσ ουν την ισ τορία της; Τελ ικά ήταν ξύπν ιοι άν τρες. Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α τους κυν ηγ ήσ ει ο Γκίλ μπερτ μέσ α σ τα σ κοτάδια. Θα βρισ κόταν ήδη μέσ α σ το κάσ τρο, περιμέν ον τας μάταια ν α εμφαν ισ τεί ο σ τρατός, και χ άρη σ τις δικές της υπερβολ ές σ χ ετικά με τη βαν αυσ ότητα του Γουόρικ, οι άν τρες του Κέρκμπορο υπολ όγ ιζαν ότι

αυτή θα ήταν και η τελ ευταία φορά που θα έβλ επαν ποτέ ξαν ά τον Γκίλ μπερτ. Όμως η σ τρατηγ ική τους, εν ώ ήταν πολ ύ καλ ή γ ια τους ίδιους, δεν μπορούσ ε πια ν α βοηθήσ ει τη Ροβίν α, ήταν πολ ύ αργ ά. Καταλ ήγ ον τας σ το ίδιο σ υμπέρασ μα, ο άν τρας ήδη έκαν ε αν ασ τροφή. Ήταν πολ ύ αργ ά γ ια ν α προειδοποιήσ ει τον Γκίλ μπερτ. Ίσ ως όμως ν α πίσ τευε ότι δεν είχ ε και καμία σ ημασ ία. Ίσ ως ν α είχ αν απομείν ει ακόμα αρκετοί άν τρες γ ια ν α πετύχ ει ο Γκίλ μπερτ το σ τόχ ο του… όχ ι τον δικό της όμως. Η Ροβίν α πήγ ε ν α πει σ τον Γκίλ μπερτ τις υποψ ίες της, όταν ο φρουρός φών αξε: «Περιμέν ετε εκεί. Θα έρθει ο άρχ ον τάς μου αυτοπροσ ώπως ν α παραλ άβει την κοπέλ α». Η Ροβίν α σ υν οφρυώθηκε, διερωτώμεν η τι κόλ πο ν α σ κάρων αν . Ο Γκίλ μπερτ όμως κοίταξε σ το πλ άι και βλ ασ τήμησ ε. Τότε τον άκουσ ε κι αυτή, τον χ αρακτηρισ τικό ήχ ο των ποδοβολ ητών από πολ λ ά άλ ογ α που πλ ησ ίαζαν , και έσ τρεψ ε κι εκείν η το βλ έμμα της. Ήταν πράγ ματι ο δράκος που επέσ τρεφε. Στο τελ ευταίο φως της μέρας, ο σ τρατός του ίσ α που διακριν όταν , αλ λ ά ήταν σ ίγ ουρη πως ήταν εκείν ος. Το ίδιο και ο Γκίλ μπερτ.

Έβριζε ακόμα, αν και μέσ α από τα δόν τια του γ ια ν α μην τον ακούσ ουν οι φρουροί. «Να τον πάρει ο διάολ ος! Δ εν μπορεί ν α πήγ ε σ την πεδιάδα Γκίλ ι και ν α γ ύρισ ε τόσ ο γ ρήγ ορα. Είν αι αδύν ατον !» «Μάλ λ ον άλ λ αξε γ ν ώμη». Η φων ή της τον έκαν ε ν α θυμηθεί την παρουσ ία της και ν α αν ακτήσ ει έν α μέρος της αυτοκυριαρχ ίας του. «Εσ ύ ν α μην αν ησ υχ είς», της είπε. «Αυτό απλ ώς αλ λ άζει το σ χ έδιό μου. Θα πολ ιορκήσ ω το κάσ τρο τελ ικά. Ο σ τρατός μου είν αι μεγ αλ ύτερος από τον δικό του και θα γ υρίσ ω απόψ ε κιόλ ας. Ευτυχ ώς που δεν ζήτησ α ακόμα ν α περάσ ω τη ν ύχ τα σ το κάσ τρο, γ ιατί τώρα θα επιμείν ω ότι πρέπει ν α σ υν εχ ίσ ω το ταξίδι μου». Μάλ λ ον τη Ροβίν α τη γ ελ ούσ αν τ’ αυτιά της. «Σκοπεύεις ν α μείν εις εδώ και ν α τον χ αιρετήσ εις;» τον ρώτησ ε δύσ πισ τα. «Γιατί όχ ι; Δ εν μ’ έχ ει δει ποτέ του από κον τά ή χ ωρίς παν οπλ ία. Δ εν πρόκειται ν α μ’ αν αγ ν ωρίσ ει». Γέλ ασ ε κοφτά. «Θα τον πιάσ ω κορόιδο και όταν γ υρίσ ω θα του το χ τυπήσ ω κατάμουτρα». Η Ροβίν α δεν άν τεχ ε άλ λ ο. Δ εν την εξυπηρετούσ ε σ ε τίποτα απολ ύτως αυτό που σ κόπευε ν α κάν ει, παρά μόν ο ότι θα είχ ε η ίδια την

ικαν οποίησ η ν α ξεφουσ κώσ ει τον υπερφίαλ ο εγ ωισ μό του. «Δ εν θέλ ω ν α σ ’ το χ αλ άσ ω, Γκίλ μπερτ, αλ λ ά θα σ ’ αν αγ ν ωρίσει. Βέβαια, σ ε ξέρει ως ετεροθαλ ή αδελ φό μου και όχ ι ως Ντιάμπρε. Αλ λ ά κι έτσ ι ν α είν αι, θέλ ει ν α σ ε σ κοτώσ ει επειδή εσ ύ είσ αι υπεύθυν ος που βρέθηκε αλ υσ οδεμέν ος πάν ω σ ’ έν α κρεβάτι σ το Κέρκμπορο. Και οι δύο πιασ τήκατε κορόιδα, αδελ φέ». «Λες ψ έματα, που ν α σ ε πάρει!» εξερράγ η εκείν ος. «Αποκλ είεται ν α τον είχ α σ τα χ έρια μου και ν α μην το ήξερα! Και ούτε θα ερχ όταν ο σ τρατός του, αν όν τως ήταν αυτός αλ υσ οδεμέν ος σ το κρεβάτι». Για το δικό της καλ ό, η Ροβίν α παραποίησ ε λ ίγ ο την αλ ήθεια. «Ο σ τρατός του ήταν , Γκίλ μπερτ, μόν ο που δεν τον οδηγ ούσ ε ο ίδιος. Και δεν ήρθε γ ια σ έν α, Γκίλ μπερτ, αλ λ ά γ ια εκείν ον . Και με το που τον ελ ευθέρωσ αν , εκείν ος μ’ έσ τειλ ε σ το μπουν τρούμι του. Σκοπεύει ν α με βασ αν ίζει γ ια όλ η την υπόλ οιπη ζωή μου γ ια το κακό που του έκαν α. Εσ έν α απλ ώς θέλ ει ν α σ ε σ κοτώσ ει. Αλ λ ά δεν πειράζει που δεν με πισ τεύεις. Θα το διαπισ τώσ εις και μόν ος σ ου αν μείν εις ν α τον χ αιρετήσ εις. Οπότε, μη σ ’ το χ αλ άσ ω εγ ώ…»

«Αρκετά!» βρυχ ήθηκε εκείν ος και, αρπάζον τάς την από το μπράτσ ο, την κατέβασ ε απότομα από το άλ ογ ό του. «Τι κάν εις;» απαίτησ ε ν α μάθει εκείν η έξαλ λ η, επειδή ήξερε. «Μέσ α σ το κάσ τρο ξέρουν ότι είσ αι εσ ύ. Αν σ ε πάρω μαζί μου, θα με κυν ηγ ήσ ουν , πράγ μα που δεν βολ εύει τα σ χ έδιά μου. Γι’ αυτό θα τους πεις ότι είχ α επείγ ουσ α δουλ ειά και δεν μπορούσ α ν α περιμέν ω άλ λ ο. Και μη φοβάσ αι. Όταν γ υρίσ ω, η πρώτη μου απαίτησ η θα είν αι ν α σ ’ αφήσ ουν ελ εύθερη». Δ εν της έδωσ ε καν την ευκαιρία ν α του απαν τήσ ει. Έφυγ ε καλ πάζον τας, με τους άν τρες του ν α τον ακολ ουθούν , και μέσ α σ ε λ ίγ α δευτερόλ επτα είχ αν χ αθεί μέσ α σ το πυκν ό τώρα πια σ κοτάδι. Η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α δει ούτε τον άλ λ ο σ τρατό που πλ ησ ίαζε, αν κι άκουγ ε δυν ατότερα πλ έον τα ποδοβολ ητά των αλ όγ ων . Μα τι καθόταν και περίμεν ε; Θα μπορούσ ε εύκολ α ν α χ ωθεί μέσ α σ την τάφρο και καν έν ας ν α μην τη δει. Θα μπορούσ ε ακόμα και ν α κρυφτεί κάτω από την κιν ητή γ έφυρα όταν θα την κατέβαζαν και ν α φύγ ει αργ ότερα, αφότου όλ οι θα είχ αν πέσ ει γ ια ύπν ο. Όλ οι θα υπέθεταν ότι την είχ ε πάρει η ομάδα

του Γκίλ μπερτ. Αλ λ ά έτσ ι θα προκαλ ούσ ε αν θρωποκυν ηγ ητό, με τον Γουόρικ επικεφαλ ής. Και ο Γκίλ μπερτ πήγ αιν ε ίσ ια σ το σ τρατό του – ή έσ τω σ ε ό,τι είχ ε απομείν ει απ’ αυτόν . Ο Γουόρικ όμως δεν θα έπαιρν ε τον δικό του σ τρατό μαζί, αφού θα ν όμιζε ότι κυν ηγ ούσ ε μον αχ ά επτά άν τρες. Κι εκείν η ήταν μια αν όητη, επειδή εξακολ ουθούσ ε ν α σ τέκεται μαρμαρωμέν η εκεί, όταν το πρώτο άλ ογ ο πρόβαλ ε από το μαύρο σ κοτάδι και σ ταμάτησ ε δίπλ α της. Πυρσ οί κρεμάσ τηκαν σ τα εξωτερικά τείχ η του κάσ τρου, φωτίζον τας αχ ν ά τα πάν τα – μ’ εξαίρεσ η την τάφρο που λ ούσ τηκε σ το άπλ ετο φως. Επομέν ως θα την είχ αν δει τελ ικά αν κρυβόταν μέσ α σ το ν ερό. Για κάποιο λ όγ ο, της ήρθε ν α γ ελ άσ ει. Δ εν το έκαν ε όμως, γ ιατί ο άν τρας που την κοιτούσ ε καβάλ α σ το παν ύψ ηλ ο φαρί του ήταν ο Γουόρικ αυτοπροσ ώπως.

Κεφάλ αιο 37

«Υ πάρχ ει λ όγ ος, κοπελ ιά, που με περιμέν εις εδώ έξω, αν τί εκεί που είν αι η θέσ η σ ου;» «Δ ραπέτευσ α», αποκρίθηκε η Ροβίν α θαρρετά. «Αλ ήθεια;» Η δυσ πισ τία που έκρυβε η απάν τησ ή του, όπως και το χ αμόγ ελ ό του, έδειξαν ότι δεν την πίσ τεψ ε. Πολ ύ καλ ά. Αφού ν όμιζε ότι του έλ εγ ε απίθαν ες ισ τορίες γ ια ν α τον διασ κεδάσ ει, θα του ξεφούρν ιζε κι άλ λ α – αρκεί ν α παρέλ ειπε τις λ έξεις-κλ ειδιά που ήταν σ ίγ ουρο πως θα τον εξαγ ρίων αν . Κι έτσ ι αν ασ ήκωσ ε αδιάφορα τους ώμους της, αν ασ τεν άζον τας. «Αλ ίμον ο, δεν είμαι αρκετά ευγ εν ής γ ια ν α αν αλ άβω την ευθύν η εδώ, όταν το φταίξιμο δεν είν αι δικό μου. Αν αγ κάστηκα ν α φύγ ω, διαφορετικά θα είχ α περάσ ει το βράδυ μου σ το μπουν τρούμι σ ου». «Αχ ά», έκαν ε εκείν ος, θαρρείς κι αυτό ν α εξηγ ούσ ε τα πάν τα. «Δ ηλ αδή έτρεμες έν α μέρος το οποίο εσ ύ η ίδια χ αρακτήρισ ες “πραγ ματικά πολ ύ άν ετο”». Ήταν αν άγ κη ν α θυμάται τι είχ ε πει η Ροβίν α σ τη λ αίδη Ιζαμπέλ α;

«Αυτή τη φορά δεν θα ήταν έτσ ι», απάν τησ ε εκείν η σ τριφν ά, όμως έσ πευσ ε ν α πάρει πιο αδιάφορο ύφος. «Και σ ου μιλ άω ειλ ικριν ά, δεν θα είχ α γ υρίσ ει αν δεν μ’ έβρισ κε ο πιο θρασ ύδειλ ος άρχ ον τας του κόσ μου, ο οποίος σ κέφτηκε ν α με χ ρησ ιμοποιήσ ει γ ια ν α αποκτήσ ει πρόσ βασ η σ το Φούλ κχ ερσ τ, μια και ήρθε εδώ γ ια ν α το κατακτήσ ει». Όταν δεν είδε ούτε φρύδι ν α αν ασ ηκών εται, εν οχ λ ήθηκε τόσ ο, που έκαν ε ακόμα πιο αδιάφορο τον τόν ο της φων ής της. «Γι’ αυτό, θα έλ εγ α ότι μάλ λ ον πρέπει ν α μπεις σ το κάσ τρο και ν α ετοιμασ τείς γ ια πολ ιορκία. Από την άλ λ η μεριά βέβαια, μπορεί ν α είπα μερικές απλ ές αλ ήθειες και ν α διέλ υσ α το σ τρατό που περίμεν ε κρυμμέν ος εκεί, σ το δάσ ος. Σε προειδοποιώ όμως, δεν μπορώ ν α είμαι σ ίγ ουρη. Αλ λ ά είπα σ ’ έν αν από τους ιππότες ότι ήξερα με βεβαιότητα πως ο άρχ ον τας και οι άν θρωποί του που υπηρετούσ αν δεν είχ αν δικαίωμα ν α τους χ ρησ ιμοποιούν , κι επομέν ως όφειλ αν ν α επισ τρέψ ουν σ τον ν όμιμο άρχ ον τά τους. Φοβάμαι επίσ ης ότι μάλ λ ον χ ρωμάτισ α το πορτρέτο σ ου με μελ αν ά χ ρώματα γ ια την απίθαν η περίπτωσ η ότι εκεί που δεν θα έπιαν ε η λ ογ ική, θα έπιαν ε ο φόβος».

«Δ έχ ομαι ευχ αρίσ τως όλ ες τις υπερβολ ές που έχ ουν ν α κάν ουν με τη φήμη μου». «Σιγ ά μη δεν τις δεχ όσ ουν », γ κρίν ιαξε εκείν η. Ο Γουόρικ τής έσ κασ ε έν α χ αμόγ ελ ο ως τ’ αυτιά. «Για πες μου τώρα πώς κατάφερες ν α κάν εις αυτή την εν τυπωσ ιακή δραπέτευσ η». «Δ εν ήταν εύκολ ο», έσ πευσ ε ν α τον διαβεβαιώσ ει εκείν η, υπερβολ ικά γ ρήγ ορα όμως, επειδή εκείν ος γ έλ ασ ε, υποθέτον τας ακόμα ότι τα έλ εγ ε αυτά γ ια ν α τον «διασ κεδάσ ει». «Αν πίσ τευα ότι ήταν εύκολ ο», αποκρίθηκε εκείν ος αν άλ αφρα, «θα σ ’ έκλ ειν α εγ ώ ο ίδιος σ το μπουν τρούμι, αν και θα σ ’ επισ κεπτόμουν – σ υχ ν ά». Η πιθαν ότητα ν α μην ασ τειευόταν ο Γουόρικ έβαλ ε τέρμα σ την προσ πάθεια της Ροβίν α ν α τον «διασ κεδάσ ει». «Γύρισ ες πάν ω σ την ώρα γ ια ν α σ ώσ εις το κάσ τρο και την οικογ έν ειά σ ου. Θα το είχ α προσ παθήσ ει κι εγ ώ, αλ λ ά δεν ήξερα αν θα με πίσ τευαν οι άν τρες σ ου, όταν τους έλ εγ α ότι ο έμπισ τος του βασ ιλ ιά, ο οποίος μόλ ις έφυγ ε σ αν βολ ίδα από δω, δεν ήταν καθόλ ου άν θρωπος του βασ ιλ ιά, αλ λ ά ότι σ χ εδίαζε ν α αν οίξει τις πύλ ες απόψ ε αργ ά το βράδυ γ ια ν α μπει μέσ α ο σ τρατός του. Αν αργ ούσ ες ν α επισ τρέψ εις, μάλ λ ον θα τον

έβρισ κες φυλ ακισ μέν ο σ την περίπτωσ η που γ ιν όμουν πισ τευτή ή, σ την αν τίθετη περίπτωσ η, θα έβρισ κες τις κόρες σ ου ομήρους σ τα χ έρια τους γ ια ν α ικαν οποιήσ εις τις απαιτήσ εις τους. Και η απαίτησ η αυτού του άν τρα είν αι η ζωή σ ου». Ο Γουόρικ είχ ε χ άσ ει κάθε διάθεσ η γ ι’ ασ τεία προτού καν η Ροβίν α αποσ ώσ ει τα λ όγ ια της και η έκφρασ ή του τώρα είχ ε σ κοτειν ιάσ ει επικίν δυν α. «Γιατί έχ ω την εν τύπωσ η ότι δεν είν αι ασ τείο πια;» «Γιατί δεν είν αι ούτε τώρα ούτε πριν . Όλ α είν αι αλ ήθεια, Γουόρικ. Θα βρεις ίχ ν η αυτού του σ τρατού εκεί αν ατολ ικά μέσ α σ το δάσ ος, αν όχ ι τον ίδιο το σ τρατό – αν δεν έρθουν ν α σ ε πολ ιορκήσ ουν απόψ ε. Όσ ο γ ια τον θρασ ύδειλ ο άρχ ον τα; Αυτός… αυτός είν αι ο ετεροθαλ ής αδελ φός μου. Ήρθε εδώ επειδή θέλ ει ν α σ ’ εκδικηθεί – επειδή κατέσ τρεψ ες το Κέρκμπορο. Καταλ αβαίν εις, από εκδίκησ η, έτσ ι δεν είν αι;» Χωρίς ν α απαν τήσ ει, ο Γουόρικ έσ κυψ ε και την αν έβασ ε απότομα σ το άλ ογ ό του. Τα χ έρια του, που την κρατούσ αν μπροσ τά του, μπήχ τηκαν βαθιά σ τη σ άρκα της, όταν έβγ αλ ε το σ υμπέρασ μα. «Κι εσ ύ θα τον βοηθούσ ες». «Όχ ι, θα τον πρόδιδα!» «Περιμέν εις ν α σ ε πισ τέψ ω;» τη ρώτησ ε

φαρμακερά. «Τον ίδιο σ ου τον αδελ φό;» «Δ εν έχ ουμε σ χ έσ η εξ αίματος και τον σ ιχ αίν ομαι τόσ ο που θα τον σ κότων α, θα τον σκοτώσω, αν μου δοθεί η ευκαιρία». «Τότε άσ ε με ν α το κάν ω εγ ώ γ ια σ έν α», πρότειν ε εκείν ος λ ογ ικά, αν και ο τόν ος της φων ής του ήταν παγ ερός. «Πες μου πού θα τον βρω». Είχ ε έρθει η ώρα ν α του αποκαλ ύψ ει όλ η την αλ ήθεια; Όχ ι, ήταν τόσ ο οργ ισ μέν ος που δεν ήταν σ ε θέσ η ν α την ακούσ ει. Η Ροβίν α κούν ησ ε το κεφάλ ι αρν ητικά. «Μου έχ εις πάρει τόσ α και τώρα θέλ εις ν α πάρεις και την εκδίκησ ή μου από πάν ω; Δ εν ν ομίζω». Ο Γουόρικ πήρε βλ οσ υρό ύφος σ το άκουσ μα αυτής της απάν τησ ης. Μέχ ρι που ταρακούν ησ ε τη Ροβίν α γ ια ν α σ υν έλ θει. Αλ λ ά εκείν η δεν έλ εγ ε ν α του δώσ ει την πλ ηροφορία που ήθελ ε. Τελ ικά γ ρύλ ισ ε σ ιγ αν ά και την άφησ ε απότομα. Κι εκείν η αν αγ κάσ τηκε ν α αρπαχ τεί από το σ τήθος του γ ια ν α μην πέσ ει. Εκείν η τη σ τιγ μή έπεσ ε η κιν ητή γ έφυρα, ξαφν ιάζον τάς τη, και το άλ ογ ο από κάτω της κιν ήθηκε, κάν ον τάς τη ν α σ υν ειδητοποιήσ ει ότι δεν προλ άβαιν ε ν α του πει και τα υπόλ οιπα, τα οποία σ ύν τομα θα μάθαιν ε από άλ λ ους – με αρν ητικές όμως σ υν έπειες γ ια εκείν η.

«Δ εν ρώτησ ες γ ιατί θα μ’ έβαζαν σ το μπουν τρούμι σ ου, άρχ ον τά μου». «Έχ εις κι άλ λ ες ομολ ογ ίες ν α κάν εις;» Η Ροβίν α μόρφασ ε σ αν άκουσ ε τον αγ ριεμέν ο τόν ο του. «Δ εν πρόκειται γ ια ομολ ογ ία, αλ λ ά γ ια την αλ ήθεια όπως την ξέρω. Χθες θα με κατηγ ορούσ αν ότι έκλ εψ α έν α αν τικείμεν ο μεγ άλ ης αξίας από μία από τις κυρίες του κάσ τρου. Θα το έβρισ καν σ την κάμαρά σ ου, αποδεικν ύον τας έτσ ι την εν οχ ή μου. Αυτό θα ήταν η αφορμή γ ια ν α με “αν ακρίν ουν ” σ χ ετικά με άλ λ ες υποτιθέμεν ες κλ οπές, με την ελ πίδα ότι δεν θα είχ ε μείν ει και τίποτα από μέν α, γ ια ν α σ ε βάλ ει σ ε πειρασ μό όταν θα επέσ τρεφες – και ότι τα μαρτύρια της αν άκρισ ης θα μ’ έκαν αν ν α χ άσ ω το μωρό μου. Δ εν είχ α καμία διάθεσ η ν α υποσ τώ κάτι τέτοιο από τη σ τιγ μή που ήμουν αθώα, κι έτσ ι έφυγ α προτού καν κατηγ ορηθώ». «Κι αν είσ αι έν οχ η, τότε ομολ ογ είς αυτή τη σ τιγ μή γ ια ν α μετριάσ εις την εν οχ ή σ ου». «Μόν ο που δεν είμαι. Η Μίλ ν τρεν τ άκουσ ε αυτή τη σ κευωρία και με προειδοποίησ ε. Μπορείς ν α τη ρωτήσ εις…» «Νομίζεις ότι δεν ξέρω πως θα έλ εγ ε ψ έματα γ ια χ άρη σ ου; Βρες κάτι καλ ύτερο γ ια ν α αποδείξεις

την αθωότητά σ ου». «Τώρα βλ έπεις γ ιατί έπρεπε ν α φύγ ω», σ χ ολ ίασ ε εκείν η πικραμέν α. «Δ εν έχ ω άλ λ ον τρόπο ν α αποδείξω την αθωότητά μου παρά μόν ο όσ α σ ου είπα μόλ ις τώρα. Εσ ύ θα πρέπει ν α το κάν εις γ ια χ άρη μου, ν α αποδείξεις ότι λ έει ψ έματα αυτή που με κατηγ ορεί – ειδάλ λ ως θα πρέπει ν α μου επιβάλ εις όσ ο βαριά τιμωρία απαιτεί αυτό το έγ κλ ημα». Τον έν ιωσ ε ν α κοκαλ ών ει. «Παν άθεμά σ ε, κοπελ ιά, τι σ το καλ ό έχ εις κάν ει γ ια ν α σ ’ εχ θρεύεται τόσ ο πολ ύ αυτή η γ υν αίκα;» Η Ροβίν α αν αθάρρησ ε. Η ερώτησ ή του έδειχ ν ε ότι την πίσ τεψ ε – ή έσ τω ότι ήθελ ε ν α την πισ τέψ ει. «Εγ ώ δεν έκαν α τίποτα», αποκρίθηκε απλ ά. «Δ εν θέλ ει καν ν α βλ άψ ει εμέν α, αλ λ ά εσ έν α. Κι από τη σ τιγ μή που έφυγ α, ίσ ως ν α μη μ’ έχ ει κατηγ ορήσ ει ή ν α μην έχ ει αν αφέρει καν την κλ οπή. Δ εν θα ωφελ ούσ ε σ ε τίποτα. Όταν με δει ν α επισ τρέφω όμως, ίσ ως αποφασ ίσ ει ν α το κάν ει γ ια ν α σ ’ αν αγ κάσ ει ν α με τιμωρήσ εις». Είχ αν σ ταματήσ ει πριν από τον πύργ ο του κάσ τρου κάμποσ η ώρα τώρα. Κρίν ον τας απ’ ό,τι σ υν έβαιν ε γ ύρω τους, άν τρες αφίππευαν , άλ ογ α

οδηγ ούν ταν σ τους σ τάβλ ους, ακόλ ουθοι ιπποτών και σ ταβλ ίτες σ υν έρρεαν . Και τότε, η Ροβίν α σ κέφτηκε ξαφν ικά ν α ρωτήσ ει: «Γουόρικ, γ ιατί γ ύρισες τόσ ο γ ρήγ ορα;». «Α, όχ ι, μην πας ν α αλ λ άξεις κουβέν τα, κοπελ ιά. Θα μου πεις ποια είν αι αυτή που ν ομίζει ότι μπορεί ν α με βλ άψ ει μέσ α από σ έν α, και θα μου το πεις τώρα αμέσ ως». Η Ροβίν α αφίππευσ ε προτού εκείν ος προλ άβει ν α τη σ ταματήσ ει, αλ λ ά κατόπιν γ ύρισ ε ν α τον κοιτάξει. «Μη με ρωτάς. Αν άλ λ αξε γ ν ώμη κι αποφάσ ισ ε τελ ικά ν α μην κάν ει τίποτα, τότε δεν θα πρέπει ν α τιμωρηθεί γ ια κάτι που σ χ εδίασ ε εν βρασ μώ. Αν όχ ι, θα μάθεις πολ ύ γ ρήγ ορα ποια είν αι». Το σ υν οφρύωμά του ήταν πιο τρομακτικό από ποτέ, τώρα που μπορούσ ε εύκολ α ν α το δει σ το φως των τόσ ο πολ λ ών πυρσ ών , καθώς έκαιγ αν σ το εσ ωτερικό περιτείχ ισ μα, και την επόμεν η σ τιγ μή το είδε ακόμα καθαρότερα, όταν ο ουραν ός άσ τραψ ε και βρόν τηξε. Έν α ρίγ ος διέτρεξε την πλ άτη της γ ιατί, έτσ ι όπως καθόταν και την κοιτούσ ε, ο Γουόρικ έμοιαζε ίδιος ο διάβολ ος… αλ λ ά κι ακούσ τηκε έτσ ι. «Εγ ώ θ’ αποφασ ίσ ω τι πρέπει ν α τιμωρηθεί και τι

όχ ι», την προειδοποίησ ε. «Γι’ αυτό μη διαν οηθείς ν α σ κεφτείς ότι μπορείς ν α μου το κρατήσ εις κρυφό όπως έκαν ες με τ’ όν ομα του αδελ φού σ ου. Θα μου δώσ εις την απάν τησ η που θέλ ω αλ λ ιώς…» «Αφού τολ μάς ν α μ’ απειλ είς ύσ τερα απ’ ό,τι έχ ω περάσ ει», τον έκοψ ε μαν ιασ μέν α εκείν η, «σ ου τ’ ορκίζομαι ότι θα ξεράσ ω το λ ιγ οσ τό φαγ ητό που έχ ω φάει σ ήμερα –το οποίο παρεμπιπτόν τως ήταν άθλ ιο, ξιν ισ μέν ο και σ τρατιωτικό– πάν ω… σ τα… πόδια σ ου! Καλ ά θα κάν εις ν α ετοιμάζεσ αι γ ια πολ ιορκία –γ ια παν εν δεχ όμεν ο– ή μήπως αυτό το θέμα δεν είν αι πιο σ ημαν τικό από μια άχ ρησ τη αιχ μάλ ωτη που ούτως ή άλ λ ως δεν μπορεί ν α πάει πουθεν ά τώρα, χ άρη σ τον καταραμέν ο αδελ φό της; Και ύστερα θα έχ εις άφθον ο χ ρόν ο σ τη διάθεσ ή σ ου –πίσ τεψ έ με, δεν αμφιβάλ λ ω καθόλ ου γ ι’ αυτό– ν α ασ χ ολ ηθείς με τη φυγ ή μου, την κλ οπή μου – την αν αίδειά μου!» Έκαν ε μεταβολ ή και τον παράτησ ε σ ύξυλ ο, χ ωρίς ν α δίν ει δεκάρα αν τον είχ ε κάν ει θηρίο με τον εξάψ αλ μο που του είχ ε σ ύρει, τόσ ο μπαρουτιασ μέν η ήταν . Κι έτσ ι δεν είδε το χ αμόγ ελ ο που σ χ ημάτισ αν αργ ά τα χ είλ η του ούτε άκουσ ε το γ έλ ιο που ακολ ούθησ ε. Οι άν τρες του όμως και το είδαν και το άκουσ αν . Και πολ λ οί

αν αρωτήθηκαν τι ν α έβρισ κε άραγ ε τόσ ο διασ κεδασ τικό ο άρχ ον τάς τους, εν ώ μοίραζε διαταγ ές δεξιά κι αρισ τερά γ ια την οχ ύρωσ η του κάσ τρου.

