David Irving - ο Πολεμοσ Του Χιτλερ Τομοσ 2ος

David Irving

Ο ΠΟΛ€ΜΟΙ TOY ΧΙΤΑΕΡ ΤΟΝΙΟΣ DfVTfΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Δ.Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ

επίΜΕΛΕΐΑ - Σ χ ό λ ι α :

Ν.Α. ΚΟΛΟΜΒΑΣ Α Ν ΤΙΣΤΡΑΤΗ ΓΟ Ι Ε .Α . ΕΠΙΤ. Δ ΙΟ ΙΚΗ ΤΗ ! Γ ' Σ. ΣΤΡΑΤΟΥ

ΕΚΟΟΣΕΙΣ ΓΗΟΒΟΣΪΗ

Φθινωπορινή λάσπη στην Ρωσία.

ΜΕΡΟΣ V: ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

R I E N Z I : Κ ύ ρ ιε Κ α ρ δ ιν ά λ ιε , σ υ λ λ ο γ ισ τ ε ίτ ε τι ζ η τ ά τ ε ! Μ π ο ρ ώ μ ο ν ίμ ω ς να ο ικ ο δ ο μ ώ ε π ά ν ω σ τ η ν Α γ ί α Ε κ κ λ η σ ία ; R A IM O N D O : Κ ρ ά τ α γ ε ρ ά μ π ρ ο σ τ ά σ τ α μ ά τ ι α σ ο υ τ ο ν Σ τό χ ο , κ α ι κ ά θ ε μ έ σ ο . Θ α το ε π ι τ ύ χ ε ι ς σ ίγ ο υ ρ α , α ς ε ίσ α ι ε υ λ ο γ η μ έ ν ο ς . (Α πό την ό π ε ρ α R I E N Z I το υ ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

Βρέθηκε σε ένα ιδιωτικό άλμπουμ φω τογραφιώ ν που ανήκε στον Χίμλερ. Στο στιμιότυπο υπήρχε η σημείωση «Επίσκεψη σε μ ια Ε βραία χωρική», Λούμπλιν, 21 Α υγο υσ το υ 1941. Σ το κέντρο ο υπασπιστής του Χ ίμλερ Joachim Peiper και πίσω, μορφάζοντας, ο σύνδεσμός του μ ε τον Χίτλερ, ο Gruppenführer SS, Karl Wolff. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ο ΛΑΘΡΟΘΗΡΑΣ Αδόλφος Χίτλερ, στα 52 του χρόνια, ξεκίνησε να κ α τα ­ κτήσει την Ρωσία του Ιωσήφ Στάλιν. Με μια τρομερή, ακατάπαυστη εφόρμηση, οι γκρίζες λεγεώνες της Βέρμαχτ και των Waffen SS άνοιγαν δρόμο μέσα από ξηρές και ανεμο­ δαρμένες π εδιά δες, περνώ ντας τα πυρω μένα κίτρινα χω ράφια με τα ηλιοτρόπια της Ουκρανίας, τους βάλτους γύρω από τη λίμνη Ίλμεν, τις γυμνές στέπες, τις βραχώδεις ερήμους και την αφιλόξενη τούντρα όπου βούιζαν μυριάδες αόρατα κουνούπια, μέχρι να καταλαγιάσει τελικά όλη αυτή η ναζιστική παλίρροια στα Όρη του Καυκάσου.315 Μέσα σε λίγες ημέρες, η θωρακισμένη εμπροσθοφυλακή του σ τρατάρ­ χη Leeb είχε φτάσει στο Ντβινσκ (Ντόγκαβπιλς). Τα άρματα μάχης του στρατάρχη Beck είχαν κυκλώσει έναν μακρύ, ωοειδή θύλακα α πό το Μ πιάλιστοκ ως το Μινσκ, όπου τελικά θα αιχμαλωτίζονταν 350.000 Ρώ ­ σοι. Μέσα σε ένα μήνα το ίδιο το Σμολένσκ θα είχε πέσει σε γερμανικά χέρια κι ο Rundstedt θα βρισκόταν στις πύλες του Κιέβου. Όσο προω ­ θούνταν οι Γερμανοί έβρισκαν ρωσικά τρένα, φορτωμένα ακόμη με δημη­ τριακά και πρώ τες ύλες που προορίζονταν για την Γερμανία. Υπήρχαν, ωστόσο, και δυσάρεστοι οιωνοί. Ο Στάλιν είχε κηρύξει έναν «πατριωτικό πόλεμο», κι αυτό ήταν ένα σύνθημα με επικίνδυνο μαγνητι­ σμό. Επιπλέον, τα άρματα μάχης και τα αεροπλάνα του ήταν σημαντικά πολύ περισσότερα από όσο είχαν πει στον Χίτλερ. Πιο δυσοίωνη από όλα ήταν η πεισματώδης αντίσταση των Ρώσων στρατιωτών. Ή ταν π ρ ό ­ θυμοι να πεθάνουν, ήταν γενναίοι και επίμονοι. Ο Μ έγας Φρειδερίκος εί­ χε π ει κάποτε: «Π ρέπει να πυροβολήσεις κάθε νεκρό Ρώσο δυο φορές και πάλι, να τον κοιτάξεις καλά για να δεις αν τον σκότωσες». Ο Αρχη­ γός του Επιτελείου Χάλντερ έγραφε στις 16 Ιουλίου 1941: «Οι Ρώσοι οδηγούν τους άντρες τους σε αντεπιθέσεις χωρίς την παραμικρή υποστή­ ριξη πυροβολικού, κατά δώ δεκα τουλάχιστον κύματα, το ένα μετά το άλλο. Συχνά, οι άνδρες αυτοί είναι νεοσύλλεκτοι που μόλις πήραν όπλο στα χέρια τους και, με τα τουφέκια στον ώμο, ορμούν καταπάνω στα

Ε

τσ ι λ ο ιπ ο ν , ο

538

DAVID IRVING

πολυβόλα μας, εξαιτίας του φόβου που νιώθουν για τους κομισάριους και τους ανώτερους τους. Η αριθμητική υπεροχή ήταν πάντα το forte των Ρώσων, και τώ ρα η ηγεσία τους μας αναγκάζει να τους σφαγιάζουμε, επειδή δεν θέλουν να παραμερίσουν για να περάσουμε». Έ να πιο ουσιαστικό εμπόδιο στην εισβολή ήταν η φύση του ρωσικού εδάφους. Ο Χίτλερ δεν φοβόταν τις αποστάσεις επειδή, αντίθετα από τον Ναπολέοντα, διέθετε μηχανές εσωτερικής καύσης και αεροπλάνα. Ωστόσο, μέσα στους μήνες που ακολούθησαν, θα μάθαινε ότι τα άλογα είχαν μερικά πλεονεκτήματα όταν συγκρίνονταν με τα μηχανοκίνητα μ ε­ ταφορικά μέσα. Ό πω ς θα έγραφε ο στρατηγός Γκουντέριαν, την τελευ­ τα ία ημέρα του Οκτωβρίου 1941: «Θα μπορούσες να πεις ότι δεν π ο λε­ μούμε πια με τους Ρώσους, αλλά ενάντια στις καιρικές συνθήκες και σε αυτήν την ατελείωτη, ακαλλιέργητη γη. Κι αυτή είναι μια πολύ σκληρή μάχη που μας κοστίζει τόσο σε άνδρες, όσο και σε χρόνο». Όλη η εκστρατεία έμοιαζε με τυχερό παιχνίδι. Ο Χίτλερ είχε επιτεθεί στην Ρωσία μόνο με δέκα ως δεκαπέντε μεραρχίες σε εφεδρεία. Κάθε καινούργια μέρα έφερνε νέες αποκαλύψεις. Όταν ήρθε να τον δει ο Ρίμπεντροπ στις 27 Ιουνίου, ο Χίτλερ ξέσπασε λέγοντας ότι τώ ρα ένιωθε σαν τον καβαλάρη που, έχοντας τρέξει άθελά του πάνω στην παγωμένη Λίμνη Κόνστανς, είχε πεθάνει από τον φόβο του όταν έμαθε τι είχε κ ά ­ νει: «Αν είχα έστω και την παραμικρή ιδέα γ ι’ αυτήν τη γιγαντιαία συ­ γκέντρωση του Κόκκινου Στρατού, δεν θα είχα πά ρει ποτέ την απόφαση να επιτεθώ ». Αλλά το τυχερό παιχνίδι έμοιαζε να έχει ήδη κριθεί. Την επομένη ακριβώς ημέρα, όπως ξέρουμε σήμερα, ο Ιωσήφ Στάλιν υπ α γό ­ ρευσε ένα απόρρητο μνημόνιο όπου συνιστούσε μια άμεση επαφή με τον Γερμανό πρεσβευτή που αποχωρούσε, προτείνοντας ειρήνη και προσφέροντας στον Χίτλερ μια «νέα συνθήκη Μ πρεστ-Λιτόβσκ», αναγνωρίζο­ ντας επίσημα τις διεκδικήσεις της Γερμανίας στα κράτη της Βαλτικής και στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί υποδέχτηκαν θερμά τα γερμανικά στρατεύματα εισβο­ λής, όπως έγραφε ο Γκουντέριαν σε μια ιδιωτική επιστολή του, στις 29 Ιουνίου: «Σήμερα είχαμε μια λειτουργία Ευχαριστιών στις τοπικές εκ­ κλησίες των Ορθοδόξων, καθώς εδώ μας θεωρούν ελευθερωτές. Ελπίζω να μην το μετανιώσουν». Δυο ημέρες αργότερα, πρόσθετε: «Το πρώτο από τα ρώσικα χωριά -ήμασταν στην Πολωνία, μέχρι τώ ρ α - μας έκανε α ρκετά άσχημη εντύπωση. Οι κάτοικοί του, Λευκορουθηνιανοί, είναι μάλλον φιλικοί και δεν τους νοιάζει και πολύ αν συντριβούν τα Σοβιέτ. Αλλά υπάρχουν μερικοί που σκέφτονται διαφορετικά, ιδιαίτερα μεταξύ των στρατευμάτων, προβάλλοντας σκληρή και θαρραλέα αντίσταση». Η ΦΩΛΙΑ TOT ΛΤΚΟΤ του Χίτλερ ήταν ακριβώ ς έξω από το Ράστενμπουργκ της Ανατολικής Πρωσίας. Το συγκρότημα από ξύλινα υπόστεγα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

539

και μονώροφα τσιμεντένια οικοδομήματα ήταν αόρατο από αέρα, κρυμ­ μένο από ένα δίκτυο καμουφλάζ που κρεμόταν από τις κορφές των δ έ ­ ντρων. Μερικές εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα, στην άλλη πλευρά του δρόμου, το Στρατηγείο του Γιόντλ είχε παρόμοιες εγκαταστάσεις. Ο Χίτλερ είχε προβλέψει ότι «οι εγκαταστάσεις του Στρατηγείου του θα γινό­ ταν μια μέρα ιστορικό μνημείο, επειδή εδώ θεμελιώθηκε η Παγκόσμια Νέα Τάξη». Ο Γιόντλ απάντησε ξερά, ότι θα ταίριαζε καλύτερα σαν Πει­ θαρχείο της Φρουράς του για το Ράστενμπουργκ. Στην πραγματικότητα ήταν χτισμένο σε μια από τις πιο ελώδεις περιοχές της Μαζουρίας. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποια κυβερνητική υπηρεσία ανακάλυψε πω ς εδώ βρίσκονται τα φθηνότερα οικόπεδα», αναστέναξε ο Χίτλερ. Ο αξιω ­ ματικός ημερολογίου από το Επιτελείο του Γιόντλ παραπονιόταν, σε μια ιδιωτική επιστολή του με ημερομηνία 27 Ιουνίου: «Μ ας βασανίζουν εδώ τα πιο φοβερά κουνούπια. Δύσκολα θα διάλεγε κανείς χειρότερη τοποθε­ σία από αυτή - φυλλοβόλα δέντρα, με πολλά μικρά έλη και λίμνες με στάσιμα νερά, ιδανικός τόπος γ ι’ αυτά τα απαίσια πλάσματα». Η γραμματέας Christa Schroeder έγραφε κι αυτή τη δική της πικρόχο­ λη άποψη: Τ α τσιμεντένια κτίσματα είναι σκορπισμένα μέσα στο δάσος, και ομαδοποιημένα ανάλογα με τη δουλειά που κάνουμε. Το μέρος όπου κοιμόμαστε είναι σαν ένα σιδηροδρομικό βαγόνι που μοιάζει πολύ άνετο, ντυμένο με ξύλα, βαμμένα σε ζωηρά χρώ ματα... Καθώς ο θόρυβος από τον αέρα των κλιματι­ στικών μας ενοχλεί... τα σβήνουμε τη νύχτα με αποτέλεσμα... να κυκλοφο­ ρούμε όλη την άλλη μέρα πιασμένοι. Παρ’ όλα αυτά, είναι όμορφα εδώ εκτός από την εκπληκτική μάστιγα των κουνουπιών. Οι άνδρες προστατεύονται καλύτερα χάρη στις ψηλές, δερμ άτι­ νες μπότες τους και τις σφιχτοκουμπωμένες στολές τους. Το μόνο ευάλωτο σημείο είναι ο λαιμός τους. Μερικοί από αυτούς κυκλοφορούν όλη την ημέρα με σκοτώστρες κουνουπιών στα χέρια. Μόλις φανεί ένα κουνούπι, το κυνη­ γούν για να το σκοτώσουν. Τις πρώ τες ημέρες το γεγονός αυτό οδήγησε σε άμεσα προβλήματα αρμοδιότητας, καθώς ο Αρχηγός [Χίτλερ] είπε ότι αυτή η υπόθεση του κυνηγιού κουνουπιών θα έπρεπε να είναι δουλειά της Λ ουφτβάφε και μόνο. Λένε ότι τα μικρά κουνούπια θα αντικατασταθούν από ένα με­ γαλύτερο είδος στα τέλη Ιουνίου. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του! Στο εσωτερικό των κτιρίων κάνει σχεδόν κρύο... Το δάσος κρατά μακριά τη ζέστη: δεν το προσέχεις και πολύ αυτό μέχρι να βγεις στον δρόμο, όπου σε τυλίγει η αφόρητη ζέστη. Αμέσως μετά τις 10 π.μ. οι δυο μας [η Gerda Daranowski κι εγώ] π η γα ί­ νουμε στο κτίριο της καντίνας - ένα μακρύ, ασβεστοβαμμένο δωμάτιο, το μι­ σό κάτω από το έδαφος, έτσι που τα μικρά και προστατευμένα με ψιλό σύρ­ μα για τα κουνούπια και τις μύγες παράθυρά του, είναι πολύ ψηλά. Έ να

540

DAVID IRVING

τραπέζι για είκοσι άτομα καλύπτει όλο το μήκος του δωματίου. Εδώ γευ μ α ­ τίζει ο Αρχηγός με τους αξιωματικούς του Γενικού του Επιτελείου, τους υ π α ­ σπιστές και τους γιατρούς του. Την ώρα του πρωινού και του απογευματινού καφέ είμαστε εκεί κι εμείς, τα δυο κορίτσια. 0 Αρχηγός κάθεται έχοντας απέναντι του χάρτες της Ρω ­ σίας που κρέμονται στον τοίχο. Τώρα μιλάει ξεκάθαρα για τους φόβους του, πάλι και πάλι, τονίζοντας πόσο μεγάλος κίνδυνος για την Ευρώπη είναι ο Μπολσεβικισμός και λέει ότι αν είχε περιμένει έστω κι έναν χρόνο, πιθανόν να ήταν πολύ αρ γά... Περιμένουμε στη No 1 Τραπεζαρία, κάθε πρωί, μέχρι να έρθει ο Αρχηγός για πρόγευμα από την αίθουσα χαρτών, όπου στο μεταξύ έχει ενημερωθεί για την πρόοδο των επιχειρήσεων. Θα π ρ έπει να προσθέσω, ότι το πρόγευμα γ ι’ αυτόν, είναι απλώ ς ένα ποτήρι γάλα κι ένα λιωμένο μήλο: κάτι απλό και διόλου εξεζητημένο. Κ ατόπιν πηγαίνουμε στις 1 μ.μ. στην αναφορά για τη γενική κατάσταση, στην αίθουσα χαρτώ ν... Ανακοινώνονται στατιστικές σχετικά με τα αεροπλά­ να και τα άρματα μάχης του εχθρού που καταστράφηκαν - οι Ρώσοι φ αίνε­ τα ι ότι διαθέτουν τεράστιους αριθμούς, καθώς έχουμε ήδη καταστρέψει σχε­ δόν 3.500 αεροπλάνα και πάνω από 1.000 άρματα μάχης, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και μερικά βαρέα, των σαράντα τόνων. Τους έχουν π ει να αγωνίζονται μέχρι το τέλος και να αυτοκτονούν αν χρειαστεί. Π αραδείγματος χάρη, στο Κόβνο (Κάουνας) έχει συμβεί το εξής: τα στρατεύματά μας έστειλαν έναν Ρώσο αιχμάλωτο σε ένα ρωσικό πολυβο­ λείο για να π ει στους στρατιώτες να παραδοθούν, αλλά φαίνεται ότι τον σκό­ τωσε ο κομισάριος που ήταν εκεί. Κι ύστερα, ολόκληρο το πολυβολείο ανατι­ νάχτηκε, από τους ίδιους τους στρατιώτες του. Με άλλα λόγια προτίμησαν να πεθάνουν π αρ ά να παραδοθούν. Υ πάρχει ένας κομισάριος της GPU προσκολλημένος σε κάθε μονάδα και ο διοικητής αξιωματικός υπακούει σε α υ ­ τόν. Μακριά από την ηγεσία τους, οι στρατιώτες είναι απλά ένας όχλος. Ε ί­ ναι απολύτω ς πρωτόγονοι, αλλά μάχονται με πείσμα, πρ ά γμ α που φυσικά εί­ ναι ένας κίνδυνος από μόνος του και θα οδηγήσει σε ακόμη σκληρότερο α γώ ­ να. Οι Γάλλοι, οι Βέλγοι κι οι άλλοι ήταν έξυπνοι κι εγκατέλειπαν τον αγώνα όταν έβλεπαν ότι δεν είχαν λόγο να συνεχίσουν, αλλά οι Ρώσοι μάχονται σαν τρελοί, τρέμοντας από φόβο μήπως συμβεί κάτι στις οικογένειες τους, αν π α ­ ραδοθούν. Αν δεν υπάρχει τίπ ο τα σημαντικό να κάνουμε, κοιμόμαστε λίγες ώρες με­ τά το γεύμ α για να είμαστε φρέσκες και ξεκούραστες την υπόλοιπη μέρα, που συνήθως τραβάει πολύ σε μάκρος. Ύστερα, γύρω στις 5 μ.μ. μας καλεί ο Αρχηγός και μας προσφέρει βουτή­ ματα. Ό ποιος παίρνει τα πιο πολλά, αντιμετωπίζει τα σχόλιά του! Το δ ιά ­ λειμμα για καφέ κρατάει τις περισσότερες φορές ως τις 7 μ.μ. άλλες φορές ακόμα πιο αργά. Ύστερα, περνάμε πάλι στην Τ ραπεζαρία No 2 για δείπνο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

541

Τελικά, εμείς μένουμε κάπου τριγύρω μέχρι που να μας χαλάσει ο Αρχηγός στο γραφείο του, όπου συγκεντρώνονται μερικοί από τους πολύ οικείους του, π ά λι γ ια καφέ και βουτήματα... Συχνά νιώθω σαν αχάίρευτη και περιττή εδώ. Αν συλλογιστώ τι κάνω εδώ πραγματικά, όλη μέρα, η συγκλονιστική απάντηση είναι: απολύτως τίποτα. Κοιμόμαστε, τρώμε, πίνουμε, κι αφήνουμε τους άλλους να μας μιλούν, όταν βαριόμαστε πολύ να μιλήσουμε μεταξύ μας... Σήμερα το πρω ί ο Αρχηγός είπε πω ς αν οι Γερμανοί στρατιώτες αξίζουν κάποιες δάφνες, τις αξίζουν γ ι’ αυτήν την εκστρατεία. Ό λα πηγαίνουν πολύ, πολύ καλύτερα από όσο ήλπιζε. Υπήρξαν πολλές εύνοιες της τύχης, όπω ς το ότι οι Ρώσοι μας αντιμετώπισαν στα σύνορα και δεν μας δελέασαν να π α ρ α ­ συρθούμε πολύ στην ενδοχώρα τους, με όλα τα τεράστια προβλήματα μ ετα­ φοράς κι ανεφοδιασμού που σίγουρα θα προέκυπταν. Και πάλι, το ότι δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τις δυο γέφ υρές τους στο Ντβινσκ. Πιστεύω π ω ς από τη στιγμή που θα καταλάβουμε το Μινσκ, η προέλασή μας θα είναι ταχύτερη. Αν έχουν μείνει κάποιοι απομονωμένοι κομμουνιστές ανάμεσα στις τά ξεις μας θα αλλάξουν οριστικά γνώμη, όταν θα δουν πόσο «ευλογημένη» ζωή ζουν στην άλλη πλευρά.

Στις 30 Ιουνίου η περικύκλωση του Μινσκ είχε ολοκληρωθεί. Η Ομάδα Στρατιών του Κέντρου είχε συλλάβει 290.000 αιχμαλώτους, 2.500 ά ρμα­ τα μάχης και 1.400 πυροβόλα. Ο Χάλντερ αντικατόπτριζε την αισιοδοξία του Γενικού Επιτελείου Στρατού όταν, στις 3 Ιουλίου, καυχιόταν: «Μ άλ­ λον δεν υπερεκτιμώ τα γεγονότα, αν υποστηρίξω ότι η εκστρατεία στην Ρωσία κερδήθηκε σε δυο εβδομάδες. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει και ότι τελείωσε». Σε μια ιδιωτική επιστολή του, στις 29 Ιουνίου, ο συντάκτης του ημερολογίου του Γιόντλ, αποδείκνυε ότι το OKW συμφωνούσε πω ς τα πρά γμ α τα πήγαιναν καλύτερα από όσο αναμενόταν. «Μ ε την κ α τά ­ ληψη του Ντβινσκ και του Μινσκ έχουμε καλύψει μέσα σε μια εβδομάδα το ένα τρίτο του δρόμου προς το Λένινγκραντ και την Μόσχα. Με αυτό τον ρυθμό, θα είμαστε και στις δυο πόλεις μέσα σε δεκατέσσερις ημέρες, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό θα συμβεί και νωρίτερα». Ο Χίτλερ συμμεριζόταν αυτές τις απόψεις. Κοιτάζοντας τους χάρτες στον τοίχο της τραπεζαρίας του, διακήρυξε προς τις γραμματείς του: «Σε μ ε­ ρικές εβδομάδες θα είμαστε στην Μόσχα. Και τότε, θα την εξαφανίσω από προσώπου γης και θα χτίσω ένα φράγμα εκεί. Το όνομα της Μό­ σχας θα σβήσει από τον χάρτη». Ο Χίτλερ είχε κάθε λόγο να οσμίζεται νίκη μέσα στον Ιούλιο του 1941. Στις 2 Ιουλίου του είχαν δείξει μια αποκρυπτογραφημένη τουρκική έκθεση που αναφερύταν τόσο στον Στάλιν, όσο και στον στρατάρχη Timoshenko, λέγοντας ότι κατ’ ιδίαν παραδέχονταν στους ξένους διπλω ­ μάτες πω ς είχαν ήδη ξεγράψει το Λένινγκραντ, το Μινσκ, το Κίεβο, ακό­

542

DAVID IRVING

μη και την Μόσχα. Μια αποκρυπτογραφημένη αναφορά περί ηθικού από την αμερικάνικη πρεσβεία στην Μόσχα περιέγραφε τα μέτρα προφ ύλα­ ξης από τις αεροπορικές επιδρομές εκεί και σημείωνε με αγωνία την έλ­ λειψη τροφίμων και τις φήμες που έλεγαν ότι οι Ρώσοι ήδη μετέφεραν τα αποθέματα χρυσού τους σε ασφαλές σημείο. Στη διάρκεια ενός γεύματος με τον Ρίμπεντροπ, στις 4 Ιουλίου, ο Χίτλερ είχε ήδη επεκτείνει τα σχέδιά του περί αποικισμού της Ρωσίας. Την άλλη μέρα, καθώς η ρωσική εκστρατεία έδειχνε να φτάνει προς το τέλος της, ο Χίτλερ εξήγησε στο ίδιο επίλεκτο ακροατήριό του, κατά το γεύμα, γιατί είχε επιτεθεί στην Ρωσία χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου, ούτε καν με τη δικαιολογία κάποιου «επεισοδίου». «Από κανέναν δεν ζητήθηκε ποτέ να εξηγήσει τα κίνητρά του στο δικαστήριο της Ιστορίας. Γιατί ο Αλέξανδρος εισέβαλε στην Ινδία; Γιατί οι Ρωμαίοι έδωσαν τους Καρχηδονιακοός πολέμους τους ή ο Φρειδερίκος II τη δεύτερη εκστρατεία του στην Σιλεσία; Για την Ιστορία, μόνον οι επιτυχίες μετρούν». Αυτός, ο Χίτλερ, θα λογοδοτούσε μόνο στον λαό του. «Θα ήταν έγκλημα να θυ­ σιάσω εκατοντάδες χιλιάδες [στρατιώτες] μόνο και μόνο για ένα θέμα θεωρητικής αξίας [σχετικά με την έναρξη του πολέμου]. Θα μείνω στην Ιστορία ως ο καταστροφέας του Μπολσεβικισμού, ανεξάρτητα αν υπήρ­ ξε κάποιο μεθοριακό επεισόδιο ή όχι. Μόνον το αποτέλεσμα κρίνεται. Αν χάσω, δεν θα μπορέσω να πω την άποψή μου ως προς τα θέματα πρωτοκόλλου». 0 ΧΙΤΛΕΡ υπολόγιζε ότι θα συγκέντρωνε μέχρι τον Αύγουστο το πεζικό του για την επίθεσή του κατά της Μόσχας. Στο μεταξύ, οι σχηματισμοί των αρμάτων μάχης θα μπορούσαν να «σαρώσουν» τον βορρά. Ή ταν ολοφάνερα διατακτικός σχετικά με το πόσο ψηλά έπρεπε να τοποθετήσει την ίδια την Μόσχα στον κατάλογο των αντικειμενικών σκοπών του. Γι’ αυτόν ήταν απλά το όνομα μιας πόλης, είπε, ενώ το Λένινγκραντ ήταν η πρωτεύουσα του Μπολσεβικισμού, η πόλη από όπου αυτό το σατανικό δόγμα είχε πρωτοξεπηδήσει το 1917. Τότε πια ο συνασπισμός δυνάμεων ήταν πλήρης: η Σλοβακία είχε κη­ ρύξει τον πόλεμο στις 23 Ιουνίου, η Ο υγγαρία και η Φινλανδία περίμεναν μερικές ημέρες ακόμη, μέχρι να δεχτούν επιθέσεις ρωσικών αεροπλάνων, κι ύστερα κήρυξαν κι αυτές τον πόλεμο. Η Γαλλική Κυβέρνηση του Βισύ διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με την ΕΣΣΔ, και χιλιάδες Γάλλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των Ναζί να πολεμήσουν ως εθελοντές τον Μπολσεβικισμό: 150 αεροπόροι προσφέρθηκαν κι ανάμεσα σε αυτούς, 20 από τους καλύτερους Γάλλους πιλότους βομβαρδιστικών. Από την Δανία, την Νορβηγία, την Ισπανία, την Γαλλία, το Βέλγιο και την Κροατία έφταναν ειδήσεις ότι συγκροτού­ νταν λεγεώνες που θα πολεμούσαν στην Ρωσία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

543

Ο Χίτλερ διέταξε να οργανωθούν από τα SS τα στρατεύματα που προέρχονταν από «γερμανικές» χώρες, ενώ η Βέρμαχτ θα φρόντιζε για τους υπόλοιπους. Όλοι έπρεπε να ορκιστούν υπακοή σε αυτόν. Η Σουη­ δία316 και η Ελβετία παρέμεναν εξαιρέσεις -«έθνη εν α δρ ά νεια »- όπως, περιφρονητικά αποκαλοόσε αυτές τις δυο χώρες ο Χίτλερ. Ό πω ς είχε προβλέψει, η μάχη κατά του Μπολσεβικισμού αποδείχθηκε αφορμή συνένωσης ολόκληρης της Ευρώπης. Στις 10 Ιουλίου, ο Hewel παρατηρούσε για τον Χίτλερ: «Το πρόβλεψε. “ Οδηγήθηκα σε αυτόν τον αγώνα βήμα προς βήμα, αλλά η Γερμανία θα βγει από αυτόν ως η μεγα ­ λύτερη εθνική δύναμη πάνω στη γ η ”. Πιστεύει ότι ο Τσώρτσιλ θα ανατρα πεί αμέσως και τελείως ξαφνικά. Ύστερα, στην Βρετανία θα εμφανι­ στεί ένας τεράστιος αντιαμερικανισμός και αυτή θα είναι η πρώτη χώρα που θα ενταχθεί στην Ευρώπη στον αγώνα κατά της Αμερικής». Και ο Hewel πρόσθετε με ενθουσιασμό: «Έχει απέραντη εμπιστοσύνη στη νίκη. Οι προσπάθειες που καταβάλλει σήμερα, λέει, είναι μηδαμινές, σε σύ­ γκριση με αυτές των χρόνων του αγώνα: ιδιαίτερα, επειδή ο στρατός μας είναι ο μεγαλύτερος και ο καλύτερος του κόσμου». Το Βατικανό, επίσης, άφησε να γίνει γνωστό ότι «καλοδεχόταν τον πόλεμο με την Ρωσία». Το γεγονός ότι ο Τσώρτσιλ είχε αναγγείλει από το ραδιόφωνο την προσφορά βοήθειας προς την Ρωσία από την πρώτη κιόλας ημέρα της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ δεν ξάφνιασε τον Χίτλερ. Στον στενό του κύκλο κοροΐδευε το παράξενο θέαμα «του Τσώρτσιλ, του Στάλιν και του Ρούσβελτ ως μαχητών της ελευθερίας!» ΜΕ ΕΜΠΙΣΟΣΤΝΗ στη νίκη, ο Χίτλερ, στις 8 Ιουλίου 1941 έδωσε εντολή

στον Μ πράουχιτς να μη στείλει άλλα άρματα μάχης στο Ανατολικό Μέ­ τωπο. Οι μεραρχίες των Panzer που βρίσκονταν ήδη εκεί, θα περιορίζο­ νταν αριθμητικά και τα πληρώματα των αρμάτων που βρίσκονταν ανενεργά θα στέλνονταν πίσω στην Γερμανία για να εκπαιδεύσουν νέες μ ε­ ραρχίες αρμάτων μάχης. Στις 13 του μηνός επικύρωσε αυτήν την α π ό φ α ­ ση με μια διαταγή του προς το OKW: επιπρόσθετα με τις είκοσι υπάρχουσες μεραρχίες Panzer ο στρατός έπρεπε να έχει συγκροτήσει ως την 1η Μαΐου 1942, δώ δεκα ακόμη για το Ανατολικό Μέτωπο και είκοσι τέσ ­ σερις για άλλες αποστολές. Την άλλη μέρα, ο Χίτλερ διακήρυξε ότι μετά την ήττα της Σοβιετικής Ένωσης, η Λουφτβάφε θα επεκτείνονταν σε κο­ λοσσιαία κλίμακα. Ελάχιστες, ωστόσο, πληροφορίες διαθέτουμε για τα πραγματικά μελ­ λοντικά του σχέδια εκείνης της εποχής. Ο Χίτλερ έδειχνε να οραματίζε­ ται έναν μελλοντικό πόλεμο -ίσω ς όχι στη διάρκεια της δικής του ζω ήςανάμεσα στον Νέο και τον Παλαιό Κόσμο.318 Αργότερα, τον Ιούλιο, κου­ τσομπολεύοντας ένα βράδυ σχετικά με την κληρονομική αίσθηση ανω τε­ ρότητας των Άγγλων, παρατηρούσε: «Είμαι σίγουρος ότι το τέλος αυτού

544

DAVID IRVING

του πολέμου θα σφραγίσει την αρχή μιας διαρκούς φιλίας με την Β ρετα­ νία. Αλλά αν θέλουμε να βιώσουμε μια ειρήνη μαζί της, πρ έπει πρώ τα να της δώσουμε μια γερή κλοτσιά στα οπίσθια - οι Βρετανοί το περιμέ­ νουν αυτό από οποιονδήποτε, για να τον σεβαστούν ανάλογα». Στις 15 Ιουλίου, ο υπαρχηγός του Jeschonnek, περιοδεύοντας στις κατακτημένες περιοχές, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο εξοπλισμός του Κόκκινου Στρατού μας αφήνει συνεχώς κατάπληκτους... Έχτισαν τερ ά ­ στια οχυρωματικά έργα, από τα οποία τα περισσότερα δεν είχαν ολο­ κληρωθεί, για να υπερασπιστούν το προγεφύρω μά τους στο Λέμπεργκ. Στην περιοχή αυτή μόνο υπάρχουν 63 τεράστια αεροδρόμια, το καθένα τους με δυο διαδρόμους, και όλα τους είναι ανολοκλήρωτα, ως μάρτυρες των ρωσικών επιθετικών προπαρασκευών». Την άλλη μέρα, ο γιος του Στάλιν, Jacob Jugashvili, υπολοχαγός σε μια σοβιετική μεραρχία αρμάτων μάχης, αιχμαλω τίστηκε κοντά στο Β ιτέμπσκ.319 Ανάμεσα στις «άλλες αποδείξεις ότι οι Ρώσοι απλά περίμεναν την ώρα να επιτεθούν στους Γερμανούς», ήταν, σύμφωνα με τον στρατηγό της Λουφτβάφε, Wolfram von Richthofen, ο τεράστιος αριθμός πυροβολικού και αρμάτων μάχης που κυριεύθηκαν στο Ντομπρομίσλ. «Ένα μέρος τους ανήκε στη μεραρ­ χία αρμάτων του νεαρού Στάλιν. Κι ο ίδιος είχε παραδεχτεί ότι π ερ ίμ ε­ ναν εκεί για τη μεγάλη επίθεση». Ο Χίτλερ έμαθε ότι μια επιστολή από έναν φίλο του, που βρέθηκε πάνω στον Jacob Jugashvili, ανέφερε ότι «πριν ξεκινήσουν για το Βερολίνο», θα πήγαινε να δει για άλλη μια φ ο­ ρά την Αννιούσκα του. Η ανάκριση του νεαρού Στάλιν και του πρώην γραμματέα του δικτάτορα, που είχε κι αυτός αιχμαλωτιστεί, αποκάλυψε ότι ο Στάλιν σχεδίαζε να εκμεταλλευτεί τους Γερμανούς διανοούμενους για να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο του ρωσικού λαού. Η Ευρώπη και η Ασία θα γίνονταν τότε τα ακατανίκητα οχυρά του Μπολσεβικισμού. 0 Χίτλερ τρόμαξε ιδιαίτερα από τα νέα σοβιετικά θωρακισμένα οχή­ ματα μάχης. Ξεπρόβαλαν μέσα από τα δάση σαν πρωτόγονα τέρατα, και κανείς από τους ειδικούς του δεν του είχε π ει λέξη για την ύπαρξή τους: υπήρχαν άρματα μάχης των 52 τόνων, με θωράκιση τόσο παχιά ώστε μόνον τα αντιαεροπορικά πυροβόλα των 88mm της Λουφτβάφε μπορούσαν να τα διατρήσουν. Και υπήρχαν άλλα, νότια του Ντούμπνο, που ζύγιζαν 100 τόνους. Στις 4 Ιουλίου, ο ημερολογιογράφος του OKW Helmut Greiner βεβαίωνε εμπιστευτικά: «Οι Ρώσοι έχουν χάσει τόσα α ε ­ ροπλάνα και 4.600 άρματα μάχης, ώστε δεν μπορεί να τους έχουν μείνει πολλά άλλα». Περί τα μέσα Ιουλίου, ωστόσο, το πυροβολικό του Χίτλερ είχε αχρηστεύσει 8.000 ρωσικά άρματα μάχης, ενώ εξακολουθούσαν να έρχονται κι άλλα. Στα τέλη Ιουλίου 12.000 άρματα είχαν κυριευθεί ή καταστραφεί. Όταν στις 14 Αυγούστου ο Χίτλερ επισκέφθηκε την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου, ομολόγησε στον διοικητή των Panzer, τον στρατη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

545

γό Γκουντέριαν: «Αν ήξερα ότι έχουν τόσο πολλά άρματα μάχης320 θα το είχα ξανασκεφθεί πριν κάνω αυτήν την εισβολή». Ένας συνταγματάρχης της Άμπβερ κατέγραφε με τρόμο στις 20 Ιουλίου: «Ο Κ[ανάρης] επέστρεψε μόλις από το Στρατηγείο του Χίτλερ και περιγρά­ φει ότι η ατμόσφαιρα που επικρατεί εκεί είναι γεμάτη εκνευρισμό, καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η ρωσική εκστρατεία δεν “ θα ακολουθήσει την πεπατημένη”. Τα σημάδια πολλαπλασιάζονται ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα φέρει την προσδοκώμενη εσωτερική κατάρρευση, αλλά την αναζωογόνη­ ση του Μπολσεβικισμού. Ο Κ. προειδοποιεί ιδιαίτερα ότι γίνονται προσπά­ θειες να θεωρηθούν ένοχοι γι’ αυτό οι άνθρωποι της Άμπβερ, ως προς το ότι δεν έδωσαν επαρκείς πληροφορίες για την αληθινή ισχύ και τη μαχητικότη­ τα του ρωσικού στρατού. Παραδείγματος χάρη, λέγεται ότι ο Φύρερ έχει παρατηρήσει πως αν ήξερε την ύπαρξη των υπερβαρέων σοβιετικών αρμά­ των μάχης, δεν θα ξεκινούσε αυτύ τον πόλεμο».321 Ο συντάκτης του ημερο­ λογίου του OKW, Greiner, έγραφε την άλλη μέρα: «Κανένας δεν το συζήτη­ σε αυτό στο γεύμα με τον Φύρερ χθες. Στην αρχή ήταν σιωπηλός, και απλά έδειχνε σκεπτικός και σκυθρωπός... Ύστερα, ζωήρεψε και ξεκίνησε έναν μο­ νόλογο για μια ώρα και περισσύτερο, για τους γενναίους και ιπποτικούς Ιταλούς συμμάχους μας και για τις ανησυχίες που του προκαλούσαν... Δεν μπορεί να μην μένει κανείς κατάπληκτος για τη λαμπρή του κρίση και το ξεκάθαρο ένστικτύ του. Δείχνει να είναι υγιέστερος από κάθε άλλη φορά και φαίνεται πολύ καλά, παρ’ όλο που σπάνια πηγαίνει για ύπνο πριν από τις 5 ή 6 π.μ .» Στις 3 Ιουλίου, είχαν φέρει στον Χίτλερ την υποκλοπή υπηρεσίας από την πρώτη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, από τότε που άρχισε η Ε π ι­ χείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Ο Στάλιν είχε τώ ρα πια συνέλθει από το πρώτο «σοκ» της Ναζιστικής εφόρμησης. Στην ομιλία του322 αναφέρθηκε στον Χίτλερ και στον Ρίμπεντροπ, χαρακτηρίζοντάς τους «τέρ α τα » και «κανί­ βαλους», και ισχυρίστηκε ότι φιλοδοξία του Χίτλερ ήταν να ξαναφέρει τους τσάρους, και να συντρίψει τις ανεξάρτητες δημοκρατίες που συ­ γκροτούσαν την Σοβιετική Ένωση. «Θέλει να τις εκγερμανίσει και να κά ­ νει τους κατοίκους τους δουλοπάροικους Γερμανών πριγκίπων και βαρό­ νων». Ο Στάλιν έκανε έκκληση στους Ρώσους πατριώ τες παντού, να κ α ­ ταστρέφουν οτιδήποτε αξιόλογο άφηναν πίσω τους κατά την προέλαση της Βέρμαχτ - σιδηροδρομικά εφόδια, συγκομιδές, καύσιμα και πρώτες ύλες. Έ π ρ επ ε να σχηματίσουν ανταρτικές ομάδες πίσω από τις γερμανι­ κές γραμμές, που θα ανατίνασσαν σιδηροδρομικές γραμμές και γέφυρες, θα κατέστρεφαν αποθήκες στρατιωτικού υλικού και εφοδιοπομπές, θα κατεδίωκαν και θα εξόντωναν τον εχθρό και τους συνενόχους του. «Α υ­ τός ο πόλεμος με τη Φασιστική Γερμανία δεν πρέπει να θεωρείται ένας συνηθισμένος πόλεμος». Ο ανταρτοπόλεμος πρόσφερε στις δυνάμεις εφόδου των SS μια νέα

35

546

DAVID IRVING

αφορμή για τις εκστρατείες εξόντωσης, κατά τις οποίες οι Ρωσοεβραίοι θεωρούνταν «ανταρτικό υλικό». Στις 10 Ιουλίου βρίσκουμε τον Χίτλερ να τηλεφωνεί στον Μπράουχιτς, ότι ήταν ανώφελο να χρησιμοποιηθούν οι μεραρχίες των Panzer στην έφοδο κατά του Κιέβου: το 35 τοις εκατό του πληθυσμού της πόλης ήταν Εβραίοι, τόνισε, οπότε οι γέφυρες κατά μή­ κος του Δνείπερου δεν θα παρέμεναν ανέπαφες. Έ νας άλλος παράγοντας που συνυπολόγιζε ο Χίτλερ ήταν ότι τα τ ε ­ ράστια, εκτεταμένα οικοδομικά συγκροτήματα του Λένινγκραντ και της Μόσχας θα γίνονταν πα γίδες θανάτου για τα πολύτιμα άρματα μάχης του που θα εισέρχονταν εκεί. Έτσι, ο Χίτλερ αποφάσισε τελικά ότι και οι δυο πόλεις θα έπρεπε να πέσουν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς και μαζικούς θανάτους από πείνα. Δύο ημέρες μετά τη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, ο Χίτλερ είπε στον κύκλο του ότι η Μόσχα «θα εξαφανιζό­ ταν από προσώπου γης». Στις 8 Ιουλίου είπε στον Μ πράουχιτς και στον Χάλντερ ότι για την ερήμωση της Μόσχας ήταν αναγκαίο να εκδιωχθεί ο πληθυσμός της, τον οποίο διαφορετικά θα έπρεπε να θρέψουν κατά τον επικείμενο χειμώνα. Διέταξε ύστερα τη Λουφτβάφε να ισοπεδώσει τη Μόσχα με επιδρομές εκφοβισμού. Ωστόσο, συναισθηματικά, ο Χίτλερ δεν ήθελε και πολύ την καταστρο­ φή του Λένινγκραντ. Στις 16 Ιουλίου, ο Μπόρμαν σημείωνε: «Την π ερ ιο­ χή του Λένινγκραντ τη διεκδικούν οι Φινλανδοί. Ο Φύρερ θέλει να κ α τε­ δα φ ίσ ει το Λ ένινγκραντ ολοκληρω τικά κι ύστερα, να το π α ρ α δώ σ ει στους Φινλανδούς». Στις 21 Ιουλίου, ο Χίτλερ επισκέφθηκε το Στρατη­ γείο του Leeb. Το πολεμικό ημερολόγιο της Ομάδας Στρατιών κ αταγρά­ φει: «Ο Φύρερ τόνισε ότι περιμένει μια σκληρή άμυνα του εχθρού νότια του Λένινγκραντ, καθώς οι ηγέτες της Ρωσίας έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι το Λένινγκραντ πρέπει να διατηρηθεί ως μνημειακό κομμά­ τι της επανάστασης αυτά τα τελευταία 24 χρόνια, κι αυτό γιατί δεδομένης της νοοτροπίας των Σλάβων, η οποία έχει ήδη υποφέρει από τις μ έ­ χρι τώ ρα μάχες, η απώ λεια του Λένινγκραντ θα κατέληγε σε πλήρη συ­ ντριβή». Όσο για το γεγονός ότι λόγω αυτής της συγκέντρωσης της π ρ ο ­ σοχής στο Λένινγκραντ θα αφηνόταν αποκλειστικά στο πεζικό η ευθύνη για την επίθεση στην Μόσχα, «Ο Φύρερ δεν ασχολήθηκε με αυτό, αφού γι’ αυτόν η Μόσχα είναι μόνον ένας γεω γραφικός στόχος». Αυτή ήταν μια στρατηγική απόφαση που αμφισβητήθηκε σφόδρα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Ο Χάλντερ έγραφε σε μια οργίλη ιδιωτική επιστολή του, στις 28 Ιουλίου: «Το παίζει και πάλι πολέμαρχος και μας ενοχλεί με τόσο ανόητες ιδέες, ώστε να διακινδυνεύει τα πάντα από τις θαυμάσιες επιχειρήσεις που πετύχαμε μέχρι τώρα. Αντίθετα με τους Γάλ­ λους, οι Ρώσοι δεν θα το βάλουν στα πόδια όταν ηττηθούν από πλευράς τακτικής. Πρέπει να τους σφαγιάζουμε ως τον τελευταίο, μέσα σε ένα έδαφος που είναι μισό δάσος και μισό βάλτος. Κι αυτό απαιτεί χρόνο,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

547

και τα νεύρα του δεν το αντέχουν. Τώρα πια, πρέπει να συγκρούομαι καθημερινά μαζί του. Ώ ρες ανοησίας και το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει μόνον ένας άνθρωπος που ξέρει πώ ς διεξάγεται ένας πόλεμος...» Στις 14 Ιουλίου, ο Χίτλερ είπε στον πρεσβευτή Oshima: «Δεν πρόκει­ τα ι να χάσουμε το μυαλό μας καθώς προελαύνουμε. Δεν θα πά με πιο π έρ α α π ό το σημείο όπου μπορούμε π ρ α γμ α τικ ά να κ ρατήσ ουμε». Ωστόσο, φαίνεται πω ς δεν υπήρχαν όρια στις εδαφικές φιλοδοξίες του. Ο Rundstedt έγραφε σε μια επιστολή του, στις 12 του μηνός: «Σήμερα, ήταν εδώ ο Χάλντερ με μερικά πολύ μακρόπνοα σχέδια, αλλά δεν μου αρέσει να σκέπτομαι τόσο πολύ μ προσ τά».323 Κάποιοι άκουσαν τον Χ ίτ­ λερ να παρατηρεί: «Μ πήκα σε αυτόν τον πόλεμο ως εθνικιστής, αλλά θα βγω ως ιμπεριαλιστής». Κ άποια φορά τον άκουσαν να λέει: «Στον Τσάμπερλαιν αρέσει να περνά τα Σαββατοκύριακα στην εξοχή, εγώ κ α τα ­ λαμβάνω χώρες μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο!» Με τη χαλαρωτική συντροφιά της ιδιαιτέρας γραμματέω ς του, βαδίζο­ ντας μέσα στο πυκνό σκοτάδι, στα δρομάκια μεταξύ των κτισμάτων, έκανε μια πειρακτική παρατήρηση, που και πάλι άφησε να διαφανούν οι προθέσεις του. Εκείνη είχε αφήσει το κλεφτοφάναρό της στο γραφείο του και στη συνέχεια σκόνταψε. Έ στειλαν μια ορντινάντσα να το φέρει, που ανέφερε ότι δεν το βρήκε. Κι ο Χίτλερ, με προσποιητά σοβαρό ύφος, τη διαβεβαίωσε: «Άκου, μπορεί να κάνω τον λαθροθήρα σε ξένες χώρες, αλλά δεν κλέβω κλεφτοφάναρα!» Και πρόσθεσε γελώ ντας ξεκαρ­ διστικά: «Κι αυτό μου φτάνει, επειδή τα μικρά θηράματα πέφτουν στα δίχτυα μου. Τα μεγάλα ξεγλιστρούν». ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΩΡΗ σύσκεψη με τους κορυφ αίους ευνοούμενούς του -Rosenberg, Lammers, Κάιτελ, Γκαίρινγκ και Μ πόρμαν- στις 16 Ιουλίου,324 ο Χίτλερ τόνισε ξεκάθαρα ότι μόνον η Γερμανία είχε το δικαίωμα να επωφεληθεί από την ήττα της Ρωσίας. Όσον αφορά στους απόκρυφους σκο­ πούς τους, κι ενώ δεν έπρεπε να τους μάθει ο κόσμος, εκείνοι δεν θα έπρεπε να διατηρούν καμιά αμφιβολία. Ακριβώς όπως είχε συμβεί με την Νορβηγία, την Δανία, την Ολλανδία και το Βέλγιο -όπου η Γερμανία είχε ήδη κρατήσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της μυστικές, άσχετα με όσα δια ­ κήρυσσε δημόσια περί λόγων τακτικής- έτσι έπρεπε να κάνει και με την Ρωσία, προβάλλοντας τον ρόλο του προστάτη. «Αλλά δεν π ρ έπ ει να υπάρχει καμιά αμφιβολία στο μυαλό μας ότι δεν θα φύγουμε ποτέ από αυτές τις χώρες. Δεν θα υπάρξει ποτέ πια άλλη στρατιωτική δύναμη δυτι­ κά των Ουραλίων, έστω κι αν χρειαστεί να πολεμάμε άλλα εκατό χρόνια για να εμποδίσουμε κάτι τέτοιο. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν άλλο λαό να φέρει όπλα, εκτός από τους Γερμανούς!» Καθώς η Ουκρανία θα γινόταν ο σιτοβολώνας της Γερμανίας για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Χίτλερ ήθελε ο Gauleiter Erich Koch να διοριστεί

548

DAVID IRVING

Κομισάριος του Ράιχ εκεί: ο Koch, προστατευόμενος του Γκαίρινγκ, ήταν ένας σκληρός, ανελέητος κυβερνήτης που είχε δείξει την ικανότητά του στην οικονομική διαχείριση της Ανατολικής Πρωσίας. «Στις 6 μ.μ. είχαν ένα διάλειμμα για καφέ», έγραφε ο Otto Bräutigam, ο στρατιωτικός σύν­ δεσμος του Rosenberg, στο ημερολόγιό του: «Ο Στρατάρχης του Ράιχ ήταν σε εξαίρετη διάθεση. Ο Φύρερ είχε διατυπώ σει άγρια κριτική κατά των Σουηδών για την ελάχιστη στρατιωτική βοήθεια που είχαν προσφέρει στον αγώνα κατά του Μπολσεβικισμού, ενώ ακόμη κι ο Στρατάρχης του Ράιχ χαρακτήρισε τους Σουηδούς “ εκφυλισμένους”. 0 Φινλανδοί, απύ την άλλη μεριά, είχαν κερδίσει πολλούς επαίνους για το θάρρος τους. Μετά από ένα διάλειμμα, οι συζητήσεις επανελήφθησαν. Στις 8.30' π ερ ί­ που επιτεύχθηκε μια τελική συμφωνία. Ο Reichsleiter [Rosenberg]... μας είπε πώ ς διεξήχθησαν οι συνομιλίες. Είχε φτάσει σε ένα συμβιβασμό με τον Στρατάρχη του Ράιχ, που διευθύνει την οικονομία των κατεχόμενων ανατολικών χωρών μέσω του Οικονομικού Γραφείου [Wirtschaftsstab] της Ανατολής, και με τον Reichsführer των SS [Χίμλερ] που επίσης ήθελε να διευθύνει τις επιχειρήσεις των αστυνομικών μονάδων των SS του, από το γραφείο του στο Βερολίνο. Ο Rosenberg είπε επίσης ότι είχαν δια τυπω ­ θεί σοβαρές αντιρρήσεις για τον καθένα κι όλους τους υποψηφίους για τις διάφορες θέσεις των Κομισάριων του Ράιχ, αλλά ότι όλοι οι υποψήφι­ οι είχαν γίνει αποδεκτοί: ο Gauleiter [Heinrich] Loshe, για το κομισαριάτο του Ράιχ [RK] των Βαλτικών χωρών, ο Gesandter [Siegfried] Kashe για το RK της Ρωσίας, με έδρα του την Μόσχα, ο Gauleiter [Wilhelm] Kube για το RK της Ουκρανίας και ο Stabsleiter [Arno] Schickedanz για το RK του Καυκάσου μαζί με τον Gesandter [dr. Hermann] Neubacher, ως οικο­ νομικό διευθυντή... Έ να σχόλιο από το διάλειμμα για καφέ λέει ότι ο Φύρερ χαρακτήρισε ζωτικό τον εκγερμανισμό της Κριμαίας και μακρηγό­ ρησε σχετικά με τη δύναμη των σοβιετικών θωρακισμένων δυνάμεων. Ε ί­ πε στον Γκαίρινγκ: “Ό πω ς ξέρεις, είχα διατυπώ σει για αυτήν την εκ­ στρατεία τους πρώτους μου ενδοιασμούς επειδή δεν ήμασταν βέβαιοι για τη δύναμη του εχθρού, και δεν ξέρω αν θα έπαιρνα την ίδια α π ό φ α ­ ση, αν ήμουν πλήρως πληροφορημένος για τη συνολική δύναμη του σο­ βιετικού στρατού και ιδιαίτερα, για το γιγάντιο εξοπλισμό του σε ά ρ μ α ­ τα μάχης». Στην Ρωσία, είπε, δεν θα ενθάρρυνε ούτε την εκπαίδευση, ούτε τη θρησκεία, μια θέση που προκάλεσε την αντίθεση του αφοσιωμένου καθο­ λικού Franz von Papen. Ο Papen του έστειλε μια πολυσέλιδη μελέτη, υποστηρίζοντας ότι τώ ρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να επαναφέρει τον χριστιανισμό στην Ρωσία. Ο Χίτλερ δεν θέλησε να ακούσει τίποτα πάνω σε αυτό. Αστειευόμενος κατ’ ιδίαν, είπε ότι ίσως τελικά να αποφάσιζε να επιτρέψ ει όλα τα χριστιανικά δόγματα, «έτσι ώστε να σπάσουν ο ένας το κεφάλι του άλλου με τους σταυρούς τους».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

549

Σε αυτήν τη νέα Γερμανική Αυτοκρατορία, οι στρατιώτες με δω δεκαε­ τή υπηρεσία θα έπαιρναν αυτόματα ένα αγρόκτημα, μαζί με κοπάδια και μηχανήματα. Ζητούσε μόνο μερικοί από αυτούς τους νέους κτηματίες να παντρεύονται κοπέλες από τα χωριά. Θα διατηρούσαν τα όπλα τους, έτσι ώστε να ανταποκριθούν σε τυχόν νέα επιστράτευση ενάντια σε ασιατικές ορδές. Οι υπαξιωματικοί θα διεύθυναν σταθμούς καυσίμων σε ύλο το μή­ κος των ανατολικών αυτοκινητοδρόμων. Οι νέοι στρατιώτες-αγρότες θα ήταν πάνω από όλα πολύ καλύτεροι δάσκαλοι, από όσο οι πτυχιούχοι δ ά ­ σκαλοι στοιχειώδους εκπαίδευσης, οι οποίοι πάντα θα ήταν δυσαρεστημένοι: όχι βέβαια ότι ο Χίτλερ σχεδίαζε να μορφώσει τον ρωσικό λαό. «Είναι προς το συμφέρον μας ο λαός να μάθει ακριβώς μόνον όσα του χρειάζο­ νται για να αναγνωρίζει την οδική σήμανση», είπε. Στις 17 Ιουλίου υπέγραψε τα επίσημα διατάγματα που θα έβαζαν σε εφαρμογή αυτά τα σχέδια, δημιουργώντας ένα Υπουργείο Ανατολής με επικεφαλής τον Alfred Rosenberg, που θα ασχολούνταν με τις κατεχόμενες περιοχές. Στον Χάινριχ Χίμλερ δόθηκαν σαρωτικές -στην πραγματικότητα, τρομερές εξουσίες αστυνόμευσης και εκμετάλλευσης των νέων εδαφών. Η ΝΑΖΙΣΤΊΚΗ «Τελική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος» έπαιρνε τώρα μια ξεκάθαρη στροφή προς το χειρότερο. Σε μερικές περιοχές, ιδιαίτερα στις χώρες της Βαλτικής, το «Εβραϊκό Πρόβλημα» είχε λυθεί από μόνο του. Οι ντόπιοι είχαν πάρει πρωτόγονη εκδίκηση κατά των «εβραϊκών υπερβολών» μετά τη σοβιετική εισβολή στην Λιθουανία, το 1940. Ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί ότι οι «Εβραίοι κο­ μισάριοι» του Κόκκινου Στρατού είχαν περικυκλώσει ένα πρωί τους ντό­ πιους επιχειρηματίες και τους είχαν σκοτώσει. Με τη δραστήρια ενθάρ­ ρυνση των μονάδων του Χάιντριχ, οι Λετονοί κι οι Λιθουανοί είχαν αρχί­ σει εκκαθαρίσεις όλων των Εβραίων που έπεφ ταν στα χέρια τους. Η Ομάδα Στρατιών του Leeb ειδοποίησε, στις 5 Ιουλίου, το Επιτελείο του Χίτλερ για όλα αυτά. Ο συνταγματάρχης Schmundt απάντησε ότι τα γερ ­ μανικά στρατεύματα δεν μπορούσαν να παρέμβουν, «ήταν μια αναγκαία εκκαθαριστική επιχείρηση». Όταν επισκέφθηκε το Κόβνο, λίγες ημέρες αργότερα, ο Otto Bräutigam ενοχλήθηκε τόσο που έγραψε στο ημερολόγιό του, στις 11 Ιουλίου: «Ενώ εμείς κάνουμε τα στραβά μάτια, η λιθουανική βοηθητική αστυνομία εκτελεί αμέτρητα πογκρόμ κατά των Εβραίων».325 Το πνεύμα που ενέπνευσε τον Χίτλερ στον πόλεμό του κατά των Εβραίων της Ευρώπης, φαίνεται ξεκάθαρα στην εγγραφή της 10 Ιουλίου, στο ημερολόγιο του Hewel. Λέει: Νιώθω σαν ο Robert Koch της πολιτικής...* Εγώ είμαι που έχω ανακαλύψει * Σ.τ.Μ.: Ο Robert Koch (1843-1910), ήταν διάσημος Γερμανός βακτηριολόγος.

550

DAVID IRVING

ότι οι Εβραίοι είναι ο βάκιλος και το ένζυμο που προκαλεί όλη τη φθορά της κοινωνίας. Αυτό που έχω αποδείξει είναι τούτο: τα έθνη μπορούν να επιβιώ ­ σουν και χωρίς τους Ε βραίους... και, στην πραγματικότητα, καλύτερα. Αυτό είναι το πιο σκληρό χτύπημα που κατάφερα κατά των Εβραίων.

Επανήλθε σε αυτήν την ιατρική παρομοίωση μερικές ημέρες αργότερα, εξηγώντας στον Κροάτη Υπουργό Αμύνης: «Αν έστω και μια χώρα ανε­ χθεί έστω και μια εβραϊκή οικογένεια, τότε η χώρα αυτή θα γίνει η εστία μιας νέας μόλυνσης από αυτόν τον βάκιλο. Από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν πια Εβραίοι στην Ευρώπη, η ενότητα των ευρωπαϊκών εθνών θα είναι αρραγής. Δεν έχει σημασία πού θα σταλούν οι Εβραίοι στην Σι­ βηρία, ή στην Μ αδαγασκάρη». Σχεδίαζε, είπε, να θέσει αντιμέτωπη κάθε χώρα με αυτό το αίτημα. ΣΤΑ 1939, ο Χίτλερ είχε εμπιστευτεί στον άναυδο στρατηγό Friedrich von Boetticher, τον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Ουάσινγκτον, ότι κα ­ τείχε έγγραφ α που αποδείκνυαν ότι ο Ρούσβελτ είχε Εβραίους πρ ογό­ νους. Σε αυτές τις μη διαπιστωμένες εβραιομπολσεβίκικες επιρροές α π έ­ διδε ο Χίτλερ τις προσπάθειες του Ρούσβελτ να προκαλέσει ένα ξαφνικό πόλεμο κατά της Γερμανίας. Στις 13 Ιουλίου, ο Γερμανός διπλωμάτης Hasso von Etzdorf ανέφερε ότι ο Χίτλερ είπε: «Όσον καιρό διαρκούν οι επιχειρήσεις μας στα ανατολικά, δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απαντήσει σε καμιά πρόκληση. Α ργότερα, οι Αμερικανοί μπορούν να έχουν τον πόλεμό τους, αν πρέπει οπωσδήποτε να τον έχουν». Ανέφερε ότι ο Χίτλερ είπε στον Ραίντερ πω ς θα έκανε οτιδήποτε για να εμποδίσει τον Ρούσβελτ επί δυο ως τρεις μήνες ακόμη, να μπει στον πόλεμο, επειδή η Λουφτβάφε ήταν ακόμη απασχολημένη στη ρωσική εκστρατεία. Εξάλ­ λου, όπως ο Ραίντερ πληροφόρησε το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού: «Ο Φύρερ εξακολουθεί να προϋποθέτει ύτι μια νίκη στην ρωσική εκστρατεία θα επηρεάσει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών». Ο Χίτλερ τώ ρα απαγόρευε ακόμη και τη ναρκοθέτηση των λιμανιών της Ισλανδίας. Είχε αναφερθεί ότι το αμερικανικό ναυτικό πήρε διαταγές να ανοίγει πυρ χωρίς προειδοποίηση ή πρόκληση κατά οποιουδήποτε γερμανικού πολεμικού πλοίου. Οι Αμερικανοί πλοίαρχοι πήραν εντολή να αρνηθούν κάθε ευθύνη και να αφήνουν να εννοηθεί ότι υπεύθυνη ήταν κάποια βρε­ τανική μονάδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Ρούσβελτ ήλπιζε να προκαλέσει αντίμετρα. Ο Χίτλερ τα πληροφορήθηκε όλα αυτά από υποκλοπές κω δι­ κών σημάτων του ναυτικού των ΗΠΑ. Στις 20 Ιουλίου, ο Κανάρης ανέφ ε­ ρε: «Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ φον Ρ[ίμπεντροπ] δείχνει τώρα απογοητευμένος και θεωρεί την είσοδο των Αμερικανών στον πόλεμο επικείμενη και για πρώτη φορά μίλησε υποτιμητικά για τις “ δημοσιογραφ ίσ τικες” αναφορές των Thomsen και Boetticher».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

551

Η θέση του Ρίμπεντροπ στην εκτίμηση του Χίτλερ βρισκόταν τότε στο χαμηλότερο της σημείο. Κ άποιες φορές μάλιστα, ο Χίτλερ έφτανε να π ε ­ ριγελά τον Υπουργό των Εξωτερικών του μπροστά στον ιδιαίτερο κύκλο του. Τον Ιούλιο τέθηκε το ερώτημα για το ποιος, ο Rosenberg ή ο Ρ ίμ π ε­ ντροπ - θα διεύθυναν την προπαγάνδα στην Ρωσία. Χαρακτηριστικά, ο Χίτλερ αποφάσισε να αφήσει την πρωτοβουλία και στους δυο Υπουρ­ γούς. Στις 28 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ είχε μια λογομαχία με τον Χίτλερ σχετικά με το θέμα αυτό, και έφτασε στο σημείο να μιλήσει περιφρονη­ τικά για την απόφαση του Φύρερ να επιτεθεί στην Σοβιετική Ένωση. Ή ταν μια αποπνικτικά ζεστή καλοκαιρινή ημέρα. Ο Χίτλερ θύμωσε τόσο πολύ, ώστε γρονθοκόπησε το στήθος του, έπεσε σε μια καρέκλα, και φώναξε στον άναυδο Ρίμπεντροπ ότι δεν έπρεπε ποτέ άλλοτε να αμφι­ σβητήσει τις αποφάσεις του. 0 Ρίμπεντροπ, χλωμός από τρόμο, του έδω ­ σε τον λόγο του. 0 Χίτλερ ανέθεσε μετά στον Lammers να πληροφορήσει τον Υπουργό Εξωτερικών ότι η διπλωματική υπηρεσία έπρεπε να μείνει παράμερα μέχρι που να σιγήσουν τα κανόνια.326 Εκείνο το καλοκαίρι, πα ρ ’ όλη τη ζέστη και τις αυξανόμενες ενδείξεις μιας μυστηριώδους αδιαθεσίας του, οι συζητήσεις του Χίτλερ εξελίσσο­ νταν σε μονόλογους που εκφωνούσε σε μια πλούσια αυστριακή διάλεκτο, μπροστά σε μια χούφτα «φίλων» που συγκεντρώνονταν στο καταφύγιό του, ή κατά το γεύμα και το δείπνο, στο μεγάλο ωοειδές τραπέζι, με τον Γιόντλ στα αριστερά του και με κάποιον φιλοξενούμενο όπω ς ο Speer ή ο Γκαίμπελς στα δεξιά του, μαζί με τους επιτελείς του -αξιω ματικούς συνδέσμους, νεότερους υπασπιστές και τις γραμματείς το υ - που κάθο­ νταν ο καθένας στην προκαθορισμένη του θέση. Κ άποιες φορές, ο Χίτλερ μιλούσε για το Ναζιστικό Κόμμα και τον χριστιανισμό. «Δεν πρ έπει να δοκιμάσουμε μια αντιπαράθεση με τη θρη­ σκεία», δήλωνε, «αλλά να την αφήσουμε να μαραθεί από μόνη της!» Η Christa Schroeder, η αφοσιωμένη γραμματέας του, έγραφε στα μ έ­ σα Ιουλίου 1941: Κ ατά τις βραδινές συζητήσεις μας με τον Αρχηγό, η Εκκλησία μας απασχολεί πολύ... Είναι επίσης πολύ πειστικά αυτά που λέει ο Αρχηγός - όταν λόγου χάρη εξηγεί πώ ς ο χριστιανισμός, με τις ψευδολογίες και την υποκρισία του καθυστέρησε την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους από πολιτιστικής άποψης, επί δυο χιλιάδες χρόνια. Π ραγματικά, π ρ έπ ει να καταγράφ ω αμέσως αυτά που λέει ο Αρχηγός. Γιατί αυτές οι συνεδρίες διαρκούν τόσο πολύ, ώστε μετά νιώθω εξαντλημένη και ξέπνοη για να μπορέσω να γράψω οτιδήποτε. Την προπερασμένη νύχτα, όταν φ ύγαμε από το συγκρότημα του Αρχηγού, είχε κιόλας ξημερώσει. Δεν πήγαμε να κοιμηθούμε όπως θα έκαναν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά πή­ γαμ ε κατευθείαν στην κουζίνα, φ άγαμ ε μερικά κέικ κι ύστερα, περπατήσαμε

552

DAVID IRVING

για δυο ώρες προς τα εκεί που ανέτελλε ο ήλιος, περάσαμε από αγροκτήμα­ τα και λοφίσκους που άστραφταν γεμάτοι με κόκκινα και λευκά αγριολού­ λουδα, μέσα στον πρωινό ήλιο - μια παραμυθένια χώρα που τα μάτια σου δεν τη χορταίνουν. Κι ύστερα, γυρίσαμε να κοιμηθούμε. Δεν μπορέσαμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι πριν από τις δυο ή τρεις το απόγευμα. Μια τρελή ζωή... Τέτοιο παράξενο επάγγελμα σαν το δικό μας ίσως να μην υπάρξει ποτέ: τρώμε, πίνουμε, κοιμόμαστε, πότε-πότε δακτυλογραφούμε λίγο, και στο μεταξύ του κρατάμε συντροφιά με τις ώρες. Πρόσφατα φανήκαμε κάπω ς χρήσιμες - μαζέψαμε μερικά λουλούδια, έτσι που το κατάλυμά του να μη μοιάζει τόσο γυμνό.

Στις 4 Αυγούστου, ο Χίτλερ επισκέφθηκε τον στρατάρχη von Beck και το Στρατηγείο της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου. Η Μάχη του Σμολένσκ οδηγούνταν προς το τέλος της. Ακόμη 300.000 Ρώσοι αιχμάλωτοι β ά δι­ ζαν ήδη προς τα δυτικά, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι ο Φύρερ δεν είχε πάρει την απόφασή του για το τι θα γινόταν μετά. Είχε μεθύσει με τους «ισ το­ ρικούς θριάμβους» του Beck. «Τώρα», φώναξε, φεύγοντας από το Σ τρα­ τηγείο του νωρίς εκείνο το πρωί, «θα βάλουμε εδώ τα πρά γμα τα σε τά ξη για χιλιάδες χρόνια». Ωστόσο, δεν αισθανόταν καλά. Και για κάτι ά λ­ λο ακόμη ανησυχούσε - ποια ήταν ακριβώς η «στρατιωτική δύναμη» της Ρωσίας που θα έπρεπε να καταστρέψει; Ο ίδιος ο Χάλντερ παραδεχόταν τώ ρα, κατάχλωμος, ότι όλοι είχαν υποτιμήσει τον σοβιετικό κολοσσό. «Όταν επιτεθήκαμε, νομίζαμε ότι είχαμε απέναντι μας 200 εχθρικές με­ ραρχίες. Σήμερα, έχουμε ήδη μετρήσει 360...» Για τον Χίτλερ, το κλειδί της νίκης βρισκόταν στα κέντρα πρώτων υλών της Ρωσίας και ιδιαίτερα, στην περιοχή του Ντόνετς, πέρα από το Χάρκοβο: «Αυτή είναι η συνολική βάση της σοβιετικής οικονομίας». Σε έναν διπλωμάτη εξηγούσε: «Σύντομα θα καταλάβουμε τις πλουσιότερες περιοχές της Ρωσίας που διαθέτουν το 61 τοις εκατό του σιδήρου και το 35 τοις εκατό του μολυβδενίου της. Κι όταν τους αποκόψουμε τον α νε­ φοδιασμό πετρελαίου από τα νότια, η μοίρα του Μ πολσεβικισμού θα έχει κριθεί».

ΚΙΕΒΟ του 1941, ο Χίτλερ αρρώστησε για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια. Η ένταση από τη ρωσική εκστρατεία, σε συν­ δυασμό με το ζεστό, ελώδες κλίμα όπου βρισκόταν η Φωλιά του Λύκου, έπληξαν σοβαρά τον δικτάτορα. Κάτι χειρότερο ακόμη, τα υφάλμυρα νε­ ρά της Μαζουρίας του προκάλεσαν δυσεντερία, και καθώς οι κρίσιμες στρατηγικές αντιθέσεις αναπτύσσονταν ανάμεσα στον Χίτλερ και τους στρατηγούς του, η ικανότητά του να τους επιβληθεί εξασθενούσε εξαιτίας της ίδιας του της φυσικής αδυναμίας. Η δική του μεγαλόπνοη στρατηγική, που αφορούσε σε μια τεράστια κυκλωτική κίνηση από τις Ομάδες Στρα­ τιών Βορρά και Νότου που θα περιέκλεινε την Μόσχα εκ των όπισθεν, συ­ νάντησε την αντίθεση του Μπράουχιτς και του Επιτελείου του, που την απέρριψαν γιατί ευνοούσαν μια κατά μέτωπο επίθεση στην Μόσχα από την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου του στρατάρχη von Beck. Ο Μ πράου­ χιτς παρέμενε στο Βερολίνο και αγνοούσε τις διαταγές του Χίτλερ, ενώ ο Χίτλερ ήταν περιορισμένος στο Στρατηγείο του εξαιτίας των περιστάσεων. Όταν ο Ανώτατος Διοικητής του Στρατού πήγαινε σπάνια, να επισκεφθεί τη Φωλιά του Λύκου, ο Χίτλερ μάταια τον προειδοποιούσε ότι η κατάστα­ ση που επικρατούσε στα μέτωπα, θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε στατικότητα, όπως είχε συμβεί και κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Φωλιά του Λ ύκου ο Χίτλερ άρχισε να συγκαλεί πολεμικά συμβού­ λια, αλλά δεν ήταν πα ρά θεατρικές παραστάσεις όπου επικρατούσαν οι μονόλογοί του. Διαρκούσαν ατέλειωτες ώρες και σπαταλούσαν την ενερ­ γητικότητα των στρατηγών του, που είχαν να ασχοληθούν με πιο σπου­ δαία πράγματα, αλλού. Ο κάθε στρατηγός δίσταζε να εκφράσει τη γν ώ ­ μη του μεμονωμένα, μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο. Αλλά με­ ρικοί ανακάλυψαν ότι κατ’ ιδίαν μπορούσαν να μιλούν ειλικρινά με τον Χ ίτλερ. Α νάμεσά το υ ς ήταν οι R undstedt, Reichenau, Γ κουντέριαν, Manstein, κι αργότερα οι Milch, Zeitzier και Ferdinand Schörner. Στις 6 Αυγούστου, όταν πήγε να επισκεφθεί τα Στρατηγεία του Rundstedt και του στρατηγού Antonescu,327 στην Ομάδα Στρατιών του Νότου, στη φρι-

Ε

κ ε ί ν ο τ ο κ α λ ο κ α ίρ ι

554

DAVID IRVING

κτή ουκρανική πόλη Μ περντίτσεφ, ο Χίτλερ έδειξε ότι είχε πάρει την απόφασή του: θα άφηνε την Μόσχα για το τέλος. Θα ασχολούνταν πρ ώ ­ τα με το Λένινγκραντ και το μέτωπο του νότου - οι μετεωρολόγοι τον είχαν διαβεβαιώσει ότι η τωρινή ξηρασία θα διαρκούσε, έτσι κι αλλιώς, πολύ περισσότερο στα κεντρικά της χώρας, από όσο στα νότια. Ωστόσο, πριν μπορέσει να κυκλοφορήσει τις αναγκαίες οδηγίες, ο Χίτλερ κατέρρευσε. Ο Hewel θα έγραφε, κρυπτογραφικά, στις 7 Αυγούστου στο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ sakit [άρρωστος]». (Ο διπλωμάτης Hewel υπήρξε καλλιεργητής καουτσούκ στην Ιάβα). Εκείνο το πρωινό, όπως αποκαλύπτει το ημερολόγιο του dr. Morell,328 ο Χίτλερ καθόταν, όταν ξαφνικά ένιωσε ζάλη και άρχισε να κάνει εμετό. Ο Morell σημείω­ νε: «Αυτή η ατμόσφαιρα στο καταφύγιό του τον ταλαιπω ρεί εδώ και π έ ­ ντε ως έξι εβδομάδες τώρα. Μετά ο [Hans] Junge (η ορντινάντσα του από τα SS) μου τηλεφώνησε ξαφνικά να έρθω αμέσω ς στον Φύρερ». Ο γιατρός βρήκε τον Χίτλερ χλωμό σαν πεθαμένο. «Νιώθω πολύ άσχημα τώ ρα», του ψιθύρισε ο Φύρερ. «Πολύ χειρότερα από πριν... εδώ πάνω», πρόσθεσε, δείχνοντας τον αριστερό του κρόταφο. «Νιώθω πολύ π α ρ ά ξ ε­ να. Πριν α π ό λίγο, είχα έναν τρομερό καβγά [με τον Ρ ίμ πεντρ οπ], Εκνευρίσθηκα πά ρα πολύ κι από εκείνη την ώρα, αισθάνομαι σαν να κατέρρευσα». 0 Morell τα είχε χαμένα. Είδε ότι τα χέρια του έτρεμαν όποτε τα άπλωνε και, πανικόβλητος, ο γιατρός έσπευσε να του κάνει μια υποδόρια ένεση πολυβιταμινών, ενώ σημείωνε προσεκτικά κάθε λέξη που του έλεγε ο Χίτλερ. Για να σιγουρευτεί, του έδωσε κι ένα χ ά π ι Yatren, ένα φάρμακο που στην πρα γμα τικότη τα ήταν κατάλληλο για αμοιβαδική δυσεντερία και το οποίο χορηγείται σχεδόν αποκλειστικά σε τροπικά κλίματα. Η πίεση του Χίτλερ ήταν ανησυχητικά υψηλή - 1 7 - ενώ τα αυτιά του βούιζαν δυνατά. 0 Morell σημείωνε μια αόριστη διάγνωση: «Α γγειακοί σπασμοί με έντονη κυκλοφορία αίματος στους κροτάφους, για διάφορους λόγους». Επέτρεψε στον Χίτλερ να φάει για βραδινό ένα βραστό αυγό, πουρέ π α τά τα ς και φράουλες. Όλα έδειχναν ότι ήταν μια τυπική προσβολή μικροβιακής δυσεντερίας. Το πρω ί της 8 του μηνός, ο Χίτλερ έστειλε πάλι τον υπηρέτη του να πει στον dr. Morell ότι δεν είχε «περάσει ούτε μια μέρα άρρωστος στο κρε­ βάτι, μετά τον Α ' Παγκόσμιο Πόλεμο». Περήφανος γι’ αυτό, σηκώθηκε τρεκλίζοντας από το κρεβάτι στις 11 π.μ. «Πήγα να τον δω», κατέγραφε ο Morell στις σημειώσεις του με μολύβι, «χωρίς να με καλέσει. 0 Φύρερ ήταν πολύ θυμωμένος, γιατί ένιωθε πολύ χειρότερα από χθες, κι επειδή δεν είχε κοιμηθεί καθόλου τη νύχτα, αλλά δεν σκόπευε να μείνει κλει­ σμένος μέσα, έπρεπε να σηκωθεί και να βγει». Ο Χίτλερ αρνήθηκε να του κάνουν άλλη ένεση, για την ώρα. Το ση­ μείο όπου τον είχε τρυπήσει ο Morell την προηγούμενη, τον πονούσε τό ­ σο πολύ, μούγκρισε, ώστε να επισκιάζει κάθε άλλη αδιαθεσία. Το βουη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

555

τό στα αυτιά του συνεχιζόταν, αλλά ντύθηκε και πήγε στην αίθουσα χα ρ ­ τών. Ο Morell του συνέστησε ότι θα έπρεπε να πάρει μόνον ένα φλιτζάνι τσάι κι ένα μπισκότο κατά το γεύμα. «Αλλά εκείνος παράγγειλε σπαγκέτι και φράουλες», σημείωνε. Οι στρατηγοί του ήταν ενθουσιασμένοι που ο Φύρερ δεν είχε δυνάμεις, αν και ο στρατηγός Χάλντερ σημείωνε για εκείνη τη μέρα: «Παρ’ όλη την αδιαθεσία του, ο Φύρερ έδωσε στον Ανώτατο Διοικητή [Μπράουχιτς] σχο­ λαστικά λεπτομερείς εντολές σχετικά με το πώ ς ήθελε να χρησιμοποιη­ θούν τα σμήνη της Αεροπορίας». Οι στρατηγοί, ωστόσο, άρχισαν να κά ­ νουν αυτό που νόμιζαν, αγνοώντας τις στρατηγικές προθέσεις του Χίτλερ. «Νομίζω ότι είμαι εντάξει πάλι, γιατρέ», είπε ο Χίτλερ στον Morell, στις 9 Αυγούστου. «Εξέτασέ με γρήγορα. Θέλω να πάω στην αίθουσα χαρτών». Στη διάρκεια της πολεμικής σύσκεψης, το βουητό στα αυτιά του ξανάρχισε ξαφνικά. Έ στειλε να ρωτήσουν τον Morell αν θα μπορού­ σε να χρησιμοποιήσει βδέλλες για να ρίξει την πίεσή του. Ο Morell, που λογάριαζε να χρησιμοποιήσει τις πολυβιταμίνες του Tonophosphan, ηλε­ κτρικά θερμαινόμενες κομπρέσες, κι άλλες τέτοιες πανάκειες, δεν έβλεπε κανένα λόγο να μη δοκιμάσουν και βδέλλες. 0 Heinz Linge, ο καμαριέ­ ρης του, περιέγραφε αργότερα: « 0 Χίτλερ κάθισε μπροστά σε έναν κ α ­ θρέφτη και κοίταζε όλο ενδιαφέρον, καθώς οι βδέλλες χόρταιναν τη δίψα τους με το αίμα του». Κατ’ αρχήν [έγραφε ο Morell στο ημερολόγιό του στις 11 Αυγούστου], του έκανα ένα μικρό τσίμπημα κάτω από το αυτί, αλλά το δέρμα ήταν σαν π ε ­ τσί. Έ π ρ επ ε να πιέσω πολύ δυνατά για να βγάλω έστω και μια μικρή σταγό­ να αίματος... 0 ίδιος ο Φύρερ ανατάραξε τις βδέλλες μέσα στο δοχείο. Χρειάσθηκε να τις επιθέσω με τα δά χτυλά μου, καθώς γλιστρούσαν από τις λαβί­ δες. Η πρώτη άρχισε να ρουφάει γρηγορότερα, αλλά αυτή που βρισκόταν πιο πίσω, μάλλον αργά. Η μπροστινή έπεσε πρώτη. Η πιο πίσω συνέχιζε να ρου­ φάει γ ια μισή ώρα ακόμη κι ύστερα, έπεσε κι αυτή.

Μετά, τα σημεία που είχαν βάλει τις βδέλλες αιμορραγούσαν επί δυο ώρες κι ο Morell χρειάστηκε να βάλει γάζες. 0 Χίτλερ αποφάσισε να μην εμφανιστεί στο δείπνο εξαιτίας των επιδέσμων, αλλά πήγε στο συνηθι­ σμένο πολεμικό συμβούλιο και στη συγκέντρωση του τσαγιού, μετά: «Τα αυτιά του έπαψαν να βουίζουν!» σημείωνε ο Morell. Τις επόμενες ημέρες, η πίεση του Φύρερ έπεσε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα. «Κ άποιος βόμβος στο αριστερό μέρος του κεφαλιού», έγραφε ο Morell στις 12 του μηνός. «Αντιμετώπισε πολλές διαφωνίες και έντα ­ ση». Στις 14 του μηνός, έπεισε τον Χίτλερ να επιτρέψει μια εξέταση για το επίπεδο των ερυθρών και των λευκών αιμοσφαιρίων του κι ένα κα ρ­ διογράφημα.329

556

DAVID IRVING

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος έφτασαν στις 16 του μη­ νάς: όπω ς αναμενόταν, για έναν άνθρωπο που ανέπνεε ελάχιστο φρέσκο αέρα και τον έβλεπε πολύ λίγο ο ήλιος, το επίπεδο των ερυθρών αιμο­ σφαιρίων ήταν πολύ χαμηλό. «Επιπλέον», σημείωνε ο Morell στις 18 του μηνός, «το καταφύγιό του είναι υγρό κι ανθυγιεινό, η θερμοκρασία είναι η πιο κατάλληλη για την καλλιέργεια μυκήτων. Κ άποια φορά, οι μπότες μου, που είχα να τις φορέσω δυο μέρες, είχαν πιάσει μούχλα και τα ρού­ χα μου ήταν μουσκεμένα μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Οι φρεσκοχτισμένοι τοίχοι στα καταφύγια έσταζαν νερά στην αρχή... Κι ύστερα, είχαμε κρυολογήματα από την ξηρασία που προκαλούσαν τα κλιματιστικά. Τα τόνισα όλα α υ τά μετά την τέταρτη ημέρα που έμεινα εδώ ... Οι άνθρω­ ποι υπέφεραν από στηθικούς σπασμούς, αναιμία, και γενικά από την κλειστοφοβία. Του θύμισα ότι είχα από την αρχή συστήσει συχνά τα ξ ί­ δια με αυτοκίνητο ή πενθήμερες διαδρομές με το ειδικό τρένο του, σαν μια αλλαγή περιβάλλοντος σε κάπως μεγαλύτερο υψόμετρο. Τότε, ο Χίτ­ λερ είχε δηλώσει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει εξαιτίας της συ­ γκέντρωσης των μέσων επικοινωνίας του εδώ, κτλ. Επίσης του πρότεινα να π ά ει για ένα δεκαπενθήμερο στο Μ πέργκοφ». Ο Χίτλερ του είπε ότι είχε πάρει ένα ήπιο ηρεμιστικό, αλλά ότι δεν ήθελε να του γίνει συνήθεια αυτό. Αισθανόταν καλά, αλλά ο Γκαίμπελς που τον επισκέφθηκε εκείνη την ημέρα, στις 18 Αυγούστου, έγραφε κατόπιν, ότι ο Χίτλερ έδειχνε κ ά ­ πω ς κουρασμένος και σαν άρρωστος. «Φαίνεται πω ς είναι αποτέλεσμα της δυσεντερίας του κι ίσως επίσης, εξαιτίας της εξάντλησης των δυνάμεών του αυτές τις τελευταίες λίγες εβδομάδες». Το καρδιογράφημα απεκάλυψε αμέσως μια πτώση των κυμάτων-Τ. Ανήσυχος ο Morell, έστειλε το καρδιογράφημα στον κορυφαίο ειδικό καρδιολογικών παθήσεων καθηγητή Karl Weber, διευθυντή του καρδιο­ λογικού ινστιτούτου στο Μ παντ Ναουχάιμ, πληροφορώντας τον ότι ανήκε σε έναν «πολυάσχολο διπλωμάτη». Η έκθεση του Weber επιβεβαίωνε «μια σημαντική διαπλάτυνση των S-Tj και S-T 2». Και πρόσθετε, «αν όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα χο­ ρήγησης ντιζιταλίνης ή κάποιας μόλυνσης, θα πρ έπει να υποθέσουμε κυ­ ρίως ότι αιτία είναι μια σκλήρυνση της στεφανιαίας». Συνιστούσε να γ ί­ νονται ηλεκτροκαρδιογραφήματα κάθε δεκατέσσερις ημέρες. Η τελική διάγνωση: ταχεία προοδευτική σκλήρυνση της στεφανιαίας, έδειξε ότι ο διάσημος «Ασθενής Α» του Morell έπασχε από μια αθερά­ πευτη καρδιοπάθεια. Για έναν άνθρωπο της ηλικίας του Χίτλερ κάτι τ έ ­ τοιο δεν ήταν αφύσικο, αλλά από τότε και πέρα θα υπήρχε ο κίνδυνος ενός εμφράγματος ή μιας εμβολής, με πιθανόν μοιραίες συνέπειες. Για την ώρα, ο Morell δεν του είπε την αλήθεια (εκτός από μια σύντομη αναφορά στις 18 Αυγούστου). Μ προστά στον Φύρερ επέμεινε ότι η καρ­ διά και τα άλλα του όργανα λειτουργούσαν καλά.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

557

Ιδιαιτέρως, ωστόσο, ο Morell άρχισε να μελετά ειδικά κείμενα για την καρδιά, ενώ κι άλλα φάρμακα προστέθηκαν στο ήδη υπερφορτωμένο κο­ μοδίνο του Χίτλερ. Ο ίδιος ο Χίτλερ αποδέχθηκε παθητικά τις εξηγήσεις του σωματώδους γιατρού του. «Ο Morell», είπε σε έναν άλλο γιατρό, «μου είπε ότι η κατανάλωση ενέργειάς μου είναι τόσο υψηλή, όσο αν ζούσα στους τροπικούς, εξα ιτία ς της α διάκοπης εντατικής εργασ ίας μου». ΣΤΙΣ 18 Αυγούστου 1941, ο στρατάρχης φον Μ πράουχιτς του υπέβαλε μια γραπτή αναφορά γεμάτη επίμονα επιχειρήματα για την άμεση ε π α ­ νάληψη της προέλασης προς την Μόσχα, καθώς η κατάληψη της πόλης θα απαιτούσε τουλάχιστο δυο μήνες. Ο Χίτλερ την απέρριψε αμέσως. Κ ατά την άποψή του, ήταν πιο επείγον να στερήσουν από τον Στάλιν τις πρώ τες ύλες του και τη βιομηχανία όπλων. Εξάλλου, μια γρήγορη π ρ ο έ­ λαση προς τον νότο θα ενθάρρυνε το Ιράν να αντισταθεί στην αγγλορω σική εισβολή, η οποία, όπως ήξερε ο Χίτλερ, ήταν ήδη στα σκαριά. Σε κάθε περίπτωση, ο Χίτλερ ήθελε την Κριμαία σε γερμανικά χέρια: από τα αεροδρόμια της Κριμαίας τα ρωσικά βομβαρδιστικά είχαν πρόσφατα επιτεθεί στην Ρουμανία. Τις νύχτες τον βασάνιζε ένας επαναλαμβανόμε­ νος εφιάλτης - οι πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι φλέγονταν από άκρη σε άκρη. Οι στρατηγοί των σχηματισμών Panzer, Hoth και Γκουντέριαν, ήταν ελάχιστα ενθουσιασμένοι με τα σχέδιά του. Παραπονιούνταν ότι τα άρματά τους χρειάζονταν επισκευές. 0 Χίτλερ δεν τους πίστευε. Είχε ακούσει την ίδια ιστορία και πριν από την Δουνκέρκη. Είπε πω ς ήταν φανερό ότι οι δυο στρατηγοί προσπαθούσαν να κρύψουν την αλαζονική περιφρόνησή τους προς την υψηλή στρατηγική του.330 0 Ανώτατος Διοικητής του Στρατού συνέχιζε με πείσμα τα σχέδιά του για την προέλαση κατά της Μόσχας. Μόνο αργότερα αποδείχθηκε ότι η στρατηγική του Χίτλερ πρόσφερε καλύτερες προοπτικές. Τα στρατεύμα­ τα του Beck παρέμειναν ακινητοποιημένα έξω από την Μόσχα όταν ήρθε ο χειμώνας, και για όλα αυτά είπαν πω ς έφταιξε η αρρώστια του Χ ίτ­ λερ. «Σήμερα, εξακολουθώ να πιστεύω », έλεγε ο Γκαίρινγκ στους ανα­ κριτές του, «πω ς αν το ιδιοφυές αρχικό σχέδιο του Χίτλερ δεν είχε διαβρωθεί έτσι όπω ς συνέβη, η εκστρατεία προς Ανατολάς θα είχε κριθεί το αργότερο ως τις αρχές του 1942». Η ΖΩΗ μέσα στην Απηγορευμένη Ζώνη I εκινείτο γύρω από τον Χίτλερ. Όταν έλειπε, ήταν σαν να εξαφανιζόταν απότομα κάθε δραστηριότητα. Ευνοούνταν πραγματικά όσοι είχαν ειδικές άδειες για να εισέλθουν στον ιερό χώρο του. Και η παρουσία γυναικείου προσωπικού στο Στρατηγείο του έκανε πολλούς να ζαρώνουν τα φρύδια:

558

DAVID IRVING

Μερικοί ενοχλούνταν [έγραφε η Christa Schroeder σε μια επιστολή της] από το γεγονός ότι ακόμη και σε καιρό πολέμου ο Αρχηγός είχε το προσωπικό του Επιτελείο γύρω του και ιδιαίτερα φυσικά όταν σε αυτό περιλαμβάνονταν και δυο γυναίκες. Δεν βρισκόμαστε εδώ για διασκέδαση, αλλά επειδή μας θέλει ο Αρχηγός και λέει ότι δεν μπορεί να εργαστεί χωρίς εμάς. Πολλές φορές έχει τονίσει μπροστά σε αυτούς τους κυρίους ότι χωρίς εμάς... δεν θα μπορούσε να τα βγάλει π έρ α ... Δεν ήταν και πολύ ευχάριστη η κ ατά σ τασ η όταν ο Α ρχηγός ρώτησε τον υπ α σ π ισ τή του της Β έρμ αχτ [Schmundt] αν είχε ετοιμαστεί ένα κατάλυμα για τις κυρίες του στην έδρα του επόμενου Στρατηγείου του. Η απάντηση ήταν αρνητική και τότε, ο Φύ­ ρερ, διέταξε όλο θυμό να μας ετοιμάσουν ένα. «Είχαν σκεφθεί ότι θα έμεναν εκεί, σε έναν καταυλισμό με αντίσκηνα, μόνο για λίγες ημέρες, οπότε εμείς δεν θα χρειαζόμασταν!» Όλες αυτές οι δικαιολογίες δείχνουν πόσο πολύ ήθελαν να μας ξεφορτω ­ θούν.

Τρεις εβδομάδες αργότερα, η ίδια γραμματέας παραπονιόταν για τη μο­ νοτονία της ζωής της. «Είμαστε εδώ εννέα εβδομάδες τώ ρα και οι φήμες λένε ότι θα μείνουμε μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου... Έχω βαρεθεί τόσο να μην κάνω τίποτα, ώστε τελευταία προσπάθησα να πείσω τον Αρχηγό ότι χρειάζεται μόνο μ ια γρ α μ μ α τέα ...» Σε άλλα γρ α πτά της απεικονίζει ξε­ κάθαρα τις ίδιες τις μύχιες σκέψεις του Χίτλερ. Έτσι, στις 20 Αυγούστου τη βρίσκουμε να σημειώνει: Πριν από λίγες ημέρες, είδαμε εδώ μια ταινία με βρετανικά επίκαιρα που μας ήρθε μέσω Αμερικής κι έδειχνε τρομερές καταστροφές σε ολόκληρους δρόμους του Λονδίνου: όλα τα μεγάλα καταστήματα, το Κοινοβούλιο, κτλ. κείτονταν σε ερείπια. Η κάμερα έδειχνε τεράστιες πυρκαγιές να μαίνονται και να απλώνονται σε ολόκληρους τομείς της πόλης, όπου η μια αποθήκη μ ε­ τά την άλλη σχημάτιζαν μια πύρινη θάλασσα. Ο σχολιαστής έλεγε ότι οι Βρε­ τανοί αντέχουν επειδή ξέρουν ότι και το Βερολίνο έχει υποστεί τα ίδια... Ω, αν οι δύστυχοι Βρετανοί μπορούσαν μόνο να μαντέψουν!... Δεν επιθυμώ τίποτα περισσότερο από το να βγουν οι Βρετανοί και να ζη­ τήσουν ειρήνη, μόλις τελειώσουμε με την Ρωσία. Αυτός ο πόλεμος με την Β ρετανία δεν μπορεί να έχει άλλο αποτέλεσμα από το να συντρίβουμε ο ένας τις πόλεις του άλλου. Κι ο Ρούσβελτ χαμογελά με τη σκέψη ότι κάποια μέρα θα π άρει την κληρονομιά της Βρετανίας. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Βρετανοί δεν θέλουν να ακούσουν τη φωνή της λογικής. Τώρα που επεκτεινόμαστε στα ανατολικά, δεν χρειαζόμαστε τις αποικίες της Βρετανίας. Βρίσκω ότι είναι πολύ πιο πρακτικό να τα έχουμε όλα μπροστά στην π όρ ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

559

τα μας: η Ουκρανία και η Κριμαία είναι τόσο γόνιμες, ώστε μπορούμε να φ υ­ τέψουμε εκεί όλα όσα χρειαζόμαστε, και τα υπόλοιπα (καφέ, τσάι, κακάο κτλ.) μπορούμε να τα φέρνουμε με ανταλλαγές από την Νότια Αμερική. Ε ί­ ναι όλα τόσο απ λά και φανερά.

Στο Λονδίνο και την Ουάσινγκτον όμως, αποσκοπούσαν στην εξόντωση του Χίτλερ. Τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου, ο Τσώρτσιλ κι ο Ρού­ σβελτ συναντήθηκαν στον Καναδά και διακήρυξαν τη Χάρτα του Α τλα­ ντικού, η οποία περιλάμβανε οκτώ σημεία, βεβαιώνοντας ότι δεν επεδίω καν εδαφικές επεκτάσεις, ότι καταδίκαζαν κάθε αλλαγή συνόρων που δεν ήταν σύμφωνη με την ελεύθερα διατυπωμένη επιθυμία των ενδιαφ ε­ ρομένων λαών, κι ότι όλα τα έθνη θα έπρεπε να έχουν ισότιμη πρόσβαση στις πρώ τες ύλες της γης και των ωκεανών της. (Η Ρωσία, που είχε χ ά ­ σει τα ευρωπαϊκά εδάφη τα οποία είχε προσαρτήσει το 1940, προσ υπέ­ γραψε τη Χάρτα το 1942, μαζί με είκοσι περίπου άλλα έθνη που τότε βρίσκονταν σε πόλεμο με την Γερμανία.) Στις 25 Αυγούστου, Βρετανία και Ρωσία εισέβαλαν στο Ιράν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν τον ναυτικό έλεγχο των Στενών της Δανίας (βορειοδυτικά της Ισλανδίας), και καθήκοντα συνοδείας των νηοπομπών στον Βόρειο Ατλαντικό. Ή ταν ξεκάθαρο ότι η διάκριση ανάμεσα στην ουδετερότητα και την εμπόλεμη κατάσταση γινόταν όλο και περισσότερο συγκεχυμένη. Ο Χίτλερ έδωσε την έγκρισή του στην πονηρή ιδέα του Γκαίμπελς: αμέσως μετά τη ραδιοφωνική ομιλία του Clement Atlee (τότε αναπληρω ­ τή του Τσώρτσιλ) περί των συνομιλιών του Ατλαντικού, έπρεπε να ακο­ λουθήσει η έκδοση δυο ειδικών ανακοινωθέντων που θα ανήγγελλαν ότι τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, Οδησσός και Νικολάγιεφ, ήταν τώρα υπό πολιορκία κι ότι τα σοβιετικά ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος βρίσκο­ νταν σε γερμανικά χέρια. Ο Χίτλερ είχε ζητήσει από τον Γκαίμπελς να έρθει να τον δει στις 18 Αυγούστου. Ή ταν φανερό πω ς το ζήτησε εξαιτίας των αυξανόμενων δ ια ­ μαρτυριών της Καθολικής Εκκλησίας κατά του προγράμματος ευθανα­ σίας των Ναζί. Αυτή «η συγκεκαλυμμένη εκκαθάριση των διανοητικά ασθενών», όπως την ονόμαζε στο ημερολόγιό του, ο Γκαίμπελς ειλικρινά συνεχιζόταν ανεμπόδιστα μέχρι τότε. Καθώς του είχε π ει ο υπεύθυνος του σχεδίου, Philip Bouhler, στις 30 Ιανουαρίου 1941, είχαν ήδη α πα λλα ­ γεί ήσυχα από 80.000 τέτοια άτομα κι είχαν μείνει μόνον άλλες 60.000 για να «φύγουν». «Σκληρή δουλειά, αλλά και αναγκαία μαζί», σχολίαζε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. Στις αρχές Ιουλίου ωστόσο, ο επίσκο­ πος του Μύνστερ, κόμης von Galen,331 είχε αποκαλύψει το σκάνδαλο σε μια ποιμαντορική επιστολή του, και στις 27 του μηνός είχε κινήσει δικα ­ στικές διαδικασίες κατ’ αγνώστων για τα εγκλήματα αυτά. Τα γεγονός ενόχλησε εξαιρετικά τόσο το Ναζιστικό Κόμμα, όσο και την κυβέρνηση:

560

DAVID IRVING

ο αναγκαστικός νόμος του 1939 του Χίτλερ που νομιμοποιούσε την ευ ­ θανασία δεν είχε δημοσιευτεί ποτέ.* Ο Μπόρμαν υπέβαλε στον Χίτλερ ένα μνημόνιο όπου πρότεινε να εξετασθεί το επιθυμητό ενδεχόμενο να εκτελεστεί ο επίσκοπος ως στασια­ στής. Ο Γκαίμπελς υποστήριξε την άποψη του Μπόρμαν, με τον ισχυρι­ σμό ότι ο Galen εμπλούτιζε τα κηρύγματά του με τελείως αστήρικτες κα ­ τηγορίες. Ο Χίτλερ συνετά αδιαφόρησε για τη συμβουλή του Γκαίμπελς, αλλά στις 24 Αυγούστου διέταξε να διακοπεί αμέσως ολόκληρο το πρ ό­ γρα μ μ α ευθα να σ ία ς.332 Παρ’ όλα αυτά, το π ρόγρα μ μ α συνεχιζόταν.** Απασχολημένος αποκλειστικά με την Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α , ο Χίτλερ δεν ήξερε καν ότι ο Μάρτιν Μπόρμαν είχε ήδη κηρύξει ανοικτό πόλεμο κατά της Εκκλησίας. Κ άποια φορά, ο Χίτλερ είχε πει: «Αν ζούσε η μητέ­ ρα μου, σίγουρα θα εκκλησιαζόταν τακτικά κι εγώ δεν θα ήθελα να την εμποδίσω. Επίσης, πρέπει να σεβόμαστε την πίστη του απλού λαού». Ο Χίτλερ βεβαίωσε τον Γκαίμπελς και τον Rosenberg ότι δεν θα συγχωρού­ σε εύκολα τους επικεφαλής της Γερμανικής Εκκλησίας για τη συμπεριφο­ ρά τους σε αυτή τη στιγμή της έκτακτης ανάγκης. Αλλά μέχρι να κερδηθεί αυτός ο πόλεμος, το Κόμμα έπρεπε να κινηθεί αργά-αργά κατά της Εκκλησίας. Στις 30 Ιουλίου 1941, ο Μπόρμαν κυκλοφόρησε προσωπικά τις διαταγές του Χίτλερ σε όλους τους Gauleiter με την εντολή να συγκρατηθούν α πό κάθε δίωξη εναντίον των θρησκευτικών κοινοτήτων, αφού κάτι τέτοιο θα διαιρούσε μονάχα το έθνος που ο Χίτλερ είχε ενώσει σε απόλυτη ομοψυχία. Ο ΧΙΤΛΕΡ δεν ήταν ο κύριος παράγω ν πίσω από το Εβραϊκό Ζήτημα. Τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον αποφασιστικότερο ρόλο στο θέμα αυτό έπαιξε ο δρ. Γκαίμπελς. Έ να μνημόνιο του Γκαίμπελς λέει: «Στην ανατολική εκστρατεία, ο Γερμανικός Στρατός ήρθε αντιμέτω πος με την πιο σκληρή και αποκρουστική πλευρά των Εβραίων. Και αναμφίβολα, όταν οι στρατιώτες γυρίσουν από τον πόλεμο δεν πρ έπει να βρουν ούτε έναν Εβραίο εδώ να τους περιμένει». Από το καλοκαίρι του 1940 ήδη, ο Γκαίμπελς είχε προετοιμάσει την ταχεία εκτόπιση των 70.000 Εβραίων του Βερολίνου στην Πολωνία. Αλλά ο πόλεμος που χρειαζόταν μεταφ ο­ ρικά μέσα, αναχαίτισε τις φιλοδοξίες του. Δεν μπορούσαν να αρχίσουν την μεγάλη αυτή επιχείρηση πριν τελειώσει ο πόλεμος. Στις 18 Αυγούστου, ο Γκαίμπελς έφερε μαζί του στο Στρατηγείο του Χίτλερ μια σειρά σκληρών μέτρων που αποσκοπούσαν στο κυνηγητό και την τρομοκράτηση των Εβραίων. Στη συνέχεια, σημείωνε: «Δεν χρειάζε­ * Σ.τ.Σ.: Βλ. σε προηγούμενη σελίδα, όπου αναφέρεται αυτός ο νόμος του 1939. ** Σ.τ.Σ.: Οι φόνοι ευθανασίας συνεχίστηκαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 1945, προφα­ νώς με πρωτοβουλία τοπικών Gauleiter και γιατρών.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

561

ται πα ρά να φανταστεί κανείς τι θα έκαναν οι Εβραίοι αν μας είχαν στα χέρια τους, για να καταλάβει τι π ρ έπ ει να κάνουμε εμείς τώ ρα που έχουμε το πάνω χέρι... Κ ατάφερα να πείσω απόλυτα τον Φύρερ σχετικά με τα σχέδιά μου για το Εβραϊκό Ζήτημα. Συμφωνεί ότι μπορούμε να καθιερώσουμε ένα μεγάλο, ορατό σήμα που θα το φορούν δημόσια όλοι οι Εβραίοι του Ράιχ, έτσι ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο να δράσουν με μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια χωρίς να εντοπίζονται. Και στο μέλλον θα μπορούμε να εντοπίζουμε Εβραίους που δεν εργάζονται, για να τους δίνουμε μικρότερες μερίδες τροφής από όσο στους Γερμανούς... Επίσης, ο Φύρερ συμφώνησε ότι μόλις βρεθούν τα πρώ τα μεταφορικά μέσα, οι Εβραίοι του Βερολίνου θα εκτοπιστούν προς τα ανατολικά». 0 Χίτλερ θα πρέπει να θύμισε στον Γκαίμπελς την ομιλία του στο Ράιχσταγκ, τον Ιανουάριο 1939. 0 Φύρερ έχει πειστεί πω ς η προφητεία που διετύπω σε τότε στο Ράιχσταγκ, -ό τ ι αν οι Εβραίοι κατάφερναν γ ι’ άλλη μια φορά να προκαλέσουν έναν Πα­ γκόσμιο Πόλεμο, αυτό θα κατέληγε στην καταστροφή το υ ς- βγαίνει αληθινή. Βγήκε αληθινή αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες, με τέτοια ατράνταχτη βε­ βαιότητα, που είναι σχεδόν μυστηριώδης. Σ τα ανατολικά, οι Εβραίοι θα πλη­ ρώσουν τους λογαριασμούς τους και ήδη έχουν πληρώσει μέρος του χρέους τους στην Γερμανία... Ό πω ς και να έχει το πράγμα, στον μεταπολεμικό κό­ σμο οι Εβραίοι θα έχουν ελάχιστους λόγους να χαίρονται.333

Η 18η Αυγούστου ήταν μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα στο Στρατηγείο του Χίτλερ. Ανταποκρινόμενος πιθανόν στις προτροπές του Morell, ο Χίτλερ πέρασε τις τέσσερις ώρες της συνομιλίας του με τον Γκαίμπελς περπα τώ ντα ς στο δάσος, για πρώτη φορά μέσα σε πέντε εβδομάδες. Ρώτησε τον Γκαίμπελς τι ατμόσφαιρα επικρατούσε στο Βερολίνο όπου είχαν σημειωθεί πρόσφατα μικρής κλίμακας ρωσικές αεροπορικές ε π ι­ δρομές. Δεν ανησυχούσε για το ηθικό του λαού γενικά. Η μεγάλη επίθε­ ση της Βέρμαχτ στα νότια θα άρχιζε σύντομα. « 0 Φύρερ δεν ενδιαφέρετα ι για την κατάκτηση ιδιαίτερων περιοχών ή πόλεων», έγραφε ο Γκαί­ μπελς. «Θέλει να αποφύγει τις απώλειες, αν αυτό είναι δυνατό. Γι αυτό δεν σκοπεύει να καταλάβει την Πετρούπολη [Λένινγκραντ] ή το Κίεβο με τη δύναμη των όπλων, αλλά να αναγκάσει τις δύο πόλεις να παραδοθούν εξαιτίας της πείνας. Από τη στιγμή που η Πετρούπολη θα αποκλειστεί, το σχέδιό του είναι να καταστρέψει το δίκτυο ανεφοδιασμού της πόλης με τη Λουφτβάφε και το πυροβολικό του... Οι πρώ τες επιδρομές της Λουφτβάφε θα χτυπήσουν τις δεξαμενές ύδρευσης, την ηλεκτρική ενέρ­ γεια και τα εργοστάσια φυσικού αερίου». 0 Χίτλερ εκμυστηρεύτηκε γ ε ­ μάτος ελπίδα στον Γκαίμπελς πω ς ίσως ο Στάλιν να σκέπτεται ήδη π ρ ο ­ τάσεις ειρήνης. «Φυσικά δεν είχε τίποτα το κοινό με τους πλουτοκράτες

562

DAVID IRVING

του Λονδίνου... από τη στιγμή που θα δει ότι το ίδιο το μπολσεβίκικο σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει κι ότι μπορεί να σωθεί μόνον αν παραδοθεί, τότε θα είναι πρόθυμος να το κάνει... 0 Φύρερ έχει πειστεί ότι η Μόσχα και το Λονδίνο βρίσκονταν στην ίδια γραμμή πλεύσης πολύ πριν τον Ιούνιο», έγραφε ο Γκαίμπελς. Ο στόχος τους ήταν ταυτόσημος - η καταστροφή του Ράιχ. Ο Στάλιν ήταν έτοιμος να επιτεθεί στην Γερμανία: οι Γερμανοί διοικητές μεραρ­ χιών βρήκαν ότι ο εχθρός είχε στα χέρια του χάρτες μεγάλης κλίμακας της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Σιλεσίας, καλύτερους από τους δ ι­ κούς τους. Αεροπορικές αναγνωρίσεις απεκάλυψαν ότι ο Στάλιν είχε συ­ γκροτήσει ένα ευρύ σύμπλεγμα εργοστασίων όπλων πέρα από τα Ουρά­ λια. Οι Ρώσοι είχαν επίσης κατασκευάσει πολλούς, τελείως άγνωστους αυτοκινητόδρομους κατά μήκος των οποίων κινούνταν, ενώ η Βέρμαχτ χρησιμοποιούσε μόνο τους δρόμους που γνώριζε. Οι στρατώνες του Κόκ­ κινου Στρατού βρέθηκαν γεμάτες με ομοιώματα Γερμανών στρατιωτών για να εκπαιδεύονται οι άνδρες του στη σκοποβολή, τα οποία είχαν κατασκευασθεί πολύ πριν από τον Ιούνιο 1941. Οι περισσότεροι από τους διοικητές του Χίτλερ -συμπεριλαμβανομένων του Beck, του Kluge, του Χάλντερ και του Richard Ruoff- συμφωνούσαν ότι ο Φύρερ είχε επιλέξει τη σωστή στιγμή για να χτυπήσει. Ό πω ς ο ίδιος δήλωνε επανειλημμένα δεν επρόκειτο να κάνει τα λάθη που έκανε «κάποιος άλλος διάσημος άνδρας», εννοώντας τον Ναπολέοντα. Με τη βοήθεια χιλιάδων αιχμαλώτων, οι άνδρες του μηχανικού του επισκεύασαν δουλεύοντας όλο το 24ωρο κατεστραμμένες ρωσικές σιδη­ ροδρομικές γραμμές και τις επανεγκατέστησαν σύμφωνα με τις γερμανι­ κές προδιαγραφές. Περί τα μέσα Αυγούστου, μια δίδυμη σιδηροδρομική γραμμή εκτεινόταν μέχρι το Σμολένσκ. Κάποια στιγμή, στις 17 του μηνός, νουθέτησε το ιδιαίτερο προσωπικό του κατά της υπεραισιοδοξίας. «Να σκέπτεστε πάντα ότι ο εχθρός θα κά ­ νει αυτό που θέλετε λιγότερο», είπε στον Hewel. Παραδείγματος χάρη, προσπάθησε να σκεφθεί τι θα έκανε ο Στάλιν αν δεν υπήρχαν τα Έλη Πρίπυετ. Στις 19 Αυγούστου, ο Μάρτιν Μπόρμαν ανέφερε ότι ο Χίτλερ π α ρ α ­ τήρησε: «Με τις δραστηριότητές μου, το γερμανικό έθνος κατέκτησε μέχρι τώρα πάνω από δυόμισι εκατομμύρια ανθρώπους. Έτσι, ακόμη κι αν ζητή­ σω τη θυσία του 10 τοις εκατό, θα τους έχω δώσει ένα 90 τοις εκατό». ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα, ο dr. Morell σημείωνε: «Δεν εξέτασα τον Φύρερ σή­ μερα, αφού νιώθει πολύ καλά». Αλλά την επομένη, ο Χίτλερ αισθανόταν πάλι πεσμένος. «Εργάστηκε πολύ χθες», έγραφε ο Morell, «και είναι κάπως ζαλισμένος. Τα χέρια του έτρεμαν και το κεφάλι του στριφογύρι­ ζε». Σχεδίαζε να καλέσει τον Μουσολίνι στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά τα αυτιά του εξακολουθούσαν να βουίζουν ελαφρά. Στις 21 του μηνός

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

563

ξέσπασε στον Morell: «Η ποικιλία των γευμάτω ν που μου σερβίρουν [εδώ] είναι, πολύ περιορισμένη». («Το κακό είναι», σημείωνε ο γιατρός, «ότι απορρίπτει πά ρα πολλά πράγματα που του συνιστούμε και είναι πολύ δύσκολο να του κάνεις προτάσεις, καθώς είναι χορτοφάγος».) 0 Χίτλερ ήθελε να επαναληφθεί «αυτή η ευχάριστη θεραπεία» με βδέλλες, αλλά όλες αυτές που χρησιμοποιήθηκαν πάνω του εκτός από μια ήταν νεκρές, αφού μάλλον το αίμα του Χίτλερ δεν τους άρεσε. «Ήλπιζα», έγραφε ο Morell στις 22 Αυγούστου, «να του βάλω άλλη μια φορά βδέλ­ λες πριν έρθει εδώ ο Μουσολίνι, για να είναι απολύτω ς καθαρό το μυαλό του». «Δεν έχω όμως ακόμη τον χρόνο», είπε ο Χίτλερ. «Τώρα έχω το μυαλό μου μόνο στη δουλειά. Φυσικά και θα ήθελα να το κάνω». Τοποθέτησα τρεις βδέλλες [σημείωνε ο Morell στο ημερολόγιό του, την 23η Αυγούστου], δυο πίσω από το αυτί, τη μια μπροστά. Αυτή η τελευταία ρουφηξε καλά και γερά. Το κεφάλι του, πιο ξεκάθαρο κι ανάλαφρο. Λέει ότι δεν βρήκε το ρούφηγμά τους διόλου δυσάρεστο.

Καθώς η υγεία του είχε αποκατασταθεί, ο Χίτλερ ξανάρχισε τον αγώνα του εναντίον του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Στις 21 Αυγούστου υ π α ­ γόρευσε μια αυστηρή επιστολή προς τον Μ πράουχιτς, που άρχιζε ως εξής: «Οι προτάσεις του Στρατού για συνέχιση των επιχειρήσεων στα ανατολικά δεν είναι σύμφωνες με τις προθέσεις μου. Διατάσσω τα ακό­ λουθα», και επανελάμβανε τους αντικειμενικούς σκοπούς που ζητούσε από τον Δεκέμβριο 1940: στα βόρεια, ο αποκλεισμός του Λένινγκραντ και στα νότια, η κατάληψη της Κριμαίας, των βιομηχανικών περιοχών του Ντόνετς, των ανθρακοφόρων περιοχών και των πετρελαιοπηγών του Καύκασου. Η Ομάδα Στρατιών Κέντρου του στρατάρχη von Beck έπ ρ ε­ π ε να παραμείνει σε θέσεις άμυνας απέναντι στην Μόσχα. Αυτή η χοντροκομμένη απόρριψη προκάλεσε αναταραχή στον Στρατό. Ο Μ πράουχιτς υπέστη την πρώτη του ελαφρά καρδιακή προσβολή. Ο Χάλντερ κυριολεκτικά έκλαιγε πάνω από αυτήν τη «φυλλάδα» του Χίτ­ λερ. «Βασανιστικές ημέρες με περιμένουν», έγραφε στη σύζυγό του στις 23 Αυγούστου. «Κ αι πάλι έθεσα στη διάθεσή του την παραίτησή μου, -ροκειμένου να σταματήσω αυτήν την πράξη τρέλας. Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς αποκαρδιωτικό... Ο αντικειμενικός σκοπός που έθεσα στον εαυτό μου -συγκεκριμένα να τελειώσουμε με τους Ρώσους μια για πάντα πριν το τέλος της χρονιάς- δεν θα εκπληρωθεί... Η Ιστορία θα επιρρίψει σε μας τη σοβαρότερη κατηγορία που θα μπορούσε να απαγγελθεί σε μια Ανώ­ τατη Διοίκηση, συγκεκριμένα ότι φοβούμενοι έναν αδικαιολόγητο κίνδυνο, δεν εκμεταλλευτήκαμε την επιθετική ορμή των στρατευμάτων μας. Το ίδιο συνέβη και με την εκστρατεία στην Δύση. Αλλά εκεί, η εσωτερική κατάρ­ ρευση του εχθρού συγκάλυψε με ένα πέπλο οίκτου τα λάθη μας».

564

DAVID IRVING

Το ημερολόγιο του Beck αποκαλύπτει την ίδια αγωνία. «Δεν θέλω να “ καταλάβω τη Μόσχα! ” Θέλω να συντρίψω τον εχθρικό στρατό, και ο κύριος όγκος αυτού του στρατού βρίσκεται μπροστά μου!» Τηλεφώνησε στον συνταγματάρχη Schmundt ζητώντας του να δει ο Φύρερ τουλάχιστον τον Γκουντέριαν. Ο Χίτλερ παραχώρησε μια μεσονύκτια ακρόαση στον Γκουντέριαν στις 23 Αυγούστου. Αφού άκουσε την άποψη του Χίτλερ ότι η κύρια έφοδος έπρεπε να συνεχιστεί προς τα νότια, ο Γκουντέριαν α π ο ­ φάσισε ότι ο Χίτλερ είχε δίκιο. «Επέστρεψα», έγραφε μετά, «στις 24 του μηνός, πολύ ικανοποιημένος και με αναπτερωμένες ελπίδες». Η οργή του Beck και η αγανάκτηση του Χάλντερ επειδή τους «πούλη­ σε» έτσι ο Γκουντέριαν, ήταν τεράστιες. Ο Χάλντερ απέσπασε με το «έτσι θέλω» το πιο ισχυρό σώμα του Γκουντέριαν, το 46ο τάγμα Panzer και το προσκόλλησε στην 4η Στρατιά, στο μέτωπο της Μόσχας. Με δύο σώματα μόνο η επίθεση του Γκουντέριαν χώλαινε και σκόνταψε. «Από τις 27 του μηνός αγωνίζομαι για ενισχύσεις, αλλά μου τις παραχωρούν με το σταγονόμετρο και πολύ αργά», έγραφε σε μια επιστολή. Ο αρχη­ γός του Επιτελείου του σημείωνε στο ημερολόγιό του ότι ο Γκουντέριαν «έχει την εντύπωση ότι [οι Beck και Χάλντερ] είναι ακόμη προσκολλημένοι στο παλιό τους σχέδιο, την προέλαση προς την Μόσχα». Στις αρχές Σεπτεμβρίου, καθώς έφτανε η κακοκαιρία, έγινε ξεκάθαρο ότι στα βό­ ρεια του ποταμού Ντέσνα ο Κόκκινος Στρατός τους είχε ξεφύγει. Ο Ν τούτσε έφτασε στη Φωλιά το υ Λ ύ κ ο υ στις 25 Α υγούστου. Ο Hewel σημείωνε: «Πολεμική σύσκεψη, μετά όλοι μαζί για φαγητό στην τραπεζαρία και μια συνομιλία με τον Αρχηγό μου [Ρίμπεντροπ]. Το βρά­ δυ, κρύος μπουφές στον κήπο. Ο Βιττόριο Μουσολίνι είναι ιδιαίτερα αντιπαθής και ηλίθιος...» Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ πήγε τον Μουσολίνι στο πεδίο μάχης του Μ πρεστ-Λιτόβσκ, όπου οι πύραυλοί του των δύο τόνων και τα ολμοβόλα των 620mm είχαν μετατρέψει τα οχυρά σε ερείπια. Παραδέχθηκε ύτι οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών του τον είχαν παραπληροφορήσει χονδροειδώς σχετικά με την αντίσταση των σοβιετικών δυνάμεων, αλλά πρόβλεψε ότι η τελική νίκη θα ήταν δική του γύρω στην άνοιξη του 1942. Το ίδιο βράδυ, οι δυο δικτάτορες έφυγαν για τα στρατηγεία του Νύτου του Χίτλερ, στην Γαλικία. 0 Μουσολίνι είχε μια εμπιστευτική συνο­ μιλία με τον Χίτλερ και για πρώτη φορά του άνοιξε την καρδιά του μι­ λώντας του για τις πραγματικές δυσκολίες που συναντούσε η φασιστική επανάστασή του.* Το 1943, ο Χίτλερ θα τον θυμόταν να παραπονείται: * Σ.τ.Σ.: Στις 30 Αυγούστου 1941, ο Κανάρης επέστρεψε στο Βερολίνο μετά από τις συνομιλίες που είχε με τον Ιταλό ομόλογό του συνταγματάρχη Cesare Ame, και εί­ πε στο Επιτελείο του της Άμπβερ: « 0 Α. χαρακτηρίζει την κατάσταση στην Ιταλία, πολύ σοβαρή. Η έκπληξη που προκλήθηκε από την ανατολική εκστρατεία, είχε εξαιρετικά δυσάρεστη επίπτωση στον ιταλικό λαό.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

565

«Πείτε μου, τι μπορεί να κάνει κανείς, όταν έχει αξιωματικούς με επ ιφ υ ­ λάξεις για το καθεστώς και την ιδεολογία του... οι οποίοι, όποτε αναφέρεται κανείς σε θέματα ιδεολογίας ή περί raison d ’ etat, λένε “ Εμείς είμα­ στε μοναρχικοί: οφείλουμε πίστη στον βασιλιά!”» Αυτή η παραδοχή αδυναμίας απέναντι στην ιταλική μοναρχία ήταν ένα σοκ για τον Χίτλερ, και δεν ξέχασε ποτέ αυτά τα λόγια του Μουσολίνι. Την άλλη ημέρα, 28 Αυγούστου, οι δυο δικτάτορες πέταξαν επί ώρες με αεροπλάνο πάνω από την εύφορη γη της Ουκρανίας, μέχρι το στρα ­ τηγείο του Rundstedt στο Ουμάν. «Το πρόσωπό του Χίτλερ ήταν κατακόκκινο από το κάψιμο του ήλιου», έγραφε όλο ενοχή ο Morell, «και το μέτωπό του τον πονούσε πολύ εξαιτίας μεγάλων κηλίδων από εγκαύμα­ τα, κι έτσι ήταν πολύ σκυθρωπός». Ο Κάιτελ είχε στο νου του μόνο την ύπαιθρο. «Μ πορούσες να νιώσεις πω ς ως και το χώμα αυτού του τόπου ήταν παρθένο», θυμόταν. Τρεις μήνες αργότερα, ο Χίτλερ περ ιέγρ α φ ε τις δικές του ζωηρές εντυπώσεις. «Θα πρέπει να είδα χιλιάδες γυναίκες εκεί, αλλά καμιά δεν φορούσε ούτε καν το πιο φτηνό στολίδι. Στις άθλιες τρώγλες τους δεν υπήρχαν ούτε μαχαιροπίρουνα, ούτε άλλα είδη νοικοκυριού. Κι αυτή η εξαθλίωση να επικρατεί σε μια περιοχή της οποίας το έδαφος μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη απόδοση που μπορείς να φανταστείς... Μόνο όταν αυτοί οι τρομοκρατημένοι, φοβισμένοι άνθρωποι δουν με τα ίδια τους τα μάτια να τουφεκίζονται οι κομισάριοι, θα μπορέσουν σιγά-σιγά να ξαναγίνουν ανθρώπινα πλάσματα». Το καλοκαίρι θα τελείωνε σύντομα και η Ρωσία δεν είχε ακόμη ηττηθεί. Στα τέλη Αυγούστου, η Christa Schroeder έγραφε: Η παραμονή μας εδώ στο Στρατηγείο τραβά όλο και πιο πολύ σε μάκρος. Στην αρχή πιστεύαμε ότι θα ξαναγυρίσουμε στο Βερολίνο περί τα τέλη Ιουλίου, ύστερα άρχισαν να μιλούν για τα μέσα Οκτωβρίου, και τώρα λένε ήδη ότι δεν θα φύγουμε πριν από τα τέλη Οκτωβρίου, και να δούμε. Κάνει κιόλας αρκετό κρύο εδώ, σαν να είναι φθινόπωρο κι αν ο Αρχηγός σκεφτεί να περάσει τον χειμώνα εδώ, θα παγώσουμε όλοι. Η παρατεινόμενη παραμονή σε αυτά τα καταλύματα δεν κάνει καλό σε κανέναν. Ούτε ο Αρχη­ γός δείχνει πολύ καλά, αφού αναπνέει πολύ λίγο καθαρό αέρα και τώρα, εί­ ναι υπερευαίσθητος στον ήλιο και στον άνεμο μόλις βγει έξω με το αυτοκίνη­ το γ ια μερικές ώρες. Θα ήθελα πολύ να μέναμε στη Γαλικία -όλοι θα το θέλαμε α υ τό - αλλά οι συνθήκες ασφαλείας εκεί δεν είναι ικανοποιητικές... Στην έξοχη εκεί, αισθάνεται κανείς πιο ελεύθερος. Εδώ, μέσα στο δάσος, νιώθεις σαν όλα να σου σφίγγουν την καρδιά μόλις περπατήσεις λίγο. Εξάλ­ λου, εκεί δεν έχεις το συναίσθημα πω ς είσαι φυλακισμένος: βλέπεις τους χω ­

566

DAVID IRVING

ρικούς να εργάζονται στα χωράφια κι αυτό σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος, ενώ εδώ σκοντάφτουμε συνέχεια πάνω σε σκοπιές και π ρ έπει συνεχώς να δείχνουμε τις ταυτότητές μας. Ε, καλά, υποθέτω πω ς όπου κι αν πηγαίναμε, θα ήμασταν πάντα αποκομ­ μένοι α π ό τον κόσμο, στο Βερολίνο στο Μ πέργκοφ, ή στα τα ξίδ ια μας. Υπάρχει π άντα ο ίδιος αυστηρά καθορισμένος κύκλος, πάντα το ίδιο κύκλω­ μα μέσα στα συρματοπλέγματα.

Το τι θα ήταν η Νέα Τάξη του Χίτλερ στην Ευρώπη αποτελοόσε ένα μυ­ στικό που ο ίδιος κρατούσε καλά κρυμμένο. Ή ταν ολοφάνερο ύτι οι Σ λά­ βοι και οι Μπολσεβίκοι -ιδια ίτερα αν ήταν Ε βραίοι- δεν θα περνούσαν καθόλου καλά κάτω από αυτήν τη Νέα Τάξη. Αλλά η θέση χωρών, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, ακόμη και της Ρωσίας, ήταν ακόμη ακαθόριστη. 0 ναυτικός υπασπιστής του Χίτλερ, Puttkamer, έγρ α ­ φε αποκαλυπτικά στις 11 Αυγούστου: Χθες, στο γεύμα, ο Φύρερ μιλούσε για τις σχέσεις μας με την Γαλλία. Για πρώτη φορά έγινε ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο δεν κάνει αποδεκτές οποιεσδήποτε προτάσεις του έγιναν. Είπε ότι πίστευε πω ς ένας άνθρωπος σαν τον Νταρλάν ήταν σίγουρα τίμιος και ότι ήταν απολύτως δυνατό να ε π ι­ τευχθεί με την Γαλλία μια υποφερτή σχέση που θα εξελισσόταν από τη συν­ θηκολόγηση ως μια προκαταρκτική ειρήνη. Κ άτι τέτοιο ήταν πολύ πιθανό, κατά την άποψή του, έστω κι αν παραμέναμε ανυποχώρητοι στις απαιτήσεις μας: η Γαλλία τις περίμενε, θα τις αποδεχόταν και θα έβγαινε στον πόλεμο στο πλευρό μας. Έ τσ ι αν ήμασταν μόνοι, τα πάντα θα μπορούσαν να επιτευ­ χθούν. Το κρίσιμο εμπόδιο, ωστόσο, είναι οι διεκδικήσεις της Ιταλίας - Τυνησία και Κορσική. Καμιά γαλλική κυβέρνηση δεν θα το ανεχόταν αυτό. Αλλά δεν μπορούσε να πείσει τους Ιταλούς να παραιτηθούν, έπρεπε να υποστηρίξει κι ο ίδιος τις διεκδικήσεις αυτές. Δεν μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε τη σύμ­ μαχό μας Ιταλία προς χάριν της Γαλλίας, είπε. Οπότε, αυτός είναι ο πραγματικός λόγος, και αποτελοόσε κάτι νέο για μένα και τον Γιόντλ, με τον οποίο συζήτησα τα παραπάνω .

Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ αναφερόμενος στην Ουγγαρία, είπε στον Hewel: «Όλες αυτές είναι συμμαχίες σκοπιμότητας. Λόγου χάρη, ο Γερ­ μανικός λαός ξέρει ότι η συμμαχία μας με την Ιταλία είναι μόνο μια συμμαχία ανάμεσα στον Μουσολίνι και σε μένα. Εμείς οι Γερμανοί έχου­ με συμπάθειες μόνο με τους Φινλανδούς, μπορούμε να βρούμε κάποιους συμπαθούντες στην Σουηδία και φυσικά, στην Βρετανία». Στο σημείο αυτό θα πρ έπει να αναστέναξε, γιατί πρόσθεσε: «Μ ια γερμανο-βρετανική συμμαχία θα μπορούσε να είναι μια συμμαχία μεταξύ λαών! Μόνο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

567

που οι Βρετανοί δεν θα έπρεπε να απλώνουν τα χέρια τους στην Ευρώ ­ πη. Θα μπορούσαν να κρατήσουν την Αυτοκρατορία τους, και τον κόσμο ολόκληρο αν ήθελαν!» Η κατάκτηση της Ουκρανίας από τον Χίτλερ θα σήμαινε ότι δεν θα χρειαζόταν πια τις περιοχές πρώτων υλών της Γαλλίας. Ό πω ς εξήγησε στον πρεσβευτή του στη Γαλλία, Otto Abetz, στις 16 Σεπτεμβρίου, τα σο­ βιετικά ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος μόνο στο Κριβόι Ρογκ θα του έδι­ ναν 1.000.000 τόνους σιδήρου τον μήνα. Ο Χίτλερ θα επέμενε να κρατή­ σει μόνο την Αλσατία, την Λωρραίνη και τις ακτές της Μάγχης απέναντι στην Αγγλία. Δεδομένου ότι θεωρούσε αυτές τις διεκδικήσεις μέτριες, ο Χίτλερ βεβαίωνε τον Abetz ότι η Γαλλία θα είχε σίγουρα ένα μερίδιο από τα οφέλη της Νέας Τάξης. Στο ημερολόγιό του, στις 15 Σεπτεμβρίου 1941, ο Weizsäcker π ερ ιέ­ γραφε την εξωτερική πολιτική334 του Χίτλερ με αυτά τα λόγια: «Αυτό που έδειχνε ως κατάπτωση τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες έχει περάσει, πιθανόν κι η φυσική του αδιαθεσία. Στα σχέδιά του είναι ένας αυτοκινητόδρομος προς τη χερσόνησο της Κριμαίας. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με πιθανή σύμπτυξη του Στάλιν. Αν αποσυρθεί στην Ασία θα μπορούσε να του προσφέρει μια συνθήκη ειρήνης». Την επομένη, ο Papen συζήτησε κι αυτός το μέλλον του Στάλιν με τον Χίτλερ, κι ο Φύρερ επανέλαβε όσα είχε π ει στον Γκαίμπελς έναν μήνα πριν: ότι από τη στιγμή που η Βέρμαχτ θα κατελάμβανε μια ορισμένη προωθημένη γραμμή στην Ρωσία, θα ήταν πιθανό να βρεθεί κοινό έδαφος με τον Κόκκινο Δικτάτορα, ο οποίος ήταν στο κάτω-κάτω ένας άνθρωπος με τερά σ τια επιτεύγματα. Ό πω ς σημείωνε ένας άλλος διπλω μάτης, ο Hasso von Etzdorf, «[Ο Χίτλερ] βλέπει δυο πιθανότητες σχετικά με την τύχη του Στάλιν: είτε θα τον απορρίψει ο ίδιος ο λαός του, είτε θα π ρ ο ­ σπαθήσει να κάνει ειρήνη μαζί μας. Επειδή -λ έ ε ι- ο Στάλιν, ως ο μεγα ­ λύτερος εν ζωή πολιτικός, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στα 66 του χρόνια δεν μπορεί να ξαναρχίσει το έργο της ζωής του, αν πρόκειται να χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή για να το ολοκληρώσει. Έτσι, θα προσπαθή­ σει να περισώσει ό,τι μπορεί με τη συγκατάθεσή μας. Και ως προς αυτό, θα πρέπει να τον συναντήσουμε στη μέση της απόστασης που μας χωρί­ ζει. Αν ο Στάλιν αποφάσιζε απλώς να αναζητήσει την επέκταση της Ρω ­ σίας προς τον νότο, προς τον Περσικό Κόλπο, όπως αυτός [ο Χίτλερ] του συνέστησε κάποια φορά [Νοέμβριος 1940], τότε θα ήταν εφικτή η ειρηνι­ κή συνύπαρξη μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας». Ο Papen, από την πλευρά του, τόνισε στον Χίτλερ την ανάγκη να προωθήσει ένα «εποικοδομητικό σχέδιο ειρήνης» μετά την ανατροπή της Ρωσίας, ένα σχέδιο που θα μπορούσε να εμπνεύσει όλους τους Ευρω ­ παίους. «Ο Φύρερ μίλησε τότε για τα σχέδιά του σχετικά με την Ανατολή»,

568

DAVID IRVING

αναφέρει η μόνη υπάρχουσα καταγραφή της συζήτησης του Χίτλερ με τον Abetz, στις 16 Σεπτεμβρίου: Η Πετρούπολη [Λένινγκραντ], η «Φ ιδοφωλιά» από την οποία μέχρι τώ ρα το ασιατικό δηλητήριο «διαχεόταν» στη Βαλτική, έπρεπ ε να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Η πόλη έχει ήδη α ποκοπεί... Οι Ασιάτες και οι Μπολσεβίκοι π ρ έπ ει να εκδιωχθούν από την Ευρώπη, αυτό το «επεισόδιο των 250 χρόνων ασιατικής μόλυνσης» παίρνει τέλος. Τα Ουράλια θα είναι τα σύνορα πίσω από τα οποία ο Στάλιν κι οι όμοιοι του μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά αυτός [ο Χ ίτλερ], εξαπολύοντας π ερ ισ τα σ ια κ ές επ ιδρ ομ ές α π ό την άλλη πλευρά των Ουραλίων, θα εξασφάλιζε επίσης ότι ο Στάλιν δεν θα έβρισκε στιγμή ησυχίας ούτε εκεί. Μετά την εκδίωξη των Ασιατών, η Ευρώπη δεν θα εξαρτόνταν π ια από μια εξωτερική δύναμη κι ούτε θα χρειαζόμασταν αυτές τις «σειρήνες» από την Αμερική. Η Ευρώπη θα καλύπτει η ίδια τις ανάγκες της σε πρώ τες ύλες και θα έχει τις δικές της αγορές εξαγωγών στις ρωσικές περιοχές, οπότε δεν θα έχουμε π ια ανάγκη το υπόλοιπο παγκόσμιο εμπόριο. Η νέα Ρωσία, από αυτήν την πλευρά των Ουραλίων θα είναι η «δική μας Ινδία», αλλά πολύ πιο κοντά από όσο εκείνη της Βρετανίας. Η νέα Μεγάλη Γερμανική Αυτοκρατορία θα περιλαμβάνει 135 εκατομμύρια λαού και θα κυβερνά άλλα 150 εκατομμύρια.

Η ραχοκοκαλιά της νέας Αυτοκρατορίας θα ήταν η Βέρμαχτ και πάνω από όλα, τα SS. Παρουσία τρίτων ο Χίτλερ συζητούσε με τον Χίμλερ μόνο αθώα θέματα - για αρχιτεκτονική, για το σαλόνι της frau Bruckmann ή για τα θρεπτικά συστατικά της πατάτας και της σόγιας. Κατ’ ιδίαν όμως σχέ­ διαζαν τρόπους για να καταπολεμήσουν τον πολλαπλασιασμό και τη συνε­ χή αναγέννηση του παρτιζάνικου κινήματος που απλωνόταν σε όλες σχε­ δόν τις κατεχόμενες από τους Ναζί χώρες. Ο Χίτλερ συνέδεε αυτά τα κι­ νήματα με τη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, τον Ιούλιο, και κατηγορούσε τη μέχρι τότε ήπια -κ α τά την άποψή το υ - μεταχείριση προς όσους συλλαμβάνονταν για τέτοιες πράξεις. Στις 7 Σεπτεμβρίου, κι ενώ ο Χίμλερ βρισκόταν στη Φωλιά του Λύκου, διέταξε ότι αν οι δολοφόνοι ενός Γερμα­ νού υπαξιωματικού στο Παρίσι δεν ανακαλύπτονταν αμέσως, θα έπρεπε να τουφεκιστούν 50 ύμηροι. Και στο μέλλον, το τίμημα θα ήταν 100 «κομ­ μουνιστές» για κάθε Γερμανό, που θα σκοτωνόταν. (Ο Γερμανός στρατιω­ τικός διοικητής, πρέπει να το παραδεχτούμε, διαμαρτυρήθηκε κι ο Χίτλερ άφησε τελικά σε αυτόν την απόφαση για το μέγεθος των αντιποίνων.) Η πολιορκία του Λένινγκραντ συμβόλιζε την κορύφωση της βαρβαρό­ τη τα ς αυτού του πολέμου. Τα πληρώ ματα των αρμάτω ν μάχης του Leeb335 μπορούσαν να διακρίνουν στον ορίζοντα τους απαστράπτοντες χρυσούς θόλους των κτιρίων του Ναυαρχείου - τόσο κοντά, κι όμως τόσο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

569

μακριά βρίσκονταν. Σε μια επίσημη οδηγία του που κυκλοφόρησε ο Χ ίτ­ λερ στις 6 Σεπτεμβρίου, την υπ’ αριθμόν 35, διέτασσε ότι ο Λένινγκραντ έπρεπε να αποκοπεί απόλυτα από τις χερσαίες δυνάμεις του, ώστε περί τα μέσα Σεπτεμβρίου το αργότερο να μπορεί να αποσύρει τα άρματα μάχης του και τα αεροπορικά σμήνη του Richthofen για να τα διαθέσει επιτέλους στην κύρια έφοδο κατά της Μόσχας. Στις 9 Σεπτεμβρίου, η Λουφτβάφε άρχισε επιχειρήσεις βομβαρδισμού σε εικοσιτετράωρη βάση. Ο υπαρχηγός της, Jeschonnek, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Τα τρόφιμα έχουν ήδη αρχίσει να λείπουν εκεί». Στις 10 του μηνός, ο αξιωματικός-σύνδεσμος του Rosenberg του α νέ­ φερε από το Επιτελείο του Χίτλερ: Ολόκληρος ο πληθυσμός έχει παραμείνει εκεί και ουσιαστικά αυξήθηκε με την εκκένωση των τριγύρω προαστίων. Ήδη, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις ψωμί, ζάχαρη και κρέας στο Λένινγκραντ. Ο Φύρερ θέλει να αποφ ύγει τις οδομαχίες από σπίτι σε σπίτι, που θα κό­ στιζαν βαριές απώ λειες στα στρατεύματα. Η πόλη π ρ έπ ει οπωσδήποτε να μεταβληθεί σε ερείπια από το πυροβολικό κι οι κάτοικοι να πεθάνουν από την πείνα. Λίγες ημέρες ή εβδομάδες, εδώ ή εκεί, δεν θα αλλάξουν πολλά, αφού δεν θα απαιτηθούν πολυάριθμα στρατεύματα για την πολιορκία. Οι Φινλανδοί έχουν προτείνει να διοχετεύσουν τα νερά της λίμνης Λαντόγκα, στον Κόλπο της Φινλανδίας -π ο υ βρίσκεται πολλά μέτρα χαμηλότεραγ ια να σαρωθεί η πόλη του Λένινγκραντ.336

Στις 12 Σεπτεμβρίου, ο στρατηγός Χάλντερ τόνισε στην Ομάδα Στρατιών του Leeb ότι τα άρματα μάχης του θα έπρεπε σε λίγο να αποσυρθούν από το Λένινγκραντ για την επίθεση κατά της Μόσχας. Ο στρατηγός Hans Reinhardt διαμαρτυρήθηκε σχετικά με τις επιπτώ σεις αυτής της διαταγής στο ηθικό των ανδρών του. «Η πόλη βρίσκεται μπροστά τους και κανένας δεν πρέπει να τους σταματήσει να μπουν μέσα!» Αλλά ο Χίτλερ συμφώνησε να μη διατεθούν τανκς. Το Λένινγκραντ θα έπρεπε να καταστραφεί μόνο με βομβαρδισμούς. Ο ναύαρχος Ραίντερ του ζήτη­ σε να αφήσει άθικτες τουλάχιστον τις αποβάθρες, αλλά ο Χίτλερ το αρνήθηκε. Όμως ο Κάιτελ, τηλεφώνησε στον Leeb να αναβάλει την απόσυρ­ ση των αρμάτων μάχης για 48 ώρες. Στις 12 του μηνός ο πτέραρχος της Λουφτβάφε, Richthofen, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο συνταγματάρ­ χης Schmundt... μίλησε για το πρόβλημα της Φινλανδίας και του Λένιν­ γκραντ. Τέλος το Λ. Θα “περάσει το άροτρο!” Στις 16 Σεπτεμβρίου, τα άρματα μάχης των Ναζί σταμάτησαν τελικά και άρχισε η μεταφορά τους από το Λένινγκραντ προς το μέτωπο της Μόσχας. Το Κίεβο έπεσε τελικά σε γερμανικά χέρια. Τα νέα έφτασαν στο Στρατηγείο του Χίτλερ αργά το βράδυ στις 19 Σεπτεμβρίου. Ε πί μέρες

570

DAVID IRVING

μετά, εκείνος μιλούσε για τα σχέδιά του σχετικά με την Ευρώπη. 0 dr. W erner Koeppen, σύνδεσμος του Rosenberg, κατέγραψε αυτές τις ιστορι­ κές συζητήσεις: Γεύμα, 19 Σ επτεμβρίου. 0 dr. Todt διηγείται τις εντυπώσεις από το τελευ­ ταίο ταξίδι του στο Όσλο και Τροντχάιμ και για τη διάνοιξη οδού που θα επιτρέψει την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ Γερμανίας και Δανίας. 0 Φύρερ μίλησε για τα σχέδιά του να ανοικοδομήσει από την αρχή το Τροντχάιμ, σε επίπεδα, έτσι ώστε κάθε σπίτι να λούζεται από τον ήλιο όλη την ημέρα... 0 Φύρερ αναφέρθηκε κατόπιν στην ανάγκη κατασκευής μιας εθνικής οδού ως το Τροντχάιμ και μιας άλλης ως κάτω στην Κριμαία. Μετά τον πόλεμο, οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να πηγαίνουν με τα Φολγκσβάγκεν τους να δουν τις κατακτημένες περιοχές, έτσι ώστε αν παραστεί ανάγκη, να είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν γ ι’ αυτές. Δεν π ρ έπ ει ποτέ να επαναλάβουμε το προπολεμικό λάθος να δημιουργήσουμε αποικιοκρατικές ιδέες για λίγους μόνο καπιταλιστές ή εταιρείες... 0 σιδηρόδρομος διανύει αποστάσεις, αλλά ο αυτοκινητόδρομος τις ανοίγει.

Προηγουμένως είχε π ει στον Seyss-Inquart,337 στις 26 του μηνός, ότι θεω ­ ρούσε ξεκάθαρη ανοησία το γεγονός ότι π α ρ ’ όλο που μια τεράστια, αραιοκατοικημένη Αυτοκρατορία βρισκόταν στα ανατολικά, με σχεδόν ανεξάντλητες πλουτοπαραγω γικές πηγές και πρώ τες ύλες, η Δυτική Ε υ­ ρώπη πάσχιζε να ικανοποιήσει τις ανάγκες της με εισαγωγές από υπερ ­ πόντιες αποικίες. «Από τη στιγμή που θα κατέχουμε με ασφάλεια τις ζωτικά σημαντικές ευρωπαϊκές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, ο πόλε­ μος στα ανατολικά των Ουραλίων δεν θα μας προβληματίσει, ακόμη κι αν κρατήσει εκατό χρόνια». Ο Χίτλερ έμαθε ότι καουτσουκόδεντρα φύο­ νταν κοντά στο Χάρκοβο - είχε κιόλας δει ο ίδιος μερικά εξαιρετικά δείγματα. «Τα γιγάντια αγροκτήματα που συγκρότησε ο Στάλιν θα είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς τη γη στο μέλλον, καθώς είναι πιθανότατα ο μόνος τρόπος για την εντατική καλλιέργειά τη ς...» Πίστευε ότι οι περισσότεροι Ρώσοι είχαν συνηθίσει να τους μεταχειρίζονται σαν ζώα. Αν οι αρχές κατοχής μπορούσαν να ελέγξουν τον ανεφοδιασμό σε αλ­ κοόλ και καπνό, είχε π ει κατά τη διάρκεια του γεύματος μερικές μέρες νωρίτερα, θα έκαναν τον λαό αυτό να τρώει από τη χούφτα τους. «Τα σύνορα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας», αναλογιζόταν ο Χίτλερ την ώρα του δείπνου στις 23 του μηνός, «δεν είναι τα Ουράλια Όρη, αλλά εκεί όπου τελειώνουν οι οικισμοί του γερμανικής προέλευσης πληθυσμού, και αρχίζουν αυτοί των αμιγώ ς Σλάβων. Η προσπάθειά μας είναι να απωθήσουμε αυτά τα σύνορα όσο ανατολικότερα μπορούμε, κι αν χρ εια ­ στεί, πολύ πιο πέρα από τα Ουράλια. Αυτός είναι ο αιώνιος νόμος της

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

571

φύσης που δίνει στην Γερμανία, ως ανώτερη δύναμη, το δικαίωμα ενώ­ πιον της Ιστορίας να υποτάξει αυτούς τους λαούς της κατώτερης ρ ά ­ τσας, να κυριαρχήσει πάνω τους και να τους εξαναγκάσει να εκτελούν χρήσιμες εργασίες». Αυτό το πρύγραμμα εθνικής κάθαρσης του Βερολί­ νου, της Βιέννης και της Πράγας θα συμπεριλάμβανε τους Εβραίους, αλ­ λά όχι πριν τελειώσει η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . «Π ρέπει να μεταφ ερ­ θούν όλοι τελικά σε [περιοχές;] γειτονικές προς τους Μ πολσεβίκους [πλευρικές περιοχές;]» υπαγόρευε ο Γκαίμπελς στις 23 του μηνός (το μι­ κροφίλμ έχει αποκρυπτογραφηθεί μόνο εν μέρει). ΣΤΟ «Προτεκτοράτο» της Βοημίας-Μοραβίας, ένα κύμα αντίστασης δημιουργήθηκε όταν άρχισε η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Σημειώθηκαν κ α ­ θυστερήσεις και στάσεις εργασίας καθώς και τρομοκρατικά επεισόδια. Φήμες έφτασαν ως τον Χίτλερ ότι σχεδιαζόταν μια πλήρους κλίμακας εξέγερση. «Μόνο τώρα συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τρόπος δια φ υ­ γής», είπε. «Όσο υπήρχε η μεγάλη Ρωσία, μητέρα όλων των Σλάβων, μπορούσαν ακόμη να ελπίζουν». Ο Koeppen ανέφερε τις παρατηρήσεις του Χίτλερ κατά το γεύμα, λί­ γες μέρες αργότερα: «Εξακολουθεί να επαναλαμβάνει ότι ξέρει τους Τσέχους α πό παλιά. Γι’ αυτούς [ο διοικητής του Ράιχ] N eurath ήταν απλά, ένας φιλικός γερο-ατζαμής, του οποίου παρεξήγησαν την ηπιότητα και το χιούμορ, από την πρώτη σχεδόν στιγμή και τα πήραν για αδυνα­ μία και βλακεία... Οι Τσέχοι είναι ένα έθνος “ ποδηλατώ ν” - σκύβουν από τη μέση και πάνω, αλλά τα πόδια τους κλοτσούν διαρκώς!» Έ να βράδυ στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο Otto Bräutigam κατέγραφε αυτήν την παρατήρηση του Χίτλερ στο ημερολόγιό του: «Ανακαλύψαμε ότι η τσέχικη κυβέρνηση είχε κυκλοφορήσει διαταγές για μποϊκοτάρισμα στην παραγω γή όπλων. Η απόδοση της παραγω γής μειώθηκε γενικά κατά 20 ως 30 τοις εκατό, τα πυρομαχικά έβγαιναν με λάθος καψούλια, ενώ ακό­ μη και οι πλάκες θωράκισης που κατασκευάζονταν από το εργοστάσιο “ Σ κόντα” ήταν ελαττωματικές, πράγμα που μπορούσε να εξηγηθεί μό­ νον ως σαμποτάζ». Με συμβουλή του Μπόρμαν, ο Χίτλερ διόρισε τον Χάιντριχ Κυβερνήτη του «Π ροτεκτοράτου».338 Στις 24 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ του είπε ότι δουλειά του θα ήταν μια «αποστολή μάχης» περιορισμένης διάρκειας, και του έδωσε carte blanche. Ο Χάιντριχ πέταξε στην Πράγα στις 27 του μηνός και συνέλαβε τους επικεφαλής των ανταρτών, ανάμεσά τους και τον στρατηγό Alois Elias, τον πρωθυπουργό. Την άλλη μέρα τηλεφώνησε στον Χίμλερ: ο Elias ομολόγησε ότι είχε επαφές με την κυβέρνηση Benes στο Λονδίνο. Ο Elias καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ο Χίτλερ α πά ντη ­ σε ότι θα είχε μεγαλύτερη αξία ως όμηρος για την καλή συμπεριφορά των Τσέχων, και ο στρατηγός επιβίωσε μέχρι τον Μάιο του 1942.

572

DAVID IRVING

Ο Χίτλερ είχε ενημερώσει πλήρως τον Χάιντριχ για το μέλλον του Προτεκτοράτου του. Ο Χάιντριχ το ανέφερε στους τοπικούς κυβερνήτες του στην Πράγα, στις 2 Οκτωβρίου. Κ άποια μέρα, είπε, το Προτεκτορά­ το θα εποικιζόταν από Γερμανούς. «Αυτό δεν σημαίνει», συμπλήρωσε, «ότι θα π ρ έπ ει να προσπαθήσουμε από τώ ρα να εκγερμανίσουμε τον τσέχικο όχλο... Για όσους προέρχονται από καλή ράτσα και διέπονται από καλές προθέσεις, το θέμα είναι απλό, θα εκγερμανισθούν. Θα φ ρο­ ντίσω να απαλλαγώ από τους υπόλοιπους, όσους έχουν κατώτερη φ υλε­ τική καταγωγή ή δείχνουν εχθρικές προθέσεις: υπάρχει μπόλικος χώρος στην ανατολή γι’ αυτούς». Οι κατώτερης ράτσας αλλά με καλές προθέ­ σεις Τσέχοι πιθανόν να αποστέλλονταν για εργασία στο Ράιχ. Η πιο δ ύ ­ σκολη κατηγορία, όσοι διέθεταν καλά φυλετικά χαρακτηριστικά αλλά εί­ χαν εχθρικές προθέσεις, θα έπρεπε να εκκαθαριστούν.* Ο Χίτλερ συμβούλευσε τον Χάιντριχ να φέρεται στους Τσέχους ερ γά ­ τες με το «καρότο και το μαστίγιο». Σε όποιο εργοστάσιο παρατηρού­ νταν σαμποτάζ, έπρεπε να τουφεκίζονται δέκα όμηροι, αλλά σε εργο­ στάσια με καλή απόδοση, οι εργάτες θα έπαιρναν επιπλέον μερίδες φ α ­ γητού. Ο Χάιντριχ προχώρησε ακόμη πιο πέρα, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά στους Τσέχους εργαζόμενους το σύστημα πλήρους κοινωνικής ασφάλισης που είχε εφαρμόσει ο Βίσμαρκ. «Οι Τσέχοι εργάτες α π ο δ έ­ χτηκαν αρκετά ήρεμα την εκκαθάριση των συνωμοτών», σημείωνε ο Koeppen όταν ο Χάιντριχ, που είχε έρθει από την Πράγα, έδωσε την πρώτη του αναφορά την ώρα του δείπνου, στις 2 Οκτωβρίου. «Το πιο σημαντικό γι’ αυτούς είναι να έχουν τροφή και εργασία... Έ νας εργάτης, μάλιστα, είχε γράψ ει στον Χάιντριχ, σημειώνοντας και τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς του, ότι η ιστορία των Τσέχων ήταν πάντα ίδια: κάθε γ ε ­ νιά έπρεπε να πάρει το μάθημά της, κι ύστερα θα υπήρχε για ένα δ ιά ­ στημα ειρήνη. Πρόσθετε ότι κανένας δεν θα είχε αντίρρηση, ούτε κι αν τουφεκίζονταν άλλες δυο χιλιάδες». Οι Ναζί θα εκμεταλλεύονταν αυτήν την ευκαιρία.

* Σ.τ.Σ.: 0 Χίτλερ είχε χρησιμοποιήσει την ίδια γλώσσα και με τον Neurath, τον Υπουργό Εξωτερικών Karl-Hermann Frank και τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον Σε­ πτέμβριο 1940: «Οι Τσέχοι που είναι κατώτερης ράτσας ή δείχνουν αντιγερμανική στάση, δεν πρόκειται να αφομοιωθούν. Αυτή η κατηγορία πρέπει να εκμηδενιστεί (sei auszumerzen)». Σε μια συζήτηση στη διάρκεια του γεύματος στις 6 Οκτωβρίου 1941, ο Χίτλερ ανήγγειλε ότι οι Εβραίοι του Προτεκτοράτου θα εκτοπίζονταν όλοι ανατολικά. «Μετά από αυτόν τον πόλεμο, ο Φύρερ προτείνει να μεταφυτευτούν όλα τα φυλετικά μη αξιόλογα στοιχεία από την Βοημία στα ανατολικά».

ΡΩΣΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ο Χίτλερ, η τελευταία πράξη της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α είχε τώ ρα αρχίσει. Στις 5.30' μ.μ. το πρω ί της 2ας Οκτωβρίου 1941, η Ομάδα Στρατιών του στρατάρχη von Beck, -δ υ ο χιλιάδες σχεδόν ά ρμ α τα μάχης υπό τη διοίκηση των Γκουντέριαν, Erich Hoepner και H oth- εγκαινίασε την πρώτη φάση της Επιχείρησης ΤΥΦΩΝΑΣ, την επίθεση κατά της Μόσχας. Το γεύμα εκείνη την ημέρα στο Στρατηγείο του Χ ίτ­ λερ άρχισε αργά, καθώς εκείνος άκουγε τις πρώ τες αναφορές από αυτήν την τελευταία μάχη που αποσκοπούσε στην καταστροφή των στρατευ­ μάτων του στρατάρχη Timoshenko. Όταν άρχισαν να τρώνε, ο Χίτλερ ήταν ασυνήθιστα ήρεμος. Έ σπασε τη σιωπή μύνο για να ζητήσει πληρο­ φορίες για τον καιρό, και άλλη μια φορά, όταν θυμήθηκε το Μ πέργκοφ όπου, ακόμη και τώρα, οι οικοδόμοι του Μπόρμαν εκτελούσαν π ερ α ιτέ­ ρω αρχιτεκτονικές «βελτιώσεις» στη βουνοπλαγιά. Ο καιρός στη Ρωσία δεν ήταν διόλου απρόβλεπτος. Πραγματικά, από τις 14 Αυγούστου κιόλας, ο υπαρχηγός του Jeschonnek, Hoffman von W aldau, είχε γράψ ει κατ’ ιδίαν στα επιτελεία της Λουφτβάφε: «Όλα έχουν αργήσει πολύ. Στα τέλη Οκτωβρίου, ο πόλεμος θα σβήσει κάτω από το χιόνι».339 Και στις 9 Σεπτεμβρίου, τρεις ημέρες αφού ο Χίτλερ εξέδωσε τη διαταγή του για τον τ υ φ ώ ν α , ο W aldau πρόβλεπε μελαγχολι­ κά: «Πορευόμαστε προς μια χειμερινή εκστρατεία. Η πραγματική δοκι­ μασία αυτού του πολέμου έχει αρχίσει. Εξακολουθώ να πιστεύω στην τελική νίκη». Στις 11.30' μ.μ. της 3 Οκτωβρίου 1941, το τρένο του Χίτλερ έφτανε στο Βερολίνο. Πήγε με αυτοκίνητο ως το Μέγαρο των Σπορ, όπου εκφώ ­ νησε μια από τις πιο συγκλονιστικές ομιλίες της ζωής του - ολοκληρωτι­ κά ex tempore και κατά συνέπεια «εκπληκτικά συναρπαστική», όπω ς α νέ­ φερε κατόπιν ο Hewel. Ο Χίτλερ ήταν κατενθουσιασμένος με την υποδο­ χή που του έκαναν στην πρωτεύουσα. «Επικρατούσε η ίδια ατμόσφαιρα που υπήρχε στις καλύτερες συγκεντρώσεις μας, κατά τη διάρκεια των χρόνων του αγώνα. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι δεν μοιράστηκαν ειδικά

Ο

π ω ς π ίσ τ ε υ ε

ροςα

574

DAVID IRVING

εισιτήρια - το ακροατήριο ήταν πραγματικά μια συγκέντρωση όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι συγκροτούν πά ντα ένα από τα πιο σωστά ακροατήρια, είναι άνθρωποι που βαθιά, μέσα μου, ξέρω ότι με υποστηρίζουν. Τους χαρακτηρίζει αυτό το είδος της σταθερότητας που μπορεί να αντέξει ακόμη και τα μεγαλύτερα βάρη ενώ οι διανοούμενοι απλά ταλαντεύονται πότε εδώ και πότε εκεί». Στην ομιλία του περιέγραψε τον ενοποιητικό του ρόλο στην Ευρώπη πώ ς η Ιταλία, η Ουγγαρία, οι Σκανδιναβικές χώρες κι ύστερα, η Ιαπωνία είχαν έρθει ακόμη πιο κοντά στην Γερμανία. «Δυστυχώς, όμως, όχι και το έθνος με το οποίο φλερτάριζα όλη μου τη ζωή: οι Βρετανοί. Όχι ότι ο βρετανικός λαός στο σύνολό του φέρει την ευθύνη γι’ αυτό. Όχι, αλλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τη χοντροκεφαλιά, το μίσος και την τρέλα τους σαμποτάριζαν κάθε προσπάθεια για μια μεταξύ μας κ α τα ­ νόηση, με την υποστήριξη εκείνου του διεθνούς εχθρού που είναι γν ω ­ στός σε όλους μας, του διεθνούς Εβραϊσμού... όλα αυτά τα χρόνια που αγωνιζόμουν να πετύχω αυτήν την κατανόηση με οποιοδήποτε κόστος, υπήρχε ο Τσώρτσιλ που φώναζε συνεχώς: “ Θέλω πόλεμο! ” Τώρα, τον έχει».340 Μετά από μια ώρα, το τρένο του Χίτλερ τον έφερε πίσω στο Στρατη­ γείο. Η νίκη στη Ρωσία φαινόταν σίγουρη. Ο Γκουντέριαν πλησίαζε στο Ορέλ. Σαν δυο ψαράδικα δίκτυα πάνω στη θάλασσα, τα στρατεύματα του Beck είχαν φτάσει στη Βυάσμα και το Μ πρυάνσκ.341 Άλλες 673.000 αιχμάλω τοι θα έπεφταν στα δίκτυα αυτά. Στην Αζοφική Θάλασσα, ο Rundstedt συνέτριψε τη Σοβιετική 18η Σ τρατιά και συνέλαβε άλλους 100.000 αιχμαλώτους. Μια άγρια ιλαρότητα πλημμύρισε τον Χίτλερ άρχισε να μιλάει και πάλι ελεύθερα στη διάρκεια των γευμάτων, φ λυα ­ ρώντας για τα διάφορα είδη χαβιαριού και στρειδιών και για τα μυστη­ ριώδη βακτηρίδια που είχαν καταστρέψει τα καβούρια μερικές δεκαετίες πριν. Για τη Ρωσία; «Προγραμματίζουμε σπουδαία πράγματα για λογα­ ριασμό μας από αυτήν την περιοχή, τη “ δική μας Ινδία ”, κανάλια και σι­ δηροδρομικές γραμμές, κι αυτές οι τελευταίες με νέο πλάτος δέκα π ο ­ διών. Ο πληθυσμός... πρέπει να φυτοζωεί. Για την πλευρική Α υτοκρατο­ ρία του Στάλιν [πέρα απύ τα Ουράλια], ο Μπολσεβικισμός θα είναι καλό πράγμα, η εγγύησή μας για τη μόνιμη αμάθειά τους». Αυτά έγραφε ο Weizsäcker σχετικά με τις φιλοδοξίες του Χίτλερ. Στο δείπνο της 6 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ έδειξε πάλι διαχυτική διάθεση. Έ να σκυλί είχε δαγκώσει τον ταγματάρχη Engel, τον ενθουσιώδη στρατιω­ τικό υπασπιστή του κι ο Χίτλερ εξαπέλυσε ένα κύμα ευφυολογημάτων σχετικά με τις φοβερές συνέπειες που θα προέκυπταν αν η λύσσα προσέ­ βαλε το Επιτελείο του. Το δείπνο ήταν σύντομο, για να μπορέσουν να δουν τα πρόσφατα κινηματογραφικά επίκαιρα. Ο Χίτλερ είδε μόνος του τα σ τρ α τεύμ α τα του να εφορμούν με επικεφαλής τον στρατηγό von

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

575

Manstein που τώρα διοικούσε την 11η Στρατιά στην Κριμαία. Είδε επίσης τα στρατεύματα του βορρά να ματαιώνουν τις σπασμωδικές προσπάθειες των Ρώσων να διασπάσουν τον κλοιό γύρω από το Λένινγκραντ. Στις 7 Οκτωβρίου, ο θύλακας του Μπρυάνσκ είχε κλείσει ολοκληρωτι­ κά και οι θωρακισμένες μεραρχίες ήταν έτοιμες να κλείσουν και τον ά λ ­ λο, τεράστιο κλοιό γύρω από τη Βυάσμα. Συνεπαρμένος από τις σ τρα­ τηγικές του επιτυχίες ο Χίτλερ δεν έφαγε εκείνη την ημέρα, πα ρ ’ όλο που επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο Χίμλερ, ο οποίος γιόρταζε τα τεσ ­ σαρακοστά πρώ τα γενέθλιά του. Ο Hewel σημείωνε όλο θαυμασμό στο ημερολόγιό του: « 0 Γιόντλ λέει: “ Η πιο κρίσιμη ημέρα ολόκληρου του ρωσικού πολέμου”, και τη συγκρίνει με το Κένιγκρετς». Μηνύματα από υποκλοπές διπλωματών στην Μόσχα άφηναν να εν­ νοηθεί ότι το τέλος δεν ήταν μακριά. 0 Τούρκος πρεσβευτής μιλούσε για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Για ένα διάστημα, ο Χίτλερ εξέταζε την π ρ ο ­ οπτική να στείλει το Σώμα των Σωματοφυλάκων του των SS καμιά εκα­ τοστή μίλια μπροστά ως το Ροστόβ πάνω στον Ντον, την πύλη προς τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου. («Λόγω του ότι σε ένα όχι και τόσο μ α ­ κρινό μέλλον θα έχουμε εξαντλήσει και την τελευταία σταγόνα βενζίνης, το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά επείγον», είπε ο Κάιτελ στον Κανάρη, α ρ ­ γότερα μέσα στον Οκτώβριο.) 0 στρατηγός Eduard Wagner, ο Αρχηγός Επιμελητείας του Στρατού, έγραφε κατ’ ιδίαν: «Τώρα, η επιχείρηση στρέφεται προς την Μόσχα. Η εντύπωσή μου είναι ότι η τελική μεγάλη κατάρρευση βρίσκεται στο ε γ ­ γύς μέλλον κι ότι απόψε, στο Κρεμλίνο μαζεύουν τα μπαγκάζια τους. Αυτό που έχει σημασία τώρα, είναι οι στρατιές των Panzer να φτάσουν στους στόχους τους. Οι στρατηγικοί αντικειμενικοί σκοποί έχουν καθορι­ στεί έτσι ώστε να μείνουμε άναυδοι. Ανατολικά της Μ όσχας!... Ε ξακο­ λουθώ να μένω έκθαμβος με τη στρατηγική κρίση του Φύρερ. Αυτήν τη φορά παρεμβαίνει -κ α ι θα έλεγε κανείς, αποφασιστικά- στις επιχειρή­ σεις κι ως τώρα, έχει κάθε φορά δίκιο. Η μεγάλη νίκη στα νότια είναι δι­ κό του έργο και μόνο». Στις 8 Οκτωβρίου, ο Γιόντλ επανέλαβε τη θριαμβική ρήση του: «Τελι­ κά και χωρίς καμιά υπερβολή, έχουμε κερδίσει αυτόν τον πόλεμο!» 0 Χίτλερ υπέγραψε μια διαταγή προς το 0KW, με την οποία απαγόρευε στον Beck να δεχτεί την παράδοση της Μόσχας, αν του προσφερόταν. Κανένας Γερμανός στρατιώτης δεν θα πατούσε το πόδι του εκεί, η πόλη θα περικυκλωνόταν και θα σαρωνόταν από προσώπου γης με πυρά και βομβαρδισμούς. Μ ικρές δίοδοι θα μπορούσαν να μείνουν στην πέρ α πλευρά της Μόσχας, για να μπορέσουν οι πολίτες να φύγουν προς τα ανατολικά μέσα από τις σοβιετικές γραμμές, έτσι ώστε το χάος να γίνει μεγαλύτερο εκεί. Στο Ανατολικό Μέτωπο είχε αρχίσει τώ ρα να βρέχει.

576

DAVID IRVING

Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ νίκη κατά της Ρωσίας υποσχόταν ότι θα απάλλασσε τον Χίτλερ από το τεράστιο στρατηγικό φόρτο του. Η Ιαπω νία θα ήταν ελεύθερη να στραφεί κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες τότε δ ύ ­ σκολα θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Βρετανία στην τελική της σύ­ γκρουση με την Γερμανία. Αναγνωρίζοντάς το αυτό, ο Ρούσβελτ έστειλε τον Άβερελ Χάριμαν να συμπαρασταθεί στον λόρδο Beaverbrook της Βρετανίας κατά τη συνδιάσκεψη της Μόσχας, προκειμένου να βρεθεί τρόπος ώστε να επιταχυνθεί η στρατιωτική βοήθεια προς τον Στάλιν. Στις 6 Οκτωβρίου, έδωσαν στον Χίτλερ το αποκρυπτογραφημένο κείμενο της συστατικής επιστολής του Ρούσβελτ προς τον Στάλιν για τον Χ άρι­ μαν: 0 Harry Hopkins μου είπε λεπτομερώς τα σχετικά με τις ενθαρρυντικές και ικανοποιητικές επισκέψεις του σε εσάς. Δεν μπορώ να σας πω πόσο θαυμά­ ζουμε όλοι μας τη γενναία άμυνα των σοβιετικών στρατευμάτων. Είμαι σίγου­ ρος ότι θα βρεθούν τρόποι να σας προσφέρουμε τα υλικά και τα εφόδια που σας χρειάζονται για να πολεμήσετε τον Χίτλερ σε όλα τα μέτω πα, συμπερι­ λαμβανομένου και του δικού σας. Θέλω ιδιαίτερα να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να εκφράσω τη μεγάλη μου εμπιστοσύνη ότι τα στρατεύματα σας τελικά θα επικρατήσουν εναντίον του Χίτλερ και να σας βεβαιώσω για τη σοβαρή μας απόφαση να σας προσφέρουμε κάθε υλική συμπαράσταση.

0 Χίτλερ φρόντισε να κυκλοφορήσει αυτό το κείμενο της επιστολής σε όλες τις χώρες της Αμερικής. Επίσης διόρθωσε -π ρ ο ς μεγάλη αγανάκτη­ ση του Ρούσβελτ- την προσφώνηση του Προέδρου, σε «Α γαπητέ μου Φί­ λε Στάλιν», ενώ εκεί όπου ο Ρούσβελτ είχε τελειώσει συνετά την επιστο­ λή, με ένα «Ειλικρινά δικός σας», το κείμενο της γερμανικής π ρ ο π α γά ν­ δας έκλεινε έτσι: «Με εγκάρδια φιλία». 0 Ρούσβελτ είχε εγκαταλείψει εδώ και πολύν καιρό την αυστηρή ου­ δετερότητα. Στις 11 Σεπτεμβρίου είχε διατάξει το Ναυτικό «να ανοίγει πυρ » εναντίον κάθε πολεμικού σκάφους των Δυνάμεων του Άξονα που θα συναντούσε στις θάλασσες, ως «μια αναγκαία προστασία της άμυνας της Αμερικής». 0 ναύαρχος Ραίντερ ικέτευε τον Χίτλερ να επιτρέψει στα γερμανικά πολεμικά πλοία να απαντήσουν στη βία με βία, αλλά εκείνος παρέμενε ακλόνητος στην άποψη ότι τα τυχόν στρατιωτικά οφέλη δεν άξιζαν τους πολιτικούς κινδύνους που περιέκλειε η ανταπόδοση των π υ ­ ρών σε οποιεσδήποτε ναυτικές προκλήσεις των Η.Π.Α. ΣΤΙΣ 7 Οκτωβρίου θεοί του καιρού», ημέρες αργότερα, χιονοθύελλες χθες

έπεσε το πρώτο χιόνι στο Στρατηγείο του Χίτλερ. «Οι έγραφε ο στρατηγός Γκουντέριαν κατ’ ιδίαν τέσσερις «μας έχουν γελοιοποιήσει: πρώ τα η βροχή, ύστερα οι το πρωί, η παγω νιά το απόγευμα και τη νύχτα, και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

577

σήμερα πάλι οι πά γοι να λιώνουν. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι κι η π ρ ο έ­ λασή μας, φανερά, χωλαίνει». Στις 16 του μηνός, ένας πιλότος μαχητικού που έφτασε στο Στρατηγείο του Χίτλερ για να τιμηθεί με το παράσημο του Σταυρού των Ιπποτών, ανήγγειλε ότι ο χιόνι έφτασε στα είκοσι εκα ­ τοστά σε όλη τη χώρα. Στις 17, η θερμοκρασία στο Λένινγκραντ έπεσε κάτω από το μηδέν, και στα πιο βόρεια ήταν στους 27F υπό το μηδέν. Την άλλη μέρα, για πρώτη φορά, ο καιρός ήταν τόσο άσχημος, ώστε εμπόδιζε οποιαδήποτε αξιοπρόσεκτη αλλαγή στις γραμμές του μετώπου. Η Ομάδα Στρατιών του Beck είχε παραλύσει εξαιτίας του χιονιού, της λάσπης και του γλι­ στερού εδάφους. Τίποτα δεν μπορούσε να κινηθεί, εκτός από πεζούς ή ελαφρά χειράμαξα, γιατί οι δρόμοι ήταν λίγοι και απομακρυσμένοι μ ετα ­ ξύ τους, ενώ πάνω τους συγκέντρωναν τώρα οι Ρώσοι την άμυνά τους. Κάθε νύχτα, οι θερμοκρασίες έπεφταν υπό το μηδέν και το χιόνι κι η λ ά ­ σπη πάγω ναν. Κάθε πρωί, το χιόνι έλιωνε κι οι δρόμοι γίνονταν πάλι αδιάβατοι. Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα αγωνίζονταν να προελάσουν μέσα από αυτήν τη λάσπη και τη γλίτσα, συναντούσαν θλιβερές φάλαγγες Ρώ ­ σων να οδηγούνται σερνάμενοι δυτικά, προς την αιχμαλωσία. «Οι φ ά ­ λαγγες των Ρώσων αιχμαλώτων που κινούνται στους δρόμους, μοιάζουν με μισοτρελαμένα κοπάδια ζώων», σημείωνε ένας από τους βοηθούς του Κανάρη.342 Χωρίς κανονική φρούρηση και υποταγμένοι μόνο με τις γ ρ ο ­ θιές και το μαστίγιο, αυτοί οι εξαθλιωμένοι αιχμάλωτοι βάδιζαν μέχρι να πέσουν καταγής εξαντλημένοι από την πείνα και τις αρρώστιες. Ύστερα, τους κουβαλούσαν οι σύντροφοί τους ή τους εγκατέλειπαν στην άκρη του δρόμου. «Η 6η Στρατιά [του Reichenau] είχε διατάξει να τουφεκίζονται όλοι οι αιχμάλωτοι που έπεφταν από εξάντληση. Δυστυχώς, αυτό γίνεται στο πλάι των δρόμων, ακόμη και μέσα στα χωριά, έτσι ώστε οι χωρικοί να γίνονται αυτόπτες μάρτυρες αυτών των επεισοδίων... Ο πλη­ θυσμός» ανέφερε η έκθεση, «χαιρετούσε τους Γερμανούς στρατιώτες ως ελευθερωτές από τον ζυγό του Μπολσεβικισμού. Αλλά υπάρχει ο κίνδυ­ νος αυτή η εξαιρετικά ωφέλιμη για μας ατμύσφαιρα, που επιδεικνύεται με μεγάλη φιλοξενία και πολλά δώρα, να μεταβληθεί στο αντίθετύ της, αν συνεχιστούν αυτά τα λάθη». Η πρώτη μεγάλη επιχείρηση των SS κατά των Εβραίων του Κιέβου, σημειώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου. Η αναφορά προς τον Κανάρη, του βοηθού του τον οποίο προαναφέραμε, σημείωνε: «Οι διαταγές λένε ύτι οι Εβραίοι πρέπει να “ επανεγκατασταθούν”. Κι αυτή η επιχείρηση δ ιε­ ξάγεται ως εξής: οι Εβραίοι διατάσσονται με μια σύντομη ανακοίνωση να παρουσιαστούν σε ειδικά σημεία συγκέντρωσης, με τα καλύτερα ρού­ χα και τα κοσμήματά τους, την επόμενη νύχτα. Δεν υπάρχει καμιά διά ­ κριση τάξης, φύλου ή ηλικίας. Ύστερα, τους οδηγούν σε προεπιλεγμένη

37

578

DAVID IRVING

και προετοιμασμένη τοποθεσία, έξω από την αντίστοιχη πόλη, όπου θα αφήσουν τα ρούχα και τα κοσμήματα τους, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να συμπληρωθούν κάποιες τυπικότητες. Οδηγούνται κατόπιν μακριά από το δρόμο, όπου και εκτελούνται. Οι επιπτώ σεις στα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών είναι αναπόφευκτες - οι εκτελέσεις γίνονται συνήθως κάτω από την επήρεια αλκοόλ. 0 ντόπιος πληθυσμός αντιδρά ήρεμα και κάποιες φορές με ικανοποίηση σε αυτό το πρόγραμμα εκκα­ θάρισης, για το οποίο είναι πλήρως πληροφορημένος, και στο οποίο συ­ νήθως παίρνει μέρος η Ουκρανική πολιτοφυλακή ».343 Σημειώθηκαν ακόμη και διαμαρτυρίες ότι μερικοί Εβραίοι διέφυγαν από το δίκτυο που έστη­ σαν οι δυνάμεις εφόδου των SS. Δεν ξέρουμε ακόμη πώ ς άρχισε αυτό το πογκρόμ του Κιέβου. Όπως κι αν άρχισε, τις δυο τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 33.771 Ρωσοεβραίοι εκτελέστηκαν εκεί. Έ να μήνα αργότερα, ο αριθμός αυτός έφτασε στις 75.000. Γιατί συνέβη αυτό; Υπάρχουν ντοκουμέντα που αφή­ νουν έντονα να εννοηθεί ότι η ευθύνη του Χίτλερ -σ ε αντίθεση με του Χίμλερ- περιορίζεται στην απόφαση εκτόπισης όλων των Εβραίων της Ευρώ­ πης στα ανατολικά, κι ότι η ευθύνη για όσα συνέβησαν στους Ρωσοεβραίους και σε αυτούς της Ευρώπης μετά την άφιξή τους «στα ανατολικά», ανήκει στον Χίμλερ, τον Χάιντριχ και τις τοπικές αρχές. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1941, ο Χ ίμλερ έγρ α φ ε στον A rthur Greiser,344 τον ανελέητο Gauleiter της «Wartherland», δηλαδή των περιοχών της Πολωνίας που είχαν προσαρτηθεί κατά τη γερμανική εισβολή, δυο χρόνια νωρίτερα: Ο Φύρερ επιθυμεί να εκκαθαριστούν οι παλαιές περιοχές του Ράιχ και το Προτεκτοράτο [Βοημίας-Μοραβίας] και να απαλλαγούν από τους Εβραίους. Από τα δυτικά μέχρι τα ανατολικά, το συντομότερο δυνατό. Σαν πρώτο βή­ μα, θα προσπαθήσω να μεταφέρω -α υ τή τη χρονιά, αν είναι δυνατό κατ’ απόλυτη π ρ ο τερα ιό τη τα - όλους τους Εβραίους του παλαιού Ράιχ και του Προτεκτοράτου στις ανατολικές περιοχές που προσαρτήθηκαν στο Ράιχ, το 1939. Και την επόμενη άνοιξη, θα μεταφερθούν ακόμη πιο ανατολικά.

Οι πρώ τες 60.000, συμβούλευε ο Χίμλερ, θα έπρεπε να σταλούν σύντομα στο γκέτο του Λοτζ για να περάσουν τον χειμώνα εκεί. Ο Χάιντριχ θα ανελάμβανε την ευθύνη γι’ αυτήν «τη μετανάστευση των Εβραίων». Φυ­ σικά, η δεύτερη φάση της αποβολής τους στη Ρωσία δεν θα μπορούσε να αρχίσει πριν τελειώσει η ρωσική εκστρατεία και χαλαρώσει η στρατηγική πίεση στις σιδηροδρομικές γραμμές. Η ίδια η στάση του Χίτλερ φωτίζεται από ένα επεισόδιο εκείνης της εποχής: Μ αθαίνοντας ότι τα Σοβιέτ εκτόπιζαν 400.000 Γερμανούς του Βόλγα, κι ακόμη ότι εκκαθάριζαν χιλιάδες από αυτούς, ο Reichsleiter Rosenberg

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

579

πρότεινε «να μεταφερθούν όλοι οι Εβραίοι από την Κεντρική Ευρώπη», στις νεοκατακτηθείσες περιοχές ως αντίποινα, και στις 14 Σεπτεμβρίου διέταξε τον αξιωματικό σύνδεσμό του Otto Bräutigam να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του Χίτλερ. 0 στρατηγός Bodenschatz, σύμφωνα με το ημερολόγιο του Braütigam, πίστευε ότι οι δυσκολίες της μεταφοράς θα εμπόδιζαν μια τέτοια επιχεί­ ρηση: «Τελικά», έγραφε ωστόσο ο Braütigam, «έφτασα στον συνταγμα­ τάρχη Schmundt και προς μεγάλη μου έκπληξη, είπε ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό κι επείγον ζήτημα για το οποίο ο Φύρερ σίγουρα θα έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον». 0 Χίτλερ διέταξε να ζητηθεί η γνώμη του Ρίμπεντροπ. Στις 20 του μηνός, ο βαρόνος Adolf von Steengracht υπέβαλε την άποψη του Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την εκτόπιση από τα Σοβιέτ των Γερμανών του Βόλγα και «τα αντίμετρα κατά των Εβραίων στις κατεχόμενες ανατολικές περιοχές». Αργότερα κατέγραφε: «Ο Φύρερ δεν έχει ακόμη αποφασίσει», και την άλλη μέρα ο Koeppen σημείωνε ότι ο Χίτλερ είχε αποφασίσει να αναβληθούν τα αντίποινα κατά των Εβραίων εξαιτίας «της πιθανότητας κήρυξης πολέμου από την Αμερική». Ο δρ. Γκαίμπελς, που συνάντησε τον Χίτλερ δυο ημέρες αργότερα, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Η γνώμη του Φύρερ είναι ότι σιγά-σιγά όλοι οι Εβραίοι πρέπει να φύγουν τελείως από την Γερμανία». Η ξεκά­ θαρη απόφαση του Χίτλερ έχει καταχωρηθεί σε πολλά μνημόνια κατά τους επόμενους μήνες. Έτσι, στις 10 Φεβρουάριου 1942, ο Τομέας D III του Υπουργείου Εξωτερικών καταγράφει: «Ο πόλεμος εναντίον της Σο­ βιετικής Ένωσης έχει στο μεταξύ κάνει δυνατό να γίνουν κι άλλες π ερ ιο­ χές προσιτές για την “ Τελική Λ ύση” [δηλαδή την εκτόπιση όλων των Εβραίων από την Ευρώπη]. Κατά συνέπεια, ο Φύρερ έχει αποφασίσει να ξεφορτωθούμε [abgeschoben] τους Εβραίους όχι στην Μ αδαγασκάρη, αλ­ λά στην Ανατολή». Ο ίδιος ο Χίμλερ θα έλεγε α υτά τα λόγια στον Gruppenführer των SS Gottlob Berger, στις 28 Ιουλίου 1942: «Οι κατεχό­ μενες ανατολικές περιοχές* πρέπει να απαλλαγούν από τους Εβραίους [jundenfrei]. Ο Χίτλερ έχει αφήσει την ευθύνη για εκτέλεση αυτής της πολύ σοβαρής διαταγής αποκλειστικά σε μένα. Κατά συνέπεια, κανένας δεν μπορεί να μου αφαιρέσει την ευθύνη αυτή». Ό,τι κι αν εννοούσε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον όρο jundenfrei, οι ντόπιοι Ρωσοεβραίοι είχαν ελάχιστους υποστηρικτές μεταξύ των υπαρχηγών του. Δεν υπήρξε σχεδόν καμιά αντίθεση του γερμανικού στρατού στη συνοπτι­ κή αυτή εκκαθάριση των Ρωσοεβραίων, την οποία ακόμη κι ο Manstein θεωρούσε σωτήριο προληπτικό μέτρο για να σαρωθούν οι εφεδρείες των * Σ.τ.Σ.: Αυτό που ο Χίμλερ εννοούσε με τη φράση «ανατολικές περιοχές», είναι φα­ νερό από την επιστολή προς τον Greiser, με ημερομηνία 18 Σεπτεμβρίου 1941, που αναφέραμε προηγουμένως.

580

DAVID IRVING

πιθανών παρτιζάνων, πριν καν δραστηριοποιηθούν. 0 Reichenau τη δικαιο­ λογούσε ως μέρος της γερμανικής αποστολής να απαλλάξει μόνιμα την Ευρώπη από τον «ασιατικό εβραϊκό κίνδυνο». Σε ένα μήνυμα προς τα στρατεύματά του διακήρυσσε: Στα ανατολικά, ο κάθε στρατιώ της δεν είναι μόνον ένας πολεμιστής που εφαρμόζει τους συνήθεις κανόνες του πολέμου, αλλά επίσης κι ο ασυμβίβα­ στος φορέας του αγνού γερμανικού ιδεώδους και ο εκδικητής των κτηνωδιών που διαπράχτηκαν εναντίον Γερμανών και άλλων φυλών. Γι’ αυτό ακριβώς, ο στρατιώτης πρέπει να καταλάβει γιατί οφείλουμε να ασκήσουμε σκληρά αλλά δίκαια αντίποινα κατά των υπανθρώπων Εβραίων. Κάτι τέτοιο επιτρέπει επιπλέον να καταπνίξουμε στη γένεση της οποιαδήποτε εξέγερση στα μετόπισθεν της Βέρμαχτ, καθώς η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι πράξεις αυτές υποκινούνται π άντα από Εβραίους...

