............................................................................... .......................................... ............................................................................ .........................................
. .
शमीन एकेक घटना शमीन एके क घटना सां सांगत गत होता होता तसे तसे सौरभया चेह ह यावरचे यावरचे भाव भाव बदलत बदलत होते होते. अववास आण आण थे थेया जागी गांभीय भीय येत होते त होते. खरे तर तर हेहे असे काह काह घडत घडत असावे यावर यावर सौरभचा सौरभचा हणावा तसा तसा ववास ववास बसला नहता , पण नदान तो नदान तो शमीनची शमीनची वेयात गणती यात गणती करत करत नहता नहता . जे काह घडत घडत होते होते, घडत घडत असावे असावे या मागचे पटकरण सौरभलाह स चत नहते. पण तर तर याया याया डोयात डोयात सव सवथम थम आल आल ती ती डायर डायर , जी जी या या सा सा या करणाया या करणाया ुचत नहते ... तलाच ... शमीनलाह याचे हणने काह ... जर म ळाशी होती ... तलाच जाळ जाळ न टाकले तर ... काह अं अंशी पटले शी पटले... जर खरे खरेच डायरत ुळाशी होती ून टाकले ?? लहलेले ले घडत घडत असे असेल तर ल तर ती ती डायरच डायरच का का नट नट क क नये नये?? सौरभला खरे तर सौरभला खरे तर ती ती डायर डायर बघायची होती . कारण कारण गे गेया दोन या दोन घटनांचा तो चा तो देदेखील साीदार होता . पण पण शमीनने शमीनने मा आता मा आता वेवेळ न ळ न दवडता दवडता आजया आज आज ती ती डायर जाळ न टाकायचे ठरवले. ून टाकायचे राी जेवण राी जे वण झायावर शमीन शमीन वयं वयंपाकघरातील पाकघरातील काडेपेपट घे टे घेऊनच आपया ऊनच आपया ममये गेला ला . घरातले सारे झोपी गेयावरच डायर यावरच डायर जाळणे जाळणे योय योय राहले राहले असते. हण न शमीनने उशीरापयत जागायचे त जागायचे ठरवले. तोपयत चाळा त चाळा ून शमीनने हण न मग परत परत याने डायरच वाचायला वाचायला घे घेतल तल . गेले ले काह दवस दवस अघटत अघटत घडले असले तर तर या या आधीया आधीया ून मग काह हयाहयाया काह हयाहयाया वाटणा या आठवणी या आठवणी होया होया या डायरत . या काह काह दवसां दवसांचे चे वाचताना शमीनला वाटले क ... पण नकोच ह पाने ह पाने फाड न बाज ला काढ न डायर जाळल जाळल तर तर ... नकोच तेते.... का का वषाची वषाची परा परा या .... डायरची डायरची ती ती पाने पाने ून बाज ूला काढ ून डायर प हा प हा वाचताना याचा पडयापडयाच डोळा डोळा लागला लागला . मयराी कधीतर पाने फडफडयाचा आवाज ुहा प ुहा वाचताना झायाने जाग आल आल तर तर ती ती डायर डायर तशीच तशीच याया याया छातीवर होती . घरातील सारे झोपले होते. हच हच सं संधी साध धी साध न ून याने मागया दाराने बाहेर अंगणात जाऊन गणात जाऊन या या डायरची डायरची पाने-पाने स ट कन , ती ती जाळ जाळ न, याची सार सार राख राख ुट कन ून घरामाग न वाहणा या नायात या नायात टाकल आण आण परत परत आपया जागेवर ये वर येऊन झोपला ऊन झोपला . ून वाहणा .............तर तर याला याला अज न स टयासारखे वाटत वाटत नहते नहते. एक दडपण , एक एक अवथता अवथता अज नह होती . अज नह ून स ुटयासारखे ूनह होती ूनह
डायरची पाने फडफडयाचा आवाज डायरची पाने आवाज ऐक ऐक त होता . पण यावेळी मा ळी मा तो तो क क नतर लां लांबवन आयासारखा बवन आयासारखा ू येत होता ु ूठ नतर वाटत होता वाटत होता . सकाळी अलाम वाजयाया आवाजानेच शमीनला सकाळी अलाम च शमीनला जाग आल . पाहतो तर तर डायर डायर याया याया जवळच जवळच पडल पडल होती . ं वा हा हणजे काल राी राी याने याने वनच पाहले होते. डायर डायर जाळायची जाळायची आपल आपल हंमत नाह मत नाह , क वा हा यात यात न स टकेचा चा ून स ुटके माग नाहच आहे हे आता आता तो तो समज न च कला . डायरने याया याया मनाचा मनाचा , डोयाचा आण यांतील वचारां तील वचारांचा चा ून च ुकला ताबा घे ताबा घेतला होता तला होता . याया हात न तर आता आता ती ती नट नट होणार होणार नहती . ून तर द स या दवशी या दवशी शमीन शमीन ती ती डायर डायर सौरभला सौरभला दाखवायला दाखवायला हण न आपयाबरोबर ऑफसला घेऊन गे ऊन गेला ला . कदाचत ुस ून आपयाबरोबर ं वा सौरभ यात सौरभ यात न काह माग माग काढ ल, कदाचत कदाचत याला याला ह ह जाळ जाळ न टाकणे क वा हची हची वहे वहेवाट लावणे शय झाले ून काह ू शकेल ून टाकणे असते. ऑफसमये पोहोचताच दोघेह ती ह ती डायर डायर घेउन तडक उन तडक क ल.े सौरभसमोरच शमीनने ती ॅ टनमये गेले डायर उघडल डायर उघडल आण आण एके एकेक क पान पान उलटत उलटत याला याला ती ती डायर डायर वाच वाच न दाखव ले महना -दोन दोन महने महने जे ून दाखव ू लागला . गेले
काह घडत होते, शद न शद , एकेक घटना जशीया तशी .. या दवशीया बसमधील घटनेबलह सौरभने शमीनला जबाबदार धरले होते पण याची देखील आधीच डायरत नद होती .. जसे शेवटचे पान संपव ून शमीनने सौरभकडेकडे पाहले तेहा सौरभचा चेह यावर देखील भतीचे सावट पडले होते. याने ती डायर शमीनया हातात बंद केल आण याची क ून खेच ून ून ती आपयाबरोबरच घेऊन नघ ून ु ठे वायता क नकोस असे बोल गेला . . .