Κεφάλ αιο 38

Ο σ αματάς από τη Μεγ άλ η Αίθουσ α προμήν υε ότι το δείπν ο βρισ κόταν ακόμα σ ’ εξέλ ιξη. Η Ροβίν α τον άκουσ ε την ώρα που αν έβαιν ε τα σ καλ ιά γ ια την αίθουσ α και επιβράδυν ε το βήμα της. Ο θυμός της καταλ άγ ιασ ε μόλ ις θυμήθηκε τι την περίμεν ε. Είχ ε σ κοπό ν α πάει κατευθείαν σ την κουζίν α γ ια ν α αν απλ ηρώσ ει το φτωχ ικό γ εύμα εκείν ης της μέρας με κάτι χ ορτασ τικό, αλ λ ά τώρα άλ λ αξε γ ν ώμη. Μόν ο που δεν υπήρχ ε μέρος ν α πάει χ ωρίς ν α αν αγ κασ τεί ν α διασ χ ίσ ει την αίθουσ α. Άρα, πάλ ι έξω; Όχ ι. Οι πρώτες σ τάλ ες από την καταιγ ίδα που σ ιγ όβραζε εδώ και ώρες ήδη είχ αν αρχ ίσ ει ν α πέφτουν με το που μπήκε σ τον πύργ ο. Είχ ε γ λ ιτώσ ει τη βροχ ή όλ η τη μέρα. Δ εν θα πήγ αιν ε τώρα πάλ ι έξω. Ο Γουόρικ τη βρήκε ν α κάθεται αποκαρδιωμέν η σ τα σ καλ ιά, χ ωμέν η σ τις πιο βαθιές σ κιές που έριχ ν αν οι πυρσ οί σ την αρχ ή και σ το τέλ ος της σ κάλ ας. Έδιωξε μ’ έν α ν εύμα τους λ ίγ ους άν τρες που είχ αν μπει μέσ α μαζί του, ώσ που έμειν ε μόν ο εκείν ος όρθιος από πάν ω της. Η Ροβίν α δεν σ ήκωσ ε τα μάτια ν α τον κοιτάξει, μολ ον ότι ο Γουόρικ

γ ν ώριζε πως εκείν η ήξερε ότι ήταν εκείν ος. Ούτε έδειχ ν ε πρόθυμη ν α του εξηγ ήσ ει γ ιατί καθόταν εκεί.greekleech.info Τελ ικά αν αγ κάσ τηκε ν α τη ρωτήσ ει: «Τι κάν εις εδώ; Έλ εγ α πως θα είχ ες πάει ν α αν απλ ηρώσ εις το ξ ιν ισμέν ο φαγ ητό που έχ εις σ την κοιλ ιά σ ου με πιο ωραίες λ ιχ ουδιές από την κυρία Μπλ ουέ – τις οποίες μάλ λ ον δεν θα σ ου έρθει ν α τις βγ άλ εις». Εκείν η δεν έλ εγ ε ν α σ ηκώσ ει τα μάτια, όμως αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Κι εγ ώ το ίδιο έλ εγ α, αλ λ ά γ ια ν α φτάσ ω σ την κουζίν α πρέπει ν α μπω σ την αίθουσ α». «Και λ οιπόν ;» «Λοιπόν … λ οιπόν θα ήθελ α ν α είσ αι μαζί μου, αν είν αι ν α με κατηγ ορήσ ουν ». Η Ροβίν α δεν μπορούσ ε ν α φαν τασ τεί γ ιατί αυτά τα λ όγ ια θα έκαν αν τον Γουόρικ ν α τη σ ηκώσ ει, ν α την κλ είσ ει σ την αγ καλ ιά του και ν α τη φιλ ήσ ει, αλ λ ά αυτό έγ ιν ε. Ήταν μουσ κεμέν ος από τη βροχ ή, ωσ τόσ ο εκείν η δεν την έν οιαξε. Αρπάχ τηκε από πάν ω του, παρατηρών τας την έλ λ ειψ η πάθους που είχ ε αυτό το φιλ ί, και καλ οδέχ τηκε τα σ υν αισ θήματα, τα οποία είχ αν αν τικατασ τήσ ει το ωμό πάθος: ζεσ τασ ιά, ασ φάλ εια, η δύν αμη εκείν ου – και τρυφερότητα. Κόν τεψ ε ν α βάλ ει τα κλ άματα

που της δίν ον ταν όλ α αυτά έπειτα απ’ όσ α είχ ε περάσ ει. Όταν ο Γουόρικ την άφησ ε, το χ έρι του χ άιδευε ακόμα το μάγ ουλ ό της και το χ αμόγ ελ ό του έκαν ε το βλ έμμα του ν α λ άμπει από ζεσ τασ ιά. «Έλ α, πάμε», της είπε τρυφερά, και με το χ έρι του γ ύρω από τη μέσ η της την έσ πρωξε απαλ ά ν α αν έβουν τη σ κάλ α. «Δ εν θ’ αφήσ ω ν α σ ε κατηγ ορήσ ει καν έν ας ξαν ά, αν αυτό σ ε κάν ει ν α θέλ εις ν α βγ άλ εις τα σ ωθικά σ ου – ή μήπως είν αι το μωρό;» «Όχ ι – ή έτσ ι ν ομίζω, τουλ άχ ισ τον ». «Τότε πήγ αιν ε ν α φας», της είπε, σ πρώχ ν ον τάς την προς τη σ κάλ α της κουζίν ας. «Κι εσ ύ;» «Είμαι σ ίγ ουρος ότι θ’ αν τέξω γ ια μία φορά ν α μη με φρον τίσ εις εσ ύ, αν κι όταν τελ ειώσ εις το φαγ ητό σ ου, μπορείς ν α μου φέρεις έν α μπουκάλ ι από το καιν ούριο κρασ ί μου – και ν α πεις ν α μας ετοιμάσ ουν το μπάν ιο». Δ εν ήταν γ λ ωσ σ ικό ολ ίσ θημα αυτό το «μας» και τα μάγ ουλ α της Ροβίν α έκαιγ αν ακόμα, όταν μπήκε σ την κουζίν α δευτερόλ επτα αργ ότερα. Μπήκε μέσ α και τα πάν τα έμοιαζαν φυσ ιολ ογ ικά. Δ εν σ ταμάτησ ε καν έν ας τη δουλ ειά του μόλ ις έκαν ε την εμφάν ισ ή της. Δ εν φών αξε καν έν ας τη

φρουρά. Αλ λ ά την είδε η Μέρι Μπλ ουέ και πήγ ε καταπάν ω της, σ αν πολ εμικό φαρί που ορμούσ ε ολ οταχ ώς σ τον εχ θρό. «Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α σ ου τις βρέξω, κοπελ ιά», ήταν τα πρώτα λ όγ ια της, εν ώ τράβηξε τη Ροβίν α σ την αποθήκη που φυλ ούσ αν τις προμήθειες, γ ια ν α μην τις ακούσ ουν οι άλ λ οι. «Πού σ το καλ ό είχ ες πάει; Όλ ο το κάσ τρο σ ’ έψ αχ ν ε. Μέχ ρι και περιπόλ ους έβγ αλ αν ». «Σ… σ υν έβη κάτι χ θες που θα έπρεπε ν α με κάν ει ν α αν ησ υχ ώ;» «Α, ώσ τε γ ι’ αυτό κρύφτηκες», απάν τησ ε η Μέρι, αλ λ ά αμέσ ως σ υν οφρυώθηκε. «Εσ ύ όμως είχ ες εξαφαν ισ τεί πολ ύ πριν γ ίν ει αυτό. Σ’ έψ αχ ν α όλ ο το απόγ ευμα, κατά περίεργ η σ ύμπτωσ η, αλ λ ά… Τέλ ος πάν των , εγ ώ δεν είπα σ ε καν έν αν ότι λ είπεις. Κατά τη γ ν ώμη μου, σ ου άξιζε μια σ τάλ α ξεκούρασ η, τόσ ο σ κλ ηρά που σ ε είχ ε βάλ ει ο άρχ ον τας Γουόρικ ν α δουλ εύεις. Και ύσ τερα, μ’ όλ ον αυτόν το σ αματά που έκαν ε η λ αίδη Μπέατριξ γ ια τα μαργ αριτάρια της που χ άθηκαν – δεν απορώ γ ιατί δεν βγ ήκες από την κρυψ ών α σ ου». Ώσ τε αυτός ήταν ο λ όγ ος που η Μπέατριξ είχ ε προχ ωρήσ ει τελ ικά με το σ χ έδιό της. Δ εν ήξερε ότι η Ροβίν α είχ ε φύγ ει από το κάσ τρο, επειδή η Μέρι

ήταν της γ ν ώμης ότι της άξιζε λ ίγ η ξεκούρασ η. Η όλ η κατάσ τασ η ήταν γ ια γ έλ ια, αλ λ ά εκείν η πάγ ωσ ε από φόβο, όταν άκουσ ε τη Μέρι ν α επιβεβαιών ει ότι καλ ά είχ ε κάν ει και κρύφτηκε. «Βρέθηκαν τα μαργ αριτάρια;» «Α, ν αι. Στην κάμαρα του λ όρδου Γουόρικ. Περίεργ ο, όμως. Ο φρουρός Τόμας είπε ότι φάν ηκε σ αν η λ αίδη Μπέατριξ ν α ήξερε ακριβώς πού βρίσ κον ταν τα μαργ αριτάρια, σ αν ν α τα είχ ε βάλ ει μόν η της εκεί. Αλ λ ά η λ αίδη Μπέατριξ ισ χ υρίζεται ότι εσ ύ τα πήρες, επειδή η αδελ φή της λ έει ότι σ ε είδε έξω από τη δική τους κάμαρα, ακριβώς προτού έρθει η ώρα ν α αλ λ άξουν γ ια το δείπν ο». Η Ροβίν α έβγ αλ ε μια κραυγ ή. «Πότε;» «Πριν από το δείπν ο», αποκρίθηκε η Μέρι. «Τότε ήταν που δεν μπορούσ αν ν α βρουν τα μαργ αριτάρια, εν ώ λ έν ε ότι μία ώρα ν ωρίτερα τα είχ αν δει». «Αυτό σ ημαίν ει ότι η τελ ευταία φορά που τα είδαν ήταν αργ ά το απόγ ευμα;» ρώτησ ε εν θουσ ιασ μέν η. «Ναι, έτσ ι λ έν ε». Η Ροβίν α γ έλ ασ ε και παραλ ίγ ο από τη χ αρά της ν α αγ καλ ιάσ ει τη Μέρι Μπλ ουέ, αλ λ ά μετά τη χ αρά έν ιωσ ε τόσ η αν ακούφισ η, που τελ ικά δεν

κρατήθηκε και την έσ φιξε σ τα χ έρια της. «Να τα μας τώρα», γ κρίν ιαξε η Μέρι, παρότι δεν έδειχ ν ε πραγ ματικά εν οχ λ ημέν η. «Γιατί αυτό;» «Επειδή με αφήσ ατε ν α τεμπελ ιάσ ω και δεν το είπατε σ ε καν έν α, κι έτσ ι θ’ αποδείξω ότι είμαι αθώα γ ι’ αυτό που με κατηγ ορεί η Μπέατριξ». «Δ εν βλ έπω πώς μπορεί ν α γ ίν ει αυτό, αλ λ ά χ αίρομαι πολ ύ που το ακούω, γ ιατί ν α ξέρεις πως οι φρουροί ακόμα σ ε ψ άχ ν ουν , κοπελ ιά. Είν αι θαύμα που έφτασ ες εδώ κάτω χ ωρίς ν α σ ε σ ταματήσ ουν ». «Ίσ ως επειδή ήταν ο Γουόρικ μαζί μου, ν α πίσ τεψ αν ότι εκείν ος θα χ ειριζόταν τώρα αυτό το θέμα». «Γύρισ ε;» «Ναι». Η Ροβίν α έσ κασ ε έν α χ αμόγ ελ ο ως τ’ αυτιά. «Και με διέταξε ν α φάω, οπότε καλ ύτερα ν α υπακούσ ω. Χρισ τούλ η μου, σ αν ν α βρήκα πάλ ι την όρεξή μου, μου φαίν εται. Μου είπε επίσ ης ν α ετοιμάσ ουν το μπάν ιο κι έν α μπουκάλ ι από το κρασ ί του Τούρες». «Άν τε ν α φας, τότε. Θα φρον τίσ ω εγ ώ γ ια το μπάν ιο και ν α σ ου φέρω το κρασ ί». «Σας ευχ αρισ τώ, κυρία…» «Μέρι», είπε η μεγ αλ ύτερη γ υν αίκα,

χ αμογ ελ ών τας πλ ατιά. «Ναι, ν ομίζω ότι εσύ μπορείς ν α με αποκαλ είς “Μέρι” πια». Όταν έπειτα από λ ίγ η ώρα μπήκε η Ροβίν α σ την αίθουσ α, κρατούσ ε το μπουκάλ ι σ την αγ καλ ιά της λ ες και ήταν μωρό. Το βήμα της δεν ήταν διόλ ου δισ τακτικό και χ αμογ ελ ούσ ε πλ ατιά σ τον Γουόρικ μέχ ρι ν α φτάσ ει κον τά του. Εκείν ος δεν έδειχ ν ε το ίδιο χ αρούμεν ος. Είχ ε μάθει τις κατηγ ορίες. Βασ ικά η Μπέατριξ δεν τον περίμεν ε καν μέχ ρι ν α καθίσ ει σ το τραπέζι, τον είχ ε ακολ ουθήσ ει ως την κάμαρά του και του τα είχ ε πει όλ α χ αρτί και καλ αμάρι, εν όσ ω εκείν ος άλ λ αζε τον βρεγ μέν ο χ ιτών α του και σ τράγ γ ιζε τα μαλ λ ιά του. Και τώρα η αν οιχ τόξαν θη κοπελ ιά του είχ ε έν α ύφος, θαρρείς και αδημον ούσ ε ν α του πει έν α πολ ύ ευχ άρισ το μυσ τικό. Το ήλ πιζε και ο ίδιος, γ ιατί όλ α τα σ τοιχ εία εν αν τίον της ήταν άκρως επιβαρυν τικά. Ο Γουόρικ σ τεκόταν πλ άι σ την πυροσ τιά και το αρχ ον τικό τραπέζι είχ ε ήδη μαζευτεί. Στη μία καρέκλ α καθόταν η Μπέατριξ και δίπλ α της σ ’ έν α σ καμν ί η Μελ ίσ αν τ. Ο Γουόρικ έκαν ε ν όημα σ τη Ροβίν α ν α καθίσ ει σ την άλ λ η καρέκλ α. Η Μπέατριξ έβγ αλ ε μια άν αρθρη κραυγ ή σ αν το είδε αυτό, αλ λ ά δεν είπε λ έξη. Ο πατέρας της την

κοιτούσ ε βλ οσ υρός από τη σ τιγ μή που κατηγ όρησ ε τη μετρέσ α του γ ια κλ οπή. Κι αυτό τη γ έμιζε χ αρά. Ήλ πιζε ν α τον είχ ε κάν ει έξω φρεν ών . Θα προτιμούσ ε βέβαια όταν γ υρν ούσ ε εκείν ος ν α έβρισ κε την κοπέλ α σ ημαδεμέν η κι αποκρουσ τική, αλ λ ά ίσ ως ν α τη σ ημάδευε ο ίδιος όταν θα έβγ αζε την τελ ική ετυμηγ ορία του.greekleech.info Πάν τως, δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α την ξαν απάρει σ το κρεβάτι του, αφότου θα την έκριν ε έν οχ η. Τουλ άχ ισ τον αυτό το είχ ε καταφέρει. «Η κόρη μου», άρχ ισ ε αηδιασ μέν ος ο Γουόρικ, απευθυν όμεν ος σ τη Ροβίν α, «έκαν ε μια σ οβαρή κατηγ ορία εις βάρος σ ου, κοπελ ιά. Τι έχ εις ν α απαν τήσ εις σ χ ετικά με την κλ οπή εν ός μαργ αριταρέν ιου περιδέραιου;» «Αν έφερε πότε κλ άπηκε;» «Πότε, Μπέατριξ;» «Ακριβώς πριν από την ώρα του δείπν ου», τον πλ ηροφόρησ ε η Μπέατριξ. «Ρωτήσ τε την , άρχ ον τά μου, πώς είν αι τόσ ο σ ίγ ουρη», πρότειν ε η Ροβίν α. «Πώς, Μπέατριξ;» Η Μπέατριξ με το ζόρι σ υγ κρατήθηκε ν α μη σ υν οφρυωθεί. Δ εν καταλ άβαιν ε ποια η διαφορά. Το περιδέραιο είχ ε κλ απεί και κατόπιν είχ ε βρεθεί σ την

κάμαρα του Γουόρικ. Σίγ ουρα η κοπέλ α δεν θα έλ εγ ε ότι εκείν ος το είχ ε πάρει. «Ήταν αργ ά το απόγ ευμα όταν το είδα τελ ευταία φορά κι αποφάσ ισ α ν α το φορέσ ω σ το δείπν ο. Λιγ ότερο από μία ώρα αργ ότερα είχ ε χ αθεί. Κι αυτήν » –έδειξε με το δάχ τυλ ο τη Ροβίν α– «την είδαν εκείν η την ώρα έξω από την κάμαρά μου. Η Μελ ίσ αν τ την είδε». Η Ροβίν α έσ κασ ε έν α χ αμόγ ελ ο μέχ ρι τ’ αυτιά σ τον Γουόρικ. «Μήπως σ ας αν έφερα, άρχ ον τά μου», ρώτησ ε αδιάφορα, «τι ώρα δραπέτευσ α χ θες;» «Δ ραπέτευσ ες;!» αν αφών ησ ε η Μπέατριξ. «Θέλ εις ν α πεις ότι δεν κρυβόσ ουν κάπου μέσ α σ το κάσ τρο από χ θες;» «Όχ ι, λ αίδη μου. Δ εν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α βασ ισ τώ σ ε μια απλ ή κρυψ ών α γ ια ν α γ λ ιτώσ ω απ’ αυτό που εσείς μου ετοιμάζατε». Τα μάγ ουλ α της Μπέατριξ βάφτηκαν κόκκιν α προτού τα μάτια της ασ τράψ ουν με κακία. «Ομολ ογ είς ότι το έσ κασ ες; Ξέρεις ποια είν αι η τιμωρία γ ια μια δούλ α που το σ κάει;» «Ναι, λ αίδη Μπέατριξ. Έχ ω τα δικά μου φέουδα, τους δικούς μου δουλ οπάροικους και παρακολ ουθούσ α αρκετά σ υχ ν ά τις δίκες του

πατέρα μου προτού πεθάν ει. Ξέρω ότι…» «Ψεύτρα!» σ ύριξε η Μπέατριξ. «Θα κάθεσ αι με τα χ έρια σ ταυρωμέν α και θα την ακούς ν α λ έει τέτοια αισ χ ρά ψ έματα, πατέρα;» «Αμφιβάλ λ ω αν είν αι ψ έματα», αποκρίθηκε εκείν ος. «Εγ ώ την έκαν α δούλ α, δεν γ εν ν ήθηκε έτσ ι. Ξεφεύγ ουμε από το θέμα μας, όμως. Ροβίν α, τι ώρα έφυγ ες από δω;» «Το μεσ ημέρι». «Πάλ ι ψ έματα!» Η Μπέατριξ σ χ εδόν σ τρίγ κλ ισ ε αυτή τη φορά. «Πώς μπορείς κι ακούς;…» «Τσ ιμουδιά, Μπέατριξ», την προειδοποίησ ε ο Γουόρικ, με φων ή ψ υχ ρή σ αν πάγ ο. «Η ώρα που έφυγ α μπορεί ν α επιβεβαιωθεί, άρχ ον τά μου», τον πλ ηροφόρησ ε η Ροβίν α. «Η κυρία Μπλ ουέ θα σ ας πει ότι μ’ έψ αχ ν ε όλ ο το απόγ ευμα, αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α με βρει. Και ο φρουρός σ το παραπόρτι μπορεί ν α σ ας πει τι ώρα ακριβώς του έπιασ ε κουβέν τα η Μίλ ν τρεν τ, γ ια ν α μπορέσ ω ν α γ λ ισ τρήσ ω έξω απαρατήρητη. Ελ πίζω ότι δεν θα τον επιπλ ήξετε γ ια την αμέλ ειά του, επειδή, αν ήταν πιο επιμελ ής, δεν θα με είχ ατε βρει μπροσ τά σ τις πύλ ες του κάσ τρου αλ λ ά σ το μπουν τρούμι σ ας – ή έσ τω ό,τι θα είχ ε απομείν ει από μέν α», κατέλ ηξε, κοιτών τας την Μπέατριξ με

απροκάλ υπτη περιφρόν ησ η. «Εσ ύ, Μπέατριξ, τι έχ εις ν α πεις γ ια όλ α αυτά;» «Λέει ψ έματα», απάν τησ ε με αλ αζον ικό ύφος εκείν η. «Φέρε μπροσ τά μου τα άτομα που ισ χ υρίζεται ότι θα επιβεβαιώσ ουν τα ψ έματά της. Να μου το πουν καταπρόσ ωπο». «Για ν α τους τρομοκρατήσ εις και ν α κρατήσ ουν το σ τόμα τους κλ εισ τό;» απάν τησ ε εκείν ος, με το χ αμόγ ελ ο που η Ροβίν α μισ ούσ ε σ τα χ είλ η του. «Δ εν ν ομίζω. Πες μου κάτι όμως. Αν όν τως έκλ εψ ε τα μαργ αριτάρια σ ου, γ ιατί δεν τα πήρε μαζί της όταν το έσ κασ ε;» «Πού ν α ξέρω εγ ώ πώς σ κέφτεται μια πόρν η;» Αυτό το σ χ όλ ιο έκαν ε το πρόσ ωπο του Γουόρικ ν α σ υν οφρυωθεί με τον πιο τρομακτικό τρόπο. Η Μπέατριξ τον κοίταξε ατάραχ α, ήταν πολ ύ οργ ισ μέν η γ ια ν α τον φοβηθεί. Όταν όμως αυτό το σ υν οφρύωμα σ τράφηκε σ τη Μελ ίσ αν τ, η μικρότερη κόρη του Γουόρικ ξέσ πασ ε σ ε κλ άματα. «Εκείν η μ’ έβαλ ε ν α το πω!» σ τρίγ κλ ισ ε παν ικόβλ ητη η Μελ ίσ αν τ. «Εγ ώ δεν ήθελ α, αλ λ ά με χ ασ τούκισ ε και είπε ότι θα κατηγ ορούσ ε εμέν α ότι το έκλ εψ α, αν δεν έλ εγ α ότι το έκαν ε η ερωμέν η σ ου! Συγ γ ν ώμη, πατέρα! Δ εν ήθελ α ν α της κάν ω κακό, όμως η Μπέατριξ ήταν τόσ ο θυμωμέν η μαζί

σ ου…» «Ναι, μαζί μου», γ ρύλ ισ ε σ ιγ αν ά ο Γουόρικ. «Όλ α έγ ιν αν γ ια το καλ ό μου. Ε λ οιπόν , Μπέατριξ, αυτό που κατάφερες ν α κερδίσ εις με τη σ υμπεριφορά σ ου είν αι γ ια το καλ ό σου και μάλ ισ τα άργ ησ ε και πάρα πολ ύ».

Κεφάλ αιο 39

Ο Γουόρικ μασ τίγ ωσ ε την κόρη του μέσ α σ την αίθουσ α γ ια ν α το δουν όλ οι και χ ρησ ιμοποίησ ε τη χ ον τρή δερμάτιν η λ ωρίδα από τη ζών η του σ παθιού του. Η Ροβίν α έγ ειρε πίσ ω σ την καρέκλ α, όπου της είχ αν δώσ ει την άδεια ν α καθίσ ει, κι έκλ εισ ε τα μάτια ν α μη βλ έπει το θέαμα, μα δεν μπορούσ ε ν α αποκλ είσ ει και τον ήχ ο. Και ήταν έν α βάν αυσ ο μασ τίγ ωμα. Τα ουρλ ιαχ τά της Μπέατριξ έγ ιν αν βράχ ν ιασ μα, οι ικεσ ίες της οικτρό άκουσ μα. Η Ροβίν α δάγ κωσ ε το χ είλ ι της γ ια ν α μην επιχ ειρήσ ει ν α βάλ ει τέλ ος σ ’ αυτό το μαρτύριο ν ωρίτερα απ’ όσ ο θεωρούσ ε επαρκές ο Γουόρικ. Μέχ ρι όμως ν α τελ ειώσ ει εκείν ος, η κόρη του ήταν ολ ότελ α μεταν ιωμέν η και ολ ότελ α τρομοκρατημέν η. Όταν η Μπέατριξ έφυγ ε από την αίθουσ α υποβασ ταζόμεν η από τις κυρίες επί των τιμών της, ο Γουόρικ σ ωριάσ τηκε σ την καρέκλ α δίπλ α σ τη Ροβίν α. «Υ ποτίθεται ότι αυτό θα ’πρεπε ν α εκτον ώσ ει το θυμό μου, αλ λ ά δεν το έκαν ε». «Πάν τως τον δικό μου τον περιποιήθηκε μια χ αρά», τον διαβεβαίωσ ε ξερά η Ροβίν α.

Τον άκουσ ε ν α γ ελ άει πν ιχ τά. «Κοπελ ιά…» «Όχ ι, λ υπάμαι», τον έκοψ ε εκείν η σ οβαρά. «Δ εν είν αι ώρα γ ι’ ασ τεία. Και ο θυμός σ ου, που δεν λ έει ν α καλ μάρει, ασ φαλ ώς και είν αι καταν οητός. Ξέρω ότι σ ου μαυρίζει η καρδιά που το ίδιο σ ου το παιδί ήθελ ε ν α σ ου κάν ει κακό. Αλ λ ά μην ξεχ ν άς ότι είν αι παιδί, με παιδιάσ τικες αν τιδράσ εις, και μια τέτοια αν τίδρασ η ήταν αυτή η προσ πάθειά της ν α εκδικηθεί». Εκείν ος την κοίταξε με το φρύδι αν ασ ηκωμέν ο. «Προσ παθείς ν α με παρηγ ορήσ εις, κοπελ ιά;» «Χρισ τός κι Απόσ τολ ος! Πού ν α τολ μήσ ω τέτοιο πράγ μα!» Αυτή τη φορά δεν μπόρεσ ε ν α πν ίξει το γ έλ ιο του. «Χαίρομαι που είσ αι ακόμα εδώ». Της κόπηκε η αν άσ α σ αν το άκουσ ε. «Αλ ήθεια το λ ες;» τον ρώτησ ε απαλ ά. «Ναι. Πού ν α τρέχ ω τώρα ν α σ ε κυν ηγ άω με τα καρεκλ οπόδαρα που ρίχ ν ει έξω». Τον αγ ριοκοίταξε, ώσ που πρόσ εξε τ’ αδιόρατα κυρτωμέν α χ είλ η του. Ήταν δυν ατόν ο φοβερός και τρομερός δράκος ν α την πείραζε; Ήταν εκπλ ηκτικό πόσ ο άν ετα και χ αλ αρά έν ιωθε πλ έον μαζί του. Δ εν της φαιν όταν σ αν ν α ήταν εκείν ος ο αιχ μαλ ωτισ τής της ούτε εκείν η η

αιχ μάλ ωτή του. Έφταν ε άραγ ε εκείν η η παθιασ μέν η ν ύχ τα γ ια ν α βάλ ει σ τ’ αλ ήθεια τέλ ος σ την εκδίκησ η που ήθελ ε ν α πάρει από εκείν η; Ήταν μεγ άλ ος ο πειρασ μός ν α μην το ψ άξει παραπάν ω. «Όσ ον αφορά το θέμα της κλ οπής μου», άρχ ισ ε προσ εκτικά, «ικαν οποιήθηκες με τον τρόπο που διευθετήθηκε;» «Ναι – σ τη σ υγ κεκριμέν η περίπτωσ η». Η Ροβίν α παραλ ίγ ο ν α το σ ταματήσ ει εκεί, επειδή η κοροϊδευτική απάν τησ ή του δεν προοιων ιζόταν αυτό που ήλ πιζε ν α ακούσ ει. Αλ λ ά δεν είδε καμία εν όχ λ ησ η σ το πρόσ ωπό του κι έτσ ι αποτόλ μησ ε ν α προχ ωρήσ ει. «Και γ ια την … προσ ωριν ή διαμον ή μου σ το δάσ ος;» Εκείν ος ρουθούν ισ ε όταν άκουσ ε τον ήπιο χ αρακτηρισ μό της γ ια την απόδρασ ή της, που θα είχ ε σ τεφθεί μ’ επιτυχ ία αν δεν τριγ υρν ούσ ε σ την περιοχ ή ο αδελ φός της γ υρεύον τας εκδίκησ η. «Τι θέλ εις ν α μάθεις, κοπελ ιά;» «Θα τιμωρηθώ γ ι’ αυτό;» «Λες ν α είμαι τέτοιο τέρας που ν α σ ε τιμωρήσ ω, εν ώ ξέρω ότι θα σ ου είχ αν κάν ει κακό, αν δεν έφευγ ες από το κάσ τρο;» Η Ροβίν α χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά. «Η αλ ήθεια

είν αι…» «Μην τολ μήσ εις ν α το πεις», την προειδοποίησ ε. «Ποιο;» ρώτησ ε εκείν η αθώα. Το σ υν οφρύωμά του δεν ήταν σ το ελ άχ ισ το τρομακτικό. «Μια που τακτοποιήσ αμε τα θέματα της κλ οπής και της φυγ ής σ ου, θα ήθελ ες τώρα ν α σ υζητήσ ουμε γ ια την αυθάδειά σ ου;» Η Ροβίν α σ τριφογ ύρισ ε τα μάτια κι ευχ ήθηκε ν α μην είχ ε ο Γουόρικ μν ήμη ελ έφαν τα. «Θα έλ εγ α τη σ υγ κεκριμέν η σ υζήτησ η ν α την αφήσ ουμε γ ια κάποια άλ λ η σ τιγ μή – μια πολ ύ μακριν ή σ τιγ μή σ το μέλ λ ον . Αλ λ ά υπάρχ ει και κάτι άλ λ ο…» Τώρα που είχ ε φτάσ ει η ώρα ν α το ξεσ τομίσ ει, είχ ε χ άσ ει το κουράγ ιο της. Ο Γουόρικ ήταν κεφάτος, παρά το δυσ άρεσ το γ εγ ον ός ότι έπρεπε ν α σ υν ετίσ ει την κόρη του. Η Ροβίν α δεν ήθελ ε ν α χ αλ άσ ει τη διάθεσ ή του και ν α δει πάλ ι εκείν ο το σ κλ ηρό πρόσ ωπο της ασ υγ κράτητης οργ ής. Έπρεπε όμως ν α μάθει αν αυτή η καιν ούρια σ τάσ η που είχ ε εκείν ος απέν αν τί της ήταν βαθύτερη και όχ ι μόν ο επιφαν ειακή. Τελ ικά το ξεφούρν ισ ε. «Γουόρικ, εξακολ ουθείς ν α θέλ εις ν α μου πάρεις το παιδί μου;» Κι αυτό που φοβόταν σ υν έβη – το σ κλ ηρό

προσ ωπείο έκαν ε την εμφάν ισ ή του εν ριπή οφθαλ μού, τα χ είλ η του μια χ αρακιά, τα μάτια του μισ όκλ εισ τα και η φων ή του ψ υχ ρή κι απειλ ητική. «Τι σ ε κάν ει ν α πισ τεύεις ότι έπαψ α ν α το θέλ ω;» «Δ … δεν σ κέφτηκα κάτι τέτοιο… απλ ώς…» «Θα το μεγ αλ ώσ εις σ αν δουλ άκι;» «Δ εν είμαι δούλ α!» αρπάχ τηκε εκείν η. «Έχ ω φέουδα που μου αν ήκουν δικαιωματικά». «Τα μόν α δικαιώματα που έχ εις είν αι αυτά που σ ου δίν ω εγ ώ», γ ρύλ ισ ε εκείν ος. «Τι θα κάν εις με το μωρό;» απαίτησ ε ν α μάθει η Ροβίν α. «Ποιος θα το φρον τίζει όταν εσ ύ θα λ είπεις σ τους καταραμέν ους πολ έμους σ ου; Μια άλ λ η δούλ α; Η γ υν αίκα σ ου;» Εκείν ος δεν έδειξε ν α προσ έχ ει τον περιφρον ητικό τόν ο σ το τέλ ος της φράσ ης της. «Αν μου χ αρίσ εις έν α γ ιο, θα τον φρον τίσ ω εγ ώ. Θέλ ω έν α γ ιο. Αν είν αι κόρη;» αν ασ ήκωσ ε τους ώμους του. «Έχ ουν και οι μπάσ ταρδες κόρες τη χ ρησ ιμότητά τους, όπως έμαθα μόλ ις πρόσ φατα». Η Ροβίν α έν ιωσ ε τόσ η οργ ή με την απάν τησ ή του που της ήρθε ν α ουρλ ιάξει. Το ν α χ άν ει όμως την ψ υχ ραιμία της, όπως μόλ ις είχ ε κάν ει τώρα, δεν ήταν η κατάλ λ ηλ η μέθοδος γ ια ν α λ ογ ικεύσ ει έν αν άν τρα, ιδίως τον σ υγ κεκριμέν ο.

Έτσ ι έβαλ ε τα δυν ατά της ν α δείξει απλ ώς εν οχ λ ημέν η και ρώτησ ε ήρεμα: «Και ποιος θα του δώσ ει αν ατροφή, αγ άπη και σ ωσ τή καθοδήγ ησ η;». Εκείν ος αν ασ ήκωσ ε το φρύδι. «Δ εν μ’ έχ εις ικαν ό γ ι’ αυτά;» «Α, ν αι. Η Μπέατριξ είν αι άρισ το παράδειγ μα». Το χ τύπημα ήταν σ κλ ηρό και βρήκε σ τόχ ο. Το πρόσ ωπο του Γουόρικ πήρε την έκφρασ η αν θρώπου που πον άει αφόρητα. Το απίσ τευτο ήταν πως το έν ιωσ ε και η Ροβίν α, έν α σ φίξιμο σ το σ τήθος της από λ ύπη γ ια εκείν ον που την έκαν ε ν α πεταχ τεί από την καρέκλ α της, γ ια ν α ορμήσ ει σ τη δική του. «Συγ γ ν ώμη!» φών αξε, τυλ ίγ ον τας τα χ έρια της γ ύρω από το λ αιμό του και σ φίγ γ ον τάς τον με όλ η της τη δύν αμη, γ ια ν α του δείξει πόσ ο μετάν ιωσ ε. «Δ εν το εν ν οούσ α, τ’ ορκίζομαι! Δ εν φταις εσ ύ που η χ ώρα βουλ ιάζει σ την αν ομία κι αν αγ κάζεσ αι ν α λ είπεις σ υν έχ εια γ ια ν α προσ τατεύσ εις ό,τι είν αι δικό σ ου αν τί ν α είσ αι σ το σ πίτι με την οικογ έν ειά σ ου. Ο καταραμέν ος ο Στέφαν ος φταίει. Εξαιτίας του ο πατέρας μου έφευγ ε ξαν ά και ξαν ά γ ια ν α πολ εμήσ ει και βλ έπεις πόσ ο αν υπάκουη έγ ιν α, παρόλ ο που είχ α τη μητέρα μου ν α με καθοδηγ εί. Για το μόν ο που φταις εσύ είν αι που έπαψ ες ν α με

τρομάζεις πια κι έτσ ι η καταραμέν η γ λ ώσ σ α μου έχ ει πάρει φόρα και…» «Σώπα…» Έτρεμε ολ όκλ ηρος και τα χ έρια του την έσ φιγ γ αν με δύν αμη. Η Ροβίν α προσ πάθησ ε ν α γ είρει πίσ ω γ ια ν α δει το πρόσ ωπό του, αλ λ ά την έσ φιγ γ ε τόσ ο, κρατών τας την καθηλ ωμέν η. Κι έβγ αζε τον πιο φρικτό ήχ ο. «Γουόρικ;» τον ρώτησ ε τρομοκρατημέν η. «Δ εν … δεν κλ αις, έτσ ι δεν είν αι;» Εκείν ος άρχ ισ ε ν α τραν τάζεται περισ σ ότερο. Τα φρύδια της Ροβίν α σ υν οφρυώθηκαν καχ ύποπτα. Επιτέλ ους το κεφάλ ι του αν ασ ηκώθηκε από τον ώμο της όπου ήταν κρυμμέν ο, όμως μια ματιά σ το πρόσ ωπό της ήταν αρκετή γ ια ν α κάν ει το βουβό του χ άχ αν ο ν α γ ίν ει δυν ατό γ έλ ιο. Η Ροβίν α τσ ίριξε αγ αν ακτισ μέν η και τον χ τύπησ ε σ το σ τέρν ο. Εκείν ος αγ κάλ ιασ ε με τα χ έρια του τα μάγ ουλ ά της και τη φίλ ησ ε, μόν ο που ακόμα δεν μπορούσ ε ν α σ ταματήσ ει τα γ έλ ια κι έτσ ι ήταν έν α γ αργ αλ ισ τικό φιλ ί – σ την αρχ ή τουλ άχ ισ τον . Αλ λ ά εκείν η είχ ε θυμώσ ει τόσ ο από το βρόμικο κόλ πο του που δεν το άφησ ε ν α περάσ ει έτσ ι εύκολ α. Γλ ίσ τρησ ε τα χ έρια της μέσ α σ τα μαλ λ ιά του και πίεσ ε το σ τήθος της πάν ω σ το δικό του. Κι

αυτό ήταν αρκετό γ ια ν α του κοπεί το γ έλ ιο. Αλ λ ά το επόμεν ο δευτερόλ επτο φρόν τισ ε κι εκείν ος ν α της κοπεί ο θυμός. Κι όταν χ ώρισ αν ήταν ξέπν οοι και οι δύο. Η Ροβίν α δεν ήθελ ε ν α κουν ηθεί από την ωραία θέσ η όπου βρισ κόταν , αλ λ ά δεν την είχ ε προσ καλ έσ ει εκείν ος ν α καθίσ ει σ τα πόδια του κι έπρεπε ν α κάν ει μια προσ πάθεια ν α σ ηκωθεί. Όμως εκείν ος τακτοποίησ ε μια και καλ ή αυτό το θέμα πιέζον τας το μάγ ουλ ό της σ το σ τήθος του και κρατών τας τη γ ερά εκεί, εν ώ το άλ λ ο του χ έρι χ άιδευε το γ οφό της. «Είσ αι απίσ τευτα χ αζούλ α, κοπελ ιά. Δ εν μπορείς καν ν α κάν εις έν αν αξιοπρεπή τσ ακωμό, επειδή φοβάσ αι μην πλ ηγ ώσ εις τον άλ λ ο». Δ εν ήταν μόν οι σ την αίθουσ α, αλ λ ά ως επί το πλ είσ τον οι άλ λ οι τους αγ ν οούσ αν . Και ν α τους έδιν αν σ ημασ ία, τη Ροβίν α δεν θα την έν οιαζε, κι αυτό την εξέπλ ηξε. Μόλ ις πριν από λ ίγ α βράδια κόν τεψ ε ν α πεθάν ει από την ν τροπή της που την κρατούσ ε αγ καλ ιά μπροσ τά σ ε όλ ους. Και μόλ ις πριν από λ ίγ α βράδια ο Γουόρικ δεν θα της μιλ ούσ ε ποτέ έτσ ι. Χαμογ έλ ασ ε περιχ αρής. «Μα οι περισ σ ότερες γ υν αίκες έχ ουν τη σ υμπόν ια μέσ α τους. Με

κατσ αδιάζεις επειδή φέρομαι γ υν αικεία, Γουόρικ;» Εκείν ος βόγ κηξε. «Λέω απλ ώς ότι κάποιες σ τιγ μές πρέπει ν α φέρεσ αι άσ πλ αχ ν α και κάποιες σ τιγ μές… γ υν αικεία. Αν και, τη σ υγ κεκριμέν η σ τιγ μή, προτιμώ ν α φερθείς γ υν αικεία». Εκείν η τεν τώθηκε αισ θησ ιακά, τρίβον τας το κορμί της πάν ω σ το δικό του. Ο Γουόρικ πήρε ρουφηχ τή αν άσ α. «Ήταν αρκετά γ υν αικείο αυτό γ ια τα γ ούσ τα σ ου;» τον πείραξε, γ ουργ ουρίζον τας προκλ ητικά. «Μάλ λ ον άσ πλ αχ ν ο θα το έλ εγ α – ή μήπως θέλ εις ν α σ ε πάω αυτή τη σ τιγ μή σ το κρεβάτι μου;» Βασ ικά, δεν θα την πείραζε, καθόλ ου μάλ ισ τα, αλ λ ά του είπε: «Ξέχ ασ ες ότι διέταξες ν α ετοιμάσ ουν το μπάν ιο;». «Αν ελ πίζεις έτσ ι ν α σ βήσ εις τη φωτιά που με καίει, μάλ λ ον ξεχ ν άς το τελ ευταίο μου μπάν ιο – μαζί σ ου». «Όχ ι, δεν το ξεχ ν ώ, αλ λ ά έτσ ι που το πάμε το ν ερό θα κρυώσ ει πάλ ι», τον προειδοποίησ ε. Έτριψ ε τη μύτη του σ το λ αιμό της. «Και σ ε πειράζει αυτό;» «Είδες ν α με πείραξε τότε;» Ο Γουόρικ σ ηκώθηκε γ ελ ών τας, σ ηκών ον τάς την κι εκείν η από τα πόδια του. «Πάμε, τότε. Πάρε και

το κρασ ί. Δ εν πισ τεύω ν α πν ιγ είς πάλ ι μ’ αυτό;» «Είμαι σ ίγ ουρη πως όχ ι». Η Ροβίν α δεν ήταν σ υν ηθισ μέν η σ ε τέτοιου είδους λ ογ οπαίγ ν ια. Έκαν αν τα μάγ ουλ ά της ν α λ άμπουν και τους σ φυγ μούς της ν α πάλ λ ον ται ξέφρεν α. Απ’ ό,τι έδειχ ν αν τα πράγ ματα παρέμεν ε αιχ μάλ ωτη – των επιθυμιών της. Αλ λ ά ίσ ως ν α ήταν και ο Γουόρικ αιχ μάλ ωτος των δικών του.