Ο Χίτλερ θεώρησε τη διακήρυξη αυτή «εξαίρετη» και ο Αρχηγός Επιμελη­ τείας, στρατηγός Eduard Wagner, την κυκλοφόρησε και στις άλλες διοική­ σεις ως υπόδειγμα. Ως τώρα, δεν έχει έρθει σε φως καμιά άμεση αναφορά από τον Χ ίμ­ λερ ή τον Χάιντριχ προς τον Χίτλερ σε σχέση με τις βάρβαρες σφαγές των Ρωσοεβραίων, των οποίων μάρτυρες στάθηκαν οι ίδιοι. Π αραδείγμα­ τος χάρη, στο δείπνο της 5 Οκτωβρίου, ο Χίμλερ που μόλις είχε επισ τρέ­ φει από μια μεγάλη περιοδεία στην Ουκρανία, όπου είχε επισκεφθεί το Κίεβο, το Νικολάγιεφ και την Χερσόνα, διηγήθηκε στον Χίτλερ τις εντυ­ πώσεις του από το Κίεβο. 0 W erner Koeppen, που ήταν προσκεκλημένος στο τραπέζι του Χίτλερ εκείνο το βράδυ, κατέγραψε τα σχόλια του Χ ίμ­ λερ: «Στο Κίεβο... ο αριθμός των κατοίκων είναι ακόμη πολύ μεγάλος. Οι άνθρωποι δείχνουν φτωχοί και προλετάριοι, οπότε μπορούμε “ εύκολα να α πα λλα γούμ ε α πύ το 80-90 τοις εκατό α πό α υ το ύ ς” !» «Όλοι οι Εβραίοι θα πρ έπει να μετακινηθούν», δήλωσε ο Χίτλερ την ώρα του γ ε ύ ­ ματος της 5 του μηνός, αναφερόμενος σε αυτούς που εξακολουθούσαν να βρίσκονται μέσα στο Ράιχ. «Κ αι όχι απλά στην Περιφερειακή Διοί­ κηση [Πολωνία], αλλά κατευθείαν στα ανατολικά. Μόνο η πιεστική μας ανάγκη για πολεμικές μεταφορές μας εμποδίζει να το κάνουμε αυτό τώ ­ ρα». (Ο Koeppen το σημείωσε). Ο Χίμλερ πήρε την άδεια άνωθεν για την εκτέλεση αυτής επιχείρησης. Στον Friedrich Uebelhör, τον δυστυχή κυβερνήτη της πόλης του Λοτζ, όπου είχαν εκτοπιστεί 60.000 Εβραίοι, ο Χίμλερ έγραφε οργισμένος στις 10 του μηνός ότι αυτή ήταν «η θέληση του Φύρερ». Οι επιζήσαντες υ π α ­ σπιστές του Χίτλερ, οι γραμματείς και οι στενογράφοι του Επιτελείου του έχουν όλοι καταθέσει, τόσο κάτω από πιεστικές μεταπολεμικές ανα­ κρίσεις, όσο και κατά τις συνεντεύξεις τους με τον συγγραφέα αυτού του

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

581

έργου, ότι ποτέ, ούτε μια φορά, ο Χίτλερ δεν αναφέρθηκε μπροστά στο προσωπικό του -ούτε καν εμπιστευτικά- σε οποιαδήποτε εξόντωση είτε των Ρωσοεβραίων, είτε των άλλων Εβραίων της Ευρώπης. Ο συνταγμα­ τάρχης Rudolf Schmundt φαίνεται ότι είχε υποπτευθεί αυτά που συνέβαιναν, γιατί όταν ο προσωπικός κάμεραμαν του Χίτλερ, Walter Frentz, συνόδευσε τον Χίμλερ στο Μινσκ, σε μια περιοδεία μαζί με τον σκηνογράφο Benno von Arent, και έγινε προς μεγάλο του τρόμο αυτόπτης μάρτυρας μιας μαζικής υπαίθριας εκτέλεσης στις 17 Αυγούστου, ο Schmundt τον συμβούλευσε να καταστρέψει τη μοναδική έγχρωμη φωτογραφία που π ή ­ ρε και «να μη χώνει τη μύτη του σε ζητήματα που δεν τον αφορούσαν». ΠΕΡΙ τα μέσα Οκτωβρίου 1941, παρά τον απαίσιο καιρό, ο Χίτλερ ήταν ακόμη αισιόδοξος. Στις 13 του μηνός άρχισε να βάζει τα θεμέλια για μια ναζισ τική εκδοχή τη ς Η νω μένης Ε υ ρ ώ π η ς.345 Ο Hewel έγρ α φ ε: «Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ επισκέπτεται τον Φύρερ - πρώ τες σκέ­ ψεις γ ια ένα ευρω παϊκό μανιφέστο. Πιθανόν στον οικονομικό τομέα, πρώ τα από όλα, και πιθανόν κατά τις αρχές του χειμώνα. Ο Φύρερ είναι σε πολύ καλή, χαλαρή διάθεση». Την ώρα του δείπνου απεκάλυψ ε ότι σκεφτόταν να καλέσει όλους τους οικονομικούς ειδήμονες της Δανίας, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Σουηδίας και της Φιν­ λανδίας. «Όλους αυτούς που έχουν την εντύπωση ότι η Ευρώπη μπορεί να συνενωθεί σε αυτό το έργο», είπε εννοώντας τον αποικισμό της α να ­ τολής. Όταν ο Todt κι ο Gauleiter Fritz Sauckel δείπνησαν με τον Χίτλερ, στις 17 Οκτωβρίου, ήταν ενθουσιασμένοι με όσα είχαν δει στα ανατολι­ κά. Και πάλι ο Χίτλερ ονειροπολούσε μιλώντας για τα τεράστια κ α τα ­ σκευαστικά σχέδια που θα εφάρμοζε στα ανατολικά. «Πάνω από όλα πρ έπει να φτιάξουμε δρόμους», έγραφε ο Koeppen εκείνη τη νύχτα περιγράφοντας τη συνομιλία κατά το δείπνο: Είπε στον dr. Todt ότι έπρεπε να επεκτείνει σημαντικά τα πρωταρχικά του σχέδια. Γι’ αυτόν το σκοπό θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα 3.000.000 αιχ­ μαλώτους για τα επόμενα 20 χρόνια. Οι κύριοι δρόμοι - ο Φύρερ μιλούσε σήμε­ ρα όχι μόνο για την εθνική οδό προς την Κριμαία, αλλά και γι’ αυτήν προς τον Καύκασο και για δυο ή τρεις προς άλλες πιο βόρειες περιοχές- πρέπει να π εράσουν από τοποθεσίες με τη μεγαλύτερη φυσική ομορφιά. Εκεί όπου δ ια ­ σταυρώνονται οι μεγάλοι ποταμοί, π ρέπ ει να δημιουργηθούν μεγάλες γερμανι­ κές πόλεις ως κέντρα για τη Βέρμαχτ, την αστυνομία και τις διοικητικές και κομματικές αρχές. Κατά μήκος αυτών των δρόμων θα απλώνονται τα γερμανι­ κά αγροκτήματα, έτσι ώστε σύντομα η μονότονη ασιατική στέπα θα δείχνει πραγματικά διαφορετική. Σε 10 χρόνια, 4.000.000 Γερμανοί θα έχουν εγκατα­ σταθεί εκεί, και σε 20 χρόνια, τουλάχιστον 10.000.000 ακόμη. Θα προέρχονται όχι μόνο από το Ράιχ, αλλά πάνω από όλα από την Αμερική, κι από την Σκαν-

582

DAVID IRVING

διναβία, την Ολλανδία και την Φλάνδρα. Και η υπόλοιπη Ευρώπη θα παίξει κι αυτή τον ρόλο της σε τούτο το άνοιγμα προς τη ρωσική απεραντοσύνη... 0 Φύρερ επανήλθε κατόπιν στο θέμα ότι «αντίθετα ως προς αυτά που πολλοί άνθρωποι σκέπτονται», καμιά εκπαίδευση ή ευημερία δεν θα π ρέπει να δοθούν στους ντόπιους πληθυσμούς. Η γνώση των σημάτων στους δρόμους θα είναι αρκετή, οπότε δεν θα χρειαστούν Γερμανοί δάσκαλοι εκεί. Οι Ου­ κρανοί πιστεύουν ότι η λέξη «ελευθερία» σημαίνει ότι αντί για δυο φορές, θα μπορούν τώ ρα να πλένονται μια φορά το μήνα - οι Γερμανοί με τις βούρτσες του λουτρού τους δεν θα ήταν καθόλου δημοφιλείς εκεί. Αυτός, ως Φύρερ, θα συγκροτούσε τη νέα του διοίκηση εκεί, μετά από πολύ ψυχρούς υπολογισμούς: και το τι θα μπορούσαν να σκεφτούν σχετικά οι Σλάβοι δεν θα τον απασχολούσε καθόλου. Κανένας από αυτούς που τρώνε γερμανικό ψωμί σήμερα, δεν νοιάζεται π ια για το ότι τον δωδέκατο αιώνα οι σιταποθήκες του Έ λβα ανακτήθηκαν με το σπαθί. Εδώ, στην Ανατολή, επαναλαμβάνουμε για δεύτερη φορά μια διαδικασία που μοιάζει με την κατάκτηση της Αμερικής. Εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών και μόνο, δεν θα επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε αυτήν τη στιγμή π έρα από την Κριμαία -δ εν ανέφερε τον Καύκασο σε αυτήν τη συζήτησηακόμη και τώρα, εκατοντάδες από τους άνδρες μας στην Κρήτη, προσβλήθη­ καν από ελονοσία! 0 Φύρερ συνέχισε να επαναλαμβάνει ότι θα ήθελε να εί­ ναι δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια νεότερος για να μπορέσει να βιώσει αυτήν την διαδικασία.

Την ίδια στιγμή, άρχιζε η επόμενη φάση εκπατρισμού των Εβραίων της Ευρώπης. Η απόδειξη γ ι’ αυτό ήταν η διττή πρόθεση του Χίτλερ - να δημιουργήσει ένα εργατικό δυναμικό από Εβραίους για τα μεγαλόπνοα σχέδιά του της Ανατολής, και για να τους κρατά ως ομήρους. (Το θέμα των «Εβραίων ομήρων» εμφανίζεται και πάλι στα τέλη του 1943).* Και πάλι δεν γίνεται λόγος για σφαγή τους. Από τότε ο Adolf Eichmann, από τους κορυφαίους ειδικούς του Χ ίμ­ λερ σχετικά με τους Εβραίους, είχε τακτικές συσκέψεις πάνω στα διάφ ο­ ρα προβλήματα που αναφέρονταν στο Σχέδιο μ α δ α γ α ς κ α ρ η 346 - π α ρ α ­ δείγματος χάρη, για την επανεκπαίδευση των Εβραίων επαγγελματιώ ν σε εργάτες, αγρότες και τεχνίτες που θα χρειαζόταν το νέο νησί-κράτος. Ωστόσο, στις 18 Οκτωβρίου, ο Χίμλερ ορνιθοσκάλιζε στην ατζέντα του με τους αριθμούς τηλεφώνων το μήνυμα που είχε μόλις υπαγορεύσει στον Χάιντριχ: «Κ αμιά υπερπόντια μετανάστευση Εβραίων». Στις 15 του μη­ νός, η μεγάλη έξοδος από την Κεντρική Ευρώπη προς τις ανατολικές π ε ­ ριοχές είχε αρχίσει. «Με καθημερινές μεταγωγές χιλίων ατόμων, 20.000 * Σ.τ.Σ.: Όταν, τον Οκτώβριο 1943 ο Χίτλερ απαγόρευσε την εκκαθάριση των Εβραίων της Ρώμης.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

583

Εβραίοι και 5.000 Αθίγγανοι στάλθηκαν στο γκέτο του Λοτζ, από τις 15 Οκτωβρίου μέχρι τις 8 Νοεμβρίου», τον βεβαίωνε ο Χάιντριχ στις 19 του μηνός.347 Πέντε φορτία τρένων με Εβραίους ξεκίνησαν από το Βερολίνο, αρχικά προς το γκέτο του Λοτζ. Ο Albert Speer ήταν ευχαριστημένος, καθώς χρειαζόταν τα άδεια διαμερίσματά τους για να στεγάσει τις οικο­ γένειες που ζοόσαν στις παράγκες της πόλης. Για την ώρα, ο Χίμλερ διατηρούσε τους Εβραίους ζωντανούς προκειμένου να εκτελούν όποιες εργασίες μπορούσαν. Αλλά, πιο ανατολικά, οι Gauleiter δεν είχαν σκοπό να συντηρούν τους άεργους Εβραίους: μια επιστολή με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου στους φακέλους των SS, αναφέρει ότι ο Eichmann είχε εγκρίνει τώ ρα την πρόταση του Gauleiter Lohse ότι αυτοί που έφταναν στη Ρίγα, θα έπρεπε να εξοντώνονται με αέρια που θα έφερναν βυτιοφόρα αυτοκίνητα. Αυτή η αρχικά ad hoc επιχείρηση έφτασε αργότερα στο αποκορύφωμά της. Σύντομα, οι Εβραίοι από το γκέτο του Λοτζ και την επικράτεια του Greiser εκτοπίστηκαν ακόμη πιο ανατολικά, στο σ τρατόπεδο του Χέλμνο. Συνολικά, οι Εβραίοι αυτοί έφτασαν τις 152.000, ενώ στο Χέλμνο άρχισε στις 8 Δεκεμβρίου η εκκα­ θάρισή τους. Έ χουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε τους υποκινητές, επειδή την 1η Μαΐου 1942, ο ίδιος ο Greiser θα ανέφερε σε μια επιστολή του προς τον Χίμλερ ότι ο χειρισμός του τρέχοντος προγράμματος « ειδι­ κής μεταχείρισης» των εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων της επικράτειάς του, του δόθηκε από τον ίδιο τον Χίμλερ «με τη συγκατάθεση του Χάιντριχ». Ο Χίτλερ δεν αναφερόταν καθόλου. Στο μεταξύ, από τα μέσα Νοεμβρίου 1941 και μετά, οι σταθμάρχες σιδηροδρομικών έστειλαν φορτία τρένων με Εβραίους που είχαν συγκε­ ντρώσει από την Βιέννη, το Μπρουν (Μπρνο), την Βρέμη και το Βερολί­ νο, κατευθείαν στο Μινσκ, ενώ άλλοι στάλθηκαν στην Βαρσοβία, το Κόβνο και την Ρίγα. Στο Κόβνο και τη Ρίγα, οι Εβραίοι τουφεκίστηκαν α μ έ­ σως μετά. Στο Μινσκ, οι Γερμανοεβραίοι επιβίωσαν στην αρχή, αλλά όχι για πολύ: οι Ναζί εκκαθάρισαν 35.000 ντόπιους Ρωσοεβραίους του Μιν­ σκ για να αδειάσουν τον χώρο για τους νεοφερμένους, που στεγάστηκαν σε ένα χωριστό γκέτο, το «Γκέτο Αμβούργου», υποδεικνύοντας την πύλη από όπου είχαν έρθει τα πρώ τα «φορτία». Έ να ς βαθμός άτοπης αισιοδο­ ξίας επικρατούσε ανάμεσα στους νεοφερμένους, σύμφωνα με τον Hersh Smolar, τον Εβραίο, κομμουνιστή αντιστασιακό ηγέτη. Ο Oberscharführer Scheidel, ο επιτηρητής του γκέτο από τα SS, καυχιόταν προς αυτούς: «Έκανα χώρο για σας, όταν ξεφορτώθηκα 35.000 Ρωσοεβραίους». Η α ρ ­ χική πρόθεση ήταν ότι, αντίθετα από τους Ostjuden, τους Εβραίους της Ανατολής, οι Γερμανοεβραίοι θα άρχιζαν μια καινούργια ζωή εκεί, στα ανατολικά. Υποκλοπές αστυνομικών αναφορών348 επιβεβαιώνουν ότι κάθε τρένο ήταν εφοδιασμένο με τρόφιμα, χρήματα, και «σύνεργα» (Gerät), τύσο για τη διάρκεια του ταξιδιού, όσο και για τις πρώ τες εβδομάδες

584

DAVID IRVING

μ ετά την ά φ ιξή το υ ς. Ο W ilhelm K ube, ο Ύ π α το ς Α ρ μ οσ τή ς του Rosenberg στη Λευκή Ρουθήνια, θα σημείωνε στις 31 Ιουλίου 1942, ότι 10.000 είχαν εκκαθαριστεί από τις 28 του μηνός, «α π ό τους οποίους 6.500 ήταν Ρωσοεβραίοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά, ενώ οι υπόλοιποι ήταν άνεργοι Εβραίοι γενικά, που στάλθηκαν στο Μινσκ από την Βιέννη, το Μπρυν, την Βρέμη και το Βερολίνο μέσα στον Νοέμβριο της περασμέ­ νης χρονιάς, με διαταγή του Φύρερ». Οι χειρόγραφες σημειώσεις στην ατζέντα τηλεφώνων του Χίμλερ αναφέρουν μια συνομιλία με τον Χάιντριχ στις 17 Νοεμβρίου 1941 σχετικά «με την α πα λλα γή α πό τους Εβραίους». Δώδεκα ημέρες αργότερα, ο Χάιντριχ έστελνε προσκλήσεις για μια διυπουργική σύσκεψη σχετικά με την «Τελική Λύση» του Εβραϊ­ κού Προβλήματος - έχοντας καθυστερήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 1942, η σύσκεψη αυτή έμεινε στην Ιστορία ως «Σύσκεψη Βάνζεε». ΔΕΝ υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για το αν ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί ή όχι τι συνέβαινε με τους Εβραίους. Τα σχόλια του, τα οποία ανέ­ φερε ο υπασπιστής του Μπόρμαν Heinrich Heim, αργά το βράδυ στις 25 Οκτωβρίου 1941, υποδεικνύουν ότι δεν ήξερε τίποτα: «Από το βήμα του Ράιχσταγκ πρόβλεψα για τον Εβραϊσμό πω ς αν ο πόλεμος δεν μπορούσε να αποφευχθεί, οι Εβραίοι θα εξαφανίζονταν από την Ευρώπη. Αυτή η ράτσα των εγκληματιών έχει ήδη στη συνείδησή της το βάρος 2.000.000 νεκρών του Μεγάλου Πολέμου, και τώ ρα τη βαρύνουν εκατοντάδες χι­ λιάδες άλλοι. Ας μη μου π ει κανείς ότι μετά από όλα αυτά δεν μπορού­ με να τους εγκαταστήσουμε στους βαλτότοπους της Ρωσίας! Οι στρατιώ ­ τες μας βρίσκονται κι αυτοί εκεί, και ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς! Και με την ευκαιρία, δεν είναι κακό να μας πιάνει πανικός επειδή σχεδιάζουμε να εξοντώσουμε τους Εβραίους». Ο Χίτλερ πρόσθεσε, ωστόσο, ότι όπως ακριβώς ανέβαλε την τελική αναμέτρηση με τον ταραχοποιό επίσκοπο von Galen γι’ αργότερα, «έτσι δεν αντέδρασα ούτε με τους Εβραίους. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε κι άλλες δυσκολίες τώρα στο έργο μας και μάλιστα, σε τέτοιες στιγμές». Ο Hans Lammers κατέθεσε α ρ γό­ τερα ότι αυτή ήταν αναμφίβολα η πολιτική του Χίτλερ. Κι ο Χίτλερ του το επιβεβαίωσε λέγοντας: «Δεν θέλω να ασχοληθώ ξανά με το Εβραϊκό Πρόβλημα, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος». Στις περισσότερες περιπτώσεις ο Χίτλερ αποδείχθηκε πραγματιστής. Θα ήταν αντίθετο με το χαρακτήρα του να εγκρίνει τη χρησιμοποίηση π ο ­ λύτιμων μεταφορικών μέσων για να μετακινηθούν εκατομμύρια Εβραίοι προς ανατολάς, χωρίς άλλο σκοπό από την εκεί εκκαθάρισή τους. Ούτε και θα κατέστρεφε πρόθυμα εργατικό δυναμικό, που τόσο πολύ χρειαζό­ ταν η βιομηχανία του. Ο Heinrich Heim θυμάται ένα έξαλλο σχόλιο που έκανε ο Χίτλερ στον Todt σχετικά με μια ραδιοφωνική εκπομπή των Συμ­ μάχων που αναφερόταν στην εξόντωση των Εβραίων: «Στην πραγματικό-

>,ν

.f " ; M OST "SECRET *

z ip / g .p .d ,

■: 467 / 3 0 . η .

yω .V

fEPT UNDER LOCK AND K E Y : NEVER TO BE REMOVED FROM THE- OFFICE:-.

1

D303 d e SRR SSD 38P. N r 3 Oi*00 · . 93 R eichskom m issar KOCH . O b e rg ru p p e n fü h re r ΡΗυΤΖΜΑίίίί k a n n wegen Panne e r s t D onnerstag M itta g V.. e i n t r e f f e n . . .· ' H öherer SS und P o l.f ti h r e r Süd.

i, Stti de.ίτ β : B8EsaH Hr 1

0800 3 Ilo 149 -117 91'

SaC1'/ V

■;■·/ B e fe h lsh a b e r d e r Orpo und SS, RIGA. .· . B e t r i f f t Ju d en e v ak u ieru n g . T ra n sp o rtzu g DO 56 h a t am I 8 . l l . 4i BREMSJi i r R ic h tu n g MIIiSK m it 971 Ju d en v e r la s s e n .' B e g le itk d o . Schupp BREMEN; . .. T ra n s p o rtf ü h r e r , P o l . n a t r . BÜ3KH0RK, i s t im B e s itz v o n 2 H araeiislisten . und 48 , 70p Ria. in X a s s -K re d its iiio in e n . Juden s i n d io it L e b e n s m itte l und Ger&t g u t a u s g e r ü s t e t . . . · ...................... .. S ta p o B K E S fi.. .

Ci

}.

SQG
SQG3 N |

3 d 0 P3*:i HAAG«

-V,tt Pt. 8ψ Mr $

HSr*es$»9 u n g y il& r gf

i f i&<ά*ι. tyym fH ) X & f Utk k U x f^ r 1W rh«i·

W kk O M

WwtYtit'WvM ·

f/*·

«η

3S un d Pol*S CEJ d e DSQ SSD I6Q K r 3 1930 . Λ 175 71 am 3?u so O b e rg ru p p e n fü h re r JEQKELti SS H ö h e rer SS und P o l . f ü h r e r O st l a n d , S2SA. S3 JECKEH*,"SS. D e r B f SS b i t t e t S ie am 4 .1 2 .4 1 zu e i n e r B esprechung zu ihm . Ic h b i t t e um. Angabe, wann. S ie h i e r e i n t r e f f e n , bezw . m it welchem V e r k e h r s m itte l S ie kommen (wegen A b h o lu n g ), Gez. GSOTKJiAfflf, SS H a u p ts tu m f& h re r u n d A d ju ta n t. CEJ d e DSQ DSQ H r 4 1930 2 T ie 177 75 SFK1 371*2 An H öheren SS u n d P o l .f ü h r e r O s tla n d , RIGA. D ie i n d as G e b ie t O s tla n d a u s g e s ie d e l t e n J u d e n s i n d n u r nach, d en v o n m i r bezw , vom R e ic h s s ic h e rh e its h a u p ta m t i n meinem A u f tr ä g e gegebenen R ic h t li n i e n , z u b e h a n d e ln . S ig e n m S c h tig k e ite n . und Z uw iedarhandlungen. würde i c h b e s t r a f e n . G ez. H.HIMMLER.

Β ρετανικές υποκλοπές αποκα λύπτουν ότι φ ορτία Εβραίων, πλήρως εφοδιασμένα, φ εύγο υν από γερμ α νικές πόλεις μ ε κατεύθυνση προς τα ανατολικά. Α λλά κάτι δεν πάει καλά: από το κα τα φ ύγιο του Χ ίτλερ, ο Χ ίμλερ λέει στον Χ άιντριχ (πάνω δεξιά) να ματαιώ σει μ ια σφαγή, και την επόμενη μ έρ α (κάτω) διατάζει τον αρχιδολοφόνο τω ν SS στην Ρ ίγα να πα ρουσια στεί στο Σ τρατηγείο του. (ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΡΧΕΙΑ)

ς

586

DAVID IRVING

τητα, οι Εβραίοι θα έπρεπε να μου χρωστούν ευγνωμοσύνη επειδή δεν ζητώ τίποτα παραπάνω από αυτούς, εκτός από λίγη σκληρή δουλειά». Έ τσι καθώς είχαν τα πράγματα, όταν ο δρ. Γκαίμπελς δημοσίευσε στα μέσα Νοεμβρίου ένα κύριο άρθρο στην εφημερίδα Das Reich με τίτλο Κ α ­ τηγορώ τους Εβραίους, ο Χίτλερ, που βρισκόταν στο Βερολίνο για την κη­ δεία του πτεράρχου της Λουφτβάφε Ernst Udet, συνέστησε ξανά στον Γκαίμπελς να μεταβάλει την πολιτική του σχετικά με τους Εβραίους, προς μια κατεύθυνση -ό π ω ς σημείωνε τα ίδια του τα λόγια ο Γκαίμπελςπου «δεν θα μας προκαλεί αξεπέραστες δυσκολίες», κι έδωσε εντολή στον Υπουργό Προπαγάνδας να δείξει περισσότερο ανθρωπισμό σε σχέση με τους μεικτούς γάμους. Ο Γκαίμπελς, χαρακτηριστικά, αρχίζει αυτήν την εγγραφή στο ημερολόγιό του της 22 Νοεμβρίου, με τα λόγια: «Σχετι­ κά με το πρόβλημα των Εβραίων, ο Φύρερ συμφωνεί απολύτως με τη γνώμη μου», ενώ ολοφάνερα δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. 0 Χάιντριχ και οι φανατικοί Gauleiter στα ανατολικά, ερμήνευαν με δολοφονική σχολαστικότητα το βάρβαρο διά τα γμ α του Χίτλερ ότι οι Εβραίοι έπρεπε «τελικά να εξαφανιστούν» από την Ευρώπη. Ο προσω ­ πικός ρόλος του Χίμλερ είναι αμφιλεγόμενος. Στις 30 Νοεμβρίου 1941 πήγε με το τρένο του ως τη Φωλιά του Λ ύκου για μια μυστική σύσκεψη με τον Χίτλερ, κατά την οποία προφανώς, συζητήθηκε και η μοίρα ενός τρένου φορτωμένου με 1.035 Εβραίους του Βερολίνου. Μια σελίδα από τον φάκελο του Χίμλερ που βρίσκεται στα αρχεία της Μόσχας, αναφέρεται στα ραντεβού του εκείνης της ημέρας. Δέχθηκε τον Sturmbannfürher των SS Günther d’ Alquen, έναν δημοσιογράφο του Γκαίμπελς, από το μεσημέρι ως τη 1 μ.μ. (για «να αναφέρει τη δράση της Αστυνομικής Μ ε­ ραρχίας των SS και της Μεραρχίας Νεκροκεφαλών). Εργάσθηκε επί μια ώρα («gearbeitet»), δέχτηκε τον στρατηγό Dietl, σε μια ημίωρη σύσκεψη σχετικά με μια ταξιαρχία των SS στο μέτωπο του Μουρμάνσκ, και γευμάτισε μέχρι τις 4 μ.μ. με τον Χίτλερ («Mittagessen b. Führer»), Οι πολύ σημαντικές τηλεφωνικές σημειώσεις του Χίμλερ, γραμμένες σε διαφορετικό φύλλο, δείχνουν ότι στη 1.30' μ.μ. μιλούσε στο τηλέφωνο «α πό το καταφύγιο» -δηλαδή του Χ ίτλερ- με τον Χάιντριχ και του υπαγόρευε τη σαφή διαταγή ότι οι Εβραίοι που ήρθαν με εκείνο το τρένο από το Βερολίνο, έπρεπε να εκκαθαριστούν.* Ωστόσο, το πρόγραμμα εξόντωσης είχε φτάσει σε μια κορύφωση από μόνο του. Το άρθρο του Γκαίμπελς θεωρήθηκε άνωθεν εντολή. Στην π ρ α γ­ * Σ.τ.Σ.: Το πρωτότυπο των σημειώσεων του Χίμλερ για τις τηλεφωνικές συνομιλίες του στις 30 Νοεμβρίου 1941 φαίνεται σε φωτοαντίγραφο στην σελίδα 585. Πριν ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου βρει και αντιγράψει τις σημειώσεις αυτές, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, κανένας άλλος ιστορικός δεν μπήκε στον κόπο να το κάνει. Το πρόγραμμα της ίδιας ημέρας, 30 Νοεμβρίου 1941, περιήλθε στα χέρια του συγ­ γραφέα τον Μάιο 1998.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

587

ματικότητα, κανένας δεν χρειαζόταν καμιά διαταγή, ούτε έγγραφη εξου­ σιοδότηση. Δεν μπορούσε να υπάρχει πιο ξεκάθαρη απόδειξη ότι το πρώην Κράτος-Φύρερ είχε γίνει ένα κράτος χωρίς Φύρερ. Πέντε χιλιάδες Εβραίοι, μαζί με αυτούς που είχαν φύγει με εκείνο το τρένο από το Βερολίνο τρεις ημέρες πριν, το έβδομο που είχε ξεκινήσει από την πρωτεύουσα, είχαν ήδη απογυμνωθεί από ό,τι πολύτιμο είχαν και τουφεκίστηκαν για να ριχθούν στα -πηγάδια της Σκιροτάβα, λίγα μίλια έξω από τη Ρίγα, γύρω στις 9 π.μ. του ίδιου πρωινού της 30 Νοεμβρίου. Οι διαφορετικοί ρόλοι των SS, του στρατού, και του Επιτελείου του Χίτλερ σε αυτήν τη σφαγή έχουν τώρα αποδειχθεί ξεκάθαρα. Οι 1.035 Γερμανοεβραίοι που απομακρύνθηκαν με τρένο από το Βερολίνο, είχαν φτάσει έξω από την Ρίγα εκείνο το πρωί, με θερμοκρασία υπό το μηδέν, και τουφεκίστηκαν αμέσως, πριν ακόμη φτάσουν τα φορτηγά που έφερναν 4.000 Εβραίους από την Ρίγα, οι οποίοι είχαν την ίδια τύχη. Όταν ο συ­ νταγματάρχης Walther Bruns, ένας αξιωματικός του τοπικού Μηχανικού, έμαθε λίγες ώρες νωρίτερα ότι θα έχανε τους Εβραίους εργάτες του, διαμαρτυρήθηκε αδύναμα στον Γερμανό δήμαρχο της πόλης Hugo Wittrock και στον SS Stabsleiter του, W erner Altemeyer, έναν νεαρό αξιωματικό των SS με παιδικό πρόσωπο, σταχτόξανθα μαλλιά και γκριζογάλανα μάτια μετά, πήγε με αυτοκίνητο για να δει ο ίδιος την πορεία της εκκαθάρισης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, θυμόταν ακόμη τις άγριες κραυγές των εκτελε­ στών κι έβλεπε ακόμη με τα μάτια του νου του ένα από τα θύματα, «μια εκπάγλου καλλονής» κοπέλα, με μπλούζα στο κόκκινο της φωτιάς. «Έστειλα δυο αξιωματικούς εκεί πέρα, ο ένας από τους οποίους ζει ακόμη», ψιθύρισε κρυφά ο Bruns σε έναν από τους συγκρατούμενούς του, τον Απρίλιο του 1945, «επειδή ήθελα μάρτυρες. Δεν τους είπα τι συνέβαινε. “ Πηγαίνετε στο δάσος της Σ κιροτάβα”, τους είπα, “ δείτε με προσοχή τι γίνεται εκεί, και σημειώστε τα κάπου για μ ένα ” ». Ο Bruns διαμαρτυρήθηκε στον ανώτερο του, στρατηγό Alfred Jacob, αρχηγό του μηχανικού του στρατού, στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, στο Άνγκερμπουργκ: «Επεσύναψα και μια επίσημη επιστολή [στην αναφορά των αξιωματικών του] και την παρέδω σα ο ίδιος στον Jacob. Εκείνος είπε: “ Δεχθήκαμε ήδη μια-δυο διαμαρτυρίες από τά γμ α τα Μηχανικού στην Ο υκρανία”». Παρόμοιες εκκαθαρίσεις είχαν συμβεί κι εκεί, πρόσθεσε ο Jacob. «Δεν μπορούσαμε πραγματικά να φανταστούμε με ποιον τρόπο θα τα λέγαμε όλα αυτά στον Φύρερ. Ας το κάνουμε μέσω του Κανάρη». Ο αντιναύαρχος Κανάρης, θυμόταν ο Bruns, είχε «την άχαρη δουλειά να στριφογυρίζει κοντά στον Φύρερ μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή και να του διατυπώ σει ευγενικά κάποιους υπαινιγμούς». Είναι αναπόφευκτο όποιος αντικειμενικός ιστορικός πληροφορείται αυτή τη φρικτή ιστορία να μη θεωρεί δειλούς τον Bruns και τους ανωτέρους του αξιωματικούς, επειδή κανένας από αυτούς δεν είχε το θάρρος να υπογράψει μια α να ­

588

DAVID IRVING

φορά προς τον Φύρερ. Το Επιτελείο του Χίτλερ -π ο υ δεν είχε εκδώσει καμιά τέτοια διαταγή, όπως είχε ισχυριστεί ο Altem eyer- παρενέβη α μ έ­ σως για να διατάξει να σταματήσουν αυτές οι μαζικές εκτελέσεις. Δυο εβδομάδες αργότερα, ο Bruns επισκέφθηκε τον δήμαρχο για ένα άλλο ζήτημα. Ή ταν εκεί κι ο Altemeyer ο οποίος φώναξε ότι είχε φτάσει μια διαταγή που έλεγε να μην υπάρξουν άλλοι τέτοιοι «μαζικοί τυφεκισμοί», π ροσ θέτοντας το περιφρονητικό σχόλιο: «Das soll vorsichtiger gemacht werden» - έπρεπε να το είχαν κάνει πιο προσεκτικά. Την επομένη των εκτελέσεων, την 1η Δεκεμβρίου, ο Χίμλερ τηλεφώνησε πάλι στον Χάιντριχ γύρω στη 1 μ.μ., αυτή τη φορά ξεκάθαρα σχετικά με τις «εκτελέσεις στη Ρίγα». Κάποιος -κ ι αυτός δεν μπορούσε παρά να εί­ ναι ο Χίτλερ- είχε επιτιμήσει τον Χίμλερ, επειδή την ίδια ημέρα δεν είχε στείλει ένα, αλλά δύο ραδιοσήματα349 στον διοικητή του της αστυνομίας των SS στη Ρίγα, Obergruppenführer των SS Friedrich Jeckeln, απειλώντας τον με τιμωρία αν υπάρξουν περαιτέρω αυθαίρετες πράξεις ανυπακοής («Eigenmächtigkeiten und Zuwiderhandlungen») που θα αγνοούσαν τις οδηγίες που έχουν δοθεί «από εμένα τον ίδιο ή από το Reichssicher-heitshauptamt με δικές μου εντολές», σχετικά με το χειρισμό των Εβραίων «που είχαν μεταφερθεί στην'Οστλαντ [Βαλτικές επαρχίες]».* 0 Χίμλερ διέταξε τον Jeckeln, τον απείθαρχο αυτόν αρχιδολοφόνο, να παρουσιασθεί αμέσως στο Στρατηγείο του. Η συζήτησή τους πραγματοποιήθηκε στις 4 του μηνός και για πολλούς μήνες, οι μαζικές εκτελέσεις Γερμανοεβραίων σταμάτησαν. Η ΣΗΜΑΣΙΑ αυτού του τρομακτικού επεισοδίου δεν μπορεί να υποτιμη­

θεί. Οι εκτελέσεις τέτοιας κλίμακας είχαν απλώς αρχίσει, χωρίς διαταγές άνωθεν. Δεν υπήρξαν ποτέ τέτοιες διαταγές. Οι νεύτεροι Γερμανοί ιστο­ ρικοί που εξακολουθούν να ψηλαφούν την αλήθεια στο τέλος αυτού του φρικτού αιώνα, δηλώνουν πρόθυμα ότι ο Χίτλερ «θα π ρ έπ ει» να είχε αναγγείλει την απόφασή του να θανατώσει όλους τους Εβραίους της δ ι­ καιοδοσίας του σε ένα απόρρητο δίωρο μήνυμά του προς τους πενήντα και πλέον Gauleiter και Reichsleiter στο Βερολίνο, στις 12 Δεκεμβρίου 1941350, την επομένη της κήρυξης του πολέμου του κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν το έκανε αυτό, φαίνεται ότι δεν πέρασε ποτέ από το μυα ­ λό κανενός από αυτούς τους Gauleiter να αναφέρει το ιστορικό γεγονός, ούτε εκείνη την εποχή, σε ιδιωτικά τους έγγραφα, ούτε αργότερα, όταν ήταν αιχμάλωτοι. Ακόμη κι ο Γκαίμπελς, που είχε παρακινήσει τον Χ ίτ­ λερ να μιλήσει στους κομματικούς ηγέτες ενώ βρισκόταν στο Βερολίνο, * Σ.τ.Σ.: Πρέπει να ευχαριστήσουμε εδώ τους Βρετανούς αποκρυπτογράφους, για τη σκληρή δουλειά που έκαναν, προκειμένου να φέρουν σε γνώση μας αυτά τα δυο αποκαλυπτικά άκρως απόρρητα μηνύματα που μέχρι τότε αγνοούσαν οι λόγιοι ιστορικοί.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

589

σημείωνε μόνον ότι «όσον αφορά στο εβραϊκό πρόβλημα, ο Φύρερ είναι αποφασισμένος για ένα γενικό σάρωμα». Για νιοστή φορά, ο φαύλος, κοντούλης Υπουργός Π ροπαγάνδας θυμόταν στο ημερολόγιό του την ομι­ λία του Χίτλερ το 1939, όπου είχε προφητεύσει ότι οι Εβραίοι της Ευρώ ­ πης θα έπρεπε να εξοντωθούν, αν έδιναν την αφορμή να ξεσπάσει ένας ακόμη Παγκόσμιος Πόλεμος. «Δεν ήταν κενά λόγια», αποφαινόταν ο Γκαίμπελς. «Ο παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών και η εξόντωση των Εβραίων [des Judentums] πρέπει να είναι η αναπόφευκτη συνέπεια. Ας δούμε το πρόβλημα χωρίς κανένα συναισθηματισμό». Οι γηραιότεροι ιστορικοί της Γερμανίας, που φοβούνται λιγότερο από τους νεότερους συ­ ναδέλφους τα σύγχρονα, απεχθή ποινικά μέτρα της χώρας τους εναντίον της ιστορικής έρευνας που υποστηρίζει διαφορετικές απόψεις, χλευάζουν την ιδέα ότι αυτή η ομιλία του Χίτλερ ήταν κάτι παραπάνω από μια κου­ ραστική και αγοραία ρουτίνα. 0 βαριεστημένος τόνος αυτών των γεγονότων στο Βερολίνο μεταφ έρ­ θηκε ακριβώς και στα προσωπικά χαρτιά του Reichsminister Hans Frank. Α ναγγέλλοντας στο συμβούλιο των γενικών διοικητών του, στις 16 Δε­ κεμβρίου, ότι ο Χάιντριχ θα συγκαλούσε μια σημαντική σύσκεψη τον Ια ­ νουάριο για την εκτόπιση των Εβραίων της Ευρώπης στα ανατολικά, ο Frank αναπόφευκτα αναφώνησε: «Φαντάζεστε ότι πρόκειται να σ τεγα ­ στούν σε υπέροχα αγροκτήματα των Βαλτικών Επαρχιών! Στο Βερολί­ νο...» και καθώς ο Χίτλερ είχε επιστρέψει στην Ανατολική Πρωσία, αυτή η φράση μπορεί να εκληφθεί μόνον ως αναφορά στις μυστικές υπηρεσίες του Χ άιντριχ- «...μας είπαν: γιατί λεπτολογείτε; Δεν τους χρειαζόμαστε ούτε κι εμείς, εδώ .... Εκκαθαρίστε τους εσείς οι ίδιοι!» Την ίδια εποχή περίπου, ο Γκαίμπελς κυκλοφόρησε μια ντιρεκτίβα προς τους συντάκτες των εφημερίδων, απαγορεύοντάς τους να χρησιμο­ ποιούν τον ύρο «εκκαθάριση», όταν αναφερόταν «στις συνοπτικές εκτε­ λέσεις από τους Ναζί, στα ανατολικά». Διευκρίνιζε ότι ο όρος θα χρησι­ μοποιούνταν μόνο για τα εγκλήματα που διέπρατταν τα Σοβιέτ. Οι ιστορικοί έχουν ερευνήσει και θα ερευνούν μάταια για μια ξεκάθα­ ρη ντιρεκτίβα σχετικά με αυτό που αποκλήθηκε από τα πρώ τα κιόλας χρόνια της δεκαετίας του ’70, «Ολοκαύτωμα»351. Μέσα στα πλαίσια του όλο και πιο άγριου ανταρτοπόλεμου που μάνιαζε πίσω από το Ανατολικό Μέτωπο, ούτε το θέμα μιας ακόμη σύσκεψης που σημείωνε με ορνιθοσκα­ λίσματα ο Χίμλερ στην ατζέντα του -η οποία μόλις πρόσφατα ανακαλύ­ φθηκε- με τον Χίτλερ στην Ανατολική Πρωσία, στις 18 Δεκεμβρίου 1941 («Εβραϊκό πρόβλημα») δεν μπορεί να ερμηνευτεί με σιγουριά ότι αναφέρεται στους Εβραίους της Ευρώπης, ιδιαίτερα όταν έχουμε μάλλον ως δ ε ­ δομένο ότι είναι πολύ πιθανό να ήταν η απόφαση του Χίτλερ που καταγράφηκε από τον Χίμλερ τότε ως: «Als Partisanen auszurotten» - ξεριζώ­ στε, ή σαρώστε τους σαν παρτιζάνους.

590

DAVID IRVING

ΠΕΡΙ τα μέσα Οκτωβρίου 1941, η μοίρα της Μόσχας έδειχνε καθορισμέ­ νη. Ο Γκουντέριαν έγραφε, όλο αισιοδοξία, στις 11 του μηνός στην οικογένειά του: «Νομίζουμε ότι έχουμε συντρίψει τον κύριο όγκο του ρωσι­ κού στρατού. Ό,τι απέμεινε, δεν αξίζει και πολλά. Αλλά», πρόσθετε με επιφύλαξη, «δεν πρέπει να εφησυχάζουμε - ο πόλεμος συχνά επιφυλάσ­ σει άσχημες εκπλήξεις». Λίγες ημέρες αργότερα, είχαν την πρώτη δυσάρεστη έκπληξη - ήταν ένας ασυνήθιστα πρώιμος χειμώνας. «Οι ντόπιοι λένε ότι είχαν να δουν χειμώνα τόσο νωρίς εδώ και τριάντα χρόνια», παραπονιόταν ο Γκουντέ­ ριαν στις 15 Οκτωβρίου και πρόσθετε: «Τα στρατεύματά μας δεν έχουν πά ρει ακόμα χειμερινό ιματισμό και δεν υπάρχουν αντιπηκτικά για τα μηχανοκίνητα. Τα άλογα δεν έχουν στάβλους». Η κακοκαιρία έπληξε και τον νότιο τομέα. «Δεν είμαι διόλου ικανοποιημένος με τις επιχειρήσεις μας», έγραφε ο στρατάρχης von Rundstedt, στις 14 του μηνός, στην οικογένειά του. «Η κακοκαιρία σταμάτησε τα πάντα». Στο κέντρο, η Ο μάδα Στρατιώ ν του Beck βούλιαζε σε μια δίχως προηγούμενο φθινοπωρινή λασπουριά, βροχές και γλίτσα. Τα φορτηγά βούλιαζαν ως τους άξονές τους κι έπρεπε να τα ρυμουλκήσουν. Από τα μισό εκατομμύριο οχήματά του, ξαφνικά, ο γερμανικός στρατός έχασε 150.000. Ο εχθρός μαχόταν λίγα μόλις μίλια μακριά από τα πολεμικά εργοστά­ σια και τα οπλοστάσιά του. Καθώς υποχωρούσαν, κατέστρεφαν μεθοδι­ κά όλες τις σιδηροδρομικές γραμμές και κόμβους. Ο υπαρχηγός του Ε π ι­ τελείου της Λουφτβάφε σμήναρχος Hoffmann von Waldau, που είχε προβλέψει εμπιστευτικά στις 10 Οκτωβρίου, ότι «Όσο οι καιρικές συνθήκες δεν επιδεινώνονται, ο εχθρός δεν μπορεί να μας εμποδίσει να περικυκλώσουμε την Μόσχα», πρόσθετε αυτή την όλο απογοήτευση σημείωση στο ημερολόγιό του, έξι ημέρες αργότερα: «Τα πιο τρελά μας όνειρα σαρώθηκαν από τις βροχές και τα χιόνια... Όλα βουλιάζουν σε έναν ά π α ­ το βούρκο. Η θερμοκρασία έπεσε στους 11F υπό το μηδέν, το χιόνι έφτασε στα 35 εκατοστά κι ύστερα, βρέχει πάνω από το χιόνι». Έτσι, οι τολμηρές ελπίδες του Χίτλερ για μια γρήγορη ανατροπή του σταλινικού καθεστώτος, έσβησαν εξαιτίας του καιρού. Στη διάρκεια του γεύματος, στις 26 Οκτωβρίου, ζήτησε να μάθει ως ποιο βαθμό η επιμελητεία είχε ανεφοδιάσει τα στρατεύματα της ανατο­ λής με χειμερινό ιματισμό. Όλο το καλοκαίρι, ο Χίτλερ θύμιζε συνέχεια στον W agner να φροντίσει για την ικανοποίηση των αναγκών του στρα ­ τού, για το χειμώνα. Οι ιδιωτικές επιστολές του W agner352 δείχνουν ότι είχε ασχοληθεί ο ίδιος με το πρόβλημα μόνο στις 19 Οκτωβρίου. Αλλά τώ ρα βεβαίωνε τον Χίτλερ ύτι μέχρι τις 30 Οκτωβρίου, τόσο ο Leeb, όσο κι ο Rundstedt θα είχαν λάβει τον μισό από τον χειμερινό τους ανεφ οδια­ σμό, ενώ η αριθμητικά μεγαλύτερη Ομάδα Στρατιών του Κέντρου θα είχε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

591

λάβει το ένα τρίτο. (Ανέφερε ότι η καταστροφή από τους Ρώσους της μιας σιδηροδρομικής γραμμής κατά μήκος της Αζοφικής Θάλασσας θα καθυστερούσε τον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων του νότου.) « 0 Φύ­ ρερ ήταν εξαιρετικά ευγενικός και φιλικός μαζί μου», έγραφε ο Wagner. Στην πραγματικότητα, το Γενικό Επιτελείο Στρατού ήταν πιο αισιόδο­ ξο από τον Χίτλερ. Στις 29 Οκτωβρίου, ο W agner σημείωνε ότι είχε κ α ­ ταληφθεί ένας πετρελαιαγω γός του εχθρού που ακόμη μετέφερε καύσι­ μα, κι αυτό θα βοηθούσε τα άρματα μάχης να πιέζουν το Ροστόβ. «Όλα τα άλλα κινούνται πάλι κι έχουμε πειστεί ότι σύντομα θα τελειώνουμε με την Μόσχα». 0 χειμώνας, ωστόσο, πλησίαζε σταθερά: στις 30 Οκτωβρίου, ο ναύαρ­ χος Κανάρης πήγε αεροπορικώς στο Ράστενμπουργκ και το αεροπλάνο του κόντεψε να συγκρουστεί με ένα άλλο, εξαιτίας της ομίχλης. Ο Χ ίτ­ λερ τον συνάντησε καθώς κι οι δυο πήγαιναν στην αίθουσα των χαρτών και τον ρώτησε πώ ς είχε δει τον καιρό στο μέτωπο. Ο Κανάρης του εί­ πε, «Άσχημο!» κι ο Χίτλερ έκανε κάποιες χειρονομίες, ενοχλημένος. Την άλλη ημέρα το χιόνι κάλυψε και τη Φωλιά του Λύκου. Την 1η Νοεμ­ βρίου, ο Χίτλερ πέρασε μια ώρα στο Στρατηγείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού επιθεωρώντας ο ίδιος τον χειμερινό ανεφοδιασμό.353 Ο Wagner ση­ μείωνε: «Παρακολουθούσε και άκουγε προσεχτικά τα πάντα. Έ δειχνε φρέ­ σκος και ζωηρός και η διάθεσή του ήταν καλή». Μια διάθεση ανυπομονησίας και ταραχής είχε καταλάβει τον Χίτλερ. Ήδη 150.000 άνδρες είχαν σκοτωθεί από τότε που είχε αρχίσει η Ε πιχεί­ ρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Έ νας πόλεμος σαν κι αυτόν ήταν σίγουρο ότι θα διάβρωνε τον εθνικό μεταβολισμό. Ή ξερε -α π ό υποκλοπές ραδιοσημάτω νότι ο Τσώρτσιλ κινούσε γη και ουρανό για να ξεκινήσουν νηοπομπές για μεταφορά όπλων στον Αρχάγγελο. Ο Χίτλερ ήλπιζε ότι κάποια μέρα ο βρετανικός λαός θα αντιδρούσε στην πολεμική πολιτική του Τσώρτσιλ και θα τον ανέτρεπε. Γι’ αυτόν τον λόγο, έδωσε εντολή στο συνταγμα­ τάρχη Wilhelm Speidel να απορρίψει τις προσφορές των Γάλλων για συ­ νεργασία - κάτι τέτοιο θα στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μιας κατοπινής συμφωνίας με την Βρετανία. Όταν ο αρχηγός του Επιτελείου του Ραίντερ, ναύαρχος Fricke, ισχυρί­ στηκε με ακαταμάχητα λογικά επιχειρήματα ότι η στρατηγική ήττα της Βρετανίας ήταν αναγκαία για να εγκαθιδρυθεί η Νέα Τάξη στην Ευρώ ­ πη, κι ότι αυτή η ήττα μπορούσε να επιτευχθεί μύνον με τη συγκέντρωση του υποβρύχιου πολέμου στον Ατλαντικύ, ο Χίτλερ εξήγησε ότι ακόμη και τώ ρα ήταν έτοιμος να υπογράψει ειρήνη με την Βρετανία, καθώς οι περιοχές που η Γερμανία είχε ήδη κατακτήσει στην Ευρώπη, μπορούσαν να ανταποκριθούν στις μελλοντικές ανάγκες του γερμανικού λαού. «Φ υ­ σικά», ανέφερε ο ναύαρχος, «ο Φύρερ, από τη στιγμή που θα τελείωνε η ανατολική εκστρατεία, θα ήταν ευχαριστημένος αν η Βρετανία έδειχνε

592

DAVID IRVING

σημεία κοινής λογικής (και βέβαια, ο Φύρερ δεν περιμένει κάτι τέτοιο από τον Τσώρτσιλ), έστω κι αν αυτό σήμαινε ότι η Γερμανία δεν θα κέρ­ διζε περισσότερα εδάφη από αυτά που σήμερα κατέχει». Η Μεσόγειος είχε σιγά-σιγά γίνει μια από τις πιο ευάλωτες περιοχές των επιχειρήσεων του Άξονα, ιδιαίτερα τώρα που η θέση του Μουσολίνι απειλούνταν από εσωτερικές αναταραχές. Ο Χίτλερ συλλογιζόταν με θλί­ ψη πω ς αν είχε μπορέσει να καταλάβει το Γιβραλτάρ, θα είχε λύσει το όλο πρόβλημα με ένα χτύπημα, αλλά χωρίς τη συγκατάθεση της Ισ πα ­ νίας κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Καθώς ο ανεφοδιασμός του Ρόμελ γινό­ ταν όλο και πιο δύσκολος, ο Χίτλερ, παραπονιόταν με θυμό ότι οι διοι­ κητές της Βέρμαχτ δεν τον ενημέρωναν για τη χειροτέρευση της κ α τά ­ στασης στην Μεσόγειο. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια, γιατί ο Ραίντερ354 το είχε προβλέψει από τις αρχές Ιουλίου και ήδη είχε ζητήσει από τον Γκαίρινγκ να στρέψει τα σμήνη της Λουφτβάφε σε επιχειρήσεις πρ οσ τα ­ σίας της γραμμής ανεφοδιασμού, προς την Τριπολίτιδα. Στα μέσα Οκτωβρίου, ο Χίτλερ υποσχέθηκε με μια επιστολή του προς τον Μουσολίνι ότι ο Γκαίρινγκ θα του πρόσφερε την υποστήριξη της Λουφτβάφε. Στις 27 του μηνός, εξήγησε στο ναύαρχο Fricke: «Οποιαδήποτε αλλαγή κυβέρνησης στην Ιταλία θα σήμαινε το τέλος του φασιστι­ κού καθεστώτος, και η Ιταλία θα περνούσε αναμφισβήτητα στο εχθρικό σ τρατόπεδο». Μ εγάλο μέρος της ιταλικής κοινής γνώμης ήταν φιλικό προς την Βρετανία. Η αποστασία της Ιταλίας θα οδηγούσε επίσης και στην α πώ λεια της Γαλλίας και στη συνέχεια, θα αποστατούσε και η Ισπανία. Η «διαφύλαξη των περιοχών μας στην Ευρώπη είναι τώ ρα το κύριο μέλημα της στρατηγικής μας», αποφάνθηκε ο Χίτλερ. Εξαιτίας α υ ­ τού, ο δραστικός πόλεμος κατά της Βρετανίας έπρεπε να διασφαλίσει: η Schwerpunkt (η κύρια προσ πάθεια) των επιχειρήσεων των υποβρυχίων έπρεπε να στραφεί από τον Ατλαντικό προς την Μεσόγειο. Μ άταια ο Fricke υποστήριξε ότι τώ ρα που η Ρωσία βρισκόταν στα όρια της συντρι­ βής, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να χαλαρώσει ο βρόχος από τον λαιμό της Βρετανίας κι ότι η Ιταλία θα έπρεπε πια να προωθεί, όσο μπορούσε ασφαλέστερα, τις νηοπομπές ανεφοδιασμού της Τριπολίτιδας μόνη της, είτε με το κλείσιμο των Στενών της Σικελίας με ναρκοπέδια είτε με την εκμηδένιση της Μάλτας. Κατά την άποψη του Χίτλερ, ο κίνδυνος της απώλειας της Ιταλίας, που ήταν ουσιαστικά το «υπογάστριο» της Ευρώπης, ήταν πολύ ορατός, για να επιτραπεί μια συνέχιση της φθοράς στην Μεσόγειο.

Ο ι στρατάρχες Beck, List και M anstein, πολέμησαν καταπληκτικά, αλλά ό λοι απηλλάγησαν των καθηκόντων τους από τον Χ ίτλερ. (FRENTZ)

α ν α τ ο λ ικ ο μ ε τ ω π ο .

δ υ τ ι κ ό μ έ τ ω π ο . Ο στρατάρ­ χης von Kluge και ο Ρόμελ πλήρωσαν πολύ ακριβότε­ ρα τις ήττες τους. (VON DEM KNESEBECK, FRENTZ)

ο α ρ χ ιτ ε κ τ ω ν . Από το 1934 {επάνω: κα­ τά την διάρκεια μιας επιθεώρησης στην Νυρεμβέργη) μέχρι τον Φ εβρουάριο του 1945 {κάτω: καθώς ρίχνει μια μελαγχολική ματιά στη μακέτα για την ανοικοδόμηση του Λίντς) ο Α δόλφος Χ ίτλερ έχει μεταμορφωθεί σε μια αξιο­ λύπητη γερασμένη φιγούρα. (HOFFMANN, GIESLER)

Ο ι δύο Υπουργοί Εφοδιασμού και Π ολεμοφ οδίω ν του Χίτλερ, ο Fritz Todt {αριστερά) και ο Albert Speer. (FRENTZ)

Οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ του Γκαίρινγκ και του αρχηγού του Γενικού (Επιτε­ λείου της Αεροπορίας Hans Jeschonnek θα οδηγήσουν τον Αύγουστο του 1943 τον τελευ ­ ταίο στην αυτοκτονία. Κάτω: Ο Jeschonnek, ο προστατευόμενός του στρατηγός των Α λεξι­ πτωτιστών Kurt Student, ο εχθρός του Στρατάρχης Erhard Milch, και ο καταπληκτικός π ιλό ­ τος Hans Rudel. (FRENTZ) λο υ φ τβα φ ε.

οι π ισ τ ο ί κ α ι οι π ρ ο δ ο τ ε ς . Ο Κάιτελ και ο Γιόντλ ποτέ δεν έπαψαν να είναι πιστοί στον Χίτλερ ακόμη και όταν ήταν αιχμάλωτοι. Άλλοι, σαν τον αρχηγό της Ά μπβερ ναύαρχο Κανάρη, (κάτω αριστερά) και τον αρχηγό των Διαβιβάσεω ν Erich Fellgiebel έγιναν προδότες πριν καν αρχίσει ο πόλεμος. (FRENTZ)

Στην προηγούμενη σεήίδα:

μ ι α σ ύ σ κ ε ψ η τ ω ν κ α τ α ρ α μ έ ν ω ν . Ο Μπενίτο Μουσολίνι θα λυντσαρισθεί και ο Γιόντλ θα απαγχονισθεί. Ο Κάιτελ θα απαγχονισθεί και ο Greim θα αυτοκτονήσει.

Για την πίστη του Μπόρμαν, επίσης, (πάνω αριστερά) δεν υπάρχει καμία α μφ ιβολία και όταν ο Χ ίτλερ θ έλ ει κάποιον για ειδ ικές αποστολές (όπως την απελευθέρωση του Μουσολίνι) καλεί αμέσως έναν στρατηγό των SS όπως τον Otto Skorzeny (πάνω δεξιά) ή τον Sepp Dietrich (κάτω αριστερά). Αλλά εμπιστεύται ξένους όπως ο Ν ορβηγός προδότης Yidkun Quisling μόνο όσον καιρό του είναι χρήσιμοι, μετά τους ξεφορτώνεται. (FRENTZ)

Στα τέλη Ν οεμβρίου 1 9 4 1 ο Χ ίτλερ διατάσσει την μεταφορά, σιδηροδρομικός, «ανατολικά» των Εβραίων που είχαν α πομείνει στην Γερμανία. Η μετα­ φορά αρχίζει. Στη Ρίγα, στη Λετονία, οι αξιωματικοί των SS απογυμνώνουν από τα υπάρχοντά τους και εξοντώνουν τους Εβραίους πολυβολώντας τους μέσα σε ομαδικούς τάφους. Πολύ αργά πια, Γερμανοί αξιω­ ματικοί του στρατού εξασφαλίζουν διαταγές από το Ε π ιτελείο του Χ ίτλερ για να σταματήσουν οι ομαδικές εκτελέσεις. Ένα τρένο φορτωμένο με π έντε χιλιάδες εβ ρ α ίο υ ς από το Βερολίνο φτάνει στον τόπο της σφαγής. Και αυτοί εκτελούνται παρ’ όλο που ο Χ ίμλερ (δεξιά) τηλεφ ω νεί στον Χάιντριχ την απόφαση του Χ ίτλερ να μην εξοντωθούν. η εξο δο ς.

Χάινριχ των SS.

Χ ίμλερ,

Reichsführer

Ο Gruppenführer των SS Karl Wolff, υπασπιστής του.

Ο Obergruppenführer των SS Ernst Kaltenbrunner, ο ασκών καθήκοντα υπαρχηγού του Χίμλερ.

Μια σπάνια γνήσια φωτογραφία. Δ είχνει το επόμενο τρένο, φορτω μένο με 1 . 2 0 0 εβ ρα ίο υ ς από τη Στουτ­ γάρδη, που αποβιβάζει τους επιβάτες τους στη Ρίγα στις 4 Δ εκεμβρίου 1 9 4 1 . εκ τό ς από έναν αξιωματικό των SD δίπλα στην τρίτη ανοιχτή πόρτα του βαγονιού οι συνοδοί είναι όλοι ηλικιωμένοι Γερμανοί αστυνομι­ κοί μαζί μ ε αστυνομικούς από τη Λετονία, δεξιά στο βάθος. (KLAUS EWALD)

«Τηλεφωνικές Συνδιαλέξεις 30.11.1941

ΦωΑιά του Λύκου «από το τρ έν ο [...]

«από το καταφύγιο 13.30 SS O.Gr.F. Heydrich Prague [...] Jew transport from Berlin. No liquidation.

[...] (FEDERAL ARGHIVES KOBLENTZ)

I TO ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ I.G. FARBEN ΣΤΟ ΜΟΝΟΒΙΤΣ | ς τ ρ α τ ο π ε δ α κ α τ α ν α γ κ α ς τ ικ η ς ε ρ γ α ς ια ς . Στις 26 Ιουνίου 1944 ένα αναγνωριστικό αεροπλάνο των Συμμάχων που πετούσε σε μεγάλο ύψος φωτογραφίζει ολόκληρο το συγκρότημα του ΆουσΒιτς - το τεράστιο εργοστάσιο συνθετικών ελαστικών και συνθετικών καυσίμων I.G. Farben στο Μ όνοβιτς, το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης που χτίσθηκε στο Άουσβιτς (Oswiecim), και το μεταγενέστερο τεράστιο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας (Άου­ σβιτς II) που ανεγέρθηκε στο κοντινό Μ πιρκενάου. (NATIONAL ARCHIVES, CARTOGRAPHIC SECTION)

(Δεξιά) Την άνοιξη μετά την Σύσκεψη του Βάνζεε το Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ράιχ ειδ ο ­ π ο ιεί κρατικούς λειτουργούς συμπεριλαμβανομένου και του δικαστή Roland Freisler: Ο Φ ύρερ έχει επανηλειμμένα δηλώ σ ει... ότι θ έλ ει η επίλυση του εβραϊκού προβλήματος να αναβληθεί για μετά τη λήξη του πολέμου. (FEDERAL ARCHIVES, GERMANY)

I ΑΟΥΣΒΙΤΣ I

Herr Reidbeminister Lammsre t e i l t e mir mit, der yuhrer habe Itani gegenüber wiederholt e rk lä rt, daß er die IBsung der Judonirage b is nach de® Kriege zurtiokges t e l l t wiesen w olle, Demgemäß haben die gegenwärtigen Erörterungen nach Meinung von Herrn Seioheminieter Xiötamera le d ig lie h theoretieoheo Wert, Er werde aber aa i a lle Pälle dallir besorgt se in , daß nicht durch einen Itberraeehenden Vortreg von anderer S t e lle ohne eeia Wiesen grundsätzliche SnteofceidBDgeB g e f ä llt werden.

I «ΜΠ1ΡΚΕΝΑΟΥ»

(ΑΟΥΣΒΙΤΣ

II) |

Στις επόμενες σεήίδες. Από τα ασφαλή αντιαερο­ πορικά τους καταφύγια ο Τσώρτσιλ και ο Χ ίτλερ εξακολουθούν να ρίχνουν βό μ β ες και πυραύλους ο ένας εναντίον των αμάχων του άλλου. (RADIO TIMES HULTON)

mam m h i

Sß lilS I!

π υ ρ ο ς . Τον Ιούλιο 1943 βρετανικά βομβαρδιστικά ερήμωσαν το γερμανικό λιμάνι του Αμβούργου. Σαράντα οκτώ χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν σ’ αυτό το ολοκαύτωμα. (ERICH ANDRES) θ υ ελλα

η ε κ δ ίκ η σ η . Ο Χ ίτλερ είχε ήδη έτοιμα τα όπλα για να πάρει εκδίκηση. Κατ’ αρχήν τον δεκατετράτονο βαλλιστι­ κό πύραυλο του στρατού Α-4 που για πρώτη φορά φωτογραφήθηκε στο Π εενεμύντε από βρετανικά αναγνω­ ριστικά αεροπλάνα στις 23 Ιουνίου 1943. (Α: Πύραυλος προσαρμοσμέ­

νος στην εΜειπτική εξέδρα δοκιμών VII. Β: Δύο ακόμη πύραυλοι. C: εξέ­ δρα καταπέιΊτης για ιπτάμενες βόμ­ βες V-l. D: ΚαταπέιΊτης. £ : €ξέδρες δοκιμών VII). Ο Χίτλερ επισκέπτεται το Πεενεμύντε τον Ιούνιο του 1943 συνοδευόμενος από τον στρατηγό Walter Dornberger (στα αριστερά του) και τον στρατηγό Emil Leeb αρχηγό του Εφοδιασμού. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ. DEUTSCHES MUSEUM, MUNICH)

ΜΙΑ ΔΟ ΚΙΜ ΑΣΙΑ Α Ν ΤΟ ΧΗ Σ

Σ

το προςωπο του Στάλιν, ο Χίτλερ ήξερε πια αναμφισβήτητα ότι είχε βρει τον σοβαρό αντίπαλό του. Καθώς η σοβιετική αντίσταση σκλήραινε, παρά τις κάθε τόσο καταστροφές που υφίσταντο τα στρατεύματά του, ο θαυμασμός του Χίτλερ για τον μπολσεβίκο αντίπαλό του μεγάλωνε. «Αυτός ο Στάλιν είναι φανερά σπουδαίος άνθρωπος», είπε στους κατά­ πληκτους στρατηγούς του. «Το να ισχυριστεί κανείς οτιδήποτε άλλο θα ήταν παράλογο. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα πρέπει να έχουν ως αφετη­ ρία το γεγονός ότι τα σημερινά γεγονότα διέπονται από τη σύγκρουση ή την κρυφή συνεννόηση μεγάλων, κορυφαίων προσωπικοτήτων, των οποίων οι δρόμοι διασταυρώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο μόνο μια φορά μέσα σε πολλούς αιώνες». Η Βέρμαχτ είχε συλλάβει πάνω από 3.000.000 Ρώσους αιχμαλώτους. Η Σοβιετική Ένωση είχε χάσει το μεγαλύτερο μέρος των πηγών της σε αλουμίνιο, μαγγάνιο και ακατέργαστο σίδηρο. Αμέσως μόλις τα στρα­ τεύματα του Χίτλερ θα μπορούσαν να εισχωρήσουν πέρα από το Ροστόβ, στον Καύκασο, ο Στάλιν θα έχανε και το 90 τοις εκατό των πετρε­ λαίων του. Δεκάδες χιλιάδες λαού είχαν φύγει από την Μόσχα κι αρκε­ τοί από αυτούς που είχαν μείνει, είχαν προμηθευτεί σημαιούλες με τη σβάστικα και γερμανικά λεξικά, προβλέποντας την κατάληψη της πόλης. Αλλά τις πρώτες δυο εβδομάδες του Νοεμβρίου, τα γερμανικά στρατεύ­ ματα έμεναν καθηλωμένα στη λάσπη και τον βούρκο. Υπήρχαν και κάποιοι στρατηγοί -κ ι ανάμεσά τους ο Erich Hoepnerπου επέκριναν με πικρία τους στρατιωτικούς ανωτέρους τους,355 επειδή δεν προώθησαν τις μονάδες των Panzer κατά την επίθεση του Οκτωβρίου. Αυτή η υπερβολική επιφυλακτικότητα που έφτανε στα όρια της ηττοπά­ θειας, είχε στερήσει από τον Hoepner την ευκαιρία να καταστρέψει και όλες τις ρωσικές εφεδρείες. Τώρα, αυτές οι εφεδρείες, που ενισχυθηκαν από εργάτες των εργοστασίων της Μόσχας κι από νέες μεραρχίες, που έφτασαν από την Σιβηρία έξοχα εφοδιασμένες με χειμερινό ιματισμό, ξε­ χύνονταν για να υπερασπιστούν την πρωτεύουσα.

38

594

DAVID IRVING

Η Γερμανία εξακολουθούσε να μην υποφέρει από στρατιωτικές εφ ε­ δρείες, κι αυτό εξασφάλιζε στον Χίτλερ τη δυνατότητα να αξιολογήσει από θέση ισχύος τους όρους μιας πρότασης ειρήνης από τον εχθρό. Νωρίς τον Νοέμβριο, οι διπλωματικοί παρατηρητές του Ρίμπεντροπ διέκριναν ενδείξεις ότι ο Χίτλερ επιθυμούσε ειρήνη. Ο Etzdorf, ο σύνδεσμος αξιω­ ματικός του Ρίμπεντροπ στο Γενικό Επιτελείο, κατέγραφε τα εξής: « 0 πρεσβευτής von Berger πρόκειται να αντικατασταθεί στο Βατικανό από μια πιο δραστήρια προσωπικότητα, κάποιον ικανότερο να χειριστεί τις πιθανότητες ειρήνης που μπορεί να προκόψουν. Καθετί που σχετίζεται με την ειρήνη στον τύπο [του εξωτερικού], πρέπει να συγκεντρώνεται προ­ σεχτικά και να αναφέρεται αμέσως. Η ίδια διαδικασία πρέπει να τηρηθεί σχετικά με την εσωτερική κατάσταση στην Ρωσία». 0 Weizsäcker, ωστό­ σο, δεν έτρεφε καμιά ελπίδα για ειρήνη. Ε ίπε στον Χάλντερ ότι δεν υπήρχε καμιά ένδειξη πως η Βρετανία επιζητούσε κατάπαυση των εχθρο­ πραξιών. Πίστευε ότι οποιοδήποτε διάβημα με πρωτοβουλία της Γερμα­ νίας θα απορριπτόταν. Περί τα τέλη του μηνός, ο Χίτλερ κατάλαβε ότι ο Weizsäcker είχε δ ί­ κιο. Οι εντολές του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών να γελοιοποιούν κάθε «επίθεση ειρήνης» από μέρους του Χίτλερ, έφτασαν σε γερμανικά χέρια. «Η παρούσα επίθεση ειρήνης», τόνιζε το έγγραφο, «δεν έρχεται, όπως θα αποσκοπούσε, σε μια στιγμή νίκης κατά της Ρωσίας, αλλά σε μια στιγμή όπου η Γερμανία απέχει από τη νίκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά». Φτάνοντας στο Βερολίνο για την πέμπτη επέτειο του Συμ­ φώνου εναντίον της Κομιντέρν, ο Χίτλερ υπενθύμιζε σε έναν Υπουργό ότι ο λόρδος Halifax είχε κάποτε φωνάξει πως ήταν «αρκετά ισχυρός άνδρας» ώστε να αγνοήσει το 1940 τις αναρίθμητες επιστολές που έφταναν από όλη την Αγγλία ζητώντας ειρήνη. Αυτό ήταν μια απόδειξη, είπε ο Χίτλερ, ότι οι «εβραιομπολσεβίκικες δυνάμεις αυτοκτονίας εξακολουθού­ σαν να έχουν το πάνω χέρι στο Λονδίνο. Πρόσθεσε μελαγχολικά ότι αυτό που τον εξόργιζε περισσότερο από καθετί, άλλο ήταν ότι «αυτός ο κρετίνος, ο Τσώρτσιλ» παρενέβαινε στην έντονη προσπάθεια του για πολιτι­ στική αναδόμηση. Για τον Χίτλερ, ο πολεμικός ενθουσιασμός είχε υποχωρήσει εδώ και πολύ καιρό αυτό όμως δεν ίσχυε και για τους στρατηγούς τους. Στις ιδιωτικές επιστολές προς την οικογένειά του, ο Χάλντερ υπερηφανευόταν για τις προόδους που ο στρατός «το υ » είχε πετύχει. 0 Χάλντερ είχε δια­ τάξει την Ομάδα Στρατιών του Beck να καθυστερήσει την επίθεση στην Μόσχα μέχρι να ολοκληρωθεί ο ανεφοδιασμός, πράγμα που θα επέτρεπε μια ακόμη πιο φιλόδοξη επίθεση:356 η 9η Στρατιά θα χτυπούσε πολύ πιο πέρα από την Μόσχα προς το Καλίνιν, τη «δεξαμενή του Βόλγα», και το Σελιζχάροβο, ενώ η Τρίτη και Τέταρτη Ομάδες των Panzer θα προωθού­ νταν προς τη Βολόγκντα, και η 2η Στρατιά Panzer του Γκουντέριαν θα εί­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

59 5

χε ακόμη και το Γκόρκι ως τελικό αντικειμενικό της σκοπό για το χειμώ­ να. Ο Χίτλερ παραμέρισε τις αμφιβολίες του κι έδωσε την έγκρισή του γι’ αυτά τα σχέδια. Στις 11 Νοεμβρίου, ο Γιόντλ υπέγραψε μια οδηγία προς τις Ομάδες Στρατιών που θα ξεκινούσαν για την επίτευξη αυτών των πο­ λύπλευρων φιλόδοξων σχεδίων, πριν αρχίσουν οι βαριές χιονοπτώσεις. Ο Χάλντερ υποστήριξε σταθερά αυτούς τους στόχους σε μια επιτελική σύ­ σκεψη στην Όρσα, στις 13 Νοεμβρίου, υπολογίζοντας με αισιοδοξία ότι η εκστρατεία δεν θα διαρκούσε πάνω από έξι εβδομάδες, πριν ο χειμώνας κορυφωθεί. Αλλά ούτε ο Beck, ούτε ο Rundstedt ήθελαν να ακούσουν το παραμικρό σχετικά με τόσο απόμακρους αντικειμενικούς σκοπούς - έτσι, τελικά εγκρίθηκε μια περιορισμένη προέλαση στην Μόσχα. Αν είχε υιοθε­ τηθεί η μεγαλόπνοη αυτή στρατηγική πρόταση του Χάλντερ, ο Χίτλερ θα είχε χάσει χωρίς αμφιβολία ολόκληρο το στράτευμά του της ανατολής κα­ τά την καταστροφή η οποία ακολούθησε σε λίγο. Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Είχε αναβάλει την επίθεσή του κατά των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου μέχρι το 1942, αλλά μέχρι τότε, θα είχαν ίσως καταστραφεί. Ωστόσο, εξακολουθούσε να δείχνει μια περίεργη αισιοδοξία. Ο Χάλντερ έγραφε: «Μου έδωσε γενικά την εντύπωση ότι προσδοκούσε πως όταν τα δυο εμπόλεμα μέρη θα συνειδητοποιούσαν πως δεν μπορούσαν να καταστρέ­ ψουν το ένα το άλλο, θα κατέληγαν σε διαπραγματεύσεις ειρήνης». Το όραμα ενός δεύτερου Βερντέν παρέμενε ολοζώντανο στον νου του Χ ίτ­ λερ, μαζί με την ενθαρρυντική αντίληψη ότι εφόσον ο Στάλιν πολέμησε τόσο καλά κι ατρόμητα, θα έπρεπε να γλιτώσει από την τύχη που θα τον περίμενε υπό άλλες συνθήκες. Υπήρχε ένας παράξενος απόηχος αυτής της στάσης του Χίτλερ στις παρατηρήσεις του προς τον Υπουργό Ανεφο­ διασμού και Πολεμοφοδίων του, Fritz Todt, ο οποίος επέστρεψε από μια περιοδεία στο ρωσικό μέτωπο στις 29 Νοεμβρίου 1941 και συνόψισε τις προγνώσεις του με αυτά τα λόγια: «Δεδομένης της υπεροχής των αγγλο­ σαξονικών δυνάμεων σε όπλα και βιομηχανία, δεν μπορούμε πια να κερ­ δίσουμε στρατιωτικά αυτόν τον πόλεμο!» Τότε ο Χίτλερ τον ρώτησε ήρεμα: «Κ α ι πώς, υποτίθεται, πρέπει να τον τελειώσω; Δεν βλέπω καμιά πιθανότητα να τον τελειώσω διά της πολιτικής οδου».357 Ακόμη και πριν από την Επιχείρηση μπαρμπαροςα, ο Χίτλερ είχε συνει­ δητοποιήσει ότι η παραγωγή αεροσκαφών και Panzer της Γερμανίας ήταν ανεπαρκής. Η βιομηχανία αεροπλάνων είχε ανατεθεί σε υπερφίαλες προ­ σωπικότητες και παρήγαγε μια πληθώρα απαρχαιωμένων αεροσκαφών. Ο πτέραρχος Ernst Udet, ο διευθυντής του αεροπορικού εξοπλισμού, ανα­ γνώρισε το μερίδιο της ευθύνης του και αυτοκτόνησε τον Νοέμβριο. Ως διάδοχό του, ο Χίτλερ διόρισε τον στρατάρχη Erhard Milch, τον δραστή­ ριο υπαρχηγό του Γκαίρινγκ. Αλλά μόλις το 1943 ο διορισμός αυτός θα έφερνε κάποια αισθητά αποτελέσματα.

596

DAVID IRVING

Ο σχεδιασμός των Panzer ήταν διαφορετικός. Εδώ ο Χίτλερ θεωρούσε τον εαυτό του ειδικό. Περί τον Νοέμβριο του 1941, φοβόταν ότι το όριο ζωής των αρμάτων σύντομα θα εξαντλούνταν: αυτό σήμαινε ότι οι μ ε­ ραρχίες τους θα έπρεπε να συμπληρωθούν γρήγορα και σύμφωνα με το πρόγραμμα των εδαφικών κατακτήσεων του Χίτλερ, πράγμα που σήμαινε κατασκευή μεγαλύτερων Panzer και σε μεγαλύτερο αριθμό από αυτόν των Βρετανών και των Ρώσων. Η τεράστια παραγωγή ρωσικών Panzer τον είχε συνταράξει. Κι όταν ο Todt, τώρα, στις 29 Νοεμβρίου 1941, του είπε ότι είχε δει στο Ορέλ δυο νέους τύπους ρωσικών Panzer, ο Χίτλερ φώναξε απελπισμένα: «Πώς μπορεί ένας τόσο πρωτόγονος λαός να φτά­ νει σε τέτοια τεχνικά επιτεύγματα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διά­ στημα;» Εννέα μήνες είχαν περάσει από τότε που ο Χίτλερ είχε συγκαλέσει το πρώτο του συμπόσιο σχεδίασης Panzer στο Μπέργκοφ, στις 8 Φεβρουά­ ριου 1941.358 Στη συνέχεια, είχε ζητήσει την τροποποίηση των αρμάτων έτσι ώστε να μεταφέρουν πυροβόλα μεγαλύτερου διαμετρήματος και μή­ κους κάννης - 50 και 75mm αντίστοιχα. Στις 26 Μάίου ο Χίτλερ είχε ζη­ τήσει ακόμη μεγαλύτερα πυροβόλα για τα μελλοντικά άρματα κι έδωσε εντολή, τόσο στα εργοστάσια Panzer Henschel, όσο και στον καθηγητή Ferdinand Porsche, να κατασκευάσουν μοντέλα με βαρέα πυροβόλα των 88mm. Οι ορθόδοξοι σχεδιαστές Panzer έμειναν με ανοιχτό το στόμα, αλλά ο Χίτλερ τους περιέγραψε το «ηθικό και φυσικό αποτέλεσμα» μιας άμεσης βολής εναντίον του πυργίσκου ενός άρματος - θα τον σκόρπιζε σε χίλια κομμάτια, είπε. Στη σύσκεψή τους την 29η Νοεμβρίου, ο Χίτλερ προειδοποίησε και πάλι τον Todt και τον Μπράουχιτς ότι το όριο ζωής των Panzer θα τελείωνε γρήγορα και τους ζήτησε να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε τρία βασικά σχέδια αρμάτων: ένα ελαφρύ αναγνωριστι­ κό άρμα, όπως το τωρινό Mark III, ένα μέσο άρμα, το Mark IV κι ένα βαρύ άρμα μάχης (το κατοπινό Panther), για να υπερβεί το ρωσικό Τ-34. Στα μέσα Νοεμβρίου 1941, ο στρατάρχης von Beck επανέλαβε την προώθησή του προς την Μόσχα. Η βόρεια πτέρυγά του άρχισε να κινεί­ ται στις 15 του μηνός κι ακολούθησε η νότια πτέρυγα, δυο ημέρες αργό­ τερα. Όλοι οι διοικητές του Χίτλερ τον βεβαίωναν ότι ο Κόκκινος Στρα­ τός εστερείτο βάθους. Αλλά η εχθρική αντίσταση μπροστά στην Μόσχα ήταν δυσοίωνα άγρια, κι ο Χίτλερ άρχισε να υποψιάζεται ότι και πάλι οι πληροφορίες που του είχαν δώσει ήταν λανθασμένες. Χωρίς περιστρο­ φές, είπε στον ήδη άρρωστο στρατάρχη φον Μπράουχιτς ότι όλα εξαρτιόνταν από τη θέληση του στρατού να νικήσει. Στο μεταξύ, ο στρατηγός von Kleist της 1ης Στρατιάς Panzer, είχε καταφέρει να καταλάβει το Ροστόβ πάνω στον ποταμό Ντον. Θερμοκρασίες 14F υπό το μηδέν πάγω­ σαν το μέτωπο. Οι μηχανές των Panzer δεν έπαιρναν μπρος και η 6η Στρατιά του Reichenau είχε βρει άνετη χειμερινή εγκατάσταση που δί-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

597

στάζε πολύ να εγκαταλείψει. 0 Ρίμπεντροπ έφτασε στις 22 του μηνός, χωρίς αμφιβολία για να συζητήσει για τη μεγάλη διαδήλωση ευρωπαϊκής συναδέλφωσης που ετοιμαζόταν στο Βερολίνο. Ο Χίτλερ άκουσε την ομι­ λία του Ρίμπεντροπ στο ραδιόφωνο.359 Ήταν ένα σημαντικό μήνυμα προς τους πρεσβευτές και Υπουργούς Εξωτερικών των συμμάχων χωρών της Γερμανίας και των φιλικών ουδετέρων. Αν η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν στο χείλος της ήττας, η ομιλία θα είχε γίνει την κατάλληλη στιγμή, όμως ο Ρίμπεντροπ είχε στόχο της σκληρής κριτικής του την Βρετανική Κυβέρ­ νηση, ενοχλημένος από τη σταθερή κι αποτελεσματική βρετανική προπα­ γάνδα που κατηγορούσε αυτόν, ως Υπουργό Εξωτερικών του Χίτλερ, γι’ αυτόν τον πόλεμο. Αμέσως μετά, ο ίδιος ο Ρίμπεντροπ τηλεφώνησε στον Χίτλερ για να τον ρωτήσει πως του φάνηκε η ομιλία του. Ο Φύρερ είπε ότι δεν του άρεσε και συνέχισε να εξαπολύει μύδρους κατά του Υπουρ­ γού του ακόμη κι όταν το τρένο του έφευγε από το Στρατηγείο του προς το Βερολίνο στις 7 μ.μ. εκείνο το βράδυ. Στο Βερολίνο άρχισε ένας κύκλος δεξιώσεων προς τιμήν των όσων ε ί­ χαν τώρα υπογράψει το Σύμφωνο εναντίον της Κομιντέρν. Αποτελούσαν μια παράξενη ομάδα. Οι Ούγγροι έπρεπε να είναι χωριστά από τους Ρουμάνους. Ο Τσιάνο έγινε δεκτός με την ίδια ψυχρή ευγένεια, όπως και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Φωλιά του Λ ύκ ου β0 Οι Τούρκοι, που είχαν κληθεί κι αυτοί να ενταχθούν στο Σύμφωνο, είχαν αρνηθεί κα­ τηγορηματικά. Από ένα αποκρυπτογραφημένο τηλεγράφημα του Βρετα­ νικού Ναυαρχείου, ο Χίτλερ ήξερε ότι η Τουρκία έπαιζε και πάλι διπλό παιχνίδι. Η Γαλλία του Βισύ δεν είχε κληθεί να μετάσχει στο Σύμφωνο, καθώς ο Χίτλερ ήλπιζε φανερά να συνδιαλλαγεί κάποια μέρα με την Βρετανία σε βάρος της Γαλλίας. Μια γαλλική λεγεώνα εθελοντών πολε­ μούσε τώρα κάτω από την διοίκηση του Beck και από υποκλοπές αμερι­ κανικών τηλεγραφημάτων, οι Γερμανοί ήξεραν ότι ο Πετέν είχε επαινέσει την Γερμανία επειδή τηρούσε τους όρους της συνθηκολόγησης. 0 Χίτλερ είχε κρατήσει τις υποσχέσεις του, και κατά συνέπεια ο Πετέν, υποστήρι­ ζε τα σχέδιά του για μια Νέα Τάξη, από την οποία πίστευε ότι η Γαλλία μόνον όφελος θα είχε.361 Η υποβόσκουσα αγανάκτηση του Χίτλερ όμως είχε πολύ βαθιές ψυχολογικές ρίζες στη σύγχρονη ιστορία για να ξεπεραστεί εύκολα, και η πικρόχολη απάντησή του σε μια επιστολή του Γάλ­ λου Στρατάρχη το αποδείκνυε: ο Χίτλερ έλεγε ότι η πρόσφατη εκτέλεση Γάλλων «κομμουνιστών» από Γερμανούς, ως αντίποινα για τη δολοφονία Γερμανών αξιωματικών κατά την άσκηση των «νόμιμων καθηκόντων» τους, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Ο Φύρερ έκανε με έμφαση τη σύ­ γκριση μεταξύ της τωρινής συγκρατημένης, όπως την χαρακτήριζε, συ­ μπεριφοράς της Γερμανίας προς την Γαλλία, και της ακατονόμαστης συ­ μπεριφοράς των Γάλλων στρατιωτών στην Ρηνανία, στο χρονικό διάστη­ μα ανάμεσα στους δυο πολέμους, όταν έδιωχναν Γερμανούς πολίτες από

598

DAVID IRVING

τα πεζοδρόμια με τα μαστίγιά τους και όταν βίασαν παραπάνω από 60.000 Γερμανίδες, παραμένοντας ατιμώρητοι. Η μεγαλύτερη πηγή δυσαρέσκειας της Γαλλίας ήταν ότι η Γερμανία -όπως κι η Γαλλία μετά τον Α' Παγκύσμιο Πόλεμο- εξακολουθούσε να κρατά 1.000.000 Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου. Ο Χίτλερ δεν μπορούσε να στερηθεί αυτό το εργατικό δυναμικό, γιατί η αγροτική και πολεμική βιομηχανία της Γερμανίας στηριζόταν κατά πολύ στους αιχμαλώτους. Ο Albert Speer, ο επικεφαλής αρχιτέκτονας του Χίτλερ, είχε ζητήσει την καταναγκαστική εργασία Ρώσων αιχμαλώτων στις οικοδομικές εργασίες για ένα νέο Βερολίνο. 0 Speer γευμάτισε μαζί του και του έδειξε τα πρό­ σφατα μοντέλα των κτιρίων που ετοίμαζε στο Βερολίνο - την τεράστια Μεγάλη Αίθουσα, τα Γραφεία του Reichsführer και το νέο στάδιο. Ο Χ ίτ­ λερ παραχώρησε, μετά από αίτημα του Speer, 30.000 Ρώσους αιχμαλώ­ τους για να βοηθήσουν στα έργα362 και βεβαίωσε τον Speer ότι κανένας πόλεμος δεν θα τον εμπόδιζε να ολοκληρώσει αυτά τα σχέδια. ΕΝΩ βρισκόταν στο Βερολίνο, στις 27 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ έμαθε ότι οι συνομιλίες μεταξύ Ιαπωνίας και Ηνωμένων Πολιτειών είχαν διακοπεί. Ε ί­ χε τώρα μια κατ’ ιδίαν σύσκεψη με τον Ιάπωνα πρεσβευτή, στρατηγό Oshima, που προσπάθησε χωρίς επιτυχία να τον προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος ήταν επικείμενος. Δυο εβδομάδες αργότερα, ο Χίτλερ παραδέ­ χτηκε στο Επιτελείο του ότι θα έπρεπε να είχε δώσει περισσότερη προ­ σοχή στους επιφυλακτικούς υπαινιγμούς που του έκανε ο Oshima. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, φυσικά, αντιμετώπιζαν με μεγάλο σκεπτικι­ σμό την προοπτική να εμπλακούν σε έναν πόλεμο στην Ευρώπη. Πολλά αμερικανικά αντιτορπιλικά είχαν βυθιστεί πρόσφατα από γερμανικά υποβρύχια, αλλά ο Ρούσβελτ είχε ελάχιστα αντιδράσει. (Ήδη, ο Χίτλερ, από τις 6 Δεκεμβρίου είχε λάβει τηλεγραφήματα από τον Hans Thomsen, τον επιτετραμμένο του στην Ουάσινγκτον, στα οποία καταγράφονταν οι λόγοι για τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα κήρυσσαν ακόμη τον πόλεμο. Αυτή η ακλόνητη απόδειξη ότι ο Ρούσβελτ ήθελε να αποφύγει μια ένοπλη σύγκρουση πριν ολοκληρωθεί το εξοπλιστικό του πρό­ γραμμα, έπεισε τον Χίτλερ ότι ο πόλεμος μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ιαπωνίας θα εξυπηρετούσε στο κάτω-κάτω τους δικούς του στόχους: θα απασχολούσε αυτόν τον ισχυρό εχθρό στον Ειρηνικό για όλο το 1942, τουλάχιστον). Ο Γερμανός επιτετραμμένος στο Τόκιο προειδοποίησε το Βερολίνο ότι η Ιαπωνία θα έμπαινε στον πόλεμο πριν τελειώσει η χρονιά, κι ότι το Τόκιο σύντομα θα προσέγγιζε την Γερμανία για μια συμφωνία που θα δέσμευε την κάθε χώρα, έτσι ώστε να μη συνάψει ξεχωριστά ε ι­ ρήνη με τις Ηνωμένες Πολιτείες για όσο διάστημα η άλλη θα πολεμούσε. Είναι μάλλον βέβαιο ότι αυτό το αίτημα ελήφθη από τον Ρίμπεντροπ στις 18 του μηνός. Συμφώνησε «κατ’ αρχήν», από φόβο μήπως διάφορε-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

599

τικά η Ιαπωνία προχωρήσει σε κάποιο συμβιβασμό με τις Ηνωμένες Πο­ λιτείες. Τις επόμενες εβδομάδες, οι εκθέσεις που έφταναν στον Χίτλερ ήταν αλληλοσυγκρουόμενες. Αργότερα, στις 28 Νοεμβρίου, έλαβε ένα τηλεγράφημα από τον Hans Thomsen που ανέφερε ότι ο Cordell Hull είχε παραδώσει στους Ιάπωνες ένα έγγραφο με τη μορφή τελεσιγράφου, το οποίο «θα οδηγήσει σε άμε­ σο τερματισμό των συνομιλιών». 0 Χίτλερ συζήτησε αυτές τις επιπλοκές με το Επιτελείο του, κι ύστερα έστειλε τον Ρίμπεντροπ να πληροφορήσει τον στρατηγό Oshima πως αν η Ιαπωνία έπαιρνε την απόφαση «να πο­ λεμήσει κατά της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών», δεν έπρεπε να διστάσει, αφού κάτι τέτοιο ήταν προς το συμφέρον του Άξονα.363 0 Oshima ρώτησε προβληματισμένος αν θα έπρεπε να υποθέσει ότι η Γερ­ μανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες επρόκειτο σε λίγο να βρεθούν σε εμπό­ λεμη κατάσταση μεταξύ τους, κι ο Ρίμπεντροπ απάντησε: « 0 Ρούσβελτ είναι ένας φανατικός. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνει». Ύστερα, ο Ρ ί­ μπεντροπ έδωσε στους Ιάπωνες τη διαβεβαίωση που ήθελαν: «Αν η Ια­ πωνία εμπλακεί σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία φυσι­ κά, θα την ακολουθήσει αμέσως... 0 Φύρερ είναι ξεκάθαρος στο θέμα αυτό». 0 Ρίμπεντροπ όμως έδειχνε να έχει κάποιες αμφιβολίες. Στο τρένο που τους έφερνε πίσω, στην Ανατολική Πρωσία την άλλη μέρα, 29 Νοεμ­ βρίου, ρώτησε τον Χίτλερ ποια θα ήταν η στάση της Γερμανίας αν η Ια­ πωνία επετίθετο στις Ηνωμένες Πολιτείες. 0 Χίτλερ άφησε κατά μέρος τις διπλωματικές τυπικότητες. Αν η Γερμανία «πουλούσε» την Ιαπωνία στην περίπτωση επίθεσής της εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό θα σήμαινε το τέλος του Τριμερούς Συμφώνου. «Ο ι Αμερικανοί ήδη μας πυροβολούν, οπότε είμαστε ήδη σε πόλεμο μαζί τους». ΠΕΡΑΣΑΝ μερικές ημέρες πριν η προσοχή του Χίτλερ στραφεί και πάλι στην Ιαπωνία, ενώ στο μεταξύ ήταν σχεδόν αδύνατον να επικοινωνήσουν μαζί του επειδή περιόδευε στα στρατηγεία του στρατού του, στο κλονι­ ζόμενο Ανατολικό Μέτωπο. Μόνον τότε του έδειξαν το τελευταίο τηλεγράφημα από το Τόκιο. Οι Ιάπωνες ζητούσαν και πάλι από την Γερμανία και την Ιταλία να σταθούν στο πλευρό τους. (Απόρρητες οδηγίες του Τόκιο προς τον πρεσβευτή Oshima στο Βερολίνο ήταν τώρα διατυπωμένες με πιο ξεκάθαρο τρόπο: έπρεπε να πληροφορήσει εμπιστευτικά τον Χίτλερ και τον Ρίμπεντροπ ότι ο πόλεμος της Ιαπωνίας με τις αγγλοσαξονικές δυνάμεις θα μπορού­ σε να ξεσπάσει «γρηγορότερα από όσο θα ονειρευόταν κανείς»), Ο Oshima είδε τον Ρίμπεντροπ στις 2 Δεκεμβρίου, και ξανά την άλλη μέρα. Αλλά ο Υπουργός Εξωτερικών υποχρεώθηκε σε υπεκφυγές, επειδή δεν μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον Χίτλερ. Τελικά, το κατάφερε αργά

600

DAVID IRVING

στις 4 Δεκεμβρίου. Εκείνη την νύχτα, ζήτησε από την Ρώμη να εγκρίνει τη γερμανική αντιπρόταση για μια συμφωνία, και στις 4 π.μ. παρέδωσε στον Oshima το προσυμφωνημένο κείμενο μιας συνθήκης μεταξύ Γερμα­ νίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας. Αυτό ικανοποίησε με το παραπάνω τις απαι­ τήσεις της Ιαπωνίας. «Κατά την άποψή μας», τηλεγραφούσε ο Ρίμπεντροπ στον άνθρωπό του στο Τόκιο, «ο ι δυνάμεις του Άξονα και η Ια­ πωνία θεωρούν τον εαυτό τους δεσμευμένους σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα». ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ του Χίτλερ, φυσικά, ήταν στραμμένο αλλού. Καθώς ο χει­ μώνας κορυφωνόταν, αφάνταστα σκληρές μάχες ξεσπούσαν παντού στο ρωσικό μέτωπο, όπου άρχιζε η ολομέτωπη επίθεση κατά της Μόσχας. Οι συγκρούσεις έφτασαν σε μια δίχως προηγούμενο αγριότητα κι από τις δυο πλευρές. Ένας αιχμαλωτισμένος Ρώσος διοικητής τάγματος ανέφερε ένα περιστατικό με πρωταγωνιστές τρεις άνδρες των Waffen SS, στον το­ μέα του: «Όταν ο κομισάριος Zhukenin, του 508ου Συντάγματος Πεζι­ κού, ρώτησε έναν από αυτούς, που ήταν αξιωματικός, για ποιο λόγο πο­ λεμούσε, εκείνος απάντησε: “ Για τον Χίτλερ! ” Και τότε, ο κομισάριος τον κλότσησε στα αχαμνά και τον σκότωσε». Εκθέσεις αυτοψίας απεκάλυψαν ότι ρωσικά στρατεύματα που υπερασπίζονταν το πολιορκημένο Λένινγκραντ, είχαν καταφύγει σε κανιβαλισμό.364 Από σώματα νεκρών Γερμανών που βρέθηκαν πίσω από τις ρωσικές γραμμές, έλειπαν μέλη παρ’ όλο που οι στολές τους που βρίσκονταν πλάι τους, ήταν άθικτες. Όλοι πλήρωναν το τίμημα του βαρύ χειμώνα. Ενώ οι άνδρες της Λουφτβάφε και των SS ήταν εφοδιασμένοι κατάλ­ ληλα με χειμερινό ιματισμό, τα ισχνά χειμερινά εφόδια του Γερμανικού Στρατού παρέμειναν αποκλεισμένα κάπου μέσα στο χαοτικό σιδηροδρο­ μικό δίκτυο ανάμεσα στο Μινσκ και το Σμολένσκ, δηλαδή πολύ πίσω από τις γραμμές. Το ακάλυπτο δίκτυο των σωλήνων νερού των γερμανι­ κών ατμομηχανών τις καθιστούσε εύκολο θύμα των θερμοκρασιών υπό το μηδέν. Αντί για 17 τρένα ανεφοδιασμού την ημέρα, η κάθε στρατιά στο μέτωπο του Λένινγκραντ ήταν ευτυχής αν έφτανε ως αυτήν μόνον ένα. Αντί για τα 18 τρένα που προορίζονταν για τη 2η Στρατιά Panzer του Γκουντέριαν, έφτασαν μόνο τρία. Όταν κι οι τελευταίες χειμερινές στολές παραδόθηκαν στα μαχόμενα στρατεύματα, ήταν πια άχρηστες ενάντια στον ρωσικό χειμώνα. Πολλές εβδομάδες νωρίτερα, ο Μπράουχιτς είχε βάλει να παρελάσουν μπροστά στον Χίτλερ μια ντουζίνα στρατιώτες που φορούσαν τις ειδικές, νέες χει­ μερινές στολές. Μόνον τώρα θα μάθαινε ο Χίτλερ ότι αυτή η ντουζίνα στολές ήταν όλες κι όλες όσες διέθετε ο Στρατός. Στο μεταξύ, τα στρατεύματά του ήταν παγιδευμένα από τις χιονοθύελλες έξω από την Μό­ σχα και αργά-αργά πάγωναν μέχρι θανάτου.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

601

Οι αντιξοότητες που αντιμετώπιζε η 1η Στρατιά Panzer στο Ροστόβ, πάνω στον Ντον, ήταν ένα ακόμη πιο πικρό χάπι που έπρεπε να καταπιεί ο Χίτλερ. Μια έκθεση των μυστικών υπηρεσιών του στρατού επιβεβαίωνε πως αυτό που φοβούνταν περισσότερο τα Σοβιέτ, ήταν τα δικά του αρχι­ κά σχέδια. Ο στρατάρχης Timoshenko είχε μόλις εκφωνήσει μια μυστική ομιλία στο Ανώτατο Συμβούλιο Άμυνας, στην Μόσχα: Αν οι Γερμανοί καταφέρουν να καταλάβουν την Μόσχα, είναι φανερό ότι η απογοήτευση για μας θα είναι μεγάλη, αλλά δεν θα διασπάσει κατά κανένα τρόπο τα κύρια στρατηγικά μας σχέδια... Το μόνο σημαντικό για μας είναι τα πετρέλαια. Όπως θυμόμαστε από τις οικονομικές διαπραγματεύσεις που έκανε μαζί μας από το 1939 ως το 1941 η Γερμανία, πάντα ανέφερε τα επεί­ γοντα προβλήματα πετρελαίου που αντιμετώπιζε. Έτσι, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε πρώτον, για να αυξηθεί η κατα­ νάλωση πετρελαίου της Γερμανίας και δεύτερον, για να κρατήσουμε τα γερ­ μανικά στρατεύματα μακριά από [τις πετρελαιοπηγές] του Καυκάσου.365 Η προσπάθεια του Κόκκινου Στρατού τώρα, είπε, ήταν να απωθήσει τους Γερμανούς αρκετά μακριά, ώστε να καταστρέψει τις κρύπτες των αρμάτων και των πυρομαχικών που είχαν ετοιμαστεί για την επίθεση στον Καύκασο. Πόσο θα πρέπει να βλαστημούσε ο Χίτλερ το Γενικό Επιτελείο του για το γεγονός ότι φόρτωσαν σε αυτόν την εκστρατεία κατά της Μόσχας! Με τον χειμώνα να τον βαραίνει, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τη δει να ολοκληρώνεται, παρ’ όλο που οι εφεδρείες του στρατού του είχαν εξα­ ντληθεί και οι κλιματολογίκές συνθήκες ήταν εξαιρετικά σκληρές. Μέχρι σήμερα αμφισβητείται ως ποιο βαθμό ο στρατός προσπαθούσε ειλικρινά να στρέψει την προσοχή του σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Οι δυο διοι­ κητές Ομάδων Στρατιών, ο Beck κι ο Rundstedt, πίστευαν ύτι δεν έπρεπε να έχει ο Χίτλερ μια πλήρη εικόνα της πραγματικής κατάστασης. «Πρέπει να συγκαλύψουμε το μελαγχολικό γεγονός», έγραφε, σε μια ιδιωτική επ ι­ στολή του ο Γκουντέριαν, «ότι η ανώτερη διοίκησή μας είχε αυταπάτες, δεν ήθελε να πιστέψει τις αναφορές μας σχετικά με το ότι η μαχητική ικα­ νότητα των στρατευμάτων μας φθίνει, διατύπωνε τη μια απαίτηση μετά την άλλη, δεν έκανε καμιά πρόβλεψη για τον σκληρό χειμώνα κι ότι τώρα, αιφνιδιάστηκε από τη ρωσική θερμοκρασία των 30F υπό το μηδέν... Εμείς, στον στρατό, πρέπει να τα βγάλουμε πέρα αντιμετωπίζοντας φοβε­ ρές επιπολαιότητες και παραλείψεις». Ο Χίτλερ θεώρησε αρχικά αυτή την έλλειψη ομοψυχίας ως άμεση συνέ­ πεια της απώλειας του Ροστόβ. Οι έξαλλες προειδοποιήσεις του Kleist για τη μακροχρόνια έκθεση της αριστερής πτέρυγάς του στον εχθρό και τις φο­ βερές καιρικές συνθήκες, απεκρύβησαν από τον Χίτλερ. Όταν ο Kleist ανα­

602

DAVID IRVING

γκάστηκε να αποσύρει την εμπροσθοφυλακή του με σκοπό να επιστρέφει στον Μιούς, στις 30 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ πρόβαλε βέτο: ο Rundstedt, ο διοικητής της Ομάδας Στρατιών, ειδοποιήθηκε να διατάξει τον Kleist να υπερασπιστεί μια γραμμή πέντε μιλίων μπροστά από το Μιούς. Μέσα στο βράδυ, ο Μπράουχιτς δέχτηκε την ανυποχώρητη άρνηση του Rundstedt: «Αν οι ανώτεροι μου δεν πιστεύουν στις ηγετικές ικανότητές μου, πρέπει να ζητήσω την αντικατάστασή μου ως Ανώτατου Διοικητή». Κι ο Χίτλερ απέλυσε τον Rundstedt την ίδια βραδιά. Ο Χίτλερ υπεστήριξε τη διαταγή του με μια προσωπική επίσκεψη στο προκεχωρημένο Στρατηγείο του Kleist, στο Μαριουπόλ (Ζντάνοφ), στην Αζοφική Θάλασσα.366 Δεν πήρε μαζί του κανέναν από το Γενικό Ε π ιτε­ λείο - μόνον τους υπασπιστές του. Είχε σκοπό να απολύσει τον Kleist, αλλά ο στρατηγός των SS Sepp Dietrich, ο οποίος διοικούσε το Σώμα Σω­ ματοφυλάκων των SS που βρισκόταν στην καρδιά της μάχης, υπερασπί­ στηκε με θάρρος τους ανωτέρους του. Ο Schmundt είπε στον Χίτλερ ότι ο Αρχηγός του Επιτελείου του Kleist του είχε δείξει αντίγραφα αλλεπάλ­ ληλων σημάτων της στρατιάς Panzer, πριν από την επιχείρηση κατά του Ροστόβ. Τα σήματα αυτά είχαν ορθώς προβλέψει αυτό ακριβώς το απο­ τέλεσμα. Ο Χίτλερ έμεινε κατάπληκτος επειδή του τα απέκρυψαν όλα αυτά. Και φώναξε: «Ώστε η στρατιά των Panzer τα έβλεπε όλα να έρχο­ νται και το είχε αναφέρει; Τότε δεν πρέπει να κατηγορηθεί κανένας». Στις 3 Δεκεμβρίου τηλεφώνησε στο Στρατηγείο του Γιόντλ, με την ίδια πικρόχολη διάθεση: η στρατιά Panzer δεν φέρει καμιά ευθύνη για την κρίση στο Ροστόβ. Ήταν φανερό πως τα μηνύματα είχαν αποσιωπηθεί από το Γενικό Ε π ιτ ελ είο . Έ τσ ι, η εμπιστοσύνη του Χ ίτ λ ε ρ στον Rundstedt αποκαταστάθηκε, αν και η απόλυση παρέμεινε εν ισχύει, σύμ­ φωνα με τη χαρακτηριστική τακτική του Χίτλερ. Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ στο Ροστόβ έδειχνε ασήμαντη μπροστά στα όσα συνέβαι-

ναν τώρα στην Μόσχα.367 Η πανίσχυρη 4η Στρατιά του στρατηγού Kluge είχε αρχίσει τη μεγάλη προώθησή της την 1η Δεκεμβρίου μέσα από τα δάση και τα έλη, στα δυτικά της πρωτεύουσας. Στις 2 Δεκεμβρίου, μαχόμενο κάτω από τη χιονοθύελλα και την παγωνιά, ένα τάγμα αναγνώρι­ σης έφτασε στο Κίμσκι, στα ίδια τα προάστια της Μόσχας, αλλά αποκρούστηκε από ένοπλους Ρώσους εργάτες. Αυτό ήταν ένα τραύμα για τον Γερμανικό Στρατό. Η Μόσχα είχε αδειάσει, οι δρόμοι και τα κτίριά της είχαν υπονομευτεί για ανατίναξη. Ωστόσο, στις 4 Δεκεμβρίου, με θερμοκρασία 6F υπό το μηδέν, τόσο τα άρματα μάχης του Hoepner, όσο και το πεζικό του Kluge παρέμεναν ακινητοποιημένα. Ο Γκουντέριαν, που επισκέφθηκε το πεδίο της μάχης, βρήκε τα πληρώματα των αρμάτων του ακόμη αισιόδοξα. Αλλά ο στρατάρχης von Beck ειδοποίησε το OKW ότι σύντομα τα στρατεύματα του δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

603

περισσότερο. «Αν η επίθεση δεν ανακληθεί», προειδοποιούσε ο Γιόντλ, «θα είναι σχεδόν αδύνατο να κρατηθούμε στις θέσεις μας». Στις 5 του μηνός, ο Γκουντέριαν -από την πρώτη γραμμή της στρατιάς του, με τη 296η Μεραρχία Πεζικού του- συνειδητοποίησε ότι ούτε η δική του επ ίθε­ ση είχε καμιά ελπίδα. 0 Αρχηγός του Επιτελείου του κατέγραφε στο ημερολόγιό του: «Είκοσι πέντε βαθμοί κάτω από το μηδέν, σήμερα το πρωί. Οι πυργίσκοι των αρμάτων μάχης πάγωσαν, τα κρυοπαγήματα προκάλεσαν βαριές απώλειες, τα πυρά του πυροβολικού δεν ρυθμίζονται γιατί όπως είναι φυσικό η πυρίτιδα αναφλέγεται πολύ διαφορετικά». Καθώς οι ώρες περνούσαν, η θερμοκρασία έπεφτε στους τριάντα πέντε βαθμούς κάτω από το μηδέν. Στις 5 Δεκεμβρίου, τέσσερις σοβιετικές στρατιές ξεκίνησαν την αντε­ πίθεσή τους, βόρεια της Μόσχας. Την άλλη μέρα, άλλες δέκα στρατιές έπεσαν πάνω στους εξαντλημένους και παγωμένους άνδρες του Beck. Έτσι άρχισε η πραγματική κατάσταση κινδύνου. Τα αεροπλάνα της Λουφτβάφε ήταν στο έδαφος. Έπρεπε να ανάβουν φωτιές με βενζίνη σε λάκ­ κους κάτω από τα άρματα μάχης για να ξεπαγώσουν τις μηχανές. Τα στόχαστρα των πυροβόλων είχαν αχρηστευτεί κι όλα τα πυροβόλα και κανόνια, κάθε διαμετρήματος, είχαν υποστεί ζημιές. Οι Ρώσοι χρησιμο­ ποιούσαν ειδικά λάδια και τεχνικές λίπανσης για τον χειμώνα και τώρα, τα φοβερά τους άρματα μάχης Τ-34 εμφανίστηκαν μαζικά, με τη θωράκισή τους αδιάτρητη από τις οβίδες των 37mm των γερμανικών αντιαρμα­ τικών. «Από τα βάθη της Ρωσίας, εκπληκτικές ανθρώπινες μάζες ξεχύνο­ νταν εναντίον μας», θυμάται ένας επιτελικός αξιωματικός του OKW. «Έχω ακόμη στα μάτια μου τους επιτελικούς χάρτες με τις κινήσεις των προσεχών ημερών και εβδομάδων και εκεί όπου μέχρι τώρα κυριαρχούσε η εικόνα του γαλάζιου των δικών μας δυνάμεων, με το κόκκινο του εχθρού σκορπισμένο, τώρα από το Αένινγκραντ μέχρι κάτω την Αζοφική Θάλασσα, πυκνά κόκκινα βέλη έχουν εκτιναχτεί προς κάθε τομέα του μ ε­ τώπου δείχνοντας προς την καρδιά της Γερμανίας». Στο μεταξύ, τα μέσα του σύγχρονου πολέμου παρέμεναν παγωμένα κι άχρηστα. Αν οι τραυματίες δεν αποσύρονταν σε καταφύγια, θα πέθαιναν ξεπαγιασμένοι μέσα σε μισή ώρα. Στις 9 του μηνός, ένα Σώμα Στρατού ανέφερε 1500 περιπτώσεις κρυοπαγημάτων και ότι 350 άντρες χρειάστηκε να ακρωτηριαστούν. Καθημερινά χάνονταν 1.100 άλογα του στρατού. «Η επίθεση του εχθρού έπεφτε κατά πάνω μας σε πυκνά κύματα μ έ­ σα από το χιονισμένο τοπίο. Τα πολυβόλα μας τους σφυροκοπούσαν ασταμάτητα, τόσο που δεν μπορούσαμε να ακούσουμε ο ένας τη φωνή του άλλου. Τα σώματα των νεκρών και των ετοιμοθάνατων απλώνονταν πάνω στο χιόνι μπροστά μας σαν σκούρο, αποτρόπαιο χαλί, αλλά οι αν­ θρώπινες μάζες έφταναν όλο και πιο κοντά κι έμοιαζαν ατελείωτες. Μό­

604

DAVID IRVING

νον όταν έφτασαν σε απόσταση ρίψης χειροβομβίδων, έπεφταν κι οι τ ε ­ λευταίοι επιτιθέμενοι Ρώσοι πάνω στα πολυβόλα μας. Και τότε, καθώς οι πολυβολητές μας άρχιζαν να παίρνουν μια ανάσα, νέα κύματα επ ιτιθέ­ μενων φαίνονταν στον ορίζοντα - μια πλατιά, σκοτεινή γραμμή κι όλα ξανάρχιζαν». Έτσι περιγράφει ένας Γερμανός αξιωματικός της οπισθοφυ­ λακής τις μάχες βόρεια της Μόσχας. Ακόμη κι ένας υγιής διοικητής θα είχε δειλιάσει μπροστά σε μια τ έ ­ τοια εφόρμηση. Αλλά ο στρατάρχης φον Μπράουχιτς ήταν ήδη άρρω­ στος. Στις 6 Δεκεμβρίου υπέβαλε την παραίτησή του368. Ο Χίτλερ απά­ ντησε ότι δεν θα συμφωνούσε για καμιά αλλαγή στη διοίκηση σε μια τ έ ­ τοια στιγμή. Ο Μπράουχιτς έφυγε από το δωμάτιο χωρίς να πει λέξη. Ποιος θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει; Ο συνταγματάρχης Rudolf Schmundt πίεσε τον Χίτλερ να αναλάβει ο ίδιος Ανώτατος Διοικητής του στρατού του. 0 Χίτλερ είπε ότι θα το σκεπτόταν. Στην πραγματικότητα, είχε ήδη αρχίσει να παίζει αυτόν τον ρόλο - ή να τον προβάρει: νωρίς στις 7 Δεκεμβρίου, ήταν φανερό ότι το Σώμα Στρατού που κρατούσε τη μαχόμενη εμπροσθοφυλακή στο Τίκχβιν, αντιμετώπιζε τον κίνδυνο π ερι­ κύκλωσης. Ο Χίτλερ αποφάσισε την εγκατάλειψη της πόλης, η οποία κειτόταν άλλωστε σε ερείπια. Και σχετικά με αυτό δεν συμβουλεύτηκε κα­ θόλου τον Μπράουχιτς. 0 Χάλντερ έγραφε με θλίψη στο ημερολόγιό του: «Ο Ανώτατος Διοικητής [Μπράουχιτς] δεν θα έκανε ούτε για αγγελιαφόρος τώρα. Ο Φύρερ τον παρακάμπτει και απευθύνεται άμεσα στους διοι­ κητές Ομάδων Στρατιών. Το πιο τρομερό, ωστόσο, είναι ότι η Ανώτατη Διοίκηση δεν έχει αντιληφθεί σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα στρατεύματά μας και καταφεύγει σε πρόχειρες λύσεις, τη στιγμή όπου μόνο τολ­ μηρές αποφάσεις θα έπρεπε να ληφθούν». Γύρω στα μεσάνυχτα εκείνης της Κυριακής 7 Δεκεμβρίου 1941, το βουητό των συζητήσεων καταλάγιασε, καθώς ο επικεφαλής Τύπου του Χίτλερ, Otto Dietrich, όρμησε στην αίθουσα. Ο Χίτλερ στράφηκε οργισμέ­ νος προς το μέρος του, αλλά είδε ότι ο Dietrich κουνούσε ένα φύλλο χαρτιού: το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Ρώυτερ είχε μόλις αναγγεί­ λει ότι οι Ιάπωνες είχαν εξαπολύσει μια αεροπορική επιδρομή κατά του Αμερικανικού Στόλου στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης. 0 Χίτλερ φώναξε ενθουσιασμένος: «Η καμπή!» Βγήκε ορμητικά από το κατάλυμα κι έτρεξε μέσα στο σκοτάδι, ασκεπής και χωρίς συνοδεία, για να δείξει το δελ­ τίο ειδήσεων στον Κάιτελ και τον Γιόντλ. Στον Walther Hewel φώναξε: «Τώρα είναι αδύνατο να χάσουμε τον πόλεμο: έχουμε έναν σύμμαχο που εδώ και 3.000 χρόνια δεν νικήθηκε ποτέ, κι έναν άλλο σύμμαχο» -υπονοώ­ ντας τους Ιταλούς- «που συνεχώς ηττάται, αλλά πάντα καταλήγει στη σω­ στή πλευρά».369 ΧΩΡΙΣ καν να κηρύξει επισήμως τον πόλεμο, ο Χίτλερ κυκλοφόρησε προς

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

605

το Ναυαρχείο τη διαταγή ότι στο εξής όλα τα γερμανικά υποβρύχια και πολεμικά πλοία θα άνοιγαν πυρ κατά των αμερικανικών σκαφών, όπου κι όποτε τα συναντούσαν. Ύστερα, τηλεφώνησε στον Γκαίμπελς για να του αναγγείλει ότι επιστρέφει στο Βερολίνο. Πριν φύγει για την πρωτεύουσα, το βράδυ της 8 του μηνός συζήτησε για ώρα με το Επιτελείο του ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να κηρύξει τον πόλεμο κατά των Η.Π.Α., έτσι ώστε να κάνει καλή εντύπωση στον λαό του. Στην Ουάσινγκτον, οι πληροφορίες έλεγαν ότι η ατμόσφαι­ ρα ήταν βαριά. Αργά τη νύχτα της 8 του μηνός, οι δυτικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού μετά από έναν λανθασμένο συναγερμό για αεροπορική επιδρομή. Και το επόμενο πρωί, ακολούθησε ένας άλλος συναγερμός στις ακτές του Ατλαντικού. (Ο Χ ίτ ­ λερ έλεγε περιφρονητικά, μερικές εβδομάδες αργότερα: «Ο Ρούσβελτ κήρυξε τον πόλεμο [sic]... Έφυγε πανικόβλητος από την Ουάσινγκτον εξαιτίας του κινδύνου αεροπορικών επιδρομών, για το αγρόκτημά του κι ύστερα, γύρισε πίσω στην Ουάσινγκτον... Προκάλεσε υστερία σε όλη τη χώρα του με τον τρόπο που φ έρεται».) Ο Χίτλερ έφτασε στο Βερολίνο στις 11 π.μ. «Είναι ενθουσιασμένος με αυτήν την ευτυχή τροπή των γεγονότων», σημείωνε ο Γκαίμπελς, που τον επισκέφθηκε, εννοώντας φυσικά την αιφνιδιαστική επίθεση της Ιαπωνίας κατά της Αμερικής. «Το γεγονός τον κατέλαβε τελείως εξ απροόπτου και, όπως κι εγώ, στην αρχή δεν τολμούσε να το π ισ τέψ ει». Οι Ιάπωνες είχαν υιοθετήσει ακριβώς τη σωστή τακτική: «Ο Φύρερ ορθώς έχει τη γνώμη ότι στη διεξαγωγή του σύγχρονου πολέμου είναι τελείως ξεπερα­ σμένο, σχεδόν μεσαιωνικό, να στέλνεις τελεσίγραφα. Από τη στιγμή που παίρνεις την απόφασή σου να νικήσεις έναν εχθρό, θα πρέπει να προχω­ ρήσεις κατευθείαν, κι όχι να κλωθογυρίζεις δίνοντάς του την ευκαιρία να αντιμετωπίσει τα χτυπήματά σου». Για τον Χίτλερ ήταν μια απολαυστική στιγμή γιατί επιτέλους είχε κα­ ταφέρει ένα ηχηρό, δημόσιο ράπισμα σε αυτό το «γουρούνι» τον Ρού­ σβελτ, όπως του άξιζε. Αργά το βράδυ της 9 του μηνός, η Γερμανία δ ιέ­ ταξε την πρεσβεία της στην Ουάσινγκτον να κάψει τους μυστικούς φα­ κέλους και τους κρυπτογραφικούς της κώδικες. Το Υπουργείο Εξωτερι­ κών εφόδιασε τον Χίτλερ με έναν κατάλογο όλων των παραβιάσεων της ουδετερότητας από μέρους του Ρούσβελτ. Λίγο μετά τις 2 μ.μ. της 11 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ διάβασε το ανακοινωθέν για την κήρυξη του πολέμου στον Αμερικανό επιτετραμμένο στο Βερολίνο: τώρα, ο Πρόε­ δρος Ρούσβελτ έχει τον πόλεμο που επιζητούσε, κατέληξε ο Ρίμπεντροπ. Ωστόσο, βαθιά μέσα του ανησυχούσε για τον Φύρερ. Ο ταγματάρχης von Below, που τον συνάντησε στο σιδηροδρομικό σταθμό, τον βρήκε ανήσυχο σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του Περλ Χάρμπορ. Ο Ρίμπεντροπ δήλωσε επίσης (αργότερα) ότι είχε

606

DAVID IRVING

δυσαρεστηθεί με τον τρόπο που το Τριμερές Σύμφωνο είχε φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες αντιμέτωπες άμεσα με το Ράιχ, ενώ είχε σχεδιαστεί για να κρατηθούν έξω από τον πόλεμο. Μιλώντας στους Gauleiter, στις 12 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ, παραδέχτηκε ότι είχε περάσει πολλές άγρυπνες νύχτες με τη σκέψη αν έπρεπε να κη­ ρύξει τον πόλεμο στον Ρούσβελτ ή όχι. Χαρακτήρισε τις δυσκολίες του Γερμανικού Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο «αναπόφευκτο εμπόδιο» και είπε ότι ήλπιζε πως οι δυτικοί «πλουτοκράτες», απρόθυμοι να χά­ σουν τα κεκτημένα τους στην Άπω Ανατολή, θα κατασπαταλούσαν τώρα τις δυνάμεις τους σε όλο τον πλανήτη. Παρά τα στρατηγικά αυτά οφέλη, κάποιοι άκουσαν τον Χίτλερ να μουρμουρίζει: «Δεν ήθελα ποτέ να έρθουν έτσι τα πράγματα. Τώρα, αυ­ τ ο ί» -εννοώντας τους Βρετανούς- «θα χάσουν την Σιγκαπούρη!» Αφού επέστρεψε στη Φωλιά του Λύκου, κι ενώ η Επιχείρηση μπαρμπαροςα βρι­ σκόταν στο αποκορύφωμα της πρώτης χειμερινής κρίσης της έκανε στον Walther Hewel την ακόλουθη παρατήρηση: «Πόσο παράξενο είναι που με τη βοήθεια της Ιαπωνίας θα καταστρέψουμε τα ερείσματα της Λευ­ κής φυλής στην Άπω Ανατολή ενώ η Βρετανία πολεμά κατά της Ευρώ­ πης μαζί με αυτά τα γουρούνια τους Μπολσεβίκους!»

Μίλια μακριά από το θέατρο του πολέμου του Χίτλερ, οι Ιάπωνες επιτίθενται στον Αμερικανικό Στόλο του Ειρηνικού, στο Περλ Χάρμπορ, επιφυλάσσοντας μια γλυκόπικρη έκπληξη για τον Φύρερ. (ΕΘΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ)

Ο ΧΙΤΛΕΡ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

εκείνου του χειμώνα, ο Χίτλερ έδειξε τη σιδηρά αποφασιστικότητά του. Ενώ οι στρατηγοί του έβλεπαν μια επονείδιστη υποχώρηση ως τη μόνη σωτηρία, εκείνος τους διέταξε να πα­ ραμείνουν ακλόνητοι στις θέσεις τους μέχρι να λιώσουν τα χιόνια την άνοιξη, για να αποκρούσουν την εχθρική επίθεση. Όταν εκείνοι μεμψιμοιρούσαν, έφερναν αντιρρήσεις ή έδειχναν ανυπακοή, τους απέλυε ατιμωτι­ κά κι ανελάμβανε ο ίδιος τη διοίκηση του Γερμανικού Στρατού, μέχρι να επικρατήσει ένα νέο πνεύμα κατά μήκος του Ανατολικού Μετώπου. Το χάρισμά του να επηρεάζει τους πάντες, ήταν αξιοσημείωτο. Πολύ σύντο­ μα, σκληροτράχηλοι διοικητές ορκίζονταν ότι είχαν δει τον Χίτλερ στο αποκορύφωμα της μάχης: «Νομίζαμε πως όλα είχαν τελειώσει, αλλά τότε ο Φύρερ περιόδευσε στον τομέα μας ζητώντας μας λίγη ακόμη προσπά­ θεια, κι εμείς σηκώσαμε κεφάλι!» Αλλά θα περνούσαν πολύ περισσότεροι μήνες πριν διακινδυνεύσει ο Χίτλερ να βγει από το Στρατηγείο του.

Κ

ΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ

Έπρεπε να δράσω χωρίς οίκτο. Χρειάσθηκε να απολύσω ακόμη και τους πιο κοντινούς μου στρατηγούς, δυο στρατηγούς του Στρατού, λόγου χάρη, που είχαν χάσει τις δυνάμεις τους και που είχαν φτάσει στα όρια της αντοχής τους... Τον χειμώνα, ένας από αυτούς ήρθε και ανήγγειλε: «Μάιν Φύρερ, δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο, πρέπει να υποχωρήσουμε». Τον ρώτησα: «Κύ­ ριε, για το όνομα του Θεού, ως πού νομίζετε ότι θα υποχωρήσουμε; Πόσο πολύ;» «Ε, καλά», απάντησε, «πραγματικά δεν ξέρω!» - «Σχεδιάζετε να υποχω­ ρήσετε τριάντα μίλια; Νομίζετε ότι δεν θα βρείτε κρύο κι εκεί; Και φαντάζε­ στε ότι εκεί τα προβλήματα μεταφορικών μέσων κι ανεφοδιασμού θα είναι λιγότερα; Κι αν υποχωρήσετε, σκοπεύετε να πάρετε μαζί σας και τα βαρέα σας όπλα; Μπορείτε να τα πάρετε;»

608

DAVID IRVING

Ο άνθρωπος απάντησε: «Όχι, δεν μπορεί να γίνει αυτό». - «Οπότε, λογα­ ριάζετε να τα αφήσετε στους Ρώσους. Και πώς σκοπεύετε να πολεμήσετε ύστερα όταν δεν θα έχετε πια βαρέα όπλα;» Εκείνος απάντησε: «Μάιν Φύ­ ρερ, σώστε τουλάχιστον τον στρατό, κι ας γίνουν τα πυροβόλα του ό,τι θέ­ λουν». Οπότε, ρώτησα: «Προγραμματίζετε να υποχωρήσετε μέχρι τα σύνορα του Ράιχ, ή μέχρι πού; Πού νομίζετε ότι θα σταματήσετε;» «Μα, Φύρερ μου», απάντησε εκείνος, «ίσως να μην έχουμε καμιά άλλη επιλογή». Σε αυτούς τους κυρίους μπορούσα μόνο να πω: «Γυρίστε πίσω στην Γερ­ μανία όσο πιο γρήγορα μπορείτε, αλλά αφήστε τον στρατό στην ευθύνη μου. Και ο στρατός θα μείνει στο μέτωπο».370 Η σοβιετική αντεπίθεση είχε ανοίξει ένα χάσμα πλάτους τριάντα μιλίων ανάμεσα στα στρατεύματα του Kluge και του Γκουντέριαν. Όλο και π ε­ ρισσότερα ρωσικά στρατεύματα και άρματα μάχης ξεχύνονταν μέσα από αυτό το χάσμα. Το πιο αποτελεσματικό αντιαρματικό όπλο, η οβίδα ερυθράς κεφαλής και κοίλης γόμωσης -την οποία είδε ο Χίτλερ για πρώτη φορά σε μια επίδειξη στις 25 Νοεμβρίου- απαγορεύτηκε αμέσως από αυτόν για να τηρηθεί μυστική από τον εχθρό. 0 φόβος μήπως πέσουν αιχμάλωτοι στα χέρια των Ρώσων και η έλλειψη όπλων, καυσίμων, νομής για τα άλογα κι εφεδρειών προκάλεσαν στους άνδρες του μια συντριπτι­ κή αίσθηση κατωτερότητας. «Έχουμε υποτιμήσει σοβαρά τον εχθρό, το μέγεθος της χώρας του και τις κλιματολογικές συνθήκες», έγραφε μελαγ­ χολικά ο Γκουντέριαν στις 10 Δεκεμβρίου: «Κ α ι τώρα το πληρώνουμε». Ο Χίτλερ έστειλε τον άρρωστο Ανώτατο Διοικητή του στρατού, φον Μπράουχιτς, στο μέτωπο της Μόσχας για να δει την κατάσταση και να του αναφέρει. Ο Γκουντέριαν τον συνάντησε στις 14 Δεκεμβρίου στο Ροσλάβ και αργότερα έγραφε: «Χρειάσθηκαν 22 ώρες οδήγησης μέσα στην ομίχλη για να φτάσω ως εκεί». Ο Μπράουχιτς διέτα ξε τον Γκουντέριαν να κρατήσει την πρόσω γραμμή στο Κουρσκ, αλλά όπως ο Beck κι ο Kluge, ο διοικητής των αρ­ μάτων μάχης ήξερε μόνο μια λύση: υποχώρηση όσο ήταν καιρός! Ο Χ ίτ­ λερ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. «Δεν μπορώ να τους στείλω όλους στα σπίτια τους, μόνο και μόνο επειδή η Ομάδα Στρατιών του Κέντρου αρχί­ ζει να κάνει νερά», υποστήριξε. Και πήρε θάρρος από τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των διοικητών του άλλου τομέα να μην επιτρέψει μια πλήρη άτακτη υποχώρηση σε ολόκληρο το μέτωπο. Η πιο επείγουσα ανάγκη της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου ήταν οι εφεδρείες. Αργά το βράδυ της '14 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ διέταξε τον Γιόντλ να βρει πόσες εφεδρείες θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν από όλο το Ράιχ. Ο στρατηγός Friedrich Fromm εξήγησε ότι η Εφεδρική Στρατιά

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

609

του είχε έναν αριθμό μεραρχιών υπό εκπαίδευση. Μισή ώρα μετά τα μ ε­ σάνυχτα, ο Χίτλερ διέταξε τον Fromm να έρθει στην Καγκελαρία. Ο στρατηγός ανέλαβε να ετοιμάσει αμέσως τεσσερισήμισι μεραρχίες, με χειμερινό ιματισμό και σκι.371 Στη 1 μ.μ. της άλλης ημέρας, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον στρατάρχη Leeb, ο οποίος ζητούσε τώρα άδεια να αποσύρει την Ομάδα Στρατιών του (του Βορρά) στον ποταμό Βολκόβ. 0 Χίτλερ τόνισε ότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε ικανούς τους Ρώσους να στείλουν περισσότερα στρατεύ­ ματα κι εφόδια στο Λένινγκραντ. Καθώς εκείνο το βράδυ το ειδικό τρένο του Χίτλερ έφευγε από το Β ε­ ρολίνο, ο Χίτλερ συνέταξε την πρώτη του Διαταγή Αλτ προς το Ανατολι­ κό Μέτωπο. «Οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας υποχώρηση από κύριους τομείς καταμεσής του χειμώνα, δεδομένου του περιορισμού των μέσων μετακίνησης, του ανεπαρκούς χειμερινού εξοπλισμού και της ανυπαρξίας προετοιμασμένων θέσεων στα μετόπισθεν, θα είχε αναπόφευκτα πολύ σο­ βαρές συνέπειες». Η 4η Στρατιά διατάχθηκε να μην υποχωρήσει ούτε κα­ τά ένα εκατοστό. Αυτή η διαταγή αμφισβητήθηκε πολύ και συζητήθηκε θυελλωδώς, στη διάρκεια της νύχτας. Ο Lossberg ισχυρίστηκε ότι ήταν καιρός να ανατεθεί η στρατηγική διοίκηση του πολέμου σε έναν αναγνω­ ρισμένα έμπειρο άνδρα, όπως ο στρατηγός von Manstein. 0 Γιόντλ, βγαί­ νοντας από το βαγόνι συσκέψεων του Χίτλερ, απεκάλυψε ήρεμα: «Ο Φύρερ έχει ήδη αποφασίσει μια διαφορετική λύση του προβλήματος της διοί­ κησης». Ήταν 11 μ.μ. της 16 Δεκεμβρίου, όταν ο Χίτλερ έφτασε στη Φωλιά του Λύκου. Η Διαταγή Αλτ υπαγορεύτηκε τηλεφωνικά στον Beck από τον Χάλντερ, στις 12 και 10 π.μ. Στον Γκαίμπελς, που τον επισκέφθηκε εκείνη την ημέρα, ο Χίτλερ εμπιστεύτηκε ότι είχε αποφασίσει να αντικαταστήσει και τους τρεις διοικητές των Ομάδων Στρατιών372 - όλοι τους υπέφεραν από το στομάχι τους, είπε κοροϊδευτικά. Ίσως είχε χρησιμοποιήσει σαρκα­ στικά τον όρο magenkrank (στομαχικά άρρωστος). Ο Χίτλερ δεν είχε πια εμπιστοσύνη στην κρίση του Μπράουχιτς. Έ στειλε τον αρχι-υπασπιστή του, Rudolf Schmundt, στο μέτωπο της Μόσχας. Ο Schmundt επέστρεψε με μια ορθή περιγραφή των ανησυχιών του Γκουντέριαν, τις οποίες του ανέφερε σε μια σύσκεψη μιας ώρας στο αεροδρύμιο του Ορέλ. Επιτέλους, η αλήθεια έφτασε στον Χίτλερ. Περιμένοντας το τηλεφώνημα του Χίτλερ σχετικά με τις ενισχύσεις, εκείνο το βράδυ, ο Γκουντέριαν έγραφε στη σύ­ ζυγό του: «Ένας Θεός ξέρει πώς θα βγούμε από αυτήν τη δύσκολη θέση... Είμαι απλά ευχαριστημένος που επιτέλους ο Φύρερ έμαθε τι συμβαίνει κι ελπίζω ότι θα συγκρουστεί με τη συνηθισμένη του ζωντάνια με τη γραφειο­ κρατία του Υπουργείου Στρατιωτικών, τη διεύθυνση σιδηροδρόμων κι όλους τους άλλους μηχανισμούς... Μένω άγρυπνος τις νύχτες βασανίζοντας το μυαλό μου για το πώς θα μπορέσω να βοηθήσω τους δύστυχους άνδρες

39

610

DAVID IRVING

μου, που βρίσκονται, ανυπεράσπιστοι μέσα σε αυτόν τον άγριο χειμωνιάτι­ κο καιρό». Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Beck τηλεφώνησε στον Schmundt ανακοινώ­ νοντας το κείμενο της αναφοράς του στον Μπράουχιτς, η οποία είχε γ ί­ νει προ τριημέρου και έλεγε: «Ο Φύρερ πρέπει να αποφασίσει μόνος του αν η Ομάδα Στρατιών μου πρέπει να παραμείνει και να πολεμήσει, δια­ κινδυνεύοντας έτσι την ολική καταστροφή της να υποχωρήσει ή αντιμε­ τωπίζοντας ακριβώς τον ίδιο κίνδυνο. Αν αποφασίσει την υποχώρηση, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι απίθανο να φτάσει κάποτε σ’ αυτή τη νέα γραμμή ένας ικανός αριθμός στρατευμάτων και να την κρα­ τήσει κι ότι αυτή η γραμμή δεν θα είναι προετοιμασμένη, ούτε μικρότε­ ρου μήκους». Ο Μπράουχιτς απέκρυψε αυτήν την αναφορά, αντί να τη στείλει στον Χίτλερ. Τώρα, στο τηλέφωνο, ο Beck πρόσθετε ότι η 267η Μεραρχία Πεζικού είχε αναγκαστεί την ίδια ημέρα να εγκαταλείψει όλο της το πυροβολικό κατά την υποχώρησή της. Του τηλεφώνησε ο ίδιος ο Χίτλερ. «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια μόνον απάντηση υπάρχει, κι αυτή είναι να μην παραχωρήσετε στον εχθρό ούτε ένα εκατοστό εδάφους - καλύψτε τα κε­ νά και κρατηθείτε!» Ο Beck απάντησε μελαγχολικά ότι το μέτωπό του μπορούσε να καταρρεύσει οποιαδήποτε στιγμή. Ο Χίτλερ του αντέτεινε ξεκάθαρα: «Αυτός είναι ένας κίνδυνος που οφείλω να αναλάβω». «Υπάρχει μόνον ένα πράγμα που κάνει το μέτωπό μας να υποφέρει», εξηγούσε στον Μπράουχιτς και στον Χάλντερ μερικές στιγμές αργότερα. « 0 εχθρός έχει απλούστατα περισσότερους άνδρες από μας». Γι’ αυτό ακριβώς, έπρεπε να στείλουν τις πιο απλές ενισχύσεις με τρένο ως το ρωσικό μέτωπο - τυφεκιοφόρους, από τους οποίους ο καθένας θα ήταν εφοδιασμένος με ξηρά τροφή για 8-10 ημέρες, αλκοόλ και σοκολάτες. Έπρεπε να ανεφοδιάσουν τον Beck με 1.000 φορτηγά, ενώ 2.000 άνδρες των SS έπρεπε να κινηθούν αεροπορικώς προς ανατολάς από την Κρακο­ βία. Στις 3 π.μ. ενημέρωσε στον Γκουντέριαν για τις λεπτομέρειες των ενισχύσεων. Αργότερα εκείνη την ημέρα, στις 17 Δεκεμβρίου, ο πτέραρχος von Richthofen έφτασε στη Φωλιά του Λύκου, μαζί με τον Γκαίρινγκ. Ο διοι­ κητής της Λουφτβάφε έγραφε στο ημερολόγιό του: Ο Jeschonnek κι εγώ πήγαμε να δούμε τον Φύρερ. Είναι ένα μάτσο νεύρα, αλ­ λά το μυαλό του ξεκάθαρο κι όλο σιγουριά... Συνέχισα να του τονίζω ότι αυ­ τό που έχει σημασία τώρα, είναι να διατηρήσουμε τα στρατεύματά μας εν ζωή και μάχιμα εκεί όπου βρίσκονται. Αυτό που λείπει από το μέτωπο είναι οι τυφεκιοφόροι, ο χειμερινός ιματισμός και τα τρόφιμα, αλλά, πάνω από όλα, η θέληση να κρατηθούμε στη θέση μας... Του τόνισα την ανάγκη να κάνει έκ­ κληση σε όλους τους στρατιώτες προσωπικά, και τότε όλα θα είναι εντάξει...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

611

Ο Φύρερ άχουγε με τεράστιο ενδιαφέρον και προσοχή. Προγραμματίζει μια μεγάλη διακήρυξη. Ο Στρατάρχης του Ράιχ [Γκαίρινγκ] κι εγώ ήμασταν πολύ πειστικοί. Ο Φύρερ έβρισε φωναχτά τους διοικητές του Στρατού, καταλογίζοντάς τους την ευθύνη για πολλές από τις δοκιμασίες μας. Σχεδιάζει με­ γάλο ανασχηματισμό. 0 ίδιος ο Χίτλερ υπέγραψε τη διαταγή που τώρα έφτασε στο Ανατολικό Μέτωπο. Δεν μπορούν να γίνουν μεγάλες κινήσεις υποχώρησης. Θα καταλήξουν στην πλήρη απώλεια των βαρέων όπλων και εφοδίων. Κάτω από την προσωπική ηγεσία διοικητών κι αξιωματικών, τα στρατεύματα πρέπει να αναγκαστούν να προβάλουν φανατική αντίσταση στις γραμμές τους, ανεξάρτητα από το αν ο εχθρός διέσπασε τα πλευρά ή τα μετόπισθέν τους. Μόνον αυτού του είδους ο αγώνας θα κερδίσει τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να μεταφέρουμε τις ενισχύσεις που έχω διατάξει να φτάσουν από την πατρίδα και την Δύση. Δεν ήταν ώρα να δώσει κανείς σημασία σε προσωπικά αισθήματα. Ο Χίτλερ διέταξε τον στρατάρχη von Kluge να αναλάβει την Ομάδα Στρα­ τιών του Κέντρου. Ο Χίτλερ δεν κατηγορούσε για τίποτα τον Beck και ζήτησε από τον Schmundt να μην αφήσει την παραμικρή αμφιβολία για το θέμα αυτό στον στρατάρχη. Λιγότερο φιλική ήταν η διάθεσή του απέναντι στον στρατάρχη φον Μπράουχιτς, τον Ανώτατο Διοικητή του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Η εντύπωση που είχε σχηματίσει απύ την επίσκεψή του στην Ομάδα Στρα­ τιών του Rundstedt δυο εβδομάδες νωρίτερα, ότι δηλαδή τα γεγονότα τον είχαν φ θείρει, επιβεβαιώθηκε από την ανεξήγητη απόκρυψη του αγωνιώδους μηνύματος του Beck στις 13 του μηνός. (Αργότερα, μέσα στον Δεκέμβριο, ο Χίτλερ κυκλοφόρησε μια Βασική Διαταγή προς όλες τις διοικήσεις της Βέρμαχτ υπενθυμίζοντάς τους την ανάγκη να σέβονται τέτοιες αναφορές, που αποτελούσαν απαραίτητο εργαλείο της ηγεσίας -«Ε ίν α ι καθήκον κάθε στρατιώτη να αναφέρει με ειλικρίνεια μη εκτελούμενες διαταγές, αλλά και τα δικά του λάθη»- όπως και να συντάσσονται αναφορές χωρίς υπερβολές και επικίνδυνους εξωραϊσμούς.) Πιο σοβαρές ήταν οι πρόσφατες ενδείξεις για την ανικανότητα ή την απροθυμία του Μπράουχιτς να εκτελέσει τις διαταγές του Χίτλερ. Στις 19 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ πήρε την απόφασή του: θα ακολουθούσε τη συμβουλή του Schmundt και θα ανελάμβανε ο ίδιος τη διοίκηση του στρατού. Δεν ήξερε κανέναν στρατηγύ ικανό να ενσταλάξει το εθνικοσοσιαλιστικύ πνεύμα στο στράτευμα, εξήγησε στον Μπράουχιτς με δυνατή φωνή εκείνη την ημέρα, και πρόσθεσε σχεδόν ψιθυριστά: «Θα παραμεί­ νουμε φίλοι».

612

DAVID IRVING

Ο Χάλντερ θα διατηρούσε το πόστο του, ενώ ο Κάιτελ ανέλαβε το Υπουργείο Πολέμου. Πολλοί ξαφνιάστηκαν από το γεγονός ότι ο Χάλ­ ντερ δεν είχε την ίδια μοίρα με τον Μπράουχιτς, αλλά ο Χίτλερ χρειαζό­ ταν τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τις ικανότητες και την πείρα του, ενώ ο φιλόδοξος αυτός στρατηγός έμαθε να καταπίνει την απέχθεια που ένιωθε ως επαγγελματίας γ ι’ αυτόν τον «τυχάρπαστο» δικτάτορα.373 Στο μεταξύ, ο Χίτλερ και ο Schmundt συνέταξαν μια Ημερήσια Δια­ ταγή προς τους άνδρες του στρατού και των Waffen SS: «Ο αγώνας της χώρας μας για την ελευθερία πλησιάζει στην κορύφωσή του. Αντιμετωπί­ ζουμε αποφάσεις που θα συγκλονίσουν τον κόσμο. 0 κύριος φορέας του αγώνα είναι ο Στρατός. Γι’ αυτό και σήμερα ανέλαβα ο ίδιος τη διοίκησή του. Πολέμησα ως στρατιώτης σε πολλές μάχες του Μεγάλου Πολέμου κι έτσι συμμερίζομαι απόλυτα την αποφασιστικότητά σας για τη νίκη. Αδόλφος Χ ίτ λ ε ρ » .

0 ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Γκουντέριαν ήταν ο επόμενος που θα απολυόταν. Είχε αρχίσει να υπαινίσσεται στους ανωτέρους του ότι θα έπρεπε να προετοι­ μάζει την υποχώρηση της 2ης Στρατιάς των Panzer του. Αυτό είχε γίνει φανερό στον Χάλντερ από τον τρόπο που τα άρματα μάχης είχαν ανα­ συνταχθεί γύρω από το Ορέλ, ενώ τα στρατεύματα κλιμακώνονταν σε βάθος. Ο Kluge, που είχε διαδεχτεί τον Beck, δεν έτρεφε φιλικές διαθέ­ σεις για τον Γκουντέριαν, κι όταν αυτός ο τελευταίος έφτασε στο Στρα­ τηγείο του Χίτλερ, στις 20 Δεκεμβρίου, ο Kluge τηλεφώνησε στους Χάλ­ ντερ και Schmuntd για να τους προειδοποιήσει ότι τα νεύρα του Γκου­ ντέριαν είχαν σπάσει. Ο Γκουντέριαν εξέθεσε με δραματικό τρόπο στον Φύρερ την κατάσταση της 2ης Στρατιάς Panzer : οι άνδρες του ήταν εξαντλημένοι και ο αριθμός τους είχε μειωθεί. Ήταν αδύνατο να σκά­ ψουν χαρακώματα στο παγωμένο και σκληρό έδαφος. Ο Χίτλερ απάντη­ σε: «Τότε, χρησιμοποίησε το βαρύ πυροβολικό και τους όλμους σας για να ανοίξετε κρατήρες και να δημιουργήσετε χαρακώματα και βάλτε σό­ μπες μέσα σε αυτά». Κάποια στιγμή, ρώτησε ειρωνικά τον Γκουντέριαν: «Νομίζετε ότι και οι γρεναδιέροι του Μεγάλου Φρειδερίκου χαίρονταν πεθαίνοντας για την πα τρίδα;» 0 Γκουντέριαν, από την πλευρά του, άφησε να εννοηθεί ότι ήταν καιρός πια ο Χίτλερ να απαλλαγεί από κά­ ποιους «καρεκλοκένταυρους» ειδικούς όπως ο Κάιτελ, ο Γιόντλ κι ο Χάλντερ, που δεν είχαν βρεθεί ποτέ στην πρώτη γραμμή. Επέστρεψε α ε­ ροπορικώς στο Ορέλ την άλλη μέρα κι ενημέρωσε τους διοικητές του για την ανανεωμένη «Διαταγή Α λτ» του Χίτλερ. Αλλά τα άρματά του συνέ­ χιζαν στα κρυφά να αποσύρονται. Τελικά, στις 25 Δεκεμβρίου, ο Kluge αρνήθηκε να συνεργαστεί άλλο με τον Γκουντέριαν: ένας από τους δυο τους έπρεπε να φύγει. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ τηλεφώνησε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

613

στον Kluge ότι: από αυτήν τη στιγμή, ο Γκουντέριαν απαλλασσόταν από τα διοικητικά του καθήκοντα. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ τη διοίκηση του Γερμανικού Στρατού, ο Χίτλερ θά­ φτηκε κάτω από μια χιονοστιβάδα εργασίας. Για ατελείωτες εβδομάδες δεν ήξερε τι θα πει ωράριο. Η συνάντηση για τσάι στο καταφύγιό του δεν πραγματοποιούνταν τώρα πια πριν από τα μεσάνυχτα. Μια φορά, εκείνο τον χειμώνα, άρχισε μετά τις δύο το πρωί, πράγμα που σήμαινε ότι οι κατάκοποι συνδαιτυμόνες του δεν μπόρεσαν να πάνε στο κρεβάτι τους πριν από τις τέσσερις ή πέντε. 0 Χίτλερ κοιμόταν στο κατάλυμά του, με το σύστημα εξαερισμού να βουίζει όλη τη νύχτα και τον ξηρό αέρα να χτυπάει το κεφάλι του. Τα Χριστούγεννα στο Στρατηγείο του, ήταν πάντα μια χαρούμενη γιορτή, πολύ διαφορετική λόγου χάρη από τους εορτασμούς στα Υπουρ­ γεία του Βερολίνου. 0 Χίτλερ δεχόταν έναν-έναν τους ανθρώπους του και τους παρέδιδε από έναν φάκελο με ένα μικρό χρηματικό ποσό, ενώ κάποιες φορές τους έστελνε ένα πακέτο καφέ που συνοδευόταν από δα­ κτυλογραφημένο ευχετήριο σημείωμα. 0 Hewel έγραφε στο ημερολόγιό του, στις 24 του μηνός: «Χριστούγεννα, δίχως χαρά. Οι σκέψεις του Φύ­ ρερ είναι αλλού. Δεν ανάψαμε καν κεράκια». Δυο ημέρες πριν, ο Χίτλερ είχε μάθει από τον Kluge ότι το Γενικό Επιτελείο έστελνε εκατοντάδες μισοπαγωμένους άνδρες αεροπορικώς στο Σμολένσκ, χωρίς όπλα, ούτε χειμερινό ιματισμό. Είχε φωνάξει στο τηλέφωνο: «Άλλος ένας Schweinereil (ηλίθιος)». Ο Kluge τον προειδοποίη­ σε: «Έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση αύριο». Ο Χίτλερ απέσυρε το εμπάργκο των αντιαρματικών οβίδων ερυθράς κεφαλής και κοίλης γόμωσης. Ένα απόσπασμα ημερολογίου μιας άλλης διασημότητας, του Κανάρη, αποδίδει πολύ γραφικά την ατμόσφαιρα: 24 Δεκεμβρίου 1941. 0 στρατηγός Schmundt παρουσιάζει συγκρίσεις με το

1812 και μιλάει για την «ώρα της αλήθειας» του Εθνικοσοσιαλισμού. Η απώ­ λεια εφοδίων είναι τρομακτική: φορτηγά αυτοκίνητα, πυροβόλα και αεροπλά­ να πρέπει να καταστρέφονται ή να εγκαταλείπονται, επειδή δεν έχουμε καύ­ σιμα για να τα πάρουμε μαζί μας.374 Όλα αυτά έχουν θλιβερές επιπτώσεις στο ηθικό των στρατιωτών μας, κα­ θώς ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται κάτω από κακή ηγεσία. Οι ενέργειες του Φύρερ (η αποστρατεία του φον Μπράουχιτς κι ενός αριθμού διοικητών) είναι αρκετά σωστές και στράφηκαν προς αυτούς που δεν ήταν διόλου ανεύθυνοι, παρ’ όλα όσα λένε οι υπόλοιποι... Η μεταχείρισή μας προς τους Ρώσους αιχμαλώτους είχε τρομερές συνέπειες. Κατά την υποχώρηση από την Μόσχα υποχρεωθήκαμε να εγκαταλείψουμε

614

DAVID IRVING

ακόμη και τα γερμανικά νοσοκομεία εκστρατείας. Οι Ρώσοι έσυραν έξω από αυτά άρρωστους και τραυματίες και τους κρέμασαν ανάποδα, έχυσαν πάνω τους βενζίνη και τους έβαλαν φωτιά... Σε μια άλλη περίπτωση, Γερμανοί αιχ­ μάλωτοι αποκεφαλίστηκαν και τα κεφάλια τους αφέθηκαν να απογυμνωθούν από τις σάρκες τους μέχρι να γίνουν νεκροκεφαλές, το σύμβολο των SS.

Όταν ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός πρότεινε να επανέλθουν τώρα και οι δυο πλευρές στις αποδεκτές συμβάσεις, ο Χίτλερ αρνήθηκε λέγοντας στον Κάιτελ και στον Γιόντλ ότι δεν ήθελε να σχηματίσουν οι άνδρες του την ιδέα ότι οι Ρώσοι θα τους μεταχειρίζονταν σωστά, αν αιχμαλωτίζο­ νταν. Η ΧΡΟΝΙΑ τελείωνε. Το φράγμα στο Ανατολικό Μέτωπο μπορούσε να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Kluge ζητούσε να υποχω­ ρήσουν κι ο Χίτλερ παρατηρούσε μελαγχολικά ότι έπρεπε απλά να υπο­ χωρήσουν ως τον Δνείπερο, ή ακόμη κι ως τα πολωνικά σύνορα. 0 Χ ίτ­ λερ διηγήθηκε στον στρατάρχη του πώς αυτός ο ίδιος κι οι συνάδελφοί του, απλοί πεζικάριοι στην Φλάνδρα, άντεξαν δέκα ημέρες κάτω από αδιάκοπους βομβαρδισμούς και παρ’ όλα αυτά, είχαν κρατήσει τη γραμ­ μή τους. 0 Kluge απάντησε ότι ο Χίτλερ δεν είχε πολεμήσει σε θερμο­ κρασίες 25 βαθμών κάτω από το μηδέν. «Ο διοικητής του δικού μου Σώ­ ματος, μου είπε ότι αν η 15η Μεραρχία Πεζικού είχε διαταχθεί να παραμείνει στις θέσεις της, οι άνδρες του δεν θα υπάκουαν γιατί ήταν εξαιρε­ τικά εξαντλημένοι». Ο Χίτλερ είπε οργισμένα: «Αν είναι έτσι, τότε ήρθε και το τέλος του Γερμανικού Στρατού», κι έκλεισε τη συζήτηση. Κανένας από το Στρατηγείο του Χίτλερ δεν θα ξεχνούσε εκείνη την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ολόκληρη την ημέρα ο Kluge τηλεφωνούσε στο στρατηγό Χάλντερ ικετεύοντας να του δοθεί η άδεια για υποχώρηση κι ο Χίτλερ ρητά αρνιόταν. Οποιοδήποτε σχέδιο υποχώρησης θα κατέληγε σε γενική κατάρρευση. Ζητούσε να πολεμήσουν μέχρι το τέλος, με σκοπό να κερδίσουν χρόνο ώσπου να φτάσουν οι ενισχύσεις. Το δείπνο σερβιρί­ στηκε και πάλι αργά. 0 Χίτλερ λαγοκοιμήθηκε λίγο μετά, εξαντλημένος, ενώ χτυπούσαν στο ρολόι τα τελευταία λεπτά του παλιού χρόνου. Τα μ έ­ λη του Στρατηγείου του συγκεντρώθηκαν όλο προσμονή στην κεντρική αί­ θουσα και τον περίμεναν. Αλλά στις 11.30 μ.μ. τηλεφώνησε κατεπειγόντως ο Kluge από το μέτωπο, και για τις επόμενες τρεις ώρες -ο χρόνος αυτός καταγράφηκε στα ημερολόγια του Μπόρμαν, του Hewel και της ίδιας της διοίκησης της Στρατιάς- ο Χίτλερ λογομαχούσε με τον στρατάρ­ χη του, πότε θυμωμένα και πότε καλοπιάνοντάς τον, να κρατηθεί στη θέ­ ση του.375 Ο Χίτλερ αρνήθηκε ρητά να παραχωρήσει στον Kluge την άδεια να αποσύρει έναν τομέα 90 μιλίων του μετώπου του πέραν των 20 μι­ λιών.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

615

Ο Χίτλερ εμφανίστηκε για τσάι με το στενό του περιβάλλον μόνον στις 2.30' μετά τα μεσάνυχτα. «Χαίρομαι που έμαθα πώς να ξεπερνώ ακόμη και τις μεγαλύτερες δυσκολίες», είπε. «Α ς ελπίσουμε ότι το 1942 θα μου φέρει πολύ καλύτερη τύχη από το 1941. Οι ανησυχίες ας π εριμέ­ νουν. Μέχρι τώρα, η κατάσταση ήταν πάντα τούτη: οι πιο δύσκολοι και­ ροί έρχονται στην αρχή, σαν ένα είδος προετοιμασίας για τα πραγματικά μεγάλα γεγονότα». Στη γωνιά του δωματίου, ο φωνόγραφος έπαιζε την Εβδομη Συμφωνία του Brückner, αλλά κανένας δεν είχε διάθεση να ακούσει. Η ιδιαιτέρα γραμματέας του Χίτλερ, η Christa Schroeder, έγρα­ φε δυο εβδομάδες αργότερα: Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχαμε όλοι αρκετά χαρούμενη διάθεση στο δείπνο, στη No 2 Τραπεζαρία. Μετά από αυτό, συγκεντρωθήκαμε για να πά­ ρουμε, ως συνήθως το τσάι, αλλά εκεί βρήκαμε τον Αρχηγό πολύ κουρασμέ­ νο, τόσο που ύστερα από λίγο άρχισε να κουτουλάει. Έτσι, κάναμε όλοι ησυχία, πράγμα που κατέπνιξε τελείως όποια καλή διάθεση είχαμε καταφέρει να νιώσουμε. Μετά από αυτό, ο Αρχηγός έφυγε για μια σύσκεψη τριών ωρών, ενώ οι άνδρες, που σχέδιαζαν να τον συγχα­ ρούν για το Νέο Έτος τριγυρνούσαν με τα μούτρα κατεβασμένα, μην τολμώ­ ντας καν να χαμογελάσουν. Δεν βρίσκω λόγια να τα περιγράψω όλα αυτά -όπως και να έχει η ατμόσφαιρα ήταν τόσο βαριά, ώστε ξέσπασα σε κλάμα­ τα στο κατάλυμά μου, κι όταν ξαναγύρισα στην τραπεζαρία, έπεσα πάνω σε δυο νεαρούς Σωματοφύλακες που φυσικά κατάλαβαν ότι είχα κλάψει κι αυτό με αναστάτωσε πάλι, καθώς εκείνοι προσπαθούσαν να με παρηγορήσουν με λόγια και αλκοόλ, πράγμα που ευτυχώς πέτυχαν. Αρχίσαμε όλοι να λέμε ένα τραγούδι για τη θάλασσα, με όλη τη δύναμη της φωνής μας: «Ρίξαμε άγκυρα στ’ ανοιχτά της Μαδαγασκάρης και πετάξαμε την πανούκλα στο νερό!»

Η ακλόνητη ηγεσία του Χίτλερ σταθεροποίησε το μέτωπο για αρκετά μ ε­ γάλο χρονικό διάστημα. Στα μέσα Ιανουαρίου 1942 μπόρεσε έτσι να δώ­ σει εντολή στον Kluge να αποσύρει τους πιο εκτεθειμένους τομείς της Ομάδας Στρατιών του. Τώρα πια είχε προετοιμαστεί μια νέα αμυντική γραμμή, εφεδρείες έφταναν, καθώς και ζεστά ρούχα που είχε συγκε­ ντρώσει ο γερμανικός λαός, και το μεγαλύτερο μέρος του βαρέος οπλι­ σμού μπόρεσε να περισωθεί έγκαιρα. Η χειμερινή κρίση ελεγχόταν. Αλλά το κόστος σε αξιωματικούς ήταν υπερμέγεθες λόγω των απολύσεων που είχε κάνει ο Χίτλερ για να εν­ θαρρύνει τους υπόλοιπους. Ο στρατηγός Otto Förster, του Μηχανικού, που είχε ήδη πέσει στη δυσμένεια του Χίτλερ όταν διαφώνησε μαζί του το 1938 σχετικά με τα οχυρωματικά έργα, απολύθηκε, επειδή είχε απο­ σύρει τις μονάδες του.376 Ο στρατάρχης von Reichenau πέθανε από εγκε­ φαλικό, ο Beck που σαν από θαύμα είχε συνέλθει, διορίστηκε αντικαθι­

616

DAVID IRVING

στώντας τον Reichenau, στη διοίκηση της Ομάδας Στρατιών του Νότου. Ο στρατηγός Hans von Sponeck που είχε εγκαταλείψει το Κερτς, καταδι­ κάστηκε σε τυφεκισμό (αν και ο Χίτλερ ανέστειλε την εκτέλεση της ποι­ νής). Ο στρατηγός Hoepner που απέσυρε πρόωρα την Ομάδα των Panzer του στη χειμερινή γραμμή από τις 8 Ιανουαρίου, απολύθηκε ατιμωτικά από το στράτευμα. Εξοργισμένος επειδή έχανε τα «δικαίως και με κόπο κεκτημένα δικαιώματα σύνταξής του», ο Hoepner κατέφυγε στα δικα­ στήρια του Βερολίνου κατά του Ράιχ, και κέρδισε.377 Ο Χίτλερ κήρυξε τον εαυτό του υπεράνω του νόμου και κάλεσε το Ράιχσταγκ στις 26 Απριλίου να ψηφίσει το σχετικό διάταγμα. Με το διάταγμα αυτό απο­ κτούσε εξουσία πάνω σε κάθε πολίτη του Ράιχ, «ανεξαρτήτως των αποκαλούμενων δικαίως κεκτημένων δικαιωμάτων» του. Το γεγονός προβλη­ μάτισε πολλούς Γερμανούς, γιατί ένας απόλυτος δικτάτορας ένιωθε την ανάγκη να ζητήσει με φανερά αλαζονικό τρόπο επιπρόσθετες εξουσίες για τον εαυτό του, αλλά όπως έμαθε ο Γκαίμπελς, σκοπός του Χίτλερ ήταν να νομιμοποιήσει προκαταβολικά τα ριζοσπαστικά μέτρα που θα λάμβανε εναντίον «αντιδραστικών, δημοσίων υπαλλήλων, νομικών και ορισμένων μέσα στο σώμα των αξιωματικών». ΟΛΟ τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο 1942, εκθέσεις της υπηρεσίας πλη­ ροφοριών που έφταναν στο Στρατηγείο του Χίτλερ, μιλούσαν για ένα αγγλο-αμερικανικό σχέδιο εισβολής στην Βόρεια Νορβηγία την άνοιξη. Οι πηγές ήταν δυσοίωνα ίδιες με αυτές που είχαν αποδειχθεί αξιόπιστες κατά την αγωνιώδη άνοιξη του 1940. Ο Χίτλερ υποψιαζόταν ότι ο εχθρός είχε υποσχεθεί μυστικά το Νάρβικ στους Σουηδούς. Με αυτήν τη σκέψη, δ ιέτα ξε την ενίσχυση του στόλου του στην Νορβηγία. Τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau βρίσκονταν αποκλεισμένα στη Βρέστη, στις γαλ­ λικές ακτές του Ατλαντικού, από την άνοιξη και υφίσταντο συνεχώς ζη­ μιές από τακτικούς βομβαρδισμούς. Ο Χίτλερ έδειχνε ανυπόμονος με την αναγκαστική αδράνειά τους. Στις 16 Δεκεμβρίου, ο υπασπιστής του ναυτικού του μετέφερε το α ί­ τημα του Ναυαρχείου για επιπλέον αεροπορική υποστήριξη των επομέ­ νων επιχειρήσεών τους. Αυτή ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. «Παλιά, ήμουν οπαδός των μεγάλων πλοίων», είπε ο Χίτλερ. «Η καρδιά μου ήταν μαζί τους. Αλλά, η εποχή τους πέρασε. Ο κίνδυνος από τις αεροπορικές επιδρομές είναι πολύ μεγάλος». Κάλεσε τον Ραίντερ για να συζητήσουν την μετακίνηση των θωρηκτών προς την Νορβηγία, όπου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν επωφελώς. Στις 29 Δεκεμβρίου είπε στον Ραίντερ να τα φέρει πίσω από την Β ρέ­ στη. Καθώς ο περίπλους των Βρετανικών Νήσων θα μπορούσε να προκαλέσει εξάπαντος καταστροφές, ο Χίτλερ πρότεινε να περάσουν τα σκάφη μέσα από την Μάγχη. Εξήγησε μάλιστα στον υπασπιστή του ναυ-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

617

τιχού, στις 4 Ιανουαρίου, ότι σημασία είχε ο αιφνιδιασμός. «Οποιαδήπο-

τε κίνηση του ναυτικού που θα μπορούσε να θέσει τους Βρετανούς σε συναγερμό, πρέπει να αποφευχθεί», σημείωνε ο υπασπιστής. «Αν πραγ­ ματοποιηθεί κάποια μετακίνηση, θα ήθελε να δει κάθε πλοίο να πλέει στην Νορβηγία. Αυτή είναι η μόνη κίνηση που θα μπορούσε να έχει απο­ τρεπτικές συνέπειες για τους Βρετανούς. Καθώς ο Τσώρτσιλ έχει δηλώ­ σει ότι οι Βρετανοί πρόκειται ακόμη να υποστούν αιματηρές θυσίες, μάλλον θεωρεί πολύ πιθανή μια εισβολή στην Νορβηγία». 0 αντιναύαρχος Otto Ciliax επέμενε να περάσουν από τα Στενά του Ντόβερ, πλάτους 17 μιλίων, αργά το μεσημέρι. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανα­ πόφευκτο εφόσον τα πλοία έπρεπε να ξεγλιστρήσουν από το λιμάνι της Βρέστης με την κάλυψη της νύχτας. Ο Ραίντερ ανησυχούσε για την όλη επιχείρηση, αλλά η εναλλακτική λύση -να αφήσουν τα δυο μεγάλα πλοία να καταστραφούν σιγά-σιγά από τους βομβαρδισμούς- δεν σήκωνε δεύ­ τερη σκέψη. Η απόπειρα αυτή θα γινόταν μέσα σε ένα μήνα.378 ΗΤΑΝ φανερό ότι μέχρι τον Φεβρουάριο 1942 ο Χίτλερ δεν είχε μπορέσει να σχηματίσει μια ρεαλιστική εικόνα της τεράστιας ήττας από την οποία είχε γλιτώσει το στρατό του. Στις 20 Φεβρουάριου, ο στρατός αριθμούσε 112.627 θύματα κρυοπαγημάτων, από τα οποία 14.357 ήταν οι ακρωτη­ ριασμένοι. Η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α είχε κοστίσει στις γερμανικές δυ­ νάμεις συνολικά 1.000.000 σχεδόν απώλειες, όπου συμπεριλαμβάνονταν 200.000 νεκροί.379 Ωστόσο, η πικρία μέσα στις τάξεις του στρατού δεν στρεφόταν εναντίον του Χίτλερ, αλλά κατά των στρατηγών του. Μια πολύ ζωντανή αφήγηση ενός απλού στρατιώτη διοχετεύτηκε από τα κανάλια των SS προς τον Μπόρμαν. Το τάγμα αυτού του στρατιώτη βάδιζε άσκοπα επί 300 μίλια περίπου, πριν ριχθεί στη μάχη του Ντόνετς: Πολύ αργά και χωρίς καθόλου βαρύ πυροβολικό, χωρίς ούτε ένα αντιαρματι­ κό πυροβόλο, μας έριξαν στο ρήγμα σαν δύναμη έμφραξής του. Οι Ρώσοι έπεσαν πάνω μας, φυσικά, με βαρέα άρματα μάχης και τεράστιες μάζες π ε­ ζικού και μας απώθησαν. Τα πολυβόλα μας δεν λειτουργούσαν εξαιτίας του κρύου και τα πυρομαχικά μας είχαν εξαντληθεί... Στο μεταξύ, ολόκληρο το μέτωπο άρχισε να κάνει κοιλιά, σε μήκος 60 μιλίων περίπου. Από παντού, τα στρατεύματα οπισθοχωρούσαν άτακτα και πανικόβλητα. Μάταια οι αξιωματικοί απειλούσαν με τα περίστροφα, προσπαθώντας να βά­ λουν κάποια τάξη σε αυτό το χάος. Ο πανικός είχε απλωθεί παντού... Β λέ­ παμε σκηνές που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ, ούτε και με τους Ρώσους, και πο­ λύ σπάνια με τους Γάλλους στην Γαλλία: φάλαγγες στρατευμάτων κυλούσαν σαν ποτάμι πίσω, συχνά ακολουθώντας έναν μόνο δρόμο. Ατσάλινα κράνη, πυροβόλα, αντιασφυξιογόνες μάσκες, όπλα και εφόδια ήταν σκορπισμένα σε όλη την περιοχή. Εκατοντάδες φορτηγά πυρπολούνταν από δικούς μας άν-

618

DAVID IRVING

δρες, επειδή δεν μπορούσαν να κινηθούν λόγω έλλειψης βενζίνης ή εξαιτίας της παγωνιάς και της χιονοθύελλας. Αποθήκες πυρομαχικών, ιματισμού και τροφίμων καίγονταν. Οι δρόμοι της υποχώρησης ήταν γεμάτοι νεκρά άλογα και κατεστραμμένα οχήματα. Και πάνω από αυτό το σκηνικό του χάους άδειαζαν τις βόμβες τους γερμα νικά βομβαρδιστικά, προσθέτοντας τις τελευταίες πινελιές για να ολοκληρωθεί η εικόνα της καταστροφής... Άμορφες μάζες εξαθλιωμένων ανδρών, κουκουλωμένων με κουβέρτες, με τα πόδια τους τυλιγμένα σε κουρέλια κι επιδέσμους, σέρνονταν κατά μήκος των δρόμων, και ήταν σαν να έβλεπες σκηνές από την υποχώρηση του Ναπολέοντα. Επί τέσσερις ημέρες, το τάγμα μας πολεμούσε προσπαθώντας να καλύψει αυτήν τη φοβερή υποχώρηση. Και την πέμπτη ημέρα, τα ρωσικά άρματα μάχης μας υπερφαλάγγισαν, μας πετσόκοψαν και σάρωσαν τα κατάλοιπα του τάγματός μας. Εγώ κατάφερα να γλιτώσω από τα άρματα μάχης -που καταδίωκαν με σαδιστική ευχαρίστηση τους άνδρες μας μέχρι να τους λιώσουν κάτω από τις ερπύστριές τους- πέφτοντας μέσα σε ένα βαθύ κρατήρα, ώσπου η χιονοθύελ­ λα σταμάτησε την καταδίωξη από τα άρματα....

«Ε μ είς που επιζήσαμε από αυτήν την καταστροφή», κατέληγε ο στρα­ τιώτης, «έχουμε μια μονάχα επιθυμία: ο Φύρερ να τιμωρήσει σκληρά τους ενόχους». Οι σκέψεις του Χίτλερ ήταν ήδη στραμμένες στην επικείμενη εαρινή επίθεση. Ήλπιζε να αρχίσει η προέλαση της Ομάδας Στρατιών του Νότου προς τον Καύκασο, στα τέλη Απριλίου. Όπως εξηγούσε στους Ιάπωνες,380 από τους οποίους ελάχιστα έκρυβε σχετικά με τις πραγματικές φιλοδοξίες του, μια εφόρμηση προς τα νότια, πρόσφερε περισσότερα πλεονεκτήματα έναντι της κατάληψης της Μόσχας: θα έλυνε το πετρελαϊκό πρόβλημα, θα κρατούσε την Τουρκία ουδέτερη, κι αν όλα πήγαιναν καλά, το φθινόπωρο η Βέρμαχτ θα προέλαυνε προς την Βαγδάτη. Απεκάλυψε το σχέδιό του στον von Beck στις 18 Ιανουαρίου, πριν αυτός φύγει αεροπορικώς για να αναλάβει τη διοίκηση της Ομάδας Στρατιών του Νότου στην Πολλάβα, 700 μίλια μακριά. Ο Χίτλερ είχε ήδη συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος θα συνε­ χιζόταν και το 1943: στις 9 Φεβρουάριου, ο Γκαίρινγκ είχε μια σύσκεψη μαζί του σχετικά « μ ε την ανάθεση ευθύνης για την άμεση προμήθεια ατμομηχανών για τον χειμώνα 1942-43». Ο εξοπλισμός τους θα έπρεπε να είναι τέτοιος, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες του ρω­ σικού χειμώνα. Οι σύμμαχοι της Γερμανίας δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένοι αρχικά με την εαρινή επίθεση. Ο στρατάρχης Κάιτελ, ωστόσο, με ένα αναμφι­ σβήτητο διπλωματικό κατόρθωμα, έπεισε τόσο την Ρουμανία, όσο και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

619

την Ουγγαρία να αυξήσουν τον αριθμό των στρατευμάτων τους στο Ανα­ τολικό Μέτωπο. Η Ιταλία επίσης συμφώνησε να στείλει περισσότερες μ ε­ ραρχίες στα ανατολικά. Η Βουλγαρία, που συμπαθούσε έντονα την Ρω­ σία, δεν αναμειγνυόταν. 0 βασιλιάς της, παρ’ όλο που θαύμαζε τον Χ ίτ­ λερ, ένιωθε ευχαριστημένος που ο Χίτλερ δεν ζητούσε τίποτα περισσότε­ ρο από τον βουλγαρικό στρατό, εκτός από το να συγκρατεί την Τουρκία για να μην κάνει καμιά τρέλα. Τα συναισθήματα της Τουρκίας έδειχναν όλο και πιο εγκάρδια προς τον Χίτλερ, καθώς στον Βορρά τα χιόνια έλιωναν στην Ρωσία. Ο Τούρκος Πρόεδρος διαβεβαίωσε τον Franz von Papen κατ’ ιδίαν ότι ήταν περισσότερο από ποτέ πεπεισμένος για την τ ε ­ λική νίκη της Γερμανίας. Μαθαίνοντας από τις υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ ότι η δυσαρεστημένη Βρετανία είχε διακόψει τον ανεφο­ διασμό της Τουρκίας με όπλα, ο Χίτλερ συμφώνησε τον Απρίλιο να ανεφοδιάσει η Γερμανία την Τουρκία με άρματα μάχης, πυροβόλα, υποβρύ­ χια και αεροπλάνα.381 ΤΑ ΟΥΔΕΤΕΡΑ έθνη και οι σύμμαχοι της Γερμανίας δεν ήταν οι μόνοι που ζητούσαν προϊόντα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας. Μέσα στο προσωπικό του αεροπλάνο, στις 3 Δεκεμβρίου, ενώ πετούσε προς το Ανατολικό Μέτωπο, ο Χίτλερ είχε υπαγορεύσει, ένα διάταγμα τριών σε­ λίδων προς τον Υπουργό Ανεφοδιασμού και Πολεμοφοδίων Fritz Todt, με το οποίο διέτασσε την απλοποίηση και την αύξηση της παραγωγής όπλων382. Βασικά, η μελλοντική βιομηχανία όπλων θα έπρεπε να συγκε­ ντρωθεί στα πιο παραγωγικά εργοστάσια, που θα κατασκεύαζαν τυπο­ ποιημένα κι όχι πολύπλοκα όπλα με το σύστημα μαζικής παραγωγής. Ο Todt επέφερε μια ριζική μεταρρύθμιση στη δομή της πολεμικής βιο­ μηχανίας. Στις 10 Ιανουαρίου 1942, ο Χίτλερ διέταξε τη βιομηχανία να ξαναρχίσει να ικανοποιεί κατά προτεραιότητα τις ανάγκες του Στρατού, σε βάρος της Λουφτβάφε και του Ναυτικού (παρ’ όλο που «ο ι μακρο­ πρόθεσμοι αντικειμενικοί στόχοι παρέμεναν αναλλοίωτοι», π.χ. η εστία­ ση της μαχητικής προσπάθειας των δύο τελευταίων Όπλων θα ήταν πά­ ντα κατά των Δυτικών Συμμάχων). Αργότερα τον Ιανουάριο, ο Todt π ε­ ριέγραψε στον Χίτλερ τις μεταρρυθμίσεις που είχε σκοπό να κάνει - τα συνδικάτα των εργοστασίων όπλων θα επέβλεπαν τα ίδια τους τα προ­ γράμματα παραγωγής και θα εφαρμοζόταν ένα σύστημα «συμβολαίων σταθερών τιμών». Στις 7 Φεβρουάριου, ο Todt δείπνησε μαζί του και γύ­ ρω στις 9.45' π.μ. το άλλο πρωί, ήταν νεκρός. Το καρβουνιασμένο πτώ­ μα του βρέθηκε στα συντρίμμια του αεροπλάνου του που έπεσε κατά την απογείωσή του από το Ράστενμπουργκ. Ο Χίτλερ λυπήθηκε βαθιά γι’ αυτήν την απώλεια. Διέταξε το Υπουρ­ γείο Αεροπορίας να σχεδιάσει ένα «μαύρο κ ο υ τί»383 για μελλοντική εγκατάσταση στα αεροπλάνα, προκειμένου να καταγράφονται οι αιτίες

620

DAVID IRVING

οποιουδήποτε ατυχήματος. Ο Χίτλερ επέστρεψε στο Βερολίνο για την κηδεία του Todt. Οι ώρες αυτές υπήρξαν μεγαλειώδεις. Καθώς το τρένο του έφτανε στην πρωτεύουσα του Ράιχ, τα θωρηκτά του βρίσκονταν στο Αγγλικό Κανάλι. Το μεσημέρι θα περνούσαν τα Στενά του Ντόβερ. Στην Άπω Ανατολή, η τελική έφοδος των Ιαπώνων στη Σιγκαπούρη, αυτό το προπύργιο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, είχε μόλις αρχίσει. Όλα έδ ει­ χναν πως είχε έρθει και το τέλος της Ινδίας. ΤΙΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ώρες της 13 Φεβρουάριου, η στρατηγική αποχώρηση του

Γερμανικού Στόλου από τον Ατλαντικό προς βορειότερα ύδατα είχε ολο­ κληρωθεί επιτυχημένα. Το Scharnhorst είχε φτάσει στο Βίλχελμσχαφεν, παρά τις ζημιές που είχε υποστεί από δυο νάρκες. To Gneisenau έφτασε στο Κίελο, κι αυτό με ζημιές από μια νάρκη. Το Prinz Eugen είχε περάσει χωρίς μια γρατσουνιά. Στις αερομαχίες, οι Βρετανοί είχαν χάσει 20 βομβαρδιστικά, 16 μαχητικά και 6 τορπιλοφόρα αεροπλάνα, ενώ ο Adolf Galland είχε χάσει μόνον 7 μαχητικά. Οι Times του Λονδίνου σχολίαζαν: «Τίποτα το πιο ταπεινωτικό για την υπερηφάνεια του στόλου μας δεν είχε συμβεί από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα». Ο Χίτλερ -που «έτρεμε για την ασφάλεια των πλοίων μας», όπως κατέγραφε ο Γκαίμπελς- ανάσανε πάλι τώρα. Την άλλη μέρα, ο Χίτλερ μίλησε σε 10.000 νέους ανθυπολοχαγούς που είχαν συγκεντρωθεί στο Μέγαρο Αθλημάτων του Βερολίνου. Οι φωτο­ γραφίες τον δείχνουν να κοιτάζει αυστηρά μπροστά, σφίγγοντας το ανα­ λόγιο κι έχοντας δεξιά κι αριστερά του τους Κάιτελ, Milch και Χίμλερ. Καθώς έφευγε από την εξέδρα, ουρανομήκεις ζητωκραυγές ξέσπασαν και 10.000 νεαρές φωνές έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. Το άλλο βράδυ, το τρένο τον έφερνε πάλι στο Στρατηγείο του, στην Ανατολική Πρωσία. Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Ρίμπεντροπ έφτασε με την είδηση ότι ο Τσώρτσιλ είχε μόλις αναγγείλει από το ραδιόφωνο την πτώ­ ση της Σιγκαπούρης. Ύστερα, ο Ναζί Υπουργός Εξωτερικών υπαγόρευσε στην φροϋλάιν Schroeder ένα κακεντρεχές προσχέδιο ανακοινωθέντος για να δημοσιευτεί στις εφημερίδες το επόμενο πρωί. 0 Χίτλερ κούνησε το κεφάλι του και συμβούλευσε τον Ρίμπεντροπ: «Π ρέπει να σκεπτόμαστε με προοπτική αιώνων. Ποιος ξέρει αν, στο μέλ­ λον, ο Κίτρινος Κίνδυνος, δεν θα είναι ο μεγαλύτερος για μα ς;» Κι έσχι­ σε στα δυο το έγγραφο με το ανακοινωθέν.384

Ο Λ Ο ΓΟ Σ ΤΟ Υ ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΝΑΙ Ν Ο Μ Ο Ι

Ο ΠΡΩΤΟ ε ξ α μ η ν ο του 1942 έφερε και πάλι την Σοβιετική Ένωση στα πρόθυρα της ήττας. Η αυτοπεποίθηση των Γερμανών στρατιωτών ε ί­ χε αποκατασταθεί: με την ενθάρρυνση του Φύρερ είχαν ξεπεράσει τον τρόμο του ρωσικού χειμώνα που είχε καταβάλει ακόμη και τον Ναπολέοντα. Στα τέλη Φεβρουάριου, οι ξένοι διπλωμάτες στο Βερολίνο πληροφορήθηκαν ότι ο Φύρερ είχε τώρα αποφασίσει να πολεμήσει ως το πικρό τέλος.385 Στην αρχή, όπως περιγράφει πολύ ζωντανά η γραμματέας του, η ατμόσφαιρα στο Στρατηγείο του μετά την επιστροφή από το Βερολίνο ήταν μελαγχολική. «Μ ετά από δυο ημέρες κάπως πιο ζεστού καιρού, η θερμοκρασία έπεσε πάλι, ξαφνικά», έγραφε στις 27 Φεβρουάριου 1942. « 0 Αρχηγός είναι συνέχεια κατάκοπος, αλλά αρνείται να πάει στο κρε­ βάτι κι αυτό είναι συχνά βασανιστικό για μας τους υπόλοιπους. Συνηθί­ ζαμε να βάζουμε στο γραμμόφωνο δίσκους τα περισσότερα βράδια, κι ύστερα να αφηνόμαστε στις προσο^πικές μας σκέψεις. Αλλά μετά τον άτυχο θάνατο του Todt, οι μουσικές μας αυτές βραδιές αραίωσαν πολύ και καθώς η συντροφιά την ώρα του τσαγιού αποτελείται πάντα από τα ίδια πρόσωπα, δεν υπάρχει κανένας εξωτερικός ερεθισμός και κανένας μας δεν έχει πια κάποια προσωπική εμπειρία να διηγηθεί, οπότε οι συ­ ζητήσεις είναι συχνά βαρετές και, το λιγότερο, αδιάφορες... Υπάρχει επ ί­ σης ένα “ σκωτσέζικο τ ε ρ ιέ ” αλλά είναι ελάχιστα δημοφιλές, καθώς είναι πεισματάρικο και καπριτσιόζικο, χώρια που ο Αρχηγός λέει πως μοιάζει με χοντρή βούρτσα για το πάτωμα και δεν δέχεται ποτέ να τον φωτο­ γραφίσουν μαζί του». Η υγεία του Χίτλερ είχε καταβληθεί από τον χειμώνα, αλλά δεν επέ­ τρεπε στον εαυτό του να αναπαυτεί. Τον Δεκέμβριο είχε παραπονεθεί στον Χάλντερ: «Εσείς οι θαυμαστοί στρατηγοί παίζετε μπάλα μόνο όταν όλα πάνε καλά. Μα από τη στιγμή που σκληραίνουν τα πράγματα, μου

Τ

622

DAVID IRVING

αναφέρετε αρρώστιες ή με απειλείτε με παραιτήσεις!»Έδωσε διαταγή για μια σειρά συλλήψεων. Στις 8 Μαρτίου ο στρατιωτικός υπασπιστής του Engel ειδοποιούσε τον Reichsführer των SS: «Ο Φύρερ διέταξε να συλληφθούν ο Oberrat (διευθύνων σύμβουλος) των Σιδηροδρόμων του Ράιχ Landenberger και ο σύμβουλος Hahn.... να συλληφθούν. Και οι δυο τους κατηγορούνται για σοβαρή ανικανότητα για τις θέσεις που κατείχαν κατά τη διάρκεια της ανατολικής εκστρατείας (ως υπεύθυνοι διοίκησης της Στρατιωτικής Σιδηροδρομικής Διεύθυνσης, στο Κέντρο και στο Νότο)».·386 0 dr. Morell πρόσθετε μια όλο και μεγαλύτερη ποικιλία φαρμάκων στο προσωπικό φαρμακείο του Φύρερ. Παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες, όμως, οι επισκέπτες στο Ράστενμπουργκ εκείνη την άνοιξη έβρισκαν τον Χίτλερ γκρίζο, ασθενικό και δίχως ζωντάνια. Στον Γκαίμπελς εμπιστεύ­ τηκε ότι υπέφερε από κρίσεις ζάλης. « 0 Φύρερ μου περιέγραψε», έγρα­ φε ο Γκαίμπελς, μετά από μια συνομιλία που είχε μαζί του στις 19 Μαρ­ τίου, «πόσο κοντά είχαμε φτάσει μέσα στους προηγούμενους λίγους μή­ νες σε έναν Ναπολεόντειο χειμώνα... 0 κύριος υπεύθυνος για όλα αυτά ήταν ο Μπράουχιτς. 0 Φύρερ μιλά μόνο περιφρονητικά γι’ αυτόν: ένας άχρηστος, ένας δειλός κι αποτυχημένος φουκαράς, ανίκανος ακόμη και να αντιληφθεί τι συμβαίνει, πολύ περισσότερο να τα βγάλει πέρα. Με τη μόνιμη παρέμβαση και ανυπακοή του οδήγησε σε ναυάγιο όλο το σχέδιο της εκστρατείας στα ανατολικά που είχε ετοιμάσει με κρυστάλλινη κα­ θαρότητα ο Φύρερ... 0 Φύρερ δεν σκόπευε ποτέ στην κατάληψη της Μόσχας. Ήθελε να αποκόψει τον Καύκασο [από την υπόλοιπη Ρωσία], χτυπώντας έτσι το σοβιετικό σύστημα στο πιο ευάλωτο σημείο του. Αλλά ο Μπράουχιτς και το Γενικό Επιτελείο Στρατού ήξεραν καλύτερα: ο Μπράουχιτς συνέχιζε να σφυροκοπάει την Μόσχα. Ήθελε νίκη γοήτρου, αντί για μια πραγματική νίκη». ΣΧΕΤΙΚΑ με την επικείμενη γερμανική επίθεση προς τα ανατολικά, ο Χίτλερ είχε και πάλι συντάξει έναν σαφή κατάλογο προτεραιοτήτων. Αυ­ τήν τη φορά, ο στρατηγός Χάλντερ τις δέχτηκε έτσι όπως του τις έθεσε ο Χίτλερ σε μια σύσκεψη στις 28 Μαρτίου 1942. Η κύρια θερινή επίθεση, η Επιχείρηση μ π λ ε , θα ξεκινούσε με την κατάληψη του Βορονέζ, πάνω στον Ντον. Ύστερα, τα στρατεύματα θα στρέφονταν νοτιοανατολικά προς τα κάτω, στον Ντον και προς το Στάλινγκραντ, σκάβοντας χαρακώ­ ματα κατά μήκος του ποταμού για χειμερινή εγκατάσταση. 0 Χίτλερ ήλπιζε ότι νωρίς τον Σεπτέμβριο θα είχαν φτάσει στα Όρη του Καυκάσου. Ανάλογα με τις νίκες του καλοκαιριού, θα αποφάσιζε αργότερα ποιες επιχειρήσεις θα αναλάμβανε στο κέντρο κι ενάντια στο Λένινγκραντ. Μετά την ήττα των κυρίων Στρατιών του Στάλιν, ο Χίτλερ προγραμμάτι­ ζε να οικοδομήσει ένα τεράστιο Ανατολικό Τείχος πέρα από το οποίο θα μπορούσε να εξαπολύσει έναν Εκατονταετή Πόλεμο, ενάντια στα σκόρ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

623

πια κατάλοιπα των μπολσεβικικών δυνάμεων. «Η Ρωσία θα είναι τότε για μας ό,τι η Ινδία για τους Βρετανούς», είπε στον Γκαίμπελς. Ήδη, η Σοβιετική Ένωση είχε χάσει τα ορυχεία σιδήρου στο Κριβόι Ρογκ και του μαγνησίου στο Νικοπόλ. Η θωράκιση των μελλοντικών ρω­ σικών αρμάτων μάχης θα ήταν, κατά συνέπεια, φτωχής ποιότητας. Αλλά, αν η Επιχείρηση ΜΠΛΕ πετύχαινε, ο Στάλιν δεν θα είχε ούτε ανθρακίτη για τα μαγειρεία του,387 αλλά ούτε και πετρέλαιο. Όταν το Γενικό Ε π ιτε­ λείο Ναυτικού επέμεινε υποστηρίζοντας την κατάληψη της Διώρυγας του Σουέζ από τον Ρόμελ, ο Χάλντερ απάντησε εκνευρισμένος: «Η επιχείρη­ ση του Καυκάσου εξακολουθεί να είναι απολύτως ζωτική για τον ανεφο­ διασμό μας σε πετρέλαιο». Υποστήριξε ότι μόνο μια νίκη στον Καύκασο θα εξασφάλιζε την τελική επιβίωση του Ράιχ σε αυτό τον πόλεμο. Τα λό­ για του Χάλντερ αναφέρονται από τον αξιωματικό-ναυτικό σύνδεσμό του σε ένα έγγραφο των αρχείων του Γερμανικού Ναυαρχείου.388 Μετά τον πόλεμο, αυτός ο αξιωματικός και διάφοροι επικεφαλής τμημάτων, όπως ο στρατηγός Adolf Heusinger, ισχυρίστηκαν ότι αντιτίθεντο ομόφω­ να στην εκστρατεία κατά του Καυκάσου. Οι Βρετανοί βοηθούσαν την Ρωσία εντείνοντας τον από αέρος πόλεμο, τον Μάρτιο του 1942. Τη νύχτα της 3 Μαρτίου, τα αεροπλάνα της RAF έριξαν πάνω από 450 τόνους βόμβες σε ένα πολεμικό εργοστάσιο του Παρισιού, σκοτώνοντας 800 Γάλλους πολίτες. Ο Χίτλερ διέταξε τη Λουφτβάφε να εκτελέσει μια άμεση επιδρομή αντιποίνων σε κάποιο βρετανι­ κό στόχο, αλλά λίγες ημέρες αργότερα ανέστειλε τη διαταγή εξηγώντας στον Jeschonnek ότι ήθελε να αποφύγει το ενδεχόμενο αεροπορικών επ ι­ δρομών σε γερμανικές πόλεις. Εξάλλου, η Λουφτβάφε ήταν ανίκανη να διεξαγάγει ανάλογες επιδρομές εξουθένωσης σε αγγλικές πόλεις. Μια εβδομάδα αργότερα, μια δύναμη από 200 βομβαρδιστικά της RAF, φορ­ τωμένα κυρίως με εμπρηστικές βόμβες, κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τη μεσαιωνική πόλη της Βαλτικής Λιούμπεκ αφήνοντας 320 νεκρούς κάτω από τα ερείπια. Αυτήν τη φορά, ο Χίτλερ διέταξε επιδρομές αντιποίνων σε αγγλικές πόλεις που θα επιλέγονταν σύμφωνα με την μειωμένη αμυ­ ντική δυνατότητά τους και την πολιτιστική αξία τους - τα ίδια δηλαδή κριτήρια που είχε υιοθετήσει κι ο Τσώρτσιλ. Το Λονδίνο είχε εξαιρεθεί ρητά από την επιδρομή αυτή. Ήταν ένας ολωσδιόλου ανήθικος τρόπος σκέψης, μια και οι δυο αντίπαλοι ηγέτες ήταν καλά οχυρωμένοι στις αντίστοιχες πρωτεύουσές τους επιφέροντας πλήγματα στους αθώους πο­ λίτες, ο ένας του άλλου. Πόση ευχαρίστηση θα έπρεπε να είχε νιώσει ο Στάλιν, που «σκεπτόταν με προοπτική αιώνων»! Οι Βρετανοί δεν είχαν άλλη εναλλακτική λύση προς το παρύν. Ωστό­ σο, η διορατική στρατηγική αίσθηση του Χίτλερ τον προειδοποίησε, αργά τον Μάρτιο, ότι το Χερβούργο και οι χερσόνησοι της Βρέστης θα μπο­ ρούσαν να γίνουν στόχοι μιας εισβολής των Συμμάχων. Στις 27 Μαρτίου

624

DAVID IRVING

διέταξε να κινηθούν «αμέσω ς» όλες οι διαθέσιμες εφεδρείες στην περιο­ χή δυτικά της Καέν και του Σαιν-Ναζέρ, κι έδωσε εντολές να ενισχυθεί εξαιρετικά η βάση υποβρυχίων του Σαιν-Ναζέρ. Το άλλο πρωί κιόλας, οι Βρετανοί εξαπέλυσαν μια επιδρομή κομάντο στη βάση. Το ηλικιωμένο αντιτορπιλικό Campbeltown, συνοδευόμενο από τορπιλακάτους και μηχα­ νοκίνητα αποβατικά φορτωμένα με κομάντο, μπήκε στη βάση πριν ξημε­ ρώσει. Έσπασε τις πύλες της τεράστιας δεξαμενής κι εγκαταλείφθηκε εκεί όπως ήταν. Οι Γάλλοι λιμενεργάτες κι επιστάτες συγκεντρώθηκαν όλο περιέργεια γύρω από το προσαραγμένο πολεμικό στις 11.45' π.μ., όταν το φορτίο του με εκρηκτικά ανατινάχτηκε σκοτώνοντας εξήντα από αυτούς.389 Πάνω από 140 Βρετανοί συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Οι ανακριτικές εκθέσεις που υποβλήθηκαν στον Χίτλερ,390 απέδειξαν ότι οι άνδρες αυτοί ήταν η αφρόκρεμα των δυνάμεων του Τσώρτσιλ. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν πίστευαν πια ότι η Βρετανία θα κέρδιζε τον πόλεμο, αλλά ένιωθαν ότι αυτός ο πόλεμος «απλά θα ξέφτιζε». Είπαν ότι η προπα­ γάνδα του Γκαίμπελς σε αγγλική γλώσσα είχε απήχηση σε ένα πλατύ κοινό. «Όλοι μας συμπαθούμε τους Γερμανούς», έλεγε ένας Βρετανός ταγματάρχης. «Απλούστατα, είμαστε σίγουροι ότι ο Χίτλερ προγραμμα­ τίζει να κατακτήσει τον κόσμο». Όταν του είπαν ότι ο Χίτλερ δεν είχε καθόλου βλέψεις κατά της Βρετανίας, ο ταγματάρχης αυτός λέγεται ότι αναφώνησε: «Τ ότε γιατί δεν τα λέτε αυτά στην Κυβέρνηση και στον λαό μας; θα ήμουν πρόθυμος να πάω στην Βρετανική Κυβέρνηση και να τους πω ποιοι είναι οι όροι σας για ειρήνη. Και σας δίνω τον λόγο μου ότι θα επιστρέψω πάλι εδώ, ως αιχμάλωτός σας. Αλλά για όνομα του Θεού, κάντε το τώρα, πριν σκοτωθούν κι άλλες εκατοντάδες χιλιάδες κι από τις δυο πλευρές, ως θυσία στις μάχες του καλοκαιριού!» Ο ΧΙΤΛΕΡ ήταν τώρα 53 χρονών. Την ημέρα των γενεθλίων του έλαβε επιστολές από την Εύα Μπράουν και τη μητέρα της, τις αδελφές του Angela και Paula. Τους απάντησε στέλνοντας τους ζαμπόν που μόλις είχε λάβει από έναν Ισπανό θαυμαστή του, συμβουλεύοντας τες να το μαγει­ ρέψουν καλά πριν το καταναλώσουν. Ο Ραίντερ, ο Γκαίρινγκ, ο Milch, ο Ρίμπεντροπ κι ένα πλήθος άλλοι κατώτεροι αξιωματούχοι ήταν οι συν­ δαιτυμόνες του στο γεύμα γενεθλίων που παρατέθηκε στην τραπεζαρία, η οποία στολίστηκε με τραπεζομάντιλα και λουλούδια. Οι επιτελείς αξιωματικοί και το προσωπικό φιλεύτηκαν με ένα ποτήρι αφρώδους οί­ νου Piesporter Gold -tropfchen και με φλιτζάνια πραγματικού καφέ. Μετά το γεύμα, ακολούθησε το πραγματικό δώρο γενεθλίων - επέδειξαν στον Χίτλερ τα δυο πρώτα άρματα μάχης Tiger. Στα ανατολικά, οι δρόμοι και τα χωράφια στέγνωναν. Το χιόνι είχε λιώσει σχεδόν παντού. Ποτέ στη ζωή του ο Χίτλερ δεν είχε λαχταρήσει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

625

τόσο έντονα τον ερχομό της άνοιξης. Δεν ήθελε να ξαναδεί χιόνι. Του ε ί­ χε κοστίσει έξι ολόκληρους μήνες από αυτά τα πολύτιμα τελευταία του χρόνια. Η όλο ένταση ζωή στα καταλύματα της Ανατολικής Πρωσίας είχε υπονομεύσει τις δυνάμεις του. Οι πρώτες λευκές τρίχες είχαν εμφανιστεί στα μαλλιά του. Καθώς οι γιατροί του είχαν συστήσει τη μοναξιά του Μπέργκοφ, ζήτησε από τον Ρίμπεντροπ να κανονίσει μια άμεση συνά­ ντηση με τον Μουσολίνι. Το τρένο του Χίτλερ έφυγε από τη Φωλιά του Λύκου αργά το βράδυ στις 24 Απριλίου για το πρώτο στάδιο του μεγάλου ταξιδιού προς την Βαυαρία. Το ακολουθούσε το εξίσου εντυπωσιακό τρένο του Ρ ίμπ ε­ ντροπ. «Ε ίνα ι θαύμα που ο Υπουργός Εξωτερικών επιτρέπει σε κάποιον να προηγείται από αυτόν», αστειεύτηκε ο Χίτλερ. Στο Βερολίνο έπρεπε να μιλήσει στο Ράιχσταγκ και να ζητήσει από τους βουλευτές εξουσίες που θα εξουδετέρωναν οριστικά αυτούς τους νομικούς του Υπουργείου Δικαιοσύνης που μπλέκονταν στα πόδια του. Έ δειξε το σχετικό διάταγμα στον Hans Lammers, τέσσερις ώρες πριν αρ­ χίσει την ομιλία του, στις 26 Απριλίου. 0 Lammers πρότεινε ότι θα αρκούσε η διά βοής έγκριση από τους βουλευτές. 0 Γχαίρινγκ μετά την ομιλία του Χίτλερ, ως Πρόεδρος του Ράιχσταγκ, θα ενέκρινε επίσημα τον νόμο. Τα πρακτικά του Ράιχσταγκ δείχνουν τον Χίτλερ να κραυγάζει: Ωστόσο, περιμένω ένα πράγμα: το έθνος να μου δώσει το δικαίωμα να αναλάβω άμεση δράση, με όποιον τρόπο κρίνω εγώ σωστό, κάθε φορά που δεν συναντώ την άνευ όρων υπακοή που απαιτείται για την εξυπηρέτηση ενός μεγάλου σκοπού. Αυτό είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για μας. ( Π α ρα τεταμένα χειροκροτήματα). Τόσο στο μέτωπο όσο κι εδώ στην πατρίδα, στις μετα­ φορές, στις δημόσιες υπηρεσίες και στα δικαστήρια πρέπει να ισχύει υπακοή σε μια μόνο ιδέα, συγκεκριμένα στην ιδέα του αγώνα για τη νίκη. (Θυελλώδη χειροκροτήματα). Ας μη μου κάνει λοιπόν, από δω και πέρα, κανένας κήρυγ­ μα περί δικαίως κεκτημένων δικαιωμάτων.* Ας καταλάβουν ξεκάθαρα όλοι ότι τώρα πια υπάρχουν μόνον καθήκοντα.

