Pakikipanayam Ka Jun Cruz Reyes

Pakikipanayam ka Jun Cruz Reyes

Ate Mhel:Nabasa ko po sa inyong inyong maikling talambuhay at batay dito naabutan ninyo ang  panahon ng Martial Law na kung saan nakita ninyo ang mga katiwalian noon. Naging kritiko rin kayo ng Adminsitrasyong Marcos.Kaya¶t walang duda na na naging matapang kayo sa pagsulat ng akdang ³Tutubi-tutubi Wag kang pahuhuli sa Mamang Salbahe´. Mula sa akda bakit ang  binigyan tuon ninyo sa pagsulat ay ang paglalarawan at pagbibigay buhay sa kapaligiran. Jun: Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng tungkol sa kapaligiran Ate Mhel: Kasi di po ba ang mga writer pag nagsusulat may mga topic Jun: Ganito yan, Lahat ng manunulat ay produkto ng kanyang panahon at kapaligiran therefore nagrereact ka lang sa panahon at kaligiran. Bawat era na kanyang sakupin ng isang panulat ay may mangyayari sa inyong lipunan. Doon ka gagawa ng bida at kontrabida, kung may mga manunulat na matatandaan at manunulat na na makakalimutan May mga manunulat na kahit na anong gawin ay simply irrelevant.Halimbawa sa panahon ngayon katulad ng mga taong tunay na nag-iisp.. Iniisip nila ano ang gagawin sa globalization? Ganoon kataas tapos ung Ibang Ibang Pilipino ang pinagkaka pinagkaka blahan ay ang pag twitter twitter at  blog.Nakikita mo ang pagkakaiba.how people are very irrelevant,kung ano ang ginagawa ng estudyante nila.Bawat panahon may diskurso, may era. Ano ang magiging panulat mo sa Panahon ng Amerikano.Dalawa lang yan- Kakampi o Kalaban ng Hapon. Sa Panahon ng Martial Law gagawin mo ang ayaw mo, gusto mo.  Nag-aaral ka ba para tumalino? Nag-aaral para mapromote? Nag-aaral ba kayo para lumaki ang sahod? Kung ano sagot ninyo yon ang diskurso mo. Balang araw tatanungin kayo ng mga anak  niyo ano ginawa niyo niyo noong panahon mayroon magnanakaw na Presidente, Presidente, ano ang isasagot niyo?

Katulad din ng pagsusulat ko there for you ang pasusulat ko tulad ng pangkat nina Efren siguro dahil diskurso nila sa liwayaway noon tungkol sa pag-ibig na may kahulugan sa panlipunan kaya nalikha ang agos ng derserto. Hindi Hindi naman medaling umintindi sa bagong diskroso diskroso sa bawat  panahon. Sa panahon na iyon na dictatorship so I write about it, sa panahon natatakot sila sumulat ako ay hindi natakot/ Ate Delya:

Kaya napansin ko sa mga nabasa ko ang paran ng pagpapaliwanag mo ay istilong satirika. Bakit? Jun: Satirikal kasi malakas ang sense of humor. Ang Pilipino kasi hindi natatapos ang buong araw na hindi tayo natatawa at lagi tayo naghahanap ng pagtatawanan.Kultura kasi yon. Kaya lang piñata ang kultura ito ng modernism kaya after Rizal at Del pilar unting-unti lalakas ang  panitikan na hihina rin parang Telenobela ngayon na iiyak-iyak at pagkabayani yon ang epekto ng modernism. Bakit hindi ginagamit ng ibang writer ang istilong satitikal? There are other peop le who write not  just like me( Vactine) satire is the highest form of satire is always po litical there for at the time of martial law ganon ang stilong gagamitin mo hindi ikaw magdedecide non kundi ang  pangyayari Im Just like a witty person. Kung walang writer walang magbabalita. Mhel: Sa kuwentong Utos ng Hari, isa po kayo Tister pero mula don sa akda ng inyong isinulat karamihan ay tumatalakay sa negatibong paguugali ng guro .

Jun: Alam mo kung gaano kahirap maging titser pag eleksyon sa panahon ng martial law.n Yung tinatakot ni Marcos. Ako sa isang banda taksil mas maka estudyante kaysa panigan ko ang ga titser sa panig ako ng mga estudyante. Ang panulat ng writer ay representasyon lang talaga ng nangyayari sa lipunan. Maari kang sumulat ng ayaw mong harapin ang katotohanan,o maaring hanp buhay..Tandaan ninyo walang sibilisasyon kung walang naisulat,walang sibilisadong bansa kung wa lang ipnagmamalking manunulat. The closest to be Godly is being writer kasi may kapangtayrihan kang mag create ..Only artist can do that. Ate Dhel- Sa mga writer sa kasalukuyan, bakit ikaw ang knailang paborito\ Jun : Matagal na akong nagsusulat marami rin namn ang katulad ko na tumigil na magsulat basta ang isinusulat ko ay ung nakikita ko kaya nakakarelate siguro ang mga bata sa akin

Dhelia: Bakit ang laging pangunahing tauhan o bida s ainyong panulat ay mga mahihirap? Jun: Kaya nga ako fictionist, sa pagitan ng bahay at eskwelahan