சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா ! சூரிய சந்திர ரரா ? வட்டக் கரிய விழி, கண்ணம்மா ! வானக் கருமம ககால்ர பட்டுக் கருநீ
ா ?
ப் - புடமவ
பதித்த நல் வயிரம் நட்ட நடு நிசியில் - கதரியும் நக்சத் திரங்க ளடீ ! ரசாம
ம
கராளிரயா - உனது
சுந்தரப் புன்னமக தான் ? நீ
க் கட
ம
கநஞ்சி ரகா
க் குயி ர குர
வாம
ம
ரய - உனது க ளடி ! ாமச - உனது
ி னிமம யடீ !
க் குமரி யடீ ! - கண்ணம்மா !
மருவக் காதல் ககாண்ரடன். சாத்திரம் ரபசு கிறாய், - கண்ணம்மா ! சாத்திர ரமதுக் கடீ ! ஆத்திரங் ககாண்டவர்க்ரக, - கண்ணம்மா ! சாத்திர முண்ரடா டீ ! மூத்தவர் சம்மதியில் - வதுமவ முமறகள் பின்பு கசய்ரவாம் ; காதிருப் ரபரனா டீ - இது பார் , கன்னத்து முத்த கமான்று !
எழுதியவர்: மகாகவி பாரதியார் கதாகுப்பு: கண்ணம்மா - என் காத
ி
ககாஞ்சும்
கிளி
மகயில்
ஏந்திய
மதுமர
மீ னாள்
அரசாண்ட
....
அரசாண்டு
ககாண்டிக்கும் .... தமிழ் கடவுளாம் முருகனின் விமளயாட்டு மமதானமாக திகழும் .... முத்தமிழ் சங்கம் அமமத்து தமிழ் வளர்த்த மூத்த குடிகள் வந்தும் வாழ்ந்தும் கசன்ற சிறப்புமிக்க மதுமர மாநகர்...... ஏமழயாய்
இருந்தாலும்
நாங்களும்
பிரபுக்கள்
தான்
என்பது
ரபால்
....
வந்தவர்களுக்கு உணவாளிக்காமல் திருப்பி அனுப்பாத மக்கள்..... கபற்ற மகனாயிருந்தாலும் " தம்பி, ராசு, ஐயா, என்று அமழக்கும் தாய்க்கு
ங்களும்
இங்குதான் இருக்கிறார்கள்.... வயதில் மூத்தவமர ஓய் கபரிசு என்று அமழக்காமல் " கபரியவரர " என்று மரியாமதயுடனும் இமளயவர்கமளக் கூட .. வாங்கய்யா" என்று அமழக்கும் மனிதர்களும் இங்ரகதான் வாழ்கிறார்கள்.... இங்கு வாழும் கபண்களுக்கு அழகாக ஆமட அணிக அநீ திமய
எதிர்த்து
அறுவாமள
தூக்கவும்
ன்கள் அணியவும் கதரியும்
கதரியும்
....
இங்ரக
ஆண்களுக்கு
முகத்தில் மீ மச என்றால்... கபண்களுக்கு அவர்கள் ரபசும் வார்த்மதகளுக்கு மீ மச முமளத்திருக்கும்.... நீ ங்கள் எவ்வளவுதான் நவனமானாலும் ீ நாங்கள் கண்டாங்கிச் ரசம பூமவ
மயயும் ... கண்ணாடி வமளயம தம
யில்
சுமப்பமதயும்
யும்... கால் ச
விடரவ
ங்மககமளயும் .... கூமடப்
மாட்ரடாம்
என்று
கம்பீ ரமாக
கமடவதிகளில் ீ நடந்து கசல்லும் கபண்கள்.... சாதிமத ரபதமின்றி மாமா மச்சான் ,பங்காளி , சகம அம்மாச்சி,, அப்பத்தா... என்று உறவுமுமற கசால்
,, அத்தாச்சி, மதினி , ஆத்தா..
ி அமழத்து ஒன்றாக வாழும்
மக்கள் ஏராளமாக உண்டு....... இவ்வளவு
ஏன்
....
இங்ரக
நடக்கும்
உ
க
பிரசித்திப்
கபற்ற
சித்திமரத்
திருவிழாவின் ரபாது மவமக ஆற்றில் அழகர் இறங்கியதும் முஸ்லீம் மக்களின் சிறப்பு பூமைகள் அழகருக்கு உண்டு இத்தமன சிறப்புகள் வாய்ந்த மதுமரக்கு இன்கனாரு அமடயாளமாக நான் கருதும் இடம் மதுமர சிம்மக்கல் கல்பனா திரயட்டர் தான்.... கல்பனா திரயட்டர் ,, தற்ரபாது அண்ணாமம
திரயட்டராக மாறிவிட்டாலும் ....
நாம் பயனிக்கப் ரபாவது கல்பனா திரயட்டருடன் தான்.... இந்த
திரயட்டமர
மதுமரயின்
அமடயாளமாக
கருதுவதற்கு
சி
காரணங்கள்
உண்டு....திரயட்டிரின் முகப்பில் இருக்கும் வின்மன முட்டும் நீ ள் சதுர வடிவிளான தூணின் நுணியில் எப்ரபாதும் வசிக்கும் கழுகு..... திமசமாறிய பறமவகள் என்ற திமரப்படம்
ரிலீசான
அன்று
நமடகபற்ற
கபரும்
க
வரத்தின்
காரணமாக
கிட்டத்தட்ட ஒருமாத கா
ம் திரயட்டரில் ரானுவரம வந்து வசித்தது ..... இந்த
சிறப்பு ரவறு எந்த திரயட்டருக்கும் இல்ம கையந்தி அன்று திரயட்டரின் கவளி ராமர் கா
பாதங்கள்
த்திர
ரய
மவக்கப்பட்டு
கம
ஹாசன்
வாளாகத்தில் பந்தல் ரபாடப்பட்டு அங்ரக
மூன்று
நடித்த
.... ஒவ்கவாரு வருடமும் கிருஷ்ண நாட்கள்
நானும்
பூமை
ஒரு
கசய்யப்படும்....
கதாழி
முதல் நாள் காட்சிக்கு கபட்டி வரா தாமதமாகி கஹ
ாளி
அந்த
திமரப்படத்தின்
ிகாப்ட்டரில் படப்கபட்டி வந்த
கமதயும் உண்டு.... இதுரபான்ற ஏராளமான சம்பவங்களால் அந்த திரயட்டர் அந்த பகுதி மக்களின் மனதில் நீ ங்கா இடம்கபற்று விட்டது.... திரயட்டரின் உரிமமயாளர் மதுமரக்கு அருரக இருக்கும் ஏரதாகவாரு கிராமத்மத ரசர்ந்தவர்.... இவருக்கு தன் கிராம மக்களின் மீ து இருந்த அக்கமரயின் காரணமாக திரயட்டரின்
ரவம
கள்
நியமித்தார்...
திரயட்டரிர
அமனத்திற்குரம ரய
தங்கி
தனது
கிராமத்து
சமமத்து
சாப்பிட்டு
ஆண்கமளரய ரவம
கசய்ய
நிமறய
ரபருக்கு
ரவண்டும்... திரயட்டர்
வாட்ச்ரமன்
அமடயாளம்
கதரியும்...
மூக்கன்
முருமகயன்....
முரட்டுக்காமள
இவமர
திமரப்படத்தின்
முதல்
காட்சியில்
ரைினிக்கு முன்பு காமளமய அடக்கும் காட்சியில் நடித்தவர் கவள்மள ரவட்டியும் மகயில்
ா
க
ர்
பனியனும்
ரபாட்டிருப்பார்....
இவருக்கு
மூக்கன்
என்ற
கபயர்
வரக்காரணம்? காமளமய அடக்கும் ரபாது அதன் ககாம்பு மூக்கின் நுனியில் குத்தி மூக்கு ர
சாக பிளந்து மதயல் ரபாட்டிருக்கும்.... அதனால் அந்த கபயர்.... அடுத்து
மீ மச கருப்பண்ணன்.... இவரின் கத்மத மீ மசயும் கம்பீ ர உருவமும் அந்த ஏரியாவில் கராம்ப பிரசித்தம்.... குள்ளர் ராமு,, வயது 45 , வளர்ச்சி இரண்டடி அடிதான் ,, இவரும் ஏரதாகவாரு சினிமாவில் நடித்திருக்கிறார்.... ரைாசியர்,, இவர் டிக்ககட் கிழிப்பவர் என்றாலும் பார்மடம் ரவம என்றாகிவிட்டது.... கிராமத்தி
யா ைாதகம் பார்ப்பார்... அதனால் கபயரர ரைாசியர்
இவர்கமளப்
ரபா
இன்னும்
ஏராளமாரனார்
ாளியின்
ிருந்து வந்தவர்கள் தான்....
இவர்கமளத் தவிர திரயட்டரில் ரவம
கசய்யும் அந்த ஏரியாமவ ரசர்ந்த ஒரர
நபர் சத்தியமூர்த்தி ,, வயது 21, அப்பா சிறு வயதிர இவனும் தான்.... திருமம வகுப்பு
முத
படித்து
தமிழிர
ரய தவறிவிட ... அம்மாவும்
ராயர் படித்துமர ராைபரரமஸ்வரி பள்ளியில் எட்டாம் ரய
மயிரிம
யில்
பத்து
மார்க்
வாங்கி
கவளிரய
வந்தவன்.... அம்மா முத்துமாரி ,, திரயட்டருக்கு எதிரர பிளாட்பாரத்தில் இரவு ரநர இட்
ி கமட மவத்து நடத்தும் கபண்மணி .... இட்
ிக்கமட அடுப்பு எரியம
னா
வயிற்றில் ஈரத்துணி தான்.... மாரிரயாட பார்ட்மடம் ைாப் மகமன ககாஞ்சுவது... அதுவும் சும்மா ககாஞ்சமாட்டாள் .... மகயில் எது கிமடக்குரதா அமத மவத்துதான் ககாஞ்சுவாள்.... ப
விறகுகட்மட
.
விளக்குமாறு...
வற்றால் ககாஞ்சுவது தான் பிடிக்கும்...
ரதாமசகரண்டி
...
இப்படி
சத்யன் தனது பதிமூன்றாவது வயதில் பள்ளிக்கூடப் படிப்மப முடித்துவிட்டு ஊர் சுற்றுவரத பதினாலு
ட்சியம் என்று கவளிரய கிளம்பியவன்.... ரசர்க்மக சரியில் வயதில்
பீ டியில்
ஆரம்பித்து
பதிகனட்டு
நின்றான்... சிககரட்டில் இருக்கும் புமகயிம கஞ்சாமவ
கசக்கி
சிககரட்டினுல்
வயதில்
ாமல் (?)
கஞ்சாவில்
வந்து
தூள்கமள கீ ரழ ககாட்டிவிட்டு ...
நுமழத்து
பற்ற
மவத்து
கரண்டு
இழுப்பு
இழுத்தான் என்றால்... ம்ம்ம் கசார்க்கம் அவன் கண் வந்து விமளயாடும்.... ஒருமுமற கஞ்சா வாங்க காசில் மவத்திருந்த
பித்தமள
ாமல் தண்ண ீர் பிடிக்ககவன கதருக் குழாயடியில்
பாமனமய
திருடி
விற்றதில்
தான்
முதல்
முமறயாக
கையில் அவனுக்கு அறிமுகம் கசய்யப்பட்டது.... அப்ரபாது வயது பதிரனழு தான் என்பதால்
சிறு
குழந்மத
என்று
ரகார்டில்
சிபாரிசு
கசய்யப்பட்டு
மமனர்
கையிலுக்கு அனுப்பப்பட்டான்.... மாரி மகமன கவளிக்ககாண்டு வர எந்த முயற்ச்சியும் கசய்யாததால் ஆறுமாதம் அச்சடிச்ச ரசாறும் அவுன்ஸ் குழம்பும் உண்டு உடம்மப ரதற்றிக்ககாண்டு கவளிரய வந்தான்..... இரண்டாவது
முமற
இவன்
கசய்யாத
குற்றத்துக்கு
கையிலுக்குப்
நண்பன் திருடி ககாடுத்த நமகமய விற்க ரபான பாவம் மமனர் கையிம
விட ... இந்த கையில் நல்
ரபானான்
சத்யனுக்கு
....
கையில்...
வசதியாக இருந்தது... உடம்மப
வலுவாக்கிக்ககாண்டு கவளிரய வந்தான்... அடுத்ததாக கபண்ணின் உடல் சுகத்மதப் பற்றி கதரிந்து ககாள்ள மாரி மவத்திருந்த பணத்மத திருடிக்ககாண்டு ஒரு மூன்றாம் தர
ாட்ைில் ரபாய் ரூம் ரபாட்டு .......
ரூம் ரபாட்டது வமரக்கும் தான்.... ரவறு எதுவுரம நடக்கவில்ம
பாவம்.... இவமன
விட மூன்று பங்கு தடிமனாக இருந்த கபண்மண பார்த்ததுரம தானாக லீக்காகி மக
ி நமனந்தது தான் மிச்சம் ... அந்தப் கபண் இவமன ஏளனமாகப் பார்க்கும்
ரபாரத ரபாலீஸ் வந்து ரூம் கதமவத் தட்டியது... மறுபடியும் சிமறவாசம்.... இப்படி இவனின் புகழ் பரவ பரவ மாரியின் கண்ண ீரும் கபருகியது... இவமனத் திருத்த வழிரய இல்ம
யா என்று திருப்பறங்குன்றம் முருகனுக்கு பால் காவடி
எடுக்க ஆரம்பித்தாள்.... ஆனால் திருப்பறங்குன்றம் முருகன் மனது மவக்கவில்ம அவருக்கும்
ஏதாவது
காரியம்
ஆகரவண்டியிருந்தரதா
ரபா
..... சத்யனிடம்
என்னரவா
? அவமன
அப்படிரய விட்டு மவத்திருந்தார்.... இப்ரபா சத்யனுக்கு வயது இருபது.... நிரந்தரமாக ரவம சினிமா
ரபாஸ்ட்டர்
ஒட்டுவது...
மமதாமாவு காய்ச்சும் ரவம
கட்சிகளுக்கு
எதுவும் இல்
ரபாஸ்ட்டர்
யில் இறங்கியிருந்தான்....
ஒட்டுவது
ாமல் ... என்று
இப்படிப் ரபான சத்யனின் வாழ்வில் ஒருநாள் பகல் காட்சியாக ஏக் துரை க படம் கம
பார்த்துவிட்டு ஹாசனின்
வந்தவனுக்கு
படத்மத
மூமளக்குள் மின்ன
எரித்து
உள்ளுக்குள்
ர
காபியில்
ந்து
க
சாக
கிறுக்குப்
குடித்த
ிரய
பிடித்தது
ரதிமயப்
...
பார்த்து
டித்தது.... அதுவும் படத்தின் க்மளரமக்ஸில் முதன்முமறயாக
அழுதான் சத்யன்... நாமலும் காத
ிச்சா என்ன? ஆனா காத
ிக்கப் கபண் ரவண்டுரம? எவமளயாவது
பிராக்ககட் ரபாட்டு நம்ம ரபாட்ரடாமவ எரிச்சு காபி
க
ந்து குடிக்க கசால்
ிரய
ஆகனும் என்ற முடிவுக்கு வந்தான் சத்யன்... காதலுக்கு
ஒழுக்கம்
எடுத்துச்கசால்
...
ககாஞ்சம்
ககாஞ்சம்
அவசியம்
அடங்கி
என்று
மாரியுடன்
அவனது
இட்
ி
சிறுமூமள
கமடக்கு
உதவ
ஆரம்பித்தான்... மாரிக்கு முருகன் வழி காட்டிவிட்டார் என்ற சந்ரதாஷம் ... ஆனால் நிைத்தில் வழிகாட்டியது கமலும் ரதியும் தான்... விமளயாட்டுத்தனமாய் காதம
காத
சட்மடமய
....
தூக்கி
எறிந்துவிட்டு
ிக்க ஆரம்பித்தான்.... கந்தா
புதிதாய்
எடுத்துப்
ாய்ப் ரபான
ரபாட்டுக்ககாண்டான்
....
கண்ணாடியில் தனது உருவத்மதப் பார்த்தான்.... இயல்பிர
ரய சத்யன் சுமாரான அழகுள்ளவன் தான்... இப்ரபாது காத
ின் மீ து
ஆர்வம் வந்துவிட இன்னும் அழகாய் கதரிந்தான்...ஆறடிக்கும் சற்று அதிகம் தான்... ஆனால்
அதற்ரகற்ற
பருமனி
ாமல்
ஒல்
ியான
உடல்...
கறுப்பானாலும்
கமளயான முகம்... ஐந்து விரல் ககாண்டு பட்மடயடிக்கும் அளவிற்கு அக
மான
கநற்றி ... அந்த கநற்றிமய பாதியாய் மமறப்பது ரபால் வழியும் டிஸ்ரகா கட்டிங் தம
முடி.... ரநர் ரகாடாய் வந்த கூர் நாசி,, கபண்கமளப் ரபா
சற்று அக
மான
கண்கள்.... அரும்பி வரும் மீ மச.... இன்னும் நிக்ரகாடின் கமர படியாத உதடுகள் .... ஒல்
ியானலும் உரரமறிய உடல் வாகு...
இவ்வளவு
கறுப்பா
இருக்ரகரன?
பிகரு
ககரக்ட்
ஆகுமா?
அதி
ரகள்வியாக கிளம்பியது.... ஏன் ரைினி கவள்மளப் புறா படத்து இருக்காரு? அவுருக்கு
வ்வு கசட்டாச்சில்
? அதுரபா
எனக்கும்
முக்கியமான கறுப்பா தான வ்வு ககரக்ட்
ஆகும்.... தனக்குத்தாரன ரதற்றிக்ககாண்டான்.... இனிரம கசவப்பா இருக்குற கமல் படம் பாக்ககூடாது... நம்ம க சபதம்
ரவறு....
அந்த
ரசம்
ர்
இருக்குற ரைினி படம்தான் பாக்கனும்.... புதிதாய்
ரபான
கண்ணாடிமய
கமாதல்
மாத்தனும்
என்று
எண்ணியபடிரய கவளிரய வந்தான்... மாம
ஆறு மணி இட்
ி கமட எடுத்து மவக்கும் ரநரம்.... ஆனால் ரகாயில்
பக்கமாக ரபானால் ஏதாவது க
ர் பார்க்க
ாம்.... என்ன கசய்வது?
"
அய்யா
ராசு
சாமமனகயல்
அம்மாக்கு
,, ாம்
கால்
ககாண்டுரபாய்
முட்டி
கரண்டும்
வச்சிட்டுப்
ரபாயிடு
ககாமடயுதுடா.... ராசா"
மாரி
கமட
மகனிடம்
ககஞ்சினாள்..... பமழய சத்யனாயிருந்தா " சரிதான் ரபா" என்றுவிட்டு ரபாய்விடுவான்.... இவனுக்கு காத
ிக்க கபண் ரவண் ரவண்டும்... அதற்கு நல்
டிரஸ் ரவணும் ... தீபாவளி
ரவற வருரத? " சரி ககாண்டு ரபாய் வக்கிரறன் ... எவ்வளவு காசு தருவ?" என்று சுமம கூ
ிமய முத
ில் ரபச...
" அட நாதாரிப்பய மவரன .... கநசமும் திங்கிறதுக்கு உன் அப்பனா மாசமானா மணியாடர் மருவாதியா
பண்றான் கமடமய
? நான் மவ...
அடுப்பு இல்ர
கவந்தாதான்
ன்னா
ராவு
உனக்கு
தின்றதுக்கு
ரசாறு...
கமடக்கு
ரபாய் வராத"
மாரியும் விட்டுக்ககாசுக்காமல் கராறாக ரபசவும் சத்யன் இரவு வயிற்றுப் பாட்மட மனிதில் ககாண்டு கமடமய சாமன்கமள ககாண்டு ரபாய் திரயட்டருக்கு எதிரர பிளாட்பாரத்தில் அடுக்கினான் மாரி வந்து அடுப்மப பற்ற மவத்துவிட்டு " தம்பி ராசு ,, இன்மனக்கி திரயட்டர் புதுப்படம் ரபாட்டிரிக்கான்... கூட்டம் வரும்... ககாஞ்சம் கூட இருந்து ஒத்தாமச பண்ணிட்டு ரபாடா ... ஒனக்கு இருவது ரூவா குடுத்துர்ரறன் " மறுபடியும் ரநக்காக ரபசினாள்... சத்யன் அப்ரபாதிருந்த நிம
மமக்கு பிகமரவிட இருபது ரூபாய் கபரிதாக கதரிய......
சரிகயன்று கமடயில் நின்றுவிட்டான் மாரி
கசான்னது
ரபா
ரவ
திரயட்டரில்
கூட்டம்
அதிகமாகத்தான்
இருந்தது....
வியாபாரம் சூடு பிடிக்க ஆரம்பித்ததுரம சத்யன் தனது அம்மாவிடம் ரபரம் ரபச ஆரம்பித்தான்.... " இங்கபாரு? ஏவாரம் ரபாட்டுக் குடு ... இல்ர
சூப்பரா
ரபாகுது...
இருவது
ரூவாய்க்கு
கூட
பத்து
ரூபா
ன்னா இப்பரவ கிளம்பிடுரவன்" என்று மிரட்டியபடி ரபரம்
ரபச.... " அடப்பாவி நீ கவளங்குவியா? ஆத்தா கிட்டரய ரபரம் ரபசுறரய இந்த காமச சம்பாதிச்சு நான் என் கள்ளப் புருஷனுக்கா குடுக்கப் ரபாரறன்.... எல் கரண்டு
ரபரு
வயித்துப்
பாட்டுக்கு
தானடா"
என்று
திட்டியபடி
ாம் நம்ம
முந்தாமனயில்
மூக்மக சிந்த... " எனக்கு அகதல் நின்றான் சத்யன்....
ாம் கதரியாது... காசு இப்ப வந்தாகனும்" என்று ஒரர பிடியாக
மாரிக்கு ரவறு வழியில்ம
.... தனியாளாக சமாளிக்க முடியாது... இடுப்பி
சுருக்குப் மபமய உருவி அதி
ிருந்து மூன்று பத்துரூபாய் ரநாட்மட எடுத்து சத்யன்
முகத்தில் வசியவள் ீ " ராவு கமட எடுக்குற வமரக்கும் கூட இருக்க காம
உமடச்சிடுரவன்
"
ிருந்த
என்று
ஆத்திரமம
மிரட்டி
விட்டு
? மவரன
இட்
ி
அவிக்க
ஆரம்பித்தாள்... " அய்ய
என்னா
மாரி
இப்புடி
கசால்
ிட்ட....
நான்
உன்
புள்ள
மாரி...
வாக்கு
தவறமாட்ரடன்" முப்பது ரூபாய் கிமடத்த சந்ரதாஷத்தில் தாமய ககாஞ்சினான் சத்யன்..... " அய்ய நாய் மாதிரி மூஞ்ச நக்காம ரவம
மயப் பாரு" என்று மாரி கசான்னாலும்
சத்யனின் ககாஞ்சல் வார்த்மதயில் மகிழ்ந்து ரபானது அவள் முகத்தில் கதரிந்தது... மாரியின்
ப
வனரம ீ
இதுதான்...
மகமன
எவ்வளவு
திட்டுகிறாரளா
அவ்வளவு
பாசமும் உண்டு .. இரவு பத்துமணி ... இரவு காட்சிக்கான படம் ஆரம்பம் ஆகி திரயட்டரில் சந்தடிகள் குமறந்தது.... திரயட்டரில் ரவம வந்தனர்....
இறுதியாக
கசய்பவர்கள் சாப்பிடுவதற்காக ஒவ்கவாருவராக
பதிரனாரு
மணிக்கு
வந்தார்
திரயட்டரில்
டிக்ககட்
ககாடுக்கும் பழனி.... மாரி தட்டில் இட்
ிமய மவத்து ககாடுத்துவிட்டு " ஆம்ர
ட்டு ஒன்னு ரபாடவா?"
என்று அக்கமரயாக ரகட்க.... " ம்ம் ரபாடு" என்ற பழனிக்கு வயது நாற்பது இருக்கும்.... திடகாத்திரமான உடல் தான் என்றாலும் முகத்தில் நிரந்தரமாய் ஒரு ரசாகம் இருப்பது ரபா எப்ரபாதும்
கவள்மள
உடுத்தியிருப்பார்... கிராமத்தி
கவள்மள
பார்த்தால்
ிருந்து
சட்மட... ஒருவித
திரயட்டருக்கு
ரவம
என்று யாருக்கும் கதரியாது... நல்
தாரன
துமவத்து
மரியாமத
க்கு
ரவ கதரியும்...
வந்தவர்...
சுத்தாமாக
தரும்
ரதாற்றம்...
குடும்பம்
இருக்கிறாதா
நாளுக்கு கூட ஊர் பக்கரம ரபாக மாட்டார்......
திரயட்டரர கதிகயன இருப்பவர்.... மாரிக்கும் இவருக்கும் இமடரய ஒரு கமல் அமத
மீ றிய
மாரிக்கும் வாசம சிறு
ஏரதா
ஒன்றா
பழனிக்கும்
என்று
இருவருக்குரம
கதாடுப்பிருக்கு
ச் தாண்டி உள்ரள ரபானதில்ம வயதில்
கணவமன
ிய உறவு உண்டு... அது நட்பா? அல்
இழந்து
என்பார்கள்
கதரியாது.... ..
ஆனால்
து
மற்றவர்கரளா
மாரியின்
வட்டு ீ
பழனி... மகனும்
தருதம
யாக
ரபானதால்
ரவதமனப்படும் மாரியின் மீ து இருந்த பரிதாபம் அன்பாக மாறி... அந்த அன்பு தந்த உரிமமயில் ..... மாரி இரவு கமடசியாக கமடமய எடுத்து மவக்க உதவுவார்.... மகமன
நிமனத்து
மாரி
அழும்ரபாது
ஆறுத
ாய்
நாலு
வார்த்மத
ரபசுவார்....
சத்யமன
அதட்டி
ரபசுவார்
....
நிமறய
புத்திமதிகள்
கசால்
ிவிட்டு
"
சரியான
ஆக்ஸா பிரளடு" என்று பட்டமும் வாங்கிக்ககாள்வார் மாரியும் அவரிடம் தவிர தனது குமறகமள ரவறு யாரிடமும் கசால்
மாட்டாள்....
ஊர் ரபசுவது காதில் விழும் ரபாது ரபசுபவர்களிடம் சண்மட ரபாடுவாள்... ஆனால் இப்ரபாது
அதுகூட
இல்ம
....
கிட்டத்தட்ட
பத்து
வருட
பழக்கம்
பழனியுடன்....
மகம்கபண் தாரன என்று கமடயில் பார்த்ததும் " உனக்கு என்ன தம
கயழுத்தா?
என் கூட வாரயன் ?" என்று அமழப்பவர்கள் மத்தியில் பத்து வருடமாக தம நிமிராமல் சாப்பிட்டுவிட்டு கசல்லும் பழனியின் மீ து மாரிக்கு பக்திரய உண்டு.... மகயில் பணம் இல்ம
கயன்றால் பழனியிடம் தான் ரகட்பாள்.... எத்தமன மாதம்
ஆனாலும் ஞாபகம் மவத்திருந்து திருப்பி ககாடுத்துவிடுவாள்...... இவ்வளவுதான் ச
இவர்களுக்குள்
இருக்கும்
உறவு....
ஊர்
ரபச்மச
ரகட்டு
ித்துவிட்டதால் இருவரும் அமத ஒரு கபாருட்டாகரவ மதிக்கவில்ம
இப்ரபாது இவர்கமள கண்டு ககாள்வதில்ம மாரி ஆம்ர கசான்னதா என்று பு
ரகட்டு
.... ஊரும்
......
ட்மட எடுத்து பழனியின் தட்டில் ரபாட்டுவிட்டாள்..... " புதுப்படம்னு கரண்டு கிர
ா அதிகமா ரபாட்ரடன்.... ஆனா மாவு நின்னு ரபாச்சு"
ம்ப....
" உன்மன யாரு கரண்டு கிர
ா ரபாட கசான்னது? ஒரு கிர
ா ரபாட்டா சரியாப்
ரபாயிருக்கும்" என்றவர்... எதிர் திமசயில் சாப்பிட்டுக் ககாண்டிருந்த சத்யமனப் பார்த்து விட்டு " என்ன கதாமற இன்னிக்கு அதிசயமா கமட எங்கயும் கபாறுக்க ரபாகம சத்யன்
நிமிராமல்
யா?" என்று நக்க
சாப்பிட்டான்....
எல்ர
உட்கார்ந்திருக்காரு?
ாக ரகட்க....
ாமரயும்
ஒரு
மக
பார்க்கும்
சத்யன்
பழனியிடம் மட்டும் எதுவும் எதிர்த்து ரபசமாட்டான்.... அம்மாமவயும் பழனிமயயும் ரசர்த்து சி
மவத்து
சமயம்
அவன் காது
மாரியிடரம
பண்ணிக்கரயன்? இப்புடி
"
பட
யாராவது
ஏம்மா
கண்ட நாயும்
ரபசினால்
அந்தாமள கண்டமதயும்
ஓடஓட
உமதப்பான்.....
ரவணும்னா ரபசாதுல்
கல்யாணம்
?" என்று
கூறி
அடியும் வாங்கியிருக்கிறான்..... சத்யன் அமமதியாக சாப்பிட ..... " அமதரயன் ரகட்குற? முழுசா முப்பது ரூவா வாங்கி
கிட்டு
உக்காந்திருக்கு"
கபருமூச்சு விட்டு கசால் "
ஏன்டா
இல்ம
கபத்த
என்று
முப்பது
ரூபாமய
முப்பதாயிரம்
ரபா
வாங்குறரய
உனக்கு
மானமா
....
ஆத்தா
கிட்டரய
யாடா?" என்று பழனி ரகட்டதும்....
கூ
ி
சத்யன் நிமிர்ந்து பார்த்து " யப்பா சாமி ... உன் திருவாய மூடிகிட்டு சாப்ட்டு ரபா... நீ ஆரம்பிச்சா முடிக்கரவ மாட்ட" என்றான் ...... " நாங்க கசால்லும் ரபாது அப்படித்தான்டா இருக்கும் .... அப்புறம் கசயிலுக்குப் ரபாய்
கம்பி
எண்ணுறப்ப
கதரியும்....
இந்தாடா....
தின்றமத
கசால்றமத ரகளு" பழனி ரகாபமாய் ஆரம்பித்து ககஞ்ச
நிறுத்திட்டு
நான்
ில் முடிக்க...
புறங்மகயில் வழிந்த சாம்பாமர நக்கியபடி " காது கதாறந்து தான் இருக்கு.... நீ ரமட்டமர கசால்லு" நக்க "
பாவம்டா
உன்
ாய் பதில் கசான்னான்.....
அம்மா...
இன்னும்
ரவகுறது?.... நீ நிரந்தரமா ஒரு ரவம
எத்தமன
கா
த்து
இப்புடி
மய ரதடிகிட்டு இத வட்டு ீ
அடுப்பு
ரய
உட்கார வச்சு
காப்பாத்த கூடாதா?" உண்மமயான அன்ரபாடும் அக்கமரரயாடும் வந்தது பழனியின் வார்த்மதகள்.... தட்டி
ிருந்த இம
சத்யன்
மய எடுத்து ரபாட்டுவிட்டு தட்மட கழுவாமல் கீ ரழ மவத்த
சட்மட
தூக்கி
ரபாகமாட்ரடன்னா
வாமய
துமடத்துக்
கசால்ரறன்? எவனும்
ககாண்டு
எனக்கு
ரவம
"
நான்
என்ன
தரமாட்ரடங்குறான்.....
நான் என்ன பண்றது?" அசால்ட்டாக ரபசினான்... " மதுமரயி
ரபாய் கபாமழக்க வழியில்
னு கசால்ற கமாத ஆளு நீ தான்டா"
என்ற
தான்
சத்யனின்
பழனி
சாப்பிட்டத்
தட்ரடாடு
தட்மடயும்
ரசர்த்து
கழுவி
மவத்து விட்டு கமடமய ஏறகட்டிய மாரிக்கு உதவ ஆரம்பித்தார்.... சத்யன் தண்ண ீர் மவத்திருந்த பிளாஸ்டிக் பக்ககட்மட கவிழ்த்துப் ரபாட்டு அதன் ரமல்
கால்ரமல்
வாங்கிகிட்டு
கா
கால்
ரபாட்டு
ாட்டிகிட்டு
அமர்ந்திருக்க....
உட்கார்ந்திருக்குப்
"
தருதம
பாரு"
மாரி
முப்பது
ரூவாய
கருவிக்ககாண்ரட
பாத்திரங்கமள ரராட்டில் ரபாட்டு கழுவ ஆரம்பித்தாள்... " சும்மா சும்மா அவமனத் திட்டாத மாரி... வயசுப்பய அப்புடிதான் இருப்பான்... " என்று சத்யனுக்கு சப்ரபார்ட்டாக ரபசிவிட்டு " சத்யா நான் காம
யி
ரமரனைர்கிட்ட உன்மனப் பத்தி கசால்
ாளிக்கு ரபான்
ரபாட்டு ரகட்டுட்டு ரவம கசய்வாரு
...
நீ
காம
ரமரனைமரப் பார்க்க
ிருக்ரகன்... அவரு கமாத
தர்றதா கசால் யி
ஒன்பது
ிருக்காரு.... கமாத
மணிக்கு
ாம்" என்று பழனி கசால்
திரயட்டர்
ாளி எனக்குன்னா
திரயட்டருக்கு
வா
சத்யா...
...
மாரி நிமிர்ந்து அவமர கும்பிட்டு " அய்யா சாமி ... அப்படிதான் ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ணி இந்த பயம என்று கூறினாள்...
உன் கூடரவ வச்சுக்ரகா... அப்பதான் சரிப்பட்டு வருவான்"
சத்யன் ரயாசித்துப் பார்த்தான்... இந்த திரயட்டர் ரவம
நமக்கு சரிபட்டு வருமா?.....
என்று எண்ணும் ரபாரத ... இனிரமல் காசு ககாடுக்காமல் சினிமா பார்க்க
ாம்
என்று ரதான்ற... உடரன ரவகமாக தம
யா
குடுக்க கசால்லு" என்று சத்யன் கசால் "
நீ
வா..
ரமரனைர்
அவரு
ரவம
யமசத்தான்.... " ஆனா நல்
ரவம
.... யரவ
ரபாட்டுக்
குடுப்பாரு"
என
பழனி
சிரிக்காமல் கசான்னார்.... பாத்திரம் கழுவிக்ககாண்டிருந்த மாரி ரவகமாக நிமிர்ந்து " ரமரனசர் ரவம உங்க கமாத
யா?
ாளி ஒத்துக்குவாரா?" என்று அப்பாவியாக ரகட்க...
பாத்திரங்கமள எடுத்து அடுக்கிக்ககாண்டிருந்த பழனி அமத விட்டுவிட்டு தனது தம
யில்
உன்னா
நச்கசன்று
அடித்துக்ககாண்டு
"
நல்
புள்மள...
நல்
ஆத்தா...
தான் மாரி அவன் குட்டிச் சுவரா ரபானரத" என்றார்...
" ஏன் எம் மவனுக் ககன்ன? அவன் ராசா... ஒரு ஊருரய ஆளுற தகுதி அவனுக்கு இருக்கு" என்று மாரி நீ ட்டி முழுக்க ஆரம்பித்தாள்.... பழனியால் அதற்கு ரமல் கபாறுக்க முடியாமல் காதுகமளப் கபாத்திக் ககாள்ள... சத்யன் அவமர ரகாபமாகப் பார்த்துவிட்டு " யம்மா நீ நிறுத்து... அந்தாளு நம்மமள நக்கல் பண்றாரு" என்றதும் பழனி சிரித்து விட்டார்.... " உன் புள்மள நல்
ா வரனும்னு எனக்கும் ஆமசதான் மாரி.... ஆனா அதுக்குனு
ஆமசக்கு ஒரு அளவில்
ாம இப்புடியா? ஸ்ஸ்ஸ் யப்பா முடியம
டா கடவுரள"
என்றதும் மாரிரயாடு ரசர்ந்து சத்யனும் சிரித்துவிட்டான்... அதன்பின் சத்யன் பழனி இருவரும் ரசர்ந்து கமட சாமான்கமள வட்டுக்குத் ீ தூக்கிச் கசன்று மவத்தனர்.... பழனி வாச
ில் மவத்துவிட்டு ரபாக... " ஏன் உள்ள வரமாட்ரடங்குற?" என சத்யன்
ரகட்க... " ஆமா சும்மாரவ என்மனயும் உன் ஆத்தாமளயும் ரசர்த்து வச்சு ரபசுறாங்க... இன்னும் நான் வட்டுக்குள்ள ீ வந்தா நாமளக்கு திரயட்டர் எங்க
கமதக்கு
தான்
ரபாகும்"
என்று
ச
ித்துவிட்டு
சினிமாக்கு பதி
திரயட்டமர
ரபானார்... சத்யன் எதுவும் ரபசவில்ம
... அவனுக்கும் கதரிந்த விஷயம் தாரன...
ா
ரநாக்கிப்
மறுநாள்
காம
ரவம
கிமடக்கப்
6
மணியி
ிருந்ரத
ரபாகிறரத....
மாரி
பரபரப்புடன்
குளித்துவிட்டு
இருந்தாள்.....
பக்கத்தில்
மகனுக்கு
இருந்த
அம்மன்
ரகாயிலுக்குப் ரபாய் வந்தாள்.... சத்யன் இன்னும் தம
யமணயில் முகம் புமதத்து கவிழ்ந்து கிடக்க.... பக்கத்தில்
அமர்ந்த மாரி " ராசு இன்மனக்காவது ரவம
யா எந்திரிடா... மணி எட்டாகுது.. "
என்று மகமன ககஞ்சிக்ககாண்டிருந்தாள்... சத்யன் புரண்டுப் படுத்து... " யம்மா காம நிம்மதியா
தூங்க
விடும்மா"
யி
என்று
ஆறு மணி
ருந்து உசுர வாங்குற.....
மீ ண்டும்
கண்மண
ரதாற்றப்
ரபாய்
மூடி
கவிழ்ந்து
ககாண்டான்.... மாரி
மகமன
எழுப்பும்
ரபாராட்டத்தில்
மகமய
பிமசந்தபடி
அமர்ந்திருக்க... ஆபாந்தவனாக பழனி வந்து கதமவ தட்டினார்... " ஐயா சாமி நீ ரய வந்து இவமன எழுப்பு...என்னா
முடியம
...." என்றவிட்டு கா
ி
குடத்மத எடுத்துக் ககாண்டு தண்ண ீர் பிடிக்க ரபாய்விட ........ பழனி வாச
ில் நின்று ககாண்ரட " ஏர
ய் ரநரமாச்சுடா.... எந்திரிச்சு கரடியாகி
வாடா...." என்று கதாடர்ந்து கத்தியபடி இருக்க..... கவகுரநரம்
கழித்து
"
முழிச்சுகிட்டு
தான்
இருக்ரகன்...
நீ
உள்ள
வந்தாதான்
எந்திரிப்ரபன்" சத்யன் கவிழ்ந்தபடி குரல் ககாடுத்தான்...... " அடப்பாவி" என்று சிரித்தவர் " ம்ம் வந்துட்ரடன்" என்று கமதுவாக வட்டுக்குள் ீ நுமழந்து சத்யனின் அருகில் அமரந்து அவன் தம
முடிமய பற்றி உலுக்கி... " வயசு
20 ஆகுது ஆனா இன்னும் சின்னப்புள்மளயாரவ இருக்கடா" என்றதும்... நிமிர்ந்து
அவர்
சின்னப்புள்மள பத்து
மாசத்து
முகம்
பார்த்த
சத்யன்
"
அப்புடித்தான்
நம்பிடாத...
நான்
ாம் கிமடயாது ... இப்ப கூட எவளாவது ககடச்சானு மவ?... அடுத்த உன்மனய
தாத்தா
ஆக்கிடுரவன்"
என்று
குறும்புத்தனமாக
கூறியதும் அவன் தம
யில் நறுக்ககன்று ஒரு குட்டு மவத்து " ரவம
சுத்துறவன்
பின்னாடி
ராப்பிச்மசக்காரி
கூட
வரமாட்டா....
ரவட்டி இல் கமாதல்
குளிச்சிட்டு வா.. ரமரனைர் வர்ற ரநரமாச்சு" என்று பழனி கசால் சத்யன்
ரவண்டாகவறுப்பாக
குடத்துடன்
வட்டுக்குள் ீ
அதிசயமாகப்
பார்த்துவிட்டு
எழுந்து
வந்தாள்..... ....
"
என்ன
குளிக்க பழனி
கசல்
வும்....
வட்டுக்குள் ீ
வட்டுக்குள்ள ீ
ாம
எந்திரிச்சு
... மாரி
தண்ண ீர்
அமர்ந்திருப்பமத
வந்துட்டீக
ரபா
ருக்கு?
இப்பதான் சாமிக்கு மனசு எறங்குச்சுப் ரபா
ருக்கு" என்று சந்ரதாஷத்துடன் ரக
ி
ரபசியபடி குடத்மத மவத்துவிட்டு காபி தயாரிப்பதில் ஈடுபட்டாள் .... சத்யன் நக்க
படுத்திருந்த
பாமய
சுருட்டியபடி
"
இதுக்ரக
ஊர்ப்
டிக்கப் ரபாறானுங்கரளானு பயந்து கிட்க்ரகன் இது
என்றவர்
பாமய
ஒரு
மூம
யில்
மவத்துவிட்டு
"
நீ ரவற ரக
நான்
குடுத்துருவாங்க தான்... ஆனா நம்ம ஐயா ஒழுங்கா ரவம கவம
என்ன
ி பண்ற...."
கசான்னா
ரவம
கசய்யனுரம?" என்றார்
யுடன்....
காபிமய எல்
பயலுக
ஆற்றி
டம்ளரில்
ஊற்றி
எடுத்து
வந்து
பழனியிடம்
ககாடுத்த
ாம் ஒழுங்காதான் இருப்பான்... அதான் நீ கூடரவ இருக்ரகல்
பாத்துக்க மாட்டியா?" என்ற மாரியின் ரகள்விக்கு பழனியிடம் பதிர அமமதியாக காபிமய குடித்துவிட்டு .... சட்மட பாக்ககட்டி
மாரி
"
... பத்தரமா
தும் இல்ம
....
ிருந்து ஒரு நூறுரூபாய்
ரநாட்மட எடுத்து மாரியிடம் ககாடுத்து " ரநத்து ரகட்டரய?" என்றார்... " ஆமா வட்டு ீ வாடமகக்கு காசு பத்தம வாங்கி
தனது
சுருக்குப்
மபயில்
... அதுக்குதான் ரகட்ரடன்" என்று ரூபாமய
மவத்துக்ககாண்டு
"
இத்ரதாட
என்
கணக்கு
இருநூத்தி நாப்பது ரூவா ஆச்சு " என்று கணக்கு கசான்னாள்.... பழனி
நிமிர்ந்து
மாரியின்
முகத்மதப்
பார்த்து
புன்னமகத்துவிட்டு
தம
மய
அமசத்தார்.... சத்யன் குளித்து வந்ததும் இருவருக்கும் மாரி ரதாமச கசய்து தர... சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பினார்கள்.... வட்டி ீ
ிருந்து
கவளிரயறி
கதருவில்
நடக்மகயில்
இருவரின்
முதுமகயும்
துமளத்தப் பார்மவ ஏராளம்.... இருவருரம கண்டுககாள்ளாமல் நடந்தனர்... அரதரபால் திரயட்டருக்குள் நுமழந்ததும் அங்கிருப்பவர்கள் ரக பழனி அமமதியாக நடந்து கசல்
ியுடன்ப் பார்க்க...
... சத்யன் முமறத்தபடி நடந்தான்...
ரமரனைரின் அமறக்கு கவளிரய சத்யமன நிறுத்திவிட்டு பழனி மட்டும் உள்ரள ரபானார்.... சற்றுரநரத்தில் உள்ளிருந்தபடி " சத்யா..... " என்று பழனி அமழத்ததும் சத்யன் உள்ரள ரபானான்.... ரமரனைர் சத்யமன ஏற இறங்கப் பார்த்துவிட்டு " பழனி சிபாரிசு பண்றதா உனக்கு கசய்து
இங்க பழனி
சரிகயன்று தம
ரவம மாதிரி
தரச்கசால் நல்
யமசத்தான்
ரபர்
ிருக்கார்
கமாத
வாங்குறமதப்
ாளி....
பாரு"
ஒழுங்கா
என்று
கூற....
தான் ரவம சத்யன்
ரமரனைரிடமிருந்து விமடப் கபற்றுக்ககாண்டு இருவரும் கவளிரய வந்தனர் .... மாடியி
ிருந்து இறங்கி வந்த உதவி ஆப்ரரட்டர் இருவமரயும் ஏளனமாகப் பார்த்து
" என்ன பழனியண்ரண? புள்மளமயயும் ரவம என்று ரக
க்கு அமர்த்திட்டப் ரபா
ருக்கு ?"
ி ரபச...
சத்யனுக்கு ரகாபம் கண்மண் கதரியாமல் வந்தது " ரடய் என்ன நக்க
ா?" என்று
அவன் மீ து பாய .... பழனி ரவகமாக மறித்து சத்யமன அமணத்தபடி திரயட்டருக்கு பின்னால் இருக்கும் சமமயல் கசய்யும் இடத்திற்கு இழுத்து வந்தார்.... " இந்த மாதிரி கதாட்டதுக்ககல்
ாம் ரகாபப்படுறத கமாதல்
நிறுத்துடா...." என்று
பழனி கத்த.... " பின்ன அவன் நக்க
டிக்குறமத ரகட்டுகிட்டு என் வாயி
இருக்க கசால்றியா?... இந்த எ
வுக்குத்தான் நாலு வருஷம் முன்னாடிரய உன்மனய
கரண்டாவதா கல்யாணம் பண்ணிக்கச் கசால் அது
மட்டும்
நடந்திருந்தா
ரவண்டியதில்ம ரகட்கம
...
இந்த
ஸரய? ... நான்
இப்ப
விரல் ரபாட்டுகிட்டு
ி எங்காத்தா கிட்ட கசான்ரனன்...
கவண்மண கசான்னத
அவமானப்பட்டு
முன்னாடி
நீ யும்
நிக்கிறது
நான்
ாம்
ரகட்கம
தம
..
குனிய
எங்காத்தாலும்
தான?" சத்யனுக்கு
ஏரனா
அழுமக முட்டிக்ககாண்டு வந்தது.... பழனி தம
குனிந்து அமமதியாக இருந்தார்.... அவரால் சத்யனின் உணர்வுகமளப்
புரிந்து
ககாள்ள
கதாம
க்காது
முடிந்தது...
இருக்கும்
முப்பத்கதட்டு
மாரிக்கு
வயதுக்கு
தன்னால்
இன்னும்
எந்தவிதத்திலும்
இளமமமயத் ககட்டப்
கபயர்
வரக்கூடாது என்று தான் சர்வ ைாக்கிரமதயாக இருந்து வருகிறார்... ஆனால் ஊரும் உ
கமும் தவறாக ரபசிக்ககாண்டுதான் இருக்கிறது...
சற்றுப் கபாறுத்து சத்யன் சரியாகி அவரருரக வந்து அமர்ந்து ககாண்டு " சரி விடு பீ ல் தம
பண்ணாத"
என்று
ரதாளில்
தட்டியதும்
பழனி
சிறு
புன்னமகயுடன்
யமசத்து " சரி வா பதிரனாரு மணி காட்சி ஆரம்பிக்கிற ரநரமாச்சு ரபாக
ாம்
" என்று எழுந்து ககாண்டார்... இருவரும்
திரயட்டரின்
டிக்ககட்
கவுண்டருக்கு
வந்தனர்....
நன்றாக
தரும்
டிக்ககட்மட கிழித்து தருவது தான் சத்யனுக்கு அங்ரக வழங்கப்பட்ட ரவம நாம எல்
அடிச்சுப்
புடிச்சு
டிக்ககட்
வாங்கி
ரபான
கா
ம்
ரபாய்
இப்ரபா
....
நாமர
ாரிடமும் டிக்ககட் வாங்கி உள்ரள அனுப்புவது சத்யனுக்கு படு உற்ச்சாகமாக
இருந்தது... பழனி அவனுக்கு அடுத்த வாயி .....
ில் நின்று" கவனமா இருடா" எச்சரிக்மக கசய்தார்
எல்ர
ாரும்
உள்ரள
ரபானப்
பிறகு
கருப்புநிற
திமர
மூடப்
பட்டு...
ரகட்
சாத்தப்பட்டதும்.... திமரப்படம் ஆரம்பித்தது... பழனி மதிய உணவு தயார் கசய்ய ரவண்டும் என்று ரபாய் விட..... சத்யன் மட்டும் கபஞ்சில்
சாய்ந்து
திரயட்டரின்
காம்பவுண்ட்டுக்கு
அப்பால்
திரயட்டமர
ஒட்டியிருந்த கதருமவ பார்த்தான்... அந்த
கதருவுக்குப்
கபயர்
கிருஷ்னராயர்
ரதாப்பு
என்றிருந்தாலும்...
கல்பனா
திரயட்டர் சந்து என்று முகவரி எழுதினால் தான் தபால்காரருக்ரக அமடயாளம் கதரியும்...
அந்தளவுக்கு
திரயடரும்
அந்த
கதருவும்
ஒட்டிப்
பிறந்த
கரட்மடகள்
ரபால் கதரியும்.... சத்யனின் பார்மவக்கு மாடி வடுகள் ீ மட்டும் கதரிந்தது... திரயட்டரின் பால்கனிக்குப் ரபானால் கதருவில் நடப்பவர்கமள கூட பார்க்க
ாம்....
ஒரு ஒரு வடாக ீ பார்த்தவனுக்கு .... இவனுக்கு ரநர் எதிரர இருந்த மாடி வடு ீ கவனத்மத கவர்ந்தது.... ஏரதாகவாரு உருவம் அவ்வளவு ரநரம் அங்ரகரய இருந்து பார்த்துவிட்டு இவன் பார்த்ததும் சராக
ன மமறந்தது ரபால் இருந்தது....
' ஆகா யாருடா இது? ' என்று எண்ணியவன் பார்மவமய ரவறுபக்கம் திருப்புவது ரபால் பாவமன கசய்து ஓரக்கண்ணால் அந்த வட்மட ீ ரநாட்டம் விட..... அந்த உருவம் மறுபடியும் வந்து வட்டு ீ பால்கனியில் நின்று இவரனரயப் பார்த்தது.... கவனித்து விட்டான் சத்யன்.... " ஆகா சத்யா கசம பிகருடா.... அதுவும் உன்மனரய உத்துப்
பாக்குதுடா.....
"
தனக்குத்
தாரன
கசால்
ிக்
ககாண்டவன்
சட்கடன
திரும்பியதும் ... அந்த கபண் மறுபடியும் வட்டுக்குள் ீ ஓடிப் ரபானாள்.... ' முருகா
நல்
ரவம
காட்டிட்டரய? நீ நல் அன்று மதியம்
இரவு வமர
யும்
குடுத்து
...
கசமத்தியா
ஒரு
பிகமரயும்
கண்ணு
ாருக்கனும் முருகா' சத்யனுக்கு சந்ரதாஷம் ககாக்களிட்டது....
காட்சி
வரும்வமர
பாவாமட
இந்த
தாவனியில்
கண்ணாமூச்சி இருந்தவள்....
ஓடிக்ககாண்டிருந்தது....
சாயங்கா
ம்
சுடிதாருக்கு
மாறியிருந்தாள்..... ககாஞ்சம் குண்டாக இருந்தாள்... பதினாறு வயது இருக்க
ாம் .....
சத்யனின் தூரப் பார்மவக்கு அந்தப் கபண் மாநிறமாக இருந்தாலும் அழகாகத்தான் இருந்தாள் ... சத்யன்
அன்று
இரவு
பத்து
மணி
காட்சிக்கு
டிக்ககட்
கிழித்து
முடித்து
விட்டு
நிமிர்ந்த ரபாது அந்த வட்டின் ீ பால்கனி கதவு மூடப்பட்டிருக்க.... முதன் முமறயாக ஏங்கிப் ரபானது சத்யனின் மனம் ....
கபஞ்சில் மணி....
படத்துக்ககாண்டு கதவு
திறந்து
அந்த
வட்மடரயப் ீ
கவளிரய
வந்தாள்
பார்த்தான்....
அந்தப்
சரியாக
கபண்.....
பதிரனாரு
சத்யனின்
முகம்
பட்கடன்று ம
ர.... ஆர்வத்தில் ரவகமாக மகயமசத்தான்.... அவ்வளவுதான் ச்சீப்
ரபா
ரபால்
என்பது
கசல்
மாக
தம
யமசத்துவிட்டு
மறுபடியும்
உள்ரளப்
ரபாய்விட்டாள்..... " பார்டா
கவட்கமாம்?" என்று
சிரித்தபடி
கபஞ்சிர
கண்முன் காதல் கனவுகள் விரிந்தது........ காம கானும் ஆவ
ரய
படுத்துக்ககாண்டவனின்
யில் அந்தப் கபண்ணின் முகத்மதக்
ில் கண்மூடினான்......
" காதல் எனும் கபாக்கிஷப் கபண்ரணாடு.... " நான் பழகிய நிமிடங்கள் குமறகவனினும்.... " என் மனப் பிராந்தியம் எங்கும்... " அவள் ககாலுசுகளின் ஒ
ியும்...
" வமளயல்களின் சத்தங்களும் ... " இமடவிடாது ஒ
ித்தபடி தான் இருக்கின்றன...
" எனது முதல் முதல் காதல்... " புன்னமகயுடன் புதுமமயாகத்தான் .... " என்னுள் முகாமிட்டிருக்கிறது !!!
பூமாம
வாடும் ஒரு கபான்மாம
சுழ
சிக்கிய
ில்
சூரியன்
ப் கபாழுது..... பகக
ரசாம்ப
ஈரமாய் எட்டிப் பார்த்தது நி
ாய்
விமடகபற....
ல்
ாம் காய்ந்த பின் ரமகச்
கர்பத்தி
ிருக்கும்
சிசுவாய்
வு...... இரதா இப்ரபாது தான் பிறந்ரதன் என்று புதிதாய்
பூக்கும் பூக்களுக்கு முன்னுமர எழுதிக்ககாண்டிருந்தது காற்று....... பிராமணர்கள் அக்ராஹரப்
மட்டும் பகுதி....
வசிக்கும் ஒரர
சிம்மக்கல்
ஹனுமார்
காம்பவுண்ட்டில்
ரகாயிம
பதிமூன்று
அடுத்த
குடித்தனங்கள்...
அத்தமனயும் நடுத்தரவர்க்கத்து பிராமண குடும்பங்கள்.... எல்ர கசிந்து
ாருக்கும் கபாதுவாய் ஒரு கூடம்.... திறந்திருந்த கதவின் வழியாக கமல் வந்தது
கமல்
ிய
கவள்ளிச்
ச
ங்மகயின்
கபண்ணின் வயமத கனிக்க முடியாத குரல்... " நீ
வண்ண கண்ணா வாடா.... " நீ ஒரு முத்தம் தாடா.....
" நிம
யான இன்பம் தந்து..
" விமளயாடும் கசல்வா வாடா....
நாதம்
ஒன்று....
பாடும்
இமழந்து இமழந்து பாடி கண்ணமன அமழத்தாள் அவள்..... "
ஏன்டி
பார்க்க
ஒன்னு ாமில்
சினிமாப்
பாட்டும்
கத்துண்டா
...
நாலு
பணம்
ிரயா? எப்பபாரு கண்ணா வாடானு மீ ரா மாதிரி பாடிண்ரட இரு...
ஒருநாமளக்கு கசால்
கரண்டு கதருவிர
ரபாறவா
யாராவது
நான்தான்
கண்ணன்னு
ிண்டு வந்து நிக்கப் ரபாறா..... அப்ரபா நீ முழிச்சிண்டு நிக்கப் ரபாறாய்ப்
பார்" என்று ஒட்டமடக் குச்சிக்கு கபன்சி
ால் மீ மச வமரந்தது ரபான்று பதிகனட்டு
வயது மதிக்கத் தக்க ஒருவன் ... பாடிக்ககாண்டிருந்த குயில் சட்கடன்று பாடம
நிறுத்திவிட்டு " அம்மா இவமனப்
பாரறன்..." என்று தாமயத் துமணக்கமழத்தது ...... ஆனால்
உள்ளிருந்து
பதிர
வரவில்ம
என்றதும்
"
ரபாடா
அசமஞ்சம்
"
என்றுவிட்டு உள்ரள ஓடிப் ரபானாள்.... சிறிய ஹால், ஒரு பூமை அமற.. சிறியதாய் ஒரு சமமய அந்த குயி
மற .. இவ்வளவு தான்
ின் வடு... ீ அந்த காம்பவுண்டில் வசிக்கும் அமனவருக்கும் கபாதுவான
கூடத்தில் தான் எல்ர
ாரும் படுத்துக்ககாள்வார்கள்..... ஆண்கள்
ஒரு பக்கம்
...
கபண்கள் ஒரு பக்கம்... வயதானவர்கள் ஒரு ஓரம் .... கபண்களின் அந்த மூன்று நாட்களுக்குத் ரதாட்டத்தில் ஒரு ககாட்டடி என்று ஒரு கூட்டுக் குடும்பம் ரபால் அந்த ஒரர காம்பவுண்டில் வசித்தனர்...... இவர்களில் கணவன் மமனவியாக இருப்பவர்கள் எப்படித்தான் காதல் கசய்து ... க
வியும்
கசய்து..
அதிசயம்தான்....
குழந்மதப்
வறுமம
கபற்றுக்
வாச
ில்
ககாள்கிறார்கள்
வந்து
நின்றாலும்
என்பது
கபரிய
ஆச்சாரமும்
உ
க
ஒழுக்கமும்
உயிராய்ப் ரபாற்றப்படும் குடித்தனவாசிகள்.... பாடிய
குரலுக்கு
கசாந்தக்காரி
மான்சி.....
பதினாறு
வயதிர
ரய
பார்பவமர
மபதியமாக்கும் பயங்கர அழகி..... அள்ளி முடிக்க முடியாத அர்த்தியான கூந்தல்... வடிவான இமமகளில் அமர அங்கு
த்திற்கு நீ ண்டிருக்கும் இமம ரராமங்கள்.....
அடிக்கடி படபடகவன இமமகமள சிமிட்டி ஆண்களின் இதயத்மத தூளக்கும் அழகி நீ ள்விழிகள்.... ஒயினில் ஊறமவத்த திராச்மசப் ரபான்ற கருமணிகள்.... ககாக்கிரபால் வமளந்து நிற்க்கும் அடர்த்தியான புருவத்மத ஒருமுமற உயர்த்தி சுளித்தாள் என்றால் துடிக்க மறந்து துண்டித்து விழும் இதயங்கள் ஏராளம்..... அந்த கூர் மூக்கில் வ
து
கூடாத?
நிமறந்த
காண
ஏக்கம்
பக்கத்தில் இருக்கும் சிவப்புக்கல் இமளஞர்களின்
கநஞ்சு
மூக்குதியாய் நானிருக்க விம்முவமத
தினமும்
ாம்.... வளவளப்பான கவல்கவட் கன்னத்தில் இதழ் பதிக்க எந்த ர
ாகத்து
மன்மதனுக்கு ககாடுத்து மவத்திருக்கிறரதா??? ரமலுதடு தடித்து நீ ண்டும்... கீ ழுதடு
குவிந்தும்....
ம்ஹாஹாஹா..
ரமலுதட்டின்
விழிம்பில்
கதாற்றி
நிற்கும்
சிறு
மச்சம்...... கமாத்தத்தில் ரத்த சிவப்பில் ககாத்தாய் கவ்விக் ககாள்ள அமழக்கும் அழகிய அதரங்கள்.... சற்று
நீ ண்ட கழுத்து...அந்த
கா
த்து அரசக்குமாரிகள்
ரபால்
நிமிர்ந்த
அகண்ட
ரதாள்கள்.... அதற்கு கீ ரழ ரபானால் பதினாறு வயது தான் ஆகிறது என்று சத்தியம் கசய்தாலும்
நம்ப
மறுக்கும்
நமது
கண்கள்....
ஆரம்பிக்கும் சங்கின் நிறத்மத ஒத்த க
கழுத்து
முடியும்
இடத்திர
ரய
சங்கள்.... சற்ரற ஆமட நீ ங்கினாலும் நீ
மூர்ச்மசயாவாய் என்பமத உண்மமயாக்குவது ரபான்ற உருண்டு திரண்டு நிமிர்ந்து குவிந்து நிற்கும் கபாற்குவியல் அவள் தனங்கள்... பிரமானப்கபண்களுக்ரக உரிய சமதப்பற்று இல்
ாத தட்மடயான வயிறு..... அவள் கட்டியிருந்த பட்டுப்பாவாமட
கதாப்புமள மமறக்க.... ஆண்டவனின் வஞ்சத்மத எண்ணி ..... ம்ஹம்... நீ ண்டகதாரு கபருமூச்சால் சுற்றுப்புறத்மத சூடாக்கும் இமளஞர்கள் கூட்டம் தான் எவ்வளவு?? இவ்வளவு எமடமய இது எப்படி தாங்குகிறது என்று சந்ரதகம் ககாள்ள மவக்கும் இமடப்பகுதி.....
கம்பர்
எழுதிய
ராமாயணத்தில்
என்கிறார் கம்பன் ...... " இருந்தும் இல் சீமதயின் இமடயும் இருந்தும் இல் கூட இமறவனுடன் ஒப்பிட சட்கடன்று
குழிந்து.....
கவண்மணமய
பூசி
சீமதயின்
இமடமய
இமறவன்
ாதிருப்பது தான் இமற...... அதுரபால்தான்
ாதது ரபால் " ...... இரதா இவளின் இமடமயக்
ாம்.... எங்ரக ரபானது இவளின் இமட? என்பது ரபால்
இரதா
இங்ரக...
வழித்கதடுத்து
என்பது
குமடந்து
ரபால்
கசய்த
பட்கடன்று
விரிந்து....
வளவளப்பான
கவள்மள
இமட..... அதற்கும் கீ ரழ ஆமட மமறத்தாலும் இப்படித்தான் இருக்கும் என்று படிப்பறிவு இல்
ாதவன் கூட சாமுத்ரிகா
பகுதிகள்.....
சிவனுக்கு
அமமக்கப்பட்டமதப்
ட்சணம் அறிந்து அளவிட்டுக்ககாள்ளும் உட்ப்புற அர்சித்த
ரபான்ற
பாதங்கள்
கவன் ...
அதில்
தாமமரயின் சின்னதாய்
இதழ்களால்
கசதுக்கி
மவத்த
வாமழப்பூ விரல்கள்... விரல்களின் நுனியில் கடல் சிப்பிமய கவிழ்த்தது ரபா பளபளகவன மின்னும் நகங்கள்.... இவளுக்காக பள்ளியின் வாயி இல்ம
ிப கூட்டம் .... எனக்கு
... எனக்கு கிமடக்காது ... கசாக்கா நான் ரகட்கறது காது
திருவிமளயாடல் வந்து
ில் காத்து நிற்க்கும் வா
விடும்
தருமியாய்
அப்பாவி
பு
ஆண்
ம்பினாலும்
பிள்மளகள்......
விழுதா? என்று
பாதுகாப்பாய்
வடுவமர ீ
ககாண்டு
கமாத்தத்தில்
ஆண்களின்
இதயத்
துடிப்மப எகிற கசய்யும் இவள் பயங்கர அழகிதான் .... மான்சி,, கவங்கரடசன் விசா மூத்தவன்
ஸ்ரீனிவாசன்
ாட்சி தம்பதிகளுக்கு இரண்டாவதாய்ப் பிறந்தவள் ..
கல்லூரியில்
இறுதியாண்டு
மாணவன்.....
மான்சி
பதிரனாராம் வகுப்பு படிக்கும் அழகிய புயல்..... இவளுக்குப் பிறகும் தம்பதிகளின்
விடாமுயற்ச்சி
விசுவரூப
கவற்றியாகி
இரட்மடயும்....
ஹம்சவர்த்தன்....
......
என்ற
திரிபுரசுந்தரி,, திர
ாத்தமா...
கமடக்குட்டியுமாக
என்ற
கமாத்தம்
ஐந்து
பிள்மளகமள வஞ்சமனயின்றிப் கபற்றனர் .... கவங்கிக்கு புரராகீ தம் தவிர ரவறு எதுவும் கதரியாது.... தர்மபயும் மகயுமாகரவ வாழ்க்மகமய ஓட்டிக்ககாண்டிருக்கும் சாமான்யன்..... நாற்பத்மதந்து வயதிர
ரய
முதுமமமயத் கதாட்டுவிட்டு மனிதன்.... ஊரில் கல்யாணம் என்றாலும் சந்ரதாஷம்... சாவு என்றாலும் சந்ரதாஷம்.... ஏகனன்றால் இரண்டுக்குரம இவர்தான் புரராகீ தர்.... இது இல்
ாமல் சி
கபரிய வட்டுகளில் ீ இருக்கும் சிறிய ரகாயில்களுக்கு தினமும்
அபிரஷக ஆராதமனகளும் இவர் மகவசம் உண்டு ... அதில் வரும் மாத வருமானம் சுமார்
இரண்டாயிரம்
பாலும்
பருப்பும்
கநய்யும்
வாங்கரவ
பத்தாது...
இதில்
இமடயிமடரய புரராகீ தம் என்று யாராவது வந்தால்தான் குடும்ப வண்டி பட்டினி இல்
ாமல் ஓடும்...
விசா
ம் ... கணவரின் வருமானத்தில் ககரக்டாக குடும்பம் நடத்தியதற்காக ரதசிய
அவார்ரட இவளுக்குத் தர என்று
மசடு
பிசினஸூம்
ாம்.... இவள் உமழப்பாக வத்தல்..வடாம்.. ஊறுகாய்... உண்டு...
மூன்று
கபண்களுக்கு
வரத்தட்சமன
எப்படி
முடியும்? என்ற ரகள்வி அவர்கமளப் கபற்ற அன்ரற உதித்தது.... பாவம் இன்னும் பதில்தான் கிமடக்கவில்ம
இவளுக்கு ... மக்கள் வளர வளர இவளின் ரகள்வியும்
வளர்ந்து பூதகரமாய் நின்றது... அதிலும்
மான்சிமய
நிமனத்தார
அடிவயிறு
திக்ககன்றது....
இப்படி
மதர்த்துப்
ரபாய் மாடு மாதிரி வளர்ந்து நிக்கறாரள? இவளுக்கு ஏத்த ஆம்பமடயாமன நான் எங்கப்
ரபாய்
ரதடுறது
ஈஸ்வரா?
விசா
த்தின்
தினசரி
பு
ம்ப
ில்
இதுவும்
ஒன்று..... மான்சிக்கு நல் வந்து
வரம்
குரல் வளம்..... வமணமய ீ ஏந்தி நிற்கும் சரஸ்வதிரய ரநரில்
ககாடுத்தது
ரபான்ற
பிசிரற்ற
சாரீரம்...
நவராத்திரி
சமயங்களில்
கதரிந்தவர்கள் வட்டுக்கு ீ பாட அமழத்துச் கசன்றார்கள் என்றால் திரும்பி வரும் ரபாது
நிச்சயம்
ஒரு
கவள்ளி
டம்ரளா..
மறுநாள் அது விற்க்கப்பட்டு சம மான்சி
அவமளயும்
நம்பிக்மகமய
அறியாமல்
தட்ரடா
மான்சியின்
மகயி
ிருக்கும்....
மறயின் மளிமகப் கபாருட்களாக மாறிவிடும்.... கவங்கி
விமதத்திருந்தாள்....
அது
விசா
ம்
தம்பதிகளின்
,, மான்சியால்
தான்
மனதில் குடும்பம்
ஒரு இனி
பிமழக்கும் என்ற நம்பிக்மக.... ரமமடக் கச்ரசரி கசய்யும் அளவுக்கு வாய்ப்ரபா வசதிரயா இல் மான்சி
என்ற
ரைாதி
கவறும்
கவங்கியும் ரபாகின்ற இடத்திக
அகல் ல்
விளக்காக
மட்டுரம
ாம் மகமளப் பற்றி கசால்
ாத காரணத்தால் ஒளிர
முடிந்தது....
ி வாய்ப்புத் ரதடிக்
ககாண்டுதான் இருக்கிறார்... ஆனால் முமறயான சங்கீ தம் பயி காரணத்தால்
கர்னாடக
சங்கீ த
ரமமடயில்
ஏறுவதற்கு
வசதியில்
மான்சிக்கு
ாத
வாய்ப்பு
மறுக்கப்பட்டது இந்த வருடம் பதிகனாராம் வகுப்பு முடிந்து பணிகரண்டாம் வகுப்பில் அடிகயடுத்து மவக்கரவண்டும்..... பள்ளியின், ஆண்டுவிழா...... ஆளுக்ககாரு ரபாட்டிகளில் க ககாள்ள... மான்சி வழக்கம் ரபா பள்ளிக்கூடம்
அ
பட்டுப்பாவாமடயும்
மதத்து....
கசயற்மகயான
கபண்களின்
பாட்டுப் ரபாட்டிக்கு ரதர்ந்கதடுக்கப் பட்டாள்.....
ங்காரத்ரதாரணங்களால்
பச்மசநிற
ஒட்டுகமாத்த
ந்து
அரக்கு
கைா
நிற
மான்சி
தாவனியிலும்
கவன்முத்துகளால் வயிற்கறரிச்சம
ிக்க...
...
நமகயணிந்து
யும்க்
தன்னிடமிருந்த தாழம்பூ அவள்
ககாட்டிக்ககாண்டு
ைமட வயதுப்
பள்ளிக்கு
வந்தாள்..... இவளுக்கு
முன்னால்
இரண்டு
மாணவிகள்
பாடிவிட்டுப்
ரபாக....
மூன்றாவதாக
மான்சி ரமமட ஏறியதுரம மகத்தட்டல் காமத கிழித்தது.... பள்ளியின் காம்பவுண்ட் சுவற்றில் ஒ
அமர்ந்திருந்த
வா
ிபக்
கூட்டத்தின்
விசில்
சப்தம்
கவகுரநரம்
ித்தது....
மான்சி
மமக்மக
கசருமிக்ககாண்டாள்....
மகயில்ப் கன்னியின்
பிடித்துக்ககாண்டு குரல்
ஆரம்பித்தது.... பக்கவாத்தியங்கள் எதுவுமில் குரல் காற்றில் க
குழந்மதயின்
கதாண்மடமய குர
ாம் மான்சியின் ரதன் க
ாக
ஒ
ிக்க
ந்த பா
கிக்
ந்து ரகட்பவர்கமள மயக்கி கண்மூட மவத்தது.... “ ரகாழி ஒரு கூட்டிர
...
“ ரசவல் ஒரு கூட்டிர
....
“ ரகாழி குஞ்சு கரண்டும் இப்ரபா ... “ அன்பில்தாத காட்டிர
....
“ பசுமவத் ரதடி கன்னுக்குட்டி பால் குடிக்க ஓடுது “ பறமவ கூட இமறமய எடுத்து பிள்மளக்ககல்
ாம் ஊட்டுது
“ தாத்தா கதரியுமா பார்த்தா புரியுமா “ தனித் தனியா பிரிஞ்சிருக்க “ எங்களார
முடியுமா
“ அடுத்த வட்டு ீ பாப்பா இப்ரபா அம்மா அப்பா மடியிர “ அதிர்ஷ்டமில்
ா கபாண்ணுக்குத்தான் ரசர்த்துப் பார்க்க முடியர “ அம்மா மறக்கரள
“ அப்பா நிமனக்கர “ அங்கும் இங்கும் ரசர்த்து மவக்க “ எங்களுக்கும் வயசில்ர “ உங்களுக்கும் மனசில்ர “ ரகாழி ஒரு கூட்டிர “ ரசவல் ஒரு கூட்டிர “ ரகாழிக் குஞ்சு கரண்டும் இப்ரபா “ அன்பில்
ாத காட்டிர
மான்சி பாடிமுடித்ததும் மகத்தட்டல் அடங்க கவகு ரநரமானது..... என்ன ஒரு குரல் வளம்? என்று எல்ர
ாரும் பாராட்டி பரிசுகள் ககாடுக்கப்பட்டதும் ரமமடயி
ிருந்து
கீ ரழ வந்தாள்..... கவங்கி
மகமள
வந்து
அமணத்துக்
ககாண்டு
கண்க
ங்கினார்....
"
என்னமா
பாடுறடி ககாழந்த? ரநக்கு மட்டும் வசதியிருந்தா அந்த சங்கீ தத்துக்ரக உன்மன சமர்ப்பனம் தம "
கசய்திருப்ரபரனடி
ககாழந்த?"
வருத்தப்பட்டவமரப்
பார்த்து
சாய்த்து சிரித்தாள் மான்சி... விடுங்ரகாப்பா....
கசால்
நமக்கு
இதுரவ
ிக்ககாண்டிருக்கும் ரபாது பின்னா
ரபாதும்...
"
என்று
மான்சி
ிருந்து யாரரா மான்சிமய அமழக்க....
திரும்பிப் பார்த்தாள்.... பள்ளிக்கு சிறப்பு விருந்தினராக அமழக்கப்பட்டிருந்த மகளிர் அமமப்மப ரசர்ந்த கபண்மணி தான் அமழத்தாள்... மான்சி மககூப்பி " வணக்கம் ரமடம்... " என்றதும் புன்னமகயுடன் தம
யமசத்து விட்டு " நல்
ா பாடுரற மான்சி.... இவர்தான் உன்
அப்பாவா?" என்று ரகட்க... " ஆமாம் ரமடம்" என்று மான்சி கூறியதும் கவங்கியும் மககூப்பினார் ... " உங்க கபாண்ணுக்கு நல்
குரல்.... முமறயா சங்கீ தம் கத்திகிட்டு இருக்காளா?"
என்று அந்த கபண்மணி ரகட்க.... " இல்
ம்மா... என் குழந்மதக்கு சரஸ்வதி கடாட்சம் கிமடச்ச மாதிரி...
கடாட்சம்
கிமடக்கர
...."
வருத்தத்துடன்
வார்த்மதயில் தனது வறுமமமய கசால்
வந்தது
கவங்கியின்
கத்துக்கம
னா
பரவாயில்ம
ஒரு
ிவிட்டார்...
அந்த கபண் சற்று ரயாசித்துவிட்டு.... " இவளுக்கு நல் சங்கீ தம்
குரல்...
ட்சுமி
...
சினிமாப்
எதிர்கா பாடல்கள்
ம் இருக்கு.... பாட
ாம்....
என்ரனாட அக்கா மபயன் மியூசிக் குரூப் ஒன்னு நடத்துறான்... ஸ்வர சங்கமம் என்ற கபயர்
... அவன்ட்ட நான் கரக்கமன்ட் பண்ரறன்... அந்த குரூப்
தற்சமயம் ரமமடகள்
பாடட்டும்... இவ ரநரம் நல்
ரசர்ந்து
ாருந்தா சினிமா வாய்ப்பு ரதடி
வரும்" என்று அந்த கபண் தீர்க்கமாய் கசான்னதும் ... அப்பாவும்
மகளும்
ககாஞ்சம்
ஆச்சாரம்
ராத்திரி
வர
ப
ஒருவமரகயாருவர் ரமடம்....
தாமதமான
பார்த்துவிட்டு
கல்யாணம்
சரியா
திருவிழானு
வராரத....
ஒண்டு
விதமா ரபசுவாரள" பயத்துடன் கவங்கி கசால்
" இந்த கா
த்து
அமதகயல்
.....
"
அய்ரயா
கச்ரசரி
நாங்க
பண்ணிட்டு
குடித்தனத்தில்
ப
ரும்
...
ாம் பார்க்கப்படாது ஐயரர.... உங்க குடும்பத்துக்கு
பசிக்கிற வயிற்மற ககாடுத்த அரத ஆண்டவன்தான் உங்க பசி தீர்க்கும் மருந்தா உங்க
மகளுக்கு
நல்
குரம
குடுத்திருக்கான்....
உங்களுக்கு
விருப்பமிருந்தா
இதுதான் என்ரனாட நம்பர்... கால் கசய்து சம்மதம் கசான்னா என் அக்கா மகன் கிட்ட அமழச்சிட்டு ரபாரறன்...." என்று ஒரு கார்மட ககாடுத்துவிட்டு அந்த கபண் கசன்றுவிட.... அப்பாவும் மகளும் ப கவங்கரடசன்
த்த ரயாசமனயுடன் வட்டுக்கு ீ வந்தனர்....
தன்
மமனவியிடம்
விஷயத்மத
கசான்னதும்
"
அய்ரயா
ரவணாம்ண்ணா..... ஊர் ஊராப் ரபாய் கச்ரசரி பண்றவா கூட நமக்கு சரிப்பட்டு வராது....." என்று கசால்
...
" அம்மா நீ சுத்த கர்நாடகம்..... இது மான்சிக்கு நல் கபாம்ணாட்டி இல்ர நல்
வந்து
கசால்
ிட்டுப்
ரபாயிருக்கார்....
ஒரு
பயமும்
ம்மா... அந்த மியூசிக் குரூப் பத்தி நானும் ரகள்விப்பட்டிருக்ரகன்.... கராம்ப வா தான்... நாம ரமலும் நன்னா விசாரிச்சுட்ரட மான்சிமய அனுப்ப
என்று
சீனு
மாவடுவும் மூ
வழியா
சந்தர்ப்பம்.... கபருமாரள அந்த
மாக
கபாரியர
முழுமூச்சாய் ரமார்சாதமும்
வருமானம்
ரபசினான்..... சாப்பிடுறது
வந்து
இன்னும்
என்ற
எவ்வளவு
ஆதங்கம்
கபாருளாதாரம்
நாமளக்குதான்
அவனுக்கு
ககாஞ்சம்
ாம்"
....
உயர்ந்தால்
தங்மக அவியல்
ாடு உணவு கிமடக்குரம?....
மான்சி கபற்ரறாரின் முடிவுக்காக அவர்களின் முகத்மதப் பார்த்தாள்...... அவளுக்கு இந்த ஏற்ப்பாட்டில் சம்மதம் தான்.... தனக்குப் பிறகு இருக்கும் மூன்று பிள்மளகளின் படிப்பும் உணவும் அவளுக்குப் கபரியதாக கதரிந்தது..... அம்மாமவ கநருங்கி ரதாரளாடு அமணத்து " நம்ம வட்ரடாட ீ நிம கச்ரசரி சின்ன
பாடப்ரபாறது தான்மா நல் வயசு
ரய
பயப்படாரதம்மா....
அவா
வயித்து
மமக்கு நான்
து.... இன்னும் மூனு ரபர் இருக்காரள... இந்த யும்
ககாஞ்சநாமளக்கு
ஈரத்துணிமயப்
கச்ரசரி
பண்ணப்
ரபாட
ரவண்டாரம?
ரபாரறன்...
சரியா
வந்துதுண்டா கதாடர
ாம்... இல்ர
சீனுக்கு ஏதாவது ரவம
ன்னா வந்துடுரறன்.... முடிஞ்ச வமரக்கும் நம்ம
கிமடக்குற வமரக்கும் பாடரறன்மா" மான்சி வற்புறுத்தி
ரகட்க.... விசா
ம்
அமமதியாக
அமறந்தது....
அடுத்து
நின்றிருந்தாள்.... ஏதாவது
மகள்
கருமாதிரயா
கூறிய
நிசர்சனம்
கல்யாணரமா
பண்ணால்தான் நாமளய உணவுக்கு அடுப்பு எரியும் என்ற நிம எல்ர
நடந்து
முகத்தில் புரராகீ தம்
மம....
ாரின் குழப்பத்மதயும் இறுதியாக வறுமம கையித்தது.... அந்த கபண்மணி
ககாடுத்த நம்பருக்கு கால் கசய்து சம்மதம் கசான்னதும் அவள் ஒரு முகவரி கூறி அங்ரக வரச்கசான்னாள்.... விசா
ாட்சி
கபருமாமளக்
கும்பிட்டு
ககாடுத்த
கசந்தூரத்மத
கநற்றியில்
மவத்துக்ககாண்டு கவங்கியும் மான்சியும் கிளம்பினார்கள்.... ககாடுத்த
முகவரியில்
காத்திருக்க...
உடரன
இருந்தது கதவு
கபரிய
திறந்து
"
யூ
வடுதான்.... ீ மான்சி?"
கபல்
அடித்துவிட்டு
என்றான்
இருபத்மதந்து
மதிக்கத்தக்க இமளஞன் ஒருவன்..... மான்சி
மிரண்ட
பார்மவயுடன் தம
யமசக்க....
" உள்ரள
வாங்க" என்றுவிட்டு
முன்னால் ரபானான்.... ஹால் ரசாபாவில் முகவரி ககாடுத்த கபண்ணும் அமர்ந்திருக்க... புன்னமகயுடன் " உட்காருங்க" என்று இன்கனாரு ரசாபாமவ காட்டினாள் .... இருவரும் அமர்ந்ததும் அவர்களுக்கு எதிர் ரசாபாவில் அமர்ந்த அந்த இமளஞன் ... " என் ரபர் மரகந்திரன்... எல்
ாரும் மரகஷ்னு கூப்பிடுவாங்க... நான்தான் ஸ்வர
சங்கமம் என்ற மியூசிக் குரூப் நடத்துரறன்... சித்தி உங்க கபாண்ரணாட வாய்ஸ் பத்தி கசான்னாங்க.... எனக்கும் இப்படிகயாரு வாய்ஸ்தான் ரதமவப்படுது..... புதுப் படால்கள்
பாட
நிமறய
ரபர்
இருக்காங்க
பாடல்கள் பாடவும் குழந்மத குரல்
...
உங்க
மகமளப்
ரபா
பமழய
பாடவும் தான் சரியான ஆள் கிமடக்கம
...
அதுரவ எனக்குப் கபரிய மமனஸா இருந்தது... இப்ரபா உங்களுக்கு சம்மதம்னா கதாடர்ந்து என் ட்ரூப்
பாட
ாம்" என்று மரகஷ் கூற..
மான்சிக்கும் கவங்கிக்கும் அவனது கவளிப்பமடயான ரபச்சால் அ வந்தது.... கவங்கி சம்மதத்மத தம
ாதி நம்பிக்மக
யமசப்பில் கதரிவிக்க... மான்சி தனது ம
ர்ந்த
புன்னமகயில் கதரிவித்தாள்....... மரகஷ் ஒரு
ட்டர் ரபமட எடுத்து ஏரதா எழுதி மான்சியிடம் நீ ட்டி " இந்த பாட்மட
ககாஞ்சம் பாடிக்காட்ட முடியுமா? எனக்கு கராம்ப பிடிச்சப் பாட்டு " என்றான்...
மான்சி
காகிதத்மத
வாங்கிப்
பார்த்தாள்
...
அவளுக்கும்
பிடித்தப்
பாட்டுதான்....
கல்யாணப் பரிசு படத்தில் ைிக்கி பாடிய பாடல்... மான்சி ஆச்சர்யமாக மரகமஷப் பார்த்தாள்... இவ்வளவு மார்டனா இருக்கான்... ஆனால் பமழயப் பாடல்கமள ரகட்க விரும்புறான்.... மான்சி
கதாண்மடமய
சரி
கசய்து
ைிக்கியின்
குரலுக்கு
மாறினாள்....
பாடல்
ரதனருவியாக ககாட்ட மரகஷ் ரசாபாவில் சாய்ந்து கண்மூடி பாட்மட ரசித்தான்.... “ துள்ளாத மனமும் துள்ளும் “ கசால் “ இல்
ாத கமதகள் கசால்லும் ாத ஆமசமயக் கிள்ளும்
“ இன்பத் ரதமனயும் கவல்லும் - இமச “ இன்பத் ரதமனயும் கவல்லும் “ துள்ளாத மனமும் துள்ளும் “ கசால் “ துன்பக் கடம “ அன்புக் குர
ாத கமதகள் கசால்லும்
த் தாண்டும் ரபாது ரதாணியாவது கீ தம்
ில் அமுதம் க
ந்ரத அருந்தத் தருவதும் கீ தம்
“ எங்கும் சிதறும் எண்ணங்கமளயும் இழுத்து வருவது கீ தம் “ இமணத்து மகிழ்வதும் கீ தும் துயர் இருமள மமறப்பதும் கீ தம் “ துள்ளாத மனமும் துள்ளும் “ கசால்
ாத கமதகள் கசால்லும்
“ ரசார்ந்த பயிரும் நீ மரக் கண்டால் ரசாமக விரித்ரத வளர்ந்திடும் “ சாய்ந்த ககாடியும் கிமளமயக் கண்டால் தாவியமணத்ரத படர்ந்திடும் “ மங்மக இதயம் நல்
துமணவன் வரவு கண்ரட மகிழ்ந்திடும்
“ உறவு ககாண்டால் இமணந்திடும் அதில் உண்மம இன்பம் விமளந்திடும் “ துள்ளாத மனமும் துள்ளும் “ கசால்
ாத கமதகள் கசால்லும்
மான்சி பாடி முடித்தரபாது அங்ரக கபரும் அமமதி... மரகஷ் முற்றிலும் உருகிப் ரபாயிருந்தான்.... அவன் கண்கள் மான்சிமய வியப்புடன் ரநாக்கியது " இவ்வளவு சின்ன வயசு கிமடச்ச திரும்பி ...
இத்தமனப் கபரிய சிறப்பு யாருக்கும் கிமடக்காது... நீ ங்க எனக்கு
வரம்னு
தான்
கசால்
னும்"
என்று
புகழ்ந்தவன்
கவங்கியின்
பக்கம்
" சார்
நீ ங்க
நானாச்சு..... அதுக்கு
எதுக்கும்
பயப்பட
எங்களுக்கு
முதல்
எப்ப
நாரள
ரவண்டாம்...
கச்ரசரி
உங்க
இருக்ரகா
ரிகர்சலுக்கு
மகளுமடய
அப்ரபா
வரனும்...
சி
பாதுகாப்புக்கு
தகவல்
நாட்கள்
கசால்ரறன்... மநட்
ரவண்டியிருக்கும்... அதுக்கு நீ ங்க பயப்படரவண்டாம் மான்சிமயப் ரபா கரண்டு ரவன்
கபண்கள்
எங்க
குரூப்
இருக்காங்க....
கச்ரசரி
இன்னும்
முடிஞ்சதும்
ரய வட்டுக்கு ீ ககாண்டு வந்து விட்டுடுரவாம்" என்று மரகஷ் கசால்
கவங்கரடசன் அவமன சஙகடமாகப் பார்த்து " இல்ம
ஒருநாள்
சித்தியும்
அமத
கச்ரசரிக்கு
கசான்னதுரம
...
முடிஞ்ச வமரக்கும்
என் மூத்த பிள்மளரயா மான்சி கூட வர்ரறாம்... அவ பழக்கப்படும்
ரவணா நீ ங்க கசால்றபடி கசய்ய மரகஷின்
எங்க
ங்க தம்பி அவ ககாழந்மத...
தனியா புழக்கமட பக்கம் கூட ரபாகப் பயப்படுவா.... அதனா நாரனா இல்
தங்க
ஒத்துக்ககாள்ள..
முந்நூறு
மான்சியின்
பறிமாறப்பட்டுது ரபா
ாம் " என்று கசான்னார்....
ரூபாய்
கண்முன்
மரகஷூம்
குடுத்துடுரவாம் கமகமக்கும்
ஒத்துக்ககாண்டான்.... சார்"
என்று
வாசமனயுடன்
ிருந்தது... ' அப்பாடா இனிரம பட்டினி இல்
"
மரகஷ் விருந்து
ாம சாப்பிட
ாம்"
என்று அவளின் பிஞ்சு மனது எண்ணிக்ககாண்டது... பிறகு சற்றுரநரம் ரபசிக்ககாண்டிருந்து விட்டு இருவரும் கிளம்பினார்கள்.... மரகஷ் வாசல் வமர வந்து வழியனுப்பினான்.... அன்று முதல் மான்சியின் இமசப் பயண்ம் ஆரம்பம் ஆனது... ஏற்கனரவ பள்ளியில் மமக்ப் பிடித்து பழக்கமிருந்ததால் அவளால் தடுமாறாமல் பாடமுடிந்தது.... பணிகரன்டாம் கவனம்
வகுப்பு
கசலுத்த
என்பதால்
ரவண்டிய
படிப்பிலும்
நிம
மம....
கவனம்
ஆனால்
கசலுத்தி
அவளுது
பாடுவதிலும்
குடும்ப
சூழ்நிம
அறிந்திருந்த ஆசிரியர்கள் மான்சிக்கு கபரிதும் உதவினர்.... கவளியூர்
கச்ரசரிகள்
வந்தார்கள்.....
மான்சி
என்றால்
மான்சியுடன்
கச்ரசரிகளில்
பாட
கவங்கிரயா
ஆரம்பித்ததுப்
சீனுரவா
பற்றி
உடண்
அக்ராஹரத்தில்
கிசுகிசுத்தாலும் ரநரில் பார்க்கும் ரபாது ஆஹா ஓரஹா எனாறு பாராட்டத்தான் கசய்தார்கள்..... குடும்பத்தின் எல்ர
ாரும்
கபாருளாதாரம் வயிறாற
முன்ரனறியது...
உண்டனர்....
மான்சி
மான்சியின்
குரல்
பட்டுப்பாவாமடகள்
தயவில்
துறக்கப்பட்டு
சுடிதார்களாக மாறியது.... மரகஷ்
மான்சியின்
குரம
கமன்ரமலும்
குரலுக்காகரவ கச்ரசரிக்கு புக் கசய்வார்கள் ரபா
கமருரகற்றினான்..... என்று நிம
மான்சியின்
மம மாறியது .....
சுசீ
ா, ைிக்கி , வாணிகையராம், மச
ைா , ைானகி.... என எல்ர
ாரும் மான்சியின்
குரல் வழியாக மக்கமள ரநரில் சந்தித்தார்கள்..... கல்யாணம்..
காதுகுத்து...
மஞ்சள்
நீ ராட்டுவிழா..
வடு ீ
ரகாவில்களில் திருவிழாவின் ரபாது ... இன்னும் சி
கிரஹப்பிரரவஷம்...
கபாது விழாக்கள் ... என
மாதத்தில் பத்து நாளாவது கச்ரசரி கிமடத்தது .... குரர
ாடு ரசர்ந்து மான்சியின் அழகும் கமருரகறியது.... மான்சியின் குரலுக்காக
மயங்கிய மரகஷ் மான்சிக்கும் மயங்க ஆரம்பித்தான்.....
" ரசமனயற்றவன் மணிப்புறாமவப் பார்த்தால்... " வாயில் எச்சில் ஊறும்.... " ரசமனயுள்ளவன் உன்மனப் பார்த்தால்.... " இதயத்தில் காதல் பாயும்....
" உன் பூ கவடிக்கும் குரல் ரகட்டு ... " கமாட்டுகரள ம " நான் ம மறுநாள்
காம
ர்ந்தது அதிசயமில்ம
சத்யனுக்குப் கபாழுது
குளித்து சாப்பிட்டு ச
ரும் ரபாது....
அழகாக
ரய?.
விடிந்தது
....
எட்டு
மணிக்ரக
மவ கசய்த உமடயுடன் வந்து நின்ற சத்யமனப் பார்த்து
பழனி அதிசயமாக வாமயப் பிளந்தார்.... " கமாதல்
வாமய மூடுய்யா.. ... உள்ள மடனசரர ரபாய்ட்டு வரும் ரபா
ககாஞ்சம்
நல்
உ
கம்டா
வனா
சாமி...
"
மாறுனாரவ
என்று
ச
ித்தபடி
வாமய
கபாளக்குறானுங்கப்பா...
தனது இடத்திற்கு
பார்த்தான்.... இன்னும் அந்தப்கபண் வரவில்ம
ருக்கு ...
வந்து
அந்த
என்ன
வட்மடப் ீ
விழிகயடுக்காமல் பார்த்திருந்து
காத்திருந்தான் சத்யன் ..... அமரமணிரநரம் கழித்தப் பிறகு கதவுத் திறக்கப்பட்டது... தம
மயத் துவட்டியபடி
வந்து நின்றவள் ரராஸ் நிற பாவாமட தாவனியில் வந்தவள் சத்யமனப் பார்த்ததும் கவட்கமாய் சிரித்தாள்... சத்யன்
கரக்மக
கவனிக்கிறார்களா காட்டா... தம
அவள்
இல்
ாமல்
என்றுப் ஆள்காட்டி
வின்னுக்குத்
பார்த்துவிட்டு விரம
யமசத்து சிரித்தான் சத்யன்
ர
நீ ட்டி
தாவிப் சாக
பறந்தான்.....
மகமயத்
எச்சரித்தாள்...
தூக்கி "
ம்ம்ம்
யாரும் அமசத்து "
என்று
அதன்பின்
கதாடர்ந்தது
ரயாசிக்கவில்ம
மசமக
என்றாலும்
நாடகம்......
அந்தப்
சத்யன்
கபண்மணப்
தன்மனப்
பற்றி
பற்றி
ரயாசித்தார
ா
என்னரவா கராம்பவும் ைாக்கிரமதயாக நடந்துககாண்டான்.... பழனி கவனிப்பது ரபால் இருந்தால் ரவறு பக்கம் திரும்பி ககாள்வான்.... பழனியும் ககாஞ்சம் தள்ளியிருப்பது ரபா
ரவ ரதான்றியது...
டிக்ககட் ககாடுத்து முடிதுது திமர ரபாட்டப் பின் கதாடங்கும் இவர்களின் காதல் விமளயாட்டில் நிமறய மசமகயில் பரிமாறிக்ககாண்டார்கள்...... சாப்பிட்டயா என்று ரகட்பதில் ஆரம்பித்து இந்த டிரஸ் உனக்கு நல்
ாருக்கு என்பது வமர சரியாக
ைாமட கசய்து ககாண்டார்கள்.... சத்யனின்
இதயத்தில்
இல்ம
தன்மனயும்
க
....
ரான
அழகானப்
ஏற்ப்பட்ட ஒரு
கபண்
காதல்
கிளர்ச்சிமய
கபாண்ணு
என்ற
பார்க்கிறாள்...
நிமனப்ரப
கசய்தது..... கமாத்தத்தில் சத்யன் தமரயிர
கசால்
அவமன
ரய இல்ம
வார்த்மதகள்
அதுவும் அதிக
இவமனவிட
கிளர்ச்சியமடய
...
நான்காவது மதியம் இரண்டு மணி காட்சிக்கு டிக்ககட் ககாடுத்து முடித்துவிட்டு கபஞ்சில் எதிரிர
வந்து
ரய தம
அமர்ந்தான்
...
அந்தப்
கபண்
வந்து
நின்றாள்...
சத்யனின்
வாரிப் பின்னிக்ககாண்டு ..... மகக்கண்ணாடியில் பவுடர் ரபாட்டு
கபாட்டு மவத்துக்ககாண்டு சுடிதாரின் துப்பட்டாமவ சரிகசய்தாள் ' எங்ரகா
கவளிரய
கசல்கிறாள்
என்று
புரிய
சத்யன்
' எங்ரகப்
ரபாற
என்று
ைாமடயில் ரகட்க... ' நான் கவளிரயப் ரபாரறன்' என்றாள் பதிலுக்கு...... சத்யனுக்கு எவ்வளவு
ஒரு ரநரம்
மாதிரியாக
இருந்தது.....
ஆகும்' என்று
இவமளப்
ரகட்டான்.....
பார்க்காம
அவள்
இருக்கனுரம? '
சற்றுரநரம்
அமமதியாக
நின்றுவிட்டு பிறகு ' நீ யும் வர்றியா?' என்று ரகட்க... சத்யனுக்கு ைிவ்கவன்றிருந்தது... என்ன ஏது என்று ரயாசிக்காமர
ரய சரிகயன்று ரவகமாக தம
யமசத்தான்..... '
சரி வா ' என்றுவிட்டு அவள் மமறய... சத்யன் அவசரமாக திரயட்டமர விட்டு கவளிரய வந்து ரகட்டி
ிருந்த மீ மசயிடம் " நான் ககாஞ்சம் கவளியப் ரபாய்ட்டு
வர்ரறன் கருப்பண்ரணன்" என்று கூறி அனுமதி ரகட்க.... " என்னார கபல்ட்டி
இவ்வளவு அவசரமா ககளம்புரற?" என்றபடி இடுப்பி
ிருந்த பச்மச
ிருந்து சாவிமய எடுத்து ரகட்மட திறந்து விட்டார்...
" சும்மா என் சிரனகிதமனப் பார்க்கத்தான் ...." என்றபடி ரராட்டில் இறங்கியவனின் பார்மவ
பக்கத்து
கதருவில்
ரதடியது....
தூரத்தில்
கதரிந்ததும் இவன் நமடயின் ரவகத்மத குமறத்து கமல்
அந்தப்
கபண்
நடந்தான்...
வருவது
சி
விநாடிகளில்
இவமன கடந்து கசன்றவள் .... வா என்பது
ரபால்
மகமய
அமசத்துவிட்டுப் ரபானாள்... சத்யன் சி பஸ்
அடிகள் கதாம
ஸ்டாப்பின்
கதரியாமர
வில் அவள் பின்னார
வழியாக
நடந்து
...
எங்ரக
'
ரபாகிரறாம்
என்று
ரய அவள் பின்னால் ரபானான்...
சிம்மகல் ரவுண்டானாமவ கடந்து வ ரபாய்
கசல்
ரய ரபாக... அவள் சிம்மக்கல்
நின்றாள்...
சத்யனும்
து பக்கமாக இருந்த ம
வந்தான்...
' அடிப்பாவி
இங்கய
பரரியின் வாச வந்த? இங்க
ில்
நான்
என்னடி கசய்றது' என்று சத்யன் தன்னிரக்கத்ரதாடு நிமனக்கும் ரபாரத " ம்ம் உள்ள வாங்க" என்று கூறிவிட்டு முன்னால் ரபானது சிட்டுக்குருவி... ' அட குரல் நல் கால்
மவத்தான்....
கதரியாதுனு உதறர மக
ாதான்யா இருக்கு" என்று எண்ணியபடி ம உண்மமயில்
கதரிஞ்சா
உள்ளுக்குள்
ரபாடா
உதறியது....
கவண்மணனு
கசால்
பரரியின் வாச சுத்தமா
ிட்டுப்
ில்
படிக்கத்
ரபாகப்ரபாறா'
ாடு தான் உள்ரள ரபானான்...
ியுடன் வந்தவமன ம
மாதிரியாகப் பார்க்க.....
பரரியன் மூக்கு கண்ணாடிமய தூக்கி விட்டு ஒரு
அவசரமாக
அவருக்கு
ஒரு
வணக்கத்மத
மவத்துவிட்டு
உள்ரள புகுந்து புத்தக வரிமசக்குள் அவமளத் ரதடினான்.... புத்தக
கஷல்பின்
இமடகவளியில்
அடுத்த
பகுதியில்
நின்று
அங்ரக
வருமாறு
மகயமசத்தாள்.... சத்யன் சுற்றிக்ககாண்டு ரபானான்... இரண்டடி இமடகவளியில் இருவரும்... அவள் ஏரதாகவரு புத்தகத்மத ரதட.... ' என்னடா
இது
ரபாட்டிருக்க
கருமம்
...
நாலு
எழுத்து
ஒழுங்கா
படிச்சிருந்தா
ஏதாவது
சீன்
ாம?" என்று கராம்ப கநாந்து ரபானான் சத்யன்....
ரதடிய புத்தகத்மத எடுத்துக் ககாண்டு திரும்பினாள்.... இப்ரபாதுதான் ரநருக்குரநர்... மிக
அருகில்
பார்ப்பது....
மாநிறம்
என்றாலும்
சுமாரான
அழகி
தான்
...
தனது
தகுதிக்கு இதுரவ அதிகம் என்று எண்ணிக் ககாண்டான்.... அவளும்
சத்யமன
சத்யனுக்கும்
பார்மவயால்
கூச்சமாகத்தான்
அளவிட்டுவிட்டு
இருந்தது
...
கவட்கத்துடன்
முகத்மத
ரவறு
தம
குனிய....
பக்கமாக
திருப்பிக்
ககாண்டான்.... " உங்கப்
ரபரு
என்ன?" என்று
அவள்
ரகட்க...
சத்யன்
ரகானா
ாய்
கநளிந்தபடி " சத்யமூர்த்திங்க என் ரபரு... உங்கப் ரபரு ?" என்று ரகட்க...
வமளந்து
" புவரனஸ்வரி " என்றாள்... அவள் ரபசுவது ை
தரங்கம் வாசிப்பது ரபால் இருந்தது
சத்யனுக்கு.... அடுத்து என்ன ரபசுவது என்று புரியாமல் இருவரும் நின்றனர்.... " நான் வாரத்து
திங்கள் புதன் கவள்ளி மூனு நாமளக்கு இங்க வருரவன்... புக்ஸ்
படிக்கிறது தான் எனக்கு கராம்ப பிடிக்கும்... நீ ங்களும் கமம்பராக
ாரம?" என்று
அவனுக்கு தகவல் கசான்னாள்..... தன்மன அடித்தாவது பாடம் கசால் மனதுக்குள் கசால்
மானாவரியாக
ிக் ககாடுக்காத வாத்தியாமரயும் டீச்சமரயும்
திட்டிக்
ககாண்டிருந்த
சத்யன்
...உண்மமமய
ிவிடுவது என்று முடிவு கசய்து " எனக்கு அவ்வளவா படிக்கத் கதரியாதுங்க"
என்றான் ... உண்மமயில் உள்ளுக்குள் அழுதுககாண்டு தான் இமத கசான்னான்..... நிமிடரநரம்
திமகத்தாலும்
உடரன
சுதாரித்து
"
பரவாயில்ம
...
எனக்காக
வரமாட்டீங்களா?" என்று ரகட்டாள்.... சத்யன்
அழுதுவிடுவான்
ரபா
ிருந்தது...
'
அடச்ரச
வ்வு
இம்புட்டு
இம்மச
குடுக்குமா? ' " சரி வர்ரறன்" என்றான்.... " புவனானு கூப்பிடுங்கரளன்" மீ ண்டும் ை
தரங்கம் இமசத்தது....
சத்யனுக்கு வயிற்றுக்குள் குறுகுறுகவன புதிதாக ஒரு உணர்வு..... புவனா புவனா என்று மனதிற்க்குள் ப
முமற கசால்
ிப் பார்த்துக் ககாண்டான்.... பிறகு அவமள
நிமிர்ந்துப் பார்த்து " புவனா " என்று அமழத்து " நீ கூட சத்யன்னு கூப்பிட
ாரம?"
என்று ரகட்க... புவனா
ஏகத்துக்கு
கவட்கப்பட்டு
மகயி
ிருந்த
புத்தகத்மத
கநஞ்ரசாடு
அமணத்துக்ககாண்டு " ம்ஹூம் ,, நான் எப்பவுரம உங்கமள ரபர் கசால் மாட்ரடன்..." என்று காது கதாங்கல்கள் ஆட அழகாக தம " ஏங்க தம "
கூப்பிடமாட்டீங்க
மய விர
அகதல்
ாம்
ால் கம கசால்
?" சமீ பத்தில்
பார்த்த
த்துவிட்டு மீ ண்டும் விர முடியாது...
அது
யமசத்து மறுத்தாள்....
படத்தின் ார
ி கூப்பிட
கதாநாயகன்
ரய தம
அப்புடித்தான"
சீவினான்... சிறிய
சிரிப்புடன்
கசான்னாள்.... சத்யனுக்கு விசி
ரபால்
டிக்க ரவண்டும் ரபால் இருந்தது.... அடக்கிக் ககாண்டான்....
அந்த வரிமசக்கு யாரரா இருவர் புத்தகம் ரதடி வரவும் " சரி நான் ரபாரறன்....." என்று அவசரமாக நகர்ந்தவள் சத்யமன கடந்து கசல்லும் ரபாது அவன் மகக்குள் எமதரயா தினித்துவிட்ட கசன்றாள் ...... சத்யன் மகமய மூடிக்ககாண்டான்.... கவளிரய வந்து தான் திறந்து பார்த்தான்... மகக்குள் ஒரு காகிதம் ... எடுத்துப் பிரித்துப் பார்த்தான் அழகான மககயழுத்தில் அருமமயான தமிழில் சத்யனுக்கு எழுதப்பட்ட முதல் காதல் கடிதம்.... டிசிமய மகயில் ககாடுத்து அனுப்பிய கஹட் மாஸ்டர் அப்ரபாது அவன் எதிரில் இருந்திருந்தால் கிழித்துத் கதாங்க விட்டிருப்பான்..... அய்ரயா என்ன ககாடுமம சார் இது? முதல்
வ்
ட்டர்... இமத படிக்க முடியம
ரய....
ரராடு ஓரமாய் சந்தடி இல்
ாத இடத்தில் ரபாய் நின்று கதரிந்தவமர எழுத்துக்
கூட்டிப்
....
படித்துப்
பார்த்தான்
ந..
துமணக்கால்...
ன்
....
ம்ம்
புரிஞ்சுது
முதல்
வார்த்மத நான் .... அடுத்த வார்த்மதமய எழுத்துக் கூட்டிப் படிக்க ஐந்து நிமிடம் ஆனது.... நாலு வார்த்மத இவகிட்ட
படித்து யாரு
முடிக்கும் வ்
ரபாது
ட்டர்
வியர்த்துப்
ரகட்டது? தம
ரபானது....
யில்
அட
ங்ககாய்யா
அடித்துக்ககாண்டு
ட்டமர
மடித்து பாக்ககட்டில் மவத்துக் ககாண்டான்.... கராம்ப அமமதியா படிச்சா நிச்சயம் படிச்சி
முடிச்சிட
ாம்
...
என்று
மனமத
திடப்படுத்திக்
ககாண்டு
திரயட்டருக்கு
கிளம்பினான்.... இமடரவமளக்குப்
பிறகு
அமர்ந்தவமனப் பார்த்து ' ரவகமாக தம
படம்
கதாடங்கியதும்
மீ ண்டும்
வந்து
கபஞ்சில்
ட்டமர படிச்சிட்டயா?' என்று புவனா ரகட்க.... சத்யன்
யமசத்து கட்மட விரம
உயர்த்திக் காட்டினான்..... சந்ரதாஷமாக
சிரித்துவிட்டுப் ரபானாள்.... அய்ரயா எப்படியாவது படிச்சு முடிக்கனுரம என்று ஆண்கள் பாத்ரூமிற்க்கு கசன்று ஓரமாய் நின்று கடிதத்மதப் பிரித்தான்.... நாற்றம்தான் நாசியில் ஏறியரத தவிர.... எழுத்து கூட்டிப் படித்தது மண்மடயில் ஏறவில்ம
.... கவளிரய வந்தான்...
இரவு காட்சியும் முடிந்தது ... மணி இரவு பணிகரண்டமர.... வட்டுக்குப் ீ ரபானால் கடிதத்மதப் படிக்க முடியாது.... என்ன கசய்ய பழனி
திரயட்டருக்குள்
பார்த்துவிட்டு
வந்தார்....
யாராவது எல்
தூங்கு ா
ாம்.... கிறார்களா
கதவுகமளயும்
என்று
ஒரு
மூடிக்ககாண்ட
ரவுண்டு வந்த
முருமகயனிடம் ஒரு பீ டி வாங்கிப் பற்ற மவத்துக் ககாண்டு திரும்பியவர் சத்யன் இன்னும் அமர்ந்திருப்பமதப் பார்த்துவிட்டு அருகில் வந்தார்....
" என்னாடா இன்னும் வட்டுக்குப் ீ ரபாகம " இல்
யா?" என்று ரகட்க....
இன்மனக்கு உன்கூட தான் தூங்கப் ரபாரறன்... அம்மாட்ட கசால்
ிட்ரடன்"
என்றான் அவமன
அதிசயமாகப்
திரயட்டரின்
பார்த்தபடி
பால்கனிக்கு
விரித்து அதில் தம
"
ம்
கசல்லும்
சரி
வா"
வழியில்
என்று
இருந்த
அமழத்துக்ககாண்டு
வராண்டாவில்
பாமய
யமணமயப் ரபாட்டு விட்டு " நீ படுத்துக்க ,, நான் ரபாய்
எனக்கு பாய் எடுத்துட்டு வர்ரறன்" என்று கூறிவிட்டு கசன்றார்.... சத்யன் பாயில் படுத்துக் ககாண்டு பாக்ககட்டி ஆரம்பித்தான்....
மறுபடியும்
ிருந்த கடிதத்மத எடுத்துப் படிக்க
எழுத்துக்களுக்கும்
அவனுக்கும்
கபரும்
தகராறு
ஏற்ப்பட்டது.... படிக்கும் ஆர்வத்தில் (?) அங்ரக வந்த பழனிமய கவனிக்கவில்ம சத்யன்... " அந்த
காகிதத்து
என்னடா
இருக்கு
? மதியானத்தி
ருந்து
எடுத்து
எடுத்துப்
பார்த்துகிட்டு இருக்க?" என்று பழனி ரகட்டதும்... திடுக்கிட்டாலும்... சமாளித்துக்ககாண்டு ..... ரவறு வழியில் குடுத்துச்சுயா....
ஆனா
என்ன
எ
வு
எழுதிருக்குன்னு
ாமல் " ஒரு கபாண்ணு தான்
புரியம
"
என்று
கநற்றிமய சுளித்தான் .... " குடு நான் படிச்சு கசால்ரறன்" என்று மகநீ ட்டியவரிடம் படிச்சிட்டு என்கிட்ட மட்டும்தான் கசால்
ட்டமர ககாடுத்துவிட்டு "
னும்..... என் ஆத்தாகிட்ட ரபாய் ரபாட்டுக்
குடுத்த? மவரன உன்ன ககான்ரடபுடுரவன் " என்று மிரட்ட.... பழனி
முகத்தில்
விரும்புரறன்...
புன்னமகயுடன்
என்மன
படிக்க
உங்களுக்குப்
ஆரம்பித்தார்
...
பிடிச்சிருக்கா? நீ ங்க
"
நான்
அழகா
உங்கமள
இருக்கீ ங்க....
நான் நாமளக்கு ஈவினிங் ரஷா சினிமாப் பார்க்க வர்ரறன்.... உங்களுக்காத்தான்.... இப்படிக்கு உங்கள் புவனா...." பழனி படித்துவிட்டு சத்யமன ரகள்வியாகப் பார்த்து " எல்
ாம்
கசால்
சரிதாம்ர
?
ஆனா
உன்மனப்
ரபாய்
அழகா
ிருக்ரகடா? அந்தப் கபாண்ணுக்கு கண்ணு கதரியுமார
இருக்ரகன்னு
?" என்று ரக
ியாக
ரகட்க... சத்யன் ககாதித்துப் ரபாய் அவர்மீ து பாய்ந்து " ரயாவ் நக்க தன்மீ தி கிடந்தவமன வி
ா? " என்று ரகட்க ...
க்கி கீ ரழ தள்ளிவிட்டு " ம்ம் அழகுதான்டா நீ " என்று
சிரிப்புடன் ஒத்துக்ககாண்டார்.. " சரி என்னடா இகதல்
ாம்?" என்றவமரப் பார்த்து ரகமனத்தனமாக ஒரு கவட்கச்
சிரிப்மப உதிர்த்துவிட்டு " கண்டுக்காதய்யா.... ஒருநாள் கரண்டு ரபரும் ரைாடியா
வந்து
உன்
கால்
விழுரவாம்...
அப்ப
ஆசிர்வாதம்
பண்ணு
...
அதுரபாதும்"
என்றான்.... பழனி எதுவும் கசால் மமறத்து
"
ம்ம்
வில்ம
அப்ப
... க
பார்க்க
ங்கிய கண்கமள சத்யனுக்குத் கதரியாமல்
ாம்...
இப்ரபா
தூங்குடா"
என்று
இருந்த
ஒரு
ரபார்மவமய அவனுக்குப் ரபார்த்திவிட்டார்.... மறுநாள்
ஈவினிங்
புவனாவும்
ரஷாவுக்காக
அங்கிருந்தபடி
காம
அடிக்கடி
யி
ிருந்ரத
தயாரானான்
மகமயமசத்தும்
சத்யன்....
சிரித்தும்
இவமன
ஒருவழியாக்கிக் ககாண்டிருந்தாள்... பாவாமட தாவனியா சுடிதாரா என்று ரகட்டவளிடம் ... பாவாமட தாவணியில் வருமாறு சத்யன் கசால்
... நிமிடத்தில் உள்ரள ரபாய் தாவணிக்கு மாறி வந்தாள்..
சத்யன் திருப்தியாக தம
யமசத்ததும் வருவதாக கூறினாள்....
மாம
ஐந்தமர
,, புவனா
வந்தாள்...
அவளுடன்
வயதான
கபண்
ஒருத்தியும்
வந்தாள்.... சத்யன் டிக்ககட் வாங்கும் இடத்திற்க்குத்தான் வந்தாள்.... விரல் தீண்ட சத்யன்
டிக்ககட்மட
வாங்க
...
அவள்
கவட்கத்துடன்
ககாடுத்துவிட்டு
உள்ரள
ரபானாள்... கவளிரய
இருந்தவர்கமள
குறுக்காகப்
ரபாட்டுவிட்டு
ஒதுக்குவது ரபால் எல்ர சீட்மட தம
அப்படிரய
கான்பித்து
உள்ள
நிற்க
கசால்
ஓடியவன்
ிவிட்டு
உட்காரப்
வாச
ில்
கபஞ்மச
ரபானவர்களுக்கு
இடம்
ாமரயும் மாற்றி அமரச் கசான்னவன் புவனாவுக்கு ஒரு அதில்
அமரும்படி
யமசத்துவிட்டு " பாட்டி இங்க உட்கார
கசால்
...
அவளும்
ர
சாக
ாம் வா" என்று பாட்டியுடன் கசன்று
அமர்ந்தாள்.... சத்யன்
மீ ண்டும்
தனது
புவனாமவத்
கதாட்டு
கவட்கமாய்
தம
கவட்கம்
தான்
ரவம
வந்தது....
குனிந்து
கராம்ப
மய
கவணித்தான்....
அவளும்
ககாண்டாள்....
பிடித்தது...
அடிக்கடி
இமடயிமடரய
சத்யமனத்
சத்யனுக்கு
ஓடிப்ரபாய்
திரும்பி பார்த்து
அவமளவிட
அவளருகில்
பார்மவ
அமர்ந்து
அவளது அப்படிரய
இறுக்கி கட்டிக்கனும் ரபால் ஆமசயாய் இருந்தது... அடக்கிக்ககாண்டு சிரிப்புடன் டிக்ககட் வாங்கினான்... அடுத்த ரகட்க...
ரகட்டில்
இருந்த
இப்ரபாது
பழனி
சத்யன்
திரும்பிப்
பார்த்து
அநியாயத்துக்கு
"
என்ன
கவட்கப்பட்டு
வந்தாச்சா?" என்று தம
குனிந்து
ககாண்டான்.... அவனது கவட்கத்மத சகிக்கமுடியாத பழனி " அடச்மச" என்று தன் தம அடித்துக்ககாண்டார்
யில்
படம் ஆரம்பிக்கவும் திமரமய மூடிவிட்டு சத்யனும் வாசல் படியில் உட்கார்ந்து ககாண்டான்..... அதன்பிறகு இவர்கள் இருவருக்கு மட்டும் தனியாக காதல் படம் ஓடியது.... இமடரவமளக்கு பாத்ரூம்
சற்று
ரபாவது
முன்பு
ரபால்
சத்யன்
வந்தாள்....
எழுந்து
அவசரமாக
வந்திருக்காங்க " என்று ரகன்டீனில் கசால் வாங்கி
வந்து
இருட்டில்
கவளிரயப்
அவளிடம்
ரபாக....
ஓடிச்கசன்று
"
அவளும்
கதரிஞ்சவங்க
ிவிட்டு ைஸ் க்ரீமும்... பாப்கார்ன்னும்
ரகசியமாக
ககாடுத்தான்....
நிமிடரநரம்
இருவரின் மககளும் கதாட்டுக் ககாண்டது...... சத்யனின் கநஞ்சுக்குள் இமளயராைா ஆர்ரமானியத்துடன்,அமர்ந்து டியூன் ரபாட்டு வ் சாங் ஒன்மற கம்ரபாஸ் கசய்தார்.... இப்படிரய
சத்யனின்
காதல்
தறிககட்டுத்
கிட்டத்தட்ட
நாலு
மாதமாக
இவர்களின்
காதல்....
ைாமட
இப்ரபாகதல்
ாம்
தாருமாறாக
ரபச்சும்
ஓடிக்ககாண்டிருந்தது
காதல்
பழனியின்
கடிதமுமாக
உதவியில்
...
ரபானது
ாமல்
சத்யரன
புவனாவின் கடிதத்மதப் படிக்கும் அளவிற்கு ரதறியிருந்தான்... பழனி சி
முமற எச்சரிக்மக கசய்தார் தான் ... ஆனால் சத்யனின் மாற்றங்கள்
அவருக்கு சந்ரதாஷமாக இருந்தது.... சின்னப்புளமள தான... ைா ரபாகட்டும் வரவில்ம
என்று
மாரியிடம்
என்றாலும்
கூட
அவர்
அவர்
மட்டும்
எதுவும்
ரபாய்
கசால்
ியா இருந்துட்டுப்
வில்ம
மாரியுடன்
....
சத்யன்
கமடமய
எடுத்து
மவத்துவிட்டுதான் வருவார்.... மகன் கபாறிக்கித்தனம் கசய்யாமல் ஒரு ரவம
யில் அமர்ந்ததில் மாரிக்கு கராம்ப
சந்ரதாஷம்... தனக்கு கிமடத்த வருமானத்தில் சத்யனுக்கு புதிய உமடகள் கூட வாங்கிக் ககாடுத்தாள்..... நிம்மதியாக கபாழுது ரபானது..... அப்ரபாது திரயட்டருக்கு அருகி
ிருந்த காளியம்மன் ரகாவி
ில் திருவிழா ஆரம்பம்
ஆனது..... பத்துநாள் திருவிழா.... சத்யனுக்கும் புவனாவிற்க்கும் கபரும் வாய்ப்பாக இருந்தது..... விடியவிடிய
நடக்கும்
திருவிழாவில்
இருவரும்
அடிக்கடி
சந்தித்துக்ககாண்டனர் .... ஏழாவது நாள் திருவிழா.... கதருக்கூத்தில் எல்ர கவனமாக இருக்க.... சத்யன் கமல்
ரநரில் ாரும்
அந்த கதருவுக்குள் நழுவினான்.....
ஒரு வட்டின் ீ எதிரர இருந்த கவயிலுக்குப் ரபாட்டிருந்த பந்தல் மமறவாக இருக்க... புவனாவின்
மகமயப்
பிடித்து
தன்னருரக
இழுத்தான்
...
கபாத்கதன்று
அவன்
கநஞ்சில் வந்து விழ்ந்த புவனா " ம்ஹூம் விடுங்க விடுங்க" என்றபடிரய சத்யமன இறுக்கிக் கட்டிக்ககாண்டாள்....
முதல் அமணப்பில் இருவரும் சுகம் கண்டு கண்மூட... சத்யன் கமல்
கண்திறந்து
துணிச்சலுடன் புவனாவின் கன்னத்தில் தனது உதட்மடப் பதிக்க.... " ஏய்" என்றபடி வி
கி ஓடினாள் புவனா ...
சத்யனுக்கு
சந்ரதாஷம்
முத்தமிட்ட
தனது
கதருக்கூத்துப்
தாங்கவில்ம
உதட்மட
பார்க்க
......
முதன்முத
நாவால்
அமர்ந்தவமள
ஒரு
கபண்மண
தடவிக்ககாண்டான்.....
மறுபடியும்
பார்த்து
ாக
கண்சிமிட்டி
சிரித்துவிட்டுப்
ரபானான்.... பத்தாவது நாள் திருவிழா.... அம்மன் கதருக்களில் சுற்றிவர ஆரம்பித்து முடிந்ததும் ஏற்ப்பாடு கசய்யப்பட்டிருந்த ஸ்வர சங்கமம் பாட்டுக் கச்ரசரி ஆரம்பம் ஆனது ... கடவுள்
வாழ்த்து
பாடி
முடித்ததும்
ஒருப்
கபண்
பட்டுப்புடமவயில்
வந்து
சி
அம்மன் பாடல்கமளப் பாடினாள்... அதன்பிறகு மரகஷ் மகயில் கிடாருடன் வந்து பாட ஆரம்பித்தான்.... " மவமகக் காற்ரற நில்லு ... " வஞ்சிதமனப் பார்த்தா கசால்லு.... " மன்னன் மனம் வாடுகதன்று... " மங்மகதமன ரதடுகதன்று.... " காற்ரற பூங்காற்ரற.. " என் கண்மணி அவமள கண்டால் நீ யும் ... " காரதாரம்ரபாய் கசால்லு.... ரைசுதாஸின் ப
த்த
குர
ில்
மகத்தட்டல்....
உருகி
உருகிப்
திரயட்டரின்
பாடிய
வாச
ில்
மரகஷின் அமர்ந்து
பாடல் கராம்ப பிடித்தது .... உற்சாகமாய் மகத்தட்டி விசி
பாடலுக்கு ரகட்ட
கூட்டத்தில்
சத்யனுக்கு
கூட
டித்தான்.....
அடுத்து யாரரா இருவர் வந்து ரைாடிப் பாடல்கமளப் படினர்.... ஏழாவது பாடலுக்கு மான்சி வந்தாள்.... வானத்து நீ அணிந்து தம வ
து
பக்க
த்தில் பட்டுப்பாவாமடயும் கருநீ
யில் மவத்த மல் மார்பில்
ிமகயும் இரட்மடப் பின்ன
தவழவிட்டு....
மகயில்
மமக்குடன்
த்தில் தாவணியும் ில் ஒன்மற எடுத்து
வந்தவமளக்
கண்டு
சத்யன் எழுந்து நின்ரறவிட்டான்.... இது கபாண்ணா அல் பிளந்தான் ஒ
....
து வானத்து நட்சத்திரமா? மான்சி பாடப்பாட சத்யன் வாய்ப்
பமழயப்
பாடல்தான்
...
மான்சியின்
குர
ில்
ரதனிமச
கீ தமாக
ிக்க ... சத்யனின் இமமகள் கூட தங்களின் துடிப்மப மறந்தது .... என்னகவாரு
குரல்? இவ்வளவு
அழகா
இருக்குறவங்களுக்கு
குரம
கூட
இவ்வளவு
அழகா
இருக்குமா? அவமளப் பமடத்த பிரம்மனின் மீ து கபாறாமம வந்தது சத்யனுக்கு.... பார்க்க பார்க்க அந்த அழகியின் மீ து ஒரு பக்தி வந்தது சத்யனுக்கு ..... மான்சி கண்மூடி... இமசக்கு ஏற்ப மகமய அமசத்து பாடம
ரசித்துப் பாட...அவள்
காது ைிமிக்கியும் மக வமளயலும் கூட பாடியது.... கூட்டத்தில் சிறு சப்தம் கூட வரவில்ம
... அத்தமன ரபமரயும் கட்டி மவத்தது மான்சியின் குரல் ..... சத்யனின்
கண்கள் மான்சியின் அழமகப் பருக... காதுகள் அவளின் குரம
குடித்தது....
" நான் நன்றி கசால்ரவன் என் கண்களுக்கு " உன்மன என்னருரக ககாண்டு வந்ததற்கு " நான் நன்றி கசால் " கமல்
கமல்
கசால்
நானும்
என்மன மறப்பகதன்ன
" ஒரு சித்திரத்தில் இதழ் கசம்பவளம் " அதன் புன்னமகயில் ரதன் சிந்தி விழும் " கசவ்விதழ் பூத்த அழகில் கநஞ்சம் உருகட்டுரம " ஒவ்கவாரு நாளும் தம
வன் ககாஞ்சம் பருகட்டுரம
" பருகும் அந்த ரவமளயில் கண் மயங்கும் " சுகம் கபருகும் அந்த ரநரத்தில் கபண் மயங்கும் " நான் நன்றி கசால்ரவன் என் கண்களுக்கு " உன்மன என்னருரக ககாண்டு வந்ததற்கு " நான் நன்றி கசால் " கமல்
கமல்
" ஒரு தங்கச் சிம " நல்
கசால்
நானும்
என்மன மறப்பகதன்ன என்று நானிருந்ரதன்
கவள்ளி ரதம் என்று நீ இருந்தாய்
" இத்தமன கா
ம் இருந்ரதன் இனி தனிமமயில்ம
" எப்படி வாழ்ந்த ரபாதும் இந்த இனிமம இல்ம " முதல் நாள் ஒரு பார்மவயில் வரவமழத்தாய் " பின்பு மறு நாள் ஒரு வார்த்மதயில் விருந்து மவத்தாய் " நான் நன்றி கசால்ரவன் என் கண்களுக்கு " உன்மன என்னருரக ககாண்டு வந்ததற்கு " நான் நன்றி கசால் " கமல்
கமல்
கசால்
நானும்
என்மன மறப்பகதன்ன
மான்சியின் குரல் சத்யமன உருக்கிவிட்டது.... இவ்வளவு இனிமமயான குரம சத்யன் ரகட்டரதயில்ம என்பதால்
நீ
நிறப்
.... அதுவும் அன்று ரகாயில் திருவிழாவில் பாடுகிரறாம் பட்டுப்பாவாமட
தாவணியில்
கூந்த
ில்
மல்
ிமகயும்
இதழ்களில் புன்னமகயும் ... காதுகள் மற்றும் கழுத்துகளில் முத்து நமகயும் .... ரதவமதயாகரவ கைா இதற்கு
முன்
ித்தாள் ...
இவமள
எங்ரகா
பார்த்திருக்கின்ரறாரமா?
என்ற
சத்யன்
ரயாசமனயுடன் கநற்றிமய வருடிக் ககாண்டிருந்தான்..... ம்ம் ஞாபகம் வந்தது ... தினமும்
ரததி
கிழிக்கும்
கா
ண்டரில்
இருக்கும்
சரஸ்வதிரயா
க்ஷ்மிரயா
இப்படித்தான் இருப்பார்கள்..... மகுடிக்கு
மயங்கிய
பாம்பாக
சத்யன்
மயங்கிப்
ரபாய்
அவனருகில் வந்து அமர்ந்து " ஐயர் வட்டு ீ கபாண்ணு ரபா பாடுது?" என்று கசால்
சத்யன் இயல்பாக தம
அமர்ந்திருக்க... ருக்குர
பழனி
.... என்னாமா
யமசத்தான்.....
மான்சி பாடி முடித்தப் பிறகு மரகஷ் வந்து அவளருகில் வந்து நிற்க... இருவரும் ரசர்ந்து ரைாடிப் பாடல் ஒன்மற ஆரம்பித்தனர்.... " அதிகாம
சுபரவமள ..
" உன் ஓம
வந்தது....
" காதல் கசான்ன காகிதம் " பூவாய்ப் ரபானது .... " வானில் ரபான ரதவமத.. " வாழ்த்து கசான்னது... மான்சியின்
தனிப்பாடம
முடியவில்ம
ரசித்த
சத்யனால்
இந்த
ரைாடிப்
.... அசட்மடயாகப் பார்த்தவனுக்கு மரகஷ் ர
ஆடியது கூட ககாஞ்சம் எரிச்ச
ரசிக்க
சாக கால்கள் நடனமிட
ாக வந்தது .... திரும்பி பழனிமயப் பார்த்து " இந்த
பாட்டுக்குப் ரபாய் டான்ஸ் ஆடுறான் பாரு? நல் பழனி அவமனப் பார்க்காமர
பாடம
ரய " ஏம்ர
ாவா இருக்கு?" என்று ரகட்க...
நல்
ாத்தான இருக்கு?" என்று ரசிக்க
ஆரம்பித்தார்... மான்சி
மரகஷ்
இருவரும்
முடிந்தது...
மான்சி
இறுதியாக
ஒரு
பாடி
மறுபடியும்
பாடம
ப்
ஏற்படுத்திவிட்டு கசன்றாள்...
முடித்ததும் பாட
பாடி
....
வருவாள்
சத்யனின்
அடுத்தடுத்து என்று
இதயத்தில்
சி
சத்யன் ஒரு
பாடல்கள் காத்திருக்க....
கபரும்
சுழம
அடுத்த இரண்டு நாட்கள் வமர மான்சியின் முகம் மமறயாமல் கநஞ்சில் பதிய.... அவளின் க
குரல்
மட்டும்
ந்துவிட்டிருந்தது
...
அவனது அந்த
ஆயுசுக்கும்
குரல்
அவன்
மறக்க
முடியாதபடி
வாழ்க்மகயில்
ரத்தத்ரதாடு
ஏற்படுத்தப்
ரபாகும்
பயங்கரத்மத உணராமல் கநஞ்சுக்குள் ரகசியமாக ரதக்கி மவத்து... அடிக்கடி தனது இதய ரிக்கார்டரில் அவள் குரம
ஓடவிட்டு ரசித்துக் ககாண்டிருந்தான்.....
அதுவும் இறுதியாக அவள் மட்டும் தனித்துப் பாடிய அந்தப் பாடல்....
“ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத “ அம “ சில்க
ரபா
நிமனவாக
ன்று வசும் ீ மாம
ரநர
“ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத இந்தப்
பாடல்
சத்யனின்
காதில்
ஒ
கசய்தாலும் அவன் மனதின் ஓரமாய் ஒ குர
ிக்காத
ரநரமில்ம
....
எந்த
ரவம
ித்துக் ககாண்ரட தான் இருந்தது..... அவள்
ின் மீ து ஒரு மயக்கம்...... அவள் அழகில் ஒரு பக்தி பரவசம்... கமாத்தத்தில்
அவமன ஒருவித பிரமிப்பில் ஆழ்த்தியிருந்தாள் மான்சி.... அவமளரய நிமனத்து நிமனத்து அவமன ஏங்க மவக்காமல்... எப்ரபாதும் அவள் நிமனப்பிர
ரய உழ
புவனாவிடம் ம
பரரியின் மமறவில் நின்று ரபசும் ரபாது கூட மான்சியின் குரல்
எங்ரகா ஒரு மூம இப்ரபாகதல்
மவத்தாள் மான்சி ...
யில் ஒ
ித்துக் ககாண்ரடயிருந்தது........
ாம் திரயட்டரில் திமரயிடப்படும் படங்களில் வரும் பாடல்கமளக்
கூட கண்மூடி வரிவிடாமல் ரசிக்க கற்றுக்ககாண்டான் ..... தனிப்பட்ட கபண் குர
ில் எந்தப் பாட்டு எங்ரக ஒ
ித்தாலும் நின்று ரகட்டுவிட்டு
ரபானான்.... இரண்டு முமற மான்சியின் கச்ரசரி எங்ரக ரதடி விசாரித்து முதல் ஆளாக ரபாய் அமர்ந்து
ரகட்டு
ரசித்து
விட்டு
அவனுக்கு ஆர்வம் வரவில்ம
வந்தான்....
மான்சியின்
அழகின்
... மாறாக ஒருவித பிரமிப்பு க
வந்தது.... " உனது மங்காத குரலுக்கு மட்டுரம .... " நான் மயங்கிரனன்...
மீ து
மட்டும்
ந்த பக்தி தான்
" இந்த ஆர்பரிக்கும் அழமகக் கண்டு.... " எப்ரபாதுரம ஒதுங்கிரனன்.... சத்யன் புவனா இருவரின் காதலும் விமத கவடித்து கசடியாகும் தருணம் மாரிக்கு அரசல் புரச
ாக விஷயம் கதரிய வர.... வாயிலும் வயிற்றிலும்,அடித்துக்ககாண்டு
கத்த ஆரம்பித்தாள்.... அம்மாவிடம்
ரபாட்டுக்ககாடுத்தவன் ரமல் சத்யனுக்கு ஆத்திரமாய் வந்தாலும்....
யப்பா விஷயம் கதரிஞ்சரத என்று நிம்மதியாக மூச்சுவிடவும் முடிந்தது..... " ஆமா இப்ப என்ன கசய்யாம்ங்கற? அந்த புள்மள இல்ம
னா நான் உசுமரரய
விட்டுடுரவன்.... ஏகழட்டு மாசமா கரண்டு ரபரும் உசுருக்கு உசுரா காத
ிக்கிரறாம்"
என்று சத்யன் மதரியமாக ஒத்துக்ககாள்ள..... " காத
ாம் காதலு... கவளக்குமாத்து கட்மட..... அட மடப்பய மவரன... அவ சாதி
என்ன? நம்ம சாதி என்ன ? அவ அப்பன் கவர்கமண்ட்டு க
வலுக்கு நாம ரபாக முடியுமார
காது
விழுந்தா
காணாப்
ரவம
கசய்றான்... அவுக
? ரவணாம்டா இந்த கபாழப்பு .... அவனுக
கபாணமா
ஆக்கிடுவானுங்க"
என்று
கபற்றவள்
பரிதவித்தாள்... ஒரு ஓரமாக நின்று இருவரின் வாதத்மதயும் ரகட்டுக் ககாண்டிருந்த பழனி " இங்க பாரு
மாரி? நீ
நமக்ககன்ன?
ரபசுறது அந்த
சரியில்ம
....
கபாண்ரணாட
அவ
அப்பன்
விருப்பம்
என்னா
தான்
ரவம
நமக்கு
கசஞ்சா முக்கியம்....
சின்னஞ்சிறுசுகமள பிரிக்க ரவணாம்.... நாரன அந்த கபாண்ணு கிட்ட ரபசுரறன்.... அப்புறமா ஒரு முடிவு கசய்ய
ாம்" என்று கசான்னதும் ...
மாரியின் ரகாபம் பழனியிடம் திரும்பியது.... " அப்ப நீ யும் இது தானா? ஏன்யா புள்மளக்கு புத்தி கசால் இப்புடி
உசுப்ரபத்தி
விட்டுருக்கிரய?
புள்மளரயாட கதி" என்று தம
யி
கூட்டுக் களவானி
ி திருத்துரவாம்னு இல் அவனுங்க
ஏதாவது
ாம ... அவமன
பண்ணிட்டா
எம்
டித்துக் ககாண்டு அழ ஆரம்பித்தாள்....
" ரதாப்பாரு மாரி? இப்ப என்னாச்சுனு ஒப்பாரி மவக்குற? அவன் ஒரு கபாண்ண விரும்புனான் அவ்வளவு தான? என்னரமா ககாம
குத்தம் கசய்தாப்
கத்துறரய?
நம்ம புள்மளய நாமதான் புரிஞ்சுக்கனும்.... நான் முடிவு பண்ணிட்ரடன்.... அந்த கபாண்மணப் பாத்து ரபசி ஒரு முடிவுக்கு வந்து கரண்டு ரபருக்கும் கல்யாணம் பண்ணி
மவக்கப்
ரபாரறன்...
ரபாட்டுத்தள்ளட்டும்" என்றுமில் சத்யன்
கூட
வியப்புடன்
ரபாடுறதா
இருந்தா
ாமல் பழனியின் குரல் ஓங்கி ஒ
அவமரப்
இப்புடி கசால்ற?" என்று ரகட்க...
எவனாது
பார்க்க...
மாரி
என்மனப்
ித்தது....
அதிர்ச்சியுடன்
"
என்னாய்யா
" பின்ன என்ன? அவனுக்கும் தான் கல்யாண வயசு ஆச்சில் கபாண்மணரய கா
ாகா
த்து
? அவன் விரும்புற
கல்யாணத்மதப் பண்ணி மவக்கிறதுதான் நம்ம
கடமம" என்றவர் சத்யன் பக்கம் திரும்பி " சத்யா நாமளக்கு அந்தப் கபாண்மண பாக்கும் ரபாது நானும் கூட வர்ரறன்... அந்த கபாண்ணு கிட்ட ககாஞ்சம் ரபசனும்" என்று கூற... சத்யன் ககாண்டாட்டமாய் தம மறுநாள் புவனாமவக் காண சத்யன் ம
யமசத்தான்....
பரரிக்கு கசல்லும் ரபாது பழனியும் உடன்
வந்தார்.... அவர் பின்தங்கி நிற்க சத்யன் மட்டும் ம
பரரிக்குள் கசன்று புவனாவிடம்
" புவனா என் கூடரவ இருப்பாரர பழனி? அவரு உன்கிட்ட ஏரதா ரபசனுமாம்..... நீ ரபச்சியம்மன் ரகாயில் வமரக்கும் வர்றியா?" என்று ரகட்க.... சத்யனின் இதயத்மதக் ககாத்திய காதல் கிளி திமகத்து நின்று " அய்ரயா அவருக்கு என்மன கதரியுமா?" என்று ரகட்க.... சத்யன்
உதடுகளில்
வழிந்த
சிரிப்புடன்
"
பயப்படாத...
அவரு
நமக்கு
நல்
து
கசய்யதான் வந்திருக்காரு..... எனக்கு அப்பா மாதிரி " என்றதும் ககாஞ்சம் பயம் குமறந்தாலும்.... " எதுக்கு ரபசனுமாம்?" என்று மிரண்டு ரபாய் ரகட்டாள் புவனா... சத்யன்
மிரண்டிருந்த
அவள்
முகத்மத
குறும்புடன்
பார்த்தான்
"
ம்ம்
நம்ம
கல்யாணத்மதப் பத்தி ரபசத்தான்" என்றதும்.... "
என்னாது
மூமளக்குள்
கல்யாணமா?" விழுந்ததும்
என்று அழகாய்
மீ ண்டும்
அதிர்ந்து...
கவட்கப்பட்டு
"
பிறகு
வார்த்மதகள்
அதுக்குள்ளவா?"
என்று
கிசுகிசுக்க... சத்யன்
அவமள
கநருங்கி
நின்று
விர
ால்
முகத்மத
உயர்த்தி
"
பின்ன
ரவணாவா?.... இன்னும் எவ்வளவு நாமளக்குதான் இப்படிரய இருக்க முடியும் புள்ள? அதான் கல்யாணத்து பண்ணிகிட்டு கசட்டி
ாயிட
ாம்னு...." என்று கசால்
ிவிட்டு
சிரித்தான்... சத்யனின் சிரிப்பு புவனாமவ மயக்கி தம
யமசக்க மவக்க... சரி நீ முன்னாடி ரபா...
நானும் அவரும் பின்னாடவரய வர்ரறாம்" என்று அவமள அனுப்பி மவத்தான் சத்யன்.... புவனா திரும்பித் திரும்பி பார்த்தபடி ரபச்சியம்மன் ரகாவிலுக்கு கசல்
... சத்யன்
அவள்
இருவரின்
நமடயில்
வாழ்க்மகயும் நல் கசன்றார் .....
மயங்கிப்ரபாய்
பின்னாலும்....
கல்யாணம்
கசய்து
படியாக இருக்க ரவண்டும் என்ற பிரார்த்தமனயுடன் பழனியும்
ரகாவி
ில் சாமி கும்பிட்டு விட்டு ஒரு ஓரமாக மூவரும் அமர... சத்யன் தனது
பார்மவயார முத
ில்
ரய புவனாமவ கவட்கப்பட மவத்தான்....
பழனிதான்
கசான்னான்மா...
ரபச்மச
எங்களுக்கும்
ஆரம்பித்தார் இது
"
சம்மதம்
உன்மனப்
தான்...
பத்தி
ஆனா
சத்யன்
உனக்கு
வயசு
என்னம்மா ஆகுது?" என்று ரகட்டதும்... புவனா
அநியாயத்துக்கு
கவட்கப்பட்டபடி
"
பதிகனட்டு
முடிஞ்சு
ரபாச்சுங்க
அண்ரண" என்றாள் ' என்னாது அண்ரணவா?' என்று எண்ணிய பழனி " சரிம்மா நிம்மதியா ரபாச்சு... நீ ரமைரில்ம
னு யாரும் கம்ப்மளண்டு பண்ண முடியாது" என்றவர் " நான் ஒரு
நாலு ரபமர
கூட்டிகிட்டு
வந்து
உங்க
வட்டு ீ
ரபசட்டுமா?" என்று
நிதானமாக
ரகட்க... மிரண்டு நிமிர்ந்த புவனா " அய்ரயா ரவணாம்ங்க... எங்க வட்டு ீ மாட்டாங்க.... நீ ங்க யாரும் வராதீங்க " என்று கண்க சத்யன் அவமள கவம கண்
க
ங்குறரவ...
அவளுக்கு ஆறுத
இரு
இரு
ரவற
ஏதாவது
அப்புறம் ககாஞ்ச நாள் கழிச்சு எல்
சூழ்நிம
ரயாசமன
பண்ண
ாம்"
என்று
ாக கூற... தம
குனிந்த புவனா " யாருக்கும் கதரியாம
எங்க கரண்டு ரபருக்கும் ஏதாவது ரகாயில்
ஆண்கள்
ங்கினாள் ...
யாக ரநாக்கி " ஏ.... புள்ள புவனா? என்னா இதுக்கு ரபாய்
சற்றுரநர அமமதிக்குப் பின் கமல்
உறுதியுடன் ஒ
ஒத்துக்கரவ
கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடுங்க....
ாம் சரியாப் ரபாகும்....." புவனாவின் குரல்
ிக்க...
இருவரும்
திமகப்புடன்
நிமிர்ந்தனர்....
"
ஆனால்
க்கு அதுதான் சரிகயன்று ரதான்றியது..... கழுத்தில் தா
அப்ரபாமதய
ி ஏறிட்டா யாரு
ரகட்கப் ரபாறாங்க .... என்று ரதான்ற " சரிம்மா நீ கசால்றபடிரய கசய்ய நான் இவன் அம்மாக்கிட்ட ரபசிட்டு சத்யன் கிட்ட கசால்
ாம்....
ியனுப்புரறன் " என்ற
பழனி எழுந்து ககாள்ள.... " சரி நீ ரபா ..... நான் ககாஞ்சம் ரபசிட்டு வர்ரறன்" என்று சத்யன் கதனாவட்டாக கசால்
வும் ... பழனி அவமன முமறப்பாக பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தார்...
புவனாவும் சத்யனும் எழுந்து இன்னும் மமறவாக அமர்ந்து கல்யாணத்மதப் பத்தி ஆழமாக அ
சி ஆராய ஆரம்பித்தார்கள்.....
பழனி வட்டுக்கு ீ வந்து மாரியிடம் விபரம் கசான்ன ரபாது... " சரியான ஓடுகா இருப்பா
ரபா
ருக்ரக?....
எம்புட்டு
துணிச்சல்
இருந்தா
திருட்டுக்
ியா
கல்யாணம்
கசய்துக்க
ாம்னு
அவரள
கசால்லுவா
பாருய்யா?"
என்று
இளக்காரமாக
கசான்னதும்... " ஆமா அதுக வாழ்க்மக மட்டும் ரயாசிக்கிதுக... விடு தப்பில்ம இருக்ரகாரம? அப்புறம் மாரிமய
சமாதானம்
இது
எப்புடி
கசய்தவர்
திருட்டுக்
கா
ண்டமர
மாரி.... நாம தான்
கல்யாணம்னு எடுத்து
கசால்ற
முகூர்த்த
நாள்
?" என்று எப்ரபாது
இருக்கிறது என்று பார்த்தார்... அரத மாதத்தில் இன்னும் ஒரு வாரத்தில் ஒரு நாமள ரதர்வு கசய்து மாரியிடம் கசால்
.... " என்னத்தனா கசய்யி... எனக்ககன்னரமா இது சரியாப்படம
" என்றாள்
மாரி... "
சீக்கிரம்
சிரித்தவர் வச்சுக்க
ரபரமன
பாக்கனும்னு
நம்ம
பழமுதிர்ச்ரசாம
"
ஆமசயில்ம முருகன்
யா
மாரி"
ரகாயில்
என்று ரய
ாம் மாரி... நான் அந்தப் கபாண்ணுக்கு தகவல் கசால்
ரக
ியாக
கல்யாணத்மத ி அனுப்புரறன்...
சும்மா நாலுரபர் இருந்தா ரபாதும் " என்றார் முடிவாக.... " இப்ப யாரரா ரநாட்டு அச்சடிச்சு வச்சிருக்க மாதிரி பிளான்கனல் என்மன
அடிச்சுப்
ரபாட்டாகூட
பத்து
காசு
மகயி
ாம் ரபாடுற...
கிமடயாது"
என்று
விட்ரடற்றியாக ரபசினாள் மாரி... ரகாபமாய் முமறத்தப் பழனி " எல் நீ
ரபாய்
யார்கிட்டயும்
வாமய
ாம் எனக்குத் கதரியும்... நான் பார்த்துக்கிரறன்... விடாம
விஷயத்த
ரகசியமா
வச்சுக்க"
என்று
அதட்டிவிட்டுப் ரபானார்... அன்று இரவு சத்யனிடம் கசான்னதுரம சந்ரதாஷத்தில் அவன் பழனிமயக் இறுக்கி கட்டிக்ககாண்டான்... புவனாமவ எப்படி வரச்கசால்வது என்று ரகசிய திட்டம் ரபாடப்பட்டு அவளிடம் தகவல் கசான்னான் சத்யன்.... இரு காதல் சிட்டுகளுக்கும் கல்யாணம் மட்டுரம கனவாக வந்தது... மகக்ரகார்த்துக்ககாண்டு காதல் வானில் பறந்தபடி அடுத்த ஆறு நாட்கள் எப்படிப் ரபாகும் என்று காத்திருந்தனர்.... இன்னும் இரண்டு நாளில் கல்யாணம் என்பதால் ...பழனி, மாரி , சத்யன் மூவரும் அன்று
காம
ைவுளிக்கமடக்கு
கசன்று
உமடகளும்... கால் பவுன் தங்கத்தில் தா
சத்யனுக்கும்
புவனாவுக்கும்
புது
ியும் வாங்கி வந்தனர்
கிட்டத்தட்ட திரயட்டரில் அமனவருக்கும் சத்யன் விஷயம் கதரியும் என்றாலும்... கல்யாணம் கசய்வமத மட்டும் பரம ரகசியமாக மவத்திருந்தனர்.... யார் மூ
மாவது
விஷயம் புவனாவின் அப்பாவுக்குத் கதரிந்தால் ஆபத்தாகிவிடும் என்பதால் .....
அன்று
இரவு
மான்சியின்
கச்ரசரி
பக்கத்து
கதருவில்
ஒரு
கல்யாண
வட்டில் ீ
ஏற்பாடு கசய்யப்பட்டிருந்தது .... சத்யனுக்கு கதரிந்ததும் இருப்பு ககாள்ளவில்ம
....
அந்த ரதவமதயின் தரிசனம் காணரவண்டுரம.... பழனியிடம் அனுமதி வாங்கிக்ககாண்டு பக்கத்துத் கதருவிற்கு வந்தான்... கச்ரசரி வழக்கம் ரபால் ஆரம்பித்தது... மான்சிக்காக சத்யன் காத்திருந்தான் ... வந்தாள் பாடினாள் .. சத்யனின் இதயத்மத தனது குர சத்யனுக்குப்
பிடித்தப்
பாட்டு
வந்ததும்
ால் தா
ாட்டினாள் ........
நிமிர்ந்து
அமர்ந்தான்
....
காதுகமள
கூர்மமப்படுத்திக்ககாண்டு காத்திருந்தான்.... பச்மசநிற பட்டுப்புடமவயில் வந்தாள் மான்சி... சத்யன் பயபக்திரயாடுப் பார்த்தான்.... மமக்மக மகயில்ப்பிடித்து பாட ஆரம்பித்தாள்... சத்யனுக்குப்பிடித்த பாடம “ எங்ககங்கும் இன்பம் அது ரகா
....
ம் ரபாட
“ என் உள்ள வமண ீ ஒரு ராகம் ரதட “ அன்புள்ள கநஞ்சம் காணாரதா “ ஆனந்த ராகம் பாடாரதா “ கண்கள் ஏங்கும் “ கநஞ்சின் தாபம் தீமய ஏற்றும்
சத்யனின் கண்கள் தாமாக மூடிக்ககாண்டன.... பாட
ின் வரிகள் மூமளயில் பதிவு
கசய்யப்பட... மான்சியின் குரல் அவன் இதயத்தில் பதிவானது.... பாடல் முடிந்து ப
நிமிடங்கள் ஆகியும் சத்யனின் காதுகளில் ரீங்காரமிட்டது.....
அந்தப்பாடல் சத்யனின் வாழ்வில் ஒரு அங்கமாகிப் ரபானது... கச்ரசரி முடிந்து எல்ர
ாரும் கமளந்து கசன்றதும் கமல்
நடந்து திரயட்டருக்கு வந்தான்
" இரும்பான என் இதயத்மத ... " இறகு ரபால் மிதக்கவிடும் ... " இந்த ரதவமதக்கு நான் என்ன தருவது? " எனது பிரார்த்தமனகமளத் தவிர? சரியாக எட்டு வருடம் கழிந்தபின் ஒர் இம கையில் ரராடு.... சாம
யுதிர் கா
ம்.... ஆரப்பாமளயம் புது
கயங்கும் தங்களின் சருகுகமள உதிர்த்துவிட்டு மரங்கள்
கவற்றாய் நின்றிருந்தன.... பிரமாண்டமான சிமறக் காம்பவுண்ட்டுக்குப் பின்னால் இருட்டிப் ரபான அமறக்குள் வாழ்க்மகமயத் கதாம
த்துவிட்டு விடுதம
க்காக காத்திருக்கும் ப
ர்....
விடுதம
யாகி கசல்பவமன கபாறாமமயுடன் பார்த்தாலும்.... " மாமூ எங்க வட்டு ீ
யாமரயாவதுப்
பார்த்தா
ரவதமனயுடன்
தகவல்
கதாம
த்த மகதிகள் ப
...
சீக்கிரம்
கசால்
வந்துடுரவன்னு
ியனுப்பும்
கா
த்மத
கசால்லு
மாமூ"
கம்பிகளுக்குப்
என்று
பின்னால்
ர்....
ஆயுள் தண்டமன மகதிகளும்... அதிக ஆண்டு தண்டமனப் கபற்ற மகதிகளும் ஒரர
பிரிவாக
தனித்தனி
கசல்களில்
அமடப்பட்டு
கிடந்தனர்....
அதிக
எண்ணிக்மகயில் குற்றங்கள் கபருத்து விட...பத்துக்குப் பத்து அளவு ககாண்டு ஒரு அமறயில் ஆறு ரபர் வமர கூட இருந்தனர்... ஏராளமான சுயகதாழில் கூடங்கள் அமமக்கப்பட்டு தண்டமன முடிந்து கவளிரய கசல்பவன் வாழ்க்மகமய வசந்தமாக்க அரசாங்கம் ப மதயல் ரவம படிக்க
யி
விரும்பும்
ிருந்து தச்சு ரவம மகதிகளுக்கு
ஏற்பாடுகள் கசய்திருந்தது....
வமர அத்தமனயும் கற்றுத்தரப் பட்டது...
கம்பியூட்டர்
வசதியுடன்
படிக்கவும்,ஏற்பாடு
கசய்திருந்தனர்... நாமள மறுநாள் தமிழர் திருநாளாம் கபாங்கல் வருகின்றது என்றதும்... ஏதாவது சிறப்பு ஏற்பாடு கசய்யரவண்டும் என்ற காரணத்தால் சிமற கூடம் கமாத்தம் சுத்தம் கசய்யப்பட்டது.... மமதானத்தில் கிடந்த குப்மபகள் அள்ளப்பட்டு சிமறரய சுத்தமாக காணப்பட்டது... ரசாப்புத்தூள் விற்பமனக்கு கபயமர
மற்றும்
ரசாப்புகள்
அனுப்புவதும்
அச்சிட்டு
கவளிச்
தயாரித்து
அவர்கள் சந்மதயில்
அதன்
க்கான கூ
ரமல்
விற்பமன
அவரவருக்கு எதில் விருப்பரமா அந்தத் கதாழிம ரவம
கவளிரய
கம்கபனிகளுக்கு
தங்கள்
நிறுவனங்களின்
கசய்வதும்
கசய்ய
நடந்தது...
ாம்...
ி அங்ரகரய ரசமித்து மவக்கப்பட்டு விடுதம
ரபாது வழங்கப்படும் ... சி
கூட
யாகி கசல்லும்
ர் தங்களின் குடும்பத்துக்கு அனுப்ப கசான்னாலும் சிமற
அதிகாரிகள் அனுப்பி மவப்பார்கள்... ரசாப்புத்தூமள கவர் கசய்துககாண்டிருந்தனர் சி
ர்... அதன் மீ து சிறிய ர
பிமள
ஒட்டி அட்மடப் கபாட்டிகளில் அடுக்கிக் ககாண்டிருந்தனர் இருவர்.... " கபாங்கல் வருதுனு கசயிலுக்கு யாரரா விருந்தாளிக வாராக
ாம் ... கிரவுண்மட
சுத்தம் பண்ணி சூப்பரா ஆக்கி வச்சிருக்காங்க... ஆனா ஏரதா டான்ஸ் கச்ரசரினு கசான்னாங்க... எது கநசம்னு நாமளக்கு விடிஞ்சா கதரிஞ்சிடும்" என்று அடுக்கியபடி பக்கத்தி
ிருந்தவனிடம் ரபசினான் ஒருவன்...
" ரடய் மாப்ள டான்ஸ் கச்ரசரி இல் சாயங்கா
டா... ஏரதா பாட்டுக் கச்ரசரியாம்... நாமளக்கு
ம் நாலு மணிக்கு ஆரம்பிச்சு மநட்டு பத்து மணி வமரக்குமாம்... இப்ரபா
ரசாத்துக்கு வரிமச
நிக்கிறப்ப நம்ம வார்டன் தான் கசான்னாரு" ரசாப்புத்தூமள
கவரில் ககாட்டியபடி இன்கனாருவன் கசால்
....
மற்ற அமனவரும் " ஆமா ஆமா பாட்டுக் கச்ரசரினு தான் கசான்னாங்க" என்றனர் ரகாரசாக... இதில் எதிலுரம க
ந்து ககாள்ளாமல் சற்றுத் கதாம
வில் அட்மடப் கபட்டிகமள
ஓரமாக அடுக்கிக்ககாண்டிருந்தான் சத்யன்... பாட்டு கச்ரசரி என்ற வார்த்மதமய ரகட்டதுரம அவன் கநஞ்சு ககாதித்தது... வயிறு காந்தியது... பாட்டு கச்ரசரியாம் கச்ரசரி.... எல்
ாம் ஏமாத்துகாரிக ரமமடயி
ரபாடுற ரவஷம்' என்று உள்ளுக்குள்
ககாதித்தான்.... மாம
ஆறு
மணியாகிவிட
கசல்களுக்குப்
ரபாகச்
கசால்
வார்டன் ிவிட்டு
வந்து
அந்த
எல்ர
சிறிய
ாமரயும்
அவரவர்
ரபக்ட்டரியின்
கதமவ
பூட்டினார்... சத்யன் குளிய ரசாப்புத்தூள்
மற தண்ண ீர்த் கதாட்டி இருக்கும் இடம் கசன்று மககால்களில் வாசமன
ரபாக
மண்மண
அள்ளி
ரதய்த்து
கழுவினான்....
பிறகு
மூக்மகப் கபாத்திக்ககாண்டு பாத்ரூம் ரபாய் வந்து தனது கசல் இருக்கும் பகுதிக்கு நடக்க ஆரம்பித்தான்... எட்டு
வருடமாகப்
பழக்கப்பட்ட
சிமற
வளாகம்
தான்...
ஆனால்
இன்று
ககாண்ரட ரபாவது ரபால் இருந்தது... தனது நமடயில் ரவகமில்ம
நீ ண்டு
ரயா என்று
சத்யன் ரவகமாக நடந்தான்... " என்னா சத்யா டல்
ா இருக்க... ரமலுக்கு கசாகமில்ம
யா?" என்று விசாரித்தபடி
பதிமூன்றாவது பிளாக்கின் கதமவ வார்டன் திறந்து விட்டார்.... " இல்
ண்ரண நல்
ாத்தான் இருக்ரகன்.." என்று சமாளித்தபடி தான் இருக்கும்
ஒன்பதாவது கசல் கதமவ திறந்து உள்ரளப் ரபானான் சத்யன்...... உள்ரள
கசன்று
எட்டுவருட
தனது
வாழ்க்மக
படுக்மக
இருந்த
கம்பிகளுக்குள்
ரமமடயில்
வனாய்ப் ீ
படுத்துக்ககாண்டான்....
ரபானமத
எண்ணி
இன்று
அதிகமாகரவ மனம் ரவதமனயில் கநாந்தது... பாட்டுக்
கச்ரசரி
என்ற
வார்த்மத
ககாடுத்த
வழக்கமாக அவன் காதுகளில் மட்டும் ஒ “ நில்க
தாக்கம்...