Στις 4 και 25' μ.μ., όταν η συνεδρίαση τελείωσε -κ ι αυτή ήταν η τελευ­ ταία φορά που θα συνεδρίαζε το Ράιχσταγκ-391 ο λόγος του Αδόλφου Χίτλερ ήταν πια ο Νόμος. Κατά την πρώτη σύσκεψη με τον Μουσολίνι στο Κλεσχάιμ, κοντά στο Σάλτσμπουργκ, ο Χίτλερ είχε περιγράψει με αισιοδοξία την στρατηγική κατάσταση στη Ρωσία. Υποσχέθηκε ότι το 1943 η συγκομιδή σιτηρών στην Ουκρανία θα έφτανε σε 7.000.000 τόνους τουλάχιστον. Και οι δυο συμφώνησαν ότι ήταν ανάγκη να προσέχουν την Γαλλία. * Σ.τ.Σ.: Μια αναφορά στην προσφυγή στη δικαιοσύνη του στρατηγού Hoepner.

626

DAVID IRVING

Στην άλλη άκρη όμως της Μεσογείου, η Τουρκία, αργά αλλά σίγουρα, βάδιζε προς το στρατόπεδο του Άξονα,392 έστω και μόνον ωθούμενη από το μίσος της κατά των Ρώσων. Υπήρχαν πλήθος αποδείξεων σχετικά με αυτό. Η Τουρκία είχε επιβάλει πρόσφατα ένα βαρύ πρόστιμο στον Β ρε­ τανό επιτετραμμένο στη Βουλγαρία, γιατί οι αποσκευές του είχαν μυστηριωδώς -κα ι εντελώς αντιδιπλωματικά- τιναχτεί στον αέρα σε ένα ξενοδοχείο της Κωνσταντινούπολης. Η δεύτερη συνάντηση των δυο δικτατόρων πραγματοποιήθηκε στο Μπέργκοφ. Οι Ιταλοί ασκούσαν πιέσεις για μια γρήγορη κατάληψη της Μάλτας, ενώ ο Χίτλερ αντιμετώπιζε απεχθώς αυτήν την επιχείρηση, όχι μόνο επειδή θα ήταν μια κυρίως ιταλική επιχείρηση (κι επομένως, κατά τη γνώμη του, καταδικασμένη σε ατιμωτική αποτυχία), αλλά κι επειδή ισχυριζόταν ότι ο πόλεμος μπορούσε να κερδηθεί μόνο στα ανατολικά. Το πολεμικό θέατρο της Μεσογείου ήταν δευτερεύουσας σημασίας, μόνο για να υπονομευτούν οι εχθρικές δυνάμεις.393 Από σεβασμό προς τη συμμαχία, ο Χίτλερ παρίστανε ότι δήθεν ενδιαφερόταν για τις ανάγκες της Επιχείρησης ΗΡΑΚΛΗΣ: από τις 2 Απριλίου, γερμανικά και ιταλικά σμήνη βομβαρδιστικών είχαν αρχίσει το ανελέητο σφυροκόπημα της Μάλτας, ως προετοιμασία μιας εισβολής. Στα μέσα Απριλίου, ο Χίτλερ συμφώνησε επίσης να διαθέσει γερμανικές δυνάμεις αλεξιπτωτιστών για την πιθανή εισβολή, εκτός αν στο μεταξύ οι Βρετα­ νοί τον αιφνιδίαζαν με εαρινές επιχειρήσεις στην Νορβηγία ή την Γαλλία. Ήθελε να αρχίσει η επίθεση του Ρόμελ στην Βόρεια Αφρική πριν προφτάσουν οι Βρετανοί να αρχίσουν τη δική τους. Δεδομένης της περιορι­ σμένης αεροπορικής ισχύος του Άξονα στην Μεσόγειο, η Επιχείρηση ΗΡΑ­ ΚΛΗΣ θα έπρεπε να αναβληθεί, τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει η επίθεση του Ρόμελ. Έτσι, στις αρχές Μαΐου, το OKW αποφάσισε ότι ο Ρόμελ θα έπρεπε να αρχίσει την επίθεσή του στα τέλη του μηνός, ενώ η Επιχείρηση ΗΡΑ­ ΚΛΗΣ θα μετατίθετο για τα μέσα Ιουλίου ή τα μέσα Αυγούστου. Οι ου­ σιαστικοί αντικειμενικοί σκοποί της επίθεσης του Ρόμελ ήταν επίσης θέ­ μα διαφωνίας: οι Ιταλοί τον ήθελαν να σταματά σε μια γραμμή μεταξύ του Σολούμ και της διάβασης Χαλφάγια, ενώ ο Χίτλερ ήθελε την Αίγυ­ πτο. Μια έκθεση από την Φινλανδία υποστήριζε ότι το 90 τοις εκατό του αιγυπτιακού πληθυσμού έτρεφε αντιβρετανικά αισθήματα, οπότε ήταν «ώριμο για επανάσταση» κατά την άποψη του Χίτλερ. Η ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ πληροφοριών στο μυαλό του Χ ίτλερ ήταν κάτι

πρωτοφανές, αλλά και αναγκαίο, αν έπρεπε να διατηρηθεί στην εξουσία ως Φύρερ. Ο πρεσβευτής Hewel αναφέρει ότι πάνω από 1.100 διαφορε­ τικά διπλωματικά έγγραφα πέρασαν από τα χέρια του Χίτλερ μέσα στο 1941. Στις αρχές Απριλίου του 1942 του είχαν ήδη υποβληθεί κι άλλα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

627

800, ίσως και παραπάνω. Τώρα, ως Ανώτατος Διοικητής του Στρατού, ο Χίτλερ ανέλαβε έναν φόρτο εργασίας που θα συνέτριβε πολλούς άλλους. Είναι πιθανόν να μην μάθουμε ποτέ όλα τα στοιχεία των μυστικών πληροφοριών πάνω στα οποία ο Χίτλερ βάσιζε τις αποφάσεις του. Λίγες εβδομάδες πριν, η αρμόδια υπηρεσία του είχε αρχίσει να υποκλέπτει ακροάσεις από την παγιδευμένη ραδιοτηλεφωνική σύνδεση μεταξύ Λον­ δίνου και Ουάσινγκτον, και μια συνεχής ροή τηλεφωνικών δελτίων έφτα­ ναν στον Χίτλερ μέσω του Χίμλερ, από τον Μάρτιο του 1942.394 Σε αυτά περιλαμβάνονταν οι άκρως απόρρητες συνομιλίες μεταξύ Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ. (Δυστυχώς, τα δελτία αυτά εξαφανίστηκαν αργότερα, είτε κα­ τά τη διάρκεια του πολέμου, είτε μετά.) Αποκρυπτογραφημένα εμπιστευτικά τουρκικά και γιουγκοσλαβικά τηλεγραφήματα από τη σοβιετική πρωτεύουσα βοήθησαν τον Χίτλερ να παρακολουθήσει τις εκτιμήσεις που έκανε ο Στάλιν σχετικά με την επ ι­ κείμενη γερμανική επίθεση - η πρόθεση του Χίτλερ ήταν να προσποιηθεί ότι προετοιμαζόταν να επαναλάβει την προέλασή του κατά της Μόσχας. Τα αποκρυπτογραφημένα αμερικανικά τηλεγραφήματα από Κάιρο προς Ουάσινγκτον395 έλεγαν ακόμη περισσότερα: τον Φεβρουάριο, οι Ιταλοί αποκρυπτογράφησαν ένα, σύμφωνα με το οποίο η Ουάσινγκτον ζητούσε πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες εισβολής στην βορειοδυτική Αφρική. Στα τέλη Απριλίου, το Κάιρο ακούστηκε να πληροφορεί την Ουάσινγκτον για την κρίσιμη κατάσταση που επικρατούσε στην Μάλτα: αντιαεροπορικά πυρομαχικά έπρεπε να σταλούν εκεί και δεν υπήρχε βενζίνη για τα αυτοκίνητα. Άλλα αμερικανικά μηνύματα πρόδιδαν την ισχύ και τη διάταξη των στρατευμάτων που θα αντιμετώπιζαν τον Ρόμελ. Από πιο ορθόδοξες διπλωματικές πηγές, ο Χίτλερ άκουσε τις πρώτες φήμες για μια αμφίβια εισβολή στην Γαλλία από δυνάμεις του ναυάρχου Mountbatten. Η πιο ζημιογόνα όμως για τους Συμμάχους πληροφορία ήταν η επιβεβαίωση που ξεστόμισε ο Τσώρτσιλ -ο οποίος προφανώς είχε ξεχάσει τα συνθήματα που κυκλοφορούσε κατά τον πόλεμο, ότι «κα ι οι τοίχοι έχουν α υτιά »- πως οι τρομερές απώλειες του Ναυτικού είχαν φ έ­ ρει την Βρετανία «πιο κοντά από άλλη φορά στο χείλος του γκρεμού από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος». Αυτή η δήλωση έφτασε ως τον Χίτλερ μέσω Ισπανίας και τον ενθάρρυνε να αυξήσει τις επιθετικές του ενέργειες με υποβρύχια και με τη Λουφτβάφε κατά των νηοπομπών του Ατλαντικού και της Αρκτικής. Την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου, η νηοπομπή PQ 16 προς την Βόρεια Ρω­ σία δέχτηκε επίθεση: 7 πλοία βυθίστηκαν, με 32.400 τόνους εφόδια, όπου συμπεριλαμβάνονταν 147 άρματα μάχης, 77 αεροσκάφη και 770 μηχανοκίνητα. Κάθε βυθιζόμενο πλοίο των Συμμάχων περιόριζε την απειλή Δευτέρου Μετώπου.

628

DAVID IRVING

Μέσα στον Μάιο του 1942, τα στρατεύματα του Χίτλερ ξανάπαιρναν τη στρατηγική πρωτοβουλία στα ανατολικά. Μόνον η διογκούμενη απει­ λή των παρτιζάνων που μάχονταν στα μετόπισθεν της Ομάδας Στρατιών Κέντρου του Kluge, αποτελούσε εστία ανησυχίας. Στα μάτια πολλών Γερμανών είχε χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία - να πάρουν με το μέρος τους, τουλάχιστο τους παραδοσιακά αντισοβιετικούς Ουκρανούς. Αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα του Reichenau προς τον Χίτλερ, πριν πεθάνει τον Ια­ νουάριο του 1942. Την ίδια συμβουλή του είχαν δώσει ο Γκαίμπελς και ιδιαιτέρως, ο Rosenberg. 0 Rosenberg είπε με πικρία στον Χίτλερ, στις 8 Μα'ίου ότι αν έδ ει­ χναν περισσότερο τακτ, οι Ρώσοι εργάτες θα προσέρχονταν εθελοντικά στο πλευρό τους. Αλλά αφού τους μεταχειριζόταν σαν σκλάβους, ο Sauckel -ο δικτάτορας του Χίτλερ για την εργατική δύναμη- οδηγούσε απλούστατα ορδές Ρώσων στα δάση, ενισχύοντας με νέες δυνάμεις τα παρτιζάνικα στρατεύματα. Ο Gauleiter Eric Koch, ο Επίτροπος του Ράιχ στην Ουκρανία, ήταν ακόμη χειρότερος από τον Sauckel και ο Rosenberg δεν μπορούσε πια να τον ελέγξει. «Ξέρω ότι συνηθίζαμε να λέμε πως οι Σλάβοι χρειάζονται γερό μαστίγωμα», είπε ο Rosenberg, αλλά μερικοί Γερμανοί στην Ουκρανία -συνέχισε παραπονούμενος- το εξέλαβαν αυτό στην κυριολεξία και κυκλοφορούσαν με ένα μαστίγιο στο χέρι. Αυτό έθι­ ξε καίρια την υπόληψη των Ουκρανών. Στον Χίτλερ άρεσε η ιδέα να χρησιμοποιηθούν Ρώσοι αιχμάλωτοι για να βοηθήσουν στην καταπολέμη­ ση των παρτιζάνων, αλλά κανένας -κα ι σίγουρα όχι ο Rosenberg- δεν μπόρεσε να τον πείσει να συγκροτήσει τουλάχιστο μια Ρωσική Κυβέρνη­ ση «αχυρανθρώπων» στις κατεχόμενες περιοχές. Το Γερμανικό Επιτελείο Στρατού πρότεινε να επιτρέψει ο Χίτλερ τη χρήση δηλητηριωδών αερίων στη μάχη κατά των παρτιζάνων, ώστε να αντιμετωπιστεί έτσι ο παράνομος πόλεμος με παράνομα μέσα. 0 Χίτλερ δεν θέλησε ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο. Παρομοίως, απαγόρευσε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού να μελετήσει το θέμα του βιολογικού πολέμου, παρά μόνο για καθαρά αμυντικούς σκοπούς. Φαίνεται πως οι εφιαλτικές εμπειρίες που είχε ζήσει κι ο ίδιος από τα αέρια αυτά κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον έκαναν να αρνείται ολοκληρωτικά τη χρήση τους ως το τέλος. Παρ’ όλο που οι Βρετα­ νοί χρησιμοποιούσαν (παράνομα) φώσφορο στις βόμβες τους, ο Χίτλερ απαγόρευσε τη χρήση του στη Λουφτβάφε, επειδή οι αναθυμιάσεις του ήταν δηλητηριώδεις. Καθώς οι Γερμανοί επιστήμονες είχαν τελειοποιήσει τα αέρια που δρούσαν στο νευρικό σύστημα (Sarin και Tabun) σε υψηλό βαθμό, άγνωστα στους Συμμάχους, αυτές οι κατά τα άλλα ανεξήγητες απαγορεύσεις δεν έμειναν δίχως επιπτώσεις για την πολεμική του προ­ σπάθεια. Στα μέσα Απριλίου, ο Χίτλερ κάλεσε τον συνταγματάρχη Lahousen,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

629

τον επικεφαλής ανατρεπτικών επιχειρήσεων και σαμποτάζ της Άμπβερ του Κανάρη, για να μελετήσουν τις γερμανικές επιχειρήσεις κατά των παρτιζάνων. Οι Ρώσοι αιχμάλωτοι που είχαν προσφερθεί εθελοντικά γι’ αυτό το σκοπό, αποδείχτηκαν εξαιρετικά αποτελεσματικοί διεισδύοντας με τις δικές τους στολές ή με πολιτικά στις ρωσικές γραμμές για να εκτελέσουν αποστολές εναντίον των πρώην συντρόφων τους. Τους είχαν πει τα αναγκαία συνθήματα, και κατάφερναν να επιστρέφουν στις γ ερ ­ μανικές γραμμές ανενόχλητοι. Η Ομάδα Στρατιών του Νότου, και ιδιαί­ τερα η 7η Στρατιά, τους επαινούσαν εξαιρετικά. Μέσα στον Απρίλιο, μ ε­ μονωμένα ζεύγη πρακτόρων της Άμπβερ είχαν ήδη πέσει με αλεξίπτωτα στο Βορονέζ, το Στάλινγκραντ και το Κρασνοντάρ για να σαμποτάρουν σιδηροδρομικές γραμμές, ηλεκτρικούς σταθμούς κι εγκαταστάσεις αγω­ γών πετρελαίου. Ειδικές μονάδες εφόδου είχαν ήδη εκπαιδευτεί - μία για να υπερασπιστεί τις πετρελαιοπηγές του Μάυκοπ, μια άλλη για να αποκόψει τη σιδηροδρομική γραμμή από την Μόσχα, μέσω Ροστόβ προς το Μπακού, και μια τρίτη για να οργανώσει εξεγέρσεις στην Γεωργία. Η μεγαλύτερη σε δύναμη μονάδα ήταν το Τάγμα Bergmann, που το αποτελούσαν 200 γερμανόφωνοι ειδικοί και 550 «ανανήψαντες» Ρώσοι αιχμάλωτοι από τον Βόρειο Καύκασο και την Καυκασία. Όταν θα σήμαινε η ώρα, στόχος τους θα ήταν να διεισδύσουν στα Όρη του Καυκάσου για να εκκαθαρίσουν και να κρατήσουν περάσματα-κλειδιά, καθώς και για να εξοπλίσουν αντισοβιετικά τμήματα του πληθυσμού. Επρόκειτο για επιχειρήσεις κατά τις οποίες κανένας Γερμανός, ούτε Ρώσος δεν μπορού­ σε να περιμένει έλεος, αν αιχμαλωτιζόταν. ΕΧΟΝΤΑΣ εκπληκτική υπεροχή από αέρα, η γερμανική εαρινή επίθεση

άρχισε στις 8 Μαΐου 1942, με την 11η Στρατιά του στρατηγού von Manstein, στην Κριμαία. Στις 15 Μαΐου, κάπου 170.000 Ρώσοι ήταν αιχ­ μάλωτοί του. Τα υπόλοιπα σοβιετικά στρατεύματα στην περιοχή έπεσαν στις μάχες ή μπόρεσαν να διαφύγουν πάνω σε σχεδίες προς την Μαύρη Θάλασσα. Η δεύτερη επίθεση, με την κωδική ονομασία Φρ ε ι δ ε ρ ί κ ο ς , είχε προγραμ­ ματιστεί να αρχίσει στις 18 του μηνός, με την Ομάδα Στρατιών του Kleist και την 6η Στρατιά να εφορμούν απύ το προγεφύρωμα του Ιζιούμ, ανατο­ λικά του Χάρκοβο. Αλλά οι Ρώσοι εξαπέλυσαν πρώτοι μια επίθεση αντι­ περισπασμού, ρίχνοντας έναν δίχως προηγούμενο όγκο αρμάτων μάχης στην εμπροσθοφυλακή της 12ης Στρατιάς, και άρχισαν να προωθούνται προς το Χάρκοβο. Μέχρι το βράδυ απείχαν λιγότερα από 15 μίλια από την πόλη. Ο στρατάρχης von Beck ειδοποίησε τηλεφωνικά εκείνο το βράδυ τον Χάλντερ ότι η Επιχείρηση Φρ ε ιδ ε ρ ί κ ο ς έπρεπε να εγκαταλειφθεί για να οργανωθεί μια μετωπική άμυνα του Χάρκοβο. Αλλά ο Αρχηγός του Γενι­ κού Επιτελείου Στρατού απάντησε ότι ο Χίτλερ σκεπτόταν διαφορετικά.

630

DAVID IRVING

0 Beck προειδοποίησε: «Εδώ δεν μιλάμε για λεπτομέρειες - είναι ζή­ τημα ζωής ή θανάτου!» Έ βλεπε ότι η μοναδική σωτηρία τους, ήταν να αποσύρουν τρεις ως τέσσερις μεραρχίες πεζικού και θωρακισμένων για να αναχαιτίσουν την εφόρμηση νότια του Χάρκοβο. Τηλεφώνησε κατεπειγόντως στον στρατηγό Χάλντερ για να του μεταφέρει τις προτάσεις του στις 14 Μαΐου, την κρισιμότερη ημέρα της μάχης. 0 Χίτλερ δεν ήθε­ λε να ακούσει τίποτα. Αντίθετα, διέταξε να αρχίσει η Επιχείρηση Φρ ε ι δ ε ­ ρ ί κ ο ς όπως είχε προγραμματιστεί στο νότο. Τηλεφώνησε ο ίδιος στον Beck, εξηγώντας στον προβληματισμένο στρατάρχη ότι σε μια στιγμή σαν κι αυτή μια αντεπίθεση ήταν η καλύτε­ ρη πιθανή λύση. Για να μην υπάρξουν παρανοήσεις, ο Χίτλερ διέταξε τον Χάλντερ να επικυρώσει γραπτώς τις οδηγίες του προς την Ομάδα Στρατιών του Beck. Η κρίση συνεχιζόταν επί δυο ημέρες. Ο Χίτλερ επ έ­ μενε να συγκρατήσουν τα νεύρα τους οι στρατηγοί του. Στις 22 του μηνός, ο Kleist ήρθε σε επαφή με την 6η Στρατιά και περικύκλωσε τον εχθρό. Μέσα στην επόμενη εβδομάδα 239.000 αιχμάλωτοι και πάνω από 1.240 άρματα μάχης κατεστράφηκαν ή κυριεύθηκαν στο αιματοβαμμένο πεδίο μάχης, ενώ ο Χίτλερ επανέκτησε τον ποταμό Ντόνετς. Η ενθουσιώδης διάθεση του Χίτλερ κατά τη διάρκεια αυτής της νικη­ φόρας μάχης ξεπροβάλει από το ημερολόγιο του Richthofen, που γευμά­ τισε μαζί του στις 21 Μάίόυ: «Κατά το γεύμα, προς μεγάλη μας διασκέ­ δαση, αποδύθηκε σε ένα ατελείωτο κύμα εύκολων ευφυολογημάτων, όπως, π.χ. περί των “ Ειδικών Προνομίων των Καπνιστών” να εκδιώκουν τα κουνούπια προς χάριν των μη καπνιστών, ή για την ανοησία των χει­ μερινών σπορ.... του κυνηγιού και της εκτροφής ελαφιών για να τα σκο­ τώσουν αργότερα, ή για να τα φάνε αφού έχουν καταναλώσει προηγου­ μένως πέντε φορές το βάρος τους σε ζωοτροφές και για να τα χρησιμο­ ποιούν μετά ως τρόπαια: “ Γιατί λοιπόν κι οι στρατιώτες μας να μην κρε­ μούν στους τοίχους των σπιτιών τους τις μασέλες των Ρώσων που σκο­ τώνουν;” Κι άλλα παρόμοια». Νικητής της μάχης του Χάρκοβο,396 ο Χίτλερ επέστρεψε για λίγο στο Βερολίνο. Στις 29 του μηνός είπε στον Γκαίμπελς ότι ο μεγάλος αντικειμενικός σκοπός της Επιχείρησης ΜΠΛΕ θα ήταν ο Καύκασος. «Μ ετά, θα στραγ­ γαλίσουμε το σοβιετικό σύστημα, θα ’λεγα». Ο Χάλντερ τον διαβεβαίωνε επίμονα ότι οι εφεδρείες του Στάλιν ε ί­ χαν εξαντληθεί.397 Φήμες ότι ο Στάλιν στρατολογούσε εφέδρους συγκρο­ τώντας εκατοντάδες μεραρχίες πέρα από τα Ουράλια για τον ερχόμενο χειμώνα -που δεν επρόκειτο να τις χρησιμοποιήσει ούτε αν κινδύνευε η ίδια η Μόσχα- απορρίφθηκαν. Αρκετές φορές, ο Χίτλερ επαινούσε κατ’ ιδίαν τη σκληρή ηγεσία του Στάλιν, λέγοντας ότι αυτή και μόνο είχε σώ­ σει τον Κόκκινο Στρατό από την εξόντωση. «Αν δεν μπορέσουμε να

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

631

τους συναγωνιστούμε σε σκληρότητα και αναλγησία», είπε, «ας εγκατα-

λείψουμε τελείως τη μάχη». Έκανε συγκρίσεις μεταξύ μιας πολιορκημένης φρουράς που άντεξε την πίεση των Ρώσων επί τέσσερις μήνες, και των αμερικανικών στρατευμάτων που παρέδωσαν το οχυρό Κορέγκιντορ στις Φιλιππίνες, παρ’ όλο που είχαν τρόφιμα για άλλους δυο μήνες. Τα ρωσικά Επίκαιρα που είχαν πέσει στα χέρια των Γερμανών, έδειχναν την εφιαλτική μάχη της Μόσχας, τα εγκαταλειμμένα γερμανικά άρματα μά­ χης, πυροβόλα και φορτηγά στοιβαγμένα σε μαύρους σωρούς πάνω στο χιόνι και χιλιάδες κουρελήδων, πεινασμένων Γερμανών αιχμαλώτων να σέρνονται σαν κοπάδι προς μια αβέβαιη μοίρα. Αν και οι εικόνες αυτές ήταν εξοργιστικές, τα πρόσωπα αυτών των άγνωστων, ανώνυμων στρα­ τιωτών έκαναν τον Χίτλερ να ελπίζει. Είχε πειστεί ότι δεν διέκρινε στα πρόσωπα αυτά, κανένα ίχνος φόβου, ούτε την εντύπωση ότι είχαν παρα­ δοθεί σαν άτομα. 0 ΚΡΥΦΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ πρακτόρων και δολοφόνων δεν περιοριζόταν στα ανατολικά. Τον Μάιο του 1942, η δραστηριότητα των Συμμαχικών μυ­ στικών υπηρεσιών στη Νορβηγία είχε αυξηθεί. 0 Joseph Terboven, ο Ε π ί­ τροπος του Ράιχ για τη Νορβηγία, κλήθηκε σε σύσκεψη με τον Χίτλερ και αμέσως μετά, ο Χίμλερ ανέφερε τα αποτελέσματα στον Χάιντριχ. Στις 27 του μηνός, ο Χάιντριχ τραυματίστηκε θανάσιμα στο κέντρο της Πράγας, ενώ περνούσε με την ανοικτή Mercedes του. 0 σκοπός αυτής της ενέργειας ήταν να «πά ρει φωτιά η Ευρώπη» από την πρόκληση ναζιστικών αντιποίνων κατά του Τσεχικού πληθυσμού. Για να εκδικηθούν τον θάνατο του Χάιντριχ, οι Γερμανοί κατεδάφισαν το Λίντιτσε, το χωριό όπου βρέθηκαν να έχουν καταφύγει οι Τσεχικής καταγωγής δολοφόνοι. Αναμφίβολα -σύμφωνα με τον στρατηγό των SS Karl Wolff- η δολο­ φονία του Ράινχαρτ Χάιντριχ398 παρακίνησε τον Χίμλερ να ασχοληθεί με το Εβραϊκό Πρόβλημα με ανανεωμένη βιασύνη. Αυτόπτες μάρτυρες έχουν περιγράψει τις τραυματικές επιπτώσεις του γεγονότος πάνω στον Reichsführer: εμφανίστηκε για δείπνο εκείνη την ημέρα με τον Χίτλερ, σταχτοπρόσωπος και μόλις που μπορούσε να μιλήσει. Σύμφωνα με τα όσα γράφει στο ημερολόγιό του ο Γκαίμπελς, ένα εβραϊκό συνέδριο στην Μόσχα είχε μόλις δώσει από ραδιοφώνου οδηγίες προς τον παγκόσμιο Σιωνισμό να εξαπολύσει έναν πόλεμο δολοφονιών, οπότε οι Ναζί υπέθε­ σαν ότι ο Χάιντριχ ήταν το πρώτο θύμα αυτού του πολέμου. «Ο ι δολο­ φονίες μπορεί να αποτελέσουν κακό προηγούμενο αν δεν δράσουμε δ ί­ χως οίκτο ενάντιά τους», έγραφε ο Γκαίμπελς. Και διέταξε να συλληφθούν 500 Εβραίοι του Βερολίνου, ως ύμηροι. Και καθώς έγραφε τελικά εκείνη την ημέρα, υπήρχαν ακύμη 40.000 Εβραίοι στο Βερολίνο, οι οποίοι «δεν έχουν τίποτα περισσότερο να χάσουν».399 Η μοίρα πολλών από τους εκτοπισμένους ήταν ήδη οριστικά προδια­

632

DAVID IRVING

γεγραμμένη. Τα αρχεία της Εφορίας του Βερολίνου αποκαλύπτουν ότι η Γκεστάπο έκανε έναν κατάλογό τους δέκα ημέρες ακριβώς μετά από ένα σάρωμα για εκτόπιση στις 27 Μάίου, επισυνάπτοντας κι έναν κατά­ λογο όσων «είχαν πεθάνει στο μεταξύ», καθώς και των εισοδημάτων που είχαν δηλώσει πριν εκτοπιστούν. Ο δρ. Γκαίμπελς παρακάλεσε τον Χίτλερ και πάλι σε ένα γεύμα στις 29 Μάίου να του επιτρέψει να εκτοπίσει όλους τους Εβραίους που είχαν απομείνει στην πόλη. Ο Χίτλερ εξακολουθούσε ωστόσο να επιμένει στη γεω­ γραφική λύση που είχε κατά νου: ενώ συμφωνούσε με τον Γκαίμπελς ότι ήταν αντιπαραγωγικό να εγκαταστήσουν αυτόν τον ταραχοποιό λαό, τους Εβραίους, σε μια άγονη περιοχή όπως η Σιβηρία, που θα σκληραγωγούσε τον χαρακτήρα τους - έδειχνε να προτιμά την εγκατάστασή τους κάπου στην Κεντρική Αφρική: «Ε κ εί θα ζουν σε ένα κλίμα που οπωσδήποτε δεν θα τους κάνει σκληρούς και ανθεκτικούς». «Όπως και να έχει το πράγμα», κατέγραφε ο Γκαίμπελς με κάποια αδιαφορία, «σκοπός του Φύρερ είναι να απαλλάξει τελείως την Δυτική Ευρώπη από τους Εβραίους». Είναι δύ­ σκολο να συνταιριάσουμε αυτές τις αναφορές που κατεγράφησαν καθώς πλησίαζε το καλοκαίρι του 1942, με τη σημερινή επικρατούσα πεποίθηση ότι ο αρχηγός του είχε διατάξει ένα πρόγραμμα εξόντωσης. ΚΑΘΩΣ το τρένο του Χίτλερ τον έφερνε ξανά στην Ανατολική Πρωσία, στις 30 Μάίου, αφού είχε μιλήσει στους Ευέλπιδες του Βερολίνου, έφτα­ σαν ως αυτόν ανησυχητικές αναφορές για μια βρετανική αεροπορική επ ι­ δρομή στην Κολωνία. Ο τοπικός Gauleiter ανέφερε ότι οι ζημιές ήταν τ ε ­ ράστιες. Ο Γκαίρινγκ επέμενε ότι μόνον 70-80 αεροπλάνα είχαν επιτεθεί στην πόλη, αλλά ο Τσώρτσιλ ανήγγειλε ότι στην επιδρομή είχαν πάρει μέρος χίλια βομβαρδιστικά. Ακόμη κι ο Τσώρτσιλ, συλλογιζόταν ο Χ ίτ­ λερ, δύσκολα θα μιλούσε χρησιμοποιώντας δεκαπλάσιο αριθμό.400 Ήταν προετοιμασμένος να δεχτεί ότι η RAF είχε στείλει ίσως 300 αεροπλάνα, χωρίς αμφιβολία για να παρηγορήσει το Κρεμλίνο. Όταν ο πτέραρχος Jeschonnek επέμεινε στην ελάχιστα πιστευτή εκδοχή της Λουφτβάφε, ο Χίτλερ του απάντησε απότομα: «Δεν παρέβλεψα ποτέ ως τώρα καμιά δυσκολοχώνευτη αλήθεια. Πρέπει να δω τα πράγματα καθαρά, αν θέλω να βγάλω σωστά συμπεράσματα». Ο Γκαίρινγκ δεν έκρυβε την ανικανό­ τητα της Λουφτβάφε να επιβάλει αντίποινα. Οι λαοί της Ευρώπης ζούσαν τώρα μέσα σε μια νέα ατμόσφαιρα βαρβαρότητας. Η ΣΥΜΒΟΛΗ του Χίτλερ σε αυτήν τη νέα ατμόσφαιρα ήταν η καταναγκαστική αποπομπή των Εβραίων από την Ευρώπη. Εκείνη τη στιγμή ένιωθε ότι όλη η Ευρώπη θα κατανοούσε το μίσος του. «Κατά κάποιον τρόπο», συλλογιζόταν κι ο Γκαίμπελς, «π ρέπ ει να τους εξοντώσουμε για να μην εξοντώσουν αυτοί εμάς».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

633

Ο συγκεκριμένος τρόπος «εξόντωσης» πήρε διάφορες ερμηνείες. Ο Χίτλερ αναμφισβήτητα πρόσφερε το κύρος του για τις επιχειρήσεις εξό­ ντωσης, αλλά εξακολουθεί να είναι αμφισβητούμενο ποιος ακριβώς πήρε την πρωτοβουλία για να υιοθετηθούν αυτές οι φοβερές διαδικασίες στους τερματικούς σταθμούς μιας τέτοιας απάνθρωπης εξύδου. Ο Γκαίμπελς δεν έχασε ούτε μια ευκαιρία να ενημερώνει τον Χίτλερ. Όταν επισκέφθηκε τη Φωλιά του Λύκου στις 19 Ιανουαρίου είχε θίξει και πάλι το Εβραϊκό Πρόβλημα και κατόπιν σημείωνε: «Πάνω σε αυτό, ο Φύρερ διατηρεί χωρίς καμιά επιφύλαξη τις υπάρχουσες και σωστές, σκληρής γραμμής, απόψεις». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε δύσκολα να αποτελέσει απόδειξη για το ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία προήλθε από τον Χίτλερ. Λίγες ημέρες αργό­ τερα, η εκτόπιση από το Βερολίνο σταμάτησε ουσιαστικά για αρκετούς μήνες. Αυτό που ξέρουμε στα σίγουρα είναι ότι σε μια διυπουργική σύσκεψη σχετικά με το οικονομικύ κόστος της λύσης του «Εβραϊκού Προβλήμα­ τος», που πραγματοποιήθηκε στο προάστιο Βάνζεε του Βερολίνου την άλλη ημέρα, 20 Ιανουαρίου 1942, ο υπαρχηγύς του Χίμλερ, Ράινχαρτ Χάιντριχ, ενημέρωσε τα μέλη της κυβέρνησης λέγοντας: ο Φύρερ έχει επικυρώσει την εκτόπιση όλων των Εβραίων στις ανατολικές περιοχές, αντίθετα με την υπερπόντια μεταγωγή τους, η οποία είχε αρχικά σχεδια­ στεί (στη Μαδαγασκάρη). Στα ανατολικά, οι Εβραίοι θα έφτιαχναν δρό­ μους μέχρι τη φυσική τους εξόντωση. Τα πολυδιαφημισμένα πρακτικά της σύσκεψης στο Βάνζεε δεν απο­ καλύπτουν παρά μόνο αυτό και τίποτα περισσότερο. Δεν ακούστηκε το παραμικρό για δολοφονίες.401 Οι χειρόγραφες σημειώσεις του Χίμλερ αποδεικνύουν ότι ο Χάιντριχ του τηλεφώνησε την επομένη. («Εβραϊκό Πρόβλημα. Συνεδρίαση στο Βερολίνο».) Μετά από ένα τηλεφώνημα στον Χάιντριχ από τη Φωλιά του Λύκου , τέσσερις ημέρες αργότερα, ο Reichsführer σημείωνε: «Ε βραίοι στα Κ Ζ » - στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στις 27 και 28 του μηνός τηλε­ φώνησε και πάλι στον Χάιντριχ σχετικά με τη σύλληψη Εβραίων. Όλες αυτές τις λίγες ημέρες ο Χίμλερ ήταν συχνά καλεσμένος στο τραπέζι του Χίτλερ. Παραδείγματος χάρη, στις 25 Ιανουαρίου, σύμφωνα με μια κα­ ταγραφή του Heinrich Heim, ο Χίτλερ συλλογιζόταν μεγαλόφωνα: Αν εκδιώξω τους Εβραίους σήμερα, οι πολίτες μας θα ανησυχήσουν: « Τ ι συμ­ βαίνει τέλος πάντων με αυτόν;» Αλλά αυτοί οι ίδιοι άνθρωττοι δίνουν άραγε δεκάρα για το τι συνέβη στους Γερμανούς που υποχρεώθηκαν σε μετανάστευ­ ση; Πρέπει να τελειώνουμε με αυτά, γρήγορα. Δεν θα μας βγει σε καλό αν ε ί­ ναι να βγάλουμε ένα δόντι, να το τραβάμε λίγο-λίγο κάθε φορά επί τρεις μή­ νες - μια κι έξω λοιπόν, για να τελειώνει η αγωνία. Οι Εβραίοι πρέπει να φύ­

634

DAVID IRVING

γουν από την Ευρώπη. Αλλιώτικα, δεν θα φτάσουμε ποτέ σε μια ομοφωνία στην Ευρώπη. Είναι οι χειρότεροι ταραχοποιοί, παντού. Και, πραγματικά: δεν είμαι στ’ αλήθεια τρομερά ανθρώπινος; Στη διάρκεια της Παπικής τυραννίας στην Ρώμη κακομεταχειρίζονταν τους Εβραίους. Μέχρι το 1830, εξευτέλιζαν μέσα στην πόλη, πάνω σε γαϊδάρους, οκτώ Εβραίους κάθε χρόνο. Ε γώ το μό­ νο που έχω να πω, είναι: «Ο ι Εβραίοι πρέπει να φύγουν». Κι αν είναι να ψο­ φήσουν [kaput geht] κατά τη διαδικασία, εγώ τι μπορώ να κάνω; Βλέπω μόνο ένα πράγμα, ωστόσο: την απόλυτη εξόντωσή τους [absolute Ausrottung] αν δεν φύγουν εκούσια.

Έχοντας υπόψη μας τους συνδαιτυμόνες του - ο ίδιος ο Χ ίμλερ, ο Lammers κι ο συνταγματάρχης Hans Zeitzier, σε αυτή την περίπτωση αυτή ήταν σίγουρα μια ενδεικτική κατ’ ιδίαν συζήτηση από μέρους του. Στις 27 Ιανουαρίου επανέλαβε τα ίδια επιχειρήματα, την ώρα του δ εί­ πνου, σε ένα διαφορετικό ακροατήριο: «Ο ι Εβραίοι πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη! Το καλύτερο γι’ αυτούς θα ήταν να πάνε στη Ρωσία. Δεν τρέφω καμιά συμπάθεια για τους Εβραίους». Τρεις ημέρες αργότερα, μιλώντας στο Μέγαρο των Σπορ στο Βερολί­ νο θύμισε στο ακροατήριό του την «προφητική προειδοποίησή» του, προς τους Εβραίους όλου του κόσμου, το 1939. « 0 Φύρερ», έγραφε ο Γκαίμπελς στις 17 Φεβρουάριου, αφού είχε δειπνήσει μαζί του, «εκφ ρά­ ζει και πάλι την ανελέητη απόφασή του να καθαρίσει την Ευρώπη από τους Εβραίους». Ο μόνος υπαινιγμός σχετικά με τις φοβερές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν βρίσκεται στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς, όπου αυτός ισχυρίζεται ότι ο Χίτλερ αναγνώριζε μέσα σε αυτά τα πλαίσια «τη μεγάλη προοπτική που πρόσφερε ο πόλεμος... σε όλη της τη σημασία». Σε ένα έγγραφο που κυκλοφόρησε νωρίς τον Μάρτιο του 1942 και που προφανώς είναι η έκθεση από τη σύσκεψη στο Βάνζεε, το γραφείο του Χάιντριχ συμβούλευε τα Υπουργεία ότι τα 11.000.000 των Εβραίων της Ευρώπης θα έπρεπε προς το παρόν να συγκεντρωθούν «στα ανατολι­ κά». Μετά τον πόλεμο, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή, όπως η Μαδαγασκάρη, για να γίνει η εθνική τους πατρίδα. Την ίδια εποχή, στις 6 Μαρτίου, ο Χάιντριχ συγκάλεσε μια δεύτερη διυπουργική σύσκεψη402 για να εξεταστεί το ενοχλητικό πρόβλημα που δημιουργούσαν οι κατά το ήμισυ και οι κατά το ένα τέταρτο Εβραίοι. Αν τους επιτρεπόταν να παραμείνουν, θα έπρεπε ίσως να υποβληθούν σε στείρωση. Μια «άνωθεν» άποψη -δηλαδή του Χ ίτλερ- που αναφέρ­ θηκε, ήταν ότι έπρεπε να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων, καθώς δεν θα ήταν αποδεκτό μια μικρή φυλή ημι-Εβραίων να διαιωνίζεται νομίμως. Αλλά αυτή η διαδικασία ταξινόμησης θα απαιτού­ σε κολοσσιαία διοικητική προσπάθεια, οπότε η ιδέα μπήκε στο ράφι.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

635

Εξάλλου, ούτε στους νομικούς άρεσε αυτό που υπήρχε πίσω απύ τούτη την ιδέα. Στις 12 Μαρτίου, ο Franz Schlegelberger, του Υπουργείου Δικαιοσύνης, έγραφε με κάποια ανησυχία στον dr. Hans Lammers, τον επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ράιχ, σχολιάζοντας όσα είχε μάθει σχετικά με την πρό­ σφατη σύσκεψη. «Φ αίνεται ότι ελήφθησαν αποφάσεις», έγραφε, «τις οποίες θεωρώ κατά το μεγαλύτερο μέρος τους αστήρικτες». Τονίζοντας την ανάγκη μιας έγκαιρης ενημέρωσης του Χίτλερ (εννοώντας ότι έπρεπε να προληφθεί το χειρότερο), πρότεινε να συναντηθούν επειγόντως. Ο Lammers του απάντησε στις 18 του μηνός ότι θα βρισκόταν στο Βερολίνο στα τέλη Μαρτίου. Ένα κατοπινό aide-memoire στον φάκελο που κυκλοφόρησε ο Schlegelberger μεταξύ των κορυφαίων αξιωματούχων του Υπουργείου του, αναφέρει: Ο Υπουργός του Ράιχ. Lammers, με πληροφόρησε πως ο Φύρερ του έχει επανει­ λημμένα δηλώσει ότι θέλει η Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος να αναβληθεί μέ­ χρι να τελειώσει ο πόλεμος. Αν αυτό έχει έτσι, τότε οι πρόσφατες συζητήσεις έχουν καθαρά θεωρητική αξία, κατά τη γνώμη του Υπουργού του Ράιχ Lammers. Θα επιδιώξει επίσης να βεβαιωθεί πως, ό,τι κι αν συμβεί, καμιά ριζική απόφαση δεν θα ληφθεί από οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο εν αγνοία του, σαν συνέπεια μιας αιφνιδιαστικής παρέμβασης προς τον Χίτλερ. Ο δρ. Γκαίμπελς, δρώντας από το Βερολίνο, ήλπιζε σίγουρα σε μια πιο γρήγορη και πιο σκληρή λύση, παρ’ όλο που συγκρατούσε τη γλώσσα του όταν συναντούσε τον Χίτλερ. Στις 19 Μαΐου, έγραφε στο ημερολόγιό του μόνο αυτήν την παρατήρηση του Φύρερ: «Ο ι Εβραίοι πρέπει να φύ­ γουν από την Ευρώπη. Κι αν χρειαστεί, πρέπει να καταφύγουμε στις πιο σκληρές μεθόδους». Το ότι ο Γκαίμπελς ήξερε, κατ’ ιδίαν, κάτι περισσότερο γίνεται φανε­ ρό από την εγγραφή στο ημερολόγιό του, στις 27 του μηνός: «Αρχίζο­ ντας με το Λούμπλιν», σημείωνε, «ο ι Εβραίοι εκτοπίζονται τώρα ανατολικότερα από την επικράτεια της Περιφερειακής Διοίκησης. Η διαδικασία είναι βάρβαρη, σαν να πρόκειται για ζητιάνους, ενώ δεν έχουν απομείνει και πολλά από τους Εβραίους. Γενικά», υπολόγιζε, «μπορεί προφανώς να πει κανείς ότι το 60 τοις εκατό από αυτούς πρέπει να εκκαθαρι­ στούν, ενώ μόνο οι υπόλοιποι μπορούν να εργαστούν». Ο δρ. Γκαίμπελς κατέγραφε πιο κάτω ότι ο γεννημένος στην Τεργέστη Brigadeführer των SS Odilo Globocnik, ο πρώην Gauleiter της Βιέννης, που τώρα ήταν αρχη­ γός της Αστυνομίας και των SS στην περιοχή του Λούμπλιν, εκτελούσε το έργο του προσεχτικά κι'ανεμπόδιστα. Αμέσως μόλις τα γκέτο της Περι­ φερειακής Διοίκησης άδειαζαν, ξαναγέμιζαν με άλλους Εβραίους που εκ­ διώκονταν από το Ράιχ, κι ο κύκλος επαναλαμβανόταν.

636

DAVID IRVING

«Ο ι Εβραίοι ξέρουν ότι δεν αστειευόμαστε τώρα», σχολίαζε ο Γκαί­ μπελς. Αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι είχε συζητήσει τα πραγματικά αυτά γεγονότα με τον Χ ίτλερ. Έτσι, αυτός ο διπρόσωπος Υπουργός έγραφε μετά από μια άλλη επίσκεψη στον Χίτλερ, στις 26 Απριλίου: «Γ ια άλλη μια φορά μιλήσαμε με τον Φύρερ σχετικά με το ζήτημα των Εβραίων. Η θέση του πάνω στο πρόβλημα είναι ανελέητη. Θέλει να διώ­ ξει βίαια τους Εβραίους από την Ευρώπη... Αυτή τη στιγμή, ο Χίμλερ επιβλέπει την κύρια μεταφορά των Εβραίων από τις γερμανικές πόλεις στα ανατολικά γκέτο». Οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν όχι μόνον στις πόλεις της Γερμανίας, αλ­ λά και στη Γαλλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το ναζιστικό δορυφορικό κράτος της Σλοβακίας. Κι από την Περιφερειακή Διοίκηση του Hans Frank επίσης -αρχίζοντας με το γκέτο του Λούμπλιν- μεταφέρονταν ανατολικά κάτω από την επίβλεψη του Globocnik. Μόλις έφταναν στους νέους προορισμούς τους, ανατολικότερα, χιλιά­ δες από αυτούς απλούστατα δολοφονούνταν. Τα υπάρχοντα ντοκουμέ­ ντα φωτίζουν ελάχιστα μόνο τις ευθύνες γι’ αυτές τις βαρβαρότητες. Σε μια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της Περιφερειακής Διοίκη­ σης στην Κρακοβία, στις 9 Απριλίου 1942, ο Hans Frank απέσεισε την ευθύνη από τον εαυτό του: «Είναι φανερό», είπε, «ό τι οι εργασίες θα σταματήσουν, αν στη διάρκεια του προγράμματος έρθει η διαταγή να παραδοθούν οι Εβραίοι προς εξόντωση... Η ντιρεκτίβα όμως», εξήγησε, «έφτανε από πολύ ψηλά».* ΑΠΟ μια επιστολή που υπογράφει ο Oberführer των SS Viktor Brack προς τον Χίμλερ, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Χίμλερ αγωνιούσε να παραμείνει η επιχείρηση κρυφή, επειδή μια αναφορά του Globocnik λέει ότι έπρεπε να τελειώσει όσο γινόταν πιο γρήγορα, για την περίπτωση που κάποια μ έ­ ρα, μια ανώτερη δύναμη (force majeure) θα τους εμπόδιζε να την ολοκλη­ ρώσουν. «Ε σ είς ο ίδιος, Reichsführer, μου ανακοινώσατε κάποτε ότι π ι­ στεύατε πως η δουλειά θα έπρεπε να τελειώσει όσο γινόταν πιο γρήγο­ ρα, έστω και μόνο για λόγους απόκρυψης».403 Το κενό ανάμεσα στις πραγματικές βαρβαρότητες στην Ανατολή και στα όσα ήξερε ή έλεγε ο Χίτλερ γι’ αυτές, διευρυνόταν. Κατά τη διάρ­ κεια του γεύματος, στις 15 Μάίου, ο Χίτλερ μίλησε και πάλι στο Ε π ιτε­ λείο του απλά περί μεταφοράς των Εβραίων ανατολικότερα κι αναφέρ­

* Σ.τ.Σ.: Η σημασία των λόγων αυτών είναι χαρακτηριστική. 0 Hans Frank είπε, «από πολύ ψηλά» (von höherer Stelle) ενώ όποτε ήθελαν να υπαινιχθοόν τον Χίτλερ, οι Ναζί χωρίς εξαίρεση προτιμούσαν τον όρο von höchster Stelle, δηλαδή από «ανώ­ τατο επίπεδο», φράση που εμφανίζεται και σε προηγούμενη παράγραφο, ή το allerhöchster Stelle.ioi

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

637

θηκε με αγανάκτηση στην άτοπη συμπάθεια που έδειχνε προς αυτούς η αστική τάξη. Πόσο καλά τα είχαν καταφέρει οι Εβραίοι, παρατήρησε, σε σύγκριση με τους Γερμανούς μετανάστες του 19ου αιώνα, πολλοί από τους οποίους είχαν μάλιστα πεθάνει στο ταξίδι προς την Αυστραλία. Ο Γκαίμπελς, νιώθοντας δυστυχισμένος που 40.000 Εβραίοι παρέμεναν ακόμη στο «Βερολίνο του», έθεσε το θέμα στο γεύμα με τον Χίτλερ, στις 21 του μηνός. («Γ ια άλλη μια φορά, πληροφόρησα τον Φύρερ για το σχέδιό μου να αδειάσω το Βερολίνο από όλους τους Εβραίους...») Ως απάντηση, ο Χίτλερ απλώς μακρηγόρησε σχετικά με τον τόπο που θα ήταν καλύτερη πατρίδα των Εβραίων μεταπολεμικά. Η Σιβηρία απο­ κλείστηκε επειδή εκεί θα αναπτυσσόταν ένας ακόμη σκληρότερος πυρή­ νας εβραϊκού βακίλου. Η Παλαιστίνη αποκλείστηκε κι αυτή - οι Άραβες δεν θα τους ήθελαν. Ίσως η Κεντρική Αφρική; Όπως και να ’χε το πράγ­ μα, συνόψισε, η Δυτική Ευρώπη έπρεπε να απαλλαγεί από τους Εβραίους της -δεν θα υπήρχε πατρίδα γι’ αυτούς εκεί. Μέχρι και τις 24 Ιουλίου 1942, ο Χίτλερ εξακολουθούσε να αναφέρεται στη διάρκεια των γευμά­ των στο σχέδιό του να μεταφέρει τους Εβραίους στην Μαδαγασκάρη -που για την ώρα βρισκόταν ακόμη στα χέρια των Βρετανών- ή σε κά­ ποιον άλλο τόπο ως εθνική πατρίδα των Εβραίων, μετά το τέλος του πο­ λέμου. Ο Χίμλερ διατηρούσε τις δικές του απόψεις. Από τα χαρτιά του προ­ κύπτει ότι στις 9 Ιουλίου οι επικεφαλής της αστυνομίας του των SS Krüger (στα ανατολικά) και Globocnik (Λούμπλιν) τον ενημέρωσαν προ­ φορικά για τη «λύση του Εβραϊκού Προβλήματος». Στις 16 του μηνός επισκέφθηκε τον Χίτλερ. Φωτογραφίες που υπάρχουν στα σύγχρονα πο­ λωνικά αρχεία δείχνουν τον Χίμλερ να επιθεωρεί στις 17 του μηνός το τεράστιο εργοστάσιο συνθετικού ελαστικού, που είχε οικοδομηθεί με καταναγκαστική εργασία στο Άουσβιτς και να επισκέπτεται στο ίδιο το στρατόπεδο συγκέντρωσης στις 18, μαζί με τον αρχιμηχανικό του των SS Gruppenführer Hans Kammler, και τον Fritz Bracht, τον Gauleiter της Άνω Σιλεσίας. Το πρώτο τρένο με Εβραίους και προορισμό το Άουσβιτς έφυγε από το Βερολίνο στις 11 του μηνός. Κάτω από τις ανθυγιεινές συνθήκες που επικρατούσαν στο στρατόπεδο, μια επιδημία τύφου σκότωνε εκατοντά­ δες κρατούμενους την ημέρα, ωστόσο τα φορτηγά που κουβαλούσαν άλ­ λους, δεν έπαυαν να περνούν τις πύλες. Στις 4 Σεπτεμβρίου, απαντώ­ ντας στο αίτημα για χίλιους κρατούμενους που χρειάζονταν για να εργα­ στούν στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στον Δούναβη, το Άου­ σβιτς πληροφόρησε το Βερολίνο ότι δεν μπορούσε να διαθέσει τον αριθ­ μό αυτό πριν αρθούν τα «απαγορευτικά» μέτρα (Lagersperre) στο στρα­ τόπεδο. Επρόκειτο για μια παράξενη, μονόδρομη καραντίνα: «Φαίνεται πως παρ’ όλο που ο τύφος εξακολουθούσε να θερίζει στο Άουσβιτς», τό­

638

DAVID IRVING

νιζαν οι Βρετανοί που είχαν αμέσως αποκρυπτογραφήσει αυτό το έγγρα­ φο των SS,405 «νέες αφίξεις πραγματοποιούνται συνεχώς». Ό,τι κι αν ισχυρίζονται οι κατοπινοί δικαστές, ο ίδιος ο Χίτλερ δεν επισκέφθηκε κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και φυσικά, ούτε το Άουσβιτς. (Ουσιαστικά, δεν επισκέφθηκε ποτέ ούτε μια βομβαρδισμένη πό­ λη). Οι λόγιοι ιστορικοί έχουν επίσης ισχυριστεί ότι ο Χίμλερ παραβρέθη­ κε σε μια «εκκαθάριση» ενός τρένου γεμάτου Εβραίους, με την ευκαιρία της επίσκεψής του. Όμως κάτι τέτοιο δεν στηρίζεται σε κανένα αποδει­ κτικό στοιχείο. Κατά τη μεταπολεμική ανάκρισή του από τους Βρετα­ νούς, ο τριαντατετράχρονος υπαρχηγός του Bracht, Albert Hoffmann, θυ­ μήθηκε αυτήν την ημέρα και περιέγραψε πώς συνόδευσε τον Χίμλερ σε μια επιθεώρησή του στο Άουσβιτς: οι συνθήκες, παραδέχτηκε, ήταν σημα­ ντικά χειρότερες από αυτές που είχε δει στο Νταχάου το 1938. «Συνέβαιναν κακομεταχειρίσεις», σημείωνε ο μεταπολεμικός Βρετανός ανακριτής, «κ α ι [αυτός] είχε πραγματικά δει τους φούρνους [του κρεματορίου], όπου καίγονταν τα πτώματα». Αλλά η ανακριτική έκθεση πρόσθετε: «Δυσπιστεί τελείως για τις περιγραφές ακροτήτων έτσι όπως δημοσιεύο­ νται στον Τύπο». Στις 19 Ιουλίου, ο Χίμλερ έστελνε αυτήν τη διαταγή στον Krüger: «Η μεταφορά ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού της Περιφερειακής Διοί­ κησης πρέπει να πραγματοποιηθεί και να ολοκληρωθεί μέχρι τις 31 Δ ε­ κεμβρίου 1942». Ο Χίτλερ μπορεί να ονειρεύονταν την Μαδαγασκάρη, οι άνθρωποί του όμως ενεργούσαν διαφορετικά. Ο διευθυντής του Ανατολι­ κού Σιδηρόδρομου στην Κρακοβία ανέφερε: «Από τις 22 Ιουλίου και κα­ θημερινά, ένα φορτίο τρένου με 5.000 Εβραίους αναχωρεί από την Βαρ­ σοβία, μέσω Μαλκίνια, για την Τρεμπλίνκα κι επιπροσθέτως, ένα φορτίο με άλλους 5.000 Εβραίους φεύγει δυο φορές την εβδομάδα από το Πρζεμίσλ για το Μπέλτζεκ». Ο Υπουργός Μεταφορών έστειλε αυτά τα στοι­ χεία στον Karl Wolff, τον Αρχηγό του Επιτελείου του Χίμλερ, με το εξής υστερόγραφο: «Ο Globocnik ενημερώθηκε». Ο Wolff ευχαρίστησε το Υπουργείο με εγκάρδια λόγια γι’ αυτήν την πληροφορία, και συγκεκριμέ­ να για το ότι «εδώ και δεκατέσσερις ημέρες, καθημερινά, ένα φορτίο τρένου με 5.000 μέλη του Υπερούσιου Λαού πηγαίνει στην Τρεμπλίνκα». Στις 28 Ιουλίου ο Χίμλερ έκανε αυτήν την ευγενική παρατήρηση προς τον βοηθό του Gruppenfürher των SS Gottlob Berger: «Ο ι υπό κατοχήν ανατολικές περιοχές πρέπει να απαλλαγούν από τους Εβραίους. Ο ίδιος ο Φύρερ μου εμπιστεύτηκε την εκτέλεση αυτής της σκληρής διαταγής. Κανένας δεν μπορεί να μου στερήσει αυτήν την ευθύνη406». Τον Αύγουστο του 1942, οι Γερμανοί έκαναν την πρώτη προσέγγισή τους στην Ουγγαρία σχετικά με τη μεταφορά από τη χώρα αυτή ενός εκατομμυρίου Εβραίων. Ο Döme Sztojäy, ο Ούγγρος επιτετραμμένος στο Βερολίνο, ανέφερε το γεγονός ως «ριζική παρέκκλιση» από την προη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

639

γούμενη απόφαση του Χίτλερ να ρυθμιστεί το Εβραϊκό Πρόβλημα της Ουγγαρίας μετά τον πόλεμο. «Ο ι Γερμανοί», ανέφερε ο κόμης Sztojäy, «είνα ι αποφασισμένοι να απαλλάξουν την Ευρώπη από το εβραϊκό σ τοι­ χείο χωρίς άλλη καθυστέρηση και σκοπεύουν -ανεξάρτητα από την εθνι­ κότητα αυτών των Εβραίων και εφόσον υπάρχουν μεταφορικά μέσα- να τους εκτοπίσουν από τις κατεχόμενες περιοχές στα ανατολικά, όπου θα εγκλειστούν σε γκέτο ή στρατόπεδα για να εργαστούν... Σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πληροφορίες, ο Reichsführer Χίμλερ δήλωσε σε μια συγκέντρωση αξιωματούχων των SS ότι η Γερμανική Κυβέρνηση επιθυμεί την ολοκλήρωση των εκτοπίσεων μέσα σε ένα χρόνο». 0 Χίμλερ συνέχιζε να εξαπατά τον Χίτλερ. Στις 17 Σεπτεμβρίου σημείω­ νε ήρεμα σχετικά με τη σύσκεψη εκείνης της ημέρας: «1. Μετανάστευση Εβραίων [Auswanderung] - πώς θα τη χειριστούμε στο μέλλον. 2. Εγκατά­ σταση στο Λούμπλιν», και ως αποτέλεσμα αυτών των δύο σημείων: «Όροι προς τη Περιφερειακή Διοίκηση» και τον «G lobus» [παρατσούκλι του Globocnik]. 0 Γκαίμπελς μιλούσε, έξι ημέρες αργότερα, με πιο ξεκάθαρα λόγια σε 60 κυβερνητικούς δημοσιογράφους. Ζητώντας μεγαλύτερη μυστι­ κότητα, τόνιζε ότι υπήρχαν ακόμη 48.000 Εβραίοι στο Βερολίνο -«κ α ι ξέ­ ρουν με απόλυτη σιγουριά», είπε, «ότι στη διάρκεια αυτού του πολέμου θα εκτοπιστούν στα ανατολικά όπου τους περιμένει ο θάνατος». Αυτοί οι Εβραίοι, πρόσθετε, θα έχουν ήδη νιώσει την «απαρέγκλιτη πορεία προς τη φυσική τους εξόντωση», και γι’ αυτό ακριβώς θα προκαλούν όσες ζημιές μπορούν στο Ράιχ του Φύρερ, «όσον ζουν ακόμη».407

-IS

Ρωσία. Panzer στο χιόνι

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΜΠΛΕ» ΤΑ ΜΕΣΑ του 1942, ο Χίτλερ εξαπέλυσε τις ανασυγκροτημένες στρατιωτικές του δυνάμεις στην Επιχείρηση μ π λ ε , τη θερινή εκ­ στρατεία η οποία ήλπιζε ότι θα τον καθιστούσε κύριο ολόκληρης της Ευ­ ρώπης, ως πέρα το Αστραχάν, το Στάλινγκραντ και το Μπακού. Όσο μ ε­ γάλες όμως κι αν ήταν τώρα περισσότερο από -κάθε άλλη φορά- οι προελάσεις της Βέρμαχτ, στρατηγικά οι σοβιετικοί παρέμειναν νικητές. Μετά το Χάρκοβο, το οποίο ο Χίτλερ θεωρούσε ένα από τα πιο ακριβο­ πληρωμένα λάθη του Στάλιν, ο Κόκκινος Στρατός δεν θα επέτρεπε ποτέ ξανά στους Γερμανούς να τον περικυκλώσουν. Κάθε καινούργια φάση της Επιχείρησης ΜΠΛΕ απέφερε λιγότερους αιχμαλώτους και πολεμική λεία από την προηγούμενη. Όποτε στεκόταν και μαχόταν ο Κόκκινος Στρατός, το έκανε σύμφωνα με τους δικούς του όρους: με τον χειμώνα να αργοσέρνεται και στα ακραία σημεία των γερμανικών γραμμών ανε­ φοδιασμού. «Έχοντας πάρει θάρρος από τη νίκη στο Χάρκοβο, ο Χίτλερ έστρεψε την προσοχή του σε δυο ρωσικές στρατιές που είχαν αποκοπεί εξαιτίας της καταστροφής. Αποφάσισε μια σύντομη αναστολή της Επιχείρησης μ π λ ε , ενώ δυο προκαταρκτικές μάχες διεξάγονταν (η Φρ ε ι δ ε ρ ί κ ο ς ιι και η γ ο υ λ ι ε λ μ ο ς , αντίστοιχα) για να σαρωθούν οι συγκεντρωμένες εχθρικές δυνάμεις. Πήγε αεροπορικώς ως το Στρατηγείο του στρατάρχη von Beck, την 1η Ιουνίου, στην Ποτλάβα και κέρδισε την υποστήριξη των στρατη­ γών του εξηγώντας τους ότι τώρα παρουσιαζόταν μια ευκαιρία που θα ήταν ανόητο να τη χάσουν. «Όποιους κατανικήσουμε τώρα, δεν θα μπο­ ρέσουν να παρέμβουν στην κατοπινή μας επίθεση της Επιχείρησης Μ ΠΛΕ», είπε. Η Επιχείρηση γ ο υ λ ι ε λ μ ο ς άρχισε εννέα ημέρες μετά, και ακολούθη­ σε η Επιχείρηση ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ II στις 22 του μηνός. Στο μεταξύ, ο στρατη­ γός von Manstein είχε αρχίσει τον παρατεταμένο βομβαρδισμό και την επίθεσή του στο κριμαϊκό οχυρό της Σεβαστούπολης. Η ίδια η Επιχείρηση ΜΠΛΕ -που αρχικά είχε προγραμματιστεί για τα μέσα Ιουνίου- αναβλήθη­ κε προσωρινά για τις 22 του μηνός. ερι

Π

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

641

Στις 4 Ιουνίου 1942, ο Χίτλερ πραγματοποίησε μια από τις σπάνιες πτήσεις του έξω από τα σύνορα του Ράιχ για να παραστεί τιμητικά στον εορτασμό των εβδομηκοστών πέμπτων γενεθλίων του Φινλανδού στρα­ τάρχη Mannerheim. Στο βαγκόν-ρεστοράν του ειδικού τρένου του στρα­ τάρχη, από τα μεγάλα παράθυρα του οποίου έβλεπαν τη θέα στη λίμνη Σάίμάα, ο Χίτλερ μπήκε στον πειρασμό να σηκωθεί και να αντευχηθεί μετά την ευγενική ομιλία του Προέδρου Ryti. Παρ’ όλη τη δυσαρέσκεια του τοπικού Γερμανού επιτετραμμένου και, ενώ ο στρατάρχης που προ­ φανώς αγνοούσε την απέχθεια του επισκέπτη του για το κάπνισμα, έβγαζε ασταμάτητα σύννεφα καπνού από το πούρο του, ο Χίτλερ εκφώ­ νησε έναν ex tempore λόγο για τη δύσκολη θέση του κατά τη διάρκεια του χειμερινού πολέμου της Φινλανδίας με την Ρωσία. Όταν πια το τ ε ­ τρακινητήριο Focke-Wulf 200 του Χίτλερ απογειώθηκε, ο κολακευμένος Mannerheim σχολίαζε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι φαινόμενο!» Επιστρέφοντας από την Φινλανδία, ο Χίτλερ έμαθε ότι ο Ράινχαρτ Χάιντριχ είχε υποκύψει στα τραύματά του. Μετά απύ αυτό, η προσοχή του στράφηκε και πάλι στους Εβραίους εξαιτίας αναφορών που έλεγαν ότι Γερμανοί «πολιτικοί αυτοεξόριστοι» μάχονταν στις τάξεις της Γαλλι­ κής Λεγεώνας των Ξένων κατά του Ρόμελ, στη Βόρεια Αφρική. Στις 9 Ιουνίου έστειλε ένα ραδιοσήμα στο Στρατηγείο του Ρόμελ, με τη διατα­ γή «να αποτελειώνονται δίχως οίκτο» οι τραυματίες αυτοεξόριστοι στη μάχη: όποιοι συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι, έπ ρεπε να τουφεκίζονται «αμέσως και χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις, κατά διαταγή του πλησιέστερου Γερμανού αξιωματικού». ΚΑΙ ήρθε η ημέρα της επίσημης επικήδειας τελετής του Χάιντριχ, στην Καγκελαρία. Παρευρέθησαν ο Τσέχος πρόεδρος Emil Hächa και τα μέλη της κυβέρνησής του. Εξακόσιοι εξέχοντες Γερμανοί συγκεντρώθηκαν π ί­ σω από τον Χίτλερ για να αποδώσουν τιμές στον αρχηγό της Γκεστάπο. Ο Χ ίτλερ συνήθιζε να τον αποκαλεί, «άνθρωπο με ατσάλινα νεύρα». Σύμφωνα με τον επίσημο ιστορικό του Wilhelm Schceidt, ο Χίτλερ σκε­ πτόταν ακόμη και να τον ορίσει διάδοχό του. Στην Πράγα, ο Χάιντριχ συμπεριφερόταν κατά τα πρότυπα του Χίτλερ κερδίζοντας την εμπιστο­ σύνη των εργατών. Την εποχή της δολοφονίας του είχαν χτιστεί ήδη τα πρώτα είκοσι αναρρωτήρια για Τσέχους εργάτες. Και την ημέρα που πέθανε, 50.000 εργάτες διαδήλωσαν στην Πράγα κατά της απόπειρας αυ­ τής που είχαν υποκινήσει οι Βρετανοί. Καθώς το Π ένθιμο Ε μβα τή ρ ιο από την όπερα Siegfried έσβηνε, ο Χίμλερ μίλησε αναπολώντας την ημέρα που ο Χάιντριχ είχε πάρει στα χέρια του τα ηνία της Βοημίας και της Μοραβίας: «Υπήρχαν πολλοί στην Γερμανία, και περισσότεροι ακόμη μ ε­ ταξύ των Τσέχων, που πίστευαν ότι ο τρομερός Χάιντριχ θα κυβερνούσε με το αίμα και τον τρόμο». Αλλά δεν έκανε τίποτα τέτοιο, εξήγησε ο

642

DAVID IRVING

Χίμλερ. Απλώς έδρασε ριζοσπαστικά ενάντια στους «ανυπότακτους διαφωνούντες», αποκαθιστώντας τον σεβασμό προς τη γερμανική κυριαρχία κι αρχίζοντας αμέσως μετά τις εσωτερικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις του. Πριν φύγει ο Πρόεδρος Hächa από το Βερολίνο, ο Χίτλερ τον συμβούλευσε να κρατά γερά τα χαλινάρια των Τσέχων. Αν σημειώνονταν επα­ ναλήψεις αντιγερμανικών ταραχών, όπως αυτές που τον ανάγκασαν να διορίσει τον Χάιντριχ τον Σεπτέμβριο, είπε, θα σκεπτόταν σοβαρά την εκτόπιση όλων των Τσέχων από την Βοημία και την Μοραβία408. 0 Hächa ζήτησε την άδεια να προειδοποιήσει σχετικά τον λαό του. 0 Χίτλερ του συνέστησε να το κάνει. Στις 11.10' μ.μ. έφυγε για την Βαυαρία. Στις 15 Ιουνίου, ο ναύαρχος Ραίντερ πήγε οδικώς στο Μπέργκοφ προκειμένου να ασκήσει πίεση για μια επίθεση στην Μάλτα. Τον Μάιο, ο στρατηγός των αλεξιπτωτιστών Kurt Student είχε ενημερώσει τον Χίτλερ για τα βρετανικά οχυρά και την άμυνα του νησιού. Αλλά ο Χίτλερ προ­ φανώς ήξερε περισσότερα για την πιθανή βρετανική τακτική, παρά την αντίστοιχη των Ιταλών. Ο ναυτικός επιτελής του Γιόντλ είχε π ει στο Ναυαρχείο: «Ο Φύρερ έχει ελάχιστη εμπιστοσύνη στην επιτυχία αυτής της επιχείρησης, καθώς η επιθετική δύναμη των Ιταλών είναι τελείως ανεπαρκής και οι Ιταλοί δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί απορρήτου. Όλα δείχνουν ότι είναι μια ιδιαιτέρως δύσκολη επιχείρηση, πολύ δυσκο­ λότερη κι από την Κρήτη, η οποία ήταν αρκετά δύσκολη για μας». Ο Χίτλερ διετύπωσε μια σειρά παρατραβηγμένων επιχειρημάτων κατά της εισβολής στην Μάλτα: ακόμη κι αν επιτύγχαναν, οι Ιταλοί δεν θα μπο­ ρούσαν να ανεφοδιάσουν τη φρουρά του νησιού (πάνω σε αυτό, το Ναυ­ αρχείο τόνισε με οξύτητα ότι για την ώρα η πολύ πιο δύσκολη γραμμή ανεφοδιασμού του στρατού του Ρόμελ στη Βόρεια Αφρική, παρέμενε ανοικτή). Ακόμη πιο παρατραβηγμένος ήταν ο ισχυρισμός του Χίτλερ ότι η Μάλτα εξυπηρετούσε καλύτερα τη στρατηγική τους τώρα που ήταν σε βρετανικά χέρια, καθώς ο νηοπομπές ανεφοδιασμού της πρόσφεραν εντοπισμένους στόχους κατά τον θαλάσσιο πόλεμο. Ο Χίτλερ είχε επ ι­ τρέψ ει να συνεχιστεί ο «θεωρητικός προγραμματισμός» περί Μάλτας μ έ­ σα στον Μάιο αλλά τώρα, στις 15 Ιουνίου, άφησε ελάχιστες ελπίδες στον ναύαρχο Ραίντερ για το αν η εισβολή θα γινόταν ποτέ. Πάνω από 200 υποβρύχια ήταν ήδη ή επρόκειτο να τεθούν στην υπη­ ρεσία της Γερμανίας - καρπός της συνετής, συντηρητικής πολιτικής που ο Χίτλερ είχε επιβάλει το 1940. Ο Χίτλερ μετάνιωνε που δεν είχε φροντί­ σει για τη ναυπήγηση περισσότερων υποβρυχίων, αντί των μεγάλων πο­ λεμικών σκαφών. Αυτά τα τελευταία είχαν ωστόσο μια αποτρεπτική αξία κατά του εχθρού. Γ ι’ αυτόν το λόγο, στην αρχή είχε αντιταχθεί στο σχέδιο του Ναυαρχείου για την Επιχείρηση κ ί ν η σ η τ ο υ ιπ π ό τ η , κατά την οποία ολόκληρος ο πολεμικός στόλος της Γερμανίας στη Νορβηγία θα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

643

επιχειρούσε να σαρώσει την επόμενη νηοπομπή των Συμμάχων που, με την κωδική ονομασία PQ17 θα μετέφερε εφόδια στην Βόρεια Ρωσία. Ο σύνδεσμος αξιωματικός του Ραίντερ είχε διαβεβαιώσει τον Χίτλερ, νωρίς τον Ιούνιο, ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος, φτάνει να διέτασσε τη Λουφτβάφε του στρατάρχη Γκαίρινγκ να τους προσφέρει την υποστήριξή της. Όταν ο ναύαρχος έφυγε από το Μπέργκοφ στις 15 Ιουνίου, είχε εξασφαλίσει την άδεια του Χίτλερ να προχωρήσει - του είχε δοθεί με την επιφύλαξη ότι έπρεπε να εντοπισθούν πρώτα προσεκτικά όσα αερο­ πλανοφόρα των Συμμάχων θα βρίσκονταν στην περιοχή, και να ακινητοποιηθούν με βομβαρδισμούς. Στο ρωσικό μέτωπο, ο εχθρός σε κατάσταση ετοιμότητας περίμενε την επόμενη κίνηση του Χίτλερ. Ήταν σαφές ότι οι Ρώσοι δεν μπορούσαν πια να εξαπατηθούν από τις θορυβώδεις προετοιμασίες του Kluge στα δυτικά της Μόσχας και πραγματικά, στις 16 Ιουνίου, ένα πρακτορείο ε ι­ δήσεων των Συμμάχων στην Μόσχα ανακοίνωνε τα γερμανικά στρατηγι­ κά σχέδια για το καλοκαίρι με τέτοιες λεπτομέρειες, ώστε ήταν φανερό ότι από κάπου είχαν διαρρεύσει οι πληροφορίες αυτές. 0 Χίτλερ ένιωθε μπερδεμένος και έξαλλος. 0 ένοχος έπρεπε να προέρχεται απύ το Γενι­ κό Επιτελείο του Χάλντερ, όπως υποπτευόταν ο Χίτλερ. Κι έγινε ακόμη πιο έξαλλος όταν έμαθε ότι ο επιτελάρχης μιας μεραρχίας Panzer είχε προσγειωθεί ανώμαλα με το αεροπλάνο του στη νεκρή ζώνη, έχοντας μαζί του τα πλήρη απόρρητα σχέδια για το πρώτο στάδιο της Επιχείρη­ σης ΜΠΛΕ -την εφόρμηση των αρμάτων μάχης στον Ντον προς το Βορονέζ- ακριβώς όπως είχε συμβεί και με την περίφημη υπόθεση Mechelen το 1940. Ο Χίτλερ υπέγραψε προσωπικά μια νέα διαταγή ενίσχυσης των κανόνων ασφαλείας τονίζοντας: «Η ασφάλεια κατά τη διάρκεια προετοι­ μασίας σημαντικών επιχειρήσεων είναι ιδιαιτέρως υψίστης σημασίας, εξαιτίας του μεγάλου κινδύνου να πέσουν οι διαταγές επιχειρήσεων στα χέρια του εχθρού, με συνέπεια αυτός να τις εκμεταλλευτεί εν καιρώ». Ωστόσο, έτσι όπως είχαν τα πράγματα, διατήρησε την ψυχραιμία του και διέταξε να παραμείνει ως είχε το στρατηγικό σχέδιο για την Επιχείρηση ΜΠΛΕ.

ΓΥΡΩ στα μεσάνυχτα της 21 Ιουνίου, το τρένο του έφευγε από το Μόνα­ χο για το Βερολίνο. Οι σκέψεις του θα πρέπει να γύρισαν πίσω σε εκείνη τη νύχτα, δώδεκα μήνες πριν, όταν έζησε ώρες αγωνίας περιμένοντας την έναρξη της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Αν δεν είχε να κάνει με το πείσμα των στρατηγών του εκείνο το καλοκαίρι, η Ρωσία θα είχε ηττηθεί εδώ και καιρό! Κατά τη διάρκεια της νύχτας, το τρένο του παρέμεινε σε ένα σταθμό επί είκοσι λεπτά. Τα τηλέφωνα είχαν συνδεθεί και η χαρά ήταν μεγάλη για τα απρόσμενα νέα από την Βόρεια Αφρική: το βρετανι­ κό προγεφύρωμα στο Τομπρούκ είχε πέσει. Ήδη, ο στρατηγός Ρόμελ

644

DAVID IRVING

προετοιμαζόταν για μια σαρωτική έφοδο ανατολικότερα, προς την Αίγυ­ πτο. 0 Χίτλερ του τηλεγράφησε αμέσως, προάγοντάς τον σε στρατάρχη. Όταν ο Γκαίμπελς του μίλησε την ώρα του γεύματος για την αυξανό­ μενη δημοτικότητα του Ρόμελ, ο Χίτλερ συμφώνησε με ενθουσιασμό. Ε ί­ πε στο Επιτελείο του ότι θα τηλεφωνούσε στον Μουσολίνι συμβουλεύοντάς τον να δώσει απόλυτη πρωτοβουλία στον Ρόμελ. Το τηλεγραφικό του μήνυμα προς την Ρώμη τελείωνε με το γνωστό πια επιχείρημα: «Η Θεά Τύχη της μάχης απλώνει τα φτερά της πάνω από τους ηγέτες μόνο μια φορά, κι αυτός που δεν θα την αδράξει εκείνη τη στιγμή, σπάνια θα την έχει με το μέρος του ξανά». 0 Μουσολίνι αφέθηκε να πειστεί. Η Επιχείρηση ΗΡΑΚΛΗΣ αναβλήθηκε για τα τέλη Σεπτεμβρίου. 0 Ρόμελ ήλπιζε ότι σε μια εβδομάδα θα ήταν στο Κάιρο. Η ιταλική διοίκηση και ο στρατάρχης Kesselring, ο Ανώτατος Διοι­ κητής Νότου, του Χίτλερ, παρακολουθούσαν το Άφρικα Κορπ να προχω­ ρεί ανατολικά στο εσωτερικό της Αιγύπτου με όλο και περισσότερη ανη­ συχία. Ο Χίτλερ όμως διατηρούσε την αισιοδοξία του. Παρ’ όλο που ο Ρόμελ είχε λάβει μόλις 3.000 τόνους εφοδίων για όλη του τη στρατιά μ έ­ σα στον Ιούνιο, ο Χίτλερ έβλεπε κιόλας την Αίγυπτο στα χέρια του. «Π ρέπει να δοθούν στον Ρόμελ όλα τα εφόδια που χρειάζεται», ανήγγει­ λε στο δείπνο την 28η Ιουνίου, όταν έφτασε η είδηση ότι τέσσερις εχθρι­ κές μεραρχίες είχαν τώρα περικυκλωθεί στο οχυρό του Μάρσα Ματρούχ. Συμφώνησε με την πρόβλεψη του Κάιτελ πως «όταν οι Γερμανοί θα κατελάμβαναν την Αλεξάνδρεια, το σύνολο της βρετανικής κοινής γνώμης θα ένιωθε μεγαλύτερη αγανάκτηση από όσο κατά την παράδοση της Σ ι­ γκαπούρης». «Ας ελπίσουμε ότι η αμερικανική διπλωματική αντιπροσω­ πεία στο Κάιρο θα συνεχίσει να μας πληροφορεί σταθερά για τα βρετα­ νικά στρατηγικά σχέδια με τα απρόσεκτα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματά της», είπε. Μετά το τέλος της Επιχείρησης ΜΠΛΕ, το φθινόπωρο, ένας αγγλο-αμερικανικός διακανονισμός θα έμοιαζε σίγουρος. Ο βρετανικός στρατός, ωστόσο, προετοιμαζόταν να κρατηθεί κάπου εξήντα μίλια δυτικά της Αλεξάνδρειας, στο Ελ Αλαμέιν κι ο στρατάρχης Ρόμελ είχε τώρα μόνον εβδομήντα άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα στη διάθεσή του. Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΜΠΛΕ» είχε αρχίσει νωρίς στις 28 Ιουνίου 1942. Γερμανι­ κές και ουγγρικές μεραρχίες, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Maximilian von Weichs προωθήθηκαν ανατολικά προς την πόλη του Βορονέζ, επί του Ντον. Δυο ημέρες αργότερα, ο στρατηγός Paulus της 6ης Στρατιάς, άρχι­ σε μια προέλαση η οποία τελικά τον έφερε νότια, κατά μήκος του Ντον. Ο Χίτλερ, ενθαρρημένος από τις αποδείξεις που του παρουσίασε ο Χάλ­ ντερ, πίστεψε ότι οι εφεδρείες των Ρώσων είχαν εξαντληθεί.409 Είχε μάλι­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

64 5

στα αρχίσει να σκέπτεται να αποσύρει δυο τεθωρακισμένες μεραρχίες

από την Επιχείρηση μ π λ ε , για μια κατοπινή επίθεση στην Μόσχα. Ο Χ ίτ­ λερ προσδοκούσε μια ελαστική στρατηγική από μέρους του στρατάρχη Timoshenko, του Ρώσου αντιπάλου του στα νότια, αλλά ήλπιζε να φέρει εμπόδια σε αυτήν μετακινώντας τα άρματά του προς τα κάτω, κατά μή­ κος του Ντον, αρκετά γρήγορα ώστε εμποδίσει την υποχώρηση του εχθρού πέρα από αυτόν. Έχοντας την ανάμνηση της Δουνκέρκης στα 1940 και του Λένινγκραντ το 1941, ο Χίτλερ φοβόταν ότι το Βορονέζ θα απασχολούσε ιδιαίτερα τα πολύτιμα θωρακισμένα του για ατέλειωτες ημέρες. Ο Κάιτελ αναγνώριζε τους γνωστούς κακούς οιωνούς και τον παρακάλεσε να πάει αεροπορικά ο ίδιος στην Πολτάβα και να διατάξει τον Beck να αφήσει ήσυχη την πό­ λη. Ο Χίτλερ έφτασε μετά από τρίωρη πτήση στην Πολτάβα στις 7 π.μ. της 3 Ιουλίου. Ωστόσο, αντιμετωπίζοντας τον στρατάρχη με το γρανιτένιο πρόσωπο, έχασε τα λόγια του. Αντί να απαγορεύσει ξεκάθαρα στον Beck να καταλάβει την πόλη του Βορονέζ, ο Χίτλερ διατύπωσε τις οδη­ γίες του με τέτοιες αοριστολογίες, ώστε άφησε τον Beck να αναρωτιέται: «Κατάλαβα σωστά τα λόγια σας; Μπορώ να καταλάβω το Βορονέζ, αν αυτό είναι εύκολο και χωρίς αιματοχυσία; Αλλά δεν θα π ρ έπ ει να εμπλακώ σε σκληρές μάχες για την κατάληψη της πόλης;» Ο Χίτλερ το επιβεβαίωσε γνέφοντας καταφατικά.410 Πίσω στη Φωλιά του Λύκου ξαναβρήκε το κουράγιο του. Παρακολου­ θούσε την εξέλιξη της μάχης με ανυπομονησία. Η πόλη κατελήφθη αρκε­ τά εύκολα στις 6 Ιουλίου, αλλά οι δυο θωρακισμένες μεραρχίες δέχτηκαν αμέσως μια άγρια ρωσική αντεπίθεση. Καθώς εξελισσόταν η ανεπιθύμη­ τη μάχη για την πόλη, χανόταν πολύτιμος χρόνος. Μόνον στις 8 του μη­ νός μπόρεσαν οι μεραρχίες αυτές να απαλλαγούν από το Βορονέζ και μετά από προέλαση μιας ημέρας προς τα βόρεια, εξάντλησαν τα καύσι­ μά τους. Βράζοντας από θυμό, ο Χίτλερ είδε τις ρωσικές δυνάμεις να ξεφεύγουν. Ο Beck στάθηκε κακότυχος κι ο Χίτλερ τον απέλυσε. Είπε στον Schmundt ότι εξακολουθούσε να θαυμάζει τον άνδρα, αλλά κατά την παρούσα κρίση μπορούσε να εργαστεί μόνον με στρατηγούς που θα ακολουθούσαν κατά γράμμα τις οδηγίες του.411 Οι συνέπειες ήταν σοβαρές. Όταν, στις 8 Ιουλίου η πρώτη φάση της Επιχείρησης μ π λ ε τελείωσε, ο Weichs είχε συλλάβει μόνον 28.000 αιχμα­ λώτους και 1.000 άρματα μάχης. Και η 6η Στρατιά είχε στο ενεργητικό της μόνον 45.000 αιχμαλώτους και 200 άρματα. Μια εβδομάδα αργότε­ ρα, η δεύτερη φάση -μια απόπειρα περικύκλωσης του εχθρού στα βό­ ρεια του ποταμού Ντύνετς- τελείωσε με την κατάληψη του Μιλλέροβο: αυτή τη φορά συνελήφθησαν μύνον 14.000 αιχμάλωτοι. Συμπερασματικά, ήταν φανερύ ότι το μεγαλύτερο μέρος του Κόκκι­ νου Στρατού είχε διαφύγει, αλλά καθώς ο Χίτλερ ήταν ελλιπώς πληροφο-

646

DAVID IRVING

ρημένος από το Γενικό Επιτελείο του, ήταν φυσικό να θεωρήσει αυτούς τους χαμηλούς αριθμούς μια ακόμη απόδειξη ότι ο Κόκκινος Στρατός ήταν στα τελευταία του. Στο μεταξύ, στις 21 Ιουνίου, η 3η Αεροπορική Δύναμη είχε φέρει φω­ τογραφικές αναγνωρίσεις από την Νότια Αγγλία, οι οποίες απεκάλυπταν ότι σχεδόν 13.000 μικρά σκάφη συγκεντρώνονταν μεταξύ Πόρτσμουθ και Πόρτλαντ, πολλά παράξενα πλοία βρίσκονταν τραβηγμένα στην άμμο στις ακτές του Σαουθάμπτον και του Πουλ.412 Ο Τσώρτσιλ κάτι σχεδίαζε. Ο Χάλντερ πρότεινε να στείλουν μια μεραρχία τεθωρακισμένων στα δυ­ τικά. Ο Χίτλερ συμφώνησε και διέταξε τρεις άλλες που ήταν ήδη σε εφ ε­ δρεία εκεί, να παραμείνουν μαζί με τη μεραρχία των SS Das Reich και την 7η Αεροπορική Δύναμη αλεξιπτωτιστών. Στις 26 Ιουνίου αποφάσισε ότι αν «η ρωσική αντίσταση κατά τη διάρκεια των επικείμενων επιχειρή­ σεων θα ήταν μικρότερη από την αναμενόμενη», οι δυο μεραρχίες των SS, «Σωματοφυλακή του Αδόλφου Χ ίτλερ» και «Νεκροκεφαλές», θα μεταφέρονταν κι αυτές δυτικά. Ο Χίτλερ πρόβλεψε σε μια οδηγία, στις 9 Ιουλίου, ότι ήταν πολύ πιο πιθανό να αποβιβαστούν οι Σύμμαχοι είτε κάπου στην Διέπη και στην Χάβρη είτε στην Νορμανδία, καθώς αυτές οι παράκτιες περιοχές βρίσκονταν μέσα στο βεληνεκές των συμμαχικών μα­ χητικών και ήταν κατάλληλες για να φτάσουν ως εκεί μικρά πλοία. Πίστευε ότι η πρόσφατη επίσκεψη του Τσώρτσιλ στην Ουάσινγκτον είχε ένα και μοναδικό σκοπό: να εναντιωθεί σε μια πλήρους κλίμακας απόβαση για την δημιουργία Δευτέρου Μετώπου, μέχρι το 1943. Ο Χ ίτ­ λερ θα πρέπει να το είχε συμπεράνει από μια υποκλοπή ραδιοεπικοινω­ νιών μεταξύ Λονδίνου και Ουάσινγκτον. Ο Χίτλερ σίγουρος ανέφερε: «Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ είναι μια απόδειξη». Αλλά είχε αποδεχτεί ότι ο Τσώρ­ τσιλ προσπαθούσε απεγνωσμένα να στείλει βοήθεια προς τους Ρώσους. Στην Αρκτική, τα γερμανικά υποβρύχια και τα βομβαρδιστικά είχαν βυ­ θίσει 24 από τα 36 συμμαχικά εμπορικά πλοία που έπλεαν προς την Βό­ ρεια Ρωσία με τη νηοπομπή PQ17, ενώ το Tirpitz και τα άλλα πολεμικά δεν χρειάστηκε καν να παρέμβουν. ΣΤΙΣ καθημερινές πολεμικές συσκέψεις, οι σύμβουλοι του Χίτλερ έδ ει­ χναν την εμπιστοσύνη τους στη νίκη. Στα μάτια του, η Ανατολή ήταν ήδη μια γερμανική Αυτοκρατορία. Στις 9 Ιουλίου συζήτησε με τον Χίμλερ τα τελικά σχέδια για την εγκα­ τάσταση των Νοτιο-Τυρολέζων στην Κριμαία.413 Στις 16, είπε στον Χίμλερ ότι δεν είχε καμιά πρόθεση, ανοικτά να προσαρτήσει την Τπερκαυκασία στην Γερμανική Αυτοκρατορία - θα ήταν αρκετό να τοποθετηθεί μια φρουρά στις πετρελαιοπηγές και στα σύνορα και να αφήσει έναν στρατη­ γό να προστατεύει μονίμως τα γερμανικά συμφέροντα στα «Ελεύθερα Προτεκτοράτα του Καυκάσου», όπως θα ονομάζονταν. Στις 23 του μηνός

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

647

έδωσε εντολή στον Μπόρμαν να δώσει στον Reichsleiter Rosenberg οδη­ γίες για τον έλεγχο του πληθυσμού στα ανατολικά: τα γερμανικά πρότυ­ πα υγιεινής και δημόσιας υγείας δεν θα έπρεπε να εφαρμοσθούν. Όταν ο Χίτλερ έμαθε ότι στρατιώτες του είχαν γίνει πατέρες ενός εκατομμυρίου μωρών με Ρωσίδες, διέταξε τον Χίμλερ να εντοπίσει όλα αυτά τα παιδιά, να επιλέξει αυτά που θα είχαν τις πιο καλές φυλετικές προδιαγραφές και να τα «οδηγήσει» στην Γερμανία. Αν οι μητέρες ανταποκρίνονταν κι αυ­ τές στις ίδιες φυλετικές προδιαγραφές, θα πήγαιναν μαζί τους. Πάντα ανήσυχος για το ότι τα μωρά που θα απορρίπτονταν θα μπορούσαν να «βελτιώσουν» τη ρωσική φυλή, ο Χίτλερ διέταξε να μοιραστούν ευρέως προφυλακτικά στους στρατιώτες που βρίσκονταν στα ανατολικά. Όσο για την εκπαίδευση, ο Χίμλερ είπε στους αξιωματικούς της αστυνομίας του: «Μπορώ μονάχα να σας επαναλάβω αυτά που ζήτησε ο Φύρερ. Αρκεί και μόνον, πρώτον, τα παιδιά να διδαχθούν τα σήματα της τροχαίας στα σχολεία, έτσι ώστε να μην τα χτυπούν τα αυτοκίνητά μας, δεύτερον, να μάθουν να μετρούν ως το 25, και τρίτον, να μάθουν να γράφουν το όνομά τους. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο».414 ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ επίθεση στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Χίτλερ εγκαταστά­ θηκε σε ένα προωθημένο Στρατηγείο στην Ουκρανία, με το κωδικό όνο­ μα «W erewolf», στην Βίνιτσα. Στις 8.15' π.μ. της 16 Ιουλίου, ολόκληρο το Επιτελείο του πέταξε με δεκαέξι αεροπλάνα προς την νέα έδρα. Τρεις ώρες αργότερα προσγειώνονταν στην Βίνιτσα. Στο Στρατηγείο αυ­ τό, η φρουρά του φοβόταν μόνο μια επίθεση αλεξιπτωτιστών που πιθα­ νόν να φορούσαν γερμανικές στολές. 0 Χίτλερ δεν βρήκε εκεί τσιμεντέ­ νιο κατάλυμα, παρόμοιο με τη Φωλιά του λ ύκ ο υ του Ράστενμπουργκ. Υπήρχαν μόνο μερικά ξύλινα, νοτισμένα σπίτια. Το κλίμα ήταν υγρό και κάθε βράδυ έπρεπε όλοι να καταπίνουν ένα χαπάκι ατεμπρίνης, κατά της ελονοσίας το οιτοίο με δυσκολία ανέχονταν. Ο Χίτλερ απεχθανόταν αυτό το στρατόπεδο. Τις νύχτες πάγωνε και την ημέρα παραδινύταν στη ζέστη του ουκρανικού καλοκαιριού. Υπέφε­ ρε απύ φοβερούς πονοκεφάλους και τα έβαζε με όλους βρίσκοντάς τους λάθη. Ο χρονικογράφος του OKW Helmut Greiner σημείωνε κατ’ ιδίαν: «Ο ι κλιματολογικές συνθήκες και η ζέστη εδώ έπληξαν τον Φύρερ. Νο­ σταλγεί το παλιό του κατάλυμα [στο Ράστενμπουργκ], πράγμα που αποτελεί σίγουρη ένδειξη για το πού θα καταλύσουμε το χειμώνα... Μέχρι τύτε, οι επιχειρήσεις μας στον Καύκασο θα έχουν οπωσδήποτε ολοκλη­ ρω θεί». Κι ύταν θα γινόταν αυτό, ο Χίτλερ ήλπιζε ότι θα έπαιρναν τ έ ­ λος οι εφιάλτες του για το πετρέλαιο. Ε ίπε κάποια στιγμή: «Αν δεν μπορέσω να καταλάβω τουλάχιστο το Μάυκοπ, δεν θα μπορέσω να συνεχίσω τον πόλεμο». Αν μπορούσε να καταλάβει τόσο το Μάυκοπ, όσο και το Γκρόσνυ, που παρήγαγαν 5.000.000 τόνους πετρέλαιο το χρόνο, κι

648

DAVID IRVING

ακόμη περισσότερο αν τα στρατεύματα του κατελάμβαναν τις πετρελαι­ οπηγές του Μπακού στον νότιο Καύκασο, τότε ο Στάλιν θα ομολογούσε την ήττα του. Στο μέτωπο της 6ης Στρατιάς του Paulus, ο εχθρός τρεπόταν σε φυγή προς το Στάλινγκραντ. Η ρωσική διοίκηση φαινόταν ότι είχε χάσει τον έλεγχο. Με μια σειρά οδηγιών που κυκλοφόρησε περί τα τέλη Ιουλίου, ο Χίτλερ βεβαίωνε με εμπιστοσύνη ότι μέσα σε τρεις εβδομάδες η εκστρα­ τεία είχε πετύχει κυριολεκτικά όλους τους στόχους που είχε θέσει στο Νό­ τιο Μέτωπο. Οι επιχειρήσεις κατά του στρατάρχη Timoshenko είχαν εξελι­ χθεί «πολύ καλύτερα και γρηγορότερα» από το αναμενόμενο. Ο Χίτλερ ισχυριζόταν: «Μόνον μικρές μονάδες της στρατιάς του Timoshenko κατάφεραν να διαφύγουν από την περικύκλωση και να περάσουν νοτίως του Ντον». Ήδη είχε χωρίσει την Ομάδα Στρατιών του Νότου σε δυο νέες Ομάδες Στρατιών, τις Α και Β. Στην πρώτη είχε διορίσει τον στρατάρχη List και στη δεύτερη, τον στρατηγό von Weichs. Αυτές οι δυο Ομάδες θα απέκλιναν τώρα στην άλλη όχθη του Ντον. Η Ομάδα του List θα περικύκλωνε τους διαφυγόντες Ρώσους νότια του Ροστόβ κι ύστερα, θα κατα­ κτούσε τον Καύκασο και τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Η Ομάδα του Weichs θα εφορμούσε στα νοτιοανατολικά προς το Στάλινγκραντ και τον Βόλγα, καθώς ο Χίτλερ είχε πειστεί ότι ο ποταμός ήταν η κύρια πλωτή αρτηρία του Στάλιν. Μετά το Στάλινγκραντ οι μεραρχίες των θωρακισμέ­ νων θα κατέβαιναν κατά μήκος του Βόλγα προς το Αστραχάν και την Κασπία Θάλασσα.415 Για την κατάληψη του Στάλινγκραντ είχε ορίσει μόνον μία από τις τέσσερις γερμανικές στρατιές που ήταν διαθέσιμες, την 6η. Το Ροστόβ κατελήφθη μετά από άγριες μάχες στις 23 Ιουλίου, αλλά ο εχθρός διέφυ­ γε ανατινάσσοντας τις γέφυρες πίσω του. Δυο ημέρες αργότερα, ολόκλη­ ρη η δυτική όχθη του Ντον ήταν σε γερμανικά χέρια. Και πάλι όμως, η οργάνωση ανεφοδιασμού του γερμανικού στρατού κατέρρευσε. Επί ημέρες τα άρματα μάχης της 6ης Στρατιάς ήταν ακινητοποιημένα, χωρίς καύσιμα. Και κάτι ακόμη χειρότερο, στις 25 του μη­ νός, ο Αρχηγός της Επιμελητείας, στρατηγός Wagner, έστρεψε όλη την προσπάθεια του εφοδιασμού από το Στάλινγκραντ προς την επιχείρηση του Καυκάσου. 0 Weichs τηλεφωνούσε ικετεύοντας να ανακληθεί η από­ φαση αυτή.416 Ο Χίτλερ υπερκέρασε τον Wagner, αλλά επί δέκα ημέρες η 6η Στρατιά ήταν ευνουχισμένη εξαιτίας της έλλειψης εφοδίων, ενώ οι Ρώσοι διοικητές βρήκαν το χρόνο να συγκροτήσουν μια αμυντική γραμμή δυτικά του Στάλινγκραντ. Στο Στρατηγείο στη Βίνιτσα ξέσπασαν βίαιες διαφωνίες στο παράπηγ­ μα συσκέψεων με τους λεπτούς ξύλινους τοίχους. Ο Χάλντερ ήταν από μέσα του έξαλλος με τη «χοντροκομμένη» αμάθεια των δημοσίων υπαλλή­ λων. 0 Χίτλερ κραύγαζε ότι ο Χάλντερ είχε επανειλημμένα αγνοήσει τις

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

649

διαταγές του να μεταφ έρει σώματα Panzer από την Ομάδα του Ροστόβ για να υποστηρίξουν την 6η Στρατιά. Στις 26 Ιουλίου, η στρατιά του List διέσχισε ορμητικά τον Ντον με αντικειμενικό σκοπό την επίθεση εναντίον του Καυκάσου. Υποστηριζόταν από την 4η Α εροπορική Δύναμη του Richthofen. Ο Χάλντερ έγραφε την άλλη ημέρα, 30 Ιουλίου: «Κ ατά τη σύ­ σκεψη με τον Φύρερ, ο στρατηγός Γιόντλ πήρε τον λόγο και δήλωσε κο­ μπάζοντας ότι η μοίρα του Καύκασου θα κριθεί στο Στάλινγκραντ». Αυτό έλεγε και ο Χάλντερ εδώ και μια εβδομάδα. Αποφασίστηκε τότε να μετα φ ερθεί αμέσως η 4η Στρατιά Panzer, από τον List στον Weichs. Μάταια ο List διαμαρτυρήθηκε όταν ο Χάλντερ του τηλεφώνησε εκείνο το βράδυ ότι και η δική του ομάδα υπέφερε από καθυστερήσεις ανεφοδιασμού καυσίμων, και υπεγράμμισε το ρίσκο που έπαιρναν εφορμώντας προς τον Καύκασο με τόσο ισχνές δυνάμεις και με απροστάτευτες τις πλευρές του. Όταν ζήτησε να μη μετα φ ερθεί στην Γαλλία τουλάχιστον η Μεραρχία Gross Deutschland, ο Χάλντερ πα ρέμεινε ανένδοτος.417 Έ τσι, ορίστηκαν δυο γερμανικές στρατιές με ελάχιστες οπισθοφυλα­ κές, για να πραγματοποιήσουν η καθεμιά τους, τους στρατηγικούς σκο­ πούς του Χ ίτλερ στον νότο, στο Στάλινγκραντ και τον Καύκασο. Αν οι εφ εδρείες του εχθρού είχαν πραγματικά εξαντληθεί, αυτή η διάταξη θα ήταν σωστή, αλλά αν δεν είχαν, δεν θα ήταν. ΑΠΟ τα διαθέσιμα ντοκουμέντα είναι φανερό ότι ο Χ ίτλερ δεν φοβόταν κάποια σοβαρή επίθεση στη Δυτική Ευρώπη μέχρι το 1943, αλλά κυκλο­ φορούσαν επίμονες φήμες ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί. Ένας πράκτο­ ρας της Ά μπβερ στους διπλωματικούς κύκλους της Μαδρίτης, ανέφερε ότι οι Βρετανοί συγκέντρωναν 2.400 σκάφη για μια «αποβατική α π όπ ει­ ρ α » στις γαλλικές ακτές της Μάγχης ή του Ατλαντικού π ερί τα τέλη Αυγούστου. Στις 18 Ιουλίου, άρχισε στο Λονδίνο μια εβδομάδα συνομιλιών μεταξύ του Τσώρτσιλ και του έμπιστου του Ρούσβελτ Harry Hopkins. Δυο η μ έ­ ρες αργότερα, ένα πακέτο διατλαντικών τηλεφωνικών υποκλοπών στάλ­ θηκε στον Χ ίμλερ -κ α ι χωρίς αμφιβολία, και στον Χ ίτ λ ερ -418 με σχόλια ενός στρατηγού των SS: «Π α ρ’ όλο που μόνο κώδικές λέξεις χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις τηλεφωνικές συνομιλίες που υποκλέψαμε, έβγαλα το ακόλουθο συμπέρασμα: σήμερα και αύριο θα π ρ έπ ει να γ ίν ει μια εξ α ι­ ρετικής σημασίας σύσκεψη μεταξύ Βρετανών και Αμερικανών. Αυτή η σύσκεψη είναι πιθανόν να καθορίσει πού και πότε θα ανοίξει το Δεύτερο Μέτωπο. Θα λάβουν μέρος «α ξιω μα τικοί του Γενικού Επιτελείου, π ρ ε­ σβευτές και Υπουργοί». Στις 13 Αυγούστου, ένας εξα ιρετικά αξιόπιστος πράκτορας της Ά μπβερ στη Νότια Αγγλία ανέφερε ότι ο στόχος της ε ι­ σβολής ήταν το λιμάνι της Διέπης στην Μ άγχη.419

650

DAVID IRVING

Ο Χ ίτλερ είχε 29 μεραρχίες στα δυτικά. Αλλά, όσο πιο πολύ μελετού­ σε τους τεράστιους στρατηγικούς χάρτες που είχαν συσσωρεύσει οι ε ιδ ι­ κοί του, τόσο πιο πολύ ανησυχούσε. Έ σ τειλε τον Walter Frentz, τον καμέραμαν του Ε πιτελείου του, σε μια περιοδεία στις ακτές για να φωτο­ γραφίσει ό,τι μπορούσε. Οι έγχρωμες φωτογραφίες απεκάλυψαν ότι το σύνολο των ακτών θα ήταν απολύτως εκτεθειμένο σε μια αποφασιστική έφοδο των Συμμάχων. Έ τσ ι αποφάσισε να α νεγείρει μια αδιαπέραστη οχυρωματική γραμμή κατά μήκος όλης της ακτής απέναντι στην Β ρ ετα ­ νία. Στις 13 Αυγούστου, κάλεσε τον Albert Speer και τους στρατιωτικούς ειδικούς στο Στρατηγείο του, στη Βίνιτσα και τους ανέλυσε τις α παιτή­ σεις του σχετικά με αυτό το «Α τλαντικό Τ είχος»: θα π ρ έπ ει να είναι τ έ ­ τοιο, ώστε μια ένοπλη δύναμη 500.000 ανδρών να μπορεί να υπερασπι­ σ τεί όλη την παράκτια γραμμή. Το κόστος δεν αποτελούσε εμπόδιο. «Τ ο μόνο υπολογίσιμο κόστος είναι ο Γερμανός στρατιώτης. Το αίμα που θα γλιτώσουμε με αυτά τα οχυρωματικά έργα αξίζει δισεκα τομμύρια !» Η αποπεράτωση του Τείχους προγραμματιζόταν για το τέλος Απριλίου του 1943. Στις βάσεις των υποβρυχίων και στις θέσεις των παράκτιων πυρο­ βόλων έπ ρεπ ε να δοθεί μεγάλη σημασία. Βαρέα πολυβόλα, άρματα μά ­ χης και αντιαρματικά, όλα έπ ρεπ ε να είναι υπό κάλυψη, επειδή ο Χ ίτλερ πρόβλεπε ότι οποιαδήποτε εισβολή θα ξεκινούσε μετά από καταιγιστικό βομβαρδισμό ολόκληρης της περιοχής.420 «Ε ίν α ι πιο συνετό να θεωρήσουμε ότι η Λουφτβάφε μας είναι τόσο αδύναμη στα δυτικά, σαν να είναι ανύπαρκτη», προειδοποίησε ο Χ ίτλερ. Δ ιέτα ξ ε να κατασκευαστούν έτσ ι όλα τα φυλάκια ώ στε να είνα ι απρόσβλητα από τα αέρια και να διαθέτουν πρόχειρες φιάλες οξυγόνου. Οι Σύμμαχοι ίσως να χρησιμοποιούσαν βόμβες ναπάλμ, οπότε τα φυλά­ κια θα έπ ρεπ ε να έχουν ρυάκια και προεξοχές για να ελέγχετα ι η ροή του καυτού πετρελαίου. 0 εχθρός θα έπ ρεπ ε να το ξανασκεφτεί προκειμένου να επ ιτεθ εί σε αυτά τα οχυρά κι όταν αρχίσει η εισβολή θα π ρέπ ει να είναι τόσο ισχυρά, ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα για τον Χ ίτλερ προκειμένου να διακρίνει το πραγματικό Schwerpunkt (σημείο απόβα­ σης) από οποιαδήποτε παραπλανητική επίθεση. Τον Αύγουστο του 1942 π ρόβλεψ ε ότι κύματα αερομεταφερόμενων στρατευμάτων θα προηγούντο της εισβολής με αποστολή να εξαρθρώσουν τα συστήματα συγκοινωνιών και επικοινωνιών και να αχρηστεύσουν τα Στρατηγεία: η ίδια η εισβολή θα ακολουθούσε την αυγή, με 3.000-4.000 αποβατικά σκάφη και με ολοκληρωτική υπεροχή του εχθρού από αέρα. Φυσικά, όπως είπ ε σε έναν Βαλκάνιο διπλωμάτη στις 14 Αυγούστου, αυτοί οι παρανοϊκοί Βρετανοί θα μπορούσαν να επιχειρήσουν κάτι και πριν από το 1943. «Μ ε τέτοιους παράφρονες, σαν αυτόν τον μεθύστακα τον Τσώρτσιλ, και Μακκαβαίους ανεγκέφαλους σαν τον παρφουμαρισμένο δανδή τον Ήντεν, στην εξουσία, πρέπει να είμαστε έτοιμοι σχεδύν για όλα !»

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

651

«Έ χουμε χαλυβδωθεί για κάθε είδους αιφνιδιασμούς», έγραφε κατ’ ιδίαν ο Rundstedt στις 15 Αυγούστου, «ιδ ια ίτερ α τώρα που ο Τσώρτσιλ επισκέφθηκε την Μόσχα. Ε, λοιπόν, ας έρθουν!» Αυτό που συνέβη τ έσ ­ σερις ημέρες αργότερα ήταν ένα απερίγραπτο coup de theatre («τέχνασμα εντυπω σιασμού») από μέρους των Βρετανών: δυο καναδικές ταξιαρχίες, με τριάντα άρματα μάχης και κομάντο αποβιβάστηκαν δεξιά κι α ρισ τε­ ρά του λιμανιού της Διέπης. Η επιδρομή τελείω σε με συντριβή. Οι Β ρ ε­ τανοί έχασαν ένα καταδρομικό, 33 αποβατικά σκάφη, πάνω από 100 α ε­ ροπλάνα και 4.000 άνδρες, από τους οποίους οι 1.179 κείτονταν νεκροί στις πλαζ και κατά μήκος της παραλιακής λεωφόρου. Ο Rundstedt έσ τ ει­ λε ραδιοσήμα στις 6.15" μ.μ. που έλεγε ότι ούτε ένας ένοπλος Άγγλος δεν έμ εινε στην παραλία. Το μήνυμα προκάλεσε στον Χ ίτλερ μόνον ένα αχνό χαμόγελο. Ο Rundstedt σημείωνε στις 21 του μηνός: «Ο Schmundt είπ ε ότι Εκείνος ήταν πολύ ευγνώμων κι ευτυχισμένος σχετικά με τη Διέπη. Ο Zeitzier [ο Αρχηγός Ε πιτελείου του Rundstedt] που ήταν εκεί χθες, είπ ε ότι έμοιαζε τρελό το θέαμα όλου αυτού του σωρού των νεκρών Άγγλων, τα βυθισμένα πλοία, κ τ λ .» 421 Ο Χ ίτλερ έσ τειλε τον διερμηνέα του Paul Schmidt να ανακρίνει τους αιχμαλώτους.422 Ένας από αυτούς του είπ ε ξεκάθαρα: «Α υτοί που δ ιέτα ­ ξαν αυτήν την εισβολή κι όσοι την οργάνωσαν είναι εγκληματίες και τους αξίζει να τουφεκιστούν για μαζική δολοφονία!» Από πολιτική άποψη, η απόφαση του Τσώρτσιλ για την Διέπη ήταν άτοπη. Οι Ναζί έμαθαν ότι ολόκληρη αυτή η στρατιωτική επιχείρηση είχε σχεδιαστεί απλά για να καταστραφεί το λιμάνι της Διέπης και κάποιες εστίες πυροβόλων και ραντάρ. Ο Χ ίτλερ ήταν σαστισμένος από το γ εγ ο ­ νός ότι ο Τσώρτσιλ δεν είχε διαθέσει καθόλου αλεξιπτωτιστές: αν αυτοί είχαν προσγειω θεί στα μετόπισθεν και είχαν εξουδετερώσει τις εφεδρείες, η μάχη θα μπορούσε να είχε τελειώ σει πολύ διαφορετικά. Τον Σ επ τέμ βριο, σε μια απόρρητη οδηγία προς τους διοικητές του στα δυτικά, π ρόβλεψε ότι κατά την «π ρα γμ α τικ ή» εισβολή, ο εχθρός θα στηριζόταν πολύ περισσότερο στις αεροπορικές του δυνάμεις. «Π ρ έπ ει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που πήραμε ένα μάθημα από την Διέπη. Οι Βρετανοί πήραν κι αυτοί το μάθημά τους. Π ρέπει να καταλάβουμε ότι θα υπάρξει διαφορετικός τρόπος επίθεσης και σε αρκετά διαφορετικό σ ημ είο ». Το «Τ είχος του Α τλαντικού» θα έπαιζε τώρα σημαντικό ρόλο. «Α ν δεν συμβεί τίποτα στα δυτικά, την επόμενη χρονιά θα έχουμε κερδίσει τον π ό λεμ ο ».423

Ο ΧΑΑΝΤΕΡ ΙΕ ΔΥΣΜΕΝΕΙΑ στα στρατεύματα του Χ ίτλερ και στο Μπακού, π α ρεμβαλ­ λόταν ο Καύκασος - εβδομήντα μίλια αδάμαστων, απότομων βου­ νών με ένα σβησμένο ηφαίστειο στην κορυφή τους, σε ύψος δεκαοχτώ χ ι­ λιάδων ποδών, το Έλβορος. Με όριό τους από τη μια πλευρά την Μαύρη Θάλασσα κι από την άλλη την Κασπία, αυτά τα βουνά είχαν αποδειχθεί στο διάβα της Ιστορίας σίγουρος κυματοθραύστης για κάθε στρατηγική φιλοδοξία. Οι Μ ογγόλοι εισβολείς, ο Ταμερλάνος, οι Σελτζούκοι κι οι Οσμανλήδες τα είχαν παρακάμψει από την ανατολική πλευρά τους. Το Ισλάμ υποχρεώθηκε να καταλάβει την Κασπία κατά την εκστρατεία του στο βορρά. Το ίδιο έκανε κι ο Μέγας Πέτρος όταν εισέβαλε στην Βόρεια Περσία. Η οροσειρά ήταν απροσπέλαστη. 0 Χ ίτλερ αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ιστορικό προηγούμενο. Χ ω ­ ρίς να τον εντυπωσιάσουν τα εμπόδια, διέτα ξε την Ομάδα Στρατιών του στρατάρχη von List να διασχίσει τα βουνά μέχρι τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, έτσι ώστε το ρωσικό Ναυτικό να εκμηδενιστεί τελικά. Κακώς πληροφορημένος από τον Χάλντερ και τις μυστικές υπηρεσίες του Σ τρα ­ τού μέσα στο καλοκαίρι σχετικά με τις εφ εδρείες που είχαν μ είνει στον Στάλιν, ο Χ ίτλερ είχε σκορπίσει τα στρατεύματα του σε πάρα πολλές εκσ τρα τείες και σε πάρα πολλά μέτωπα, αφήνοντας τις αναξιόπιστες μεραρχίες των συμμάχων του να φυλάσσουν τα πλευρά. Αυτοί οι σύμμα­ χοι -Ρουμάνοι, Ούγγροι και Ιταλοί- ήταν χαμηλού ηθικού και φτωχά εξο ­ πλισμένοι, ενώ στα μετόπισθεν ο εχθρός προετοίμαζε νέες μεραρχίες σε όλο το μήκος του μετώπου. 0 Χ ίτλερ δεν είχε εφ εδρείες για να α ντιμ ε­ τω πίσει μια απρόσμενη κατάσταση. Οι Ρώσοι στρατηγοί που αιχμαλωτί­ ζονταν στις μάχες, απλώς χαμογελούσαν αχνά όταν τους ανέκριναν για τις δυνάμεις που δ ιέθ ετε ακόμη ο Στάλιν: «Θ α γνω ρίσετε την έκπληξη της ζωής σας!» Ο Χ ίτλερ όμως ήταν αποφασισμένος να μην εκπλαγεί. Οι Ρώσοι θα χτυπούσαν αναμφισβήτητα πρώτα τα στρατεύματα των Ούγγρων και των Ιταλών στον Ντον. Στις 16 Αυγούστου προφήτευε πονηρά ύτι ο Στά-

Α

ν α μ εςα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

653

λιν θα επανελάμβανε το τέχνασμα που είχε χρησιμοποιήσει το 1920 ενα­ ντίον του στρατού των Λευκορώσων - θα επ ετίθετο κατά μήκος του Ντον στο Σεραφίμοβιτς και θα προήλαυνε να χτυπήσει προς το Ροστόβ και τότε, θα απειλούνταν ολόκληρο το Νότιο Μέτωπο. Επανειλημμένα,, μέσα στον Αύγουστο, ο Χ ίτλερ είχε διατά ξει τον Χάλντερ να μετακινήσει την 22α Μεραρχία Panzer από το Στάλινγκραντ για να πολεμήσει σε μια περιοχή πίσω από τον ιταλικό στρατό. Ο Χάλντερ δεν έδινε σημασία. Στο ημερολόγιο του Χάλντερ δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τη διατα ­ γή του Χ ίτλερ, ούτε στα ανάλογα αρχεία της Ομάδας Στρατιών424. Απο­ μ ένει στην Ιστορία να α ποδείξει ότι οι φόβοι αυτοί ήταν βάσιμα θ εμ ε­ λιωμένοι. Οι δυνάμεις της Ρωσίας δεν είχαν καθόλου εξαντληθεί. Στις 2 Αυγούστου, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Ανατολή, συνταγ­ ματάρχης Gehlen, είχε υπ οδείξει ότι μέσα στον Ιούλιο μόνο, ο Στάλιν ε ί­ χε έτοιμες 54 νέες μεραρχίες πεζικού και 56 θωρακισμένων. Ο Χάλντερ έσ τειλε όλα τα στοιχεία του Gehlen στον Χ ίτλερ την άλλη μέρα, πα ρα δε­ χόμενος ευθέως ότι τα προηγούμενα στοιχεία πληροφοριών είχαν εκτιμηθεί λανθασμένα και ότι ο εχθρός είχε πετύχει αυτό το κατόρθωμα χρησι­ μοποιώντας απλά και μόνο περισσότερο γυναικείο εργατικό δυναμικό από όσο η Γερμανία, και συμπέραινε ότι καθώς ο Στάλιν θα κατέφυγε στην επιστράτευση δεκαοκτάχρονων, θα έπ ρεπ ε να περιμένουν ότι θα δ ιέθ ετε μόνον 30 μεραρχίες, το πολύ. Τον Ιούλιο, ο Κόκκινος Στρατός ε ί­ χε χάσει 3.800 άρματα μάχης, και καθώς εισήγαγε μόνον 400 και κατα­ σκεύαζε λιγότερα από 1.000 το μήνα, αργά ή γρήγορα η δύναμή του σε άρματα θα εξα ντλείτο. Αλλά ακόμη και η επίπλαστη αισιοδοξία του Χάλντερ εξανεμίστηκε, δυο εβδομάδες αργότερα. Οι νέοι αριθμοί που ο Gehlen έδωσε τώρα στον Χ ίτλερ, ανέφεραν ότι ο Στάλιν δ ιέθ ετε συνολι­ κά 593 μεραρχίες, από τις οποίες ένας πολύ ανησυχητικός αριθμός π α ρ έ­ μεναν σε εφ εδρ εία . Ο Χ ίτ λ ερ έμ εν ε προσκολλημένος παθητικά στην πρώτη πληροφορία - όλη η στρατηγική του στη Ρωσία είχε βασιστεί σε αυτήν. Ε π έμ ενε ότι ο Gehlen θα έπ ρεπ ε να είχε εξαπατηθεί από τους Ρώσους. Σύμφωνα με τον Χάλντερ, ο Χ ίτλερ άφρισε: «Ε γώ , ο αρχηγός του μεγαλύτερου βιομηχανικού έθνους - Εγώ, που με βοήθησε η σπου­ δαιότερη ιδιοφυία όλων των εποχών», εξυπονοώντας τον Albert Speer, «Ε γώ , που η ορμή μου έκανε όλο τον κόσμο να τρέμ ει, ιδρώνω και π α ι­ δεύομα ι για να κατασκευάσω μόνον 600 άρματα μάχης το μήνα. Κ ι εσείς μου λέτε ότι ο Στάλιν κατασκευάζει 1 .0 0 0 !» Η μόνη ελπίδα του Χ ίτλερ στηριζόταν στο να στερήσει τους Ρώσους από την οικονομική βάση που χρειάζονταν προκειμένου να συνεχίσουν την άμυνα. Κ ι αυτή η βάση βρισκόταν στον Καύκασο. Στις 9 Αυγούστου, η μονάδα που διοικούσε ο στρατηγός Ruoff κατέλα­ βε το Κρασνοντάρ και τα άρματα μάχης του Kleist κυλούσαν προς το

654

DAVID IRVING

Μάυκοπ. Αλλά οι πετρελαιοπηγές κείτονταν σε ερείπια. Ο Χ ίτλερ κάλεσε τον στρατάρχη List να προελάσει μέσα από τα βουνά και να χτυπήσει τα λιμάνια του Τουάπσε και του Σουκούμι όσο πιο γρήγορα μπορούσε, στε­ ρώντας έτσι τον Ρωσικό Στόλο από τα τελευταία του καταφύγια και δίνο­ ντας τη δυνατότητα στον Γερμανικό Στρατό να μεταφ έρει εφόδια στον Καύκασο από τη θάλασσα.425 Αλλά μόνον ένας δρόμος διέσχιζε τα βουνά, αυτός από το Αρμαβίρ μέσω Μάυκοπ, προς Τουάπσε. Η 4η Αεροπορική Δύναμη εξακολουθούσε να διατηρεί την αισιοδοξία της. Αλλά, στις 11 Αυγούστου, ο αρχηγός της υπηρεσίας πληροφοριών του OKW, Κανάρης, που επισκέφθηκε το Στρατηγείο του Χίτλερ, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο Κ ά ιτελ... δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία του Richthofen.426 Δεν αμφιβάλ­ λ ει ότι οι Ρώσοι θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τον Δυτικό Καύκασο μπλοκάροντας τον δρόμο από Αρμαβίρ προς Τουάπσε». Έ ξι ημέρες αργό­ τερα, τα θωρακισμένα του Kleist έφτασαν στο ανατολικό άκρο της οροσει­ ράς, όπου τα σταμάτησαν η άγρια αντίσταση του εχθρού και οι αεροπορι­ κές επιδρομές. Οι Ρώσοι είχαν διαθέσει πάνω από 3.000 αεροπλάνα σε αυτό το μέτωπο, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν εκπαιδευτικά και αερο­ σκάφη από την αμερικανική βοήθεια. Ο χρόνος εξαντλούνταν για τον Χ ίτ ­ λερ. Περί τα τέλη Αυγούστου η επίθεση του List είχε αναχαιτιστεί, ηττημένη από αδιάβατους δρόμους, γκρεμισμένες γέφυρες, πυκνή ομίχλη, κα­ ταρρακτώδεις βροχές και χιόνια. Στα βορειο-ανατολικά, η επίθεση του Weich στο Στάλινγκραντ διεξαγόταν καλύτερα, παρ’ όλη την αφόρητη ζέστη του κατακαλόκαιρου στις άνυδρες στέπες. Η 4η Στρατιά Panzer του στρατηγού Hoth αναχαιτίσθη­ κε ακριβώς νότια της πόλης. Αλλά στις 23 Αυγούστου, η 6η Στρατιά του Paulus έφτασε στον Βόλγα, σε ένα σημείο στα βόρεια της πόλης. Χάρη στα πυροβόλα των 88m m τα πρώτα σοβιετικά πλοία στάλθηκαν στον πάτο του Βόλγα πριν π έσ ει η νύχτα, αλλά η αντίσταση του Κόκκινου Στρατού σκλήραινε. Ο ΧΙΤΛΕΡ δεν είχε πια εφ εδρείες. Από νωρίς τον Αύγουστο, άγριες ρω­ σικές επ ιθέσεις είχαν ροκανίσει το μεδούλι της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τον στρατάρχη von Kluge να εξαφανίσει το ρωσικό προγεφύρωμα στο Σουχινίτσι -1 5 0 μίλια νοτιοδυτικά της Μ ό­ σχας- που είχε απομείνει μετά την κρίση του χειμώνα. Αυτή η επ ιχείρη­ ση, με την ονομασία ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ,427 θα δημιουργούσε τη βάση για μια πιθανή επίθεση στην ίδια την Μόσχα αργότερα. Οι ρωσικές παρενο­ χλητικές επ ιθέσεις κατά της 9ης Στρατιάς του Walther Model στο Ρζεβ και το Σούμπτσοφ, άφηναν τον Χ ίτλερ αδιάφορο. Ίσως ήλπιζε σε μια επανάληψη της νίκης του στο Χάρκοβο. Όταν ο Kluge ζήτησε άδεια να ακυρώσει την Επιχείρηση α ν ε μ ο ς τ ρ ο β ι λ ο ς για να σώσει με τα 500 άρμα­ τα μάχης του την 9η Στρατιά, ο Χ ίτλερ ούτε που θέλησε να τον ακούσει.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

655

Ο Kluge έφ υγε από το Στρατηγείο στη Βίνιτσα λέγοντας: «Τ ό τε, θα ε ί­ ναι δική σας η ευθύνη, μάιν Φ ύρερ !» Η επίθεση άρχισε στις 11 Αυγούστου, σε ένα δύσκολο έδαφος, βαριά οχυρωμένο, με ελώδη δάση που εναλλάσσονταν με κρυφά ναρκοπέδια, και απέτυχε. Ο Kluge -π ου και πάλι τον κάλεσαν στο Στρατηγείο στη Βίνιτσα στις 22 Α υγούστου- δέχτηκε επιπλήξεις και διατάχθηκε να επαναλάβει τον ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟ ως επιχείρηση αναχαίτισης του εχθρού. Τέσσερις μήνες αργότερα, ο Kluge παραπονιόταν: «Τ ο χειρότερο λάθος μας αυτής της χρονιάς ήταν η επίθεση στο Σουχινίτσι. Ήταν ένα χαρακτηριστικό παρά­ δειγμα προς αποφυγή. Επιτίθεντο προς όποια σχεδόν κατεύθυνση μπο­ ρούσαν, αντί να κρατηθούν σε πυκνή, σταθερή διάταξη και να εφορμήσουν γρήγορα με τις πέντε μεραρχίες θωρακισμένων».428 Η 9η Στρατιά του Model στο Ρζεβ άρχισε να αιμορραγεί μέχρι θανά­ του. Στις 24 Αυγούστου, ο Χάλντερ ζήτησε την άδεια για να υποχωρήσει ο Model. Ένα σύνταγμα είχε χάσει οκτώ διοικητές μέσα σε μια εβδομά ­ δα. Τότε, το μίσος του Χ ίτλερ για το Γενικό Ε π ιτελείο Στρατού ξεχείλι­ σε. «Πάντα κάνετε την ίδια πρόταση - υποχώρηση!», φώναξε στον Χ ά λ­ ντερ. « Κ ι εγώ π ρ έπ ει να ζητώ την ίδια αντοχή από τους διοικητές μου κι από τα στρατεύματά μου». Για πρώτη φορά, ο Χάλντερ έχασε την ψ υ ­ χραιμία του. « Ε κ ε ί έξω, οι καλύτεροι στρατιώτες και κατώτεροι αξιω μα­ τ ικ ο ί μας πεθαίνουν κατά χιλιά δες επ ειδή αρνούνται να επ ιτρέψ ουν στους διοικητές τους τη μόνη σωστή απόφαση». 0 Χ ίτλερ τον διέκοψε με μια υπολογισμένη προσβολή: « Χ ερ Χάλντερ, έχετε την εντύπωση ότι μπορείτε να μου κάνετε μάθημα για το στρατό! Εσείς που καθόσασταν στην καρέκλα σας σε όλο τον Μεγάλο Πόλεμο, όπως κάθεστε και τώρα. Δεν έχετε ούτε μια αμυχή από μάχη στη στολή σ α ς!»429 Ο στρατάρχης von Manstein, ο κατακτητής ης Σεβαστούπολης, στάθη­ κε μάρτυρας αυτού του ξεσπάσματος του Χ ίτλερ κατά του Χάλντερ. Ο Manstein είχε φτάσει από την Κ ριμαία οδικώς, κατευθυνόμενος προς βορρά, όπου η 11η Στρατιά του ετοιμαζόταν να εξαπολύσει την τελική επίθεση κατά του Λένινγκραντ τον Σ επ τέμβριο. Μ έχρι να καταστραφεί αυτή η πόλη, ο Χ ίτλερ δεν μπορούσε να αποσύρει τις μεραρχίες του από εκ εί για να ενισχύσει τη στρατιά του στρατηγού Dietl στην Λαπωνία, όπου ο εχθρός θα μπορούσε να καταλάβει οποιαδήποτε στιγμή το μονα­ δικό ορυχείο νικέλιου που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Γερμανών. (Αν ο Στάλιν ή ο Τσώρτσιλ, είπ ε ο Χ ίτλερ, διακινδύνευαν τα πάντα για να καταλάβουν αυτά τα ορυχεία νικέλιου, μέσα σε λίγους μήνες δεν θα μπορούσαν να κατασκευαστούν άλλα γερμα νικά άρματα μάχης, ούτε οβίδες.) Γ ι’ αυτή την επιχείρηση στο Λένινγκραντ, ο Χ ίτλερ υποσχέθηκε στον στρατάρχη Georg von Küchler, τον διοικητή της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, τέτοιο βαρύ πυροβολικό που θα ξεπερνούσε κι αυτό της Μά­

656

DAVID IRVING

χης του Βερντέν. Ο Küchler είπ ε στον Χ ίτλερ ότι ήλπιζε να τελειώ νει με το Λένινγκραντ γύρω στα τέλη Οκτωβρίου, αλλά ο Γιόντλ παρενέβη λ έ ­ γοντας ότι ήταν πολύ μεγάλο αυτό το χρονικό διάστημα. Στις 23 Αυγούστου, ο Χ ίτλερ είπ ε στον Küchler ότι θα ανέθετε στον Manstein στη διοίκηση της επίθεσης κατά του Λένινγκραντ. Μαζί άρχι­ σαν να μελετούν τις αεροφωτογραφίες της πόλης. Ο Χ ίτλερ φοβόταν τις μάχες από σπίτι σε σπίτι, βλέποντας αυτό τον ατελείωτο δαίδαλο δρό­ μων και κτιρίων. Καθώς τόνισε ο Küchler, όταν θα άρχιζε η επίθεση, εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες θα άφηναν τα εργαλεία τους, θα έπαιρναν τα όπλα και θα ξεχύνονταν στα χαρακώματα των οχυρών. Μόνον μ ερ ι­ κές ημέρες εξουθενωτικών βομβαρδισμών εναντίον εργοστασίων, αποθη­ κών πυρομαχικών, κτιρίων του Κόμματος και σταθμών ελέγχου θα μπο­ ρούσαν να το εμπ οδίσουν αυτό. (Ο M anstein, α ργότερα , ε ίπ ε στον Küchler ότι εξαιτίας της εμπειρίας του από την Σεβαστούπολη, δεν π ί­ σ τευε πως οι Ρώσοι θα τρομοκρατούνταν από τους βομβαρδισμούς). 0 Χ ίτλερ φοβόταν έναν πιο βασικό κίνδυνο - ότι ο Στάλιν θα επιτίθετο πρώτα στο στενότερο και πιο αδύναμο σημείο του κλοιού. Ή ξερε ότι τα πρώτα 9 άρματα Tiger είχαν ξεκινήσει από την Γερμανία. «Θ α τοποθε­ τήσω τα πρώτα αυτά άρματα μάχης πίσω από τη γραμμή των πρόσω, ε κ ε ί» , είπ ε στον Küchler. 0 Χ ίτλερ αποφάσισε ότι ο Manstein θα εξα π έ­ λυε την επίθεση ΦΩΤΑ τ ο υ β ο ρ ρ ά στις 14 Σεπ τεμβρίου, αφού πρώτα επί τρεις ημέρες, ο Richthofen θα είχε χαλαρώσει την αντίσταση της πόλης με τα σμήνη των βομβαρδιστικών του. Πριν όμως συμβεί οτιδήποτε από αυτά, στις 27 Αυγούστου, οι Ρώσοι χτύπησαν ακριβώς στο σημείο όπου φοβόταν ο Χ ίτλερ, στην ευάλωτη στενωπό του μετώπου. Μ εγάλες απώ­ λειες υπέστη τότε η 18η Στρατιά του Georg Lindemann που βρισκόταν εκεί, ενώ η 11η Στρατιά υποχρεώθηκε να στραφεί προς τα εκ εί για να την υποστηρίξει. Η επίθεση κατά του Λένινγκραντ αναβλήθηκε για το απώτερο μέλλον. Το θερμόμετρο στο Στρατηγείο του Χ ίτλερ ανέβαινε, καθώς έδυε ο ήλιος στην Ουκρανία. Η γη ήταν σκληρή σαν πέτρα, το χορτάρι είχε πά ­ ρ ει καφέ χρώμα και ξεραινόταν, τα δέντρα και οι θάμνοι ήταν τυλιγμένα στη σκόνη και σύννεφα σκόνης κρέμονταν πάνω από τους δρόμους. «Ν ο ­ σταλγούμε τη βροχή και τον κρύο καιρό», έγραφε ο χρονικογράφος του OKW, Greiner, από το Στρατηγείο στη Βίνιτσα στις 31 Αυγούστου, «α λλά τα φοβόμαστε κι αυτά, επειδή λέγετα ι ότι η υγρασία εδώ είναι ιδιαίτερα βαριά. Στο στρατόπεδο του δάσους μόλις που μπορούμε να ανεχθούμε τη ζέστη, αλλά δεν π ρ έπ ει να απομακρυνθούμε από τα σκιερά σ ημ εία ». Καθώς τελείω νε το γράψιμό του, η πρώτη βροχή άρχισε να χτυπάει την ξύλινη στέγη και ατμοί υψώνονταν από το έδαφος. ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ της Μάλτας, όταν μια βρετανική νηοπομπή

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

657

έφτασε στο νησί, ο ανεφοδιασμός του Ρόμελ από ελάχιστος κατήντησε μηδαμινός.430 Η από ένστικτο απόρριψη του σχεδίου η ρ α κ λ η ς για εισβολή στο νησί από τον Χ ίτλερ κόστιζε τώρα ακριβά στους Γερμανούς. Όπως η έλλειψη νερού βασάνιζε τους Ελεύθερους Γάλλους που υπεράσπιζαν το Μπιρ Χ ακίμ τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, έτσι και η έλλειψη καυσίμων ταλαιπωρούσε τον Ρόμελ. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο τα αερο­ σκάφη του πραγματοποίησαν 12.000 εξόδους. Αλλά στις αρχές Αυγού­ στου του είχαν α πομείνει λίγες εκατοντάδες τόνων βενζίνης. Οι Γερμανοί έπ ρεπ ε να ανασυγκροτηθούν και κάθε χιλιόμετρο στην έρημο κόστιζε στο Ρόμελ ακόμη περισσότερη πολύτιμη βενζίνη. Τα μαχητικά-βομβαρδιστικά του εχθρού αλώνιζαν την έρημο σχεδόν ανεμπόδιστα. Ο υπαρχηγός του Γιόντλ, Warlimont, πέταξε ως την Βόρεια Αφρική στα τέλη Ιουλίου για να διαπιστώσει την κατάσταση. Ύστερα, έκανε μια παραστατική αναφορά στον Χ ίτλερ για τα βάσανα του Ρόμελ, που αντιμετώπιζε έναν εχθρό ο οποίος καθημερινά γινόταν όλο και πιο ισχυρός τόσο στην ξηρά, όσο και στον αέρα. Ο Χ ίτλερ στράφηκε εκνευρισμένος προς τον Γκαίρινγκ: «Τ α άκουσες αυτά, Γκα ίρινγκ; Κ α ταιγιστικοί βομβαρδισμοί καταμεσής της ερήμ ου!» Όταν ο Ρόμελ εξαπέλυσε την επίθεση στο Ελ Αλαμέιν στις 30 Αυγούστου, η οποία είχε προετοιμαστεί από καιρό, ο εχθρός ήξερε ακρι­ βώς τα σχέδιά του από αποκρυπτογραφημένες υποκλοπές. Ήταν τόσο μεγάλη η αριθμητική υπεροχή των Συμμάχων και τα δικά του αποθέματα σε καύσιμα τόσο φτωχά, ώστε στις 3 Σεπ τεμβρίου το Άφρικα Κορπ υπο­ χώρησε, εκ εί από όπου είχε ξεκινήσει. Ο Ραίντερ και το Ε π ιτελείο του Ναυτικού προειδοποίησαν ότι αυτό το γεγονός ήταν μια καμπή για τον πόλεμο. Ο Στρατός αρνήθηκε να το πα ­ ραδεχτεί. Ο Γ ιόντλ έπ εισε τον Χ ίτλερ ότι η επίθεση στην Αίγυπτο δεν ε ί­ χε αποτύχει, καθώς ο εχθρός δύσκολα θα κατάφερνε να διεισδύσει στις θέσεις του Ρόμελ στο Ε λ Αλαμέιν. Γ ι’ αυτό και δεν πάρθηκε κανένα μ έ ­ τρο για να αποκατασταθεί η χαμένη αεροπορική υπεροχή της Γερμανίας στην Αφρική. Ο Χ ίτλερ είχε π εισ τεί ότι ο Άξονας δεν θα πάθαινε καμιά ζημιά εκ εί και σίγουρα, όχι μέσα στο 1942. ΤΩΡΑ ήταν φθινόπωρο. Στα υπέροχα δάση με δρυς γύρω από το Σ τρα ­ τηγείο του Χ ίτλερ, οι μυρωδιές του φθινοπώρου ήταν μεθυστικές. Τα χω­ ράφια ήταν θερισμένα, τα ηλιοτρόπια ήταν στρωμένα πάνω στις στέγες για να ξεραθούν και παντού υπήρχαν τεράστια καρπούζια που τα προό­ ριζαν για τροφή μόνο των ζώων. Οι παπαρούνες μαύριζαν, οι «κ ο ύ κ λες» των καλαμποκιών κιτρίνιζαν και το καλοκαίρι είχε πραγματικά τελ ειώ ­ σει. Ο Χ ίτλερ δεν το ήξερε, αλλά μπροστά του απλωνόταν μόνο μια αλ­ ληλουχία από ήττες και απογοητεύσεις. ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ, πειρασμός και πρόκληση για τον Χ ίτλ ερ και για

42

658

DAVID IRVING

τους στρατηγούς του, φαινόταν να ήταν πια δικό τους. 0 Χ ίτλερ είπ ε στον Χάλντερ ότι ήθελε «να ξεφορτωθούν» ολόκληρο τον ανδρικό πληθυ­ σμό αυτής της μολυσματικής κομμουνιστικής πόλης431 και οι γυναίκες να μεταφερθούν μακριά. Καθημερινά, τα βομβαρδιστικά του Richthofen έρ ι­ χναν 1.000 τόνους βομβών στις ρωσικές θέσεις. Μια πυκνή κίτρινη σκόνη ύψους μισού μιλίου απλωνύταν πάνω από τα πεδία των μαχών. Αλλά η πρόοδος ήταν αργή. Ο Richthofen ασκούσε οξεία κριτική κατά των δ ιο ι­ κητών Paulus και Hoth432, υποστηρίζοντας ότι με λίγο περισσότερο κου­ ράγιο θα είχαν καταλάβει το Στάλινγκραντ μέσα σε δυο ημέρες. Στον Καύκασο ο στρατάρχης Wilhelm List τα πήγαινε λίγο καλύτερα. Οι ορεινές μεραρχίες του, που είχαν σχεδόν ακινητοποιηθεί στα στενά περάσματα, βρίσκονταν περισσότερο από είκοσι μίλια μακριά από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Ο Χ ίτλερ ανυπομονούσε με την αργή πρόο­ δο του List. Ο Γιόντλ υπερασπιζόταν θαρραλέα τα επ ιτεύ γμ α τα της Ομάδας Στρατιών και τόνιζε ότι λόγω των διαταγών του ίδιου του Φύρερ για την Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α , οι ορεινές μεραρχίες είχαν παραμελή­ σει τον ειδικό ανεφοδιασμό τους κι έτσι, τώρα, δεν ήταν τίποτα περισσό­ τερο από επ ίλεκτες μεραρχίες πεζικού. Ο Χ ίτλερ ισχυρίστηκε ότι είχε διατά ξει να εξοπλιστούν ως ορεινές μεραρχίες, πριν αρχίσει η Επιχείρηση μ π λ ε , τον Ιούλιο. Αλλά ο Γιόντλ απάντησε ότι η μνήμη του Χ ίτλερ τον πρόδιδε. Το γεγονός ότι ακόμη κι αυτοί ο δυο άνδρες αμφισβητούσαν ο ένας τον άλλο, ήταν κάτι σαν σύμπτωμα της κατάστασης που χειροτέ­ ρευε . Στα τέλη Αυγούστου, ο Χ ίτλερ κάλεσε τον List στο Στρατηγείο του.433 Απέναντι σε αυτόν τον συντηρητικό, εξαιρετικά θρησκευόμενο στρατάρ­ χη, η γλώσσα του Χ ίτλερ κόλλησε και πάλι στον ουρανίσκο του. Συζήτη­ σε ευγενικά με τον List, γευμά τισε κατ’ ιδίαν μαζί του κι ύστερα, τον έσ τειλε πίσω στον Καύκασο. Μόλις έφυγε ο List, ο Χ ίτλερ σχολίασε ότι ήρθε εξοπλισμένος μόνον με έναν χάρτη της κλίμακας 1:1.000.000 της Νότιας Ρωσίας, χωρίς να φαίνονται σε αυτόν οι θέσεις των δυνάμεών του. Η αντιπάθεια του Χ ίτλερ προς τον στρατηγό Χάλντερ, τον Αρχηγό του Γενικού Ε πιτελείου Στρατού, εξακολουθούσε να διογκώνεται. Για το Ε π ιτελείο του Χ ίτλερ ήταν ξεκάθαρο ότι ο στρατηγός είχε ήδη ξεπερά σει τα όρια. Όταν έλειπε, διεξάγονταν συζητήσεις στα πολεμικά συμβούλια σχετικά με τον ποιος θα τον διαδεχόταν. Ο Γιόντλ υπερασπιζόταν τον Χάλντερ τις ημέρες που ακολούθησαν. Συνέταξε ένα μνημόνιο που αποδείκνυε ότι το Ε π ιτελείο του Χάλντερ είχε ακολουθήσει μόνο τις διατα ­ γές του ίδιου του Χ ίτλερ, πριν δημιουργηθεί το αδιέξοδο στον Καύκασο. Αλλά ο Χ ίτλερ -εκνευρισμένος από τη ζέστη και τους καβγάδες, και συ­ νειδητοποιώντας ότι η νίκη στη Ρωσία τελικά ξεγλιστρούσε από τα χέρια το υ - ήταν ήδη εκτός λογικής.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

659

Η καταιγίδα ξέσπασε στις 7 Σεπ τεμβρίου. Ο ίδιος ο Γιόντλ είχε ήδη π ά ει αεροπορικώς στο Σταλίνο για να συσκεφθεί με τον List. Ε π έσ τρεψ ε στην Βίνιτσα εκείνο το βράδυ κι έδωσε προσωπικά την αναφορά του στον Χ ίτλερ, περιγράφοντάς του μια τρομακτική εικόνα των συνθηκών που επικρατούσαν στον Καύκασο. Ζητήθηκε από την 4η Ορεινή Μ εραρ­ χία να προελάσει προς τις παράκτιες πόλεις της Γεωργίας, Γκουτάουτα και Σουκχούμι, κατά μήκος ενός ορεινού μονοπατιού μήκους πάνω από εξήντα μιλίων. Όλα τα εφόδιά της θα έπ ρεπ ε να μεταφερθούν με μουλά­ ρια, ενώ ήδη της έλειπαν σχεδόν 2.000 από τα ζώα αυτά. Η ταυτόχρονη προέλαση προς την Τουάπσε, το δυτικότερο λιμάνι, δεν θα ολοκληρωνό­ ταν πριν έρ θει ο χειμώνας. Οι στρατηγοί ένιωθαν ότι δεν υπήρχε τρόπος να αποσυρθούν από αυτές τις διαβάσεις του Καυκάσου και να επ ικ ε­ ντρώσουν τις προσπάθειές τους προς την κατεύθυνση της Τουάπσε. Ο Γιόντλ μ ετέφ ερ ε θαρραλέα αυτές τις απόψεις στον Χ ίτλερ . Μια έξαλλη σκηνή ακολούθησε. Ο Χ ίτλερ φώναζε ότι είχε σ τείλ ει εκ εί τον Γιόντλ για να ανανεώσει τις επ ιθετικ ές ενέργειες αλλά αντί γ ι’ αυτό, εκείνος άφησε τους Βαυαρούς συναδέλφους του να τον πιάσουν κορόιδο. Βγήκε από το δωμάτιο, αρνούμενος για πρώτη φορά να ανταλλάξει χ ει­ ραψία με τον Κ άιτελ και τον Γιόντλ.434 Κράτησε αυτήν την προσβλητική στάση του μέχρι τον Ιανουάριο του 1943. Α νήγγειλε ότι από δω και π έ ­ ρα θα γευμάτιζε και θα δειπνούσε μόνος στο κατάλυμά του. Μ ετά το δείπνο, έσ τειλε να καλέσουν τον Μπόρμαν και του ζήτησε να ετοιμάσει ομάδες στενογράφων για να καταγράφουν κάθε λέξη που έλεγε στις πο­ λεμικές συσκέψεις.435 Τις επόμενες ημέρες σκεπτόταν να αντικαταστήσει τον Κ ά ιτελ μ ε τον Kesselring. Ε ίπ ε στον Γιόντλ ότι ούτε μαζί του μπορούσε να εργαστεί και του πρότεινε να τον αντικαταστήσει με τον Paulus μόλις αυτός θα κατελάμβανε το Στάλινγκραντ. Στις 9 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που οι πρώτοι στενογράφοι του Ράιχσταγκ ήρθαν αεροπορικώς από το Βερολίνο, επανέλαβε την πρόθεσή του να απαλλαγεί από τον Χάλντερ για τί τα νεύρα του στρατηγού δεν άντεχαν τις πιέσεις που δεχόταν. Ο Κάιτελ πήρε εντολή να κάνει τις απαραίτη­ τες νύξεις στον Χάλντερ. Θα του έλεγε επίσης ότι ζητούσαν και την πα­ ραίτηση του Στρατάρχη von List. Για την ώρα, ο ίδιος ο Χ ίτλερ θα διο ι­ κούσε την Α' Ομάδα Στρατιών στον Καύκασο, κι αυτό ήταν το αποκορύ­ φωμα των ανωμαλιών, αφού ήταν στο κάτω-κάτω ο ίδιος Ανώτατος Δ ιοι­ κητής του Στρατού και της Βέρμαχτ. Ο List παραιτήθηκε το ίδιο βράδυ, αλλά ο Χ άλντερ έδειχνε να μην έχει π ισ τέψ ει ότι το τσεκούρι θα ’πεφ τε και στο δικό του κεφάλι. Τ ελ ι­ κά, ο Γιόντλ εξακολουθούσε να εκτελεί τα καθήκοντά του, το ίδιο κι ο Κάιτελ. Αλλά με τον Γιόντλ η κατάσταση ήταν διαφορετική: παρ’ όλο που ο Χ ίτλερ εξακολουθούσε να τον αντιπαθεί, το φαλακρό κεφάλι του

660

DAVID IRVING

εμφανιζόταν πάντα πάνω από το τραπέζι με τους χάρτες και κυρίως, ήταν πιστός. Ο Γιόντλ σχολίαζε στον ίδιο τον υπαρχηγό του: « 0 Φύρερ θα π ρ έπ ει να ψ ά ξει πολύ για να βρ ει καλύτερο στρατηγό από εμένα, και πιο αφοσιωμένο Εθνικοσοσιαλιστή!» Έ τσ ι έμεινε, ενώ ο Χ ίτλερ του συμπεριφερόταν μ ε σιωπηλή περιφρόνηση επ ί πολλές εβδομάδες. Με τη φροντίδα του Μάρτιν Μπόρμαν, οι τρεις πρώτοι στενογράφοι436 ορκίστηκαν στις 12 Σ επ τεμβρίου και μια δεύτερη ομάδα, δυο ημέρες αρ­ γότερα. Τα πρακτικά των εργασιών γέμιζαν 500 σελίδες την ημέρα κι η κάθε σελίδα, αφού περνούσε από τον διπλό έλεγχο των υπασπιστών του Χ ίτλερ, κλειδωνόταν κάπου. «Ό ποτε κερδίζουμε μια μάχη, η τιμή ανήκει στους στρατάρχες μου», εξηγούσε ο Χ ίτλερ. « Κ ι όταν σημειώνεται μια αποτυχία, αυτοί δείχνουν εμ ένα ». Δυο χρόνια αργότερα, σε μια συνομιλία με έναν ειδικό γιατρό, ο Χ ίτ ­ λερ αποκάλυψε έναν ακόμη λόγο που τον έκανε να καλέσει στενογρά­ φους. Ο γιατρός ρώτησε αν ο Χ ίτλερ είχε διαβάσει τη βιογραφία του Κάιζερ Γουλιέλμου II από τον Βρετανό συγγραφέα J.D . Chamier.437 Και οι σημειώ σεις του γιατρού από εκείνη τη συζήτηση συνεχίζουν: Ο Χίτλερ είπε ότι ένας ξένος μπορεί πιο εύκολα να καταλήξει σε συμπεράσματα για έναν πολιτικό, εφόσον έχει εξοικειωθεί με τη χώρα, το λαό της, τη γλώσσα και τα αρχεία της. «Ε ίνα ι πιθανόν ο Chamier να μη γνώριζε προσωπικά τον Κάιζερ, καθώς ήταν τότε σχετικά νέος», είπα. «Ωστόσο, το βιβλίο του όχι μόνο δείχνει μια συγκεκρι­ μένη γνώση των αρχείων και των εγγράφων, αλλά στηρίζεται σε ό,τι είναι στο κάτω-κάτω πολύ προσωπικά ντοκουμέντα, όπως οι επιστολές του Κάιζερ και τα γραπτά μνημόνια των συνομιλιών με φίλους και εχθρούς». 0 Χίτλερ μου είπε τότε ότι εδώ και κάμποσο καιρό, είχε αρχίσει η στενογραφημένη καταγραφή όλων των σημαντικών συζητήσεων και στρατιωτικών συσκέ­ ψεων για χάρη των μελλοντικών γενεών. Και ίσως κάποια ημέρα, όταν πεθάνει και ταφεί, να βρεθεί ένας αντικειμενικός Άγγλος για να τον μεταχειριστεί με τον ίδιο αμερόληπτο τρόπο. Οι σύγχρονοί του δεν θα το πράξουν, ούτε θα το θελήσουν.

ΠΕΡΙ ΤΑ ΜΕΣΑ Σεπ τεμβρίου 1942, το Γενικό Ε π ιτελείο Στρατού επανήλ­ θε στο γνωστό, παρηγορητικό μοτίβο, ότι οι Ρώσοι είχαν τελειώ σει. Ο Χ ίτλερ μιλούσε με αισιοδοξία στον Weichs και στον Paulus για τις μ ελ ­ λοντικές εκστρατείες και την κατάληψη του Αστραχάν στην Κασπία Θά­ λασσα. Σ τις 13 Σ επ τεμ βρίο υ άρχισε η συστηματική έφοδος κατά του Στάλινγκραντ. Την άλλη ημέρα, ακόμη κι ο Richthofen π ίστευε ότι οι Ρώ­ σοι είχαν κ λ ο ν ισ τεί. Σ το ιδ ιω τικ ό του η μ ερ ο λ ό γιο , ο βαρόνος von Weizsäcker ανέφερε μια συνομιλία με τον φίλο του στρατηγό Χάλντερ,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

661

ως εξής: « Λ έ ε ι ότι πάνω από όλα, εγκα τα λείπ ει το πόστο του χωρίς αγωνία για τον στρατό. Οι Ρώσοι έχουν εξασθενήσει τόσο πολύ, ώστε δεν αποτελούν πια κίνδυνο για μας όπως τον περασμένο χειμώνα. Το αδύναμο σημείο είναι η Α φρική». (0 Χάλντερ μισούσε τον Ρόμελ). Τώρα ωστόσο, οι Ρώσοι άρχιζαν έναν ηρωικό αγώνα για το Στάλινγκραντ διεκδικώντας κάθε μέτρο αυτής της κατερειπω μένης πόλης. Ο Χάλντερ δεν είχε ακόμα εκτελέσει τη διαταγή του Χ ίτλερ να τοποθετή­ σει την 22α Μεραρχία Panzer, σε εφ εδρεία πίσω από την ευάλωτη ιτα λι­ κή 8η Μεραρχία στον Ντον. Στις 16 Σεπ τεμβρίου, ο Χ ίτλερ διέτα ξε και πάλι αυτήν τη μεταφορά. Επρόκειτο για αδράνεια ή για χοντροκεφαλιά από μέρους του Χ άλντερ; 0 Χ ίτλερ, έξαλλος εξαιτίας της προοδευτικής στασιμότητας της θερινής επίθεσης, υποπτευόταν το πρώτο. Στις 17 Σεπτεμβρίου, αποφάσισε τελικά να διορίσει τον δραστήριο αντιστράτηγο Zeitzier στη θέση του Χάλντερ. Α πέρριψε την πρόταση του Κάιτελ ότι ο Manstein ή ο Paulus θα ήταν κα­ λύτεροι από αυτόν, κι έστειλε τον Schmundt, τον αρχι-υπασπιστή του, στο Παρίσι την άλλη μέρα, μαζί με τον στρατηγό Günther Blumentritt που θα αντικαθιστούσε τον Zeitzier ως Αρχηγό Επιτελείου του Rundstedt. Ήταν αργά το βράδυ της 23 Σεπτεμβρίου όταν ο Schmundt γύρισε πίσω στο Στρατηγείο του Χίτλερ, φέρνοντας μαζί του έναν ξαφνιασμένο κι ακόμη ακατατόπιστο Zeitzier. Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ο Χ ίτλερ κάλεσε κο­ ντά του τον σαράντα επτάχρονο στρατηγό από τον ξενώνα όπου βρισκό­ ταν, και ξέσπασε σε έναν φλογερό μονόλογο κατά του List και του Χ ά λ­ ντερ - αυτός ο τελευταίος ήταν «περισσότερο καθηγητής, παρά στρατιώ­ της». Όταν ο κατακόκκινος Zeitzier προσπάθησε μάταια να υπερασπιστεί τον αρχηγό του, ο Χ ίτλερ τον διέκοψε, σηκώθηκε όρθιος κι ανήγγειλε στον Zeitzier: θα αντικαθιστούσε από δω και πέρα τον Χάλντερ. «Α πό αυτήν τη στιγμή, σας προάγω σε στρατηγό».438 0 Χ ά λντερ παρευρέθηκε στην τελευτα ία του πολεμική σύσκεψη το άλλο μεσημέρι. Μετά, ο Χ ίτλερ τον αποχαιρέτησε, ενώ ο Κ ά ιτελ και οι στενογράφοι στέκονταν όρθιοι. Κατηγόρησε τον στρατηγό ότι του έλειπ ε το είδος φανατικού ιδεαλισμού που είχε επ ιδ είξ ει ο Moltke υπηρετώντας τη μοναρχία. Καθώς έφ ευγε ο Χάλντερ, μια ατμόσφαιρα νίκης επ ικ ρα ­ τούσε μεταξύ των αξιωματικών του 0KW, που χαίρονταν επειδή η δ υ ­ σμένεια του Χ ίτλερ είχε στραφεί προς το Γενικό Ε πιτελείο. 0 Schmundt δήλωσε ότι ο τελευταίος φραγμός είχε πέσει. Το «π νεύμα του Τσόσεν» (του Στρατηγείου λίγο έξω από το Βερολίνο) είχε τώρα εκδιωχθεί, κι ο Γερμανικός στρατός θα βάδιζε όλο και περισσότερο στο αληθινό πνεύμα του εθνικοσοσιαλισμού. 0 νέος Αρχηγός του Γενικού Ε πιτελείου Στρατού ήταν σίγουρα π ερισ ­ σότερο ευθυγραμμισμένος με το Κόμμα από τον Χάλντερ, αλλά δεν ήταν καθόλου συμβιβαστικός. 0 στρατάρχης Κ άιτελ έκρινε ότι ήταν καλό να

662

DAVID IRVING

τον προειδοποιήσει: «Μ η φέρνετε ποτέ αντιρρήσεις στον Φύρερ. Μη του θυμίζετε ποτέ ότι κάποτε μπορεί να σκεπτόταν διαφορετικά για κάτι. Ποτέ μην του π είτε ότι τα κατοπινά γεγονότα απέδειξαν ότι είχατε δίκιο κι αυτός άδικο. Μη του αναφέρετε ποτέ απώλειες - π ρ έπ ει να σ εβα σ τεί­ τ ε τα νεύρα του ανθρώπου». Ο Χ ίτλερ ήλπιζε ότι ο Zeitzier θα κατάφερνε να αναμορφώσει το Γ εν ι­ κό Ε π ιτελείο και συνέταξε δυο οδηγίες γ ι’ αυτόν: η μια του συνιστούσε να απαλλαγεί από τους γηραιότερους διοικητές του Στρατού -μ ερ ικ ο ί από αυτούς ήταν πάνω από 60 ετώ ν- και η άλλη ήταν να ξεφορτωθεί αυτούς με την παραδοσιακή κόκκινη ρίγα στα παντελόνια τους και τα εμβλήματα του Γενικού Επιτελείου. Ο Zeitzier αρνήθηκε να εγκαινιάσει το νέο του αξίωμα με τέτοια ριζοσπαστικά μέτρα. Σ ε ένα τρίτο διάτα γ­ μα, ο Χ ίτλερ επ έβα λε τις προσωπικές του αποφάσεις στον Κλάδο Προ­ σωπικού του Γενικού Επιτελείου, διορίζοντας τον αρχι-υπασπιστή του, στρατηγό Schmundt, επικεφαλής του κλάδου και αποκτώντας έτσι για πρώτη φορά τον απόλυτο έλεγχο σε όλους τους διορισμούς και τις μ ετα ­ κινήσεις ανώτερων αξιωματικών στον Στρατό. Οι ξεδιάντροποι «μ α σ ό ­ νο ι», αξιωματικοί του Γενικού Ε πιτελείου θα έχαναν το μονοπώλιό τους μέσα στον στρατό. Ο Χ ίτλερ διέτασσε:439 (α) Υπάρχει μόνον ένα σώμα αξιωματικών. Οι καλύτεροι αξιωματικοί θα περνούν από επιπρόσθετη εκπαίδευση, έτσι ώστε να είναι έγκαιρα έτοιμοι να αναλάβουν ανώτερες διοικήσεις στην πρώτη γραμμή. (β) Δεν υπάρχει όριο στον αριθμό αυτών που θα επιλέγονται για εκπαίδευ­ ση...

Κατ’ αυτό τον τρόπο ένα παλιρροϊκό κύμα νέων, δραστήριων διοικητών πρώτης γραμμής, με επιτελικά προσόντα, που θα προάγονταν μαζικά κι ενώ βρίσκονταν ακόμη στην ακμή των διανοητικών και σωματικών τους ικανοτήτων, θα έδινε νέα ζωή στον καταπονημένο Γερμανικό Στρατό του μετώπου. Η αντικατάσταση του Χάλντερ με έναν στρατηγό έντεκα χρό­ νια νεότερο του υπήρξε απλώς πρόδρομος μιας μεγαλύτερης, εκ θ εμ ε­ λίων επανάστασης.

ΚΑΘΩΣ ο Χ ίτλερ επ έστρεφ ε αεροπορικώς στο Βερολίνο, στις 27 Σ επ τεμ ­ βρίου 1942, οι πρώτοι κεραυνοί του φθινοπώρου ακούγονταν πάνω από την πρωτεύουσα. Μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας έσφ ιγγε τις καρδιές του λαού - είχαν κουραστεί πια να περιμένουν την είδηση για την πτώση του Στάλινγκραντ. Το ηθικό στο εσωτερικό της χώρας είχε κλονιστεί. Οι νυκτερινοί βομ­ βαρδισμοί των Βρετανών στο κέντρο της πόλης αποδείχτηκαν ισχυρότεροι

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

663

από αυτούς που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν τα γερμανικά μαχητικά και τα αντιαεροπορικά πυροβόλα. Ο Χ ίτλερ διέταξε τη Λουφτβάφε να κα­ τασκευάσει αντιαεροπορικούς πύργους στο Μόναχο, την Βιέννη, το Λιντς και την Ν υρεμβέργη - ο φόβος ότι αυτές οι όμορφες πόλεις θα μπορούσαν να βομβαρδιστούν, ήταν γ ι’ αυτόν ένας «μόνιμος εφιάλτης», όπως έλεγε στον περίγυρό του. Μέσα στον Σεπ τέμβριο είχαν σημειωθεί ισχυρές επ ι­ δρομές στην Βρέμη, το Ντούισμπουργκ, το Ντύσελντορφ και το Μόναχο. Η Λουφτβάφε -που βρισκόταν σε μια περίοδο τεχνικών ανανεώσεων- δεν διέθετε ούτε μεγάλων αποστάσεων βομβαρδιστικά, ούτε μεγάλων ταχυτή­ των μαχητικά- βομβαρδιστικά που θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά του εχθρού. Το τετρακινητήριο Heinkel 177 έπασχε από μηχανικές βλάβες και το περιβόητο Messerschmitt 210, μαχητικό-βομβαρδιστικό, θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί από τις αρχές του 1942. Ο Χ ίτλερ δεν ήξερε τίποτα από αεροπλάνα και είχε αφήσει με εμ π ι­ στοσύνη το μέλλον της Λουφτβάφε στα χέρια του Γκαίρινγκ. Κ αι τότε, άρχισε να υποπτεύεται ότι έκανε λάθος ως προς την εμπιστοσύνη αυτή. Στην Ολλανδία, όπως ήξερε ο Χ ίτλερ, οι βρετανικές μυστικές υπ ηρε­ σίες είχαν ρ ίξ ει με αλεξίπτωτα τόνους υλικού για σαμποτάζ στους πράκτορές τους. Η Γκεστάπο του Χ ίμ λερ είχε διεισδύσει στο δίκτυο των κα­ τασκόπων και πα γίδευε τις διαδοχικές αποστολές πρακτόρων κι εφοδίων - ένα επαναλαμβανόμενο «Π αιχνίδι με την Α γγλία » για το οποίο ενημέ­ ρωναν συστηματικά τον Φύρερ. Ακόμη και στην Δανία, τον κρίσιμο κρίκο με τη Σκανδιναβία, επικρα­ τούσε αναταραχή. Την ημέρα των γενεθλίων του βασιλιά Χριστιανού, στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Χ ίτλερ έστειλε τα εθιμοτυπικά συγχαρητήριά του και πήρε μια απάντηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσκεμμένα προσβλητι­ κή. Ο Χ ίτλερ ανακάλεσε τον επιτετραμμένο του και τον στρατιωτικό διοι­ κητή του από την Κοπεγχάγη, απέλασε τους Δανούς διπλωμάτες από το Βερολίνο και διόρισε τον πρώην αξιωματούχο της Γκεστάπο, dr. Werner Best, ως «άνθρωπό το υ » στην Κοπεγχάγη. ΩΣΤΟΣΟ, αυτό που ο Χ ίτλερ άρχιζε τώρα να φοβάται περισσότερο, ήταν

μια εισβολή του εχθρού στην Γαλλία. Η επιδρομή στην Διέπη μπορεί να είχε διαρκέσει μόνον εννιά ώρες, αλλά είχε α ποδείξει ότι μια εισβολή δεν ήταν κάτι αδύνατο. «Όπως ξ έρ ετε ό λοι», θύμισε στον Γκαίρινγκ, τον Speer, τον Rundstedt και σε μια χούφτα επιλεγμένω ν στρατηγών στην Αίθουσα Συμβουλίων της Καγκελαρίας στις 29 Σεπ τεμβρίου, «δ εν έχω συνθηκολογήσει ποτέ. Αλλά, ας είμα σ τε πιο ξεκάθαροι ως προς ένα ση­ μείο: μια μεγάλη εχθρική απόβαση στα δυτικά θα μπορούσε να δημιουρ­ γήσει μια πραγματική κρίσ η ». Ο εχθρός θα έχει απόλυτη υπεροχή στον αέρα. Μόνον τα ισχυρότερα οχυρά και τα αντιαρματικά αμυντικά έργα θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν μια εισβολή.

664

DAVID IRVING

Τα πρακτικά του στρατού από αυτήν την τρίωρη ομιλία441 αναφέρουν κάποιες ακόμη παρατηρήσεις του: Προς το παρόν, έβλεπε ότι το βασικό καθήκον του ήταν να προφυλάξει τη χώρα για να μην μετατραπεί σε πεδίο μάχης, κάτι που θα ήταν το άμεσο αποτέλεσμα μιας εισβολής από τα δυτικά. Αν μπορέσουμε να το αποφύγου­ με αυτό μέχρι την άνοιξη, δεν θα συμβεί τίποτα πια. Πρέπει να αποφύγουμε μια περαιτέρω έλλειψη τροφίμων. Με την αυξημέ­ νη παραγωγή αντιαρματικών πυροβόλων και πυρομαχικών, η πατρίδα θα προφυλαχτεί από τις αεροπορικές επιδρομές. Την άνοιξη θα βαδίσουμε με τις καλύτερες μεραρχίες μας ως χαμηλά στη Μεσοποταμία και μετά, θα ανα­ γκάσουμε τους εχθρούς μας να κάνουν ειρήνη, όπου και όπως τη θέλουμε. Παλιότερα, το γερμανικό Ράιχ υπέφερε εξαιτίας της ίδιας του της υπερβολι­ κής μετριοπάθειας. Το νέο γερμανικό Ράιχ δεν θα κάνει το ίδιο λάθος ως προς τους πολεμικούς σκοπούς του.

Την άλλη μέρα μίλησε στον γερμανικό λαό, για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, και απολογήθηκε ότι δεν είχε τον καιρό για δημόσιες ομιλίες όπως ένας πρωθυπουργός που θα μπορούσε να π εριο δεύ ει πα ­ ντού φορώντας μεταξωτά πουκάμισα και φανταχτερά καπέλα. Είναι φυσικά αδύνατο να μιλά κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους για «π ισ τεύ ω ». Αν κάποιος π ισ τεύει ύτι στο Νάμσος επιτεύχθηκε μια νίκη, ή ακόμη στο Άανταλσνες, αν κάποιος χαρακτηρίσει ακόμη και την Δουνκέρκη ως τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας ή β λ έπ ει μια εννιάωρη ε π ι­ δρομή εκφοβισμού σαν χαρακτηριστική ένδειξη εθνικού θριάμβου, τότε είναι φανερό ότι δεν μπορούμε ούτε καν να αρχίσουμε να συγκρίνουμε τις δικές μας μέτριες επιτυχίες με τις δικές τους!... Ακόμη κι αν προελάσουμε στον Ντον, αν φτάσουμε τελικά στον Βόλ­ γα, υπερκεράσουμε και καταλάβουμε το Στά λινγκραντ -κ α ι γ ι’ αυτό μπορούμε να είμαστε β έβ α ιο ι- όλα αυτά δεν θα είναι τίποτα στα μάτια τους! Αν προελάσουμε στον Καύκασο, θα το θεωρήσουν τόσο ασήμαντο όσο και την κατάληψη της Ουκρανίας, την εκμετάλλευση των ανθρακω­ ρυχείων του Ντόνετς στην περιοχή μας, την κατοχή του 65- 70 τοις εκατό των ορυχείων σιδήρου της Ρωσίας. Θα θεωρήσουν, ακόμα, ασήμαντη την προσφορά στον γερμανικό λαό -κ α ι κατά συνέπεια στην Ευρώ πη- του μεγαλύτερου στον κόσμο σιτοβολώνα και επίσης, που θα έχουμε κατα­ λά βει τις πετρελαιοπηγές του Καύκασου. Όλα αυτά δεν είναι τίποτα; Αλλά, αν καναδικά στρατεύματα, με μια μικροσκοπική «ο υ ρ ά » Άγγλων πίσω τους, έρθουν στην Διέπη κι απλώς κατα­ φέρουν να γαντζωθούν εκεί επί εννιά ώρες πριν σαρωθούν, τύτε αυτύ αποτελεί «μ ια ενθαρρυντική, εκπληκτική απόδειξη της ανεξάντλητης, θριαμβευ­ τικής ενέργειας που χαρακτηρίζει την Βρετανική Α υτοκρατορία!»...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

665

Αν ο Τσώρτσιλ π ει τώρα, «Θ έλουμε να αφήσουμε τους Γερμανούς να τρέμουν και να αναρωτιούνται πού και πότε θα ανοίξουμε το Δεύτερο Μ έτω πο», τότε κι εγώ μπορώ μονάχα να πω, «Κ ύ ρ ιε Τσώρτσιλ, δεν με έχετε κάνει ακόμη να ανησυχώ! Αλλά πετύχατε να μας κάνετε να προ­ βληματιζόμαστε για τί αν ο εχθρός μου (εσείς) ήταν ένας σοβαρός άνθρω­ πος, θα μπορούσα δικαίως και ορθώς να συμπεράνω πού θα χτυπούσε. Αν όμως κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν ανεγκέφαλο, είναι φα­ νερό ότι δεν μπορεί να σχηματίσει την παραμικρή ιδέα, για τί ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει ό,τι πιο τρελό μπορεί να φανταστεί κα­ νείς. Κ ι αυτό είναι το μοναδικό διόλου ελκυστικό χαρακτηριστικό αυτής της ιστορίας - το ότι όταν έχεις να κάνεις με έναν παραλυμένο μεθύστα­ κα, δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις ποια θα είναι η επόμενη κίνησή το υ ».

ΑΦΡΙΚΗ Ι<ΑΙ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ πίσ τευε πως είχε σοβαρούς λόγους για να αντιμετω πίζει τον επερχόμενο χειμώνα μ ε αισιοδοξία. Η συγκομιδή ήταν καλύτερη από όσο αναμενόταν. 0 Speer είχε αξιοποιήσει την κρυμμένη ικμάδα της γερμανικής βιομηχανίας στη μαζική παραγωγή αρμάτων μάχης και πυρο­ βόλων. Υπό την ηγεσία του στρατάρχη Milch, το παραγωγικό δυναμικό της Λουφτβάφε είχε αναδιοργανωθεί. Οι ακτές του Ατλαντικού είχαν οχυρωθεί. Το Ναυτικό βρισκόταν στη Νορβηγία και τα υποβρύχια είχαν αποκλείσει τους δρόμους των συμμαχικών νηοπομπών στην Αρκτική. Την 1η Οκτωβρίου 1942, ο στρατάρχης Ρόμελ τον επισκέφθηκε στην Καγκελαρία του Βερολίνου.442 Εξήγησε τους λόγους που τον υποχρέω­ σαν να εγκα τα λείψ ει την επίθεσή του κατά των Βρετανών από τις θέσεις του στο Ε λ Αλαμέιν τον Αύγουστο, αποδίδοντάς τους στην υπεροχή από αέρος του εχθρού. Ο Χ ίτλερ του έδ ειξε τα μοντέλα των νέων αυτοκινού­ μενων επιθετικών πυροβόλων που ο Speer είχε φ έρει στην Καγκελαρία εκείνο το πρωί - εκπληκτικά θωρακισμένα οχήματα με χαμηλό σασί κι εξοπλισμένα με τα καλά δοκιμασμένα πυροβόλα των 105mm. Μίλησε στον Ρόμελ για τα νέα άρματα μάχης τύπου Tiger (υποσχέθηκε να του σ τείλει 40 από αυτά στην Αφρική) και του είπ ε για ένα όπλο τέτοιας εκ ­ πληκτικής ισχύος που θα εκτίνασσε έναν άντρα από το άλογό του μέχρι δυο μίλια μακριά. Ο Speer τον είχε ενημερώσει για την πρόοδο των ατο­ μικών ερευνών στην Γερμανία μερικούς μήνες πριν. Πριν φ ύγει για μια «κ ο ύ ρ α » ανάπαυσης στην Αυστρία, ο Ρύμελ έγρα ­ φε στον στρατηγύ Georg Stumme, που τον είχε αντικαταστήσει στο Ελ Αλαμέιν: «Ο Φύρερ με διαβεβαίω σε ότι θα έχουμε όλες τις δυνατές εν ι­ σχύσεις για τη στρατιά μας. Κ αι πάνω από όλα, τα πιο σύγχρονα και τα πιο βαρέα άρματα μάχης, όλμους και αντιαρματικά πυροβόλα, όπου π ε ­ ριλαμβάνονται πυροβόλα των 75mm των 88m m (νεότατου τύπου) και 76,2mm. Για την κατοπινή επιθετική επιχείρησή μας νομίζω ύτι θα είναι σημαντικό να εξοπλιστούμε με έναν μεγάλο αριθμό πυραύλων των 15, 28 και 30cm με τους αντίστοιχους εκτοξευτήρες, καθώς και με έναν τερ ά ­ στιο αριθμό μηχανημάτων καπνογόνων (πεντακοσίω ν)».