Κεφάλ αιο 40

«Προτού πάω, είχ α σ τείλ ει έν αν άν τρα σ την πεδιάδα Γκίλ ι ν α κάν ει αν αγ ν ώρισ η εδάφους. Ώσ που ν α γ υρίσ ει εκείν ος και ν α μου πει ότι δεν είχ ε δει καμία δρασ τηριότητα σ την περιοχ ή, είχ α ήδη λ άβει άλ λ ες αν αφορές γ ια έν αν μεγ άλ ο σ τρατό που τον είδαν ν α κατευθύν εται βόρεια προς το Φούλ κχ ερσ τ». «Δ ηλ αδή ήξ ερες γ ια το σ τρατό που ήταν κρυμμέν ος σ το δάσ ος;» αν αφών ησ ε η Ροβίν α. «Μια ώρα προσ παθούσ α ν α σ ε πείσ ω ότι υπάρχ ει κίν δυν ος, εν ώ εσ ύ ήξερες από την αρχ ή…» «Τι γ κριν ιάζεις;» τη ρώτησ ε ο Γουόρικ. «Δ εν άκουγ α κάθε σ ου λ έξη;» «Δ ιασκέδαζες με κάθε μου λ έξη», αν τιγ ύρισ ε εκείν η αγ αν ακτισ μέν α. «Όχ ι με όλ ες». Η κοφτή υπεν θύμισ η την έκαν ε ν α κλ είσ ει το σ τόμα της προς σ τιγ μήν . Την είχ ε ρωτήσ ει ξαν ά τ’ όν ομα του αδελ φού της. Ύ σ τερα είχ ε σ κεφτεί ν α τη ρωτήσ ει πού βρίσ κον ταν τα φέουδα τα οποία εκείν η ισ χ υριζόταν ότι της αν ήκαν , σ κεπτόμεν ος μάλ λ ον ότι ίσ ως ο Γκίλ μπερτ ν α βρισ κόταν εκεί.

Είχ ε εν οχ λ ηθεί αρκετά όταν η Ροβίν α δεν απάν τησ ε σ ε καμία από τις ερωτήσ εις του. Κι εκείν η ούτε ήθελ ε ν α φαν τασ τεί πόσ ο έξαλ λ ος πρέπει ν α ήταν γ ι’ αυτό που σ χ εδίαζε ν α κάν ει ο Γκίλ μπερτ σ το Φούλ κχ ερσ τ. Δ εν είχ αν βγ ει ακόμα από την κάμαρα τούτο το πρωί, παρότι ο Γουόρικ είχ ε ξυπν ήσ ει εδώ και ώρες. Ο σ τρατός του Γκίλ μπερτ, ή ό,τι είχ ε απομείν ει απ’ αυτόν , δεν είχ ε έρθει τη ν ύχ τα ν α πολ ιορκήσ ει το κάσ τρο και μάλ λ ον δεν θα ερχ όταν . Τελ ικά η Ροβίν α είχ ε καταφέρει ν α βρει την ευκαιρία ν α τον ρωτήσ ει πάλ ι γ ιατί είχ ε επισ τρέψ ει τόσ ο γ ρήγ ορα. Κι αυτό θα της έλ εγ ε τώρα – αν δεν σ υν έχ ιζε ν α τον διακόπτει. Ο Γουόρικ περίμεν ε μια σ τιγ μή, ν α δει αν εκείν η θα έλ εγ ε και τίποτ’ άλ λ ο, και τελ ικά σ υν έχ ισ ε. «Αφού μέχ ρι το τέλ ος της πρώτης μέρας της πορείας μας δεν σ υν αν τήσ αμε πουθεν ά το σ τρατό που έλ εγ αν οι αν αφορές, θεώρησ α φρόν ιμο ν α επισ τρέψ ω. Άλ λ ωσ τε, το περίμεν α κάτι τέτοιο από τον Ντιάμπρε, ότι θα προσ παθήσ ει ν α με βγ άλ ει με δόλ ο από το κάσ τρο γ ια ν α επιτεθεί, όταν δεν θα ήμουν εδώ. Αν τί γ ι’ αυτόν όμως, ο αδελ φός σ ου σ κέφτηκε ν α εκμεταλ λ ευτεί την απουσ ία μου. Αν αρωτιέμαι τώρα μήπως ειδοποιήθηκε ο Ντιάμπρε

γ ι’ αυτόν τον άλ λ ο σ τρατό κι εκείν ος ν όμισ ε πως ήταν ο δικός μου που περίμεν ε ν α παγ ιδεύσ ει τον παγ ιδευτή. Αν είν αι έτσ ι, θα πρέπει ν α είν αι έξω φρεν ών που κατάλ αβα το σ χ έδιό του». Ο Γουόρικ όμως δεν θα γ ιν όταν απλ ώς έξω φρεν ών , αλ λ ά θηρίο αν ήμερο αν μάθαιν ε ότι ο Ντιάμπρε και ο ετεροθαλ ής αδελ φός της ήταν έν α και το αυτό. Θα μπορούσ ε ν α το μαν τέψ ει μ’ αυτό το τελ ευταίο φιάσ κο. Η Ροβίν α εξεπλ άγ η που δεν το μάν τεψ ε, δεδομέν ου ότι σ την περιοχ ή είχ ε εν τοπισ τεί μόν ο ο έν ας σ τρατός. Για ν α οδηγ ηθεί όμως σ το σ ωσ τό σ υμπέρασ μα, ο Γουόρικ θα ’πρεπε ν α υποψ ιασ τεί ότι αυτός που τον είχ ε πιάσ ει αιχ μάλ ωτο και τον είχ ε κακοποιήσ ει σ το Κέρκμπορο ήταν ο χ ειρότερος εχ θρός του. Προτού όμως φτάσ ει σ το σ ημείο ν α αποδεχ θεί κάτι τέτοιο, ήταν διατεθειμέν ος ν α αποδεχ θεί οποιαδήποτε άλ λ η πιθαν ότητα, όσ ο εξωπραγ ματική κι αν ήταν . Η Ροβίν α είχ ε κρατήσ ει πολ ύ καιρό το σ τόμα της κλ εισ τό. Έπρεπε ν α του είχ ε πει την αλ ήθεια μόλ ις κατάλ αβε ότι δεν θα τη σ κότων ε, επειδή ήταν αυτή που ήταν . Τώρα μπορεί εκείν ος ν α απέδιδε τη σ ιωπή της σ ε κάποια σ υν ωμοσ ία εν αν τίον του, και την αποπλ άν ησ ή του από εκείν η ως έν αν τρόπο

γ ια ν α μάθει τα σ χ έδιά του και ύσ τερα ν α τα προδώσ ει σ τον Γκίλ μπερτ. Στο κάτω κάτω, γ ιατί ν α πίσ τευε ότι η Ροβίν α μισ ούσ ε τον ετεροθαλ ή αδελ φό της, όταν το πιο πιθαν ό ήταν ν α σ υν εργ άζον ταν αυτοί οι δύο γ ια ν α κατατροπώσ ουν τον Γουόρικ; Αν μιλ ούσ ε τώρα, το μόν ο που θα κατάφερν ε θα ήταν ν α γ ίν ει πάλ ι έξαλ λ ος μαζί της, αλ λ ά και ίσ ως ν α θελ ήσ ει ν α την εκδικηθεί ξαν ά. Κι εκείν η δεν θ’ άν τεχ ε κάτι τέτοιο τώρα, τώρα που αν ακάλ υπτε πόσ ο δυν ατά ήταν τα αισ θήματά της γ ι’ αυτό τον άν τρα. Ήταν χ αζομάρα της που το άφησ ε ν α γ ίν ει, το ήξερε. Η Μίλ ν τρεν τ την είχ ε προειδοποιήσ ει ότι μπορεί ν α σ υν έβαιν ε. Και παρότι τότε της είχ ε φαν εί γ ελ οία αυτή η πιθαν ότητα, ήταν αδύν ατον τελ ικά ν α το εμποδίσ ει ν α γ ίν ει, μια και είχ ε τρυπώσ ει κρυφά σ την καρδιά της όταν εκείν η δεν πρόσ εχ ε. Και ο έν οχ ος ήταν οι καταραμέν ες οι επιθυμίες της που δεν κατάφερν ε ν α τις ελ έγ ξει. Ήταν αφάν τασ τα δύσ κολ ο ν α αν τιπαθήσ ει έν αν άν τρα που τον απολ άμβαν ε τόσ ο πολ ύ σ το κρεβάτι. Κι ήταν ακόμα δυσ κολ ότερο ν α τον αν τιπαθήσ ει τώρα που δεν έπαυε ν α της δείχ ν ει μια πιο τρυφερή πλ ευρά του εαυτού του. Αποτέλ ειωσ ε το χ τέν ισ μα των μαλ λ ιών της κι

άρχ ισ ε ν α τα κάν ει πλ εξούδα. Φορούσ ε πάλ ι το κίτριν ο φόρεμά της και δεν είχ ε ακούσ ει καν έν α σ χ όλ ιο γ ι’ αυτό χ θες, ούτε καν σ ήμερα, αν και είχ ε ακόμα το φόρεμα της υπηρέτριας παραχ ωμέν ο σ το σ άκο που είχ ε φέρει μαζί της. Δ εν το έβαζε, γ ιατί μάλ λ ον ήθελ ε ν α δοκιμάσ ει τον Γουόρικ. Να δει αν σ κόπευε ν α εμμείν ει σ τις αρχ ικές διαταγ ές του γ ια εκείν η, αφού η όλ η σ τάσ η του απέν αν τί της τώρα δεν ήταν πια η ίδια. Στράφηκε ν α τον ρωτήσ ει: «Λες ο Ντιάμπρε ν α επιχ ειρήσ ει κάποιο άλ λ ο ύπουλ ο κόλ πο;». Ο Γουόρικ έπεσ ε αν άσ κελ α σ το κρεβάτι, απ’ όπου καθόταν και την κοιτούσ ε. «Δ εν σ κοπεύω ν α του δώσ ω την ευκαιρία. Σε δύο μέρες θα προελ άσ ω σ το κάσ τρο του». Τα δάχ τυλ α της Ροβίν α κοκάλ ωσ αν πάν ω σ τα μαλ λ ιά της, η αν άσ α της κόπηκε. «Ποιο… Θέλ ω ν α πω, έχ ει περισ σ ότερα από έν α;» «Ναι, έχ ει κι άλ λ α που τα ελ έγ χ ει εν ώ δεν του αν ήκουν . Αλ λ ά εγ ώ θα πάρω το προπύργ ιό του, το κάσ τρο Άμπρε. Κι ελ πίζω αυτή τη φορά ν α είν αι και ο ίδιος μέσ α». Αν δεν ήταν ο Γκίλ μπερτ, ήταν η μητέρα της εκεί μέσ α. Η λ αίδη Αν θα ελ ευθερων όταν επιτέλ ους από τον Γκίλ μπερτ – ή μπορεί και ν α τραυματιζόταν αν

το κάσ τρο δεν παραδιδόταν και η μάχ η γ ιν όταν εν τός των τειχ ών . «Εσ ύ και οι άν τρες σ ου… σ κοτών ετε αδιακρίτως όποιον βρεθεί μπροσ τά σ ας όταν παίρν ετε έν α κάσ τρο;» τον ρώτησ ε δισ τακτικά. «Είδες ν α σ κοτών εται καν έν ας σ το Κέρκμπορο;» «Το Κέρκμπορο δεν αμύν θηκε», του υπεν θύμισ ε. «Το Άμπρε θα το κάν ει». «Άν τρες πεθαίν ουν αδιακρίτως σ ε κάθε μάχ η, Ροβίν α, αλ λ ά ποτέ μου δεν έχ ω σ κοτώσ ει κάποιον χ ωρίς λ όγ ο». Αν ακάθισ ε. «Γιατί ρωτάς; Και μη μου πεις ότι σ ’ έπιασ ε το εν διαφέρον γ ια αν θρώπους που δεν γ ν ωρίζεις καν , γ ιατί…» «Μη μου αρχ ίζεις τις απειλ ές πρωί πρωί», τον έκοψ ε εκείν η αγ ριεμέν α. «Σκεφτόμουν απλ ώς τα γ υν αικόπαιδα. Αυτός ο κύριος έχ ει οικογ έν εια, σ ύζυγ ο… μητέρα;» «Καν έν αν από τότε που πέθαν ε ο πατέρας του… Ή μάλ λ ον όχ ι. Υ πάρχ ει η χ ήρα του πατέρα του και η κόρη της, αλ λ ά δεν είν αι σ υγ γ εν είς του εξ αίματος». «Κι όμως έχ ω ακούσ ει ότι ξεκλ ηρίζεις οικογ έν ειες όταν βάζεις σ το σ τόχ ασ τρο κάποιον εχ θρό». Της χ αμογ έλ ασ ε περιχ αρής. «Πολ λ ά λ έγ ον ται γ ια μέν α, κοπελ ιά. Ίσ ως τα μισ ά απ’ αυτά ν α είν αι

αλ ήθεια». Δ εν της έλ εγ ε αυτό που ήθελ ε ν α ακούσ ει. Από την αγ ων ία της άρχ ισ ε πάλ ι ν α ν ιώθει αν ακατωσ ούρα σ το σ τομάχ ι, κι έτσ ι τον ρώτησ ε ευθέως: «Δ ηλ αδή δεν θα σ κοτώσ εις αυτές τις γ υν αίκες, παρόλ ο που είν αι σ υγ γ εν είς εξ αγ χ ισ τείας με το λ όρδο του Άμπρε;» Επιτέλ ους τον είδε ν α σ υν οφρυών εται. «Αν σ κότων α γ υν αίκες, Ροβίν α, τώρα δεν θα ήσ ουν εδώ ν α μου κάν εις χ αζές ερωτήσ εις». Του γ ύρισ ε την πλ άτη, όμως εκείν ος πρόλ αβε ν α δει την κεραυν όπλ ηκτη έκφρασ ή της. Μουρμούρισ ε μια βλ ασ τήμια και πήγ ε κον τά της, τραβών τας την πλ άτη της πάν ω σ το σ τήθος του. «Δ εν το εν ν οούσ α έτσ ι όπως ακούσ τηκε, το είπα απλ ώς γ ια ν α σ ε κάν ω ν α καταλ άβεις», της είπε. «Νομίζεις ότι εμέν α μ’ αρέσ ει ν α μου κάν εις ερωτήσ εις που με παρουσ ιάζουν τόσ ο βίαιο; Νόμιζα πως δεν με φοβόσ ουν πια». «Δ εν σ ε φοβάμαι». «Γιατί;» Η Ροβίν α σ τράφηκε ν α τον κοιτάξει, αλ λ ά ξάφν ου τα μάγ ουλ ά της ρόδισ αν και χ αμήλ ωσ ε το βλ έμμα ν τροπιασ μέν η. Και με σ ιγ αν ή, όλ ο μεταμέλ εια φων ή απάν τησ ε: «Επειδή δεν κάν εις

κακό σ ε γ υν αίκες – ακόμα κι όταν έχ εις κάθε λ όγ ο ν α το κάν εις. Συγ γ ν ώμη, Γουόρικ. Δ εν θα ’πρεπε ν α αφήσ ω το μυαλ ό μου ν α παρασ υρθεί σ ε αν όητες σ κέψ εις, αλ λ ά… αλ λ ά δεν μου αρέσ ει που πας ν α κάν εις πόλ εμο». «Είμαι ιππότης…» «Το ξέρω, και οι ιππότες πάν τα θα έχ ουν τη μια ή την άλ λ η μάχ η ν α δώσ ουν . Αυτό δεν σ ημαίν ει όμως ότι πρέπει ν α αρέσει σ τις γ υν αίκες. Θα… θα λ είψ εις πολ ύ;» Τα χ έρια του τυλ ίχ τηκαν γ ύρω της και την τράβηξαν πάν ω του. «Ναι, γ ια μήν ες ίσ ως. Θα σ ου λ είψ ω, κοπελ ιά;» «Όταν μαζί μ’ εσ έν α θα λ είψ ουν και οι μισ ές μου δουλ ειές; Μπα, δεν ν ομίζω». Της έδωσ ε έν α μπατσ άκι σ τον πισ ιν ό. «Δ εν είν αι απάν τησ η αυτή γ ια τον άρχ ον τά σ ου». «Η απάν τησ η αυτή ήταν γ ι’ αυτόν που με φων άζει δούλ α του. Για τον άν τρα που μου έκαν ε έρωτα όλ η ν ύχ τα έχ ω άλ λ η απάν τησ η φυλ αγ μέν η. Εκείν ον θα τον βλ έπω σ τα όν ειρά μου, θα προσ εύχ ομαι ν α είν αι καλ ά και θα μετράω τις μέρες ώσ που ν α γ υρίσ ει γ ερός…» Τα μπράτσ α του τη σ υν έθλ ιψ αν . Το σ τόμα του την καταβρόχ θισ ε. Και προτού ο πόθος σ βήσ ει

κάθε άλ λ η σ κέψ η από το μυαλ ό της, πρόλ αβε ν α σ κεφτεί ότι μάλ λ ον αυτή η απάν τησ η του άρεσ ε καλ ύτερα. Ευχ ήθηκε μόν ο ν α μην ήταν πέρα γ ια πέρα αλ ηθιν ή.

Κεφάλ αιο 41

Η πόρτα του αν τίσ κην ου άν οιξε και ο Γουόρικ σ ήκωσ ε τα μάτια από το παγ ωμέν ο φαγ ητό του. Και όταν είδε ποιος μπήκε, έν α πλ ατύ χ αμόγ ελ ο σ χ ηματίσ τηκε αργ ά σ τα χ είλ η του. «Που ν α με πάρει και ν α με σ ηκώσ ει, Σέλ ν τον ! Τι δουλ ειά έχ εις εσ ύ εδώ; Και μη μου πεις ότι ήσ ουν περασ τικός». «Ήρθα με τα κάρα που έφεραν τις προμήθειες από το Φούλ κχ ερσ τ. Στη θέσ η σ ου θα πετούσ α αυτό το ξερατό και θα περίμεν α ν α μου φέρουν μια μερίδα ωραίο και φρεσ κότατο χ οιριν ό. Μέτρησ α μια δωδεκάδα θρεφτάρια και το έν α σ φάζεται ήδη». «Δ εν περάσ αμε και τόσ ο άσ χ ημα», απάν τησ ε ο Γουόρικ. «Το χ ωριό είχ ε καλ ή σ οδειά το καλ οκαίρι προτού έρθουμε και φρόν τισ α ν α μη σ ταλ εί σ το κάσ τρο ούτε έν α σ ακί, παρόλ ο που άφησ α όλ ους τους χ ωριάτες ν α καταφύγ ουν εκεί». Ο Σέλ ν τον γ έλ ασ ε με τη σ τρατηγ ική του φίλ ου του. «Τους έσ τειλ ες κι άλ λ α σ τόματα, αλ λ ά λ ιγ ότερο φαγ ητό γ ια ν α τα θρέψ ουν . Δ εν έχ ουν σ υχ ν ά τόσ η τύχ η οι πολ ιορκητές». Ο Γουόρικ αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Ήμουν

τυχ ερός που τους έπιασ α σ τον ύπν ο με την εμπροσ θοφυλ ακή. Αλ λ ά μια και μόλ ις είχ αν μαζέψ ει τη σ οδειά, μάλ λ ον το κάσ τρο θα είχ ε πολ λ ές προμήθειες. Πάει έν ας μήν ας τώρα, όμως αμφιβάλ λ ω αν έχ ουν αρχ ίσ ει ν α λ ιγ οσ τεύουν επικίν δυν α ακόμα». «Σου έφερα μερικά τρεμπουσ έ5 που μπορεί ν α σ ου φαν ούν χ ρήσ ιμα». «Δ εν σ ε πισ τεύω!» «Κι έν α μικρό βουν ό πέτρες γ ια πυρομαχ ικά. Είδα όμως ότι έφερες κι εσ ύ τα δικά σ ου μάγ γ αν α από το Τούρες. Μάλ λ ον έπρεπε ν α σ ου φέρω κοτρόν ες αν τί γ ια πέτρες». Ο Γουόρικ χ αχ άν ισ ε. «Και πολ ύ καλ ά θα έκαν ες, γ ιατί οι περισ σ ότερες από τις δικές μου πέτρες βρίσ κον ται σ τον πάτο της τάφρου, χ ώρια που δεν έκαν αν και καμιά σ οβαρή ζημιά σ τον αν τίπαλ ο. Αλ λ ά γ ια πες μου τι κάν εις εσ ύ εδώ, φίλ ε μου. Τούτος ο πόλ εμος δεν είν αι δικός σ ου». Ήταν η σ ειρά του Σέλ ν τον ν α αν ασ ηκώσ ει τους ώμους. «Μόλ ις μαζεύτηκε και η δική μου σ οδειά, δεν είχ α τίποτα ν α κάν ω και κόν τεψ α ν α τρελ αθώ από τη βαρεμάρα. Μ’ αυτό το χ ούι σ ου ν α παίρν εις αμέσ ως εκδίκησ η ακόμα και γ ια την παραμικρή καταπάτησ η, όλ οι οι γ είτον ές μας έχ ουν γ ίν ει

αγ γ ελ ούδια. Τίποτα σ υν αρπασ τικό δεν γ ίν εται πια σ την κομητεία μας. Κι από τότε που πέθαν ε η Έλ εν ορ, δεν έχ ω πια σ ύζυγ ο γ ια ν α με κρατάει ευτυχ ισ μέν ο σ το σ πίτι. Είτε θα έκαν α καμιά επιδρομή σ τα σ ύν ορα και θα κατέλ ηγ α σ τη βασ ιλ ική αυλ ή –πράγ μα που σ ιχ αίν ομαι– είτε θα ερχ όμουν εδώ γ ια κάν α δεκαπεν θήμερο ν α σ ου δώσ ω τις πολ ύτιμες σ υμβουλ ές μου ή έσ τω τη χ αρά της σ υν τροφιάς μου». «Ξέρεις ότι είσ αι πάν τα καλ οδεχ ούμεν ος, αν και ν ομίζω ότι κι εδώ το ίδιο θα βαρεθείς». «Η παρέα σ ου δεν είν αι ποτέ βαρετή, Γουόρικ, από τη σ τιγ μή που μπορώ τόσ ο εύκολ α ν α σ ε διαολ ίζω», σ χ ολ ίασ ε ο Σέλ ν τον με πλ ατύ χ αμόγ ελ ο. «Αλ λ ά τι σ ημαίν ει αυτό; Ότι θα κάθεσ αι άπραγ ος και θα περιμέν εις μέχ ρι ν α βγ ουν έξω;» «Δ εν σ υν ηθίζω ν α κάν ω παθητική πολ ιορκία. Φρον τίζουμε ν α τους κρατάμε απασ χ ολ ημέν ους και σ ’ εγ ρήγ ορσ η». «Πόσ ους πολ ιορκητικούς πύργ ους έχ εις χ ρησ ιμοποιήσ ει;» «Τρεις κάηκαν και τώρα τα μπάζα τους γ εμίζουν την τάφρο. Φτιάχ ν ω άλ λ ους δύο». «Αυτό μάλ λ ον θα ρίξει το ηθικό όσ ων παρακολ ουθούν από το παραπέτο, όπως και τα

κάρα με τις προμήθειες που έφτασ αν . Την έχ εις σ τριμώξει όμως την πον ηρή αλ επού αυτή τη φορά ή μήπως πρόλ αβε κι έφυγ ε;» «Μέχ ρι την περασ μέν η βδομάδα διαολ όσ τελ ν ε τους απεσ ταλ μέν ους μου, αν και δεν τόλ μησ ε ν α εμφαν ισ τεί αυτοπροσ ώπως σ τα τείχ η και ν α δώσ ει λ ίγ η χ αρά σ τους τοξότες μου. Ωσ τόσ ο, την πρώτη βδομάδα μας εδώ πιάσ αμε φωτιά. Δ εν ξέρω αν μερικοί γ εν ν αίοι αγ ρότες καταρριχ ήθηκαν από τα τείχ η του κάσ τρου γ ια ν α κάν ουν αν τιπερισ πασ μό ή ήταν απροσ εξία των αν τρών του καταυλ ισ μού μου, αλ λ ά σ τον αν αβρασ μό που ακολ ούθησ ε θα μπορούσ ε ολ όκλ ηρο σ τράτευμα ν α διαφύγ ει είτε πάν ω από τα τείχ η είτε μέσ ω του παραπορτιού, το οποίο είν αι τόσ ο καλ ά κρυμμέν ο σ τον εξωτερικό χ ώρο του κάσ τρου, ώσ τε ακόμα δεν το έχ ουμε εν τοπίσ ει. Υ πάρχ ει και το εν δεχ όμεν ο ο Ντιάμπρε ν α μην ήταν εξαρχ ής εδώ, και κάποιος από τους αξιωματούχ ους του ν α απαν τούσ ε εξ ον όματός του. Και πίσ τεψ έ με, δεν θα χ αρώ καθόλ ου αν μάθω ότι έτσ ι έχ ουν τα πράγ ματα». «Δ εν θα είν αι η πρώτη φορά που ν όμιζες ότι τον είχ ες σ τα χ έρια σ ου, αλ λ ά εκείν ος κατάφερε ν α σ ου ξεφύγ ει». «Ναι, όμως έτσ ι και το κάν ει κι αυτή τη φορά, μα

την Παν αγ ία, θα γ κρεμίσ ω το κάσ τρο σ υθέμελ α και θα πάρω τα μπάζα με τα κάρα μου. Δ εν θ’ αφήσ ω ούτε πετραδάκι πίσ ω». «Μεγ άλ η σ πατάλ η, κατά τη γ ν ώμη μου. Αν δεν το θέλ εις, γ ιατί δεν το δίν εις προίκα σ τους Μαλ ν τουί γ ια το γ άμο της Μπέατριξ; Κι άσ ε αυτούς ν α τα βγ άλ ουν πέρα με τον Ντιάμπρε που θα προσ παθεί κάθε λ ίγ ο και λ ιγ άκι ν α το πάρει πίσ ω. Αν δεν τον αποτελ ειώσ εις αυτή τη φορά δηλ αδή». Ο Γουόρικ χ αμογ έλ ασ ε περιχ αρής με την ιδέα. Ήταν έν ας διακριτικός τρόπος εκδίκησ ης και μάλ ισ τα με διασ κεδασ τικές προεκτάσ εις, ιδίως επειδή ο λ όρδος Ρέιν αρν τ είχ ε προσ παθήσ ει ν α τον ξεγ ελ άσ ει δίν ον τάς του γ ια ν ύφη την κόρη του που δεν τον ήθελ ε, και ο Γουόρικ δεν τον είχ ε αν ταμείψ ει όπως έπρεπε γ ι’ αυτό. Και τώρα που το σ κεφτόταν , εκείν ος και ο Ντιάμπρε άξιζαν μια χ αρά ο έν ας σ τον άλ λ ο. «Είσ αι σ ίγ ουρος ότι δεν θέλ εις ν α το δώσ ω σ την Έμμα – γ ια ν α σ ε ξαλ αφρώσ ω λ ιγ άκι από την αν ία που λ ες ότι σ ε τρώει;» πείραξε τον Σέλ ν τον ο Γουόρικ. Ο Σέλ ν τον πήρε τρομοκρατημέν ο ύφος. «Για όν ομα του Θεού, μην είσ αι τόσ ο γ εν ν αιόδωρος μαζί μας! Δ ώσ ε έν α αγ ρόκτημα ή έν α μύλ ο και ο

Ρίτσ αρν τ θα είν αι μια χ αρά. Στο κάτω κάτω, αυτός είν αι ο λ όγ ιος της οικογ έν ειας. Με το ζόρι τα κατάφερε ν α χ ρισ τεί ιππότης φέτος επειδή θήτευσ ε με το λ όρδο Τζον , και μάλ λ ον εκείν ος του έδωσ ε τον τίτλ ο επειδή τον λ υπήθηκε». Ο Γουόρικ ξέσ πασ ε σ ε γ έλ ια με τις υπερβολ ές του φίλ ου του. Ο Ρίτσ αρν τ ήταν άν θρωπος των γ ραμμάτων , αυτό ήταν αλ ήθεια, αλ λ ά και οι τρεις γ ιοι του Σέλ ν τον , παρόλ ο που δεν είχ αν καν κλ είσ ει τα είκοσ ι ακόμα, είχ αν πάρει από τον πατέρα τους τη δεξιότητά του σ την ιπποσ ύν η. «Καλ ύτερα ν α καταφέρω πρώτα ν α πάρω το κάσ τρο Άμπρε προτού το δωρίσ ω», υποχ ώρησ ε ο Γουόρικ. «Αυτό είν αι σ ίγ ουρο με τόσ ο σ τρατό που έχ εις κουβαλ ήσ ει εδώ. Οι εκατό άν τρες που έφερα εγ ώ μαζί…» «Είν αι ευπρόσ δεκτοι». «Ναι, αλ λ ά περιττοί», ρουθούν ισ ε ο Σέλ ν τον . «Μα πού τους βρίσκεις τόσ ους πολ εμισ τές;» «Οι απάτριδες ιππότες αφθον ούν σ τις μέρες μας. Όσ οι έρχ ον ται σ ’ εμέν α είν αι αυτοί που δεν αρέσ κον ται ούτε σ τις παραν ομίες ούτε σ τις πολ ιτικές μηχ αν ορραφίες της βασ ιλ ικής αυλ ής. Οι δικοί μου πόλ εμοι είν αι ευθείς κι απλ οί, οι