அமதத்
கதாடர்ந்து
ிக்கும் அந்த மயக்கும் வரிகள்....
ன்று கசான்னால் மனம் நின்றா ரபாகும்
“ நீ ங்காத கநஞ்சில் அம
ஒய்ந்தால் ரபாதும்
“ கமௌனத்தின் ராகம் ரகளாரதா “ கமௌனத்தில் தாளம் ரபாடாரதா “ வாழும் கா
ம்
“ யாவும் இங்ரக கநஞ்சம் ரதடும் வழக்கமாக கண்கமள மூடி ரசிக்கும் சத்யனுக்கு இன்று பமழய நிமனவுகளின் தாக்கம் இதயத்துடிப்மபரய நிறுத்திவிடும் ரபா கபாத்திக்ககாண்டு அ
"
அய்ரயா
ரவணாம்
ிருக்க சத்யன் தன் காதுகமளப்
ரவணாம்"
என்று
கமல்
ிய
குர
ில்
றினான் ....
பக்கத்தில்
படுத்திருந்த
ஆறுமுகம்
எழுந்து
ஓடிவந்து
சத்யனின்
மககமளப்
பற்றிக்ககாண்டு " சத்யா ....... சத்யா.... என்னடா ஆச்சு? ஏன் கத்துற? " என்று ரகட்க... சத்யன் அவமனப் பார்த்து பரிதாபமாக விழித்து " இல் ஞாபகம்" என்று க ஆறுமுகம்
ங்கிய கண்கமளத் துமடத்துக் ககாண்டான்...
எதுவும்
கசால்
ாமல்
வி
ககாண்டான்.... சத்யமனப் பற்றி சக
கிப்
ரபாய்
தனது
அமமதியாகப்
அடுத்தடுத்து
விடுதம
படுத்திருந்தனர்...
யாக்ப்
ரமமடயில்
படுத்துக்
மும் கதரிந்தவன்... அவன் கண்ண ீருக்கான
காரணம் புரிந்தவன்... சத்யனின் அழுமகக்கு ஆறுதல் கசால் இருவரும்
ண்ரண ஏரதா பமழய
ரபாய்விட
ிரய கமளத்தவன்....
இவர்களுடன்
இவர்கள்
மட்டும்
இருந்தவர்கள்
சுதந்திர
காற்மற
சுவாசிக்க காத்துக் கிடந்தனர்... இதில் காத
ஆறுமுகம்
கள்ளக்காத
னுடன்
இருந்த
மமனவிமயயும்
மனயும் ககான்ற குற்றத்திற்காக ஆயுள் மகதி... இன்னும் ப
சிமறவாசம்
தான்...
ஆனால்
வருடங்களில் கூட விடுதம
நன்நடத்மதயின்
கசய்யப்பட
காரணமாக
அவள்
ஆண்டுகள்
இன்னும்
சி
ாம்.....
சத்யன் அடுத்த வருடத்தில் ஏதாவது ஒரு நாளில் சுதந்திரக்காற்மற சுவாசிக்கப் ரபாகும் மகதி... ககாம
கசய்த குற்றத்திற்காக அவனுக்கு அளிக்கப்பட்ட ஒன்பது வருட சிமற
தண்டமனயும் ஐம்பதாயிரம் அபதாரமும்... அபதாரத் கதாமகமய கட்டத் தவறினால் ரமலும் இரண்டு ஆண்டு சிமற தண்டமன என்று தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டதில்... பழனி தனது ரசமிப்பு கமாத்தமதயும்
ஐம்பதாயிரம்
கராக்கமாக
மாற்றி
எடுத்து
கட்டிவிட்டதால் கவறும் ஒன்பது வருட கடுங்காவல் என்று குமறந்தது...
வந்து
இந்த
வருடத்ரதாடு
விடுதம
எட்டு
ஆண்டுகள்
கடந்து
விட....
அடுத்த
வருடம்
க்காக காத்திருந்தான் என்பமத விட ... கவளிரய ரபாக விருப்பமின்றி
இங்ரகரய தங்கவிட்டால் கூட ரபாதும் என்று நிமனத்தான்..... கவளி
உ
கம்
அந்தளவுக்கு
சத்யனுக்கு
கவறுப்பாக
இருந்தது...
ஆனால்
இவனுக்காக காத்துகிடக்கக்கும் இரு ைீவன்களுக்காக ரபாய்த் தான் ஆகரவண்டும் விடுதம
மயப்
பற்றிய
நிமனப்பு
வந்ததுரம
கூடரவ
புவனாவின்
ஞாபகமும்
ரசர்ந்து வந்தது..... இப்ரபா எப்படியிருப்பா? என்ற ரகள்வியுடன் கண்மூடினான்.... இரவு உணமவ ஏற்றி வரும் வண்டியின் சப்தம் ரகட்டது.... ஒவ்கவாரு அமறயின் கதமவயும் எல்ர ஒரு
பிரமாபால்
தட்டி
"
தட்ட
நீ ட்டுங்கடா"
என்ற
மிரட்டும்
குரல்
வர....
ாரும் கம்பிகள் வழியாக தட்மட கவளிரய நீ ட்டினர்.... ஒரு அகப்மப சாதமும் கரண்டி
குழம்பும்
ஊற்றப்பட்டது...
சி
ர்
உணவு
ரபாதவில்ம
என்று
"
அண்ரண இன்னும் ககாஞ்சம் ரபாடுங்கண்ரண" என்று ககஞ்சிக்ககாண்டிருந்தனர்... காம
யும் மாம
யும் சிமற வாளாகத்தில் உணவு வழங்கப்படும்... இரவு உணவு
மட்டும் தள்ளு வண்டியில் எடுத்து வரப்பட்டு கசல்களிர
ரய வழங்கப்படும்.....
சாப்பாடு வாங்க எழுந்த ஆறுமுகம் " சத்யா சாப்பாடு வந்தாச்சு.. எழுந்திருடா" என்று குரல் ககாடுக்க.. " எனக்கு ரவணாம்ண்ரண" என்றான் சத்யன் கண் திறவாமர
ரய....
ஆறுமுகம்
தட்மடயும்
சத்யமனத்
திரும்பிப்
பார்த்து
விட்டு
அவன்
ககாண்டு கம்பிகளுக்கிமடரய நீ ட்டி " அண்ரண சத்யனுக்கு தம
வ
எடுத்துக் ிக்குதாம்..
இது அவன் தட்டுதான்" என்று கூற.... " ஏன் அந்த புடுங்கிக்கி வந்து வாங்கத் கதரியாதா.... தின்றது கசயில் ரசாறு இது ககத்து ரவற....." என்று வமச பாடியபடி ரசாற்மறப் ரபாட்டார் சிமற ஊழியர்... தினமும்
பழக்கப்பட்ட
வசவுகள்
தான்
சத்யனிடம் ககாடுத்து " வயசுப்பய ராவு ரவம
....
ஆறுமுகம்
உணமவ
எடுத்து
வந்து
பட்டினியா படுக்காத சத்யா.... நாமளக்கு
கசய்யவாவது கதம்பு ரவணுரம? ககாஞ்சமாச்சும் சாப்பிடு சத்யா" என்று
ககஞ்சியதும்... சத்யன் அமமதியாக எழுந்து அமர்ந்தான்... அவர் கசால்வதும் சரிதான் ... இரவு சாப்பிடவில்ம சத்யன் கநஞ்சி
என்றால்
காம
யில்
எழுந்து
ரவம
க்குப்
ரபாக
முடியாது....
ிருக்கும் கநருஞ்சிமய சற்று ஒதுக்கி விட்டு நஞ்சாக இருக்கும்
உணமவ அள்ளித் தின்றான்....
சிமற எவ்வளவுதான் நவனமாக்கப்பட்டாலும்... ீ உணவு விஷயத்தில் படு ரமாசம் தான்... புழுக்கமளயும் பூச்சிகமளயும் எடுத்துப் ரபாட்டுவிட்டு உண்ணும் நிம
தான்
இன்றும் கதாடர்கிறது.... நிதானமாய் சாப்பிட்டால்தான் ருசி ரகட்கும் ... பசிக்கும் வயிற்மற
மட்டுரம
நிரப்ப
ரவண்டும்
என்ற
உத்ரவகத்தில்
உணமவ
அள்ளி
விழுங்கினால் அருவருப்பு மமறந்து ரபாகும்.... தினமும்
சிமற
கடகடகவன
நான்ரக
எப்ரபாதாவது தமடகமள
உணமவ
சத்யன்
உருண்மடயாக
மாதம்
தாண்டி
சாப்பிட
ஒருமுமற
நிதானமாக
கசய்யும்
விழுங்கி
வரும்
தண்ண ீர்
பழனி
சத்யனின்
வழிமுமற
எடுத்து
வயிற்றுக்குள்
குடித்து
இதுதான்.... விடுவான்....
வரும்
உணவு
ரபாகும்
ரபாது
ப அது
அமிர்தம் தான்..... எட்டு
வருடமாக
சத்யனுக்கு
சிமற
வாழ்க்மக
இன்று ஏரனா இயல்பாக இருக்க முடியவில்ம
பழகிப்
ரபானதாக
இருந்தாலும்
..... பாட்டுக் கச்ரசரி என்ற வார்த்மத
அவமன கமாத்தமாகப் புரட்டிப் ரபாட்டிருந்தது.... அவன் வாழ்க்மகரயாடு பாடல்கள் ஒரு அங்கமாகிவிட்ட சூழ்நிம
யில் நடந்து
விட்ட பயங்கரங்கள் இப்ரபாதும் சத்யமன நடுங்க மவத்தது.... இரவு
முழுவதும்
நடந்தான்....ம
தூக்கரம
வரவில்ம
....
எழுந்து
ட்மடப் ரபாட்டு புத்தகம் படிக்க
சிமற
அமறக்குள்ரளரய
ாம் என்றால் ... ம
ட் எரிவமதப்
பார்த்தால் வார்டன் திட்டுவார்.... சற்றுரநரம் ரயாசமனயுடன் நடந்தவன்.... பழனி வாங்கி வந்து ககாடுத்த பாரதியார் கவிமதகமள கவளிரய
எடுத்துக்ககாண்டு
வளாகத்தில்
கம்பிகளுக்குப்
எரியும்
டியூப்ம
பக்கத்தில் ட்டின்
ரபாய்
அமர்ந்தான்...
கவளிச்சத்தில்
படிக்க
ஆரம்பித்தான்.... சிமறக்கு வந்த மறாவது வருடரம அவமனப் படிக்க கசான்ன சிமற அதிகாரி ... பனிகரண்டாம்
வகுப்பு
சத்யனால் ஆங்கி பாரதியாரின்
வமர
எழுதி
பாஸ்
கசய்யவும்
....
இப்ரபாது
ம் கூட ஓரளவுக்கு வாசிக்க முடியும் .....
சுட்டும்
விழிச்சுடரர
கண்ணம்மா
கவிமதமயப்
பட்கடன்று மான்சியின் ஞாபகம் வந்து
மனதில்
கண்கள்
இருந்தது?
கூட
உதவினார்
அன்று
அப்படித்தாரன
படிக்கும்
ரபாது
ஒட்டிக்ககாண்டது..... அவரளாட எதிரில்
நின்றவமன
சுட்டு
கபாசுக்கிவிடுவது ரபால்... சத்யன் கவிமதப் புத்தகத்மத கநஞ்சில் மவத்துக்ககாண்டு அப்படிரய கால் நீ ட்டி படுத்துக் ககாண்டான்.... என்னதான் மான்சிமய கவறுத்தாலும் அவளின் குரம சத்யனால் கவறுக்க முடியவில்ம
.... அவனுமடய உயிரில் க
ந்த குரல்
ல்
வா
மான்சியின்
குரல்...
அமத
மறக்க
ரவண்டும்,என்றால்
அவன்
உயிரும்
ரசர்ந்து
ரபாகரவண்டும்.... மனதுக்குள் மான்சியின் குரல் மமழகயனப் கபாழிய கவகுரநரம் கழித்து உறக்கம் வந்தது சத்யனுக்கு.... காம
எழுந்து குளித்து தனது உமடமய துமவத்து காய மவத்து விட்டு ரவற
சீருமட அணிந்து வந்த வரிமசயில் நின்று சாப்பாட்மட வாங்கிக் ககாண்டு ஒரு மரத்தடியில் அமர்ந்தான்.... சக மகதிகள் கசான்னது ரபால் சிமற மமதானரம திருவிழாவுக்கு தயாரானது ரபால்
இருந்தது....
சத்யன் எல்
காம்பவுண்டு
சுவர்
ஓரமாக
ரமமட
அமமக்கப்பட்டிருந்தது...
ாவற்மறயும் பார்த்துபடி சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்தான்....
அன்று அவனுக்கு சமமயல் கூடத்தில் ரவம
.... உடல் கவந்து கநந்து ரபாகும்
அளவுக்கு ரவம
யிருக்கும்... ஒவ்கவாருவருக்கும் வாரத்தில் ஒருநாள் சமமயல்
கூடத்தில் ரவம
இருக்கும்..... பயங்கர அழுக்குப் பிடித்த ரவம
.... கபரியப் கபரிய
பாத்திரங்களில் உணவு சமமக்க ரவண்டும்.... சத்யன் அன்று இருந்த மனநிம
யில்
அமமதியாக காய்கள் கவட்டும் பகுதிக்கு வந்து அமர்ந்தான்.... இரவு உணவு தயார் கசய்தப் பிறகுதான் கவளிரய வரமுடியும்..... ஆனால் அன்று பாட்டுக்கச்ரசரி
என்பதால்
சீக்கிரரம
ரவம
முடிந்துவிட
சத்யன்
முகம்
கழுவிக்ககாண்டு கவளிரய வந்தான்.... குளித்தால் ரதவ
ாம் ரபா
ிருக்க... நீ ர்த் கதாட்டிக்கு கசன்று குளித்துவிட்டு ரவறு
சீருமடக்கு மாறி... தனது அமறக்கு வந்தான்.... ரபான முமற அப்பா எடுத்து வந்து ககாடுத்த திருப்பரங்குன்றம் முருகனின் விபூதிமய அள்ளி கநற்றியில் பட்மடயாகப் ரபாட்டுக்ககாண்டான்.... கண்ணதாசன்
எழுதிய
அமறயின் மூம தியானத்துக்குப் ப
முமறப்
அர்த்தமுள்ள
இந்துமதம்
புத்துகத்மத
எடுத்துக்ககாண்டு
யில் கால்கமள மடித்து சம்மணமிட்டு அமர்ந்தான் .... சற்றுரநர பிறகு
படித்து
புத்தகத்மத
விரித்துப்
தன்மனத்தாரன
படிக்க
புடம்ப்
ஆரம்பித்தான்....
ரபாட்டுக்ககாள்ள
சத்யன் உதவிய
புத்தகங்களில் இதுவும் ஒன்று..... கவளிரய பாட்டுக் கச்ரசரி ஆரம்பித்துவிட்டதன் அமடயாளமாக விசில் சப்தமும்.. ட்ரம்ஸ் இமசயும் ஒ
ித்தது.... " ரவண்டாம் ரவண்டாம்... அமத ரகட்காரத" என்று
தனக்குத் தாரன கசால்
ிக்ககாண்டு புத்தகத்மதப் புரட்டினான்.....
ஒரு ஒரு பாட பாட
ாக ஆரம்பித்து ப
த்த கரரகாஷத்துடன் முடிந்தது ..... அடுத்தப்
ாக வந்தது ஒரு பாடல்... சத்யனின் நிம்மதிமய கும
க்க.....
" யாருக்கு மாப்பிள்மள யாரரா....... " அவர் எங்ரக பிறந்திருக்கின்றாரரா...... “ எந்தப் பார்மவ பட்டு “ கசாந்த உள்ளம் ககட்டு “ எங்ரக மயங்கி நின்றாரரா.... இத்தமன வருடம் கழித்தும் இந்த குரம
சத்யனால் அமடயாளம் கான முடிந்தது....
அவரளதான்..... அவள் குரல்தான்.... மான்சி..... துரராகி..... என்மன சித்ரவமத கசய்ய இங்கயும் வந்துட்டாரள?... பாடல் ரகட்காதவாறு காதுகமளப் கபாத்திக்ககாண்டான் சத்யன் எவ்வளவு ரநரம் காமதப் கபாத்திக் ககாண்டு இருந்தாரனா....காதுகளில் இருந்து விரல்கமள நீ க்கும் ரபாது அவன் காதில் வந்து விழுந்த பாடல்.... சத்யன் எந்த பாடலுக்காக மான்சியின் முன்பு உருகிப் ரபாய்... மதி மயங்கிப் ரபாய் நின்றாரனா அந்தப் பாடல்..... அவன் உயிரராடு க
ந்தவிட்டப் பாடல்....
“ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத “ அம “ சில்க
ரபா
நிமனவாக
ன்று வசும் ீ மாம
ரநர
“ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத “ எங்ககங்கும் இன்பம் அது ரகா
ம் ரபாட
“ என் உள்ள வமண ீ ஒரு ராகம் ரதட “ அன்புள்ள கநஞ்சம் காணாரதா “ ஆனந்த ராகம் பாடாரதா “ கண்கள் ஏங்கும் “ கநஞ்சின் தாபம் தீமய ஏற்றும் “ நில்க
ன்று கசான்னால் மனம் நின்றா ரபாகும்
“ நீ ங்காத கநஞ்சில் அம
ஒய்ந்தால் ரபாதும்
“ கமௌனத்தின் ராகம் ரகளாரதா “ கமௌனத்தில் தாளம் ரபாடாரதா “ வாழும் கா
ம்
“ யாவும் இங்ரக கநஞ்சம் ரதடும் சத்யனால் தாங்கமுடியவில்ம
.... புத்தகத்மத மூடிவிட்டு எழுந்து வராண்டாவில்
ஓடினான்.... அவன் மமதானத்மத அமடயும்ரபாது பாடல் முடியும் தருவாய் .... மான்சி கண்மூடி உருக்கமாகப் பாடிக்ககாண்டிந்தாள்..... அவமளப் பார்க்க பார்க்க சத்யனின் இழப்புகள் எல் ரத்த
சிவப்பு
நமககள்
நிற
ாம் பூதகரமாக மாறியது....
புடமவயில்
அணிந்து
ரதவர
கசயற்மக
ாக
கன்னிமயப்
கண்டதும் சத்யனின் ஆத்திரம் எல்ம நான்
என்
கும
யாத
வாழ்க்மகமயரய தங்கச்சிம
முத்துக்கள் ரபா
பதித்து
அரத
நிறத்தில்
நின்றிருந்த
மான்சிமய
மீ றியது....
இழந்துட்டு ரபா
நிக்கிரறன்...
இவ
வந்திருக்காரள?
இன்னும்
சத்யன்
கமருகு
ரமமடமய
கநருங்கினான்.... மான்சி பாடிவிட்டு ரமமடயி பந்த
ிருந்து இறங்கி ரமமடக்கு பின்புறம் ரபாடப்பட்டிருந்த
ின் மமறவில் கசன்று அமர்ந்தாள்....
சத்யன் சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு கமல்
அவமள கநருங்கினான்... எதிரில்
ரபாய் இவன் நின்றதும் நிமிர்ந்து பார்த்தவளின் முகத்தில் சத்யமன அமடயாளம் கதரிந்ததற்கான சுவரட இல்ம ஓ
மறந்து
கதரியம மான்சி
....
ரபாய்ட்டயா? என்று
மனதுக்குள்
எண்ணியபடி
"
என்ன
என்மனத்
?" என்று சத்யன் ஆத்திரமாக ரகட்க ... அவமன
இருக்மகயி
உற்றுப்
பார்த்தாள்...
புருவம்
கநரித்தாள்...
கவடுக்ககன்று
ிருந்து எழுந்தாள்... அவமன ரநாக்கி விரல் நீ ட்டி " நீ ங்க..... " என்று
பாதியில் நிறுத்த... " ம்ம் அமடயாளம் கதரியுதா ?.... நாரனதான்.... அடிப்பாவி இத்தமன வருஷத்து ஒரு முமறயாவது என்மனப் பத்தி நிமனச்சிருப்பியா?.. ஒரு நாளாவது என்மன வந்து பார்க்கனும்னு உனக்கு ரதானம
யா? .... இத்தமன வருஷமா இந்த கையில்
கிடந்து சித்ரவமத படுரறரன .... ஒருநாள் கூட என் நிமனப்பு உனக்கு வரம உன்
கநஞ்சி
ஈரரம
இல்ம
யா? "
சத்யனின்
வார்த்மதகள்
யா?
அத்தமனக்கும்
சுற்றிலும் முட்கள் முமளத்திருந்தன்... முட்கள்
நிமறந்த
இதயத்திற்கு கசால்
கசன்று
அந்த
வார்த்மதகள்
குத்திக்
கிழிக்க....
முடியாமல் திக்கித் திணறினாள்
"
அத்தமனயும் இல்
...
நான்.....
ரநராக "
மான்சியின்
என்று
எமதயும்
" ஆமா நீ ரயதான்... பச்மசத் துரராகி நீ .... என் வாழ்க்மகமய நாசமாக்கின துரராகி நீ .... வி
"
இப்ரபாது
சத்யனின்
வார்த்மதகள்
சவுக்காக
மாறி
மான்சியின்
மனமத
ாசித் தள்ளியது ....
" இல்
இல்
........ " தன் முகத்மத மூடிக்ககாண்டு ஓகவன்று கதறியபடி மான்சி
கபாத்கதன்று ரசரில் விழ.... சத்யனின் கண்களில் கூட கண்ண ீர் ரதங்கியிருந்தது... துவள
துவள
அழுத
மான்சிமயப்
பார்த்ததும்
சத்யனுக்கு
இதயத்மத
பிழிவது ரபால் இருந்தது .... கண்ண ீருடன் மவுனமாகத் தனது கசல்ம
யாரரா
ரநாக்கித்
திரும்பி நடந்தான் சத்யன் “ தாரய பராசக்தி வரம் ரவண்டும் தாரய........ " பசுமமயாய் இருந்த என் வாழ்க்மக .... " கபாசுங்கிப் ரபானதன் காரணம் நானறிரயன் தாரய..... " நான் பார்க்கும் அமனத்மதயும் பசுமமயாக்கும்... " வரம் ரவண்டும் தாரய.... "ப
நாட்களாய் பண்பட்ட என் மனமத ....
" பாதுகாக்கும் வரம் ரவண்டும் தாரய.... " துக்கத்தால் நான் கதாம
ந்து ரபாகாமல்.....
" கசதுக்கிக் ககாள்ளும் வரம் ரவண்டும் தாரய... " மாற்றங்கள் நிமறந்த என் வாழ்வில் .. " நான் மாறாமல் இருக்க வரம் ரவண்டும் தாரய.... “என்மன மறந்தவமள நான் நிமனயாமல் இருக்க... " என்மன துறந்தவமள நான் தூற்றாமல் இருக்க... " இதயத்மத இரும்பாக்கும் வரம் ரவண்டும் தாரய .... " தாரய பராசக்தி,, வரம் ரவண்டும் தாரய... சத்யன் நமட தளர்ந்து ரபாய் கமதுவாக தனது கசல்ம
ரநாக்கி கசன்றான்....
மான்சியின் மீ து ரகாபம் இருந்தது தான்.... ஆனால் அவளது கண்ண ீர் சத்யமன கராம்ப வாட்டி வமதத்தும் உண்மம.... மான்சியின் முகம் அழுமகயில் சிவந்து ரபானமத எண்ணி கநஞ்சுக்குள் வ
ிக்க... அதுவும் ரகாபமாக மாறியது .... திரும்பி
நின்று
குத்தி
சுவற்றில்
நின்றான்....
மகயால்
ஓங்கி
விட்டு
சுவற்றிர
ரய
தம
சாய்த்து
' இவ
ஏன்
இப்ப
வந்தா? என்மன
சித்தரவமத
கசய்யவா?.... சத்யன்
அப்படிரய
தளர்ந்து ரபாய் சுவற்றில் சாய்ந்து நிற்க.... பின்னால் யாரரா வரும் ஓமச ரகட்டது.... திரும்பாமல் நின்றிருந்தான் சத்யன்... கமல்
ிய விசும்பலுக்குப் பிறகு " நல்
ாருக்ரகளா? " என்ற குரல் கீ தம் இமசக்க....
சத்யன் சுவற்ரறாடு ஒட்டிக்ககாண்டு பற்கமள கடித்துக் ககாண்டான்.... " இரதாப்பாருங்ரகா உங்க ரகாபம் ரநக்கு புரியறது.... ஆனா அதுக்கபுபுறம் ரநக்கு எதுவுரம கதரியாது..... அன்னிக்கு ஆத்துக்கு வந்து விழுந்ததுக்குப் பிறகு பத்து நாளா காய்ச்சல் கசால்
ககடந்ரதன்....
ம
....
அந்த
அப்புறம்
எங்காத்து
வட்மடரய ீ
கா
ி
யாரும்
என்னண்டா
பண்ணிட்டு
ரவற
எதுவும்
இடுத்துக்குப்
ரபாய்ட்ரடாம்.... நான் கசால்றமத நம்புங்ரகா... கபருமாள் சாட்சியா கசால்ரறன்" என மான்சியின் குரல் ககஞ்ச சத்யன் திரும்பரவயில்ம
ாய் வந்தது...
..... அவன் முதுகு குலுங்கியதி
ிருந்து அழுகிறான் என்று
புரிய ..... "
அய்ரயா
அழாதீங்ரகா?....
ரபாயிருப்ரபள்னு
நான்
துரராகி
நிமனச்ரசரன......
இதுரபா
இல்ர
.....
அன்மனக்கு
மாட்டிண்டு
இங்ரக
நீ ங்களும்
இருப்ரபள்னு
எனக்கு கதரியாரத.... முன்னரம கதரிஞ்சிருந்தா... நான் வந்து பார்த்திருப்ரபரன? என்மன
மன்னிச்சிடுங்ரகா...
ப்ள ீஸ்..
அழ
மட்டும்
கசய்யாதீங்ரகா"
மான்சி
அவனிடம் மன்றாடினாள்..... சத்யன் சுவற்றி இவர்கமள
ிருந்து திரும்பி அவமளப் பார்காமர
கவனித்த
பிரச்சமன? இங்கல்
காவ
ர்
ஒருவர்
ரவகமாக
ரய வராண்டாவில் நடக்க.... ஓடி
வந்து...
"
என்னம்மா
ாம் யாரும் வரக்கூடாது ... ரபாம்மா" என்று மகயி
ிருந்த
பிரம்மப நீ ட்டி மான்சிமய தடுத்தார்... " இல்ர
சார் அவர் ரநக்கு கதரிஞ்சவர்... ககாஞ்சம் ரபசனும்... ரபசிட்டு உடரன
ரபாயிடுரறரன" என சிமறக் காவ " இல்
ம்மா
ரபசமுடியும்....
கையி இது
ர்
கிட்ட
ரபா
ரிடம் ககஞ்ச...
மனு
குடுத்து
கநமனச்ச
இடத்து
முடியாது... " என்று விளக்கம் கசான்னார் காவ மான்சிக்கு
கையில்
ரூல்ஸ்
எதுவும்
பர்மிஷன்
வாங்கிட்டு
கநமனச்ச
வந்தாதான்
ரநரத்து
ரபச
ர்...
கதரியாவிட்டாலும்
...
இதுரபால்
சிமற
வாளாகத்தில் நின்று மகதியுடன் ரபசுவது தவறு என்று புரிந்தது.... என்ன கசய்வது என்று
புரியாமல்
சத்யமனரயப்
பார்க்க...
பார்க்காமல் ரபாய்க் ககாண்டிருந்தான்....
அவரனா
இவமளத்
திரும்பியும்
மான்சியின் விழிகள் குளமாக " நான் துரராகி இல்ர விழுவது ரபால் உரக்க கூறிவிட்டு காவ
....." என்று அவன் காதுகளில்
மர ரநாக்கி திரும்பி " அவரராட கபயர்
என்ன?" என்று ரகட்க..... " ஏன்மா ரபர் கதரியாமயா இவ்வளவு ரநரம் ரபசி அழுத?" என்று ஆச்சர்யமாய் பார்த்தவர் " அவன் ரபர் சத்யமூர்த்தி....." என்றார்... " எத்தமன நாளா இங்க இருக்கார்?" என்று மான்சி ரகட்டதும்.... " ககாம
ரகஸ்
மகதாகி ஒன்பது வருஷம் தண்டமன குடுத்து இப்ரபா எட்டு வருஷம் முடிஞ்சி ரபாச்சும்மா... விடுதம மான்சி கமல்
தம
க்கு இன்னும் ஒரு வருஷம் இருக்கு " என்றார்.....
யமசத்து விட்டு அங்கிருந்து நகன்றாள்.... ' ஆக என்னால்தான்
இந்த எட்டு வருஷ வாழ்க்மகமய இந்த சிமறயில் ஒழிச்சுட்டு இருக்கான் ரபா
?
அதான் என்மன துரராகினு கசால்றான் ... ஆனா நான் என்ன கசய்திருக்க முடியும்?' மான்சி தனது ரகள்விக்கு பதில் கதரியாமல் நட்ந்தாள்.. ரமமடயின்,அருரக மான்சி வரும்ரபாது தனது பாடம ரமமடயி க
ிருந்து
இறங்கி
மான்சிமய
ரநாக்கி
முடித்துக் ககாண்டு மரகஷ் ஓடி
வந்தான்....
ங்கிய கண்கள் அவனுக்கு உறுத்த " என்ன மான்சி
மான்சியின்
? எங்க ரபான?" என்று
ரகட்க.... கண்கமளத் பார்த்ரதன்...
துமடத்துக்ககாண்டு அதான்
விசாரிக்க
"
ஒன்னுமில் ாம்னு
...
கதரிஞ்சவா
ரபாரனன்...
ஒருத்தமரப்
ரபாலீஸ்காரர்
ரபச
விடமாட்ரடனுட்டார்" என்றவள் ரமமடக்கு பின்னால் ரபாய் அமரந்தாள்... ரயாசமனயுடன்
அவளுக்கு
பக்கத்து
ரசரில்
அமர்ந்த
மரகஷ்
"
இங்க
ரபாய்
கதரிஞ்சவங்களா?" என்று ரகட்க... மான்சி
ஆம்
என்பதுரபால்
தம
யமசத்து
விட்டு
...
இதுக்கு
ரம
எதுவும்
ரகட்காரத என்பது ரபால் கண்மூடி பின்னால் சாய்ந்து ககாண்டாள்.... மரகஷ் சற்றுரநரம் அவள் முகத்மதரயப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்து விட்டு ' இந்த புதிருக்கான
விமடமய
எப்ரபாது
தான்
நான்
கதரிந்து
ககாள்வது
'
என்ற
குழப்பத்துடன் அங்கிருந்து எழுந்து ரமமடக்கு கசன்றான் .... கிட்டத்தட்ட எட்டமர வருடமாக மான்சியின் பார்மவக்கான அர்த்தம் புரியாமல் காத்து கிடப்பவனாயிற்ரற? இமச குழுவில் இருக்கும் மற்ற எல்ர
ாமரயும் ரபால்
மான்சியும் இவமன அண்ணா என்று அமழப்பது தான் மரகஷின் வாமய பூட்டி மவத்திருந்தது .... சமயத்தில் ' நீ ங்கதான் அண்ணா எனக்கு மூத்த அண்ணன் ' என்று
மான்சி கூறும் ரபாது அந்த அன்பிற்கு முன்பு மரகஷ் ஊமமயாகி நிற்பமதத் தவிர ரவறு வழியில்
ாமல் இருந்தான்...
மான்சியின் அண்ணன் ஸ்ரீநிவாசன் படிப்பு முடிந்து ரவம ரவம
யில் ரசர்ந்து தன்னுடன்
கசய்யும் ரவற்று மதப் கபண்மண திருமணம் கசய்து ககாண்டு ரபாய்விட....
குடும்பத்தின்
கமாத்தப்
கபாருப்பும்
மான்சியின்
தம
யில்
விழுந்தது....
சீனு
என்னரவா தனது கடமமமய எண்ணி தங்மககளுக்கு படிக்க திருமணம் கசய்ய முன்
வந்தாலும்
கவங்கரடசனால்
ஏற்று
ககாள்ள
முடியவில்ம
....
சுத்தமாக
கல்லூரி
படிப்மப
மகமன ஒதுக்கி மவத்திருந்தார்.... திரிபுரசுந்தரியும்
திர
ாத்தமாவும்
இந்த
வருடத்துடன்
முடித்துவிடுவார்கள்.... அடுத்து ஹம்சவர்த்தன் கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு ..... படிப்புக்கான
மான்சியின்
கடமம
முடிந்து
விட்டது....
தங்மககளுக்கு
திருமணம்
கசய்து ககாடுத்துவிட்டு தான் தனக்கு திருமணம் என்ற முடிவில் இருப்பதால் ... இருபத்மதந்து
வயதுக்கு
இன்னும்
கன்னியாகரவ
இருக்க
ரவண்டிய
கட்டாயம்
மான்சிக்கு...... தனது
வருமானத்தில்
தங்மககளுக்கு
ரதமவயான
நமககமள
வாங்கி
மவத்துவிட்டாள் ... வரன்கள் தான் வருவதும் ரபாவதுமாக இருக்கின்றது.... இரண்டு ரபருக்கும் திருமணம் முடிந்த பின் தம்பி கல்லூரிமய விட்டு கவளிரய வந்ததும் தான் மான்சி திருமண சந்மதயில் வந்து நிற்க ரவண்டும் முப்பத்தி நான்கு வயது ஆகியும் மியூசிக் கச்ரசரி என்ரற தனது வாழ்க்மகமய ஓட்டும் மரகஷிற்கு மான்சி கிமடத்தால் தனது வாழ்வு சிறக்கும் என்ற ஆமசமய கிட்டத்தட்ட எட்டு வருடமாக உள்ளுக்குள் ரபாட்டு புமதத்து மவத்திருக்கிறான்... நிச்சயம்
மான்சி
தனது
மனமத
புரிந்து
ககாள்வாள்
என்ற
எண்ணமிருந்தது....
ஆனாலும் அண்ணன் என்ற மான்சியின் அமழப்பு அவனுக்குள் ஒரு பயத்மதயும் விமதத்திருந்தது.... இரண்டில் ஒன்று முடிவும் கதரியாமல் ... மான்சியின் மனமத மட்டுமல் கடமமகள்
அவள் நிழம முடிந்ததும்
கூட கநருங்க முடியாமல் தவித்திருந்தான் .... அவளது தனக்ககாரு
வழி
கசால்வாள்
என்றுதான்
இத்தமன
வருடமாக காத்திருக்கிறான்..... மரகஷ் குழப்பத்துடன் ரமமடக்கு கசல்
.... சத்யமூர்த்தியா அவன் கபயர்? என்று
மனதுக்குள் மனணம் கசய்துககாண்டிருந்தாள் மான்சி.... தன்னால் அவன் சிமறயில் இருக்கிறான் என்ற நிமனப்பு அவமள வமதத்தது... கச்ரசரி முடிந்து வட்டுக்கு ீ கசன்றதும் படுக்மகயமறக்குள் கசன்றவள்... கட்டி
ில்
அமர்ந்து முகத்மதப் கபாத்திக் ககாண்டு விசும்ப ஆரம்பித்தாள்... மகளுக்குப் பிடித்த பில்டர்
காபிமய
எடுத்துக்ககாண்டு
அமறக்குள்
வந்த
விசா
ம்
மகள்
அழுது
ககாண்டிருப்பமதப் பார்த்து பதறி காபிமய ரமமசயில் மவத்து விட்டு மான்சியின் அருகில் வந்து " என்னடி ஆச்சு ? ஏன் அழரற?" என்று ரகட்க... ரகாபமாக நிமிர்ந்த மான்சி " ஆமா இப்ப வந்து ரகளுங்ரகா?.... அன்னிக்கு நான் அழுதுண்டு வந்தப்ப விஷயத்மத கவளிய கதரிய ரவணாம்னு மூடி மமறச்ரசள்... எனக்கு
உதவி
யாராவது
பண்ண
என்
என்னா
ரபச்மச
தான்....
அந்தாமளப்
வந்த
இன்னிக்கு
துரராகின்னு
ரபாயிடுத்து.... எல்
பத்தி
ரகட்ரடளா? இப்ரபா
பார்த்ரதன்...
நம்பிக்மக
அந்தாமளப் கச்ரசரி
எட்டு
" என்னடி ஆச்சு.... ககாம
அந்தாள்
பண்ண
வருஷமா
கசால்றான்...
ாம் என்னா
விசாரிங்ரகானு கையில்
இருக்கான்....
கையிலுக்கு
கையில்
பாவம்
கசான்ரனன்.. ரபாயிருக்கச்ச
இருக்கானாம்...
அவன்
தான்.... " மான்சி குமுற
ம
என்மன
ப்ரப
என்னா
ாய் கூற....
அது இதுனு ரபத்திண்டிருக்க?" என விசா
ம் மகமள
அதட்டினாள்..... " ஆமா ககாம ஆனா
தான்.... அன்மனக்கு எதுவும் ஆகியிருக்காதுனு கசான்ன ீங்கரள?
ககாம
ஆயிடுத்து....
நான்
ரபாய்
தண்டமனயாவது குமறஞ்சிருக்கும்.... எல் மட்டும்
கசாகுசா
பிறகாவது
நாம
வாழ்ந்துண்டிருக்ரகன்... அவமனப்
ரபாயிருப்பான்னு நீ ங்கல் இப்ரபா எனக்கு
பத்தி
கசால்
ிருந்தா
ாம் ககட்டு குட்டிச்சுவராக்கிட்டு நான் நிமனச்சார
கூசறதும்மா....
விசாரிச்சிருக்கனும்.....
அதுக்குப்
அவனும்
தப்பிச்சுப்
ாம் கசான்னமத நம்பி நானும் சும்மா இருந்துட்ரடன்..
துரராகி பட்டம்" என்று கபாரிந்து ககாட்டிய மான்சி முகத்மத
மூடிக்ககாண்டு மீ ண்டும் அழ ஆரம்பிக்க.... விசா கட்டி
நடந்தமத
ம் திமகத்துப் ரபாய் கபாத்கதன்று
ில் அமர்ந்தாள்....
அமறயில் படுத்து தூங்கிக்ககாண்டிருந்த சுந்தரியும் திர
ாவும் எழுந்து அமர்ந்து
கண்மண கசக்கிக்ககாண்டு பார்க்க... பக்கத்து அமறயில் படித்துக் ககாண்டிருந்த ஹம்சனும்
ரசாபாவில்
படுத்திருந்த
கவங்கரடசனும்
சத்தம்
ரகட்டு
எழுந்து
வந்தனர்...... விசா அவன் கா
ம் விஷயத்மத கசான்னதும் கவங்கரடஷன் கசான்ன ஒரர வார்த்மத " அது விதி
மான்சி...
நாம
ஒன்னும்
பண்ண
த்மத கழிக்கனும்னு விதி" என்று கசால்
மான்சியின்
ரகாபம்
இன்னும்
புரிந்தது....
சத்யனுக்காக
ஏதாவது
அவன்
கையி
ில்
...
அதிகமாகத்தான்
ரகாபத்மத காட்டியும் பிரரைாசனம் இல்ம
முடியாது...
ஆனது...
அதற்கான கா
கசய்யரவண்டும்
ஆனால்
இவர்களிடம்
ம் கடந்து விட்டதும்
அதுதான் அவனுக்கு
ரவண்டிய தனது கடமம என்று உறுதியாக எண்ணிக்ககாண்டாள்....
கசய்ய
" அம்மா இனி என்ன கசய்யனும்னு ரநக்குத் கதரியும்.... நீ அப்பாரவாட மாத்திமர ஒன்னு குடு... ரபாட்டுண்டு தூங்கரறன்.... " என்று கூற.... " என்னடிப் பண்ணப்ரபாற? " என்ற விசா பதி
ாக
வர....
ரவறு
வழியின்றி
த்தின் ரகள்விக்கு மான்சியின் மவுனரம
கவளிரய
ரபாய்
மீ ண்டும்
மாத்திமரயுடன்
வந்தாள்.... மாத்திமரமய வாங்கி ஆறிப் ரபாயிருந்த காபிரயாடு ரபாட்டுக்ககாண்டவள் உமட மாற்றிக்ககாண்டு படுக்மகயில் விழுந்தாள்.... எல்ர மட்டும் மான்சியின் கா கவம
ப்படாம
என்று ஆறுத மான்சி
ாரும் ரபாய்விட .... ஹம்சன்
ருரக அமர்ந்து " கராம்ப பாவம்தான்க்கா அந்தாள்.... நீ
தூங்கு...
அவருக்கு
ஏதாவது
உதவ
முடியுமா
பார்க்க
ாம்க்கா"
"
நீ யாவது
ாக கூற...
நன்றிரயாடு
புரிஞ்சுண்டரயடா....
அவன்
சரி
நீ
மகமயப்
ரபாய்
படி"
என்று
பற்றிக்ககாண்டு கூறியதும்
ஹம்சன்
அங்கிருந்து
கசன்றான்... மான்சியால்
தூக்க
மாத்திமர
ரபாட்டுக்ககாண்டும்
சத்யனின் வார்த்மதகள் அவள் காதுகளில் ஒ கண்ண ீர் முகம் கநஞ்சுக்குள் புயம எல்
உறங்க
முடியவில்ம
....
ித்துக்ககாண்ரட இருந்தது.... அவன்
உருவாக்கியிருந்தது....
ாவற்மறயும் மீ றி சத்யனின் மாற்றங்கள் அவள் கவனத்மத கவர்ந்தது தான்
வியப்பு.... அன்று ஒடிச
ாய் அரும்பி வரும் மீ மசயுடன் கருத்த நிறத்தில் இருந்தவன்
.. இன்று கத்மத மீ மசமய முறுக்கி ரமல் ரநாக்கி நிமிர்த்தி மவத்து... அடர்ந்த தம
க் கிராப்மப படிய வாரி.... தனது ஆறடி உயரத்திற்க்கு ஏற்ற உடல் வாகுடன்...
இவள் மீ னாட்சி அம்மன் ரகாவி
ில் பார்த்த மதுமர வரன் ீ சிம
ரபா
.... எட்டு
வருஷ சிமற வாசம் அவமன அமடயாளம் கதரியாத வாறு மாற்றியிருந்தது..... சிந்தமனயின் சிமறயி
ிருந்து கவளிரய வர முடியாமல் அப்படிரய உறங்காமல்
கிடந்தாள் மான்சி ...... " ஒரு கபாட்டளவு உறக்கமின்றி ... " முதன் முத
ாக நான் விழித்திருக்கிரறன்....
" அவன் உமரத்த ரகாப வார்த்மதகமள... " சி
ிர்க்க சி
ிர்க்க சிமற கசய்த என் மனம்.....
" என் உறக்கத்மத கதாம
த்து விட்டு ....
" அவன் மீ து இரக்கத்மத சுமந்து நிற்கிறது...... " இரதா ஒரு கபாட்டளவு உறக்கமின்றி ..... " முதன் முத
ாக நான் விழித்திருக்கிரறன்....
தனது கசல்லுக்கு வந்த சத்யன் மான்சியின் துரராகத்மத மறக்கவும் முடியாமல்...... அவளின் கண்ண ீர் வார்த்மதகமள ஏற்க்கவும் முடியாமல் இவன் வமத பட்டான்.... மான்சி
எவ்வளவுதான்
கண்ண ீர்
சிந்தி
மககூப்பினாலும்
இழந்தமவகளின் தாக்கம் சத்யனின் கநஞ்மச விட்டு அக
அவளால்
ாமல் அவள் கண்ண ீரின்
உண்மமமய உள்ளத்தில் பதிய மவக்க மறுத்தது.... தனது கநஞ்சில் நீ ங்கா இடம் கபற்ற மான்சியின் குரல் ... இன்று கண்ண ீருடன் கதறியபடி யாசித்தமத கழிவரக்கத்துடன் எண்ணி எண்ணி குமமந்தான்.... அவன் இழந்தது எதிர்கா அல்
வா? .... ஆனால்
அவளுக்கு
வாழ்க்மகமயரய அல்
அவள்
காய்ச்சல்
கூறியமதயும்
வந்திருந்தாலும்
கதரிந்து ககாண்டிருந்திருக்க
வா?.... அதுக்கு காரணம் மான்சி
ரயாசித்துப்
அதுக்குப்
பார்த்தான்....
பிறகு
ாரம? ... அவரளாட அ
விசாரித்து
அப்படிரய
விஷயத்மத
ட்சியத்தால் எனக்கு ஒன்பது
வருட சிமற..... சத்யன் கவறுப்புடன் முகத்மத சுழித்தான்.... காத
ியுடன் மக ரசர்க்கும் நாளில் நடந்த முடிந்த ககாடுமமயும் அதனால் தனது
காத
ிமய இழந்து மகவி
ங்ரகாடு சிமற வந்ததற்கும் காரணம் மான்சி தான்
என்று வருடக் கணக்கில் வளர்த்து மவத்த கசப்பு ஒரு நாள் கண்ண ீரில் மாறுமா? அன்று இரவு தூக்கம் சத்யனுக்கும் கதாம மறுநாள் காம குமுறி
வரும்
ந்து கதாம
தூரம் ரபானது.....
கபாங்கல் திருநாள்.... ஒவ்கவாரு வருடத்மதயும் ரபால் இன்றும் கநஞ்மச
திடப்படுத்தும்
வழி
கதரியாமல்
அமமதியாக
வந்து
குளித்துவிட்டு வரிமசயில் நின்று உணமவ வாங்கிய சத்யன் சாப்பிடுவதற்காக அமர்ந்த ரபாது ஒரு காவ
ர் வந்து " சத்யா உன் அப்பா வந்திருக்கார்.... " என்று
கூற.... சத்யனின் கபாங்க
முகத்தில் ன்று
மனு
சிறு
ம
ர்ச்சி...இங்கு
ககாடுத்து...
வந்த
யாமரயாவது
பார்க்க வந்துவிடுவார் பழனி.... இன்று
பிறகு
பிடித்து
ஒவ்கவாரு
வருடமும்
எப்படியாவது
சத்யமனப்
இருந்த மன குழப்பத்தில் அவன்
அப்பா
வருவமதரய மறந்து விட்டிருந்தான்..... தட்டி பத்தம
ிருந்த உணமவ பக்கத்தி னு
கசால்றவங்களுக்கு
ிருந்த ஆறுமுகத்திடம் நீ ட்டி " அண்ரண சாப்பாடு குடுத்திடுங்க...
அப்பா
வந்திருக்காராம்...
ரபாய்
பார்த்துட்டு வர்ரறன்" என்று சத்யன் எழுந்து ககாள்ள... " ரநத்து நடந்தமத எல்
ாம் கசால்
ி அவர் மனசயும் சங்கடப் படுத்தாம... நல்
நாலு வார்த்மத ரபசி அனுப்பிட்டு வா சத்யா" என்றார் ஆறுமுகம்....
தா
" சரிண்ரண " என்றுவிட்டு பார்மவயாளர்கமள சந்திக்கும் அமறக்கு கசன்றான் சத்யன்...... அமறயின்
மறுபுறம்
கிடந்த
கபஞ்சில்
பழனி
மகயில்
ஒரு
மபயுடன்
அமர்ந்திருக்க.... கம்பிகளால் ஆன சட்டத்துக்கு இப்புறம் இருந்து சத்யன் " அப்பா" என்றதும் பழனி ரவகமாக எழுந்து வந்தார்..... மகயி சிறிய
ிருந்த மபமய தமரயில் மவத்துவிட்டு கம்பி வம வட்டத்திற்க்குள்
மகமய
நுமழக்க....
சத்யன்
க்கு நடுரவ இருந்த
அதற்காகரவ
காத்திருந்தது
ரபால் தனது உயரத்மத குறுக்கி முகத்மத அந்த வட்டத்திற்கு ககாண்டு வந்தான்... பழனி
சத்யனின்
முகத்மதத்
கதாட்டு
வருடினார்...
தாமடமயத்
தடவியபடி
என்னாப்பா கன்னத்து எலும்பு துருத்திகிட்டு நிக்கிது... சரியா சாப்பிடுறதில்ம
"
யா?"
என்று அக்கமரயுடன் ரகட்க.... சத்யன் நல்
ர
சாய்
சிரித்து
"
ஆமா
எப்பப்பாரு
நீ
இதான்
நான்
ாதான்பா சாப்பிடுரறன் ..." என்று கூற...
சற்றுரநரம் சத்யனின் சிரிப்மப ரசித்தவர்.... முகத்தி ககாண்டார்.... அ
கசால்லுவ....
"
என்ன
ட்டிகாதப்பா....
சத்யா
இன்னும்,ஒரு
சரியாப் ரபாகும்" என்றார் ஆறுத
...
ிருந்த ரசாகத்மதயும் கண்டு
எமதயாவது
வருஷம்
தான்....
கநமனச்சுகிட்டு
கவளிய
வந்ததும்
மனமச எல்
ாம்
ாக.....
சத்யன் அமமதியாக இருந்தான்.... " அம்மா எப்படியிருக்குப்பா?" என்று ரகட்க.... " ம் நல்
ாருக்கா... என்மன இப்படி அனுப்பிட்டு மாரி வழக்கம் ரபா
நடந்ரத
திருப்பரங்குன்றம் ரபாயிருக்கு... பழனி கீ ரழ இருந்த மபமய எடுத்து அமத திறந்து ஒரு
சில்வர்
டிபன்
குடுத்தனுப்பிச்சுடா.....
பாக்மஸ
சூடாதான்
எடுத்து
இருக்கு...
"
நான்
அம்மா இப்புடி
கபாங்கல்
கசய்து
உட்கார்ந்திருக்ரகன்...
நீ
சாப்பிடு சத்யா" என்றதும்... சத்யன் வட்டு ீ
டிபன் ருந்து
பாக்மஸ கபாங்கல்
வாங்கி
அங்கிருந்த
குடுத்திருக்காங்க"
காவ
என்றான்....
ரிடம் காவ
ககாடுத்து ர்
அமத
"
சார்
வாங்கி
திறந்து பார்த்து விட்டு " சரி சரி சீக்கிரமா சாப்பிடு" என்று திருப்பி ககாடுத்தார்..... சத்யன் அப்படிரய தமரயில் அமர்ந்து ஆமசயுடன் சர்க்கமரப் கபாங்கம
அள்ளி
விழுங்க.... பார்த்த பழனிக்கு கண்ண ீர் முட்டியது..... சத்யன் கவனிக்காத வாறு ரவறு பக்கமாக திரும்பி ககாண்டார்.... சத்யன் சாப்பிட்டுவிட்டு கவளிரயப் ரபாய் மக கழுவி விட்டு வர.... அரத அமறயின் மற்கறாரு வாசல் வழியாக மான்சி வந்து ககாண்டிருந்தாள்....
கவள்மள நிற காட்டன் ரசம ரராஸ்
நிறத்தில்
யில் ரராஸ் நிறத்தில் பூக்கள் சிதறிக் கிடக்க.... அரத
ரவிக்மகயணிந்து....
காதுகளில்
குட்டியாய்
ைிமிக்கியும்
...
மககளில் ஒன்றில் வமளயலும் மற்கறான்றில் வாட்சும் அணிந்து.... கநற்றியில் சிறு சிவப்பு கபாட்டும்.... கூந்தம
தளரப் பிண்ணிக் ககாண்டு ... அதில் ஒற்மற
கவள்மள ரராைாவுடன் வந்து நின்றவமளப் பார்த்து சத்யன் திமகத்து திரும்பிக் ககாள்ள..... " நான்
உங்கமளப்
குடுத்திருக்கா....
பார்க்கத்தான்
சித்த
நான்
வந்திருக்ரகன்....
கசால்றமத
ககாஞ்ச
ரகளுங்கரளன்
ரநரம்
ப்ள ீஸ்"
தான்
என்று
மடம் மான்சி
ககஞ்ச.... சத்யன் திரும்பினான்.... " நான் யார்கூடவும் ரபச விரும்பம
... நீ ங்க ரபாக
ாம்"
என்றான் கடுமமயாக.... " அய்ரயா நீ ங்க அப்புடி கசால்
ப்படாது.... கராம்ப சிரமப்பட்டு ரபசுறதுக்கு பர்மிஷன்
வாங்கிருக்ரகன்.... ககாஞ்சம் நான் கசால்றமத ரகளுங்ரகா" என்று மான்சி கூறும் ரபாது பழனி எழுந்து அங்ரக வந்து .... " யாரு சத்யா இவங்க?" என்று ரகட்டார்... அவருக்கும் மான்சிமய அமடயாளம் கதரியவில்ம
....
அவமரத் திரும்பிப் பார்த்த மான்சி " நீ ங்க இவரராட ரதாப்பனார் தான?" எனரகட்க... பழனி ரயாசமனயுடன் ஆமாம் என்று தம மான்சி உடமன க புள்மளரயாட இந்த
யமசத்தார்....
ங்கிய விழிகளுடன் சட்கடன்று அவர் கா நிம
ில் விழுந்து " உங்க
மமக்கு காரணம் நான்தான்... கமாதல்
நீ ங்க தான்
என்மன மன்னிக்கனும்.... " என்று கூற... பழனி பதற்றத்துடன் இரண்டடி பின்வாங்கி " அய்ரயா கமாதல்
எழுந்திரும்மா"
என்றார்... மான்சி எழுந்து கண்கமள துமடத்துக் ககாண்டு தம
குனிந்து நின்ற சத்யமன
ஒரு பார்மவ பார்த்துவிட்டு மீ ண்டும் பழனியின் பக்கம் திரும்பி " இரதாப் பாருங்க சார்....
நடந்தது
எதுவுரம
ரநக்கு
கதரியாது....
அன்னிக்கு
வட்டுக்குப் ீ
எனக்கு பீ வர் வந்துடுத்து... பத்துநாள் வமரக்கும் சரியகம எங்காத்து
அங்கருந்து
வட்மடரய ீ
கா
ி
பண்ணிண்டு
ரபானதும்
.... அப்புறம் பார்த்தா ரவற
கதருவுக்கு
வந்துட்டா... எதுவும் ஆகிருக்காது... இவரும் அங்கிருந்து ரபாயிருப்பார்னு கநமனச்சி தான்
நான்
இத்தமன
நாளா
ரதடம
....
ஆனா
கசால்றார்.... நான் அப்படிப் பட்ட கபாண்ணில்ம
இவர்
என்மன
.... எனக்கு அப்ரபா
துரராகினு பதிரனழு
வயசு கூட பூர்த்தியாகம
.... அந்த சமயத்து
உங்களுக்குத்
? இவரராட
கதரியுமா
நான் ரவற என்ன கசய்ய முடியும்?...
கபயரர
ரநத்து
தான்
ரநக்கு
கதரியும்....
எதுவுரம கதரியாம நான் என்ன கசய்திருக்க முடியும்னு நீ ங்கரள கசால் என மான்சி கசால்
ிங்ரகா? "
....
பழனிக்கு ஏரதா புரிவது ரபால் இருந்தது... சத்யமன பார்த்தார்... அவனின் கவறுப்பு நிமறந்த பார்மவ மான்சிமய சுட்டுப் கபாசுக்கிக் ககாண்டிருந்தது.... அவன் பார்மவ தாங்காமல் " ஏன் இப்படி நம்ப மாட்ரடங்கரறள்?..... இரதா இப்ப உங்கமளத்
ரதடிண்டு
வந்திருக்ரகரன?
அதுரபா
அன்மனக்கும்
வந்திருக்க
மாட்ரடனா?..... நிைமாரவ எதுவும் நடந்திருக்காதுன்னு தான் இருந்ரதன்" மான்சி அழுத்தமாக கூறவும்...... சத்யன் அ
ட்சியமாக உச் ககாட்டினான்.... சத்யனின் இந்த
ஏளனம் மான்சிமய கராம்பரவ பாதித்தது.... பழனிக்கு
மான்சிமயப்
பார்க்க
பரிதாபமாக
இருக்க
.....
"
ரவதமனம்மா.... அதான் அப்புடி ரபசுறான்... நீ ரபாம்மா... எல்
அவனுக்கு
நிமறய
ாம் சரியாப் ரபாகும்"
என்றார்.... மான்சி பரிதாபமாக சத்யமனப் பார்த்து.... " என்மன நம்பரவ மாட்ரடரள?" என்று ரகட்க..... சத்யனின் மவுனம் தான் பதி அப்ரபாது காவ
ர் வந்து ரநரமாகிவிட்டமத கூற.... மான்சி ஆரவசமாக நிமிர்ந்து....
" நிச்சயம் நீ ங்க என் நிம உங்க
ாக வந்தது....
பின்னாடி
மமமய ஒருநாள் புரிஞ்சிப்ரபள்... அது வமரக்கும் நான்
வந்துண்ரட
விடுவிடுகவன கசல்
தான்
இருப்ரபன்...."
என்று
கூறிவிட்டு
....
அவள் ரபாவமதரயப் பார்த்த சத்யன் அ
ட்சியமாக திரும்பி பழனியிடம் " கசய்த
தப்மப மமறக்க எப்புடி பூசி கமாழுகுறா பாருப்பா" என்று கசால் " இல்
அங்கிருந்து
டா.... அந்த கபாண்ணு கண்ண ீரு
கபாய் இல்
....
..... நீ ரய ரயாசிச்சிப் பாரு
பதினாரு வயசு கபாண்ணு ரவற என்னதான் கசய்திருக்க முடியும்? .... பாவம்டா.... திரும்பி வந்தா நல் கூறிவிட்டு மபயி
ா ரபசம
னா கூட பரவாயில்
திட்டி அனுப்பாம இரு" என்று
ிருந்த ஒரு புத்தகத்மத எடுத்து ககாடுத்து " நீ ரகட்ட புத்தகம்
சத்யா.... " என்றதும் காவ
ர் வந்து அவர் பின்னால் நின்றார்... " சரிப்பா நான்
கிளம்புரறன்" என்றார் பழனி... சத்யன் கம்பிகளுக்கிமடயில் அவரின் மகமயப் பற்றி
... " அம்மாமவ கராம்ப
ரகட்டதா கசால்லுப்பா..... கரண்டு ரபரும் என்மனப் பத்தி கவம சாப்பிடுங்க....
அம்மாக்கு
கால்
வ
ினு
கசான்னிரயப்பா...
ரகாயிலுக்குப் ரபாயிருக்கு ?" என்று சத்யன் கண்க
ப் படாம நல்
அரதாட
ங்க ரகட்டதும்....
ஏன்
ா
நடந்ரத
எல்
ாவற்றுக்கும்
ஒரர
பதி
ாக
தம
மய
மட்டும்
அமசத்து
விட்டு
"
நான்
ரபாரறன்பா" என்று அங்கிருந்து ரவகமாய் நகர்ந்தார் பழனி.... சத்யன் கண்ண ீமரத் துமடக்காமர
மய உள்ரள கசன்றான்...... பழனி மாதம் ஒரு
முமற சத்யமனப் பார்க்க வந்துவிடுவார்.... ஆனால் சத்யன் தன் அம்மாமவ இந்த எட்டு வருடத்தில் ஒருமுமற கூட பார்க்கவில்ம
.....
மகமன கையில் கம்பிகளுக்குப் பின்னால் பார்க்கும் மதரியமின்றி " என் மவன் என்னிக்கு கவளிய வர்றாரனா அன்னிக்கு தான் நான் அவன் முகத்மதப் பார்ப்ரபன் " என்று மவராக்கியமாக கூறிவிட்டு சத்யனுக்காக ரகாவில் ரகாவி
ாக சுற்றி
வருகிறாள்.... சத்யன் இதற்கு முன் சிறு சிறு தவறுகள் கசய்து விட்டு சிமற கசன்றவன் தான்..... அப்ரபாகதல் ஒரு ரவம
ாம் மகமன கவறுத்து திட்டிய மாரி.... இப்ரபாது திருந்தி ஒழுக்கமாக க்கு கசன்று ஒருத்திமய காத
ித்து மகபிடிக்கும் ரநரத்தில் கிமடத்த
இந்த தண்டமனமயத் தான் தாங்க முடியவில்ம தவறில்ம
... அதுவும் தன் பிள்மளயின் மீ து
என்று கதரிந்ததும் மகனுக்காக கண்ண ீர் விட்டு கதறரவ முடிந்தது....
பழனி ரதாளில் கிடந்த துண்மட எடுத்து கண்கமள துமடத்தபடி கவளிரய வந்து ... கையில்
காம்பவுண்மட
ஒட்டி
பிளாட்பாரத்தில்
நடந்தார்.....
ககாஞ்ச
தூரம்
கசன்றதும் பஸ் நிறுத்தம் வரும்.... " சார் ககாஞ்சம் நில்லுங்ரகா" என்ற மான்சியின் குரல் அவமர தடுத்து நிறுத்த... நின்று திரும்பினார்..... அவர் அருரக வந்த மான்சி " ககாஞ்சம் ரபசனும் சார்" என்று ஒரு மரநிழ நின்று " சத்யன் யார்? எங்க இருந்தவர்?... என்ன ரவம இருக்காளா? கூடப்
பிறந்தவா
எத்தமனப்
ரபர்"
என்று
ில்
கசய்தார்? அவர் அம்மா அடுத்தடுத்து
ரகள்விகள்
ரகட்க..... பழனி
அவமள
ரபாகுதும்மா?
...
கூர்மமயுடன் எல்
ாம்
பார்த்து
முடிஞ்சி
"
இகதல்
ரபாச்சு....
ரநக்கு தூக்கரம வரம கசால்
ிட்டு
பார்த்ததிர
கதரிஞ்சவா ருந்து
எனக்கு
கிட்ட
வருஷம்
கவளிய
ங்க... ரநத்து முழுக்க
எழுந்ததுரம பிரண்ட் வட்டுக்குப் ீ ரபாறதா
விசாரிச்சு
நிம்மதியில்ம
கசால்லுங்ரகா" என்று ககஞ்சினாள்....
என்னாகப்
மயப் பாருங்க" என்றார்...
குனிந்த மான்சி.... " இல்ம
..... கார்த்தா
ரகட்டு
அடுத்த
வந்துடுவான்.... நீ ங்க எமதயும் ரயாசிக்காம உங்க ரவம அவர் அப்படி கசான்னதும் தம
ாம்
இங்க ....
வந்ரதன்...
தயவுகசஞ்சு
இவமர இவர்
இப்படி
யாருன்னு
பழனி மபயிலுருந்த தண்ண ீர் பாட்டிம குர
ில் சத்யமனப் பற்றி கசால்
சத்யனின்
பிறப்பு
அவன்
வாழ்க்மக....
புவனாமவ
காத
ித்தது....
கசய்தது....
திருமணத்திற்கு
ிய
ஆரம்பித்தார்....
வளர்ப்பு...
தான்ரதான்றித்தனமான
எடுத்து ககாஞ்சம் குடித்துவிட்டு கமல்
பின்னர்
தாயின்
பிறகு
திரயட்டரில்
இருவருக்கும்
முதல்
நாள்
பார்த்துவிட்டு வந்து படுத்தது வமர எல்
உமழப்பு... ரவம
ரகசியமாக
இரவு
சத்யனின்
க்கு
ரசர்ந்தது...
திருமண
மான்சியின்
ஏற்பாடு
கச்ரசரிமயப்
ாம் கசான்னார்....
" கல்யாணம் கசய்ற அன்மனக்கு நாங்க மூனு ரபரும் கிளம்பி கவளிய வந்தப்ப ரபாலீஸ்
வந்து
இவமன
மகது
பண்ணிருச்சு....
நாங்க
கசய்துட்டான்னு கசான்னாங்க.... நாங்களும் வக்கீ ம ஒரு கபாண்மண காப்பாத்த ககாம ஏற்கனரவ ரவுடின்றதா தண்டமன கசால் அந்த
ரகட்டதுக்கு
ககாம
வச்சு விசாரிச்சப்ப.... யாரரா
கசய்ததா கசான்னான்.... அப்புறம் கசத்தவன்
இவனுக்கு ஆயுள் தண்டமன தராம ஒன்பது வருஷம்
குடுத்தாங்க....
ஆனா
பாதிக்கப்பட்ட
அந்த
கபாண்ணு
வந்து
சாட்சி
ிருந்தா தண்டமன கரண்டு மூனு வருஷமா குமறஞ்சிருக்கும்..... இவனும் கபாண்மணப்
தகராறுனு
கசால்
ி
பத்தி
கசான்னான்...
வழக்கு
பதிவு
ஆனா
ரபாலீஸ்
பண்ணிட்டாங்க...
முடிஞ்சி ரபாச்சு" என்று பழனி கசால்
நம்பம
இப்ரபா
....
ரவுடிங்க
எட்டு
வருஷம்
ி முடிக்க....
" உங்கமள அவர் அப்பானு கூப்பிடுறாரர" என மான்சி குழப்பத்ரதாடு ரகட்க.... " நான் அவனுக்கு மட்டும் தான் அப்பா... அவன்,அம்மாக்கு புருஷன் இல் எங்களுக்குள்ள
அப்படிகயாரு
பந்தம்....
சத்யன்
என்மன
அவனுக்கு
ம்மா....
அப்பாவா
தத்கதடுத்திருக்கான்.... " என்ற பழனியின் கண்கள் குளமாக... " ரவணாம் அழாதீங்க... இகதல் எந்த உறவுமில் நீ ங்கதான் புரிதர
ாம் கடவுளாப் பார்த்து நமக்கு குடுக்குற வரம்....
ாம நீ ங்க அவருக்காக இவ்வளவு கசய்யும் ரபாது உண்மமயில்
அவருமடய
ாடு ஆறுத
ரதாப்பனாரா
இருக்க
முழு
தகுதி
உள்ளவர்"
மான்சி
ாக ரபச... பழனி நன்றிரயாடு அவமளப் பார்த்தார்....
" ஆனா அந்த புவனா என்ன ஆனாங்க" மான்சி ரகட்டதும் ... " சத்யமன ரபாலீஸ் மகது பண்ணதும் அந்த கபாண்ணு நா அப்புறம் ஒருநாள் திரயட்டருக்கு வந்து ' அவர் ககாம நம்பிக்மக
இல்
...
எப்படியாவது
அவமர
கவளிய
ஞ்சி நாள் அழுதுச்சு.... கசய்வாறுன்னு எனக்கு
ககாண்டு
அழுதுச்சு... நான் என்ன கசால்றதுனு புரியாம ஆறுதல் கசால்
வந்துடுங்கன்னு'
ி அனுப்பி வச்ரசன்....
அப்புறம் ஒரு வருஷம் வமரக்கும் பார்க்குறப்ப சத்யமனப் பத்தி விசாரிக்கும்.... அடுத்த
வருஷம்
அத்மத
மகமன
கல்யாணம்
கசய்துகிட்டு
ரபாயிடுச்சு....
அவ
இப்ரபா
கரண்டு
புள்மளகரளாட
நிம்மதியா
நிமனப்பாரவ இப்புடி ககடக்கான்.... எல் ரகாவம்...
அதுனா
தான்
கதரிந்தவற்மற கசால்
அப்புடி
இருக்கா
...
இவன்தான்
அவ
ாத்துக்கும் காரணம் நீ தான்னு பயங்கர
நடந்துக்கிறான்"
என
பழனி
தனக்குத்
ி முடித்தார்.....
" அவ சரியான கபாண்ணா இருந்திருந்தா எவ்வளவு எதிர்ப்பு வந்தாலும் சமாளிச்சு இவருக்காக காத்துண்டு இருந்திருக்கனும்.... ஆனா அவ கல்யாணம் கசய்துகிட்டு ரபாய்ட்டா...
அவமள
மபத்தியக்காரத்தனம்"
கநமனச்சிண்டு மான்சி
எமத
இவர்
இப்படி
ரபசுகிரறாம்
இருக்கிறது
என்று
சுத்த
புரியாமர
ரய
படபடகவன ரபச... பழனி அவமள வியப்ரபாடு பார்த்தார்.... சட்கடன்று சுதாரித்த மான்சி " ஸாரி...
அவர்
மனசு
அவருக்குத்தான் கதரியும்...
இது
நான் புகுந்து
ரபசறது தப்புதான்" என்று பின்வாங்கினாள்..... இருவரும்
கமல்
நடந்தபடி
வந்துவிட்டது.... மான்சி நிர்ம
ரபசிக்
ககாண்ரட
வர....
பஸ்
நிறுத்தமும்
மான முகத்ரதாடு " நீ ங்க எங்க ரபாகனும் " என்று
ரகட்க... " நான்
கபரியார்
பஸ்
ஸ்டான்ட்
ரபாய்
அங்கருந்து
வண்டியூர்
ரபாற
பஸ்
ரபாகனும்மா" என்றார் பழனி.... " ஓ..... இப்ரபா நீ ங்க கல்பனா திரயட்டர் கிட்ட இல்ம " இல்
ம்மா.... சத்யமன ரபாலீஸ் கூட்டிப் ரபானதும் எல்
ரபசுனாங்க....
கசத்தவமன
ரசர்ந்த
கதாந்தரவு குடுத்தாங்க.... அதனா வண்டியூருக்கு கூடரவ
குடி
ரபாயிருச்சு
ரபாய்ட்ரடன்....
பார்த்து
பண்ணி
பழனியின்
மாரி....
கண்களில்
ரவற
அடிக்கடி
வந்து
மாரிக்கு
ி பண்ணிகிட்டு கராம்ப தூரமா
சத்யன்
அங்க
ாரும் ஒரு மாதிரியா
ரகட்டுகிட்டதா
வட்டு ீ
ரய
சின்னதா
நானும் ஓட்டல்
மாரி வச்சு
ா ரபாகுது.... எங்க வயித்துபாடு ரபாக ககாஞ்சம்
வச்சிருக்ரகாம்...
கல்யாணத்மத
ஆளுங்க வட்மட ீ கா
இப்ரபா
நடத்துரறாம் ... ஓரளவுக்கு நல் மிச்சம்
யா?" என மான்சி ரகட்க...
கசய்துட
சத்யன் ாம்னு
அப்ரபாது
கவளிய முடிவு
சத்யனின்
வந்ததும்
ஒரு
கபாண்மணப்
பண்ணிருக்ரகாம்...
விடுதம
கபறும்
நானும்
என்னால்
"
என்ற
சந்ரதாஷம்
கண்களில் கதரிந்தது மான்சி
மவுனமாக
தம
யமசத்தாள்....
கசய்ரறன் அங்கிள்.... நீ ங்க கவம
"
இனி
ப்படாதீங்க.... என்ரமல் தவறில்ம
ஆன
உதவி
னு சத்யன்
புரிஞ்சிகிட்டாப் ரபாதும்" என்ற மான்சி " உங்க வட்டு ீ அட்ரஸ் குடுங்க அங்கிள்" என்று ரகட்க... பழனி கசான்ன முகவரிமய தனது மகப்மபயி ககாண்டாள் .... அப்ரபாது அவள் கசல்
ிருந்து ஒரு ரபப்பமர எடுத்து எழுதி
ரவண்டிய பழங்காநத்தம் பஸ் வந்து நிற்க...
" அங்கிள் எனக்கு பஸ் வந்தாச்சு... நான் கிளம்பரறன்... " என்றபடி பஸ்ஸில் ஏறி ைன்னல் வழியாக தம
மய நீ ட்டி " சீக்கிரரம வந்து ஆன்ட்டிமய பார்க்கிரறன்னு
கசால்ளுங்ரகா" என்றாள்... பழனி கனவில் இருப்பவர் ரபால் தம
யமசத்தார்.... வட்டுக்கு ீ வந்தாள் என்றால்
மாரியின் வரரவற்பு எப்படியிருக்கும்?.... மகனின் சிமற வாசத்துக்கு காரணம் இவள் தான் என்று கதரியும் ரபாது மாரி மான்சிமய எப்படி ஏற்றுக்ககாள்வாரளா? என்ற பயத்ரதாடு தான் கசல்
ரவண்டிய பஸ்ஸில் ஏறினார் பழனி....
மான்சி பழங்காநத்தம் கசன்று மியூசிக் குரூப்பின் அலுவ
கத்மத அமடந்தாள்....
நாமளக்கு நடக்கவிருக்கும் கச்ரசரிக்கான ஏற்பாட்மட மரகஷிடம் ரகட்டுவிட்டு... பாடரவண்டிய பாடல்களின்
ிஸ்ட்மட வாங்கிக்ககாண்டு வட்டுக்கு ீ கிளம்பினாள்
வட்டில் ீ அவள் சிமறக்கு கசன்று சத்யமனப் பார்த்துவிட்டு வந்தமத மமறக்காமல் கூற.... அமனவரின் வரரவற்பும் வித்தியாசமாக இருந்தது... விசா
ம்
மான்சிமய
கதாடாமல்
புழக்கமடக்குப் ரபாய் தம
யி
தூர ை
நின்று
"
கமாதல்
த்மத ககாட்டி நல்
வட்மட ீ
ா அ
சுத்திண்டு
ம்பிட்டு அப்புறமா
ஆத்துக்குள்ள வாடி" என்று கத்த.... கவங்கரடஷரனா சற்று வித்தியாசமாக.... " அய்ரயா கபருமாரள இமதகயல்
ாம்
நான் ரகட்கனுமா" என்றபடி கநஞ்சில் மகமவத்துககாண்டு ரசாபாவில் சாய்ந்து ககாண்டார்.... தங்மககள்
இருவரும்
மான்சிமய
வியப்புடன்
பார்க்க...
ஹம்சன்
மட்டும்
சிறு
சிரிப்புடன் " அக்கா இன்னிக்கு நீ ஸ்நானம் பண்ணிட்டு ஆத்துக்குள்ள வந்தாதான் அம்மா எல்
ாரும்க்கும் சாதம் ரபாடுவா ரபா
வா நான் கிணத்து
ருக்கு... ரநக்கு பசிக்கறது அக்கா...
தண்ணி கமாண்டு ஊத்தரறன்" என்று புழக்கமட பக்கமாக
ரபானான்.... விசா
ம்
விடாமல்
தனது மறித்து
புழக்கமடக்கு ஹம்சன்
முடிவில் நிற்க...
கசன்று
கிணற்றி
மாற்றம் மான்சி
ரவறு
கட்டியிருந்த
ிருந்து
இல்ம
என்பது
வழியின்றி
புடமவரயாடு
தண்ண ீமர
ரபால்
மான்சிக்கு
வட்மடச் ீ
சுற்றிக்ககாண்டு
கிணற்றடியில்
கமாண்டு
வழி
மான்சியின்
அமர்ந்தாள்... தம
யில்
ககாட்டினான்.... மான்சி ஈரப்புடமவமய ரதாரளாடு ரபார்த்திக்ககாண்டு வட்டில் ீ நுமழந்ததும்...... " அப்படிரய பூமை ரூம் ரபாய் விளக்ரகத்தி கபருமாமள ரசவிச்சிண்டு வா" என்று விசா
ம் அடுத்தபடியாக உத்தரவிட.... மான்சி அமதயும் கசய்தாள்....
பிறகு தனது அமறக்கு கசன்று ரவறு உமடக்கு மாறி கவளிரய வந்தவளின் ஈரக் கூந்தம
டவ
ால் துமடத்த விசா
ம் " இன்கனாரு தரம் இப்படி ரபானிரய....
அப்புறம் இந்த ஆத்துக்குள்ளரய உன்மன ரசர்க்கமாட்ரடன்" என்றாள்.... மான்சி அமமதியாரவ இருந்தாள்.... அவள் மனம் முழுவதும் சத்யனின் அ பார்மவ
ஏற்ப்படுத்திய
பாதிப்புதான்
நிமறந்திருந்தது...
ஆனாலும்
ட்சியப்
விசா
த்தின்
வார்த்மதகள் இதயத்மத தாக்க... " ஏன்மா? அன்னிக்கு அவன் அந்த காரியத்மத கசய்யர
ன்னா நானில்
அமத கசய்துட்டு கையிலுக்குப் ரபாயிருப்ரபன்.... அப்ரபா
என்னம்மா பண்ணிருப்ரபள்" என்று மான்சி ரகட்க.... அந்த ரகள்விக்கான பதிம
யாரு கசால்வது என்பது ரபால் ஒருவர் முகத்மத
ஒருவர் பார்த்து ககாண்டனர்... "
என்னக்கா
வட்டு ீ
பண்ணிருப்பா?...
யாவது
காரியத்துக்கு
கசத்து
உன்மன
கையிலுக்கு
ரபாவாளான்னு
புரராகிதம்
காத்துண்டு
பண்ண ரபாயிருப்பார்....
அனுப்பிட்டு இருந்து
அம்மா
அப்பா
யார்
பதினாறாம்
நாள்
அப்பளம்
உருட்டிண்டு
இருந்திருப்பா.... நாங்க மூனு ரபரும் அப்பளத்மதயும் வடாமமயும் எடுத்துண்டு வதி ீ வதியா ீ
வித்துண்டு
குடும்பத்தின்
நிம
இருந்திருப்ரபாம்" மமமய
ஹம்சன்
என்று
மான்சி
ஏளனமாக
இல்
கசால்
....
ாவிட்டால்
அந்த
மான்சிமயத்
தவிர
மற்றவர்கள் அவமன எரித்துவிடுவது ரபால் பார்த்தனர்... " என்ன எல் என்று
ாரும் பார்க்கரறள்?... நான் கசால்
அதட்டிய
காஞ்சிடுத்து...
ஹம்சன்
நீ
ரபாய்
மான்சியின் சாப்ட்டு
ர
கூந்தம
தூங்கு....
ன்னாலும் அதுதாரன நடக்கும்?" த்
கதாட்டுப்
நாமளக்கு
பார்த்து
கச்ரசரிக்கு
"
அக்கா
ரபாகனும்....
ரபானாதான் பணம் வரும்... பணம் வந்ததும் அம்மாக்கு அட்டிமகரயா.... மவரக்கல் வச்ச
கம்மர
ா
வாங்க
ாம்
"
என்று
கசால்
.....
மறுபடியும்,அமனவரும்
முமறத்தனர்... விசா
ம் விடுவிடுகவன்று சமமய
மறக்கு கசல்
... மான்சி அவள் பின்னார
ரய
கசன்று சாப்பிட அமர்ந்தாள்.... தாயின் முகத்மதப் பார்த்து " ரகாச்சுக்காரதம்மா... ஹம்சன்
சின்னப்
மபயன்
தாரன?... விமளயாட்டா
ரபசிடுறான்"
என்று
தாமய
சமாதானம் கசய்தாள்.... சாப்பிட்டுவிட்டு கிட்டவில்ம
.....
வந்து அன்று
படுத்தவளுக்கு நடந்த
இன்றும்
சம்பவங்கள்
உறக்கத்தின்
கருமண
முழுவதுமாக
மனமத
ஆக்கிரமித்திருக்க.... கம்பீ ரமான சத்யனின் கண்ண ீர் மான்சியின் மனமத கவகுவாக பாத்திருந்தது.... அத்தமனக்கும் மூ
மாக சத்யன் சிமறயி
கண்முன் நிழல் சித்திரமாக விரிந்தது.....
ிருக்க காரணமான அந்த கருப்பு நாள்
" என் வானத்தில் மட்டும் தான்... " அம்மாவாமசகளாக ககாலு வற்றிருக்கிறது... ீ " என்று எண்ணியிருந்ரதன்.... " உன் வானமும் எப்ரபாதும் .... " இருண்டு தான் கிடக்கிறது என... " இப்ரபாது தான் உணர்ந்ரதன்....... " பவுர்ணமியின் கவளிச்சத்மத ரநாக்கி... " பயணம் கசய்ரவாம் வா!!!! அன்மறக்கு நடந்த திருமண விழாவில் பாடி முடித்து விட்டு மான்சி வட்டுக்கு ீ கிளம்பும்
ரபாது
அமழத்து கசல்
இரவு
பதிரனாரு
மணியாகியிருந்தது....
அவள் அப்பா வரவில்ம
,, மூட்டு வ
அன்று
மான்சிமய
ி என்று படுத்து விட...
அண்ணன் சீனுவுக்காக காத்திருந்தாள்.... சற்று ரநரம் வமர அவனும் வரவில்ம
....
தூக்கம் ரவறு கண்கமள சுழற்றியது..... மான்சியின் வடு ீ அருகில் தாரன இருக்கு ... யாராவது வந்து அமழத்து கசல்வார்கள் என்ற
மதரியத்தில்
மான்சிமய
கல்யாண
வட்டிர ீ
ரய
விட்டு
விட்டு
மரகஷ்
மற்றவர்களுடன் கிளம்பி விட்டான்.... சிறிதுரநரம்
காத்திருந்த
மான்சி
...
வடு ீ
அருகில்தான்
இருக்கு
..
நான்
கிளம்புரறன்ங்க' என்று கூறிவிட்டு கிளம்பியவமள தடுத்த கல்யாண வட்டினர் ீ ' கதரிஞ்ச ஆட்ரடா தான்ம்மா இது
ரபாயிடு' என்று ஒரு ஆட்ரடாவில் மான்சிமய
அனுப்பி மவத்தனர்.... "
வா
தங்கச்சி
பத்திரமா
ககாண்டு
ரபாய்
வட்டு ீ
விடுரறன்"
என்ற
ஆட்ரடாக்காரனின் அன்பு வார்த்மதயில் மயங்கி " சரிங்கண்ணா" என்று மான்சியும் ஆட்ரடாவில் ஏறிக்ககாண்டாள்.... இருட்டில் ஆட்ரடா வடு ீ கசல்லும் வழியில் கசல் படித்துமர
வழியாக
மவமகயாற்று
கீ ழ்பா
ாமல் சிம்மக்கல் திருமம
த்தில்
கசன்றதும்
தான்
ராயர்
மான்சிக்கு
திக்ககன்றது... " அண்ணா எங்காத்துக்கு இந்த பக்கம் ரபாகரவண்டியதில்ம
ரய?"
என்று ரகட்க.... திரும்பிப் பார்த்த டிமரவர் " அட ஆமாம் தங்கச்சி தூக்க க
க்கத்தில் நானும்
மறந்திட்ரடன் இரதா வண்டிய திருப்புரறன்மா " என்று கூறி சட்கடன ஆட்ரடாமவ சீற விட்டு சற்று தூரம் ரபாய் வண்டிமய நிறுத்தி இறங்கியவன்... இறங்கி நின்று ஆட்ரடாமவ திருப்புவது ரபால் பாவமன கசய்ய... அந்த சமயத்தில் யாரரா ஒருவன் சட்கடன்று ஆட்ரடாக்குள் புகுந்து மான்சியின் அருகில் அமர்ந்தான்....
விதிர்த்துப்
ரபான
கபாத்தியவன்
மான்சி
திமகப்புடன்
மற்கறாரு
மகயால்
கத்துவதற்கு
முன்ரப
அவமள
அவள்
வமளத்து
வாமய கவளிரய
தூக்கினான்....மான்சி தன்னால் முடிந்த வமர ரபாராட... அந்த தடியனின் வலுவிமன அவளால்
எதிர்ககாள்ள
முடியவில்ம
...
சட்கடன
அவன்
மகயில்
கத்திரவறு
முமளத்திருந்தது... " கத்துன ஒரர கசாருகா கசாருகிடுரவன்" என்று கர்ைித்தவமன கண்டு மிரண்டு ரபாய் விழித்தாள் மான்சி.... இரவு
ரநரத்தில்
திருட்டு
ஆட்ரடாக்காரன்
தனது
உருவிக்ககாண்டான்...
பயம்
அதிகம்
சீட்டின்
இருவரும்
என்பதால்
அருகி
ரசர்ந்து
ஆள்
ிருந்த
அரவமற்ற
இரும்பு
மான்சியின்
வாமய
பா
ராடு
ம்....
ஒன்மற
கபாத்தி
மடக்கி
சுருட்டி தூக்கிக் ககாண்டு வரண்டு ரபான ஆற்றுக்குள் இறங்கி மவமகயாற்றின் மமய மண்டபத்துக்கு தூக்கிச் கசன்றனர்.... முற்கா
த்தில்
தன்
மகயில் கால் சி இன்று
ப
கணவனின்
ரநர்மமமய
நிரூபிக்க
கற்புக்கரசி
கண்ணகி
ம்ரபாடு மதுமரமய எரிப்பதற்காக நின்ற அரத மமய மண்டபம்
சமூக
சீர்ரகடுகளுக்கு
துமணயாக
நிற்கரவண்டிய
அவ
ம்
நடந்துககாண்டிருக்கிறது..... பக
ில்
குடிப்பதற்கும்
தள்ளிக்ககாண்டு
கஞ்சா
வரும்
புமகப்பதற்கும்
கபண்கமள
இன்னும்
சுகிப்பதற்கும்
அந்த
இரவு
ரநரங்களில்
மண்டபம்
மமறவாக
பயன்பட்டது.... மான்சிமய தூக்கிச்கசன்ற இருவரும் மண்டபத்தின் தூணின் மமறவில் அவமள கிடத்தினர்.... வாயி
ிருந்து மக எடுக்கப்பட்டதும் " அய்ரயா என்மன விட்டுடுங்ரகா
... நான் எங்காத்துக்குப் ரபாகனும்" என்று அழுதவளின் கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அமறவிட்ட
தடியன்
"
சத்தம்
ரபாட்ட...
ஒரர
கிழியா
கிழிச்சு
ஆத்து
ரய
புமதச்சிட்டுப் ரபாயிடுரவன்" என்று கத்திமய காட்டி மிரட்டினான்... மான்சிக்கு ஒன்றுரம புரியவில்ம
.... எதற்காக இவர்கள் தூக்கி வந்தார்கள் என்று
கூட விளங்கிக்ககாள்ள முடியாத பால்யம் மாறாத பருவம் .... ஏரதா தப்பு என்று மட்டும்
புரிய
மககயடுத்து
கும்பிட்டு
சத்தமில்
ாம்
அழுது
அவர்களிடம்
ககஞ்சினாள்.... தடியன்
ஒரு
அழுக்குத்
துண்டால்
மான்சியின்
வாமய
இறுக்கி
கட்டிவிட்டு
ஆட்ரடாக்காரனிடம் திரும்பி " மச்சான் நீ ரபாய் ஆட்ரடாமவ கசல்லூர் ரராட்டு மமறவா நிறுத்திட்டு வா.... ஆட்ரடா இங்கரய நின்னா ஆபத்து" என்று கூற ... ஆட்ரடாக்காரன் ஆமாம்ர
....
மகயி
நான்
ிருந்த
விட்டுட்டு
கூறிவிட்டு நகர்ந்தான்.....
ராமட
வர்ரறன்...
தூணில் இவ
சாய்த்து
கத்தாம
மவத்துவிட்டு
பார்த்துக்ரகா...
"
"
என்று
தடியன் மான்சியின் அருரக வந்து ஒரு வக்கிரப் பார்மவமய வசிவிட்டு ீ " கராம்ப நாளாரவ உன் ரம
ஒரு கண்ணுடி... இன்மனக்கு வசமா மாட்டின" என்று கூறி
மான்சியின் தாவணி முந்தாமனயில் மக மவக்க.... மான்சி கத்த முடியாமல் திமிறி உருண்டாள்.... தமரயில்
உருண்டபடி
நகர்ந்தவளின்
மீ து
கிடந்த
தாவணிமய
உருவியவன் .... ரவிக்மகமய கிழிப்பதற்காக மகமய எடுத்துச்கசல் நடக்கப்ரபாகும்
அநியாயம்
மண்மடயில்
உமரக்க
மக
சு
பமாக
.... மான்சிக்கு
கால்கமள
உமதத்து
அவமன கநருங்க விடாமல் ரபாராடினாள்... மான்சி எவ்வளவுதான் ரபாராடினாலும் தின்று ககாழுத்துப் ரபாயிருந்த தடியனிடம் மான்சியின் ரபாராட்டம் வலுவிழந்து ககாண்டு தான் இருந்தது.... " தாரய மீ னாட்சி இந்த கிராதகன் கிட்டருந்து என்மன காப்பாத்தும்மா" என்று மான்சியின் இதயம் கபரும் குரர வாயில்
ாடு கத்தியழுதது ...
கட்டுடன்
கண்ண ீர்
வழிய
கதறியவமள
அ
ட்சியம்
கசய்தபடி
..
ஒரு
கட்டத்தில் அவள் மீ து படர முயன்றவமன " ரடய் யாரது?" என்ற குரல் தடுக்க சட்கடன்று வி
கி திரும்பிப் பார்த்தான்....
மான்சியும் நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள்.... அப்ரபாதுதான் சத்யமன முதன்முத
ாக அவள்
கண்டது... ஆனால் தனக்காக அனுப்பப்பட்ட ரதவதூதனாக கதரிந்தான் சத்யன்.... மான்சியின் விழிகள் தன்மன காப்பாற்றும் படி அவனிடம் ககஞ்சியது.... நின்றவனின் கண்கள் மான்சிமய அமடயாளம் கண்டதும் கபரும் அதிர்சியாகி " அய்ரயா நீ ங்களா?" என்றவன் தடியனிடம் திரும்பி " ரடய் பாவி இந்த கபாண்ணு சாமி மாதிரி... உனக்கு ரவற கபாம்பமளயாட கிமடக்கம
?" என்று கத்திவிட்டு
மான்சிமய மகககாடுத்து தூக்குவதற்காக கநருங்கினான்.... சட்கடன்று
சுதாரித்த
தடியன்
சத்யமன
இழுத்து
தள்ளிவிட்டு
"
ஒழுங்கா
ஓடிப்ரபாயிரு... வனா ீ குரல் குடுத்து குத்துப்பட்டு சாகாத" என்று கத்திமய காட்டி எச்சரிக்மக கசய்ய.... சத்யன் விழுந்த இடத்தில்தான் ஆட்ரடாக்காரன் மவத்துவிட்டுப் ரபான இரும்பு ராடு கிடந்தது... இருட்டில் அமதப் பார்த்த சத்யன் பயந்து நகர்வது ரபால் பின் ரநாக்கி கமல்
நகர்ந்து ராமட பற்றிக்ககாண்டான்...
சத்யன் பயந்து ரபாய் பின் வாங்கியதாக நிமனத்த தடியன் மீ ண்டும் மான்சிமய துகிலுரிக்கும் ஆரம்பித்த
ரவம
அரத
யில்
ரவம
இறங்க...
யில்
மான்சி
கநாட்கடன்ற
மீ ண்டும் சத்தம்
தனது
ரகட்க...
ரபாராட்டத்மத அந்த
சத்தத்மத
கதாடர்ந்து தடியன் " ஹக்க்க்" என்ற வித்தியாசமான முனங்களுடன் பக்கவாட்டில் சரிந்து விழுந்தான்.... அவன் விழுந்ததும் பின்னால் சத்யன் மகயில் இரும்பு ராடுடன் நின்றிருந்தான்.... சூரமன
சம்ஹாரம்
கசய்யும்
ரபாது
முருகக்கடவுளின்
கண்களில்
கதரித்த
ஆக்ரராஷம் சத்யனின் கண்களிலும் கதரிந்தது.... "
முருகா,
சண்முகா
வந்துட்டயா? சூழ்நிம
என்று
"
மககயடுத்துக்
,
ஆறுபமட
சுவாமியப்பா
மான்சியின்
கும்பிட்டாள்
....
இதயம்
அவள்
என்மன
,,
கூக்குர
வயதுக்கும்
காப்பாத்த
ிட
சத்யமன
மனநிம
க்கும்
நீ ரய
ரநாக்கி ..
இருந்த
க்கும் .. சத்யன் சாமியாகத்தான் கதரிந்தான்....
ஆக்ரராஷம் தனிந்து கண்களில் இருந்த கநருப்பு ககாஞ்சம் ககாஞ்சமாய் குளிர் நிம
க்கு வர ரவகமாக மான்சிமய கநருங்கிய சத்யன் அவமள தூக்கி நிறுத்த ... "
முருகா" என்று கும்பிட்டபடி
அவன் கா
டியில் சரிந்து சத்யனின் பாதங்கமளப்
பற்றிக்ககாண்டு அழுதவமள விட்டு சட்கடன வி இது நீ ங்க ரபாய் என் கால்
கிய சத்யன் " அய்ரயா என்னங்க
விழுந்துகிட்டு" என்றவன் இருட்டில் ரதடி மான்சியின்
தாவனிமய எடுத்து வந்து அவள் மீ து ரபார்த்திவிட்டு " யாரும் வர்றதுக்கு முன்னாடி கமாதல்
இங்கிருந்து ரபாய்டுங்க" என்று அவசரமாக கூற
ஆட்ரடாக்காரன் மறுபடியும் வருவாரன என்ற ஞாபகம் மான்சிக்கு அப்ரபாதுதான் வந்தது... ரவகமாக தாவனிமய உடுத்துக்ககாண்டவள் மீ ண்டும் சத்யமன ரநாக்கி மககயடுத்து மண
கும்பிட்டுவிட்டு
மண்டபத்தி
ில் கால் புமதய ஓடி பா
ிருந்து
த்தில் ஏறி மின்ன
இறங்கி
அதிரவகமாக
ஆற்று
ாக பறக்க ஆரம்பித்தாள்....
அதன் பின் வட்டுக்கு ீ வந்து கதமவத் தட்டும் ரபாதுதான் மான்சிக்கு தன் நிமனரவ வந்தது
...
நடுங்கிக்ககாண்டு
தூக்கிய விசா மான்சி
வந்து
விழந்த
மகமளப்
கண்ண ீர்
வழிய
வழிய
மான்சிக்கு கடுமமயான காய்ச்சம கூட்டுக் அந்த
பயத்திலும்
உடனடியாக கசன்று
மான்சியிடம்
கசால்
ிவிட்டு
ஆட்ரடாக்காரன் வட்மட ீ
விட்டனர்....
கிட்டத்தட்ட தம ...
இயல்பாக்கினர்...
பிரச்சமன
ாலும் ஏற்பட்ட அயர்ச்சி
வரவமழத்தது...
குடித்தனத்தில்
கசான்னபடி
இவர்களும்
ரபாய்
நடந்தவற்மற
அப்படிரய மயங்கி சரிந்தாள்.... அதன்பின் மனதாலும் உட
பகுதிக்கு
அதிர்ந்து
ம் என்ன என்று விசாரிக்க....
மூச்சுவிடாமல்
அதன்பின்
பார்த்து
விஷயம் மறுபடியும்
கா
தினப்
ி
ரதடி
இருந்தனர்.... ஆகவில்ம
ிருக்கவும்....
வந்துவிடுவாரனா
கசய்துககாண்டு
பத்திரிக்மகமய
மமறவாக எதுவும்
பறவாம
மதுமரயின்
வாங்கக்
மான்சி என்ற புறநகர்
கூட
பயந்து
காய்ச்சல்
தீர்ந்து
எழுந்த
என்று
கூறி
ரதற்றி
ஆனால்
மான்சியின்
கனிப்பில்
அடிபட்டவன்
மயங்கிதான்
விழுந்ததாக
எண்ணினாள்.... தன்மனக் காப்பாற்றியவனும் அங்கிருந்து கசன்றிப்பான் என்றும் எண்ணினாரளத் சிமறயி
தவிர
அடிபட்டவன்
இறந்து
..
இவமள
ிருப்பான் என்று கனவிலும் கூட எண்ணவில்ம
காப்பாற்றியவன்
...
இப்ரபாது சத்யன் தன்மன சிமறயில் கண்டு ரகாபப்பட்டதன் அர்த்தம் புரிந்தது... தடியன்
ககாம
யானதும்
வார்த்மத கசால்
சத்யன்
மகது
கசய்யப்பட்டதும்
மான்சி
கசன்று
ஒரு
ியிருந்தாள் என்றால்... கபண்ணின் கற்மப காப்பாற்றும் முயற்சி
என்று சத்யனுக்கு இந்த சிமற தண்டமனரய கூட ரத்தாகியிருக்கும்... கபற்றவர்களின்
ரபச்மசக்
ரகட்டு
பயந்து
ஒதுங்கியதன்
விமளவு
ஒருவனின்
ஒன்பது வருட வாழ்க்மகரய வனாகிப் ீ ரபானது ... தன்க் கற்மப காப்பாற்றியவமன தன்னால்
தண்டமனயி
ிருந்து
காப்பாற்ற
முடியாமல்
ரபானரத
என்ற
குற்றவுணர்ச்சி மான்சிமய அதிகமாகரவ வமதத்தது.... ஆனாலும் பமழய நிமனவுகமள அ புரிந்தது.... நிம
' சத்யனுக்கு
என்மன
சி ஆராய்ந்ததில் மான்சிக்கு ஒரு விஷயம்
முன்ரப
கதரிந்திருக்கிறது
....
என்மன
அந்த
யில் பார்த்ததும் அவன் கண்களில் கதரிந்த கவறி நிைம்.... அதுவுமில்
நீ ங்களா?
என்ற
வார்த்மதயும்
வார்த்மதயும்
அவனுக்க
நான்
அய்ரயா
'
நீ ங்க
ஏரதாகவாரு
ரபாய்
விதத்தில்
என்
ாம
கால்
?
என்ற
உயர்ந்தவள்
'
என்று
மான்சிக்கு புரிய.... எப்படித் கதரியும் என்று அவனிடரம ரகட்டு கதரிந்துககாள்ள ரவண்டும் என்றும் முடிவு கசய்தாள் அவளது ரநர்மம குணம் சத்யனின் விதி இதுதான் என்று ஒதுங்காமல்.... தனக்காக சிமறவாசமிருக்கும் அவனுக்கு உதவ ரவண்டும் என்று முடிவு கசய்ய மவக்க... இனிவரும் ஒரு வருடமும் முடிந்த வமர சத்யமன சிமறக்கு கசன்று சந்தித்து தன்மன
அ
வனுக்கு
எப்படியாவது
புரியமவக்க
ரவண்டும்
என்ற
உறுதியுடன்
உறங்கிப்ரபானாள் மான்சி ..... " வரண்டு ரபான நம் வாழ்விலும்.... " என்றாவது ஒருநாள் நி
வு வரும்!!
" அன்று நாம் இருவரும் .... " நி
வின் அருரக ஒளிரும்...
" நட்சத்திரங்களாக இருப்ரபாமா?? அன்மறய கருப்பு தினத்தின் நிமனவுகள் சத்யமனயும்,உறங்கவிடவில்ம அன்று
கல்யாண
உறக்கத்மத
வட்டு ீ
கதாம
த்து
கச்ரசரியில்
மான்சியின்
கிறக்கத்ரதாடு
பழனியின்,அருரக பாயில் அமர்ந்தான்....
வந்த
பாடல்கமள
சத்யன்
....
ரசித்துவிட்டு
திரயட்டரில்
வந்து
" இந்த கபாண்ணுக்கு என்னா குரல் பாத்தியா ? அப்படிரய ைிவ்வுனு மண்மடக்குள் ரபாய் உட்காருது.... இடத்மதவிட்டு அமசய விடாம கட்டிப் ரபாடுதுய்யா" என்று கசால்
....
" ம்ம் நல்
குரல்தான்.... இன்னிக்கு பூராவும் ரகக்க
ாம் ரபா
குரல்" என்றவர்
பாயில் கால் நீ ட்டிப் படுக்க.... அவரின்
முக
ரகக்கனும்னு
ரசார்வாக
இருப்பது
கநமனச்ரசன்....
ரபா
என்னாய்யா
ிருக்க
"
ஆமா
இன்மனக்குப்
காம
யி
பூராவும்
ருந்ரத
டல்
ாரவ
இருக்க?" என்று ரகட்டவமனப் பார்த்த பழனி.... " ஒன்னுமில் " இல்
டா... நீ படு" என்றார்...
என்னரமா
இருக்கு...
நீ
என்கிட்ட
என்றவன் அவமர கூர்ந்து ரநாக்கி " ஊர் பழனி
அமமதியாரவ
இருந்தார்...
பிரச்சமன எதுவும் இல் ரவம
கசய்தவங்க
மமறக்கிற...
ாம்
கசால்லு"
ஏதாவது பிரச்சமனயா?" என ரகட்க...
நீ ண்ட
கபருமூச்சுடன்
சத்யா .... இன்மனக்கு ஊர்
எல்
என்னான்னு
ரநத்ரத
திரும்பி
படுத்தவர்...
"
திருவிழானு திரயட்டர்
ரபாய்ட்டாங்க...
நான்தான்
ரபாகம
...
திருவிழா பத்தி நிமனச்சுகிட்டு இருந்ரதன்.... " என்றார்... " ஆமால்
.... ஆனா நீ ஏன்ய்யா ரபாகம
கசாந்தம்னு கசால் ......
என்று
?" என்று சத்யன் ரகட்டுவிட்டு " உனக்கு
ிக்க யாருரம இல்ம
என்றுமில்
ாமல்
இன்று
யா? ஏன் ஊருக்ரக ரபாக மாட்ரடங்குற" பழனிமயப்
பற்றி
கதரிந்து
ககாள்ளும்
ஆர்வத்துடன் ரகட்டான் சத்யன்.... சற்றுரநர அமமதிக்குப் பிறகு எழுந்து அமர்ந்த பழனி .... " கசாந்தம்? ம்ம் அது ஊர் பூராவும் இருக்கு சத்யா... அது
பந்தம்னு கசால்
ிக்க தான் யாருமில்
" என்று
விரக்தியாய் ரபச.... சத்யன் அவமர கூர்ந்துப் பார்த்து " உனக்கு கல்யாணரம ஆகம
யா?" என ரகட்க...
" கல்யாணம் ஆச்சு.... பதிகனட்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி.... கல்யாணம் முடிஞ்ச மூனாவது
மாசரம
அது
ரத்தும்
ஆகி
ரபாச்சு"
என்றவர்
மீ ண்டும்
படுக்மகயில்
படுத்துக்ககாண்டார்.... சத்யனுக்கு குழப்பம்.... இப்படிகயாரு நல் மனதில் ரதான்றிமத அவரிடரம ரகட்டான்
மனுஷமன விட்டு வி
க கூட முடியுமா?
பழனி
சத்யமன
ஆம்பமளயா குர
திரும்பியும்
இல்ம
னு
பார்க்கவில்ம
விவாகரத்து
"
வாங்க
ஏன்ர
முடியாது?
முடியாதா
சத்யா"
புருஷன்
என்றவரின்
ில் இருந்த ரவதமன சத்யமன உலுக்கி விட்டது...
ஒரு
ஆணாய்
அவர்
வார்த்மதகளின்
தீவிரம்
கநஞ்சில்
அமறய
"
என்னய்யா
கசால்ற?" என்றான் திமகப்புடன்... " ஆமாம் சத்யா ... ரத்து பண்ணிகிட்டு ரபானவ ரம வயசு
அழங்காநல்லூர் ைல்
ிக்கட்டு
....
உடரன
.... இருபது
விரட்டிப் ரபாய் ஒரு காமளமய அடக்கப்
பார்த்ரதன்... அது என்மன தூக்கி வசினதும் ீ இல் தூக்கிருச்சு
எந்த தப்பும் இல்ம
ஆஸ்பத்திரிக்கு
ாம திரும்ப வந்து இடுப்பு
ககாண்டு
ரபாய்
குத்து
ஆப்ரரஷன்
ாம்
பண்ணாங்க... கவர்கமண்ட் ஆஸ்பத்திரி
மவத்தியம் பாத்தாகரள தவிர எனக்கு
என்னாச்சுனு எந்த டாக்டரும் கசால்
... வட்டுக்கு ீ வந்து மறு வருஷம் என்
மாமன்
மகமள
ரபசி
முடிச்சி
ம
கல்யாணம்
கட்டி
வச்சாங்க....
நானும்
ஆமச
ஆமசயாதான் கல்யாணம் பண்ணிகிட்ரடன்... ஆனா அப்புறம் தான் கதரிஞ்சது... என்னா
ஒரு
குழந்மதக்கு
தகப்பனாக
முடியாது....
அவ
அழுதுகிட்ரட
ஆத்தா
வட்டுக்குப் ீ ரபாய்ட்டா... அப்புறம் பஞ்சாயத்து கூட கல்யாணத்மத ரத்து பண்ணிட்டு அவள ரவற ஒருத்தனுக்கு கட்டி வச்சாங்க... என் நிம எமதயும்
தடுக்கம
அவமானம்
தான்
என்னரவா பிறவி
...
இருந்தாலும்
இன்னும்
என்
அன்மனக்கு
கண்
ரய கபாட்மடப் பய
முன்னாடி
மம எனக்கு கதரிஞ்சதா
ஊர்
பஞ்சாயத்து
நிக்கிது...
நான்பட்ட
அதுக்கப்புறம்
ா கபாறந்த மாதிரி எல்
நான்
ாரும் நடந்துக்க
ஆரம்பிச்சாங்க... அமத சகிக்க முடியாம அன்மனக்கு ஊமரவிட்டு வந்தவன் தான்... எந்த வாழ்ரவா சாரவா எதுக்கும்,ஊரப்பக்கம் ரபாகம புள்மள இல்
... ககால்
ி மவக்க கூட
ாம தனிமரமா கிடக்கனும்னு எனக்கு விதி" என்று ரவதமனயுடன்
முடித்தவரின் குர
ிலும் கண்ண ீர்...
சத்யன் அதிர்ந்து ரபாய் அமர்ந்திருந்தான்... அழும் பழனிமய தடுக்கவும் இல்ம
....
அவருமட உணர்வுகமள சத்யனால் புரிந்து ககாள்ள முடிந்தது... இது ஒரு ஆணுக்கு எவ்வளவு
கபரிய
அடி?.... பிறவியிர
ரய
ஆண்மம
இல்
ாது
பிறப்பது
என்பது
ரவறு... பாதியில் அமத இழந்து.. தனது இழப்பு கதரியாமல் ஒருத்திமய மணந்து .. அவளால் உதாசீனப்படுத்தப்பட்டு ஊர் முன்னால் அவமானப்பட்டு ... நிமனத்த ரபாத சத்யனின் கநஞ்சம் குலுங்கிப் ரபானது.... ரவகமாக பழனிமய கநருங்கி மகப் பற்றி தூக்கி உட்கார மவத்தான்.... அவரின் கண்ண ீமர துமடத்தான் ... " ஏன்யா ககால் கசால்ற? ஏன் நான் இல் எங்கம்மாமவயும்
ி மவக்க கூட பிள்மளயில்ம
னு
.... எப்பவுரம உன் மகனா இருப்ரபன்யா.... உன்மனயும்
ரசர்த்து
வச்சு
ஊரர
ரபசும்ரபாது
நிக்கிறமத விட இதுக கரண்டும் கல்யாணம் கசய்துக்க
இப்புடி
அவமானப்பட்டு
ாம்னு நிமறய வாட்டி
கநமனச்சிருக்ரகன்.... ஏன் உங்க கரண்டு ரபர்கிட்டயும் ரகட்டும் இருக்ரகன் ... ஆனா
இப்ப
கசால்ரறன்
ரகளு...
நீ
எங்கம்மாவுக்கு
ரபாகுது.... ஆனா எனக்கு அப்பனா இருக்க உனக்கு
எல்
ாரம
நான்தான்
ாம்
கசய்ரவன்...."
புருஷனா
இருக்க
முடியாட்டிப்
?... இனிரம நான்தான் உன் மகன்.... என்று
உணர்ச்சிவசப்பட்டு
ரபசிய
சத்யன் தாங்க முடியாமல் முகத்மத மூடிக்ககாண்டு அழ.... பழனி சத்யனின் மகமயப் பற்றிக்ககாண்டு என்ன கசால்வது என்று புரியாமல் அமர்ந்திருந்தார்.... சத்யனின் மீ து அ
ாதி அன்பு மவத்திருப்பவர் தான்... அவரன
மகனாக கிமடத்தால்?? ஆதரவு கிமடத்த இதயம் கமல்
கசிந்தது ... " சத்யா "
என்றபடி அவமன அமணத்துக் ககாண்டார்... குழந்மத
ரபால்
விம்மிக்
ககாண்டிருந்த
சத்யன்....
அழுமகயினூரட
"
இனிரம
நீ தான் எனக்கு அப்பன்.... இனி உன்மனய அப்பானு தான் கூப்பிடுரவன்... இனி நீ இங்க இருக்க ரவணாம்... என் கூட நம்ம வட்டு ீ
தான் இருக்கனும் ... " என்று
குழந்மதயாய் உளறிக் ககாட்டியவன் " அப்பா நீ தான் என் அப்பா .. என்ரனாட அப்பா " என்று கண்ண ீருடன் பு பழனி அவமன ஆறுத
ம்பினான்.... ாக அமணத்துக் ககாண்டு " சரி சரி நான்தான் உன் அப்பன்
... நீ தான் என் மகன்... இப்ப அழுமகமய நிறுத்து சத்யா" என்று கூற... அவ்வளவு சீக்கிரம் சத்யனால் கட்டுக்குள் வரமுடியவில்ம படுத்து கசால்
விசும்பினான்
"
இனி
எவன்
ரகட்டாலும்
என்
.... அவர் மடியிர புள்மள
ரய
இவன்தான்னு
னும்...." என்றவன் நிமிர்ந்து அவர் முகத்மதப் பார்த்து " கசால்லுவியா?"
என்று வளர்ந்த குழந்மதயாய் ரகட்க.... ரபாக்கிரித்தனமான சத்யனுக்குள் இருக்கும் குழந்மதமய இப்ரபாது தாரன பழனி பார்க்கிறார் ... சிரிப்பும் கண்ண ீருமாய் அவன் முகத்மத தன் கநஞ்சில் சாய்த்தவர் " கசால்லுரவன்டா என் சாமி... நிச்சயம் எல் சத்யன்னு எல்
ாருக்கும் கசால்லுரவன்" என்றார்
அந்த உணர்ச்சி மயமான நிம மடியி
ிருந்து
துமடத்தபடி எல்
ாருக்கும் கசால்லுரவன்... என் புள்மள
தம ஒரு
மய
மம மாற சற்று ரநரம் ஆனது... சத்யன் பழனியின்
எடுக்கவில்ம
அசட்டு
சிரிப்புடன்
ாத்மதயும் எடுத்துகிட்டு காம
யி
...
ககாஞ்சம்
எழுந்த
சத்யன்
கபாறுத்து "
கண்கமளத்
உன்ரனாட
நம்ம வட்டுக்கு ீ ரபாயிட
துணி
ாமா?" என்று
ரகட்க... " ம்ம் ... மகன் கசான்னதும் தட்ட முடியுமா? ஆனா உன் ஆத்தா உன்ரனாட ரசத்து என்மனயும் கவளக்குமாத்தா மவரன" என்றார் சிரிப்புடன்
அடிக்காம பாத்துக்க ரவண்டியது உன் கபாறுப்புடா
" அய்ய அம்மா ஒன்னும் உன்மனய அடிக்காது ... அதுக்கு உன்ரம இருக்குப்பா....
எங்கயாவது
நாம கரண்டு மகயா அது மாதிரி உன் ரம
பிள்மளயார்
கநத்தி
சாமிய
பாத்தவுடரன
ஒரு இது
ஆட்ரடாரமட்டிக்க
ககாட்டிக்கிட்டு ரதாப்புக்கரணம் ரபாடுரவாரம?
எப்பவுரம ஒரு இது இருக்குப்பா" என்று சத்யன் கசான்னதும்
... முதன் முமறயாக பழனி பளிச்கசன்று எமதகயமதரயா
கசால்
ிகிட்டு"
சிரித்து " அட ரபாடா ரபாக்கத்தவரன...
என்றாலும்
மாரியின்
பாசம்
என்னகவன்று
அவருக்கும் கதரியும் சத்யன் சிரிப்புடன் எழுந்துககாண்டு " யப்ரபாவ் வயிறு ஒரு மாதிரியா இருக்கு நான் ஆத்துக்குப் ரபாய்ட்டு வர்ரறன் " என்று கூற... " ஏன்டா திரயட்டர்
இருக்குற கக்கூஸ்க்கு ரபாகரவண்டியது தான? இந்த ரநரத்து
ஆத்துக்கு ஏன் ரபாற?" என்று அக்கமரயுடன் ரகட்டார்... சட்கடன்று
முகம்
சுளித்த
சத்யன்
"
அய்ய
திரயட்டர்
கக்கூஸ்
நாறும்....
நான்
காத்தாட ஆத்துக்ரகப் ரபாரறன் .. நீ படுத்து நிம்மதியா தூங்கு" என்று கூறிவிட்டு எழுந்து ரபானான்.... " எப்ரபாதும் தாய் தான் நமக்கு ...... " தகப்பன் என்கின்ற உறமவ ... " அறிமுகம் கசய்வாள்.... " நான் சற்று வித்தியாசமாக... " என் தகப்பமன,, என் தாய்க்கு.... " அறிமுகம் கசய்யப் ரபாகிரறன் !!! " பந்தம் பாசம் என்பது ரத்த சம்மந்தமானது அல்
....
" அது நமக்கு உள்ளுணர்வு உணர்த்தும் உறவு!!!!
சத்யன்
ஆற்றுக்கு
பழனியின் நிம
நிம
த்திருந்தது...
கசல்லும்
மமயும்... ஒருவித
பாமதயில்
அவர் பரவச
நடந்தான்....
தனக்கு
அவன்
அப்பாவான
உணர்வில்
மனம்
மனம்
முழுவதும்
சந்ரதாஷமும் திமளக்க
விசி
மட்டுரம டித்தபடி
ஆற்றுக்குள் இறங்கி ஒதுங்கினான்.... திரயட்டருக்கு திரும்ப நிமனத்து ஆற்றில் நடந்து பா
த்மத கநருங்கும் ரபாதுதான்
அமத கவனித்தான்.... நிறுத்தியிருந்த ஆட்ரடாமவ ஒருவன் அவசரமாக கிளப்பிக் ககாண்டு
ரபானான்...
ஆனால்
அவன்
பார்மவ
மண்டப்பதிர
ரய
இருந்தமத
கவனித்த சத்யன் மமறவாக நடந்து மண்டபத்மத கநருங்கும் ரபாது தான் தடியன் மான்சிமய மிரட்டிக் ககாண்டிருந்தான்....
ஒரு கபாண்ணுக்கு ஆபத்து என்று புத்தியில் உமரக்க பதுங்கி பதுங்கி ரமர தூணின் மமறவில் நின்று பார்த்தவனுக்கு ப
றி
த்த அதிர்ச்சியுடன் " ரடய் யாரது "
என்று கத்திவிட.... குரல்
ரகட்டு
அந்த
தடியன்
திரும்பியதும்
அவனுக்கு
அந்த
பக்கம்,இருந்த
கபண்ணின் முகம் கதளிவாக கதரிந்தது .... அவனது சப்த நாடியும் ஒடங்கிப் ரபானது ரபால் உணர்ந்தான் ... அவன் யாமர ரதவமதயாக.. கதய்வமாக... நிமனத்திருக்கிறாரனா அவள்தான் தன் கற்ப்மப
காப்பாற்றிக்ககாள்ள
ஒவ்கவாரு
அணுவும்
மககூப்பி
துடித்தது...
"
கதறிக்ககாண்டிருந்தாள்......
அய்ரயா
நீ ங்களா?"
என்ற
சத்யனின்
அ
றலுடன்
அவளருரக கசன்றான்... இத்தமன நாட்களாக அவனுக்கு கதய்வமாக காட்சி தந்த மான்சி இன்று அவமன கதய்மாக எண்ணி காப்பாற்றும் படி மககூப்பி ககஞ்சிக் ககாண்டிருந்தாள்.... " ரடய்
பாவி
கிமடக்கம
?"
இந்த
கபாண்ணு
என்று
சாமி
கத்திவிட்டு
மாதிரி...
உனக்கு
மான்சிமய
ரவற
கபாம்பமளயாட
மகககாடுத்து
தூக்கி
விட
முயன்றான்... அதற்குள் சுதாரித்த தடியன் சத்யமன மிரட்டியபடி இழுத்து கீ ரழ தள்ள... தள்ளிய இடத்தின் பக்கத்தில் கிடந்த ராமட சத்யனின் மகப் பற்றிக்ககாண்டது.... அவனுக்கு அவன் ரதவமதமய விர எண்ணத்மதத்
தவிர
ால் கதாட்ட அந்த தடியமன அழித்துவிடும்
ரவகறான்றும்
இல்ம
....
ரகாபம்
அதிகமாகி
மூர்க்கம்
வந்துவிட மகயில் பற்றியிருந்த ராமட எடுத்துக் ககாண்டு ரவகமாக எழுந்தவன்... மான்சியின் மீ து அந்த காமுகன் படர் வதற்கு முன்ரப அவனது பின்னந்தம
யில்
வலுவாக இரும்பு ராமட இறக்கினான்.... வாய்விட்டு சத்தமாக கத்தக் கூட முடியாமல் சின்ன சப்தத்துடன் சரிந்து விழ... அவனது ரதவமதப் கபண் கண்களில் மிரட்சியுடன் சத்யமனப் பார்த்தாள்.... சத்யனின்
ஆக்ரராஷம்
ககாஞ்சமாய்
குளிர்
தனிந்து
நிம
க்கு
கண்களில் வந்த
சத்யன்
இருந்த
கணல்
ரவகமாக
வற்றி
ககாஞ்சம்
மான்சிமய
அவமள தூக்கி நிறுத்த ... " முருகா" என்று கும்பிட்டபடி அவன் கா
டியில் சரிந்து
சத்யனின் பாதங்கமளப் பற்றிக்ககாண்டு அழுதவமள விட்டு சட்கடன வி சத்யன்
கநருங்கி கினான்
மான்சியின்
அந்த
கதறல்
அவனுக்கு
கபரும்
என்னங்க இது நீ ங்க ரபாய் என் கால் மான்சியின்
தாவனிமய
எடுத்து
வர்றதுக்கு முன்னாடி கமாதல் ரவகமாக
தாவனிமய
மககயடுத்து மண அவள்
விட்ரடாம்
என்ற
வந்து
அவள்
மண்டபத்தி
மீ து
ிருந்து
த்தில் ஏறி மின்ன
தான்
நிம்மதி
"
அய்ரயா
விழுந்துகிட்டு" என்றவன் இருட்டில் ரதடி
உடுத்திக்ககாண்டவள்
ில் கால் புமதய ஓடி பா பிறகு
ரபானது
ரபார்த்திவிட்டு
"
யாரும்
இங்கிருந்து ரபாய்டுங்க" என்றான் அவசரமாக...
கும்பிட்டுவிட்டு
கசன்றப்
துயரமாய்ப்
சத்யனுக்கு
கநஞ்சில்
நடப்பு
மீ ண்டும்
சத்யமன
ரநாக்கி
இறங்கி
அதிரவகமாக
ஆற்று
ாக பறக்க ஆரம்பித்தாள்.... .. புரிந்தது...
பரவினாலும்
அவமள
புதிதாக
ஒரு
காப்பாற்றி
பயம்
வந்து
இதயத்மத கவ்விக்ககாண்டது.... அடிபட்டு ரகஸ்
விழுந்தவமன
என்று
ஏதாவது
மறுநாள்
புவனாவுடன்
கதால்ம
....
காப்பாற்றிவிட
ரவண்டும்
இல்ம
கதால்ம
வரும்
எனத்
திருமணம்
ரவறு
நடக்கும்
கயன்றால்
ரதான்றியது...
ரபாலீஸ்
அதுவும்
நாமள
இதுரபா
ஒரு
ரநரத்தில்
கீ ரழ கிடந்தவமன கநருங்கி சத்யன் புரட்டிப் ரபாட்டு அவன் கன்னத்தில் தட்ட... தம
துவண்டு
இல்ம
....
இப்படியும்
சத்யன்
ரகட்டான்....
க
இதயம்
அப்படியும்
வரத்துடன்
ஆடியரதத்
குனிந்து
துடிக்கவில்ம
....
தவிர
அவன்
சிறு
கநஞ்சில்
கசத்துட்டானா?
அ
அமசவு
காமத
கூட
மவத்து
றிப்ரபாய்
வி
கி
விழுந்தான் ..... விழுந்ததில் நி
தமரயில்
மகயூன்றினான்
....
மககயல்
ாம்
வின் கவளிச்சத்தில் பார்த்தான் ரத்தம் .... மககயல்
ரத்தமா? அய்ரயா ககாம
பிசுபிசுப்பு....
மகமய
ாம் ரத்தம்.... இவ்வளவு
கசய்துட்ரடனா? சத்யனின் உடல் தன்னிச்மசயாக நடுங்க
மண்டபத்தின் தூணில் சாய்ந்தான்.... கீ ரழ கிடந்தவனின் ரத்தம் சத்யமன ரநாக்கி வழிந்து வந்தது.... பயம் இதத்மத உலுக்க " சீக்கிரம் ஓடிப் ரபாயிடு " என்று மூமள எச்சரிக்மக கசய்ய.... சத்யன் விருட்கடன்று பா
த்தி
எழுந்தான்....
ிருந்து
யூணிபார்மில்
யாரரா
அது
சுற்றும்
ஆற்றுக்குள்
ஆட்ரடா
டிமரவர்
முற்றும் இறங்கி என்று
பார்த்தான்... வருவது
கதரிய....
கதாம
கதரிந்தது...
மண்டபத்தின்
வில் காக்கி
மறுபுறம்
இறங்கிய சத்யன்... பின்னங்கால் பிடரியில் அடிக்க ஓடினான்..... யாமனக்கல் மீ ண்டும் வந்தான்....
பா
ம்
சிம்மக்கல்
வழியாக பஸ்
ஓட்டகமடுத்தவன்
ஸ்டான்ட்
வந்து
பழக்கமட
திரயட்டர்
பைாரில்
இருக்கும்
நுமழந்து ரராட்டுக்கு
திரயடருக்குள்
நுமழயும்
வமர
அவன்
உயிர்
அவனிடம்
கசய்துவிட்ரடாம் என்ற நிமனப்ரப பயங்கர கி
இல்ம
....
ககாம
ிமய ஏற்படுத்த... உடல் நடுங்க
நடந்தான்... திரயட்டர் பாத்ரூம் கசன்று குழாயில் மக கழுவிக்ககாண்டு கவளிரய வந்தான்... பழனி தூங்கி விட்டிருக்க அவர் பக்கத்தில் விரித்திருந்த பாயில் சுருட்டிக்ககாண்டு படுத்துவிட்டான் சத்யன்.... கண்ண ீர் நடுங்க
முட்டிக்
ககாண்டு
மவத்தது...
வந்தது....
அய்ரயா
ககாம
நாமளக்கு
காரன்
புவனாக்
என்ற
கூட
நிமனப்ரப
கல்யாணம்
கும
நடக்காதா?
சத்யனின் மனது ஏங்கி ஏங்கி கண்ண ீர் விட்டது ... ரபாலீஸ் ரதடி வருமா? கல்யாணம் நின்னு ரபாய் கையிலுக்குப் ரபாய்டுரவனா? இந்த இரண்டு ரகள்வியும் கபரிதாய் நின்று பயமுறுத்த.... விடிய விடிய தூங்காமல் கண்ண ீருடன் அப்படிரய கிடந்தான் சத்யன்.. விடிந்ததும்
பழனி
மூடிக்ககாண்டி வி
எழுந்து
படுத்து
குளித்துவிட்டு
கிடக்க...
வமர
என்னாச்சு? என்ற
சத்யன்
ரபார்மவயால்
குழப்பத்ரதாடு
ரபார்மவமய
க்கி சத்யனின் கநற்றியில் மகமவத்துப் பார்த்தார் பழனி....
பயரம சத்யனுக்கு காய்ச்சம தம
வரும்
வரவமழத்துவிட்டிருக்க... பதறிப் ரபாய் மகனின்
மய தூக்கி மடியில் மவத்துக்ககாண்டு " ராவு நல்
என்ன
திடீர்னு
இப்புடி
ககாதிக்குது
"
என்றவருக்கு
ாதானர
இருந்த... இப்ப
சட்கடன்று
கண்க
ங்கி
விட்டது.... சத்யன் வாய் திறக்கவில்ம
... பயத்துடன் அவரது மககமள இருக்கமாகப் பற்றிக்
ககாண்டான்... உடல் மட்டும் தடதடகவன்று உதறியது ... சத்யனின்
உடல்
நிறுத்தி மகதாங்க ரநரத்து
நடுங்குவமத
கண்டு
பயந்து
ரபான
பழனி
அவமன
எழுப்பி
ாக நடக்க மவத்து ஒரு ரசரில் உட்கார மவத்துவிட்டு " அந்த
ஆத்துக்கு ரபாகாதடான்னா ரகட்குறயா? .... இப்பப்பாரு எது அமறஞ்சதுனு
கதரியம
ைன்னி வந்த உடம்பு மாதிரி தூக்கிப் ரபாடுது " என்று கடிந்தவர் " நீ
இங்கரய இரு நான் காசு எடுத்துட்டு வந்துர்ரறன்" என்று திரயட்டரின் பின்புறம் கசன்றார்... சற்றுரநரத்தில் அமழத்துக்
பணத்துடன்
ககாண்டு
ஆஸ்பிட்டலுக்கு கசல்
வந்தவர்
கவளிரய
சத்யமன
வந்து
ச் கசான்னார்....
ஒரு
ரதாளில்
சுமக்காத
ரிக்ஷாவில்
ஏற்றி
குமறயாக ககாண்டு
சிம்மக்கல் தங்கராஜ் மருத்துவமமனக்கு கசல்வதற்குள் சத்யனின் உடல் அதிகமாக உதற
ஆரம்பித்தது
"
அப்பா
அப்பா
முனங்கியபடி பழனியின் மடியிர
என்மன
விட்டு
எங்கயும்
ரபாகாத"
என்று
ரய படுத்துக்ககாண்டான்
.... மருத்துவமமனயில் டாக்டர்கள் வரவில்ம நர்ஸ சத்யனின் நிம நடுக்கமும்
என்றாலும் இரவு டியூட்டியில் இருந்த
கண்டு உடனடியாக மவத்தியம் கசய்ய காய்ச்சல் குமறந்து
குமறந்தது...
எழுதி
ககாடுத்த
மருந்து
மாத்திமரகமள
வாங்கிக்
ககாண்டு துவண்டு சரிந்த மகமன அமழத்துக்ககாண்டு மீ ண்டும் ரிக்ஷாவிர
ரய
மாரியின் வட்டுக்கு ீ வந்தார் ரிக்ஷாவில்
வந்து
இறங்கிய
இருவமரயும்
கண்டு
பயந்து
ரபான
மாரி
மகமன
பதற்றத்துடன் தாங்கிப் பிடித்து " என்னய்யா ராசு இப்புடியிருக்க? மநட் ரசாறு தின்ன வர்றப்ப கூட நல்
ா தானய்யா இருந்த?" என்று க
ங்கியபடி உள்ரள அமழத்து
கசன்றாள்... ரிக்ஷாமவ அனுப்பிவிட்டு வந்த பழனி " மநட் நல் ஒரு
மாதிரியா
கதரியம
இருக்குனு
ஆத்துக்குப்
... நான் தூங்கிட்ரடன்... காம
ாதான் இருந்தான் மாரி.... வயிறு
ரபானான்.... யி
எப்ப
வந்து
படுத்தான்னு
எந்திரிச்சிப் பாத்தா உடம்பு நடுங்குது
கநருப்பா ககாதிக்குது... உடரன தங்கராஜ் ஆஸ்பத்திரிக்கு ரபாய் ஊசிப் ரபாட்டு மாத்திமர
ாம்
வாங்கிகிட்டு
கூட்டிட்டு
வந்ரதன்
"
என்று
பழனி
நடந்தமத
விவரித்தார்....... " புள்மள ராவு
எதுக்கு ஆத்துக்கு அனுப்புன? இதான் நீ பாத்துக்குற
ட்சனமா?"
என்று மாரி பழனிமய கடிந்துககாள்ள..... " யம்மா அப்பாவ திட்டாத.... அது ரபாகரவணாம்னு தான் கசால்லுச்சு... நான்தான் மீ றிப் ரபாரனன்" என்று சத்யன் கமல்
ிய குர
ில் கூறவும் ...
சத்யனின் அப்பா என்ற அமழப்பு மட்டும் மாரியின் மனதில் அழுத்தமாக பதிய " என்னாது அப்பாவா?" என்றாள் திமகப்புடன்..... " ஆமா அப்பாதான்... இனிரம இவருதான் அப்பா" என்று அழுத்தி கசான்ன சத்யன் ரசார்வுடன் படுத்துக் ககாண்டான்..... மாரி தம
ரகள்வியுடன்
பழனிமயப்
யமசத்து " மநட் தான் எல்
பார்க்க...
பழனி
ஆமாம்
என்பது
ாத்மதயும் கசான்ரனன்" என்றார்....
ரபால்
பழனியின்
வார்த்மதயி
கதரிந்திருக்கின்றது
ிருந்து
என்று
முன்ரப
சத்யனால்
ரகட்டுத் கதரிந்து ககாள்ளும் நிம அவன்
நிமனப்கபல்
ாம்
தன்
அம்மாவுக்கு
புரிந்துககாள்ள
யில் சத்யன் இல்ம
எப்ரபா
ரபாலீஸ்
பழனியின்
முடிந்தாலும்
சரிதம்
அமதப்பற்றி
....
வருரமா?.... புவனாகூட
கல்யாணம்
நடக்காரதா ? என்ற எண்ணம் தான் இருந்தது... ஆனாலும் மனதில் ஒரு மதரியம்... அப்படிரய ரபாலீஸ் மகது பண்ணாலும் ஒரு கபண்ணின்
கற்மப
காப்பாற்ற
நடந்த
ககாம
தான்னு
ரபாலீஸ்க்கு
கதரிஞ்சு
ரகார்ட்டில் நிரூபனம் ஆயிட்டா கபருசா தண்டமன எதுவும் தரமாட்டாங்க' என்று எண்ணினான்
....
அந்த
கபாண்ணு
நிச்சயம்
வந்து
சாட்சி
கசால்லும்
என்று
மதரியமாக இருந்தான் அன்று முழுவதும் பழனி சத்யமன விட்டு அக
வில்ம
.... மாரி மவத்து ககாடுத்த
கஞ்சிமய மகனுக்குப் புகட்டிவிட்டு மாத்திமரகமள ககாடுத்தபடி அவனுடரனரய இருந்தார்.... மாம ...
மணி ஐந்து வமர மாத்திமரயின் வரியத்தில் ீ நன்றாக உறங்கினான் சத்யன்
பிறகு
கமல்
எழுந்தவன்
அம்மா
ககாடுத்த
காபிமய
குடித்தான்...
நிமனத்துக்ககாண்டு மாரிமய உட்கார மவத்து மடியில் தம
ஏரதா
மவத்து படுத்துக்
ககாண்டான் .... மகன்
குழந்மத
ரபால்
ஆகிவிட்டமத
எண்ணி
கண்க
ங்கியபடி
மாரி
அவன்
கநற்றிமய வருட.... பழனி சத்யனின் பாதங்கமள கமதுவாக அழுத்திவிட்டார்... சத்யனின் கண்ண ீர் மாரியின் மடிமய நமனக்க " அம்மா அப்பாவ இங்கரய வர கசால்
ிட்ரடன்...
பாத்துக்கம்மா"
அவருக்கு
என்று
நம்ம
குரல்
விட்டா
தழுதழுக்க
யாரு
சத்யன்
இருக்கா? அவமர கூறிய
பத்திரமா
மறுவிநாடி
மாரியும்
பழனியும் இதயம் குலுங்க அழுதுவிட்டனர் .... மாரியின் மடியி
ிருந்து எழுந்த சத்யன் பழனியின் மகப் பற்றி " இரதாப்பாருப்பா
நான் கவமளயாட்டுத்தனமா கசால்
ம
... எனக்ரக எதுனா ஆச்சுனா கூட நீ தான்
அம்மாமவப் பாத்துக்கனும்... யார் என்ன கசான்னாலும் சரி நீ அம்மாவ விட்டுட்டுப் ரபாகக்கூடாது... இது எம்ரம
சத்தியம்ப்பா" என்று சத்யன் தன் தம
யில் மக
மவத்து கூற... இருவரும்
பதற்றத்துடன்
என்கனன்னரமா ஒ
சத்யனின்
றித் கதாம
மகமயப்
பற்றினர்
....
"
என்னடா
யுற" என்று கண்ண ீருடன் மாரி கசால்
... " நீ
பயப்படாத மாரி... அவன் எமதரயா நிமனச்சு ரபசுறான் " என்று மாரிக்கு ஆறுதல் கசான்னவர்
சத்யனின்
மகப்
பற்றி
"
இனிரம
நீ ரயா
உன்
ஆத்தார
ா
ரபாகச்
கசான்னாக்கூட
நான்
உங்கமள
விட்டு
ரபாகமாட்ரடன்டா...
நீ
எமதயும்
நிமனக்காம படுத்துக்க ... " என்று கூறி சத்யமன படுக்க மவத்தார்.... பிறகு எழுந்தவர் " மாரி ககாஞ்சம் பாத்தக்க ... நான் ரபாய் அவனுக்குப் பிடிச்ச ரகானார்
கமடயி
புரராட்டாவும்
சூப்பும்
வாங்கிட்டு
வர்ரறன்"
என்று
கதமவ
கநருங்கிய அரதரநரம் கதவும் பட்கடன்று திறக்கப்பட்டது.... திபுதிபுகவன உள்ரள நுமழந்த ரபாலீஸ்காரர்கள் படுத்திருந்த சத்யமன அப்படிரய அள்ளிக்ககாள்ள... மாரியும் பழனியும் அதிர்ந்து ரபாயினர்... என்ன நடந்தது என்று ரயாசிக்கும் அவகாசம் கூட இல் ஏற்றப்பட்டான்...
மக
வி
ங்குடன்
கண்ண ீர்
வழிந்த
ாமல் சத்யன் ைீப்பில்
சத்யனின்
முகம்
மமறந்த
பிறகு தான் மாரிக்கு நடந்தரத புரிந்தது ..... " அய்ரயா எம்மவரன" என்று கநஞ்சில் அடித்துக் ககாண்டு கதறியவமள எப்படி சமாதானம்
கசய்வது
என்று
புரியாமல்
பழனியும்
தம
யி
டித்துக்ககாண்டு
அழுதார்.... யாரரா கதருவாசி ஒருவர் " இங்கருந்து அழுவுறத விட .... ஸ்ரடசன்
ரபாய்
எதுக்கு கூட்டிப் ரபானாங்கன்னு ரகளுங்க" என்றுகூற.... பழனிக்கு
அதுதான்
ஆட்ரடாவில்
ஏறி
சரிகயன்று
சிம்மக்கல்
ரதான்ற
சரகம்
மாரிமய
சந்மதப்
ரபட்மட
அமழத்துக்
ககாண்டு
காவல்
யத்துக்கு
நிம
வந்தார்..... உள்ரள
நுமழந்தவர்களுக்கு
ரபாலீஸார்
கசான்ன
தகவல்
கபரும்
அதிர்ச்சிமய
ககாடுத்தது.... பழனி மாரி இருவரின் கண்ண ீர் கண்டு பரிதாபப்பட்டு இரவு பணியில் இருந்த எஸ்ஐ பழனிமய அமழத்து நடந்தவற்மற அவர் பார்மவயி
ிருந்து விளக்க
ஆரம்பித்தார் ... "
கசத்தவனுக்கும்
ரபா
ஏற்கனரவ
முன்
விரராதம்
இருந்ததிருக்கும்
ப்பா.... ஆத்துக்குள்ள தகராறு வந்து கசத்தவன் பிரண்ட்ரடாட ஆட்ரடாவில்
இருந்த காம
சத்யனுக்கும்
ராமட யி
ரய
விசாரமன ரரமகரயாட
எடுத்து பாடிமய
நடத்திரனாம் ஒப்பிட்டுப்
சத்யன்
அடிச்சது
மகபற்றினாலும் ராடு பாத்தது
இருந்த உன்
ஆள்
ககாம
ஸ்பாட்
யாளி
மகரரமகமய மவன்
அவுட்...
யாருன்னு பமழய
சத்யரனாடது
நாங்க
கதரியாம
அக்யூஸ்டுகள்
ஒத்து
ரபாச்சு...
அரதாட ஆட்ரடாக்காரன் ரரமக ஒத்துப் ரபாச்சு ... ஆட்ரடாக்காரன் உடரன வந்து சரண்டர் ஆயிட்டான்... உன் மவனத்தான் நாங்க வந்து இழுத்துட்டு வந்ரதாம்..... னா பய நல்
வன்தான்யா... நாங்க ரகட்டதுரம ககாம
ஆனா யாரரா கபாண்மண காப்பாத்த தான் ககாம இல்
கசய்தமத ஒத்துக்கிட்டான்.... கசய்ததா இவன் கசால்றான்...
முன் விரராதம்னு ஆட்ரடாக்காரன் கசால்றான்...
எவன் ரபச்சு கநசம்னு
விசாரமணயி தம
கதரிஞ்சிடும்"
என்று
அவர்
விளக்கிச்
கசான்னதும்
மாரி
சுற்றிப் ரபாய் விழுந்ரத விட்டாள்....
அதன்பின் காம
இருவரும்
விடிய
விடிய
ஸ்ரடசன்
வாச
ிர
ரய
கிடக்க....
மறுநாள்
பத்து மணிக்கு சத்யமன ரகார்டுக்கு அமழத்து கசன்றனர்.... மாரிமயயும்
பழனிமயயும் பார்த்து சத்யன் அழுதபடி ைீப்பில் ஏற... இவர்களும் கண்ண ீர் வற்றிய கண்களுடன் பார்த்தனர்... அடுத்து நடந்த சம்பவங்களில் விசாரமண அமணத்தும் சத்யனுக்கு எதிராகரவ முடிந்தது... ஆட்ரடாக்காரன் தப்பித்துக் ககாள்ள முன் விரராதம் என்று முன் மவத்த வாதரம
ஏற்றுக்
ககாள்ளப்பட்டது....
பழனி
சிறப்பு
அனுமதி
கபற்று
வக்கீ லுடன்
சத்யமன கசன்று பார்த்தரபாது அவன் கூறியமத மவத்து கபயர் கதரியாத அந்த பாட்டுப் பாடும் கபண்மணத் ரதடினார் பழனி ... சாட்சி கசால்வதற்காக.... ஆனால் யாகரன்கற ரபாய்விட
கதரியாத ...
காரணமும்...
ஆட்ரடாக்காரனின்
ரைாடிப்பும் அற்புதமாக ரவம
அப்படி
யாரும்
சாட்சியமும்
வந்து
வலுவாக
சாட்சி இருக்க
கசால்
ாமல்
ரபாலீஸாரின்
கசய்ய " ஏமழக்கு நீ தி எட்டா தூரம் " என்பது
உண்மமயாக .... வழக்கில் சத்யனின் தண்டமன உறுதி கசய்யப்பட்டது ..... சிமறக்கு வந்த சத்யனுக்கு மான்சியின் மீ திருந்த பக்தி கதாம தான் அதிகரித்தது ..... அவளுக்காக நான் ககாம வந்து ஒரு வார்த்மத கசால்
ியிருக்க
ந்து ரபாய் ஆத்திரம்
கசய்ரதன்... எனக்காக அவள்
ாரம?" என்ற ரகாபம் இந்த எட்டு வருடமாக
கனன்று ககாண்ரடதான் இருந்தது .... இப்ரபாது ப
மான்சிமய
மீ ண்டும்
சந்தித்ததில்
அந்த
மடங்கானது..... அவனது காதல் வாழ்க்மக கதாம
....
யாருக்காக
ககாம
மறுபுறம் என்று ப
கசய்தாரனா
அவள்
இரவுகள் தூக்கத்மதத் கதாம
கடந்து வந்த நாட்களில் ஏற்ப்பட்ட துயரங்கள் ,, வ என
எல்
ாவற்மறயும்
கூட
அவனால்
ரகாபம்
குமுறிக்ககாண்டு
ந்து ரபான துக்கம் ஒருபுறம்
எட்டிக்கூட
பார்க்காத
ஆத்திரம்
த்திருக்கிறான் சத்யன்.... ிகள்,, ரவதமனகள் ,, இழப்புகள்...
மன்னிக்க
முடியும்....
அம்மா...
தனது
அம்மாமவ இந்த எட்டு வருடமாக பார்க்கமுடியாமல் ரபானமத மட்டும் அவனால் மன்னிக்கரவா மறக்கரவா முடியவில்ம
....
அம்மா வாசமனமய சுமந்திருக்கும் பழம்புடமவமய ரபார்த்திக்ககாண்டு விடிய விடிய உறங்கிய அந்த நாட்களுக்காக மனம் ஏங்காத நாளில்ம
...
என் அம்மா,, ரமாதிக் ககாண்டு முண்டிய ப
ரகாடி அணுக்களில் ....
ஒரு துகள் மட்டும் உள் வாங்கி எனக்கு உருக் ககாடுத்தவள் .... என் அம்மா,,
தன் சுமவகமள அடக்கி பத்தியங்கள் ப
இருந்து .....
தனது உதிரத்தால் எனக்கு உயிர்ப்பால் ககாடுத்தவள்.... என் அம்மா ,, நான் எத்தமன குறும்பு கசய்தாலும் கசல்
மாய் தம
த்தட்டி...
முந்தாமனயால் முகம் துமடத்து அன்மப அள்ளிக் ககாடுத்தவள்.... என் அம்மா,, ப
துயரங்கள் கண்டு நான் துவண்ட ரபாகதல்
ாம்...
தனது மடிமய எனக்கு கசார்கமாக்கித் தந்தவள்..... என் அம்மா,, இன்மறய துரராக உ
மகக் கண்டு பயப்படும் என்மன....
மீ ண்டும் உன் கருவமறக்குள் மவத்துக்ககாள் அம்மா!!!
பமழய
நிமனவுகளின்
தாக்குத
ில்
இருந்து
விடுபட்டு
எழுந்து
தண்ண ீர்
குடித்துவிட்டுப் படுத்தான் சத்யன் .... " என்னா
சத்யா
கரண்டு
நாளாரவ
சரியா
தூங்கம
ப்
ரபா
ருக்கு
?" என்று
ஆறுமுகம் ரகட்க.... " ஆமாண்ரண .... " என்ற சத்யன் மான்சிமய சந்தித்த விபரத்மத கூற.... ஆறுமுகம் எழுந்து அமர்ந்து ககாண்டார்... " ரநத்து பாட்டு பாடுச்ரச அந்த புள்மளயா?.... அடக்கடவுரள" என்றவர் " ஆனாலும் சத்யா அந்த மாதிரி கபாண்மண காப்பாத்த ககாம என்னா மாதிரி பாடுது" என்று சி
கசய்தது
தப்ரப இல்ம
டா....
ாகித்து கூற...
இரதரபால் மான்சியின் குரலுக்கு தானும் மயங்கி பக்தியுடன் அவமளப் பார்த்த நாட்கள் ஞாபகம் வந்தது " இல்
ண்ரண ,, அந்த கபாண்ணுக்காக நான் ககாம
கசய்தது கூட கபரிய விஷயமா எனக்குத் ரதானம தான் கசய்ரதன்... அது வந்து ககாம
.... அவமள காப்பாத்தனும்னு
இப்ப வமரக்கும் எந்த மாற்றமும் இல்ம
எதுக்காக நடந்ததுனு சாட்சி கசால்
.... ஆனா அவ
ிருந்தா என் தண்டமனயும்
குமறஞ்சிருக்கும் ... ஒரு கபாண்ரணாட மானத்மத காப்பத்ததான் சத்யன் ககாம கசய்தான்னு
நல்
ரபரும்
கிமடச்சிருக்கும்....
"
என்று
ரகாபத்ரதாடு
சத்யன்
கசான்னதும்... " சத்யா அந்த கபாண்ணு கசால்றமதயும் ககாஞ்சம் ரயாசிச்சுப் பாருப்பா.... அப்ரபா பதிமனஞ்சு கசான்னதும்
பதினாறு அப்படிரய
வயசுதான்
இருந்திருக்கும்...
மமறக்கத்தான்
நடந்தமத
பார்பாங்க...
அதுவும்
வட்டு ீ ஐயர்
ரபாய் வட்டுப் ீ
கபாண்ணுனு கசால்ற... அவங்கல்
ாம் கராம்ப பயந்தவனுக ... சட்டுனு கவளிய
வரமாட்டானுக...
கசத்துடுவான்னு
அரதரபா
நீ ரய
தான்
அவன்
அந்த
கபாண்ணும்
அவன்
தப்பிச்சிருப்பனு நிமனச்சிருக்கும்... அந்த நிம தப்பு கசால்
கதரியாமத்தான
மயங்கித்தான் மமயி
அடிச்ச....
கிடக்கான்...
நீ யும்
இந்த கபாண்மணயும் நாம
முடியாது... இப்ரபா விஷயம் கதரிஞ்சு வந்து மன்னிப்பு ரகட்குறப்ப
பார்த்தா நல்
கபாண்ணாதான் கதரியுது... மறுபடி வந்தா முகம் குடுத்து நாலு
வார்த்மத ரபசியனுப்பு சத்யா" என்று வயதில் மூத்தவராக ஆறுமுகம் கசான்னார்... அப்ரபாது
வார்டன்
வந்து
கம்பிகமளத்
தட்டி
"
இன்னும்
என்னடா
ரபச்சு
?
தூங்குங்க" என்று அதட்ட... இருவரும் சுருட்டிக்ககாண்டனர் ... ஆறுமுகத்தின் ரபச்சு சத்யமன மாற்றிவிடவில்ம
.... எட்டு வருடமாக வளர்த்த
ஆத்திரம் அவ்வளவு சீக்கிரம் தனியாது தான்... மறுபடியும் வருவாளா? வரட்டும் வரட்டும்
நல்
ா
திட்டி
அனுப்புரறன்"
என்று
உள்ளுக்குள்
கருவிக்ககாண்டான்
சத்யன்..... சத்யன்
ரகாபம்
மாறா
மனதுடன்
ககாந்தளித்தபடி
இருந்தாலும்
......
அவளின்
பாடலுக்ரக மயங்கிக் கிடந்த அவன் மனம்... இன்று அவளது குழந்மதத்தனமான ரபச்சிலும் கமல் அவள்
கமல்
வார்த்மதகளாக
மயங்கியது.... அவனது ஆழ் மனரதா ஐயர் பாமஷயில் உதிர்த்த
ஒவ்கவாரு
முத்துக்கமளயும்
ஒவ்கவான்றாக
எடுத்துக் ரகார்த்து உள்ளுக்குள் பத்திரப்படுத்தி மவத்துக்ககாண்டது.... " நீ இம்கமன்றால் எனக்குள் இமச ஒ
ிக்கிறது!!!
" நீ உம்கமன்றால் என் உயிர் துடிக்கிறது.... " நான் ரகட்க்கும் ஓமசயமணத்தும் .... " உன் குரம
சுமந்ரத ஒ
ிக்கிறது!!
" நான் பார்க்கும் அமனத்திலும்... " உன் முகம் காண்ரபனா??? அடுத்த இரண்டு நாளும் மான்சிக்கு கச்ரசரிகள் இருந்ததால் சத்யனின் வட்டுக்கு ீ கசல்
முடியாமல் ரபானது..... சத்யனின் தாயார் தன்மன எப்படி வரரவற்ப்பாள்
என்ற
பயகமல்
பிரிந்திருக்கும்
ாம்
மான்சிக்கு
கபற்றவளுக்கு
இல்ம
எவ்வளவு
.....
எட்டு
துயரம்
வருடமாக
பிள்மளமய
இருந்திருக்கும்? துயரப்பட்டவள்
ரகாபத்தில் இரண்டு அடி அடித்தால் கூட வாங்கிக்ககாள்வதுதான் அந்த தாய்க்கு தரும் மரியாமத என்று எண்ணினாள் மான்சி.... இரண்டு
நாள்
கச்ரசரி
முடிந்த
இருந்தது... சுந்தரிமயயும் திர
மூன்றாவது
நாள்
வட்டிலும் ீ
ஒரு
விரஷசம்
ாத்தமாமவயும் கபண் பார்ப்பதற்காக மாப்பிள்மள
வட்டார் ீ
வந்திருந்தனர்....
கண்மண
எடுத்த
கட்டிவிட்டது
இவர்களின்
தகுதிக்கு
எடுப்பிர
ரய
...மாப்பிள்மளகள்
ஏற்ற
இடமாகவும்
கபண்களின்
அண்ணன் இருந்தது
அழகு
தம்பிகளாக
......
ரகட்ட
அவர்களின் இருந்தனர்....
வரதட்சமனயும்
இவர்கமள பயமுறுத்தாமல் இருந்தது .... இரண்டு தங்மககளும் ஒரர வட்டில் ீ வாழப் ரபாவது ககாஞ்சம் நிம்மதியாக இருக்க எல்
ாவற்மறயும் ரபசி முடிக்க கசால்
ி தனது அப்பாவிடம் கசான்னாள் மான்சி....
மூத்தவளுக்கு ஏன் திருமணம் ஆகவில்ம பதிம
? என்ற ரகள்விக்கு மான்சி கூறிய
அவர்களும் ஒத்துக்ககாண்டனர்... ஒரு தாயாய் இருந்து மான்சி கசய்யும்
கடமமகள் அங்ரக ஏற்றுக் ககாள்ளக் கூடியதாக இருந்தது.... மாப்பிள்மளகள் இருவருரம ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் க்ளார்க்காக இருந்ததால் கல்யாண சந்மதயில் குமறந்த வரதட்சமனக்கு விம
ரபானார்கள்....
நமககளும் வரதட்சமன பணமும் தயாராக இருக்க மற்ற சீர் வரிமசகள் மட்டுரம வாங்கரவண்டியிருந்ததால்
திருமண
ரததி
அன்ரற
நிச்சயிக்கப்பட்டது
....
மூன்றாவது மாதம் திருமணம் என்று முடிவு கசய்யப்பட்டு மாப்பிள்மள வட்டார் ீ கிளம்பினர்... வட்டில் ீ
அத்தமன
இடங்களிலும்
சந்ரதாஷம்
நிரம்பி
வழிந்தது....
அப்ரபாரத
கல்யாணத்துக்கு ரதமவயானவற்மற கணக்குப் ரபாட ஆரம்பித்தனர்.... மான்சிக்கும் எல்
ாரம
சந்ரதாஷம்
சந்ரதாஷ
தான்...
சி
நாட்களாக
நிகழ்வுகளாகரவ
தனது
இருப்பமத
வாழ்வில்
உணர்ந்தாள்....
நடப்பமவ
தங்மககளின்
திருமணத்மதத் தவிர ரவறு என்ன சந்ரதாஷமான நிகழ்வு? என்று மனம் ரகள்வி ரகட்காமல் இல்ம
.... சத்யமன சந்தித்தமத ஒரு மனம் சந்ரதாஷ நிகழ்வாக பதிவு
கசய்ய... இன்கனாரு மனரமா ' சத்யமன சந்தித்தது சந்ரதாஷமா?' என்று கவறும் ரகள்விமய மட்டுரம அவள் முன் மவத்தது... மான்சி
இரண்டு
சந்தித்தப்
பக்க
பிறகுதான்
மனமதயுரம எது
அடக்கி
சந்ரதாஷம்
மவத்தாள்....
என்று
முடிவு
சத்யனின்
கசய்ய
தாயாமர
முடியும்
என்று
ரகாவிலுக்குப்
ரபாய்
தனக்குத்தாரன கூறிக்ககாண்டாள்.... சத்யமனப்
பார்த்துவிட்டு
வந்த
நான்காம்
நாள்
காம
வருவதாக கூறிவிட்டு சத்யனின் தாயாமரப் பார்க்க கிளம்பினாள் மான்சி.... மதுமர அண்ணாநகமர கடந்து வண்டியூர் பஸ் ஸ்டான்டில் இறங்கினாள்...... பழனி ககாடுத்த ரராட்டிர
முகவரிமய
காட்டி
விசாரித்து
சரியாக
வந்தமடந்தாள்
ரய பின்புறம் வடும் ீ முன்புறம் டிபன் கமடயும் இருந்தது...
...
கமயின்
மான்சி கசன்ற ரநரம் பகல் பதிரனாரு மணி என்பதால் இரண்டு ரபர் மட்டுரம அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் ககாண்டிருந்தனர்.... ஒரர சமயத்தில் இருபது ரபர் அமர்ந்து சாப்பிடக்கூடிய அளவுக்கு கமட கபரியதாகத்தான் இருந்தது... பிளாஸ்டிக் ரடபிள் ரசர்கள்
ரபாடப்பட்டிருந்தது...
தடுக்கப்பட்டு நாற்பது
உணவு
வயது
கமடயின்
தயாரிக்க
மதிக்கத்தக்க
ஒரு
பயன்பட்டது...
இரண்டு
பழனி
கபண்களும்்
இருந்தனர் ..... சரியாக வியாபாரம் நடந்தால் கச ரூபாய்க்கு ரம வாச
ாகரவ
ாபம் சம்பாதிக்க
ில் வந்து நின்ற மான்சி முத
டிபன்
ாம்
கா
ியாயிடுச்சுமா...
மூம
மாரி ஒரு
சுவர்
மவத்து
இருவமரயும் ஆணும்
தவிர
ரவம
க்கு
வு ரபாக ஒரு நாமளக்கு ஐநூறு
ாம்....
ில் பார்த்தது ரவம
இரதாட
யில்
மதியம்
ஒரு
கசய்யும் கபண்தான்..... " மணிக்கு
சாப்பாடுதான்
"
என்று கூற.... மான்சி என்ன கசால்வது என்று புரியாமல் வாச அப்ரபாது
சமமயல்
முகத்மதப் நிமிடத்தில்
பார்த்து
ரய தவித்து நின்றிருந்தாள்...
தடுப்புக்கு மறுபுறமிருந்து எட்டிப் பார்த்த மாரி மான்சியின் விட்டு
யூகித்தாள்...
பார்த்தரதயில்ம
ிர
அவள் மாரியும்
உணவு
வாங்க
இதுரபால்
வந்தவளில்ம
ஒரு
என்பது அவளின் முகம் மாறியதி
ரதவமதப்
என்பமத கபண்மண
ிருந்ரத கதரிந்தது ....
எழுந்து முந்தாமனயில் மகமய துமடத்தபடி வந்தவள் " யாரும்மா நீ ? யாமரப் பார்க்கனும்?" என்று ரகட்டாள்.... மாரியின் முகைாமடயும் ந
ிந்து ரபான உருவமுரம இவள்தான் சத்யனின் அம்மா
என்று கதளிவாக உணர்த்த மான்சிக்கு ககாஞ்சமாக உதறல் எடுக்கத் கதாடங்கியது ... பழனிமய ரதடியது அவள் விழிகள்.... அவமர எங்குரம காணவில்ம
என்றதும்
மீ ண்டும் மாரியிடம் வந்து நின்றது... சாதரணமான வாயல் புடமவயில் கநற்றியி
ிருந்த விபூதி பட்மட வியர்மவயால்
பாதி அழிந்து மீ தி மட்டும் மிச்சமிருக்க... கூந்தம உமழப்பின் அமடயாளமாக உடல் கம பார்த்த
மாத்திரத்தில்
பயமில்
கநஞ்சுக்குள்ளிருந்த துணிச்சம மக
கரங்கமளயும்
தாமமர
ாது
அள்ளி ககாண்மடயாக முடிந்து
ிந்து கதரிந்தாள் மாரி .... ஒருவித
பக்தி
வந்தது
மான்சிக்கு
....
த் துமணக்கு அமழத்துக் ககாண்டு தனது இரு
கமாட்டாக
கூப்பிபடி
"
நீ ங்க
தாரன
சத்யரனாட
அழகி
அந்த
கபண்மண
தாயார்?" என்று ரகட்க.... மரியாமதயுடன்
தன்முன்னால்
மககூப்பி
நிற்க்கும்
அதிசயமாகப் பார்த்தாள் மாரி .... அதுவும் மகனின் கபயமர கசால் இந்தப்
கபாண்ணு
யாராயிருக்கும்? என்ற
ரகள்வியுடன்
ி விசாரிக்கும்
மான்சிமயப்
பார்த்து
"
ஆமாம்,, சத்யமூர்திரயாட அம்மாதான் ... எம் ரபரு மாரி ... நீ யாரும்மா? " என்று ரகட்க.... மான்சி,, உள்ளுக்குள் எழுந்த நடுக்கத்மத மமறத்து " என் கபயர் மான்சி,, நான் சத்யனுக்கு
நிமறய
கடமமப்
பட்டவ....
உங்கமள
பார்க்கனும்னு
ரதானித்து
....
அதான் வந்ரதன்" எப்படிரயா மதரியத்துடன் நாலு வார்த்மத ரபசிவிட்டாள்.... மாரியின்
முகத்தில்
குழப்ப
முடிச்சுகள்....
பார்த்தவள் பிறகு " எம் மவன் கசயில்
சற்றுரநரம்
மான்சிமய
கூர்மமயுடன்
இருக்கான்,, அவன் கசயிலுக்கு ரபாய் எட்டு
வருஷம் ஆகுது.... உனக்கு எப்புடி அவமனத் கதரியும்?" என்று ரகட்டாள்.... மான்சி
தம
குனிந்தாள்
நான்தான்ம்மா ... என்னா குர
....