Ο

ΧΙΤΛΕΡ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

661

Ο Χ ίτλερ επ έσ τρεψ ε στο Στρατηγείο του της Ουκρανίας στις 4 Οκτω­ βρίου. Στο μεταξύ είχε, τελικά, φ ύγει ο Χάλντερ. Ο Zeitzier είχε αναλάβ ει τον έλεγχο στο Ανατολικό Μέτωπο, ενώ ο Γιόντλ και το OKW έλ εγ ­ χαν τα άλλα πεδία μάχης - μια διάσταση απόψεων επικρατούσε στις πολεμικές συσκέψεις στο Σ τρα τηγείο.443 Ο Zeitzier περιόδευσε αμέσως στο Νότιο Μέτωπο, επ έσ τρεψ ε στην Βίνιτσα και κυκλοφόρησε εν ονόματ ι του Χ ίτλερ μια σειρά από ρεαλιστικές διαταγές για να αυξηθεί η μ α ­ χητική ικανότητα του στρατού. Σ ε μια περίπτωση, ο Zeitzier προειδοποίησε ότι αν δεν εξαλειφόταν ένα συγκεκριμένο προγεφύρωμα, οι στρατιώτες θα έχαναν την εμπ ιστο­ σύνη τους στην ηγεσία. Ο Χ ίτλερ τον κατακεραύνωσε: « Ε ίσ τ ε απλά ένας επ ιτελικός αξιωματικός. Τ ι ξ έρ ετε εσείς από μάχιμα τμ ή μ α τα ;» Κ ι ο Zeitzier του θύμισε άγρια ότι τον Αύγουστο του 1914 είχε καταταγεί ως απλός πεζικάριος, με τον γυλιό του στην πλάτη και το όπλο του στον ώμο, για να πά ει να πολεμήσει στο Βέλγιο. «Προήχθηκα σε ανθυπολοχαγό επ ’ ανδραγαθία. Τραυματίστηκα δυο φορές. Και νομίζω ότι η μάχιμη εμπ ειρία μου είναι ίδια με τη δική σας». Ο Χ ίτλερ έδωσε εντολή στον στρατηγό να προχωρήσει και μετά από αυτό το περιστατικό, απέφευγε να του επ ιτεθ εί προσωπικά. Η θέση του Zeitzier πα ρέμεινε ασφαλής. Ο Κάιτελ, αντίθετα, είχε εδώ και καιρό χάσει την εκτίμηση του Χ ίτλερ. Ο Χ ίτλερ άρχισε να «α σ τεΐζ ε­ τ α ι» σε βάρος των απόντων διοικητών του. «Ο ορίζοντας των στραταρ­ χών μου», έλεγε κοροϊδευτικά, « έ χ ε ι τις διαστάσεις ενός καπακιού τουα­ λ έτα ς !» Ο στρατάρχης Κ άιτελ έμ ενε τελείω ς απαθής, ενώ οι άλλοι γ ε ­ λούσαν. Την άλλη μέρα ωστόσο, ένας υπασπιστής πληροφόρησε τον Χ ίτ ­ λερ ότι ο Zeitzier ήθελε να συζητήσει κάτι μαζί του ιδιαιτέρω ς. Ο Χ ίτλερ έσφιξε εγκάρδια το χέρι του στρατηγού. «M ein Füh rer», είπ ε ο Zeitzier, «ω ς στρατηγός του Στρατού θεωρώ ότι εξαιρούμαι από τα λόγια που χρησιμοποιήσατε για τους στρατάρχες μας. Μπορώ να σας ζητήσω να μη χρησιμοποιείτε τέτοιες εκφράσεις όταν είμ α ι εγώ μπ ρο σ τά ;» Ο Χ ίτλερ του έδωσε το χέρι του λέγοντας: «Σ α ς ευχαριστώ». Όταν τον επισκέφθηκε ο Antonescu, τρεις μήνες αργότερα, ο Χ ίτλερ του σύστησε τον Zeitzier με αυτά τα λόγια: «Α υτός είναι ο νέος μου Αρχηγός του Γενικού Ε π ιτ ε ­ λείου Στρατού, ένας άνδρας με σιδερένια νεύρα και μεγάλη πολεμική εμ π ειρ ία ». Ο ΠΟΛΕΜΟΣ είχε πά ρει πολλές και νέες διαστάσεις, μετά το 1939. Στα δυτικά, οι Σύμμαχοι είχαν ξεκινήσει πολεμικές επιχειρήσεις με κομάντο. Αυτές οι π εριφ ερεια κές επιτυχίες είχαν σπάσει τα νεύρα του Χ ίτλερ, είτε ο στόχος τους ήταν μια εγκατάσταση ραντάρ στην Γαλλία, είτε μια απο­ θήκη καυσίμων των Γερμανών. Δεν έδειχνε κανένα έλεος όταν αυτοί οι κομάντο συλλαμβάνονταν: τον Αύγουστο, έξι Βρετανοί αιχμαλωτίστηκαν

668

DAVID IRVING

πίσω από τις γραμμές, στη Βόρεια Αφρική- δυο από αυτούς φορούσαν γερμανικές στολές. 0 Χ ίτλερ διέτα ξε την εκτέλεσή τους. Ένας σαμποτέρ θα μπορούσε να παραλύσει έναν σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας και να στερήσει τη Λουφτβάφε από χιλιάδες τόνους αλουμινίου. Ένα εγχειρίδιο εκπαίδευσης κομάντο έπ εσε σε γερμανικά χέρια, με σχεδιαγράμματα για το πώς να κόβουν το λαρύγγι των αντιπάλων και πώς να δένουν αιχμα­ λώτους με έναν κόμπο γύρω από τον λαιμό τους, έτσι ώστε να πνιγούν μόλις κινηθούν. Τον Σεπ τέμβριο είπαν στον Χ ίτλερ ότι οι Βρετανοί είχαν σκοτώσει με πολυβόλα τους επιζήσαντες μιας γερμανικής ναρκοθέτιδας που βυθιζόταν.444 Όταν επ έσ τρεψ ε στην Βίνιτσα στις 4 Οκτωβρίου, τον π ερίμενε η είδ η ­ ση για μια επιδρομή Βρετανών κομάντο στη νησίδα Σαρκ της Μάγχης, την προηγούμενη νύχτα.445 Στο νησί υπήρχε μια φρουρά από έναν μόνο λόχο τυφεκιοφόρων. Οι κομάντο συνέλαβαν πέντε μηχανικούς του στρα­ τού να κοιμούνται σε ένα ξενοδοχείο, τους πέρασαν χειροπέδες κι ύσ τε­ ρα τους πυροβόλησαν και τους μαχαίρωσαν. 0 Χ ίτλερ διέτα ξε αμέσως ως αντίποινα να αλυσοδέσουν όλους τους αιχμαλώτους που είχαν συλληφ θεί στην Διέπη. Οι Βρετανοί ανακοίνωσαν ότι θα έκαναν το ίδιο σε ισά­ ριθμους αιχμαλώτους του Άξονα, στα δικά τους στρατόπεδα. 0 Χ ίτλερ συνέταξε ένα κείμενο για το καθημερινό ραδιοφωνικό ανα­ κοινωθέν του OKW της 7 του μηνός: «Ο ι ομάδες τρομοκρατίας και σαμποτάζ των Βρετανών και των συνενόχων τους δρουν ως ληστές και όχι ως στρατιώτες. Στο μέλλον, τα γερμανικά στρατεύματα θα τους α ντιμ ε­ τωπίζουν σαν τέτοιους και θα τους εξοντώνουν δίχως έλεος όπου τους συναντούν». 0 στρατηγός Γιόντλ πίεζε τον Χ ίτλερ να μ είνει σε αυτά - οι προειδοποιήσεις του και μόνον θα ήταν αρκετές για να φέρουν αποτρε­ πτικό αποτέλεσμα και δεν θα χρειαζόταν να εφαρμοστούν στην πράξη. 0 Χ ίτλερ διεφώνησε. Κ αι δικαιολόγησε τη διαφωνία του λέγοντας ότι οι μέθοδοι των κομάντο είχαν κηρυχτεί παράνομες από τη Συνθήκη της Γενεύης. «Έ γγραφα που έπεσαν στα χέρια μας αποδεικνύουν ότι διατάχθηκαν όχι μόνο να βάλουν χειροπέδες στους αιχμαλώτους τους, αλλά και να εκτελέσουν αυτούς τους ανυπεράσπιστους ανθρώπους, από τη στιγμή που θα τους γίνονταν βάρος ή εμπόδιο κατά την εκτέλεση της επιχείρησής τους». 0 Γιόντλ μοίρασε με θλίψη του αυτή τη διαταγή του Χ ίτλ ερ στους διοικητές του, στις 19 Οκτωβρίου, ενώ τους συνιστούσε θερμά να μην την αφήσουν να π έσ ει στα χέρια του εχθρού. Η δίψα εκδίκησης έπα ιξε επίσης τον ρόλο της. Παραδείγματος χάρη, τα πρακτικά από την πολεμική σύσκεψη του Χ ίτλερ, στις 23 Οκτωβρίου, αρχίζουν έτσι: «Ω ς αντίποινα της νέας βρετανικής αεροπορικής επιδρομής σε έναν σταθμό διακομιδής τραυματιών στην Αφρική, ο Φύρερ διέταξε την άμεση εκτέλεση των Βρετανών που αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διά ρ­ κεια μιας επίθεσης σαμποτάζ στον ηλεκτρικό σταθμό του Γκλόμφιορντ».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

669

Μια εβδομάδα αργότερα, μια απόπειρα έξι Βρετανών ναυτών να β υ ­ θίσουν το Tirpitz - που διαχείμαζε σε ένα νορβηγικό φιόρδ - κατέληξε σε αποτυχία όταν τα σκάφη τους που έφεραν τορπίλες, με δύο άνδρες το κάθε ένα, χάθηκαν μέσα στην κακοκαιρία. Ο Χ ίμ λερ ανέφερε στον Χ ίτ ­ λερ ότι όλοι φορούσαν πολιτικά. Οι Νορβηγοί μεθοριακοί φρουροί επ ιχ εί­ ρησαν να τους συλλάβουν, αλλά οι έξ ι αυτοί ναύτες άνοιξαν πυρ με κρυμμένα όπλα, και οι πέντε διέφυγαν στην Σουηδία. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε ο έκτος, ένας εικοσάχρονος ναύτης, να εκτελεστεί. Τρεις εβδομάδες μετά, η ίδια μοίρα περίμενε 14 Βρετανούς κομάντο που στάλθηκαν με ένα ανεμοπλάνο να καταστρέψουν έναν υδροηλεκτρικό σταθμύ στη Νορβηγία. (Ο στόχος, το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας Vemork στο Ρζουκάν, είχε επ ιλεγεί εξαιτίας της σημασίας του για το γ ερ ­ μανικό ερευνητικό πρόγραμμα ατομικής ενέργειας.) Η νορβηγική Αστυνο­ μία περικύκλωσε τους επιζήσαντες. Σύμφωνα με τη Διαταγή του Φύρερ, όλοι τουφεκίστηκαν πριν νυχτώσει.446 Στα Βαλκάνια μαινόταν ένας ανταρτοπόλεμος με δίχως προηγούμενο σε αγριότητα, χάρη στην αρπακτική πολιτική των Ιταλών και την ανικα­ νότητα των κυβερνήσεων των «αχυρανθρώπων» που είχε εγκαταστήσει ο Χ ίτλερ. Οι Ιταλοί είχαν καταλάβει το Μαυροβούνιο και είχαν προσαρτήσει μεγάλα τμήματα των ακτών της Κροατίας. Στην Σ ερβία οι παρτιζά­ νοι καταδιώκονταν ανελέητα από τους Γερμανούς. Αλλά στην Κροατία αντίπαλα μεταξύ τους στρατεύματα ανταρτών και ληστών αλώνιζαν τη χώρα ληστεύοντας, λεηλατώντας και δολοφονώντας. Οι Cetnik, κάτω από την ηγεσία του Draza Mihailovic, πολεμούσαν για την παλινύρθωση της μοναρχίας στην Γιουγκοσλαβία. Οι παρτιζάνοι του Τίτο έδιναν έναν ανα­ ποτελεσματικό αγώνα ενάντια σε όλους, χωρίς να διαθέτουν τα ανάλογα όπλα. Η 2η Στρατιά του Μουσολίνι, υπό τη διοίκηση του αμφιλεγόμενου στρατηγού Mario Roatta τάχθηκε στο πλευρό όχι των Ustasha, αλλά των Cetnik - είχε φτάσει στο σημείο να τους εξοπλίζει για να στρέφονται κα­ τά των παρτιζάνων του Τίτο. Οι Ιταλοί ύφαιναν στην πραγματικότητα έναν μπερδεμένο ιστό. Για τον Χ ίτλερ, η Κροατία είχε ιδιαίτερη στρατη­ γική σημασία: από τη χώρα αυτή περνούσαν οι γερμανικές γραμμές α νε­ φοδιασμού για την Βόρεια Αφρική, ενώ εξάγονταν 200.000 τόνοι βωξίτη τον χρόνο προς την Γερμανία. Η ηρεμία στην περιοχή ήταν ζωτικής ση­ μασίας για τους Ναζί. Αλλά οι Ιταλοί καταπίεζαν τον κροατικό λαό και προστάτευαν δραστήρια τους Εβραίους, που θεωρούνταν ουσιαστικά ανατρεπτικά στοιχεία εναντίον των οποίων ο επικεφαλής του κροατικού κράτους (Poglavnik) Ante Pavelic αγωνιζόταν προκειμένου να εφ αρμο­ στούν νόμοι καταστολής όμοιοι με αυτούς που ίσχυαν στην Γερμανία. Ο Χ ίτλερ συζήτησε λεπτομερειακά αυτήν την εκρηκτική κατάσταση με τον Pavelic τον Σεπ τέμβριο. Είχε δυο μεραρχίες στην Κροατία, ένα τάγμα Κροατών πολεμούσε ήδη στο Στάλινγκραντ, ενώ πολλοί περισσότεροι

670

DAVID IRVING

εκπαιδεύονταν -μ ια ολόκληρη λεγεώνα ξένων- από τα Waffen SS. Αλλά τώρα ο Poglavnik τους χρειάζονταν όλους για να αποκαταστήσουν την τάξη στην Κροατία. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα των παράξενων συναλ­ λαγών του Roatta, αλλά ο Χ ίτλερ δεν ήθελε να στενοχωρήσει τον Μουσολίνι και από όλα τα έγγραφα που αποστέλλονταν στην Ρώμη αφαιρείτο κάθε αναφορά που θα μπορούσε να προσβάλει την ευαισθησία των Ιτα ­ λών. Κατ’ ιδίαν, ο Χ ίτλερ κατηγορούσε τους Ιταλούς που μεταχειρίζονταν « μ ε το γ ά ν τι» τους Σέρβους. Μόνο η ωμή βία και οι απαγορεύσεις θα έφερναν αποτέλεσμα. «Κ α τ ’ αρχήν, όταν πολεμάμε παράνομους, το παρα­ μικρό θετικό αποτέλεσμα, είναι ευεργετικό - και θέλω να πληγούν όλοι», δήλωσε. «Α υτό δίνει στον καθένα την ελευθερία δράσης που χρειάζεται... Αν οι παράνομοι χρησιμοποιούν γυναικόπαιδα ως ασπίδα, τότε οι αξιωμα­ τικοί κι οι στρατιώτες μας θα πρέπ ει να μπορούν να ανοίξουν πυρ ενάντια σε αυτές τις γυναίκες και τα παιδιά χωρίς δισταγμό. Αυτό που έχει σημα­ σία είναι να μπορούν να σαρώσουν τους παράνομους». Τον Αύγουστο, τον Σ επ τέμβριο, τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, οι δυνάμεις ασφάλειας του Χ ίμ λερ είχαν στο ενεργητικό τους 1.337 νεκρούς Ρώσους παρτιζάνους κι είχαν εκ τελέσ ει άλλους 8.564 που συνέλαβαν αιχμαλώτους. Η αναφορά του προς τον Χ ίτλερ κατά την ίδια περίοδο κατέγραφε 16.553 «συνενόχους παρτιζάνων» που είχαν συλληφθεί και από αυτούς 14.257 είχαν εκτελεστεί. Ακόμη, 363.211 Ρωσοεβραίοι υπο­ στηρίζεται ότι είχαν εκ τελεσ τεί με την ίδια κατηγορία.447

2.) Batuienhelfer und Santenvercäcliilge: a) festgenoiien 1343 3078 b) exekutiert 1198 3020 c) Juien exekutiert 31246 165282

8337

3795

18553

6333

3706

14257

95735

70948

3632 U

Όσο για τους Γερμανοεβραίους, ο Γκαίμπελς δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του μιλώντας με κορυφαίους δημοσιογράφους του Βερολίνου, στις 23 Σ επ τεμβρίου, δηλώνοντας ότι οι Ε βρα ίοι ήξεραν « μ ε απόλυτη σιγου­ ρ ιά » ότι θα εκτοπίζονταν στα ανατολικά, «όπ ου θα εγκαταλείπονταν στη θανάσιμη μοίρα τους». «Μ πορούν ήδη να νιώσουν την απαρέγκλιτη πορεία τους προς τη φυσική εξόντωση», πρόσθεσε, «επ ειδ ή , όσο ζουν θα κάνουν ζημιά στο Ράιχ όποτε μπορούν».448

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

671

Οι εκτοπίσεις από το Βερολίνο είχαν ξαναρχίσει. Από τον Ιούλιο 1942 και μετά, τα τρένα έφευγαν κατάμεστα από την πρωτεύουσα για το στρατόπεδο του Άουσβιτς και προς τα εκ εί που αορίστως αναφερόταν ως «α να τολικά ». Θεωρώντας ότι ο αριθμός των Εβραίων που είχαν απομείνει, ιδιαίτερα στο νομικό κλάδο, εξακολουθούσε να είναι υπερβολικά μεγά λο ς, ο Γ κ α ίμ π ελ ς π ρ ό τειν ε να κηρυχτούν όλοι ως «ά ν ε υ όρων ausrottbar» -υπ ό διακανονισμόν- αν και η λέξη αυτή έκρυβε κάτι ακόμη πιο βρόμικο. 0 Otto Thierack, ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης, αρνήθηκε να εφαρμόσει κάτι τέτοιο. «Όσον καιρό ο Φύρερ δεν μας επ ιτρ έπ ει να θ ί­ ξουμε το θέμα εκείνων που έχουν εβραϊκό αίμα ή έχουν κάνει μεικτούς γά μους», απάντησε στον Γκαίμπελς, «δ εν μπορούμε να εφαρμόσουμε μια Aktion που να περιορίζεται στον νομικό κλάδο». Το σύνολο των επιχειρήσεων δολοφονίας των Ναζί αναφερόταν με ισχνούς ευφημισμούς στα χαρτιά κι από σημειώσεις με ήπια διατύπωση στα αρχεία τους. Αναφερόμενος στους ισχυρισμούς που δημόσια δια τύ­ πωσαν Α μερικανοεβραίοι ηγέτες στη Νέα Υόρκη, στις 30 Νοεμβρίου, ο Χ ίμ λερ έγραφε στον αρχηγό της Γκεστάπο Heinrich Müller449 παρατηρώ­ ντας ότι οι φήμες αυτές δεν ήταν καθόλου υπερβολικές, δεδομένου του υψηλού ποσοστού θνησιμότητας στα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους. Ο ΧΙΤΛΕΡ ένιωθε ότι μπορούσε να προσβλέπει στα ανατολικά χωρίς τ ύ ­ ψεις. Σύντομα τα στρατεύματά του θα μπορούσαν να απολαύσουν τη δ ι­ καίως κερδισμένη ανάπαυσή τους για τον χειμώνα. Στις 14 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε διαταγές για συγκρότηση χειμερινών θέσεων κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου - με τη χρησιμοποίηση για την κα­ τασκευή τους κυρίως αιχμαλώτων, πολιτών και γυναικών. Την άλλη μ έ ­ ρα, ο στρατάρχης von Richthofen έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ είναι σε καλή διάθεση εξαιτίας του Στάλινγκραντ κι επειδή ξεφορτώθηκε τον Χάλντερ. Ιδιαίτερα φιλικός με εμένα ... Ο Χ ίτλερ καταριέται άγρια (και δικαιολογημένα) τον List. Τα σχέδια επιχειρήσεών μου [στον Κ αύ­ κασο] εγκρίθηκαν. Του είπα κάτι για τις αδυναμίες του πεζικού μας, της τακτικής μας και πάνω από όλα, για τις εδαφικές δυσκολίες που α ντιμ ε­ τωπίζουμε. Ο Zeitzier είναι αποφασιστικός και κ εφ ά τος...»450 Την τελευτα ία εβδομάδα του Οκτωβρίου, ωστόσο, το ηθικό των στρα­ τευμάτω ν του Paulus στο Στά λινγκρα ντ κλονίστηκε. Κ ι ο Richthofen έγραφε: «Ο ι βασικοί λόγοι οφείλονται στην κόπωση των μάχιμων στρα­ τευμάτω ν κα ι των διοικητών, αλλά και στη σχολαστική επιμονή του Στρατού να δια τηρεί μια δύναμη 12.000 ανδρών ανά μεραρχία, από τους οποίους ωστόσο μόνο 1.000 βρίσκονται ουσιαστικά στην πρώτη γρα μ ­ μή... Το είπα αυτό στον Paulus, αλλά όπως ήταν φυσικό, δεν συμφώνη­ σ ε». Η κατάληψη των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου ήταν αδύνατη πριν

672

DAVID IRVING

από τον χειμώνα. Το Μάυκοπ βρισκόταν σε γερμανικά χέρια από τον Αύγουστο, αλλά οι πετρελαιοπηγές είτ ε είχαν ανατιναχτεί, είτε είχαν φραχθεί με τσιμέντο. Η επ ιμελητεία πετρελαίου του Στρατού ανέφερε ότι θα χρειαζόταν ενός έτους προσπάθεια για να ξαναλειτουργήσουν.451 Το ανθρώπινο δυναμικό της Γερμανίας ήταν εξίσου ελλειμματικό ως προς τις ανάγκες του πολέμου. Η βιομηχανία στηριζόταν σε 6.000.000 ξένους εργά τες που προμήθευσε ο δικτάτορας των συνδικάτων Fritz Sauckel. Ο Speer είχε υποσχεθεί να συγκροτήσει τρεις μεραρχίες από ερ ­ γάτες της πολεμικής βιομηχανίας, αλλά η υπόσχεση αυτή δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ο ίδιος ο Στρατός διετείνετο ότι του έλειπαν 1.000.000 άνδρες από τη δύναμή του. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τόσο το Ναυτικό, όσο και τη Λουφτβάφε να μετατάξουν άνδρες τους προς τον αναιμικό Στρατό. Ο Γκαίρινγκ αποφάσισε να δημιουργήσει είκοσι «μερα ρχίες πεζικού», από τη Λουφτβάφε,452 αντί να δ ει 220.000 αεροπόρους ντυμένους με την γκρίζα στολή του «α ντιδρα σ τικού» Στρατού Ξηράς. Εκτός από αυτές τις ελλείψ εις ανθρώπινου δυναμικού και εφοδίων, υπήρχε και η πλήρης χρεοκοπία των υπηρεσιών πληροφοριών του Χ ίτλερ γύρω στο φθινόπωρο του 1942. Η υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού, υπό τον συνταγματάρχη Reinhard Gehlen, προέβλεπ ε με βεβαιότητα ότι η επόμενη ρωσική επίθεση θα εκδηλωνόταν όχι στα νότια (στο Στά λιν­ γκραντ), αλλά στο Σμολένσκ ή ακόμη, και στο Β ελίκ ιγιε Λούκι στο βό­ ρειο μέτω πο.453 Ο ναύαρχος Κανάρης έδινε εξίσου πειστικές ενδείξεις ότι οι Σύμμαχοι σχέδιαζαν ένα Δεύτερο Μέτωπο, όχι παραδείγματος χάρη στην Βόρεια Αφρική, αλλά στη χερσόνησο του Χερβούργου. Επίσης, στον Χ ίτλερ δόθηκαν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με την προβλεπόμενη ισχύ του Στάλιν. (Στις 21 Οκτωβρίου, ο Κ ά ιτελ είπ ε: «Ο Φύρερ έχει π εισ τεί πως οι Ρώσοι έχουν συντρίβει. Λ έει ότι 20.000.000 ε ί­ ναι καταδικασμένα να πεθάνουν από π είν α ».) Ωστόσο, δεν αποδέχτηκε πρόθυμα την εκτίμηση του Gehlen. Σ τις 26 Οκτωβρίου, υπήρξαν συγκεκριμένες ενδείξεις ότι οι Ρώσοι σχέδιαζαν να διασχίζουν τον Ντον, εκ εί όπου οι δυνάμεις του Άξονα ήταν ασθενέστερες, σε θέσεις που κρατούσαν μόνο οι απρόθυμοι Ιταλοί και Ρουμάνοι. Η Ομάδα Στρατιών ερμήνευσε την πυκνή νυκτερινή κυ­ κλοφορία προς το Σεραφίμοβιτς ως ασήμαντη τοπική μετακίνηση αντικα­ ταστάσεων, αλλά όταν ο εχθρός άρχισε να κατασκευάζει ισχυρές γέφ υ­ ρες πάνω στον Ντον, ο Χ ίτλερ ήξερε καλύτερα: είχε κατασκευάσει κι ο ίδιος γέφ υρες και ήξερε τ ι προμήνυαν.454 Στις 6 Ν οεμβρίου, ο Gehlen επανέλαβε ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις για κάποια σοβιετική επίθεση στα νότια, κατά το εγγύς μέλλον. Πολύ πιο πιθανή ήταν μια εφόρμηση κατά του Σμολένσκ, που θα την ακολουθούσε μια έφοδος στην Βαλτική, προκειμένου να αποκοπεί ολόκληρη η Ομάδα Στρατιών του Βορρά. Στον νό-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

673

το, οι δυσκολίες επιμελητείας και μεταφορών θα τους μετέπειθαν σίγου­ ρα. 0 Gehlen δήλωσε ότι η ρωσική επίθεση δεν θα εκδηλωνόταν πριν π α ­ γώσει το έδαφος. 0 Χ ίτλερ επίσης δεν έβλεπ ε κανένα λόγο για να υποπτευθεί ότι το θέατρο πολέμου στην Βόρεια Αφρική σύντομα θα ανατρεπόταν. 0 Ρόμελ βρισκόταν στην Γερμανία με άδεια ασθενείας. Είχε π ει στον Χ ίτλερ ότι οι θέσεις του στο Ε λ Αλαμέιν ήταν κυριολεκτικά απόρθητες, αλλά αργό­ τερα, στις 23 Οκτωβρίου, ο στρατηγός Μ οντγκόμερυ εξαπέλυσε μια αιφ­ νιδιαστική επίθεση εναντίον τους με 150.000 άνδρες, που υποστηρίζο­ νταν από 1.000 άρματα μάχης και 800 αεροπλάνα. Ο αναπληρωτής του Ρόμελ στρατηγός Stumme έπ εσε νεκρός, προφανώς από καρδιακή προ­ σβολή. Επιστρέφοντας βιαστικά στην Αφρική, ο Ρόμελ βρήκε τα καύσιμα και τα πυρομαχικά της Στρατιάς του σχεδόν εξαντλημένα. Παρ’ όλες τις επιδρομές της Λουφτβάφε στην Μάλτα σε 24ωρη βάση, οι νηοπομπές ανεφοδιασμού του Άξονα προς την Βόρεια Αφρική είχαν συντρίβει. Χάρη στην υπηρεσία αποκρυπτογράφησης των Βρετανών, κάθε τάνκερ εντοπι­ ζόταν έγκαιρα, καταδιωκόταν και βυθιζόταν δίχως έλεος. Ο διοικητής της Αουφτβάφε για την Μεσόγειο έγραφε στο ημερολόγιό του:455 «Μ ια κρίση τεραστίω ν διαστάσεων έχει προκόψει για το Άφρικα Κορπ. Η ευθύνη ανήκει στην αποτυχία των ιταλικών μαχητικών να συνοδεύσουν [τις νηο­ πομπές] - απλά και μόνο δεν εμφανίστηκαν... Ο Kesselring ήρθε έχοντας χάσει το μυαλό του. Γεύμα, σαν μετά από κηδεία... Όλων οι ελπίδες στη­ ρίζονταν στο επόμενο τάνκερ που είχε αποπλεύσει στις 28 Οκτωβρίου. Μέσα στη νύχτα μας ανήγγειλαν ότι βυθίστηκε». Για ένα διάστημα, τόσο ο Ρόμελ όσο κι ο Kesselring νόμιζαν ότι η κρίση στο Ε λ Αλαμέιν είχε ξεπ ερα στεί. Ο Χ ίτλερ τους π ίσ τεψ ε πρόθυμα. Στις 2 Νοεμβρίου, ωστόσο, η γραμμή ανεφοδιασμού κατέρρευσε. Σ ε μια ενδιάμεση αναφορά που έλαβε το OKW εκείνο το βράδυ, ο Ρόμελ εμφ α­ νίζεται ξαφνικά απελπισμένος και γεμάτος αγωνία: Ο Στρατός δεν θα είναι πια σε θέση να εμποδίσει τους ισχυρούς σχηματι­ σμούς εχθρικών αρμάτων μάχης, που αναμένεται ότι θα επαναλάβουν την προσπάθειά τους να διασπάσουν τις γραμμές, απόψε ή αύριο. Εξαιτίας της έλλειψης μεταφορικών μέσων, δεν θα είναι δυνατό οι έξι ιταλικές και οι δύο γερμανικές μη-μηχανοκίνητες μεραρχίες να συμπτυχθούν με τάξη... Ακόμη κι οι μηχανοκίνητες μονάδες έχουν εμπλακεί σε τέτοιες σκληρές μά­ χες, ώστε μόνο ένα μέρος τους θα μπορέσει να απαγκιστρωθεί. Τα ισχνά εφό­ διά μας σε καύσιμα δεν θα επιτρέψουν μετακινήσεις μεγάλων αποστάσεων. Κάτω από αυτήν την κατάσταση, η προοδευτική καταστροφή του στρατού θα πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη, παρ’ όλη την ηρωική αντίσταση και το υποδειγματικό ηθικό των ανδρών. Υπογραφή: ΡΟΜΜΕΛ, Στρατάρχης.

43

674

DAVID IRVING

Στην πραγματικότητα ο Ρόμελ είχε ήδη δ ια τά ξει τον στρατό του να εγκα τα λείψει το Ελ Αλαμέιν, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν γ ι’ αυτό. Για να καλυφθεί αργότερα, ο Ρόμελ έσ τειλε στους ανωτέρους του μια μα ­ κροσκελή αλλά φαινομενικά συνηθισμένη αναφορά,456 στην οποία αναφερόταν λάθρα λίγο πριν το τέλος της, η αναγγελία ότι θα συμπτυσσόταν από το Ε λ Αλαμέιν την άλλη μέρα, 3 Νοεμβρίου: «Ο ι μεραρχίες πεζικού θα έχουν ήδη συμπτυχθεί μέσα στην επερχόμενη νύχτα, 2 προς 3 Ν οεμ­ βρίου». Αυτή η αναφορά ρουτίνας έφτασε με τηλέτυπο στο Στρατηγείο του Χ ίτλερ στις 3 π .μ. Ο αξιωματικός υπηρεσίας του Γιόντλ εκείνη τη νύχτα, ένας ηλικιωμένος έφεδρος ταγματάρχης, πα ρέβλεψε τη ζωτική φράση που ανήγγελλε την υποχώρηση και δεν προώθησε την αναφορά πριν το ξημέ­ ρωμα. Ο υποδιοικητής του Γιόντλ, στρατηγός Walter Warlimont την ανα­ κάλυψε πολύ αργά. Και, καθυστερημένα έσπευσε στον Χ ίτλερ στις 9 π.μ. Για ένα διάστημα, ο Χ ίτλερ υποπτευόταν ότι το OKW είχε εσκεμμένα καθυστερήσει την αναφορά του Ρόμελ με σκοπό να τον φ έρ ει προ τ ε τ ε ­ λεσμένου γεγονότος στην Αφρική. « Σ ε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, ο Ρό­ μελ πρόδωσε εμένα και την Π α τρίδα !» φώναξε. «Θ α έπ ρεπ ε να μη δ ε ­ χτούμε την απόφασή του. Αν με είχαν ξυπνήσει, θα ανελάμβανα την πλήρη ευθύνη και θα τον διέτασσα να πα ρα μείνει στη θέση του. Αλλά ο Warlimont μας κοιμόταν αδιάφορα, ενώ ο Ρόμελ με ζητούσε!» Ο αξιωματικός υπηρεσίας εκείνης της νύχτας κλήθηκε κι ο Χ ίτλερ τον ανέκρινε προσωπικά. Ανακρίθηκε κι ο Ρόμελ από τον ραδιοασύρματο και του ζητήθηκε να δηλώσει τη συγκεκριμένη ώρα που είχε αρχίσει η υποχώρηση του πεζικού. Εκείνος απάντησε: «Τ ο τελευτα ίο μέρος της νύχτας». Έ τσ ι είχαν τα πράγματα, αλλά παρ’ όλη την αδικαιολόγητη κα­ θυστέρηση της αναφοράς, ο Χ ίτλερ θα μπορούσε να επ ιμ είν ει στην απα­ γόρευση της υποχώρησης. Η τιμωρία ήταν άμεση: ο ταγματάρχης καθαιρέθηκε και στάλθηκε στο μέτωπο. Ο προϊστάμενός του, Warlimont, μ ε ­ τατέθηκε από το OKW και το Ε π ιτελείο του Χ ίτλερ την ίδια ημέρα. Αλλά η απάντηση του Ρόμελ ήταν ψέμα: η υποχώρησή του είχε αρχίσει στις 10 μ .μ ., πριν σ τείλει την αναφορά του. Ο Χ ίτλερ π ίσ τευε ότι θα μπορούσε ακόμη να προσφέρει στον Ρόμελ την έμπνευση που φαινόταν να προσμένει με αγωνία, και έσ τειλε με τον ραδιοασύρματο το ακόλουθο μήνυμα που ήταν εξαιρετικά προσαρμοσμέ­ νο στην ευαισθησία του στρατάρχη: Μαζί με εμένα, ολόκληρος ο γερμανικός λαός παρακολουθεί την ηρωική σας άμυνα στην Αίγυπτο, με δικαιολογημένη εμπιστοσύνη στις ηγετικές σας ικα­ νότητες και στο θάρρος των γερμανικών και των ιταλικών στρατευμάτων. Η κατάσταση εκεί μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την επιμονή, με το να μην υποχωρήσετε ούτε ένα μέτρο, ενώ θα στρέψετε κατά του εχθρού κάθε σας

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

675

πυροβόλο και κάθε διαθέσιμο άνδρα. Σημαντικές αεροπορικές ενισχύσεις αποστέλλονται μέσα στις προσεχείς ημέρες προς τον Ανώτατο Διοικητή του Νότου [Kesselring]. Ο Ντούτσε και το Comando Supremo θα κάνουν επίσης ό,τι μπορούν για να σας προμηθεύσουν τα μέσα για να συνεχίσετε τον αγώνα. Παρ’ όλη την ανωτερότητά του, ο εχθρός θα πρέπει κι αυτός να έχει εξα­ ντλήσει τις δυνάμεις του. Δεν θα είναι αυτή η πρώτη φορά στην Ιστορία όπου ο ισχυρότερος σε θέληση θα θριαμβεύσει πάνω στα ισχυρότερα στρατεύματα ενός αντιπάλου. Στα στρατεύματά σας λοιπόν δεν έχετε να προσφέρετε άλλο δρόμο από αυτόν που οδηγεί στη Νίκη ή στον Θάνατο. Υπογραφή: ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ.

Ο Ρόμελ ανακάλεσε τη διαταγή του για υποχώρηση, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Καθώς τελείω νε η 3η Νοεμβρίου, του είχαν μ είνει μόνον 24 άρματα. Την άλλη ημέρα, ανέφερε ότι δεν υπήρχε πια μέτωπο μάχης και ζήτησε επισήμως την άδεια να διατά ξει υποχωρητικό ελιγμό, μέχρι να φτάσει στη νέα γραμμή μετώπου, στην Φούκα. 0 Χ ίτλερ απάντησε με πικρία εκείνο το βράδυ: «Έ τσι όπως εξελίχθη­ καν τα πράγματα, εγκρίνω την απόφασή σας». Έ νιωθε ότι τον Ρόμελ τον είχαν προδώσει τα νεύρα του. Δυο χρόνια αργότερα, αναπολούσε: «Θ α έπ ρεπ ε να είχε μ είνει στη θέση του, στο μέτωπο [στο Ε λ Αλαμέιν], καθώς αυτή ήταν η μόνη π ιθα ­ νότητα να περισω θεί κάτι. Δεν έλυσε το πρόβλημα της εχθρικής αριθμη­ τικής υπεροχής επειδή κινήθηκε σε ανοικτούς χώρους - για τί εκ εί α κρι­ βώς αυτή η υπεροχή άρχισε να έχει πραγματικά συνέπειες. Σ ε αυτήν τη στενωπό, πλάτους μόνον 40 μιλίων, μπορούσες απλά και μόνο να επ ιβιώ ­ σεις από μια επίθεση. Αλλά από τη στιγμή που αναγκαστικά υποχρεώ­ θηκες να φτάσεις εκεί, έμενες χωρίς την κάλυψη της λεκάνης του εδά ­ φους της Κατάρα. Σου απόμενε η απογοήτευση κι όλα τα μαθήματα της πολεμικής τέχνης στην έρημο σου απέδειξαν ότι ήσουν ευάλωτος κι επ ο­ μένως, ο εχθρός είχε τη δυνατότητα να σε υπερκεράσει, ξανά και ξα­ ν ά ...» Πολύ αργά, ο Χ ίτλερ διέτα ξε επίσπευση αποστολής των ενισχύσεων στην Βόρεια Αφρική - τα φοβερά άρματα μάχης Tiger, πυροβόλα, πυρομαχικά, καύσιμα, δυο σμήνη μαχητικών από τη Ρωσία κι ένα σμήνος βομβαρδιστικών από την Νορβηγία. Στην Αφρική όμως είχε αρχίσει η ακατάσχετη φυγή, μια φυγή που θα είχε άθλιο τέλος στην Τυνησία, έξι μήνες αργότερα. ΕΝΩ στο νότιο άκρο του ανατολικού μετώπου η προέλαση της 1 Στρα ­ τιάς Panzer προς το Ορτζονίκιτζε πήγαινε καλά, στο Στάλινγκραντ το π ε ­ ζικό έχανε το ηθικό του καθώς οι εβδομάδες γίνονταν μήνες. Ο στρατάρ­

676

DAVID IRVING

χης von Richthofen θα σημείωνε π ερί τα μέσα Νοεμβρίου στο ημερολόγιό του: «Τηλεφ ώ νησα στον Zeitzier σχετικά με την ανάγκη πραγματικά ενεργητικής ηγεσίας στη μάχη του Στάλινγκραντ, διαφορετικά η επίθεση έπ ρεπ ε να ανακληθεί. Αν δεν γίνει η σαρωτική κίνηση τώρα που ο Β όλ­ γας έχει παγώσει και οι Ρώσοι βρίσκονται στο Στάλινγκραντ σε απελπι­ στική θέση, αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Εξάλλου, οι ημέρες μ ι­ κραίνουν όλο και περισσότερο και ο καιρός χειροτερεύει. Ο Zeitzier υποσχέθηκε να τα αναφέρει όλα αυτά στον Φύρερ. Συμμερίζετα ι την άποψή μου. Μέσα στη νύχτα, ήρθε μια Διαταγή του Φύρερ στην 6η Στρατιά, εναρμονισμένη με τις τηλεφωνικές προτάσεις μου. Αλλά και πάλι νομίζω ότι δεν θα λειτουργήσει. Τόνισα στον Zeitzier ότι οι διοικητές και τα μά ­ χιμα στρατεύματα δείχνουν τέτοια απάθεια, ώστε μόνο η εμφύτευση ενός νέου πνεύματος θα μας οδηγήσει κάπου». Ο Χ ίτλερ εξακολουθούσε να δείχνει σαν υπνωτισμένος με τις προετοι­ μασίες των Ρώσων βόρεια του Στάλινγκραντ. Ο χρονικογράφος του OKW κατέγραφε στις 2 Νοεμβρίου: «Συζητήθηκε και πάλι η ρωσική επίθεση που φοβόμαστε, κατά μήκος του Ντον, προς το Ροστόβ. Όλο και π ερισ­ σότερες ρωσικές γέφυρες κατασκευάζονται εκεί. Η Λουφτβάφε μας υπο­ βά λλει ένα μωσαϊκό αναγνωριστικών πτήσεων. Οι διαταγές του Φύρερ μιλούν για πολύ ισχυρές επιθέσεις βομβαρδιστικών στις τοποθεσίες των γεφυρών και σε ύποπτες συγκεντρώσεις στρατευμάτων στα δάση της άλλης όχθης του ποταμού». Αμέσως μετά, 2.000 εχθρικά οχήματα θεάθηκαν να συγκεντρώ νονται κατά μάζες βόρεια της Κ λετσ κά για και το Στρατηγείο της νέας Ομάδας Στρατιών των Ρώσων, το «Ν οτιοδυτικό Μ έ­ τω πο», εντοπίστηκε κοντά στο Σεραφίμοβιτς. ΟΛΟ τον Οκτώβριο του 1942, η Ά μπβερ και οι υπηρεσίες πληροφοριών των SS είχαν κατακλυστεί με «εχθρικά σχέδια εισβολής». Κάποιοι μιλού­ σαν για την Νορβηγία, άλλοι για τις ακτές της Μάγχης ή την Μ εσόγειο. Μια ακόμη στρατηγική αποτυχία εδώ, θα υποχρέωνε την Ιταλία να βγει από τον πόλεμο: η οσμή της προδοσίας πλανιόταν ήδη στον αέρα. Ο στρατιω τικός σύνδεσμος του Χ ίτλ ερ α νέφ ερε στις 6 Ν οεμβρίου ότι ο Μουσολίνι ένιωθε πως είχε ωριμάσει ο καιρός να κάνει κάποιες προσφο­ ρές στον Στάλιν. Ο Χ ίτλερ π ίσ τεψ ε ότι δεν μπορούσε να αναβάλει άλλο την επόμενη συνάντησή του με τον κουρασμένο κι άρρωστο φασίστα δ ι­ κτάτορα. Εξάλλου, είχε συνειδητοποιήσει προοδευτικά ότι ένας τεράστιος στό­ λος συμμαχικών πλοίων συγκεντρωνόταν στο Γιβραλτάρ. Ο Χ ίτλερ είχε πρόσφατα υποπτευθεί ότι ο εχθρός θα εισέβαλε στην Σαρδηνία ή στην Κορσική, πριν χτυπήσει στην ίδια την ενδοχώρα της Ιταλίας. Μεγάλο μ έ ­ ρος των δυνάμεων της Λουφτβάφε είχε αποσυρθεί ανατολικότερα από την Σικελία, αλλά ο Χ ίτλερ διέτα ξε όλα τα διαθέσιμα γερμανικά υπο-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

677

βρόχια να πλεόσουν στην Δυτική Μ εσόγειο. Το Ναυτικό επ έμ ενε ότι ο εχθρός προετοιμαζόταν απλώς να προωθήσει μια μεγάλη νηοπομπή εφ ο­ δίων στην Μάλτα. Στις έξ ι του μηνός όμως άλλαξαν άποψη. Η αρμάδα είχε αποπλεύσει και οι ιταλικές υπηρεσίες πληροφοριών ανέφεραν ότι τα πλοία έφεραν φορτηγά και αποβατικό υλικό στα καταστρώματα τους κι ότι συνενώθη­ καν με σκάφη νηοπομπής που έπλεαν προς ανατολάς μέσα από τα Σ τ ε ­ νά του Γιβραλτάρ. Το Ναυτικό έκρινε ότι ο εχθρός σχεδίαζε να εισβά λει στην Λιβύη, στα μετόπισθεν του Ρόμελ. Παρ’ όλο που ο Μουσολίνι κι η Λουφτβάφε πίστευαν ότι μια εχθρική εισβολή στην Α λγερία -π έρ α από την ακτίνα δράσης των αεροπορικών δυνάμεων του Άξονα- ήταν πιο π ι­ θανή, ο Χ ίτλερ έκλινε γύρω στις 7 Νοεμβρίου προς την άποψη του Ναυ­ τικού ότι οι πιθανότεροι στόχοι ήταν η Τριπολίτιδα και η Βεγγάζη κι έσ τειλε προσωπικά ραδιοσήμα προς την δράκα υποβρυχίων και αντιτορπιλικών που δρούσαν στην Μ εσόγειο: «Η επιβίωση του Στρατού στην Αφρική εξαρτάται από την καταστροφή των βρετανικών ναυτικών δυνά­ μεων. Περιμένω αποφασιστική και νικηφόρα επ ίθεσ η ». Νωρίς το απόγευμα της 7 Νοεμβρίου, το τρένο του Χ ίτλ ερ 457 έφ ευγε από το Ράστενμπουργκ για το Βερολίνο και το Μόναχο, όπου θα συνα­ ντούσε τους Ιταλούς. Στις 7 μ .μ ., κατά το πολεμικό συμβούλιο, ο Γιόντλ τον είχε ενημερώ σει για την τελευταία θέση της εχθρικής αρμάδας στην Μ εσόγειο: έπ λεε πάντα προς ανατολάς και πιθανόν να περνούσε τα Σ τ ε ­ νά της Σικελίας. Π ερί το τέλος του συμβουλίου, το Ναυτικό Ε π ιτελείο τηλεφώνησε την επιβεβαίω ση: από τις θέσεις της αρμάδας στις 6 μ.μ. κι από την ταχύτητα των πλοίων, οι Ιταλοί συμπέραιναν ότι επρόκειτο για εισβολή στην Αλγερία. Ο Χ ίτλερ δέχτηκε το συμπέρασμα. Ήταν ένα π ι­ κρό ποτήρι που έπ ρεπ ε να πιει, και η απογοήτευσή του για τις υπ ηρε­ σίες πληροφοριών θα έπ ρεπ ε να ήταν μεγάλη. Αλλά πα ρέμενε εξωτερικά ήρεμος και αποστασιοποιημένος. Το τρένο του σταμάτησε μετά από ένα σήμα σε έναν μικρό σιδηρο­ δρομικό σταθμό, βαθιά μέσα στα δάση της Θουριγγίας. Οι βρετανικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, έλεγε το σήμα που του έδωσαν εκεί, είχαν αναγ­ γ είλ ει ότι μια αμερικανική δύναμη εισβολής αποβιβαζόταν στην γαλλική Βορειοδυτική Αφρική, στο Αλγέρι, το Οράν και την Καζαμπλάνκα.* * Σ.τ.Σ.: Οι διάφορες νηοπομπές εισβολής των Συμμάχων είχαν κάνει ξαφνικά από­ τομη στροφή προς τα νότια αμέσως μόλις τις εντόπισαν οι Ιταλοί, στις 6 μ.μ. Κα­ θώς τόνιζε με πικρία ο Χίτλερ τον Απρίλη του 1944, «Οι λίγες αυτές εισβολές είχαν εκτελεστεί τόσο καλά, που διέφυγαν πλήρως της προσοχής μας... Δείτε την εισβολή στην Βόρεια Αφρική!» Και ο Κάιτελ συμφώνησε: «Λέγαμε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι προσπερνούσαν. Η εμπροσθοφυλακή τους είχε περάσει την Σικελία και μας είπαν ότι συνέχιζαν. Και μονομιάς, έκαναν στροφή δεξιά κι έβαλαν πλώρη για τις ακτές».

678

DAVID IRVING

ΣΤΟΝ σιδηροδρομικό σταθμό του Μ πάμπεργκ, ο Ρίμπεντροπ επ ιβιβά σ τη­ κε στο τρένο του Χ ίτλ ερ .458 Είχε έρθει βιαστικά αεροπορικώς από το Β ε ­ ρολίνο, αφού κανόνισε με τον κόμη Τσιάνο να έρ θει στο Μόναχο, καθώς ο Μουσολίνι ήταν αδιάθετος. Ο Χ ίτλερ ήθελε να συζητήσει αυτήν τη νέα ευκαιρία αλλαγής πολιτικής απέναντι στην Γαλλία, αλλά ο Ρίμπεντροπ ασχολούνταν με πιο μελαγχολικά θέματα. Η όλη θέση του Άξονα στην Μ εσόγειο κινδύνευε, εκτός κι αν ο Χ ίτλερ ήταν διατεθειμένος να προβεί σε υποχωρήσεις αλλού. «Δ ώ στε μου την άδεια να διερευνήσω την πιθα ­ νότητα μιας ειρήνης με τον Στάλιν μέσω της πρέσβειράς του στην Στοκ­ χόλμη, της κυρίας Kollontay», ικέτευσε ο Ρίμπεντροπ, «έσ τω κι αν χ ρ ει­ α στεί να θυσιάσουμε κυριολεκτικά το καθετί που κατακτήσαμε στα ανα­ τ ο λ ικ ά !» Ο Χ ίτλερ σηκώθηκε όρθιος, αγριεμένος και κατακόκκινος, κι αρνήθηκε να συζητήσει οτιδήποτε άλλο εκτός από την Βόρεια Αφρική. Μια στιγμιαία στρατηγική αδυναμία δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για ε ι­ ρηνευτικές συνομιλίες με έναν εχθρό έτοιμο να χτυπήσει αλύπητα. Στις 3.40' μ.μ. της 8 του μηνός, το τρένο μπήκε στο Μόναχο. Όπως πάντα, η πραγματική εμφάνιση ενός γεγονότος που όλοι φοβούνταν, είχε αναστείλει το βασανιστικό βάρος της αβεβαιότητας. Επιτέλους, ο Χ ίτλερ ήξερε πού θα άνοιγε το Δεύτερο Μέτωπο - και δεν θα ήταν στην κυρίως Ευρώπη. Τώρα έπ ρεπ ε να σ τείλει αεροπορικώς στρατεύματα στην Τυνη­ σία για να αναχαιτίσουν την αμερικανική προέλαση. Τώρα, η Γαλλία έπ ρεπ ε να ενταχθεί στον Άξονα. Στις 6 μ .μ ., μέσα σε αισιόδοξη ατμόσφαιρα, εκφώνησε την ετήσια ομ ιλία του προς τα μέλη της Παλαιάς Φρουράς του Κόμματος, στο Löwenbräukeller του Μονάχου. Τους θύμισε για άλλη μια φορά την προ­ φητεία του, το 1939 στο Ράιχσταγκ, σχετικά με τη μοίρα των Εβραίων. «Α πό αυτούς που γελούσαν τότε, πάρα πολλοί δεν γελούν πια σ ήμ ε­ ρ α », είπ ε ειρωνικά. Βασιζόμενος σε ένα μήνυμα από τον Αρχηγό του Ε π ιτελείο υ της Β ' Ομάδας Στρατιών, ο Χ ίτλερ κόμπασε ότι το Στάλιν­ γκραντ ήταν κυριολεκτικά δικό τους: «Ήθελα να φτάσω στον Βόλγα, σε ένα ιδια ίτερο σημείο, σε μια ιδιαίτερη πόλη. Από σύμπτωση φ έρ ει το όνομα του Σ τά λιν... αλλά είναι μια ζωτικής σημασίας πόλη, επειδή από ε κ ε ί μ π ο ρ ο ύ μ ε να α π ο κ ό ψ ο υ μ ε μ έσ ω το υ π ο τα μ ο ύ μ ε τ α φ ο ρ έ ς 30.000.000 τόνων, συμπεριλαμβανομένω ν 9.000.000 τόνων πετρελαίου, κι επειδή από εκ εί ρέουν οι μεταφορές δημητριακών των εύφορων π ε ­ ριοχών της Ουκρανίας και του Κουμπάν για να σταλούν κατόπιν προς βορρά, κι εκ εί υπάρχουν ορυχεία μαγγάνιου. Π ρόκειται για ένα τερ ά ­ στιο σύμπλεγμα μεταφορών με πλοία. Αυτήν την πόλη ήθελα να κατα­ λάβω και, όπως ξέρετε πόσο σεμνοί είμαστε, λέω πως τώρα την έχουμε δική μας! Υπάρχουν μόνον μερικοί μικροί θύλακες! Τώρα, κάποιοι μπο­ ρούν να πουν: “ Τ ότε, γ ια τί δεν πολεμάτε πιο γ ρήγο ρα ;” Κ ι απαντώ: “ Ε πειδή δεν θέλω ένα δεύτερο Βερντέν, να γ ια τ ί” ».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

679

Η νέα κρίση συμπάθειας που είχε κα τα λάβει τον Χ ίτλ ερ για τους Γάλλους, η οποία βασιζόταν σε αφηγήσεις για άγριες μάχες των γα λλι­ κών πλοίων που υπερασπίζονταν την Καζαμπλάνκα και το Οράν κατά των Αμερικανών εισβολέων, διήρκεσε μονάχα μια μέρα. Ύστερα, άρχισε να υποπτεύεται ότι οι Γάλλοι διοικητές προσπαθού­ σαν να κάνουν μια συμφωνία με τον εχθρό. Στις 8 Νοεμβρίου πίστευε ακόμη ότι ο στρατηγός Henri-Honore Giraud βρισκόταν στην Γαλλία. Αλλά την άλλη μέρα ανακάλυψε ότι ο Giraud είχε ξεγλιστρήσει ως το Γ ι­ βραλτάρ πάνω σε ένα εχθρικό υποβρύχιο, για να ενεργήσει υπέρ του Αϊζενχάουερ στην Αλγερία. Η οργή του Χ ίτλερ για τη φυγή του Giraud στράφηκε προς τους μυστικούς πράκτορες του Χ ίμλερ, που είχαν αποτύχει να την εμποδίσουν. Την ώρα που ο κόμης Τσιάνο μπήκε στο γραφείο του, στο Μέγαρο Φύρερ του Μονάχου, αργά στις εννιά του μηνός, η παλιά εχθρότητα του Χ ίτ λ ερ α π ένα ντι στην Γα λλία είχε επ α νέλθ ει δ ριμ ύ τερη . Στον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών είπ ε κοφτά ότι είχε αποφασίσει να καταλάβει και την υπόλοιπη Γαλλία. Ό ,τι κι αν θα του έλεγε ο πρωθυπουργός της Γαλ­ λίας, Πιέρ Λαβάλ, στις 10 μ .μ ., ο Χ ίτλερ είχε πά ρει την απόφασή του. Τα στρατεύματά του συγκεντρώνονταν ήδη κατά μήκος της μεθοριακής γραμμής μ ε την Γαλλία. «Χ τυπ ήσ τε, χτυπήστε, χτυπ ή σ τε!» - αυτό ήταν το παλιό πρωσικό φάρμακο όταν όλα τα άλλα αποτύγχαναν. Ο ΛΑΒΑΛ καθυστέρησε εξαιτίας της ομίχλης και το αυτοκίνητό του έφτασε τις μικρές νυκτερινές ώρες. Ο Χ ίτλερ δεν θέλησε να τον δ ει πριν τις δέκα, την άλλη μέρα. Έ λεγαν ότι ήταν πολύ απασχολημένος σε μια σύ­ σκεψη με τον Ρίμπεντροπ, τον Χ ίμ λερ και τους στρατηγούς συζητώντας αναφορές της Υπηρεσίας Πληροφοριών: οι πράκτορες του Χ ίμ λερ στο Β ισύ είχαν υποκλέψει ένα μήνυμα του Νταρλάν προς τον Πετέν μέσα στη νύχτα, με το οποίο ζητούσε την εκτέλεση των αποστατών αξιωματικών. Αλλά οι πράκτορες των SS είχαν μ ά θει επίσης ότι το Ε π ιτελ είο του Νταρλάν ετοιμαζόταν να εγκα τα λείψει το Βισύ κι ότι όλοι οι φάκελοί του στο Υπουργείο Πολέμου είχαν καεί. Κατά το μεσημέρι, το όνομα του Νταρλάν εμφ ανίστηκε σε μια διαταγή που έλεγε ότι κάθε αντίσταση προς τους Συμμάχους έπ ρεπ ε να σταματήσει. Ο άτυχος Λαβάλ έγινε τώ ­ ρα δεκτός με μια τραχύτητα που δύσκολα κρυβόταν. Ο Χ ίτλερ του ξεκα ­ θάρισε τις αξιώσεις του για άμεση πρόσβαση στην Τυνησία. Στις 8.20' εκείνο το βράδυ ο Χ ίτλερ έδωσε τη διαταγή να καταλάβουν τα στρατεύ­ ματά του την υπόλοιπη Γαλλία, το άλλο πρωί. Δήλωνε ότι «η κατοχή λαμβάνει χώρα σύμφωνα με τις επ ιθυμίες της Γαλλικής Κ υβέρνησης».459 «Α κριβώ ς όπως η Επιχείρηση ο τ τ ο του 1938;» ρώτησαν οι στρατηγοί της Λουφτβάφε στο Παρίσι τον πτέραρχο Jeschonnek στο Μόναχο. «Jaw o h l», απάντησε εκείνος. «Α κριβώ ς όπως στην Α υστρία».

680

DAVID IRVING

Αυτήν τη φορά όμως δεν υπήρχαν πλήθη να ζητωκραυγάζουν. Το πραγματικό μίσος των Γάλλων στράφηκε προς τους Ιταλούς που κα τεί­ χαν την Κορσική και την Ριβιέρα, και έφτασε ως την Τυνησία με την άφιξη των Γερμανών. Οι Ιταλοί διαβήκαν στην Νότια Γαλλία τα συμφωνημένα σύνορα με τους Γάλλους και ο Χ ίτλερ έμαθε ότι ο Λαβάλ ακούστηκε να φωνάζει στο τηλέφωνο, στις 12 του μηνός, ότι αν η Ιταλία δεν απέσυρε τα στρατεύματά της εντός 24 ωρών, θα της κήρυσσε τον π ό λε­ μο! Οι ιταλικές κουτοπονηριές μετέτρεψα ν και τους ελάχιστους υποστηρικτές του Χ ίτλερ στην Γαλλία, σε εχθρούς. Ένα μέλος του Ε πιτελείου του Γιόντλ ανέφερε ωστόσο αργά το βράδυ της 14 Νοεμβρίου: «Ο ι ενέρ­ γ ειες του Χ ίτλερ εξαρτώνται από τις ανησυχίες του για την Ιταλία. Π ι­ σ τεύ ει πως είναι απολύτως ζωτικό να ενισχύσει τον Ντούτσε με όποιον τρόπο μπορεί και γ ι’ αυτό αρνείται κατηγορηματικά να αντιταχθεί στις διεκδικήσεις της Ιταλίας για ηγεμονία στην Μεσόγειο, συμπεριλαμβανο­ μένων και των ακτών της Νότιας Γαλλίας, ή να φ έρει τους Ιταλούς προ τετελεσμένω ν γεγονότων! » Η Επιχείρηση ΚΑΦΕ, η βιαστική δημιουργία από τον Άξονα ενός προ­ γεφυρώματος στην Τυνησία, πήγε καλά αλλά στις 12 Νοεμβρίου οι υπό­ λοιπες γαλλικές δυνάμεις στην Βόρεια Αφρική συνθηκολόγησαν. Ε π ί δυο εβδομάδες, ο Χ ίτλερ προσποιείτο ότι εμ π ισ τεύετα ι το Γα λλι­ κό Ναυτικό. Δεν είχε άλλη επιλογή, καθώς δεν δ ιέθ ετε κανένα στρατιω­ τικό μέσο για να συγκρατήσει στην Τουλόν τον γαλλικό στόλο που αποτελούνταν από 3 θωρηκτά και πάνω από 30 αντιτορπιλικά. Έ τσι, αποδέ­ χτηκε τις υποσχέσεις των ναυάρχων να μην προχωρήσουν σε ανοικτές εχθροπραξίες κατά του Άξονα. Σιωπηρά, ωστόσο, ο Χ ίτλερ προετοιμαζό­ ταν για το χειρότερο. Ένας πτέραρχος της Αουφτβάφε σημείωνε στις 16 Νοεμβρίου: «Ο Φύρερ φοβάται ότι οι Γάλλοι θα δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα που θα στρώσει τον δρόμο για την αγγλο-αμερικάνικη εισβολή, κι αυτό π ρέπ ει να π α ρεμ π οδισ τεί». Οι Γερμανοί επίσης έμαθαν, προς θλίψη τους, ότι ο φαινομενικά ξεμωραμένος Πετέν είχε συνεχώς μυστικές επικοινωνίες με τον Νταρλάν μέσω υποθαλάσσιας καλωδιακής γραμμής, παρ’ όλες τις δη­ λώσεις του π ερί αφοσίωσης σε διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο Χ ίτ ­ λερ διέτα ξε τη Αουφτβάφε να είναι σε αναμονή, σε περίπτωση που ο γαλλικός στόλος θα α πέπλεε ξαφνικά, και στις 18 Νοεμβρίου αποφάσισε να κάνει μια οριστική σαρωτική κίνηση. Ορίσθηκε έτσι μια ημερομηνία, οκτώ ημέρες αργότερα, για να τελειώ ­ νουν με την υπόθεση της Τουλόν. Ο Μουσολίνι δεν είχε ειδοποιηθεί αλλά παρά τις έξαλλες αντιρρήσεις του Ραίντερ, ο Χ ίτλερ αποφάνθηκε ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα έπ ρεπ ε να παραχωρηθούν πλέον οι αποβάθρες της Τουλόν για ελλιμενισμό στους Ιταλούς, ούτε στον Γαλλικό Στόλο ή σε ό,τι α πέμενε από αυτόν. Η επιχείρηση άρχισε πριν την αυγή της 27

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

681

του μηνός. Γύρω στο μ εσ η μ έρ ι ο Γαλλικός Στόλος στην Τουλόν δεν υπήρχε πια, τα πολεμικά του είχαν μετατραπεί σε άμορφους όγκους και φλέγονταν, ενώ μόνο λίγα από τα υπόλοιπα σκάφη βυθίστηκαν ή ανατι­ νάχτηκαν. 0 Χ ίτλερ επ έτρεψ ε στους Ιταλούς να περισυλλέξουν τα συ­ ντρίμμια. Σ ε όλη την κατεχόμενη Γαλλία, μέσα σε μια νύχτα, οι τοίχοι γέμισαν με συνθήματα: Vive Γ Amerique (Ζήτω η Αμερική) και με το πολύ πατριωτικό 19181 Η ήττα της Γερμανίας θεωρούνταν τώρα πια σίγουρη. 0 ΧΙΤΛΕΡ αφιέρωσε στον εαυτό του μια μεγάλης διάρκειας διαμονή στο

Μπέργκοφ. Είχε απόλυτη ανάγκη από ανάπαυση. Στην Γερμανία ο λαός έκανε επίσης την καρδιά του πέτρα στην προοπτική μιας πιθανής ήττας. Οι διπλω μάτες και πάλι άφηναν να εννοηθεί ότι αυτή ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να διερευνήσουν τις διαθέσεις του Στάλιν για ειρήνη, όσο ο Κόκκινος Στρατός βρισκόταν ακόμη σε θέσεις αναμονής. Αλλά, ούτε αυτό έγινε. Στις 19 Νοεμβρίου 1942, το τηλέφωνο χτύπησε στο Μπέργκοφ κι ο στρατηγός Kurt Zeitzier, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, που έδινε ένα σχεδόν ξεχασμένο πόλεμο από τα Στρατηγεία του στην Ανατο­ λική Πρωσία, ακούστηκε να μιλά. Ένας βομβαρδισμός βαρέος πυροβολι­ κού είχε αρχίσει στο Μέτωπο του Ντον, βορείως του Στάλινγκραντ. Μά­ ζες από άρματα μάχης, φορτωμένα με πεζικό, εφορμούσαν. Οι Ρουμάνοι τράπηκαν σε φυγή. Όλα συνέβησαν ακριβώς στο σημείο που είχε προβλέψ ει ο Χ ίτλ ερ .460 Την άλλη ημέρα, μια ακόμη επίθεση άρχισε, αυτήν τη φορά νότια της πόλης. Δυο ημέρες αργότερα, το Στάλινγκραντ είχε περικυκλω θεί και το πιο άγριο δράμα του πολέμου άρχιζε.

Με στολές παραλλαγής οι Ρώσοι επιτίθενται.

ΜΕΡΟΣ VI: ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

R I E N Z I : Κ ρ α τ α ιό τ α τ ε Π α τέρα , π ρ ό σ β λ εφ ε! Ά κο υσ έ μ ε τα π ειν ά να σ ε ικ ετ εύ ω ! Την δύνα μη που μ ο υ έδ ω σ ε το θα ύμα σου Μ ην την α φ ήσ εις α κόμη να κ α τ α σ τ ρ α φ εί. ....... Ω Θ ε έ μου, μ η ν κ α τα σ τρ έφ εις το Έ ρ γ ο Το οπ οίο ε ις δόξα ν σου έγ ιν ε.

(Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΙ ΒΑΓΚΝΕΡ)

Η Χειμερινή Εκστρατεία. (ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ)

ΤΡΑΥΜΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ γεγονότα του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου προκάλεσαν μ εγ α ­ λύτερη αμφισβήτηση από όσο το Στάλινγκραντ.461 Θα σφράγιζε το τέλος της γερμανικής στρατηγικής πρωτοβουλίας στα ανατολικά, ενώ κό­ στισε κάπου 200.000 νεκρούς στην Γερμανία. Θα εξανέμιζε το όνειρο π ερί Αυτοκρατορίας που έτρεφ ε ο Χ ίτλερ επ ί δέκα χρόνια, από τότε που ανέβηκε στην εξουσία. Αντί να έχει εξαντληθεί, ο Κόκκινος Στρατός συνέχιζε να εμφανίζει απρόσμενες μάζες αρμάτων μάχης και πεζικού, σχεδόν από το πουθενά. Κάποιοι είδαν τον Γιόντλ να φωνάζει κατάχλωμος: «Ο ι Ρώσοι είναι ισχυρότεροι από όσο το 1941!» Μ έχρι τότε η ρω ­ σική διοίκηση ήταν δύσκαμπτη, διστακτική και γραφειοκρατούμενη. Και τώρα, ξαφνικά, έγινε ευέλικτη, προσεκτική και διορατική, ενώ χειριζόταν τα άρματα μάχης της όπως οι Γερμανοί το 1939 και το 1940. Η πρώτη ανησυχητική είδηση που έφτασε στον Χ ίτλερ μιλούσε απλώς για την επίθεση δυο μεραρχιών πεζικού στον τομέα της ρουμανικής 3ης Στρατιάς. Οι Ρουμάνοι κράτησαν ακόμη κι όταν άρχισε να πυκνώνει προοδευτικά ένα μπαράζ πυροβολικού. Δεν χρησιμοποιήθηκε το σώμα των Panzer που στάθμευε σε εφ εδρεία πίσω τους, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ferdinand Heim. Ωστόσο, στις 5 π .μ. της 19ης Νοεμβρίου, ένα κολοσσιαίο μπαράζ ρωσικού πυροβολικού άρχισε ξαφνικά, και στις 7 π.μ. τα άρματα μάχης, σε κύματα που διαδέχονταν το ένα το άλλο, ε π ι­ τέθηκαν στους Ρουμάνους. Πολέμησαν ηρωικά - τρεις από τους τέσσερις Ρουμάνους στρατηγούς σκοτώθηκαν από ξιφολόγχες του εχθρού κι όλοι οι διοικητές των ρουμανικών λόχων έπεσαν στη μάχη αυτή. Μια άτακτη φυγή ακολούθησε. Σ τις 10.10' π .μ . ο στρατηγός von Weichs, της Β ' Ομάδας Στρατιών, διέταξε τον Heim (του 48ου Σώματος Panzer) να αντεπιτεθεί, αλλά γύρω στα μεσάνυχτα ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ξεκίνησε, έχοντας υπό τη διοίκησή του, την 22α Μεραρχία Panzer, την 1η Ρουμανική Μεραρχία Panzer και μια μονάδα της 14ης Μεραρχίας Panzer. Αλλά η 22α ήταν ήδη εξαντλημένη από τη μάχη για το ίδιο το Στάλινγκραντ, η μονάδα της 14ης έχασε την επαφή

Π

ΟΛΥ ΛΙΓΑ

686

DAVID IRVING

κατά τη διάρκεια της ημέρας και η 1η Ρουμανική Μεραρχία Panzer είχε προφανώς εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης, χωρίς ο Heim να ξέρει πού βρισκόταν. Ο Weichs είχε ελπίσει ότι οι Ρουμάνοι θα κρατούσαν το μέτω ­ πο αρκετά, ώστε να φτάσουν οι δυνάμεις του Heim, αλλά δεν μπόρεσαν και η φυγή τους έφραξε την προέλαση των αρμάτων μάχης.462 Η παγω μέ­ νη πάχνη, η βροχή, η λάσπη και το χιόνι ήταν επ ιπ λέον εμπ όδια . Ο Weichs διέτα ξε τον Heim να περάσει στην άμυνα εκείνο το βράδυ. Ο Χ ίτλερ συνειδητοποιούσε τώρα, ξεκάθαρα ότι η κρίση ήταν μεγάλη, παρ’ όλο που οι αναφορές του Γενικού Ε πιτελείου Στρατού για την κα­ τάσταση έδιναν μια παραπλανητική εικόνα. Γύρω στις 9.30' μ .μ. είχε δια τά ξει τον Weichs να εγκα τα λείψει οποιαδήποτε περαιτέρω επιθετική επιχείρηση στην πόλη του Στάλινγκραντ, έτσι ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις για την κύρια γραμμή του μετώπου. Διέταξε επίσης τον στρα­ τάρχη von Manstein να εγκα τα λείψει την προσχεδιασμένη επίθεση στο Β ε λ ίκ ιγ ιε Λούκι και να εγκα τα στήσει μια νέα Ομάδα Στρατιώ ν στον Ντον, απαλλάσσοντας έτσι τον Weichs από την άμεση ευθύνη για τις δυο ρουμανικές Στρατιές, και για την 4η Στρατιά Panzer και την 6η Στρατιά του Στάλινγκραντ. Στη διάρκεια της νύχτας διέτα ξε τον Heim να επ ιτ ε­ θεί ξανά, αλλά κι αυτή η επίθεση απέτυχε. Η Ρουμανική Στρατιά είχε εξολοθρευτεί. Από το Βουκουρέστι έφταναν αγανακτισμένες φωνές.463 Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τον Κάιτελ: «Κ ά λεσ ε αμέσως τον Heim. Ξήλωσέ του τα γαλόνια και να τον συλλάβεις. Αυτός φ τα ίει για όλα !» Για να ηρεμήσει ο Antonescu, καταδίκασαν τον Heim σε θάνατο μερικούς μήνες αργότερα, αλλά στη συνέχεια ακύρωσε και μ ετέτρ εψ ε την ποινή. ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ τα εκπληκτικά γεγονότα, βορειοδυτικά του Στάλινγκραντ. Στα νότια της πόλης, ένα εξίσου απειλητικό, ρωσικό προγεφύρωμα εξα ­ πέλυσε εκατοντάδες άρματα μάχης, στις 20 Νοεμβρίου. Οι π ροετοιμα ­ σίες του εχθρού εδώ δεν είχαν γ ίν ει αντιληπτές, παρά δυο ημέρες πριν. Η ανατολική πλευρά της 4ης Στρατιάς Panzer άντεξε το χτύπημα, αλλά τρεις γειτονικές ρουμανικές μεραρχίες σκόρπισαν εν ριπή οφθαλμού. Στις 21 του μηνός ήταν ξεκάθαρο ότι οι δυο μεγάλες δαγκάνες της επίθεσης του Κόκκινου Στρατού θα ενώνονταν γύρω από το Στάλινγκραντ την επόμενη μέρα. Ήταν προφανές ότι η υπό άμεσο κίνδυνο 6η Στρατιά θα μπορούσε να διασω θεί μόνον με αερομεταφορές. Όταν ο Hans Jeschonnek, Αρχηγός του Ε π ιτελείου της Αεροπορίας, έφτασε στο Μ πέρχτεσγκαντεν στις 20 Νοεμβρίου από το Στρατηγείο της Λουφτβάφε στην Ανατολική Πρωσία, δεν α πέρριψ ε την ιδέα. Εκατό χιλιάδες άνδρες είχαν περισω θεί από τον θύλακα του Ντεμιάνσκ επ ί πολλούς μήνες, τον προηγούμενο χειμώνα με τέτο ιες αερομεταφορές. Το απόγευμα της 21 του μηνός, ο Χ ίτλερ απο­ φάσισε να πα ρα μείνει η 6η Στρατιά στις θέσεις της, «π α ρ ’ όλο τον κίν­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

687

δυνο της προσωρινής περικύκλωσής τη ς ». Η σιδηροδρομική γραμμή θα διατηρούνταν ανοικτή για όσο το δυνατό μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. «Όσο για τις αερομεταφορές, θα ακολουθούσαν άλλες δ ια τα γές».464 Ά μεσες αντιρρήσεις διατυπώθηκαν. Ο Richthofen τηλεφώ νησε στον Γκαίρινγκ, στον Zeitzier και στον Weichs για να τους προειδοποιήσει ότι δεν υπήρχαν αρκετά μεταγωγικά αεροπλάνα. Η 6η Στρατιά θα χρειαζό­ ταν τόνους τροφίμων, καυσίμων και πυρομαχικών, καθημερινά. Ο Χ ίτλερ ωστόσο ούτε έβλεπ ε, ούτε αναζήτησε κάποια εναλλακτική λύση: στις ομιλίες του, στις 30 Σ επ τεμβρίου και στις 8 Νοεμβρίου είχε δεσ μ ευτεί ενώπιον όλου του έθνους - δεν θα χαλάρωνε τον κλοιό του στο Στά λιν­ γκραντ και στον Βόλγα, τώρα. Αργά, στις 21 του μηνός, διέτα ξε και π ά ­ λι τον Paulus να κρατηθεί. Όταν ο Χ ίτλερ τηλεφώνησε στον Γκαίρινγκ, στο Βερολίνο, αυτός τον δια βεβα ίω σ ε ότι η Λουφτβάφε του θα έκανε ό,τι μπορούσε.465 (Όπως εξήγησε στον Richthofen: «Ο Φύρερ ήταν αισιόδοξος. Με ποιο δικαίωμα θα ήμουν εγώ απαισιόδοξος;») Όταν πέρασε για λίγο από το Μπέργκοφ αργά το βράδυ της 22ας του μηνός -πηγαίνοντας στο Παρίσι για ψώ νιαεπανέλαβε την υποχρέωσή του να κάνει ό,τι μπορεί. Είναι απίθανο όμως να το έκανε αυτό χωρίς κάποιους όρους. Αλλά, και ο ίδιος ο Χ ίτλερ περίμενε ότι ο κλοιός των Ρώσων θα ήταν προσωρινός, μέχρι να αποκατασταθεί το μέτωπο της τραυματισμένης Ομάδας Στρατιών και να εκμηδε­ νιστεί η εχθρική διείσδυση. Σ ε λίγο, ο Paulus ειδοποίησε με τον ραδιοασύρματο ότι σύντομα τα αποθέματα πυρομαχικών και τροφίμων θα εξαντλούνταν. Ο Χ ίτλερ συ­ νειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να αναβάλει περισσότερο την επιστροφή του στο Στρατηγείο του της Ανατολικής Πρωσίας. Σ τις 5.10' εκείνο το απόγευμα της 23 Νοεμβρίου, το τρένο του έφ ευγε από τον σταθμό του Μπέρχτεσγκαντεν. Ε π ί μια ολόκληρη ημέρα ήταν κλεισμένος στο τρένο αυτό που έτρεχε προς τη Φωλιά του Λύκου·466 Κάθε λίγες ώρες το τρένο σταματούσε για να υπάρξει επαφή μ ε το Στρατηγείο του Γενικού Ε π ιτ ε­ λείου Στρατού. Καθώς το τρένο διέσχιζε τα σκοτάδια, αυτός κι ο Γιόντλ άρχισαν να ετοιμάζουν ένα τολμηρό σχέδιο επίθεσης της 4ης Στρατιάς Panzer κατά του κλοιού των Ρώσων, για να απαλλάξουν τις δυνάμεις του Στάλινγκραντ. Θα χρειάζονταν περίπου δέκα ημέρες για να π ροετοιμα ­ στεί. Ο Zeitzier του τηλεφώνησε, κατά την επόμενη στάση τους, ικετεύοντάς τον να διατά ξει την 6η Στρατιά να αποσυρθεί σπάζοντας τον κλοιό από τα δυτικά, πριν ακόμη να είναι πολύ αργά. Ο Χ ίτλερ τον απέκρουσε. «Έ χουμε σκεφθεί έναν άλλο τρόπο. Θα σας π ει ο Γιόντλ. Θα το συ­ ζητήσουμε προσωπικά, α ύριο». Ο Χ ίτλερ έφτασε στη Φωλιά του Λύκου, αργά το βράδυ στις 23 Ν οεμ­ βρίου. Βρήκε τον Zeitzier να τον π εριμ ένει έξω από το κατάλυμά του και

688

DAVID IRVING

του έδωσε το χέρι. «Κ ά να τε ό,τι μπορούσατε», είπ ε και μπήκαν μαζί μέσα. Με υπολογισμένο πάθος, πρόσθεσε: «Η αληθινή μεγαλοσύνη κά­ ποιου διαπιστώ νεται την ώρα της μεγαλύτερης κακοτυχίας - όπως με τον Μεγάλο Φ ρειδερίκο». Ο Zeitzier δεν εντυπωσιάστηκε. Α νέφερε ότι ο διοικητής της Ομάδας Στρατιών Weichs, συμμεριζόταν τώρα την άποψή του ότι η 6η Στρατιά ήταν καταδικασμένη αν παρέμενε εκεί. Ο Χ ίτλερ χτύπησε το χέρι του στο γραφείο: «Δ εν θα το κουνήσουμε από τον Β ό λγα !» ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ επικρατούσε γύρω του, μια αισιοδοξία που συγκαλύφτηκε από τις μεταπολεμικές αλλοιώσεις των ελάχιστων εγγρά­ φων του Γενικού Επιτελείου Στρατού που βρέθηκαν. Ο Helmuth Greiner, ο χρονικογράφος του OKW, θα πλαστογραφούσε πολλές παραγράφους στο δημοσιευμένο κείμενό του. Η εκδοχή που τυπώθηκε περιλαμβάνει τις ακό­ λουθες φράσεις, περιγράφοντας την κρίσιμη συζήτηση μετα ξύ Χ ίτλερ, Jeschonnek και Zeitzier, στις 21 Δεκεμβρίου, όταν η κρίση του Στάλινγκραντ βρισκόταν στην κορύφωσή της. «Ω ς συνήθως και πάλι δεν πάρθηκαν ορι­ στικές αποφάσεις. Ήταν σαν ο Φύρερ να μην ήταν πια ικανός για κάτι τ έ ­ τοιο». Δεν υπάρχει ούτε ίχνος αυτών των λέξεων στο πρωτότυπο κείμενο του Greiner του 1942. Στην πραγματικότητα, αρχικά, η κατάσταση δεν κρίθηκε τόσο απελπιστική: είχαν αρχίσει να προωθούνται εφεδρείες, έτοι­ μες για την επίθεση απεγκλωβισμού που θα διοικούσε ο Manstein. Ούτε ο ανεφοδιασμός της 6ης Στρατιάς ήταν τόσο κακός, όπως φοβούνταν. Στις 24 Νοεμβρίου467, ο επικεφαλής επιμελητείας της ζητούσε 200 τόνους καυ­ σίμων και 200 τόνους πυρομαχικών την ημέρα, μαζί με μια μη καθορισμέ­ νη ποσότητα αλεύρων μετά τις 27 του μηνός. Στις 25, ο χρονικογράφος του OKW έγραφε ότι «το αίτημα [του Paulus] για 700 τόνους», ήταν φανε­ ρά υπερβολικό. Προοδευτικά, μια ποσότητα 300 τόνων την ημέρα θεωρή­ θηκε λογική. Το Επιτελείο της Αεροπορίας έδειχνε αισιόδοξο, επειδή δυο φορές ο χρονικογράφος του OKW σημείωνε ότι 298 μεταγωγικά αεροπλά­ να Junker ήταν διαθέσιμα, με ημερήσια ικανότητα μεταφοράς 600 τόνων. (Το 1945, ο Greiner θα «β ελ τίω ν ε» την εγγραφή του, του 1942, έτσι ώστε να διαβάζεται: «Μόνον 298 μεταγωγικά αεροπλάνα διέθετε η 4η Αεροπο­ ρική Δύναμη, ενώ χρειάζονταν περίπου 500»). Ένα άλλο πρόβλημα δημιουργήθηκε, όταν απέτυχαν οι προσπάθειες να έρθουν σε επαφή με τον Γκαίρινγκ. Ο Στρατάρχης του Ράιχ εξακο­ λουθούσε να κάνει τα ψώνια του στο Παρίσι. (Στην πλαστή καταχώριση στο «η μ ερ ο λό γ ιό » του της 25 Νοεμβρίου 1942* πάρ’ όλα αυτά ο ταγματάρχης Engel παρουσιάζει τον Γκαίρινγκ στη Φωλιά του Λύκου, σε μια * Σ.τ.Σ.: Δυστυχώς δημοσιεύτηκε από το φημισμένο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας, στο Μόναχο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

689

δραματική σύσκεψη του Χ ίτλερ, εκείνη την ημέρα.) Στις 27 Νοεμβρίου, η καταχώριση του OKW για την απογευματινή σύσκεψη μ ε τον Χ ίτλερ , αναφέρει: «Η διάταξη του εχθρού γύρω από το Στάλινγκραντ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ευνοϊκότερη για τις προθέσεις της 6ης Στρατιάς. Η κατάσταση σχετικά με τα τρόφιμα στο Στάλινγκραντ είναι καλύτερη από όσο νο μ ίζα μ ε».468 Σ τις 29 του μηνός, το ίδιο πρακτικό α ν α φ έ ρ ει την εκ τ ίμ η σ η τη ς κ α τά σ τα σ η ς από τον σ τρα τά ρχη von Manstein: «Φ τά νει στο ίδιο συμπέρασμα με τον Φ ύρερ » (Αυτή η φράση εξαλείφ τηκε τελείω ς από το δημοσιευμένο κείμενο, από τον Greiner). Η γνώμη του Manstein ενίσχυσε αναμφισβήτητα την αποφασιστικότητα του Χ ίτλερ. Στις 24 Νοεμβρίου, φτάνοντας στην αίθουσα επιχειρήσεων του Weichs, ο Manstein είχε με έμφαση απορρίψει την άποψη του στρα­ τηγού ότι ο Paulus δεν είχε άλλη διέξοδο από το να εγκαταλείψει το Σ τά ­ λινγκραντ. Μια διάσπαση του κλοιού ήταν φανερά ακόμη δυνατή και συ­ νάμα «η πιο καλή λύσ η» - λ έ ε ι η αναφορά του Manstein- αλλά, «π α ρ ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό της ΕΓ Ομάδας Στρατιών για μια διάσπαση του κλοιού, εφόσον υπάρχουν ακόμη δια θ έ­ σιμα εφόδια - τουλάχιστον πυρομαχικά για αντιαρματικά όπλα, πυρομαχικά πεζικού και καύσιμα. Αυτό είναι ζωτικό». Ο Manstein πρόσθετε ότι μια επιχείρηση ανακούφισης ήταν πιθανή, με ενισχύσεις που θα προω­ θούνταν γύρω στις αρχές Δεκεμβρίου. Την ίδια στιγμή έστελνε ραδιοσήμα στον Paulus: «Θ α κάνουμε τα πάντα γ ια να σας βγάλουμε από κ ε ι» 469. Ο ίδιος ο Manstein ήταν απορροφημένος με τον σχεδίασμά της επίθεσης για τη διάσπαση του κλοιού από την 4η Στρατιά Panzer του Hoth, αλλά οι δυνάμεις που είχε στη διάθεσή του για τον σκοπό αυτό όλο και μειώνο­ νταν, καθώς υποστήριζαν τους τομείς των Ιταλών και των Ούγγρων. Ήταν εκεί που ήδη από τα μέσα Αυγούστου ο Χ ίτλερ περίμενε να αναπτυχθεί η επίθεση του Στάλιν προς το Ροστόβ. Ο Richthofen παρατηρούσε με δυσα­ ρέσκεια: «Φ α ίνεται ότι οι Ρώσοι πρόκειται να επιτεθούν και στον ιταλικό τομέα - κι αυτό είναι πολύ άσχημο, για τί είναι πιθανόν ότι οι Ιταλοί θα το βάλουν στα πόδια πιο γρήγορα κι από τους Ρουμάνους». Ο Χ ίτλερ, που διερευνούσε με αγωνία τις μαχητικές δυνατότητες των Ιταλών και των Ούγγρων, παρατηρούσε τώρα ότι ο ανεφοδιασμός τους με αντιαρματικά όπλα είχε κακώς παραμεληθεί. Διέταξε αυτή η παράλειψη να διορθωθεί αμέσως από τα γαλλικά αποθέματα που είχαν καταληφθεί. Ο Manstein παρέμενε αισιόδοξος. Στις 9 Δεκεμβρίου, ο υπαρχηγός του Γιόντλ υπαγό­ ρευε για το πολεμικό ημερολόγιο του OKW: «Ο Φύρερ έχει πολλή αυτοπε­ ποίθηση και σχεδιάζει να επανακτήσουμε τις θέσεις μας στον Ντον. Η πρώτη φάση της χειμερινής επίθεσης των Ρώσων μπορεί να θεωρηθεί ότι τελείωσε, χωρίς να σημειωθούν αποφασιστικές επιτυχίες».

44

690

DAVID IRVING

Ο ΧΙΤΛΕΡ αντιμετώ πιζε φιλοσοφικά τις μικρές απώ λειες εδάφους στα ανατολικά. Αν ωστόσο χανόταν το ίδιο έδαφος στην Ευρώπη, θα ήταν καταστροφικό. ΓΥ αυτό ακριβώς, η Βόρεια Αφρική -ω ς «εξω τερικό τμ ή ­ μ α » της Ευρώ πης- ήταν σημαντική και ο Χ ίτλερ έστελνε ακόμη και τώ ­ ρα στρατεύματα και όπλα, καθώς και τα πιο σύγχρονα άρματα μάχης Tiger στην Τυνησία. Ο Ρόμελ, που είχε χάσει τελείω ς το θάρρος του, διαφωνούσε με αυτήν την τακτική. Στις 28 Νοεμβρίου, έφτασε απροειδοποίητα και χωρίς την άδεια του Χ ίτλερ στη Φωλιά του Λύκου. Και άφησε να εννοηθεί ότι ο Χ ίτλερ θα έπ ρεπ ε να σφίξει την καρδιά του και να δεχτεί την απώλεια της Αφρι­ κής. «Δ εν μπορούμε να κρατηθούμε στην Α φρική», προειδοποίησε. «Δ εν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνουμε εκεί, εκτός από το να αποσύρουμε όσο πιο πολλά γερμανικά στρατεύματα μπορούμε». «Α υτό που προτείνετε είναι ακριβώς το ίδιο που μου πρότειναν οι στρατηγοί για την Ρωσία, τον χειμώνα του 1941», α ντέτεινε ο Χ ίτλερ. «Θ α με έβαζαν να υποχωρήσω ως τα γερμανικά σύνορα. Δεν το έκανα και τα γεγονότα απέδειξαν ότι είχα δίκιο. Δεν θα το κάνω ούτε τώρα εδώ ». Όταν ο Ρόμελ του περιέγρα ψ ε την απελπιστική υποχώρηση που είχαν πραγματοποιήσει οι άνδρες του μαχόμενοι επ ί 800 μίλια στην Βόρεια Αφρική μετά το Ε λ Αλαμέιν, κι ότι 15.000 αξιόμαχα στρατεύματα είχαν μόνον 5.000 τουφέκια, ο Χ ίτλερ φώναξε ότι οι άνδρες αυτοί είχαν πετάξ ει τα υπόλοιπα όπλα τους. Δ ιέτα ξε τον Γκαίρινγκ να συνοδεύσει ο ίδιος τον Ρόμελ στην Ρώμη και να υποχρεώσει τους Ιταλούς να επισπεύσουν τα φορτία πλοίων με εφόδια προς την Αφρική. Αρνήθηκε να π ισ τέψ ει τους ισχυρισμούς του στρατάρχη ότι του έλειπαν καύσιμα για να μπορέσει να κρα τηθεί και να πολεμήσει. «Ε ν α ς γιγα ντια ίο ς στρατός οπισθοχώρησε από το Ε λ Α λα μέιν ως εδώ », σχολίασε ο Χ ίτλερ δείχνοντας στον χάρτη, το Ε λ Αγκέιλα. «Ο ι μη­ χανές των αρμάτων και των αυτοκινήτων δεν καίνε ν ερ ό !»470 Μ ερικές ημέρες αργότερα, στις 3 Δεκεμβρίου, δέχτηκε στη Φωλιά του Λύκου, τον στρατηγό Hans-Jürgen von Arnim που θα διοικούσε τη νέα στρατιά στην Τυνησία.471 Από αυτό το προγεφύρωμα, ο Χ ίτλερ σχεδίαζε να εξαπολύσει μια επίθεση που θα εκδίωκε τον εχθρό από την Αλγερία και το Γαλλικό Μαρόκο. Η στρατιά του Arnim είχε πολεμήσει σκληρά στον Βόλγα, κοντά στο Ρζεβ. Π εριέγραψε στον Χ ίτλερ την κόπωση και τη γενναιότητα των ανδρών του, ενώ ο Χ ίτλερ κουνούσε το κεφάλι του με κατανόηση. Ο Χ ίτλερ τον σύστησε στον αντιστράτηγο Heinz Ziegler, και μετά στράφηκε πάλι στον Arnim: « Χ ε ρ General, θα π ετά ξετε στην Βόρεια Αφρική αμέσως.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

691

Όπως ξέρετε, οι Σύμμαχοι έχουν αποβιβαστεί εδ ώ » - και πέρασε το χέρι του πάνω στις ακτές που έδειχνε ο χάρτης - «κ α ι έχω αποφασίσει να συγκροτήσω μια νέα Στρατιά Panzer, την 5η, εναντίον τους. Θα υπ ά γε­ στε στην ιταλική διοίκηση και θα συνεργαζόσαστε με τον Kesselring και τον Γ ιό ντλ». 0 Ziegler θα ήταν «υπαρχηγός του με πλήρεις δικαιοδο­ σ ίες». Έ σ τειλ ε αμέσως και τους δυο στρατηγούς στην Ρώμη, από όπου ο Γκαίρινγκ είχε ήδη φ ύγει αμέσως. Η επίσκεψη του Γκαίρινγκ στην Ρώμη δεν είχε σημειώ σει απόλυτη επιτυχία. Ε π έσ τρεψ ε για να αναφέρει σχετικά στον Χ ίτλερ στις 11 Δ ε­ κεμβρίου αλλά, προφανώς του είχε π ει τηλεφωνικά τις πρώτες εντυπώ ­ σεις του μερικές ημέρες πριν. Ο Μουσολίνι, είπ ε, ήταν σε κατάσταση απελπισίας - είχε συμβουλεύσει τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν τη δίχως νόημα ρωσική εκστρατεία όσο καλύτερα μπορούσαν. Ο Χ ίτλερ ήξερε πόσο επισφαλής ήταν τώρα η προσωπική θέση του συμμάχου του. Οι αεροπορικές επιδρομές στην Νάπολη και στο Τορίνο είχαν επ ιφ έρει πολλές απώλειες. 0 Χ ίτλερ, φανερά ανήσυχος μήπως η Ιταλία π ροβεί σε κάποιες διαπραγματεύσεις με τον εχθρό, διέτα ξε τον στρατάρχη Kesselring, Ανώτατο Διοικητή Νότου, να αρχίσει να σ υγκε­ ντρώνει χάρτες της Ιταλίας για την περίπτωση που η Γερμανία θα ανα­ λάμβανε την άμυνα της χώρας. Ο Χ ίτλερ άρχισε να σχεδιάζει μια μακρό­ χρονη διαμονή στο Μπέργκοφ « γ ια να ξεκαθαρίσει το μυαλό του και να π ά ρει νέες αποφάσεις». Μόλις θα άρχιζε ο Manstein την επίθεση ενα­ ντίον του κλοιού, σχεδίαζε να φ ύγει για το Βερολίνο όπου θα έβ λεπ ε τον Λαβάλ, και μετά θα πήγαινε νότια, στο Ομπερσάλτσμπεργκ, όπου θα συ­ ναντούσε τον Μουσολίνι και τον Antonescu. Τα γεγονότα της Ρωσίας, ωστόσο, θα ανέτρεπαν τα σχέδιά του. ΠΡΙΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ στο Ανατολικό Μέτωπο, θα π ρ έπ ει να εξετάσουμε

κάποιες πιθανές πηγές νέων κινδύνων που ο Χ ίτλερ διέκρινε στην Μ εσό­ γειο, τώρα που ο εχθρός είχε εξασφαλίσει μια βάση στο δυτικό άκρο της. Έ βγα λε το συμπέρασμα πως αν ο Άξονας έχανε την Βόρεια Αφρική, η επόμενη έφοδος των Συμμάχων θα ήταν τα Βαλκάνια. Πιθανόν θα άφηναν την Κρήτη, επειδή η Ρόδος και η Πελοπόννησος έμοιαζαν πιο ελ ­ κυστικοί στόχοι, ιδια ίτερα αν ο Τσώρτσιλ σκόπευε να επαναλάβει την παλιά εκστρατεία στην Θεσσαλονίκη, όπως είχε συμβεί στον Μεγάλο Πό­ λεμο. Καθώς η ανατολική εκστρατεία της Γερμανίας είχε σταματήσει ξα ­ νά, η φιλία με την Τουρκία είχε εμφανώς ψυχραθεί. Έ τσι, ο Χ ίτλερ έκ ρ ι­ νε αναγκαίο να προμηθεύσει με νέα όπλα τους ουδέτερους Βούλγαρους, προκειμένου να αποτραπεί η Τουρκία από οποιαδήποτε τυχοδιωκτική εχθρική ενέργεια. Η αγωνία του σχετικά με την Ισπανία είχε επίσης μεγαλώσει μέσα

692

DAVID IRVING

στον Δ εκέμβριο του 1942. Στην αρχή έκανε πως δεν ακούει τα αιτήματα του Φράνκο για σύγχρονα όπλα, στην περίπτωση που ο εχθρός θα σά­ ρωνε την Βόρεια Αφρική και θα εισέβα λε στην Ισπανία ή στις αφρικανι­ κές κτήσεις της. 0 Χ ίτλ ερ π ίσ τευε ότι οι Ισπανοί ήταν πολύ σκληροί αντίπαλοι, κι ότι η χώρα τους δ ιέθ ετε πολύ λίγα πλεονεκτήματα για τον τυχόν εισβολέα. Ο Κάιτελ, ωστόσο, δίνοντας εντολή στην Ά μπβερ να ενισχύσει τις κατασκοπευτικές της δραστηριότητες στην Ισπανία και την Πορτογαλία,472 εξήγησε στον Κανάρη: «Ο Φύρερ είναι ιδιαίτερα ανήσυ­ χος για την Ισπανία, επειδή η Βρετανία έχει ήδη αρχίσει μια προπαγαν­ διστική εκστρατεία με σύνθημα “ Πιάστε τον Κλέφτη! ” , η οποία συνήθως προηγείται των στρατιωτικών της επιχειρήσεω ν». Ο Χ ίτλερ βρισκόταν σε δίλημμα. Από ένστικτο, έτεινε να θεωρήσει βέβαιη την ουδετερότητα της Ισπανίας. Αλλά οι ενισχύσεις σε όπλα θα ήταν ανώφελες, αν έφταναν πολύ αργά. Έ τσι, είπ ε στον Ισπανό στρατη­ γό Munoz Grandes ότι δεχόταν να ικανοποιήσει τις ανάγκες της Ισπανίας μόνον αν ο στρατηγός Φράνκο δήλωνε επίσημα ότι θα χρησιμοποιούσε τα όπλα για να αντιμετω πίσει μια βρετανική ή αμερικανική επίθεση. 0 Χ ίτλερ δεν μπορούσε να καταλάβει για τί η Βρετανία συμπορευόταν με τις Ηνωμένες Π ολιτείες. «Ο ποιοσδήποτε λογικός Άγγλος θα έπ ρεπ ε να π ει στον εαυτό του ότι η Βρετανία θα πληρώσει τελικά τα σπασμέ­ να », είπ ε στον Ολλανδό φασίστα ηγέτη Anton Mussert473 στα μέσα Δ ε­ κεμβρίου. «Δ εν έχουμε τον παραμικρό λόγο να πολεμάμε την Βρετανία. Ακόμη κι αν νικήσουμε, δεν θα κερδίσουμε τίποτα από την Β ρετανία ... Η Βρετανία θα έπ ρεπ ε να είναι χαρούμενη που έχει την Γερμανία προ­ πύργιο κατά της Ρωσίας». Η ημέρα που η Γερμανία και η Βρετανία θα ένωναν τις δυνάμεις τους για να ξεσηκωθούν ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, έμοιαζε να ’ναι πιο μακριά από ποτέ. Οποιαδήποτε αβεβαιότητα σχετικά με τη νομιμοφροσύνη της Γαλλίας απέναντι στον Άξονα διαλύθηκε σύντομα. Οι υποκλοπές των υπηρεσιών πληροφοριών του Γκαίρινγκ αποκάλυψαν την πλήρη έκταση της από καιρό σχεδιαζόμενης προδοσίας του Νταρλάν, ενώ άφηναν και υπαινιγμούς ότι ο στρατάρχης Πετέν συμμετείχε πρόθυμα. Ο στρατηγός Weygand ήταν ήδη υπό γερμανική κράτηση. Ο Χ ίτλερ διέταξε να συλληφθούν ο στρατηγός Gamelin, ο Αεόν Μπλουμ και ο Εντουάρ Νταλαντιέ. Όταν ο Χάινριχ Χ ίμλερ πήγε στις 10 Δεκεμβρίου στη Φωλιά του Λύκου,474 ο Χ ίτλερ τον εξου­ σιοδότησε να εκτοπίσει τις εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους που είχαν απομείνει στην Γαλλία. Με πρόταση του Χίμλερ, οι Γαλλοεβραίοι που είχαν συγγενείς με επιρροή στην Αμερική, θα κρατούνταν σε ειδικό στρατόπεδο και κάτω από συνθήκες που θα τους διατηρούσαν εν ζωή και υγιείς. Το πνεύμα της Κομπιένης είχε σβήσει. Αν δεν υπήρχε αργότερα η π ι­ θανότητα να ανακαταλάμβανε η Γαλλία, με μια αφρικανική φάλαγγα, τις χαμένες αποικίες της, οι Έ νοπλες Δυνάμεις αυτής της χώρας θα π εριο ρί­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

693

ζονταν από δω και πέρα σε μια διευρυμένη αστυνομική δύναμη και μια garde mobile. «Η Γαλλική Αστυνομία είναι καλή», αναγνώριζε ο Χ ίτλερ. «Θ α τη χαλιναγωγήσουμε και θα εργαζόμαστε μόνον με αυτήν. 0 Χ ίμ λερ ξέρ ει τους αστυνομικούς του! Χρησιμοποιεί τις πιο φρικτές μεθόδους ο ίδιος, οπότε αυτό θα τους κάνει όλους συνένοχους στο έγκλημα. Θα υπάρξει μια αστυνομική συμμαχία!» 0 Χ ίτλερ απολάμβανε τις ιδιωτικές συσκέψεις του με τον Χ ίμ λερ. 0 αρχηγός των SS έφερνε πάντα κάτι καινούργιο. Άλλωστε, ο Χ ίμ λερ προ­ παγάνδιζε μ ε το μεγαλύτερο πάθος το νέο «ευ ρω π α ϊκ ό » πνεύμα: στη μεραρχία Panzer των SS που τώρα πολεμούσε στον Καύκασο, οι νέοι άν­ δρες από τη Σκανδιναβία και τις Κάτω Χώρες πολεμούσαν ενωμένοι με τα εκλεκτότερα γερμανικά στρατεύματα. 0 Χ ίμλερ είχε θέσει τους π ιθα ­ νούς αποστάτες, όπως ο Χάλντερ και ο Μπράουχιτς, υπό διακριτική πα ­ ρακολούθηση, και ήταν αυτός που είχε εξασφαλίσει πρόσβαση προς τον Χ ίτλερ για τους επιστήμονες των κατευθυνόμενων πυραύλων του Π εενεμύντε. «Π ρος πληροφόρησή σας», έλεγε ο Χ ίμ λερ στον αρχηγό των μ υ ­ στικών υπηρεσιών του, στις 5 Δεκεμβρίου, «ο Φύρερ είναι πολύ ικανο­ ποιημένος από τις εκθέσεις σας». Σ ε μια από αυτές, με ημερομηνία 4 Δεκεμβρίου, η Γκεστάπο ανήγγειλε την «α ν εύ ρ εσ η » ενός μεγάλου οπλοστάσιου της πολωνικής αντίστασης στη Βαρσοβία: το σπίτι των τεσσάρων δωματίων στέγαζε όχι μόνον τη συ­ νηθισμένη ποσότητα εκρηκτικών και πυροκροτητών, αλλά ακόμη και «τρία δοχεία» με βακίλους τύφου και 17 σφραγισμένα ελαστικά σωληνάρια που προφανώς περιείχαν βακτηρίδια, κι έναν στυλογράφο στου οποίου την κοιλότητα ήταν κρυμμένες οδηγίες χρήσης για την εξάπλωση των βακτηρι­ δίω ν». Ένα πιο αινιγματικό έγγραφο του Χ ίμλερ είναι μια επιστολή προς τον αρχηγό της Γκεστάπο Heinrich Müller, όπου δήλωνε ότι «ο Φύρερ έχει δώσει άδεια για τη ραδιοφωνική μετάδοση τέτοιων στοιχείων του OKW και ο Υπουργός Εξωτερικών συμφωνεί επίσης με σκοπό να διατηρηθεί το «παιχνίδι ραδιοσημάτων» με την Μόσχα, ακόμη κι αν αυτό κανονικά και εκ πρώτης όφεως φαίνεται ενδεχομένως σαν προδοσία». ΗΤΑΝ η νύχτα της 11 προς τη 12η Δεκεμβρίου 1942. Για πρώτη φορά μ ε ­ τά από πολλούς μήνες, οι αϋπνίες του Χ ίτλερ είχαν επανέλθει. Ή ξερε ότι φήμες σάρωναν την Γερμανία ότι μια ολόκληρη στρατιά είχε περικυκλωθεί από τον εχθρό στο Στάλινγκραντ. Η επίθεση εναντίον του κλοιού από τον Manstein είχε προγραμματισθεί να εξαπολυθεί σε λίγες ώρες, αλλά υπήρχαν λόγοι ανησυχίας. Ο Γκαίρινγκ είχε κρατήσει την υπόσχεσή του συγκεντρώνοντας μια τεράστια αρμάδα μεταγωγικών αεροπλάνων για τις αερομεταφορές, όμως αυτές είχαν ξεκάθαρα αποτύχει. Κ αι το χειρότερο, στις 11 του μηνός μια ρωσική επίθεση πεζικού είχε εκδηλωθεί στον τομέα της ιταλικής 8ης Στρατιάς, βορειοδυτικά του Στάλινγκραντ.

694

DAVID IRVING

Παρ’ όλο που ήταν ακόμη μέτρια σε ισχύ, και παρ’ όλο που το έδαφος και η υπεροχή τους σε πυροβολικό ευνοούσαν τους Ιταλούς, ο Χ ίτλερ ε ί­ χε χαλυβδώσει τον εαυτό του ενάντια στην αναπόφευκτη καταστροφή, τη στιγμή που οι Ρώσοι θα άρχιζαν την κυρίως επίθεσή τους. Υ πέθετε ότι περίμεναν απλά τη Αουφτβάφε να κρατήσει τα αεροπλάνα της στο έδα ­ φος εξαιτίας μιας κακοκαιρίας. Είχε διατά ξει τη 17η Μεραρχία Panzer να μετακινηθεί πίσω από το ιταλικό μέτωπο, παρ’ όλο που αυτή η μ ε ­ ραρχία θα ήταν καθοριστική για την επιτυχία ή την αποτυχία της επ ιχ εί­ ρησης ανακούφισης του Manstein, που θα έπ ρεπ ε τώρα να αρκεσθεί μό­ νο στην 6η και στην 23η Μεραρχίες Panzer, ως εμπροσθοφυλακή της. Ήταν η σωστή απόφαση; Στη δύναμή τους, αυτές οι μεραρχίες διέθεταν 233 καλά άρματα μάχης, περισσότερα από αυτά που είχαν οι ρωσικές μ ε ­ ραρχίες απέναντι τους. «Έχουμε αρκετά άρματα μάχης», είπ ε ο Χίτλερ στον Zeitzier την άλλη μέρα. 0 Γιόντλ τους διαβεβαίωσε και τους δύο. «Θ α καταφέρει τα πάντα», πρόσθεσε εννοώντας τον Manstein. «Α πλά, η περιοχή είναι τεράστια και οι μεραρχίες μας ελάχιστες. Ο εχθρός θα περάσει γύρω και μετά, πίσω τους». Η αίσθηση της αβεβαιότητας δεν άφηνε τον Χ ίτλερ να κοιμηθεί. Αν είχαν εγκα τα λείψ ει το Στάλινγκραντ, ολόκληρη η ρωσική εκστρατεία θα είχε χαθεί. «Χ ύ σ α μ ε πάρα πολύ αίμα γ ι’ αυτήν». Η εκστρατεία είχε ως τώρα κοστίσει στον Γερμανικό Στρατό 371.000 νεκρούς. Δυο ημέρες νω­ ρίτερα, ο Μπόρμαν κατέγραφε ότι ο Χ ίτλερ είχε π ει πως δεν θα συνθη­ κολογούσε ποτέ. «Θ α συνέχιζε να μάχεται στην Ανατολή, ακόμη κι αν χρειαζόταν να σ τείλει δεκατετράχρονους και δεκαεξάχρονους στη μάχη για να πεθάνουν, παρά να χάσουμε τον πόλεμο και να δ ει αυτούς τους νέους να βασανίζονται και να πωλούνται ως σ κ λά βο ι».475 Με τα μάτια της σκέψης του, ο Χ ίτλερ μπορούσε ήδη να δ ει την ένδοξη στιγμή, όταν μετά από έξι ημέρες ο κλοιός γύρω από το Στάλινγκραντ θα λυνόταν. Πρώτα ένας στενός διάδρομος και, με την ένταση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, οι φάλαγγες των στρατευμάτων του Manstein, αποφα­ σισμένες για μάχη, θα ξεχύνονταν, ενώ θα τις ακολουθούσαν φορτηγά γ ε ­ μάτα τρόφιμα και καύσιμα. Από το ένα πεινασμένο στόμα στο άλλο θα ακουγόταν η είδηση ότι η σωτηρία είχε έρθει. Αυτό ήταν το όραμα που συγκρατούσε τον Χ ίτλερ. Είχε διώξει κάθε αρνητική πιθανότητα από το μυαλό του. Δεν μπορούσε να π ισ τέψ ει ότι ο Manstein θα αποτύγχανε, εκτός φυσικά αν το ιταλικό μέτωπο υπέκυπτε πρώτο. Κατηγορούσε π ι­ κρόχολα τον εαυτό του που δεν είχε εφορμήσει κατευθείαν στο Στάλιν­ γκραντ εκείνο το καλοκαίρι. «Τ α πράγματα θα είχαν εξελιχθεί ταχύτερα αν δεν είχαμε βαλτώσει στο Βορονέζ». Τελευταίο τον βασάνιζε το ερώτη­ μα, αν μπορούσε τώρα να διακινδυνεύσει ή όχι, να πά ει στο Μπέργκοφ για να δει τον Μουσολίνι. «Π ρέπ ει να περιμένουμε να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα, σήμερα και αύριο», είπ ε στον Zeitzier.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

695

Η επίθεση του Manstein άρχισε το επόμενο πρωί όπως έπρεπε. Ατμό­ σφαιρα ευφορίας επικρατούσε στο OKW. «Δ εν ανησυχούμε μήπως η επ ί­ θεση δεν πά ει καλά, δεδομένου ότι η δύναμη του εχθρού σε άρματα μάχης είνα ι π ερ ιο ρ ισ μ ένη », σημείω νε ο επίσημος χρονικογράφος. Ο Χ ίτλ ερ , ωστόσο, αρνιόταν να παρασυρθεί από την ανυπόμονη αισιοδοξία του OKW. 0 Στάλιν επεδίωκε ένα πολύ μεγαλύτερο κέρδος: ήθελε να αποκό­ ψ ει την υποχώρηση ολόκληρης της Ομάδας Στρατιών στον Καύκασο, δηλα­ δή μισού εκατομμυρίου ανδρών. Στις 14 του μηνός, η 6η Μεραρχία Panzer κατέστρεψε 41 άρματα μάχης. Σύντομα, και η 17η Μεραρχία Panzer την οποία ο Χ ίτλερ κρατούσε άλλωστε διαθέσιμη, θα λάβαινε μέρος στην επ ί­ θεση. Βρισκόταν ήδη στα μισά του δρόμου προς το Στάλινγκραντ. Μετά, στις 16 του μηνός, συνέβη αυτό που φοβόταν ο Χ ίτλερ. Οι Ρώσοι έστειλαν ορμητικά τρεις στρατιές στον στενό τομέα του μετώπου του Ντον, που εκείνος είχε εμπ ιστευτεί στους συμμάχους του Ιταλούς, βορειοδυτικά του Στάλινγκραντ. Δυο σμήνη βομβαρδιστικών του Richthofen αποσπάστηκαν από τις επιχειρήσεις υποστήριξης της επίθεσης εναντίον του κλοιού, για να βοηθήσουν τους Ιταλούς - μια απόσπαση που ο Richthofen χαρακτήρισε «εγκα τάλειψη της 6ης Στρατιάς και δολοφονία της». Πόσο καλά θα μπορούσαν ακόμη και τα γερμανικά στρατεύματα να πολεμήσουν κάτω από τέτοιους οιωνούς; Μετά από δυο ημέρες θαρρα­ λέων μαχών, οι Ιταλοί το έβαλαν στα πόδια αφήνοντας ένα τεράστιο κ ε­ νό ανάμεσα στις Ομάδες Στρατιών του Manstein και του Weichs. Οι στρατηγικές αποτυχίες είχαν την επίπτωσή τους στην καρδιά του Χ ίτλερ. «Μ ε κάλεσαν μέσα στο απόβραδο», σημείωνε σε μια ιατρική του καρτέλα ο καθηγητής Morell, στις 17 Δεκεμβρίου 1942. «Ε κ είνος ε ί­ πε ότι ο Γκαίρινγκ του είχε π ει να παίρνει ένα δισκίο Cardiazol [φάρμα­ κο για την καρδιά] κάθε φορά που ένιωθε αδυναμία ή ζαλάδα. Δεν θα του έκανε καλό -ρώ τησε ο Φ ύρερ- αν ξαφνικά αισθανόταν άσχημα σε κάποια κρίσιμη κατάσταση;» Ο Morell τον συμβούλευσε να μην το κά­ νει: ο Γκαίρινγκ υπέφερε από χαμηλή πίεση, ενώ ο Χ ίτλερ από υψηλή. «Θ α μπορούσε να σπάσει [το χάπι] κάποιο αιμοφόρο α γγ είο », τον προ­ ειδοποίησε ο γιατρός και του θύμισε τις κρίσεις στην υγεία του που του είχαν προκάλεσε η πίεση τον Αύγουστο του 1941 και τον Ιούλιο του 1942 στην Βίνιτσα. 0 Χ ίτλερ ζήτησε τώρα σοβαρά από τον Morell να του π ει ειλικρινά αν οι προβλέψεις για τη φυσική του κατάσταση ήταν κα­ κές, καθώς «έχω να πάρω ακόμη κάποιες ζωτικές αποφάσεις». Ε ίπ ε ότι δεν φοβόταν τον θάνατο, ότι θα ήταν απλά μια ανακούφιση γ ι’ αυτόν. Το μόνο που είχε τώρα, ήταν η μια αναστάτωση πίσω από την άλλη και δεν του έμενε καθόλου δικός του χρόνος. «Ζ ω μονάχα για την Πατρίδα, για την Γερμα νία », είπ ε συγκινημένος στον Morell. «Δ εν υπάρχει γ ια ­ τρειά για τον θάνατο, αυτό το ξέρω. Αλλά, αν ποτέ η κατάσταση της υγείας μου γ ίν ει επικίνδυνη, τότε θα π ρ έπ ει να μου το π ε ίτ ε !»

696

DAVID IRVING

Ίσως, δίχως καθόλου τακτ, ο Morell αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αποκαλύψει στον Φύρερ του ότι η καρδιά του ήταν πραγματικά, σοβαρά άρρωστη. («Α φού ζητούσε πάντα να του λέω την αλήθεια όταν τον πλη­ ροφορούσα σχετικά με την υγεία του, του μίλησα για τη σκλήρυνση της στεφανιαίας, πράγμα που εξηγούσε για τί του χορηγούσα ιώδιο εδώ και αρκετό καιρό τώρα. Τα ηλεκτροκαρδιογραφήματα που επακολούθησαν, είχαν επ ιβεβα ιώ σει τη διάγνωσή μου, είπ α »). 0 Morell του πρόσφερε τη μάλλον ισχνή παρηγοριά ότι η πάθηση αυτή δεν ήταν ασυνήθιστη σε άτομα που εργάζονταν σκληρά σε μια ηλικία άνω των 45 χρόνων: « Κ α ­ θώς τα αιμοφόρα αγγεία της στεφανιαίας αρτηρίας συστέλλονται», πρόσθεσε, «κά ποια στιγμή επέρχεται το καρδιακό έμφ ραγμα ». Γ ι’ αυτόν τον λόγο ο Morell είχε πάντα μαζί του δισκία τρινιτρίνης και Esdesan. «Μ ε ενέσεις γλυκόζης», είπ ε, «κάνω επίσης ό,τι μπορώ για να ενισχύσω την καρδιά σας και να αφυδατώσω τον οργανισμό σας». Ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών, κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο, βρέθηκε σε μια άσχημη ατμόσφαιρα όταν έφτασε στη Φωλιά του Λύκου, το μεση­ μ έρι της επόμενης ημέρας, 18 Δ εκεμβρίου.476 0 κύριος σκοπός της άφιξής του ήταν να μ ετα φ έρει το «υ π ο θ ετικ ό » ερώτημα του Μουσολίνι: δεν θα ήταν δυνατό, ούτε τώρα, να προχωρήσουν σε έναν πολιτικό διακανονισμό μ ε την Ρωσία, όπως τον καιρό του Μ πρεστ-Λιτόβσκ; Ο Χ ίτλερ απάντησε υπομονετικά ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ασυμβίβαστο με τον αντικειμενικό του σκοπό π ερί Lebensraum. Ήταν λανθασμένη χίμαιρα από μέρους του Μουσολίνι να π ισ τεύει ότι η Γερμανία θα μπορούσε να αποσπάσει μ ε ­ ραρχίες από τα ανατολικά για να προλάβει μια πιθανή ήττα στην Μ εσό­ γειο. Χρύσωσε το χάπι με καυστικές αναφορές στην Γαλλία. Όταν οι Ιταλοί έφυγαν, ο Κ άιτελ έδωσε εντολή στον ναύαρχο Κανάρη να έχει τα μάτια του τέσσερα με την Ιταλία («ακόμη κι αν δεν είναι αναμενόμενο ότι θα αποστατήσει»). Ένα άτομο του περιβάλλοντος του Τσιάνο ρώτησε το OKW αν η ιταλική 5η Στρατιά είχε υποστεί βαριές απώλειες: «Κ α θ ό ­ λου. Δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να τρέχουν», του απάντησαν. Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ 6η στρατιά, μετά τη συντριβή της Ιταλικής Στρατιάς, αντιμετώ πιζε μια νέα, τρομερή κατάσταση στο Στάλινγκραντ. Μόνον δυο εναλλακτικές λύσεις είχαν απομείνει: να προωθηθεί ένα συγκρότημα στα νοτιοδυτικά για να συναντηθεί με τις μεραρχίες Panzer που αγωνίζονταν να διασπάσουν τον κλοιό, ενώ θα παρέμενε ο στρατηγικός ασφυκτικός αποκλεισμός του Στάλινγκραντ, ή να υλοποιηθεί το Σχέδιο ο μ ο β ρ ο ν τ ί α , μια απόπειρα διάσπασης του κλοιού από ολόκληρη την 6η Στρατιά που θα εγκα τέλειπ ε τους δεκάδες χιλιάδες τραυματίες της στο έλεος του εχθρού. Ο Zeitzier ανέλυσε το Σχέδιο ο μ ο β ρ ο ν τ ί α του Manstein στον Χ ίτ ­ λερ κατά τη διάρκεια του πολεμικού συμβουλίου, αργά το βράδυ στις 18 Δεκεμβρίου. Ο Χ ίτλερ, σφίγγοντας στη χούφτα του ένα μάτσο χρω ματι­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

697

στά μολύβια, παρατηρούσε τα δυσοίωνα κόκκινα βέλη της επίθεσης του Κόκκινου Στρατού να προχωρούν όλο και πιο κοντά στα αεροδρόμια από όπου η Αουφτβάφε εκτελούσε τις αερομεταφορές της στο Στά λιν­ γκραντ. Οι δυσκολίες των υπηρεσιών εφοδιασμού για την εκτέλεση της ο μ ο β ρ ο ν τ ί α ς έμοιαζαν αξεπέραστες: ο Paulus ζητούσε τουλάχιστον 1.800 τόνους τροφίμων και 4.000 καυσίμων, κατ’ αρχήν. (Παρ’ όλο που η Λουφτβάφε κατάφερνε να στέλνει συνολικά 270 τόνους την ημέρα, το ποσό ήταν διπλάσιο του μέσου όρου που απαιτούνταν). Σ τις 19 Δ εκεμβρίου, οι τρ εις μεραρχίες του Manstein είχαν φτάσει στον ποταμό Μόσκοβα, κάπου 40 μίλια από την περίμετρο του Paulus. Την επομένη, έγινε ένα τελευταίο άλμα, που μπλοκαρίστηκε απλώς στα­ θερά από τους Ρώσους. Ο Χ ίτλερ είχε διατά ξει τρεις ακόμη μεραρχίες να προωθηθούν στα ανατολικά από την Γαλλία, αλλά θα χρειάζονταν τρεις εβδομάδες ακόμη για να ξεκινήσουν. Στις 6 μ.μ. της 19 Δεκεμβρίου, ο Manstein έσ τειλε ραδιοσήμα προς την 6η Στρατιά, μια διαταγή να αρχίσει η Επιχείρηση χ ε ιμ ε ρ ι ν ή θ ύ ε λ λ α , μια προσπάθεια να επ εκταθεί η νοτιοδυτική περίμετρος με μια π εριο ρι­ σμένης κλίμακας επίθεση αρμάτων μάχης υπό τον στρατηγό Hube, έτσι ώστε να συνδεθεί με την εξωτερική δύναμη που μαχόταν να διασπάσει τον κλοιό. Ο Paulus πήρε επίσης εντολή να αναμένει την ο μ ο β ρ ο ν τ ί α , στην περίπτωση που ο Χ ίτλερ θα έδινε την άδεια. Αλλά ακόμη και ο Paulus θεωρούσε το Σχέδιο ο μ ο β ρ ο ν τ ί α ως «καταστροφική λύση». Ήταν μια τραγική κατάσταση, τέτοια που οι υφιστάμενοι διοικητές ήταν ευχαριστημένοι, επ ειδή την απόφαση θα την έπ α ιρνε ο Χ ίτλ ερ . Εκείνος ήξερε ότι η Στρατιά του Paulus ήταν ήδη μέσα στον κλοιό π ερισ ­ σότερων από 70 ρωσικών μεραρχιών και ταξιαρχιών. Αν η 6η Στρατιά αποσυρόταν τώρα, ο εχθρός θα κινούνταν για να αποκόψει ολόκληρο το Νότιο Μέτωπο. Ο Χ ίτλερ χαλύβδωσε τον εαυτό του απέναντι στις θορυβώδεις συμ­ βουλές των διοικητών του. Ο Γκαίρινγκ κι ο Jeschonneck τον υποστήρι­ ζαν. Ο Χ ίτλερ αρνήθηκε να μιλήσει με τον Manstein, ούτε καν από το τ η ­ λέφωνο. Παρ’ όλα αυτά, ο Zeitzier κι ο Manstein, ισχυρίζονταν μεγαλό­ φωνα ότι μόνον η άμεση απόσυρση της Α' Ομάδας Στρατιών του Kleist από τον Καύκασο θα απελευθέρωνε αρκετές εφ εδρείες για να προληφθεί η καταστροφή. Όταν ο Zeitzier επανήλθε με το αίτημά του ότι έπ ρεπ ε να διαταχθεί ολόκληρη η 6η Στρατιά να επιχειρήσει διάσπαση του κλοιού, ο Χ ίτλερ απάντησε: «Η 6η Στρατιά π ρ έπ ει να πα ρα μείνει σταθερά στις θέσεις της. Έστω κι αν δεν μπορέσω να διασπάσω την πολιορκία μέχρι την άνοιξη». Ο Zeitzier κατηγόρησε τον Γκαίρινγκ ότι έλεγε ψέματα σχετικά με τις ικανότητες της Αουφτβάφε κι άρχισε να αναφέρει το πραγματικό καθημε­ ρινό τονάζ αερομεταφορών στον Χ ίτλερ, κάθε πρωί. Στις 21 Δεκεμβρίου

698

DAVID IRVING

πάνω από 360 τόνοι μεταφέρονταν, αλλά τώρα τα δυο πιο κοντινά αερο­ δρόμια είχαν καταληφθεί από τον εχθρό. Ο πτέραρχος Martin Fiebig, που διοικούσε το 8ο Αεροπορικό Σώμα το οποίο ήταν αποκλειστικά απασχο­ λημένο με τις αερομεταφορές, έγραφε: «Αναρωτιέται κανείς αν ο Φύρερ έχει υπόψη του την όλη εικόνα, αν πραγματικά ξέρει την κατάσταση των ανδρών μας και την ικανότητά τους για αυτήν την προσπάθεια, κι αν η ισχύς των Ρώσων έχει υποτιμηθεί, για μια ακόμη φορά». Αυτή τη φορά δεν αρκούσε μόνο η ψυχραιμία. Ένα χρόνο αργότερα, ο Χίτλερ θα εξηγούσε τη φιλοσοφία του σε μια μυστική ομιλία του προς τους αποκαρδιωμένους στρατηγούς του: «Ας γίνει κατανοητό τούτο: τ ί­ ποτα δεν με κλονίζει, ό,τι κι αν συμβεί. Μερικοί μπορεί να με θεωρούν άκαρδο επειδή επ έμεινα να πολεμήσουμε ως τον τελευταίο άνδρα, απλώς επειδή ο εχθρός θα έχυνε κι αυτός περισσότερο αίμα κατ’ αυτό τον τρόπο, αντί να επιχειρήσουμε αυτή ή την άλλη κίνηση. Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με το να είσαι άκαρδος, αλλά μόνο με τη συνειδητοποίηση και την πεποίθηση ότι αυτό και μόνον έπρεπε να γίνει... Αδιαφο­ ρώ τελείως για το τι μπορεί να σκεφθούν οι επερχόμενες γενιές». 0 Richthofen παρηγόρησε τους αγανακτισμένους στρατηγούς της Λουφτβάφε με το εξής επιχείρημα: ο Φύρερ είχε δίκιο και πριν, και κανείς δεν τον κατάλαβε ούτε τότε. «Ίσως να γελάμε με αυτήν την κρίση όταν έρθει ο Μ άιος!» 0 Fiebig εξακολουθούσε να είναι αμετάπειστος. « 0 Richthofen ανέφερε χθες ότι πολλές φορές, ολόκληρες στρατιές χάνονται χωρίς την παραμικρή επίπτωση για το αποτέλεσμα του πολέμου. Τι να σκέπτεται άραγε ο ίδιος ο Φύρερ;... Τι θα κάνουν οι Ρώσοι με αυτό το ένα τέταρτο εκατομμυρίου ανδρών; Δεν μπορούν παρά να τους σκοτώ­ σουν, δεν έχουν τη δυνατότητα να τους θρέψουν. 0 θάνατος θα έχει μπόλικη δουλειά. Κάθε άντρας ας κρατήσει μια τελευταία σφαίρα για τον εαυτό το υ!» Στις 27 Δεκεμβρίου, εκδίδοντας οδηγίες για τους επόμενους μήνες, ο Χ ίτλερ διέτασσε για άλλη μια φορά τον Kleist να υπερασπιστεί την υπάρχουσα γραμμή μετώπου του στον Καύκασο. Η τελική απελευθέρω­ ση της 6ης Στρατιάς έπρεπε να προηγείται όλων των άλλων στόχων. Έτσι έπρεπε να κρατηθεί και η πόλη του Κοτελνίκοβο, ως ένα σημείο εκ­ κίνησης γ ι’ αυτήν την επίθεση. Στο μεταξύ, η μεραρχία Panzer των SS Β ί­ κινγκ θα έπρεπε να μετακινηθεί από τον Καύκασο, και η 17η Μεραρχία Panzer να μεταφερθεί από την Γαλλία νωρίς τον Ιανουάριο. Επίσης, θα μετείχε μια επιλαρχία με τα νέα άρματα μάχης Tiger. Εκείνο το βράδυ της 27 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Zeitzier, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, έφτασε απροειδοποίητα στη Φωλιά του Λύκου. Αγνοώντας τις διαμαρτυρίες των υπασπιστών, μπήκε στο προ­ σωπικό κατάλυμα του Χίτλερ, ο οποίος άκουγε εκείνη την ώρα μελαγχολικούς δίσκους με μουσική του Μπετόβεν. Ο στρατηγός μίλησε με θέρμη

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

699

και τελείωσε με τις λέξεις: «Αν δεν διατάξετε την απόσυρση από το μ έ­ τωπο του Καυκάσου τώρα, θα έχετε να αντιμετωπίσετε ένα δεύτερο Στάλινγκραντ». Ο Χίτλερ συλλογίστηκε για λίγο, κι ύστερα του είπε κοφτά: «Πολύ καλά, κάνετε ό,τι θέλετε!» Μετάνιωσε γι’ αυτό σχεδόν αμέσως, και τηλεφώνησε στους πιο κοντι­ νούς διοικητικούς σταθμούς του Γενικού Επιτελείου Στρατού πολλές φο­ ρές, για να προφτάσει τον Zeitzier κατά την επιστροφή του. Τελικά ήρθε στο τηλέφωνο ο ίδιος ο Zeitzier. 0 Χίτλερ είπε: «Σχετικά με την από­ συρση από τον Καύκασο - περιμένετε λίγο. Θα το ξανασυζητήσουμε». Ακούσθηκε η φωνή του Zeitzier να απαντά: «Πολύ αργά, η διαταγή έχει ήδη φ ύγει». Ο Χίτλερ είπε: «Πολύ καλά» - και κατέβασε οργισμένος το ακουστι­ κό. Ίσως εκείνη τη στιγμή να ένιωσε ότι η υποχώρηση από την Ρωσία, που μόλις άρχιζε, δεν θα σταματούσε στα γερμανικά σύνορα.

T » le fo n i;c s p r ü c u e d e s i i e l c a s f i i u r e r »J era 2 0 . 4 .1 9 4 2

Ψ

¥

f

AMiiM f.

20 Απριλίου 1942. Γενέθλια του Χίτλερ, ο Χίμλερ μεταβιβάζει την διαταγή στον Obergruppenführer Χάιντριχ (στην γραμμή 5): «Να μην γίνει η εξόντωση των τσιγγάνων». (ΦΑΚΕΛΟΙ ΧΙΜΛΕΡ)

Ο Χίτλερ παρηγορεί τους γιους του Χάιντριχ στην (δημοσία δαπάνη) κηδεία του δολοφονημένου πατέρα τους που έγινε στο Βερολίνο. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ π ε ρ ι μ ε ν ε την Πρωτοχρονιά του 1943, καθισμένος μόνος στο κατάλυμά του, με τον Μάρτιν Μπόρμαν, τον γραμματέα του Κόμ­ ματός του, μέχρι τις 4 π.μ. Αυτό και μόνο το γεγονός ήταν ένα προμήνυμα για τους επερχόμενους καιρούς. Μέσα στη χρονιά που ακολούθησε, μεγάλο μέρος της εξουσίας του Χίτλερ στο εσωτερικό μεταβιβάστηκε σε μια τρόικα -τους Μπόρμαν, Κάιτελ και Lammers- που συνεδρίαζαν στην άλλοτε αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, στην Καγκελαρία του Β ε ­ ρολίνου, ενώ ο Γκαίμπελς έστεκε από πάνω τους σαν αρπακτικό, ζητώ­ ντας ανυπόμονα να φορέσει τον μανδύα του «Φύρερ στο εσωτερικό μ έ­ τω πο».477 0 Χίτλερ σπάνια βρισκόταν στο Βερολίνο. Είχε αφοσιωθεί στον πόλε­ μό του. Τον συντηρούσε η προοπτική επικείμενων επιθέσεων, η αυξανό­ μενη δράση των υποβρυχίων και η διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή Panzer και αεροπλάνων, και οι ενδείξεις ότι οι εφεδρείες του Στάλιν μειώνονταν επιτέλους. Τις νύχτες δεν μπορούσε να κοιμηθεί, καθώς μπροστά στα μά­ τια του χόρευαν χάρτες γεμάτοι βέλη, από το απογευματινό πολεμικό συμβούλιο μέχρι που τελικά τα ηρεμιστικά χάπια τον άφηναν αναίσθητο. Τους επόμενους έξι μήνες αποδείχτηκε πιο δεκτικός στις συμβουλές του Γενικού Επιτελείου. Οι υποχωρήσεις που σφράγισαν αυτούς τους μή­ νες ήταν σημαντικά στρατηγικά επιτεύγματα. Μόνο στο Στάλινγκραντ και κατά την πρώτη άτακτη υποχώρηση στον Ντόνετς, ο στρατός έχασε κάποιας σημασίας εφόδια. Από κει και πέρα, οι υποχωρήσεις ήταν συνδυα­ σμένες και με μάχες, έτσι ώστε ο εχθρός να υποστεί τις μεγαλύτερες δυ­ νατές δυσχέρειες κι απώλειες. Ακόμη σίγουροι για τη μαχητική ανωτερότητά τους, οι Γερμανοί στρατιώτες ένιωθαν ότι τους είχαν υπερκεράσει οι περιστάσεις, κι όχι ο ρωσικός στρατός: η έλλειψη καυσίμων, οι αντιξοότη­ τες των καιρικών συνθηκών και οι αναξιόπιστοι σύμμαχοι. Η εμπιστοσύνη τους στον Χίτλερ παρέμενε ακλόνητη, αλλά οι εκθέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας έδειχναν ότι στο εσωτερικό, τα πρώτα παράπονα του λαού άρ­ χισαν τώρα να ακούγονται.

0

χ ιτ λ ε ρ

702

DAVID IRVING

Ο στρατηγός Eberhard von Mackensen, της 1ης Στρατιάς Panzer άρχι­ σε την υποχώρησή του από τον Καύκασο την 1η Ιανουαρίου 1943 και την ολοκλήρωσε τριάντα ημέρες αργότερα, έχοντας καλύψει 400 μίλια κάτω από φοβερές συνθήκες όπου, για παράδειγμα, ομάδες από 18 άλο­ γα προσπαθούσαν να σύρουν τα βαρέα πυροβόλα μέσα από τα βουνά. Ταυτόχρονα, η 17η Στρατιά του στρατηγού Ruoff αποσυρόταν από τα δυτικά του Καυκάσου. Έτσι, με ένα κόστος 226 ανδρών, μια ολόκληρη Ομάδα Στρατιών που διέθετε πάνω από 700.000 άνδρες, είχε διασωθεί. Ωστόσο, ενάντια στις εισηγήσεις του Zeitzier, ο Χίτλερ κατηύθυνε μόνο τέσσερις από τις μεραρχίες του Mackensen προς το Ροστόβ. Οι υπόλοι­ πες προστέθηκαν στη στρατιά του Ruoff, που διατάχθηκε μέσα στον Ια­ νουάριο να κρατήσει ένα προγεφύρωμα στη χερσόνησο Ταμάν, ακριβώς πέρα από τη στενή δίοδο προς την Κριμαία. Αυτό θα έδειχνε, ισχυρίστη­ κε ο Χίτλερ, σε φίλους και εχθρούς ότι το 1943 σκόπευε και πάλι να περάσει στην επίθεση. Μαζί με τον Albert Speer είχε μάλιστα προσχεδιάσει πλάνα για την κατασκευή μιας γιγαντιαίας γέφυρας κατά μήκος των στενών του Κερτς, που θα συνέδεε την Κριμαία με την «Κεφαλή του Γότθου», όπως ονομάστηκε το προγεφύρωμα στην Ταμάν. Στο μεταξύ, καθώς τελείωναν οι ημέρες του παλιού χρόνου, ο Χίτλερ είχε συλλάβει ένα κορυφαίο επιχειρησιακό σχέδιο.478 Θα μετέφερε ταχύ­ τατα τις τρεις πιο ισχυρές μεραρχίες των SS και τη Μεραρχία Πεζικού Gross Deutschland από την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου, θα τις συγκέ­ ντρωνε νοτιο-ανατολικά του Χάρκοβο και θα χτυπούσαν βόρεια του Ντον προς το Στάλινγκραντ μόλις βελτιωνόταν ο καιρός. Αυτό θα γινό­ ταν περί τα μέσα Φεβρουάριου. Το ηθικό του Paulus εξυψώθηκε με αυ­ τές τις πειστικές διαβεβαιώσεις του Χίτλερ. Ο Χίτλερ υποσχέθηκε ότι η Λουφτβάφε θα μετέφερε 750 τόνους εφο­ δίων τις ημέρες που θα καλυτέρευε ο καιρός. Ο Γκαίρινγκ έκανε ό,τι κα­ λύτερο μπορούσε: ήδη 480 Junger και Heinkel είχαν διατεθεί αποκλειστι­ κά στις αερομεταφορές. Στάλθηκαν ακόμη περισσότερα αεροπλάνα άλλα 100 Junger, 10 Focke-Wulf Condor479 και πολλά βαρέα βομβαρδι­ στικά Heinkel 177. Μια επίσκεψη ενός υπεύθυνου διοικητή της Λουφτβά­ φε θα απέφερε περισσότερους καρπούς, αλλά ο Jeschonnek δεν μπορού­ σε να χάσει χρόνο και ο Γκαίρινγκ απέστρεψε το βλέμμα του από την προφανώς αναπόφευκτη καταστροφή. Παρ’ όλη την αγωνία του για το Στάλινγκραντ, ο Χίτλερ τηλεφώνησε προσωπικά στην frau Troost για να τη συγχαρεί επειδή είχε σχεδιάσει μια ολόχρυση πλακέτα480 με την ευκαιρία της προαγωγής του Γκαίρινγκ σε Στρατάρχη του Ράιχ, υπολογίζοντας σωστά ότι αυτή η υπέρμαχος της αι­ σθητικής θα διέδιδε στο εξωτερικό την καλή του φυσική κατάσταση. Αλλά οι στενοχώριες του πολλαπλασιάζονταν. Ο αντισμήναρχος von Below, ο υπασπιστής του της Λουφτβάφε, του έδειξε μια ιδιωτική επιστολή από

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

703

έναν συγγενή του παγιδευμένο στο Στάλινγκραντ, όπου οι αναφορές του για τους διοικητές της 6ης Στρατιάς δεν ήταν διόλου ενθαρρυντικές. Ένα ερωτηματικό ήταν πλάι στο όνομα του Paulus. Οι στρατηγοί Arthur Schmidt και Walter von Seydlitz χαρακτηρίζονταν ως «απολυτέοι», αλλά για τον στρατηγό Hube έγραφε: «Αυτός είναι άντρας!» Η ΧΡΟΝΙΑ είχε αρχίσει με μια απελπιστική σειρά λαθών σχετικά με μια συμμαχική νηοπομπή προς την Βόρεια Ρωσία. Σύμφωνα με την υπηρεσία πληροφοριών του Ναυτικού, η νηοπομπή συνοδευόταν μόνο από αντιτορπιλικά. Ο σύνδεσμος αξιω ματικός του Ραίντερ, ναύαρχος Theodor Krancke, είχε ζητήσει από τον Χίτλερ τις ευλογίες του για μια έξοδο των θωρηκτών Hipper και Liitzow, μαζί με έξι αντιτορπιλικά, για να επιτεθούν στη νηοπομπή ανοικτά της νήσου Μπήαρ. Το θωρηκτό τσέπης Liitzow θα έβγαινε μετά στον Ατλαντικό, για την Επιχείρηση α ο υ ρ ο ρ α . Ολόκληρη την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, ο Φύρερ βρισκόταν σε πλήρη άγνοια σχετικά με την πορεία της ναυμαχίας. Ύστερα από ανυπόμονες πιέσεις του, ο Krancke του έδειξε κάπως απότομα τα δύο μοναδικά ραδιοσήματα από την εξέλιξη της ναυμαχίας. Ο ναύαρχος Kummetz είχε απλώς διατάξει: «Διακόψτε την επίθεση, κανένα εχθρικό καταδρομικό δεν συνοδεύει τη νηοπομπή, ούτε μπορεί να αποσπαστεί το Liitzow για την α ο υ ρ ο ρ α » . Αλλά το υποβρύχιο συνοδείας είχε στείλει σήμα, καθώς το Αρκτικό σκότος τύλιγε το σκηνικό: «Βλέπω μόνο κόκκινο!» 0 Χίτλερ ερμήνευσε τα παραπάνω μηνύματα με αισιοδοξία: φώναξε στον Ρίμπεντροπ ότι το Ναυτικό είχε μόλις σημειώσει μια «μεγαλειώδη νίκη». Μόνον το επόμενο απόγευμα έμαθε τη φρικτή αλήθεια: τα βρετα­ νικά καταδρομικά παραμόνευαν κάπου εκεί κοντά, κι όταν η δική του δύναμη κρούσης έσπευσε προς κάλυψη, το καταδρομικό Hipper είχε υποστεί σοβαρές ζημιές. Ένα γερμανικό αντιτορπιλικό είχε από λάθος αναμετρηθεί με τον εχθρό και το πλήρωσε ακριβά. 0 Χίτλερ εξοργίστηκε με την έλλειψη επιθετικού πνεύματος του Ναυ­ τικού. Ανήγγειλε ότι σκοπεύει να παροπλίσει όλα τα μεγάλα πλοία και διέταξε τον Krancke να ειδοποιήσει τηλεφωνικά τον Ραίντερ να έρθει αμέσως στη Φωλιά του Λύκου. Οι σχέσεις του Ραίντερ με τον Χίτλερ ήταν ήδη κακές: επισκεπτόταν λιγότερο συχνά τη Φωλιά του Λύκου, απ’ όσο οι επικριτές του. Από ζηλοτυπία, ο Γκαίρινγκ είχε φορτώσει τον Χίτλερ με μια σειρά παραπόνων κατά του ναυάρχου. Το ίδιο είχε κάνει κι ο Speer, θυμωμένος με την άρνηση του Ραίντερ να δεχτεί τον έλεγχο των εξοπλισμών του Ναυτικού από το Υπουργείο Εξοπλισμών και Πολε­ μοφοδίων. Μόλις πρόσφατα, στις 4 Ιανουαρίου, ο Speer είχε αναφέρει στον Χίτλερ ότι το Ναυτικό είχε αποκρύψει στις αποθήκες του 60 ολοκαίνουρια αντιαεροπορικά πυροβόλα των 105mm. (Στην πραγματικότητα είχαν μεταφερθεί εκεί για έλεγχο του βεληνεκούς τους.)

704

DAVID IRVING

Ο ναύαρχος έφτασε αργά το βράδυ της 6 Ιανουαρίου. Ο Χίτλερ τον επιτιμούσε επί 90 λεπτά για την αποτυχία των μεγάλων πλοίων -τη μ ε­ γαλύτερη «από το 1864»- να φέρουν σε πέρας έστω και μια ναυμαχία. Ούτε η ανταρσία του 1918, ούτε οι βυθίσεις του 1919 μπορούσαν να θεω­ ρηθούν ένδοξα γεγονότα. Ήθελε τα πλοία αυτά να παροπλιστούν και ο εξοπλισμός τους να διατεθεί στην παράκτια άμυνα. Ο Ραίντερ του ενεχείρισε την παραίτησή του. Κι όταν του ζητήθηκε να υποβάλει ονόματα π ι­ θανών διαδόχων του, πρότεινε τον ναύαρχο Rolf Carls ή, εναλλακτικά, αν και με έκδηλη περιφρόνηση, ανέφερε τον Νταίνιτς.481 Στις 14 Ιανουαρίου, ο Ραίντερ υπέβαλε μια γραπτή διαμαρτυρία προβλέποντας «κραυγές θριάμβου» από μέρους του εχθρού, όταν θα μάθαι­ νε ότι οι Γερμανοί «είχαν βάλει στη ναφθαλίνη» τα μεγαλύτερα πολεμι­ κά τους σκάφη. Ο Χίτλερ εκφράστηκε σαρκαστικά γ ι’ αυτό το έγγραφο, αλλά ο Krancke μπόρεσε να δει ότι, παρ’ όλα αυτά, τον είχε εντυπωσιά­ σει. ΟΠΩΣ είπε ο Χίτλερ στον στρατάρχη Antonescu, στις 10 Ιανουαρίου, ού­ τε κατά τους Καρχηδονιακούς Πολέμους, ούτε κατά τον τριακονταετή Πόλεμο, ούτε καν κατά τον Επταετή Πόλεμο, δεν υπήρξε πολιτικός που να ήταν ικανός να προβλέψει πώς θα τελείωναν.482 Ωστόσο, η αποκλει­ στική αφοσίωση στο σκοπό τους είχε οδηγήσει στη νίκη. Αλλά όλα αυτά ήταν φρούδες ελπίδες. Στις 20 του μηνός οι Ρώσοι έριξαν όλο το βάρος τους στην Ουγγρική 2α Στρατιά, χτυπώντας προς την κατεύθυνση του Σβόμποντα, όπως ακριβώς το είχε προβλέψει ο Χ ίτ­ λερ. Οι Ούγγροι είχαν 30.000 νεκρούς μέσα σε λίγες μέρες. Τα μέτρα τακτικής του Χίτλερ -να στείλει αντιαρματικά πυροβόλα στους Ούγ­ γρους και να μετακαλέσει τρεις ακόμη μεραρχίες από τη Γαλλία- έφτασαν πολύ αργά. Όπως έμαθε, σε ολόκληρο το Ανατολικό Μέτωπο διέθετε τώρα λιγότερα από 500 άρματα μάχης, ενώ οι Ρώσοι είχαν 5.000. Με τη βοήθεια του Γκαίμπελς και του Μπόρμαν σχεδίαζε να στρατολογήσει 1.000.000 άνδρες από τον γερμανικό πληθυσμό μέχρι τα μέσα του 1943: τον Δεκέμβριο είχε διατάξει τη γερμανική βιομηχανία να απαλλάξει 200.000 άνδρες, προκειμένου να στρατολογηθούν μέχρι τα τέλη Μαρτίου, κι έναν μήνα αργότερα το αίτημα αυτό έφτασε στους 800.000 άνδρες. Δυο φορές μέσα στον Ιανουάριο, κάλεσε τον Speer στη Φωλιά του Λύ­ κου και του είπε ότι ήθελε μεγαλύτερα, καλύτερα και περισσότερα άρ­ ματα μάχης. Στις 17 του μηνός αποφάσισε να αρχίσει ένα νέο πρόγραμ­ μα παραγωγής, το «Πρόγραμμα Αρμάτων Μάχης, Αδόλφος Χ ίτλερ ». Στρίμωξε τον ναύαρχο Krancke μετά το πολεμικό συμβούλιο, και του ε ί­ πε ψυχρά ότι όλες οι ναυπηγήσεις πλοίων μεγαλύτερων από αντιτορπιλικά θα σταματούσαν από δω και πέρα, έτσι ώστε να μπορέσει ο Speer να διαθέσει το εργατικό δυναμικό που χρειαζόταν για τα άρματα μάχης.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

705

«Ακόμη κι αν πρόκειται μόνο για 5.000 άνδρες, θα ήταν μια βοήθεια», σημείωνε ο Χίτλερ. Όταν ο Krancke διαμαρτυρήθηκε, ο Χίτλερ του έμπηξε πάλι τις φωνές σχετικά με την απαράδεκτη δράση του Ναυτικού στη Νήσο Μπήαρ. «Τα άρματα μάχης που μετέφερε αυτή η νηοπομπή, μπορεί να έχουν κοστίσει ήδη τη ζωή σε περισσότερους στρατιώτες, νότια της Λίμνης Λάντογκα», είπε. Ο Krancke θύμισε στον Χίτλερ τις μόνιμες διαταγές του να μη δια­ κινδυνεύουν τα μεγάλα πλοία μαχόμενα εναντίον κάποιου ανώτερου εχθρού, αλλά ο Χίτλερ ανέφερε τα περιστατικά του Graf Spee και του Bismarck λέγοντας ότι αυτό ακριβώς ήταν το πνεύμα που ζητούσε. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο ναύαρχος Νταίνιτς στεκόταν μπροστά στον Χ ίτ­ λερ,483 κάνοντας εναγώνια τα στραβά μάτια για τη διάλυση των μεγάλων πλοίων. Ο Ραίντερ χάθηκε στο σκοτάδι της αποστρατείας. Πριν φύγει όμως, παρακάλεσε τον Χίτλερ να προστατεύσει το Ναυτικό από τον Γκαί­ ρινγκ και προειδοποίησε τον διάδοχό του να μην εμπιστεύεται τον Speer. ΤΟ ΑΣΤΡΟ του Γκαίρινγκ, που ήταν ήδη 50 χρονών, είχε αρχίσει να δύει. Ο Χίτλερ, στα μέσα Ιανουαρίου, έστειλε να του φέρουν τον υπαρχηγό του Γκαίρινγκ, Milch και του ανέθεσε τη διοίκηση των αερομεταφορών στο Στάλινγκραντ - μια ενέργεια στην οποία ο ζηλότυπος Γκαίρινγκ ήταν πά­ ντα αντίθετος.484 Κατά μήκος του Νότιου Μετώπου μέχρι βόρεια στο Βορονέζ, μια χιονοστιβάδα σοβιετικών στρατευμάτων και αρμάτων μάχης εί­ χε ξεχυθεί μέσ’ από το κενό που δημιούργησε η συντριβή των Ρουμάνων, των Ιταλών και των Ούγγρων. Ο αντικειμενικός σκοπός του Χίτλερ ήταν να κρατήσει μαχόμενη τη Στρατιά του Paulus για έξι ακόμη εβδομάδες τουλάχιστον, μέχρι να μπορέσουν να την απεγκλωβίσουν τα Σώματα των Panzer SS υπό τον Hausser. Αλλά ο στρατηγός von Weichs τηλεγράφησε ότι η Ομάδα Στρατιών του είχε απομείνει με σχεδόν επτά μεραρχίες κατά μήκος ενός μετώπου διακοσίων μιλίων και δεν έβλεπε να υπάρχει κανένας πιθανός τρόπος να συγκρατήσει τον εχθρό. Οποιαδήποτε στιγμή οι Ρώσοι θα μπορούσαν να περικυκλώσουν τη 2α Στρατιά. Μέσα από το Στάλινγκραντ, η 6η Στρατιά άρχισε τώρα να στέλνει έντονες διαμαρτυρίες. Ο Paulus έλεγε σε ένα ραδιομήνυμά του, στις 17 του μηνός: «Φύρερ μου, δεν υπακούουν στις διαταγές σας για ανεφοδιασμό του στρατού μου». Οι επικεφαλείς της Λουφτβάφε απέρριπταν τους ισχυρισμούς του Paulus. Αργότερα, ο Γκαίρινγκ κατηγόρησε πικρόχολα τον Paulus ότι ήταν πολύ ήπιος ως διοικητής και ότι έδινε τροφή σε χιλιάδες Ρώσους πολίτες του Στάλινγκραντ και ανίκανους να πολεμήσουν τραυματίες Γερ­ μανούς στρατιώτες. «Δεν μπορείς να φορτωθείς τραυματισμένους άντρες που δεν έχουν ελπίδα ανάρρωσης», είπε. «Έπρεπε να τους αφήσεις να πεθάνουν».485

45

706

DAVID IRVING

Ο στρατηγός Hube, που κατάφερε πάλι να φύγει αεροπορικά από το Στάλινγκραντ για τη Φωλιά του Λύκου, παραπονέθηκε έντονα στον Χ ίτ­ λερ: «Ο ι αερομεταφορές της Λουφτβάφε είχαν αποτύχει. Γιατί δεν εκτελείτε μερικούς από τους αρχηγούς σας της Λουφτβάφε;» 0 Χίτλερ του απάντησε με τον ίδιο τρόπο: «Μπορώ να το κάνω αμέσως». Διόρισε τον Hube στο Επιτελείο έκτακτης ανάγκης του Milch, αλλά δεν θέλησε να ακούσει την πρότασή του και να διορίσει έναν Ανώτατο Διοικητή Ανατο­ λής, καθώς υποπτευόταν ότι αυτή προερχόταν από τον Manstein. 0 Richthofen μας έδωσε με μεγάλη ζωντάνια το πορτρέτο του Manstein κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτού του μήνα: «Κατά την άπο­ ψή μου, ο Manstein είναι ένας ξεγραμμένος τρεμουλιάρης, που δείχνει πολύ πιο γέρος από την ηλικία του». Η καταστροφή έδειχνε αναπόφευ­ κτη. Στο Στρατηγείο του Χίτλερ, ο Zeitzier όρισε απροκάλυπτα να παίρ­ νει το προσωπικό του τις λεγάμενες «μερίδες Στάλινγκραντ». Στις 22 Ιανουαρίου οι Ρώσοι κάλεσαν και πάλι τον Paulus να παραδοθεί. 0 Χ ίτ ­ λερ παρατήρησε ότι οι Ρώσοι δεν δεσμεύονταν από όρους - κανένας αιχ­ μάλωτος δεν θα επιβίωνε, ενώ κάθε μέρα που η 6η Στρατιά πολεμούσε, θα βοηθούσε στη σταθεροποίηση των άλλων μετώπων. 0 Paulus έστειλε ένα ραδιομήνυμα με αξιοπρεπή, αν και μοιρολατρική απάντηση στις εντολές του Χίτλερ: «Ο ι διαταγές σας εκτελούνται. Ζήτω η Γερμανία». 0 ΧΙΤΛΕΡ υπολόγιζε ότι η είδηση περί του ηρωισμού των στρατιωτών του στο Στάλινγκραντ θα άξιζε, από μόνη της όσο πολλές μεραρχίες, μ έ­ σα στους μήνες που θα ακολουθούσαν. Ο θρύλος του Στάλινγκραντ θα ενίσχυε το απόρθητο κάθε οχυρού του στα μάτια του εχθρού. Με αυτόν τον σκοπό υπόψη, ο Γκαίμπελς έδωσε εντολή να τηρηθεί ειλικρίνεια μ έ­ χρι σκληρότητας στις περιγραφές της κατάστασης των Γερμανών στρα­ τιωτών στο Στάλινγκραντ. Πάνω από όλα, τα θριαμβικά ανακοινωθέντα των Μπολσεβίκων θα δημοσιεύονταν χωρίς καμιά αλλαγή - ό,τι καλύτε­ ρο για να προκαλέσουν ένα ρίγος τρόμου στους λαούς της Δύσης. Στις 24 Ιανουαρίου, οι γερμανικές εφημερίδες αποκάλυπταν για πρώτη φορά την οδύνη του θανάτου που έπληττε την 6η Στρατιά. Οι τραυματίες ε ί­ χαν φτάσει τις 29.000 και μεταφέρονταν αεροπορικά από την περιοχή του Paulus. Ύστερα, επ έτρεψε στους υπόλοιπους στρατιώτες του να γράψουν μια τελευταία επιστολή στην οικογένειά τους. Όταν απογειώθη­ κε και το τελευταίο Heinkel, κουβαλούσε 19 τραυματίες και 7 ταχυδρομι­ κούς σάκους. Στο Στάλινγκραντ, η Στρατιά του Paulus είχε περιοριστεί σε δυο θύ­ λακες πολεμώντας σκληρά. Τα πληρώματα της Λουφτβάφε εκτελούσαν δυο και μερικές φορές, και τρεις πτήσεις μέσα σε μια νύχτα για να μ ε­ ταφέρουν τρόφιμα και πυρομαχικά στο Στάλινγκραντ. «Γ ια την επέτειό σας από την ανάληψη της εξουσίας», έλεγε σε ένα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

707

ραδιοσήμα του ο Paulus, «η 6η Στρατιά σας στέλνει τα συγχαρητήριά της. Η σβάστικα εξακολουθεί να κυματίζει πάνω από το Στάλινγκραντ. Είθε ο αγώνας μας να αποτελέσει ένα παράδειγμα για τις γενεές που θα έρθουν - να μη παραδίδονται ποτέ, όσο απελπιστικοί κι αν είναι οι οιω­ νοί. Τότε η Γερμανία θα νικήσει. Χαίρετε, Φύρερ μου!» Η απάντηση του Χίτλερ δόθηκε μέσω μιας ραδιοφωνικής διακήρυξης προς το γερμανικό έθνος. Κατέληγε έτσι: « Σ ε αυτό τον αγώνα έχουμε τον Παντοδύναμο στο πλευρό μας. Δεν θα διστάσουμε να χύσουμε το α ί­ μα μας, επειδή μια μέρα μια νέα γη θα ανθίσει από τη θυσία των πεσόντων. Και το Τευτονικό Κράτος μας, το Γερμανικό μας Έθνος, θα προβά­ λει νικηφόρο!»486 Ύστερα από επιμονή του Zeitzier, αν και όχι χωρίς δισταγμό, ο Χ ίτ­ λερ προήγαγε τον Paulus σε στρατάρχη. Κανένας Γερμανός στρατάρχης δεν είχε παραδοθεί ως τότε κι η προαγωγή αυτή ήταν σαν να έβαλε στο χέρι του δυστυχούς διοικητή της Στρατιάς το πιστόλι της αυτοκτονίας. Στις 7.35' π.μ. της 31 του μηνός ένα ραδιοσήμα έφτανε από το Στρατη­ γείο της 6ης Στρατιάς: «Σ το καταφύγιό μας ακούσαμε τη Διακήρυξη του Φύρερ και ψάλλαμε τον εθνικό ύμνο, ίσως για τελευταία φορά». Σχεδόν αμέσως, ένα άλλο σήμα πρόσθετε: «Ο ι Ρώσοι είναι έξω από την πόρτα μας», και μετά, «Κ αταστρέφουμε...» Κατόπιν, ο ραδιοασύρματος σώπασε. ΕΙΝΑΙ πιθανόν ότι ο Χίτλερ αφιέρωσε ελάχιστη προσοχή στο Στάλινγκραντ εκείνη την ημέρα, γιατί οι κώδωνες του κινδύνου ηχούσαν σε όλη του την επικράτεια. Στη Βόρεια Αφρική, ο Ρόμελ υποχωρούσε προς την Τυνησία. Η Τρίπολις -και κατά συνέπεια, η ίδια η Λιβύη- είχε εγκαταλειφθεί από τον Άξονα. Στα βορειοδυτικά της Γερμανίας, βαρέα αμερικανικά βομβαρ­ διστικά είχαν μόλις επιτεθεί στο Βίλχελμσχαφεν στη διάρκεια της ημέρας. Και στις 30 Ιανουαρίου, ταχύτατα βρετανικά βομβαρδιστικά είχαν φανεί στον ορίζοντα του Βερολίνου, το καταμεσήμερο. («Τ ι θράσος! Τα αποκαλούν Mosquito -κουνούπια- κι είναι φτιαγμένα από ξύλο!»). Τα ίδια τα βαρέα βομβαρδιστικά της Αουφτβάφε, τα Heinkel 177, δεν είχαν ακόμη τελειοποιηθεί. Δεκαεννέα πτήσεις είχαν πραγματοποιηθεί προς το Στάλιν­ γκραντ: έξι είχαν πέσει, όταν η μηχανή τους πήρε φωτιά στον αέρα. Τώ­ ρα, η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να υποχωρήσει σε ολόκληρο το Ανατο­ λικό Μέτωπο. Το ίδιο το Χάρκοβο κινδύνευε. Ο θύλακας του Ντεμιάνσκ, νότια του Λένινγκραντ, που ο Χίτλερ υπερασπιζόταν μανιασμένα αυτούς τους τελευταίους μήνες, επειδή τελείωναν τα εφόδια, θα έπρεπε τελικά να εγκαταλειφθεί. Φαίνεται πως υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι οι Σύμμαχοι θα εισέβαλαν σύντομα στην Πορτογαλία. Έτσι, κι άλλες μεραρχίες παρέμεναν δεσμευμένες στα δυτικά. Εκείνη την πρώτη ημέρα του Φεβρουάριου, ο Χίτλερ είχε κάνει την

708

DAVID IRVING

εμφάνισή του στις 2.30' π.μ., πολύ νωρίτερα από το συνηθισμένο. Είχε μόλις ξυπνήσει με μια είδηση από τη Μόσχα: περιφρονώντας την παρά­ δοση, ο Paulus είχε παραδοθεί, μαζί με έντεκα Γερμανούς και πέντε Ρουμάνους στρατηγούς. Ο Χ ίτλερ ένιωσε κεραυνοβολημένος. Δεν θα μπορούσε ποτέ να συγχωρήσει αυτόν τον στρατάρχη που δεν είχε ούτε το στοιχειώδες θάρρος ενός απλού καπετάνιου, ο οποίος παραμένει στο πλοίο του και βυθίζεται μαζί του, που δεν μπόρεσε να δείξει την ίδια γενναιότητα που έδειξαν εκατοντάδες σοβιετικοί κομισάριοι και διοικη­ τές όταν βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση. «Ο ι άλλοι μένουν ο ένας πλάι στον άλλο, σχηματίζουν μια φάλαγγα και κρατούν την τελευταία σφαίρα για τον εαυτό τους. Φανταστείτε ότι υπήρξε ακόμη και μια γυ ­ ναίκα που κάποτε κλειδώθηκε και φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι της, επειδή της μίλησαν προσβλητικά!...* Κι εδώ έχουμε έναν άνθρωπο που είδε 50-60.000 άνδρες του να υπερασπίζονται τον εαυτό τους με θάρρος ως το τέλος και να πεθαίνουν! Πώς μπόρεσε μετά από αυτά να παραδο­ θεί στους Μπολσεβίκους;» Όταν ο αναπληρωτής του Speer, Karl Saur, τηλεφώνησε στον Φύρερ στις 3π.μ. δίνοντάς του τα μεγέθη παραγωγής του Ιανουαρίου, για πρώτη φορά εκείνος δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Ολόκληρο τον Φεβρουάριο τρομερές κρίσεις συνέβαιναν στο Ανατολι­ κό Μέτωπο. Ο Weichs απολύθηκε - ολόκληρη η Ομάδα Στρατιών του ε ί­ χε διαλυθεί. Οι Σοβιετικοί ξεχύνονταν σαν ποτάμι από το πουθενά. «Δεν θα μπορέσω να ξανακοιμηθώ χωρίς ηρεμιστικά, αν δεν τελειώσει αυτή η υπόθεση», δήλωνε ο Χίτλερ. Μόνο οι στενογράφοι του προσωπικού του συμμερίζονταν την τρομερή, πλήρη γνώση της αληθινής εικόνας. Το η με­ ρολόγιο ενός από αυτούς αποκαλύπτει ότι κάποιος από τους στενογρά­ φους που είχε έρθει τον Δεκέμβριο, υπέστη νευρική κατάπτωση στα μ έ­ σα Φεβρουάριου.487 Τρομαγμένος από τους πρόσφατους μακάβριους εφιάλτες, ο Χίτλερ πήγαινε να κοιμηθεί όλο και πιο αργά τις νύχτες. Ο Χ ίτλερ εξηγούσε σε έναν στρατιωτικό γιατρό, δυο χρόνια αργότερα: «Έπρεπε να χαλαρώνω και να μιλώ για κάτι άλλο, γιατί αλλιώς εξακο­ λουθούσα να βλέπω επιτελικούς χάρτες μέσα στο σκοτάδι και το μυαλό μου συνέχιζε να σκέπτεται όλα αυτά, οπότε μου χρειάζονταν ατελείωτες ώρες για να βυθιστώ σε ύπνο». Μέσα σε δυο μήνες, ο Κόκκινος Στρατός είχε διαλύσει πέντε στρα­ τιές, γερμανικές, ιταλικές, ρουμανικές και ουγγρικές. Περί τα τέλη Φ ε­ βρουάριου, οι Ρώσοι είχαν ανακαταλάβει το Κουρσκ, το Μπέλγκοροντ, το Κρασνοντάρ, το Ντεμιάνσκ, το Ροστόβ και το Χάρκοβο. Ο Χίτλερ θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει ακόμη και τη Λεκάνη του Ντόνετς. «Θα πρέπει να το ξανασκεφθώ», δήλωνε την 1η Φεβρουάριου, αναφερόμενος σε αυτήν την τελευταία προοπτική. «Όμως, τώρα ένα πράγμα μπορώ να * Σ.τ.Σ.: Ίσως εδώ να εξυπονοεί την αυτοκτονία της Geli Raubal.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

109

πω: Αν το κάνω [να εγκαταλείψω τον Ντόνετς] δεν θα υπάρχει περαιτέ­ ρω πιθανότητα να οδηγήσω τον πόλεμο στα ανατολικά προς μια επ ιθετι­ κή κατάληξη. Ας μην κάνουμε λάθος ως προς αυτό!» Ο Χίτλερ εξακολουθούσε ακόμα να μη σκέπτεται κάποιον πολιτικό διακανονισμό με τον Στάλιν. 0 Ιάπωνας πρεσβευτής Oshima, που τον επισκέφθηκε στις 20 Ιανουαρίου, έφυγε απογοητευμένος, από αυτήν την άποψη. Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ ζητούσε επειγόντως μια ιαπωνι­ κή επίθεση κατά του Στάλιν στην Άπω Ανατολή. Όταν ο Hewel του έφ ε­ ρε μια ανανεωμένη πρόταση του Ρίμπεντροπ για νύξεις ειρήνης προς την Μόσχα, ο Χίτλερ αρνήθηκε ακόμη και να τη διαβάσει. «Πρώτα πρέπει να κερδίσουμε μια μεγάλη νίκη», είπε στον Ρίμπεντροπ. «Ύστερα, θα δούμε». Αυτό ήταν ένα από τα συνηθισμένα του πλάγια επιχειρήματα. Ο Rosenberg, παρουσιάζοντάς του τα σχέδιά του να ξεσηκώσει τους ντόπιους πληθυσμούς στην Ανατολή κατά του Στάλιν, δεν είχε καλύτερη αντιμετώπιση από του Ρίμπεντροπ. Στις αρχές του 1943, οι Γερμανοί διέθεταν πάνω από 130.000 «ανατολικά στρατεύματα» και υπήρχαν Ρώ­ σοι στρατηγοί πρόθυμοι να τα οδηγήσουν κατά του Στάλιν. Αλλά ο Χ ίτ­ λερ υποπτευόταν ότι έτσι θα έπαιζε με τη φωτιά, ότι με αυτό τον τρόπο θα αναβίωνε ο ρωσικός εθνικισμός κάτω από μια διαφορετική διαχείρι­ ση. Όταν τον Φεβρουάριο του 1943 ο Rosenberg του διάβασε μια μακρο­ σκελή πρόταση για αντικατάσταση του σοβιετικού κολεκτιβικού συστή­ ματος με ιδιωτικές επιχειρήσεις και με ατομική ιδιοκτησία, για συγκρό­ τηση λεγεώνων από εθνικές ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης, για επανα­ φορά της θρησκείας και για την κυκλοφορία μιας ανάλογης πολιτικής διακήρυξης, ο Χίτλερ απάντησε απλά ότι θα επανεξέταζε κάποιες από αυτές τις προτάσεις «μετά την έναρξη της επίθεσης, την άνοιξη που ερ ­ χόταν».488 Ο Zeitzier του ανέφερε ότι ο αιχμάλωτος Ρώσος στρατηγός Andrei Andreyevich Vlasov ήταν πρόθυμος να ηγηθεί ενός «Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού» κατά του Στάλιν, αλλά ο Χίτλερ είδε την πρόταση του στρατηγού μόνον ως ένα προπαγανδιστικό εργαλείο. « Τ ι γουρούνι θα πρέπει να είναι αυτός ο Vlasov», σχολίαζε στο προσωπικό του. «Χρω στάει τα πάντα στον Στάλιν. Ο Στάλιν τον έκανε στρατηγό. Και τώρα δαγκώνει το χέρι που τον τάισε». Δεν περίμενε ότι ο Paulus θα ενεργούσε διαφορετικά. «Μ ερικές εβδο­ μάδες στις φυλακές της Λιουμπιάνκα, και θα τα πει όλα», πρόβλεπε ο Χίτλερ. «Π εριμένετε και θα δείτε... Σε λίγο καιρό, θα μιλάει από το ρα­ διόφωνο της Μόσχας». ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ του Στάλινγκραντ ήταν υψηλό. Η Λουφτβάφε του Γκαίρινγκ είχε χάσει 488 αεροπλάνα και περίπου 1.000 αεροπόρους κατά τις αερο­ μεταφορές. Μόνον 108.000 είχαν επιβιώσει από τα στρατεύματα του

710

DAVID IRVING

Paulus, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν από τους Σοβιετικούς, και από αυ­ τούς μόνο 6.000 επρόκειτο να δουν ξανά την πατρίδα τους. Στις 4 Φ ε­ βρουάριου, ωστόσο, η υπηρεσία πληροφοριών του Gehlen υπολόγιζε ότι 107 σοβιετικές μεραρχίες και ταξιαρχίες είχαν απασχοληθεί στη μάχη για την πόλη, μαζί με 13 συντάγματα αρμάτων μάχης. Δεν μπορούσε όμως να κάνει τίποτα άλλο εκτός από υποθέσεις σχετικά με το πού θα εκδη­ λωνόταν η επόμενη επίθεση του Στάλιν. Ο Χίτλερ συνέχιζε να είναι αισιόδοξος ότι η έλλειψη τροφίμων και πρώτων υλών θα οδηγούσε στην ήττα τον Στάλιν. Οι υπηρεσίες του είχαν στα χέρια τους ένα ρωσικό έγγραφο με τον κατάλογο των απωλειών τους, που τώρα έφταναν στα 11.200.000 νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες.489Έδειχνε ότι άξιζε τελικά αυτή η μάχη. Ο Χίτλερ πέρασε πολλές μέρες τον Φεβρουάριο του 1943 επιδιορθώ­ νοντας τις ζημιές από αυτές τις χειμωνιάτικες θύελλες. Την Κυριακή, 7 του μηνός, κάλεσε τους Gauleiter στο Στρατηγείο του και τους ενημέρω­ σε για την καταστροφή. Ο Herbert Backe έγραψε στη γυναίκα του, την άλλη μέρα, τα παρακάτω: Κυριακή, στου Φύρερ. Ο Φύρερ μίλησε. Τα πρώτα του λόγια ήταν: «Όσα ε ί­ δατε είναι μια καταστροφή ανήκουστου μεγέθους. Οι Ρώσοι μας διέσπασαν, οι Ρουμάνοι εγκατέλειψαν, οι Ούγγροι δεν έδωσαν ούτε μια μάχη. Επί πέντε μέρες, τα γερμανικά στρατεύματα κρατούσαν το μέτωπο σε μια λεπτή αμυ­ ντική γραμμή, στα μετόπισθέν των τοποθεσιών που είχαν διαρρηχτεί. Χάσαμε τέσσερις στρατιές μέσα και γύρω από το Στάλινγκραντ». Συγκρίνει την κατάστασή μας με το Κολίν και το Κούνερσντορφ και λέει πως αν ο Φρειδερίκος είχε όπλα σαν τα δικά μας, δεν θα τον ονόμαζαν ποτέ Μεγάλο, επειδή ο τότε ο Επταετής Πόλεμος θα είχε τελειώσει σε δυο μήνες. Ο Φύρερ και πάλι επαίνεσε τον Speer... 0 Φύρερ είπε επίσης: «Αν ο γερμανικός λαός γονατίσει, τότε δεν άξιζε τον κόπο να αγωνιστούμε για το μέλλον του. Τότε μπορούμε να τον διαγρά­ ψουμε χωρίς στενοχώρια». Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος σκέψης.

Οι Gauleiter έμειναν ικανοποιημένοι με την ομιλία του Χίτλερ, αλλά η ζη­ μιά ως προς την εμπιστοσύνη των στρατηγών στο πρόσωπό του διορθώ­ θηκε λιγότερο εύκολα. Ο στρατηγός Schmundt, που τον είχε στείλει σε μια περιοδεία ενημέρωσης στην Ομάδα Στρατιών του Ντον λίγο πριν π έ­ σει το Στάλινγκραντ, θα πρέπει να ανέφερε πιστά την άσχημη διάθεση που επικρατούσε εκεί. Ο Manstein, ο Milch κι ο Richthofen συμφωνούσαν ομόφωνα ως προς το ότι όσο καιρό ο Χίτλερ θα κατηύθυνε το κάθε τάγ­ μα προσωπικά, ο στρατός θα στερούνταν πάντα τη γρήγορη και οξεία εκ των άνω διοίκηση που ήταν απαραίτητη για τη νίκη. Με δυο λόγια, ο Χίτλερ έπρεπε να διορίσει στην Ανατολή έναν Ανώτατο Διοικητή. Όλοι

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

τους ξεκάθαρα ήταν υπέρ του Manstein, αλλά ακόμη κι αν ο Χίτλερ τον αποδεχόταν ως τον μεγαλύτερο στρατιωτικό τους ηγέτη, ένιωθε ότι κατά τη διάρκεια μιας επιθετικής κίνησης υπό τις παρούσες συνθήκες χρειάζο­ νταν έναν άνδρα σκληρό κι επίμονο σαν μπουλντόγκ, που να διαθέτει αί­ σθηση αυτοσχεδιασμού. Ο Milch, που ήρθε αεροπορικώς κατευθείαν από το μέτωπο του Στά­ λινγκραντ μαζί με τον Hube, στις 3 Φεβρουάριου, αντιμετω πίστηκε εχθρικά. Ο Γκαίρινγκ είχε μόλις καυχηθεί στον Χίτλερ ότι 2.000 νέα α ε­ ροσκάφη κατασκευάστηκαν τον Ιανουάριο. Ο Χίτλερ φώναξε στον Milch: «Γ ια να δούμε αν θα μπορέσετε να συνεχίσετε!» Τόνισε την ανάγκη για ένα φτηνό και πολύ απλό μεταγωγικό αεροπλάνο, ικανό να πραγματο­ ποιήσει το ταξίδι με επιστροφή ως την Αφρική, χωρίς σταθμό για ανεφο­ διασμό με καύσιμα. Επιτίμησε τόσο βαριά τον Milch σχετικά με τον ολέ­ θριο απολογισμό του σχεδίου παραγωγής βομβαρδιστικών Heinkel 177, ώστε μερικές ημέρες αργότερα, ο στρατάρχης έλεγε στο Επιτελείο του: «Στεκόμουν μπροστά στον Χίτλερ σαν μικρό αγόρι που δεν είχε γράψει σωστά τα μαθήματά το υ ».490 Ο Manstein κι ο Kluge, που κλήθηκαν στη Φωλιά του Λύκου στις 6 του μηνός, δεν έτυχαν καλύτερης μεταχείρισης. Ο Χίτλερ στόλισε τον πρώτο λέγοντάς του ξεκάθαρα ότι αυτός και μόνο ήταν υπεύθυνος για το Στάλιν­ γκραντ, κι όχι ο Γκαίρινγκ. «Αυτός είναι ο άνδρας που έχω επιλέξει ως διάδοχό μου, και γι’ αυτό δεν μπορώ να του φορτώσω το σφάλμα για το Στάλινγκραντ». 'Υστερα από τεσσάρων ωρών επίδειξη πείσματος, κολά­ κευσε τον Manstein συμφωνώντας με την πρότασή του ότι η περιοχή, ανα­ τολικά του Ντόνετς θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί για να αποδεσμευθεί η 4η Στρατιά Panzer, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την επικείμενη γερμανική επίθεση στο δυτικό πλευρό της Ομάδας Στρατιών του. Τελικά, ο Χίτλερ υπέκυψε και στην άποψη του Zeitzier σχετικά με το ότι η αντιοικονομική 300 μιλίων μήκους εξέχουσα γύρω από το Ρζεβ και τη Βυάσμα θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί υπέρ μιας πολύ βραχύτερης ευθείας γραμμής προς τα πίσω. Αλλά ο Kluge θα έπρεπε να υποσχεθεί ότι οι 27 μεραρχίες του που θα αποδεσμεύονταν έτσι, θα ήταν διαθέσιμες για μια μεγάλης κλίμακας εαρινή επίθεση.491 Η υποχώρηση υπό την πίεση του εχθρού από τη Βυάσμα και το Ρζεβ -μ ε την κωδική ονομασία ΜΠΑΦΑΛΟ- άρχισε τον Μάρτιο και ήταν ο πρώτος γερμανικός θρίαμβος τακτικής για το 1943. Αυτοί οι στρατάρχες ήταν ακόμη ένας πηλός στα χέρια του Χίτλερ, αλλά οι στρατηγοί ήταν πιο δύσκολοι. Όταν ο πτέραρχος von Richthofen έφτασε στη Φωλιά του Λύκου μαζί με τον Γκαίρινγκ στις 11 Φεβρουάρι­ ου, είπε απερίφραστα ότι τώρα έπρεπε να ασχοληθούν με την κατανομή των δυνάμεων του στρατού στο έδαφος: φυσικά θα τους έλειπαν άνδρες, όσον καιρό ακόμη οι μεραρχίες που είχαν μια δύναμη 12.000, παρέτασ­ σαν μόνο 600 ουσιαστικά μάχιμους άνδρες στην πρώτη γραμμή. «Ο Φύ-

712

DAVID IRVING

ρερ με ρώτησε ξεκάθαρα τι σκεπτόμουν για τον Manstein», έγραφε ο Richthofen στο ημερολόγιό του. Είπα ότι είναι ο καλύτερος διοικητής που διαθέτουμε από πλευράς τακτικής και διεξαγωγής μάχης... αλλά ότι ο Manstein, όπως όλοι οι στρατιωτικοί διοι­ κητές, ενδιαφέρεται μόνον για εκτέλεση επιχειρήσεων και στρατιωτικές τα ­ κτικές... Τόνισα ότι οι διοικητές του Στρατού ήταν όλοι ικανοί... αλλά πρέπει να τους δοθεί ελευθερία για να δρουν όπως τους υπαγορεύει η ίδια η κατάστα­ ση εκεί όπου βρίσκονται. Αν τους οδηγείς με το λουρί στον λαιμό, σαν να ήταν παιδιά, τους κάνει κακό. 0 Φύρερ είπε ότι αν δεν τους οδηγούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αυτήν τη στιγμή θα πολεμούσαμε μέσα στην Γερμανία. Πά­ νω από όλα, πρότεινα ότι ήταν απολύτως βασικό γ ι’ αυτόν να έχει προσωπι­ κή επαφή μαζί τους. Αν -κ ι αυτό τον αφορούσε ιδιαίτερα ως Φύρερ- δεν μπορούσε να επισκεφθεί τα στρατεύματα, για τον ένα ή τον άλλο λόγο που δεν ήξερα, τότε οι διοικητές έπρεπε να καλούνται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα για να συζητούν σχέδια και δυνατότητες μαζί του... 0 Φύρερ κατηγόρησε τους άμεσους συμβούλους του. Τους τα λέει όλα, αλλά αυτοί τον ενημερώνουν λανθασμένα και δεν κάνουν τίποτα. Με αντιμε­ τώπισε ήρεμα όταν του αντέτεινα ότι κάτι τέτοιο δεν είχε την παραμικρή ση­ μασία ούτε για μας στο μέτωπο, ούτε για τους μελλοντικούς ιστορικούς. Αυ­ τός και μόνο θα απολογείτο.

0 Χίτλερ αποφάσισε ότι ήταν καιρός να κάνει τον Richthofen στρατάρχη. Όταν οι Gauleiter συγκεντρώθηκαν στη Φωλιά του Λύκου, ο Χίτλερ ε ί­ χε συγχαρεί τον Γκαίμπελς για την προπαγάνδα του μετά το Στάλιν­ γκραντ και ενέκρινε άνευ όρων το ξεκάθαρο αίτημα του Υπουργού Προ­ παγάνδας για Ολοκληρωτικό Πόλεμο. Ήταν αυτό που ήθελε «ο λαός». Για τον Χίτλερ, η αντιπολίτευση ήταν μια απειροελάχιστη, παραπλανημένη μειοψηφία που έπρεπε να συντρίβει. Όταν μια χούφτα φοιτητές του Μονάχου σκόρπισαν προκηρύξεις που ζητούσαν την ανατροπή του, οι κύριοι ηγέτες τους συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο από το Λαϊκό Δικαστήριο. «Ίσως υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι είναι αδια­ νόητο ένα Λαϊκό Δικαστήριο να λειτουργεί ανελέητα», κραύγαζε αργότε­ ρα ο Χίτλερ σε μια μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς του. «Ένας άνθρωπος που μοίραζε απλώς προκηρύξεις... ή κάποιος άλλος, ένας πα­ νεπιστημιακός καθηγητής και δυο φοιτητές που επίσης μοίραζαν προκη­ ρύξεις, να εκτελεστούν. Αλλά αν αυτός ο καθηγητής κι οι υπεύθυνοι φοι­ τητές βρίσκονταν στο μέτωπο, ίσως να ήταν νεκροί τώρα, ποιος ξέρει; Είναι ένας κίνδυνος που όλοι οι στρατιώτες αντιμετωπίζουν διαρκώς».492 ΣΤΟ ΤΣΑΠΟΡΟΖΓΙΕ, πάνω στον Δνείπερο ο τεράστιος υδροηλεκτρικός

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

713

σταθμός είχε μόλις ξαναχτιστεί από την AEG, τη μεγαλύτερη γερμανική ηλεκτρική εταιρεία, και ο ηλεκτρισμός έρεε πάλι προς τα ανθρακωρυχεία και τα εργοστάσια πυρομαχικών της Ουκρανίας. Ο Speer είχε δείξει πρό­ σφατα στον Χίτλερ τις καταληκτικές ημερομηνίες του Σχεδίου ι β α ν , που θα εξασφάλιζε την ταχεία επέκταση της βαριάς βιομηχανίας χημικών, νιτρογόνου κι εκρηκτικών στην περιοχή του Ντόνετς. Ο Χίτλερ διέταξε με αγωνία να προστατεύουν τον σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας με αντιαερο­ πορικές πυροβολαρχίες αλλά αν η αργοκίνητη αντεπίθεση του Manstein στην Ουκρανία δεν επισπευδόταν, ήταν βέβαιο ότι ολόκληρη η περιοχή θα χανόταν σύντομα. Προς μεγάλη κατάπληξη του Επιτελείου του Χίτλερ, ο Zeitzier πρότεινε ότι ο Χίτλερ θα έπρεπε να πετάξει προσωπικά ως το Στρατηγείο του Manstein, στο Τσαπορόζγιε. Όταν ο Γκαίρινγκ έφερε αγανακτισμένος αντιρρήσεις γ ι’ αυτόν το ρίσκο, ο Zeitzier του τόνισε ειρωνικά: «Ο Στρα­ τάρχης του Ράιχ έχει τη δυνατότητα να σκοτεινιάσει τον ουρανό με τα σμήνη των μαχητικών του. Δεν υπάρχει λοιπόν κίνδυνος!» Εκείνη τη νύ­ χτα, ο στενογράφος του Στρατηγείου του Χίτλερ έγραφε στο ημερολόγιό του: «Σ τη σημερινή βραδινή σύσκεψη, ο Φύρερ ανήγγειλε την απόφασή του να μεταβεί στο μέτωπο και να αναλάβει την ηγεσία της Ομάδας Στρατιών του Νότου. Αυτό σημαίνει διάλυση του εδώ στρατοπέδου». Ο Χίτλερ αποφάσισε να πάρει μαζί του μόνον τον Zeitzier και τον Γιόντλ -στον οποίο είχε τελικά δώσει ξανά το χέρι του στις 30 Ιανουαρίου- κα­ θώς και τον Schmundt, τον Hewel και τον γιατρό Morell. Ο Κάιτελ, ο Μπόρμαν και οι άλλοι υπασπιστές θα έμεναν πίσω, στη Φωλιά του Λύ­ κου. Η μακρά πτήση προς τα νότια άρχισε αμέσως μόλις φώτισε η ημέρα στις 17 Φεβρουάριου 1943. «Γύρω στο απόγευμα, το κατάλυμα του Χ ίτ­ λερ ήταν έρημο», έγραφε μια νέα προσωπική γραμματέας που μόλις είχε φτάσει, η Gertrud (Traudl) Humps,493 σε ένα μεταπολεμικό χειρόγραφό της. «Ήταν παράξενη η σιωπή που ξαφνικά είχε πέσει σε όλο το συ­ γκρότημα. Ήταν σαν η ανθρώπινη ηλεκτρογεννήτρια που το ζωντάνευε, να είχε σβήσει. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πόσο πολύ η προ­ σωπικότητα του Χίτλερ ενεργοποιούσε όλους αυτούς τους ανθρώπους ο επικεφαλής του κουκλοθέατρου που κρατούσε τις κλωστές για τις μαριονέτες στα χέρια του, τις είχε αφήσει ξαφνικά να πέσουν».494 Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ του Χίτλερ στο Στρατηγείο του Manstein δεν είχε τηρηθεί μυ σ τική . «Υπήρχαν μπλόκα π α ν το ύ », έγρα φ ε ο στρατάρχης von Richthofen στο ημερολόγιό του. «Όποιον ρώτησα στους δρόμους πού βρι­ σκόταν το Στρατηγείο της Ομάδας Στρατιών, χαμογελούσε περιφρονητικά και έλεγε, “ Δεν θα το πλησιάσετε καν, ο Φύρερ είναι εκεί! ” . Βρήκα τον Φύρερ καταμεσής ενός μεγάλου πολεμικού συμβουλίου. Του παρουσιά­

714

DAVID IRVING

στηκα. Πολλές άσκοπες συζητήσεις, καμιά ουσιαστική γνώμη, αμοιβαία ένταση, μια ατμόσφαιρα τόσο βαριά που θα μπορούσες να την κόψεις με το μαχαίρι. Ο Φύρερ αποσύρθηκε μετά στο κατάλυμά του, χωρίς να έχει ληφθεί καμιά απόφαση... Ο Φύρερ ήταν πολύ ευγενικός σε εμένα, ήρεμος, με αποκρυσταλλωμένη σκέψη: το ερώτημα είναι αν έχει τα απαιτούμενα εφόδια και την ικανότητα να μετατρέψει αυτές τις ξεκάθαρες σκέψεις του σε διαταγές». Το άλλο βράδυ, 18 Φεβρουάριου, το γερμανικό ραδιόφωνο εξέπεμπε σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη την προκλητική ομιλία του Γκαί­ μπελς στο Μέγαρο των Σπορ, με την οποία εξαπέλυε μπροστά σε ένα ογκώδες και έξαλλο από ενθουσιασμό ακροατήριο Βερολινέζων τη δια­ κήρυξή του περί Ολοκληρωτικού Πολέμου.* Το άλλο πρωί, ο ίδιος ο Χίτλερ απηύθυνε αυτήν την αποφασιστική διακήρυξη στα στρατεύματά του, την παραμονή της αντεπίθεσής τους στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Δνείπερου και Ντόνετς: Στρατιώτες της Ομάδας Στρατιών του Νότου, αεροπόροι της 4ης Αεροπορι­ κής Δύναμης! Το αποτέλεσμα αυτής της κρίσιμης μάχης εξαρτάται από σας! Χίλια χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα του Ράιχ κρίνεται η μοίρα της σημερινής και της μελλοντικής Γερμανίας... Ολόκληρη η γερμανική πατρίδα είναι επί ποδός. Όλοι, ως τον τελευταίο άνδρα και γυναίκα, έχουν κληθεί για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της μάχης σας. Η νεολαία μας χειρίζεται τα αντιαεροπορικά πυροβόλα γύρω από τις πό­ λεις και τα εργοστάσια της Γερμανίας. Όλο και περισσότερες μεραρχίες φτά­ νουν. Όπλα μοναδικά, και γ ι’ αυτό άγνωστα, έρχονται στο μέτωπό σας... Γ ι’ αυτό ακριβώς ήρθα κι εγώ εδώ, για να εξαντλήσω κάθε μέσο που θα ανα­ κουφίσει τον αμυντικό σας αγώνα και θα τον μετατρέψει σε υπέρτατη νίκη. Αν ο καθένας από σας βοηθήσει, θα πετύχουμε για άλλη μια φορά, με τη βοήθεια του Παντοδύναμου.

Εκείνη την ώρα, τα ρωσικά άρματα μάχης πλησίαζαν - δεν υπήρχε πια τίποτα ανάμεσά τους και στο Τσαπορόζγιε. 0 Χίτλερ θεωρούσε πως η αξία του ίδιου ήταν πολύ μεγάλη για να μείνει εκεί για μεγάλο διάστη­ μα. Ανέφερε ότι είχε διατάξει τον στρατηγό Γκουντέριαν να τον συνα­ ντήσει στην Βίνιτσα - είχε υποκύψει στις πιέσεις του Schmundt κι απο­ φάσισε να διο ρίσ ει τον βίαιο στρατηγό Επιθεω ρητή των Μονάδων Panzer. * Σ.τ.Σ.: Βλ. ανάλυση του ίδιου συγγραφέα σχετικά με τον Ολοκληρωτικό Πόλεμο στο βιβλίο του Γκαίμπελς. Ο Εγκέφαλος του Γ ’ Ράιχ. (London, 1996), σελ. 421-3.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

715

Ο Richthofen του συνέστησε να πάρει αμέσως το αεροπλάνο και να πάει στην Βίνιτσα για μια-δυο ημέρες και να επιστρέφει στο Τσαπορόζγιε αφού θα είχε αποκρουστεί η ρωσική απειλή. Ήταν μια διπλωματική λύση. Ενώ οι κανονιοβολισμοί των ρωσικών αρμάτων μάχης ακούγονταν ήδη από το αεροδρόμιο, ο Χίτλερ έφυγε αμέσως για το Στρατηγείο του στη Βίνιτσα. Κάτω από την ικανή ηγεσία του στρατάρχη Manstein, η 1η και η 4η Στρατιές Panzer χτύπησαν βόρεια, στις 22 Φεβρουάριου. Και πολύ σύ­ ντομα σχημάτισαν ένα προγεφύρωμα στην απέναντι όχθη του Ντόνετς, στην Μπαλάκλεγια. Μια νέα μάχη για το Χάρκοβο ήταν έτοιμη να αρχίσει. Η εμπιστοσύνη του Φύρερ προς τον Manstein αποκαταστάθηκε. Τελικά, το Ανατολικό Μέτωπο σταθεροποιήθηκε. Τώρα ο Χ ίτλερ μπορούσε να στρέψει την προσοχή του σε άλλες κρατικές υποθέσεις. ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ημέρα του Φεβρουάριου 1943, ο στρατηγός Γιόντλ ανήγγειλε κατά το πολεμικό συμβούλιο του Χίτλερ ότι μέσα στη νύχτα μια μικρή ομάδας Βρετανών κομάντο είχε εκτελέσει μια μάλλον περίερ­ γη επιχείρηση κατά του υδροηλεκτρικού σταθμού στο Ρζουκάν της Νορ­ βηγίας. Οι Βρετανοί σαμποτέρ είχαν εμφανιστεί από το πουθενά, ανατίναξαν το εργοστάσιο βαρέος ύδατος από το υπόγειο κι εξαφανίστηκαν κάπου στην γύρω περιοχή. 0 Χίτλερ που αγωνιούσε πάντα πολύ για ό,τι αφο­ ρούσε στην Νορβηγία, θεώρησε την επιχείρηση αυτή κάτι παραπάνω από προσωπική προσβολή.495 Τόσο ο Speer όσο κι οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Κάιζερ-Γουλιέλμος είχαν δηλώσει ότι τα ατομικά εκρηκτικά δεν μπορούσαν να κατα­ σκευαστούν χωρίς βαρύ ύδωρ. 0 Χίτλερ διέταξε να ξανακτιστεί αμέσως το εργοστάσιο. Ωστόσο, λίγες ημέρες αργότερα έμαθε ότι θα χρειάζο­ νταν τουλάχιστον δυο χρόνια για να ξαναρχίσει η παραγωγή βαρέος ύδατος. Αλλά μέχρι τότε, σκεπτόταν μελαγχολικά ο Χίτλερ, ο πόλεμος θα είχε τελειώσει από καιρό.

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑ Φ Ο Υ ΣΙΓΗ στην Βίνιτσα ήταν μια ερημική και μελαγχολική τοπο­ θεσία τον χειμώνα. Αεροπλάνα σημαδεμένα από τις μάχες στέκο­ νταν γύρω από το τοπικό αεροδρόμιο, εξαθλιωμένοι Ουκρανοί χωρικοί, με κοκαλιάρικα από την πείνα άλογα, σέρνονταν στα χωράφια μαζεύο­ ντας ξύλα για να ζεστάνουν τα ερειπωμένα χαμόσπιτά τους. Το χιόνι που έλιωνε, μετέτρεπε χωράφια και δρόμους στους γνωστούς πλέον βάλ­ τους λάσπης. 0 Γκουντέριαν, που είχε να δει τον Χίτλερ από τον Δεκέμβριο του 1941, βρήκε έναν τελείως αλλαγμένο άνθρωπο στην Βίνιτσα όταν έφτασε στις 21 Φεβρουάριου του 1943. «Τ ο αριστερό του χέρι έτρεμε, η ράχη του ήταν σκυφτή, το βλέμμα του καρφωμένο κάπου, τα μάτια του γουρλωμένα αλλά χωρίς την παλιά τους λάμψη, τα μάγουλά του γεμάτα κόκ­ κινες κηλίδες. Έχανε εύκολα την ψυχραιμία του κι ήταν έτοιμος να ξ ε­ σπάσει σε θυμό, παίρνοντας κατά συνέπεια απερίσκεπτες αποφάσεις». Ο Χίτλερ είχε υποστεί μια κρανιακή φλεγμονή και κανονικά, θα του χρειάζονταν οπωσδήποτε αρκετές εβδομάδες ανάπαυσης. Αλλά δεν μπο­ ρούσε να διαθέσει τόσο χρόνο. Σύντομα άρχισαν να τον βασανίζουν φο­ βεροί πόνοι από τη μια πλευρά του κρανίου και το ένα του χέρι παρου­ σίαζε ένα τρέμουλο, το οποίο τράβηξε την προσοχή του Morell. 0 για ­ τρός υποπτευόταν ότι οφειλόταν σε υστερία και πρόσεξε ότι ο Χίτλερ έσερνε και το ένα του πόδι. Περνούσε όλη του την ημέρα σε καταλύμα­ τα με άσχημο εξαερισμό, συλλογισμένος και γεμάτος αγωνία. Το προσω­ πικό του ανησυχούσε για την έλλειψη άσκησης. Ο Χίτλερ περνούσε κρί­ σεις βαριάς κατάθλιψης, τις οποίες ο Morell προσπάθησε να καταπολε­ μήσει με ενέσεις ορμονών Postakrinum (ένα εκχύλισμα από σπερματικά και προστατικά υγρά νεαρών ταύρων). Του έκανε μια τέτοια ένεση κάθε δεύτερη ημέρα. Όπως φανερώνει το βιβλίο των ραντεβού του Χίτλερ, που κρατούσε μια ορντινάντσα του των SS,496 ο Morell ήταν σχεδόν πά­ ντα ο πρώτος επισκέπτης του Χίτλερ, μόλις το ιδιωτικό προσωπικό του τον ξυπνούσε κάθε πρωί.

