Ligjet e Njutonit për lëvizjen janë tre ligje fizike të cilat japin marrëdhëniet ndërmjet forcave që veprojnë mbi një objekt dhe lëvizjes së objektit. Ato u formuluan për herë të parë nga Isak Njutoni.Ligjet formojnë bazën e mekanikes klasike dhe Njutoni i përdori ato për të shpjeguar shume fenomene të cilat studiojnë lëvizjen e objekteve fizike. Njutoni tregoi se si ligjet e lëvizjes, të kombinuara me ligjin universal të gravitacionit, çojne në derivimin e ligjeve të Keplerit për lëvizjen e planeteve.
Ligji i parë i Njutonit Çdo trup ruan gjëndjen e të qënit në prehje ose të lëvizjes drejtvizore të njëtrajtshme, përsa kohë mbi të nuk veprojnë forca të jashtme. Ky ligj pohon se nëse forca rezultante (shuma vektoriale e të gjitha forcave që veprojnë mbi një trup) është zero , atëhere shpejtësia e trupit është konstante. Si rrjedhojë e kësaj del se: Një trup që është në prehje do të rrijë në këtë gjendje prehjeje derisa mbi të të veprojë një forcë e pa balancuar. Një trup që është në lëvizje do të vazhdojë të lëvizë në një trajektore drejtvizore të njëtajtshme derisa mbi të të veprojë një forcë e pabalancuar. Çdo trup ndodhet ose në një gjendje prehjeje ose në një gjendje lëvizje të njëtrajtshme deri në çastin kur mbi të vepron një forcë e pabalancuar. Kjo do të thotë se në mungesën e një force rezultante jo-zero, qendra e masës së trupit do të ruajë gjendjen e saj të prehjes ose të lëvizjes drejtvizore të njëtrajtshme. Ky ligj zqakonisht referohet gjithashtu si Ligji iinercisë. Një koncept tjetër që duhet theksuar është fakti se ky ligj është i vlefshëm vetëm në sistemet inerciale të referimit.
Ligji i dytë i Njutonit Ndryshimi i vrullit (impulsit linear ose sasia e lëvizjes) të një trupi është proporcional me impulsin që vepron mbi trupin, kjo ndodh përgjatë një vije të drejtë përgjatë së cilës impulsi vepron. Ligji i dytë pohon se forca rezultante mbi mbi një thërrmijë është e barabartë me shpejtësinë e ndryshimit (derivatin kohor) të vrullit në një kënd reference inercial. Duke përdorur simbolikën moderne, ligji i dytë i Njutonit mund të shkruhet si një ekuacion diferencial vektorial: F= d(m*v)\ d*t F= m* d*v\ d*t= m*a ku F është forca rezultante , m është masa e trupit, dhe a është nxitimi i trupit. Pra forca rezultante e zbatuar mbi trupin prodhon një nxitim në përpjestim të drejtë me masën e trupit.
Ligji i tretë i Njutonit Për çdo forcë ekziston gjithmonë një kundërvepim i barabartë me kah të kundërt: ose për forcat e dy trupave mbi njëri tjetrin janë gjithmonë të njëjta dhe në drejtime të kundërt. Veprimi dhe kunderveprimi kane keto veti: I. Kane natyre fizike te njejte II. Veprojne sipas te njejtit drejtim III. Kan kahe te kunderta IV. Kane vlera numerike te njejta V. Nuk ekuilibrojne njera tjetren sepse kane pika te ndryshme zbatimi
Rendësia dhe fusha e zbatimit Këto tre ligje përshkruajene shumë mirë objektet makroskopike në konditat e përditshme. Megjithate, ligjet e Njutonit (të kombinuara me ligjin e gravitacionit universal dheelektrodinamikën klasike) nuk mund të përdoren në disa raste të caktuara, si për fenomene që ndodhin në shkalla shumë të vogla, shpejtësi shume të mbëdha (në relativitetin special, faktori i Lorencit duhet të përfshihet në shprehjen për impulsin së bashku me masën e prehjes dhe shpejtësinë) ose për fusha shumë të forta gravitacionale. Pra, këto ligje nuk mund të përdoren për të shpjeguar fenomeme si përcjellja e korrentit në një gjysëmperçues, vetitë optike të substancave, gabimet jo-relativistike në sistemet GPS si dhesuperpërcjellshmërinë.
Ligji i tërheqjes së gjithësishme Ligjet e Keplerit tregojne si lëvizin panelët. por nuk tregojne pse levizin keshtu. Njutoni zbuloi që mbi planetëT vepron forca tërheqëse e Diellit, që i detyron ata të vërtiten rreth tij, duke u dhene një nxitim, që është në perpjesetimtë zhdrejtë me katrorin e largësisë së planetëve.Kështu, nxitimi centripet i lëvizjes së Tokës rreth DielIit është 0,006 m/s2. Jupiteri qe ndodhet 5 herë më larg nga Dielli sesa Toka lëviz me nxitim 52 = 25 herë më të vogël etj.Njutoni tregoi që ky ligj vlen edhe per lëvizjen sateliteve rreth planetëve, për lëvizjen e kometave dhe në pergjithësi. shpreh nje veti te pergjithshme të bashkeveprimit të trupave. Per ketë arsye ky u quajt ligji i terheqjes së gjithesishme (ose ligji i gravitacionit universal). Sipas ketij ligji. forca me të cilen dy trupa e tërheqin njëri-tjetrin, është në përpjesëtim të drejtë memasat e tyre dhe ne përpjestim të zhdrejtë me katrorin e largesisë ndërmjet tyre.Duke shenuar me F forcën, me m1 e m2 masat e trupave dhe me r largësinë ndermjet tyre, kemi: F= γ*m1*m2/r² ku γ = 6,68 •10-11N*m²/kg² (γ quhet konstante e tërheqjes së gjithësishme).
Shpejtesia e satetiteve
V= √(G*m*g) \r Perioda eshte:
T= 2╓√r³ \G*m*g
1. Një trup, me masë 5 kg, ngjitet sipas një rrafshi të pjerrët të lëmuar, me kënd pjerrësie 200. Sa duhet të jetë forca minimale e ushtruar sipas rrafshit të pjerrët mbi këtë trup 2.Sa do të ishte forca pingule e kundërveprimit? Sa do të ishte forca në qoftë se ky trup ngjitet sipas rrafshit me nxitim 2 m/s2? 3.Dy trupa, me masë 1 kg dhe 2 kg, lëvizin kundrejt njëri - tjetrit sipas së njëjtës drejtëz në një sipërfaqe horizontale dhe të lëmuar. Trupat goditen. Para goditjes, shpejtësitë e trupave janë, përkatësisht, 4 m/s dhe 2 m/s. Pas goditjes, shpejtësia e trupit të parë bëhet 2 m/s. Gjeni shpejtësinë e trupit të dytë pas goditjes dhe madhësinë e impulsit, që trupi i parë i jep të dytit.
4.Dy kuboidë A dhe B, me masa, përkatësisht, 4 kg dhe 5 kg, lëvizin kundrejt njëri - tjetrit në një sipërfaqe të lëmuar. Kuboidët goditen me njëri tjetrin. Para goditjes shpejtësitë e kuboidëve janë, përkatësisht, 1.5 m/s dhe 2 m/s. Në qoftë se moduli i impulsit në saje të goditjes është 7.5 kg m/s, gjeni shpejtësinë dhe drejtimin e lëvizjes së kuboidit A pas goditjes, si dhe shpejtësinë dhe drejtimin e lëvizjes së kuboidit B pas goditjes.