"
அவர்
அங்ரக
தான் அவர் கையில்
இருக்கறதுக்கு
காரணரம
இருக்கார் " என்று
கமல்
ிய
ில் கசான்னவள்.... சட்கடன்று மாரியின் பாதங்களில் வழ்ந்து ீ " அம்மா நீ ங்க
என்மன மன்னிக்கனும் " என்று கண்ண ீர் குர மாரிக்கு
ஒன்றுரம
புரியவில்ம
...
ில் ககஞ்சியதும் .....
மான்சியின்
ரதாற்றரம
கசான்னது
அவள்
உயர்ந்த ைாதிப் கபண் என்று ... அப்படிப்பட்ட கபண் தன் கால்களில் விழுந்ததும் பதறிப்ரபானாள்.... குனிந்து மான்சியின் ரதாள்ப் பற்றி தூக்கிய மாரி பக்கத்தி ரசரில்
அவமள
உட்கார
மவத்து
மன்னிக்கிறமத கபாறவு பாக்க வ்ழிகளில் குர
வழிந்த
ில் கமல்
நீ மர
கமல்
விடாமல் கசால்
"
கமாதல்
நீ
யாருன்னு
ிருந்த
கசால்லு
....
ாம்" என்றாள் விடாபிடியாக .....
கர்சீப்பால்
ஒற்றிகயடுத்த
மான்சி
சின்னதாகிப்
ரபான
கதாடங்கி எட்டு வருடத்துக்கு முன்பு நடந்தவற்மற ஒன்று
ஆரம்பித்தாள்.... அந்த துயரம் ரதாய்ந்த சம்பவத்மத விவரித்த
மான்சியின் ஒவ்கவாரு வார்த்மதயிலும் கண்ண ீர்.... அவள்
கசால்
ககாண்டு
ி
முடிக்கும்
டிவிஎஸ்
திமகத்தாலும்
ரபாது
பிப்டியில்
அதிரவில்ம
மதிய
வந்து ....
உணவுக்கான
இறங்கினார் மான்சி
காய்கறிகமள
பழனி...
நிச்சயம்
வாங்கிக்
மான்சிமயப் வருவாள்
பார்த்து என்று
எதிர்பார்த்திருந்தார் என்பதால் எதுவும் ரபசாமல் மபகமள எடுத்து வந்து உள்ரள மவத்து விட்டு ரவடிக்மகப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்த ரவம கவட்டி சமமயம
யாட்கமள காய்கமள
தயார் கசய்யும் படி உத்தரவிட்டு விட்டு மாரியின் அருகில்
வந்தார்.... நிமிர்ந்து
அவர்
முகம்
பார்த்த
கதரியுமா?" என்று ரகட்க....
மாரி
"
உனக்கு
இந்த
கபாண்மண
முன்னரம
ஆமாம்
என்று
அன்மனக்கு
தம
இந்த
யமசத்த
பழனி
புள்மளயும்
"
சத்யமனப்
வந்திருந்துச்சு
பாக்கப்
மாரி.....
ரபாயிருந்ரதன்
உன்மனய
....
பாக்கனும்னு
கசால்லுச்சு.... நான்தான் அட்ரஸ் குடுத்ரதன் " என்றார் மாரி நல்
எதுவும் துக்கு
ரபசாமல்
தான்
கதரியும்.....
ஆனா
மான்சியின்
அந்த
ககாம
அரக்கமன
ய
பக்கம்
கசஞ்சிருப்பான்னு
ககான்ன
எம்
ரபாட்டமத தான் என்னா
ஏத்துக்க முடியம
விடுற
வந்து
நீ
கசால்
அன்மனக்ரக
ிருந்தா
எம்
மவனுக்கு
திரும்பினாள்.....
"
எம்
எனக்கு
மவமன
புள்மள
அன்மனக்ரக
மன்னிக்காம
கசயில்
.... இப்ப வந்து இவ்வளவு கண்ண ீர்
ைட்ஜ்
அய்யா
தண்டமன
இல்
முன்னாடி ாம
ஒரு
வார்த்மத
தப்பிருப்பான்......
எல்
ாம்
முடிஞ்ச பின்னாடி நான் உன்மன மன்னிச்சா என்ன ? மன்னிக்காட்டியும் என்ன? " என்றவள்
முந்தாமனயால்
எதுவுமில்ம
கண்ண ீமர
என்பதுரபால்
"
நீ
ரபா"
துமடத்துக் என்றவளின்
ககாண்டு குர
ில்
இனி
ரபச
ரகாபமில்ம
....
கவறுமமதான் இருந்தது ...... மாரியின் மனது புரிந்தது மான்சிக்கு .... எட்டு வருடமாக பிள்மளமய பிரிந்த துயரம் தனது
சி
வார்த்மதகளில்
ரபாய்விடாது
என்றும்
கதரியும்
....
எழுந்து
நின்று
மாரியின் இரு மககமளயும் பற்றிய மான்சி " இரதாப்பாருங்ரகா ,, உங்க மகமன பிரிஞ்சது கபரிய ககாடுமம தான் .... ஆனா சத்யன் உங்க மகன் அப்படிங்கறமத ஒதுக்கிட்டு எனக்கு
...
என்
பதிரனழு
கடவுளாக
நிம
மம
வயசுதான்
பார்த்தமதயும்
யி
ருந்து
ரயாசிச்சிப்
கதரிரமா?" என்றவள்
.....
தனக்கு
உமட
பாருங்ரகா சத்யமன
ககாடுத்து
....
அன்னிக்கு
அன்று
முருகக்
அனுப்பியமதயும்
கசான்னாள்...... வட்டுக்குப் ீ ரபாய் விழுந்ததும் பத்து நாள் காய்ச்ச
ில் கிடந்து பிறகு
நிமனவு
மாற்றிக்ககாண்டு
வந்து
எழும்ரபாது
வந்துவிட்டிருந்தமதயும் இறந்திருக்க
ரவற
கசான்னாள்
மாட்டான்...
சத்யனும்
...
இடத்துக்கு எல்
வடு ீ
ாவற்மறயும்
தப்பித்திருப்பான்
விட
என்று
அடிப்பட்டவன்
எண்ணியமதயும்
கசான்னாள்... " அன்மனக்கு
இருந்த
பதிரனழு
வயசு
மான்சியா
அவ்வளவுதான்
ரயாசிக்க
முடிஞ்சதும்மா ..... அதுக்கப்புறமும் அமதப் பத்தி என்னண்ட யாருரம ரபசம .. எதுவும் பிரச்சமனயில்ம
னதும்
னு நிமனச்சு நானும் மறந்துட்ரடன்..... ஆனா சிமறக்கு
கச்ரசரி பண்ண ரபாயிருக்கறச்ச சத்யமனப் பார்த்தும் நான் கசத்துட்ரடன்ம்மா..... எனக்கு
உதவினவர்
சந்ரதாஷமா
கவளிய
சிமறயி
ிருக்கார்...
சுத்திண்டிருக்ரகன்ற
நான்
மட்டும்
நிமனப்ரப
இத்தமன
என்மன
என்மன நம்புங்ரகாம்மா... நான் கதரிஞ்சு எமதயுரம கசய்யம
வருஷமா
ககான்னுடுத்து.... ... " மான்சியின்
குரல் மாரியிடம் ககஞ்சிற்று...... மாரி
எதுவும்
கசய்யும்
ரபசாமல்
கபண்மண
தனது
பார்த்து
மககமள
விடுவித்துக்
"
அடுப்மபப்
கசத்த
ககாண்டாள்.... பாரு
சாந்தி
ரவம "
என்று
கசால்
ிவிட்டு
மான்சியின்
பக்கம்
திரும்பி
"
வட்டுக்கு ீ
வாம்மா"
என்றுவிட்டு
முன்னால் ரபாக .... மான்சியும் ரபானாள்.... ரஹாட்டலுக்கும்
வட்டுக்கும் ீ
நடுரவ
பிமளவுட்டால்
ஆன
ஒரு
தடுப்பு
சுவர்
மட்டுரம இருந்தது... கதமவ திறந்து உள்ரள ரபானால் கபயரி கூடமும் அதிர ஒரு
மூம
யில்
ஒரு
சாமி
அ
மாரியும்
...
இருந்தது... ரவறு படுக்மகயமறரயா... சமமய
மற்கறாரு
மூம
யில்
மறரயா இல்ம
ரய
பாத்ரூமும்
.... வடு ீ முழுவதும்
காய்கறிகளும் மளிமக கபாருட்களும் தான் இருந்தது.... மான்சிக்கு
ஒரு
ரசமர
எடுத்துப்
ரபாட்ட
மாரி
கவளிரய
எட்டிப்
பார்த்து
"
குடிக்கிறதுக்கு எதாவது வாங்கிட்டு வாரயன்" என்று பழனியிடம் கசால் மான்சி அவசரமாக எழுந்து " இல்
ம்மா நான் பாட்டு பாடறதா
கூல்ட்ரிங் எதுவும்
குடிக்க மாட்ரடன் ... " என்று கூற...... " அதுவும் சரிதான்.... கதாண்மட ககட்டுப் ரபாய்ட்டா பாட முடியாரத" என்ற மாரி தமரயில்
அமர்ந்து
அன்மனக்கு இவ்வளவு கசால் அது
நிம நாள்
காய்கமள மம
அரிந்தபடி
ரவற
கழிச்சு
எதுவும்
சத்யமனப்
"
நீ
கசால்றதும்
கசஞ்சிருக்க
பார்த்தவ
நியாயம்
தான்.....
முடியாதுதான்....
கரண்டு
வார்த்மத
ஆனா
ஆறுதல்
ிட்டு ஒதுங்கி ரபாகாம..... வந்து மன்னிப்பு ரகட்கனும்னு கநமனச்சப்பாரு?
ரய
நீ
எவ்வளவு
நல்
புள்மளயினு
கதரியுது....
கபாண்மண காப்பாத்த தான் எம் மவன் ககாம கபருமமயாதான் பாக்கம
இருக்கு.....
என்னா
ஒன்னு...
உன்மனப்
ரபா
ஒரு
கசஞ்சான்னு நிமனக்கும் ரபாது எம்
மவமன
எட்டு
வருஷமா
... அது கராம்ப கஷ்டம் தான்... இரதா இன்னும் ஒரு வருஷம் தான....
கண்ணுக்குத் கதரியாம ஓடிப்ரபாயிரும்.... நீ எமதயும் கநமனச்சு கவம ரபாம்மா.....
உன்
ரம
எனக்கு
எந்த
வருத்தமும்
இல்ம
"
என்ற
ப்படாம மாரியின்
முகத்தில் நிமறவு ....... மாரி
தன்மன
புரிந்து
ககாண்டதில்
மான்சிக்கு
சந்ரதாஷம்
தாங்கவில்ம
.....
"
என்மன புரிஞ்சிண்ரடரள அது ரபாதும்மா" என்று நன்றியுடன் மககூப்பினாள்.... பழனி ரவறு ரஹாட்ட
ில் காபி வாங்கி வந்து மான்சிக்கு ஊற்றி ககாடுத்து விட்டு
" ையர் கமட காபி தாம்மா..... சங்கடப்படாம குடி" என்றார்..... காபிமய வாங்கிககாண்ட மான்சி " அய்ரயா நான் அப்படி
ாம் நிமனக்கம
சார்....
கவளியூர்க்கு கச்ரசரி பண்ண ரபாறச்ச பசிக்கு கிமடச்சமத தான் சாப்பிடனும்.... ஆச்சாரம் அனுஸ்டானம் எல் மசவமா
இருக்கனும்
ரகாத்திரகமல்
ாம் ஆத்ரதாட சரி.... கவளியப் ரபானா சாப்பிடுறது
அவ்வளவு
தாரனத்
தவிர
ாம் பாத்துண்டிருக்க மாட்ரடன்" என்றாள்....
...
கசய்றவா
கு
ம்
மாரியும் பழனியும் மதிய உணவுக்கான ரவம
யில் மும்முறமாக இறங்க.... மான்சி
கீ ரழ அமர்ந்து காய்கமள நறுக்க உதவினாள்..... " அய்ரயா நீ கிளம்பும்மா... நாங்க பார்த்துக்கிரறாம்" என்று பழனி தடுக்க.... " ஏன் விரட்டுரறள் ... நான் இருந்து சாப்பிட்டு தான் ரபாகப்ரபாரறன் " என்று மான்சி கசான்னதும் நல்
.....
மாரிக்கு
கநஞ்சம்
கநகிழ்ந்துவிட்டது......
"
அதுக்ககன்ன
தாயி...
ா வயிறார சாப்ட்ரட ரபாம்மா" என்றாள் உணர்ச்சிவசப்பட்டு......
மான்சி
அவர்களுக்கு
உதவியபடி
தனது
குடும்ப
நி
வரம்
எல்
ாவற்மறயும்
கசான்னாள்.... தங்மககளுக்கு திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட்ட விபரத்மதயும் கசால் மாரி வியந்து ரபாய் ரகட்டுக் ககாண்டிருந்தாள்..... இந்த கா
.....
த்தில் இப்படியும் ஒரு
கபண்ணா? ஒரு ஆண் பிள்மள ரபால் குடும்ப பாரம் கமாத்தத்மதயும் சுமக்கும் மான்சி கராம்ப உயர்வாக கதரிந்தாள்.... ரபசியபடி ரவம மான்சிமய மகயார
கள் முடிய சாப்பிடுவதற்காக ஆட்கள் வர ஆரம்பித்தார்கள்..... மாரி
வட்டு ீ
ஹா
ில்
அமர
மவத்து
வாமழ
இம
ரபாட்டு
தன்
ரய உணவு பரிமாறினாள்....
சாப்பிட்டு முடித்ததும் மான்சி கிளம்பினாள்..... வாசல் வமர வந்த மாரியின் மகப் பற்றி " நிைமாவ என் ரம மான்சியின் க உன்ரம
வருத்தரமா ரகாபரமா இல்ம
தாரன?" என்று ரகட்க.....
ங்கிய விழிகமள தன் மகயால் துமடத்த மாரி " இல்
ஒரு ரகாவமும் இல்
..... கசால்
தாயி....
ப் ரபானா எம் புள்மளய கநமனச்சு
கபருமமயாதான் இருக்கு .... இப்படிகயாரு ஒசந்த மனசு இருக்கறப் கபாண்ரணாட மானத்மத எம் புள்மள காப்பாத்திருக்கான்னு கபருமமயாதான் இருக்கு தாயி..... மவன
பிரிஞ்சது
பன்னன்டாப்பு தியானகமல்
துக்கம்னாலும்
படிச்சு ாம்
...
கசயில்
பாஸாயிட்டானாம்....
கசய்றானாம்
புத்தககமல்
ாம் படிச்சு எல்
ஆயிட்டான்
தாயி"
....
அவன் அப்புறம்
கபரியப்
சும்மா கண்
கபரிய
இல்ம
மூடி
சாமி
அறிஞருங்க
யாம்
....
மாதிரி எழுதுன
ாருக்கும் கசால்றானாம்.... எம் மவன் கபரிய ஞானி
மாரியின்
குர
ில்
வழிந்த
கபருமம
கண்டு
மான்சிக்கும்
சந்ரதாஷம் தான்..... " சிமறமய
தண்டமன
தர்ற
இடமா
நிமனக்காம
தன்மன
பக்குவப்படுத்திக்க
நிமனச்ச உங்க பிள்மளமய நிமனகறச்ச ரநக்கும் சந்ரதாஷமாத்தான்மா இருக்கு " என்று கூறிவிட்டு தனது வட்டுக்கு ீ கிளம்பினாள் மான்சி ...... ... மாரிமய
பார்த்துவிட்டு
வந்ததி
ிருந்து
மான்சியின்
மனதில்
சந்ரதாஷம்
குமிழியிட்டபடி இருந்தது... அதுவும் கிளம்பி வரும் ரநரத்தில் சத்யமனப் பற்றி மாரி கூறிய வார்த்மதகள் அவள் காதுகளில் ஒ
ித்துக்ககாண்ரட இருந்தது....
சிமறயில்
இருந்துககாண்ரட
நிதானப்படுத்திக்ககாண்டு
படித்து
வாழும்
பாஸாகி...
சத்யன்
மிக
தியானங்கள் உயர்ந்த
மூ
ம்
உன்னதமான
தன்மன இடத்தில்
இருந்தான் .... அமதயும் விட அவனது அம்மா மாரியின் மீ து மதிப்பு அதிகமாகியிருந்தது... மகன் கையிலுக்குப் ரபாய்விட்டாரன என்று துவண்டு ரபாகாமல் அவன் திரும்பி வந்ததும் வாழக்கூடிய மறுவாழ்வுக்காக பாடுட்டு பணம் ரசர்க்கும் இந்தத் தாயும் மகனுக்கு சமளத்தவள் அல்
,, என்று மான்சி எண்ணிக்ககாண்டாள்....
இனி ரநரம் கிமடக்கும் ரபாகதல் நிமனத்தவளுக்கு
அடுத்தடுத்த
ாம் மாரியின் வட்டுக்குச் ீ கசல் நாட்களில்
ரவம
யும் அவளுக்கு சரியாக இருந்தது....
வாரம்
ஒரு
முமறதான்
சத்யமன
கச்ரசரியும்
பார்க்க
முடியும்
ரவண்டும் என
தங்மககளின்
என்ற
நிம
திருமண
யில்
அவமன
காணும் நாளுக்காக இரவுகமள கடுமமயாக கடத்தினாள் ... என்னகவன்ரற புரியாத ஆர்வம் அவளுக்குள் சுடர்விட ஆரம்பித்திருந்தது.... சத்யன் என்ற தனி மனிதனின் கசய்ல்பாடுகளில் அவமள கவரும் அம்சம் நிமறய இருக்க.... மான்சியின் மனம் அமதரய திரும்பத் திரும்ப ரயாசித்துக் ககாண்டிருந்தது.... சத்யனுக்கு
தனது
குரல்
பிடிக்கும்
என்று
பழனியின்
மூ
மாக
மான்சிக்கு
கதரிந்திருந்தாலும் ... தன்மனப் பிடிக்கவில்ம
ரய அவனுக்கு என்ற கவம
மனதில்
உன்மனப்
இருந்தது....
அவசியம் இல்ம
அவனுக்கு
உதவுதற்கு
பிடித்திருக்க
ஆழ்
ரவண்டிய
என்றும் குத்திக் கூறியது மனம்....
எது எப்படியிருந்தாலும் சத்யன் தனக்ககன ஒரு வாழ்க்மகமய அமமத்துக்ககாண்டு கசட்டில் ஆகும் வமர அவனுக்கு தன்னால் முடிந்த உதவிகமள கசய்யரவண்டும் என்று எண்ணிக்ககாண்டாள்.... அன்று
சத்யமன
எழுந்து உடல்ந
சிமறக்கு
குளித்துவிட்டு
கசல்
ரவண்டும்
பூமையமறயில்
என்று
என
பிரார்த்தமன
அமர்ந்தவளுக்கு
இமவ
எமதப்பற்றிய
கமாத்தமும்
சத்யன்
ரவண்டுதலும்
யிர
ரய
கபற்றவர்களின்
சீக்கிரம்
விடுதம
இல்ம யாகி
கதாரு குடும்ப வாழ்க்மக அமமயரவண்டும் என்பதிர
என்றுமில் அம்மன்
அதிகாம
ம்.. தங்மககளின் திருமணம்... தம்பியின் படிப்பு... தனக்கு அமமயப் ரபாகும்
வாழ்க்மக நல்
காண
...
வந்து
அவளது அவனுக்கு
ரய இருந்தது ....
ாமல் உடுத்தும் ஆமடயிலும் கவனமாக ரதர்ந்கதடுத்தாள்... " மீ னாக்ஷி
ரகாவிலுக்குப்
ரபாய்ட்டு
அப்படிரய
என்
ரதாழி
ரபாய்ட்டு வர்ரறன்மா" என்று அம்மாவிடம் கூறிவிட்டு பதிம
நர்மதா
வட்டுக்குப் ீ
எதிர்பார்க்காமல்
கசருப்மப மாட்டிக்ககாண்டு கிளம்பிய மான்சிமய கவளி வராண்மடவில் அமர்ந்து படித்துக்ககாண்டிருந்த ஹம்சன் ரகள்வியாக பார்த்தான்....
" அக்கா,, நர்மதாக்கா அவ ைாப் விஷயமா கபங்களூர் ரபாயிருக்கறதா கரண்டுநாள் முந்தி கசான்னிரய? அம்மா மறந்திட்டாப் ரபா என்று தம
ரகட்டுவிட்டு
மான்சியின்
ருக்கு.... ஆனா நான் மறக்கம
பதிலுக்காக
காத்திருந்தவமனக்
ரய " கண்டு
குனிந்தாள் மான்சி....
" ரநாக்குப் கபாய்ரய வராரதக்கா ...." என்றவன் சரகாதரியின் முகத்மத நிமிர்த்தி " அந்தாமள பார்க்க கையிலுக்குப் ரபாறியா?" என்று கமல் அவனுக்கு பதில் கசால்
ிய குர
முடியாமல் தவித்து மீ ண்டும் தம
ில் ரகட்க...
கவிழ்ந்தாள் மான்சி....
" கபாய் ரபசறரத பாபம்னு கசால்ற அக்கா இன்னிக்கு கபாய் கசால் ம்ம் உன்மன இப்படி
ாம் கபாய் கசால்
ிட்டுப் ரபாறா....
மவக்குற அந்த ஆசாமிமய நானும்
பார்க்கனும்க்கா" என்று சிரிப்புடன் ஹம்சன் கூற... மான்சியும் சிறு புன்னமகயுடன் நிமிர்ந்து " அவர் ஒன்னும் என்மன கபாய் கசால் மவக்கம
.... சிமறக்குப் ரபாய் அவமர பார்த்துட்டு வந்ரதன்னு கசான்னா அம்மா
திட்டுவா...
குளிச்சிட்டு
கசால்வா....
பூமை
வட்டி ீ
குமடயுறதுர
கசய்து
ஸ்ர
இருக்கறவா
ருந்து
தப்பிக்க
ாகம்
கசான்னாதான்
ரதமவயில்
நான்தான்
கபாய்
ாம
சாப்பாடுன்னு
ரகள்வி
கசான்ரனன்
"
ரகட்டு
என்று
மான்சி
கசான்னதும்.... ஹம்சன் ரக
ியாக ஒரு சிரிப்பு சிரித்து " ஆனா ரநக்கு ஒரு விஷயம் தான்க்கா
புரியறரத இல்ம
...." என்றான்...
" என்ன விஷயம் புரியம " இல்
ஹம்சா" என மான்சி அன்ரபாடு ரகட்க....
அன்னிக்கு கையில்
பாட்டுப் பாட ரபான.... பாடிட்டுப் பணம் வாங்கிட்டு
வந்த.... அம்மாவும் அந்த பணத்மத கபருமாள் படத்துக்கு கீ ழ மவக்கச் கசான்னா.... நீ யும்
பணத்மத
கையிலுக்க
கபருமாள்
மறுநாள்
படத்துக்கு
ரபாய்
உன்மன
கீ ரழ
வச்சுட்டு
சாப்பிட
காப்பாத்தினவமன
ரபான....
பார்த்துட்டு
அரத வந்த...
அன்மனக்கு மட்டும் குளிசிட்டு வந்து பூமை கசய்ததும் தான் சாப்பாடுப் ரபாட்டா.... இரண்டுரம
ஒரர
இடம்தான்...
வித்தியாசமாயிருந்தது
....
அப்ரபா
ஆனா
உனக்கு
பணம்
தான்
கிமடச்ச
நம்ம
வரரவற்பு
ஆத்ரதாட
ஆச்சார
அனுஷ்டானங்கமள நிர்னயிக்குதா?.... " ஹம்சனின் அறிவுப்பூர்வமான ரகள்விக்கு மான்சிதான் என்ன பதில் கசால் " நீ
கபரிய
கபாறந்து
ஞானியாக கதாம
முடியும் ?????
ரவண்டியவன்டா
ச்சிட்ட
....
எனக்கும்
ஹம்சா.... இது
தவறி
இந்தாத்து
கதரியும்தான்...
வந்து
பணத்மதப்
கபாருத்தவமர கசால் "
அதுக்கு
ைாதியில்ம
...
ரதாஷமில்ம
முடியும் ஹம்சா" என்று மான்சி கசால்
அப்படின்னா
மனுஷாரளாட
கசால்றியாக்கா?...... சிமறயி
ிருக்கறவர்
உன்மனப்
ரபா
விட
பணம்தான்
கபரிசுன்னு
இருக்கறவாமள பார்த்தரத பாவம்னா ... சிமறயி
உயர்ந்தவன்னு
சிமறயி
அவ்வளவுதான்
...
உணர்வுகமள
பிறந்த கிருஷ்ணமன மட்டும் கும்பிட கராம்ப
...
ாமா??... உன் மானத்மதக் காப்பாத்தினவன்
நீ
ஏன்
கசய்தது
அசுர
எத்தமன
இவாளுக்கு வதமில்ம
யா??
கபாம்ணாட்டிகரளாட
ஹம்சனின் முகம் ரகாபத்தில் கைா
கசால்
ம
அவன்
மானம்
இப்ரபா
??
இருந்திருந்தா
பறிரபாயிருக்கும்?...."
ித்தது....
மான்சி தம்பியின் பக்கத்தில் ஒரு ரசமர இழுத்துப் ரபாட்டு அமர்ந்து தம்பியின் மககமளப் பற்றிக்ககாண்டு " நீ கசால்றது எல் இப்ரபா
எதுக்காக
என்னாண்ட
இத்தமன
ாம் ரநக்கும் கதரியதுறது ஹம்சா....
வாதம்
கசய்ற? அதுதான்
புரியம
ஹம்சா?" என்று குழப்பமாக தம்பிமயப் பார்த்தாள்.... " நான் வாதத்துக்காக கசால் கசால்
ிட்டுப்
எதிர்வாதம்
ரபாய்ப்
கசய்து
சட்கடன்று
.... இவ்வளவு உயர்ந்த மனுஷமன ஒரு கபாய்மய
பார்க்கனுமா? அம்மாட்ட
புரிய
ஹம்சன் கதளிவாக கசால் மான்சி
ம
வச்சிட்டு
நீ
ஏன்
ரபாககூடாதான்னு
உண்மமமய
கசால்
ரகட்குரறன்க்கா"
என்று
....
நிமிர்ந்துப்
பார்த்தாள்....
ஆமாம்,,
எனக்கு
உயிமரயும்
வாழ்க்மகயும் திருப்பிக் ககாடுத்த கதய்வத்மதப் பார்க்க நான் ஏன் கபாய் கசால் ரபாகனும்
?
ி
ரயாசித்துப்
பார்த்தாள்
மான்சி
...
ஆனாலும்
சி
ிப்
தமடகள்
இருக்கத்தாரன கசய்கிறது? " ஹம்சா நான் கபாய் கசால்றதுக்கு காரணம் உண்டு.... குடும்பம்னா சி
கட்டுப்பாடுகளுக்கு நாம வணங்கித்தான் ரபாகனும் ரகட்டிரயா?
கட்டுப்பாடுகள் இறுகும்ரபாது உண்மம ரபசி உதறித்தள்ளவும் என்னால் முடியும்.... இப்ரபா நான் கபாய் கசால்
ிண்டு ரபாறதுதான் நல்
இருந்துண்டு நான் இமதச் கசய்தாதான் வட்டு ீ
இருந்துண்டுருக்க மத்தாவளுக்கு
நிம்மதி....... நீ கமடக்குட்டியா இருந்து படிக்கிற ரவம தனது நடுநிம
துடா அம்பி ..... மூத்தவளா மய மட்டும் பாருடா " என்று
மய நாசுக்காக தம்பிக்கு எடுத்து கசால்
....
அக்காமவ கபருமமயுடன் ரநாக்கிய ஹம்சன்... " அதனா
தான்க்கா உன் ரம
இவ்வளவு அக்கமரயும் பாசமும் வருது..." என்று கநகிழ்ச்சியுடன் கூறினான்... " சரி நீ
படி ... நான் ரபாய் அவமரப் பார்த்துட்டு வர்ரறன்" என்று கூறிவிட்டு
வாசற்படியில் இறங்கியவமள மீ ண்டும் ஹம்சனின் குரல் நிறுத்தியது " உன்மன கபாய்
கசால்
என்றான்
வச்ச அந்த
சத்யசந்தமன நானும்
விசாரிச்சதா கசால்
ிடுக்கா"
நின்று திரும்பிய மான்சி வியப்பில் விழிவிரித்து " அவர் ரபர் ரநாக்கு எப்புடிடா கதரியும்" என்று ரகட்க.... இப்ரபாது
அவமளவிட
கபரியதாக
விழிவிரித்த
ஹம்சன்
"
ஆகா
ஐயாரவாட
ஒரிைினல் கபயரர அதுதானா ? நான் காரணப் கபயமர தாரன கசான்ரனன்" என்று ஆச்சர்யமாக கூறினான்.... சட்கடன்று வாய்ப் கபாத்தி தங்க காசுகமள குலுக்கி தமரயில் ககாட்டியது ரபால் ஒரு சிரிப்மப உதிர்த்துவிட்டு " ம்ம் அவரராடப் கபயரர சத்யமூர்த்தி தானாம்.... அவா அம்மா சரியான கபயர்தான் வச்சிருக்கா....". என்று கூறவிட்டு கிளம்பினாள்... பஸ் பிடித்து கபரியார் ரபருந்து நிம
யம் வந்து ஆரப்பாமளயம் பஸ்ஸில் ஏறி
அமர்ந்த மான்சி தன்னிச்மசயாக தனது உமடகமளயும் கூந்தம
யும் கவனமாக
சரிகசய்து ககாண்டாள்.... இன்று
சத்யனின்
வாளகத்தில் பரிசீ
வரரவற்பு
வரிமசயில்
மனக்குப்
பிறகு
எப்படியிருக்கும்
நின்றாள்....
அமனவரும்
வரிமச
அவரவர்
என்ற
எதிர்பார்ப்புடன்
நகர்ந்து பார்க்க
மனுக்கள்
ரவண்டிய
சிமற
கபறப்பட்டு
நபர்களுக்காக
காத்திருந்தனர்..... மான்சியும் சத்யனுக்காக காத்திருந்தாள்.... ஆனால் அவன் வரவில்ம காவ
ர்
ஒருவர்
வந்து
அவளுமடய
மனுமவ
மகயில்
..... சிமறக்
பிடித்துக்ககாண்டு
"
யாரும்மா மான்சி? அக்யூஸ்ட் சத்யமூர்த்திய பார்க்க வந்தவங்க யாரும்மா?" என்று உரக்க குரல் ககாடுக்க.... மான்சி ரவகமாக முன்வந்து " சார் நான்தான் மான்சி...." என்றாள்... " ஏம்மா
சத்யமூர்த்தி
கவளிய ரபாக
உன்மன
பார்க்க
ாம்மா" என்று காவ
ர்
முடியாதுன்னு
கசால்
ிட்டான்...
நீ ங்க
கூறிய மறு விநாடி அது கபாது இடம்
என்றும் பாராமல் மான்சிக்கு கண்ண ீர் கவடித்தது .... " இன்னும் என்மன நம்பம வராமல்
அவசரமாக
யா?" என்று வாய்விட்டு ரகட்டவள் கண்ண ீர் கவளிரய
அடக்கிக்ககாண்டு
கர்சீப்பால்
வாமயப்
கபாத்திக்
ககாண்டாள்.... அப்ரபாது சற்றுத் தள்ளி நின்று தனது தம்பியுடன் ரபசிக்ககாண்டிருந்த ஆறுமுகம் மான்சிமய கவணித்துவிட்டு " ககாஞ்சம் இருடா தம்பி இரதா வர்ரறன்" என்று தனது தம்பியிடம் கசால்
ிவிட்டு மான்சியின் அருகில் வந்து " நீ ங்க ககாஞ்ச ரநரம்
இருங்க நான் ரபாய் சத்யமன கூட்டிட்டு வர்ரறன்" என்று கூறி விட்டு அவசரமாய் சிமற கூடத்திற்க்குள் ஓடினார்....
சத்யமன பார்க்காமல் ரபாகக்கூடாது என்ற முடிவுடன் மான்சியும் காத்திருந்தாள்.... சிமற
கதாழில்க்கூடத்தில்
சத்யா
? நீ
கசய்றது
இருந்த
ககாஞ்சம்
சத்யனிடம்
கூட
நல்
வந்த
ால்ம
ஆறுமுகம்
....
பாவம்
"
இரதாப்பாரு
அந்த
கபாண்ணு
அழுதுகிட்டு நிக்கிது.... வா ,, வந்து கரண்டு வார்த்மதயாவது ரபசி அனுப்பு சத்யா" என்று ககஞ்சுத
ாக கூறவும் ...
அவமர ஏறிட்ட சத்யன் " ஆமா அவ அழுதா மட்டும் நடந்தகதல் என்ன... ரபாகச் கசால்லுண்ரண" என்றான் அ
ாம் மாறிடுமா
ட்சியமாக.....
" அமதரயதான் நானும் கசால்ரறன்.... அந்த கபாண்ணு அழுதாலும் .. அழாமப் ரபானாலும் நடந்தது எதுவும் மாறப்ரபாறதில்ம ரபாயிருச்சு...
அடுத்த
வருஷம்
கவளிய
.... கிட்டத்தட்ட எட்டு வருஷம்
ரபாகப் ரபாற...
இந்த
சமயத்து
அந்த
கபாண்மண இவ்வளவு அழ விடனுமா? இன்னமும் வஞ்சம் ரவணாம் சத்யா" என்று கபாறுமமயாக எடுத்துமரக்க.... சத்யன் அழுதா
அமமதியாக பிடிக்குதா
விழவில்ம சத்யனின்
தம
கவிழ்ந்து
என்ன?' என்ற
அமர்ந்திருந்தான்....
சத்யனது
முனங்கல்
' எனக்கு
மட்டும்
ஆறுமுகத்தின்
அவ
காதில்
.... ஆனால் சத்யனின் மவுனம் அவருக்கு சாதகமாக அமமய... குனிந்து ரதாமளப்
பற்றி
தூக்கி
நிறுத்தி
"
வாய்யா
வாய்யா
..
கபாட்டப்
புள்மளகிட்ட ரபாய் வம்பு ீ பண்ணிகிட்டு" என்றபடி சத்யமன அமழத்துக் ககாண்டு பார்மவயாளர்கமள சந்திக்கும் இடத்திற்கு வந்தார்.... சத்யன் நிமிர்ந்து மான்சி ரதடினான்.... அவன் பார்ப்பதற்கு முன்ரப அவள் அவமன கண்டு விட்டு சத்யனின் எதிரில் வந்து நின்றாள் .... சத்யனின் விழிகள் அவசர அவசரமாய் அவமள ஆராய்ந்து தனக்குள் பதிவு கசய்து ககாண்டது.... பிஸ்தா
பச்மசயில்
பூக்களுக்கு
ரமட்சாக
காட்டன்
புடமவயும்
ரவிக்மகயும்
.....
புடமவயி
அணிந்திருந்தாள்....
ிருந்து
சிவப்பு
ரவிக்மகயின்
நிற
கழுத்துப்
பகுதிக்கும் இரு மககளின் முடிவிலும் பிஸ்தா நிற துணியில் மபப்பிங் ரபால் மதக்கப்பட்டிருந்தது.... மகயில் பிஸ்தா நிறத்தில் கமட்டல் வமளயல்கள் இரண்டும் அதன் நடுரவ சிப்பு நிற கண்ணாடி வமளயல்களும் இருந்தது... இடது மகயில் அரத மடட்டன் வாட்ச்.... கழுத்தில் சிறு கபண்டன் மவத்த கமல் காதுகளில் குட்டியாய் ஆடிய ைிமிக்கிகள்.... சி கூறி
மூக்கின்
நுனியில்
கபாட்டு
ிய கசயின்....
கபண்கமளப் ரபால் ரபஷன் என்று
மவக்காமல்
நடு
கநற்றியில்
புருவங்களுக்கு
மத்தியில் கபாட்டு மவத்திருந்தாள்.... ரகாபரமா ? கண்ண ீரரா? மூக்கின் நுனியும் கன்னங்கள் இரண்டும் ரூஜ் தடவியது ரபால் சிவந்து ரபாயிருந்தது ... அடர்ந்த இமம மயிர்கள் கண்ண ீர் ஈரத்தால் ஒன்ரறாடு ஒன்று ஒட்டிக் ககாண்டிருந்தது.... அடிக்கடி கர்சீப்பால் கண்கமள ஒற்றிக்ககாண்டிருந்தாள்.....
ச்ரச கராம்ப அழ மவத்து விட்டுரமா என்ற வருத்தத்துடன் " என்ன ரபசனும்?" என்று ரகட்டான் சத்யன்.... அவனது
முறுக்கிய
மீ மசயின் மீ து
பார்மவமய
ரகள்வியால் சட்கடன்று திமகத்து பிறகு தம அன்மனக்கு
ரபசினரத
கசத்திருப்பான்னு
தான்
ரநஹக்கு
கநமனச்ரசன்... இது ரபா
இப்பவும்
கதரியாது....
ல்
பதித்திருந்த
மான்சி
சத்யனின்
குனிந்து " நான் என்ன ரபசறது?... கசால்
ப்
நீ ங்களும்
ரபாரறன் தப்பிச்சு
....
அந்தாள்
ரபாயிருப்ரபள்னு
ாம் நடக்கும்னு நான் கநமனச்சு கூட பார்க்கம
ப்ள ீஸ் என்மன நம்புங்ரகா" என்ற மான்சி தற்கசய
...
ாக எந்த திட்டமிடலுமின்றி
கம்பிகமளப் பற்றியிருந்த சத்யனின் விரல்களின் மீ து தனது மகமய மவத்தாள்... சட்கடன்ற
திடுக்கிடலுடன்
ககாண்டிருந்த எவ்வளவு
மான்சியின்
அழகான
முக்கிகயட்டுத்தது என்று
நிமிர்ந்த கவண்மட
விரல்கள்....
ரபான்ற
புரியவில்ம
....
பிஞ்சு
இ
மிருதுவான
மூச்சு
சத்யன்
தன்
விரல்கமளத்தான்
வம்
பஞ்சால்
விரல்கள்....
விட்டால்
கூட
விரல்கமள
தனது
பார்த்தான்
கசய்து
சத்யனுக்கு
கதாட்டுக் சந்தனத்தில்
என்ன
விரல்கள்
...
ரபசுவது
அமசந்து
அவள்
சுதாரித்து தனது மகமய எடுத்து விடுவாரளா என்று பயந்தவன் ரபால் தம்பிடித்து நின்றிருந்தான்.... மான்சி
தன்னிம
உணர்ந்து
"
ஸாரி
கவனிக்கம
"
என்றபடி
தனது
மகமய
எடுத்துக் ககாள்ள.... " அய்ரயா " என்றிருந்தது சத்யனுக்கு.... "
நாலுநாள்
ரபசினா.....
முன்னாடி
என்
நிம
உங்காத்துக்குப்
மம
எடுத்து
ரபாயிருந்ரதன்...
கசான்னதும்
என்மன
உங்கம்மா
நல்
புரிஞ்சிண்டு
அன்பா
நடந்துகிட்டா.... ஆனா நீ ங்கதான் என்மன இன்னும் நம்ப மாட்ரறள்" என்று கசல் குர
ில்
குற்றம்
சாட்டுவது
ரபால்
மான்சி
ரபசப்
ரபச....
சத்யன்
ா க்
உள்ளுக்குள்
உருகுவது ரபால் உணர்ந்தான்.... " என்னது எங்க வட்டுக்கு ீ ரபானயா? ... எங்கம்மா உன்மன சும்மாவா விட்டுச்சு?" என சத்யன் ஆச்சர்யமாக ரகட்க.... " ம்ம் நானும் ரதடி ரபாறச்ச அவா அடிச்சாக் கூட வாங்கிக்கனும்... நீ ங்க இங்க இருக்கறதுக்கு காரணம் நான்தான்னா? கபத்தவா மனசு எவ்வளவு கஷ்டப்படும்னு பயந்துண்ரட தான் ரபாரனன் ... கமாதல் அப்புறம்
நான்
எல்
ாத்மதயும்
ககாஞ்சம் ரகாவமாத்தாரன ரபசினா.....
கசான்னதும்
புரிஞ்சிண்டா...
கபாண்ரணாட மானத்மத காப்பாத்த என் மகன் ககாம கராம்ப
கபருமமப்
படுறதா
கசான்னா....
அவ
மகயார
இப்படிகயாரு
கசய்தமத கநமனச்சு ரய
சமமச்சு
எனக்கு
சாப்பாடு ரபாட்டா கதரியுரமா?" என்று உற்சாகத்துடன் சத்யனிடம் ரகட்டாள்....
அட எங்கம்மாமவயும் கவுத்துட்டயா? என்று மனதுக்குள் நிமனத்தாலும் " ஓ....... அப்படியா?" என்று மட்டும் ரகட்டான்.... " ஆமா ஆமா.... முருங்மகக்காய் சாம்பார் ரசம் கபாரியல் எல் இருந்தது....
இனி
அடிக்கடி
ரபாகப்ரபாரறன்"
என்று
மான்சி
ாம் பிரமாதமா
சிறுபிள்மள
ரபால்
ரபச.... " எதுக்கு ஓசி ரசாத்துக்கா?" என்றான் நக்க அவனது நக்கம ஏன்
ஓசி
ாக....
ப் கபாருட்ப்படுத்தாத மான்சி அவமன சந்ரதாஷமாகப் பார்த்து "
சாப்பிடனும்?....
நானும்
அவங்களுக்கு
ரதமவயான
கஹல்ப்
பண்ணிட்டுதான் சாப்பிடுரவன்" என்று மான்சி கசான்னதும் ... சத்யன் தனது வார்த்மதக்காக மனதுக்குள் வருந்தினான்...... காவ
ர் முதல் விசிம
ஊதி ரநரமாகிவிட்டமத எச்சரிக்மக கசய்ய " என்ன இமத கசால்
தான் வந்தியா?"
என்று சத்யன் ரகட்க.... அவ்வளவு ரநரம் படபடகவன ரபசிய மான்சி ... சட்கடன்று குரல் தனித்து " இல் ஒரு விஷயம் ரகட்கனும்னு வந்ரதன்..." என்றாள்.... புடமவ
முந்தாமனயின்
நுனிமய
சுருட்டி
முடிச்சு
ரபாட்டு
மீ ண்டும்
அவிழ்த்து
அவள் விரல்கள் விமளயாடிக் ககாண்டிருக்க..... சத்யன் தனது கவனத்மத அதிர மவத்து " ரகளு" என்று மட்டும் கசான்னான் சத்யன்.... " அன்மனக்கு காப்பாத்த வந்தப்ரபா ' நீ ங்களா' னு ரகட்ரடரள? அப்ரபா என்மன உங்களுக்கு முன்னரம கதரியுரமானு ரயாசிச்சிண்டு இருந்ரதன்... நான் பாடுறது உங்களுக்கு கசால்
கராம்ப
பிடிக்கும்...
ிட்டார்.... அதனா
முன்னாடிரய
என்மனத்
அமதப் பத்தி ரகட்கம
கதரியும்னு
உங்கப்பா
..." என்று கூறிவிட்டு மான்சி
நிறுத்த குரல் கூட இமசயாக ஒ
ிக்குமா? என்ற ரகள்வியுடன் மான்சி ரபசுவமத ரகட்டுக்
ககாண்டிருந்த சத்யன் " ரவகறன்ன ?" என்று ரகட்க.... " நான்
பாடினா
பிடிக்கும்னு
கதரியனுரம?.... அதான் கிசுகிசுகவன ஒ அவள் பாடுறது
வந்ரதன்"
ஆனா
மான்சியின்
குரல்
எந்தப்
பாட்டு
கராம்பரவ
பிடிக்கும்னு
கமல்
ியதாக
ிக்க... சத்யன் மனதுக்குள் பதிவு கசய்து ககாண்டான்.....
ரகட்டதுக்கு
தயங்கியவன்....
கதரிஞ்சிடுத்து.....
"
அது
அவ்வளவு
சீக்கிரம்
இருக்கட்டும்....
நான்
பதில்
கசால்
ரகட்கறதுக்கு
பதில்
விருப்பமின்றி கசால்லு....
நீ
ரய எந்த பாட்மட நீ விரும்பி பாடுவ?" என சத்யன் பதில் ரகள்வி ரகட்க....
மான்சி அவமன நிமிர்ந்துப் பார்த்து ர சி
சாய்... சிறு மின்னல் கீ ற்றாய் புன்னமகத்து "
சுவாமி கீ ர்த்தமனகள் பாடப் பிடிக்கும்... பின்ரன சினிமாப் பாட்டுன்னா? ைானி
படத்து
வர்ற பாடல் " காற்றி எந்தன் கீ தம் கானத ஒன்மறத் ரதடுரத' இந்தப்
பாட்டு கராம்ப பிடிக்கும்... எல் கசால்
ா கச்ரசரி
யும் தவறாமப் பாடுரவன்...." என மான்சி
ி முடிக்க....
சத்யன் கமாத்தமாய் ககாட்டி சிதறிய சில்
மரயாக சிதறிப் ரபானான்.... கபாடிப்
கபாடியாய் கநாருங்கி உதிர்ந்து காற்றில் கமரந்து விட்டமதப் ரபால் உணர்ந்தான்.... இப்படி ஒரு ரசமன ஒற்றுமமமய அவன் எதிர்பார்க்கரவ இல்ம ரவகத்தில் கண்கள் கூட ர
சாக க
.... உணர்ச்சி
ங்கி விட்டது....
சத்யனின் முகத்மதப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்த மான்சி " ஏன் உங்களுக்கு இந்தப் பாட்டு பிடிக்காதா?" என்று கவம சத்யன் மறுப்பது ரபால் தம மான்சி
சட்கடன
யுடன் ரகட்க....
மய மட்டும் அமசத்தான்...
பரவசமாக
"
அப்ரபா
பிடிக்குமா?? இந்த
பாட்டு
உங்களுக்குப்
பிடிக்குமா??" என்று உற்சாகமாக ரபசினாள்.... ஆமாம்
என்பது
ரபால்
சத்யன் தம
யமசத்ததும்
...
மான்சிக்கு
சந்ரதாஷத்தில்
கண்ண ீர் வந்தது.... " நான் இப்ரபா கரண்டு வரி பாடிக் காட்டவா?" என்று மான்சி ரகட்ட அரதரநரம் காவ
ர் வந்து ரநரமாகிவிட்டதாக கூற... இருவர் முகத்திலுரம
ஏமாற்றம்.... " நான்
அடுத்த
முமற
வர்றச்ச
பாடுரறன்
"
என்ற
மான்சி
...
"
என்
கபயர்
உங்களுக்குத் கதரியுமா?" என்று ரகட்க .... " ம்ம்,, இப்பதான் நீ குடுத்த மனுவி
பார்த்ரதன் " என்றான் சத்யன்....
" ஓ... சரி " என்று பிரிய ரவண்டிய தவிப்புடன் நின்றிருந்த மான்சி " என் தம்பி ஹம்சவர்த்தன்,, அவன் உங்கமள விசாரிச்சதா கசால் சத்யன் காவ பார்த்த
வியப்புடன்
பார்த்து
ஒப்புத
ாய்
ர் வந்து சத்யமன அமழத்து கசல் மான்சிக்கு
விழிகள்
தம
ச் கசான்னான்... " என்றதும்...
யமசத்தான்....
சிமறக்
... அவன் உருவம் மமறயும் மட்டும்
குளமானது....
ஏமாற்றத்மத
ரவதமனயுடன் கிளம்பினாள் " மான்சி " " சி
அப்ரபாது
ரநரங்களில் கருடனாய் நீ மாறி ....
" என்மன குத்திக் கிழிக்க நிமனத்தாலும்....
தாங்க
முடியாது
"ப
ரநரங்களில் முட்மடக்குள்ளிருந்து வந்து ... "உ
மக கானும் பறமவக் குஞ்சாய்...
" உன் முகம் ரநாக்கிப் பார்த்திருக்கிரறன்!! " சத்யன்" " எரிமம
யாய் இருந்த என்மன...
" உன் அன்கபனும் சிறகு ககாண்டு ஈரமாக்கிய.... " இந்த கவிஞனின் காத " பனிமம
ிரய .....
யாய் குளிர்ந்து விட்ரடன் இப்ரபாது....
" உன் பளிச்சிடும் புன்னமகயால் .... " என்மன பதப்படுத்தி விட வா!!!
சத்யமனப் பார்த்துவிட்டு வந்த மான்சிக்கு இருவரின் ரசமனயும் ஒத்துப் ரபானதில் ஏற்ப்பட்ட சந்ரதாசரம மிச்சமாக இருந்தது..... அந்தப் பாடம
மவத்ரத சத்யனின்
கமன்மமயான மனமத புரிந்துககாள்ள முடிந்தது..... ரநராக
மீ னாட்சி
தரிசனம்
அம்மன்
கசய்துவிட்டு
ரகாபுரத்து
ரகாவிலுக்கு
ககாளுத்தும்
மாடப்புறாக்கமளப்
கசன்று
கவயி
ில்
பார்த்தாள்....
அம்மமனயும் குளத்துப்
இதுரபால்
சுவாமிமயயும்
படிகளில்
சத்யனும்
அம்ர்ந்து
சுதந்திரமாக
கவளிரய வரும் நாளுக்காக காத்திருக்க ரவண்டியமத எண்ணியதும் மனசுக்குள் சில்க
ன்ற உணர்வு ஊடுருவியது ......
ரகாவி
ிருந்து வந்து வட்டுக்கு ீ கசல்
புரியா
உணர்வில்
சிக்கித்
ரபருந்தில் ஏறியவள் ஏரதாகவாரு இனம்
தவித்தாள்
.....
பார்க்கும்
அமனத்மதயும்
ரசிக்கும்
சந்ரதாஷம்.... ரபருந்தில் இவமளப் பார்த்து சிரித்த குழந்மதமய வாங்கி மடியில் மவத்து புத்தக
ககாஞ்சினாள்.... சுமமமய
வாங்கி
பள்ளியி மடியில்
ிருந்து
கமளப்புடன்
மவத்துக்
திரும்பிய
ககாண்டாள்.....
பிள்மளகளின்
இருக்மகயில்
ாது
நின்ற முதியவளுக்கு எழுந்து இடம் ககாடுத்தாள்.... ரபருந்மத
விட்டு
புன்னமகயுடன்
பத்து
வாழ்த்தியவனிடம் அவன்
இறங்கிச்கசல்லும்
கசான்னப்
"
ரூபாய் சத்யன்
பிறகுதான்
ரபாது
ககாடுத்தாள்... நல்
எதிர்ப்பட்ட "
ாருக்கனும்னு
அங்கிருந்து
நீ
நல்
பிச்மசக்காரனுக்கு
ாருக்கனும்மா"
கசால்லுங்ரகா"
நகர்ந்தாள்....
என்று
வித்தியாசமாகப்
என்று கூறி... பார்த்த
மக்களுக்கு ஒரு புன்னமகமய வசிவிட்டு ீ வட்டுக்கு ீ வந்தாள்.... விசா
ம்
சமமயல்க்கட்டில்
கனவுகரளாடு
டிவியில்
இருக்க...
காதல்
தங்மககள்
பாடல்கள்
இருவரும்
பார்த்துக்
கல்யாணக்
ககாண்டிருந்தனர்....
கார
ைி
ிருந்து
வந்திருந்த
ஹம்சன்
...
மான்சிமயப்
பார்த்ததும்
தனது
புருவங்கமள உயர்த்தி என்னகவன்று ரகட்க.... மான்சிக்கு
புதிதாக
கவட்கம்
வந்து
விழிகமள
தாழ்த்தியது....
பர்ஸில்
இருந்த
விபூதிமய எடுத்து தம்பியின் கநற்றியில் மவத்து விட்டு " ரகாவிலுக்குப் ரபாய்ட்டு வர்ரறன்டா" என்றாள்.... ஹம்சன் தனது அக்காவின் முகம
ர்ச்சிமய சிரிப்புடன் பார்த்துவிட்டு அமறக்குள்
ரபாய் விட்டான்..... காபியுடன் வந்த விசா
ம் " ஏன்டி மதியம் சாப்பிடக்கூட வராம எங்கடி ரபாரன?"
என்றாள்.... " இல்ர
ம்மா
,, அப்படிரய
ரவணாம்.. மககால் அ
ரகாவிலுக்குப்
ரபாய்ட்ரடன்....
அம்மா
ரநக்கு
காபி
ம்பிட்டு வர்ரறன்.. சாதம் எடுத்து மவங்ரகா... பசிக்கறது"
என்றுவிட்டு புழக்கமடப் பக்கம் ரபானாள்.... மககால் கழுவிவிட்டு வந்து சாப்பிட அமர்ந்த மான்சிக்கு தட்டு மவத்து உணவு பரிமாறிய விசா
ம் " மரகஷ் ரபான் பண்ணினார்.... நாமளக்கு கச்ரசரி இருக்காம்...
நீ ஒத்திமகக்கு வரம " ஆமாம்ம்மா
ரயன்னு ரகட்டார்" என்றாள்...
மறந்துட்ரடன்...
சாப்பிட்டு
ஹம்சன்
கூட
ரபாய்ட்டு
வந்துடுரறன்"
என்று ரவக ரவகமாக சாப்பிட்டாள்... ஹம்சனும் மான்சியும் மபக்கில் கசன்று மரகஷின் ஆபிஸில் இறங்கினர்..... " அக்கா நீ ரபாய் பிராக்டீஸ் பண்ணிண்டு இரு... நான் இங்க ஒரு ப்ரண்ட்மட பார்த்துட்டு வர்ரறன்" என்று
ஹம்சன் கிளம்பி விட... மான்சி மட்டும் மரகஷ் ஆபிஸ்க்குள்
கசன்றாள்... மரகஷூம் மான்சிமயப்
மற்றவர்களும் பார்த்ததும்
அமர்ந்து
அரத
உற்சாகமாக
உற்சாகத்ரதாடு
"
ரபசிக்
வா
வா
ககாண்டிருந்தனர்... மான்சி....
உன்மனப்
பத்திதான் ரபசிட்டு இருக்ரகாம் " என்றான் மரகஷ்.... அவர்களின் உற்சாகம் மான்சிமயயும் கதாற்றிக் ககாள்ள ... " என்மனப் பத்தியா ரபசிரனளா??? என்ன விஷயம் மரகஷ் அண்ணா?" என்று ரகட்க... மரகஷ் முகம் முழுவதும் கபாங்கி வழிந்த சந்ரதாஷத்துடன் " ம்ம் உன்ரனாட நீ ண்ட நாள் கனவு ப
ிக்கப் ரபாகுது மான்சி.... ரபான கச்ரசரி
சினிமா சம்மந்தப் பட்ட ஒருத்தர் ... உனக்கு சினிமா கசால்
ி இப்பதான் கால் பண்ணார் மான்சி" என்றான்....
உன் குரம
ரகட்ட
பாடுறதுக்கு வாய்ப்பு தர்றதா
மான்சிக்கும்
சந்ரதாஷம்
தான்....
சினிமாவில்
பாடரவண்டும்
என்பது
அவளது
ஒன்பது வருட கனவு.... அது இன்று நிமறரவறுவது என்றால் சந்ரதாஷம் தான்..... ஆனால் ??????? மான்சி அமமதியாக இருக்க...... " என்ன மான்சி ? உன்கிட்ட சந்ரதாஷரம இல்ம
?"
என குழப்பத்ரதாடு மரகஷ் ரகட்க... நிமிர்ந்து அவமன ரநரடியாகப் பார்த்த மான்சி....... " இல்
ண்ணா ,, எனக்கு இதுரவ
ரபாதும்னு ரதான்றது.... தங்மககளுக்கு ரமரரஜ் முடிஞ்சிடும்..... ஹம்சனும் இந்த இயரராட
படிப்பு
ரதமவகள் இல்ர என் மான்சி கசால்
முடிச்சிடுவான்... ... அதனா
அதுக்குப்
பின்ரன
எனக்கு
ரவற
எதுவும்
சினிமா வமரக்கும் ரபாகனுமானு ரயாசிக்கிரறன் "
ி முடித்தவுடன்....
மரகஷ் திமகப்புடன் ரசரி
ிருந்து எழுந்ரதவிட்டான்..... " மான்சி,, உன்கிட்ட நான்
இமத எதிர்பார்க்கரவ இல்
... " வருத்தமாக ஒ
ித்தது மரகஷின் குரல்....
மான்சி மவுனமாக எழுந்து ககாண்டாள்... சற்றுரநரம் தம
குனிந்து நின்றிருந்து
விட்டு " நாமளக்கு கச்ரசரி எங்ரக?" என்று ரகட்டாள்.... கச்ரசரி
நடக்கும்
மட்டுமில்
இடத்மத
கசான்ன
... எனக்கும் அதுதான்
ாய் ரகட்க....
" இல்
ன்னா
கசல்
"
நீ
சினிமா
ட்சியம் ... கனவு எல்
மான்சி" மரகஷ் ககஞ்சுத ,, இஷ்டமில்ர
மரகஷ்
விடுங்ரகா"
என்ற
வழியில் மான்சி எதுவுரம ரபசவில்ம கூறிய கசய்தி ரபான் மூ
உனக்கு
ாரம... ப்ள ீஸ் மறுக்காரத
மான்சி
வும் ஹம்சன் வரவும் சரியாக இருந்தது... " கிளம்ப
பாடுறது
வாசம
ரநாக்கிச்
ாம் ஹம்சா" என்றாள்....
.... இருவரும் வடு ீ வருவதற்குள் மரகஷ்
மாக அவர்களுக்கு முன்ரப வந்துவிட்டிருந்தது .....
வட்டுக்குள் ீ நுமழந்ததுரம எதிர்ககாண்ட விசா
ம் " ரநாக்கு என்னடி மபத்தியமா
பிடிச்சிருக்கு?.... வர்ற சீரதவிய யாராவது ரவணாம்னு கசால்வாளா?.... சினிமாவி சான்ஸ்
கிமடக்கனும்னு
எந்தமன
நாள்
கனவு
கண்டிருப்ப?.... ஏன்டி
இப்ரபா
மறுத்துட்டு வந்த?" என்று சரமாரியாக ரகள்விகள் ரகட்கவும் தான் ஹம்சனுக்கு அக்கா மவுனமாக வந்ததின் அர்த்தம் விளங்கிற்று.... அமமதியாக
அக்காவின்
விசா
துமணக்கு
த்தின்
ரவணாம்னு
முகத்மதப் வந்து
கசால்வாரளா?......
"
பார்த்தான்
பகவான்
எத்தமன
ரதடி நாள்
...
அதற்க்குள்
வந்து
கவங்கியும்
குடுத்தமத
சினிமாவி
யாராவது
பாட
சான்ஸ்
ரதடிரனாம்... இப்ப அதுரவ நம்ம வடு ீ ரதடி வந்திருக்கு.... நீ சரினு சம்மதம் கசால்லு ககாழந்ரத....
இன்னும்
ககாஞ்சம்
பணம்
ரசர்ந்து
வந்தா
நம்ம
ஆத்து
நல்
து
ககட்டதுக்கு உதவும்......" என்று மகளிடம் அன்பாக கசால்
ி தனது வருங்கா
த்
ரதமவமய உணர்த்த முயன்றார்.... மான்சி கவடுக்ககன்று நிமிர்ந்தாள் " இப்ப வர்ற வருமானரம ரபாறாதா? திர
ாவும்
சுந்தரியும் ரமரரஜ் ஆகி ரபாய்ட்டாள்னா அடுத்து ஹம்சனுக்கும் படிப்பு முடியறது... அவனும் ஏதாவது ைாப் அதனா
தான்
ரசர்ந்துட்டா ஆத்து காரியகமல்
ரவணாம்னு
திறந்தபடி "விருப்பமில்
கசால்
ிட்ரடன்"
என்றவள்
ாதமத கசய்யச் கசால்
ாம் ரஷமமா நடக்கும்... தனது
அமறக்
கதமவ
ி வற்ப்புறுத்தாரதள்" என்று விட்டு
உள்ரள ரபானாள்..... உமட மாற்றிக்ககாண்டு படுத்தவளுக்கு மரகஷ் மீ து ரகாபரம வந்தது... தனக்குப் பிடிக்கவில்ம
என்று கூறியும் அவன் வட்டுக்கு ீ ரபான் கசய்து ரபசியது எரிச்ச
ாக
வந்தது.... அமறக்குள் வந்த ஹம்சன் " அக்கா உனக்குப் பிடிக்காதமத யாரும் வற்புறுத்தா மாட்டா.... நீ ஒர்ரி பண்ணிக்காம நிம்மதியா இரு..... இமதப் பத்தி யாரும் ரபசாம நான் பார்த்துக்கிரறன்" என்றான் ஆறுத மான்சி எதுவும் ரபசவில்ம ககாண்டாள்...... அமறயி
ஹம்சன்
ாக....
... நன்றிரயாடு புன்னமகத்து விட்டு திரும்பி படுத்துக் கபட்சீட்
எடுத்து
அக்காவின்
மீ து
ரபார்த்தி
விட்டு
ிருந்து கவளிரய வந்தான்....
கூடத்தில் பிடித்தது....
சற்றுரநரம் மான்சி
வமர
ச
ச
கவன்ற
கண்ணிமமகரளாடு
ககாண்டாள்..... கபற்ரறாரின் சுயந
ரபச்சு
சத்தம்
காதுகமளயும்
அடங்க
சற்றுரநரம்
மூடிக்ககாண்டு
ம் ககாஞ்சம் ககாஞ்சமாக பு
படுத்துக்
ப்பட ஆரம்பித்தது..
... அவர்களின் ரதமவகள் விரிவமடந்து ககாண்ரட ரபாவதற்காக தன்மன பணயம் மவக்க
மான்சி தயாரில்ம
....
அவளுக்கு
இப்ரபாது
இருக்கும்
நிம
மய விட
முன்ரனறி அடுத்தக் கட்டத்துக்கு ரபாவதற்கு ககாஞ்சமும் விருப்பம் இல்ம
....
சினிமாவில் பாடும் ஆமசமய தடுப்பது எது என்று அவளுக்குப் புரிந்தாலும் அமத அவளார
ரய ஒத்துக் ககாள்ள முடியவில்ம
எவ்வளவு ப நிமனத்தாள்....
... ரநசம் அதற்குள்ளாக வருவது
ம் வாய்ந்தது அவள் புரிந்து ககாள்ள கா பரிதாபத்தில்
வந்ததா? பாசத்தால்
அவகாசம் ரதமவ என
வந்ததா? காப்பாற்றியவனுக்கு
கடமமயாக வந்ததா? என கதரிந்து ககாள்ள அவகாசம் ரதமவ தாரன?? " மீ ண்டும் உன் பார்மவயால் என்மனக் ... " கடத்திச் கசல்
ாரத.....
" ஒரு முமற உன்னுள் என்மனத் ..... " கதாம
த்து விட்டு....
" இன்னமும் ரதடிக் ககாண்டுதான் இருக்கிரறன்!!!
மறுநாள் மான்சி கச்ரசரிக்கு கசன்ற ரபாது மரகஷிடம் முகம் ககாடுத்துக் கூட ரபசவில்ம
...... ரகாபத்தின் ரரமககள் முகத்தில் ஓட
அப்படிரய கச்ரசரிமய முடித்துவிட்டு வந்தாள்..... ஆனால் சத்யனுக்குப் பிடித்த அந்த பாடம
மட்டும் அதிகமாகரவ உருகிப் ரபாய்
அவள் பாட... கூட்டம் கமாத்தமும் இமமக்க மறந்து ரசித்தது.... உண்மமயாகரவ அன்று காற்றில் அவள் கீ தம் கானாத ஒன்மறத்தான் ரதடியது.... அடுத்த நான்கு நாட்கள் கச்ரசரியும் கல்யாண ரவம பிடிக்க... ஐந்தாவது நாள் அதிகாம
யும் மான்சிமய இறுக்கிப்
ரய எழுந்து குளித்து விட்டு சத்யனின் வட்டுக்கு ீ
கிளம்பி விட்டாள்..... ரபருந்தில் கசன்று வண்டியூரில் இறங்கி மாரியின் வட்டுக்கு ீ கசன்ற மான்சியின் மனதில் உரிமமயுள்ள இடத்துக்கு கசல்லும் சந்ரதாசமும் ரவகமும் இருந்தது.... கமட வாச
ில் நின்றவமள உள்ரள அமழக்க கூட முடியாத அளவுக்கு கூட்டம்
நின்றிருந்தது... இடமில்
பாதி
ரபர்
உள்ரள
சாப்பிட்டுக்
ககாண்டிருக்க...
பாதி
ரபர்
ாமல் கவளிரய நின்றிருந்தனர்... பழனி ககாஞ்சம் வழி ஒதுக்கி வந்து
மான்சிமய அமழத்துப் ரபானார்... மாரி
புன்னமகயுடன்
தம
யமசத்து
"
வட்டுக்குள்ள ீ
ரபாய்
உட்காரு
தாயி"
என்றாள்... வட்டுக்குள் ீ கசன்று அமர்ந்தாள் மான்சி.... எல்ர
ாரும் பரபரப்புடன் ரவம
கசய்து
ககாண்டிருக்க தான் மட்டும் சும்மா அமர்ந்திருப்பது ஒரு மாதிரியாக இருந்தது... எழுந்து
வட்மடச் ீ
சுற்றிப்
பார்த்தவளுக்கு
ஒரு
அ
மாறியில்
இருந்த
புமகப்படங்கள் கண்ணில் பட்டது.... அருகில் கசன்று எடுத்துப் பார்த்தாள்.... சத்யன்தான் குழந்மதயில் எடுத்தப் படம்... கழுத்தில்
கசயின்
கா
ில்
ககாலுசு
எல்
ாம்
ரபாட்டு
கவறும்
ைட்டியுடன்
கவிழ்ந்துப் படுத்து சிரித்துக் ககாண்டிருந்தான்.... மான்சி கண்ணிமமக்காமல் அந்த படத்மதரயப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள்.... அவளது கற்பமனகள் எங்ரகா சிறகடிக்க... திரும்பி இழுத்து வருவது சிரமமாக இருந்தது.... சத்யனின் முகத்மத விரல்களால் வருடினாள்... பிறகு ஏரதா ரதான்ற தனது பர்ஸி
ிருந்து கமாமபல் ரபாமன எடுத்து சத்யனின் படத்மத அவசரமாக
படம்பிடித்துக் ககாண்டாள்.....
யாரரா வரும் சத்தம் ரகட்டு படத்மத அரத இடத்தில் மவத்துவிட்டு திரும்பினாள்.... ரவம "
கசய்யும் சாந்தி தான் .. மான்சிமயப் பார்த்து சம்பிரதாயமாக சிரித்து விட்டு
சட்னி
கா
ியாயிருச்சு....
கரண்ட்
ரவற
இல்ம
..
அதான்
உரல்
ஆட்ட
கசால்லுச்சு மாரியக்கா" என்றாள்... மான்சிக்கு
சட்கடன
ககாடுங்ரகா
நான்
ஒரு
ரயாசமன
அமரக்கிரறன்...
கவனிங்ரகா" என்று கசால்
ரதான்ற.... நீ ங்க
"
அக்கா
ரபாய்
,, ரதங்காய்
அங்ரக
எடுத்து
சாப்பிடறவாமள
...
சாந்தி தயக்கத்துடன் நின்றாள்.... " அய்ரயா பரவாயில்ம அமரச்சுப் பழக்கம் இருக்கு... நீ ங்க எல்
.. எனக்கு கல்லுரல்
ாத்மதயும் ககாடுத்துட்டுப் ரபாங்க" என்று
வற்புறுத்தி கூறியதும் ... சாந்தி சட்னிக்கு ரதமவயானவற்மற எடுத்துக் ககாடுத்து விட்டுப் ரபானாள்... வட்டின் ீ மூம
யி
ிருந்த உரம
கழுவிவிட்டு அமரக்க அமர்ந்தாள் மான்சி..... பாதி
அமரத்த ரபாது பழனி பதட்டமாக வந்து " என்னம்மா நீ ரபாய் அமரக்குற.... அங்க மாரி திட்டுது பாரு " என்று அன்பாக கடிந்து ககாள்ள.... " ஒன்னும் பிரச்சமனயில்ம
... நீ ங்க ரபாய் உங்க ரவம
மயப் பாருங்ரகா.... நான்
அமரச்சதும் கூப்பிடுரறன் " என்று மான்சி பதிலுக்கு அன்பாக அதட்டினாள் சரியாக
பத்து
மணிக்கு
காம
உணவின்
பரபரப்பு
அடங்க....
முந்தாமனயால்
வியர்மவமய துமடத்தபடி மாரி உள்ரள வந்தாள் ... பாத்ரூம் ரபாய் முகம் கழுவி வந்தவள்
பூமை
மாடத்தி
ிருந்த
விபூதிமய
அள்ளி
கநற்றியில்
பட்மடயாகப்
ரபாட்டுக்ககாண்டு மான்சியின் அருகில் வந்து அமர்ந்தாள்.... " வந்தவமள கவனிக்க கூட முடியம
தாயி ...." என்று மன்னிப்பு ரகாரும் குர
ில்
கூறியதும் ... மான்சி மாரியின் மகமயப் பற்றி " என்னதிது ? நான் என்ன கவளி மனுஷாளா? " என்று அதட்ட
ாக கூறவும் மாரி ர
சாகப் புன்னமகத்தாள்...
பழனி சூடாக ரதாமச எடுத்து வர... சாந்தி சட்னி சாம்பாருடன் வந்து மாரிக்கும் மான்சிக்கும் பரிமாறினாள்.... இருவரும் சாப்பிடவும் பழனி ரயாசமனயுடன் இருப்பமத கவனித்த மான்சி " என்ன அங்கிள் ஏரதா ரயாசமனயா இருக்கீ ங்க ரபா " இல்
ருக்ரக?" என்று ரகட்க...
ம்மா நாளுக்கு நாள் கூட்டம் அதிகமாகுது... சமாளிக்க முடியம
என்ன கசய்றதுனு ரயாசிட்டு இருக்ரகன்" என்றார்...
... அதான்
" ஆமாம் அங்கிள் நானும் கவனிச்ரசன்.... எனக்கு ஒரு ரயாசமன ரதானுது ... நீ ங் க தங்கறதுக்கு ரவற வடு ீ பார்த்துண்டு ... இந்த வட்மடயும் ீ ரசர்த்து ரஹாட்ட மாத்திட்டா கசால்
இடம்
கராம்ப தாராளமா
கிமடக்குரம
?" என்று
மான்சி ரயாசமன
....
மாரி விரக்தியாகப் புன்னமகத்து.... " நீ கசால்றது நல் இந்த
ா
இடரம
இன்னும்
ககாஞ்ச
நாமளக்குதான்
ரயாசமனதான்... ஆனா நாம
இருக்க
முடியும்...
இடத்துக்காரர் மக கல்யாணத்துக்கு இந்த இடத்மத விக்கப் ரபாறாராம்... நாலு மாதம் மடம் குடுத்திருக்கார்..." என்று கவம
யுடன் கசால்
...
அதிர்ந்து ரபான மான்சி " அய்ரயா அப்ரபா கமட மவக்க என்ன கசய்றது ஆன்ட்டி?" என்று உண்மமயான அக்கமறயுடன் ரகட்க.... " இரத ஏரியா இடத்து புரியம
ரவற இடம் ரதடிகிட்டு தான்மா இருக்ரகன்... இதுரபா
தண்ணி வசதிரயாட எந்த இடமும் கிமடக்கம " என்று கவம
சற்றுரநரம்
அங்ரக
கமயினான
... என்ன கசய்றதுனு
ப்பட்டார் பழனி....
இய
ாமமயுடன்
கூடிய
அமமதி
நி
வியது....
மாரிதான்
மீ ண்டும் ரபச்மச துவக்கி மவத்தாள்.... " சத்யன் வர்ற வமரக்கும் ககாஞ்சம் பணம் ரசர்க ரவம
ாம்னு பார்த்ரதாம்... ஏன்னா கையிலுக்குப் ரபானவன்னு அவனுக்கு யாரும் குடுக்க
மாட்டாங்க...
ககாஞ்சம்
பணம்
ரசர்த்து
வச்சிருந்தா
ஏதாவது
கசாந்த கதாழில் கசய்து கபாமழச்சுக்குவான்னு பார்த்ரதன்.... " மாரி ஆதங்கமாய் கசால்
....
மான்சி கநஞ்மச அமடத்த துயரத்ரதாடு மாரிமய நிமிர்ந்து பார்த்தாள்... இவர்கள் கசால்வதும் உண்மமதான்... சத்யன் வந்து ரவம ஏதாவது கதாழில் கசய்ய ரயாசமன
மின்ன
ாய்
ாம்... கவம ஓடி
இடத்துக்காரர் எவ்வளவு விம
ரதடுவமத விட .. கசாந்தமாக
யுடன் ரயாசித்த மான்சிக்கு சட்கடன்று ஒரு
மமறய...
பழனிமய
ஏறிட்டு
"
அங்கிள்,,
இந்த
ரபசறார்?" என்று ரகட்க...
அவமளக் குழப்பத்துடன் ஏறிட்ட பழனி " கட்டிடத்துக்கு அவ்வளவா மதிப்பில்ம இடத்துக்கு தான் இருபது
ட்சம் விம
...
ரபசிருக்கறதா கசான்னாருமா" என்றார்...
மாரியிடம் திரும்பிய மான்சி " இந்த எட்டு வருஷமா அவருக்காக நீ ங்க ரசர்த்து வச்சப் பணம் எவ்வளவு இருக்கும் ஆன்ட்டி?" என்று ரகட்டாள்... " அது எனக்ககப்டிமா கதரியும்? இரதா இதுதான் ரபங்க் வரும்..." என்று பழனிமய மககாட்டினாள் மாரி...
ரபாய் பணம் கட்டிட்டு
பழனி எழுந்து ரபாய் சாமி மாடத்தி
ிருந்த ரபங்க் பாஸ் புக்மக எடுத்து வந்து
மான்சியிடம் ககாடுத்தார்.... பாஸ்புக்மகப் பிரித்துப் பார்த்த மான்சி திமகத்துப் ரபானாள்.... இந்த இருவரின் உமழப்பும்
ரசர்ந்து
மாதத்தற்கு
கிட்டத்தட்ட
12000
கசலுத்தப்பட்டு தற்ரபாமதய இருப்பாக பனிகரண்டு மான்சியின் கண்கள் க கவந்து
கநாந்து
ரூபாய்
வமர
வங்கியில்
ட்சத்து கசாச்சம் இருந்தது...
ங்கி விட்டது.... நாள் முழுக்க கநருப்பின் எதிரர அமர்ந்து
சம்பாதித்தப்
பணம்
அல்
வா
இவ்வளவும்...
பாஸ்புக்மக
கண்களில் ஒற்றிக்ககாண்டாள் மான்சி.... அவள் மனது புரிந்தார்ப்ரபா அவமன
விட்டா
யாரு
மான்சியின் மகமயப் பிடித்த மாரி " எங்களுக்கு
தாயி
இருக்கா?.... கமடயி
ஏவாரம்
ரபாக
மீ ந்தமத
சாப்பிட்டுக்குரவாம்.... வருஷத்துக்கு ஆளுக்கு கரண்டு கசட் துணி... அவ்வளவுதான் எங்க
கச
வு
...
கநதமும்
கசய்றவக சம்பளம் எல்
கமட
கச
வு..
ாம் ரபாக ஐநூறு
அமத அப்படிரய ரபங்க்
வாடமக...
கரண்ட்பில்
..
ரவம
ருந்து எட்நூறு வமர மிச்சம் வரும் ...
கட்டிடும் ... நான் நூறு ரூவா எடுத்தா கூட சண்மட
ரபாடும்... மகனுக்கு அம்பூட்டு அக்கமரயா பணம் ரசர்க்குது " என்று மாரி கசால் கசால்
...
மான்சியின் விழிகளில் முட்டிக் ககாண்டிருந்த கண்ண ீர் வழிய ஆரம்பித்தது... தன் குடும்பத்துக்கும்
இவர்களுக்கும்
முடியாமல் குலுங்கியவமள கவளிய
வந்து
எம்
தான்
எவ்வளவு
தன் ரதாரளாடு
புள்மள
நல்
வித்தியாசம்?
அமணத்த
ாருப்பான்னு
மாரி
எனக்கு
கட்டுப்படுத்த
" அழாத
தாயி...
நம்பிக்மகயிருக்கு
"
என்றாள்... தன்மன
நிதானப்படுத்திக்
ககாண்ட
ஆண்ட்டி.. நம்மகிட்டரய பத்து படுறது பத்து
மான்சி
....
நிமிர்ந்து
அமர்ந்து
"
அங்கிள்
ட்சம் வமர பணமிருக்கு ... இன்னும் ரதமவப்
ட்சம் தான்... அதுக்கு ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ணினா நாமரள இந்த
இடத்மத வாங்கிட
ாரம?" என்று கூற...
மாரியும் பழனியும் அவமள குழப்பத்துடன் பார்த்தனர்.... " அவ்வளவு பணத்துக்கு நாம எங்கம்மா ரபாறது?" என்று பழனி ரகட்க... " அங்கிள் .... இந்த இடத்மத வாங்குறதா கசால் வச்சு ஐஞ்சு அல் இருக்குறது வச்சிக்க
து ஆறு
பத்து
ட்சம் வமர ர
ட்சம்
எடுக்க
ாம்
ி பத்திரத்மத ரபங்க்
ான் வாங்க ..
மீ திமய
ாம்.... அப்புறம் ரபங்க் ரிைிஸ்டர்
ாம்.... இப்ரபா நமக்கு ரதமவப் படுறது நாலு அல் ...
கச
து ஐஞ்சு
தான்... அமத கரடி பண்ணிட்டா இந்த இடத்மத நாம வாங்கிட மான்சி உற்சாகமாய் கசால்
அடமானமா வுக்கு ட்சம்
ாம் அங்கிள்...."
குழப்பம்
இருந்தாலும்...
மான்சியின்
உற்சாகத்துக்கு
ஈடு
ககாடுக்கும்
வமகயில்
இருவரும் புன்னமகத்து ... " முடியுமா தாயி" என மாரி ரகட்க... " ஏன் ஆண்ட்டி முடியாது?... உங்க மகன் கசாந்தமா கதாழில் கசய்யத் தாரன பணம் ரசர்கரறள்.... இந்த இடத்மதரய வாங்கி ... கமடமய நல் வந்ததும்
கசாந்த
இடத்தில்
பண்ணட்டுரம?... அவர் முத
கசாந்த
கதாழி
ாளியா ரகஷ்
ா
ா கபரிசாக்கிட்டு ... அவர் ரஹாட்டல்
பிசினமசரய
உட்காரட்டுரம?... " மான்சி கூறியதும்
கபற்றவர்கள் முகத்தில் நம்பிக்மகயின் கவளிச்சம் ரதான்றியது.... பழனி ரயாசமனயுடன் சற்றுரநரம் அமமதியாக இருந்தார் .... பிறகு மான்சிமயப் பார்த்து
"
என்
இருக்கும்மா....
கசாந்த
நான்
கிராமத்து
ஊர்ப்பக்கம்
...
என்
ரபாய
மதிப்பு என்ன இருக்கும்னு கதரியம
வடு.. ீ
ப
ககாஞ்சம்
நி
வருஷமானதா
ம்
எல்
இப்ரபா
ாம்
அரதாட
.... ரவணும்னா நாமளக்கு ஊருக்குப் ரபாய்
விசாரிச்சுட்டு ... விக்கப் ரபாறதா நாலு ரபர்கிட்ட தகவல் கசால்
ிட்டு வந்துடவா?"
என்று ரகட்க..... மான்சியின்
முகம்
நாமளக்ரகப்
ரபாய்
ரமலும்
பிரகாசமனது
பார்த்துட்டு
இடத்துகாரமர பார்த்து ரபசிட "
சரிம்மா
...
இங்கல்
ாம்
வட்டுக்குப் ீ ரபாய்டுடு வந்துட
....
வாங்ரகா...
"
நிச்சயம்
ஆனா
கசய்ங்க
அதுக்கு
அங்கிள்....
முன்னாடி
இந்த
ாம்னு ரதான்றது" .. என மான்சி கூற.... கமடமய
பார்த்துக்கட்டும்....
நீ யும்
நானும்
அவர்
ாம்" என்றார் பழனி...
' நானா?' என்று ரகட்க நிமனத்த மான்சி கப்கபன்று வாமய மூடிக்ககாண்டாள்.... ஆமாம் ,, நாரனதான்,, நான்தான் எல் எல்
ாம் கசய்யனும்... கசய்ரவன்... சத்யனுக்காக
ாம் கசய்ரவன் ' என்ற உறுதியுடன்.... " சரி அங்கிள் ரபாக
மாரிக்கு இன்னும் நம்ப முடியவில்ம வந்த முத
ரதவமதமயப்
பார்ப்பது
ரபா
ரபால்
ாம் " என்றாள்....
.... மான்சிமய ஏரதா வரம் ககாடுக்க
பார்த்தாள்....
சத்யமன
கசாந்த
இடத்தில்
ாளியாக அமர மவக்கப் ரபாகும் ரதவமதயாக ரதான்றினாள் மான்சி....
அதன்பின் பழனியும் மான்சியும் இடத்துக்கு கசாந்தக்காரமர பார்க்க அவர் வட்டுக்கு ீ கசன்றனர்.... மனிதர் நல் மன்னிப்மப ஆமசயில்ம நிம
தான்
வராகத்தான் இருந்தார்.... பழனிமயப் பார்த்ததும் முத
ரவண்டினார்....
பழனி...
மக
மம ... விக்கிற விம
உசிர் ரபாய் உசிர் வரும் ரபா
"
கல்யாணம்
உங்கமள
கா
கநருக்கடியா
ி
பண்ணனும்
வந்ததா
ில்
எனக்கு
எனக்கு
இந்த
வாசிக்கு நமக வாங்கி கல்யாணம் கசய்றதுக்குள்ள ருக்கு " என்று வருத்தமாக அவர் கூற...
பழனி
ஆறுத
கசான்னார்.... முகத்திர
ாக
அவர்
ரதாள்த்
அவருக்கும்
அந்த
தட்டி
...
விஷயம்
தான்
வந்த
விபரத்மத
சந்ரதாஷம்
தான்
அவரிடம்
என்பது
அவர்
பழனி....."
என்று
கதரிந்தது....
" நீ ங்கரள
வாங்குறதா
இருந்தா
எனக்கு
கராம்ப
சந்ரதாஷம்
பழனியின் மகமயப் பற்றிக்ககாண்டார்.... மான்சி அவரின் நல்
குணத்மத மனதுக்குள் கமச்சிக் ககாண்டு ரமலும் விபரத்மத
ரபசினாள்.... " இடத்மத வாங்குறது
எங்களுக்கு எந்த பிரச்சமனயும் இல்ம
சார்.... ஆனா இப்ரபா எங்ககிட்ட கரடி ரகஷா பத்து முதல்
ட்சம் தான் இருக்கு.... அமத
கட்டி நாலு மாசம் மடம் வச்சு ஒரு அக்ரிகமண்ட் ரபாட்டுக்க
இன்னும் ஐந்து
ட்சம் கட்டினதும் நீ ங்க எங்க ரபர்
ஏன்னா இடம் எங்க ரபர்
இருந்தாத்தான் ரபங்க்
ர
ஐந்து
ட்சத்மதயும்
கட்டிடுரவாம்..."
அவள்
ாம்... பிறகு
ரிைிஸ்டர் கசய்துடனும்.... ான் வாங்க முடியும்.... நீ ங்க
எங்கமள நம்பி ரிைிஸ்டர் கசய்து ககாடுத்தா..... உடரன ர மிச்ச
ங்க
ான் அரரஞ்ச் பண்ணி
கசால்
கசால்
பழனியும்
இடத்துக்காரரும் ஆச்சர்யமாக பார்த்தனர்... " நம்பிக்மக கபரிய விஷயமில்
ம்மா... பழனிமயயும் மாரிமயயும் எட்டு வருஷமாப்
பார்க்கிரறன்.... அதனா
நீ ங்க பதிமனஞ்ச
பண்ணி
மிச்சத்மத
குடுத்துடுரறன்...
நீ ங்க
என்று அவர் கசான்னதும் மான்சி கண்க " அட
என்னம்மா
நான்
என்ன
ட்சம் கட்டினதுரம நான் ரிைிஸ்டர் கமதுவாரவ
கரடி
பண்ணி
குடுங்க.."
ங்க மககயடுத்துக் கும்பிட்டாள்...
இடத்மத
சும்மாவா
தர்ரறன்...
இதுக்குப்
ரபாய்
கும்பிட்டுகிட்டு" என்றவர் பழனியின் பக்கம் திரும்பி.... " யாரு பழனி இந்த மகராசி.?. இவ்வளவு அறிவா ரபசுது?" என்று ரகட்க... " கதரிஞ்ச கபாண்ணுதாங்க... எங்க மக மாதிரி" என்றார் பழனி.... இருவரும்
கிளம்பி
அம்பூட்டு
காசு
கவம
கமடக்கு
ரபங்க்
வந்து
கடன்
மாரியிடம்
வாங்கின
விபரம்
திருப்பி
கசால்
கட்ட
"
ஏன்
முடியுமா?"
தாயி என்று
யுடன் சந்ரதகம் ரகட்டாள் மாரி...
" ஏன் ஆண்ட்டி முடியாது? மகனுக்காக மாசா மாசம் பதிமனந்தாயிரம் வமர பண்ம் ரசர்க்கரறள்... அது
பாதி ரபங்குக்கு கடனா கட்டினாப் ரபாதும்.... அதுவுமில்
எட்டு வருஷமா கதாடர்ந்து அரத ரபங்க் ரகட்டதும் நம்பி ர
இவ்வளவு பணம் ரசர்க்கறதா
ாம
நீ ங்க
ான் தருவா...." என்று நம்பிக்மகயுடன் மான்சி கசான்னதும் ...
மிச்சமிருந்த குழப்பமும் மாரிக்குத் தீர்ந்து விட " நீ கசான்னா சரிதான் தாயி" என்று சந்ரதாஷமாக தம
யமசத்தாள்
அப்ரபாது பழனி " நாமளக்கு என்கூட நீ யும் கிராமத்துக்கு வாம்மா... நீ வந்தா நல்
ரத
நடக்கும்னு
சரிகயன்று தம நாமள
எனக்கு
"
என்று
அமழக்க...
மான்சி
சிரிப்புடன்
யமசத்தாள்...
வருவதாக
சந்ரதாஷம்
ரதானுது
கசால்
நிரம்பி
ிவிட்டு
வழிந்தது....
மான்சி
எமதரயா
கிளம்பினாள்.... கபரியதாக
இதயம்
சாதித்த
வட்டுக்குப் ீ ரபானவளிடம் யாருரம முகம் ககாடுத்து ரபசவில்ம
முழுக்க
உணர்வுடன்
... எல்ர
ாருக்கும்
சினிமா காய்ச்சல் பிடித்துவிட்டது என்று எண்ணிக்ககாண்ட மான்சி அமமதியாக தனது ரவம சாயங்கா
கமள கவனித்தாள்....
ம் ஹம்சன் கல்லூரியில் இருந்து வந்ததும் மான்சியிடம் தான் வந்தான்...
" அக்கா நீ சாப்ட்டரயா?" என்று ரகட்டதும்.. புன்னமகயுடன் தம
யமசத்த மான்சி " ஆத்து
எல்
ாருக்கும் சினிமா காய்ச்சல்
பிடிச்சிட்டுது ஹம்சா" என்று கூறி சிரிக்க.... " ம்ம் பார்த்ரதன்... எல்
ாரும் மூஞ்சிய தூக்கி வச்சிண்டுருக்கா.... ஆனா நீ கவம
படாரத.... ககாஞ்ச நாள் ஆனா சரியாயிடும்" என்றான் ஆறுத
ப்
ாக....
அப்ரபாதுதான் மான்சிக்கு அந்த ரயாசமன ரதான்றியது... சத்யனுக்கு கசாந்தமாக வடு ீ வாங்குவது அவ்வளவு சு
பமல்
? அடிக்கடி கமடமய விட்டுவிட்டு பழனியும்
வரமுடியாது... ஹம்சனிடம் விபரம் கசால்
ி விட்டால் அவசரத்துக்கு உதவியாக
இருக்கும்.... என்று எண்ணியவள்.... தம்பிமய அமர மவத்து நடந்தவற்மற விபரமாக கூற.... ஹம்சன்
விசி
டிக்காத
குமறயாக
சந்ரதாஷத்துடன்
மான்சியின்
மகமயப்
பற்றிக்ககாண்டு " பிராயசித்தம் கசய்ரறன்னு கடமமக்கு எதுவும் கசய்யாம.... இப்படி உண்மமயான அக்கமரரயாட நீ கசய்றது கராம்ப சரி அக்கா... இனி உன்கூட நானும் இருக்ரகன்னு நிமனச்சுண்டு மதரியமா கசய் அக்கா.... எனக்கும் கசமஸ்டர் லீவு கநருங்கிடுத்து....
அப்புறம்
நானும்
உனக்குத்
ரதமவயான
கஹல்ப்
கசய்ரறன்"
என்றான் ஹம்சன்... தன்மன தனது தம்பி புரிந்து ககாண்டதில் மான்சிக்கு அ ஹம்சா...
அப்படிரய
நம்ம
ஆத்து
கல்யாண
ரவம
ாதி சந்ரதாஷம் " சரி
மயயும்
பார்த்துக்கனும்"
என்றாள்.... மறுநாள் காம ஆத்து குடுத்துட
யிர
ரய கிளம்பிய மான்சி " கல்யாண பத்திரிக்மக அடிக்க... அவா
ரபாய் எழுதி வாங்கிண்டு வந்து மவங்ரகா... நாமளக்குப் ரபாய் ப்ரூப் ாம்" என்று கூறிவிட்டு கிளம்பினாள்...
மாரி வட்டுக்கு ீ வந்து தயாராக இருந்த பழனியுடன் கபரியார் ரபருந்து நிம
யம்
வந்து பழனியின் கிராமத்துக்கு கசல்லும் ரபருந்தில் ஏறினார்கள்... வாடிப்பட்டி
பக்கத்தில்
சிறு
கிராமம்
பழனியின்
ஊர்....
இருவரும்
கசன்றரபாது
அங்ரக பழனிமய பாதி ரபருக்கு அமடயாளம் கூட கதரியவில்ம
..... பழனியும்
கூனி குறுகாமல் மான்சி உடனிருக்கும் மதரியத்தில் நிமிர்ந்ரத நடந்தார்..... அந்த ஊர் மக்கள் மான்சிமயதான் அதிசயமாகப் பார்த்தனர்.... அவரது வடு ீ பாழமடந்து கிடக்க.... நி
ம் தரிசாக கிடந்தது .... ஊர் தம
வமர
கசன்று பார்த்து தான் இன்னார் என்று பழனி அறிமுகம் கசய்து ககாள்ள... அவரும் இயல்பாகரவ ரபசினார்... பழனி
தனது
வடு ீ
நி
ம்
இரண்மடயும்
விற்க
ரவண்டும்
என்றும்....
வாங்குவதாக இருந்தால் விசாரித்து கசால்லும்படி பழனி கசால் " கமயின்
எடம்
தானய்யா
கசய்ரறன்..." என்றார் தம தனது அவசரத்மத வ
...
நல்
கவம
க்குப்
யாராவது
...
ரபாகும்....
நான்
ஏற்பாடு
வர்...
ியுறுத்தி கசால்
ிவிட்டு தம
வரின் கதாம
ரபசி நம்பமர
வாங்கிக் ககாண்டு இருவரும் கிளம்பினார்கள் ..... அதற்குள் பழனி வந்த விஷயம் ஊர் முழுக்க பரவி விட ... அவரது குடும்பத்தில் மிச்சமிருந்து இரண்டு தம்பிகளும் ரதடிக்ககாண்டு எதிரர வந்தனர்.... மான்சிமய ஏறஇறங்கப் பார்த்து விட்டு " என்னண்ரண வட்டுக்கு ீ வராம ரபாற" என்ற வித்துட
தம்பிகளுக்கு ாம்னு
முடியம கா
"
ரநரமில்ம
வந்ரதன்
... அதான் எல்
...
ப்பா...
வயசான
கா
என் த்து
வட்மடயும் ீ ஓடியாடி
ாத்மதயும் வித்து பணத்மத ரபங்க்
ம் வமரக்கும் நிம்மதியா சாப்ட்டு கா
... இரதா இந்தப் புள்மள ரபங்க்
ந்தள்ள
ரவம
நி
த்மதயும்
ரவம
கசய்ய
ரபாட்டுட்டு கமடசி
ாம்னு முடிவு பண்ணிருக்ரகன்
கசய்யுது.... இவங்க ரபங்க்
பணத்மத கடப்பாசிட் பண்ணப்ரபாரறன் " என்று பழனி கசால் மான்சிக்கு குழப்பமாக இருந்தாலும் மறுத்துக் கூறவில்ம
...
.... ஆனால் வந்தவர்கள்
முகம் மாறிவிட " ஆமா உனக்கு புள்மளயா குட்டியா... வித்து நல் தின்னுட்டு ரபாய் ரசரரவண்டியது தான்" என்றனர் நக்க
தான்
மத கபால்
மத
ாக...
பழனி எதுவும் ரபசாமல் நடக்க... மான்சியும் அமமதியாக அவருடன் வந்தாள்.... இருவரும்
பஸ்ஸில்
ஏறி
அமர்ந்ததும்
மான்சியால்
தாங்க
அங்கிள் அவங்ககிட்ட கபாய் கசான்ரனள்?" என்று ரகட்க....
முடியாமல்
"
ஏன்
திரும்பி மான்சிமயப் பார்த்த பழனி " அவங்க கரண்டு ரபரும் என் தம்பிக தான்மா.... எல்
ாத்மதயும் வித்து சத்யனுக்கு இடம் வாங்கப் ரபாரறன்னு கசான்னா சும்மா
இருப்பாங்களா...
வன் ீ
பிரச்சமன
ரவனாம்னு
தான்
அப்படி
கபாய்
கசான்ரனன்"
என்று விளக்கம் கூற்னார்... ஒப்புத
ாய் தம
யமசத்த மான்சி " அங்கிள் உங்களுக்கு மமனவி குழந்மதங்க
??......." என்று முடிக்காமல் நிறுத்த.... பழனி விரக்தியுடன் ைன்னல் பக்கமாக திரும்பிக் ககாண்டார் .... அவரின் அமமதி மான்சிக்கு
சங்கடத்மத ஏற்படுத்த " நான் ஏதாவது
அங்கிள்" என்றாள் வருந்தும் குர
தவறா ரகட்டிருந்தா ஸாரி
ில்....
முகத்மதத் திருப்பிய பழனி " அகதல்
ாம் இல்ம
மா.... என்மனப் பத்தி கசால்
ி
உன்மனயும் சங்கடப்படுத்த ரவணாரமனு பார்த்ரதன் " என்றவர் சற்றுரநரம் தனது மகவிரல்கமளரய பார்த்திருந்து விட்டு " எனக்கும் கல்யாணம் ஆச்சும்மா... ஆனா அடுத்த மாசரம அவ அம்மா வட்டுக்கு ீ ரபாய்ட்டா.... அப்புறம் பஞ்சாயத்து கூடி தீர்த்து
விட்டிருச்சு...
அன்மனக்கு
அந்த
ஊமர
விட்டு
வந்தவன்
தான்...
இரதா
இன்மனக்கு உன்கூடத்தான் மறுபடியும் கால் மவக்கிரறன்...." என்றதும் ... மான்சி திமகப்புடன் " ஏன் அங்கிள் ரபானாங்க?" என ரகட்க... மீ ண்டும் பழனியிடம் அமமதி.... கவகுரநரம் கபாறுத்து " சின்ன வயசு காமளமய
அடக்கினது
எனக்கு
இடுப்பில்
ப
த்த
அடி
பட்டிருச்சு...
ைல்
ிகட்டு
அது
ஒரு
ஆம்பமள எமத இழக்கக்கூடாரதா அமத இழந்துட்ரடன்மா" என்று தனது ரசாக சரிதத்மத இரண்ரட வரிகளில் கசால்
ிவிட்டு மீ ண்டும் ைன்னல் பக்கமாக திரும்பிக்
ககாண்டார்... அவரின்
வார்த்மதகமள
கிரகிக்க
மான்சிக்கு
சிறிது
ரநரம்
பிடித்தது..
அர்த்தம்
புரிந்ததும் விதிர்த்து ரபாய் ... துயரத்துடன் பழனிமயப் பார்த்தாள்... நிர்ம
மான
முகத்துடன் கவளிரய பார்த்துக் ககாண்டு வந்தவரின் மகமயப் பற்றிய மான்சி ... " சத்யன் மட்டுமில்ர க
அங்கிள்... இனிரம நானும் உங்க குழந்மத தான்" என்றாள்
ங்கிய விழிகளுடன்....
" அமத நீ
கசால்
னுமா தாயி? நீ யும் எனக்கு உறவு தான்" என்று ஆறுத
ாக
சிரித்தார் பழனி... இருவரும் வட்டுக்கு ீ வந்து மாரியிடம் எல்
ாவற்மறயும் கூற... " அந்த முருகன்
தான் வழிவிடனும் " என்று வான் ரநாக்கி மககயடுத்து கும்பிட்டாள் மாரி....
மான்சி
வட்டுக்கு ீ
கிளம்பும்
தருவாயில்
"
ரபானாகூட இமதப் பத்தி எதுவும் கசால் ரபாது கசால்
அங்கிள்
நீ ங்க
சத்யமனப்
ாரதள்.... அவர் விடுதம
பார்க்க
யாகி வரும்
ாம்" என்று மான்சி சிறு புன்மனமகமய இதழ்களுக்குள் மமறத்து
மவத்து... கவளிப்பமடயாய் கதரிந்த கவட்கத்மத சிரமப்பட்டு மமறத்து கூறியதும்.... அவர்களும் சரிகயன்று ஒத்துக் ககாண்டார்கள்... மறுநாள் சத்யமனக் காணப் ரபாவதற்காக தயாரானாள்.... அப்ரபாது பத்திரிக்மக அடிக்க பார்க்க
ரவண்டிய
ிஸ்ட்மட
ரபாகமுடியாத
எடுத்து
ஏக்கத்துடன்
வந்து
விசா
பத்திரிக்மக
ம்
ககாடுக்க....
ப்ரூப்மப
சத்யமனப்
வாங்கிக்ககாண்டு
கவளிரய வந்தவமள தடுத்த ஹம்சன் .... வட்டுக்குள் ீ பார்த்து " அம்மா நானும் அக்கா கூட ரபாரறன்... ரநக்கு கார
ஜ் லீவு
தான் " என்றுவிட்டு மான்சியுடன் கிளம்பினான்.... பாதி தூரம் ரபானதும் பத்திரிக்மக ப்ரூப்மப மான்சியிடமிருந்து வாங்கிக் ககாண்டு "
நான்
பத்திரிக்மக
ஆபிஸ்
ரபாரறன்....
நீ
உன்ரனாட
சத்யவாமனப்
ரபாய்
பார்த்துட்டு வா" என்று குறும்புடன் கூறினான்.... தம்பிமய நன்றியுடன் பார்த்தாள் மான்சி.... அவளுக்கான பஸ் வந்துவிட தம்பியிடம் மகயமசத்து விமடகபற்றுக் ககாண்டு பஸ்ஸில் ஏறி கிளம்பினாள்..... இன்னும்
சி
வழிய....
இன்மனக்கு
வாசல்
ரய
நிமிடங்களில்
சத்யமனக்
மட்டும்
உட்கார்ந்து
பார்க்க
உண்ணாவிரதம்
காணப்
ரபாகும்
மாட்ரடன்னு
உற்சாகம்
கசால்
இருக்கரறன்....
" என் கசவிகள் ரகட்கும் ரகள்விகளுக்கு.... " உன் இதழ் முத்தம் பதில் கசால்லுமா? " அப்படி பதில் கசால்லுமாயின்... " எனது ரகள்விகள் முமளத்து... " காதல் ரவள்விகள் ப
கசய்யும்....
" உன் இளமமயின் தவம் இடர!!! " ஒரு முமற என்மனப் பார்த்து ... " ரகாபமாக முமறத்து விட்டு கூட ரபாய்விடு..... " ஓரக்கண்ணால் மட்டும் பார்த்து விடாரத... " உடரன உருகி விடுரவன்,, ஒமசயின்றி....
ட்டும்...
என்று
சிந்மதயில் உமரத்துக் ககாண்டாள்....
கண்களில் கையில்
சினுங்க
ாய்
சத்யமன
காணச்
அனுமதிக்காக
கசன்ற
மான்சி
காத்திருந்தாள்....
கபறப்பட்ட மனுக்கள் பரீசீ
மனுமவ
ஏரனா
ககாடுத்துவிட்டு
அன்று
ஏகப்பட்ட
கையி
ரின்
கூட்டமிருந்தது...
மனக்குப் பிறகு அனுமதிக்கப்பட.... மான்சி கூட்டத்தில்
புகுந்து பார்மவயாளர்கள் அமறக்கு வந்தாள்.... வரிமசயாக இருக்கும் நான்மகந்து அமறகளில் மகதிகளின் ஒவ்கவாரு பிரிவுக்கும் ஒரு ஒரு அமற என பிரித்து விடப்படும்.... கூட்ட கநரிசம
தவிர்க இந்த ரயாசமன
என்றாலும்... புதிதாக வரும் பார்மவயாளகள் எந்த பிரிவுக்கு எந்த அமற என்று கதரியாமல்
குழம்பிவிடுவதுண்டு...
பழக்கப்பட்டவர்கள்
சரியான
அமறக்கு
கசன்றுவிட்டனர் ... மான்சி ஒரு ஒரு அமறயாக சத்யனின் கபயமரச் கசால்
ி காவ
இறுதியில்
விசாரிக்க
மூன்றாவது
அமறயில்
வந்து
காவ
ரிடம்
ரிடம் விசாரித்து சங்கடப்பட்டு
மகதிகள் கூட்டத்தில் சத்யமன ரதடினாள்.... அவள்
ரதடும்
ரபாரத
"
மான்சி
"
என்ற
கமல்
ிய
ஆண்
குரல்
அவளின்
அமழத்திருந்தான்...
மனுமவ
பக்கவாட்டில் இருந்து அமழக்க... சட்கடன்று எடுத்து
திரும்பினாள்
வந்து
சிமற
மான்சி
காவ
ர்
...
சத்யன்
தான்
கசான்னதுரம
அவளுக்கு
முன்பாகரவ
வந்து
காத்திருந்தவன்.... மான்சி கூட்டத்தில் தன்மன ரதடுவமத கண்டு அருகில் வந்து அவள் கபயர் கசால்
ி அமழத்தான் முதல்முமறயாக....
மான்சிக்கு தன் காதுகமளரய நம்பமுடியவில்ம
... இன்கனாரு முமற
கசால்
கநஞ்சத்மத
ி
அமழக்க
மாட்டானா
என்று
ஏங்கிய
சீறிய
சீர்படுத்திக்ககாண்டு " நீ ங்க இங்க இருக்ரகளா? ... கரண்டு ரூம்ர மூனாவது
ரூம்....
நீ ங்க
வர
ிரயானு
பயந்துண்ரட
கபயர்
மூச்சால்
ரதடிட்டு இது
ரதடிரனன்"
மகிழ்ச்சிமய
கட்டுப்படுத்திய வாறு கூற..... அவமளப்
பார்க்கரவ
கமாத்தமாக கம
சத்யனுக்கு
பரிதாபமாக
இருந்தது...
கநரிச
ில்
சிக்கி
ந்து கமளத்துப் ரபாயிருந்தாள்... கட்டியிருந்த க்ரர க
ர் காட்டன்
புடமவயில் ஏராளமான சுருக்கங்கள்..... படர விட்டிருந்த கூந்தல் கம
ந்து ரபாய்
கழுத்து
வியர்மவயில்
ஒட்டியிருக்க
கநற்றியில்
விழுந்திருந்த
முடிக்கற்மறகள்
கன்னத்ரதாடு ஒட்டிக்கிடந்தது .... அவமள அப்படிப் பார்த்த ரவமளயில் சத்யன் தன்மனரய கவறுத்தான்.... என்னா தான் இப்படி வரரவண்டிருக்கு??... இவ்வளவு கூட்டத்தில் ஏன் வரனும்? தனக்குள் ரகட்டுக் ககாண்ட சத்யன் அவமள கனிவுடன் பார்க்க ... சத்யனின் பார்மவ தன்மன அளவிட்டமத கண்டுககாண்ட மான்சி கர்சீப்மப எடுத்து அவசரமாக கழுத்து... ரவிக்மக மமறக்காத ரதாள்கள் .. கநற்றி என அழுத்தமாகத்
துமடத்தவள்
ரமலுதட்டில்
துளிர்த்திருந்த
வியர்மவ
துளிகமள
மட்டம்
மறந்துவிட்டாள்.... சத்யனின் பார்மவ அடிக்கடி அங்ரக கசன்று மீ ண்டது.... இங்கிருந்து கிளம்பும் வமர அவளது மகக்குட்மட அந்த வியவர்மவ துளிகமள கதாடரவக் கூடாது என்று அவசரமாய் பிரார்த்தமன கசய்துககாண்டான்.... ஆரஞ்சுச்சுமளமய பிரித்ததும் அதனுள்ரள இருக்கும் பழரசம் நிரம்பிய ஃபல்பிகள் இருக்குரம? அதுரபால் இருந்தன அந்த வியர்மவ துளிகள்.... அவள் உதடுகளும்... அதன்
ரமல்
துளிர்த்திருக்கும்
உப்பு
நீ ரும்
தன்மன
இவ்வளவு
இம்மசப்
படுத்துகமன்று முதன் முமறயாக உணர்ந்தான் சத்யன்... மான்சி
கம
ந்த
கூந்தம
விர
ால்
ரகாதிவிட்டு
கமாத்தமாக
ரசர்த்து
கட்டினாள்.... புடமவ சுருக்கங்கமள அவசரமாக நீ விவிட்டாள்.... இப்ரபாது ககாஞ்சம் புத்துணர்ச்சியாக
இருப்பது
ரபால்
ரதான்ற
...
குனிந்து
தன்மன
சரிப்பார்த்துக்ககாண்டு நிமிர்ந்தாள்... அவள் நிமிரவும்... சத்யன் பார்மவ அவசரமாக அவள் உதட்டி
ிருந்து வி
கவும்
சரியாக இருந்தது..... மான்சி கவணித்துவிட்டாள்.... சட்கடன்று பூத்த கவட்க்கத்ரதாடு தன்மன கசம்மமப் படுத்திக்ககாண்டவள்,, தம
குனிய....
பட்கடன மாறிவிட்ட கசம்மம நிறத்மத வியப்புடன் பார்த்த சத்யன் ... ஏதாவது ரபச ரவண்டுரம என்ற நிமனப்பில் " கூட்டம் நிமறய வந்திருக்கறதா பிரிச்சு
விட்டுட்டாங்க
ரபா
ருக்கு...."
என்றவன்
சற்றுப்
தனித்தனியா
கபாறுத்து
"
கராம்ப
ரதடினயா?" என்று ரகட்க.... மான்சி இன்னும் நிமிரரவயில்ம
.... ஆமாம் என்பது ரபால் தம
யமசத்தவள்..... "
நீ ங்க வந்து கராம்ப ரநரமா காத்துண்டு இருந்ரதளா?" என்றவளின் குரல் ஆமாம்னு கசால்ர
ன் என்று சத்யமன ககஞ்சுவது ரபால் இருந்தது.....
சத்யனுக்கும் அப்படி கசால்
த்தான் ஆமச... அதான் உண்மமயும் கூட.... ஆனால்
அப்படிக் கூற நான் தகுதியானவனா? இந்த கநரிசலுக்கு இப்படி கசங்கிப் ரபானாரள ? இவமள எனக்காக வருத்த ரவண்டுமா?... சத்யனின் மனம் அமமதிப் ரபாராட்டாம் நடத்த...
அவன்
குரல்
அனுமதியின்றி
"
ம்ம்,,
நீ
வருரவன்னு
கசான்னதா
முன்னாடிரய வந்துட்ரடன்..." என்றது... நிமிர்ந்த மான்சியின் முகம் நி ஒளிமயயும்
மிஞ்சிற்று....
வு என்றால்..... அதில் கதரிந்த பிரகாசம் சூரியனின்
அவளின்
ம
ர்ச்சி
கண்டு
துணுக்குற்றாலும் சற்றுமுன் இருந்த கவறுமம மமறந்தது ....
சத்யன்
கநஞ்சுக்குள்
சிறிதுரநரம்
இருவரும்
உங்களுக்குப்
ரபச
எதுவுமின்றி
பாடிக்காட்டனும்னு
நின்றிருந்தனர்
கநமனச்சிண்டு
....
வந்ரதன்...
"
அந்த
பாட்டு
ஆனா
இங்ரக???"
விடு,, அந்த பாட்டு என் மனசுக்குள்ள எப்பவுரம ஒ
ிச்சிகிட்ரட
என்று மான்சி நிறுத்தினாள்.... " பரவாயில்ம
தான் இருக்கும்" என்றவன் அவள் கண்கமள ரநராகப் பார்த்து " கிட்டத்தட்ட ஒன்பது வருஷமா
அந்த
உன்ரம
பாட்டும்
குரலும்
தான்
என்மன
வாழ
வச்சிகிட்டு
இருக்கு...
ஏற்பட்ட ஆத்திரத்மத குமறக்கும் சக்தி அந்த குரலுக்கு மட்டும் தான்
இருக்கு" என்று அவன் கூற .... மான்சி
என்
இப்படிகயல்
துயரமா?
என்
துன்பமா?
என்பது
ரபால்
அவமனப்
பார்த்து
"
ாம் ஆகும்ண்டு ரநக்குத் கதரிஞ்சிருந்தா நான் உடரன வந்திருப்ரபன்....
ஒரு நிமிஷம் கூட உங்கமள இருக்க விட்டிருக்க மாட்ரடன்... என்மன நம்புங்ரகா " என்றதும் சத்யன் சற்ரற சிரிப்புடன் " ம்ம் அப்ரபா பதினாறு வயசுனு கசான்ன? உன்னா என்ன பண்ணிருக்க முடியும்?" என்றான் இ
குவான குர
ில் ...
அவன் ரக
ி கசய்கிறான் என்று புரிய மான்சியின் முகமும் சிரிப்புக்கு மாற.... "
நான்தான்
அந்த
பாவிய
ககாம
வந்திருப்ரபன்..... " மான்சி கசால்
கசய்ரதன்னு
ி முடிக்கவில்ம
கசால்
ிட்டு
நான்
உள்ள
...
" ச்சீ வாமய மூடு... இங்க ரபாய் நீ யா??... ம்ஹூம் நிமனச்சுப் பாக்கரவ கநஞ்சு நடுங்குது
...
இந்த
துன்பகமல்
ாம்
என்ரனாட
ரபாகட்டும்...."
என்ற
சத்யனின்
கவளிப்பமடயான ரபச்சு அவன் மனமத ஓரளவுக்கு அவனுக்ரக உணர்த்தியது.... சிமறயில்
பாட
வந்தரபாது
முதல்முமற
பார்த்த
சத்யனுக்கும்
இவனுக்கும்
எவ்வளவு வித்தியாசம்... அவன் துரராகி என்றான்... இவரனா துன்பத்மத நாரன சுமக்கிரறன் என்கிறான்.... சத்யனது கையில்
நிம
அவனுக்ரக
புதிராக
இருந்தது துன்பமில்ம
இருந்தது
...
அப்ரபா
இவளுக்காக
நான்
.... இவள் வந்து என்மனப் பார்க்கவில்ம
ரய
என்ற ஏக்க உணர்வுதான் ஆத்திரமாக மாறியதா??? சத்யன் தன்மனரய ரகட்டுக் ககாண்டான்..... சத்யனின் இந்த வார்த்மதகள் மான்சியின் இதயத்தில் பூச் கசரிந்தது..... இருவமரயும் மவுனம் தனது ஆதிக்கத்தின் கீ ழ் ககாண்டு வர.... கம்பிகமளப் பற்றிக்ககாண்டு நின்றிருந்தனர்... ஒவ்கவாரு மிநிமிடமும் பிரிமவ உணர்த்தவும் தவறவில்ம
....
" எல்
ாரும் சாப்பிட ககாண்டு வந்திருக்கா... ரநக்கு எதுவும் கதரியாது.. அதான்
எடுத்துண்டு வரம கமல்
ிய குர
.... அடுத்து வர்றச்ச ஏதாவது வாங்கிட்டு வர்ரறன்... " என்று
ில் கூறியவள் மிகுந்த சிரமமாய் நிமிர்ந்து " உங்களுக்கு என்ன
பிடிக்கும்" என்று ரகட்க... என்னகவன்று கசால்வான் சத்யன்?... கையி
ில் இருப்பவனுக்கு சுதந்திரமான ஒரு
துளி காற்மற ககாண்டு வந்து சுவாசிக்க ககாடுத்தார கசால்வான்??? ... " என் அம்மா மகயா
கசய்த இட்
பிடிக்கும் என்று எப்படி
ியும் சாம்பாரும் தான் பிடிக்கும்"
என்றான்... மான்சியின் கசால்
கண்கள்
குளமானது
"
அடுத்து
வர்றச்ச
ஆன்ட்டிகிட்ட
கசய்து
தர
ி எடுத்துட்டு வர்ரறன் " என்றவள் கண்களில் மிதந்த நீ மர வழியவிடாமல்
தடுக்க முடியவில்ம
...
" ச்சு அழாத மான்சி,, நான் நல்
ாதான் இருக்ரகன்" என்றான் சத்யன்.. அவமள அழ
மவத்த குற்றவுணர்வு அவன் குர தனது பர்மச திறந்து அதி
ில்...
ிருந்து ஒரு கிட்காட் சாக்ர
ட் பாமர எடுத்த மான்சி "
இப்ரபா இதுதான் இருக்கு ... வாங்கிக்கரறளா?" என்று மான்சி ரகட்க... அவமள வித்தியாசமாக பார்த்தபடி " இமத யாருக்காக வாங்கின? இப்ரபா என்கிட்ட தர்றரய?" சத்யன் ரகட்டான்... கூச்சமாக சிரித்த மான்சி " எனக்கு இந்த சாக்ர பர்ஸ்
ட் கராம்ப பிடிக்கும்... எப்பவுரம
இருக்கும் " என்றாள்...
சத்யன் அடக்கமுடியாமல் சட்கடன்று சிரித்துவிட்டான்... " சின்னக் குழந்மதயா நீ " என்று மீ ண்டும் சிரித்தவமன அருகி கசாந்தங்கமளப்
பார்த்து
அவனவன்
ிருந்தவன் திரும்பிப் பார்த்து முமறத்தான்... அழுது
ககாண்டிருக்க...
சத்யனின்
சிரிப்பு
அங்ரக முமறப்மப கிளப்பியது... இருவரும் சிரிப்மப அடக்கினர்... சத்யன் சாக்ர
ட்மட வாங்கிக் ககாண்டான்.....
" நீ ங்க நிமறய புக்ஸ் படிப்ரபள்னு அங்கிள் கசான்னார் ... இனி ஏதாச்சும் ரவனும்னா
என்கிட்ட
மான்சியின் குரல் கமல் குரம
மனத்துக்குள் ஒ
கசால்ரறளா? ிமசயாய் ஒ
...
நான்
வாங்கிண்டு
வந்துத்
தர்ரறன்...."
ிக்க....
ிப்பதிவு கசய்த சத்யன் சரிகயன்று தம
புக்
யமசத்தான் ...
கூட்டம் கமாத்தமும் கம
ந்து ஓரிருவரர இருந்தனர் ... கிளம்பரவண்டும் என்றதும்
மான்சியின் முகம் மாறியது.... சத்யரனா இன்று அவள் விரல் தன்மன தற்கசய கூட தீண்டவில்ம
ாக
ரய என்று நிமனத்தான் ....
" என்ன புக்ஸ் ரவணும்னு கசான்ரனள்னா .. வரும்ரபாது வாங்கிண்டு வருரவன்" மான்சி ககஞ்சுத சத்யன் நி
தனது
ாய்க் ரகட்க... கண்கமள
ரவ,, கவிஞர்
அவளின்
மவரமுத்து
விழிகரளாட
எழுதினது
க
ந்தான்
வாங்கிட்டு
வா
"
....
வில்ர "
ாடு
என்று
வா
சத்யன்
கசான்னதும் மான்சி அவமன வியப்புடன் பார்த்தாள்.... " நானும்
அந்த
கமதப்
படிச்சிருக்ரகன்...
அது
வர்ற
கதாநாயகி
நச்கசள்மள
எனக்கு கராம்ப பிடிச்ச ரகரக்டர்" மான்சி உற்சாகமாக கூற...... " ம்ம் எனக்கும்,, அப்பா வாங்கிட்டு வந்து குடுத்திருந்தார்... உள்ள ஒரு நண்பருக்கு பிறந்த நாள் வந்தது.. அதுக்கு பரிசா இந்த புக்மக குடுத்துட்ரடன்.... இப்ப திடீர்னு அந்த நச்கசள்மளமயப் பத்தி படிக்கனும் ரபா
ருக்கு " என்று சத்யன் கசால்
...
மான்சி கராம்பரவ சிவந்து ரபானாள்.... "உ
கின் கமன்மமயான பூக்கமள எல்
ாம் ரசர்த்து கசய்த மதயல் இவள்" சத்யன்
கசான்னதும் மான்சி கவட்கமாய் நிமிர .... " நச்கசள்மளக்கு மவரமுத்து ககாடுத்த வர்ணமன இது " என்ற சத்யன் சிரிக்க... காவ கிளம்பரவண்டுரம கூறிவிட்டு
? " சரி
நான்கடி
நான்
ர் இரண்டாவது விசிம
கிளம்பரறன்"
நடந்திருப்பாள்...
"
என்று
மான்சி
"
மான்சி
என்ற
ஊதினார்...
மநந்த
குர
அமழப்புக்
ில்
ரகட்டு
நான்கடிமய இரண்டடியாக தாவி வந்தாள்... கம்பிமயப் பற்றிய அவள் மகமீ து தனது மகமய மவத்த சத்யன் " கராம்ப ரகாபமா ரபசிட்ரடன்... மன்னிச்சிடு" என்று மட்டும் கசால் மான்சி
முற்றிலும்
நுமழத்து ககாட்ட
அவன் "
உமடந்து
விரல்கரளாடு
என்னதிது
ரபானாள்....
...
கம்பிகளுக்குள்
பின்னிக்ககாண்டு
மன்னிப்கபல்
ாம்
தனது
விழிகளில்
ரகட்கரறள்....
நீ ங்க
விரல்கமள
அருவி
ககாட்டக்
ரபசினது
சரிதான்"
என்று விசும்பலுக்கிமடரய மான்சி குழந்மதயாய் ரபச.... சத்யன் அழும் அவமள ரசித்தான்... இந்த அழுமக அவனுக்காக அல் கண்ண ீமர சத்யனால் துமடக்க முடியவில்ம
வா? ஆனால்
... தன் விரல்கரளாடு பின்னிக்கிடந்த
அவள் விரல்கமள கமன்மமயாக அழுத்திய சத்யன் " ரநரமாச்சு மான்சி கிளம்பு" என்றான் ரகசியமான குர
ில்...
அந்த
ரகசிய
மவத்தது
...
குர
ில்
இருந்த
சரிகயன்று
கம்பீ ரமும்
தம
ஆண்மமயும்
யமசத்தவளிடம்"
மான்சிமய
முகத்மத
கவட்கப்பட
துமடச்சிகிட்டு
ரபா"
என்றான் சத்யன் கண்ண ீமர துமடத்தவள் உதட்டின் ரம
ிருந்த முத்துத் துளிகமளயும் துமடக்க...
சத்யனிடம் நீ ண்டகதாரு ஏக்கப்கபருமூச்சு.... அமறக்கதமவ
மூடும்
காவ
ர்
வந்ததும்
மான்சி
நாளில்
சத்யன்
திரும்பி
திரும்பி
அவமனப்
பார்த்துக் ககாண்ரட ரபானாள்.... சிமறக்கு
வந்த
சிரித்தரதயில்ம மகயி '
இத்தமன ......
ிருந்த சாக்ர
ம்ம்
சாக்ர
ட்
கவளிரய
வந்து
சிரிப்புடன்
இவ்வளவு தனது
மீ மச
சந்ரதாஷமாக முறுக்கியவன்
ட்மடப் பார்த்தான்... பிடிக்குமாம்
?
குழந்மத
மாதிரி
?'
சத்யன்
தானாகரவ
ரபசிக்ககாண்டு சிமற வாளாகத்தில் நடந்தான்..... " எனது இளமம ஆயுதம்... " உனது முத்தச்சூட்டில் உருகி .... " என்மனரய மூழ்கடிக்கும் நாள் வரும்.... " அந்த நாளில் நான் உயிருடன்..... " உனது மார்பு பிரமீ டுகளுக்குள் ..... " புமதக்கப்பட ரவண்டும் !!
இருவரும் சந்தித்து எமதப் பற்றியும் விவாதிக்க வில்ம நிமறவு...
அந்த
நிமறவு
ககாடுத்த
சந்ரதாஷத்மத
... ஆனாலும் மனதில் ஒரு இருவருரம
முழுமமயாக
அனுபவித்தனர்.... வட்டுக்கு ீ வரும்வமர மான்சி ஒருவித மிதப்புடரனரய வந்தாள்.... ஆனால் வட்டில் ீ மரகமஷப் பார்த்ததும் சந்ரதாஷம் கமாத்தமும் வடிந்து விட " வாங்கண்ணா... எப்ப வந்ரதள் " என்று ரகட்டுவிட்டு தனது அமறக்குள் புகுந்துககாண்டாள்.... அமறக்குள் அமர்ந்து தன்மன நிதானப்படுத்திக்ககாண்டு வந்த மான்சிமயப் பார்த்து புன்னமகத்த மரகஷ்.... " உன்மனப் பார்க்கத்தான் வந்ரதன் மான்சி.... " என்றதும்... அவனுக்கு எதிரர அமர்ந்து " கசால்லுங்கண்ணா?" என்றாள் மான்சி... " இல் இதுரபா
உன்ரனாட முடிமவ நீ மாத்திக்கனும்னு கசால்றதுக்காக வந்ரதன் மான்சி.... ஆபர் யாருக்கும் கிமடக்காது " என்று மரகஷ் கசால்
...
மான்சி நிமிட ரநரம் கூட ரயாசிக்கவில்ம மாற்றமும்
இல்ம
...
ரநக்கு
சினிமா
... " இல்
சான்ஸ்
ண்ணா என் முடிவு
ரவண்டாம்"
என்று
எந்த
முடிவாக
அறிவிக்க... மரகஷ் ஏமாற்றத்துடன் விசா சினிமா
த்மதப் பார்க்க.... " ஏன்டி ரநாக்கு என்னடி ஆச்சு?
பாடனும்னு எத்தமன நாளா காத்துண்டிருந்த.. இப்ப ஏன் ரவணாம்னு
கசால்ற?" ககாஞ்சம் கடுமமயாகத்தான் ரகட்டாள் விசா
ம்...
தாமய முமறத்த மான்சி " அம்மா ரநக்கு ரவணாம்னு கசான்னா விடுங்கரளன்?... இத்தமன நாளா உங்களுக்காக எல் வாழப்
ரபாரறன்...
என்
ாம் கசய்ரதன்... இனிரமல் எனக்காக நான்
முடிவுகமள
நான்தான்
எடுக்கப்
ரபாரறன்
.."
என
கவட்டுக்ககன்று உமரத்துவிட்டு எழுந்து தனது அமறக்குள் கசன்றுவிட்டாள்... அதன்பிறகு மரகஷ் எப்ரபாது ரபானான் என்ரற கதரியாது சற்றுரநரம் உறங்கிப் ரபானாள்.... அடுத்த நான்கு நாட்களும் தங்மககளின் திருமண ரவம கமட சம்மந்தப்பட்ட வில்
ஒருபுறமும் ... மாரியின்
ங்கம் எடுப்பது... சட்ட சிக்கல் ஏரதனும் உள்ளதா என்று
ஆராய்வது என்று ஒருநாள் கபாழுது நிமிடமாய் கமரந்து ரபானது... ஹம்சன்
உதவிக்கு
இருந்ததால்
இரண்டு
ரவம
மயயும்
ஒன்றாக
சமாளிக்க
முடிந்தது... ஹம்சமன மாரியின் வட்டுக்கு ீ அமழத்து கசன்று அறிமுகம் கசய்து மவத்தாள் மான்சி.. பழனி
மாரியுடன்
சகைமாக
ஒட்டிக்ககாண்டான்
ஹம்சன்....
மாரிக்கு
ஹம்சனின்
துறுதுறுப்பு கராம்ப பிடித்துப் ரபானது.... மாரியுடன் அமர்ந்து கண்ணில் நீ ர் வழிய வழிய கவங்காயத்மத கவட்டியவமனப் பார்த்து மான்சியும் பழனியும் சிரித்துவிட்டனர்.... " சிரிக்காதீங்ரகா... நீ ங்க உங்க ரவம
மயப் பாருங்ரகா" என்று ஹம்சன் கசால்
....
" அய்ரயா ராசு ரவணாம்யா.... நான் அரிஞ்சுக்கிரறன்.. நீ ரபாய் மகமய கழுவிட்டு உட்காரு ராசு" என்று மாரி ககஞ்சினாள் .. " மாமி எனக்ககான்னும் கஷ்டமில்ர
... நீ ங்க சும்மா இருங்ரகா" என்று மாரிமயரய
ஹம்சன் அதட்டியதும் பழனி மான்சியிடம் உதட்மடப் பிதுக்கி காட்டி " ம்ம் இப்படி அதட்டதான் ஆள் இல்ம இடரம க
க
ப்பானது...
னு பார்த்ரதன்" என்று மாரிமய ரக
ி கசய்ய.. அந்த
வில்
ங்கப் ரபப்பர்கமள பார்த்த மான்சி "
சிக்கலும் இல்ர எடுத்துண்டு
ன்னு கசால்
வந்து
குடுத்த
மடம்க்
கசால்
..
குடுத்து
குள்ள
ிட்டார்.... நாம நாமளக்கு ரபங்க்
நாலு
மிச்ச
ாயர் கிட்ட காட்டிரனன் அங்கிள்... எந்த
மாசம்
பணத்மத
அக்ரிகமண்ட் கரடி
" ம் சரிம்மா,, நீ கசான்ன மாதிரிரய கசய்துட கசாத்துப் தம
பிரச்சமன
ரவற
என்னாகும்னு
ருந்து பணத்மத
ரபாட்டுக்க
பண்ணிட
ாம்
ாம்...
அங்கிள்
அவர்
"
என்று
ாம் " என்ற பழனி " என்ரனாட கதரியம
...
ரநத்து
கூட
ஊர்
வருக்கு ரபான் பண்ரணன்.... யாராவது ரகட்டா உடரன ரபான் பண்ரறன்னு
கசால்
ிருக்கார் மான்சி" என்றார்...
" ககாஞ்சம் கவயிட் பண்ணுரவாம் அங்கிள்.. நம்ம அவசரத்துக்கு உடரன முடியாது தான்
நமக்கு
இன்னும்
நிமறய
மடம்
இருக்கு
"
என்று
மான்சி
ஆறுத
ாய்
கசான்னதும் ... " ஏரதா நீ யிருக்கிற மதரியத்து
தான் எல்
ாம் நடக்குது தாயி... உன் கசால்படிரய
நடக்கட்டும்" என்று மாரியும் கூறினாள்.... மறுநாள்
காம
யிர
ரய
வருவதாகவும்
இடத்துக்காரர்
சுப்மபயாமவ
தயாராக
இருக்கும்படியும் கூறிவிட்டு இருவரும் வட்டுக்கு ீ புறப்பட்டனர்... ஆனால்
மான்சியின்
வட்டில்தான் ீ
அவளிடம்
யாரும்
சரியாக
ரபசுவதில்ம
....
குடும்பத்தின் வசதி வாய்ப்மப பறித்துவிட்டதாக ஹம்சமனத் தவிர அமனவரும் எண்ணினார்கள்... மான்சி என்ன ஏது என்று யாரிடம் விசாரித்துக் ககாள்ளவும் இல்ம ரபாக்கிர ரவம
... அவர்களின்
ரய ரபாகட்டும் என்று எண்ணினாள்... திருமணப் பத்திரிக்மக மவக்கும்
யில் ஆளுக்ககாரு பக்கம் பிஸியாகி விட... மான்சி ஹம்சனுடன் சத்யன்
வட்டு ீ ரவம
யில் கவணம் கசலுத்தினாள்...
மறுநாள் மாரியின் கபயரில் வங்கியில் இருந்த பணத்தில் பத்து எடுத்து
இடத்துக்காரர்
சார்பதிவாளர்
அலுவ
முடித்த ரபாது மாம மாரியும்
பழனியும்
சுப்மபயாவின் கம்
வந்து
கபயருக்கு
அக்கிரிகமண்ட்
ட்சம் மட்டும்
மாற்றிவிட்டு
தயார்
கசய்து
உடனடியாக பதிவு
கசய்து
ஆறு மணியாகி விட்டது... கமடக்கு
ஒருநாள்
ஹம்சனும் வட்டுக்கு ீ வந்த ரபாது விசா
விடுமுமற
விட்டிருந்தனர்....
மான்சியும்
த்தின் எதிர்ப்புக் குரல் கிளம்பியது...
" கரண்டும் எங்க ரபாறதுக.. வர்றதுகன்ரன கதரியம நடத்துற ஆத்தா கதரியம
... சத்திரம் சாவடி
... வரவர இது குடித்தனம்
வந்து தங்கிண்டு ரபாறதுகள் மாதிரி
கதரியறது" என்று உரக்க ரபச.... அக்காவிடம் ைாமட கசய்து உள்ரள ரபாகும்படி கூறிய ஹம்சன் " அம்மா ஒரு நல்
காரியத்துக்காக
இருக்காத" என்று விசா வழக்கம்
ரபா
அம
ஞ்சிண்டு
இருக்ரகாம்...
ஸ்ர
ாகங்கமள
கத்திண்டு
திட்டுகின்றாரா?? என்று
முனங்குகிறாரா??
புரியாமர
ரய
அல்
முனுமுனுகவன
து
ஏரதா
ிக்ககாண்டி இருந்தார்....
மான்சியால் அந்த வாரம் சத்யமனப் பார்க்க ரபாக முடியவில்ம பட்டு
சும்மா
த்மத அடக்கினான்...
கவங்கி
குடும்பத்தினமர கசால்
தான்
எடுக்கப்
ரபாகரவண்டும்
என்று
காம
யிர
ரய
.... தங்மககளுக்கு
மாப்பிள்மள
வட்டார் ீ
வந்துவிட ... சத்யமன காணமுடியாத மான்சி இதயம் மவுனமாய் கண்ண ீர் விட அவர்களுடன் க
ந்துககாண்டாள்....
அடுத்தடுத்த நாட்கள் கால்களில் சக்கரம் கட்டிக்ககாண்டு பயணமாக.... மான்சிக்கு மனதுக்குள்
ஏக்கமிருந்தாலும்...
ஐந்து
ட்சரூபாய்
பணத்மதக்
ரிைிஸ்டர் கசய்தால்தான் பத்திரத்மதக் ககாடுத்து வங்கியில் ர
கட்டி
இடத்மத
ான் ஏற்பாடு கசய்ய
முடியும் என்பதால் பழனியுடன் மீ ண்டும் ஒருமுமற அவருமடய கிராமத்துக்குப் ரபாய் தம
வமரப் பார்த்து ஞாபகப்படுத்திவிட்டு வந்தாள்....
சத்யமனப் பார்க்கப் ரபாவகதன்றால் முழுதாக அமரநாள் ஆகிவிடும் ... ஆனால் மான்சிக்கு இருந்த ரவம அடக்கிக்
ககாண்டு
கரளா அவமள நகரவிடாமல் கசய்தது ... ரவதமனமய
ரவம
கமள
கவனித்தாள்....
இமடயிமடரய
கச்ரசரிக்கும்
ரபாய் குடும்பத்துக்குத் ரதமவயான வருவாமய ககாண்டுவந்து ககாடுத்தாள் அடுத்த
வாரம்
சத்யமன
பார்க்க
ரவண்டும்
என்று
முடிவு
கசய்து
கிளம்பும்
ரநரத்தில் பழனியிடமிருந்து ரபான் வந்தது... பழனியின் கசாத்து விவகாரமும் ஒரு முடிவுக்கு
வந்தருந்தது...
வாங்கிக்ககாள்வதாகவும் வாங்கிக்ககாள்வதாகவும் கல்யாண
ரவம
கமள
அவர்
வட்டுக்குப் ீ
...
த்மத
நி
ஊர்த்
தம
வர்
கவனிக்குமாறு
பக்கத்து
யாரரா
வட்டுக்காரரர ீ
ரகாழிப்
பண்மண
ரபான்
கசய்து
கசால்
...
கசால்
ிவிட்டு
மான்சியும்
வட்மட ீ மவக்க
ஹம்சமன பழனியும்
ஊருக்கு கிளம்பினர்.... எல்
ாவற்மறயும்
ரபசி
முடித்து
அடுத்த
பத்திரப்பதிவு என்று ரபசிவிட்டு வந்தனர்....
நான்கு
நாளில்
பணம்
ககாடுத்ததும்
இங்ரக
சுப்மபயாமவ
அக்ரிகமண்ட்மட
கசய்வதற்கு தயாராக இருக்க கசால் ஆனால் அலுவ
எத்தமன
ரகன்சல்
கசய்து
இடத்மத
கிரயம்
ி கசான்னாள் மான்சி....
நாமளக்குதான்
மூடி
மமறக்க
முடியும்?...
பத்திரப்திவு
கத்தில் கதரிந்தவருக்கு கல்யாணப் பத்திரிக்மக ககாடுக்க வந்த கவங்கி
மகமள அங்ரகப் பார்த்து விட்டு திமகப்புடன் விசாரிக்க.... ரநரடியாகப் பார்த்தப் பிறகு கபாய் கூற முடியாத மான்சி... கையி சத்யன்
குடும்பத்துக்கு
உதவுவதற்காக
வந்திருப்பதாக
ில் இருக்கும்
கசான்னதும்...
எதுவுரம
ரபசாமல் அங்கிருந்து கசன்றுவிட்டார் கவங்கி... வட்டில் ீ இன்று பூகம்பம் இருக்கும் என்று கதரியும் .... ஆனால் அந்த பூகம்பத்தின் பாதிப்பு
மரகஷ்
மூ
எதிர்பார்த்திருக்கவில்ம
மாக
சிமற
வமர
என்று
மான்சி
....
மான்சி வட்டுக்குள் ீ நுமழயும் ரபாரத விசா வரரவற்றது....
கசல்லும்
கசருப்மப
விட்டுவிட்டு
த்தின் அழுமக சத்தம் தான் அவமள
புழக்கமடப்
ரபாய்
முகம்
மககால்
கழுவிவிட்டு வட்டுக்கு ீ வந்தாள் மான்சி... யாரால்
நமக்கு
தங்மககள்
இந்த
கல்யாண
முமறத்துக்
ககாண்டு
வாழ்க்மக உள்ரள
கிமடத்தது
ரபாக...
காம
என்று யி
ரயாசிக்காத
ிருந்து
அம
ந்து
திரிந்துவிட்டு வந்தவளுக்கு ஒரு வாய் காபிக் ககாடுக்க கூட அங்ரக யாருக்கும் மனசில்ம
....
மான்சிரய கிச்சன் கசன்று தனக்கு காபி க
ந்து எடுத்துக் ககாண்டு ரசாபாவில்
அமர்ந்தாள்.... கவங்கி மவுனமாக இருக்க விசா "
நீ
இதுக்குத்தான்
இருக்குறவன் இவளுகளுக்கு கதாம
சுத்திண்டு
சகவாசம்
ரதமவயாடி?
முன்மனடி
ச்சிருக்கனும்
இருக்ரகன்னு
ரபா
உயர்த்தி கத்தினாள் விசா
என்று
கதரியாம
ரநாக்கு
ரபாச்ரசடி?
பித்தம்
கையில்
முத்திப்
ரபாச்சு....
தான்
கல்யாணத்மதப்
பண்ணி
தனது
உருவத்துக்ரகற்றபடி
ரநாக்கு
ருக்கு"
ம் ஆரம்பித்தாள் ....
குரம
ம்....
நிதானமாய் காபிக் குடித்து முடித்த மான்சி டம்ளமர கழுவி மவத்துவிட்டு வந்து " இப்ரபா நான் மாப்பிள்மள ரதடிண்டு அம எனக்கு கசய்யம
உதவி
கசய்து
னா நாகனல்
மானத்மத
யுரறன்னு உன்னண்ட யார் கசான்னா?....
காப்பாத்தினவனுக்கு
என்மன
ஒத்தாமச
கூட
ாம் மனுஷப் பிறவியா கபாறந்ததுக்ரக அர்த்தமில்
ரபாயிடும்.... என் மனசாட்சிரயாட நான் இமதகயல் இனி
இந்த
மாத்திக்க
முடியாது....
நான்
ாம
ாம் கசய்ரறன்..... யாருக்காவும்
இப்படித்தான்
இருப்ரபன்
"
என்று
கூறிவிட்டு எழுந்த மான்சி தனது அமற வாசலுக்குப் ரபாய் நின்று திரும்பி " நான்
அவா
ஆத்துக்கு
ரபாறது
வர்றது
கசால்
ிடுங்ரகா நான் ஹாஸ்டல்
உங்களுக்குப்
பிரச்சமனயா
இருந்தா
ரபாய் தங்கிக்கரறன்" என்று அசால்டாய் ஒரு
குண்மட தூக்கிப் ரபாட்டுவிட்டு அமறக்குள் கசன்றுவிட்டாள்... கவங்கியும் அவரது தர்மபத்தினியும் அதிர்ந்து ரபாய் வாமய மூடிக்ககாண்டனர்..... அடிக்கடி பூகம்பம் கவடித்தாலும் மான்சி அமமதியாக அமத எதிர்ககாண்டாள்.... வட்டினரின் ீ
முழு
எதிர்ப்ரபாடு
சத்யன்
வட்டுக்கு ீ
கசன்று
வந்தவமள
முழுதாக
கண்டுககாண்டது மரகஷ் தான்.... மான்சியின் இந்த ஆர்வத்துக்குப் பின்னால் காதல் என்ற வார்த்மதமய ரசர்த்துப் பார்த்தான்... சரியாக கபாருந்தி வந்தது கையி
ில்
இருக்கும்
சத்யன்
மீ து
காதல்வயப்பட்டிருக்கும்
மான்சியின்
மீ து
அருவருப்பு தான் வந்தது .... இவளின் ரசமன ஏன் இப்படிப் ரபாய்விட்டது என்று ரயாசித்தவன் ... மான்சிமய காப்பற்றி தான்தான் வாழ்க்மக ககாடுக்க ரவண்டும் என்ற முடிகவடுத்தான் மரகஷ்... பழனியின் கசாத்து விவகாரம் முடிந்து மான்சி அதன் ரவம மமறந்திருந்து விசா மகள்
அவமள
த்திடமும் கசால் கையி
ில்
கண்கானிக்க த் தவரவில்ம
இருப்பவமன ...
கபயரில்
அவன்
கண்டுபிடித்தமத
....
காத
இருந்தபடியால் மரகஷ் கூறியது விசா ககாடுக்கவில்ம
ஆரம்பித்தான்....
யாக திரிய..... மரகஷ்
ிக்கிறாள்
என்ற
சந்ரதகம்
ஏற்கனரவ
த்துக்கு அப்படிகயான்றும் கபரிய அதிர்மவ
இருந்த
விசா
ம்
மனதில்
இல்
ாமல்
ரபானது
அவளிடம்... இறுதியாக
மரகஷுடன்
சதயமன கசன்று கையி என்று
உறுதி
அருவருப்பான
கூடி
ஒரு
கசய்தாள்
சங்கதிதான்
கையிலுக்குப்
என்றாலும்
ரபாய்
மகளின்
ம்....
இருவருமாக
சத்யமன
வாழ்க்மக
சந்திப்பது
என்பமதவிட
மும் மான்சி சினிமா பாடுவதில் தான் இருக்கிறது என்பதால்
ரவறு வழியின்றி ரபாக முடிவு கசய்தாள் விசா மறுநாள்
விசா
ில் சந்திப்பது என்று முடிவு கசய்து மறுநாரள கிளம்புவது
கசய்துககாண்டாள்....
அமனவரின் பிற்கா
முடிவு
கதரிஞ்சவா
ஆத்துக்கு
கல்யாணப்
கூறிவிட்டு மரகஷூடன் கிளம்பினாள் விசா
ம்.... பத்திரிக்மக
ககாடுக்கப்
ம்.... மடிசார் இல்
ரபாவதாக
ாமல் சாதரணமாக
புடமவ கட்டிக்ககாண்டு கிளம்பினாள்... கையி
ில்
மனுமவ
வாழ்க்மகயிர
ககாடுத்துவிட்டு
காத்திருந்த
நிமிடங்கமள
ரய மிகவும் அருவருக்கத்தக்க நிமிடங்களாக எண்ணினாள்....
தனது
மனு
பரிசீ
ிக்கப்பட்டு
இவர்களுக்காக
அனுமதி
கிமடத்து
காத்திருந்தான்....
உள்ர
மான்சியின்
ரபான
தாயார்
ரபாது
பார்க்க
சத்யன்
வந்திருப்பதாக
மனுவில் குறிப்பிட்டிருந்த படியால் சத்யன் உடனடியாக வந்திருந்தான்... கம்பிகளுக்குப்
பின்னால்
சத்யனின்
உருவத்மதப்
பார்த்ததும்
விசா
ம்
சற்று
மிரண்டுதான் ரபானாள்.... முறுக்கி விடப்பட்ட கத்மத மீ மசயும் ஆறடி உயரமுமாய் நின்றவமன பார்த்து மிரளாமல் இருந்தால் தான் ஆச்சர்யம்... விசா
த்தின்
உருவத்தில்
மான்சியின்
ைாமடமய
கண்டு
அவள்தான்
விசா
ம்
என்று சரியாக கண்டு ககாண்ட சத்யன் " வணக்கம்மா" என்று மரியாமதயுடன் மககூப்பினான்.... அவனது மரியாமதமய ஏற்பது ரபால் தம அம்மா,, உங்கமளப்
பார்க்கனும்னு
கசய்துககாண்டவள்...
"
பாடிண்டு
இருக்கா"
இவர்
என்று
யமசத்த விசா
வந்திருக்ரகன்"
மரகஷ்வரன்...
அருகில்
என்று
மான்சி
நின்றிருந்த
ம் " நான் மான்சிரயாட தன்மன
இவரராட
மான்சிமய
அறிமுகம்
குரூப்
தான்
அறிமுகம்
கசய்து
மவத்தாள்... சத்யன் மரகமஷ உற்றுப் பார்த்தான்... ர
சாக அமடயாளம் கதரிந்தது... அன்று
மான்சியுடன்
ரைாடிப்
என்று
நட்புடன் தம
யமசத்தான்...
மூவருரம
பாடல்
அமமதியாக
பாடியவன்
இருக்க....
"
என்ன
அமடயாளம்
கதரிய...
சிறிது
ரபசனும்னு
வந்திருக்கீ ங்க?" என்று
பவ்யமாக
நின்றிருந்த
சத்யன்தான் எடுத்துக் ககாடுத்தான்.... முந்தாமனயால்
இழுத்து
மூடிக்ககாண்டு
ரபச்மசயும் பவ்யமாகரவ ஆரம்பித்தாள் .... " உங்களா
விச
எங்க குடும்பத்துக்கு ஒரு
காரியம் ஆகரவண்டியிருக்கு.... அதுக்காகதான் பார்க்க வந்ரதாம் " என்று கசால் சத்யன் புரியாமல் புருவத்மத சுழித்து " என்னா
ாம் ...
என்ன ஆகனும்?" என்று ரகட்டான்
.... விசா
ம் தயக்கத்மத உதறி ரநரடியாக ரபச்மச ஆரம்பித்தாள்.... " மான்சி அடிக்கடி
உங்கமள வந்து பார்த்துட்டு ரபாறது எங்காத்து அதுமட்டுமில்
தினமும்
வர்றா....
அகதல்
நிதமும்
சண்மடயும்
விட்டு
கவளிய
ாம்
உங்காத்துக்குப்
எங்களுக்கு சச்சரவுமா
ரபாய்
ரபாறது...
ஹாஸ்டல்
பண்ணறதுனு புரியாம கமடசி
சுத்தமா
எல்
ரபாய்
மணிக்கணக்கா
பிடிக்கம அவமள
தங்கிக்கறதா
ாருக்கும் கதரிஞ்சிடுத்து... ...
இதனா
அதட்டிக் கசால்
ி
இருந்துட்டு எங்காத்து
ரகட்டா... மிரட்டுறா....
வட்மட ீ என்ன
உங்கமளப் பார்க்க வந்திருக்ரகாம் " என்றவள்
நான் கசான்னது சரியா என்பது ரபால் மரகமஷப் பார்க்க ....
இப்ரபாது மரகஷ் ஆரம்பித்தான் ... " மான்சி உங்கமள வந்து பார்க்கறமதரயா ரபசறமதரயா நான் தப்புனு கசால்
முடியாது... ஏன்னா நான் அவ ரபமி
ி கமம்பர்
கிமடயாது.... ஆனா அவமள பாட வச்சு இத்தமன உசரத்துக்கு ககாண்டு வந்த ஒரு கவல்விஸர் என்ற முமறயில் நான் சி
விஷயங்கமள உங்களுக்கு கசால்
மவக்க வந்திருக்ரகன் .... மான்சி தன்ரனாட வாழ்க்மகயி மூ
ி புரிய
உங்கமள சந்திச்சதன்
மா மிகப்கபரிய முன்ரனற்றத்மத இழக்கப் ரபாறா சத்யன் " என்று கூறிவிட்டு
மரகஷ் நிறுத்த.... சத்யன் திமகப்புடன் " என்னா
மான்சிரயாட முன்ரனற்றம் தமடபடுதா?" என்று
ரகட்க... " ஆமாம் சத்யன்.... மான்சி பதினாறு வயசு
ரமமடகள்
பாட ஆரம்பிச்சு இப்ரபா
ஒன்பது வருஷம் முடிஞ்சிருச்சு.... இந்த ஒன்பது வருஷமா சினிமா கிமடக்கனும்ங்கறது தான் அவரளாட எல்
பாட வாய்ப்புக்
ட்சியமா வாழ்ந்தா... அவளுக்காக நானும்
ா மியூசிக் மடரக்டர் வட்டு ீ வாசப்படியும் ஏறி இறங்கிரனன் .... இத்தமன
வருஷமா
கிமடக்காத
இமசயமமப்பாளர் ரகட்டிருக்கார்.... ரபசிரனாம்...
வாய்ப்பு
அவரராட
நானும்
ஆனா
இப்ரபா
ரதடிவந்து
மியூசிக்
மான்சி
மான்சிரயாட
அவ
ரபமி
சினிமாவி
ியும்
பாட
கிமடச்சிருக்கு பாடனும்னு
இமதப்
னு
கசால்
எங்களுக்கு இது பயங்கர அதிர்ச்சி தான் ... ஏன்னா மான்சிரயாட ஆமச எல்
ாரம சினிமாவு
கசான்னதுக்கு
காரணம்
பிரப
ஆமசப்பட்டு
மான்சிகிட்ட
இஷ்டமில்ம
...
பத்தி ிட்டா...
ட்சியம் கனவு
பாடுறது தான்... அந்த வாய்ப்மப அவ ரவணாம்னு
நீ ங்க
தான்
சத்யன்....
விரும்பறானு நிமனக்கிரறன்.... அதனா
ஐ
திங்க்
,, மான்சி
உங்கமள
தான் உங்க தகுதிக்கு ஏத்த மாதிரி தன்மன
மாத்திக்க நிமனச்சு இந்த வாய்ப்மப நிராகரிக்கிறா ரபா
ருக்கு..." என்று கவகு
நிதானமாக சரியான ஏற்ற இறக்கத்துடன் ரபசிய மரகஷ் இறுதியாக " மான்சி பாடி நீ ங்க ரகட்டிருக்க மாட்டீங்க சத்யன்.. .. அந்த குரல் பாட ரகட்டவங்க யாரும் அது ரமமட கச்ரசரியி இந்த உ
ரய முடங்கிப் ரபாகனும்னு நிமனக்க மாட்டான் ...
கம் முழுக்க அவள் குரல் ஒ
நிமனப்பான் இடத்துக்கு
சத்யன்... வந்து
நான்
உங்க
ிக்கனும்... எல்
அமதத்தான்
முன்னாடி
ாரும் ரசிக்கனும்னு தான்
நிமனக்கிரறன்....
நின்னு
மான்சியின்
அதனா
தான்
இந்த
முன்ரனற்றத்துக்காக
மகரயந்தி நிற்கிரறன் சத்யன் " என்று கூறி முடித்தான் சத்யன்
மூச்சு
விடக்கூட
ககாண்டிருந்தான்.... எனக்காகவா
நானா
சினிமா
கசால்வது
ரபால்
ரவண்டிய
குரல்
மான்சியின்
வாய்ப்மப
மான்சியின் அல்
மறந்தவமன
உ
கூறுவமத
முன்ரனற்றத்துக்கு
ரவணாம்னு
குரல்
வா?? அவள்
மரகஷ்
கம்
குரம
கசால்
முழுவதும் எனது
ரகட்டுக்
தமடயாயிருக்ரகன்?
ிட்டா??
இந்த
ரகட்டுப்
சுவாசமாக
மரகஷ்
பாராட்டப்பட
ரநசித்த
நானா
இப்ரபாது அவள் முன்ரனற்றத்துக்கு முட்டுக்கட்மடயாக இருக்கிரறன்?? அவள் பாடி
நான் ரகட்டதில்ம இருக்ரகன்...
யா?? அடப்பாவி அதுதாரன என் சுவாசமாகரவ வாழ்ந்துகிட்டு
என்மனப்
ரபாய்
இப்படி
கசால்
ிட்டாரன??..
சத்யனின்
சிந்மத
கதளிவின்றி எமதகயமதரயா ரயாசித்து குழம்பிக் ககாண்டிருக்க .. விசா
ம் தன்
பங்கிற்கு மீ ண்டும் ஆரம்பித்தாள் " அவ சம்பாதிச்சாதான் எங்காத்து
அடுப்பு எரியும் தம்பி.... அது
அள்ளி
நன்னா
ரபாட்டுடாரதள்....
இருக்கிற
உங்கப்
நீ ங்கரள
பின்னாடி
அவ
ரயாசிச்சுப்
சுத்திண்டு
யும் மண்மண
பார்ங்ரகா....
இருக்கறது
கையில்
கவளிய
கதரிஞ்சா
என்ரனாட மத்த கரண்டு கபாண்ணுங்கரளாட வாழ்க்மக என்னாகிறது?.. இன்னும் ஒரு
மாசத்து
கதரிஞ்சா
கல்யாணத்மத
கல்யாணம்
வச்சிண்டு
நின்னுடும்
...
இகதல்
அத்ரதாட
ாம்
நாங்க
சாப்பிட்டு உயிமர விட ரவண்டியது தான்.... " என்று விசா
சம்மந்தி எல்
ஆத்துக்குத்
ாரும்
ம் கசால்
சத்யன் பதறிப் ரபானான் ... " அய்ரயா என்னம்மா இது ? இப்படி
விஷத்மத
ி முடிக்க ..
ாம் ரபசாதீங்க...
அந்த மாதிரி எதுவும் நடக்காது" என்றான்... " நடக்காதுன்னு கசால்
ாரதள்... நிச்சயம் அதுதான் நடக்கப் ரபாறது.... உங்களால்
மான்சிரயாட சினிமா வாய்ப்பு மட்டுமில்
.... எங்காத்து வயித்து பிமழப்பும் ரசர்ந்து
ரபாகப் ரபாறது.... கரண்டு கபண்கரளாட கல்யாணம் நின்னுடுத்துன்னா அப்புறம் நான் கசான்னது தான் நடக்கும் " என்ற விசா
ம் தாங்க மாட்டாதவள் ரபா
அழ
ஆரம்பித்தாள்.... அவர்களின் ரபச்சி கவகுதூரம்
ரபா
ிருந்த நியாயம் புரிந்தது சத்யனுக்கு.... காதலுக்கும் தனக்கும் ருக்கு
விட்டு ரபசி காதம
என்று
விரக்தியுடன்
எண்ணினான்....
இருவரும்
மனம்
பரிமாறிக் ககாள்ளும் முன்ரப அந்த காதலுக்கு சவப்கபட்டி
தயார் கசய்யப்பட்டு விட்டமத விரக்த்தியுடன் உணர்ந்தான்.... தன்னுடன் வந்தாள் மான்சியின் வாழ்க்மக அவ்வளவாக ரசாபிக்காது என்று கதரிந்து ககாண்டான்.... அவளது வளமான எதிர்கா
த்துக்கு நான் தமடக் கல்
ாக இருக்க மாட்ரடன் என்று
தனக்குள் உறுதி கசய்து ககாண்டான்...... ஒரு குடும்பத்மதரய அழித்து அதன் ரமல் தங்களின்
காதல்
சாம்ராஜ்யத்மத
எழுப்ப
சத்யனுக்கு
விரும்பமில்ம
.....
வ
ிதான்.,, சுயநிமனரவாடு கநஞ்மசப் பிளந்து உயிமர கவளிரய உருவிகயடுக்கும்
வ
ிதான்,, ஆனால் இந்த வ
இருக்கட்டும்... காத
ி என்ரனாடு ரபாகட்டும்... அவளாவது சந்ரதாஷமாக
னாக இல்
ாமல் கா
ம் பூராவும் அவள் குரலுக்கு மட்டும்
ரசிகனாக இருந்து விட்டுப் ரபாகிரறன்... கநஞ்சில் உறுதி கநருப்பு பட்ட தழும்பாக தனது தடத்மத அழுத்தமாகப் பதிக்க சட்கடன்று நிமிர்ந்தான் சத்யன்.... " நான்
என்ன
கசய்யனும்னு
கசால்லுங்க
ரபாதும் " என்று இரண்ரட வரியில் தனது நிம
கசய்ரறன்....
மான்சி
நல்
ாருந்தாப்
ப்பாட்மட கசான்னான் சத்யன்...
இப்ரபாதும்
மரகஷ்
கதரியக்கூடாது
தான்
ரபசினான்....
சத்யன்....
நாங்க
"
கசால்
நாங்க
வந்து
ித்தான்
ரபானது
நீ ங்க
பண்றீங்கன்னு கதரிஞ்சா நாங்க இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டதும் அதனா
நீ ங்களா
முடிகவடுத்த
மாதிரி
கசால்
ிடுங்க
மான்சிக்குத்
அவமள
அவாய்ட்
வனாப் ீ ரபாய்டும்....
சத்யன்...
அதுகூட
வரக்கூடாதுங்கற மாதிரி கசான்னா நிச்சயம் கண்டுபிடிச்சிடுவா... அதனா ரபா
வரட்டும் ரபாகட்டும் ... ஆனா நீ ங்க மட்டும் அவமள விரும்பம
ரதாழியாகத்தான்
நிமனக்கிறீங்கன்னு
அவளுக்குப்
புரிய
அவ
எப்பவும் ... கவறும்
வச்சிடுங்க...
அதுப்
ரபாதும் சத்யன்... ககாஞ்சநாள் அழுவா... அப்புறம் சகியாயிடுவா... " என்று மரகஷ் கசால்
...
சத்யன் கம்பிகமளப் பற்றிக்ககாண்டு அமமதியாக நின்றிருந்தான்... தன் காதம தாரன மறுக்கும் நிம முற்று
கபறாமல்
மம எந்த காத
பாதியில்
னுக்கும் வரக்கூடாது... முதல் காதல் தான்
முடிந்தகதன்றால்...
எனது
இரண்டாவது
காதலும்
முமளவிடும் ரபாரத கருகிவிட்டரத.... உள்ளம் ஊமமயாக அழ... கண்ண ீரின் சுவடு கண்களில் கதரிந்துவிடாமல் கண்ணியவானாக நின்றிருந்தான் சத்யன்... அவன் அமமதி விசா ரபசறது பிச்மசயா ரசம
த்துக்கு எப்படி இருந்தரதா... " எங்காத்து ைீவனரம நீ ங்க
தான் இருக்கு தம்பி.... என்ரனாட மத்த குழந்மதகளுக்காக உங்களாண்ட ரகட்குரறன்..