Τ

Ο σ τ ρ α τ η γ ε ίο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

717

Το Στάλινγκραντ είχε αφήσει βαθιά σημάδια μέσα του. Εξωτερικά, ήταν σκληρός. Διέταξε τη συγκρότηση μιας νέας 6ης Στρατιάς, εξαφανί­ ζοντας κάθε ίχνος της παλαιάς. Ένα πρόβλημα είχε προκόψει από τις επιστολές που έστελναν τώρα οι επιζήσαντες αιχμάλωτοι των Σ ο βιετι­ κών. Ο Χίτλερ διέταξε να τις καταστρέφουν: γιατί να συντηρούν ψ εύτι­ κες ελπίδες στις οικογένειές τους; Ακόμη πιο βαθιά ήταν τα σημάδια που το Στάλιγκραντ είχε αφήσει μέσα στον ίδιο τον Άξονα - φρικτό δείγμα τους ήταν μια χειροβομβίδα, την οποία έριξαν σε έναν Γερμανό στρατηγό των Panzer497 καθώς προ­ σπερνούσε μια ταλαίπωρη φάλαγγα ιταλικών στρατευμάτων που επ έ­ στρεφαν από τον νότιο τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ο Χίτλερ έμαθε να καταπνίγει τον θυμό του απέναντι σε αυτούς τους κυκλοθυμικούς φ ί­ λους. «Δεν θέλω να ξαναδώ ούτε έναν στρατιώτη των συμμάχων μας στο Ανατολικό Μέτωπο», μούγκριζε κατ’ ιδίαν στον Γκαίμπελς. «Μπορούμε να αποτελειώσουμε τους Μπολσεβίκους με τους δικούς μας άνδρες, και ιδιαίτερα με τα SS». Όταν ο Μουσολίνι του πρόσφερε άλλες 700.000 άν­ δρες, ο Χίτλερ περιφρονητικά σχολίαζε στο Επιτελείο του ότι δεν υπήρχε λόγος να τους εξοπλίσουν με τα λιγοστά γερμανικά όπλα, αφού θα τα παρέδιδαν με την πρώτη ευκαιρία στον εχθρό. «Δεν μπορούν να αναλάβουν ούτε καν “ αμυντικά” καθήκοντα». Επίσης, όταν έμαθε τον Φεβρουάριο ότι τα απομεινάρια των ουγγρι­ κών, ρουμανικών και ιταλικών στρατευμάτων εξυβρίζονταν κι ότι ο Ιτα­ λός πρεσβευτής είχε παραπονεθεί ότι οι γερμανικές μονάδες είχαν αρνηθεί κάθε βοήθεια στους άοπλους, απελπισμένους και πεινασμένους Ιτα­ λούς στρατιώτες που υποχωρούσαν, ο Χίτλερ υπενθύμισε με σεμνότητα στους στρατηγούς του την ανάγκη επίδειξης από όλους ευπρεπούς και συναδελφικής συμπεριφοράς. Σε μια σύσκεψη εσωτερικής πολιτικής με τον Κάιτελ και τον επίσημο χρονικογράφο του Scherff στις 31 Μαΐου, διέταξε να μην εκδοθεί κανένα συνολικό ανακοινωθέν για την επιχείρηση Στάλινγκραντ, εξηγώντας ότι η επιχείρηση αυτή δεν θα μπορούσε να π ε­ ριγράφει χωρίς να διατυπωθούν κρίσεις σχετικά με τους Συμμάχους.498 Ο σεβασμός του Χίτλερ απέναντι στα ρουμανικά στρατεύματα ελάχιστα επηρεάστηκε από την ήττα τους. Αλλά στις 22 Ιανουαρίου η Γερμανία κάλεσε τόσο την Ουγγαρία, όσο και την Ιταλία να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από το Ανατολικό Μέτωπο. Η Ουγγαρία είχε υποστεί, όπως ελέχθη από πολλούς, τις βαρύτερες απώλειες γιατί ο στρατός της είχε συγκροτηθεί μέσα σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Από την επίθεση της 12 Ιανουαρίου, 80.000 Ούγγροι στρατιώτες είχαν σκοτωθεί ή αγνοούνταν κι άλλες 63.000 ήταν οι τραυ­ ματίες. Παρ’ όλο που οι στρατηγοί του Horthy παρέμεναν γενικά πιστοί στον Άξονα, οι διπλωμάτες του ήταν πιο πονηροί. Ο διοικητής της 2ης Στρατιάς, στρατηγός von Ja'ny, επιτίμησε τους άνδρες του με ένα π ερί­

718

DAVID IRVING

φημο έγγραφο (του οποίου, αργότερα, οι πράκτορες του Χίμλερ εξα­ σφάλισαν ένα φωτοαντίγραφο) που άρχιζε έτσι: «Η Ουγγρική 2η Στρατιά απώλεσε την τιμή της, αφού μόνον λίγοι από τους άνδρες της έκαναν το καθήκον που αναμενόταν από αυτούς σύμφωνα με τον όρκο που έδω­ σαν». Αλλά αποκρυπτογραφημένα ραδιοσήματα αποδείκνυαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Ούγγρος πρωθυπουργός Miklas von Källay είχε βιαστεί να αποδεχτεί τη νεφελώδη πρόταση του Τσώρτσιλ προς την κυ­ βέρνηση της Τουρκίας για μια νέα Βαλκανική Λίγκα (που θα αποτελούνταν από την Τουρκία, την Ουγγαρία και την Ρουμανία), ευθυγραμμι­ σμένη εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και των Δυνάμεων του Άξονα. Οι πράκτορες του Χίμλερ εξασφάλισαν το κείμενο από την πρόσφατη μυ­ στική ομιλία του Källay προς την επιτροπή εξωτερικής πολιτικής του Κοινοβουλίου του, όπου αποδεικνυόταν ότι ο πρωθυπουργός δεν ήταν άξιος εμπιστοσύνης. Ο Χίτλερ αποφάσισε να ασκήσει πίεση στον Horthy για να ξεφορτωθεί τον Källay. Ήταν τόσο αποτελεσματικό το προπέτασμα καπνού των πλαστών πληροφοριών που αφήνονταν να φτάσουν στην Άμπβερ, ώστε ο Χίτλερ μπορούσε να βασιστεί μόνον στη διαίσθησή του για να μαντέψει σε ποιο σημείο της Μεσογείου θα στρεφόταν τώρα ο πόλεμος. Η Ισπανία και η Πορτογαλία499 έμοιαζαν ιδιαιτέρως ευάλωτοι στόχοι η κατοχή τους θα εμπόδιζε τον Χίτλερ να καταλάβει το Γιβραλτάρ, θα παρεκώλυε τη δράση των υποβρυχίων του στον Ατλαντικό και θα του στερούσε τον σίδηρο, τον λευκοσίδηρο, το λίθιο και τον ψευδάργυρο της Ιβηρικής χερσονήσου. 0 Κανάρης στάλθηκε δυο φορές στη Μαδρίτη, αλ­ λά οι αναφορές του δεν ήταν διόλου ενθαρρυντικές. Η Ισπανία, είπε, δεν μπορούσε, ούτε ήθελε να βγει στον πόλεμο, αν δεν απειλούνταν άμεσα η ουδετερότητά της. Ο Χίτλερ αποφάσισε να προμηθεύσει στον Φράνκο τα όπλα που χρειαζόταν. Γύρω στον Φεβρουάριο έγινε ξεκάθαρο ότι οι Βρετανοί κι οι Α μερι­ κανοί συγκέντρωναν δυνάμεις κοντά στα σύνορα του Ισπανικού Μαρό­ κου, έστω και σε βάρος του μετώπου τους στην Τυνησία. 0 Κανάρης πήγε στο Στρατηγείο του Χίτλερ, στις 9 του μηνός και προσπάθησε να διαψεύσει αυτές τις φήμες, αλλά ο Χίτλερ διέταξε μεραρχίες από την Γαλλία να κινηθούν προς τα βόρεια σύνορα της Ισπανίας. Την άλλη μ έ­ ρα, ένας αξιωματικός του Ναυτικού έγραφε, αφού παραβρέθηκε σε μια σύσκεψη με τον Χίτλερ: «Όσο για τη στάση της Ισπανίας, η σκέψη του Χίτλερ ξαφνικά ηρέμησε. Είχε έγκυρες πληροφορίες, αλλά δεν ξέρω από πού. Όπως και να ’χει το πράγμα, είπε ότι όλα είχαν ξεκαθαρίσει ικανο­ ποιητικά για μας». Μια από τις πιο μυστικές συνθήκες του πολέμου είχε μόλις υπογράφει στην Μαδρίτη: ως αντάλλαγμα του ανεφοδιασμού του με σύγχρονα γερμανικά όπλα, ο Φράνκο τώρα δεσμεύτηκε ότι η χώρα του θα πολεμούσε κατά των Βρετανών και των Αμερικανών από τη στιγ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

μή που θα πατούσαν το πόδι τους στην Ισπανία, στην Πορτογαλία ή σε κάποια από τις ισπανικές κτήσεις στην Μεσόγειο, τον Ατλαντικό ή την Αφρική.500 Ο ΕΧΘΡΟΣ θα μπορούσε επίσης να ελπίζει ότι θα εκμεταλλευόταν το παρτιζανικό χάος στα Βαλκάνια - μια συμμαχική εισβολή εκεί, θα έφερ­ νε τα πετρέλαια της Ρουμανίας μέσα στην ακτίνα δράσης των βομβαρδι­ στικών. Ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον στρατιωτικό διοικητή του στα νοτιο-ανατολικά, πτέραρχο Alexander Löhr, να αποκαταστήσει την ειρήνη εκεί, επιβάλλοντας μια «τάφου σιγή, αν χρειαζόταν». Στην Κροατία, όπως και αλλού, η Ιταλία ευθυνόταν ουσιαστικά για τις στενοχώριες του Χίτλερ. Σε μικρό διάστημα, τα ζωτικά ορυχεία βωξίτη στο Μοστάρ είχαν εγκαταλειφθεί στα χέρια των παρτιζάνων. 0 ηγέτης τους, Γιόζιπ Τίτο, κατάφερνε να ξεφεύγει πάντα, μέχρι που ο Χίτλερ έφτασε στο σημείο να τον θαυμάζει, όπως θαύμαζε κάποτε και τον Στάλιν. Όταν οι παρτιζανικές δυνάμεις του Τίτο έγιναν πολύ ισχυρές, οι Ιτα­ λοί απλά αγνόησαν τις διαμαρτυρίες της Γερμανίας κι εγκατέλειψαν τ ε ­ λείως την περιοχή. Η 2η Ιταλική Στρατιά του στρατηγού Roatta είχε συ­ νεχίσει να εξοπλίζει τους Cetnik ενάντια στους παρτιζάνους. Τον Δεκέμ­ βριο, ο Τσιάνο είχε συμφωνήσει δίχως ενθουσιασμό με το αίτημα του Χίτλερ για αφοπλισμό των Cetnik, αλλά ο στρατός αγνόησε τη σχετική ντιρεκτίβα του Μουσολίνι. Αργά τον Φεβρουάριο, ο Χίτλερ έστειλε τον Ρίμπεντροπ στην Ρώμη με μια αυστηρή επιστολή όπου ζητούσε μια πιο έντονη δράση των Ιταλών κατά των Cetnik. Παρουσίασε στους Ιταλούς δωδεκάδες αποκρυπτογραφημένα ραδιοσήματα που υπέκλεψαν οι υπη­ ρεσίες του, τα οποία αποδείκνυαν ότι οι Cetnik πολεμούσαν υπέρ του Λονδίνου. Ο νέος Ιταλός Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Ambrosio, παρουσίασε διάφορες δικαιολογίες για να μην πά­ ρει μέτρα εναντίον τους. Ο Löhr ήρθε στην Βίνιτσα, και είπε ότι για να επέλθει ειρήνη στην Κροατία, έπρεπε να τοποθετηθεί σε κάθε επίπεδο μια γερμανική πολιτική διοίκηση. Η υπομονή του Χίτλερ απέναντι στους Ιταλούς είχε εξαντληθεί. Διέταξε την ανακατάληψη του Μοστάρ και των ορυχείων βωξίτη και άρχισε να σχεδιάζει έναν άγριο πόλεμο εξόντωσης των Cetnik. «Έχοντας υπόψη του τις στενές σχέσεις μεταξύ των διοικη­ τών των Cetnik και των ιταλικών αρχών», αναφέρουν τα πρακτικά της σχετικής σύσκεψης, «ο Φύρερ δίνει ιδιαίτερη σημασία στην απόκρυψη του αντικειμενικού μας σκοπού και των προετοιμασιών μας». Αυτή η επιχείρηση, με το κωδικό όνομα ΜΑΥΡΗ, θα άρχιζε στα μέσα Μάίου 1943. Αν δεν σκεπτόταν τις πολιτικές επιπτώσεις στην Ιταλία, ο Χίτλερ θα είχε από καιρό αποσύρει τις μεραρχίες του από την Τυνησία. Το δικό του συμφέρον σε αυτό το απομακρυσμένο θέατρο πολέμου, ήταν αμελη­ τέο. Ο Χίτλερ αργότερα αναλογιζόταν: «Χωρίς αισιοδοξίες, η στρατιωτι­

720

DAVID IRVING

κή κατοχή εκεί είναι κάτι το αδύνατο. Θεωρώ τον Ρόμελ -αν και έχει τα ελαττώματά του - έναν εξαιρετικά τολμηρό κι έξυπνο διοικητή, αλλά του λείπει η δύναμη να κρατηθεί στις θέσεις του, πράγμα που το ξέρουν όλοι». Ο Warlimont επέστρεψε από την Τύνιδα501 στα μέσα Φεβρουάριου και μετέφερε τον χαρακτηρισμό του ίδιου του Ρόμελ για το προγεφύρωμα: δεν ήταν παρά ένας «χάρτινος πύργος» που θα γκρεμιζόταν από την πρώτη στιγμή της επίθεσης του Μοντγκόμερυ, πιθανόν μετά από ένα μή­ να, με την πανσέληνο. Το πιο δυσοίωνο ήταν ότι οι Σύμμαχοι διέθεταν οβίδες των 57mm, που φαίνεται ότι ήταν ικανές να διατρήσουν τα άρμα­ τα μάχης Tiger, για τα οποία ήταν τόσο περήφανος ο Χίτλερ. Ο στρατη­ γός von Arnim της 5ης Στρατιάς Panzer, ωστόσο, διέγνωσε ένα αδύναμο σημείο απέναντι τους, το 2ο Σώμα Στρατού των Η.Π.Α. Στις 14 Φεβρουά­ ριου, ο στρατηγός Ziegler χτύπησε αυτούς τους άπειρους στρατιώτες και δημιούργησε ένα μεγάλο προγεφύρωμα προς τη ζωτική διάβαση Κασσερίν, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες Αμερικανούς αιχμαλώτους. Από έλλει­ ψη καυσίμων όμως, ακόμη κι αυτή η γερμανική επίθεση απέτυχε. Ο Κανάρης, που επισκέφθηκε το προγεφύρωμα, ανέφερε ότι ο Arnim του είπε: «Μ ε την κατάσταση των καυσίμων έτσι ως έχ ει» - 25.000 τόνοι, αντί για τους 80.000 που χρειάζονταν, είχαν φτάσει τον Φεβρουάριο - «μπορείς να υπολογίσεις με μολύβι και χαρτί πότε θα έρθει το τέλος». Χαρακτηριστικά, ο Ρόμελ έπεσε άρρωστος. Ένας ειδικός γιατρός διαβεβαίωσε τον Χίτλερ ότι θα έπρεπε να φύγει με άδεια ως τις 20 Φ ε­ βρουάριου το αργότερο. Κατά μυστηριώδη τρόπο, μόλις του ανατέθηκε η διοίκηση της Ομάδας Στρατιών, με μια γερμανική και μια ιταλική για την άμυνα της Τυνησίας, η αρρώστια του εξαφανίστηκε. Ο Ρόμελ έχασε και πάλι το θάρρος του, όταν είδε τις προετοιμασίες του Μοντγκόμερυ για την επίθεσή του στη γραμμή Μαρέθ, στα νότια. Στις 4 Μαρτίου ο Χίτλερ έλαβε μια αποθαρρυντική αναφορά του Ρόμελ: το τωρινό πεδίο μάχης στην Τυνησία είχε μήκος 400 μιλίων, ο εχθρός διέθετε 1.600 άρμα­ τα μάχης, 1.100 αντιαρματικά πυροβόλα και περίπου 210.000 μάχιμα στρατεύματα. Αν ο Χίτλερ δεν εξουσιοδοτούσε τον Ρόμελ να συμπτυχθεί σε ένα πολύ πιο μικρό μέτωπο, οι δυο στρατιές θα συνετρίβοντο. Όχι αδικαιολόγητα, ο Χίτλερ σημείωνε: «Όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντί­ θεση με την προηγούμενη άποψή του» - συγκεκριμένα, ότι μια υποχώ­ ρηση προς την Τυνησία θα έλυνε τα στρατηγικά μειονεκτήματά τους. Ο Γιόντλ τόνισε ότι το σχέδιο του Ρόμελ θα αποτελούσε ένα δώρο των ζωτικών αεροδρομίων στον εχθρό και θα επέτρεπε στους Βρετανούς στρατηγούς Μοντγκόμερυ και Alexander να ενώσουν τις δυνάμεις τους ενάντια στο προγεφύρωμα. Ο Χίτλερ αρνήθηκε να επιτρέψει τη σύμπτυ­ ξη. Παρ’ όλα αυτά πρόβλεψε: «Αυτό είναι το τέλος. Θα μπορούσαν και να γυρίσουν πίσω». «Κατόπιν ανωτέρας διαταγής», έγραφε γκρινιάζο-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

721

ντας ο Ρόμελ, εξαπέλυσε την τελευταία του επίθεση κατά του Μοντγκόμερυ στις 6 Μαρτίου. Αλλά την ίδια ημέρα οπισθοχώρησε στη Γραμμή Μαρέθ. Όπως είχε προβλέψει ο Χίτλερ, αυτό ήταν το τέλος. Από όλες τις ενδείξεις -όπως άφησαν να εννοηθεί οι βρετανικές μυστικές υπηρε­ σίες- αιχμαλωτισμένοι Ιταλοί αξιωματικοί είχαν προδώσει τα σχέδια του Ρόμελ, οπότε ο Χίτλερ δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει. (Στην πραγ­ ματικότητα, οι Βρετανοί είχαν αποκρυπτογραφήσει όλα τα ραδιοσήματα του Ρόμελ.) Ο Χίτλερ αποφάσισε στις 8 του μηνός να φέρει πίσω τον Ρό­ μελ, πριν τον αμαυρώσει η αναπόφευκτη ήττα στην Τυνησία. Η ανάκλη­ ση παρέμεινε εφτασφράγιστο μυστικό, η φήμη του Ρόμελ θα διασωζόταν διά της απουσίας του. Στις 9 Μαρτίου έφτασε μια επιστολή του Μουσολίνι, που επιβεβαίωνε την άποψη ότι ο Άξονας έπρεπε να διευρύνει το προγεφύρωμά του στην Τυνησία, κι όχι να το περιορίσει όπως επιθυμούσε ο Ρόμελ. «Διαφορετι­ κά, αυτό θα είναι το τέλος, όταν μας χτυπήσουν με τα νώτα μας στη θά­ λασσα». Ο Χίτλερ συμφώνησε κι έστειλε σήμα στον Ρόμελ: «Η σύμπτυξη και των δύο Στρατιών σας σε ένα στενό προγεφύρωμα γύρω από την Τύνιδα και την Μπιζέρτα θα είναι η αρχή του τέλους». Έπρεπε να διπλασιάσουν, ή ακόμη και να τριπλασιάσουν τις μεταφορές με πλοία στο προγεφύρω­ μα. Ελπίζοντας να τον πείσει εναντίον αυτής της άποψης, ο Ρόμελ έφτα­ σε αεροπορικώς στη Βίνιτσα αργά εκείνη την ημέρα, στις 9 Μαρτίου, και πέρασε το βράδυ μόνος με τον Χίτλερ. Ο Φύρερ δεν ήθελε καν να ακούσει το αίτημά του για σμίκρυνση της γραμμής του μετώπου. Άφησε να φανεί ξεκάθαρα η πεποίθησή του ότι ο στρατάρχης είχε γίνει ηττοπαθής. Σκόπευε, είπε, να αυξήσει τον ρυθμό ανεφοδιασμού σε 150.000 τόνους το μήνα. Όταν η υγεία του Ρόμελ θα βελτιωνόταν, θα μπορούσε να επιστρέψει στην Αφρική και να ηγηθεί μιας νέας επίθεσης δυτικά, προς την Καζαμπλάνκα. Ύστερα υπαγόρευσε τα ακόλουθα προς τον Μουσολίνι: «Γ ια την ώρα, έδωσα στον στρατάρχη άδεια απουσίας για την αποκατάσταση της υγείας του. Αυτό κρίθηκε απολύτως αναγκαίο τόσο από τους γιατρούς, όσο κι από αυτά που είδα με τα ίδια μου τα μάτια... Πρέπει να σας ζητήσω να κρατήσετε απολύ­ τως μυστική την απουσία του Ρόμελ, με κάθε θυσία. Όπως και αν οι μελλούμενες γενεές κρίνουν τον στρατάρχη Ρόμελ, για τους'άνδρες του και ιδιαίτερα για τους Γερμανούς στρατιώτες ήταν πολύ αγαπητός, όποια διοίκηση και αν ανέλαβε. Και οι εχθροί του τον φοβούνταν πάντα ως αντίπαλο...» Όλα έδειχναν ότι ο στρατάρχης Ρόμελ ήταν ήδη μια φιγούρα που ανή­ κε στο παρελθόν. ΤΗΝ 1η ΜΑΡΤΙΟΥ 1943, εκ α το ντά δες βρ ετα νικά β ο μ β α ρ δ ισ τικ ά έριξα ν μ έ ­

46

722

DAVID IRVING

σα στη νύχτα μια βροχή εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών στο Βερο­ λίνο, αφήνοντας πίσω τους άστεγους 35.000 ανθρώπους και πάνω από 700 νεκρούς. Μιας μικρής κλίμακας επιδρομή μαχητικών-βομβαρδιστικών της Αουφτβάφε, που διατάχθηκε ως αντίποινα κατά του Λονδίνου στις 5 Μαρτίου, χρειάστηκε να ακυρωθεί, όπως απολογητικά είπε ο Χ ίτ­ λερ, εξαιτίας της ομίχλης και της «απόλυτα ήρεμης θάλασσας» - πράγ­ μα που προκάλεσε στον κατάπληκτο Χίτλερ το ερώτημα: «Δηλαδή, τα αεροπλάνα μας έπρεπε να ξέρουν κολύμπι·,» Ο Χίτλερ έριξε το σφάλμα στον νωθρό στρατάρχη Sperrle, διοικητή της 3ης Αεροπορικής Δύναμης, και κάλεσε έναν νεαρότερο αξιωματικό να κατευθύνει την επίθεση. Ο Γκαίρινγκ βρισκόταν στην Ιταλία για μια «εκστρατεία αγοράς» έρ­ γων Τέχνης. «Πότε θα επιστρέφει ο Στρατάρχης του Ράιχ;» ρώτησε ο Χίτλερ. «Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Δεν θα νικήσουμε τους Βρετανούς κατ’ αυτόν τον τρόπο». Όταν ο Γκαίμπελς έφτασε, μαζί με τον Speer, στις 8 Μαρτίου, ο Χίτλερ εξακολουθούσε να είναι έξαλλος με αυτήν την πλήρη αποτυχία της Αουφτβάφε. Γύρω στα μεσάνυχτα, ενώ καθόταν με τους δύο επισκέπτες στο κατάλυμά του, ο Χίτλερ παρα­ τηρούσε σαρκαστικά ότι το μόνο που του έμενε να κάνει, ήταν να φορέ­ σει πολιτικά στους στρατηγούς του, αφού είχε χάσει κάθε ίχνος σεβα­ σμού γι’ αυτούς. Τότε, ήρθε η είδηση ότι οι Βρετανοί είχαν εξαπολύσει μια κολοσσιαία αεροπορική επιδρομή κατά της Νυρεμβέργης, αυτού του πολύτιμου κοσμήματος μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής κι έδρας του Κόμμα­ τος. Ο Χίτλερ ξύπνησε τον Bodenschatz, τον αξιωματικό σύνδεσμό του με τον Γκαίρινγκ, κι άρχισε να κραυγάζει ότι ο Στρατάρχης του Ράιχ έπρεπε να επιστρέφει αμέσως από την Ρώμη. «Ο ι στρατηγοί πάντα ήξεραν π ε­ ρισσότερα από μένα», είπε στον Γκαίμπελς. «Τώρα, ο γερμανικός λαός πληρώνει το τίμημα». Ο Γκαίρινγκ έφτασε στις 11 του μηνός. «Ε ίπ α στον Φύρερ ότι δεν είμαι σχεδιαστής αεροπλάνων, ούτε τεχνικός», έλεγε μια εβδομάδα αργότερα. «Έτσι, δεν μπορώ να κατασκευάσω αεροπλάνα από μόνος μου, ούτε να επινοήσω νέες μηχανές κι εξοπλισμό». Οι στρα­ τηγοί και οι ειδικοί του τον εξαπατούσαν πάντα, οι ειδικοί του στα ρα­ ντάρ δικαιολογούσαν μάλιστα την ανικανότητά τους να πειραματιστούν με νέες συσκευές τυφλών βομβαρδισμών, επικαλούμενοι τις καιρικές συνθήκες. Τις νύχτες που ακολούθησαν, το Μόναχο και η Στουτγάρδη έγιναν στό­ χοι βομβαρδισμών. Παρακάμπτοντας τον Γκαίρινγκ, ο Χίτλερ διέταξε την επίσπευση του αεροπορικού πολέμου κατά της Βρετανίας και διόρισε τον νεαρό σμήναρχο Dietrich Peltz «Διοικητή Επίθεσης κατά της Αγγλίας»: θα έδινε αναφορά όχι στον νωθρό Sperrle, αλλά μόνο κατευθείαν στον Αρχηγό του Επιτελείου της Αεροπορίας Jeschonnek (και κατά συνέπεια, στον Χ ίτ­ λερ).

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

723

Αφήνοντας αυτές τις σοβαρές καταστάσεις κατά μέρος για λίγο, ο Χίτλερ πέταξε πάλι το πρωί της 10 Μαρτίου για το Στρατηγείο του Manstein στο Τσαπορόζγιε της Ρωσίας. Ήταν πολύ ικανοποιημένος με τα γεγονότα στο Νότιο Μέτωπο. Οι δυο στρατιές Panzer του Manstein είχαν αφήσει 23.000 Ρώσους νεκρούς στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στους πο­ ταμούς Ντόνετς και Δνείπερο, ενώ 615 άρματα μάχης και 354 πυροβόλα είχαν πέσει στα χέρια τους. Στη συνέχεια, μια επίθεση κατά της Ομάδας Στρατιών του Στάλιν, στο Βορονέζ, κατέληξε στην καταστροφή της 3ης Στρατιάς αρμάτων μάχης του εχθρού, νοτιοδυτικά του Χάρκοβο, αφήνο­ ντας 12.000 Σοβιετικούς νεκρούς. Τώρα, η 4η Στρατιά Panzer, με το ισχυρό αντίστοιχο Σώμα των SS άρχιζε την πέμπτη της επιχείρηση ενά­ ντια στο Χάρκοβο. Ο Φύρερ προσγειώθηκε στις 10.40' π.μ. [σημείωνε ο στρατάρχης της Αουφτβάφε von Richthofen], Ο Manstein κι εγώ πήγαμε με το αυτοκίνητο του Φύ­ ρερ στο Στρατηγείο της Ομάδας Στρατιών... Ο Φύρερ συζητά τις επικείμενες επιχειρήσεις... Ο Manstein αφήνει να φανεί ανά πάσα στιγμή το έντονο μίσος του για τον Kleist [διοικητή της Α' Ομάδας Στρατιών] και ο Φύρερ τον παρα­ κινεί να κάνει εχθρικά σχόλια για τον Kleist και τον Kluge, τους δυο γείτονες του. Ο Φύρερ, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή, με σκουντάει ανελέητα αλλά ευγενικά. Για κάποιο λόγο, απευθύνεται αστείζόμενος στους πάντες προσφω­ νώντας τους «Herr Feldm arschall». Λ έει ότι δεν θέλει να ξανακούσει για τους Ρουμάνους, ούτε για τους άλλους γενναίους συμμάχους μας.

Τα χιόνια έλιωναν, μετατρέποντας το Ανατολικό Μέτωπο σε έναν επο­ χιακό βάλτο. Το εφιαλτικό ρήγμα των 300 μιλίων είχε σχεδόν αποκατασταθεί, απόδειξη στα μάτια του Χίτλερ, ότι ο Κόκκινος Στρατός δεν δ ιέ­ θετε πια εφεδρείες κρυμμένες στο μανίκι. Ήδη οι Ρώσοι επιστράτευαν δεκαεπτάχρονους. Ίσως η μεγάλη συντριβή να ήταν ενόψει, τελικά. Στα νότια, η ανακατάληψη του Χάρκοβο ήταν τώρα σίγουρη. Στα δυτικά της Μόσχας, η Επιχείρηση ΜΠΑΦΑΛΟ οδηγείτο στην αίσιά της κατάληξη. Ο Κόκκινος Στρατός, μπερδεμένος με αυτήν την απρόσμενη υποχώρηση, ε ί­ χε ακολουθήσει μόνο διατακτικά, σκοντάφτοντας πάνω σε καλοστημένα ναρκοπέδια και πολεμικές παγίδες, υφιστάμενος βαριές απώλειες χωρίς κανένα κόστος για τους Γερμανούς. Οι συμπτυσσόμενοι Γερμανοί είχαν καταστρέψει ή διαλύσει καθετί που είχε αξία για τον εχθρό. «Μ ια μάχη κερδήθηκε», συμπέραινε η Ομάδα Στρατιών του Kluge. Στις 13 Μαρτίου, ο Χίτλερ γύρισε αεροπορικώς στη Φωλιά του Λύκου, στο Ράστενμπουργκ της Ανατολικής Πρωσίας, περνώντας πρώτα από όλα εκείνο το απόγευμα από το Στρατηγείο της Ομάδας Στρατιών του Κ έ­ ντρου του Kluge στο Σμολένσκ. Τρεις ημέρες πριν, στις 10 Μαρτίου, ο

724

DAVID IRVING

Χίμλερ είχε τηλεφωνήσει στην αστυνομία σωματοφυλακής του Χίτλερ με μια προειδοποίηση να προσέχουν για δέματα με βόμβες.502 Ο Χίτλερ δεν έδειξε καμιά αγωνία. Ήταν ενθουσιασμένος με την ευχάριστη διάθεση των αξιωματικών του Kluge στο Σμολένσκ.503 Ήταν γοητευμένοι με τη νί­ κη τακτικής της 4ης και 9ης Στρατιάς κατά την Επιχείρηση μ π α φ α λ ο . Η νέα γραμμή της μ π α φ α λ ο είχε ήδη οργανωθεί - μια εκπληκτική γραμμή από πυκνά συρματοπλέγματα, πολυβολεία, και αντιαρματικές τάφρους. Όταν ο Kluge τον ρώτησε αν ο αντικειμενικός σκοπός για την επικείμενη θερινή εκστρατεία μπορούσε να τους γίνει γνωστός, ο Χίτλερ κατέπληξε τόσο τον Kluge, όσο και το Επιτελείο του με τη μετριοπάθεια του: «Να κρατήσουμε το Ανατολικό Μέτωπο, αυτό και μόνο». Εκείνο το ίδιο βρά­ δυ γύρισε πίσω στην Ανατολική Πρωσία και στη Φωλιά του Λ ύκου* Η προοπτική ενός χρόνου σε αμυντική στάση τον εκνεύριζε. «Δ εν μπορώ έτσι απλά να αφήσω να χαθεί μια ολόκληρη χρονιά», είπε κι ο Zeitzier συμφώνησε. Το νέο Ανατολικό Τείχος πήγαινε πάρα πολύ καλά, είπε ο στρατηγός, «αλλά θα μας ισοπεδώσουν πριν το τελειώσουμε». Ο Χ ίτλερ απάντησε: «Βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση τώρα, ώστε θα ήμασταν τρελοί αν δεν την εκμεταλλευτούμε». Τα αποσπασματικά πρα­ κτικά από αυτές τις πολεμικές συσκέψεις αποκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ ήδη σχεδίαζε με τον Zeitzier μια επιμέρους επανάληψη της επίθεσης, με σκοπό να ξαναπάρουν στα χέρια τους την πρωτοβουλία στο κεντρικό μ έ­ τωπο. 0 Zeitzier άφησε να υπονοηθεί ότι η 15η Απριλίου ήταν η πιο κα­ τάλληλη ημερομηνία. «Ένα πράγμα που δεν πρέπει να πούμε», επέμεινε ο Χίτλερ, «είνα ι ότι “ αυτή τη χρονιά, ας δώσουμε μόνο μερικές μικρές ωθήσεις στον εχθρό και την επόμενη, τη Μεγάλη Ώθηση” . Ίσως, αυτήν τη χρονιά να μπορέσουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο!» Πριν περάσει η η μέ­ ρα της 13 Μαρτίου, ο Χίτλερ είχε υπογράψει τη διαταγή του Zeitzier για να τεθούν τα θεμέλια της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ρ ι ο , μιας συνδυασμένης επ ίθε­ σης των Ομάδων Στρατιών του Kluge και του Manstein σε ένα δελεαστι­ κό προγεφύρωμα του εχθρού στο Κουρσκ.

* Σ.τ.Σ.: 0 αξιωματικός σύνδεσμος τοο Kluge της Άμπβερ, συνταγματάρχης Rudolf von Gersdorf, και άλλοι ισχυρίστηκαν μετά τον πόλεμο ότι είχαν τοποθετήσει ένα δέμα-βόμβα στο αεροπλάνο του Χίτλερ πριν απογειωθεί από το Σμολένσκ, στις 13 Μαρτίου 1943. Ο ναύαρχος Κανάρης, ένας από τους συνωμότες, έγραφε στις δικές του σημειώσεις σχετικά με την πτήση που πραγματοποίησε στο Σμολένσκ, στις 8 Μαρτίου: «Μετέφερα χρονόμετρα και εκρηκτικά στο αεροπλάνο μου, για τη μονά­ δα σαμποτάζ της Ομάδας Στρατιών της Αμπβερ II». Καθώς ο Κανάρης δείπνησε επί δυο ώρες με τον Χίμλερ στις 10 Μαρτίου, μπαίνουμε στον πειρασμό να υποθέ­ σουμε ότι ο ναύαρχος του έκανε μια απρόσεχτη παρατήρηση σχετικά με τη βομβι­ στική συνωμοσία. Αλλά οι φάκελοι του Χίμλερ αποδεικνύουν ότι από τις 3 Μαρτίου, τέτοιες βόμβες που τοποθετούνταν από τους Πολωνούς αντιστασιακούς, προκαλούσαν κάποια ανησυχία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

725

Την άλλη ημέρα τα στρατεύματα των SS του Sepp Dietrich ανακατέλαβαν το Χάρκοβο. Ο Χίτλερ τηλεφώνησε ενθουσιασμένος στον Γκαίμπελς, αλλά ο πονηρός Υπουργός Προπαγάνδας ήταν αντίθετος σε οποιαδήποτε ειδική ραδιοφωνική φανφάρα· κάτι τέτοιο θα υπονόμευε το ίδιο το «πνεύμα της Δουνκέρκης» που τόσο είχε κοπιάσει να εμφυτεύσει τεχνηέ­ ντως στην Γερμανία. Εκείνο το βράδυ, ο Γκαίμπελς τηλεφώνησε ζητώντας να του επιτραπεί να αναβιώσει το μοτίβο της αντιεβραϊκής προπαγάνδας και πίεσε τον Χίτλερ να ολοκληρώσει την αποπομπή των Εβραίων από το Ράιχ το συ­ ντομότερο δυνατό. 0 Χίτλερ του έκανε το χατίρι και συμφώνησε, αλλά όταν ο ίδιος ο Χίμλερ έφτασε στη Φωλιά του Λύκου, στις 17 του μηνός, ο Φύρερ φαίνεται ότι ένιωσε την ανάγκη να πει δυο λόγια για αυτοσυ­ γκράτηση, επειδή την άλλη ημέρα ο Χίμλερ τηλεφώνησε στον Αρχηγό της Γκεστάπο Heinrich Müller στο Βερολίνο, λέγοντας να μη γίνει καμιά εκτόπιση επιφανών Εβραίων από την Γαλλία. Η ΧΡΟΝΙΑ πάθηση του Χίτλερ, οι σπασμοί στο στομάχι του, είχε αρχίσει να επανεμφανίζεται. Ο καθηγητής Morell τον συμβούλευσε να αποσυρθεί για μια-δυο εβδομάδες στο Ομπερσάλτσμπεργκ. Το Ανατολικύ Μέτωπο είχε τώρα παραλύσει από το λιώσιμο των χιονιών, ο Χίτλερ δέχτηκε τη συμβουλή. Εξάλλου, στο Μπέργκοφ θα ήταν πιο κοντά στο πολεμικό θέα­ τρο της Μεσογείου. 0 ναύαρχος Κανάρης τον είχε προειδοποιήσει δυο φο­ ρές ότι ο εχθρός θα κατελάμβανε την Σικελία, την Σαρδηνία και την Κορ­ σική. Είχε έρθει πια ο καιρός να συναντήσει ο Χίτλερ τον Ντούτσε. Έτσι, έφυγε από τη Φωλιά του Λύκου. Η απουσία του θα διαρκούσε πολύ π ε­ ρισσότερες εβδομάδες από όσες αρχικά σχεδίαζε. Περιβαλλόμενος από το Επιτελείο του, δείπνησε στο βαγόνι-εστιατόριο του τρένου, όπου οι καρέκλες ήταν ντυμένες με κόκκινο δέρμα. Οι τρεις γραμματείς του - η Johanna Wolf, η Christa Schroeder και η νεοφερμένη Traudl Humps - δείπνησαν μαζί τους. 0 Schaub, ο Hewel, ο Μπόρμαν κι ο Morell ήταν επίσης εκεί και μάλιστα, ο παχύσαρκος για ­ τρός έπεσε με τα μούτρα στο φαγητό, με μια όρεξη που ήταν τόσο ορα­ τή, όσο και θορυβώδης. Ο Χίτλερ περιορίστηκε σε ένα πιάτο πουρέ πα­ τάτας, ένα αυγό κι ένα ξερό μπισκότο. Η Traudl Humps έγραφε αργότε­ ρα: «Έμεινα κατάπληκτη με τον ανεπίσημο τόνο των συζητήσεων. Ο Μπόρμαν κυρίως ήταν ευγενικός και φιλικός... Ο Φύρερ μιλούσε απαλά, πολύ συγκρατημένος». Μετά το φαγητό ζήτησε να σβήσουν τα φώτα της οροφής. Προτιμούσε το χαμηλό φωτισμό επειδή τα μάτια του ήταν μάλ­ λον ευαίσθητα». Σερβιρίσθηκαν φλιτζάνια τσάι με γεύση κύμινο. «Υ π έ­ ροχο», αναφώνησε ο Χίτλερ, αλλά κανένας άλλος δεν δέχτηκε να τον συ­ νοδεύσει. Κατά διαστήματα, το τρένο σταματούσε για να πάρουν τηλε­ φωνικά μηνύματα. Ο Χ ίτλερ κάλεσε έναν υπηρέτη: «Β γά λ ε έξω την

726

DAVID IRVING

Blondi για έναν περίπατο». Ύστερα, το τρένο κινήθηκε πάλι, το βαγόνιεστιατόριο λικνιζόταν, ο Morell ροχάλιζε ελαφρά και η μικρή επιτραπέζια λάμπα έχυνε ένα θαμπό φως. Στο Ρόγκενβαλντε της Πομερανίας, το άλλο πρωί, ο Χίτλερ κατέβηκε από το τρένο για μερικές ώρες προκειμένου να επιθεωρήσει το νέο γιγάντιο κανόνι Krupp, του έδωσαν την επωνυμία Μακρύς Γουσταύος, και τους διάφορους νέους τύπους αρμάτων μάχης που δοκιμάζονταν στα π ε­ δία δοκιμών. Εδώ τελικά ήταν και το νέο άρμα Ferdinand, ένα τέρας 70 τόνων, με δυο ηλεκτροντίζελ μηχανές, κυριολεκτικά ακαταμάχητο, με τη θωράκισή του των οκτώ ιντσών και το εκπληκτικό πυροβόλο του των 88mm. Αυτά τα άρματα μάχης και τα Tiger σίγουρα θα κατέπλησσαν τους Ρώσους, όταν θα άρχιζε η Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο . Ο Χίτλερ δεν συμμεριζόταν καθόλου τον φόβο που επικρατούσε για τις ρωσικές «στρατιές», που στην πραγματικότητα δεν ήταν πια παρά μια σκιά του ονόματος τους. «Ε ίμ α ι πεπεισμένος ότι αυτοί οι κατεργά­ ρηδες είναι τόσο αδύναμοι...», τον άκουσαν να λέει οι στενογράφοι του και, «Τ ο μόνο που έχουν ενάντιά μας, είναι “ σχηματισμοί” , α λλά ...» (Υπάρχουν μόνον αποσπάσματα από τα λόγια του, αλλά μοιάζουν αρκε­ τά ξεκάθαρα.) Κάλεσε για δείπνο στην Καγκελαρία του Βερολίνου τον Speer και τον Γκαίμπελς και τους μίλησε για τις μεγάλες ελπίδες του σχετικά με τον πόλεμο των υποβρυχίων. Ο Γκαίμπελς συνιστούσε να βομβαρδίσει η Αουφτβάφε τις συνοικίες των «πλουτοκρατών» του Λονδίνου μάλλον, παρά τα φτωχόσπιτα της εργατικής τάξης. Όταν έφερε τεχνηέντως τη συζήτηση στο θέμα των Εβραίων, ο Χίτλερ τον συγχάρηκε που είχε κλοτσήσει τους περισσότε­ ρους από αυτούς από το Βερολίνο. «Ο πόλεμος μάς δίνει τη δυνατότητα να λύσουμε μια ολόκληρη σειρά προβλημάτων, με τα οποία δεν θα μπο­ ρούσαμε να ασχοληθούμε ποτέ σε περιόδους ομαλότητας», αναφέρει ο Γκαίμπελς ότι του είπε ο Χίτλερ. Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 22ας Μαρτίου, το τρένο του έφευ­ γε από το Βερολίνο τραβώντας νότια. Στο Μόναχο, τον συνάντησε η Εύα Μπράουν για ένα σύντομο ταξίδι στο Μπέρχτεσγκαντεν. Η υγεία του Χίτλερ εξακολουθούσε να μην είναι απόλυτα καλή, αλλά είχε αρχίσει να παίρνει με τις χούφτες τα χάπια Antigas του dr. Koestner, ένα φάρμακο που επτά χρόνια νωρίτερα του είχε φέρει ανακούφιση. Δυο ημέρες μετά τον Χίτλερ έφτασε στο Ομπερσάλτσμπεργκ κι ο κα­ θηγητής Morell: «Φυσούσε ζεστός βουνίσιος αέρας», σημείωνε, «κα ι ήρ­ θε ένα ξαφνικό κύμα ζέστης». Ο Χίτλερ έστειλε να τον καλέσουν στις 9.30' μ.μ., μετά την πολεμική σύσκεψη. «Παραπονιόταν για δυνατούς πονοκεφάλους και βούισμα στο κεφάλι του. Οι αρτηρίες των κροτάφων του είχαν διογκωθεί άσχημα. Έδειχνε γενικά κουρασμένος και κομμέ­ νος». Του βρήκε υψηλή πίεση και του έκανε μια ένεση ιωδίου. Προβλη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

727

ματιζόταν επειδή ο ασθενής του είχε παρουσιάσει χαμηλή πίεση από τα μέσα Νοεμβρίου. «Κ α ι τώρα, ξαφνικά, αυτό άλλαξε. Επιπλέον, εδώ και μια εβδομάδα με δέκα ημέρες, βρισκόταν σε αγωνία μονίμως για τη σταθεροποίηση του Ανατολικού Μετώπου. Στη διάρκεια αυτής της θερα­ πείας με τις ενέσεις», κατέγραφε ο Morell, «το κεφάλι του άρχισε να καθαρίζει και λίγο αργότερα, σταμάτησε και το βουητό. Καθισμένοι πλάι στο τζάκι (αλλά χωρίς φωτιά!) συζητούσαμε ζωηρά μέχρι τις 2.30' π.μ. και τον βεβαίωσα ότι ο καθαρός αέρας θα του κάνει καλό». ΕΛΑΧΙΣΤΑ πρακτικά υπάρχουν από τις πολεμικές συσκέψεις του Χίτλερ, τις εβδομάδες που ακολούθησαν. Εκτός από την Επιχείρηση ΦΡΟΥΡΙΟ, ξ έ­ ρουμε ότι ο Χίτλερ απέβλεπε επίσης και σε μια επίθεση κατά του Λένιν­ γκραντ μέσα στο καλοκαίρι. Επιπλέον, αναζητούσε κι έναν τρόπο να ανακτήσει την πρωτοβουλία στα δυτικά: η Επιχείρηση ΓΚ ΙΖ ΕΛ Α , για τη ναζιστική κατοχή της Βόρειας Ισπανίας, ήταν ίσως μια καλή ιδέα. Αλλά είχε αρχίσει να εξετάζει και μια κεραυνοβόλο εισβολή στην Ισλανδία, με την Επιχείρηση ί κ α ρ ο ς , για την οποία ο Ραίντερ του είχε μιλήσει κάπως αόριστα το 1940. Ο Μουσολίνι δεν αναμενόταν να φτάσει μέχρι τις 7 Απριλίου. Πριν από αυτό, ο Χίτλερ είχε μια ελάχιστα δημοσιοποιημένη συνάντηση με το βασιλιά Βόρις, έναν από τους πιο αξιόπιστους συμμά­ χους του. Η συνάντηση αυτή ήταν τόσο ανεπίσημη, ώστε κάποια στιγμή μια από τις γραμματείς του Χίτλερ εμφανίστηκε μασουλώντας ένα μήλο και κρατώντας δυο ρακέτες τένις. «Μη στενοχωριέσαι», την παρηγόρησε μετά ο Χίτλερ, «ακόμη κι οι βασιλιάδες είναι άνθρωποι». Στη διάρκεια αυτών των δύο εβδομάδων στο Μπέργκοφ φαίνεται ότι ενημερώθηκε για κάποια προβλήματα του Γ' Ράιχ που εδώ και καιρό ε ί­ χε αγνοήσει. Άλλα, τα απέφυγε. Έτσι, όταν ο Reichsführer Χίμλερ ήρθε στις 30 Μαΐου, η συζήτηση επικεντρώθηκε μόνο στις στρατιωτικές υπο­ θέσεις των SS, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Χίμλερ. Ο Χίμλερ δεν ανέφερε τίποτα στον Χίτλερ σχετικά με την πρόοδο του Εβραϊκού Προβλήματος, κατά τη διάρκεια του δίωρου περιπάτου τους στο βουνό. Νωρίτερα, το 1943, του είχε υποβάλει μια στατιστική έκθεση πάνω σε ένα παρόμοιο θέμα τη μεταφορά πληθυσμών που είχε επιβλέψ ει προσωπικά από τον Οκτώβριο του 1939: μέσα σε αυτά τα τρία χρό­ νια, ο Χίμλερ είχε μετεγκαταστήσει 629.000 Γερμανούς υπηκόους που ζούσαν έξω από το Ράιχ, ενώ 400.000 ακόμη αναμένονταν. Στην ίδια π ε­ ρίοδο, 365.000 Πολωνοί μεταφέρθηκαν βίαια στην επικράτεια της Περι­ φερειακής Διοίκησης της Πολωνίας, και 295.000 Γάλλοι πολίτες εκδιώχθηκαν από την Αλσατία, την Λωρραίνη και το Αουξεμβούργο.504 Άραγε, είδε ποτέ ο Χίτλερ την άλλη στατιστική έκθεση που ο Χίμλερ είχε π α ρα γγείλει την ίδια εποχή σχετικά με την «Τ ελική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος στην Κεντρική Ευρώπη»; Με σκέτους, στεγνούς

728

DAVID IRVING

αριθμούς, ο επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας του Χ ίμλερ, dr. Richard Korherr, είχε αναλύσει τη μοίρα των 17.000.000 Εβραίων,505 όπως υπολόγιζε, όλου του κόσμου: τα 10.000.000 της Ευρώπης είχαν μειωθεί κατά 45 τοις εκατό από το 1937, εξαιτίας της μετανάστευσης, του υψηλού ποσοστού φυσικής θνησιμότητας και της αναγκαστικής « ε κ ­ κένωσης» που είχε αρχίσει με την απαγόρευση της μετανάστευσης στα τέλη του 1941. Ο Χίμλερ ενοχλήθηκε όταν, διαβάζοντας τις 16 σελίδες που αποτελούσαν αυτό το έγγραφο, στις 27 Μαρτίου, βρήκε ότι ανέφερε ρητά στη σελίδα 9, πως από τους 1.449.692 Εβραίους που εκτοπίστηκαν από τις ανατολικές επαρχίες, 1.274.166 είχαν υποβληθεί σε «ειδική μετα­ χείριση» στα στρατόπεδα της Περιφερειακής Διοίκησης και 145.301 ακό­ μη αντιμετωπίστηκαν με παρόμοιο τρόπο στο Βαρθεγκάου. (Θα πρέπει να λεχθεί ότι ο dr. Korherr εξακολουθεί να αρνείται ότι οι λέξεις αυτές σήμαιναν «εκκαθάριση»). Την 1η Απριλίου, ο Χίμλερ είχε συντομεύσει αυτήν την έκθεση «για να την υποβάλλει στον Φύρερ». Και λίγες ημέρες αργότερα διέταξε «ό τι δεν ήθελε να υπάρχει πια σε τέτοια κείμενα οποιαδήποτε αναφορά σε “ ειδική μεταχείριση των Εβραίων” , οπουδήπο­ τ ε » . Σύμφωνα με το νέο κείμενο, οι Εβραίοι «είχαν διοχετευτεί σε στρα­ τόπεδα της Ρωσίας», όχι όμως για «να υποβληθούν σε ειδική μεταχείρι­ ση». Όπως εξηγούσε ο Χίμλερ στο Επιτελείο του στις 9 Απριλίου, η έκ­ θεση αυτή θα εξυπηρετούσε στη «συγκάλυψη» όλων αυτών των γεγονό­ των στα επερχόμενα χρόνια. Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ έφτασε στον σταθμό του Σάλτσμπουργκ στις 7 Απριλίου. Οι Ιταλοί στεγάστηκαν στο Κλάισχαιμ, έναν μαγικό πύργο σε ρυθμό μπαρόκ, κοντά στο Σάλτσμπουργκ, που είχε πλούσια ανακαινιστεί, κι εκεί δόθηκαν μια σειρά από «πολεμικές συσκέψεις σαν να ήταν δεξιώ­ σ εις» προς τιμήν του Μουσολίνι, όπως μουρμούριζε περιφρονητικά ο Zeitzier. Ο Χίτλερ έκανε ό,τι μπορούσε για να αναπτερώσει το ηθικό του Μουσολίνι σχετικά με τις επικείμενες επιχειρήσεις στα ανατολικά, αλλά οι δυο δικτάτορες είχαν διαφορετικές προοπτικές. Ο Μουσολίνι εξακο­ λουθούσε να θέλει μια συνθηκολόγηση με τον Στάλιν, για να μπορέσει ο Άξονας να στρέψει όλες του τις δυνάμεις κατά της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, και παρέδωσε στον Χίτλερ ένα μνημόνιο για πιθα­ νές διαπραγματεύσεις. Αν λάβαιναν υπόψη τις ισχνές νηοπομπές των συμμάχων με εφόδια προς τους Ρώσους και τη μη δημιουργία ενός Δευ­ τέρου Μετώπου, είπε ο Μουσολίνι, ο Στάλιν είχε κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένος. Ο Ντούτσε πίστευε ότι η Ισπανία θα εντασσόταν εθελο­ ντικά στον Άξονα. Για τον Χίτλερ, όλα αυτά ήταν απογοητευτικά αφελή. Για να μην ανατραπεί ο φασισμός στην Ιταλία, συμβούλευε τον Μουσο­ λίνι, έπρεπε η Τυνησία να κρατηθεί με κάθε θυσία. Αυτό σήμαινε ότι το Ιταλικό Ναυτικό έπρεπε να στρέψει όλα τα γρήγορα καταδρομικά και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

729

αντιτορπιλικά που διέθετε σε επιχειρήσεις ανεφοδιασμού προς την Τυνη­ σία. Ο Ντούτσε ζήτησε περισσότερο πετρέλαιο για τα πλοία κι ο Χίτλερ συμφώνησε να του το προσφέρει. ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ, ο Χίτλερ γύριζε με το αυτοκίνητο στο Μπέργκοφ, όπου τον υποδέχονταν με γαβγίσματα τα δυο φασαριόζικα σκυλάκια της Εύας Μπράουν, και η ίδια η Εύα, ντυμένη κομψά σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας. Εκείνη την άνοιξη, η Εύα οργάνωνε τακτικές κινηματο­ γραφικές προβολές για το προσωπικό στην ισόγεια αίθουσα του μπόουλινγκ, αλλά ο Χίτλερ φρόντιζε να απέχει. « Σ ε καιρό πολέμου, κι ενώ ζη­ τάμε από τον λαό να κάνει τέτοιες θυσίες, εγώ δεν μπορώ να βλέπω κι­ νηματογραφικές ταινίες. Εξάλλου, πρέπει να προφυλάσσω την όρασή μου για να μελετώ χάρτες και αναφορές». Με την ίδια σχολαστική αντί­ ληψη απέφευγε να φορά πιο άνετα ρούχα. Ο Τσώρτσιλ, σημείωνε, μπο­ ρεί να ταξιδεύει στον κόσμο φορώντας μεταξωτά πουκάμισα και καουμπόικα καπέλα - όχι όμως ο Φύρερ του γερμανικού Ράιχ. «Αλλά μόλις τελειώσει ο πόλεμος», είπε, «θα κρεμάσω τη στολή μου σε ένα καρφί, θα αποσυρθώ εδώ, και θα αφήσω κάποιον άλλο να αναλάβει την κυβέρ­ νηση. Όταν θα είμαι γέρος πια, θα γράψω τα απομνημονεύματά μου και θα έχω γύρω μου έξυπνους ανθρώπους και διανοούμενους - δεν θα θέλω να δω ποτέ ξανά ούτε έναν αξιωματικό». Οι βραδιές τραβούσαν σε μάκρος εκείνη την άνοιξη, καθώς ο Χίτλερ αρνιόταν να πάει στο κρεβάτι πριν φύγουν από τον γερμανικό εναέριο χώρο τα τελευταία εχθρικά βομβαρδιστικά. Μόνο μέσα στον Μάρτιο, 8.000 τόνοι βομβών είχαν πέσει πάνω στην Γερμανία και κάποιες φορές, 1.000 τόνοι σε μια νύχτα και μόνο σε μια πόλη, όπως το Ντούισμπουργκ, τοΈσεν και το Βερολίνο. Στις 4 Απριλίου, οι αεροπορικές επιδρομές των Αμερικανών σκότωσαν 228 πολίτες στο Παρίσι και 221 στην Νάπολη. Στις 5 του μηνός, μια αμε­ ρικανική επιδρομή στο βελγικό λιμάνι της Αμβέρσας σκότωσε 2.130 πολί­ τες. Το ενδιαφέρον του Χίτλερ για το πρόγραμμα κατασκευής στρατιωτι­ κών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς αυξήθηκε και στις 29 Μαρτίου είχε ήδη εγκρίνει τα σχέδια του Speer για μια τεράστια, τσιμεντένια βάση εκτόξευσης πυραύλων στις ακτές της Μάγχης, από όπου θα μπορούσε να βομβαρδιστεί η Βρετανία, μόλις οι πύραυλοι αυτοί θα ήταν διαθέσιμοι. Καθώς το γόητρο του Γκαίρινγκ μειωνόταν, η αντιπαλότητα ανάμεσα στους άλλους σατράπες αυξανόταν. Ο Speer ήταν σχεδόν μόνιμος επ ι­ σκέπτης στο Μπέργκοφ όλο τον Απρίλιο, ο Γκαίμπελς πηγαινοερχόταν, αλλά ο Μπόρμαν ήταν ο κύριος του παλατιού, εκεί. Είχε εξασφαλίσει την υπογραφή του Χίτλερ σε ένα έγγραφο που τον διόριζε επίσημο «Γρα μμα τέα » του και είχε το δικαίωμα «να μεταφέρει τις αποφάσεις και τις απόψεις του Φύρερ προς τους Υπουργούς και στα

730

DAVID IRVING

άλλα τμήματα και υπηρεσίες», ένα εκπληκτικό προνόμιο. Αυτός μόνο αποφάσιζε ποιοι μη-στρατιωτικοί, θα έβλεπαν τον Χίτλερ, και ποια έγ ­ γραφα θα του έδειχναν. Οι εξουσίες του Μπόρμαν έγιναν απέραντες. Το βλέμμα του ήταν πα­ ντού και η αφοσίωσή του αδιαμφισβήτητη.

Πενθώντας για τον θάνατο του Χάιντριχ, τον οποίο θεωρούσε πιθανότερο διάδοχό του, ο Χίτλερ διέταξε να εκτυπωθεί ένα αναμνηστικό γραμματόσημο. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ο Π ΝΙΓΜ ΕΝΟ Ι ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ

στην άνοιξη του 1943, η συμμαχία του Άξονα ήταν πια ένας μύ­ θος, και ο Χίτλερ το ήξερε. Τα μηνύματα από υποκλοπές του έδ ει­ χναν καθαρά, πως οι κυβερνήσεις τόσο της Ουγγαρίας, όσο και της Ρου­ μανίας είχαν απεσταλμένους στις ουδέτερες πρωτεύουσες, που βολιδο­ σκοπούσαν τον εχθρό για ειρήνη. Η Φινλανδία αναζητούσε τρόπους να βγει από τον πόλεμο, κι η Σουηδία για να μπει, αλλά στο πλευρό των Συμμάχων. 0 Χίτλερ, που μόλις είχε δώσει προσωπικά εντολή στο νέο του διπλωματικό εκπρόσωπο στην Στοκχόλμη ότι μοναδικός σκοπός του ήταν να κρατηθεί η Σουηδία ουδέτερη, τώρα σκεπτόταν να πάρει πιο δραστικά μέτρα: μετά από μια σύσκεψη στο Μπέργκοφ με τον Γιόντλ και μερικούς συμβούλους της εμπιστοσύνης του, τους διέταξε να ετοιμά­ σουν απόρρητα σχέδια για μια κεραυνοβόλο εισβολή στην Σουηδία, αν προέκυπτε ανάγκη.506 0 στρατάρχης της Ρουμανίας, Antonescu, που κλήθηκε στο Μπέργκοφ στις 12 Απριλίου, δέχτηκε τις επιτιμήσεις του Χίτλερ με μοιρολατρικό ύφος. Όταν ο Χίτλερ του διάβασε υποκλοπές της μυστικής υπηρεσίας του Γκαίρινγκ από ενοχοποιητικές τηλεφωνικές συνομιλίες που αποδείκνυαν την αναξιοπιστία Ρουμάνων Υπουργών -κα ι τις κρυφές διαπραγ­ ματεύσεις τους με τον εχθρό- ο στρατάρχης αγανάκτησε με πολύ πειστι­ κό τρόπο. Ο Χίτλερ φέρθηκε στον Ούγγρο αντιβασιλέα ακόμη πιο σκληρά, όταν ήρθε τέσσερις ημέρες αργότερα.507 0 Horthy στήριξε απόλυτα τον πρω­ θυπουργό του Källay και αρνήθηκε ότι η Ουγγαρία διατηρούσε επαφές με τον εχθρό. «Είμα στε όλοι στο ίδιο καράβι», τον προειδοποίησε ο Χ ίτ ­ λερ. «Αν κάποιος πηδήσει στη θάλασσα τώρα, πνίγεται». Αλλά δεν χρησιμοποίησαν ούτε αυτός, ούτε ο Ρίμπεντροπ πιο ευγενι­ κά λόγια πιέζοντας τον Horthy να ακολουθήσει αυστηρότερη γραμμή απέναντι στους 800.000 Εβραίους της Ουγγαρίας. Επί μήνες, η Γερμανία

Γ

υρω

732

DAVID IRVING

πίεζε ζητώντας να ανατεθεί η μεταφορά τους «προς ανατολάς» στις κα­ τάλληλες γερμανικές υπηρεσίες, υποστηρίζοντας ότι αυτοί ήταν υπεύθυ­ νοι για τη διάδοση φημών, ότι καλλιεργούν κλίμα ηττοπάθειας, είναι σαμποτέρ, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του εχθρού και διατηρούν επαφές με τον «Διεθνή Σιωνισμό» που πολεμάει εναντίον της Γερμανίας. Στις 16 Απριλίου, ο διερμηνέας σημείωνε ότι ο Ρίμπεντροπ είχε συμβου­ λεύσει τον Horthy ότι θα έπρεπε να περιορίσει τους Εβραίους της χώρας του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης,508 αν δεν ήθελε να τους εκκαθαρίσει: δεν υπήρχε τρίτη λύση. Η Γερμανία αντιστέκεται σήμερα, με σταθερό το ηθικό της, επειδή έχει εκτοπίσει τους Εβραίους - φαίνεται πως είπε ο Χίτλερ. Κι αυτοί που απέμεναν, σύντομα «θα εξαφανίζονταν στα ανατο­ λικά». Δεν τον ένοιαζε μήπως κάποτε τον λιντσάρουν για την πολιτική του απέναντι στους Εβραίους, αν έτσι θα εξασφάλιζε τώρα την ησυχία του. Οι εχθροί Εβραίοι, θύμισε στον Horthy, βρίσκονταν πίσω από τους βομβαρδισμούς που σκότωσαν πλήθος γυναικόπαιδων στην Γερμανία. 0 Horthy είπε απολογητικά ότι είχε κάνει όλα όσα μπορούσε αξιοπρεπώς να κάνει κατά των Εβραίων: «Αλλά δεν μπορούμε έτσι απλά να τους δολοφονήσουμε, ούτε να τους εξοντώσουμε», διαμαρτυρήθηκε. 0 Χίτλερ αντέτεινε: «Δεν χρειάζεται να γίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο». Ωστόσο, όπως στην Σλοβακία, πρέπει να απομονωθούν σε απομακρυσμένα στρα­ τόπεδα, από όπου δεν θα μπορούν να μολύνουν την υγιή κοινωνία. Όσο για τις κουβέντες περί δολοφονίας, τόνισε ο Χίτλερ: «Μόνο αυτοί είναι οι δολοφόνοι - οι Εβραίοι που ξεκινούν πολέμους και, με την επιρροή τους, στρέφουν αυτούς τους πολέμους κατά των πολιτών και των γυναι­ κόπαιδων». Οι Εβραίοι θα μπορούσαν να μεταφερθούν στα ορυχεία για δουλειά. Κι ο Ρίμπεντροπ συμφώνησε: δεν μπορούσαν να τους επιτρέ­ ψουν να κυκλοφορούν «χωρίς χαλινάρι». Καθώς ο Horthy έδειχνε αμετάπειστος, στις 17 του μηνός, ο Χίτλερ ενέτεινε τη ρητορική του δεινότητα: η Πολωνία, είπε, θα έπρεπε να γίνει μάθημα. Διηγήθηκε στον Horthy πώς οι Πολωνοεβραίοι που αρνιόνταν να εργαστούν, τουφεκίζονταν ή απλώς εκκαθαρίζονταν. Χρησιμοποιώντας τις αγαπημένες του συγκρίσεις, ισχυρίστηκε ότι θα έπρεπε να αντιμετω­ πίσουν τους Εβραίους σαν βακίλους φυματίωσης. «Αυτό δεν είναι σκλη­ ρό, αν φέρει κανείς στο μυαλό του ότι αθώα πλάσματα, όπως οι λαγοί και τα ελάφια, έπρεπε να σκοτώνονται για να μην προκαλούν ζημιές στους αγρούς. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να χαρίσουμε τη ζωή σε αυτά τα κτήνη που ήθελαν να μας φέρουν τον Μπολσεβικισμό; Έθνη που δεν κα­ ταπολεμούν τους Εβραίους, είναι καταδικασμένα στην καταστροφή και την ερήμωση». Στην προειδοποίηση του Χ ίτλερ προς τον Horthy, ότι οι «Ε βρα ίο ι Μπολσεβίκοι» θα εκμηδένιζαν όλη την ευρωπαϊκή ιντελιγκέντσια, μπο­ ρούμε να δούμε την επιρροή μιας καινούριας προπαγανδιστικής επ ίθε­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

733

σης, σχετικά με την οποία τον είχε μόλις ενημερώσει από τηλεφώνου ο Γκαίμπελς. Παράξενοι, παγωμένοι τύμβοι είχαν επιδειχτεί στους Γερμα­ νούς στρατιώτες στο δάσος του Κατύν, κοντά στο Σμολένσκ, τον Φ ε­ βρουάριο. Το Μάρτιο του 1943 είχαν λιώσει οι πάγοι και οι τύμβοι ανα­ σκάφηκαν για να αποκαλυφθούν τα λείψανα 12.000 Πολωνών αξιωματι­ κών του Στρατού. Ημερολόγια κι επιστολές που βρέθηκαν πάνω στα πτώματα είχαν ως τελευταία ημερομηνία τον Απρίλιο του 1940 - όταν η περιοχή ήταν στα χέρια των Ρώσων. Είχαν όλοι πυροβοληθεί από έμ π ει­ ρους εκτελεστές στη βάση του κρανίου. 0 Χίτλερ ενέκρινε την πρόταση του Γκαίμπελς ότι το Κατύν θα έπρεπε να συνδεθεί στο μυαλό του λαού με το Εβραϊκό Ζήτημα. ΑΛΛΑ ο Χίτλερ δεν είχε σκοπό να μεταχειριστεί με το γάντι ούτε και τους μη-εβραϊκούς πληθυσμούς του Στάλιν. Ολόκληρη την άνοιξη του 1943 μια διαμάχη μαινόταν ανάμεσα στον Alfred Rosenberg, τον πολυλο­ γά Υπουργό για τις ανατολικές περιοχές, και τον Gauleiter Erich Koch,509 τον κομισάριο του Ράιχ για την Ουκρανία. Ο Rosenberg, με την υποστή­ ριξη του Ρίμπεντροπ, του Zeitzier και του Γκαίμπελς, ήθελε να κερδίσει την υποστήριξη του απλού λαού στον αγώνα κατά του Στάλιν και παρα­ πονιόταν ότι οι βάρβαρες μέθοδοι του Koch κι ο προκλητικά πλούσιος τρόπος ζωής του, ήταν ασυμβίβαστα με τα σχέδιά του. Τα Χριστούγεννα είχε στείλει ειδικό αεροπλάνο στο Ροστόβ για να του φέρει 100 κιλά χα­ βιάρι. Ωστόσο, ο Χίτλερ, ο Μπόρμαν και, πιο συγκρατημένα, ο Χίμλερ υπερασπίζονταν τον Koch. Ο Rosenberg μπορούσε να διατυπώνει ύσες θεωρίες ήθελε για τη μελλοντική πολιτιστική ζωή της Ουκρανίας, αλλά το σκληρό καθήκον του Koch ήταν να αποσπά από την περιοχή κάθε τόνο δημητριακών και κάθε σκλάβο εργάτη που μπορούσε. Η ιδέα να χαλινα­ γωγηθούν εθελοντικά οι Ρώσοι στον πόλεμο κατά του Στάλιν ήταν μια χίμαιρα, είπε ο Χίτλερ. «Πάντα ένιωθα ότι θα υπάρχουν μόνον ελάχιστοι άνδρες που αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία μια μεγάλη κρίση, χωρίς να τους παραπλανούν φρούδες ελπίδες. Η παροιμία που λέει ότι ο πνιγμέ­ νος πιάνεται από τα μαλλιά του, είναι πολύ αληθινή». Όταν ο Ρίμπεντροπ υιοθέτησε την ιδέα του στρατηγού Vlasov για έναν ρωσικό απελευθερωτικό στρατό, ο Χίτλερ έσφιξε τις γροθιές του. «Δεν μπορεί να σταθεί μια τέτοια πολιτική επιχείρηση. Θα καταλήξει απλώς σε αδελφοποίηση του λαού μας με τους Ρώσους». Οι στρατάρχες Kluge και Küchler αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο, όταν κι αυτοί υποστήριξαν το σχέδιο Vlasov. Εκατομμύρια προκηρύξεις έπεσαν στις εχθρικές γραμμές, αναγγέλλοντας ότι η Βέρμαχτ πολεμούσε μόνο τον Στάλιν κι όχι τον ρωσικό λαό, και μιλούσαν για μια «Εθνική Επιτροπή» στο Σμολένσκ, σαν να ήταν μια ρωσική κυβέρνηση που προετοιμαζόταν για τη μετασταλινική εποχή. Κατά τη γνώμη του Χίτλερ, η ιδέα αυτή

734

DAVID IRVING

ήταν σκέτη τρέλα. Όπως είπε οργισμένα στον Zeitzier, αν άφηναν τους Ουκρανούς να σχηματίσουν δική τους κυβέρνηση, ήταν σαν να τίναζαν στον αέρα όλους τους σκοπούς του πολέμου των Ναζί. Οι Ρώσοι θα γίνο­ νταν στην αρχή ένα δορυφορικό κράτος, όπως ήταν η Πολωνία κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και η Γερμανία θα κατέληγε και πάλι αντιμέτωπη με ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος. Στις 19 Μάίου, ο Χίτλερ έφερε τον Rosenberg και τον Koch σε αντι­ παράθεση. 0 Rosenberg επανέλαβε ξεκάθαρα ότι η πολιτική του Koch εφόδιαζε τον εχθρό με χιλιάδες παρτιζάνους. Ο Koch πάλι δικαιολόγησε τις μεθόδους του. 0 Χίτλερ αποφάνθηκε ότι και οι δυο είχαν δίκιο, αν και ο Koch είχε πιο πολύ δίκιο. Όσο για το επιχείρημα περί παρτιζάνων, αν ο Rosenberg είχε δίκιο, θα έπρεπε να υπάρχουν ελάχιστοι παρτιζάνοι εκεί όπου οι «εξυπνάκηδες στρατηγοί» φέρονταν ήπια, αλλά αυτό δεν συνέβαινε. Αλλά δεν θα υπήρχαν ούτε σκλάβοι εργάτες, αν ο Koch δεν εφάρμοζε αυτές τις μεθόδους. «Μόνον στρατηγοί με χαμηλή νοημοσύνη θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε ερ­ γατικά χέρια με καλοπιάσματα». Όσο για τις εκτελέσεις του Koch στην Ουκρανία, ο Χίτλερ είπε προκλητικά: «Πόσοι από τους συμπατριώτες μας χάνουν τη ζωή τους κατά τις αεροπορικές επιδρομές, εδώ, στην πα­ τρίδα ;» Ο Χίτλερ έδωσε την εντολή ότι στο μέλλον, ούτε ο Rosenberg, ούτε κι ο Koch θα χρησιμοποιούσαν ξένους συμβούλους. «Αφού [οι σύμβουλοι αυτοί] εργάζονται ενάντια στη χώρα τους, δεν μπορούν να έχουν καλό χαρακτήρα. Αν πάλι εργάζονται υπέρ της χώρας τους, είναι άχρηστοι ως σύμβουλοι για μας». Τα υπέρ και τα κατά για τον «Ρωσικό Στρατό» του Vlasov αναλύθη­ καν σε μια θυελλώδη συνάντηση μεταξύ του Χίτλερ, του Κάιτελ και του Zeitzier, μερικές εβδομάδες αργότερα. 0 Χίτλερ δεν είχε αντίρρηση να χρησιμοποιηθούν Ρώσοι εθελοντές σε μη μάχιμες υπηρεσίες. Αλλά δεν θα ενέκρινε το σχέδιο Vlasov πέρα από την προπαγανδιστική του αξία. Ο ίδιος ο Vlasov θα χρειαζόταν μόνο για τη φωτογραφία του πάνω στις προκηρύξεις. 0 Κάιτελ, από την άλλη μεριά, δήλωσε ότι δεν θα έπρεπε να συγκροτηθεί καμιά «Εθνική Επιτροπή». 0 Φύρερ θα επέτρεπε τις προκηρύξεις με τον Vlasov μόνο υπό τον όρο ότι οι γερμανικές υπηρε­ σίες θα συνειδητοποιούσαν ότι κανένας δεν θα έπρεπε να τις πάρει στα σοβαρά. 0 ΧΙΤΛΕΡ ΑΦΗΣΕ ελεύθερο το Γενικό Επιτελείο του να σχεδιάσει ένα πλάνο για την Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ιο .510 Μια μέτρια νίκη στην Ρωσία θα μπορούσε να εμψυχώσει τους ουδέτερους και αποθαρρημένους συμμά­ χους. Θα σταθεροποιούσε το μέτωπο για το υπόλοιπο του 1943, που θα ήταν αρκετό χρονικό διάστημα γι’ αυτόν, προκειμένου να αποδεσμεύσει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

735

θωρακισμένες μεραρχίες και να τις στρέψει κατά των εχθρικών ενεργειών στην Ιταλία και τα Βαλκάνια. Επιπρόσθετα, η οικονομία στο εσωτερικό χρειαζόταν απολότως τους σκλάβους εργάτες που η Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο θα συγκέντρωνε με την έναρξή της. Η τελική πρόταση του Zeitzier ήταν πως ο αντικειμενικός σκοπός -η εξουδετέρωση ενός προγεφυρώματος του εχθρού κοντά στο Κουρσκ- θα έπρεπε να επιτευχθεί με μια κλασική «επίθεση λαβίδας» της 9ης Στρατιάς από τον βορρά και της 4ης Στρα­ τιάς Panzer από τον νότο, με τις εμπροσθοφυλακές τους να συναντηθούν ακριβώς στα ανατολικά του Κουρσκ. 0 Zeitzier συνέταξε μια επιχειρη­ σιακή διαταγή με πομπώδεις φράσεις («Η νίκη στο Κουρσκ πρέπει να λάμψει σαν φάρος πάνω από ολόκληρο τον κόσμο») και ο Χίτλερ την υπέγραψε στις 15 Απριλίου. Μιλούσε για ζοφερές προθέσεις περικύκλω­ σης και άνετης μεταφοράς στα δυτικά των εκατοντάδων χιλιάδων, ικανών για εργασία Ρώσων, που αναμένονταν ότι θα πέσουν στα γερμανικά δ ί­ χτυα. Η Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο ορίστηκε να αρχίσει στις 3 Μαΐου. Αμέσως μόλις όλα αυτά διευθετήθηκαν, ο Zeitzier πέταξε για το Στρατηγείο του στην Ανατολική Πρωσία, αλλά λίγες ημέρες αργότερα έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Χίτλερ: ο Φύρερ είχε ξανασκεφθεί την επιχείρηση και πίστευε ότι θα ήταν καλύτερο να εγκαταλείψουν την ιδέα της «επίθεσης λαβίδας», επειδή ο εχθρός σίγουρα θα ήταν έτοιμος και θα την περίμενε. Αντί γι’ αυτό, θα έπρεπε να συνδυαστούν οι δυνάμεις κρούσεως των Ομάδων Στρατιών Νότου και Κέντρου σε μια μετωπική επίθεση, διασπώντας έτσι τη συγκεντρωμένη εχθρική δύναμη στα δύο. 0 Zeitzier ούτε που ήθελε να το ακούσει αυτό, λέγοντας ότι η αναδιάταξη των δύο Στρατιών θα επέφερε μεγάλη καθυστέρηση. Πήρε εκτάκτως το αεροπλάνο κι έφτασε στο Μπέρχτεσγκαντεν στις 21 Απριλίου, για να το αποδείξει. Ο Χίτλερ υποχώρησε. Οι απόψεις του Zeitzier είχαν αποδειχθεί σωστές και για το Στάλινγκραντ, ενώ η δική του σιγουριά -στην π ε­ ρίπτωση αυτή, το στρατηγικό του ένστικτο- τον είχε προδώσει. 0 στρατηγός Model, διοικητής της 9ης Στρατιάς, είχε ζητήσει αρχικά δυο ημέρες για να διασπάσει τη ρωσική άμυνα, αλλά αργά τον Απρίλιο αύξησε αυτό το διάστημα σε τρεις ημέρες. Ο Kluge τόνισε ότι με 227 άρματα μάχης και 120 επιθετικά πυροβόλα, η 9η Στρατιά ήταν ισχυρότε­ ρη από κάθε άλλη φορά, αλλά ο Model ισχυρίστηκε ότι χρειαζόταν ακό­ μη 100 άρματα μάχης. Ο Zeitzier συμφώνησε να μεταφέρει εσπευσμένως 50 άρματα από τα δυτικά, μαζί με 20 ακόμη Tiger και 40 επιθετικά πυ­ ροβόλα. Αλλά, η προοπτική αυτών των «τριών ημερών» ανησυχούσε τον Χ ίτλερ: τρεις ημέρες ακατάπαυστης μάχης ενάντια σε έναν έμπειρο εχθρό, θα κατέληγε στη σφαγή των επιτιθέμενων στρατευμάτων. «Όταν ο Model μου είπε, πριν από την Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο , ότι θα χρειαζόταν τρεις ημέρες», έλεγε ο Χίτλερ, ένα χρόνο αργότερα, «ένιωσα να παγώ­ νουν τα πόδια μου». Ζήτησε από τον Model να έρθει αεροπορικώς στο

736

DAVID IRVING

Μπέργκοφ. Στις 27 Απριλίου, ο νευρώδης, μαυρομάλλης στρατηγός στε­ κόταν εμπρός του στη Μεγάλη Αίθουσα.511 Οι αεροφωτογραφίες του έδειχναν να επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του ότι δώδεκα μιλίων βάθους ρωσικές οχυρώσεις έπρεπε να ανατραπούν, πριν η 9η Στρατιά μπορέσει να προελάσει στο Κουρσκ. Ο Χίτλερ ανέβαλε την έναρξη της Επιχείρη­ σης φ ρ ο ύ ρ ι ο για τις 5 Μα'ί'ου. Στις 29 Απριλίου, ο Χίτλερ διέταξε μια νέα αναβολή για τις 9 Μαΐου, για να έχουν οι Στρατιές ακόμη λίγες ημέρες ώστε να συγκεντρώσουν άρματα μάχης και πυροβόλα. Αυτές οι «λίγες ακόμη ημέρες» έφτασαν να γίνουν εβδομάδες κι ύστε­ ρα, μήνες. Ο στρατηγός Γκουντέριαν, που είχε αρχίσει να συμμετέχει στα πολεμικά συμβούλια από τις 2 Μαΐου με την ιδιότητα του Επιθεωρητή των Μονάδων Panzer512 μετέφερε στον Χίτλερ τη δική του άποψη σχετικά με τη δυνατότητα διάθεσης μεγαλύτερου αριθμού αρμάτων, αν η Επιχεί­ ρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο μπορούσε να καθυστερήσει αρκετά. Για την ώρα, είπε, τα Tiger μειονεκτούσαν στο κιβώτιο ταχυτήτων και στο σύστημα οδήγησης, και η αυξημένη παραγωγή Panther είχε επανειλημμένα διακοπεί. Αλλά ο Γκουντέριαν βεβαίωνε τον Χίτλερ ότι μέσα στον Μάιο δυο επιλαρχίες από κάθε διαφορετικό τύπο αρμάτων -Panther, Ferdinand, Tiger και W espe- θα έμπαιναν σε δράση. Τα άρματα μάχης που υπήρχαν στο μ έ­ τωπο θα ενισχύονταν με θωρακισμένες «π οδιές» κατά των αντιαρματικών βλημάτων. Επιπρόσθετα, η ίδια η παραγωγή αρμάτων αυξανόταν: 939 τον Απρίλιο, 1.140 τον Μάιο, 1.005 τον Ιούνιο και 1.071 τον Ιούλιο. Με δυο λόγια, πρότεινε ο Γκουντέριαν, θα άξιζε τον κόπο η Επιχείρηση φ ρ ο ύ ­ ρ ι ο να καθυστερήσει λίγο. Ο Χίτλερ, που είχε ήδη πάρει την απόφασή του για μια ακόμη μεγαλύτερη αναβολή, κάλεσε τους κορυφαίους στρατηγούς του στο Μόναχο για μια τρίωρη σύσκεψη στις 4 Μαΐου. Ο Jeschonnek ανέ­ φερε μια περιγραφή αυτής της σύσκεψης στον Richthofen, που ρίχνει ένα πικάντικο, παράπλευρο φως στις προσωπικότητες που περιέβαλλαν τον Φύρερ: [Στις 27 Απριλίου]ο στρατηγός Model δήλωσε ότι δεν ήταν αρκετά ισχυρός κι ότι πιθανόν θα σκάλωνε κάπου ή θα καθυστερούσε πολύ. Ο Φύρερ είχε την άποψη ότι η επίθεση έπρεπε να εξαπολυθεί και να επιτύχει το συντομότερο δυνατόν. [Νωρίς τον Μάιο] ο στρατηγός Γκουντέριαν προσφέρθηκε να εξοι­ κονομήσει αρκετές μονάδες αρμάτων μέσα σε έξι εβδομάδες, για να το εξα­ σφαλίσει αυτό. Ο Φύρερ αποφάσισε έτσι μια αναβολή έξι εβδομάδων. Για να έχει τη σύμφωνη γνώμη όλων των πλευρών γ ι’ αυτήν την απόφαση, συγκάλεσε μια σύσκεψη [στις 4 Μαΐου] με τους στρατάρχες von Kluge και von Manstein. Στην αρχή συμφώνησαν για την αναβολή. Αλλά, όταν άκουσαν ότι ο Φύρερ είχε ήδη πάρει την απόφασή του ως προς αυτό, άρχισαν να λένε ότι έπρεπε να αρχίσει αμέσως η επίθεση - προφανώς, με σκοπό να αποφύ­ γουν την πιθανότητα να κατηγορηθούν οι ίδιοι για την αναβολή.513

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

737

Ο Jeschonnek, ο Richthofen και ο Zeitzier ήταν αντίθετοι με την περαιτέ­ ρω αναβολή, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος θα λειτουργούσε αποκλειστικά υπέρ των Ρώσων. Παρ’ όλα αυτά, ο Χίτλερ τώρα ανέβαλε την Επιχείρη­ ση φ ρ ο ύ ρ ι ο για τα μέσα Ιουνίου. ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ παράγων δυσκόλευε τώρα τις αποφάσεις του: η προδια­ γραφόμενη ήττα στην Τυνησία. Το ένα τέταρτο εκατομμυρίου των στρατευμάτων του στρατηγού von Arnim, χωρίς αρκετά πυρομαχικά, τρόφιμα, και καύσιμα, είχαν δώσει μια πείσμονα μάχη οπισθοφυλακών στο συνεχώς συρρικνούμενο προγε­ φύρωμά τους. Περί τα τέλη Απριλίου, ο Arnim διέθετε μόνον 76 άρματα μάχης και διύλιζε όσα καύσιμα μπορούσε από κρασιά και ηδύποτα. 0 Χίτλερ έστειλε τον Warlimont στην Ρώμη να επαναλάβει τις πιέσεις προς το Ιταλικό Ναυτικό που έτρεμε από φόβο. «Η μόνη ηθική πράξη είναι να πολεμήσετε και να νικήσετε αυτόν τον πόλεμο», θα έλεγε στους Ιταλούς. «Το ανήθικο θα είναι να χάσετε κι ύστερα να βυθίσετε τα πλοία σας, χωρίς να έχετε πολεμήσει».514 Η έκκληση αυτή δεν ωφέλησε σε τίποτα τον Χίτλερ - το Ιταλικό Ναυτικό παρέμενε στα λιμάνια. Στις 6 Μάίου, η Βρετανική 1η Στρατιά, ανατρέποντας την άμυνα του Arnim στις ορεινές διαβάσεις, ξεχύθηκε προς την Τύνιδα. Ωστόσο, δυο ημέρες αργότερα, ο Κάιτελ έγραφε: «Ο Φύρερ και ο Ντούτσε είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα στην Τυνησία, όσο μπορούν περισσότερο». 0 Warlimont επέστρεψε με μια ανακουφιστική είδηση για την υγεία του Μουσολίνι και ανέφερε τη δική του εκτίμηση ότι, όσον καιρό ο Ντούτσε βαστούσε γερά τα χαλινάρια, η επικείμενη απώλεια της Τύνιδας δεν θα ήταν αναγκαστικά και καταστροφική για το εσωτερικό της Ιτα­ λίας. Ο Χίτλερ δεν ήταν και τόσο σίγουρος. « 0 Ντούτσε και το Φασιστι­ κό Κόμμα έχουν αποφασίσει να σταθούν στο πλευρό της Γερμανίας ό,τι κι αν συμβεί», είπε στο Επιτελείο του το μεσημέρι. Ωστόσο, «ένα τμήμα του σώματος των αξιωματικών -περισσότεροι στην κορυφή, λιγότεροι στη βάση- απέκλινε ήδη προς τη σύναψη ειρήνης. Ορισμένοι κύκλοι που ασκούν επιρροή είναι ικανοί ακόμη και για προδοσία». 0 Χίτλερ ζήτησε από τον στρατάρχη Ρόμελ να επιστρέψει από την αναρρωτική του άδεια και να έρθει να τον δει. ΣΤΙΣ 6 Μαΐόυ έστρεψε την πλάτη του στην Μεσόγειο και επέστρεψε με τρένο στο Βερολίνο. 0 Viktor Lutze, που είχε διαδεχτεί τον Röhm ως Αρ­ χηγός του επιτελείου των SA εννιά χρόνια πριν, είχε μόλις σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κι ο Χίτλερ σκόπευε να παρευρεθεί στην επίσημη κηδεία του την άλλη ημέρα. Ήταν μια μεγαλοπρεπής κηδεία. Μετά, απευθύνθηκε στους Gauleiter σχετικά με το νόημα του τωρινού πολέμου. Είχε αρχίσει, είπε, σαν ένας

738

DAVID IRVING

αγώνας ανάμεσα στα αστικά και τα επαναστατικά κράτη, όπου τα πρώ­ τα είχαν εύκολα ανατραπεί. Τώρα, ωστόσο, βρίσκονταν αντιμέτωποι στην Ανατολή με ένα κράτος-Weltanschauung (κράτος-Κοσμοθεωρία), σαν το δικό τους, του οποίου ο στρατός είχε διαποτιστεί από την εβραιομπολσεβίκικη ιδεολογία με ένα ζήλο και πνεύμα, που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τις δικές του μεραρχίες των SS. Γ ι’ αυτό ακριβώς κι εκείνος, ο Χίτλερ, είχε αποφασίσει ότι «ο ι Εβραίοι έπρεπε να εκδιωχθούν από την Ευρώπη».515 Είχε φτάσει στο σημείο να πιστεύει, συνέχισε, ότι κατά τις μεγάλες προπολεμικές εκκαθαρίσεις του ο Στάλιν δεν είχε αποδιοργανώσει τελι­ κά τον Κόκκινο Στρατό, το αντίθετο μάλιστα. Η εισαγωγή του θεσμού των πολιτικών κομισάριων είχε ακόμη περισσότερο ενισχύσει την αποτελεσματικότητα του στρατεύματος. Η συμπαράσταση των Ρώσων στον Στάλιν ήταν πλήρης, μια και δεν υπήρχε Εκκλησία για να τον εμποδίζει, όπως τον Χίτλερ στην Γερμανία. Ο Φύρερ συχνά φοβόταν, είπε, ότι ο Herrenvolk [εκλεκτός λαός] δεν θα μπορούσε να διατηρήσει για πάντα την ανωτερότητά του. Οι ορδές του Τζένγκις Χαν είχαν εισχωρήσει βα­ θιά στην καρδιά της Ευρώπης χωρίς τα γερμανικά φύλα να έχουν τη δύ­ ναμη να τις αναχαιτίσουν. Ωστόσο, το γιγαντιαίο πρόγραμμα κατασκευής αρμάτων μάχης του Speer θα εξασφάλιζε τη νίκη στα Ανατολικά, ενώ τα υποβρύχια του Νταίνιτς θα κρατούσαν τους υποκινούμενους από τους Εβραίους πολεμοκάπηλους της Δύσης μακριά. 0 Χ ίτλερ είπ ε στους Gauleiter ότι ο Στάλιν είχε χάσει πάνω από 13.000.000 άνδρες του από τότε που άρχισε η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Η θερινή επίθεση θα πραγ­ ματοποιείτο μόνο με γερμανικά στρατεύματα. Τελικά, υποσχέθηκε, η Γερμανία θα κυριαρχούσε σε όλη την Ευρώπη. Συζητώντας γενικά την κατάσταση την ίδια ημέρα, 9 Μαΐου, με τον Γκαίμπελς, ο Χίτλερ απέρριψε κάθε ιδέα να μιμηθούν την ιαπωνική πρα­ κτική και να οδηγούν σε δίκη τα αιχμαλωτιζόμενα πληρώματα των βομ­ βαρδιστικών του εχθρού. Στα χέρια του εχθρού έπεφταν τώρα εκατοντά­ δες χιλιάδες δικά τους στρατεύματα και ο Χίτλερ δεν είχε καμιά επιλο­ γή. Είχε κουραστεί πάρα πολύ από αυτόν τον πόλεμο τώρα. Νοσταλ­ γούσε να βγάλει τη στολή του και να ξαναγίνει ανθρώπινο πλάσμα. Είχε αηδιάσει επίσης και με τους στρατηγούς του, που τους αποκαλούσε ψεύτες, προδότες και αντιναζιστές, αντιδραστικούς μέχρι το κόκαλο. Ο Γκαίμπελς ένιωσε τότε ότι το άστρο του ανέβαινε. ΠΑΡ’ ΟΛΟ που κατευθυνόταν πάλι προς βορρά, ο Χίτλερ δεν έστρεψε την πλάτη του στον Μουσολίνι. Δεν είχε ξεχάσει ποτέ την ανοχή που του έδειξε ο Ντούτσε σχετικά με την Αυστρία, το 1938. «Τ ό τε του είπα: “ Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς με στηρίξατε! ” Και δεν θα το ξεχάσω», είπε ο Χίτλερ προς τους επιτελείς του, που συγχωρούσαν λιγότερο από αυ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

739

τόν. Τον ανησυχούσε περισσότερο μήπως αυτοί οι προδότες, βασιλόφρονες Ιταλοί στρατηγοί, παρέδιδαν τη χώρα στον εχθρό. Γ ι’ αυτό ακριβώς είχε ανακαλέσει τον Ρόμελ: ο Ρόμελ θα διοικούσε τα στρατεύματα του Χίτλερ στην Ιταλία, όταν θα ερχόταν η ώρα. Ο Ρόμελ ήρθε αεροπορικώς στο Βερολίνο, στις 9 Μαΐου, και παρου­ σιάστηκε στον Χίτλερ στη 1 μ.μ., δείχνοντας γερός και υγιής. Ο Χίτλερ κρατούσε τον φιλόδοξο στρατάρχη σε αγωνία. 0 Ρόμελ έγραφε στο ημε­ ρολόγιό του: «Μ ετά παρευρέθηκα στο πολεμικό συμβούλιο. Δεν μου ανατέθηκε ειδική υπηρεσία ακόμη. 0 στρατάρχης Κάιτελ άφησε να εν­ νοηθεί ότι θα χρησιμοποιηθώ στην Ιταλία, με τον Ντούτσε, αν τα πράγ­ ματα πάνε άσχημα εκ εί». Την άλλη ημέρα σημείωνε: «Τόνισα στον Φύ­ ρερ και στον Γκαίμπελς την ισχνή μαχητική ικανότητα των Ιταλών και την απροθυμία τους να πολεμήσουν».516 Στις 20 του μηνός, ο Χίτλερ κυ­ κλοφόρησε την είδηση ότι ο Ρόμελ βρισκόταν στην Γερμανία από τον Μάρτιο, όταν τον τίμησε με το ανώτατο παράσημο του έθνους. Στις 6 μ.μ. εκείνο το βράδυ, ο Χίτλερ και το Επιτελείο του πέταξαν στο Στρατηγείο του στην Ανατολική Πρωσία. Ίσως αυτό να ήταν ένα καμουφλάζ, μια απόπειρα να παραπλανηθεί ο εχθρός προκειμένου να π ι­ στέψει ότι η Επιχείρηση ΦΡΟΥΡΙΟ ήταν επικείμενη. Ο Χίτλερ δεν φοβόταν ακόμη μια εχθρική εισβολή στα δυτικά. Όχι, η Μεσόγειος εξακολουθούσε να είναι το πιο επικίνδυνο θέατρο πολέμου. Στις 8 Μαΐου, ένας υπασπιστής είχε αναγγείλει κατά την πολεμική σύσκε­ ψη ένα εκπληκτικό «λαβράκι» της Άμπβερ: το πτώμα ενός αξιωματικού των Συμμάχων που βρέθηκε να επιπλέει στις ισπανικές ακτές, είχε πάνω του σφραγισμένους φακέλους που περιείχαν ολοφάνερα γνήσιες επιστολές από το βρετανικό Υπουργείο Πολέμου και τον λόρδο Mountbatten, που απευθύνονταν στον ναύαρχο sir Andrew Cunningham και τον στρατηγό Ντουάιτ Α'ίζενχάουερ. Δυο επιχειρήσεις εισβολής προετοιμάζονταν, όπως έλεγαν οι επιστολές, μια στη δυτική Μεσόγειο και μια άλλη στην Πελο­ πόννησο. Θα καλύπτονταν από παραπλανητικές εισβολές στην Σικελία και στα Δωδεκάνησα αντίστοιχα. Ο ναύαρχος Κανάρης ένιωσε ξεκρέμαστος, άσχετος και χαμένος, ακούγοντας το περιεχόμενο αυτών των επιστολών. Ο Χίτλερ έδειξε λιγότερο εύπιστος, και στο τέλος της πολεμικής σύσκεψης ανέφερε τις σκέψεις του στον αρχηγό του Επιτελείου του Γιόντλ: «Κ ρίστιαν, δεν θα μπορούσε αυτό το πτώμα να το έστειλαν επίτηδες στα χέρια μας;»* Δεν υπήρχε περίπτωση να μάθουν αν ήταν αλήθεια κάτι τέτοιο. Τό­ σο το Επιτελείο της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Zeitzier, όσο κι ο Κανά* Σ.τ.Σ.: Ο στενογράφος αυτής της πολεμικής σύσκεψης, ο μακαρίτης Ludwig Krieger -στενός συνεργάτης του περιβόητου Αρχηγού της Υπηρεσίας Πληροφοριών συνταγ­ ματάρχη Nicolai κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο- θυμόταν ζωηρά αυτήν τη σκηνή. Το πτώμα ήταν. πραγματικά, ένα μακάβριο τέχνασμα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.517

740

DAVID IRVING

ρης απέρριψαν αυτήν την πιθανότητα και τον επόμενο μήνα, η Πελοπόννη­ σος και η Σαρδηνία -οι υποτιθέμενοι στόχοι της πραγματικής εισβολής στη δυτική Μεσόγειο- προσέλκυσαν περισσότερο την προσοχή του Χίτλερ. Ο Albert Speer και οι κυριότεροί του «βαρόνοι» των εξοπλισμών, ήρ­ θαν να τον δουν στη Φωλιά του Αύκου, στις 13 Μάίου. Ο Χίτλερ τίμησε με ένα σπάνιο βραβείο, το «Δακτυλίδι του dr. Todt», τον Υπουργό των Εξοπλισμών και Πολεμοφοδίων για την αναδιοργάνωση που είχε επ ιφ έ­ ρει στην πολεμική βιομηχανία με εκπληκτικά αποτελέσματα. Η Γερμανία παρήγαγε έξι φορές περισσότερα βλήματα πυροβολικού από το 1941 και τρ εις φορές περισσότερα πυροβόλα. Μεταξύ Φεβρουάριου και Μάίόυ, η παραγωγή βαρέων αρμάτων μάχης είχε διπλασιαστεί αποδεικνύοντας το ακατάβλητο πνεύμα των εργατών παρά τις αεροπορικές επιδρομές. Ο Speer σχολίασε προς τον Γκαίμπελς ότι ο Χίτλερ έδειχνε κουρασμέ­ νος από την αγωνία που του προκαλούσε η κατάσταση στην Ιταλία. Τι θα τα έκαναν τα νέα όπλα που ο Speer επέδειξε στον περίβολο του Στρατηγείου, την άλλη ημέρα - το ισχυρό, 100 τόνων, άρμα μάχης Mouse, τα νέα επιθετικά πυροβόλα και τα θανατηφόρα μπαζούκας (που ακόμη αποκαλούνταν Pusterohr) - αν η Ιταλία άλλαζε παράταξη, αν ο εχθρός αποβιβαζόταν στα Βαλκάνια κι αν οι ρουμανικές πετρελαιοπηγές καταστρέφονταν; Οι μάχες στην Τύνιδα είχαν τώρα τελειώσει. Το τελευταίο, όλο γεν­ ναιότητα ραδιομήνυμα του Άφρικα Κορπ είχε φτάσει με την υπογραφή του τελευταίου διοικητή του, στρατηγού Hans Cramer: «Τ α πυρομαχικά τελείωσαν. Όπλα και εφόδια καταστράφηκαν. Το Άφρικα Κορπ πολέμη­ σε μέχρις ότου δεν μπορούσε να πολεμήσει άλλο, όπως διατάχθηκε». Τώρα, 100.000 από τα καλύτερα στρατεύματα του Χίτλερ βάδιζαν προς τη βρετανική και αμερικανική αιχμαλωσία, ενώ είχαν επίσης αιχμαλωτι­ στεί κάπου 150.000 Ιταλοί. Ο Χίτλερ διέθετε στον Μουσολίνι πέντε μεραρχίες για μια μετάγγιση αίματος στις αναιμικές αρτηρίες της Ιταλίας. Η απάντηση του Ντούτσε, που φανερά είχε συνταχθεί από τον πανούργο στρατηγό Ambrosio -τον αντίστοιχο του Κάιτελ- δήλωνε ότι τρεις γερμανικές μεραρχίες που δεν είχαν προφτάσει να μεταφερθούν στην Τυνησία, θα ήταν αρκετές, αλλά ήθελε 300 άρματα μάχης, 50 αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες και εκατο­ ντάδες μαχητικά αεροπλάνα. Ο ναύαρχος Νταίνιτς δήλωσε ότι οι Ιταλοί περίμεναν τώρα την βρετα­ νική εισβολή στην Σικελία. Ξεχνώντας τις προηγούμενες υποψίες του, ο Χίτλερ απάντησε ότι οι επιστολές στο πτώμα του Βρετανού έδειχναν ότι ο επόμενος στόχος θα ήταν η Σαρδηνία. Ο Νταίνιτς είπε ότι είχε προσπαθήσει να πείσει τους Ιταλούς πως, αν δεν χρησιμοποιούσαν κάθε διαθέσιμο πλοίο -μικρό ή μεγάλο- για να μ ε­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

741

ταφέρουν στρατεύματα κι εφόδια στην Σαρδηνία, την Σικελία και την Κορσική τώρα, η τρομακτική ιστορία της Βόρειας Αφρικής θα επαναλαμβανόταν. Ο Μουσολίνι, αδύναμος, το παραδέχτηκε. Ο Νταίνιτς ανέφερε ότι ο Μουσολίνι του είπε πως ο Βρετανικός Τύ­ πος κραύγαζε πως η κατάληψη της Σικελίας θα απελευθέρωνε μια δύνα­ μη στόλου 2.000.000 τόνων, που τώρα υποχρεωνόταν να κάνει τον γύρο του Ακρωτηρίου. Ο Χ ίτλερ οργισμένα τον διέκοψε: « ... και τότε τα σπουδαία υποβρύχιά μας θα τους βυθίζουν». «Κ α ι σαν αποκορύφωμα όλων αυτών», συνέχισε ο Νταίνιτς, «έχουμε φτάσει στη χειρότερη κρίση για τα υποβρύχιά μας, καθώς ο εχθρός έχει νέα τεχνικά μέσα εντοπισμού, πράγμα που καθιστά τον υποβρυχιακό πόλεμο, για πρώτη φορά, αδύνατο». Ξαφνικά, έχαναν πάνω από 15 υποβρύχια τον μήνα.518 «Ο ι απώλειες είναι πολύ βαριές», ξέσπασε ο Χίτλερ. «Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι». Οι αϋπνίες ξαναγύρισαν. Τις επόμενες δύο εβδομάδες, η Ιταλία θα ήταν το κρίσιμο σημείο. Μετά τη μεσημεριανή σύσκεψη της 15 Μαΐου, ο Χίτλερ εκφώνησε μια δίωρη μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς του, συμπεριλαμβανομένου και του Ρόμελ, σχετικά με την επικίνδυνη κατά­ σταση που δημιουργήθηκε από την ήττα στην Βόρεια Αφρική. Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθούν εδώ ολόκληρες οι σημειώσεις ενός αξιωματικού, του λοχαγού Wolf Junge, που ήταν παρών εκεί: Η νίκη του εχθρού στην Αφρική δεν του ελευθέρωσε μόνον τη δίοδο ανατολικά-δυτικά μέσω της Μεσογείου, αλλά αποδέσμευσε 18 από τις 20 μεραρχίες του, καθώς και σημαντικές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις. Ο εχθρός θα εκμεταλλευτεί επίσης τη νέα κατάσταση και για μια πολιτική επίθεση, με σκοπό να χρησιμοποιήσει απειλές και καλοπιάσματα για να π εί­ σει τους αδύναμους συμμάχους της Γερμανίας να αποστατήσουν. Εκτός και πέρα από τη στρατιωτική άποψη, αυτό θα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο στην Ιταλία και την Ουγγαρία. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα πρέπει να θεω­ ρούνται σίγουρες... Στην Ιταλία μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στον Ντούτσε. Υπάρχουν ισχυροί φόβοι ότι μπορεί να τον ανατρέψουν, ή να τον εξουδετερώσουν με κάποιο τρόπο. Η βασιλική οικογένεια, όλα τα κορυφαία μέλη του σώματος των αξιωματικών, ο κλήρος, οι Εβραίοι και μεγάλα τμήματα των δημοσίων υπηρεσιών, διάκεινται εχθρικά ή αρνητικά απέναντι μας... Ο Ντούτσε συγκεντρώνει τώρα τη Φασιστική Φρουρά γύρω του. Αλλά η πραγματική εξουσία βρίσκεται στα χέρια των άλλων. Ακόμη, ο Ντούτσε δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του ως προς τα στρατιωτικά πράγματα και υπο­ χρεώνεται να στηρίζεται σε εχθρικούς ή ανίκανους στρατηγούς (Ambrosio!!!), καθώς γίνεται φανερό από την ακατανόητη απάντηση -η οποία φαίνεται του-

742

DAVID IRVING

λάχιστον ότι προήλθε από τον Ντούτσε- που απέρριψε την πρόταση για διά­ θεση στρατευμάτων που του έκανε ο Φύρερ. Κατά την παρούσα κατάσταση, μια ουδέτερη Ιταλία δεν θα ήταν επιζήμια. Αλλά δεν θα μπορέσει να μείνει ουδέτερη, θα αποστατήσει εθελοντικά, ή κά­ τω από την πίεση του εχθρικού στρατοπέδου. Η Ιταλία σε εχθρικά χέρια θα γίνει το Δεύτερο Μέτωπο στην Ευρώπη, κάτι που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία, γιατί θα αφήσει ακάλυπτα και τα δυτικά πλευρά των Βαλκανίων. 0 κύριος σκοπός μας τώρα πρέπει να είναι το να εμποδίσουμε ένα Δεύτε­ ρο Μέτωπο στην Ευρώπη. «Π ρέπει να υπερασπιστούμε την Ευρώπη στα όριά της. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να προκύψει ένα Δεύτερο Μέτωπο στα σύνορα του Ράιχ». Για να πετύχουμε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό, θα πρέ­ πει να κάνουμε θυσίες αλλού. Είναι καλό που δεν έχουμε ακόμη αρχίσει την επίθεση στα ανατολικά [φ ρ ο ύ ρ ιο ] κι έτσι, έχουμε διαθέσιμες δυνάμεις εδώ, επειδή έχουμε πάρει την απόφαση να δράσουμε αμέσως μόλις μια κρίση ξεσπάσει στην Ιταλία. Γ ι’ αυ­ τό τον σκοπό, από τις 18 μηχανοκίνητες μεραρχίες που διαθέτουμε στα ανα­ τολικά, 8 θωρακισμένες και 4 μεραρχίες πεζικού θα σπεύσουν στην Ιταλία για να αποτελέσουν μια σταθερή γραμμή εκεί και για να την υπερασπιστούν κατά των Αγγλο-αμερικανών (ή για να τους ρίξουν στη θάλασσα). Καμιά αξιόλογη αντίσταση δεν πρέπει να αναμένεται από τους Ιταλούς (σύμφωνα με τον Ρόμελ). Ελπίζουμε μόνο στη συνεργασία των φασιστικών πολιτικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επιβληθεί κατοχή στην Ουγγαρία. Οι συνέπειες στο Ανατολικό Μέτωπο θα είναι: εκκένωση των αμυνόμενων δυνάμεων της Καμπής του Ορέλ, αποδοχή κινδύνου στην περιοχή του Ντόνετς. Κι αν τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, θα αποσυρθούμε ακόμη και στον βορρά, προς τη γραμμή Λοόγκα. 0 Zeitzier ζήτησε να εγκαταλειφθεί ακόμη και το προγεφύρωμα στο Κουμπάν, αλλά ο Φύρερ δεν εξέφρασε καμιά γνώμη σχετικά με αυτό. 0 Zeitzier πήρε εντολή να ετοιμάσει ένα χρονοδιάγραμμα για τις μετακι­ νήσεις των στρατευμάτων [από τη Ρωσία στην Ιταλία], Οι επόμενες μία ή δύο εβδομάδες είναι κρίσιμες... Η κάθε εβδομάδα είναι ζωτική για μας, επειδή μετά από 8 εβδομάδες, οι πρόσφατα ενεργοποιημένες μεραρχίες «Στά λιν­ γκραντ» στη Δύση θα μπορούν να αναλάβουν επιχειρήσεις, πράγμα που θα εξαλείψει την ανάγκη να προσφύγουμε στο Ανατολικό Μέτωπο για εξοικονό­ μηση μεραρχιών. Αυτά είναι τα κύρια σημεία των παρατηρήσεων του Φύρερ.519

Ήταν σίγουρα μια αξιοσημείωτη ομιλία. Εκτός από τον πρώτο υπαινιγμό για αναγκαστική κατοχή της Ιταλίας και της Ουγγαρίας, η ομιλία αυτή καταρρίπτει τον μύθο ότι ο Χίτλερ αρνιόταν πάντα να εγκαταλείψει εθ ε­ λοντικά περιοχές της Ρωσίας, όταν αυτό ήταν στρατηγικά αναγκαίο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

743

ΟΤΑΝ επί εβδομάδες ολόκληρες οι βρετανικές εφημερίδες γελοιοποιού­ σαν τους Γερμανούς στρατιώτες για την παράδοση της Τυνησίας, ο Ρί­ μπεντροπ παρακάλεσε τον Φύρερ να δώσει στη δημοσιότητα τα πολεμι­ κά ημερολόγια που αποδείκνυαν πόσο ηρωικά είχαν πολεμήσει οι άνδρες αυτοί κάτω από τέτοιες αντίξοες συνθήκες. Η πεισματική άρνηση του Χ ίτλερ ανακοινώθηκε τηλεφωνικώς στον Ρίμπεντροπ από τον Hewel: «Π ρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ότι υποστήκαμε μια επώδυνη ήττα στην Αφρική. Αν είχατε λίγο μυαλό, δεν θα προσπαθούσατε να μιλάτε γ ι’ αυτό, ούτε για άλλα παρόμοια πράγματα. Θα καταλήξετε σύντομα σαν τους Ιταλούς, οι οποίοι μετατρέπουν σε αληθινό θρύλο κάθε τους ήτ­ τα, κάνοντας όλο τον κόσμο να γελά μαζί τους. Μόνο ένα πράγμα μπο­ ρούμε να κάνουμε σε τέτοιες στιγμές: Να κρατάμε τη γλώσσα μας καί να προετοιμαζόμαστε για αντεπίθεση. Από τη στιγμή που θα αρχίσει η αντεπίθεση, όλα αυτά τα λόγια περί ανεπάρκειας των Γερμανών στρα­ τιωτών θα σβήσουν. Το Στάλινγκραντ είναι ένα παράδειγμα: οι ιστορίες περί του ότι το ηθικό των γερμανικών μεραρχιών κατέρρευσε, σταμάτη­ σαν από τη στιγμή που χτυπήσαμε και πάλι σκληρά τους Ρώσους στο Χάρκοβο»520. Στις 18 Μαΐου, ο Χ ίτλερ διέταξε τον Ρόμελ να συγκροτήσει τον σκελετό ενός Επιτελείου για μια νέα Ομάδα Στρατιών που θα αναλάμ­ βανε τελικά την κατοχή της Ιταλίας. Η επιχείρηση - μ ε το κωδικό όνο­ μα Α Λ Α ΡΙΧΟ Σ— ήταν τόσο μυστική, ώστε ο Χ ίτλερ απέφυγε ακόμη και να υπογράψει το σχέδιο ντιρεκτίβας προς το OKW. «Αυτήν τη φορά πρέπ ει να είμαστε φανατικά προσεκτικοί, ακόμη και με το κάθε κομ­ ματάκι χαρτιού», είπε. Αρχικά, η ανησυχία του Ρόμελ ήταν μήπως τα οχυρά των Άλπεων, που οι Ιταλοί είχαν ολοκληρώσει βιαστικά στα σύνορα με την Γερμανία και ειδικά στην Διάβαση Μπρένερ, χρησιμοποιούνταν προς αναχαίτιση των γερμανικών μεραρχιών, αφήνοντας εσκεμμένα την Ιταλία στα χέρια του εχθρού. Σπάνια δυο φαινομενικά σύμμαχες στρατιές αντιμετώπιζαν η μια την άλλη με τέτοια συγκεκαλυμμένη δυσπιστία. 0 Zeitzier είχε υπολογίσει, κατ’ εντολή του Χίτλερ, ότι οι πρώτες ενι­ σχύσεις θα μπορούσαν να φτάσουν από το Ρωσικό Μέτωπο στην Ιταλία μέσα σε δέκα ημέρες, από τότε που θα σημειωνόταν η πρώτη αναταρα­ χή εκεί. Κάθε δυο ημέρες θα έφτανε μια νέα μεραρχία πεζικού, με προ­ πομπό τρεις θωρακισμένες μεραρχίες των SS, τις μονάδες που διατηρού­ σαν τους πιο στενούς ιδεολογικούς δεσμούς με τους φασίστες ηγέτες. Μια ομιλία του Υπουργού Εξωτερικών του Μουσολίνι, Bastianini, νω­ ρίτερα στις 20 Μαΐου, έπεισε τον Φύρερ ότι κάποια βρομοδουλειά ετοι­ μαζόταν. «Π ρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, σαν την αράχνη στο δίχτυ της. Δόξασοι ο Θεός διαθέτω καλή μύτη για κάτι τέτοια πράγματα, οπό­ τε συνήθως οσφραίνομαι καθετί πριν ξεσπάσει».

744

DAVID IRVING

Δεν είναι βέβαιο ως ποιο βαθμό ο ναύαρχος Κανάρης είχε πληροφορηθεί την προδοσία της Ιταλίας. Αλλά, αξιωματούχοι του Χίμλερ δεν άφησαν καμιά αμφιβολία στον Χ ίτλερ . Η 6η Ιταλική Στρατιά, που έδρευε στην Σικελία, βρισκόταν τώρα κάτω από τη διοίκηση του στρατη­ γού Roatta που έσερνε πίσω του κακή φήμη από τα Βαλκάνια. «Πονη­ ρός;» φώναξε ο Χίτλερ ακούγοντας το όνομα του Roatta. «Αυτός είναι ο Fouche της φασιστικής επανάστασης, ένας σπιούνος χωρίς καθόλου χα­ ρακτήρα. Ένας σπιούνος, αυτό είνα ι!»521 Κατά περίεργο τρόπο, οι αναφορές του Γερμανού στρατιωτικού ακό­ λουθου από την Ρώμη μιλούσαν μόνον με εξαιρετικά λόγια για τον Roatta και τον Ambrosio. Αλλά αυτό μπορεί να οφειλόταν στο ότι ένας από τους βοηθούς του Κανάρη, ο συνταγματάρχης Emil Helfferich, είχε αποσπαστεί στο Επιτελείο του στρατιωτικού ακόλουθου. Με την Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ιο να καθυστερεί ακόμη, στη 1 μ.μ. της 21 Μαΐου 1943 ο Χίτλερ έφυγε αεροπορικώς από την Ανατολική Πρωσία στο Μπερχτεσγκάντεν, μετά από μια σύντομη συνάντηση με τον προσω­ πικό του ιατρό dr. Karl Brandt. Δέκα ημέρες νωρίτερα, ένα νέο ηλεκτροκαρδιογράφημα δεν είχε δ εί­ ξει καμιά βελτίωση σχετικά με τη σκλήρυνση της στεφανιαίας που συνε­ χώς αυξανόταν επηρεάζοντας τα αγγεία της καρδιάς του. Ο στρατάρχης Antonescu του συνέστησε μια Βιεννέζα διαιτολόγο γιατρό, την frau Marlene von Exner. Νεαρή, γοητευτική και καλοδιάθετη, σύντομα μοιρα­ ζόταν το τραπέζι του Φύρερ με τις άλλες γυναίκες του προσωπικού του Επιτελείου. Έφερε στο νου του νέου εργοδότη της αναμνήσεις από την παλιά Βιέννη κι εκείνος διασκέδαζε πολύ με τις χαρούμενες διαμαρτυ­ ρίες της, επειδή ο Εθνικοσοσιαλισμός ευνοούσε την αντίζηλη μητρόπολη της Βιέννης, το Λιντς. Ενώ στον Antonescu είχε μπορέσει να επιδείξει το μαγειρικό ταλέντο της με ένα γαστριμαργικό σύμφυρμα από στρείδια, μαγιονέζες και χαβιάρι, έχασε γρήγορα το κέφι της με τα αυστηρά και λιτά γεύματα του Χίτλερ. Στις 7 Ιουνίου 1943, ένα χαρακτηριστικό μενού στο Μπέργκοφ522 αποτελούνταν από χυμό πορτοκαλιού, πουτίγκα ρυζιού με σάλτσα χορταρικών, και φρυγανιές με βούτυρο και λιωμένα καρύδια. 0 Χίτλερ την λάτρευε. Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ του διεμήνυσε ότι λυπόταν που δεν μπορούσε να πάει να

τον δει. Πιθανόν να φοβόταν να φύγει από την Ιταλία, έστω και για λί­ γες ώρες. Το σχέδιο του Χίτλερ ήταν να διεισδύσουν στα κρυφά τρεις μεραρχίες στην Ιταλία. Θα ακολουθούσαν δεκαέξι τουλάχιστον ακόμη, κάτω από τη διοίκηση του Ρόμελ, τη στιγμή που θα πραγματοποιούνταν μια εχθρι­ κή εισβολή. 0 Χίτλερ διέταξε τη Λουφτβάφε να προμηθεύσει αντιαερο­ πορικές πυροβολαρχίες στο οχυρό στην Διάβαση Μπρένερ. Αν οι Ιταλοί

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

745

έφερναν αντιρρήσεις, τότε οι Γερμανοί θα έκαναν «βρετανικές αεροπορι­ κές επιδρομές», χρησιμοποιώντας βόμβες της RAF που δεν είχαν εκραγεί, τις οποίες είχαν περισυλλέξει από τα ερείπια γερμανικών πόλεων. Στις 5 Ιουνίου, ο Κανάρης523 διέθεσε τη Μεραρχία κομάντο «Βραδεμβούργο», που θα γίνονταν μέλη των πληρωμάτων των πυροβολαρχιών κι έτσι, θα ήταν σε θέση να καταπολεμήσουν μια πιθανή απόπειρα σαμποτάζ στις διαβάσεις των Άλπεων. Ο υπαρχηγός του Γιόντλ προειδοποίησε, ωστόσο, ότι δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιηθεί κανένα μέτρο, που θα δη­ μιουργούσε αμφιβολίες σχετικά με τη συνεχιζόμενη διάθεση της Ιταλίας να πολεμήσει. 0 ναύαρχος Κανάρης αμφέβαλε για το αν «ο ι πραγματικοί αντικειμε­ νικοί σκοποί τους» θα μπορούσαν να παραμείνουν κρυφοί από τους Ιτα­ λούς. Στον Κάιτελ είπε ότι οι φόβοι του OKW περί αποστασίας της Ιτα­ λίας ήταν υπερβολικοί, και μάλιστα κατάφερε να πείσει αυτόν τον απο­ νήρευτο στρατάρχη να ακυρώσει τα μέτρα κατά των σαμποτάζ. Ζήτησε επίσης από τον Χίτλερ να αποσπάσει έναν σύνδεσμο της Άμπβερ στην άκρως απόρρητη ομάδα εργασίας του Ρόμελ. Ύστερα, έφυγε αεροπορι­ κώς για την Ρώμη. Η διαμονή του Χίτλερ στο Μπέργκοφ τον Ιούνιο του 1943 ήταν γεμά ­ τη μελαγχολία και απογοητεύσεις. Πόσο θα πλήρωνε τη νίκη τώρα; 0 Μπόρμαν του έφερε μια ομιλία 76 σελίδων, που ο Γκαίμπελς σκό­ πευε να εκφωνήσει προς τους εργάτες της πολεμικής βιομηχανίας στις 5 του μηνός. Ο Χίτλερ ξεβίδωσε το καπάκι του στυλογράφου του και διόρ­ θωσε το κείμενο. Εκεί όπου ο Γκαίμπελς έγραφε όταν η νίκη θα είναι δι­ κή μας, ο Χίτλερ ύστερα από πολλή σκέψη, άλλαξε τη φράση ώστε να διαβάζεται όταν αυτός ο αγώνας τελειώσει. Στα τέλη Μάί'ου, ο Νταίνιτς του περιέγραψε με ειλικρίνεια την απελ­ πιστική κατάσταση των υποβρυχίων στον Βόρειο Ατλαντικό. Μέσα στον Μάιο, 38 υποβρύχια είχαν χαθεί, σε σύγκριση με τα 14 του Απριλίου. Μέσα σε μια μέρα, στις 8 Μάίου, πέντε υποβρύχια είχαν καταστραφεί σε μια ναυμαχία νηοπομπής, και στις 24 ο Νταίνιτς υποχρεώθηκε να μα­ ταιώσει τελείως τις επιδρομές του στον Βόρειο Ατλαντικό, από φόβο μή­ πως χάσει ολόκληρη τη μετωπική γραμμή του εξαιτίας των νέων ραντάρ του εχθρού (ακόμη αρνιόταν να πιστέψει ότι οι Βρετανοί μπορούσαν να διαβάσουν τους «απαραβίαστους» ναυτικούς του κώδικες). Οι Γερμανοί είχαν πληροφορηθεί τις προόδους του εχθρού στα εκατοστομετρικά ραντάρ, αφού εξέτασαν τα συντρίμμια ενός βομβαρδιστικού που έπεσε κοντά στο Ρότερνταμ, τον Φεβρουάριο. Ο Νταίνιτς πίστευε ότι στα ίδια όργανα οφείλονταν οι απώλειες των υποβρυχίων του. Ο Κάιτελ έδωσε εντολή στον Κανάρη να διερευνήσει κατεπειγόντως το θέ­ μα αυτό. Ο Χίτλερ ήδη περίμενε από καιρό ότι τα υποβρύχια θα είχαν αυτήν

746

DAVID IRVING

την κατάληξη και μάλιστα, ξαφνιαζόταν που η δράση τους είχε διαρκέ­ σει τόσο πολύ. Έτσι, δεν κατηγόρησε το Ναυτικό. Μέχρι να μπουν σε λειτουργία οι δικές τους ακουστικές τορπίλες, τον Οκτώβριο, για «εκ τό ­ ξευση κατά των αντιτορπιλικών», η δράση των υποβρυχίων θα ήταν π ε­ ριορισμένη. Ο Χίτλερ διέταξε τον Νταίνιτς να αυξήσει την παραγωγή των υποβρυχίων του από 30 σε 40 νέα σκάφη το μήνα, κι ενέκρινε την πρόταση του Νταίνιτς να μεταβιβαστούν όλες οι αρμοδιότητες για τις ναυπηγήσεις στο Υπουργείο του Speer. Στις 15 Ιουνίου ωστόσο, ο ναύαρχος έφτασε στο Μπέργκοφ με το εκ­ πληκτικό αίτημα να του δοθούν 150.000 περίπου άνδρες για την υλοποίη­ ση της επέκτασης του Ναυτικού του. Ο Χίτλερ του είπε: «Απλούστατα, δεν έχω αυτούς τους άνδρες. Η αντιαεροπορική άμυνα και αυτή των νυ­ κτερινών μαχητικών αεροπλάνων θα πρέπει να αυξηθεί σε προσωπικό για την προστασία των πόλεών μας. Το Ανατολικό Μέτωπο πρέπει να ενισχυθεί. Ο Στρατός χρειάζεται μεραρχίες για το έργο της υπεράσπισης της Ευρώπης». Η ενεργητικότητα αυτή του Νταίνιτς ερχόταν σε εκπληκτική αντίθεση με τη νωχέλεια και τον λήθαργο του Γκαίρινγκ εκείνο το καλοκαίρι. Από τις εκθέσεις της Γκεστάπο περί ηθικού, ο Χίτλερ ήξερε ότι ο λαός του είχε πέσει θύμα μιας αυξανόμενης πεποίθησης πως τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τους βομβαρδισμούς του εχθρού. Κάθε νύχτα, τα βρετα­ νικά βομβαρδιστικά επισκέπτονταν και μια διαφορετική, μικρή ή μεγάλη, πόλη στην περιοχή του Ρουρ κι άδειαζαν 1.000-2.000 τόνους βομβών πά­ νω στους δρόμους και τα σπίτια. Μια χούφτα βομβαρδιστικών γκρέμι­ σαν το φράγμα του Ρουρ και τα νερά του ξεχύθηκαν πλημμυρίζοντας τους ανθρώπους που κοιμούνταν από κάτω. Οχτακόσιοι ξένοι εργάτες πνίγηκαν μέσα στα παραπήγματα τους. Την ημέρα, σχηματισμοί αμερι­ κάνικων βομβαρδιστικών συμπλήρωσαν την καταστροφή. Κάποιες φορές, οι Βρετανοί έστελναν σχηματισμούς ελαφρών βομβαρδιστικών ή μοναχι­ κά Mosquito, το καθένα με φορτίο ενός τόνου βομβών, που έκαναν κύ­ κλους επί ατελείωτες ώρες πάνω απύ το Βερολίνο, αναγκάζοντας τα εκατομμύρια των κατοίκων της πόλης να τρέχουν στα καταφύγια μέχρι να σημάνουν οι σειρήνες τη λήξη του συναγερμού. Η λύση που πρότεινε ο Γκαίρινγκ ήταν να μεταστεγαστούν στην Βουργουνδία οι πολίτες που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς της Γερμανίας αλλά μέσα σε μια νύχτα, πάνω από 100.000 άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους μόνο στο Ντόρτμουντ. Πριν τον Νοέμβριο, η Λουφτβάφε δεν αναμενόταν ότι θα ήταν ικανή να απαντήσει στα χτυπήματα. Ο Milch ήλπιζε ότι από τότε θα κατασκευάζονταν πάνω από 3.000 μαχητικά και βομβαρδιστικά το μήνα. Ο Χίτλερ διέταξε να μεταφερθούν σμήνη βομβαρδιστικών από τα δυ­ τικά στην Μεσόγειο, και τοποθέτησε εκεί τον στρατάρχη von Richthofen

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

747

διοικητή της 2ης Αεροπορικής Δύναμης. Αλλά, ακόμη κι ο Richthofen δεν μπόρεσε να εμποδίσει τις σφοδρές αεροπορικές επιδρομές των Συμμά­ χων, που προηγούντο σε κάθε επιχείρηση στην ξηρά. Πάνω στο μικροσκοπικό, αλλά καλά οχυρωμένο νησί Παντελερία, που ήλεγχε το πέρα­ σμα των πλοίων στα Στενά της Σικελίας έπεσαν 6.000.000 τόνοι βομβών. Οι Ιταλοί υπερασπιστές του είχαν χάσει τόσο πολύ το ηθικό τους, ώστε προσφέρθηκαν να παραδοθούν χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Το γεγονός ότι οι Ιταλοί στρατιώτες δεν μπόρεσαν να αντέξουν σε αυτό το είδος των βομβαρδισμών, που οι Γερμανοί πολίτες -άντρες, γυ ­ ναίκες και παιδιά- υφίσταντο κάθε νύχτα, δεν ήταν καλός οιωνός για τις επερχόμενες συγκρούσεις στην Μεσόγειο, παρατηρούσε ο Χίτλερ.

Ο Χίτλερ συγχαίρει τον Χίμλερ κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Υπουργού των Εσωτερικών το 1943. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΔΙΟ ΡΘ Ω Ν Ο Ν ΤΑ Σ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ Μ ΕΤΩΠΟΥ

μ η ν α ς δεν έφερε σε τέτοια κορύφωση το δράμα, όσο ο Ιού­ λιος του 1943. Η Επιχείρηση ΦΡΟΥΡΙΟ άρχισε, ο εχθρός εισέβαλε σε ιταλικό έδαφος, οι Ρώσοι εξαπέλυσαν τη δική τους μεγάλη θερινή επ ίθε­ ση, ο Μουσολίνι εκδιώχθηκε από τον μονάρχη του, ακριβώς όπως προέβλεπε πάντα ο Χίτλερ, κι ο πόλεμος στον αέρα έφτασε σε ένα αποκορύ­ φωμα προπυρηνικής βαρβαρότητας. Μέχρι τα τέλη Ιουνίου, ο Χίτλερ περίμενε στο Μπέργκοφ παρακολου­ θώντας τα γεγονότα στην Ιταλία, φοβούμενος να εξαπολύσει την Επιχεί­ ρηση ΦΡΟΥΡΙΟ -τη μάχη για το Κουρσκ- μην τυχόν και οι στρατηγοί του Μουσολίνι ετοιμάσουν μαζική αποστασία μόλις έστρεφε την πλάτη του. Στις 16 του μηνός έφτασε ο στρατηγός Γκουντέριαν524 και του εξήγησε γιατί οι υπολογισμοί του σχετικά με την παραγωγή αρμάτων μάχης είχαν αποδειχθεί υπεραισιόδοξοι. Τώρα πρότεινε να μην μπουν σε μάχη τα άρ­ ματα Panther, τουλάχιστον όχι αν δεν υπήρχαν διαθέσιμα 500 από αυτά. Ο Zeitzier πρότεινε να παραμείνουν εκεί όπου βρίσκονταν, μέχρι να προ­ χωρήσουν δυτικά οι Ρώσοι από μόνοι τους, και τότε να εξαπολύσουν αντεπίθεση. Από πλευράς τακτικής ήταν μια ελκυστική ιδέα, αλλά η αντίρρηση του Χίτλερ ήταν πως ο Στάλιν δεν είχε κανένα λόγο που να τον υποχρεώνει να επιτεθεί πριν τα γεγονότα στο μέτωπο της Μεσογείου αναγκάσουν την Γερμανία να στείλει μεραρχίες εκεί. Κι αυτήν την αντίρ­ ρηση δεν μπόρεσε κανένας να την αντικρούσει. Στις 8 Ιουνίου, μετά από μια νέα σύσκεψη με τον Zeitzier και τον Γκουντέριαν, ο Χίτλερ πήρε θέση υπέρ της λύσης της επίθεσης, αλλά ύστερα από λογικές αντιρρήσεις που διατύπωσε ο στρατηγός Model στις 25 του μηνός, τελικά την ανέβαλε μ έ­ χρι την 5η Ιουλίου. 0 Kluge και ο Manstein ενέκριναν την απόφαση. Ωστόσο, ο Χίτλερ προέβλεπε μια ολοφάνερη αποτυχία, γιατί απαγόρευσε στο OKW να διακηρύξει δημόσια την Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ι ο , έτσι ώστε να μπορέσει μετά να αρνηθεί την ύπαρξή της, αν αποτύγχαναν.

Κ

ΑΝΕΝΑΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

749

Όταν ο Γκαίμπελς ήρθε με αυτοκίνητο στο Ομπερσάλτσμπεργκ, στις 24 Ιουνίου, ο Χίτλερ του εξήγησε αναλυτικότατα τη στρατηγική του σκέ­ ψη. Οι στρατιές του δεν μπορούσαν να αποβλέπουν σε προέλαση προς τα Ουράλια. Παρ’ όλη την ανώτερη ποιότητα των αρμάτων μάχης Tiger και Panther, είχε αποφασίσει να κρατήσει και να συντηρήσει τις δυνάμεις του μέχρι το 1944, για να καταστήσει το Ανατολικό Μέτωπο αδιαπέρα­ στο στις επερχόμενες κρίσεις τον χειμώνα, όπως αυτές των περασμένων δύο χρόνων. Θεωρούσε την επικείμενη επιχείρηση μόνον σαν μια «μικρή διόρθωση» της γραμμής που θα μπορούσε να κλέψει από τον Στάλιν μ ε­ ρικές στρατιές, ή και μια ολόκληρη Ομάδα Στρατιών, αλλά που δύσκολα θα μετάλλαζε τη γνώμη του ουδέτερου κόσμου, έτσι ώστε να θεωρήσει και πάλι την Γερμανία νικήτρια. Στην Μεσόγειο, είπε, περίμενε ότι οι Σύμμαχοι θα επιτεθούν στην Σαρδηνία πρώτα, κι ύστερα θα ορμήσουν προς την Πελοπόννησο. «Ο Φύρερ πιστεύει ότι μπορεί να κρατήσει αυτήν τη γραμμή», έγραφε ο Γκαίμπελς την άλλη μέρα. «Δεν θα υποχωρήσει με τίποτα από την ιταλι­ κή χερσόνησο. Δεν έχει καμιά πρόθεση να υποχωρήσει πέρα από τον Πάδο, ακόμη κι αν οι Ιταλοί αποσκιρτήσουν. Σε αυτήν την περίπτωση, τον πόλεμο στην Ιταλία θα τον δώσουμε μόνοι μας». 0 ίδιος ο Ντούτσε ήταν αρκετά γερασμένος και κουρασμένος, είπε ο Χίτλερ, κι ο λαός του πλα­ δαρός κι αδιάφορος. Γ ι’ αυτό ακριβώς ήταν αποφασισμένος να μην εμπλακεί πάρα πολύ στην Ρωσία, γιατί αυτό θα τον παρέλυε αν η Ιταλία συντριβόταν. ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ Διοίκηση της Πολωνίας, ο Hans Frank και οι επαρ­

χιακοί κυβερνήτες του παραπονούνταν ότι η δογματική πολιτική του Χίμλερ συνέβαλε σημαντικά στην αναταραχή. Στο μεταξύ, τα SS είχαν αποχαλινωθεί αγνοώντας το κύρος του Frank, τρομοκρατώντας κι εκφο­ βίζοντας τον λαό. Το πρόγραμμα που κατήρτισε ο Χίμλερ για την ανα­ γκαστική μετεγκατάσταση των κατοίκων στην περιοχή του Λούμπλιν -αδειάζοντας ολόκληρα χωριά μέσα σε μια νύχτα και εγκαθιστώντας εκεί αναστατωμένους Γερμανούς χωριάτες- κατέληξε στην αγανακτισμένη παραίτηση του κυβερνήτη που είχε διορίσει εκεί ο Frank. Ο Frank διατύπωσε τα παράπονά του προσωπικά στον Χίτλερ, στις αρχές Μαΐου 1943,525 αλλά εκείνος του είπε ότι το πρόβλημά του δεν ήταν τίποτα μπροστά σε εκείνα των κατεχόμενων ανατολικών περιοχών. Η ενόχληση του Χίτλερ από τη μακρόχρονη εξέγερση του Απριλίου στο γκέτο της Βαρσοβίας ήταν τόσο μεγάλη, ώστε θα ήθελε πάρα πολύ να αντικαταστήσει τον Frank με έναν πιο σκληρό κυβερνήτη - αλλά με ποιον; Επί δυο ώρες συζητούσε με τον Μπόρμαν, τον Ley και τον Γκαί­ μπελς, σχετικά με την ανησυχητική έλλειψη πρωτοκλασάτων ηγετικών στελεχών του Κόμματος. Τελικά, αποφάσισε να παραμείνει ο Frank. Ο

750

DAVID IRVING

Χίτλερ παραδέχτηκε ότι ο Frank δεν θα μπορούσε να διορθώσει την κα­ τάσταση - η δουλειά αυτή ήταν πέραν των ικανοτήτων οποιουδήποτε. «Π ρέπει να αποσπά εφόδια τροφίμων, να εμποδίζει την ενοποίηση του λαού του, να εκτοπίζει τους Εβραίους και, ταυτόχρονα να στεγάζει Εβραίους από το Ράιχ, να επισπεύδει την παραγωγή όπλων, να παρε­ μποδίζει την ανοικοδόμηση ερειπωμένων πόλεων, κι ένα σωρό άλλα». Ο Χίτλερ ύστερα από έναν περίπατο τεσσάρων ωρών με τον Χίμλερ στο Ομπερσάλτσμπεργκ,526 στις 19 Ιουνίου υιοθέτησε τη θέση των SS: δεν έπρεπε να κατηγορηθούν διόλου για την πρόσφατα αυξημένη δραστηριό­ τητα των παρτιζάνων στην Πολωνία ή οπουδήποτε αλλού. Ο Χίμλερ ση­ μείωνε εκείνη την ημέρα: «Όταν συζητήσαμε το Εβραϊκό Πρόβλημα, ο Φύρερ μίλησε υπέρ της απόλυτης ολοκλήρωσης της εκκένωσης των Εβραίων. Παρ’ όλη την αναταραχή που θα προκαλέσει κάτι τέτοιο στους προσεχείς τρεις ή τέσσερις μήνες, θα πρέπει απλά να τελειώνουμε». Το Εβραϊκό Πρόβλημα ήταν θέμα-ταμπού στο Μπέργκοφ. Λίγες ημέ­ ρες μετά την επίσκεψη του Χίμλερ, ο Baldur von Schirach και η όμορφη σύζυγός του Henriette βρέθηκαν στη συντροφιά του σπιτικού του Χίτλερ. Κάθισαν μαζί με τους άλλους γύρω από το τζάκι, στις βαθιές πολυθρό­ νες, μέσα στο μισοσκόταδο. Καθώς ο Χίτλερ αργόπινε το ειδικό τσάι του κι οι άλλοι κρασί ή κονιάκ, η Henriette άρχισε να λέει πώς είδε με τα μάτια της στο Άμστερνταμ να στοιβάζουν Εβραίους σε ανοικτά φορτηγά τρένα για εκτόπιση. «Ε σ είς το ξέρατε αυτό; Το επιτρέψατε;» Ο Χίτλερ απάντησε στεγνά: «Τους πήγαιναν για δουλειά, οπότε δεν χρειάζεται να τους λυπόσαστε. Στο μεταξύ, οι στρατιώτες μας πολεμούν και πεθαίνουν στα πεδία των μαχών!» Αργότερα, πρόσθεσε: «Ε π ιτρέψ τε μου να σας πω. Εδώ έχουμε μια ζυγαριά» - κι άρχισε να κουνάει τα δυο του χέρια πάνω-κάτω σαν τάσια. «Η Γερμανία έχει χάσει μισό εκατομ­ μύριο από τον καλύτερο ανδρικό πληθυσμό της. Κι εγώ πρέπει να συ­ ντηρώ και να φροντίζω αυτούς τους άλλους; Θέλω κάτι από τη ράτσα μας να επιβιώσει για χίλια χρόνια από σήμερα». Ύστερα την επιτίμησε: «Π ρέπει να μάθετε πώς να μισ είτε!» Το ανδρόγυνο Schirach ήταν ακόμη εκεί την επόμενη βραδιά, 24 Ιουνίου, όταν ο Γκαίμπελς έφερε πονηρά τη συζήτηση πλάι στο τζάκι γύρω από την Βιέννη. Μέχρι τις 4 π.μ. ο Χίτλερ έκανε άγριες συγκρίσεις ανάμεσα στους Βιεννέζους των Schirach και στους Βερολινέζους του Γκαίμπελς, μέχρι που δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της Henriette: οι Βερολινέζοι, είπε ο Φύρερ, ήταν πολύ εργατικοί, ευφυείς και πολιτικά οξύνοες. Ο Γκαίμπελς έγραφε: «Η frau von Schirach, ιδιαίτερα, αντέδρασε σαν ανόητη αγελάδα... κι αργό­ τερα συνόψισε τη δυστυχία της λέγοντας ότι ήθελε να γυρίσει πίσω στο Μόναχο με τον σύζυγό της και ότι ο Φύρερ έπρεπε να στείλει στη θέση τους στην Βιέννη τον [Gauleiter] Giesler». «Π είτε μου», την προκάλεσε ο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

751

Χίτλερ, «ο σύζυγός σας είναι ο εκπρόσωπος του Ράιχ μας στη Βιέννη, ή ο άνθρωπος της Βιέννης στο Ράιχ;» Οι Schirach έφυγαν σαν κυνηγημένοι το ίδιο βράδυ και δεν ξανάδαν ποτέ τον Χ ίτλερ.527 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Βούπερταλ του Ρουρ, 3.000 πολίτες είχαν σκοτωθεί από τα βρετανικά βομβαρδιστικά μέσα σε μια ώρα, εκείνη τη νύχτα. Ο Χίτλερ αποφάσισε να κάνει ένα νέο κήρυγμα στον Γκαίρινγκ την άλλη ημέρα. Όπως έγραφε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του, το γόητρο του Στρατάρ­ χη του Ράιχ είχε τώρα πέσει στο ναδίρ. Κι ο ίδιος ο Γκαίρινγκ το ήξερε και, σημείωνε με αγωνία στο ημερολόγιό του528 έναν αριθμό θεμάτων που σκόπευε να παρουσιάσει στον Φύρερ, για να δικαιολογηθεί: Κατάσταση στον νότο! Στα νοτιοανατολικά! Στον βορρά! Η θέση μου ως ανώτατου διοικητή. Ο Jeschonnek (σε άδεια). - Η αντιδικία του Milch (με τον Udet). Οι δικές μου δραστηριότητες (στενογραφημένα πρακτικά, να φέρω το ημερολόγιο των ραντεβού μου). Πρέπει να επηρεάσω τους υφισταμένους, διαβουλεύσεις μαζί τους. Τα στρατεύματα με εμπιστεύονται. Όλα θα βελτιωθούν από το φθινόπωρο. Επιθεωρήσεις, από εμένα. Παρά­ δειγμα, το εργοστάσιο μηχανών αεροπλάνων στην Βιέννη! Τωρινό μου έργο: αύξηση της αεροπορικής δύναμης. Ξεκάθαροι τεχνολο­ γικοί αντικειμενικοί στόχοι. Αναπτέρωση του κλονισμένου ηθικού.

Ο πόλεμος των βομβαρδισμών είχε γίνει εφιάλτης για τον Χίτλερ, αν και η καταστροφή αυτών των απαίσιων οικισμών του Ρουρ δεν τον πείραζε και πολύ. Κάποια μέρα, προέβλεπε, η Γερμανία θα είχε 10.000.000 Volkswagen και 5.000.000 άλλων τύπων αυτοκίνητα για τις ανάγκες της κι αυτές οι πόλεις θα ανοικοδομούνταν, έτσι κι αλλιώς, με πιο πλατιά βουλεβάρτα. Αλλά ο Speer έπρεπε να απασχολήσει 100.000 άνδρες για την ανοικοδόμηση του Ρουρ, και το ηθικό του λαού είχε γίνει συντρίμ­ μια. Ο Χίτλερ υποσχέθηκε να πραγματοποιήσει εγκαίρως μια επίσκεψη-έκπληξη στο Ρουρ. Για την ώρα, και το τελευταίο γερμανικό βομβαρδιστικό ήταν απαραίτητο για την Επιχείρηση ΦΡΟΥΡΙΟ και την Ιταλία. Είπε στον Γκαίμπελς ότι είχε διατάξει να αυξηθούν η αντιαεροπορική άμυνα και ο αριθμός των νυκτερινών μαχητικών αεροπλάνων. Ένα μαχητικό, οπλισμέ­ νο με ένα νέο πυροβόλο των 30mm είχε πρόσφατα καταρρίψει πέντε βομβαρδιστικά μέσα σε μια νύχτα. Η υπομονή του με τον Γκαίρινγκ ήταν μνημειώδης. Φοβόταν να τον πληγώσει συναισθηματικά, αλλά, χωρίς να το ξέρει ο Γκαίρινγκ, είχε καλέσει τους κορυφαίους κατασκευαστές αερο­ πλάνων. Ήθελε να ανακαλύψει την αλήθεια για την αποτυχία της παρα­ γωγής. Ο καθηγητής Ernst Heinkel δικαιολόγησε την αποτυχία του στην πα­

752

DAVID IRVING

ραγωγή ενός βαρέος βομβαρδιστικού, επικαλούμενος το επίμονο αίτημα του Γκαίρινγκ ότι τα Heinkel 177 έπρεπε να είναι βομβαρδιστικά κάθε­ της εφόρμησης, παρ’ όλο που ο ίδιος ο Γκαίρινγκ είχε απαγορεύσει αυτό το είδος βομβαρδιστικού, πριν δέκα μήνες. Κι όταν ο Χίτλερ ρώτησε τον καθηγητή Willy Messerschmitt σχετικά με το νέο Me-262, αεριωθούμενο μαχητικό, ο ευφυής αλλά εγωκεντρικός σχεδιαστής τόνισε ότι η κατανά­ λωση καυσίμων του αεριωθούμενου θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από το αγαπημένο του μοντέλο, το Me-209, κι έτσι εξασφάλισε ένα Διάταγμα του Φύρερ που ανέτρεπε την προηγούμενη απόφαση του Milch για μαζι­ κή παραγωγή Me-262.529 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ της 29 Ιουνίου 1943, ο Χίτλερ αποφάσισε να μεταφέρει το Στρατηγείο του πάλι στη Φωλιά του Λύκου. Πίστευε ότι η Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ιο θα μπορούσε να αρχίσει με ασφάλεια, έξι ημέρες αργότερα, και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Υπήρχαν ξεκάθαρες αποδείξεις ότι ο Στάλιν φοβόταν το αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης: στις 21 Ιουνίου, ο Γερμανός επιτετραμμένος στην Στοκχόλμη τηλεγράφησε ότι ο Σοβιετικός διπλωμάτης A.M. Alexandrov «θέλει να συναντηθεί με έναν κύριο από το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, με τον οποίο είχε γνω ριστεί».530 Και την 1η Ιουλίου, ένα άρθρο σε σοβιετικό περιοδικό χλεύαζε τη θεωρία περί «συλλογικής ενοχής» που προπαγάνδιζε η Δύση κατά της Γερμα­ νίας, και άφηνε να εννοηθεί ότι το Ράιχ θα μπορούσε να κρατήσει την Πολωνία και τις Σουδιτικές περιοχές. 0 Χίτλερ έφτασε στη Φωλιά του Λύκου, την 1η Ιουλίου. Έκανε πολύ ασυνήθιστο κρύο για την εποχή, και ο Morell του έδωσε μια ισχυρότερη από τη συνηθισμένη ένεση κοκτέιλ, με γλυκόζη, πολυβιτα μίνες και Tonophosphan. Εκείνο το ίδιο βράδυ ο Χίτλερ απευθύνθηκε προς τους διοικητές της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ρ ι ο που συγκεντρώθηκαν στο γειτονικό Στρατηγείο του Zeitzier. Τους εξήγησε γιατί έδινε συνεχείς αναβολές στην επιχείρηση - τώρα είχε 2.000 άρματα έτοιμα για μάχη παρ’ όλο που, όπως παραδέχτηκε, τα μισά από αυτά ήταν τα γερασμένα Mark III. «Μ ε σοβαρή, ξεκάθαρη κι όλο αυτοπεποίθηση φωνή τόνισε τα ακόλου­ θα», όπως σημείωνε ο στρατηγός Friessner: Η κατάσταση μας. Το σφάλμα για τις ατυχίες μας πρέπει να αποδοθεί ξεκά­ θαρα στους συμμάχους μας. Οι Ιταλοί μας εγκατέλειψαν τελείως. Αν, όπως είχα επανειλημμένα ζητήσει, είχαν χρησιμοποιήσει έγκαιρα τον στόλο τους για να συνοδεύσει και να μεταφέρει τα στρατεύματά τους στην Αφρική, η Αφρική δεν θα είχε χαθεί. Τώρα, τα πλοία τους συντρίβονται μέσα στα λιμάνια. Σ ύ ­ γκριση με τον Μεγάλο Πόλεμο, όπου κι εμείς προφυλάξαμε τον στόλο μας πάρα πολύ καιρό, μέχρι που ήταν πια αργά - οι Ιταλοί απέτυχαν και στο Ανατολικό Μέτωπο, στην Ελλάδα, κτλ. Η Ουγγαρία, το ίδιο... Η Ρουμανία,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

753

αναξιόπιστη: ο αδελφός του στρατάρχη, πρωθυπουργός [Mihai] Antonescu, εί­ ναι δόλιο άτομο. Η Φινλανδία έφτασε στα έσχατα του μαρασμού της - εσωτε­ ρικές ταραχές με τους Σοσιαλδημοκράτες ενισχύονται και υποκινούνται από τους Σουηδούς. Τι διακυβεύεται; Η Γερμανία χρειάζεται τις υπό κατοχή περιοχές, γιατί αλλιώς δεν θα υπάρχει για πολύ. Πρέπει να κερδίσει την ηγεμονία στην Ευ­ ρώπη. Εκεί που είμαστε, εκεί θα μείνουμε. Οι στρατιώτες πρέπει να το κα­ ταλάβουν αυτό, γιατί διαφορετικά θα θεωρούν τις θυσίες τους μάταιες. Τα Βαλκάνια δεν πρέπει να χαθούν, ό,τι κι αν συμβεί. Οι πιο πολλές βα­ σικές πρώτες ύλες μας για τον πόλεμο είναι εκεί. Οι Ιταλοί αποσύρθηκαν από την Ελλάδα κι αντικαταστάθηκαν από Γερμανούς. Νιώθουμε ασφαλέστε­ ροι από τότε. Η Κρήτη βρίσκεται σταθερά στα χέρια μας, κι έτσι εμποδίζου­ με τον εχθρό να αποκτήσει αεροπορικές βάσεις. Πρέπει να υπερασπίσουμε την ευρύτερη Γερμανία και την Ευρώπη, πέρα από τα σύνορά μας. Μέχρι τώρα το έχουμε καταφέρει τέλεια. Γερμανικά στρατεύματα κατέχουν τώρα την Ρόδο, την Σικελία, την Σαρδηνία και την Κορσική - οι Ιταλοί θα τις είχαν από καιρό παραδώσει αμαχητί, όπως έκα­ ναν με την Παντελερία. Ανατολικό μέτωπο. Δεν θα υποχωρήσουμε ούτε βήμα... Οι Ρώσοι προσπα­ θούν να κερδίσουν χρόνο. Χρησιμοποιούν τον χρόνο τους, ανεφοδιαζόμενοι για τον χειμώνα. Δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε αυτό, γιατί αλλιώς θα έχουμε νέες κρίσεις τότε. Γι’ αυτό, πρέπει να τους αποδιοργανώσουμε.531 Η τελευταία φράση καταδεικνύει πόσο περιορισμένοι ήταν οι σκοποί της Επιχείρησης ΦΡΟΥΡΙΟ. 0 Χίτλερ κατέληξε: «Ο κύβος ερρίφθη. Η επίθεση αρχίζει. Τώρα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να εξασφαλίσουμε την επιτυχία». Η ίδια η επιχείρηση συζητήθηκε ελάχιστα. Ο στρατηγός Model επανέλαβε τους δισταγμούς του. Ο Γκαίρινγκ και ο Manstein συμμερίζονταν τη γενική αισιοδοξία για την επιχείρηση. Μόνον ο Γιόντλ αποτέλεσε εξαίρεση, λέγοντας ότι είχαν μπροστά τους μια μακρόχρονη μάχη που θα εξελισσόταν πολύ αργά. Αλλά ο Χίτλερ διαβεβαίωσε τους στρατη­ γούς του για το αντίθετο. Φυσικά, η επίθεση ήταν ένα ρίσκο, παραδέχτη­ κε, αλλά πίστευε ότι έπρεπε να το αναλάβουν. Σύμφωνα με τα λόγια του, η Επιχείρηση ΦΡΟΥΡΙΟ θα πρόσφερε μια νίκη «για να διαλυθεί η μ ε­ λαγχολία των συμμάχων μας και να συντριβούν οι σιωπηρές ελπίδες που εξακολουθούσαν να τρέφουν οι υποταγμένοι λαοί». Η επιχείρηση άρχισε νωρίς στις 5 Ιουλίου. Οι Ρώσοι ήταν προειδοποιη­ μένοι, για άλλη μια φορά, χάρη στη βρετανική υπηρεσία αποκρυπτογρά­ φησης. Μια τεράστια κι αιματηρή μάχη ακολούθησε, μια από τις μεγα­ λύτερες συγκρούσεις αρμάτων μάχης στην Ιστορία. Αναμένοντας την ε ί­ δηση για μεγάλες νίκες, ο Χίτλερ τηλεφωνούσε συνεχώς στον Zeitzier

48

754

DAVID IRVING

και τον Jeschonnek για τα τελευταία νέα. Γύρω στο βράδυ, όλα έδειχναν ότι η μάχη πήγαινε καλά. Οι συνδυασμένες Αεροπορικές Δυνάμεις των πτεράρχων Dessloch και Robert Ritter von Greim (η 4η και η 6η) είχαν πραγματοποιήσει 4.570 εξόδους, καταστρέφοντας 432 ρωσικά αεροπλά­ να. Ο Manstein είχε προωθηθεί έντεκα μίλια βόρεια μέσα στα οχυρά του εχθρού. Ο Kluge προχωρούσε επτά μίλια νότια, προς το μέρος του. Με­ ταξύ των εμπροσθοφυλακών τους βρισκόταν η πόλη του Κουρσκ και 3.000 άρματα μάχης που είχε ρίξει ο Στάλιν στην άμυνα. Ο Morell εξέ­ τασε τον Χίτλερ νωρίς στις 6 του μηνός κι έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ενέσεις, όπως πάντα... Κοιμήθηκε μόλις τρεις ώρες εξαιτίας της νευρικότητάς του (σχετικά με την επίθεση στο Ανατολικό Μέτωπο από χθες)». Ο γιατρός διέταξε τον Χίτλερ να κοιμάται όσο πιο πολύ μπορεί τα απογεύματα. Η συνήθης ευφορία επικρατούσε στη Φωλιά του Λύκου. Τις πρώτες τρεις ημέρες οι Γερμανοί είχαν 30.000 απώλειες, αλλά ο Zeitzier ήταν σε θέση να αναφέρει ότι οι απώλειες σε άρματα μάχης ήταν σε ανεκτό επίπεδο. Μέχρι τις 8 του μηνός, 460 εχθρικά άρματα ε ί­ χαν καταστραφεί. Η 4η Στρατιά Panzer του Hoth συνέτριψε 195 εκείνη την ημέρα μόνο. Αλλά στον νότο, η τεχνική ανεπάρκεια των αρμάτων τύπου Panther, που είχαν θεωρηθεί εξαιρετικά, παρεμπόδισε σημαντικά την επίθεση του Manstein. Εκείνη την πρώτη ημέρα μόνο, αχρηστεύτηκαν όλα αυτά τα άρ­ ματα, εκτός από 40. Παρ’ όλα αυτά, ενώ στον βορρά η 9η Στρατιά του Model δεν μπορούσε να διεισδύσει περισσότερο, απείχε ελάχιστα από τον Manstein στον νότο. Ο Ρόμελ σημείωνε στο ημερολόγιό του, στις 9 Ιουλίου: «Μεσημέρι, στην πολεμική σύσκεψη με τον Φύρερ: η επίθεση στα ανατολι­ κά πηγαίνει καλά». ΕΚΕΙΝΟ το απόγευμα, ο Χίτλερ έλαβε τις πρώτες αναφορές που έλεγαν ότι μια τεράστια επιθετική επιχείρηση του εχθρού ετοιμαζόταν στην Με­ σόγειο. Αεροπλάνα της Λουφτβάφε είχαν εντοπίσει πλοία που μόλις ε ί­ χαν αποπλεύσει από την Μάλτα και την Παντελερία. Αργά το βράδυ ήταν φανερό πως κατευθύνονταν προς την Σικελία. Υπήρχαν και αναφο­ ρές για ρίψεις αλεξιπτωτιστών του εχθρού και για σφοδρούς βομβαρδι­ σμούς από πλοία στις Συρακούσες, την Κατάνια και την Αουγκούστα, τα κυριότερα λιμάνια του νησιού. Το άλλο πρωί, η εισβολή άρχισε. Στη μ ε­ σημεριανή σύσκεψη είπαν στον Χ ίτλερ ότι τρεις εκατοντάδες πλοία έπαιρναν μέρος σε αυτήν την επιχείρηση.532 Κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να συμβεί σε πιο ακατάλληλη στιγμή για τη στρατηγική του Χίτλερ. Έφτασαν ως αυτόν επίσης και πολύ ενοχλητι­ κές αφηγήσεις σχετικά με τη δράση των Ιταλών στρατηγών. Ο ναύαρχος Priam Leonardi, διοικητής της Αουγκούστα, ανέφερε ψευδώς ότι στις 11 Ιουλίου εχθρικά αποβατικά σκάφη είχαν φθάσει εκεί. Οι Ιταλοί υπερα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

155

σπιστές του λιμανιού ανατίναξαν αμέσως τα κανόνια και τα πυρομαχικά τους κι έβαλαν φωτιά στις αποθήκες καυσίμων, οι αντιαεροπορικές πυ­ ροβολαρχίες στην Αουγκούστα και το Πρίολο πέταξαν το σύνολο των πυρομαχικών τους στη θάλασσα, ενώ ανατίναξαν και τα πυροβόλα τους. «Το απόγευμα της 11 Ιουλίου δεν είχε απομείνει ούτε ένας Ιταλός στρα­ τιωτικός στην περιοχή της ταξιαρχίας του Schmalz, και σε κανένα επ ίπε­ δο διοίκησης. Όλοι οι αξιωματικοί είχαν εγκαταλείψει τις μονάδες τους μέσα στο πρωινό και κατευθύνονταν στην Κατάνια με ποδήλατα και τροχοφόρα μεταφορικά μέσα». Στις 12 Ιουλίου ο εχθρός είχε αποβιβάσει 160.000 άνδρες και 600 άρ­ ματα μάχης στην Σικελία. Εκείνη την ημέρα ο Στάλιν εξαπέλυσε τις δ ι­ κές του αντεπιθέσεις. ΓΙΑΤΙ η συνεχιζόμενη αμεριμνησία του Χίτλερ παρέμενε αμείωτη ακόμη

και τώρα; Ένιωθε πως, ακόμη κι αν ανακαλούσε τώρα την Επιχείρηση φ ρ ο ύ ρ ιο , θα είχε βγάλει τα δόντια του σοβιετικού δράκοντα. Μόνον ο Manstein είχε πιάσει 24.000 αιχμαλώτους γύρω στις 13 Ιουλίου, ενώ είχε ήδη κυριεύσει και καταστρέψει 1.800 εχθρικά άρματα μάχης, 267 πυρο­ βόλα και 1080 αντιαρματικά. Κατά την άποψη του Χίτλερ, ο Στάλιν δεν είχε τώρα άλλη επιλογή από την αντεπίθεση,533 επειδή ο λιμός κι οι τα ­ ραχές σάρωναν τη χώρα του. Αυτό υποστήριζαν μάλιστα κι οι ειδικοί των μυστικών υπηρεσιών του Zeitzier, έχοντας ερευνήσει εκατοντάδες σάκων ρωσικού ταχυδρομείου που είχαν πέσει στα χέρια τους.534 Γίνο­ νταν συγκρίσεις με τον καταστρεπτικό λιμό που είχε πλήξει την Σ ο βιετι­ κή Ένωση το 1921. Πάνω από όλα, ο Χίτλερ είχε τώρα ως στήριγμα την προοπτική των νέων γερμανικών «μυστικών όπλων». Στις 8 Ιουλίου, ο Νταίνιτς ήρθε με τα σχέδια ενός νέου τύπου υποβρυχίου XXI, με ηλεκτροκίνητη και ντιζε­ λοκίνητη μηχανή και με ταχύτητα κάτω από το νερό τόσο υψηλή, που θα μπορούσε να αψηφήσει όλες τις αμυντικές τακτικές του εχθρού. Οι ειδ ι­ κοί του ήλπιζαν ότι τα σκάφη αυτά θα ήταν έτοιμα τον Νοέμβριο 1944. Ο Νταίνιτς ήλπιζε να εξοπλίσει όλα του τα υποβρύχια σύντομα με ένα νέο όργανο που θα τα προειδοποιούσε ότι κάποιο ραντάρ τα είχε εντο­ πίσει. Μια νέα νάρκη κατά των πλοίων είχε αναπτυχθεί, τόσο ισχυρή και τόσο δύσκολο να καταπολεμηθεί, που για την ώρα ο Χίτλερ δεν θα επ έ­ τρεπε στο ναυτικό του να τη χρησιμοποιήσει από φόβο μήπως κάποια πέσει στα χέρια του εχθρού και τη χρησιμοποιήσει σε πολύ μεγαλύτε­ ρους αριθμούς κατά της Γερμανίας. Όταν ήρθε ο Speer, ο Χίτλερ στρά­ φηκε προς το μέρος του: «Το σπουδαιότερο από όλα είναι να κατασκευ­ άσουμε αυτό το νέο υποβρύχιο», του είπε. Ο Speer του απάντησε: «Όλοι συμφωνούμε σε αυτό. Ήδη έχουμε δώσει εντολή να δοθεί προτεραιότητα σε αυτό πριν από οτιδήποτε άλλο».

756

DAVID IRVING

Την ίδια ημέρα, ο Speer έφερε μαζί του τους κορυφαίους επιστήμονες του ερευνητικού εργαστηρίου πυραύλων του Στρατού, στο Πεενεμύντε. Ο Χίτλερ είχε αντιμετωπίσει ψυχρά το σχέδιο πυραύλων Α-4 του Στρα­ τού, αλλά ο Μπράουχιτς το είχε υποστηρίξει και ο στρατηγός Friedrich Fromm, διοικητής των μονάδων αναπληρώσεως απωλειών του Στρατού, υπήρξε αφοσιωμένος υποστηρικτής του. Είχε ξεναγήσει τον Speer, τον Ιούνιο του 1942 στο Πεενεμύντε κι ο νέος τότε Υπουργός είχε υποσχεθεί τη στήριξή του. Ο Χίτλερ είχε πει στον Speer μερικούς μήνες αργότερα ότι ο πύραυλος Α-4 δεν θα είχε αξία, εκτός κι αν 5.000 από αυτούς ήταν έτοιμοι για την πρώτη ομοβροντία και αν η παραγωγή τους έφτανε στο ρυθμό των 3.000 τον μήνα. Το πρόβλημα ήταν ότι ο κάθε πύραυλος είχε κεφαλή ενός μόνο τόνου, κι ωστόσο κόστιζε όσο εκατό «ιπτάμενες βόμβες» χωρίς πιλότο που κα­ τασκευάζονταν από τη Λουφτβάφε. Τα καύσιμά του αποτελούνταν από «εξω τικές» ουσίες, όπως υγροποιημένο οξυγόνο και καθαρό αλκοόλ, ενώ το αλουμίνιο και τα ηλεκτρονικά όργανα που χρησιμοποιούνταν γ ι’ αυτόν χρειάζονταν κυρίως στη βιομηχανία της Λουφτβάφε. Αλλά ο Speer δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από όλα αυτά, επειδή στο κάτω-κάτω ήταν επ ί­ σης υπόλογος και για την αεροπορική βιομηχανία. Στις 8 Ιουλίου παρου­ σίασε στον Χίτλερ τους ανθρώπους που ασχολούνταν με το σχέδιο Α-4: ήταν ο Gerhard Degenkolb, που επρόκειτο να είναι επικεφαλής της μαζι­ κής παραγωγής πυραύλων, ο στρατηγός Walter Dornberger, διοικητής του Πεενεμύντε, κι ο νεαρός επικεφαλής επιστήμονας Wernher von Braun. Ο Χίτλερ παρακολούθησε τις κινηματογραφικές τους ταινίες για τους πυ­ ραύλους και προήγαγε αμέσως τον Braun σε καθηγητή. Τόσο ο Στρατός, όσο και η Λουφτβάφε τον διαβεβαίωσαν ότι οι πύραυλοί τους θα μπορού­ σαν να στραφούν κατά της Αγγλίας πριν τελειώσει η χρονιά. Δυο ημέρες αργότερα, ο Χάινριχ Χίμλερ ήρθε στη Φωλιά του Λύκου. Ο πύραυλος Α-4 ήταν πρώτο θέμα στην ατζέντα του. Ο Χίμλερ δεν είχε απογοητεύσει ποτέ τον Χίτλερ, ούτε του προκαλούσε πλήξη. Εκείνη την ημέρα ο στρατάρχης θέλησε να πείσει τον Χίτλερ να στρέψουν την πολω­ νική αντίσταση κατά του Στάλιν. Οι Πολωνοί είχαν απογοητευτεί πικρά από το γεγονός ότι ο Τσώρτσιλ είχε αγνοήσει την εγγύηση του Τσάμπερλαιν για την Πολωνία, κι όταν η Γκεστάπο συνέλαβε τον αρχηγό τους, Στρατηγό Stefan Rowecki, ο Χίμλερ πίστεψε ότι θα μπορούσε να τους στρέψει σε έναν αγώνα κατά του Στάλιν, αντί κατά των γερμανικών δυ­ νάμεων κατοχής. Ο Χίτλερ διάβασε το «βιογραφικό» του Rowecki και παραδέχτηκε ότι ήταν καλή ιδέα. Αλλά την απέρριψε: ο Rowecki ήταν φανερά ένας ηγέτης, κι αυτοί οι άνθρωποι ήταν επικίνδυνοι. Ο Χίμλερ σημείωνε: «Ο Φύρερ τότε επανέλαβε τα βασικά της πολιτι­ κής μας στην Πολωνία, όλα αυτά τα ήξερα και τα καταλάβαινα πλή­ ρως». Ο Χίτλερ δεν είχε κανέναν ενδοιασμό ως προς το να χρησιμοποιή­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

757

σει μη Σλάβους στρατιώτες. Ιδιαιτέρως ήθελε να προσελκύσει Βρετανούς αιχμαλώτους να ενταχθούν στον αγώνα του. Ο Hewel είχε σημειώσει μ ε­ τά από μια συνομιλία με τον Χίτλερ, στις 29 Νοεμβρίου 1942: «Π ιστεύει ότι πλήθος πατριώτες Άγγλοι θα έπρεπε να υποφέρουν κάτω από το ση­ μερινό καθεστώς τους, καθώς βλέπουν τον μελλοντικό κίνδυνο να κατα­ λάβουν οι Εβραίοι, και ιδιαίτερα οι Μπολσεβίκοι, την Αυτοκρατορία τους. Θεωρεί ως αρκετά πιθανό, αν υπάρξει η κατάλληλη μεταχείριση, να συγκροτηθεί μια βρετανική λεγεώνα για να πολεμήσει με βρετανικές στολές κατά του Μπολσεβικισμού. Μια τέτοια λεγεώνα θα ήταν πιο ευπρόσδεκτη γ ι’ αυτόν από οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας». Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ του Στάλιν είχε αρχίσει στα βόρεια της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ­ ρ ι ο , με στόχο της το Ορέλ. Στις 13 Ιουλίου, ο Χίτλερ κάλεσε και τους δυο διοικητές Ομάδων Στρατιών, Manstein και Kluge. 0 Kluge ευνοούσε την ανάκληση της επιχείρησης. 0 Manstein, ακόμη γεμάτος αισιοδοξία, υιοθέ­ τησε την αντίθετη άποψη. Οι στρατιές του βρίσκονταν στα πρόθυρα της νίκης - αν μπορούσε να προσθέσει το 24ο Σώμα Panzer σε αυτές, θα έγερ­ νε τελικά τη ζυγαριά κατά των υπερασπιστών του Κουρσκ. Οι Ρώσοι είχαν ρίξει στη μάχη και τις τελευταίες τους εφεδρείες. Πίστευε ότι μπορούσε ακόμη να περικυκλώσει και να συντρίψει τα μισά από τα στρατεύματα που υποστήριζαν το Κουρσκ. Αν η μάχη εγκαταλειπόταν έτσι χωρίς λόγο, ο εχθρός θα ήταν ελεύθερος να προκαλέσει προβλήματα αλλού, κατά μή­ κος του μετώπου. Όταν ο Kluge δήλωσε ότι η 9η Στρατιά δεν μπορούσε να επαναλάβει την επίθεση ούτε τώρα, ούτε αργότερα, ο Χίτλερ φώναξε οργισμένος: «Ο ι Ρώσοι καταφέρνουν τα πάντα κι εμείς δεν μπορούμε να καταφέρου­ με απολύτως τίποτα!» Έτσι, η μάχη σταμάτησε - δίχως ήττα, ούτε νίκη. Ο Χίτλερ είχε χάσει 20.720 άνδρες, κι ανάμεσά τους 3.330 νεκρούς. «Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα ακολουθήσω τη συμβουλή του Γενικού Επιτελείου Στρα­ τού!» δήλωσε στους υπασπιστές του. Αλλά οι Ρώσοι είχαν υποστεί βαρύ­ τερες απώλειες σε αυτήν την επιχείρηση, 17.000 νεκρούς και 34.000 αιχ­ μαλώτους. Οι τακτικές εφεδρείες τους είχαν αποψιλωθεί. Έτσι, τις επόμε­ νες εβδομάδες η ρωσική θερινή επίθεση παρέπαιε: όταν εξαπέλυσαν μια ακόμη επίθεση στο Νότιο Μέτωπο του Manstein, στις 17 Ιουλίου, η 1η Στρατιά Panzer του Mackensen και η νέα 6η Στρατιά του στρατηγού Karl Hollidt ήταν σε θέση να ανταποδώσουν το χτύπημα, συλλαμβάνοντας 18.000 αιχμαλώτους και καταστρέφοντας 700 άρματα μάχης μέσα σε δυο εβδομάδες. Όταν ο Στάλιν κυκλοφόρησε την ημερήσια διαταγή του στις 24 του μηνός, αναγγέλλοντας τη νίκη στο Κουρσκ, ισχυρίστηκε ότι 70.000 Γερμανοί ήταν νεκροί και 2.800 γερμανικά άρματα μάχης είχαν καταστραφεί. Ο Χίτλερ παρατήρησε: «Η εντύπωσή μου είναι ότι ματαίωσε τα

758

DAVID IRVING

σχέδιά του... Ο Στάλιν εγκατέλειψε κάθε ελπίδα να φτάσει ως εδώ με ένα χτύπημα». Όλα έδειχναν ότι η σταθερότητα είχε επανέλθει στο Ρωσι­ κό Μέτωπο. Η κρίση, ωστόσο, ήταν στην Σικελία. Οι Ιταλοί δεν είχαν τηρήσει ούτε καν τα προσχήματα ότι πολεμούν. Όλες οι ενδείξεις έλεγαν ότι οι απο­ στάτες στρατηγοί και ο βασιλιάς συνωμοτούσαν για την ανατροπή του Ντούτσε. Ειδάλλως, γιατί ο Ambrosio να παίζει το γνωστό παιχνίδι των Ιταλών υποβάλλοντας απίθανα αιτήματα προς την Γερμανία για σύγχρο­ να άρματα μάχης και αεροπλάνα;535 Τα αμερικανικά στρατεύματα σάρωσαν εύκολα τους Ιταλούς στην δυ­ τική Σικελία, αλλά η Βρετανική 5η Στρατιά αναχαιτίστηκε σύντομα από μια ισχυρή, επανδρωμένη με Γερμανούς, αμυντική γραμμή στους πρόποδες του όρους Αίτνα. Ο Μουσολίνι επιχείρησε να ρίξει το σφάλμα για την αναπόφευκτη απώλεια της Σικελίας στους Γερμανούς, που δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του Ambrosio για εφόδια. Στις 13 Ιουλίου, 30 ιταλικές τορπιλάκατοι απέπλευσαν για να επιτεθούν στα εχθρικά πλοία στις Συρακούσες, αλλά επέστρεψαν χωρίς γρατσουνιά, υποστηρίζοντας με θλίψη ότι δεν είχαν βρει κανένα συμμαχικό πλοίο. Ο Richthofen σάρκαζε στο ημερολόγιό του: «Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Ιταλικός Στόλος δεν βγήκε ούτε καν στ’ ανοικτά για να “ σώσει την τιμή του” ». Ο Νταίνιτς τηλεφώνησε στο Στρατηγείο του Χίτλερ για να πει πως, αν ο Φύρερ τον διέτασσε, ήταν πρόθυμος να αναλάβει αμέσως το Ιταλικό Ναυτικό, έτσι ώστε να οδηγήσει σε δράση τουλάχιστον τα αντιτορπιλικά και τα υποβρύχια που είχαν μείνει πιστά. Ο Χίτλερ ήταν σίγουρα απο­ φασισμένος να φερθεί σκληρά στην ιταλική μοναρχία. Έστειλε στην Σ ικ ε­ λία έναν ταγματάρχη, με την άκρως απόρρητη προφορική εντολή να αναλάβει ο ίδιος ο διοικητής του Γερμανικού Σώματος τη μάχη, «α π ο­ κλείοντας χωρίς κανένα εμπόδιο» τους Ιταλούς από κάθε έλεγχο. Διορί­ σθηκε επίσης ένας Γερμανός διοικητής για τα Στενά της Μεσσήνης. Τις ιταλικές πυροβολαρχίες εκεί θα τις ανελάμβαναν γερμανικά πληρώματα, αν χρειαζόταν. Ο Νταίνιτς έστειλε κατεπειγόντως 1.723 πυροβολητές του Ναυτικού. Στις 14 του μηνός, το OKW κατάρτισε σχέδια εκτάκτου ανά­ γκης για μια κεραυνοβόλο γερμανική δράση κατά της Ιταλίας και των βαλκανικών περιοχών που θα κατείχαν Ιταλοί. Στις 14 Ιουλίου, έφεραν στον Χ ίτλερ μια επιστολή του Μουσολίνι -που είχε συντάξει ο Ambrosio- με την οποία ζητούσε 2.000 αεροπλάνα από τον στρατάρχη Milch. Μέσα στις τελευταίες τρεις εβδομάδες 320 αεροσκάφη του Άξονα είχαν καταστραφεί από εχθρικές επιδρομές κατά των ιταλικών αεροδρομίων, ενώ τα 36 από τα 40 μαχητικά είχαν υποστεί ζημιές στα ελαστικά των τροχών τους, επειδή οι Ιταλοί δεν είχαν μπει στον κόπο να καθαρίσουν τους αεροδιαδρόμους από τα θραύσματα των βομβών μετά από μια επιδρομή. Ο Milch διαβεβαίωσε τον Ιταλό πρε­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

759

σβευτή ότι «ο Φύρερ, δύσκολα θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερη α ε­ ροπορική υποστήριξη στην Γερμανία από όση πρόσφερε στην Ιταλία. Εκατοντάδες αεροπλάνα είχαν ήδη ξεκινήσει για την Ιταλία κι εκατοντά­ δες ακόμη ήταν έτοιμα να το κάνουν, σε βάρος της νυκτερινής άμυνάς μας στο δυτικό εναέριο χώρο». Ο Γιόντλ προειδοποιούσε πως όλα έδ ει­ χναν ότι ο Ambrosio συνωμοτούσε για να παρασύρει όσο περισσότερες επίλεκτες γερμανικές μεραρχίες μπορούσε στον νότο, όπου θα αποκόπτονταν και θα προσφέρονταν στο πιάτο στον εχθρό, όταν ερχόταν η ώρα. 0 Χίτλερ έπρεπε να πείσει τον Μουσολίνι να βρει κάποιον τρόπο για να απαλλαγεί από τον στρατηγό Ambrosio τον οποίο είχε διορίσει ο ίδιος «νεκροθάφτη» του. Ο Νταίνιτς ζήτησε να παροπλισθεί το Ιταλικό Ναυαρ­ χείο ώστε να περιοριστεί η τωρινή διαβρωτική επιρροή του στην εκστρα­ τεία. 0 Χίτλερ αποφάσισε να συναντήσει και πάλι τον Μουσολίνι. Στο με­ ταξύ, διάλεξε τον στρατηγό Hube, τον βετεράνο του Στάλινγκραντ, για να διοικήσει όλα τα στρατεύματα εδάφους στην Σικελία. Ο Γκαίρινγκ προ­ σπάθησε με κάθε τρόπο να διοριστεί ο δικός του στρατηγός Rainer Stahel, αλλά οι αντιρρήσεις του Ρόμελ επικράτησαν. Ο Χίτλερ είχε σκοπό να αναθέσει στον Ρόμελ την ανώτατη διοίκηση στην Ιταλία, αλλά τώρα ο Γκαίρινγκ πήρε την εκδίκησή του. Στις 8 Ιου­ λίου ο Ρόμελ έγραφε στο ημερολόγιό του: «Το μεσημέρι με τον Φύρερ... Έμαθα ότι κάποιοι συμβούλευσαν τον Φύρερ να μη με κάνει Ανώτατο Διοικητή στην Ιταλία, γιατί υποτίθεται ότι αισθάνομαι έχθρα για τους Ιταλούς. Υποθέτω ότι πίσω από αυτό κρύβεται η Λουφτβάφε». Δυο νέες Ομάδες Στρατιών είχαν δημιουργηθεί τώρα: η Β, που θα διοικούνταν από τον Ρόμελ με έδρα την Θεσσαλονίκη καλύπτοντας την Ελλάδα, την Κρήτη και το Αιγαίο, και η Ε, με διοικητή τον πτέραρχο Löhr που θα είχε έδρα το Βελιγράδι και υπό τον έλεγχό της τα υπόλοι­ πα Βαλκάνια. Τελικά, ο νέος αυτός διορισμός του Ρόμελ διήρκεσε μόλις μια εβδομάδα. Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ σχετικά με την Ιταλία έγδαρε, κυριολεκτικά, το στομά­ χι του Χίτλερ. Πριν φύγει για τον νότο στις 18 Ιουλίου 1943, με το προ­ σωπικό του αεροπλάνο FW 200 Condor, ζήτησε επειγόντως τον καθηγητή Morell στις 10.30' π.μ. Ο γιατρός έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ λέει ότι νιώθει πολύ βίαιους πόνους στο στομάχι από τις 3 π.μ. κι ότι δεν έκλεισε μάτι. Το υπογάστριό του είναι σκληρό σαν σανίδα, γεμάτο αέρια... Δείχνει πολύ χλωμός και νευρικός: έχει να αντιμετωπίσει μια ζω­ τική συνάντηση με τον Ντούτσε, αύριο, στην Ιταλία. Διάγνωση: σπαστική δυσκοιλιότητα που προκλήθηκε από υπερβολική εργασία τις τελευταίες λίγες ημέρες - τρεις ημέρες, κυριολεκτικά χωρίς ύπνο, με τη μια σύσκε­ ψη μετά την άλλη και εργασία ως αργά τη νύχτα.... Καθώς δεν μπορεί

760

DAVID IRVING

να αποφύγει κάποιες σημαντικές συσκέψεις κι αποφάσεις πριν φύγει στις 3.30 μ.μ., δεν του χορήγησα ναρκωτικό. Μπόρεσα να του κάνω μό­ νο μια ενδοφλέβια ένεση μιας αμπούλας Eupaverin [ένα υποκατάστατο μορφίνης], κάποιο απαλό μασάζ στο στομάχι, δυο χάπια Euflat, ενώ του έδωσα και τρεις κουταλιές ελαιόλαδο... Πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο του έκανα μια ενδομυϊκή ένεση Eukodal. Δείχνει πολύ άσχημα κι αισθά­ νεται μάλλον αδύναμος». Ο Γκαίρινγκ τους συνάντησε στο αεροπλάνο και πίεσε τον Morell δίνοντάς του δικές του ιατρικές συμβουλές: ο Φύ­ ρερ θα έπρεπε να πάρει περισσότερα χάπια Euflat και Luizym. Ο Χίτλερ δείχνοντας σε άθλια κατάσταση, κάθισε πίσω από το κόκπιτ, με τα χαρτιά του σκορπισμένα πάνω σε ένα λυόμενο τραπεζάκι. Συλλογιζόταν ότι όλα είχαν συμβεί ακριβώς όπως τα φοβόταν. « Γ ι’ αυτό φοβόμουν τόσο πολύ να εξαπολύσω την επίθεση στα ανατολικά», θα έλεγε μερικές ημέρες αργότερα. «Σκεπτόμουν συνέχεια ότι ταυτόχρονα θα βρισκόμασταν πολύ μπλεγμένοι και κάτω, στον νότο». «Όση ώρα διήρκεσε η πτήση», σημείωνε ο Morell στο ημερολόγιό του, «[ο Χίτλερ] άφηνε συνεχώς αέρια, πράγμα που τον οδήγησε σε κάποια βελτίωση. Φτάνοντας στο Μπέργκοφ, του έκανα άλλο ένα μασάζ, μαζί με περισσότερα Euflat που συνοδέυσα με Luizym, τα οποία του είχα δώσει επανειλημμένα για κάμποσο καιρό». Ο Χίτλερ αποσύρθηκε για τη νύχτα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα. Ο καθηγητής Morell τον ξύπνησε για να του κάνει τις «συνηθισμένες ενέσεις», στις 6.30' π.μ. της άλλης ημέρας, 19 Ιουλίου:. «Το υπογάστριό του μαλάκωσε, είχε κοιμηθεί καλά, και άφηνε πολλά αέρια». Ο γιατρός έδωσε στον Χίτλερ αρκετές πλάκες από το δ ι­ κής του επινόησης παρασκεύασμα Vitamultin, για το ολοήμερο ταξίδι του προς συνάντηση του Μουσολίνι. Ο Χίτλερ έφυγε στις 7.30' π.μ. για το Τρεβίζο. Τώρα είχε σχεδιάσει την ακόλουθη στρατηγική: έπρεπε, με κά­ ποιον τρόπο, να παρακινήσουν τους Συμμάχους να στείλουν ενισχύσεις στην Σικελία. Ύστερα, η Αουφτβάφε θα βομβάρδιζε τα πλοία ανεφοδια­ σμού και θα υποχρέωνε τους εισβολείς σε παράδοση εξαιτίας της πείνας. Θα ήταν μια αντιστροφή όσων είχαν συμβεί στην Τυνησία. Είχε, έτσι, αποφασίσει να φέρει τον Μουσολίνι αντιμέτωπο με ένα προσωπικό τελε­ σίγραφο: είτε θα έπρεπε να υπερασπιστούν αποτελεσματικά την Σικελία, με σκοπό να αναστρέψουν την επίθεση αργότερα, είτε θα έπρεπε να την εγκαταλείψουν και η αποφασιστική μάχη να δοθεί στην ιταλική ενδοχώρα. Ο Μουσολίνι προφανώς θα ήθελε να πει στον Χίτλερ ότι η χώρα του δεν μπορούσε πια να πολεμήσει. Ο Χίτλερ δεν θα του έδινε, ωστόσο, μια πραγματική ευκαιρία να πει την άποψή του. Η αφήγηση που καταγράφηκε στο ημερολόγιο του Μουσολίνι περιγράφει πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα από τη στιγμή που ο Χίτλερ έφτασε στο αεροδρόμιο του Τ ρε­ βίζο:

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

761

Ακριβώς στις εννιά, το αεροπλάνο του Φύρερ προσγειώθηκε. Επιθεώρησε την τιμητική φρουρά και προχωρήσαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό. 'Υστερα από μια ώρα περίπου, το τρένο μας άφησε σε ένα σταθμό έξω από το Φέλτρε. Ένα αυτοκίνητο μας πήγε ως τη βίλα που είχαμε διαλέξει για τη σύσκεψή μας, την κατοικία του γερουσιαστή Gaggia, έναν αληθινό λαβύρινθο από δω­ μάτια και σαλόνια, που ακόμη τα έχω σαν εφιάλτη στη μνήμη μου. Φτάσαμε εκεί μετά από διαδρομή μιας ώρας σε ανοικτό αυτοκίνητο, κάτω από καυτό ήλιο. Στη διάρκεια της διαδρομής, μόλις που αντάλλαξα μερικά ευγενικά λό­ για με τον Φύρερ. Η ουσιαστική σύσκεψη άρχισε το μεσημέρι... Ο Φύρερ άρχισε να μιλά, και συνέχισε επί δυο ώρες. Κάποιοι στενογραφούσαν τα λόγια του και το πλήρες κείμενο βρίσκεται στους φακέλους του Υπουργείου Εξωτερικών. Μόλις είχε αρχίσει, όταν μπήκε η γραμματέας μου με ένα τηλεφωνικό μήνυμα από την Ρώμη: «Από τις 11 π.μ. η πρωτεύουσα βομβαρδίζεται συνεχώς». Πληροφόρη­ σα τον Φύρερ και τους άλλους. Το νέο βάρυνε την ατμόσφαιρα τραγικά. Η ατμόσφαιρα βάραινε ακόμη περισσότερο με κάθε νέο τηλεφώνημα που ανέφερε την μακράς διάρκειας επιδρομή, τον αριθμό των βομβαρδιστικών και τις σοβαρές ζημιές (μεταξύ των οποίων, το Πανεπιστήμιο και η εκκλησία του Σαν Λορέντζο). Όταν ο Φύρερ τελείωσε την ομιλία του, μια πρώτη εμπιστευτική ανταλλα­ γή απόψεων έγινε μεταξύ μας. Μου ανέφερε δυο σημαντικά γεγονότα: πρώ­ τον, ο πόλεμος των υποβρυχίων ετοιμαζόταν να επαναληφθεί με άλλα μέσα, και δεύτερον, στα τέλη Αυγούστου η γερμανική Λουφτβάφε θα άρχιζε επ ι­ δρομές αντιποίνων στο Λονδίνο, που θα ισοπεδωνόταν μέσα σε μια εβδομά­ δα. Απάντησα ότι, περιμένοντας τα αντίποινα που κάτι τέτοιο θα προκαλούσε, η αντιαεροπορική άμυνα της Ιταλίας θα έπρεπε [να ενισχυθεί]. Με κάλεσαν τότε για να μου δώσουν νέες αναφορές και στο μεταξύ ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε. Μόνο κατά τη διάρκεια του μιας ώρας ταξιδιού με το τρένο μπόρεσα να του ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: ότι η Ιταλία υφίστατο τώ­ ρα το βάρος της επίθεσης δυο Αυτοκρατοριών -της Βρετανίας και των Ηνωμέ­ νων Πολιτειών- και υπήρχε ένας πολύ πραγματικός κι αυξανόμενος κίνδυνος να συντρίβει κάτω από αυτό το βάρος. Οι βομβαρδισμοί των πόλεών μας έπλητταν όχι μόνο το ηθικό του λαού και τις δυνάμεις αντίστασής του, αλλά επίσης και την κύρια πολεμική βιομηχανία μας. Του είπα και πάλι ότι η εκ­ στρατεία στην Αφρική θα είχε τελειώσει πολύ διαφορετικά αν ήμασταν τουλά­ χιστον ίσοι, αν όχι ανώτεροι, της αεροπορίας του εχθρού. Επίσης, τον προει­ δοποίησα ότι η νευρική ένταση μέσα στη χώρα μου είχε φτάσει σε ακραία κι επικίνδυνα σημεία. Μου είπε ότι η κρίση στην Ιταλία ήταν μια κρίση ηγεσίας και κατά συνέ­ πεια, ανθρώπων. 0 α έστελνε ενισχύσεις για την Αεροπορία και νέες μεραρ­ χίες για να υπερασπιστούν τη χερσόνησο. Δήλωσε ότι η άμυνα της Ιταλίας ήταν ζωτικής σημασίας για την Γερμανία. Διάλεξε φιλικά λόγια όπως πάντα,

762

DAVID IRVING

και χωρίσαμε με τους καλύτερους όρους. 0 Φύρερ πήρε το αεροπλάνο του αμέσως μετά.536

0 Χίτλερ ήταν ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα αυτής της -τελευταίας όπως αποόείχτηκε- επίσκεψής του στην Ιταλία. Πίστευε ότι είχε ξαναδώσει ζωή στην ιταλική προσπάθεια. Οι στρατηγοί του όμως δεν εντυ­ πωσιάστηκαν. Ο στρατάρχης von Richthofen έγραφε εκείνη την ημέρα: «Σ τη βίλα, ο Φύρερ εκφώνησε μια δίωρη ομιλία σχετικά με το πώς δ ιε­ ξάγονται οι πόλεμοι και οι μάχες. Κανένας, εκτός από τον Ντούτσε, δεν κατάλαβε λέξη. Μετά, ο Ambrosio παρατηρούσε με ένα χαμόγελο ότι όλα αυτά δεν ήταν και τόσο ένα collocjuio (διάσκεψη), όσο ένα disloquio (διάσταση απόψεων)... Ο Χίτλερ κουράστηκε πολύ από αυτή την έντονη γεμάτη ενεργητικότητα ομιλία, αλλά έδειχνε καλά, πολύ καλύτερα από τον Ντούτσε... Το αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει μηδαμινό». «Επιστροφή στο Ομπερσάλτσμπεργκ το βράδυ», σημείωνε ο γιατρός του Χίτλερ, «εκείνος δήλωσε πως σε μένα οφείλεται το ότι όλα πήγαν καλά σήμερα. Νιώθει και πάλι απολύτως υγιής». Εκείνο το βράδυ της 19 Ιουλίου, ο Μάρτιν Μπόρμαν έδειξε στον Χ ίτ­ λερ μια αναφορά της υπηρεσίας πληροφοριών, που είχε στείλει τηλεγραφικώς ο Χίμλερ στο Μπέργκοφ.537 Περιείχε την ξεκάθαρη ένδειξη ότι «σχεδιαζόταν ένα πραξικόπημα για την ανατροπή του Ντούτσε και την ανάθεση της εντολής σχηματισμού νέας πολεμικής κυβέρνησης στον στρατάρχη Μπαντόλιο». Η έκθεση του Χίμλερ έλεγε: «Ο Μπ. είναι γνω­ στός ως ηγετικό στέλεχος της Μασονίας στην Ιταλία. Λέγεται ότι σκοπός του είναι να αρχίσει αμέσως συνομιλίες ειρήνης, από τη στιγμή που τα αγγλο-αμερικανικά στρατεύματα θα ολοκληρώσουν την κατάληψη της Σικελίας». Δεν υπήρχε λόγος να ειδοποιηθεί ο Μουσολίνι, τόσο αφελής που ήταν. Στον σιδηροδρομικό σταθμό είχε ξεφουρνίσει στον Χίτλερ: «Δεν έχω ιδέα γιατί οι στρατηγοί μου συγκεντρώνουν τόσο ισχυρές δυ­ νάμεις εδώ, στον βορρά». Αμέσως μετά, οι Γερμανοί αξιωματούχοι των σιδηροδρόμων ειδοποίη­ σαν το OKW ότι οι Ιταλοί συγκέντρωναν πυρομαχικά στα οχυρά, απένα­ ντι από τα σύνορα του Ράιχ. 0 Χίτλερ κάλεσε τον Ρόμελ στη νυκτερινή του σύσκεψη της 20 Ιουλίου: «Ο ι συνομιλίες του με τον Ντούτσε δεν οδήγησαν σε πραγματικά ξεκάθαρες αποφάσεις», σημείωνε ο στρατάρ­ χης. «Ο Ντούτσε είναι ανίκανος να δράσει όπως θα επιθυμούσε ο ίδιος. Πρόκειται να αναλάβω τη διοίκηση στην Ελλάδα και στα νησιά, για την ώρα, έτσι ώστε να μπορέσω να ορμήσω στην Ιταλία αργότερα». Και την άλλη μέρα έγραφε: «Πρωινή σύσκεψη... Ο Ντούτσε προειδοποιήθηκε για τις πολιτικές βλέψεις των συνεργατών του». Στις 23 Ιουλίου, ο Ρόμελ πήγε αεροπορικώς στην Ελλάδα για να ανα-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

763

λάβει τα καθήκοντά του. Εκεί, εκτός από την αμφίβολης αξιοπιστίας 11η Ιταλική Στρατιά, θα διοικούσε μόνο μια γερμανική μεραρχία Panzer και τρεις γερμανικές μεραρχίες πεζικού. Στις 24 Ιουλίου, μια τρομερή θύελλα ξέσπασε πάνω από τη Νότια Ευρώπη. Ο Χίτλερ έλαβε την είδηση ότι το Μεγάλο Φασιστικό Συμβού­ λιο είχε συγκληθεί εκείνο το βράδυ, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια. Καθώς τα μεσάνυχτα πέρασαν χωρίς λέξη από την Ρώμη, ο Χίτλερ μουρ­ μούριζε πως αν στην Γερμανία είχαν κάνει τέτοια κόλπα σε βάρος του, θα είχε διώξει αμέσως τον Χίμλερ: « Τ ι καλό μπορεί να βγει από τέτοιες συσκέψεις; Κούφιες φλυαρίες μόνο!» Πριν αποσυρθεί για τη νύχτα, έφτασε μια έκθεση που έλεγε ότι οι Βρετανοί είχαν χτυπήσει το Αμβούργο με 1000 βαρέα βομβαρδιστικά. Του έδειξαν τις πρώτες φωτογραφίες το άλλο πρωί. Πτώματα κείτονταν στους δρόμους, γυναίκες με τα μαλλιά τους ξέπλεκα, παιδιά που αναζη­ τούσαν καταφύγιο στην αγκαλιά των πυροσβεστών. Σε μια συνοικία μό­ νο, είχαν σκοτωθεί 800 άνθρωποι. Κατά τη μεσημβρινή σύσκεψη της 25 του μηνός, ο Χίτλερ έμαθε ότι ο εχθρός είχε βρει ένα απλό μέσο για να θέτει εκτός μάχης τις εναέριες και επίγειες συσκευές ραντάρ. Ένα μέρος των αντιαεροπορικών πυροβολαρχιών του Αμβούργου είχε άλλωστε θυ­ σιαστεί για την άμυνα της Ιταλίας. Ο Χίτλερ έσφιξε την καρδιά του. Για την ώρα, η Ρώμη είχε μεγαλύτε­ ρη σημασία. Στράφηκε στον Hewel φωνάζοντας: «Φρόντισε να μάθεις ό,τι μπορείς». Κι εκείνος απάντησε: «Διέκοψαν το consiglio (συμβούλιο) τους στις τρεις σήμερα το πρωί. Θα φροντίσω να μάθω ό,τι προέκυψε ως τότε». Ώσπου να τελειώσει η σύσκεψη, ο Hewel το μόνο που μπόρεσε να αναφέρει ήταν ότι άγριες φήμες κυκλοφορούσαν στην Ρώμη. Αργότερα εκείνη την ημέρα, έφτασε η είδηση ότι ο στρατάρχης Μπαντόλιο έριξε τη βόμβα του: ο Μουσολίνι είχε παραιτηθεί. Ο βασιλιάς είχε ζητήσει από τον στρατάρχη να σχηματίσει στρατιωτική κυβέρνηση.