πολ εμισ τές μου δεν βασ αν ίζον ται από διλ ήμματα ούτε από έν α σ ωρό λ όρδους που μαχ αιρών ουν πισ ώπλ ατα γ ια ν α επικρατήσ ουν οι ίδιοι. Είν αι άν τρες που προτιμούν τον πόλ εμο από την ειρήν η…» «Μα αν δεν κάν ω λ άθος, αυτή θα είν αι η τελ ευταία σ ου πολ εμική εκσ τρατεία. Τι θα τους κάν εις τόσ ο πολ λ ούς πολ εμισ τές όταν θα ζεις ειρην ικά;» Ο Γουόρικ αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Θα κρατήσ ω τουλ άχ ισ τον τους μισ ούς. Έχ ω αρκετά φέουδα γ ια ν α τους σ τείλ ω. Όσ ο γ ια τους υπόλ οιπους, ίσ ως τους προτείν ω ν α ταχ θούν σ την υπηρεσ ία του ν εαρού Ερρίκου. Φημολ ογ είται ότι σ χ εδιάζει πάλ ι ν α προσ παθήσ ει ν α πάρει το θρόν ο». Ο Σέλ ν τον γ έλ ασ ε πν ιχ τά. «Αυτό σ ημαίν ει ότι θα πάψ εις πλ έον ν α κρατάς ουδέτερη σ τάσ η σ την πολ ιτική αρέν α;» «Πολ εμούσ α γ ια τον Στέφαν ο μόν ο όποτε βόλ ευε εμέν α και όταν δεν με βόλ ευε, του πλ ήρων α αν τισ ήκωμα6 , εξαγ οράζον τας τη σ τρατιωτική μου υποχ ρέωσ η. Και κάποια φορά πολ έμησ α ακόμα κι εν αν τίον του, όταν έν ας από τους πισ τούς οπαδούς του κατάφερε ν α με κάν ει εχ θρό του. Όμως θα δεχ όμουν ευχ αρίσ τως έν α βασ ιλ ιά που θα

έφερν ε πάλ ι την ειρήν η σ τη χ ώρα, γ λ ιτών ον τάς με από τον κόπο ν α τη διατηρώ εγ ώ σ τα γ εράματά μου. Και πισ τεύω ότι οι Αν δηγ αυοί7 μπορούν ν α το καταφέρουν ». Ο Σέλ ν τον σ υμφων ούσ ε μαζί του και κουβέν τιασ αν λ ίγ ο γ ια ορισ μέν ους σ πουδαίους κόμητες που ήδη είχ ε σ το σ τρατόπεδό του ο Ερρίκος. Ο κόμης του Τσ έσ τερ είχ ε επισ κεφθεί τον Σέλ ν τον γ ια ν α τον βολ ιδοσ κοπήσ ει σ χ ετικά με το θέμα. Ο κόμης του Χέρφορν τ είχ ε μιλ ήσ ει κατ’ ιδίαν με τον Γουόρικ την τελ ευταία φορά που είχ ε πάει σ το Λον δίν ο. Θα ξεσ πούσ ε πάλ ι εμφύλ ιος πόλ εμος και οι βασ άλ οι του Ερρίκου ήθελ αν ν α ξέρουν εκ των προτέρων ποιοι θα τους σ τήριζαν ή τουλ άχ ισ τον θα εξακολ ουθούσ αν ν α τηρούν ουδέτερη σ τάσ η. Όλ α αυτά όμως είχ αν ν α κάν ουν με το μέλ λ ον . Ο Σέλ ν τον επαν ήλ θε σ ’ έν α θέμα που τον έκαιγ ε πιο άμεσ α. «Θα ερχ όταν και ο Ρίτσ αρν τ μαζί μου, αλ λ ά ερχ όμεν οι εδώ σ ταματήσ αμε σ το Φούλ κχ ερσ τ και δεν μπορούσ α ν α τον ξεκολ λ ήσ ω με τίποτα από τη μέλ λ ουσ α σ ύζυγ ό του. Δ εν θα πισ τεψ εις τη μεταμόρφωσ ή της, Γουόρικ. Παραλ ίγ ο ν α πω σ το γ ιο μου ότι άλ λ αξες γ ν ώμη κι αποφάσ ισ ες ν α τη

δώσ εις σ ’ εμέν α αν τί γ ια εκείν ον , αλ λ ά έτσ ι και ξεσ τόμιζα κάτι τέτοιο σ ίγ ουρα θα με καλ ούσ ε σ ε μον ομαχ ία. Είν αι πιο ερωτευμέν ος από ποτέ». «Ναι, αλ λ ά οι τρόποι της έφτιαξαν καθόλ ου;» ρώτησ ε ο Γουόρικ. «Είδες καμία βελ τίωσ η;» «Η μικρή λ αίδη-δούλ α σ ου έχ ει κάν ει θαύματα σ ’ ελ άχ ισ το χ ρόν ο. Έχ ει ράψ ει καιν ούρια γ καρν ταρόμπα γ ια την Έμμα και την καθοδηγ εί σ ε όλ α τα θέματα που έχ ουν ν α κάν ουν με τη διεύθυν σ η εν ός κάσ τρου και τα σ υζυγ ικά καθήκον τα. Μα την αλ ήθεια, ούτε εσ ύ ο ίδιος θα καταλ άβαιν ες ότι η Έμμα μεγ άλ ωσ ε σ ε χ ωριό. Είν αι γ εμάτη χ άρη, γ λ υκομίλ ητη και…» «Φτάν ει, Σέλ ν τον ! Ο Ρίτσ αρν τ μπορεί ν α την πάρει». «Τότε κι εγ ώ ευχ αρίσ τως τη δέχ ομαι ως ν ύφη μου αν τί γ ια σ ύζυγ ο». Ο Γουόρικ ρουθούν ισ ε. «Δ εν είχ α την παραμικρή αμφιβολ ία». Κατόπιν ρώτησ ε αδιάφορα: «Και η δασ κάλ α της Έμμα; Πώς τα πάει;». «Α, ν αι, σ ωσ τά. Έχ εις έν α μήν α ν α τη δεις, ε;» Ο Γουόρικ δεν είχ ε αν άγ κη ν α του το θυμίζουν . Ήθελ ε ν α γ υρίσ ει σ το σ πίτι. Για πρώτη φορά από τότε που ήταν μικρό αγ όρι, είχ ε έν α λ όγ ο ν α

γ υρίσ ει σ το σ πίτι του και διαολ ιζόταν που δεν μπορούσ ε. «Πώς είν αι οι πόρν ες του σ τρατοπέδου;» τον ρώτησ ε ο Σέλ ν τον . «Αξίζει ν α δοκιμάσ ω καμιά τους;» «Πού ν α ξέρω εγ ώ;» γ ρύλ ισ ε ο Γουόρικ. «Και δεν απάν τησ ες σ την ερώτησ ή μου. Η Ροβίν α είν αι καλ ά; Τρώει σ ωσ τά; Δ εν πισ τεύω ν α την κουράζει η Έμμα, ε;» Ο Σέλ ν τον χ αχ άν ισ ε. «Α, ν αι. Αν θίζει σ αν λ ουλ ούδι τώρα που δεν είσ αι εσ ύ εκεί ν α την τρομοκρατείς. Γεμίζει το κάσ τρο σ ου χ άρη και ομορφιά. Η Μελ ίσ αν τ προτιμά τη δική της σ υν τροφιά από τη σ υν τροφιά της δασ κάλ ας της. Μέχ ρι και η μικρότερη κόρη σ ου έχ ει βελ τιώσ ει τους τρόπους της από τότε που έσ τειλ ες την Μπέατριξ ν α μείν ει με τα πεθερικά της. Και μάλ λ ον θα πρέπει ν α ευχ αρισ τείς τη μικρή σ ου Ροβίν α και γ ι’ αυτό». «Ίσ ως τότε ν α πρέπει ν α τη φέρω εδώ», είπε ξερά ο Γουόρικ. «Το μικρό της δαχ τυλ άκι ν α κουν ήσ ει, θα καταφέρει ν α πάρει ακόμα και το Άμπρε». «Μήπως τα καλ ά μου λ όγ ια γ ια εκείν η ήταν υπερβολ ικά;»

«Κομματάκι, ν αι – και χ ωρίς λ όγ ο. Έχ ω ήδη αποφασ ίσ ει ποια θα είν αι η ν έα σ ύζυγ ός μου». Το πρόσ ωπο του Σέλ ν τον έγ ιν ε αν έκφρασ το γ ια μερικά δευτερόλ επτα, προτού εκραγ εί αμέσ ως μετά. «Αποκλ είεται! Δ εν σ ε πισ τεύω! Παν άθεμά σ ε, Γουόρικ, θα έπαιρν α όρκο ότι είχ ες αρχ ίσ ει ν α αγ απάς τη λ αίδη Ροβίν α. Και τι έγ ιν ε δηλ αδή που δεν έχ ει δική της γ η; Και τι έγ ιν ε που δεν έχ ει οικογ έν εια; Δ εν σ ου φτάν ουν τόσ α που έχ εις αποκτήσ ει, ώσ τε ν α μη σ ε ν οιάζει τίποτ’ άλ λ ο πια παρά μόν ο ό,τι ν ιώθει η καρδιά σ ου; Και ποια είν αι η άλ λ η; Τι είν αι αυτό το τόσ ο σ ημαν τικό που σ ου προσ φέρει ώσ τε ν α διακιν δυν εύσ εις ν α πάρεις άλ λ η μία Ιζαμπέλ α;» Ο Γουόρικ αν ασ ήκωσ ε τους ώμους. «Λέει ότι έχ ει μερικά φέουδα, αλ λ ά από κάποιο αν όητο πείσ μα δεν μου λ έει πού βρίσ κον ται». «Αυτή; Δ εν λ έει σ ’ εσ έν α;…» Τα γ κριζαρισ μέν α φρύδια του Σέλ ν τον σ υν οφρυώθηκαν . «Μπας και με δουλ εύεις ψ ιλ ό γ αζί, ρε φίλ ε, γ ια το ασ τειάκι που σ ου έκαν α προηγ ουμέν ως;» Ο Γουόρικ έσ κασ ε έν α χ αμόγ ελ ο μέχ ρι τ’ αυτιά. «Ναι, η μικρή μου κοπελ ιά μού έχ ει πάρει τα μυαλ ά. Κι αφού ουσ ιασ τικά ήδη έχ ει πάρει τον έλ εγ χ ο του κάσ τρου μου, λ έω ν α την κάν ω και σ τ’ αλ ήθεια

αρχ όν τισ σ ά του». 5 Μάγ γ αν ο και τρεμπουσ έ ήταν μεσ αιων ικές πολ ιορκητικές μηχ αν ές – καταπέλ τες. Το μάγ γ αν ο ήταν πρόγ ον ος του τρεμπουσ έ και είχ ε περισ τρεφόμεν ο βραχ ίον α εν ώ το τρεμπουσ έ κιν ητό βραχ ίον α. (ΣτΜ) 6 Το χ ρηματικό ποσ ό που καταβάλ λ εται γ ια την εξαγ ορά μιας υποχ ρέωσ ης, κυρίως σ τρατιωτικής. (ΣτΕ) 7 Κάτοικοι της περιοχ ής της βορειοδυτικής Γαλ λ ίας. Πρόκειται γ ια αρχ αία πόλ η που απέκτησ ε μεγ άλ η σ ημασ ία σ τον Μεσ αίων α, όταν έγ ιν ε έδρα δουκάτου. (ΣτΕ)

Κεφάλ αιο 42

Η Ροβίν α γ έλ ασ ε όταν είδε την Έμμα ν α ζαρών ει τη μύτη της σ αν μύρισ ε το ταγ κιασ μέν ο λ ίπος που έβραζε. «Είν αι αν άγ κη ν α μάθω το παραμικρό γ ια τα πάν τα; Ακόμα και πώς ν α φτιάχ ν ω κεριά;» «Τυχ ερή θα ’σ αι αν έχ εις κηροποιό. Αν όμως δεν έχ εις, προτιμάς ν α επιβαρύν εις οικον ομικά τον άν τρα σ ου γ ια ν α προσ λ άβεις έν αν ή ν α δίν εις οδηγ ίες σ ε κάποιον από τους υπηρέτες σ ου γ ια ν α φτιάχ ν ει κεριά; Δ ηλ αδή αν ο σ απων οποιός σ ου ξέρει ν α φτιάχ ν ει σ απούν ια μόν ο από αλ ισ ίβα, δεν θα μυρίσ εις ποτέ ξαν ά σ το σ απούν ι σ ου το γ λ υκό άρωμα που σ ου αρέσ ει, μια και οι έμποροι το χ ρεών ουν μια περιουσ ία γ ια ν α το αγ οράσ εις; Ή θέλ εις ν α είσ αι ικαν ή ν α φτιάχ ν εις το δικό σ ου;» Η Έμμα έγ ιν ε κατακόκκιν η σ αν παν τζάρι, όπως γ ιν όταν σ υν ήθως όταν έκαν ε μια χ αζή ερώτησ η. «Ελ πίζω ο Ρίτσ αρν τ ν α εκτιμά όσ α θα περάσ ω γ ια χ άρη του». «Αυτό που θα εκτιμήσ ει είν αι ν α βλ έπει το σ πιτικό του ν α λ ειτουργ εί όμορφα κι ωραία. Δ εν είν αι αν άγ κη ν α μάθει γ ια τη φωτιά που ξέσ πασ ε σ την κουζίν α, την αγ ελ άδα που ξέφυγ ε κι έκοβε

βόλ τες σ την αυλ ή με την μπουγ άδα ή τον έμπορο που πήγ ε ν α σ ου χ ρεώσ ει παραπάν ω το πιπέρι κι εσ ύ έβαλ ες ν α τον πετάξουν έξω με τις κλ οτσ ιές.greekleech.info Αυτό που θα βλ έπει ο Ρίτσ αρν τ θα είν αι ν α σ ερβίρεται γ ρήγ ορα το βρασ τό ψ άρι με τ’ αυγ ά του μόλ ις καθίσ ει σ το τραπέζι, θα σ ου χ αμογ ελ ά και θα σ ου λ έει πώς ήταν η μέρα του που δεν θα είν αι τίποτα μπροσ τά σ τη δική σ ου. Και θα καμαρών ει σ τους φίλ ους του πως έχ ει την πιο υπέροχ η γ υν αίκα σ ’ όλ η τη χ ώρα. Ποτέ δεν παραπον ιέται, ποτέ δεν τον σ κοτίζει με θέματα που εκείν ος δεν γ ν ωρίζει και σ παν ίως βάζει χ έρι σ τον κορβαν ά του. Η Έμμα χ αχ άν ισ ε. «Πρέπει σ τ’ αλ ήθεια ν α είμαι τέτοιο υπόδειγ μα αγ ιοσ ύν ης;» «Όχ ι βέβαια», απάν τησ ε η Ροβίν α, καθώς απομακρύν ον ταν από τη βλ αβερή οσ μή του λ ίπους που έβραζε. «Αν είχ α την ατυχ ία ν α είμαι ακόμα παν τρεμέν η με εκείν ον το γ ερο-σ άτυρο, τον Λάιον ς, μπορεί ν α το αγ όραζα το υπερτιμημέν ο πιπέρι και ν α το έριχ ν α όλ ο σ το ψ άρι του. Εγ ώ σ ου δίν ω μον αχ ά γ εν ικές σ υμβουλ ές, αγ απητή μου, αυτές που έδωσ ε σ ’ εμέν α η μητέρα μου. Μη φοβάσ αι και θα βρεις κι εσ ύ τον δικό σ ου τρόπο ν α φέρν εις βόλ τα τον Ρίτσ αρν τ. Πήγ αιν ε τώρα ν α

βρεις την Ίν τιθ. Δ εν υπάρχ ει λ όγ ος ν α σ ου δείξω εγ ώ βήμα βήμα τη διαδικασ ία ν α φτιάχ ν εις κεριά, που την ξέρω ήδη, αφού μπορεί ν α το κάν ει εκείν η. Και μη ρωτήσ εις πάλ ι, γ ιατί δεν γ ίν εται ν α σ ’ το περιγ ράψ ουν μόν ο. Αν σ ’ το πουν θα το ξεχ άσ εις γ ρήγ ορα, αν το κάν εις μόν η σ ου όχ ι». Η Ροβίν α επέσ τρεψ ε σ την αίθουσ α και σ το ράψ ιμο που είχ ε αφήσ ει σ τη μέσ η, πλ άι σ την πυροσ τιά. Έραβε έν α χ ιτών α γ ια τον Γουόρικ από χ τυπητό κόκκιν ο εξάμιτο 8 ύφασ μα, μια χ ρον οβόρα δουλ ειά, αφού το λ επτό μετάξι απαιτούσ ε μικρές, προσ εκτικές βελ ον ιές. Το φως σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματα του Γουόρικ θα τη βοηθούσ ε ν α βλ έπει καλ ύτερα, αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α σ υν ηθίσ ει ν α χ ρησ ιμοποιεί εκείν η την κάμαρα σ αν δική της, παρότι εκείν ος αυτό της είχ ε πει προτού φύγ ει και παρόλ ο που εκεί κοιμόταν κάθε βράδυ. Την ίδια εκείν η μέρα είχ ε εμφαν ισ τεί ως διά μαγ είας σ την κάμαρά του και το μπαούλ ο με τα ρούχ α της.greekleech.info Κι εκείν ος δεν είχ ε πει λ έξη γ ι’ αυτό, παρά μόν ο είχ ε σ χ ολ ιάσ ει πόσ ο όμορφο ήταν το βασ ιλ ικό πορφυρό φόρεμα με τη χ ρυσ ή μπορν τούρα που φορούσ ε η Ροβίν α εκείν η τη βραδιά. Το γ εγ ον ός ότι τα καθήκον τά της επρόκειτο ν α αλ λ άξουν άρδην μετά την

αν αχ ώρησ ή του το αν ακάλ υψ ε μον αχ ά αφότου εκείν ος είχ ε φύγ ει. Πρώτα η Έμμα τής είχ ε μιλ ήσ ει γ ια το γ άμο της, ο οποίος θα γ ιν όταν μόν ο αν κατάφερν ε ν α κατέχ ει άρισ τα τα καθήκον τα μιας λ αίδης σ υζύγ ου, αλ λ ά είχ ε την άδεια του πατέρα της ν α ζητήσ ει από τη Ροβίν α ν α της τα διδάξει. Η Ροβίν α, αν αγ κασ τικά, είχ ε δαγ κώσ ει τη γ λ ώσ σ α της γ ια ν α μη ρωτήσ ει ποιος ήταν ο πατέρας της Έμμα. Και γ ια μία ολ όκλ ηρη βδομάδα ήταν έξαλ λ η με τον Γουόρικ που δεν την είχ ε προειδοποιήσ ει. Την ίδια μέρα όμως, η Μέρι Μπλ ουέ την είχ ε εν ημερώσ ει ότι, αν δεχ όταν ν α διδάξει την Έμμα, πράγ μα που ήδη είχ ε κάν ει, θ’ απαλ λ ασ σ όταν από όλ α τα υπόλ οιπα καθήκον τά της. Και ήταν αλ ηθιν ή απόλ αυσ η ν α βοηθάει την Έμμα. Σιγ ά σ ιγ ά είχ ε αγ απήσ ει τόσ ο το κορίτσ ι, που θα της έλ ειπε αφάν τασ τα όταν θα παν τρευόταν τον ν εαρό Ρίτσ αρν τ. Ο γ άμος όμως δεν θα γ ιν όταν αν δεν γ υρν ούσ ε ο Γουόρικ, και καν έν ας δεν μπορούσ ε ν α μαν τέψ ει πότε θα γ ιν όταν αυτό. Είχ αν γ ίν ει κι άλ λ ες αλ λ αγ ές. Η Μπέατριξ είχ ε πάει ν α ζήσ ει με την καιν ούρια οικογ έν ειά της την επομέν η της τιμωρίας της και ήταν σ αν ολ όκλ ηρο

το κάσ τρο ν α αν άσ αιν ε λ ίγ ο ευκολ ότερα τώρα που εκείν η είχ ε φύγ ει. Μόλ ις έφυγ ε και ο Γουόρικ, η μικρότερη κόρη του έκαν ε ν τροπαλ ές προσ πάθειες ν α την πλ ησ ιάσ ει, τις οποίες η Ροβίν α εν θάρρυν ε, αν ακαλ ύπτον τας πως η Μελ ίσ αν τ δεν ήταν από φυσ ικού της τόσ ο κακιά όσ ο ν όμιζε η Μίλ ν τρεν τ. Απλ ώς δεχ όταν την κακή επιρροή της μεγ αλ ύτερης αδελ φής της. Η αλ λ αγ ή των καθηκόν των της Ροβίν α είχ ε επίδρασ η και σ τους άλ λ ους, αν και η ίδια πίσ τευε ότι το μέρος σ το οποίο κοιμόταν ήταν αυτό που είχ ε κάν ει τη μεγ αλ ύτερη διαφορά. Τώρα πια η Μέρι ερχ όταν σ ’ εκείν η ν α πει τα προβλ ήματά της και ο σ ύζυγ ος της Μέρι φυλ ούσ ε γ ια τη Ροβίν α τα πιο τρυφερά κομμάτια του φαγ ητού. Ακόμα και ο φρον τισ τής του Γουόρικ εκείν η σ υμβουλ ευόταν προτού σ τείλ ει τον Τζον Γκίφαρν τ σ την πλ ησ ιέσ τερη πόλ η γ ια προμήθειες. Ο Τζον , όταν δεν έλ ειπε γ ια θελ ήματα, έτρωγ ε παρέα με τη Ροβίν α και τη Μίλ ν τρεν τ. Παρόλ ο που η Μελ ίσ αν τ είχ ε προσ καλ έσ ει τη Ροβίν α ν α τρώει σ το αρχ ον τικό τραπέζι μαζί της και με την κυρία Ρομπέρτα –η οποία ήταν και η μόν η που περιφρον ούσ ε ακόμα τη Ροβίν α–, η Ροβίν α δεν θα έκαν ε ποτέ τέτοια απρέπεια. Μπορεί ο Γουόρικ

προτού αν αχ ωρήσ ει ν α είχ ε κάν ει ευκολ ότερη τη ζωή της, αλ λ ά δεν είχ ε πει ποτέ ότι μπορούσ ε ν α πάψ ει ν α θεωρεί τον εαυτό της δούλ α. Και μια δούλ α, ακόμα και ν τυμέν η με τα πλ ούσ ια ρούχ α μιας κυρίας, δεν έτρωγ ε σ το αρχ ον τικό τραπέζι. Παρότι οι μέρες ήταν γ εμάτες με τη διδασ καλ ία της Έμμα, της έμεν ε πάρα πολ ύς χ ρόν ος ν α σ κέφτεται τον Γουόρικ. Και όταν έφτασ ε ν α τον αποζητάει τόσ ο που πον ούσ ε, κατάλ αβε ότι τα δυν ατά αισ θήματά της γ ια εκείν ον είχ αν ξεφύγ ει πια από κάθε έλ εγ χ ο. Τώρα όμως που δεν ήταν εκείν ος εδώ ν α την κοιτάει με μάτια ν α φλ έγ ον ται από πόθο, έχ ασ ε την αυτοπεποίθησ η, την οποία είχ ε αποκτήσ ει τις τελ ευταίες μέρες που είχ ε περάσ ει μαζί του. Ο Γουόρικ την ήθελ ε όσ ο ήταν εκεί. Για χ άρη της εκείν ος είχ ε κάν ει υποχ ωρήσ εις που η Ροβίν α ποτέ δεν περίμεν ε ότι θα έκαν ε. Στην τελ ική όμως, εκείν η δεν ήταν τίποτα παραπάν ω από αυτό που ο ίδιος την είχ ε κάν ει, μετρέσ α του, υπηρέτριά του, αιχ μάλ ωτή του. Δ εν περίμεν ε τίποτα παραπάν ω απ’ αυτό. Δ εν περίμεν ε καν ν α είν αι αυτό όταν θα επέσ τρεφε εκείν ος, γ ιατί ο χ ρόν ος ξεθώριαζε όλ ες τις αν αμν ήσ εις κι εκείν ος ίσ ως ν α είχ ε ήδη βρει κάποια άλ λ η που ν α τον εν διέφερε.greekleech.info

«Κυρά, πρέπει ν α έρθεις μαζί μου». Η Ροβίν α σ ήκωσ ε τα μάτια και είδε ν α σ τέκεται μπροσ τά της ο σ ερ Τόμας, κατασ κον ισ μέν ος από το ταξίδι. Είχ ε φύγ ει μαζί με τον Γουόρικ πάν ω από έν α μήν α τώρα. Εκείν η κοίταξε πίσ ω του γ εμάτη ελ πίδα. «Γύρισ ε ο Γουόρικ;» «Όχ ι, κυρά, βρίσ κεται ακόμα σ το κάσ τρο Άμπρε». «Και πρέπει ν α με πας εκεί;» «Επειγ όν τως». Το χ ρώμα σ τράγ γ ιξε από το πρόσ ωπό της. «Τραυματίσ τηκε;» «Όχ ι βέβαια». «Δ εν είν αι αν άγ κη ν α απαν τάς λ ες και ρώτησ α κάτι αν όητο», αρπάχ τηκε εκείν η. «Τι έπρεπε ν α σ κεφτώ δηλ αδή, όταν λ ες ότι πρέπει ν α πάω εκεί επειγ όν τως;» «Αυτή ήταν η διαταγ ή του άρχ ον τά μου», της εξήγ ησ ε εκείν ος. «Αλ λ ά δεν θα ταξιδέψ ουμε τόσ ο γ ρήγ ορα γ ια ν α καταλ ήξεις εκεί κατασ κον ισ μέν η και κατάκοπη όπως εγ ώ. Ταξίδευα με το άλ ογ ο όλ η ν ύχ τα, αλ λ ά μου έδωσ ε χ ρόν ο μιάμισ η μέρα γ ια ν α σ ε πάω με ασ φάλ εια σ το Άμπρε. Αν μαζέψ εις γ ρήγ ορα μερικά ρούχ α και ό,τι άλ λ ο χ ρειάζεσ αι,

μπορούμε ν α ταξιδέψ ουμε με πιο χ αλ αρό ρυθμό». Το φρύδι της Ροβίν α αν ασ ηκώθηκε με περιέργ εια. «Ξέρεις γ ιατί με καλ εί;» «Όχ ι, κυρά». Ξαφν ικά της ξέφυγ ε μια κραυγ ή αφού μόν ο έν α λ όγ ο μπόρεσ ε ν α σ κεφτεί. «Πήρε το Άμπρε;» «Το πολ ιορκεί ακόμα, ωσ τόσ ο γ ια λ ίγ ο καιρό δεν κιν δυν εύεις αν ταξιδέψ εις γ ια εκεί». Σ’ αυτή την περίπτωσ η, το κάλ εσ μα του Γουόρικ ήταν ακαταν όητο. 8 Είδος υφάσ ματος που υφαίν εται από έξι είδη κλ ωσ τών . (ΣτΕ)

Κεφάλ αιο 43

Υ πήρχ ε άλ λ ος έν ας λ όγ ος που μπόρεσ ε ν α σ κεφτεί η Ροβίν α γ ια το κάλ εσ μα του Γουόρικ. Και την είχ ε γ εμίσ ει τρόμο σ ’ ολ όκλ ηρο το ταξίδι, αλ λ ά ήταν πέρα γ ια πέρα πιθαν ός – όχ ι, μάλ λ ον υπαρκτός. Θα μπορούσ ε ο Γουόρικ ν α είχ ε δει τον Γκίλ μπερτ σ το παραπέτο και ν α τον είχ ε αν αγ ν ωρίσ ει. Και ίσ ως εκείν η ν α πήγ αιν ε τώρα ν α σ υν αν τήσ ει το πιο μαν ιασ μέν ο και σ κλ ηρό πρόσ ωπό του. Ίσ ως ν α ήθελ ε εκδίκησ η πάλ ι, ίσ ως ν α τη χ ρησ ιμοποιήσ ει εν άν τια σ τον Γκίλ μπερτ, ν α τη βασ αν ίσ ει εκεί σ το παραπέτο, ν α την απαγ χ ον ίσ ει – όχ ι, όχ ι, δεν θα έκαν ε κάτι τέτοιο. Τότε όμως θυμήθηκε το μασ τίγ ωμα της Μπέατριξ. Θυμήθηκε το μπουν τρούμι. Θυμήθηκε που την κρατούσ ε αλ υσ οδεμέν η σ το κρεβάτι του –εν τάξει, αυτό δεν ήταν και τόσ ο άσ χ ημο τώρα που το σ κεφτόταν –, αλ λ ά εκείν ο το μασ τίγ ωμα… Ήταν τόσ ο φοβισ μέν η όταν έφτασ αν σ τον καταυλ ισ μό που περικύκλ ων ε το Άμπρε, με αποτέλ εσ μα ν α δώσ ει λ ίγ η σ ημασ ία σ το σ ιωπηλ ό κάσ τρο που ορθων όταν καταμεσ ής του. Την οδήγ ησ αν αμέσ ως σ το αν τίσ κην ο του Γουόρικ,

αλ λ ά εκείν ος δεν βρισ κόταν εκεί. Κι αυτό δεν ηρέμησ ε καθόλ ου τα τεν τωμέν α ν εύρα της. Είχ ε φτάσ ει τελ ικά. Και ήθελ ε ν α τελ ειών ει με ό,τι κι αν ήταν αυτό που έμελ λ ε ν α αν τιμετωπίσ ει. Όμως δεν πρόλ αβε καν ν α εν οχ λ ηθεί έσ τω κι ελ άχ ισ τα που την είχ ε αφήσ ει ν α περιμέν ει, επειδή σ ε λ ιγ ότερο από έν α λ επτό ο Γουόρικ μπήκε μέσ α. Ούτε πρόλ αβε ν α καταλ άβει σ ε τι διάθεσ η τον έβρισ κε, γ ιατί βρέθηκε ασ τραπιαία κλ εισ μέν η σ την αγ καλ ιά του. Και δεν πρόλ αβε ν α πει λ έξη, γ ιατί το σ τόμα του έπν ιξε την κραυγ ή της, τα παρακάλ ια που ήταν έτοιμη ν α ξεσ τομίσ ει, τις δικαιολ ογ ίες. Τη σ υν επήρε γ ια ατελ είωτες σ τιγ μές η απόλ υτη κτητικότητά του, γ ιατί αυτό το φιλ ί δήλ ων ε ότι ήταν δική του και πως ήθελ ε ν α την καταβροχ θίσ ει. Και αφού εκείν ος την άφησ ε ν α αν ασ άν ει πάλ ι, ο φόβος και η αν ησ υχ ία δεν κατάφεραν ν α διαπεράσ ουν τις ξεσ ηκωμέν ες αισ θήσ εις της παρά μόν ο όταν έν ιωσ ε ν α την ξαπλ ών ει σ το ξυλ οκρέβατό του και τον είδε ν α πετάει παράμερα τη ζών η του σ παθιού του, προτού γ ον ατίσ ει γ ια ν α της ορμήσ ει. «Περίμεν ε!» του φών αξε, τεν τών ον τας μπροσ τά τα δυο της χ έρια γ ια ν α τον εμποδίσ ει. «Τι σ ημαίν ει αυτό, Γουόρικ; Γιατί με φών αξες εδώ;»

«Επειδή μου έλ ειψ ες», αποκρίθηκε εκείν ος, με τα χ είλ η του πάν ω σ τα δικά της, αγ ν οών τας την πίεσ η σ το κορμί του από τα χ έρια της που πάσ χ ιζαν ν α τον κρατήσ ουν μακριά της. «Επειδή ν όμισ α πως θα τρελ αιν όμουν αν περίμεν α έσ τω και μία μέρα ακόμα ώσ που ν α σ ε δω». «Αυτό είν αι όλ ο;» «Δ εν φτάν ει;» Η αν ακούφισ ή της ήταν τόσ ο μεγ άλ η, που τον φίλ ησ ε με τόσ ο πάθος όσ ο δεν του είχ ε δείξει ποτέ. Τα χ έρια του σ καρφάλ ωσ αν σ τα σ τήθη της, διεκδικών τας τα. Τα δικά της σ τους γ οφούς του, πιέζον τάς τον σ φιχ τότερα πάν ω της. Όμως ήταν έν α αγ κάλ ιασ μα που τους άφησ ε αν ικαν οποίητους, μια και το εμπόδιζαν τα ρούχ α που ο Γουόρικ έβγ αλ ε χ ωρίς ν α πάψ ει σ τιγ μή ν α φιλ άει τη Ροβίν α. Όταν κατάφερε τελ ικά ν α πετάξει από πάν ω του το χ ιτών α του, το έκαν ε με τόσ η φούρια που εκείν η την έπιασ αν τα γ έλ ια. «Σκίζεις περισ σ ότερα ρούχ α απ’ όσ α προλ αβαίν ω ν α μαν τάρω». «Πειράζει;» «Όχ ι, σ κίσ ε και τα δικά μου, αν θες». Του χ αμογ έλ ασ ε ευτυχ ισ μέν η. «Αν μ’ αφήσ εις ν α σ ηκωθώ όμως, ίσ ως τα βγ άλ ω γ ρηγ ορότερα από σ έν α».

«Όχ ι, σ ε θέλ ω εκεί ακριβώς που είσ αι. Δ εν φαν τάζεσ αι πόσ ο σ υχ ν ά σ ’ έβλ επα έτσ ι με το μυαλ ό μου». Η Ροβίν α χ άιδεψ ε με τα δάχ τυλ ά της το σ τήθος του, που εκείν ος είχ ε γ υμν ώσ ει γ ια ν α ν ιώσ ει το άγ γ ιγ μά της, κι αν ασ ηκώθηκε γ ια ν α γ λ είψ ει τη μία θηλ ή του. «Τόσ ο σ υχ ν ά όσ ο φαν ταζόμουν εγ ώ ν α σ ου κάν ω αυτό;» «Ροβίν α… μη», τη μάλ ωσ ε τραχ ιά και προσ πάθησ ε ν α τη σ πρώξει πάλ ι πίσ ω, αλ λ ά εκείν η αρπάχ τηκε γ ερά από πάν ω του κι επιτέθηκε σ την άλ λ η θηλ ή του. «Σταμάτα, γ ιατί αλ λ ιώς θα τελ ειώσ ω με το που θα μπω μέσ α σ ου». «Δ εν με πειράζει, Γουόρικ, αρκεί ν α το ευχ αρισ τηθείς. Νομίζεις ότι δεν θα φρον τίσ ω ν α μ’ ευχ αρισ τήσ εις κι εμέν α μετά;» Εκείν ος βόγ κηξε, αν ασ ήκωσ ε απότομα τα φουσ τάν ια της, κατέβασ ε το εσ ώρουχ ό της και χ ώθηκε μέσ α της. Και η Ροβίν α φρόν τισ ε μετά ν α της χ αρίσ ει κι εκείν ης την ίδια ηδον ή.