தயவு
பண்ணுங்ரகா"
விசா
த்தின்
கண்ண ீர்
மார்புச்
மய நமனத்தது...
இவர்கள் அடாவடியாக ரகட்டிருந்தால் ஒருரவமள சத்யன் சம்மதிக்காமல் கூட அ
ட்சியமாக ரபாயிருப்பான்... ஆனால் அழுது அல்
வா ரகட்கிறார்கள் ?? ... " நீ ங்க
கிளம்புங்க... இனிரமல் மான்சி உங்க மகள் மட்டும் தான்... என் காத
ி இல்ம
"
என்று நிதானமாக கூறிய சத்யன் திரும்பி ரவகமாக நடந்து கவளிரயறி சிமற வளாகத்திற்கு கசன்றான்.... " காற்மற வான் மண்ட
ம் ...
" எதிர்க்கும் ரபாதுதான் .. " காற்று அழுத்தம் கபற்று.. " மமழயாகப் கபய்கிறது... " என் காதலும் எதிர்ப்புகமள எதிர்ககாண்டு .. " அமமதியாக அழுத்தம் கபற்று ... " கபரும் புயல் மமழயாக வருரமா? " வா
ிபம் சார்ந்து வந்த காதல் என்றால்...
" கம்பிகளுக்குப் பின்னால் நின்று ... " கண்ண ீர் சிந்துமா?
" வசதி சார்ந்து வந்த காதல் என்றால்.... " கட்டுப்பாடுகமள மீ றி என்மனக் .. " காண வந்திருக்குமா? " இது உயிர் காதல்.. " என் உயிரராடு ரசர்ந்து புமதயும் காதல்!!! " நான் மட்டுரம அறிரவன் என் காதம
இது
எதுவுரம
விட்டுதான்
கதரியாத
ரபாய்
மான்சி
பார்க்க
சத்யனுக்கு
ரவண்டும்
!!!
கசாந்தமாக
என்று
இடத்மத
நிமனத்து
வாங்கி
முமனப்புடன்
கசயல்பட்டாள்.... பழனியின் வடு ீ நி
ம் முடிந்து பணம் இவர்கள் மகக்கு ஆறு
வந்தது ... அதில் ஐந்து பணத்மத
பழனியின்
ட்சத்து கசாச்சம்
ட்சத்மத மட்டும் சுப்மபயாவிடம் ககாடுத்து விட்டு மீ தி கபயரில்
ஒரு
வங்கி
கணக்மக
ஆரம்பித்து
ரபாட்டு
மவத்தாள்.... பதிமனந்து
ட்சம் பணம் கட்டி ஆனாதும் முழு கிரயத்துக்கு ஏற்பாடு கசய்து ...
மாரியின் கபயிரில் கசாச்சமாக இருந்த பணத்மத எடுத்து வந்து பத்திர கச
வுக்கு
மவத்துக் ககாண்டாள் .... எல்
ாம் முடிந்தது... வட்மட ீ மாரியின் கபயருக்கு மாற்றி
எழுதி
அந்த
ஆகிவிட்டது
...
..
தாயின்
உமழப்புக்கு
தகுந்த
மரியாமத
கசய்தாகிவிட்டது.... தன்
கபயரில்
மாற்றப்பட்ட
இடத்தின்
பத்திரத்மத
மகயில்
வாங்கிய
மாரியின்
கண்ண ீர் கண்டு மான்சியும் கூட மாரிமய அமணத்துக் ககாண்டு அழுதுவிட்டாள்.... பழனி கநகிழ்ந்து ரபாய் மாரியின் மகமயப் பற்றி... " நீ பட்ட கஷ்டம் மாரி இந்த வடு... ீ
உன்ரனாட
உமழப்புதான்
இவ்வளவும்
"
என்றவர்
உணர்ச்சிவசப்பட்டு
மாரியின் மககமள தனது கண்களில் ஒற்றிக் ககாண்டார்.... மறுநாள்
வட்டில் ீ
இனிப்பு
கசய்து
பத்திரத்மத
மவத்து
பூமை
கசய்த
மான்சி...
உடரன ஹம்சமன அமழத்துக் ககாண்டு வங்கி அதிகாரிமய சந்திக்கச் கசன்றாள்.... அவர் ர
ரகட்ட
ரபப்பர்ஸ்
கரடி
கசய்து
ான் தருவதாக கூறினார் வங்கி ரம
ககாடுத்தால்
ஒரு
மாதத்திற்குள்ளாகரவ
ாளர் .... அவர் ரகட்ட எல்
ாவற்மறயும்
குறித்துக் ககாண்டு வந்தார்கள் .... தங்மககளின் திருமணத்திற்கு இன்னும் பத்து நாரள என்ற நிம பார்க்க
ஆயிரம்
காதல்
கிளம்பினாள் மான்சி....
கனவுகமள
சுமந்து
ககாண்டு
காத
யில் சத்யமன மனக்
காணக்
" சூரியமனக் கண்டு தாமமர மட்டும் தான் ம
ருமா? ..
" இரதா என் இதயச் சூரியமனக் காணும் ஆவ " நானும் தான் நிமிடத்திற்ககாரு முமற ம " இப்ரபாது கசால் நீ ம சத்யமன
காணப்
சிமறச்சாம வழக்கம்
ஆவ
ில்
ர்கிரறன்..
து நான் ம
மான்சிக்கு
ரா?
முன்ரப
அவள்
இதயம்
யின் கம்பிகமளப் பற்றிக்ககாண்டு கனவுகரளாடு காத்திருந்தது....
ரபா
அமறக்குச்
ரபாகும்
ரா? அல்
ில் ...
சம்பிரதாயங்கள்
கசன்றாள்
அமழப்பாரனா
?
மான்சி....
என்ற
காத்திருக்கவும் இல்ம
முடிந்து
சத்யமன
அன்று
எதிர்பார்ப்புடன்
காணப்
ரபால்
கசன்ற
பார்மவயாளர்கள்
தனக்காக
மான்சிமயக்
.... காத்திருந்து அமழக்கவும் இல்ம
காத்திருந்து காண
சத்யன்
....
சட்கடன்று ஏமாந்தாலும் வருவான் என்று கம்பிகமளப் பற்றிக்ககாண்டு நுமழவு வாயி
ில் தன் விழிகமள பதித்து காத்திருந்தாள்..... ஒருரவமள இத்தமன நாட்கள்
தாமதமாக வந்ததற்காக ரகாபித்துக்ககாண்டாரனா? .... அவனது உரிமமயான இந்த ரகாபம் மான்சிக்கு கராம்ப பிடித்திருந்தது ... சி
மணித்துளிகள்
பார்மவயார்கள்
இமயத்தின்
அமறயின்
பாரத்ரதாடு
பாமதயில்
கழிய....
சத்யனின்
கதரிந்தது...
அந்த
பாதங்கள் பாதங்கள்
சத்யனுமடயமவ தான் என்று உள்ளுணர்வு கூற,, விருட்கடன நிமிர்ந்தாள் ... சத்யன் தான்... முறுக்கி விட்டிருந்த மீ மசமய விரல்களால் ரமல் ரநாக்கி திருகி விட்டபடி வந்தான்... சுற்றுப் புறத்மத பார்மவயால் அளவிட்டபடி கவகு நிதானமான ரவக ஸ்மட
நமட....
அடர்ந்த
கிராப்
கநற்றியில்
வழிய...
அதில்
விரல்
ரகார்த்து
ாக பின்னுக்குத் தள்ளினான் .....
மான்சி எல்
ாவற்மறயும் மின்ன
ின் ரவகத்தில் இதயத்தில் பதிவு கசய்தாள்.....
அவனது கம்பீ ரத்தில் வழ்ந்த ீ மனது காத
ில் மயங்கிப் ரபானது .... விமத கவடித்த
ரநசம் கிமள விட ஆரம்பித்தது .... சத்யன்
கம்பிகளுக்கு
அருரக
வந்தான்...
மான்சியின்
முகத்மத
எந்த
ச
னமும்
இன்றி ரநராகப் பார்த்தான்... மான்சி தான் அவன் பார்மவயின் தீவிரத்தில் சிக்கி சின்னாபின்னமாகி சடுக்ககன தம
மய கவிழ்ந்து ககாண்டாள்....
" என்ன புக் வாங்கிட்டு வர்ரறன்னு கசான்ன ீங்க? அப்புறம் ககாஞ்ச நாளா ஆமளரய காரணாம்?? கச்ரசரி நிமறயவா???" *சத்யன் கவகு இயல்பாகத்தான் ரகட்டான்....
மான்சியின் காதுகளிலும் அந்த வார்த்மதகள் விழுந்தன தான்... ஆனால் கராம்பரவ வித்தியாசம்.... அன்று ரபசிய ரகசிய குரல் இல்ம ஏரதாகவான்று இப்ரபாது இல்ம
.... எல்
... அந்த குர
ில் மமறந்து கிடந்த
ாவற்மறயும் விட ங்க ரபாட்டு மரியாமத
ககாடுத்து அமழகிறான்..... கமல்
ிய க
வரத்ரதாட நிமிர்ந்தவள் அவனது இயல்பான ரதாற்றத்தில் குழம்பிப்
ரபாய் " என்னதிது புதுசா மரியாமத எல் ஆர்ரமான்யம்
ஸ்வரம்
தப்பி
ாம் தர்ரறள்?" என்று மமழயில் நமனந்த
வாசிப்பது
ரபால்
ஒரு
வித
நடுங்கும்
குர
ில்
ரகட்டாள்... உதடுகளில் வழிந்த கமல் இருந்துச்சு.. அதனா
ிய சிரிப்புடன் " கமாதல்
மரியாமத இல்
உங்க ரம
பயங்கர ரகாபம்
ாம ரபசிரனன்... இப்பதான் உங்க நிம
மம
புரிஞ்சு ரகாபம் ரபாயிடுச்ரச?... அதான் இந்த மரியாமத.... ஆமா புக் வாங்கிட்டு வந்தீங்க?" என்று இயல்பாக ரகட்டான்.... மான்சிக்கு தனது உ எதனால்
கம் சட்கடன்று தம
என்பமத
கூட
புரிந்து
கீ ழானது ரபால் ஒரு உணர்வு.... இது
ககாள்ள
முடியவில்ம
...
சத்யரனா
கவகு
இயல்பாக இருந்தான்.... அமமதியாக தனது மகமபமய எடுத்து திறந்து அதி
ிருந்து புத்தகத்மத எடுத்து
கம்பிகளுக்கு கீ ரழ இருந்த சிறு ைன்னல் வழியாக உள்ரள ககாடுக்க... புத்தகத்மத வாங்கிய சத்யன் அங்கிருந்த காவ பார்த்து
விட்டு
"
ம்ம்
ரிடம் ககாடுத்தான் .... அவர் அமதப் பிரித்துப்
மவரமுத்து
எழுதினதா?"
என்று
சத்யனிடம்
திருப்பிக்
ககாடுத்தார் அவரிடம் நட்பாய் தம
யமசத்து விட்டு புத்தகத்மத வாங்கிக் ககாண்டு மான்சியின்
பக்கம் திரும்பியவன் " கராம்ப நன்றிங்க" என்றான் மாறாப் புன்னமகரயாடு .... மான்சிக்கு அந்தப் புன்மனமக ஏரனா ரசிக்கவில்ம
.... " இதுரபா
மரியாமதயா
அமழக்கிறது ரநக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு" என்றவள் அவன் முகத்மத ரநராகப் பார்த்து " ப்ள ீஸ் ரவணாரம?" என்றாள் ககஞ்சுத
ாய்...
இப்பவும் அழகாக சிரித்த சத்யன் " ஆணும் கபண்ணும் நட்ரபாட பழகுவது நல் தாங்க...
அப்பதான்
ஆரராக்கியமான
அந்த நட்புக்கு ஒரு எல்ம நட்பு
என்ற
ரபசுறது
கபயரில் எனக்கு
இருந்தது,, அதனா இல்ம
...
புரிஞ்சுக்க
அதனா முடியுது
சமுதாயத்மத
உருவாக்க
முடியும்...
து
ஆனா
க் ரகாடு வகுத்து பழகனும்ங்கறது என்ரனாட கருத்து...
கபண்ணும்
இஷ்டம்
ஆணும்
இல்ம
மரியாமத இல் மரியாமத மான்சி...
ங்க...
வாடாப்
ரபாடா
அன்மனக்கு
..
வாடிப்
ரபாடினு
ரம
ரகாபம்
உங்க
ாம ரபசிரனன்.... இப்ரபா உங்க ரம
தானா
வந்துருச்சு...
உங்கரளாட
இந்த
நீ ங்க நட்பு
யாருனு நீ ண்ட
ரகாபம் என்னா
நாட்களுக்கு
நிம
க்கனும்னு
கசால்
நிமனக்கிரறன்"
என்று
சத்யன்
கசால்
வந்தமத
சரியாகச்
...
மான்சி கமாத்தமாக கநாருங்கிப் ரபானாள்... க
வரம் கண்களில் வழிய " நட்பா? "
மான்சியின் உதடுகள் நடுங்க ரகட்டதும்... சத்யன்
அமசயவில்ம
வச்சுக்கிறமத மட்டுமில்ம
அசரவும்
அசிங்கமா
இல்ம
அவமானமா
"
ஏன்க? இந்த
மகதி
நிமனக்கிறீங்களா? நான்
கூட
உங்க
நட்பு
குரம
ங்க .... உங்கமளயும் கராம்ப உயர்வா மதிக்கிரறன்.... தயவுகசஞ்சு
இந்த நட்மப மட்டும் மறுக்காதீங்க" சத்யனின் வார்த்மதகள் சத்யமா வந்தது... என்ன
நடந்தது? இப்ரபா
நட்பாக
முடியும்?
என்ன நடக்குது
இவமன
நான்
? நட்பு ரநசமாக
கணக்கிட்டது
குட்மடயாக குழம்பி தனக்கு ரதமவயான பதிம
ாம்...
தவறா??
ரநசம்
எப்படி
மான்சியின்
மனம்
குழம்பிய குட்மடயில் ரதடினாள்
.... இல்ம
இல்ம
அன்மனக்கு
ரகசியமாய்
அழுத்தி
கபாய்யில்ம
...
...
அது
என்
விரல்கமளத்
இதமாய்
நிைம்...
கதாட்டு
வருடியது
அவன்
கசால்
மன்னிப்புக்
கபாய்யில்ம
ாத
காதம
ரய?
ரகட்டு இல்ம
அவன்
விரல்கள்
கசான்னரத..... மான்சி
ககாஞ்சம்
பாணியிர
ரய இவனுக்கு பதி
இவ்வளவு
பீ ல்
நீ டிக்கனும்னு சத்யனின் கவம
உறுதியும்
பண்ரறள்....
தான்
மக
நானும்
விரல்களில்
நிமறய
மதரியமுமாக
நிமிர்ந்தாள்....
இவன்
டி ககாடுக்கிரறன் .... " என்னங்க இதுக்குப் ரபாய் நிச்சயம்
நம்மரளாட
நட்பு
விரும்புரறன்"
என்றவள்
சட்கடன
விரல்களால்
தன்
கராம்ப
நாமளக்கு
கம்பிகமளப்
பற்றியிருந்த
பற்றியவள்
"
மகதினு
ப் படாரதள் ... கவளிரய இருக்கிறவாமள விட உங்கமள எனக்கு கராம்ப
பிடிச்சிருக்கு " என்ற மான்சி அன்பாய் ஆறுத அன்று சத்யன் கசய்தது ரபா
ாய் அழுத்தினாள் அவன் விரல்கமள..
ரவ...
சத்யனின் விரல்கள் நடுங்குவமத அவளால் உணர முடிந்தது... ' யார்கிட்ட உன் நடிப்பு
?
கநஞ்கசல்
ாம்
ரநசத்மத
நிரப்பி
வச்சிண்டு
நட்பாம்
நட்பு'
என்று
உள்ளுக்குள் முனங்கியவள் ... விடுவித்துக் ககாள்ளத் துடித்த விரல்கமள விடாமல் பற்றிக்ககாண்டு.... கசால்
"
இதுரபா
நட்பு
ித்தர்ரறளா?" என்று சிரமப்பட்டு ரக
எனக்கு
புதுசு
,,
எப்படி
பழகறதுனு
ிமய மமறத்து ரகட்டாள்...
சத்யனின் முகம் இறுகியது .... கவட்டுக்ககன்று தனது மகமய உதறி விடுவித்துக் ககாண்டான்
"
கசால்
ித்
தர்றதுக்கு
என்னங்க
ரபாய்கிட்ரட,இருக்க ரவண்டியது தான் ...." என்று அ
இருக்கு?
ரபாற
ரபாக்கு
ட்சியமாய் ரபசினான்....
அந்த அ
ட்சியத்துக்குள் இருந்த வ
ிமய மான்சியால் உணர முடிந்தது... நான்
கபரிய பாடகி.. இவன் ஒரு மகதி அப்படிங்குற ஈரகா இவமன தடுக்குதா? .... இப்ரபா அவசரப்பட்டு காத
ின்
என்
காதம
ஆழத்மத
புகுத்தினால்
அவனாகரவ
அது
முரணாக
புரிந்துககாண்டு
முடியக்
தாழ்வு
கூடும்...
என்
மனப்பான்மமமய
ஒதுக்கிவிட்டு என் மகபிடிக்க ரவண்டும்... அது வமர நான் காத
ித்துக் ககாண்ரட
இருக்கிரறன்... அவன் ரவண்டுமானால் அதற்கு நட்புச் சாயம் பூசிக் ககாள்ளட்டும்.... மான்சியின் மனம் உறுதி பூண்டது ... ரபச்மச மாற்றும் விதமாக வாங்கி வந்த புத்தகத்மதப் பற்றி ரபசினாள்.... ஆனால் சத்யனின் வார்த்மதகள் ஒட்டவில்ம வார்த்மத கசால்
... அன்று ரபால் கமதயி
ி கமதக்க வில்ம
ிருந்து உதாரண
சத்யன்...
அவன் குழப்பத்தில் இருக்கிறான் என்று மான்சி கதளிவாகப் புரிந்து ககாண்டாள்... ஆனால் அந்தக் குழப்பத்திற்குக் காரணம் யார் என்று ரயாசிக்கவில்ம
மான்சி....
தாகனாரு மகதி என்ற சத்யனின் தாழ்வு மனப்பான்மம தான் இதற்க்ககல்
ாம்
காரணம் என்று எண்ணினாள்... அவள் யார்.. ைாதி ... அவளது உயர்வு ... அழகு ... அத்தமனமயயும் துச்சமாக தூசாக நிமனத்து .... இவள் என்னவள் என்று துணிச்ச மனப்பான்மம
எங்கிருந்து
வரும்?
அவள்
ாகத் கதாட்ட சத்யனுக்கு தாழ்வு
ரபரும்
புகழும்
கபற்று
சிறப்பாக
வாழரவண்டும் என்ற ஒரர ரநாக்கில் சத்யன் கசய்ய நிமனக்கும் தியாகமல்
வா
இது?? என்ன ரபசுவது என்று புரியாமல் நின்றவளிடம் " தி ைா புக்ஸ் ஏதாவது வாங்கிட்டு வாங்க " என்ற சத்யன் அப்ரபாதுதான் மான்சிமய முழுமமயாக கவனித்தான்.... மான்சி சிவப்பு நிற சல்வாரில் வந்திருந்தாள்.... நிமறய ரவம விம
பாடுகள் நிமறந்த
உயர்ந்த சல்வார்... துப்பட்டாமவ கழுத்மத சுற்றிப் படர விட்டிருந்தாள் ...
புடமவயில் கதரிந்தது
மமறந்து
முதன்
திக்குமுக்காட
கிடந்த
முமறயாக
மவத்தது..
பரிமாணங்கள் முகம்
அல்
அவசரமாக
சல்வாரில்
ாத
ஒரு
மகயி
சற்று
பாகம்
ிருந்த
தூக்க
சத்யமன
ாகரவ
தடுமாறி
புத்தகத்மதப்
புரட்ட
ஆரம்பித்தான்.... அவனின்
தடுமாற்றத்மத
கவ
னித்து
கவட்கத்மதயும் மீ றிய கர்வம்... காத அழமக
ஆழமாக
ரசிக்காதவன்
விட்டாள்
மன ச
மான்சி...
உள்ளுக்குள்
னப்படுத்திய கர்வம்.... காத
ஆணல்
ரவ??
சரியான
காத
ியின் னாக
நடந்துககாண்டாலும் ஒத்துக் ககாள்ள மறுக்கும் அவமன என்ன கசய்ய
ாம்
கா
என்று
கமல்
ாம்
சாபமிட்டு விட
என்
கா
டியில்
கிடந்து
காத
ித்துக்
ககாண்ரட
இரு
ாமா?? மான்சியின் இதழ்களில் கர்வமாய் ஒரு புன்னமக...
?
சத்யனின்
மக
புத்தகத்மதப்
புரட்டிப்
பார்க்க...
மனரமா
திருட்டுததனமாய்
மான்சியின் கழுத்மத சுற்றியிருந்த துப்பட்டாமவ சிறிது வி
க்கி உள்ரள என்ன
இருக்கிறது என்று எட்டிப் பார்த்தது... " ச்ரச " என்று பின் மண்மடயில் தட்டிக் ககாண்டான்.... சிரிப்மப
சிரமப்பட்டு
அடக்கிய
மான்சி
....
"
என்னாச்சு
ஏன்
?
தம
யி
அடிச்சுக்கரறள்?" என்று ரகட்க... சத்யன் தனது அசட்டுத் தனத்மத உணர்ந்து... என்ன கசால் புரியாமல்
"
அது,, உள்ள
ககாஞ்சம்
ரவம
யிருக்கு....
ி சமாளிப்பது என்று
நான்
ரபாரறன்"
என்று
ரவகமாய் திரும்பிச் கசன்றான் சத்யன்.... " சத்யன் " மான்சிதான் அமழத்தாள் ... அன்று சத்யன் அமழத்தது ரபா அன்று மான்சி தாவி வந்தது ரபா
ரவ....
ரவ சத்யனும் நமடமய எட்டிப் ரபாட்டு வந்து "
என்ன?" என்று ரகட்க... அவன் வ துணிச்ச கம்பி
துமக கம்பிகளுக்கு கீ ரழயிருந்த ைன்ன
ின் அருரக இருந்தது ... மான்சி
ாக தன் விரல்கமள அவன் விரல்களில் ரகார்த்து ரசர்த்துப் பிடித்தாள் ...
வம
ரயாடு
ஒட்டி
நின்றாள்...
சத்யனின்
இடது
மக
கம்பிகமளப்
பற்றியிருக்க... அந்த மகயருரக மான்சியின் முகம்.... மகயில் முத்தமிடப் ரபாகிறாரளா ? சத்யன் சட்கடன்று பதட்டமானாலும் கண்மண மூடி தயாராக இருந்தான் முத்தத்மத கபற்றுக்ககாள்ள... மான்சி குறும்பு ககாப்பளிக்கும் விழிகரளாடு சத்யமன ஏறிட்டாள்.... நட்பா நட்பு? இருடி உனக்கு இருக்கு ? நீ யா வந்து என் மகமயப் பிடிச்சு கூட்டிட்டிண்டு ரபாய் உன்
ஆம்பமடயாளா
தூரமில்ம
என்மன
ஆக்கிக்க
தான்
ரபாரற...
அந்த
நாள்
கராம்ப
' எண்ணமிட்ட மான்சி தனது உதட்மடக் குவித்து அவன் கநற்றியில்
ஊதினாள்.... சத்யன் கண் திறந்தான்.... மான்சி குறும்பாய்ப் பார்த்துக் ககாண்டிப்பமத கண்டு அவசரமாக
மகமய
எடுத்துக்
மகமய எடுக்க முடியவில்ம
ககாண்டான்....
மகமய
விடுவித்தரபாது
இருந்தது...
ஆன்ட்டி
கிட்ட
வர
வழியாக
இட்
ி
சத்யனின்
சாம்பார்
மகயில்
கசய்து
ரபாயிடுரம...
அதனா
இப்பவும்
கவறும்
ஒரு
தரச்கசால்
ாம்னு தான் நிமனச்ரசன்... ஆனா இங்ரக வந்து க்யூவி
ககட்டுப்
பற்றியிருந்த
... மான்சி அழுத்தமாகப் பற்றியிருந்தாள்...
அவளாகரவ "
ைன்னல்
சாக்ர
சாக்ர ி
ட்
பார்
வாங்கிண்டு
நிக்கறதுக்குள்ள அது ட்
தான்
...
ஆனா
ஸ்கபஷல் சாக்ர
ட் " என்று குறும்பாக கூறிவிட்டு " ரபாரறன்னு கசால்
ிட்டு
இப்படி கவறிச்சு கவறிச்சுப் பார்த்துண்டு இருக்ரகரள?" என்று ரகட்க... ... சத்யன் அவமள முமறத்து விட்டு ரவகமாய் திரும்பி நடந்தான்.... பாவி ககரக்டா கண்டு
பிடிக்கிறாரள??
என்
முகத்மதப்
பார்த்து
பார்த்து
சிரிக்கிறா
பிசாசு...
முனங்கிக் ககாண்ரட கவளிரயறினான்... மான்சிக்கு அவனது மாற்றம் அதிர்ச்சியாக இருந்தாலும் அவனது நட்பு ரவஷத்மத உமடக்கும்
சக்தி
தனது
காதலுக்கு
இருக்கிறது
என்ற
மதரியத்தில்
வட்டுக்கு ீ
கிளம்பினாள்... கதாழில்
கூடத்தில்
சத்யனுக்கு
இல்ம
ரவம ....
யிருந்தது...
ரநராக
ஆனால்
வார்டனிடம்
ரவம
கசன்று
கசய்யும்
தம
வ
ி
மனநிம
என்று
கபாய்
கூறிவிட்டு சிமறயில் தனது அமறக்கு கசன்ற சத்யன் மகயி
ிருந்த சாக்ர
ட்மட அவன் சாப்பிடும் அலுமினியத் தட்டில் மவத்து விட்டு
சற்றுத் தள்ளி படுத்துக் ககாண்டான்... ஸ்கபஷல் சாக்ர தட்டி
ட்டாரம? அவன் கண்கள்
ிருந்த மிட்டாமயரய கவறித்துப் பார்த்தது... என்ன ஸ்கபஷ
ஆர்வம் உந்தித் தள்ள எட்டி தட்மட அருகில் இழுத்து சாக்ர
ா இருக்கும் ?
ட்மட எடுத்து ரமல்
கவமர பிரித்தான்... சாக்ர
ட்டின் கவர் ஏற்கனரவ பிரிக்கப் பட்டிருந்தது... குழப்பமாக பிரித்துப் பார்த்த
சத்யன் திமகப்புடன் அப்படிரயப் பார்த்தது பார்த்த படி இருந்தான்.... அந்த
சாக்ர
ட்டில்
பட்டிருந்த சாக்ர
கால்
வாசி
கடிக்கப்பட்டிருந்தது...
பல்
தடம்
பதிய
கடிக்கப்
ட்டில் அது மான்சியின் முத்துப் பற்கள் தான் என்று கதளிவாகத்
கதரிந்தது சத்யனுக்கு ... இன்னகதன்று விரவியது....
வமக சாக்ர
கசய்ய
ட்மட
முடியாத
மீ ண்டும்
ஒரு
தட்டில்
உணர்வு மவத்து
கநஞ்சகமங்கும்
விட்டு
முன்பு
பரவி
ரபா
ரவ
படுத்துக் ககாண்டான் சத்யன்.... அது மான்சி கடித்த சாக்ர
ட்..... அவள் உண்டது ரபாக மீ தி எனக்கு.... சுகமாய் ஒரு
கதன்றல் சிமறக்கம்பிகமள ஊடுருவி வந்து சத்யமன தா
ாட்டியது.... கண்மூடித்
கிடந்தவனின் உதடுகளில் இளமம வழியும் அழகு சிரிப்கபான்று தடம் பதித்தது... ஆனால் நட்பு என்ற உறுதி ஒரர நாளில் நசுங்கிக் ககாண்டு வருவமத சத்யன் உணர்ந்தான்... சாக்ர
ட்மட உண்ணக் கூடாது என்ற முடிவுடன் கண் திறந்தான் ...
அவன் கண்கணதிரர சாக்ர
ட்டில் இருந்த மான்சியின் பல் தடங்கள் மமறந்து
ககாண்டிருந்தது... ஆம் ,, அமறயின் சூட்டில் சாக்ர சத்யனுக்குள்
எதுரவா
பந்தாக
அமடக்க...
ட் உருகியது...
சாக்ர
ட்மட
எடுத்து
அவசரமாய்
வாய்க்குள் ரபாட்டுக்ககாண்டு கவிழ்ந்துப் படுத்துக்ககாண்டான்.... வாய்க்குள்
அடக்கி
மவத்து
ககாஞ்சம்
ககாஞ்சமாக
ரசித்து
சுமவத்தான்....
மான்சிமயரய உண்டு தனக்குள் ரதக்கி மவத்த உணர்வு... அவளின் இதழ் பட்ட இனிப்பு... இவனுக்குள் ரதவாமிர்தமாக ரதங்கியது ... " ஒரு மூன்றாம் பிமற நாளில் தான்... " உன்மனக் கண்ரடன்.... " கத்மத கார் குழல் கன்னத்தில் தவழ... " கதாற்றித் கதரிந்த முத்துப் பற்கள் பளிச்சிட... " ரதன் சிந்தும் கதள்ளமுதாய் பாட்கடான்று பாடி.... " உனது ரவல் விழியால் என்மன வழ்த்திவிட்டு... ீ " விருட்கடன்று மமறந்து ரபானாய்.... " அன்றி
ிருந்து இன்றுவமர ....
" மூன்றாம் பிமறரயாடு.... " முழுமதியாய் நீ யும்... " என்றும் என் கநஞ்ரசாடு நீ ங்கா சுவடுகள்!!
வட்டுக்கு ீ வந்த மான்சி சத்யனின் மாற்றத்மத சற்று ஒதுக்கி மவத்துவிட்டு ... நான் காத விசா
ித்துக் ககாண்ரட தான் இருப்ரபன் என்று தனது ரவம ம் மான்சிமய கண்டதும் பு
மய கதாடர்ந்தாள்...
ம்புவமத திடீகரன்று நிறுத்தி விட்டு மகமள
தாங்க ஆரம்பித்தாள்.... கல்யாணத்துக்கு ரதமவயானவற்மற மான்சியிடம் ரகட்டு ரகட்டு கசய்தாள்... எப்படிரயா பு ரவம
ம்பல் இல்
ாமல் இருந்தால் சரிதான் என்று நிமனத்த மான்சி தன்
கமளப் பார்த்தாள்... மீ ண்டும் அவளது நாட்கள் கநாடிகளாக ஓடிப் பறந்தது...
வங்கி ர
ான் அவ்வளவு சு
முமளக்கும்
விஷயமாக
பமாக இல்ம
இருந்தது....
மற்றவர்களின் அ
ட்சியம் அம
ச்சம
இடத்மத
கணக்கிட்டு
கசால்
வில்
அளந்து
ங்கம் எதுவுமில்ம
... கிட்டத்தட்ட குதிமரக்கு ககாம்பு
வங்கி
அதிகாரிகள்
ஒத்துமழத்தாலும்
ககாடுத்தது ... இஞ்ைினியர் வந்துப் பார்த்து ஒரு
வாரம்
அம
ந்தாள்....
என்று சான்றிதழ் வாங்க அரசு வக்கீ
அடுத்ததாக
ின் வட்டுக்கு ீ ப
நாட்கள் நமடயாய் நடக்க ரவண்டியிருந்தது... அதன் பிறகு எல்
ாம் தயாரானதும்
வங்கி அதிகாரி வந்து இடத்மத பார்த்து மதிப்பிட்டு கசால்
நாட்கள் ஆனது...
சி
இமவ
எல்
ாவற்றுக்கும்
சி
ஆயிரங்கமள
ஞ்சமாகவும்
சன்மானமாகவும்
அன்பளிப்பாகவும் ககாடுக்க ரவண்டியிருந்தது... இதற்கிமடரய தங்மககளின் திருமணநாளும் வந்தது.. முமறப்படி பழனி மாரிக்கு பத்திரிக்மக மவத்து திருமணத்திற்க்கு அமழத்தாள் மான்சி... தங்கமள வாழ மவக்க வந்த ரதவமதயின் தங்மககள் திருமணமாயிற்ரற? மாரி பழனி இருவருரம கமடக்கு ஒரு நாள் லீவு விட்டு விட்டு அமரப் பவுனில் அழகான ரமாதிரத்மத பரிசாக வாங்கிக் ககாண்டு வந்திருந்தார்கள்... பட்டுப் புடமவ சரசரக்க தங்க விக்கிரத்திற்கு உயிர் ககாடுத்ததுப்
ரபால் ஓடித்
திரிந்த மான்சிமயக் கண்டு பழனி மாரி இருவருக்குரம ஒரு ரசர ஏக்கப் கபருமூச்சு வந்தது... " இவமளப் ரபா
அழகும் குணமும் கபாருந்திய மருமகள் தங்களுக்குக்
கிமடப்பாளா ? என்று ஏங்கினார் கரளத் தவிர... இவரள மருமகளாக கிமடக்க ரவண்டும்
என்று
எண்ணவில்ம
...
அது
கபரும்
சுயந
மாக
ரதான்றியது
அவர்களுக்கு.... அமமதியாக முமறப்படி சக அவர்களின் ககாடுக்க
வழக்கப்படி
ரவண்டும்
திருமணத்திற்ரக என்று எல்ர
சாஸ்திர சம்பிரதாயங்கரளாடு நடக்கும் திருமணம்....
மணப்கபண்ணின்
என்று
அக்னியின்
அமழக்கப்படாத
அண்ணன்
முன்பு
அண்ணமன
வந்து
தாமர
அமர்ந்திருந்த எங்கிருந்து
வார்த்துக்
ஐயர்
கசால்
அமழத்து
...
வருவது
ாரும் குழம்பி நிற்க... அப்ரபாது மான்சி யாரும் எதிர்பார்க்காத ஒரு
காரியத்மத கசய்தாள்.... திருமணத்தில் முதல் வரிமசயில் அமர்ந்திருந்த மரகமஷ கநருங்கிய மான்சி .... " என்
குடும்பத்துக்ரக
அன்னமிட்டவர்
நீ ங்க....
என்
தங்மககளுக்கு
அண்ணனா
இருந்து தாமரவார்த்துக் ககாடுக்கிற தகுதி உங்கமள விட்டா இங்ரக யாருக்கும் இல்ம
....
எழுந்து
வாங்கண்ணா"
என்ற
மான்சி
மரகஷின்
மகமயப்
பற்றி
அமழக்க... அவளுடன் ஹம்சனும் ரசர்ந்து ககாண்டான்... மரகஷ்தான் மான்சியின்
முகத்தில் அண்ணன்
கவந்நீ மர என்ற
ககாட்டியது
அமழப்பு
ரபால்
அவள்
துடித்துப்
உதட்டி
ிருந்து
ரபானான்... வரவில்ம
உள்ளத்தி
ிருந்து வந்தது என்று அப்ரபாதுதான் கதளிவாகப் புரிய... இனி மாற்ற
முடியாத
பந்தம்
இது
என்ற
ரவதமனமய
மமறத்து
எழுந்து
அவர்களுடன்
கசன்றான்... மணரமமடயில்
ஐயர்
தங்மககமளயும்
மாப்பிள்மளகளுக்கு
மரகஷ்
கூறியது
உண்மமயாகரவ
க
ங்கி
ரபால்
மந்திரங்கமள
தாமரவார்த்துக் கண்ண ீர்
உச்சரித்து
ககாடுத்த
விட்டுவிட்டான்....
அந்த
இரண்டு நிமிடம்
சம்பிரதாயம்
முடிந்ததும்
கர்சீப்பால்
கண்கமள
ஒற்றிக்ககாண்டு
அதற்கு
ரமல்
அங்கிருக்க
முடியாமல் மண்டபத்மத விட்டு அவசரமாக கவளிரயறினான்.... அவன்
ரபாவமதப்
பார்த்த
மான்சி
நமுட்டு
சிரிப்புடன்
கவனித்தாரளத் தவிர கசன்றவமனத் தடுக்கவில்ம மாரியும் பழனியும் ஒரு மூம
திரும்பி
வந்தவர்கமள
....
யில் அமர்ந்து அந்த திருமண சம்பிரதாயங்கமள
அதிசயமாகப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தனர்.... ஆனாலும் மான்சியின் கசாந்தங்களின் பார்மவ தங்களின் ரமல் வித்தியாசமாக படிந்து மீ ள்வமத கண்டு இருவரும் தா
ி
கட்டி முடிந்ததுரம கிளம்ப ஆயத்தமானார்கள்... மான்சி ஹம்சமன அமழத்து ஏரதா கசால்
... அவன் ரவகமாக வந்து பழனி
மாரிமய சாப்பிட அமழத்துச் கசன்று அருகில் இருந்து சாப்பிட மவத்து ... அன்பாக ரபசி அனுப்பி மவத்தான்.... திருமணம் இனிரத முடிந்து தங்மககள் புகுந்த வடு ீ கசன்றதும் அப்பாடா என்று ஓய்ந்து ரபாய் அமர்ந்தாள் மான்சி.... வங்கி சம்மந்தமான அம நிமறய
தமடகள்...
ச்சலுக்கு நடுரவ மீ ண்டும் சத்யமன கானமுடியாமல்
ஆனால்
இம்முமற
மான்சி
வருந்தவில்ம
...
ரதமவதான் என்று எண்ணினாள்... சத்யன் தன்மனத்தாரன அ
இந்த
பிரிவு
சி ஆராய இந்த
நாட்கள் அவனுக்கு உதவும் என்று நிமனத்தாள்.... இறுதி
கட்ட
ரவம
கள்
முடிந்து
வரரவண்டும் என்பதால் காம
அன்று
யிர
வங்கிக்கு
கசன்று
பணம்
வாங்கி
ரய மாரியின் வட்டுக்கு ீ தம்பியுடன் வந்தாள்
மான்சி.... இவர்கமள
கண்டவுடன்
அடுப்பு
ரவம
மயப்
ரபாட்டுவிட்டு
ஓடி
வந்த
மாரி
மான்சியின் மககமளப் பற்றிக் ககாண்டு " தாயி உனக்ககாரு சங்கதி கதரியுமா?" என்று ரகட்க.... மாரியின் முகத்தில் ககாட்டிக் கிடந்த சந்ரதாஷரம கசால் சந்ரதாஷமானது திருஷ்டியா
என்று
இருக்கு
உணர்த்த
"
கதரியம
கண்டுபிடிக்க? நீ ங்கரள
ரய?...
ப் ரபாகும் கசய்தியும் ரநக்கு
கசால்லுங்ரகா
என்ன
ஆன்ட்டி"
ஞான
என்றாள்
மான்சி... மாரி விஷயத்மத கசால் மான்சியின் மகயார
வாமயத்
ாமல் ஓடிச் கசன்று ஒரு பிடி சர்க்கமரமய அள்ளி வந்து திறக்கச்
கசால்
ி
அவளுக்கும்
ஹம்சனுக்கும்
தன்
ரய சர்க்கமரமய ரபாட்டுவிட்டு தனது வாயிலும் ரபாட்டுக் ககாண்டாள்...
மான்சிக்கு எதுவும் புரியவில்ம
... மாரியின் இந்த சந்ரதாஷம் நிம
க்க ரவண்டும்
என்று மட்டும் மனதுக்குள் பிரார்த்தமன கசய்தாள் " கண்ணு ,, ரநத்து மதியம் என் கூடப்பிறந்தவன் வந்தான்மா... இத்தமன வருஷமா என்னான்னு கூட ரகட்காத என் அண்ணன் ரநத்து வந்திருந்தான் தாயி" என்று மாரி கசால்
...
அவளுமடய
சந்ரதாஷம்
மான்சிமயயும்
கதாற்றிக்
ககாண்டது....
"
அப்படியா?...
கராம்ப சந்ரதாஷம் ஆன்ட்டி.... என்ன திடீர்னு வந்திருக்கார்" என்று மான்சி ரகட்க.... " முன்னாடி ஒன்னுமில் அப்ப
எவனும்
வந்து
ாம பிளாட்பாரத்து என்னான்னு
கமட வச்சுகிட்டு நாதார கிடந்ரதன்..
ரகட்கம
..
இப்ப
ஆனதும் ரதடி வந்திருக்கான்" என்ற மாரியின் குர கா
கசாந்தமா
ில் இருந்த வ
கமட
வடுனு ீ
ி அவளது கடந்த
ரவதமனமய கசான்னது...
மான்சி ஆறுத
ாக மாரியின் மகப் பற்றி " கசாந்தங்கள் எல்
ாம் அப்படித்தான்
ஆன்ட்டி ... ககாஞ்சம் முன்னப் பின்ன தான் இருக்கும்.. நாமதான் அனுசரிக்கனும்... " என்றாள்.... மாரியும் சமாதானமானவள் ரபால் ஒரு நீ ண்ட மூச்மச கவளிரயற்றி ... " ஆமாம்மா நானும்
அமத
நிமனச்சு தான் வந்தவங்கமள
நல்
படியா
ரபசி அனுப்புரனன்"
என்று கூற... அவர்கள் அருரக வந்த பழனி " எல்
ாம் கசான்ன சரி... அமதயும் கசால்
... மான்சிக்கும் கராம்ப சந்ரதாஷமா இருக்கும் " என்று கசால்
ிடு மாரி
...
இன்னும் என்ன சந்ரதாஷமான கசய்தி என்று எண்ணியபடி மான்சி குழப்பமாக மாரிமயப் பார்க்க .... " அது வந்து கண்ணு ,, என் அண்ணனுக்கு கரண்டு மக ஒரு மவன்... மூத்த மகமள திண்டுக்கல்
கட்டி குடுத்துட்டாரு... கரண்டாவது மக பத்தாவது படிச்சிட்டு வட்டு ீ
சும்மா
இருக்குறா
தான்
ரபா
...
ரநத்து
வந்தவரு
சத்யனுக்கு அவரு மகமளத் தர்ரறன்னு கசால் காலும் ஓடம
... சந்ரதாஷத்து
பார்த்தது... ரபரு கம
ரபசிகிட்ரட
இருக்கும்ரபாது
ிட்டாரு... எனக்கு மகயும் ஓடம
வாயமடச்சுப் ரபாய்ட்ரடன்... சின்னப் புள்மளயி
ச்கசல்வி... கருப்பா இருந்தாலும் நல்
கம
யா இருப்பா...
என் அண்ணனாரவ கசான்னதும் கராம்ப சந்ரதாஷம் தான் கண்ணு... நாமளக்கு மக ரபாட்டாமவ
எடுத்துக்கிட்டு
அவரு
கபாஞ்சாதிமயயும்
கசால்
ிட்டுப்
ரபாயிருக்கார்
கண்ணு....
கசால்
ி முடிக்க...
இம்புட்டுதான்
கூட்டிட்டு
விஷயம்
"
வர்ரறன்னு என்று
மாரி
மான்சி
அமமதியாக
நின்றிருந்தாள்...
தின்ற
சர்க்கமர
இவ்வளவு
கசக்குமா?
எட்டிக்காயாய் கசந்தது அந்த இனிப்பு.... கநஞ்சில் குத்திய ஊசியாக மாரியின் கசய்தி ..
சத்யன்
எனக்குத்தான்
என்று
கத்திக்ககாண்டு
கவளிரயறத்
துடித்த
காதம
அடக்கிக் ககாண்டாள்... அந்த
தாயின்
சந்ரதாஷம்
நிம
க்கட்டும்...
நான்தான்
உன்
மருமகள்
என்று
கசான்னாலும் சந்ரதாஷப்படுவாள் தான்... ஆனால் அது சத்யனின் கவளிப்பமடயான சம்மதத்ரதாடு
அல்
வா
நடக்க
ரவண்டும்
....
இந்த
ஏற்பாடும்
நல்
து
தான்
சத்யனின் மனமதத் திறக்க ஒரு சாவி.... மான்சி சட்கடன்று ம எல்
ாம் நல்
ர்ந்தாள்... மாரியின் மகமயப் பற்றிக் ககாண்டு " இனிரம
தாரவ நடக்கும் ஆன்ட்டி " என்றாள்...
பக்கத்தில் நின்று குழப்பத்துடன் பார்த்த ஹம்சனின் மகப் பற்றி அமமதியாய் இரு என்பது ரபால் அழுத்திய மான்சி " சரி ரபங்க் ரபாக ரபான ரவம
ாம் ரநரமாச்சு " என்றாள்...
சுபமாக முடிய... வந்த பணத்மத சுப்மபயாவின் வடு ீ ரதடி கசன்று
ககாடுத்ததும் ... மனிதர் மான்சிமய கபருமமயாகப் பார்த்தார்... " கபாண்ணுன்னா உன்மனப் ரபா
தான்மா இருக்கனும் " என்றவர் மான்சிக்கு ஒரு அழகான பட்டுப்
புடமவமய ஒரு தட்டில் மவத்து தாம்பூ
த்துடன் ககாடுத்து மரியாமத கசய்ய...
மான்சி அவரின் மமனவிமயயும் அமழத்து அருகில் நிறுத்து விழுந்து கும்பிட்டு ஆசிர்வாதம் கபற்றுக்ககாண்டு புடமவமய மறுக்காமல் வாங்கிக் ககாண்டாள்... அடுத்த இரண்டு நாள் கழித்து மாரியின் வட்டுக்கு ீ மான்சி கசன்ற ரபாது அப்ரபாது தான் மாரியின் அண்ணன் வந்துவிட்டு கசன்றிருந்தார் மாரி
பூரிப்பும்
சிரிப்புமாக
அண்ணன்
மகளின்
ரபாட்ரடாமவ
எடுத்து
வந்து
மான்சியிடம் காட்டினாள்.... கருப்பாக சற்று பூசினார்ப் ரபால் இருந்தாலும் கபண் ககாஞ்சம் கம இருந்தாள் .... " ம்ம் நல்
யாகத்தான்
ாத்தான் இருக்கா ஆன்ட்டி " என்று மான்சி கசால்
.. " ஆமா கண்ணு.. சத்யரனாட ஒசரத்துக்கு கபாருத்தமா இருப்பா... சத்யன் சம்மதம் கசால் வச்சுக்க
ிட்டா
ரபாதும்...
அவன்
ாம்னு அண்ணன் கசால்
புன்னமகமய பதி
கவளிய
வந்த
மறு
வாரரம
கல்யாணத்மத
ிட்டாரு" என்ற மாரியின் சந்ரதாஷத்துக்கு தனது
ாக தந்தாள் மான்சி....
மறுநாள் காம
கபண்ணின் ரபாட்ரடாமவ எடுத்துக் ககாண்டு பழனி சத்யமனக்
காணச் கசல்வதாக கசான்னதும் ரயாசமனயுடன் தம வர்ரறன் அங்கிள்.. காம
யி
யமசத்த மான்சி " நானும்
கரடியா இருங்க" என்று கூறிவிட்டு கிளம்பினாள் .....
மறுநாள் காம
.. கவகு ரநரம் கவனகமடுத்து தன்மன ரநர்த்தியாக அ
ககாண்டாள்....
சற்று
கமல்
ியதாய்
இருந்த
நீ
நிற
ஷிபான்
ங்கரித்துக் புடமவயும்
ரவிக்மகயும் அணிந்து ககாண்டு கிளம்பினாள்.... பழனிமய
அமழத்துக்
ககாண்டு
மறக்காமல்
கபண்ணின்
ரபாட்ரடாமவயும்
எடுத்துக் ககாண்டு சத்யமனக் காணச் கசன்றரபாது ... அவனும் அவர்களுக்காக காத்திருந்தான்... மான்சியின் மீ து அவன் பார்மவ சற்று அழுத்தமாக படிந்து நிதானமாக மீ ண்டது.... மான்சிரயா அ
சற்று
கர்வமாக
நிமிர்ந்து
நின்றிருந்தாள்...
அவள்
பார்மவயின்
ட்சியம் சத்யமன புருவம் உயர்த்த மவத்தது... " நீ என்னருகில் இல்
ாத ரநரங்களில்...
" என் இதயம் சுழன்று சூறாவளியாகிறது.... " உன் பார்மவயால் மட்டுரம ... " என்மன உயிர்பிக்க முடியும்... " ஆனால் பார்க்கத்தான் மாட்ரடன் என்று ... " அடம் பிடிக்கிறாய்.... " நீ கசய்வது நியாயமா? பழனி மகமன ந
ம் விசாரித்து ... அவனது தாய்மாமன் வந்தமத சந்ரதாஷத்துடன்
பகிர்ந்து ககாள்ள... சத்யனின் பார்மவ மான்சிமய விட்டு அக
வில்ம
... இவ ஏன் இப்படி திமிரா
நிக்கிறா??... பழனி கம கம
ச்கசல்வியின் படத்மத எடுத்து மகனிடம் காட்டி " உன் மாமன் மக
ச்கசல்வி
நிக்கிறான்... பிடிச்சிருக்கு....
.....
உனக்குத்தான்
பிடிச்சிருக்கானு மான்சி
கூட
தருரவன்னு
கசால்லு
சத்யா...
கபாண்ணு
இருப்பான்னு கசால்லுச்சு" என்று கசால்
உன்
நல்
மாமன்
எங்க
ாருக்கா..
எல்
ஒத்மதக்
கால்
ாருக்கும்
கராம்ப
உனக்குப்
கபாருத்தமா
...
மான்சி கசான்னாள் என்பது மட்டும் சத்யனின் காதில் விழுந்தது... கவடுக்ககன்று நிமிர்ந்து மான்சிமயப் பார்க்க.. அவளும் அரத அ
ட்சியத்துடன் மார்புக்கு குறுக்ரக
மககட்டி நின்று தனது புருவத்மத அழகாக உயர்த்தி " என்ன?" என்பது ரபால் ரகட்க....
சத்யனுக்குள்
ரகாபம்
சுருசுருகவன
கிளம்பியது...
திமிராடி
என்று
?
பார்மவயார
ரய ரகட்டவன்... ' நான் சத்யன்டி' என்று அவளுக்கு கசால்
கசால்
படத்மதப்
ி
....
பார்க்காமர
ரய
"
எனக்கு
பிடிச்சிருக்குப்பா...
ாமல்
ஏற்பாடு
பண்ணுங்க " என்று அழுத்தமாக கூறினான்.... கசால்
ிவிட்டு
குழம்பித்தான் இல்ம
அவமளப்
ரபா
ரபானான்...
ரவ
அ
மான்சியின்
ட்சியமாக முகத்தில்
நிமிர்ந்தவன் கவம
ரயா
ககாஞ்சமாய் ...
குழப்பரமா
... கதளிவான பார்மவயுடன் அவன் கண்கமள ரநராகப் பார்த்தாள்... " பூகம்பம் இல்ம
தான் ...
" சூறாவளியும் வசவில்ம ீ
தான் ...
" ஆனாலும் இந்த பூக்களுக்குள் பிளவு... " எப்படி வந்தது ?.... " பார்மவயால் ரபசிய இந்த கிளிகள்... " பருந்துகளாய் மாற நிமனத்தால் முடியுமா?
சத்யனின் கம
பார்மவமய
சமளக்காமல்
தாங்கி
நின்ற
மான்சி
....
ச்கசல்விமய திருமணம் கசய்ய சம்மதித்தப் ரபாதும் அமசயவில்ம
அவன் ....
இப்ரபாது சத்யன் தான் க
வரமாக அவமளப் பார்த்தான்.... ' ஒரு ரவமள இவ
காத
பரிதாபத்து
ிக்கரவ
இல்ம
யா...
வந்து
பார்க்குறமத
நான்தான்
தப்பா
நிமனச்சிட்ரடனா?' குழப்பமாக நின்றவமன பழனிதான் தட்டி எழுப்பினார்.... " என்னப்பா
ரபாட்ரடாமவப் பார்க்காம
ரய
சரினு கசால்
ிட்ட
?... ஒருமுமறப்
பார்த்துக்கப்பா.... " என்று மறுபடியும் ரபாட்ரடாமவ ைன்னலுக்குள் நீ ட்டினார்.... " இல்
ரவணாம்ப்பா...
சத்யன் சற்று எரிச்ச "
நீ ங்க
பார்க்கம
நீ யும்
அம்மாவும்
பார்த்தீங்கல்
? அது
ரபாதும்"
என்று
ாக கூற.... னாலும்
கம
ச்கசல்வி
உங்களுக்கு
கராம்ப
கபாருத்தமா
இருப்பா,, நான் பார்த்துட்ரடன் " என்று மான்சி சிரிக்கும் கண்களும் ரதன் கசியும் இதழ்களுமாக கசால்
....
சத்யன் ரமலும் கடுப்பாகிப் ரபானான்.... கண்கள் கனம
க் கக்க.... அவமள தீயாய்
விழித்தான்.... கம்பிமயப் பற்றியிருந்த விரல்கள் அமத வமளக்க முயன்றது .... மான்சிக்கு சிரிப்பு கபாங்கியது.... உள்ளுக்குள்ள இவ்வளவு வச்சிகிட்டு ரவஷமா ரபாடுற? நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதுக்கு என்மன ஏன் முமறக்கிற? நான் ஓன்னு
அழுரவண்டு
நிமனச்ரசளா?
அதான்
முடியாது..
பார்மவயார
ரய
ரகட்டாள்
மான்சி.... சத்யன் கவறித்ததில் அவனது பார்மவ சூட்டில் குறுக்ரக இருந்த கம்பிகள் உருகி ஓமடயாகிவிடும் ரபால் இருந்தது .... . மான்சி பழனியின் பக்கம் திரும்பினாள்.... " அங்கிள் நீ ங்க கவயிட் பண்ணுங்க... நான் ரபசிட்டு வர்ரறன்... புக் ரகட்டிருந்தார் அமதப் பத்தி ரபசிட்டு வந்துடுரறன்...." என்று மான்சி கசான்னதும்... " சரிம்மா " என்றவர் .... " சத்யா உடம்மப பார்த்துக்க... நல்
ா சாப்பிடு ராசு " என்று தனது வழக்கமான அன்மப ககாட்டிவிட்டு கவளிரய
கசன்றார் .... அவ்வளவு
ரநரம்
ஒதுங்கி
ஓரமாய்
நின்றிருந்த
மான்சி
கம்பிகமள
கநருங்கி
வந்தாள் .... சத்யனுக்கு கவகு அருகில் கம்பிகமளப் பற்றியவள் .. கம்பி வம மீ து தனது உடம
யின்
அழுத்தி நின்றாள் சத்யனின் கண்கமள ரநராகப் பார்த்து .... மிக
மிக சன்னமான குர
ில் அவனுக்கு மட்டும் ரகட்கும் குர
ில் அவனுக்கு மட்டும்
ரகட்கும் படி பாட ஆரம்பித்தாள் .... " உன்மனக்காணத் துடித்ரதன்... " இன்று தாரன கைன்மம் எடுத்ரதன் .. " தினம் இரண்டாய் மனம் கவடிக்க... " கமட விழிகள் நீ ர் வடிக்க .... " உன்மனக்காணத் துடித்ரதன்... " இன்று தாரன கைன்மம் எடுத்ரதன் .. நான்ரக வரிகள் தான் பாடினாள்.... சத்யன் கண்மூடி மயங்கி கம்பிகளில் முகம் பதித்தான் ஒ
...
மான்சி
நிறுத்தியப்
பிறகும்
ித்தது.... அவன் கண்களின் ஓரம் ர
அந்த
வரிகள்
இவன்
காதுகளில்
சாய் ஈரக் கசிவு...
சத்யமன அப்படிப் பார்க்க மான்சிக்கும் ரவதமனயாகத்தான் இருந்தது... ' தனக்கு என்ன
ரவண்டும்
என்ரற
புரியாமல்
அவமனயும்
வமதத்து
என்மனயும்
வமதக்கிறாரன ஈசுவரா' என்று அவள் மனம் அவனுக்காகத் துடித்தது ... அவன்
விரல்கள்
மீ து
தன்
விரல்கமள
மவத்ததும்
சத்யன்
அவசரமாய்
கண்விழித்தான்.... விரல்கமள விடுவித்துக் ககாண்டு மான்சிமய பார்க்காமல் ரவறு புறம் திரும்ப..... " இந்த
பாட்மடத்தான்
பிடிக்குரமான்னு கவடுக்ககன
நாமளக்கு
பாடிக்காட்டிரனன்
திரும்பிப்
பார்த்து
கச்ரசரி "
பாடப்
என்று
முமறக்க
"
ரபாரறன்...
மான்சி
ஓ....
உங்களுக்குப்
கசான்னதும்
உங்களுக்காக
சத்யன்
பாடிரனன்னு
நிமனச்ரசளா??.. அதான் பகலும் பாடச் கசால்
கம
ச்கசல்வி
வந்து
உங்களுக்காகப்
பாடுவா...
ராவும்
ி ரகட்டுண்ரட இருங்க" மான்சிமயயும் மீ றி அவளது குர
ில்
நக்கல் ... மான்சியின் ரபச்சில் சத்யனும் சூடாகி " பாடுறவ தான் எனக்குப் கபாண்டாட்டியா வரனும்னு நான் நிமனக்கம
... கிமடக்கிறவமள மமனவியா ஏத்துக்கிற பக்குவம்
இருக்கு " என்றான் "
ஓ....
அப்படியா?
ஆம்பமடயாளா
பாட்மட வந்தா
இவ்வளவு நல்
எதிர்பார்த்ரதன்? அப்புடி இல்ம
ரசிக்கிரறரள?
ாருக்கும்னு
பாட்டுப்
பாடுறவரள
நிமனப்பீ ங்கன்னுல்
நான்
யா ? " என்று கபாய்யாய் ஆச்சர்யப்பட்டு ரபா
ியாய்
விழி விரித்தாள் மான்சி.... சத்யமன
அவள்
ரபச்சு
அழுத்திப் பற்றி " கமாதல் " என்னதிது வந்ததிர
ரகாபத்தின்
உச்சிக்ரக
ககாண்டு
கசல்
கம்பிகமள
ரபா இங்கருந்து " என்று கர்ைித்தான் ...
ருந்து என் ரம
ரய முமறச்சிண்டு இருக்ரகள்... கல்யாண
மாப்பிள்மளயா சாந்தமா இருங்ரகா " என்றதும் ... ச
ிப்பாய் தம
மய சிலுப்பியவன் " நான் ரபாரறன்" என்றான்....
" இருங்ரகா இமத வாங்கிண்டு ரபாங்ரகா" என்று மான்சி தனது மகப்மபமய திறக்க.... சத்யன்
சட்கடன்று
ஆர்வமானான்...
அன்றுரபால்
அவள்
கடித்த
இனிப்பு
கிமடக்குமா? ... மான்சி சாக்ர
ட் எடுக்கவில்ம
... தி ைா வின் ரமாகமுள் புத்தகத்மத எடுத்து
சத்யனிடம் ககாடுத்தாள்.... " நீ ங்க ரகட்ட புக் ... " என்றவள் .... ர " ஸாரி அன்னிக்கு நான் சாப்பிட்ட சாக்ர ரபா
சாய் கவட்கப்பட்டு
ட்மடரய உங்களுக்கு குடுத்திட்ரடன்
ருக்கு... கரண்டு வாங்கிரனன்.. கவனிக்காம குடுத்திட்ரடன்" என்றாள்....
இதுவும் கபாய் தான் ..... நன்மம பயக்கும் கபாய் ... சத்யனின் முகத்தில் கமல் கதரியாம
ிய ஏமாற்றம்.... எனக்காகரவ குடுத்தான்னு நிமனச்சா....
குடுத்திட்டாளா?...
நிமிர்ந்த
மான்சி
அவன்
ககாண்டாள் .. உள்ளுக்குள் சிரித்து " நீ சாப்பிடம அது எச்சில் " என்று ரமலும் கவறுப்ரபற்றினாள் ....
ஏமாற்றத்மதயும்
கண்டு
தாரன? கீ ரழ ரபாட்டுட்ரடளா?
"
பின்ன
உன்
எச்சிம
தின்னனும்னு
எனக்குத்
தம
கயழுத்தா?
கீ ழதான்
ரபாட்ரடன்" என்ற அவன் ரகாபரம அவமன காட்டிக் ககாடுக்க... மான்சி சிரிப்மப அடக்க தம
மய குனிந்து ககாண்டாள்....
பார்மவயாளர்கள்
ரநரம்
முடிந்து
விட
"
நான்
ரபாரறன்
"
என்று
மீ ண்டும்
திரும்பினான்... " இது ரவணாவா?" என்று கம்பிகளுக்கிமடரய நீ ட்டியிருந்த மான்சியின் மகயில் சாக்ர
ட் இருந்தது ...
" ரவண்டாம் ரபா ' என்றுதான் கசால்
நிமனத்தான் சத்யன்... ஆனால் அவன்
மனரம அவனுக்கு எதிரியாக இருந்தது .... தனது மகமய நீ ட்டி அந்த இனியவளின் மகயி
ிருந்த இனிப்மப எடுத்துக் ககாண்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் விடுவிடுகவன
கவளிரயறினான்.... மான்சி அவன் காதுகளில் விழுவது ரபால் ககாஞ்சம் சத்தமாகரவ சிரித்துவிட்டு கவளிரயப் ரபானாள் அன்று ரபா
ரவ அமறக்கு வந்தான்.... படுத்துக் ககாண்டான்... சாக்ர
பார்த்தான்....
அன்மனக்கு
கசான்னாரள? அப்ரபா
இது
கதரியாம
கடிச்ச
சாக்ர
ட்மட
முழுசாதான் இருக்கனும்? சத்யனுக்குள்
ட்மடரயப்
குடுத்துட்டதா சிறு
ஏக்கப்
கபருமூச்சு .... எனக்கு கபண் பார்த்ததுக்கு சந்ரதாஷப் படுறா?.. ஆனா என்கிட்ட குமழஞ்சு ரபசுறா? ஒன்னுரம
புரியம
ரய
அவளுக்கு
தன்மனப்
?'
ரபால்
என்று
ஒருவன்
அவளிடம் ரநசத்திற்கான எதிகரா புரியாமல்
ில்ம
சத்யன்
எழுந்து
இருதம
க்
கநற்றியில்
தட்டிக்ககாண்டான்....
ரவண்டாம்
என்று
ஆனால்
முடிகவடுத்து
விட்டு
ிமயத் ரதடுவது எவ்வளவு அபத்தம் என்றும்
... அமர்ந்து
ககால்
ி
தம
எறும்பாக
மய
இரு
தவித்தது
மகயாலும் அவன்
மனம்....
வாழ்கவன்று எண்ணிய மனம் ஒருபுறம்... அவளின் பிற்கா தன்மன விட்டு அவள் வி
பற்றிக்ககாண்டான்.... மான்சிதான்
தன்
ம் சிறப்பாக அமமய
க ரவண்டும் என்றது இன்கனாரு மனம்....
கூடுவிட்டு கூடு பாய்வது ரபால் இரண்டு மனமும் அவனுக்குள் மாறி மாறி பாய்ந்து அவமன குழப்பியடித்தது ... மனம் ஒரு குரங்கு என்று முன்ரனார்கள் எமத மவத்து கசான்னார் என்று கதளிவாகப் புரிந்தது .... ககாஞ்சமாய்
மனமத
சமாதானப்
படுத்திக்ககாண்டு
எழுந்தவன்
சாக்ர
ட்மட
எடுத்தான் .... உள்ளுக்குள் எதிர்பார்ப்பு எகிறியது ... அவன் நிமனத்தது சரி ... அவள்
தின்ற மீ திதான் இப்பவும் இருந்தது ... கசால்
னா உணர்வுகள் சரம் ரகார்க்க...
கண்மூடி
நிம்மதி
சுவற்றில்
சாய்ந்தான்....
ஒரு
வித
பரவியது
கநஞ்சுக்குள்....
கண்கள் கசியத் கதாடங்கியது திடுக்ககன்று
ஏரதாகவாரு
உந்துத
ில்
எட்டி
அந்த
புத்தகத்மத
எடுத்துப்
புரட்டினான்... முதல் பக்கத்மதப் புரட்டிய மக அப்படிரய நிற்க திமகத்து விழித்தான் ... அவமனயும் அறியாமல் கண்களில் வழிந்த நீ ர் புத்தகத்தில் கசாட்டி மான்சியின் மககயழுத்மத மமறத்தது ... வழியும் கண்ண ீரும் நடுங்கும் உதடுகளுமாக அவள் எழுதியிருந்தமதப் படித்தான் ...... " உயிரர உயிரின் ஒளிரய .... " ஒரு நாள் உறவா இதுரவ? .... உங்களின் __________ மான்சி என்று மககயழுத்திட்டு ஒரு அமடப்புக் குறிக்குள் " அந்த ரடஷ்மஷ நீ ங்கரள நிரப்பிடுங்ரகா " என்றும் எழுதியிருந்தாள் குமுறிவிட்டது சத்யனின் கநஞ்சம் ... புத்தகத்மத கநஞ்ரசாடு அமணத்து " என்மன ககால்
ாதடி மான்சி ........ " என்று வாய்விட்டு கத்திக் கதறிவிட்டான் ..... " உன் உதடுகள் திறந்து... " உதிர்க்கப் ரபாகும் ... " அந்த ஒற்மறச் கசால்லுக்காக... " என் உயிமர வமத கசய்து ககாண்டு... " காத்திருக்கிரறன்..... " இரக்கப்பட்டாவது கசால்
ி ....
" என் இதயத்மத இயங்க விடு!!!
மான்சிக்கும் சத்யனது மனம் ஓரளவுக்குப் புரிந்தது... ஆனால் அவனது மாற்றத்துக்கு காரணம் தன்மனப் கபற்றவள் தான் என்று மட்டும் கதரியவில்ம சத்யமன
ககாஞ்சம்
ககாஞ்சமாகத்தான்
கதளிய
மவக்க
.... ரவண்டும்
என்று
எண்ணினாள் .. எது எப்படி ஆனாலும் அவனருகில் மமனயாளாக தான் மட்டும் தான் அமர ரவண்டும் என்பதில் மட்டும் உறுதியாக இருந்தாள்.... அன்று இரவு உறங்கும் முன்பு கமாட்மட மாடியில் ஈரக் காற்மற சுவாசித்தபடி நடந்து ககாண்டிருந்த மான்சிமயக் காண ஹம்சன் வந்தான்...
அவன் முகத்தில் வழக்கமான க
க
ப்பில்ம
... ஏரதா சிந்தமனயில் புருவங்கள்
சுருங்க வந்து நின்றான்.... " இன்னிக்கு அவமரப் பார்க்கப் ரபானிரய என்னாச்சு? " என்று
ரகட்டவன்
ரவறு
புறமாக
முகத்மதத்
திருப்பிக்
ககாண்டு
"
அந்த
கபாண்ரணாட ரபாட்ரடாமவ பார்த்து என்ன கசான்னார்?" என்று ரகட்டான் ... மான்சி
தம்பியின்
முகம்
மாற்றத்மத
கவனித்தபடி
"
ம்ம்
பிடிச்சிருக்குன்னு
கசான்னார்" என்றாள்... கவடுக்ககன்று திரும்பிய ஹம்சன் " புரியம " ம் கம
? யாமர பிடிச்சிருக்காம்?" என ரகட்க...
ச்கசல்விய பிடிச்சிருக்கு ... கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்ரகான்னு
கசான்னார் " என்ற மான்சி அன்னாந்து நி
விமன ரசிக்க...
ஹம்சன் ஒரு மாதிரி இறுகிப் ரபாய் " நான் என்னகனன்னரமா நிமனச்ரசன் ... ஆனா எல் நி
வி
ாரம என் கற்பமன தானா?" என்று சரகாதரியிடம் ரநரடியாக ரகட்டான்
ிருந்து பார்மவமயத் திருப்பி தம்பிமயப் பார்த்த மான்சி ... " நீ
என்ன
நிமனச்ச?" என்று ரகட்க... ஹம்சன் பார்மவமய ரவறு புறம் திருப்பி " அவரும் நீ யும் ரமரரஜ் பண்ணிக்கப் ரபாரறள்னு நிமனச்ரசன்... ஆனா நீ யும் நன்றிக்காக தான் இவ்வளவும் கசய்ரறன்னு இப்பதான் கதரியறது" என்றவன் குர மான்சியின் முகத்தில்
சிரிப்பு
ில் ைீவரன இல்ம
" அவர்
...
கையிலுக்குப் ரபானவர்
அவமரப் ரபாய் உனக்கு அத்திம்ரபரா
ஆச்ரச ஹம்சா?
நிமனச்சிண்டு இருக்கிரய?" என்று ரக
ி
ரபால் ரகட்க... ரகாபமாக
திரும்பிய
கையிலுக்குப் ரபாகம
ஹம்சன்
"
அவர்
ஒன்னும்
ரதசபிதாமவ
ககான்னுட்டு
... ஒரு அசுரமன அழிச்சிருக்கார் ... கிருஷ்ணர் மாதிரி ...
முருகன் மாதிரி.... ஒரு அவதாரமா நான் அவமர நிமனக்கிரறன்... எனக்கு அவர் அத்திம்ரபரா
வந்தா
முருகனுக்குப்
பதி
ா
தினமும்
அவமர
கும்பிடுரவன்
இன்கனாரு முமற அவமர குமறச்சுப் ரபசாரதக்கா" என்று சத்யனின் காத
....
ியிடரம
சத்யமனப் பற்றி கபருமமயாக கூறினான் ... மான்சிக்கு இதயம் மனமில்ம
...
தம்பியின்
ரதானித்துன்னா... வாழ்ந்துண்டு
பூரித்தது ... இதற்கு அவமரரய
இருக்ரகரன
உள்ளத்மத திறக்க...
மகமயப் உயிரா
எனக்கு
ரமலும் தம்பிமய வமதக்க அவளுக்கு
பற்றிக்
ககாண்டாள்
நிமனச்சிண்டு எப்படியிருக்கும்
"
உனக்ரக
இப்படி
நாலு
மாசமா
இந்த ஹம்சா?"
என்று
தனது
ஹம்சன் சந்ரதாஷத்துடன் " அக்கா .....?" என்றான் "
ஆமாம்டா
அவர்தான்
கடமமக்காக அவர்ட்ட
சி
கராம்ப எல்
இல்ம
என்
...
மாற்றம்
உயிர்....
காதலுக்காக ஹம்சா....
கஷ்டப்படுறார்...
நான் தான்
என்மன
அவரராட
அவருக்காக
ஹம்சா.... ஒதுக்க
ரநசத்மத
கசய்தது
ஆனா
ககாஞ்ச
நிமனக்கிறார்....
மமறக்க
எதுவும்
கராம்ப
நாளா
அதுக்காக
தவிக்கிறார்...
ாத்துக்கும் காரணம் எங்களுக்குள்ள இருக்குற ஏற்றத்தாழ்வுகள் தான்னு நான்
நிமனக்கிரறன்..." என்று மான்சி கவம " எல்
ாம் சரிக்கா ... கா
ம் அவமர மாற்றும் ... ஆனா அதுக்குள்ள இந்த கல்யாண
ஏற்பாடு ? இதுதான்கா புரியம " இல்
யுடன் கூற ....
?" என்று குழப்பத்துடன் ரகட்டான் ....
ஹம்சா... அவரராட ரநசம் கமரமய உமடஞ்சிண்டு கவளிரய வரனும் ...
அதுக்கு
இந்த
ரபாட்டுட்டு பக்கத்து
கல்யாண
நிச்சயமா
ஏற்பாடு
என்னண்ட
ஒரு
ஓடி
ஆயுதம்...
வந்துடுவார்
எல் ...
ாத்மதயும்
என்மனத்
ரவற யாரும் உட்காரப்படாது " என்ற மான்சியின் குர
ஹம்சமன வியக்க மவத்தது ... காதல் வந்தால் உ
தூக்கிப்
தவிர
அவர்
ில் இருந்த உறுதி
மகரய துச்சமாக மதிக்கும்
உறுதியும் வந்துவிடுமா?? " எந்த குழப்பமும் வராரதக்கா... " என்று பயத்துடன் ரகட்டாலும் அவரும் நீ யும் ரசரம்னு கபருமாள்ட்ட ரவண்டிக்கிரறன்க்கா" என்றான் ஹம்சன் நம்பிக்மகயுடன்... " அது எப்படி ஹம்சா அவமரப் பார்க்காமர
ரய இவ்வளவு ரபசுற?" தம்பியிடம்
சந்ரதகம் ரகட்டாள் மான்சி.... படியில் இறங்கியவன் திரும்பிப் பார்த்து சிரித்து " ரராைாப் பூன்னு கசான்னதுரம நம்ம
மனசுக்குள்ள
அவமரப்
பத்தி
அந்த
ரராைாரவாட
ரபசும்
ரபாகதல்
பிரதி
ாம்
பதிவாகுரம?
நான்
அவருக்கு
அதுரபா ஒரு
தான்.... உருவம்
ககாடுத்துப்ரபன்... ரநரில் பார்க்கும் ரபாது தான் நான் நிமனச்ச நகலுக்கும் அந்த அசலுக்கும் என்ன வித்தியாசம்னு பார்க்கனும்" என்று கூறிவிட்டு கீ ரழ ரபானான் ... மான்சி தம்பிமய நிமனத்து கபருமமயுடன் சிரித்துக் ககாண்டாள் .... தன் மனதில் உறுதி வந்ததும் புன்னமகப் பூவாய் உ ஆனால்
மான்சியின்
இந்த
ம
ர்ச்சி
ா வரத் கதாடங்கினாள்.... விசா
த்துக்கு
கி
ிமயக்
ககாடுத்தாலும்
சத்யனின் வாக்கில் நம்பிக்மகயிருந்தது .... ஏரனா
சுயந
மாக
சிமற
கசன்று
சத்யமன
கண்டுவிட்டு
வந்தாலும்
...
குளித்துமுடித்து நிமறந்த மனதுடன் பூமையில் இருக்கும் கபருமாள் படம் முன்பு அமர்ந்தாள் என்றால் முத
ில் வருவது சத்யன் க
ங்கிய முகம் தான் ....
சி
நாட்கள்
கதாம
வமர
"
இந்தப்
மபயன்
நம்மாத்துக்காறவா
வட்டு ீ
ச்சிருக்க படதா? " என்று எண்ணியவள் .... நாட்கள் கசல்
ஒதுக்கி ... " அந்தப் பாவிய ககாம
கபாறந்து
கசல்
ைாதிமய
ப் பண்ணாம அடிச்சு காயப்படுத்திட்டு தப்பிச்சுப்
ரபாயிருக்கக் கூடாரதா இவன்?" என்று எண்ண ஆரம்பித்தாள் இந்த எண்ணங்களின் அடிப்பமட எமத ரநாக்கி கசல்கிறது என்று விசா புரியாம
ில்ம
த்துக்குப்
.... அன்றுப் பார்த்தா சத்யனின் தீர்க்கமான பார்மவயும் அமமதி
நிமறந்த முகமும் விசா கபரிய
ஞானி
கசால்
ிட்டுப்
மாதிரி
த்தின் மனதில் ஒருவித பாதிப்மப விமதத்திருந்தது ... " நிமிர்ந்து
நின்னுண்டு
ரபாய்ட்டாரன?"
என்று
கரண்ரட
அடிக்கடி
வார்த்மதயி
பட்டுனு
உள்ளுக்குள்
வியந்தும்
இருக்கிறாள்.... விசா
ம்
இயல்பிர
சுயந
மாக
ரய
கபால்
முடிகவடுத்து
மான்சியின் எதிர்கா
ாதவள்
விட்டாள்....
இல்ம
ரய
குடும்பத்தின்
??
மான்சி
பிற்கா
ம்
விஷயத்தில்
ஒருபுறமும்
...
ம் மறுபுறமும் நின்று அவமளத் தூண்டியிருக்க.... மரகஷின்
ரபாதமனகள் ரவறு வலுவாக மண்மடயில் ஏறியிருந்தது .... குடும்பத்துக்காக
உமழத்த
வாழ்க்மகக்காக
கும
த்து
மகளின் விட்டதாக
கசாந்த எண்ணி
விருப்பத்மத இரவில்
உறக்கம்
தவித்தாள்.... சினிமாவில் பாடாட்டினாக்கூட ரபாகட்டும் ... நல் கட்டிண்டு நல்
வராமல்
ஆம்பமடயானா
ாயிருந்தா ரபாதும்... அதுக்காக சத்யமனப் ரபாய் பார்த்து யாசகம்
ரகட்டதில் தப்பில்ம
என்ரற ரதான்றியது ....
அன்று தனக்கு ரவண்டிய பதிம கண்கள்
கசாகுசான
குளம்ரபால்
கசால்
ரதங்கியிருந்தமத
ிவிட்டுத் திரும்பிச் கசன்ற சத்யனின்
இப்ரபாது
நிமனத்தாலும்
விசா
த்தின்
கநஞ்சம் குற்றவுணர்வில் குறுகுறுத்தது ... இன்கனாரு முமற சத்யமன கசன்று பார்க்க ரவண்டும் என்று அடிக்கடி நிமனத்துக் ககாண்டாள்.... இப்ரபாகதல்
ாம்
மான்சி
ரகள்வி ரகட்பதில்ம
மாரியின்
விசா
வட்டுக்கு ீ
கசன்று
வருவமத
விரும்பாமல்
ம்.... மாறாக ஹம்சனிடம் பட்டும் படாமலும் மகளின்
நடவடிக்மககமளக் ரகட்டுத் கதரிந்து ககாள்வாள்... தனிமமயில்
பூமையமற
கபண்ணுக்கு
எவ்வளவு
கசன்று
கபருமாள்
துணிச்சல்
பாரறன்
படத்தின்
முன்பு
நின்று
கபருமாரள? அவனுக்கு
"
இந்த
கசாந்தமா
கமட மவக்கரவ ஏற்பாடு பண்ணிட்டாளாரம " என்று மகமளக் குற்றஞ்சாட்டுவது ரபால் வியந்து கசால்வாள்.... ஆனாலும் உள் மனம் சத்யனுக்காக பிரார்த்திக்கும் " என் வந்து
கபாண்ரணாட நல்
படியா
மானத்மத
காப்பாத்தின
வாழனும்
கபருமாரள"
மவக்கவும் தவரவில்ம
விசா
ம் ...
அந்த என்று
பிள்மளயாண்டான் உருக்கமாக
கவளிய
ரவண்டுதல்
" வாழ்க்மக என்பரத ஒரு சிமற..... " தண்டமனக் கா
த்மத நிர்ணயிப்பது அவன்!
" சிமறயின் சாவி ரமர
அவன் மகயில்....
" நீ என்ன ரவண்டுமானாலும் கசய்ய " எல்
ாம்....
ாவற்றுக்கும் கணக்மக அவன் பார்பான் .... " உன்மன கவளிரயற்றுவமதயும் ... " மவத்துக் ககாள்வமதயும் ...
" அவன் தான் முடிவு கசய்யரவண்டும் !!!! வட்மட ீ எழுதி கிரயம் பண்ணரதாடு மான்சியின் ரவம
முடிந்துவிடவில்ம
....
பின்புறம் இருந்த வட்மட ீ கமடயாக மாற்றும் முயற்சியில் இறங்கினாள்.... " ஆமாம் கண்ணு ... சத்யனுக்கு கல்யாணம் ஆயிட்டா .. .. தங்க வடு ீ ரவனும் தாயி... அதனா
ரவற வடு ீ இப்பரவ பார்த்துட
ாம் " என்று மாரி மான்சியின் இதயத்தீயில்
எண்மணமய வார்த்தாள்... மான்சி
எதுவும்
அருகிர
ரய இருக்கும் படி வடு ீ பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.... கமடக்கு அருரக வடு ீ
கிமடக்க
ரபசவில்ம
வில்ம
....
...
அமமதியாக
கமடக்குப் பின்னால்
தம
யமசத்து
இருந்த
கதருவில்
விட்டு வடு ீ
அதாவது வட்டின் ீ ரதாட்டத்துக் கதமவ திறந்தால் கமடக்கு வர
கமடக்கு
கிமடத்தது...
ாம் அதுரபால்
அமமப்பாக கிமடத்தது ... ஒரு ஹால் கபட்ரூம் கிச்சன் பூமையமற என்று வடு ீ கச்சிதமாய் இருக்க மாரிக்கும் பழனிக்கும் வடு ீ பிடித்துவிட ... மான்சிக்கும் திருப்தியாக இருந்தது ஒரு நல் பார்த்து
குடி
ரபாக
ாம்
என்று
முடிவு
கசய்து
நாள்ப்
அட்வான்ஸ்
ககாடுத்துவிட்டு
ச்கசல்வி சத்யன் திருமணம் தாம்பூ
ம் மாற்றி உறுதி
வந்தார்கள்.... நாட்கள் கசல்
கசல்
கம
கசய்யப் பட்டதும் மான்சிக்குள் ஒரு அழுத்தம் வந்து அவமள அமமதியாக்கியது .... எவ்வளவு மதரியமாக இருந்தாலும் காதல் அவமள க
வரப்படுத்தியது ...
சத்யன் இரத வம்புடன் ீ கமடசிவமர இருந்துவிட்டால் ????? இந்த ரகள்வி முமளத்த மறுநாள் அவள் மகப்மபயில் ஒரு புட்டி விஷம் மமறத்து மவக்கப்பட்டது.... தற்ககாம
ரகாமழத்தனம் என்று எழுதி மவத்தவன் நிச்சயம் காத
ித்திருக்க
மாட்டான்... காதலுக்காக கதறி குற்றுயிராய் கிடந்து துடித்திருக்க மாட்டான் ....
சத்யன்
இல்
முடியவில்ம
ாத
வாழ்க்மகமய
.... சத்யன் இல்
மான்சியால்
ாவிட்டா
நிமனத்துக்
கூட
பார்க்க
சாவுதான் நிரந்தரம் என்பது மான்சிக்கு
கவகு நியாயமாகப் பட்டது ... அவனாக வந்தால் சரி... ஆனால் கமடசியில் கல்யாணம் நிறுத்தப்பட்டு அந்த சிறு கபண்ணின் வாழ்க்மகமய ரகள்விக் குறியாக்க மான்சிக்கு விருப்பமில்ம
....
மனதில் ஒரு முடிவுடன் ... இன்னும் உயிர்த் துடிப்புடன் இருக்கும் காதல் ககாடுத்த நம்பிக்மகயுடன் மான்சி மனுஷியாக நடமாடிக்ககாண்டிருந்தாள்.... புதுவடு ீ பால்க் காய்ச்சி குடித்தனம் மாற்றியதும் ... இன்னும் சி வாங்கிப் ரபாட்டு கமடமய
விரிவுப்படுத்தினார்கள் .... சமமயலுக்கு என தனிப்
பகுதி ஒதுக்கி டிபன் கமடமய .. சிறிய ரஹாட்ட ரபமர
ரவம
க்கு
ரடபிள் ரசர்கள்
அமர்த்தினார்கள்....
ாக மாற்றி... ரமலும் நான்கு
எதிர்பார்த்தது
ரபா
ரவ
வியாபாரம்
நன்றாகப் ரபானது .. எல்
ாம்
கசல்
முடிந்து
ரவண்டும்
சிமறயி
வாழ்க்மக என்று
இயல்பானதும்
மான்சி
மறுநாள்
எண்ணியிருந்த
ரபாது
சத்யமனக் மாரியின்
காணச் வட்டுக்கு ீ
ிருந்து ஒரு கடிதம் வந்தது ....
மான்சியும்
ஹம்சனும்
மான்சிதான் படித்தாள்
அப்ரபாது ....
அங்ரகதான்
அவமள
இருந்தார்கள்
துயரப்படுத்தும்
கசய்தி
....
தாங்கி
கடிதத்மத வந்திருந்தது
கடிதம் ... சத்யன் தான் எழுதியிருந்தான் .... சுதந்திரதினமான ஆகஸ்ட் பதிமனந்து அன்று நன்நடத்மத
மகதிகமள
விடுதம
தனது கபயரும் இருப்பதாக கையி விடுதம
கசய்வார்கள்
என்றும்
...
அந்த
நிச்சயம் என்பதால் திருமணத்மத ஆகஸ்ட் மாதத்திர
...
ஆனால்
அவனது
ில்
ர் கசான்னதால் .. ஆகஸ்ட் 15 அன்று தனக்கு ரய மவக்கும் படி
எழுதியிருந்தான் ... " படித்துச் கசான்ன மான்சிக்கு சத்யனின் விடுதம தான்
பட்டிய
திருமணத்மதப்
பற்றிய
சந்ரதாஷம்
கசய்திதான்
இதயத்மத
நசுக்கியது ... க
ங்கிய கண்கமள மமறத்து சந்ரதாஷமாக சிரித்த மான்சி " அவர் சீக்கிரரம
வரப்ரபாறார்... ம்ம் கல்யாணத்மதயும் சீக்கிரரம ஏற்பாடு கசய்ய கசால்
ிருக்கார்... "
என்று
" இன்னும்
அறிவித்த
மான்சி நாட்கமள
விரல்விட்டு
இருபது நாள் தான் இருக்கு ஆன்ட்டி" என்று கசால் மாரிக்கு குதூக கசால்
மகன்
வரப்ரபாகும்
சந்ரதாஷத்தில்
எண்ணிப்
பார்த்து
...
கண்ண ீரர
வந்தது....
குழந்மதயின்
த்துடன் பழனியின் மகமயப் பற்றி " உன் புள்ள வரப் ரபாறான்யா" என்று ... அவமரயும் உற்சாகம் கதாற்றிக்ககாண்டது...
அதன்பின் கபரியவர்கள் கல்யாணத்மதப் பற்றியும் கசய்ய ரவண்டிய ஏற்பாடுகள் பற்றியும் ரபச ஆரம்பிக்க ... ஹம்சன் கவம
யுடன் அக்காமவப் பார்த்தான் .....
மான்சிரயா இதயம் இரும்பு குண்டாக கனக்க அங்கிருந்து கிளம்பினாள் .... மறுநாள் கசல்
சத்யமன
கசன்று
காணும்
மதரியம்
மான்சிக்கு
இல்ம
....
எங்கும்
ாமல் அமறக்கதமவ மூடிக்ககாண்டு அமடந்து கிடந்தாள்... கண்ண ீர் வற்றிய
கண்கரளாடு
கம
யிழந்து
தாங்கவில்ம
...
அக்காவுக்காக
எமதயாவது
கிடந்த
மான்சிமயக்
கசய்யனும்
....
காண
என்ன
கசய்ய
ாம்
கண்டு
உள்ளுக்குள்
ஹம்சனுக்குத்
என்று
அவனது
அறிவுக்கு எட்டியவமர ரயாசித்தான்.... விசா
மும்
மான்சியின்
என்னவாயிருக்கும்....
இந்த
அவன்
இப்படியிருக்காளா? மகளின்
நிம
மய
ரவண்டாம்னு
மீ து
இரக்கம்
கசால்
கசிய
...
வருந்தினாள்....
ிட்டாரனா?
சாப்பிட
....
அதான்
வருமாறு
அன்பாக
அமழத்தாள்.... மான்சிக்கு அப்ரபாது தாய் மடி ரதமவயாயிருக்க.. தம தாய்மடியில் விசா
மவத்துப்
படுத்தாள்
...
மகளின்
கண்ண ீர்
மடிமய
நமனக்க
ம் குற்றவுணர்வில் தவிக்க ஆரம்பித்தாள்....
மகளுக்கு கசால்
தம
யமணமய உதறிவிட்டு
என்னகவன்று
வில்ம
...
மான்சி சாப்பிடாமர
விசா
ஆறுதல் மும்
கசால்வது?
ரகட்கவில்ம
.... ....
மான்சியும்
இரகவல்
அழுதபடி உறங்கிவிட மகளின் தம
மாற்றிவிட்டு பூமையமறக்கு வந்த விசா
ாம்
இன்னகதன்று விழித்திருந்த
மய தம
யமணக்கு
த்துக்கு அழுமக தான் வந்தது ....
அவளால் மான்சிமய இப்படிப் பார்க்க முடியவில்ம
... ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக
வராண்டாவில் அமர்ந்திருந்த கணவரிடம் வந்து " மான்சி தூங்கறா... சித்த வட்மடப் ீ பார்த்துக்ரகாங்ரகா...
நான்
என்
அத்மதப்
கபண்
ரகாமளா
ஆத்து
வமரக்கும்
ரபாய்ட்டு வர்ரறன் " என்றவள் முந்தாமனமய இழுத்து ரதாள்கமள மூடிக்ககாண்டு வதியில் ீ இறங்கி விடுவிடுகவன நடந்தாள்... எந்த மகளுக்காக சிமறக்கு கசன்று சத்யமன சந்தித்தாரளா..... அரத மகளுக்காக மீ ண்டும் சிமறக்கு சத்யமன காணப் புறப்பட்டாள் விசா
ம் ....
வட்டுக்கு ீ வந்த ஹம்சன் அக்கா துவண்டு ரபாய் தூங்குவமத கண்டுவிட்டு கமல் அமறக் கதமவ மூடிவிட்டு கவளிரய வந்தான்....
என்ன கசய்ய
ாம்? என்ற குழப்பம் ரபாய் .... ஏதாவது கசய்ரத ஆகரவண்டும் என்ற
உறுதி வந்தது.. ரயாசமனயுடன் வண்டியூருக்கு பஸ் ஏறினான்.... அன்று ரஹாட்ட
ில் வியாபாரம் அதிகமாக இருக்க ... ஹம்சமன கண்டதும் மாரி
மகயமசத்து உள்ரள அமழத்தாள் ..... ஹம்சனும் உள்ரள கசன்றான்.... " சின்னராசு ,, எனக்கு ஒரு ஒதவி பண்ணுவியா?" என்று மாரி ரகட்க.... " கசால்லுங்ரகா மாமி கசய்ரறன்" என்றான் ஹம்சன்.... " கல்யாணப் பத்திரிக்மக அச்சடிச்சு வந்துருச்சு... அமதக் ககாண்டு ரபாய் எங்க அண்ணன்
வட்சு ீ
குடுக்கனும்
முடியாது... அதான் நீ
...
இவருக்கும்
ரவம
சரியா
இருக்கு
..
நகர
ககாண்டு ரபாய் குடுத்துட்டு வர்றியா ராசு?" என்று மாரி
ரகட்டதும் ... ஹம்சனின் மண்மடக்குள் பல்பு பளிச்கசன்று எரிந்தது ... " குடுங்ரகா ... நான் ககாண்டு ரபாய் ககாடுத்துட்டு வர்ரறன் " என்று உற்சாகமானான்.... பின்னால் கசன்று புது வட்டின் ீ கதமவத் திறந்து பீ ரராவி
ிருந்த பத்திரிக்மககமள
எடுத்து வந்து ஹம்சனிடம் ககாடுத்த மாரி " கராம்ப பிரபளமா கல்யாணம் கசய்ய ரவணாம்னு
சத்யன்
எழுதிருந்ததா
கல்யாணம்
கசய்யப்
ரபாறதா
.....
ஒரு
சின்னதா
வார்த்மத
மண்டபம்
கசால்
கசாந்தக்காரங்களுக்காக தான் இந்த ஏற்பாடு கூட ... இல்ர தா
ிய கட்டிப்புட
ிடு
பிடிச்சு
சுலுப்பமா
கண்ணு...
அவங்க
ன்னா ரகாயில்
வச்சி
ாம்... சரி அவுக ஆமசமய ஏன் ககடுக்கனும்னு தான் பத்திரிக்மக
அடிச்ரசாம்" என்று கூற... தம
யமசத்துக்
ரகட்டுக்
கிளம்பினான்... மதுமரயி
ககாண்ட
ஹம்சன்
ிருந்து 45 கிர
முகவரி
ரகட்டுக்
ககாண்டு
ாமீ ட்டர் தூரத்தில் பாமளயம்பட்டி தான்
மாரியின் அண்ணன் ஊர்... எப்படியாது கம ரபசிவிட
ச்கசல்விமய ரநரில் பார்த்து நிம
ரவண்டும்
என்ற
உறுதியுடன்
மமமய எடுத்துச் கசால்
பாமளயம்பட்டியில்
கால்
ி
மவத்தான்
ஹம்சன் .... நடப்பது
எதுவுரம
கதரியாமல்
மான்சி
வட்டில் ீ
பிடுங்கி
எறியப்பட்ட
ம
ர்க்
ககாடியாய் வாடிக் கிடக்க... உட
ில் உயிர் இருந்தும் அதன் துடிப்மபத் கதாம
த்துவிட்டு சிமறயில் ஒரு சவம்
ரபால் கிடந்தான் சத்யன் ... .. " காத
ில் ரதாற்றவன் ....
" நடந்து கசன்றாலும்...... " அது சமாதி நிம " காத
!!!
ில் கையித்தவன் ...
" முடங்கிப் ரபானாலும் ... " அது ரமான நிம
!!
சத்யமனக் காணரவண்டும் என்று மனு ககாடுத்துவிட்டு காத்திருந்த விசா எல்ர
த்துக்கு
ாரும் தன்மனரய உற்றுப்பார்ப்பது ரபால் இருந்தது ...... புடமவமய இழுத்து
ரபார்த்திக்ககாண்டு சங்ரகாைமாய் நின்றிருந்தாள்.... கையில் என்பது குற்றவாளிகள் திருந்தி வாழ அரசாங்கம் அளிக்கும் ஒரு அறிய வாய்ப்பு என்பமத எத்தமன ரபர் உணர்கிறார்கள் என்று கதரியவில்ம
,, அங்கு
கசன்று பழிவாங்கும் உணர்ச்சிமய வளர்த்துக் ககாண்டு கவளிரய வருபவர்கள் ஏராளம்,, ஆனால் ஹம்சன் கசான்னமத மவத்துப் பார்த்தால் இந்த பிள்மள இங்ரக வந்து பனிகரண்டாவது புத்தககமல்
படிச்சிட்டு
ரவம
யும்
கசய்துண்டு
ப
கபரியவா
எழுதின
ாம் படிச்சு தன்மனரய ஒரு அரூபமா மாத்திண்டு இருக்கானாரம??
இப்படி எத்தமன ரபர் ர எண்ணகமல்
ாகத்திர
இருக்கா?? நின்றிருந்த ரநரத்தில் விசா
த்தின்
ாம் சத்யமனப் பற்றிரய சுற்றி வந்தது ...
அப்ரபாது பார்மவயாளர்களுக்கு அமழப்பு வந்ததும் எல்ர
ாரும் ரபானப் பிறகு
தயங்கித் தயங்கி கமடசியாய் அமறக்குள் நுமழந்தாள்,, சுவர்
ஓரமாக
நின்றுககாண்டு
கம்பிகள்
வழியாக
உள்ரள
பார்த்தாள்....
சத்யன்
அப்ரபாதுதான் உள்ரள நுமழந்தான்.... ஆனால் அன்று பார்த்த சத்யனாய் அல்
....
அன்று வந்தவன் நிமிர்ந்து நடந்து வந்தான்... மழிக்கப்பட்ட தாமடயும் முறுக்கிவிடப் பட்ட மீ மசயும் அடர்ந்த கிராப்மப படிய வாரிக் ககாண்டு கம்பீ ரமாய் வந்தான்.... இப்ரபாது வருபவன் ப முகத்தில் சி குமறத்துக்
நாட்கள் பட்டினிக் கிடந்து தளர்ந்து ரபானவனாய் வந்தான்...
நாட்களாய் மழிக்கப்படாத ரராமம் அவனது கம்பீ ரத்மத கவகுவாக காட்டியது
...
கவனகமடுத்து
வாரப்படாத
தம
ரகசம்
கம
ந்து
காற்றில் பறந்தது .... நமடயில் ஒரு தளர்வு,, பார்மவயில் ஒரு விரக்தி .... சத்யனின்
பார்மவ
விசா
த்மத
ரதடியது....
கண்டதும்
கம்பிகளுக்குப் பின்னால் நிமிர்ந்து நின்று கதளிவான குர பார்க்கனும் வந்திருக்கீ ங்க ?" என்று ரநரடியாக ரகட்க....
கநருங்கி
வந்தான்...
ில் " என்ன விஷயமாப்
விசா
ம் ககாஞ்சம் தடுமாறித்தான் ரபானாள்..... என்ன ரபசரவண்டும் எதற்காக
வந்ரதாம்? என்பது ரபச
கூட
மறந்து
திக்கித்
திணறி
ாம்னு வந்ரதன்" என்று ஓரளவுக்கு கசால்
"
இல்
மான்சி
விஷயமா
ிவிட்டாள்....
சத்யன் இன்னும் ககாஞ்சம் விமறத்தான் ... " மான்சி விஷயமான்னா? புரியம
? "
என்றான்.... ம்ஹூம் ரபசித்தான் ஆகரவண்டும் என்ற முடிவில் " கரண்டு மூனுநாளா மான்சி சரியில்ம
....
சரியா
சாப்பிடம
...
தூங்கம
....
அமறக்குள்மளரய
முடங்கிக்
கிடக்கா......" என்றவள் சற்றுத் தயங்கி விட்டு " உங்காத்துக்கு கூட கரண்டு நாளா ரபாகம
.... எமதரயா பறிககாடுத்தவ மாதிரி கிடக்கா... அதான் என்ன நடந்ததுண்டு
விசாரிச்சிட்டுப் கசால்
ரபா
ாம்னு
வந்ரதன்
"
என்று
மகளின்
நிம
மய
கதளிவாக
ிவிட்டு சத்யனின் முகத்மத பதில் ரவண்டிப் பார்த்தாள் .....
சத்யனிடம்
அமமதி....
பட்டினியாய்த்
அவமனரய
துடிப்பது
அவன்
விழுங்கக்கூடிய
உயிரல்
அமமதி
வா? சத்யனின்
....
உயிர்
அங்ரக
'
உருகும்
ஓமச
காதுகளில் அமறந்தது ... சற்றுப்
கபாருத்து
ரவண்டியரத
ஒரு
இல்ம
நீ ண்ட
....
நீ ங்க
கபருமூச்சுடன்
நிமிர்ந்தவன்
ரகட்டுகிட்டமத
நான்
"
நீ ங்க
வந்திருக்க
கசய்துட்ரடன்....
அவங்க
இனிரம என்மனப் பத்தி நிமனக்காத அளவுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிட்ரடன் .... மான்சி ககாஞ்சநாள்
அப்படியிருப்பாங்க...
அப்புறம்
படாம ரபாங்க.... " என்று சத்யன் கசால் ர
சாய்
குழப்பம்
ரம
ிட
"
என்ன
சரியாயிடுவாங்க...
நீ ங்க
கவம
ப்
விசா
ம்
...
ஏற்பாடு
பண்ணிருக்ரகள்?" என்று
ரகட்டதும்... சத்யன் தம இன்னும்
ர
சாக கவிழ்ந்தது,, மிகவும் சிறுத்துப் ரபான குர
பதிமனஞ்சு
வாரத்து
நாள்
எனக்கும்
என்
பண்ணிருக்ரகன் ... எல் சத்யன்
"
நீ ங்க
விடுதம மாமா
கிமடச்சிடும்.... கபாண்ணுக்கும்
கல்யாணம்
பயப்படாம
ரபாக
ாம்
....
இனி
என்னா
த்தின் பதிம
விடுவிடுகவன நடந்து அங்கிருந்து கவளிரயறி தனது கசல்ம ம்
இன்னும்
திமகத்துப் சி
கிடக்காளா? எல்
நாளிர
வந்து
ஒரு
ஏற்பாடு
ாம் ரபசி முடிவாயிடுச்சு... இனி எதுவும் மாறாது.... " என்ற
பிரச்சமனயும் வராது " என்று கூறிவிட்டு விசா
விசா
கவளிய
ில் " எனக்கு
ரபாய் ரய
நின்றிருந்தாள்.... வா
? அதான்
இவனுக்கு
ககாழந்மத
எந்தவிதமான எதிர்பார்க்காமல்
ரநாக்கி நடந்தான்.... கல்யாணமா? அதுவும்
அப்படி
துவண்டு
ரபாய்
ாத்மதயும் முடிவு பண்ணிட்டாரன? இப்ரபா நான் என்ன பண்றது ?
குழப்பத்ரதாடு அங்கிருந்து கவளிரய வந்தாள்....
அவள் நிம
எமத
நிமனத்து
யில் ...
வந்தாள்
சத்யனின் இந்த
புரியவில்ம
என்று
அவளுக்ரக
திருமண முடிவு
நல்
இன்னும்
கதளிவாகாத
தா ககட்டதா
என்று
கூட
..... ரவண்டாம் கல்யாணத்மத நிறுத்திட்டு என் மகளுக்கு வாழ்வு
ககாடுங்ரகா என்று சத்யனிடம் ககஞ்சுவதற்கு கா
ம் கா
ஆச்சாரமும்
ஆனால்
அனுஷ்டானங்களும்
தடுத்தது
சத்யனின் துயரம் ரதாய்ந்த முகமும் எல்
.....
மாய் கமடபிடித்து வந்த மகளின்
கண்ண ீரும்
ாவற்மறயும் மீ றும்படி உத்தரவிட்டது ...
ஒன்றும் புரியாமல் பிரம்மம பிடித்தவள் ரபால் வட்டுக்கு ீ வந்தாள் விசா
ம் ....
குளித்துவிட்டு பூமையமறக்கு வந்தவளுக்குத் ரதான்றிய ஒரர விஷயம்.... சத்யன் திருமணம் நடக்கட்டும்.... அரத சமயம் மான்சிக்கு ஒரு மாப்பிள்மளமயப் பார்த்தாக ரவண்டும்.... அ
மாரியில் இருந்த மான்சியின் ைாதகத்மத எடுத்து கபருமாளின் படம் முன்பு
மவத்துவிட்டு கண் மூடி மககூப்பி நின்றாள் " நான் எமதரயா நிமனச்சிண்டு ரபாரனன் .... ஆனா நீ ரய அந்த பிள்மளயாண்டான் ரவணாம்னு முடிவு பண்ணிட்ட ரபா
ருக்ரக கபருமாரள?.. ... அவமன விட நல்
வனா ஒரு வரமனத் ரதடி என்
மகளுக்கு கல்யாணத்மத முடிக்கனும் .... அதுக்கு நீ தான் ஒரு வழி பண்ணனும் " என்று மனமுருகி ரவண்டிக்ககாண்டு ைாதகத்துடன் கவளிரய வந்தாள் .... யார்
வட்டுக்ரகா ீ
புரராகிதம்
பண்ண ரபாய்விட்டு
வந்து
வராண்டாவில்
கிடந்த
கபஞ்சில் படுத்திருந்த கவங்கரடஷமன எழுப்பினாள் .... தூக்கம் கம
ந்து திடுக்கிட்டு எழுந்த கவங்கியிடம் மகளின் ைாதகத்மத நீ ட்டி "
நம்ம மான்சிரயாட ைாதகம் ,, எடுத்துண்டு ரபாய் சுப்பு மாமா ஆத்து
அவராண்ட
குடுத்திட்டு வாங்ரகா" என்று கூற,, கவங்கி
மமனவிமய
திமகப்புடன்ப்
பார்த்து
"
இப்ரபா
சின்னவளுகளுக்கு முடிஞ்சு இன்னும் ஒரு மாசம் கூட முடியம அவமரப்
பார்த்து
இருப்பதஞ்சு
முமறத்த
முடியப்ரபாறது
தமரயி
ரபாட்டு படுத்தார
இன்னும்
கன்னியாரவ
கதாம
க்கறது?
நாலுரபராண்ட
விசா
ம்
"
மான்சிக்கு
கதரியுரமா?....
அவசரம்?
ரய?" என்றதும்... கார்த்திமக
வயசுப்கபாண்ணு
வந்தா
முந்தாமனமய
ரதாஷம்ண்டு கபரியவா கசால்லுவா.... இவ வயசுக்கு
வச்சிண்டு இருக்ரகாம்
இத்தமன யாசகம்
வர்ற
என்ன
நாளா
நாம
வாங்கியாவது
, இந்த சுயந
பாவத்மத
மா
கல்யாணத்மத
எங்கப் ரபாய்
இருந்தது
ரபாறும்....
முடிக்கனும்...
நீங்க
எடுத்துண்டு ரபாய் ககாடுத்துட்டு நமக்கு ரதாதான... மான்சிக்குப் கபாருத்தமான வரனா பார்க்கச் கசால்லுங்ரகா...." என்று தீர்க்கமாக ரபசியதும் கவங்கரடஷனும் தம
குனிந்தார் ...
மகளின்
வருமானத்தில்
வாழ்வது
தப்பில்ம
அவளின்
,,
ரயாசிக்காதது தான் தப்பு என்று புரிந்தது " சரி விசா
எதிர்கா
ம் சீக்கிரரம நல்
ம்
பற்றி
வரனாப்
பார்த்து அமழச்சிண்டு வரச்கசால்ரறன் " என்று கூறிவிட்டு எழுந்து கசன்றார்.... விசா
ம்
வட்டுக்குள் ீ
ரபானாள்....
மான்சி
வந்து
மான்சியின்
கண்மூடி
கட்டி
ில்
அமறக்கதமவத்
சுருண்டு
திறந்து
கிடந்தாலும்
உள்ரள
உறங்கவில்ம
என்று கதளிவாகத் கதரிந்தது... மகளின்
அருகில்
ரகாதியபடி
"
எழுதிடுறான்
நாம
அமர்ந்தாள் பிறக்கும்
விசா
ரபாரத
பிரம்மன்,, அமத
மாத்த
ம்
...
மான்சியின்
நம்மம
யார்க்கூட
யாராலும்
கூந்தம ரைாடி
முடியாதுடி
இதமாக
ரசர்கனும்ண்டு
ககாழந்த,, உனக்கு
யார்னு எழுதி வச்சிருக்ரகா அவனண்டதான் உன்மன ககாண்டு ரபாய்ச் ரசர்க்கும் விதி... நாம அழுதாலும் புரண்டாலும் எது கிமடக்கனுரமா அதுதான் கிமடக்கும்.... மனச ரபாட்டுக் குழப்பிக்காம எழுந்து குளிச்சிட்டு ககாஞ்ச ரநரம் பூமை அமறயி கண்மூடி கபருமாளாண்ட உன் குமறகயல்
ாம் ரபாய் கசால்லு ... அவன் ஏதாவது
வழி கசால்லுவான் " என்று மகளுக்கு ஆறுதல் கூறினாள் விசா மான்சியிடம் அமசவில்ம
ம் ....
, அப்படிரய படுத்துக்கிடந்தாள்..... ' அவள் குமறகமளக்
ரகட்க ரவண்டியது தீர்க்கரவண்டியது கபருமாள் இல்ம
.... அந்த சத்யமூர்த்தி
தான் என்று அவளுக்குத் கதரியும் ... ஆனால் அம்மாவுக்கு எப்படித் கதரியும் என்று எண்ணியபடிப் படுத்திருந்தாள்.... மரகஷூடன் சத்யமன கசன்றுப் பார்த்து மகளின் வாழ்க்மகக்காக கண்ண ீர் விட்ட கமதயும் .. இன்று மறுபடியும் அரத மகளுக்காக கசன்று சத்யனிடம் ரபசமுடியாமல் ஊமமயாக கண்ண ீர் விட்டுத் திரும்பி வந்ததும் மகளுக்குத் கதரிந்தாள் தன்மன சுத்தமாக
கவறுத்து
ஒதுக்கி
விடுவாரளா
உண்மமமயயும் ரசர்த்து விழுங்கினாள் விசா பாவம் விசா
த்துக்குத் கதரியவில்ம
என்ற
பயத்தில்
ம் ....
...
" காதல் பிரம்மனின் எழுத்மதயும் கூட கபாய்யாக்கி .. " தனது பிரமாண்டத்மத உ
கிற்கு உணர்த்தும்.....
" மமறத்து மமறத்து மவத்தாலும் " காதல் நுமரத்துக் ககாண்டு அல் " கவளிரய வரும்? " காதல் காயப்படுத்தி ... " கண்ண ீர் விட மவத்தாலும்...
வா...
கண்ண ீருடன்
" அரத கண்ண ீர் தாரன காதல்... " காயங்கமள ஆறவிடும் மருந்து? மான்சியின்
தாய்க்கு
பதில்
கசால்
ிவிட்டு
தனது
கசல்லுக்குள்
வந்து
விழுந்த
சத்யமன காதல் தனது ரபய் கரங்களால் இழுத்து அமணத்துக்ககாண்டது .... " வாழ்க்மக நிறம் மாற
ாம்?
" காதல் நிறம் மாறுமா? " வாழ்க்மக தடம் மாற
ாம்...
" காதல் தடுமாறுமா? ஆம் சத்யனால் அவனது காதம பூமவ
நிமனத்து
புழுங்கிப்
நிறம் மாற்ற முடியவில்ம
புழுங்கி
கசத்தான்....
தனது
..... அந்த புன்னமகப்
வாழ்க்மகத்
தடத்மத
மாற்றிக் ககாள்ள நிமனத்தாலும் .. அவன் காதல் திடமாக நின்று அவமன ரக
ி
கசய்தது அவனது கம்பீ ரத்மத காதல் ககான்று புசித்துவிட்டது ரபா எண்ணி
பயந்தான்....
கண்
மூடியதும்
கனவிலும்
? பிற்கா
மான்சி
...
த்மத எண்ணி கண்திறந்ததும்
நிைத்திலும் மான்சி ... என்பது ரபால் அவனின் அத்தமனயிலும் அவரள ... புவனாமவ காத
ித்தான் தான் ... ஆனால் அவள் திருமணம் கசய்து ககாண்டு
ரபாய்விட்டாள் என்று அவன் அப்பா கூறிய ரபாது ஒரு நாள் சாப்பிடாமல் அழுதான் ... ஒரு வாரம் துயரத்துடன் துக்கமாய்த் திரிந்தான் ... ஒரு மாதம் அவமள எண்ணிப் புழுங்கினான்.. ஒரு வருடத்தில் புவனா எங்கிருந்தாலும் வாழ்க என்று தன்மனரய திடப்படுத்திக் ககாண்டான்... ஆனால் மான்சி ,, இவள் இவனது உயிர்த் துடிப்மபரய அல்
வா தனது காத
ால்
கட்டுப்படுத்துகிறாள்? காற்றில் அமசயும் அவளது கூந்தல் மயிர் கூட அல்
வா
இவமன காத
ிக்க மவக்கிறது ...
சின்ன
வரிகளில்
சின்ன
கவிமத
எழுதி
அவமள
சித்திரமாக
தன்
இதயத்தில்
கசதுக்கி மவத்திருந்தான் சத்யன் ... அந்த சித்திரம் அமசயும் ரபாகதல்
ாம் அவன்
இதயமும் அமசந்து இடம் கபயர்ந்தது ஒன்று மட்டும் உறுதியாகப் புரிந்தது ... இது இன்று ரநற்று வந்த அவசரக்காதல் அல்
...
அவமளப்
பார்த்த
நிமிடத்தி
ிருந்து
தனது
இதயத்துக்குள்
சிம்மாசனமிட்டு அமர்ந்து விட்டாள்... அவளுக்கு ஏற்றவன் நானில்ம
புகுந்து
என்ற பயரம
பக்தியாக மாறி அவமள ஒரு கதய்வமாக ரதவமதயாக எண்ண மவத்திருக்கிறது....
அதனால்தான் அவளுக்காக ககாம பார்க்க
வில்ம
ரய
என்ற
கசய்து சிமறக்கு வந்த பிறகு அவள் வந்துப்
ஆத்திரம்
வந்ததற்கு
காரணம்
கூட ....
உள்ளுக்குள்
அடியாளத்தில்.. ஒரு துணுக்காய்.. சிறு துளியாய் ஒட்டிக்கிடந்த ரநசம் தான் !! பார்மவகள் ரநராய் சந்தித்துக் ககாண்டதும் சிறு துளி கட அவமனரய மூழ்கடிக்கிறது .... இதுதான் காத ரமாகமுள்
புத்தகத்மத
எடுத்து
தன்
ாக கபாங்கி இப்ரபாது
ா??
கநஞ்சில்
கவிழ்த்துக்
ககாண்டான்
....
குழந்மதமயப் ரபால் விசும்ப ஆரம்பித்தான் ... " மிதமிஞ்சிய காதல் தான் ... " ஒரு குழந்மதமய ககாடுக்கிறது!! " அரத காதல் தான் " ஒரு வரமனயும் ீ குழந்மதயாக்கு கிறது !! " மான்சி இல்
ாம நான் எப்படி ?" வாய்விட்டுப் பு
வாழ்க்மகயில் ஒ
ிக்காத
மான்சிமய
ரநரமில்ம
...
நிமனக்காத
ம்பினான்.... இந்த எட்டு வருட
நாளில்ம
ஆனாலும்
எதிர்கா
..
அவள்
த்மத
இருந்தான்... ஆனால் அவமள ரநரில் சந்தித்த இந்த சி அவனது எதிர்கா மான்சிமய
குரல்
கண்டு
அவனுக்குள்
பயமில்
ாமல்
நாட்களில் சத்யனுக்கு
ம் பயங்கரமாய்ப் பயப்படுத்தியது ...
விட்டுக்
ககாடுக்கவும்
ஒப்பமடக்கவும் விருப்பமில்ம
மனமில்ம
...
தன்மன
அவளிடம்
... அவளின் நட்சத்திர வாழ்க்மகக்கு நாம் ரமகமாக
மமறத்து நிற்கக்கூடாது என்றும் எண்ணினான் ... சி
நிமிட கண்ண ீர் அவமனத் திடப்படுத்தியிருக்க ரவண்டும்.... நிதானமாய் எழுந்து
நிமிர்ந்து அமர்ந்தான் , கநஞ்ரசாடு ஒட்டிக் கிடந்த புத்தகத்மத எடுத்துப் பிரித்தான் ... " உயிரர உயிரின் ஒளிரய... " ஒருநாள் உறவா இதுரவ?? உங்களின் __________ மான்சி (" இந்த ரடஷ்மஷ நீ ங்கரள நிரப்பிடுங்ரகா " ) அவள் புத்தகத்மத ககாடுத்துவிட்டுச் கசன்ற இந்த சி
நாட்களில் ப
ஆயிரம்
முமற இந்த எழுத்துக்கமள வாசித்துவிட்டான் இன்று
விசா
உணர்ந்தான் பிரித்தான்
..
த்மதக்
கண்டதும்
,, புத்தகங்களில் அதி
ிருந்த
முடிகவடுக்கும்
குறிப்கபடுக்க
ரபனாமவ
பயன்படுத்தும்
எடுத்தான்
வரிகளின் மீ து பார்மவமய ஓட்டினான் ...
ரநரம்
...
கநருங்கிவிட்டமத ரநாட்மட
மீ ண்டும்
மான்சி
எடுத்துப் எழுதிய
இதயம் கவடித்து காதல் கண்களில் கபாழிய குனிந்து மான்சியின் கபயர் மீ து தன் உதடுகமள முரட்டுத்தனமாக அழுத்தினான் ... அந்த ரடஷில் சத்யனின் கண்ண ீர் விழுந்து ஈரமானது ... ஈரத்தின் மீ து ரபனாமவ மவத்து எழுத முயன்றான்,, எழுத்துப் பதியவில்ம
... சட்மடயின் நுனிமய எடுத்து ஈரத்மதத் துமடத்து விட்டு மீ ண்டும்
ரபனாமவ சற்று அழுத்தி எழுதினான் .... அவள்
கா
ியாக
எழுதினான்....
விட்ட
மீ ண்டும்
இடத்தில்
கண்ண ீர்
இவன்
கசாட்டியது
மககள் ...
நடுங்க
அவள்
ரதாழி
அமடப்புக்
என்று
குறிக்குள்
எழுதியிருந்தமத அடித்து விட்டு இவன் புதிதாக ஒரு அமடப்புக் குறியிட்டு அதனுள் "நிரப்பிட்ரடன் " என்று எழுதினான் அதன் கீ ரழ தனக்குப் பிடித்த இரண்டு வரிகமள எழுதினான் " உயிரர உயிரின் ஒளிரய... " ஒருநாள் உறவா இதுரவ?? உங்களின் ரதாழி மான்சி ( நிரப்பிட்ரடன்) " அருவி தினமும் அழுதாலும் .. " மம
ஒருநாளும் அமசவதில்ம
.
எழுதிவிட்டு ரபனா முள் கநறிபட அழுத்தமாய் ஒரு புள்ளி மவத்துப் புத்தக்கத்மத மூடித்
தூரமாய்
மவத்துவிட்டு
எழுந்தான்
....
அமறயி
ிருந்து
கவளிரய
வந்து
வார்டனிடம் அனுமதிப் கபற்றுக் ககாண்டு கதாழிற்க் கூடத்மத ரநாக்கி நடந்தான் .... உண்ணாமல்
கிடந்த
உடல்
இதயம் தளரவில்ம தன்
காதல்
கால்கள்
தளர்ந்தன
தான்
...
ஆனாலும்
என்பதுரபால் நிமிர்வுடன் நடந்தான் ...
முடிந்து
கவறும் உடம
ரசார்வால்
ரபான
ரசாகத்தி
ிருந்து
மீ ளமுடியாமல்
உயிர்
இருந்தும்
மட்டும் சுமப்பவன் ரபால் சத்யன் சிமறக்குள் சுற்றி வந்தான் ... " எஃகு உம
யாய் இறுகிக் கிடந்த என்மன....
" பஞ்சுப் கபாதியாய் பறக்க கசய்கிறதடி .... " இந்த பாழாய்ப் ரபான காதல் !! ஹம்சன் கம
ச் கசல்வியின் ஊரில் கால் மவத்தான்,, யாமரப் பார்க்க ரவண்டும் ?
ஆனால் என்ன ரபசுவது ? என்று எதுவுரம புரியவில்ம கம
....
ச்கசல்வியின் அப்பா கபயர் கசௌந்திரப்பாண்டி என்பது மட்டும் கதரிய.. பஸ்
ஸ்டான்டில்
இருந்த
டீக்கமடயில்
கசன்று
விசாரித்தான்
...
டீ
குடித்துக்
ககாண்டிருந்த சி
ர் ஹம்சமன ஏற இறங்க பார்த்தனர் ... " யாரு தம்பி நீ ங்க?
கசௌந்திரபாண்டிக்கு என்ன ஒறவு?" என்று ஒரு கபரியவர் ரகட்க... .. நான் மதுமரயி
ருந்து வந்திருக்ரகன் ,, அவரராட தங்மக என்மன அனுப்பினாங்க"
என்று ஹம்சன் கசான்னதும் .. ஒருவர் எழுந்து வந்து " அரதா அந்தத் கதரு வழியா ரபாய் ரசாத்தாங்மக பக்கம் திரும்புனாக்கா
ஒரு
புள்மளயார்
ரகாயில்
என்றவர் சட்கடன்று நிறுத்தி சற்று கதாம " அந்தா கம
வரும்
,அந்தாப்ப
ரபானாக்க..........."
வில் கசன்ற ஒரு கபண்மண மககாட்டி
புள்மளரய ரபாகுது " என்று ஹம்சனிடம் கசால்
ிவிட்டு அந்தப்
கபண்மண கத்தியமழக்க .... அந்தப் கபண் புருவம் கநரிபட ரயாசமனயுடன் டீ கமடமய ரநாக்கி வந்தாள் .... " என்னா கபரியப்பா?" என்று அந்த கபரியவரிடம் ரகட்க... கபரியவர்
ஹம்சமன
வந்துருக்காப் ஹம்சமன
காட்டி
"
உங்கப்பாரு
பாக்க
மதுமரயி
.. கூட்டிப் ரபா புள்ள" என்று கூற.. அந்தப் கபண் கம ஏற
இறங்கப்
பார்த்து
விட்டு
"
வாங்க"
என்று
இருந்து ச்கசல்வி
கூறி
நடக்க
ஆரம்பித்தாள்... ஹம்சன் அவள் பின்னால் கசன்றாலும் அவளது ரவக நமடக்கு ஈடு ககாடுக்க முடியாமல் ககாஞ்சம் ஓடினான் என்று தான் கசால் கபரியவர் கூறியது ரபா ஒன்று பிரிய... கம
ரவண்டும்...
பிள்மளயார் ரகாயில் தாண்டி சிறு ஒத்மதயடிப் பாமத
அந்த பாமதயில் நடந்தவாரற... " கமாதல்
தான் இருந்ரதாம்... இப்பதான் வயக்காட்டு
ஊருக்குள்ளார
ரய வட்மட ீ கட்டி அங்க ரபாய்ட்ரடாம்"
என்றாள்... ' அப்பா
சகைமாக
ரபசுகிறாள்
நிம்மதிரயாடு
'என்ற
அவளின்
நமடக்கு
ஈடு
ககாடுத்து நடந்தவன் " நான் உங்கமளயும் தான் பார்க்கனும்னு வந்ரதன்... " என்று கூறிய மறுவிநாடி கம கவடுக்ககன்று
ச்கசல்வியின் கால்கள் பிரரக் அடித்தது ரபால் நின்றது ...
திரும்பியவமளக்
கண்டு
பயந்து
இரண்டடி
ஹம்சன்.... இடுப்பில் மக மவத்து ரகாபமாக முமறத்த கம எதுக்கு
வந்திருக்க? எங்கப்பார
பாக்கனும்னு
கசால்ற?
தான
பாக்கனும்னு
என்ன
உடம்பு
ஊருதா?
"
ரவணுமா? " என்ற
பின்னால்
ரபானான்
" கமாதல்
நீ யாரு ?
கசான்ன? இப்ப
என்மனய
அடி
ரவணும்ங்குதா?"
என்று
அடுத்தடுத்து ரகட்க... ஹம்சனின்
காதுகளில்
விழுந்தது ... கம ரதாரமண
சிரிப்மப
பயமாகத்தான்
அடி
வார்த்மதகள்
மட்டும்
தான்
பாவாமடமய தூக்கி இடுப்பில் கசாருகிக் ககாண்டு நின்ற வரவமழத்தாலும்
இருந்தது
....
எதுவும்
அடி
என்றதும்
கசால்றதுக்கு
ஹம்சனுக்கு முன்னாடிரய
ககாஞ்சம் இவ்வளவு
மிரட்டுறாரள ? விஷயத்மத கசான்னதும் கண்டிப்பா கத்தி ஊமரக் கூட்டி உமத ககாடுத்து தான் அனுப்புவா ரபா
ருக்ரக?
ஹம்சன் ககாஞ்சமாய் நடுங்கியவாரற " இல் நடக்க
இருக்குற
குடுத்துட்டு ரபாயிட
கல்யாணத்மதப்
வரச்கசான்னா...
பத்தி
சத்யன் சாருக்கும் உங்களுக்கும்
ரபசனும்
அப்படிரய
,, மாரி
உங்கமளயும்
பத்திரிக்மக
பார்த்து
ரபசிட்டு
ாம்னு நிமனச்சிண்டு வந்துட்ரடன்,, நீ ங்க ரகாபப்படாம நான் கசால்றமத
சித்த ரகளுங்ரகா ப்ள ீஸ்" எப்படிரயா திக்கித் திணறி கசால் கம
ஆன்ட்டி
ச்கசல்வி தனது அகன்ற கண்கமள ரமலும் அக
ிவிட்டான் ...
விரித்து " நீ சாம்பாரா?"
என்று ரகட்க... ஹம்சன்
புரியாமல்
குழம்பி
"
ஆமா
எங்காத்து
இன்னிக்கு
சாம்பார்
தான்"
என்றான்... பட்கடன்று கநற்றியில் தட்டிக் ககாண்ட கம
" அய்ரயா சாமி ,, நீ ஐயர் வட்டு ீ
மபயனானு ரகட்ரடன் ..." என்று தனது ரகள்விக்கு விளக்கம் ககாடுக்க... ஹம்சன்
சற்று
கசால்லுவா...
கதளிந்தாலும்
நீ ங்கதான்
"
புதுசா
எல்
ாரும்
என்மன
சாம்பார்னு
கசால்ரறள்"
தயிர்சாதம்னு என்று
தான்
கூறிவிட்டு
அசட்டுத்தனமாக சிரித்தான் ... " எங்க ஊர்
அப்புடித்தான் கசால்ரவாம்" என்றவள் அவமன ரநரடியாகப் பார்த்து "
சரி என்ன ரபசனும்?" என்று ரகட்க... " இங்கயா?" என்று ஹம்சன் சுற்றிலும் பார்த்தான்... " சரி
அரதா
அங்க
ரபாய்
ரபசுரவாமா?" என்று
கம
மககாட்டிய
இடத்மதப்
பார்த்தான் ஹம்சன்... கசல்ரபான்
டவர்
தான்
அங்ரக
இருந்தது
,, சரியான
குறும்புக்காரிதான்
என்று
எண்ணியபடி " என்னங்க அங்க ரபாய்?" என்று தயங்கினான்.... " ரயாவ் நீ லூசா... ரபசனும்னு வந்துட்டு இங்கயா? அங்கயானுகிட்டு இருக்குற? வந்த விஷயத்மத கவவகாரமாகிப்
கசால்
ிட்டுப்
ரபாயிரும்"
ரபாய்கிட்ரட கம
ச்கசல்வி
இரு...
யாராச்சும்
ரகாபமாகி
விட்டாள்
பாத்தாக்கா என்று
அவள்
ரபச்சில் கதரிந்தது ... என்ன கசய்வது வந்த காரியம் ஆகனுரம ? " ப்ள ீஸ் ரகாபப்படாதீங்க... ரவனும்னா அரதா
அங்க
ரபாய்
ரபச
ாம்..
இங்க
வழியி
மககாட்டிய இடத்தில் ஒரு மாந்ரதாப்பு இருந்தது ..
ரவணாம்"
என்று
ஹம்சன்
திரும்பிப்
பார்த்த
கம
ச்
கசல்வி
"
சரி
வா
"
என்றுவிட்டு
ரதாப்மப ரநாக்கி
ரவகமாக நடந்தாள் ... கம
ச்கசல்வியின்
வயமத
கனிக்க
முடியாத
உடல்
வளர்ச்சி...
முகத்தில்
ரகாபத்மத மீ றிய ஒரு குழந்மதத்தனம்... நிறம் குமறவாக இருந்தாலும் கபயருக்கு ஏற்றபடி
கம
யான
அழகு
அதமன
நிவர்த்தி
கசய்தது
...
முகத்துக்குப்
கபாருத்தமான கபரிய கண்கள் .. ரநர்நாசி , கசப்பு வாய் சிவந்த உதடுகள் குண்டு கன்னங்கள் , அதில் விழும் அழகான கன்னக்குழிகள் , என ஒரு முமற பார்த்தவமர மறுமுமற திரும்பிப் பார்க்க மவக்கும் கரிசல்க்காட்டு அழகு பாவாமட கம
தாவணியில்
பரபரப்பாக
நடந்தவளின்
பின்னால்
நடந்த
ஹம்சன்
ச்கசல்வியிடம் விஷயத்மத கசான்னப் பிறகு அமறயாமல் திருப்பி அனுப்ப
ரவண்டுரம என்ற ரவண்டுதல் மட்டுரம இருந்தது ... ஒரு
மரத்தடிக்கு
அங்கிருந்த கல்
ரபாய்
மகயி
ிருந்த
கூமடமய
மவத்துவிட்டு
கதாப்கபன்று
ில் அமர்ந்தவள் " ம்ம் விஷயத்த கசால்லு எனக்கு ரவம
யிருக்கு
" என்றாள் ... ஹம்சன் உதறலுடன் ஆரம்பித்தான் .... " உங்களுக்கும் சத்யன் சார்க்கும் கல்யாணம் ஏற்ப்பாடு
பண்ணிருக்காள்
?
அமத
நிறுத்தனும்
"
எடுத்த
எடுப்பிர
ரய
ரபாட்டுமடத்தான் .. அவமன ஒரு அற்பமனப் பார்பது ரபால் பார்த்த கம
" நீ இப்ப பத்திரிக்மக
எடுத்துட்டு வந்தது எதுக்கு? கல்யாணத்த நிறுத்தவா? " என்று சூடாக ரகட்க.. " இல்ம
ங்க நான் கதளிவா கசான்னாதான் உங்களுக்குப் புரியும்... மாரி ஆன்ட்டி
பத்திரிக்மக
ககாடுத்து
அனுப்பினா,, அந்த
சாக்கில்
உங்கமளப்
பார்த்து
ரபசி
கல்யாணத்மத நிறுத்த வந்ரதன்" என்று கதளிவாக உமரத்தான்.. கம
ச்கசல்வியின் பார்மவ கூர்மம கபற்றது " ஏன் நிறுத்தனும்?" என்று மட்டும்
ரகட்டாள் .. ஹம்சன்
தம
குனிந்தான்
ஒருத்தமரகயாருத்தர் கசால்
"
என்
விரும்புறாங்க
அக்காவுக்காக.... ...
"
என்று
அவளும்
கமல்
ிய
சத்யன்
குர
ில்
சாரும்
ஹம்சன்
...
" அகதப்புடி முடியும் ? என் மாமன் கராம்ப வருஷமா கையில் அக்காவ
எப்ப? எப்புடிப்
நம்பா தன்மம...
பார்த்து
காத
ிச்சிருக்கும்?" கம
யின்
இருக்கு ,, உங்க வார்த்மதகளில்
" அது ,, முன்னரம அவா கரண்டு ரபரும் பார்த்திருக்கா" என்ற ஹம்சன் தனக்குத் கதரிந்தவற்மற ... நடந்தவற்மற .. மிகத் கதளிவாக கூறினான் ... எட்டு வருடத்துக்கு முந்தய
கமதமய
ககாண்டமத மான்சி
கசான்னான்..
கசான்னான்...
இமயத்மதரயப்
சிமறயில்
அதன்
பிறகு
புரட்டியமத
மான்சியும்
சத்யமன
கசான்னான்
சத்யனும்
முத
...
ாளி
அவளின்
சந்தித்துக்
ஆக்குவதற்காக ரநசம்
வளர்ந்த
கமதமய கசான்னான்... சத்யனும் ரநசிக்கும் கமதமய கசான்னவன் " அவருக்கும் அக்காவ கராம்ப பிடிக்குது .. ஆனா கரண்டு ரபருக்குள்ள இருக்குற ஏற்றத்தாழ்வு தான்
அவர்
கசால்
கம
உங்கமள
ரமரரஜ்
பண்ணிக்க
சம்மதிச்சிட்டார்"
என்று
ஹம்சன்
ி முடித்தப் ரபாது ....
ச்கசல்வி அதிசயமாக அவமனப் பார்த்து " இகதன்ன சினிமா கமத மாதிரி
இருக்கு?
இப்புடிக்
கூடவா
காத
ிப்பாக?
நீ
கசால்றது
கநசம்
தானா?
உன்
அக்காவுக்காகவா மாமா கையிலுக்குப் ரபாச்சு?" என்று சந்ரதகமாக ரகட்டவமளப் பார்த்து.... தனது தம அவருக்கு
யில் நல்
மகமவத்து
து
" என்ரம
அக்கா
உதவ
தாங்க....
கமாதல் அப்புறம்
அவமரரய உயிரா விரும்பி எல்
ாத்மதயும் கசய்றா.... அவர் கிமடக்கம
னா என்
அக்கா
என்ற
ரபாயிடுவா"
தான்
நிைம்
ஆரம்பிச்சா....
கசத்துப்
பண்ணனும்னு
சத்தியமா
ஹம்சன்
தாங்கமுடியாமல்
முகத்மத
மூடிக்ககாண்டு குலுங்கிவிட்டான்... அவன் அழுவமத கண்டு கம
க்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட " அய்ய எதுக்கு இப்ப
அழுவுற? உனக்கு ஒரு விசயம் கதரியுமா" என்று கசால் ஹம்சன்
கண்கமளத்
துமடத்துக்
ககாண்டு
...
நிமிர்ந்து
"
என்ன
விஷயம்?" என
ரகட்க...... " எனக்கும் ஏற்பாடு
இந்த
கல்யாணம்
பண்ணிட்டாரு
சுத்தமா
எங்க
,,
பிடிக்கம
அத்மத
வாங்குனதும் கசாத்துக்கு ஆமசப்பட்டு எல் வார்த்மத
கூட
ரகட்கம
...
எங்கப்பாரு
கசாந்தமா
வடு ீ
தான்
கமட
திடீர்னு எல்
ாம்
ாத்மதயும் கசய்றாரு... என்மனய ஒரு
கதரியுமா?" என்ற
கம
யின்
கண்களிலும்
கண்ண ீர்
ரதங்கியது... ஹம்சனுக்கு பழம் நழுவி பா
ில் விழுந்தது ரபால் இருந்தது .... இருந்தாலும் ஒரு
கபண் அழுவமத காண சகிக்காமல் " ஏன் உங்களுக்குப் பிடிக்கம யாரயாவது காத
ிக்கிரறளா?" என்று ஹம்சன் ரகட்க...
? நீ ங்களும்
நிமிர்ந்து அவமனப் பார்த்து முமறத்த கம வரமாட்டான் .. இது வயசுதான் புள்மளயி
வ்வு ரவறயா? இது ரவற ரமட்டரு... எனக்கு பதிகனட்டு
ஆகுது ரய
இருக்கும்...
" நான் வாயாடினு எவனும் என்கிட்ட
...
ஆனா
அவங்க
என்மன
என்
மாமனுக்கு
வட்டுக்கு ீ
தூக்கிகிட்டு
ரபாறப்ப
முப்பது
என்
சினிமாக்ககல்
வயசு...
மாமா
ாம்
நான்
கபரிய
ரபாவும்...
சின்னப்
ஆம்பமளயா
நீ ரய
கசால்லு
அவ்வளவு கபரிய ஆமளப் ரபாய் எனக்கு கட்டி மவக்கிறாங்க.... எனக்கு மாமாவ பிடிக்கும் .. ஆனா கல்யாணம் பண்ணிக்கப் பிடிக்கம ரகட்கவும் இல்
... என் ரபச்மச யாரும்
... இனி என்ன கசய்றதுனு இருந்தா... நீ வந்து புதுசா ஒரு கமத
கசால்ற... இப்ப என்ன பண்றது? " என்று வருத்தமாக கசால்
ிவிட்டு ஹம்சனிடரம
ரகட்டுவிட்டு அவன் முகத்மத பார்த்தாள் ஹம்சனுக்கு அவமளப் பார்க்க பாவமாக இருந்தது ... வயது பதிகனட்டு என்றதும் சத்யனுக்கும்
இவளுக்கும்
இருக்கும்
வயது
வித்தியாசத்மதக்
கூட
ரயாசிக்காத
கபரியவர்கள் மீ து ரகாபம் வந்தது .... " நீ ங்க
உதவி
கசய்தா
இந்த
கல்யாணத்மத
நிறுத்திட
ாம்...."
உங்களுக்கும்
நிம்மதி... என் அக்காவும் சத்யரனாட ரசர்ந்துடுவா... நீ சரின்னு கசான்னா நான் ஏதாவது ரயாசமன பண்ணி கசால்ரறன் " என்றான் ... " நீ கமாதல்
ரயாசமனய கசால்லு? அது சரி வருமானு பாக்க
ாம்... " என்று கம
ரகட்க... "
அது
வந்துங்க,,
கபரியவா
ஏற்பாடு
படி
கல்யாணம்
வமர
ரபாகட்டும்
...
கல்யாணத்தன்மனக்கு நீ ங்க காணாம ரபாய்ட்டா கல்யாணம் நின்னுடும் ... அப்புறம் சத்யன் சார் மனசு மாறி என் அக்காவ ஏத்துப் பார்... " என்று ஹம்சன் தனது ரயாசமனமய கசால்
...
" நான் எப்புடி காணாமப்ரபாறது?" " அதுக்கு நான் ஏற்பாடு பண்ரறன்... கல்யாணத்து
இஷ்டமில்ம
னு ஒரு
ட்டர்
எழுதி வச்சுட்டு நீ ங்க காணாமப் ரபாயிடுங்க" ஹம்சன் கபரிய கண்டுபிடிப்பாக கசால் கம
... கடுப்பாகிவிட்டாள் என்று அவள் முகத்திர
ரய கதரிந்தது ... " ஓய் லூசா நீ ?
.... அதான் எப்புடி காணாமப் ரபாறதுனு ரகட்ரடன்.... நான் எங்கப் ரபாறது.. யார் வட்டுக்குப் ீ ரபாறது ?" என்று ரகாபமாக கம " என் ப்ரண்ட் வட்டு ீ
ரகட்டதும்...
நீ ங்க தங்க ஏற்பாடு பண்ரறன் ... தா
முந்திரய நீ ங்க அங்கருந்து கிளம்பிப் ரபாறதுக்கு எல் " என்று ஹம்சன் கபருமமயாக கசான்னதும் ...
ி கட்றதுக்கு சித்த
ாம் நான் ஏற்பாடு கசய்ரறன்
இன்னும்
ரகாபம்
மாறாத
முகத்துடன்
அதுக்கப்புறம்?... நான் எப்புடி கவட்டிடுவாரன...
அரதாட
எங்க தா
ி
இருந்த
வட்டுக்கு ீ
கம
வர்றது
கட்டுறதுக்கு
"
அகதல்
ாம்
சரி
...
? எங்கப்பன் என் காம
முன்னாடி
ஓடிப்
ரபானவமள
நாமளக்கு எவன் கட்டுவான்? நீ உன் அக்காவ ரயாசிக்கிறரய... என்மனப் பத்தி ரயாசிச்சியா?..... " என்று கூர்மமயுடன் ரகட்க ... ஹம்சனுக்கு அப்ரபாதுதான் அவள் நிம
மம புரிந்தது ... சங்கடமாய் விழித்தவன்
.... " வந்த பிறகு உண்மமமய கசால்
ாரம?" என்று இழுத்தான்...
" ஓய்
சாம்பாரு? இது
காரணாம்னார பூராவும்
ரசர்ந்தாப்பு
கரண்டு
மணிரநரம்
ஆமளக்
அவ புள்மளதாச்சியாரமனு கமத கட்டிவிட்டுவாக... நீ ஒருநாள்
எங்கயாவது
அமத கம
கிராமம்...
ிட
இருந்துட்டு
வந்ரதன்னு
மவயி? நான்
புள்மள
உண்டாயி
ச்சிட்டு வர ஆஸ்பத்திரிக்குப் ரபாரனன்ரன தீர்த்து கசால்
அது மாதிரி ஊர் இது" என்று நிதர்சனத்மத கசால்
ிடுவாக...
...
ஹம்சன் தனது காதுகமளப் கபாத்திக்ககாண்டு "கபருமாரள" என்றான்... " கபருமாள் வந்து வழி கசால் கசால்
னும்" என்று கம
ஹம்சன் கசால்
சட்கடன்று
ரக
மாட்டார்... ரயாசமன கசான்ன நீ தான் வழியும்
ியாக ரபச...
நிமிர்ந்தான்...
வழி
நான்தான்
கசால்
ரவண்டும்
...
ம்ம்
ிடுரறன் ... " அதுக்குப் பிறகு நான் ரவணா உங்கமள ரமரரஜ் பண்ணிக்
கிரறரன" என்று ஹம்சன் ரகட்டதும் ... கம
அதிர்ந்து ரபாய் நிமிர்ந்தாள்... " என்னாது??" என்றவள் அவமன ஏற இறங்கப்
பார்க்க " ஆமா ,, நாரன உங்கமள ரமரரஜ் பண்ணிக்கிரறன்... எனக்கு இருப்பத்திகயாரு வயசு
முடிஞ்சிடுத்து...
படிப்பும்
முடிஞ்சிடுத்து...
சீக்கிரமா
ஏதாவது
ரவம
யி
ரசர்ந்துடுரவன்" என்று ஹம்சன் அடுக்கிக் ககாண்ரட ரபாக... அவமன மகயமசத்துத் தடுத்த கம
" என்ன கவமளயாடுறயா? உன் ைாதி என்ன?
என் ைாதி என்ன? அக்காவுக்காக கல்யாணத்மத நிறுத்தனும்னு வந்த சரி ... ஆனா கல்யாணம்
நின்னு
ரபான
கபாண்மணரய
கசால்றது கராம்ப ஓவராத் கதரியம
?" நக்க
கல்யாணம்
பண்ணிக்குரறன்னு
ாக ரகட்டாள் ...
" என்ன ைாதி? என் அக்காரவாட மானத்மத காப்பித்தினது என்ரனாட ைாதியில் அதுவுமில்
ாம..
சத்யன் என் அக்காவ
கல்யாணம்
கசய்துக்கும் ரபாது
உங்கமள கல்யாணம் கசய்துக்க கூடாதா?" என்று குரம ஹம்சன் ...
...
.. நான்
உயர்த்திக் ரகட்டான்
அவன் குரம
உயர்த்தியதும் ககாஞ்சம் அடங்கிய கம
" ஆனா எனக்கு கசவப்பா
இருக்குறவங்கமள பிடிக்காரத?" என்றாள் ... ஹம்சனுக்கு
தர்ம
சங்கடமானது
...
"
அது
எங்காத்து
எல்
ாருரம
கவள்மளயாத்தான் இருப்பா... இனிரம மாத்திக்க முடியாரத? ககாஞ்சம் அட்ைஸ்ட் பண்ணிக்கங்ரகா?" என்றான் ககஞ்சுத
ாய்...
மீ ண்டும் அவமன பார்மவயால் அளந்தவள் " நீ எப்புடி எனக்கு சரியா வருவ? எனக்கு ரகாவம் வந்தா ரமாசமா திட்டுரவன்" என்று எச்சரிக்மக கசய்ய... " சரிங்க பரவாயில்ம
ரகட்டுக்கிரறன் "
" கராம்ப ரகாவம் வந்தா அடிப்ரபன்" " சரிங்க பரவாயில்ம கம
க்கு
வாங்கிக்கிரறன்"
ஹம்சமனப்
பிரச்சமனயில்
பார்க்க
பாவமாகிவிட்டது
ரபா
"
சரி
... அமதவிட கபரிய பிரச்சமன இருக்கு " என்று கம
இகதல்
ாம்
கசான்னதும்
... ஹம்சன் பயத்துடன் " கபரிய பிரச்சமனயா? என்னப் பிரச்சமனங்க ? " என்று ரகட்க... அவமன சங்கடமான சிரிப்புடன் பார்த்த கம இருக்கனும் ... எதுவும் இல்
ாத நாள்
" அது ,, எனக்கு கநதமும் கறி மீ னு
ஒரு கருவாடாவது சுட்டு வச்சாதான் ரசாறு
இறங்கும்... நீ ஐயர் மபயனாச்ரச ? ஒத்துப் ரபாகுமா?" என்று கம
ரகட்கும் ரபாரத
ஹம்சன் குமட்டலுடன் அடிவயிற்மறப் பிடித்துக் ககாண்டு குனிந்து ககாண்டான் ... " பாத்தியா? இதுக்குதான் கசான்ரனன்... கசான்னதுக்ரக வாந்திகயடுக்குற? நீ எப்புடி கநதமும்
என்கூட
குடும்பம்
நடத்த
முடியும்? இகதல்
ாம்
சரிவராது
..
ரவற
ரயாசமன இருந்தா கசால்லு?" என்று மகமய உதறினாள்... ஹம்சன் முன்பு
கர்சீப்பால்
வாமயத்
துமடத்துக்
மண்டியிட்டு
அமர்ந்து
"
ப்ள ீஸ்
ககாண்டு
கல்
மறுத்துடாதீங்க...
ில்
அமர்ந்திருந்தவள்
ரபாகப்
ரபாக
நான்
அட்ைஸ்ட் பண்ணிப்ரபன்... நீ ங்க என்ன சாப்பிட்டாலும் நான் குமட்ட மாட்ரடன் ரபாதுமா? ப்ள ீஸ் சரினு கசால்
ிடுங்க" என்று ககஞ்சியதும்...
" ஓய் என்ன நீ அக்காவுக்காக இப்படி
ாம் பண்ற... நாமளக்கு உன் அக்காக்கு
கல்யாணம் ஆனதும் என்மன பிடிக்கம
னு அனுப்பிட்டா என்னப் பண்றது?" என
ரகட்க..
சட்கடன்று துணிச்சலுடன் அவள் மகமயப் பற்றிய ஹம்சன் " அக்காவுக்காக தான் வந்ரதன்..
ஆனா
இப்ரபா
உங்கமள
பிடிச்சுப்
ரபாய்தான்
ரகட்குரறன்
...
நான்
உங்கமள விட்டு பிரியரவ மாட்ரடன்" என்றான் ... அவன் முகத்மதரய சிறிது ரநரம் உற்றுப் பார்த்த கம மககமள
விடுவித்துக்
இருந்த புல்ம
ககாண்டு
கமல்
ிய
ச்கசல்வி ... அவனிடமிருந்து
சிரிப்புடன்
தம
குனிந்து
தமரயில்
ப் பிடுங்கி கிள்ளிப் ரபாட்டபடி " சரி ரபாய் நீ நிமனச்ச மாதிரி
ஏற்பாடு பண்ணு" என்று கசால்
...
ஹம்சன் நிம்மதியுடன் எழுந்தான்... " அப்ரபா வந்த மாதிரி இந்த பத்திரிக்மககமள உங்க அப்பா கிட்ட குடுத்துப் ரபாரறன்... மத்தகதல்
ாம் நான் பார்த்துக் கிரறன்... "
என்று கூறிவிட்டு கீ ரழ இருந்த மபமய எடுத்தவன் ஏரதா நிமனத்துத் திரும்பிப் பார்த்து .... " ஏங்க ,, உங்க மாமா கூட கல்யாணம் நிக்கனும்ங்கறதுக்காக ஒன்னும் என்மன
கல்யாணம்
பண்ணிக்க
பிடிச்சிருக்கு தான?" என்று கவம கம
சட்கடன்று
சம்மதம்
கசால்
ம
ரய? நிைமாரவ
என்மன
யுடன் ரகட்டான்
சிரித்துவிட்டாள்
....
"
ம்ம்
,, என்மன
மாதிரி
புத்திசா
ியா..
உன்மன மாதிரி அழரகாட ஒரு குழந்மத கபாறந்தா எப்புடியிருக்கும்னு ரயாசிச்சுப் பார்த்ரதன்...
ம்
நல்
ாதான்
இருக்கு..
அதனா
பண்ணிக்கிரறன் " என்று அசால்டாக கம
நாரன
உன்மனய
ச்கசல்வி கசால்
கல்யாணம்
...
ஹம்சன் மிரண்டு ரபாய் " என்னது குழந்மதயா?" என்று ரகட்க ... ஆத்திரமாக அவமன பார்த்த கம வச்சு
விமளயாடப்
ரபாரறாம்
" பின்ன கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு கசாப்பா
? கல்யாணம்
பண்ணா
குழந்மத
கபாறக்கும்
?"
என்று ரகட்டதும்.. " ஆ...ஆ .மா..... பி..... றக்கும் " என்று தினறினான் ஹம்சன் ... " கதரியுதுள்ள
? ரபா
ரபாய்
ஆகரவண்டிய
ரவம
மயப்
பார்"
என்று
ரபாகும்
திமசமய ரநாக்கி மக காட்டி விட்டு எழுந்தவள் " மவரன ஆமச காமிச்சிட்டு என்மன ரமாசம் பண்ண
ாம்னு பார்த்த???...... ஒரர கவட்டு .. கவட்டிட்டு என் மாமன்
மாதிரி நானும் கையிலுக்கு ரபாய்டுரவன் " என்றாள் மிரட்ட
ாய் ...
ஹம்சன்
மனமச
ககாஞ்சம்
நடுங்கித்தான்
ரபானான்....
"
நீ ங்க
மாத்திக்காம
இருக்கனும்னு கபருமாமள ரவண்டிகிட்டு இருக்ரகன் " என்றான் ... " ம்ம்
,, ஆமா
ரகட்டாள் கம
உன்
ரபர்
என்ன?" என்று
அப்ரபாதுதான்
ஞாபகம்
வந்தவளாய்
....
" ஹம்சவர்தன்... எல்
ாரும் ஹம்சன்னு கூப்பிடுவா" என்றான் சந்ரதாஷமாக ...
" அம்சவர்தன்" என்று கசால்
ிப் பார்த்துக் ககாண்டவள் " நல்
ாதான் இருக்கு "
என்றாள்.. " இல்
,, அம்சவர்தன் இல்
... ஹம்சவர்தன் " என்று திருத்தினான் ஹம்சன் ...
" முடியாது ,, நான் அம்சானு தான் கூப்பிடுரவன்" என்றாள் பிடிவாதமாக.... ஹம்சன் அவள் பிடிவாதத்மத ரசித்து " சரி உங்களுக்குப் பிடிச்சிருந்தா அப்படிரய கூப்பிடுங்ரகா " என்றான்... அவமனத் திரும்பிப் பாத்து சிரித்த கம முன்னால் கசல் கம
ச்கசல்வி " சரி வா ரபாக
ாம்" என்று
.. ஹம்சன் ஓட்டமும் நமடயுமாக பின்னால் ஓடினான் ...
கசல்வியின்
வட்டுக்கு ீ
கசன்றரபாது
அவள்
அப்பா
படுத்திருக்க... ஹம்சனும் கவளியரவ நின்றான்... கம
திண்மணயிர
ரய
தன் அப்பாமவ எழுப்பி
விபரம் கசான்னதும் ... அவரும் சம்பிரதாயமாக ஹம்சமனப் பற்றி விசாரித்து விட்டு பத்திரிக்மககமள வாங்கிக் ககாண்டார்... கம
ச்கசல்வி
வட்டுக்குள்ளிருந்து ீ
மகயில்
ரமாருடன்
வந்து
ஹம்சனிடம்
ககாடுக்க ... ரமாமர வாங்கிய ஹம்சனின் மகமய அழுத்தமாக வருடியபடி ரமார் டம்ளமர ககாடுத்தாள் கம ஹம்சன்
சங்கடமாக
குடித்துவிட்டு
கநளிந்து
டம்ளமர
விரல்கமளத்
... கவட்கமாக
திருப்பிக்
தீண்டத்தான்
சிரித்து
ககாடுத்தான்...
நிமனத்தான்...
ஆனால்
..
ரமாமர
இப்ரபாது கம
அவசரமாக
இவன்
அவள்
ச்கசல்விதான்
முந்திக்
ககாண்டாள் ... பத்திரிக்மகமய படித்த கசௌந்திரம் " எல்
ாம் சரியா இருக்கு தம்பி ,, ஆனா நாரன
வழிய ககாண்டு ரபாய் கபாண்மண தர்றதா கசாந்தக்கார பயலுக ஒரு மாதிரி ரபசுறாகப்பா... அதனா
மாப்ள கவளிய வந்ததும் ஒரு நாமளக்கு முமறரயாட
வந்து பார்த்துட்டு ரபாகச் கசான்ரனன்னு தங்கச்சிகிட்ட கசால் " ம் சரிங்க " என்றவன் பாக்ககட்டி எழுதி
அவரிடம்
ககாடுத்து
"
ிடுப்பா" என்றார்...
ிருந்து ஒரு ரபப்பர் எடுத்து தனது கசல் நம்பமர
இது
என்ரனாட
நம்பர்...
எதாவது
ரபசனும்னா
கூப்பிடுங்க சார்" என்றான்... " ஏ
புள்ள
கம
உத்தரவிட... கம உனக்குத்தான்"
,, இந்த
நம்பமர
வாங்கி
பத்தரமா
மவ"
என்று
மகளுக்கு
வந்து ஹம்சனிடமிருந்த ரபப்பமர வாங்கிக் ககாண்டாள் ... "
என்பது
ரபால்
ஹம்சன்
ைாமட
சரிகயன்று கூறிவிட்டு உள்ரள ரபானாள் கம
கசய்ய..ர
ச்கசல்வி...
சாக
தம
யமசத்து
ஹம்சன்
சந்ரதாஷமான
மனநிம
யில்
அவர்களிடமிருந்து
விமடகபற்று
கிளம்பினான் .... தனக்காக தனது தம்பி அவனது வாழ்க்மகமயரய பணயம் மவத்தது கதரியாமல் மான்சி ஒரு புறம் க தன்
காதல்
ங்கிப் ரபாய் கட்டி
முடிந்து
கவறும் உடம
ரபான
ில் கிடக்க...
ரசாகத்தி
ிருந்து
மீ ளமுடியாமல்
உயிர்
இருந்தும்
மட்டும் சுமப்பவன் ரபால் சத்யன் சிமறக்குள் சுற்றி வந்தான் ... சத்யன் ,, " நான் சூறாவளிமயப் ரபால்..... " தானாய் அடங்கினால் தான் உண்டு..... " சூறாவளிக்கு முற்றுப் புள்ளி மவக்க.... " உன்னால் முடியுமா ? மான்சி,, " சூறாவளிக்கும் சுருக்கிட்டு... " சுவாசக் காற்றாய் மாற்றிவிடும்....... " வித்மததான் காதல் !!!!
சிறுபிள்மளகளின் அம்மா அப்பா விமளயாட்மடப் ரபா
கம
ச்கசல்வியுடனான
தனது திருமணத்மத நிச்சயம் கசய்துவிட்டு வந்திருந்தான் ஹம்சன் ... அக்காவின் இன்றி
திருமணத்மத
கசன்றவன்
நிறுத்தும்
,, இப்ரபாது
ஒரர
கம
ரநாக்ரகாடு
ச்கசல்வி
மனம்
எந்தவித
எதிர்பார்ப்பும்
மாறிவிடுவாரளா
என்ற
பயத்ரதாடு காத்திருந்தான் ... இளங்கன்று
பயமறியாது
முடிகவடுத்துவிட்ட
பிறகு
என்று .....
பழகமாழிக்கு
எதிர்கா
த்மதப்
ஏற்ப
பற்றிய
,,
பயம்
பயமின்றி ர
சாக
ஒரு
மனமத
ஆக்ரமிக்கத் கதாடங்கியிருந்தது ,, ஆனால்
கம
ச்கசல்விமய
கடமமக்காகரவா,, அக்காவின்
வாழ்க்மகக்காகரவா
திருமணம் கசய்யாமல் அவமள மனப்பூர்மாக ஏற்றுக்ககாள்வது என்ற முடிவில் மட்டும் தீவிரமாக இருந்தான்,, குடும்பத்தின் ஆச்சாரங்கள் தாழ்த்தப்பட்ட கபண்மண மருமகளாக ஏற்காது தான் ,, ஆனால் ஒவ்கவாரு நாளும் பிடித்தமத உண்ணாமல் குரம
பாதுகாத்து .... தன்
குரல்வமளமய இறுக்கி அடங்கி வரும் காற்மற ஸ்வரமாக மாற்றி ஊர் ஊராக
பாடி குழந்மதயி
ிருந்ரத தனக்கு அன்னமிட்ட அக்காவுக்காக கசய்ய முடிவது இது
ஒன்று தாரன,? இதற்காக எமதயும் எதிர்க்க
ாம்...... எமதயும் தாங்க
தாய்க்குத் தாயாய் இருந்து இந்த குடும்பத்துக்கு அக்கா கசய்தகதல்
ாம் ...... ாம் ரபாதும் ....
இனியாவது அவள் நிமனத்தவரனாடு வாழ்க்மகமய அமமத்துக் ககாள்ளட்டும் ஹம்சன் அவசரமாய் தனது நண்பன் ஹரிமய கசன்று சந்தித்தான் .... இருவரும் கல்லூரித் ரதாழர்கள்... ஹம்சனின் குடும்ப நி
வரம் அறிந்தவன் ...
வட்டில் ீ அமர்ந்து கதருப் பிள்மளகளுடன் ரகரம்ரபார்டு விமளயாடிக் ககாண்டிருந்த ஹரி
,, ஹம்சமன
கண்டதும்
தனது
விமளயாட்மட
ரவறு
ஒரு
மபயனிடம்
விட்டுவிட்டு எழுந்து வந்தான் நண்பனின் ரதாளில் மகரபாட்டு கவளிரய வந்து மாடிப் படிகளில் ஏறிச்கசன்று மகப்பிடி சுவற்றில் அமர்ந்தார்கள் ,, "
ாஸ்ட் கசமஸ்டர் முடிய இன்னும் ஒரு
வாரம் தான்டா இருக்கு மச்சி,, வர்ற கரண்டு எக்ஸாமுக்கும் படிச்சு படிச்சு மூமள உருகி
ருக்கு
மச்சி...
மண்மடக்குள்ள ஏறம
டா" என்று ஹரி பு
ம்ப......