«ΑΞΟΝΑΣ» , ενστικτώδης αντίδραση του Χίτλερ ήταν να στείλει αλεξι­ πτωτιστές στην Ρώμη για να τελειώνουν με τη μοναρχία, τους προ­ δότες και το Βατικανό, και να αποκαταστήσουν στην εξουσία τον αδικη­ μένο δικτάτορα. Στις 26 Ιουλίου 1943, ξημερώματα, είχε μάλιστα στείλει διαταγές στα στρατεύματά του να εγκαταλείψουν τελείως την Σικελία και να αφήσουν τα άρματα μάχης και τον εξοπλισμό τους εκεί όπου βρί­ σκονταν, επειδή μεταξύ της Σικελίας και της Διάβασης Μπρένερ δεν υπήρχαν κυριολεκτικά καθόλου γερμανικά στρατεύματα: 1.000 μίλια ιτα­ λικών ακτών, κατά μήκος των οποίων ο εχθρός θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να αποβιβαστεί και να γίνει θετικά καλοδεχούμενος από το νέο καθεστώς στην Ρώμη.538 Αν ήταν αυτός στη θέση του Τσώρτσιλ, θα χτυπούσε αμέσως για να αποκομίσει μια τόσο πλούσια λεία. Ωστόσο, καθώς περνούσαν οι μέρες και πιο μετριοπαθείς σύμβουλοι έφταναν στη Φωλιά του Λύκου, η λογική επικράτησε. Τώρα, ο χρόνος λειτουργούσε υπέρ του Χίτλερ. Όλο τον Αύγουστο, οι γερμανικές θέσεις στην Ιταλία ενισχύονταν σταθερά, παρ’ όλες τις διαμαρτυρίες του Μπαντόλιο. Τ ελι­ κά, μια λαμπρή μάχη οπισθοφυλακών δόθηκε στην Σικελία. Κι όταν τον Σεπτέμβριο ο Μπαντόλιο και οι στρατηγοί του επιβεβαίωσαν τελικά τις μελαγχολικές προβλέψεις του Φύρερ και ύψωσαν την λευκή σημαία της παράδοσης, που μάλλον είχαν έτοιμη από καιρό, ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να επέμβει. Τα στενογραφημένα πρακτικά δείχνουν πόσο αποφασιστικά μπορού­ σε να αντιμετωπίσει τις μεγάλες κρίσεις. Η Μεραρχία Σωματοφυλακής «Αδόλφος Χ ίτλερ » των SS του Sepp Dietrich χρειάστηκε να σπεύσει αμέ­ σως από το Ανατολικό Μέτωπο στην Ιταλία. Τα 70.000 γερμανικά στρα­ τεύματα στην Σικελία έπρεπε να μεταφερθούν στην ενδοχώρα, εγκαταλείποντας ακόμη και τον βαρύ οπλισμό τους, αν ήταν ανάγκη. «Μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους Ιταλούς, ακόμη και με περίστροφα». Έ πρε­ πε να πραγματοποιηθεί μια εκκένωση της Σικελίας «σαν την Δουνκέρκη» το 1940. Η 3η Μεραρχία Panzer-Γρεναδιέρων έπρεπε να καταλάβει την

Η

α ρ χ ικ ή

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

765

Ρώμη, να συλλάβει τα μέλη της κυβέρνησης, να απαγάγει τον βασιλιά και προπάντων, τον πρίγκιπα-διάδοχο. Όλοι αυτοί θα κρατούνταν ως όμηροι και ως εγγύηση ότι η Ιταλία θα τηρούσε τους όρους του συμφώ­ νου της με την Γερμανία. 0 Μπαντόλιο θα συλλαμβανόταν νεκρός ή ζω­ ντανός, ο Μουσολίνι έπρεπε να ανευρεθεί και να διασωθεί, αν δεν είχε ως τότε θανατωθεί, οπότε το σώμα του έπρεπε να βρεθεί για να μην το εκθέσει ο εχθρός σε δημόσια θέα. Κι ο Ρόμελ; «Β ρ είτε πού είναι ο Ρό­ μελ! » Στις 11.15' μ.μ. της 25 Ιουλίου, το OKW τηλεφώνησε στον στρατάρχη στην Θεσσαλονίκη ζητώντας του να επιστρέφει αμέσως στο Στρατηγείο του Φύρερ. Από κάθε σημείο της Γερμανίας, όλοι έφταναν αεροπορικώς στη Φω­ λιά του Λύκου - ο Χίμλερ, ο Γκουντέριαν, ο Γκαίμπελς, ο Γκαίρινγκ. Ο Speer ήταν ήδη εκεί. Ο Ρίμπεντροπ, σε φάση ανάρρωσης από μια πνευμονική πάθηση, έφτασε χλωμός κι αδυνατισμένος. Ο Νταίνιτς αποφάσισε να έρθει με πολλά μέλη του Επιτελείου του, ενώ ο Schmundt διατάχθηκε να επιστρέφει από την άδειά του. Αυτό που ενοχλούσε όλους τους κομματικούς ηγέτες περισσότερο, ήταν η καταφανής απόδειξη ότι οι δικτατορίες μπορούσαν να ανατραπούν με τόση ευκολία. Όπως ξεκάθαρα το έθεσε ο Γιόντλ, λέγοντας φω­ ναχτά τη σκέψη του στον Χίτλερ: «Το γεγονός είναι ότι ολόκληρο το φα­ σιστικό κίνημα έσκασε σαν σαπουνόφουσκα!» Ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον Χίμλερ να φροντίσει ώστε τίποτα να «μην έσκαζε» έτσι στην Γερ­ μανία.539 ΤΟ ΑΙΜΑ του Χίτλερ έβραζε από οργή όταν σκεφτόταν ότι ο Μουσολίνι, ένας ηγέτης που η μοίρα του ήταν συνδεδεμένη μαζί του, ήταν δυνατό να ανατραπεί τόσο αισχρά από προδότες και υποτελείς της μοναρχίας. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι ο Μπαντόλιο ήδη συνεννοούνταν με τον εχθρό. «Π ρέπει να είμαστε ξεκάθαροι ως προς αυτό: τέτοιοι προδότες που είναι, θα διακηρύξουν φυσικά την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τον αγώνα. Φυσικά! Αλλά θα το κάνουν προδοτικά!» Και χαμογέλασε π ερι­ φρονητικά. «Θα παίξουμε κι εμείς το ίδιο παιχνίδι, μέχρι να πέσουμε σαν κεραυνός πάνω σε όλα αυτά τα σκουπίδια της συμμορίας». Στις 26 Ιουλίου έστειλε τον λοχαγό Wolf Junge στον Kesselring, με προφορικές διαταγές να είναι έτοιμος να καταλάβει την Ρώμη και να εμποδίσει τον Ιταλικό Στόλο να διαφύγει. Ο Χίτλερ διέταξε τη 2η Μεραρχία Αλεξιπτω­ τιστών να πετάξει την άλλη ημέρα ως ένα αεροδρόμιο έξω από την Ρώ­ μη, χωρίς προηγουμένως να ενημερώσουν ούτε τον Kesselring, ούτε τους Ιταλούς. Η 3η Μεραρχία Panzer-Γρεναδιέρων θα έπρεπε επίσης να κινη­ θεί ως τα προάστια της πρωτεύουσας.540 Στον χώρο για τσάι της Φωλιάς του Λύκου, ο Χίμλερ έφερε να περι­

766

DAVID IRVING

μένουν μισή ντουζίνα ειδικούς πράκτορες της Λουφτβάφε και του Στρα­ τού, ως υποψήφιους για την επιχείρηση διάσωσης του εξαφανισμένου φασίστα δικτάτορα, που τώρα πια γνώριζαν ότι είχε συλληφθεί με δια­ ταγή του βασιλιά, φεύγοντας από τα ανάκτορα. 0 Otto Günsche, ο σω­ ματοφύλακας του Χίτλερ, τους οδήγησε στο γραφείο του Φύρερ. 0 Χ ίτ­ λερ ρώτησε τον καθένα με τη σειρά: « Τ ι γνώμη έχεις για τους Ιταλούς;» Ο τελευταίος από αυτούς, ένας μεγαλόσωμος και με πρόσωπο όλο σημά­ δια Sturmbannführer των Waffen SS, είπε βραχνά: « Τ ι ερώτηση, Φύρερ μου! Και μάλιστα σε εμένα, έναν Αυστριακό!» Ο Χίτλερ διάλεξε αυτόν τον άντρα, τον Otto Skorzeny. 0 Skorzeny θα έφευγε μαζί με τον στρατηγό Student για την Ρώμη το επόμενο πρωί. Αποχαιρέτησε τον Χίτλερ με αυτά τα λόγια: «Μ ια σκληρή, αλλά εξαιρε­ τικά τιμητική αποστολή, μάιν Φ ύρερ!» Ο Χίτλερ, καταπονημένος εκείνο το βράδυ, δείπνησε μόνος του. Στην επόμενη πολεμική σύσκεψη ήταν στριμωγμένα κάπου 35 άτομα. Δυο ομάδες είχαν κιόλας διαμορφωθεί: η μια, με επικεφαλής τον Νταίνιτς και τον Γιόντλ, απαιτούσε άμεση εισβολή στην Ιταλία, κι η άλλη, με ηγέτη τον Χίτλερ, ήθελε να προωθηθούν οι αλεξιπτωτιστές του Student. Ο Ρό­ μελ ήθελε να σκεφθούν καλά την όλη επιχείρηση, αλλά ο Γκαίμπελς π ί­ στευε ότι οι Βρετανοί δεν θα περίμεναν παραπάνω από μια εβδομάδα, ενώ ο Ρόμελ θα το σκεπτόταν ακόμη. Ο Γκαίρινγκ είχε ήδη εκφράσει τη γνώμη του το μεσημέρι: «Ο ι αντίπαλοί μας προφανώς θα ουρλιάζουν ζη­ τώντας βοήθεια από τους Συμμάχους και θα ικετεύουν να τους προστα­ τεύσουν». 0 Χίτλερ τόνισε: «Αλλά και πάλι θα τους χρειαστεί λίγος χρόνος για να ετοιμάσουν την εισβολή». Κατ’ αρχήν, οι Βρετανοί θα αιφνιδιαστούν - πάντα αιφνιδιάζονταν. Όλοι, ιδιαίτερα ο Γκαίμπελς κι ο Ρί­ μπεντροπ, αντιτάχθηκαν στο σχέδιο του Χίτλερ να σαρώσει μέχρι και το ίδιο το Βατικανό. Μια «εκ των υστέρων συγγνώμη» δεν θα διόρθωνε πο­ τέ τη ζημιά που κάτι τέτοιο θα έκανε στην εικόνα της Γερμανίας στο Εξωτερικό. Στο μεταξύ, ο Kesselring κι ο Richthofen επέμεναν από τα Στρατη­ γεία τους στην Ιταλία ότι ο Μπαντόλιο θα έμενε πιστός στα ιδανικά του Άξονα. 0 Μπαντόλιο είχε δεχτεί τον Kesselring εκείνο το βράδυ. « Β λ έ ­ πετε, στρατάρχα», εξήγησε αφοπλιστικά ο νέος ηγέτης της Ιταλίας, «α υ ­ τό είναι το πρόβλημα που με κρατά άγρυπνο τις νύχτες. Πώς θα οδηγή­ σω στη νίκη έναν ηττημένο στρατό;» 0 Kesselring ανέφερε με αθωότητα ότι ο Μπαντόλιο είχε απλώς αντικαταστήσει τον Μουσολίνι για να υπάρ­ ξει η ισχυρή ηγεσία που απαιτούνταν ώστε να αποκατασταθεί η τιμή των ιταλικών όπλων. 0 Χίτλερ μπόρεσε απλώς να καγχάσει με την αφέ­ λεια του Kesselring.541 Ο Χίτλερ ήξερε ότι από στρατιωτικής πλευράς δεν μπορούσε να υπε­ ρασπιστεί ολόκληρη την ιταλική χερσόνησο, από τη στιγμή που θα απο-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

767

στατούσε ο Μπαντόλιο. «Κατά την πορεία των γεγονότων, είναι φανερό ότι θα χρειαστεί να υποχωρήσουμε κάπου εδώ», είχε πει στις 25 Ιουλίου, χτυπώντας το χέρι του πάνω στον χάρτη της Ιταλίας. «Αυτό είναι τελείως ξεκάθαρο». Εκτός από τις μεραρχίες που ήδη μετακινούσε στην Βόρεια Ιταλία από την Νότια Γαλλία, ήθελε να αφαιρεθούν τρεις θωρακισμένες μεραρ­ χίες των SS από την Ομάδα Στρατιών Νότου του Manstein: οι μεραρχίες των SS ήταν πολύ πιο συγγενικές πολιτικά με τον φασισμό. Η μεταφορά τους όμως θα απαιτούσε να συμπτυχθεί το γερμανικό προγεφύρωμα του Ορέλ προκειμένου να αποδεσμευτούν οι αντίστοιχες μεραρχίες για τις ανάγκες του Manstein. Ο Kluge, που εκλήθη από τον Χίτλερ, στις 26 του μηνός, έμεινε κατάπληκτος: «Μάιν Φύρερ! Είμαι υποχρεωμένος να σας τονίσω ότι δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να διαθέσουμε αυτήν τη στιγμή. Αυτό είναι ένα θέμα εκτός συζήτησης, για την ώρα!» Μόνον όταν η Ομάδα Στρατιών του θα υποχωρούσε ως τη νέα γραμ­ μή Hagen, κατά μήκος του Δνείπερου, θα μπορούσε να προσφέρει κάποια βοήθεια. Αλλά η οργάνωση αυτού του τομέα στο Ανατολικό Τείχος είχε μόλις αρχίσει και δεν θα ήταν έτοιμος πριν τον Σεπτέμβριο. Ο Χίτλερ φοβόταν ότι ο Μπαντόλιο θα αποστατούσε πολύ πιο πριν. «Τον Σεπτέμβριο; Ούτε να τον συζητάμε, στρατάρχα!» απάντησε. Και οργισμένος, σχολίασε: «Το γουρούνι, ο αντίπαλός μας έχτισε μια νέα γραμμή σε δυο ημέρες, και δεν μπορέσαμε να τους διώξουμε από κ ε ι!» Το άλλο βράδυ, ο στρατάρχης von Richthofen έφτασε από την Ρώμη. Η πολεμική σύσκεψη διήρκεσε σχεδόν ως τα μεσάνυχτα. «Όλοι, πολύ σκληροί απέναντι στον Kesselring», έγραφε ο Richthofen. «Τους αντεπιτέθηκα. Μερικές από τις αναφορές του είναι στ’ αλήθεια ψυχολογικά λάθος, αλλά γενικά είναι αντικειμενικές και σωστές. Ταυτίσθηκα με αυτές... Ο Ρόμελ δεν ξέρει τίποτα, δόξασοι ο Θεός, δεν λέει τίποτα κι έτσι, απλώς διεγείρει συναισθήματα εκδίκησης κατά των Ιταλών, που τους μισεί. Ο Νταίνιτς είναι πιο μετριοπαθής και λογικός. Όλοι οι άλλοι, και ιδιαίτερα ο Ρίμπεντροπ, απλώς επαναλαμβάνουν ό,τι λέει ο Φύρερ». Ο Richthofen προέβλεψε ότι ο στρατάρχης Μπαντόλιο θα έθετε απί­ θανα αιτήματα στρατιωτικών ενισχύσεων και θα χρησιμοποιούσε τη μη ικανοποίησή τους ως δικαιολογία για να διαπραγματευτεί με τον εχθρό. Πάνω στην ώρα, έφτασε ένα τηλεγράφημα του πρεσβευτή Mackensen από την Ρώμη, αναγγέλλοντας ακριβώς τέτοια αιτήματα. 0 Richthofen πίεσε τον Χίτλερ να δείξει ότι τα αποδέχεται όλα, για να κερδίσουν χρό­ νο, έτσι ώστε οι μεραρχίες του Ρόμελ να διεισδύσουν στην Ιταλία. Η μ ε­ γάλη αγωνία του Χίτλερ, ωστόσο, ήταν μήπως οι Βρετανοί θα έφταναν ξαφνικά στην Ιταλία, από αέρα και θάλασσα, σε σιωπηρή συμφωνία με τον Μπαντόλιο. Και ως προς αυτό, ο Richthofen υποχρεώθηκε να συμ­

768

DAVID IRVING

φωνήσει. Ο Χίτλερ διέταξε: «Ο Student πρέπει να εκπληρώσει την απο­ στολή του το συντομότερο δυνατό».542 ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή, μια οργίλη ομιλία του Τσώρτσιλ έβγαλε τον Χίτλερ

από το δίλημμά του. Μιλώντας στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Τσώρτσιλ είπε ότι τίποτα εκτός από «μ ια ολοκληρωτική και άνευ όρων παράδο­ ση», δεν θα έσωζε την Ιταλία από το «να την περάσουμε διά πυρός και σιδήρου και να την κατακαύσουμε από άκρη σε άκρη»: «Θα πρέπει να αφήσουμε τους Ιταλούς, για να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή έκφραση, “ να βράσουν στο ζουμί τους” για λίγο». Τώρα, ο Χίτλερ ήξερε ότι, τελικά, θα είχε χρόνο.543 Ένα μήνυμα στάλθηκε στον Kesselring, υπενθυμίζοντάς του ότι δεν θα έπρεπε να αφήσει τον στρατηγό Student να εξαπολύσει την Επιχείρηση ΜΑΥΡΗ, το σχέδιό του για την κατάληψη της Ρώμης, «ούτε καν από κάποια παρεξήγηση». Ένας απόλυτα ικανοποιημένος Φύρερ δέχτηκε τους στρατάρχες του στο γεύμα εκείνης της ημέρας, 28 Ιουλίου. Γύρω στο βράδυ, είχε πάρει την απόφασή του να μην περάσει εσπευσμένα στη δράση. Παρ’ όλες τις περίεργα καθησυχαστικές εκτιμήσεις της Άμπβερ του ναύαρχου Κανάρη, ο Χίτλερ είχε περισσότερες από αρκετές ενδείξεις για τους κρυφούς και προδοτικούς χειρισμούς του Μπαντόλιο. Μέσω του Ινστιτούτου Ταχυ­ δρομικών Ερευνών, που πίσω του κρύβονταν τα SS, ο Χίτλερ εξασφάλι­ σε, στις 29 Ιουλίου, το κείμενο μιας ραδιοτηλεφωνικής συνομιλίας μετα­ ξύ Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ, που είχε γίνει αμέσως μετά τα μεσάνυχτα.544 Είχαν κουβεντιάσει τα σχετικά με την «επικείμενη συνθηκολόγηση με την Ιταλία» χρησιμοποιώντας τέτοια γλώσσα, ώστε ο Χίτλερ κατάλαβε πως ο Ρούσβελτ, τουλάχιστον, διατηρούσε μυστικές επαφές με τον βασι­ λιά Βίκτωρα Εμμανουήλ. Θα έπρεπε όμως να περάσουν πολλές ημέρες πριν η Ιταλία αποστατήσει, επειδή έπρεπε να ξεδιαλυθούν πρώτα οι όροι της συνθηκολόγησης, ενώ ο Τσώρτσιλ ήθελε να εμποδίσει τη μετα­ φορά των 60.000 Βρετανών αιχμαλώτων, από την Ιταλία όπου κρατού­ νταν στη « Χώρα των θύννων», όπως αποκαλούσε την Γερμανία. Στις 30 Ιουλίου, η Ομάδα Στρατιών του Ρόμελ545 ανέφερε ότι τα ιταλι­ κά οχυρά κατά μήκος του Μπρένερ ενισχύονταν στα κρυφά και είχαν το­ ποθετηθεί εκρηκτικά ανατίναξης. Η υπηρεσία πληροφοριών του Κανάρη φρόντισε να μειώσει τη σημασία όλων αυτών των πληροφοριών. Όταν μαθεύτηκε ότι η Ιταλική Ανώτατη Διοίκηση είχε κάψει όλους τους απόρ­ ρητους φακέλους, δυο ημέρες πριν την ανατροπή του Ντούτσε, ο συνταγ­ ματάρχης Alexis von Roenne (αρχηγός του τομέα πληροφοριών του Zeitzier) ορκιζόταν ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελούσε ένδειξη πως ετοιμα­ ζόταν κάποια προδοσία. Στις αρχές Αυγούστου, ο Κανάρης ήρθε στο Στρατηγείο του Χίτλερ και ανέφερε το περιεχόμενο μιας σύσκεψης που μόλις είχε με τον στρατηγό Ame, τον Ιταλό ομόλογό του. Ο αρχηγός της

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

769

Άμπβερ διαβεβαίωσε ξεκάθαρα τον Κάιτελ ότι ο Μπαντόλιο ήταν απο­ φασισμένος να πολεμήσει. «Δεν υπάρχει θέμα για οποιεσδήποτε ειρηνευ­ τικές διαπραγματεύσεις»*. Μέσα στον Αύγουστο, η διάσταση μεταξύ αυτών των διαβεβαιώσεων του Κανάρη546 και του Roenne από τη μια μ ε­ ριά, και των SS, του Υπουργείου Εξωτερικών, της μυστικής υπηρεσίας του Γκαίρινγκ και των Gauleiter από τα σύνορα της Αυστρίας από την άλλη, διευρύνθηκε τόσο πολύ, ώστε το Γερμανικό Ναυαρχείο κατέγραφε ένα σκανδαλιστικό σχόλιο στο πολεμικό του ημερολόγιο. Κατά τις συνο­ μιλίες του με τον Κάιτελ και τον Ρίμπεντροπ στο Τερβίζιο, στις 6 Αυγού­ στου, ο στρατηγός Ambrosio είχε διαβεβαιώσει και πάλι τους Γερμανούς ότι η Ιταλία «ήθελε να συνεχίσει τον πόλεμο στο πλευρό της Γερμα­ νίας». Αλλά η έλλειψη ενδιαφέροντος του να εξασφαλίσει περισσότερα γερμανικά όπλα και υλικό, φανέρωσε στον Ρίμπεντροπ όλα όσα ήθελε να μάθει. Τηλεφώνησε αμέσως στον Χίτλερ - αυτό ήταν «προδοσία εκατό τις εκατό».547 Κάτω από το νέο κωδικό όνομα α ξ ο ν α ς -που αντικατέστησε το προη­ γούμενο ΑΛΑΡΙΧΟΣ— τα σχέδια του Χίτλερ για την κατοχή της Ιταλίας και την αιχμαλωσία του εν απραξία στόλου της στη Λα Σπέτσια συνεχίστη­ καν όλο τον Αύγουστο 1943. 0 Μουσολίνι δεν είχε ακόμη εντοπιστεί από τους πράκτορες του Χίτλερ. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι εξακολουθού­ σε να είναι ζωντανός, επειδή είχε γίνει γνωστό ότι το δώρο του Χίτλερ για την 60ή επέτειο των γενεθλίων του -ο ι 24 τόμοι των Απάντων του Νίτσε- είχε παραληφθεί από τον έκπτωτο δικτάτορα. Στο μεταξύ, η αναζήτηση του τόπου που τον κρατούσαν φυλακισμένο συνεχιζόταν. ΟΙ ΑΓΓΛΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ αεροπορικές επιδρομές δεν είχαν μειωθεί. Με­ τά την πρώτη μεγάλη επιδρομή κατά του Αμβούργου, ο Χίτλερ είχε υπο­ γράψει πολύ πρόθυμα ένα σχέδιο διατάγματος του Speer για τη μαζική παραγωγή του πυραύλου Α-4 (του μετέπειτα V2) για τον βομβαρδισμό του Λονδίνου εκείνο το φθινόπωρο. Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιο στην αεροπορική βιομηχανία της Λουφτβάφε, είχε δια­ τάξει όλοι οι διαθέσιμοι έμπειροι εργάτες, οι πρώτες ύλες, τα μηχανήματα κι η ηλεκτρική ενέργεια να αφιερωθούν κατά απόλυτη προτεραιότητα στην παραγωγή αυτών των πυραύλων. «Τον τρόμο μπορείς να τον πολε­

* Σ.τ.Σ.: Ο στρατηγός Ame θυμόταν αργότερα ότι ο Κανάρης τον συνάντησε στην Βενετία στις 30 Ιουλίου ψιθυρίζοντας του τα συγχαρητήριά του: «Ελπίζουμε ότι και η δική μας 25η Ιουλίου θα έρθει σύντομα!» Ο Κανάρης ικέτευσε τον Ame να κάνει οτιδήποτε για να εμποδίσει την είσοδο περισσότερων γερμανικών στρατευμάτων. Τα SS το έμαθαν, αλλά ο Χίμλερ δεν θέλησε να καταγγείλει τον Κανάρη εκείνη τη στιγμή. Τόσο ο Κανάρης, όσο και ο Roenne, απαγχονίστηκαν αργότερα με την κα­ τηγορία της εσχάτης προδοσίας.

49

770

DAVID IRVING

μήσεις μόνο με τρόμο», έλεγε επανειλημμένα εκείνη την ημέρα. «Αλλιώς, θα έρθει μια στιγμή όπου ο λαός απλά θα χάσει πλήρως την εμπιστοσύνη του στη Λουφτβάφε». Αλλά τώρα οι πυροβολητές των αντιαεροπορικών και οι πιλότοι των μαχητικών πολεμούσαν με τα ραντάρ τους εξουδετερω­ μένα από τα ηλεκτρονικά αντίμετρα των Συμμάχων. Τις νύχτες που ακο­ λούθησαν, το Αμβούργο δέχτηκε τρεις ακόμη καταστροφικές επιδρομές της RAF. Κατά τη διάρκεια της μίας, ξέσπασε τεράστια πυρκαγιά με φλό­ γες που έφταναν ως τον ουρανό και κατέτρωγαν με ορμή τυφώνα δέντρα, στέγες σπιτιών, χαλάσματα, ακόμη και ανθρώπους. Οι δεκάδες χιλιάδων που είχαν τρέξει να γλιτώσουν σε καταφύγια από γκρο-μπετόν, αποτε­ φρώθηκαν. Σχεδόν 50.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν μόνο σε αυτήν τη μια πόλη, το Αμβούργο, κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας εβδομάδας τρόμου, τον Ιούλιο του 1943. Την 1η Αυγούστου, ο Speer, μελαγχολικά προέβλεψε συζητώντας με τον Χίτλερ πως αν έξι ακόμη πόλεις υφίσταντο την ίδια μοίρα, ο πόλεμος θα τελείωνε. Ο Χίτλερ διέταξε να μεταφερθούν αμέσως τα γυναικόπαιδα από την πρωτεύουσα του Ράιχ. Κάτω από την αποφασιστική επ ίβλεψ η του Gauleiter του, δρ. Γκαίμπελς, έφυγαν από το Βερολίνο 1.000.000 πολίτες, καθώς όλοι περίμεναν βομβαρδισμούς. Στις 13 Αυγούστου, ο βομβαρδι­ σμός από Αμερικανούς του Βίνερ Νόυσταντ κατέληξε σε έναν τετράωρο διαπληκτισμό μεταξύ Χίτλερ και Jeschonnek. Τέσσερις ημέρες αργότερα, οι Αμερικανοί βομβάρδισαν το εργοστάσιο ρουλεμάν στο Σβάινφουρτ και το εργοστάσιο Messerschmitt στο Ρέγκενσμπουργκ. Την ίδια νύχτα, οι Βρετανοί έριξαν βροχή βομβών στο Πεενεμύντε σκοτώνοντας 700 από τους καλύτερους επιστήμονες πυραύλων και πολλούς ξένους -σκλάβουςεργάτες. Ο Jeschonnek αυτοκτόνησε το άλλο πρωί κι ο Milch έπεισε τελι­ κά τον διάδοχό του, πτέραρχο Günther Korten, να επαναφέρει σμήνη μα­ χητικών για την άμυνα του Ράιχ. Ο στρατάρχης Γκαίρινγκ παρουσίασε τον Korten στον Χίτλερ στις 20 Αυγούστου. Την ίδια μέρα ο Χίτλερ συζήτησε με τον dr. Ley και κορυ­ φαίους αρχιτέκτονες548 για το πώς θα φρόντιζαν τις βομβόπληκτες οικο­ γένειες που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς. Ο Ley προσφέρθηκε να χτίσει 350.000 σπίτια τον χρόνο, αλλά ο Speer τον διέκοψε: «Δεν θα διαθέσω τα υλικά, επειδή δεν μπορώ». Ο Χίτλερ δεν ήθελε ούτε να το ακούσει αυτό. «Χρειάζομαι 1.000.000 σπίτια», είπε, «κα ι γρήγορα. Το καθένα, περίπου δέκα επί δώδεκα πόδια. Δεν έχει σημασία αν θα είναι από ξύλο, τσιμέντο, ή προκατασκευασμένες γυψοσανίδες. Θα έλεγα ότι ας είναι κι από πηλό ή, το χειρότερο, τρύπες κάτω από τη γη, σκεπα­ σμένες με σανίδες. Τα σπίτια θα είναι μονοκατοικίες, σε χωριστά οικό­ πεδα, γύρω από πόλεις και χωριά, κι αν είναι δυνατό, σκορπισμένα ανά­ μεσα σε δέντρα». Αυτά τα σπίτια δεν θα είχαν λουτρό, φωταέριο, νερό ούτε ηλεκτρικό, αλλά μόνο τα απολύτως απαραίτητα, και θα ήταν κατα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

771

σκευασμένα έτσι ώστε ακόμη κι ot γριές ή τα παιδιά να μπορούν να σταθούν όρθια, αφού οι άντρες θα ήταν στο μέτωπο: δυο πάγκοι, ένα τραπέζι, ένα ντουλάπι, και καρφιά για να κρεμούν τα ρούχα τους. « Ε ί­ μαστε αναγκασμένοι να τα χτίσουμε όσο πιο σπαρτιατικά μπορούμε, έτσι ώστε να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ τους. Το ζητούμενο είναι αυτοί οι άνθρωποι να έχουν μια στέγη πάνω από τα κεφάλια τους όταν θα έρθει ο χειμώνας, γιατί αλλιώς θα χαθούν». 0 Χίμλερ, που βιαζόταν να επεκτείνει τη δική του Αυτοκρατορία, πρόσφερε στον Speer εργάτες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να χτίσουν τα εργοστάσια πυραύλων του και για να επανδρώσουν τις γραμ­ μές παραγωγής σε αυτά. Επίσης, προσφέρθηκε να διαθέσει τα πεδία ασκήσεων των SS στην Μπλίσνα της Πολωνίας για τις δοκιμαστικές βολές των πυραύλων. Ο Χίτλερ διέταξε τον Speer και τον αρχηγό των SS να χρησιμοποιήσουν στο έπακρο σπήλαια, τούνελ και καταφύγια, γιατί και τα τρία αυτά θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη μελλοντική στρατηγική της Γερμανίας, συγκεκριμένα για τα αντίποινα με πυραύλους κατά της Αγγλίας. 0 γερμανικός λαός έπρεπε με κάθε θυσία να αντέξει γερά όλους αυτούς τους μήνες των δοκιμασιών που έρχονταν, μέχρι τα μαχη­ τικά και η αντιαεροπορική άμυνα να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις επιδρομές βομβαρδισμών εκφοβισμού, μέχρι να μπο­ ρέσει να αρχίσει η επίθεση με πυραύλους κατά του Λονδίνου και κυρίως, μέχρι να αρχίζει να ραγίζει το μονολιθικό μέτωπο των Αγγλο-αμερικανών και των Σοβιετικών. Ο ΧΙΤΛΕΡ πίστευε ότι οι ενδείξεις δικαίωναν τις προσδοκίες του ότι κάποια μέρα οι Δυτικοί Σύμμαχοι θα στρέφονταν κατά της Μόσχας. Η πρώτη ένδειξη σχετικά με αυτό ήταν η συγκρότηση μιας κυβέρνη­ σης Πολωνών αχυρανθρώπων στην Μόσχα. Τον Ιούλιο του 1943, ο Στάλιν έδωσε συνέχεια στην ενέργεια αυτή με τη δημιουργία μιας επιτροπής «Ελεύθερης Γερμανίας», που αποτελούνταν από εξόριστους κομμουνι­ στές και αποστάτες στρατηγούς, από αυτούς που αιχμαλωτίστηκαν στο Στάλινγκραντ. Τώρα επιτέλους, ο βρετανικός Τύπος θα αντιλαμβανόταν μέχρι πού σκόπευε η Μόσχα να επεκτείνει τα μεταπολεμικά της σύνορα για μια Μπολσεβίκικη Αυτοκρατορία. «Αναγνωρίζω απόλυτα ότι τώρα έχει φουντώσει στην Βρετανία και την Αμερική μια επιθυμία να μας κα­ ταστρέψουν ανελέητα», συλλογιζόταν ο Χ ίτλερ. «Α λλά οι Βρετανοί έχουν κάνει παντού λάθος! Κήρυξαν τον πόλεμο για να διατηρήσουν την “ ισορροπία δυνάμεων” στην Ευρώπη. Όμως τώρα, η Ρωσία έχει ξυπνή­ σει και μεταβλήθηκε σε ένα κράτος ανώτερου τεχνικού και υλικού επ ιπέ­ δου... Αυτό σημαίνει ότι η εφόρμηση από τα Ανατολικά θα μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπιστεί μόνον από μια ενωμένη Ευρώπη, κάτω από γερμανική ηγεσία. Αυτό είναι και το συμφέρον της Βρετανίας».549

772

DAVID IRVING

Πλησίαζαν τα μέσα Αυγούστου. Αλλά ο Χίτλερ δίσταζε ακόμη να δια­ τάξει τον στρατηγό Hube να αποσύρει τις 60.000 άνδρες του από την Σ ι­ κελία στην ηπειρωτική Ιταλία: από τη μια πλευρά ο ναύαρχος Νταίνιτς διαμαρτυρόταν για την εγκατάλειψη της Σικελίας στον εχθρό, κι από την άλλη ο στρατηγός Γιόντλ προειδοποιούσε ότι από τη στιγμή που θα άρ­ χιζαν στρατιωτικές επιχειρήσεις για τη σωτηρία του Μουσολίνι ή την κα­ τάληψη της Ρώμης και την αιχμαλώτιση του Ιταλικού Στόλου στην Λα Σπέτσια, οι Ιταλοί θα έκλειναν όλους τους δρόμους ανεφοδιασμού προς την Σικελία και οι 60.000 άντρες θα χάνονταν. Ο Kesselring, ο Mackensen κι ο Rintelen ανέφεραν ότι μπορούσαν να εμπιστευτούν τον Μπαντόλιο. Ωστόσο, ο Χίτλερ έμαθε από τον Gauleiter του στο Τυρόλο ότι οι Ιταλοί είχαν μετακινήσει λάθρα τρεις μεραρχίες στο Μπολτζάνο και το Μεράνο. «Αυτά τα μέτρα είναι φανερό ότι πάρθηκαν», συνειδητοποιούσε ο Χ ίτ­ λερ, «για να ικανοποιήσουν τις αγγλο-αμερικανικές απαιτήσεις να αναλάβει η Ιταλία θετική δράση κατά της Γερμανίας, αν ήθελε να επιτύχει ευνοϊκότερους όρους ειρήνης». Ο Χ ίτλερ τώρα είπ ε στον στρατηγό Heinrich von Vietinghoff, του οποίου η νέα 10η Στρατιά θα αναλάμβανε τα δυο Σώματα τα οποία στάθμευαν στη Νότια Ιταλία, ότι σκόπευε να την εκκενώσει τελικά κι ότι «δεν θα ήταν ευχαριστημένος παρά μόνον όταν όλες αυτές οι μεραρχίες από την Νότια Ιταλία και την Σικελία πα­ ρατάσσονταν στα νότια της Ρώμης». «Ο Μ[ουσολίνι] πιθανόν να μη γυρίσει πίσω», έγραφε ο Ρόμελ από το Στρατηγείο του στο Μόναχο. «Το Φασιστικό Κόμμα ήταν φανερά πολύ διεφθαρμένο και σαρώθηκε μέσα σε λίγες ώρες... Από την άλλη πλευρά, αυτό μας ωφελεί πολύ, καθώς τώρα υπάρχει μόνον ένας μεγάλος άνδρας [ο Χίτλερ] για να ηγηθεί στην Ευρώπη».550 Ο ναύαρχος Νταίνιτς συμμεριζόταν τα αισθήματα του Ρόμελ για τον Χίτλερ, γράφοντας μετά από μια 48ωρη παραμονή του στη Φωλιά του Λύκου: «Η τεράστια ενέργεια που ακτινοβολεί ο Φύρερ, οι αλάθητες π ε­ ποιθήσεις του, οι προφητικές αναλύσεις του για την κατάσταση στην Ιταλία, όλα αυτά μας κάνουν να κατανοήσουμε αυτές τις τελευταίες ημέ­ ρες πόσο φτωχά σκουλήκια είμαστε σε σύγκριση με τον Φ ύρερ!» Ο Ρόμελ έφτασε αεροπορικώς από το Μόναχο στη Φωλιά του Λύκου, στις 11 Αυγούστου: Ο Γκαίρινγκ, ο Νταίνιτς, ο Student κι ο Χίμλερ ήταν στη [μεσημβρινή] σύσκε­ ψη... Συζητώντας για την Ιταλία, ο Φύρερ συμφωνεί με τις δικές μου απόψεις. Ο Φύρερ φαίνεται ότι σκοπεύει να με στείλει εκεί πολύ σύντομα. Όπως κι εγώ, δεν πιστεύει στην εντιμότητα των Ιταλών... Ο Φύρερ λέει ότι οι Ιταλοί παίζουν για να κερδίσουν χρόνο. Και μετά θα αποστατήσουν... Ο Φύρερ θέ­ λει να γίνει αποδεκτό το αρχικό του σχέδιο αποκατάστασης του Φασισμού

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

713

στην εξουσία, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι ότι η Ιταλία θα παραμείνει άνευ όρων στο πλευρό μας. Χρησιμοποίησε σκληρά λόγια για να καταδικάσει τις εν έρ γειες των Mackensen, Rintelen και Kesselring, καθώς αυτοί -κ α ι ιδιαίτερα ο Kesselringεξακολουθοόν να παρερμηνεύουν τελείως την κατάσταση στην Ιταλία και να έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στο νέο καθεστώς... Γεύμα με τον Φύρερ. Καθό­ μουν στα αριστερά του. Μια πολύ πνευματώδης συζήτηση μαζί του και τελι­ κά απόλαυσα το γεγονός ότι ήμουν εκεί.. Επανειλημμένα ανακάλυψα ότι μου έχει πλήρη εμπιστοσύνη... Πριν το δείπνο, συζήτησα με τον Γιόντλ. Το σχέδιό του, που βασίζεται στις προτάσεις μας, είναι να αναλάβω εγώ τη διοίκηση στην Άνω Ιταλία. Το νέο, δικό μου σχέδιο είναι να έχω τη διοίκηση ολόκληρης της Ιταλίας, με δυο στρατιές (βορρά και νότου), ενώ θα είμαι ο ίδιος υπό τη διοίκηση των Ιτα­ λών. Το Επιτελείο της Ομάδας Στρατιών, θα είναι κοντά στην Ρώμη, έτσι ώστε να ασκεί επιρροή στην ιταλική Ανώτατη Διοίκηση και το καθεστώς. Αφού κατέρριψα τα επιχειρήματά του, ο Γιόντλ συμφώνησε. Ύστερα, δείπνο με τον Φύρερ και βραδινή σύσκεψη... Εγκρίνει την πρό­ τασή μου για επιβραδυντικές επιχειρήσεις στην Σικελία και για τη σύμπτυξή μας στην Ιταλία μόνον αν αναγκαστούμε να το κάνουμε, ενώ στο μεταξύ θα οργανώσουμε τέσσερις γραμμές αντίστασης [κατά μήκος της ιταλικής χερσο­ νήσου] - η πρώτη από την Κοζέντσα ως τον Τάραντα, η δεύτερη στο Σαλέρνο, η τρίτη στο Κασίνο και η τέταρτη και ύστατη κατά μήκος των Απεννίνων...

Μια τελευταία προσπάθεια έγινε να αναγκαστούν οι Ιταλοί να ξεκαθαρί­ σουν τις προθέσεις τους. 0 Χίτλερ διέταξε τον Ρόμελ και τον Γιόντλ να φέρουν αντιμέτωπους τους Ιταλούς με ένα υποτιθέμενο σχέδιο για κοινή υπεράσπιση της Ιταλίας, ώστε να μελετήσουν τις αντιδράσεις τους. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 15 Αυγούστου στην Μπολόνια. 0 στρατηγός Roatta δέχτηκε πολύ άσχημα την είδηση ότι ο Ρόμελ θα διοι­ κούσε όλες τις γερμανικές δυνάμεις βόρεια των Απεννίνων. Παγερά, υπέβαλε έναν χάρτη σύμφωνα με τον οποίο θα ανέπτυσσε στην πραγμα­ τικότητα τις ιταλικές μεραρχίες σε ένα φράγμα κατά μήκος της χερσονή­ σου, όπου θα μπορούσαν να παγιδεύσουν τους Γερμανούς στο νότο. Το κίνητρό του ήταν ξεκάθαρο. Ο Ρόμελ συνέταξε ένα μνημόνιο 24 σελίδων σχετικά με τη συνάντηση στην Μπολόνια.551 Ο Γιόντλ, πιο περιληπτικά, τηλεγράφησε στο OKW εκείνο το βράδυ: « Οι υποψίες μας παραμένουν αμείωτες». Ο Χίτλερ διέταξε να αρχίσει η εκκένωση της Σικελίας. ΕΝΑ ακόμη επεισόδιο χαρακτηρίζει το αβυσσαλέο μίσος του Χίτλερ προς τον ιταλικό Βασιλικό Οίκο της Σαβοΐας. Είχε καλέσει τον βασιλιά Βόρις της Βουλγαρίας στη Φωλιά του Λύκου, για ανεπίσημη επίσκεψη. Στις 14

774

DAVID IRVING

Αυγούστου, γευμάτισαν μαζί επί τρεις ώρες και ξανά την άλλη μέρα. Στα μεσοδιαστήματα, ο Βόρις διασκέδαζε με το χόμπι του, το οποίο ήταν να κάνει βόλτες με μια ατμομηχανή - και το προσωπικό του Χίτλερ του είχε προμηθεύσει μια, που βρισκόταν υπ’ ατμόν σε κάποια γειτονική, βοηθητι­ κή σιδηροδρομική γραμμή. Σύμφωνα με τον Franz von Sonnleitner, ο Β ό ­ ρις τελικά συμφώνησε να επιτρέψει την αξιοποίηση των ανέπαφων μ ε­ ραρχιών του στον πόλεμο κατά των Ρώσων: «Ήμασταν όλοι ευχαριστημέ­ νοι», έγραφε ο Sonnleitner, «όταν έφυγε ο Βόρις». Ο ίδιος ο Χίτλερ συνόδευσε το βασιλιά ως το αεροδρόμιο του Ράστενμπουργκ. Δυο εβδομάδες αργότερα, ο βασιλιάς Βόρις έπεσε άρρωστος από μια ξαφνική, μυστηριώδη ασθένεια. Ο Γερμανός αεροπορικός ακόλουθος στην Σόφια διέθεσε αμέσως αεροπορικό μεταφορικό μέσο, στις 24 Αυ­ γούστου, για να έρθει να δει τον βασιλιά ο Γερμανός γιατρός του, dr. Seitz. 0 γιατρός, ωστόσο, ανέφερε ότι ο βασιλιάς πέθαινε. Στην αρχή ε ί­ χε διαγνώσει πάθηση της χοληδόχου κύστης, και τότε ο Χίτλερ έστειλε τον πιο σπουδαίο γιατρό του Ράιχ, τον καθηγητή Hans Eppinger, από την Βιέννη για να βοηθήσει. Παρουσιάστηκαν όμως κάποιες επιπλοκές και τότε, ο διάσημος νευρολόγος καθηγητής Maximilian de Crinis έφτασε αεροπορικώς από το Βερολίνο στις 28 του μηνός. Αλλά στις 4.20' μ.μ. ο βασιλιάς πέθανε. Η Ιταλίδα σύζυγος του βασιλιά, Giovanna, δεν επ έτρε­ ψε να γίνει αυτοψία, αλλά ο Eppinger παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του βασιλιά είχαν μαυρίσει, κάτι που το είχε δει μόνον μια φορά πριν, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ιωάννης Μεταξάς είχε δηλητηρια­ στεί, τον Ιανουάριο του 1941.* Με την επιστροφή των Γερμανών για ­ τρών, ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον Υπουργό του της Δικαιοσύνης να τους απαλλάξει από τον όρκο του απόρρητου και να τους ανακρίνει. Και οι δυο αποφάνθηκαν ομόφωνα ότι αιτία του θανάτου ήταν ένα δηλητήριο εξωτικού φιδιού. Ήταν ένας χαρακτηριστικός «βαλκανικός θάνατος», όπως είπε ο Eppinger. Ο Χίτλερ ήταν απαρηγόρητος για την απώλεια αυτής της σταθεροποι­ ητικής επιρροής της Βουλγαρίας. Διέταξε να παραστεί στη βασιλική κη­ δεία μια πολυμελής αντιπροσωπεία.552 Το ένστικτό του τον έκανε να π ι­ στεύει ότι ο βασιλικός Οίκος της Σαβοΐας ήταν πίσω από τη δολοφονία: μήπως δεν ήταν ύποπτο ότι η πριγκίπισσα Mafalda, γυναικαδέλφη του βασιλιά και κόρη του βασιλιά της Ιταλίας, σύζυγος του πρίγκιπα Φίλιπ­ που τηςΈσσης και «το πιο μαύρο ψοφίμι του ιταλικού Βασιλικού Οίκου» (όπως περιφρονητικά τη χαρακτήριζε ο Χίτλερ), είχε περάσει πολύ πρό­ σφατα μερικές εβδομάδες στην Σόφια; Από τις μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ, ο Χίτλερ έμαθε ότι ο πρί­ * Σ.τ.Ε.: Πράγματι κυκλοφόρησαν υφέρπουσες φήμες περί δηλητηρίασης τότε του Ιωάννη Μεταξά, χωρίς, όμως, ποτέ να επιβεβαιωθούν επίσημα.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

775

γκιπας Φίλιππος είχε πρόσφατα μιλήσει κρυπτογραφικά από το τηλέφω­ νο με τη Mafalda, προφανώς χρησιμοποιώντας κάποιο δικό τους κώδικα. Αν τον συνελάμβανε όμως, θα σήμαινε πολύ σύντομα συναγερμό στην ιταλική μοναρχία. Έτσι, ο Χίτλερ κάλεσε τον πρίγκιπα επισήμως στο Στρατηγείο του και, ενώ του φέρθηκε πολύ φιλόξενα, έδωσε εντολή στους φρουρούς του να μην τον αφήσουν να ξαναφύγει.553 Ο ΧΙΤΛΕΡ, το βράδυ της 21 Αυγούστου, κάλεσε τον κάμεραμαν του Ε π ι­ τελείου του, λοχαγό Walter Frentz, που είχε τα γενέθλιά του, να δειπνή­ σει μαζί του. 0 Frentz είχε μόλις επιστρέφει από μια ακόμη περιοδεία του στο εργοτάξιο του Ατλαντικού Τείχους, και ανέφερε ότι κάποιες βομβιστικές ενέργειες των παρτιζάνων είχαν παρενοχλήσει την επίσκεψή του στην Δανία. Ο Χίτλερ διέταξε τον στρατηγό Γιόντλ να του δίνει κα­ θημερινές αναφορές στο μέλλον σχετικά με αυτόν τον «ανταρτοπόλεμο». Μερικές ημέρες αργότερα, ανήσυχος από τις αναφορές που του υπέ­ βαλε τώρα ο διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του OKW στρατη­ γός von Hannecken- ο Χίτλερ διέταξε τον Ρίμπεντροπ να στείλει ένα τ ε ­ λεσίγραφο στην κυβέρνηση της Δανίας: θα έπρεπε να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να επιβάλει δρακόντεια μέτρα κα­ τά των ανταρτών. Όπως είχε προφανώς προβλέψει ο Χίτλερ, το τελεσίγραφο απορρίφθηκε και τα στρατεύματα της Δανίας αφοπλίστηκαν νωρίς το πρωί της 29 Αυγούστου, χωρίς σχεδόν να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά. Ο βασιλιάς και ο διάδοχος τέθηκαν υπό κατ’ οίκον περιορισμό και το Ναυτικό της χώρας παραδόθηκε στον ναύαρχο Νταίνιτς. Ο Χίτλερ διέταξε τώρα τον Χίμλερ να εκτοπίσει όλους τους Εβραίους από την Δανία. Μερικές χιλιάδες δρα­ πέτευσαν στην Σουηδία, αλλά 477 περικυκλώθηκαν και οδηγήθηκαν τον Οκτώβριο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερέζιενσταντ. Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ του Χίτλερ στον Χίμλερ και τα SS ήταν τώρα απόλυτη: η Γερμανία δεν θα ξεχνούσε ποτέ τον ηρωισμό των μεραρχιών Waffen SS, που είχαν ανακαταλάβει το Χάρκοβο τον Μάρτιο και είχαν καταπραΰνει τη θλίψη για το Στάλινγκραντ. Το ημερολόγιο τσέπης του Χίμλερ τον δ εί­ χνει να παρευρίσκεται όλο και πιο τακτικά στις συσκέψεις του Χίτλερ. Κάποιες φορές, ο Χίτλερ του τηλεφωνούσε ο ίδιος. Γευμάτιζαν μαζί δυο με τρεις φορές την εβδομάδα ή δειπνούσαν ως αργά τη νύχτα. Ο Χίτλερ δεν είχε αμφιβολίες σχετικά με την επικινδυνότητα της θέσης του. Τα γ ε ­ γονότα της Ιταλίας είχαν δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ηττοπάθειας στην Γερμανία. Ο Χίμλερ, σε μια μυστική ομιλία του τον Ιανουάριο 1944, συ­ νόψιζε αυτήν την ατμόσφαιρα έτσι: «Ώστε, ένας Ντούτσε μπορεί να συλληφθεί. Πολύ ενδιαφέρον. Και μπορεί ένα παράτολμο μυαλό να θέσει το ερώτημα: Γιατί όχι κι εδώ, στην Γερμανία; Τότε, θα απαλλαγούμε από

776

DAVID IRVING

τους Ναζί και θα μπορέσουμε να κάνουμε ειρήνη με τους Βρετανούς, κι αυτοί θα μας δώσουν εγγυήσεις έναντι της Ρωσίας, και όλα θα είναι εντά­ ξει! » 554 Όλο τον Αύγουστο 1943, ο Χ ίμλερ και η Γκεστάπο συνελάμβαναν Γερμανούς αντιφρονούντες. Οι περισσότερο σωματικά ικανοί, «όχι παρα­ πάνω από 150 συνολικά» καυχιόταν ο Χίμλερ, οδηγήθηκαν στη λαιμητό­ μο. Ωστόσο, η πιο επικίνδυνη ομάδα τους ξέφευγε: τον Μάρτιο του 1943 ο Χίμλερ είχε ειδοποιήσει τον Χίτλερ ότι κάποιος πυρήνας πρώην Υπουρ­ γών και καθαιρεθέντων στρατηγών άρχισαν να συνωμοτούν για πραξικό­ πημα. Ανάμεσά τους ήταν κι ο στρατηγός Φράντς Χάλντερ, με το κωδι­ κό όνομα «Έφεδρος» («Επειδή θεωρούσε ότι παρέμενε σε εφεδρεία για να αναλάβει τον Γερμανικό Στρατό», ψιθύρισε ο Χίμλερ τον Αύγουστο 1944). Παρακολουθούσε στενά και τον πρώην Υπουργό των Οικονομικών Johannes Popitz, με το κωδικό όνομα «Μ παρόκ». Εδώ και μήνες, ο Popitz προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με τον Χίμλερ μέσω ενός δικηγό­ ρου ονόματι Carl Langbehn. Ο δικηγόρος εξήγησε στον πανούργο στρα­ τάρχη ότι ο πόλεμος έπρεπε να σταματήσει, έπρεπε να γίνει ειρήνη με την Βρετανία, κι ο Φύρερ να συνταξιοδοτηθεί. Ο Χίμλερ είπε στον Χ ίτ­ λερ αμέσως: «Θα τον μπαγλαρώσω εδώ και τώρα! Τι θράσος!» εννοώ­ ντας τον Popitz. Αλλά ο Χίτλερ γέλασε: «Όχι, όχι, μην το κάνεις. Άκουσέ τον πρώτα. Κάλεσέ τον κι αν κατά τη συζήτησή σας ανοίξει τα χαρτιά του, τότε μπορείς να τον συλλάβεις!» Ο Χίμλερ κάλεσε τον Popitz τρεις ημέρες αργότερα και μαγνητοφώνησε μυστικά όλη τη συνομιλία τους. Οι αξιωματικοί της Γκεστάπο περίμεναν έτοιμοι να τον συλλάβουν, αλλά ο Popitz δεν ξεγελάστηκε να ξανοιχτεί κι έτσι, έφυγε ελεύθερος από το κτίριο.555 Κάποια φορά, ο Frick είχε προτείνει στον Χίτλερ να συστήσει μια Γ ε­ ρουσία του Ράιχ από ακαδημαϊκούς και κληρικούς, που θα λειτουργούσε ως ανώτατο συνταγματικό σώμα, κάτι αντίστοιχο, όπως παρατηρούσε τώρα ο Χίτλερ, του Μεγάλου Φασιστικού Συμβουλίου που είχε μόλις ανατρέψει τον Μουσολίνι. Ο Χίτλερ διόρισε τον Frick, Προτέκτορα της Βοημίας και της Μοραβίας, στη θέση του Neurath. Ταυτόχρονα, αναβάθ­ μισε το αξίωμα του Karl-Hermann Frank ονομάζοντάς τον Αναπληρωτή Προτέκτορα στην Πράγα, αναθέτοντάς του έτσι απόλυτη εξουσία. Όπως αργότερα, είπε αφοπλιστικά ο Γκαίρινγκ: «Γινόταν σταδιακά σαφές, ότι ο Φύρερ στρεφόταν όλο και περισσότερο προς τους οπαδούς της ωμής βίας». Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ του Γιόντλ από τη σύσκεψη του Ρόμελ στην Μπολόνια, στις 15 Αυγούστου, έπεισε τον Χίτλερ ότι η Ιταλία ήταν έτοιμη να αποσκιρτήσει. Έδωσε εντολή στον Ρόμελ πως, αν χρειαζόταν, «μπορούσε να κάνει χρήση των όπλων του για να ανοίξει δρόμο». Τα πράγματα πήγαι­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

777

ναν ήδη άσχημα. Στις 17 Αυγούστου ένας Ιταλός στρατηγός, με το δά­ χτυλο στη σκανδάλη, ανάγκασε μια γερμανική μονάδα να του παραδώσει Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές που είχε αιχμαλωτίσει στην Βόρεια Ιταλία. Αργά την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ κυκλοφόρησε άλλη μια μυστική οδηγία προς το Νότιο Μέτωπο, που άρχιζε έτσι: « Με τη μια ή την άλλη μορφή, αναμένεται ότι η Ιταλία θα παραδοθεί αργά ή γρήγορα, κάτω από την πίεση του εχθρού». Διέταξε τη 10η Στρατιά του Vietinghoff να κινήσει τρεις μηχανοκίνητες μεραρχίες στην παράκτια περιοχή, που ήταν η πιο επικίνδυνη για εισβολή, στη λωρίδα μεταξύ Νεάπολης και Σαλέρνο. Οι Ιταλοί είχαν τώρα συγκεντρώσει επτά σχεδόν μεραρχίες γύρω από την Ρώμη, αφήνοντας μόνο μια για να υπερασπιστεί ολόκληρη την Απουλία. Δυο σημαντικές νηοπομπές των Συμμάχων θεάθηκαν από πράκτορες να πλέουν ανατολικά, μέσα από τα Στενά του Γιβραλτάρ. Η μία, όπως αναφέρθηκε, ήταν φορτωμένη με 70.000 άνδρες και τον εξοπλισμό τους. Ο Χίτλερ συμπέρανε ότι ο εχθρός ήταν έτοιμος για εισβολή στην ηπειρω­ τική ενδοχώρα. Και το Ναυαρχείο συμφώνησε. Η κατάσταση είχε κορυφωθεί. Νωρίς στις 26 Αυγούστου, ο Χίμλερ ε ι­ δοποίησε εσπευσμένα τον Χίτλερ για το μήνυμα ενός πράκτορα από την Ρώμη:556 «Ο Μπαντόλιο ζήτησε από την Βρετανία συνθηκολόγηση άνευ όρων. Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν να απαντήσουν ως το Σάββατο, 28 Αυ­ γούστου 1943, και διαμήνυσαν ότι ήθελαν να στείλουν στο μεταξύ μια ισχυρή νηοπομπή με τα πιο σύγχρονα όπλα, για να μπορέσουν οι Ιταλοί να προβάλουν προσωρινή αντίσταση στα γερμανικά στρατεύματα». Στο μεταξύ, σημειώθηκαν νέες συγκρούσεις ανάμεσα στους Ιταλούς και στα στρατεύματα του Ρόμελ στον βορρά, καθώς αυτά τα τελευταία έμπαιναν τώρα στη Σλοβενία, με συντάγματα αρμάτων μάχης Tiger. Αργά το βράδυ της 30 Αυγούστου, το OKW κυκλοφόρησε μια οδηγία για την Επιχείρηση ΑΞΟΝ ΑΣ, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία έπρεπε να καταληφθεί από τις γερμανικές δυνάμεις. Όταν θα δινόταν αυτό το σύν­ θημα, οι Γερμανοί θα έπρεπε να αφοπλίσουν τους Ιταλούς, να πάρουν τα όπλα τους και να προετοιμάσουν μια υποχώρηση, βόρεια της Ρώμης. Στην Βόρεια Ιταλία θα επιβαλλόταν η τάξη και θα εγκαθιδρυόταν μια φασιστική κυβέρνηση. Στη διάρκεια της υποχώρησής τους τα στρατεύ­ ματα θα έκαιγαν και θα κατέστρεφαν «σαν να βρίσκονταν σε εχθρικό έδαφος». Η Κορσική έπρεπε να κρατηθεί. Ο στρατάρχης Weichs θα ανα­ λάμβανε τη διοίκηση ολόκληρου του νοτιοανατολικού μετώπου, στα Βαλ­ κάνια. Όλο αυτό το διάστημα, οι Ιταλοί στρατηγοί και η κυβέρνηση δια­ τύπωναν την οδυνηρή έκπληξή τους, επειδή ο Χίτλερ έδειχνε ελάχιστη εμπιστοσύνη στη αφοσίωσή τους προς τα ιδανικά του Άξονα. Ο Χίτλερ είχε αντικαταστήσει τους δυο εύπιστους διπλωμάτες του στη Ρώμη, τον Mackensen και τον Rintelen, με δυο αξιωματούχους που ανήκαν σε πιο σκεπτικιστική «σχολή»: τον πρέσβη Rudolf Rahn και τον συνταγματάρχη

778

DAVID IRVING

Rudolf Toussaint. Στα τηλεγραφήματα τους μιλούσαν με πιο ρεαλιστική γλώσσα για το μέλλον. Από τις 2 Σεπτεμβρίου και μετά, ήταν ολοφάνερο πως επέκειτο η ε ι­ σβολή στην Νότια Ιταλία. Στις 6 π.μ. την άλλη ημέρα 100 αποβατικά σκάφη έβγαλαν δυο μεραρχίες της Βρετανικής 8ης Στρατιάς στο νοτιότε­ ρο άκρο της χερσονήσου, στο Ρέτζιο της Καλαβρίας. Οι Ιταλοί επέβαλαν κυριολεκτικά σιγή στα ΜΜΕ και πρόβαλαν ελάχιστη αντίσταση. Το από­ γευμα, ένα αποκρυπτογραφημένο μήνυμα των Βρετανών ανέφερε: «Ε ξ α ­ κόσιοι αιχμάλωτοι συνελήφθησαν, μαζί με δυο συνταγματάρχες, δεν υπάρχουν ναρκοπέδια, ούτε Γερμανοί, οι πολίτες φέρονται φιλικά». Ο Γερμανός ναυτικός διοικητής στην Ιταλία, ναύαρχος Wilhelm Meendsen-Bohlken, ανέφερε εκείνη την ημέρα ότι έπρεπε να έχουν εμπ ι­ στοσύνη στην κυβέρνηση Μπαντόλιο. Η αναφορά βεβαίωνε ρητά τον Χίτλερ: «Καταπνίγουν οτιδήποτε μπορεί έστω και να θυμίζει διαδηλώ­ σεις για ειρήνη». Το Ιταλικό Ναυτικό, ιδιαίτερα, του είχε υποσχεθεί ότι δεν υπήρχε π ε­ ρίπτωση «επανάληψης του Σκάπα Φλόου ή της Τουλόν» για τον στόλο τους. Ο Χίτλερ θαύμασε την αφέλεια αυτού του ναυάρχου. Όταν ο Ρου­ μάνος στρατάρχης Antonescu τον επισκέφθηκε εκείνη την ημέρα, ο Χ ίτ­ λερ του είπε ότι είχε πειστεί πως ο βασιλιάς της Ιταλίας διαπραγματευ­ όταν τώρα με τον εχθρό.557 Ο Φύρερ παρακάλεσε τον Antonescu να προσέχει μήπως αποπειρα­ θούν να τον δηλητηριάσουν, κι επανέλαβε την ίδια σύσταση στον Ρόμελ, στις 4 Σεπτεμβρίου. «Σύντομα θα έχω μια ακρόαση με τον [Ιταλό] βασι­ λιά», σημείωνε ο στρατάρχης. «Ο Φύρερ μου έχει απαγορεύσει να φάω οτιδήποτε εκεί, επειδή φοβάται για την υγεία μου». Στο ημερολύγιύ του εκείνης της ημέρας, ο Ρόμελ κατέγραφε: Ο Φύρερ είναι ήρεμος και μου δείχνει εμπιστοσύνη. Θέλει να με στείλει να δω τον βασιλιά της Ιταλίας σύντομα. Συμφωνεί με το σχέδιό μου για τις επιχειρήσεις στην Ιταλία, που αποβλέ­ πει σε μια αμυντική γραμμή κατά μήκος των ακτών, παρ’ όλες τις αντιρρή­ σεις του Γιόντλ (ο οποίος δεν έχει ιδέα περί σύγχρονου πολέμου). Ο Φύρερ θεωρεί ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για ενοποίηση των χωρών της Ευρώπης. 8.30' μ.μ. Δείπνο με τον Φύρερ. Προηγουμένως, με τον Γιόντλ. Ο Φύρερ με συμβούλευσε να προσέχω όταν θα δω τον βασιλιά.

Περίπου εκείνη την ώρα, μετά από μια πολεμική σύσκεψη, ο Χίτλερ θεάθηκε να σκιτσάρει με τα χρωματιστά μολύβια του μια νέα σημαία για τη Δημοκρατία της Ιταλίας. «Ο πρώτος που θα χάσει την ψυχραιμία του, θα χάσει και τον πόλε­ μο», είχε πει ο Χίτλερ στον Antonescu.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

77,9

Μέσα στον Αύγουστο, ενώ ο Χίτλερ ενίσχυε τις δυνάμεις του στην Μεσόγειο, ο Στάλιν είχε εκμεταλλευτεί έξυπνα το στρατηγικό αδιέξοδο για να εξαπολύσει μια σειρά επιθέσεων σε όλο το μήκος του Ανατολικού Μετώπου. Ο Manstein προειδοποιούσε επανειλημμένα ότι ο αντικειμενι­ κός σκοπός του Στάλιν ήταν να αποκόψει τη δική του Ομάδα Στρατιών του Νότου και την Α' Ομάδα Στρατιών του Kleist στην Κριμαία και το προγεφύρωμα του Κουμπάν, και ζητούσε είτε να του δοθούν τουλάχι­ στον δώδεκα νέες μεραρχίες για να ενισχύσει η βόρεια πλευρά του, είτε να του επιτρέψει ο Χίτλερ να συμπτυχθεί από την ανθρακοφόρο περιοχή του Ντόνετς. Έτσι θα μείωνε το μέτωπό του κατά το ένα τρίτο και θα μπορούσε να διαθέσει τις εφεδρείες που του χρειάζονταν. Στις 7 π.μ. της 27 Αυγούστου, ο Χίτλερ πήγε αεροπορικώς στο παλιό του Στρατηγείο της Ουκρανίας. Ο Manstein τότε του είπε ότι χωρίς ενι­ σχύσεις δεν θα μπορούσε να εμποδίσει τους Ρώσους από το να διασπάσουν αργά ή γρήγορα τη γραμμή, φτάνοντας στον Δνείπερο. 0 Χίτλερ έμεινε εκεί πέντε ώρες, άκουγε ήρεμα, και υποσχέθηκε να μεταφέρει μ ε­ ραρχίες προς τον Manstein από την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου του Kluge και από την Ομάδα Στρατιών του Βορρά. Ύστερα, πήρε πάλι το αεροπλάνο για την Ανατολική Πρωσία. Η υπόσχεσή του στον Manstein αθετήθηκε μέσα σε μια ημέρα, γιατί ο Kluge είχε κι αυτός να αντιμετω­ πίσει τις διεισδύσεις του εχθρού. Έφτασε στο Στρατηγείο του Χίτλερ την άλλη μέρα και μίλησε με τον Φύρερ για την όλο και μεγαλύτερη εξασθέ­ νιση της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου. Ενώ ο Χίτλερ ήταν διατακτικός, ο Στάλιν δεν δίσταζε καθόλου. Στην Αζοφική Θάλασσα, η νέα 6η Στρατιά του στρατηγού Hollidt είχε διασπαστεί κι ένα Σώμα Στρατού σύντομα περικυκλώθηκε. Με δική του ευθύνη, ο Manstein είπε στον Hollidt να υποχωρήσει - κι αυτό ήταν το πρώτο χωρίς επιστροφή βήμα για την εγκατάλειψη της πλούσιας Λεκάνης του Ντόνετς. Ο Χίτλερ δεν είχε άλλη επιλογή από το να επ ιτρέψ ει στον Manstein να συμπτυχθεί. Τον διέταξε να καταστρέψει πρώτα καθετί που είχε αξία για τον εχθρό. Αυτή η απόφαση ανακοινώθηκε στον Manstein στη Φωλιά του Λύκου, στις 3 Σεπτεμβρίου. Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ έδωσε επίσης εντολή για την αποχώρηση της 7 Στρατιάς από το προγεφύρωμα του Κουμπάν, κατά μήκος των Στενών του Κερτς. Από τον Ιούνιο κιόλας, το μηχανικό είχε κατασκευά­ σει έναν εναέριο σιδηρόδρομο γεφυρώνοντας τα Στενά που είχαν άνοιγ­ μα 4 μίλια. Μπορούσε να μεταφέρει 1.000 τόνους εφοδίων την ημέρα από την Κριμαία στο προγεφύρωμα. Επί τέσσερις μήνες, ο Στάλιν επιτίθετο στο προγεφύρωμα με 50 μεραρχίες, αλλά τώρα δεν τον εντυπώσια­ ζε πια η ικανότητα του Χίτλερ να αντιμετωπίσει μια νέα επίθεση και ανέπτυξε αλλού αυτές τις μεραρχίες. Η κατάργηση του προγεφυρώμα­ τος θα απελευθέρωνε σχεδόν 4 μεραρχίες. Ο Χίτλερ διέταξε τον Kleist

780

DAVID IRVING

να επισπεύσει την οχύρωση της Κριμαίας. Πόσο ανυπομονούσε να αρχί­ σουν οι φθινοπωρινές βροχές! ΕΤΣΙ ήρθε η 8 Σεπτεμβρίου 1943, μια ζεστή, όλο άπνοια ημέρα. Ο Χίτλερ

είχε κοιμηθεί μόνον τέσσερις ώρες. Ξύπνησε στις 5.45' π.μ. επειδή έπρε­ πε να πάρει το αεροπλάνο για το Τσαπορόζγιε για να συναντήσει ξανά τον Manstein. Πάνω από 55 ρωσικές μεραρχίες πίεζαν τώρα τις δυνάμεις του. Οι Ρώσοι είχαν και πάλι διατρήσει την 7η Στρατιά και, στην εύ­ θραυστη σύνδεση μεταξύ των Ομάδων Στρατιών του Manstein και του Kluge, το φράγμα του μετώπου είχε τελικά καταρρεύσει κι ο εχθρός ξ ε­ χυνόταν δυτικά προς το Κίεβο και τον Δνείπερο. Εδώ, στην Ουκρανία, μια ανεξήγητη νευρικότητα κατέτρωγε τον Χ ίτ­ λερ. Ήταν άραγε για την Ιταλία; Στις 7 του μηνός είχε προτείνει να ξ ε­ μπλέξουν τον κόμπο της Ιταλίας « μ ε ωμή βία ». Εδώ, επιτέλους, μπορού­ σε να πάρει την πρωτοβουλία στέλνοντας ένα ξεκάθαρο τελεσίγραφο στον Μπαντόλιο: είτε θα έδινε ικανοποιητικές εξηγήσεις για όσα μηχα­ νευόταν, είτε θα αντιμετώπιζε τις άμεσες συνέπειες. Το τελεσίγραφο συ­ ντάχθηκε εκείνη τη στιγμή. Τώρα, κι αφού είχε μείνει μόλις 90' στο Στρατηγείο του Manstein, ο Χίτλερ δεν μπορούσε να υποφέρει άλλο την αβεβαιότητα. 'Εφυγε αεροπορικώς στις 12.45' μ.μ., εγκαταλείποντας το ρωσικό έδαφος -για τελευταία φορά, όπως αποδείχτηκε- και γύρισε π ί­ σω, στη Φωλιά του Λύκου για τη σύσκεψη των 5 μ.μ. Και πάλι, η έκτη του αίσθηση τον υπηρέτησε καλά. Ανακάλυψε ότι δυο ώρες νωρίτερα είχε φτάσει με το τηλέτυπο ένα μήνυμα των SS, μια αναφορά που είχε συνταχθεί τέσσερις μέρες πριν από έναν πράκτορα στο ιταλικό Επιτελείο Αεροπορίας. Ο άνθρωπός τους είχε μόλις ακούσει από την Ανώτατη Διοίκηση του Ambrosio να τηλεφωνούν αυτό το μήνυ­ μα προς τις αεροπορικές δυνάμεις: «Ο ι προτάσεις της Ιταλίας για ειρήνη έγιναν γενικά αποδεκτές από τους Βρετανούς. Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που προβάλλουν οι Αμερικανοί». Παρ’ όλα αυτά, ο βασιλιάς της Ιταλίας είχε μόλις διαβεβαιώσει τον πρέσβη Rahn ότι η χώ­ ρα του θα συνέχιζε τον πόλεμο, ενώ ο Μπαντόλιο του είχε πει το ίδιο: «Η Γερμανία θα πρέπει τελικά να μάθει τι σημαίνει ο λόγος τιμής ενός Ιταλού στρατηγού!»558 ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ από τα γεγονότα, ο Χίτλερ λαγοκοιμήθηκε στο δωμάτιό του για μισή ώρα περίπου. Αλλά αμέσως τον ξύπνησαν. To BBC είχε μό­ λις αναγγείλει την «άνευ όρων παράδοση της Ιταλίας». Λίγο μετά, ο στρατηγός Αϊζενχάουερ έκανε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Αλγεριού την εξής διακήρυξη: «Η συνθηκολόγηση υπογράφηκε από τον εκπρόσωπό μου κι από τους εκπροσώπους του στρατάρχη Μπαντόλιο, και τέθηκε αμέσως σε ισχύ».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

781

Ο Γιόντλ τηλεφώνησε κατευθείαν στους στρατηγούς του στην Ρώμη. Και οι δυο τους συζητούσαν εκείνη τη στιγμή με τον στρατηγό Roatta και ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Στρατού αρνιόταν με θέρμη όσα είπαν από ραδιοφώνου οι Σύμμαχοι, χαρακτηρίζοντας τα άθλιους λίβελους κατά της τιμής της Ιταλίας. Κατάπληξη και αμηχανία επικρατού­ σε στο Στρατηγείο του Χίτλερ, καθώς η άρνηση του Roatta του στερούσε την ελευθερία να διατάξει την έναρξη της Επιχείρησης ΑΞΟ Ν Α Σ. Ο Γιόντλ συνέταξε ένα μήνυμα συναγερμού προς όλους τους διοικητές, αλλά πριν ακόμη σταλεί με το τηλέτυπο, ο Ρίμπεντροπ έμαθε από την Ρώμη ότι στις 7.15' μ.μ. ο Μπαντόλιο είχε ομολογήσει πως η Ιταλία είχε πραγμα­ τικά συνθηκολογήσει. To OKW έδρασε αστραπιαία. Στις 7.50' μ.μ. ο υπασπιστής του Γιόντλ τηλεφώνησε τη συνθηματική λέξη στον νότο. Κα­ θώς τόνιζε αργότερα ο Γιόντλ, ακόμη κι αυτή η ανακοίνωση που είχε ακουστεί δύο ώρες νωρίτερα από το BBC, είχε δώσει κάποια δυνατότητα στην Γερμανία να κυκλοφορήσει τις σχετικές διαταγές πριν προλάβουν να αντιδράσουν οι Ιταλοί στρατηγοί. Ήταν απίθανο να εμποδιστεί τώρα ο Ιταλικός Στόλος από το να αποδράσει. Στις 8.45' μ.μ., ο ναύαρχος Cunningham ακούστηκε να στέλνει ραδιοσήμα στα ιταλικά πλοία να σπεύσουν προς το πλησιέστερο αγκυροβολείο των Συμμάχων. Το Γερμανικό Ναυαρχείο σχολίαζε: «Ο ι συνέ­ πειες από αυτή τη χυδαία πράξη προδοσίας -μοναδική στα στρατιωτικά χρονικά- θα είναι πολύ διαφορετικές από αυτές που ελπίζει η Ιταλία. Η στεριά θα γίνει ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στους προδότες συμμάχους του χθες και στους ανηλεείς κατακτητές του σήμερα». Δυστυχώς δεν διασώθηκαν πρακτικά από τις συζητήσεις του Χίτλερ εκείνο το βράδυ. Πολύ μετά το ξημέρωμα, η συντροφιά σκόρπισε. Κα­ θώς ο πρίγκιπας Φίλιππος της'Εσσης -γαμβρός του βασιλιά της Ιταλίαςέφευγε, ο αρχηγός της σωματοφυλακής του Χ ίτλερ τον συνέλαβε.559 Στάλθηκε την ίδια νύχτα στην Γκεστάπο στο Καίνιξμπεργκ, και παρέμεινε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μέχρι το τέλος του πολέμου. Απαλλαγμένος από τα σύννεφα της αβεβαιότητας που είχαν πια δια­ λυθεί, ο Χίτλερ πήγε στο κρεβάτι του στις 5 π.μ. για να ξεκουραστεί επί τέσσερις ώρες, μετά από μια εργάσιμη ημέρα 23 ωρών. Ήταν ο μόνος που είχε προβλέψει με βεβαιότητα αυτήν την προδοσία.

ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ

ΒΟΡΡΑ τα στρατεύματα του Χ ίτλερ κρατούσαν τις θέσεις τους, η ρωσική επίθεση σάρωνε το Νοβοροσίσκ, το Μπρυάνσκ, την Πολτάβα, το Σμολένσκ, το Δνειπροπετρόβσκ, ενώ στις 6 Νοεμβρίου έπ ε­ σε το ίδιο το Κίεβο. Οι Ομάδες Στρατιών του Νότου και του Κέντρου ε ί­ χαν υποχωρήσει στη νέα γραμμή «Π άνθηρ», αρχικά κατά μήκος του Δνείπερου, αλλά ο Στάλιν γρήγορα εγκατέστησε νέα προγεφυρώματα κι εκεί. 0 Χ ίτλερ διαμαρτυρήθηκε έξαλλος στον στρατηγό Zeitzier, τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού: «Β λέπ εις! Σου έδωσα την άδεια να οργανώσεις τη γραμμή του Δνείπερου που πάντα ζητούσες, και τώρα πού είναι; Τα στρατεύματα δεν βρήκαν τίποτα έτοιμο!» Και αυτό ήταν αλήθεια σε μεγάλο βαθμό. Αλλά το σφάλμα οφειλόταν και στον Χίτλερ, εξαιτίας της εμμονής του να διατηρήσει τον αγώνα όσο πιο μακριά γινόταν από τα σύνορα του Ράιχ. Στη διάρκεια του 1942, ε ί­ χε ενθαρρύνει καθυστερημένα τον στρατό να ενισχύσει τους σταθερότε­ ρους τομείς του μετώπου χρησιμοποιώντας καταναγκαστική εργασία του τοπικού ρωσικού πληθυσμού. Ο Kluge είχε κάνει πολύ λίγα, αναγκάζο­ ντας τον Χ ίτλ ερ να φωνάξει, μετά την αποτυχία της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ρ ι ο : «Αν είχε κάνει κάποια αμυντικά έργα εκεί, αντί να αερολογεί και να δίνει εξηγήσεις!» 0 Zeitzier σιχαινόταν τον εαυτό του επειδή είχε επιτρέψει στους μη­ χανικούς του «Οργανισμού Todt» του Speer να επιβλέψουν την κατα­ σκευή του Ανατολικού Τείχους. Άλλωστε, ο αρχιτέκτονας Speer δεν τα είχε πάει και πολύ καλά στο Τείχος του Ατλαντικού, σε σύγκριση με την έμπνευση και την ενεργητικότητα που είχε επιδείξει ο μηχανικός Fritz Todt κατά τις εργασίες του Δυτικού Τείχους, το 1938. 0 Speer απέβλεπε σε πιο φιλόδοξα σχέδια. Ο επαναδιορισμός του από τον Χ ίτλερ ως Υπουργού Εξοπλισμών και Πολεμοφοδίων οδήγησε σε έγκυρες φήμες ότι ο Speer έβλεπε τον εαυτό του ως μελλοντικό Υπουργό Πολέμου.

Ε

ΝΩ ΣΤΟ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

783

Παράλληλα με τις διαμάχες επί ανωτάτου επιπέδου για την κατα­ σκευή του Ανατολικού Τείχους, ξέσπασαν και μεγάλες διαφωνίες ως προς τη συγκεκριμένη γραμμή που θα έπρεπε αυτό να ακολουθήσει.560 Ο Zeitzier ευνοούσε πάντα την άποψη ότι έπρεπε να κατασκευαστεί κατά μήκος του Δνείπερου, καθώς η δυτική του όχθη ήταν απότομοι γκρεμοί που συχνά έφταναν σε ύψος 150 ποδών πάνω από τις ανατολικές κοιλά­ δες. Το καλοκαίρι ο ποταμός πλημμύριζε και κυλούσε σε μια κοίτη που κάποιες φορές έφτανε σε πλάτος δύο μιλίων και ήταν πραγματικά αδύ­ νατο να γεφυρωθεί. Αλλά το σημείο αυτό ήταν κάπου εκατό μίλια πίσω από τις γραμμές κι ο Χίτλερ είχε απορρίψει μια τέτοια απαισιόδοξη άποψη για το μέλλον. Τώρα όμως δεν είχε άλλη επιλογή. Στις 12 Αυγούστου, ο Zeitzier διέταξε τις Ομάδες Στρατιών να αρχί­ σουν την κατασκευή του Ανατολικού Τείχους. Θα απλωνόταν από τη χερσόνησο του Κερτς, νότια, ως τη Λίμνη Πέιπους και την Νάρβα στα βόρεια. To OKW, η Αουφτβάφε, και το Ναυτικό ξεσηκώθηκαν σε διαμαρ­ τυρίες σχετικά με αυτήν τη γραμμή. Ένας από τους πρωταρχικούς αντι­ κειμενικούς σκοπούς της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρ ο ς α ήταν η απομάκρυνση των πλησιέστερων ρωσικών αεροδρομίων, ώστε να βρεθούν εκτός ακτί­ νας δράσης για εκτέλεση αεροπορικών επιδρομών κατά του Ράιχ, ενώ ταυτόχρονα θα κατασκευάζονταν αεροδρόμια από τα οποία τα γερμανι­ κά βομβαρδιστικά θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα εργοστάσια των Ουραλίων. Επιπρόσθετα, η εγκατάλειψη στον εχθρό της ναυτικής βάσης του Νοβοροσίσκ, στην Μαύρη Θάλασσα, θα προκαλούσε προβλήματα στις σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκία, την Ρουμανία και την Βουλ­ γαρία. Αν δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν το Τσαπορόζγιε, η απώλεια του υδροηλεκτρικού σταθμού εκεί θα καθιστούσε αδύνατη τη λειτουργία των εργοστασίων εκρηκτικών υλών στο Δνειπροπετρόβσκ. Έτσι, το σχέ­ διο Speer για συγκρότηση βιομηχανίας πυρομαχικών στην Ουκρανία θα τιναζόταν στον αέρα. Αντιρρήσεις είχε επίσης το Επιτελείο του Ναυτικού. Ένα Ανατολικό Τείχος από το Βελίκιγιε Λούκι στη Λίμνη Πέιπους και την Νάρβα θα σήμαινε την οριστική απώλεια του Λένινγκραντ και ο Ρωσικός Στόλος θα μπορούσε πάλι να κάνει επιδρομές στον Κόλπο της Φινλανδίας και να θέτει σε κίνδυνο τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Γερμανικού Ναυτι­ κού στην Βαλτική. Και, το πιο σημαντικό, θα έπρεπε να ξεγράψουν τα σημαντικά ορυχεία ειδικών πετρωμάτων παραγωγής πετρελαίου της Εσθονίας. Αλλά ο Zeitzier ήθελε να δημιουργηθεί μέχρι τα τέλη Οκτω­ βρίου ένα αμυντικό Ανατολικό Τείχος, και στις 4 Σεπτεμβρίου κυκλοφό­ ρησε τις σχετικές διαταγές προς τις Ομάδες Στρατιών: ανατολικά της γραμμής, ο πληθυσμός και οι ιδιοκτησίες κατά μήκος μιας ζώνης πλά­ τους 25 μιλίων θα έπρεπε να διατεθούν για το σχέδιο αυτό χωρίς εξαι­ ρέσεις. Αν αυτή η ζώνη υπόκειτο σε ολική καταστροφή, θα καθιστούσε

784

DAVID IRVING

αδύνατη την επιβίωση του εχθρού εκεί. «Η τριγύρω περιοχή πρέπει να μεταβληθεί σε έρημο». 0 στρατάρχης Georg von Küchler, διοικητής της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, ήρθε μια εβδομάδα αργότερα να διαμαρτυρηθεί στον Χίτλερ. 0α ήταν σαν να χανόταν μια μάχη, είπε. Οι άνδρες του είχαν φτάσει με αγώνες στις τωρινές γραμμές τους στο Λένινγκραντ και τις υπερασπίζο­ νταν γενναία με αιματηρές μάχες δυο χρόνων. Δεν θα τους άρεσε να δουν τους τάφους χιλιάδων συναδέλφων τους να εγκαταλείπονται στον εχθρό χωρίς αιτία. Ο Zeitzier δεν μπορούσε να δεχτεί τα επιχειρήματά του, αλλά ήταν φανερό πως ο Χίτλερ δεν επιθυμούσε να δράσει πρόωρα. Κι όπως τόσο συχνά πριν, ανέβαλε την απόφασή του. ΜΙΑ ΡΗΞΗ ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση561 έδειχνε αναπόφευκτη. Μέσα στον Αύγουστο 1943 ο Ρίμπεντροπ είχε στείλει και πάλι μεσολαβητές στους Ρώσους. Πρώτα έστειλε τον Rudolf Likus στην Στοκχύλμη να ερευνήσει για ενδείξεις ως προς τους όρους ειρήνης που θα έθετε ο Στά­ λιν. Ύστερα, στα μέσα Αυγούστου, είχε διατάξει τον υφυπουργό του dr. Peter Kleist να ανανεώσει τις επαφές του με έναν συγκεκριμένο μη-Άριο επιχειρηματία από την Βαλτική στην Στοκχόλμη, τον Edgar Klauss, γνω­ στό για τις σχέσεις του με τη Σοβιετική Πρεσβεία εκεί. Ο Klauss ισχυρίστηκε ότι ο πρώην Ρώσος πρεσβευτής στο Βερολίνο Vladimir Dekanozov, θα ερχόταν στις 12 Σεπτεμβρίου και ήλπιζε να συ­ ναντηθεί τότε με ένα Γερμανό διαπραγματευτή.562 0 Kleist το ανέφερε αυτό στον Ρίμπεντροπ, στις 10 του μηνός, στη Φωλιά του Λύκου. Ο Χ ίτ­ λερ αποδείχτηκε πιο δεκτικός αυτή τη φορά. Έφεραν έναν χάρτη κι εκ εί­ νος χάραξε μια πιθανή διαχωριστική γραμμή που θα μπορούσε να συμφωνηθεί με τον Στάλιν. Αλλά στη διάρκεια της νύχτας άλλαξε γνώμη και είπε στον Ρίμπεντροπ ότι ήθελε να το σκεφθεί πιο προσεκτικά. Σε μια συζήτηση με τον Γκαίμπελς, στις 9 του μηνός, είχε δείξει μεγαλύτερη προτίμηση για τους Βρετανούς, παρά για τον Στάλιν. Έ τσι ο Χίτλερ αποφάσισε να περιμένει μέχρι οι Σύμμαχοι να αντιμετωπίσουν τις στρα­ τηγικές δυσκολίες που, κατά τους υπολογισμούς του Χίτλερ, έπρεπε πά­ ντα να προηγούνται μιας μυστικής προσφοράς συνθηκολόγησης. Η Επιχείρηση Α ΞΟΝΑΣ είχε ολοκληρωθεί ομαλά σύμφωνα με τον σχε­ δίασμά της. Η Ρώμη είχε καταληφθεί. Ο αφοπλισμός των Ενόπλων Δυνά­ μεων της Ιταλίας προχωρούσε γρήγορα. Στο Αιγαίο ωστόσο, οι Ιταλοί πολεμούσαν στην Ρόδο και στην Κέρκυρα, ενώ αργά το βράδυ στις 10 του μηνός ένα τελεσίγραφο κυκλοφόρησε προς όλα τα ιταλικά στρατεύ­ ματα να καταθέσουν τα όπλα τους, γιατί αλλιώς οι διοικητές τους θα τουφεκίζονταν ως ελεύθεροι σκοπευτές. Συχνά, οι Ιταλοί παρέδιδαν τα όπλα τους σε παρτιζάνους, ιδιαίτερα σε αυτούς του Τίτο στην Δαλματία. Όπου αποκαλυπτόταν ότι είχε συμ-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

785

βεί αυτό, ο Χίτλερ έστηνε τους αξιωματικούς τους μπροστά στο εκτελε­ στικό απόσπασμα, ενώ οι άνδρες τους μεταφέρονταν στο Ανατολικό Μέ­ τωπο για καταναγκαστική εργασία. Ο Ιταλικός Στόλος, αποφασισμένος να παραδοθεί στους Συμμάχους, είχε αποπλεύσει στις 9 του μηνός με κάποια πρόφαση- τα βομβαρδιστι­ κά της Λουφτβάφε εξοπλισμένα με κατευθυνόμενους πυραύλους είχαν βυθίσει το θωρηκτό Roma και είχαν προκαλέσει ζημιές στο αδελφό του σκάφος Italia. Τα υπόλοιπα πλοία διέφυγαν στην αποστασία. Στη Νί­ καια, ένας Γερμανός αξιωματικός σκοτώθηκε από ιταλική χειροβομβίδα, οπότε, για εκδίκηση, η φρουρά του σιδηροδρομικού σταθμού οδηγήθηκε στο απόσπασμα. Ο Μπαντόλιο είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να βλάψει την Γερμανία. Όταν η απόβαση της 5ης Αμερικανικής Στρατιάς άρχισε στο Σαλέρνο, νότια της Νάπολης, στις 9 Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί έμαθαν, από αμερι­ κανικά ραδιοσήματα ότι οι θέσεις των ναρκοπεδίων τους είχαν προδοθεί στον εχθρό. Ένας Ιταλός υποπλοίαρχος πυρπόλησε τις αποθήκες καυσί­ μων στην Νάπολη. Στο μεταξύ, ο Μπαντόλιο, ο Ambrosio και ο Roatta είχαν περάσει στις τάξεις του εχθρού, συνοδευόμενοι από τον βασιλιά και τον διάδοχο Ουμβέρτο. Με μελαγχολική ικανοποίηση ο Χίτλερ διά­ βασε την τελευταία υποκλοπή ενός τηλεφωνήματος του Άντονυ Ήντεν από το Λονδίνο προς τον Τσώρτσιλ στην Ουάσινγκτον: ο Ήντεν είχε αγα­ νακτήσει με την άρνηση του Ουμβέρτου να δεχτεί έναν Άγγλο αξιωματι­ κό ως υπασπιστή του. Όσο για τον Ντούτσε, ο Μπαντόλιο είχε υποσχεθεί να τον παραδώσει στον εχθρό. Η αγάπη του Χίτλερ ήταν μαζί του, όπου κι αν βρισκόταν ο Ντούτσε τώρα. «Είναι απόλυτα κατανοητό», είπε σε ραδιοφωνικό μήνυμά του προς τον γερμανικό λαό ο Χίτλερ, έχοντας γύρω του τον Χίμλερ, τον Γκαίρινγκ και το Επιτελείο του, «ό τι με θλίβει το θέαμα της ανήκουστης αδικίας που επέβαλαν σε αυτόν τον άνθρωπο [τον Μουσολίνι] και του εξευτελι­ στικού τρόπου με τον οποίο τον μεταχειρίστηκαν, σαν να ήταν κοινός εγκληματίας αυτόν που η μοναδική του φροντίδα τα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν ο λαός του. Ήμουν και είμαι ευχαριστημένος που μπορώ να αποκαλώ αυτόν τον σπουδαίο και πιστό άνδρα, φίλο μου». Όλα αυτά έμοιαζαν με επικήδειο για τον Μουσολίνι. Ο Χ ίτλερ είχε διορίσει μια Εθνική Κυβέρνηση με επικεφαλής τον Alessandro Pavolini για να περισώσει ό,τι απέμενε από τον φασισμό στην Ιταλία, ενώ ο στρατηγός των SS Karl Wolff αποσπάστηκε ως αστυνομι­ κός «σύμβουλος» του πρωθυπουργού. Βόρεια των Απεννίνων, η Ιταλία ήταν τώρα επισήμως «κατεχόμενη γερμανική περιοχή» με στρατιωτικό κυβερνήτη. Στα νότια εκτεινότα ν η «ζώνη των επ ιχ ειρ ή σ εω ν». Ο Kesselring διατάχθηκε στις 12 του μηνός να αντιμετωπίσει τις αμερικανι­ κές μεραρχίες στο Σαλέρνο, αν μπορούσε. Αν όχι, θα υποχωρούσε προς

786

DAVID IRVING

την Ρώμη δυσκολεύοντας την εχθρική προέλαση με την καταστροφή των δρόμων, των γεφυρών, των τούνελ και των σιδηροδρομικών εγκαταστά­ σεων. Στις 11 του μηνός, το OKW διέταξε να μεταφερθεί στον Βορρά, ό,τι είχε αξία στον Νότο -αγαθά και πρώτες ύλες- «για λογαριασμό της φα­ σιστικής κυβέρνησης». Ο Speer έπεισε τον Χίτλερ να του αναθέσει με διάταγμα τη διάλυση πολύτιμων μηχανημάτων κι εργαλείων από όλα τα μέρη της Ιταλίας «εξαιτίας του κινδύνου από βομβαρδισμούς» και τη μεταφορά τους στο Ράιχ. Έτσι, η πτώση του Μουσολίνι ήταν κατά κά­ ποιο τρόπο μια ανακούφιση. Όπως έγραφε ο Γκαίμπελς: «Π ρέπει όλα να τα κρίνουμε από την άποψη της σκοπιμότητας». Στις 12 του μηνός, δύο από τους μεθοριακούς Gauleiter του Χ ίτλερ κλήθηκαν σε γεύμα - ο Franz Hofer από το Τυρόλο κι ο Friedrich Rainer από την Καρινθία. Ο Χίτλερ υπέγραψε δυο ακόμα διατάγματα σύμφωνα με τα οποία μεγάλες επαρχίες της Βόρειας Ιταλίας περνούσαν στη δικαιοδοσία τους: έτσι, η μελλοντική Γερμανία θα έφτανε ως τα σύνορα της Βενετίας.563 ΔΕΝ είναι βέβαιο πότε η εκπληκτική είδηση περί σωτηρίας του Μουσολίνι έφτασε στη Φωλιά του Λύκου. Στις 2 μ.μ., ο έκπτωτος Ντούτσε ήταν ήδη ελεύθερος. 0 Speer πρότεινε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις τα διατάγματα έπρεπε να ανακληθούν, αλλά ο Χίτλερ δεν ήθελε να ακούσει τίποτα κι άλλαξε μόνο την ημερομηνία τους, από τις 12 στις 13 Σεπ τεμ­ βρίου, έτσι ώστε να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η απελευθέρωση του Ντούτσε δεν είχε επηρεάσει στο ελάχιστο τις αποφάσεις του για το μέλλον της Ιταλίας. Στις 9.45' μ.μ., καθώς ο Χίτλερ δειπνούσε με τον Χίμλερ, ένας στρατηγός των SS τηλεφώνησε από την Βιέννη, ότι ο Μου­ σολίνι είχε μόλις φτάσει εκεί με τον Otto Skorzeny. Σύμφωνα με τα λεγά­ μενα ενός σερβιτόρου, ο Χίτλερ αναφώνησε: «Αυτό και μόνο θα δείξει στους Βρετανούς ότι εγώ δεν στρέφω ποτέ την πλάτη μου σε έναν φίλο, ότι είμαι ένας άνδρας που τηρεί το λόγο του. Θα πουν: “Αυτός είναι πραγματικά φίλος! ” ». Δυο ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ πήγε με αυτοκίνητο στο τοπικό αερο­ δρόμιο για να περιμένει το αεροπλάνο που έφερνε τον καταπονημένο δ ι­ κτάτορα από το Μόναχο. Ο Μουσολίνι φορούσε ένα απλό σκούρο μπλε κοστούμι κι έδειχνε πολύ διαφορετικός από τον άνδρα που ερχόταν να συσκεφθεί με τον Χίτλερ τα περασμένα χρόνια. Παραπονέθηκε ότι ήταν ακόμη άρρωστος κι ο Χίτλερ πίστεψε για μια στιγμή ότι τον είχαν δηλη­ τηριάσει κι αυτόν. Αλλά ο Morell, που τον εξέτασε ενδελεχώς, δεν βρήκε να έχει τίποτα. 0 Χίτλερ περίμενε ότι ο Μουσολίνι θα ήθελε να πάρει τρομερή εκδί­ κηση κατά του κόμη Τσιάνο, του Dino Grandi κι όλων αυτών που είχαν προδώσει τα ιδανικά του φασισμού τον Ιούλιο. Λίγες ημέρες αργότερα,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

787

η Έντα Μουσολίνι, σύζυγος του Τσιάνο, που την είχαν φέρει στην Γερμα­ νία, παρακάλεσε τον Χίτλερ να της χορηγήσει ένα αρκετά μεγάλο ποσό σε ισπανικό νόμισμα για να μπορέσει να μεταναστεύσει με τον άνδρα της μέσω Ισπανίας για την Νότια Αμερική. Αλλά ο Χίτλερ αποφάνθηκε ότι θα έπρεπε να παραμείνουν κι οι δυο στα χέρια των Γερμανών. Εξάλ­ λου, οι πράκτορές του είχαν υποκλέψει μια απειλητική επιστολή από την Έντα προς τον πατέρα της: αν ο Ντούτσε δεν την έβγαζε από την Γερ­ μανία, έλεγε η επιστολή, θα φρόντιζε να δυσφημιστεί το όνομά του σε όλο τον κόσμο. Επί ώρες ο Χίτλερ βημάτιζε πάνω-κάτω στην αίθουσα χαρτών με τον Γκαίμπελς, συζητώντας για το τι ήταν αυτό με το οποίο θα μπορούσε η Έντα να εκβιάσει τον πατέρα της. Ύστερα, ο Χίτλερ συμβούλευσε τον πρώην δικτάτορα να βάλει σε τάξη τις οικογενειακές του υποθέσεις.564 Προς μεγάλη κατάπληξη του Ρίμπεντροπ, ο Χίτλερ ανέφερε επίσης στον Μουσολίνι ότι σχεδίαζε ένα συμβιβασμό με τον Στάλιν. Αλλά την άλλη μέρα, άλλαξε πάλι γνώμη: «Ξ έρεις, Ρίμπεντροπ», είπε, «αν τα βρω με την Ρωσία σήμερα, θα της ξαναριχτώ αύριο, είναι στη φύση μου κάτι τέτοιο». Διχασμένος ανάμεσα στον Στάλιν και την Δύση, όταν ο Γκαίμπελς τον ρώτησε αν θα αρνιόταν ένα συμβιβασμό κατ’ αρχήν με τον Τσώρτσιλ, ο Χίτλερ απάντησε: «Στην πολιτική δεν μπορείς να επιτρέπεις σε προσω­ πικότητες και αρχές να σταθούν στον δρόμο σου. Ο Τσώρτσιλ υποκινεί­ ται απλώς από μίσος κι όχι από κοινή λογική». Μέχρι τότε προτιμούσε να διαπραγματευτεί με τον Στάλιν, αλλά στην περίπτωση αυτή ο Στάλιν δύσκολα θα δεχόταν να παραχωρήσει στο Ράιχ αυτά που ζητούσε στην Ανατολή. Ο ΧΙΤΛΕΡ είχε τώρα εγκαταλείψει κάθε ελπίδα να ρίξει στη θάλασσα του Σαλέρνο την 5η Αμερικανική Στρατιά. Αρχικά, οι Αμερικανοί είχαν αντι­ μ ετω π ίσ ει μόνον τη 16η Μ εραρχία Panzer, αλλά τα μαχητικά του Richthofen, εξοπλισμένα με πυραύλους, και το σύνταγμα των αντιαερο­ πορικών πυροβόλων των 88mm είχαν προκαλέσει καταστροφή στα πλοία της εισβολής. Στις 13 του μηνός, δυο μεραρχίες Panzer και μία μεραρχία αρμάτων και γρεναδιέρων, άρχισαν αντεπίθεση κι έτρεψαν σε φυγή δυο αμερικανικές μεραρχίες. Όμως, η αντεπίθεση συνάντησε σφοδρό βομβαρ­ δισμό από τα πολεμικά πλοία των Συμμάχων. Το προγεφύρωμα στις ακτές παρέμεινε, ενώ το Επιτελείο του Χίτλερ έπρεπε να αρκεστεί μό­ νον στη χαρά ότι «μαστίγωσαν» τους Αμερικανούς. Ο Γιόντλ θεωρούσε ότι το αξιόμαχο των Αμερικανών ήταν πολύ χαμη­ λότερο από αυτό των εμπειροπόλεμων στρατευμάτων του Μοντγκόμερυ. Οι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές, είπε, ήταν «αξιόμαχοι», αλλά, οι υπόλοι­ ποι «δεν θα επετίθεντο ποτέ, αν έστω κι ένα μόνο γερμανικό πυροβόλο

788

DAVID IRVING

απέμενε να βάλλει από τις γερμανικές γραμμές». Ο Χίτλερ ξέγραψε την απειλή μιας αμερικανικής εισβολής αλλού, για πολλούς από τους επόμε­ νους μήνες. «Δεν υπάρχει άλλη εισβολή γ ι’ αυτούς! Είναι πάρα πολύ δ ει­ λοί για κάτι τέτοιο. Κατάφεραν να αποβιβαστούν στο Σαλέρνο μόνο κά­ τω από τις ευλογίες των Ιταλών». Είχε ανακουφιστεί πολύ με τον αδέξιο σχεδιασμό των Συμμάχων μ έ­ σα στις επόμενες εβδομάδες. Γιατί δεν είχαν εισβάλει αμέσως στα Βαλ­ κάνια, όπου οι λαοί τους περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες; Γιατί δεν είχαν επιχειρήσει μια τολμηρή απόβαση βόρεια της Ρώμης όταν ο Μπαντόλιο λιποτάκτησε; Η αποστασία της Ιταλίας ωφέλησε εξαιρετικά το Ράιχ από την άποψη των πολεμικών υλικών. Δεν θα χρειαζόταν πια η Γερμανία να ανεφοδιάζει την Ιταλία με άνθρακα, πετρέλαιο και είδη διατροφής. Περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, οι πρώτοι 268.000 Ιταλοί αιχμάλωτοι είχαν ήδη μεταφερθεί στο Ράιχ. Η Επιχείρηση α ξ ο ν α ς είχε φέρει μια μεγάλη σοδειά ιταλικών όπλων: 449 άρματα μάχης, 2.000 πυροβόλα και 500.000 τουφέκια. Οι σημειώσεις που κράτησε ένας αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου, ο οποίος παραβρέθηκε στις συσκέψεις του Φύρερ την 30ή Σεπτεμβρίου,565 αντικατοπτρίζουν την κατάπληξη του Φύρερ από τη λεία που συγκέ­ ντρωσαν τα στρατεύματά του στην Ιταλία. Ο Γκαίρινγκ ανέφερε ότι ε ί­ χαν βρει εκατοντάδες ιταλικά μαχητικά αεροπλάνα. «Μ α πού τα είχαν όλα αυτά, αυτοί οι ζητιάνοι;» ξέσπασε ο Χίτλερ. «Ο ι Ιταλοί και ο Ντούτσε», απάντησε ο Γκαίρινγκ, «μας παρίσταναν επίτηδες τους ζήτουλες όλα αυτά τα χρόνια. Απλώς αποθήκευαν πρώτες ύλες και αεροπλάνα. Ο Ντούτσε θα έπρεπε να τουφεκιστεί γ ι’ αυτό!» Ο Χίτλερ, ωστόσο, πίστευε ότι ευθύνονταν γι’ αυτό ο βασιλιάς και οι στρα­ τηγοί του. Όσο για τη στρατηγική τους στην Νότια Ιταλία, τόνισε πόσο βασικό ήταν να κρατηθεί ο εχθρός εκεί για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. «Π ρέπ ει να κερδίσουμε χρόνο», είπε. «Ο ι εχθροί έχουν πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή τους: οι εφεδρείες τους σε άνδρες και υλικό υπόκεινται ακριβώς στους ίδιους περιορισμούς με τους δικούς μας και, αργά ή γρήγορα, θα εξαντληθούν. Από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και μετά ο πόλεμος δεν θα μπορεί να κερδηθεί με την κατάκτηση ολόκληρου του κόσμου, αλλά με την παράταση των μαχών τόσο πολύ, ώστε ο αντίπαλος να εξουθενωθεί». Απευθυνόμενος άμεσα στον Γκαίρινγκ, φώναξε: «Χ ρ ό ­ νος, χρόνος, χρόνος!» (Μετά, ο συγγραφέας αυτών των σημειώσεων κα­ τέγραφε τις δικές του εντυπώσεις από αυτή την πρώτη συνάντησή του με τον Φύρερ: «Έδειχνε κουρασμένος και αδιάθετος. Καμπούριαζε φα­ νερά. Από καιρό σε καιρό, η πίστη του για την ορθότητα των πράξεών του και για την τελική νίκη κλονιζόταν. Ωστόσο, θα έπρεπε να απαλλα­ γ εί κατεπειγόντως από όλους αυτούς που τον περιβάλλουν».)

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

789

ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ νυκτερινές επιδρομές εξαπολύθηκαν κατά του Βερολί­ νου, αλλά δεν κατάφεραν να προκαλέσουν καταστροφές όπως αυτές του Αμβούργου. Νέες τακτικές με μαχητικά που δρούσαν ανεξάρτητα, καθιε­ ρώθηκαν από τον «ά σ ο » των μαχητικών σμήναρχο Hajo Herrmann και αποδείχτηκαν αποτελεσματικές. Η διαταγή του Γκαίμπελς για έγκαιρη εκκένωση έσωσε τη ζωή σε πολλές χιλιάδες πολιτών. Κατά την επιδρομή της 1 Σεπτεμβρίου, μόνο 13 Βερολινέζοι σκοτώθηκαν και κατά την τελική επιδρομή, δυο νύχτες αργότερα, ανάμεσα στους 346 νεκρούς, ήταν ένα μόνο παιδί. Ωστόσο, πολύ χειρότερα αναμένονταν: στις μεγάλες πόλεις κόκκινα βέλη υπήρχαν παντού, υποδεικνύοντας στους πολίτες πού να καταφύγουν αν εκδηλώνονταν πάλι πυρκαγιές. Για τον γερμανικό λαό, ο από αέρος πόλεμος ήταν το Δεύτερο Μέτω­ πο. Ημέρα και νύχτα τα βομβαρδιστικά των Συμμάχων όργωναν τον ου­ ρανό της Γερμανίας, φτάνοντας κάποιες φορές ως το Ντάντσιχ ή την Ανατολική Πρωσία. Από τα αεροδρόμια που είχαν καταληφθεί πρόσφατα γύρω από την Φότζια της Νότιας Ιταλίας, τα συμμαχικά βομβαρδιστικά μπορούσαν τώρα να φτάσουν σε οποιοδήποτε στόχο στην Αυστρία και τα Βαλκάνια. Τα αμερικανικά βομβαρδιστικά είχαν βαρύ οπλισμό: δεκα­ οχτώ από αυτά που πετούσαν σε πυκνό σχηματισμό και διέθεταν συνολι­ κά 200 βαρέα πολυβόλα, ήταν ο εφιάλτης για τα επιτιθέμενα μαχητικά. Ο Χίτλερ έμαθε ότι τα γερμανικά μαχητικά δεν είχαν ακόμη εξοπλιστεί με το πυροβόλο των 30mm παρ’ όλο που είχε δει ο ίδιος το μοντέλο ΜΚ-101 σε μια επίδειξη στο Reehlin τον Ιούλιο 1939. Τώρα, διέταξε τα μαχητικά να εξοπλιστούν πειραματικά με ένα αντιαρματικό πυροβόλο 50mm, που θα τα καθιστούσε ικανά να ανοίξουν πυρ πολύ πιο μακριά από το αμυντικό βεληνεκές των βομβαρδιστικών. Η ανεπάρκεια του τωρινού εξοπλισμού των μαχητικών είχε επηρεάσει πολύ άσχημα το ηθικό των πιλότων, γεγονός που με τη σειρά του έγινε αισθητό στον λαό. Στις 4 Οκτωβρίου, ένα λαμπρό φθινοπωρινό πρωινό, οι Αμερικανοί βομβάρδισαν την Φρανκφούρτη· τα απαστράπτοντα σμήνη τους πετούσαν πάνω από την πόλη «όπως συνήθιζαν τα δικά μας σε ε ι­ ρηνικούς καιρούς».566 Ο Χίτλερ επιτίμησε πικρόχολα τον Γκαίρινγκ, λέγοντας ότι η Λουφτ­ βάφε του είχε χάσει την εμπιστοσύνη του λαού: «Αυτές οι μαζικές επ ι­ δρομές κατά τη διάρκεια της μέρας πρέπει να σταματήσουν πάση θυ­ σία». 0 Στρατάρχης του Ράιχ μετέφερε με τη σειρά του τη μομφή στον πτέραρχο Galland. Οι δυο τους κατάφεραν να επιβάλουν πειθαρχία στα σμήνη των μαχητικών και να επιφέρουν σοβαρές ζημιές στα αμερικανικά βομβαρδιστικά, τον Οκτώβριο. Σε τρεις ημερήσιες επιδρομές, μέχρι τις 10 του μηνός, ο εχθρός έχασε 88 βομβαρδιστικά και περίπου 900 άνδρες, κι όταν οι Αμερικανοί επέδραμαν στα εργοστάσια ρουλεμάν του Σβάιν-

790

DAVID IRVING

φουρτ, στις 14 Οκτωβρίου, τα μαχητικά κατέρριψαν 60 βομβαρδιστικά και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε άλλα 17. Στο μεταξύ, οι επιδρομές άλλες φορές αυξάνονταν και άλλοτε μειώ ­ νονταν τις νύχτες· στις λίμνες γύρω από το Βερολίνο στήθηκαν μυριάδες μεταλλικοί αντανακλαστήρες ραντάρ για την παραπλάνηση των βομβαρ­ διστικών. Ειδικοί δέκτες εξασφάλιζαν στα γερμανικά μαχητικά νύχτας τη δυνατότητα να εντοπίζουν τα βομβαρδιστικά από τις εκπομπές των πα­ νίσχυρων ραντάρ τους. Οι αντίπαλοί τους απάντησαν με παραπλανητικές επιδρομές διασπώντας τις επιτιθέμενες δυνάμεις τους και γερμανόφωνες εκπομπές ακύρωναν διαταγές που δίνονταν από τους Γερμανούς ελε­ γκτές εδάφους. Οι αμυνόμενοι κατέληγαν έτσι να βάλλουν κατά ανύπαρ­ κτων στόχων ή να περιπολούν πάνω από τα εχθρικά αεροδρόμια περιμένοντας τα βομβαρδιστικά να επιστρέφουν. Ο Χίτλερ ζητούσε ανυπόμονα νέες αεροπορικές επιδρομές σε βρετανι­ κές πόλεις. «Η τρομοκρατία από αέρος είναι αποτελεσματική μόνο ως απειλή», τόνιζε, «κ ι όχι ως προς την ουσιαστική εκπλήρωσή της... Πόσο συχνά σε αυτά τα τελευταία 300 χρόνια ολόκληρες πόλεις ή μεγάλα κτί­ ρια τυλίχτηκαν στις φλόγες; Η ερήμωση λειτουργεί ουσιαστικά προς όφελος μας, επειδή δημιουργεί ένα σώμα λαού που δεν έχει πια τίποτα να χάσει, λαού που στη συνέχεια θα πολεμήσει με ξεκάθαρο φανατι­ σμό». Στις 22 Οκτωβρίου, οι Βρετανοί εξαπέλυσαν μια νέα επιδρομή με εμπρηστικές βόμβες. Η πόλη του Κάσελ ερημώθηκε και 6.000 πολίτες σκοτώθηκαν από το βράδυ ως την αυγή. Το γεγονός δεν εντυπώσιασε τον Χίτλερ, αλλά ενέτεινε την πίεσή του για μυστικά όπλα που θα σκόρπιζαν τον τρόμο στο Λονδίνο: τον πύραυ­ λο A4, την ιπτάμενη βόμβα και την πυροβολαρχία πολλαπλών πυροβό­ λων στο Μ ιμογιέκ, κοντά στο Καλαί, που πήρε τη φοβερή ονομασία «Α ντλία Υψηλής Π ίεσης». Νωρίς τον Οκτώβριο, ο Χ ίτλερ άφησε τον Γκαίρινγκ φανερά να εννοήσει ότι μια από τις μεγάλες πόλεις της Νό­ τιας Ιταλίας υπό συμμαχική κατοχή, όπως το Μπρίντεζι ή ο Τάραντας, θα έπρεπε να χτυπηθούν σκληρά από νυκτερινές επιδρομές της Λουφτ­ βάφε. Αυτό θα θύμιζε και στους άλλους απρόθυμους σύμμαχους της Γερμανίας ότι η αποσκίρτηση προς τους Συμμάχους δεν ήταν διαβατήριο για τον παράδεισο. , Η ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΗ βαρβαρότητα του πολέμου έδειξε το πρόσωπό της με

πολλούς τρόπους. Στις αρχές Οκτωβρίου, όσοι Εβραίοι είχαν απομείνει στη Δανία εκτοπίστηκαν. Ο Χίμλερ θεωρούσε ότι και οι 8.000 Εβραίοι της Ρώμης αποτελούσαν πιθανή απειλή για τη δημόσια τάξη. Ο Ρίμπε­ ντροπ έφερε στον Χίτλερ ένα επείγον τηλεγράφημα από τον πρόξενό του στην Ρώμη, που ανέφερε ότι τα SS είχαν διαταχθεί από το Βερολίνο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

791

ότι «ο ι 8.000 Εβραίοι κάτοικοι της Ρώμης έπρεπε να συγκεντρωθούν και να μεταφερθούν στην άνω Ιταλία, όπου θα εκκαθαρίζονταν». Και πάλι, ο Χίτλερ προτίμησε μια πιο «συντηρητική» λύση.567 Στις 9 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ πληροφόρησε την Ρώμη ότι αντίθετα ο Φύρερ είχε δώσει διαταγή να μεταφερθούν οι Εβραίοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν, στην Αυστρία, όπου θα κρατούνταν «ως όμηροι». Συμπτωματικά, ήταν αυτή η ίδια εποχή που ο Χίμλερ αποκάλυψε στους Gruppenführer (στρατηγούς) των SS του -4 Ο κτω βρίου- και στους Gauleiter του Κόμματος -6 Οκτωβρίου-568 ότι μέχρι τα τέλη του 1943, έπρεπε να έχει εξοντωθεί και ο τελευταίος Εβραίος στην κατεχόμενη Ε υ­ ρώπη. Μιλώντας στους στρατηγούς των SS, στις 4 Οκτωβρίου 1943, ο Χίμλερ επαίνεσε τη σκληρότητα εκείνων που είχαν αναλάβει την εκτέλε­ ση των σφαγών. Προς τους Gauleiter αναφέρθηκε στο Εβραϊκό πρόβλη­ μα, χαρακτηρίζοντάς το «το δυσκολότερο που χειρίστηκε π οτέ». «Ο ι Εβραίοι πρέπει να εξοντωθούν», είπε, αλλά ήταν κάτι που πιο εύκολα μπορούσε να το πει κανείς παρά να το κάνει. Ακόμη και στην περίπτω­ ση γυναικών και παιδιών, ο Χίμλερ είχε επιλέξει μια καθαρή λύση. «Δεν θα δικαιολογούσα τον εαυτό μου αν εξόντωνα μόνο τον ανδρικό πληθυ­ σμό -δηλαδή να τους σκότωνα ή να τους άφηνα να πεθάνουν- ενώ θα επέτρεπα στα παιδιά τους να μεγαλώσουν για να εκδικηθούν τους γιους και τους εγγονούς μας. Έπρεπε να ληφθεί η σκληρή απόφαση για την εξαφάνιση αυτής της ράτσας από προσώπου γης». Το ότι ο Χίμλερ αποσκοπούσε να καταστήσει όλους τους στρατηγούς των SS συνεργούς του σε αυτήν τη σφαγή, φαίνεται έντονα σε ένα παρά­ ξενο έγγραφο των φακέλων του: έναν ονομαστικό, κατ’ αλφαβητική σει­ ρά κατάλογο εκείνων που δεν παραβρέθηκαν σε αυτή την ομιλία του! Οι μαγνητοταινίες αποδεικνύουν ότι ο Χίμλερ δεν είχε ισχυριστεί (ακόμη) ότι ενεργούσε σύμφωνα με διαταγές του Χίτλερ. Οι ίδιοι αυτοί Gauleiter ήταν προσκεκλημένοι του Χίτλερ στη Φωλιά του Λύκου, στις 7 Οκτωβρίου. Από αυτό το σημείο και πέρα, είναι ολο­ φάνερο ότι δεν θα ήταν πια αξιόπιστος ο ισχυρισμός του Χίτλερ ότι είχε άγνοια σχετικά με όσα ο «πιστός του Χάιντριχ» είχε κάνει. Τα SS ήταν ψηλά στην εκτίμηση του Χίτλερ εκείνο το φθινόπωρο. Χωρίς τους πρά­ κτορες του Kaltenbrunner, η διάσωση του Μουσολίνι θα ήταν αδύνατη. Βρέθηκε επίσης και η πριγκίπισσα Mafalda και τώρα, έλιωνε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης - μια χρήσιμη όμηρος που θα εξασφάλιζε την καλή συμπεριφορά του βασιλιά της Ιταλίας.* Ο Χίμλερ είχε εμπνεύσει και στους άνδρες του των Waffen SS, μια φανατική πίστη στη Ναζιστική Γερμανία. * Σ.τ.Σ.: Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής Αμερικανικών αεροπλάνων στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ.

792

DAVID IRVING

Περί τα τέλη Οκτωβρίου, έδειξε στον Χίτλερ ένα απόσπασμα από μια πρόσφατη επιστολή ενός νεαρού ταξίαρχου των SS στο Ανατολικό Μέτω­ πο: «Αν δεν ήταν εκεί οι άλλοι, θα ήθελα πάρα πολύ να πω στον Φύρερ πόσο πολύ τον σέβονται οι στρατιώτες του και πόσο αφοσιωμένοι του είναι. Ακόμη κι αν κάποιες φορές οι διαταγές του φαίνονται δίχως έλεος και σκληρές -όταν η διαταγή του είναι, «Μ είνετε στις θέσεις σας ως τον τελευτα ίο»- ένα συναίσθημα επικρατεί πάνω από όλα ανάμεσα στους άνδρες που μάχονται για την πατρίδα με το όπλο στο χέρι, ότι έχουν ως ηγέτη τους έναν άνδρα που πάνω από αυτόν υπάρχει μόνον ο Θεός». Αυτός ο ταξίαρχος ήταν ο Hermann Fegelein: λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ τον επέλεξε ως σύνδεσμο αξιωματικό του με τον Χίμλερ. Τον Ιούνιο τον πάντρεψε με την αδελφή της Εύας Μπράουν. Έναν χρόνο αρ­ γότερα θα αντιμετώπιζε το εκτελεστικό απόσπασμα του Χίτλερ, ως λ ι­ ποτάκτης από τα ερείπια του Βερολίνου. «Ο Φύρερ διατηρεί την αυτοπεποίθησή του», είπε ο Μπόρμαν σε μια μυστική ομιλία του εκείνη την εποχή, «αλλά απλώς δεν είναι αισιόδοξος. Στην πραγματικότητα, είναι κατ’ αρχήν απαισιόδοξος όσον αφορά στις αναφορές που φτάνουν ως αυτόν. Δεν πιστεύει πια σε ό,τι δεν μπορούν να του αποδείξουν. Δείχνει σκεπτικισμό απέναντι σε κάθε τηλεγράφημα ή σήμα που λαμβάνει». Ο Στάλιν ήταν σε θέση απόλυτης ισχύος κι έτσι μπορούσε να υπαγορεύει τη θέλησή του στον κόσμο. Σχετικά με αυτό, ο Χίτλερ ήξερε μόνο μια απάντηση: «Το πιο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να μαχόμαστε και να μην κλονιστούμε καθόλου, αλλά και να μα­ θαίνουμε τις αδυναμίες του εχθρού και να τις εκμεταλλευόμαστε χωρίς καμιά σκέψη για συνθηκολόγηση ή για “ κατανόηση” ... Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι κάποια μέρα δεν θα σκάσει μια βόμβα ανάμεσα στους Συμ­ μάχους και τότε, ξαφνικά, θα ανακαλύψουν διαφορές τις οποίες δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν π ια ;...» Όταν έφτασαν νέοι μεσολαβητές τώρα στον Χίτλερ από την Βρετανία, τους έδιωξε βίαια. Στις 15 Οκτωβρίου, ο επικεφαλής της υπηρεσίας πλη­ ροφοριών του Χίμλερ, Walter Schellenberg, έμαθε ότι ο Βρετανός εμπορι­ κός ακόλουθος στην Στοκχόλμη, David MacEvan, είχε προσφερθεί να έρ­ θει μυστικά στην Γερμανία για μια σύσκεψη, προφανώς επί οικονομικών θεμάτων. 0 Χ ίμλερ ζήτησε από τον Ρίμπεντροπ να εξασφαλίσει μια έγκριση από τον Χίτλερ, εκείνος όμως απαγόρευσε κάθε συζήτηση με τέτοιους μεσάζοντες.569 Ένας από τους λόγους γ ι’ αυτήν την απόρριψη από τον Χίτλερ όσων εμφανίζονταν αόριστα ως μεσολαβητές των Συμμάχων, ήταν ότι κάτω από τη διοίκηση του Kesselring οι επιχειρήσεις στην Ιταλία διεξάγονταν πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσε ο ίδιος να ελπίζει. Ο Ρόμελ, που διοικούσε την Β ' Ομάδα Στρατιών στην Βόρεια Ιταλία, είχε προφητεύσει την πλήρη απώλεια της Νότιας και Κεντρικής Ιταλίας.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

793

Αποδεχόμενος αυτήν την προειδοποίηση, ο Χίτλερ είχε αρνηθεί την έκ­ κληση του Kesselring για να του σταλούν από τον Ρόμελ δυο ακόμη μ ε­ ραρχίες στα νότια. Με αυτές ο Kesselring θα μπορούσε να τρέψ ει σε φυ­ γή τους Συμμάχους αλλά ακόμη κι έτσι, οι επιτυχίες του στην άμυνα ήταν αποκαρδιωτικές για τον Τσώρτσιλ και τον Ρούσβελτ. 0 Χίτλερ διέταξε να ενισχυθεί και να κρατηθεί μια γραμμή νότια της Ρώμης, από την Γκαέτα στη μια ακτή, ως την Ορτόνα στην άλλη. Για άλλη μια φορά, η κρίση του Ρόμελ ήταν λανθασμένη. Έναν χρόνο αργότερα, ο Χίτλερ θυμόταν: «Κ α ι στην Ιταλία επίσης [ο Ρόμελ] πρόβλεψε ότι η συντριβή μας περίμενε στη γωνία. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Τα γεγονότα απέδειξαν ότι είχε πέσει τελείως έξω και δ ι­ καίωσαν την απόφασή μου να αφήσω τον στρατάρχη Kesselring εκεί... Η άποψή μου είναι πως χωρίς αισιοδοξία δεν μπορείς να είσαι στρατιωτι­ κός ηγέτης». Για τον Χίτλερ ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ρόμελ βασανιζόταν ακόμη από την ήττα του στην Αφρική, θα ήταν λοιπόν καλύτερο να του αναθέσει μια άλλη διοίκηση, μακριά από την Ιταλία.570 Όταν τον κάλεσε ο Χίτλερ, ο Ρόμελ εμφανίστηκε και πάλι μελαγχολι­ κός. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ δέχτηκε πάλι σε ακρόαση τον Kesselring, και στις 28 του μηνός πήρε αποφάσεις υπέρ των αιτημάτων του. Ο Ρόμελ θα μετατίθετο από την Ιταλία και θα τον διόριζε κάπου αλλού, χωρίς όμως να έχει αποφασίσει πού ακριβώς. ΣΤΙΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1943, άρχισε η κυρίως επίθεση του τομέα της 6ης

Στρατιάς που βρισκόταν στο νοτιότερο τμήμα του Ανατολικού Τείχους: την άλλη μέρα υπερκεράστηκε το Μελιτοπόλ. 0 Kleist και οι διοικητές του έχασαν την ψυχραιμία τους. Μια άτακτη υποχώρηση άρχισε. Πιο βό­ ρεια, ένα χάσμα δημιουργήθηκε στις γερμανικές γραμμές ανάμεσα στο Δνειπροπετρόβσκ και στο Κρέμεντσουγκ, που θα έφτανε τα 100 μίλια πλάτος μέσα σε δυο εβδομάδες. Ο Χίτλερ έκανε έκκληση στον στρατάρχη Antonescu να στείλει εσπευσμένα ρουμανικές μεραρχίες για να βοηθήσουν στην αναχαίτιση της σοβιετικής πλημμύρας. Αλλά ο Antonescu ανησυχού­ σε για τις 7 μεραρχίες που είχε ήδη διαθέσει στην Κριμαία. Φοβόταν ότι μαζί με τις 2 γερμανικές μεραρχίες -συνολικά πάνω από 210.000 άνδρεςθα μπορούσαν οποιαδήποτε στιγμή να αποκοπούν από τις οδούς ανεφο­ διασμού τους. Στην απάντηση που έστειλε στις 27 Οκτωβρίου, ο στρα­ τάρχης πρότεινε στον Χίτλερ να φύγει από την Κριμαία όσο ακόμη τα πράγματα πήγαιναν καλά. Ο Χίτλερ έφερε αντιρρήσεις. Η εγκατάλειψη της Κριμαίας χωρίς μάχη δεν θα έκανε καλή εντύπωση στην Τουρκία και την Βουλγαρία, ενώ θα έφερνε τον Στάλιν 250 μίλια πιο κοντά στις ρουμανικές πετρελαιοπηγές και στα διυλιστήρια στα οποία βασιζόταν το Ράιχ. Έχοντας όλα αυτά υπόψη

794

DAVID IRVING

του την ημέρα που έλαβε την απάντηση του Antonescu, ο Χίτλερ κάλεσε τον Γκαίρινγκ, τον Νταίνιτς τον Zeitzier και τον Γιόντλ σε μια ειδική πολε­ μική σύσκεψη, στις 4.30" μ.μ. Ο Zeitzier ήταν αισιόδοξος ότι η Κριμαία είχε αρκετά πυρομαχικά για να επιβιώσει. Ο ναύαρχος Νταίνιτς συμφώνησε ότι θα ήταν δυνατόν να αποσυρθεί διά θαλάσσης η 7η Στρατιά από την Κρι­ μαία, παρ’ όλο που η επιχείρηση αυτή θα απαιτούσε χρόνο και θα ήταν επικίνδυνη εξαιτίας της ισχυρής αεροπορίας των Ρώσων. Ο Χίτλερ, ο Νταί­ νιτς και ο Στρατάρχης του Ράιχ συμφωνούσαν ομόθυμα ότι η Κριμαία έπρεπε να κρατηθεί και στο μεταξύ να ανεφοδιάζεται από τη θάλασσα. Ο Zeitzier «τόνισε ότι συμφωνεί». Τα πρακτικά είναι ξεκάθαρα ως προς αυ­ τήν την απόφαση. Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Κριμαία είχε αποκοπεί.571 ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ συσκέψεις της 27 Οκτωβρίου 1943 απεικονίζουν έντονα την πολυπλοκότητα της διεξαγωγής πολέμου σε πολλά μέτωπα με μέσα που όλο και λιγόστευαν. Σκληρές μάχες διεξάγονταν με κομμουνιστές αντάρτες και παρτιζάνους στα Βαλκάνια. Τις νύχτες οι ουρανοί της Ε υ­ ρώπης βούιζαν από τα μοτέρ των βομβαρδιστικών. Ο Speer χρειαζόταν εργάτες για να καθαρίσει τα χαλάσματα, να χτίσει εργοστάσια και για να λειτουργήσουν τα μηχανήματα. Ο Milch χρειαζόταν εργατικά χέρια για τη νέα του βιομηχανία αεροπλάνων. Και πάνω από όλα, ο Χίτλερ χρειαζόταν νέες μεραρχίες για να καλύψει τα κενά στο Ανατολικό Μέτω­ πο. Τον Σεπτέμβριο είχε ήδη αναγκαστεί να επιστρατεύσει και τους εξ αναβολής στρατεύσιμους προστάτες οικογενειών. Στις 27 Οκτωβρίου, ενώ περπατούσαν στα δάση γύρω απύ τη Φωλιά του Λύκου, ο Γκαίρινγκ διατύπωσε το αίτημα να μην αποψιλωθούν τα ερ­ γοστάσια της αεροπορίας του. Έδωσε στον Χίτλερ συγκεκριμένα παρα­ δείγματα έλλειψης εργατικού δυναμικού: ο Willy Messerscmitt, είπε, του είχε ξεκάθαρα δηλώσει ότι εξαιτίας της έλλειψης 4.000 εργατών το α ε­ ριωθούμενό του Me-262 θα καθυστερούσε να πετάξει ακόμη έξι μήνες. Σύμφωνα με τον Γκαίρινγκ, ο Χίτλερ «κόντεψε να πάθει καρδιακή προ­ σβολή», ακούγοντάς τα όλα αυτά. Μέσα στη ζωηρή φαντασία του, ο Χ ίτ­ λερ είχε ήδη αναθέσει σε αυτά τα αεριωθούμενα έναν ρόλο-κλειδί για να σταματήσουν κάθε απόπειρα εισβολής των Συμμάχων. Με τα μάτια της φαντασίας του μπορούσε να δει το χάος που θα επικρατούσε στις ακτές όταν θα έφταναν τα αποβατικά σκάφη των Συμμάχων. Τα δικά του στρα­ τεύματα θα έμεναν καθηλωμένα στα πολυβολεία εξαιτίας των βαρέων βομβαρδισμών απύ το ναυτικό και την αεροπορία, κι ο αέρας θα γέμιζε από εχθρικά μαχητικά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα εμφανίζονταν τα νέα του αεριωθούμενα βομβαρδιστικά. Θα εφορμούσαν με τα βαρέα πυ­ ροβόλα τους να αστράφτουν και να βροντούν πάνω από τις ακτές και εξαπολύοντας τις βόμβες τους σαν βροχή πάνω στα μπλοκαρισμένα στρατεύματα εισβολής, σκορπίζοντας τον πανικό και τη σύγχυση επί αρ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

795

κετές, κρίσιμες ώρες, μέχρι να φτάσουν οι μηχανοκίνητες εφεδρείες του. Ο Γκαίρινγκ υποσχέθηκε στον Φύρερ ότι θα έχει τα αεριωθούμενα βομ­ βαρδιστικά του γύρω στον Μάιο. Η στρατηγική σκέψη του Χίτλερ είχε υποστεί μια εκπληκτική αλλαγή ύστερα από την αποσκίρτηση της Ιταλίας. Στις 28 Οκτωβρίου, ο Γκαίρινγκ την περιέγραφε στους στρατηγούς του με αυτά τα λόγια: «Σ τη Ρωσία έχουμε κερδίσει μια τεράστια περιοχή μέσα στην οποία μπορούμε να εφαρμόσουμε μια ευέλικτη τακτική», είπε. «Ε ίτε οι Ρώσοι βρίσκονται στο Κριβόι Ρογκ, είτε έχουν πλησιάσει 1.000 μίλια πιο κοντά μας ή όχι, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μέχρι την άνοιξη το αργότερο, μπορούμε να εκτελέσουμε αρκετούς χειρισμούς, ώστε να κρατηθούμε γερά στη Δύση και να σταματήσουμε ένα Δεύτερο Μέτωπο πριν αρχίσει. Μόνον η Αεροπορία μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Φύρερ το ξεκαθάρισε πολύ εύ­ γλωττα χθες μπροστά στον Νταίνιτς. Ο Φύρερ λέει ότι τα αεριωθούμενα μαχητικά που θα φέρουν και βόμβες, είναι εξαιρετικά σημαντικά - επειδή θα εφορμούν με μεγάλη ταχύτητα κατά μήκος της ακτής ακριβώς την κα­ τάλληλη στιγμή και θα ρίχνουν τις βόμβες τους στα σημεία συγκέντρωσης των εχθρικών στρατευμάτων». Και ο Γκαίρινγκ πρόσθεσε: «Λέω μέσα μου, “ Θα έχουμε, άραγε, στ’ αλήθεια έτοιμα τα Me-262 μέχρι τό τε;” » Αν ένας εχθρικός στρατός πατήσει κάποια στιγμή το πόδι του σε γαλ­ λικό έδαφος, κατέληγε ο Γκαίρινγκ, θα σημάνει το τέλος της Γερμανίας παρ’ όλο που ακόμη και αν όλες οι γερμανικές πόλεις μετατραπούν σε ερείπια, ο γερμανικός λαός θα μπορέσει να επιβιώσει και να πολεμήσει. Σε μια μακροσκελή έκθεσή του προς τον Χίτλερ, ο στρατάρχης von Rundstedt κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα. Οποιαδήποτε γερμανική υπο­ χώρηση στην Δύση θα πρόσφερε στον εχθρό τα λιμάνια που χρειαζόταν και θα στερούσε την Γερμανία από τις βάσεις των υποβρυχίων της και τις παράκτιες νηοπομπές της. Σε μια σύσκεψη με τον Χίτλερ στις 30 Οκτωβρίου, ο Γιόντλ υποστήριξε την κύρια εκτίμηση του Rundstedt ότι την άνοιξη του 1944 ήταν σίγουρη μια εχθρική εισβολή στην Γαλλία, επειδή μόνο η απώλεια του Ρουρ θα νι­ κούσε τελικά την Γερμανία. Εξάλλου, ο Τσώρτσιλ θα ήθελε να εξουδετε­ ρώσει τις θέσεις των πυραύλων A4 που βρίσκονταν στην Βόρεια Γαλλία. Ο Χίτλερ συμφώνησε. Στην πραγματικότητα έκανε κάτι παραπάνω: διέταξε μυστικά τον Rundstedt να στείλει μια ομάδα αναγνώρισης για μια πιθανή δεύτερη γραμμή άμυνας κατά μήκος των ποταμών Σομ και Μάρνη, ως κάτω στα ελβετικά σύνορα,572 πράγμα που προϋπέθετε β έ ­ βαια ότι ολόκληρη η Γαλλία θα καταλαμβανόταν από τον εχθρό.* * Σ.τ.Σ.: Αυτή η διαταγή διαλύει και πάλι τον μύθο ότι ο Χίτλερ δεν φρόντισε να πάρει έγκαιρα μέτρα υποχώρησης. Η προτεινόμενη γραμμή θα άφηνε και πάλι στην Γερμανία τις γαλλικές επαρχίες που ο Χίτλερ είχε αποφασίσει να προσαρτήσει το

1940.

796

DAVID IRVING

Βρήκε επίσης μια καθαρή λύση για το δίλημμα Ρόμελ-Kesselring. Στις 5 Νοεμβρίου, είπε στον Ρόμελ ότι οι επιτελάρχες της Ομάδας Στρατιών του θα έπρεπε να επιθεωρήσουν τα οχυρά της δυτικής ακτής και να κάνουν προτάσεις για το πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν, ενώ ταυτόχρονα θα μελετούσαν τρόπους και μέσα για να αρχίσουν αντεπιθέ­ σεις ενάντια σε έναν εχθρό που θα αποκτούσε βάσεις στην δυτική Ευρώ­ πη. 0 Ρόμελ επιλέχθηκε για μια αποστολή που έμοιαζε μάλλον άχαρη, πολύ μακριά από τους προβολείς κάτω από τους οποίους είχε δώσει τις περίφημες μάχες του. Μερικές ημέρες αργότερα, έγραφε: «Κανένας δεν ξέρει αν η νέα μου αποστολή δεν είναι παρά ένας εύσχημος τρόπος για να με βάλουν στο ράφι. Ο Φύρερ είπε το αντίθετο. Οι ζηλότυποι είναι αναρίθμητοι». 0 θαυμασμός για τον Χίτλερ φούντωσε μέσα στον Ρόμελ. Στις 8 Νοεμ­ βρίου 1943, ο Φύρερ εκφώνησε το ετήσιο διάγγελμά του προς την Παλαιά Φρουρά στο κελάρι της μπιραρίας του Μονάχου. « Τ ι δύναμη ακτινοβο­ λεί!», έγραφε ο Ρόμελ, μεθυσμένος από θαυμασμό. «Πόση πίστη και εμπι­ στοσύνη εμπνέει στον λαό του!»

«ΚΑΙ ΕΤΣΙ, Θ Α ΓΙΝΕΙ, Φ ΥΡΕΡ Μ Ο Υ !» τ ε ς ς ε ρ α χ ρ ο ν ι ά , ο τροχός είχε περιστραφεί έναν πλήρη κύ­ κλο. Στη διάρκεια του χειμώνα 1943-44, το Δυτικό Μέτωπο θα πα­ ρέμενε η μόνιμη απασχόληση του Χίτλερ: καταβρόχθιζε τις εκθέσεις των υπηρεσιών πληροφοριών και παρατηρούσε τις αεροφωτογραφίες, προ­ σπαθώντας να συμπεράνει πού θα πατούσαν το πόδι τους οι Σύμμαχοι στην Ευρώπη, και πότε. Περισσότερες από μια φορές τον είχαν ακούσει να λέει πως αν οι Σύμμαχοι αποκτούσαν ένα προγεφύρωμα, ο πόλεμος για την Γερμανία ήταν χαμένος. Στις 3 Νοεμβρίου 1943, το υπογράμμισε στην Οδηγία του No 51:

Μ

ΕΣΑ ΣΕ

Τώρα, ο κίνδυνος στα ανατολικά παραμένει, αλλά ένας μεγαλύτερος κίνδυνος έχει προκόψει στα δυτικά: η Αγγλο-αμερικανική εισβολή! Η απεραντοσύνη των ανατολικών χώρων επιτρέπει την απώλεια μιας μεγάλης περιοχής αν το χειρότερο έρθει να προστεθεί στο κακό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ζωτι­ κές αρτηρίες της Γερμανίας θα δεχτούν ένα μοιραίο πλήγμα. Δεν συμβαίνει το ίδιο στα δυτικά!... Γι’ αυτό λοιπόν, δεν μπορώ να ανε­ χθώ άλλο την εξασθένιση στα δυτικά προς όφελος άλλων θεάτρων πολέμου. Ο Χίτλερ περίμενε ότι ο εχθρός θα αποβιβαζόταν κοντά στις θέσεις των πυραύλων Α-4 και των εκτοξευτήρων των ιπταμένων βομβών V-Ι, που ε ί­ χαν στηθεί πρόσφατα κατά μήκος των ακτών της Μάγχης από στρατιές Γάλλων εργατών. Αλλά το πολιτικό και στρατηγικό όφελος για τους Συμμάχους από μια εισβολή στην Δανία σήμαινε ότι θα έπρεπε να υπε­ ρασπιστεί κι αυτές τις ακτές. Τα Βαλκάνια ζητούσαν πιεστικά κι αυτά ενισχύσεις. Η συντριβή των Ιταλών είχε προκαλέσει πανδαιμόνιο εκεί. Οι προσπάθειες του Χίτλερ να συγκρατήσει την κλονιζόμενη κυβέρνηση των Poglavnik στην Κροατία, απέτυχαν, παρ’ όλο τώρα η χώρα είχε ανακτή­ σει ξανά τις ακτές της Δαλματίας τις οποίες είχε χάσει το 1941 από την Ιταλία. Πολλές φορές μέσα στον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, ο Χίτλερ συ-

798

DAVID IRVING

σκέφθηκε με τους στρατηγούς και τους Υπουργούς του για το Βαλκανικό πρόβλημα.573 Ο στρατάρχης von Weichs, ο Ανώτατος Διοικητής του εκεί, ανέφερε ότι ενώ μια εισβολή των Συμμάχων δεν αναμενόταν πριν από την άνοιξη, «ο πιο επικίνδυνος εχθρός εκεί είναι ο Τίτο». 0 ηγέτης των παρτιζάνων είχε 100.000 άνδρες υπό τα όπλα. Στο ημερολόγιό του ο Weichs σημείωνε: Η θλιβερή κατάσταση που δημιουργεί το θέμα των παρτιζάνων, φέρνει στο προσκήνιο μια απολύτως διαφορετική και περίπλοκη πλευρά των πραγμάτων. Δεν μπορούμε να μιλάμε πια για παρτιζάνους. Από τον Τίτο έχει δημιουργηθεί ένας ισχυρός Μπολσεβίκικος στρατός, με ακλόνητη ηγεσία που δρα με οδηγίες από την Μόσχα και αποκτά όλο και περισσότερη ισχύ, ενώ αυξάνεται θανάσιμα με την κάθε μέρα που περνά. Έχει ισχυρή βρετανική υποστήριξη. Ο αντικειμενικός σκοπός του Τίτο είναι τώρα να εισβάλλει στην Σερβία κι ύστε­ ρα, να κατανικήσει τους εθνικιστές αντάρτες που δρουν υπό την ηγεσία του Dfraza] M[ihailovic}. Η αποχώρηση των Ιταλών είχε αφήσει ένα κενό στην Αλβανία, όπου υπήρχε μόνο ένα γερμανικό τάγμα για να υπερασπιστεί τις ακτές. Αν οι Σύμμαχοι είχαν αποβιβάσει έστω κι ένα σύνταγμα εκεί, θα μπορούσαν να ελέγχουν τη χώρα μέσα σε δυο εβδομάδες. Η αντίδραση του Χίτλερ σε αυτήν την κατάσταση ήταν μια σημαντική πολιτική ευθυγράμμιση. Με την υποστήριξη των Weichs και Kaltenbrunner, αποφάσισε να καταφύγει στη βοήθεια των Σέρβων. Στις 29 Οκτωβρίου ανέθεσε στον πολύ ικανό απεσταλμένο του Ρίμπεντροπ στα Βαλκάνια, Hermann Neubacher, να συγκεντρώσει δυνάμεις για την καταπολέμηση του κομμουνισμού εκεί και ιδιαίτερα, να έρθει σε επαφή, αν χρειαζόταν, με τον Mihailovic. Οι Σέρβοι δελεάστηκαν με την επιστροφή του Μαυροβουνίου, την απομάκρυνση του διεφθαρμένου οικονομικού απεσταλμένου του Γκαίρινγκ, Neuhausen, και τις ειδικές παροχές προς τον πρωθυπουργό Milan Nedic, έναν άνδρα που ο Χίτλερ συμπαθούσε και του είχε εμπιστοσύνη. Ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: ο Χίτλερ δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τη στρατηγικά σημαντική χερσόνησο των Βαλκανίων. Έτσι, διέταξε να ενισχυθεί η άμυνά της κατά μήκος της λωρίδας των νήσων από την Πελοπόν­ νησο και την Κρήτη ως την Ρόδο. Η Κως κατελήφθη τον Οκτώβριο και στις 11 Νοεμβρίου μια όχι σημαντική γερμανική δύναμη αποβιβάστηκε στη Λέρο, που την υπερασπίζονταν κάπου 10.000 βρετανικά και ιταλικά στρα­ τεύματα, και την ανεκατέλαβε μετά από αιματηρές μάχες πέντε ημερών. Στις 22 του μηνός κατελήφθη η Σάμος κι έτσι, ολόκληρη η Δωδεκάνησος και τα νησιά του Αν. Αιγαίου επανήλθαν στον γερμανικό έλεγχο - μια από τις τελευταίες γερμανικές νίκες κάτω από τη δικτατορία του Χίτλερ. 0 Χίτλερ μισούσε τα Βαλκάνια! «Αν οι Βρετανοί έλεγαν ότι δουλειά

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

799

της Γερμανίας είναι να επιβάλει τάξη στα Βαλκάνια», είπε σε μια διαφωτιστική παρένθεση μιας πολεμικής σύσκεψης στο διάστημα αυτό, «θα ήμασταν απασχολημένοι για τα επόμενα τριάντα χρόνια, βαδίζοντας μ έ­ σα κι έξω, χωρίς τελειω μό». Από πηγές της υπηρεσίας πληροφοριών του Χίμλερ, ο Χίτλερ ήξερε ότι οι Βρετανοί ασκούσαν ισχυρή πίεση στην Τουρκία να εγκαταλείψει την ουδετερότητά της. Η κύρια πηγή πληροφοριών του Χίμλερ ήταν ο «Κ ικ έρ ω ν »574 -ένα ς Αλβανός καμαριέρης του sir Hughe KnatchbullHugessen, του Βρετανού πρεσβευτή στην Άγκυρα- που τον είχε στρατο­ λογήσει ο Γερμανός αστυνομικός επιτετραμμένος L.G. Moyzisch και τον είχε εφοδιάσει με μια φωτογραφική μηχανή Leica, αντικλείδια και μεγά­ λα χρηματικά ποσά σε τουρκικό νόμισμα. Σε αντάλλαγμα, ο «Κ ικέρω ν» φωτογράφιζε κρυφά όλα τα έγγραφα του Βρετανού πρεσβευτή τις ώρες που ο διπλωμάτης έπαιρνε το μπάνιο του ή το πρωινό του. Κάποια στιγμή, ο Moyzisch ανακλήθηκε στο Βερολίνο και ανακρίθηκε λεπτομερειακά για τον «Κικέρω να», που μέχρι τότε είχε παραδώσει 80 φιλμς από άκρως απόρρητα βρετανικά έγγραφα. Ο Moyzisch επιβεβαίω ­ σε ότι αυτός ο πράκτορας ήταν αναμφισβήτητα αξιόπιστος. Επέσ τρεψε εσπευσμένα στην Άγκυρα στις 9 Νοεμβρίου, καθώς ο Βρετανός πρεσβευτής επρόκειτο να γυρίσει από μια σύσκεψη στο Κάιρο, όπου ο Ήντεν είχε περάσει τρεις ημέρες συζητώντας με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών. Στις 10 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ είχε ήδη λάβει την αναφορά του Κικέρωνα. «Σ το Κάιρο, ο Ήντεν είχε ζητήσει τουρκικά αεροδρόμια για επιχειρήσεις μαχητικών αεροσκαφών, λόγω των δυσκο­ λιών που αντιμετώπιζαν οι Βρετανοί στο Αιγαίο». Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών αρνήθηκε να συζητήσει το αίτημα του Ήντεν. Ο ίδιος ο von Papen γευμάτισε με τον Χίτλερ στη Φωλιά του Λυκου, στις 17 του μηνός. Την άλλη μέρα, πηγές της γερμανικής υπηρεσίας πλη­ ροφοριών στην Άγκυρα -όχι ο «Κ ικέρω ν» αυτήν τη φορά- ανέφεραν ότι ο Ήντεν είχε πληροφορήσει τον Βρετανό πρεσβευτή πως είχε σχηματίσει άσχημη εντύπωση για τον Ρωσικό Στρατό: έμοιαζε να είναι σε σύγχυση, «στο τέλος της αντοχής του». Ο ΧΙΤΛΕΡ ήλπιζε ότι ο στρατός του Στάλιν δεν θα άντεχε για πολύ ακό­ μη. «Δεν πρέπει να τον βλέπουμε σαν μυθολογικό γίγαντα που γίνεται ισχυρότερος κάθε φορά που αγγίζει τη γ η », είπ ε επιτιμητικά στους στρατηγούς του. «Κάποια μέρα, θα γκρεμιστούν μαζί του κι οι δυνάμεις του». Την 1η Νοεμβρίου 1943, ρωσικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν πάλι στα βόρεια και στα ανατολικά της Κριμαίας, αλλά κρατήθηκαν στην ακτή. Στις 3 του μηνός, η 4η Στρατιά Panzer του στρατηγού Hoth είχε τελικά διασπαστεί. Η πόλη του Κιέβου έπεσε και η ρωσική προέλαση

800

DAVID IRVING

έφτασε στο Φαστόβ, 40 μίλια νοτιοδυτικά, πριν υποχρεωθεί να σταματή­ σει, στις 7 του μηνός. Ο Χίτλερ απέλυσε τον στρατηγό Hoth,575 αποκαλώντας τον « Ιερ εμ ία ». Μετά, ενημερώθηκε λεπτομερέστατα για τον καρκίνο της «ηττοπάθειας» που απλωνόταν ανάμεσα στους στρατιώτες του Hoth. «Ο ι άνδρες του βρήκαν απλώς και μόνο το θάρρος να μου τα αναφέρουν όλα αυτά», παραπονέθηκε ο Χίτλερ εβδομάδες αργότερα. Ο Zeitzier σχολίασε: «Κ άθε μονάδα είναι πιστή εικόνα του διοικητή της». Ο Χίτλερ συμφώνησε. Γ ι’ αυτό ακριβώς θαύμαζε τέτοιους πιστούς στο Κόμμα, όπως ο Koch, ο Sauckel κι ο Ley, Gauleiter που είχαν στην εποχή τους μετατρέψει κομμουνιστικές επαρχίες σε οχυρά του Ναζιστικού Κόμματος. «Ο ι καλές Gau (επαρχίες) είναι πάντα αυτές που διοικούνται από έναν καλό Gauleiter». Ο Χίτλερ είχε πειστεί ότι το ίδιο ίσχυε και για τον στρατό. Η σαπίλα είχε τώρα απλωθεί παντού. Η Υπηρεσία Ασφαλείας, που λογόκρινε τις επιστολές των στρατιωτών προς την πατρίδα, ανέφερε ότι οι άνδρες δεν πίστευαν πια στη νίκη. Ο Χίμλερ ένιωθε ότι στο Ανατολικό Μέτωπο ο Manstein είχε βυθιστεί στην ηττοπάθεια. Όταν ο Χίτλερ τον κάλεσε στις 7 Νοεμβρίου, υπήρχε η γενική πεποίθηση ότι ο στρατάρχης θα αποστρατευόταν. Αντί γ ι’ αυτό, ο Χίτλερ επέμεινε να προετοιμάσει ο Manstein μια επιθετική ενέργεια από το προγεφύρωμα στο Νικοπόλ προς την Κριμαία. Πρώτον, η κατάσταση νοτιοδυτικά του Κιέβου έπρεπε να αποκατασταθεί. Οι Σωματοφύλακες του Sepp Dietrich άρχισαν την επίθεση στις 15 του μηνός, ανακατέλαβαν την πόλη Ζιτομίρ κι ύστερα αναγκάστηκαν να σταματήσουν στους βάλ­ τους, αφού σκότωσαν 20.000 εχθρούς και κατέστρεψαν ή κυρίευσαν 603 άρματα μάχης και 1.200 αντιαρματικά πυροβόλα. «Πού θα καταλήξει όλο α υτό;» έγραφε ο Γκαίμπελς. «Ο ι Σοβιετικοί έχουν εφεδρείες που ποτέ μας δεν φανταστήκαμε, ούτε με τους πιο απαισιόδοξους υπολογι­ σμούς μας». Στο βόρειο μέτωπο, οι διαμάχες ανάμεσα στον Küchler και τον Kluge παρεμπόδιζαν τις δυο Ομάδες Στρατιών του, που γειτόνευαν, να συντο­ νίσουν την αντεπίθεσή τους στο Νέβελ, του οποίου η ανακατάληψη θα έφραζε μια μελλοντική προέλαση του εχθρού προς την Λετονία. Στις 8 Ν οεμβρίου, ο Kluge έφτασε στον αντικειμενικό του σκοπό, αλλά ο Küchler αρνήθηκε να επιτεθεί το άλλο πρωί όπως είχε κανονιστεί και ο Kluge αναγκάστηκε να αποσυρθεί στην αρχική του θέση. Αρκετά δικαιο­ λογημένα λοιπόν, ο Χίτλερ παραπονέθηκε: «Όλο το σφάλμα για την κα­ ταστροφή του Νέβελ οφείλεται στους μικροεγωισμούς των δυο διοικητών των Ομάδων Στρατιών». ΠΕΡΙ τα μέσα Νοεμβρίου, ο Χίτλερ συζήτησε με τους πολιτικούς του συμ­ βούλους τη δυνατότητα να στρατολογήσει περισσότερους Εσθονούς και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

801

Λετονούς για την άμυνα της δικής τους πατρίδας, αλλά ο Rosenberg τόνι­ σε πως αν δεν επικυρωνόταν η αυτονομία των Βαλτικών χωρών, θα ήταν απρόθυμοι να χύσουν το αίμα τους για το συμφέρον της Γερμανίας. Ο Χίτλερ «μέσα του δεν συμφωνούσε να προχωρήσει σε τόσο μεγάλες πα­ ραχωρήσεις σε τόσο δύσκολους καιρούς», έγραφε κατόπιν ο Rosenberg. Έτσι, ο Χίτλερ προτίμησε να αντλήσει στρατεύματα από τους δικούς του βιομηχανικούς εργάτες. 0 Milch του είχε πει ότι μπορούσε, αν του δινόταν η ευκαιρία, να εξοικονομήσει 2.000.000 άνδρες από τα μετόπι­ σθεν του στρατού για τα πεδία των μαχών, μέσα σε τρεις εβδομάδες. Παραπονιόταν ότι από τους 8.000.000 Γερμανούς στρατιώτες, μόλις 260.000 βρίσκονταν ουσιαστικά στο Ανατολικό Μέτωπο. Ο Χίτλερ συμ­ φώνησε ότι υπήρχε μια δυσαναλογία. Αλλά ο Γκαίρινγκ, νιώθοντας τον εαυτό του ιδιαίτερα ευάλωτο επειδή το γόητρό του είχε καταρρακωθεί δή­ λωσε σε μια σύσκεψη στις 24 Νοεμβρίου ότι είχε πειστεί πως η Λουφτβάφε είχε τη δυνατότητα να διαθέσει μεγάλο αριθμό ανδρών. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ υπέγραψε μια διαταγή απόσπασης 1.000.000 ανδρών από τον κύριο όγκο της Βέρμαχτ για να σταλούν στην πρώτη γραμμή. Το πρακτικό αποτέλεσμα, όπως με θλίψη κατέγραφε ο Schmundt μερικούς μήνες αργότερα, ήταν απόλυτα απογοητευτικό: «Δυστυχώς, δεν σημειώθη­ κε μεγάλη επιτυχία». Και πρόσθετε: «Δεν ωφέλησαν ούτε οι ποινές, με τις οποίες απειλούσε ο Φύρερ. Αντί για 1.000.000, άνδρες συγκεντρώθηκαν μόνο 400.ΟΟΟ».576 ΤΟ ΓΟΗΤΡΟ του Γκαίρινγκ καταποντίστηκε ακόμη περισσότερο, επειδή το Βερολίνο τώρα άρχιζε να υποφέρει. Κάθε νύχτα, κάπου 1.000 βρετα­ νικά βομβαρδιστικά έφταναν πάνω από την πρωτεύουσα. Μετά την πρώτη μεγάλη επιδρομή της 22ας Νοεμβρίου 1943, η περιοχή των κυβερ­ νητικών κτιρίων κειτόταν σε ερείπια. Επί ημέρες ολόκληρες, η πόλη ήταν χωρίς τηλέφωνο, γκάζι, νερό και ηλεκτρικό. Το εργοστάσιο Alkett, όπου κατασκευάζονταν τα περισσότερα αυτοκινούμενα πυροβόλα του Χίτλερ, είχε καταστραφεί. Μέσα σε μερικές νύχτες αλλεπάλληλων αεροπορικών επιδρομών, σκοτώθηκαν πάνω από 3.000 άτομα, αλλά οι Βερολινέζοι αποδείχτηκαν εξίσου ανθεκτικοί με τους κατοίκους του Αμβούργου τον Ιούλιο και του Λονδίνου τρία χρόνια πριν. Μερικές εφημερίδες του Λον­ δίνο ισχυρίζονταν ότι οι νεκροί του Βερολίνου ήταν πάνω από 1.000.000 και ότι ολόκληρη η πόλη ήταν ερειπωμένη. Για λόγους τακτικής, ο Γκαίμπελς φρόντισε να μη διαψεύσει αυτούς τους ισχυρισμούς. Σύντομα, συλλογιζόταν, θα έπαιρναν την εκδίκησή τους. Κάτω από τον έλεγχο του Χίμλερ, σκλάβοι εργάτες μοχθούσαν για να ολοκληρώσουν ένα αδιαπέραστο από βόμβες υπόγειο εργοστάσιο στα Όρη Χαρτς,577 για την κατασκευή και τη συναρμολόγηση των πυραύλων A4. Βομβαρδιστικά των Συμμάχων είχαν καταστρέψει το πρώτο μεγάλο σιλό εκτοξευτήρων

51

802

DAVID IRVING

στο Βατάν της βορειοδυτικής Γαλλίας, πριν ολοκληρωθεί. Τώρα, ο Χίτλερ συμφώνησε με την πρόταση των μηχανικών του Speer για την επιλογή μιας νέας τοποθεσίας κοντά στην Βιζέρν. Ένας θόλος 1.000.000 τόνων τσιμέντου θα στηνόταν πρώτα στο άκρο ενός νταμαριού ασβεστόλιθου, κι ύστερα ο χώρος εκτοξευτήρων πυραύλων θα σκάπτονταν από κάτω. Ο Χίτλερ «ούτε που πίστευε ότι θα ολοκληρωθεί ποτέ», αλλά ο σκεπτικι­ σμός του διαλύθηκε από τον υψηλό επαγγελματισμό των τεχνικών του Πεενεμύντε, που κάλυψαν επιδέξια τις καθυστερήσεις κατασκευής του ίδιου του πυραύλου A4. Αργά τον Οκτώβριο, καθώς βεβαίωναν τον Χίτλερ ότι οι A4 θα λειτουρ­ γούσαν περί τα τέλη του 1943, ο νέος Αρχηγός του Επιτελείου της Λουφτβάφε, πτέραρχος Günther Korten, διέκοψε τη συζήτηση: «Στοχεύουμε κι εμείς σε αυτήν την ημερομηνία» - εννοώντας την ιπτάμενη βόμβα. Αλλά κι ο A4 αντιμετώπιζε προβλήματα. Ο Speer έμαθε στις 8 Νοεμβρίου ότι «η έρευνα δεν ήταν τόσο πλήρης, όπως διαβεβαίωναν οι άνθρωποι της ομάδας μελέτης του πυραύλου». Κανένας δεν είπε τίποτα στον Χίτλερ. Την ίδια ημέρα, στο Μόναχο, ο Χίτλερ θα διακήρυττε: «Η ώρα της εκδί­ κησής μας πλησιάζει!» Η ιπτάμενη βόμβα της Λουφτβάφε είχε περάσει στο μεταξύ στο στάδιο της μαζικής παραγωγής στα εργοστάσια της Volkswagen, στο Φαλερσλέμπεν. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση ση­ μειώθηκαν σφάλματα κατά την παραγωγή, και η γραμμή συναρμολόγη­ σης σταμάτησε τον Νοέμβριο. Παρ’ όλα αυτά, οι 96 θέσεις για ειδικούς καταπέλτες στήνονταν με την εργασία 10.000 Γάλλων εργατών και των μηχανικών του Todt κατά μήκος των ακτών της Μάγχης απέναντι στην Αγγλία. Θα ήταν έτοιμες περί τα μέσα Δεκεμβρίου 1943. Και τα δυο γιγαντιαία οχυρά εκτόξευσης θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως τον Μάρτιο. Στις 26 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ και ο Γκαίρινγκ επιθεώρησαν στο αερο­ δρόμιο του Ίνστενμπουργκ τον απόρρητο εξοπλισμό της Λουφτβάφε, που είχε κατασκευαστεί με την πλέον σύγχρονη τεχνολογία. Ο Χίτλερ ρώτη­ σε έναν μηχανικό πότε θα ήταν έτοιμη η ιπτάμενη βόμβα, κι αυτός απά­ ντησε: «Π ερί τα τέλη Μαρτίου!» Ο Χίτλερ έμεινε απότομα, σιωπηλός καθώς του μετέθεταν πάλι την ημερομηνία. Ανεξάρτητα από αυτές τις καθυστερήσεις, στις 15 Δεκεμ­ βρίου, έδωσε εντολή στον Γιόντλ να αρχίσουν οι επιχειρήσεις αντιποίνων κατά του Λονδίνου στις 15 Φεβρουάριου, κατά προτίμηση ένα απομεσή­ μερο με ομίχλη και με όσο γινόταν ισχυρότερο μπαράζ πυραύλων. Οι καθυστερήσεις, ωστόσο, πολλαπλασιάζονταν. Ο Γιόντλ έγραφε στο ημερολόγιό του, αφού είχε δει τον Χίτλερ στις 25 Δεκεμβρίου: «Ο A4 και η [ιπτάμενη βόμβα] φθίνουν». Σε αυτό το διάστημα, η δύναμη των αμε­ ρικάνικων βομβαρδιστικών είχε στρέψει την προσοχή της στις 96 θέσεις των καταπελτών εκτόξευσης για τις V-Ι στη Γαλλία. Σύντομα, 73 από τις

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

803

θέσεις αυτές είχαν καταστραφεί, αλλά αυτό είχε πια ελάχιστη σημασία, επειδή ένα νέο σύστημα προκατασκευασμένων εκτοξευτήρων είχε αντι­ καταστήσει τις θέσεις αυτές, και οι 96 δεν ήταν τίποτα περισσότερο από δολώματα. 0 Χίτλερ ένιωσε μεγάλη ανακούφιση από το γεγονός. «Είναι φανερό πως αυτά όλα τους έκαναν να χάσουν την ψυχραιμία τους. Αν αυτοί κατασκεύαζαν τέτοια πράγματα κι εμείς ξέραμε ότι θα σάρωναν το Βερολίνο, τότε θα χάναμε κι εμείς την ψυχραιμία μας και θα στέλνα­ με τη Λουφτβάφε μας εναντίον τους» .578 Στο μεταξύ, ο Στρατάρχης του Ράιχ ορκιζόταν στον Χίτλερ ότι μέσα σε δυο εβδομάδες η Λουφτβάφε θα βομβάρδιζε το Λονδίνο. Έφυγε για την Γαλλία, για να αναλάβει ο ίδιος τη διοίκηση της επιχείρησης. Ωστό­ σο, μόνο στις 22 Ιανουαρίου μπόρεσαν να συγκεντρωθούν 462 αεροπλά­ να για την επίθεση. Μετά την πρώτη αεροπορική επιδρομή, οι Βρετανοί ανήγγελλαν θριαμβευτικά ότι μόνο 30 βομβαρδιστικά είχαν κατορθώσει να φτάσουν πάνω από το Λονδίνο. Τα απηρχαιωμένα Heinkel 177 είχαν υποστεί βαριές απώλειες. «Αυτές οι ροκάνες είναι τα χειρότερα σκουπί­ δια που κατασκευάστηκαν ποτέ», θρηνολογούσε ο Χίτλερ. «Ε ίνα ι ιπτά­ μενα Panther» -τα σύγκρινε τα με τον εξίσου άχρηστο τύπο άρματος μάχης- «κ α ι τα Panther είναι σερνάμενα Heinkel!» Ο Χ ίτλερ αρνιόταν να π ισ τέψ ει ότι λιγότερα από 300 αεροπλάνά -από τα 400 που είχαν διατεθεί- είχαν φτάσει πάνω από το Λονδίνο. «Έχετε πράκτορες», προκάλεσε τον πτέραρχο Günther Korten, τον Αρχη­ γό του Επιτελείου της Λουφτβάφε. «Έχουμε αποκαλύψει τα πιο απόρ­ ρητα μυστικά των πολεμικών τους συμβουλίων, τα πιο εμπιστευτικά τους σχέδια και ιδέες! Αλλά δεν μπορούμε να μάθουμε αν καταστράφηκαν στο Λονδίνο, δυο κτίρια ή εκατό ή πεντακόσια!» Ο Korten τραύλισε: «Έχουμε διαθέσει τους καλύτερους πράκτορές μας γ ι’ αυτόν το σκοπό». Αυτοί οι πράκτορες ήταν, στην ουσία, ανύπαρ­ κτοι και προϊόν της φαντασίας ενός συνδέσμου της Άμπβερ. Αυτό που ανακούφισε κάπως τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια αυτού του σκοτεινού μήνα του Δεκεμβρίου 1943, ήταν η σταθερή άρνηση της Τουρ­ κίας να κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία. Ο Χίτλερ, ο Ρίμπεντροπ, ο Χίμλερ και ο Papen ήταν ικανοποιημένοι με το γεγονός ότι τα φωτοαντί­ γραφα που τους προμήθευε ταχτικά ο «Κ ικέρω ν» ήταν αυθεντικά. Οργι­ σμένα τηλεγραφήματα που χαρακτηρίζονταν «Ιδιαιτέρω ς Απόρρητα», από τον Ήντεν και τον Τσώρτσιλ,579 πρακτικά των μυστικών τους συνα­ ντήσεων με τον Στάλιν στην Τεχεράνη και μια επιστολή από το Συμμαχι­ κό Επιτελείο στο Κάιρο επιβεβαίωναν ότι εξαιτίας της νίκης των Γερμα­ νών στα νησιά Κως και Λέρος, οι επιχειρήσεις στο Αιγαίο διεκόπησαν απότομα. Η εικόνα που προέκυπτε ήταν μια κορυφούμενη και αδιάκοπη πίεση της Βρετανίας προς την Τουρκία να βγει στον πόλεμο. Στις 15 Φεβρουα-

804

DAVID IRVING

ρίου, ζητήθηκε από την Τουρκία να προετοιμάσει αεροδρόμια-κλειδιά για να εξυπηρετήσουν 20 σμήνη αεροπλάνων της RAF. Στο μεταξύ, βρε­ τανικά υποβρύχια θα εισέβαλαν στη Μαύρη Θάλασσα για επιχειρήσεις κατά της Κριμαίας και των ρουμανικών ακτών. Η Τουρκία, ωστόσο, δεν έβλεπε κανένα λόγο να βοηθήσει τον δήμιο να της περάσει τη θηλιά στο λαιμό. Κατά τη σύσκεψη του Κάιρου, οι Τούρκοι συνειδητοποίησαν ότι ο Τσώρτσιλ κι ο Ήντεν είχαν παραχωρήσει τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη στον Στάλιν. «Ο Πρόεδρος [Ινονού] επ έσ τρεψ ε από το Κάιρο τρομοκρα τημένος», είπ ε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών στον Papen, «κα ι είπε πως αν ήξερε τι θα συνέβαινε, δεν θα πήγαινε ποτέ εκ εί». Χάρη στον «Κικέρω να», ο Χίτλερ διά­ βαζε σύντομα το οργισμένο τηλεγράφημα του Βρετανού πρεσβευτή προς τον Τσώρτσιλ, στις 13 Δεκεμβρίου, όπου ανέφερε ότι οι Τούρκοι ζητού­ σαν απίθανα ποσά για εξοπλισμούς, πριν συζητήσουν και συμφωνήσουν για τους όρους - ένα τέχνασμα γνωστό στον Φύρερ από τις συναλλαγές του με τους Ιταλούς. Ο Ήντεν αποδέχτηκε προσωρινά την αποτυχία και τηλεγράφησε τα ακόλουθα στον πρεσβευτή: Συνοψίζοντας: ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι να βγάλουμε την Τουρκία στον πόλεμο, όσο το δυνατόν νωρίτερα και οπωσδήποτε, να συντηρήσουμε μια απειλή για τους Γερμανούς από την ανατολική άκρη της Μεσογείου μέχρι να αρχίσει η Επιχείρηση ΟΒΕΡΛΟΡΝΤ... Δεν έχουμε ακόμη παραιτηθεί από την ιδέα ότι σμήνη μας θα μπορούν να φτάσουν εκεί στις 15 Φεβρουάριου. Ήταν φανερό πως αυτό το ο β ε ρ λ ο ρ ν τ ήταν η κωδική ονομασία για την ε ι­ σβολή το 1944 στα δυτικά. «Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η επίθεση θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη οπωσδήποτε», έλεγε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών ικετευτικά στον Papen: «Βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο της πρόσφατης ιστορίας μας. Αλλά αν πρόκειται να θυ­ σιαστούν τα Βαλκάνια στους Ρώσους... δεν έχουμε άλλη λύση από το να συνεχίσουμε να παίζουμε το χαρτί που παίζουμε μέχρι τώρα, με την ελ­ πίδα ότι το γερμανικό Ανατολικό Μέτωπο θα κρατηθεί σταθερά». Αυτή ήταν η πολιτική σημασία της Κριμαίας στα μάτια του Χίτλερ. «Ο ι Φινλανδοί δεν μπορούν έτσι απλά να πηδήσουν από το πλοίο. Όταν όλα έχουν τακτοποιηθεί, θα υποχρεωθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους». Δεν θα έκαναν όμως το ίδιο η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρου­ μανία. Ο Στάλιν επίσης το αναγνώριζε, γιατί η κυρίως χειμερινή επίθεσή του που άρχισε στις 24 Δεκεμβρίου στράφηκε εναντίον του τομέα της 4ης Στρατιάς Panzer, δυτικά του Κιέβου, στην αριστερή πτέρυγα της Ομάδας Στρατιών του Manstein. Ο Manstein ικέτευε τον Χίτλερ να του βρει 12 μεραρχίες, εγκαταλείποντας τον αντι-οικονομικό «ό γκο» κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας και το προγεφύρωμα στο Νικοπόλ, όσο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

805

ήταν ακόμη καιρός. Πολιτικά αυτό θα ήταν καταστροφικό, αλλά κι από στρατηγική άποψη, ο Χίτλερ αμφέβαλε αν ο Manstein είχε δίκιο. Είχε εξοργιστεί από τα «ολοφάνερα ψέματα» στο τηλεγράφημα του Manstein: μιλούσε για γερμανικές «αντεπιθέσεις», ενώ με αυτήν τη λέξη εννοούσε «φ υγή», και παρατηρούσε αόριστα: «Μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο εχθρός..». Θυμωμένος ο Χίτλερ εξηγούσε στον Zeitzier: «Ο εχθρός δεν θα κάνει αυτό που ελπίζουμε, αλλά αυτό που θα μας βλάψει περισ­ σότερο!» Ο Manstein, είπε, ενεργούσε σαν η Ομάδα Στρατιών του να ε ί­ ναι το ορφανό παιδί του Ανατολικού Μετώπου. Πραγματικά, από τον Οκτώβριο, ο Χίτλερ του είχε στείλει 5 επίλεκτες μεραρχίες Panzer και 3 μεραρχίες πεζικού. «Αν τα στρατεύματά του έχουν χάσει το ηθικό τους, τότε αυτό οφείλεται στο πνεύμα που τους μ ε­ ταδίδεται από τη διοίκησή τους». Όταν ο στρατάρχης ειδοποίησε ότι έχει να αντιμετωπίσει 47 σοβιετικές μεραρχίες πεζικού και 9 σώματα αρμά­ των μάχης, ο Χίτλερ αντέτεινε ότι αυτές δεν ήταν παρά εξουθενωμένες μεραρχίες που είχαν «αναβαθμιστεί» και είχαν ξανασταλεί στα πεδία των μαχών. Με ξεκάθαρο σαρκασμό σχολίαζε: «Ο ι γερμανικές μας μ ε­ ραρχίες είναι “ σάπιοι σχηματισμοί” , κι ρωσικές είναι “ φρέσκες σαν μαρ­ γαρίτες” ». «Αν αποσυρθούμε εδώ», είπε, «τότε αυτή» -δείχνοντας την Κριμαία στον χάρτη- «έχ ει χαθεί». Ο Zeitzier ξέσπασε: «Η Κριμαία είναι καταδι­ κασμένη να χαθεί αργά ή γρήγορα». Ο Χίτλερ διαφώνησε. «Θα το σκεφθώ αυτό πάλι τη νύχτα. Ξέρεις, Zeitzier, μπορούμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και να πούμε, είναι καταδικασμένη να χαθεί. Αλλά, όταν έρθει η ώρα που θα χαθεί, δεν θα πάρει ο Manstein την ευθύνη γ ι’ αυτό: η ευθύνη θα είναι δική μας... Αυτοί [οι Βρετανοί] προσπαθούν να εκβιά­ σουν την Τουρκία για να βγει στον πόλεμο, στις 15 Φεβρουάριου», θύμι­ σε στον Zeitzier. «Ο herr Manstein δεν θα αναλάβει καμιά ευθύνη γ ι’ αυ­ τό. Απλά θα πει, “Αυτό είναι θέμα των πολιτικών” . Κι επιπλέον, αν ο Antonescu χάσει τον στρατό του στην Κριμαία, μπορεί να ανατραπεί. Γ ι’ αυτό ακριβώς είμαστε δέσμιοι του καθήκοντος να υπερασπιστούμε αυτό το δεύτερο Στάλινγκραντ, όσο είναι δυνατό». Για πολλές νύχτες, ο Χίτλερ αγωνιούσε προσπαθώντας να πάρει μια στρατηγική απόφαση. Νωρίς το πρωί της 29 Δεκεμβρίου, ζήτησε από τον Zeitzier να υπολογίσει πόσες μεραρχίες θα μπορούσε να διαθέσει ο Küchler προς τον Manstein, αν η Ομάδα Στρατιών του Βορρά αποσυρό­ ταν στη γραμμή του Ανατολικού Τείχους. 0 ναύαρχος Νταίνιτς, ωστόσο, διαμαρτυρήθηκε έντονα, και στις 5 Ιανουαρίου 1944 ο Χίτλερ απαγόρευ­ σε κάθε εθελούσια σύμπτυξη. Η συνέπεια ήταν πως εννιά μέρες μετά την έναρξη της ρωσικής επίθεσης εκεί, η εξασθενημένη Ομάδα Στρατιών του Küchler απωθήθηκε τελικά στη γραμμή του Ανατολικού Τείχους. Ο Küchler αντικαταστάθηκε580 από τον στρατηγό Model, τον πιο ικανό ειδ ι­

806

DAVID IRVING

κό στις αμυντικές επιχειρήσεις του Χίτλερ, και αυτός σταμάτησε τη ρω­ σική προέλαση. Όσο για τους Συμμάχους, το τέλος του 1943 βρήκε τον Χίτλερ να αγνοεί πλήρως τις προθέσεις τους. Ένας από αυτούς που συμμετείχαν τακτικά στις πολεμικές συσκέψεις, ο πλοίαρχος Heinz Assmann, συνόψιζε στις 29 Δεκεμβρίου: Τα προβλήματα που τώρα απασχολούν τον Φύρερ και το Επιτελείο Επιχειρή­ σεων της Βέρμαχτ είναι κυρίως αυτά, υπό μορφή ερωτημάτων: 1. Είναι όλη αυτή η Αγγλο-αμερικανική φασαρία κι η αναστάτωση για μια εισβολή στα δυτικά -ομιλίες, άρθρα, νέοι διορισμοί και δημοσιεύματα εφημε­ ρίδων- πράγματι σοβαρά, ή μήπως πρόκειται μόνο για μια τεράστια μπλόφα για να ξεγελάσουν την Γερμανία, ίσως και την Ρωσία; Προσπαθούν να μας δελεάσουν ώστε να αποσπάσουμε μονάδες από το Ανατολικό Μέτωπο, ή να μας εμποδίσουν από το να ενισχύσουμε το μέτωπο αυτό σε μια κρίσιμη στιγ­ μή της χειμερινής σοβιετικής επίθεσης; 2. Είναι όλη αυτή η φασαρία περί εισβολής, μια προσπάθεια απόσπασης της προσοχής μας από μια μεγάλη επιχείρηση στα Βαλκάνια μέσω Κρήτης, Ρόδου και στο Αιγαίο, ή μέσω Τουρκίας, ή και τα δύο; 3. Μήπως η εισβολή δεν έχει προγραμματιστεί στα δυτικά, αλλά τελικά στην Δανία-Νορβηγία; 4. Είναι η Τουρκία τόσο αξιόπιστη όσο δείχνει, ή μήπως έχει ήδη αποδε­ χτεί τη διέλευση βρετανικών στρατευμάτων και τη χρήση των αεροδρομίων της; 5. Μπορούμε να κρατηθούμε στην Ουκρανία, που είναι ζωτική για την τροφοδοσία του γερμανικού λαού; Πού μπορούμε ακόμη να βρούμε στηρίγ­ ματα για να υποβοηθήσουμε τα πλέον ευπαθή σημεία πίεσης στο Ανατολικό Μέτωπο; Πού βρίσκεται η πρώτη αλάνθαστη ένδειξη σχετικά με τις αληθινές προθέσεις τους για εισβολή; 6. Η εκστρατεία με τους νέους τύπους υποβρυχίων θα καταλήξει στην επιθυμητή επιτυχία; ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ Ναυτικές Επιχειρήσεις ενίσχυσαν κατά πολύ τη θέση του Νταίνιτς στη Φωλιά του Λύκου, παρ’ όλη την καταστροφική τους κατά­ ληξη. Για άλλη μια φορά, το Ναυτικό είχε επιδείξει το επιθετικό πνεύμα που με θλίψη του ο Χίτλερ έβλεπε να λείπει από τους στρατάρχες του. Την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου, το θωρηκτό Scharnhorst είχε επιτεθεί σε μια συμμαχική νηοπομπή στην Αρκτική. Αλλά στις 7.35' μ.μ. ο Νταίνιτς τηλεφώνησε στον Χίτλερ για να αναφέρει ότι βρετανικά πολεμικά είχαν εντοπίσει το Scharnhorst ενώ βρισκόταν 30 μίλια μακριά και πως μάλλον το είχαν βυθίσει.581 Μια ώρα νωρίτερα, το Βερολίνο είχε υποκλέψει σήματα του όλο τα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

807

ραχή αντιναύαρχου Bey, που έλεγαν: «Αποτελειώστε το με τορπίλες! Ρίξτε φωτοβολίδα! Καθαρίστε την περιοχή στόχου εκτός από σκάφη που φέρουν τορπίλες κι ένα αντιτορπιλικό με προβολείς». Ο Χίτλερ φιλοσό­ φησε την απώλεια του πλοίου. Αν τα ραντάρ του εχθρού ήταν τόσο κα­ λά, τότε το Scharnhorst ήταν σαν τυφλός που πυγμαχεί με πρωτοπυγμάΧ°· Μέχρι τότε, οι έρευνες για τη βελτίωση των ραντάρ βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Γκαίρινγκ. Ήταν μια ξεκάθαρη αποτυχία. Κάτω από την πίεση του Speer και του Νταίνιτς, στη Φωλιά του Λύκου, στις 2 Ιανουαρίου, ο Χίτλερ μετέφερε αυτόν τον έλεγχο στον Speer. ΤΩΡΑ που ο πόλεμος είχε μετατραπεί σε ένα θλιβερό μέχρι τέλους αγώ­ να, κι ενώ τα τέσσερα πέμπτα των ανδρών του μετώπου είχαν στρατολογηθεί από Γερμανούς πολίτες, ο Χίτλερ αναγνώριζε ότι η πολιτική κατή­ χηση του λαού ήταν εξίσου σημαντική με τον υλικό εξοπλισμό. Από τις αρχές του 1943 το η,θικό του στρατού ήταν χαμηλό, εξαιτίας κυρίως της αβεβαιότητας των ανδρών στην πρώτη γραμμή για την τύχη των συζύ­ γων και των οικογενειών τους κάτω από τις λυσσώδεις αεροπορικές επ ι­ δρομές των Συμμάχων στην πατρίδα. 0 Χίτλερ περίμενε από τους στρα­ τηγούς του να εξηγήσουν τον σκοπό του αγώνα στους άνδρες τους. Είχε μιλήσει σε αυτούς, -τους είχε καλέσει ο Μπόρμαν στις 16 Οκτωβρίου, γ ι’ αυτό τον σκοπό στη Φωλιά του Λύκου- και τους επαναβεβαίωσε ότι δεν Θα ακολουθούσε το μισητό σύστημα των πολιτικών κομισάριων των Μπολσεβίκων: θα προήγαγε πιστούς και πολιτικά συνειδητοποιημένους αξιωματικούς σε θέσεις από τις οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους συναδέλφους τους.582 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χίτλερ υποχρεώθηκε να κυκλοφορήσει στις 22 Δεκεμβρίου 1943 μια διαταγή του με την οποία εγκαθίδρυε ένα Επιτελείο της Εθνικοσοσιαλιστικής Ηγεσίας στο OKW, λόγω της ανατρε­ πτικής εκστρατείας που στρεφόταν κατά του Ανατολικού Μετώπου από τους αποστάτες στρατηγούς, οι οποίοι είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι στο Στάλινγκραντ. «Ο ι πιο επικίνδυνες εξελίξεις στο μέτωπο, αυτήν τη στιγ­ μή», βεβαίωνε ο Χίτλερ αργότερα, «είνα ι σίγουρα οι προκηρύξεις που τύπωσε ο στρατηγός Seydlitz... Οι προκηρύξεις ήταν τυπωμένες σε άσπρο, μαύρο και κόκκινο» -τα χρώματα του Ράιχ- «κα ι ο απλός στρα­ τιώτης δεν ξέρει πια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Εξάλλου, οι στρατιώ­ τες μας θεωρούσαν πάντα τους αξιωματικούς ως άνδρες με τιμή». Τα στρατεύματα εξαπατούνταν πλήρως από τα τρικ των φωτομοντάζ που κυκλοφορούσαν από την Μόσχα αυτοί οι αποστάτες. Ο Χίτλερ διό­ ρισε τον στρατηγό Hermann Reinecke, με σκοπό να συγκροτήσει ένα μ ι­ κρό Επιτελείο απόλυτης εμπιστοσύνης. Αλλά, ενώ η νέα κομματική κα­ θοδήγηση από αυτούς τους «ηγέτες-αξιωματικούς» θα επηρέαζε αναμφί­

808

DAVID IRVING

βολα τα κατώτερα επίπεδα διοίκησης, ο ίδιος ο Χίτλερ θα έπρεπε να μ ι­ λήσει στους ανώτερους αξιωματικούς. Στην αρχή δίστασε, λέγοντας: «Θα είναι δύσκολο να τους συγκεντρώ­ σουμε όλους ταυτόχρονα». 0 Μπόρμαν, ωστόσο, βιαζόταν πολύ. «Αν μπορούσε να γίνει, θα ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία». 0 Κάιτελ πρότεινε ότι θα έπρεπε να διορίσουν έναν ειδικά ικανό «ηγέτη-αξιωματικό», για τον στρατό. 0 Χίτλερ απάντησε χωρίς δισταγμό: «Τον Schörner. Είναι φανατικός!» Μέχρι πρόσφατα διοικητής του προγεφυρώματος στο Νικοπόλ, ο Schörner ήταν ένας σκληρός στρατηγός, που δεν είχε διαβρωθεί από την ηττοπάθεια. Μόλις πρόσφατα είχε τελειώσει ένα γράμμα του προς τον Schmundt, με αυτά τα λόγια: «Γνωρίζετε την κατάσταση εδώ. Αλλά θα τα καταφέρουμε».583 Πόσο διαφορετικά ήταν αυτά τα λόγια από εκείνα του μελαγχολικού Manstein που έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια, τη φήμη του ως ηγέτη να σβήνει. 0 Manstein έφτασε εκνευρισμένος στις 4 Ιανουαρίου 1944584 και ζήτη­ σε πάλι την άδεια να συμπτύξει ολόκληρο τον νότιο τομέα του. Ξεκίνησε με μια οξεία κριτική κατά της εν γένει διοίκησης του Χίτλερ στα ανατο­ λικά. 0 Χίτλερ προσπάθησε να τον κάνει να σωπάσει κοιτάζοντάς τον έντονα στα μάτια, αλλά ο στρατάρχης δεν υπέκυψε στη γοητεία του. Πρότεινε στον Χίτλερ να διορίσει έναν Ανώτατο Διοικητή στα ανατολικά. 0 Χίτλερ του τόνισε ότι κανένας δεν μπορούσε να έχει τόση εξουσία όση αυτός, «και όμως δεν με υπακούουν οι στρατάρχες μου. Νομίζετε ότι θα υπάκουαν σε σας καλύτερα;» Δεν μπορούσε να στείλει στον Manstein νέες μεραρχίες. Στα δυτικά, έπρεπε να περιμένουν πρώτα να ηττηθούν οι εισβολείς, ή να δουν αν θα βαλτώσουν οι Βρετανοί στην Πορτογαλία, πράγμα που ήταν η τελευταία έμμονη ιδέα του. Ο Χίτλερ εξήγησε στον Manstein ότι πολεμούσε για να κερδίσει χρόνο -χρόνο για την εκστρα­ τεία των υποβρυχίων του που θα άρχιζε τον Μάιο του 1944, χρόνο ώσπου η υποβόσκουσα διαμάχη μεταξύ Ανατολής-Δύσης να φανεί καθα­ ρά - και τον έστειλε πίσω στο μέτωπο. Τελικά, τα στρατεύματα του Manstein μπόρεσαν να αντέξουν τη χειμερινή επίθεση χωρίς να παραχω­ ρήσουν σχεδόν καθόλου έδαφος στους Ρώσους. Όταν υπάρχει θέληση, συμπέρανε ο Χίτλερ, υπάρχει πάντα τρόπος να ξεπεραστούν οι δυσκο­ λίες. Στη διάρκεια αυτών των πρώτων ημερών του 1944, ο Χίτλερ έθεσε τα υλικά θεμέλια της εκστρατείας για τη χρονιά που άρχιζε. Προσωπικά, συνέστησε στους Νταίνιτς, Speer και τους άλλους ειδικούς επί των υπο­ βρυχίων να πετύχουν τους στόχους παραγωγής. Έδωσε οδηγίες στον Γκαίρινγκ να επικεντρώσει την προσπάθειά του στα αεριωθούμενα, και διέταξε να στεγαστεί η παραγωγή μηχανών τζετ υπογείως, στο εργοστάσιο-τούνελ των Κεντρικών Εργοστασίων που παρήγαγε ήδη πυραύλους A4, κοντά στο Νορντχάουζεν. Στις 4 Ιανουαρίου, είπε πάλι στον Speer

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

809

και τον Milch ότι βασιζόταν πολύ στο νέο μυστικό τύπο υποβρυχίων και στα αεριωθούμενα. «Αν έχω εγκαίρως τα αεριωθούμενα, μπορώ με αυτά να αντιμετωπίσω την εισβολή», και πάλι, «Αν είχα μερικές εκατοντάδες από αυτά στην πρώτη γραμμή του μετώπου, θα εξόρκιζα το φάντασμα μιας εισβολής, μια για πάντα». Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ έπρεπε, κατά κάποιον τρόπο να βρ ει παραπάνω από 4.000.000 νέους εργάτες. Ένα ολόκληρο απόγευμα αφιερώθηκε σε μια σύσκεψη μεταξύ των Κάιτελ, Speer, Milch, με την παρουσία του Herbert Backe, Υπουργού Γεωργίας, που ήταν οι «εργοδότες», και των Sauckel και Χίμλερ που ήταν οι «προμηθευτές εργατικού δυναμικού». Ο Χίτλερ εξακολουθούσε να αρνείται την απασχόληση εργατριών σε κλίμακα συ­ γκρίσιμη με αυτήν της Ρωσίας, της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολι­ τειών, εξηγώντας ότι δεν μπορούσε να γίνει σύγκριση ανάμεσα στις «ψ η ­ λές, λυγερόκορμες γυναίκες μα ς» και στις «γεροδεμένες, πρωτόγονες και ευτραφείς Ρωσίδες». Ο Sauckel υποστήριζε τη χρησιμοποίηση Ιταλών αιχμαλώτων ως εργατών, αλλά για άλλη μια φορά το Ιταλικό Πρόβλημα σκόνταψε στη στάση του Χίτλερ. Για να φανεί ευχάριστος στον Μουσολίνι, είχε συμφωνήσει να συγκροτηθεί ένας νέος, ολιγάριθμος ιταλικός στρατός, τέσσερις μεραρχίες. Οι Ιταλοί κρατούμενοι δεν είχαν παρά να ενταχθούν εθελοντικά στον στρατό αυτό για να αποφύγουν την καταναγκαστική εργασία. Η μόνη αχτίδα φωτός σε αυτό το σκοτάδι ήταν η απρόσμενη σύλληψη από τον Μουσολίνι του κόμη Τσιάνο: μαζί με τους «συνεργούς του στη συνωμοσία», ο Τσιάνο δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από ένα φασιστικό δικαστήριο στη Βερόνα, τον Ιανουάριο. Η σύζυγός του Έντα (κόρη του Μουσολίνι), που κατάφερε να δραπετεύσει στην Ε λβετία, έστειλε στον Χίτλερ την ακόλουθη επιστολή: Φύρερ! Δυο φορές πίστεψα στον λόγο σας, και δυο φορές εξαπατήθηκα. Μό­ νο οι στρατιώτες που κείτονται στα πεδία των μαχών με συγκρατούν να μη λιποτακτήσω στον εχθρό. Αν δεν απελευθερωθεί ο σύζυγός μου... τίποτα πια δεν θα με συγκρατήσει: εδώ και καιρό, ντοκουμέντα βρίσκονται στα χέρια κάποιων ανθρώπων που έχουν την εντολή να τα χρησιμοποιήσουν αν συμβεί κάτι στον άνδρα μου, σε μένα, στα παιδιά μου και στην οικογένειά μου. Μια παρόμοια επιστολή είχε φτάσει και στα χέρια του ίδιου του Μουσο­ λίνι.585 Ο Χίτλερ δεν έκανε τίποτα για να παρέμβει και ο Τσιάνο, δ εμ έ­ νος σε μια καρέκλα, αντιμετώπισε το φασιστικό εκτελεστικό απόσπασμα στις 9 π.μ. της 11 Ιανουαρίου.