Ο Γουόρικ δεν βγ ήκε από το αν τίσ κην ό του εκείν ο το απόγ ευμα ούτε το βράδυ. Το επόμεν ο πρωί που ξύπν ησ ε η Ροβίν α, της είπαν ότι περίμεν ε ο σ ερ

Τόμας ν α την πάει πίσ ω σ το κάσ τρο Φούλ κχ ερσ τ. Κι αυτό της το είπε ο ακόλ ουθος του Γουόρικ. Ο ίδιος ο Γουόρικ ήταν άφαν τος. Στην αρχ ή εκείν η σ άσ τισ ε, κατόπιν εν οχ λ ήθηκε. Την είχ ε κουβαλ ήσ ει τόσ ο δρόμο μον αχ ά γ ια μίας μέρας έρωτα; Δ εν καταλ άβαιν ε γ ιατί ν α μην έμεν ε λ ίγ ο παραπάν ω. Με το που ν τύθηκε, βγ ήκε από το αν τίσ κην ο, όπου είδε τον Μπέρν αρν τ ν α περιμέν ει γ ια ν α την πάει σ τον σ ερ Τόμας, όμως εκείν η απαίτησ ε ν α την πάει σ τον Γουόρικ. Ο ν εαρός κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι του, αλ λ ά ύσ τερα σ υν οφρυώθηκε, προσ παθών τας ν α θυμηθεί το μήν υμα που τον είχ αν διατάξει ν α της μεταφέρει αν ζητούσ ε κάτι τέτοιο. «Μου είπε ν α σ ου πω, κυρά, ότι, αν σ ε ξαν αδεί, θα σ ε κρατήσ ει μόν ιμα εδώ. Όμως εδώ δεν είν αι μέρος γ ια σ έν α, γ ι’ αυτό πρέπει ν α φύγ εις». Η Ροβίν α άν οιξε το σ τόμα της γ ια ν α φέρει αν τίρρησ η, αλ λ ά το έκλ εισ ε το ίδιο γ ρήγ ορα. Για όν ομα του Θεού, πώς μπόρεσ ε ν α ξεχ άσ ει πού βρισ κόταν ; Στράφηκε ν α κοιτάξει το κάσ τρο και τον πύργ ο που ορθων όταν πάν ω από τις οχ υρώσ εις του. Κάπου εκεί μέσ α βρισ κόταν η μητέρα της, τόσ ο

κον τά μα αδύν ατον ν α τη φτάσ ει – προς το παρόν . Σύν τομα όμως η Αν θα ελ ευθερων όταν απ’ αυτό το μέρος που τα τελ ευταία τρία χ ρόν ια είχ ε γ ίν ει η φυλ ακή της. Ο Γουόρικ θα την ελ ευθέρων ε. Δ εν θα έφευγ ε από δω αν δεν το κατάφερν ε. Κάποια από τα εξωτερικά τείχ η είχ αν υποσ τεί ζημιά από έν α μάγ γ αν ο, αν και όχ ι τόσ ο μεγ άλ η ώσ τε ν α πέσ ουν ή ν α αν οιχ τεί μια μικρή τρύπα εισ όδου. Όμως η Ροβίν α ήξερε πού βρισ κόταν το παραπόρτι. Από το άν οιγ μα εκείν ο είχ ε βγ ει την πρώτη φορά που είχ ε φύγ ει από δω, τότε που τη χ ώρισ αν από τη μητέρα της. Αν όμως το έλ εγ ε σ τον Γουόρικ, θα ήταν σ αν ν α του μαρτυρούσ ε ότι γ ν ώριζε τον Άμπρε, ότι γ ν ώριζε τον Γκίλ μπερτ, κι αυτό δεν μπορούσ ε ν α το κάν ει. Θα τολ μούσ ε όμως ν α διακιν δυν εύσ ει ν α προσ παθήσ ει ν α μείν ει εδώ, γ ια ν α δει τη μητέρα της μόλ ις θ’ άν οιγ αν οι πύλ ες του κάσ τρου; Μπορούσ ε ν α αρν ηθεί ν α φύγ ει. Αν κατάφερν ε ν α μιλ ήσ ει σ τον Γουόρικ, ήξερε ότι θα μπορούσ ε ν α τον πείσ ει, ώσ τε ν α την αφήσ ει ν α μείν ει εκεί ή έσ τω κάπου κον τά. Πώς όμως θα κατάφερν ε ύσ τερα ν α φτάσ ει σ τη μητέρα της χ ωρίς ν α το αν τιλ ηφθεί ο Γουόρικ; Δ εν γ ιν όταν , και η Αν δεν θα σ κεφτόταν ν α προσ ποιηθεί ότι δεν γ ν ώριζε τη

Ροβίν α. Αλ λ ά σ ύν τομα η Αν θα ήταν ελ εύθερη πάλ ι. Και ο Γουόρικ ή θα την έσ τελ ν ε σ τα προικώα φέουδά της, τα οποία εκείν η θα μπορούσ ε ν α κρατάει απρόσ βλ ητα από τον Γκίλ μπερτ –αν κι εκείν ος μάλ λ ον δεν θα έκαν ε τον κόπο ν α προσ παθήσ ει ν α της τα πάρει, αφού δεν θα τη χ ρειαζόταν πια γ ια όμηρο ώσ τε ν α εκβιάζει τη Ροβίν α ούτε γ ια τίποτ’ άλ λ ο– ή ο Γουόρικ θα έσ τελ ν ε την Αν σ το Φούλ κχ ερσ τ ώσ που ν α τελ ειώσ ει αυτός ο πόλ εμος. Και τότε η Ροβίν α θα κατάφερν ε ν α προειδοποιήσ ει τη μητέρα της ν α κάν ει ότι δεν την ξέρει – τουλ άχ ισ τον όποτε θα ήταν παρών ο Γουόρικ. Και τότε θα έσ μιγ αν πάλ ι, επιτέλ ους.

Κεφάλ αιο 44

Ο Γουόρικ τα έβαλ ε γ ια εκατοσ τή φορά με τον εαυτό του που είχ ε υποκύψ ει σ τις αν άγ κες του και είχ ε σ τείλ ει ν α του φέρουν τη Ροβίν α. Δ εν τον είχ ε κάν ει ν α ν ιώσ ει καλ ύτερα το γ εγ ον ός ότι την είδε. Ήταν γ λ υκό, τόσ ο γ λ υκό το σ μίξιμό τους, αλ λ ά η λ αχ τάρα του είχ ε γ ίν ει χ ειρότερη, γ ιατί τώρα ήθελ ε περισ σ ότερο από ποτέ ν α είν αι μαζί της – και δεν είχ αν περάσ ει καλ ά καλ ά ούτε δύο μέρες αφότου εκείν η είχ ε φύγ ει. Αυτό που είχ ε καταφέρει όμως η σ ύν τομη σ υν άν τησ ή τους ήταν ν α εν ισ χ ύσ ει την αποφασ ισ τικότητά του ν α τελ ειώσ ει αυτή την πολ ιορκία μ’ επιθετικότερο τρόπο. Αύξησ ε τους εργ άτες σ τους δύο πολ ιορκητικούς πύργ ους ώσ τε ν α είν αι έτοιμοι γ ια το πρωί κι άρχ ισ ε ν α φτιάχ ν ει άλ λ ους δύο. Έσ τειλ ε περιπόλ ους ν α του βρουν περισ σ ότερες κοτρόν ες και βαριά βλ ήματα γ ια το μάγ γ αν ο. Από το χ ωριό είχ ε περιμαζέψ ει όλ α τα μεγ άλ α καζάν ια γ ια ν α τα γ εμίσ ει χ ώμα και πετραδάκια και ν α φτιάξει αυτοσ χ έδιες κοτρόν ες. Και σ ε περίπτωσ η που η αυριαν ή επίθεσ η αποτύγ χ αν ε, είχ ε κατασ τρώσ ει σ χ έδια γ ια ν α

ξεκιν ήσ ει ν α σ κάβει έν α λ αγ ούμι, κι ας μην είχ ε λ αγ ουμιτζήδες σ το σ τρατό του, γ ια ν α επιβλ έπουν τις εργ ασ ίες αυτής της έσ χ ατης λ ύσ ης. Εκείν ο το βράδυ επιθεώρησ ε τον ξύλ ιν ο πολ ιορκητικό πύργ ο σ τον οποίο θα επέβαιν ε ο ίδιος. Σκόπευε ν α βρίσ κεται σ την αν ώτατη εξέδρα του πύργ ου όταν θα τον έσ πρωχ ν αν σ την τάφρο και θα τον έγ ερν αν , ώσ που ν α ακουμπήσ ει σ τα τείχ η σ χ ηματίζον τας γ έφυρα πάν ω από το ν ερό. Θα είχ ε πιάσ ει φωτιά μέχ ρι ν α γ ίν ει αυτό, γ ιατί μόλ ις ο πύργ ος βρισ κόταν σ ’ εμβέλ εια βολ ής θα εκτοξεύον ταν εν αν τίον του πύριν α βέλ η. Επομέν ως η όλ η διαδικασ ία έπρεπε ν α γ ίν ει ταχ ύτατα προτού μετατραπεί ο πύργ ος σ ε πύριν ο τάφο γ ια όσ ους κρύβον ταν μέσ α του. Παρ’ όλ α αυτά, ο πύργ ος δεν έπαυε ν α αποτελ εί μια θωρακισ μέν η σ κάλ α και ν α προσ φέρει την καλ ύτερη προσ τασ ία σ τους άν τρες που ο Γουόρικ είχ ε επιλ έξει ν α είν αι αυτοί που θα έπαιρν αν τα τείχ η, και οι οποίοι σ τη σ υν έχ εια θα πολ εμούσ αν τον εχ θρό ώσ που ν α καταφέρουν ν α κατέβουν κάτω και ν α αν οίξουν τις πύλ ες γ ια ν α εισ βάλ ει ο υπόλ οιπος σ τρατός. Και σ κόπευε ν α είν αι ο ίδιος έν ας από αυτούς, και μάλ ισ τα σ την πρώτη γ ραμμή της μάχ ης, όχ ι σ την τελ ευταία.

Έδιν ε διαταγ ή ν α καταβρέξουν γ ι’ άλ λ η μια φορά τους δύο πύργ ους, όταν τον βρήκε ο Σέλ ν τον . «Αυτό που θ’ ακούσ εις θα σ ε διασ κεδάσ ει, Γουόρικ», είπε κι έσ υρε μπροσ τά μια κατατρομοκρατημέν η, μέχ ρι το κόκαλ ο βρεγ μέν η γ υν αίκα. «Ισ χ υρίζεται ότι εκείν η μαζί με την κυρία της έκαν αν τη μισ ή φρουρά του κάσ τρου ν α αρρωσ τήσ ει. Και μάλ ισ τα, γ ια ν α μπορέσ ουμε εμείς ν α πάρουμε απόψ ε κιόλ ας το κάσ τρο, χ ωρίς μεγ άλ ο κόπο». «Αλ ήθεια;» Ο τόν ος του Γουόρικ ήταν το ίδιο ξερός όπως και του Σέλ ν τον . «Και μόλ ις εμείς αρπάξουμε αυτή την αν απάν τεχ η, αν και φυσ ικά καλ οδεχ ούμεν η ευκαιρία, είμαι σ ίγ ουρος ότι θα χ άσ ω τον μισ ό σ τρατό μου σ την παγ ίδα». Προτού καν τελ ειώσ ει, η φων ή του είχ ε γ ίν ει γ ρύλ ισ μα και σ υν έχ ισ ε σ το ίδιο ύφος. «Τι με περάσ αν ε, γ ια καν έν α κουτορν ίθι, ν α την πατήσ ω μ’ έν α τόσ ο σ υν ηθισ μέν ο κόλ πο; Και σ τείλ αν ε γ υν αίκα κι από πάν ω! Κάν ’ τη ν α ξεράσ ει την αλ ήθεια, δεν μ’ εν διαφέρει πώς». Μόλ ις το άκουσ ε η γ υν αίκα ξέσ πασ ε σ ε κλ άματα. «Όχ ι, σ ας παρακαλ ώ! Αλ ήθεια λ έω. Η κυρία μου δεν θέλ ει τον ν έο λ όρδο κι απεχ θαν όταν τον πατέρα του. Το Άμπρε είν αι η φυλ ακή μας. Το μόν ο που

θέλ ουμε είν αι ν α φύγ ουμε από κει μέσ α!» «Εσύ όμως βρήκες τρόπο ν α το σ κάσ εις, κοπελ ιά», τόν ισ ε ο Σέλ ν τον . «Θα μπορούσ ε ν α κάν ει το ίδιο και η κυρία σ ου. Γιατί δεν φύγ ατε απλ ώς και οι δύο, αν τί ν α σ καρφίζεσ τε…» «Γιατί χ ρειάζομαι σ υν οδεία γ ια ν α φτάσ ω με ασ φάλ εια σ το προικώο φέουδό μου», είπε η Αν , όταν την έφεραν κι εκείν η μπροσ τά σ τον Σέλ ν τον . «Σκέφτηκα ν α σ ας βοηθήσ ω ν α πάρετε αυτό που θέλ ετε, που απ’ ό,τι φαίν εται είν αι το Άμπρε, με αν τάλ λ αγ μα τη σ υν οδεία που χ ρειάζομαι». «Αρχ όν τισ σ ά μου, έπρεπε ν α περιμέν ετε!» θρήν ησ ε η υπηρέτρια. «Εσ είς δεν πρέπει ν α…» «Σιωπή, Χέλ βισ ε!» είπε απότομα η λ αίδη. «Δ εν είχ α την υπομον ή ν α περιμέν ω όταν έβλ επα την πύλ η ν α μέν ει αφύλ αχ τη. Και προτίμησ α ν α είμαι εδώ παρά εκεί, είτε μας πίσ τευαν είτε όχ ι». Ήταν κι εκείν η μούσ κεμα όπως η υπηρέτριά της, αφού αν αγ κάσ τηκαν ν α διασ χ ίσ ουν την τάφρο χ ωρίς τη βοήθεια κάποιας γ έφυρας, αλ λ ά η σ τάσ η της ήταν βασ ιλ ική, παρά το φρουρό που εξακολ ουθούσ ε ν α την κρατάει σ φιχ τά από το μπράτσ ο. Ο Σέλ ν τον την κοίταξε σ ασ τισ μέν ος μα και γ οητευμέν ος, γ ιατί ήταν ολ οφάν ερα μια όμορφη γ υν αίκα, ακόμα και σ το κακό χ άλ ι που

βρισ κόταν τώρα. Το ίδιο σ ασ τισ μέν ος την κοίταξε και ο Γουόρικ, γ ιατί του φάν ηκε γ ν ώριμη, παρότι δεν την είχ ε ξαν αδεί ποτέ σ τη ζωή του. «Δ ηλ αδή, κυρία, πρέπει ν α σ ας πισ τέψ ουμε μόν ο και μόν ο επειδή το λ έτε εσ είς;» τη ρώτησ ε δύσ πισ τα ο Γουόρικ. Και τότε ο Σέλ ν τον ρώτησ ε: «Ποια είσ τε, κυρία;». «Η Αν Μπελ έμ». Ο Γουόρικ ρουθούν ισ ε. «Μπελ έμ και τώρα Ντιάμπρε». «Όχ ι. Δ εν αν αγ ν ωρίζω αυτό τ’ όν ομα γ ια δικό μου, αφού ο ιερέας δεν άκουσ ε από το σ τόμα μου το “ν αι” που θα έδιν ε τη σ υγ κατάθεσ ή μου σ ’ εκείν ον το γ άμο, ο οποίος έγ ιν ε με τη βία. Ήταν μια παρωδία, που με κράτησ ε φυλ ακισ μέν η εδώ γ ια τρία χ ρόν ια». «Κι αφού μπορούσ ατε ν α μας βοηθήσ ετε ν α βάλ ουμε έν α τέλ ος σ τη φυλ άκισ ή σ ας, γ ιατί περιμέν ατε τόσ ο καιρό;» απαίτησ ε ν α μάθει ο Γουόρικ. «Δ εν ήρθαμε χ θες, κυρία. Πάν ε τριάν τα τρεις μέρες που έχ ουμε σ τρατοπεδεύσ ει εδώ». Το γ εγ ον ός ότι ο Γουόρικ μετρούσ ε τις μέρες έφερε έν α πν ιχ τό γ ελ άκι σ τον Σέλ ν τον , το οποίο με τη σ ειρά του έφερε τη ματιά της Αν πάν ω του. Αν οιγ όκλ εισ ε τα μάτια της ξαφν ιασ μέν η όταν είδε

ότι δεν ήταν τόσ ο μεγ άλ ος σ ε ηλ ικία, όπως έδειχ ν ε εκ πρώτης όψ εως. Και όταν της χ αμογ έλ ασ ε, εκείν η κοκκίν ισ ε, γ ιατί δεν τον έβρισ κε καθόλ ου άχ αρο. Το αν τίθετο μάλ ισ τα. Ο Γουόρικ κοίταξε βλ οσ υρά και τους δυο τους γ ι’ αυτή την αν απάν τεχ η απορρόφησ η του εν ός από τον άλ λ ο, μια και τον εμπόδιζε ν α πάρει τις απαν τήσ εις που ήθελ ε. «Σέλ ν τον , κάν ε μου τη χ άρη». «Βασ ικά, πισ τεύω ότι πρέπει πρώτα ν α φορέσ ει κάτι σ τεγ ν ό η λ αίδη Αν προτού σ υν εχ ίσ εις…» «Δ εν έχ ουμε καιρό γ ι’ αυτά», τον διέκοψ ε η Αν . «Η αδιαθεσ ία που έπλ ηξε τόσ ους φρουρούς δεν θα κρατήσ ει γ ια πολ ύ, ίσ α μέχ ρι ν α αδειάσ ουν τις κοιλ ιές τους. Το μόν ο που κάν αμε ήταν ν α βάλ ουμε χ αλ ασ μέν ο κρέας σ το δείπν ο τους, αλ λ ά δεν το έχ ουν φάει όλ οι ακόμα». «Ακόμα δεν μου είπατε γ ιατί κάν ατε τώρα κάτι τέτοιο», τόν ισ ε ο Γουόρικ. «Αν είσ τε ο λ όρδος του Φούλ κχ ερσ τ;…» Περίμεν ε ν α της το επιβεβαιώσ ει, πράγ μα που εκείν ος έκαν ε μ’ έν α κοφτό ν εύμα, και κατόπιν του εξήγ ησ ε. «Μου διηγ ήθηκαν φρικτές ισ τορίες γ ια εσ άς, γ ια ν α εν ώσ ω τις προσ ευχ ές μου με των υπολ οίπων ν α μην πάρετε το κάσ τρο. Αλ λ ά όταν

είδα σ τον καταυλ ισ μό σ ας την κόρη μου, και μου φάν ηκε γ ερή και δυν ατή, κατάλ αβα ότι μου είχ αν πει ψ έματα». «Κόρη;» ρουθούν ισ ε εκείν ος. «Πισ τεύετε ότι έχ ετε μια κόρη σ τον καταυλ ισ μό μου, κυρία; Ε λ οιπόν , ορίσ τε. Ψάξτε τη, αν θέλ ετε, αλ λ ά πολ ύ αμφιβάλ λ ω ότι οι άν τρες μου θα θέλ ουν ν α σ ας τη δώσ ουν έτσ ι και σ κεφτείτε ν α τους την πάρετε». Ο υπαιν ιγ μός του την έκαν ε ν α γ ίν ει κατακόκκιν η από οργ ή. «Η κόρη μου δεν είν αι μια από εκείν ες που ακολ ουθούν τον καταυλ ισ μό σ ας. Δ εν ξέρω πώς έγ ιν ε κι από την αισ χ ρή επιμέλ εια του Γκίλ μπερτ βρέθηκε σ τη δική σ ας, γ ιατί εκείν ος δεν είπε κουβέν τα ότι την έχ ει χ άσ ει. Το αν τίθετο. Ευχ αρισ τιόταν απίσ τευτα ν α μου λ έει ότι εκείν η είχ ε κάν ει ό,τι αυτός…» «Δ ηλ αδή ο Ντιάμπρε βρίσ κεται μέσ α σ το κάσ τρο;» τη διέκοψ ε αν υπόμον α ο Γουόρικ, αδιάφορος γ ια τα οικογ εν ειακά δειν ά της. Η Αν κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι, γ εγ ον ός που προκάλ εσ ε μια αισ χ ρή βλ ασ τήμια από τον Γουόρικ και την ευγ εν ική ερώτησ η από τον Σέλ ν τον : «Δ ραπέτευσ ε;». «Όχ ι. Είχ ε έρθει εδώ πυρ και μαν ία. Σκέφτηκα ότι γ ια ν α είν αι έξω φρεν ών θα πρέπει σ ίγ ουρα ν α είχ ε

χ άσ ει άλ λ ο έν α κάσ τρο. Αλ λ ά έμειν ε μόν ο μία βδομάδα κι έφυγ ε μία μέρα προτού έρθετε εσ είς». Κι άλ λ η αισ χ ρή βλ ασ τήμια από τον Γουόρικ. «Ξέρετε πού έχ ει πάει;» «Στη βασ ιλ ική αυλ ή. Οι πόροι του έχ ουν μειωθεί τόσ ο, που δεν μπορεί ν α σ υν εχ ίσ ει τον πόλ εμο μαζί σ ας δίχ ως βοήθεια από τον Στέφαν ο. Αλ λ ά το είχ ε επιχ ειρήσ ει και σ το παρελ θόν , οπότε μάλ λ ον θα έχ ει τα ίδια άδοξα αποτελ έσ ματα με τότε. Οι Ντιάμπρε έπαψ αν ν α είν αι ευν οούμεν οι του βασ ιλ ιά, από τότε που ο Ούγ κο πήρε θέσ η εν αν τίον του Στεφάν ου σ ε κάποιο ζήτημα πριν από μερικά χ ρόν ια. Η ουσ ία είν αι ότι, σ ώζον τας την κόρη μου από τα ν ύχ ια του Γκίλ μπερτ, του πήρατε μέσ α από τα χ έρια και τα υπόλ οιπα φέουδα που της είχ αν απομείν ει. Αν πάρετε και το Άμπρε, τότε το μόν ο που θα έχ ει θα είν αι έν α μικρό οχ υρό σ το…» «Κυρία, δεν έχ ω εγ ώ την κόρη σ ας», τη διέκοψ ε αγ αν ακτισ μέν ος ο Γουόρικ. «Νομίζετε ότι αν είχ α σ τα χ έρια μου έν α τέτοιο δώρο, όπως είν αι η μον αδική κλ ηρον όμος του λ όρδου Μπελ έμ, δεν θα το είχ α αξιοποιήσ ει καταλ λ ήλ ως; Μόν η σ ας λ έτε ότι, αν είχ α εγ ώ τον έλ εγ χ ό της, ο Ντιάμπρε θα έχ αν ε και τα τελ ευταία απομειν άρια των εσ όδων του».

«Δ εν ξέρω γ ιατί επιμέν ετε ν α…» άρχ ισ ε ν α λ έει η Αν , αλ λ ά σ ταμάτησ ε σ υν οφρυωμέν η. «Είν αι δυν ατόν ν α μη γ ν ωρίζετε ποια είν αι;» «Μα τον Θεό, μ’ έχ ετε φέρει ως εδώ πια!» εξερράγ η ο Γουόρικ. «Σέλ ν τον , βγ άλ ’ τα πέρα εσύ μαζί της». «Πολ ύ ευχ αρίσ τως», αποκρίθηκε ο Σέλ ν τον και τον έπιασ αν τα γ έλ ια. «Προτού φύγ εις έξαλ λ ος όμως, γ ιατί δεν τη ρωτάς πώς λ έν ε την κόρη της – ή μήπως δεν σ ου πέρασ ε ακόμα από το μυαλ ό σ ε ποια μοιάζει τόσ ο πολ ύ η σ υγ κεκριμέν η κυρία;» Ο Γουόρικ αγ ριοκοίταξε το φίλ ο του και σ τη σ υν έχ εια τη λ αίδη. Κι έμειν ε σ τήλ η άλ ατος. Δ εν βλ ασ τήμησ ε ξαν ά όταν κατάλ αβε γ ιατί του φαιν όταν τόσ ο γ ν ώριμη, αλ λ ά η φων ή του όταν μίλ ησ ε ήταν όσ ο πιο παγ ερή γ ιν όταν . «Λοιπόν , λ αίδη Αν , πείτε μου, πώς λ έν ε την κόρη σ ας;» Η λ αίδη δεν ήταν καθόλ ου σ ίγ ουρη αν ήθελ ε ν α του απαν τήσ ει πια. Ποτέ σ τη ζωή της δεν είχ ε δει άν θρωπο ν α αλ λ άζει τόσ ο ξαφν ικά όψ η και ν α γ ίν εται όπως ήταν τώρα εκείν ος – σ κλ ηρός. Έκαν ε έν α βήμα πίσ ω. Ο Σέλ ν τον τύλ ιξε το χ έρι του γ ύρω από τον ώμο της, γ εγ ον ός που ήταν μεγ άλ η παρηγ οριά γ ια εκείν η, αλ λ ά παρ’ όλ α αυτά…

«Ίσ ως κάν ω λ άθος…» «Όχ ι, δεν κάν ετε εσ είς λ άθος, αλ λ ά εγ ώ, που σ κέφτηκα ότι μπορούσ α ν α εμπισ τευτώ αυτή την πλ αν ερή μάγ ισ σ α!» «Μα γ ιατί είν αι τόσ ο θυμωμέν ος;» ρώτησ ε τον Σέλ ν τον η Αν , εν ώ ο Γουόρικ ήδη έφευγ ε μακριά τους. «Ήταν η Ροβίν α αυτή που είδα, έτσ ι δεν είν αι;» «Ναι, κι επίσ ης σ ωσ τά σ κεφτήκατε ότι δεν του είπε ποια ήταν ». «Αν δεν το έκαν ε, θα πρέπει ν α είχ ε σ οβαρό λ όγ ο». «Δ εν ν ομίζω ο φίλ ος μου ν α το δει έτσ ι», αποκρίθηκε ο Σέλ ν τον , αλ λ ά, όταν είδε την αν ήσ υχ η έκφρασ η της Αν , έσ πευσ ε ν α την καθησ υχ άσ ει: «Δ εν θα της κάν ει κακό. Και είν αι σ ίγ ουρο ότι γ ια ν α εκτον ώσ ει το θυμό του θα εισ βάλ λ ει αμέσ ως σ το κάσ τρο, είτε εξακολ ουθεί ν α πισ τεύει ότι πρόκειται γ ια παγ ίδα είτε όχ ι. Τόσ ο οργ ισ μέν ος είν αι». «Μα δεν είπα ψ έματα. Το παραπόρτι είν αι αν οιχ τό κι αφύλ αχ το». «Ελ άτε τότε, θα σ ας πάω σ το αν τίσ κην ό μου ν α περιμέν ετε ώσ που ν α τελ ειώσ ουν όλ α».

Κεφάλ αιο 45

Η Ροβίν α είδε τους δύο φρουρούς ν α βαδίζουν τόσ ο αποφασ ισ τικά προς το μέρος της, που αμέσ ως κατάλ αβε. Προτού αν οίξουν το σ τόμα τους, ήξερε. Δ εν χ ρειάσ τηκε ν α της το πουν . Αλ λ ά εκείν οι το έκαν αν . «Φέρν ουμε μήν υμα από το λ όρδο Γουόρικ, κυρά. Από δω και σ το εξής θα μέν εις σ το μπουν τρούμι». Ήξερε ότι αυτό ακριβώς θα της έλ εγ αν · παρ’ όλ α αυτά, έχ ασ ε το χ ρώμα της όταν το άκουσ ε. «Είπε… γ ια πόσ ο καιρό;» «Από δω και σ το εξής», της επαν έλ αβαν . Αυτό, φυσ ικά, σ ήμαιν ε επ’ αόρισ τον – ή και γ ια πάν τα. «Είπε το λ όγ ο;» Χαζή ερώτησ η. Μα γ ιατί βασ άν ιζε τον εαυτό της; Ήξερε ότι αυτό θα γ ιν όταν αν αν ακάλ υπτε ο Γουόρικ ότι ο Γκίλ μπερτ Ντιάμπρε ήταν ετεροθαλ ής αδελ φός της. Θα έπρεπε ν α είχ ε το κουράγ ιο ν α του το πει η ίδια, τότε που είχ ε ακόμα την ευκαιρία. Ναι, σ ίγ ουρα θα ερχ όταν αν τιμέτωπη με την οργ ή του, αλ λ ά θα ήταν εκεί γ ια ν α προσ παθήσ ει ν α την κατευν άσ ει, ν α του εξηγ ήσ ει τουλ άχ ισ τον γ ιατί είχ ε κρατήσ ει το σ τόμα της

κλ εισ τό. Όν τας μόν ος του όμως, είχ ε σ υμπεράν ει τα χ ειρότερα και πλ έον δεν θα ήθελ ε τίποτα από εκείν η, παρά μόν ο ν α την εκδικηθεί – όχ ι, δεν ήταν εκδίκησ η αυτό. Ήταν απόλ υτη, παράφορη οργ ή, και τελ εσ ίδικη. Οι φρουροί κούν ησ αν απλ ώς το κεφάλ ι τους σ το άκουσ μα της ερώτησ ής της και σ τη σ υν έχ εια της είπαν ν α τους ακολ ουθήσ ει. Εκείν η υπάκουσ ε. Τι άλ λ ο ν α έκαν ε; Την παρηγ ορούσ ε μόν ο ότι ήταν μον άχ η της σ την αίθουσ α όταν ήρθαν ν α την πάρουν . Δ εν ήταν εκεί η Έμμα ούτε η Μίλ ν τρεν τ, γ ια ν α εν αν τιωθούν , πράγ μα που θα έκαν ε τη Ροβίν α ν α αν αλ υθεί σ ε δάκρυα. Το μόν ο που της απέμεν ε τώρα ήταν ν α σ υγ κρατηθεί και ν α δείξει αυτοκυριαρχ ία μπροσ τά σ τους δύο φρουρούς. Ναι, το ήξερε ότι θα της το έκαν ε αυτό ο Γουόρικ – αλ λ ά κατά βάθος δεν πίσ τευε ότι θα το έκαν ε σ τ’ αλ ήθεια.

Όταν ο δεσ μοφύλ ακας που η Ροβίν α έτρεμε έκαν ε την εμφάν ισ ή του μ’ έν α μοχ θηρό χ αμόγ ελ ο σ τα χ είλ η, επειδή την είχ ε πάλ ι σ τα χ έρια του, εκείν η του γ ύρισ ε την πλ άτη γ ια ν α μην κάν ει εμετό. Δ εν ήταν το μωρό που της έφερε αν αγ ούλ α. Ήταν το

σ φίξιμο σ την καρδιά της που αργ όσ βην ε. Κι ευχ ήθηκε ν α έρχ ον ταν τώρα τα δάκρυα ν α τη λ υτρώσ ουν , αλ λ ά εκείν α δεν έλ εγ αν ν α ’ρθουν . Όταν λ ιγ ότερο από μία ώρα αργ ότερα ήρθε ο Τζον Γκίφαρν τ ν α της πει ότι αυτή τη φορά αν αγ κάσ τηκε ν α καταχ ερίσ ει το δεσ μοφύλ ακα γ ια ν α φύγ ει, εκείν η τον ρώτησ ε μον αχ ά έν α πράγ μα. «Ο Γουόρικ σ ’ έσ τειλ ε;» «Όχ ι, λ αίδη μου. Μαθεύτηκε γ ρήγ ορα το ν έο ότι σ ’ έχ ουν πάλ ι εδώ μέσ α. Ήρθα αμέσ ως μόλ ις το έμαθα». Και τότε η Ροβίν α έκλ αψ ε. Δ εν ήξερε γ ιατί της είχ αν σ τείλ ει τον Τζον την προηγ ούμεν η φορά. Ποτέ της δεν είχ ε ρωτήσ ει. Αλ λ ά το γ εγ ον ός ότι τώρα ο Τζον είχ ε έρθει αυτοβούλ ως μιλ ούσ ε από μόν ο του. Ο Γουόρικ δεν ν οιαζόταν πια γ ια το τι θα της σ υν έβαιν ε, αρκεί ν α έμεν ε κλ ειδωμέν η εκεί μέσ α, γ ια ν α μην την ξαν αδεί ποτέ σ τα μάτια του. Λίγ ο αργ ότερα άκουσ ε καβγ ά από το φυλ άκιο. Αν αγ ν ώρισ ε τη φων ή της Μίλ ν τρεν τ. Τον τελ ευταίο καιρό εκείν η και ο Τζον είχ αν γ ίν ει φίλ οι. Κι εκείν η τη σ τιγ μή έπαψ αν ν α είν αι. Όταν επικράτησ ε πάλ ι σ ιωπή, η Ροβίν α ήξερε ότι ο Τζον ήταν αυτός που είχ ε ν ικήσ ει, όπως ήξερε και ποια θα ήταν μάλ λ ον η αιτία του καβγ ά. Απαγ ορευόταν

σ τη Μίλ ν τρεν τ ν α μπει μέσ α ν α τη δει, και ούτε ο Τζον θα παράκουε τις διαταγ ές του κυρίου του ν α αφήσ ει τη Ροβίν α ν α βγ ει έξω. Άλ λ ες δύο ώρες πέρασ αν , και ήρθε πάλ ι ο Τζον ν α αν οίξει την πόρτα της. «Εκείν ος άλ λ αξε γ ν ώμη, λ αίδη μου. Το ήξερα εγ ώ, αλ λ ά… Θα μείν εις κλ ειδωμέν η σ τα ιδιαίτερα διαμερίσ ματά του αν τί εδώ, μ’ έν α φρουρό σ την πόρτα». «Κι αν εγ ώ προτιμώ ν α μείν ω εδώ;» ρώτησ ε εκείν η. «Δ εν πισ τεύω ν α σ οβαρολ ογ είς». «Σοβαρολ ογ ώ». Ο Τζον αν ασ τέν αξε. «Ο φρουρός έχ ει διαταγ ή. Αν δεν θέλ εις ν α πας, θα σ ε πάρει σ ηκωτή». «Τότε προτιμώ ν α πάω όρθια». «Κάν ε κουράγ ιο, λ αίδη μου, έχ εις καρδιά εσ ύ…» «Όχ ι, Τζον », τον έκοψ ε απότομα εκείν η. «Η καρδιά μου έχ ει πεθάν ει, γ ιατί δεν τη ν ιώθω ν α πον ά πια». Χρισ τέ μου, γ ιατί ν α μην ήταν αλ ήθεια αυτό; Είχ ε προσ ευχ ηθεί ν α την ευλ ογ ήσ ει ο Θεός και ν α μουδιάσ ει ολ όκλ ηρη, ν α μη ν ιώθει τίποτα, μα ο πόν ος ήταν τόσ ο μεγ άλ ος που αυτό δεν γ ιν όταν . Όμως δεν θα το αποκάλ υπτε σ ε καν έν αν αυτό, ούτε σ τον Τζον και πολ ύ περισ σ ότερο σ τον Γουόρικ.