......................................................................................................................................... .........................................................................................................................................
. .
डॉ . फडके , एक नावाजलेले मानसोपचारत .. कडकडीत शररयटचे पण थमदशनीच एक असाधारण यतीमव वाटावे अशी देहबोल , बोलयात कमालचा गोडवा आण हळ ूवारपणा .. हवे तर जाद ूच हणा ना .. संमोहनशाावर यांची खास माटर ... आजवर ग ं ुताग ं ुतीया ब याच केसस े यांनी सहजगया सोडवया होया . अथात तशीच ग ु ंताग ु ंतीची केस असयाशवाय ते लह घालत नसत . थोडयात सांगायचे तर बाप होते यांया ेातील . मोया म ुिकलने सौरभने यांची अपॉटमट घेतल होती . खरे तर यांयाशी संपक साधणेच अवघड होते, पण जेहा सौरभने शमीनबल यांना सांगतले तेहा ह केस तशीच खास आण अजट आहे हे जाण ून यांनी वताह ूनच संयाकाळची अपॉटमट दल होती . आपण एक मानसोपाचाराया टने टकल केस आहोत ह भावना शमीनया मनावरचे दडपण वाढवत होती . पण याच वेळी आणखी उशीर होयाआधी योय जागी पोहोचलो आहोत ह गोट दलासा देखील देत होती . कदाचत आपण खरेच मनोण अस ू, आपयाल वेडह लागले असावे, पण हे असले अताक क काह घड ू शकत नाह यावर शमीनचा अज ूनह ववास होता , ह एक सकारामक बाब होती . याया टनेह आण डॉ . फडके यांया टनेह . आता हे का आण कसे घडत असावे याची कारणमीमांसा करायचे काम शमीनने डॉ . फडयांवर सोडायचे ठरवले. डॉ . फडयांचे अंधेर हायवेवरल िलनक हे इतर दवाखायांप े ा वेगळेच होते. संप ूण प णे पांढ या रंगाचे टरयर आण पावभ ूम ीला मंदपणे वाजणार "ओ ssम .. ओ ssम ...." ची ध ून यांना आयाआया एका वेगयाच वातावरणात घेऊन गेल . डॉ . फडयांनी शमीनला जात वेळ वाट बघायला लावल नाह . थोयाच वेळात याला यांया केबनमध ून बोलावणे आले. सौरभलाह याया बरोबर यायला सांगतले. स ुवात नेहमीसारखी औपचारक संभाषणाने झाल . शमीनबल यांनी बरचशी माहती सौरभशी फोनवर बोल ून आधीच गोळा केल होती . ज ुजबी बोलणे कन डॉटरांनी सरळ वषयाला हात घातला . पहयांदा या म ुलला पाहयापास ्या घटना शमीन ून , डायर लहायचे ख ूळ शमीनया डोयात शरयापास ून ते कालपयतया सार यांना सवतर वणन कन सांग ू लागला . आपले तया मागे मागे जाणे, तने भाव न देणे, हण ून मग आपले
तचे ल वेध ून घेयासाठ , तला मळवयासाठ यन करने, यात काह माणात यशवी होणे, पण मग अचानक सारे काह वपरत घडणे, आण याला जबाबदार असणार ती डायर ... आधी या डायरचे आपया तालावर नाचणे, आण मग आपयालाच तचे घ ुमवणे.. शमीन एका ववासानेच सारे कथन करत होता आण डॉ . फडके सारे मन लाऊन ऐकत होते. शमीनचे सारे ऐक ून एक डायर काढ ून ती शमीनया हातात दल . ती ू न घेतयानंतर यांनी आपया ॉवरमध डायर शमीनचीच होती . डॉ . फडयांनी ती आधीच सौरभकड ून माग ून घेतल होती . शमीनला यांनी यातील गेया चार -पाच दवसांया घटना प ुहा एकदा वाचायला सांगतया . शमीन वाचत होता आण ते दोघे शमीनया हालचाल , याया चेह यावरचे भाव याहाळत होते. वाचताना मयेच याने डॉ . फडयांकडे पाहले तसे यांनी नजरेनच े याला प ुढे वाचायला सांगतले. आपले बोलणे