810

DAVID IRVING

Η ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ αποτυχία των Συμμάχων να πραγματοποιήσουν κάποια πρόοδο στην Ιταλία ήταν μια τεράστια ανακούφιση για τον Χ ίτλερ. Από τις αρχές Σεπ τεμβρίου είχαν καταφέρει να προχωρήσουν μόνο 40 χιλιόμε­ τρα - κάτι περισσότερο από έξι μίλια τον μήνα. Ενώ ο στρατηγός Γιόντλ διατηρούσε τον ενστικτώδη φόβο του για τα Βαλκάνια επ ί μερικούς μήνες ακόμη, ο Χ ίτλερ χατέληγε στο συμπέρασμα -από τις εκθέσεις του «Κ ικ έρω να »- ότι μπορούσε ασφαλώς να αντλήσει στρατεύματα από τις εκ εί δυνάμεις του.586 Στις 12 Ιανουαρίου, το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών είχε σ τείλ ει ένα απελπισμένο τηλεγράφημα προς τον Βρετανό πρέσβη στην Άγκυρα, που ανέφερε ότι η Τουρκία ήταν απίθανο να βγει στον πό­ λεμο σύντομα. «Τώρα, π ρ έπ ει να επικεντρώσουμε την κύρια προσπάθειά μας στη διατήρηση της απειλής προς τους Γερμανούς για την ανατολική Μ εσόγειο». Σύμφωνα με τα έγγραφα του «Κ ικ έρω να », ο Βρετανός πρέσβης ειδοποιήθηκε ότι ήταν απαραίτητο να βγει η Τουρκία στον πόλεμο ταυτόχρο­ να μ ε την έναρξη της Επιχείρησης ο β ε ρ λ ο ρ ν τ . Κ ι αυτό τελικά έπ εισ ε τον Χ ίτλερ ότι η στρατηγική των Συμμάχων στα Βαλκάνια θα περιοριζόταν σε επ ιχειρήσ εις αντιπερισπασμού. Ο Τούρκος Υπουργός Εξω τερικώ ν, Memencioglu Numan, πληροφόρησε τον οργισμένο Βρετανό πρέσβη: «Δ εν είμα σ τε τόσο ηλίθιοι ώστε να συρθούμε σε έναν πόλεμο ενάντια στα συμφέροντά μας για δεύτερη φορά μέσα σε 25 χρόνια». Ο Ρίμπεντροπ έδωσε εντολή να καταβληθούν στον «Κ ικ έρ ω να » 250.000 χρυσά μάρκα: μια αμοιβή που άξιζε τον κόπο. Ο Χ ίτλερ ξανάδε τον Manstein στις 27 Ιανουαρίου. Με πρόταση του Schmundt, είχε καλέσει τους σημαντικότερους στρατηγούς από το Ανα­ τολικό Μέτωπο. Κάθισαν μπροστά του σε καθίσματα που είχαν παρατα­ χθεί σε σειρές στην τραπεζαρία ενός ειδικά διαμορφωμένου πανδοχείου στη Ζώνη Ασφαλείας II του OKW κοντά στη Φωλιά του Λύκου. Ε π ί δυο ημέρες, στο Πόζεν, αυτοί οι στρατηγοί άκουγαν ομιλίες από τον Γκαίμπελς, τον Rosenberg κι άλλα ηγετικά στελέχη του Κόμματος. Ακριβώς την προηγούμενη μέρα, ο Χ ίμλερ τους είχε μιλήσει αρκετά ειλικρινά για τα όσα είχε κάνει με τους Εβραίους, και οι περισσότεροι από τους αξιω ­ ματικούς τον είχαν α ντα μείψ ει με επ ευφ ημίες.* Τώρα, αφού ο Morell του έκανε τις αναγκαίες ενέσεις, οι στρατηγοί άκουσαν τον Χ ίτλερ να τους κάνει μια λεπτομερή διάλεξη, κι αν δεχτούμε τα στενογραφημένα πρακτικά ως οδηγό, ήταν μια πολύ αυστηρή διάλεξη * Σ.τ.Σ.: «Ήμασταν όλοι εκεί στο Πόζεν» θυμόταν ένας αντιναύαρχος, «όταν αυτός ο άνθρωπος μας είπε πώς είχε σκοτώσει τους Εβραίους... Θυμάμαι ακόμη ακριβώς τα λόγια του: αν με ρωτήσουν κάποιοι, “ Γιατί σκότωσες ακόμη και τα παιδιά;” τό­ τε το μόνο που μπορώ να πω είναι, “ Δεν είμαι τόσο δειλός, ώστε να αφήσω στα παιδιά μου να κάνουν κάτι που μπορούσα να κάνω εγώ” ». - Αντιναύαρχος Engel, CSDIC (UK), έκθεση SRGG.1167 φάκελος WO 208/4169.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

811

π ερί πολέμου και εθνών, και π ερί της επιρροής της ηγεσίας και του φυλε­ τικού χαρακτήρα πάνω στο ηθικό ενός έθνους. Άφησε υπαινιγμούς περί νέων τορπιλών, νέων υποβρυχίων, νέων ραντάρ και μυστικών όπλων που θα μπορούσαν να αντιστρέφουν το ρεύμα προς όφελος τους μετά τον Μάιο 1944. Μ έχρι τότε, οι στρατηγοί έπ ρεπ ε να διατηρήσουν με κάθε τρόπο τις θέσεις τους. Γ ι’ αυτό, το εθνικοσοσιαλιστικό φρόνημα - αυτή η ίδια «θρησκευτική π ίσ τη » που ξεχώριζε το Ράιχ από την απλή διοικητική δομή που υπήρξε ο Φασισμός στην Ιταλία - ήταν αναντικατάστατο. Προς το τέλος της ομιλίας του συνέβη κάτι απίστευτο. Για πρώτη φορά, τον διέκοψαν με δυνατή φωνή. Είχε μόλις απευθύνει αυτήν την πρόκληση στους στρατηγούς του: « . .. Αν το χειρότερο π ρο­ σ τεθεί στο κακό κι αναγκαστώ από τον λαό μου να εγκαταλείψω την Ανώτατη Διοίκηση, θα εξακολουθώ να περιμένω ότι ολόκληρο το Σώμα των Αξιωματικών θα σταθεί στο πλευρό μου με τα ξίφη προτεταμένα, ακριβώς όπως κάθε στρατάρχης ή διοικητής μιας στρατιάς ενός σώμα­ τος, μιας μεραρχίας ή συντάγματος θα π ερίμ ενε να σταθούν πλάι του οι υφιστάμενοι αξιωματικοί του, σε ώρα κρίσεω ς». Καθώς σταμάτησε για εντυπωσιασμό, ακούστηκε η φωνή του Manstein από την πρώτη σειρά, βαθιά και -πιθανόν- επιτιμητική: « K l έτσι θα γίνει, Φύρερ μ ο υ !» Ο Χ ίτλερ ήλπιζε στην αρχή ότι ο στρατάρχης ήθελε να τον διαβεβαιώ σει για την αφοσίωση όλων, αλλά ο Μπόρμαν του είπ ε ότι οι στρατηγοί είχαν ερμηνεύσει διαφορετικά αυτό το ξέσπασμα: ότι μετά το χειρότερο θα ακολουθούσε πραγματικά το χείριστο. Ήταν μια διακοπή διακριτικά διφορούμενη.* ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ εκείνη την ημέρα, τόσο κατά την ομιλία του, όσο και στον προσωπικό του περίγυρο, ο Χ ίτλερ διατύπωσε τον στόχο του, την « κ υ ­ ριαρχία του κόσμου» - για την οποία η χώρα του ήταν «π ροορισ μένη». Εκείνη τη νύχτα, μίλησε στον Μπόρμαν για τις ανορθόδοξες ιδέες του, για το πώς θα αναπληρώνονταν οι καταστροφικές απώ λειες της Γερμανίας. Ο Χ ίτλερ παρατήρησε ότι το πιο σημαντικό κεφάλαιο της Γερμανίας, η γονιμότητα γενεών Γερμανίδων -ίσω ς 3-4.000.000 γ υνα ί­ κ ες- θα πήγαινε χαμένο, αν δεν μπορούσαν να βρεθούν άνδρες. Κάθε γερή Γερμανίδα, παντρεμένη ή όχι, έπ ρεπ ε να γεννήσει όσο περισσότερα παιδιά μπορούσε για να διαφυλάξει το μέλλον της Γερμανίας. Σ υγγρ α ­ φείς, ποιητές και καλλιτέχνες έπ ρεπ ε λοιπόν να εξυμνούν την ανύπανδρη μητέρα. Όπως και με το ζευγάρωμα των ζώων, τα πιο ωραία και υγιή δείγματα ανδρών έπ ρεπ ε να βοηθήσουν, και οι Γερμανίδες έπ ρεπ ε να * Σ.τ.Σ.: Και, σύμφωνα με το ημερολόγιο του Schmundt είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυση του Manstein.587

812

DAVID IRVING

εκπαιδευτούν έτσι ώστε να εγκαταλείψουν τη φανατική τους εμμονή στη συζυγική πίστη, «κ ά τι που συχνά αγνοούν μέχρι να παντρευτούν», πα ­ ρατηρούσε πονηρά ο Χ ίτλερ. Διαφορετικά, ισχυριζόταν, θα έρθει μια μέρα που ολόκληρη η Ευρώπη θα κατακλυστεί από τις ασιατικές ορδές, των οποίων η σημερινή ρωσική πανούκλα δεν αποτελεί παρά μόνο ένα μέρος. «Π ρ έπ ει να δούμε τους πληθυσμιακούς χάρτες της Ευρώπης και της Ασίας το 1850, το 1870 και το 1900», είπ ε ο Χ ίτλερ, «κ α ι να προσπαθήσουμε να οραματιστούμε πώς θα είναι ο χάρτης το 1945».588

Ο καθηγητής Werner von Braun, ειδικός επί των πυραύλων, και το Επιτελείο του με τους στρατηγούς του Υπουργείου Πολέμου στον Σταθμό Ερευνών στο Πεενεμύντε. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ

0

ΧΙΤΛΕΡ των αρχών του 1944 ήταν πολύ διαφορετικός από τον γεμάτο

αυτοπεποίθηση Φύρερ που είχε ξεκινήσει για το μέτωπο της Πολω­ νίας μ ε το τρένο του, τον Σ επ τέμ βριο 1939. Η ενεργητικότητα και η δ ύ ­ ναμη της θέλησής του παρέμεναν ακλόνητες, αλλά οι γρα μμα τείς του παρατηρούσαν ότι κάποιες φορές τα γόνατά του άρχιζαν να τρέμουν ή αναγκαζόταν να σφ ίγγει το αριστερό του χέρι που έτρεμε, με το δ ε ξ ί.589 Ωστόσο, αρνιόταν να πά ρει στα σοβαρά αυτά τα συμπτώματα. Ξέρουμε από τα χαρτιά του Morell ότι επ ί π έντε μήνες, μετά τον Σ επ τέμ βριο 1943, πίεζε αδιάκοπα τον Χ ίτλερ χωρίς επιτυχία να υποβληθεί σε καρ­ διογραφήματα. Όταν οι υπασπιστές του επιτιμούσαν τον Morell γ ι’ αυ­ τήν τη θεραπεία που επ έβα λε στον Χ ίτλερ, η όλο απελπισία απάντησή του ήταν πάντα ίδια: «Δ οκιμά στε εσείς να θεραπεύσετε έναν ασθενή σαν τον Φ ύ ρ ερ !» Παρ’ όλη την παχυσαρκία του, ο Morell εξακολουθούσε να είναι συ­ μπαθής στον Χ ίτλερ. Κάθε βράδυ, στις μεσονύκτιες συγκεντρώσεις του Χ ίτλερ για τσάι, ο Morell ροχάλιζε δυνατά λίγα μόλις λεπτά αφού βου­ λίαζε σε μια πολυθρόνα. Στο βλέμμα του Χ ίτλερ ήταν ζωηρή η συμπά­ θεια κι η επ ιείκ εια που αισθανόταν γ ι’ αυτό το θέαμα. «Ήταν και είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με βοηθήσει», έλεγε. 0 σμήναρχος von Below, ο υπασπιστής της Λουφτβάφε, σκουντούσε τρυφερά τον γιατρό. Και τότε εκείνος ξυπνούσε και γελούσε δυνατά, νομίζοντας ότι ο Φύρερ είχε π ει κάποιο αστείο. 0 Χ ίτλ ερ σπάνια ερχόταν σε επαφή με ανθρώπους από τον κόσμο εκτός του Στρατηγείου του. Ο Schmundt κι ο Schaub του παρουσίαζαν όποια νέα πρόσωπα μπορούσαν στις βραδινές συντροφιές συζητήσεων τον αρχιτέκτονα Hermann Giesler, τις συζύγους των υπασπιστών και πρώην μέλη του Ε π ιτελείο υ του, όπως τον Hans Pfeiffer κι τον Hans Junge, που θα σκοτώνονταν στη μάχη λίγο αργότερα. Πολλά από τα ο ι­

814

DAVID IRVING

κεία πρόσωπα είχαν χαθεί. «Ο Reichsleiter Μ πόρμαν», παραπονιόταν ο Morell σε μια επιστολή του, « λ ε ίπ ε ι συχνά για δουλειές στο Βερολίνο και το Μόναχο. 0 Heini Hoffman [ο φωτογράφος] εμφανίζεται μεταξύ των προσκεκλημένων κάθε τέσσερις εβδομάδες περίπου. Σπάνια είναι εδώ κάποιος από την παλιά παρέα. Το ίδιο το Επ ιτελείο έχει κουραστεί και οι πιο πολλοί είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους». Η επιρροή του Μπόρμαν πάνω στον Χ ίτλερ ήταν τώρα τεράστια. 0 Rosenberg, ο Lam m ers και οι άλλοι Υπουργοί σπάνια μπορούσαν να διαπεράσουν την προστατευτική ασπίδα που ο Μπόρμαν είχε στήσει γύρω από τον Φύρερ. 0 Χ ίτλερ μάθαινε μόνον όσα ο Μπόρμαν (και ο Χ ίμλερ) ήθελαν να ξέρ ει σχετικά με τις εσω τερικές υποθέσεις του Ράιχ. Η εξ α ι­ ρετικά καθυστερημένη επίσκεψη του dr. Hans Frank, του Γενικού Κ υ βερ­ νήτη της κατεχόμενης Πολωνίας, στις 6 Φεβρουάριου 1944, αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα. 0 Ρωσικός Στρατός πολεμούσε τώ ­ ρα μέσα σε πολωνικά εδάφη, αλλά ο Χ ίτλερ -«ντόμ π ρος και δίνοντας την εικόνα ενός υγιούς, δυναμικού και δραστήριου άνδρα», όπως έγραφε ο Frank εκείνη την ημ έρα - βεβαίω σε τον Γενικό Κυβερνήτη ότι δεν θα επ έτρ επ ε τα εδάφη της Περιφερειακής Διοίκησής του να γίνουν πεδίο μάχης. «Ν αι, αγαπητέ μου Frank, είναι παράξενο: προηγουμένως θεω ­ ρούσαμε την Π εριφερειακή Διοίκηση ήρεμα νερά και σήμερα είνα ι το φράγμα κατά της Ανατολής». Επιδοκίμασε τη νέα πολιτική του Frank που αποσκοπούσε στη συμπαράσταση της Πολωνίας στον αγώνα. Αλλά, ακόμη κι ο Hans Frank έμοιαζε να κ ρύβει την αλήθεια από τα μάτια του Χ ίτλερ. Στις 18 σελίδες του ημερολογίου του όπου κατέγραφε τη συζή­ τηση, ο Frank έθιξε το Εβραϊκό Ζήτημα μόνο μια φορά: «Ε ίπ α ότι η εκμηδένιση των Εβραίων, με το να σταλούν εκτός της Περιφερειακής Δ ιοί­ κησης, αφαίρεσε ένα μεγάλο φορτίο από τη γενική κατάσταση της χώ­ ρα ς». Μετά ο Frank συνάντησε τον Morell. «Τ ον ρώτησα», γράφει, «γ ια την υγεία του Φύρερ. Ισχυρίζεται ότι είναι καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Οι πόνοι του στομαχιού του έπαψαν και η όρεξή του επανήλθε - ένα ιδ ια ιτέ­ ρως καλό σημάδι. Ε ίπ ε ότι είναι περήφανος για το επ ίτευγμά το υ ». Λίγο αργότερα, ωστόσο, ο Χ ίτλερ έχασε πάλι την όρεξή του αλλά για διαφο­ ρετικούς λόγους. Όταν η frau von Exner, η Βιεννέζα διαιτητικός, αρραβωνιάστηκε με έναν από τους υπασπιστές των SS του Επιτελείου του, ο Χ ίτλερ έμαθε ότι η προγιαγιά της ήταν Εβραία. Τότε την απέλυσε λέγοντάς της: «Δ εν μπορώ να κάνω εξαίρεση στον κανόνα, ούτε για τον εα υ­ τό μου, ούτε για κανέναν ά λλο». Έ τσι, η γυναίκα αυτή θα επιβίω νε μετά το τέλος του πολέμου, έχοντας πολύ καλύτερη τύχη από εκείνη που τη διαδέχτηκε. 0 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ φόβος του Χ ίτλερ ήταν η απειλή εισβολής που παραμό­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

815

νευε στα Δυτικά. «Α ν μονάχα αποβίβαζαν μισό εκατομμύριο άνδρες», συλλογιζόταν στις 30 Δεκεμβρίου, « κ ι ύστερα, η κακοκαιρία και θύελλες απέκοπταν τα μετόπισθεν τους, όλα θα ήταν ε ν τ ά ξ ε ι!» 590 Εκείνη την ημέρα, ο Χ ίτλερ έδωσε εντολή στους ανθρώπους του στην Κοπεγχάγη να προσφύγουν σε πρακτικές τρομοκρατίας για να καταπνίξουν τα σαμποτάζ και τις δολοφονίες από το παράνομο κίνημα της Δανίας. Δ ιέτα ξε τους πράκτορες του Χ ίμλερ να ανταποδώσουν, υπό κάλυψη, τα χτυπή­ ματα κατά των ηγετών της δανικής αντίστασης και της περιουσίας τους. Την άλλη μέρα, ένας ειδικός σκοπευτής των SS πυροβόλησε και σκότωσε έναν δημοσιογράφο και μερικές μέρες αργότερα, ο πνευματικός ηγέτης της αντίστασης στη Δανία, πάστορας Kaj Munk, δολοφονήθηκε. «Δ εν μπορείς να συντρίψεις την τρομοκρατία φιλοσοφώντας», είπ ε ο Χ ίτλερ στους στρατηγούς του στις 27 Ιανουαρίου 1944, «π ρ έπ ει να τους συντρίψ εις με ακόμη μεγαλύτερη τρομοκρατία». Στις αρχές του 1944, ο Ρόμελ επιβεβα ίω σε το κύρος του591 προετοιμά­ ζοντας τα αμυντικά έργα κατά της εισβολής. Ο Χ ίτλερ ήταν, συγκρατημένα αισιόδοξος. Οι Σύμμαχοι, συλλογιζόταν, είχαν εξασφαλίσει θύλακες στην Αφρική και την Ιταλία μόνο χάρη στους Ιταλούς προδότες. «Α λλά δεν θα βρουν κανέναν από αυτούς εδώ - θα βρεθούν προ οδυνηρών εκ ­ πλήξεω ν!» Ε ίπ ε ακόμη: «Έχω π εισ τεί πως όταν θα έρθει η ώρα της από­ βασης, θα υπάρξει μια τεράστια ανακούφιση». Δ ιέτα ξε να χτιστούν μ έ ­ χρι τα τέλη Απριλίου τουλάχιστον 3.000 νέα πυροβολεία για αντιαρματι­ κά κι άλλα πυροβόλα. Και το σημαντικότερο από όλα, έδωσε τώρα στην Ομάδα Στρατιών του Ρόμελ την τακτική διοίκηση των στρατευμάτων κα­ τά μήκος των ακτών της Μάγχης. Ο Χ ίτλερ βασιζόταν στην «Α λεπού της Ε ρήμ ο υ » να εμπνεύσει τη φλόγα του σε αυτά τα στρατεύματα πριν ε ι­ σβάλλουν οι Σύμμαχοι, την άνοιξη. Στις 15 Ιανουαρίου, ο στρατηγός Γιόντλ ανέφερε στον Χ ίτλερ τα σχε­ τικά με τη δική του περιοδεία στο Τείχος του Ατλαντικού. Δεν είχε εντυ­ πω σιαστεί με τον ρυθμό που προχωρούσαν τα οχυρωματικά έργα. Οι Γερμανοί είχαν αποκτήσει φιλικές σχέσεις μ ε τον παράκτιο γαλλικό πλη­ θυσμό, είπ ε και η Λουφτβάφε δεν είχε προγραμματίσει απολύτως τίπ ο ­ τα. Υποστήριξε μ ε όλη του την καρδιά τις απόψεις του Ρόμελ. Ο Ρόμελ άρχισε να υλοπ οιεί ιδ έες τακτικής απολύτως α ντίθετες με αυτές του Rundstedt. Αυτός ο τελευταίος είχε σχεδιάσει μια ευέλικτη άμυνα στο γαλλικό έδαφος, με ισχυρές μηχανοκίνητες εφ εδρείες μεραρχιών Panzer στα μετόπισθεν. Ο Ρόμελ υποστήριζε πειστικά ότι ο εχθρός, θα μπορού­ σε να παρατάξει τέτοια εκπληκτική ισχύ σε υλικό, από τη στιγμή που θα εγκαθιστούσε προγεφύρωμα στην ακτή, ώστε δεν θα ήταν δυνατό να εκτοπ ισ τεί ποτέ. Οι μηχανοκίνητες μεραρχίες έπ ρεπ ε να μεταφερθούν στις ακτές, γ ια τ ί αλλιώ ς θα έφταναν πολύ αργά -ή κα θόλου- αν ο εχθρός κατέστρεφε τους δρόμους και τις σιδηροδρομικές γρα μμ ές.592

816

DAVID IRVING

Όλα αυτά ταίριαζαν πολύ με το όραμα του Χ ίτλερ: « . .. Το ουσιαστι­ κό είν α ι», είπ ε, «να δεχτεί ο εχθρός επίθεση με βόμβες τη στιγμή που θα αρχίσει την εισβολή. Αυτό θα τους αναγκάσει να αναζητήσουν κάλυ­ ψη και, ακόμα κι όταν ένα μόνο τζετ θα βρίσκεται πια στον αέρα, πάλι θα ζητήσουν κάλυψη, κι αυτό θα τους καθυστερήσει για αρκετές ώρες. Αλλά, σε μισή ημέρα οι εφ εδρείες μας θα έχουν κιόλας πλησιάσει π ο λύ !» Αυτή η καθυστέρηση του εχθρού θα καθιστούσε ικανό τον Χ ίτλερ να διαπιστώσει: «Π οια είναι η ψεύτικη, και ποια είναι η πραγματική εισ βο­ λ ή ;» Με την υποστήριξη του Κόμματος και μ ε τη βα θιά επιρροή που ασκούσε στον Χ ίτλερ, ο Ρόμελ μπορούσε να αρχίσει τη μετακίνηση των νέων μεραρχιών προς τα δυτικά. Ζητούσε εκατομμύρια νάρκες τον μήνα και προετοιμάστηκε να κατακλύσει τις παραλιακές περιοχές. Ετοίμασε σχέδια για υποβρύχια φράγματα από πυκνούς πασσάλους για να εμ βο λί­ σουν τα ύφαλα των αποβατικών σκαφών και καρυοθραυστικές νάρκες υποστηριζόμενες από σιδηροδοκούς, άλλες επιφανειακές, κι άλλες υπο­ θαλάσσιες. Έχοντας δελεα σ τεί με αμοιβές σε μετρητά, ο γαλλικός ανδρι­ κός πληθυσμός βοήθησε, ενώ οι γυναίκες έφτιαχναν βιαστικά παγίδες στην άμμο ή βοηθούσαν στην κατασκευή αμυντικών έργων κατά των αλεξιπτωτιστών. Σύμφωνα με τον Ρόμελ, οι Γάλλοι εργάζονταν με προ­ θυμία και τελείωναν την κάθε μέρα, « μ ε χαρούμενα τραγούδια ». Ήξεραν τι θα συνέβαινε στις πόλεις και στα χωριά τους, αν η Γαλλία μετα τρεπό­ ταν σε πεδίο μάχης. ΤΕΛΕΙΩΣ απρόσμενα -κ α ι χωρίς καμιά νύξη από τις γερμανικές Υπηρε­ σίες Πληροφοριών- στις 22 Ιανουαρίου, ένα Αμερικανικό Σώμα πραγμα­ τοποίησε μια ξαφνική απόβαση από τη θάλασσα, νότια της Ρώμης, στο Άντζιο, στα μετόπισθεν των γερμανικών γραμμών. Παραπλανημένος από τις διαβεβαιώ σεις του Κανάρη, ο Kesselring είχε απογυμνώσει αυτήν την ακτή κι έτσι, μόνον δυο γερμανικά τάγματα αντιμετώπισαν τα α μερικα­ νικά στρατεύματα. Κ αι οι δυο πλευρές τηρούσαν αναγνωριστική στάση. 0 Kesselring κα­ θυστέρησε την αντεπίθεσή του επ ί μια εβδομάδα για να μπορέσουν να φτάσουν βαριές μονάδες. Ο Richthofen της Λουφτβάφε σημείωνε π ερ ι­ φρονητικά στο ημερολόγιό του: «Έ τσι παραβιάσαμε τον θεμελιώδη π ο λε­ μικό κανόνα που είναι αποδεκτός εδώ και χιλιετηρίδες ολόκληρες - να εφορμήσεις πάνω στα εχθρικά προγεφυρώματα αμέσως και με όποιες δυνάμεις διαθέτεις, για να εκμετα λλευτείς την αναστάτωση που επ ικρα ­ τ ε ί πάντα τις λίγες πρώτες ημ έρ ες». Αλλά κι οι Αμερικανοί ήταν ακόμη περισσότερο διατακτικοί ως προς την εδραίωση του προγεφυρώματος τους. «Η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο», θύμισε ο Hewel στον Χ ίτλερ. «Δ εν υπάρχει στρατηγός ανάμεσα τους που να μπορεί να α ντέξει μεγά-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

817

λη ήττα », συλλογιζόταν ο Χ ίτλερ. «Α ν καταφέρουμε να τους σαρώσουμε από εκεί, δεν θα υπάρξει εισβολή πουθενά αλλού». Ο Ρούσβελτ δεν θα αναλάμβανε τέτοιο ρίσκο μια και βρισκόταν σε χρονιά προεδρικών εκλο­ γών. Αλλά η έκτη αίσθηση του Χ ίτλερ του συνιστούσε να είναι κι αυτός προσεχτικός, λέγοντάς του ότι το Άντζιο δεν ήταν μια μάχη για την Ρώ­ μη αλλά κυρίως μια παραπλανητική προσπάθεια, για να παρασύρει τις επ ίλεκτες γερμανικές εφ εδρείες από την Γαλλία σε έναν περιφ ερειακό πόλεμο φθοράς στην Ιταλία. Κ ι όταν η αντεπίθεση της 4η Στρατιάς του Mackensen, που είχε ήδη καθυστερήσει πολύ, απέτυχε να ρ ίξ ει τους Αμερικανούς πάλι στη θάλασσα, ο Χ ίτλερ έμ εινε ικανοποιημένος βλέπ ο­ ντας απλά το προγεφύρωμα να περιχαρακώνεται. 0 Χ ίτλερ ζήτησε από τον Γιόντλ να καθορίσει επακριβώς για τί η Υπηρε­ σία Πληροφοριών είχε αποτύχει να προβλέψει την απόβαση στο Άντζιο. 0 Kesselring ισχυρίστηκε ότι το σφάλμα ήταν του Κανάρη. Νωρίς τον Φ ε­ βρουάριο, η αποστασία στους Βρετανούς του Erich Vermehren, ενός σημα­ ντικού πράκτορα της Άμπβερ στην Τουρκία, έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ναυάρχου που ετοιμαζόταν από καιρό. Επίσης, έβαλε απότο­ μο τέλος στις επιχειρήσεις του «Κ ικέρω να ». Ο Χ ίτλερ είχε απαυδήσει πια με τον ναύαρχο Κανάρη.593 Ε ίπ ε στον Χ ίμλερ να ιδρύσει «μ ια ενιαία γ ερ ­ μανική μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών». ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ μέτωπο, ο Χ ίτλερ έμενε φανατικά προσκολλημένος στην π ί­

στη του ότι η στρατιωτική δύναμη του Στάλιν έφθινε. Π ερί τα τέλη Φ ε­ βρουάριου, το Ε π ιτελείο του Zeitzier υπολόγιζε ότι από τα 46.000.000 ικανών σωματικά ανδρών που δ ιέ θ ε τ ε ο Στά λιν το 1941, πάνω από 18.000.000 είχαν ως τώρα χαθεί στα πεδία των μαχών ή στις κα τειλημμέ­ νες περιοχές. Γ ι’ αυτό ακριβώς κι ο Χ ίτλερ υπερασπιζόταν κάθε εκατο­ στό εδάφους ακόμη κι όταν οι Ρώσοι μπορούσαν να μεταφέρουν άνδρες και πυρομαχικά στο μέτωπο των μαχών τους γρηγορότερα από όσο α υ­ τός. Καθώς το μέτωπο μετακινούνταν όλο και πιο κοντά σε γερμανικά εδάφη, η προθυμία του Χ ίτλερ να επ ιτρ έψ ει τακτικής φύσης υποχωρή­ σεις, όπως η κίνηση μ π α φ α λ ο του 1943, μειώθηκε αισθητά. Από δω και πέρα, οι Γερμανοί στρατιώτες θα πολεμούσαν εκ εί όπου βρίσκονταν, παραμένοντας στις θέσεις τους, μέχρι τη στιγμή που η αναπόφευκτη ρήξη ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση θα πραγματοποιούνταν προς σωτη­ ρία τους: αυτή ήταν η στρατηγική του Χ ίτλερ. Στα βόρεια, η Ομάδα Στρατιών του Model προετοιμαζόταν για την τ ε ­ λική σύμπτυξή της στη γραμμή του Ανατολικού Τείχους. Στο κέντρο, η γραμμή του Busch ήταν ακόμη ανέπαφη. Αλλά ένα ρήγμα 150 μιλίων έχα­ σκε βόρεια της Ομάδας Στρατιών Νότου του Manstein. Από τον Ιανουάριο 284.000 γερμανικά στρατεύματα είχαν πολιορκηθεί στο Τσερκάσι πάνω στο Δνείπερο: ύστερα από σκληρές μάχες εβδομάδων, ο Χ ίτλερ εξουσιο­

52

818

DAVID IRVING

δότησε απρόθυμα τη φρουρά εκεί να προσπαθήσει να διασπάσει τον κλοιό όσο κα λύτερα μπορούσε, αφήνοντας τους τρα υ μ α τίες στο έλεος του εχθρού. Η δραματική φυγή άρχισε τη νύχτα της 15 Φεβρουάριου, με επ ι­ κεφαλής μια σιωπηλή φάλαγγα ανδρών με τις ξιφολόγχες στα όπλα. Ακο­ λουθούσαν το πυροβολικό κι ο βαρύς οπλισμός. Αντίθετα από το 2ο Σώμα Panzer που περίμεναν ότι θα τους υποδεχτεί στην καθορισμένη θέση, τους υποδέχτηκαν καλά εξοπλισμένες ρωσικές μονάδες. Εγκαταλείποντας τα βαρέα όπλα τους, οι άνδρες στράφηκαν μαχόμενοι προς τα δυτικά. Β ρ έ­ θηκαν απέναντι σε έναν ποταμό, έπεσαν στα παγωμένα νερά και όσοι δεν κατάφεραν να τον περάσουν, πνίγηκαν. Μόνον 30.000 από τις 54.000 που είχαν ξεκινήσει, έφτασαν στις γερμανικές γραμμές. Στον θύλακα του Τσερκάσι, ο Στάλιν είχε και πάλι χρησιμοποιήσει το θανάσιμο ψυχολογικό του όπλο, τη Λίγκα των Γερμανών Αξιωματικών: ο Seydlitz και οι συνάδελφοί του στρατηγοί έκαναν εκκλήσεις από τον ρα ­ διοφωνικό σταθμό της Μόσχας προς τους περικυκλωμένους πρώην συνα­ δέλφους τους να παραδώσουν τα όπλα τους. Αξιωματικοί με γερμανικές στολές είχαν διεισδύσει στον θύλακα εκτελώντας σαμποτάζ και μεταφέροντας μυστικές επιστολές από τον Seydlitz προς τους διοικητές των σω­ μάτων, τον Stemmermann και τον Lieb.594 Υπήρξε μια π ερ ίερ γ η συνέχεια: μ ε πρόταση του Γκα ίμπ ελς, στην πραγματικότητα καθ’ υπαγόρευσή του, ο στρατηγός Schmundt συνέταξε μια δήλωση προσωπικής αφοσίωσης προς τον Φ ύρερ και ανέλαβε να εξασφαλίσει και την υπογραφή όλων των στραταρχών κάτω από αυτήν. Πηγαίνοντας αεροπορικώς πρώτα στον αρχαιότερο από αυτούς -τον von Rundstedt στην Γα λλία - και ικανοποιώντας την περιέργεια του στρατάρχη για την αυθεντικότητα της προδοσίας του Seydlitz, ο Schmundt πή­ γ ε ύστερα στους Model, Ρόμελ, Kleist, Busch, Manstein, και Weichs, στη σειρά. Αυτός ο τελευταίος έγραφε στο ημερολόγιό του: «Μ ια τέτοια επανα­ βεβαίωση του όρκου πίστης μας είναι, για μένα, αντιστρατιωτική. Η νο­ μιμοφροσύνη ενός αξιωματικού π ρ έπ ει να θεω ρείται δεδομένη». ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ λόγους, ο Χ ίτλερ αποφάσισε ότι ήταν καιρός να πάει για λίγο στο Ομπερσάλτσμπεργκ. Ήθελε να είναι πιο κοντά στο Ιταλικό Μέτωπο. «Έ χουμε χτίσει Στρατηγεία σε κάθε σχεδόν γωνιά του Ράιχ», αστειευόταν μελαγχολικά, «αλλά δεν ονειρεύτηκα ποτέ ότι θα ’ρθει μια μέρα που θα χρειαστούμε και ένα κοντά στην Ιταλία!» Η αλήθεια, ωστό­ σο, ήταν ότι, με την παρούσα κατάσταση, δεν μπορούσε πια να διακινδυ­ νεύσει μια εχθρική αεροπορική επιδρομή στη Φωλιά του Λύκου. Τα βρετα ­ νικά βομβαρδιστικά, είχαν ρίξει, ένα μήνα πριν, 2.400 τόνους βόμβες στο Βερολίνο μέσα σε μια νύχτα. Τόσο οι βρετανικές, όσο κι οι αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις είχαν τώρα την Ανατολική Πρωσία μέσα στην ακτί­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

819

να δράσης τους. Έτσι, ο Χ ίτλερ έφυγε για το Μόναχο στις 23 Φεβρουάριου 1944, ενώ η Οργάνωση Todt ήρθε εκεί για να χτίσει ακόμη πιο ισχυρά κα­ ταφύγια στο Ράστενμπουργχ. Είναι απίθανο να έριξε έστω και μια ματιά στα ερείπια των πόλεων από όπου περνούσε. Επίμονα και συνειδητά, απέφευγε να δ ει την εξα ­ θλίωση που είχε επ ιφ έρει ο εχθρός, και τα κουρτινάκια στα παράθυρα του τρένου ήταν κατεβασμένα για να προφυλάξουν τους πονεμένους α μ ­ φιβληστροειδείς του. Ε π ί δυο εβδομάδες τώρα, τον βασάνιζε τσουχτερός πόνος κι ένα θαμπό πέπλο έκλεινε το δεξί του μάτι, τόσο πολύ ώστε να μη βλ έπ ει τίποτα όταν έκλεινε το άλλο. Εκείνη τη νύχτα, μια ισχυρή β ρ ε ­ τανική επιδρομή είχε αρχίσει στο Σβάινφουρτ και 600 βομβαρδιστικά πετούσαν πάνω από την Βαυαρία. Οι ριπές των αντιαεροπορικών αντηχού­ σαν ακόμη στις κοιμισμένες κοιλάδες όταν ο Χ ίτλερ έφτασε στο Μπέργκοφ, στις 10.15' μ.μ. Ένας στενογράφος του Ε πιτελείου του σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Η πολεμική σύσκεψη είχε οριστεί να αρχίσει στις 11.30' μ.μ. Καθώς στεκόμασταν στον προθάλαμο, ο Χ ίτλερ μπήκε μαζί μ ε τον Reichsleiter [Μάρτιν] Μ πόρμαν, τον G ruppenführer [Ά λμπερτ] Μπόρμαν και τους υπόλοιπους του Επιτελείου του, αφού είχαν π εριο ­ δεύσει στα υπόγεια αντιαεροπορικά καταφύγια που έχουν δημιουργηθεί εδώ τους τελευταίους μήνες. Μας καλωσόρισε μ ε ένα φιλικό χαμόγελο. Η σύσκεψη άρχισε στις 11.45' μ.μ. και τελείω σε πέντε λεπτά μετά τα μ ε ­ σάνυχτα». Ένα δίχτυ παραλλαγής κάλυπτε το Μπέργκοφ και, ακόμη και το μ ε ­ σημέρι, ένα μελαγχολικό μισόφωτο έμπαινε από τα περίφημα παράθυρα της Μεγάλης Αίθουσας. Πάλι καλά. Στις 12 Μαρτίου, ένας κορυφαίος οφθαλμίατρος από το Βερολίνο εξέτασε τα γαλαζοπράσινα μάτια του Χ ίτλερ. Διέγνωσε «μικροσκοπικές αιμορραγίες στο υαλώδες σώμα του οφ θαλμού»595, και συνέστησε στον Morell να υποβληθεί ο Χ ίτλερ σε θ ε­ ραπεία κάτω από λάμπες ηλίου δυο φορές την ημέρα, από ένα τέταρτο της ώρα κάθε φορά και σε πλήρη χαλάρωση, αν αυτό ήταν δυνατό. Έ π ρεπ ε ακόμη να αποφεύγει κάθε «π ερ ιττή υπερδιέγερση, ιδιαίτερα κα­ τά την περίοδο πριν από τη νυκτερινή του ανάπαυση». Όποιος έβλεπ ε τον Χ ίτλερ σοκαριζόταν από το πόσο είχε αλλάξει το πρόσωπό του. Η ήττα είχε χαράξει βαθιές ρυτίδες στα χαρακτηριστικά του. Δεν είναι να απορεί κανείς που, όταν η Εύα Μπράουν τον μάλωνε τρυφερά επειδή περπατούσε γέρνοντας, εκείνος απαντούσε: «Τ ο κάνω επ ειδή κουβαλώ διαρκώς όλο αυτό το βάρος των αγωνιών». Ο Γκαίμπελς που τον επισκέφθηκε στις 3 Μαρτίου, βρήκε το ένα μάτι του φο­ βερά αιματόχροο: ο δικτάτορας του αποκάλυψε ότι τώρα σχεδίαζε να ε ι­ σβάλει στην Ουγγαρία, όπου ήθελε να τιμω ρήσει την προδοτική αριστο­ κρατία αυτής της χώρας και τους Εβραίους της, μια για πάντα. Ο Χ ίτλερ είπ ε στον Υπουργό ότι αμέσως μόλις θα τελείω νε με την

DAVID IRVING

επερχόμενη συμμαχική εισβολή (αν γινόταν ποτέ αυτή η εισβολή), θα έπαιρνε 40 μεραρχίες από τα δυτικά και θα τις έστελνε κατευθείαν στο Ανατολικό Μέτωπο. Ενισχύοντας το ηθικό ακόμη και του ίδιου του Γκαίμπελς, του μίλησε για τα νέα άρματα μάχης Panther και Tiger και για τη μεγαλύτερη και πιο βελτιωμένη δύναμη πυρός των μαχητικών τους αερο­ πλάνων. Ωστόσο, παρακίνησε τον Υπουργό να προσφέρει την υποστήριξή του στον Στρατάρχη του Ράιχ Γκαίρινγκ, όσο αποτυχημένος κι αν είχε αποδειχθεί. «Δ εν μπορεί να υποφέρει την κριτική ακριβώς τώ ρα », του εξήγησε μελαγχολικά. «Π ρ έπ ει να προσέχεις πολύ τα λόγια σου όταν του λες κάποια πράγματα». ΣΤΙΣ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ οι δυο «δ ικ τά το ρ ες» των εξοπλισμών, Milch και Saur, ήρθαν στο Μπέργκοφ. Οι αναφορές τους για τη μελλοντική παραγωγή αεροπλάνων, αρμάτων μάχης και πυροβόλων ήταν αισιόδοξες, παρ’ όλα τα συντριπτικά πλήγματα, που είχαν δεχτεί από τα εχθρικά βομβα ρδι­ στικά. Ο Χ ίτλερ συμφώνησε να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στην π α ­ ραγωγή των μαχητικών αεροπλάνων και ζήτησε τα δύο υπόγεια εργο­ στάσια που είχαν σχεδιαστεί, να έχουν έκταση τουλάχιστο 7.000.000 τ ε ­ τραγωνικών ποδών για να μπορούν να στεγάσουν οτιδήποτε θα χρειαζό­ ταν για την παραγωγή των αεροπλάνων, από χυτήρια των μετάλλων και την κατασκευή των στροφαλοφόρων μέχρι το τελικό προϊόν. Παραχώρη­ σε στον Saur εξήντα τέσσερις από τους εργάτες ορυχείων που απασχο­ λούνταν με τη διάνοιξη των τούνελ-καταφυγίων κάτω από το Μπέργκοφ και τον συμβούλευσε να εκπαιδεύσει τουλάχιστον 1 0 .0 0 0 ακόμη. Δεν θα έπ ρεπ ε να εφησυχάζει, του είπε, πριν μετα φ ερθεί υπογείως ολόκληρη η πολεμική Βιομηχανία της Γερμανίας. Η παραγωγή των ιπταμένων βομβών βρισκόταν ήδη εκεί, κάτω από τη γη. Ο Milch, περιχαρής, παρακίνησε τον Χ ίτλερ να αρχίσει την επ ίθ ε­ ση κατά της Αγγλίας στις 20 Απριλίου -ημ έρα των γενεθλίων το υ - εξαπολύοντας 1.500 πυραύλους χωρίς πιλότο μέσα στις επόμενες δεκαπέντε ημέρες, και τους υπόλοιπους τον Μάιο. «Θ α είναι το χειρότερο βασανι­ στήριο που θα μπορούσατε να φ α ντα στείτε», είπ ε στο Ε π ιτελείο του. «Φ α ντα σ τείτε απλώς να π έφ τει πάνω στο Βερολίνο μια μεγάλη βόμβα με ισχυρά εκρηκτικά, κάθε μισή ώρα, και κανένας να μη ξέρει πού θα π έσ ει η επόμενη! Είκοσι ημέρες τέτοιου κακού θα τους κάνουν να π έ ­ σουν όλοι γονα τισ τοί!» Ο Χ ίτλερ, ωστόσο, καθυστερούσε την επίθεση τωνχίπταμένων βομβών. Ίσως ήθελε όλα αυτά τα όπλα «εκδίκησ ης» να ανοίξουν πυρ ταυτόχρονα κατά του Λονδίνου - οι πύραυλοι A4, οι ιπτάμενες βόμβες, οι «υψηλής πίεσης αντλίες», και τα πυροβόλα μεγάλου βεληνεκούς Gustav του Krupp, σε συνδυασμό με μια καταιγιστική επίθεση της 4ης Αεροπορικής Δύναμης του Sperrle. Αλλά, οι πύραυλοι του στρατού βρίσκονταν ήδη πίσω από το

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

821

χρονοδιάγραμμά τους. Τον Ιανουάριο μόνον 50 είχαν βγει από τα υπόγεια Κεντρικά Εργοστάσια, ενώ τον Φεβρουάριο μόνον 86 A4. (Τον Μάιο ο στρατηγός Dornberger από το Πεενεμόντε, ανέφερε ξηρά: «Τ ο κύριο πρό­ βλημά μας είναι να φθάνουν οι πύραυλοι ανέπαφοι κατευθείαν στον στό­ χο». Οι περισσότεροι από αυτούς εκρηγνύονταν στον αέρα.) Ο πιο στενός σύμβουλος του Speer, ο Karl-Otto Saur, συνιστούσε στις 5 Μαρτίου ότι ο Χ ίτλερ θα έπρεπε να σκεφθεί τη μετατροπή των Κεντρικών Εργοστασίων από εργαστήρια συναρμολόγησης των A4 σε βιομηχανία παραγωγής μαχη­ τικών αεροπλάνων: τα τούνελ ήταν αρκετά μεγάλα για να στεγάσουν ένα εργοστάσιο παραγωγής 1.000 αεροπλάνων τον μήνα. Ο Χ ίτλερ φάνηκε να συμφωνεί, αλλά κάποιος του άλλαξε γνώμη πάλι - ίσως ο ίδιος ο Speer, που ο Χ ίτλερ τον επισκέφθηκε δυο εβδομάδες αργότερα, με μια ανθοδέ­ σμη για την 32η επέτειο των γενεθλίων του Υπουργού. ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ επιφυλακτικότατα, ο Χ ίτλερ αποφάσισε να καλέσει κατώτε­

ρους αξιωματικούς στο Μπέργκοφ και να τους ακούσει προσεχτικά. Ε πί πολλές ημέρες, δεχόταν σε ακρόαση στρατιωτικούς από το κλιμάκιο της διμοιρία ς και πάνω, και άκουγε τις α πόψ εις τους για τις μάχες στο Άντζιο. Του μίλησαν για τη συντριπτική ανωτερότητα του εχθρικού πυρο­ βολικού, για κατώτερης τεχνολογίας γερμανικούς ραδιοασυρμάτους και για ελαττωματικές χειροβομβίδες. Ύστερα, κάλεσε τους στρατηγούς. Ένας στρατηγός των Panzer, ο Gerd von Schwerin,596 διηγήθηκε πώς οι Ρώσοι ε ί­ χαν στηρίξει τις περιβόητες επιθέσεις τους «βροχερού καιρού», επιστρα­ τεύοντας χιλιάδες γυναίκες, από τις οποίες η καθεμιά διήνυε δέκα μίλια μέσα στη λάσπη των γραμμών του μετώπου με μια οβίδα στην πλάτη της. Το νέο στήριγμα στη ζωή του Χ ίτλερ ήταν αναμφισβήτητα ο αρχιναύαρχος Καρλ Νταίνιτς. Αυτός ήταν που είχε επαινέσει τον Χ ίτλερ επειδή εμπόδισε την αρχική σύμπτυξη της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, στη γραμμή του Ανατολικού Τείχους. Ο Νταίνιτς επίσης είχε ζητήσει την π α ­ ραμονή στην Κ ριμαία. Κ αι τώρα, που η υγεία του Χ ίτλερ ήταν σε άσχη­ μη κατάσταση, έσ τειλε τον Νταίνιτς και όχι τον Γκαίρινγκ να τον εκπρο­ σωπήσει στην παρέλαση της Ημέρας Μνήμης στο Βερολίνο και να μιλή­ σει στους 10.000 νέους υποψήφιους αξιωματικούς στο Μπρεσλάου. Ο Γκαίρινγκ κι ο Ρίμπεντροπ είχαν πληγωθεί βαθιά, επειδή είχαν χάσει την εμπιστοσύνη του Χ ίτλερ. Ο Ρίμπεντροπ μάλιστα είχε κάνει, κατ’ ιδίαν, μια προσφορά στον Χ ίτλερ, που αποδείκνυε ότι το προσωπικό του θάρ­ ρος ήταν μεγαλύτερο από την ικανότητά του στην διπλωματία. Όπως έγραφε αργότερα, ο Walter Schellenberg, ο αρχηγός της Υπηρεσίας Πλη­ ροφοριών του Χ ίμλερ: Ο Ρίμπεντροπ είπ ε με ειλικρίνεια στον Φύρερ ότι ο μεγαλύτερος και ο πιο επικίνδυνος εχθρός μας είναι η Σοβιετική Ένωση...

822

DAVID IRVING

Ο Φύρερ συμμερίστηκε αυτήν την άποψη και μάλιστα, είπε δυνατά ότι σκεπτόταν πως ο Στάλιν ήταν ο μοναδικός για τον οποίο μπορούσε να νιώσει τον αναγκαίο σεβασμό, αν κάποια μέρα έπρεπε τελικά να προβεί σε κάποιον συμβιβασμό. Αυτός -ο Ρίμπεντροπ- τότε... ανήγγειλε στον Φύρερ την προθυμία του να θυσιάσει ακόμη και την ίδια τη ζωή του, φτάνει έτσι να μπορούσε να σώσει την Γερμανία. Το σχέδιό του ήταν να κάνει ό,τι μπορούσε για να δελεάσει τον Στάλιν για να καθίσει για άλλη μια φορά στο τραπέζι των διαπραγμα­ τεύσεων. Ύστερα, θα μπορούσε να τον πυροβολήσει. Για πολλή ώρα, ο Φύ­ ρερ τα τριγύριζε όλα αυτά στο μυαλό του, και τελικά απάντησε: «Όχι, δεν θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ήταν σαν να επιδιώκαμε προβλήματα με τη Θεία Πρόνοια».597

Μια μέρα, στα μέσα Μαρτίου 1944, ο Χ ίτλερ κάλεσε τον Γκαίμπελς να μ είν ει στο χιονοσκέπαστο Μ πέργκοφ. Μαζί παρακολούθησαν αρκετές έγχρω μες κινηματογραφικές ταινίες που η Εύα Μπράουν είχε γυρίσει με τους ίδιους το 1939 και το 1942. Ο Γκαίμπελς παρατηρούσε τώρα, ακό­ μη πιο έντονα, πόσο γερασμένος και καταπονημένος φαινόταν ο Χ ίτλερ μετά από αυτά τα τρία χρόνια. 0 Χ ίτλερ είπ ε ότι θα ήθελε πολύ να συμ­ β εί η συμμαχική εισβολή για να τελειώ νει με αυτή. Είχε αντιδράσει, είπ ε, στην αποσκίρτηση της Ιταλίας τον Σεπ τέμβριο 1943, διατάσσοντας να ετοιμαστούν ενδεχόμενα σχέδια για την κατάλη­ ψη της Ρουμανίας και της Ουγγαρίας598 (μ ε την κωδική ονομασία μ α ρ γ κ ρ ε τ ε ι και ιι) αν είτε ο Antonescu, είτε ο Horthy ακολουθούσαν το πα ­ ράδειγμα του Μπαντόλιο. 0 Antonescu είχε ορκιστεί ακλόνητη αφοσίωση, κι ο Χ ίτλερ τον π ίσ τε­ ψε. Με τον Horthy, ωστόσο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Ουγγαρία όχι μόνον είχε αρνηθεί να αναγνωρίσει επισήμως τη νέα κυβέρνηση του Μουσολίνι, αλλά και είχε δεχτεί διπλωματικές αντιπροσωπείες τόσο από το καθεστώς του Μπαντόλιο, όσο κι από τους φασίστες που είχαν προδώσει τον Ντούτσε. Κ ι ακόμη, με μεγάλη φορτικότητα, ζητούσε την επιστρο­ φή των 9 ελαφρών μεραρχιών της που αστυνόμευαν τα μετόπισθεν του Ρωσικού Μετώπου. Τον Φεβρουάριο του 1944 ο Ρίμπεντροπ έλαβε μια έκ­ θεση που απεδείκνυε ότι η Ουγγαρία διαπραγματευόταν κρυφά με τον εχθρό, και στα μέσα Μαρτίου ο Χ ίμλερ έμαθε ότι ο πρωθυπουργός Källay στήριζε το σαμποτάζ των γερμανικών τρένων που περνούσαν μέσω της Ουγγαρίας μεταφέροντας εφόδια προς τις Ομάδες Στρατιών του Manstein και του Kleist. 0 Χ ίτλερ τότε αποφάσισε ότι είχε έρ θει η ώρα να καταλάβει την Ουγ­ γαρία. ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ μορφή του, το σχέδιο της Επιχείρησης

μ α ργκ ρετε

έλεγε να

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

823

χρησιμοποιηθούν κροατικά, σλοβάκικά και ρουμανικά στρατεύματα, κα­ θώς και γερμανικά για την εισβολή στην Ουγγαρία. Στις 8 Μαρτίου, ο Χ ίτλερ επέλεξε την Κυριακή 19 του μηνός για την εισβολή, αλλά αποφάσι­ σε να χρησιμοποιηθούν μόνο γερμανικά στρατεύματα - αν χρησιμοποιούσε αυτούς τους όλο μίσος δορυφόρους, θα κατέστρεφαν την οικονομική στα­ θερότητα της Ουγγαρίας. Η διαταγή του OKW για τη μ α ρ γ κ ρ ε τ ε κυκλοφό­ ρησε στις 11 Μαρτίου. Αν οι Ούγγροι αντιστέκονταν στη γερμανική εισβο­ λή, έλεγε η διαταγή, ο στρατός τους θα αφοπλιζόταν και οι ηγέτες του θα τουφεκίζονταν. Στις 15 Μαρτίου, ο Horthy κλήθηκε να παρουσιαστεί στο κάστρο Κλεσχάιμ, κοντά στο Σάλτσμπουργκ, μέσα σε τρεις ημέρες. Καθώς ο Χ ίτλερ έλεγε στην πρόσκλησή του ότι επρόκειτο να συζητηθούν στρατιωτικά θ έ­ ματα που ο Horthy είχε θέσει σε μια επιστολή του στις 12 Φεβρουάριου -στην οποία ο Χ ίτλερ εξηγούσε ότι δεν μπόρεσε να απαντήσει νωρίτερα, λόγω ασθενείας- ήταν πιθανό ότι ο Horthy θα έφερνε μαζί του και τους στρατιωτικούς του ηγέτες. Έτσι, η Ουγγαρία θα βρισκόταν χωρίς ηγεσία αν η Επιχείρηση μ α ρ γ κ ρ ε τ ε κατέληγε σε μάχη εκ παρατάξεως. Ο Horthy συμφώνησε να έρθει με τους στρατηγούς του στις 18 του μηνός. Μια μέρα πριν, ο Χ ίτλερ σχεδίαζε μ ε τους Ρίμπεντροπ, Γιόντλ και Χ ίμ λερ το ακριβές σενάριο αυτής της συνάντησης: στις 12.30' θα γινόταν πιθανόν ένα διάλειμμα για φαγητό. Αυτό θα έδινε την ευκαιρία στον Χ ίτλερ να αποφασίσει αν οι Ούγγροι θα έπ ρεπ ε να αφοπλιστούν ή όχι. «Α ν ο Horthy επ ιτρ έψ ει την εισβολή και δεν υπάρξει αντίσταση θα ανα­ θεωρήσουμε την απόφαση αφοπλισμού και αποστρατείας τους», έγραφε ο Γιόντλ στο ημερολόγιό του. Κάθε λέξη που θα ακουγόταν, θα μεταφερόταν από κρυμμένα μικρόφωνα και θα καταγραφόταν σε δίσκους στο κέντρο ελέγχου του κάστρου. Αυτήν τη φορά, ο Χ ίτλερ δεν θα δεχόταν καμιά «σαθρή δικαιολογία» από τον δαιμόνιο ναύαρχο. («Ε ίν α ι παμπό­ νηρος κατεργάρης», είχε π ει στο στρατηγό Zeitzier ύστερα από μια συ­ νάντηση με τον Horthy τον Απρίλιο του 1943. Χ θες, είχε συμφωνήσει μα ­ ζί μου σε ό,τι ήθελα, κατ’ ιδίαν. Κ αι σήμερα επ ιστρέφ ει και λέει, “ Ξ έ ρ ε ­ τ ε δεν ακούω καλά και φαίνεται ότι κατάλαβα τα μισά από όσα είπα τε χ θ ες” » .) Ο Χ ίτλερ περίμενε προφανώς αυτήν τη φορά να συμβούν χειρότερα από μια απλή διπροσωπία εκ μέρους των Ούγγρων. Καθώς καθόταν πλάι στον οδηγό του στην ανοικτή Mercedes για να π ά ει στο κάστρο, άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, έβγαλε από μέσα ένα περίστρο­ φο και το ήλεγξε αν ήταν γεμάτο. Το ακούμπησε για λίγο στα γόνατά του, και το ξανάβαλε στη θέση του, ενώ γυρνώντας ταυτόχρονα προς τον Sonnleitner ρώτησε: « θ α έχει φ άει τώρα ο ναύαρχος;» Ο διπλωμάτης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

824

DAVID IRVING

Ακριβώς όπως το περίμενε ο Χ ίτλερ, ο ναύαρχος έφ ερε αντίρρηση για την παρουσία του τακτικού διερμηνέα του Χ ίτλερ κι επ έμ εινε να μιλήσει μαζί του στα γερμανικά και, όπως νόμιζε, κατ’ ιδίαν. Ο Χ ίτλερ δεν μάσησε τα λόγια του. Ζήτησε επίμονα να αντικαταστή­ σει ο Horthy τον πρωθυπουργό Källay, ανήγγειλε ότι είχε αποφασίσει να σ τείλει 12 γερμανικές μεραρχίες στην Ουγγαρία αμέσως για να «σ υ μπ α ­ ρασταθούν» στη νέα κυβέρνηση, και ζήτησε οι αρκετές ουγγρικές μ ε ­ ραρχίες που, τώρα είχαν αναπτυχθεί έναντι των συνόρων της Ρουμανίας, να σταλούν στο Ρωσικό Μέτωπο. Πιστεύοντας ίσως ότι ο Χ ίτλερ μπλο­ φάρει, ο Horthy βγήκε ορμητικά από το δωμάτιο, φωνάζοντας: «Α ν όλα αυτά έχουν ήδη αποφασιστεί, δεν υπάρχει λόγος να μένω εδ ώ !» Με ένα σινιάλο του Χ ίτλερ, οι αντιαεροπορικές σειρήνες άρχισαν να ηχούν κι ένα παραπέτασμα καπνού τύλιξε το κάστρο. Είπαν στο Horthy ότι το τρένο του δεν μπορούσε να φ ύγει καταμεσής της αεροπορικής επιδρομής. Μετά το γεύμα μ ε τον Χ ίμ λερ και τους στρατηγούς, ο Χ ίτλερ ρώτησε με δυνατή φωνή τον Κ άιτελ αν η εισβολή μπορούσε να αναβλη­ θεί. Ο Κ ά ιτελ απάντησε ότι τα στρατεύματα είχαν ήδη αρχίσει να κινού­ νται και δεν μπορούσε πια να ανακληθεί. Τώρα ήταν ξεκάθαρο στον Horthy ότι είχε π έσ ει σε παγίδα. Γύρω στις 8 μ .μ ., τηλεγράφησε οδηγίες προς το Υπουργικό Συμβούλιο στην Βουδαπέστη να επιτρέψουν την εισβολή.599 Η μοναδική παραχώρηση του Χ ίτλερ ήταν ότι συμφώνησε να μην καταλάβει την ίδια την Βουδαπέστη και να σ τείλει μόνο μια «τιμ η τική φρουρά» για τον Horthy. Όλο χαμόγελα τώρα, ο Φ ύρερ συνόδευσε τον γηραλέο αντιβασιλέα στο τρένο του, στις 9 μ.μ. Ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπ ε. Στο αυστριακό έδαφος το τρένο σταμάτησε για πολλές ώρες - φαίνεται ότι η ασφαλής επιστροφή του Horthy εξαρτόταν από το αν η Κυβέρνησή του θα τιμούσε τη συμφωνία. Τέσσερα σώματα στρατού εισέβαλαν κυ­ κλωτικά στην Ουγγαρία, στις 4 π .μ . Στον Πύργο, την επίσημη κατοικία του Horthy, μια γερμανική τιμητική φρουρά, άψογη αλλά και δυσοίωνη, τον π ερίμ ενε όταν έφτασε εκεί, στις 11 π.μ. ΑΥΤΗ η τελευτα ία κατάχτηση του Χ ίτλερ ήταν στ’ αλήθεια ένα εκπληκτι­ κό στρατήγημα. Οι μεραρχίες της εισβολής είχαν αποσπαστεί από το π ε ­ δίο μάχης του Αντζιο και, κυριολεκτικά από όλα τα μέτωπα. Αλλά το βιομηχανικό δυναμικό της Ουγγαρίας άξιζε ένα τέτοιο τίμημα . Εκείνη την ίδια νύχτα, 18 Μαρτίου, ο Χ ίτλερ κάλεσε τον Saur και τον διέτα ξε να πά ρει στα χέρια του αμέσως την ουγγρική βιομηχανία και να την εκ μ ε­ τα λλευτεί στα πλαίσια της πολεμικής προσπάθειας. Τα κατώτερα κλιμά ­ κια του Ουγρικού στρατού ουσιαστικά καλοδέχτηκαν την εισβολή. Τ ελ ι­ κά, οι ουγγρικές μονάδες στο Ανατολικό Μέτωπο διπλασιάστηκαν. 0 στρατάρχης Antonescu μπόρεσε να αυξήσει κι αυτός τις ρουμανικές μο­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

825

νάδες, τώρα που δεν φοβόταν πια πόλεμο με την Ουγγαρία. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Διοικητής στα Νοτιοανατολικά, στρατάρχης von Weichs, του οποίου το Στρατηγείο τώρα μεταφέρθηκε στην Βουδαπέστη, έγραφε μ ε ­ τά τη συνάντησή του με τον Χ ίτλερ, στις 28 Μ αρτίου:600 Ο Φύρερ δυσπιστεί απέναντι στους Ούγγρους και ιδιαίτερα μισεί τον Αντιβα­ σιλέα, ο οποίος, χωρίς αμφιβολία, μισεί εξίσου την Γερμανία. Οι δεσμοί του με τις δυνάμεις του εχθρού παραμένουν σταθεροί. Η αποσκίρτηση της Ουγ­ γαρίας εξακολουθεί να αποτελεί απειλή και τεράστιο κίνδυνο για το Ανατο­ λικό Μέτωπο. Έτσι, θα πρέπει να είναι υπό τα όπλα όσο γίνεται λιγότεροι Ούγγροι, μιας και είναι αδύνατο να αφοπλιστεί ολόκληρος ο στρατός.

ΣΤΙΣ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 1944, την επομένη της εισβολής στην Ουγγαρία, ο Χ ίτ ­ λερ είχε μια σύσκεψη στο Μπέργκοφ με τους κορυφαίους στρατάρχες του. Ο Rundstedt έκανε ένα βήμα μπροστά και διάβασε, σε έναν απαθή Χ ίτλερ, τη δήλωση της προσωπικής αφοσίωσής του, την οποία τώρα πια είχαν υπογράψει όλοι οι στρατάρχες. Έ τσι, ο Γερμανικός Στρατός α π έ­ βαλε τον Seydlitz και την παρέα του από τις τάξεις του. Την άλλη μέρα, 20 Μαρτίου 1944, ο Χ ίτλερ εκφώνησε σε όλους τους σ τρατηγούς-διοικητές του Ανατολικού Μ ετώπου μια ιστορική ομιλία, σύμφωνα μ ε το ημερολόγιο του Ρόμελ, «θα υμα στής καθαρότητας και ηγεμονικής επιβλητικότητας». Αφού αναφέρθηκε στα νέα αεριωθούμενα μαχητικά και στους νέους τύπους υποβρυχίων, προειδοποίησε τους στρα­ τηγούς ότι έπ ρεπ ε να είναι σε επιφυλακή εναντίον πιθανών αερομεταφερομένων επιχειρήσεων του εχθρού στα μετόπισθέν τους. Εξέφρασε και πάλι την πεποίθησή του ότι οι Σύμμαχοι θα εισβάλουν στην Νορμανδία και την Βρετάνη, και όχι στις πολύ πιο κοντινές ακτές της Μάγχης. Υπάρχει ένα στενογραφημένο πρακτικό της ομιλίας του Χ ίτλερ ανάμεσα στα χαρτιά του Ρόμελ: Προφανώς [είπε] ότι επίκειται μια αγγλο-αμερικανική εισβολή στα Δυτικά. Πότε ακριβώς και πού κανένας δεν ξέρει, και δεν έχει πρακτική, όμως, σημα­ σία να κάνουμε υποθέσεις. Δεν μπορείς να θεωρήσεις τις συγκεντρώσεις πλοίων ως ένδειξη για το ποια θα είναι η επιλογή τους σε κάποιον ιδιαίτερο τομέα του εκτεταμένου Δυτικού Μετώπου μας, από την Νορβηγία ως κάτω τον Βισκάίκό Κόλπο ή την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Τέτοιες συγκεντρώ­ σεις μπορούν πάντα να μεταφερθούν αλλού οποιαδήποτε στιγμή υπό κάλυψη ή κακή ορατότητα, και είναι φανερό ότι θα τις χρησιμοποιήσουν για να μας εξαπατήσουν... Οι πιο κατάλληλες και επομένως οι πιο επικίνδυνες περιοχές απόβασης, είναι οι δυο χερσόνησοι των δυτικών ακτών του Χερβούργου και της Βρέστης: προσφέρουν πολύ δελεαστικές δυνατότητες για τη δημιουργία προγε­

826

DAVID IRVING

φυρωμάτων, που θα μπορούσαν κατόπιν να διευρυνθούν συστηματικά, με τη μαζική χρήση αεροπορικών δυνάμεων.

Με απλά λόγια, ο Χ ίτλερ εξήγησε στους διοικητές του Δυτικού Μετώπου τ ι διακυβευόταν: Δεν πρέπει, κάτω από οποιαδήποτε περίσταση, να επιτρέψουμε στην όλη επιχείρηση εισβολής του εχθρού να επιβιώσει παραπάνω από ώρες, ή το πο­ λύ ημέρες, έχοντας την Διέπη ως ιδανικό παράδειγμα. Από τη στιγμή που θα ηττηθεί ο εχθρός, δεν θα επιχειρήσει ποτέ πια να εισβάλει. Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τις βαριές του απώλειες, ο εχθρός θα χρειαστεί μήνες για να οργανώσει μια νέα προσπάθεια. Και η αποτυχία της εισβολής θα επιφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στο ηθικό των Βρετανών και των Αμερικανών. Και πρώτα από όλα, θα εμποδίσει τον Ρούσβελτ να επανεκλεγεί στις Ηνωμένες Πολιτείες - με λίγη καλή τύχη θα καταλήξει κάπου στη φυλακή! Κι ύστερα, η κόπωση του πολέμου θα καταβάλει την Βρετανία ακόμη πιο γρή­ γορα και ο Τσώρτσιλ, που είναι ήδη γέρος κι άρρωστος, ενώ η επιρροή του φθίνει, δεν θα είναι πια ικανός να φέρει σε πέρας μια νέα επιχείρηση εισβολής.

Καταλήγοντας ο Χ ίτλερ , εξήγησε γ ια τί η αποτυχία της ο β ε ρ λ ο ρ ν τ θα οδηγήσει στην τελική νίκη της Γερμανίας: «Τ ις 45 μεραρχίες που τώρα κρατάμε στην Ευρώπη, μακριά από το Ανατολικό Μέτωπο, τις χρειαζό­ μαστε απολύτως στα ανατολικά. Από τη στιγμή που θα κριθεί η κατά­ σταση στα δυτικά, θα τις μεταφέρουμε αμέσως στα ανατολικά, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα κι εκεί. Οπότε, η όλη κατάληξη του π ο λέ­ μου εξαρτάται από τον κάθε άνδρα που μάχεται στη Δύση, αλλά το ίδιο ισχύει επίσης και για τη μοίρα του ίδιου του Ράιχ». Κατόπιν, ο Χ ίτλερ συσκέφθηκε μόνος με τον Ρόμελ και τον τίμησε ανα­ θέτοντας του τον έλεγχο της 1ης και της 19ης Στρατιάς, καθώς και μια μ ε­ γαλύτερη επιρροή στις μηχανοκίνητες μεραρχίες, οι οποίες κι αποτελούσαν τις μόνες τακτικές εφεδρείες του Rimdstedt. 0 ίδιος ο Rundstedt, δύσθυμα, έβρισκε τώρα ελάχιστους λόγους για να παραμείνει στην Ανώτατη Διοί­ κηση στη Δύση, μα παρ’ όλα αυτά συνέχιζε. Τώρα ήταν ο Ρόμελ που έδ ει­ χνε αισιόδοξος. «Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρουμε στα δυτικά», έγραφε σε μια ιδιωτική επιστολή του.601 Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ των γερμανικών πόλεων από τους Συμμάχους συνεχι­ ζόταν. Όταν οι Ρώσοι δίκασαν και εκτέλεσαν ως εγκληματίες πολέμου κάποιους Γερμανούς αξιωματικούς, ο Χ ίτλερ αδημονούσε να ακολουθή­ σει το παράδειγμά τους. Στις 23 Μαρτίου, είπ ε στον Hewel: «Β ρετα νο ί και Αμερικανοί εγκληματίες πολέμου θα π ρ έπ ει επίσης να καταδικάζο­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

827

νται σε θάνατο και οι ομολογίες τους να δημοσιοποιούνται μετά την εκτέλεσή το υς». Αεροπόροι των Συμμάχων που θα κατηγορούνταν ότι πολυβόλησαν άμαχους πολίτες, θα έπ ρεπ ε να περνούν από δίκη.602 Ο στρατηγός Γιόντλ πρότεινε ότι, αφού ο εχθρός εκτελούσε αυτομάτως όλους τους Γερμανούς πράκτορες, θα έπ ρεπ ε να κάνουν το ίδιο και με τους 500 Βρετανούς και Αμερικανούς πράκτορες και σαμποτέρ που ε ί­ χαν π έσ ει στα δίχτυα τους στην Ουγγαρία. «Ο Φύρερ α νέφ ερε», σημείω ­ νε ο Hewel, «ό τι μερικοί είχαν ειδικές εντολές για δολοφονίες και για την εξάπλωση επιδημιών βακίλων». Τη νύχτα της 24 Μαρτίου, οι Βρετανοί έριξαν και πάλι περίπου 2.500 τόνους βαρέων εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών στο Βερολίνο. Κ α ­ νένας όρος της Συνθήκης της Γενεύης δεν απαγόρευε αυτούς τους δολο­ φονικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Όταν το άλλο πρω ί ο Χ ίμ λερ ανήγγειλε στο Μπέργκοφ ότι 80 αεροπόροι των Συμμάχων είχαν μόλις δρα π ετεύσ ει από το στρατόπεδο-φυλακή της Βέρμαχτ στο Σαγκάν, ο Χ ίτλερ διέτα ξε παρορμητικά να παραδίδονται στη μυστική αστυνομία όλοι οι δραπέτες που θα συλλαμβάνονταν. «Χ ίμ λ ερ , δεν π ρ έπ ει να αφήσεις τους δρα π έτες αεροπόρους να ξεφύγουν από τον έλεγχό σ ο υ !» Έ τσι, 50 από τους φυγάδες εκτελέστηκαν με διαταγές του Χ ίμλερ. Αυτό το κλίμα βαρβαρότητας επικρατούσε τώρα στον πόλεμο. Μέσα στον Μάιο 1944, συμμαχικά αεροπλάνα άρχισαν συστηματικά να πολυβολούν πολιτικούς στόχους. Πολλά φιλμς που τράβηξαν φωτογραφικές μηχανές από πολυβόλα μαχητικών αεροπλάνων που είχαν καταρριφθεί, προβλήθηκαν στο Μπέργκοφ - έδειχναν αβοήθητους ανθρώπους να τ ρ έ ­ χουν για να σώσουν τη ζωή τους, καθώς οι σφαίρες έπεφταν βροχή πάνω τους. Ο Χ ίτλερ έδωσε εντολή στον Γκαίρινγκ να επ ιλ έξει μεμονωμένες περιπτώ σεις και να εκτελέσει τους ενόχους. Ο Γκαίρινγκ έδ ειξε απροθυ­ μία, εξηγώντας στον Sonnleitner ότι δεν μπορούσαν να κατηγορηθούν οι πιλότοι γ ι’ αυτόν τον «π υρετό κυνηγιού». Το Ε π ιτελείο του Γιόντλ πρότεινε να δοθούν προφορικές διαταγές στον διοικητή των φυλακών του Ομπερούρσελ να παραδίδει αυτούς τους αεροπόρους στη μυστική αστυ­ νομία του Χ ίμλερ. Αλλά κάποια τεχνικά προβλήματα, ιδιαιτέρω ς αυτό της ταυτότητας, αποδείχτηκαν αξεπέραστα. Όλοι διατύπωναν αντιρρή­ σεις. Ο Κ ά ιτελ ήταν αντίθετος σε τέτοια συστηματικά «λιντσα ρίσμα τα » και ο Γκαίρινγκ τόνισε ότι περιπτώ σεις καθαρών δολοφονιών έπ ρεπ ε να παραπέμπονται στα ανάλογα κανονικά δικαστήρια. Τότε, το Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι η Συνθήκη της Γενεύης απαιτούσε μια τρίμηνη αναβολή της εκτέλεσης της ποινής του θανάτου για αιχμαλώτους π ο λέ­ μου. Ήδη ήταν τέλη Ιουνίου 1944, και ο Χ ίτλερ είχε πιο πιεστικά προ­ βλήματα στο μυαλό του. ΠΕΡΙ ΤΑ ΤΕΛΗ Μ αρτίου 1944, μ ια νέα, α γεφ ύρω τη π ια , δια φ ορά είχ ε

828

DAVID IRVING

προκόψει ανάμεσα στον Χ ίτλερ και τον Manstein. Κατά τη μεσημβρινή του σύσκεψη στο Μπέργκοφ, στις 25 Μαρτίου, ο στρατάρχης έδωσε μά ­ χη για να του επ ιτρα π εί να συμπτύξει την περικυκλωμένη 1η Στρατιά Panzer του στρατηγού Hube προς τα βορειοδυτικά, πριν η υπόθεση αυτή καταλήξει σε ένα δεύτερο Στάλινγκραντ. Ο Χ ίτλερ, ωστόσο, επ έμενε να δια τηρήσ ει ο Hube την υπάρχουσα γραμμή μάχης του ανάμεσα στον Δνείστερο και το Ταρνοπόλ, μια πόλη που είχε κηρυχτεί τώρα «οχυρω ­ μένη περιοχή». (Είχε μόλις εισαγάγει τη νέα του αντίληψη π ερί οχυρώ­ σεων των παράκτιων πόλεων-κλειδιών, στη Δύση. Θα διοικούνταν από επιλεγμένους στρατηγούς που δεν θα έχαναν την ψυχραιμία τους, όταν η εχθρική παλίρροια θα σάρωνε τις εμπροσθοφυλακές τους). Κατηγόρησε τον Manstein για το σημερινό δίλημμα της 1ης Στρατιάς Panzer: είχε ανεχθεί τη μια σύμπτυξη μετά την άλλη, παρ’ όλο που ο Γκαίρινγκ είχε αναφέρει ότι τα στρατεύματά του είχαν βρεθεί αντιμέτωπα με μια χούφτα μόνο σοβιετικά άρματα μάχης. Ο στρατάρχης von Kleist πήγε μετά από τον Manstein στο Μπέργκοφ, στις 27 Μαρτίου, για να ζη­ τήσει την σύμπτυξη της Α' Ομάδας του Στρατιών. Μόλις έφυγε, ο Χ ίτλερ είπ ε στον στρατηγό Zeitzier: «Αποφάσισα να απολύσω τους Manstein και K leist». Ο Zeitzier κατάλαβε ότι οι αντιρρήσεις του θα ήταν μάταιες. Ο Φύρερ έσ τειλε στις 30 Μαρτίου το αεροπλάνο του να φ έρει στο Μπέργκοφ τους δυο στρατάρχες. Πιθανόν, πίσω από την απόλυση του Manstein να βρίσκονταν ο Γκα ί­ ρινγκ κι ο Χ ίμλερ. Η περίφημη παρέμβαση του Manstein, ενώ ο Χ ίτλερ μ ι­ λούσε στους στρατηγούς, τον Ιανουάριο, ήταν μια ακόμη αιτία. Ο Χίτλερ είπ ε στον Manstein εκείνο το βράδυ, πριν από την κυρίως σύσκεψη, ότι αυτό που χρειαζόταν το Νότιο Μέτωπο ήταν ένα νέο όνομα, ένα νέο σύν­ θημα κι έναν διοικητή έμπειρο στην αμυντική στρατηγική. Εννοούσε τον Model. Δεν υπήρξε πικρία μεταξύ τους. Ο Χ ίτλερ, είπ ε πολύ μετά σε έναν υπασπιστή του ότι αν οργάνωνε ποτέ μια μεγάλη επίθεση, ο στρατάρχης Manstein θα ήταν ο πρώτος διοικητής της. 0 Manstein ήταν στο κάτωκάτω, ο μόνος στρατηγός που είχε ταχθεί υπέρ της εφόρμησης στο Σ εντάν το 1940, κι αυτό ήταν κάτι που ο Χ ίτλερ δεν θα μπορούσε εύκολα να ξεχάσει. Ο Model περίμενε έξω, μαζί με τον διάδοχο του Kleist, τον σ τρα τηγό F erd in an d Sch örner. Ο Χ ίτ λ ε ρ άπλω σε το χ έρ ι του στον Manstein. Ο στρατάρχης το πήρε και είπ ε: «Ελπίζω , για το καλό σας, η σημερινή σας απόφαση να είναι η σ ω στή».603

Ο ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜ ΕΝΟΣ

Ε

τ σ ι χ ά θ η κ ε η Ουκρανία. Οι Γερμανοί εισβολείς είχαν εκδιωχθεί από

τους ίδιους τους απογοητευμένους, εξαπατημένους και οργισμένους Ουκρανούς. Ένας Gauleiter έγραφε: «Α ν το υπόλοιπο αυτού του π ο λέ­ μου και η νικηφόρα κατάληξή του φ έρ ει αυτές τις περιοχές π ά λι σε εμάς, τότε θα π ρ έπ ει να αλλάξει ριζικά η στάση μας και η μεταχείριση του ντόπιου πληθυσμού». Ο Erich Koch είχε πετύχει αυτό που έμοιαζε αδύνατο: είχε μετα βάλει τα 40.000.000 Ουκρανών που είχαν χαιρετίσει τους Γερμανούς εισβολείς ως απελευθερω τές τους σε ένα σκυθρωπό, αγανακτισμένο λαό που γ έ μ ι­ ζε με παρτιζάνους τα δάση και τους βάλτους της Βόρειας Ουκρανίας. Ο ίδιος ο Alfred Frauenfeld,604 κυβερνήτης της Κριμαίας, τόνιζε ότι ο Χ ίτ ­ λερ θα έπ ρεπ ε να είχε βρ ει το ηθικό σθένος να αντικαταστήσει τον Koch. Ο Koch είχε διακηρύξει την κατωτερότητα των Σλάβων με τόσο άγρια επιμονή, ώστε «α κόμη και μια καταστρεπτική πολιτική που θα ήταν εσκεμμένα προγραμματισμένη κι ακριβά πληρωμένη από τον εχθρό, δύ­ σκολα θα είχε κάνει περισσότερο κακό». Ο Koch είχε, παραδείγματος χάρη, κραυγάσει: «Α ν βρω έστω κι έναν Ουκρανό άξιο να καθίσει στο τραπέζι μου, θα π ρ έπ ει να τον πυροβολήσω!» Είχε απομακρύνει όλους τους Ουκρανούς γιατρούς χωρίς να σκεφτεί ότι οι επ ιδημίες δεν θα σ έβο ­ νταν τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, και είχε εκτοπίσει τους σωματικά ικανούς στην Γερμανία, με έναν τρόπο που θύμιζε τους «Ά ρα βες δουλέ­ μπορους». Όταν ο Χ ίτλερ θεσμοθέτησε μετάλλια για γενναιότητα και σκληρή δουλειά, ο Koch π ερίμενε σχεδόν έναν χρόνο πριν παρασημοφο­ ρήσει απρόθυμα έναν Ουκρανό. Η αποφασιστικότητα του Χ ίτλερ να ανακτήσει αυτές τις χαμένες ρω­ σικές περιοχές, παρέμενε ακλόνητη.605 Ε ίπ ε στον στρατάρχη Antonescu τον Μάρτιο και στον Karl-Otto Saur τον Απρίλιο ότι από τη στιγμή που θα έπαυε η απειλή της εισβολής θα έφερνε τις νικηφόρες στρατιές του από την Γαλλία, στο Ανατολικό Μέτωπο και θα κατάφερνε το τελειω τικό χτύπημα. Το ένστικτο κι η διορατικότητα, αυτές οι δίδυμες ύπουλες π η­

830

DAVID IRVING

γές που παρηγορούσαν τον Χ ίτλερ, τον διαβεβαίωναν ότι ο Κόκκινος Στρατός ήταν σχεδόν εξαντλημένος. Αυτά είπ ε και στον Kleist, στις 30 Μαρτίου, όταν ο απολυθείς διοικητής Ομάδας Στρατιών τον συμβούλευσε να κάνει ειρήνη με τον Στάλιν. Στις 8 Απριλίου, μια σκληρή μάχη άρχισε να μαίνεται στην Κριμαία. Ο Χ ίτλερ δεν ήθελε να παραιτηθεί από τον στόχο του. Παρ’ όλες τις εκ ­ κλήσεις του Zeitzier ότι «χιλιά δες Γερμανοί στρατιώτες στην Κ ριμαία θα χαθούν αν δεν δράσετε τώ ρα », ο Χ ίτλερ αρνήθηκε να διατά ξει την υπο­ χώρησή τους. «Χ ίλιο ι, λίγο πάνω ή πιο κάτω, δεν έχουν σημασία». Ο Manstein συμμεριζόταν αυτήν την άποψη. Παραδέχτηκε στο ναύαρ­ χο Νταίνιτς: «Ίσως ο Φύρερ έχει δίκιο μην παραχωρώντας με τη δική του θέληση ούτε μια σπιθαμή εδάφους». Ο ΧΙΤΛΕΡ είπ ε στους υπασπιστές του ότι δεν θα άφηνε ποτέ την Ιστορία

να τον κατηγορήσει πως είχε χάσει την πίστη του στην τελική νίκη τη στιγμή που ήταν μέσα στα χέρια του, όπως είχε συμβεί με την Γερμανία τον Νοέμβριο 1918. Για την ανάκτηση της Ρωσίας το 1945 θα χρειαζόταν κυρίως άρματα μάχης και αυτοκινούμενα επ ιθετικά πυροβόλα. «Η Α ερο­ πορία δεν μπορεί να κερδίσ ει πολέμους», είπ ε ο Saur, στο νεοδιορισμένο Ε π ιτελείο Μαχητικών, μετά από μια πολύωρη συνομιλία με τον Χ ίτλερ, στις 7 Απριλίου. «Η αποστολή της είναι να προστατεύει τη σειρά παρα­ γωγής αρμάτων μάχης για να συνεχίζει τη λειτουργία της. Η εκστρατεία της Ρωσίας θα περατω θεί με τα Panzer. Γ ι’ αυτό κι ο Φύρερ είπ ε χθες: “Αν το πρόγραμμα παραγωγής αρμάτων μάχης υλοποιηθεί, τότε αυτά θα κερδίσουν τον πόλεμο για μα ς” . Αλλά προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι να επιτευχθούν 100 τοις εκατό οι στόχοι παραγωγής της Λουφτβάφε μας έτσι ώστε να μπορούμε να αναχαιτίζουμε τον εχθρό και να συνε­ χίζεται ομαλά η παραγωγή των αρμάτων μάχης μα ς». Όταν ο ναύαρχος Νταίνιτς επιχείρησε, στις 11 Απριλίου, να πετύχει προτεραιότητα παραγωγής για κάποια «κ ο μ μ ά τια » του Ναυτικού, ο Χ ίτ ­ λερ αρνήθηκε ξεκάθαρα. «Ά ρματα μάχης και επ ιθετικά πυροβόλα είναι το αίμα της ζωής μου, παρ’ όλα αυτά όμως, π ρ έπ ει να ανοίξουμε κυρίως μια ομπρέλα μαχητικών αεροπλάνων πάνω από το Ράιχ. Αυτό είναι τώ ­ ρα το Α και το Ω ».606 Ρώτησε τον Γκαίρινγκ τ ι είχε γίνει με τα υπόγεια εργοστάσια που είχε διατάξει να κατασκευάσει το Υπουργείο του Speer, κι όταν ο Γκαίρινγκ δεν του έδω σε ικανοποιητική απάντηση, ο Χ ίτλ ερ κάλεσε τον X aver Dorsch, επικεφαλής του Οργανισμού Todt, να παρουσιαστεί στο Μ πέρ­ γκοφ την άλλη μέρα. Ο Dorsch τόνισε ότι ο οργανισμός του δεν λειτουργούσε μέσα στο έδαφος του Ράιχ - τα εργοστάσια ανήκαν στην ευθύνη του επικεφαλής κατασκευών του Speer, Carl Stobbe-Dethleffsen. Ο Χ ίτλερ απάντησε θυ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

831

μωμένος: «Β α ρέθηκα όλους αυτούς τους μικροκα βγά δες!» Στις 16 Α πρι­ λίου διέτα ξε τον Dorsch να χτίσει 10 αντιαεροπορικά υπόστεγα για τα σμήνη των μαχητικών, κι ένα ασφαλές από τις βόμβες του εχθρού εργο­ στάσιο αεροπλάνων κοντά στο Λάντσμπεργκ της Βαυαρίας. Η αντίδραση του Speer σε αυτήν την οργανωμένη διάλυση της Αυτο­ κρατορίας του ήταν άμεση. Στις 19 Απριλίου, μια επιστολή γεμά τη πα ­ ράπονα έφτασε στο Μπέργκοφ. Ο κομιστής της πρόσθεσε προφορικά ότι ο Speer σκεπτόταν να παραιτηθεί από όλα τα αξιώματά του. Ο στρα­ τάρχης Milch παρακάλεσε τον Χ ίτλερ να μην αφήσει τον Speer να φύγει, και του ζήτησε να σ τείλει κάποιο μήνυμα παρηγοριάς, που θα ηρεμούσε την πληγωμένη ματαιοδοξία του Υπουργού. Ο Χ ίτλερ χτύπησε αφηρημένα τα δάχτυλά του στο παράθυρο, κι ύστερα απάντησε κοφτά: «Jawohl, gut, -Ν α ι, καλά- Π είτε στον Speer, από μένα, ότι τον συμπαθώ πολύ. Φ τάνει α υ τό ;» Παρ’ όλα αυτά, πλάι στον Φύρερ στεκόταν ο Saur όταν τα ολοκαί­ νουργια νέα όπλα παρήλασαν μπροστά του, στον πύργο του Κλεσχάιμ την επομένη των γενεθλίων του - το εκπληκτικό 38 τόνων άρμα κατα­ δίωξης και το βαρύ, γρήγορο, χαμηλό άρμα-φονιάς της Vomag, με το πο­ λύ μακρύ πυροβόλο του των 75mm. Από τη στιγμή που αυτά τα «δ ώ ρ α » των γενεθλίων του θα περνού­ σαν στη μαζική παραγωγή, ο Χ ίτλερ σχεδίαζε να μετα σ τρέψ ει αποφασι­ στικά την παλίρροια της μάχης στο Ανατολικό Μέτωπο υπέρ της Γερμ α ­ νίας. Σ ε ένα ραδιοφωνικό εγκώμιό του που εκφώνησε ο Γκαίμπελς με την ευκαιρία των γενεθλίων του, π ρόβλεψε για άλλη μια φορά ότι ο Χ ίτ ­ λερ, κι όχι οι αντίπαλοί του, θα περνούσε στην Ιστορία ως ο Άνθρωπος του Αιώνα, και ο ίδιος πάλι του έκανε το πρώτο συγχαρητήριο τηλεφώ ­ νημα δυο λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Το άλλο απόγευμα, ο Χ ίτλερ δέχτηκε τον στρατηγό Hube στο Μ πέρ­ γκοφ, και τον παρασημοφόρησε για τη μεγαλειώδη μάχη διαφυγής της 1ης Στρατιάς Panzer από τον κλοιό των σοβιετικών, και τον προήγαγε σε στρατηγό τεσσάρων αστέρων. Ο Χ ίτλερ είχε αναφέρει στους υπασπιστές του το προηγούμενο βράδυ την πιθανότητα να διορίσει αυτόν τον μονόχειρα στρατηγό Ανώτατο Διοικητή του Στρατού. Ο Hube ζήτησε άδεια να π ετά ξει στο Βερολίνο την ίδια νύχτα, για προσωπικούς λόγους· το Junger του κατέπεσε σε ένα βουνό έξω από το Σάλτσμπουργκ, με απο­ τέλεσμα να σκοτωθεί ο Hube, ενώ ο γελαστός Walther Hewel που επ έβαινε στο ίδιο αεροπλάνο, υπέστη τρομερά εγκαύματα. Ένας μελαγχολικός Φ ύρερ υποδέχτηκε στα σκαλοπάτια του Μ π έρ­ γκοφ τον Speer στις 24 Απριλίου. Ο Speer τον έκανε με τη γοητεία του να ξεχάσει τις προηγούμενες προθέσεις του, και ο Χ ίτλερ του είπ ε να κάνει ό,τι νόμιζε καλύτερο. Τα ίδια συνέβησαν και με τον πύραυλο A4. Στις 25 του μηνός, ο π τ έ­

832

DAVID IRVING

ραρχος Korten, ο Αρχηγός του Ε π ιτ ελ είο υ της Λ ουφ τβάφ ε, π ρό σ θεσ ε το κύρος του σ τις, από καιρό πριν, εκκλήσ εις των S au r και Milch να σ τα μ α ­ τή σ ει η πα ρα γω γή των A4 υ π έρ των μαχητικώ ν - και τώ ρα των αρμάτω ν μάχης. (« Δ ε ν θα δο ύ με τους A4 αυτήν τη χ ρ ο ν ιά », π ρ ό β λ εψ ε ο M ilch.) 0 Χ ίτ λ ερ αρνήθηκε. 0 Χ ίτ λ ερ θεω ρούσε ένα α π ο τελεσ μα τικ ό μέσο γ ια να σ π ά σ ει το ηθικό των σ τρα τευμά τω ν της εχθρικής εισβολής στον β ο μ β α ρ ­ δισ μό τη ς Α γγλία ς μ ε πυραύλους. ΠΡΙΝ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ τις προετοιμασίες του Ρόμελ για να αντιμετω πίσει

τη συμμαχική εισβολή, π ρ έπ ει πρώτα να ερευνήσουμε αυτό που ήταν για τον Χ ίτλερ το πιο ενοχλητικό γεγονός εκείνης της άνοιξης, την πρόωρη και κατά τα φαινόμενα μη αναγκαία απώλεια της Κ ριμαίας. Σ τις 10 Απριλίου, η 6η Στρατιά είχε αναγκαστεί να εγκα τα λείψει την Οδησσό, το λιμάνι μέσω του οποίου το Ναυτικό ανεφοδίαζε την πολιορκημένη 17η Στρατιά του Jaenecke στην Κριμαία. Αλλά οι ρίζες της καταστροφής πη­ γαίνουν πολύ πιο βαθιά - κάποιοι θα έλεγαν ότι ήταν η «ψύχωση της Κ ρ ιμ α ία ς» που παρεκίνησε την ενδόμυχη προσπάθεια του στρατηγού Jaenecke να εγκα τα λείψει τη χερσόνησο από τον Οκτώβριο κιόλας. Από κει και πέρα, οι διοικητές τόσο του Στρατού, όσο και του Ναυτικού στην Μαύρη Θάλασσα αγωνίζονταν να κρατούν τον Χ ίτλερ, αλλά και τους ίδ ι­ ους τους ανώτερούς τους, στο σκοτάδι σχετικά με τις εξελίξεις. Έ τσι, ο Zeitzier είχε διαβεβαιώ σει ειλικρινά τον Χ ίτλερ ότι η πόλη Νικολάγιεφ δεν κινδύνευε - οι αποβάθρες στην πραγματικότητα όμως καταλήφθηκαν δυο ημέρες αργότερα. Κ αι ο Kleist είχε πληροφορήσει τον Χ ίτλερ, μόνον στις 27 Μαρτίου, ότι ο ναύαρχος Helmuth Brinkmann είχε διατά ξει την εκκένωση της ναυτικής βάσης στην Οδησσό δυο εβδομάδες νωρίτερα μια αυθαίρετη πράξη για την οποία ούτε ο Νταίνιτς ήξερε τίποτα, όταν του τηλεφώνησε αγριεμένος ο Χ ίτλερ. Με τον διορισμό του στρατηγού Schörner στην πρώην διοίκηση της Κριμαίας του Kleist, που τώρα μετονομάστηκε σε Ομάδα Στρατιών Νό­ τια ς Ο υκρανίας, ένα νέο π νεύμ α επ ικ ρ ά τη σ ε στα σ τρ α τεύ μ α τα . Ο Schörner παρέσυρε τη μια ρουμανική μεραρχία μετά την άλλη να φτάσουν στις γερμανικές γραμμές και τις «σ υ νέζευ ξε» αμετάκλητα με γ ε ρ ­ μανικές μονάδες, έτσι ώστε ο Antonescu να μην μπορεί πια να τις απο­ σύρει, ακόμη κι αν το ήθελε. Διέταξε να τουφεκίζεται για δειλία όποιος στρατιώτης εγκα τέλειπ ε τη θέση του. Αν τα ρωσικά άρματα διασπούσαν τις γρα μμές, θα καταστρέφονταν στα μετόπισθεν και οι γρα μμές θα αποκαθίσταντο. Όποιος στρατιώτης κατέστρεφ ε ένα εχθρικό άρμα με ένα «μπ αζούκα», θα έπαιρνε αμέσως μια άδεια τριών εβδομάδων για την πατρίδα. Ο Νταίνιτς είχε προβλέψει ότι η απώλεια της Οδησσού θα καθιστούσε αναπόφευκτη και την τελική απώλεια της Κριμαίας. Όταν ο Zeitzier κα-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

833

τόπιν χρησιμοποίησε αυτήν την πρόβλεψη για να υποστηρίξει τη δική του άποψη για την άμεση εκκένωση της χερσονήσου, ο Νταίνιτς απάντησε παθητικά ότι μόνον ο Φύρερ μπορούσε να αποφασίσει για την όλη στρα­ τηγική κατάσταση. Από τη στιγμή που η επικείμενη εισβολή στην Γαλλία, θα αποκρουόταν, τόνισε, οι χαμένες περιοχές της Ρωσίας θα επανακτώνταν. 0 Νταίνιτς τηλεφώνησε στο Μπέργκοφ, στις 8 Απριλίου, τονίζοντας ότι η 17η Στρατιά είχε αρκετά εφόδια για μια πολιορκία πέντε ως έξι μη­ νών. Δυο ημέρες αργότερα, ωστόσο, ο στρατηγός Jaenecke διέταξε να αρ­ χίσει η εκκένωση της Κριμαίας. Ενεργούσε και πάλι με δική του ευθύνη, αν και με την κατοπινή έγκριση του Schörner, καθώς μια εκατοστή ρωσι­ κά άρματα μάχης ξεχύνονταν νότια, μετά από τη συντριβή της 10ης Ρου­ μανικής μεραρχίας πεζικού στο Βόρειο Μέτωπο. Αλλά ούτε τώρα πληρο­ φ όρησε κ α νείς τον Χ ίτ λ ε ρ που κ α ι π ά λι α κύρω σε τη δ ια τα γή του Jaenecke, ζητώντας, αντίθετα την εκκένωση της χερσονήσου του Κερτς, ενώ το Βόρειο Μέτωπο θα ανασυγκροτούνταν. Ωστόσο, τα γεγονότα εξελίσσονταν τώρα γρηγορότερα από τις δια τα ­ γές του Χ ίτλερ. Ακόμη και τη στιγμή που ο Χ ίτλερ τηλεφωνούσε στον Νταίνιτς εκείνο το βράδυ, λέγοντάς του ότι δεν θα έπαιρνε καμιά από­ φαση μέχρι την άλλη μέρα, για το αν θα έπ ρεπ ε να εγκα τα λειφ θεί η Κριμαία ή όχι, ο Jaenecke πληροφορούσε το Ναυτικό ότι τα στρατεύματά του βάδιζαν ήδη μαχόμενα προς την Σεβαστούπολη. Στις 12 του μηνός ο Χ ίτλερ εξέδω σε τη μόνη δυνατή διαταγή: όλο το μη αναγκαίο προσωπι­ κό έπ ρ επ ε να απομακρυνθεί από την Κ ρ ιμ α ία .607 Π ρόσθετε ωστόσο: «Έχω αποφασίσει να κρατήσουμε και το πεδίο μάχης της Σεβαστούπο­ λης, όσον καιρό είναι ανθρωπίνως δυνατό, για να απασχολήσουμε όσο γ ί­ νεται περισσότερες εχθρικές δυνάμεις σε αυτό το μέτω πο». Δ ιέτα ξε τον Στρατό και το Ναυτικό να στείλουν εσπευσμένα αντιαρ­ ματικά πυροβόλα, πυρομαχικά, μπαζούκας και πάνω από όλα, τρόφιμα στην Σεβαστούπολη. Ο Νταίνιτς υποσχέθηκε ότι το Ναυτικό του θα έκα ­ νε όλες τις αναγκαίες θυσίες για να κρατήσει το οχυρό ανεφοδιασμένο κι αυτός τουλάχιστον κράτησε το λόγο του. ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ της συντριβής στην Κριμαία ήταν άμεσες ως προς την Τουρκία. Σ τις 20 Α πριλίου, υ π έκυψ ε στην π ίεση των Συμμάχω ν και ανήγγειλε ότι δεν ήταν πια ουδέτερη αλλά φιλική προς τους Συμμάχους χώρα κι ότι θα σταματούσε τις ζωτικής σημασίας παραδόσεις χρωμίου στην Γερμανία μέσα σε δέκα ημέρες. Α ρκετές ημέρες πέρασαν πριν οι Ρώσοι αρχίσουν την ολομέτωπη έφ ο­ δό τους στην Σεβαστούπολη - και στη διάρκειά τους παρέταξαν 27 μ ε ­ ραρχίες κατά μήκος της 22 μιλίων περιμέτρου των οχυρών. Ο Νταίνιτς είχε μετα φ έρει 100.000 σκαπανείς κι άλλα μη απαραίτητα στρατεύματα στην Κονστάντζα. Κατά την εσπευσμένη του υποχώρηση προς το οχυρό,

53

834

DAVID IRVING

o Jaenecke είχε χάσει τα περισσότερα πυροβόλα και πυρομαχικά του στρατού του. Είχε τώρα 81 κομμάτια πυροβολικού, 36 αντιαρματικά π υ ­ ροβόλα και 9 άρματα μάχης. 0 Χ ίτλερ διέτα ξε το Υπουργείο Πολέμου να σ τείλει εσπευσμένα π υ ­ ροβόλα και πυρομαχικά στην Σεβαστούπολη. 0 Zeitzier ζήτησε μάλιστα από τον στρατάρχη Milch να αναλάβει προσωπικά τις αποστολές αυτές, επειδή υπήρχαν πολλές ομοιότητες της κατάστασης εκ εί μ ε το Στάλινγκραντ. Ο Zeitzier παραπονέθηκε μάλιστα στον Χ ίτλερ ότι τα πλοία του Ναυτικού, που μετέφεραν τους αιχμαλώτους και τους τραυματίες από το λιμάνι της Σεβαστούπολης, έφταναν ως εκ εί άδεια αντί να φέρνουν εφό­ δια για τον στρατό, όπως είχε διατά ξει ο Χ ίτλερ. 0 Νταίνιτς φοβόταν ότι μια «ξαφνική κ ρίσ η » στο οχυρό θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα α ίτη ­ μα να εκκενώσει το Ναυτικό ολόκληρη τη φρουρά, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Στις 24 Απριλίου, ο ναύαρχος τηλεγράφησε στο Μπέργκοφ ζητώντας να καταγραφεί ότι ο ίδιος δεν είχε ποτέ αποφανθεί αν η Σ εβ α ­ στούπολη μπορούσε να κρα τηθεί ή όχι: «Α υτή η ευθύνη ανήκει στον Στρατό και μόνο». Κ α τ ’ ιδίαν ο Νταίνιτς αποδεχόταν τώρα την άποψη του Zeitzier. Η φρουρά ήταν καταδικασμένη. Αλλά ο Φύρερ, αποφάνθηκε, θα είχε τους λόγους του για να θέλει να κρατηθεί η Σεβαστούπολη. Κ αι πράγματι, είχε: ο Χ ίτλερ φοβόταν ότι η απώλεια της Σεβα στού­ πολης θα προκαλούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση στις ουδέτερες χώρες. Στις 25 Απριλίου, οι δυο τοπικοί διοικητές του Νταίνιτς τον διαβεβαίω σαν προσωπικά στο Μπέργκοφ ότι μπορούσαν να σταλούν στην Σ εβ α ­ στούπολη ικανοποιητικά εφόδια για 100.000 άνδρες, αρκεί να έφταναν στην Κονστάντζα. Μόνον ο Jaenecke ήταν αντίθετος στην απόφαση του Χ ίτλερ να συνεχιστούν οι μάχες. Παρ’ όλο που δίστασε να π ει τη γνώμη του στο Μπέργκοφ στις 29 Απριλίου, υποχρεώθηκε να σ τείλει την άλλη μέρα μια επιστολή πέντε σελίδων στον Χ ίτλερ,608 για να εκφράσει ξεκά ­ θαρα την πραγματική του γνώμη, ικετεύοντάς τον να σώσει τη 17η Στρα ­ τιά: «Δ εν θα ήταν καλύτερο», υποστήριξε σε αυτήν την επιστολή, «να σώσουμε αυτήν τη λεία που οι Μ πολσεβίκοι ετοιμάζονται ήδη να κατα­ σπαράξουν και να μεταφέρουμε τις δυνάμεις μας στην Ομάδα Στρατιών Νότου-Ουκρανίας;» Ήταν ένα δελεαστικό επιχείρημα, αλλά ο Χ ίτλερ ήταν ρεαλιστής. Τα στρατεύματα της Σεβαστούπολης θα έφταναν εκ εί με χαμηλό ηθικό και χωρίς όπλα, άχρηστα ως ενισχύσεις. Κ ι από την άλλη μεριά, οι 27 ρωσι­ κές μερα ρχίες που τώρα πολιορκούσαν το οχυρό, θα μπορούσαν να στραφούν ανέπαφες προς το κυρίως μέτωπο. Ο Φύρερ δεν χρειαζόταν έναν στρατηγό που δεν ήταν ικανός να το καταλάβει, οπότε απάλλαξε τον Jaenecke από τη διοίκησή του και διέτα ξε να περάσει από στρατοδι­ κείο με το ερώτημα για τί η χερσόνησος της Κριμαίας είχε χαθεί με τ έ ­ τοια εκπληκτική ταχύτητα.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

835

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με αυτήν την αβεβαιότητα του πολέμου, ή ίσως εξαιτίας της, η υγεία του Χ ίτλερ χειροτέρευε. Το τρέμουλό του ήταν τόσο έκδηλο στις αρχές Μαΐου 1944, ώστε το αριστερό του πόδι κουνιόταν α νεξέλε­ γκτα ακόμη κι όταν ήταν στο κρεβάτι. Χρειαζόταν τον Morell, αλλά ο παχύσαρκος γιατρός ένιωθε δυσφορία από την έλλειψη οξυγόνου στα ύψη του Μ πέργκοφ κι έμ ενε κάτω στην πόλη του Μ πέρχτεσγκαντεν, ανεβαίνοντας ως το Μπέργκοφ μόνον για δυο ώρες κάθε μεσημέρι. Κ α ­ τά την απουσία του ο Βερολινέζος βοηθός του, dr. Richard Weber, παρα­ κολουθούσε τον Χ ίτλερ. 0 ζηλότυπος Morell δεν είχε εμ π ισ τευ τεί τις ση­ μειώ σεις των διαγνώσεών του ούτε στον dr. Brandt, ούτε στον βοηθό του, dr. Hanskarl von Hasselbach. 0 Weber διέγνω σε όλα τα συμπτώμα­ τα ψυχοσωματικών διαταραχών αλλά, συνετά, κράτησε για τον εαυτό του τη διάγνωση αυτή. Οι σημειώσεις του Morell από τις εξετάσεις του Χ ίτλερ, στις 4 και 5 Μαΐου 1944, δείχνουν ότι δεν ήταν καθόλου εύκολος ασθενής. Οι στομα­ χικοί σπασμοί είχαν επανέλθει. Ο γιατρός τον συμβούλευσε να αποσύρετα ι νωρίς τη νύχτα, αλλά ο Χ ίτλερ αρνιόταν να πά ει στο κρεβάτι, πριν και το τελευταίο εχθρικό βομβαρδιστικό φ ύγει από τον γερμανικό ενα έ­ ριο χώρο. Όσο αφορά στην κατάσταση της καρδιάς του, ο Morell του συνέστησε να π ίνει λίγο καφέ ή να παίρνει Cardiazol, αν ξαφνικά ένιωθε αδιαθεσία κι ακόμη, να προσπαθεί να αναπνέει καθαρό οξυγόνο δυο με τρεις φορές την ημέρα. Κρυφά από τους γιατρούς του, ο Χ ίτλερ άρχισε να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες από χάπια antiga του dr. Koestner. Επίσης, ο οργανισμός του δεχόταν έναν απίστευτο όγκο φαρμάκων με τις ενέσεις του Morell, αλλά το προτιμούσε ως εναλλακτική λύση αντί των ασκήσεων -που του έπαιρναν χρόνο- και των μασάζ, για να α ντιμ ε­ τω πίζει τους σπασμούς και την κόπωση. ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ Απριλίου 1944, π ερίμ ενε να τον ξυπνήσει ένα πρωί, κά­ ποιος που θα έμπαινε στην παγωμένη κρεβατοκάμαρά του στο Μ πέρ­ γκοφ, με την είδηση ότι η εισβολή των Αγγλο-αμερικανών είχε αρχίσει. Ε π ί πολλές εβδομάδες μισοπίστευε ότι όλη αυτή η φασαρία π ερί εισ βο­ λής ήταν απλά μια μπλόφα. «Η όλη επίδειξη που μας κάνουν οι Β ρ ετα ­ νοί μου φ α ίνετα ι ύποπτη, σαν πα ιχνίδι με γ ρίφ ο υς», είχε π ει στις 6 Απριλίου. «Ό λες αυτές οι πρόσφατες αναφορές π ερ ί λογοκρισίας και μ έ ­ τρων ασφαλείας εκ εί πέρα - δεν τα ανακοινώνεις αυτά όταν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι πραγματικά». Κ ι ακόμη έλεγε: «Δ εν μπορώ να μη σκέ­ φτομαι ότι όλη αυτή η υπόθεση θα αποδειχθεί ένα ξεδιάντροπο π α ιγνί­ δ ι» . Οι συνεργάτες του παπαγάλιζαν αυτήν την ανακουφιστική εκτίμηση. Αλλά ακόμη κι έτσι, για να αποκρουστεί η απόπειρα αεραποβάσεων, ο Χ ίτλερ διέτα ξε οι προβολείς και η αντιαεροπορική άμυνα να συγκεντρω­ θούν στην Γαλλία.

836

DAVID IRVING

«Α πό μέρα σε μέρα, γινόμαστε και πιο ισχυροί», έγραφε ο Ρόμελ στις 6 Μαΐου. «Ο ι προθέσεις μου μεταβάλλονται σε δράση. Έ τσι, α ντιμ ε­ τωπίζω τώρα τον αγώνα με βαθιά εμπιστοσύνη - μπορεί να συμβεί στις 15 Μάΐου ή ίσως όχι πριν το τέλος του μηνός». Δεν ήταν αβέβαιη όμως μόνον η ημερομηνία. Μετά από μια νέα εξέταση του «Ασθενούς Α », ο καθηγητής Morell παρατηρούσε στις σημειώσεις του: «Τ ρέμουλο στο πό­ δι που προκαλείται από εκνευρισμό (για την επ ικείμενη εισβολή - σε ποιο σημείο όμω ς;)» Σ ε ποιο σημείο; Αυτό ήταν στ’ αλήθεια το ερώτημα. Ενώ ο Ρόμελ κι ο Rundstedt πίστευαν ότι ο εχθρός θα αποβιβαζόταν σε μια από τις δυο ακτές των εκβολών του Σομ, ο Χ ίτλερ είχε π εισ τεί από καιρό ότι η από­ βαση των Συμμάχων θα γινόταν πολύ πιο δυτικά - είτε στη Νορμανδία, είτε στην Βρετάνη, όπου θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν ένα στρατη­ γικό προγεφύρωμα στην χερσόνησο του Χερβούργου. Είχε μιλήσει για όλα αυτά από τις 4 Μαρτίου. Είχε μάλιστα προειδοποιήσει τους στρατη­ γούς του στη Δύση, κατά την ομιλία του στις 20 Μαρτίου. Το είχε επαναλάβει εμπιστευτικά και στον Antonescu στις 23 του μηνός. Κ αι με π ε ί­ σμα υποστήριζε αυτήν τη γνώμη του, παρ’ όλες τις αντίθετες ενδείξεις της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Δυτικού Μετώπου. « Ε ίμ α ι υπέρ της μ ε ­ ταφοράς όλων των δυνάμεών μας εκ ε ί» , είπ ε στις 6 Απριλίου χτυπώντας την παλάμη του πάνω στον χάρτη των ακτών της Νορμανδίας. «Κ υρίω ς όσων δεν χρειαζόμαστε ιδιαίτερα κάπου αλλού». Τα έγγραφα του Rundstedt και του Ρόμελ αποκαλύπτουν με πόσο π ε ί­ σμα αυτοί και οι σύμβουλοί τους έμεναν προσκολλημένοι στη λανθασμένη εκτίμηση των προθέσεων του Αϊζενχάουερ.609 Αποκαλύπτουν με την ίδια σαφήνεια πόσο σωστές ήταν οι προβλέψεις του Χ ίτλερ. Την 1η Μαΐου, το Ε πιτελείο του Γιόντλ θύμιζε με έμφαση και στους δυο στρατάρχες ότι ο Φύρερ π ερίμενε πως η εισβολή θα συνέβαινε στην περιοχή της 7ης Στρα ­ τιάς, και στις 6 Μαΐου ο Χ ίτλερ έδινε ξανά εντολή στον Γιόντλ να τη λ ε­ φωνήσει στον Αρχηγό Επιτελείου του Rundstedt ότι «έ δ ιν ε ιδιαίτερη ση­ μασία στην Ν ορμανδία».610 ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ Ευρώπη, οι Σύμμαχοι άρχισαν ένα ισχυρό αεροπορικό σφυροκόπημα στις επικοινω νίες - γέφ υρες, σιδηροδρομικές γρα μμές, επιβατικά τρένα και κανάλια, ήταν οι στόχοι. Ο γαλλικός λαός υπέφερε απίστευτα: αμερικανικά αεροπλάνα είχαν σκοτώσει 400 Γάλλους στην Ρουέν μόνον στις 24 Απριλίου. Οι νυκτερινοί βομβαρδισμοί στην Γερμ α ­ νία είχαν καταλήξει, για την ώρα, σε μια καθαρή νίκη της άμυνας του Γκαίρινγκ κατά των πολυάριθμων βομβαρδιστικών του sir Arthur Harris. Η παραγωγή είχε και πάλι αυξηθεί. Αργά το βράδυ της 30 Απριλίου, ο Saur τηλεφώνησε στον Χ ίτλερ αναφέροντάς του αριθμούς παραγωγής μαχητικών και αρμάτων μάχης. Παρ’ όλη τη σχεδόν ολική καταστροφή

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

837

των εργοστασίων τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, μέσα στον Απρίλιο ε ί­ χαν κατασκευαστεί 1.859 νέα μαχητικά αεροπλάνα και πάνω από 1.500 θωρακισμένα οχήματα μάχης. Ο Χ ίτλερ απάντησε: «Θ α υμάσια ». Η Γερμανία έπ ρεπ ε απλώς να α ντέξει μέχρι να επ έλθει η μεγάλη σύ­ γκρουση Ανατολής-Δύσης. Η αφορμή της διαμάχης διαφαινόταν ήδη: τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, η Σοβιετική επεκτατικότητα προς την Ινδία, η υπολανθάνουσα αντιπαλότητα μεταξύ Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών. «Α ν απλώς κρατηθούμε γερά και ακλόνητα, η μεγάλη ρήξη ανάμεσα στη Βρετανία και την Αμερική θα ξεσπάσει οπωσδήποτε μια μ έρ α », είπ ε ο Χ ίτλερ με ένα βραχνό γέλιο στον Μουσολίνι. «Όταν οι Βρετανοί συνειδητοποιήσουν ότι οι Αμερικανοί επιδιώκουν παγκόσμια κυριαρχία, τότε μερικοί Αγγλοι π ρ έπ ει να αντισταθούν σε αυτό». Αυτό που φοβόταν περισσότερο ο Χ ίτλερ ήταν μήπως δεν ήταν στην ζωή για να δ ει την τελική νίκη, ή μήπως συμβεί κάποια στρατηγική κατολίσθηση που θα άρπαζε την πολιτική νίκη από τα χέρια του λαού του. ΤΕΛΕΙΩΣ απρόσμενα, αστραπιαία, στις 5 Μαΐου, τα ρωσικά στρατεύμα­ τα εφόρμησαν καταιγιστικά και εισχώρησαν στο οχυρό της Σεβαστούπο­ λης στην Κριμαία, γράφοντας το τέλος στο κεφάλαιο που ο Manstein ε ί­ χε αρχίσει τόσο λαμπρά εκεί, δυο χρόνια πριν. Αργά το βράδυ της 7 του μηνός, ο Schörner τηλεγραφούσε ότι η 17η Στρατιά είχε χάσει 2.795 άνδρ ες. Ε ίχ ε σ τ ε ίλ ε ι α εροπ ορικώ ς επ ιθ ετ ικ ά πυροβόλα H ow itzer των 220mm, και βαρέα αντιαρματικά πυροβόλα, αλλά πολύ λίγα είχαν φτάσει ως τότε στην Μαύρη Θάλασσα από την Γερμανία. Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, ο Χ ίτλερ παραδέχτηκε την ήττα και διέτα ξε την αποχώ­ ρηση της 17ης Στρατιάς - οι αξιωματικοί θα έπ ρεπ ε να τηρήσουν την τά ­ ξη κατά τη διάρκεια της εκκένωσης, ακόμη και με τη χρήση των όπλων, αν χρειαζόταν. Είχε γ ίν ει έξαλλος με αυτό το φιάσκο. Για να ντροπιάσει τον Στρατό, διέτα ξε τον Zeitzier να μετα φ έρει αυτά τα κατάλοιπα της 17ης Στρατιάς πίσω στην Γερμανία, καθώς θα μπορούσαν να απασχολη­ θούν μόνον στην πολεμική βιομηχανία, αφού ως στρατιώτες είχαν αποτύχει. Ο Schörner -δίνοντας αναφορά στον Χ ίτλερ μέσω του Reichsführer των SS, καθώς και μέσω του Zeitzier- κατηγόρησε με πικρία τον προκάτοχό του, Kleist: τα μη μάχιμα στρατεύματά του εργάζονταν με την άνε­ σή τους έξ ι με εφτά ώρες την ημέρα, ενώ τα κρασιά της Κριμαίας είχαν κάνει τα υπόλοιπα. Ο Χ ίμ λερ είπ ε στον Χ ίτλερ ότι κατά την άποψη του Schörner, έπ ρεπ ε να δοθούν «ριζικ ές λ ύ σ εις» στην Ρουμανία, π.χ να ξεριζωθούν όλοι και ιδιαίτερα ο στρατηγός Erich Hansen, ο ανίκανος Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος στο Βουκουρέστι. Οι υφιστάμενοι του Schörner ζήτησαν να περάσουν από στρατοδικείο οι ναύαρχοι του Ναυτικού της Μαύρης Θά­ λασσας611. Οι αξιωματικοί της 17ης Στρατιάς παραπονιούνταν για τη δ ε ι­

838

DAVID IRVING

λία του Ναυτικού, αλλά οι πραγματικοί ένοχοι βρίσκονταν στο Γερμα νι­ κό Γενικό Ε π ιτελείο Στρατού που είχε αποτύχει να μ ετα φ έρει τα πυρο­ βόλα και τα πυρομαχικά αρκετά γρήγορα. Κατά τις μάχες των πέντε εβδομάδων για την Κριμαία, πάνω από 75.000 Γερμανοί και Ρουμάνοι πλήρωσαν αυτήν την αποτυχία με την ζωή τους. Μια αφύσικη ησυχία απλώθηκε τώρα σε ολόκληρο το Ανατολικό Μ έ­ τωπο. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ μ ε την εκτετα μένη παραγωγή αρμάτων μάχης, ο Χ ίτλερ

εξακολουθούσε να διψά για μεγαλύτερη παραγωγή βομβαρδιστικών α ε­ ροπλάνων, αλλά το πρόγραμμα παραγωγής μαχητικών του Saur έθετε μεγάλα εμπόδια στα εργοστάσια κατασκευής βομβαρδιστικών. Το νέο επιτελικό πρόγραμμα παραγωγής μαχητικών θα μείωνε την παραγωγή βομβαρδιστικών σε 550 τον μήνα, τα οποία θα μπορούσαν να συγκροτή­ σουν μόνον 40 σμήνη. Αν υιοθετούνταν ένα ακόμη πιο δραστικό πρό­ γραμμα περικοπών, μόνον 284 βομβαρδιστικά θα συναρμολογούνταν κά­ θε μήνα κι αυτά θα υποστήριζαν μόνον 26 σμήνη. 0 πτέραρχος Korten, Αρχηγός του Επιτελείου Αεροπορίας, χαρακτήριζε αυτό το πλάνο θάνατο της δύναμης των βομβαρδιστικών. Ο βοηθός του, Karl Koller,612 προειδο­ ποίησε με έντονο τρόπο γ ι’ αυτόν τον κίνδυνο με μια έκθεσή του προς τον Χ ίτλερ στις 5 Μαΐου, και στις 19 επανήλθε με μια πειστική μελέτη της δύναμης βομβαρδιστικών που χρειάζονταν για να διατηρηθεί η η γ ε­ μονία της Γερμανίας στην Ευρώπη. Σ ε μια σύσκεψη στο Μπέργκοφ, με τον Γκαίρινγκ, στις 22 Μαΐου, ο Χ ίτλερ απέρριψ ε τους προγραμματισμέ­ νους στόχους παραγωγής, ως απαράδεκτους. Ο Γκαίρινγκ του έδωσε μια έκθεση της προόδου σχετικά με το αεριωθούμενο Me-262. Ο Χ ίτλερ τον συγχάρηκε. «Τ ώ ρα θα τα έχουμε εγκα ίρω ς!» Αλλά ένα σκληρό σοκ τον π ερίμ ενε την άλλη μέρα. Ήταν 23 Μαΐου 1944. Ο στρατάρχης von Richthofen είχε έρθει από την Ιταλία, όπου εκείνο το ίδιο πρωί είχε αρχίσει μια πιο σοβαρή επίθεση από το προγεφύρωμα του Αντζιο. 0 Richthofen έγραφε στο ημερολόγιό του: «Τ ρ εις μετά το μεσημέρι, με τον Φύρερ. Είναι πιο γερασμένος, αλλά ευ­ παρουσίαστος, πολύ ήρεμος. Έ χει πολύ ξεκάθαρες απόψεις σχετικά με τη στρατιωτική και πολιτική κατάσταση, χωρίς αγωνίες για οτιδήποτε. Ξανά και ξανά, δεν μπορείς να μη νιώσεις ότι αυτός ο άνθρωπος ακολουθεί τυ ­ φλά τον σκοπό του, βαδίζοντας αδίστακτα στον δρόμο που έχει χαράξει για τον εαυτό του, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία για την ορθότητά του και το τελικό αποτέλεσμα... Τα δυσάρεστα στρατιωτικά συμβάντα στο Κασίνο και, σήμερα το πρωί, στο προγεφύρωμα [Άντζιο] αντιμετωπίστη­ καν από αυτόν με αρκετή ηρεμία: όπως το έθεσε, θα πρέπ ει να είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να πολεμάμε μέχρι τώρα. Στο κάτω-κάτω, τον περασμένο Σεπτέμβριο, όλοι πιστεύαμε - κ ι εκείνος το ίδιο- ότι αυτό το

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

839

καλοκαίρι, θα μας έβρισκε να πολεμάμε στα Απέννινα ή ακόμη και στις Ά λπεις». Ο χρόνος ήταν με το μέρος τους, θύμισε ο Χ ίτλερ στον διοικητή της Λουφτβάφε. Πολιτικά, η Γερμανία είχε κερδίσει αυτόν τον πόλεμο εδώ και πολύν καιρό. Εκείνη τη στιγμή, ο Γκαίρινγκ, ο Milch και ο Saur, μαζί με τους ε ιδ ι­ κούς επ ί των αεροσκαφών, όρμησαν στη Μεγάλη Αίθουσα. Ο Χ ίτλερ κοί­ ταζε έξω από το μεγάλο παράθυρο, ακούγοντας αφηρημένα καθώς του διάβαζαν τους αριθμούς από το πρόγραμμα του Ε πιτελείου Καταδιω κτι­ κών. Όταν έφτασαν στην παραγωγή των αεριωθούμενων μαχητικών Me262, τους διέκοψε: «Α εριω θούμενα μαχητικά ; Κ ι εγώ που νόμιζα ότι τα 262 ήταν βομβαρδιστικά μεγάλης τα χύτητα ς;» 0 Milch του εξήγησε με ξεκάθαρο τρόπο: « Γ ια την ώρα κατασκευάζονται ως μα χητικά!» Ο Χ ίτλ ερ επ έμ εινε: «Πόσα από τα 262 που κατασκευάζονται μπ ο­ ρούν να μεταφέρουν β ό μ β ες;» «Κ ανένα, Φύρερ μου. To Me-262 κατασκευάζεται αποκλειστικά ως μαχητικό αεροπλάνο». Μια αμήχανη σιωπή ακολούθησε. 0 Milch εξήγησε ότι για να μ ετα φ έ­ ρ ει το αεριωθούμενο μια βόμβα 1.000 κιλών, θα χρειαζόταν μεγαλύτερη ενίσχυση. Τότε ο Χ ίτλερ έχασε την ψυχραιμία του. Το θαυμαστό αερο­ σκάφος, πάνω στο οποίο είχε στηρίξει τις ελπίδες του για την αναχαίτιση της επερχόμενης εισβολής, δεν είχε καν κατασκευαστεί. «Δ εν π ειρ ά ζ ει!» τον διέκοψε. «Ε γ ώ θέλω μια βόμβα των 250 κιλώ ν!» Το αεροπλάνο αυτό ήταν τόσο γρήγορο, ώστε δεν χρειαζόταν ούτε πυροβόλο, ούτε θωράκιση υποστήριξε ο Χ ίτλερ. Πόσο ζύγιζαν όλα αυτά; («Π οιος από σας δ ίνει έστω και την ελάχιστη προσοχή στις διαταγές μ ο υ ;» παραπονέθηκε. «Έδωσα μια ξεκάθαρη διαταγή και δεν άφησα σε κανέναν την αμφιβολία ότι το αεροπλάνο αυτό έπ ρεπ ε να κατασκευα­ σ τεί ως μαχητικό-βομβαρδιστικό»). Ο Saur είπ ε ότι το πυροβόλο, η θω­ ράκιση και τα πυρομαχικά ζύγιζαν πάνω από 500 κιλά. «Τ ό τε μπορούν να αφαιρεθούν όλα !», είπ ε ο Χ ίτλερ θριαμβευτικά. 0 σμήναρχος E dgar Petersen, ο επικεφαλής του πειραματικού σταθμού της Λουφτβάφε στο Rechlin, κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Α υτό μπορεί να γ ίν ει χω­ ρίς καμιά δυσκολία». «Φ ύ ρερ μου», διαμαρτυρήθηκε ο Milch, «ακόμη κι ένα μικρό πα ιδί μπορεί να δ ει ότι αυτό το αεροπλάνο είναι μαχητικό και όχι βομβα ρδισ τικό !» Ο Χ ίτλερ του γύρισε την πλάτη. «Aufschlagbrandl» ψιθύρισε κάποιος: «Κ ά η κε η καριέρα τ ο υ !» Εννοούσε τον Milch. «Ε σ είς, κύριοι, φαίνεται πως είσ τε θεόκουφοι», φώναζε ο Γκαίρινγκ στους μηχανικούς της Λουφτβάφε, την άλλη μέρα. «Ο ι πιο πολλοί από σας! Σας έχω αναφέρει αμέτρητες φορές τη διαταγή του Φύρερ. Δεν δ ί­ νει δεκάρα για τα Me-262 ως μαχητικά. Ήθελε μόνο βομβα ρδιστικά... Κ αι τώρα, ξαφνικά, αυτό είναι αδύνατο! Ο Φύρερ λέει: “ Δεν με νοιάζει

840

DAVID IRVING

κι αν καούν όλα τα μαχητικά σας” . Θέλει μόνο ένα αεροπλάνο που να μπορεί χάρη στη μεγάλη του ταχύτητα να αψηφήσει τον τεράστιο αριθμό μαχητικών που θα συνοδεύουν τις δυνάμεις εισβολής. Αυτό που κανένας πολίτης δεν τολμά ει να κάνει -δηλαδή, απλώς και μόνο να αγνοεί τις δια τα γές- εσείς, κύριοι, το κάνετε κάθε τρεις και λ ίγο ». ΣΕ ΑΥΤΗΝ τη συγκυρία, το Εβραϊκό Πρόβλημα εμφανίζεται πάλι στις πα ­ ρατηρήσεις του Χ ίτλερ. Τον ενδιέφεραν οι Ε βρα ίοι που έμεναν ακόμη στην Ουγγαρία. «Ε ίμ α σ τε στη διαδικασία εκκαθαρίσεων στην Ο υγγαρία», είπε στον Σλοβάκο Πρόεδρο Tiso στις 12 Μαΐου. «Πάνω από 1.000.000 Εβραίοι ζουν στην Ο υγγαρία!» Και μιλούσε με αηδία για το πώς οι αργό­ σχολοι, πλούσιοι Εβραίοι της Ουγγαρίας σκορπούσαν στα καφέ της Βου­ δαπέστης τα χρήματα που είχαν «α πομυζήσει» από το λαό. Ο Franz von Sonnleitner, που κα τέγρα ψε αυτήν τη συζήτηση, θυμόταν ωστόσο πως όταν ο Tiso απάντησε με τις δικές του ριζοσπαστικές προτάσεις για « μ ε ­ ταφορά αυτής της πανούκλας στην επαρχία», ο Χ ίτλερ άκουσε τα λόγια του με ένα επιφυλακτικό χαμόγελο μόνο. Τα κίνητρά του διέφεραν από του Χ ίμλερ. ΓΥ αυτόν, είπ ε ο Sonnleitner, ήταν θέμα αρχής: τον ενδιέφερε μονάχα να απομακρύνει μια πιθανή Πέμπτη Φάλαγγα από τα Βαλκάνια. Αδιαφορούσε για την κατοπινή μοίρα των Εβραίων. Μια φορά, εκείνη την άνοιξη, ο Χ ίμ λερ υπαινίχθηκε αόριστα ότι ακο­ λουθούσε μόνο διαταγές. Σ ε μια ομιλία του στις 5 Μαΐου, μπροστά σε ένα ακροατήριο ανώτερων αξιωματούχων, ανάμεσα στους οποίους ήταν κι ο στρατηγός Hans-Jürgen Stum pff και ο Hermann Reinecke (κι ένα μ έ ­ λος του Ε πιτελείου του Χ ίτλερ, ο ναύαρχος Hans-Erich Voss) αποκάλυψε, σε μια στερεότυπη πλέον γλώσσα, ότι είχε λύσει «χω ρίς συμβιβασμούς» το «Ε βρ α ϊκ ό Π ρόβλημα» στην Γερμανία και στις κατεχόμενες από τους Ναζί χώρες: «Σ α ς τα λέω αυτά, επειδή είστε σύντροφοί μου», πρόσθεσε. «Ε ίμ α σ τε όλοι στρατιώτες, άσχετα με το ποια στολή φοράμε. Μ πορείτε να φανταστείτε πώς ένιωθα εκτελώντας αυτήν τη στρατιωτική διαταγή που μου δόθηκε, αλλά συμμορφώθηκα και την εκτέλεσα άσχετα από τις προσωπικές μου πεποιθήσεις». Ποτέ πριν αλλά ούτε μετά, έκανε ο Χ ίμ ­ λερ κάποιον υπαινιγμό π ερί Διαταγής του Φύρερ. Αλλά υπάρχουν λόγοι να αμφιβάλλουμε αν τόλμησε να δ είξ ει αυτό το μέρος της ομιλίας του στον Φύρερ του, καθώς αυτή η σελίδα της καταγραφής (σελίδα 28) έχει φανερά ξαναδακτυλογραφηθεί σε κατοπινή ημερομηνία.613 Όταν ο Χ ίτλερ του έδωσε εντολή τον Απρίλιο να προσφέρει δυο ομάδες των 100.000 Ουγγροεβραίων για να εργαστούν στα υπόγεια εργοστάσια αρμάτων μάχης και μαχητικών αεροπλάνων του Saur, ο Reichsführer των SS μόλις που μπόρεσε να κρύψει τη δυσαρέσκειά του αποκαλώντας το θέμα αυτό «π αράξενο» διακανονισμό. Στις 24 Μαΐου βεβαίωνε μιλώντας σε ένα ακροατήριο στρατηγών: «Κανένας από αυτούς, με κανέναν τρόπο δεν θα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

841

φτάσει στο σημείο να συμμερίζεται τις απόψεις του Γερμανού πολίτη». Ο Χ ίμλερ θυμήθηκε πώς το 1933 και 1934 είχε στείλει συνηθισμένους εγκλη­ ματίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς δίκη, και καυχήθηκε: «Π ρέπ ει να παραδεχτώ ότι έκανα πολλές τέτοιες παράνομες πράξεις, στον καιρό μου. Αλλά, να είστε σίγουροι: Κατέφυγα στις πράξεις αυτές μόνον όταν ένιωθα ότι η κοινή λογική και η έμφυτη δικαιοσύνη του σωστά σκεπτόμενου γερμανικού λαού ήταν με το μέρος μου». Έχοντας υπόψη του το γεγο­ νός αυτό, είπε, είχε λύσει και το Εβραϊκό Πρόβλημα: «Λύθηκε χωρίς συμβι­ βασμούς, με διαταγές και με την υπαγόρευση της κοινής λογικής». Σ ε μια κατοπινή σελίδα, η ομιλία του Χ ίμλερ αφήνει και πάλι να εννοηθεί ότι εκ ­ καθαρίστηκαν όχι μόνον άντρες Εβραίοι, αλλά και γυναικόπαιδα*. Όταν, στις 26 Μαΐου, οι ίδιοι στρατηγοί ήρθαν στο Ομπερσάλτσμπεργκ, ο Χ ίτλερ τους μίλησε για το πόσο σκληρή είναι η Φύση, συνέκρινε τον Άνθρωπο με τον πιο μικρό βάκιλο του πλανήτη Γη, και τους θύμισε πώς με την εκδίωξη των Εβραίων από τις προνομιούχες θέσεις τους είχε αφή­ σει αυτές τις θέσεις ελεύθερες για τα παιδιά εκατοντάδων χιλιάδων Γ ερ ­ μανών της εργατικής τάξης, στερώντας ταυτόχρονα τις επαναστατικές μά­ ζες από τους παραδοσιακούς πυρήνες τους: Φυσικά, κάποιοι μπορούν να πουν: «Ναι, αλλά δεν θα μπορούσες να τους ξεφορτωθείς... πιο ανθρώπινα;» Αγαπητοί μου στρατηγοί, δίνουμε έναν αγώ­ να ζωής και θανάτου. Αν οι εχθροί μας νικήσουν σε αυτόν τον αγώνα, ο γερ­ μανικός λαός θα ξεριζωθεί [ausgerrottet]. Οι Μπολσεβίκοι θα σφαγιάσουν εκα­ τομμύρια εκατομμυρίων από τους διανοούμενούς μας. Όσοι γλιτώσουν από μια σφαίρα στο σβέρκο, θα εκτοπιστούν. Τα παιδιά των ανώτερων τάξεων θα απαχθούν και θα εξοντωθούν. Κι ολόκληρη αυτή η κτηνωδία έχει οργανω­ θεί από τους Εβραίους. Σήμερα, εμπρηστικές και άλλες βόμβες πέφτουν στις πόλεις μας, παρ’ όλο που ο εχθρός ξέρει ότι πλήττει απλώς γυναίκες και παιδιά. Πολυβολούν συνηθισμένα επιβατικά τρένα ή αγρότες που εργάζονται στα χωράφια τους. Μέσα σε μια νύχτα, σε μια πόλη όπως το Αμβούργο, χά­ σαμε πάνω από 40.000 γυναικόπαιδα που κάηκαν ζωντανά. Μην περιμένετε από μένα τίποτα άλλο εκτός από αυτό που νομίζω ότι είναι το καλύτερο για το εθνικό συμφέρον και που με τον καλύτερο τρόπο εξυπηρετεί το γερμανικό έθνος. ( Παρατεταμένα, δυνατά χειροκροτήματά). Η καλοσύνη εδώ, όπως και οπουδήποτε αλλού, θα ισοδυναμούσε με τη μεγαλύτερη σκληρότητα για τον ίδιο το λαό μας. Αν οι Εβραίοι με μισήσουν, τότε τουλάχιστον θα επωφεληθώ από αυτό το μίσος. ( Ψίθυροι έγκρισης). Το πλεονέκτημα είναι τούτο: τώρα έχουμε ένα καθαρά οργανωμένο έθνος, μέσα στο οποίο κανένας ξένος δεν μπορεί να παρεισφρήσει. * Σ.τ.Σ.: Και αυτή η σελίδα ξαναδακτυλογραφήθηκε και πιθανόν να προστέθηκε αρ­ γότερα στο κείμενο.

842

DAVID IRVING

Κοιτάξτε τις άλλες χώρες... Την Ουγγαρία! Ολόκληρη αυτή η χώρα είναι σε αναταραχή και σαπίζει, με τους Εβραίους παντού. Εβραίοι, κι ακόμη π ε­ ρισσότεροι Εβραίοι, μέχρι το ανώτατο επίπεδο, και ολόκληρη η χώρα καλύ­ πτεται από ένα απίθανο δίκτυο πρακτόρων και κατασκόπων που περιμένουν τη στιγμή για να κτυπήσουν, αλλά φοβούνται να το κάνουν επειδή μια πρόω­ ρη κίνηση από μέρους τους θα μας έστρεφε εναντίον τους. Κ ι εκεί παρενέβην επίσης, κι αυτό το πρόβλημα πρόκειται τώρα να λυθεί. Αν μου επιτρέπετε, μπορώ να πω τούτο: οι Εβραίοι έχουν ως πρόγραμμά τους το ξερίζωμα [Ausrottung] του γερμανικού λαού. Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 ανήγγειλα στο Ράιχσταγκ πως αν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να ξερι­ ζώσει το γερμανικό έθνος με έναν παγκόσμιο πόλεμο, κάνει λάθος. Αν ο Εβραϊσμός πραγματικά δοκιμάσει κάτι τέτοιο, τότε αυτοί που θα ξεριζωθούν θα είναι οι ίδιοι οι Εβραίοι. (Ενθουσιώδη χειροκροτήματα.)^11

Τετρακόσιες χιλιάδες Ε βρα ίοι συνελήφθησαν στην Ουγγαρία. Τα πρώτα φορτία τρένων έφτασαν στο Άουσβιτς, για καταναγκαστική εργασία στο εργοστάσιο I.G. Farben που τώρα είχε ολοκληρωθεί. Η ΕΙΣΒΟΛΗ δεν είχε αρχίσει ακόμη. Στις 24 Μαΐου, ο πτέραρχος Korten,

ο Αρχηγός του Ε πιτελείου της Λουφτβάφε, είχε π ει στον Γκαίρινγκ: «Η εισβολή φαίνεται ότι έχει αναβληθεί». Ο Speer ήταν το ίδιο αισιόδοξος. «Α ν δεν σ υμβεί τίποτα μέχρι τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα μείνουμε ήσυχοι όλο τον χειμώ να ».615 0 Ρόμελ ήταν κι αυτός γεμάτος αυτοπεποίθηση. «Όλα πάνε πραγματικά πολύ καλά κι ακριβώς όπως τα είχαμε προγραμμα τίσει», έγραφε στις 19 Μαΐου. «Π ριν από δυο ημέρες, τηλεφώνησα στον Φύρερ για πρώτη φορά. Έ δ ειξ ε να ε ί­ ναι σε πολύ καλή διάθεση και μας επαίνεσε με το παραπάνω για τη δουλειά που έχουμε κάνει στα δυτικά. Ελπίζω τώρα να προχωρήσουμε πιο γρήγορα από κάθε άλλη φορά. 0 καιρός στο μεταξύ είναι ακόμη κρύος, μόνο πού και πού βρέχει. Οι Βρετανοί θα π ρ έπ ει να κάνουν υπο­ μονή για λ ίγο ». Ήταν καιρός να αρχίσουν να βγάζουν τα μυστικά όπλα από το καμουφλάζ τους. Αλλά μόνον οι ιπτάμενες βόμβες της Λουφτβάφε βρίσκονταν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα. Οι καταπέλτες τους ήταν καλά κρυμμένοι και α π έμενε μια συναρμολόγηση της τελευταίας στιγμής σε μια ζώνη στην ύπαιθρο κατά μήκος των ακτών της Μάγχης. Με αυτές τις βόμβες, βεβαίω νε ο Χ ίτλερ τον Μουσολίνι, θα «μ ετα τρέψ ω το Λονδίνο σε κήπο ερειπ ίω ν», τη στιγμή που θα αρχίσει η εισβολή. Στα μέσα Μαΐου διέτα ξε να αρχίσει η επίθεση με ιπτάμενες βόμβες στο Λονδίνο, μια νύχτα περί τα μέσα Ιουνίου, σε συνδυασμό με τις εμπρηστικές βόμβες που θα έρ ι­ χναν τα σμήνη βομβαρδιστικών του Sperrle. Μετά, ομοβροντίες ιπ τα μέ­ νων βομβών θα επαναλαμβάνονταν κάθε νύχτα. «Πανικός θα ξεσπάσει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

843

στην Α γγλία », έλεγε κατ’ ιδίαν ο Χ ίτλερ στο Επ ιτελείο του. «Α υτές οι ιπτάμενες βόμβες έχουν τέτοια επίπτωση στα νεύρα, ώστε κανένας δεν μπορεί να τις α ντέξει για πολύ καιρό. Θα πληρώσω αυτούς τους βά ρβα ­ ρους με το ίδιο νόμισμα για τους πολυβολισμούς αθώων γυναικόπαιδων και για τις ζημιές στον πολιτισμό μ α ς!» Οι προπαρασκευαστικοί για την εισβολή βομβαρδισμοί της Γαλλίας κλιμακώνονταν. Τρεις χιλιάδες Γάλλοι πολίτες σκοτώθηκαν στις 28 και 29 Μαΐου. Στις 4 Ιουνίου, ο Χ ίτλερ διέτα ξε την πτέρυγα των ιπταμένων βομβών να είναι σε αναμονή ετοιμότητας. «Α ν οι Βρετανοί μας στείλουν τώρα οποιουδήποτε είδους μεσολαβητές ειρήνης», είπ ε στον Σλοβάκο πρωθυπουργό Joseph Tiso, «θ α προτιμήσω να τους πω να τους κρα τή­ σουν, μέχρι μετά την εισβολή τους». ΣΤΟ Μπέργκοφ τώρα δέχτηκε την επίσκεψη ενός σημαντικού επισκέπτη από την Βρετανία. Ο Ρίμπεντροπ έστειλε στον Χ ίτλερ έναν πρώην διοικη­ τή του Άφρικα Κορπ, τον οποίο οι Βρετανοί είχαν μόλις επαναπατρίσει για λόγους υγείας - ήταν ο στρατηγός Hans Cramer, 47 χρονών τώρα, που οι Βρετανοί είχαν αιχμαλωτίσει στην Τυνησία τον Μάιο 1943. Κάτω από τις συνθήκες της αιχμαλωσίας, ισχυρίστηκε, ότι είχε προσποιηθεί μια πνευμονοπάθεια τόσο πειστική, ώστε οι Βρετανοί να τον επαναπατρίσουν. Πριν το κάνουν αυτό, τον υποχρέωσαν να δ ει τις προετοιμασίες τους για την εισβολή, όπου συμπεριλαμβάνονταν αποβατικά άρματα μά ­ χης και θωρακισμένα οχήματα ειδικής χρήσεως. Η άποψη του Cramer ήταν απλή: οι προσπάθειες του Ρόμελ ήταν καταδικασμένες, η Επιχείρηση ΟΒΕΡΛΟΡΝΤ θα πετύχαινε οπωσδήποτε.616 0 σύνδεσμος αξιωματικός του Ρίμπεντροπ, Sonnleitner, υπενθύμισε στον Χ ίτλερ ότι επειδή κι αυτός υπήρξε πολιτικός κρατούμενος επ ί τέσ ­ σερα χρόνια [στην Αυστρία], ήξερε πως άσχετα με όσα τεχνάσματα κι αν επινοούσε ένας αιχμάλωτος, δεν μπορούσε να ξεγελάσει κανέναν: κι ακόμη περισσότερο, ένας αιχμάλωτος στρατηγός δεν ήταν δυνατό να κα­ τα φ έρει να τον επαναπατρίσουν με μια απλή πνευμονοπάθεια - δεν θα τον π ίσ τευε ποτέ ένας γιατρός της φυλακής. Αντίθετα, οι Βρετανοί είχαν ξεγελά σει τον Cramer, υποστήριζε ο Sonnleitner. Τον χρησιμοποιούσαν για ψυχολογικό πόλεμο. 0 Χ ίτλερ απάντησε συλλογισμένα: «Όπως και να είναι, ο στρατηγός θα συναντήσει τον στρατάρχη Ρόμελ και θα του π ει όσα ε ίδ ε » , ιδιαίτερα γ ι’ αυτά τα ειδικά άρματα μάχης, καθώς και πού είδ ε τα πιο πολλά αποβατικά σκάφη. 0 Cramer βεβαίω σε τον Ρόμελ ότι η συμμαχική εισβολή θα γινόταν στις δυο ακτές των εκβολών του ποταμού Σομ. «Η εισβολή δεν θα γ ί­ ν ει», απάντησε όλο εμπιστοσύνη ο στρατάρχης. « Κ ι αν συμβεί, δεν θα καταφέρουν να πλησιάσουν τις α κτές».

8U

DAVID IRVING

ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ, τώρα που οι δυνάμεις του Άντζιο είχαν συνδεθεί με το κυ­

ρίως μέτωπο, η Ρώμη μπορούσε να γ ίν ει πεδίο μάχης, ακριβώς όπως είχε συμβεί με το Στάλινγκραντ. Το γεγονός προκάλεσε μια νέα ένσταση της παράδοξης αντίληψης του Χ ίτλερ π ερί ηθικής. Ο ίδιος Φύρερ που α δια ­ φορούσε για τη μοίρα των παιδιών των Εβραίων, ήταν περήφανος που είχε νικήσει το Βέλγιο, χωρίς να θίξει τις Βρυξέλλες, και την Γαλλία χω­ ρίς να επ ιτεθ εί στο Παρίσι, ενώ οι εχθροί του είχαν μόλις βομβα ρδίσει το μητροπολιτικό ναό της Ρουέν και κατέστρεψαν, χωρίς να τους νοιάζει, το φημισμένο μοναστήρι του Μόντε Κασίνο. Από τον Φ εβρουάριο ήδη ο Χ ίτλερ είχε απορρίψει την πρόταση του Kesselring ότι στην ανάγκη θα έπ ρεπ ε να καταστραφούν οι γέφυρες του Τίβερη, καθώς οι απόκρημνες όχθες του ποταμού θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ακόμη και την πιο αποφασιστική έφοδο του εχθρού. Ο Χ ίτλερ είχε επαναλάβει ότι ο χαρα­ κτηρισμός της Ρώμης ως «ανοχύρωτης πόλης» θα τηρούνταν με αυστη­ ρότητα. Μ πορεί να αστειευόταν με τον Μουσολίνι λέγοντας: «Ε σ είς κι εγώ είμα σ τε οι πλέον διασυρμένοι άνθρωποι του κόσμου», αλλά δεν ή θ ε­ λε καθόλου να περάσει στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που προκάλεσε την καταστροφή της Ρώμης. Γ ι’ αυτό, απαγόρευσε στα στρατεύματα της Βέρμαχτ να πατήσουν το πόδι τους εκεί, ενώ ακόμη και κατά τη διά ρ­ κεια των πιο άγριων μαχών στο Άντζιο, όλες οι στρατιωτικές μεταφορές περνούσαν με πολύ κόπο γύρω από τα προάστια της Ρώμης. Αυτή η απαγόρευση δεν προκάλεσε καμιά αντίδραση από μέρους των Συμμάχων. Όταν ο Kesselring πρότεινε επίσημα μέσω του Βατικανού, στις 3 Ιουνίου, οι δυο πλευρές να συνεχίσουν να σέβονται την «ανοχύρω­ τη πόλη», οι Σύμμαχοι δεν έδωσαν καμιά απάντηση, αλλά αντίθετα κάλεσαν τον πληθυσμό της Ρώμης να ενωθεί μαζί τους στη μάχη. Τα β ρ ε­ τανικά και τα αμερικανικά άρματα μάχης εισέδυσαν στο ίδιο το κέντρο της Ρώμης την άλλη μέρα. 0 Χ ίτλερ θα έπ ρεπ ε τώρα να ανατινάξει τις γέφυρες, αλλά δεν το έκανε. Αργά το άλλο βράδυ, 5 Ιουνίου 1944, ο Ρούσβελτ ανήγγειλε από το ραδιόφωνο τη νίκη. Ο Αμερικανός Πρόεδρος απέδωσε στις στρατιωτικές ικανότητες των στρατηγών του το γεγονός ότι η Ρώμη απέφυγε τις ζημιές. 0 Χ ίτλερ δεν εντυπωσιάστηκε από την κατάληψη της Ρώμης, λέγοντας το ίδιο βράδυ στον δρ. Γκαίμπελς ότι η αποφασιστική μάχη θα δινόταν, αν και όταν οι Σύμμαχοι εισέβαλαν στην Γαλλία. Οι Γερμανοί έπ ρεπ ε να αποδώσουν τις δυσκολίες τους στην Ιταλία, στην απώλεια της υπεροχής τους στον αέρα. Ο Γκαίμπελς φοβόταν μάλλον ότι θα αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα στα δυτικά. Με μια παράξενη διάθεση, ο Χ ίτλερ « έ π α ι­ ζ ε » με την ιδέα να επ ιτρ έψ ει στον Κόκκινο Στρατό να καταλάβει την Ρουμανία για να πανικοβάλλει τις Δυτικές Δυνάμεις. «Θ εω ρεί ότι η Β ρ ε­ τανία έχει τελειώ σ ει», κατέγραφε κατόπιν ο Γκαίμπελς, «κ α ι είναι απο­ φασισμένος να της δώσει τη χαριστική βολή με την παραμικρή ευκαιρία ».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

845

Ο Γκαίμπελς πρόσθετε ότι δεν μπορούσε να δ ει πώς ακριβώς θα το πετύχαινε αυτό ο Χ ίτλερ. Στις 10 μ .μ ., έφτασε στον Γκαίμπελς η είδηση ότι οι υποκλοπές ραδιοσημάτων έμοιαζαν να δείχνουν ότι η εισβολή είχε αρχίσει, αλλά δεν έδ ειξε κάποια ανησυχία ενώ δειπνούσε αργότερα με τον Χ ίτλερ και τον Speer. Για όσους ασχολούνταν με αυτό το θέμα, υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι κάτι σπουδαίο συνέβαινε. Η Άμπβερ στο Παρίσι είχε διεισδύσει αρκετά στους πυρήνες του γαλλικού αντιστασιακού κινήματος, ώστε να ξέρει ότι το BBC θα τους κινητοποιούσε με εκπομπές κρυπτογραφικών φράσεων σχετικά με την Επιχείρηση ο β ε ρ λ ο ρ ν τ . Από τον Φεβρουάριο του 1944, οι Γερμανοί χειριστές ραδιοασυρμάτων που παρακολουθούσαν τις εκπομπές, ήξεραν ποιες φράσεις θα περίμεναν να ακούσουν. Την 1η Ιουνίου, το BBC είχε μεταδώσει 125 από τα μισόλογα, που σήμαιναν ότι η εισβολή θα γινό­ ταν σε δυο εβδομάδες. Ενδεικτικό είναι ότι οι φράσεις απευθύνονταν μό­ νον σε πυρήνες στην Βρετάνη και στην Νορμανδία. Τα γεγονότα αυτά διαβιβάστηκαν μέσω των διαύλων της Γκεστάπο στο OKW, και στις 2 Ιου­ νίου πληροφόρησαν τον ίδιο τον Χίτλερ. Τόσο οι Υπηρεσίες Πληροφοριών του Στρατού, όσο και του Rundstedt, αγνοούσαν αυτή την αναγγελία.617 Οι μετεωρολόγοι της Λουφτβάφε είχαν προβλέψει πολλές ημέρες κακοκαι­ ρίας. Η τελευταία αναγνώριση των αγγλικών ακτών είχε δ είξ ει ότι ελάχι­ στα από τα αποβατικά σκάφη είχαν συγκεντρωθεί στο Ντόβερ. Αλλά οι υπόλοιπες νότιες ακτές είχαν ξεφύγει από τις αναγνωρίσεις της Λουφτβά­ φε. Ο Ρόμελ, ικανοποιημένος από το γεγονός ότι οι παλιρρόίκές συνθήκες στα Στενά του Ντόβερ από όπου περίμενε την απόβαση δεν ευνοούσαν την αμφίβια εισβολή, είχε φύγει για την Γερμανία δίνοντας άδεια στον εαυτό του νωρίς το πρωί της 4 Ιουνίου - η σύζυγός του είχε τα γενέθλιά της δυο ημέρες αργότερα.618 Όσο έλειπε ο «Γ έρ ο ς », οι αξιωματικοί του Επιτελείου του γλεντούσαν ως αργά στις 5 Ιουνίου 1944 πίνοντας κονιάκ στον πύργο όπου ήταν η έδρα τους. Γύρω στις 10 μ.μ. ανησύχησαν για μια στιγμή από την είδηση ότι η 15η Στρατιά είχε καταγράψει από εκπομπή του BBC τη δεύτερη κρυπτο­ γραφική φράση, στις 9.15' μ .μ ., η οποία υποδείκνυε ότι η εισβολή άρχιζε - στην πραγματικότητα, μέσα σε 24 ώρες. Η 15η Στρατιά είχε σημάνει πλήρη συναγερμό. Αφού επικοινώ νησε μ ε το Ε π ιτελείο του R undstedt στο Παρίσι, ο Αρχηγός του Ε πιτελείου του Ρόμελ Hans Speidel -ένα από τα μέλη της κατοπινής συνωμοσίας κατά του Χ ίτ λ ερ - αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να τ εθ εί σε συναγερμό η 7η Στρατιά που φρουρούσε τις ακτές της Νορμανδίας. Κουρασμένοι από το αλκοόλ και τις συζητήσεις ως α ρ­ γά τη νύχτα, ο Speidel κι οι συνάδελφοί του πήγαν να κοιμηθούν στη μία το πρωί. Το ίδιο, προφανώς, έκανε κι ο Χ ίτλερ. Εξακολουθούσε να μην υπο-

846

DAVID IRVING

π τεύ ετα ι ότι 5.000 σκάφη φορτωμένα με στρατεύματα των Συμμάχων, εκείνη την ίδια στιγμή, έπλεαν προς τις ακτές της Νορμανδίας, ακριβώς όπως το είχε προφητεύσει.

ΜΕΡΟΣ VII: ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

R IE N Z I (η ρ ο ς το υ Ε υ γ εν ε ίς): Α π ο ρ ε ίτ ε ; Δ ε ν κ α τ α λ α β α ίν ε τ ε τ η ν α π ο τ υ χ ία α υ τ ή ς τ η ς ε π ’ Α γ α θ ώ σ χ ε δ ια σ μ έ ν η ς π ρ ά ξ ε ω ς ; Π ισ ώ π λ α τη δ ο λ ο φ ο ν ία . Δ ε ν ή τ ο γ ι α μ έ ν α , ή το γ ι α τ η ν Ρ ώ μ η Ή τ ο γ ι α τ η ν Ε λ ε υ θ ε ρ ία το υ . γ ι α τ ο ν Ν ό μ ο τ ο υ ! Α η δ ία έ φ ε ρ ε σ τ η ν μ ε γ ά λ η Γ ιο ρ τή , π ο υ ε ό ρ τ α ζ ε τ η ν δ η μ ιο υ ρ γ ία τ η ς Ρ ώ μ η ς! Π ο λ ύ π ιο α ξ ιο π ρ ε π ή ς ε ίν α ι η π ισ ώ π λ α τ η δ ο λ ο φ ο ν ία σ ’ α υ τ ό ν π ο υ δ η μ ιο ύ ρ γ η σ ε τ η ν Ρ ώ μη. Τ έλο ς, Ρ ω μ α ίο ι , οι ε ο ρ τ α σ μ ο ί κ α ι τ ο δ ικ α σ τ ή ρ ιο α ς α ρ χ ίσ ο υ ν ! (Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

6 Ιουνίου 1944. Οι Σύμμαχοι αποβιβάζονται μαχόμενοι στις ακτές της Νορμανδίας. (US ARMY)

GERLACH

WEISZÄCKER

HAHN

HEISENBERG

οι ε ρ ε υ ν ε ς τ ω ν ν ά ζ ι γ ια τ η ν α τ ο μ ι κ ή ε ν ε ρ γ ε ια . Μ έχρι το 1941, υπό την εποπτεία του καθηγητή Walther Gerlach «Επιτρόπου του Ράιχ για την ατομική ενέργεια», οι Γερμανοί προηγούνται στον αγώνα ταχύτητας για την κατασκευή ατομικών όπλων. Οι εξέχοντες επιστήμονες Carl Friedrich von W eizsäcker (που π ροτείνει το πλουτώνιο αντί για το Ουράνιο -235), Otto Hahn και Werner H eisenberg βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της κατασκευής του αντιδρα­ στήρα Βαρέως ύδατος όταν ο πό λεμο ς τελειώ νει. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, SIR MICHAEL PERRIN)

Το εσωτερικό του γερμανικού Ατομικού Αντιδραστήρα.

η α μ υ ν α σ τ η Δ Υ Σ Η . Σε μία συνάντηση, στις 2 0 Μαρτίου 1944, με τους στρατιωτικούς Δ ιοικη­ τές του Δυτικού Τομέα συμπεριλαμβανομένω ν των Rundstedt και Ρόμελ (επάνω αριστερά) ο Χ ίτλερ προ λέγει ότι οι Σύμμαχοι θα αποβιΒασθούν στην Νορμανδία. Ο Ρόμελ και ο Rundstedt (κάτω) διαφωνούν και τοποθετούν τα μεγαλύτερα παράκτια πυροβόλα τους στο Πα ντε Καλαί. Καθώς η ημέρα-D χαράζει οι γερμανικές εφ η μ ερ ίδ ες είναι γεμάτες αισιοδο­ ξία, αλλά σύντομα (επόμενες σεΑίδες) οι Σύμμαχοι αποβιβάζουν κολοσσιαίες ποσότητες εφ οδίω ν στις ακτές της Νορμανδίας. (HOFFMANN, WILHELM MEYER-DETRING, HELMUTH

LANG, ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, US ARMY)

DRESDNER ZEITUNG M « |i f · > 4 ! χ * ς 4 ( » ι · β · 4 f « rn r« * s H t. 34401 .

** »

Wf * t<01

ΠΟ ί | ί 2ahr]i*n£

Beginn der lang erwarteten Ιηνι Anglo -amerikanische Aktion au der nordltmiieirf^cSi Äftsie - Abwehr seizle « fo ri via - lieherraechong· moifiajü ffiilUuuueu - UiUmuielruppea ieilweise beteiia beim Ubspnutg eilaflf - Viele Fallscbumeinheiien auf«

«mnhttp · Schwere ÄrtiUeriekfaßie mil fsuttdiehen Schiff*e5nhei»en X B e r l i n , 6. Juni, U tt « H langem erw artete Angriff d t r ^ ^ f c i s · <1 Umd&mmU»r 4«ss«a die nordff*&%dti*cfo* Kh»tek*ifis 4er ietxten Nacht Wenige *<$ίβ*ί»η «»"ft MUi&tnmhl »etiie der Feind unter |lelclsieitt<«8 beltig·» ßomi^Mnsirificn im C rh id d*r %i«*b««bt starke Luff* Uodeverbijid* ab. Kerser M i *pelw »«hoben sich, gescfeftjfct durch vA*t/K* «nd Nicht« Krietf*». LHe A b­ wehr Heß sich an keiner Steile öberraathen. SU nahm den Kampf »otort mH e!,L'r Energie auf. Die tsftlsndctr uppen würden mm Teil *eho« beim Abspruag ari&flf and die feindliches bereit» auf hoher See wirksam unter Feuer genommen. Viel« Falbtffel'mwtktiien wurden aafgerieben oder gefangen, andere von hochstehenden Minen xerriMen. Trot* forigm tKter heftiger Luftan­ griffe und schweren Beschüsse? durch die feindlich« S c h t t f * a r U U d i e Cm häts-e des AtlaatikwaUs ebeofail* sofort in den Kampf ein. Sie erzielten T rd ltf m t JeMachtwhiHelnheife« und da« sieh eianebeinden Lasdesgsbooten. Der Kampf geg«» di« Intasionitruppen ist In vollem Gaagc. -.5=- seiiHre« bf«tf£ee OpUrg·«*. »er ' Üm

ei«

ui

U n&

& H hcut

%Φ$μ, «ui Mails·«» ««* gefreit«. m t *o Mi

I.SBA*;

Btifltt Emjüaiw

„<*(«<>» r,

*'* k6
J Bf* tit». Aei Ao?isi*,;

ri mrw^Twrnlif rr /Mi

«ä«« Afifttl m w«#iikäw« ltd,kr* Mu>k*vm»w »«! 4e Serenas bai W£<>«»**. Wir w*r4*a ibeen tee« DeaHcfeiaed fei ߣk &sr Be-

S*

IT, Geschmierte Feindpiflne in Italien X**fi %m nmi is HieWiek «d 4h !
4

Η απόπειρα. Μετά τη Βομβιστική ενέργεια εναντίον της ζωής του Χίτλερ, ο Γκαίρινγκ σπεύδει στη Φωήιά του Λύκου για να εξετάσει το κατεστραμμένο τραπέζι των χαρτών. Με τα χέρια στη μέση ο Gruppenführer των SS Hermann Fegelein μαζί με τον Πτέραρχο της Λουφτβάφε Karl Koller (στο κέντρο) παρακολουθεί ειρωνικά.

Κάτω: Η έκρηξη της βόμβας αφήνει τον Χίμλερ μόνο στη θέση του ισχυρού άνδρα. Ο Schmundt (δεξιά) είναι θανάσιμα τραυματισμένος και ο Ρόμελ (αριστερά) είναι ένας καταδι­ κασμένος άνθρωπος. (HOFFMANN)

Κατόπιν διαταγής του Χίτλερ, ο Ρόμελ καταπί­ νει το δηλητήριο. (MANFRED ROMMEL)

fa d Jk to

Λ-

^

k /c o ^ /v /vl£o

|- C^L
JjeJÜM Li, „/""ViJL_I Nä~~wt« cL>wiJv);1 U» a L · k J jt o k Jt ·

Ο Μπόρμαν αρχίζει μια βεντέτα εναντίον του Γκαίρινγκ που καταλήγει στην έκδοση μιας διαταγής από τον Χίτλερ για τη σύλληψη του Στρατάρχη του Ράιχ. Το χειρόγραφο σημείωμα του Μπόρμαν βρέθηκε στο ερειπωμένο κατα­ φύγιο του Βερολίνου τον Ιούλιο του 1945. (HOFFMANN, LT. COL JAMES BRADIN)

::

:

m

Δρέσδη, Φεβρουάριος 1945. Τεράστιες επικήδειες πυρές έχουν ανάψει σε μπλοκαρισμένους από την αστυνομία δρόμους στο κέντρο της πόλης και τα θύματα του βομβαρδισμού αποτεφρώνονται - πεντακόσια έως χίλια κάθε φορά. Πάνω από εκατό χι­ λιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους. (WALTER HAAN. SÄCHSISCHES LANDESBIBLIOTHEK)

απ οκα λυψ η.

Στην προηγούμενη σεϋίδα. Η φωτογραφία αυτή που πάρθηκε μετά την τρομερή Αγγλοαμε-

ρικάνικη αεροπορική επιδρομή στις 13 και 14 Φεβρουάριου του 1945 δείχνει μια Δρέσδη πόλη-φάντασμα χωρίς στέγες. Δεν υπάρχουν αρκετοί ζωντανοί να θάψουν τους νεκρούς. (WING COMMANDER MAURICE SMITH. WALTER HAAN)

ο θ α ν α τ ο ς ν α μ α ς χωρίσει. Η βρετα νική επ ίθ εσ η συνεχίζεται. € ίκ ο σ ι επ τά χ ιλ ιά δ ες άν­ θ ρω π ο ι π εθ α ίν ο υ ν όταν το Φ ορζχά ιμ τυ λίγετα ι σ ε μια θ ύ ελ λ α φω τιάς. (AIR COMMODORE Η.I. COZENS)

μ έχρ ι

Η Εύα Μ π ράουν π η γα ίνει - μ ε ω το στόπ - στο Β ερ ο λ ίν ο , αποφ α σισμένη να π εθ ά ν ει στο π λ ευ ρ ό του Χ ίτλ ερ . (ΣΥΛΛΟΓΕΣ HEWEL KAI EVA BRAUN)

Η κουρελιασμένη στολή που ο Χίτλερ φο­ ρούσε κατά τη βομβιστική απόπειρα τον Ιού­ λιο του 1944 βρέθηκε ανάμεσα στα υπάρχο­ ντα της £ύας Μπράουν. Οι Αμερικανοί την κατέστρεψαν για να μην γίνει όπως είπαν ένα άλλο «Άγιο Δισκοπότηρο» σαν αυτό του θρύλου.

Irurer ,Taw. seen Fr.’n ta ll··

Οι απόπειρες να αποτεφρωθεί το πτώμα του Χίτλερ απέτυχαν. Η φωτογραφία της κάτω σιαγώνας (κάτω δεξιά) που πήραν οι Ρώσοι με τις χαρακτηριστικές χρυσές κορώνες και την γέ­ φυρα, συγκρινόμενη με μια ακτινογραφία της κάτω σιαγώνας του Χίτλερ, που πάρθηκε τον Σεπτέμβριο του 1944, και ένα από μνήμης σκί­ τσο του οδοντογιατρού του παρέχουν τη νομι­ κή κάλυψη της πιστοποίησης του θανάτου του. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, LEV BEZYMENSKI)

DIE NEUE ZEITUNG EINE

AMERIKANISCHE

ZEITUNG

FÜR

DIE

DEUTSCHE

2. OKTOBERlMö

BEVÖLKERUNG

PftSSS3$ PEEMftBG:

Zwölf Todesurteile im Nürnberger Prozeß Schacht. T. Pnpen uml Frltarhe frt'igcsprodwn - Geföngnisstrafen JBt H e i Funk, Harder, Speer, r. SAiracb, y. Neurath und DSaite A® M ont« « * ss.

esä m

DicsiUg, «h® l. ö ite h « IW*. Jul iw

Urteil ftbtt «c 21 ««(Wies Aas-tM**!» ««wie SMt d» «kfct *s»w««i*a Mutte Boimu*

XimtebmpAm.A*-m:i

MOBSrtiStaU w k Kk!®e«wÖgt* V < n M h t |K n )r 1

I»4« MeaLgtsfiMa#***>derC«KAUfcof

Bsln t e V s t itii« * «sg U ft*» Uw rocc «Uwe NchMfck « " * Λ» fin rt ifto * » FioiMSra «owie Ofcwr <äas Biwetauterta! a<«t i*ö!e dass di* Crtttt tV r dif *Bgrl.b«i»ji OrgiiSMliown. ln d « D!rortis*orB>!li>eiUnia* werdra si!e StäreMtpriScfci s«ira
Sit BcetSaäaeg<«ewi StMetpfe&e vti!e«a. Urs 14» I»!

S«sstÄ Ml te ftiW « ÄÄieetl Äiraf*,

Auszug aus der Urteilsbegründung

Ο ι π ερ ισ σ ό τερ ο ι από το υ ς κ ορυ φ α ίο υς σ υ νεργά τες του απαγχονίσθηκαν στην Ν υ ρ εμ βέρ γη όπω ς α νή γ γ ειλε η εφ η μ ερ ίδ α που εξ έδ ιδ α ν τα Α μερικα νικά Στρατεύματα Κατοχής. (U.S. ARMY, RALF GEORG REUTH, ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

DRESDNER

ZEITUNG

Oer freiheitskampf ....... ...........................n u u i » i n m b i Mi k

Der P r e r im gegen i>en » t o b kt 25ett ficfößen XifKfla.-E**t*[«««! Xitess*imhit**gmtnββ*Β««Λmaumum iw (mmtmmkentmÄ SBi»»«8« nÄ8*eSrtrt«#*? -aceWrtw i>w :vnsa»«, s*af*ie« t^»e sm an»

Μ art »HiW»

επιτάφιος. Μόνο μια εφημερίδα των Ναζί που εκδίδεται ακόμη -στην Δρέσδη- αναγγέλει τον θάνατο του Αδόλφου Χίτλερ. Η επικεφαλίδα αναφέ­ ρει: Ο Φύρερ πίπτει

μαχόμενος στον αγώ­ να του ίΐαού εναντίον των θανάσιμων εχθρών της Ανθρωπότητος. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ο ΑΝΔΡΑΧ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΤΡΙΝΟ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΑ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ της νύχτας, η είδηση για αλεξιπτωτιστές και για ανεμο­ πλάνα στην Νορμανδία επιβεβαιωνόταν, και ο θόρυβος από τις μη­ χανές των πλοίων ακουγόταν στα ανοικτά. 0 Γκαίμπελς, που έφερε αυ­ τά τα νέα στο Μπέρχτεσγκαντεν λίγα λεπτά μετά τις 4 π.μ., αναφώνη­ σε: «Δόξασοι, ο Θεός! Επιτέλους! Αυτός είναι ο τελευταίος γύρος». Αλλά δεν ξύπνησαν τον Φύρερ. Οι υπασπιστές του συσκέφθηκαν με τον Γιόντλ, ο οποίος τους τόνισε ότι η κατάσταση έτσι κι αλλιώς δεν θα είχε ξεκαθαρίσει μέχρι το ξημέρωμα. Σαν αποτέλεσμα, μέχρι το μεσημέρι ο Χ ίτλερ δεν είχε πάρει καμιά απόφαση σχετικά με τις εκκλήσεις του Rundstedt να εξαπολύσει τις εφεδρείες των Panzer σε αντεπίθεση. Ως τότε, όμως, τα αποβατικά «ξερνούσαν» κατά κύματα άρματα μάχης και άνδρες στις ακτές της απόβασης, μετά από εξουθενωτικούς βομβαρδι­ σμούς από θάλασσα κι αέρα, και η 7η Στρατιά παραδέχτηκε ότι οι Σύμ­ μαχοι είχαν εγκαταστήσει δυτικά του ποταμού Ορν, ένα προγεφύρωμα στην ακτή εύρους 15 περίπου και βάθους 2 μιλιών.619 Έτσι, την ώρα που άρχισε η πολεμική σύσκεψη του Χίτλερ, η Μάχη της Γαλλίας είχε ήδη χαθεί - αν δεχτούμε το απόφθεγμα του Ρόμελ ύτι ο εχθρός έπρεπε να ηττηθεί στις ακτές. Τα γεγονότα των επόμενων ημε­ ρών αποκάλυψαν ότι η κίνηση γερμανικών εφεδρειών με το φως της ημέ­ ρας ήταν αδύνατη - τόσο μεγάλη ήταν η αεροπορική υπεροχή από αέρα του εχθρού. Το ότι ο εχθρός δεν ηττήθηκε στις ακτές οφειλόταν ως ένα βαθμό στις αδυναμίες του Ατλαντικού Τείχους στην Νορμανδία: παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις του Χίτλερ από τον Φεβρουάριο του 1944, το Τείχος είχε ολοκληρωθεί μόνο κατά το 18 τοις εκατό του στον τομέα της 7ης Στρατιάς, σε σύγκριση με το 68 τοις εκατό του τομέα της Μάγχης που ήταν κάτω από τη φύλαξη της 15ης Στρατιάς του Salmuth. Η ήττα οφειλόταν και σε μεγαλύτερο βαθμό επίσης, στη νωθρότητα των γερμα­ νικών Υπηρεσιών Πληροφοριών που, ενώ είχαν ακριβείς ενδείξεις ότι η

Σ

54

τη

850

DAVID IRVING

εισβολή θα γινόταν στις 6 ή 7 Ιουνίου, δεν έθεσαν σε συναγερμό όλα τα ενδιαφερόμενα κλιμάκια. Ο Χίτλερ, στη συνέχεια, διέταξε να γίνει μια έρευνα για την εκ νέου αποτυχία της Υπηρεσίας Πληροφοριών. Για κάποιο λόγο, ούτε το OKW, ούτε το Μπέργκοφ, ούτε η 7η Στρατιά του Friedrich Dollmann στη Νορ­ μανδία είχαν ειδοποιηθεί. Αυτό ήταν κάτι τελείως ανεξήγητο, αφού η Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών στο Παρίσι, είχε βγάλει τα σωστά συ­ μπεράσματα από τα μυστικά ραδιομηνύματα του BBC. Τα αποτελέσμα­ τα της ανάκρισης που διέταξε ο Χίτλερ δεν είναι γνωστά - η Ιστορία πλησίαζε απειλητικά και με γοργά βήματα στρέφοντας αλλού τις σκέψεις του: αν οι ένοχοι ήταν είτε ο συνταγματάρχης Georg Hansen, διάδοχος του Κανάρη ως αρχηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών του στρατού, είτε ο συνταγματάρχης Alexis von Roenne αρχηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών στο Δυτικό Μέτωπο,620 έτσι κι αλλιώς και οι δύο τους εκτελέστηκαν μετά από λίγο για άλλον, παρεμφερή λόγο. Όχι λιγότερο σοβαρή παράλειψη ήταν και η εσφαλμένη εκτίμηση της αρχικής δύναμης των Συμμάχων στην Αγγλία. Οι τελευταίες πληροφορίες που δόθηκαν στον Χίτλερ, έλεγαν ότι 90 μεραρχίες και 22 ταξιαρχίες ήταν υπό τα όπλα στις Βρετανικές Νήσους, ενώ ο πραγματικός αριθμός των διαθέσιμων μεραρχιών για την επιχείρηση της εισβολής ήταν μόνο 37. Τα αποτελέσματα αυτών των κακών υπολογισμών ήταν σοβαρά. Μέ­ σα στον Ιούνιο, ο Χίτλερ δεν τόλμησε να ρίξει όλες του τις δυνάμεις στη μάχη της Νορμανδίας, για το ενδεχόμενο της περίπτωσης μιας «άλλης» στρατιωτικής εισβολής κάπου αλλού. Έτσι, ενώ το πρωινό της Ημέρας D, ο Rundstedt συμπέρανε προσεκτικά ότι η επιχείρηση της Νορμανδίας ήταν «οπωσδήποτε μάλλον σοβαρή», όπως αποδείκνυε το γεγονός ότι ο εχθρός είχε χρησιμοποιήσει τρεις αερομεταφερόμενες μεραρχίες και αλε­ ξιπτωτιστές στις ακτές της χερσονήσου του Χερβούργου, ωστόσο, τα πρωινά τηλεγραφήματά του προς τον Χίτλερ τόνιζαν ότι δεν μπορούσε ακόμη να πει με βεβαιότητα αν αυτή ήταν η πραγματική εισβολή ή απλά μια παραπλανητική ενέργεια. Ο Χίτλερ τελικά εξαπέλυσε τις εφεδρείες Panzer του OKW -δυο μ ε­ ραρχίες- γύρω στις 2.30' μ.μ. Αυτός και οι στρατηγοί του έδειξαν από­ λυτη αυτοπεποίθηση όλη αυτήν την πρώτη ημέρα. Στις 6 π.μ., όταν η μέρα είχε ήδη φωτίσει εδώ και μιάμιση ώρα, ο στρατηγός Hans von Salmuth της 15ης Στρατιάς είπε στον αρχηγό του Επιτελείου του να τη­ λεφωνήσει στην 7η Στρατιά και να ρωτήσει αν τελικά ο εχθρός είχε απο­ βιβαστεί κάπου. Η απάντηση ήταν: «Πλοία μεταφοράς στρατευμάτων και πολεμικά μικρά και μεγάλα βρίσκονται σε διάφορα σημεία ανοιχτά από τις ακτές μαζί με πλήθος αποβατικών σκαφών. Αλλά μέχρι τώρα, καμιά απόβαση δεν έχει σημειωθεί». Ο Salmuth είπε στον Αρχηγό του

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

851

Επιτελείου του: «Οπότε, η εισβολή τους έχει ήδη αποτύχει!» και ξαναπήγε να κοιμηθεί με ήρεμο μυαλό.621 «Τ α νέα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα», ήταν τα λόγια με τα οποία υποδέχτηκε ο Χίτλερ τον Κάιτελ εκείνο το πρωί. «Όσον καιρό βρ ί­ σκονταν στην Βρετανία, δεν μπορούσαμε να τους πετύχουμε. Τώρα τους έχουμε εκεί όπου μπορούμε να τους καταστρέφουμε». Και στον Γκαί­ ρινγκ: «Αποβιβάσθηκαν εδώ - κι εκεί: ακριβώς όπου τους περιμένα με!» «Η εισβολή έγινε ακριβώς εκεί όπου την περιμέναμε», έγραφε σαν ηχώ ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του εκείνης της ημέρας, «κα ι με ακριβώς τα μέσα και τις μεθόδους για τα οποία είμαστε προετοιμασμένοι. Θα ε ί­ ναι φρικτό αν δεν καταφέρουμε να τους διώ ξουμε».622 Ένα βασικό σχέδιο της Λουφτβάφε που είχε καταρτιστεί τον Φεβρουά­ ριο, πρόβλεπε 19 σμήνη μαχητικών να εφορμήσουν προς τα δυτικά τη στιγμή που θα άρχιζε η εισβολή. Στην πραγματικότητα, η Λουφτβάφε μπόρεσε να πραγματοποιήσει μόνον 319 εξόδους πάνω από την Γαλλία εκείνη την ημέρα, σε σύγκριση με τις 10.585 εξόδους του εχθρού. Αλλά η Λουφτβάφε βεβαίωνε τον Χίτλερ ότι μέσα σε τρεις ημέρες θα έφτανε στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Στις 7 Ιουνίου, ο Richthofen έγραφε: «Ο ι μάχες στη Μάγχη αξιολογούνται ακόμη με αισιοδοξία από την Ανώτατη Διοίκηση της Λουφτβάφε». Η ευφορία του Γκαίρινγκ κράτησε μέχρι τις 8 Ιουνίου. Ως εκείνο το βράδυ είχε μόνο 5 μαχητικά επίθεσης εναντίον στόχων εδάφους και 95 μαχητικά να δρουν κατά της εισβολής. Είχε 800 πληρώματα διαθέσιμα για τα σμήνη μαχητικών, αλλά δεν είχε αρκετά αεροπλάνα. Έχοντας να αντιμετωπίσει την καθολική αεροπορική υπεροχή των Συμμάχων πάνω από το προγεφύρωμα της ακτής, και τον βομβαρδισμό πυροβολικού από τα εχθρικά πλοία που τα καθοδηγούσαν αεροσκάφη παρατήρησης, η άμεση αντεπίθεση από τις εφεδρείες του OKW και την 21η Μεραρχία Panzer απέτυχε. Ο στρατηγός Γκουντέριαν συνόψιζε την κατάσταση στον Χίτλερ σε οξύ τόνο, μερικές ημέρες αργότερα: «Ακόμη κι η πιο μεγάλη γενναιότητα των πληρωμάτων των αρμάτων μάχης δεν μπόρεσε να καλύψει τη μειονεξία των δυο άλλων Όπλων». Συγκεντρώ­ νοντας τις δυνάμεις του, ο Rundstedt προγραμμάτισε να εξαπολύσει μια αντεπίθεση τεθωρακισμένων κάτω από ένα αδιαπέραστο «τείχος πυρός» που ύψωνε το 3ο Σώμα Αντιαρματικών δυτικά της Καέν, νωρίς στις 11 του μηνός. Αλλά το βράδυ της 10 υποχρεώθηκε να ακυρώσει αυτήν την επίθεση, όταν μια έφοδος αρμάτων μάχης του εχθρού διέκοψε τη συγκέ­ ντρωση των δυνάμεών του. Στις 10 Ιουνίου, η αισιοδοξία στο Μπέργκοφ εξανεμιζόταν γρήγορα. Ο Νταίνιτς παραδεχόταν: «Η εισβολή έχει πετύχει. Το Δεύτερο Μέτωπο είναι γεγονός». Και οι μεγαλόφωνες αλληλοκατηγορίες άρχισαν. Ο Γκαίρινγκ κατηγο­

852

DAVID IRVING

ρούσε το Ναυτικό επειδή διαβεβαίωνε τους πάντες ότι ο εχθρός δεν θα διακινδύνευε τα καλύτερα πλοία του για μια εισβολή στην Μάγχη κι επειδή έφερε αντιρρήσεις για την έγκαιρη τοποθέτηση των μυστικών «ναρκών πίεσης» στις γαλλικές ακτές. 0 Νταίνιτς τον συγκράτησε: «Η συζήτηση τέτοιων θεμάτων δεν ωφελεί, αυτήν τη στιγμή». Ήταν φανερό ότι ο εχθρός σχεδίαζε να καταλάβει το λιμάνι του Χερβούργου, του οποίου τα νερά ήταν βαθιά. Αν δεν μπορούσαν να το εμπο­ δίσουν αυτό, προειδοποιούσε ο Rundstedt στις 11 Ιουνίου, ο Φύρερ θα βρισκόταν αντιμέτωπος με μια κατάσταση που θα απαιτούσε «κεφαλαιώ­ δους σημασίας αποφάσεις». Ο Χίτλερ διέταξε καθυστερημένα δυο επίλε­ κτες μεραρχίες Panzer των SS (την 9η και τη 10η) -ο ι οποίες ήταν σε ανα­ μονή για να επιτεθούν σε ένα ρωσικό προγεφύρωμα κοντά στην Κολόμνανα μεταφερθούν με τρένο αμέσως στην Νορμανδία. «Αν είχα από την αρ­ χή την 9η και 10η μεραρχίες Panzer των SS στα δυτικά», μουρμούριζε στα τέλη Αυγούστου, «πολύ πιθανόν όλα αυτά να μην είχαν συμβεί». ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της 6 Ιουνίου, το OKW είχε διατάξει να αρχίσει η επίθεση με ιπτάμενες βόμβες κατά του Λονδίνου. Οι επόμενες έξι ημέρες πέρασαν για να σηκωθούν οι βαρείς ατσάλινοι καταπέλτες από τις καμουφλαρισμένες θέσεις τους και να μεταφερθούν στις 64 προετοιμασμένες θέ­ σεις εκτόξευσης, κατά μήκος των ακτών της Μάγχης. Στις 11 του μηνός, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν πήγαιναν όλα καλά. Παρ’ όλα αυτά, το OKW επ έ­ μενε να αρχίσει η επίθεση την επόμενη νύχτα. Με πόση αγωνία περίμενε ο Χίτλερ αυτήν τη στιγμή! Την ημέρα πα­ ρακολουθούσε τα σμήνη των αμερικανικών βομβαρδιστικών να αστρά­ φτουν ψηλά στον ουρανό, εφορμώντας από την Ιταλία για τους στόχους τους στη Νότια Γερμανία. Τις νύχτες, οι Βρετανοί πετούσαν αντίθετα προς την Αυστρία και την Ουγγαρία. Συχνά, η κόκκινη λάμψη από τις πυρκαγιές στο Μόναχο αντιφέγγιζαν στον ουρανό. Η οικονόμος του τον ικέτευε να μεταφέρει τα πράγματά του από το διαμέρισμα αυτής της πόλης σε πιο ασφαλές μέρος, αλλά εκείνος αρνιόταν. «frau Winter», της είχε πει, «εμ είς πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα». Κατά την επιδρομή της 9 Ιουνίου στο Μόναχο, ο καλύτερος φίλος της Εύα Μπράουν, ο δη­ μοφιλής ηθοποιός Heini Handschuhmacher είχε σκοτωθεί μαζί με τη σύ­ ζυγό του. Η Εύα επέστρεψε με δάκρυα από την κηδεία και, κατασυγκινημένη, περιέγραψε την ερήμωση που είχαν προκαλέσει οι επιδρομές. «Ο Χ ίτλερ άκουγε με το πένθος ζωγραφισμένο στο πρόσωπό το υ», έγραφε αργότερα μια γραμματέας, «ορκίστηκε εκδίκηση και υποσχέθηκε ότι θα τους έκανε να πληρώσουν στο εκατονταπλάσιο με τις νέες εφευ­ ρέσεις της Λουφτβάφε». Έτσι, τη νύχτα της 12 Ιουνίου, άρχισε η επίθεση των ιπταμένων βομ­ βών κατά του Λονδίνου. Το αποτέλεσμα ήταν ένα φιάσκο: από τις δέκα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

853

V-Ι που εκτοξεύτηκαν, οι τέσσερις έσχασαν αμέσως, δύο εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη, μία κατέστρεψε μια σιδηροδρομική γέφυρα στο Λονδίνο, και οι άλλες τρεις προσέκρουσαν κάπου αλλού. 0 Γκαίρινγκ, όλο αγωνία, πληροφορούσε τον Χίτλερ ότι ο Milch -ο ίδιος στρατάρχης που τους είχε εξαπατήσει με τα αεριωθούμενα Me-262- ήταν ο δημιουρ­ γός της V-Ι. Δυο ακόμη ημέρες πέρασαν για να ρυθμιστούν σωστά οι εξέδρες για τους καταπέλτες.623 Αργά στις 15 Ιουνίου, η επίθεση επαναλήφθηκε και εκτοξεύτηκαν όχι λιγότερες από 244 V-Ι κατά του Λονδίνου μέχρι το μεσημέρι της άλλης ημέρας. Αναγνωριστικά αεροσκάφη ανέφε­ ραν ότι πυρκαγιές μαίνονταν στη βρετανική πρωτεύουσα. Η νέα αυτή επίθεση κατέλαβε τους Βρετανούς τελείως εξ απήνης. Ο Α'ιζενχάουερ πανικοβλήθηκε και πίεζε τον Τσώρτσιλ να διατάξει επιδρο­ μές με βόμβες δηλητηριωδών αερίων κατά των γερμανικών πόλεων, πράγμα που ο Τσώρτσιλ δεν δέχτηκε. Ο βομβαρδισμός των θέσεων των V-Ι ήταν τώρα θέμα απόλυτης προτεραιότητας, ακόμη και έναντι της κα­ ταστροφής πόλεων, εργοστασίων αεροπλάνων και διυλιστηρίων. Ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον Milch για να τον συγχαρεί προσωπικά, και λίγες ημέρες αργότερα διέταξε τον Speer να καθυστερήσει την παραγω­ γή πυραύλων A4 για να απελευθερωθεί εργατικό δυναμικό και υλικά ώστε να αυξηθεί η παραγωγή των V-Ι και των αεριωθούμενων βομβαρδι­ στικών. Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ της άμυνας κατά της εισβολής έφερε τον Χίτλερ αντιμέτω­ πο με πολύ σοβαρά προβλήματα. Ο στρατηγός Schmundt προειδοποίησε τον Γκαίμπελς ότι το προγεφύρωμα των Συμμάχων στην Νορμανδία, παρ’ όλο που ακόμη αναχαιτιζόταν, διογκωνόταν σαν κακοήθης όγκος. Ο Χίτλερ πήγε προσωπικά στο Δυτικό Μέτωπο. Αργά το βράδυ στις 16 Ιουνίου, τέσσερα Focke-Wulf Condor τον έφεραν μαζί με το Επιτελείο του στην Γαλλία, ενώ ολόκληρη η δύναμη των μαχητικών κατά μήκος της διαδρομής βρισκόταν στο έδαφος και είχε απαγορευτεί στις αντιαεροπο­ ρικές πυροβολαρχίες να λειτουργήσουν, για να αποφευχθεί κάποιο ατύ­ χημα. Με την αυγή της άλλης ημέρας, ενώ τα μαχητικά της Λουφτβάφε περιπολούσαν πάνω από την εθνική οδό, ο Χίτλερ πήγε με αυτοκίνητο ως το W2, ένα αχρησιμοποίητο «Στρατηγείο του Φ ύρερ» κοντά στην Σουασόν, για να συσκεφθεί με τους Rundstedt και τον Ρόμελ.624 Ο άμεσος σκοπός του ήταν να αποκαταστήσει την αυτοπεποίθηση των δυο στραταρχών του, που είχε κλονιστεί από την επιτυχία του εχθρού να εδραιώσει το προγεφύρωμά του στην Νορμανδία. Ο Ρόμελ μίλησε πρώτος, ενημερώνοντας τον Χίτλερ ειλικρινά σχετικά με τις φθίνουσες δυνάμεις του. Ενισχύσεις δεν έφθαναν εκεί, ενώ η α ε­ ροπορία των Συμμάχων και τα πολεμικά τους πλοία βομβάρδιζαν τα πά­ ντα μέσα στο βεληνεκές τους. Οι στρατιώτες του μάχονταν «σαν διάβο­

854

DAVID IRVING

λο ι» και τα επίσημα πρακτικά τον φέρουν να δηλώνει ότι ακόμη και οι δεκαοκτάχρονοι και δεκαεπτάχρονοι άνδρες του πολεμούσαν «σαν νεα­ ροί τίγρεις». Αλλά απέναντι στη συνδυασμένη αγγλο-αμερικανική τρομε­ ρή δύναμη και τον τελευταίας λέξης οπλισμό τους ήταν απλά ζήτημα ημερών να σπάσει το μέτωπο. 0 στρατάρχης von Rundstedt ακολούθησε, ζητώντας άδεια να αποσύρει τις δυνάμεις του προς τη χερσόνησο του Χερβούργου, στο λιμάνι και το φρούριό του. Ο Χίτλερ συμφώνησε αμέσως, αλλά διέταξε τα στρατεύματα να δ ί­ νουν μάχη για το κάθε εκατοστό που θα υποχωρούσαν. Ο Ρόμελ θα έπρεπε να διορίσει έναν «ιδιαίτερα ικανό» διοικητή για το Χερβούργο. «Το φρούριο», διέταξε ο Χίτλερ, «έπ ρεπ ε να κρατηθεί όσο γινόταν π ε­ ρισσότερο, αν ήταν δυνατό, μέχρι τα μέσα Ιουλίου». 0 Speidel τηλεφώ­ νησε αυτές τις διαταγές στις 10 π.μ. στα επιτελεία της Ομάδας Στρα­ τιών: «Μ ια κατευθείαν υποχώρηση, [μέσα στο Χερβούργο] δεν θα πραγ­ ματοποιηθεί». Τα υποχωρούντα στρατεύματα θα έπρεπε να καθυστε­ ρούν την προέλαση των Αμερικανών με εμπόδια, ναρκοπέδια και παραπλάνηση, ενώ οι εργασίες για ανατίναξη των λιμενικών εγκαταστάσεων έπρεπε να αρχίσουν αμέσως. Η πρόταση του ίδιου του Χίτλερ για το κυρίως μέτωπο της Νορμαν­ δίας ήταν μια αντεπίθεση από τις τέσσερις μεραρχίες Panzer των SS, δυ­ τικά της Καέν και της Φαλέζ. Μέχρι τότε, έπρεπε να γίνει μια δυναμική κύρια προσπάθεια ανατολικά του ποταμού Ορν από την 1η και τη 19η Στρατιά, αλλά όχι και από τη 15η Στρατιά του Salmuth στο Πα ντε Καλαί, όπου τόσο ο Ρόμελ, όσο κι ο Rundstedt εξακολουθούσαν να π εριμέ­ νουν «μ ια δεύτερη εισβολή». Ο Χίτλερ τους βεβαίωσε ότι το Ναυτικό και η Λουφτβάφε θα συγκέντρωναν τις προσπάθειές τους εναντίον των εχθρικών πολεμικών κι εμπορικών σκαφών. Οι νέες «νάρκες πίεσης» θα χρησιμοποιούνταν για πρώτη φορά. Ο ΡΟΜΕΛ εκμεταλλεύτηκε μια στιγμή ανάπαυλας, όταν οι στενογράφοι αποχώρησαν για λίγο μετά από έναν συναγερμό αεροπορικής επιδρομής, για να υπαινιχθεί κατ’ ιδίαν στον Χίτλερ ότι «η πολιτική θα έπρεπε σύ­ ντομα να αναμειχθεί στο παιχνίδι, γιατί αλλιώς η κατάσταση θα εξελισ­ σόταν τόσο άσχημα, ώστε να μην υπάρχει πια σωτηρία». 0 Χίτλερ του απάντησε κοφτά (όπως θυμόταν ο ίδιος, μερικές εβδομάδες αργότερα): «Δεν έχει ωριμάσει ακόμη η στιγμή για μια πολιτική απόφαση». Εξάλ­ λου, κάτι τέτοιο δεν ήταν αρμοδιότητα του Ρόμελ. Ο Φύρερ έφυγε από την Σουασόν - που βρισκόταν κοντά στο πεδίο της μάχης όπου είχε κερδίσει τον Σιδερένιο Σταυρό του ως δεκανέας ένα τέταρτο του αιώνα πριν - αργά το ίδιο απόγευμα. Στο Μπέργκοφ, την άλλη μέρα, τα νέα ήταν ότι οι Αμερικανοί είχαν φτάσει στη δυτική ακτή της χερσονήσου του Χερβούργου. Στις 11 μ.μ. ο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

855

Χίτλερ ρώτησε: «Έχουν δηλώσει αρκετά ξεκάθαρα ότι έφτασαν. Τώρα, έχουν φτάσει, ή δεν έχουν;» «Jawohl», παραδέχτηκε ο Γιόντλ. «Έχουν φτάσει». Πιο αισιόδοξος τώρα κι όλο αυτοπεποίθηση, λάμποντας ακόμη από την πίστη που είχε μεταδώσει ο Φύρερ του, ο Ρόμελ συνέτασσε την επό­ μενη αναφορά του σε τόνους αναγεννημένης αισιοδοξίας: ο εχθρός είχε αποβιβάσει 25 μεραρχίες, αλλά με βαριές απώλειες. Ο ντόπιος γαλλικός πληθυσμός ήταν ακόμη σταθερά στο πλευρό των Γερμανών.625 Ο ναύαρ­ χος Friedrich Rüge, ο ναυτικός υπασπιστής του, θαύμαζε τη νέα αυτοπε­ ποίθηση του Ρόμελ και άφηνε να εννοηθεί στο ημερολόγιό του ότι ο Χ ίτ ­ λερ έπρεπε να διαθέτει «τρομερό μαγνητισμό». Ο Χίτλερ υπολόγιζε σοβαρά ότι οι καινούριες νάρκες θα αναχαίτιζαν τη «δεύ τερη» εισβολή. Στις 18 Ιουνίου, επέμενε να στηθεί ένα μπαράζ από τέτοιες νάρκες και έξω από την Χάβρη - «έτσ ι ώστε να έχουμε μια επανάληψη της παράστασης και εκ εί». 0 στρατηγός Korten έκανε έκ­ κληση για άμεση εμφάνιση 12-15 αεριωθούμενων βομβαρδιστικών Me262 στο μέτωπο και για 3 ακόμη αεροπλάνα φωτογραφικής αναγνώρισης μεγάλης ταχύτητας. Η παραγωγή των βαρέων βομβαρδιστικών Heinkel 177 έπρεπε επίσης να επισπευσθεί. Στις 20 Ιουνίου, ο Χίτλερ αποδέχτη­ κε την πρόταση του Speer να υπαχθεί ολόκληρη η παραγωγή αεροπλά­ νων στο δικό του Υπουργείο. ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που άρχισε η εισβολή, ο Χίτλερ αισθανόταν ανακούφιση γιατί θεωρούσε σημαντική αποτυχία των Ρώσων το ότι δεν βοηθούσαν τους Συμμάχους με επιθέσεις στους τομείς που κρατούσαν οι Γερμανοί στο Ανατολικό Μέτωπο. Αλλά ο Στάλιν δεν είχε αναβάλει οριστικά την καλοκαιρινή του επίθεση. Το Μάιο, ο Χίτλερ είχε διαπιστώσει προετοι­ μασίες για μια κύρια προσπάθεια του εχθρού στο Κόβελ. Ο Model είχε θελήσει να προωθήσει μια επίθεση εκεί μέσα στον Μάιο, και το 56ο Σώ­ μα Panzer -μ ε όλα κυριολεκτικά τα άρματα μάχης της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου- είχε μεταφερθεί «προσωρινά» στη διοίκησή του γι’ αυτόν το σκοπό. Στις 11 Ιουνίου, ωστόσο, ο Χίτλερ ακύρωσε την επίθεση στο Κόβελ, καθώς οι μεραρχίες έπρεπε να διατεθούν στο μέτωπο της Νορμανδίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι από τις 45 αρχικές μεραρχίες του, έμειναν στον στρατάρχη Busch (της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου) μό­ νον 37 για να υπερασπιστεί μια περίμετρο 800 μιλίων, καθώς θα άρχιζε τώρα η ρωσική επίθεση. Μια σχεδόν πλήρης σιωπή ραδιοσημάτων βασίλευε στο Ρωσικό Μέτω­ πο. Ενστικτωδώς ο Χίτλερ υποπτεύθηκε ότι ο Στάλιν θα έριχνε όλο του το βάρος κατά της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου. Ολόκληρο τον Μάιο όμως ο συνταγματάρχης Gehlen, ο ειδικός της Υπηρεσίας Πληροφοριών για το Ανατολικό Μέτωπο του Zeitzier, τοποθετούσε την κύρια σοβιετική

856

DAVID IRVING

προσπάθεια απέναντι στην Ομάδα Στρατιών Βόρειας Ουκρανίας του Model. Επιμένοντας σε αυτό που αποκαλούσε Βαλκανική Λύση, ακόμη κι όταν οι αναφορές έλεγαν ότι οι ρωσικές ενισχύσεις κινούνταν βόρεια από εκεί προς το κέντρο, ο Gehlen δεν είχε αποφανθεί παρά μόνον στις 13 Ιουνίου ότι ο Κόκκινος Στρατός θα μπορούσε ίσως να εξαπολύσει μια αρχική επίθεση κατά της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου, ως μια επιχεί­ ρηση καθήλωσής της.626 Την άλλη μέρα, τόσο ο Zeitzier, όσο κι ο αρχηγός των επιχειρήσεών του, στρατηγός Heusinger, επικύρωσαν αυτήν την άπο­ ψη: η Σοβιετική Schwerpunkt θα εκδηλωνόταν στην αρχή εναντίον μιας γερμανικής κύριας προσπάθειας, της Ομάδας Στρατιών του Model. Ο Zeitzier απέρριψε όλες τις αντίθετες ενδείξεις. Στις 17 Ιουνίου, η Ανώτατη Διοίκηση της Λουφτβάφε (OKL) τηλεφώ­ νησε κατευθείαν στον ίδιο προειδοποιώντας για ενδείξεις μιας επ ικείμε­ νης επίθεσης του Κόκκινου Στρατού κοντά στο Σμολένσκ. Ένας Ρώσος αποκρυπτογράφος αξιωματικός που συνελήφθη αιχμάλωτος, αποκάλυψε ότι τρεις πτέρυγες μαχητικών αεροπλάνων είχαν μόλις φτάσει στο Σμο­ λένσκ - πάνω από 4.500 αεροπλάνα αντιμετώπιζαν ξαφνικά την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου. Στις 18 και 19 Ιουνίου, ο Χίτλερ κάλεσε το 4ο Σώμα Αεροπορίας -την τελευταία μεγάλη αεροπορική εφεδρεία στην Ανατολή- να βομβαρδίσει τις στρατιές στο Γκόμελ και αρνήθηκε να μ ε­ ταφέρει το σώμα αυτό στην Νορμανδία για τις επιχειρήσεις ναρκοθέτη­ σης ακριβώς γ ι’ αυτόν τον λόγο. Ακόμη και μέχρι τις 20 Ιουνίου, ο στρα­ τηγός Zeitzier εξακολουθούσε πεισματικά να επιμένει ότι η πραγματική σοβιετική επίθεση θα άρχιζε σύντομα κατά του μετώπου του Model. Ο Χίτλερ τον αγνόησε.627 Από το Μπέργκοφ, η Λουφτβάφε πληροφορού­ νταν την άλλη μέρα: «Η γενική εκτίμηση είναι ότι η αναμενόμενη επ ίθε­ ση κατά της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου αρχίζει αύριο». Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ήρθε στις 21 Ιουνίου 1944, για μια τρίωρη συζήτηση με τον Χίτλερ - ήταν μια γκρίζα και βροχερή μέρα στο Μπέργκοφ. Υποστή­ ριξε ότι έπρεπε να τεθεί επικεφαλής μιας προσπάθειας διεξαγωγής ολο­ κληρωτικού πολέμου και κατηγόρησε τους γραφειοκράτες στρατιωτι­ κούς, όπως ο Κάιτελ και ο Fromm, για τις σημερινές τους δυσκολίες. Αν ήταν αυτός επικεφαλής, υποσχέθηκε, θα μπορούσε να συγκεντρώσει 1.000.000 επιπλέον στρατιώτες από την «ουρά » της Βέρμαχτ. Ο Χίτλερ είπε πως μόνο αν τα πράγματα ξέφευγαν από τα χέρια τους, τότε και μόνο τότε, θα ζητούσε τις υπηρεσίες του δρ. Γκαίμπελς. Όταν ο Υπουρ­ γός άφησε να εννοηθεί ότι ήταν απαραίτητο να διαπραγματευθούν με τους Βρετανούς, ο Φύρερ απάντησε ξερά ότι η Βρετανία θα έπρεπε να καταστραφεί ολοκληρωτικά από τον πόλεμο και πρόσθεσε με κακία: «Πήγαν γυρεύοντας». Καλεσμένος του στις πολεμικές συσκέψεις εκείνης της ημέρας και της

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

857

επομένης, 21 και 22 Ιουνίου, ήταν ο στρατηγός Dietl, διοικητής της γ ερ ­ μανικής 20ής Στρατιάς στην περιοχή της Φινλανδίας. Από τον Φεβρουά­ ριο ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί για μυστικές συνομιλίες περί ΣοβιετοΦινλανδικής συνθηκολόγησης, αλλ’ αυτές είχαν διακοπεί τον Μάρτιο, κα­ θώς οι όροι των Ρώσων ήταν πολύ σκληροί. Με την υποψία ότι η ιδιαίτε­ ρα δημοκρατική κυβέρνηση της Φινλανδίας θα εγκατέλειπε τον πόλεμο ανά πάσα στιγμή, ο Χίτλερ σταμάτησε τις μεταφορές όπλων εκεί τον Απρίλιο, κι όταν ο Φινλανδός στρατάρχης Mannerheim του υποσχέθηκε τον Μάιο ότι τα όπλα αυτά δεν θα κατέληγαν σε ρωσικά χέρια, ο Χίτλερ απέρριψε κατ’ ιδίαν αυτήν την «πλατωνική διαβεβαίωση», θεωρώντας την ανώφελη. Ωστόσο, η αποφασιστική αντίσταση του Mannerheim στη ρωσική επίθεση της 10 της Ιουνίου τον εντυπώσιασε και δυο ημέρες αρ­ γότερα, ο Χίτλερ αποφάσιζε: «Όσον καιρό οι Φινλανδοί συνεχίζουν να πολεμούν, θα τους υποστηρίζουμε. Αλλά από τη στιγμή που θα κάνουν νερά, ο ανεφοδιασμός τους θα σταματήσει». Διέταξε τον Γκαίρινγκ να στείλει κατεπειγόντως ένα σμήνος μαχητικών στο Ελσίνκι και τον Γκουντέριαν να διαθέσει ένα τάγμα πυροβόλων εφόδου. Κατά τη βραδινή σύσκεψη στις 21 Ιουνίου, εξέφρασε παρ’ όλα αυτά την απογοήτευσή του, επειδή ο Mannerheim είχε αποσύρει τόσο πίσω τα στρατεύματά του. Ο Dietl χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και αντέκρουσε τις επικρίσεις του Χίτλερ, ως χαρακτηριστικές ενός «καρεκλοκένταυρου στρατηγού» που στερούνταν τελείως ειδικών γνώσεων της π ε­ ριοχής. Θα πήγαινε αεροπορικώς στην Φινλανδία και θα υποστήριζε τον Mannerheim, πέρα για πέρα. Αφού ο στρατηγός έφυγε από τη Μεγάλη Αίθουσα, ο Χίτλερ στράφηκε προς τους επιτελείς του, που είχαν μείνει με ανοικτό το στόμα και φώναξε: «Κύριοι, τέτοιου είδους στρατηγοί μου αρέσουν!» Ο Dietl και οι διοικητές των Σωμάτων του πέρασαν δυο ημέρες ακούγοντας ομιλίες από τον Κάιτελ, τον Rosenberg και τον Χίμλερ στη σχολή πολιτικής καθοδήγησης του Sonthofen. Το άλλο απόγευμα, 22 Ιουνίου, οι ίδιοι στρατηγοί άκουγαν μια απόρρητη ομιλία από τον Χ ίτλερ στο Ομπερσάλτσμπεργκ, περί της φύσης του πολέμου και της επανάστα­ σης.628 Κάτω από συχνά χειροκροτήματα, ο Φύρερ ανέπτυξε τη φιλοσοφία του ότι στον πόλεμο, όπως και στη Φύση, ο αδύνατος πρέπει να παρα­ γκωνίζεται κι ότι ένα έθνος που δεν καταφέρνει να το ενστερνιστεί αυτό, είναι σίγουρα καταδικασμένο να χαθεί από προσώπου γης, όπως συνέβη και σε αναρίθμητα είδη προϊστορικών ειδών από τη Φύση. Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του είπε: «Σήμερα δεν μπορεί να συμ­ βεί καμιά επανάσταση στην Γερμανία. Οι Εβραίοι έχουν φύγει και υπάρ­ χουν γεννημένοι ηγέτες που τους έχω ξεχωρίσει εδώ και πολύ καιρό, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή την κοινωνική τους υπόσταση».