" நீ யாவது மண்மடயி
ஏறம
கசால்
ஆவியாப்
ிக்க
ரபாய்டும்
ரபா
நாலுநாளா
படிச்சு
ஒன்னுரம
னாலும் யாராவது ரகட்டா படிச்ரசன்னு கபருமமயா
ாம்.... ஆனா நான் புக்மக விரா
ா
கசமஸ்டர் எனக்கு என்னாகுரமான்னு கதரியம
கூட கதாடம
ஹரி,, இந்த
" என்று வருத்தமாக ஹம்சன்
கூறியதும் ... " நீ படிக்கம
னாலும் எழுதிடுவ,, எனக்கு அப்படியா?" குமறபட்ட ஹரியின் ரதாளில்
தட்டிய ஹம்சன் " விடு ஹரி ,, அரியர் வித் ரகரியர் " என்று ஹம்சன் சிரிக்க.... ஹரி முமறத்தான்... சற்றுரநரம் கல்லூரி நடப்புகமள ரபசிவிட்டு ஹம்சன் கமதுவாக ஆரம்பித்தான் ... அக்காவின் அவர்களுக்குள
வாழ்க்மககாக நடந்த
கம
ச்கசல்விமய
உமறயாடல்கமளயும்
கசன்றுப்
கதளிவாக
பார்த்தமதயும்
ஒன்று
விடாமல்
கசான்னான் ..... எல்
ாவற்மறயும் ரகட்ட ஹரி,, கம
மய ஹம்சன் திருமணம் கசய்து ககாள்ளப்
ரபாவதாக கூறியதும் அதிர்ந்து ரபாய் சுவற்றி
ிருந்து தமரயில் குதித்து விட்டான்
எட்டி ஹம்சனின் சட்மடக் கா
மரப் பற்றிக்ககாண்டு " ஏய் உனக்கு லூசாடாப்
பிடிச்சிருக்கு?...
ரபாய்
இந்த
வயசு
கல்யாணமா?
பண்ணிட்டு வந்திருக்க?" என்று ரகாபமாய் கத்தினான் ..
கிறுக்குத்
தனமா
முடிவு
சட்மடயி
ிருந்த
நண்பனின்
மகமய
வி
துமடத்துக் ககாண்டு " ரவற வழியில்ம
க்கிய
ஹம்சன்
க
ங்கி
கண்கமள
டா ,, என் அம்மாமவ விட அதிகமா அன்பு
கசலுத்தின என் அக்கா மனசுக்குப் பிடிச்சவரனாட வாழனும்டா... அதுக்காக என் உயிமரரய
விடச்
கசான்னாலும்
விடுரவன்
அவங்களுக்காக எமதயுரம கசய்துண்டது இல் தன்ரனாட
எதிர்கா
த்மதப்
பத்திரய
ரநசிக்கிறாங்க.. அவர் கிமடக்கம
...
அக்கா
டா ,, குடும்பத்துக்காகரவ உமழச்சு
ரயாசிக்காதவங்கடா....
இப்ரபா
சத்யமன
னா நிச்சயம் கசத்துடுவாங்க..... அப்புறம் நானும்
கூட இருக்கமாட்ரடன் .... அவங்களுக்காக இமதகூட கசய்யம அவங்க கூடப் பிறந்தவன் கசால்
இதுவமரக்கும்
ிண்டு இருகிறது
னா அப்புறம் நான்
அர்த்தரம இல்ம
டா " என்ற
ஹம்சன் தாங்க முடியாமல் ரகவியழ ஆரம்பித்தான் நண்பனின் கண்ண ீர் கண்ட ஹரியின் ரகாபம் ககாஞ்சம் தனிந்தது .... ஆறுத ஹம்சனின்
மகமயப்
புரியுதுடா...
மான்சி
பற்றினான்
அக்காமவப்
"
சரி
பத்தி
அழாதடா....
எனக்கும்
நீ
கசால்றது
கதரியும்
....
ாக
எனக்கும்
ஆனா
அதுக்கு
கல்யாணம் தான் முடிவா? ரவற ஏதாவது ரயாச்க்க
ாரமடா?" என்று ரகட்க...
" இல்
டா அந்த ககாஞ்ச ரநரத்து
ாத்மதயும் ரயாசிச்சுட்ரடன் .....
படிச்ச
கபாண்ணா
வாங்கித் தர
இருந்தா
நான் எல்
எங்கயாவது
ாம் ... ஆனா கம
அம
ஞ்சு
ச்கசல்வி அகதல்
திரிஞ்சு
ரவம
ாம் ரகட்கம
அவ ஊருக்கு வரமுடியாது .... கல்யாணம் நடக்கம
னா எல்
எதாவது
ரய? மறுபடியும் ாரும் ரகவ
மா
ரபசுவா.... அவ அப்பாவும் ஏத்துக்க மாட்டார் ... இதுக்கு கல்யாணத்மதத் தவிர ரவற வழியில்ம ஹரி
டா" என்று ஹம்சன் நிம
ரயாசமனயுடன்
தம
மமமய வி
யமசத்து
"
நீ
க்கிச் கசால்
கசால்றது
....
சரிதான்
...
கிராமம்னா
அப்படித்தான் .... ஆனா அதுக்காக நீ ரய கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்னு இல்ம
ரய??
இருக்குற
மாப்பிள்மளமய
ரதடி
ஹரி
வாய்
அவளுக்கு
ககாஞ்ச
நாள்
கல்யாணம்
நாம கசய்து
ரவற
யாராவது
மவக்க
ாம்டா"
ஒரு என்று
கசால்
ி
மூடுவதற்குள் ..... பதட்டமாக
ஹரியின்
மகமயப்
பிடித்த
ஹம்சன்
"
ரவனாம்டா
...
நாரன
பண்ணிக்கிரறன்... ரவற யாரும் ரவண்டாம் ஹரி" என்று தவிப்புடன் கூற... ஹரி ஹம்சமன வித்தியாசமாகப் பார்த்தான்.... " ஏன்டா ரவணாம்னு கசால்ற? நம்ம ப்ரண்ட்ஸ்
எல்
ார்
கிட்டயும்
கசால்
ி
கஹல்ப்
ரகட்டா..
ரயாசமன கசால்வாங்க .... நீ அவசரப்படாத,, இரு பார்க்க ஹரி கசான்னதும்...
அவங்க
ஏதாவது
ாம்" என்று வற்புறுத்து
ஹம்சனின்
பதட்டம்
இருக்ரகன்
...
ரகாபமாக
கம
மாறியது
எனக்குத்தான்
"
அதான்
...
ரவணாம்னு
ரவற
கசால்
யாருக்கூடயும்
ிண்டு
அவமள
ரபசரவண்டாம்" என்றான் கவடுக்ககன்று ... ஹரிக்கு எதுரவா புரிவது ரபால் இருக்க.... வியப்பில் வாய் பிளந்து " ரடய் மாப்ள? எத்தமன
நாளாடா
இந்த
கூத்து
கதரியுமா? என்கிட்ட கூட கசால்
ம
? அந்த
கபாண்மண
உனக்கு
முன்னாடிரய
ரய மாப்ள?" என்று ஆதங்கமாய் ரகட்டான்..
சிறு கவட்கச் சிரிப்புடன் முகத்மத ரவறுபுறமாக திருப்பியவன் " ரநத்து ரபசறச்ச தான்
கராம்ப
அவமளத் கசால்
பிடிச்சுப்
ரபானது....
தரக்கூடாதுன்னு
தான்
அவ
பட்டுன்னு
ிட்ரடன் .... அப்ப கதளிவா புரியம
" அடப்பாவி பார்த்ததும் கபாண்ணுங்க
வ்வா? கார
சுத்தும்...
நீ
ரமரரஜ்ப்
நாரன
ரகட்டப்ப...
ரமரரஜ்
யாருக்கும்
பண்ணிக்கிறதா
... இப்ப புரியறது" என்று ஹம்சன் கூற....
ஜ்
உன் க
என்னாடான்னா
ரபாய் இப்புடி கவுந்துட்டரய? அந்த கம
பத்தி
ஒரு
ர்
மயங்கி உன் பின்னாடி
பட்டிக்காட்டுப்
கபாண்ணுகிட்ட
அவ்வளவு கபரிய அழகியாடா ?" என்று
வியப்புடன் ரகட்டான் ஹரி ஹம்சன் கண்மூடி தம
மய பின்னால் சாய்த்தான்... முகத்தில் ரசமனயுடன் கூடிய
ஒரு
ஒட்டிக்ககாண்டது
புன்னமக
வந்து
...
கம
யின்
ரதாற்றத்மத
மனதில்
ககாண்டு வந்தான்... கவடுக் கவடுக்ககன்ற ரபச்சு... கன்னம் குழிய சிரிக்கும் சிரிப்பு... கநற்றியில்
விழும்
அடிக்கடி
கூந்தம
ஒதுக்கி
பின்னுக்குத்
தள்ளும்
ரிதம்,,
பூசினாற்ப் ரபான்ற ரதகம்... நிறம் குமறவானாலும் அதில் மிளிரும் அபரிமிதமான அழகு ..... புன்னமகத்த இதழ்கள் விரிந்தன " ம்ம் அவ ரபரழகி தான் " என்று நண்பனுக்கு பதில் கசான்னான் .... ஹம்சனின்
முகத்தில்
ஓடிய
மகிழ்சிமய
ஹரியும்
ரசித்தான்
.....
"
சரி
முடிவு
பண்ணிட்ட .... ஆனா ப்ளான் பண்ணனுரம.... கிராமத்து கபாண்ணு ரவற .. நாம கூட்டிட்டு வந்ததும் பின்னாடிரய கவட்டருவா ரவல் கம்மபயும் தூக்கிகிட்டு ஒரு கூட்டரம வந்துதுனு மவ? கமாதல்
எஸ் ஆவுறது நான்தான் மாப்ள" என்று ஹரி
விமளயாட்டாக கூற " அடப்பாவி ,, உன்மனப் ரபாய் நம்பி வந்ரதரன " என்று ஹம்சன் கபாய்யாய் ரகாபித்துக் ககாண்டான்... இருவரும் விமளயாட்டாக ரபசினாலும் அடுத்து என்ன கசய்வது என்று ரயாசிக்க ஆரம்பித்தார்கள்... ரயாசமனயில் இருந்த ஹரி " கம
மய தூக்குரறாம் ... ரமரரஜ் பண்ரறாம் சரி
மாப்ள .... ஆனா அதுக்கப்புறம்?" என்று ஹரி ரகட்க..
" அதுக்கப்புறம் ரயாசிக்க
ாம் ஹரி,, ஆனா என் அக்கா ரூட் க்ளியர் ஆகனும்....
அதுக்கு சத்யன் சார் கல்யாணத்தப்ப.. கம
மய நான் ரமரரஜ் பண்ணிக்கனும் "
என்று தனது முடிவில் உறுதியாக இருந்தான் ஹம்சன்.... சிந்தமனயின் பிடியி
ிருந்து மீ ளாமல் தம
யமசத்த ஹரி " சரி புரியுது மாப்ள....
ஆனா நீ ஒரு விஷயத்மத ரயாசிக்கரவ இல்ம
" என்று இழுக்க...
ஹம்சன் குழப்பத்துடன் ஹரிமயப் பார்த்து " எமத கசால்றடா?" என்று ரகட்டான் ... " அக்கா ரூட் க்ளியர் ஆகனும்னு கம சத்யன்
சார்
,
கசய்துகிட்டா
...
கசய்துக்குவார்னு கல்யாணப்
கம ரவற நீ
கல்யாணத்தன்மனக்கு
நீ யும்
வழியில்
மான்சி
டா...
சத்யன்
அது
கானாமல்
அவங்கரளாட
ஏத்துக்குவாங்களா? அது இல்ம இல்ம
ாம
கசால்ற? இதுதான்
கபாண்ணு
ரதர்ந்கதடுத்தா
மய ரமரரஜ் பண்ணிக்க முடிவு பண்ண சரி....
நடக்கும்னு
கம
ஒரு
கல்யாணம்
அக்காவ
கல்யாணம்
ககஸ்
ரபாய்ட்டான்னு காதலுக்கு
யும்
தான்...
மான்சி
மரியாமதயா?
ஆனா
அக்காமவ
அமத
அக்கா
னா இதுனு சாய்ஸ் வச்சு ரதர்ந்கதடுக்க இது டிரஸ்
வ் .. இட்ஸ் ட்ரூ
வ்... அக்கா நிச்சயம் இமத ஏத்துக்க மாட்டாங்க "
என்று ஹரி அழுத்தம் திருத்தமாக கசால்
....
நண்பன் கசான்ன விஷயங்கமள நிதானமாக ரயாசித்த ஹம்சனுக்கும் ஹரியின் கூற்று புரிந்தது .... ஆமாம் கசகன்ட் சாய்ஸாக எந்தப் கபண்ணும் ஒத்துக் ககாள்ள மாட்டாள் தான்... கம சத்யனின்
இல்
காதலுக்கும்
ாமல் மான்சி மணமகளாக சத்யன் அமழத்தால் அது
ரகவ
காதலுக்கும் மரியாமத இல்ம
ம்
தாரன
அப்படி
?
நடந்தால்
அக்காரவாட
ரய? " நீ கசால்றது ககரக்ட் ,, அக்கா நிச்சயம் இமத
ஒத்துக்க மாட்டாங்க... இப்ப என்ன பண்றது ஹரி?" என்று கவம
யுடன் ரகட்டான்
" இதுக்கு ஒரர வழி ... அவங்கரளாட காதலுக்கு கநருக்கடிமய ககாடுக்காம .... ஏற்கனரவ உனக்கும்
கல்யாணம் கம
க்கும்
நிச்சயம் ரமரரஜ்
பண்ண
ரததிக்கு
நடக்கனும்.....
சி
அப்ரபா
நாட்கள்
முன்னாடிரய
முன்னாடிரய
விஷயம்
கதரிஞ்சு கல்யாணம் நின்னுடும்.... சத்யன் சாரும் அக்காவும் நிதானமா ரயாசிச்சு ஒரு
முடிவுக்கு
வந்து
..
எந்த
நிர்பந்தமும்
இல்
ாம
அவங்களாரவ
அவங்க
வாழ்க்மகமய முடிவு பண்ணிக்கட்டும்.... நம்ம கடமம .. அவங்கரளாட வழிமய க்ளியர் பண்றது தான்... அதுக்கப்புறம் ககாஞ்ச நாரள .. ககாஞ்ச மாசரமா கழிச்சு கூட அவங்க நிதானமா கல்யாணம் பண்ணிக்கட்டும் " என்று ஹரி கதளுவுடன் ரபச... " ம்ம் சூப்பர் ஹரி " ஹம்சன் நண்பமன அமணத்துக் ககாண்டான் அடுத்ததாக என்ன கசய்ய கம
ரபான்
வரச்கசால்
கசய்ததும்
ரவண்டும் அவளிடம்
என்று இருவரும் க விபரம்
கூறி
ந்தார
வட்டி ீ
ாசித்தனர் ....
ிருந்து
ி மற்ற நண்பர்களின் உதவியுடன் ஏதாவது ஒரு ரகாயி
கிளம்பி
ில் திருமணம்
கசய்து
...
திருமணத்மத
அன்ரற
பதிவும்
கசய்து
விடுவதுஎன்று
ஹரி
கூற
...
ஹம்சன் சம்மதத்தான்... ஹரி கீ ரழ கசன்று கா
ண்டர் எடுத்து வந்து அருகி
ிருக்கும் படி முகூர்த்த நாள்
ஒன்மறத் ரதடி ரதர்வு கசய்தான் .... " மாப்ள ,, வர்ற எட்டாம் ரததி நல் இருக்குடா
மாப்ள....
கல்யாணம்
அன்மனக்ரக
கசய்ய
ாம்டா...
ரமரரஜ்
சட்டுனு
வச்சிட
யாரும்
ாம்...
ரதடி
முகூர்த்தம்
பழமுதிர்ச்ரசாம
வரமுடியாது
"
யி
என்றதும்
ஹம்சனும் சம்மதித்தான் .... ஆனால் அந்த ரததி சத்யன் கம
திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட்ட ரததிக்கு சரியாக
ஆறு நாட்கள் முன்பு... அதாவது சத்யனின் விடுதம
யாகி வரும் அன்று ஹம்சன் கம
திருமணம் என்று
முடிவு கசய்தார்கள் .... அதன்பின் ஹரி தனது கசல்ரபானில் நம்பிக்மகயான மற்ற சி தகவல் கசால்
நண்பர்களுக்கு
ி தனது வட்டுக்கு ீ வரவமழத்தான்..... அடுத்த அமர மணிரநரத்தில்
அமழத்த மூன்று ரபரும் வந்து ரசர்ந்தனர் .... அவர்களிடம்
விஷயம்
கசால்
ப்பட்டதும்
"
ரடப்
மாப்ள......"
என்ற
உற்சாக
கூவலுடன் ஹம்சமன தூக்கிக் ககாண்டனர்.... திருமணம் எப்படி கசய்வது என்று சரியாக பிளான் கசய்யப்பட்டது ... ஹம்சனின் நண்பர்களில் ஒருவன் சுரரஷ் .... திருமணம் முடிந்த பிறகு இருவரின் வட்டிலும் ீ
ஏற்றுக்
கதன்னகீ ற்று கசய்ய
ககாள்ளாமல்
ரவய்ந்த
தருவாதாக
ஒற்மற
கூறினான்
ரபாகும்
பட்சத்தில்
அமறமய
ஹம்சன்
கம
அப்பா
அம்மா
....
அவனது
தனது
வட்டின் ீ
ச்கசல்வி க
ப்புத்
மாடியில் குடித்தனம் திருமணம்
கசய்தவர்கள் என்பதால் மறுக்கமாட்டார்கள் என்று நம்பிக்மகயுடன் கூறினான்... மற்ற இரு நண்பர்கள் திருமண ஏற்பாட்மடயும் திருமணத்மத பதிவு கசய்வமதயும் பார்த்துக்ககாள்வதாக கூற ... ஹரி தனது பாக்ககட்மணிமய மிச்சம் கசய்து தன்னிடமிருக்கும் பணத்தில் ஹம்சன் கம
ச்கசல்விக்கு புதுத் துணிகள் வாங்குவது ... ரகாயி
ில் திருமண கச
வுகமள
பார்த்துக் ககாள்வதாக கூறினான் ... கம
ச்கசல்வியின்
கழுத்தில்
ஹம்சன்
கட்டப்ரபாகும்
மாங்கல்யம்
வாங்கும்
கபாருப்பு மட்டும் ஹம்சனிடரம ஒப்பமடக்கப்பட்டது... தன் அக்கா தரும் பணத்தில் தான் கம
ச்கசல்விக்கு மாங்கல்யம் வாங்க ரவண்டும் என்று ஹம்சன் முடிவாக
இருந்தான் ....
அடுத்த
இரண்டு
மறுபடியும்
நாட்களில்
அவள்
ரபசிக்ககாண்டனர் கம
ச்கசல்வி
கிராமத்துக்கு
கசன்று
....
சரிவர
எல்
ாம்
ரபான் பார்த்து
கசய்யாவிட்டால் வருவது
ஹம்சரன
என்று
திட்டமிடப்பட்டு
நண்பர்கள்
,, இந்த
வயதில்
அவர்கள் கூட்டம்
ந்தது ....
ஆனால் இல்
கம
திருமணத்மத
திட்டமிட்டவர்கள்
ாமல் திருமணம் கசய்து பிற்கா
இளம்
ரவம
யும்
த்தில் குடும்பத்மத எப்படி சமாளிப்பது என்று
ரயாசிக்க மறந்தனர்.... ஹம்சன் எமதரயா கபரிதாக சாதித்த திடத்துடன் ஹரியின் வட்டி ீ
ிருந்து கிளம்பி
வந்தான்.... வட்டுக்குள் ீ வந்தவன் ரநராக மான்சியின் அமறக்குத் தான் கசன்றான் .... ைன்னல் அருரக ரசரில் அமர்ந்து கவளிரய ரவடிக்மகப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் மான்சி.... சி
நாள் ரசாகம் அவள் விழிகமளச் சுற்றி கருவமளயமாக மாறியிருக்க
கவட்டகவளிமய
கவறித்துக்
ஹம்சன் அவள் மடியில் தம மான்சி திடுக்கிடவில்ம அவன் தம
குர
அக்காவின்
கா
டியில்
அமர்ந்த
சாய்த்தான் .....
... ஹம்சன்தான் என்று உணர்ந்ததால் அவள் விரல்கள்
முடிக்குள் புகுந்து இதமாக ரகாதியது .... " மதியம் சாப்பிடாம எங்கப்
ரபாரன ஹம்சா?" என்று கமல் அவள்
ககாண்டிருந்த
ில்
கூட
ிய குர
சுரத்தில்ம
....
ில் ரகட்டாள் மான்சி... ஹம்சனுக்கு
உள்ளுக்குள்
வ
ித்தது
....
'
இன்னும் ககாஞ்சநாள் தான் ... அப்புறம் நீ இப்படியிருக்க மாட்ரட அக்கா' என்று மனதுக்குள்
கசால்
ப்ரண்ட்ஸ் எல்
ிக்ககாண்ட
ஹம்சன்
"
ஹரி
வட்டுக்குப் ீ
ரபாரனன்க்கா.....
ாம் வந்திருந்தா ... ரநரமாயிடுத்து " என்றான் ....
" சரி ரபாய் சாப்ட்டு வா,, அம்மா திட்டிண்டு இருந்தா" என்று மான்சி கசால் சரிகயன்ற தம
...
யமசத்த ஹம்சன் சற்று ரநரம் அமமதியாக இருக்க.... " என்ன
ரவணும் ஹம்சா?" என்று ரகட்டாள் மான்சி .... மான்சிக்கும்
ஹம்சனுக்கும்
அவனது மவுனத்திர
இருக்கும்
புரிதல்
இது.....
ஹம்சனின்
ரய கதரிந்து ககாள்ளும் புரிதல் ..... எப்ரபாதுரம ஹம்சன் தன்
சரகாதரியின் உமழப்மப வனாக்கா ீ மாட்டான் .... நண்பர்கள் ரக சிக்கனமாகத்தான் கச
ரதமவமய
ி கசய்தாலும் படு
வு கசய்வான் ....
மான்சி ரகட்டதும் ககாஞ்சம் தயக்கத்துடன் " ஆமாம் அக்கா,, ககாஞ்சம் பணம் ரதமவப்படுது " என்றான் ... தம்பியின் தயக்கம் பார்த்து கமல் என்று ரகட்டாள் ...
ிய புன்னமகயுடன் " எவ்வளவுடா ரவணு ம்?"
மீ ண்டும்
சி
கநாடிகள்
நம்பிக்மக
வச்சு
அமமதி
நான்
"
எதுக்குனு
ரகட்கிறமத
ரகள்வி
ககாடுக்கா....
ரகட்காம...
ஒரு
நல்
என்
ரமல்
துக்கு
தான்
ரகட்டிருக்கரறன்..." என்று ஹம்சன் கூற... தம்பியின்
தம
முடிமய
கசல்
மாக
கம
த்த
மான்சி
"
நான்
எப்பவாச்சும்
எதுக்குனு ரகட்டிருக்ரகனா?" என்று திருப்பிக் ரகட்டாள்... இல்ம
கயன்று தம
என்றான் ந
யமசத்த ஹம்சன் .... " எனக்கு
ிந்து ரபான குர
பத்தாயிரம் ரவனும்க்கா"
ில் ...
இவ்வளவு பணமா? என்று திமகத்தாலும்... அமத தம்பியிடம் காட்டிக் ககாள்ளாமல் ... நல்
துக்குன்னு ரகட்கிறாரன ? என்ற நம்பிக்மகயுடன் எழுந்து கசன்றவள் தனது
மகப்மபமய திறந்து அதி
ிருந்து தனது ஏடிஎம் கார்மட எடுத்து வந்து தம்பியிடம்
நீ ட்டினாள் ..... " திரு, திர
ா , ரமரரஜ் முடிச்சிட்டு மிச்சமா இருபதாயிரம் தான்
இருக்கு
ஹம்சா....
அது
பதிமனஞ்சாயிரம்
எடுத்து
அம்மாகிட்ட அஞ்சாயிரம் ககாடுத்துடு... ஏரதா கச
நீ
பத்தாயிரம்
எடுத்துண்டு
வுக்கு ரவணும்னுரகட்டுண்டு
இருந்தா " என்றாள் ... அக்காவிடமிருந்து
கார்மட
வாங்கிக்
ககாண்ட
ஹம்சன்
"
எதுக்குன்னு
ரகட்க
மாட்டியா அக்கா?" என்று சங்கடமாக ரகட்க... " என் தம்பி ரம என்றதும்
ரநக்கு நம்பிக்மக இருக்குடா.. நீ ரபாய் பணத்மத எடுத்துக்ரகா "
ஹம்சன்
நம்பிக்மக
ரநாக்கு
அதில் உன்ரனாட ந
சட்கடன்று எப்பவுரம
மான்சியின் என் ரம
மககமளப் இருக்கனும்....
பற்றி
"
அக்கா
நான் எது
,, இந்த
கசய்தாலும்
ன் இருக்கும்னு நீ நம்பனும் அக்கா" என்றான்...
" ம்ம் எப்பவுரம என் தம்பிமய நம்புரவன்.... நீ ரபாய் சாப்பிடு கமாதல்
" என்று
சமாதானம் கூறி தம்பிமய அனுப்பி மவத்தாள் மான்சி.... புதிதாய்
வந்த
காதல்
ஒருபக்கம்,,
அக்காவின்
வாழ்க்மக
மறு
பக்கம்
என
ஹம்சனின் வாழ்வு திமசமாறி தன் பயணத்மதத் கதாடங்கியது " சற்று முன்தான் முமளத்தது என் காதல்,, " அதற்குள் , மண்மண துமளயிட்டு... " வின்மன அளவிட்டு... " கட
ில் மூழ்கி,,
" காற்றில் க " நி
ந்து ....
வில் கசன்று வசிக்கிறது!!!
அக்காவிடம்
பணம்
மவத்தான்....
எல்
கபற்ற ாம்
ஹம்சன்
கரடி
...
அந்த
ஆனால்
பணத்மத கம
ஹரியிடம்
ச்கசல்வி
ககாடுத்து
மட்டும்
ரபான்
கசய்யவில்ம
என்று
வருந்த
ஆரம்பித்த
கிமடத்த விளக்கின் கவளிச்சமாய் கம
ரநரத்தில்
அம்மாவாமச
இருட்டில்
ச்கசல்வியிடம் இருந்து ரபான் வந்தது ....
அப்ரபாது ஹரியின் வட்டில் ீ தான் இருந்தான் ஹம்சன் புதிய நம்பராக இருக்கவும் குழப்பத்துடன் தான் " ஹர எதிர்
முமனயில்
ா?" என்றான் ...
எடுத்தஎடுப்பில்
"
நானு
கம
ச்கசல்வி
ரபசுரறன்
....
இருக்குதா?" என்ற கம
யின் குரல் ஹம்சனின் காதுகளில் ரதன் வார்க்க....
" ம்ம்
தான்,, எப்படியிருக்க
நான்
ஹம்சன்
கம
?" என்று
அன்பாக
அம்சா
ரகட்டான்
ஹம்சன்.... அவனின் முதல் அமழப்பு... ஒருமமயில்..... சற்று ரநர மவுனத்திற்க்குப் பிறகு " நீ தானா? " என்றவள் " உன்கிட்ட ஒன்னு ரகட்கனும்னு தான் ரபான் பண்ரணன்" என்றாள் குழந்மத குர " ம் ரகளு கம " இல்
ில் ...
" ஹம்சனின் குர
ில் காதல் க
க்க ஆரம்பித்தது
,, அன்னிக்கு நீ கசான்னது கநசம் தான? என்மன கநசமாரவ கல்யாணம்
கட்டிக்குவ தான? இரத கநனப்பு
எனக்கு ராகவல்
கதரியுமா" என்று வருத்தமாக கம
ரகட்க...
ாம் ஒறக்கம் கூட வரம
ஹம்சனுக்கு சிரிப்பு வந்தது ...... அவளுக்குள்ளும் ரநச விமத கவடித்து விட்டது புரிந்தது அவளுக்கு எப்படி புரிய மவப்பது என்ற ரயாசமனயுடன் " என் அக்கா தான் எனக்கு உயிர் கம வாழ்க்மகயி
,, அந்த அக்கா ரம
சத்தியம் கசய்து கசால்ரறன்.... என்
உன்மனத் தவிர ரவற யாமரயும் கல்யாணம் கசய்துக்க மாட்ரடன் "
என்றான் .... " ம்ம் சரி நம்புரறன்.... அதுக்காக அக்கா ரம
சத்தியம் பண்ணாத.... சரியா" என்றாள்
.... " சரி
கம
....
இன்மனக்கு
நீ
ரபான்
பண்ணம
னா
நாரன
உன்மனத்
ரதடி
வந்திருப்ரபன் " என்ற ஹம்சன் நண்பர்களுடன் ஏற்பாடு கசய்திருக்கும் திருமண ஏற்பாட்மடப் பற்றி விபரமாக கம கார்த்தா
நாலு மணிக்ககல்
ச் கசல்வியிடம் கூறினான் ..... " எட்டாம் ரததி
ாம் வட்டு ீ
யாருக்கும் கதரியாம கிளம்பி உங்க ஊர்
பஸ் ஸ்டான்ட் வந்துடு .... நான் என் ப்ரண்ட்ஸ் எல் பண்ரறாம்
...
யாருக்கும்
உடரன ரமரரஜ் பண்ணிக்க
கதரியாம
மதுமர
ாரும் காரராட அங்க கவயிட்
வந்துடு
ாம்" என்று ஹம்சன் கசால்
கவனமாக ரகட்டுக் ககாண்டாள் கம
ச்கசல்வி ....
ாம்
கம
கசால்
...
இங்க
வந்து
.... " ம்ம் " என்று
" நான் இங்க எல்
ாரம தயாரா வச்சிருக்ரகன் ... நீ மத்திக்க சி
டிரஸ் தவிர ரவற
எமதயும் எடுத்துட்டு வராத " என்று ஹம்சன் கசான்னதும் ... "
ஓய்
கட்டினப்
,,
என்னடான்னா ரக
சீம
மாத்திக்க
ரயாட துணி
வரச்கசால்லுரவன்னு எடுத்துட்டு
எதிர்பார்த்ரதன்...
வரச்கசால்றரய?"
என்று
நீ
கம
ியாக ரகட்க... ஹம்சன் மவுனமாக இருந்தான்.... " சரி சரி பீ ல் பண்ணாத... நீ
கசான்ன மாதிரி ககரக்டா நான் வருரவன் ... நீ யும் கசான்ன மாதிரி ககரக்டா என் கழுத்து
தா
ி கட்டனும்" என்று மிரட்ட
பிறகு ..... " நீ வந்து ரபானது கட்டிக்கம
ாய் கூறியவள் சிறிது மவுனத்திற்குப்
ருந்து உன் நிமனப்பாரவ இருக்கு .... நீ என்மன
னா நான் கசத்ரத ரபாயிடுரவன் கதரியுமா" என்ற கம
யின் குர
ில்
கண்ண ீர் ... ஹம்சன் சட்கடன்று உருகிப் ரபானான் .... திரும்பி ஹரி எங்ரக என்றுப் பார்த்தான்... அவன் நாகரீகமாய் தூரத்தில் ஒதுங்கி நின்றிருந்தான் .... மீ ண்டும் கசல்ம மவத்து " கம
உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் கசால்
" ம் கசால்லு" இன்னும் கம
காதில்
னும்" என்றான்...
யின் குரல் கதளியவில்ம
" என் அக்காவுக்காக உன்மன கல்யாணம் கசய்துக்கறதா கசான்ரனன்...... ஆனா இப்ரபா.....?" என்று ஹம்சன் நிறுத்த.... " இப்ரபா ?" பதட்டமானாள் கம
...
ககாஞ்சமாய் தயங்கினாலும் நிமிர்வுடன் கூறினான் ஹம்சன் " இப்ரபா உன்மன உண்மமயாரவ இல்ம
" என்று தன் காதம
ககாஞ்சரநர கம
உயிருக்குயிரா
மவுனத்திற்குப்
விரும்புரறன்
கம
மகப்ரபசியில் கசல் பிறகு
"
....
நீ
இல்ர
ன்னா...
நானும்
ிரயவிட்டான் ஹம்சன் ...
கநசந்தான?"
என்று
தழுதழுத்தது
ச்கசல்வியின் குரல்...
" ம்ம் ... நிைம்.. சத்தியமான நிைம் கம
.... " என்றவன் மகப்ரபசிமய கன்னத்ரதாடு
அழுத்தி ... அவளின் காரதாடு கசால்பவன் ரபால் " ஐ
வ் யூ கம
" என்றான்
கிசுகிசுப்பாக.... கம
யிடம் பதில் இல்ம
" ஸ் அழாத கம
.... கமல்
ிய விசும்பல் தான் ரகட்டது ....
... இது கடவுள் ரபாட்ட முடிச்சு... கராம்ப ஸ்டாங்காதான் இருக்கும்
... இனி யாருக்காகவும் உன்மன விடமாட்ரடன் கம அன்பாக ஆறுதல் குர
.... நீ தயாரா இரு " என்றான்
ில்
சரியன்று கூறிவிட்டு .. சி
காதல் கமாழிகளுடன் மகப்ரபசிகள் அமனக்கப்பட்டது...
காதல் ககாடுத்த மதரியத்துடனும் நண்பர்கள் உதவியுடனும் கல்யாண ரவம
யில்
களமிறங்கினான் ஹம்சன் " அடிப் கபண்ரண ,, " உன் ஓரவிழிப் பார்மவக்காகரவ ,, " உன்மன ஓராயிரம் முமற தீண்ட
ாம்,,
" ஆனால் சித்திர விழி உயர்த்தி..... " என்மன சின்னாபிண்ணமாக்குவமதரய .... " ககாள்மகயாய் மவத்துக்ககாண்டு.... " சுற்றி வருகிறாரய? " உன் விழியினுள் மூழ்கி ... " இதயத்தில் நுமழயும் நாள்... " கவகு விமரவில்!!! சத்யமன கசன்று காணரவண்டும் என்ற ஆமச ஒருபுறம் இருந்தாலும் ... இப்ரபாது தன்
மனம்
இருக்கும்
ப
கீ னத்தில்
அவனின்
ஒதுக்கத்மத
தன்னால்
தாங்க
முடியாரத என்ற ரவதமனயால் மான்சி தன்மன கட்டுப்படுத்திக்ககாண்டு சத்யனின் வருமகக்காக காத்திருந்தாள்.. சத்யன்
கம
ச்
கசல்வி
திருமணநாள்
கநருங்க
கநருங்க
அவளுக்குள்
இருந்த
காதல் விருட்சத்தின் கிமளகள் ஒவ்கவான்றாக முறிந்து விழ ஆரம்பித்தன... ஆனாலும்
தனது
ரநசத்தின்
ரவர்
ஆழமாக
ரவரூன்றியிருக்கும்
நம்பிக்மகயில்
சத்யனின் ரநசப்பார்மவக்காக தனித்துத் தவமிருந்தாள் மான்சி ... இப்ரபாகதல்
ாம் மரகஷ் கூட முற்றிலும் ஒதுங்கி விட்டான்... கச்ரசரி சம்மந்தமாக
ரபசுவது தவிர ரவகறந்த ரபச்சும் இல்ம
.... அவனுக்கு திருமணம் கசய்ய கபண்
பார்ப்பதாக அவன் சித்தி கூட ஒருநாள் கூறினார்.... சி
நாட்களாக
உணர்ந்துதான் அவன் கசால்
மரகஷின்
மான்சி
தனது
தனது
பார்மவயிலும் தங்மககளின்
சரகாதரன்தான்
ரபச்சிலும்
திருமணத்மத
என்பமத
வித்தியாசத்மத
மவத்து
அழுத்தமாக
திட்டமிட்டு அவனுக்குச்
ரவண்டியதானது ...
ஒரு பிரச்சமன தீர்ந்த நிம சுத்தமாக
முடக்கிப்
நடந்துககாண்டாலும் மான்சியின் இதயம் ....
யில் ... சத்யனின் இந்த திருமண ஏற்பாடு அவமள
ரபாட்டது முள்
...
மதத்த
அவமன ம
ராய்
சந்தித்த கிழிந்து
நாட்களில் ரபாய்
மதரியத்துடன்
ரத்தம்
வடித்தது
சத்யனின் வருமகமய விரல்விட்டு எண்ணிக்ககாண்டிருந்தாள்... துயரம் கதாண்மட வமர இருந்தாலும் ... அடிக்கடி கசன்று மாரிமயயும் பழனிமயயும் பார்த்துவிட்டு வந்தாள்... மான்சியால் ஏற்படுத்தப்பட்ட ரஹாட்டல் விரிவாக்கம் சரியாக அமமய... வியாபாரம் அரமாகமாக
ரபானது
....
வந்த
வருமானத்தில்
வட்டுக்குத் ீ
கபாருட்கமள வாங்கிப் ரபாட்டு சத்யன் வந்ததும் கம
ரதமவயான
மய திருமணம் கசய்து
வாழ்வதற்கு தயாராக இருந்தது ... ஒவ்கவான்மறயும் துடியாய்த்
மான்சி
துடித்து
இன்கனாருத்தியுடன்
உடனிருந்து
கண்ண ீர் வாழப்
கசய்தாலும்
விட்டது
ரபாகும்
ககாடுமம? அந்த ககாடுமம ககாடுத்த வ
....
....
உள்ளுக்குள்
தனக்கு
வட்மட ீ
இதயம்
கசாந்தமானவன்
அழகுபடுத்துவது
எவ்வளவு
ிமய சத்தமின்றி அனுபவித்தாள் மான்சி...
வந்துவிடுவான் என்னவன்... ஆனால் வந்ததும் எனக்கு மட்டும் கசாந்தமாவானா? ... க கம
க்கம்
கண்ண ீராய்
வடிந்தது
....
காதல்
இதயத்மத
இறுக்கிப்
பிடிக்க...
உடல்
நானிருக்கிரறனா?.... இருக்கிரறன்
என்று
ிந்து ஆமடகள் தளர்ந்தன....
அவனின்றி
நானில்ம
....
அவனுக்குள்
அவன் பார்மவ கசான்னது..... இல்ம ஒன்று,, என் இல்ம
ஆமச
ரயல்
காத
னின்
மரணத்தின்
என்று அவன் உதடுகள் கசால்கிறது ....
விரல்
மடியில்
ரகார்த்து
வழ்ந்து ீ
வதியில் ீ
விண்ணில்
நடக்கரவண்டும்
பறக்க
....
ரவண்டும்
....
மான்சியின் மனம் முடிவாக இருந்தது .... வந்ததும்
சத்யனின்
வரும்ரபாகதல்
நடவடிக்மக
என்னவாக
ாம் அச்சத்துடன் அம
இருக்கும்
இந்த
?
ரகள்வி
ந்தது மான்சியின் இதயம் ...
" எனது பகல் ஆர்வத்தில் கழிகிறது,, " எனது இரவு ஆமசயில் கழிகிறது,, " இமவ இரண்டுக்கும் நடுரவ,, " அச்சமாய் ஓடுகிறது என் ஆயுள் ரரமக !! மான்சியின்
துயர்
இதயங்களின் சி விடுதம
துமடக்கும்
நாளும்
வந்தது...
சத்யனின்
விடுதம
....
ப
வருட பிரார்த்தமனகளுக்குப் பிறகு கிமடத்த வரமாக சத்யனின்
.... ரகாமட முடிந்த பின் வரும் மமழயின் இதம்... குளிர்கா
த்தில் வரும்
கவப்பத்தின் சுகமாக.... சத்யன் வரப் ரபாகிறான் அன்று மான்சிமயயும் அமழத்து கசல் கூறிவிட...
மான்சியும்
தயாரானாள்
தனது
ரவண்டும் வாழ்வின்
என்று பிடிவாதமாக விடிகவள்ளிமயக்
பழனி காண....
பண்டிமக ரபால் அதிகாம வந்தவமள விசா " சத்யன்
யில் எழுந்து குளித்து புதுத் துணியுடத்தி புது ம
ராய்
ம் பார்மவயால் அளவிட ...
இன்னிக்கு
விடுதம
ஆகிறார்...
அதுக்குத்தான்
ரபாரறன்மா"
என்று
மமறக்காமல் கூறினாள் மான்சி .... விசா
ம் தடுக்கவில்ம
மகமள .... " சரி ரபாய்ட்டு வா " என்று அனுமதித்தாள்...
துமணக்கு தம்பிமய ரதடினாள் மான்சி.... மகளின் பார்மவ உணர்ந்து " அவன் ரநத்தி சாயங்கா
ரம ஏரதா ரவம
யிருக்குண்டு கசால்
ரபாய்ட்டான் ... மநட் அங்கரய தங்கப்ரபாறதா கசால் என்று அம்மா கசால் " கார
"
கதரியம
கா
டியி
.. இப்ரபா ஹரி ஆத்து
?" என்று ரயாசமனயுடன் ரகட்டாள்... ரய...
ரநத்தி
மதியம்
நீ
தூங்கறச்ச
உன்
ரூமுக்கு
வந்து
உன்
ரய உட்கார்ந்திண்டிருந்தான்... நான் கூட என்னடாண்டு ரகட்டதுக்கு
எதுவுமில்ம
னு கசால்
என்று விசா
ம் கசான்னதும்...
இரவு
ிட்டுப் ரபானான் மான்சி"
....
ஜ் தான் முடிஞ்சிடுத்ரத,, ஸ்டடி கூட எதுவுமில்
என்ன ரவம
ிட்டு ஹரி வட்டுக்குப் ீ
தம்பி
ிட்டு பூமை ரூம்
வராதமத
கூட
'
சித்த நாழி இருந்துட்டு கிளம்பிட்டான்"
கவனிக்காமல்
சத்யனின்
நிமனப்பிர
ரய
உழன்றிருக்கிரறாம் என்று நிமனத்துக் ககாண்ட மான்சி " ஹரி வட்டுக்குத்தாரன ீ ரபாயிருக்கான்...வந்ததும் மாரி ஆன்ட்டிரயாட ரஹாட்டலுக்கு வரச் கசால்லும்மா" என்று கூறிவிட்டு கிளம்பினாள் மான்சி .... மாரியின் ரஹாட்டலுக்கு கசன்று அவள் வற்புறுத்திக் ககாடுத்த டிபமன சாப்பிட்டு விட்டு பழனியுடனும் முதல் நாரள வந்திருந்த மாரியின் அண்ணன் கசௌந்திரப் பாண்டியுடனும் சிமறக்குப் புறப்பட்டாள் மான்சி.... இன்றும் மகமன வரரவற்க மாரி வரவில்ம
... வட்டில் ீ மகனுக்காக காத்திருப்பதாய் கூறி மறுத்துவிட்டாள்....
சிமறயின் வாச
ில் காருடன் காத்திருந்தார்கள்.... பழனி மட்டும் உள்ரள கசன்று
சத்யனுக்கான மாற்று உமடமய ககாடுத்து விட்டு வந்தார் .... சிமறயி
ிருந்து
கவளிரய
வரும்
முன்
நடக்கும்
அமனத்து
முடிந்து
சத்யன்
கவளிரய வந்தான் ..... சுதந்திரமாக பூமியில் கால் மவத்த ரநரம் கண்கள் தானாக கண்ண ீமர உதிர்க்க.... பழனி மகமன ஆறுத மான்சிக்கும்
அமணக்கத்தான்
வழிவிட்டு தன் காத
ஆமச...
மனக் கண்டாள் ...
ாக அமணத்துக் ககாண்டார்...
ஆமசக்கு
அமணயிட்டு
கண்ண ீருக்கு
இரண்டு
நாட்களுக்கு
முன்பு
ஹம்சனும்
மான்சியும்
ைவுளிக்
கமடக்கு
கசன்று
சத்யனுக்காக எடுத்து வந்திருந்த உமடதான் இப்ரபாது சத்யன் உடுத்தியிருந்தான் .... கவறும் கவள்மள ரவட்டி நீ கம்பீ ரமாக
இருந்தான்
....
முறுக்கி
ரமர
கமாத்தமாக விரல்விட்டு
பின்னுக்குத்
ைீவமனத் கதாம பழனிமய வி
நிற சட்மட தான்... ஆனால் ரதவக்குமாரன் ரபால் சவரம்
கசய்யப்பட்ட
ற்றியிருந்தான்
தள்ளும்
அரத
...
தாமட...
கத்மத
கநற்றியில்
ஸ்மடல்
...
ஆனால்
மீ மசமய
வழியும்
முடிமய
கண்கள்
மட்டும்
த்துவிட்டிருந்தது
க்கி விட்டு சம்பிரதாயமாக மாமமனப் பார்த்து புன்னமகத்த அவனது
பார்மவயும் ரதடியது தன் உயிரின் ஒளிமய.... மான்சிமய கண்டதும் பார்மவக்கு பந்த கமாழிகள்
ரபசின....
பார்மவயால்
விசாரித்துக்
ககாண்டது
ரயாசித்தாள்
...
விழிகள் மூ நீ ண்டு
சி
...
ிட்டு நிறுத்தினான் ... விழிகள் க
பின்னிக்ககாண்ட
அவன்
நிமிடங்கள்
எமதரயா
அவசர
கண்கள்
யாசித்தான்....
அவசரமாக
ந்து ப
ரகசியமாய் இவள்
ரநசித்தனர்
ந
ம்
எமதரயா
தங்கள்
ரநச
ம் ....
கசல்லும்
கா
த்மத
நிறுத்துவிட்டு
..இப்படிரய
உமறயாதா
உ
கம்? ...
கண்கள் காதல் ரபச ... கால்கள் ரவர்பிடிக்க.... அவர்களின் உயிர்கள் ஒன்ரறாடு ஒன்று க
க்கும் ஓமச ஊருக்ரக ரகட்டது " துளித் துளியாய்... " இராப் பக
ாக....
" யுகம் யுகமாய்.... " காற்றில் கமரந்து... " கட
ில் அமிழ்ந்து...
" கநருப்பில் எரிந்து.... " பனியில் உமறந்து... " கண்ண ீர் ரதக்கி ... " தம
யமண நமனத்து....
" கவிமத புமனந்து.... " என் கநஞ்சுக்குள் .... " நான் ரசமித்த.... " என் காதல் கபாக்கிஷத்மத ... " நிமிடத்தில் வந்து... " ஒரு ரநசப் பார்மவமய ... " வசிவிட்டு... ீ " திருடிச் கசன்ற... " திருட்டுக் காத
ிரய.........
" திறந்து மவ உன் இதயத்மத..... " இல்ம
ரயல்....
" திருப்பி அனுப்பி மவ..... " என் காதம பார்மவயால் கம
பசியாறிக்ககாண்டிருந்தவர்கமள
த்தது ,, " மாப்ள நல்
கார்
!!!!! கசௌந்திரபாண்டியின்
குரல்தான்
ரநரம் முடியறதுக்குள்ள வட்டுக்குப் ீ ரபாய்ட
ஏறு மாப்ள" என்றதும் சத்யன் ர
சாய் தம
ாம் ....
யமசத்து விட்டு காரின் முன்
இருக்மகயில் ஏறிக்ககாள்ள.... மான்சி,, பழனி, பாண்டியுடன் சாம
யில்
பயணிக்க...
பின்
இருக்மகயில்
மான்சியின்
ஏறிக்ககாண்டாள்....
மனரமா
சத்யனின்
கார்
தார்
பார்மவக்கான
அர்த்தங்கமள ஆராய்ச்சி கசய்து தனக்குள் அடக்கிக் ககாண்டது.... சிமறக்கு கசல்லும்ரபாது இருந்த சத்யனுக்கும் ,, எட்டமர வருடம் கழித்து கவளிரய வரும்
சத்யனுக்கும்
எவ்வளவு
வித்தியாசம்?
அன்று
எதிர்கா
த்மத
எண்ணி
கண்ண ீருடன் உள்ரள ரபானான்... இன்று சிமற அவமன புடம் ரபாட்டிருக்க ... கம்பீ ரத்துடன் கவளிரய வந்திருந்தான்... மான்சியின் குரல் மட்டுரம ஆதாரமாக ககாண்டு சிமறயில் வாழ்ந்தவனுக்கு ........ அந்த குரல் தான் அமமதிமய கற்றுக் ககாடுத்தது... அந்த அமமதிமய நிம
க்க
மவக்க தியானத்மத கற்றுத் தந்தது .... தியானத்திற்காக மனமத சமன் கசய்ய ப சான்ரறார்களின்
எழுத்துக்கமளப்
படிக்க
மவத்தது
....
இப்படி
அவன்
உயிர்த்
துடிப்பின் ஆதார சுருதிரய அன்று கண்மூடி ரசித்து இதயத்தின் ரத்த நாளங்களில் க
ந்த மான்சியின் குரல்தான் .....
புவனாமவ இழந்த துயமரக்கூட மான்சியின் குரல்தான் மறக்க கசய்தது .... இன்று அந்த குரலுக்கு கசாந்தக்காரிரய தன்முன் காதல் வரம் ரகட்டு நிற்பது சத்யனுக்கு கதரிந்துதான் விசா கசால்
மும்
இருந்தது
...
ஆனால்
மரகஷூம்
ாவிட்டாலும்
ஆழமாக
சத்யன்
ாம்? கபாற்றாமமர ம
அதற்கான
தகுதி
தனக்கில்ம
என்பமத
பதியமவத்துவிட்டார்கள்....
அவர்கள்
உணர்ந்ரதயிருந்தான்......
ம
ர
ம
ரரவண்டும் ... தன்மனப்ரபான்ற புழுதியில் அல்
ரசற்றில்
கசந்தாமமர
ருமா? மான்சி கபான் தாமமர.... அது புனித நீ ரில்தான் என்பமத தனக்குள் அச்சிட்டு
மவத்திருந்தான்... சுதந்திரக்
காற்மற
அமர்ந்திருக்கின்றாள்
சுவாசிக்கும் என்ற
சத்யனுக்கு
சுகந்தத்மதயும்
தனக்குப் ரசர்த்து
பின்னால்
சுவாசித்தான்...
மான்சியும் தன்மனக்
கண்டதும் சட்கடன பறிமாறப்பட்ட கண்கள் ரபசிய காதல் கமாழிமய சத்யனால்
துமடத்துத்
தூரப்
ரபாடமுடியவில்ம
...
அவனும்
ரசமித்தான்
அந்த
ரநசத்
தருணங்கமள..... இன்னும்
ஒரு
வாரத்தில்
திருமணம்
...
ஆனால்
மனம்
மணமகளாக
வரப்ரபாகிறவமளப் பற்றி சிந்திக்காமல்..... மான்சிமயச் சுற்றிரய வட்டமிட்டது.... கம
ச்கசல்வி? இவனுக்கு மீ மச அரும்பத் துவங்கிய வயதில் " மாமா என்மனய
தூக்கு " என்று இரு மகவிரித்து தன் கா
டியில் நின்ற சின்னஞ்சிறுப் கபண்தான்
ஞாபகத்துக்கு வந்தாள்.... அவமளத் ரதாளில் சுமந்து சித்திமரத் திருவிழாவுக்கு கசன்று ரராஸ் நிற ைவ்வு மிட்டாய் வாஙகி அவள் மகயில் வாட்ச்சாக கட்டிய ஞாபகம் கம
தான்
வந்தது
....
அவன்
மனதில்
குமரியாக
மறுத்தாள்
ச்கசல்வி.....
மான்சிமய தவிர்க்க ரவண்டும் என்ற அவசரத்தில் கம கசய்து
ககாள்வதாக
நாளில்ம
ஒத்துக்ககாண்டது
தவரறா
நிம
ஒருபுறம்....
அமடகமாழியின்றி இதயத்மத சல் ஆனாலும்
மான்சி
? என்
ரபாகப்ரபாகிறரத
ச்கசல்விமய திருமணம்
எனும்படி
.... வயது வித்தியாசம் ரவறு அவமன மம
முடிந்து திருமணம் கநருங்கிவிட்ட நிம என்ற
பதிய
சத்யன்
எண்ணாத
க்க மவத்தது .... எல்
ாம்
யில் இனி எமதயும் மாற்ற முடியாது மான்சி? இனி
என்ற
தவிப்பு
இந்த
மறுபுறம்
"
என்"
என்ற
என
சத்யனின்
ஒரர
முடிவாக
மடக் கண்ணாக துமளத்துக்ககாண்டிருந்தது ....
எடுத்த
உறுதியி
ிருந்து
மீ ளக்
கூடாது
என்று
இருந்தான்.... கார் ரஹாட்டல் இருக்கும் வதியில் ீ நுமழந்தது ... தனியாக வடு ீ இருந்தாலும் .... சத்யனின் பாதங்கள் கசாந்தமாக வாங்கிய ரஹாட்ட
ில் தான் பதிய ரவண்டும்
என்ற காரணத்தால் ரஹாட்டலுக்கு வந்து கார் நின்றது .... முத
ில் இறங்கிய மான்சி அவசரமாக ரஹாட்டலுக்குள் நுமழந்தாள் .... சத்யன்
கார்க் கதமவ திறந்து இறங்கி நிமிர்ந்துப் பார்த்தான் ..... ஸ்ரீ முருக வி டிைிட்டல் கபயர்ப் ப
ாஸ் என்ற
மகமயத் தாங்கி கம்பீ ரமாக நின்றது ரஹாட்டல் ....
அம்மாவும் அப்பாவும் உணவு விடுதி நடத்துவது சத்யனுக்குத் கதரியும் ... ஆனால் அது இவ்வளவு கபரிய ரஹாட்ட
ா? எப்படி இது? சத்யன் வியப்புடன் பார்க்கும்
ரபாரத சுப்மபயாவின் மமனவி ஒரு தட்டில் சுண்ணாம்பு க
ந்த மஞ்சள் நீ ரராடு
வந்து சத்யனுக்குச் சுற்றினார் ... நீ மர விர
ால் கதாட்டு சத்யனின் கநற்றியில் மவத்ததும் சத்யனின் கண்கள் தன்
தாமயத் ரதடியது ..... ரஹாட்டல் கதவின் ஓரம் நின்று கதமவ மககளால் பற்றிக் ககாண்டு கண்களில் கண்ண ீர் வழிய மகமனப் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள் மாரி
" அம்மா" பசிக்காக தாய்ப் பசுமவ அமழக்கும் கன்றின் குர
ில் அமழத்தான் சத்யன்
.... சத்யனின் கண்களின் கண்ண ீர் அமண உமடந்தது ... மகனின் கண்ண ீர் கண்டு பதறி வந்தாள் மாரி ... தன் உதிரத்தால் தனக்கு உயிர் ககாடுத்த அந்த தியாக கசாரூபத்மத மககூப்பி வணங்கியபடி
அது
வதிகயன்றும் ீ
பாராமல்
"
அம்மா...............
"
என்ற
நீ ண்ட
ரகவலுடன் தமரயில் வழ்ந்து ீ தன் தாயின் பாதங்கமளப் பற்றிக் ககாண்டான் .... எண்மண
இன்றி
தன்
உதிரத்தார
ரய
அவன்
வாழ்க்மகக்கு
ஒளிரயற்றியவளாயிற்ரற அவன் தாய் .... பாதங்களில் தன் முகத்மத மவத்தான் ... அவன் கண்ண ீர் அவன் தாயின் கால்கமள கழுவியது .... மகமனத்
தூக்கி
பற்றியிருந்த
நிறுத்தவும்
மாரியும்
ரதான்றாமல்
உணர்ச்சி
ஆரம்பித்து கபரும் கதற
ரம
ிட
"
குனிந்து
என்
அவன்
ராசா....."
தம
என்று
சிறு
முடிமயப் கத்த
ில்
ில் முடிக்க....
பழனி ரவகமாக வந்து மாரிமயத் தாங்கிப் பிடித்துக் ககாண்டார் .... அவராலும் கண்ண ீமரக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்ம
.... குனிந்து மகனின் ரதாள்கமளப் பற்றி "
எழுந்திருப்பா" என்றவரின் கரகரத்த கண்ண ீர் குரல் சத்யமன அமசக்க இப்ரபாது பழனியின்
கால்கமளயும்
ரசர்த்துப்
பற்றிக்
ககாண்டு
"
அப்பா
........
"
என்று
ரகவினான் மான்சி ரஹாட்டல் வாச கதறம
ில் நின்று கர்சீப்மப வாயில் அமடத்துக் ககாண்டு தன்
க் கட்டுப் படுத்தி கண்ண ீமர மட்டும் திறந்து விட்டிருந்தாள்.....
அந்த காட்சிக் கண்டு அவர்கமளச் சுற்றியிருந்த அத்தமன கண்களும் கசிந்தன .... சுப்மபயா மட்டும் சுதாரித்துக் ககாண்டு பழனியின் ரதாளில் தட்டி " என்னா பழனி புள்மளய
வதி ீ
ய
வச்சுகிட்டு.......
வட்டுக்குள்ள ீ
கூட்டிட்டுப்
ரபாப்பா....
"
என்று
கூறிவிட்டு குனிந்து சத்யனின் ரதாள் கதாட்டு தூக்கியவாறு " எழுந்திரு தம்பி " என்றார்... சத்யனின் விழிகள் விடாமல் நீ மர சுரக்க ,, கமல்
எழுந்தவன் இரு மகயாலும்
இருவமரயும் வமளத்து தன் கநஞ்ரசாடு அமணத்துக் ககாண்டான் ... "
உள்ள
வா
தம்பி
"
தள்ளிக்ககாண்டு ரபாக ....
என்று
சத்யனின்
ரதாளில்
மகமவத்து
சுப்மபயா
வாசம
க் கடக்கும் ரபாது மான்சியின் கண்ண ீர் வழியும் முகத்மதக் கண்டான்...
அவமனயும்
அறியாமல்
கண்மூடித்
திறந்து
தம
மய
கமதுவாக
அமசத்து
'
அழாரத ' என்று ைாமட கசய்தான் ... மான்சியும் தம முடியவில்ம
யமசத்தாள் ,, அழமாட்ரடன் என்று அல் என்பது ரபால் தம
...... என்மன கட்டுப்படுத்த
யமசத்தாள் ...
அன்று ரஹாட்டலுக்கு விடுமுமற விடப்பட்டிருந்ததால் ... ரவம தவிர
ரவறு
யாருமில்ம
....
அவர்கள்
கூட
சத்யமன
கசய்பவர்கமளத் காணும்
ஆவ
ில்
வந்திருந்தனர்.... உள்ரள
அமழத்துச்
மகனின்
அருகில்
எல்ர
கசல்
ப்பட்ட
அமர்ந்து
சத்யன்
ஒரு
ககாண்டாள்....
ரசரில்
ரபச
உட்கார்ந்ததும்
வார்த்மதகள்
....
மாரி
எதுவுமின்றி
ாரிடமும் ஒருவித மவுனம்....
சத்யனின் விடுதம
மய ககாண்டாடத்தான் ரவண்டும்.... ஆனால் அவனது எட்டமர
வருடத் துயர நாட்கள் அவர்கமள ககாண்டாட விடவில்ம தனது
உமழப்பாக
மாற்றிக்
ககாண்டிருந்த
.... மகனின் பிரிமவரய
மாரியின்
விரல்கள்
சத்யனின்
முககமங்கும் வருடியது ... உமழத்து உமழத்து காய்த்துப் ரபான மககள் சத்யனின் முகத்மத வருட ... அந்த மககளின் மீ து தனது மகமய மவத்துக் ககாண்டு மீ ண்டும் " அம்மா......." என்று அமழத்தான்.....
அந்த
வார்த்மதமயத்
தவிர
மற்றகதல்
ாம்
அவனுக்கு
மறந்து
ரபாயிருந்தது .... தன்மன கம்பிகளுக்குப் பின்னால் காண மறுத்து தனிமமத் தவமிருந்த தாயின் முகத்மதரயப்
பார்த்தான்
.....
வயமத
மீ றிய
முதிர்ச்சி
உமழப்மப
உணர்த்த
....
சத்யனின் கண்ண ீர் ஆறாக கபருகியது .... " அழாதய்யா சாமி ......." என்று மாரியும் மகனுக்கு கண்ண ீமரதான் பதி .... யாருரம அவர்கமள கநருங்கவில்ம குட்டிமய
வாஞ்மசயுடன் வருடிக்
ாக தந்தாள்
.... பிராணிகள் புதிதாக ஈன்ற தங்களின்
ககாடுப்பது
ரபால்
மகமன வருடிக்ககாண்ரட
இருந்தாள் மாரி ... சத்யன்
சற்றுரநரம்
ரபார்த்திக்ககாண்டு நிழ
அம்மாவின் கவம
யின்றி
மடியில்
கவிழ்ந்தான்....
உறங்கிய
கடந்த
கா
பழம்புடமவமயப்
ம்
வந்து
கண்முன்
ாடியது ..... கண்களின் அமண உமடப் கபடுத்துக்ககாண்டது ....
கண்ண ீருக்கு எதற்காக
மட்டும்
ஏன்
வழிகின்ரறாம்
கடவுள் என்று
நிறமின்றி
கண்ண ீருக்ரக
தண்ண ீமரப் கதரியாக்
ரபால்
பமடத்தான்?
காரணத்தால்
தான்....
சந்ரதாஷத்தின்
அமடயாளமும்
கண்ண ீர்...
துக்கத்தின்
அமடயாளமும்
கண்ண ீர்
தான்...... அம்மா ,, " என்மனச் சுமமகயன எண்ணா.... " என் கசாந்தமான கசார்க்கரம.... " உன் உதிரப் பால் ககாடுத்து .... " என் உயிர் தீபம் ஏற்றிய தாரய.... " உன் பாதங்களுக்கு காணிக்மகயாக... " என் கண்ண ீர் மட்டும் ரபாதுமா?? சற்றுரநரம் கழித்து மான்சி இருவரின் அருகிலும் வந்தாள் .... " ஆன்ட்டி அவங்கமள குளிக்கச் கசால்லுங்க .... பூமை கசய்யனும்... எல் என்று சன்னமான குர
ாம் கரடி பண்ணி வச்சிட்ரடன் "
ில் கூற....
மாரி சுதாரித்துக் ககாண்டு மகனின் முகத்தி இது கமட ராசு... வடு ீ பின்னாடித் கதருவு வாய்யா.. சாமி கும்பிட
ிருந்து மகமய வி
க்கு எழுந்தாள் "
இருக்கு .... அங்கப் ரபாய் குளிச்சிட்டு
ாம்" என்று மாரி கசா
வும் ... பழனி வந்து " வாப்பா"
என்று மகமன அமழத்தார் .... சத்யன் எழுந்தான் ... மான்சி முன்னால் ரபாக சத்யன் அவள் பின்னால் ரபானான் .... பழனி மாரி இருவரும் உடன் ரபானார்கள் ... ரஹாட்ட
ின் பக்கவாட்டுக் கதவு திறந்து பின்புறம் கசன்றதும் வட்டின் ீ ரதாட்டத்து
கதவு வந்தது... மான்சி கதமவத் திறந்து உள்ரள கசன்றாள் ... வட்டுக்குள் ீ உரிமமயுடன் மான்சி கசல்வது எமதரயா உணர்த்தினாலும் சத்யன் தனது இதயத்மத அழுத்தி மூடிக்ககாண்டான் .... ரஹாட்டலும் வடும் ீ ஓரளவுக்கு வசதிமய கூற ... எப்படி இகதல் சத்யனின் மனதில் எழாமல் இல்ம
... அவர்களாகரவ கசால்
ாம் என்ற ரகள்வி
ட்டும் என்று அமமதி
காத்தான் ... வட்டின் ீ
அமமப்மப
பார்மவயிட்டவமன
குளிச்சிட்டு வா சத்யா" என்றார் ....
பழனி
பாத்ரூமம
காட்டி
"
ரபாய்
மாரி
ஒரு
கிண்ணத்தில்
எண்மண
எடுத்து
வந்து
ரதய்த்துவிட்டு " உள்ள சீயக்காய் இருக்கு ராசு.... நல்
சத்யனின்
உச்சி
ஊற்றித்
ா ரதய்ச்சுக் குளிச்சிட்டு வா"
என்றாள் ... சத்யன் குளித்து விட்டு வரும்ரபாது அங்ரக பழனி மட்டுரம இருந்தார் ... மான்சிமய காணாமல் ர
சாக முரண்டியது மனம் ....
" ஐயர் வந்துட்டாரு சத்யா... சீக்கிரம் துணி மாத்திகிட்டு வாப்பா" என்றவர் ஒரு கசட் புதிய கவள்மள ரவட்டி சட்மடமய சத்யனிடம் ககாடுத்தார் உமட மாற்றிய சத்யன் " ஐயர் எதுக்குப்பா வந்திருக்கார்?" என்று குழப்பமாக ரகட்க... " சின்னதா ஒரு கணபதி ரஹாமம் கசய்துட ரஹாட்டலுக்கும் எதுவும் கசய்யம
ாம்னு மான்சி கசால்லுச்சு... இன்னும்
... சரி நீ வர்ற நாள்
ரய கசய்துட
ாம்னு
ஏற்பாடு பண்ரணாம் சத்யா" என்றார் .... வாடமகக்கு நடத்தும் ரஹாட்டலுக்கு எதுக்கு கணபதி ரஹாமம்? என்று சத்யன் ரகட்கவில்ம ரஹாட்ட
... உமட மாற்றிக்ககாண்டு அவருடன் வந்தான்...
ின் நடுரவ இருந்த இருக்மககள் ஓரமாக ஒதுக்கிப் ரபாடப்பட்டு ... அந்த
இடத்தில் ஐயர் அமர்ந்து பூமைக்காண ஏற்பாடுகமள கசய்துககாண்டிருக்க.... அவர் எதிரர ரஹாமம் கமல்
புமகந்து ககாண்டிருந்தது...
மான்சி அவருக்கு அருகில் அமர்ந்து ரகட்கும் கபாருட்கமள எடுத்துக் ககாடுத்துக் ககாண்டிருந்தாள்... மமனவியும் அமர்ந்து
மாரி
மாரியின்
சற்றி
அருகில்
உரிமமயுடன்
தள்ளி
அமர்ந்திருக்க...
அமர்ந்திருந்தனர்...
ரவம
கசய்யும்
சுப்மபயாவும்
பாண்டி
ஐயருக்கு
மான்சிமயரய
அவர்
மறுபுறம்
முமறத்துக்
ககாண்டிருந்தார் சத்யன்
தாயின்
ரஹாமத்தின்
அருகில்
முன்பு
அமர்ந்து
மமண
அவள்
மககமளப்
ரபாட்டப்பட்டு
"
பற்றிக்ககாண்டான்
யார்
உட்காரனுரமா
....
வந்து
உட்காருங்ரகா " என்று ஐயர் அமழக்க... மாரி
மகனின்
இகதல்
மகமயப்
பிடித்து
"
ாம்" என்று அன்பாக கசால்
நீ
ரபாய்
உட்காரு
ராசு....
உனக்காகத்தான்
வும் ... தாயின் கசால்லுக்கு தம
யமசத்து
எழுந்து வந்தான் சத்யன் ... " தம்பி
ரநாக்கு
தம்பதியா
வந்து
கல்யாணமாயிடுத்தா? ஆயிடுத்துன்னா உட்காரு
"
என்று
ஐயர்
உன்
கசான்னதும்....
ஆம்பமடயாரளாட
அவமனயுமறியாமல்
பார்மவ
மான்சியின்
கல்யாணம் ஆகம "
அப்படின்னா
மீ து
படிந்து
சட்கடன
தனியாளா
சுப்மபயாமவப்
,,
...
"
எனக்கு
இன்னும்
சாமி" என்று ஐயரிடம் கூறினான் சத்யன் ... உட்காரப்படாது...
உட்காருங்ரகா" என்ற ஐயர் அவர் ரவம மாரி
மீ ண்டது
பார்த்து
"
யாராவது
தம்பதியா
வந்து
மய கவனிக்கத் கதாடங்க... அண்ரண
நீ ங்களும்
அண்ணியும்
ரபாய்
உட்காருங்க" என்று கூறும் ரபாரத மாரியின் அருரக வந்த சத்யன் " ஏன்ம்மா ? நீ யும் அப்பாவும் உட்கார ரவண்டியது தான?" என்றான்... சட்கடன பதறிய மாரி " அகதல்
ாம் ரவணாம்ய்யா" என்று மறுக்க.... பழனியும் ,"
நாங்க எதுக்கு சத்யா? ரவணாம்ப்பா" என்று மறுத்தார் ... " ஏர
மாப்ள... உனக்கு என்ன கிறுக்கார
? அவுக கரண்டு ரபமரயும் உட்கார
கசால்ற?" என்று பாண்டியும் மறுப்பு கதரிவிக்க.... சத்யன் ர மகயால்
சாக விமரத்தான் .... ஒரு மக ககாடுத்து பழனிமய எழுப்பியவன் ... மறு மாரியின்
ரதாள்ப்
பற்றி
தூக்கி...
இருவமரயும்
தள்ளிச்கசன்று
"
ம்ம்
கரண்டு ரபரும் உட்காருங்க.... உங்கமளத் தவிர ரவற யாருக்கும் உட்கார தகுதி இல்ம
" என்று அதிகாரமாய் கசால்
வும் .... மான்சி எழுந்து மாரியின் ரதாள்ப்
பற்றி அழுத்தி " உட்காருங்க ஆன்ட்டி" என்றாள் புன்னமகயுடன் ... மாரியின் கண்களில் நீ ர் வடிந்தது " ரவணாம்யா ... கசான்னா ரகளு ராசு " என்று க
க்கமாக கசால்
... பழனி சங்கடமாக அமர்ந்திருந்தார் .... சத்யன் இருவமரயும்
பார்மவயால் அடக்கினான் .. ஐயர்,, குங்குமம் இருந்த தட்மட பழனியின் முன்பு நீ ட்டி " அந்தம்மா கநத்தி மவங்ரகா... கவறும் கநத்தியா ரஹாமத்திர பழனி சத்யமன நிமிர்ந்து பார்த்து கண்க ஐயரிடமிருந்து ஒப்புக்கு
குங்குமம்
அப்பனா
இருந்த
இருக்கச்
ங்க மறுத்து தம
தட்மட
கசால்
உட்காரப்படாது" என்று கசால்
ம
வாங்கிய ....
...
யமசத்தார் ...
சத்யன்
உண்மமயான
"
உன்ன
அப்பனா
எனக்கு இருக்கச்
கசான்ரனன்... குங்குமத்த எடுத்து அம்மாக்கு மவப்பா " என்று அதட்டினான்... பழனி
விரல்
மாரிக்குப்
நடுங்க
பின்னால்
குங்குமத்மத நின்ற
மான்சி
எடுத்து
மாரியின்
பழனியின்
முகத்தருரக
விரம
கநற்றியில் பதித்தாள் .... மாரியின் கண்ண ீர் நிற்கரவயில்ம
இழுத்து
கசல்
...
மாரியின்
.....
ஐயர் ககாஞ்சம் பூமவ மான்சியிடம் ககாடுத்து " அந்தம்மாக்கு வச்சுவிடு ககாழந்த" என்றதும் மான்சி பூமவ வாங்கி மாரியின் தம
யில் மவத்தாள்....
இரண்டு
மாம
கமள
ககாடுத்து
ரபாட்டுக்ககாள்ளச் கசால்
மாரி
பழனி
இருவரின்
ிவிட்டு மந்திரத்மதச் கசால்
கழுத்திலும்
ி பூமைமய ஆரம்பித்தார்
ஐயர்... சத்யனின் பார்மவ தாமயயும் தந்மதமயயும் விட்டு அக நீ மரயும் துமடக்கரவ இல்ம
ரவயில்ம
.... விழிந்த
.... மாரி மகமன நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள்....
இந்த சத்யன் ஒரு சிருஷ்டிமயப் ரபால் அவள் கண்களுக்குத் கதரிந்தான்.... சுயம்பு ரபா
மார்புக்கு குறுக்ரக மககட்டி நின்றிருந்த மகமன சந்ரதாஷமா... சங்கடமா
என்று புரிந்து ககாள்ள முடியாத ஒரு பார்மவப் பார்க்க ... சத்யன் கண்கமள மூடித் திறந்து " நானிருக்கிரறன் " என்று கசால்
ாமல் கசான்னான்...
பழனி,, மாரியின் அருகில் அமரரவண்டும் என்பது தனது நீ ண்ட நாள் தவத்திற்கு கிமடத்த வரம் என்பது ரபால் பூரித்துப் கபாங்கியபடி அடிக்கடி மாரிமய திரும்பிப் பார்த்துக்
ககாண்டார்
...
ஒருமுமற
சத்யமனப்
பார்த்த
ரபாது
அவர்
கண்கள்
நன்றியில் கசிய .. சத்யன் நன்றி ரவண்டாம் அப்பா .. இது என் கடமம என்பது ரபால் தம
யமசத்து பார்மவயால் கதரிவித்தான் " அப்பா,, " ஆதாரமின்றி சுற்றிய எனக்கு... " ஆதரவுடன் அமடயாளம் ககாடுத்த தந்மதரய... " உன்னால் நான் உருவாகவில்ம " இந்த உயிர் நீ ககாடுத்து அல் " ஆனால் என் சக
தான்.. தான்.......
மும் நீ கயன...
" சரணமடகிரறன் அப்பா !!! " மறுபிறவி உண்கடன்றால்... " உனக்கு உரு ககாடுக்கும் தந்மத நானாகவும்... " நீ என்னில் உருவாகும் ரசய் நீ யாகவும் !!!
" இடத்ரதாட டாக்குகமண்ட்மட எடுத்துட்டு வாங்ரகா" என்று ஐயர் கசால் சத்யன் குழப்பமாக எல்ர
ார் முகத்மதயும் பார்த்தான்...
மான்சி ,, மாரிமயப் பார்த்ததும் .... " பீ ரரா
நீ அன்மனக்கு வச்ச இடத்திர
தான்மா இருக்கு ரபாய் எடுத்திட்டு வாம்மா" என்றாள் .... சரிகயன்று தம மான்சி வடு ீ ரநாக்கி கசல்
....
ரய
யமசத்த
......
ஐயரிடம் ரகட்டுக் ககாண்டு எழுந்து வந்த பழனி குழப்பத்துடன் நின்றிருந்த மகனின் ரதாளில்
ஆதரவாக
மகமவத்து
"
இந்த
இடத்மத
சுப்மபயா
மாமாகிட்டருந்து
கிரயத்துக்கு
வாங்கிட்ரடாம்
சம்பாதிச்சது பன்னிகரண்டு இடத்மத
விக்கப்
முழிச்சிகிட்டு
கமடமய
நாமர
ரயாசமன
சரியா
ரபங்க்
சின்ன
...
கா
ி
ாம்னு
இருந்ததா
இருந்த பணம் .... அப்புறம் ரபங்க்
என்ரனாட கிராமத்துக்குப் ரபாய் என் நி அம்மா ரபர்
....
ரயாசமன
நாங்கலும்
கசால்லுச்சு
சிறுக
ரவற
மான்சி ....
வழி
வந்துச்சு....
அது
பண்ரணாம்....
ான் அஞ்சு
ம் வடு ீ எல்
ாம் ரசர்த்து இருபது
சிறுக
கசான்னப்ப...
அப்பதான்
முயற்சிப் ர
இருந்தப்ப
வச்சிருந்ரதாம்ப்பா.... சுப்மபயா
பண்ணுங்கனு
உட்கார்ந்திருந்ரதாம்
வாங்க
ட்சம் வந்துச்சு... எல்
கமடயா
ட்சம் வமர ரபங்க்
ரபாரறன்
கதரியாம
சத்யா.....
கசான்ன
பத்து
ட்சம்
ட்சம் வாங்குரனாம்...
ாத்மதயும் வித்தது
... ஆறு
ட்சம் ரபாட்டு இடத்மத வாங்கி உன்
எழுதிட்ரடாம் சத்யா.... அப்புறம் கமடமய கபரிசாக்கி ரஹாட்ட
ா
மாத்திட்டு பின்னாடி வட்டுக்கு ீ குடி ரபாய்ட்ரடாம் " என்றவர் திமகப்பில் நின்றிருந்த மகமன ஆறுத
ாக அமணத்துக் ககாள்ள....
மாரி வந்து மகனின் மற்கறாரு ரதாமளப் பற்றி .. " எல் வந்தது தான் சத்யா.... ரசாறு தண்ணியில்
ாம அம
ாம் இந்த மான்சியா
ஞ்சு திரிஞ்சு எல்
கரடி பண்ணுச்சு.... நீ கவளிய வந்து யார்கிட்டயும் ரவம கூடாது ஒரு முத .... நம்ம கு
ாத்மதயும்
ரகட்டு ரபாய் நிக்க
ாளியா உட்காரனும்னு இவ்வளவு கசய்துச்சுப்பா அந்த கபாண்ணு
கதய்வம் தான்யா அந்த புள்ள.... பூமை முடியட்டும் எல்
கசால்ரறன் கண்ணு " என்று கண்க சத்யன் பிரமிப்பு அக
ாம் விவரமா
ங்க கூற....
ாமல் நின்றிருந்தான் .... மான்சி எவ்வளவு கபரிய காரியத்மத
சாதித்திருக்கிறாள்? யாருக்காக? எனக்காகவா?.. இது கசன்ரறன் என்ற கடமமக்காகவா ? அல்
அவளுக்காக
நான்
சிமற
து என் மீ து ககாண்ட காதலுக்காகவா??...
வியப்புடன் மான்சி வரும் வழிமயப் பார்த்தான் ... மகயில்
பத்திரத்துடன்
வந்தவள்
....
சத்யனின்
பார்மவ
புரிந்து
கமல்
தம
கவிழ்ந்து பத்திரத்மத ஐயரிடம் ககாடுத்தாள் ... அவர் அமத பூமையில் மவத்து சி பாத்திரத்மதயும் ரஹாட்ட
மந்திரங்கமள கசால்
ிவிட்டு ஒரு தட்டில்
ின் சாவிக் ககாத்மதயும் அதில் கவற்றிம
பாக்கு பூ
எலுமிச்மச என மங்களப் கபாருட்கள் மவத்து " வந்து வாங்கிக்ரகாங்க " என்றார் ... மாரியும்
பழனியும்
ரைாடியாக
கசன்று
தட்மட
வாங்கிக்
ககாண்டு
சத்யனிடம்
வந்தார்கள்... " இது உனக்காக நாங்க சம்பாதிச்சது .... வாங்கிக்க ஐயா" என்று மாரி கசால்
...
சத்யன் இன்னும் மீ ளா வியப்புடன் மகநீ ட்டித் தட்மட வாங்கிக்ககாள்ள... அவன் அருகில் வந்த மான்சி " அவங்க கால்
விழுந்து ரசவிச்சுக்ரகாங்க" என்றதும் ...
அவள் வார்த்மதமயத் தட்டாமல் சத்யன் தனது அப்பா அம்மாவின் பாதங்களில் வழ்ந்து ீ தாழ் பனிந்தான் ... எல்
ாம் இனிரத முடிந்தது .... பூமை திருப்தியாக நிமறவமடந்தகு..... எல்ர
அப்படிரய சாப்பிட அமர்ந்தனர் .... ரவம மான்சி
ஒரு
ரடபிளில்
சுப்மபயா
ாரும்
யாட்கள் பறிமாற சாப்பிட்டனர்...
குடும்பத்துடன்
அமர்ந்து
சாப்பிட....
சத்யன்
அவளுக்கு எதிராக இருந்த ரடபிளில் அம்மா அப்பாவுடன் சாப்பிட்டான் .... உணமவ அள்ளி வாய்க்கு எடுத்துச் கசல்லும் ரபாகதல்
ாம் இருவரின் பார்மவயும்
உரசிக்ககாண்டது.... சத்யனின் கட்டுபாடுகமள உமடக்க ஆரம்பித்தது அந்த பார்மவ உரசல்கள் .... மான்சிமய கவட்கம் முழுமமயாக மூடிக்ககாள்ள... சத்யன் அவமளயும் விழுங்கி... உணமவயும்
விழிங்கினான்
...
உணவு
வயிற்மற
நிமரக்க...
மான்சியின் எழில்
வதனம் இதயத்மத நிரப்பியது .... இன்னும்
ஒருவாரத்தில்
சத்யனின்
இதயத்தின்
ககாண்டிருக்க....
உனக்கும்
ரவகறாருத்திக்கும்
மூமளயில்
மான்சியின்
இருந்து
உமடக்குள்
திருமணம்
ககாண்டு தன்
என்ற
குத்தூசியாக
உயிமரத்
கதாம
கசய்தி குத்திக்
த்துவிட்டு
தவித்தான் சத்யன் ..... " உயிரற்று நிற்கிரறன் கபண்ரண... " உன் ஆமடக்குள் முடிந்து மவத்திருக்கும்... " என் உயிமர அவிழ்த்து உதறிவிடு கண்ரண... " பிமழத்துவிட்டுப ரபாகட்டும் என் ைீவன்!!!
முதல் நாரள ஹரியின் வட்டு ீ கமாட்மட மாடியில் படுத்துக்ககாண்ட ஹம்சனுக்கு இரகவல்
ாம்
உறக்கம்
ரவண்டுரம
என்ற
ரவண்டுரம
என்ற
வரவில்ம
பதற்றம் பயம்
....
ஒருபுறம்...
மறுபுறம்
நிமனத்த அதன்
என
காரியத்மத
பின்
அவமன
அக்காவின் அம
சரியாக வாழ்வு
க்களிக்க
..
முடிக்க ரநராக உறக்கம்
கவகுதூரமாய் ரபானது .... ஹரிதான்
நண்பனிடம்
மான்சிக்காக இல் திருமணம்
ரபசி
ரபசி
சரிகசய்து
ாவிட்டாலும் கூட ஹம்சன் கம
நடந்ரத
ஆரம்பித்துவிட்டனர்...
ஆகரவண்டுரம? இந்த
சூழ்நிம
இருவரும் யில்
கம
அமமந்தால் யாரால்தான் தாங்கிக் ககாள்ளமுடியும்??
மவத்திருந்தான்....
இப்ரபாது
ச்கசல்விக்காக இந்த அவசரத் ஒருவமரகயாருவர் யின்
வாழ்வு
ரநசிக்க
சத்யரனாட
சரியாக
மூன்றுமணிக்கு
அ
ாரம்
அடிக்க...
ஹம்சன்
வாறிச்சுருட்டிக்
ககாண்டு
எழுந்தான்.... ஹரியும் எழுந்துவிட இருவரும் சுரரஷ்க்கு ரபான் கசய்து கார் எடுத்து வரகசால்
ி விட்டு குளித்து முடித்து வர ... காரும் வந்தது ...
நண்பனின் சரகாதரனின் திருமணத்துக்குப் ரபாவதா ஏற்கனரவ ஹரியின் வட்டில் ீ கூறியிருந்ததால் ... அவர்கள் எந்த ரகள்வியும் ரகட்கவில்ம சுரரஷும்
மற்கறாரு
ஏற்பாட்மட
நண்பனும்
கவனிப்பதாக
பழமுதிர்ச்
கூறிவிட்டு
ரசாம
....
க்கு
கசன்றுவிட...ஹம்சன்
நண்பனான பாபு... என மீ வர் மட்டும் காரில் கிளம்பி கம
கசன்று ..
கல்யாண
ஹரி, மற்கறாரு
ச் கசல்வியின் ஊருக்கு
கசன்றார்கள் .... கம
யின் வடு ீ ஊருக்கு பக்கத்தில் வய
ில் இருந்ததால் வசதியாக இருந்தது ...
காமர ஒரு இருட்டில் நிறுத்திவிட்டு ஹரி மட்டும் இறங்கி சுற்றிலும் பார்த்தான் .... யாமரயுரம காணவில்ம
... யாரும் வருவதற்கான அறிகுறியும் கதரியவில்ம
....
அமமதியா ைாமடயில் ரபசியபடி நண்பர்கள் காத்திருக்க... கநஞ்சுக்குள் மணிரயாமச ரபால் ரகட்க ... ஹம்சன் மட்டும் பதட்டத்துடன் தன் பார்மவமய
இருட்மட
துமளத்து
கம
ரநாக்கியிருந்தது .... சற்றுரநரத்தில் கம
ச்கசல்வி
வரும்
திமசமயரய
ச்கசல்வி வரப்பில் ஓடிவருவது அவன்
பார்மவக்கு மட்டுரம கதரிய... அவசரமாக கார் கதமவ திறந்து ககாண்டு கவளிரய வந்தான்.. கம
வரும்
நின்றுவிட்டான்
திமசயில் ...
கம
எதிர்ரநாக்கி யும்
ஓடினான்...
நின்றுவிட்டாள்...
அவமள
கமதுவாக
கநருங்கியதும்
நடந்து
ஹம்சனின்
அருகில் வந்து எட்டி அவன் மகமயப் பிடித்துக் ககாண்டாள்.... ஹம்சனும் கநருங்கி நின்று அவள் முகம் பார்க்க .... கம க
ங்கிப் ரபாயிருந்தது ... ஹம்சன் ர
ச்கசல்வியின் கண்கள்
சாக அவமள இழுத்து தன் மககளுக்குள்
ககாண்டு வந்தான்... முகத்மத நிமிர்த்தி " ஏன் கம
அழற? ... என்மன நம்பி வர
பயமாயிருக்கா?" என்று கமண்மமயாக ரகட்க.... கண்ண ீருடரன
அவமன
முமறத்த
கம
...
"
உன்கூட
வர
பயந்து
அழம
...
இம்புட்டு ரநரமா உன்மன காரணாரம.. நீ வராம ரபாய்டுவிரயானு தான் அழுரதன்" என்று
அவள்
கசால்லுவும்
ர
சாய்
கதாட்டுக்ககாண்டிருந்தவன்
ககாஞ்சம்
வன்மமயாக இறுக்கிக் ககாண்டான் ... " நானா வராம இருப்ரபன்.... உன்மன பார்க்குற வமரக்கும் என் உயிர் என்கிட்ட இல்
கதரியுமா?" என்று காத
ால் ஹம்சன் கசிந்துருக....
அவன் கநஞ்சி
ிருந்து நிமிர்ந்த கம
... கண்கமள கபரிதாக விரித்து " கநசமா?"
என்று ரகட்க.... ஹம்சன் சிறு சிரிப்புடன் அவள் தம
யில் மகமவத்து " சத்தியமா" என்றவன்
மகமய எடுத்துவிட்டு அங்ரக தன் உதடுகமளப் பதித்தான்.... அவன் ககாடுக்கும் முதல் முத்தம்... கம கம
ச்கசல்வியின் கநற்றி வகிட்டில் முத்தமிட்டான்...
ச்கசல்வி கமல்
சி
ிர்த்து நிமிர.... அப்ரபாது அவர்களின் பின்னால் இருந்து "
ஹம்சா ரநரமாச்சு" என்ற ஹரியின் எச்சரிக்மக குரல் வந்தது ... ஹம்சன் கம
மய வி
க்கி மகமயப் பற்றிக்ககாண்டு " வா ரபாக
இருவரும் ஓடிவந்து காரில் ஏறியதும் கார் மதுமர சாம
ாம்" என்றான்
யில் விமரந்தது ... காரில்
கசல்லும் ரபாரத நண்பர்கமள கம
ச்கசல்விக்கு அறிமுகம் கசய்து மவத்தான்...
கவகுளியாய்
அண்ணனா?"
உண்மமயிர
சிரித்து ரய
"
ஒரு
ஹரி
தங்மகயாகத்தான்
பார்த்தான்
கவகுளித்தனத்தில் தான் வழ்ந்து ீ விட்டான் ரபா காம
என்றவமளப் ...
பார்த்து
ஹரி
ஹம்சன்
இந்த
.. என்று எண்ணினான் ..
ஏழு மணிக்கு கார் அழகர் ரகாயில் மம
யில் ஏற ஆரம்பித்தது ... சரியாக
எட்டமரக்கு வாங்கி மவத்திருந்த புது துணிகமள உடுத்திக் ககாண்டு முருகன் சன்னிதானம் வந்தனர் இருவரும் ... சுரரஷ் இரண்டு மாம வந்து கம
அர்சகர்
கமள இருவரிடமும் ககாடுக்க... பூமையில் மவத்து எடுத்து
ககாடுத்த
மஞ்சள்
கயிற்றில்
ரகார்த்திருந்த
தா
ிமய
ச்கசல்வியின் கழுத்தில் கட்டினான் ஹம்சன் ...
அவர்களின் வழக்கப்படி கபாட்டுத் தா
ிமய கம
ச்கசல்வியின் கழுத்தில் கட்டும்
வமரதான் அவனுக்குள் நடுக்கம் இருந்தது.. தா
ிமய கட்டிய பின் கநஞ்சுக்குள்
துனிவு கம
வந்தது...
உட
ச்கசல்வியின்
ில்
ரதாளில்
ஒருவித மகப்
நிமிர்வுடன்
ரபாட்டு
கபரியமனிதன்
தன்னருகில்
இழுத்து
ரபால்
கநருக்கமாக
நிறுத்திக் ககாண்டான்.... மாம
மாற்றிக்ககாண்டு
...
வாங்கி
மவத்திருந்த
கமட்டிமய
கம
யின்
கால்
விரல்களில் அணிவித்தான் ஹம்சன் .... நண்பர்கள் ஹம்சனின் மகமயப் பிடித்து வாழ்த்துத் கதரிவிக்க ... முதன் முமறயாக கவட்கப்பட்டு ஹம்சனின் பின்னால் மமறந்தாள் கம இளம்பூக்களின்
திருமணம்
ஒரு
கவிமதமயப்
எளிமமயாகவும் அழகாவும் நடந்து முடிந்தது ...
ச்கசல்வி ... ரபால்
காதர
ாடு
மிக
ஹம்சன் கம
தனது
புத்தம்புது
மமனவியுடன்
விரல்
ரகார்த்துக்
ககாண்டான்.....
ச்கசல்விக்கு கர்வமாக இருந்தது .... எவ்வளவு படிச்சவன்? எவ்வளவு அழாகா
இருக்கான்? என்ரம
ஆமச வச்சு கட்டிக்கிட்டாரன? ... காதர
ாடு அவன் முகத்மத
அடிக்கடிப் பார்த்துக் ககாண்டாள்.... ரகாவி காரிர
ின்
அடிவாரத்துக்கு
வந்து
ஒரு
ரஹாட்ட
ில்
சாப்பிட்டவர்கள்
வந்த
ரய ரிைிஸ்டர் ஆபிஸ்க்கு கிளம்பினார்கள்....
ஹம்சனிடம் எந்தவித படபடப்பும் இல்ம
... எதுவந்தாலும் சமாளிக்கும் துணிவும்
மதரியமும் இருந்தது .... தன்னருகில் அமர்ந்திருப்பவமள எந்த சூழ்நிம விட்டத்தரக்
கூடாது
என்ற
மனப்
பக்குவம்
வந்திருந்தது
கம
ச்கசல்விமய தன் ரதாளில் சாய்த்துக் ககாண்டான் ....
கம
ச்கசல்விக்கும்
நிம்மதி...
சி
நாள்
ரநசமாக
...
யிலும்
ரநசத்துடன்
இருந்தாலும்
அதில்
கையித்துவிட்ட நிம்மதி.... என்ன துன்பம் வந்தாலும் உன்மன பிரிரயன் என்பது ரபால் ஹம்சனின் விரல்கரளாடு தன் விரல்கமள ரகார்த்துக் ககாண்டு அவமனப் பார்த்து பளிச்கசன்று ஒரு ரகசியமில்
ா அதிசய புன்னமகமய வச... ீ அந்த ரநசப்
புன்னமகயில் ஹம்சன் சட்கடன்று மயங்கித்தான் ரபானான் " ஒரு முத்தத்தால் முற்றுமகயிட்டு... " முந்தாமனயால் சிமறபிடித்து... " இதயத்தில் அமடத்து மவத்து... " சிரிப்பால் சித்தரவமத கசய்யாரத அன்ரப... பதிவாளர் அலுவ இருவரின்
ஐடி
கம் வந்தது.... இன்கனாரு நண்பன் அங்ரக தயாராக இருக்க...
ப்ரூப்கமள
ககாடுத்து
முன்ரப
பதிவு
கசய்திருந்த
நிம
யில்
முமறப்படியான சம்பிரதாயங்கள் முடிந்து இருவரும் மககயழுத்துப் ரபாட்டு பதிவு கசய்துககாண்டனர் தங்களின் புதிய உறமவ .... அங்கிருந்து கிளம்பும் ரபாது பகல் ஒரு மணி ஆகிவிட்டிருந்தது .... எங்கு கசல்வது என்று எல்ர
ாரும் ஹம்சனின் முகத்மதப் பார்க்க....
" கமாதல்
சத்யன்
அப்பாவும்
இருப்பார்...
வந்திருப்பார்... எல்
சார்
வட்டுக்குதான் ீ
என்ரனாட
ரபாகனும்
அக்காவும்
...
அங்கதான்
இருப்பாங்க....
கம
சத்யன்
ரயாட சாரும்
ாருக்கும் ஒரர சமயத்தில் தகவல் கசான்ன மாதிரி இருக்கும் "
என்று ஹம்சன் உறுதியுடன் கூற... கம
ச்கசல்வியிடம் கமல்
பற்றி " பயப்படாரத கம
ியதான நடுக்கம்... ஹம்சன் ஆறுத
... நான் இருக்ரகன்" என்றான்...
ாக அவள் மகப்
ஹரிக்கும்
ஹம்சன்
அமழத்துக்ககாண்டு கம
க்கு
சத்யனின் எல்ர
ஒரு
கசால்வது காரில்
பாதுகாப்பு
ரஹாட்டல்
தான்
சரிகயன்று
கிளம்பினான்.... வமளத்மத
வாச
ில்
ஹரி
பட...
நண்பர்கள்
ஏற்படுத்துக்
இறங்கும்
ரபாது
மற்ற
நண்பர்கமளயும் மு
ககாண்டு ..
ம்
ஹம்சன்
காரில்
அப்ரபாதுதான்
கசன்று அவர்கள்
ாரும் சாப்பிட்டு முடித்து சாவகசமாக ரபச அமர்ந்திருந்தனர் .....
ரஹாட்டல் வாச
ில் கார் வந்து நிற்பமத முத
ில் கவனித்தது பழனி தான்... யார்
காரில் வந்திருப்பது ? என்ற வினாவுடன் எழுந்து வாசலுக்கு வந்தார்... கழுத்தில் மாம
யுடன் வந்திறங்கிய ஹம்சமனயும் கம
ச்கசல்விமயயும் பார்த்து
அதிர்ந்து ரபாய் அப்படிரய நின்றுவிட... வாசல் கதவில் சாய்ந்து நின்றிருந்த பழனியின் ரதாற்றம் வித்தியாசத்மதத் தர... சத்யன் ரயாசமனயுடன் எழுந்து வாசலுக்கு வந்தான்... மணமக்களாக நின்றிருந்த புத்தம்புது கம
ரைாடிமயப்
ச்கசல்விமயப்
பார்த்து
பார்த்து
பத்து
அவனுக்கு வருடங்கள்
அமடயாளம் கதரியாமல் " யாருப்பா இவங்கல் பழனி
அதிர்ந்து
ரபான
பார்மவமய
யாகரன்று ஆன
நிம
கதரியவில்ம யில்
...
அவமளக்கூட
ாம்?" என்று ரகட்டான்...
மகனிடம்
திருப்பினார்....
என்னகவன்று
கசால்வது என புரியாமல் தவித்து நின்றார்... ஹம்சன் கம என்று
ச்கசல்வியின் மககமளப் பற்றியபடி முன்னால் வந்தான் சத்யன்தான்
அவன் உள்ளுணர்வு
கசால்
"
சத்யன் சார்....
வந்துட்டீங்களா? " என்று
சந்ரதாஷமாக கூறியவன் " சார்,, நான் ஹம்சவர்தன்... மான்சிரயாட தம்பி... இவள் .. கம
ச்கசல்வி
விரும்பி
...
ரமரரஜ்
உங்கரளாட
மாமா
பண்ணிண்ரடாம்
ககாண்டு பட்கடன்று சத்யனின் கா
"
கபாண்ணு.... என்றவன்
நாங்க
கம
ச்
ஒருத்தமரகயாருத்தர் கசல்விமய
இழுத்துக்
ில் விழுந்தான் ... " எங்கமள ஆசிர்வாதம்
பண்ணுங்ரகா" என்று அவன் கூற... சத்யனும்
அதிர்ந்து
ரபாய்
இரண்டடி
பின்னால்
ரபானான்....
அதற்குள்
ரஹாட்டலுக்குள் இருந்த மற்றவர்களும் கவளிரய வந்தனர் .... மான்சி முத
ில் வந்து எட்டிப் பார்த்து பக்ககன அதிர்ந்து " ஹம்சா......... என்னடா
இது?" என்று ரகட்க... அவ்வளவு ரநரம் துணிவுடன் இருந்த ஹம்சன் அக்காமவ கண்டதும் ககாஞ்சம் பயத்துடன் பின்வாங்கினான் ... ஹரி முன்னால் வந்து " அக்கா இவங்க கரண்டு ரபரும்
வ் பண்ணாங்க நாங்கதான் ரகாவில்
பண்ணிட்ரடாம்" என்று கசால்
...
வச்சு ரமரரஜ் பண்ணி ரிைிஸ்டர்
மான்சி
அப்படிரய
கல்
ாய்
இறுகிப்ரபாய்
நின்றிருந்தாள்...
அடப்பாவி
'
இதுக்குத்தான் என்னண்ட பணம் வாங்கிண்டு ரபானயா? .... அய்ரயா இப்ப நான் யாருக்கு என்ன பதில் கசால்ரவன்? என் தம என்று
ரபசினாள்
வரவில்ம
...
ஆனால்
யி
வார்த்மதகள்
இடிமய இறக்கிட்டரயடா பாவி ' இதயத்மத
தாண்டி
கவளிரய
.... விழிகள் கதரித்தி விடுவதுரபால் கரௌத்திரம் கபாங்க ஹம்சமனரய
கவறித்துப் பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள்.... மாரி
மட்டும்
மறுபடியும்
அதிர்ச்சியி
நின்னு
ிருந்து
மீ ண்டு
ரபாச்சா?..... " என்று
கத்தியதும் தான் அங்ரக க
சி
அய்ரயா றியபடி
என்
தம
புள்ள
யி
கல்யாணம்
டித்துக்
ககாண்டு
வரம் ஆரம்பம் ஆனது
தங்மகயின் குரல் ரகட்டு தூக்கத்தி மகமள மணமகள் ரகா
அ
"
ிருந்து விழித்துக் ககாண்டு ஓடி வந்த பாண்டி
த்தில் ரவறு ஒருவனுடன் பார்த்துவிட்டு அதிர்ந்து ரபாய்
நிமிடங்கள் நின்றவர் பிறகு கதளிந்து " அடி சண்டாளி ..." என்று மகளின் மீ து
பாய்ந்தார் ... சட்கடன கம
ச்கசல்விமய பின்னுக்குத் தள்ளிவிட்டு ஹம்சன் முன்னால் வந்து
நிற்க... பாண்டி அவன் சட்மடமய ககாத்தாகப் பற்றிக்ககாண்டு " யாருடா நீ நாரய ?" என்று ரகட்க... " நான் மான்சிரயாட தம்பி .. ஹம்சவர்தன்" என்றான் நிமிர்வுடன் ... அவன் கூறிய வார்த்மதகள் மான்சியின் காதுகளில் கநருப்புக் குழம்பாக இறங்க.... ஆரவசத்துடன் தம்பிமய கநருங்கியவள் பாண்டியின் பிடியி பக்கமாக இழுத்து பூமவப் ரபா
ிருந்து அவமன தன்
ககாஞ்சி விமளயாடிய தம்பியின் கன்னங்களில்
இடிரபால் அடிகமள இறக்க ஆரம்பித்தாள் .... நண்பர்களால் ஆனால் கம
தடுக்க
முடியவில்ம
...
அடிப்பது
அவனது
அக்கா
ஆயிற்ரற...
ச்கசல்வி தடுத்தாள்.... மான்சியின் மகமயப் பற்றி தடுத்தாள்...
கண்ண ீருடன் விசும்பிய வாரற " அடிக்காதீங்க அக்கா.... அது உங்களுக்காக தான் இப்படி பண்ணுச்சு... இப்ப நீ ங்கரள அமத அடிக்க
ாமா?" என்று குழந்மத ரபால்
விசும்பிய படி ரகட்க.... மான்சியின் சீற்றம் கம
ச்கசல்வியிடம் திரும்பியது " புத்திககட்டத் தனமா அவன்
கசய்த காரியத்துக்கு அடிக்காம என்ன பண்றது?.... எனக்கு நல் கதரியாதா? தம
யி
இவன்
யும் கல்ம
யார்
அவரராட
கல்யாணத்மத
து எதுனு எனக்குத்
நிறுத்த?
இப்படி
எல்
ார்
ப் ரபாட்டுட்டாரன... " என்று மான்சி கதறலுடன் கத்தியதும் ...
ஹம்சன்
அக்காவின்
மககமளப்
உண்மமயாரவ நான் கம கசால்
ி
முடிக்கும்
பற்றிக்ககாண்டு
"
உனக்காக
மய விரும்புரறன்க்கா.... அதனா
முன்
மான்சியின்
தளிர்
விரல்கள்
இல்
க்கா....
தான்" என்று அவன் அவன்
கன்னத்தில்
அழுத்தமாய் படிந்தது .... "
விரும்பறயா??
எத்தமன
நாளா?
பார்த்ததும்
காதல்
வந்துடுச்ரசா?
அதுவும்
கல்யாணம் வமர ரபாறளவுக்கு? உனக்கு என்னடா வயசாச்சு ? " என்று சரமாறியாக ரகள்விகமள வச... ீ ஒன்றுக்கு கூட பதில் கசால் என்மன மன்னிச்சிடுக்கா... ரவற வழி கதரியம
ாமல் தம
குனிந்த ஹம்சன் "
" என்றான் கண்ண ீர் குர
ில் ...
எகிறிக்ககாண்டிருந்த கசௌந்திரபாண்டிமய ஹம்சனின் நண்பர்களும் .... பழனியும் மடக்கிப்
பிடித்திருக்க....
சுப்மபயா
சமாதானமாக
ரபசிக்ககாண்டிருந்தார்
ரபச்சு வார்த்மதகளில் ஒன்றும் புரியாமல் மாரி தம
நடந்த
யில் மகமவத்துக்ககாண்டு
தமரயில் அமர்ந்துவிட்டாள்... ஆனால் சத்யன் ? ..... சட்கடன்று தம்பிமய உதறிய மான்சி சத்யமனத் ரதடினாள் .... ரஹாட்டலுக்குள்ரள கசன்று ரசரில் அமர்ந்திருந்தான் .... அவமானத்தில் குறுகிப் ரபாய் தம
கவிழ்ந்து இருந்த அவமனக் கண்டதும் மான்சியின் உயிர் ஓமசயின்றி
உருகிப் ரபானது .... அத்தமன தம
ரபமரயும்
கவிழ்ந்து
ஒதுக்கித்
தள்ளிவிட்டு
அமர்ந்திருந்தவனின்
கா
உள்ரள
டியில்
ஓடினாள்
மண்டியிட்டாள்
மான்சி ...
...
பிச்மச
ரகட்பவள் இரு மககமளயும் ஏந்தினாள் .... " சத்தியமா எனக்கு எதுவுரம கதரியாது ... என்மன நம்புங்ரகா" என்று கண்ண ீருடன் யாசித்தாள்... சத்யன் கமல்
நிமிர்ந்து அவள் முகம் பார்த்தான் ... ஒரு அற்பப் கபாருமளப்
பார்ப்பது ரபான்ற அ
ட்சியமான பார்மவ ....
மான்சியால் அந்த பார்மவமய தாங்க முடியவில்ம மூடிக்ககாண்டாள்...
"
உங்களுக்கும்
து
நல்
அய்ரயா
அப்படி
பண்றதா
... ஏந்திய மகயால் முகத்மத
பார்க்காதீங்கரளன்....
நிமனச்சிண்டு
அவன்
இதுரபா
எனக்கும்
பண்ணிட்டான்....
சத்தியமா ரநக்கு எதுவும் கதரியாது" என்று அவள் கதற... " எனக்கு நல்
து பண்ண அவன் யாரு? ...... அல்
என்ரனாட கல்யாணம் உன்னா
து நீ தான் யாரு?..... அன்மனக்கும்
தான் நின்னது... இன்மனக்கும் உன்னா
தான்
கல்யாணம் நின்னு ரபாச்சு... தம்பிய வச்சு பிளான் பண்ணி எனக்கு நிச்சயம் பண்ண கபாண்ணுகூட கல்யாணத்மதப் பண்ணிக்க கசால் கூடரவ
இருந்திருக்க
? .... என்மன
இப்படி
காத்திருந்த?" என்று சத்யன் கர்ைமனயாக கூற...
ிட்டு ... நீ நல்
அவமானப்படுத்த
வ மாதிரி என்
எத்தமன
நாளா
" இல்
... இல்
... இல்
... " என்று அ
றித் துடித்தபடி அவன் பாதத்தில் விழுந்து
பற்றிக் ககாண்டாள்..." என்மன நம்புங்க சத்யன் " என்று கதறியது அவள் குரல்... சத்யன் ஆரவசமாக எழுந்தான் ..... " கண்கணதிரர எல் கசால்ற
?... எப்படியாவது
நான்
உன்மன
மவக்க நிமனச்ச... அது முடியம
ாம் நடக்குது... எமத நம்ப
விரும்புறமத
என்
வாயா
கசால்
ன்னதும் ... உன் தம்பிய வச்சு குறுக்கு வழி
இறங்கிட்ட... ஆனா நீ என்ன கசஞ்சாலும் என்மன அமசக்க முடியாதுடி" என்று ககாதிப்புடன் கூறிய சத்யன் அங்கிருந்து நகர்ந்து ரவம
யாள் ஒருவமரப் பார்த்து "
அண்ரண நான் வரும் ரபாது எடுத்துட்டு வந்த மப வட்டு ீ
இருக்கு.. அமத ரபாய்
எடுத்துட்டு வாங்க" என்று உத்தரவிட.... அவர் வட்டுக்கு ீ ஓடினார்... இவர்களின் கமாத்த உமரயாடமளயும் ரகட்ட மாரியும் பழனியும் விக்கித்துப் ரபாய் நின்றிருந்தனர்....
ஆக
இந்த
ரதவமத
தான்
இந்த
வட்டுக்கு ீ
வரரவண்டிய
மருமகளா?... மாரி ரவகமாக கசன்று தமரயில் கிடந்த மான்சிமய தாங்கி தூக்கி நிறுத்தினாள் ... " என்ன தாயி இகதல்
ாம் " என்று க
மான்சி
ரகவினாள்
பதில்
கசால்
ரபாயிருந்தான்...
முடியாமல்
அவனுக்கு
இது
தன்மானப்
க்கத்துடன் ரகட்க...
...
சத்யன்
இரும்பாக
பிரச்சமனயாக
இறுகிப்
இருந்தது...
காதல்
ரவண்டாம் என்று முடிவு கசய்த பிறகு ஒரு சிறு மபயன் அவன் வாழ்க்மகமய திமசத்திருப்பி விட்டதால் தனது வாக்கு கபாய்யாகிப் ரபானதாய் உணர்ந்தான்... மான்சி ரவண்டும் தான்... ஆனால் அவளும் அவள் தம்பியும் குறுக்கு வழியில் இறங்கியது கபரும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது... ரகாபத்தில் என்ன நிமனக்கிரறாம் என்று
கூட
புரியாமல்
தனது
பத்தமரமாற்று
தங்கத்மத
பித்தமளரயா
என்று
சந்ரதகித்தான் சத்யன்... ஆத்திரம் அவன் கண்கமள மூடிவிட்டது .... ரவம
யாள் மபமய எடுத்துவந்து ககாடுக்க.... மபமய தம
விழுந்த இருந்த
கபாருட்களில் மான்சியின்
மககளில்
மவத்து
என்றவன் வாசம
ரமாகமுள்
மகப் "
பற்றி
இதுதான்
புத்தகத்மத இழுத்து
உனக்கு
கீ ழாக கவிழ்த்தான்...
எடுத்தான்
....
தாயின்
பிடியில்
நிறுத்தினான்
....
புத்தகத்மத
அவள்
தரரவண்டியது
...
எடுத்துகிட்டு
ரபா"
க் மககாட்ட...
மாரி அவசரமாக மகமன கநருங்கி " அய்யா சாமி ,, அவசரப்படாதய்யா... ககாஞ்சம் நிதானமா ரயாசிச்சு முடிவு பண்ண
ாம் சாமி" என்று மன்றாடினாள் ...
சத்யன் அமசயாமல் நின்று மான்சிமயப் பார்த்தான் ...... மான்சி
நடுங்கும்
புரட்டினாள்... அப்படிரய
விரல்களால்
அங்கிருந்த
நின்றாள்...
புத்தகத்மதப்
வார்த்மதகமளப்
பிறகு
ஆரவசம்
பிரித்து
படித்துவிட்டு
வந்தவள்ரபால்
முதல் பார்மவ
பக்கத்மதப் நிம
க்குத்தி
சத்யமன கநருங்கியவள்
அவன் சட்மடக் கா
மரப் பற்றி உலுக்கி " நான் உங்க ரதாழியா?.... உங்க மனமசத்
கதாட்டு கசால்லுங்ரகா நான் உங்களுக்குத் ரதாழியா?" என்று ஆரவசமாக கத்த... சத்யன் அசராமல் அவள் மககமள வி தகுதியில்
ாதவ...
"
என்றவன்
"
க்கி ... " ஆமாம்... ஆனா நீ அதுக்கு கூட
இப்ப
நீ
ரபாகரவண்டியிருக்கும்" என்று எச்சரிக்மக குர
கவளிய
ரபாகம
னா...
நான்
ில் கூற ...
மான்சி இறுதியாகப் பார்ப்பமத ரபால் ஒரு பார்மவ அவமனப் பார்க்க.... அவன் முகத்மதத் திருப்பிக் ககாண்டான்.... மகனின் வார்த்மதயில் இடிந்து ரபாய் மாரியும் பழனியும் நிற்க்க... " நீ ங்க இருங்ரகா... நான் ரபாரறன்" என்று ஒரு வார்த்மத மட்டும் கூறிவிட்டு கால்கள் துவள மான்சி கமல் கண்ண ீருடன் காதம
அடிகயடுத்து மவத்து கவளிரய கசன்றாள் ....
சுமந்து ககாண்டு அவள் கசல்
... காதம
யும் கல்
ாக்கிக்
ககாண்டு இவன் நின்றான் ... " இடிமய ரமகம் தான் அனுப்பியது என்று நான் கசால்கிரறன்... " இடிமய வானம் தான் அனுப்பியது என்று நீ கசால்கிறாய்.. " எப்படிரயா ,, இடி விழுந்தது என்னரவா என் இதயத்தில் தான்! !!
சத்யன் கவளிரயறச் கசான்னதும் உடல் துவள கவளிரய வந்தாள் மான்சி... ஆனால் உடல்தான் தளர்ந்தரத தவிர உள்ளம் நிமிர்ந்திருந்தது ..... முந்தாமனமய
உதறி
முகத்மதத்
துமடத்துக்ககாண்டு
ரஹாட்டம
விட்டு
ரவகமாக கவளிரய வந்தாள்... ஹம்சன் உள்ரள நடந்த அத்தமனயும் ரகட்டுக் ககாண்டு கண்ண ீருடன் காத்துக் கிடந்தான் வாச
ில்....
மான்சிமய கண்டதும் ரவகமாக வந்து அவள் எதிரில் மண்டியிட்டு மான்சியின் முழங்கால்கமளப்
பற்றிக்ககாண்டு
இப்படி ஆகும்னு நான் நிமனக்கம
கால்களில்
முகத்மதப்
பதித்து
ரய அக்கா.... நான் அவர்
கால்
அழுதான்
"
விழுந்து
மன்னிப்பு ரகட்கிரறன்க்கா... உள்ள வாக்கா " என்றவமன கதாடாமல் விமரப்பாக நின்றிருந்தாள் மான்சி.... மான்சியின் முழங்கால் புடமவ ஹம்சனின் கண்ண ீரில் நமனந்தது ...... கீ ழுதட்மடக் கடித்து அழுமகமய அடக்கினாள் மான்சி ..... சத்யன் ரகட்டதில் என்ன தவறு ? " கம
ச்கசல்வி சத்யனுக்கு ரவண்டாம்னு முடிவு பண்ண நீ யாரடா?" ஆத்திரமாய்க்
ரகட்டாள் மான்சி....
அக்காவின் முழங்கா " உனக்கு நல்
ில் புமதத்திருந்த முகத்மத நிமிர்த்தி அக்காமவப் பார்த்தான்
து கசய்றதா நிமனச்சு பண்ணிட்ரடன்க்கா.... அது இப்படி ரபாய்
முடியும்னு நிமனக்கம மான்சியின்
மனம்
ரய?" என்று ககஞ்சினான் ஹம்சன்...
இளகவில்ம
நகர்ந்து நின்றாள் ..... " இல் முகத்து
முழிக்காரத
பார்த்தாண்டா என்றவள்
.... ,, நீ
ஹம்சா....
அம்மாவும்
அவர்கமள
ஹம்சமனப்
தள்ளிவிட்டு
சற்று
கசஞ்சது கராம்ப கபரிய தப்பு.... இனி என் வட்டுக்கும் ீ
அப்பாவும்
கடந்து
பிடித்துத்
வராரத
கசத்துடுவா....
கசன்ற
...
உன்மன
இப்படிப்
வரரவ
வராரத"
காட்டி
நிறுத்தி
வராரத...
ஆட்ரடாமவ
மக
ஏறிக்ககாண்டாள்.... ஆட்ரடா ரவகமாய் நகர்ந்து விட ஹம்சன் " அக்கா..... " என்று அழுதபடி தம
யில்
அடித்துக் ககாள்ள.... ஹரி வந்து அவமன அமணத்துக் ககாண்டான் ... ஹரியின் அக்கா
ரதாளில்
கண்ண ீமர
சரியாயிடுவாங்க
ககாட்டியவன்
ஹம்சா
....
ககாஞ்சமாக
ஆனா
நிதானப்பட்டதும்
அக்காரவாட
வாழ்க்மககாக
கடமமக்காக நீ கல்யாணம் பண்ணிகிட்ட மாதிரி நீ இப்படி அழுது க நின்னா உன்மன நம்பி வந்த அந்த கபாண்ணு நிம
"
ங்கிப் ரபாய்
மம? .... பாவம் தனியா நின்னு
அழுதுகிட்டு இருக்குப் பாருடா" என்று ஹரி ரவதமனயுடன் கசால்
....
ஹம்சனின் கண்ண ீர் சட்கடன நின்றுரபாக ரவகமாக திரும்பி தனது மமனவிமயத் ரதடினான் பார்த்துக்
....
சற்றுத்
கண்ண ீர்
தள்ளி
கார்,அருரக
நின்று
விட்டுக்ககாண்டிருந்தவமளப்
ஹம்சமனரயப் பார்த்ததும்
பரிதாபமாகப்
ஹம்சன்
துடித்துப்
ரபானான்... தனது
துயரத்மத
நின்ற
இடத்திர
ரய
உதறிவிட்டு
கம
ச்கசல்விமய
ரநாக்கி
ரவகமாக கசன்றவன் அது வதி ீ என நிமனக்காமல் இழுத்து தன் கநஞ்சில் சாய்த்து இதமாக முதுமகத் தடவி " அழாத கம
..... அவங்களுக்காக நாம எடுத்துமவச்ச
அடி சறுக்கினாலும்... நம்மரளாட காதல்
நாம கையிச்சிட்ரடாம்... நீ அழாத கம
...
நான் இருக்ரகன் அழாரத" என்ற ஹம்சனும் ரசர்ந்து விசும்ப ஆரம்பிக்க... காட்டுக் கத்தல் கத்தி அசிங்கமாய் மகமளயும் ஹம்சமனயும் திட்டிக்ககாண்டிருந்த கசௌந்திரப் பாண்டி மகளின் கண்ண ீமரயும் .. அதற்கான ஹம்சனின் துடிப்மபயும் கண்டு ர
சாய் தடுமாறினார்...
அவமர முற்றுமகயிட்டு நின்றிருந்த நண்பர்களுக்கும் கண்கள் க எல்ர எல் ரபாக கம
ாரும் ாரும்
நண்பனிடம் நிச்சயம்
வந்து
ஒருநாள்
முதுகிலும் உன்மன
ரதாளிலும்
ங்கி விட்டது....
மகமவத்து
புரிஞ்சுக்குவாங்க
..
நீ
"
மாப்ள,,
வாடா
நாம
ாம்" என்று சுரரஷ் கசான்னதும் மற்ற நண்பர்களும் அமதரய கசால் மய வி
க்கிவிட்டு திரும்பினான் ஹம்சன்...
...
கார் கதமவ திறந்து மமனவிமய உட்கார மவத்தவன் " ககாஞ்சம் இரு கம இரதா வர்ரறன் " என்று கூறிவிட்டு ரஹாட்டலுக்குள் கசன்றான்... சத்யன்
இன்னமும்
அவகனதிரர
தம
ரபாய்
யில்
மகமவத்தபடி
நின்றான்
...
ரசரில்
சத்யமனப்
அமர்ந்திருக்க பார்க்காமர
...
ஹம்சன்
ரய
அவமன
கதய்வத்ரதாடு ஒப்பிட்டவன் .... தனது கனவு நாயகமன கண் நிமறய பார்த்தான் .... தன்மனப்
புரிய
மவக்கும்
முயற்சியாக...
தன்
சரகாதரிமய
நிரூப்பிக்கும்
முயற்சியாக...... " சார் நான் கசஞ்சது தப்புதான் .... என் அக்காவும் நீ ங்களும் மனசு விட்டு ரபசி ஒரு முடிவுக்கு வரனும்... அதுக்கு உங்கரளாட கல்யாணம் கநருக்கடி தரக்கூடாதுனு கநமனச்சு கம கல்யாணம்
பிடிக்கம
னு
ச்கசல்விய பார்த்து ரபசி என் அக்காவுக்காக இந்த
கசால்
ச்
கசால்
னும்னு
ரபாரனன்... ஆனா அங்கப் ரபாய் ரபசறச்ச தான் கம
தான்
அவ
ஊருக்குப்
ச்கசல்விய எனக்கு பிடிச்சது ..
அவளுக்கும் என்மனப் பிடிச்சிருந்தது ... கல்யாணத்மத நிறுத்துறமத விட நாங்க கரண்டு ரபரும் கல்யாணம் பண்ணிகிட்டா பிரச்சமன சுத்தமா தீர்ந்துடும்னு முடிவு பண்ணி
தான்
உடரன
ரமரரஜ்
பண்ணிக்கிட்ரடாம்...
அது
உங்கரளாட
சுயககௌரவத்மத இவ்வளவு தூரம் பாதிக்கும்னு நான் நிமனச்சு கூடப் பார்க்கம
...
என்மன மன்னிச்சிடுங்க சார் " என்ற ஹம்சன் சத்யன் முன்பு மகக்கூப்பி நிற்க... சத்யன் எதுவுரம ரபசவில்ம
.. கவிழ்ந்த தம
சி
இருந்துவிட்டு
நிமிடங்கள்
அக்காவும்
அமமதியாக
நீ ங்களும்
விரும்பம
னாக்
நிமிராமல் இருந்தான் ....
நிமிர்ந்தான் கூட
கம
ஹம்சன்
"
ச்கசல்விய
ஆனா
என்
உங்களுக்கு
கல்யாணம் பண்ணி மவக்க நான் சம்மதிச்சிருக்க மாட்ரடன்... ஏன்னா அவ என் காத
ி...
யாருக்காகவும்
எதற்காகவும்
விட்டுத்தர
மாட்ரடன்....."
என்று
குரம
உயர்த்தி ஹம்சன் கூற.... சத்யன் அடிபட்ட பு
ியாய் நிமிர்ந்தான்... கண்கள் கனம
க் கக்கியது.... வாசம
ரநாக்கி தன் விரல்கமள மட்டும் நீ ட்டினான்.... " ரபாரறன் ... ரபாகத்தான் ரபாரறன் ..... என் அக்காமவ புரிஞ்சுக்காம.. அவமதிச்ச இந்த இடத்து
எனக்ககன்ன ரவம
"
அத்திம்ரபர்
பாருங்க
,,
??" என்று கத்திய ஹம்சன்.... சட்கடனத் தனிந்து
அக்காவுக்கும்
இதுக்கும்
சம்மந்தரமயில்ம
...
தண்டிக்கறதா இருந்தா என்மன தண்டிங்ரகா... அக்காமவ நம்புங்க அத்திம்ரபர்" என்று பனிவாக கூறியவன் " வர்ரறன் அத்திம்ரபர்" என்று அழுத்திச் கசால்
ிவிட்டு
கவளிரயறி காரில் கிளம்பினான் ... கசௌந்திரப்பாண்டி நின்ற இடத்தில் அப்படிரய நின்றிருந்தார் ... கிளம்பும் காமர தடுக்கவில்ம
...
" அத்திம்ரபர் " அந்த வார்த்மதயின் அர்த்தம் சத்யனுக்கும் கதரியும் தான்.... எனக்ரக புத்தி கசால்
ிட்டுப் ரபாறான்' மீ ண்டும் தம
ஏரதா கசால்
மய மககளில் தாங்கினான்...
வந்த மாரிமய பழனி மகமயப் பிடித்து ரபசாரத என்று ைாமட
கசய்துவிட்டு உள்ரள அமழத்துப் ரபானார்... மாரிக்கு விழிகயல்
ாம் கண்ண ீர்... வாகயல்
கண்க
இருந்தார்...
காத
ங்கித்தான்
ாம் சிரிப்பு... பழனியும் சந்ரதாஷத்தில்
அவர்களின்
ரதவமதமய
அல்
வா
மகமன
ிக்கிறாள்... அதுவும் கண்ண ீருடன் கசிந்துருகி....
" எனக்கு
அப்பரவ
ர
சா
சந்ரதகம்
தான்
மாரி....
ஆனா
சரியா
கவனிக்காம
விட்டுட்ரடன்... இப்ப அந்த புள்ளரய நம்ம வட்டுக்கு ீ வரப் ரபாகுது" என்று கமல் குர
ிய
ில் மாரியிடம் கிசுகிசுத்தார்...
" ஆனா கரண்டும் இப்புடி முமறச்சுகிட்டு இருக்குதுகரள?" கவம
யுடன் கூறினாள்
மாரி... " அகதல்
ாம்
நாம
கண்டுக்க
கூடாது...
கரண்டு
வருவாக... அதுவமரக்கும் நாம காத்துகிட்டு இருக்க
ரபரும்
ரபசி
ஒரு
முடிவுக்கு
ாம்" என்றார் பழனி....
சத்யனுக்குள் காதல் வண்டாய் குமடய இதயத்தில் ஓட்மட விழுந்தது .... இந்த அவமதிப்பு யாரால்
நிகழ்ந்தது?... எனக்கு
யார்
ரதமவ
என்று
ஒரு
சிறுமபயன்
முடிவு கசய்திருக்கான்... அப்ரபா நான் ககாடுத்த வாக்கு? எடுத்த முடிவு? ஹம்சன்
சிறு
வார்த்மதகள் விட்டுத்
மபயன் சத்யனுக்கு
இல்ம
..
கசால்
ாமல்
தரமாட்டானாம்?
வளர்ந்த
யாருக்கு
ஆண்பிள்மள
கசால் ரவணும்
...
அவன் அவன்
என்று
காத
ிய
காத
ி?
அவனது யாருக்கும் தூக்கிட்டுப்
ரபாகட்டுரம?.... கம
மய
இன்கனாருவன்
மமனவியாகப்
மான்சிமய இதுரபால் அல்
பார்த்தும்
க
ங்காத
இதயம்
...
ாமல் சும்மா நிற்பமத கூட கண்டால் என்னாகும்??
என்ன ரவண்டும்?... எமத ரயாசிக்க ரவண்டும்... எமத கசயல்படுத்த ரவண்டும் ? ஒன்றும்
புரியாமல்
மான்சி
நடந்து
கசன்று
கடந்த
பாமதமய
மமறக்க கவறித்தான்... " மீ ண்டும் என்னிடம் வரும் .... " உன் பாத ஒ
ிமய ரகட்க...
" இமமகள் மூடித் திறந்து.... " உணர்வுகமள உள்ளடக்கி...
கண்கமள
நீ ர்
" உள்ளும் புறமும் உடல் சி
ிர்க்க...
" உயிர்ப் பூக்கள் கமாத்தமாய் பூக்க..... " நான் இங்ரக... " இன்னும் ரகட்கவில்ம
ரய...
" நீ வரும் ஓமச!!! சாம
யில் சீறிய ஆட்ரடாமவ விட... மான்சியின் இதயம் தான் அதிகமாக சீறியது
... காதலுக்கு ஆதார சுருதியான நம்பிக்மக... அது சத்யனிடம் இல் வ
ாமல் ரபானது
ிமயக் ககாடுத்தாலும் ..... " நம்பாவிட்டால் ரபா" என்று ஒருவித ரகாபத்மதக்
கிளப்பியிருந்தது ... அவன் காதலுக்காக மகரயந்தி மகரயந்தி ஒருவித ச இய
ாமம ககாடுத்த ச
ரதாழியாரம???
ிப்மப ஏற்படுத்தியிருந்தது ...
ிப்பு!!
அவன்
காதம
அவரன
நட்புச்
சாயம்
பூசி
அசிங்கப்படுத்திவிட்டாரனா? என்று உள்ளம் குமுறினாள் ... அன்று துரராகி என்ற ரபாது என்மனப் பற்றி உணராமல் இருந்திருக்க
ாம் ஆனால்
இன்றும் என்மன துரராகியாகப் பார்ப்பது என் காதலுக்கு அவன் கசய்யும் அநீ தி அல்
வா? சட்கடன்று நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள் ... என் காதல் கதய்வகம்.... ீ ஒருரபாதும்
இனி அமத அவனின் ஏளனத்திற்கு இடமமக்க மாட்ரடன்... ஹம்சன்
கசய்தமத
மவத்து
தன்மன
குற்றவாளி
ஆக்கியவனுக்கு
கதரியரவண்டாமா? என் பார்மவயின் பரிசுத்தம் .... தார்மீ க அடிப்பமடயில் கூட ரயாசிக்காமல்
என்
காதம
கபாசுக்கிவிட்டாரய
...
அழக்கூடாது
நிமனத்தாலும் கபாங்கி வந்த கண்ண ீமர அடக்கவும் முடியவில்ம
என்று
....
இரதா என் உமழப்பால் குடும்பத்மத சீராக்குவதில் இருபத்மதந்து வருடத்மதக் கடந்துவிட்ரடன்...
இனி
இருக்கும்
மிச்ச
நாமள
என்
அப்பா
அம்மாவுடன்
கழித்துவிடுகிரறன்... எனக்கு காதல் ரவண்டும் .. ஆனால் என் காதம
கசக்கி
வசிய ீ சத்யன் ரவண்டாம்.... புமதந்து ரபாகட்டும் என் காதல் என்னுடரனரய.. ஆட்ரடா
அவள்
வட்டில் ீ
வந்து
நின்றது
...
இறங்கினாள்...
பணம்
ககாடுக்க
மகப்மபமய திறந்தவளின் கண்களில் பட்டது என்ரறா வாங்கி மவத்த விஷம்.... இத்தமன நாள் அமத சுமந்த தன்மீ ரத கவறுப்பு வந்தது ... காதலுக்காக உயிமர விட ரவண்டியதுதான்.. அது உன்னதமான காதலுக்கு மட்டுரம.... இப்படி ரநசத்மத கநருப்பி
ிட்டு ரவடிக்மகப் பார்க்கும் காதலுக்காக அல்
..
பணத்மத எடுத்து ஆட்ரடா டிமரவரிடம் ககாடுத்துவிட்டு விஷ பாட்டிம எடுத்தவள்
வட்டுக்கு ீ
கவளிரய
கதருவில்
ஓடிக்ககாண்டிருந்த
மகயில்
சாக்கமடயில்
வசிகயறிந்து ீ விட்டு வட்டுக்குள்ப் ீ ரபானாள்.... விசா
ம் மதிய உணவு முடிந்து கூடத்தில் படுத்திருக்க.... கவங்கரடஷன் கவளித்
திண்மணயில்
படுத்திருந்தார்
....
மான்சி
கதமவ
திறந்து
ககாண்டு
உள்ரளப்
ரபானாள்... கதவு கம
தடாக
ன்று
திறக்கும்
ந்துரபான கண்ண ீர் ரகா
சப்தத்தில்
கண்விழித்த
விசா
ம்
மகளின்
த்மதப் பார்த்து வாறிச் சுருட்டிக் ககாண்டு எழுந்து
அமர்ந்தாள்... மான்சி மகப்மபமய ரசாபாவில் வசிவிட்டு ீ பின்ன
ிட்டிருந்த கூந்தம
சரசரகவன
பிரித்தாள்... பிரிக்கும் ரபாரத கண்ண ீரும் ககாட்டியது .... விசா
ம் ஏரதா விபரீதம் என்று புரிந்து எழுந்து மகளின் அருரக வந்து " என்னாச்சு
மான்சி... அந்த மனுஷமன கையிர
ருந்து விடம
யா?" என்று ரகட்க... மான்சியின்
கண்ண ீருக்கு காரணம் அதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று நிமனத்தாள் .. கவடுக்ககன்று
திரும்பிப்
பார்த்தாள்
மான்சி
.....
"
அவர்
வந்துட்டார்...
நல்
ரசஷமமா வந்துட்டார்... ஆனா உன் கமடசி புத்திரன் தான் நம்மமள எல் கழுத்தறுத்துட்டான் தம
"
என்று
மான்சி
"
அவன்
இனி
நமக்கு
இல்ம
ாம் ...
முழுகப் ரபாரறன் ... வா நீ யும் முழுகிடு " என்று இமரந்து கத்த...
கபற்றவள்
பதறிப்
நடந்துடுத்து முழுசா
ரபானாள்
? முழுசா
கசால்ர
ன்டி"
ரதாளில்
கசய்தான்னா கல்யாணம்
....
கசால்ர கத்தல்
கவங்கரடசன் தூக்கம் கம தன்
சீறிய
ா
இருந்த ரகட்கிற?
ஆயிடுத்து
மகளின் ன்...
தம
பற்றி
முழுகனும்னு
கண்ண ீராக
மாறியது
..
உலுக்கி
"
என்னடி
கசால்றிரயடி
அவளின்
குரல்
பாவி... ரகட்டு
ந்து பதறி வந்தார்
தாயின்
மகமய
கசால்ரறன் ...
ரதாள்ப்
உதறி
ரகளு
சத்யனுக்கு
...
நிச்சயம்
வி உன்
க்கிய
மான்சி
பிள்மளக்கு
கசய்திருந்த
"
என்ன
இன்னிக்கு
அவரராட
மாமா
கபண்மண கல்யாணம் கசய்துண்டான் ... கல்யாணம் கசய்துண்டு அவா ஆத்துக்ரக கார்
வந்து இறங்கி எல்
ார் முன்னாடியும் நம்மாத்துக்கு தீரா பழிமய வாங்கி
ககாடுத்துட்டான்" கத்திச் கசான்ன மான்சி தம
யிட
டித்துக் ககாண்டு தமரயில்
சரிந்தான் .... கவங்கரடஷன் " கபருமாரள " என்று தம விசா
த்துக்குப்
ரபச்ரச
வரவில்ம
மகமவத்தபடி அப்படிரய நின்றிருந்தாள்...
யி ...
டித்துக் ககாண்டு ரசாபாவில் விழ... கண்கள்
நீ மர
சுரக்க..
கநஞ்சில்
தமரயில் விழுந்த மான்சி தம எவ்வளவு
நம்பிக்மக
கல்யாணம் வராதடானு
நான்
கசால்
டித்துக் ககாண்டு கதறினாள் .... " அவன் ரம
வச்சிருந்ரதன்...
கசய்துக்கிற
கசால்றாரனமா....
யி
வயசா என்ன
ிட்டு
எல்
இது
வந்துட்ரடன்"
விசுக்ககன்று எழுந்து மீ ண்டும் கூந்தம தம்பியில்ம
"
என்று
ரகட்டா
?
கசய்றது
ாத்மதயும்
உனக்காக
கசால்லு.... என்ற
நாசமாக்கிட்டாரன....
இனி
தான்
இந்த
அக்கானு
வட்டுக்குள்ள ீ
கதறலுக்கிமடரய
கூறியவள்
ப் பிரித்துவிட்டு " இனி அவன் எனக்கு
ஆரவசமாக
முழங்கிவிட்டு
ரவகமாக
புழக்கமடக்கு
ரபானாள்... மான்சி கூறியதில் எல்
ாம் காதில் விழ... ஒரு வார்த்மத மட்டும் கநஞ்சில் கசன்று
விழுந்தது
தான்
' உனக்காக
அக்கா"
இதன்
அர்த்தம்
விசா
த்தின்
இதயத்தில்
அமறந்தது.... மான்சியின் வாழ்க்மகயில் இருந்து சத்யமனப் பிரிக்க கையில் வமர கசன்று
இவள்
ரசர்வதற்கு
சந்தித்து
அந்த
விட்டு
கபண்தான்
வர....
இவள்
தமடகயன்று
மகரனா
எண்ணி
மான்சியுடன்
அவமளரய
சத்யன்
திருமணம்
கசய்துககாண்டு வந்துவிட்டான்.... மகள் தம
முழுகப் ரபாகிரறன் என்று கூறியது ஞாபகத்திற்கு வர அதிர்ச்சிமய
உதறிவிட்டு
ரவகமாக
ரதாட்டத்துக்கு
ஓடினாள்...
மான்சி
கிணற்றி
ிருந்து
நீ ர்
இமறத்துக் ககாண்டிருந்தாள் .... எட்டி கயிற்மறப் பிடித்த விசா குழந்மதயாட்டம் தம
அவமன
ம் " என்னடி காரியம் பண்ணப் ரபாற? நீ கபத்த தூக்கி
வளர்த்திரயடி...
இப்ப
நீ ரய
அவமன
முழுகப் ரபாரறன்னு கசால்றிரய ?" என்று தாய் கண்ண ீர் விட ..
மான்சியால் தாங்க முடியவில்ம
மகயி
ிருந்த கயிற்மற விட்டுவிட்டு " அய்ரயா
ஹம்சா....." என்று தமரயில் அமர்ந்தாள் .... மகளின்
அருரக
அமர்ந்தவள்
....
"
அவன்
கசய்தது
தப்புதான்டி...
ஆனா
அந்த
தப்புக்குப் பின்னனி நீ தான்... என் புள்மள தப்பு கசய்றதுக்கு தூண்டினது நீ அவன் ரம
வச்சிருந்த காதல் தாரன? ..... யாருன்ரன கதரியாத கபண்மண திடுதிப்புனு
கல்யாணம்
கசய்துண்டு
கபாம்மணாட்டியா
வந்திருக்கான்னா
அதுக்கு
காரணம்
ட்சனமா நீ இருந்திருந்தா என் பிள்மள ஏன்டி இப்படிகயாரு
காரித்மத கசய்யப் ரபாறான்... அப்பரவ தம
பாடா அடிச்சிண்ரடரன அந்த ஆள்
சகவாசம் ரவண்டாம்.. கையிலுக்குப் ரபாய்ப் பார்க்காரதனு... இப்ரபா எல் காரணம் நீ தான்... உனக்காக தன் எதிர்கா என்
நீ தான்...
புள்மள? அவமனப்
ரபாய்
தம
நியாயமா படுதாடி மகரள?" என்ற விசா இதயத்மத சாட்மடயால் கிழித்தது ...
த்மதரய கதாம
முழுகனும்னு
ாதுக்கும்
ச்சிட்டு வந்துட்டாரன
கசால்றிரய
இது
ரநாக்ரக
த்தின் கண்ண ீர் வார்த்மதகள் மான்சியின்
ஆனாலும்
விட்டுக்
ககாடுக்க
மனமின்றி
எனக்காக அவன் கசய்தது நல்
"
எனக்காக
தம
குனிய
கசய்ய
வச்சிட்டு
சரி?...
துரராகம் கசய்துட்டான்?.... நம்மம
நம்பினவாளுக்கு துரராகம் கசய்றது மகாப் பவமில் முடிவு
கசய்தான்
தாரவ இருக்கட்டும்.... ஆனா அவருக்கு நிச்சயம்
கசய்த கபாண்மண கட்டிண்டு அவருக்குமில் ரவண்டாம்னு
முடிவு
இவன்
என்மனயும்
யார்?
ரசர்த்து
எல்
ிரயா ? அவருக்கு அந்த கபண் ார்
துரராகி
முன்னாடியும்
அவமர
ஆக்கிட்டாரனமா?" என்று
மான்சி ரகட்க.... விசா
ம்
அமமதியாக
அவரனாட ப
மகள்
முகத்மதப்
பார்த்தாள்....
"
உன்மன
நம்பாதது
கீ னம்... அதுக்கு என் பிள்மள எப்படி கபாருப்பாக முடியும்?" என்று
ரகட்க.... மான்சி
திமகத்துப்
ரபானாள்
....
"
அப்ரபா
அவன்
கசய்தது
சரின்னு
ஒத்துக்கிறயாம்மா?" திமகப்புடன் வந்தது வார்த்மதகள் ... " சரின்னு கசால்
மாட்ரடன்.... ஆனா எல்
ாத்துக்கும் மமறமுக காரணம் நீ தான்...
எய்தவமன விடுத்து அம்மப ரநாந்துக்கறதில் என்ன பிரரயாைனம்? ... நீ வளர்த்த குழந்மதடி நல்
அவன்
...
உனக்கு
நல்
துனு
ாருந்துட்டுப் ரபாகட்டும் ..... ரகாபத்து
பற்றிக்ககாண்டு ககஞ்சினாள் விசா
பண்ணிட்டான்
....
எங்கயாவது
சபிச்சிடாத... " என்று மகளின் மகமய
ம்..
" அய்ரயா நான் ரபாய் அவமன சபிப்ரபனா அம்மா?" பற்றியிருந்த மகயிர
ரய
முகத்மதப் புமதத்துக் ககாண்டு ரகவினாள் மான்சி .... தாயும்
மகளும்
திமகப்பி
கண்ண ீர்
வற்றி
வட்டுக்குள் ீ
வந்தனர்
கவங்கரடசன்
ிருந்து மீ ளாமல் இன்னும் அப்படிரய அமர்ந்திருக்க .... மான்சி " அப்பா "
என்று ரகவியபடி அவர் கா
டியில் அமர்ந்து மடியில் தம
கண்களில் இருந்து நீ ர் மணிகள் உருண்டு மகளின் தம மகளின்
...
ரகசத்மத
வருடிய
கவங்கரடசன்
"
சாய்த்தாள் .... யில் விழ.. விரல் நடுங்க
உன்மனப்
பத்தி
ரயாசிக்காம...
மத்தவாமளப் பத்தி ரயாசிச்சப் பாவம் தான் என்மன இப்படிகயல்
ாம் சுத்தறதுடி
ககாழந்த... மூத்தவளுக்கு வரன் ரதடாம எங்களுக்கு வருமானத்மதத் எவ்வளவு
கபரியப்
பாபம்னு
கபருமாள்
காமிச்சுட்டான் "
என்று
ரதடினது
ரவதமனயுடன்
கூறினார்.. தகப்பனின்
வார்த்மதயில்
மான்சித்
அப்படிகயல்
ாம் ரபசாரதள்... நான் என் குடும்பத்துக்காக தாரன பாடுபட்ரடன்...
ஒருநாளும் அமத கஷ்டமா நிமனக்கம தகப்பனின் மடியிர
துடித்துப்
ரபானாள்....
"
அய்ரயா
அப்பா" என்று கண்ண ீருடன் கூறிவிட்டு
ரய சாய்ந்துககாண்டாள்...
" இல்
ககாழந்த... சின்னப் மபயன் ஹம்சன்... உன் வாழ்க்மகமயப் பத்தி அவன்
நிமனச்சமத கூட நான் நிமனச்சுப் பார்க்கம
ரய.?" ரதாள்கள் குலுங்க கண்ண ீர்
சிந்தினார் கவங்கரடசன் கணவமன குற்றவுணர்வு ககாள்கிறது என்று புரிந்த விசா
ம் அவரின் அருரக
அமர்ந்து மககமளப் பற்றிக் ககாண்டாள்.... சற்றுப் கபாருத்து " அந்த கபாண்மண அமழச்சிண்டு ஹம்சன் எங்ரகடி ரபானான்?" என்று மகளிடம் ரகட்டாள் விசா கவடுக்ககன தம ரவணாம்....
ம்...
நிமிர்ந்த மான்சி " அவன் எங்ரக ரபானாலும் இனிரம இங்ரக
வரக்கூடாதுன்னு
கசால்
ிட்டு
வந்துட்ரடன்"
என்று
ரகாபமாக
கூறினாள்... தனது வார்த்மதயில் தாய்க்கு உடன்பாடில்ம
என்று அவளது அமமதியிர
புரிய " அவன் நம்மாத்துக்கு வந்தா .. சத்யன் என்ரம
ரய
சுமத்தின பழி உண்மமனு
ஆயிடாதாம்மா?" என்று தாயிடம் ரகட்டாள் ... " என்ன பழி?" " ம் நானும் ஹம்சனும் ரசர்ந்து அவரராட கல்யாணத்மத நிறுத்தறதுக்காக பிளான் பண்ணி
அந்த
கசால்றார்...
கம
ச்கசல்விய
இப்ரபா
ஹம்சன்
ஹம்சனுக்கு
கல்யாணம்
நம்மாத்துக்கு
உண்மமயாயிடுரம அம்மா" என்றவள் விசா
த்துக்கு
மகளின்
மனது
புரிந்தது
...
அவர்
அவர்
கசான்னது
த்திடம் மகரயந்தி " ரவண்டாம்மா...
அவரராட வார்த்மதகமள தாங்குற சக்தி எனக்கில்ம விசா
வந்தா
கசய்ததா
" என்றாள்...
அதுமட்டுமில்
ாமல்
அவசரப்பட்டு
திருமணம் கசய்த ஹம்சன் தன் வாழ்க்மகமய நிர்ணயித்துக் ககாள்ளரவண்டும்... திருமணம்
ஆகாத
மான்சி
இருக்கும்
வட்டில் ீ
வருவது சரியில்ம
என்ரற ரதான்றியது ....
அன்மறய
உணவு
இரவு
ரதமவப்படவும் இல்ம விசா
அவர்கள்
அவமன
மூவருக்கும்
அமழத்துக்
சமமக்கபடவும்
ககாண்டு
இல்ம
.... மூவரும் அவரவர் இடத்தில் முடங்கினர் ...
த்திற்கு இந்த சூழ்நிம
மய எப்படி சரி கசய்வது என்ற நிமனப்பு... மகன்
கசய்தமத தவறாக எண்ண முடியாவிட்டாலும் ... ரவற்று ைாதிப் கபண்மண இந்த மகனும் திருமணம் கசய்து ககாண்டாரன என்ற ரவதமன உள்ளுக்குள் அரித்தது ...
கவங்கரடஷனுக்கு மவராக்கியம்
ஆழமாய்
ரதடும் ரவம மான்சி,,
இனியும்
தன்
மகமள
ரவரூன்றியிருந்தது
...
மவத்திருக்க
விடிந்ததும்
கூடாது
என்ற
மும்முரமாக
வரன்
யில் இறங்க ரவண்டும் ' என்று முடிவு கசய்து ககாண்டார் ....
காம
யி
ிருந்த
இதம்
எங்ரக
ரதடிக்ககாண்டிருந்தாள்.... தன் பார்மவயார பார்மவயார
வட்டில் ீ
ரய
தன்
காதம
கதாம
ந்தது
என்று
தனக்குள்ரள
ரய காதல் ரபசிய சத்யன் ... அரத
எரித்துவிட்டமத
எண்ணி
க
ங்கி
அழுது
கண்ண ீர்விட்டாள் .... சவா
ாக அவமனவிட்டு ஒதுங்க நிமனத்தாலும் ...அவளின் ஆழ் மனம் சத்யன்
என்மன அமழப்பானா ? என்று ஏங்கியது ... அப்படி அவன் அமழத்தால்????? " உருகி வழியும் உன் விழிகள் இருந்து என்ன பயன்? . " ரதடும் உன் இதயத்திற்கு கதரியவில்ம
யா?
" நான் இருப்பரத உன்னுள் தான் என்று... " நீ அமழக்கிறாய் என்று ... " உன்மனவிட்டு உன்னிடரம எப்படி வருவது? " ரகட்டுச் கசால்.. " உன்னில் வாழும் என்னிடமும்... " என்னுள் வசிக்கும் உன்னிடமும் !!! ஹம்சன் கம ஏற்கனரவ வட்டு ீ வாச
ச்கசல்வி கசன்ற கார் சுரரஷின் வட்டின் ீ முன்பு நின்றது... சுரரஷ்
ரபான் ிர
ஹம்சன் முத
கசய்து
கசால்
ியிருந்ததால்
அவனது
அம்மாவும்
அப்பாவும்
ரய காத்திருந்தனர்... ில் இறங்கியதும் கம
பற்றியபடி இறங்கினாள் கம
க்கு மக ககாடுத்தான் ... அவன் மகமயப்
ச்கசல்வி . தயாராக இருந்த ஆரத்தித் தட்மட எடுத்து
வந்து இருவருக்கும் சுற்றினாள் சுரரஷின் அம்மா... நண்பர்கள்
இருவமரயும்
சுரரஷின்
வட்டிற்க்குள் ீ
அமழத்துச்
கசன்றார்கள்
...
சுரரஷின் அப்பா ஆரராக்கியராஜ் நட்புடன் நடந்து ககாள்ள... அவன் அம்மா பவானி எல்ர
ாருக்கும் காபி எடுத்து வந்து ககாடுத்தாள் ...
மிரட்சியுடன் குழந்மதரபால் பார்த்த கம பயப்படாத கம
.. நாங்கல்
ச்கசல்வியின் அருகில் அமர்ந்த பவானி "
ாம் இருக்ரகாம்
?" என்றாள் அன்புடன் ...
சற்றுரநரம் நடந்தவற்மறப் ரபசிக்ககாண்டிருந்தார்கள் .... " க க
ாட்டாதான் ஹம்சா... ககாஞ்ச நாள் ஆனா எல்
ரவற ரவற மதமா இருந்ததா வந்துகிட்டுதான்
இருக்கு...
ப்பு மணம் என்றார
ாம் சரியாப் ரபாகும் ... நாங்க
இன்மனக்கு வமரக்கும் மமறமுக பிரச்சமனகள்
நாங்களும்
ஒத்துமமயா
இருந்து
எல்
ாத்மதயும்
சமாளிச்ரசாம்.... மாறரவயில்ம
இன்மனக்கு ..
அவங்க
வமரக்கும்
நாங்க
கரண்டு
ரபரும்
அவங்களுக்கு
பிடிச்ச
சாமிமய
கும்பிட்டுகிட்டு
ஒத்துமமயாதான் இருக்ரகாம் ... நீ ங்க கரண்டு ரபரும் அரதரபா இருந்தா ரபாதும்" என்று ஆரராக்கியம் ஆறுத கம தம
எல்
மதம்
ஒத்துமமயா
ாக கசான்னார்
ாவற்மறயும் பிரமிப்புடன் ரகட்டுக் ககாண்டிருக்க... ஹம்சன் புரிதலுடன்
யமசத்தான் ....
அப்ரபாது எல்ர
சுரரஷ்
மாடியி
ிருக்கும்
அமறக்குப்
ரபாக
ாம்
என்று
அமழக்க
...
ாரும் மாடிக்கு வந்தார்கள் ...
குளிய
மற வசதியுடன் கூடிய ஒற்மற அமறதான் .... ஆனாலும் அழகான குடில் ...
நண்பர்கள் தங்களால் முடிந்தமத வாங்கி ரசகரித்து மவத்திருந்தார்கள் ... இருவர் குடித்தனம் கசய்ய ரபாதுமானதாக இருந்தது ... " இன்மனக்கு சமமயல்
சாப்பாடு
எங்க
கசய்துக்கங்க
சரிகயன்று தம சிறிதுரநரம்
"
வட்டு ீ
என்று
பவானி
ஹம்சா...
கசால்
..
நாமளயி
ஹம்சன்
ருந்து
நீ ங்க
புன்னமகயுடன்
யமசத்தான் ....
ரபசிக்ககாண்டிருந்து
ஹம்சனும் கம
தான்
விட்டு
நண்பர்கள்
அங்கிருந்து
அகன்றனர்
....
யும் மட்டும் தனிமமயில் விடப்பட்டனர் ....
சமமயல் கசய்வதற்காக வாங்கி மவத்திருந்தப் கபாருட்கமள எல்
ாம் திறந்துப்
பார்த்துக் ககாண்டிருந்தாள்... ஒரு வாரத்துக்குத் ரதமவயான கபாருட்கள் இருந்தது... மற்றபடி தண்ண ீருக்கு இரு பிளாஸ்டிக் குடம்... சாப்பிடத் தட்டுகள்.. சமமயல் கசய்ய என
சி
பாத்திரங்கள்..
படுக்க
ஒரு
பாய்
இரு
தம
யமனகள்
என
ரதமவயானமவ மட்டுரம இருந்தன... ஹம்சன்
கீ ரழ
அமர்ந்து
மறந்தும்
கூட
இவள்
கம
ச்கசல்விமயரயப்
கண்களில்
கண்ண ீர்
பார்த்துக்
வரும்
கூடாது .... இவமள காப்பதற்காக சீக்கிரமாக ரவம எல்
ாவற்மறயும் பார்த்துவிட்டு திரும்பிய கம
பார்ப்பமத கண்டு சட்கடன கவட்கப்பட்டு தம சமளக்காமல் கராம்பரவ
வாயடிக்கும்
அழகாக
கம
கதரிந்தாள்
அமழத்தான் ஹம்சன்..
யின் கம
அளவிற்க்கு
...
நடந்துககாள்ள
ரதட ரவண்டும்..... ச்கசல்வி ஹம்சன் தன்ரனரயப்
குனிய...
இந்த ...
ககாண்டிருந்தான்
கவட்கம்
" கம
ஹம்சனுக்கு
இங்க
வாரயன்
புதிது "
...
மகநீ ட்டி
கமல்
நடந்து வந்த கம
அவனருகில் அமர்ந்தாள்... ஹம்சன் அவள் மககமளப்
பற்றி தன் கநஞ்சில் மவத்துக் ககாண்டு சற்றுரநரம் அமமதியாக எதுவும் ரபசாமல் அமர்ந்திருந்தான் ... " என்ன அப்புடி பாக்குற?" என்று கம " ம்ம்..... நீ கராம்ப அழகு கம கம
ச்கசல்வி
உடரன
கமல்
ில் ரகட்க....
" என்றான் ஹம்சன் ....
நிமிர்ந்தாள்
கருப்பா இருக்ரகன்னு எல்
ிய குர
ாரும் ரக
"
நிசமாத்தான்
கசால்றயா
? நான்
ி பண்ணுவாங்க... நீ யும் ரக
கராம்ப
ி தான பண்ற? "
என்று அழுவது ரபால் கூற " ச்சீ லூசு...
யாரு
கசான்னது
கருப்பு அழகில்ம
னு...
நம்ம
கருப்புதான்... கிருஷ்ணர் கருப்புதான் ... ஏன் எந்த ரகாயில்
மீ னாக்ஷி
அம்மன்
யாவது சாமி சிம
கவள்மளயா இருந்து பார்த்திருக்கியா? .. " என்றவன் ககாஞ்சம் அவமள கநருங்கி அமர்ந்து " உ
கப்ரபரழகி கிளிரயாப்பாட்ரா கதரியுமா? அவளும் கருப்புதான் ஆனா
அவளுக்காக எத்தமன சாம்ராைியம் அழிஞ்சது கதரியுமா ? கருப்பு எப்பவுரம உயர்வு தான் கம கம
... எனக்கு நீ ரபரழகி தான்" என்று காதர
ககாஞ்சம்
உருகித்தான்
ரபானாள்...
ாடு கூறினான் ...
திரும்பி
அவன்
கநஞ்சில்
சாய்ந்து
ககாண்டாள் .... " எப்புடியாவது நம்ம கல்யாணம் நடந்துடனும்னு நான் கும்பிடாத சாமியில் கவம
... ஆனா அக்காவும் மாமாவும் சண்மட ரபாட்டுக்கிட்டாங்கரள?" என்று
யுடன் ரபசியவளின் உச்சியில் தம
ரபாக சரியாயிடும் கம
... கவம
மவத்த ஹம்சன் ..... " ம்ம் ... ரபாகப்
ப்படாத" என்றான்...
சரறறுரநரம் அமசயாமல் அப்படிரய அமர்ந்திருந்தனர்... ஹம்சனுக்கு கபண்ணின் அருகாமம கராம்பரவ வி
எவ்வளவு புதிது...
புதிரதா...
அமமதி
அரதரபால்
கம
அவர்களின் காதம
க்கும்
ஆணின்
அதிகப்படுத்த..
அருகாமம
யார்
முத
ில்
குவது என்று புரியாமல் அமர்ந்திருந்தனர் ...
கம
கதாண்மடமய
கசருமினாள்
....
"
இங்கபாரு
,, நான்
ஒன்னு
கசான்னா
ரகட்பியா?" என்று ரகட்க... கநஞ்சில்
சாய்ந்திருந்தவளின்
வாசமனமய
கண்மூடி
அனுபவித்தபடி
இருந்த
ஹம்சன் " ம்ம் கசால்லு ரகட்கிரறன்" என்றான்.... நிமறய தயக்கத்துடன் கமல் இப்ப
புருஷன்
இருக்கு...
கபாண்டாட்டி
அதான்
அக்காவும்
ஆரம்பித்தாள் கம ஆயிட்டாலும் மாமாவும்
...
ச்கசல்வி " அது வந்து .... நாம
நம்ம
இன்னும்
ரநாக்கம்
ஒன்னா
அப்புடிரய
ரசரம
தான்
ரய? அமத
கசால்ரறன்..... அவங்க கரண்டு ரபரும் கல்யாணம் கசய்துக்கனும் .... அதுவமரக்கும் நாம....." என்று தயங்கி நிறுத்த...
ஹம்சன் புரியாதவன் ரபா
.... " அது வமரக்கும்???" என ரகட்க ...
" ம் அதுவமரக்கும் நாம தள்ளித் தள்ளிரய இருக்க
ாம் " என்று கம
கசான்னதும்
... ஹம்சன் இன்னும் அவமள சீண்டும் ரநாக்கில் " தள்ளித் தள்ளினா எப்புடி? நீ இங்கயும் ... நான் ரவற எங்கயாவதும் இருக்கனுமா?" என்று சிரிப்மப அடக்கிக் ககாண்டு ரகட்டான்... " அய்ய அப்பிடியில்
.... நாம கரண்டு ரபருரம இங்கதான் இருப்ரபாம்... ஆனா மநட்
தூங்கும் ரபாது நீ
அரதா
அங்க படுத்துக்ரகா... நான் இரதா இந்த மூம
யி
படுத்துக்கிரறன் .... நீ கதாடக்கூடாது ... சரியா... " என்று கூற... ஹம்சனால் சிரிப்மப அடக்கமுடியவில்ம
... " ம்ம் சரி ... ஆனா பக்கத்து
படுத்தா
என்னாகும் ? எனக்கு எதுவுரம கதரியாரத?" அப்பாவியாக ரகட்டான் ... கம
க்கு கவட்கம் வந்துவிட்டது ரபா
.. அவனிடமிருந்து வி
எனக்கும் கதரியாது... ஆனா நீ என் பக்கத்து
கியவள் " ச்சீ ... ரபா
வரக்கூடாது ஆமா கசால்
ிட்ரடன்... "
என்றவள் முகத்மத மூடிக்ககாண்டாள் ... ஹம்சன் முடிய முகத்தி
ிருந்து விரல் விர
ாக பிரித்தான் .. ரநசத்துடன் ஒரு
பார்மவ அவள் மீ து பதிய விட்டான் ... " நீ கசால்றமத தான் நானும் ரயாசிச்ரசன் கம
...
எனக்கும்
கதரியும்
...
"
என்று
பார்மவமய மாற்றி " ஆனா இதுமாதிரி
ரநசமாய்
கசால்
ியவன்
..
குறும்பாய்
ாம் கவட்கப்பட்ரடன்னு மவ ... அப்புறம்
என் ரபச்ச நாரன ரகட்கமாட்ரடன்" என்று கூற... " ச்சீ ரபாடா" என்று கசல்
மாய் அவன் கநஞ்சில் குத்தினாள் கம
ச்கசல்வி...
ஹம்சன் அணுவணுவாய் அவமள தன் மனதில் ரதக்கினான்... இப்படிகயாருத்திமய அருகில்
மவத்துக்ககாண்டு
ரிஷிரபால்
கண்மூடிக்
கிடப்பது
கஷ்டம்
தான்...