डॉटर सरांना पटतेय हे बघ ून शमीन परत प ुढे वाच ू लागला . याचे वाच ून झाले तसे डॉ . फडयांनी आपया ॉवरमध ून आणखी एक तशीच डायर बाहेर काढल आण शमीनया हातात दल . शमीनयाच कंपनीची डायर असयाने अगद याया डायरसारखीच होती ती . सहज क ुहलाने याने काह पाने चाळ ून पाहल तर जवळपास कोरच होती . नाथक नजरेने याने ु त डॉटर फडयांकडे पाहले. तसे ते हणाले, "आता या डायरचे पहले नावाचे पान बघ ..." शमीनला पाहताच धका बसला . पहया पानावर याचेच नाव लहले होते. खालोखाल घरचा अ ॅस े , ऑफसचा एटशन नंबर , याचा मेल आयडी , लड ूप ए िपॉजटह ... ह खर शमीनची डायर होती . पण मग ती कोर कशी ?? स ुवातीची दोनचार पानेच काय ती भरल होती .. प ुढचे लहलेले क ु ठे गेल?े ? आण मगाशी वाचल ती डायर .. ती कोणाचे होती ?? ती जर आपल नहती तर यात लहलेल.े .. ते क ु ुठ न आले? यात कोणी लहले? आण यातले क ुहा पहल डायर उघडल . तर यात ु ठे गेल?े ... थोयाया अववासानेच शमीनने प पहया पानावर सौरभचे नाव होते. हणजे एवढा वेळ तो या डायरत बघ ून सारे वाचत होता ती सौरभची डायर होती .. दोघांया डाय या ऑफसयाच असयाने सारयाच होया . आत चाळ ून पाहले तर पहया चार -पाच पानांवर सौरभने ऑफसया कामासंदभात काह लहले होते. पण प ुढे मा कोरच होती . आता मा शमीनया चेह यावर हजार नचह उमटल होती .. आण हे पाह ुे आता ूनच डॉटर फडयांनी सार स आपया हातात घेतल आण बोलायला लागले, "हे बघ शमीन , सवात पहले हणजे आपया मनात ून काढ ून टाक क त ुला वेड वगैरे काह लागले आहे. आण
आता मी काय सांगतो ते अगद शांतपणे ऐक . हा एक मानसक आजार आहे. जसे सद , ताप , खोकला यांसारखे छोटे-मोठे आजार असतात तसाच हा देखील एक , आण याचा उपचार स ुा आपण तसाच करणार आहोत . तर ... यात घाबरयासारखे काह नाह . काय होते ना शमीन , कधी कधी आपण एखाया गोटचा , एखाया घटनेचा एवढा वचार करतो क ती सारखी आपया आसपास घडत आहे असा आपयाला भास होतो . तर कधी एखाद घटना घड ून गेयावर असे वाटते ं वा आपयाला हे आधीच ठाऊक होते क हे असेच घडणार .." डॉ . क आपण हे या आधी पण अन ुभवले आहे क फडके यायाशी एखाया माशी गपा मारयासारखे बोलत होते. कदाचत हच यांची टमट करायची खासयत असावी .
ं वा एखाया सनेमात पाहले असशीलच .." डॉ . "तसेच त ू द ुहेर यतीमवाबल क ु ठेतर वाचले असशील क फडयांनी उतराया अपेन े े णभर शमीनकडे पाहले. पण तो मा कोणतीह तया देयाया िथतीत नहता हे यांनी ओळखले आण वताह ुढे स ु झाले.. ूनच प "ओके.. द ुहेर यतीमव .. याला आमया मेडीकल टममये मटपल पसन ॅ लट डसऑडर असेह
बोलतात . यात काय होते ना , आपयातीलच यतीमवाचा एक पैल ू आपयाह नकळत बाहेर पडतो . जो ब याचदा आपया म ूळ वभावाया अगद व असतो . आण म ुळात हेच याचे कारण असते. आपया एखाया वशट वभाव वैशटयाबल आपयाला कमीपणा वाट ू लागतो , आण कालांतराने तो एवढा वाढतो क एकाणी आपयाला असे वाट ू लागते क आपया या वभावाने आपण बरेच काह गमावले आहे. आता तर आपण बदलले पाहजे. पण वभावबदल हा असा अचानक ांतीसारखा घडणे शय नसते. पण तरह आपण तो घडवायला जातो . काह अंशी आपण यात यशवीह ठरतो , तरह चोवीस तास तसेच वागता येत नाह परणामी आपण एकाच वेळी दोन यतीमवे जगायला स ुवात करतो . स ुवातीला आपयातील ठरावक काळासाठ होणारा हा बदल आपयाला चांगला वाट ू लागतो आण याम ुळे आपणच याला खतपाणी घालतो . पण हळ ूहळ ू आपला यायावरल कंोल स ुटत जातो , जो खरे तर म ुळातच फारसा नसतो . आण मग ग ु ंता वाढत जातो .. त ुया बाबतीत पण असेच काहसे घडत आहे..." अज ूनह शमीन भांबावलेया अवथेतच होता . डॉटर फडयांना हे अपेतच होते. यांनी आपले बोलने न थांबवता तसेच प ुढे चाल ू ठेवले, "तर .. ह झाल थअर , आता याचा त ुयाशी कसा संदभ लागतो हे आपण बघ ूया , नाह का ..", तसा शमीन आता उस ुकतेने ऐक ुच सरसाव ून बसला . ू लागला . सौरभह आपल ख "त ु या म ुलमये, काय तचे नाव .. हा अम ू या अम ु ंतलास . दवसरा ृता .. तर त ृतामये जरा जातच ग
चोवीस तास तचाच वचार करायचा . यात त ू तयाबल डायर लहायला घेतलस , याचा परणाम असा झाला क तया वचारांनी त ा आणखी ताबा घेतला . डायरत स ुया मद ूच ुवातीला जे घडेल ते त ू यिवथत लहायचास , पण जेहा यात तोचतोचपणा येऊ लागला तेहा त ुला आपया आय ुयात , या ेमकहाणीत काह वेगळे घडावे असे वाट ू लागले. पण त ुझा ब ुजरा वभाव पाहता ते शय नहते. आज पयत या वभावाम ुळे कदाचत त ू ब याचदा ेमात माघार घेतल असावीस . नेमया याच गोटाचा त ुला क ु ठेतर ास होत होता . या सवाचा परणाम हण ून मग त ुयातील एक लपलेले यतीमव बाहेर पडले. त ू वता आय ुयात काह केले नसले तर उघया डोयांनी वन मा बरच बघतल असणार , क जरा मायात हंमत असती तर मी असे केले असते, जर मी असा असतो तर तसे केले असते.. बस .. हेच त ू आता करायला घेतले होतेस. पण हा त ुझा म ूळ वभाव नहता . हे जर त ूच करत असला तर त ुझे वताचे मन त ुला हे पटव ून देऊ शकत नहते क हे करणारा त ू वताच आहे. कारण त ुझी वचारशती हे माय करायला तयारच नहती क त ू वता हे क शकतोस . मग आता वतायाच ब ुीला हे पटवायचे कसे?? आण हण ूनच त ुया मनाने डायरचा आधार घेतला . त ू डायर मये काह लहत नहतास , जे घडत होते ते त ूच घडवत होतास , आपया बदललेया यतीमवाया जीवावर . तर त ू वताची अशी समज ूत घातल असयाने क हे सारे डायरम ुळे घडतेय, घर आयावर जेहा त ू डायर बघायचास तेहा त ुला घडलेल घटना आपण आधीच लहलेल आहे असे यात दसायचे. ते शद हणजे नवळ भास होता . त ुयाच मनातील वचार त ुला या को या पानांवर शदपात दसत होते. डायर उघडायया आधीच ती घटना , ते शद त ुया अंतमनात छापले गेले असयाने या पलकडे
जाऊन त ू कधी वचार कच शकला नाहस . आता या दवशीचे ताजे उदाहरणच घे ना , त ू आधी या म ुलकडे चोन चोन बघायचास पण या दवशी बसमये मा बेधडक बघ ू लागलास , आण यावर या म ुलची तया योय अशीच होती . तचे चडणे सािहजकच होते. पण याला जबाबदार स ुा त ू डायरला धरलेस. आण घर गेयावर त ुला ते डायरत दसायला लागले. कारण त ुला त ुया या द ुहेर यतीमवाला दोषी ं वा त ठरवायचे नहते. परणामी जे घडले ते परत त ुला डायरत दस ू लागले क ू ते बघ ू लागलास .." डॉ . फडके बोलायचे थांबले आण शमीनकडे बघ ू लागले. शमीनला वताह ु ंता ून याया डोयातील ग सोडवायला यांनी थोडा वेळ दला .. आता ते शमीनकड ून नांची अपेा धन होते. "............" "मम .. वचार वचार , डोयात काह ठेऊ नकोस ." "पण मग .. बसचा संप आण पाऊस ... ?? याचे काय .. ?? " ब याच वेळाने शमीन कसेबसे एवढेच उतरला . "अछा .. ते कसे डायरत लहयामाणे घडले असावे हेच ना ..? पण म ुळात त ू वताच मगाशी पाहलेस क