Καμία ελ πίδα δεν έφερε η αλ λ αγ ή της φυλ ακής της. Ο Γουόρικ μάλ λ ον θα θυμήθηκε απλ ώς ότι είχ ε μέσ α της το παιδί του. Προφαν ώς, σ την αρχ ή που η οργ ή του ξεχ είλ ιζε το είχ ε ξεχ άσ ει. Και όταν το θυμήθηκε θα πρέπει ν α εξαγ ριώθηκε κι άλ λ ο που αν αγ κάσ τηκε ν α κάν ει αυτή την παραχ ώρησ η γ ια εκείν η, προκειμέν ου ν α προσ τατεύσ ει το παιδί του. Η Ροβίν α ήταν σ ίγ ουρη πως δεν υπήρχ ε άλ λ ος λ όγ ος, γ ια ν α αποφασ ίσ ει ν α τη μεταφέρει σ ε μια πιο άν ετη φυλ ακή. Δ εν την άφην αν ν α βλ έπει καν έν αν παρά μόν ο το φρουρό που της έδιν ε καθημεριν ά το φαγ ητό της. Όλ ες τις φορές που είχ ε προσ παθήσ ει ν α του πιάσ ει κουβέν τα, το μόν ο που έπαιρν ε γ ια απάν τησ η ήταν γ ρυλ ίσ ματα ή μουρμουρητά, κι έτσ ι εγ κατέλ ειψ ε την προσ πάθεια. Η αλ ήθεια ήταν πως θα προτιμούσε ν α μείν ει σ το μπουν τρούμι με τον Τζον . Καθόταν σ υχ ν ά σ τον πάγ κο της πολ εμίσ τρας του παραθύρου, απ’ όπου μπορούσ ε ν α βλ έπει τον πλ αϊν ό περίβολ ο. Όχ ι ότι γ ιν όταν ποτέ κάτι ιδιαίτερο εκεί πέρα, αλ λ ά ήταν καλ ύτερο από το ν α μη βλ έπει τίποτα. Επίσ ης έραβε πολ ύ γ ια το μωρό της που κόν τευε πια τριών μην ών , απαλ ά μεσ οφόρια γ ια την Έμμα – γ ια τον Γουόρικ τίποτα

απολ ύτως. Ό,τι είχ ε ράψ ει γ ια τον Γουόρικ προτού εκείν ος φύγ ει γ ια το Άμπρε, το έκαν ε κομμάτια τώρα γ ια ν α φτιάξει λ ιλ ιπούτειους χ ιτών ες γ ια το μωρό της. Δ εν είχ ε μάθει τίποτα από καν έν αν γ ια την πολ ιορκία σ το Άμπρε. Αλ λ ά γ ια ν α μάθει ο Γουόρικ ποια ήταν σ τ’ αλ ήθεια, θα πρέπει ν α είχ ε πάρει το κάσ τρο. Άραγ ε ήταν ο Γκίλ μπερτ μέσ α; Τον είχ αν πιάσ ει αιχ μάλ ωτο ή τον είχ αν σ κοτώσ ει; Η μητέρα της ήταν καλ ά; Ελ εύθερη; Μήπως ήταν κλ εισ μέν η σ ε μια καιν ούρια φυλ ακή εξαιτίας του μέν ους του Γουόρικ; Μετρούσ ε τις μέρες. Για κάθε μέρα που περν ούσ ε, άν οιγ ε με το μικρό μαχ αίρι του φαγ ητού μία τρύπα όσ ο βαθύτερη μπορούσ ε σ ε μία από τις σ καλ ισ τές κολ όν ες του κρεβατιού. Στο παρελ θόν ήταν εξαίσ ιες κολ όν ες, με πλ ούσ ιο διάκοσ μο. Τώρα ήταν είκοσ ι πέν τε δύσ μορφες τρύπες που η Ροβίν α κοιτούσ ε με θαυμασ μό. Προτού προσ θέσ ει και την εικοσ τή έκτη, επέσ τρεψ ε ο Γουόρικ. Απροειδοποίητα. Η Ροβίν α τον είδε ξαφν ικά, ν α μπαίν ει σ το δωμάτιο και ν α σ ταματάει μπροσ τά σ την πολ εμίσ τρα του παραθύρου, όπου καθόταν εκείν η με τα πόδια αν εβασ μέν α σ τον απέν αν τι πάγ κο και τα χ έρια σ την κοιλ ιά της, η οποία είχ ε

μεγ αλ ώσ ει αλ λ ά ακόμα δεν είχ ε σ τρογ γ υλ έψ ει. Προσ πάθησ ε ν α καταλ ήξει αν το πετάρισ μα που είχ ε ν ιώσ ει σ το σ τομάχ ι της οφειλ όταν σ το παιδί ή σ ε δυσ πεψ ία. Με την πρώτη ματιά που έριξε σ τον Γουόρικ, κατέλ ηξε ότι σίγ ουρα ήταν δυσ πεψ ία. «Ο μέγ ας και τραν ός πολ έμαρχ ος επέσ τρεψ ε λ οιπόν », σ χ ολ ίασ ε, χ ωρίς ν α τη ν οιάζει αν του άρεσ ε ή όχ ι ο περιφρον ητικός τόν ος της. «Σκότωσ ες τον Γκίλ μπερτ;» «Δ εν τον έχ ω βρει ακόμα, αν κι έφαγ α τον κόσ μο ν α τον ψ άχ ν ω τις τελ ευταίες βδομάδες». «Ώσ τε γ ι’ αυτό δεν γ ύρισ ες εδώ; Αλ λ ά δεν υπήρχ ε και καμιά βιάσ η ν α γ υρίσ εις, ε; Τις διαταγ ές σ ου εσ ύ τις έσ τειλ ες. Κι αυτό ήταν αρκετό». «Μα τον Θεό, τολ μάς...!» Άφησ ε σ τη μέσ η τη φράσ η του, όταν την είδε ν α τραβάει το βλ έμμα της από πάν ω του και ν α το σ τρέφει έξω από το παράθυρο, αγ ν οών τας τον σ κοπίμως. Δ εν ήταν φοβισ μέν η ή μεταμελ ημέν η. Η έκφρασ ή της ήταν η αταραξία προσ ωποποιημέν η. Ο Γουόρικ δεν το περίμεν ε, αλ λ ά έτσ ι κι αλ λ ιώς δεν είχ ε πολ υσ κεφτεί τι ακριβώς περίμεν ε ν α βρει, γ ιατί είχ ε εξορίσ ει τη Ροβίν α από το μυαλ ό του, προκειμέν ου ν α σ υγ κεν τρωθεί απερίσ πασ τος σ το κυν ήγ ι του Ντιάμπρε. Τώρα όμως αν ακάλ υπτε ότι

δεν του άρεσ ε καθόλ ου η πικρία που έβγ αζε εκείν η. Κι άρχ ισ ε ν α ξαν αφουν τών ει μέσ α του ο θυμός που είχ ε ν ιώσ ει το βράδυ, όταν είχ ε γ ν ωρίσ ει τη μητέρα της. Κάθισ ε σ τον απέν αν τι πάγ κο γ ια ν α τη βλ έπει. «Τόσ ο αθώα σ υμπεριφορά γ ια ν α κρύψ εις τόσ η απάτη», παρατήρησ ε ψ υχ ρά. Η Ροβίν α τον κοίταξε με τα φρύδια αν ασ ηκωμέν α και ρώτησ ε ήρεμα: «Πότε σ ’ εξαπάτησ α; Στο Κέρκμπορο όταν δεν ήξερα ποιος ήσ ουν ; Ή τότε που ήρθες πάλ ι σ το Κέρκμπορο με το σ τρατό σ ου γ ια ν α σ κοτώσ εις τον ετεροθαλ ή αδελ φό μου, χ ωρίς ν α ξέρεις ποιος ήταν σ τ’ αλ ήθεια; Αλ λ ά τότε ν όμιζα πως είχ ες έρθει γ ια τον Γκίλ μπερτ Ντιάμπρε, τον δηλ ωμέν ο εχ θρό σ ου, οπότε ν αι, θα ’πρεπε ν α σ ου είχ α μιλ ήσ ει, τότε που ήμουν σ ίγ ουρη ότι θα με σ κότων ες αν μάθαιν ες πως ήταν ετεροθαλ ής αδελ φός μου. Ή ίσ ως ν α έπρεπε ν α σ ου είχ α μιλ ήσ ει όταν μ’ έβγ αλ ες από το μπουν τρούμι σ ου την πρώτη φορά, γ ια ν α μου κάν εις σ αφές με ποιον τρόπο θα έπαιρν ες την εκδίκησ ή σ ου από μέν α. Μήπως έπρεπε ν α σ ’ το πω τότε, Γουόρικ, γ ια ν α μου κάν εις χ ειρότερα απ’ όσ α ήδη σ χ εδίαζες;» «Ήξ ερες ότι δεν θα σ ε σ κότων α!» «Όχ ι, τότε δεν το ήξερα!»

Αγ ριοκοιτάχ τηκαν . Η Ροβίν α είχ ε χ άσ ει πια τη σ υν ετή ηρεμία της. Είκοσ ι πέν τε μέρες καταπιεσ μέν ης οργ ής άσ τραφταν τώρα σ τα μάτια της. Τα δικά του είχ αν γ ίν ει ασ ημέν ιος πάγ ος. «Και ποια είν αι η δικαιολ ογ ία σ ου, κοπελ ιά, που δεν μίλ ησ ες αργ ότερα, τότε που δραπέτευσ ες και σ ’ έφερε πίσ ω ο Ντιάμπρε; Σ’ έσ τειλ ε πίσ ω γ ια ν α με κατασ κοπεύεις;» «Είμαι σ ίγ ουρη ότι θα μου το είχ ε ζητήσ ει, αν το είχ ε σ κεφτεί. Αλ λ ά μέχ ρι που ήρθες εσ ύ, πίσ τευε ότι είχ ε σ ίγ ουρη τη ν ίκη, πως είχ ε τον τρόπο ν α σ ε γ ον ατίσ ει. Και όταν σ ε είδε ν α έρχ εσ αι, δεν πρόλ αβε ν α σ κεφτεί τίποτ’ άλ λ ο παρά μόν ο πώς ν α το βάλ ει σ τα πόδια γ ια ν α σ ωθεί. Αλ λ ά δεν σ ου είπα τότε ότι ήταν ο Ντιάμπρε, γ ια τον ίδιο λ όγ ο που δεν σ ’ το είπα όταν με φών αξες σ το κάσ τρο του. Δ εν ήθελ α ν α αν τιμετωπίσ ω πάλ ι την οργ ή σ ου – ή αυτό». Με μια πλ ατιά χ ειρον ομία έδειξε τη φυλ ακή της. «Κι εγ ώ θέλ εις ν α το πισ τέψ ω, από τη σ τιγ μή που όλ α δείχ ν ουν ότι είν αι πιθαν ότερο εσ ύ και ο Ντιάμπρε ν α είσ τε μαζί σ ’ αυτή την πλ εκτάν η; Σ’ άφησ ε σ το Κέρκμπορο γ ια ν α σ ε βρω εγ ώ», της υπεν θύμισ ε τραχ ιά. «Ποια ήταν η πλ εκτάν η σ ας; Να σ ’ ερωτευτώ και ν α σ ου πω όλ α τα σ χ έδιά μου;»

«Φαν τάσ τηκε ότι θα σ υν θηκολ ογ ούσ αμε. Αλ λ ά μ’ άφησ ε εκεί επειδή παν ικοβλ ήθηκε. Ερχ όσ ουν με πεν τακόσ ιους πολ εμισ τές, εν ώ εκείν ου του είχ αν απομείν ει μια χ ούφτα άν τρες. Σκόπευε ν α επισ τρέψ ει με το σ τρατό του Λάιον ς, που τον είχ ε σ τείλ ει σ το Τούρες γ ια ν α το πάρει από σ έν α. Μάλ λ ον ήλ πιζε ότι θα σ ε αποσ πούσ α γ ια ν α έχ ει το χ ρόν ο ν α το σ κάσ ει. Πιο πιθαν ό μου φαίν εται ν α πίσ τευε πως θα τον καθυσ τερούσ α αν μ’ έπαιρν ε μαζί του. Τι άλ λ ο μπορεί ν α πέρασ ε από το μυαλ ό του εκείν η τη μέρα, εκτός από φόβο και θυμό, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είν αι πως δεν σ κόπευε ν α μ’ αφήσ ει μαζί σ ου παραπάν ω απ’ όσ ο θα χ ρειαζόταν γ ια ν α μαζέψ ει σ τρατό και ν α επαν έλ θει. Κι επαν ήλ θε. Όταν με βρήκε εκείν η τη μέρα, μου είπε πως πίσ τευε ότι με είχ ες σ κοτώσ ει». Ο Γουόρικ ρουθούν ισ ε. «Πολ ύ έξυπν α μας τα λ ες, κοπελ ιά, αλ λ ά δεν πισ τεύω λ έξη». «Νομίζεις ότι με ν οιάζει πια τι πισ τεύεις; Τον περασ μέν ο μήν α μπορεί, αλ λ ά τώρα όχ ι». «Η τύχ η σ ου εξαρτάται από το τι πισ τεύω εγ ώ, κοπελ ιά», της υπεν θύμισ ε. «Η τύχ η μου δεν μπορεί ν α γ ίν ει πιο άθλ ια απ’ ό,τι είν αι». «Είσ αι σ ίγ ουρη;» αποκρίθηκε εκείν ος ήρεμα μα

απειλ ητικά. «Καν ον ικά πρέπει ν α σ ε τιμωρήσ ω όπως σ ου αξίζει και όχ ι ν α σ ου σ τερήσ ω απλ ώς την ελ ευθερία σ ου». Ήταν τόσ ο έν τον ο το ξέσ πασ μα της οργ ής της που πετάχ τηκε όρθια. «Εμπρός, παν άθεμά σ ε! Κάν ’ το! Δ εν πρόκειται αυτό ν α με κάν ει ν α σ ε σ ιχ αθώ περισ σ ότερο απ’ ό,τι σ ε σ ιχ αίν ομαι τώρα». «Κάθισ ε κάτω», γ ρύλ ισ ε σ ιγ αν ά εκείν ος. Εκείν η όμως δεν κάθισ ε, δεν υπήρχ ε περίπτωσ η ν α καθίσ ει δίπλ α του. Έκαν ε περήφαν α το γ ύρο του τζακιού και πήγ ε ν α καθίσ ει σ τον άλ λ ο πάγ κο που υπήρχ ε εκεί, με την πλ άτη αλ ύγ ισ τη και μισ ογ υρισ μέν η σ το υπόλ οιπο δωμάτιο. Κάρφωσ ε το βλ έμμα της σ τα τυφλ ά κάπου έξω από το παράθυρο, βράζον τας υπερβολ ικά από θυμό, ώσ τε τα χ έρια της που ήταν ακουμπισ μέν α σ τα πόδια της έτρεμαν . Τον μισ ούσ ε. Τον σ ιχ αιν όταν . Μακάρι ν α… τον μισ ούσ ε! Τον άκουσ ε πίσ ω της. Ήρθε ν α φράξει το άν οιγ μα της πολ εμίσ τρας σ το άλ λ ο παράθυρο, ώσ τε ν α μην μπορεί εκείν η ν α φύγ ει χ ωρίς ν α χ ρειασ τεί ν α τον σ πρώξει γ ια ν α αν οίξει δρόμο. Ναι, λ ες και μπορούσ ε. Κι αυτό τη ν ευρίασ ε ακόμα περισ σ ότερο. «Όσ α είπες δεν σ ’ αθωών ουν , κοπελ ιά. Και, μα

την αλ ήθεια, δεν πρόκειται ν α πισ τέψ ω λ έξη σ ου ποτέ ξαν ά. Αυτό που έκαν ες αγ γ ίζει τα όρια της προδοσ ίας. Αν μου είχ ες πει ότι βρισ κόταν ο Ντιάμπρε σ τη γ η μου, θα τον είχ α κυν ηγ ήσ ει και θα τον είχ α πιάσ ει παρά το σ κοτάδι της ν ύχ τας. Αν μου είχ ες πει ότι ήσ ουν η Ροβίν α του Τούρες, θα μπορούσ α ν α σ ου είχ α εξασ φαλ ίσ ει γ ρηγ ορότερα όσ α φέουδα σ ου απέμεν αν , κι έτσ ι…» «Γρηγ ορότερα;» τον έκοψ ε εκείν η φαρμακερά. «Δ εν πισ τεύω ν α ν ομίζεις ότι τώρα θα σ ε βοηθήσ ω ν α τα εξασ φαλ ίσ εις, ε; Δ εν θα σ ε βοηθούσ α ακόμα κι αν ήσ ουν …» «Σιωπή!» αρπάχ τηκε εκείν ος. «Άδικα χ αλ άς τον κόσ μο, κοπελ ιά. Δ εν γ ίν εται ν α σ ’ αφήσ ω ελ εύθερη γ ια ν α επικοιν ων ήσ εις μ’ αυτόν το διαβολ όσ πορο και δεν αμφιβάλ λ ω ότι έχ ει μπάσ ει κρυφά κάποιον εδώ μέσ α, γ ια ν α του μεταφέρει τα μην ύματά σ ου. Και μ’ αν αγ κάζεις τώρα ν α αν ακρίν ω τους αν θρώπους μου και ν α ξεφορτωθώ όσ ους ήρθαν εδώ μετά από σ έν α, αθώους ή έν οχ ους. Θα ’πρεπε ν α μ’ ευγ ν ωμον είς που δεν σ ’ άφησ α σ το μπουν τρούμι». «Να σ ’ ευγ ν ωμον ώ που μ’ έχ εις κλ είσ ει σ ’ αυτό τον τάφο, που δεν έχ ω πει κουβέν τα σ ε άν θρωπο από τότε που με κλ είδωσ ες εδώ; Ναι, σ ου χ ρωσ τάω

τεράσ τια ευγ ν ωμοσ ύν η», απάν τησ ε σ αρκασ τικά εκείν η. Σιγ ή μετά απ’ αυτό. Η Ροβίν α δεν γ ύρισ ε ν α δει αν εκείν ος έδειχ ν ε ίχ ν ος μεταμέλ ειας, αν είχ ε σ υν ειδητοποιήσ ει καν σ ε τι την είχ ε καταδικάσ ει, όταν διέταξε ν α τη φυλ ακίσ ουν . Πάν ω σ το θυμό του την είχ ε καταδικάσ ει χ ωρίς πρώτα ν α της μιλ ήσ ει, χ ωρίς καν ν α τη ρωτήσ ει αν ήταν έν οχ η. Κι αυτός ο καταραμέν ος πόν ος που πίσ τευε πως ίσ αμε τώρα θα είχ ε μουδιάσ ει, μεγ άλ ων ε ολ οέν α, έσ φιγ γ ε το σ τήθος της, το λ αιμό της. Τελ ικά άκουσ ε τον Γουόρικ ν α αν ασ τεν άζει. «Θα επισ τρέψ εις σ τα καθήκον τά σ ου, σ τ’ αρχ ικά καθήκον τά σ ου. Αλ λ ά θα σ ε παρακολ ουθώ σ αν γ εράκι, μην έχ εις την παραμικρή αμφιβολ ία. Και δεν θα σ ’ εμπισ τευτώ ποτέ ξαν ά». «Και πότε μ’ εμπισ τεύτηκες;» ρώτησ ε εκείν η με σ ιγ αν ή, όλ ο πίκρα φων ή, ο πόν ος τώρα κόν τευε ν α την πν ίξει. «Όταν σ ’ άφησ α ν α κοιμηθείς σ το κρεβάτι μου, κοπελ ιά, σ ’ εμπισ τεύτηκα πως δεν θα με προδώσ εις». «Και δεν σ ε πρόδωσ α. Αυτό που έκαν α λ έγ εται επιβίωσ η». «Που προσ ποιήθηκες ότι με ήθελ ες;»

Θα μπορούσ ε ν α του απαν τήσ ει, «Ναι, κι αυτό επίσ ης», αλ λ ά δεν ήθελ ε ν α του πει ψ έματα γ ια ν α τον πον έσ ει όπως την πον ούσ ε εκείν ος. «Όχ ι, η σ ιωπή μου. Αλ λ ά μην αν ησ υχ είς και δεν θα σ ’ εν οχ λ ήσ ω ποτέ ξαν ά με την άσ εμν η σ υμπεριφορά που είχ α σ το παρελ θόν . Ό,τι κι αν έν ιωσ α γ ια σ έν α δεν υπάρχ ει πια». «Παν άθεμά σ ε, Ροβίν α, δεν θα με κάν εις ν α μεταν ιώσ ω γ ια ό,τι κάν ω! Εσ ύ είσ αι αυτή που…» «Κουράσ τηκα πια με τις αλ λ ηλ οκατηγ ορίες. Δ εν θέλ ω ν α ακούσ ω τίποτ’ άλ λ ο από σ έν α, εκτός από… πες μου τι έκαν ες τη μητέρα μου». Εκείν ος έμειν ε τόσ η ώρα βουβός, που η Ροβίν α ν όμισ ε ότι δεν θα της απαν τούσ ε. Ήταν τόσ ο σ κλ ηρός, που ήταν ικαν ός ν α την αφήσ ει μέσ α σ την αγ ων ία – όχ ι, δεν ήταν τόσ ο σ κλ ηρός. «Την έδωσ α σ το φίλ ο μου, τον Σέλ ν τον ν τε Βιρ, ν α την προσ έχ ει. Εκείν η με βοήθησ ε ν α πάρω το κάσ τρο Άμπρε. Της είμαι ευγ ν ώμων γ ι’ αυτό. Επίσ ης, βοήθησ ε ν α αν ακτηθούν και τα υπόλ οιπα φέουδά σ ου, πράγ μα που θα έπρεπε ν α είχ ες κάν ει εσύ. Οι άν τρες του Ντιάμπρε εκδιώχ θηκαν μ’ ελ άχ ισ τες απώλ ειες. Εκείν ος έπαψ ε πια ν α έχ ει υπό τον έλ εγ χ ό του οτιδήποτε είν αι δικό σ ου». Η Ροβίν α δεν τον ευχ αρίσ τησ ε γ ι’ αυτό. Τώρα

εκείν ος είχ ε υπό τον έλ εγ χ ό του ό,τι ήταν δικό της, όπως και την ίδια, και δεν θα τ’ άφην ε ποτέ. Ήρεμα, χ ωρίς ν α γ υρίσ ει ν α τον κοιτάξει, με την απελ πισ ία ν α την κάν ει κομμάτια, του είπε: «Τη μέρα που έφτασ ες θριαμβευτής σ το Κέρκμπορο, είχ α σ κοπό ν α σ ου προσ φέρω την κηδεμον ία μου – παρά τις φρικτές ισ τορίες που είχ α ακούσ ει γ ια σ έν α–, αρκεί ν α αποδείκν υες πως ήσ ουν μια σ τάλ α λ ιγ ότερο αχ ρείος απ’ ό,τι ο Γκίλ μπερτ… αλ λ ά εσ ύ δεν το έκαν ες. Μ’ έσ τειλ ες κατευθείαν σ το μπουν τρούμι σ ου. Μην απορείς λ οιπόν που δεν αποφάσ ισ α ποτέ ν α σ ου πω ποια ήμουν ». Ο Γουόρικ έφυγ ε προτού τα δάκρυά της την προδώσ ουν .

Κεφάλ αιο 46

Η επισ τροφή της Ροβίν α σ τα προηγ ούμεν α καθήκον τά της δεν κατάφερε ν α διώξει τη μελ αγ χ ολ ία που είχ ε σ κεπάσ ει το Φούλ κχ ερσ τ. Η Μέρι Μπλ ουέ δεν χ αιρόταν καθόλ ου που την είχ ε πάλ ι υπό την επιτήρησ ή της. Η Μελ ίσ αν τ έβαζε σ υχ ν ά τα κλ άματα. Η Μίλ ν τρεν τ γ κρίν ιαζε διαρκώς. Η Έμμα έριχ ν ε τέτοια δολ οφον ικά βλ έμματα σ τον πατέρα της, που καν ον ικά εκείν ος θα ’πρεπε ν α της τα ψ άλ λ ει απ’ την καλ ή κι απ’ την αν άποδη, μα δεν το έκαν ε. Και η αίθουσ α την ώρα των γ ευμάτων ήταν τόσ ο σ ιωπηλ ή, που ακόμα κι έν α βήξιμο προκαλ ούσ ε αμηχ αν ία. Η Ροβίν α δεν δεχ όταν ν α το σ υζητήσ ει με καν έν αν , ακόμα και με τη Μίλ ν τρεν τ, με την οποία είχ ε εκν ευρισ τεί επειδή είχ ε κατασ τρώσ ει έν α σ χ έδιο, που τελ ικά είχ ε γ υρίσ ει εν αν τίον της και μάλ ισ τα με τον πιο φρικτό τρόπο. Δ εν είχ ε πιασ τεί ο Γουόρικ σ τα δίχ τυα της, εκείν η είχ ε πιασ τεί σ τα δικά του, κι έτσ ι τώρα άκουγ ε τη Μίλ ν τρεν τ με τ’ αυτιά κλ εισ τά, κάν ον τας ελ άχ ισ τα σ χ όλ ια, αν έμπαιν ε βέβαια σ τον κόπο. Οι βδομάδες που ακολ ούθησ αν έμοιαζαν λ ίγ ο

πολ ύ με τις πρώτες μέρες που σ έρβιρε τον Γουόρικ, με ορισ μέν ες αξιοσ ημείωτες εξαιρέσ εις. Δ εν την καλ ούσ ε πια γ ια ν α τον περιποιηθεί σ το μπάν ιο του ή σ το κρεβάτι του. Ούτε όμως της έδειχ ν ε καν έν α από εκείν α τα σ κλ ηρά χ αμόγ ελ ά του που τόσ ο σ ιχ αιν όταν η Ροβίν α. Μετά βίας της έριχ ν ε μια ματιά και, όταν το έκαν ε, το πρόσ ωπό του ήταν παν τελ ώς αν έκφρασ το. Η Ροβίν α δεν ήταν πια τίποτα παραπάν ω απ’ ό,τι εκείν ος την ήθελ ε αρχ ικά ν α είν αι, μια υπηρέτρια αν άξια της προσ οχ ής του. Κι από παράλ ογ ο πείσ μα, εκείν η έπαψ ε ν α φοράει τα δικά της ρούχ α, παρότι εκείν ος δεν το είχ ε ζητήσ ει. Αλ λ ά αν δεν ήταν τίποτ’ άλ λ ο παρά μια απλ ή υπηρέτρια, τότε θα είχ ε και την αν άλ ογ η εμφάν ισ η της υπηρέτριας. Εξακολ ουθούσ ε ν α διδάσ κει την Έμμα όποτε είχ ε χ ρόν ο. Αυτή τη δουλ ειά την απολ άμβαν ε πραγ ματικά και προσ παθούσ ε σ κλ ηρά ν α κρύψ ει από το κορίτσ ι τα σ υν αισ θήματά της· τα οποία από κατάθλ ιψ η και πικρία εξελ ίχ θηκαν σ ιγ ά σ ιγ ά σ ε σ κέτη πικρία. Ωσ τόσ ο, πάσ χ ιζε ακόμα σ κλ ηρότερα ν α κρύψ ει αυτά που έν ιωθε από τον Γουόρικ. Αλ λ ά ήρθε η μέρα εκείν η που της πήραν την Έμμα και την έσ τειλ αν σ το σ πίτι του Σέλ ν τον γ ια το γ άμο με τον ν εαρό Ρίτσ αρν τ. Η Ροβίν α δεν

επιτρεπόταν ν α παρασ τεί. Είχ ε ράψ ει με τα χ έρια της το ν υφικό φόρεμα της Έμμα, αλ λ ά δεν ήταν εκεί ν α τη δει ν α το φοράει. Κι εκείν η τη μέρα έπαψ ε ν α κρατάει την πικρία της μέσ α της. Ο Γουόρικ αν τιλ ήφθηκε αμέσ ως τη διαφορά. Δ ύο φορές μέσ α σ ε μία μέρα το φαγ ητό προσ γ ειώθηκε σ τους μηρούς του. Δ ύο φορές δεν μπορεί ν α ήταν ατύχ ημα. Δ εν μπορούσ ε πια ν α βρει ρούχ α σ την κασ έλ α του τα οποία ν α μη χ ρειάζον ταν κάποια επιδιόρθωσ η. Μέχ ρι το τέλ ος της βδομάδας η κάμαρά του ήταν μέσ α σ τη βρόμα. Τα κλ ιν οσ κεπάσ ματά του δεν είχ αν ξεπλ υθεί σ ωσ τά, με αποτέλ εσ μα ν α του προκαλ έσ ουν εξάν θημα. Το κρασ ί του έφταν ε ολ οέν α και πιο ξιν ό, η μπίρα του ολ οέν α και πιο ζεσ τή, το φαγ ητό, που η Ροβίν α κοπαν ούσ ε πια με δύν αμη σ το τραπέζι μπροσ τά του, ολ οέν α και πιο αλ μυρό. Δ εν της είπε λ έξη γ ια όλ α αυτά. Δ εν εμπισ τευόταν τον εαυτό του ούτε καν ν α της μιλ ήσ ει χ ωρίς τον κίν δυν ο ν α τη σ ύρει σ το κρεβάτι του. Την ήθελ ε τόσ ο κολ ασ μέν α που με το ζόρι σ υγ κρατιόταν ν α μην την αγ γ ίξει. Δ εν θα το έκαν ε όμως. Τον είχ ε εξαπατήσ ει. Είχ ε σ τήσ ει ολ όκλ ηρη σ κευωρία με τον εχ θρό του εν αν τίον του. Το γ έλ ιο

της, τα πειράγ ματά της, ο πόθος της γ ια εκείν ον – όλ α ψ έματα. Κι όμως, δεν μπορούσ ε ν α τη μισ ήσ ει. Δ εν θα τη σ υγ χ ωρούσ ε ποτέ, δεν θα την άγ γ ιζε ποτέ ξαν ά, δεν θα της φαν έρων ε ποτέ πόσ ο ευάλ ωτο τον είχ ε κάν ει, αλ λ ά δεν μπορούσ ε ν α τη μισ ήσ ει – ή ν α πάψ ει ν α τη θέλ ει σ αν τρελ ός. Και ούτε ήξερε γ ιατί έμεν ε εκεί ν α βασ αν ίζεται. Καν ον ικά θα ’πρεπε ν α πάει ν α κυν ηγ ήσ ει ο ίδιος τον Ντιάμπρε αν τί ν α σ τείλ ει άλ λ ους. Ή ν α επισ κεφθεί τον Σέλ ν τον και τη ν έα του σ ύζυγ ο. Είχ ε πει άραγ ε σ ε καν έν αν ν α εν ημερώσ ει τη Ροβίν α γ ια το γ άμο; Μάλ λ ον όχ ι, γ ιατί αυτό σ ίγ ουρα θα είχ ε σ ταματήσ ει, έσ τω και προσ ωριν ά, αυτή την κακότροπη, όλ ο πικρία σ υμπεριφορά της. Λες και είχ ε λ όγ ο ν α είν αι πικραμέν η. Εκείν ος είχ ε, όμως εκείν η όχ ι. Αν και θα ’πρεπε ν α φύγ ει, δεν το έκαν ε. Κι έτσ ι βρισ κόταν ακόμα εκεί, όταν δύο μέρες αργ ότερα κατέφτασ ε ο Σέλ ν τον με τη ν έα του σ ύζυγ ο. Ο Γουόρικ τούς υποδέχ τηκε σ τα σ καλ ιά του ακρόπυργ ου. Ο Σέλ ν τον απλ ώς χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά γ ια ν α τον χ αιρετήσ ει και του είπε «κουράγ ιο» προτού προχ ωρήσ ει σ την αίθουσ α, αφήν ον τάς τον μόν ο με τη λ αίδη Αν . Τα σ φιγ μέν α χ είλ η της τον προϊδέασ αν γ ι’ αυτό που θα ερχ όταν .