ஆனாலும் அவள் கூறியது நடக்கரவண்டும்... அதன்பின் என் மமனவிமயத் கதாட அவக்கிட்ட கூட அனுமதி ரகட்க ரவண்டியதில்ம
... கடமமகள் கண்முன்ரன
வந்து பயமுறுத்தினாலும் ஏக்கமாய் வந்த கபருமூச்மச மட்டும் கட்டுப்படுத்தரவ முடியவில்ம
ஹம்சனால் ... " அந்த நி
வுக்குத்தான் இரக்கமில்ம
,,
" முழுமமயாய் தன் முகம் காட்டாது " ரமகத்துக்குள் மமறத்துக்ககாள்கிறது... " நீ யும் ஏன் மமறக்கிறாய் அன்ரப? " உன் முகத்ரதாடு அகத்மதயும் ரசர்த்து !!
ஹம்சன் கம
ச்கசல்வி இருவரின் காதல் வாழ்க்மக அமமதிப் பயணம் ரபால்
ஆரவாரமின்றி ஆரம்பம் ஆனது ... கம ஆளுக்கு ஒரு மூம
யில் படுத்துக் ககாண்டனர்....
சத்யன் மான்சி இருவரின் எதிர்கா வாழ்க்மக ரவ
ஒரு
ஸ்திரத்
ம் பற்றி கநஞ்சி
தன்மமயில்
ாத
நிம
ிருந்த கவம யும்
யும்.. தங்களின்
இருவருக்கும்
இமடரய
ியாய் இருந்தது ...
ஹம்சனுக்கு சமாதானம் திர
கசான்னது ரபால் அன்று இரவு இருவரும்
தன்
வட்மடப் ீ
பற்றிய
ஆகியிருப்பாளா? அப்பா
கவம
....
அம்மா
கபருமாளாண்ட
அழுவாரளா?
அக்கா
முமறயிடுவாரா? திருபுரம்.
ா கரண்டு ரபர் ஆத்துக்கும் விஷயம் கதரிஞ்சிருக்குரமா? இப்படி ப
குழப்பம்
கநஞ்மச அரித்தது ... அம்மாமவ
பார்த்து
மன்னிப்பும்
ஆசிர்வாதமும்
ரகட்க
ரவண்டும்
என
எண்ணினாலும் ...வட்டுக்குள் ீ வரக்கூடாது என்ற மான்சியின் வார்த்மத அவமனத் தடுத்தது...
அரதாடு
இப்ரபாதிருக்கும்
சூழ்நிம
யில்
வட்டிற்க்குப் ீ
ரபாய்
குடும்பத்ரதாடு ஒன்று ரசர்ந்தால் சத்யனின் வாதம் உண்மம என்றாகிவிடுரம.... காத்திருக்க ரவண்டும் நிம
மம சுமூகமாகும் வமர...
அன்மறய அலுப்பும் அழுமகயும் ஆழ்ந்த உறக்கத்மதக் ககாடுத்தது ... மறுநாள் கபாழுது
அமமதியாகத்தான்
பூமையமறயில்
கூறும்
விடிந்தது
காயத்ரி
...
மந்திரமின்றி
ஹம்சனுக்கு விடிந்தது
...
அவன் கம
இருக்கும் பசுக்களின் அமழப்பும் .. முகத்தருரக வந்து கூவும் ரசவ
க்கு
அம்மா வட்டில் ீ
ின் கூவலும்
இன்றி விடிந்தது ... படுக்மகயி
ிருந்து எழுந்து நின்று ஒதுங்கிக் கிடந்த முந்தாமனமயக் கூட சரி
கசய்யாமல் மகமய உயர்த்தி உடம
வமளத்து ரசாம்பல் முறித்தவமளக் கண்டு
ஹம்சன் அவசர அவசரமாக சுவர் பக்கம் திரும்பிக் ககாண்டான் ... ஹம்சனுக்கு இனி
ரசாதமனக்
கா
ம்
தான்
என்று
அந்த
ஒரு
விஷயரம
கசால்
ாமல்
கசான்னது பல் ரதய்த்து விட்டு வந்து ஹம்சன் ரபாட்டு மவத்திருந்த காபிமய குடித்தவளிடம் " நீ சமமயல் கசய்றியா கம
.. நான் ரபாய் ஹரிய பார்த்துட்டு வர்ரறன்" என்று
ஹம்சன் ரகட்க... டம்ளரில் இருந்த கமடசி கசாட்டு வமர நாக்கில் தட்டிவிட்டு " நீ காபி நல்
ா
ரபாடுற" என்று சர்டிபிரகட் ககாடுத்தவள் " இங்க ககாஞ்சம் கிட்ட வாரயன்?" என்று ஹம்சமன அமழத்தாள்..
ஹம்சனுக்குள் ஒரு எதிர்பார்ப்பு... காபிக்காக ஏதாவது.............? அவசரமாய் முகத்மத கநருங்கியவனின் தம மறந்துட்ரடன்...
மயத் திருப்பி காதில் " உனக்கு ஒரு விஷயம் கசால்
எனக்கு
சமமயர
கதரியாது
...
வட்டு ீ
சமமக்கும்... நான் கவளிய மாடு ரமய்ச்சுட்டு வந்து நல்
என்
அம்மாதான்
ா சாப்புட மட்டும் தான்
கதரியும்" என்று ரகசியமாக கூற... ஹம்சன் ஏமாற்றத்துடன் நிமிர்ந்து " அப்ரபா இன்மனக்கு சாப்பாடு ?" என்று ரகட்க... " அதான் காபிரய நல்
ா ரபாடுறிரய... அப்ரபா ரசாறும் நல்
ாதான் ஆக்குவ... நீ ரய
கசய்துரடன் " என்று ககஞ்சுவது ரபால் உதட்மடச் சுழித்து கூற... சுழித்த உதடுகமளப் பார்த்ததும் முதல் நாள் எடுத்துக் ககாண்ட உறுதி ர ஆட்டம்
காண...
அந்த
உதடுகளின்
மீ து
ஆமசயாய்
விரல்கமள
ஓட
சாக
விட்டான்
ஹம்சன்... பட்கடன்று
அவன்
விரல்கமளத்
கதாடக்கூடாதுன்னு கம
கசால்
தட்டியவள்
ிருக்ரகன்
"
என்று
"
ஓய்
விழிகமள
என்ன உருட்டி
மிரட்டினாள்
...
" ம்ம் கசான்னதான் ... ஆனா எந்கதந்த இடம்னு விபரமா கசால் குண்டாய் குழி விழுந்த கன்னத்மத கமல் கம
கதாடுற?
யின் கண்கள் ர
ம
ரய " என்றபடி
வருடினான் ஹம்சன்...
சாக மயங்கியது ... " கதாடாத" என்று எச்சரிக்மக கசய்வமத
மட்டும் முனுமுனுப்பாக கசய்தாள்.. " ம்ம் கதாட்டா என்ன கசய்வ" என்றபடிரய அவளின் கன்னத்தில் தன் உதடுகமளப் பதித்தான் ... அழுத்தமாக... கம
கண்மூடி
அவளின்
நிற்க...
அமமதி
அடுத்த
துணிமவத்
கன்னத்திலும்
தர
..
தன்
ககாஞ்சமாய்
உதடுகமள நகர்ந்து
மாற்றினான்...
குவிந்த
அவளின்
ககாவ்மவ இதழ்களில் தன் உதட்மட ஒற்றினான்... உதடுகமளத் கதாட்டதும் ... மயங்கி நின்ற சிம
க்கு உயிர் வந்தது ... " ஏய் ரபா
அங்கிட்டு" என்று அவன் கநஞ்சில் மகமவத்து தள்ளினாள் .. சிரித்தபடி தன் உதட்மட நாவால் தடவிக்ககாண்டவன் " ம்ம் நான் ரபாட்டக் காபி ரடஸ்ட்டாத் தான் இருக்கு" என்றான் .... அதன்பின் சி
கசல்
கசய்தான்
சாதமும்
...
குறும்புகளுடன் ரநரம் கசல் சாம்பாரும்
மவத்தான்
....
... ஹம்சன் தான் சமமயம அருகில்
நின்று
ககாண்டு
எல்
ாவற்மறயும்
மகயில்
ஊற்றி
நக்கிப்
பார்த்தவமள
கசல்
மாக
முதுகில்
அடித்து " எச்சில் பண்ணாதடி" என்றான் ஹம்சன் " அய்ய
அப்புறம்,எப்புடி
பசிக்குது
"
என்று
தம
உப்பு
பார்க்குறதாம்
சாய்த்து
கசால்
"
...
என்றவள்
அவமள
துடித்த மககமள அடக்கிக்ககாண்டு " கமாதல்
வயிற்மறத்
அப்படிரய
தடவி
"
கட்டிக்ககாள்ள
ரபாய் குளிச்சிட்டு வாடி அபிஷ்டு"
என்று முதுகில் மகமவத்து பாத்ரூமுக்குத் தள்ளிக் ககாண்டு ரபானான் .... குளித்துவிட்டு
வந்தவளுக்கு
கதாட்டுக்க? " என்று கம
தட்டில்
சாதமும்
குழம்பும்
ஊற்றி
மவக்க....
"
கண்கமள விரித்துக் ரகட்க...
" நீ தான கதாடக்கூடாதுனு கசான்ன?" என்று ஹம்சன் குறும்பு ரபசினான்.. "
ஓய்
என்ன
ஒன்னுமில்ம
நக்க
ா?....
நான்
யான்னு" என்று குரம
ரகட்டது
ரசாத்துக்கு
கதாட்டுக்க
உயர்த்தி அதட்டினாள்...
" இருக்ரக " என்று ஊறுகாய் பாட்டிம
எடுத்து ஒரு ஸ்பூன் அள்ளி அவள் தட்டில்
மவத்தவன் " ம் கதாட்டுகிட்டு சாப்பிடு " என்றான் ... " கவறும் ஊறுகா தானா?" என்று ச அரக்கப்
பரக்க
விழுங்கியவள்
நிமனவு வந்து " நீ சாப்பிடம அவள்
சாப்பிடுவமதரய
அவள் தம
அப்பரவ
பாதி
யி
பமழய
உணவு
கா
ியாணதும்
தான்
ஹம்சனின்
யா?" என்று ரகட்டாள்...
அதிசயமாய்
மய வருடி " நீ கமாதல்
" அது ,, காம
ித்துக் ககாண்டாலும் அவசரமாய் பிமசந்து
ரவடிக்மகப்
பார்த்த
ஹம்சன்
...
அன்பாக
சாப்பிடு " என்றான்...
ஏழு மணிக்ரக மாட்மட ரமய்க்கப் ரபாயிடுரவன்... அதனா கஞ்சி
இருந்தா
சாப்ட்டு
ரபாய்டுரவன்...
அரத
பழக்கத்துக்கு
இப்பவும் பசிக்குது... " என்று அவனுக்கு சமாதானம் கசான்னபடி மீ தி உணமவ வயிற்றுக்குள் இறக்கினாள் .... " இப்பதான் மாடு இல்ம
ரய? கமதுவா சாப்பிடு" என்று ஹம்சன் கசான்னதும் ...
குறும்புடன் நிமிர்ந்தவள் ... அவமனப் பார்த்து கண்சிமிட்டு " அதான் நீ யிருக்கிரய... காமள.... கசவ
க்காமள..." என்று கூற ....
" ஏய் நான் மாடாடி? " என்று அவள் கன்னத்தில் தட்டினான் ... " ம்ம் " என்று கூறி சிரித்தாலும் சாப்பாட்டில் கண்ணாக இருந்தாள்....
ஹம்சன்
தன்
மமனவியின்
மமனவி மட்டுமில்ம
முகத்மதரயப்
பார்த்திருந்தான்....
இவள்
தனக்கு
குழந்மதயும் தான் என்று புரிந்தது .... தனது கபாருப்புகள்
அதிகமாகிவிட்டமத உணர்ந்தான் ... இருபத்ரதாரு வயது குழந்மதக்கு ... பதிகனட்டு வயதில் ஒரு குழந்மத... இது உ
க அதிசயம்தான்
அழகான மரபு கவிமத ரபால் ஆரம்பம் ஆனது அவர்களின் தாம்பத்தியம்.... " கவிமத எழுதத் தூண்டும்... " அழகு கவிமத இவள்...... "இ
க்கணத் தமிழில் இல்
" கசால் ரதடி அம
ாத...
கிரறன்..
" உனக்காக ஒரு கவிமத எழுத!!!! அடுத்த இரண்டு நாளும் மான்சி துவண்டு ரபாய்தான் படுத்திருந்தாள்.... சத்யனின் ரகாபம் கசால்
அவமள ிவிட்டு
கராம்பரவ
அவன்
பாதித்திருந்தது...
மட்டும்
நிம்மதியாய்
ஆனால்
உறங்கிருக்க
தன்மன மாட்டான்
ரபாகச் என்று
உள்ளுணர்வு கசான்னது.... அவனுக்கும் இந்த பிரிவு ஏராளமான வ மான்சிக்கு....
கையி
ில்
இருந்தரபாது
ிமயதான் ககாடுக்கும் என்று கதரியும்
பார்க்க
முடியாவிட்டால்
? அது
ரவறு...
ஆனால் இப்ரபாது அருகருரக இருந்து ககாண்டு பார்க்காமல் இருப்பதும் ரபசாமல் இருப்பதும் ககாடுமமயானது தான்... ஆனால்
சத்யமனப்
பற்றி
ரயாசிக்க
ரயாசிக்க
புதிதாய்
சி
ரகள்விகள்
கசய்ததற்காக
இவ்வளவு
முமளத்தன.... கம
ச்கசல்விமய
ஹம்சன்
திருமணம்
ரகாபப்படுகிறாரன? அப்படியானால் கல்யாணம் கசய்ய குறித்த இறுதி ரததி வமர இரத உறுதியுடன் இருந்திருப்பானா? அப்படியானால் நான் அவனுக்கு ரதமவயில்ம இந்த பார்மவ பறிமாற்றம் எல் பார்த்துப் கம
பார்த்து
என்
யா?....
ாம் கவறும் கவர்ச்சிக்காகவா?
கநஞ்சில்
ஆமசத்
தீமய
மூட்டிவிட்டு
அடுத்த
வாரம்
ச்கசல்விமய திருமணம் கசய்யும் உறுதியில் இருந்தானா?
ஆமாம் கசான்னாரன..... என்ரனாட திருமணம் கரண்டுமுமற நிற்க்கவும் நீ தான் காரணம் என்று?...
அப்படின்னா கம
மய திருமணம் கசய்யும் முடிவில் எந்த மாற்றமும் இல்ம
யா?
அப்ரபா என் மீ து வசிய ீ ரநசப் பார்மவகளுக்கான அர்த்தம்? .... சும்மா
கிடந்த
ரநரத்தில்
அவளது
மனம்
ப
வாக
சிந்தித்து
தன்மனத்தாரன
குழப்பிக் ககாண்டது... இவ்வற்றுக்ககல்
ாம் சத்யரன வந்து பதில் கசான்னா
ன்றி ரயாசிக்க ரயாசிக்க
குழப்பரம மிஞ்சும் என்றும் கதரியும்... இரண்டாவது
நாள்
காம
குளித்துவிட்டு
வந்தவள்....
கவங்கரடஷன்
தர்ப்மப
கட்டும் மகயுமாக கவளிரய கிளம்புவமத குழப்பமாகப் பார்த்தாள்.... ஏகனன்றால் சி
வருடங்களாக கவங்கரடஷன் புரராகிதம் பண்ண ரபாவதில்ம
இவ்வளவு கார்த்தா
.... " அப்பா
தர்ப்மபரயாட எங்கப்பா ரபாரறள்?" என்று மான்சி ரகட்க...
ஒரு மபயில் ரஹாமக் குச்சிகமள அள்ளிப் ரபாட்டுக் ககாண்டிருந்த கவங்கரடஷன் "
இன்மனக்கு
பதினாறாம்
நாள்
காரியம்னு
கதரிஞ்சவா
ஒருத்தர்
தாம்பூழம்
ககாடுத்துப் ரபானா... அதுக்குதான் ரபாயிண்டிருக்ரகன்மா" என்றார் ... மான்சி
இன்னும்
ரபாறதில்ம
குழப்பத்துடன்
......
வாழ்ந்துட்ரடன்...
எதுவாருந்தாலும் கல்யாணம் இதுக்ககல் மாதிரி
நீ ங்கதான்
புரராகிதம்
கசய்யப்
ரயப்பா?" என்று ரகட்க...
" ஆமாம் ககாழந்ரத.... ரபாகாததா கசாகுசா
"
ரபாய்
தான் உன்மனப் பத்தின கவம
இனிரமல்
பண்றதுனு
கசய்யனும்... ...
அதுக்கப்புறம்
ஒருநாள்
கல்யாணரமா
முடிவு
ாம் நான் தர்ப்மப மகயிக
இல்ம
நான்
புரராகிதம்
நானும்
உன்
ாம
தர்ப்பணரமா
?
பண்ணிட்ரடன்
இல்
ககாழந்த...
அம்மாவும்
?
உனக்கு
வாழனும்...
டுத்தா தான் சரியா வரும் ... முன்மன பண்ணப் ரபானா...
பணம் கிமடக்கறது... அது ரபாறும்... அது
எல்
கதளிவாக உறுதியாக கவங்கரடஷன் கசால்
கரண்டாயிரம்
ாத்மதயும் பார்த்துக்க
வமர
ாம் " என்று
...
மான்சி அமமதியாக ரகட்டுக்ககாண்டாள்... அப்பாவின் இந்த மாற்றம் சந்ரதாஷம் தான்
....
ஆனால்
ர
சாக
வ
ிக்கவும்
கசய்தது
....
"
அப்ரபா
இனிரம
நான்
பாடரவண்டாம்னு கசால்ரறளாப்பா?" என்று மான்சி ரகட்டதும் ... மகளின் கசால்
அருரக
வந்து
வாய் வரம
தம
மய
வருடிய
கவங்கரடஷன்
...
"
ரநக்கு
அப்படி
டி ககாழந்த... ஆனா இனி எங்களுக்காக நீ பாட ரவண்டாம்...
உன்ரனாட ஆத்மத் திருப்திக்காக பாடிக்ரகா... அது சரஸ்வதி ரநாக்கு ககாடுத்த வரம்... அமத நிறுத்த ரவணாம் " என்றார்...
மான்சி அமமதியாக நின்றிருக்க... மமனவியிடம் கசால்
ிக்ககாண்டு கிளம்பினார்
கவங்கரடஷன்... அவர் மனது புரிந்தது மான்சிக்கு ... இரண்டு ஆண் பிள்மளகளும் குடும்ப கவம
யின்றி கல்யாணம் கசய்து ககாண்டு கவளிரயறியதற்கு காரணம்
தான் இப்படி முடங்கியது தான் என்று நிமனக்கிறார் .... விசா
ம் மகளின் ரதாளில் மகமவத்தாள் .... " ரபாகட்டும் மான்சி..... கரண்டு நாளா
குற்றவுணர்விர கச
தவிச்சிண்டு இருக்கார்... ரபாய் பணம் சம்பாதிச்சு குடும்ப வரவு
மவ பார்க்கட்டும்... நீ உன்பாட்டுக்கு கச்ரசரிக்கு ரபாய் பாடு... ஆனா அது
வர்ற பணம் இனி நம்மாத்துக்கு ரவணாம்டி.. உன்ரனாட ரசவிங்ஸ்
ரய ரபாட்டு
வச்சிக்ரகா.. அந்தப் பணம் ஆம்பமடயான் வட்டுக்கு ீ ரபானா உதவும் " விசா குர
த்தின்
ிலும் கதளிவு...
கபற்றவர்கள் ரபாகட்டும்....
சுயமரியாமதரயாடு அமமதியாக
தம
வாழ
யமசத்து
நிமனக்கிறார்கள்... விட்டு
தனது
வாழ்ந்துவிட்டுப்
அமறக்குப்
ரபானாள்
மான்சி... அவளின் தனிமமத் தவத்துக்கு முற்றுப் புள்ளி மவப்பது ரபால் அன்று மாம மரகஷ் ரபான் கசய்து ... " நாமளக்கு மநட் கச்ரசரி இருக்கு மான்சி.... நீ வருரவ தாரன?" என்று ரகட்டான்... மான்சியிடம் ஒருவித நிம்மதி கபருமூச்சு " ம்ம் நாமளக்கு காம
யி
ஆபிஸ்
வர்ரறன் அண்ணா" என்றாள்.... சற்றுரநர
தயக்கத்துக்குப் பிறகு
" ஹம்சமனப் ரபாய்
எப்படியிருக்கான்?" என்று மரகஷ் கமல் " இல்ர
ரகட்க...
ண்ணா... யாரும் ரபாய் பார்க்கம
அதரனாட
அர்த்தமும்
ஆழமும்
யாராவது பார்த்தீங்களா?
புரியும்...
..... சம்சாரம் நடத்தி சிரமப்பட்டால் தான் யாருரம
பார்க்க
ரவணாம்னு
முடிவு
பண்ணிருக்ரகாம் " மான்சி நிதர்சனமாக ரபசினாள்... " ம் நீ கசால்றதும் ககரக்ட் மான்சி... ஆனா அவன் நல்
ா வருவான்னு நம்பிக்மக
இருக்கு" என்றான் மரகஷ் நல்
ா வருவான் தான்... எனக்கும் நம்பிக்மகயிருக்கு... ஆனா இந்த வயசு
குடும்ப
சுமம அவனுக்குத் ரதமவயா? என்று மான்சி மனதுக்குள் ரயாசிக்கும் ரபாரத... இந்த குடும்பத்மத தான் சுமக்க ஆரம்பித்த ரபாது தனக்கு வயது பதினாறு தான் என்று ஞாபகம் வந்தது மரகஷிடம் ரவறு எதுவும் ரபசாமல் ... கச்ரசரி எங்ரக என்று மட்டும் விசாரித்து விட்டு ரபாமன மவத்தாள்....
மறுநாளில் கநஞ்சி
இருந்து
ிருந்து
பாடும்
குரக
டுத்து
பறமவயாக பாடும்
மாறினாள்
ரபாது
அந்த
மான்சி...
குரர
ாடு
கண்மூடி
கநஞ்சி
ிருக்கும்
பாரமும் ககாஞ்சம் ககாஞ்சமாக குமறந்தது.... சத்யனின் வராரத
ரஹாட்டலுக்ரகா என்று
வட்டுக்ரகாப் ீ
கசான்னப்பிறகு
அவமானப்படுத்துவது ரபால் அல் ஆனால்
பாடல்கமளப்
பாடப்
ரபாக
ரதடிப்
அவளது
ரபாவது
தன்மானம்
அவளது
தடுத்தது...
காதம
அவரள
வா ஆகும் ...
பாட
மனதுக்குள்
சத்யன்
மீ தான
காதல்
தான்
கபருகியது .... கண்மூடி ரசித்துப் படும் ரபாது அருகில் அமர்ந்து சத்யன் ரசிப்பது ரபா
ரவ ரதான்றியது... அவனுக்கு தன் குரலும்.. அதில் வரும் ராகமும் பிடிக்கும்
என்று
கதரிந்ததால்
கராம்பரவ
ரசித்து
குர
ில்
கமருரகற்றி
ரகட்ரபார்
அதிசயிக்கும்படி பாடினாள் " ரதவன் தந்த வமண... ீ " அதில் ரதவி கசய்த கானம்.... " ரதடும் மககள் ரதடினால்... " அதில் ராகமின்றி ரபாகுரமா?? " ரமகம் பாடும் பாடல் ரகட்ரடன்... " நானும் பாடிப் பார்க்கிரறன்... " ரமகரமா... ரசாகரமா... " இனியும் எந்தன் கநஞ்சம் தூங்குரமா? " ரதவன் தந்த வமண... ீ " அதில் ரதவி கசய்த கானம்.... மான்சியின் கசால்
நிமனப்பு
ிவிட்டாரனத்
கபாய்யாகவில்ம
தவிர...
தன்
உயிரின்
....
மான்சிமயப்
பாதிமய
பிய்த்துப்
ரபா
என்று
ரபாட்டது
ரபால்
தவித்துத் துடித்தான் சத்யன் .... ரபான்னு எவ்வளவு
கசான்னதும் வ
ிக்கும்னு
ரபாய்ட்டாரள?... என்மனப் நிமனச்சாளா?
சத்யனின்
பத்தி
நிமனச்சாளா? எனக்கு
ரகாபத்திற்கு
ஆயிசு
கவகு
குமறவாக இருந்தது .... ரகாபமிருந்த இடத்தில் ஏக்கம் வந்து அமர்ந்தது ... ஆனாலும் விசா
த்துக்கு ககாடுத்த வாக்கு அப்படிரய இருந்தது ... அதில் எந்த
மாற்றமும் நிகழவில்ம
.... கம
இல்
ாவிட்டால் ரவறு யார் ? அந்த ரகள்வி
மட்டும் முற்று கபறாமல் அப்படிரய நின்றது... கம
ச்கசல்விமய
இல்ம
மான்சியின்
தம்பி
திருமணம்
கசய்ததில்
சந்ரதாஷம்
கயன்றாலும் மனதுக்குள் நிம்மதி பரவியமத தடுக்க முடியவில்ம
...
சரகாதரிக்காக இவன் என் பாமதமய சுத்தப்படுத்துகிறான்... இவன் தாரயா மகளின் வாழ்வுக்காக கமாத்தம் எல்ர
என்மன
முடிகவடுக்க
மான்சியின்
ாருக்கும்
மனதில்
கசால்
நான்தான்
கதரிந்திருக்கிறது....
ிவிட்டுப்
ரபாயிருக்கிறாள்...
இருக்கிரறன்
சத்யன்
என்று
கர்வமாய்
அவள்
தனது
ஆக
வட்டில் ீ
மீ மசமய
திருகிவிட்டுக் ககாண்டான் .... ஹம்சனின்
துணிச்சல்
ஆச்சர்யமாக
இருந்தது
...
இந்த
வயசு
கல்யாணத்மத
கசய்துகிட்டு என்ன கசய்யப் ரபாறான்? ஆனாலும் அவர்களின் கபாருத்தம் கண்டு ர
சாகப் புன்மனமகத்துக் ககாண்டான்...
இரண்டு
நாட்களாக
நிதானமாக
ரயாசிக்மகயில்
..
ஹம்சனின்
கசயலுக்குப்
பின்னனியாக மான்சி இருந்திருக்கமாட்டாள் என்று உறுதியாக நம்பினான்.... எப்படி மான்சியின் தாய்
தன்னிச்மசயாக
வந்தாரளா? அரதரபால்
ஹம்சனின் திருமண
முடிவும் தன்னிச்மசயானது தான் என்று புரிந்தது ... ஹம்சன் ரபசிவிட்டுப் ரபான வார்த்மதகள்... " என் காதம தரமாட்ரடன்"
இந்த
வார்த்மத
ஏன்
என்னிடமிருந்து
யாருக்காகவும் விட்டுத்
வரவில்ம
? நான்
சமூக
ரகாமழயா? ..... ஹம்சனின் வயதுக்கு பிற்கா என் வயதுக்கு எல் துளியும்
சுயந
த்மத புதிதாக வந்த காதல் மமறக்க
ாவற்மறயும் அ
மில்ம
ரய?...
ாம் ... ஆனால்
சி ஆராயரவண்டியுள்ளரத? எனது முடிவில்
மான்சியின்
எதிர்கா
த்மத
மட்டும்
தாரன
நிமனக்கிரறன்.... இதனால் நான் ரகாமழயாகி விடுரவனா??? ரயாசித்து
ரயாசித்து
அவனுக்காக
மபத்தியம்
ஏற்படுத்தியிருந்த
பிடிக்காமல் ரஹாட்டல்
சத்யமன தான்
காப்பாற்றியது
மான்சி
சத்யனுக்கு
ஒய்வு
....
ககாடுக்காமல் தனக்குள் அடக்கிக் ககாண்டது ... ரஹாட்டல்
ரவம
சிமறயில்
தனக்கு
இல் எல்
ாமல்
அவனுக்கு
ாமுமாய்
மற்கறாரு
இருந்த
கடமமயும்
ஆறுமுகத்துக்கு
இருந்தது வாழ
...
வழி
கசய்யரவண்டும் .... விடுதம ஊருக்கு
ஆனதும் தன் மமனவி ரசரம் ரபானதாக தன்னால் நிரூபிக்கப் பட்ட ரபாக
விருப்பமில்ம
என்பதால்
அவனுக்கும்
வாழ
வழி
கசய்ய
ரவண்டிய கபாறுப்பு சத்யனுக்கு இருந்தது ... முப்பது வயதில்
சிமறக்கு வந்து கடந்த ஒன்பது வருடமாய் சத்யனுக்கு நல்
நண்பனாய் இருக்கும் ஆறுமுகமும் நன்னடத்மத காரணமாக இன்னும் மாதங்களில் கவளிரய வந்துவிடுவான்...
ஒருசி
இருவரும்
சிமறயில்
ரவம
கசய்த
அனுபவம் இருந்ததால்... சிமறயி
டிடர்ைண்ட்
தூள்
தயாரிப்பில்
ரசாப்புத்
தூள்
வருட
ிருந்து கவளிரய வந்தவர்களின் மறுவாழ்வுக்காக
அரசாங்கம் தரும் உதவிகமளப் பயன்படுத்தி வங்கியில் ர ஒரு
ப
கம்கபனிமய
நிர்மானிக்க
ான் கபற்று சிறியதாக சிமறயிர
ரய
முடிவு
அவமர
சந்திக்க
கசய்திருந்தனர்... அது
விஷயமாக
கையி
ர்
கிளம்பினான் சத்யன் ... சி
உதவுவதாக
நாள் அம
கசால்
ியிருந்ததால்
ச்சலுக்குப் பின் நட்புடன் வரரவற்ற அதிகாரி
சத்யனுக்கு உதவுவதாக கூறினார்... கையி
ரின்
மககயழுத்துடன்
கூடிய
மகதிகளுக்கான மறுவாழ்வு ர
பத்திரத்மத
வங்கியில்
ககாடுத்து
எக்ஸ்
ானுக்காக அப்மள கசய்துவிட்டு வந்தான்.....
இதுரபால் ஆரம்பிக்கப்படும் சிறு கதாழில்களில் உறுவாக்கப்படும் கபாருட்கமள .... சிமறக்கு
வந்து
மகதிகளின்
தயாரிப்மப
வாங்கிச்
கசல்லும்
நிறுவணங்கரள
கபற்றுக் ககாள்ளும் என்பது கூடுதல் சலுமக... ஆனால் எத்தமன ரபர் இவற்மறப் பயன்படுத்திக் ககாள்கிறார்கள் என்பதுதான் ரகள்விக் குறி... சத்யன்
சிமறயில்
திட்டமிடும்
உருவாக்கியிருப்பாள்
என்று
ரபாது
மான்சி
கதரியாது...
இருந்தாலும் திட்டமிட்டமதயும் வி
தனக்காக
இப்ரபாது
ஒரு
கதரிந்தபின்
க்கித் தள்ள முடியவில்ம
ரஹாட்டம சந்ரதாஷமாக
... ஏற்பாடு கசய்து
மவத்தால் ஆறுமுகம் வந்ததும் இருவருமாக ரசர்ந்து பார்த்துக் ககாள்ளளாம் என்று நிமனத்து தான் மும்முரமாக அந்த ரவம
யில் இறங்கினான்... அத்தமனக்கும் மக
ககாடுத்தது சத்யனின் நன்னடத்மத தான்... ரஹாட்ட
ிலும்
உணவிலும்
வாடிக்மகயாளர்கள் இருந்தது கசால்
...
ி கா
சி
மாற்றங்கள்
அதிகமானார்கள்...
எப்படிப்பட்ட
சாதமன...
மான்சிமய எனக்காகத்
கசய்ய நிமனத்துப்
..
இன்னும்
கபருமமயாக
தாரன? அவளிடம்
ில் வழ்ந்து ீ கிடக்க முடியாமல் தடுக்கும் சூழ்நிம
காதம
கமள அறரவ
கவறுத்தான் சத்யன்... ஒரு வாரம் கடந்த நிம
யில் அன்று காம
கசன்று
திரும்பியவன்
மாரியின்
மான்சி
சம்மந்தப்பட்ட
கசய்தியாகத்தான்
தனது ர
முகத்தில்
இருந்த
இருக்கும்
ான் விஷயமாக வங்கிக்கு ம
ர்ச்சிமய
என்று
கண்டு
யூகித்து
ஏரதா
,, எமதயும்
ரகட்காமல் அமமதியாக ரகஷ் கவுண்டரில் ரபாய் அமர்ந்தான்.. அதுவமர அமர்ந்திருந்த பழனி பளிச்சிடும் சிரிப்புடன் எழுந்து கசல்
... விஷயம்
என்னவாக இருக்கும் என்ற குழப்பத்துடன் சாப்பிட்டு வந்தவர்களிடம் பில்லுக்கான பணத்மத வாங்கி ககாண்டிருந்தான்...
ரமமசயில் எடுத்து
மடித்து
மவத்திருந்த
பிரித்தான் ...
கச்ரசரி
அடுத்த
அன்மறய
கதருவின்
ஒரு
ரநாட்டிமஸ
ரததியில்
அம்மன்
ரநாட்டிஸ் அது ...சத்யனுக்குள் சில்க
ஸ்வர
ரகாவில்
தற்கசய
சங்கமம்
ாக
பார்த்துவிட்டு
இமச குழுவினரின்
திருவிழாவில்
ன்ற உணர்வு.... புன்னமக ர
நடப்பதற்கான சாய் உதடுகமள
வருட... எப்ரபாது என்று பார்த்தான்... இரவு ஒன்பது மணிக்கு கச்ரசரி ஆரம்பம் என்று ரபாட்டிருந்தது ... சத்யனின் பார்மவ அவசரமாக கடிகாரத்மதத் கதாட்டு வந்தது .. இரவு ஒன்பது மணிக்கு இன்னும் ப
மணி ரநரமிருந்தது ..... உள்ளுக்குள் ஏக்கம் வந்து உ
வித்
திரிய .. கடிகார முள்மள கடுப்புடன் பார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்... மதிய
உணவு
கதருவில்
ரவமள
முடிந்ததும்
பாடிக்ககாண்டிருந்த
சத்தத்தில் படுக்க முடியவில்ம வட்டுக் ீ
கதமவத்
கசன்றான்
....
பிரமாண்டமான
சத்யன்
ரரடிரயா
கசட்டின்
கசன்று
ஒ
ி
ஓய்கவடுக்க..
காமத
கிழித்தது...
...
திறந்துககாண்டு
கவளிரய
கதருவின்
இரு
பந்தல்
கபண்கள்
...
வட்டுக்கு ீ
வந்தவன்
பக்கத்மதயும் காம
யி
ரகாவி
அமடத்துப் ிருந்து
ின்
அருரக
ரபாடப்பட்டிருந்த
வரிமசயாக
மவத்த
கபாங்கல் அடுப்பின் கநருப்பு இன்னும் கனன்று ககாண்டிருந்தது ..... இன்னும் சற்று ரநரத்தில்
நடக்கப்
ரபாகும்
அம்மன்
புறப்பாடுக்கான
ஆயத்தம்
மறுபுறம்
நடந்துககாண்டிருந்தது ..... சத்யமன அமடயாளம் கதரிந்தவர்கள் அறிமுகப் புன்னமகயுடன் வரரவற்றனர்.... சத்யன் மரியாமதயுடன் தம
யமசத்து விட்டு ரகாவி
ில் இருக்கும் அம்மமனப்
பார்த்து கும்பிட்டுக் ககாண்டான் .... திரும்பி வந்து அம்மன் புறப்பாடுக்காக பூவால் அ
ங்காரம் கசய்துககாண்டிந்த இடத்துக்கு வந்து ரவடிக்மகப் பார்த்தான்...
அப்ரபாது
ஒரு
பதிகனட்டு
வயது
இமளஞன்
வந்து
சத்யனின்
பற்றிக்ககாண்டு " வாங்கண்ரண... ... " என்று சிரித்தவன் ... தம ரநத்து வரம
மநட்டு
கரகாட்டத்துக்கு
வருவங்கன்னு ீ
மகமயப்
மய கசாரிந்தபடி "
கநமனச்ரசன்...
நீ ங்க
ரயண்ரண?" என்று கூற...
" ரநத்து பூராவும் ககாஞ்சம் கவளி ரவம
அதிகம்ப்பா... சுத்துனது கராம்ப டயர்டா
ஆயிருச்சு... அதான் ரகாயில் பக்கரம வரமுடியம
?" என்று சத்யன் சமாதானம்
கசான்னான்... " பரவால் உபயம்
ண்ரண இன்மனக்காவது இருக்கீ ங்கரள? அதுவும் பாட்டுக் கச்ரசரி உங்க
ரவற.....
நிமிர்ந்தான்....
"
என்று
அந்த
இமளஞன்
கசான்னதும்
சத்யன்
கவடுக்ககன்று
" எங்க உபயமா?" என்று குழப்பமாக ரகட்டான்... " ஆமாண்ரண... விழா குழுவினர் ரபாய் ரகாயிலுக்கு கடாரனஷன் ரகட்டப்ப உங்க அப்பாவும்
அம்மாவும்
குடுத்துர்றதா கசால் அக்காரவாட
தான்
பாட்டுக்
கச்ரசரிக்கு
கமாத்த
பணமும்
அவங்கரள
ி... உங்க ஓட்டலுக்கு வருரம? கசவப்பா ஒரு அக்கா.. அந்த
கச்ரசரிமயரய
ஏற்பாடு
கசய்ய
கசான்னாங்க...
விழா
கமிட்டி
இருக்குற சுப்மபயா தான் ரபாய்ப் பார்த்து கச்ரசரிக்கு நாள் வச்சிட்டு வந்தாரு... உங்களுக்கு எதுவும் கதரியாதாண்ரண? " என்று ரகட்டான் அந்த மபயன்... பாருடா இதுக கரண்டும் சத்தமில்
ாம எவ்வளவு ரவம
மனதுக்குள் நிமனத்துவன் " கசால்
கசய்திருக்குகனு.... என்று
ிருப்பாங்க தம்பி,, நான் தான் ஒர்க் கடன்ஷன்
மறந்திருப்ரபன்" என்றான்.... " சரிண்ரண மநட் பத்து மணிக்கு வந்துடுங்க... நான் உங்களுக்கு கரடியா இடம் பிடிச்சு மவக்கிரறன் " என்றவன் ஒரு அசட்டு சிரிப்புடன் தம ..... " விழா ஆளுங்க எல்
ாருக்கும் நம்ம ஓட்டல்
மய கசாரிந்தவாறு
தான் சாப்பாடு வாங்கிட்டு
வர்ரறண்ரண.... ரநத்து கரகாட்ட ரகாஷ்டிமய கூட அங்கதான் சாப்பிட கூட்டிட்டு வந்ரதன் " என்றபடி வழிச சத்யன்
கமல்
ிய
ாய் கூற ...
சிரிப்புடன்
தனது
சட்மட
பாக்ககட்டில்
இருந்து
ரூபாமய எடுத்து அந்த இமளஞனின் பாக்ககட்டில் மவத்து கசல்
...
அந்த
மபயன்
பின்னார
ரய
வந்து
சத்யனின்
ஒரு
நூறு
விட்டு அங்கிருந்து
மகமயப்
பிடித்து
"
தாங்க்ஸ்ண்ரண ... என் ரபரு சுப்பிரமணி அண்ரண" என்றான்... சத்யன் வட்டுக்கு ீ வந்தான்.... மாரியும் பழனியும் கமடயில் தான் இருந்தார்கள்.... அவர்களிடம் உடரன
ரபாய்
ரகட்க
ாமா
மாற்றிக்ககாண்டு
...
? என்று
எண்ணியவன்
ஏரதாகவாரு
தனது
ரயாசமனமய
எதிர்பார்ப்புடன்
ஏற்பாடு
கசய்திருக்கிறார்கள்... அமதப் ரபாய் இப்ரபாது ரகட்டு தரம்சங்கடத்துக்குள்ளாக்க ரவண்டாம் ... என்று எண்ணியபடி கட்டி
ில் படுத்துக் ககாண்டான்...
மான்சிமய
நிமனப்பு
காணப்ரபாகிரறாம்
அசதியுடன் கமல் மாம
என்ற
கநஞ்சகமல்
ாம்
பூத்திருக்க...
கண்மூடினான்....
ஐந்து மணிக்கு பழனி வந்து எழுப்பியதும் புத்துணர்ச்சியுடன் எழுந்தவன்
குளித்துவிட்டு ரவறு உமடக்கு மாறி ரஹாட்டலுக்கு வந்தான்... இரவு
உணவுக்கான
ரவம
பரபரகவன
நடந்து
ககாண்டிருந்தது...
கல்
ாவில்
உட்கார்ந்த மகனுக்கு காபி எடுத்து வந்து ககாடுத்த பழனியின் முகத்தில் சிரிப்பும்
சந்ரதாஷமும்
மாறரவயில்ம
...
சத்யன்
அமத
கவனித்தபடி
ில்
கூட்டம்
முண்டியடித்தது...
காபிமய
அருந்தினான்.... இரவு
எட்டு
வந்தவர்கள்...
மணி
ரஹாட்ட
பாட்டுக்
கச்ரசரிமயப்
பார்க்க
கூட்டம் நிரம்பி வழிய... கூட்டத்தில் அல் அமர
மவத்துவிட்டு
சத்யன்
வந்த
ரவறு
திருவிழாவுக்கு
ஏரியாக்காரர்கள்
என
ாடும் அப்பாமவ இழுத்து வந்து ரகஷில்
சாப்பிடுவர்களுக்கு
என்ன
ரதமவ
என்று
ரகட்டு
சர்வர்களிடம் ஆர்டர் கூற ஆரம்பித்தான்.... கவள்மள ரவட்டிமய மடித்துக் கட்டிக்ககாண்டு ஒரு முத கதாழி
ாளியாக
இங்குமங்கும்
திரிந்த
சத்யன்
ாளியாக இல்
கராம்பரவ
ாமல்
அழகாக
கம்பீ ரமாக
உணவுகளும்
ஓரளவுக்கு
இருந்தான் இரவு கா கல்
ஒன்பது
மணிக்கு
ியானது .... எல்
கூட்டம்
அடங்க....
தயாரித்த
ாவற்மறயும் ஒழுங்குபடுத்தி விட்டு சத்யன் வந்து மீ ண்டும்
ாவில் அமர்ந்த ரபாது சுப்பு கச்ரசரி குழுவினருடன் ரஹாட்டலுக்கு வந்தான் ...
சத்யமனப் பார்த்து நட்பாக புன்னமகத்து " அண்ரண க்ச்ரசரி ஆளுகளுக்கு டிபன் ரவனும்ண்ரண" என்றான் .... சத்யன்
அமமதியாக
பரபரப்புடன்
இருந்தாலும்
தன்மன
சரிகசய்து
உள்ளுக்குள் ககாண்டு
இருந்த
மான்சியின்
நிமிர்ந்து
அமர்ந்து
காத
ன்
வாசம
ரநாக்கினான்... " கநாடிக்ககாரு முமற... " நீ வருவாகயன... " உன் வழிகயங்கும் .. " என் விழிகள் ரமய்கிறது... " எனக்கும் கதரியும் ... " நீ வரும் கபாழுது.. " இதுவல்
என...
" ஆனாலும் அதிசயம் நிகழுமா என.. " ஆவர சி
ாடு நான் பார்த்திருக்கிரறன் !!!
கபண்களும் ஆண்களும் வந்தனர் ... யாரிடரமா ரபசிக்ககாண்டு மரகஷ் கூட
வந்தான்...
எல்ர
ாரும்
இருக்மகயில்
கசன்று
அமர்ந்ததும்
இறுதியாக
மான்சி
வந்தாள் .... ைீன்ஸூம் டீசர்ட்டும் ரபாட்டிருந்த ஒரு இமளஞனுடன் உற்சாகமாக ரபசிக்ககாண்டு வந்தாள்....
அவள் பார்மவ சத்யமனத் ரதடவில்ம
.... அ
ட்சியமாக நாற்கா
ிமய இழுத்துப்
ரபாட்டு அமர்ந்தாள் ... அவளுக்கு எதிரில் அமர்ந்த அந்த இமளஞன் மீ ண்டும் தனது ரபச்மசத் கதாடங்கினான்... மான்சி,, ரவம கூந்தம
பாடுகள் நிமறந்த கவள்மளநிற மடட் சுடிதாரில் வந்திருந்தாள் ...
பின்னாமல்
லூஸாக
விட்டிருந்தாள்...
மவத்த சிறு ைிமிக்கி அவள் ரபசும் ரபாகதல்
காதுகளில்
கவள்மளக்
கல்
ாம் ஆடியது .... கநற்றியில் ககாஞ்சம்
முடிமய இழுத்து கசயற்மகயாய் சுருட்டி விட்டிருந்தாள்... அழகான புருவத்மத மம தீட்டி ரமலும் அழகாக்கியிருந்தாள்... ரபசும் ரபாது படபடகவன அடித்துக்ககாண்ட இமமகள்...... தனது சிவந்த உதடுகளுக்கு சாயமிடாமல் .. பளபளகவன ஏரதாகவாரு ஆயில்
மட்டும்
தடவியிருந்தாள்...
அது
அவளது
தடித்த
உதடுகளுக்கு
படு
கவர்ச்சியாக இருந்தது ... சத்யன் நிமிடத்திற்கு ப அவரளா
சத்யமன
முமற அவமளப் பார்த்து தனக்குள் பதுக்கி மவக்க...
நிமிர்ந்தும்
ரபச்சுக்கு சிரிப்பதிர
கூட
பார்க்கவில்ம
....
அந்த
இமளஞனின்
ரய இருந்தாள் ....
சத்யனின் சீட்டுக்கு கீ ரழ யாரரா கநருப்மபப் பற்ற மவத்தது ரபால் கவந்து ரபாக ஆரம்பித்தான் சத்யன்.... எழுந்து ரபாய் அவமள இழுத்து அமணத்து சுழிச்சுப் ரபசி சிரிக்கிற அந்த உதடுகமள???? .... இல் விட்டா
என்ன????
சத்யனால்
இல்
கட்டுப்படுத்தரவ
இமளஞனுடன் ரபசுவமத கூட தாங்க பார்க்கம
அது ரவணாம்.... இழுத்து நாலு அமற முடியவில்ம
.....
அவள்
அந்த
ாம் ... ஆனா இவமனத் திரும்பிக் கூட
ரய???? கநஞ்சும் சிறு குழந்மதமயப் ரபால் சினுங்கியது
மாரியும் பழனியும் மான்சிமய விட்டு இப்படி அப்படி நகரவில்ம
... சர்வர்கமள
ஒதுக்கிவிட்டு அவர்களின் மகயார
ரய பறிமாறினார்கள்... மான்சி அவர்களிடம்
மட்டும் இயல்பாக ரபசினாள்... எதிரி
ிருந்தவனுக்கு அவர்கமள அறிமுகம் கசய்து
மவத்தாள் ... மாரி அந்த இமளஞனிடம் சிரித்து ரபசி ஏரதா விசாரிக்க சத்யனுக்கு கடுப்பாக இருந்தது அப்பா அம்மா மீ து ரகாபம் கூட வந்தது ... இவங்க கூட நான் இங்க இருப்பமத அவகிட்ட கசால் எல்ர
ம
ரய? எரிச்சலுடன் பார்மவமயத் திருப்பினான்....
ாரும் சாப்பிட்டு முடியும் வமர கூட மான்சி இவமனப் பார்க்கவில்ம
...
ரகாபத்தில் ககாந்தளிக்கும் மனமத அடக்க வழியின்றி அமர்ந்திருந்தான் சத்யன்... சாப்பிட்டு விட்டு எல்ர இருக்கும்
ரகஷ்
ாரும் கவளிரயர ... மான்சி இறுதியாக வந்தாள்... சத்யன்
கவுண்டர்
அருரக
வந்தவள்
நின்று
திரும்பினாள்...
சத்யனின்
இதயம் படபடகவன அடித்துக் ககாண்டது... பக்கத்தில் வந்த இமளஞனிடம் " தருண்
பத்து ரூபாய் இருந்தா ககாரடன் " என்று ரகட்க... அந்த தருண் பத்து ரூபாமய எடுத்து மான்சியிடம் ககாடுத்தான்... பணத்மத வாங்கி சுருட்டி மடித்தவள் சத்யனின் ரமமசயில் இருந்த ஊனமுற்ரறார் உதவி உண்டிய ஆத்திரத்தில் ரதானம
ில் ரபாட்டுவிட்டு அ
சத்யன்
ட்சியமாக திரும்பிச் கசன்றாள்...
எழுந்ரதவிட்டான்
...
ஒரு
வார்த்மத
கூட
ரபசனும்னு
யா?... நான் அப்படி என்னடி பண்ரணன்... குமுறிய இதயம் கமல்
கசிய
ஆரம்பிக்க ... எதுவுரம ரபசாமல் ரகஷில் இருந்து எழுந்து வட்டுக்குச் ீ கசன்றான்... மாரியும் பழனியும் கநாந்து ரபாய் நடந்து கசல்லும் மகமனப் பார்த்தார்கரளத் தவிர கவம
ப் படவில்ம
வட்டுக்கு ீ
வந்த
படுக்மகயில்
... இருவரும் ஒருவமரகயாருவர் பார்த்துக்ககாண்டனர் ...
சத்யன்
விழுந்து
காத
ி
உதாசீனப்படுத்திய
புரண்டான்
...
எப்படியிருக்ரகன்னாவது ரகட்டிருக்க எவ்வளவு மமக்கசட்
ரநரம் அ
எழுந்து
வார்த்மதக்
மபயன்
கூட
ரபா
ரபசம
ரய?
ாரம? கவதும்பியது சத்யனின் மனது ...
படுத்திருந்தாரனா
றியதும்
ஒரு
டீரனஜ்
கதரியவில்ம
அமர்ந்தான்...
...
இன்னும்
கவளிரய சற்று
ரகாவி
ரநரத்தில்
ில்
அவன்
மான்சி பாடப்ரபாகிறாரள? பாத்ரூம் கசன்று முகம் கழுவிவிட்டு வந்தான்.... ரஹாட்ட
ில்
ரவம
கசய்யும்
சாந்தி
சத்யனுக்கான
உணமவ
எடுத்து
வந்து
மவக்க .... " அக்கா சாப்பாடு ரவணாம்... பால் மட்டும் ஒரு கப் ககாண்டு வாங்க" என்று கசால்
... சாந்தி அவமன கவம
யுடன் பார்த்துவிட்டு சாப்பாட்மட திரும்ப
எடுத்துச் கசன்றாள்... சற்று
ரநரத்தில்
ரபாரறன்
...
பால்
வர...
அம்மாட்ட
வாங்கி கசால்
குடித்துவிட்டு
ிடுங்கக்கா"
"
பாட்டுக்
என்று
கச்ரசரி
கூறிவிட்டு
பார்க்கப் கவளிரய
கிளம்பினான் .... ரகாவிம
கநருங்கும்
கூட்டத்துக்குள் அண்ரண
புகுந்து
உங்களுக்கு
ரபாரத
இவமன
ரவகமாக
வந்து
ரமமடக்குப்
அமடயாளம் சத்யனின்
பக்கத்து
வாங்கண்ரண" என்ரு அமழத்துச் கசல்
ரய
கண்டு
மகமயப் ரசர்
ககாண்ட
சுப்பு
பற்றிக்ககாண்டு
ரபாட்டு
"
வச்சிருக்ரகன்..
...
சத்யன் புதிதாய் வந்து ஒட்டிக் ககாண்ட புன்னமகயுடன் அவனுடன் கசன்றான்... சுப்பு
கசான்னது
ரபால்
மமறவாக ஒரு மூம
ரமமடக்கு
சற்று
அருகிர
ரய
ரகாயில்
யில் ஒரு ரசமர ரபாட்டு மவத்திருந்தான்...
பக்கமாக
" இது விட
உட்கார்ந்து பாருங்கண்ரண" என்றவன் ரவறு ஏரதா ரவம ...
விழாக்
சத்யனுடன்
குழுவினர்
நட்புடன்
அமழத்து
வந்து
சி
ர்
ரபசிவிட்டு
அறிமுகம்
வந்து
தங்கமள
கசன்றனர்...
கசய்ய...
அறிமுகப்படுத்திக்
இன்னும்
சத்யன்
ஒரு
ஒரு
சி
விஐபி
மர
ரபா
வணக்கம் கசான்னார்கள்... சங்கடமாக கநளிந்தான் சத்யன்... எல் வந்த வாழ்வு அல்
யாக நகர்ந்து ககாண்டு சுப்மபயா
எல்ர
ாம் மான்சியால்
வா?
சத்யமன விட்டு எல்ர
ாரும் அகன்றனர்... விளக்ககாளியில் ரமமட கைா
பாடல்
ரமமடயில்
குழுவினருக்கு
அமர்ந்தனர்...
மான்சியும்
முழக்கமாக ஒ
ாரும்
ரசர்கள்
வந்து
ரபாடப்பட்டதும்
அமர்ந்தாள்
ிகயழுப்பியது... முத
ில் சி
வாத்திய
எல்ர
ாரும்
கருவிகள்
ித்தது.. வந்து
ரசாதமன
அம்மன் பாடல்கள் பாடப்பட்டது...
அடுத்ததாக மரகஷ் வந்தான் .... அவனுடன் ரைாடிப் பாடல் பாட ரவறு ஒரு கபண் வந்தாள் .... இருவரும் சி சத்யனின்
மனம்
அவனுக்குப்
ப் பாடல்கமளப் பாடிவிட்டு ரபாய் அமர்ந்தனர்...
மான்சியின்
பிடித்த
வருமகக்காக
பாடம
தவித்தது...
ரகட்கப்ரபாகும்
கவகு
ஆர்வம்
நாட்கள்
கநஞ்மச
கழித்து நிமறக்க
எதிர்பார்ப்புடன் நிமிர்ந்து அமர்ந்தான்... மமக்குடன்
மான்சி
ஒருவமரகயாருவர்
வந்தாள்
பார்த்துப்
மூடிவிட்டு எந்த பாடல் முத முதல்
பாட
ாக
...
கூடரவ
புன்னமகத்துக்
தருண்
வந்தான்...
ககாண்டனர்.....
மமக்மக
இருவரும் மகயால்
ில் பாடுவது என்று ரகசியமாகப் ரபசிக் ககாண்டனர் ...
கைண்டில்ரமன்
படத்தின்
உசி
ம்பட்டி
கபண்க்குட்டி
பாடம
தருண் ஆரம்பிக்க.... மான்சி கதாடர்ந்து பாடினாள் ..... " கண்டமனூரு மம தாரரன் கண்ணு
கவச்சா ஆகாதா?
" மமய மவக்கும் சாக்க கவச்ச மகய்ய கவப்ரப கதரியாதா? "அ
ங்காநல்லூர் ைல்
ிக்கட்டு ரசர்ந்துரபானால் ஆகாதா?
" மாடு புடிச்சி முடிச்ச மகய்யில் மயி " மயிர
மயிர
புடிப்ரப கதரியாதா?
இறககாண்ணு ரபாடு...
" தானா விழுந்தா அது உம் பாடு.... " இறகு எதுக்கடி ரதாமகரய ககமடக்கும் அதுக்கும் கா " உசி
ம் வரும்...
ம்பட்டி கபண்குட்டி முத்துப்ரபச்சி
" உன் ஒசரம் பாத்ரத என் கழுத்து சுளுக்கி ரபாச்சு " கவட
ப்கபாண்ணு நுனி நாக்கு கவத்தம
" ரவப்பமரத்து கிளி மூக்கு கவத்த " இடுப்பு ரச
யார
கசவந்திருக்கு....
ரபாட்டா கசவந்திருக்கு...
இமடகவளியில் எனக்கு மட்டும் இடமிருக்கு..
" ஆசபட்ட மாமனுக்கு ஆண்டிப்பட்டி மடமிருக்கு... " தணியும் தணியும் தானா தணியும்.... " தடியால் அடிச்சா ககாடியா ம " மனச ரசம சத்யனுக்கு கமல்
ரும்...
க்குள் மமறப்பது ஒளிப்பது அது தான் கபண்ணின் குணம்...
பாடல்
ரசிக்க
நடனமாட
வில்ம
ஆரம்பித்து
...
அதிலும்
மான்சிமய
சி
வரிகளுக்கு
ரநாக்கி
தனது
அந்த
மகமய
தருண்
நீ ட்ட
...
மான்சியும் ஒரு மகயில் மமக்மகப் பிடித்துக் ககாண்டு மறு மகயால் தருணின் மகமயப் பற்றிக்ககாண்டு கால்கமள அமசத்து ர
சாக ஆடியபடி பாட ஆரம்பிக்க...
கூட்டத்தின் விசில் சத்தம் காமத கிழித்தது ... சத்யன்
புமகய
அமமந்தது
ஆரம்பித்தான்.... ....
மான்சி
இருவரும்
ஆடிக்ககாண்டும் பாடம
தரண்
ரைாடிப்
பாடல்
ஒருவமரகயாருவர்ப்
மிக
சிறப்பாக
பார்த்துக்ககாண்டும்
பாட.. கூட்டம் ஏகமாய் மகத்தட்டியது...
அடுத்தப் பாடலும் இவர்கரள பாடினார்கள்... தருண்தான் ஆரம்பித்தான்... " நீ கட்டும் ரசம
மடிப்பு
நான் கசங்கி ரபாரனன்டி
" உன் எலுமிச்சமபழ நிற இடுப்பு
கிரங்கி ரபாரனன்டி
" அடிரய சூடான மமழரய உடம்பு ரபால் நமனஞ்சுகா " ககாடிரய கவத்திம
ககாடிரய சுண்ணாம்பு நான் தர
" அழரக தாவணி பூரவ ரதமன எடுதுக்க " ககாலுசு கபாட்ட கா சத்யனுக்கு
இருப்பு
ிர
ககாள்ளவில்ம
எழுந்து
ாமா
ாமா
தாளம் கபாட்டுக்க ...
மா
ாமா
ரபாய்விட
ாமா
என்று
நிமனத்தாலும்.. மான்சி நிச்சயம் பாடுவாள் என்ற ஆமச ஒருபுறம் அவமன இருக்க மவத்தது... ஆனால் கச்ரசரியின் இறுதி வமர சத்யனுக்குப் பிடித்த பாடம
பாடரவ இல்ம
மான்சி... சத்யனுக்கு
ஒரு
ரயாசமனத்
ரதான்ற
தனது
சட்மடப்
பாக்ககட்டி
ிருந்து
ஒரு
சீட்டும்... ஐநூறு ரூபாய் பணமும் எடுத்தான்... சீட்டில் " ைானி படத்தின் காற்றில் எந்தன் கீ தம் கானத ஒன்மறத் ரதடுரத.... என்ற பாடம உள்ரள
பாடவும்..உங்கள் மவத்து
தன்
கா
ககாண்டு ரபாய் ரமமடயி
.
ரசிகன் " என்று டியில்
எழுதி
அமர்ந்திருந்த
குடு சுப்பு" என்ர்ரான்...
அந்த
சுப்புவிடம்
ஐநூறு
ரூபாமயயும்
ககாடுத்து
"
இமத
சுப்பு
வாங்கிக்ககாண்டு
ரபாய்
ரமமடயி
ிருந்த
மரகஷிடம்
ககாடுக்க....
அவன்
வாங்கிப் படித்துவிட்டு மான்சியிடம் காட்டினான்... இருவரும் ஏரதா ரபசிய பிறகு மமக்குடன் வந்த மரகஷ் " ஒரு ரசிகர் தனக்குப் பிடித்தப் பாடம ககாடுத்து கச்ரசரிக்கு அதனா
அதனுடன்
ஐநூறு
ரூபாய்
வாங்குற
பணம்
தவிர
பணமும் ரமமடயில்
பாடும் படி எழுதி
குடுத்திருக்கார்... யாரிடமும்
ஆனா
நாங்க
வாங்குவதில்ம
...
இந்த பணத்மத ரகாயில் உண்டியில் கசலுத்திவிட்டு அந்த ரசிகர் ரகட்டுக்
ககாண்ட பாடம கசான்னது
பாடுகிரறாம்" என்றான்...
மட்டுமில்
ாமல்..
விழாக்
குழுவினரிடம்
சத்யனின்
பணத்மதயும்
ககாடுத்துவிட்டான் மரகஷ்.... மான்சி மமக்குடன் வந்தாள்.... " அந்த ரசிகர் பாடச் கசான்ன பாடம இன்று பாட முடியாது.... அந்த பாட
என்னால்
ின் வரிகள் மறந்து ரபானதால் .. அவருக்காக
எனக்குப் பிடித்த பாடல் ஒன்மறப் பாடுகிரறன்" என்ற மான்சி பாட ஆரம்பித்ததும்... சத்யனால்
ஏமாற்றத்மத
தாங்க
முடியவில்ம
....
அந்த
உரிமமமயக் கூட இழந்துவிட்ரடனா?? கண்கள் சட்கடன்று க
பாட்மடக்
ரகட்கும்
ங்கிவிட சீற்றத்துடன்
எழுந்தான் ... அமர்ந்திருந்த ரசமர ஒரு உமத விட அது நான்கடி தள்ளிப் ரபாய் விழுந்தது ... சுப்பு திமகப்புடன் பார்த்தான் கூட்டத்துக்குள்
புகுந்து
வட்மட ீ
ரநாக்கி
நடந்தவமன
மான்சி
விடாமல்
பாடல் துரத்தியது ... கவட
ப்புள்ள ரநசத்துக்கு கசவத்தபுள்ள பாசத்துக்கு
அழகர் மம வாசமல்
காற்று வந்து தூது கசால்
ாரதா...
ி பூத்திருக்கு வாழ்க்மகப்பட காத்திருக்கு
சங்குமணி பூங்கழுத்தில் தா
ி கட்ட ரவணும் ஐயா
ரதகம் கதாட்டு ஆமச வந்து இளமனச வாட்டுமதயா உன்ன நிமனச்சி மனசி கூட்டுக்குள்ரள குருவி எல்
எனக்கு ஏக்கம் வந்தமதயா ாம் கசாந்தம் ககாண்டு ரபசுது
கசாந்தம் உள்ள நாம் இங்ரக ரைாடி எப்ரபா ஆவரதா ஊருக்குள்ரள ரசர்த்து மவத்து ரததி ஒன்னு பார்க்கணும் ஊரடங்கி ரபான பின்னும் நாம மட்டும் ரபசனும் சந்தனத்மத பூசவா கபாங்கி வந்து ரபாடவா சங்குமணி பூங்கழுத்தில் தா கவட
ி கட்ட ரவணும் ஐயா
ப்புள்ள ரநசத்துக்கு கசவத்தபுள்ள பாசத்துக்கு
அழகர் மம
காற்று வந்து தூது கசால்
ாரதா...
மாமன் கதாட மறுத்தும் உன்மன மறந்திருக்க முடியம
ரய
பாடிய
மருகி மருகி உருகி கருகி வாடமவக்கிறிரய மீ மச உள்ள ஆம்பமளக்கு ரராஷம் ஒன்னு ரபாதுமா மிச்சங்கமள மீ தங்கமள நானும் கசால்
ரவண்டுமா
பச்மசக்கிளி கநஞ்சுக்குள்ரள ரமாகத் தீமய மூட்டுற பாசங்கமள மூடி வச்சி பாவ
வும் காட்டுற
ரவட்டி கட்டும் மாப்பிள்ரள புத்தி மட்டும் ரபாதர ரகாபப்பட்டா கவட
ாபமில்ம
ப்புள்ள ரநசத்துக்கு கசவத்தபுள்ள பாசத்துக்கு
அழகர் மம
காற்று வந்து தூது கசால்
சத்யன் ரகாபமாக கசல்வமத ரமமடயி தனது பாடம
ரசந்து கிட்டா பாவமில்ர
நிறுத்தரவ இல்ம
ாரதா...
ிருந்தபடி பார்த்துக் ககாண்டிருந்த மான்சி
...
அவளுக்குத் கதரியும் அந்த சீட்மடக் ககாடுத்தனுப்பியது சத்யன் தான் என்று ..... ஆனாலும்
அந்த
பாடம
ப்
பாடாததற்கு
காரணம்
சத்யன்
மனதில்
கவறும்
பாடகியாக மட்டும் ஏன் இருக்கரவண்டும்? அடுத்ததாக இத்தமன நாட்களாக தன் குரல் மூ
மாக சத்யமன நிம
ரமமடயில் பாடுவதில்ம
பிரளாமல் வாழ மவத்த அந்தப் பாடம
இனி
என்று மான்சி ஏற்கனரவ முடிவு கசய்திருந்தாள்.... அதுப்
பாடரவண்டிய இடம் எதுகவன்று அவளுக்குள் ஒரு உறுதியிருந்தது ... சத்யனின்
ரகாபம்
மான்சியின்
விழிகமள
குளமாக்கியது....
கண்ண ீமரக்
கூட்டத்தினர் காணாதவாறு பாட்டில் கவணத்மத கசலுத்தினாள்... கச்ரசரி முடிந்து கூட்டம் கம
ந்தது.... ரமமடயி
ிருந்து இறங்கியவமள மாரி வந்து
மககமளப் பற்றிக் ககாண்டாள் ... கூடரவ பழனியும் நின்றிருந்தார்.... மான்சி சங்கடமாய் தம ரகாவம்
எனக்குத்
குனிய ... " ஏன் தாயி தம
கதரியாதா?
ஆனா
அவன்
கவுத்துக்கிற? எம் மவன்
கசான்ன
பாட்மடப்
பாடிட்டு
ரபாகரவண்டியது தான கண்ணு?" என்று மாரி ரகட்க... க
ங்கிய வ்ழிகளுடன் நிமிர்ந்த மான்சி... சத்யன் ரகட்ட பாடம
தனது காரணங்கமளச் கசால்
பாடததற்கான
... " ம் நீ கசால்றதும் சரிதான் தாயி.... இந்தப்பய
வம்பு ீ இன்னும் எம்புட்டு நாமளக்குன்னு பாக்க
ாம்" என்று மாரி மான்சிக்கு பரிந்து
வந்தாள்... அப்ரபாது சுப்மபயாவும் அங்ரக வர... அவர் மகளின் திருமண ஏற்பாடுகள் பற்றி சற்றுரநரம் ரபசிவிட்டு வட்டுக்கு ீ கிளம்பினாள் மான்சி மாரியும் பழனியும் பாட்டு கச்ரசரிக்கு ஏற்பாடு கசய்த தங்களின் முயற்சி கவற்றியா ரதால்வியா என்று புரியாமல் வட்டுக்கு ீ வந்தனர்...
சத்யனின் அமறயில் ஃரபன் சுழலும் சத்தம் மட்டும் ரகட்டது ... படுத்திருப்பான் என்று
நிமனத்து
மாரி
ஹா
ில்
படுத்துக்
ககாள்ள..
பழனி
ரஹாட்டலுக்கு
கசன்றார்.... ஆனால் அமறக்கு படுத்திருந்த சத்யனின் ககாதிப்பும் ரகாபமும் அடங்கியிருந்தது ... அதற்கு பதி
ாக கண்ண ீர் கமல்
அதன் தடத்மத அவனுள் பதித்தது ... மான்சியின்
ஒதுக்கம் தன்மன இவ்வளவு பாதிக்கும் என்று சத்யனுக்கு அப்ரபாது தான் புரிந்தது .... அவளின் ஒரு பார்மவ கூட என்மனத் கதாடவில்ம நான்
என்ன
கசய்ரதன்? அவள்
தம்பி
கசய்தது
ரய? அவ்வளவு கவறுக்கும்படி
மட்டும்
சரியா? என்று
சத்யன்
எண்ணும் ரபாது .. தம்பி கசய்ததற்கு மான்சிமய அவமதித்து நீ ரபசியது சரியா? என்று இவன் மனரம இவமன எதிர் ரகள்வி ரகட்க.... பதில் கதரியாது முகத்மத மூடிக்ககாண்டான்..... இப்படித் தாரன அன்று அவளுக்கும் வ
ித்திருக்கும்.... அன்று கண்ண ீருடன் கசன்ற
மான்சிக்காக இன்று அழுதான் சத்யன் .... அவன்
இதயம்
சிமதயாமல் ரவம
சிந்தமனகளில்
வந்தது....
இல்ம
ரஹாட்டல்
ரய?
சிக்கி
சிமதந்தாலும்
நடத்துவது
அத்தமனயும்
ஒன்றும்
உமழப்பு...
அந்த
தூக்கம்
என்னரவா
அவ்வளவு
சு
உமழப்பு
பமான
ககாடுத்த
இறுக்கத்தில் மான்சியின் நிமனவுகமளயும் மீ றி உறக்கம் வந்தது.... மறுநாள்
காம
எழுந்தவனுக்கு
குமறயவில்ம
.... கதளிவில்
மதியம்
மூன்று
சுமார்
முதல்நாள்
துன்பத்தின்
தாக்கம்
சிறிதும்
ாத முகத்துடரனரய ரஹாட்டலுக்குப் ரபானான்....
மணிக்கு
சுப்மபயாவும்
அவர்
மமனவியும்
மகளின்
திருமணப் பத்திரிக்மகமய எடுத்துக் ககாண்டு ரஹாட்டலுக்கு வந்தார்கள்... மதிய உணவு ரவம பழனியும்
முடிந்து ரபானதால் ரஹாட்ட
மகிழ்ச்சியுடன்
அவர்கமள
வரரவற்று
ில் யாருமில்ம உபசரிக்க..
.... மாரியும்
சத்யனும்
வந்து
நட்புடன் சுப்மபயாவின் மககமளப் பற்றிக்ககாண்டான் .. கல்யாண சம்மந்தமான ரபச்சில் சிறிது ரநரம் கசன்றது... பிறகு ஒரு தட்டில் பழம் பாக்கு
கவத்தம
யுடன்
பத்திரிக்மகமய
இவர்கள் வாங்கிக்ககாண்டனர்...
மவத்து
மாரி
பழனியிடம்
ககாடுக்க...
" கபாள்ளாச்சி
கல்யாணம்...
நம்ம
ஆளுக
எல்
கரண்டு ரவன் ஏற்பாடு கசய்திருக்ரகன்... எல் மாரியிடம் சுப்மபயாவின் மமனவி கசால்
ாரும்
ரபாறதுக்கு
ஒரு
பஸ்
ாரும் வந்துடுங்க மதினி" என்று
...
சத்யன் பத்திரிக்மகமயப் பிரித்துப் படித்துவிட்டு " அம்மாவும் அப்பாவும் வருவாங்க மாமா " என்று கசான்னதும் ... " அகதல்
ாம் ரவணாம்பா... நீ யும் கட்டாயம் வரனும்"
என்று சுப்மபயா கசான்னார்... சத்யன் புன்னமகயுடன் தம
யமசத்து மறுத்துவிட்டு வட்டுக்குப் ீ ரபாய்விட .... "
அவன் வரமாட்டாண்ரண.. நானும் இவரும் வர்ரறாம் " என்று மாரி கூறியதும் ... " அட என்னம்மா நீ இப்புடியிருக்க?... நாரன கஷ்டப்பட்டு இந்த கல்யாணத்துக்கு மான்சிமயயும் வரச் கசால்
ியிருக்ரகன்... நீ என்னடான்னா நீ ங்க கரண்டு ரபரும்
வர்ரறன்னு கசால்றீங்க?... ரபாய்ட்டு திரும்ப கரண்டு பகல் கரண்டு மநட் ஆகும்... கிமடச்ச
ரநரத்து
அதுக
ஒன்னுக்ககான்னு
எமதயாவது
ரபசி
ஏதாவது
ஒரு
முடிவுக்கு வரும்னு நான் பார்க்குரறன்... நீ ங்க கரண்டு ரபரும் அமத ககடுத்துடுவக ீ ரபா
ருக்ரக? கமாதல்
நின்னுட்டு
மாப்மளய
எதாவது சாக்குப் ரபாட்டு நீ ங்க கரண்டு ரபரும் வராம கல்யாணத்துக்கு
அனுப்புங்க
...
அதுக்கப்புறம்
அந்த
ஆண்டவன் விட்ட வழி..... " என்று சுப்மபயா விளக்கமா ககாஞ்சம் ரகாபமாகவும் கூட கூற.... மாரி வியப்பில் கண்கமள விரித்து " மான்சி கல்யாணத்துக்கு வருதா அண்ரண?" என்று ரகட்க... " ஆமாம்மா... என் மகரள ரநர்
ரபாய் மான்சிய கூப்பிட்டிருக்கு... நானும் என்
சம்சாரமும் மான்சிரயாட அப்பா அம்மாவ ரநர் வந்திருக்ரகாம் ... அதனா
நிச்சயம் மான்சி வரும் ... இன்மனக்கு காம
ரபான் பண்ணி ரகட்டப்ப கூட வர்ரறன்னு கசால் " அப்ப நீ ரபாய் கல்யாண ரவம வரம
,,
இங்கரய
பார்த்து பத்திரிக்மக குடுத்துட்டு
இருந்து
யி
ிருக்கும்மா" என்றார்...
மய பாருண்ரண .. நாங்க கல்யாணத்துக்கு
கமடமய
பார்த்துக்குரறாம்...
கல்யாணத்துக்கு வருவான்" என்று மாரி உறுதியுடன் கூறி
சத்யன்
தான்
அவர்கமள அனுப்பி
மவத்தாள்.... சத்யனும் இடத்தி
மான்சியும்
இமனயரவண்டும்
ிருந்தபடிரய ஏரதரதா கசய்ய... சத்யன் விசா
மட்டுரம எண்ணி தன் காதம முமறயும் புமதத்த சி காதல்....
என்று
எல்ர
ாரும்
அவரவர்
த்துக்குக் ககாடுத்த வாக்மக
புமதத்து மவக்கப் பார்த்தான்... ஆனால் ஒவ்கவாரு
நிமிடத்திர
ரய பிரமாண்டமாக வளர்ந்து நின்றது அவன்
" ஓயாமல் சிறகுகள் அடிப்பதால் .... " பறமவகள் கசத்தா ரபாகும்?? " அம
அடிக்கடி வந்து ரமாதுவதால் ...
" கடற்கமர காயம்பட்டா விடும்?? "வ
ிகமள தாங்கிய இதயங்கள் தாரன ...
" காதல் காவியங்களில் என்கறன்றும் வாழ்கிறது? " கநருப்புக்குள் தண்ண ீராய்.... " தண்ண ீருக்குள் கநருப்பாய்... " காதல் நுமழந்து கவளிரயறாத... " ைீவன்கள் உ
கில் இல்ம
" காதல் என்பரத கபரும் வ " காத
ரய? ிதான்.....
ால் காயம் பட்டாலும்......
" கண்மூடி ரசித்து ரசித்து ... " அனுபவிக்கத் துடிக்கும் இதமான வ
பாத்ரூமில் கம நின்று
"
ஏய்
ி!!!!
ச்கசல்வி குளித்துக் ககாண்டிருக்க... ஹம்சன் பாத்ரூம் வாச சீக்கிரமா
வாரயன்டி...
எனக்கு
ரநரமாயிடுத்து"
என்று
ில்
கத்திக்
ககாண்டிருந்தான்... காம
எட்டு இருபது மணி... ஹம்சன் எழுந்து குளித்து காபி ரபாட்டு உணமவயும்
தயாரித்து விட்டு ரவம கம
க்குப் ரபாக கரடியாக இருந்தான்....
ச்கசல்வி வழக்கம் ரபா
எட்டு மணிக்கு எழுந்து ரசாம்பல் முறித்தபடி "
மன்னிச்சுக்ரகா ... இன்மனக்கும் அசந்து தூங்கிட்ரடன்" என்று அசடு வழிந்தபடி காபிமய குடித்துவிட்டு பாத்ரூமுக்குள் புகுந்து ககாண்டாள்... இவர்களின்
இந்த
பத்துநாள்
வாழ்க்மகயில்
மாற்றிக்ககாண்டிருந்தாள்...
அதாவது
ககாண்டு
சாப்பிடுவது....
குளித்துவிட்டு
ஹம்சனின்
,,
அதுவும்
தூக்க
ாக இருக்கும் ஹம்சனின் சமமயம
தனது
உமடகமள
ஹம்சன்
கம
துமவத்துக்
ககாஞ்சம் ரவண்டுரகாமள
கபருங்காயமும்
குமற கசால்
ககாடுத்தாலும்
அவஸ்த்மதப்
பட்டாலும்
அமத
ஹம்சன்
ஏற்றுக் சீரகமும்
ாமல் சாப்பிடுவது ,
மனிதாபிமானம்
தாரன காயமவத்து மடித்துக் ககாள்வது .... இரவில் அமசவம் இல் இறங்காமல்
தன்மன
கானாமல்
கருதி
ாமல் உணவு மமறப்பது...
முக்கியமாக ,, அவனின் ரவண்டுரகாமள ஏற்று தினமும் குளிப்பது என ககாஞ்சம் மாறியிருந்தாள்.... ஹம்சனும் ககாஞ்சம் மாறியிருந்தான்... முகம் கழுவாமல் காபி குடிக்கும் கம திட்டுவதில்ம
.... துணி துமவக்க தனது அம்மா கற்றுத் தரவில்ம
விரித்தவமளக்
கண்டு
கடுப்பாகாமல்
மனதுக்குள்
அவமளப்
மய
என்று மக
கபற்றவர்கமளத்
திட்டிக்ககாண்ரட தன் துணிகரளாடு அவள்த் துணிகமளயும் ரசர்த்துத் துமவப்பது ....
இரவில்
தாறுமாறாக
உமடகள்
கம
ந்து
ரபாய்
சிறு
குழந்மத
ரபால்
உறங்குபவமள கண்டு உள்ளுக்குள் கவந்து ரபாய் கட்சுப்படுத்திக் ககாண்டு கவுந்து கிடப்பது... என ஓரளவுக்கு மாறியிருந்தான் ஆனால்
இரவில்
மமனவிமயக்
அழுவது
காண
ரகசியமாக " கதருவி இருக்கா...
ரபால்
முகத்மத
மவத்துக்
பறிதாபமாக
இருக்கும்
....
,, ஒரு வண்டி
பிரியாணிண்டு
ஒரு
அவமள
கபரிய டபராவி
அட்மடயி
ககாண்டு
சாப்பிடும்
கநருங்கி
காதில்
ஏரதா வச்சு வித்திண்டு
எழுதி
மாட்டியிருந்தது...
ரவணும்னா ரபாய் வாங்கிட்டு வந்து தர்ரறன் சாப்பிடுறியா கம
நான்
" என்று கமல்
ரகட்பான்... கவுச்சி வாசமன இன்றி ரசாறு உள்ரள இறங்காவிட்டாலும் ஹம்சன் கசான்னதும் ரகாபமும் வந்தது " ஒரு மண்ணும் ரவணாம்... நான் உன்கிட்ட ரகட்ரடனா? ரபா ரபா..." என்று கூறிவிட்டு அவசரமாய் ரசாற்மற அள்ளி விழுங்கி விட்டு ரபாய் படுத்துக் ககாள்வாள்... ஹம்சனுக்கு எடுத்து கம
அவள்
ரகாபம்
மவத்துவிட்டு
சிரிப்மபதான்
அவள்
அருகில்
வரவமழக்கும்... வந்து
கமல்
எல்
ாவற்மறயும்
சரிந்து
படுத்து
ச்கசல்விமயத் தன் பக்கமாகத் திருப்பி அமணத்துக் ககாள்வான் .... " நான்
கராம்ப கஷ்டப்படுத்துரறனா கம
?" என்று சங்கடமாக அவன் ரகட்ட மறு விநாடி
..... கம
அவமன இறுக அமணத்துக் ககாள்வாள்.... " அப்புடி கசால்
அமதத்
தின்னா
என்
வயிறு
தான்
நிமறயும்.... எனக்காக நீ என்னகவல்
நிமறயும்....
தின்னாம
இருந்தா
ாரதரயன்?.... என்
மனசு
ாம் கசய்ற? உனக்காக நான் அந்த கருமத்மத
தின்னாம இருக்க முடியாதா?... எனக்கு நீ ரபாதும் அம்சு " என்று ஆமசயாய் கூறி அவன் காமத கடிப்பாள்.... கம
யின்
வார்த்மதயில்
ஹம்சனுக்கு
ரதககமல்
ாம்
சி
ிர்த்துப்
ரபாகும்
....
இழுத்து இறுக்கிக் ககாள்வான் அந்த இளம் பூமவமய.... குறும்புடன் " என்கனன்ன கசஞ்ரசன்னு கசால்ற? நான் தான் இன்னும் உனக்கு ஒன்னுரம கசய்யம என்று ரகசியமாக கூறுவான்...
ரய?"
கம
சுதாரித்து
அவமன
உதறி
"
ஏய்
ககாஞ்சம்
குடுத்தா மடத்த புடுங்குற ஆளுப்பா நீ ..... கமாதல் என்று அதட்டுவாள் கம ஹம்சன் மறுக்க கம
விட்டா
ரபாதுரம? இடத்தக்
உன் இடத்து
ப் ரபாய் படு"
....
மாட்டான்...
தனது
இடத்தில்
ரபாய்ப்
படுத்துக்
ககாள்வான் ....
யின் முகத்மதப் பார்த்தபடி உறங்கிப் ரபாவான்....
இகதல்
ாம் மறுநாள் காம
யில் தம
கீ ழாக மாறிவிடும் .... " அய்ய இகதன்ன
ககாழம்பு இப்புடியிருக்கு ... ஒரர கபருங்காயம் நாத்தம் " என்று முகம் சுழிப்பாள் கம
...
" நான் என்னடி பண்றது? ரநக்கு கதரிஞ்ச மாதிரி சமமயல் கசய்ரறன்... ஆனா நல் ச
ாத்தான் இருக்கு... உனக்குத்தான் என் சமமயல் பிடிக்கம
ித்துக் ககாண்டாலும் ..... சி
தன்
மக
வமளவில்
மவத்து
னு கசால்ற" என்று
சமயங்களில் பிடிவாதமாய் சாப்பிட மறுப்பவமள சாப்பாட்மட
வம்பாக
ஊட்டிவிட்டு
விட்டு
தான்
விடுவான் ஹம்சன்... முதல்
இரண்டு
கநஞ்சில்
வாய்
சாய்ந்து
வாங்காமல்
ககாண்டு
பிடிவாதம்
சுகமாக
கசய்வாள்...
சாப்பிடுவாள்...
பிறகு
ஹம்சன்
கணவனின்
இப்படி
ஊட்ட
ரவண்டும் என்ரற பிடிவாதம் கசய்வதும் உண்டு .... அது இருவருக்குரமத் கதரியும்... இருந்தாலும் இந்த விமளயாட்டு இந்த இரு குழந்மதகளுக்கும் பிடித்திருந்தது ... படிப்புக்ரகற்ற ரவம
கிமடக்கும் வமர சும்மா ரசாம்பிக் கிடக்காமல் ஹரியிடம்
ரகட்டு அவன் அப்பா நடத்தும்
ாரி புக்கிங் ஆபிஸில் ரவம
க்கு ரசர்ந்திருந்தான்
ஹம்சன் .... கம்கபனிகளின் ரபான் கால்கமள அட்டன் கசய்து.... ர ாரிகளுக்கு ர எல்
ாடு குறித்துக் ககாடுக்கும் ரவம
அவர்களுக்கு வாடமக கட்டுபடியானால் ர இரவும் பகலும் கசயல்படும் ரவம
.... வாடமக . புரராக்கர் கமிஷன்
ாம் ஹரியின் அப்பா ரபசிக்ககாள்வார்... இவன் ரவம
கம்கபனிகளின் ரபான்கமள குறித்து மவத்து
ாடு ரகட்கும்
ர
ாடு கசால்லும்
ாரி டிமரவர்களுக்கு கசால்வது...
ாடுக்குப் ரபாவார்கள்...
ாரி ஆபிஸில் ஹம்சனுக்கு பக
ில் மட்டும் தான்
... இரவில் ரவறு ஒருவர் வந்துவிடுவார் ... தினமும் ஒன்பதமரக்குள் ரபாக
ரவண்டும் " நீ தான் சாப்ட்டரய ? அப்புறம் ஏன் கத்துற? நான் வர ரநரமாகும்... நீ ரவம ரபா" என்று கம
யின் குரல் பாத்ரூமி
க்கு
ிருந்து ரகட்டது ....
ஹம்சனுக்குள் சின்ன எதிர்பார்ப்பு .... பாத்ரூம் கதமவ கநருங்கி நின்று " இல் கம
,, நான் இன்னும் சாப்பிடம
... நீ யும் வா கரண்டு ரபரும் ரசர்ந்து சாப்பிட
என்றவன் கதவின் மீ து கிடந்த கம
ாம்"
ச்கசல்வியின் உமடகளில் புடமவமய மட்டும்
மநசாக இழுத்தான்... கமல்
கமல்
நழுவி கீ ரழ விழுந்தது புடமவ.. கா
ால்
அந்த புடமவமய இன்னும் ககாஞ்சம் தள்ளிவிட்டான் உள்ளுக்குள் சிரித்துக்ககாண்டு வாமய மூடியபடி சத்தமில்
ாமல் வந்து அமர்ந்து
ககாண்டான் .... சற்று ரநரத்தில் பாத்ரூம் கதவு திறந்து தம
மய நீ ட்டிய கம
மக நீ ட்டி ... முடியாமல் ரபாக " ஓய் இந்த ரசம என்று ஹம்சனிடம் கசால்
புடமவமய எடுக்க
மய ககாஞ்சம் எடுத்துக் குரடன் "
...
" நான் தான இருக்ரகன்... கவளிய வந்து எடுத்துக்ரகாரயன்" என்று அ கூறியவமன முமறத்த கம
ட்சியமாக
" அய்ய எனக்ககன்ன பயமா?" என்றபடி கதமவத்
திறந்து ககாண்டு கவளிய வந்தாள் ... இடுப்பில் பாவாமட... ரமர
ரவிக்மக.... அசால்டாக கவளிரய வந்தவள் குனிந்து
புடமவமய எடுப்பதற்குள் ஹம்சன் ரவகமாக கா தன்னருரக
ககாண்டு
வந்து
மகயில்
ால் அந்த புடமவமய தள்ளி
எடுத்து
தன்
கநஞ்ரசாடு
மவத்துக்
ககாண்டான் ... " ஓய் இகதன்ன கவமளயாட்டு... ஒழுங்கா ரசம மிரட்ட
ாக
ரகட்க
...
புடமவமய
அமணத்து
ய குடு அம்சு " என்று கம
மல்
ாந்து
விழுந்த
ஹம்சன்
...
பார்மவயால் அவமள பருகியபடி " முடியாது நீ ரய வந்து எடுத்துக்ரகா" என்று கூற.... "
ஐயாவுக்கு
உமத
ரவணும்
ரபா
ருக்கு
"
என்று
ரவகமாக
ஹம்சமன
கநருங்கியவள் ... சட்கடன நின்று மார்புக்கு குறுக்ரக மககளால் தமட ரபாட்டு கவட்கமாக சுவர் பக்கம் திரும்பி " இங்கபாரு அம்சு
? கவமளயாடாம ரசம
குடுத்துடு..." என்று ககஞ்சினாள்... ஹம்சன் கமல் பாதம்.....
ர
சாக
உருண்டு கம பாவாமடமய
யின் கா சி
ருரக வந்தான் ...குளித்த நீ ர் கசாட்டும்
அங்கு
பாதங்களிரண்டிலும் இரண்டு முத்தத்மத இ " அம்சு என்ன பண்ற? தள்ளிப் ரபாரயன்" கம
ம்
மட்டும்
உயர்த்தி
அந்த
ஈரப்
வசமாக மவத்தான்.... யின் குர
ில் காதல் உருகி வழிந்தது
... அவள் தள்ளிப் ரபா என்று கசான்னாளா? முத்தம் பாதங்களுக்கு மட்டும் தானா?' என்று சினுங்கினாளா? இரண்டாவதாகத் தான் இருக்கும்... பாவாமடமய அங்கு
ம்
அளவு உயர்த்தியிருந்த ஹம்சனின் விரல்கள் இப்ரபாது அமரயடிக்கு உயர்த்தியது ....
ககண்மடக்கால் சமத... பளபளகவன்று நீ ரில் மினு மினுக்க... ரமர
எங்கிருந்ரதா
வந்த நீ ர் துளிகள் ஒன்மறகயான்று முந்த முயன்று முடியாமல் எல்
ாம் ஒன்று
கூட சிறு ரகாடாய்... சிறு ஓமடயாய் வழிந்து பாதங்களுக்கு கசல்
... ஹம்சன்
அந்த நீ ர்க் ரகாடு வழிந்துவிடாமல் சட்கடன்று தன் உதடுகமள குவித்து அங்ரக மவத்து அந்த நீ மர சர்கரன உறிஞ்சினான்... " அம்.......சூ......."
என்று
சிறு
சப்தம்
கம
யின்
வந்தது ... ஹம்சனின் உதடுகள் நகர்ந்து கசல்
நாபிக்கம கசல்
த்தி
கம
ிருந்து
கவளிரய
யின் கால்கள் நடுங்க
ஆரம்பித்தது .... " ரவணாம் அம்சூ" என்று முனங்கினாள்... தாககமடுத்த ஹம்சனின் உதடுகள் அடுத்த கா ஓடியது.... கம சட்கடன்று
ில் வழியும் நீ ரராமடமயத் ரதடி
யால் அந்த சிறு உணர்ச்சிப் ரபாராட்டத்மத தாங்க முடியவில்ம மண்டியிட்டு
அமர்ந்து
முன்புறமாக
கவிழ்ந்து
...
முகத்மத
மூடிக்ககாண்டாள் பின்னால் மடிப்புகள்
ஹம்சன்,, வமளந்த பக்கவாட்டில்
பிதுங்கியது...
மககளின் இமடகவளியில் சுற்றியிருக்க...
அதி
நமனத்துவிட்டு
தனது
முதுகு
கதரிந்த
ிருந்து
...
மார்புகமள
சமதத்
வழிந்த
பயணத்மத
முன்புறமாக
கீ ழ்
நீ ர்
மடிந்த
மக
துணுக்கு....
ககாண்டு
ஈரக்
ரவிக்மகயின்
ரநாக்கி
வயிறு
கதாடங்க...
...
அதன்
மூடியதால்
கூந்தம
டவால்
உள்ரள
இறங்கி
முதுகுத்தண்டின்
ஒவ்கவாரு முடிச்சிலும் மமழநீ ர் ரபால் முத்து முத்தாக வியர்மவயும் குளித்த தண்ண ீரும் க
ந்து .. ஆங்காங்க விமதத்த நீ ர் முத்தாக வழியாமல் ... ஹம்சனுக்கு
முதன் முமறயாக மூச்சுத் தப்பியது .... தப்பிய மூச்சு கபருமூச்சாக வந்து கம
யில்
பிடரிமய சுட்டது ... அவன் மூச்சுப் பட்டு சட்கடன சி
ிர்த்தாள் கம
... மடிந்த கால்கள் ப
மின்றி
பின்னால் இழுத்துக் ககாள்ள கவிழ்ந்தார்ப் ரபால் தமரயில் விழுந்தாள்... பக்கவாட்டில்
இருந்த
ஹம்சன்
பார்மவயால்
அவளுக்கு
தீ
மூட்டிய
ஹம்சன்...
ஆழமாய் காதலும் அடங்கா காமும் ரசர்ந்து அவனது இயல்மப மாற்றியமமக்க கமல்
அவள்மீ து கவிழ்ந்தான் ... முதுகுத்தண்டில் ஊர்ந்தன அவன் உதடுகள்...
கவட்கத்மத ஆமடயாக்கிக் ககாண்டு வழ்ந்து ீ கிடந்தாள் அவனின் காதல் சிட்டு .... " உன் இமடப் பிரிவில் ... " நான் இமளப்பாற... " இடம் ஒதுக்கிய என்னவரள.... " என் ரவட்மகத் தனிய... " உன் கவட்கத்மதரய ..
" விரிப்பாக தந்துவிடு !!! நீ ரின் ரமல் ஊர்ந்த அவனது உதடுகள் ... நீ மர உறிந்த அவனது உதடுகள் எப்ரபாது முத்தமிட
கதாடங்கின
முதுகுப்புறத்தில்
தன்
என்று
அவனுக்ரக
உதடுகமள
கதரியவில்ம
ஒதுக்குப்புறமாக
எடுத்துச்
...
அவளின்
கசன்று
பக்கம்
பக்கமாய் பதிய மவத்தான் உணர்வுகள் உருக்குமழய மவக்க கம
தனக்குள் மடக்கி மவத்திருந்த மககமள
படக்ககன்று விரித்து மவத்தாள்... தாங்கிப் பிடித்த மககள் அகன்றதால் மார்புகள் கபாத்கதன்று தமரயில் விழுந்து ஒட்டிக்ககாள்ள ... மககமள விரித்து பக்கவாட்டில் அம
யவிட்டாள்... எதுவும் அகப்படவில்ம
ககாஞ்சம் கமல்
சமதப்பற்றான
இடுப்பு
கம
அவள் மககளுக்கு ...
ச்கசல்விக்கு
...
ஹம்சன்
தன்
மகயால்
தடவிப் பார்த்தான் ... புதிதாய்ப் பிறந்த கன்றுக்குட்டிமய வருடுவது ரபால்
கமன்மமயான வருடல்... கம நிமிர்ந்து
நின்றன...
ச்கசல்வியின் ஒவ்கவாரு மயிர்கால்களும் சி
ரராமங்க்கால்கள்
வமர
சி
ிர்த்த
மமனவிமய
காத
ிர்த்து ாய்ப்
பார்த்தான் ஹம்சன்... பக்கத்தில் படுத்தவாறு தனது பக்கவாட்டில் திருப்பினான் ... " ம்ஹூம் ... ம்ஹூம் ... " என்று சினுங்கியபடிரய புரண்டாள் கம
ச்கசல்வி.... தன் பக்கம் முழுவதுமாக
திரும்பியவமள இவன் அமணக்கும் முன் அவள் இவமனத் தாவியமணத்தாள்.... சிரித்தபடி வி ககாண்டாள்
க்கப் பார்த்தான்... " ச்சீப் ரபா....." என்று மீ ண்டும் இழுத்துக் கட்டிக் ...
அவமன
எழவும்
விடவில்ம
.....
ஹம்சன்
மமனவியுடன்
இமழந்தான் ... கழுத்மத வமளத்து பிடரியில் முத்தமிட்டான்... ர
சாய் தளர்ந்தாள் கம
எழுந்து
அமர்ந்தான்...
ரவிக்மகயும்...
முழு
ச்கசல்வி... அவமள வி
அருகில்..
மிக
அங்கீ காரம்
மிக
க்கிப் படுக்க மவத்துவிட்டு ...
அருகில்..
கிமடக்காமல்
பாதி
மமறக்கத்
பாவப்பட்ட
தவறிய
பாவாமடயுமாக
அவனது புத்தம் புது இளமம ததும்பும் காதல் மமனவி ... நாவில் ஊறிய உமிழ் நீ மர விழுங்கி விட்டுப் பார்த்தான் ஹம்சன்... கவடித்துவிடுரவன் விடுதம
ககாடு என்று பயமுறுத்தும் ரவிக்மகயின் ஊக்குகள்...
நான் இன்னும் ககாஞ்சம் ரமர
றினால் உனது புமதயல் தான் என்று கசால்
ாமல்
கசால்லும் பாவாமட... இரண்டுக்கும் நடுரவ சிறிய கதாப்மப வயிற்றில் அழகான பள்ளமாக கதாப்புள்... ஆ..... அம்மா........ ஹம்சனுக்கு உடல் ர விடுவிக்க
ரகாரிய
சாக நடுங்கியது ... இடுப்புக்கு கீ ரழ ஏரதாகவாரு மாற்றம்...
உமடகள்...
தழுவிக்ககாள்ளத்
துடித்த உதடுகள்... அத்தமனயிலும் நடுக்கம்...
துடித்த
மககள்...
முத்தமிடத்
வயிற்மற பாமவ....
வருடினான்...
மககளால்
கதாப்புளுக்குள்
கசன்று
முகத்மதப்
ஆழம்
கபாத்திக்
பார்த்த
அவனது
புமதந்து ரபானது ... மற்கறாரு மக ரவிக்மகயின் ரம நடுக்கத்தில்
தவறி
அழுத்தமாக
பற்றிக்ககாள்ள...
ககாண்டாள்
கம
சுன்டு
ர
அந்தப்
விரல்
பாதி
சாக படர முயன்று
யின்
உடல்
துள்ளியது..
முகத்மத மூடியிருந்த மககளில் ஒன்று வந்து அவன் மகமயத் தட்டிவிட்டது கராம்ப
அழுத்திப்
பார்த்தான்... வ உடம
பிடிச்சிட்டரமா?
வ
ிகயடுத்திருக்குமா?
ியின் அமடயாளமில்ம
மமனவியின்
முகம்
... மாறாக பூரிப்பு... தன் கணவன் தனது
ரசிக்கும் பூரிப்பு ...
ஹம்சன் அவள் உடம
ரவட்மகயுடன் பார்த்தபடி தனது சட்மடப் கபாத்தன்கமள
விடுவித்தான்...
கதாடவில்ம
அவன்
என்றதும்
கண்விழித்த
கம
,,
அவன்
உன்மன
வ்ப்
சட்மடமய கழட்டுவமத கண்டு " ஏன் சட்மடய அவுக்குற?" என்று ரகட்க... சட்மடமய
தூரமாக
வசிவிட்டு ீ
திரும்பிய
ஹம்சன்
"
ம்ம்
பண்ணத்தான்" என்று கூறி கண்சிமிட்டி சிரிக்க... "
வ் பண்ண ஏன் சட்மடய கழட்டனும்?" காதல் கிளி ரகள்வி ரகட்டது ....
" இது சட்மடயில் அவள் உட "
அய்ய
ாம பண்ற
வ்?" கசான்ன ஹம்சனின் பார்மவ தங்குதமடயின்றி
ில் ஊர்ந்து கசல் நீ
சுத்த
ரமாசம்
... ...
ரபா
ரபா
"
என்று
கசல்
மாய்
திட்டிவிட்டு
திரும்பியவளின் மீ து அவசரமாய் கவிழ்ந்தான்... எதிர்பார்க்கவில்ம
கம
.... " ஏய் விடு ..... அம்சு விரடன்... " என்று ககஞ்சினாளா
ககாஞ்சினாளா என்று கதரியாமர
ரய அவமன உதற முய
... ஹம்சன் உடும்பாய்
அவமளப் பிடித்து இரும்பாய் இறுக்கினான்... அந்த இறுக்கத்தில்
இளகிப் ரபானாள்
குமழந்து அமழத்தது கம
கம
ச்கசல்வி .... " ரவணாம் அம்சு ...."
யின் குரல்..
ஹம்சன் தனது கால்கமள விரித்து நடுரவ கம
ச்கசல்வியின் கால்கமள ககாண்டு
வந்து பின்னிக் ககாண்டான் ..... கழுத்மத வமளத்து வியர்மவ வழியும் பிடரியில் அழுத்தி நடுரவ
அழுத்தி
முத்தமிட்டான்...
சிரமப்பட்டு
கல்ரபால்
மககமள
இறுக்கமாக
ஆரம்பித்தான்....
சர்ப்பங்களாய்
நுமழத்து
இருந்தன...
தன்
பின்னிக்
கனியாத
உடம
கிடந்த
பழங்கமள
இளகுவாக்கி
உடல்களுக்கு பற்றினான்
கமல்
....
அழுத்த
உதடுகள்
சுதந்திரம்
கபற்று
முனங்களுடன் அவனது தம
உ
ாவரத்
கதாடங்க...
கம
ச்கசல்வி
கமல்
ிய
முடிமய பிய்க்க ஆரம்பித்தாள்...
தனங்கமள மகயாண்டாவன் ஒரு மகமய மட்டும் கீ ரழ இறக்கி பாவாமடயின் விளிம்மபத் ரதட ... கிமடக்கவில்ம .... நின்ற நிம
யில் தனது ரபன்மட அவிழ்த்து உதறிவிட்டு கம
இருந்து அவிழ்த்த ஈர டவம தனது இறுதி
... மமனவிமய விடுவித்து விட்டு எழுந்தான்
ஆமடமயயும்
யின் கூந்த
ில்
எடுத்து இடுப்பில் கட்டிக்ககாண்டு உள்ரள மகவிட்டு அவிழ்த்கதரிந்தான்..
உடனடியாக
அவன் கட்டிருந்த
டவல் ரமல் ரநாக்கி நிமிர்ந்து தூக்கிக் ககாண்டது .... மகயால் அழுத்தி அடக்கிப் பார்த்தான்... வ மமனவின்
ித்தரத தவிர அடங்க வில்ம
அருரக
மண்டியிட்டு
விடுவித்த கணத்தில் கம
அமர்ந்தான்....
சுருக்மக
அவன்
ச்கசல்வி அவன் மகயின் மீ து தனது மகமய மவத்து
அழுத்திக் ககாண்டாள்.... அமர்ந்த நிம ஸ்ஸ் மகமய விடு கம
பாவாமடயின்
யில் கம
... ப்ள ீஸ் " காதர
" பயமாருக்கு அம்சு ...." கம
கமல்
யின் காதருரக குனிந்தவன் "
ாடு ககஞ்சினான்...
வாய் திறந்து கசாற்கமள சிதறவிட..... " பயம்
என்னடி ... நான் உன் புருஷன்" ககாஞ்சம் ரகாபம் க
ந்து வரம் ீ க
ந்து கர்வமாய்
வந்தது ஹம்சனின் கசாற்க்கள் ... கம
பட்கடன்று கண் விழித்துப் பார்த்தாள்... அவள் கண்களிலும் கபருமிதம்....
மககள் இரண்மடயும் விரித்தாள் ... " வா அம்சு ....." காத மறு விநாடிரய " கம
ாய் அமழத்தாள்...
ச்கசல்வி ..." என்று மந்திர உச்சாடனம் ரபால் மமனவியின்
கபயமர உச்சரித்து அவளின் விரித்த மககளுக்குள் அடங்கினான் ஹம்சன் .... அவ்வளவு
ரநரம்
குழந்மதயாய்
ககாஞ்சிய
கம
திடீகரன்று
கபண்ணாய்
மாறினாள்...... தன் மார்புகளுக்குள் பறமவக் குஞ்சாய் பதுங்கியவமன பாசத்ரதாடு வருடினாள்.... கபருத்த கனிகளுக்கு மத்தியில் தன்மன கபாறுத்திக் ககாண்ட ஹம்சன் மார்புகளில் புரண்டு
சரிவுகளில்
இறங்கி
விமளயாடியபடிரய
அவளின்
ரவிக்மகக்கு
விமட
ககாடுத்தான்... அவனது மகப்பட்டு விமறத்த சிறு காம்புகள் அவமனப் பார்த்து கசல்
மாய் சினுங்க... ஆர்வமாய் கவ்விக்ககாண்டான்...
அவன்
உறிஞ்சும்
ரபாகதல்
ரபால்
துடித்தாள்
...
முதுகில்
அடித்தாள்...
ரகாதினாள்....
கசல் அவன்
ாம் மாய்
கம
யின்
கடித்த
கமளத்து
உயிர்த்துடிப்ரப
ரபாது
தம
இவளும்
சாயும்
ரபாது
ஒடுங்கிப்
ரபாவது
கசல்
மாய்
தாய்
ரபால்
அவன் தம
இருவருக்கும் அமடக்க துறக்க
நடுரவ
இருந்த
துறந்து
ஒருவருக்குள்
ஒருவர்
ம் ஆன ரபாது ..... ஹம்சனுக்கு இருபத்கதாரு வயதில் பிரம்மச்சர்யத்மத ரவண்டிய
நிம
கணவனுக்காக பமடயி அவள்
ஆமடகமள
கால்
வழி
ி வ
ஹம்சன் கம
....
பதிகனட்டு
ிட ரவண்டிய நிம
விரிக்க...
ரமாதிக்ககாண்டு உறுப்பு .... வ
மம
இவன்
மாறியதால்
ி காத
ில் வ
வயதில்
மம கம
கத்திரபால் முரண்டு
தன்
பருவ
உடம
ச்கசல்விக்கு .... சரக்ககன்று
பிடித்து
நுமழத்தான்...
முடங்கியது
ி.. காதல் ககாடுக்கும் காமத்திலும் வ
ஹம்சனின் ி...
ச்கசல்விமயத் துமளத்து உள்ரள இறங்கிய அந்தத் தருணம் வ
ி
ககாடுத்த ரவதமன முத்துக்களாக இரு துளி கண்ண ீர் அவளின் கமட விழிரயாரம் ... கீ ழுதட்மட பற்கள் கவ்வ வ ஹம்சனின்
இடுப்பு
ககாடுக்க...
அனுபவரமா...
தடுமாறித்தான்
ரிதம்
ி கபாருத்து அவமன உள்வாங்கினாள்....
கதரியாமல் ஆராய்தர
ரபானார்கள்...
காதல்
அமசந்து ா
இல்
ககாடுத்த
அவளுக்கு ாத
ரமலும்
இருவரும்
ரவகத்தில்
வ
ிமயக்
சிறிது
ரநரம்
காமத்தில்
மூழ்கி
விட்டாலும்... முதலும் முடிவும் புரியாமல் குழம்பித்தான் ரபானார்கள்... " கராம்ப வ
ிக்குதா கம
?" காதல் கபாங்கி அவளின் காயத்மத ஆற்றுவது ரபால்
ரகட்டான் ஹம்சன்... இல்ம
கயன்று தம
யமசத்த கம
" உனக்கு ஒன்னுரமத் கதரியாதா?" என்று
கிசுகிசுப்பாக ரகட்க... " கதரியாதுடி... பரண்ட்ஸ் கூட ரபசறச்ச ஒன்னு கரண்டு கதரியும்... மத்தபடி டீப்பா எதுவும் கதரியாதுடி " என்ற ஹம்சன் அவமள அமணத்து " ரகாபமா கம ஒன்னும் கதரியாதவமன கட்டிண்ரடாரமனு ரகாபமா கம
?" என்று ரகட்க...
கம
மககமள
ச்கசல்வி
சிரித்தாள்
அவன்
கழுத்தில்
தனது
மாம
....
யாக
ரகார்த்தாள்.... முகத்மத தன்னருரக இழுத்து முத்தமிட்டாள் அவன் உதடுகளில்.... இது காதல் முத்தமில்ம
... கர்வத்தில் ககாடுத்த முத்தம்...
அவளின் முத்தம் ஹம்சனுக்கு எமதரயா உணர்த்த... இன்னும் இறுக்கி அமணத்து " சீக்கிரமா எல்
ாத்மதயும் கத்துண்டு .... ம்ம் அப்புறம் உனக்கு ஓய்ரவ ககாடுக்க
மாட்ரடன் பாரு" என்று ரகசியம் கசால்
...
" ம்ம் .... என்னாப் பண்ணுவியாம்? " என்று சினுங்கினாள் அந்த சின்னச் சிட்டு .... " கதரிஞ்சிண்டமதகயல்
ாம் பண்ணுரவன்டி" காதல் ரபசினான் காமள .....
விடா
முயற்சி
கவற்றிக்கு
வழி
என்று
பள்ளியில்
படித்தப்
பாடத்மத
பள்ளியமறயில் பயன்படுத்தினான் ஹம்சன்... கவற்றிக் கிட்டியது... கவற்றி கபற்று ரகாட்மடச் சி
சுவமர
பிளந்து
உள்ரள
கசன்றதும்
ரவங்மகமயப்
ரபால்
பிடரி
ிர்க்க " ம்ஹா....." என்ற கர்ைமணரயாடு மகயூன்றி நிமிர்ந்தான்
" அம்..... மா ....." என்று கண்கள் கசாருக அ
றியவமள பார்த்து அடக்கி மவத்த
ரவட்மக கவறியாக மாற.... ரவகமாக இடுப்மப அமசத்து இயங்க ஆரம்பித்தான்.... இளமம ககாஞ்சும் உடல்கள்... எல்ம
மயக் கடந்து ஓடிக்ககாண்டிருக்கும் ஆமச....
முக்குளித்து மூழ்கத் துடிக்கும் ரவட்மக... தனியாத தாபம் ... சிமதயாத காதல்... அழகான காமம் .... இளமமயின்
ரவகத்தில்
சீறிப்
பாய்ந்தன
இருவரின்
உணர்ச்சிகளும்....
கபாங்கி
வழிந்தன கபண்மமயும் ஆண்மமயும்... துமடக்கத் ரதான்றா வியர்மவ.... அடக்க முடியா உயிர்
மூச்சிமரப்பு... எப்படி
என்று புரியாத வயதின் ரதட க
ஆரம்பித்ரதாம்... எங்ரக
ரபாய் முடித்ரதாம்
ில் வழிந்ரதடியது அவர்களின் உயிரும் உதிரமும்
ந்து....
அவள் கபண்மம ஆண் காவ
ா? இவன் ஆண்மமக்கு கபண் காவ
கணித்துச்
பிமனப்பில்
கசால்
அவர்களின்
முடியாத
அமடயாளங்கள்
பிரிந்து
இறுகிக்
விழுந்த
கிடந்த
ரபாது
...
ா ? என்று
கவ்விக்
இருவரின்
கிடந்த
கண்ணிலும்
கண்ண ீர் ... ஆனந்தத்தில் கண்ண ீர் ... இருபது வயதில் காமத்மத கவன்று விட்ட கண்ண ீர்
....
காமத்மத
கவன்ரறாமா?
ஒருவமரகயாருவர்
தின்ரறாமா?
என்று
புரியாத கண்ண ீர் .... அற்புதம் நிகழ்ந்துவிட்டமத எண்ணி வந்த கண்ண ீர்... உடல்கள் ஒன்மறகயான்று
ஏற்றுக்ககாண்ட
கண்ண ீர்
...
மீ ண்டும்
ஒருவமரகயாருவர்
தழுவிக்ககாண்டனர்... இவர்கள்
ஒரு
முடிவு
கசய்துவிட்டது .... காதம
கசய்திருக்க...
அவர்களின்
அடக்கி மவக்க
இளமம
ரவறு
முடிவு
ாம்... கபாங்கும் காமத்மத அடக்கி
மவக்க முடியுமா? மான்சிக்காக , சத்யனுக்காக நாங்கள் வி அவர்களின்
இதயம்....
முடியாது
கி இருக்கிரறாம் என்று முடிவு கசய்தது
முடித்துவிடு
என்று
உத்தரவிட்டது
இவர்களின்
இளமம.... காமத்தின் முன்பு இதயத்மத விட இளமம வலுவானது உணர்ச்சிமய அடக்கி நாங்கள் விரதமிருக்கிரறாம் என்றால் இயல்மப கதாம
ப்பது ரபால் அல்
? அது அவர்களின்
வா? இந்த இடத்தில் அடக்கிய உணர்ச்சிகமள
இளமம கவன்றாக ரவண்டும் ... இதுதான் இயல்பு....
பக்குவப்படாத கவடித்தல்
வயதின்
இளமமத்
ரதடல்
இது
...
இமத
மூடி
மவத்தால்
வா ரபாய்விடும்?
பார்மவயால் பசியாறும் வித்மத கதரியாத சின்னஞ் சிறு அரும்பான இவர்களின் காதல்... காமத்தின் உதவிரயாடு காதம மூச்சுவாங்குதம ஆரம்பமாக...
முடித்துக்
கம
ச்கசல்வி
ஆழப்படுத்திக் ககாண்டது ....
ககாண்டு ஹம்சனின்
மீ ண்டும்
முத்தக்
கநஞ்சுக்குள்
புகுந்து
கச்ரசரி
அங்ரக
விடுபவள்
ரபால்
புமதந்தாள்... மமனவியின் முகம் பற்றி நிமிர்த்திய ஹம்சன் அவள் கண்கரளாடு தன் கண்கமள க
ந்து
காதல்
ரசம்
கசாட்ட
"
எல்
ாம்
தான்
பண்ணியாச்ரச
...
இன்னும்
கவட்கமாடி கள்ளி" என்று சிரித்தான்....
" கவட்கப்பட்ரட என் வாழ்க்மகமய ... " கவளிச்சமாக்கியவரள... " உன் கவட்கப் ரபார்மவமய வசிவிட்டு ீ .... " கவளிரய வா..... " காதர
ாடு ரசர்த்து க
வி கசய்வது...
" எப்படிகயன்று கற்றுத்தருகிரறன் !!!
ஹம்சன் நடந்த சம்பவத்தி கிடந்தான்
....
கண்கள்
ிருந்து மீ ண்டு வரமுடியாதவனாக அப்படிரய படுத்து
மூடிக்கிடந்தாலும்
....
சந்ரதாஷத்தின்
மிச்சங்கள்
அவன்
முகத்தில் ..... பக்கத்தில் கிடந்த கம கவட்கப்
ச்கசல்வி திரும்பி அவமனப் பார்த்துவிட்டு கமல்
புன்னமகயுடன்
வி
கி
எழுந்து
கசல்
...
ஹம்சன்
ியரதார்
கண்விழித்துப்
பார்த்தான் ... மான்சி
சத்யன்
இருவருக்காவும்
காப்பாற்ற முடியாத நிம
எடுத்திருந்த
முடிமவ
சிறிது கூட வருத்தம் தரவில்ம
பத்து
நாட்கள்
கூட
.... என் மமனவிமய
தாரன நான் சுகித்ரதன்? என்ற நிமிர்வு வந்தது .... தனக்குள் இப்படிகயாரு ஆர்வமும் ரவகமும் இருந்தமத எண்ணி முகத்தில் ஒரு புன்னமக ஓடியது ... கம
.... என் அழகு கம
ச்கசல்வி .... சற்றுமுன் நடந்தமத
நிமனத்தரபாது உடல் மீ ண்டும் முறுக்கியது .... மல் கவிழ்ந்தான்.....
ாந்து படுத்திருந்தவன் புரண்டு
ரவம
க்குப் ரபாகனும் .... மணியாயிடுத்து.... எழுந்திருக்க மனம் வரவில்ம
இளம்
மமனவிமய
அமணத்துக்
ககாண்டு
இன்னும்
கிடக்க
ரவண்டும்
.....
ரபால்
இருந்தது .... பாத்ரூம் கதவு திறந்து கம என்ற
நிமனப்பு
ரதான்றவில்ம
வரும் சப்தம் ரகட்டது ... ஆமடயின்றி கிடக்கிரறாம்
இருந்தது...
ஆனால்
மமறத்துக்
ககாள்ள
ரவண்டும்
என்று
... ம்ம் என் கபாண்டாட்டி தாரன என்ற கர்வம் வந்தது ...
சுகமாக கால் பரப்பி கவிழ்ந்து கிடந்தவனின் பின்புறத்தில் பட்கடன்று ஒரு அடி மவத்த
கம
ச்கசல்வி
...
"
கா
ங்காத்தா
எப்புடி
எழுந்திரு " என்று அதட்டியவளின் குரல் ரகாபமில்ம
படுத்து
கிடக்கு
பாரு? ச்சீ
... காதல் தான் இருந்தது ...
ஹம்சன் பின்புறத்மத தடவியபடி திரும்பிப் படுத்தான்.... கண்களில் காதல் வழிய... உதடுகளில் சிரிப்பு உமறந்து கிடக்க கம
ச்கசல்விமய ரநாக்கி மககமள விரித்து
இரு மககளின் விரல்கமள மட்டும் அமசத்து வா என்றான்.... மகயால் கமாதல்
கண்கமளப் கபாத்திக்ககாண்ட நீ மூடித் கதாம
கம
ச்கசல்வி...
" என்று சின்னக் குர
"
அய்ய
ச்சீ கருமம்...
ில் கத்தியபடி திரும்பி நின்று
ககாண்டாள்... சி
கநாடிகள் கபாருத்து கம
யின் இடுப்பில் பின்புறமாக வந்த ஹம்சன் மககள்
சுற்றி வமளத்தது .... அவள் ரதாளில் தன் முகத்மத பதித்து " கம
......" என்று
உள்ளுக்குள் இருந்து உவமகரயாடு அமழத்தான்... சற்று முன் ரகாபமாக அதட்டியவள் .... இப்ரபாது அவன் மககளில் குமழந்தாள் .... " அம்சூ....." என்றாள் கிறக்கமாக... ரதாளில் உதடுகமள உரசி உரசி அவமள உச்சத்துக்கு அமழத்துச் கசன்றபடி .... இமடமய
சுற்றி
வயிற்மறப்
பற்றியிருந்த
ஹம்சன் .. " இன்னும் ரவணும் ரபா " ம்ம்...." என்ற கம
விரல்களால்
விமளயாட
ஆரம்பித்த
இருக்ரகடி... " என்றான் தாபத்துடன்....
..... " ஆபிஸ்க்கு ரநரமாகுது ... ரபா அம்சு " என்று கிசு
கிசுத்தபடி பின்புறமாக அவன் மீ து சரிந்தாள் ..... ஹம்சனுக்கும் கதரியும்... ரநரமாகிவிட்டது தான்.... ஆனால் இளமமயின் துள்ளம அடக்க முடியவில்ம
ரய? இந்த புத்தம் பூவில் ஆராய ரவண்டிய பகுதிகள் ரவறு
ஏராளமாக உள்ளரத? தன்மீ து சரிந்த மமனவிமய தமரயில் சரித்துவிட்டு ..... " ககாஞ்சம் இரு கம இரதா வர்ரறன் ..... " என்று ரகசியமாக கசால் தனது
கமாமபம
எடுத்தான்
.....
ஹரியின்
ிவிட்டு அவசரமாக வி அப்பா
நம்பருக்கு
கால்
...
கியவன் கசய்து
காத்திருந்தான்.... எதிர் முமனயில் எடுத்ததும் " அங்கிள் நான் ஹம்சன் ரபசுரறன்.... இன்மனக்கு ஆபிஸ் வர ககாஞ்சம் ர
ட் ஆகும் அங்கிள்" என்றான்...
"................................" " இல்
அங்கிள் ... கரண்டு ரபரும் நல்
ாதான் இருக்ரகாம்.... ககாஞ்சம் பர்ஸ்னல்
ஒர்க்............." என்று சங்கடமாய் இழுக்க.... எதிர்முமனயில் என்ன புரிந்தரதா? " ம் சரி ... தாங்க்ஸ் அங்கிள் " என்று கூறிவிட்டு கசல்ம கூச்சலுடன் உற்சாகமாய் பாய்ந்து கம
அமணத்து மவத்தவன் ...... சிறு
யிடம் வந்தான்...
கபாத்கதன்று வந்து விழுந்தவமன அமணத்தபடி " ஏய் கமதுவா கமதுவா..." என்ற கம
.... " பசிக்குது அம்சு ...." என்றாள் ...
அவசரமாய் அவளது ஆமடகமள நீ க்கிக் ககாண்டிருந்த ஹம்சன் ... " ககாஞ்ச ரநரம் கம
.. கமாதல்
இந்த பசிக்கு சாப்பாடு... அடுத்து அந்த பசிக்கு........ " என்று
கூறிவிட்டு ஆமடகமள துறந்த அந்த அனங்கின் அழகிமன ரசித்து ரசித்து ஆராய ஆரம்பித்தான் .... புமதயம வங்கிய ீ
ரமட்டுகளில்
பள்ளங்களில் தீண்டி ம
உமடத்துப் பார்க்காமல் அவழ்த்துப் பார்த்தான்...
விரல்களால்
விரல்கமள
விட்டு
ஏறி
ஆழம்
சறுக்கி
பார்த்தான்...
விமளயாடினான்.... அரும்புகமள
குழிந்த
உதடுகளால்
ரச் கசய்தான் .... காதல் உணர்வுகமள அவமள உணரச்கசய்தான் ....
நீ ண்டகதாரு நிதானமான ஆராய்ச்சி .... ஒரு கபண்ணுக்குள் இருக்கும் கசார்க்கம் அவமன பன்ன ீர் கதளித்து வரரவற்று தனக்குள் அடக்கிக் ககாண்டது .... முதல்முமற
ரபால்
அல்
ாமல்...
ரவகத்மதக்
குமறத்து
சுகத்மத
நிதானமாக
அணுவணுவாக ரசிக்க ஆரம்பித்தனர் .... இந்த நிதானம் நீ ண்ட ரநர சுகத்துக்கு வழி வகுத்தது .... இருவரின் வியர்மவ தமரயில் வழிந்து கமறயானது ... ஹம்சனுக்கு இமணயாக கம
ச்கசல்வியால் தாக்குப் பிடிக்க முடியாமல் அடிக்கடி
கபாங்கி வழிய ஆரம்பித்தாள்.... கபாங்கி வந்த உணர்வின் தாக்கத்தில் கமளத்துப் ரபாய்
துவண்டு
விட்டவளின்
முதுகுக்கு
கீ ரழ
மகவிட்டு
அள்ளி
தன்ரனாடு
அமணத்த வாறு இயங்கினான் ஹம்சன் .... காதல்
என்றுரம
முடிவு
ரவண்டுமானால் அதிகரிக்க ரவண்டும்
....
முடிவுக்கு
கபறாது
....
காமத்தின்
ஆயுள்
நிமிடங்கமள
ாரம தவிர ... அது ஒரு முடிவுக்கு வந்துதான் தீர
வந்த
ரபாது
...
கம
ச்கசல்வி
கமளத்துப்
ரபானாள்...
ஹம்சன் புத்துணர்வுடன் நிமிர்ந்தான் .... ஒரு கபண்மண... அவள் கபண்மமமய அல்
வா உருக மவத்திருக்கிறான் ??...
கம
ச்கசல்வி ஏரனா ஹம்சனின் முகம் பார்க்கரவ கவட்கப்பட்டவளாய் நி
பார்த்து
நடந்தாள்....
பார்க்கவில்ம நி
வும்
ஹம்சன்
அவள்
முகத்மதத்
தவிர
ரவறு
ம்
எமதயுரம
....
இரவும்
இல்
ாத
இந்த
உறவு
அவர்களின்
காதம
வலுவாக்கி
தாம்பத்தியத்திய ரகசியத்தின் முதல் கதமவ திறந்து விட்டிருந்தது .... நி
மவ ச
மவ கசய்தது ரபால் பளிச்கசன்று மாறிவிட்டது அவர்களின் காதல் ....
இருவரும்
ரபச்சால்
காதம
வளர்க்காமல்
பார்மவயால்
உரசியபடி
சாப்பிட்டார்கள்... ஹம்சன்
ரவம
கர்வத்ரதாடு
உதடு
குனிந்தவமள நல்
க்கு
கிளம்பினான்......
கவ்வினான்....
உரிமமரயாடு
ஏரதாகவாரு காதல் பாடம
மீ ண்டும்
முகம்
ா தூங்கி கரஸ்ட் எடு கம
கதவு
வமர
வந்தவமள
விடுவித்தரபாது
நிமிர்த்தி
" என்று காதர
கம
ந்த
கட்டியமணத்து
கவட்கத்தில்
கூந்தம
தம
சீர்படுத்தி
"
ாடு கூறிவிட்டு கிளம்பினான் ...
ஹம் கசய்தபடி மாடிப் படிகளில் தாவி இறங்கியவன்
கண் விட்டு மமறயும் வமர பார்த்துவிட்டு வட்டுக்குள் ீ வந்தாள்.... அவள் கூந்த
ில் இருந்து அவழ்த்து வசிய ீ டவல் .... அவசரமாய் கழட்டியதால்
ககாக்கிகள் அறுந்து ரபான ரவிக்மக.... கசங்கி சுருண்டு கிடந்த பாவாமட... எந்த புடமவக்காக
வம்பிலுத்து
ரகட்பாரின்றி ஒரு மூம மறு
மூம
திட்டாய் சற்றுமுன்
யில்...
....
ஊரட காதல்
த்
கதாட்டார்கரளா
அந்த
புடமவ
யில்... ஹம்சன் கழட்டி வசிய ீ ஆமடகள் அத்தமனயும்
தமரயில்
அதன் நடந்த
புமதயம இருவரின் இருவரின்
வியர்மவ உச்சத்தின்
ரசர்க்மகக்கான
வழிந்து
காயாமல்
மிச்சங்கள்
அமடயாளங்கள்
திட்டுத்
கசாட்டுகளாய்..... அந்த
சிறு
வடு ீ
முழுவதும்.... கம
ச்கசல்வி சிவந்து ரபானாள்... கவட்கமாக முகத்மத மூடிக்ககாண்டு சுவற்றில்
சாய்ந்தாள்.... சற்று முன் கணவனால் மகயாளப்பட்ட மார்புகள் விம்மி தனிந்தது .... இந்த சிறு பூவுக்குள் கபரும் பூகம்பத்மதரய ஏற்படுத்தியிருந்தான் ஹம்சன்... அப்பாவி
காத
மகிழ்ச்சியில்
து
ி
காணாமல் ங்க
ரபாய்
ஆமடகமள
...
அள்ளி
கபாருப்புள்ள பாத்ரூமுக்கு
மமனவியாக... ரபாட்டுவிட்டு
முகம் வட்மட ீ
சுத்தம் கசய்தாள் ..... துணிகமள துமவத்து காய மவத்தாள்.... அரகார பசியில் ஆக்கி மவத்த அத்தமனயும் உண்டு விட்டதால்... தனக்குத் கதரிந்த மாதிரி மீ ண்டும் உணவு சமமக்க ஆரம்பித்தாள்...
எவ்வளவு ரவம
கள் கசய்தாலும் ஹம்சனின் தீண்டல்களின் ஞாபகம் அவமள
அடிக்கடி கவட்கத்தில் கால் விரல் நகம் பார்க்க மவத்தது .... ஒன்னும் கதரியாத பச்சப் புள்ள மாதிரி இருந்துட்டு ... இப்ரபா என்னான்னா பண்ணுது பாரு ' என்று தன் காதல் கணவனுக்கு சர்டிபிககட் ககாடுத்தாள் ... ஆபிஸ்க்கு
வந்த
ஹம்சனுக்கும்
அரத
நிம
வருடங்களாக உறவாடி ஒன்று ரசர்ந்தது ரபா
....
கம
யும்
அவனும்
ப
ஒரு கர்வம்... நிமிர்வு... உற்சாகமாக
வழி கநடுகிளும் பாடிக்ககாண்ரட வந்தான் ... ஆபிஸில் மூஞ்சி
வந்து
அமர்ந்தவமனப்
பார்த்து
மற்ற
ஊழியர்கள்
என்னா
ஹம்சா
பல்பு எறியுது ?" என்று ரகட்ட பிறகு தான் ககாஞ்சம் இயல்புக்கு வந்தான்....
மதுமர புறநகர் பகுதியில் இருக்கும் ஒரு ரபப்பர் மில் ாரிகள் கசால்
"
ரதமவ
என
ரபான்
வந்ததும்
....
ில் ர
மூன்று
ாடு ஏற்ற மூன்று
ாரிகளுடன்
ர
ாடு
ிவிட்டு அதற்கான கமிஷமன வாங்கி வருமாறு ஹம்சமனயும் அனுப்பி
மவத்தார்
ஹரியின்
அப்பா
...
சரிகயன்று
ாரிகளுக்குப்
பின்னால்
மபக்கில்
கிளம்பினான் ஹம்சன் வண்டிகமள
ர
ாடு
ஏற்ற
விட்டு
விட்டு
ரபப்பர்
மில்
ின்
அதிகாரியிடம்
ட்ரிப்
சீட்டில் மககயழுத்து வாங்குவதற்காக மில்லுக்குள் கசன்ற ஹம்சன் அதிகாரியிடம் மககயழுத்து வாங்கிக் ககாண்டு திரும்பினான்... அப்ரபாது " ரடய் ஹம்சா...." என்ற குரல் அமழக்க அப்படிரய நின்றான் ஹம்சன்... அமழத்தது
அவனுமடய
வருடத்திற்க்குப்
பிறகும்
அண்ணன்
ஸ்ரீனிவாசனின்
அண்ணனின்
குரம
குரல்
அமடயாளம்
....
இத்தமன
காணமுடிந்தது
ஹம்சனால் ... ரவகமாய் திரும்பியவனின் அருகில் வந்துவிட்டிருந்தான் ஸ்ரீனிவாசன்.... ஹம்சன் திமகப்புடன்
"
அண்ணா
இங்ரகயா
இருக்க?"
என்றவனின்
மகமயப்
பற்றிக்ககாண்டான் சீனு.... " நீ
எப்படிடா
இருக்க? ஆத்து
எல்
ாரும்
கசௌக்கியமா
இருக்காளா?" என்று
ரகட்கும் ரபாரத சீனுவின் குரல் தழுதழுத்தது ... ஹம்சனால்
ரபசமுடியவில்ம
....
அண்ணமனப்
பார்த்தமத
இன்னும்
நம்பமுடியாதவன் ரபால் திமகப்புடன் அப்படிரய நின்றிருந்தான் .... " என்னடா ஹம்சா ... என்னாண்ட ரபச மாட்டியா? " என்று சீனு துயரத்துடன் ரகட்தும் ஹம்சன்
சட்கடன்று
சுதாரித்து
"
அண்ணா
சரகாதரமன அமணத்துக் ககாண்டான்....
எப்படிண்ணா
இருக்ரக?"
என்று
சற்று ரநரம் வமர சரகாதரர்களால் ரபசமுடியவில்ம
.... கண்ண ீருடன் மககமளப்
பற்றிக்ககாண்டு அப்படிரய நின்றிந்தனர் .... அலுவ
கத்தில் ஒருசி
ர் ரவடிக்மகப் பார்க்க ஆரம்பித்ததும் தம்பிமய ரதாரளாடு
அமணத்து " என்ரனாட தம்பி.... ரபர் ஹம்சவர்தன் " என்று அறிமுகம் கசய்துவிட்டு ...
"
வா
ஹம்சா
ரகன்டீன்
ரபாய்
ரபச
ாம்டா"
என்று
அமழத்துக்ககாண்டு
ரபானான்... கூட்டமில்
ாத ரகன்டீனில் ஓரமாக ரபாய் அமர்ந்தனர் இருவரும்.... சீனு இரண்டு
காபி ஆர்டர் கசய்து விட்டு தம்பியிடம் திரும்பினான் ... " எப்புடிடா இருக்க? கார முடிஞ்சிடுத்தா?
ஆத்து
எல்
ாரும்
எப்படியிருக்காடா?"
என்று
ஜ்
அடுத்தடுத்து
ரகள்விகள் ரகட்க.... ஹம்சன் சந்ரதாஷமாக சிரித்து .... " நான் நல் முடிஞ்சிடுத்து... ஆபிஸில்
ரவம
க்ளார்க்கா
கசான்னவன்
க்கு
ட்மரப்
ஒர்க்
சங்கடமாக
பண்ணிண்டு
பண்ரறண்ணா"
தம
ாருக்ரகன் அண்ணா.... கார
குனிந்து
இருக்ரகன்...
என்று "
தன்மனப்பற்றிய
ஆத்து
இருக்காள்னு கதரியும்ண்ணா... நான் ரபாய் பார்க்கம வரக்கூடாதுன்னு
கசால்
ிட்டா"
என்றவனின்
அதுவமர
எல்
ாரும்
ஜ் ாரி
தகவம
நல்
ாதான்
... மான்சி அக்கா என்மன
குரல்
இறுதி
வார்த்மதக்கு
தடுமாறியது .... சீனு தம்பிமய கூர்மமயுடன் பார்த்தான் " மான்சி ஏன் உன்மன வரக்கூடாதுன்னு கசான்னா?" என்று ரகட்க.... க
ங்கிய கண்களுடன் நிமிர்ந்த ஹம்சன் " நான் யாருக்கும் கதரியாம கல்யாணம்
கசய்துண்ரடன்னு ரகாபம்ண்ணா அக்காவுக்கு...." என்றான் ... சீனுவின்
அதிர்ச்சி
கல்யாணம்
கவளிப்பமடயாக
ஆயிடுத்தா?... அய்ரயா
கதரிய
"
என்னடா
என்னடா
வயசாச்சு
ககாண்டு
நிமிர்ந்தான்
கசால்ற?
ரநாக்கு
உனக்கு
?" என்றவன்
ரகாபமாய் ஹம்சமனப் பார்க்க... ஹம்சன்
கண்கமளத்
துமடத்துக்
கல்யாணம் ஆயிடுத்து... காத ரபா
....
"
ஆமாண்ணா
ிச்சவமளரய மக பிடிச்ரசன்... என் அண்ணாமவப்
ரவ" என்று நிமிர்வுடன் கூற...
சீனுவுக்கு என்ன கசால்வகதன்ரற கதரியாமல் தம்பிமயப் பார்த்தான் ... எமதரயா நிமனத்து இரு மகயாலும் தன் தம
யில் அடித்துக் ககாண்டான் ... " அய்ரயா...
ஆண்பிள்மளயா நீ இருக்குறன்ற மதரியத்து
தாரனடா எல்
ாமரயும் விட்டுட்டு
வந்ரதன்? இப்ரபா நீ யும் இப்படி பண்ணிட்டிரயடா ? .... அப்பாவும் அம்மாவும் என்ன
பாடுபடுறாங்கன்னு
கதரியம
ரய?"
என்று
கண்ண ீருடன்
கூறிய
சரகாதரனின்
மககமளப் பற்றிய ஹம்சன் ... " நீ வருந்தாத அண்ணா..... எனக்கு ரவற வழி கதரியம கசய்துண்டாதான்
அக்காவுக்கு
கல்யாணம்
இக்கட்டில்
ண்ணா... நான் கல்யாணம்
நடக்கும்ன்ற
எதுவுரம
கசய்யமுடியாத
எனக்கு
கதரியம
ணா" என்று ஹம்சன் சுருக்கமாக தனது நிம
மாதிரி
கல்யாணத்மத
நிம
தவிர
...
ரவற
ரவற
மமமய கசால்
வழி
...
புரியாமல் பார்த்தான் சீனு.... " என்னடா கசால்ற? உனக்கு கல்யாணம் ஆனாதான் மான்சிக்கு நடக்கும் நிம "
ஆமாம்ண்ணா"
அண்ணனிடம் மான்சி
கசன்று
மமயா?" என்று குழப்பமாக ரகட்டான்...
என்ற
ஒப்பிக்க
ஹம்சன்
நடந்தவற்மற
ஆரம்பித்தான்....
சத்யமன
சந்தித்து...
சத்யன்
ஒன்று
விடாமல்
கையிலுக்குப்
அவர்களுக்குள்
இருக்கும்
ரபான
தனது விபரம்...
ரநசம்...
சத்யன்
மான்சிமய மறுத்து மாமன் மகமள திருமணம் கசய்ய முடிவு கசய்தது ... பிறகு இவன் காதல்
மான்சி
சத்யனுக்காக
ககாண்டது....
ரவறு
கம
ச்கசல்விமயப்
வழிரயதும்
இல்
பார்க்கப் ாமல்
கசய்துககாண்டது ... பிறகு நடந்த பிரச்சமனகள் என எல்
ரபானது..
அவசரமாய்
அவள்மீ து திருமணம்
ாவற்மறயும் கூறினான்
ஹம்சன்... தம்பி கூறியமத ரகட்ட சீனு தம
யில் மகமவத்துக் ககாண்டு அமர்ந்துவிட்டான்.....
" நான்தான் ரவத்து மதத்து கபண்மண கல்யாணம் கசய்துண்டு அவங்க தம கல்ம
யில்
ப் ரபாட்டுட்டு வந்துட்ரடன்னு நிமனச்ரசன்... நீ யும் அமதரய பண்ணிட்டரய
ஹம்சா.... ஆனா உன் மமனவி இந்து கபண் என்ற வமர ககாஞ்சம் நிம்மதி " என்றவன் துயரம் ரதாய்ந்த முகத்ரதாடு .... கரண்டு ஆண்பிள்மளகமள கபத்தும் அவங்களுக்கு நாம நிம்மதிய ககாடுக்கம
ரய... நீ பரவாயில்ம
இமத கசய்திருக்க... ஆனா நான்? என் கசயல் இல்ம
" என்று தம
சுயந
மான்சிக்காக
ம் தவிர ரவற எதுவும்
குனிந்தான்....
" அண்ணா நீ அவங்க கூட நல்
ாதாரன இருக்க ? அதான் மண்ணி கூட?" என்று
சந்ரதகமாய் ரகட்டான்... " ம்ம் நல் நல்
ாதான் இருக்ரகன்டா.... எனக்கு ஒரு குமறயும் இல்
... நல்
ரவம
...
அன்பான மமனவி .. அழகா ஒரு மகன்... ஆனா என்கிட்டருந்து எமதயுரம
வாங்கிக்காத அம்மா அப்பாமவ நிமனச்சுதான் ரவதமனயா இருக்கு " என்றவனின் கண்கள் க
ங்கியிருந்தது ...
ஹம்சனுக்கு என்ன கசால்வகதன்று புரியவில்ம அறிவுமர
கூறரவா
தற்ரபாது
அமமதியாக அமர்ந்திருந்தான்...
தனக்கும்
... சீனுக்கு ஆறுதல் கூறரவா...
தகுதியில்ம
என்று
கதரியும்...
இருவருக்கும் காபி வந்தது ... சீனு தம்பியிடம் ஒரு கப் எடுத்து ககாடுத்தான் ..... இருவரும் குடித்து முடித்ததும் எழுந்து கவளிரய வந்தனர் .... ஹம்சன்
கிளம்ப
ரவண்டுரம
என்பது
ரபால்
அண்ணமன
பார்த்தான்
....
சீனு
ம
ரய
அமமதியாக தம்பியின் மகமயப் பிடித்துக் ககாண்டு நின்றிருந்தான்.... சற்று கபாருத்து " நீ கூட என் குழந்மதமய வந்துப் பார்க்கனும்னு கசால்
ஹம்சா? அப்புடி என்னடா நான் பாவம் பண்ரணன் ?" என்றவன் சட்கடன்று உமடந்து ரபாக... ஹம்சனால் தாங்கமுடியவில்ம .....
"
என்மன
உன்
... " அண்ணா....." என்று அமணத்துக் ககாண்டவன்
வட்டுக்கு ீ
கூட்டிட்டு
ரபாண்ணா
....
குழந்மதமயயும்
மண்ணியவும் பார்த்துட்டுப் ரபாரறன்" என்றான் விசும்பலுக்கிமடரய... நன்றியுடன் தம்பியின் மகமய அழுத்திய சீனு " சித்த இருடா ஆபிஸ்
பர்மிஷன்
ரபாட்டுட்டு வர்ரறன்.... " என்றுஆபிஸ் உள்ரள ஓடினான் ஹம்சனுக்கு
தனது
அண்ணமன
பார்க்க
பரிதாபமாக
இருந்தும் உறவுகள் ஒதுக்கினால் எவ்வளவு வ
இருந்தது
...
எல்
ாம்
ிக்கும் என்பது அவனது ரசார்ந்த
முகத்தில் கதரிந்தது ... ககாஞ்ச ரநரத்திர நீ யும் வண்டி
ரய அவனது மபக்மக தள்ளிக்ககாண்டு ஓடிவந்தான் சீனு .... "
யா வந்திருக்க?" என்று தம்பியிடம் ரகட்டான்...
" ஆமாண்ணா... நீ முன்னாடி ரபா.. நான் பின்னாடிரய வர்ரறன்" என்றவன் தான் வந்தவண்டிமய ரபாய் எடுத்து வந்தான்... வடு ீ
பக்கத்திர
ரய
பார்த்தவுடரனரய
இருந்தது
கதரிந்தது
.... ...
அந்த
ரபப்பர்
இருவரும்
மில்
வண்டிமய
ின்
குவாட்ரஸ்
நிறுத்திவிட்டு
என்பது இறங்கி
ரகட்மட திறந்து ககாண்டு உள்ரள ரபானார்கள்.... மூடியிருந்த கதமவத் தட்டி " சல்மா கதமவத் திற" என்று சீனு குரல் ககாடுத்ததும் ... " இரதா வர்ரறன் சீனு" என்ற கபண்ணின் குரல் உள்ளிருந்து ரகட்டது ..... சற்று ரநரத்தில் கதமவ திறந்த சீனுவின் மமனவி சல்மா கணவனுடன் வந்திருந்த மற்கறாருவமனக் கண்டு தயங்கி சட்கடன்று கதவுக்குப் பின்னால் மமறந்தாள் .... " என் தம்பி ஹம்சன் தான் சல்மா..." என்று மமனவிக்கு தகவல் கசான்னபடி கதமவ திறந்துககாண்டு தம்பியின் மகப் பற்றியமழத்து கசன்றான் சீனு...
சிறிய வடானாலும் ீ அழகாக இருந்தது ... ஹா மவத்தவன்
..
திமகப்புடன்
நின்றிருந்த
ில் கிடந்த ரசரில் தம்பிமய உட்கார
மமனவிமயக்
கண்டு
"
என்ன
சல்மா
அப்படிரய நிக்கிற? ரிஷி எங்க?" என்று ரகட்க... சட்கடன கதளிந்த சல்மா ... " இரதா உள்ள விமளயாடுறான் " என்று பக்கத்து அமறக்குள் ஓடி குழந்மதமய தூக்கி வந்தாள்... சீனு மகமன வாங்கி ஹம்சனிடம் வந்து அவன் மடியில் விட்டு " ரிஷி சித்தப்பா பாருடா" என்று கசால்லும் ரபாது குரல் கண்ண ீர் க
ந்து வர.....
" ஸ் என்னண்ணா இது ?" என்று அண்ணமன சமாதானம் கசய்து அண்ணன் மகமன தூக்கிக் ககாண்டான் ... குழந்மத விசா
த்தின் ைாமடயில் இருந்தான் ... வட்ட
முகமும் கபரிய கண்களுமாக .. இரண்டு வயதில் துறுதுறுகவன இருந்தான் ... அண்ணன்
மகமன
ககாஞ்சிய
ஹம்சன்
"
நம்ம
அம்மா
மாதிரிரய
இருக்கான்ண்ணா... ரபர் ரிஷியா? " என்று ரகட்க ... " ம்ம் ரிஷிவந்த் ஆயுப்.... " என்ற சீனு .... " சல்மாமவ ரமரரஜ் பண்ண பிறகு என்மனயும்
அவா
மதத்துக்கு
மாறச்
கசால்
ி
கராம்ப
வற்புற்த்தினா....
நான்
பிடிவாதமா மறுத்துட்ரடன்... சல்மாவும் என் பக்கம் இருந்ததால் என்மன ரமலும் வற்புறுத்த முடியம என்றவனின் குர
... இதனார
ரய சல்மா வட்டு ீ
ில் தனிமமயின் வ
யும் யாரும் வர்றதில்ம
.... "
ி ...
சல்மா மகயில் காபியுடன் வந்து ... " இந்தாங்க தம்பி" என்றதும் ... ஒரு மகயால் குழந்மதமய பிடித்துக் ககாண்டு மறுமகயால் காபிமய வாங்கிய ஹம்சன் " நான் உங்கமள விட கராம்ப சின்னவன்தான் மண்ணி ... ஹம்சன்ரன கூப்பிடுங்ரகா" என்றான் ... ஹம்சனின் மண்ணி என்ற வார்த்மத சல்மாவின் முகத்தில் நிமறய மாற்றங்கமள ஏற்படுத்தியது .... ர காத
ிக்கிறது
சாக கண்க
அவ்வளவு
ங்க ... " இமதச் கசால்
கபரிய
பாவமா?
யாருரம
இத்தமன வருஷமா?...
இவமர
ஏத்துக்கம
ரய?
நான்தான் ரவணாம்.... ஆனா சீனு கராம்ப பாவம்... எங்க பிள்மள.. அவன் என்ன பாவம் பண்ணான்?" சல்மாவின் குர ஹம்சனால் கசான்னான்... வந்துட்ரட...
ரபசமுடியவில்ம சீனு இனி
ைாமடகசய்துவிட்டு கசல்
வந்து எல் "
ில் வருஷக் கணக்காய் அடிப்பட்ட வ "
மன்னிச்சிடுங்ரகா
தம்பியின் ாம்
நல்
ககாஞ்சம்
ரதாள் ரத
இருடா
கதாட்டு
நடக்கும்" வர்ரறன்"
.. சல்மாவும் அவன் பின்னால் கசன்றாள்...
மண்ணி" "
ி....
என்று
பரவாயில்ம
என்றவன் என்று
மட்டும் டா..
நீ
மமனவியிடம்
பக்கத்து
அமறக்கு
உள்ரள இருவரும் ரபசும் குரல் ... தன்மனப் பற்றிதான் இருவரும் ரபசுகிறார்கள் என்று புரிய ரிஷிமய மவத்துக் ககாண்டு அமர்ந்திருந்தான் ... ககாஞ்சம் கபாருத்து வந்த சல்மா " நாங்கதான் இப்படின்னா... நீ யாவது ககாஞ்சம் ரயாசிச்சிருக்க
ாம்....
ஆனா
மான்சிக்காக
நீ
இவ்வளவு
கசய்திருக்ரகன்னு
நிமனச்சா சந்ரதாஷமா தான் இருக்கு " என்றாள்.... ஹம்சன் ககாஞ்சம் சங்கடமாய் சிரித்தபடி அமர்ந்திருக்க... அமறக்குள்ளிருந்து வந்த சீனுவின் மகயில் ஒரு ஐநூறு ரூபாய் கட்டு ... சல்மா மகமன வாங்கிக் ககாள்ள... தம்பியின் மகமயப் பிடித்து பணத்மத மவத்தான் சீனு.... அவ்வளவு பணத்மதப் பார்த்து பதறிப் ரபான ஹம்சன் ..... ரவகமாய் எழுந்து " என்னண்ணா இது ? ஏன் இவ்வளவு பணம்?" என்று ரகட்க.... " இந்த வயசு
கல்யாணத்மத பண்ணிண்டு அந்த கபாண்மணயும் காப்பாத்தனும்...
இந்த பணத்மத வச்சு வட்டுக்கு ீ ரதமவயானது வாங்கிக்ரகாடா.... நீ ககமிக்கல் இன்ைினியரிங்
முடிச்சதுக்கு
நான்
ரவம
கசய்ற
கிமடக்கும்... எம்டி கிட்ட ரபசி உனக்கு ரவம வமரக்கும் இந்த பணத்மத வச்சு கச
தப்பா
நிமனக்கிரறன்
நிமனக்காத... அண்ணா....
யார்
ரய
ரவம
க்கு ஏற்பாடு பண்ரறன்டா... அது
மவ பார்த்துக்ரகா" என்றான் சீனு ....
அவனது பாசம் ஹம்சனின் கண்கமள க என்மன
ரபக்டரி
ங்க கசய்தது .... ஆனால் ??? " அண்ணா
உதவியும்
அக்காமவத்
இல்
தவிர
ாம
சுயமா
வாழனும்னு
யார்க்கிட்டயும்
மகரயந்த
மாட்ரடன்... " என்றான் உறுதியுடன்....
ஹம்சன் கசான்னமத ரகட்ட சீனு துடித்து ரபானான் .... " இமத கசய்ய கூட எனக்கு தகுதியில்ம
யா ஹம்சா??.... மான்சி குடுத்தா வாங்குவ... நான் குடுத்தா வாங்க
மாட்டியா?.... நான் துரராகியா ஹம்சா?" என்று உணர்ச்சிவசப் பட்டு ரபசினான் சீனு... " அப்படியில்ம
ண்ணா... எனக்கு அம்மாமவ விட அக்கா தான் உசத்தி... அவ தன்
சாரீரத்மத வித்து நமக்கு ரசாறு ரபாட்டாரள அண்ணா.... அமத மறந்தா நான் பாவியாயிடுரவரன ..." என்றவன் முகத்மத மூடிக்ககாண்டு அழுதுவிட்டான்... சீனுவாலும்
தாங்கமுடியவில்ம
ரவணாம்னா
பரவாயில்ம
ககஞ்சுத
ாய் ரகட்டான்....
டா...
...
குற்றவுணர்வு
உனக்கு
ரவம
ககான்றது
க்காவது
.....
ஏற்பாடு
"
பணம்
பண்ரறரன?"
எதுவும் கசால்
ாமல் அமமதியாய் நின்றிருந்தான் ஹம்சன் ....... " ஹம்சா ரவம
உன்ரனாட படிப்பு தகுதிக்கு கிமடக்கிறது... நான் ஒன்னும் என் கசாந்த கம்கபனி உனக்கு ரவம
தரம
" என்று ககாஞ்சம் வருத்தமாக கூற....
அமத மறுக்க முடியாமல் " சரிண்ணா ஏற்பாடு பண்ணு ... நான் கிளம்புரறன்.. ரநரமாயிடுத்து" என்று எழுந்தான்... " கம
ச்கசல்விய இங்க கூட்டிட்டு வர்றியா ஹம்சன் ?" என்று சல்மா ரகட்க...
திரும்பி பார்த்து சிரித்த ஹம்சன் " அதுவும் அக்கா எங்கமள ஏத்துண்டதுக்குப் பிறகுதான் ரவற யார் ஆத்துக்கும் ரபாறதுனு முடிவு பண்ணிருக்ரகன் மண்ணி... மன்னிச்சிடுங்ரகா" என்றான்... " பரவாயில்ம
...
ஆனா
மான்சிமய
பார்க்கனும்னு
எங்களுக்கு எப்ரபா விடியுரமா கதரியம " நீ ங்க
கரண்டு
நாங்க வந்து கம
ரபரும்
வரம
னா
கராம்ப
ஆமசயா
" என்று வருத்தமாக கூறினாள் சல்மா....
பரவாயில்ம
...
அட்ரஸ்
குடுத்துட்டு
ி ரிஷிமய ககாஞ்சிவிட்டு கிளம்பினான்.....
எத்தமன யுகங்கள் கடந்தாலும் சரகாதர உறவுகளுக்கு இருக்கும் வ உறவுக்கும்
ரபா...
ச் கசல்விய பார்க்கிரறாம் " என்று சீனு ரகட்க... ஹம்சன் தான்
இருக்கும் வட்டின் ீ முகவரிமய கசால்
எந்த
இருக்கு...
இல்ம
....
தானாடாவிட்டாலும்
தன்
சமத
ிமம ரவறு
ஆடும்
என்பது
எவ்வளவு உண்மம... பமக கபரிதாக இருந்தாலும் ரத்த சம்மந்தம் என்பது பமகமய தன் பார்மவயார
ரய கபாசுக்க கூடியது.... சரகாதர உறவுகள் பார்க்கும் வமரதான்
பமகமமமய பிடித்து மவக்க முடியும்... பார்த்த பின்பு பாசத்மத பிடித்து மவக்க யாராலும் முடியாது ... அன்று
இரவு
வட்டுக்கு ீ
வந்த
ஹம்சனின்
உற்சாகத்மத
கண்டு
கம
ச்கசல்வி
வியந்துதான் ரபானாள்.... வந்ததும் மமனவிமய தூக்கி சுற்றிவிட்டு இறக்கியவன் ... " கராம்ப கவயிட்டுடி நீ " என்று காதர
ாடு காதில் கசான்னான்....
" யாரு நான் குண்டா?.... நீ தான் கராம்ப ஒல்
ியா ககடக்க" என்று கம
ரக
ி
கசய்ய... ஹம்சன் மமனவி இழுத்து எதிரர நிறுத்தி அவள் கண்கரளாடு தன் கண்கமள க
ந்து " புருஷன் உடம்மப ரதத்த ரவண்டியது உன் ரவம
.... என்ன ககாடுத்தா
கதம்பா இருப்பான்னு உனக்குதான் கதரியனும்" என்று குறும்பு ரபச... அவன் பார்மவ தாங்காது பக்கவாட்டில் திரும்பிய கம . நீ ஒன்னும் எனக்கு கசால்
ரவணாம் ரபா " என்றாள்...
.... " ம்ம் எனக்குத் கதரியும்
" கதரியுனா இப்பரவ குடு பார்க்க கம
ாம்" என்று ஹம்சன் அவமள கநருங்கி நிற்க...
கவட்கத்தில் கநளிந்தாலும் ஹம்சனின் கநஞ்சுவமர கநருங்கி நின்று ... "
இப்பரவ வா?" என்று கிசுகிசுப்பாய் ரகட்க.... " பின்ன நாமளக்கா?" என்று ரகசியமாக ரகட்டான் ஹம்சன்.. இருவரின்
மூச்சுக்
காற்றும்
ரமாதிக்ககாண்டு
உயரத்துக்கு தன் கால் கபருவிரம
கதரித்து
விழ
...
கம
அவன்
ஊன்றி எழுந்தாள்... அவள் மககள் ஹம்சனின்
பிடரிமய பற்றி தன் முகத்தருரக இழுக்க ... அவள் கண்கமளப் பார்த்துக் ககாண்ரட வந்தான் ஹம்சன்... கம
யின் உதடுகள் ஹம்சனின் உதடுகமள ரதடிப் பிடித்து
கவ்விக்ககாண்டது ... ஹம்சனின் இறுக்கிக்
மககள்
மமனவி
ககாண்டது....
இடமாறியது
...
இழுத்து
விழுந்துவிடாமல்
அழகான
முத்தம்
சுமவத்த
சுற்றி
ஒன்று
மமனவிக்கு
வமளத்து
ரநசத்ரதாடு வாகாக
தம
தன்ரனாடு
இதழ்களுக்குள் மய
சாய்த்துக்
கட்டுக்குள்
ககாண்டு
ககாடுத்தான் தன் உதடுகமள.... முத்தமிட்டதுரம
விழிப்பமடந்த
இளமம
வரமுடியாமல் தவித்தபடி இருவரும் கமல் அன்று இரவும் முழுவதும் ரபாதவில்ம
உணர்வுகமள
தமரயில் சரிந்தனர்....... அவர்களு இருவருக்கும்... ரதடினார்கள்..
ரதடினார்கள்.... ரதடிக்ககாண்ரட இருந்தார்கள்.... காத
ின் ரதட
ில் காமம் மகக்கு
சிக்கியது... சிக்கிய காமம் அவர்கமள சின்னாபின்னமாக்கியது .... " உன் விழிக்கமடயில் " கதாம
த்த இதயத்மத...
" உன் உதட்டு விழிம்பில்... " ரதடுகிரறன்... " நீ ரயா உன் மார்புச் சரிவில் ... " மமறத்துவிட்டாய் ... " என் இதயத்மத.... இரவின் உறவில் மிச்சமிருந்த ரநரத்தில் சிறிய இமடரவமளயில் மமனவிமய அமணத்தபடி அன்று நடந்தவற்மற கசான்னான் ஹம்சன்.... ஹம்சனின் அண்ணன் தன் குடும்பத்துடன் தன்மனப் பார்க்க வருகிறான் என்றதும் கம
ச்கசல்விக்கு கராம்ப சந்ரதாஷமாக இருந்தது ... " இரத ரபா
நம்மள வந்து பாத்தா எவ்வளவு நல் குரல்...
எங்கப்பாரும்
ாருக்கும் ?" ஏக்கமாக வந்தது கம
யின்
அவள்
உட
ில்
தன்னால்
ஊடுருவ
முடிந்த
இடத்திக
ல்
ாம்
விர
ால்
விமளயாடிக் ககாண்டிருந்த ஹம்சன் ககாஞ்சம் விமளயாட்மட நிறுத்தி விட்டு கம
மய அமணத்து " ம்ம் வருவார் கம
.... பத்துநாள் தாரனடி ஆச்சு... சீக்கிரம்
வருவார் " என்று ஆறுதல் கசான்னான்.... மறுநாள் காம
விடிந்தது கதரியாமல் இருவரும் உறங்கிவிட்டு அரக்கப் பறக்க
எழுந்து குளித்து வட்டு ீ ரவம
கமள கசய்யும் கதவு தட்டப்பட... ஹம்சன் ரபாய்
கதமவ திறந்தான்... கவளிரய சீனு சல்மா.. இருவரும் குழந்மத ரிஷிமய மகயில் மவத்துக்ககாண்டு சிரிப்புடன் ந்ன்றிருந்தனர்... அவ்வளவு அண்ணா.....
காம
யில்
ம்ம்
அவர்கமள
வாண்ணா...
எதிர்பார்க்காத
வாங்ரகா
ஹம்சன்
மண்ணி"
என்று
திமகப்பு உள்ரள
வி
கி
"
அமழத்துச்
கசன்றான்.... கம
வந்து தயக்கமாய் நிற்க .... " எங்க அண்ணாவும் மண்ணியும் கம
" என்று
மமனவிக்கு அறிமுகம் கசய்தான் ... சல்மா
கசன்று
கம
என்றதும் .... தம கம
யின்
மகமயப்
பற்றி
"
கராம்ப
அழகா
இருக்க
கம
"
மய பக்கவாட்டில் சாய்த்து " கநசமாவா?" என்று விழி விரித்தாள்
...
" ம்ம் கநசமா கராம்ப அழகா இருக்க" என்று மறுபடியும் சல்மா கசான்னதும் ... கம
திரும்பி ஹம்சமனப் பார்த்தாள்.... அவனும் மகயில் ரிஷியுடன் அவமளதான்
பார்த்துக் ககாண்டிருந்தான்.... அதன்பின் அவர்களின் பாசப்பிமணப்பு சிறு கவிமத ரபால் இருந்தது ... ஹம்சன் தனது
சூழ்நிம
அண்ணியுடன்
மய
கசால்
இருக்க...