डायर तर कोरच होती . हणजे तसे काह घडावे अशी नद म ुळात त ू डायरत केल नहतीसच . पण मग आता नक झाले काय ... तर जेहा त ू तयाबरोबर एक राने वास करायचा अन ुभव घेत होतास तेहा त ुया ं वा छानसा पाऊस पड मनात हा वास असाच लांबावा , रोज रोज घडावा क टक वातावरण तयार ून मत रोम हावे असे येत असणारच .. खरे तर एवढेच नाह तर अया ब याच कपना मनात येत असायात . पण यातील या एक -दोन कपना यात उतरया याचा संबध ं त ू डायरशी जोडलास . बसचा संप फकटने ह काह फार मोठ बाब नाह , तसेच ऑगट महयात पाऊस पडणे यातह काह नवल नाह . पाऊस पडावा हे त ुला आत ून रोजच वाटत असावे, पण पाऊस नेमका या दवशी पडला या दवशीच त ुला ते तसे डायरत लहयाचे ं वा जसे आपण मगाशी पाहले क त दसले... क ुया मनाने त ुला ते दाखवले.. शमीनला हळ ूहळ ू सारे पट ू लागले होते. तसा म ुळातच तो ब ुीवाद जीव होता . पण तरह आपयाशी जे घडत होते तो नवळ भास होता , आपयाच मनाचा खेळ होता हे पचवने याला जड जात होते. सौरभनेच मग शांततेचा भंग केला , "थ ॅक य ू सर , आज त ुमयाम ुळे माझा म मोया संकटात ून वाचला ." तसे डॉटर लगेच उतरले, "नाह नाह , इतयात नाह . आता हे आपण फत रोगाचे नदान केले आहे, उपचार करायचा अज ून बाक आहे." "हणजे?" शमीन दचक ू नच हणाला , "आता मला समजले आहे ना सारे, क हा माझा नवळ म होता , मग
आता अज ून उपचार असा काय बाक आहे." "याचीच तर भती आहे.." डॉटरांनी एक दघ वास घेतला आण प ुढे बोल ू लागले, "आता हे जसे त ुला समजले
आहे तसेच त ुयातील या द ुहेर यतीमवाला देखील समजले आहे. आता तो त ुयावर हावी हायचा यन
करणार . त ुला वताला ती आवडत असल तर त ू आपया मयादेत राह ून तला मळवायचा यन करणार . आण त ुझे ते आभासी यतीमव मा कोणयाह मागाचा अवलंब करायला मागेप ुढ े पाहणार नाह . खरा ॉलेम तर तेहा स ु होणार जेहा या दोन यतीमवांया लढाईत त ुझी मानसक ओढाताण होणार . आण यांयात कोणीह िजंको .. हार मा त ुझीच होणार . "पण मग यावर उपाय काय ??", शमीनया आधी सौरभनेच उस ुकतेने वचारले. "म , उपाय तर आहे, पण या साठ शमीनया मनाची प ुण तयार हवी .." डॉटर शमीनकडे बघत हणाले, "हटले तर ख ूप साधा सोपा उपाय आहे पण जर त ुया मनाने वरोध केला तर कधीच शय होणार नाह
असा ....." "....... काह समजले नाह " "त ुला या म ुलला वसरावे लागणार शमीन ... अगद प ूणप णे वसरावे लागणार .. वसरणे हणजे तला
आपया वचारांत ू नच काढ ून टाकणेच नाह ... तर ..., तची आठवण , तचे वचार , तयाशी संबं धत सा या काह गोट त ुला त ुया मनात ून , डोयात ून कायमचे काढाया लागणार . जसे कॉय ुटरची एखाद डक ं वा यातील अनावयक भाग तेवढा इरेज करतात . अगद तसेच अम फॉम ट करतात क ुया ृता नावाचा चाटर त डोयात ून आपयाला आजच , आताच लोज करावा लागणार . जरा जर काह मनात राहले तर प ुढे मागे परत वधा मिनथतीत अडकशील आण मग मटल डसऑडरची शयताह नाकारता येणार नाह .... याचा परणाम त ॅमरेजने म ुला वेड लागयापास ून ेन ह ू ओढावणे पयत काहह होऊ शकतो ..." ृय "........................"