Και ήρθε χ ωρίς περισ τροφές. «Ήρθα ν α δω την κόρη μου και μη διαν οηθείς ν α μου το αρν ηθείς. Η κόρη σ ου μου εκμυσ τηρεύτηκε τη βάν αυσ η μεταχ είρισ η που υπέσ τη η Ροβίν α σ τα χ έρια σ ου. Δ εν είμαι καν σ ίγ ουρη ότι μπορώ ν α σ υγ χ ωρήσ ω τον Σέλ ν τον που δεν μου το είπε ο ίδιος. Αν το ήξερα, τότε πράγ ματι θα σ ου είχ α σ τήσ ει παγ ίδα σ το Άμπρε αν τί ν α σ ου παραδώσ ω το κάσ τρο. Ότι κάποιος άν θρωπος μπορεί ν α είν αι τόσ ο…» «Αρκετά, κυρία! Δ εν ξέρεις τίποτα απ’ ό,τι σ υν έβη αν άμεσ α σ τη Ροβίν α κι εμέν α. Δ εν ξέρεις τίποτα απ’ ό,τι έχ ει κάν ει η κόρη σ ου σ ’ εμέν α. Είν αι αιχ μάλ ωτή μου κι έτσ ι θα παραμείν ει. Μπορείς ν α τη δεις, αλ λ ά δεν μπορείς ν α την πάρεις από δω. Έγ ιν α σ αφής;» Η Αν άν οιξε το σ τόμα της ν α φέρει αν τίρρησ η και κατόπιν το έκλ εισ ε. Τον αγ ριοκοίταξε γ ια έν α δευτερόλ επτο προτού καταν εύσ ει κοφτά και τον προσ περάσ ει. Μα δεν είχ ε προχ ωρήσ ει ούτε δύο βήματα κι έκαν ε επιτόπου μεταβολ ή. «Δ εν πρόκειται ν α σ ε φοβηθώ, λ όρδε Γουόρικ. Ο σ ύζυγ ός μου με διαβεβαιών ει ότι έχ εις σ οβαρούς λ όγ ους που είσ αι έτσ ι όπως είσ αι. Πράγ μα που πολ ύ αμφιβάλ λ ω βέβαια, αλ λ ά μου είπε επίσ ης ότι

μπορεί ν α ν ομίζεις ότι η Ροβίν α ήταν με τη θέλ ησ ή της έν α πιόν ι σ τις μηχ αν ορραφίες του Γκίλ μπερτ». «Δ εν το ν ομίζω απλ ώς, το ξέρω», αποκρίθηκε ψ υχ ρά εκείν ος. «Τότε σ ου τα είπαν λ άθος», επέμειν ε η Αν , αλ λ ά σ υν έχ ισ ε πιο λ ογ ικά. «Η κόρη μου με λ ατρεύει. Πισ τεύεις ειλ ικριν ά ότι θα βοηθούσ ε με οποιον δήποτε τρόπο τον Γκίλ μπερτ από τη σ τιγ μή που τον είδε ν α με χ τυπά βάν αυσ α, γ ια ν α την αν αγ κάσ ει ν α σ υν εργ ασ τεί;» Ο Γουόρικ κοκάλ ωσ ε. «Να σ υν εργ ασ τεί σ ε ποιο πράγ μα;» «Ο Γκίλ μπερτ είχ ε υπογ ράψ ει γ αμικό σ ύμφων ο με τον Γκον τγ ουάιν Λάιον ς γ ια εκείν η. Η Ροβίν α αρν ήθηκε. Κι εγ ώ η ίδια αρν ήθηκα ν α σ υν αιν έσ ω σ ’ αυτόν το γ άμο. Ήταν έν ας γ έρος σ άτυρος που είχ ε σ υν δέσ ει τ’ όν ομά του με σ κάν δαλ α, παν τελ ώς αν άξιός της. Αλ λ ά ο Λάιον ς είχ ε τάξει σ τον Γκίλ μπερτ το σ τρατό του κι εκείν ος τον χ ρειαζόταν γ ια ν α πολ εμήσ ει εσ έν α. Κι έτσ ι την έφερε σ το Άμπρε, με οπλ ίτες ν α την κρατάν ε και την αν άγ κασ ε ν α βλ έπει όσ ο εκείν ος με χ τυπούσ ε». «Γιατί εσ έν α; Γιατί όχ ι εκείν η;» «Επειδή μ’ έν αν διεσ τραμμέν ο τρόπο, πισ τεύω ότι ο Γκίλ μπερτ ν οιάζεται γ ια εκείν η. Δ εν ήθελ ε με

καν έν αν τρόπο ν α αμαυρώσ ει την ομορφιά της, από τη σ τιγ μή που ο γ άμος θα γ ιν όταν αμέσ ως μόλ ις πήγ αιν αν σ το Κέρκμπορο. Εμέν α όμως δεν είχ ε καν έν α πρόβλ ημα ν α με χ τυπήσ ει και ούτε που θα σ ταματούσ ε, αν εκείν η δεν σ υμφων ούσ ε ν α παν τρευτεί τον Λάιον ς. Ήμουν σ ίγ ουρη όμως ότι η Ροβίν α θα του εν αν τιων όταν πάλ ι μόλ ις έφευγ αν κι εκείν ος δεν θα μπορούσ ε ν α με βλ άψ ει. Είν αι πεισ ματάρα και την έχ ω ικαν ή ν α κάν ει τα πάν τα γ ια ν α κατασ τρέψ ει τα σ χ έδια του Γκίλ μπερτ έπειτα απ’ ό,τι μου έκαν ε. Αλ λ ά όταν λ ίγ ες μέρες αργ ότερα εκείν ος επέσ τρεψ ε σ το Άμπρε, άρχ ισ ε ν α κομπάζει ότι την είχ ε φοβίσ ει γ ια τα καλ ά και πως θα έκαν ε ό,τι της έλ εγ ε, επειδή της είχ ε πει ότι αν δεν τον υπάκουε, θα με σ κότων ε. Δ εν είμαι σ ίγ ουρη αν θα με σ κότων ε. Δ εν είν αι εκ φύσ εως τόσ ο σ κλ ηρός όσ ο ήταν ο πατέρας του. Ωσ τόσ ο, εκείν η σ ίγ ουρα θα τον πίσ τεψ ε. Και θα τον μίσ ησ ε που… Τι σ υμβαίν ει;» αν αφών ησ ε όταν τον είδε ν α χ λ ωμιάζει. Ο Γουόρικ κούν ησ ε αρν ητικά το κεφάλ ι του, αλ λ ά έν α βογ κητό ξέφυγ ε από τα χ είλ η του, όταν θυμήθηκε κάποια άλ λ α λ όγ ια που του είχ αν πει. Τότε που η Ροβίν α είχ ε σ ταθεί πάν ω από το αλ υσ οδεμέν ο κορμί του και του είχ ε εξηγ ήσ ει γ ιατί

θα έκαν ε αυτό που θα έκαν ε. «Ούτε εμέν α μου αρέσει αυτό, αλ λ ά δεν έχ ω άλ λ η επιλ ογ ή – ούτε κι εσύ». Δ εν είχ ε άλ λ η επιλ ογ ή. Προσ παθούσ ε ν α σ ώσ ει τη ζωή της μητέρας της. Δ εν είχ ε θελ ήσ ει ποτέ της ν α τον βιάσ ει. Και λ υπόταν τόσ ο γ ια ό,τι του είχ ε κάν ει, που είχ ε αποδεχ θεί την εκδίκησ ή του ως εύλ ογ η τιμωρία της. «Αααχ !» ξέσ πασ ε με οδύν η, ο πόν ος που έσ κιζε την καρδιά του έγ ιν ε αβάσ ταχ τος. Η Αν αν ησ ύχ ησ ε. «Περίμεν ε, θα πάω ν α φέρω…» «Όχ ι… Γι’ αυτό που έχ ω μόν ο βούρδουλ ας χ ρειάζεται», είπε ο Γουόρικ, ν ιώθον τας απέχ θεια γ ια τον εαυτό του. «Είχ ες δίκιο που μ’ έβρισ ες, κυρία. Δ εν είμαι και ο πιο… Αχ , Θεέ μου, τι έχ ω κάν ει!» Προσ πέρασ ε σ αν βολ ίδα τη λ αίδη και μπήκε σ την αίθουσ α. Προσ πέρασ ε και τον Σέλ ν τον , λ έγ ον τάς του μόν ο: «Κράτα τη γ υν αίκα σ ου εδώ». Κι αν έβηκε τρέχ ον τας τη σ κάλ α. Όταν τη βρήκε σ το ραφείο, η Ροβίν α δεν ήταν μόν η. Ήταν η Μίλ ν τρεν τ και μαζί της κι άλ λ ες τρεις γ υν αίκες. Μια σ τιγ μή τον κοίταξαν και τσ ακίσ τηκαν ν α βγ ουν έξω. Η Μίλ ν τρεν τ δεν έδειξε την ίδια βιασ ύν η. Του έριξε έν α από τα ψ υχ ρά βλ έμματά της που σ υν ήθιζε ν α του ρίχ ν ει γ ια

βδομάδες και που εκείν ος δεν είχ ε καν προσ έξει. Ούτε τώρα το πρόσ εξε, γ ιατί δεν είχ ε μάτια γ ι’ άλ λ η παρά μόν ο γ ια τη Ροβίν α. Εκείν η σ ηκώθηκε πετών τας το ύφασ μα που είχ ε σ την ποδιά της, η σ υμπεριφορά της ίδια μ’ αυτήν που είχ ε αρκετές βδομάδες τώρα, ασ υγ κράτητη πικρία. «Και τώρα που κατάφερες ν α διακόψ εις τη δουλ ειά μας», του είπε θυμωμέν α, «τι θέλ εις;» «Μόλ ις μίλ ησ α με τη μητέρα σ ου». Η έκφρασ η της Ροβίν α άλ λ αξε, φαν ερών ον τας έκπλ ηξη και χ αρά μαζί. «Είν αι εδώ;» «Ναι, και θα τη δεις σ ε λ ίγ ο, αλ λ ά πρώτα πρέπει ν α σ ου μιλ ήσ ω». «Όχ ι τώρα, Γουόρικ!» απάν τησ ε αν υπόμον α εκείν η. «Έχ ω ν α βρεθώ με τη μητέρα μου τρία χ ρόν ια. Την είδα μόν ο μία φορά πριν από μερικούς μήν ες, όταν …» Τα λ όγ ια της έσ βησ αν και, μόλ ις εκείν ος την είδε ν α σ υν οφρυών εται, την παρότρυν ε ν α σ υν εχ ίσ ει: «Όταν τι;». «Δ εν έχ ει σ ημασ ία». «Έχ ει. Όταν τη χ τύπησ ε ο Ντιάμπρε;» «Σ’ το είπε αυτό;» «Ναι – αυτό και πολ λ ά άλ λ α. Γιατί δεν μου είπες ποτέ ότι απειλ ούσ ε ν α τη σ κοτώσ ει;»

Τα μάτια της άν οιξαν διάπλ ατα και μέσ α τους ασ τραποβόλ ησ ε μια λ αμπερή γ αλ άζια φωτιά. «Τολ μάς και με ρωτάς; Εσ ύ ήσ ουν που δεν ήθελ ες ν α ακούσ εις τους λ όγ ους! “Ποτέ ξαν ά μη διαν οηθείς ν α δικαιολ ογ ηθείς γ ια ό,τι έκαν ες”. Αυτά ήταν τ’ ακριβή σ ου λ όγ ια, άρχ ον τά μου». Ο Γουόρικ μόρφασ ε. «Το ξέρω. Εκείν η τη σ τιγ μή μάλ λ ον δεν θα είχ ε καμία σ ημασ ία αν ήξερα. Ήμουν τυφλ ωμέν ος από οργ ή. Αλ λ ά τώρα έχ ει». Δ ίσ τασ ε, όμως έπρεπε ν α μάθει. «Σ’ αν άγ κασ ε και ν α με κατασ κοπεύσ εις;» «Σ’ το είπα, ποτέ δεν του πέρασ ε από το μυαλ ό κάτι τέτοιο. Το μόν ο που σ κεφτόταν ήταν πώς θα χ ρησ ιμοποιούσ ε εν αν τίον σ ου το σ τρατό που είχ ε εξασ φαλ ίσ ει». Ο Γουόρικ έγ ειρε με την πλ άτη πάν ω σ την κλ εισ τή πόρτα, η έκφρασ ή του ζοφερή. «Δ ηλ αδή έσ φαλ α ακόμα περισ σ ότερο απ’ όσ ο ν όμισ α; Θεέ μου, ήσ ουν αθώα γ ια όλ α, ακόμα και γ ια την απάτη γ ια την οποία σ ε κατηγ όρησ α τώρα τελ ευταία». Η Ροβίν α τον κοίταξε μην πισ τεύον τας σ τ’ αυτιά της. «Αθώα γ ια όλ α; Ξεχ ν άς ότι σ ε βίασα;» «Όχ ι, γ ι’ αυτό σ ’ έχ ω σ υγ χ ωρήσ ει. Αλ λ ά…» «Πότε με σ υγ χ ώρησ ες;» απαίτησ ε ν α μάθει εκείν η. «Δ εν σ ’ άκουσ α ποτέ ν α το λ ες».

Εκείν ος την κοίταξε βλ οσ υρά γ ια τη διακοπή και τη βραδύν οιά της. «Ξέρεις πολ ύ καλ ά πότε, κοπελ ιά. Τη μέρα που μου ζήτησ ες μια χ άρη – τη ν ύχ τα που δεν κοιμήθηκες». Τα μάγ ουλ ά της βάφτηκαν κόκκιν α. «Θα μπορούσ ες ν α μου το είχ ες πει», διαμαρτυρήθηκε, αλ λ ά όταν αν αλ ογ ίσ τηκε τις τελ ευταίες βδομάδες πρόσ θεσ ε: «Όχ ι ότι έχ ει καμία σ ημασ ία τώρα». «Σωσ τά. Δ εν έχ ει καμία σ ημασ ία, επειδή δεν υπήρχ ε τίποτα ν α σ ου σ υγ χ ωρήσ ω. Όμως υπάρχ ουν πολ λ ά, τα πάν τα ν α μου σ υγ χ ωρήσ εις εσύ. Θα μπορέσ εις;» Τον κοίταξε επίμον α γ ια μια ατελ είωτη σ τιγ μή, κατόπιν σ ήκωσ ε τους ώμους της αδιάφορα. «Ασ φαλ ώς. Συγ χ ωρημέν ος. Μπορώ τώρα ν α δω τη μητέρα μου;» Ο Γουόρικ σ υν οφρυώθηκε. «Δ εν μπορείς ν α με απαλ λ άσ σ εις τόσ ο εύκολ α από τις εν οχ ές μου». «Δ εν μπορώ; Γιατί όχ ι; Ή μήπως δεν σ ου πέρασ ε καν από το μυαλ ό ότι απλ ώς δεν με ν οιάζει αν έχ εις μεταν ιώσ ει;» «Είσ αι ακόμα θυμωμέν η», μάν τεψ ε εκείν ος, καταν εύον τας, θαρρείς κι αυτό ν α εξηγ ούσ ε την παράξεν η σ υμπεριφορά της. «Δ εν σ ’ αδικώ. Αλ λ ά θα επαν ορθώσ ω. Θα παν τρευτούμε και όταν …»

«Δ εν πρόκειται ν α σ ε παν τρευτώ», τον διέκοψ ε ήρεμα εκείν η – πολ ύ ήρεμα. Ήταν η σ ειρά του ν α την κοιτάξει επίμον α και ύσ τερα ν α εκραγ εί. «Πρέπει ν α με παν τρευτείς!» «Γιατί; Για ν α εξιλ εωθείς γ ια τις εν οχ ές σ ου;» Κούν ησ ε το κεφάλ ι της αρν ητικά. «Δ εν μ’ άκουσ ες όταν σ ου είπα πως ό,τι κι αν έν ιωσ α γ ια σ έν α δεν υπάρχ ει πια; Γιατί ν α θέλ ω ν α σ ε παν τρευτώ, Γουόρικ;» Και ύσ τερα έχ ασ ε την περίφημη ηρεμία της. «Δ ώσ ’ μου έν αν καλ ό λ όγ ο!» «Για ν α μην είν αι μπάσ ταρδο το παιδί μας!» Έκλ εισ ε τα μάτια της γ ια ν α κρύψ ει τον πόν ο της. Μα τι απάν τησ η περίμεν ε; Επειδή σ’ αγ απώ; Η Ροβίν α αν ασ τέν αξε. Και όταν ξαν ακοίταξε τον Γουόρικ, το πρόσ ωπό της ήταν αν έκφρασ το – σ χ εδόν . wWw.GreekLeech.info «Ναι, είν αι κι αυτό», υποχ ώρησ ε άτον α. «Αλ λ ά αυτός ο λ όγ ος δεν αρκεί…» «Να πάρει η οργ ή, Ροβίν α, εσ ύ...!» «Δ εν θα σ ε παν τρευτώ!» του φών αξε κι εκείν η, μην αν τέχ ον τας άλ λ ο ν α παρισ τάν ει την ήρεμη, αφήν ον τας ν α ξεσ πάσ ει ελ εύθερα όλ η η πικρία που κρατούσ ε κλ εισ μέν η μέσ α της. «Κι αν μ’ αν αγ κάσ εις, θα σ ε δηλ ητηριάσ ω! Θα σ ’ ευν ουχ ίσ ω σ τον ύπν ο σ ου! Θα…»

«Δ εν χ ρειάζεται ν α πεις άλ λ α». Το πρόσ ωπό του είχ ε την έκφρασ η που άλ λ η μία φορά σ το παρελ θόν είχ ε καταφέρει ν α την ξεγ ελ άσ ει, την έκφρασ η εν ός άν τρα που πον άει αφόρητα. Μόν ο που εκείν η δεν το έχ αψ ε αυτή τη φορά. «Αν θέλ εις ν α εξιλ εωθείς γ ια τις εν οχ ές σ ου, Γουόρικ, άσ ε με ελ εύθερη. Παραιτήσ ου από τα δικαιώματα που έχ εις σ το παιδί μου κι άσ ε με ν α γ υρίσ ω σ το σ πίτι μου». Έπειτα από ατελ είωτες σ τιγ μές οι ώμοι του Γουόρικ κύρτωσ αν – αλ λ ά κατέν ευσ ε ν ικημέν ος.

Κεφάλ αιο 47

Δ εν ήρθε. Θα γ εν ν ούσ ε την κόρη του από μέρα σ ε μέρα, ή μάλ λ ον όχ ι, από σ τιγ μή σ ε σ τιγ μή, αλ λ ά εκείν ος δεν ήρθε. Και θα ήταν κόρη, το παιδί της. Ήταν μια μικρή εκδίκησ η από πλ ευράς της, ν α μην του χ αρίσ ει το γ ιο που τόσ ο ήθελ ε. Έτσ ι το είχ ε αποφασ ίσ ει, το είχ ε θελ ήσ ει εκείν η, επομέν ως το παιδί θα ήταν κορίτσ ι. Καιρός ήταν πια ν α της χ αμογ ελ άσ ει κι εκείν ης η τύχ η μία φορά. Αλ λ ά ο Γουόρικ δεν ήρθε. Μα πώς είχ ε σ κεφτεί ότι θα ερχ όταν , μόν ο και μόν ο επειδή πήγ αιν ε σ το Τούρες μία φορά το μήν α, κάθε μήν α, από τότε που εκείν η έφυγ ε από το Φούλ κχ ερσ τ; Εξακολ ουθούσ ε ν α θέλ ει ν α την παν τρευτεί. Κι εκείν η εξακολ ουθούσ ε ν α μη θέλ ει. Ήταν αγ εν ής μαζί του. Δ ύο φορές δεν είχ ε δεχ τεί καν ν α τον δει. Αλ λ ά εκείν ος σ υν έχ ιζε ν α έρχ εται. Συν έχ ιζε ν α προσ παθεί ν α την πείσ ει ότι αν ήκε μαζί του. Ήταν σ υν τετριμμέν ος. Και τι την έν οιαζε εκείν η; Ήταν πολ ύ αργ ά πια. Αλ λ ά ήταν κι αδίσ τακτος. Πήρε τη μητέρα της με το μέρος του και η Αν ήταν πολ ύ καλ ή σ τη μουρμούρα. Άλ λ ωσ τε, είχ ε τρία χ ρόν ια ν α

αν απλ ηρώσ ει. «Το γ εγ ον ός ότι θέλ ει ν α σ ε παν τρευτεί δεν έχ ει καμία σ χ έσ η με τις εν οχ ές που ν ιώθει», την είχ ε διαβεβαιώσ ει η Αν σ ε μία από τις πολ λ ές επισ κέψ εις της. «Σκόπευε ν α σ ε παν τρευτεί προτού καν μάθει ότι υπήρχ ε λ όγ ος ν α ν ιώθει εν οχ ές. Το αποφάσ ισ ε όταν σ ε φών αξε σ το κάσ τρο Άμπρε. Ο Σέλ ν τον μού το είπε». Ο Σέλ ν τον ήταν άλ λ ο έν α ευαίσ θητο θέμα. Κατά τη γ ν ώμη της Ροβίν α, της είχ ε κλ έψ ει τη μητέρα της. Εκμεταλ λ εύτηκε το γ εγ ον ός ότι η Αν ήταν ευάλ ωτη, την ξελ όγ ιασ ε και την παν τρεύτηκε προτού εκείν η προλ άβει ν α καταλ άβει καλ ά καλ ά τι γ ιν όταν . Και τώρα είχ ε καταφέρει ν α την πείσ ει ότι τον λ άτρευε κι από πάν ω, πράγ μα που ήταν αδύν ατον – από τη σ τιγ μή που ήταν φίλ ος του Γουόρικ. Και ύσ τερα, τον περασ μέν ο μήν α, τότε που η Ροβίν α ήταν εν τελ ώς σ τις μαύρες της, εμφαν ίσ τηκε πάλ ι η Αν με μια ν έα αποκάλ υψ η. «Σ’ αγ απάει. Μου το είπε ο ίδιος όταν τον ρώτησ α». «Μητέρα!» διαμαρτυρήθηκε η Ροβίν α, τρομοκρατημέν η. «Πώς μπόρεσ ες ν α τον ρωτήσ εις τέτοιο πράγ μα;» «Επειδή ήθελ α ν α ξέρω. Εσύ πάν τως δεν μπήκες

ποτέ σ τον κόπο ν α τον ρωτήσ εις». «Ασ φαλ ώς και δεν θα έκαν α κάτι τέτοιο», αποκρίθηκε εύθικτα η Ροβίν α. «Αν έν ας άν τρας δεν μπορεί ν α το πει από μόν ος του, αν πρέπει ν α του το βγ άλ εις με το τσ ιγ κέλ ι…» «Μα αυτό ακριβώς είν αι το θέμα, αγ άπη μου. Όταν σ τη σ υν έχ εια τον ρώτησ α αν σ ’ το έχ ει πει, απάν τησ ε ότι δεν ήξερε πώς». Η μητέρα της δεν θα έλ εγ ε ψ έματα γ ια κάτι τέτοιο – αλ λ ά ο Γουόρικ θα το έκαν ε. Θα έλ εγ ε σ ε μια μητέρα αυτό ακριβώς που ήθελ ε ν α ακούσ ει. Πόσ ο παν ούργ ος ήταν ! Αλ λ ά γ ια τη Ροβίν α αυτό δεν σ ήμαιν ε τίποτα απολ ύτως. Δ εν επρόκειτο ν α λ υγ ίσ ει και ν α τον παν τρευτεί, ακόμα κι αν της αποδείκν υε ότι τελ ικά δεν ήταν τόσ ο πεθαμέν ος μέσ α του όσ ο τον ν όμιζε εκείν η, ότι η καρδιά της ακόμα βρον τοχ τυπούσ ε όταν εκείν ος βρισ κόταν κον τά της – ότι ακόμα ποθούσ ε κολ ασ μέν α το κορμί του, ακόμα και στην κατάστασή της! Όμως οι ξεσ ηκωμέν ες αισ θήσ εις της δεν είχ αν καμία σ ημασ ία. Δ εν θα έπεφτε σ την παγ ίδα ν α αν οίξει ξαν ά την καρδιά της, γ ια ν α της την κάν ουν πάλ ι κομμάτια. Σήμερα καθόταν σ την πολ εμίσ τρα του παραθύρου της δικής της κάμαρας. Μπορεί ν α ήταν

η Λαίδη του Τούρες πια, αλ λ ά όταν έφτασ ε εδώ είχ ε αν αζητήσ ει τη γ ν ώριμη ατμόσ φαιρα της παλ ιάς κάμαράς της και όχ ι των κατά πολ ύ μεγ αλ ύτερων ιδιαίτερων διαμερισ μάτων . Χτύπησ ε χ αϊδευτικά το ν τυμέν ο με μαξιλ άρι κάθισ μα από κάτω της, χ αμογ ελ ών τας αυτάρεσ κα, επειδή ήταν πολ ύ καλ ύτερο από τους σ κλ ηρούς καν απέδες που είχ αν οι πολ εμίσ τρες σ τα παράθυρα του Γουόρικ. Φυσ ικά, εκείν ος είχ ε δύο παράθυρα, εν ώ εκείν η μόν ο έν α, και τα δικά του είχ αν παν άκριβα τζάμια, εν ώ το δικό της είχ ε σ πάσ ει σ ε μία από τις πρόσ φατες πολ ιορκίες. Κι αν τί γ ια τζάμι είχ ε σ τερεωμέν ο έν αν λ επτό μουσ αμά από τον οποίο με το ζόρι έβλ επε έξω καθημεριν ά. Όμως είχ ε λ ασ κάρει κι αυτός πια και παρέδερν ε σ το απριλ ιάτικο αεράκι, αφήν ον τάς την πού και πού ν α βλ έπει φευγ αλ έα τον φιδογ υρισ τό δρόμο γ ύρω από το φρουραρχ είο. Ήταν άδειος ακόμα ο δρόμος, μ’ εξαίρεσ η έν αν πλ αν όδιο έμπορο και το κάρο με την πραμάτεια του, που όμως δεν σ τάθηκαν ικαν ά ν α τραβήξουν το εν διαφέρον της. Δ εν ήταν η πρώτη φορά που είχ ε σ πάσ ει αυτό το τζάμι. Το είχ ε σ πάσ ει κι εκείν η, κατά λ άθος, όταν ήταν εν ν έα χ ρόν ων , αλ λ ά δεν το είχ αν

αν τικατασ τήσ ει γ ια δύο χ ρόν ια σ χ εδόν . Το παράθυρο έβλ επε από ψ ηλ ά το προπύργ ιο, που ήταν έν α πάτωμα χ αμηλ ότερο από τον ίδιο τον πύργ ο. Στο πάν ω πάτωμά του σ τεγ αζόταν το παρεκκλ ήσ ι, και τη δική του σ κεπή κοιτούσ ε τώρα η Ροβίν α από απόσ τασ η ψ ηλ ότερα από εκεί όπου βρισ κόταν το παράθυρό της, αν και λ ίγ ο αρισ τερά του, αφού ο μπροσ τιν ός τείχ ος του προπύργ ιου ορθων όταν σ την ουσ ία ακριβώς από κάτω του. Η Ροβίν α είχ ε πηδήσ ει μία φορά από εκείν ο το παράθυρο προτού του βάλ ουν τζάμι. Αρχ ικά είχ ε προσ γ ειωθεί σ το παραπέτο που είχ ε πλ άτος περίπου τριάν τα εκατοσ τά, κι από κει μ’ έν α σ άλ το είχ ε βρεθεί σ τη σ κεπή του παρεκκλ ησ ίου που βρισ κόταν έν α μέτρο χ αμηλ ότερα. Και το είχ ε κάν ει μόν ο και μόν ο γ ια ν α τρομάξει έν α άλ λ ο κορίτσ ι. Το κορίτσ ι βέβαια είχ ε κατατρομάξει, και είχ ε τρέξει ν α βρει την Αν ουρλ ιάζον τας ότι η Ροβίν α είχ ε σ κοτωθεί, πέφτον τας από το παράθυρο πάν ω σ τη σ κάλ α του προπύργ ιου, η οποία πράγ ματι τύχ αιν ε ν α βρίσ κεται κάτω από το αρισ τερό μισ ό του παραθύρου της και δύο πατώματα πιο κάτω. Και η Ροβίν α είχ ε ευχ ηθεί ν α είχ ε σ κοτωθεί στ’ αλ ήθεια όταν άκουσ ε τον εξάψ αλ μο που της έψ αλ ε η μητέρα της και όταν γ ια τιμωρία την κλ είδωσ ε

σ το δωμάτιό της γ ια… Ούτε θυμόταν γ ια πόσ ο καιρό. Χαμογ έλ ασ ε σ αν το θυμήθηκε και χ άιδεψ ε την τεράσ τια πια κοιλ ιά της. Η δική της κόρη δεν θα έκαν ε ποτέ κάτι τόσ ο αν όητο, αφού η Ροβίν α θα έβαζε ν α της φράξουν με σ ιδερέν ια κάγ κελ α τα παράθυρά της. Τώρα όμως ήταν σ ε θέσ η ν α καταλ άβει γ ιατί είχ ε γ ίν ει έξαλ λ η η μητέρα της, από φόβο. Θα μπορούσε ν α είχ ε σ κοτωθεί. Έφταν ε το παραμικρό γ λ ίσ τρημα γ ια ν α κουτρουβαλ ιασ τεί… «Ον ειροπολ είς, λ αίδη μου;» Η Ροβίν α κοκάλ ωσ ε. Δ εν ήταν δυν ατόν . Αλ λ ά σ τράφηκε και είδε τον Γκίλ μπερτ σ το κατώφλ ι της, ν α κλ είν ει την πόρτα της κάμαράς της, ν α την πλ ησ ιάζει. «Πώς πέρασ ες από τις πύλ ες;» Εκείν ος γ έλ ασ ε. «Αυτό ήταν το μόν ο εύκολ ο. Σήμερα είν αι η μέρα των εμπόρων , έρχ ον ται από την πόλ η ν α ξαλ αφρώσ ουν τις κυράδες από μερικά ν ομίσ ματα. Οπότε γ ια σ ήμερα, έγ ιν α έμπορος κι εγ ώ. Το δύσ κολ ο είν αι ν α μπάσ εις έν α σ τρατό μέσ α, όχ ι έν αν άν θρωπο». «Τι μιλ άς εσ ύ γ ια σ τρατό; Σάμπως έχ εις;» Αυτό του έκοψ ε μια και καλ ή το χ αρούμεν ο κόρδωμα. «Όχ ι, αλ λ ά… Δ οξασ μέν ο το όν ομα της

Παν αγ ίας!» αν αφών ησ ε όταν πλ ησ ίασ ε αρκετά και πρόσ εξε τη φουσ κωμέν η κοιλ ιά της. «Έγ ιν ε λ οιπόν ». Το πρόσ ωπό του πήρε αμέσ ως έν α τόσ ο υπολ ογ ισ τικό ύφος, που η Ροβίν α σ χ εδόν άκουγ ε τα γ ραν άζια του άπλ ησ του μυαλ ού του ν α γ υρίζουν . «Μη διαν οηθείς ν α πεις ότι αυτό το παιδί είν αι του Λάιον ς. Θα το αρν ηθώ – και ο Γουόρικ ν τε Σαβίλ ξέρει πολ ύ καλ ά ποιαν ού είν αι». «Σωσ τά», βρυχ ήθηκε ο Γκίλ μπερτ. «Αυτός σ ε είχ ε!» «Εσύ μ’ έδωσ ες σ ’ εκείν ον », του φών αξε. «Ή μήπως ξεχ ν άς ότι ήταν η δική σ ου ιδέα, η δική σου απλ ησ τία;…» «Σιωπή!» σ ύριξε, κοιτών τας ν ευρικά πίσ ω του την πόρτα. «Δ εν με ν οιάζει ποιαν ού είν αι το παιδί, αρκεί ν α μπορώ ν α το χ ρησ ιμοποιήσ ω». Η Ροβίν α τον κοίταξε με μάτια ορθάν οιχ τα. «Σκέφτεσαι ακόμα ν α διεκδικήσ εις το Κέρκμπορο; Πώς μπορείς;» «Αν αγ κασ τικά. Δ εν μου έχ ει απομείν ει και τίποτ’ άλ λ ο. Ακόμα και τώρα, αυτός ο μπάσ ταρδος πολ ιορκεί το τελ ευταίο οχ υρό μου. Δ εν μπορώ ν α πάω εκεί. Δ εν έχ ω πού ν α πάω, Ροβίν α». Η Ροβίν α σ υν ειδητοποίησ ε ότι σ κοπός του ήταν

ν α την κάν ει ν α τον καταλ άβει και ν α τον σ υμπον έσ ει. Αν αρωτήθηκε αν ο Γουόρικ τον είχ ε τρελ άν ει με το αν ελ έητο κυν ηγ ητό που είχ ε εξαπολ ύσ ει εν αν τίον του. Ή μήπως αυτά ήταν τ’ αποτελ έσ ματα της απόγ ν ωσ ης σ το αν θρώπιν ο μυαλ ό; Συν οφρυώθηκε καχ ύποπτα. «Δ εν μπορεί ν α ήταν αυτός ο λ όγ ος που ήρθες εδώ, αφού δεν ήξερες τίποτα γ ια το παιδί. Γιατί ήρθες, Γκίλ μπερτ;» «Για ν α σ ε παν τρευτώ». «Είσαι τρελ ός!» «Όχ ι. Έχ εις επαν ακτήσ ει όλ α τα φέουδά σ ου, τα έχ εις όλ α υπό τον έλ εγ χ ό σ ου», απάν τησ ε εκείν ος, εξηγ ών τας το σ κεπτικό του. «Με σ υμφέρει ν α σ ε παν τρευτώ τώρα, επειδή ως σ ύζυγ ός σ ου…» «Έχ ω ορκισ τεί πίσ τη κι αφοσ ίωσ η σ τον Γουόρικ», είπε ψ έματα εκείν η. «Δ εν θα σ ’ αφήσ ει ν α μ’ έχ εις». «Δ εν μπορεί ν α με σ ταματήσ ει. Ας τολ μήσ ει. Θα πρέπει ν α καταλ άβει ξαν ά τα κάσ τρα που σ ου έδωσ ε πίσ ω αλ λ ά και όλ α τα υπόλ οιπα που έχ εις. Αυτή τη φορά θα μείν ει παν ί με παν ί και τότε θα τον πιάσ ω επιτέλ ους σ τα χ έρια μου». «Γκίλ μπερτ, γ ιατί δεν τα παρατάς; Έχ εις χ άσ ει. Γιατί δεν φεύγ εις από τη χ ώρα τώρα που μπορείς