கம
ி
லீவு
ச்கசல்வி
ரபாட்டுவிட்டு சல்மாவின்
விட்டு
வட்டில் ீ
மககமள
அண்ணன்
விடரவயில்ம
...
அக்கா அக்கா என்று கநாடிக்ககாரு முமற அமழத்தாள்... இருவருரம உடன் பிறந்த சரகாதரிகள் யாருமில்
ாமல் தனித்துப் பிறந்தவர்கள்
என்பதால் ஒட்டிக் ககாண்டார்கள்.... ரிஷி கூட சித்தப்பா சித்தி இருவரிடமும் மாறி மாறி தாவிக் ககாண்டிருந்தான்.... மதிய
உணவுக்குப்
ககாண்டிருந்தனர்...
பிறகு
குழந்மத
உறங்கி
விட
...
நால்வரும்
ரபசிக்
ஏரதா ரதான்றியது ரபால் " ஏன்டா ஹம்சா... நீ கம மான்சி கம வரம
மய ரமரரஜ் பண்ணிண்ட?
ரயாட மாமாமவ எப்படி ரமரரஜ் பண்ண முடியும்? முமற சரியா
ரய?" என்று சீனு குழப்பமாக ரகட்க...
சல்மாவுடன் பூத் கதாடுத்துக் ககாண்டிருந்த கம
ச்கசல்வி கவடுக்ககன்று நிமிர்ந்து
" ஏன் முடியாது? பட்டனத்துப் கபண் எம்ைிஆர் படத்து அரசாகன்
கல்யாணம்
எம்ைியார்
பண்ணிக்குவாரு.....
கல்யாணம்
கபரியவங்களுக்கு ஒன்னும்
ஒன்னும்
சித்தப்பா
சரியாதான்
பண்ணிக்குவார்
மக்க
வரும்...
கதரியாமயா கபரியப்பா
நான்
எம்ைியாரராட அத்மத மகள
அரசாகன்
தங்கச்சி
சரராைாரதவிய
...
கா
ரய
அந்த
அந்த
மக்க
ரவணும்னா
த்து
படத்மத
இல்ம
ரய...
என்
அவ்ரளா
எடுத்தாங்க? எல்
ா
மாமமன
நாங்க
முமறயும்
அண்ரணன்னு
கூப்பிட்டுக்கிரறன்... ஏற்கனரவ அண்ணன் மாதிரி தான் நிமனக்கிரறன்.... அமதரய கூப்பிட்டுட்டுப்
ரபாரறரறன்
"
கசான்னதும் சல்மா " சூப்பர் கம
என்று
நீ ண்ட
விளக்கமாய்
கம
ச்கசல்வி
" என்று மகத்தட்டினாள்....
ரகள்வி ரகட்ட சீனு " பாருடா நம்ம கம
க்கு எவ்வளவு அறிவுனு... யம்மா தாரய
கதரியாம ரகட்டுட்ரடன் ஆமள விடு " என்றான்.... சிரிப்பும் சந்ரதாஷமுமாக மாம
வமர இருந்துவிட்டு தன் மமனவி குழந்மதயுடன்
வட்டுக்கு ீ கிளம்பினான் சீனு.... மாடிப்படிகள்
கடந்து
கதரு
வாசல்
வமர
வந்து
வழியனுப்பிய
நாமளக்கும் லீவு ரபாட்டிருக்ரகன் ஹம்சா.... சல்மாவ வட்டு ீ
ஹம்சனிடம்
ரய விட்டுட்டு நான்
மட்டும் வர்ரறன்... கரண்டு ரபரும் ரபாய் சத்யமனப் பார்த்துட்டு வர கமதுவாக கசால்
"
ாம்..." என்று
...
திமகப்புடன் " என்னது அத்திம்ரபமரயா பார்க்கப் ரபாரறாம்?" என்று ரகட்க... " அவர்தான்
அத்திம்ரபர்னு
முடிரவ
பண்ணிட்டியா?" என்று
சிரித்த
சீனு
....
"
ஆமாம்டா நாமலும் இப்படிரய சும்மா இருக்க கூடாது .... மான்சிக்கு வயசாயிண்ரட ரபாகுரத.... அத்தான் எப்படிப்பட்டவர்னு நானும் பார்க்கனுமில்ம
யா?... நீ இவ்வளவு
கசய்யும் ரபாது... எனக்கு குற்றம் குறுகுறுக்குது ஹம்சா.... இனி ஒதுங்கியிருக்க மாட்ரடன்... கவம
என்
தங்மகரயாட
வாழ்வு
எனக்கும்
முக்கியம்
"
என்று
சீனு
யுடன் கூற....
ஹம்சன்
தனது
அண்ணமன
கட்டிக்
ககாண்டான்....
"
இது
ரபாரும்ண்ணா....
நாமளக்கு வா... கரண்டு ரபரும் ரபாய் அத்தாமனப் பார்த்து ரபசிட்டு வர என்றான் உற்சாகமாக....
நீ
ாம்"
இனி எல்
ாம் சுபரம என்பதுரபால் சிரிப்பும் சந்ரதாஷத்துடனும் கிளம்பினர் சீனு
தம்பதிகள்.... காம
யில்
ரஹாட்ட
ின்
பரபரப்பில்
ஆளுக்ககாரு பக்கமாக அவரவர் ரவம
சத்யனும்
பரபரப்பாக
இருந்தான்
....
கமள கசய்து ககாண்டிருந்தனர் ....
இன்னும்,இரண்டு நாளில் சுப்மபயாவின் மகள் திருமணத்திற்க்கு கிளம்பரவண்டும் .... மாரி கால் முட்டிமயப் பிடித்துக் ககாண்டு " நாலு நாளா மூட்டு வ ரபாகுது ராசா.... இந்த வ
ிரயாட அம்பூட்டு தூரம் பஸ்
ி உசுர்
ரபாகமுடியாது ... நீ தான்
ரபாகனும் ராசா.... " என்று மகனிடம் பக்காவாக நடித்துக் காட்டியிருந்தாள் மாரி .... பழனிரயா ஒரு படி ரமர
ரபாய் " வாழ வழியில்
ாம நாங்க இங்க வந்தப்ரபா
இந்த இடத்மதயும் ககாடுத்து ... ஆதரவும் குடுத்து உதவினவர் சுப்மபயா.... அவரு மக கல்யாணம் நம்ம வட்டு ீ கல்யாணம் மாதிரி... நாம எல் குடுக்கனும்.... ஆனா அம்மாவ இந்த கால் வ இல்
ிரயாட விட்டு வர எனக்கு மனசு
சத்யா.... வாங்கி வச்சிருக்குற ரமாதிரத்மத எடுத்துகிட்டு நீ
ரபாய் நல்
மட்டுமாவது
படியா நடத்தி குடுத்துட்டு வாப்பா" என்று கூற ......
சத்யனும் ரவறு வழியில் ரபாய்
ாரும் ரபாய் நடத்திக்
வர
மூன்று
ாமல் சரிகயன்று ஒத்துக்ககாண்டான்... கல்யாணத்துக்கு
நாட்கள்
ஆகும்
என்பதால்
அம்மா
அப்பா
கராம்பவும்
சிரமப்படாமல் அததுக்கு சரியான ஆட்கமள நியமித்தான்... கல்யாணத்துக்கு
கசல்வதில்
அதற்கு ஒத்துமழக்கவில்ம
விருப்பமில்
ாமல்
இல்ம
....
அவன்
மனநிம
அவ்வளவுதான்.... ஆனால் இப்ரபாது ரபாகரவண்டிய
சந்தர்பத்மதயும் மறுக்க முடியவில்ம
... மான்சிமய விட்டு கதாம
தூரம் தள்ளிப்
ரபாகும் நிமனவு தான் ககாஞ்சம் கஷ்டமாக இருந்தது .... காம
உணவு ரவம
முடிந்ததும் சத்யன் பணத்மத எடுத்து எண்ணி பார்த்து
எண்ணிக்மக வாரியாக அடுக்கிக் ககாண்டிருந்தான்.... அப்ரபாது
ஹம்சனும்
நுமழந்தனர்....
சத்யன்
சீனுவும் அவர்கமள
மபக்கில்
வந்து
கவனிக்கவில்ம
இறங்கி ...
ரஹாட்டலுக்குள்
பணத்மத
எண்ணுவதில்
அவன் கவனம் இருந்தது தான் எண்ணும் அத்தமனப் பணத்துக்கும் வழிகசய்த அவன் ரதவமத ... இப்ரபாது அவன் அருகில் இல்ம
ரய.... இரகவல்
ாம் அவன் இதயத்துக்குள் தனது தங்கப்
பாதங்கள் மவத்து நமட பயிலும் அவன் காத
ி பக
ில் பறந்து விடுகிறாரள .....
" என் பாமதரயார புல்கவளியில் ... " பாமவ உன் கா
டித்தடங்கள்...
" புயல் நடந்த தடங்கள் பார்த்திருக்கிரறன்... " பூ நடந்த தடம் பார்ப்பது இப்ரபாது தான்!!!! " பாமவ உன் பாதம் பட்ட இடங்களில் மட்டும் .... " பரிைாதங்கள் ம
" அத்திம்ரபர் சட்கடன
"
என்ற
குரல்
நிமிர்ந்தான்......
ரகட்க
ரகஷ்
ர்கின்றரத? எப்படி ?
பணத்மத
கவுண்டரின்
எண்ணிக்ககாண்டிருந்த கண்ணாடி
தடுப்புக்கு
சத்யன் மறுபுறம்
நின்றிருந்த இருவமரயும் சற்று திமகப்புடன் பார்த்தான்.... ஹம்சமன அமடயாளம் கதரிந்தது... ஆனால் கூட வந்திருக்கும் இவன் யார் ??? சத்யன் ரயாசிக்கும் ரபாரத "அத்திம்ரபர் ... இவர் என் அண்ணன் ஸ்ரீனிவாசன்..... உங்கமளப்
பார்க்கனும்னு
வந்திருக்கார்
"
என்று
ஹம்சரன
அறிமுகம்
கசய்து
மவத்தான்.... அவன்
புன்னமகயுடன்
அமர்ந்திருப்பது
ரபசும்
நாகரீகமல்
ரபாது
என்று
புரிய
அதற்கு "
ம்ம்
ரமலும்
வாங்க"
இறுக்கத்துடன்
என்று
இருவமரயும்
கபாதுவாக அமழத்த சத்யன் .... எழுந்து கவளிரய வந்தான் .... ரஹாட்டல் ரடபிமளக் காட்டி " உட்காருங்க" என்றவன் .... சமமய
மற பக்கம்
திரும்பி " அப்பா மூனு காபி குடுத்தனுப்புங்க " என்று கூறிவிட்டு அவர்களுக்கு எதிரர இருந்த நாற்கா சீனுவின்
பார்மவ
பார்மவயார
ரய
பார்த்துவிட்டான்...
ியில் அமர்ந்தான் சத்யனின் தன்
எல்
கம்பீ ரத்மத
தங்மகக்கும் ாம்
திடப்
ஆராய்ந்து சத்யனுக்கும்
கபாருத்தம்
தான்
ககாண்டிருந்தது பத்து என்று
....
கபாருத்தம் திருப்தியுடன்
மூச்சுவிட்டான் ... காபிமய பழனிரய எடுத்து வந்தார் .... அவரிடமிருந்து காபி ட்மரமய வாங்கிய சத்யன் " ஏன்ப்பா நீ எடுத்துட்டு வந்த? யாரும் இல்ம
யா?" என்று ரகட்க...
ஹம்சமனப் பார்த்து புன்னமகத்தபடி " நம்ம வட்டு ீ ஆளுக தானப்பா ... " என்று மகமன
சமாதானப்படுத்திவிட்டு
காபிமய
எடுத்து
ஹம்சனுக்கும்
சீனுவுக்கும்
ககாடுத்தார் ... அவர் ரகட்கும் முன்ரப ஹம்சன் முந்திககாண்டு " மாமா இவர் என் அண்ணா ஸ்ரீனிவாசன்...
அத்திம்ரபமர
பார்க்கனும்னு கசான்னார்
...
அதான் அமழச்சிண்டு
வந்ரதன் " என்று பழனியிடம் கூறிவிட்டு சீனுவிடம் திரும்பி " அண்ணா இவர் தான் அத்திம்ரபரராட அப்பா.. நமக்கு மாமா... " என்றவன் அப்ரபாதுதான் வந்த மாரிமய காட்டி " இவா தான் மாமி ..." என்று பரஸ்பரம் அறிமுகம் கசய்து மவத்தான்
சீனு புன்னமகயுடன் எழுந்து இருவமரயும் மககூப்பி " வணக்கம் மாமா , மாமி" என்றான் .... மாரிக்கு ஏற்கனரவ ஹம்சன் கசல்
ப்பிள்மள ... இப்ரபாது சத்யனுக்காக அவன்
இவ்வளவு கசய்த பிறகு இன்னும் கசல்
மாகிப் ரபானான் ... ஹம்சன் பக்கத்தில்
வந்து அவன் கன்னத்மத வழித்து தனது கநற்றியில் முறித்து திருஷ்டி கழித்தவள் " ஏஞ்சாமி
எப்ப
வந்தாக
? கபாஞ்சாதி
வந்ததும்
இந்த
ஆத்தா
மறந்துரபாச்ரச
எஞ்சாமி?" என்று சிரித்தபடி ரகட்க ... ஹம்சன் சட்கடன்று கவட்கப்பட்டு " ரக
ி பண்ணாரதள் மாமி... நான் ஒன்னும்
யாமரயும் மறக்கமாட்ரடன்" என்றான் ... " ஆமா அந்த சின்ன சிறுக்கி எப்புடியிருக்கா ராசு ?" என்று மாரி கம
ச்கசல்விமயப்
பற்றி ரகட்ட மறு விநாடிரய ஹம்சனின் முகத்தில் பல்பு எரிந்தது .... " நல்
ாருக்கா
மாமி " என்று சந்ரதாஷமாக கூறினான் ... சீனுமவப்
பார்த்த
மாரி
"
என்னங்கய்யா
....
சம்சாரம்
குழந்மதங்க
எல்
ாம்
கசௌவுக்கியமா?" என்று அன்புடன் ரகட்க... " நல்
ாருக்காங்க மாமி... ஒரர மபயன் மட்டும் தான்... கரண்டு வயசாறது... ரபரு
ரிஷிவந்த் ஆயுப் " என்று தன் குடும்பத்மதப் பற்றி சீனு கசால் கரண்டு ரபத்மதயும் கூட்டியாந்திருக்க
ாம்
வும் .... " அவுக
ப்பா?" என்று பழனி ரகட்டார் ...
" இன்கனாரு முமற வரும் ரபாது அமழச்சிண்டு வர்ரறன் மாமா " என்றான் சீனு... சத்யமன மகயி
இந்த
விமளயாட்டில்
யாருரம
ரசர்த்துக்
ிருந்த காபியும் எவ்வளவு கமதுவாக குடித்தும் கா
என்னங்கடா நடக்குது இங்க?' என்று கத்த ரவண்டும் ரபா "
அப்பா
உள்ள
அதட்டாமல்
ரபாய்
அன்பாக
மதியம்
கூறுவது
ஞ்சுக்கான
ரபால்
பல்
....
ியாகிப் ரபானது ... '
ிருந்தது சத்யனுக்கு ....
ரவம
கடித்துக்
ககாள்ளவில்ம
மயப்
பாருங்க"
ககாண்டு
கூற...
என்று மகனின்
மனமத உணர்ந்தவர் வந்த சிரிப்மப சிரமப்பட்டு அடக்கிக் ககாண்டு .... " வா மாரி ... அவங்க ஏரதா ரபசனும்னு வந்திருக்காங்க ரபா பார்ப்ரபாம்
"
என்று
நாசுக்காக
கூறி
...நாம ரபாய் நம்ம ரவம
மாரிமய
அமழத்துக்ககாண்டு
மயப் உள்ரள
கசன்றார் .... என்ன
ரபசுவது? எப்படி
அர்ந்திருந்தனர்....
ஆரம்பிப்பது? என்று
எப்ரபாதும்
ச
ச
கவன
மரியாமத ககாடுத்து அமமதிகாத்தான்....
புரியாமல் ரபசும்
மூவருரம ஹம்சன்
அமமதியாக அண்ணனுக்கு
சத்யனும்
சீனுமவப்
பார்த்து
தான்
"
என்ன
ரபசனும்
...
கசால்லுங்க"
என்று
ஆரம்பித்து மவக்க.... " அய்ரயா அத்திம்ரபர் எங்க அண்ணா உங்கமள விட கராம்ப சின்னவர் ... வாங்க ரபாங்க
மரியாமதகயல்
ாம்
ரவண்டாம்...
சீனுன்ரன
கூப்பிடுங்ரகா"
என்று
ஹம்சன் அவசரமாக கூறவும்... சத்யன் சட்கடனத் திரும்பி ஹம்சமனப் பார்த்து முமறத்தான்.... " ஸாரி அத்திம்ரபர் " என்று ர
சாக வழிசலுடன் கூறிய ஹம்சன் .... சீனுவிடம் "
அண்ணா நீ ரபசிண்டிரு நான் ரபாய் மாமி கூட ககாஞ்சம் ரபசிட்டு வர்ரறன்" என்று சீனுவின் பதிம
க் கூட எதிர்பார்க்காமல் மநசாக நழுவினான்....
அவன் ரபாய் சி
விநாடிகள் தம
கவிழ்ந்து அமர்ந்திருந்த சீனு
... நிமிர்ந்து
சத்யமன ரநராகப் பார்த்து " இப்படி திடீர்னு நான் வந்தது உங்களுக்குப் பிடிக்குதா பிடிக்கம
யான்னுத் கதரியம
இத்தமன
நாளா
ஒதுங்கம
..
இஸ்
என்மன
ாமியப்
எனக்கு
ஒதுங்கியிருந்ததா
எல்
ாரும்
ஒதுக்கி
நீ ங்க
நிமனக்க
வச்சிருந்தா....
ாம்
ஏன்னா
....
நானா
நான்
ஒரு
கபண்மண ரமரரஜ் பண்ணிண்டது தான் காரணம்.... அன்மனக்கு
ரவற
ரமரரஜ்
நான்
... இப்ரபா நான் வரரவண்டிய கட்டாயம் அத்தான்......
வழி
கதரியம
பண்ணிக்
...
சல்மா
ககாடுக்க
வட்டு ீ
ஏற்பாடு
ரவற
ஒருத்தருக்கு
கசய்தாங்க...
அந்த
அவமள
சமயத்து
குடும்பத்மதவிட சல்மாரவாட உயிர் எனக்கு கபரிசா கதரிஞ்சது.... இப்ரபா நாங்க நல்
ாருக்ரகாம்
ரவதமனதான் ஏற்கனரவ
...
ஆனா
மிச்சம்...
யாருரம
இனி
முடிகவடுக்க
எங்கமள
என்னா
முடியாம
ரசர்த்துக்கம
ஒதுங்கி
தவிச்சிண்டு
வாழ
இருந்த
ன்னதும்
முடியாது எனக்கு
தினமும்
அத்தான்
ஹம்சன்
....
ஒரு
வழிகாட்டிட்டான்.... " என்றவன் சிறிது நிறுத்தி விட்டு சத்யமனப் பார்க்க... " ம்ம் நானும் உங்கமளப் பத்தி ரகள்விப்பட்ரடன்.... க
ப்பு திருமணம் இப்பல்
ாம்
கராம்ப சகைமான ஒன்னு தான்.. ஆனா உங்கமள மாதிரி ஆச்சாரமான குடும்பத்து அமத ஏத்துக்க சிரமப் பட
ாம் ... ரபாகப் ரபாக சரியாயிடும் ... கவம
சீக்கிரம் ஏத்துக்குவாங்க.... " சத்யன் புரிதர சீனுவின்
முகத்தில்
கசால்றது
மனசுக்கு
மகிழ்சியின்
ாட ரபசினான்...
ரரமககள்....
இதமாருக்கு
ப்படாதீங்க
அத்தான்
" ...
ஏத்தக்கம உங்ககிட்ட
னா
கூட
...
நீங்க
மான்சிமய
பத்தி
ரபசனும்னு தான் வந்ரதன் " என்று சீனு நிறுத்த... சத்யன் அமமதியாக தனது விரல் நகத்தில் கவனத்மத கசலுத்தினான்.... " மான்சிமய விட சின்னவா மூனு ரபருக்கும் கல்யாணம் ஆயிடுத்து... ஆனா அவ இன்னும் கன்னியாரவ தனிச்சு நின்னிண்டிருக்கா.... இது எவ்வளவு கபரிய பாவம்னு ரநக்கு நல்
ா புரியறது அத்தான்.... எங்க குடும்பத்மதரய வாழ வச்ச ரதவமதப்
கபண்
மான்சி....
அவரளாட
வாழ்க்மகரய
நீ ங்கதான்னு
ஹம்சன்
கசான்னான்...
அதான் இப்ரபா உங்களாண்ட வந்து நிக்கிரறன்... உங்களுக்குள்ள என்ன பிரச்சமன இருந்தாலும் அமத மறந்து மன்னிச்சு மான்சிக்கு நீ ங்க வாழ்க்மகக் குடுக்கனும் அத்தான்" என்ற சீனு சட்கடன கதாண்மட கரகரக்க எட்டி சத்யனின் மகமயப் பற்றி " உங்களுக்கு மான்சிமயப் பிடிக்கம "
மான்சிமயப்
பிடிக்கம
யா?"
யா அத்தான்" என்று ரகட்க...
இந்த
வார்த்மத
சத்யனின்
இத்தமன
நாள்
மவுனத்மத உமடத்தது .... சீனுவின் மகமய அழுத்தியவன் " மான்சி வாழ வச்சது உங்க குடும்பத்மத மட்டுமில்
.... என்மனயும் தான்... உங்க எல்
ாருக்கும் அவ
ரதவமதன்னா... எனக்கு அவ கதய்வம் .... ஆனா கதய்வம் கூட வாழ முடியுமா? பூமை கசய்ய மட்டும் தான் முடியும்... நான் எப்பவுரம பக்தனாய் அவள் ரகாயில் வாச சி
ில் நிற்கத்தான் தகுதியானவன்... என்னா
மான்சிமய கநருங்க முடியாம
தமடகள் இருக்கு சீனு ... அந்த தமடகமள மீ றரவா தகர்க்கரவா முடியம
அதான் உண்மம.... அவமளப் பிடிக்கம
...
யான்னு ரகட்டா நான் என்ன கசால்றது
சீனு? அவரளாட ஒரு பார்மவ என்மன ஒரு யுகத்துக்கு வாழ மவக்கும் சீனு " இத்தமன
நாளாக
யாரிடமும்
பகிரப்படாமல்
இருந்த
சத்யனின்
மனது
முதல்
முமறயாக சீனுவிடம் பகிரப்பட்டது ... சீனுவுக்கு சத்யனின் மனம் புரிந்தது ... அவன் மனதில் மான்சி எவ்வளவு உயர்ந்த இடத்தில்
இருக்கிறாள்
என்பதும்
புரிந்தது
..
ஆனாலும்
அது
என்ன
தமடகள்?
சத்யனிடரம ரகட்டான்... சத்யன் தயக்கமாக அமர்ந்திருக்க... " ப்ள ீஸ் கசால்லுங்கத்தான்.... கசான்னால் தாரன எங்களுக்கும் கதரியும் " என்று சீனு வற்ப்புறுத்த ... சத்யன் தன்மனச் சுற்றிலும் பார்மவமய ஓட்டினான்... அங்ரக அவர்கமளத் தவிர யாருமில்ம
.... அவரவர் ரவம
கசய்து ககாண்டிருந்தனர்...
கமல்
ஆரம்பித்தான் " நான் சிமறயில் இருந்தப்ப ஒருநாள் உங்கம்மா என்மன
பார்க்க
வந்தாங்க
"
என்று
சத்யன்
கசால்லும்
ரபாரத
சீனு
அதிர்ச்சியுடன்
"
எங்கம்மாவா உங்கமளப் பார்க்க வந்தா? எதுக்காக அத்தான் ? " என்று ரகட்க ... " ஆமாம் உங்கம்மா தான் வந்தாங்க... " என்ற சத்யன் அன்று விசா
ம் மவத்த
ரகாரிக்மகமயயும்... மகளின் வாழ்க்மகக்காக தன்னிடம் கண்ண ீருடன் மகரயந்தி நின்றமதயும்
கசான்னவன்
"
ஒரு
தாரயாட
மான்சிக்கு நான் தகுதியானவனா இல்ம
கண்ண ீருக்கு
சக்தி
அதிகம்
யான்றது என் பிரச்சமனயில்ம
சீனு...
.... ஆனா
நீ யும் ஹம்சனும் அவங்கமள கண்ண ீர் விட வச்சிட்டீங்க... அரதத் தப்மப நானும் மான்சியும் கசய்யனுமா?? ஆச்சாரத்து அடிபட்டா
எழுந்திருக்கறரத
ஊறிப்ரபானவங்க சமூகத்து
கஷ்டம்
...
அடுத்தடுத்து
ஒரு முமற
அடின்னா
எப்படி
தாங்குவாங்க?? உன் அம்மாரவாட கண்ண ீமர இப்ப கநமனச்சாலும் என் கநஞ்சு க
ங்குது .... என்ரனாட ஒரு மனசு அவங்க கண்ண ீரா
என் காதல் கவிமதமய
எழுத ரவணாம்னு கசால்லுது... இன்ரனாரு மனசு மான்சிக்காக ஏங்கித் தவிச்சு எல்
ாத்மதயும் தூக்கிப் ரபாட்டுட கசால்லுது... என்ன கசய்றதுனு புரியாம நான்
படுற க
சித்ரவமத
உனக்குத்
கதரியாது
ங்கிப் ரபாயிருந்தது... கண்களும் க
சீனு"
என்று
முடித்த
சத்யனின்
குரலும்
ங்கிப் ரபாயிருந்தது ...
சீனு சத்யனின் முகத்மதரயப் பார்த்தான்... எப்படிப்பட்ட மனிதன் இவன்? பார்க்கும் கபண்மண எல்
ாம் பார்மவயால் துகிளுரிக்கும் ஆண்களுக்கு மத்தியில் .... ரதடி
வந்த கபண்மண அவள் குடும்பத்துக்காக ... அவள் ந
னுக்காக தள்ளி மவத்துப்
பார்க்கும் இவன் எப்படிப் பட்டவன் ? சத்யனின் முன்பு தான் கராம்பரவ குறுகிப் ரபானதாக உணர்ந்தான் சீனு...... " நாங்க ரயாசிச்சுக் கூடப் பார்க்காத எங்கரளாட கபத்தவங்க மனமச காயப்படுத்தக் கூடாதுனு நீ ங்க ரயாசிச்சிருக்கீ ங்க அத்தான்... அது சரிதான்... ஆனா மான்சிரயாட மனசு ? அமதப் பத்தி ரயாசிக்கத் தவறிட்டீங்கரள அத்தான்? நாங்க கபத்தவாமளக் காயப்படுத்திட்ரடாம் காதம
தான்
...
அந்த
காயத்துக்கு
கா
ம்
மருந்தாகும்...
ஆனா
காயப்படுத்தினா அதுக்கு மருந்து நம்ம உயிர் தான் அத்தான்.... உயிமரரய
துச்சமா தூக்கிகயறியச் கசால்லும் இந்த காதல்.... நானும் ஐஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னாடி உங்கமள மாதிரி எல்
ாத்மதயும் ரயாசிச்சு தயங்கி நின்ரனன் தான்...
ஆனா என் தயக்கத்மத உமடச்சது சல்மாரவாட உயிர் காதல் தான்... நிச்சயம் நான் கிமடக்கம
னா
இருந்திருக்க ரமரரஜ்
அவ
மாட்ரடன்....
ரபாயிருப்பா
அப்புறம்
பண்ணிண்ரடன்.....
அத்தான்.... காதல் கா
கசத்துப்
தான்
என்மனப்
யும் கல்யாணத்து
ஒரு ரபா
அத்தான்.... முடிரவாட
தான்
அப்புறம்
சல்மாமவ
என்
நானும் ரிைிஸ்டர்
தங்மகயும்
இருப்பா
யும் சாய்ஸ் வச்சுக்க மாட்டா... எத்தமன
ம் ஆனாலும் உங்களுக்காக காத்திருப்பாரளத் தவிர ரவகறாரு வாழ்க்மகமய
ரயாசிக்கரவ மாட்டா ... இனி முடிகவடுக்க ரவண்டியது நீ ங்கதான் " என்றான் சீனு.. சீனுவின்
ரபச்சில்
அதிர்ந்து
ரபாய்
அமர்ந்திருந்தான்
சத்யன்....
நான்
கிமடக்காவிட்டால் மான்சி உயிமரக் கூட துச்சமாக நிமனப்பாளா? நிமனத்தரபாரத கநஞ்சம் நடுங்கியது சத்யனுக்கு ... அவள் மட்டும் தான் அப்படியா? நீ அவமளப் பிரிந்து
வாழ்ந்துவிடுவாயா? சத்யனின்
முடியாது என்பது ரபால் நிைத்தில் தம "
நீ ங்க
சிமறயில்
இருக்கறச்ச
மனம்
அவனிடம்
உள்ளுக்குள்
யமசத்தான் சத்யன்....
நிமறய
கபரியவாரளாட
படிப்ரபள்னு ஹம்சன் கசான்னான்... நான் உங்களுக்கு கசால் இருந்தாலும்
என்
மனசு
காயப்படாம
காதல்
ப்
பட்டமத
கல்யாணங்கள்
ரகட்க...
கசால்ரறன் நடப்பதில்ம
ரவண்டியதில்ம
அத்தான்..... ....
புத்தககமல் யாரராட
கபத்தவங்க
ாம் ...
மனசும்
ரவதமனப்
படுவாங்கதான்... அந்த ரவதமன மாறக்கூடியது... ஆனா முடிகவடுக்க ரவண்டிய
ரநரத்து
தயங்கி
நின்னு
காதம
த்
கதாம
ச்சிட்டா
அப்புறம்
கிமடக்கரவ
கிமடக்காது அத்தான்... காதல் மனுஷாள் தர்மத்திற்கு அப்பார்ப் பட்டது ..... சாஸ்திர தர்மமும் காதலுக்கு கிமடயாது .... காதலுக்கு வர்ணரபதமும் கிமடயாது .... என் காதல் மதம்ங்கற மாமய கடந்து கையிச்ச மாதிரி ... உங்க காதல் சாதி சாஸ்திர சம்பிரதாய தர்மங்கமள கடந்து கையிக்கனும் அத்தான் " என்று கசால்
ிமுடிக்க ....
சத்யன்
இவ்வளவா?
சீனுமவரயப்
பார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்
....
இவனுக்குள்
கசான்னமவ அத்தமனயும் நியாயமான விஷயங்கள் தாரன? அப்ரபாது ஹம்சன் மாரியுடன் உற்சாகமாய் ரபசியபடி வர... சத்யன் அவசரமாக " சீனு ,, உங்கம்மா சிமறக்கு வந்து என்மன சந்திச்ச விஷயம் யாருக்கும் கதரிய ரவணாம்... அவங்க தரப்பு
அவங்க ரநாக்கம் சரியானது... எல்
ார் முன்னாடியும்
அவங்கமள குற்றவாளியாக்க ரவணாம் " என்று கூறினான் .. சீனு கபருமமயாக சத்யமனப் பார்த்து " சரிங்கத்தான்" என்றான்... " என்ன
கரண்டு
ஹம்சன்
"
ரபரும்
ரபசிட்ரடளா?" என்றபடி
அத்திம்ரபர்,, நீ ங்க
டிடர்ைண்ட்
கசான்னா? அது இப்ரபா எந்த க
வல்
தயாரிப்பு
மகனுக்கு ரவம
கசான்ன
மாரி
"
அவனக்கு
ரபங்க்
ர
ான்
மாக
வாங்குற
ாம் ஓரளவுக்கு அத்துப்படி ஆனது சத்யா... இந்த ஓட்டம
ாடுரறன்னு
மாமி
ாம இருக்கமாட்ரடன்ய்யா ...
மான்சிக் கூட ஹம்சனும் ரபங்க்குக்கு கநதமும் அம அல்
ரபாறதா
னாலும் ரபசிப் ரபசிரய என் வாமயப் புடுங்கிப்புடும்..... " என்று
சமாதானம்
கயல்
ஈடுபடப்
அமர்ந்த
ியாச்சா?' என்பது ரபால் கசல்
முமறக்க.... " சின்ன ராசுகிட்ட நா எமதயுரம கசால் ம
எதிரில்
இருக்கு?" என்று சத்யனிடம் ரகட்க...
சத்யன் திரும்பி தன் தாமயப் பார்த்து ' கசால் நான் கசால்
சத்யனுக்கு
கசான்ரனன்...."
என்று
மாரி
கசால்
வாங்க
யுவான்... இப்ப நீ தனியா ிக்ககாண்டிக்கும்
ரபாரத
ஹம்சன் குறுக்கிட்டு .. " எல்
ாத்மதயும் என்கிட்ட ஒப்பமடங்க அத்திம்ரபர்.... நான் பார்த்துக்கிரறன் ...
நீ ங்க நிம்மதியா இந்த ரஹாட்டம " இவனும்
ககமிக்கல்
கசய்யனும்னு இடத்து
இஞ்சினியரிங்
கசான்னா
அவன்
தான்
முடிச்சிருக்கான்
உங்களுக்கு
கஹல்ப்பா
அத்தான்....
என்ன
இருப்பாரன? கரண்டு
யும் உங்களால் கவனம் கசலுத்த முடியும் தான் .. இருந்தாலும் கூட ஆள்
இருக்கிறது நல் சத்யன்
கவனிங்க" என்று ஹம்சன் கசான்னான்...
து அத்தான்" என்று சீனுவும் கூற ...
ரயாசமனயுடன்
யாருக்காக
ஆரம்பிக்கப்
தம
யமசத்தான்...
படுகிறது
என்ற
பிறகு
புதியத்
விபரங்கமள
ஹம்சனும் சத்யமன ஹீரராவாகப் பார்த்தனர் ...
கதாழில்
கசால்
வும்
எதற்காக சீனுவும்
மதிய உணவுக்காக ஒகராருவராக வரத் துவங்க.. சத்யன் எழுந்து ககாண்டான் .... நான் ரகஷ்க்கு ரபாரறன்... நீ ங்க அம்மா அப்பாக் கூட ரபசிகிட்டு இருக்கீ ங்களா?" என்று ரகட்க.... " இல்
த்தான் ரநரமாச்சு.. நாங்க கிளம்புரறாம்" என்று சீனு எழுந்து ககாள்ள...
ஹம்சனும்
எழுந்து
வந்தான்...
சத்யன்
தனது
ரசரில்
அமர்ந்ததும்
அவனருகில்
வந்தனர் இருவரும் " இப்ரபா எங்ரக ரவம தனது ரவம
கசய்ற?" என்று ஹம்சனிடம் சத்யன் ரகட்க.... ஹம்சன்
விபரம் கூறினான் ...
சற்றுரநர ரயாசமனக்குப் பிறகு " நீ ரவம
கசய்ற ஆபிஸ்
தகவல் கசால்
ிட்டு
நாமளக்கு இங்க வந்துடுறியா?" என்று சத்யன் ரகட்க .... ஹம்சனின் சந்ரதாஷத்மத கசால் மகமயப்
பிடித்து
கண்களில்
வார்த்மதகள் இல்ம
ஒற்றிக்
ககாண்டவன்
என்மன மன்னிச்சிட்ரடளா அத்திம்ரபர்?" என்று க அவன்
மககமள
ஆறுத
ரவண்டியது நான் இல்ம
ாக
தட்டிக்
... உன்ரம
ககாடுத்த
க
... ரவகமாக சத்யனின் ங்கிய
கண்களுடன்
"
ங்கிய கண்களுடன் ரகட்டான்... சத்யன்
"
உன்மன
மன்னிக்க
நம்பிக்மக வச்சிருந்த உன் குடும்பம் தான்
உன்மன மன்னிக்கனும் .... அவங்கரளாட நம்பிக்மகமயப் கபாய்யாக்காம ம
ப்
முன்ரனறி காட்டு ஹம்சா" என்று சத்யன் கூறியதும் ... " நிச்சயமா அத்திம்ரபர் " என்றவன் சத்யன் எதிர்பார்க்காத தருணத்தில் சட்கடன குனிந்து சத்யனின் கால்கமளத் கதாட்டுக் கும்பிட்டான் சத்யன் பதறிப் ரபாய் எழுந்து " ச்ரச என்ன ஹம்சா இது? மனுஷனுக்கு மனுஷன் வணங்கரவக் கூடாதுன்ற ககாள்மக உமடயவன் நான்.... கதய்வத்மதத் தவிர நம் மககள் ரவற யாமரயும் கதாழக்கூடாது" என்று கண்டிப்புடன் சத்யன் கசால் " இல்
,, உங்களுக்கு கதரியாது .... உங்கமள நான் ரநர்
உங்களுக்கு இருப்ரபள்னு
நான்
ரசிகன்
கம்ப்ரபர்
கன்னங்களில்
சூரமன
பண்ணிப்ரபன்....
அத்திம்ரபர் ... இப்ப மட்டுமில் கண்ண ீர்
...
சம்ஹாரம் என்ரனாட
....
பார்க்காம இருந்தப்பரவ கசய்த ரியல்
முருகன் ஹீரரா
மாதிரி
நீ ங்கதான்
... இனி எப்பவுரம தான்.... " என்றவன் ... சட்கடன்று
வழிய
"
என்
அக்காரவாட
மானத்மதக்
காப்பாத்தின
நீ ங்கதான் அவரளாட உயிமரயும் காப்பாத்தனும் அத்திம்ரபர்... சின்ன வயசுர எங்களுக்காக கஷ்டப்பட்டு தன்ரனாட சுயத்மதரய கதாம முதல் முத
ருந்து
ச்சிட்டா... அவ ம
ா ஆமசப் பட்டது உங்கமளத்தான்... நீ ங்கதான் அவளுக்கு எல்
ப் ாரம
அத்திம்ரபர் " என்று உணர்சிவசப்பட்டு ரம
ரபசமுடியாமல் கண்க
ங்கியவமன
சத்யன் அமணத்துக் ககாண்டான் .... " மான்சி என் உயிர் ஹம்சா.... எனக்கு வாழும் ஆமச நிமறய இருக்கு... அதனா என் உயிமர எப்பவுரம பிரிய நிமனக்க மாட்ரடன்... சீக்கிரரம நல் நான் வருரவன் .... நீ ங்க கரண்டு ரபரும் என்மன நம்ப
முடிரவாடு
ாம் ... " என்று கூறியதும்
சரகாதரர்கள் இருவரும் நிம்மதியுடன் சத்யமனப் பார்த்தனர் ... தன் தங்மகமய மணக்கப் ரபாகிறவன் எப்ரபர்ப் பட்ட ஆள் என்பமத புரிந்தவன் ரபால் புன்னமகயுடன் இவர்கமளப் பார்த்துக்ககாண்டிருந்தான் சீனு... தன்
ரதாளில்
ஆறுத
ாய்
தம
தட்டிக்
சாய்த்துக்
குழந்மத
ககாடுத்தபடி
"
ரபால்
என்னடா
விசும்பிக் உன்மன
ககாண்டிருந்தவமன நம்பி
எங்க
வட்டுப் ீ
கபாண்மண குடுத்திருக்ரகாம்.. நீ என்னடான்னா ககாழந்த புள்ள மாதிரி அழுவுற... எங்க கம
ப் பார்த்தா த்தூனு துப்பப் ரபாறாடா" என்று ஹம்சமன ரக
ி கசய்தான்
சத்யன்... " நீ ங்க ரவற அத்தான்.... அக்கம்பக்கம் யாரு இருக்கான்னு கூட கரண்டு ரபரும் பாக்க
மாட்ரடங்கறாள்
...
எப்பப்பாரு
ஒருத்தமரகயாருத்தர்
பார்த்துகிட்ரட இருக்குதுகள்..... ரநத்து ரிஷி கன்னத்து உடரன பாவம்
இவன்
குழந்மதமய
குழந்மதக்கு
குழந்மதனு
தான்
கசால்ரறரள
வாங்கி
கன்னம் அத்தான்
அரத
சாப்பிடுறது
கம
கன்னத்து
முத்தம் குடுத்தாள்... முத்தம்
சிவந்து
ரபாயிடுத்து
?" சீனு
தன்
மாதிரி
....
பங்கிற்கு
குடுக்குறான்...
இவமனப் தம்பியின்
ரபாய் காம
வாறிவிட... சத்யனிடம் இருந்து
வி
கி வந்த ஹம்சன் "
ச்ரச என்னண்ணா இது
?" என்று
அழகாக கவட்கப்பட்டான் .... அவமனப் பார்த்து மற்ற இருவரும் வாய்விட்டு சிரித்து விட்டனர் ஹம்சன்
சத்யனின்
கசல்
ப்
பிள்மளமயப்
ரபால்
சலுமகயாய்
மகமயப்
பற்றிக்ககாண்டு " சீக்கிரம் அக்காமவ கட்டிண்டு எங்க ரிஷிக்கு ஒரு மருமகமளப் கபத்து குடுங்ரகா அத்திம்ரபர்" என்றான் இப்ரபாது சத்யன் கவட்கமாய் கநளிந்தபடி சங்கடமாக சிரிக்க ... அவமனப் பார்த்து மற்ற இருவரும் சிரித்தார்கள்... சாப்பிட்டவர்கள்
பணம்
ககாடுக்க
கிளம்புரறாம்
என்று
சீனு
பூப்பந்துகமள கம
"
பா
ித்தீன்
வர
ஆரம்பிக்க
விமடகபற... கவர்களில்
மாரி ரபாட்டு
"
சரிங்கத்தான்
ரவகமாக "
வந்து
சல்மா
ச்கசல்விகிட்டயும் குடுங்கப்பா" என்று ககாடுத்தனுப்பினாள்....
நாங்க இரண்டு கிட்டயும்
இருவரும் மபக்கில் ஏறிப் புறப்பட...சத்யன் புன்னமக மாறா முகத்துடன் அவர்கள் ரபான
திக்மகரயப்
சத்யனின் மனநிம காதல்
பார்த்தான்....
சீனு
ஹம்சன்
இருவமரயும்
சந்தித்தப்
பிறகு
ரய முற்றிலும் மாறிப் ரபானது .... உதடுகள் உற்சாகத்துடன்
பாடல்கமள
முனுமுனுக்க
...
மனரமா
சுதந்திரமாக
மான்சிமய
கட்டியமணத்து காதல் கசய்தது .... இத்தமன நாட்களாக மசவமாய் பார்மவயால் காத அமசவம்
ரவண்டுகமன்று
நிமனவார
அடம்பிடித்து
ித்தவன்.. முதல் முமறயாக
அவள்
உதடுகமள
கநருங்கினான்.....
தான் .... “ என் உதிரத்தில் உம
மூட்டி...
“ என் உயிமர சுட மவத்த அழரக.... “ நாணத்தால் நமனந்த உன் முகத்மத.... “ என் உதடுகளால் ஒற்றிகயடுக்கவா???? சுப்மபயாவின் மகள் திருமணத்திற்கு கசல் பழனியும்
சுப்மபயாவின்
உதவிக்காக
ரவண்டிய தினமும் வந்தது... மாரியும்
காம
யிர
ரய
கல்யாண
வட்டுக்குப் ீ
ரபாய்விட்டனர் ... சத்யன்
ஹம்சமன
மவத்துக்
பார்த்துக்ககாண்டிருந்தான்.... மாம
ககாண்டு
ரஹாட்டல்
ரவம
கமளப்
ஆறு மணிக்கு பஸ் வந்ததும் கிளம்பரவண்டும்
என்பதால் ஹம்சன் கசய்யரவண்டியமவகமள விபரமாக கசால்
ிக் ககாடுத்தான்
சத்யன்... " ரபங்க் ரவம
ரநரம் ரபாக ரஹாட்டலுக்கு வந்து அப்பாவுக்கு ஒத்தாமசயா
இருடா ஹம்சா... அவரா "
நீ ங்க
கவம
தனியாப் பார்த்துக்க முடியாது" என்று சத்யன் கசால்
ப்படாம
ரபாய்ட்டு
வாங்க
அத்திம்ரபர்
,,
எல்
ாம்
.... நான்
பார்த்துக்கிரறன் " என்று மதரியமாக கூறினான் ஹம்சன்... அன்று சத்யமனப் பார்த்துவிட்டுப் ரபான மறுநாள் காம ஹரியின்
அப்பாவிடம்
ககாள்ளச் கசால்
விபரம்
கசால்
ி
ரவறு
ஒன்பது மணிக்ககல்
நபமர
ரவம
க்கு
ாம்
மவத்துக்
ிவிட்டு சத்யனிடம் வந்துவிட்டான் ஹம்சன்...
அதன்பின் இருவரும் மபக்மக எடுத்துக்ககாண்டு கிளம்பினர்.... வங்கிக்கு கசன்று விபரம்
ரசகரித்துவிட்டு...
கதாழில்
கதாடங்க
பார்த்திருந்த
காட்டினான்... அன்று இரவு வமர அது சம்மந்தப்பட்ட ரவம ...
இடத்மத
ஹம்சனுக்
ரய சரியாக இருந்தது
மறுநாள் ரதமவயான உபகரணங்கள்... மூ ரவம
ப் கபாருட்கள் வாங்குவது கதாடர்பான
யாக இருவரும் சுற்றினார்கள்... ஓரளவுக்கு எல்
ா விபரங்கமள ஹம்சமன
ரநரில் அமழத்துச் கசன்று காட்டி புரிய மவத்து தயார் கசய்த பிறகு ... இரதா இன்று எல்
ாவற்மறயும் ஹம்சனின் கபாருப்பில் விட்டு விட்டு கல்யாணத்துக்கு
கிளம்புகிறான்... அவன் மனம் மான்சிமயப் பற்றியும் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருந்தது... திருமணத்திற்குப் ரபாய்
வந்ததும்
ஹம்சன்
மான்சியின் தாயாமர
இருவமரயும்
விசா
ம்
கசன்று
சந்தித்துப்
கவங்கரடசன்
ரபசரவண்டும்...
இருவரிடமும்
சீனு ,
ஒப்பமடக்க
ரவண்டும்.... அதன்பிறகு தான் மான்சி விஷயத்மதப் ரபசி அவர்களிடம் ஒப்புதல் வாங்கரவண்டும் என்று முடிவு கசய்திருந்தான் .... இரு குடும்பத்திலும் மூத்தவனாக தான்தான் இருந்து கசயல்பட ரவண்டும் என்று கபாருப்புடன் சிந்தித்திருந்தான்.... மாம
ஆறு மணிக்கு சத்யன் தனக்குத் ரதமவயான உமடகமள ஒரு க
மபயில் எடுத்து மவத்துக் ககாண்டு கிளம்பினான்.... ரஹாட்டல் கல்
ாவி
தர்
ிருந்து
ககாஞ்சம் பணத்மத எடுத்து தனதுப் பர்ஸில் மவத்துக்ககாண்டான் ... அப்ரபாது பழனி வந்து ரமாதிரம் இருந்த டப்பாமவ சத்யனிடம் ககாடுக்க... கால் முட்டிமயப் பிடித்துக் ககாண்டிருந்த மாரி " ஸ்..... யப்பா என்னா வ
ி வ
ிக்குது"
என்று முனங்கியபடி மகமனப் பார்த்து " பாத்து பத்திரமாப் ரபாய்ட்டு வா ராசு... இன்னும் ககாஞ்சம் பணம் எடுத்து மவச்சுக்கய்யா" என்று கூற... " அதான் ரமரரஜ்க்கு அத்திம்ரபர் ரபாரறன்னு கிளம்பிட்டாரர.... இன்னும் ஏன் மாமி காம
ப் பிடிச்சிண்டு முனங்குரறள்?" என்று ஹம்சன் மாரியின் நடிப்மப காட்டிக்
ககாடுக்க.... " அடப்பாவிப் பயர
... கபாசுக்குனு ரபாட்டு உமடச்சிட்டிரயடா" என்று மாரி எழுந்து
ஹம்சமன அடிப்பதற்காக விரட்ட .. ஹம்சன் வந்து சத்யனின் பின்னால் மமறந்து ககாண்டு ... " பின்ன நீ ங்க அத்திம்ரபர ஏமாத்துறத நானும் எவ்வளவு ரநரம் தான் பார்க்கறது?" என்றான்... மாரி மகமனப் பார்த்து அசடு வழிய சிரித்தபடி நிற்க.... " அப்ரபா கால்வ
ி நடிப்பா?"
என்று திமகப்புடன் ரகட்ட சத்யன்... " என்ன கல்யாணத்துக்கு உன் ஆமச மருமகள் வர்றாளாக்கும்?" என்று சிரிப்புடன் ரகட்க... " ஆமா ராசு ... ரபாற இடத்து முடிவுக்கு
வாங்கப்பா...
யாவது கரண்டு ரபரும் நல்
நாங்களும்
எம்புட்டு
நாமளக்குதான்
மான்சிகிட்ட ரகாபப்படாம ரபசு கண்ணு" என்று பாசத்துடன் கூற...
படியா ரபசி ஒரு காத்திருக்கறது....
சத்யன்
எதுவும்
கசால்
வில்ம
....
தாயின்
மகமயப்
பற்றிக்
ககாண்டு
நின்றிருந்துவிட்டு " சரிம்மா கிளம்புரறன் " என்று புறப்பட்டான்.... பஸ்
சுப்மபயாவின்
வட்டு ீ
எல்
ாம் சுற்றிப் ரபாடப்பட்டு கிளம்பியது ... மான்சி வருவாள் என்று ஹம்சன் மாரி
இருவரும் வந்து வாச
வாச
ில்
நின்றிருந்தது
...
எலுமிச்மச
ில் நின்று பார்க்க... அவள் வரவில்ம
பூசனிக்காய்
...
மணப்கபண்ரணாடு இன்னும் சி
ர் காரிலும் ஏற்பாடு கசய்யப்பட்ட ரவன்களிளும்
கிளம்பிச்கசன்றனர்...
கதரு
ரபருந்தில்
மக்களும்
இன்னும்
சி
உறவினர்களும்
ஏறியமர்ந்தனர் சத்யன்
பஸ்ஸில்
ஏறி
அமர்ந்தான்...
சுப்மபயாவின்
உறவுக்
கூட்டம்
நிரம்பி
வழிந்தது .. .. ரபருந்தின் கமடசியில் இருவர் மட்டும் அமரக்கூடிய இருக்மகமய சத்யனுக்காக ஒதுக்கியிருந்தார் சுப்மபயா... ரபருந்துக்குள் ஏற்கனரவ இருந்த சுப்பு ரவகமாக வந்து சத்யனின் மபமய வாங்கி ரமர
மவத்துவிட்டு " உட்காருங்கண்ரண" என்று சீட்மட காட்டினான்...
சத்யனும் சுப்புவும் ஒரு இருக்மகயில் அமர்ந்து ககாண்டனர்.... மான்சிமய ரதடியது சத்யனின் விழிகள்... ரபருந்து கிளம்பியும் கூட மான்சி வரவில்ம எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்ம வருவாள்னு சமீ பகா
.... ஆனால் இப்ரபாது மான்சிக்காக ஏங்கியது ...
கசான்னாங்கரள? இன்னும்
மாக
மான்சிமய
... கிளம்பும் வமர சத்யனின் மனதில்
சீக்கிரமாக
காரணாரம? ரதடியது அமடயரவண்டும்
அவன்
என்ற
இதயம்...
ரவட்க்மக
அதிகமாக கிளர்ந்தது ... “ பட்டுப் பூச்சியின் சிறகுகள் எனக்கிருந்தால்.... “ நீ பார்க்கும் இடங்களில் மட்டுரம பறந்திருப்ரபன் ... ரபருந்து ரமம்பா
த்தில் ஓடி யாமனக்கல்ம
ரபருந்தின்
திறக்கப்பட
கதவு
...
சீட்டி
ிருந்து
கடந்து சிம்மக்கல் வந்த நின்றது ... எழுந்து
எட்டிப்
பார்க்கத்
துடித்த
மனமத அடக்க கராம்ப சிரமமாயிருந்தது சத்யனுக்கு... ரபருந்தில் ஏறியது மான்சிதான்..... சத்யனின் உணர்வுகமளச் கசால் இல்ம
வார்த்மதகள்
.... சுப்புவுக்கு என்ன புரிந்தரதா " அக்கா வந்தாச்சுண்ரண" என்று கூற ...
சத்யன் சிரிப்புடன் தம
யமசத்தான் ....
ஆனால்
ரபருந்து
புறப்படவில்ம
....
மான்சி
படியிர
ரய
நின்றிருந்தாள்
...
யாருக்காக காத்திருக்கிறாள் என்று சத்யன் பார்க்கும் ரபாரத மான்சியின் முகம் சிரிப்பில் ம
ர தருண் ரபருந்தில் ஏறினான்...
காற்றுப் பட்ட நீ ர்க்குமிழியாய் கபாசுக்ககன்று உமடந்து ரபானது சத்யனின் இதயம் ....
அவ்வளவு
ரநரமாக
ஏக்கமாய்
காத்திருந்தவனுக்கு
சரியான
பரிசு
ககாடுத்திருந்தாள் மான்சி ...... கவறுப்புடன்
மான்சிமயப்
பார்த்துவிட்டு
முகத்மத
ைன்னல்
பக்கமாக
திருப்பிக்ககாண்டான்..... தருண் மான்சி இருவரும் சத்யனுக்கு எதிர்புறமாக இரண்டு இருக்மககளுக்கு முன்பு அமர்ந்து ககாண்டனர்.... சச்யன் குமுறும் கநஞ்சுடன் அமர்ந்திருந்தான்.... இவன் எதற்காக சுப்மபயா வட்டு ீ திருமணத்திற்கு வந்திருக்கிறான்? என்ற ரகள்வி மண்மடமய குமடந்தது .... சினம் தனது இஷ்டத்துக்கு சத்யனின் மனமத சிமதக்க ஆரம்பித்தது .... " அண்ரண அந்த பயம உட்காருங்கண்ரண...
கழுத்மதப் பிடிச்சு கவளிய தள்ளிட்டு நீ ங்க ரபாய் அங்க
என்னதான்
நடக்குதுன்னு
பார்க்க
ாம்
"
என்று
சுப்பு
ஆத்திரமாக கூற ... சத்யன்
சுப்புமவத்
திரும்பிப்
பார்த்து
ர
சாக
சிரித்து
"
விடு
சுப்பு...
யார்னா
எப்படியாவது ரபாகட்டும் " என்று கூறிவிட்டு மறுபடியும் ைன்னல் பக்கம் திரும்ப முயன்றவனின் கண்களில் வழிய வந்து விழுந்தனர் மான்சியும் தருணும்.... தருண் தன் காதில் இருந்த கஹட் ரபாமன மான்சியின் காதுகளுக்கு மாற்றினான் .... சத்யனுக்குள் கவறிப் பிடிப்பது ரபா நிறுத்தச் கசால்
ிருந்தது ... தாங்கமுடியவில்ம
ி இறங்கி வட்டுக்குப் ீ ரபாய் விட
... ரபருந்மத
ாமா என்று ரயாசித்தவமன
அப்பா அம்மாவின் எதிர்பார்ப்பு நிமறந்த முகங்கள் தடுத்தது... பல்ம ககாண்டு முன் இருக்மகயில் தம
சாய்த்து கவிழ்ந்து ககாண்டான்....
நிமிரரவயில்ம
சத்யன்...
ரபருந்து
சாம
ரகாயில்
அருரக
யில்
ஒரு
ஏற்பாடு கசய்யப்பட்டிருந்த இட் எல்ர
க் கடித்துக்
திண்டுக்கல்ம ஒதுங்கி
கடந்து
நின்றது...
ி பார்ஸல்கள் எல்ர
பழனி
சத்யனின்
கசல்லும்
ரஹாட்ட
ில்
ாருக்கும் வழங்கப்பட்டது ...
ாரும் இறங்கி ரகாயில் மண்டபத்தில் அமர்ந்து சாப்பிட்டனர் ....
சத்யன் மட்டும் இறங்கரவ இல்ம
.... தனது பார்ஸம
சுப்புவிடரம ககாடுத்து " நீ
மசப்பிடு சுப்பு... ரவணாம்னா ரவற யாருக்காவது குடுத்துடு என்றான்... " அண்ரண
தயவுகசஞ்சு
மறுத்துவிட்டான்...
சாப்பிடுண்ரண"
சுப்பு
எவ்வளவு
ககஞ்சியும்
சத்யன்
சுப்பு இறங்கிப் ரபானதும் ... சற்றுப் கபாறுத்து சத்யன் ரபருந்தில் அமர்ந்திருக்கப் பிடிக்காமல் சிககரட்
இறங்கினான்....
பழக்கத்மத
இறங்கி
விட்டு
ரராட்மடக்
கவகுநாள்
கடந்து
ஆகிவிட்டது...
மறுபுறம்
ஆனால்
கசன்றான்....
இன்று
சிககரட்
ரவண்டும் ரபால் ரதான்றியது... சற்றுத் தள்ளியிருந்த கமடக்குச் கசன்று ஒரு சிககரட் வாங்கிப் பற்ற மவத்துக் ககாண்டு அங்ரகரய நின்று இழுக்க ஆரம்பித்தான்.... நாசியின் வழியாக விட்டப் புமகயில் அவன் கநஞ்சம் ஆறவில்ம
....
சுப்பு இவமனத் ரதடி வருது கதரிந்ததும் முடிந்து ரபான சிககரட்மட அமணத்து கீ ரழ
ரபாட்டுவிட்டு
எதிரர
வந்த
சுப்புவின்
ரதாளில்
மகப்ரபாட்டு
ரபருந்மத
ரநாக்கி வந்தான் ... " அவங்க கரண்டு ரபரும் கராம்ப ஓவராப் ரபாறாங்கண்ரண... எனக்கு பயங்கர ரகாபமா
வருது
....
அந்தப்
பயம
ஏதாவது
பண்ணனும்ண்ரண"
ஆத்திரமாய்
ரபசிக்ககாண்டு வந்த சுப்புமவ ஆச்சர்யமாகப் பார்த்த சத்யன் " உனக்கு என்ன கதரியும் சுப்பு?" என்று ரகட்க.... " எல்
ாம்
பார்த்ரதன்
கதரியும்ண்ரண... ....
அதுக்கு
அன்னிக்கு
முன்னாடிரய
கச்ரசரியி
இந்தக்கா
நடந்தகதல்
உங்களுக்காக
ாம்
நானும்
ரஹாட்டம
வாங்குனது தான் நம்ம ஏரியாவுக்ரக கதரியுரம.... " என்றான்... சத்யன்
எதுவும்
ஊருக்ரகத்
ரபசவில்ம
கதரியும்
ரபா
' நான்
மான்சிமய
ிருக்ரக? என்று
காத
ரயாசித்த
ிப்பது
வாறு
என்மனத்
வந்தான்...
எமதயும் அறியாமல் குற்றம் சுமத்தவும் மனம் இடங்ககாடுக்கவில்ம சாப்பிட்டவர்கள் எல்ர
ாரும் ரபருந்தில் ஏறிக்ககாண்டிருந்தனர்.... சி
தவிர
ஆனால்
.... கபண்கள்
மமறவிடம்த் ரதடிப் ரபாய் வந்தனர்... சத்யன் ரபருந்தில் ஏற கால் மவக்கவும் மான்சி ரபருந்தி
ிருந்து எதற்க்காகரவா மறுபடியும் இறங்கவும் சரியாக இருந்தது
...... அப்ரபாதுதான் மான்சி சத்யமனப் பார்க்கிறாள் ... அதிர்ச்சி அப்பட்டமாக கதரிய பாதி படியில் அப்படிரய நின்றாள்... சத்யனுக்கு அவ்வளவு அருரக மான்சிமயப் பார்த்ததும் சினத்துக்குள் சிக்கிக் கிடந்த காதல் உணர்வுகள் கமல் கமன்குர
ில் ரகட்க...
விழிக்க " எங்கப் ரபாற? பஸ் கிளம்ப ரபாகுது " என்று
மான்சி கனவி
ிருந்து விழித்தவள் ரபால் கண்கமள விரித்து தன் மகயி
தண்ண ீர் பாட்டிம பாட்டிம
ிருந்த
காட்டவும் ... " குடு நான் ரபாய் பிடிச்சிட்டு வர்ரறன் " என்று
வாங்கிக் ககாண்டான்...
மான்சி ரபருந்துக்குள் கசல்லும் வமர பார்த்து விட்டு ரகாவிலுக்குச் கசன்ற சத்யன் அங்கிருந்த குடிநீ ர் குழாயில் தண்ண ீர் பிடித்துக் ககாண்டு வந்தான்... அவன்
ஏறியதும்
அருரக
வந்து
ரபருந்து
கிளம்பியது...
தண்ண ீர்
பாட்டிம
நன்றிமய
அ
மான்சி
அவளிடம்
அமர்ந்திருக்கும் ககாடுக்க...
இருக்மகக்கு
நன்றிமய
தருண்
கூறினான்... அவன்
கூறிய
ட்சிப்படுத்தி
மான்சியின்
மீ து
ஒரு
கூர்மமயான
பார்மவமய வசிவிட்டு ீ தனது இருக்மகக்குவந்தான்.... சத்யனின் மனம் ககாஞ்சம் அமமதியமடந்திருந்தது .... சீட்டில் சாய்ந்து ககாண்டான் .... மான்சி அடிக்கடி திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தாள்
ரபருந்தின் விளக்குகள் அமணக்கப்பட்டது .... ஆனால் மான்சி திரும்பிப் பார்ப்பமத மட்டும் நிருத்தரவயில்ம
.... சத்யனும் விழிகயடுக்காமல் அவமளரயப் பார்த்தபடி
வந்தான்.... மான்சியின் பார்மவ அவன் மனமத சாந்தப்படுத்தியிருந்தது .... தருண் ஒரு தூசுரபால் அவன் கண்களுக்குத் கதரிந்தான்... சுப்பு வ
இவர்கமள
கவனித்தபடி
வந்தவன்...
ிக்கப் ரபாகுது " என்று ரகசியமாக கசால்
எல்ர
ாரும்
ஆரம்பித்தான்
உறங்க .....
ஆரம்பித்தனர்
சத்யனுக்கு
....
உறக்கம்
"
பாவம்ரண
அக்காவுக்கு
கழுத்து
... சத்யன் புன்னமகத்தான்...
சுப்பு
கூட
வரவில்ம
சத்யனின் ...
சற்று
திரும்பிப் பார்ப்பது நின்று ரபானது .... தூங்கிவிட்டாள் ரபா
ரதாளில்
ரநரத்தில்
சரிய மான்சி
என்று நிமனத்துக்
ககாண்டு சத்யன் தனது இருக்மகயில் சரிந்தான்... எப்ரபாது உறங்கினாரனா... ரபருந்து குலுங்கி நின்றதும் தான் உணர்வு கபற்று கண்விழித்தான்.... விழித்ததும் கண்கள் மான்சிமயத் ரதடியது .... அவள் ரபருந்தில் இல்ம
என்றதும் அவசரமாக எழுந்தான் ....
கவளிரய
விடிந்திருந்தது
ஆழியார்
அமணக்கட்டு
கசன்றான்...
...
ரபருந்து
என்ற
கபயர்ப்
எங்ரக ப
நிற்கிறது
மகமயப்
என்றுப்
பார்த்தான்....
பார்த்துவிட்டு
இறங்கிச்
" எல்
ாரும்
குளிச்சிட்டு
சுத்திப்
சாப்பிட
பார்த்துட்டு ஏற்பாடு
வாங்க...
இங்க
பண்ணிருக்ரகாம்...
இருக்கிற
மதியம்
தான்
ககஸ்ட்ஹவுஸ் மண்டபத்துக்குப்
ரபாகனும் " என்று சுப்மபயாவின்,உறவினர் ஒருவர் கூற... குளிக்க நிமனத்தவர்கள் ககஸ்ஹவுஸ் ரபானார்கள்,, மற்றவர்கள் டாமம சுற்றிப் பார்க்க
கிளம்பினார்கள்
....
சத்யன்
மான்சி
என்ன
கசய்யப்
ரபாகிறாள்
என்றுப்
பார்த்தான் ... அவள்
முழங்கால்
அளவு
டாம்
நீ ரில்
இறங்கி
தருணின்
மகமயப்
பிடித்துக்
ககாண்டு நின்றிருந்தாள் .... சத்யனுக்குள் சுள்களன்று சூரியன் உதித்து சுட்கடரிக்க ஆரம்பித்தான் .... ஆனாலும்
மான்சி
அடிக்கடி
பார்மவயி
ிருந்து
மமறந்தான்
மககளிர
திரும்பி
சத்யமனத்
...
ரதடினாள்....
பற்றிக்ககாண்டிருந்த
சத்யன் தருண்
அவள் மான்சி
ரய இருந்தது சத்யனின் பார்மவ....
அதன்பின் சத்யன் மான்சியின் எதிரிர ஒன்றுரம மனதில் பதியவில்ம
ரய வரவில்ம
... டாமம சுற்றிப் பார்த்தது
... ஏரதாகவாரு கவறுமம கநஞ்சுக்குள்... இரவு
இருந்த இதத்மத தருண் காணாமல் ரபாக்கியிருந்தான்.... ரபருந்து திருமண மண்டபதத்மத கசன்றமடந்தது ... மிகப் கபரிய மண்டபம்... கீ ழ் தளத்தில் திருமணம்... ரமல் தளத்தில் சாப்பாடு... அதற்க்கும் அடுத்த ரமல் தளத்தில் தங்கும்
அமறகள்
கமளப்பில்
என
எல்ர
வசதியான
ாரும்
மண்டபம்
அவரவர்க்கு
மதிய
உணவுக்குப்
ஒதுக்கப்பட்ட
பின்
அமறகளில்
பயணக் கசன்று
முடங்கினர்... சத்யனுக்கும் சுப்புவுக்கும் ஒரு அமறச்சாவிமய ககாடுத்தார் சுப்மபயா.... இருவரும் சாவியில்
இருந்த
நம்பர்ப்
பார்த்து
அமறமயக்
கண்டுபிடித்து
ரபானார்கள்...
அட்டாச்சுடு பாத்ரூமுடன் இரண்டு சிங்கிள் கட்டில்கள் ககாண்ட அமற ... சத்யன் மவுனமாக
படுத்துக்
ககாண்டான்...
சுப்பு
கவம
யாக
சத்யமனரயப்
பார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்.... சத்யன்
கண்மூடி
மனமத
நிம
ப்படுத்தி
உறங்க
முயன்றான்...
கபரும்
ரபாராட்டமானாலும் உறக்கம் வந்தது... நன்றாக உறங்கியவமன சுப்பு தான் எழுப்பினான்... " அண்ரண மநட்டு எட்டு மணி ஆகுதுண்ரண... கீ ழ ரிசப்ஷன் ஆரம்பிச்சுட்டாங்க" என்றதும் சத்யன் எழுந்து பாத்ரூம் கசன்று குளித்துவிட்டு வந்தான்...
சுப்பு சத்யனின் மபமய எடுத்துக் ககாடுக்க உமடமய மாற்றிக்ககாண்டான்.... ... சத்யனின் மவுனம் சுப்புவுக்ரக பயமாக இருந்தது... அந்தளவுக்கு சத்யன் இறுகிப் ரபாயிருந்தான்... இருவரும் கிளம்பி கீ ரழ இறங்கி வந்தனர் மண்டபம்
முழுவதும்
ரமமடயில்
கூட்டம்
மணமக்கள்
நிரம்பியிருந்தது
இருவரும்
....
ஒரு
ரபாட்ரடாக்களுக்கு
மூமளயில் ரபாஸ்
இருந்த
ககாடுத்தபடி
வந்தவர்கள் ககாடுத்த பரிசுகமள வாங்கிப் பக்கத்தில் அடுக்கிக் ககாண்டிருந்தனர் .... மற்கறாருபுறம்
இருந்த
ரமமடயில்
மியூசிக்
கச்ரசரி
நடந்துககாண்டிருந்தது...
டிரம்ஸ் சத்தம் காமத கிழிக்க சத்யனுக்கு எதுவுரம ரசிக்கவில்ம
.... ஒருபக்கமாக
அமரப் ரபானவமன சுப்மபயா இழுத்துவந்து ரமமடக் கச்ரசரி நடக்கும் இடத்துக்கு எதிரர உட்கார மவத்துவிட்டுப் ரபானார் ... சத்யன் கூட்டத்தில் காதுகமள மூடினால் பார்ப்பவர்கள் தப்பாக நிமனப்பார்கரள என்பது ரபால் மனமத மூடிக்ககாண்டு மவுனமாக அமர்ந்திருந்தான்.... மான்சிமய அவன்
ரதடரவயில்ம
....
எப்படியும்
தருணுடன்
தான்
ரவதமனப் படுவமத விட பார்க்காமல் இருப்பரத ரமல் அல் மணி
பத்து
ஆனது
...
கூட்டம்
மணமக்கள் அருரக யாருமில்ம
கமாத்தமும்
இருப்பாள்...
பார்த்து
வா??
சாப்பாட்டுக்கு
கம
ந்து
ரபாக....
என்றதும் சத்யன் எழுந்து ரபாய் தனது பரிமச
ககாடுத்துவிட்டு வந்தான்... சுப்பு சத்யனின் மகப்பற்றி சாப்பிட அமழக்க ... சத்யன் மறுக்க நிமனத்து திரும்பும் ரபாதுதான்
மான்சிமயப்
ககாண்ட விம
பார்த்தான்....
யுர்ந்த புடமவயில் நீ
கருநீ
த்தில்
நிமறய
த் தாரமகயாக கைா
ரவம
பாடுகள்
ித்தாள் .... ககாள்மள
அழமக குத்தமகக்கு எடுத்தது ரபால் நின்றிருந்தாள் .... சத்யனால் தனது பார்மவமய மாற்ற முடியவில்ம
.... பார்த்த விழிப் பார்த்த படி
நின்றிருந்தான் ... கச்ரசரி ரமமடயில் ஒருப் கபண் கபரியண்ணாப் படத்தின் பாடல் ஒன்மற ரசித்துப் பாடிக்ககாண்டிருந்தாள்.... " தன்னாரன தாமமரப் பூ மாமா ... " தல்
ாடுரத தண்ணியிர
...
பாட்டு இனிமமயாக வந்து காதுகளில் நுமழய, ரசிக்கமுடியாமல் நின்றிருந்தான் ....
அப்ரபாது யாரரா வந்து மான்சியிடம் ஏரதா கசால்
.... மான்சி சங்கடமாக சிரித்து
மறுப்பதும் இங்கிருந்துத் கதரிந்தது... பிறகு தருண் ஏரதா மான்சியிடம் கசால் மான்சி சரிகயன்று தம
...
யமசத்தாள்....
மான்சியும் தருணும் அமழத்தவரின் பின்னால் ரபாய் ரமமடயில் ஏறினார்கள் .... அவர்கமள அமழத்துச் கசன்றவர் மமக்குடன் வந்து " இரதா இவங்களும் சிறந்த ரமமடப் பாடகினு இப்பதான் கதரிஞ்சது.... நமக்காக ஒரு பாடல் பாடும்படி ரகட்டு கூட்டிட்டு வந்திருக்ரகன்... எல்ர
ாரும் கரரகாஷத்துடன் அவங்களுக்கு வரரவற்பு
ககாடுக்கனும்னு ரகட்டுக்கிரறன் " என்றார்... கூட்டம் மகத்தட்டி ஆரவாரம் கசய்ய... மான்சி மமக்குடன் முன்னால் வந்தாள் ... கூட்டத்மத அ
சியப் பார்மவ சத்யனிடம் வந்து நின்றது ...... பாட ஆரம்பித்தாள் .... " ரமகத்தத் தூதுவிட்டா .... " திமசமாறிப் ரபாகும்னு... " தாகமுள்ள மச்சாரன... " தண்ணிய நான் தூது விட்ரடன்.... " தண்ணிக்கு இந்த கன்னி .... " தந்தனுப்பும் முத்தகமல்
ாம்...
" எண்ணிக்மகக் குமறயாம ... " எப்ப வந்துத் தரப்ரபாற.... " எப்ப வந்துத் தரப்ரபாற.... சத்யமனப்
பார்த்துக்
ககாண்ரட
மான்சி
பாட...
அது
ரைாடிப்
பாடல்
என்பதால்
தருண் மமக்குடன் வந்து மான்சியுடன் ரசர்ந்து பாடினான்.... சத்யன்
மான்சியின்
நின்றிருந்தான்...
அபரிமிதமான
ஆனால்
தருணுடன்
அழகி
ிருந்து
பாடும்
கவளிரய
மான்சிமயப்
வரமுடியாமல் பார்க்க
பார்க்க
உதடுகள்
மட்டும்
உள்ளுக்குள் கவறி கனன்றது .... அடுத்தப்பாடலுக்கு
மணமக்கள்
இருவரும்
ரமமடக்கு
அமசக்க மான்சி பின்னனி பாடினாள் ஆனந்தக் கும்மியடி கும்மியடி வானகமல்
ாம் ரகக்கட்டும்
இந்திரரும் சூரியரும் எட்டிகயட்டிப் பாக்கட்டும்
வந்து
தங்க ைமுக்காளம் தமரகயல்
ாம் விரிச்சிருக்க
மதுர மல்
ிமகப்பூ
மண்டபத்தில் இமறச்சிருக்க முத்துமனித் ரதாரணங்கள் வதிகயல் ீ
ாம் உயிர்த்திருக்க
அன்னங்களும் குமடப் பிடிக்கும் அ
ங்கார ரமமடயிர
கல்யாணக் குயி
ிரண்டு
கச்ரசரிப் பாடட்ட்டும் ஒரு கிளி உருகுது உரிமமயில் பழகுது ஓ மமனா மமனா குறும்புகள் கதாடருது அரும்புகள் வளருது ஓ மமனா மமனா தளிரிது ம
ருது தானா
இது ஒரு கதாடர்கமத தானா இரு மனம் இமணயுது இரு கிளி தழுவுது ஓ மமனா மமனா நி
கவரியும் இரவுகளில்
ஓ மமனா ஓ மமனா மணல்கவளியில் சடுகுடுதான் ஓ மமனா ஓ மமனா கிளிஞ்சல்கரள உம இவளல்
யரிசி
வா இளவரசி
ரதனாடும் பூகவல்
ாம் பாய் ரபாடும
் ஒரு கிளி மடியினில் ஒரு கிளி உறங்குது ஓ மமனா ஓ மமனா
இம
களிலும் கிமளகளிலும்
ஓ மமனா ஓ மமனா இரு குயில்கள் கபயகரழுதும் ஓ மமனா ஓ மமனா வயல்கவளியில் ப
க் கனமவ
விமதக்கிறரத சிறு பறமவ நீ ரராமட எங்ககங்கும் பூவாமட ம
ர்களின் கவளிகளில் இரு பிமற வளருது ஓ மமனா ஓ மமனா ஒரு கிளி உருகுது உரிமமயில் பழகுது ஓ மமனா மமனா
குறும்புகள் கதாடருது அரும்புகள் வளருது ஓ மமனா மமனா தளிரிது ம
ருது தானா
இது ஒரு கதாடர்கமத தானா இரு மனம் இமணயுது இரு கிளி தழுவுது ஓ மமனா மமனா மிக
அருமமயானப்
பாடல்
மான்சியின்
குர
ில்
ரதனாய்
உருகியது
....
தருண்
உற்சாக மிகுதியில் மான்சியின் மகப்பற்றி பாடலுக்ரகற்றபடி நடனமாடத் துவங்க கூட்டம் மகத்தட்டியது.... மான்சி சங்கடமாய் தரணின் மககமள தவிர்த்துவிட்டுப் பாடி முடித்தாள்.... சத்யன் கநருப்பில் குளித்தவன் ரபால் கண்களில் ைூவாம
யுடன் நின்றிருந்தான்....
" யாருக்காவது பிடிச்சப் பாட்டு கசால்லுங்க... நாங்க பாடுரறாம்" என்று அறிவித்தார் கச்ரசரி நடத்துபவர்.... சத்யன் ரமமடரயறினான் ,, மான்சி அவமன வியப்புடன் பார்க்க.... கச்ரசரியாளரிடம் சத்யன் ஏரதா கசால்
... அவர் சிரித்தபடி தம
யமசத்தார் ....
ரமமடமயவிட்டு இறங்கும் ரபாது மான்சிமயப் பார்த்து ' உனக்குத்தான் ' என்று ைாமடயில் கூறிவிட்டு கசன்று ரசரில் அமர்ந்தான்...
சத்யன் ரகட்டப் பாடல் பாடப்பட்டது.... ஆரம்ப வரிகளுக்ரக மான்சி அதிர்ந்து ரபாய் நின்றிருந்தாள் ..... ஆறும் அது ஆழமில் அது ரசரும் கடலும் ஆழமில் ஆழம் எது அய்யா அந்த கபாம்பள மனசுதான்யா அடி அம்மாடி- அதன் ஆழம் பார்த்ததாரு? அடி ஆத்தாடி - அத பார்த்த ரபர கூறு நீ மாடி வட்டு ீ கன்னி கபாண்ணு மனசுகுள்ரள கரண்டு கண்ணு ஏழ கண்ண ஏங்க விட்டு இன்னும் ஒன்ன ரதடுதம்மா கண்ணுகுள்ரள மின்னும் மமயி உள்ளுகுள்ரள எல்
ாம் கபாய்யி
கசான்ன கசால்லு என்ன ஆச்சு கசாந்தகமல்
ாம் எங்ரக ரபாச்சு
ரநசம் அந்த பாசம் அது எல்
ாம் கவளி ரவஷம்
திமர ரபாட்டு கசஞ்ச ரமாசரம தண்ணியிர
ரகா
ம் ரபாடு
ஆடி காத்தில் தீபம் ஏத்து ஆகாயத்தில் ரகாட்ட கட்டு அந்தரத்தில் ரதாட்டம் ரபாடு ஆண்டவமன கூட்டி வந்து அவமன அங்ரக காவல் ரபாடு அத்தமனயும் நடக்குமய்யா ஆமச வச்சா கிமடக்குமய்யா ஆனா கிமடக்காது நீ ஆச மவக்கும் மாது அவ கநஞ்சு யாவும் வஞ்சரம
பாடல் முடிந்ததும் சத்யன் அ படிகளில்
ஏற....
மகமயப்
ட்சியமாக ரதாள்கமள குலுக்கியபடி எழந்து மாடிப்
பிடித்து
ஏரதா
கசால்
வந்த
தருமண
உதறிவிட்டு
மான்சியும் படிரயறினாள்.... சத்யன்
தனக்கு
ககாடுத்த
அமறக்குள்
நுமழய
...
அவன்
பின்ரனாட
வந்து
மான்சியும் உள்ரள நுமழந்து " அந்தப் பாட்மட எதுக்காகப் பாடச்கசான்ரனள்?" என்று ரகட்க.... அ
ட்சியமாக
கபாருத்தமா
இருக்கும்னு
தான் பாடச் கசான்ரனன்... ஏன் அந்தப் பாட்ரடாட அர்த்தம் புரியம
யா?" என்று
நக்க
திரும்பிய
சத்யன்
"
சிச்சுரவஷனுக்குப்
ாக ரகட்டான்...
அவனது நக்கல் மான்சிக்கும் ரகாபத்மதக் கிளப்ப .... " அர்த்தம் கதரிஞ்சதா
தான்
ரகட்குரறன்.... அதுவும் உனக்காகனு கசால்ரறரள? எனக்கும் அந்தப் பாட்டுக்கும் என்ன சம்மந்தம் ?" என்று கடுமமயாக ரகட்க... சத்யனுக்குள்ளும் கடுமம ஏறியது .... ரவகமாக அவமள கநருங்கி ரதாமளப் பற்றி தன் பக்கம் திருப்பி " ஏன் சம்மந்தம் இல்
? அதான் கூடரவ ஒருத்தமன கூட்டிகிட்டு
சுத்துறிரய... அவனுக்கும் உனக்கும் கபாருத்தமா நான் பாடினா எப்படியிருக்கும்னு ரயாசிச்சுப் பாரு " என்றவனின் குர
ில் அரத நக்கல்...
அர்த்தம் புரிய ... ககாதித்துப் ரபானாள் மான்சி.... " ச்சீ என்ன உளர்ரறள்?" என்றபடி சத்யனிடமிருந்து தன்மன உதறி விடுவித்துக் ககாள்ள முயன்றாள்... " யாருடி உளர்றது ?" என்றவன் மிருகமாகியிருந்தான்.... " அவன் கூடப் பாடும் ரபாது மட்டும் உன் முகத்து தனமாய்
அவமள
எவ்வளவு சந்ரதாஷம்டி ... உன்மன......" என்றவன் முரட்டுத் இழுத்துமணத்து
இதழ்கமள கவ்வினான்.... இல்ம சத்யன்
சுமத்திய
பழிமய
முகத்மத
இல்ம
வமளத்து
குனிந்து
அவளின்
கவறிரயாடு கடித்திழுத்தான்...
ஏற்கமுடியாமல்
அதிர்ந்துரபாய்
நின்றிருந்தவள்...
சத்யனின் இந்த முரட்டு முத்தத்தில் ரமலும் அதிர்ந்து விடுபட ரபாராடினாள்... அவள்
தன்னிடமிருந்து
விடுபட
நிமனக்க
நிமனக்கத்தான்
சத்யனின்
கவறி
அதிகமாகியது .... மான்சியின் உதடுகமள கவறிரயாடு கமன்று தின்ன முயன்றான்.... நீ ண்ட
கநடிய
ரபாராட்டமான
முத்தம்...
ரபாராடிக்ககாண்டு தான் இருந்தாள்.....
இறுதி
நிமிடம்
வமர
மான்சி
தித்தித்த வந்தது
உதடுகள் ...
உப்புக்கரிக்க
அவசரமாக
ஆரம்பித்ததும்
மான்சிமய
வி
தான்
க்கினான்....
சத்யனுக்குத்
இவன்
தன்நிம
ககாடுத்த
முரட்டு
முத்தத்தில் மான்சியின் கீ ழுதட்டின் ஓரம் கிழிந்து ரத்தம் துளிர்த்திருந்தது .... சத்யன் தன் கநற்றியில் அடித்துக் ககாண்டான் .... " ஸாரி மான்சி... ஸாரி .. ஸாரி " என்று ரவதமனயுடன் கூறியபடி மீ ண்டும் மான்சிமய கநருங்கினான்.... மான்சிரயா இரண்டடி பின்னால் ரபானாள் .... கண்களில் கனல்... உதட்டில் ரத்தம் .... கரௌத்திரமாய் நிமிர்ந்தாள் மான்சி .... " ச்ரச உங்கமள
எவ்வளவு
காதலுக்கும் ககாடுத்து
உயர்வா
நட்புக்கும்
என்
மதிச்ரசன்...
வித்தியாசம்
காதம
நீ ங்களா
கதரியாம
அவமானப்
இப்படி?
புத்தகத்தில்
படுத்திரனள்....
அன்மனக்கு
ரதாழினு
இன்மனக்கு
எழுதித்
காதலுக்கும்
சரகாதர உறவுக்கும் வித்தியாசம் கதரியாம என் கற்மப அவமானப் படுத்திட்ரடள்.... இனி என் முகத்திர
ரய விழிக்காரதள்" கூறிய அடுத்த நிமிடம் கதமவத் திறந்து
ககாண்டு ஆரவசமாக கவளிரயறினாள் மான்சி .... சத்யனுக்குத் தன்மன நிமனத்ரத அவமானமாய் இருந்தது .... கபண்மமமய ரபாற்ற ரவண்டும்
என்ற
ககாள்மகயுமடய
அவமானப்படுத்திட்ரடாரம?
அதுவும்
நாரம
உயிராய்
ஒரு காத
கபண்மண
ித்தவமள
....
இப்படி முகத்மத
மககளால் மூடிக் ககாண்டான்.... மான்சி தப்புப் பண்ணிட்ரடரன.... கண்மூடித்தனமான காதல் கண்டமதயும் ரயாசிக்க வச்சிடுச்ரச
மான்சி....
மனம்
விட்டு
பு
ம்பியபடி
மான்சியிடம்
மன்னிப்மப
யாசித்தான்... அவனது யாசிப்மபப் பற்றி ரயாசிக்க ரவண்டியவள் தான் அங்ரக இல்ம
ரய.....
சத்யன்
கட்டி
ில்
அமர்ந்து
தம
யில்
மகமவத்து
எவ்வளவு கபரியவர்கள் எழுதிய புத்தகங்கள் எல்
கவிழ்ந்து
இருந்தான்....
'
ாம் படித்து சமன் கசய்திருந்த
மனது இப்படி நிமிடத்தில் பாதகம் கசய்துவிட்டரத.... முத்தம்
முமறயாக
ககாடுக்கப்
பட்டிருந்தால்
என்னவள்
அனுபவித்திருப்பாரள.... இப்படிகயாரு ரத்தமுத்தத்தில் என் காதல் விம
ரசித்து ரபாய்
விட்டரத.... அடுத்து என்ன என்று புரியாமல் இடிந்துரபாய் அமர்ந்திருந்தான் சத்யன்... உதடுகள்
நன்றாக
வங்கும் ீ
அளவுக்கு
கவறுத்துடாரதரயன்" வாய்விட்டு பு
"
ச்ரச
....
மான்சி
என்மன
ம்பினான்...
கதவு திறக்கும் சப்தம் ரகட்டு ஆர்வமாக நிமிர்ந்தவன் முன்னால் பரபரப்புடன் சுப்பு வந்து நின்றான்.... " அண்ரண,, அந்தக்கா உங்கப் பின்னா ஏதாவது திட்டின ீங்களா?" என்று ரகட்க...
வந்தாங்கரள... நீ ங்க
சத்யன் எமதச் கசால்வான்
எமத
விடுவான்? .... தம
குனிந்து ஆமாம்
என்பது
ரபால் அமசத்தான்... " பாவம்ண்ரண அந்தக்கா... அழுதுகிட்ரட சுப்மபயா மாமாகிட்ட ஏரதா கசால்
ிட்டு
அவங்க மபமய எடுத்துக் கிட்டு கிளம்பிட்டாங்க... அழுதுகிட்ரட ரபாறாங்கண்ரண" கசால்
ிய சுப்புவின் கண்களும் க
சத்யனின் உ
ங்கியிருந்தது .....
கரம இருண்டு ரபானது ரபால் அமர்ந்திருந்தான்.... மான்சி .... நான்
என்ன கசய்ரவன் ஆண்டவா?" ... " அண்ரண
இந்த
ரநரத்து
மதுமர
வமரக்கும்
தனியா
ரபாகனும்ரண...
நீ ங்க
கிளம்புங்க.... அவங்க கூட ரபாங்க... இப்பதான் ரபானாங்க... ஏதாவது ஆட்ரடாவு தான் பஸ் ஸ்டாண்ட் ரபாகனும்... இப்ப ஆட்ரடா கிமடக்குமா கதரியம உடரன ரபானா அந்தக்காமவ பிடிக்க
...... நீ ங்க
ாம் .... ரபாங்கண்ரண" கத்திச் கசான்னான்
சுப்பு.... " நானா ரபாக?" சத்யன் அடிப்பட்ட சிறுவன் ரபால் அப்பாவியாக ரகட்டான்.... " ஆமாண்ரண நீ ங்க தான்... கமாதல் பிடித்து கட்டி
எழுந்திருங்க" என்றவன் சத்யனின் மகமயப்
ில் இருந்து தூக்கி நிறுத்தினான்....
" உங்கப் மபமய நான் எடுத்துகிட்டு வர்ரறன்... சுப்மபயா மாமா ரகட்டா நான் விபரம் கசால்ரறன்... நீ ங்க மண்டபத்து பின் படிகட்டு வழியாப் ரபாய் அக்காமவப் பார்ங்க.... பார்த்து கால்
கூட விழுங்க .. தப்பில்ம
... ஆனா இப்ரபா நீ ங்க அவங்க
கூட இருக்கனும் " என்ற சுப்பு சத்யமன கதவு வமர தள்ளிக் ககாண்டு வந்து பின்கட்டு மாடிப்படியருரக கூட்டி வந்தான் ... சத்யனுக்குள்ளும்
சிறு
நம்பிக்மக
வந்தது....
மான்சியிடம்
தன்மன
நிரூபிக்கும்
நம்பிக்மக ... " சரி கிளம்புரறன்டா" என்றவன் மாடிப்பாடிகளில் தாவி இறங்கினான் நல்
ிரவு ஒன்றமர மணி... மண்டபத்தின் சந்தடிகள் அடங்கியிருந்தது.... " அய்ரயா
மான்சி ,, இந்த ரநரத்து
எங்கடிப் ரபான?" என்று தவிப்புடன் கமயின் ரராட்டிற்க்கு
வந்து ரதடினான் முதல்நாள்
இரவு
ரபருந்து
பயணத்தில்
ஒருவமரகயாருவர்
பார்மவயால்
தழுவிக்ககாண்டமத நிமனத்து சத்யனின் இதயம் கண்ண ீர் வடித்தது .... " அளவற்ற காதர " பார்மவயால் ப
ாடு ...
கமதகள் ரபசிய ....
" ரநற்மறய இரவு ...
" நீ ளா காரணத்தால்..... " மீ ளாத் துயரத்தில் நான் !!!! " இன்றும் இரவு உண்டு என்பமத .... " ஏற்க மறுக்கிறரத என் இதயம்!!! சத்யனின்
பார்மவ
கண்ணுக்ககட்டிய
இருட்மட
தூரம்
அ
வமர
சி
தனது
அருவமாய்
கவளிச்சத்மத
கூட
எதுவும்
நிமிடத்துக்ககாரு முமற பார்மவமய நீ ர் மமறக்க க அவன் நின்ற இடத்தி சாம
கசல்
ிருந்து வ
,, எந்த
முத
ில்
....
அகப்படவில்ம
....
ங்கிப் ரபானான் சத்யன்....
தும் இடதுமாக சாம
வழியில்
ரதடியது
ரபாய்
பிரிய... ரநர் எதிரர ஒரு
ரதடுவது
என்று
தவிப்புடன்
கண்மூடி நின்றவனின் இதயம் " மூன்று திமசயும் கசன்று ரதடு ..' ம் ஓடு ' என்றது... சத்யன்
துயமரத்மதத்
தூரப்
பக்கமாக கிட்டத்தட்ட ஒரு கிர மீ ண்டும்
அப்படிரயத்
ரபாட்டுவிட்டு
வலு
ரசர்த்து
வ
து
ா மீ ட்டர் தூரம் வமர ஓடினான்.... மான்சியில்ம
திரும்பினான்
பறந்தது ... மான்சி இல்ம
கால்களில்
இடதுபக்கமாக
அவன்
கால்கள்
புய
... ாய்
....
கண்களில் முட்டிக்ககாண்டிருந்த கண்ண ீர் முத்து முத்தாய் உதிர்ந்தது .... " மான்சி .....
என்
கண்மணிரய....
வாய்விட்டு பு
பயமுறுத்தாம
என்கிட்ட
வந்துடுடி
என்
ராசாத்தி
"
ம்பினான்...
நம்பிக்மக கவளிச்சம் மங்கியது .... இருக்கும் கசார்ப கவளிச்சத்மத ஆதாரமாக பற்றிக்ககாண்டு மண்டபத்துக்கு எதிர் சாம ஓட்டம்
ப
இல்ம
....
ஆனால்
கீ னமாக
ஒரு
சட்கடன்று நின்றிருந்த
இருந்தாலும்
ஆட்ரடா
நீ ந்தி ஐந்து
அதிகதூரம்
ஸ்டாண்ட்
ரமர
வந்தது
ஆட்ரடாவிலும்
யில் ஓடினான்.... இம்முமற அவனது
இருந்தது ....
ஓடித்
....
ஆட்ரடா
டிமரவர்கள்
ரதடினான்
துயரத்தில் ஸ்டாண்மட பின்
அவன்
மான்சி
மூழ்கிய
இதயம்
கநருங்கினான்...
இருக்மகயில்
தூங்கிக்
ககாண்டிருந்தனர்.... யாமர
எழுப்பி
ரகட்பது
என்று
சத்யன்
ரயாசிக்கும்
டிமரவர்களில் ஒருவன் மட்டும் கவளிரய தம
ரபாரத
மய நீ ட்டி
....
தூங்கிய
" ஏனுங்க ஆட்ரடா
ரவணுங்களா சார் ?" என்று ரகட்க... சத்யன் ஒரர பாய்ச்ச
ில் அவனிடம் வந்து " டிமரவர்,, ககாஞ்சம் முன்னாடி ஒரு
கபாண்ணு வந்தாளா?" என்று பதட்டமாக ரகட்க...
டிமரவர் எழுந்து நிதானமாக கவளிரய வந்து சாம
யில் ரசாடியம் கவளிச்சத்தில்
சத்யனின் முகத்மத உற்றுப் பார்த்தான்... சற்றுமுன் தான் கண்ண ீமர உகுத்திருந்த கண்கள் டிமரவருக்கு எமதச் கசான்னரதா... " ஆமாங்க சார்.. புளூ க கட்டின அம்மணி ... மகயி கசான்னாக....
என்
ர் சீம
ஒரு மபரயாட வந்து பஸ் ஸ்டாண்ட் ரபாகனும்னு
சிரனகிதன்
ஆட்ரடாமவ
தான்
அனுப்பிரனனுங்க
"
என்று
சத்யனின் கநஞ்சில் பால் வார்த்தான்... சத்யன்
உணர்ச்சிப்
கபருக்கில்
ஆட்ரடா
மககயடுத்துக் கும்பிட்டு " நானும் பஸ் கசால்
டிமரவமர
கதய்வமாக
எண்ணி
ஸ்டாண்ட் ரபாகனும் " என்று மட்டும்
....
டிமரவர் சட்கடன சுறுசுறுப்பானான் ... டிமரவர் சீட்டில்,அமர்ந்து " உட்காருங்க சார்... ரபாய் பிடிச்சிட சத்யன்
ாம் " என்றான்...
ஏறியமர்ந்ததும்
ஆட்ரடா
எடுத்த
எடுப்பில்
ரவககமடுத்தது
ரபாரத திரும்பி பார்த்து " ஏனுங்க கல்யாணத்துக்கு வந்த எடத்து
....
ரபாகும்
சம்சாரத்துக்
கூட சண்மடயாக்கும் ?" என்று ரகட்க... அவ்வளவு கநருக்கடியிலும் மான்சிமய சம்சாரம் என்று டிமரவர் குறிப்பிட்டமத சத்யனின் மனம் ரசிக்க... ஆமாம் என்று தம டிமரவர்
ஆட்ரடாவின்
ரவகத்மத
யமசத்தான்
குமறத்து
தனது
கசல்
ரபாமன
எடுத்து
யாருக்ரகா கால் கசய்து காதில் மவத்தார் ..." சுந்தரு நான்தாம்ர
... உன் வண்டி
புளூக
பஸ்ஸ்டாண்டு
ர்
சீம
கட்டின
அம்மணி
வந்தாகரள
..
அவிகள
விட்டுட்டியாரவ ?" என்று ரகட்க... பின் இருக்மகயில் இருந்த சத்யன் பரபரப்புடன் சீட்டின் நுனிக்கு வந்தான்.... எதிர்முமனயில் என்ன கசால்
ப் பட்டரதா " வண்டி நம்பர் பாத்தியாரவ?" என்று
ரகட்டுவிட்டு பதில் கபற்றப் பிறகு கசல்ம
அமணத்து மவத்து விட்டு அவர் பதில்
கசால்லும் முன் சத்யன் முந்திக் ககாண்டு " என்னவாம்ங்க?" என்று ரகட்க... " பஸ் ஸ்டாண்டு
விட்டுட்டானுங்க... மதுமர பஸ்க்கு டிக்ககட் வாங்கி பஸ்
உட்கார்ந்தாங்களாம்... இவன் பிடிச்சிட
அங்கருந்து
இவனுக்கு வர்ற
ரவற
வமரக்கும்
சவாரி பஸ்
வந்ததா
ககளம்பம
ஏறி
திரும்பிட்டானுங்க.... யாம்....
பயப்படாதீங்க
ாம் " என்று மீ ண்டும் ஆட்ரடாமவ சீற விட்டார்....
சத்யனின் உள்ளம்,உருகி உருகி பிரார்த்தமன கசய்தது .... பஸ் ஸ்டாண்டுக்குள் ஆட்ரடா
கசல்
...
மதுமர
ரபருந்துகள்
நிற்குமிடத்தின்
அருகில்
கசன்று
ஆட்ரடாமவ நிறுத்தினார் இருவருரம ஒரர ரநரத்தில் இறங்கி நின்றிருந்த நான்கு பஸ்ஸில் ஏறித் ரதடினர் ... மான்சி இல்ம
....
சத்யன்
துன்பத்துடன்
சத்யமனப் ஏரதா
பார்க்க
ரகட்க...
நான்காவது
பரிதாபமாக
அவர்
பஸ்ஸி
இருந்தது
அப்ரபாது
தான்
ிருந்து ...
இறங்கினான்...
அங்கிருந்த
புறப்பட்டு
டிமரவருக்கு
நடத்துனர்
ரபருந்து
நிம
ஒருவரிடம்
யத்தி
ிருந்து
கவளிரயறிக்ககாண்டிருந்த ஒரு ரபருந்மத மக காட்டினார்... ஆட்ரடா
டிமரவர்
ரவகமாக
சத்யமன
கநருங்கி
மதுமர பஸ் தானுங்களாம் " என்று கசால்
"
ஏனுங்க...
அரதா
ரபாறதும்
... சத்யன் ரவகமாத் திரும்பிப் பார்த்து
விட்டு கமதுவாக நகர்ந்த ரபருந்மத ரநாக்கி ஓடினான் ... அதற்க்குள் ரபருந்து கமயின் ரராட்டுக்கு திரும்பியிருந்தது ... ஆனால் ரபருந்துக்குள் இருந்த கவளிச்சத்தில் நடு இருக்மக ஒன்றில் துயரத்துடன் சீட்டில்
சாய்ந்திருந்த
மான்சியின்
நீ
நிறப்
புடமவயின்
முந்தாமன
காற்றில்
கவளிரயப் பறந்து உன் ரதவமத இரதா இருக்கிறாள் என்று காட்டிக் ககாடுக்க... " மான்சி..........." என்று உச்சக் குர கண்கமள
விட்டு
ில் அ
மமறந்ததும்...அது
றியபடி ஓடியவன்... ரபருந்து ரவககமடுத்து கபாது
இடம்
என்றும்
பாராமல்
தமரயில்
அப்படிரய மண்டியிட்டு முகத்மத மூடிக்ககாண்டு குலுங்க ஆரம்பித்தான்.... அவன் பின்னால் ஓடிவந்த ஆட்ரடா டிமரவர் சத்யனின் ரதாளில் மகமவத்து " ஏனுங்க
இதுக்குப்
மீ ட்டர்
ஒரு ரயில்ரவ ரகட் வரும்.... இந்த மடம்க்கு சிக்கனல் விழுந்துடும் சார்....
எல்
ரபாய்
க
ங்கிகிட்டு
இருங்கீ ங்க? இங்கருந்து
அஞ்சு
கிர
ா
ா வண்டியும் அமர மணி ரநரம் நின்னு தான் ரபாகனும்... நீ ங்க எந்திரிங்க...
அங்க நிச்சயம் கிமடப்பாங்க..." என்று கூற... சத்யன் மீ ண்டும் நம்பிக்மகயுடன் எழுந்து நிற்க்க... டிமரவர் ரபாய் ஆட்ரடாமவ எடுத்து வந்தார்.... சத்யன் ஏறிக்ககாண்டதும் ஆட்ரடா கமயின் ரராட்டில் திரும்பி மதுமர கசல்லும் சாம
யில் இருக்கும் ரயில்ரவ ரகட்மட ரநாக்கி விமரந்தது .....
சரியாக பத்துநிமிட பயணம்.... அந்த பத்து நிமிடமும் சத்யன் உயிர்கூடு சுருங்கி சுவாசத்மத நிறுத்தி நிறுத்தி விட்டது.... ரயில்ரவ ரகட் வந்தது .... நீ ண்ட வரிமசயில் வாகனங்கள் நின்றிருந்தது .... ஆனால் ரயில்
கசன்றுவிட்டு
சிக்னல்
முடிந்துவிட்டு
தடுப்பு
கமல்
தூக்கப்பட்டது...
நின்றிருந்த வாகனங்கள் ஒட்டு கமாத்தமாக இஞ்ன ீசியன்கமள உசுப்பிக்ககாண்டு உருமியபடி நகர ஆரம்பித்தன... ஆட்ரடா கிமடத்த இமடகவளியில் புகுந்து மற்ற வாகனங்கமள முந்திக்ககாண்டு மதுமர ரபருந்மத ரதடி கசல்
.... சற்று கதாம
ககாண்டிருக்க.... மான்சி புடமவ காற்றில் அம என்று சத்யனுக்கு சிக்னல் கசய்தது ....
வில் மதுமர ரபருந்து நகர்ந்து ந்து ' இரதா இருக்கிரறன் வா'...
" டிமரவர் ,, அரதா அந்த பஸ் தான்... நிறுத்துங்க ... " என்று சத்யன் அ ஆட்ரடா நின்றுவிட.... ரவகமாக இறங்கிய சத்யன் பாக்ககட்டி ரநாட்மட கண்க
உருவி
டிமரவரின்
மகயில்
அழுத்தி
"
முன்னால்
இருந்த
வாகனங்கள்
ரவககமடுத்தது... சத்யன் புயக
ரவகமாய்
நகர...
ிருந்து ஏரதாகவாரு
கராம்ப
ங்க கூறிவிட்டு மதுமர ரபருந்மத ரநாக்கி மின்ன
றியதும்
நன்றிங்க"
என்று
ாய் பறந்தான்....
மான்சி
இருந்த
ரபருந்தும்
னப் பறந்து ரபருந்தின் பின் படிகளின் கவளிரய
இருந்த கம்பிமய எட்டிப் பிடித்தான்... ரராட்டில் ஒரு கால்.... ரபருந்தின் படியில் ஒரு கால்.... தடுமாற மவத்த காற்மறக் கிழித்துக் ககாண்டு அடுத்த காம படியில்
மவத்தான்
தள்ளிவிட்டு கசல்
....
ரபருந்மத
கடந்து
கசன்ற
காற்று
யும் இழுத்து
சத்யமன
உள்ரள
... அடுத்தப் படியில் ஏறி பாதுகாப்பாக சாய்ந்து கண்கமள மூடி
நிம்மதியாக மூச்சு விட்டான்.... சத்யன்
ரபருந்தில்
ஏறும்
வமர
பார்த்திருந்த
ஆட்ரடா
டிமரவர்
...
சத்யன்
ரபருந்துக்குள் மமறந்ததும் நிம்மதியுடன் மூச்சு விட்டு சத்யன் ககாடுத்த பணத்மத பார்க்க... அது ஐநூறு ரூபாய் ரநாட்டு.... திமகப்புடன் மீ ண்டும் ரபருந்மதப் பார்க்க... ரபருந்து
ரயில்ரவ
மவுனமாக
ரகட்மட
தனக்குத்
தாரன
கடந்து தம
ரபாக்குவரத்தில்
யமசத்தபடி
க
ந்து
ஆட்ரடாவில்
விட்டிருந்தது ஏறி
...
கிளம்பினார்
டிமரவர் ...... கிட்டத்தட்ட
ஒரு
மணிரநர
உதறிக்ககாண்டிருந்தது..... நிம
ஓட்டம்.....
கபரியப்
கபரிய
ப்படுத்திக்ககாண்ட சத்யன் .... கமல்
கநஞ்சு
இன்னும்
மூச்சுகளாக
தடதடகவன
விட்டு
தன்மன
ரபருந்துக்குள் ஏறினான்....
அதற்க்குள் முன்னால் இருந்த நடத்துனர் அவனருரக வந்து " ஏம்ப்பா இப்படித்தான் ஓடுற
பஸ்
வந்து
ஏர்றதா? ஒன்னுகிடக்க
ஒன்னு
ஆச்சுன்னு
நிர்வாகத்துக்கு
எவன்யா பதில் கசால்றது ?" என்று கடுமமயாக ரகட்க... " மன்னிச்சிடுங்க சார்... ககாஞ்சம் அவசரம் ... அதனால் தான் " என்று சத்யன் இறங்கிய குர
ில் மன்னிப்பு ரகட்க....
மன்னிப்புக்கு பிறகு ரகாபத்மத மவத்திருந்தால் அந்த ரகாபத்துக்ரக மரியாமத இல்ம
கயன புரிய ... டிக்ககட் ககாடுக்கும் இயந்திரத்மத எடுத்து " எந்த ஊருக்குப்
ரபாகனும் ? டிக்ககட் வாங்கிக்கங்க" என்றார் நடத்துனர்.... சத்யன் பாக்ககட்டி
ிருந்து பணத்மத எடுத்துக் ககாடுத்து " மதுமர சார் " என்று
கூறி டிக்ககட்மட வாங்கிக் ககாண்டான்....
" அரதா அந்த சீட் கா
ி தான் ரபாய் உட்காருங்க" என்று நடத்துனர் கசால்
சத்யன் ரபருந்துக்குள்ப் பார்த்தான்.... பாதி ரபருந்து கா தம
கதரிந்த இருக்மகயின் பக்கத்து இருக்மக கா
..
ியா இருந்தது.... மான்சியின்
ியாகத்தான் இருந்தது ...
சத்யன் மான்சியின் இருக்மகமய மகநீ ட்டிக் காட்டி " என் ஒய்ப் சார் அவங்க.... நான் அங்கரய உட்கார்ந்துக்கிரறன்" என்று கூற... நடத்துனருக்கு ஏரதா புரிந்தது ரபா
....
ர
சான
புன்னமகயுடன்
தம
யமசத்துவிட்டு
தனது
இருக்மகக்குப்
ரபானார்.... ரவககமடுத்த
ரபருந்து
குலுங்க.....
சத்யன்
தம
க்கு
ரமல்
இருந்த
கம்பிமயப்
பற்றியபடி நடந்து கசன்று மான்சியின் இருக்மக அருரக வந்தான்.... உள்ளிருந்த பயணிகள் அத்தமனரபரும் ஆழ்ந்த உறக்கத்தி ஏரதாகவாரு
மிட்மநட்
அமணக்கப் பட்டு நீ
பாடல்
கமல்
கசிந்தது....
ிருந்தனர்.... எப் எம்மில் ரபருந்தின்
விளக்குகள்
நிற இரவு விளக்குகள் மட்டும் ஒளிர்ந்தது.... அதன் ஒளியும்...
அவள் கட்டியிருந்த புடமவயும்........ ம்ம்ம்....... நீ
நிற மயில் துயில் ககாண்டிப்பது
ரபால் கண்மூடிக்கிடந்தாள் அவன் ரதவமத .... சற்றுரநரம்
வமர
கம்பிமயப்
பிடித்தபடி
அவளின்
மதி
முகத்மதப்
பார்த்து
அவ்வளவு ரநரம் அவனுக்குள் இருந்த பதட்டத்மத தனித்துக்ககாண்டான்.... சத்யனின் பார்மவ வங்கியிருந்த ீ இதழின் மீ து கசன்றது .... குமுறும் கநஞ்மச ஒரு விர
ால்
அழுத்திக்ககாண்டான்....
கதாடுவதற்க்கும் என்று
...
கதாட்டுக்ககாள்வதற்கும்
எண்ணும்படியான
ரகாரமாக
பல்
மான்சி
கபாக்கிஷப்
ககாண்டு
கடித்து
அவனது அழகிய
கபண்...
கபாக்கிஷப்
பூக்களின்
கபண்....
உதவி
அப்படிப்பட்டவமள
காயப்படுத்தி
.........
ரதமவ
எவ்வளவு
கண்ண ீர்
துளிகள்
எட்டிப்பார்த்தது .... மனமத ஒருவழியாக திடப்படுத்திக்ககாண்டு கமல் ....
மான்சிதான்
தூங்கவில்ம
ரய....
இவன்
அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தான்
அமர்ந்த
அதிர்வில்
பட்கடன்று
கண்விழித்தாள்.... விழித்தவளின் விழிகள் அகன்று இன்னும் விழித்தது ..... சட்கடன எழுந்திருக்க முயன்றாள்.... சத்யன் அவள் பக்கமாகத் திரும்பி கதய்வத்மத மட்டும்
கதாழரவண்டும்
என்று
நிமனத்த
மககமள
கூப்பி
அவன்
காதல்
கதய்வத்மத கதாழுது " மன்னிச்சிடு மான்சி ..... " என்று முடிபதற்கு முன் கண்கள் அவனது
கட்டுப்பாட்மட
உமடத்துக்
ககாண்டு
மளமளகவன
இருமகயாலும் முகத்மத மூடிக்ககாண்டு குலுங்கினான்....
நீ மரப்
கபாழிய
சத்யன் முகம் ரசார்ந்தார
மான்சியின் பவுர்ணமி முகத்தில் அம்மாவாமசயின்
இருள் கப்பிக்ககாள்ளும் .... இப்ரபாது அவரன இப்படி குலுங்கி கண்ண ீர் விட்டால் தாங்குமா அந்த கமன்மமயான கபண்மம??? மீ ண்டும் உமடந்து ரபானாள் மான்சி ... ைன்னல்
பக்கமாக
திரும்பிக்
கசய்தது
மிகப்
காதம
சந்ரதகிக்க
கபரிய
கசால்
அல்
தவறுதான்
இவனுக்கு
உருவாகி? .. எப்படி கண்ண ீமர
ககாண்டு
வளர்ந்த
வா
...
கண்ண ீருடன்
என்மன
என்ன
குலுங்கினாள்.....
சந்ரதகிக்க
ாம்....
உரிமமயிருக்கு?... அது
காதல்? என்
வார்த்திருக்கிரறன்...
காதல்ச்கசடிக்கு அமத
ஆனால்
எந்த
என்
இடத்தில்
நீ ருக்குப்
கமரகயன்று
சத்யன்
பதி
இவன்
ாக
எப்படி
ாம்? கபாங்கிய ரகாபத்மத கண்ண ீராக கவளிரயற்றினாள்....
ஆனாலும்
பக்கத்தில்
கபாறுக்கவில்ம
அமர்ந்து
.... திரும்பாமர
குற்றவுணர்வில்
அழும்
சத்யமனயும்
காணப்
ரய " ப்ள ீஸ் அழாரதள் " என்றவளின் குர
ிலும்
கண்ண ீர் தான்... சத்யனால் தாங்கமுடியவில்ம
..... நான் இவ்வளவு கபரிய துரராகம் கசய்தும் என்
கண்ண ீர்
இவள்????
கண்டு
க
ங்கும்
அமர்ந்த
நிம
யில்
அவள்
மடியில்
கவிழ்ந்தான்... ஒரு மக மான்சியின் கால்களுக்கு கீ ரழ ரபாய் முழங்கால்களின் அடிப் பக்கத்மதப் பற்றிக் ககாண்டது.... முகத்மத அழுத்தமாக மவத்துக்ககாண்டு குரக
டுக்காமல் கதற ஆரம்பித்தான்....
ஏரதரதா காரணங்களுக்காக எத்தமனரயா வருடமாக அடக்கி மவத்த கண்ண ீர்..... தியானங்களும்
ரயாகாவும்
நிம
ப்படுத்தி
மவத்திருந்த
மனது
முற்றிலும்
உமடந்து கண்ண ீராய் வழிந்தது.... ஒவ்கவாரு நாளும் அவமள தவிர்க்க நிமனத்து துடித்தகதல்
ாம் கண்ண ீராய் ககாட்டி மான்சியின் மடிமய நமனத்தான் .... சூடுபட்ட
குழந்மதப் ரபா உயிர் காதம
துடித்து துடித்து கதறினான் சத்யன் .... அல்
வா சந்ரதகித்து தண்டமன ககாடுத்துவிட்டான்...
தீர்கமான பார்மவயால் மற்றவர்களின் மனமத எமடரபாட்ட அந்த சத்யன் கபாய்... மற்றவர்களுக்காக
தன்
காதம
க்
கூட
தள்ளி
மவத்தப்
பார்த்த
அந்த
சத்யன்
கபாய்.... இரதா இந்த சத்யன் தான் நிைம்.... கண்ண ீமர மமறக்காமல் ககாட்டியபடி கதறும் இந்த சத்யன் தான் நிைம்... இந்த சத்யன் ஒரு அனாமத.. .... யாருமற்ற அனாமத.... அம்மா அப்பா சுற்றம் உறவு நட்பு இப்படி எதுவுரம இல் காத
ாத அனாமத... இவன் மான்சியின் காத
ி கசான்னால் மட்டுரம இந்த கண்ண ீர் நிற்கும் ...
ன் மட்டுரம......
மான்சி அவமன தடுக்கவும் இல்ம
அமணக்கவும் இல்ம
சாய்ந்து கண்மூடினாள்.... சத்யனின் கண்ண ீர் மடி ரசம இவள் கண்ண ீர் மார்பு ரசம தன்
ஆறுதல்
அவளுக்குத்
மய நமனத்ததுப் ரபா
..
மய நமனத்தது...
வார்த்மதயின்றி கதரியும்...
அப்படிரய பின்புறமாக
சத்யனின்
ஆனால்
கதறலும்
ஆறுதல்
கண்ண ீரும்
கசால்
நிற்காது
மனமின்றிதான்
என
அமமதி
காத்தாள்... எவ்வளவு ரநரம் தன் குழந்மதமய அழவிட்டு ரசிப்பாள் அதன் தாய்? மான்சியின் மார்புகள் விம்மியது..... மகவிரல் சத்யனின் தம
முடியில் நுமழந்து ரகாதியது ...
அந்த சிறிய ஸ்பரிசத்தில் மடியில் கிடந்த சத்யன் சட்கடன்று அடங்கினான்.... ஆனால் மன்னிப்பும்
கூட ஒருவமக தண்டமனதான் ரபா
... மான்சியின் இந்த
ஆறுதல் சத்யமன இன்னும் அதிகமாக உமடத்துப் ரபாட்டது ...மீ ண்டும் சத்யன் துவண்டான் ... இப்படி குழந்மதயாய் கிடந்து அழும் தன் முதல் பிள்மளமய பார்க்கமுடியவில்ம மான்சியால்.... அவன் கசய்த தவறின் விகிதம் சற்று கூட குமறயவில்ம கநஞ்கசல்
ாம்
வஞ்சமாக
அவன்
ககாடுத்த
ரத்த
முத்தம்
அவள்
தான்..... காதலுக்கு
இமழத்த அநீ திதான் என்றாலும்............. அவளின்
கற்ப்மப
காப்பாற்றி
கதாம
த்தவன்.... சிமறயி
கம்பீ ர
பார்மவயால்
தனது
எட்டு
வருட
இளமமமய
கையி
ில்
ிருந்தபடிரய அவமள காதல் சிமற கசய்தவன் .... தனது
காதல்
ரபசியவன்
இன்று
சிறு
குழந்மதயாய்
மாறிப்
ரபானாரன.... இப்படி புரண்டு அழும் என் குழந்மதமய எப்படி சமாதானம் கசய்வது? ஆறு ைீவன்களுக்கு தாயாய் இருந்து சக
மும் கசய்த மான்சிக்குள் இருந்த தாய்மம
சத்யனுக்காக விழித்துக் ககாண்டது ... மககள் மடியில் கிடந்த அவன் முகத்மத அள்ளி மார்ரபாடு அமணத்தது... விரல்கள் அவன் கண்கமளத் கதாட்டு கண்ண ீமரத் துமடத்தது .... தம
சாய்த்து அவன் காதுகளில் கிசு கிசுத்தாள் " அழாரதம்மா ......
ரவணாம் நீ அழக்கூடாது ..... எப்பவுரம அழக்கூடாது... அழாரத என் கண்ரண" ஒரு தாய் ரபா
ரவ சத்யன் முகத்மத மார்ரபாடு அமணத்து ஆறுதல் கசான்னாள்....
ஆனால் இந்த வார்த்மதக்கு சத்யன் அழாமல் இருந்தால் அவன் மனிதனல் அவனது
கநடுநாள்
ஆறுதல் ......
துயமரகயல்
ாம்
கிளறிவிட்டது
ரபால்
ஆனது
ரவ???
மான்சியின்
கீ ரழ விழுந்த குழந்மதமயத் தூக்கி தாய் சமாதானம் கசய்யும் ரபாதுதான் ..... அந்த குழந்மத எப்ரபாரதா விழுந்து அடிப்பட்ட காயத்தின் ஆறிய தழும்புகமள எல்
ாம்
காட்டி இன்னும் சலுமகயாய் அழுது ஆறுதல் ரதடும் .... அரதரபால் தான் சத்யனும்.... தனது பமழய காயங்களுக்காக இப்ரபாது அழுது மான்சியிடம் ஆறுதல் ரதடினான்.... மான்சியின் விரல்கள் கமன்மமயாக வருட வருட குழந்மத சமாதானம் ஆனது.... ஆனாலும்
மார்பி
ிருந்து
முகத்மத
எடுக்காமல்
ரகவியது
....
முகத்மதத் நகர்திவிட்டு குனிந்து தன் மபமய எடுத்தாள் அதி பாட்டிம சத்யன்
மான்சி
அவன்
ிருந்த தண்ண ீர்
எடுத்துக் ககாடுத்து " ககாஞ்சம் குடிங்ரகா " என்றாள்.... மறுக்காமல்
ரபாயிருந்தரத?
வாங்கிக்
தண்ண ீர்
குளிரவில்ம
...
குடித்தான்....
பட்டு
மான்சியின்
காய்ந்த
முகத்மத
ஓடிய
ஓட்டத்தில்
வயிறு
ரநரடியாக
கநஞ்சு
ஈரமானாலும் சந்திக்க
வரண்டு
....
இதயம்
பயந்தவன்
ரபால்
பார்மவத் திருப்பினான் மான்சி பாட்டிம
வாங்கி
தனது கர்சீப்மப நமனத்தாள்....
நமனந்த
கர்சீப்பால்
சத்யனின் முகத்மத தன் பக்கமாகத் திருப்பி துமடத்துவிட்டாள்.... அவளின் தம
இந்த
அன்பு
சத்யமன
கூசச்
கசய்தது
....
கவட்கித்
ரவதமனயுடன்
குனிந்தான் ....
ஓடிக் கமளத்து குமுறி அழுது கராம்பரவ ஓய்ந்து ரபாயிருந்தான் சத்யன் .... சீட்டில் கண்மூடி சாய்ந்தான்.... ஆனாலும் தன் பாதுகாப்மபத் ரதடி மான்சியின் விரல்கமளப் பற்றிக் ககாண்டான்.... இருவரும்
அமமதியாய்
பார்க்கவில்ம சத்யன்
.....
எவ்வளவு
சாய்ந்திருந்தனர்....
மான்சிக்குத் சிரமப்
குளிர்ந்து விடவில்ம
கதரியும்....
பட்டிருப்பான்
ஒருவர்
தன்மன
என்று
.....
முகத்மத
கண்டுபிடித்து அந்த
ஒருவர்
இங்ரக
நிமனப்பில்
வர
உள்ளம்
.... நடந்த சம்பவமும் உதட்டுக் காயமும் அவ்வளவு சீக்கிரம்
மமறயக்கூடியதா? மாறக்கூடியதா? இவளது தாய்மமதான் விழித்தரத தவிர காத விழித்துக் ககாள்ளவில்ம
ி
....
அவரளாடு விரல் ரகார்த்திருந்த சத்யனின் பதட்டம் ஓரளவு தனிந்தது ... கமல் திரும்பி
மான்சிமயப்
பார்த்தான்
....
அழுத
கண்ண ீர்
கமரயாக
இருக்க....
கமளப்புடன் சாய்ந்திருந்தாள் .... அவளுக்கு மான்சியின்
முன்பு
இருந்த
முகத்மத
மகப்பிடியில்
துமடத்தான்
....
கிடந்த மான்சி
ஈர
மகக்குட்மடமய
விழித்துப்
எடுத்து
பார்க்கவில்ம
...
கம
ந்து கிடந்த கூந்தம
துமடத்துவிட்டு
விர
மககுட்மடமய
ால் ஒதுக்கி சரி கசய்தான்.... மீ ண்டும் ஒருமுமற இருந்த
இடத்தில்
ரபாட்டுவிட்டு
மான்சியின்
பக்கமாக திரும்பினான்.... இவனின் அனுசரமனயில் அவளின் மூடிய விழிரயாரம் சிறிய கவன்முத்துக்கள்.... சத்யனின் விரல்கள் மான்சியின் கண்ண ீமர துமடத்துவிட்டு தடித்துப் ரபாயிருந்த கீ ழுதட்டுக்கு
வந்தது
...
இதமாக
வருடியது....
காயம்
உதட்டுக்குள்
தாரன...
கீ ழுதட்மட பிதுக்கி கீ ரழ தாழ்த்தி உதட்டுக்குள் எட்டிப் பார்த்தான் .... இவனுடய பற்களில் இரண்டு பதிந்த தடம் அப்படிரய ரத்தச் சுவடாய் கதரிந்தது .... இவனின் இந்த கசய சத்யனின்
ால் மான்சியின் கண்கள் கழிவிரக்கத்தில் நீ மர சுரந்தது ....
விரல்கள்
கண்ண ீமரத்
பற்றியிருந்த
துமடக்க
தனது
உதடுகமள
கன்னத்மதப்
விடரவ
இல்ம
பயண்படுத்தினான்....
...
வழிந்த
கன்னத்ரதாடு
கன்னம் உரச கண்ண ீமர வழித்தான் ... மான்சியின்
அமமதிரயா?? இவனின்
காயம்பட்ட
உதட்மட
கநருங்கி
காதர
தனது
ா? எதுரவா
நாக்மக
ஒன்று
நீ ட்டி
துணிமவத்
காயம்
பட்ட
தர
இதமழ
கமன்மமயாக வருடினான் .... முன்பு அவளின் கமன் இதழ்கமள கமன்றவன் ..... இப்ரபாது இதமாகத் தடவினான் ...காயம்ப்பட்ட இடத்தில் எச்சில் பட்டால் நல் என்று
சின்னவயதில்
கசான்னமத
மறக்காமல்
நாக்கில்
எச்சிம
து
வழியவிட்டு
அவளின் இதழுக்குள் அனுப்பி காயத்மத வருடினான் .... மான்சிக்கு இது இதம் தருமா?? அவளுக்ரகப் புரியவில்ம முன் அதற்கு சிகிச்மச நல் அவமானப்படுத்தப்பட்ட முகத்மதப்
பிடுங்கிக்
.... காயம் புமரரயாடும்
து தான் ..... ஆனால் அவன் கூறிய வார்த்மதகள்???
தடம்
இன்னும்
ககாண்டு
மாறவில்ம
ைன்னல்
ரய
பக்கமாக
சத்யனிடமிருந்து
?
முகத்மத
திருப்பிக்
ககாண்டாள்.... அவ்வளவு சீக்கிரம் தனக்கு அனுமதி கிமடக்காது என்று சத்யனுக்கும் கதரியும் தாரன? சற்று ரநர அமமதிக்குப் பின் அவமள கநருங்கி அமர்ந்து ஒரு மகமய மான்சியின்
தம
க்குப்
பின்னால்
எடுத்துச்
கசான்று
ஐன்னல்
ரதாளில் ரபாட்டுக் ககாண்டான் ..... இந்தபக்க ரதாளில் தம மீ ண்டும் இல்ம ....
சிறியகதாரு
அமமதி
....
மான்சி
பக்கம்
இருந்த
சாய்ந்தான்...
திரும்பவும்,இல்ம
...
அமசயவும்
..... அவள் மனதில் சத்யன் பாடச் கசான்ன பாடலும்.... அதற்கான அர்த்தமும்
அதற்கு
அவன்
ககாடுத்த
விளக்கமும்
விமறத்து நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள்...
படமாய்
ஓடியது...
இதயம்
குலுங்க
சத்யனும் அவளது அமசமவ உணர்ந்தான்... ஆனால் ரதாள்கமள வமளத்திருந்த மகமயயும் .... ரதாள் சாய்ந்த தன் முகத்மதயும் அகற்றவில்ம
... மறு மகயால்
மான்சியின் மகமய எடுத்து தன் கநஞ்சில் மவத்துக் ககாண்டான் .... " நான் கசய்தது மகா பாவம் தான்..... ரவணும்னா நாலு அடி அடிச்சிடு.... இல்ம ஏதாவது திட்டிடு ... இப்படி ரபசாம இருக்காத மான்சி கராம்பவும் வ சத்யன் வ
ியுடன் கூறினான்.... மான்சி ரபசவில்ம
ிக்குது மான்சி"
....
" ரவணாம்மா ... இந்த மவுனம் என்மன கராம்ப பயமுறுத்தது.... ஏதாவது ரபசு மான்சி " என்று ககஞ்சினான் சத்யன் .. ஒரு நீ ண்ட மவுனத்திற்குப் பிறகு... நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள்.... ரபச ஆரம்பித்த குர
ில்
ஒரு உறுதி.... தீர்க்கம்.... கதளிவு ... " நீங்க முரட்டுத்தனமா முத்தமிட்டது ரநக்கு வ
ிக்கம
.....
என்மனக்கிருந்தாலும்
இந்த
உடல்
காயம்படப்
ரபாறது
உங்களுக்காகத்தான்... நீ ங்கதான் கமாத்த உடம்மபயும் ஆளப்ரபாரறள் ..... நீ ங்க அல்
ாத ஒருத்தர் என் உட
ின் எந்த பாகத்மதயுரம தீண்ட முடியாது.... ஆனா
அந்த வார்த்மதகள்?? என்மன சந்ரதகிக்க உங்களால் எப்படி முடிஞ்சது?" மான்சி கூர்மமயுடன் ரகட்டாள்..... சத்யனிடம் ஒரு கபருமூச்சு ... உப்மபத் தின்னவன் தண்ண ீர் குடிச்சுதான் ஆகனும் .... " அது சந்ரதகம் இல்
மான்சி.... கபாறாமம... நீ எனக்கு மட்டும்னு நான் நிமனச்ச
கபாறாமம.... அதிகப்படியான கபாசசிவ் தான் என்மன நிம நம்பு
மான்சி...
நான்
சந்ரதகப்படம
....
என்ரனாட
பிரள மவத்தது ...
உயிமர
ரவற
யாரரா
தீண்டினதால் வந்து விழுந்த வார்த்மதகள் மான்சி.... " சத்யன் முடிந்தவமர குரம தனித்து ககஞ்சினான் .... மான்சி எதுவும் ரபசாமல் இருக்க...... " அந்த தருண் உன் கூட பாடினான் சரி.... சுப்மபயா வட்டு ீ கல்யாணத்துக்கும் அவன் ஏன் வரனும் ? வந்து உன்மன விட்டு நகராம
இருந்தது
என்மன
கராம்பவும்
வர்ரறன்னு கமடசி ரநரத்து
பாதிச்சது
மான்சி
....
நீ யும்
ரமரரஜ்க்கு
தான் எனக்குத் கதரியும்... அந்த நிமிஷத்து
நான் பட்ட சந்ரதாஷத்மத கசால்
வார்த்மத இல்ம
இருந்து
மான்சி ஆனா அந்த தருண்
கூட உன்மனப் பார்த்ததும் நான் பட்ட ரவதமன..... நம்பு மான்சி ........ " சத்யன் முழுவதுமாக மனம் திறந்தான் ரகாபமாக திரும்பினாள் மான்சி ... தன் ரதாளில் இருந்த அவன் மகமய எடுத்துப் ரபாட்டு விட்டு ...... " அவமன என் தம்பியா நிமனச்சுப் பழகிண்டு இருக்ரகன்...... அவரனாட அம்மா அப்பா இந்தியாவிர
இல்
... யாருமில்
ாம இல்
ாம தனிச்சு
இருக்கிறவன்... சுப்மபயாரவாட நண்பர் மகன்.... பாடனும்னு இன்ரஸ்ட் இருக்கிறதா என்னண்ட
அமழச்சிண்டு
வந்தார்
....
அவனும்
அக்கான்ற
வார்த்மதக்கு
மறு
வார்த்மத ரபச மாட்டான் .... இன்கனாரு விஷயம் கதரியுமா? அவனுக்கு உங்கமளப் பத்தி எல் முமற
ாரம கதரியும்.... மாமா வந்திருக்கார் ரபாய் ரபசுக்கான்னு எத்தமன
கசான்னான்
கதரியுமா? பார்க்கிற
பார்மவமய
வச்சு
மனுஷாமள
எமட
ரபாடாரதள்.... " கடுமமயாய் காரமாக வந்தது மான்சியின் வார்த்மதகள் .... சத்யன் கமல்
தம
குனிந்து " எனக்கு இகதல்
மன்னிப்பு ரகட்கும் குர "
கதரியாட்டா??
யாருண்ரடத் இருக்கம
ாம் கதரியாரத மான்சி?" என்றான்
ில்....
பழி
கசால்ரவளா??....
கதரியாது
....
யா?? ஹம்சன் கம
ஆனா
எனக்கு
கூடத்தான்
நான்
கம
ச்கசல்விமய
நம்பிக்மகரயாட
காத்திண்டு
ச்கசல்விய ரமரரஜ் பண்ணிக்கம
னாலும் நான்
கமடசி நிமிஷம் வமர காத்திண்டு இருந்திருப்ரபன்.... எனக்கு என் காதல் ரம நம்பிக்மக
இருந்தது
எப்படியாவது
நீ ங்க
.
......என்
காத
என்கிட்ட
ன்
உங்க
ரம
வந்துடுரவள்னு
இருந்தது
நம்பிக்மகரயாட
இருந்ரதரன? அந்த நம்பிக்மக ஏன் உங்களுக்கு இல் நம்பிக்மக வர்ற அளவுக்கு நான் நடந்துக்கம
நம்பிக்மக ாம ரபாச்சு
....
காத்திண்டு ??.... அல்
து
யா??" மான்சி ரகாபமாக ரபச ....
அவளின் கமடசி வார்த்மத சத்யன் இதயத்மத ரநரடியாக கசன்று குத்தியது ..... அவளின் இரு மககமளயும்ப் பிடித்துக் ககாண்டான் .... " ரவணாம் மான்சி ... அந்த வார்த்மத
கசால்
ாத....
கராம்ப
வ
ிக்குதுடி.....
நான்
அய்ரயா மான்சி இங்க நம்பிக்மக , நம்பிக்மகயில் ரதமவயில்
உன்மன
நம்பம
யா? ...
ாம அப்படின்ற வார்த்மதரய
டி... இது கவறும் கபாறாமமயால் வந்த விமளவு தான் மான்சி.... "
என்ற சத்யன் கராம்பவும் இறங்கிப் ரபான குர
ில்
" தருண் இடத்தில் உன் தம்பிரயா.... இவ்வளவு ஏன் ஒரு கபண் இருந்திருந்தா கூட நான் கபாறாமமப் பட்டிருப்ரபன் மான்சி..... என் மான்சி என்கூட ரபசாம ரவற யார் கூட ரபசினாலும் எனக்கு இந்த கபாறாமம வரும்.... அது ஒருமாதிரி ஃபீ ல் மான்சி..... எனக்ரக இந்த சத்யன் புதுசு..... நான் இதுவமரக்கும் இப்படி உணர்ந்ததில்ம சம்மந்தப்பட்ட எல்
ாத்து
யும் நான்தான் இருக்கனும்.... உனக்கான எல்
.... நீ
ாத்மதயும்
நான்தான் கசய்யனும்... அது எதுவாக இருந்தாலும் நான் மட்டும் தான் ..... உன் நிழலும்
நான்தான்.....
நிைமும்
நான்தான்....
நாமளக்ரக
உனக்கு
ஏதாவது
ஆகி
படுக்மகயில் கிடந்தால் கூட உன் பனிவிமடகமள நான்தான் கசய்ரவன்.... ரவற யாமரயும் உன்மனத் கதாட விடமாட்ரடன்.... அது உன் அம்மாவா இருந்தாலும் உன்மனத் கதாடக்கூடாது...... இகதல் கையில்
வாழ்க்மகயின்
பாதிப்பாக
ாம் என்ரனாட எட்டு வருஷ தனிமமயான கூட
இருக்க
ாம்
......
கையி
ில்
இருந்தப்ப
கதய்வமா வந்து ரதவமதயா என் மனசுக்குள்ள நுமழஞ்சிட்ட..... அது எனக்குள்ள கபரிய பாதிப்மப உண்டு பண்ணிருக்கு
மான்சி..... யாருக்கும் குடுக்காம பதுக்கி
மவத்துக் ககாள்ளும்படியான ஒரு மாதிரி உணர்வு இது...... எனக்கு சரியா கசால்
த்
கதரியம
.....
ஆனா
இந்த
நான்
தான்
நிைம்
மான்சி"
அமடத்து மவத்திருந்தகதல்
ாம் ககாட்டிவிட்டான்
மான்சி
அமர்ந்திருந்தாள்....
திமகத்துப்
ரபாய்
சத்யனின்
சத்யனின்
சுயம்
மனதுக்குள்
கவளிப்படுவது
இதுதாரன முதல் முமற.... அவனது சுயம் அவமள மிரள மவத்தது .... இப்படிக் கூட அன்பு
மவக்க
முடியவில்ம
முடியுமா?
இது
அன்பா
?
அடக்குமுமறயா?
மான்சியால்... ஆனால் மனதுக்குள் சில்க
கண்டுபிடிக்க
ன்ற உணர்வு.... ககாஞ்சம்
கர்வமாய் கூட இருந்தது ..... நன்றாக சாய்ந்து அமர்ந்தவளின் முகத்தில் சில்க
ன்ற
காற்று வந்து ரமாதி சில்மிஷம் கசய்தது .... அவள் பக்கமாக சாய்ந்து அமர்ந்த சத்யன் " என்ன மான்சி எதுவுரம ரபசமாட்ற?.... எதாவது ரபரசன் ?? " சின்னப் பிள்மளகள் டூ விட்டுக் ககாண்டு மீ ண்டு பழம் விட அமழக்கும் ஒருவிதமான ககஞ்சல் குரல்.... சிமறக்குள் இருந்தாலும் தன்மன நிம சத்யன்
எங்ரக????
நிர்வகிக்கும்
மடித்துக்
அந்த
கட்டிய
சத்யன்
ப்படுத்திக்ககாண்டு நிமிர்ந்து நின்ற அந்த ரவட்டியுடன்
எங்ரக????
குமறப்பதற்காக ககாஞ்சி சமாதானம்
இவன்
கம்பீ ரமாக அம்மாவின்
ரஹாட்டம ரகாபத்மத
கசய்யும் சிறு குழந்மத ரபால் அல்
வா
ககஞ்சுகிறான் மான்சி
இப்ரபாதும்
முடியவில்ம
ரபசவில்ம
என்றாலும் ம
.....
மூடிய
கண்களில்
படிக்க
ர்ந்த முகம் ககாஞ்சம் மதரியத்மத ககாடுத்தது .... "
நீ ரபாரறன்னு சுப்பு வந்து கசான்னதும் கசத்துட ரராட்டுக்கு வந்து எல்
உணர்ச்சிய
ாம் ரபா
இருந்துச்சு மான்சி ....
ா பக்கமும் ஓடி ஓடி ரதடிரனன் .... எங்கயும் நீ இல்
அப்புறம் தான் நீ ஆட்ரடாவில் ரபானமத கசான்னாங்க.... நானும் ஆட்ரடாவு
....
பஸ்
ஸ்டாண்ட் வந்து உன்மன ரதடிரனன்.... அப்பதான் இந்த பஸ் கிளம்புச்சு மான்சி.... கராம்ப பயந்து தவிச்சிட்ரடன்.... பஸ் ஸ்டாண்ட்
ரய அப்படிரய உட்கார்ந்துட்ரடன்...
அப்புறம்
ரகட்
ஆட்ரடா
டிமரவர்
தான்
கசான்னார்.... மறுபடியும் ஆட்ரடா ஆட்ரடா
டிமரவருக்குத்
தான்
ரயில்ரவ
உன்மன
பிடிக்க
ாம்னு
விரட்டி வந்து இந்த பஸ்மஸ பிடிச்ரசன்.... அந்த நான்
நன்றி
கசால்
னும்
"
அவமளத்
ரதடிய
கமதமய விபரமாக கூறினான்.... அப்ரபாது ரபருந்து பழனியில் நின்றது .... " வண்டி பத்து நிமிஷம் நிக்கும்... " என்று தகவல் கசான்னபடி நடத்துனர் இறங்கி கசல்
.... சி
பயணிகளும் இறங்கினர்....
சத்யன் இன்னும் சலுமகயாய் மான்சியின் ரதாளில் சாய்ந்து ..... " கராம்ப பசிக்கிது மான்சி ... ரபாய் சாப்பிட ஏதாவது வாங்கிட்டு வரவா?" என்று ரகட்க.... " எனக்கு எதுவும் ரவணாம்... உங்களுக்கு மட்டும்,எதாவது வாங்கிட்டு வாங்க.... " மான்சி விட்ரடத்தியாக பதில் கசான்னாள்...
" சரி விடு.... எனக்கும்,எதுவும் ரவணாம்" என்று சத்யன் கசால்
வும் .... " ரபாய்
வாங்கிண்டு
ரகசியம்
ரபால்
ரபால்
அவள்
கசால்
வாங்ரகா....
எனக்கும்
பசிக்கிறது"
என்று
மான்சி
....
சத்யன்
அவள்
ரதாளில்
இருந்த
தன்
முகத்மத
வி
க்குவது
கன்னத்மத தன் உதடுகளால் உரசி விட்டு எழுந்தான்.... ரபருந்தி அவள்
ிருந்து இறங்கி கசன்றவமனரயப் பார்த்தாள் மான்சி.... சத்யனின் ரபச்சு
மனமத
சாந்தப்படுத்தியிருந்தது....
நீ ண்ட
ரநரம்
கழித்து
கமல்
ியரதார்
புன்னமக மான்சியின் முகத்தில்..... ரபான சத்யன் மகயில் இரண்டு கப் காபிமய எடுத்து வந்து ைன்னல் வழியாக ககாடுத்து " ரவற எதுவும்,இல்ம
மான்சி.... காபியும் பிஸ்ரகட்டும் தான் இருக்கு "
என்றான்.... " ம் இது ரபாதும்... வாங்ரகா " என்றாள்.... " இரு பிஸ்ரகட் வாங்கிட்டு வர்ரறன் " என்ற சத்யன் மீ ண்டும் திரும்பிச் கசன்றான் ... தண்ண ீர்
பாட்டில்
பிஸ்ரகட்
பாக்ககட்டுடன்
ரபாகனுமா மான்சி?" என்று கமல் இல்ம
ரபருந்தில்
ஏறியவன்
"
பாத்ரூம்
ரகட்க......
என்பது ரபால் மறுத்தாள் .... இருவரும் காபியில் பிஸ்ரகட்மடத் கதாட்டு
சாப்பிட்டனர்.... ரபருந்து கிளம்பியது ..... சத்யன் நிம்மதியுடன் சீட்டில் சாய்ந்து மான்சிமய இழுத்து தன்
மடியில்
சாய்த்தான்....
மீ ண்டும்
எழ
முயன்றவமளத்
தடுத்து
"
ரபசாம தூங்கு" என்று அதட்டினான்..... மான்சி எழ முயற்ச்சி கசய்யவில்ம சத்யனின் சில்க
விரல்கள்
உரிமமயுடன்
மான்சியின்
கன்னங்கமள
ஸ்ஸ்ஸ்.... ....
வருடியது
ன்ற காற்றுடன் எப்எம்மில் பமழய பாடல் ஒன்று ரதனிமசயாய் ஒ
ஆரம்பித்தது .... " எனக்காக வா " நான் உனக்காக வா.... " என்மனக் காண வா .... " என்னில் உன்மன காண வா.... வா வா.....
..... ிக்க
ஒரு மாதிரி கராமாண்டிக்கான பாடல்தான்.... சத்யன் கண்மூடி பாடம மான்சியால்
அவன்
மடியில்
படுத்திருக்க
முடியவில்ம
....
ரசித்தான் ....
சட்கடன்று
எழுந்து
அமர்ந்தாள்.... " என்னாச்சு மான்சி? தூக்கம் வரம
யா?" என்றவன் அப்ரபாதுதான் அவள் முகத்தின்
கவட்க சிவப்மப கவனித்தான் ...... மான்சி ைன்னல் பக்கமாக திரும்பிக் ககாள்ள.... சத்யன் பிடிவாதமாக அவள் முகத்மத தன் பக்கமாக திருப்பினான்.... " இளரவனில் நி
வும் காய.....
" இரு மீ ன்கள் கண்ணில் ரமய.... " இள ரமனி ரதாளில் சாய ... " இதரழாரம் ரதனும் பாய .... " எனக்காக வா " நான் உனக்காக வா.... " என்மனக் காண வா .... " என்னில் உன்மன காண வா.... வா வா..... சத்யன்
அவள்
விழிகரளாடு
தன்
விழிகமள
உறவாட
விட்டான்
....
மான்சி
விழிகமள இறுக்கி மூடிக்ககாண்டாள்.... சத்யன் மான்சியின் இதழ்கமள கநருங்கி கமன்மமயாக
தன்
உதடுகமள
ஒற்ற
மவத்தான்
.....ர
சான
ஒட்டுதல்
தான்
காதலுடன்கூடிய முதல் அனுபவம் .... மான்சியின் உடல் நடுங்கியது... இவன் உடல் உதறியது .... " தழுவாத ரதகம் கண்டு .... " தணியாத தாகம் ககாண்ட... " தணல் மீ து புழுரவா என்று.... " என்று தவிக்கின்ற உள்ளம் கரண்டு.... " எனக்காக வா " நான் உனக்காக வா.... " என்மனக் காண வா .... " என்னில் உன்மன காண வா.... வா வா..... இருவரும் முதல் முத்தத்தின் முற்றுமகயில் இருந்து மீ ளமுடியாமல் தவித்தபடி ஒட்டிய உதடுகளுடன் இருக்க.... சத்யனின் ஒரு மக அவள் இமடயிலும் ... மறுமக கழுத்திலும் ஊர்ந்தது.... மான்சி தனது இரு மகயாலும் அவன் சட்மடக் கா பற்றியிருந்தாள்...
மரப்
அப்ரபாது
எத்ற்ரகா
பதட்டத்துடன் வி
ரபருந்தின்
விளக்குகள்
சட்கடன்று
கினாள்.... சத்யனும் அவசரமாக வி
ஒளிர்ந்தது
....
மான்சி
கினான்
மீ ண்டும் விளக்குள் அமனந்தன.... சங்கடமாக திரும்பிக் ககாண்டவமள இழுத்து தன்
கநஞ்சில்
சாய்த்துக்
ககாண்ட
சத்யன்
கிசுகிசுத்தான் .... மான்சி அவன் கநஞ்சி
"
ஒன்னுமில்
ிருந்து வி
அவமளத் தன் பக்கமாக இழுக்க " இல்
பயப்படாத"
என்று
கினாள் .... சத்யன் மீ ண்டும்
ரவணாம்.... விடுங்ரகா... எனக்கு ஒரு
மாதிரியா இருக்கு ப்ள ீஸ் சத்யா.... " மான்சி ரகசியமாக ககஞ்சினாள் .... சத்யனுக்குப்
புரிந்தது....
அவனுக்கும்
இது
அவஸ்த்மதயான
எத்தமன நாள் காத்திருப்பு இது.... ரநசத்மத கசால் கநருங்க
முடியுமா? சத்யன்
அவனது
விரல்கமளப்
குர
நீ ண்ட
பற்றிக்
"
தாரன?
முடியும்... ஆனால் ரநசத்துடன்
கபருமூச்சுடன்
ககாண்டாள்....
தருணம்
சீட்டில்
சாய்ந்தான்...
ரகாபமில்ம
மான்சி
ரய?" சன்னமான
ில் ராகமாய் ரகட்டாள்....
அவள் பக்கத்து
பக்கம்
திரும்பினான்
.....
"
ரகாபமா??? ம்ஹூம்
இல்
ரவ
இல்
....
நீ
இருக்கிறது எவ்வளவு ஆபத்துனு இப்பதான புரியுது " என்றவன் சீட்டில்
கால்கமள மடித்து ஒருக்களித்தார்ப் ரபால் சாய்ந்து " உன்மன பார்த்து பசியாறும் கா
த்மதகயல்
ாம் கடந்துட்ரடன் ரபா
ருக்கு மான்சி.... இப்ரபா கராம்ப தவிப்பா
தான் இருக்கு... ஆனா இந்த இடம் ... சூழ்நிம
.... ம்ஹூம்.... எனக்குச் கசாந்தமான
கபண்மமமய நான் சங்கடப்படுத்த மாட்ரடன் .." என்று விரகத்துடன் கமல் குர
ிய
ில் கூற....
மான்சி
கவட்கமாய்
விழி
மூடினாள்
....
சத்யன்
அந்த
கவட்கத்த
பார்த்திருந்தான் ..... " கதாட்டுவிடும் தூரத்தில் இருந்தாலும்... " கதாடாமல் இருப்பரத சுகம்..... " ஒருவர் ஆமட ஒருவமர உரசிச் கசல்லும் ... " ஆனாலும் ஆமட தீண்டா அழரக மயக்கம்... " திட்டமிட்ரடா.... " திட்டமிடாமர
ா....
" பார்மவகள் தீ மூட்டும்... " ஆனாலும் பத்திக்ககாள்ளாமல் .... " பதுங்க ரவண்டும்.... " இமவ எல்
ாம் காதல் ...
" கட்டுக்குள் இருக்கும் வமரதான்.... " கட்டுப்பாடுகள் தகர்ந்தால் ?????
ரசித்தபடி
" காட்டாற்று கவள்ளம் தான் இந்த காதல்!!!! ஈரக்காற்று கமல்
அவர்கமள தா
ாட்டியது ..... இருவரும் ஒருவமரகயாருவர்ப்
பார்த்தபடிரய உறங்க ஆரம்பித்தனர்..... மீ ண்டும் இருவரும் விழித்த ரபாது ரபருந்து மதுமர மாட்டுத் தாவனி ரபருந்து நிம
யத்துக்குள் நுமழந்து ககாண்டிருந்தது
மணி ஆறாகியிருந்தது ..... இருவரும் இறங்கினர்.... சத்யன் மான்சியின் விரர விரல் ரகார்த்திருந்தமத விடரவ இல்ம
ாடு
.... ஆட்ரடாவில் ஏறி மான்சியின் வடுக்கு ீ
ரபாகச் கசான்னார்கள்.... ஆட்ரடாவில்
சத்யனின்
ரதாளில்
நிமனச்சு குழப்பிக்காத.... எல் மான்சியின் கண்கள் க
வட்கடதிரர ீ
சாய்ந்து
ககாண்டாள்
மான்சி....
"
எமதயும்
ாம் நான் பார்த்துக்கிரறன் " என்றான் சத்யன்....
ஆட்ரடா
நின்றது.....
மான்சி
மட்டும்
இறங்கினாள்.....
ங்க குனிந்து சத்யமனப் பார்த்தாள்.....
ஆட்ரடாக்குள் இருந்தபடி அவள் மகமயப் பற்றியவன் " என்னடா? வட்டுக்குப் ீ ரபா.... கூடிய சீக்கிரம் வருரவன்... உன்மன கூட்டிட்டுப் ரபாக" என்றான் காதல் வழியும் குர
ில்....
ஆனாலும் மான்சியின் முகம் மாறவில்ம
" வருரவள் தான???" காதலுக்கு உறுதி
ரகட்டாள்..... சத்யமன அந்த வார்த்மதயும்... அந்த குரலும் என்னரவா கசய்தது ..... அமமதியாய் நிமிட ரநரம் தான் ரயாசித்தான் .... பிறகு பாக்ககட்டி
ிருந்து பணத்மத எடுத்து
ஆட்ரடா டிமரவரிடம் ககாடுத்து ... " பாஸ் நீ ங்க கிளம்புங்க" என்று கூறிவிட்டு அவனும் இறங்கிக் ககாண்டான் ... மான்சி அதிசயமாய் அவமனப் பார்த்து " நீ ங்களும் இப்பரவ வர்ரறளா?" என்று ரகட்க .... " ம்ம்
"
என்று
தம
யமசத்து
சிரித்தவன்
"
மாமனார்
மாமியாமரப்
பார்த்து
உன்மனத் தூக்கிட்டுப் ரபாறதுக்கு பர்மிஷன் ரகட்கப் ரபாரறன்" என்று குறும்பாக கூறி சிரித்தவன் அவமள இழுத்துக்ககாண்டு மான்சியின் வட்டுப் ீ படிரயறினான் .... " உன் விரல் கதாட்ட ரநரம்.... " நான் கடமம கசய்யும் காத " அல்
து காதல் கசய்யும் காத
னா? னா?
சத்யன்
தனது
மான்சிக்குள்
மகமயப்
புதுமணப்
பற்றியபடி கபண்
ரபால்
விமளயாட சத்யமனப் பார்க்காமல் தம வாசற்படி
தாண்டி
நீ ண்ட
யாருமற்ற
சூழல்...
சத்யன்
வட்டு ீ
வாசற்படியில்
புதிதாய்
கவட்கம்
கால்
மவத்ததும்
வந்து
விழிகளில்
மய கவிழ்ந்து ககாண்டாள்...
வராண்டாவில் பற்றியிருந்த
கால்
மவத்தனர்
விரல்களின்
....
அழுத்தம்
அதிகாம
...
அதிகமானது.....
சத்யன் ரவகமாக நடக்க .... மான்சியின் கால்கள் பின்னியது ..... சத்யன் நின்றுவிட்டான்.... மான்சியின் முகத்மத தனது மகயால் நிமிர்த்தி " என்ன மான்சி பயமாருக்கா? மதரியமா இரு .... நான் ரபசிக்கிரறன்" என்று ஆறுத
ாய் கூறி
ரதாரளாடு அமணத்தான்.... மான்சியிடம் ஒரு நிமறவான புன்னமக.... சூரியனின் கவளிச்சக் கதிர்கமள மிஞ்சும் பளிச் புன்னமக.... காம
யில்
எழுந்ததும்
இருக்கிறாரளா
கழுவாத
? அவள்
தான்
முகத்திலும்
சிறந்த
அழகி
எந்தப்
என்று
ஒரு
கபண்
கம
புத்தகத்தில்
யாக
படித்தது
ஞாபகம் வந்தது..... சத்யன் அவள் ரதாள் பற்றி தன் பக்கமாக திருப்பினான் ..... காத
ாய்ப் பார்த்தவனின் கன்னத்மத வருடினாள்..... " உங்களுக்கு முழு சம்மதம்
தாரன? எனக்காக வரம
ரய?" என்று ககாஞ்சம் கவம
யான குர
ில் ரகட்டாள்....
கன்னத்மத வருடிய விரல்கமள எடுத்து உதட்டில் அழுத்திய சத்யன் " என்ரனாட கநடுநாள் தவத்துக்கு கிமடச்ச வரம்டி நீ ,, வரம் கிமடச்சாச்சு .... அமத ரசாதிச்சுப் பார்க்க ரவணாமா? நீ இல் ப
ாம எனக்கு வாழ்வில்ம
நாள் ஆச்சு கண்ணம்மா.... இப்ரபா இல்ர
இந்த வட்டு ீ வாசப்படியி
னு நான் ரயாசிக்க ஆரம்பிச்சு
ன்னாலும் இன்கனாரு நாள் நான்
உனக்காக வந்திருப்ரபன் தான்.... அது ககாஞ்சம் சீக்கிரம்
நடக்குது அவ்வளவுதான் " சத்யன் கதளிவாகப் ரபச... மான்சியின் மனமும் கதளிந்தது ... " சரி வாங்ரகா " என்று மூடியிருந்த கதமவ கநருங்கியவள் அவசரமாக
சட்கடன நின்று .... சத்யமன சுவற்றில் சாய்த்து நிற்க மவத்து
கமளந்து
கிடந்த
தம
முடிமய
சரிகசய்தாள்....
அவிழ்ந்து
கிடந்த
சட்மடயின் முதல் பட்டமனப் ரபாட்டுவிட்டாள்.... முந்தாமனமய எடுத்து முகம் துமடத்தவள்
சத்யனின்
நான்கு
நாள்
தாடியுடன்
இருந்த
தாமடமயத்
தடவிப்
பார்த்து " ரசவ் பண்ணப்படாரதா? இப்படியா தாடி விட்டிண்டு இருப்ரபள்" என்று கமல்
ிய குர
மான்சியின்
ில் கடிந்து ககாள்ள.... முந்தாமனமய
இழுத்து
அவள்
வாசத்மத
நுகர்ந்த
சத்யன்
"
கசால்லுவடி கசால்லுவ? ரநத்து வமரக்கும் நான் இருந்த இருப்பு எனக்குத்தான் கதரியும்.... ஏன் ,, என் மாமனார் தாடி வச்சவனுக்கு கபாண்ணு குடுக்கமாட்டாரா??
இந்த கசல்
தாடி
உனக்கு
இமடஞ்ச
ா
இருக்குனு
குமறபட்டுக்கிறயா"
"
என்று
மாய் அதட்டினான்
" தாடி இருந்தா எனக்கு என்னவாம் ? " மான்சியின் குர " கசார கசாரனு குத்தும்னு தான் " ரக
ில் நாணம் பின்னியது ....
ியாக கூறிவிட்டு கூர்மமயாக அவமளப்
பார்க்க.... " அய்ய ச்சீ .... " என்று அழகாக கவட்கப்பட்டவமள இழுத்து அமணத்த சத்யன் ... " இப்ரபா கதமவத் தட்டி அவங்கத் திறக்கம
னா... அவங்ககிட்ட ரகட்காமர
ரய
தூக்கிட்டுப் ரபாய்டுரவன் என்றான் தாபத்துடன்.... மான்சி கமல்
கமல்
அவனிடமிருந்து வி
கினாள் .... முகத்மத நிமிர்ந்து ரநாக்கி
" அவா கரண்டு ரபரும் என்ன கசான்னாலும் ரகாபப்படாம ரபசுரவரள? எனக்காக?" என்று ககஞ்சுத
ாய்க் ரகட்க...
சத்யன் அவள் கநற்றியில் விழுந்த நீ ள்முடிமய ஒதுக்கிவிட்டு... " உன் விஷயத்து இனி எனக்கு ரகாபரம வராது மான்சி ... ரநத்து உன்ரம
நான் ரகாபப்பட்டதா
நான் பட்ட கஷ்டம் ரபாதும்... ஒவ்கவாரு நிமிஷமும் கசத்து கசத்து பிமழச்ரசன் மான்சி ....." சத்யனின் குரல் கரகரத்தது மான்சி தம
கவிழ்ந்தாள் " நான் தாரன காரணம்.... மன்னிச்சிடுங்ரகா " என்றாள்...
" மன்னிப்மப ஏத்துக்க முடியாது.... இன்னும் நான் ரகாபமாத்தான் இருக்ரகன் .... நான் ரகட்கிறமத எல்
ாம் அப்பப்ப குடுத்தா தான் என் ரகாபம் குமறயும் .... "
என்று குறும்புடன் கூறி விமறப்பாக நின்றான் சத்யன் மான்சி அவனது குறும்பு புரிந்து தனது தளிர் விரல்களால் அவன் தாமடமய வருடி " நீ ரகட்டால் நான் மாட்ரடன் என்றா... " கசால்ரவன் கண்ணா? " என் கண்ணும் இள கநஞ்சும் ... " என்றும் உந்தன் பின்னால் !! ரகசியமான
குர
ில்
மான்சி
தனது
மனமத
பாட
ாக
கவளிப்படுத்த......
சத்யன்
மயங்கிப் ரபாய் நின்றிருந்தான்.... மான்சி
அவமன
தட்டினாள்.....
அப்படிரய
சத்யன்
ரசர்ந்து நின்றான்....
கமல்
விட்டுவிட்டு நடந்து
வந்து
நடந்து
கசன்று
மககமளப்
வட்டுக் ீ
பற்றியபடி
கதமவத் அவளருரக
உள்ளிருந்து " யார் ?" என்று விசா
த்தின் குரல் ரகட்க.... " அம்மா நான் மான்சி"
என்று கூறினாள் இவள் .... அடுத்த சி விசா
விநாடிகளில் கதவு திறக்கப்பட்டது ..... மான்சிமய குழப்பமாகப் பார்த்த
ம் " என்னடி இன்மனக்குத்தாரன கல்யாணம்... நீ அதுக்குள்ள வந்திட்ட........"
கசால்
வந்த வார்த்த பாதியில் நிற்க,, மான்சிக்குப் பின்னால் நின்ற சத்யமன
திமகப்புடன் பார்த்தாள்.... சத்யன்
இயல்பாய்
புன்னமகக்க....