डॉ . फडके बोलत होते आण शमीन श ूयात बघतयामाणे यांयाकडे नजर लाऊन ते सारे ऐकत होता . हा उपाय होता क शा हेच याला समजत नहते. आण ग े ा ुहा देखील असा काय तर , एखादवर गरजेप जात ेम करणे.. तला न वसरता आपयातील ते द ुसरे यतीमव बाहेर काढ ून फेकता येणार नहते का ?? परत आपण पहयासारखेच तला लांब ून बघत राह ूश होतो आपण यातच . ती मळालच पाहजे असा काह ह नाहये ू. ख माझा . पण तला वसरायला नका सांग ू. ... शमीनया चेहयावर एक कारची उदासी आल होती जी डॉटर फडयांनी बरोबर हेरल . ं वा एखादा मांक तांक केला असतास तर याने त "हे बघ शमीन , जर त ू इतर क ुला ु ठे गेला असतास क एखादा गंडा -दोरा दला असता . ती श ु फसवण ूक असते असे मी नाह हणनार . कारण जर यायावर त ू ेने ववास ठेवला असता तर नकच काह काळाप ुरता त ू मानसकया सम झाला असतास . पण जशी एखाद हलकशी वपरत घटना घडल असती तसे लगेच त ुझा यायावरचा ववास उडाला असता आण त ू कमजोर पडला असतास . हण ून जर हा आजार म ुळापास ून बरा करायचा असेल तर हाच एक माग आहे आण
तो देखील आज आता ताबडतोब अंमलात आणायची गरज आहे. आणखी उशीर कन चालणार नाह . कारण , ती म ुलगी अज ूनह त ुया मनात असयाने त ू कतीह ठरवलेस तरह वतायाच नकळत या आभासी यतीमवाला प ुहा उसळी यायला त ू वताच मदत करणार . हण ून हे सारे इथेच थांबवावे लागणार .." डॉ . फडके यावेळी पटच आण नणायक हणाले. शमीन अज ूनह शांतच बसला होता . डॉटर फडके याया मौनालाच होकार समज ून प ुढया तयारला लागले. शमीन जर वधा मिनथतीत असला तर यांना पके ठाऊक होते क या पिरथतीत काय करायचे आहे. शमीनचे चत शांत हायला यांनी याला अया तासाचा ेक दला . पण सौरभला मा यायाच बाज ूलाच बसायला सांगतले. याने सवयीमाणे इकडया तकडया गपा मान शमीनला रल ॅस करायचा यन केला पण याचा फारसा काह फायदा झाला नाह . जवळपास वीस -पंचवीस मनटांनी डॉटर परत आले. शमीन आता ब यापैक संत ु लत दसत होता . याला यांनी जवळच असलेया एका आरामख ुचवर बसायला सांगतले. आरामख ुच खरेच ख ूप आरामदायक होती . बसयाबसयाच झोपावे असे वाटणार . मगासपास ून शमीनया डोयाला जो ताण आला होता तो बसताणीच जरासा नवळयासारखा वाटला . ममधील दवे मंद केले गेल.े एअर कंडीशनची सेटंग चज केल तसे कसलातर दप नाकात शरला . हळ ूहळ ू शमीनला आपले डोके जड झायासारखे वाट ू लागले. डॉटर फडके याया समोर येऊन उभे राहले आण इशा यानेच याला न घाबरता थोडावेळ तसेच पड ून राहयास सांगतले. सौरभ म मये होता क नाह हे ह शमीनला समजत नहते. मान वळव ून याला बघणेह अंगावर आले होते. पण आता डॉटर साहेबांनी शमीनचा ताबा घेतला होता .. नोतरांचा राऊं ड स ु झाला होता .. "नाव काय आहे त ुझ?े " "शमीन " "प ुण नाव ?" "शमीन नाईक " "क ु ठे राहतोस ?" "माझगावला .." "घर कोण कोण आहेत? " "आई , बाबा ..." "काम काय करतोस ?"
"सवल िजनीअर आहे..." "आता जॉबला क ु ठे आहेस? " "िऑलक कसलटंट ायवेट लमटेड. .." "क ु ठे आल ह कंपनी ?" "कांदवलला ..." "ऑफसला कसा जातोस ?" "ेनने..." "सकाळी घन कती वाजता नघतोस ?" "साडेसातला ..." "ऑफसला कधी पोहोचतोस ?" ........ ..... ...
डॉटर न वचारत होते आण शमीन जेवयास तेवढे नम ूटपणे उतर देत होता . याला आधी वाटले होते क लंबक वगैरे फरव ून आपयाला संमोहत केले जाईल . पण अज ूनपयत डॉटरांनी तसे काह केले नहते. कती न वचारले गेल,े कती अज ून वचारले जाणार , याला काह समजत नहते. अज ूनपयत यांनी अम ृताबल काहच वचारले नहते. थोयावेळाने याला असे वाट ू लागले क आपयाला आता गाढ झोप येत आहे. आण हळ ूहळ ू आपण चक झोपतह आहोत . तरह न तसेच स ु होते. जण ू काह डॉटर आपला वनातह पछा सोडणार नहते. पण शमीन मा शहाया बाळासारखे यांया सा या नांची उतरे देत होतो . हे संपव ून याला गाढ झोपी जायचे होते... डॉटरांनी अचानक अम ृताचा वषय काढला आण तचे नाव न घेताच थेट वचारले, "कती ेम करतोस या म ुलवर ?" "ेमात कती वगैरे असे काह नसते.. जे काह करतो ते तयावरच करतो .. ती सोड ून द ुस या कोणया म ुलकडे
बघावेसे वाटत नाह .. क इतर कोणाचा साधा वचारह मनात येत नाह .. दवसरा मी तयाच वचारात असतो .. तला वजा केयास माया आय ुयात काह उरणार नाह .."
एवढा वेळ एका शदात उतर देणारा शमीन अचानक भावनांचा बांध स ुटयामाणे मनातील सारे रकामे क लागला . "पण तचे त ुयावर ेम आहे का ?" डॉटर सरांनी मयेच टोकले.