ακόμα; Πήγ αιν ε σ την αυλ ή του Λουδοβίκου ή του Ερρίκου. Να κάν εις μια καιν ούρια αρχ ή». «Δ εν έχ ω χ άσ ει, τώρα που έχ ω εσ έν α». «Μα δεν μ’ έχ εις», του είπε ήρεμα εκείν η. «Αν δεν παν τρευτώ τον Γουόρικ, που τον αγ απώ, δεν υπάρχ ει καμία περίπτωσ η ν α παν τρευτώ εσ έν α, που σ ε σ ιχ αίν ομαι. Θα πηδήξω την ίδια σ τιγ μή από το παράθυρο. Θέλ εις ν α σ ’ το αποδείξω;» «Σταμάτα τις χ αζομάρες!» αρπάχ τηκε εκείν ος, έξαλ λ ος με την απειλ ή της και την αποκάλ υψ ή της ότι αγ απούσ ε τον εχ θρό του. Αλ λ ά προς το παρόν τον αν ησ υχ ούσ ε περισ σ ότερο η απειλ ή της, επειδή η Ροβίν α καθόταν πολ ύ κον τά σ το παράθυρο. «Αν … αν δεν θέλ εις ν α πλ αγ ιάζω μαζί σ ου, δεν θα το κάν ω, αλ λ ά πρέπει ν α σ ε παν τρευτώ, Ροβίν α. Δ εν έχ ω άλ λ η επιλ ογ ή πια». «Λάθος. Έχ εις επιλ ογ ή», είπε ο Γουόρικ από το κατώφλ ι του δωματίου. «Τράβα το σ παθί σ ου και θα σ ου δείξω». Η Ροβίν α ξαφν ιάσ τηκε τόσ ο που τον είδε, με αποτέλ εσ μα ν α μην προλ άβει ν α αν τιδράσ ει, όταν ο Γκίλ μπερτ όρμησ ε μ’ έν α σ άλ το πάν ω της κι έβαλ ε το σ τιλ έτο του σ το λ αιμό της. «Πέτα το σ παθί σ ου, Φούλ κχ ερσ τ, αλ λ ιώς θα πεθάν ει», διέταξε ο Γκίλ μπερτ, με φων ή γ εμάτη

θρίαμβο σ χ εδόν . «Γουόρικ, μην το κάν εις!» φών αξε η Ροβίν α, διαβεβαιών ον τάς τον : «Δ εν πρόκειται ν α με σ κοτώσ ει». Όμως ο Γουόρικ δεν την άκουγ ε. Πετούσ ε ήδη το σ παθί του. Τόσ ο εύκολ α θ’ απαρν ιόταν τη ζωή του λ οιπόν ; Γιατί, εκτός κι αν ;… «Τώρα έλ α εδώ», τον διέταξε ο Γκίλ μπερτ. Τα μάτια της Ροβίν α άν οιξαν διάπλ ατα από δυσ πισ τία, όταν τον είδε ν α κάν ει έν α βήμα μπροσ τά χ ωρίς δισ ταγ μό. Θα πλ ησ ίαζε σ τ’ αλ ήθεια τον Γκίλ μπερτ και θα τον άφην ε έτσ ι απλ ά ν α τον σ κοτώσ ει. Όχ ι, αυτό δεν θα γ ιν όταν , αν εκείν η έβρισ κε τη δύν αμη ν α σ κεφτεί ψ ύχ ραιμα. Ο Γκίλ μπερτ σ τεκόταν μεν κον τά της, αλ λ ά πιο κον τά σ την είσ οδο της κόγ χ ης του παραθύρου απ’ ό,τι σ ’ εκείν η. Το σ τιλ έτο του δεν άγ γ ιζε καν το λ αιμό της και τα μάτια του ήταν καρφωμέν α σ τον Γουόρικ. Η Ροβίν α μάζεψ ε ψ ηλ ά τα γ όν ατά της και τον κλ ότσ ησ ε προς το μέρος του Γουόρικ. Αμέσ ως μετά πέρασ ε τα πόδια της πάν ω από το περβάζι του παραθύρου και γ λ ίσ τρησ ε έξω. Άκουσ ε και τους δύο άν τρες πίσ ω της ν α φων άζουν τ’ όν ομά της, καθώς τα πόδια της άγ γ ιξαν το επίπεδο δάπεδο του

παραπέτου με τρομακτική δύν αμη. Χρισ τούλ η μου, ήταν τόσ ο εύκολ ο τότε που ήταν ν εότερη – και όχ ι τόσ ο βαριά. Δ εν το σ υζητούσ ε καν ν α πηδήσ ει το τελ ευταίο έν α μέτρο ως τη σ κεπή του παρεκκλ ησ ίου. Καθόταν προσ εκτικά σ την άκρη του τείχ ους γ ια ν α κατέβει σ ιγ ά σ ιγ ά προς τα κάτω, όταν ο Γκίλ μπερτ έβγ αλ ε το κεφάλ ι του από το παράθυρο και την είδε. «Που ν α σ ε πάρει, Ροβίν α, κόν τεψ α ν α πεθάν ω από το φόβο μου!» βρυχ ήθηκε. Κόν τεψ ε; Για όν ομα του Θεού, πότε επιτέλ ους θα της χ αμογ ελ ούσ ε η τύχ η; Αλ λ ά ο Γκίλ μπερτ δεν έμειν ε εκεί ν α την κατσ αδιάσ ει κι άλ λ ο. Η κλ αγ γ ή των σ παθιών που σ υγ κρούον ταν σ ε μια θαν άσ ιμη μάχ η ακούσ τηκε μέσ α από το παράθυρο και η Ροβίν α κατάλ αβε τι τον είχ ε αν αγ κάσ ει ν α φύγ ει. Επομέν ως είχ ε γ ίν ει πραγ ματικότητα η επιθυμία και των δυο τους ν α αλ λ ηλ οσ κοτωθούν ; Και δεν πείραζε διόλ ου που εκείν η καθόταν σ την άκρη του παραπέτου, έχ ον τας πίσ ω της έν αν γ κρεμό βάθους τριάν τα μέτρων μέχ ρι κάτω σ το περιτείχ ισ μα – εν τάξει, ίσ ως ν α ήταν είκοσ ι μέτρα, επειδή το προπύργ ιο δεν ήταν τόσ ο ψ ηλ ό όσ ο ο πύργ ος. Η σ ύσ πασ η την ξάφν ιασ ε, με αποτέλ εσ μα ν α

ταλ αν τευτεί, βγ άζον τας μια άν αρθρη κραυγ ή επειδή λ ίγ ο έλ ειψ ε ν α χ άσ ει την ισ ορροπία της. Με την καρδιά της ν α χ τυπάει ξέφρεν α, δεν προσ πάθησ ε πλ έον ν α κατέβει σ ιγ ά σ ιγ ά, αλ λ ά πήδησ ε γ ια ν α καλ ύψ ει την απόσ τασ η που απέμεν ε. Ακολ ούθησ ε άλ λ η μία απότομη προσ γ είωσ η που προκάλ εσ ε άλ λ η μία σ ύσ πασ η. Αυτή τη φορά η Ροβίν α διπλ ώθηκε, κρατών τας την αν άσ α της ώσ που ν α υποχ ωρήσ ει ο πόν ος, αλ λ ά τότε ρίγ ησ ε ολ όκλ ηρη. Όχ ι, όχ ι τώρα. Δ εν μπορεί η κόρη της ν α ήθελ ε ν α γ εν ν ηθεί τώρα. Κοίταξε πίσ ω προς το παράθυρό της και βρήκε έν α σ ταθερό πάτημα σ τον περίδρομο, σ ε έν αν πέτριν ο διάδρομο πλ άτους σ χ εδόν εν ός μέτρου, που περιέβαλ λ ε την επίπεδη ξύλ ιν η σ κεπή του παρεκκλ ησ ίου. Παρόλ ο που ήθελ ε ν α ξαν αν έβει εκεί γ ια ν α δει τι γ ιν όταν σ την κάμαρά της, δεν θα τα κατάφερν ε χ ωρίς βοήθεια. Ήταν άλ λ ο πράγ μα ν α κατέβει από το εν ός μέτρου ύψ ος παραπέτο κι άλ λ ο πράγ μα ν α σ καρφαλ ώσ ει σ τη σ τεν ή, οδον τωτή κορυφή των επάλ ξεών του. Μπορούσε ν α το κάν ει, αλ λ ά από το βάρος είχ ε γ ίν ει τόσ ο δυσ κίν ητη, που δεν ήταν σ ίγ ουρη ότι θα το έκαν ε χ ωρίς ν α χ τυπήσ ει. Ωσ τόσ ο, κον τά σ τα πόδια της είδε τη μεγ άλ η

καταπακτή σ τη σ κεπή του παρεκκλ ησ ίου. Χρησ ίμευε γ ια ν α μπορούν οι άν τρες ν α αν εβαίν ουν σ τη σ κεπή όταν δέχ ον ταν επίθεσ η και ν α εκτοξεύουν τα βέλ η τους καλ υμμέν οι πίσ ω από τις επάλ ξεις. Απείχ ε έξι μέτρα από το πάτωμα του παρεκκλ ησ ίου κι επομέν ως χ ρειαζόταν σ κάλ α γ ια ν α κατέβει από κει. Ήταν η μον αδική δίοδος σ το σ υγ κεκριμέν ο παραπέτο εκτός από το παράθυρό της. Δ εν υπήρχ ε σ κάλ α τώρα, το ήξερε, αλ λ ά άν οιξε την καταπακτή κι έσ κυψ ε ν α κοιτάξει κάτω. Ο πατέρας Παύλ ος μάλ λ ον δεν θα ήταν μέσ α τόσ ο αργ ά το πρωί, όμως εκείν η καλ ού κακού φών αξε τ’ όν ομά του. Καμία αν ταπόκρισ η. Το περίμεν ε, κι έτσ ι φών αξε απλ ώς «Βοήθεια!». Στην κραυγ ή της ωσ τόσ ο αν ταποκρίθηκαν περισ σ ότερα άτομα απ’ ό,τι ήθελ ε. Έν ας υπηρέτης ήρθε τρέχ ον τας, αλ λ ά δεν ήταν παρά έν α αγ όρι που έμειν ε ν α την κοιτάει με το σ τόμα αν οιχ τό. Προτού η Ροβίν α προλ άβει ν α του πει ν α πάει ν α φέρει μια σ κάλ α, ο Γκίλ μπερτ έβγ αιν ε από το παράθυρό της με το σ παθί σ το χ έρι. «Κάν ε πίσ ω!» της φών αξε, κι αμέσ ως μετά πήδησ ε κατευθείαν σ τον περίδρομο. Αλ λ ά η Ροβίν α δεν σ άλ εψ ε, είχ ε μαρμαρώσ ει από

τρόμο γ ιατί η δική του εμφάν ισ η σ ήμαιν ε ότι ο Γουόρικ ήταν ν εκρός. Κι έτσ ι ο Γκίλ μπερτ έπεσ ε πάν ω της, όχ ι πολ ύ δυν ατά, αλ λ ά αρκετά ώσ τε ν α τη σ πρώξει μερικά μέτρα προς τα πίσ ω. Ήταν ήδη εξαν τλ ημέν ος από τη μάχ η με τον Γουόρικ. Το έν α του πόδι λ ύγ ισ ε κατά την προσ γ είωσ η σ τον πέτριν ο περίδρομο κι έπεσ ε προς το μέρος της σ κεπής. Αλ λ ά το γ όν ατό του χ ώθηκε σ το άν οιγ μα της καταπακτής, με αποτέλ εσ μα ν α χ άσ ει κι άλ λ ο την ισ ορροπία του. Θα είχ ε πέσ ει μέσ α σ την τρύπα, αν η κοιλ ιά του δεν χ τυπούσ ε με δύν αμη σ την άκρη της καταπακτής, σ υγ κρατών τας το σ ώμα του. Είχ ε τραυματισ τεί, του είχ ε κοπεί η αν άσ α, το σ παθί του γ λ ισ τρούσ ε σ την άλ λ η άκρη της σ κεπής, αλ λ ά παρ’ όλ α αυτά κατάφερε ν α σ καρφαλ ώσ ει αρκετά εύκολ α έξω από την τρύπα. Η Ροβίν α σ τεκόταν ασ άλ ευτη, παγ ωμέν η από τη σ κέψ η ότι ο Γουόρικ είχ ε σ κοτωθεί. Δ εν έκαν ε την παραμικρή κίν ησ η ν α σ πρώξει τον Γκίλ μπερτ μέσ α σ την τρύπα εν όσ ω μπορούσ ε ακόμα, την παραμικρή κίν ησ η ν α πιάσ ει το σ παθί του και ν α το πετάξει μακριά, πάν ω από το παραπέτο. Απλ ώς σ τεκόταν εκεί, πετρωμέν η από φρίκη… ώσ που ο Γουόρικ προσ γ ειώθηκε μπροσ τά της. Τσ ίριξε ξαφν ιασ μέν η και πισ ωπάτησ ε πάλ ι,

κολ λ ών τας πάν ω σ το χ αμηλ ό παραπέτο από πίσ ω της. Εκείν ος της χ αμογ έλ ασ ε γ ια ν α την καθησ υχ άσ ει και όρμησ ε καταπάν ω σ τον Γκίλ μπερτ, ο οποίος είχ ε ήδη αν ακτήσ ει το σ παθί του. Την αν ακούφισ ή της έκοψ ε άλ λ ος έν ας πόν ος, όχ ι τόσ ο έν τον ος όσ ο οι προηγ ούμεν οι, αλ λ ά πιο βαθύς και γ ι’ αυτό το λ όγ ο χ ειρότερος. Ωσ τόσ ο τον αγ ν όησ ε, παρακολ ουθών τας τους δύο άν τρες ν α πετσ οκόβουν ο έν ας τον άλ λ ο. Πήγ αιν αν μπρος πίσ ω, κατά πλ άτος του σ τεν ού χ ώρου. Η Ροβίν α έκαν ε σ την άκρη όποτε χ ρειαζόταν , προσ έχ ον τας ν α αποφεύγ ει την καταπακτή που ήταν ακόμα αν οιχ τή, αλ λ ά και τα σ παθιά που έσ κιζαν τον αέρα. Την έπιασ αν κι άλ λ ες ωδίν ες, τις οποίες σ υν έχ ισ ε πεισ ματικά ν α αγ ν οεί. Κάποια σ τιγ μή η μον ομαχ ία περιορίσ τηκε σ το χ ώρο απέν αν τι από την καταπακτή, κι έτσ ι εκείν η κατάφερε ν α πάει ως εκεί και ν α δει γ ιατί αργ ούσ ε ν α καταφτάσ ει βοήθεια. Η βοήθεια είχ ε έρθει. Είδε κάτω σ το παρεκκλ ήσ ι κι άλ λ ους υπηρέτες, ν α σ χ ηματίζουν κύκλ ο κρατών τας το αν τιμήν σ ιο 9 της Αγ ίας Τράπεζας, κι έν ας τής φών αξε ν α πηδήσ ει. Ηλ ίθιοι! Δ εν είν αι δα και πούπουλ ο σ την κατάσ τασ ή της γ ια ν α την αν τέξει το αν τιμήν σ ιο.

Το λ επτό ύφασ μα θα σ κιζόταν σ τα δύο, αν δεν τους έφευγ ε από τα χ έρια με την προσ γ είωσ ή της. Όπως και ν α ’χ ε, το αποτέλ εσ μα θα ήταν το ίδιο, ν α τσ ακισ τεί σ το πέτριν ο δάπεδο, μάλ λ ον ν εκρή. Ξαφν ικά όμως η απόφασ η ξέφυγ ε από τα δικά της χ έρια, όταν οι δύο μον ομάχ οι άρχ ισ αν πάλ ι ν α έρχ ον ται προς το μέρος της. Ο Γκίλ μπερτ χ ωρίς ν α την έχ ει δει την έσ πρωξε με την πλ άτη του, ρίχ ν ον τάς τη μέσ α σ την τρύπα. Η Ροβίν α ούρλ ιαξε όταν έν ιωσ ε το κεν ό κάτω από τα πόδια της. Εκείν ος σ τράφηκε και την έπιασ ε με το ελ εύθερο χ έρι του, αλ λ ά, καθώς δεν είχ ε υπολ ογ ίσ ει το πρόσ θετο βάρος από την εγ κυμοσ ύν η της, αν αγ κάσ τηκε ν α πετάξει το σ παθί του γ ια ν α την πιάσ ει και με τα δύο χ έρια. Κι έτσ ι γ ύρισ ε τα ν ώτα του σ τον Γουόρικ, αφού το μόν ο που τον έν οιαζε εκείν η τη σ τιγ μή ήταν ν α τη σ ώσ ει. Η Ροβίν α αρπάχ τηκε από πάν ω του γ ια ν α σ ωθεί, και είχ ε φοβηθεί τόσ ο, που δεν τον άφησ ε ούτε όταν την τράβηξε έξω από την τρύπα και τη βοήθησ ε ν α σ ταθεί πάλ ι σ τα πόδια της. Ο Γουόρικ, που γ ια λ ίγ ο είχ ε κον τέψ ει ν α χ άσ ει το μυαλ ό του, ξαν αβρήκε τα λ ογ ικά του. «Μακριά της, Ντιάμπρε». Η απειλ ή σ τα λ όγ ια του Γουόρικ αλ λ ά και η αιχ μή

του σ παθιού που πέρασ ε πάν ω από τον ώμο της Ροβίν α κι άγ γ ιξε τον Γκίλ μπερτ σ το σ τήθος δεν άφην ε περιθώρια επιλ ογ ής. Όμως ο Γκίλ μπερτ δεν άφησ ε τη Ροβίν α, αν τίθετα τα χ έρια του την έσ φιξαν περισ σ ότερο κι εκείν η που τον ήξερε πολ ύ καλ ά κατάλ αβε την πορεία που είχ αν πάρει οι σ κέψ εις του. «Δ εν πρόκειται ν α πισ τέψ ει ότι θ’ απειλ ήσ εις τη ζωή μου αφού μόλ ις την έσ ωσ ες», είπε σ τον Γκίλ μπερτ. Η έκφρασ η όμως που πήρε το πρόσ ωπο του Γουόρικ, όταν άκουσ ε τα λ όγ ια της, ήταν σ χ εδόν κωμική από την έν τον η απογ οήτευσ η. Η Ροβίν α σ τράφηκε πάν ω σ την ώρα γ ια ν α τη δει κι αγ αν άκτησ ε μόλ ις κατάλ αβε τι σ ήμαιν ε. Ο Γουόρικ δεν ήθελ ε σ τ’ αλ ήθεια ν α αφήσ ει τον Γκίλ μπερτ ν α φύγ ει τώρα που τον είχ ε, αλ λ ά αν τον σ κότων ε αυτή τη σ τιγ μή θα παρέβαιν ε τον ιπποτικό κώδικα της δίκαιης αν ταλ λ αγ ής. Η διάσ ωσ η μιας ζωής άξιζε πάν τα αν τίσ τοιχ η αν ταμοιβή. Αλ λ ά τη σ υγ κεκριμέν η ζωή η Ροβίν α εξακολ ουθούσ ε ν α τη θεωρεί αχ ρεία. Αν έπρεπε ν τε και καλ ά ο Γουόρικ ν α αρχ ίσ ει ν α γ ίν εται σ πλ αχ ν ικός, δεν μπορούσ ε ν α περιμέν ει λ ίγ ο ακόμα… Σπλ αχ ν ικός; Ο Γουόρικ; Είχ ε αλ λ άξει τόσ ο πολ ύ ο εκδικητικός δράκος του

βορρά; Είχ ε όν τως αλ λ άξει, όμως αυτό δεν σ ήμαιν ε ότι του άρεσ ε και πολ ύ. Το γ ρύλ ισ μά του δεν ήταν καθόλ ου σ πλ αχ ν ικό την ώρα που κατέβαζε το σ παθί του. «Σου χ αρίζω τη ζωή σ ου, αν πάψ εις ν α μου δημιουργ είς προβλ ήματα». Ο Γκίλ μπερτ δεν ήταν απ’ αυτούς που γ ύριζαν την πλ άτη όταν έβλ επαν μια χ ρυσ ή ευκαιρία. «Δ ώσ ε μου και το Άμπρε πίσ ω». Η Ροβίν α έβγ αλ ε μια άν αρθρη κραυγ ή με το θράσ ος του. «Όχ ι, Γουόρικ, μην το κάν εις! Δ εν αξίζει…» «Εγ ώ θ’ αποφασ ίσ ω τι αξίζει η ζωή σ ου, Ροβίν α», την έκοψ ε ο Γουόρικ. «Και όπως το βλ έπω εγ ώ, έν α κάσ τρο –εκατό κάσ τρα– δεν σ υγ κρίν ον ται με όσ α σ ημαίν εις εσ ύ γ ια μέν α». Δ εν ήταν και πολ ύ ρομαν τικό ν α τη σ υγ κρίν ουν με πέτριν α κτίσ ματα, αλ λ ά σ την τελ ική το ν όημα που έκρυβαν τα λ όγ ια του ήταν αυτό που μετρούσ ε και που την άφησ ε άφων η. Κι έτσ ι ο Γουόρικ πρόλ αβε ν α πει σ τον Γκίλ μπερτ: «Θα πρέπει ν α μου δώσ εις όρκο υποτέλ ειας, ν α γ ίν εις βασ άλ ος μου». Ο Γκίλ μπερτ δεν δίσ τασ ε σ τιγ μή, διασ κεδάζον τας με την ειρων εία του πράγ ματος, ότι δηλ αδή και ο Γουόρικ από την πλ ευρά του θα

ορκιζόταν ν α προσ τατεύει εκείν ον . «Έγ ιν ε. Και τη Ροβίν α…» Το σ παθί αν έβηκε ασ τραπιαία πάλ ι, και το ύφος του Γουόρικ αυτή τη φορά δεν ήταν απλ ώς εν οχ λ ημέν ο αλ λ ά επικίν δυν ο. «Η Ροβίν α θα γ ίν ει σ ύζυγ ός μου αμέσ ως μόλ ις μου πει το “ν αι”. Αλ λ ά κι έτσ ι ν α μη γ ίν ει, δεν πρόκειται ποτέ ξαν ά ν α έχ εις την κηδεμον ία της. Μη με βάζεις σ τον πειρασ μό ν α αλ λ άξω γ ν ώμη, Ντιάμπρε. Πάρε αυτό που σ ου προσ φέρω και ν α θεωρείς τυχ ερό τον εαυτό σ ου που δεν απαιτώ πια ολ οκλ ηρωτική εκδίκησ η από σ έν α». Αυτό είχ ε σ αν αποτέλ εσ μα ν α αφεθεί ελ εύθερη η Ροβίν α και ο Γουόρικ αμέσ ως ν α την τραβήξει ορμητικά σ την αγ καλ ιά του. Όμως η δυν ατή πρόσ κρουσ η της προκάλ εσ ε άλ λ η μία ωδίν η, υπεν θυμίζον τάς της ότι δεν είχ ε άλ λ ο χ ρόν ο ν α σ παταλ άει με τα καβγ αδάκια των αν τρών . «Αν έχ ετε τελ ειώσ ει εσ είς οι δύο, η κόρη μου θα ήθελ ε ν α γ εν ν ηθεί τώρα, Γουόρικ, και μάλ ισ τα όχ ι εδώ έξω σ το παραπέτο». Οι δύο άν τρες την κοίταξαν σ αν χ άν ν οι, κι έτσ ι η Ροβίν α πρόσ θεσ ε υψ ών ον τας τον τόν ο της φων ής της: «Τώρα, Γουόρικ!». Μ’ αυτό κατάφερε κάτι καλ ύτερο. Βασ ικά, ν α σ πείρει τον παν ικό. Μα τον Θεό, ώρες

ώρες οι άν τρες ήταν τελ είως άχ ρησ τοι… 9 Ύ φασ μα με ειδικές παρασ τάσ εις που απλ ών εται πάν ω σ την Αγ ία Τράπεζα γ ια ν α τελ εσ τεί το μυσ τήριο της Θείας Ευχ αρισ τίας. (ΣτΕ)

Κεφάλ αιο 48

«Και τι ήταν αυτές οι βρισ ιές που ακούσ τηκαν αφότου τελ είωσ αν όλ α;» ήθελ ε ν α μάθει η Μίλ ν τρεν τ, εν ώ άφην ε το παιδί σ την αγ καλ ιά της Ροβίν α. «Μια χ αρά τα κατάφερες, κοκόν α μου. Είν αι αλ ηθιν ός άγ γ ελ ος, αλ ηθιν ός…» «Μόν ο που θα ’πρεπε ν α είν αι κορίτσ ι αν τί αγ όρι», γ κρίν ιαξε η Ροβίν α, αν και μόλ ις κοίταξε το μον άκριβο, χ ρυσ ομάλ λ ικο μωρό της έσ βησ ε αμέσ ως η χ ολ ωμέν η έκφρασ η από το πρόσ ωπό της. Η Μίλ ν τρεν τ χ αχ άν ισ ε. «Δ εν πισ τεύω ν α του κρατάς ακόμα κακία! Τόσ ους μήν ες του έψ ησ ες το ψ άρι σ τα χ είλ η του αν θρώπου. Τον λ υπήθηκε η ψ υχ ή μου». «Σιγ ά μην τον λ υπήθηκες», αν τιγ ύρισ ε η Ροβίν α. «Ήσ ουν η μον αδική που δεν προσ πάθησ ε ν α με μεταπείσ ει». «Μόν ο επειδή ξέρω τι αγ ύρισ το κεφάλ ι είσ αι, κι αν δεχ όσ ουν άλ λ η πίεσ η θα μουλ άρων ες περισ σ ότερο. Δ εν έπαιρν ες από λ όγ ια σ ’ αυτό το θέμα. Έπρεπε ν α καταλ άβεις μόν η σ ου ότι ο άν θρωπος σ ’ αγ απάει. Και καλ ά όλ α τα άλ λ α, αλ λ ά

έπρεπε ν α τον κάν εις ν α περιμέν ει μέχ ρι την τελ ευταία σ τιγ μή γ ια ν α τον παν τρευτείς;» «Να περιμέν ει;» επαν έλ αβε δύσ πισ τα η Ροβίν α. «Αν τί ν α τρέξει ν α φέρει τη μαμή, αυτός πήγ ε κι έφερε τον ιερέα! Και δεν το κουν ούσ αν ρούπι και οι δύο, αν δεν έλ εγ α το “ν αι”. Καθαρός εκβιασ μός δηλ αδή. Καθαρός…» «Καθαρό πείσ μα δικό σ ου. Ήξερες ότι θα τον παν τρευόσ ουν . Απλ ώς ήθελ ες ν α του βγ άλ εις το λ άδι μέχ ρι το τέλ ος». Η Ροβίν α έραψ ε το σ τόμα της. Όταν λ ογ ομαχ ούσ ε με τη Μίλ ν τρεν τ τώρα τελ ευταία τής ερχ όταν ν α τραβάει τα μαλ λ ιά της. Είχ ε χ άσ ει αρκετές τούφες. Γιατί, φυσ ικά, πείσματα έκαν ε. Εν ώ εκείν ος ήταν έτοιμος ν α πεθάν ει γ ια χ άρη της. Πώς ν α του κρατήσ ει κακία μετά απ’ αυτό; «Πού είν αι ο… άν τρας μου;» «Απέξω, περιμέν ει ν α δει το γ ιο του. Θα του τον δείξεις εσ ύ ή εγ ώ;» Χωρίς ν α περιμέν ει απάν τησ η, η Μίλ ν τρεν τ πήγ αιν ε ήδη σ την πόρτα ν α φέρει μέσ α τον Γουόρικ. Κι εκείν ος μπήκε, κοιτών τας τη με τόσ η ζεσ τασ ιά και περηφάν ια, που έσ βησ ε και το τελ ευταίο ίχ ν ος πικρίας από μέσ α της. Στο κάτω

κάτω, τον αγ απούσ ε. Το είχ ε καταλ άβει με τόσ ο πολ λ ούς τρόπους πολ ύ καιρό πριν τον εγ καταλ είψ ει και φύγ ει, που ήταν μάταιο ν α το αρν είται πια. Του χ αμογ έλ ασ ε ν τροπαλ ά. «Πώς σ ου φαίν εται;» Ο Γουόρικ δεν είχ ε κοιτάξει ακόμα το μωρό. Το κοίταξε τώρα, αλ λ ά τα μάτια του επέσ τρεψ αν αμέσ ως σ τα δικά της, με πειρακτική διάθεσ η. «Φαν τάζομαι ότι η όψ η του θα φτιάξει με τον καιρό, ε;» Η Ροβίν α κοίταξε αν ήσ υχ η το γ ιο της, αλ λ ά αμέσ ως μετά άρχ ισ ε ν α χ αχ αν ίζει. «Μια χ αρά είν αι η όψ η του. Έτσ ι είν αι τα μωρά, κόκκιν α και ζαρωμέν α». «Και τι απέγ ιν ε η κόρη που ήλ πιζες ν α μου χ αρίσ εις;» Εκείν η κοκκίν ισ ε, όμως ύσ τερα χ αμογ έλ ασ ε πλ ατιά. «Πισ τεύω ότι τελ ικά σ τάθηκα τυχ ερή, άρχ ον τά μου – που δεν έπιασ ε η σ υγ κεκριμέν η ευχ ή μου». Εκείν ος κάθισ ε σ το κρεβάτι και την ξάφν ιασ ε δίν ον τάς της έν α φιλ ί. «Σ’ ευχ αρισ τώ». «Εν τάξει, δεν ήταν και τόσ ο δύσ κολ ο – εμ, μάλ λ ον ήταν λ ιγ άκι».

«Όχ ι, σ ’ ευχ αρισ τώ που με παν τρεύτηκες». «Ω», έκαν ε εκείν η, και γ έμισ ε με τόσ η ζεσ τασ ιά που της ήρθε ν α αρχ ίσ ει ν α γ ελ άει από ευτυχ ία. «Βασ ικά ήταν … ευχ αρίσ τησ ή μου». Με την απάν τησ ή της κέρδισ ε άλ λ ο έν α φιλ ί, όχ ι τόσ ο τρυφερό αυτή τη φορά. «Δ εν είσ αι θυμωμέν η πια μαζί μου;» «Όχ ι, αλ λ ά, αν τολ μήσ εις ποτέ ν α με ξαν ασ τείλ εις σ το μπουν τρούμι…» «Δ εν υπάρχ ει μπουν τρούμι πια. Το γ κρέμισ α όταν ήρθες ν α μείν εις εδώ, σ το Τούρες». «Γιατί;» ρώτησ ε έκπλ ηκτη. «Μου θύμιζε αυτά που σ ου ’χ α κάν ει και δεν το άν τεχ α». «Μα είχ ες τους λ όγ ους σ ου, Γουόρικ. Ακόμα κι εγ ώ μπορώ…» «Μην προσ παθείς ν α με δικαιολ ογ ήσ εις, κοπελ ιά – ή μήπως ξέχ ασ ες τόσ ο γ ρήγ ορα τα λ όγ ια που μου πέταξες κατάμουτρα;» Το ύφος του ήταν σ οβαρό, αλ λ ά είχ ε και μια δόσ η αυτοσ αρκασ μού. «Πολ ύ καλ ά, αυτομασ τιγ ώσ ου λ ίγ ο ακόμα αφού το θέλ εις. Αλ λ ά, αν θες τη γ ν ώμη μου, χ αράμισ ες έν α καλ ό μπουν τρούμι». Ο αν ασ τεν αγ μός της τον έκαν ε ν α γ ελ άσ ει

πν ιχ τά. «Ίσ ως βιάσ τηκα ν α το γ κρεμίσ ω. Φυσ ικά, μπορώ αν ά πάσ α σ τιγ μή ν α βάλ ω ν α το ξαν αχ τίσ ουν ». «Καλ ύτερα όχ ι, άρχ ον τά μου», τον προειδοποίησ ε εκείν η με ψ εύτικη αγ ριάδα. «Τότε, αν χ ρειασ τεί ποτέ ν α σ ε κλ ειδώσ ω πάλ ι σ την κάμαρά μου – θα φρον τίσ ω ν α κλ ειδωθώ κι εγ ώ μέσ α μαζί σ ου». «Τώρα μιλ άς σ ωσ τά. Γι’ αυτό δεν θα έχ ω την παραμικρή αν τίρρησ η». «Βλ έπω, εξακολ ουθείς ν α είσ αι αδιάν τροπη». «Δ εν θυμάμαι ν α σ ’ εν οχ λ εί η αδιαν τροπιά μου». «Όχ ι, καθόλ ου». «Και μ’ αγ απάς». «Καλ ά λ οιπόν , σ ’ αγ απώ». «Μην το λ ες σ αν ν α μου κάν εις χ άρη. Μ’ αγ απάς, Γουόρικ. Πώς γ ίν εται ν α μη μ’ αγ απάς όταν …» «Σ’ αγ απώ, κοπελ ιά». Αυτό ακούσ τηκε κάπως καλ ύτερα τώρα. Τόσ ο καλ ύτερα, που τον τράβηξε κον τά της γ ι’ άλ λ ο έν α φιλ ί. Κι ύσ τερα του ψ ιθύρισ ε απαλ ά: «Χαίρομαι που ήσ ουν εσ ύ, Γουόρικ. Χαίρομαι αφάν τασ τα». Τα θυμόταν τούτα τα λ όγ ια, του τα είχ ε πει πριν από τόσ ο καιρό, και τελ ικά είχ ε έρθει η ώρα ν α το παραδεχ τεί κι εκείν ος. «Κι εγ ώ χ αίρομαι,

αρχ όν τισ σ ά μου. Κι εγ ώ».