சட்கடன்று
சுதாரித்த
விசா
ம்
மடிசார்
முந்தாமனமய எடுத்து அவசரமாக தன் ரதாள்கமள மூடிக்ககாண்டு " வாங்ரகா " என்று மட்டும் கூறி வழிவிட்டு ஒதுங்கி நின்றாள்..... சத்யன் மான்சியின் மகமயப்
மகத்தளம்ப் பற்றி
பற்றியிருந்த
சத்யனின்
வட்டுக்குள் ீ
மகமீ து
விசா
நுமழந்தான்.... த்தின்
தன் மகளின்
பார்மவ
கசன்றது
....
சட்கடன கநஞ்சுக்குள் ஒரு நிம்மதி பரவியது ரபால் இருக்க.... " உட்காருங்ரகா.... அவர் ஸ்நானம் பண்ணிண்டிருக்கார்" என்று கமல்
கூறிவிட்டு மகளின் முகத்மதப்
பார்த்தாள்..... மான்சியின் முகத்தில் விசா
ம் இதுவமர பார்த்தறியாத பூரிப்பு.... முகம் முழுவதும்
சிவந்து ரபாய் கவகு அழகாக இருந்தாள்..... அவனுடன் இமணந்து நிற்பதிலும் கூட ஒரு நளினம் கதரிந்தது .... அவனுடன் மகரகார்த்து நின்றதிலும் ஒரு நிமிர்வு..... இன்றுதான்
என்
மகள்
கபண்ணாரளா?
விசா
ம்
தன்மனத்
தாரன
ரகட்டுக்ககாண்டாள்.... மூவரும் இடுப்பில் கசால்
என்ன
ரபசுவது
பஞ்சகச்சமும்
என்று
புரியாமல்
ரதாளில்
நின்றிருக்க
துண்டுமாக
....
குளித்து
ஏரதாகவாரு
முடித்து
மந்திரத்மத
ிக்ககாண்டு அங்ரக வந்த கவங்கரடஷன் மகமளயும்... மகளின் மகமயப்
பற்றியபடி நிற்கும் அந்த அந்நிய மனிதமனயும் உற்றுப் பார்த்து விட்டு எதுவும் ரபசாமல் மமனவியிடம் திரும்பினார்... அவர்
அமமதி
கமல்
கபண்கள்
இருவமரயும்
பயப்படுத்த
தான்
கசய்தது....
விசா
ம்
வாய் திறந்து " இவர்....... " என்று ஆரம்பிக்க.....
" நீ ங்க இருங்க... நாரன கசால்ரறன் " என்ற சத்யன் .... மான்சிமய இழுத்தபடி கவங்கரடஷனின் முன் வந்து நின்றான் .... " நான் சத்யன்.... வண்டியூர் வச்சு
நடத்துரறன்....
ககாம ஆகுது....
படிப்பு
பனிகரன்டாவது.....
கடந்த
ஒன்பது
ரஹாட்டல்
வருஷமா
ஒரு
கசய்த குற்றத்துக்காக சிமறயில் இருந்திட்டு கவளிய வந்து ககாஞ்ச நாள் நானும்
மான்சியும்
ஒருத்தமரகயாருத்தர்
விரும்புரறாம்....
கல்யாணம்
கசய்துக்கும் முடிரவாட உங்ககிட்ட அனுமதி ரவண்டி வந்திருக்ரகாம்..... " என்று
மிகத் கதளிவாக கூறிய சத்யன் மான்சியின் மகமய விடுவித்து விட்டு .... ம் ரபசு என்பது ரபால் பார்மவயால் கசால்
...
மான்சி தயக்கத்துடன் தகப்பமன கநருங்கினாள் ..... " அப்பா .... இவர்தான் என்மன ஆத்து
மண்டபத்தில்
காப்பாத்தினவர்.....
அதுக்காத்தான்
சிமறக்கும்
ரபானார்.....
இப்ரபா அவருக்காகத்தான் என் உயிர் இருக்குப்பா " என்று சுருக்கமாகச் புரியும்படி கசான்னவள் சட்கடன கவங்கியின் கா
ில் விழுந்து " பிள்மளகள் கசய்யதமதரய
கபண்ணும் கசய்றாரளண்டு கவறுத்துடாரதள்ப்பா" என்று கண்ண ீருடன் ரகட்க... விசா
ம் ரவகமாக வந்து மகமளத் தூக்கி தன் ரதாளில் சாய்த்துக் ககாண்டு "
என்னண்ணா அழவிட
அமமதியா
இருக்ரகள்? நமக்கு
அன்னமிட்ட
ககாழந்மதய
இப்படி
ாரமா? ஏதாவது ரபசுங்ரகா" என்று அழுதபடி கூறவும் ....
கவங்கரடஷன் சத்யமனப் பார்த்து " உட்காருங்ரகா ரபச
ாம் " என்று ரசாபாமவ
காட்ட.... " நீ ங்க நிக்கிறீங்கரள?" என்று சத்யன் கசான்னான்... கவங்கரடஷன் சிறு தம
யமசப்புடன் அங்கிருந்த நாற்கா
ியில் அமர... சத்யன்
ரசாபாவில் அமர்ந்தான் .... தாயும் மகளும் ஓரமாக ஒதுங்கினர்.... சற்றுரநர மவுனத்திற்குப் பிறகு ..... " இந்த ஆத்து
நடந்த சி
சம்பவங்கமள வச்சு
நீ ங்க யாருனு ஓரளவுக்கு புரியறது...... என் கபாண்ணு மானத்மத காப்பாத்தினதுக்கு அன்மனக்கு நன்றி கசால்
ாம ரபானது தான் இத்தமன வருஷம் கழிச்சு கபரிய
கடன் சுமமயா என் முன்னாடி வந்து நிக்கிதுனும் புரியறது.... ஆண் பிள்மளகமள தடுக்கரவ
ரநக்கு
சக்தியில்
ாதப்ப...
இந்த
குடும்பத்மதரய
காப்பாத்தின
கபண்
பிள்மளய மட்டும் தடுக்க ரநக்ககன்ன உரிமமயிருக்கு? ..... மான்சி தவறமாட்டானு ரநக்குத் கதரியும்.... அவரளாடு ரதர்வு சரியானது தான்னும் ரநக்குத் கதரியும்.... . பிள்மளகள்
விஷயத்து
இருந்த
கசப்பு
மான்சி
விஷயத்து
இல்ம
ன்றதும்
உண்மமதான்.... அதுக்கு காரணம் உங்கமளப் பத்தி கதரிஞ்சுண்டதார இருக்க
ாம்
சிமறக்குப்
..
என்
பாரியாள்
ரபானவா
எல்
ாரும்
உங்கமளப் ககட்டவா
பத்தி இல்ம
நிமறய னு
ரய கூட
கசால்
ிருக்கா
கதரியறது
....
பாருங்ரகா நான் சாஸ்திர சம்பிரதாயங்கள் ஊறிப்ரபானவன்... என்னா அவ்வளவு கவளிரய
சு
பமா
வரவும்
முடியாது....
முடியாது
அதனா
ரதமவயில்ம கவங்கரடஷன் கசால்
ஏத்துக்க
....
நீ ங்க தனது
ிமுடித்தார்.....
முடியம ....
என்
மான்சிமய உங்க
...
என்னா
மகரளாட கல்யாணம்
இஷ்டப்படி
மனதில்
இமதகயல் ஆமசக்கு
இருப்பவற்மற
ஆனாப்
எமதயுரம
ாம்
விட்டுட்டு
குறுக்ரக
நிற்கவும்
கசய்துக்க
கல்யாணத்மத
....
என் நடத்திக்க
நீ ண்ட
அனுமதி ாம்......."
பிரசங்கமாக
அவர் ரபசி முடிக்கும் வமர குறுக்கிடாமல் அமமதியாக ரகட்டான் சத்யன்.... பிறகு ஒரு நீ ண்ட மூச்கசடுத்து விட்டு நிமிர்ந்து அமர்ந்து " உங்க மனமச புரிஞ்சுக்க முடியுது .... நீ ங்க நான் கசால்
வர்றமதயும் ரகட்டு புரிஞ்சுக்கனும் " என்று சத்யன்
கூறு... " கண்டிப்பா ரகட்ரபன்.... கசால்லுங்ரகா" என்றார் கவங்கரடஷன்... " கமாதல்
நான் மனசீகமா உங்க கரண்டு ரபருக்கும் குடுத்த வாக்மக காப்பாத்த
முடியாம ரபானதுக்கு நீ ங்க கரண்டு ரபரும் என்மன மன்னிக்கனும் " என்று சத்யன் மககயடுத்துக் கும்பிட்டு ரகட்க.... விசா
த்துக்கு
மட்டுரம
புரிந்தது
அவன்
ககாடுத்த
வாக்கு
அவளுக்கல்
வா??
தன்மனக் காட்டிக் ககாடுக்காமல் மனசீகமாக வாக்கு ககாடுத்ததாக கூறிய சத்யன் விசா
த்தின் முன்பு விண்மண முட்டி நின்றான் ....
சத்யனின் பார்மவயும் விசா மான்சிமய
காப்பாத்தின
த்திடம் மன்னிப்மபக் ரகட்டுவிட்டு மீ ண்டு வந்தது .... "
ஒரர
காரணத்துக்காக
வந்த
காதல்
இல்ம
இது
.....
உள்ளார்ந்து உண்மமயா வந்த ரநசம்.... சீனு மாதிரி... ஹம்சன் மாதிரி.. நாங்களும் உங்கமள
காயப்படுத்திடக்
கூடாதுன்ற
நாளா நான் மான்சிமய விட்டு வி
ஒரர
காரணத்துக்காகத்தான்
கியிருந்ரதன்... ஆனா ரநத்து கல்யாணத்து
சரகாதரனா நிமனச்ச ஒருத்தன் கூட மான்சி ரபசறமதரய என்னா இருக்க
முடியம
....
அப்ரபா
இத்தமன
அவமள
அடுத்தவனுக்கு
உயிரராட இருக்கமுடியும்னு ரதானுச்சு... அதனா
பார்த்துகிட்டு
ககாடுத்துட்டு
எப்படி
தான் இப்ரபா உங்க முன்னாடி
வந்து நிக்கிரறன்.... அடுத்தவனுக்கு குடுக்க மான்சியும் உயிரராட இருக்க மாட்டா.... அவ இல்
ாம நானும் உயிரராட இருக்கமாட்ரடன்.... ."
" புராண
கா
ரபாய்ட்டா
..
த்து
மன்னன்
அவரனாட
ரபாருக்கு
மகாராணி
ரபாய்
எதிரியிடம்
மமறஞ்சிருந்து
பமட
சிக்கி
சிமறக்குப்
ரசர்த்து
நாட்மட
உருவாக்கி மன்னமன மீ ட்டு அவனுக்கு புணர்வாழ்வு ககாடுக்கிற மாதிரி நிமறய கமதகள்
படிச்சிருக்ரகன்....
ஆனா
காட்டியிருக்கா.... நான் சிமறயி
அது
என்
வாழ்க்மகயி
மான்சி
இருந்த நாட்களில் எனக்காக ஒரு உ
நடத்திக் கத்மத
நிர்மாணிச்சிருக்கா... என் வாழ்க்மகமயரய திருப்பிக் குடுத்திருக்கா.... மானத்மத காப்பாத்தினவன் முடிஞ்சிருக்கு....
நல்
ாருக்கனும்னு
என்ரனாட
தரம்
கடமமயா
தராதரம்
மட்டுரம மமயமா வச்சு வந்த இந்த எங்கரளாட இமணப்பு உங்களுக்கு சி
ஆரம்பிச்சது
எமதயும்
காதம
காதல்
நிமனக்காம
என்
வந்து மனமச
நான் எப்படி துறக்க முடியும்???
நாள் வருத்தம் தான் .... அவமளப் பிரியறது
எனக்கு வாழ்நாள் துயரம்.... ஒருநாரள தாங்க முடியாத நான் வாழ்நாள் பூராவும் என் மான்சி இல்
ாம?" நிமனத்த மாத்திரத்தில் சத்யனுக்கு கநஞ்சம் நடுங்கியது....
சமமய
மறயின்
நிம
மயப்
பிடித்துக்
ககாண்டு
திரும்பிப் பார்த்தான்.... அவளும் அவனது வ முட்டி
நிற்க....
சத்யன்
அவமள
ரநாக்கி
நின்றிருந்த
மான்சிமயத்
ி உணர்ந்தவள் ரபால் விழிகளில் நீ ர் தனது
வ
து
மகமய
நீ ட்டினான்
...
அதற்காகரவ காத்திருந்தது ரபால் ரவகமாக வந்து அவன் மகமயப் பற்றிய மான்சி அப்படிரய அவன் கா சத்யனின்
டியில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து ககாண்டாள்....
விரல்கள்
முழங்கா
ின்
ரமானநிம
மீ து
இதமாக தம
அவள்
சாய்த்தாள்
கநற்றிமய ....
.... இருவருக்குரம கண் க
ஒரு
வருடியது
மாதிரி
....
உணர்வு
சத்யனின் பூர்வமான
ங்கியது...
" எனக்குள் புதிதாய் ஒரு ரகள்வி ... " இவளுக்குள் இவ்வளவு ரநசம் வந்தது எப்ரபாது ? "உ " அல்
கில் காதல் ரதான்றுவதற்கு முன்பாகவா?
து நான் இவள் முன்பு ரதான்றியதற்கு பின்பாகவா? " இவள் ரநசத்திற்கு விம " அதன் விம
கூறினால் ... ?
" என் உயிராகத்தான் இருக்கும் !!! சற்றுரநரம் அமமதி... கவங்கரடஷன் அமமதியாக இருவமரயும் பார்த்திருந்தார்.... விசா
ம்
ரபரும்
வழிந்த சூரியனும்
கண்ண ீமர
ரசம
த்
கசந்தாமமரயுமா
தம
கராம்ப
ப்பால்
துமடத்துவிட்டு
நாமளக்கு
நன்னா
"
கரண்டு
இருக்கனும்
கபருமாரள" என்று ரவண்டினாள்.... நிமிர்ந்த சத்யனின் கண்கள் க
ங்கியிருந்தது.... " இப்ரபா என்ரனாட நிம
என்னரவா அரததான் அன்மனக்கு சீனுரவாட நிம இல்ம
உங்க
சீனுவுக்கு
முன்னாடி
கட்டுப்பாடுகள்
வந்து
என்
அதிகம்
....
தங்கச்சிங்க... ரவற்று மதம் ... இது எல்
காத
மம
மம.... எனக்கு கட்டுப்பாடுகள்
ிமய
ஆச்சாரமான
ரகட்டு
நிக்கிரறன்...
குடும்பம்
...
ஆனா
வயது
வந்த
ாத்மதயும் விட அந்த கபண் சல்மாரவாட
உயிர் ..... இப்படி எத்தமன தமடகள் சீனுவுக்கு??... அந்த வயசு
இது அத்தமனயும்
தாண்டி அது அந்த கபண் சல்மாரவாட உயிருக்காகத் தான்.... அவன் நிம நான் நிம
இருந்திருந்தா
உயிமரரய
கூட
விட்டிருப்ரபன்....
நீ ங்க
யி
சீனுரவாட
மமமய ரயாசிச்சு அவமன மன்னிக்கனும் .... இப்ரபா அவன் குடும்பத்ரதாட
இருந்தாலும் பாசத்துக்காக ஏங்கிப் ரபாய் நிக்கிறான் " என்று சத்யன் கசால்
...
மற்ற மூவரும் திமகப்புடன் அவமனப் பார்த்தனர்.... மான்சி மட்டும் " அண்ணாமவப் பார்த்ரதளா?" என்று ரகட்க....
ஆமாம் என்று தம
யமசத்த சத்யன் .... ஹம்சனும் சீனுவும் தன்மன வந்து பார்த்த
விபரங்கமளக் கூறி... ஹம்சன் தற்ரபாது தன்னுடன் புதிய கதாழிலுக்கு உதவியாக இருப்பமதயும் கூறினான் .... மூவரும் அசந்து ரபாய் அமர்ந்திருந்தனர்.... சத்யன்
எழுந்து
விசா
த்திடம்
வந்தான்
...
விசா
ம்
சத்யமன
அண்ணாந்து
ரநாக்கினாள்.... " என் காதலுக்கு முன்னாடி ரவற எமதயுரம என்னா முடியம
மன்னிச்சிடுங்க
ஹம்சன்
கசான்னான்
....
....
இருக்கிறதா....
அவன்
கவறுத்தாலும்
மகரனாட
"
என்று
சீனுரவாட
உங்க
மன்னிப்பு மகன்
குடும்பத்து
மகமனப்
ரகட்டவன்....
அப்படிரய
வாரிசு....
பார்க்கனும்னு
"
ரநத்து
உங்க
உங்க
ரயாசிக்க ைாமடயி
ரபரன்....
உங்களுக்குத்
தான்
மகமன
ரதானம
யா?
ஆண்கள் மனம் அவவளவு சீக்கிரம் மாறாது தான்... ஆனா நீ ங்க ஒருத் தாய்.... உங்களா ரதடி
எப்படி ஆறு வருஷமா ஒரு மகமன மறந்து வாழ முடிஞ்சுது? அவன்
உங்கத்
தாய்மம
ரபாகரவ
இல்ம
ரயம்மா?
மதம்
நிக்கிதுன்னா? அந்த மதத்மத விட கதாப்புள்க் ககாடி உறவு ப அந்த உறவு உங்க மகமன ரதடச் கசால் சத்யனின்
ரகள்விகள்
ஒவ்கவான்றும்
ம
தான்
குறுக்ரக
ம் வாய்ந்ததாச்ரச?
யா? "
ஈட்டியாய்
விசா
த்தின்
கநஞ்சில்
பாய....
கண்ண ீருடன் சத்யமனரயப் பார்த்திருந்தாள்.... விசா
த்தின் கண்ண ீர் சத்யமன அமசத்துப் பார்க்க வில்ம
ஒன்னு
ரசரனும்
என்பது
தான்
குறிக்ரகாளாக
.... அவனுக்கு குடும்பம்
இருந்தது......
"
ரவற்று
மதத்து
கபாண்மண கல்யாணம் கசய்தான்னு அவமன ஒதுக்கின ீங்க சரி.... நாமள நீ ங்க இறந்து மறுபடியும் இரத இந்து மதத்து உங்களா
உருதியா
கசால்
... இரத உயர்ந்த கு
முடியுமா? மரணத்துக்குப்
த்து பின்
பிறப்பீ ங்கன்னு நம்ரமாட
பிறப்பு
எதுவாயிருக்கும்னு கதரியாதப்ப இப்படி கபத்த உறமவரய ஒதுக்குறது சரியாம்மா? ைாதி மதம் அந்தஸ்து எல் நமக்கு ரம
ாரம நாம பார்த்து ஏற்ப்படுத்தியது.... ஆனா உயிர் ? அது
இருக்குறவனா
சம்பிராதயங்கமள
உதறிட்டு
மட்டும் தான் குடுக்க முடியும்.... சீனு ைாதி மத ஒரு
கபண்ணுக்கு
அவ
உயிமர
திருப்பிக்
ககாடுத்திருக்கான் ... அப்ரபா சீனு நீ ங்க கும்பிடுற கபருமாரளாட அவதாரம் மாதிரி தாரன? அவமன கவறுக்க உங்களுக்குத் தமடயா இருந்தது உங்க ைாதியா ? மதமா? அல்
து
உங்கமளச்
எதுவாயிருந்தாலும்
அமதகயல்
அந்த பந்தம் கையிக்கம அர்த்தமில்ம
சுத்தியிருக்கும் ாம்
னா நாகமல்
எதுக்கும் ரதாற்கடிச்சு
உதவாத
கட்டுப்பாடுகளா?....
ரத்தபந்தம்
கையிக்கனும்மா....
ாம் மனுஷப் பிறவினு கசால்
ிக்கிறது
ரய
ரய? " சத்யன் ரபசி முடிக்கும் முன்ரப .....
" அய்ரயா மாப்பிள்மள நான் பாவி தான் .... ஒத்துக்கிரறன் " என்று சத்யமனப் பார்த்து விசா
ம் கும்பிட்டு அழ.... அவமளயும் அறியாமல் கண்ண ீருடன் வந்து
விழுந்த " மாப்பிள்மள" என்ற வார்த்மத கவங்கரடஷமன எழுந்து நிற்க மவத்தது .....
" இல்
ம்மா,, நீ ங்க
பாவியில்ம
.....
சமூகம்ன்ற
மமறச்சிகிட்டு இருந்தீங்க.... அமத வி
திமரமயப்
க்கிட்டு உ
ரபாட்டு
கண்மண
மகப் பாருங்க.... சந்ரதாஷமும்
நிம்மதியும் ரவணும்னா சி
விஷயங்கமள தூக்கிப் ரபாட்டுட்டு கவளிரய வந்தால்
தான்
சின்னப்
முடியும்....
ரயாசிக்க அக்கா கம
ஹம்சன்
முடியம
நல்
....
அவனுக்குத்
ாருக்கனும்ன்ற
ச்கசல்விய
புரிஞ்சுக்கம
ஒரு
கல்யாணம்
....
மபயன்
முக்கியமா
தான்....
ரதானினது
எல்
ரநாக்கத்து
ாம்
அவன்
பண்ணிகிட்டது.... மான்சி
அவனா
அவமன
என்
அளவுக்கு
அவரனாட
கசய்த
நீ ங்க
ரதவமத
தியாகம்
தான்
யாருரம
கராம்பரவ
அமத
ரநாகடிச்சிட்டா.....
தனக்காக தம்பி இவ்வளவு கபரிய விஷயத்மத சாதிச்சிருக்கான்னு அவளுக்கும் புரியாம ரபாச்சு .... ஹம்சன் தனக்குப் கபாண்டாட்டி ரவணும்னு நிமனச்சிருந்தா கம
ச்கசல்விய
விட
ரதர்ந்கதடுத்திருக்க
ாம்....
அக்கா வாழ்க்மக நல் இல்
படிச்சவளா கம
பணக்காரியா
ச்கசல்விய
அழகானவளா
ரதர்ந்கதடுத்த
ஒரர
பார்த்து
காரணம்
தன்
படிய அமமயனும்னு தான..... ஆனா அப்படி தனக்குத் தகுதி
ாத ஒருத்திய அவசரமா ரதர்ந்கதடுத்தாலும் அவமளயும் உயிரா ரநசிக்கிறான்
பாருங்க
உங்க
உங்கரளாட
மகன்
? அதுதானம்மா
சாஸ்திர
கையிச்சிடுச்சு....
உங்கரளாட
சம்பிரதாயத்மத
இப்படிப்பட்ட
கரண்டு
வளர்ப்பு....
இந்த
ஹம்சரனாட
மகமன
கபத்த
இடத்து
மனிதாபிமானம்
நீ ங்க
பாவியில்
ம்மா
கதய்வங்கள் தான்.... " சத்யன் குரல் உயர்த்திப் ரபசினான் ..... அத்தமன ரபரும் அந்த குரலுக்குக் கட்டுப்பட்டு அப்படிரய நின்றிருந்தனர்.... கவங்கரடஷனின் பார்மவ கூட மாறியிருந்தது... மரியாமத ஏறியிருந்தது .... சத்யன்
விசா
முன்னாடி
த்திடமிருந்து
நான்
கவங்கரடஷன்
அதிகமா
ஏத்துக்கனும்ங்கறதுக்காக தவறிட்டாங்கரளன்னு
ரபசுறது நான்
நீ ங்க
அருரக
தப்புதான்....
இமத
ஒருரபாதும்
ரபசம நிமனக்க
வந்தான்.... எங்க ....
"
கபரியவங்க
காதம
உங்க
நீ ங்க
பிள்மளகள்
கூடாதுன்றதுக்காக
தான்
இவ்வளவு ரபசுரறன்... நான் சிமறக்குப் ரபானவன் தான்.... அதனா
மான்சிரயாட
ரதர்வு
இமமக்குள்ள
சரியில்ம
னு
நிமனக்காதீங்க....
என்னா
அவமள
கண்
வச்சு பாதுகாக்க முடியும்.... அவள் இதுவமரக்கும் பார்த்திறாத ஒரு உ அவளுக்கு அறிமுகம் கசய்ய என்னா உங்களா
கத்மத
மட்டுரம முடியும்.... நீ ங்க கசான்ன ீங்க ...
சாஸ்திர சம்பிரதாயத்தில் இருந்து கவளிரய வரமுடியாதுன்னு .... நான்
உங்கமள வரச்கசால்
ம
பிள்மளயா
நீ ங்க
கபற்ற
... நீ ங்க நீ ங்களாரவ இருங்க... ஆனா புண்ணியர்கமள தம
குனிஞ்சு
மட்டும்
நடக்காதீங்கன்னு
தான்
கசால்ரறன்.... " என்று சத்யன் கூற..... கவங்கரடஷன் சத்யமன மரியாமதயுடன் ரநாக்கி " ரநக்கு எல்
ாம் புரியறது....
என் சுற்றத்தாருக்கு தான் நான் பயந்து சீனுமவப் ரபாய் பார்க்கம
... அவமன
ஏத்துக்கவும்
இல்ம
....
கா
ம்
எவ்வளவு
தான்
நவனமா ீ
ரபானாலும்...
அகமரிக்காவில் இருக்கிறவா கூட ஆவணி அவிட்டத்துக்கு சாஸ்திரப்படி பூணுல் மாத்தறாள்.... அகதல் என் சூழ்நிம
ாம் மாறாது..... நான் உங்கமள தடுக்கம
. கவறுக்கம
இதுதான் ... அவவளவுதான் " என்று கூறிய கவங்கரடஷன் குர
... ில்
ரநயம்தான் இருந்தது சத்யன்
அவமரப்
ஒத்துக்கிரறன்
...
பார்த்து
ர
சாகப்
இருந்தாலும்
புன்னமகத்தான்
என்
தரப்பு
"
சின்ன
நீ ங்க
கசால்றமத
விளக்கம்
கசால்
ஆமசப்படுரறன் .... இப்ரபா நீ ங்க இருக்கிற இந்த வடு ீ வாடமக வடுதான்.... ீ இந்த வட்டு ீ பூமையமறமய நீ ங்க கதய்வம் வாழுற இடமா நிமனச்சு பூமை கசய்றீங்க... ஆனா
நீ ங்க
நாமளக்ரக
வட்மட ீ
கா
ி
பண்ணிக்கிட்டு
வர்றவங்க பூமைரய கசய்யாதவங்களா இருக்க ஸ்ரடார் ரூமாக் கூட பயன்படுத்த " அதுரபா
ரபாய்ட்டா
அடுத்து
ாம் ஏன்,, அந்த பூமையமறமய
ாம்.... "
தான் நம்ம ஆத்மாவும் உடலும்.... பூனுல்
சாஸ்திர சம்பிரதாயம் ைாதி மதம் எல்
ரபாட்ட உங்க உடல்தான்
ாம்... உடல் அழியக்கூடியது ..... அதுக்குள்ள
இருக்குற ஆத்மா.... அழியாது .... அது ஆண்டவன் ககாடுத்தது... உங்க உடல் ஆத்மாமவ
பிரிச்சு
எடுத்து
மீ ண்டும்
யாருக்கு
ருந்து
ககாடுக்கனும்ன்றமத
ஆண்டவன்தான் முடிவு கசய்வான்.... அப்படி இன்கனாருத்தருக்கு ரபாகாம ஆத்மா கவளிரய சுத்தினா அதுக்குப் ரபர் சாத்தான் ..... அரதரபா ஆத்மாவா
ரபாகனும்னு
நீ ங்க
பிரார்த்தமன
கசய்து
நான் இன்னார்க்குதான்
ஆண்டவனுக்கு
உத்தரவிட
முடியுமா? உங்க ஆத்மா ரபாய் ரசரும் இடம் இந்துவா முஸ்லீமா கிறிஸ்டியனா அப்படினு நமக்குத் கதரியாது .... அந்த உடல் எந்த ைாதின்னும் நமக்குத் கதரியாது.... அப்படியிருக்க
வாழுற
இந்த
ககாஞ்ச
வாழ்ந்துட்டுப் ரபாக
ாரம சார்? "
" சீனு
உயிர்
சல்மாவுக்கு
கசய்தாலும்
கம
ககாடுத்தது
ச்கசல்விய
கா
த்துக்கு
மனிதரநயரம
மனிதரநயம்!!!!
மமனவியா
மகத்தானது
கடமமக்காக
ரநசிக்கிற
கல்யாணம்
ஹம்சன்
கசய்தது
மனிதரநயம்!!! தனக்காக ஒருத்தன் கையிலுக்குப் ரபாய்ட்டான்னு கதரிஞ்சு கதறி துடிச்சு அவனுக்கு மறுவாழ்வு குடுத்திருக்காரள மான்சி .. அது மனிதரநயம்!!! இந்த பிள்மளகமளப்
கபற்ற
உங்ககிட்ட
இருந்து
குணங்கள் வந்திருக்கனும்.... அதனா கவளிக் ககாண்டுவாங்க சார்.... உ " . இன்னும் பயப்படாம
எத்தமன
கவளிய
கா
இவங்களுக்கு
இந்த
நல்
உங்களுக்குள்ள இருக்கிற மனிதரநயத்மத
கம் உங்கமள உயர்ந்துப் பார்க்கும் .."
த்துக்கு
வாங்க...
தான்
பழங்கமத
மகமன
ரபசி
மகரனன்னு
பதுங்கி
வாழப்ரபாறீங்க?
கட்டியமணச்சு
வாய்விட்டு
அழுங்க ... மருமகமள ஊரறிய அறிமுகப்படுத்துங்க.... ரபரமனத் தூக்கி ரதாள்ரம வச்சுகிட்டு
கசாந்தக்காரங்க
வட்டுக்ககல் ீ
ாம்
ரபாய்
ரபரரனாட
கபருமமமய
ரபசுங்க..... மகமள மனம் குளிர வாழ மவங்க.... பாசத்துக்கு ரவஷம் ரவணாம்
சார்.... கவளிப்பமடயா இருங்க " சத்யன் கசால்
ி முடித்தப் ரபாது மான்சி ரவகமாக
வந்து அவன் கால்களில் விழுந்தாள்.... சத்யன் பதறிப் ரபானான்.... ரவகமாக குனிந்து மான்சிமயத் தூக்கி நிறுத்தி " என்ன மான்சி இகதல் மான்சியின்
ாம் ? " என்று சங்கடமாக ரகட்க....
விசும்பல்
உங்களுக்கு
நிற்கரவயில்ம
தகுதியானு
சந்ரதகம்
....
"
நீ ங்க
அதான்
எவ்வளவு
அழுமக
கபரியவா? நான்
வந்துடுத்து"
என்று
ரகவியவமள கமன்மமயாக அமணத்தான்... " கபரியவன் சின்னவன்றது வயமச வச்சு தான் தீர்மானிக்கனும்... அனுபவத்மத வச்சு இல்ம ரகட்டு
மான்சி.... ஊருக்ரக புத்தி கசால்றவன் கபரியவன் இல்ம
அதன்படி
மூத்தவங்க
நடக்குறான்
கசால்
ரகட்டு
பாரு
அவன்தான்
நடக்குறவனும்
கபரியவன்..
கபரியவன்தான்
.... அமத
அப்படிப்பார்த்தா "
என்ற
சத்யன்
மான்சிமய ரசாபாவில் உட்கார மவத்துவிட்டு தானும் பக்கத்தில் அமர்ந்தான்.... கவங்கரடஷன்
ரவற்று
உ
கத்துக்குள்
நுமழந்தவர்
ரபால்
பிரமிப்புடன்
அமர்ந்திருந்தார்.... இவன் மனிதனா? மனித உருவில் வந்த பிரம்மனா? எத்தமன ஞானம்? எத்தமன கதளிவு? எவ்வளவு உயரிய சிந்தமனகள் ? இவன் யார்? கும்பிடத் ரதான்றியது கவங்கரடஷனுக்கு .... " கசால்லுங்க சார் ,, உங்க மகமள நீ ங்களா தரனும்னு எனக்கு ஆமச .... அதுவும் கமாத்த குடும்பமும் ரசர்ந்திருந்து என் மான்சிமய முழு மனரசாட எனக்குத் தரனும் ... என் ஆமசன்றமத விட இது என்ரனாட ரவண்டுதல்னு கூட கசால் நிமறரவத்தி
மவப்பீ ங்களா?"
சத்யன்
நிமிர்வுடன்
ரபசினாலும்
அதில்
ாம்.... பனிவு
இருந்தது .... கவங்கரடஷனிடம் ரபச வார்த்மதகள் இல்ம
.... சற்றுரநரம் கபாருத்து " கரண்டு
ரபரும் வந்து எவ்வளவு ரநரமாச்சு ..... குடிக்கறதுக்கு எதுவும் ககாடுக்கப்படாரதா?" என்று சமமய உடரன விசா
மறமயப் பார்த்து குரல் ககாடுத்தார் .... ம் பரபரப்பானாள் " இரதா சித்த நாழி
காபி எடுத்துண்டு வர்ரறன் "
என்று உள்ரள ஓடினாள்... அதற்கு ரமல் மான்சியால் விருந்தாளிமயப் ரபால் அமர்ந்திருக்க முடியவில்ம சத்யனிடமிருந்து கமல்
நழுவி சமமய
கவங்கரடஷன்
சத்யனின்
பக்கமாக
அமர்ந்தார்
சத்யனின்
புதிய
....
ஹம்சனின் எதிர்கா
...
மறக்குள் கசன்றாள்....
தனது
ரசமர
ரசப்புத்தூள்
இழுத்துப்
தயாரிப்புப்
ரபாட்டுக்ககாண்டு
பற்றி
விசாரித்தார்....
ம் பற்றித்தான் மமறமுகமாக ரகட்கிறார் அவர் விசாரித்ததில்
சத்யனுக்குப் புரிந்தது ... புன்னமகமய அடக்கிக் ககாண்டு கமாத்த விபரங்கமளயும் அவன்
கசால்
ி
முடித்தப்
ரபாது
விசா
ம்
இருவருக்கும்
சத்யன் காபிமய
எடுத்துக்
ககாண்டு மான்சிமயத்
காபி
எடுத்து
வந்து
ககாடுத்தாள்...
புரிந்து
"
அவ
ரதாமச
வார்த்துண்டு
இருக்கா....
ரதடினான்.... பஸ்
அவன் பார்மவ
வர்றச்ச
பசிக்கிதுன்னு
கசான்ரனளாரம? " என்று கூறிவிட்டு கணவனின் பக்கம் திரும்பி " ஒரு ரதங்காய் வாங்கிண்டு வாங்ரகா ... சட்னி பண்ணனும்" என்று கூற.... " சரி இரதா ரபாரறன் விசா
ம் " என்று ரவகமாக எழுந்து சட்மடமய மாட்டிக்
ககாண்டு " இருங்ரகா இரதா வந்திடுரறன்" என்று சத்யனிடம் கூறிவிட்டு கசன்றார் .... சத்யன் காபிமய ரசித்துக் குடித்தான்..... வட்மடச் ீ சுற்றிலும் பார்மவமய ஓட்டினான் .... அப்ரபாது அவன் முகத்தருரக ஒரு டவல் நீ ட்டப்பட்டது .... நிமிர்ந்தான் சத்யன் .... மான்சிதான் .... " பின்னாடி பாத்ரூம் இருக்கு... ரபாய் முகம் மககால் கழுவிண்டு வாங்ரகா ... ரதாமச கசய்திருக்ரகன்... சாப்பிட சத்யன்
மான்சியின்
மூடியிருந்தாள் படபடகவன
.....
முகத்மதரயப் அவன்
பார்மவத்
அடித்துககாண்டன....
ாம்" என்றாள்....
பார்த்தான்.... தீ
பட்டு
அவளின்
கவட்கத்தில் மான்சியின்
இமமகரளாடு
அமர
இமம ரசர்ந்து
விழி
சிறகுகள் சத்யனின்
இதயமும் அடித்துக் ககாண்டது .....
" கடல் ரபால் கவிமதகமள அள்ளும் நான்.... " உன் கவின் மிகு கண்களுக்கு ஒரு .... " ஒரு கவிமத வடிக்க முடியாமல் ....... " திமகப்பின் விழிம்பில் தவிப்புடன் நிற்கிரறன்!!! மான்சியின் மகமயப் பிடித்தபடி டவம
வாங்கினான் .... " கூட வந்து பாத்ரூம்
எங்ரகன்னு காட்டு " என்று ரகசியமாக கூறிவிட்டு எழுந்து முன்னால் கசல் அவன் பின்னால் ரபாவதா ரவண்டாமா என்ற தவிப்புடன் சமமய பார்த்தாள் மான்சி.... விசா
நார
கிணற்றடியில்
மறக்குள் எட்டிப்
ம் ரதாமச பத்தாதது என்று பூரிக்கு மாவு பிமசந்து
ககாண்டிருந்தாள்.... மான்சி கமல் சத்யன்
....
நின்று
பின்கட்டுக்கு நழுவினாள்....
சுற்றிலும்
பார்த்துக்
ககாண்டிருந்தான்
....
மான்சி
எட்டில் அவமன அமடந்து பின்புறமாக இறுக்கிக் கட்டிக்ககாண்டு முதுகில்
முத்தமிட.... " ஏய் என்ன இது ? யாராவது வந்திடப் ரபாறாங்க " என்று சத்யன் சஙகடமாக கநளிந்தான்...
" வரட்டுரம? என் ஆம்பமடயாமன நான் கட்டிண்டு இருக்ரகன்.... யாரும் என்மன ரகட்க கசல்
முடியாது
"
என்று
அவன்
முதுகில்
தனது
மூக்மக
உரசிக்ககாண்ரட
மாக ககாஞ்சினாள்....
சத்யன் பின்னால் மகவிட்டு அவமள முன்னால் இழுத்தான் .... மககளில் சாய்த்து அவளின் கவல்கவட் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு " கராம்ப மாறிட்டடி நீ " என்று கூறி சிரிக்க.... " பின்ன? மாறாம என்ன பண்றதாம்? ஞானி மாதிரி ரபசரறள்.... நானும் ரபசாம இருந்தா... நிைமாரவ ஞானியாகி காவி கட்டிண்டு மம
க்குப் ரபாய்ட்டா அப்புறம்
நான் என்ன பண்றது ?" என்று ரகட்க.... சத்யன்
சிரிப்புடன்
கதால்ம
"
யும் இல்
எனக்கு
ாம மம
சிஷ்யப் யி
கபாண்ணா
ரபாய்
கூடரவ
வ் பண்ண
வந்துடு
....
யார்
ாம் " என்றவன் அவள்
காதருரக குனிந்து " ஆதாம் ஏவாள் மாதிரி" என்று கிசுகிசுக்க.... " ச்சீ" என்று அவன் மககளில் இருந்து உதறிக் ககாண்டு உள்ரள ஓடினாள்.... சத்யன் சிரிப்புடன் கிணற்றடி கசன்று மககால் முகம் கழுவிக்ககாண்டு வட்டுக்குள் ீ வந்தான்.... கவங்கரடஷன் ரதங்காய் வாங்கி வந்து ககாடுத்து அது சட்னியாக மிக்ஸியில் அமரந்துககாண்டிருந்தது .... சத்யனிடமிருந்து டவம
வாங்கிய கவங்கரடஷன் " உட்காருங்ரகா... டிபன் கரடி
பண்ணிட்டா" என்றவர் கிச்சனுக்கு ஓடினார்.... மான்சி அவள் அமறக்குள்ளிருந்து எட்டிப் பார்த்தாள்.... சத்யன் கவனித்துவிட்டு ... கவளிரய வா என்று மசமக கசய்தான் ... முடியாது என்று தம
யமசத்தாள்.... நான்
உள்ரள வரவா என்று ைாமடயில் ரகட்டான்.... ரவண்டாம் என்று பதறினாள் .... சத்யன்
அமறக்குள்
நுமழய
எழுந்தரபாது
...
சாப்பிடுங்ரகா... " என்ற கவங்கி ஒரு ஸ்டூம
"
இல்
ரம
ரய
உட்கார்ந்து
எடுத்து வந்து சத்யனுக்கு எதிரர
ரபாட... சத்யன் ரவறு வழியின்றி அமர்ந்தான்.... விசா
ம்
சத்யனுக்கு
வாமழ
இம
ரபாட்டு
உணவு
பரிமாற....
கவங்கரடசன்
தண்ண ீர் ககாண்டு வந்து மவத்தார்.... மான்சி கவளிரய வரரவயில்ம அவமள முகாமிட்டு மூடி மவத்துவிட்டது ....
.... கவட்கம்
சத்யன் ஏமாற்றத்துடன் சாப்பிட ... விசா
ம் புரிந்து ககாண்டு " ஏன்டி மான்சி அந்த
பருப்பு கபாடிமய எடுத்துண்டு வாரயன்டி " என்று மகமள அமழத்தாள் ... " ம்ஹூம்... நீ ரய ரபாய் எடுத்துக்ரகா" சன்னமாக வந்தது மான்சியின் குரல்.... " கராம்ப கவட்கப்படுறா ரபா சத்யன்
சாப்பிட்டு
ருக்கு " என்று சிரித்துவிட்டிப் ரபானாள் விசா
முடித்தான்
....
பசிக்கு
அருகில் இருந்து பரிமாறவில்ம
அருமமயான
உணவு...
என்ன
ம்.... மான்சி
அது மட்டும் தான் குமற.....
கிளம்பரவண்டும் .... தயங்கி நின்று கவங்கரடஷமனப் பார்த்தான் சத்யன் " நீ ங்க இன்னும் எனக்கு எதுவும் கசால்
ம
...." என்று ஞாபகப்படுத்தினான்...
" அவர் என்ன கசால்றது மாப்பிள்மள? சந்ரதாஷம் வந்தா சுத்தமா ரபச்சு வராது அவருக்கு....
நாரன
கசால்ரறன்
"
என்ற
விசா
ம்
கணவமர
ஒருப்
பார்மவ
பார்த்துவிட்டு திரும்பி " நாமளக்கு உங்காத்துக்கு வர்ரறாம்... எங்கமள சீனுகிட்ட அமழச்சிண்டு ரபாக முடியுமா?" என்று ரகட்க ... சத்யனின்
முகம்
பட்கடன்று
ம
ர்ந்தது
அமதவிட எனக்கு ரவகறன்ன ரவம
"
கண்டிப்பா
கூட்டிட்டுப்
ரபாரறன்....
யிருக்கு " என்று உற்சாகமாக கூறினான்....
" அப்படிரய ஹம்சமனயும் வரச்கசால்
ிடுங்ரகா... எல்
ாரும் ரசர்ந்து ரபாக
ாம் "
என்று கவங்கி முதன்முமறயாக வாய்த் திறந்தார்.... எல்
ாம்
சரியானது...
கிளம்ப
ரவண்டும்....
ஏக்கமாக
பார்த்தான்.... " உள்ளதான் இருக்கா...ரபாய் கசால் விசா சத்யன்
மான்சியின்
அமறமயப்
ிண்டு கிளம்புங்ரகா " என்று
ம் அனுமதியளிக்க... ரவகமாக
தம
யமசத்து
விட்டு
அவசரமாக
மான்சியின்
அமறக்குள்
நுமழந்தான்... அவன்
வருகிறான்
என்று
கதரிந்து
சுவர்
பக்கமாக
திரும்பி
நின்றிருந்தவமள
பின்புறமாக அமணத்தான்.... " என்னடி இது திடீர் கவட்கம் " என்றபடி தன் பக்கமாக திருப்பியவன் அவள் இதழ் ரநாக்கி குனிய ... மான்சி வ
க்மகமய குறுக்ரக விட்டு
" ம்ஹூம்" என்றாள்.... " மகமய எடு மான்சி " என்று அதட்டினான் ... மான்சி வி
கி ஓடினாள் ... சத்யன்
துரத்திச் கசன்று கவளிரய சத்தம் ரகட்காதவாறு " ப்ள ீஸ் மான்சி ஒன்ரன ஒன்னு மட்டும்" என்று ரகசியமாக ககஞ்சினான் ...
பதுமமயாக க
ந்து
திரும்பியவளின்
விமளயாட...
முகத்மத
இதரழாடு
மககளில்
இதழ்
ஏந்தி
ரசர்த்தான்....
விழிரயாடு
முத்த
சத்தம்
விழிகள் கவளிரய
ரகட்டுவிடாமல் மூச்சடக்கி முத்தமிட்டனர் இருவரும்.... " மூச்சமடக்கும் முரட்டு முத்தம்.... " உதடுகள் கரண்டும் பண்ணும் மல்யுத்தம்.... " கணக்குப் பார்க்காத கமாத்த முத்தம் இது... " உயிரர உயிமர குடிக்கும் தாக முத்தம்.... " இனிப்பா? உப்பா? ருசியறியா சுமவ முத்தம்.... " ரசித்து ககாடுக்கும் ரத்தமூறும் முத்தம்.... " முத்தத்து மான்சியின் வட்டி ீ
கூட முத்கதடுக்க முடியுமா?
ிருந்து தனது வட்டுக்கு ீ கிளம்பிய சத்யனுக்குள்.... சந்ரதாஷம்
சாரல் மமழயாய் ககாட்டியது.... அதுவும் சற்றுமுன் மான்சியுடன் இதழ்கள் க உறவாடி ... சூழ்நிம
ந்து
உணர்ந்து விடுவித்து விட்டு வந்த சம்பவம்.... ம்ம்ம் இனி
அவமளத் கதாடாமல் தனது கபாழுது விடியாது என்பமத உறுதிபட கூறியது அவன் உள்ளம் .... ஆட்ரடா ரஹாட்ட
ின் வாச
ில் நிற்க... உற்சாகமாக இறங்கியவன் ஆட்ரடாவுக்குப்
பணத்மதக் ககாடுத்துவிட்டு உள்ரள கசன்றான்.... காம முத
உணவு ரவமள என்பதால் பரபரப்புடன் இருந்த ரஹாட்ட
ில் சத்யமன
ில் கவனித்தது ஹம்சன் தான் .... ரகஷ் கவுண்டரில் இருந்தவன் சத்யமன
கண்டு திமகப்புடன் எழுந்து " அத்திம்ரபர்......" என்று திமகப்புடன் அமழக்க... சத்யன்
ரவகமாக
பிரச்சமனயில்ம ....
நான்
ரபாய்
அவமன
கநருங்கி
மககமளப்
பற்றி
டா.... நான் அப்புறமா விபரம் கசால்ரறன்... நீ ரவம குளிச்சிட்டு
ககாஞ்சம்
கரஸ்ட்
எடுத்துட்டு
"
ஒன்னும் மய கவனி
வந்துடுரறன்"
என்று
கூறவும்... " சரி நீ ங்க ரபாங்க அத்திம்ரபர் " என்றான் ஹம்சன்... எதிர்ப்பட்ட அம்மா அப்பாவிடமும் அமதரய கசால்
ிவிட்டு அங்கிருந்த பின் கதவு
வழியாக வட்டுக்கு ீ கசன்றான் .... உற்சாகம் வடியாமர தீர குளித்தான் .... உமட மாற்றிக்ககாண்டு கட்டி இரவு நடந்தமவ எல்
ஆயிரம்
வாட்
டித்தபடி அலுப்புத்
ில் விழுந்தவனுக்கு மீ ண்டும்
ாம் சிறப்புக் காட்சிகளாக மனத்திமரயில் ஓடியது ...
கடித்த உதடுகளுக்கு காதர கூட
ரய விசி
ாடு ஒத்தடமிட்ட காட்சிமய நிமனத்தால் இப்ரபாதும்
மின்சாரத்மதப்
ரபா
இதயத்மத
சி
ிர்க்க
மவத்தது
....
முத்தமிடும் ரபாது தனது மககள் தடவிய தடங்களின் பரிமாணங்கள் அவமன பரிதவிக்க மவத்தது .... முதன்முமறயாக காதம தம
யும் கடந்த ஒரு உணர்வு வந்து சத்யனுக்குள் ஊடுருவ
யமணமயக் கட்டிக்ககாண்டு கவிழ்ந்து படுத்தான்.... மனமும் உடலும் கமல்
கமல் பல்
கிளர்ச்சியமடய .... ஒரு மாதிரி இம்மசயாக இருந்தது .... தம
யமணமய
ால் கடித்துக் ககாண்டு " மான்சி ......" என்று ரபாமதயாக உளறினான் ....
சீக்கிரரம அந்த கபாற்குவியம
திருமணம் கசய்து சீக்கிரரம அந்த புமதயம
அவிழ்த்துப் பார்க்கவும் மனம் ஏங்கியது .... மான்சிமய தழுவ ரவண்டும் என்று ஏக்கத்துடன் புரண்டவமன தூக்கமும் வந்து தழுவவில்ம மான்சிக்கு ரபான் கசய்து எங்காவது வரச்கசால் கிடந்துவிட்டு வர இத்தமன
நாள்
....
ி சிறிது ரநரம் அவள் மடியில்
ாமா என்று மனம் தவிப்பாய் தவித்தது .... இல்
ாத
தாபம்
வந்துவிட்டது ..... இந்த காதர
அவமள
முத்தமிட்டதும்
இப்படித்தான் ரபா
கதாட்டமணத்ததும்
ிருக்கு வரரவ வராது என்று
நிமனக்கும் ரபாது வந்துவிடும்.... காதல் வந்த நிமிட ரநரத்திற்க்குள் இதயத்துக்குள் ப
மமல் தூரம் ஓடிவிடும் ... " உனது நீ ண்ட நீ
நிற விழிகளும்...
" கசம்மம பூசிய மிருதுவான இதழ்களும்.... " ஓ..... என்மன வழ்த்தி ீ விழ மவக்க ..... " இமவகள் ரபாதும்!!! புரியாத் தவிப்புடன் புரண்டு ககாண்டிருந்தவனின் தம கரம்
கமல்
விரல்கள் சி உட
வருடியது பிடரியில்
....
கனரவா
இறங்கி
என்று
முடிகமள
முடிமய ஏகதாகவாரு தளிர்
அப்படிரய சுருட்டி
கிடந்தான்
கமன்மமயாக
....
வருடிய இழுக்க....
ிர்த்தான் சத்யன்... ில் ஓடிய சி
ிர்ப்பு இது கனவில்ம
என்று உணர்த்த பட்கடன்று திரும்பிப்
பார்த்தான்.... பார்த்தவன் பரவசப்பட்டான்.... கட்டி
ருரக அவன் காதல் கண்மணி
நின்றிருந்தாள் .... " மான்சி ......" என்று அமர மயக்கமாக அமழத்தவமன இழுத்து தன் வயிற்ரறாடு அமணத்தாள் மான்சி...... சத்யனின் மககள் மான்சியின் இமடமய சுற்றி வமளத்தது .... அவள் வயிற்றுக்குள் புமதந்து ரபாவது ரபால் முகத்மத அழுத்திக்ககாண்டான்....
நிழ
ாய்
நிமனத்தது
நிைமானதில்
கண்கள்
க
ங்கிப்
ரபானது
....
தனது
தவிப்பறிந்து துடிப்புடன் வந்து நின்றவமள எண்ணி இதயமும் கசிந்தது .... வயிற்றி
ிருந்த
சத்யனின்
முகத்மத
நிமிர்த்திய
மான்சி
கண்கமளப் பார்த்து பதறி " என்னம்மா இது?" என்று காதர " கதரியம
மான்சி..... என்னா
அவனது
க
ங்கிய
ாடு ரகட்க...
முடியம
....கராம்ப தவிப்பா இருக்கு..... உன்மனத்
தவிர ரவற எமதயுரம ரயாசிக்க முடியம
மான்சி .... நீ ... நீ ரவணும்னு ரதானுது
" என்றவன் மீ ண்டும் அவமள இறுக்கி அமணத்துக் ககாண்டான்.... ' நீ ரவணும் ரபா இல்ம
.....
ரதானுது ' இந்த வார்த்மதக்கான அர்த்தம் மான்சிக்கு புரியாமல்
சத்யனின்
காதல்
முட்டிக்ககாண்டிருப்பதும்
கமரமய
புரிந்தது
...
கடந்து
அவனது
வந்து
முப்பது
தடுப்புச்
வருட
சுவமர
இளமம
பசிக்கு
தன்மனரய உணவாக ரகட்பதும் புரிந்தது .... வயிற்றி
ிருந்தவன் முகத்மத மககளால் தாங்கி மார்புகள் வமர உயர்த்தினாள்....
நீ ண்ட தயக்கத்திற்குப் பிறகு " ரநக்கு என்ன கசால்றதுனு புரியம
.... உங்களுக்கு
என்ன ரதானித்ரதா அமத எடுத்துக்கங்ரகா... நான் தடுக்க மாட்ரடன்.... உங்கரளாட உணர்வுகமள ககான்றுவிடும் மதரியம் எனக்கில்ம கமன் குர
ில் கமல்
சத்யனிடம்
ஒரு
தயாரானது எனக்காக
கமல்
? என்
கூறினாள் ....
ிய
மீ து
உமடக்க
இதயத்தில் க சத்யன்
கமல்
பதற்றம்
இவ்வளவு
தயாராகி
....
இப்படிச்
காத
அமணப்மப
இறுக்க....
மான்சியின்
ில் மல்
பனிரதசத்துப் பூமவ சுமப்பது ரபால் ஒரு சி
மனம்
கன்னி
எப்படி
விரதத்மத
குமிழியாய்
கவடித்து
ஒருவருக்குள்
ஒருவர்
திறக்கவில்ம
....
அவர்களின்
உடல்களுக்கு
ரமாதிக்ககாண்டிருந்து... காத ரதால்விதான்.....
கமல் ....
ிர்ப்பு ஓடியது சத்யனுக்குள்...
அடங்கிவிடுவது
ஆனால்
தளர்ந்தது
ாந்து விழ .... மான்சி அவன் ரமர
காட்சிகமள
எப்படியிருக்கும் என்று சத்யன் கண் திறவாமர
ரபா
நீ ர்
கால்கள்
மான்சியின் உடல் தன்மீ து அழுந்தி கிடக்க அந்த உட
காற்று
அவள்
ா? இருபத்மதந்து
விட்டாளா? ... ரநசம்
அவன்மீ து சரிந்தாள்... சத்யன் கட்டி
கண்கமளத்
கசால்
ந்தது ...
தனது
இருவரும்
சத்யன் .... " என்று மான்சி
நடுரவ
ரபால் மனம்
புமதந்ததனர் பதிவு
கசய்தது
.... ...
ின் வமளவு கநளிவுகள்
ரய கண்டுககாண்டிருந்தான் .... புகுந்துவிட
முயன்று
முட்டி
ர்களுக்கு நடுரவ புக முடியாத காற்றுக்கு வழக்கம்
இருவரும் துளிகூட அமசயவில்ம
.... கநஞ்சு முழுக்க ரநசம் ... அவன் ரகட்டமதத்
தர இவள் தயார்தான்... அவள் தரவமத அள்ளிக்ககாள்ள இவனுக்கும் ஆமசதான்.... ஆனால்
ஏரதாகவாரு
தமட....
அல்
து
திமர....
அதன்
பாதுகாப்ரபா? எதுரவா ஒன்று ... அமசந்தால் அன்கபல்
கபயர்
பண்பாரடா
ாம் ஆமசயாகி .... ஆமச
ரவட்மகயாகி... ரவட்மக கவறியாகிவிடுரமா என்ற பயம் இருவருக்கும்.... காதல், ஆமச இமவயிரண்டும் சம விகிதத்தில் க
ப்பது தான் காமம் ... அமதயும்
தீண்டிப்
ஆனால்
பார்க்க
தயாராகவில்ம மான்சிமய
உடல்
தயாராக
இருந்தது
...
அவர்களின்
உள்ளம்
....
கானும்
முன்பு
தவித்த
சத்யன்...
அவள்
வந்து
அவன்
தவிப்புக்கு
தன்மனரய ககாடுப்பதாக கசான்னதும் அள்ளிக் ககாள்ள முடியாமல் அமமதியாக கிடந்தான் .... தன்மீ து கிடந்தவமள தளர்த்தி பக்கத்தில் கிடத்தினான்.... மான்சியின் முகத்மதப் பார்த்தான் ... கவட்கம் கூச்சம் ... அச்சம் நா*ணம் ... என எல் கிடந்தாள்.... ஆனால் இமவ எல்
ாம் க
ந்து ம
ர்ந்து
ாவற்மறயும் மீ றிய பயம் முகத்தில் கதரிந்தது ....
உதடுகள் கூட நடுங்கியது .... மக விரல்கமள இறுக மூடிக்ககாண்டு ஏரதாகவாரு தாக்குதலுக்கு தயாரானவள் ரபால் கிடந்தாள் .... சத்யனின்
உதடுகளில்
புன்னமக
....
குனிந்து
நடுங்கும்
அவள்
உதடுகளில்
முத்தமிட்டான்.... பிறகு பிடரியில் மகவிட்டு அவமள தூக்கி அமர மவத்தான் ... மீ டியிருந்த விழிகளில் முத்தமிட அமவ திறந்து ககாண்டது .... விழித்துப்
பார்த்தவமள
காதர
ாடு
பார்த்த
சத்யன்
"
என்னடா
பயமா?" என்று
ரகட்க... மான்சி அவன் கநஞ்சில் சாய்ந்தாள்.... " பயம் இல்
... ரவற ஏரதா......." என்றாள்....
அவன் மார்மப வருடிய விரல்கள் நடுங்கியது .... அவமள
அமணத்த
வாரற
கட்டி
ிருந்து
வமளத்தபடி கவளிரய வந்தான்.... ஹா
இறங்கிய
சத்யன்
....
இடுப்மப
ில் கிடந்த ரசாபாவில் மான்சிமய அமர
மவத்துவிட்டு உள்ரளா ரபாய் பிரிட்ைில் இருந்து ஒரு கூல்ட்ரிங் எடுத்து வந்து இவனும் அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தான் .... மான்சியின் மகயில் பாட்டிம
ககாடுத்து " ககாஞ்சம் குடி மான்சி ... நடுக்கம்
குமறயும் " என்றான் .... மான்சி சங்கடமாக பாட்டிம
அவமனப் பார்த்துவிட்டு மறுக்காமல்
வாங்கி குடித்தாள் ....
அவரள ககாண்டு ரபாய் மவத்து விட்டு வந்து அவனருகில் அமர்ந்து "
நான் அதுக்காக பயந்துட்ரடன்னு தப்பா நிமனக்காரதள்.... அது ஏன்னு கதரியம ஒரு மாதிரி படபடனு வந்துடுத்து " என்று தம
...
குனிந்து கூற....
சத்யன் அவள் விரல் பற்றி முத்தமிட்டு " தப்பாவா? உன்மனயா? அது உன் ரநச்சர் அப்படி மான்சி .... நான் எப்படி தப்பா எடுத்துக்க முடியும்?..... இன்னும் கசால் ரபானா... நான் அப்படி ரகட்டது தான் தப்பு " என்று சத்யன் கசால் அவன்
வாய்ப்
கபாத்திய
மான்சி
"
இல்
இல்
...
தப்பில்
ப்
வும் ... ...
உங்களுக்குச்
கசாந்தமானமத தாரன ரகட்டீங்க" என்றாள்.... சத்யனுக்கு சந்ரதாஷமாக இருந்தது ... மான்சிமய இழுத்து அமணத்துக் ககாண்டு " ம்ம்ம் ... எனக்குச் கசாந்தமானது தான்.... ஆனா நாம ஒன்னா ரசரனும்னு எத்தமன ரபர்
பாடுபட்டாங்க? அவங்களுமடய
அதனா கசால்
அன்புக்கு
நாம
மரியாமத
குடுக்கனும்....
... ஆக்கப் கபாறுத்த நான்? ஆறவும் கபாறுத்து தான் ஆகனும் .... " என்று ிவிட்டு சிரித்தான்....
மான்சியும் புன்னமகயுடன் ..... " ஆறிட்டா கமாத்தமா சாப்பிடுரவளா வச்சு வச்சு சாப்பிடுரவளா?" என்று ரக
ியாக ரகட்க...
" கமாத்தமா தான் சாப்பிடனும்.... அப்பதான தினமும் புதுசு புதுசா ஆக்க முடியும்?" என்று கூறி கண்சிமிட்ட .... " ச்சீ......." என்றபடி அவன் மடியிர
ரய முகம் கவிழ்ந்தாள் ....
அப்பப்பா இந்த புன்னமகக் கானத்தான் எவ்வளவு கண்ண ீர்?? மான்சி தன் மகக்குள் இருக்கிறாள்
என்பரத
சத்யனுக்கு
பிரமிப்பாக
இருந்தது
...
சி
நிமிடங்கள்
இன்பத்ரதாடு கழிந்துவிட " எப்புடி வந்த மான்சி " என்று சத்யன் ரகட்க..... " நீ ங்க ரபானதும் எதுவுரம ரதானம உடரன உங்கமளப் பார்க்கனும் ரபா பார்த்துட்டு
வர்றதா
இருப்பீ ங்கன்னு
கசால்
கதரியும்....
ிட்டு
... கராம்ப ஒரு மாதிரியாரவ இருந்தது.... இருந்தது... அம்மாகிட்ட ஆன்ட்டிமயப் ரபாய்
வந்துட்ரடன்....
அதான்
நீ ங்க
எப்படியும்
வட்டு ீ
தான்
ரஹாட்டலுக்குப்
ரபாகாம
ரநரா
இங்க
வந்துட்ரடன் .... கதவு சும்மாரவ மூடி வச்சிருந்தது ... திறந்து உள்
வந்ரதன்...
அப்புறம்.......... " என்று மான்சி கவட்கம் பாதியும்... ரவட்மக மீ தியுமாக கசால்
ி
முடிக்காமல் பாதியில் நிறுத்தினாள் .... மீ ண்டும் அமமதி .... இருவருக்கும் ஒரர மாதிரியான உணர்வுதான் ஏற்பட்டிருக்கிறது ...... சத்யன் மட்டும் தனது அமணப்மப தளர்த்தரவ இல்ம
.... ககாஞ்சம் கபாருத்து அவமள விடுத்து
எழுந்தவன் சட்மடமயத் ரதடி எடுத்து மாட்டிக் ககாண்டு " வா ரஹாட்டலுக்குப் ரபாக
ாம் " என்று அவமள ரநாக்கி மகநீ ட்டி அமழத்தான்.....
ப
கீ னமான அவர்களுக்கு பாதுகாப்புத் ரதடி ரஹாட்டலுக்குப் ரபாகிறான் என்று
மட்டும் மான்சிக்குப் புரிய மவனமாக தம
குனிந்தபடி எழுந்து சத்யனின் விரல்
பற்றினாள்.... சத்யனின் மக அவள் ரதாள் மீ து விழுந்து உரிமமயுடன் தன்பக்கமாக கநருக்கி மவத்துக்ககாண்டு நடக்க... மான்சி சங்கடமாக கநளிந்தாள் .... " என்ன ரவணாமா? ரவணாம்னா மகமய எடுத்துடுரறன் விடு" என்று சத்யன் தன் மகமய எடுக்க... " இல்
இல்
ரபாட்டுக்கங்ரகா " என்ற மான்சி அவன் மகமய இழுத்து தன்
ரதாள்கமளச் சுற்றிக் ககாண்டாள்.... இருவரும் கநருக்கமாக நடந்தபடி ரஹாட்டலுக்குள் நுமழந்தனர் .... மான்சி தம நிமிரரவ இல்ம
.... இந்த காட்சிமய முத
வாமயத் திறந்தவமர புன்னமகயுடன் அ
ில் கண்டது பழனிதான்.... ஆகவன்று ட்சிப்படுத்தி விட்டு உள்ரள ரபானான்
சத்யன்... அடுத்தது மாரி,, " அய்யா ராசு ..... " என்று புல் இறுதியாக
அவர்கமள
கண்டது
ரித்துப் ரபாய் அப்படிரய நின்றாள்....
ஹம்சன்,, கல்
ாமவ
அப்படிரய
விட்டுவிட்டு
எழுந்து ஓடி வந்தான்.... சத்யன் அவமனயும் சிரிப்புடன் பார்த்து விட்டு மான்சிமய அமழத்துப் ரபாய் ரகஷ் கவுண்டரின் முத முத
ாளி இருக்மகயில் அமர மவத்தான் ....
ில் அவன் கசால் ரகட்கும் பதுமமயாக அமர்ந்தவள்... தான் உட்கார்ந்த இடம்
கண்டு பதறி எழுந்து " என்ன இங்க ரபாய் ???" என்றாள் கூச்சமாக.... சத்யன்
அவள்
மடிரம
காதருரக
குனிந்து
"
இல்ர
ன்னா
நான்
உட்கார்ந்து
...
நீ
என்
உட்கார்றியா? " என்று ரகசியமாக ரகட்க .... மான்சி மறுபடியும் சிவந்தாள்
.... சிரிப்புடன் அவள் ரதாள் கதாட்டு அமர மவத்து " நீ ங்க தான் இங்க உட்காரனும் முத
ாளியம்மா"
என்று
பனிவுடன்
கூறிவிட்டு
....
இன்கனாரு
ரசமர
அவள்
பக்கத்தில் ரபாட்டு அமர்ந்து பில்லுக்கான பணத்மத வாங்கிப் ரபாட ஆரம்பித்தான் .... நடப்பது
நல்
ரவமளயாக ..அவரவர்
தாக
இருந்தாலும்
அமமந்து
ரவம
பார்த்து கண் க
மய
விட...
அமதப் எல்ர
கவனித்தனர்....
ங்கினான்....
பற்றி
ாரும்
ரபச
ரநரமின்றி
சந்ரதாஷத்மத
ஹமிசன்
மட்டும்
மதிய
உணவு
அடக்கிக்ககாண்டு
அடிக்கடி
அக்காமவப்
பரபரப்பு ஓய்ந்ததும் கமாத்த ரபரும் சத்யன் மான்சியின் அருரக வர ... இருவரும் சிரிப்புடன் நிமிர்ந்தார்கள்.... மாரி
ரவகமாக
மகா
ட்சுமி
மான்சியிடம்
வந்துட்டீக
தாயி
கன்னத்ரதாடு
மவத்துக்
ரபசமுடியவில்ம
....
மாரியின்
ரதாளில்
வந்து
"
.....
என்று
"
என்
ககாண்டாள்
அன்கபல் சாய்ந்து
ாம்
ராசாத்தியம்மா........ அவள் ....
கண்ண ீராய்
முகத்மத
என் இழுத்து
மாரியால் மாறி
ரகவிக்ககாண்டிருக்க
...
தன்
அதற்குரமல்
வழிந்தது சத்யன்
வட்டு ீ
....
மான்சியும்
சிரிப்புடன்
நின்று
ரவடிக்மகப் பார்தான்.... பழனியும் உணர்ச்சிவசப்பட்டு க
ங்கி கண்கமளத் துமடத்துக்ககாண்டு மகனின்
மககமளப் பற்றியபடி ரபச வார்த்மதகளின்றி நின்றிருந்தார் .... மான்சி மாரியிடமிருந்து வி விழிகரளாடு
அவமர
கி பழனியின் அருரக வந்தாள் .... கண்ண ீர் வழியும்
ஏறிட்டு
"
மாமா......
நான்
வந்துட்ரடன்
"
என்றபடி
அவர்
கால்களில் சரிந்தாள்.... பழனி பதறிப் ரபாய் குனிந்து மான்சிமயத் தூக்கி " என்னம்மா இது?? " என்று ரபச வார்த்மதயின்றி தடுமாற .... " இல் கரண்டு
ரபமரயும்
மாமா
மாமினு
மாமா இங்ரக வந்து உரிமமரயாட உங்க கூப்பிட
முடியுமான்னு
ஒவ்கவாரு
தவிச்சுப் ரபாயிருந்ரதன் .... இன்மனக்குத் தான் கடவுளுக்கு என் ரம
நாளும் கருமண
பிறந்திருக்கு " என்றவள் கடவுள் எனும்ரபாது சத்யமனத் திரும்பிப் பார்க்க ... சத்யன்
நின்று
மாறாப்
புன்னமகயுடன்
இவமளரயப்
பார்த்திருக்க
...
சத்யனின்
ரதாளில் சாய்ந்தபடி ஹம்சன்.... அழுத கண்ணும் சிரித்த உதடுமாக நின்றிருந்தான்.... " ஹம்சா ......" என்று மான்சி அமழத்த மறுவிநாடி தாமயத் ரதடி வரும் கன்றுக்குட்டி ரபா தம
தாவி
வந்து
மான்சியின்
கால்கள்
அருரக
மண்டியிட்டு
வயிற்றில்
சாய்த்து " அக்கா......அக்கா ..... " என்று அவன் ரகவியழ.... அது " அம்மா....
அம்மா...." என்ரற ஒ தம்பியின் தம
ித்தது
கதாட்டு அப்படிரய நின்றிருந்த மான்சியின் தாய்மம உணர்வு நீ ராய்
கசிய..... ஹம்சனின் கண்ண ீர் எல்ர
ாமரயும் க
ங்க மவத்தது .... " மன்னிச்சிட்டயா
அக்கா?" என்று ரகட்க..... மான்சியின் ரகவல் அதிகமானது ..... சத்யன் அவர்கமள கநருங்கி ஹம்சமனத் தூக்கி தன் ரதாளில் சாய்த்துக்ககாண்டு மான்சிமயயும் மறு ரதாளுக்கு இழுத்துக் ககாண்டான்.....
ஒரு உணர்ச்சிபூர்வமான சங்கமம் அது.... இமதச் கசால்
வார்த்மதகள் ரதடினால்
அந்த வார்த்மத இந்த அன்பின் ஒரு சதவிகிதத்மத கூட எடுத்துச் கசால்
ாது ....
பாசம் தனது பூங்கரங்களால் அந்த ஐந்து ரபமரயும் கட்டி மவத்தது .... கல்யாணத்துக்குச்
கசன்ற
இடத்தில்
என்ன
நடந்தது?
ஏன்
கல்யாணத்மதப்
பார்க்காமல் வந்தார்கள் என்று விசாரிக்க..... மான்சி எதுவும் ரபசாமல் தம கவிழ்ந்தாள்.... மண்டபத்தில்
சத்யன்
அந்த
நடந்தவற்மறச்
கவிழ்ந்து கசால்
ி
நின்ற
ரராைா
மான்சிமய
ம
ரதடியம
மரப்
மய
பார்த்தபடி
ந்தமதச்
கசால்
ி
அவளுடன் பஸ்ஸில் வந்தது வமர கசான்னான்... மான்சியின் இதமழ கடித்தது ஒன்மறத் தவிர மிச்சத்மதகயல்
ாம் கசான்னான்......
ககாஞ்சரநர அமமதிக்குப் பின் " ரகாபத்து என்ற ஹம்சனின் குர
ில் ர
அக்காவ அடிச்சிட்ரடளா அத்திம்ரபர் ?"
சாக வருத்தம்...
சத்யன் திரும்பி ஹம்சமனப் பார்த்து " ஏன் நான் மான்சிய அடிக்கக்கூடாதா? என் கபாண்டாட்டிமய நான் அடிப்ரபன்... ககாஞ்சுரவன்.... அதுக்கு நான் யார்கிட்டயாவது அனுமதி வாங்கனுமா என்ன?" என்று ரகட்க... ஹம்சன்
பதட்டமாக
வந்து
"
அய்ரயா
அப்படியில்
அத்திம்ரபர்
,,
அக்கா
தாங்கமாட்டாரளன்னு தான் ....." என்று சங்கடமாக இழுக்க.... " அமத அவதான்டா கசால் மான்சி
? எனக்கு
கசால்
எல்
னும்.... " என்றவன் .... மான்சியிடம் திரும்பி " என்ன
ாரராட
அனுமதியும்
கிமடச்சாச்சுனு
உன்
தம்பிக்கிட்ட
மாட்டியா?" என்று ரகட்டான்...
மான்சி பதுமமயாய் வந்து சத்யனின் பக்கத்தில் நின்று ககாண்டாள்..... இருவரும் வந்தபிறகு
தனது
மாற்றங்கமளப்
வட்டில் ீ
பற்றியும்
நடந்தவற்மறயும்
மான்சி
கசால்
தனது
கசால்
.....
அப்பா இதுதான்
அம்மாவின் அமனவரின்
உச்சபட்ச திமகப்பாக இருந்தது ..... "
அப்பா
ஏத்துண்டாரா?
அம்மா
சரியாயிட்டாளா?
நிைம்தானா
அக்கா?"
என்ற
ஹம்சனின் ரகள்விகளுக்கு.... " ம்ம்
....
மாறாம இல்ர
பாடம்
இருப்பாளா??....
ன்னு கசால்
திமகப்பு கம
தகப்பனுக்குப்
மாறி
கசான்ன
இமதவிட
தகப்பன்
ஒரு
சாமில்
மருமகன்
வந்து
இந்த
ர
கசான்னது..... ாகத்திர
ரய
ிட்டா" என்று மான்சி கூறினாள்....
இயல்பு
வந்ததும்
எல்ர
ாரிடமும்
உச்சப்பட்ச
உற்சாகம்.....
ச்கசல்விமய அமழத்து வரவா என்று ஹம்சன் மான்சியிடம் ரகட்க...
" ரவணாம் ஹம்சா... எல்
ாரும் ரபாய் பார்த்துட்டு அமழச்சிண்டு வர
ாம்" என்று
மான்சி தடுத்துவிட்டாள்... " நீ
கசால்றதுதான்
தாயி
சரி,, முமறயின்னு
ஒன்னு
இருக்குள்ள"
என்று
மாரி
மருமகளுக்கு ஆதரவாய் ரபசினாள் மதிய உணமவ வட்டு ீ எடுத்துவர கசால்
ிவிட்டு ஐந்து ரபரும் தமரயில் அமர்ந்து
சரிப்பும் சந்ரதாஷமுமாக சாப்பிட்டனர் .... மறுநாள் கசால்
எல்ர
ாரும்
வட்டுக்குப் ீ
ரபாவமதப்
பற்றி
அவனிடம்
ாமல் சஸ்கபன்ஸாக இருக்கட்டும் ... இன்ப அதிர்ச்சியாக ரபாய் நிற்க
என்று சத்யன் கசால் அதன்பிறகு
ாம்
... மற்றவர்கமள ஒத்துக்ககாண்டனர்....
அவர்களுக்கு
ஹம்சன் கம
ரபச
நிமறய
விஷயங்கள்
இருந்தது
..
முக்கியமாக
மயப் பற்றிய ரபச்சுதான் அதிகமாக ஓடியது ரபச்சும் சிரிப்புமாக
ரஹாட்டல் ரவம மாம
சீனுவின்
யும் நடந்தது ....
ஆறு மணி ஆனதும் மான்சி வட்டுக்கு ீ கிளம்ப..... " ஆட்ரடா கூட்டிட்டு
வரவா அக்கா" என்று ஹம்சன் ரகட்க.... மான்சி தயங்கி நின்றாள்.... ஹம்சனுக்கு அக்காவின் மனது புரிந்தது ரபா ரபாய் விட்டுட்டு வர
ாமில்ம
.... " அத்திம்ரபர் ,, நீ ங்கரள மபக்
அமழச்சிண்டு
யா? " என்று ரகட்க.....
சத்யன் மான்சிமயப் பார்த்தபடி தம
யமசக்க.... ஹம்சன் ஓடிப் ரபாய் மபக்மக
எடுத்து கவளிரய நிறுத்தி சுத்தமாக துமடத்து விட்டு வந்து சத்யனிடம் சாவிமய ககாடுத்தான் .... மான்சி
எல்ர
பூமையமறயி
ாரிடமும்
கசால்
ிக்ககாண்டு
கிளம்பினாள்
....
மாரி
ிருந்த குங்குமத்மத எடுத்து மான்சியின் கநற்றியில் மவத்துவிட்டு "
ராசு, இந்த பூக்காரிய இன்னும் காணும்ய்யா.... ரபாற வழியி
மறக்காம பூ வாங்கி
குடு சாமி" என்று மகனிடம் கூற.... சரிகயன்று தம
யமசத்தான் சத்யன் .....
சத்யன் மபக்மக ஸ்டார்ட் கசய்ய... மான்சி பின்னால் வந்து அமர்ந்தாள்.... மாரி , பழனி, ஹம்சன்
, மூவரும்
வாசி
ில்
வந்து
நின்று
மகயமசக்க
....
இருவரும்
கிளம்பினர்.... மான்சி மபக்கின் பக்க வாட்டி
ிருந்த மகப்பிடியில் மகமவக்க ... சத்யன் அவள்
மகமய எடுத்து தன் இடுப்பில் சுற்றிக் ககாண்டான் .... " இன்னும் தள்ளி வந்து உட்காரு மான்சி ,, கீ ழ விழுந்துடவ ரபா
ருக்கு" என்று சத்யன் கூற ....
" ம்ம் ....." என்ற மான்சி சத்யமன கநருங்கி அமர்ந்தாள்..... அவளின் ஒரு மக சத்யனின்
இடுப்பிலும்...
மறு
மக
அவனது
ரதாளிலும்
உடலும் முடிந்தளவுக்கு முட்டிக் ககாண்டது .... சத்யன் ர கசல்
படிந்தது
சாய் விச
....
இருவரின்
ிடிக்க... மான்சி
மாய் அவன் பிடரி மயிர் கற்மறமய கமளத்தாள் .... " பாமவரய ,, கசம்பூமவரய .... " உன் காவ
ன் நான் தாரன....
" மான்குட்டிரய ,, ம " உன் காத
ர் விழிரய,,
ன் நான் தாரன.....
" என் இதய புல்கவளிகயங்கும் ..... " பாம்வ உனது ச
ங்மகச் சத்தம்...
" இமடவிடாமல் ரகட்கிறதடி.... " ஏர
ய் மக்கா ,, ரகட்கிறதா??
" என் கபான் மூங்கி " புல் மறுநாள் காம
ின் ...
ாங்குழல் சத்தம்!! !!
யில்ரய சத்யனும் ஹம்சனும் தயாராக இருந்தனர்..... ரஹாட்டம
பார்த்துக்ககாள்ள
ரவண்டும்
என்பதால்
மாரி
இன்கனாரு
நாள்
ப்
வருவதாக
கூறிவிட..... பழனி மட்டும் கிளம்பினார்.... சரியாக ஒன்பது மணிக்கு ஆட்ரடாவில் வந்து இறங்கினர் கவங்கரடஷன் விசா தம்பதியினர்...... அவர்களுடன் சத்யனின் இதயத் தாமமர.... தன் பாதம வந்தாள் அந்த பனிம
ிவிட்ட கனங்கள் எல்
ரீங்காரமிட ... யாருக்கும்த் கதரியாமல் காதர ம்
சந்ரதாஷத்மத
கவங்கரடஷன்
ர் பார்த்தபடி
ர் ....
ரநற்று முழுவதும் அவளுடன் கச
விசா
ம்
முகத்தில்
சந்ரதாஷமாக
ாம் நிமனவில் வந்து
ாடு கண்சிமிட்டினான் சத்யன்....
ஒட்டிக்ககாண்டு
இருந்தாலும்
அமதயும்
வந்தவள் மீ றி
ரபால்
இருக்க...
முகத்தில்
ஒருவித
சங்கடம்.... சத்யன் வாசலுக்குச் கசன்று வரரவற்றான்.... கவங்கரடஷன் கமல்
தம
யமசத்து
அவனது வரரவற்ப்மப ஏற்று உள்ரள வந்தார்..... அவருது பார்மவ ரஹாட்டம
ச்
சுற்றியது..... அது வியாபார ரநரம் என்பதால் கூட்டம் அதிகமிருந்தது .... ஹம்சன்
தன்மனப்
கபற்றவர்களின்
எதிரில்
வர
பயந்து
மாரியின்
பின்னால்
மமறந்து நின்றான்..... மாரி ரவ
புன்னமகயுடன் ாயுதம்...
கரண்டு
அவர்கமள ரபரும்
வரரவற்று
கமடமயப்
விட்டு
.....
பார்த்துக்கங்க...
"
ஏர
ய்
நாங்க
சாந்தி
,,
வட்டுக்குப் ீ
ரபாய்ட்டு
வர்ரறாம்
"
என்று
கூறிவிட்டு
வந்தவர்கமள
அமழத்துக்
ககாண்டு
வட்டுக்கு ீ கசன்றாள்... மான்சி
அவர்களின்
பின்னால்
கசல்
...
சத்யன்
அவளின்
மகமயப்
பிடித்து
இழுத்தான்.... சட்கடன நின்ற மான்சி கவட்கம் சிரிப்பாய் வழிய... பார்மவயார
ரய
என்னகவன்று ரகட்டாள்.... சத்யன் யாரும் தங்கமள கவனிக்க வில்ம
என்றதும் ரஹாட்டலுக்கு காய்கறியும்
மளிமகப் கபாருட்களும் மவக்கும் சிறிய அமறக்கு அவமளத் தள்ளிக்ககாண்டு ரபானான்.... மான்சி விடுவித்துக் ககாள்ள முயன்றாலும் முடியவில்ம அவளுக்கு மனமில்ம அமறயின் மககள்
இல்ம
...
.... சினுங்கியபடி அவனுக்கு இணங்கி உடன் கசன்றாள்
சுவற்ரறாடு
நான்கும்
.... இல்ம
அவமளச்
சாய்த்து....
பின்னிக்ககாண்டிருக்க
...
அவள்
மீ தி
முகமும்
இவன்
முகமும்
சாய்ந்தான்
....
முட்டிக்ககாண்டு
இதழ்கமளத் ரதடின முத்தமிட.... மான்சி கிரக்கமாக விழிமூடி நிற்க்க.... சத்யன் அவளின் துடித்த இதழ்களின் மீ து தனது
சூடான
உதடுகமள
அழுத்தி
மவத்தான்....
ஆரஞ்சுச்
சுமள
அதரங்கள்
அதிர்ந்து திறந்து ககாண்டன.... கமதுவாய் அவள் கசவ்வாய்மய தன் உதடுகளுக்குள் அடக்கினான்.... அவளின் இடது மகமயப் பற்றியிருந்த அவனது வ இடுப்பில்
மவத்தான்
....
பக்கவாட்டில்
உடம
து மகமய எடுத்து அவள்
வமளத்தாள்
மான்சி....
அந்த
பூமவயின் வாய்க்குள் தனது நாமவ விட்டு ஆராய்ந்தவனின் மக முந்தாமனமய ஒதுக்கி வயிற்மறத் தடவியது ..... வயிற்மறத் தடவிய விரல்கள் ககாஞ்சம் ரமர கசன்று இடது பக்க ரகாபுரத்தின் நுனிமய வருட.... " ஆ*........ங்ங் அவனது
....."
என்று
மககமளப்
அவன்
வாய்க்குள்
பற்றியிருந்தமத
முனங்கினாள்
உதறிவிட்டு
சத்யனின்
மான்சி....
அவளும்
பின்னந்தம
யில்
தனது விரல்கமள ரகார்த்துக் ககாண்டாள் .... சத்யனின் விரல்களும் உதடுகளும் நாவும் சுதந்திரம் கபற்றது..... வருடிய விரல்கள் அமுக்கிப் பிடித்து அழுத்த ஆரம்பிக்க.... மான்சி தம
மய இப்படியும் அப்படியுமாக
அமசத்தாள்.... அமசத்ததில் இருவரின் உதடுகளும் சிறு சப்தத்துடன் விடுபட்டன.... சத்யன்
மீ ண்டும்
கவ்விக்ககாள்ள
கதாடங்க.... மான்சி தன் மார்பி
அவளின்
இதழ்த்
ரதடி
தனது
பயணத்மத
ிருந்த அவன் மகயின் மீ து தனது மகமய மவத்து
தடுத்து ரவணாம் என்பது ரபால் தம
யமசத்து " நாமக்காக காத்திண்டிருப்பா"
என்று சங்கடமாக கூற.... சத்யனுக்கும்
கதரியும்....
ஆனாலும்
இந்த
காதம
கட்டுப்படுத்தி
மவக்கத்தான்
முடியுமா ? .... ரவகமாக
அவமள
இழுத்து
கநாருங்கிப்
ரபாகும்படி
அமணத்து
....
பட்கடன்று
குனிந்து தனது விரல்கள் வருடிய இடத்தில் ஒரு முத்தத்மத அழுத்தி மவக்க.... மான்சி அவன் தம கமல்
கமல்
மான்சியின் ரதான்ற....
முடிமயப் பற்றிக்ககாண்டாள்... தனது
சுயரூபம்
கபண்மம அமணத்த
காட்டிய
சிம்மாசனத்மதத் ரவகத்தில்
சத்யனின் ரதடம
அவமள
ஆண்மம
ய....
இனி
விடுவித்தான்
கசங்ரகால்
முடியாது
....
அவள்
எனத்
முதுகில்
மகமவத்து கவளிரயத் தள்ளி " நீ ரபா மான்சி, நான் வர்ரறன் " என்றான் கமல் குர
...
ிய
ில் ....
மான்சி ரபாகவில்ம
... நின்று குழப்பமாகப் பார்த்து " நீ ங்களும் வாங்ரகா " என்று
கூற... சத்யரனா
தனது
சுவர்பக்கமாக
உணர்வுகமள
திரும்பி
நின்று
கட்டுக்குள் சுவற்றில்
ககாண்டு
தனது
தம
வர மய
ரபாராடியவனாக மவத்துக்ககாண்டு
கவிழ்ந்து நிற்க.... மான்சிக்குப்
பார்த்தவுடன்
புரிந்து
ரபானது...
இனம்
புரியாத
உணர்வு
கநஞ்மச
பிமசய... ஓடி வந்து அவமன பின்புறமாக கட்டிப் பிடித்தாள்.... பிடரியில் முத்தமிட்டு முதுகில் முத்தமிட்டு .... இறுதியாக அவன் முதுகில் கன்னம் மவத்து " ரவணாம் கண்ணா.....
இன்னும்
என்றவளின் குர சத்யன்
அவள்
ககாஞ்சநாள்....
கமாத்தமும்
சீக்கிரம்
பக்கமாக
மான்சி
கநருப்பு ரம நீ
....
ரவணும்... உன்
கண்ணா....."
ில் கண்ண ீரின் தடங்கள்.... திரும்பினான்....
கமன்மமயாக
அமணத்து அமமதியாக நின்றான் .... " இதுரபா பார்த்தார
உனக்குத்தான்
கபண்மமமய
நான் ஆனதில்ம
டி.... உன்மனப்
நிக்கிறமாதிரி கபரும் அவஸ்த்மதயா இருக்கு மான்சி .... இல்ர
அழகு
தனது
ன்னா
என்மன
இந்த
கராம்ப
ரமாகத்தீ தடுமாற
என்மனரய மவக்குது...
கபாசுக்கிடும்
தப்புப்
பண்ண
தூண்டுது மான்சி.... " என்று தனது மனமத தாபத்துடன் கூறியவன் தனது க
ங்கிய
கண்கமள அவள் ரதாளில் துமடத்தான்.... ரநாயால் அழும் குழந்மதக்கு பால் ககாடுத்தால் ரதாஷம் என்று கூறி தடுத்தால் ஒரு
தாயின்
நிம
எப்படியிருக்கும்??? அந்த
நிம
யில்
கண்ண ீமர கட்டுப்படுத்திக் ககாண்டு சத்யனின் முதுமக ஆறுத
இருந்தாள்
மான்சி....
ாக வருடினாள் ....
அப்ரபாது கவளிரயயிருந்து " அத்திம்ரபர் ,, மாமி கூப்பிடுறா" என்ற ஹம்சனின் குரல் கிசுகிசுப்பாய் ரகட்க.... சத்யனும் மான்சியும் சட்கடன்று வி
கினர்.... தம்பியின் எதிரில் எப்படிப் ரபாவது
என்று சங்கடப் பட்டுக் ககாண்டு நின்றவளின் ரதாளில் மகப் ரபாட்டு " அவன் புரிஞ்சுக்குவான் வா" என்று கதமவத் திறந்து கவளிரய வந்தான்... ஹம்சன் க
அங்ரகதான்
நின்றிருந்தான்...
இருவரின்
க
ங்கிய
கண்களும்
ங்கியிருக்க... அவனுக்கும் கநஞ்மச அமடத்தது ரபால் " ஸாரி அத்திம்ரபர் ...... "
என்றபடி சத்யனின் மறு ரதாளில் சாய்ந்து ககாண்டான்... மான்சி
சத்யனிடமிருந்து
ஒன்னுமில்ம
வி
கி
மவுனமாக
வட்மட ீ
ரநாக்கிச்
கசல்
....
"
டா .... ககாஞ்சம் உணர்ச்சிவசப்பட்டுரடாம் ... அவ்வளவு தான்..... "
என்று ஹம்சனின் ரதாமளத் தட்டினான் சத்யன் தினமும்
தாம்பத்தியத்தில்
புரியாது
சத்யனின்
நிம
திகட்ட
திகட்ட
மூழ்கி
மம?... மவுனமாக
தனது
முத்கதடுக்கும் பாக்ககட்டி
ஹம்சனுக்கா
ிருந்த
கர்சீப்மப
எடுத்துக் ககாடுத்தான்... சத்யன் வாங்கி முகத்மதத் துமடத்துக் ககாள்ள இருவரும் வட்டுக்கு ீ வந்தனர் .... " கா " மம
ச் சக்கரங்கள்...
மய கல்
" கல்ம
மண
ாய் உமடத்து.... ாய்ப் கபாடித்து....
" மணம
தூசாய் பறக்கவிட
" அந்த கா
த்தால் காதம
ாம்....
மட்டும்...
" கநருங்கரவ முடியாது.... " இந்த பிரபஞ்சத்தில் காதல் மட்டுரம.... " சாகா வரம் கபற்றது !!! வட்டில் ீ
பழனியும்
விரித்திருந்த
,
பாயில்
கவங்கரடசனும் விசா
ம்
ரசாபாவில்
அமர்ந்திருந்தாள்....
ரபசிக்ககாண்டிருக்க.... மான்சிமய காணவில்ம சமமய
அமர்ந்திருக்க.... மாரி
தமரயில்
நின்றபடி
ஏரதா
....
மறயில் ஏரதா பாத்திரங்கள் எடுக்கும் சப்தம் ரகட்டது .... மான்சி அங்ரக
இருக்கிறாள் என்றதும் சத்யன் ஹம்சனுடன் தமரயில் அமர்ந்து ககாள்ள... ஹம்சன் இன்னும் நிமிரவில்ம
.... விசா
மும் கவங்கரடசனும் மகமனரயப் பார்தனர் ...
பதட்டமாக எழுந்த கவங்கரடசன் " நீ ங்க ரம
உட்கார
ாரம" என்று கூற....
" பரவாயில்ம
நான் இப்படிரய இருக்ரகன்" என்று சிரிப்புடன் கூறிய சத்யன்....
அம்மாவிடம் திரும்பிய சத்யன் " அம்மா,, குடிக்க ஏதாச்சும் குடுத்தீங்களா?" என்று ரகட்க... மாரி சங்கடமாக கநளிந்தபடி " அய்யாவுக வந்திருக்காக... நம்ம வட்டு ீ
இருக்கிறத
குடுத்தா குடிப்பாகளானு ரயாசமனயா இருக்கு ராசு" என்று கமதுவாக கூற.... சத்யன் எழுந்து " ஏன்மா ,, எல்
ாம் குடிப்பாங்க... " என்றவன் கவங்கரடசனிடம்
திரும்பி " குடிப்பீ ங்க தாரன " என்று கூர்மமயுடன் ரகட்க.... கவங்கரடசன் சம்மதமாக தம
யமசக்க... " என்ன இப்படிக் ரகட்கிரறள்? நாமளக்கு
என் மக வந்து வாழப் ரபாற ஆத்து
மக நமனக்காம ரபாகப் ரபாறதில்ம
ஏதாவது தயார் கசய்யுங்ரகா.... நாங்க சாப்பிடுரறாம்......" என்று விசா மாரி உடரன சமமய
நீ ங்க
ம் கசால்
மறக்குள் ஓடினாள் ... பழனி கசன்று ரஹாட்ட
...
ில் இருந்து
பால் எடுத்து வந்து ககாடுக்க ... மான்சி காபி தயார் கசய்தாள் .... ரஹாட்டம தனித்து
ப் பார்த்து விட்டு வருவதற்காக சத்யன் கசன்றுவிட.... ஹம்சன் மட்டும்
அமர்ந்திருந்தான்....
தம
நிமிராமல்
அமர்ந்திருக்கும்
மகமனரயப்
பார்த்தனர் கபற்றவர்கள்... அமர்ந்த
நிம
வந்தான்....
யில்
ஹம்சன்
அம்மாவின்
மவுனமாக
கமல்
மகமய
அமர்ந்திருந்தவனின்
கமல்
எடுத்து தம
தன்
முடிமய
நகர்ந்து
அம்மாவின்
அருகில்
கநஞ்சில்
மவத்துக்
ககாண்டு
விசா
த்தின்
மற்கறாரு
மக
வருடியது .... அவ்வளவு தான்... சிறு பிள்மள ரபால் " அம்மா ..... அம்மா.... " என்று ரகவியபடி விசா
த்தின் மடியில் கவிழ்ந்தான்.... விசா
கவங்கியும் ஹம்சன்
கூட
தனது
ரசாபாவில் முகத்மத
மும் உமடந்து ரபானாள் ...
இருந்து
இறங்கி
தமரயில்
அமர்ந்து
அப்பாவின்
மடிக்கு
மாற்றினான்....
ககாள்ள....
இத்தமன
நாள்
பிரிவின் துயர் கண்ண ீராய் ககாட்டியது....... கபற்றவர்களும் அழுதனர்... " என்மன மன்னிச்சிடுங்ரகா.... அக்காவுக்கு கசய்ய இமதத் தவிர ரவற எதுவும் இல்ர
....
பிடிச்சதா
இந்த
கபாண்மணயும்
நட்டாத்து
ரமரரஜ் பண்ணிண்ரடன்ம்மா... நல்
விட
முடியாது...
அவமள
கபாண்ணும்மா கம
எனக்கு
ச்கசல்வி...
குழந்மத மாதிரி மனசு.... உங்களுக்கும் பிடிக்கும் பாருங்கரளன்.... " என்று ஹம்சன் கசால்
....
" அவ எப்படியிருந்தாலும் இனி உன் ஆத்துக்காரி தான்... எங்களுக்கு மாட்டுப்கபண் தான்... நீ அழாதடா குழந்ரத" என்று...... கசான்னது .... கவங்கடசரனதான் .... விசா
ம்
கூட
அதிசயமாக
அவமரப்
பார்த்தாள்.....
சத்யனின்
ரபாதமனகள்
கவங்கரடசமன புடம் ரபாட்ட கபான்னாக மாற்றியிருப்பது புரிந்தது .... காபி குடித்து முடித்து சற்று ரநரம் ரபசிக்ககாண்டிருந்த பிறகு எல்ர
ாரும் சீனுவின்
வட்டுக்கு ீ கிளம்பினார்கள் .... ஹம்சனும் சத்யனும் மபக்கில் முன்னால் கசல் கவங்கரடசன்,, விசா
ம்,, மான்சி, பழனி,, நால்வரும்
ஆட்ரடாவில்
....
அவர்கமள
பின்கதாடர்ந்தனர்.... ரபாகும் ரபாரத சீனுவுக்கு கால் கசய்து சத்யன் அவமனப் பார்க்க வருவதாக கூறி விடுப்பு எடுத்துக்ககாண்டு வட்டுக்கு ீ வரும்படி கூற.... சீனு அங்ரக எகிறி குதிக்கும் சப்தம் இங்ரக ரபானிர
ரய ரகட்டது ....
எல்ர
வடு ீ
ாரும்
சீனுவின்
ரபாய்
ரசர்ந்த
ரபாது
கதவு
திறந்ரத
இருந்தது
....
ஹம்சன் தான் முன்னால் ரபானான்.... அவமனத் கதாடர்ந்து சத்யனும் ... ஹா
ில் மகனுடன் அமர்ந்திருந்த சீனு ... ரவகமாக வந்து " வாங்கத்தான் ,, லீவு
கசால்
ிட்டு நானும் இப்பத்தான் வந்ரதன் " என்றவன் சத்யனின் மகமயப் பற்றிக்
ககாள்ள... சத்யன் அவனிமிருந்து ரிஷிமய வாங்கிக் ககாண்டான்... உள்ரள கசல் சி
திரும்பியவனின் ரதாளில் மக மவத்த சத்யன் " என்கூட இன்னும்
ர் வந்திருக்காங்க சீனு,, அவங்கமளயும் கூப்பிடு ....." என்று சிரிப்புடன் கசால்
சீனு
குழப்பத்துடன்
சிம
யாக
உமறந்து
வாசம
ரநாக்கினான்...
நின்றான்...
அடுத்த
வந்தவர்கமள
நிமிடம்
அமழக்க
திமகப்பில் நின்றாலும் கண்கள் மட்டும் அதன் ரவம
வாய்
பனி
...
ரதசத்து
வரவில்ம
....
மய சரியாக கசய்தது ...
ஆம்,, தமடயின்றி கரகரகவன கண்ண ீர் ககாட்டியது மூக்கு விமடக்க... கண்ண ீர் ககாட்ட... மககால்கள் நடுங்க ... கநஞ்சு படபடகவன அடித்துக்ககாள்ள
..
வாய்
மட்டும்
ஊமமயாக
நின்றிருந்த
சீனுவின்
ரதாளில்
மகமவத்த சத்யன் " உள்ள கூப்பிடு சீனு" என்றான்.... அப்படியும் ரபச முடியவில்ம வழிய தம நிம
சீனுவால்.... மகமய மட்டும் கூப்பியபடி கண்ண ீர்
மய அமசத்தான்... அவனுக்குப் பின்னால் நின்ற சல்மாவுக்கும் இரத
தான்... அவளும் ஊமமயாகிப் ரபானாள்....
உள்ரள வந்த கவங்கரடசன் " சீனு ......" என்று அமழக்க... அந்த ஒரு வார்த்மதயில் சீனுவுக்கு
ரபச்சு
வந்தது
"
வந்துட்ரடளா
அப்பா
?" என்றபடி
கநடுக்க
அவர்
கால்களில் விழுந்தான் ... திமகப்பில் நின்றிருந்த சல்மா... சீனு விழுந்ததும் தானும் வழ்ந்தாள் ீ அவர்களின் கா
ில்...
கவங்கரடசன் மகமனத் தூக்கவில்ம விசா
.... அப்படிரய மடிந்து அமர்ந்தார் .. அவருடன்
மும் .... சற்றுரநரம் வமர அங்ரக ரபச்சில்ம
.... விசா
ம் தான் முத
ில்
கதளிந்து மருமகளின் ரதாள் கதாட்டு எழுப்பினாள் ...... எழுந்த
சல்மா
கதரியம
"
மாமி
....
எங்கமள
மன்னிச்சிடுங்க....
எங்களுக்கு
ரவற
வழி
" என்று வாய் திறந்து மன்னிப்புக் ரகட்க....
" ரபானது ரபாகட்டும்.... நீ தான் சீனுவுக்கு ஆம்பமடயாளா வரனும்னு கபருமாள் எழுதினமத மாத்தவா முடியும் " என்றபடி மருமகமள அமணத்துக் ககாண்டாள்.... சத்யன் எல்ர
ாமரயும் அமழத்து ரசாபாவில் உட்கார மவக்க... சீனு சத்யனிடம்
வந்து
மககயடுத்துக்
கசால்
க்கூடாதும்பா.... ஆனா நீ ங்க கசய்திருக்கிற இந்த உதவிக்கு..... " என்றவன்
ரமர
ரபச முடியாமல் கராம்பரவ உணர்ச்சிவசப்பட்டு " அத்தான் .... " என்றபடி
சத்யனின் கா
கும்பிட்டு
"
உறவுகளுக்குள்ள
நன்றி
என்ற
வார்த்மத
ில் விழ... சத்யன் பதறிப் ரபானான் ...
ரவகமாக சீனுமவத் தூக்கி தன்ரனாடு அமணத்து " என்ன சீனு ? .. இது என்ரனாட கடமம .... நீ ங்க எல்ர
ாரும் ரசர்ந்து மான்சிமய என்கிட்ட குடுக்கனும்னு தான்
நான் இவ்வளவு பாடு பட்டரத" என்று குரல் கரகரக்க கூறினான்... சத்யன் கசான்னதும் தான் சீனு தங்மகயின் ஞாபகம் வந்து மான்சியின் அருரக வந்தான்.... ரிஷி மான்சியின் ரதாளில் ஒய்யாரமாக சாய்ந்திருக்க ... தங்மகயின் மகப்பற்றிய சீனு " மன்னிச்சிடும்மா .... சுமம கமாத்தத்மதயும் உன் ரதாளுக்கு மாத்திட்டு சுயந " அகதல்
மா வந்துட்ரடன் " என்று கூற...
ாம் ஒன்னுமில்ர
ண்ணா.... எல்
ாத்மதயும் மறந்துடுண்ணா " என்றாள்
மான்சி சீனு மான்சியிடமிருந்து ரிஷிமய வாங்கி தனது அப்பா அம்மாவிடம் வந்தான் ... விசா
த்தின் மடியில் தன் மகமன கிடத்தி " உங்கப் ரபரன்மா " என்று கூறிவிட்டு
அரத மடியில் இவனும் தம
சாய்க்க...
கபற்ற
வயிறு
குலுங்கிப்
ரபானது
....
ரபரமன
ஒரு
மகயாலும்
மகமன
மறு
மகயாலும் அமணத்துக் ககாண்டாள் .... கமல்
கமல்
ஆனந்த கண்ண ீர் ஓய்ந்து ... க
ஹீரராவானான்... எல்ர
க
ப்பு திரும்பியது...... ரிஷிதான்
ார் மடியிலும் மாறி மாறி தாவிக் ககாண்டிருந்தான்...
சீனு தன் மமனவியிடம் பழனிமய காட்டி " இவர் அத்தாரனாட அப்பா சல்மா" என்று அறிமுகம் கசய்ய.... சல்மா அவர் கா
ிலும் வழ்ந்து ீ ஆசிர்வாதம் வாங்கிக்
ககாண்டாள்.... மான்சியின் அழகில் சல்மா கூட மயங்கிப் ரபானாள்...... நாத்தனாரின் மககமள பற்றியபடி விடாமல் நின்றிருந்து சத்யனின் கபாறாமமமயத் தூண்டினாள் சல்மாவும் மான்சியும் ரசர்ந்து அமனவருக்கும் அவசரமாக சமமயல் கசய்தனர் .... விசா
ம் ரபரமன விட்டு எழுந்திருக்கரவயில்ம
...
எல்ர
ாரும் சாப்பிடும் ரபாது ஹம்சன் மட்டும் முகம் வாடியிருக்க... சத்யனுக்கு
அவன் மனம் புரிந்தது .... தனக்கு எதிரர இருந்த மான்சிமயப் பார்த்து " மான்சி இவங்கல் சாப்பிட
ாம்
சாப்பிடட்டும்... நாம
ாம் " என்று கசால்
கரண்டு ரபரும்
ஹம்சன் வட்டுக்குப் ீ ரபாய்
... மான்சி சரிகயன்று தம
யமசத்து உடரன எழுந்து
ககாண்டாள் ... ஹம்சன் கநகிழ்ந்து ரபாய் சத்யனின் ரதாளில் சாய்ந்து ககாள்ள... சத்யன் ஏன் கசான்னான்
என்று
எல்ர
ாருக்கும்
புரிந்ததால்
யாரும்
வற்புறுத்தாமல்
அமமதியானார்கள் ... வந்தவர்கரளாடு
சீனு
சல்மா
தம்பதிகளும்
ரசர்ந்து
ககாள்ள...
எல்ர
ாரும்
ஹம்சனின் வட்டுக்கு ீ கிளம்பினார்கள்.... ஹம்சன் சிறு மபயன் ரபா மதிய கம
உணவுக்குப் ந்து
வந்து
பின்
கதமவ
துள்ளிக்ககாண்டு ரபாய் கதமவத் தட்டினான்.. குட்டித்
தூக்கத்தில்
திறந்தாள்......
இருந்த
கவளிரய
கம
இருந்த
ச்கசல்வி
தூக்கம்
கூட்டத்மதப்
பார்த்து
மிரண்டுதான் ரபானாள்... ஏரதா பிரச்சமன என்று பயந்தவளாக் ரவகமாக வந்து ஹம்சமன கட்டிக்ககாண்டு அவன் கநஞ்சில் முகத்மதப் பதித்து... அவன் இடுப்மப இரு மகயாலும் இறுக்கிக் ககாண்டாள்....
ஹம்சனுக்கு
அவள்
மனம்
வந்திருக்காங்க... எல் கமல்
ிய குர
புரிந்தது
....
"
கம
நம்மமளப்
பார்க்கத்தான்
ாரும் நம்மமள ஏத்துண்டு வந்திருக்காங்க கம
...." என்று
ில் கூறவும் தான் கதளிந்தாள்...
சங்கடமாக வி
கி நின்றவமள அதிசயமாகப் பார்த்த சத்யன் " எப்படி வரமா ீ ரபசித்
திரிஞ்ச புள்மளய இப்படி ஆக்கி வச்சிருக்கிரயடா மாப்ள" என்று ஹம்சமன ரக
ி
கசய்ய ... " ரபாங்க அத்திம்ரபர் .... " ஹம்சன் சங்கடமாக சிரித்தாலும் சட்மட கா
மர தூக்கி
விட்டுக் ககாண்டான்.... கம
ச்கசல்வியின் கவகுளியான குழந்மத முகத்மதப் பார்த்து விசா
கமாத்தமாக
இறங்கிப்
ரபானது...
கா
ில்
விழுந்து
த்தின் மனம்
கும்பிட்டவமளத்
தூக்கி
ரதாரளாடு அமணத்துக் ககாண்டாள் மான்சியும் சத்யனும் ஹம்சனுடன் அமர்ந்து கம
ச்கசல்வி சமமத்த சாப்பாட்மட
சாப்பிட்டனர்... ஹம்சன் அத்திம்ரபர் அத்திம்ரபர் என்று சத்யமன அமழக்க .... " அய்ய இகதன்ன அத்திம்ரபரு மவக்கப்ரபாருன்னு கிட்டு? அக்கா வூட்டுகாரமர ஒழுங்கா மச்சான்னு கூப்பிடு " என்று கம எல்
ாம்
சுபம்...
அதட்டியதில் கவங்கரடசன் கூட சிரித்துவிட்டார் ....
எல்ர
ாரும்
ந
ம்
என்பது
ரபால்
கமாத்த
குடும்பமும்
சந்ரதாஷத்மத ஆமடயாக அணிந்தது அரத சந்ரதாஷத்ரதாடு எல்ர சத்யன்
மான்சி
ாரும் சத்யனின் வட்டுக்கு ீ வந்தனர் ....
இருவருக்கும்
திருமணம்
ஆரம்பிக்க.... " ஆமாங்கய்யா,, ஒரு நல்
கசய்வதுப்
பற்றிய
ரபச்மச
நாள் பார்த்து நாங்க கபாண்ணு ரகட்டு
வர்ரறாம்... அப்புறமா ஒருநாள் பார்த்து நிச்சயதார்த்தம் வச்சுக்க
ாம்...
கபாறவு
நீ ட்டிக்
கல்யாணத்துக்கு
ரபாக... சத்யன் கி
நாள்
மவக்க
பழனி
ாம்
"
என்று
மாரி
ககாண்ரட
ியுடன் மான்சிமயப் பார்த்தான் .... அவளும் மிரண்டு ரபாய்தான்
அவமனப் பார்த்தாள் .... " அகதல்
ாம் ரவணாம் மாமி,, ஏற்கனரவ அவா கரண்டு ரபரும் கராம்ப நாள்
காத்திருந்துட்டா....
இன்னும்
முடிச்சிட
என்ற
ாரம
"
கவங்கரடசமன ரகட்க...
காக்க
ஹம்சன்
மவக்கனுமா? ஒரு "
அப்பா
நீ ங்க
வழியா
என்ன
கல்யாணத்மத
கசால்ரறள்
?" என்று
" நான் என்ன கசால்றது... மாப்பிள்மளக்கு கதரியாததில்ர
.... அவருக்கு எல்
ாம்
கதரியும்... அவருக்கு எது சம்மதரமா அதன்படி கசய்ங்ரகா..." என்று கூறியதும் .... " அவருக்குத் தாரன??... அமத என்னாண்ட ரகளுங்ரகா கசால்ரறன்... நாமளக்ரக ரமரரஜ் ரவணும்னு கசால் ஒருவழியாக எல்ர
ாரும் க
ஐந்தாறு
மாதம்
நாளில்
திருப்பறங்குன்றம்
ஓட்ட
ிர
ிட்டார் " என்றான் ஹம்சன் குறும்பாக... ந்து ரபசி ... திருமண மண்டபம் ரவண்டும் என்றால்
காத்திருக்க
ரவண்டுரம முருகன்
என்பதால்
...
அடுத்த
சன்னிதானத்தில்
பதிமனந்தாவது
திருமணம்
தங்களது
ரய சாப்பாடும் ஏற்பாடு கசய்வது என முடிவு கசய்யப்பட்டது ...
ஆனாலும் பதிமனந்து நாளா என்று வருந்தினர் சத்யனும் மான்சியும் ..... சீக்கிரம் வரும்
அந்த
கபான்னாள்
ஆறுதல் கசால்
என்று
இருவரும்
பார்மவயால்
ஒருவருக்ககாருவர்
ிக் ககாண்டனர் ....
" நி
ா ஒளிக்கீ ற்றடிக்கும் நீ ள இரவு.....
" ஒரு ரபரழகு நி
ா தன் ரம
ழகு காட்ட....
" அன்று தான் வழ்ந்ரதன் ீ காத
ில்....
" உமறந்த என்னுள் உயிர் இருக்கிறதா.... " என்ற சந்ரதகம் இன்று வமர தீரவில்ம
சத்யன்
மான்சி
திருமணம்,, குயி திருமணம்,,
திருமணம்,, பூவுக்கும்,, அமத
!!!
பாதுகாக்கும்
ரதாட்டக்காரனுக்கும்
ின் கசாந்தக்காரியான இந்த மான்குட்டிக்கும்,, சிங்கக்குட்டிக்கும்
கதய்வயாமனமய
மணந்த
முருகனின்
சந்நிதானத்தில்
...
இந்த
ரதவகன்னிமகக்கும் ரதவக்குமாரனுக்கும் திருமணம் .... முக்கியமானவர்களில்
முதன்மமயான
ஓடிக்ககாண்டிருந்தார்.... மாட்டிக்ககாண்டு எல்
சத்யன்
சுப்பு
கூட
ஆளாக
எடுத்துக்
சுப்மபயா
ககாடுத்த
சினிமா
தான்
இங்குமங்கும்
ைீன்மஸயும்
சட்மடமயயும்
ஹீரரா
ஸ்மட
ில்
வந்திருந்த
ாவற்மறயும் இழுத்துப் ரபாட்டுக் ககாண்டு கசய்தான்...
ஒரு மூம
யில் நின்றிருந்த கவங்கரடசன் தனக்கு எதிரர இருந்த திர
ா திரிபுரம்
இவர்களின் மாமனாரிடம் சத்யனின் கபருமமமய நீ ளமாக ரபசிக்ககாண்டிருந்தார்.... இடுப்பில்
ரபரனுடன்
அந்த
வழிரய
வந்த
விசா
ம்
"
இருக்கிற
ரவம
மய
பார்க்கப்படாரதா?.... அப்புறமா ரபசிண்டா ரபாறது" என்று கடிந்து விட்டு கசல் சம்மந்தியிடம் கசால்
ிவிட்டு மமனவியின் பின்ரனாடு ரபானார் கவங்கடசன்....
....
தமரயில் மண்டியிட்டு அமர்ந்து கம ககாண்டிருந்த ஹம்சனின் தம எம்புட்டு ரவம இகதல்
ச்கசல்வியின் பட்டுப்புடமவமய சரிகசய்து
யில் கநாட்கடன்று ஒரு குட்டு மவத்த சல்மா "
கிடக்கு? நீ இங்க வந்து கபாண்டாட்டிக்கு ரசம
கட்டிவிடுறியா?
ாம் நாங்கப் பார்த்துக்கிரறாம்... நீ ரபாய் இருக்குற ரவம
என்று மமத்துனமன அதட்டவும்... ஹம்சன் தம
மயப் பார் "
மய தடவியபடி எழுந்து அசடு
வழிந்தபடி நிற்க்க.... "
சல்மா
அக்கா
கிட்ட
இதுதான் ரகட்கம
ரசம
மாத்தி
கட்டிக்கிரறன்னு
நான்
கசான்ரனன்க்கா....
.... அண்ணிக்ரக என் அண்ணன் தான் கட்டிவிடுறாரு ... நீ வா
நான் கட்டிவிடுரறன் கசால் வாட்டி
மய
மாத்தி
ி ... நான் நல்
கட்டி
ரசம
புருஷமனப் பற்றி புகார் கூறினாள் கம
ா கட்டிருந்த ரசம
யரவ
கசக்கிப்புடுச்சு"
மய அவுத்து நாலு சிறுப்
கபண்ணாய்
ச்கசல்வி ...
" அடப்பாவி ,, உங்கண்ணன் எப்படா எனக்கு புடமவ கட்டிவிட்டாரு?... அதுவும் நீ பார்த்த
மாதிரி
கசால்
ிருக்க"
என்ற
சல்மா
ஹம்சமன
அடிக்க
மக
ஓங்க....
ஹம்சன் சிரித்தபடி நழுவி ஓடியபடி " கபாண்ணுங்க பட்டுப்புடமவ வாங்கறரத புருஷமன கா
டியில் மண்டியிட வச்சு புடமவமய சரி பண்ணதாரன " என்று
கூறினான்.... மாரி கூட பட்டுப்புடமவ தான் கட்டியிருந்தாள் .... ஆனால் பழனி இருந்த பரபரப்பில் மமனவியின் புடமவமய அவர் சரி கசய்யவில்ம
.... விசா
ம் தான் ... " சித்த
இருங்ரகா மண்ணி ... நான் சரி பண்ரறன் " என்று மாரிக்கு உதவினாள்.... சீனு,, என்ன கசால்வது... பாவம் நிற்க ரநரமில்ம கசால்
அவனுக்கு... சத்யன் எவ்வளவு
ியும் ரகட்காமல் இத்தமன வருடமாக தான் ரசமித்து மவத்திருந்த கமாத்த
பணத்மதயும் தனது தங்மகக்காக கச
வு கசய்து ககாண்டிருந்தான் .... சீர்வரிமசப்
கபாருட்கள் சத்யனின் வட்டில் ீ ககாண்டு ரபாய் இறக்கிவிட்டு வந்திருந்தான்.... இவர்கள் எல்ர
ாமரயும் விட முக்கியமான ஒரு நபர் மூம
ககாண்டிருக்க... கம
பழனி
அவமர
கசய்துககாண்டிருந்தார்....
ச்கசல்வியின் அப்பா கசௌந்திரபாண்டி தான் அவர்.... தாய்மாமனுக்கு தகுந்த
மரியாமத தரவில்ம விஷயம்
சத்யன்
.... என்று ஒன்றுமில் வமரப்
ரபானது
சத்யனுக்குத் கதரியும் .... கம விழுந்தால் எல் கம
சமாதானம்
யில் நின்று முறுக்கிக்
....
ாதமத ஊதிக்ககாண்டிருந்தார்.... மாமாவின்
முருக்கல்
எதற்க்ககன்று
ச்கசல்வியும் ஹம்சனும் வந்து அவர் கால்களில்
ாம் சரியாகப் ரபாய்விடும்....
ச்கசல்விமயத்
ரதடி
,,
ஹம்சமனயும்
கசௌந்சிரப்பாண்டியிடம் வந்தவன் ... " ம் கரண்டு ரபரும் கால்
அமழத்துக்ககாண்டு விழுங்க... அவரு
ஆசிர்வாதம் பண்ணாம எங்க ரபாயிடுறாருனு பார்க்கிரறன் " என்று மிரட்ட
ாக
கூற.... ஹம்சன் தன் மமனவிமய இழுத்துக் ககாண்டு மாமனாரின் கா
ில் விழுந்தான் ....
உடரன இரண்டடி பின்வாங்கிய பாண்டி " யாரும் என் கால்
விழ ரவண்டாம் "
என்று கூறிவிட்டு விடு விடுகவன ரவறுபக்கம் கசன்றார் ... கம
அழுதபடி நிமிர... ஹம்சன் மமனவிமய அமணத்துக் ககாண்டு " கிராமத்து
மனுஷன்
கம
,, உடரன
தன்ரனாட
வம்மப ீ
விட்டுட்டு
கவளிய
வரமுடியாது..
ரபாகப்ரபாக சரியாப் ரபாய்டும் என்றான்.... சத்யன்
அவர்கமள
காதல்
சரியாயிடுவாரு... நீ கவம திர
ஆறுதம
ரசித்து
"
ஆமா
கம
,,
சீக்கிரமா
ப்படாத" என்றான்...
ாத்தமாவும்... திரிபுரசுந்தரியும் மான்சிமய மணமகளாக தயார் கசய்தனர்...
தங்கக் குடத்துக்கு கபாட்டு மவத்தது ரபான்று ஒரு அழகு.... கவள்மளத் தாமமர ரமனியாளுக்கு
தங்கச்
சரிமகப்பட்டுடுத்தி
....
கபாடித்த
கற்க்கள்
ககாண்ட
கசயற்க்மக நமககள் ரபாட்டு.... நீ ண்ட கரிய விழிகளுக்கு கார்வண்ண மம தீட்டி... அவளின் கசம்பவள இதழ்களுக்கு சிகப்புச் சாயமிட்டு ... ஏழாம்பிமற கநற்றியில் கசஞ்சாந்துப் கபாட்டு மவத்து.... அவளின் தாமமரத் தண்டு மககளுக்கு மட்டுமல் அன்னம்
ரபான்ற
அழகுமடய
அவளின்
தங்கப்
பாதத்துக்கூட
மருதாணியிட்டு
சிவப்கபழுதியிருந்தனர்... பார்த்தால் பசி தீரும் என்று பாட்கடழுதியவர் மான்சிமயப் பார்த்தால்..... பார்த்தால் பாட்டு வரும் என்று தான் எழுதியிருப்பார்..... பியாரனாவில் விரல் பட்டால் வரும் ஓமச ரபா இரண்டு
... அவளின் ஒவ்கவாரு அமசவும் இமசதான்... தங்மககளும்
ஆளுக்ககாரு
அவர்களுடன் சல்மாவும் கம
பக்கமாக
மான்சிமய
அமழத்து
வர...
ச்கசல்வியும் ரசர்ந்து ககாண்டனர் ....
சுவாமி சந்நிதானம் .. சத்யன் பட்டு ரவட்டி சட்மடயில்.... சீனு அணிவித்த தங்கச் கசயின் கழுத்தில் புரள... கநற்றியில் திருநீ ரு மவத்து ... கம்பீ ரமாக நின்றிருந்தான்... ஹம்சன் சத்யனின் பக்கத்தில் அவன் மககமளப் பற்றியபடி.... திருமணத்திற்கு நிமறய ரபமர அமழத்திருந்ததால் சந்நிதானத்தில் கூட்டம் தான்... திடீகரன்று கூட்டம் பரபரப்பானது ...
ரதவமத
வர
வழிவிட்டனர்
...
பாமவ
வரும்
பாமதயில்
கசன்றது ... பாதம் பார்த்த அவன் விழிகள் கமல்
ரமர
சத்யனின்
பார்மவ
றியது பாமவயின் முகம்
பார்த்தது .. இவள்
கபண்ணா?
அனுப்பயவன்
நி
யார்
வா?
...
நி
? அம்மம்மா....
மவ
கபண்ணாக
கசதுக்கி
இந்த
கட்டழகியின்
கார்வண்ண
ஒற்மற முடியாக ரவண்டும் என்றார தவம் கசய்ய ரவண்டும் ரபா கசத்தவனுக்கு கண்கமள....
ரமாட்சம் இந்த
ஓராயிரமாண்டு ஒற்மறக்கா
ிருக்ரக? இகதன்கன கண்களா? அல்
ரவண்டும்
என்றால்
கூசும்
அழகியின்
கண்
ஆமட
பார்த்துவிட்டுப் கண்கமள
கட்டி
கூந்த
ின்
ில் நின்று
து தூண்டி
ரபாகட்டும்
கண்டவனுக்கு
ா?
இவள் சாப
விரமாட்சனம் உண்டு... கசார்கத்திலும் இடமும் உண்டு ...... பாதம் தமரயில் படாமல் பதுக்கி பதுக்கி நடந்து வந்து சத்யனின் அருகில் நின்றாள் ....
பிரமிப்பு
அக
ாமல்
நின்றிருந்தவமன
ரகசியமாக
விர
ால்
தீண்டினாள்...
சட்கடன்று விழித்த சத்யன் பக்கத்தில் நின்றவமளப் பார்த்தான்... இந்த அழகு கமாத்தமும் எனக்கா? மூச்சு முட்டியது சத்யனுக்கு ... ♥ இவள் கபண்ணா? அல்
து ரபரழகியா ♥
" என்னிடம் வார்த்மதகளுக்கு... " பஞ்சமிருந்தாலும் ... " உன்மனப் பற்றிய வர்ணமனக்குப் ... " பஞ்சமில்ம " நி " ரபாதவில்ம
வும்,, ம
யடி... ரும் ,,
ரய உன்மன வர்ணிக்க ....
" ரவறு உதாரணச் கசால்த் ரதடி.... " வதியில் ீ அம
கிரறனடி .....
♥இவள் கபண்ணா? அல்
து ரபரழகியா ♥
யாரரா அவமனத் தட்டி " தீபாரதமனப் பாரு சத்யா" என்றனர் ... சத்யன்
திரும்பி
சுவாமிமயப்
பார்த்தான்
...
மககூப்பி
கண்மூடினான்
...
"
என்னவளுக்கு அழமக ககாடுத்த நீ அதற்கான ஆயுமளயும் ககாடு முருகா" என்று மான்சிக்காக ரவண்டினான்.... மான்சியும் மககூப்பி கண்மூடினாள் .... " சூரியனுக்காக ஒற்மற கா
ில் தவம்
கசய்யும் சூரியகாந்திமயப் ரபால்,, என் வாழ்வு என்றும் இவருக்காகரவ வாழ்ந்து
முடியரவண்டும் .... உ
கம் இருக்கும் மட்டும் இவரது உயிர் இருக்கரவண்டும்....
ஷண்முகா" சத்யனுக்காக ரவண்டினாள் மான்சி .... அர்ச்சமனத் கநற்றியில் திருமாங்க
தட்டி
ிருந்து
மவத்தான்.... த்மத
எடுத்து மவத்த
வாங்கங்ரகா
"
ஐயர்
ககாடுத்த
விரல்கமள ஐயர்
குங்குமத்மத
எடுக்க
சத்யனின்
மான்சியின்
நிமிடங்கள்
ரதாமளத்
ஆனது
தட்ட...
"
மீ ண்டும்
உயிர்த்தான் .... மகயில் மாங்கல்யத்மத வாங்கிக் ககாண்டு மான்சியின் கழுத்தில் கட்டும் முன் சுற்றிலும் பார்த்தான்.... அரதா அவன் .... இரண்டு முமற நின்று ரபான சத்யனின் திருமணம் ... மூன்றாவது முமறயாக ஒரு அழகுப் கபட்டகத்துடன் நடப்பமத கண்டு கண்க சத்யன் வி
ங்கியபடி அவன் அம்மா ... தம
யமசத்து
தன்
தாமய
அருகில்
அமழத்தான்
...
மாரி
கூட்டத்மத
க்கிக்ககாண்டு சத்யனின் அருகில் வந்தாள்... பின்ரனாடு பழனியும் .... சத்யன்
தன் மகயி
ிருந்த தா
ிமய தன் அம்மாவின் மகயில் ககாடுத்து " நீ கும்பிட்டு
குடும்மா " என்றான்... மாரிக்கு மககள் நடுங்கியது " நானா சாமி ?" என்று மகனிடம் ரகட்க... " ம் என் சாமி நீ தான்ம்மா.... நீ கும்பிட்டு உன் மகயா
குடு நான் கட்டுரறன் "
என்றான் சத்யன் .... மாரி கண்ண ீர் தழும்ப கண் மூடி திருமாங்கல்யத்மத தனது கநற்றியில் மவத்து அத்தமன கதய்வங்கமளயும் ரவண்டிக்ககாண்டு மகனிடம் ககாடுக்க... சத்யன் வாங்கி ,, ம
ர் முகத்தாள்,, மான் விழியாள்,, தாமமரத்தண்டு ரமனியழகி,,
கவள்ளிப்பதுமமயாம் இருந்தவர்கள்
தூவிய
மான்சியின் அட்சமத
சங்குக்
கழுத்தில்
அவர்கமள
மூழ்க
கட்டினான்... மவத்த
சுற்றிலும் பரபரப்பான
நிமிடங்கள்.... சத்யன் நடப்புக்கு வர நிமிடங்கள் ஆனது .... பக்கத்தில் தம நின்றவமளப் பார்த்தான் .... கட்டிவிட்ரடன்,,, தா
தாழ்த்தி
ி கட்டிவிட்ரடன்,, என் மான்சி இனி
என் மமனவி.... இந்தப் ரபரழகுப் கபட்டகம் என் கசாந்தம் ... கர்வத்தில் கூட கண்ண ீர் வருமா? வந்தது ... சத்யனுக்கு
மான்சி மமனவியான
கர்வத்தில் கண்ண ீர் வந்தது .... . மமனவியின் ரதாளில் மகப் ரபாட்டு தன்னுடன் ரசர்த்துக்ககாண்டான்... நிமிர்ந்த மான்சியின் கண்ணிலும் கண்ண ீர் தான் ... சி ஆனால் ப
நாள் ரபாராட்டம்தான்...
யுகங்களாக காத்திருந்து மகப் பற்றியது ரபான்று இருந்தது ..... ஒட்டிக்
ககாண்டாள் தன் கணவனுடன்....
அங்கிருந்த அத்தமனரபரின் கண்களும் க பாசச் சிமறக்குள் சிக்கி காதம
ங்கியது....
மறுத்த ராமமன ரபாராடி மீ ட்ட புதிய சீமத
மான்சி .... புது மமனவியின் மகத்தளம்ப் பற்றி அப்படிரய தன் தாய் தந்மதயர் கா
ில் விழுந்தான் சத்யன்....
மாரி மகமன அள்ளி மார்ரபாடு அமணத்துக் ககாண்டாள்.... அவளின் நீ ண்டநாள் விரதத்துக்கு ... கதய்வம் ககாடுத்த வரம்... மருமகள் மான்சிமய மறு மகயால் அமணத்துக் ககாண்டாள் ... திருமணம் முடிந்து மணமக்கள் சத்யன் வடு ீ வந்தனர் .... விளக்ரகற்றி மவத்தாள் மான்சி....
பால்
பழம்
சாப்பிட்டுவிட்டு
மான்சியின்
தாய்வடு ீ
கசன்றனர்
....
மறுவடுக்காக.... ீ முன்பிருந்த அரத
வடுதான்.... ீ சீனு ரவறு கபரிய வடாகப் ீ பார்த்து எல்ர
ாரும்
ஒன்றாக
ாம்
நாள்
இருக்க
என்றதும்
....
"
தங்கிட்டுப் ரபாங்க... ரவணாம்னு கசால் தங்க விரும்பம உங்களுக்கு இருக்கிற
எல் ம
ாரும்
வாங்க...
வந்து
நாலு
... நாங்க யாரிடமும் நிரந்தரமா வந்து
.... ஏன்னா என் மத்த கரண்டு கபாண்ணுங்க வட்டு ீ மனுசங்களா
எந்த
அவமானமும்
இடத்துர
ரய
ரநரக்கூடாது...
இருந்துடுங்க
"
என்று
அதனா
எல்
பிடிவாதமாக
ாரும்
அவாவா
மறுத்துவிட்டார்
கவங்கரடசன்... சத்யனுக்கும்
அவர்
கசய்துவிட்டான்....
கசான்னது
பிறப்பி
ிருந்ரத
நியாயமாகப் ஊறிப்
ரபான
பட ைாதீய
சீனுமவ
சமாதானம்
ககாள்மககளி
ிருந்து
அவ்வளவு சீக்கிரம் கவளிரய வரமுடியாரத? விசா வி
ம் தான் ஆரத்தி சுற்றினாள்.... அன்று சிமற கசன்று என் மகமள விட்டு
கிப் ரபாய்விடு என் மடிப்பிச்மச ரகட்ட அரத மகயால் என்று மருமகனுக்கு
ஆரத்தி சுற்றினாள் .... அரத
சிந்தமனரயாடு
நிமிர்ந்தவமளப்
பார்த்து
சத்யன்
சிரிக்க...
விசா
மும்
சிரித்துவிட்டாள்... இருவரும் தனியாக சிரிப்பமத கண்டு மற்றவர்கள் குழப்பத்துடன் பார்க்க ... " எனக்கும் மாப்பிள்மளக்கும் ஒரு கணக்கிருந்தது... அவர்தான் கையிச்சார் " என்றாள் விசா " புரியம
ம்...
ரயடி விசா
ம் " கவங்கரடசன் ரகட்க...
" ரவணாம் மாமி " என்று சத்யன் தடுக்க தடுக்க ... விசா
ம் சத்யமன சிமறக்கு
கசன்று
ரகட்டமத
சந்தித்து
மான்சிமயத்
திருப்பித்
தரும்படி
விபரமாக
எல்ர
ாருக்கும்
ககாடுத்த
கூறினாள்
வாக்மகயும்
மாப்பிள்மளப்
பட்ட
மதிக்கிற இந்த கா
...
"
யாராண்மடயும்
காப்பாத்த
கஷ்டகமல் த்து
என்மன
முடியாம....
ாம்
என்னா
காட்டிக்ககாடுக்காம...
மான்சிமயயும் தான்
....
மறக்கமுடியாம
கபத்தவாமள
துச்சமா
எனக்கு ககாடுத்த வாக்மக காப்பாத்த அவர் எடுத்துண்ட
சிரமம் தான் மறுபடியும் என்மன அவமர பார்க்க சிமறக்கு ரபாக கசால்லுச்சு.... ஆனா நான் மறுபடியும் சிமறக்குப் ரபானப்ப அவரண்ட கசால்றதுக்கு முன்னாடிரய ' நான் குடுத்த வாக்மக மீ ற மாட்ரடன்னு' கசால் கசால்றதுன்னு
புரியாம
நின்னுட்ரடன்....
வட்டுக்கு ீ வந்ரதன்" விசா விசா
ம் கசால்
....
கவங்கரடசன்
அப்புறம்
ஆண்டவன்
விட்ட
வழின்னு
ி முடித்தாள்......
த்தின் இந்த ஒப்புதல் வாக்குமூ
கீ ரிடம்
ிட்டு உள்ள ரபாய்ட்டார் ... என்ன
மருமகனின்
ம் மீ ண்டும் சத்யனின் சிரசில் ஒரு ம மகமயப்
பற்றிக்ககாண்டு
ர்
அமமதியாக
நின்றார் ... சத்யன்
புன்னமகயுடன்
அம்ர்ந்திருக்க....
எல்ர
ாரும்
அவரவர்
ரவம
கவனிக்க கசன்றனர் .... மான்சி ரதாட்டத்துக்கு ரபானவள் இன்னும் வரவில்ம சத்யனின் பார்மவத் ரதாட்டத்து வாசம ஹம்சன்
சத்யனின்
ரதாட்டத்து பாத்ரூம்
கபட்டிமய
பாத்ரூமில்
.....
த் கதாட்டு கதாட்டு வந்தது
திறந்து
ககாண்டு
மய
ரபாய்
சத்யனுக்கான ரபாட்டுவிட்டு
உமடகமள வந்து
"
எடுத்து
அத்திம்ரபர்,,,
உங்க டிரஸ் இருக்கு ரபாய் குளிச்சிட்டு வாங்ரகா.... கராம்ப கசகசனு
இருக்ரகள் " என்று கசால் சத்யன் சிரிப்புடன் தம ரதாட்டத்து
வாச
கசன்றான்....
ில்
....
யமசத்துவிட்டு எழுந்து கசன்றான் .... ரபாகும் வழியில்
மான்சி....
நிமிர்ந்தவள்
சத்யன்
சத்யமன
தனது
நமடமய
பார்த்ததும்
ரவகப்படுத்தி
பதறியவளாய்
அருகில்
வட்டுக்குள் ீ
ஓடிவிட்டாள்... சத்யனுக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது.... என்னாச்சு இவளுக்கு ? காம
யி
ருந்து விரல்
கதாட்டாக்கூட பதறி தவிக்கிறாரள? ரயசமனயுடன் ரபாய் குளித்துவிட்டு வந்தான்.... இரவு உணவு தயாராக இருந்தது .... சத்யமனயும் மான்சிமயயும் அருகருரக அமர மவத்து
பறிமாறினார்கள்......
மான்சிக்கு
கநளிந்தவமளக் கண்டு " பிடிக்கம "
இல்
நீ ங்க
சாப்பிடுங்க"
உணரவ
இறங்கவில்ம
.....
சங்கடமாக
னா எழுந்துக்ரகா மான்சி" என்றான் சத்யன் ...
என்று
அவன்
சாப்பிடும்
வமர
பக்கத்திர
ரய
அமர்ந்திருந்தாள்....... சாப்பிட்டு முடித்தப் பிறகு மற்றவர்கள் சாப்பிட அமர.... " நான் ககாஞ்சம் கவளிரய ரபாய்ட்டு வர்ரறன் " என்று கூறி விட்டு சத்யன் கசருப்மப மாட்டிக் ககாண்டு கவளிரய கிளம்பினான்....
அவன் திரும்பி வரும் ரபாது வரட ீ கவறிச்ரசாடியிருந்தது ... சல்மா மட்டும் தான் இருந்தாள்.... " எங்கம்மா யாமரயும் காரணாம் ?" என்று ரகட்க.... " ஹம்சனும் கம
யும் மபக்
மாமி
எல்
சீனு
ரிஷி
ாரும்
உங்க வட்டுக்குப் ீ ரபாய்ட்டாங்கண்ணா . .. மாமா மாடிக்குப்
ரபாய்
படுத்துட்டாங்க
கிச்சனுக்கு ரபாவது ரபால் திரும்பி " மான்சி ரூம்
"
என்ற
சல்மா
இருக்காண்ணா ... நானும்
மாடிக்குப் ரபாரறன் கதமவ மூடிக்கங்ரகா " என்று தகவல் கசால்
ிவிட்டு திரும்பி
கவளிரய கசன்றாள் .... சல்மா கசன்றதும் வாசல்கதமவ மூடி தாழ்ப் ரபாட்ட சத்யன் மட்டும் தனியாக ஹா
ில் நின்றிருந்தான் .... நிசப்பத்தத்மத கம
த்துக்ககாண்டு அமறக்குள்ளிருந்த
மான்சியின் வமளயல் சப்தம் ரகட்டது ..... சத்யனுக்குள்
ஒரு
சி
ிர்ப்பு....
புமதயம
காணப்ரபாகும்
சி
ிர்ப்பு....
அமறமய
கநருங்கி கதமவத் திறந்து உள்ரள நுமழந்து சாத்தி தாழிட்டான் ..... ஒற்மறக்
கட்டில்
என்பதால்
தமரயில்
புதுப்
பாய்
விரித்து
பூப்
ரபாட்டு
மவத்திருந்தார்கள் .... பூக்களுக்கு நடரவ பூமவயும் அமர்ந்திருந்தாள் .... சத்யன் அடிரமல் அடி மவத்து அவமள கநருங்க பாயில் அமர்ந்தான் .... இதற்கு முன்பு ப
முத்தங்கள் பறிமாறப் பட்டிருந்தாலும் இப்ரபாது யார் முத
ஆரம்பிப்பது? சத்யன் கவட்கத்ரதாடு வி விரல்
மான்சியின்
மகமய
எடுத்து
தன்
மடியில்
மவத்தான்
ில் ....
கப் பார்த்தாள்...
கதாட்டதற்ரக
வி
கப்
பார்த்தவமள
இழுத்து
கமாத்தமாக
தன்
மடியில்
கிடத்தினான் .... " ம் விடுங்ரகா" சினுங்கியது கசந்தாமமர .... "உன்மன விடுறதுக்காடி இவ்வளவு ரபாராடி கல்யாணம் பண்ரணன்?" ரகசியமாக ரகட்டான் சத்யன் ... மான்சி
கவட்கத்ரதாடு
ஒன்னு
வாங்கிட்டு
கண்கமள
மூட
வந்திருக்ரகன்....
சத்யன் நீ யா
குனிந்தான்
"
எடுத்துக்கிறயா?
உனக்குப் நானா
பிடிச்ச தரவா?"
கிசுகிசுத்தான் சத்யன் .... " என்ன வாங்கிண்டு வந்திருக்ரகள் ?" மான்சி கண்திறந்து வியப்புடன் ரகட்க ... சத்யன் சாக்ர
தன் ட்
மகமய
இருந்தது
விரித்துக் அவன்
மூடிக்ககாள்ள ... சத்யன் சாக்ர ரபாட்டுக்ககாண்டான்
காட்டினான்....
மகயில்....
ைரிமக
மான்சி
ரபப்பரில்
சுற்றப்பட்ட
கவட்கத்ரதாடு
முகத்மத
ட்மடப் பிரித்து பாதியாக உமடத்து தன் வாயில்
மான்சிமய
இழுத்து
தன்
மககளில்
சாய்த்து
"
எத்தமன
முமற நீ எனக்கு சாக்ர
ட் குடுத்த? இப்ரபா நான் குடுக்கிரறன் வாங்கிக்க" என்றபடி
அவள் வாரயாடு தன் வாய் பூட்டி வாய்க்குள் இருந்த சாக்ர
ட்மட மான்சியின்
வாய்க்கு மாற்றினான்..... " ம் ம் ம் " என்று தினறியபடி அவன் ககாடுத்தமத வாங்கிக்ககாண்டாள் .... அவன் மடியி
ிருந்து எழுந்தவள் " ச்சீ முரடு " என்று கசல்
ஒழுகிய சாக்ர
ட் க
ந்த எச்சிம
மாக கூறியபடி கமடவாயில்
நாமவ நீ ட்டி துமடத்தாள் ....
அவள் நாக்மக நீ ட்டி அப்படித் துமடத்து விழுங்கியமத கண்ட சத்யனுக்கு ஒரு மாதிரி
ரபாமதரயற்ற....
மீ ண்டும்
அவமள
இழுத்து
தன்
மடியில்
சாய்த்து
உதடுகமள கவ்விக்ககாண்டான் .... இங்ரக
முத்தம்
புரியவில்ம பற்கள்
பறிமாறிப்
பட்டதா
? முத்தம்
களவாடப்பட்டதா? இருவருக்குரம
.... மூச்சு முட்டிப் ரபானது இருவருக்கும் .... உதடுகள் சப்பும் சப்தம்...
ரமாதும்
சப்தம்...
நாக்குகள்
நீ மர
உறிஞ்சும்
சப்தம்....
உடல்கமள
உட்சபட்சமாக உசுப்ரபற்றும் சப்தங்கள் .... சட்கடன்று
அவமள
விடுவித்தான்
சத்யன்
....
ரதாள்கமளப்
பற்றி
கண்கமளப்
பார்த்தான் .... மூடிக் ககாண்டாள் மான்சி .... அப்படிரய பாயில் படுக்க மவத்தான் .... எழுந்து நின்று மககட்டி நின்று பாயில் படுத்திருந்த ம
ர்ந்திருந்த பாரிைாதத்மத
கண்ககாட்டாமல் பார்த்தான் ... சட்மடமய கழட்டி ரபாட்டுவிட்டு அவள் பக்கத்தில் மண்டியிட்டான் .... முந்தாமன மூடிய
அழகில்
அவன்
கண்கள்
ரமய்ந்தது
....
முந்தாமனமய
வி
க்க
மக
மவத்தான்... அவன் மகக்கு ரமல் மான்சி மகமவத்து தடுத்தாள்.... " விடு மான்சி " ரகசியமாய் அதட்டினான் ... "ம
ட்மட நிறுத்துங்ரகா " என்று மான்சி கமல்
" இல்
,, எனக்கு கவளிச்சத்து
தான் எல்
ச் கசால்
....
ாம் ரவணும் " சத்யன் பிடிவாதமாக
கசான்னான் மான்சியிடம் அமமதி ... அவன் ரகட்டு எமததான் அவள் மறுத்திருக்கிறாள் ? " ம் ம் " என்று சிவந்து ரபான முகத்ரதாட கூற.... சத்யன் தன் நி
வின் ஆமடகமள கமளந்தான் .... புடமவமய எடுத்ததும் புத்தி
மாறிப்
சத்யன்
ரபான
...
அடுத்ததாக
ரவிக்மகக்கு
விமட
பித்தனாகிப் ரபானான் .... உள்ரள உள்ளாமட கஎந்ற ஒன்று இல் மான்சி வி
மககளால்
க்கினான் ....
தன்
க
சங்கமள
மமறக்க
....
சத்யன்
ககாடுத்தான்
....
ரவ இல்ம
....
அவள்
மககமள
கவண்மண உருண்மடகள் ரபான்று தழும்பும் தங்கநிறத் தனங்கள் .... மல் நிம
ாந்த
யில் இப்படியும் சரியாமல் அப்படியும் சரியாமல் சிறிய கருநிற வட்டத்தின்
நடுரவ சின்னஞ்சிறிய காம்மப விமடத்துக் ககாண்டு... சத்யன் தனக்கு இரண்டு கண்கமள மட்டுரம ககாடுத்த கடவுமள சபித்தான் .... ஆள்காட்டி
விரம
மட்டுரம
நீ ட்டித்
அழுந்தியரத தவிர குலுங்கவில்ம ஒரு
மக
ரபாதவில்ம
....
கதாட்டு
அழுத்திப்
.... மகமய அக
இரண்டு
பார்த்தான்
....
குன்று
விரித்து அள்ளப் பார்த்தான் ....
மகமயயும்
ரசர்த்து
வ
ப்பக்க
மார்மப
அள்ளினான் .... முத்தமிட துடித்த உதடுகமள கமாத்தமாக பதித்தான் ... முத்தம் ரபாதவில்ம
அவனுக்கு .... கசப்புச் சிம
யழகியின் கசதுக்கி மவத்த
மார்பின் காம்மப கவ்வியது சத்யனின் உதடு .... மான்சியின் உடல் நடுங்கியது ... நாவால் காம்மப நிரடினான்,,, நிமிர்ந்தது,, உதடுகளுக்குள் மவத்து நசுக்கினான்... விமறத்தது.... பற்களால் கமன்மமயாகப் பற்றி கடித்து இழுத்தான் ... நீ ண்டது .... இப்ரபாது உறிஞ்ச ஆரம்பித்தான் ... மான்சியின் தம
கவட்கப்
ரபார்மவ
வி
கி
ரவட்மக
வந்து
மூடியது
....
சத்யனின்
மயப் பற்றி தனது கநஞ்மச உயர்த்தினாள் .... சத்யனின் ஒரு மக அடுத்த
மார்புக்கு
தாவியது
....
அமுக்கியது,, வருடியது, கமாத்தமாகப்
பற்றி
குவித்துப்
மான்சிக்கு
காம்புகள்
பார்த்தது ,, வாய் வ
வ
ிக்கும்
வமர
விடவில்ம
ிக்க ஆரம்பிக்க.. அவன் தம
மான்சியிடம்
உதட்மடக்
இந்த
வித்தகன்
...
மயத் தூக்கி உதட்மட கவ்வினாள் ...
ககாடுத்துவிட்டு
மககமள
தனது
இடுப்புக்கு
எடுத்துச்
கசன்று ரவட்டிமய அவிழ்த்தான் .... மான்சியின் மீ து படர்ந்தவனின் உறுப்பு அவள் கதாமடயில் உரசியது .... மான்சி
உணர்ந்தாள்
அவனின்
உந்துதம
....
முத்தமிட்டவள்
சட்கடன்று
வி
கி
படுக்க..... அவமளத் திருப்பியமணத்த சச்யன் " என்ன மான்சி?" என்று ரகட்க.... " ம்ஹூம் " என்றாள் ,, குர
ில் ர
சாக பயம்....
சத்யன் அவமள அமணத்து முதுமக வருடி " பயப்படாத.... " என்றான் ஆறுத அவன் மககள் மான்சியின் கீ ழாமடயின் முடிச்மச ரதடியது .... " அது இருக்கட்டுரம " ஸ்வரம் ரபால் ரபசினாள் மான்சி ..... " அரதாட எப்புடி முடியும் ?" சத்யனும் அறியாதவனாய் ரகட்டான்....
ாக....
" ம் ம் " என்றவள் மகமய வி
க்கிக் ககாள்ள... எழுந்து அமர்ந்த சத்யன் முடிச்மச
விடுவித்து கால் வழியாக கமல்
கமல்
கீ ழிறக்கினான்... கவளிச்சத்துக்கு வந்த
கபண்மம அவமன வழ்த்தியது ீ .... சின்னஞ்சிறிய மகயளவு கபட்டகத்மத மான்சி இரு மகயால் கமாத்தமாக மூடிக்ககாள்ள... சத்யனுக்கு ரகாபம் கூட வந்துவிட்டது.... எத்தமன
நாள்
காத்திருப்புக்கு
கிமடத்த
பரிசு
இது...
இமத
காணமுடியாமல்
மகயால் மூடுகிறாரள? மான்சியின்
இரண்டு
அங்ரகரய நிம
மகமயயும்
வி
க்கி
விரித்துப்
பிடித்தான்
....
பார்மவமய
க்க விட்டான் .... அந்த அற்புத புமதயலுக்குப் பாதுகாப்பாக புதர்
மூடியிருந்தது .... கபான்நிற புதுகவிமத அவளது கபண்மம.... சத்யனின்
உணர்வுகள்
முத்தமிட்டான்
எல்
புதரின் மீ து
ாம் ...
ஒன்றாய்
மன்மத
கிளர்ந்தது
வாசமன
....
மயங்க
கமல்
மவத்தது
கவிழ்ந்து ...
மீ ண்டும்
முத்தமிட்டான்.... மீ ண்டுகமாரு முத்தம் ... இம்முமற முத்தம் நீ டித்தது ... முகத்மதப்
புரட்டிகயடுத்தான்
அங்ரகரய...
சத்யனின்
மீ மச
முடியும்
அவளின்
கபண்மம ரராமங்களும் சண்மடயிட்டுக் ககாண்டன.... இதழ் விரித்து உதடு பதித்தான்.... நாக்மக நீ ட்டி நீ மர சுமவத்தான் .... பற்களால் மன்மத கமாட்மட கடித்து உச்சத்தில் சி
ிர்க்க மவத்தான் .... சத்யன் சுமவக்க
சுமவக்க மான்சியின் கபண்மம நீ ரூற்று ஆனது .... அவளின் புட்டத்தில் மகவிட்டு தூக்கிப்
பிடித்து
முகத்மதப்
புத்தகத்மத புரட்டிப் படிக்கும்
புமதத்தான்
.....
அவன்
கசய
ில்
ஒரு
கவிமதப்
யம் இருந்தது ....
முடியுமா முடியாதா இந்த தவிப்பு என்று புழுரபால் புரண்டவள் கபாங்கியதும் தான் விடுவித்தான் சத்யன் .... மயங்கிப்
ரபாய்
கிடந்தவமளப்
பார்த்தபடி
தன்னிடமிருந்த
மிச்ச
ஆமடமயயும்
உதறியவன் அவள் மீ து படுர்ந்தரபாது .... " கராம்ப கூச்சமாருக்கு... கபட்சீட்டாவது குடுங்ரகா " என்று மான்சி ககஞ்சுத சத்யன்
இப்ரபாது
அவள்
ாய் ரகட்க
கூச்சத்மத
மதித்தான்...
எழுந்து
கசன்று
ம
ட்மட
அமனத்து இரவு விளக்மக ரபாட்டுவிட்டு வந்தான் .... மீ ண்டும் மான்சியின் மீ து படர்ந்தரபாது இரண்டு மககமளயும் விரித்து காதர
ாடு
அவமன வாறியமணத்துக் ககாண்டாள் மான்சி ..... இடுப்மப உயர்த்தி
சத்யனின்
அவள்
கபண்மம
இடம் ககாடுக்க மறுத்தது.... மான்சி புரிந்து ககாண்டு கால்கமள அக
விரித்து
அவனுக்கு வசதி கசய்தாள் ....
உறுப்மப
உட்கசலுத்திய
ரபாது
ஆனாலும்
ரகாட்மடச்
சுவர்
சத்யனின்
முற்றுமகமய
முறியடித்தது
வழியில்ம
,, தகர்த்தால் தான் தங்கத்மத அள்ள முடியும் ...
,,
ரவறு
சத்யன் மான்சியின் மீ து படர்ந்து அமணத்தான்.... உதடுகளில் முத்தமிட்டு அவமள தயார் கசய்தான்.... அவனின் முன்கனச்சரிக்மககமள மான்சியால் புரிந்து ககாள்ள முடிந்தது .... " பண்ணுங்ரகா... நான் வ கசால்
ி கபாறுத்துக்கிரறன் " என்று அவன் காதில்
....
சத்யன் பூரித்து தான் ரபானான் .... விர நீ ர்விட்ட
கபண்மமமய
விரல்
ால் அவள் கபண்மமமய வருடினான்...
ககாண்டு
கசதுக்கினான்....
சத்யனின்
விரல்கள்
இரண்டாக கசன்று விமளயாடியதும் ககாஞ்சம் இளகியது .... இதுதான் சமயகமன்று சட்கடன்று தனது ஆண்மமமய நுமழத்தான் .... பாதியில் முட்டியமத கிழித்தபடி ரபானது
இவனது
கவற்றிரவல்
....
முழுவதுமாக
உள்ரள
கசன்று
விட்டமத
உணர்ந்தவன் நிமிர்ந்து மான்சிமயப் பார்க்க .... கண்ண ீர்
காரதாரம்
வழிய
கிடந்தாள்...
"
ஸாரிம்மா
"
என்றபடி
அவமள
அமணத்துக் ககாண்டான் சத்யன் .... மான்சி ரபசவில்ம கசய்ய... சத்யன் கமல் அவளின்
இரு
...
அவமன அமணத்து
தனது
இடுப்மப உயர்த்தி
ைாமட
ஆரம்பித்து... ககஞ்சமாய் ரவககமடுத்தான்....
பக்கமும்
மகயூன்றி
ரவக
ரவகமாய்
தனது
இடுப்மப
அமசக்க
அமசக்க கமாத்தமாய் குலுங்கினாள் மான்சி .... அவளின் முகம் ரத்த ரதங்கியது ரபால் சிவந்திருக்க.... அந்த முகத்மதப் பார்த்தபடி ரவக ரவகமாக இயங்கினான் .... முக்காலும் உணர்ந்தாலும் எக்காலும் முற்று கபறாத க
வி தற்கா
ிகமாக முற்று
கபறும் தருணமும் வந்தது .... கமாத்தமாய் உடல் வமளத்து முறுக்கி உச்சம் கதாட்ட சத்யனின் ஓங்காரம் கண்டு மான்சி மிரண்டு தான் ரபானாள்.... வற்றாத நீ ருற்று ரபா
தனக்குள் கபாங்கிய
அவனின் ைீவ நீ மர மூச்மச அடக்கி உள் வாங்கினாள் .... ரசார்ந்து விழுந்தவமன ரசர்த்தமணத்துக் ககாண்டாள்... சத்யன் அவள் மார்பில் தம
சாய்த்து .... " தாகமாருக்கு மான்சி " என்று கூற...
மான்சி நகர்ந்து பக்கத்தில் இருந்த பால் கசம்மப எடுத்து அவனிடம் ககாடுத்து " குடிச்சிடுங்க" என்று கூற.... சத்யன் பாம
தண்ண ீர் ரபால் கடகடகவன அருந்தினான் ... இறுதியாய் ஞாபகம்
வந்தது ரபால் மிச்சத்மத மான்சியிடம் ககாடுக்க .... மான்சி மறுத்துவிட்டு அவமன இழுத்து வாரயாடு வாய் மவத்து இன்னும் விழுங்காத ஒரு முழுங்குப் பாம உறிஞ்சினாள்
சத்யனின்
உணர்வுகள்
மீ ண்டும்
ஒன்று
ஆமடகமள
எடுத்து
கூடின....
"
கள்ளிடி
நீ
"
என்றபடி
அள்ளி
ரபாட்டுக்
கட்டியமணத்தான் .... ம
ட்மடப்
ரபாட்டு
உடுத்தாமல்
ரமர
ககாண்டனர் .... மான்சியின் புடமவ சத்யனின் மீ து... சத்யனின் ரவட்டி மான்சியின் மீ து .... மவுனமாய்ப் படுத்திருந்தனர் .... எத்தமனநாள் தவிப்பு இது? இன்று தான் முடிவுக்கு வந்திருந்தது .... இது முடிமவத் ரதடும் கதாடக்கம் .... தன் மார்பில் தம
மவத்திருந்தவளின் கன்னத்மத வருடியபடி " அந்த பாட்மட
மட்டும் ஏன் மான்சி பாடரவ மாட்ரடங்குற?" ஏக்கமாய் ரகட்டான் சத்யன் .... மான்சியிடம்
அமமதி
....
விரல்கள்
சத்யனின்
மார்பு
ரராமத்மத
எண்ணிக்ககாண்டிருந்தது .... " ஏன் மான்சி ?" மீ ண்டும் ரகட்டான் ..... " ஏன்னு உங்களுக்குத் கதரியாதா?.... அது நாம யாருனு நாமக்ரக காட்டிக் ககாடுத்த பாடல்.... அமத நான் ரமமடயி
அவசியம் பாடனுமா ?" என்று மான்சி ரகட்க....
சத்யனுக்குப் புரிந்தது .... " மான்சி .... " என்றபடி தன் அமணப்மப இறுக்கினான் " இப்பப் பாரடன் மான்சி ... எனக்கு ரவணும் " சத்யன் காத
ாய் ரகட்க....
மான்சி அவமனவிட்டு எழுந்து அமர்ந்தாள் .... ஆமடயற்ற தனது உடம
சத்யனின்
ரவட்டியால் மூடு மார்பில் முடிச்சாகப் ரபாட்டுக் ககாண்டு சம்மனமிட்டு அமர்ந்து அந்த பாட முத
ின் ராகத்மத மனதுக்குள் ககாண்டு வந்தாள் ....
ிரவு முடிந்து கம
ந்து ரபான கநற்றிப் கபாட்டு ... முற்றிலும் அவிந்து விட்ட
கூந்தல் ... சிவந்த கன்னத்தி
ர
சாக நகக்கீ றல் ... ரதாளிலும் மார்பிலும் கதரியும்
விரல் தடங்களும் பல் தடங்களும் .... கவள்மள ரவட்டிமய ர
சாக சுற்றி மார்பில்
முடிந்திருந்தாள் .... சத்யன்
ஒருக்களித்துப்
நிறுத்திக்ககாண்டு
படுத்து
அவமளரய
...
தம
க்கு
ரசித்துப்
ககாட்டினாலும் மதிப்புப் கபறாத கம
மகமய
முட்டுக்
பார்த்தான்
....
ககாடுத்து ரகாடி
தூக்கி
ரகாடியாக
ந்த அழகு .... காணக் கிமடக்காத கசார்கம்
சத்யன் மகயில்.... மான்சி பாட ஆரம்பித்தாள் .... சத்யனுக்காக.... சத்யன் மட்டுரம ரகட்க.... அவமனயும் அவமளயும் கண்டுபிடித்துச் கசான்ன அந்தப் பாடம
பாட ஆரம்பித்தாள் .... சத்யன்
உருண்டு வந்து அவள் மடியில் படுத்துக் ககாண்டான் ...... “ காற்றில் எந்தன் கீ தம்
“ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத “ அம “ சில்க
ரபா
நிமனவாக
ன்று வசும் ீ மாம
ரநர
“ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத “ எங்ககங்கும் இன்பம் அது ரகா
ம் ரபாட
“ என் உள்ள வமண ீ ஒரு ராகம் ரதட “ அன்புள்ள கநஞ்சம் காணாரதா “ ஆனந்த ராகம் பாடாரதா “ கண்கள் ஏங்கும் “ கநஞ்சின் தாபம் தீமய ஏற்றும் “ நில்க
ன்று கசான்னால் மனம் நின்றா ரபாகும்
“ நீ ங்காத கநஞ்சில் அம
ஒய்ந்தால் ரபாதும்
“ கமௌனத்தின் ராகம் ரகளாரதா “ கமௌனத்தில் தாளம் ரபாடாரதா “ வாழும் கா
ம்
“ யாவும் இங்ரக கநஞ்சம் ரதடும் “ காற்றில் எந்தன் கீ தம் “ காணாத ஒன்மறத் ரதடுரத