काय फरक पडतो ...?? .... शमीनया ओठावर आलेले शद तसेच वरले.. "नाह .., माहत नाह " "मी सांगतो ना , तचे त ुयावर जराह ेम नाह . ेम तर सोड , राग करते ती त ुझा .. त ुझा अपमान करायची
एकह संधी सोडत नाह ती ." डॉ फडयांनी वमावरच घाव घातला . "नाह त ुह खोटे बोलत आहात , तसे काह नाहये." शमीन कासावीस होत उतरला . "अछा , मग या दवशी काय हणाल ती त ुला सवासमोर ... आठवतेय, क मी सांग ू. .. त ुला तयाबल एवढे
वाटते पण ती मा त ुला जराह भाव देत नाह .. वसर तला शमीन , म ुलंची काय कमी आहे का जगात , एक गेल द ुसर मळेल. . तसेह ती त ुया योयतेची नाह आहे.. एवढा ह ू, एवढा शकलेला आहेस, ु शार त आईवडलांचा एक ुलगा , लनाला उभा राहलास तर म ुलंची लाईन लागेल. .. काय ठेवलेय ु लता एक लाडका म तयात .. काढ ून टाक तचा वचार आपया मनात ून. ." डॉ . फडके अरशा िजहार लागेल अया टोनमये शदफे क करत होते. पण शमीन मा या णी यांयाच संमोहनाया भावाखाल होता . "हो ... खरे आहे... पण तरह ... तया सारखी म ुलगी मला नाह मळणार क ु ठे..." शमीनया बोलयातील
आमववास आता डळमळीत होऊ लागला होता . तसेह गेया एकदोन घटना पाहता तयापास ून शमीन द ुखावला गेला होता हे खरेच होते. याचे तयावर ेम असले, आण तो तया कतीह योयतेचा असला तर ती आपयाला मळयाची शयता कमी आहे हे यालाह ठाऊक होते. डॉटरांया शदांवर याचा आता ं वा खरे तर तेच याया सोयीचे होते. ती आपयाला मळ ववास बस ू लागला होता . क ू शकत नाह यापेा ती आपया योयतेचीच नहती अशी मनाची समज ूत घालायला शमीनने स ुवात केल . डॉ . फडक ना हेच हवे होते. शमीनया डोयात ून तचे वचार काढ ून टाकयासाठ आधी याया मनातील तयाबल असलेया ेमभावना कमजोर पाडणे गरजेचे होते. याचे मन या काह णांसाठ कमक ु वत करणे गरजेचे होते. "डोळे
उघड ं ुदर म ून बघ शमीन , जवळपास कती स ुल आहेत. आण काय कमी आहे त ुयात ...." डॉटर फडक चे शमीनचे ेनवॉश करणे स ुच होते. मयेच हळ ूवार बोलत तर मयेच कडक भाषा वापरत हळ ूहळ ू डॉटरांनी शमीनया मनाचा ताबा घेयास स ुवात केल होती . आता प ुढचे काम डॉटर सरांसाठ सोपे झाले होते. हच योय वेळ आहे हे जाण ून डॉटरांनी शमीनया डोयात यांना हवी ती माहती भरायला स ुवात केल ... ते जसे बोलत होते, तेच आता शमीन बोलत होता ...
"अम ुलला मी ओळखत नाह ... माझे नाव शमीन नाईक अस ून मी एक िजनीअर ृता नावाया कोणयाह म
आहे... मी माझगावला राहतो ... मी कांदवलला कामाला आहे... रोज सकाळया साडेसातया ेनने वास करतो ... तथ ून बस पकड ून थेट ऑफस गाठतो ... ऑफसमधील माझे काम उरकले क संयाकाळी परत तसाच उलटा वास ... आधी बसने टेशनला येतो मग तथ ून ेनने घर ... या वासात ना मला कोणी भेटते ना मी कोणाला ओळखत ... अम ुलला मी ओळखत नाह ... माझे कोणयाह म ुलवर ेम ृता नावाया कोणयाह म नाहये... अम ुलगी मला ृता हे नावह मी कधी ऐकलेले नाहये... कॉलेजमये असताना शमता नावाची म आवडायची ... तेच माझे शेवटचे ेम. . यानंतर मी कोणयाह म ुलया ेमात पडलो नाह ... आता माझी झोपायची वेळ झाल आहे... मला झोप येत आहे... मला झोप आल आहे... आता मी झोपलो आहे... अगद गाढ झोपलो आहे.........!! . .
..................................................................................................................................... .....................................................................................................................................
. .
आज सकाळी शमीनला आपला म ूड काहतरच े श वाटत होता . ख ूप दवसांचा आळस झटक ू न उठयासारखे वाटत होते. येक पहाट एवढ रमणीय असते क आजच काह खास वाटत होते ठाऊक नाह पण म ुामच याने आज नवीन कपयांचा जोड बाहेर काढला . आई देखील हणाल , "वाह ., या बात है.. आज माझे पल ू एकदम हरो बन ून चाललेय ऑफसला .." ... पण खरेच, रयाने चालतानाह आज याला वेगळाच उसाह वाटत होता , जसे कॉलेजया पहयाच दवशी जाताना येक म ुलाला वाटते. रोजचाच रता अस ूनह याने नवीन कात टाकयासारखी वाटत होती . पाय न ुसते हवेत उडत होते, मनालाह कसलशी अनामक ह ु र ुह र लागल होती . ेन थोडीशी लेट आल पण आज नेहमी सारखी याने चडचड नाह केल . क ु ठे एवढ घाई होती . ऑफसमये सवात आधी पोहोच ून काय झाड ू मारायची आहे का , असा वचार कन तो वताशीच हसला ... ेन आपया ठरलेया वेळेला कांदवल टेशनला पोहोचल . नेहमीमाणे कांदवल टेशनया बाहेर बसया रांगते जाऊन तो उभा राहला . रांगते कोणी ऑफसचे ओळखीचे दसते का हण ून इथे तथे नजर फरव ू लागला . कोणी खास ओळखीचे दसले नाह . सौरभह क ु ठे दसला नाह . पाच मनटे झाल पण बस काह आल नाह . मागया ेनने आलेला लढा मागे येऊन रांगेत उभा राहला . मग सवयीमाणे यात एखादा बघयासारखा चांगला चेहरा दसतो का हण ून याने प ुहा नजर फरवल .... आण अचानक .... याची नजर एका जागी िथरावल .... कोण होया या दोघीजणी ... यांना या आधीह क ु ठेतर पाहयासारखे वाटत होते.. यातील एकला तर नकच ... नरख ून बघत तो आठवायचा यन क लागला , तसे या दोघींचेह यायाकडे ल गेल.े . यांयातील एक जण सहज हसल .. गालातया गालातच .. तर द ुसरने उगाचच तड फरवयासारखे केल.े . शमीननेह मग म ुाम मानेला झटका दला ... स ु ंदर म ुलंना का उगाच गरज नसताना भाव खायची ह ु क येते असे याया मनात येऊन गेल.े .
इतयात बस आल आण रांग सरकल .. शमीनने प ुहा एकदा वळ ून पाहले, तर यांचे ल यायावरच होते. नजरेत एक ओळख दसल . पण नक काह आठवत नहते. यायापाठोपाठ या देखील यायाच बसमये चढया . या प ुढे बसायला गेया आण शमीन मा मागेच उभा राहला . पण याची नजर मा अज ूनह यांनाच याहाळत होती . क ु ठे पाहले असावे बरे यांना या आधी ... आपया कॉलेजया असायात का ? क आपया शाळेत होया ? क ेनमये वगैरे क ु ठे....?? छे..!! काहच संदभ लागत नहता .. पण यांनी एकदोन वेळा आलट ून पालट ून मागे वळ ून पाहले.. आता मा शमीनची यांयाबल जाण ून यायची उस ुकता आणखी चाळवल गेल आण तो जरासा प ुढे सरक ू न उभा राहला .. आता याला यांया गपा थोयाफार ऐक ू येत होया . पण अज ॅ स ॅ स ून यात ून काह हणावे तसे हाती लागले नहते.. कंडटरने "क ूल, क ूल" करत घंट मारल आण आज टॉप जरा लवकरच आला असे याला वाटले.. उतरायला हण ून प ुढे गेला इतयात यातील एका म ुलने या द ुस या स ु ंदरया म ुलला हाक मारल ........, "अम ू......!!" अम ू ???? "..............."
प ुढे ती काय बोलतेय हण ून शमीन णभर तथेच थांबला , तसे लगेच तने आपया मैीणीला चापट मारल , "अम ू काय ग सारखे... अम ृता बोल ना ..." ओहह ... अम ृता ...!! एवढावेळ शमीनला सारखे वाटत होते क आपण यांना क ु ठेतर नक पाहले आहे... आण आता तया मैीणीने तला मारलेल हाक ... अम ू.... अम ृता ... छे...!! या नावाया एकाह म ुलला शमीन ओळखत नहता ... तो आपला नवळ भास होता हे याला समज ून च ुकले.. पण म ुल दसायला छान होया . खास कन ती अम ू.. अम ृता .. शमीनला ती आपया टाईपची वाटल . कॉलेज स ुटयावर शमीतानंतर याला पहयांदा असे कोणया म ुलबल वाटले होते. बस मध ून उतरयावर मागे वळ ून पाहयाचा मोह याला आवरला नाह .. तर नेमक तयाशीच नजरानजर झाल .. तची नजर खडकत ून ं चत फडफडया .. शमीनला हा इशारा प शमीनवरच लागल होती .. दोघांया पापया क ुरेसा होता .. आई खरेच बोलत होती , आज तचा शमीन बाळ नकच हरो दसत होता . कधी हा कसा सौरभशी शेअर कन भाव खातो असा वचार मनात येऊन शमीनची पावले ऑफसया दशेने जरा जातच झपझप पड ू लागल ..... . .
xxxxxxxxxxxxx ......... समात ......... xxxxxxxxxxxxx
. . .
एक महवाचे - कथा अंशतः कापनक आहे. द ुसरे (यापेाह जात ) महवाचे - या कथेवर कोणाला मालका , नाटक अथवा चपट बनवायचा असेल तर
याने खालल ई -मेल पयावर लेखकाशी संपक साधावा . जेणे कन शमीनया भ ुमकेसाठ कलाकार शोधायचा ास वाचेल. . अभषेक नाईक -
[email protected] . .
धयवाद , ...त ुमचा अभषेक