858

DAVID IRVING

Αν κάποιος τώρα στρεφόταν στο Εξωτερικό ζητώντας το κακό της Γερμανίας, θα αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου. Οι στρατηγοί χειρο­ κρότησαν εκστασιασμένοι τη μεταφορά του Χίτλερ που παρομοίαζε με «μικρό σκουλήκι» τον πεζικάριο, ο οποίος μέσα από το στενό χαράκωμά του αντιμετωπίζει δέκα ή και περισσότερα ρωσικά άρματα μάχης με μια χειροβομβίδα μόνο στα χέρια του, ενώ οι δημοκράτες, πίσω στην πατρί­ δα, συνωμοτούσαν για την παράδοση της χώρας. «Πώς μπορούμε να περιμένουμε από τους γενναίους, απλούς πεζικάριους να πεθάνουν για την πατρίδα τους, όταν την ίδια στιγμή άλλοι στο Εσωτερικό δεν κάνουν τίποτ’ άλλο από το να σχεδιάζουν την προδοσία των θυσιών αυτών των ανθρώπων;» Όταν κάποιοι θα τον ρωτούσαν «Πόσο ήσυχη είναι η συνείδησή σας τώ ρα;» το μόνο που θα απαντούσε ήταν ότι συχνά δεν μπορούσε να κοι­ μηθεί, αλλά ποτέ, ούτε για μια στιγμή, δεν αμφέβαλε ότι η Γερμανία θα επιβιώσει από όλους τους κινδύνους. «Δεν έχω κάνει ακόμη την τελική έκκλησή μου προς το γερμανικό έθνος», θύμισε στους στρατηγούς κι εκ είνο ι απάντησαν με φρενήρη χειροκροτήματα και ζητωκραυγές, «Χ ά ιλ ». ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ που μετέφερε το στρατηγό Dietl πίσω στη διοίκησή του συνετρίβη λίγες ώρες αργότερα κι όλοι οι επιβαίνοντες σκοτώθηκαν. Με αγωνία μήπως αυτή η απώλεια θα επέφερε τελικά την αποσκίρτηση της Φινλανδίας, ο Χίτλερ διέταξε απόλυτη μυστικότητα για το ατύχημα, μέ­ χρι που να πάει ο Ρίμπεντροπ στο Ελσίνκι και να εξασφαλίσει την ανεπι­ φύλακτη συμφωνία της φινλανδικής κυβέρνησης να απορρίψει κάθε π ε­ ραιτέρω σοβιετικές προτάσεις για ειρήνη. Οι στρατηγοί που συνόδευαν τον Dietl, τάφηκαν αθόρυβα από το Κόμμα στην Καρινθία και ο ίδιος ο Χίτλερ παρέστη στην επίσημη κηδεία στο Σάλτσμπουργκ, την 1η Ιουλίου. Η ταυτόχρονη απώλεια του Χερβούργου ήταν όχι μόνο πικρή για τον Χίτλερ, αλλά κι ένα μυστήριο. 0 Γιόντλ είχε μιλήσει με τα καλύτερα λό­ για για τον στρατηγό Karl Wilhelm von Schlieben, τον διοικητή του λιμα­ νιού, και ο Χίτλερ του έστειλε στις 21 Ιουνίου το ακόλουθο ραδιοσήμα: «Περιμένω από σας να δώσετε αυτήν την μάχη, όπως κάποτε πολέμησε ο Gneisenau υπερασπίζοντας το Κόλμπεργκ». Αλλά εκείνη τη νύχτα ο στρατηγός ζήτησε επειγόντως να του σταλούν αεροπορικώς εφόδια, κι ο Χίτλερ σχολίαζε ειρωνικά κατά τη μεσημεριανή σύσκεψη της άλλης μ έ­ ρας: «Δυο ολόκληρα χρόνια είχαν για να συγκεντρώσουν εφόδια στο Χερβούργο, κι όμως μέσα σε δυο μέρες που αποκόπηκαν, ικετεύουν για αεροπορικό ανεφοδιασμό». Μόνο τότε έμαθε ότι πολύ λιγότερα γερμανι­ κά στρατεύματα από όσα είχε διατάξει, βρίσκονταν στο λιμάνι.629 Ο Χίτλερ εξέτασε τη λήψη μέτρων απελπισίας - μια αντεπίθεση στα μετόπισθεν των αμερικανικών δυνάμεων που επ ιτίθεντο στο λιμάνι,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

859

πράγμα που ο Rundstedt απέρριψε αμέσως ή μια ρίψη 3.000 αλεξιπτωτι­ στών. Ο στρατηγός Student ήταν πρόθυμος, όχι όμως και το OKL, εκτός κι αν ήταν πανσέληνος. Ο Χίτλερ φώναζε θυμωμένα: «Δεν είναι δυνατό να μην μπορούμε να ρίξουμε 3.000 άνδρες μέσα στην περιοχή μας!» Κι όμως δεν ήταν. Το απόγευμα της 25 Ιουνίου ένας αγγλο-αμερικανικός πολεμικός στόλος εμφανίστηκε στα ανοικτά κι άρχισε να κανονιοβολεί το λιμάνι. Στις 7.32' μ.μ., οι ασυρματιστές του Schlieben εξέπεμπαν: «Η τ ε ­ λική μάχη για το Χερβούργο έχει αρχίσει. Ο στρατηγός μάχεται με τους άνδρες του. Ζήτω ο Φύρερ! Ζήτω η Γερμανία!» «ΑΝ ΟΛΟΙ τώρα έλεγαν, “ Κοιτάξτε, οι Βρετανοί είναι στο Χερβούργο” , εγώ θα απαντούσα: “ Για σας είναι η αρχή της ανάκτησης της Γαλλίας, αλλά εγώ βλέπω τα πράγματα διαφορετικά” ». Έτσι καθησύχαζε ο Χ ίτ­ λερ τους στρατηγούς του. «Στο κάτω-κάτω, τους έχουμε ήδη διώξει από την Γαλλία, μια φορά, οπότε το Χερβούργο είναι απλώς το τελευταίο έδαφος που κατέχουν ακόμη. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, δεν βρισκόμα­ σταν εμείς στην Γαλλία αλλά αυτοί... κι ο εχθρός ήταν μόλις 100 μίλια από το Βερολίνο, μπροστά στα ανατολικά μας σύνορα». Κατά κάποιον τρόπο, ήταν ευτύχημα που οι Γερμανοί είχαν επ ικε­ ντρώσει την προσοχή τους στο Δυτικό Μέτωπο, γιατί τα γεγονότα στα ανατολικά ήταν ακόμη χειρότερα. Η ρωσική επίθεση στις 22 Ιουνίου είχε αρχίσει με απατηλή ηπιότητα: οι επιθέσεις δυνάμεων λόχου πεζικού στην Ομάδα Στρατιών του Κέντρου (του στρατάρχη Ernst Busch) είχαν αφή­ σει δυο μικρά χάσματα προσωρινά κι από τις δυο πλευρές του Βιτέμπσκ. Ο Zeitzier συνέχιζε να κατευθύνει την προσοχή του Χίτλερ στη φαινομενική απειλή κατά των Ομάδων Στρατιών Νότου και Βόρειας Ου­ κρανίας. Αλλά τότε είχαν εμφανιστεί μεγάλοι σχηματισμοί ρωσικών αρ­ μάτων μάχης και ξεχύνονταν μέσα στα χάσματα, ενώ εκπληκτικές επιχει­ ρήσεις από επιθετικά αεροσκάφη εναντίον στόχων επιφάνειας είχαν εξουδετερώσει το γερμανικό πυροβολικό. Η 6η Αεροπορική Δύναμη είχε μύνο 40 μαχητικά στον αέρα εκείνη την ημέρα. Στις 25 Ιουνίου, ο Κόκκι­ νος Στρατός ήταν έτοιμος να καταβροχθίσει ολόκληρη την 4η Στρατιά και το μεγαλύτερο μέρος της 9ης. Πιστεύοντας ότι η καταστροφή μπο­ ρούσε ακόμη να αποφευχθεί, ο Χίτλερ απέρριψε τις σπασμωδικές εκκλή­ σεις του Busch και του Zeitzier να εγκαταλείψουν τις «οχυρωμένες θέ­ σ εις» Βιτέμπσκ, Όρσα, Μόγκιλεβ και Μπομπρουίσκ, όσο ήταν ακόμη και­ ρός. Έτσι ο Busch έχασε έξι μεραρχίες που έμειναν παγιδευμένες μέσα στα αμυντικά οχυρά τους. Όταν ήρθε στο Μπέργκοφ, έκανε έκκληση να συμπτυχθεί και η Ομάδα Στρατιών του Νότου, έτσι ώστε η δύναμη αυτή να απελευθερωθεί προς το δικό του μέτωπο. Τώρα, ωστόσο, που ο Mannerheim είχε ήδη διακηρύξει την αφοσίωση της Φινλανδίας, ο Χίτλερ αρνήθηκε να του επιτρέψει κάτι τέτοιο.

860

DAVID IRVING

Ο Χίμλερ κατηγόρησε τον Busch γ ι’ αυτήν την «ακατανόητη συντρι­ βή». «Κατά τη γνώμη μου, η διοίκηση της Ομάδας Στρατιών ήταν πολύ χαλαρή και καταπονημένη από τον πόλεμο», έγραφε στις 26 Ιουνίου. Ο Χίτλερ προφανώς συμφώνησε, γιατί δυο ημέρες αργότερα απέλυσε τον στρατάρχη λόγω της αποτυχίας του. Θα ακολουθούσαν κι άλλοι τη μοίρα του Busch εκείνη την εβδομάδα, και προς το τέλος της ο Χίτλερ ανέλαβε ο ίδιος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, γιατί κι ο Zeitzier είχε εξαφανιστεί, είτε επειδή αρρώστησε ή επειδή τον αρρώστησαν τα γεγο­ νότα. Η εχθρότητα απέναντι στον Zeitzier κορυφώθηκε στο Μπέργκοφ. Η τελική σύγκρουση επήλθε στις 30 Ιουνίου. Έκανε έκκληση στον Χίτλερ να συμπτύξει την Ομάδα Στρατιών του Βορρά στην πιο μικρή γραμμή του ποταμού Ντβίνα, όσο υπήρχε ακόμη καιρός. Ο Χίτλερ ούτε που ήθε­ λε να ακούσει κάτι τέτοιο:630 αν έριχνε την Φινλανδία στην αγκαλιά του Στάλιν, θα στερούσε από την Γερμανία και την τελευταία της πηγή νικε­ λίου. «Εγώ έχω την ευθύνη, όχι εσείς», θύμισε με οξύτητα στον Zeitzier. Εκείνος όμως, ακλόνητος, του είπε ότι τώρα που η εισβολή στην Γαλλία είχε πετύχει, αναμφισβήτητα δεν μπορούσαν να κερδίσουν τον πόλεμο και πρότεινε να διοριστεί ο Reichsführer των SS, Χίμλερ, ως «δικτάτο­ ρας» για να ξεκινήσει μια εκστρατεία «ολοκληρωτικού πολέμου». Μόνο ο ολοκληρωτικός πόλεμος θα μπορούσε να απελευθερώσει ανθρώπινο δυναμικό που τώρα χρειαζόταν το Ανατολικό Μέτωπο. Ο Χίτλερ ένιωσε ότι τα νεύρα του Zeitzier είχαν σπάσει και σχολίασε περιφρονητικά την ηττοπάθεια του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ο Zeitzier έφυγε χωρίς να χαιρετίσει και υπέστη πλήρη νευρική και σωματική κα­ τάπτωση, αργά την ίδια μέρα. Απευθύνθηκε στο ιατρείο του dr. Weber, όπου εξασφάλισε ένα πιστοποιητικό για την κακή του υγεία κι ο Χίτλερ δεν τον ξανάδε.634 Αγωνιζόταν τις υπόλοιπες τρεις εβδομάδες μόνος, χω­ ρίς Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ο Rundstedt, ο Διοικητής του Δυτικού Μετώπου, είχε μπει επίσης στο στόχαστρο του Χίτλερ. Επί πολλές ημέρες, μετά την 26η Ιουνίου, ο Χ ίτ­ λερ καλούσε τον στρατάρχη von Kluge, ως πιθανό διάδοχο του Rundstedt, να παρευρίσκεται στις πολεμικές συσκέψεις στο Μπέργκοφ κι έτσι, να τονωθεί από τη βεβιασμένη δική του αισιοδοξία. Ο Χίτλερ ανέλυσε στον Kluge τις δυνατότητες της φονικής ιπτάμενης βόμβας V-Ι και του εξήγησε τους στρατηγικούς σκοπούς της. Ο εχθρός ήταν ήδη αναγκασμένος να απασχολεί 250 μαχητικά αεροπλάνα σε περιπολίες κατά των βομβών αυ­ τών. Και, για να προσθέσει ένα στοιχείο σύγχυσης, ο Χίτλερ είχε διατάξει να βαφτούν οι βόμβες αυτές με το ίδιο μαύρο χρώμα και λευκές λωρίδες, όπως και τα αεροσκάφη της συμμαχικής εισβολής. Στις 26 Ιουνίου, έστειλε μια καταιγιστική επιδρομή από V-Ι στο Λον­ δίνο ελπίζοντας πάντα να αναγκάσει τους Συμμάχους να επιχειρήσουν

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

861

μια δεύτερη καταστροφική απόβαση στο Πα ντε Καλαί. Κι όταν το OKL πρότεινε η γόμωση 250 V-Ι κάθε μήνα να περιέχει ένα πολύ καταστρε­ πτικό αλουμινοποιημένο εκρηκτικό, το Trialen, ο Χίτλερ διέταξε να δ ε­ καπλασιαστεί ο αριθμός αυτός. «Ο ι μαζικοί βομβαρδισμοί εναντίον των θέσεων εκτόξευσής τους αποτελεί ικανοποιητική απόδειξη της αποτελεσματικότητας των όπλων μας!» διαβεβαίωναν τον Χίτλερ δυο αξιωματι­ κοί του συντάγματος ιπταμένων βομβών V-Ι,632 όταν ήρθαν στο Μπέρ­ γκοφ στις 29 Ιουνίου. Εκείνη τη νύχτα, η υπ’ αριθμόν 2.000 βόμβα εκτο­ ξεύτηκε κατά του Λονδίνου. Το Γραφείο Πληροφοριών από το Στρατηγείο του Ρόμελ έδινε λιγότερο ενθαρρυντικά μηνύματα.633 Γύρω στις 30 εχθρικές μεραρχίες είχαν ήδη αποβιβαστεί στη Νορμανδία, έλεγαν οι αναφορές, και τουλάχιστον άλλες 67 στάθμευαν στην Αγγλία.* Το φάντασμα του στρατού εισβολής πλα­ νιόταν πάνω από τις συσκέψεις του Χίτλερ. Στις 29 Ιουνίου, τελικά, ο Χίτλερ δέχτηκε ότι η Γερμανία ήταν σε θέ­ ση άμυνας και στην Γαλλία. Το πρωταρχικό ενδιαφέρον του Ρόμελ ήταν να εμποδίσει τον εχθρό να διασπάσει τις γραμμές και να ξεχυθεί στην ανοικτή ύπαιθρο. Η κύρια αντεπίθεση στο προγεφύρωμα ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, αν δεν τηρούνταν ορισμένες στοιχειώδεις προϋποθέσεις. Αυτές τις προϋποθέσεις τόνισε ο Χίτλερ στις 29 Ιουνίου, πρώτα στον Rundstedt και στον Ρόμελ,634 και το ίδιο βράδυ, στους Νταίνιτς, Γκαίρινγκ και Sperrle. Πρώτον, έπρεπε να εκδιωχθούν ή να βυθιστούν ο πολεμικός στόλος που βρισκόταν κοντά στις ακτές και τα μεταγωγικά πλοία του εχθρού. Ο Χίτλερ πρότεινε να γεμίσουν τα παράκτια ύδατα με τις νέες, μυστικές νάρκες, σπέρνοντάς τις παντού με «σκυλίσια επιμονή». «Ε ίνα ι πολύ πιο αποτελεσματικό να βυθίσεις το φορτίο ενός πλοίου, παρά να αντιμετωπί­ σεις τα στρατεύματα και τον οπλισμό τους αφού θα τα έχει αποβιβά­ σ ει», τόνισε. Συνιστούσε την ανελέητη χρήση κάθε διαθέσιμου όπλου, όπως ευέλικτες τορπίλες, υποβρύχια, ραδιοελεγχόμενους πυραύλους με ισχυρά εκρηκτικά και ιπτάμενες βόμβες V-Ι που θα τις κατεύθυναν πιλό­ τοι καμικάζι. (Περίπου 1.000 τέτοιες βόμβες με πιλοτήρια θα ανακαλύ­ πτονταν μετά τον πόλεμο σε μια αποθήκη κοντά στο Αμβούργο.) Δεύτερον, ήταν τα μεταφορικά μέσα. Αν ήταν απαραίτητο θα κατά­ σχονταν χωρίς δισταγμό γαλλικά φορτηγά, ακόμη και λεωφορεία. Τρίτον, καμιά αντεπίθεση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ χωρίς εφοδιασμό. Ο Χίτλερ ζήτησε να καθιερώσει η Λουφτβάφε «α ερο ­

* Σ.τ.Σ.: Μόνο 15 μεραρχίες βρίσκονταν στην Αγγλία περιμένοντας να μεταφερθοόν στην Νορμανδία. Δεν έχει ξεκαθαριστεί αν ο Χίτλερ εσκεμμένα παραπληροφορήθηκε από αντιναζιστές ή από λάθος της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Γενικού Επιτε­ λείου Στρατού.

862

DAVID IRVING

γέφυρες μεταφορών» προς το προγεφύρωμα, ισχυρά προστατευμένες από μαχητικά και αντιαεροπορικό πυροβολικό.635 Πόσο συχνά τους τελευταίους μήνες ο Χίτλερ θα γκρίνιαζε μέσα του επειδή υποχρεωνόταν να ασχοληθεί ακόμη και με το πιο μικρό ζήτημα! Το γεγονός ότι ο επικεφαλής Διοικητής στη Δύση, δεν έπαιρνε από δική του πρωτοβουλία ούτε καν τις πιο απλές αποφάσεις, ήταν ένα πειστικό επιχείρημα κατά του διορισμού ενός παρόμοιου Διοικητή στην Ανατολή. Κατ’ ιδίαν, ο Χίτλερ κατηγορούσε τις Γαλλίδες και το καλό φαγητό και ποτό για τη χαλάρωση των στρατευμάτων του στα δυτικά. Η μοιρολα­ τρία του Rundstedt εκφράστηκε έντονα την 1η Ιουλίου, όταν διατύπωνε την προσωπική του άποψη ότι καμιά αντεπίθεση δεν θα ήταν δυνατή, και συμβούλευε την εγκατάλειψη του προγεφυρώματος της Καέν -την κύρια προσπάθεια της επίθεσης του εχθρού- και την σύμπτυξη πέρα από το βεληνεκές των πυροβόλων των εχθρικών πολεμικών πλοίων. Στην έκθεσή του αυτήν περιέκλειε μια παρόμοια εκτίμηση του στρατηγού Leo Geyr von Schweppenburg. Ο Γιόντλ τόνισε συνοφρυωμένος ότι οι προτάσεις αυτές θα ήταν το πρώτο βήμα προς μια καταστροφική εκκένωση της Γαλλίας. Υπήρχαν μόνο δυο επιλογές: είτε εκκένωση, είτε διεξαγωγή αυτής της αποφασι­ στικής μάχης εκεί όπου βρίσκονταν, με την πρώτη δυνατή ευκαιρία. Αργότερα εκείνη την ημέρα, ο Χίτλερ έστειλε μήνυμα στον Ρόμελ: «Ο ι σημερινές γραμμές πρέπει να κρατηθούν. Οποιαδήποτε περαιτέρω διά­ σπασή τους από τον εχθρό πρέπει να παρεμποδιστεί με σθεναρή άμυνα και με τοπικές αντεπιθέσεις». Ο Rundstedt απολύθηκε κι ο Χίτλερ έσ τει­ λε έναν από τους υπασπιστές του από τον Στρατό, τον συνταγματάρχη Heinrich Borgmann, να τον παρασημοφορήσει με το μετάλλιο Φύλλων Δάφνης και να του παραδώσει προσωπικά τον δυσοίωνο μπλε φάκελο. Ο Kluge πήρε τη θέση του. ΕΤΣΙ, με αυτόν τον σκληρό τρόπο, έμαθε ο Χίτλερ ότι το κλειδί της νίκης βρισκόταν στην άμυνα από τον αέρα, ακριβώς όπως το είχαν μάθει κι οι Βρετανοί το 1940. Μέσα σε τέσσερις μήνες, ωστόσο, ήλπιζε ότι θα ανα­ κτούσε την αεροπορική υπεροχή. Ξέγραψε τα βομβαρδιστικά. Η τελική του δυσαρέσκεια είχε αρχίσει να κρυφοκαίει στις 20 του μηνός, ενώ συ­ ζητούσε με τους Milch και Saur τρόπους για να επιτευχθούν οι στόχοι παραγωγής χιλίων Me-262 τον μήνα μέσα στο συντομότερο χρονικό διά­ στημα. Ο πραγματικός θυμός του ξέσπασε όμως λίγες ημέρες αργότερα κατά των τεράστιων δικινητήριων βομβαρδιστικών Heinkel 177: ήταν απηρχαιω­ μένα, γεμάτα λάθη και υφίσταντο τρομακτικές απώλειες. Η κατανάλωση καυσίμων τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν υπήρχε μέλλον γι’ αυτά σε μια Γερμανία που ήταν βέβαιο πως θα αντιμετώπιζε σύντομα συντριπτική έλ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

863

λειψή καυσίμων. Και το χειρότερο, ο Χίτλερ είχε μάθει στις 25 Ιουνίου ότι τα σμήνη δεν θα διέθεταν την τετρακινητήρια εκδοχή του Heinkel 177 πριν από το 1946. Τηλεφώνησε στον Saur και ρώτησε: «Πόσα μαχητικά μπο­ ρούν να κατασκευαστούν αντί ενός Heinkel 177;» Κι εκείνος απάντησε: «Γ ια να κατασκευαστούν 200 Heinkel 177 σε ένα μήνα, απασχολούνται 5.000 εργάτες, κι αυτοί μπορούν να φτιάξουν 1.000 ακόμη μαχητικά στο ίδιο διάστημα». Κατά την πολεμική σύσκεψη της άλλης ημέρας, ο Χίτλερ επανέλαβε: «Αυτό που έχει σημασία στην κατάσταση που βρισκόμαστε, είναι η παραγωγή μαχητικών, κι άλλων μαχητικών κι επίσης, βομβαρδιστι­ κών μεγίστης ταχύτητας. Πρέπει να έχουμε αυτήν την αεροπορική ομπρέ­ λα πάνω από την πατρίδα μας και πάνω από τους πεζικάριούς μας! Κι αν αυτό σημαίνει ότι θα μείνουμε χωρίς στρατηγική δύναμη βομβαρδιστικών επί χρόνια, τότε ας γίνει έτσι!» Σε μια μεσονύκτια σύσκεψη, δυο ημέρες αργότερα, έτυχε να ρωτήσει τον επιτελάρχη του στρατηγού Milch, συνταγματάρχη Wolfgang Thomale, αν είχε δει τη Λουφτβάφε στη Γαλλία εκείνη την ημέρα. «Ό χι», απάντη­ σε ο συνταγματάρχης, «εκτός από δυο μαχητικά ανάμεσα στο Παρίσι και στην Σαρτρ». Αυτό ήταν το παρασκήνιο για την τελική απόφαση του Χίτλερ -την οποία ανήγγειλε την 1η Ιουλίου- να σταματήσει το μεγαλύτερο μέρος από την παραγωγή βομβαρδιστικών. Ο στρατηγός Koller είχε αντίθετη γνώμη: υποστήριξε με θέρμη πως αν παράγονταν μόνο μαχητικά, δεν θα υπήρχε ναρκοθέτηση, ούτε καθοδηγούμενες βόμβες, ούτε από αέρος εκτόξευση των V-Ι, ούτε επιχειρήσεις του 4ου Αεροπορικού Σώματος Ανατολικά. Όμως, το τσεκούρι του Χίτλερ έπεσε πάνω στα Heinkel 177, αυτή η απόφαση ήταν και η τελική. Την άλλη μέρα, ρώτησε τον Saur από το τηλέφωνο πόσο θα ανέβαινε τώρα η παραγωγή μαχητικών. «Μέσα στον Ιούλιο», απάντησε εκείνος, «ελπίζω να φτάσουμε στο όριο των 3.000. Τον Αύγουστο, στις 3.300 και μετά θα αυξάνεται κατά τριακόσια το μήνα, μέχρι να φτάσουμε στα 4.500 μαχητικά τον Δεκέμβριο». Καθώς άφηνε το ακουστικό, ο Χίτλερ αναγνώριζε ότι το στρατηγικό πρόβλημα ήταν τούτο: θα μπορούσαν οι γραμμές των μετώπων να κρατηθούν μακριά από το Ράιχ αρκετό καιρό, μέχρι να επιτευχθούν αυτοί οι αριθμοί παραγωγής; Πολλά θα εξαρτόνταν από το θάρρος και την αποφασιστικότητα των στραταρχών του. Στο Μπέργκοφ, στις 3 Ιουλίου, μίλησε στον Kesselring σχετικά με το θέμα αυτό. Μετά από εβδομάδες ακατάπαυστων υποχωρητικών ελιγμών, κάτω από σκληρές μάχες, ο στρατάρχης είχε αναχαιτίσει την εχθρική προέλαση στην Ιταλία. Ο στρατηγός Koller έγραφε εκείνη την ημέρα:636 Ο Φύρερ εξηγεί γιατί ακριβώς πρέπει να πολεμάμε για το κάθε τετραγωνικό μέτρο γης - επειδή το να κερδίσουμε χρόνο είναι τώρα το παν. Όσο πιο πολύ

864

DAVID IRVING

καιρό μπορέσουμε να κρατήσουμε τον εχθρό μακριά από την περιφέρεια, τό­ σο το καλύτερο. Ίσως οι μεμονωμένοι στρατιώτες και υπαξιωματικοί να μην αντιλαμβάνονται γιατί τους ζητάμε να πολεμούν στα όρη Αμβρούζια κι όχι στα Απέννινα, αλλά οι Ανώτεροι Διοικητές τους πρέπει να το καταλάβουν και να υπακούουν, επειδή τα συμφέροντα του αγώνα της Γερμανίας μεταβι­ βάζονται από αυτούς μέχρι τον κάθε απλό στρατιώτη. 0 Kesselring φοβάται ότι θα διασπαστεί η τωρινή του θέση αν παραμείνει πάρα πολύ και θέλει να περάσει πίσω στη γραμμή των Απεννίνων έγκαιρα. Αλλά ο Χίτλερ θέλει να αναβληθεί αυτό όσο γίνεται περισσότερο... 0 Φύρερ τονίζει και πάλι πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση, αν είχαμε ακόμη την παλιά μας υπεροχή στον αέρα. Θα την αποκτήσουμε πάλι -τουλάχιστον εν μ έρ ει- αλλά χρειαζόμαστε χρόνο και μέχρι τότε δεν πρέπει να παραχωρούμε έδαφος.

Στην Ανατολή, η εκμηδένιση της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου ήταν πλέον πλήρης. Κατά τη μεσημβρινή σύσκεψη της 6 Ιουλίου 1944, ο Φύ­ ρερ απέρριψε και πάλι την άποψη του Model ότι τέσσερις μεραρχίες θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν από την Ομάδα Στρατιών του Βορρά, αν διατασσόταν η σύμπτυξή της. Το μόνο που θα συνέβαινε, είπε, θα ήταν να έχανε η Ομάδα τις οχυρές θέσεις της, τα βαρέα όπλα και τα εφόδιά της. Στρεφόμενος προς τον στρατηγό Heusinger, ο Χίτλερ ρώτησε ήρεμα πόσο τους στοίχισε η καταστροφή μέσα στις τελευταίες δυο εβδομάδες στο Κέντρο,637 και του είπαν: «Ο ι συνολικές απώλειες θα φτάσουν στις 28 μεραρχίες». «Δεν διστάζω να πω», θυμόταν ο Χίτλερ αργότερα, «ό τι μου ήταν δύσκολο να φανταστώ μια τόσο σοβαρή κρίση... Όταν ανέλαβε ο στρατάρχης Model, η Ομάδα Στρατιών του Κέντρου ήταν σε χάσμα. Το χάσμα ήταν μεγαλύτερο κι από το μέτωπο - αλλά τότε τουλάχιστον υπήρχε περισσότερο μέτωπο, παρά χάσμα». Ωστόσο, είχε δώσει στον Model μια οδηγία πιο ρεαλιστική από αυτήν που είχε δώσει στον προκάτοχό του: οι «οχυρές θέσεις» θα έπρεπε να κρατηθούν αρκετά, μέχρις ύτου να συγκροτηθεί πιο πίσω ένα συμπαγές νέο μέτωπο. Στην αρχή, η αιτία αυτής της καταστροφής ήταν ένα μυστήριο. Δεν έφταιγε μόνο η λανθασμένη στρατηγική εκτίμηση του Zeitzier. Η κυριο­ λεκτική ανικανότητα της Λουφτβάφε, που είχε παραλύσει αμέσως με την πρώτη σοβαρή έλλειψη καυσίμων είχε σοβαρύτατες συνέπειες. Εξα ιρετι­ κά δυσοίωνη ήταν επίσης η πολεμική κόπωση και η απροθυμία των κο­ ρυφαίων αξιωματικών του Στρατού να συνεχίσουν τη μάχη. Όπως το έθετε ο στρατηγός Γιόντλ, λίγο μετά: «Ουσιαστικά, ολόκληρη η Ομάδα Στρατιών του Κέντρου παραδόθηκε στον εχθρό αυτό το καλοκαίρι». Υπήρχαν ενδείξεις ότι «αξιωματικοί του Seydlitz» εκπαιδευμένοι από τους σοβιετικούς είχαν διεισδύσει στη ζώνη μάχης με γερμανικές στολές

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

865

και εξέδιδαν ψεύτικες διαταγές για να σαμποτάρουν την άμυνα της Ομάδας Στρατιών. Μετά την παράδοση της 4ης Στρατιάς, στις 8 Ιουλίου, έδειξαν στον Χ ίτλερ μια διαταγή που είχε υπογράψει ο στρατηγός Vinzenz Müller του 12ου Σώματος Στρατού,638 με την οποία οι στρατιώ­ τες εντέλλονταν να βάλουν «τέλος στην ανώφελη αιματοχυσία»: Η Ρωσική Διοίκηση έχει υποσχεθεί (α) να φροντίσει τους τραυματίες και (β) να αφήσει τους αξιωματικούς να διατηρήσουν τα ξιφίδια, τα μετάλλιά τους και τις άλλες τιμητικές τους διακρίσεις. Όλα τα όπλα και τα εφόδια πρέπει να συγκεντρωθούν και να παραδοθούν σε καλή κατάσταση.*

Δυο εβδομάδες αργότερα, ο Müller και δεκαπέντε συνάδελφοί του στρα­ τηγοί της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου υπέγραψαν ένα φυλλάδιο στο οποίο λοιδορούσαν τους συναδέλφους τους που συνέχιζαν να υπερασπί­ ζονται το Ράιχ. Λίγο μετά, οι ίδιοι στρατηγοί, υποκινούμενοι από τον Paulus και τον Seydlitz, κάλεσαν τους αξιωματικούς της Ομάδας Στρα­ τιών του Βορρά να μην υπακούσουν στις «δολοφονικές διαταγές» του Χίτλερ να αμυνθούν σθεναρά. «Τώ ρα», είπε ο Χίτλερ, «αρχίζω να κατα­ λαβαίνω πώς μπόρεσαν να συμβούν τέτοια τρομερά πράγματα στο Κ έ­ ντρο». ΑΥΤΗ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ είχε φέρει τον Κόκκινο Στρατό στα ίδια τα σύνορα

της Ανατολικής Πρωσίας. Ορδές από κατάκοπους πρόσφυγες έφευγαν μπροστά από τους Ρώσους, πλημμυρίζοντας την ύπαιθρο. «Πότε θα αρ­ χίσει επιχειρήσεις η ομάδα κρούσης με τα πρώτα δεκαπέντε Me-262;», ρωτούσε ανυπόμονα ο Φύρερ στις 2 Ιουλίου. Η ελπίδα δεν τον είχε εγκαταλείψει ακύμη. Αργά στις 5 Ιουλίου, απο­ φάσισε να συγκροτήσει δεκαπέντε νέες «μεραρχίες αναχαίτισης»639 με μια δίχως προηγούμενο ταχύτητα για να δράσουν σαν κυματοθραύστης έκτακτης ανάγκης στ’ Ανατολικά. Ανήγγειλε την πρόθεσή του αυτή στον Χίμλερ, τον Speer, τον Buhle και σε πέντε-έξι άλλους την επόμενη ημέρα στο Μπέργκοφ. Τα εργοστάσια όπλων του Speer έπρεπε να συμβάλλουν, προσφέροντας 50.000 απύ τους νεαρούς εργάτες τους. Ο Reichsführer των SS θα επέβλεπε προσωρινά την εκπαίδευση των έξι μεραρχιών. Ε π ι­ πρόσθετα, θα δημιουργούνταν δέκα ταξιαρχίες Panzer, με περίπου 50 άρματα η καθεμιά. Ο Χίτλερ διέταξε τον Saur να κατασκευάσει τον αναγκαίο πρόσθετο

* Σ.τ.Σ.: Ο Müller, 50 χρονών, ήταν ένας από τα μέλη του μικρού κύκλου διαφωνού­ νταν του Hans Oster, από το 1939 ήδη. Μετά τον πόλεμο έζησε στη σοβιετική ζώνη της Γερμανίας, όπου εκδόθηκαν και τα απομνημονεύματά του με τίτλο Ich fand das wahre Vaterland- Εγώ βρήκα την Αληθινή Πατρίδα.

866

DAVID IRVING

εξοπλισμό του πεζικού. Σε αυτήν την κατεπείγουσα σύσκεψη και σε άλ­ λη μια που συγκλήθηκε γύρω στα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ πρόσεξε τον ίδιο μονόχειρα συνταγματάρχη που είχε έρθει στο Μπέργκοφ ένα μήνα πριν φορώντας μαύρο κάλυμμα στο ένα μάτι, και με δυο δάχτυλα λιγότερα στο μοναδικό χέρι του. Ο Schmundt είχε επιλέξει αυτόν τον αξιωματικό, που έδειχνε ιδιαίτερα φανατικός, ως αρχηγό Επιτελείου του στρατηγού Fromm, ο οποίος ήταν ολοφάνερα κουρασμένος από το έργο του ως διοικητής της Στρατιάς Αναπληρώσεως Απωλειών. Αυτήν τη φορά, ο συ­ νταγματάρχης είχε έρθει κρατώντας έναν κίτρινο, δερμάτινο χαρτοφύλα­ κα. ΣΤΙΣ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ, ο Χίτλερ πήγε αεροπορικώς μόνο για μια ημέρα στο Ράστενμπουργκ.640 Είχε λάβει ένα τηλεγράφημα από τον Gauleiter Koch: «Η προσωπική παρουσία του Φύρερ στην Ανατολική Πρωσία ήταν απαραίτη­ τη για την αποκατάσταση του ηθικού των πολιτών». Ο Χίτλερ πήρε μαζί του τον Χίμλερ, τον Κάιτελ, τον Γιόντλ και τον Korten, ενώ από το Ανατο­ λικό Μέτωπο έφτασαν ο Model, ο στρατηγός Friessner (της Ομάδας Στρα­ τιών του Βορρά) και ο Greim. Η Φωλιά του Λύκου βρισκόταν σε πλήρη αναστάτωση, γιατί η ενίσχυση των καταφυγίων δεν είχε ακόμη ολοκληρω­ θεί. Ο Χίτλερ έδωσε και πάλι εντολές για την περίπτωση οποιασδήποτε εξασθένισης της Ομάδας Στρατιών του Βορρά. Υποσχέθηκε ότι οι πρώτες νέες μεραρχίες θα στέλνονταν στον Model κατά τις 17 Ιουλίου και εξήγησε ότι σκόπευε να αντικαταστήσει τις χαμένες 28 μεραρχίες του Κέντρου: με­ ρικές από τις νέες μεραρχίες θα έφταναν γύρω στο δεύτερο Ιδθήμερο του Ιουλίου. Τρεις από τις επανεξοπλισμένες μεραρχίες της Κριμαίας θα ακο­ λουθούσαν μαζί με δύο από την Νορβηγία, καθώς και την 6η και την 19η μεραρχίες Panzer. 0 Gauleiter Koch και το Κόμμα ανέλαβαν την ενίσχυση των συνόρων της Ανατολικής Πρωσίας. 0 Χίτλερ επέστρεψε αεροπορικώς στο Μπέργκοφ το ίδιο βράδυ, με ήσυχο το κεφάλι του. Ο στρατηγός Korten είχε υποσχεθεί ότι τα πρώτα τέσσερα αεριωθούμενα βομβαρδιστικά Me-262 θα επέδραμαν στην π ε­ ριοχή της εισβολής μέσα σε 10 ημέρες. «Ο ι Σύμμαχοι προελαύνουν μόνον όταν ξέρουν ότι έχουν την αεροπορία τους στο πλευρό τους», είπε ο Χίτλερ. «Να γιατί όλα θα εξαρτηθούν από την παραγωγή των μαχητικών μας. Αυτό πρέπει να παραμείνει άκρως απόρρητο και να αρχίσουμε τη μαζική παραγωγή. Ύστερα, απλώς θα δούμε τον εχθρό να μένει με ανοι­ κτό το στόμα, όταν η ζυγαριά θα αλλάξει ως προς την αεροπορική υπε­ ροχή, σε τέσσερις μήνες από τώρα!» Ωστόσο, ξαφνικά, ένα αίσθημα απελπισίας τον κατέκλυσε. Στο Μπέρ­ γκοφ, στις 11 Ιουλίου, έφτασε η είδηση ότι τόσο ο Model, όσο και ο Friessner παραδέχονταν τώρα ότι είχαν δ είξ ει δυο ημέρες νωρίτερα υπερβολική αισιοδοξία. Ο συνταγματάρχης με τον κίτρινο χαρτοφύλακα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

867

είχε έρθει πάλι για να συζητήσει για τις νέες μεραρχίες αναχαίτισης, που τώρα αποκαλούνταν «μεραρχίες γρεναδιέρων». Αλλά καθώς ο Χίμλερ δεν εμφανίστηκε, ο συνταγματάρχης έφυγε χωρίς να ολοκληρωθεί το έρ­ γο του. Στις 13 Ιουλίου, ο Χίτλερ μίλησε στους στρατηγούς και στους επιτελείς που επιλέχθηκαν για τις 15 νέες μεραρχίες και τις δέκα ταξιαρ­ χίες Panzer, οι οποίοι ανέρχονταν στους 160.641 Η επίθεση του στρατάρχη Koniev κατά της Ομάδας Στρατιών Βορρά-Ουκρανίας είχε αρχίσει. Στα ανατολικά της Ανατολικής Πρωσίας, η Βίλνα είχε πέσει κι ο Χίτλερ μ ετέ­ φερε αεροπορικώς άνδρες των SS για να υπερασπιστούν την επόμενη πόλη, το Κόβνο. Το άλλο πρωί, 14 Ιουλίου, ο Χίτλερ αποφάσισε ξαφνικά να πετάξει κατευθείαν πίσω στο Ράστενμπουργκ. Η μάχη για τη Βίλνα, το τελευ­ ταίο οχυρό πριν την Ανατολική Πρωσία, είχε αρχίσει. Η ηττοπάθεια του Γενικού Επιτελείου Στρατού τον είχε αφήσει κατάπληκτο κι ένιωθε ότι μόνο η παρουσία του στην Ανατολική Πρωσία θα μπορούσε να εμποδίσει την πανωλεθρία. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Χίτλερ θα έλεγε στον Morell ότι πριν εγκαταλείψει το Μπέργκοφ, είχε μια «προαίσθηση» ότι η ζωή του θα κινδύνευε σύντομα. «Αποχαιρετώντας την Ε[ύα] της το είχε πει αυτό», σημείωνε ο Morell, «καθώς και σε κάποιον άλλο, και είχε πάρει τα ανά­ λογα μέτρα ».* Αναστατωμένος, ο Χίτλερ τριγύριζε στα δωμάτια του Μπέργκοφ, με την Εύα Μπράουν και τις νεαρές συζύγους του dr. Brandt και του υπα­ σπιστή του, συνταγματάρχη von Below, σταματώντας μπροστά σε κάθε αγαπημένο του πίνακα ζωγραφικής ή ταπισερί, σαν να αποχαιρετούσε παλιούς φίλους. Τελικά, ο Φύρερ αποχαιρέτησε τις κυρίες. Η frau Brandt άρχισε να κλαίει. Η frau von Below είπε καθησυχαστικά: «Μ α Φύρερ μου, θα γυρίσετε πίσω σε μια-δυο βδομάδες, έτσι δεν είνα ι;» Ο Χίτλερ δεν απάντησε.

* Σ.τ.Σ.: Βλέπε: David Irving: Το μυστικό ημερολόγιο του γιατρού του Χίτλερ, εγ­ γραφή 9ης Νοεμβρίου 1944.

«ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗ Φ Ω Ν Η Μ Ο Υ;» το α ε ρ ο π λ α ν ο του Χίτλερ προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο του Ράστενμπουργκ, χιλιάδες εργάτες του Οργανισμού Todt εξακολου­ θούσαν να δουλεύουν στο Στρατηγείο του Φύρερ. Οι παλιές εγκαταστά­ σεις που είχαν χρησιμοποιηθεί για την Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α , μόλις που αναγνωρίζονταν τώρα. Τα μαμούθ καταφύγια που ορθώνονταν πιο ψηλά από τα δέντρα, ήταν επιτήδεια καμουφλαρισμένα κατά των ανα­ γνωριστικών αεροπλάνων του εχθρού. Στις επίπεδες σκεπές τους είχαν απλώσει τύρφη και κλαδιά δέντρων. «Πόσο όμορφα είναι εκεί έξω», ση­ μείωνε ο Karl Thöt, ένας στενογράφος. «Ολόκληρη η τοποθεσία έχει εκ­ πληκτικά πλούσια βλάστηση. Το δάσος απέπνεε μια υπέροχη ηρεμία. Τα ξύλινα καταλύματα είχαν στο μεταξύ καλυφθεί με πυκνή επένδυση από τούβλα για να συγκρατούνται τα θραύσματα των βομβών». Οι πολεμικές συσκέψεις πραγματοποιούνταν κάθε μεσημέρι, προσωρινά σε ένα από αυτά τα βαμμένα γκρι, ξύλινα παραπήγματα, στη μια άκρη του οποίου είχαν δημιουργήσει μια αίθουσα συσκέψεων μήκους σαράντα ποδών, γκρεμίζοντας απλά δυο ενδιάμεσους τοίχους. Το δωμάτιο έτσι, είχε πα­ ράθυρα κι από τις τρεις πλευρές, με καλό φωτισμό κι εξαερισμό, και γ έ ­ μιζε από τα αρώματα των τριγύρω δασών. Προβλήματα υγείας άρχισαν πάλι να ενοχλούν τον Φύρερ. Εκείνη την ημέρα, 14 Ιουλίου 1944, ο καθηγητής Morell σημείωνε, αφού τον εξέτα­ σε: «Γρίπη και επιπεφυκίτιδα στα δυο μάτια. Σαμπουάν μπήκε στο αρι­ στερό του μάτι και το ερέθισε άσχημα». 0 γιατρός μαλάκωσε τον πόνο με το συνηθισμένο του διάλυμα κοκαΐνης- αδρεναλίνης. Αυτά όλα ήταν τα μικρότερα βάσανα που κατέτρυχαν τον Χίτλερ. Για πρώτη φορά, ο Κάιτελ κι ο Fromm είχαν αρχίσει συζητήσεις με τον Μπόρμαν για τις αρ­ μοδιότητες διοίκησης στην περίπτωση που το ίδιο ο Ράιχ θα γινόταν π ε­ δίο μάχης. Τελικά, ακόμη κι ο Χίτλερ υπέκυψε στην πίεση να ασχοληθεί με τη θεωρία περί ολοκληρωτικού πολέμου. Εκεί, στη Φωλιά του Λύκου, έλαβε από τον δρ. Γκαίμπελς μια μακρο­ σκελή επιστολή642 στην οποία διαμαρτυρόταν για τη μέτρια εκμετάλλευση

Κ

ΑΘΩΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

869

των τεράστιων εφεδρειών του Ράιχ σε ανθρώπινο δυναμικό. «Αυτήν τη στιγμή, κι ενώ η Ανατολική Πρωσία ετοιμάζεται να υπερασπιστεί τα εδά­ φη της, το ταχυδρομείο του Βερολίνου μοιράζει όλο και νέες προσκλήσεις για επίσημες δεξιώσεις, πάρτι, αγώνες ή επιδείξεις». 0 Γκαίμπελς παρακαλούσε τον Χίτλερ: «Δώστε απόλυτη εξουσία σε έναν άνδρα που μπορείτε να τον εμπιστευτείτε, για όλα τα προβλήματα που απαιτούν γρήγο­ ρη λύση». Κολακευτικά, πρόσθετε: «Κ άθε φορά που σας βλέπω, προ­ σπαθώ να μαντέψω πώς πάει η υγεία σας. Όταν ήρθατε στο Βερολίνο για την επίσημη κηδεία του στρατηγού Hube, διακινδυνεύοντας τη ζωή σας από τα αμερικανικά μαχητικά, έτρεμα από φόβο, το ομολογώ... Εσείς και μόνον εσείς, Φύρερ μου, είστε η εγγύησή μας για τη νίκη». Αυτή ήταν, αναμφισβήτητα, η αλήθεια. Κανένας δεν διέθετε το κύρος που είχε ο Χίτλερ πάνω στο γερμανικό λαό, ακόμη και σε αυτήν τη σκο­ τεινή στιγμή της μοίρας του. Αν ο Χίτλερ υπέκυπτε τώρα, τίποτα δεν θα μπορούσε να σταματήσει τη σοβιετική χιονοστιβάδα - και λιγότερο από όλους, οι μεμψίμοιροι στρατηγοί του. Ωστόσο, οι Γερμανοί εξακολουθού­ σαν να περιμένουν την ύστατη έκκληση του Χίτλερ. 0 Γκαίμπελς τον εκλιπαρούσε: « 0 Τσώρτσιλ, όταν μετά τη Δουνκέρκη κάλεσε στα όπλα όλη την Αγγλία, την καταδίκαζε σε θάνατο; Κι ο Στάλιν -όταν διακήρυξε κατά τη διάρκεια της προέλασής μας στη Μόσχα, “ Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός”- έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την Ε Σ Σ Δ ;» «Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ μας εδώ πραγματοποιήθηκε έγκαιρα», έγραφε κατ’ ιδίαν

ο Μάρτιν Μπόρμαν στις 15 Ιουλίου. « 0 Φύρερ έπρεπε να έρθει εδώ ο ίδιος, για να εμπνεύσει θάρρος στους αξιωματικούς του Στρατού, ώστε να αποβάλλουν την κακομοίρικη και φοβισμένη στάση τους». Ακούγοντας ότι το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε μεταθέσει μέσα σε κλίμα εκνευρισμού 5.000 αξιωματικούς, μεταφέροντάς τους από την Ανατολική Πρωσία στα δυτικά, ο Γκαίμπελς παρατηρούσε στο ημερολόγιό του: «Θα ήθελα να δώσω μερικές κλοτσιές σε αυτούς τους δειλούς, υποτιθέμενους άνδρες». Η αισιοδοξία των «πιστών του Κόμματος» σαν κι αυτόν ήταν σίγουρα απεριόριστη. Ο Χίμλερ, που επισκέφθηκε τον Χίτλερ εκείνη την ημέρα, έγραφε σε λίγο στον Kaltenbrunner: «Πώς θα μπορέσουμε να κυ­ βερνήσουμε και να φέρουμε την ειρήνη στη Ρωσία, όταν θα ανακαταλάβουμε μεγάλες περιοχές της, πράγμα που θα συμβεί σίγουρα κατά τα επόμενα χρόνια;» 0 Χίτλερ είχε διατάξει να χτιστεί τάχιστα μια νέα αμυντική γραμμή κατά μήκος ολόκληρου του Ανατολικού Μετώπου, ακο­ λουθώντας τους ποταμούς Σαν και Βιστούλα, ως το προγεφύρωμα της Βαρσοβίας, κι ύστερα προς τον Νάρεβ, καθώς και μια γραμμή πέρα από τα σύνορα του Ράιχ ως την Βαλτική. Οι 15 νέες «μεραρχίες γρεναδιέ­ ρων» που είχε παραγγείλει ο Χίτλερ, είχαν αρχίσει να συγκροτούνται

870

DAVID IRVING

στο Ράιχ. Ο Στρατός είχε κυκλοφορήσει την πρώτη σχετική διαταγή με την υπογραφή του στρατηγού Stieff στις 8 Ιουλίου, αλλά ο Χίτλερ ήθελε όλα να γίνουν εδώ και τώρα, και στις 15 Ιουλίου κάλεσε στη Φωλιά του Λύκου τόσο τον στρατηγό Fromm, όσο και τον Αρχηγό του Επιτελείου του - τον συνταγματάρχη με τον γνωστό πλέον κίτρινο χαρτοφύλακα.643 Οι περισσότερες από τις μεσημεριανές πολεμικές συσκέψεις διαρκούσαν πολύ. Αλλά αυτή η σύσκεψη διήρκεσε μόνο μισή ώρα, από τη 1.10' ως τη 1.40' μ.μ., καθώς ακολούθησε μια ειδική συνεδρίαση σχετικά με την ανασυγκρότηση του κλονισμένου Ανατολικού Μετώπου, μέχρι τις 2.20' μ.μ. Ο Χίτλερ δήλωσε παγερά ότι έπρεπε να σταματούν τις οικογένειες των προσφύγων ανατολικά από τη νέα γραμμή και να επιστρατεύονται τα σωματικά ικανά μέλη τους για εργασία στα οχυρωματικά έργα. «Τα πράγματα είναι πολύ θλιβερά εδώ», έγραφε ο Μάρτιν Μπόρμαν τρεις ημέρες αργότερα. «Ο ι Ρώσοι βρίσκονται στο Αουγκούστοφ, κοντά στα σύνορα της Ανατολικής Πρωσίας... Οι νέες μεραρχίες δεν έχουν ακόμη τα αναγκαία αντιαρματικά όπλα!... Οι στενοχώριες μας είναι πολλές, και ε ί­ ναι καλό που ο Φύρερ βρίσκεται εδώ». Στις 19 Ιουλίου, ο Χίτλερ διέταξε να σχηματιστούν δυο μεραρχίες Ανατολικής Πρωσίας από την πολιτοφυλακή της επαρχίας που αποτελούνταν από άνδρες περασμένης ηλικίας. Σχετικά με αυτό, ο Αρχηγός του Επιτελείου του Fromm θα πήγαινε πάλι την άλλη μέρα να δώσει λεπτο­ μερή αναφορά στον Χίτλερ. ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, οι Σύμμαχοι βομβάρδιζαν ανελέητα τους Γερμανούς που πολιορκούσαν το προγεφύρωμα. Άρματα μάχης με φλογοβόλα πυρπο­ λούσαν τους έγκλειστους μέσα στα πολυβολεία, που αμύνονταν πεισμα­ τικά. Αργά στις 17 Ιουλίου, ο στρατάρχης Kluge μετέφερε τηλεφωνικά στον Χίτλερ τη συγκλονιστική είδηση ότι το αυτοκίνητο του Ρόμελ είχε πολυβοληθεί από συμμαχικό αεροπλάνο - ο στρατάρχης θα έμενε στο νοσοκομείο για πολλούς μήνες. Την άλλη μέρα, 2.000 βομβαρδιστικά χτύπησαν τον οχυρωμένο θύλακα που είχε δημιουργήσει στην Καέν. Πά­ νω από 2.000 Γάλλοι πολίτες βρήκαν τον θάνατο στα ερείπια της πόλης. Έτσι, ο κόσμος του Χίτλερ είχε αρχίσει να γκρεμίζεται. Στην Ιταλία, η Γερμανική 14η Στρατιά εκδιώχθηκε από το Λιβόρνο. Στη Δανία, πυρήνες κομμουνιστικής αντίστασης μάχονταν σε ανοικτό ανταρτοπόλεμο. Στην Ουγγαρία ακούγονταν επίσης δυσοίωνες βροντές: τώρα αρνούνταν ξεκά­ θαρα να εκτοπίσουν τους Εβραίους από τη Βουδαπέστη. Αντίθετα, ο Horthy ανήγγειλε ότι ένας στρατηγός θα έφερνε στον Χίτλερ μια επιστο­ λή στις 21 Ιουλίου. Οι λόγοι για τη δυσαρέσκεια του Χίτλερ ήταν λοιπόν ποικίλοι. Η οργή του ήταν τόση, ώστε στις 18 Ιουλίου απέλυσε έναν από τους υπασπιστές του, τον συνταγματάρχη των SS Fritz Darges, μεταθέτοντάς τον στο Ανα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

871

τολικό Μέτωπο μετά από ένα ασήμαντο επεισόδιο, όταν κάποιο φτερωτό έντομο βρέθηκε στο παράπηγμα των συσκέψεων. Γευματίζοντας στο καταφύγιό του εκείνη την ημέρα με τη γραμματέα του Christa Schroeder, έδειχνε ξεκάθαρα σε άσχημη διάθεση.644 Κάποια στιγμή φώναξε, «Τίποτα δεν πρέπει να μου συμβεί τώρα, επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος να με διαδεχθεί!» Προαισθανόταν ταραχές και σχολίαζε ανήσυχα: «Κ ά τι συμβαίνει». Δυο ημέρες αργότερα, παραδέχτηκε στον Μουσολίνι ότι είχε νιώσει τα ίδια προαισθήματα καθώς έφευγε τελευταία για τη Φωλιά του Λύκου. Στις 29 Ιουλίου θα έλεγε: «Παραδέχομαι ότι εδώ και πολύν καιρό περίμενα μια απόπειρα δολοφονίας». Αλλά από ποιους κύκλους; Από τους στρατάρχες ή τους στρατηγούς; Μερικοί, όπως ο στρατηγός Fellgiebel, Αρχηγός των Διαβιβάσεων, ήταν ύποπτοι για αναιδείς παρατηρήσεις αλλά, όπως σημείωνε ο Γιόντλ στις 24 του μηνός: «Ο Φύρερ τους αντιμετώπιζε πάντα με καλή διάθεση και άπλωνε προστατευτικά τα χέρια του πάνω τους».645 Μια άλλη απειλή ήταν πως ο εχθρός θα μπορούσε να οργανώσει μια επίθεση αλεξιπτωτιστών στην ίδια τη Φωλιά του Λύκου. Ο Χίμλερ συζή­ τησε αυτήν την πιθανότητα με τον Χίτλερ στις 15 του μηνός. Ένα ολό­ κληρο τάγμα ήταν κρυμμένο στο δάσος, με άρματα μάχης και αντιαερο­ πορικά πυροβόλα. Ακόμη και κατά την απουσία του Ρόμελ, η Β ' Ομάδα Στρατιών θεω­ ρούσε ότι παρ’ όλο που ο εχθρός είχε αποβιβάσει 40 μεραρχίες στην Γαλ­ λία, υπήρχαν άλλες τόσες διαθέσιμες στην Βρετανία. Ωστόσο, αργά το βράδυ της 18 Ιουλίου, το ρήγμα που δημιούργησε ο εχθρός ανατολικά της Καέν, απαιτούσε επείγουσα διορθωτική επέμβαση. Ο Kluge τηλεφώνησε το άλλο πρωί για να ζητήσει να αποσυρθεί η 116η Μεραρχία Panzer από τη 15η Στρατιά για να ριφθεί στο ρήγμα.646 Ο Χίτλερ έδωσε αμέσως άδεια γι’ αυτό, παραδεχόμενος έτσι για πρώτη φορά ότι η αναμενόμενη από την 15η Στρατιά νέα απόβαση στο Πα ντε Καλαί δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί. Διέταξε τον στρατάρχη Kluge να αναλάβει και τη διοί­ κηση της Ομάδας Στρατιών του Ρόμελ. Το μεσημέρι της 19 του μηνός, ο Kluge τηλεφωνούσε στον Κάιτελ: «Χωρίς αμφιβολία αντιμετωπίζουμε μια κρίση εδώ». Είχε προγραμματίσει να μιλήσει αμέσως στους ανώτερους διοικητές πίσω από τη γραμμή του μετώπου. «Καλή τύχη», του είπε ο Κάιτελ. «Φρόντισε τον εαυτό σου!» Ο Χίτλερ εμπιστευόταν τον Kluge. ΣΤΙΣ 11.45' Π.Μ. - ήταν τώρα 20 του μηνός - ο Morell πήγε να κάνει τις συνηθισμένες ενέσεις στον Χίτλερ και να ρίξει σταγόνες στο ερεθισμένο δεξί του μάτι. Μετά το γεύμα, αναμενόταν να φτάσει στη Φωλιά του Λύκου ο Μουσολίνι. Για πολιτικούς λόγους, ο Χίτλερ του είχε νωρίτερα παραχωρήσει το δικαίωμα να συγκροτήσει τέσσερις νέες μεραρχίες.

812

DAVID IRVING

Αλλά, στις 19 Ιουλίου, ο Χίτλερ είχε προσωρινά πάρει την απόφαση να τις διαλύσει και τις τέσσερις. Αφού το σκέφτηκε, ένιωθε ότι δεν θα έβγαινε τίποτα καλό από αυτές, κι ότι το γερμανικό προσωπικό που τις εκπαίδευε και ο εξοπλισμός τους χρειάζονταν οπωσδήποτε για τις νέες γερμανικές μεραρχίες. Είχε στείλει εντολή στον Bodenschatz να υποβάλει αυτήν την πρόταση στον στρατάρχη Γκρατσιάνι.* Τώρα, στις 20 του μηνός, ήταν αναποφάσιστος για το αν θα έπρεπε να δει τον Μουσολίνι. Διέταξε να σταματήσουν το τρένο του στην ύπαιθρο της Ανατολικής Πρωσίας και η τακτική του πολεμική σύσκεψη στη μία μετά το μεσημέρι να αρχίσει τριάντα λεπτά νωρίτερα. Ο Shaub έφτασε γύρω στις 12.25' μ.μ., για να του πει ότι οι αξιωματικοί είχαν συγκεντρω­ θεί. Καθώς ο Χίτλερ βάδιζε την 40 μέτρων απόσταση μέχρι το γκρίζο πα­ ράπηγμα των συνεδριάσεων, είδε τον Warlimont κι άλλους αξιωματικούς να περιμένουν απ’ έξω. Η ημέρα ήταν εξαιρετικά ζεστή και τα παράθυρα της αίθουσας συσκέψεων -που παλιότερα ήταν το γραφείο του Fritz Todt- ήταν ορθάνοιχτα. Ο Sonnleitner ρώτησε ποια ώρα θα έπρεπε να κανονίσει τη συνάντηση με τον Μουσολίνι κι ο Χίτλερ απάντησε ότι επ ι­ θυμούσε να βεβαιωθεί πρώτα για την κατάσταση στο μέτωπο της Ανατο­ λικής Πρωσίας. Δεν μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του Μουσολίνι. Ο στρατηγός Heusinger, που στεκόταν στα δεξιά του Χίτλερ, άρχισε να τον ενημερώνει σχετικά με το Ανατολικό Μέτωπο. Λίγο μετά, έφτασε κι ο Κάιτελ, συνοδευόμενος από τον στρατηγό Buhle και τον Αρχηγό του Επιτελείου του Fromm, τον μονόχειρα, μονόφθαλμο συνταγματάρχη με τον κίτρινο χαρτοφύλακα. «Φύρερ μου», ανήγγειλε ο Κάιτελ, «από δω ο συνταγματάρχης κόμης Schenk von Stauffenberg, που θα σας ενημερώσει για τις νέες μεραρχίες». Ο Sonnleitner, κρατώντας το πακέτο με τα τηλε­ γραφήματα και τα έγγραφα των υποκλοπών από μηνύματα της Ιταλικής Πρεσβείας, είδε τον Stauffenberg να παίρνει τη συνηθισμένη, στητή, σχε­ δόν φανατική, πρωσική στάση προσοχής, τινάζοντας το αριστερό του χέρι ψηλά για να χαιρετήσει τον Χίτλερ, πριν σφίξει το χέρι που του άπλωνε εκείνος. Ο Χίτλερ έσφιξε το ακρωτηριασμένο χέρι του συνταγματάρχη και ξανακάθισε στην ψάθινη καρέκλα του. Σε μια στιγμή, ζήτησε κάποια λεπτομέρεια, αλλά ο συνταγματάρχης μάλλον είχε βγει έξω. Υπήρχαν τώ­ ρα 24 άνδρες στην αίθουσα. Ο Χίτλερ έγειρε πάνω από τους χάρτες στη­ ριγμένος στον δεξιό του αγκώνα. Στο χέρι αυτό κρατούσε κάμποσα μο­ λύβια, ενώ στο αριστερό έναν μεγεθυντικό φακό. ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ, αυτή υπήρξε η διαχωριστική στιγμή ανάμεσα σε έναν πα­ λιό κόσμο και σε ένα νέο. Ξαφνικά, μια εκτυφλωτική κιτρινωπή λάμψη τον * Σ.τ.Ε.: Ο στρατάρχης Γκρατσιάνι είχε αναλάβει καθήκοντα Υπουργού Στρατιωτι­ κών στη νέα κυβέρνηση που είχε συγκροτήσει ο Μουσολίνι στη Βόρεια Ιταλία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

873

τύλιξε, καθώς μισό κιλό εκρηκτικά έσκασαν σε μια απόσταση μικρότερη από δυο μέτρα. Η εντύπωσή του ήταν ότι η έκρηξη ήρθε ακριβώς από τα δεξιά του συνταγματάρχη Heinz Brandt. «Τα γουρούνια μας βομβαρδί­ ζουν!» σκέφθηκε ο Χίτλερ και ταυτόχρονα, άκουσε έναν ξεκάθαρο δεύτερο τριγμό. Θολός καπνός πλημμύριζε το δωμάτιο. Βρέθηκε ξαπλωμένος κοντά στον αριστερό παραστάτη της πόρτας. Πάνω του είχαν πέσει σανίδες από το ταβάνι, μονωτικά από υαλοβάμβακα και σκίζες ξύλων. Ένιωσε τα μαλ­ λιά και τα ρούχα του να έχουν πιάσει φωτιά, ενώ ο δεξιός του αγκώνας τον πονούσε πολύ. Καθώς άρχισαν να αραιώνουν οι καπνοί από την έκρη­ ξη, τα μάτια του που έτσουζαν, ξεχώρισαν πρόσωπα συσπασμένα από κραυγές πόνου τις οποίες όμως δεν μπορούσε να ακούσει. Οι σωματοφύ­ λακες κι οι υπασπιστές του έσπευσαν να γλιτώσουν πηδώντας από πόρτες και παράθυρα. Ακούγονταν πυροβολισμοί; Ο ίδιος δεν μπορούσε να ακούσει, καθώς η έκρηξη τον είχε κουφάνει. Μήπως είχε αρχίσει κάποια επίθε­ ση σοβιετικών αλεξιπτωτιστών; Αν δοκίμαζε να βγει από κάποιο παράθυ­ ρο, ίσως να βρισκόταν κάτω από τις ριπές των εχθρικών όπλων. Με κόπο κατάφερε να σηκωθεί και βγήκε τρικλίζοντας στον διάδρο­ μο, χτυπώντας με τις παλάμες του το κουρελιασμένο μαύρο παντελόνι του, που τώρα έμοιαζε να κρέμεται γύρω του σαν χαβανέζικη φούστα, για να σβήσει τις φλόγες. Υποβασταζόμενος από τον Sonnleitner και τον Κάιτελ, που απλώς ξεσκόνιζε την τεράστια κορμοστασιά του από τους σοβάδες και τις σκόνες, ο Χίτλερ βγήκε κουτσαίνοντας έξω. Μισοκαμένα έγγραφα στροβιλίζονταν πέφτοντας από τον ουρανό. 0 Κάιτελ αποπειράθηκε να υποθέσει: «Φύρερ μου, θα πρέπει να ήταν κά­ ποιος από τους εργάτες της “ Todt! ” ». Ο Χίτλερ έγειρε το βάρος του προς τον Sonnleitner και μούγκρισε με βεβαιότητα: «Κανένας Γερμανός εργάτης δεν θα σήκωνε ποτέ το χέρι του εναντίον μου!» Καθώς προχωρούσε κουτσαίνοντας ως το καταφύγιό του, πρόσθεσε: «Διαισθανόμουν πάντα αυτήν την αντιπαλότητα εναντίον μου στο Γενικό Επιτελείο Στρατού. 0 Στάλιν ήξερε τι έκανε όταν εξαφάνισε τον στρατάρ­ χη Tukhachevsky... Αλλά, τώρα - τώρα θα τους καθαρίσω για τα καλά! » 647 Ενώ περίμενε να φτάσει ο dr. Morell, ο Χίτλερ καθόταν άβολα, χωρίς χιτώνιο, με το πουκάμισο και τις τιράντες, και πήρε ο ίδιος τον σφυγμό του: 72, κανονικός. Ήταν ευχαριστημένος με την αυτοκυριαρχία του. Μπήκαν μέσα οι γραμματείς του κι εκείνος τους χαμογέλασε, με το πρόσωπό του μαυρισμένο από τους καπνούς. «Λοιπόν, κυρίες, τα πράγ­ ματα πήγαν πάλι καλά!» Αποσύρθηκε στην κρεβατοκάμαρά του βαδίζο­ ντας πιο στητός από άλλες φορές.648 0 Morell πήρε τον σφυγμό του Χίτλερ κι επιβεβαίωσε: «7 2 ». Με τη βοήθεια του χειρούργου συναδέλφου του Hanskarl von Hasselbach κατέ­ βασε το σχισμένο παντελόνι του Χίτλερ, ανακαλύπτοντας ότι το δέρμα

874

DAVID IRVING

στο κάτω ένα τρίτο και των δυο μηρών είχε άσχημες εκδορές από την έκρηξη. Αφαίρεσαν συνολικά από τα πόδια του πάνω από εκατό σκίζες σπασμένων δρύινων σανίδων. Τα μαλλιά του είχαν τσουρουφλιστεί, το πρόσωπό του είχε κοπεί σε αμέτρητα σημεία από τα θραύσματα των ξύ­ λων, και το μέτωπό του είχε μια πληγή από ένα καδρόνι της οροφής που είχε πέσει πάνω του. «Ήταν δουλειά ενός δειλού!», φώναξε ο Χίτλερ. Διέταξε τους φρου­ ρούς να ψάξουν για κρυμμένα φιτίλια και καλώδια, ακόμη και για άλλες πιθανές βόμβες. Έστειλε τον επίσης καταματωμένο και κουφαμένο συ­ νταγματάρχη von Below στο τηλεφωνικό κέντρο, κάπου εκατό μέτρα μα­ κριά, να καλέσει τον Γκαίρινγκ από το καταφύγιό του. 0 συνταγματάρ­ χης αφαίρεσε όλα τα βύσματα από τον τηλεφωνικό πίνακα κι απαγόρευ­ σε στους τηλεφωνητές να τον πλησιάσουν. Σε λίγο, ο Χίτλερ έμαθε τελικά ότι το ωστικό κύμα είχε φανερά ξεκινήσει πάνω από το επίπεδο του πα­ τώματος. Εκτός από αυτό, μόνο μια χούφτα αξιωματικοί ήξεραν ότι η πολεμική σύσκεψη είχε επισπευσθεί λόγω της επίσκεψης του Μουσολίνι. Γύρω στις 1.15' μ.μ., ο Χίτλερ ξαναβγήκε στο φως του ήλιου, φορώ­ ντας καινούργια στολή πάνω από τους επιδέσμους που κάλυπταν τα τραύματά του, εκτός από αυτά του προσώπου του. Στον αρχηγό των Διαβιβάσεων, στρατηγό Fellgiebel που τον έπιασε να περπατά πάνω-κάτω έξω από τον φράχτη που όριζε τη ζώνη ασφαλείας, ο Χίτλερ θα φαι­ νόταν άθικτος. Σίγουρα είχε υποστεί πολύ λιγότερα από όσο οι άνδρες του Επιτελείου του. Όσοι ήταν στα δεξιά του είχαν πάθει χειρότερα: ο συνταγματάρχης Heinz Brandt είχε χάσει το ένα του πόδι. («Στο κάτωκάτω, πάντα με πονούσε αυτό το πόδι», αστειευόταν χλωμός, ξαπλωμέ­ νος έξω, στο γρασίδι.) 0 Korten είχε τραυματιστεί βαριά από ένα κομ­ μάτι ξύλου του τραπεζιού. Ο Schmundt είχε βαριά τραύματα στα πόδια κι είχε χάσει το ένα μάτι. Ο στενογράφος Berger είχε χάσει και τα δυο του πόδια. Ο Χίτλερ τον διόρισε σε μια δημόσια υπηρεσία με υψηλό βαθμό, έτσι ώστε η χήρα του να πάρει μια καλή σύνταξη - μια προνοητι­ κή κίνηση, γιατί ο Berger πέθανε το ίδιο απόγευμα. Η γραμματέας του Χίτλερ, Christa Schroeder, θυμόταν αργότερα αυ­ τές τις ώρες ζωηρά: Δεν περίμενα ότι θα με καλούσε στο γεύμα μαζί του, μετά την απόπειρα δο­ λοφονίας. Μα, παρ’ όλα αυτά, με ειδοποίησαν να τον συναντήσω. Έμεινα κατάπληκτη όταν είδα πόσο φρέσκος έδειχνε και με πόση ευλυγισία βάδισε προς το μέρος μου. Μου περιέγραψε πώς αντέδρασαν οι υπηρέ­ τες του στην είδηση: ο [Heinz] Linge ήταν αγανακτισμένος, ο Arndt έβαλε τα κλάματα. Μετά, ο Χίτλερ είπε, κατά λέξη: «Π ίστεψε με, αυτό ήταν μια κα­ μπή για την Γερμανία. Από δω και πέρα, πολλά θα αλλάξουν. Χαίρομαι που τα ηλίθια γουρούνια (Schweinehund) έβγαλαν από μόνοι τους τις μάσκες!»

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

875

Του είπα ότι δεν θα μπορούσε ίσως να συναντήσει τώρα τον Ντούτσε. «Το αντίθετο», απάντησε, «Π ρέπει! Τι θα έγραφε ο παγκόσμιος Τύπος αν δεν το έκανα;»

«Ντούτσε! Μόλις κέρδισα το πρώτο λαχείο», είπε ο Χίτλερ χαιρετώντας τον, καθώς ο Ιταλός καλεσμένος του ξεπρόβαλε από το τρένο στις 2.30' μ.μ. Άφησε για λίγο τον Ντούτσε να μαντέψει από μόνος του. Η Ζώνη Ασφαλείας I είχε κατακλυστεί από τα θωρακισμένα που είχαν βγει από το δάσος, αλλά η αιτία της έκρηξης εξακολουθούσε να αποτελεί μυστή­ ριο. Τότε, ο Μάρτιν Μπόρμαν έφερε στον Χίτλερ τον δεκανέα που χειρι­ ζόταν το δίπλα στο τηλέφωνο, έξω από την αίθουσα συσκέψεων. Είπε ότι είχε δει έναν μονόχειρα συνταγματάρχη να φεύγει βιαστικά λίγο πριν από την έκρηξη, χωρίς τον χαρτοφύλακα, το πηλήκιο και την εξάρτησή του. Οι αξιωματικοί του Στρατού απέρριψαν με αγανάκτηση τον υπαι­ νιγμό του δεκανέα κατά του άξιου συνταγματάρχη von Stauffenberg, αλ­ λά οι υποψίες εναντίον του ενισχύθηκαν μέσα στο ίδιο απόγευμα. Οι επιθεωρητές της Γκεστάπο βρήκαν κομμάτια δέρματος από τον κίτρινο χαρτοφύλακα μέσα στα συντρίμμια. Ο Stauffenberg είχε ξεγελάσει τις σκοπιές και είχε φύγει στις 1.13' μ.μ., φαινομενικά για το αεροδρόμιο Ράνγκσντορφ του Βερολίνου. Αλλά δεν έφτασε εκεί. Λίγο πριν από τις 4 μ.μ., ο προϊστάμενός του, στρατηγός Fromm, τη ­ λεφώνησε στον Κάιτελ από το Βερολίνο και είπε ότι φήμες κυκλοφορού­ σαν στην πρωτεύουσα και, μήπως έπρεπε να κηρύξει κατάσταση έκτα­ κτης ανάγκης; «Ο Φύρερ είναι ζωντανός!», του φώναξε εκνευρισμένος ο Κάιτελ. «Δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό. Ο Stauffenberg βρίσκεται στο Βερολίνο;» Ο Fromm απάντησε ξαφνιασμένος: «Όχι, νόμιζα πως ήταν στο Στρατηγείο του Φύρερ». Σχεδόν αμέσως, στη Φωλιά του Λύκου άρχισαν να υποκλέπτουν κάποιες πολύ παράξενες διαταγές που έφ ερ α ν από το γραφείο του Fromm προς τις κατά τόπους διοικήσεις του Στρατού (Wehrkreis), κηρύσσοντας κατάστα­ ση έκτακτης ανάγκης με την κωδική ονομασία Valkyrie. Με τηλεφωνήματα, οι διοικητές ειδοποιήθηκαν επίσης για το γεγονός ότι ο στρατάρχης Erwin von Witzleben, ο προκάτοχος του Rundstedt, ήταν τώρα Ανώτατος Διοι­ κητής της Βέρμαχτ κι ότι είχε διορίσει τον στρατηγό Erich Hoepner διοικη­ τή των Δυνάμεων Εσωτερικού.* * Σ.τ.Σ.: Οι συνωμότες δεν είχαν αντιληφθεί ότι ένα ειδικό δίκτυο μεταβίβαζε όλες τις διαταγές προς τις Wehrkreis αυτομάτως και στο Στρατηγείο του Φύρερ. Αυτή η παράλειψη ήταν αποφασιστική για τη συντριβή του πραξικοπήματος.

876

DAVID IRVING

Η ανάδυση από το σκοτάδι, όπου βρίσκονταν αυτοί οι αποξεχασμένοι, αναγκαστικά αποστρατευμένοι ή απότακτοι αξιωματικοί του Στρα­ τού, μπορούσε να σημαίνει μόνον ένα πράγμα: ότι κάποιο στρατιωτικό πραξικόπημα είχε επιχειρηθεί στο Βερολίνο. 0 Χίτλερ δέχτηκε τότε πρό­ θυμα την πρόταση του Χίμλερ να εξουσιοδοτηθεί η Γκεστάπο προκειμένου να συλλάβει αξιωματικούς του Στρατού. Καθώς ο Fromm ήταν εκ πρώτης όψεως ένας από τους συνωμότες, ο Χίτλερ νομιμοποίησε κομψά την κίνηση αυτή διορίζοντας τον Χίμλερ διάδοχό του, δίνοντας έτσι στον αρχηγό των SS τον πλήρη έλεγχο σε όλες τις στρατιωτικές μονάδες του Ράιχ. Με τον διορισμό αυτό και με την ειδική ντιρεκτίβα του Χίτλερ να αποκαταστήσει την τάξη, ο Χίμλερ649 και ο Kaltenbrunner έφυγαν αμέ­ σως αεροπορικώς για το Βερολίνο. Ο Χίτλερ είχε διατάξει τον Χίμλερ να φροντίσει ώστε τα Waffen SS να μην έρθουν κατά κανένα τρόπο σε ανοι­ κτή αντιπαράθεση με τον Στρατό, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν το πρώτο βήμα προς την υπέρτατη τραγωδία ενός εμφυλίου πολέμου. ΤΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ αντίμετρα του Κάιτελ συνέτριψαν το πραξικόπημα στις

επαρχίες πριν καν εκδηλωθεί. Στις 4.15' μ.μ., το δραματικό μήνυμά του έφτασε στις Wehrkreis: «Κ ατεπείγον!... Ο Φύρερ είναι ζωντανός! Απολύ­ τως υγιής! 0 Reichsführer των SS είναι ο νέος Αρχηγός των Δυνάμεων του Στρατού Αναπληρώσεως Απωλειών και μόνον οι διαταγές του ισχύουν. Μην υπακούετε σε διαταγές που εκδίδουν ο στρατηγός Fromm, ο στρα­ τάρχης von Witzleben ή ο στρατηγός (ε.α) Hoepner! Διατηρείτε επαφή με τοπικό Gauleiter και διοικητή αστυνομίας!»650 Αμέσως μετά, ο στρατηγός Helmuth Stieff τηλεφωνούσε στον Κάιτελ στο Τσόσεν. Το γραφείο του Fromm είχε διακηρύξει ότι ο Στρατός κατέ­ λαβε την εξουσία. Στις 4 μ.μ., είπε ο Stieff, ο Stauffenberg και ο στρατη­ γός Ludwig Beck είχαν τηλεφωνήσει στον Wagner651 από το Βερολίνο.* 0 Beck υποστήριζε ότι είχε «πά ρει την εξουσία» κι ακόμη, ελέγετο ότι ο Witzleben βρισκόταν εκείνη τη στιγμή, καθ’ οδόν προς το Τσόσεν. Γύρω στις πέντε το απόγευμα, όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν πέρα από κάθε αμ­ φιβολία. Ένα μακροσκελές τηλεγράφημα που υπεκλάπη, με την υπογρα­ φή του Witzleben (συνυπέγραφε και ο Stauffenberg), είχε ήδη σταλεί στις διοικήσεις των Wehrkreis. Εκμεταλλευόταν την εκπληκτική νομιμοφροσύ­ νη αυτών των αξιωματικών προς τον Χίτλερ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι όχι αυτοί, αλλά οι δυσαρεστημένοι του Κόμματος βρίσκονταν πίσω από το πραξικόπημα:

* Σ.τ.Σ.: Το αεροπλάνο του Stauffenberg είχε συνετά προσγειωθεί αλλού κι όχι στο αεροδρόμιο του Ράνγκσντορφ, αλλά δεν είχε βρει ούτε αυτοκίνητο, ούτε οδηγό, ού­ τε βενζίνη να τον περιμένουν εκεί, για να τον μεταφέρουν στην πόλη. Αυτό φυσικά του κόστισε μια καθυστέρηση 90 λεπτών.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

877

I. Εσωτερική αναταραχή. Μια ασυνείδητη κλίκα άσχετων με τον πόλεμο κομ­ ματικών ηγετών εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να χτυπήσουν πισώπλατα τα ευρισκόμενα υπό σκληρή πίεση στρατεύματα και να καταλάβουν την εξουσία για δικούς τους εγωιστικούς σκοπούς. II. Αυτήν την ώρα του υπέρτατου κινδύνου, η κυβέρνηση του Ράιχ έχει κηρύξει στρατιωτικό νόμο για τη διατήρηση του νόμου και της τάξης, και με διόρισε Ανώτατο Διοικητή της Βέρμαχτ με απόλυτες εκτελεστικές εξουσίες.

Ακολουθούσαν μακροσκελείς, λεπτομερειακές οδηγίες για την ενσωμάτωση των Waffen SS, την «εκμηδένιση» της Γκεστάπο και τη δίχως οίκτο συντριβή κάθε αντίστασης. Αμέσως, στάλθηκε με τον ραδιοασύρματο ένα σήμα από το Στρατηγείο του Χίτλερ στο αεροπλάνο του Χίμλερ, με το οποίο αυτός ο τελευταίος πήρε την εντολή να κατευθυνθεί προς ένα αεροδρόμιο του Βερολίνου που το φρουρούσαν αξιόπιστα στρατεύματα των SS. Ο στρατάρχης Model, που διοικούσε την Ομάδα Στρατιών του Κ έ­ ντρου, τηλεφώνησε πως είχε λάβει από την Bendler Strasse μια διαταγή που άρχιζε ως εξής: «Ο Φύρερ Αδόλφος Χίτλερ είναι νεκρός». Είχε όμως αρνηθεί να υπακούσει.652 Ο Χίτλερ κάλεσε τον υπεύθυνό του επί του Τύπου και διέταξε την έκδοση ενός σύντομου ανακοινωθέντος που έπρεπε να μεταδοθεί αμέσως από το Ραδιόφωνο προς τον λαό. Θα ανήγγελλε: «Μ ια βομβιστική επ ίθε­ ση έγινε σήμερα κατά του Φύρερ... Εκτός από μερικά ασήμαντα εγκαύ­ ματα και οιδήματα, ο Φύρερ είναι απολύτως σώος και αβλαβής. Αμέσως μετά, συνέχισε το έργο του και -όπως είχε προγραμματιστεί- δέχτηκε τον Ντούτσε για μια πολύωρη συνεργασία». Ο ΧΙΤΛΕΡ ανέφερε στον Μουσολίνι τις συνηθισμένες εντυπωσιακές στατι­ στικές από την επικείμενη παραγωγή αρμάτων μάχης, πυροβόλων και πυρομαχικών από τον Speer, και του εμπιστεύτηκε μυστικά, ότι σύντομα θα υπήρχε ένα νέο όπλο, μια βόμβα V-2. Ήταν αποφασισμένος να « ε ξ α ­ φανίσει το Λονδίνο από προσώπου γης» - και, «μετά τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο», θα άρχιζαν τις επιχειρήσεις και τα νέα, μυ­ στικά υποβρύχια. Στις πέντε η ώρα, το τσάι σερβιρίστηκε στην τραπεζαρία του Στρατη­ γείου. Ο Shaub κλήθηκε στο τηλέφωνο. Ο προσωπικός υπασπιστής του Χίτλερ, Alwin-Broder Albrecht, ήταν στη γραμμή.653 Τηλεφωνούσε από την Καγκελαρία του Ράιχ: παράξενα γεγονότα είχαν συμβεί στο Βερολί­ νο. Τα τραμ περνούσαν μέσα από τη συνοικία των κυβερνητικών κτιρίων χωρίς να σταματούν και η περιοχή είχε αποκλειστεί από στρατεύματα. Ταυτόχρονα, ο Γκαίμπελς τηλεφώνησε από την ιδιωτική του γραμμή από το Βερολίνο: ο διοικητής του Τάγματος της Φρουράς, ταγματάρχης Otto

878

DAVID IRVING

Ernst Remer, είχε διαταχθεί να καταλάβει την κυβερνητική συνοικία. «Μήπως τρελάθηκε ο Στρατός;» ρωτούσε ο Υπουργός Προπαγάνδας. Στις 6 η ώρα, οι διαφωνούντες άρχισαν να στέλνουν ένα νέο τηλεγράφη­ μα προς τις Wehrkreis, αυτήν τη φορά με την υπογραφή «του στρατηγού Fromm». (Στην πραγματικότητα, ο Fromm δεν είχε υπογράψει αυτήν τη διαταγή). Το τηλεγράφημα διέτασσε να «ασφαλιστούν» όλοι οι σταθμοί επικοινωνιών και να συλληφθούν όλοι οι Υπουργοί, τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος και οι αρχηγοί της αστυνομίας. Φοβούμενος ότι έχανε τον έλεγχο στο Βερολίνο, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον Γκαίμπελς654 να βρει πότε θα ακουγόταν από το ραδιόφωνο το ανακοινωθέν ότι ήταν ζωντανός. Ο Γκαίμπελς απάντησε ότι το καθυστε­ ρούσε μέχρι να συνταχθεί ένα συνοδευτικό σχόλιο. Ο Χίτλερ έγινε έξω φρενών: «Δεν σας ζήτησα σχόλια. Θέλω απλά να ανακοινωθεί η είδηση όσο γίνεται πιο γρήγορα!» Στις 6.28' μ.μ., το ραδιόφωνο διέκοψε το πρόγραμμά του για να αναγγείλει την εκπληκτική είδηση. Αυτό ήταν το πρώτο θανατηφόρο χτύπημα κατά του πραξικοπήματος, γιατί μια λέξη του ζωντανού Χίτλερ ισοδυναμούσε ακόμη με τον ίδιο τον νόμο. Η άβολη συνάντηση για τσάι με τον Μουσολίνι συνεχίστηκε μέχρι τις 7 η ώρα περίπου. Ύστερα, οι πόρτες άνοιξαν και ο Ιταλός οδηγήθηκε έξω, στο ψιλόβροχο. «Φ έρτε το μανδύα του Ντούτσε!», διέταξε ο Χ ίτ­ λερ. Κι ύστερα χώρισαν, για να μην ξανασυναντηθούν ποτέ πια.655 Σχε­ δόν αμέσως τηλεφώνησε πάλι ο Γκαίμπελς, αυτήν τη φορά έχοντας πλάι του έναν εξαιρετικά καχύποπτο ταγματάρχη Remer που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν οι ανώτεροι του στον Στρατό ή ο πανούργος Υπουργός Προπαγάνδας ήθελαν να ανατρέψουν τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ ακούστηκε να φωνάζει στο τηλέφωνο, αλλά καθώς τα αυτιά του ήταν ακόμη βουλωμένα, με δυσκολία άκουγε τις απαντήσεις. Ζήτησε να μιλήσει στον ίδιο τον Remer. «Ταγματάρχα Remer, μπορείτε να ακούσετε; Αναγνωρίζετε τη φωνή μου;» Ο Remer μπορούσε και βέβαια την αναγνώριζε: όποιος άκουγε έστω και μια φορά τη φωνή του Χίτλερ δεν την ξεχνούσε ποτέ. «Ταγματάρχα Remer», συνέχισε ο Χίτλερ, «προσπάθησαν να με σκο­ τώσουν, αλλά είμαι ζωντανός. Ταγματάρχα Remer, σας μιλώ ως Ανώτα­ τος Διοικητής σας. Μόνον οι διαταγές μου ισχύουν. Πρέπει να αποκατα­ στήσετε την τάξη στο Βερολίνο εξ ονόματος μου. Μπορείτε να χρησιμο­ ποιήσετε όποια δύναμη κρίνετε αναγκαία. Τουφεκίστε όποιον επιχειρή­ σει να αγνοήσει τις διαταγές μου». Αυτό ήταν το δεύτερο και τελειωτικό χτύπημα κατά της συνωμοσίας - επειδή έτσι ο Χίτλερ ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τον ίδιο τον Στρατό για να ανατρέψει τους συνωμότες. Ώρες αναμονής κυλούσαν στη Φωλιά του Λύκου. Τα τραύματα άρχιζαν να επηρεάζουν τον Χίτλερ. «Αρχίζω να αμφιβάλλω αν ο γερμανικός λαός είναι αντάξιος της ιδιοφυίας μου», φώναξε σε ένα μελαγχολικό ξέσπασμα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

879

που προκάλεσε ένα κύμα διαμαρτυριών κι εκφράσεων αφοσίωσης. Ο Νταίνιτς του θύμισε τα επιτεύγματα του Ναυτικού. Ο Γκαίρινγκ δεν μπο­ ρούσε να κάνει το ίδιο, οπότε ξεκίνησε μια διένεξη με τον Ρίμπεντροπ, ο οποίος απάντησε: «Εγώ είμαι ακόμη ο Υπουργός των Εξωτερικών και το όνομά μου είναι φον Ρίμπεντροπ!» Κι ο Γκαίρινγκ τον φοβέρισε με τη στραταρχική του ράβδο. Στις 8 μ.μ., ο dr. Morell πήρε πάλι τον σφυγμό του Χίτλερ: τώρα ήταν 100, αλλά δυνατός και κανονικός. Περιποιήθηκε τα τραύματά του με τη δική του σκόνη «πενικιλίνης» (που, στην πραγματικότητα, ήταν τ ε ­ λείως ανώφελη, αν όχι και τοξική), και υπαγόρευσε αυτές τις σημειώσεις στη δακτυλογράφο του: Ο δεξιός βραχίονας άσχημα πρησμένος, διέταξα κομπρέσες ύδατος αλουμινίου. Η συγκέντρωση αίματος στο οστό της δεξιάς σιαγόνας υποχώρησε. Στο πίσω μέ­ ρος του τρίτου ή τέταρτου δάχτυλου του αριστερού χεριού υπάρχει μεγάλο έγκαυμα. Το επέδεσα. Το πίσω μέρος της κεφαλής και τα μαλλιά εντελώς τσου­ ρουφλισμένα, ένα δευτέρου βαθμού έγκαυμα σε μέγεθος παλάμης στη μέση του κρανίου, και πολλοί μώλωπες και ανοικτές πληγές στη σάρκα. Ο αριστερός βρα­ χίονας φέρει εκχυμώσεις στην εσωτερική πλευρά και είναι άσχημα πρησμένος, ενώ κινείται με δυσκολία. Του είπα να πάρει δυο Optalidon (αναλγητικά χάπια) και δυο κουταλιές της σούπας Brom-Nervacit [ηρεμιστικό] πριν πάει για ύπνο.“51’

Ο Μπόρμαν, στο μεταξύ, ανέλυε τις σκόρπιες πληροφορίες που είχε μπορέ­ σει να συγκεντρώσει από τους Gauleiter, χρησιμοποιώντας το σύγχρονο τηλετυπικό του σύστημα.* «Το αντιδραστικό εγκληματικό μικρόβιο είχε ορ­ γανώσει προφανώς αυτήν την απόπειρα κατά του Φύρερ και των νομιμοφρόνων αξιωματικών του, σε συντονισμό με την Εθνική Επιτροπή “ Ελεύθε­ ρη Γερμανία” στην Μόσχα (στρατηγός von Seydlitz και κόμης [Haubold von] Einsiedel). Αν η απόπειρα είχε πετύχει, η οργάνωση των στρατηγών, που συμπεριελάμβανε τους Fromm, [Friedrich] Olbricht και Hoepner, θα εί­ χε καταλάβει την εξουσία και θα έκανε ειρήνη με την Μόσχα. Το ότι αυτή η υποτιθέμενη ειρήνη θα κόστιζε στον γερμανικό λαό την ίδια τη ζωή του, ήταν φανερό. Και το ότι η απόπειρα απέτυχε, σημαίνει τη σωτηρία της Γερμανίας, επειδή τώρα οι ελπίδες που είχαν αυτοί οι προδότες αξιωματι­ κοί, γκρεμίστηκαν για πάντα». Και στις 9.40' μ.μ. ο Μπόρμαν προειδοποι­ ούσε τους Gauleiter: «Κάποιος στρατηγός Beck θέλει να αναλάβει την κυ­ βέρνηση. Ο άλλοτε στρατάρχης von Witzleben ποζάρει ως διάδοχος του Φύρερ. Φυσικά, κανένας εθνικοσοσιαλιστής Gauleiter δεν θα επιτρέψει στον * Σ.τ.Σ.: Ήταν ένα ακόμη κύκλωμα που οι συνωμότες δεν μπόρεσαν να εξουδετερώ­ σουν. «Θα έπρεπε να έχουν περάσει από το δικό μας σχολείο των Ναζί», είπε όλο περιφρόνηση στον Schaub ο Χίτλερ. «Τότε θα ήξεραν πώς να το κάνουν!»

880

DAVID IRVING

εαυτό του να παρασυρθεί, ή να δεχτεί διαταγές από αυτούς τους εγκλημα­ τίες, που δεν είναι τίποτε άλλο από μικρά σκουλήκια». Στο δείπνο με τις γραμματείς του εκείνο το βράδυ, ο Χίτλερ εξέφρασε την οργή του για τους δολοφόνους. « Τ ι δειλοί! Αν είχαν τραβήξει ένα περίστροφο κατά πάνω μου, θα μπορούσα να τους σεβαστώ. Αλλά δεν τόλμησαν να διακινδυνεύσουν την ζωή τους». Μούγκρισε: «Ο ι ηλίθιοι δεν μπορούσαν ούτε καν να φανταστούν το χάος που θα προκαλούσαν, αν τα χαλινάρια έφευγαν από τα χέρια μου. Θα τους τιμωρήσω παραδειγ­ ματικά, έτσι ώστε όποιος άλλος θελήσει να προδώσει τον γερμανικό λαό, να το σκεφτεί δυο φορές». Στην πολεμική σύσκεψη των 10 μ.μ., ο Χ ίτ­ λερ άρχισε την εισήγησή του εκφράζοντας τα συλλυπητήριά του προς τους δυο παρόντες στενογράφους για τον θάνατο του συναδέλφου τους, Berger. Διέταξε μια ιδιαιτέρως βίαιη επίθεση με V-Ι κατά του Λονδίνου στη διάρκεια της νύχτας, για να αποδείξει ότι ήταν λιγότερο πρόθυμος από κάθε άλλη φορά να προχωρήσει σε συμβιβασμούς. Το συνεργείο ηχοληψίας από το Καίνιξμπεργκ είχε τώρα φτάσει. Ολό­ κληρο το Στρατηγείο του Χίτλερ είχε συγκεντρωθεί στην αίθουσα τσαγιού, στις 11.30' μ.μ. - ο στρατηγός Γιόντλ με έναν άσπρο επίδεσμο γύρω στο κεφάλι του, ο Κάιτελ, με τα χέρια του τυλιγμένα σε επιδέσμους, κι άλλοι με γάζες. Πολλοί ήταν αυτοί που έλειπαν. Με φωνή που έτρεμε από συ­ γκίνηση, ο Χίτλερ ηχογράφησε μια φλογερή ομιλία προς το έθνος, «Για να μπορέσετε όλοι να ακούσετε τη φωνή μο υ...» Μια ασήμαντη κλίκα φιλόδοξων, ασυνείδητων αξιωματικών με εγκληματική ηλιθιότητα, συνωμότησαν για να απαλλαγούν από μένα και να διαλύσουν ταυτόχρονα όλο το Επιτελείο της Γερμανικής Βέρμαχτ. Η βόμβα που τοποθέτησε ο συνταγματάρχης κόμης von Stauffenberg, εξερράγη δυο μέτρα μακρύτερα, στα δεξιά μου. Αρκετοί από τους αγαπη­ τούς μου συνεργάτες τραυματίστηκαν σοβαρά κι ένας πέθανε. Εγώ ο ίδιος είμαι απολύτως σώος, εκτός από μερικά γδαρσίματα, μώλωπες κι εγκαύμα­ τα. Αυτό το θεωρώ μια νέα επικύρωση της αποστολής που μου ανέθεσε η Θεία Πρόνοια για να συνεχίσω τον σκοπό μου...

Η ομιλία αυτή τότε, ο Χίτλερ συγκέντρωσης Bendler Strasse σε φ ορείο».*657

αναμεταδύθηκε ραδιοφωνικά 90 λεπτά αργότερα. Μέχρι είχε μάθει ότι ο Stauffenberg είχε ορκιστεί ενώπιον μιας επιτελικών αξιωματικών στο κτίριο του Στρατού της ότι είχε «δ ει το πτώμα του Φύρερ να μεταφέρεται πάνω

* Σ .τ.Σ .: «Ο Κάιτελ λέει ψέματα», βεβαίωνε ο Stauffenberg τους Olbricht και Hoepner. Είχε δει έκρηξη ίδια με μια οβίδας 150mm και γιατρούς να τρέχουν από παντού. «Δύσκολα θα μπορούσε να γλιτώσει κανείς!» Οι φράσεις αυτές προκύ­ πτουν από τις δίκες και τις ανακρίσεις.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

881

Ο κατάλογος των συλλήψεων μεγάλωνε: η ίδια η παρουσία του στρα­ τηγού Fellgiebel, χωρίς πρόσκληση, στη Φωλιά του Λύκου, τον είχε εκθέ­ σει. Ο Κάιτελ έστειλε να τον συλλάβουν τα μεσάνυχτα. Ο Χίτλερ είχε παραξενευτεί που αυτός ο στρατηγός, ο Αρχηγός των Διαβιβάσεων, δεν διακινδύνευσε να τον πυροβολήσει εκείνο το ίδιο απόγευμα. «Βρισκόταν εδώ, περπατώντας πάνω-κάτω σαν αρνάκι, λες και δεν είχε καμιά σχέση με αυτήν τη συνωμοσία!» Στη Βιέννη και την Πράγα οι διαταγές των συνωμοτών είχαν εκτελεστεί κατά μεγάλο μέρος. Στο Παρίσι, ο στρατιωτικός διοικητής είχε φυ­ λακίσει ήδη όλους τους αρχηγούς της Γκεστάπο και των SS. Η θέση του στρατάρχη von Kluge ήταν αμφιλεγόμενη, γιατί σαν σε σκηνή μαύρης κωμωδίας, όταν ο νομιμόφρων στρατηγός Hermann Reinecke προσπαθού­ σε να τηλεφωνήσει στον στρατηγό Fromm, βγήκε στη γραμμή ο συνωμό­ της στρατηγός Beck που νόμισε ότι του τηλεφωνούσε ο Kluge από την Γαλλία («Kluge, εσ είς;» είχε ρωτήσει). Ο Wietzleben τηλεφώνησε στον Κάιτελ από το κρησφύγετό του, εκείνη τη νύχτα. Ο αρχηγός του OKW τον άφησε να μιλάει αρκετά, ώσπου να ανακαλύψει πού βρισκόταν, και ύστερα διέταξε τη σύλληψή του. Ένα τηλεγράφημα από τον Fromm τις μικρές ώρες έβαζε το τέλος του πραξικοπήματος: Το επιχειρηθέν πραξικόπημα από ανεύθυνους στρατηγούς τελείωσε με αιμα­ τοχυσία. Όλοι οι ηγέτες του τουφεκίστηκαν... Ανέλαβα τον έλεγχο, αφού προσωρινός είχα τεθεί υπό ένοπλη κράτηση.

Ο Χίτλερ, που δεν τον ξεγέλασε αυτό, διέταξε να συλληφθεί και ο στρα­ τηγός Fromm. Στις 3.40' π.μ., ο Μάρτιν Μπόρμαν κυκλοφόρησε από το τηλέτυπό του το ακόλουθο θριαμβευτικό μήνυμα προς τους Gauleiter: «Η δράση των προδοτών μπορεί να θεωρηθεί περατωθείσα». Ο ΧΙΤΛΕΡ είδε τα γεγονότα αυτής της ημέρας σαν μια προσωρινή παρε­ κτροπή, σαν ένα είδος δηλητηρίασης του αίματος που ο Στρατός απέβα­ λε μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό του. Οι δράστες τουφεκίστηκαν «από αποσπάσματα του στρατού που διοικούσαν», έγραφαν οι εφημερί­ δες σε έκτακτες εκδόσεις την άλλη μέρα, με μια ατυχή επιλογή λέξεων που ανάγκασε πολλούς Γερμανούς να αναρωτηθούν πόσο μεγάλη ήταν αυτή «η ασήμαντη κλίκα» προδοτών; Ο Φύρερ έδιωξε το ίδιο το συμβάν από το μυαλό του, αφού πρώτα έστειλε -σπρωγμένος από τη συναισθη­ ματική φόρτιση της στιγμής- το γκρίζο χιτώνιο και το μαύρο παντελόνι της στολής του ως αναμνηστικά στην Εύα Μπράουν (και τα δυο θα καί­ γονταν τελετουργικά από τον Στρατό των ΗΠΑ το 1947). Ένας ειδικός αγγελιαφόρος έφτασε από το προκεχωρημένο Στρατη­ γείο του στρατάρχη Kluge στη Λαρός-Γκυγιόν, με δυο επιστολές. Η

882

DAVID IRVING

πρώτη ήταν από τον ίδιο τον Kluge και η δεύτερη από τον Ρόμελ, γραμ­ μένη στις 15 Ιουλίου, πριν από τον τραυματισμό του, που συνιστούσε στον Χίτλερ να βάλει τέλος στον πόλεμο. Ο Ρόμελ παραπονιόταν έντονα για το ότι ενώ 225 άρματα μάχης είχαν χαθεί, μόνον 17 είχαν αντικατασταθεί. Οι μεραρχίες του πεζικού του δεν είχαν πυροβολικό, αντιαρματι­ κά όπλα και πάνω από όλα, μπαζούκας. « Τ α στρατεύματά μας μάχο­ νται ηρωικά κατά μήκος όλου του μετώπου, αλλά η άνιση μάχη βαδίζει προς το τέλος της. Κ ατά την άποψή μου, θα πρέπει να βγάλετε τα ανα­ γκαία συμπεράσματα. Αισθάνομαι υποχρεωμένος ως Α νώ τατος Διοικητής της Ομάδας Στρατιών να το δηλώσω αυτό ξεκ ά θ α ρα ».658 Ο Kluge υποστήριξε τον Ρόμελ: «Δυστυχώς, η άποψη του στρατάρχη είναι σ ω σ τή ». 0 Χίτλερ διαφώνησε. Μερικές ημέρες αργότερα, θα σχολίαζε ότι « α υ ­ τός ήταν ένας αγώνας, τον οποίο κανένας δεν μπορούσε να τελειώσει, ούτε να απαρνηθεί με διαπραγματεύσεις, με «έ ξ υ π ν ε ς » [kluge] πολιτικές ή με ταχυδακτυλουργίες ως προς την τακτική». Προφανώς ο Kluge αι­ σθανόταν την ανάγκη να αποσύρει τα υπό ισχυρή πίεση στρατεύματά του από τη Νορμανδία σε κάποια πιο απομακρυσμένη γραμμή άμυνας, παρ’ όλο που μια τέτο ια γραμμή θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο εκτεταμέ­ νη. Ωστόσο, όπως είπε ο Χίτλερ στον Γιόντλ, στις 31 Ιουλίου, « Α ν χά­ σουμε την Γαλλία, χάνουμε και τη βάση για την εκστρατεία τω ν υποβρυ­ χίων μας». Επιπρόσθετα, η Γαλλία ήταν η τελευταία πηγή προμήθειας βολφραμίου για την Γερμανία.659 Οι περισσότερες μεραρχίες στην Νορμανδία είχαν ακινητοποιηθεί από έλλειψη μεταφορικών μέσων ενώ από τις υπόλοιπες, μόνον λίγες θα μπο­ ρούσαν να φτάσουν στη νέα γραμμή άμυνας που θα πρότειναν οι σ τρ α ­ τηγοί. Όχι, ο Kluge και οι στρατηγοί του έπρεπε να παραμείνουν σ τα θ ε­ ρά εκεί όπου βρίσκονταν, μέχρι ο Γκαίρινγκ να εξασφαλίσει μια, έστω τοπική, αεροπορική υπεροχή στα δυτικά. Παρ’ όλα αυτά, ο Χίτλερ προετοιμαζόταν και για τα χειρότερα. Στις 23 Ιουλίου, διέτα ξε να ετοιμαστούν για την άμυνα της Γερμανίας τα οχυ­ ρά του Δυτικού τείχους, που είχαν κτιστεί το 1938. Δυο ημέρες αργότερα, άρχισε μια νέα επίθεση τω ν Συμμάχων στην Νορμανδία. Η βρετανική έφοδος προς την Φαλέζ αναχαιτίστηκε με μια μετακίνηση του 1ου Σώματος Panzer τω ν SS, αλλά αργά στις 13 του μη­ νός, οι Αμερικανοί κατάφεραν να διανοίξουν ένα επικίνδυνο κενό στη γραμμή, κοντά στην παραλιακή πόλη Αβράνς. Ο Χ ίτλερ δ ιέτα ξε τώ ρα το OKW, να προετοιμάσει τη γραμμή ΣομΜάρνη-Σαόν-Ζυρά για άμεση χρήση της σε περίπτωση συντριβής. Στο με­ ταξύ, ισχυρές φρουρές, υπό τη διοίκηση αξιωματικών γνω σ τώ ν για το θάρρος τους, έπρεπε να θυσιαστούν στην υπεράσπιση τω ν κυριότερων λιμανιών και να στερήσουν από τον εχθρό τη χρήση τους. Οι γαλλικοί σιδη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

883

ρόδρομοι έπρεπε να καταστραφούν ως το τελευταίο φορτηγό βαγόνι. Κ α ­ τά κανένα τρόπο δεν έπρεπε οι στρατηγικές αυτές αποφάσεις να φτάσουν στα επιτελεία της Ομάδας Στρατιών στην Γαλλία, γιατί ποιος ήξερε πόσοι προδότες παραμόνευαν ακόμη εκεί, περιμένοντας να μεταφέρουν την είδηση στον εχθρό; Στο κάτω-κάτω, ο στρατιωτικός διοικητής της Γαλλίας, στρατηγός Karl-Heinrich von Stülpnagel, είχε συνεργαστεί με τους πραξικοπηματίες της 20ής Ιουλίου. « Α ς το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή», αποφάνθηκε ο Χίτλερ στον Γιόντλ. «Η παλίρροια στην Γαλλία δεν θα μπορέσει να αναχαιτιστεί -ο ύ τε καν για σύντομο χρονικό διάστημααν δεν καταφέρουμε να αποκτήσουμε ξανά την αεροπορική υπεροχή». Ο Χίτλερ είχε ζητήσει από τον Γκαίρινγκ να συγκεντρώσει μυστικά μια μεγάλη εφεδρεία μαχητικών και ήλπιζε ότι κάποια μέρα θα έριχνε 2.000 αεροπλάνα στον αγώνα για την Γαλλία. Μέσα στον Ιούλιο 6 νέα υποβρύχια Mark XXI είχαν παραδοθεί και 144 είχαν προγραμματιστεί για τα τέλη του 1944. Η Γερμανία έπρεπε να κρατηθεί στην Γαλλία. Ο Χίτλερ είπε ότι θα πήγαινε ο ίδιος αεροπορικώς στα δυτικά για να αναλάβει τη διοίκηση, όπως είχε κάνει και το 1940, αλλά οι βλάβες που εί­ χαν υποστεί τα τύμπανα τω ν αυτιών του, δεν του επέτρεπαν να πάρει αεροπλάνο. «Σ ίγ ο υ ρ α », είπε στις 31 Ιουλίου, «α ν τα πράγματα πάνε άσχημα, θα κάνω τα πάντα και δεν θα με νοιάζει - θα ταξιδέψ ω και στη θέση του πολυβολητή σε ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο για να φτάσω εκεί, όσο πιο γρήγορα γίνετα ι». Συλλογιζόταν: « Τ ο θαύμα είναι ότι αυτό το σοκ με απάλλαξε τελείως από τις ενοχλήσεις τω ν νεύρων μου. Το αριστερό μου πόδι εξακολουθεί να τρέμει κάπως όταν οι συσκέψεις τρ α ­ βούν πολύ σε μάκρος, αλλά προηγουμένως αυτό το πόδι έτρεμε ακόμη και στο κρεβάτι. Με αυτό το σοκ, το τρέμουλο εξαφανίστηκε σχεδόν τ ε ­ λείως, αν και δεν θα συνιστούσα βέβαια τέτοιου είδους φάρμακο». Η βόμβα του δολοφόνου είχε βλάψει τον Χίτλερ περισσότερο από όσο ήθελε να παραδεχτεί. Το δεξί αυτί του συχνά αιμορραγούσε, τα μάτια του τρεμόπαιζαν συνέχεια προς τα δεξιά («νυ στα γμ ό ς»). Μόνος, στο κατάλυ­ μά του, νόμιζε συνέχεια ότι έπεφτε προς τα δεξιά. Έ να σούρουπο βγήκε για έναν σύντομο περίπατο και δυο φορές ανακάλυψε πως είχε χάσει το μονοπάτι. Στο στόμα του είχε μια μόνιμη γεύση αίματος. Ένας στρα τιω τι­ κός γιατρός, ειδικός ωτορινολαρυγγολόγος, ο dr. Erwin Giesing, έφτασε στο Ράστενμπουργκ. Καυτηρίασε το διερρηγμένο τύμπανο του δεξιού αυ­ τιού. Το αυτί εξακολουθούσε να αιμορραγεί, και στις 23 Ιουλίου κάλεσαν τον καθηγητή von Eiken να ανακαλύψει τα αίτια.660 Ο Χίτλερ αστειεύτη­ κε: «Ίσ ω ς να είναι στη φύση μου να αιμορραγώ!» Την άλλη μέρα ζήτησε από τον Giesing να του καυτηριάσει πάλι το αυτί, χωρίς να νοιάζεται για τον πόνο. «Έ χω πάψει να νιώθω πόνο εδώ και πολύ καιρό», παρατήρησε. «Ά λλ ω σ τε, ο πόνος υπάρχει για να σε κάνει ά ντρα». (Ο Eiken του είχε πει ότι το τρύπημα ενός τυμπάνου είναι ο χειρότερος πόνος τραύματος

884

DAVID IRVING

που υπάρχει.) Συλλογισμένος ο Χ ίτλερ παρατηρούσε α ργότερα στον Sonnleitner: «Κ α ί τα δυο μου τύμπανα τρύπησαν - όλα έγιναν τόσο γρήγο­ ρα. Αυτό συμβαίνει προφανώς κι όταν αυτοπυροβολείσαι. Ακόμη κι αν αυτοπυροβοληθείς στο στόμα κι όχι στον κρόταφο, ξέρω πια πως δεν θα νιώσεις τίπ ο τα ». Ο Sonnleitner αναρωτιόταν γιατί ο Χίτλερ ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί μαζί του αυτές τις σκέψεις του. Σε μια επίσκεψή του στο νοσοκομείο κοντά στο Ράστενμπουργκ, ο Χ ίτλερ μίλησε με τον Schmundt και τους άλλους που τραυματίστηκαν κατά την έκρηξη και νοσηλεύονταν εκεί. Δυο κρεβάτια ήταν άδεια: του Günther Korten, Αρχηγού του Επιτελείου Αεροπορίας, που είχε υποκύψει στα τραύματά του στις 22 Ιουλίου, και του συνταγματάρχη Brandt που προήχθη σε στρατηγό ενώ ήταν ετοιμοθάνατος για να πάρει μεγαλύτερη σύνταξη η χήρα του και ο οποίος είχε πεθάνει εκείνη την ίδια ημέρα. Ο Korten κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη, όχι όμως κι ο Brandt: ο Walter Scherf, ο ιστορικός της «α υ λ ή ς » του Χίτλερ, συμμεριζόταν την επιφύλαξη του «α φ εν τικ ο ύ » του και ανέφερε ότι ο συνταγματάρχης, στο επιθανάτιο παραλήρημά του παραπονιόταν για την αδεξιότητα του Stauffenberg λέ­ γοντας ότι τοποθέτησε τη βόμβα στα πόδια του, ενώ κι αυτός ο ίδιος -δηλαδή ο Brandt- ήταν ένας από τους συνωμότες. Η ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που περνούσε, έφερνε στο φως όλο και περισσότερα ονό­ ματα συνωμοτών. Ο υπασπιστής του Zeitzier, συνταγματάρχης Smend, ομολόγησε επίσης συντετριμμένος. Ή τα ν αναμεμειγμένοι κυριολεκτικά όλοι οι επικεφαλής τομέων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, εκτός από τους Reinhard, Gehlen και Rudolf Gercke. Η εμπλοκή τω ν συνταγματαρχών Hansen και Roenne, που ήταν επικε­ φαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών στα δυτικά, φάνηκε να φω τίζει πολ­ λές ακόμη, ανεξήγητες κατά τα άλλα, αποτυχίες. Το ίδιο συνέβη και με την ξαφνική αυτοκτονία του στρατηγού Eduard Wagner, του Αρχηγός της επιμελητείας του Στρατού, αλλά και με την εξαφάνιση του στρατη ­ γού Lindemann, του Διοικητή Πυροβολικού. 0 Χίτλερ είχε π ειστεί ότι η Διοίκηση Διαβιβάσεων του στρατηγού Fellgiebel πρόδιδε αμέσως στον εχθρό τα μυστικά του. « 0 Fellgiebel πρέπει να ομολογήσει», ούρλιαζε, «α ν δεν θέλει να τον γδάρω ζω ν τα ν ό !» Ακόμη και ο Arthur Nebe, ο επι­ κεφαλής του τμήματος της Γκεστάπο, είχε εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη. Το ίδιο είχε κάνει κι ο Carl Goerdeler, δυο φορές διορισμένος δή­ μαρχος της Λειψίας, που από τό τε έπαιρνε πλούσια σύνταξη από τον Φύρερ. Τα χαρτιά του Goerdeler εντοπίστηκαν στο χρηματοκιβώτιο ενός ξενοδοχείου όπου τα είχε κρύψει και αποκάλυψαν μάλιστα ότι είχε επιλεγεί να διαδεχτεί τον Χίτλερ, ενώ αναφέρονταν κι άλλα ονόματα συνω­ μοτών: όλοι αυτοί συνελήφθησαν και από τις ανακρίσεις τους προέκυψε νέα αλυσίδα αντιφρονούντων.661

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

885

Στις 23 Ιουλίου, η Γκεστάπο συνέλαβε τον ναύαρχο Κανάρη.662 Ο Φραντς Χάλντερ και ο Hjalmar Schacht, διευθυντής της Τράπεζας του Ράιχ πριν τον πόλεμο, σύρθηκαν στην Γκεστάπο, καθώς αποδείχτηκε αδιάσειστα η αντίθε­ σή τους προς τον Χίτλερ. Ο Μπόρμαν άρχισε να δείχνει στον Χίτλερ τα πολυσέλιδα πρακτικά τω ν ανακρίσεων. Δεν έκρυβαν καθόλου τα συναισθήματά τους για τον Φύρερ. «Δ ε ν άντεχα να βλέπω αυτόν τον άνθρωπο που τον είχε πιάσει αμόκ», έλεγε ξεσπώ ντας ένας συνωμότης (ο στρατηγός Stieff), «ν α γκρε­ μίζει τα ίδια τα δικά του μεγάλα έργα, με το πείσμα του: υπερασπιζό­ μαστε τα Κίρκενες και την Κρήτη, αλλά θα χάσουμε το Καίνιξμπεργκ και την Κ ρακοβία!» Π ερισσότεροι από τους μισούς συνω μ ότες ήταν α ξιω μ α τικ οί του Στρατού, αλλά υπήρχαν και συνδικαλιστές ηγέτες, δικηγόροι και κληρι­ κοί. Ακόμη κι ο κόμης W olf von Helldorf, βασανιστής τω ν Εβραίων, που ο Χίτλερ τον είχε κάνει αρχηγό της αστυνομίας του Βερολίνου, ομολόγη­ σε ότι ήταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Stauffenberg.663 Κανένας τους δεν μίλησε σχετικά με το τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση του Χ ίτ­ λερ. Αμφισβητούσαν τις διαταγές του για σκληρή άμυνα στην καμπή του Ντόνετς, στη γραμμή του Δνείπερου, στο προγεφύρωμα της Νικοπόλ, στην Κριμαία, στη γραμμή Νάρβα, στην εξέχουσα του Βιτέμπσκ και στον θύλακα του Τσερκάσι, αλλά υπήρχε κι ένα ταξικό στοιχείο: ήταν απλά και μόνο γιος ενός Αυστριακού τελωνοφύλακα και απέναντι του το σώμα τω ν αξιωματικών δεν ένιωθε να έχει δεσμούς αίματος ή συναδέλ­ φωσης. Προοδευτικά, η Γκεστάπο συνέταξε την εικόνα της δολοφονικής απόπει­ ρας. Είχε χρησιμοποιηθεί ένας αγγλικός χρονομετρικός πυροκροτητής από τις αποθήκες της Άμπβερ. Ένα δεύτερο πακέτο εκρηκτικών βρέθηκε εκεί όπου το π έταξε ο υπασπιστής του Stauffenberg, καθώς έφευγαν ολοταχώς με το αυτοκίνητό τους για το αεροδρόμιο. Αν το είχαν χρησιμοποιήσει κι αυτό, η απόπειρά τους θα είχε πετύχει. Ο Stauffenberg είχε φέρει τα εκρη­ κτικά του και στο Μπέργκοφ στις 11 Ιουλίου και στο Ράστενμπουργκ, τέ σ ­ σερις ημέρες αργότερα, αλλά δεν τα είχε χρησιμοποιήσει. Αυτά τα αινίγμα­ τα θα παραμείνουν άλυτα, γιατί ο στρατηγός Fromm είχε ζητήσει από τον Beck να φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι του και έστησε τον Stauffenberg και τον υπασπιστή του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, πριν προφτάσει να τους συλλάβει η Γκεστάπο. Η πλήρης ομολογία του κόμη von Helldorf παραδόθηκε στον Χίτλερ, ενώ ακόμη υποβαλλόταν σε θεραπεία από τον ειδικό ωτορινολαρυγγολό­ γο dr. Giesing. «Π οιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο Helldorf ήταν τέτοιο σκουλήκι;» αναρωτήθηκε ο Χίτλερ. « Τ ο ότι ήταν ανεύθυνος το βλέπαμε, εξαιτίας τω ν χρεών του από τη χαρτοπαιξία. Αναγκάστηκα να ρυθμίσω για χάρη του συχνά τέτοια χρέη, τέσσερις ή πέντε φορές πλή­

886

DAVID IRVING

ρωσα κάπου 100.000 μάρκα! Ένας χαρτοπαίκτης σαν κι αυτόν ήταν σί­ γουρο ότι θα έπεφτε στα χέρια πρακτόρων του εχθρού και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες σίγουρα θα τακτοποίησαν ακόμη μεγαλύτερα χρέη του. Λυπάμαι για τη γυναίκα του και τα χαριτωμένα παιδιά το υ », πρόσθεσε, αφήνοντας στο πλάι τα χαρτιά της ομολογίας. «Α λλ ά , πρέπει να καθαρίσω αυτούς τους στάβλους του Αυγεία με σιδερένια σκούπα, και ως προς αυτό δεν υπάρχει έλεος... Πόσο ευγνώμων είμαι στον Remer... Αν υπήρχαν λίγοι ακόμη αξιωματικοί με καθαρή σκέψη σαν κι αυτόν, δεν θα αγωνιούσα καθόλου για το μέλλον. Αλλά αυτή η κίτρινη συμμορία μου στέλνει κι άλλα κίτρινα σκουλήκια σαν τον Stauffenberg από το Β ε­ ρολίνο - αν τουλάχιστον αυτός είχε το κουράγιο να μείνει εκεί, με τον χαρτοφύλακά του! Αλλά, όχι! Λυπάμαι που σπαταλήσαμε έστω και μια σφαίρα γ ι’ αυτόν. Αναρωτιέμαι συνεχώς τι επιδίωκαν τελικά... Λες κι ο Στάλιν, ο Τ σώ ρτσιλ ή ο Ρούσβελτ θα ασχολούνταν έσ τω και για μια στιγμή με την ξαφνική επιθυμία μας για ειρήνη! Μέσα σε οκτώ ημέρες οι Ρώσοι θα βρίσκονταν στο Βερολίνο κι όλα θα είχαν τελειώσει για την Γερμανία - μια για π ά ντα ». Έ δω σε την διαταγή να παρακολουθήσει ο αρχηγός της αστυνομίας τους απαγχονισμούς όλων τω ν άλλων, μέχρι να έρθει η σειρά του να του περάσουν τη θηλιά στον λαιμό. ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ έφτασε από την Εύα Μπράουν στην Βαυαρία. Τελείωνε: «Α π ό την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα σε ακολουθούσα παντού, ακόμη και στον θάνατο. Το ξέρεις ότι ζω μόνο για την αγάπη που μπορώ να σου π ροσφέρω ». Η σωτηρία του Χίτλερ συνένωσε ολόκληρο τον γερμανικό λαό. Υπήρ­ χαν αναφορές από το Βερολίνο ότι οι στρατηγοί αναγκάζονταν να φο­ ρούν πάνω από τις στολές τους αδιάβροχα, για να γλιτώσουν από το αγανακτισμένο πλήθος.664 «Μ όλις έμαθα την τρομερή είδηση», έγραφε στον Χίτλερ μια χήρα από την Βιέννη. «Π ραγματικά δεν πάθατε τίποτα; Φύρερ μου, είστε ό,τι μου έχει απομείνει πια σε αυτόν τον κόσμο. Είχα ένα γιο, αλλά σκοτώθηκε στη μάχη της Μάγιεβκα, στην Ρωσία. Είχε περάσει στις εξετάσεις του και τον περίμενε μια θέση στο τεχνικό κολέγιο. Έκανα οικονομίες γι’ αυτόν, αλλά τώρα, το αγαπημένο μου παιδί δεν θα ξαναγυρίσει! Δεχθείτε αυτά τα χρήματα, μαζί με τη χαρά μου που δεν σας συνέβη τίποτα, Φύρερ μου». Μια μπούκλα από τα μαλλιά και μια φωτογραφία του νεαρού, συνόδευαν την επιστολή, που έφτασε ως τον Χ ίτλερ μέσω του Υπουργείου Προπαγάνδας.665 Ο ίδιος ο Γκαίμπελς ήρθε στη Φωλιά του Λύκου, στις 22 Ιουλίου, έτοιμος να ζητήσει σχεδόν δικτατορικές εξουσίες. Ο Χίτλερ τον αντάμει­ ψε με λεπτομέρειες της θαυμαστής του διάσωσης. Μ ετά την έκρηξη, εί­ πε, η πρώτη ενστικτώδης κίνησής του ήταν να δει αν τα μάτια και τα άκρα του ήταν ανέπαφα. Ο Υπουργός συγκινήθηκε βαθιά από την εμφά­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

887

νιση του Χίτλερ. «Ε ίχε μόλις βγει από το μικρό καταφύγιο του Σ τρατη ­ γείου το υ », έγραφε στην εφημερίδα Das Reich, «διόλου κουρασμένος, αλ­ λά χαλαρωμένος, χωρίς να σκύβει, ενώ έγερνε το κεφάλι του ελαφρά, μια εικόνα που θα συγκινούσε και την πιο σκληρή καρδιά». Μια προκαταρκτική σύσκεψη ανάμεσα στον Μπόρμαν, τον Speer και τον Γκαίμπελς πραγματοποιήθηκε πριν από την πλήρη συνεδρίαση της 23 Ιουλίου με τον Χίτλερ, τον Γκαίρινγκ και τον Χίμλερ. Ο Χίτλερ δ ιέτα ­ ξε τον Γκαίρινγκ να διορίσει τον Υπουργό Προπαγάνδας «Επ ίτροπο του Ράιχ για την Κινητοποίηση Ολοκληρωτικού Πολέμου» και ανήγγειλε, π α ­ ρά τις α ντίθ ετες συ στά σεις τω ν για τρ ώ ν του, ότι θα μιλούσε στους Gauleiter μετά από μια εβδομάδα. Μιλώντας στον Γκαίμπελς εξέφρασε την οργή του ενάντια σε αυτήν « τ η μασονική σ το ά », το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Θα παρέπεμπε τους προδότες στον δικαστή Roland Freisler και στο Λαϊκό Δικαστήριο, καθώς δεν είχε εμπιστοσύνη ότι τα στρατοδι­ κεία θα τους τιμωρούσαν όπως τους άξιζε. «Ε ίνα ι η μεγαλύτερη ιστορική ιδιοφυία του καιρού μας», έγραφε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του, στις 23 Ιουλίου. «Μ α ζί του, θα δούμε τη νίκη ή θα πέσουμε ηρωικά». Οι σ ε ­ λίδες του ημερολογίου του από τις 19 ως τις 22 του μηνός λείπουν, κι ίσως να μη γράφτηκαν ποτέ, αν και δεν είναι απίθανο να καταστράφηκαν από τον ίδιο. Ο Χίτλερ δεν εμπιστευόταν τώ ρα κανένα. Ερευνούσαν κάθε α ξιω μ α­ τικό που παρουσιαζόταν μπροστά του. Ό ,τι έτρωγε, το δοκίμαζαν άλλοι πριν. Δ ιέτα ξε να εκταφούν τα πτώματα του Stauffenberg και τω ν άλλων που στάλθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Βερολίνο, με τις στολές και τα μετάλλιά τους, για να βεβαιωθεί ότι ο Στρατός δεν τον είχε εξα πατήσει. Κεφάλια άρχισαν να πέφτουν, από την κορυφή ως τη βάση. Ο κατάλογος του Goerdeler υποδείκνυε τον κόμη von Schulenburg, τον πρώην πρεσβευτή στη Μόσχα, ως «Υπ ουργό Ε ξω τερ ικ ώ ν» τω ν πραξικο­ πηματιών. Ο Schulenburg διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι ήταν αθώος, δί­ νοντας τον λόγο της τιμής του: ο Ρίμπεντροπ πίστευε ότι αυτό αρκούσε, αλλά οι νομικοί του Υπουργείου του δεν το δέχτηκαν. 0 πρεσβευτής κα­ ταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. 0 Sonnleitner ικέτευσε κατ’ ιδίαν τον Χίτλερ να τον λυπηθεί, αλλά μάταια. «Η ίδια μου η ζωή είναι ασήμαντη», απάντησε στεγνά ο Χίτλερ, «α λ λ ά όποιος υψώνει το χέρι του κατά του κράτους σε καιρό πολέμου, πρέπει να βγαίνει από τη μέ­ σ η ». Ο Robert Ley, σε μια ραδιοφωνική ομιλία του κατηγόρησε τα «γα λ α ζοαίματα γουρούνια» της Γερμανίας που συνωμότησαν για τη δολοφονία του Φύρερ τους· και το γεγονός αυτό έκανε τον αριστοκράτη στρατάρχη von Richthofen να έρθει στη Φωλιά του Λύκου φορώντας την επίσημη στολή και τα παράσημά του, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τη συ­ κοφαντία κατά της τάξης του. 0 Χίτλερ αναφέρθηκε στους υπασπιστές

888

DAVID IRVING

του von Below, von Puttkamer και Erik von Arnsberg ως απόδειξη ότι εκτιμούσε τους ανθρώπους μόνον από τα επιτεύγματα τους. Υπέγραψε μια διαταγή απαγορεύοντας κάθε αυθάδη κριτική κατά του σώματος τω ν αξιωματικών και της αριστοκρατίας, γενικά. Αλλά, κατ’ ιδίαν σκε­ πτόταν μετανιωμένος ότι θα ήταν καλύτερα αν είχε επιλέξει το 1934 τον Röhm και τον επαναστατικό « σ τ ρ α τ ό » του τω ν SA, αντί για τον τακτικό Στρατό, και δήλωσε ξανά ότι ο Στάλιν είχε δίκιο για τις εκκαθαρίσεις του στο σώμα τω ν αξιωματικών το 1937. Έτσι, η προδοσία θεωρήθηκε μια εξήγηση για τις ήττες του. Ο ανεφο­ διασμός σε μπαζούκας αποτελούσε ένα παράδειγμα.666 «Π οιος διακινεί αυτό το όπ λο;» ρώτησε θυμωμένα ο Χίτλερ. Ο Κάιτελ ανασήκωσε τους ώμους. «Ή τα ν ο Αρχηγός της Επιμελητείας, ο στρατηγός Wagner», είπε. « Α χ ά !» φώναξε θριαμβευτικά ο Χίτλερ. « Τ ο γουρούνι! Έκανε πολύ καλά που αυτοκτόνησε... Στην ανοικτή ύπαιθρο της Ουκρανίας είχαμε πλήθος μπαζούκας. Και στις θαμνώδεις εκτάσεις της Νορμανδίας, κανένα! Το έκανε επίτηδες». 0 Γκαίρινγκ έκανε ό,τι μπορούσε για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του Χίτλερ. Στις 23 Ιουλίου, ένας στενογράφος του Επιτελείου σημείωνε: «Πριν τη σημερινή μεσημβρινή σύσκεψη, ο Στρατάρχης του Ράιχ έβγαλε έναν μικρό λόγο στον Φύρερ προτείνοντας ότι, ως ελάχιστο δείγμα ευγνω­ μοσύνης για τη θαυμαστή σωτηρία του, το σύνολο της Βέρμαχτ θα έπρεπε να υιοθετήσει από δω και πέρα ως επίσημο χαιρετισμό το «Χ ά ιλ Χ ίτλ ερ » με ανάταση της χειρός». Αλλά κάθε νέα αναφορά από τον Kaltenbrunner έφερνε στο φως νέα στοιχεία για την υπόθεση. Περί τα τέλη Ιουλίου 1944, αναφέρθηκαν δυο ονόματα που ο Χίτλερ δεν θα περίμενε ποτέ να δει με­ τα ξύ τω ν συνωμοτών. Ή ταν οι στρατάρχες von Kluge και Ρόμελ. 0 ισχυρι­ σμός αυτός ήταν τόσο τρομακτικός, ώ σ τε πέρασαν δυο εβδομάδες μέχρι να αποφασίσει ο Χίτλερ τι θα έκανε.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ IfinCYEI Μ ΙΑ ΤΙΓΡΗ 1944 έλυσε για τον Χίτλερ πολλά από τα περίπλοκα προ­ βλήματα που αντιμετώπιζε, αν και όχι με τον τρόπο που επιθυμού­ σε. Η Γαλλία είχε χαθεί, η Φινλανδία και η Ρουμανία είχαν αποσκιρτήσει, η Τουρκία είχε υποκύψει στην πίεση του εχθρού και διέκοψε τις διπλω­ ματικές της σχέσεις με την Γερμανία. Ακόμη κι ο ναύαρχος Horthy θεω ­ ρούσε την Γερμανία ξεγραμμένη και είχε αρχίσει χειρισμούς τακτικής για να ξανακερδίσει η χώρα του τη χαμένη κυριαρχία της, αναγκάζοντας για άλλη μια φορά τον Χίτλερ να τον προειδοποιήσει ότι η Γερμανία και οι σύμμαχοί της «τα ξίδ ευ α ν στο ίδιο καράβι». Ή, όπως το έθεσε σε μια άλ­ λη ευκαιρία, διαβάζοντας τις αναφορές του Kaltenbrunner για τους απο­ στά τες της 20ής Ιουλίου: «Α υ τό ς που ιππεύει μια τίγρη, θα ανακαλύψει ότι δεν μπορεί να την αφιππεύσει». Η υγεία του είχε τώ ρα χειροτερέψει σημαντικά. Έ τσι, ο στρατηγός Χάιντς Γκουντέριαν είχε μεγαλύτερη ελευθερία αποφάσεων, από όσο οι προκάτοχοί του, ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ο στρατη­ γός αυτός φημιζόταν για τις σκληρές αποφάσεις του. Κατάπληκτος από την παραμέληση τω ν αμυντικών γραμμών του μετώπου, εξέδωσε δια τα ­ γές για την ανανέωσή τους, στις 27 Ιουλίου: «Ολόκληρη η Ανατολική Γερ­ μανία πρέπει να γίνει ένα οχυρό σε βάθος». Οι τοπικοί Gauleiter έπρεπε να φροντίσουν για τη γρήγορη κατασκευή αμυντικών θέσεων, όπως η γραμμή Πιλίκα, η γραμμή Νάρεβ-Μπομπρ και η γραμμή Βιστούλα από την Βαρσοβία προς τα νότια του Ντάντσιχ, με καλά οχυρωμένα προγεφυ­ ρώματα στα ανατολικά των πιο σημαντικών πόλεων κατά μήκος του π ο­ ταμού. Ο Γκουντέριαν υπέγραφε αυτές τις διαταγές στο όνομα του Χ ίτ­ λερ. Ο Φύρερ γκρίνιαζε αλλά επέτρεπε να κυκλοφορούν, αναγνωρίζοντας ότι μια ρωσική εισβολή στην Ανατολική Πρωσία ή στη βιομηχανική περιο­ χή της Άνω Σιλεσίας θα έφερνε την καταστροφή. Εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες άρχισαν να σκάβουν αντιαρ­ ματικά χαρακώματα, που εκτείνονταν νοτίως του Στολπ, κατά μήκος χωραφιών έτοιμων για θερισμό και αγροκτημάτων. Στην Πομερανία, 70.000

0

α υ γο υ ςτο ς

890

DAVID IRVING

γυναίκες εργάζονταν εθελοντικά. Τίποτα όμως δεν έγινε σε πόλεις με αρ­ χαία φρούρια, όπως το Καίνιξμπεργκ και το Λέτζεν. Ο Γκουντέριαν τις περιέβαλε σύντομα με ναρκοπέδια και πυροβόλα που είχαν κυριευθεί από τον εχθρό. Επίσης κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα η είδηση για τη συνεχή προσωπική παρουσία του Χίτλερ στην Ανατολική Πρωσία. Έ τσ ι επιτεύχθηκε το θαύμα: ο Κόκκινος Στρατός σταμάτησε στο Αουγκούστοφ και στο Γκρόντνο, ενώ η αποψιλωμένη Ομάδα Στρατιών του Κέντρου του στρατάρχη Model, με λιγότερες από 40 μεραρχίες κακώς εκπαιδευμένων και καταπονημένων ανδρών, άντεξε για λίγο το βάρος του ενός τρίτου των συνολικών σοβιετικών δυνάμεων κατά μήκος μιας γραμμής μετώπου 400 μιλίων. Στην Βαρσοβία, ο αντιστασιακός στρατός ξεσηκώθηκε κατά τω ν Γερ­ μανών αμέσως μόλις εμφανίστηκαν οι Ρώσοι στην απέναντι όχθη του π ο­ ταμού. Ο Χίμλερ πήγε στον Χίτλερ. «Μ ά ιν Φύρερ», είπε ρητορικά με αποφασιστική αισιοδοξία, «α π ό ιστορικής απόψεως, αυτό που κάνουν οι Πολωνοί είναι ευλογία. Θα επιβιώσουμε για τις επόμενες πέντε ή έξι εβδομάδες. Μέχρι τότε, θα έχει σαρωθεί από προσώπου γης η Βαρσο­ βία, ο εγκέφαλος και το νευραλγικό κέντρο αυτού του πρώην πολωνικού έθνους τω ν 16-17.000.000 κατοίκων, κι αυτό το έθνος που εμπόδιζε το πέρασμά μας στα ανατολικά επί 7 αιώνες και μας περιγελούσε από την εποχή της πρώτης μάχης του Τάνενμπεργκ,* θα χαθεί». Έ τσ ι ο Χίμλερ δ ιέτα ξε την καταστροφή της πόλης της οποίας οι Γερμανοί ανατίναξαν το ένα τετράγω νο μετά το άλλο. Ο στρατηγός τω ν SS Erich von dem Bach-Zelewski έδωσε μια σκληρή μάχη κατά τω ν παρτιζάνων. Αλλά ο διοικητής τω ν Πολωνών, στρατηγός Bor-Komorowski υπερασπιζόταν κάθε εκατοστό γης του κι απέρριπτε όλα τα αιτήματα να παραδοθεί, παρ’ όλο που είχε συνειδητοποιήσει πια ότι η ρωσική επίθεση ανακούφισης από την απέναντι όχθη του ποταμού δεν θα έφτανε έγκαιρα. «Μ ακάρι να είχαμε πολλούς άνδρες σαν τον στρατηγό Bor», αναφώνησε ο Χίμλερ στις 21 Σεπτεμβρίου. Κι όταν οι τελευταίοι Πολωνοί εξεγερθέντες παραδόθηκαν τελικά, δέκα ημέρες αρ­ γότερα, διέτα ξε ο στρατηγός Bor να τύχει καλής μεταχείρισης. Ο Κόκκινος Στρατός είχε φτάσει στο Τουκούμ του Κόλπου της Ρίγας, αποκόπτοντας έτσι την Ομάδα Στρατιών του Βορρά του Schörner. Οι Stauffenberg και Beck είχαν στείλει στις 20 Ιουλίου προς τον στρατηγό Eberhard Kinzel, τον αρχηγό του Επιτελείου της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, τη «δ ια τ α γ ή » τους να υποχωρήσει αμέσως.667 Η καταστροφή θα * Σ.τ.Ε.: Στο Τάνενμπεργκ (I), κατά τον πόλεμο των Τευτόνων Ιπποτών, στις 15 Ιου­ λίου 1410, ο Πολωνός βασιλιάς Λάντισλας II με τη βοήθεια του Ιωάννη Ζίσκα και των Βοημών μισθοφόρων του, καθώς και Ρώσων και Λιθουανών, κατηγαγε συντρι­ πτική νίκη επί τω ν μέχρι τό τε σχεδόν αήττητων Τευτόνων Ιπποτών, η τάξη των οποίων έχασε έκτοτε την ισχύ της.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

891

ήταν ολοκληρωτική για την Ομάδα Στρατιών. Χωρίς πυροβολικό και πυρομαχικά θα είχε καταποντιστεί. Τώρα, ωστόσο, τα στρατεύματα του Schörner μάχονταν εκπληκτικά. «Ο ι μπολσεβίκοι αχρηστεύονται όλο και περισσότερο καθημερινά», έγραφε κατ’ ιδίαν στον Χίτλερ. « Η ηλικία τω ν αιχμαλώτων τω ν τελευταίων ημερών κυμαίνεται από 14χρονα παιδιά μέ­ χρι γέρους. Αλλά το καλύτερο είναι ότι αποτελούν απλά ορδές ανθρωπί­ νων π λα σμ ά τω ν...» 0 Χίτλερ προετοιμαζόταν ήρεμα για την προσωρινή απομόνωση της Ομάδας Στρατιών. 0 Schörner συμμεριζόταν την εμπιστοσύνη του. Δίχως έλεος απογύμνωνε ολόκληρα τα επιτελεία του από σ τρ α τιώ τες τους οποίους έστελνε ομαδικά στη μάχιμη ζώνη. «Ε ίμαι βέβαιος ότι ο εχθρός τα παίζει όλα στο τελευταίο του χαρτί», έγραφε. «Έ χω πειστεί ότι... αυ­ τό που έχει σημασία τώρα, είναι να επιβιώσουμε σε αυτήν τη φάση της μάχης, και μετά θα νικήσουμε». Έχοντας πάντα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τω ν «αξιω μ α τικώ ν του Seydlitz», ο Κλάδος Προσωπικού του Στρατού συνέστησε ως αντίποινα να τιμωρούνται στο μέλλον και οι οικογένειες τω ν Γερμανών προδοτών. Και ο Χίτλερ έδωσε την έγκρισή του. Στην Ομάδα Στρατιών Νότου-Ουκρανίας, τα πράγματα είχαν ηρεμή­ σει μετά την άτακτη υποχώρηση του Απριλίου 1944, όταν βρέθηκε πάλι σε ρουμανικό έδαφος. Εκείνη την εποχή ο στρατηγός Schörner είχε θεω ­ ρήσει υπαίτιο της κακοδαιμονίας τον στρατηγό του OKW Erich Hansen, τον στρατιωτικό σύνδεσμο με τον στρατάρχη Antonescu. Το στρατιωτικό χάος, και κυρίως η πρόσφατη επιβάρυνση της ρουμανικής οικονομίας, προκάλεσαν ένταση στις γερμανο-ρουμανικές σχέσεις. Ο Hansen ήταν σχεδόν 60 χρόνων και, όπως τον περιέγραφε ο Γκουντέριαν, «άνθρωπος του Beck». Αλλά είχε την εμπιστοσύνη του Antonescu, κι έτσι ο Χίτλερ απέρριψε τις επανειλημμένες εισηγήσεις του Schörner να τον αντικατα­ στήσει. Ό πως είπε αργότερα τον Α ύγουστο ο Χ ίτλερ στον πτέραρχο Alfred Gerstenberg, τον αρχηγό της Λουφτβάφε στην περιοχή τω ν ρουμα­ νικών πετρελαιοπηγών: «Διακινδυνεύουμε όλα όσα έχουμε. Αν χάσουμε τις πετρελαιοπηγές, δεν θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο». Ο στρατηγός Γκουντέριαν είχε αφαιρέσει έξι μεραρχίες Panzer και τέσσερις πεζικού από την Ομάδα Στρατιών Νότου-Ουκρανίας, και τις εί­ χε στείλει τον Schörner στην Ομάδα Στρατιών του Βορρά. Αυτό έκανε τον Antonescu να έρθει στις 5 Αυγούστου στο Ράστενμπουργκ για να διαμαρτυρηθεί. Ο Χίτλερ μιλούσε με τον Antonescu επί ώρες ολόκληρες, βεβαιώνοντάς τον ότι εντυπωσιακά, νέα γερμανικά άρματα μάχης και πυροβόλα ήταν υπό κατασκευή, ότι μια νέα εκρηκτική ύλη « σ ε πειραμα­ τικό σ τά δ ιο » θα μπορούσε να σκοτώσει τους πάντες σε μια ακτίνα δυο μιλίων από το σημείο της έκρηξής της. Είπε ακόμη ότι είχε αποτύχει να τηρήσει τις υποσχέσεις του για την Κριμαία και την Ουκρανία αποκλει-

892

DAVID IRVING

ατν/Α και μόνον εξαιτίας τω ν «π ρ ο δ ο τώ ν » μέσα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού που είχαν ενθαρρύνει τη φθορά τω ν γραμμών επικοινωνιών και ότι οι φιλοσοβιετικοί προδότες είχαν προκαλέσει τη συντριβή της Ομά­ δας Στρατιών του Κέντρου. Ο Antonescu ήταν αμετάπειστος και η συζήτηση γινόταν πολύ έντονη κάποιες στιγμές. Βεβαίωσε τον Χίτλερ ότι «θ α παρέμενε στο πλευρό της Γερμανίας κι ότι η χώρα του θα ήταν η τελευταία που θα εγκατέλειπε το Ράιχ». Ή ταν μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Ο Χίτλερ δεν εμπιστευόταν και τόσο τον βασιλιά Μιχαήλ του Antonescu, ούτε άλλωστε κανέναν μονάρχη. Καθώς αποχωρίζονταν κι ενώ η φάλαγγα τω ν αυτοκινήτων ξεκινούσε, ο Χίτλερ πετάχτηκε μπροστά και φώναξε: «Antonescu! Antonescu! Μην π α ­ τή σεις για κανέναν λόγο το πόδι σου στον πύργο του β α σ ιλ ιά !» Ο Antonescu σταμάτησε το αυτοκίνητο και ο Χίτλερ επανέλαβε: «Μ ην πας στον πύργο του β α σ ιλ ιά !» Έ ν α ξαφνικό ένστικτο, το περίφημο του Fingerspitzgefühl, τον είχε προειδοποιήσει.668 ΠΡΙΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ο Ιούλιος του 1944, ο Χίμλερ είχε ανεφοδιάσει τον Στρατό με 40 νέα τάγμ ατα εφέδρων. Οι νέες μεραρχίες ονομάζονταν Volkgrenadier, επειδή ο Χίμλερ είχε πετύχει την έγκριση του Χίτλερ να συγκροτήσει έναν Λαϊκό Στρατό με σκοπό να προσελκύσει τη γερμανική νεολαία που δεν είχε μολυνθεί από το πνεύμα τω ν παλαιότερων γενεών. Αντίθετα με τον Fromm που πρόσφερε στον Χίτλερ μόνο 60.000 νέους στρατιώ τες τον μήνα γκρινιάζοντας, ο Χίμλερ περί τα μέσα Αυγούστου είχε συγκεντρώ­ σει 450.000 νέους άνδρες ενώ 250.000 ακόμη νεοσύλλεκτοι βρίσκονταν ήδη στους στρατώνες. Ό ταν ο Μπόρμαν συγκέντρωσε τους Gauleiter στις 3 Αυγούστου στο Πόζεν, ο Χίμλερ παρουσιάσθηκε ως εκ τω ν πραγμάτων Α νώ τατος Αρχη­ γός του Στρατού. Δεν μπορούσε όμως να εξηγήσει πώς είχε ξεφύγει από την προσοχή του το πρόχειρα σχεδιασμένο δίκτυο του Stauffenberg . Ο Speer μίλησε κατόπιν λέγοντας ότι μελλοντική παραγωγή όπλων θα αποκαθιστούσε την ελευθερία δράσης της Γερμανίας και θα εξασφάλιζε την αεροπορική υπεροχή της μέχρι τον Δεκέμβριο. Όλα αυτά ενθάρρυναν τους Gauleiter που ήρθαν να ακούσουν τον Χ ίτ ­ λερ να τους μιλά, στις 4 Αυγούστου. Δεν ήταν ακόμη καλά στην υγεία του. Κάποιος από τους παρόντες669 έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο Φύ­ ρερ βάδιζε αργά και με δυσκαμψία, και πρόσφερε μόνον το αριστερό του χέρι σε χαιρετισμό. Αλλά αργότερα, όταν άρχισε την ομιλία του, χα­ λάρωσε κι έγινε πιο ζωηρός». Αποκάλυψε ότι είχε συστήσει ένα Στρατοδικείο Τιμής, υπό την προε­ δρία του Rundstedt για να αποτάξει τους συνωμότες από τη Βέρμαχτ, έτσι ώ σ τε να παραπεμφθούν στο Λαϊκό Δικαστήριο. Όσοι κρίνονταν ένο­ χοι θα απαγχονίζονταν.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

893

Ο Helmut Sündermann, ο Υφυπουργός Τύπου, έγραφε: Η έναρξη της ομιλίας καθυστέρησε λίγο, καθώς ο Φύρερ δ ιέτα ξε να απομακρύνουν το «β ή μ α » που είχα ετοιμάσει. Είπε να του φέρουν ένα μικρό τρ α ­ π έζι και μια καρέκλα, κάθισε κι άρχισε να μιλά, τόσο σιγανά στην αρχή, ώ σ τε δυσκολευόμουν να τον ακούσω από την τελευτα ία σειρά όπου ήμουν. Κ α τό ­ πιν, η φωνή του δυνάμωσε γρήγορα. «Ή ξε ρ α ότι κάποια μέρα θα με πυροβολούσαν κάποιοι από αυτόν τον κύ­ κλο, αλλά δεν μπορούσα ποτέ να φ ανταστώ ότι το χτύπημα θα δινόταν τόσο χαμηλά κάτω από τη μ έσ η !» Είπε ότι ήταν τώ ρ α «γ έρ ο ς και κουρασμένος», όχι εξα ιτίας του αγώ να του κατά τω ν εχθρών της Γερμανίας, αλλά εξα ιτίας της μόνιμης σύγκρουσής του με «α υ τή την κλίκα που πάντα με παραπλανού­ σ ε ». Αυτή η μικρή σε αριθμό αλλά με μεγάλη επιρροή ομάδα θα ήταν τελ εί­ ως ανίκανη για οποιοδήποτε πραγματικό πολιτικό επίτευγμα, καθώς δεν δ ια ­ τηρούσε καμιά επαφή με τον λαό... Τ ώ ρα βρισκόμαστε στη θέση κάποιου που τον δηλητηρίασαν, κι αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση, όχι μόνο θα γλιτώσουμε τον θάνατο, αλλά θα είμαστε και εκπληκτικά υγιείς. Παρ’ όλο που δεν αναφέρθηκε σε τίπ οτα απολύτως ουσιαστικό, η ομιλία του εντυπώσιασε φανερά τους Gauleiter. Ό πω ς είπε ένας κορυφαίος άνδρας μεταξύ τω ν παρόντων, ο [Konstantin] Hier [ηγέτης τω ν Εργατικών Συνδικάτων του Ράιχ], εκφέροντας λίγα λόγια ευχαριστιών στον Χίτλερ: «Υ π άρχ ει μόνον ένα είδος αφοσίωσης. Δεν υπάρχει “ αφοσιωμένος, πιο αφοσιωμένος, από τους αφοσιωμένους” . Υπάρχει μόνο “ αφοσίωση” κι αυτό τα λέει ό λα ».

Οι αϋπνίες ταλαιπωρούσαν πάλι τον Φύρερ. Παρ’ όλο που μιλούσε περι­ φρονητικά για τον « α δ έ ξ ιο » Stauffenberg, τα τραύματά του τον πονούσαν πολύ. Η θεραπεία του Morell στον δεξί του αγκώνα είχε καταλήξει σε δερματίτιδα κι εξάνθημα και το χέρι του ήταν τόσο πρησμένο, ώ σ τε να μην μπορεί να υπογράφει έγγραφα. Ό ταν ανυποψίαστοι στρατηγοί της γραμμής του μετώπου του έσφιγγαν εγκάρδια το δεξί χέρι, έκανε μια γκριμάτσα πόνου. Ο Morell του χορηγούσε επίσης μεγάλες δόσεις Ultraseptyl, ένα φάρμακο εξαιρετικά τοξικό με βάση τη σουλφαμίδα (το οποίο παρασκεύαζε μια από τις εταιρείες του), ενώ τώ ρα μια φιάλη ο ξυ ­ γόνου στεκόταν μόνιμα σε μια γωνιά του υπνοδωματίου του. «Σ τις 2 π.μ. με κάλεσε ο Ασθενής Α [Χ ίτλερ]», έγραφε ο Morell, στις 24 Ιουλίου 1944. «Παραπονιόταν για τα εγκαύματα στο μπράτσο του κι ό τι οι κ ομ π ρέσες με πολύ οινόπ νευ μ α [που το υ έ β α ζε ο dr. von Hasselbach], του είχαν προκαλέσει φλεγμονές και πρηξίματα». Τρεις ημέ­ ρες αργότερα: « Τ ο αυτί εξακολουθεί να αιμορραγεί πότε-πότε. Ο Φύρερ έλεγε ότι καλώς έχανε λίγο αίμα, αλλά η πίεσή του είναι φυσιολογική». Και στις 29 Ιουλίου: « Αξιοσημείωτο είναι ότι από τό τε που έγινε η έκρη­

894

DAVID IRVING

ξη της βόμβας, το τρέμουλο στο πόδι και στα χέρια του έχει μειωθεί στο ελάχιστο». Καθώς ο Χίτλερ παραπονιόταν για έντονους πόνους στο δεξί του μά­ τι, στις 2 Αυγούστου, ο Morell αφαίμαξε 200c.c. από τον ασθενή του για να του ρίξει την πίεση. ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα, 2 Αυγούστου, ο Χίτλερ κουβέντιασε με τον δρ. Γκαίμπελς σχετικά με τη δύσκολη θέση που βρισκόταν εδώ και μερικές μέ­ ρες. Ένας από τους πραξικοπηματίες, ο αντισυνταγματάρχης Caesar von Hofacker, είχε εσκεμμένα εμπλέξει τόσο τον Kluge, όσο και τον Ρόμελ στη συνωμοσία της 20ής Ιουλίου. Και οι δυο αυτοί στρατάρχες έχαψαν τεράστιας δημοτικότητας και θα ήταν αδιανόητο να παραπεμφθούν στο Λαϊκό Δικαστήριο. Ο Χίτλερ είχε καλέσει τον στρατηγό Γιόντλ την 1η Αυγούστου670 και του έδειξε την κατάθεση του Hofacker στον ανακριτή, λέγοντάς του πως μόλις θα ανάρρωνε ο Ρόμελ, θα έπρεπε να τον ανα­ κρίνει προσωπικά κι ύστερα να τον αποστρατεύσει χωρίς πολλή φασα­ ρία. Όπως είπε, μερικές εβδομάδες αργότερα: «Ε ίχε κάνει το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει ένας στρατιωτικός κάτω από αυτές τις συν­ θήκες, να εμπλακεί σε κάτι άλλο εκτός από τα στρατιω τικά του καθήκο­ ν τα ». Τώρα δεν ήταν διόλου παράξενο που 22 στρατηγοί της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου είχαν λιποτακτήσει και παραδόθηκαν στους Σ ο ­ βιετικούς μέσα στις τελευταίες 14 ημέρες. Ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς συμφώνησαν ότι δεν θα ήταν συνετό να παραδώσουν τους στρατηγούς στη λαϊκή καταισχύνη, καταμεσής της μάχης. Γι’ αυτό ο Υπουργός Προ­ παγάνδας διέτα ξε να μην ανακοινωθούν λεπτομέρειες για την προδοσία τους. Ο εχθρός είχε τώ ρα αποβιβάσει 1.500.000 στρατεύματα στο προγεφύ­ ρωμα της Νορμανδίας. Το ρήγμα που είχαν επιχειρήσει να προκαλέσουν οι Βρετανοί από το Κωμόν, ήταν υπό έλεγχο, αλλά αμερικανικά θωρακι­ σμένα και άνδρες ξεχύνονταν τώ ρα μέσα από το ρήγμα της Αβράνς, στις ακτές της Βρετάνης. Δεν έμενε παρά μόνο μια κίνηση: «Π ρέπ ει να κτυπήσουμε κεραυνοβόλα», ανήγγειλε ο Χίτλερ σε μια πολεμική σύσκεψη. «Ό τα ν φτάσουμε στη θάλασσα, οι αμερικανικές εμπροσθοφυλακές θα αποκοπούν. Προφανώς, έχουν επικεντρώσει εδώ την κύρια προσπάθειά τους, για τί αλλιώς δεν θα είχαν στείλει τον καλύτερο στρατηγό τους, τον Π άττον. Ό σο πιο πολλά στρατεύ μ α τα περάσουν μέσα από το ρήγμα -και αν είναι μάλιστα τα καλύτερά του ς- τόσο το καλύτερο για μας: όταν φτάσουμε στη θάλασσα, θα τους αποκόψουμε! Ίσ ω ς μάλιστα να μπορέσουμε να εξαλείψουμε ολόκληρο το εκεί προγεφύρωμά τους. Δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει το γεγονός ότι οι Αμερικανοί κατάφεραν να περάσουν - η σειρά τους θα ’ρθει αργότερα. Πρέπει να στραφούμε προς

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

895

τα βόρεια σαν αστραπή, και να χτυπήσουμε ολόκληρο το εχθρικό μ έτω ­ πο από τα ν ώ τα ». 0 Χίτλερ εξέδω σε τη διαταγή για την αντεπίθεση, αργά στις 2 Α υ ­ γούστου. Θα είχε ως εμπροσθοφυλακή το 47ο Σώμα Panzer του στρα τη ­ γού von Funck. Ο Χίτλερ σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει 8 από τις 9 μεραρ­ χίες Panzer του στην Νορμανδία και 1.000 μαχητικά αεροπλάνα. Έ στειλε τον στρατηγό Warlimont στο Στρατηγείο του Kluge και οι στρατηγοί εκεί τον βεβαίωσαν ότι η επίθεση είχε πολλές πιθανότητες να πετύχει. Στη διάρκεια της 6 του μηνός, ο Χίτλερ συνέταξε ένα μήνυμα προς τα στρατεύματα του Funck: Το αποτέλεσμα της Μάχης της Γαλλίας εξα ρ τά τα ι από την επιτυχία της επί­ θεσης στη νότια πτέρυγα της 7ης Στρατιάς. Ο Α νώ τα το ς Διοικητής τω ν Δυνά­ μεων της Δύσης [Kluge] θα έχει μια μοναδική και ανεπανάληπτη ευκαιρία να εφορμήσει σε μια περιοχή γενικώς άδεια από εχθρούς, κι έτσι να αλλάξει την όλη κατάσταση.

Ενώ οι εμπροσθοφυλακές θα εφορμούσαν θαρραλέα προς τη θάλασσα, νέες μεραρχίες Panzer θα ακολουθούσαν την πορεία αυτή, στρεφόμενες προς βορράν, όπου θα ανέτρεπαν το εχθρικό μέτωπο στην Νορμανδία. Για άλλη μια φορά, ωστόσο -μοιραία για τον Χ ίτλ ερ - οι Βρετανοί ειδικοί μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν όλα τα σήματα του OKW που προε­ τοίμαζαν αυτήν την αποφασιστική μάχη. Μ ετά από μια σειρά τηλεφωνικών επικοινωνιών, ο στρατηγός Γιόντλ έμαθε ότι ο Kluge σχεδίαζε να αρχίσει την επίθεση πριν από τα μεσάνυ­ χτα, χωρίς να περιμένει να φτάσουν τα σμήνη τω ν μαχητικών. Επίσης, μόνον 4 από τις υπολογιζόμενες 8 μεραρχίες Panzer μπορούσαν να αποσπαστούν εγκαίρως από το πεδίο μάχης στα βόρεια. Ο Kluge εξήγησε ότι ο εχθρός γνώριζε ήδη τις προετοιμασίες τους κι ότι ο ίδιος ήταν έτοι­ μος να αναλάβει την ευθύνη για την έναρξη της επίθεσης τώρα. Ο Χ ίτ­ λερ δεν είχε εμπιστοσύνη στην κρίση του Kluge. Πάνω από όλα ήθελε να περιμένει ο Kluge για τον κατάλληλο καιρό. Έ στειλε τον καλύτερο σ τρ α ­ τηγό του πεζικού, Walther Buhle, στην Γαλλία, αλλά ήταν πολύ αργά:671 η κουτσουρεμένη εφόρμηση είχε ήδη αρχίσει όταν έφτασε πια ο Buhle. Η πρώτη μεγάλη πόλη, το Μορταίν, ανεκατελήφθη από μια μονάδα Panzer τω ν SS, αλλά η πάχνη υποχώρησε και μια φονική αεροπορική επιδρομή του εχθρού άρχισε. Οι γρεναδιέροι του Kluge αντιμετώπισαν ακλόνητοι τη σφαγή, αλλά τα ίδια τα άρματα μάχης δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν περισσότερο. Στις 11 η ώρα εκείνη τη νύχτα, ο Kluge πληροφόρησε τον Γιόντλ ότι είχε αποτύχει. Ο Χίτλερ καταδίκασε τον Kluge με μια στεγνή φράση - εξίσου δυσοίωνη με την καταδικαστική απόφαση που εξέδωσε την ίδια εκείνη ημέρα το Λαϊκό Δικαστήριο κατά του Witzleben και τω ν

896

DAVID IRVING

συναδέλφων του συνωμοτών: « Η επίθεση απέτυχε επειδή ο Kluge ήθελε να αποτύχει». Στο Επιτελείο του Χίτλερ, η καταστροφή στην Νορμανδία αποδόθηκε ανοικτά στη Λουφτβάφε. Ο Χίτλερ είχε να δει τον Γκαίρινγκ από τις 23 Ιουλίου. Ο Γκαίρινγκ δεν είχε ακόμη παρουσιάσει στον Χίτλερ ένα διά­ δοχο για τον Αρχηγό του Επιτελείου του που είχε πεθάνει μετά από θα­ νάσιμο τραυματισμό. Ο Στρατάρχης του Ράιχ αναγνώριζε ότι το άστρο του έσβηνε. Μ ετά την απόπειρα του πραξικοπήματος, ο ναύαρχος Νταίνιτς, τον είχε προλάβει κάνοντας μια ραδιοφωνική ομιλία προς το έθνος και δεν μπορούσε πια να συναγωνιστεί τη νέα τριανδρία Χίμλερ-Μπόρμαν-Γκαίμπελς. Είχε αποσυρθεί λοιπόν στο κρεβάτι μιας υποτιθέμενης αρρώστιας. Στο μεταξύ, μέχρι να «α να ρ ρ ώ σ ει», ο πτέραρχος Karl Koller υποχρεώθηκε να υποστεί τις οργισμένες επιθέσεις του Χίτλερ. « Σ ε κάθε πολεμική σύσκεψη, ο Φύρερ καταφέρεται επί ώρες ατελείωτες κατά της Λουφτβάφ ε», παραπονιόταν ο Koller στο ημερολόγιό του, στις 8 Αυγούστου. «Κ α τη γορ εί έντονα τη Λουφτβάφε. Οι λόγοι είναι οι ελλείψεις μας σε αεροπλάνα, οι τεχνολογικές ατέλειες και η μη ολοκλήρωση της αναπλήρωσης απωλειών στα σμήνη του Ράιχ, τα Me-262, κ τλ .»672 Έ ξ ι σμήνη, το καθένα με 68 μαχητικά, είχαν μεταφερθεί στο Ράιχ για επισκευές, τον Ιούλιο. Τώρα που ο Χίτλερ είχε δια τά ξει τον Kluge να προετοιμάσει μια αντεπίθεση στην Αβράνς, μια διελκυστίνδα άρχισε σχε­ τικά με αυτά τα σμήνη. 0 Χίτλερ διέτα ξε τον Γιόντλ, αργά στις 8 του μηνός, να μεταφέρει 4 σμήνη στα δυτικά. Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ αύξησε το αίτημά του σε 6 σμήνη και διέ­ τα ξε τον Kluge να είναι και πάλι έτοιμος να επιτεθεί στην Αβράνς, στις 11 του μηνός. « Η επίθεση του 47ου Σώματος Panzer απέτυχε επειδή εξαπολύθηκε πρόωρα κι έτσι ήταν πολύ αδύναμη, και κάτω από καιρι­ κές συνθήκες που ευνοούσαν τον εχθρό. Η επίθεση έπρεπε να επαναληφθεί αλλού και με ισχυρότερες δυνάμεις». Ο Kluge έπρεπε να χρησιμο­ ποιήσει έξι μεραρχίες Panzer σε κατεύθυνση περισσότερο προς τα νοτιο­ δυτικά από ό,τι στις 7 του μηνός. Και ο στρατηγός Hans Eberbach θα αναλάμβανε τη διοίκηση, αντί για τον Funck (ο οποίος ήταν στο Ε πιτε­ λείο του Fritsch πριν από τον πόλεμο κι έτσι, δεν ήταν αξιόπιστος). Ο ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ Werner Kreipe παρουσιάστηκε τελικά στον Χίτλερ, στις 11 Α υ γούστου, ως ο νέος Αρχηγός του Επιτελείου της Λουφτβάφ ε. Έ γραφε στο στενογραφημένο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ σκύβει πολύ, φορά βαμβάκια στα αυτιά του και συχνά τρέμει ανεξέλεγκτα. Δεν π ρέ­ πει να του σφίγγεις το χέρι δυνατά... Αρχικά, ο Φύρερ με ρώτησε για την καριέρα μου κι ύστερα μίλησε πολύ για τις αιτίες αυτού που αποκαλούσε “ συντριβή κι αποτυχία της Λουφ τβάφ ε” , και κυρίως κατά πρώτον για τα λάθη τω ν τεχνικών συμβούλων του Στρατάρχη του Ράιχ, οι οποίοι

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

897

του έδωσαν πολύ βιαστικά υποσχέσεις για την ποιότητα και την ποσότη­ τα τω ν νέων τύπων αεροσκαφών. Το Επιτελείο της Λουφτβάφε είχε κι αυτό, προφανώς, εξαπατηθεί, και είτε από αμέλεια, είτε από άγνοια, του έδωσε λανθασμένες αναφορές πάνω στις οποίες είχε [ο Χίτλερ] δυ­ στυχώ ς βα σίσει τις α π οφ ά σεις του. Α νέφ ερ ε το υ ς Milch, Udet και Jeschonnek μέσα στα πλαίσια α υ τά ». 0 Kreipe ορκίστηκε να του λέει μόνο την καθαρή αλήθεια. ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ, στο μεταξύ, η Θεά της Τύχης είχε π ετά ξει από το πλευρό του Χίτλερ και δεν θα ξαναγύριζε πια. Οι Βρετανοί συνέχιζαν να αποκρυπτογραφούν όλες τις γερμανικές διαταγές. Αρκεί να πούμε ότι τα γεγονότα είχαν τώ ρα υπερκεράσει τον στρατηγό Eberbach. Στις 12 του μηνός, οι Σύμμαχοι κατέλαβαν την Αλανσόν στα μετόπισθέν του. Αργά στις 13 του μηνός, η ψαλίδα έκλεισε γ ι’ αυτόν: οι Βρετανοί και οι Κ ανα ­ δοί από την Φαλέζ στα βόρεια, και οι Αμερικανοί από το Α ρζεντάν απεί­ χαν μεταξύ τους μόλις 20 μίλια. Απέλπιδες μάχες ακολούθησαν στον θύ­ λακα της Φαλέζ. Ο Hans Pfeiffer, ο άλλοτε υπασπιστής του Χίτλερ, σκο­ τώθηκε μέσα σε ένα καιόμενο άρμα μάχης στην Νορμανδία. Ο Hans Junge, ο νεαρός λοχαγός τω ν SS που υπήρξε αγγελιαφόρος του, χτυπήθηκε από ένα Σπιτφάιερ που τον πολυβόλησε. Η σύζυγός του, η Traudl, ήταν η πιο νέα γραμματέας του Χίτλερ κι εκείνος κρατούσε κρυφό μέσα του το θλιβερό γεγονός, χωρίς να της το πει, μέχρι να επιβεβαιωθεί μερι­ κές ημέρες αργότερα: «Α χ , παιδί μου, λυπάμαι πάρα πολύ, ο σύζυγός σου ήταν σπουδαίος άνθρωπος». Οι επιστολές του Μπόρμαν επιβεβαιώ­ νουν την τρομερή λύπη του Χίτλερ για το επεισόδιο αυτό. Η τακτική του στρατάρχη Kluge στην Νορμανδία, στο μεταξύ, παρα­ μένει ανεξήγητη. Παρ’ όλες τις σαφείς διαταγές του Χίτλερ, εξακολου­ θούσε να κρατά τα άρματα μάχης του Eberhard πολύ μακριά στον βορ­ ρά. Στις 14 Αυγούστου, ο Χίτλερ διέτα ξε και πάλι τον Eberhard να επι­ τεθεί στο 15ο Σώμα τω ν Αμερικανών στην Αλανσόν. Τα άρματα μάχης του Πάττον διέσχιζαν ανενόχλητα την Βρετάνη. Όλα έδειχναν ότι είχε φτάσει το τέλος στην Γαλλία. Ένας πτέραρχος της Λουφτβάφε που π α ­ ρακολούθησε τη μεσημβρινή σύσκεψη του Χίτλερ, κατέγραφε: «Τεταμ ένη ατμόσφαιρα. 0 Fegelein [αξιωματικός σύνδεσμος του Χίμλερ] άφησε να υπονοηθεί ότι ακόμη περισσότεροι στρατηγοί και στρατάρχες ήταν αναμεμειγμένοι στο πραξικόπημα της 20ής Ιουλίου». Εκείνο το απόγευμα, ο Χάινριχ Χίμλερ, σε μια ιδιωτική σύσκεψη με τον Χίτλερ, του έφερε απο­ δείξεις ότι ο Kluge κι ο Ρόμελ ήταν μέλη της αντιχιτλερικής συνωμοσίας. Α ργά το ίδιο βράδυ, έφτασε στην σύσκεψη του Χίτλερ η είδηση ότι είχε αρχίσει η εισβολή στην Γαλλική Ριβιέρα.673 Έ τσ ι ξημέρωσε η 15η Αυγούστου. « Η χειρότερη ημέρα της ζωής μου», παραδεχόταν αργότερα ο Χίτλερ. Κ ατά την πρωινή σύσκεψη, τα νέα

898

DAVID IRVING

έλεγαν ότι οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει τη μεγάλη τους επίθεση στον θύ­ λακα της Φαλέζ και ότι ο στρατάρχης von Kluge είχε εξαφανιστεί. Φαι­ νομενικά, είχε πάει να συσκεφθεί με τον Eberhard για το αν έπρεπε να εγκαταλείψουν την επίθεση τω ν Panzer στην Αλανσόν. Αλλά δεν είχε φτάσει, κι ένα εχθρικό ραδιοσήμα που υποκλάπηκε, ρωτούσε πού βρι­ σκόταν!674 Τα σύννεφα της καχυποψίας πύκνωσαν ξαφνικά πάνω από τον ορίζοντα του Χίτλερ. Και καθώς έπεφτε το βράδυ, έμαθε ότι ο κινητός ραδιοασύρματος του Kluge είχε σωπάσει μετά το τελευταίο του σήμα στις 9.30' π.μ., ενώ ούτε ο Eberbach, ούτε ο στρατηγός τω ν SS Hausser, ούτε ο στρατηγός τω ν SS Sepp Dietrich τον είχαν δει. Είτε ήταν νεκρός, χτυπημένος από κάποιο αεροπλάνο κάθετης εφόρμησης, είτε εκείνη ακριβώς τη στιγμή διαπραγματευόταν με τον εχθρό την παράδοση ολό­ κληρου του Δυτικού Μετώπου. «Γ ια να αλλάξει το πεπρωμένο μας με την παράδοση στους Βρετανούς και τη συνένωση τω ν δυνάμεών κατά της Ρωσίας - τι ηλίθια ιδ έ α !» είπε περιφρονητικά ο Χίτλερ, μερικές ημέ­ ρες αργότερα. Στις 7.30' μ.μ., δ ιέτα ξε το στρατηγό τω ν SS Hausser να αναλάβει τη διοίκηση της Β' Ομάδας Σ τρατιώ ν και να σταματήσει την απειλητική εφόρμηση του εχθρού, που απειλούσε να περικυκλώσει την 5η Στρατιά Panzer. Ο Kluge εξακολουθούσε να είναι άφαντος. Ο Χίτλερ πέρασε μια άγρυπνη νύχτα πίνοντας όλο και περισσότερα ηρεμιστικά χωρίς αποτέλε­ σμα, μέχρι τις 6 π.μ. και ζήτησε πάλι έναν γιατρό στις 11 π.μ. 'Εμαθε τώ ρα ότι το στρατηγείο του Eberbach είχε αναφέρει την άφιξη του Kluge εκείνη τη νύχτα στην καρδιά του θύλακα της Φαλέζ. Δεν δινό­ ταν καμιά εξήγηση για το πού βρισκόταν ολόκληρη την ημέρα. Ο Χίτλερ δεν μπορούσε να τον εμπιστευτεί πια, κι έστειλε το ακόλουθο ραδιοσήμα: «Ο στρατάρχης von Kluge πρέπει να εγκαταλείψει αμέσως την επι­ κίνδυνη περιοχή και να μεταβεί στο στρατηγείο της 5ης Στρατιάς Panzer από όπου θα κατευθύνει τις κινήσεις για σύμπτυξη». Ο στρατάρχης Model, στον οποίο ο Χίτλερ είχε απονείμει μόλις την προηγούμενη ημέρα το παράσημο τω ν Διαμαντιών, και που βρισκόταν ήδη πίσω στο Ανατολικό Μέτωπο, ανακλήθηκε στη Φωλιά του Λύκου και, διορίστηκε μυστικά διάδοχος του Kluge. Στάλθηκε αεροπορικώς στον Kluge με μια σφραγισμένη επιστολή που τον διέτασσε να επιστρέψει στην πατρίδα. Ο Model έφτασε χωρίς να αναγγελθεί στο Στρατηγείο του Kluge, αργά στις 17 του μηνός και αμέσως κυκλοφόρησε διαταγές που κατέληξαν τρεις ημέρες αργότερα στη διαφυγή τω ν κυριότερων δυνάμεων από την περικύκλωση της Φαλέζ, κάτι που σχεδύν κανείς δεν ήλπιζε. Ο KLUGE επέστρεψε στο χωριό όπου γεννήθηκε, αλλά μέσα σε φέρετρο, καθώς πέθανε στις 19 του μηνός από εγκεφαλική αιμορραγία, σύμφωνα με τους στρατιωτικούς γιατρούς. Μια δεύτερη νεκροψία από ιατροδικα-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

899

στες του στρατού, που διεξήχθη με διαταγές του Χίτλερ, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα. Σύμφωνα με τον Αρχηγό του Επιτελείου του, στρατη ­ γό Günther Blumentritt, ο Kluge είχε πάθει σοκ από την αποτυχία της επίθεσής του στην Αβράνς, στις 7 Αυγούστου. Είχε στείλει τον γιο του στον θύλακα της Φαλέζ, με τα λόγια: «Μ ην αφήσεις κανένα να με κατη­ γορήσει ότι θυσίασα τον γιο και διάδοχό μου». 0 Blumentritt τον είχε δει για τελευταία φορά στις 18 του μηνός, να χτυπάει τα δάχτυλά του πάνω σε ένα χάρτη του πεδίου της μάχης και να βογκάει: «Α β ράνς! Αβράνς! Αυτή η πόλη μου κόστισε τη φήμη μου ως στρατιωτικού. Θα περάσω στην ιστορία ως ο Benedeck του Δυτικού Μετώπου. Έκανα ό,τι μπορούσα, αλλά αυτή είναι η μοίρα μου».* Όλα έδειχναν ότι αυτός ο ηλικιωμένος στρατάρχης είχε σβήσει, ότι η καρδιά του λύγισε κάτω από το βάρος τω ν καθηκόντων του ως Α ν ώ τα ­ του Διοικητή τω ν Δυνάμεων της Δύσης και ταυτόχρονα, Διοικητή της Β' Ομάδας Στρατιών. Ο Χίτλερ, πάντα δυσπιστώντας, δ ιέτα ξε τους γ ια ­ τρούς τω ν SS να πραγματοποιήσουν μια τρίτη νεκροψία, ενώ στο μεταξύ ο θάνατος του Kluge θα παρέμενε κρατικό μυστικό. Τώρα, ο Χίτλερ έβλεπε στον παράξενο επαναπατρισμό του στρα τη ­ γού τω ν Panzer Hans Cramer από τους Βρετανούς, ακριβώς πριν αρχίσει η Επιχείρηση ΟΒΕΡΛΟΡΝΤ, μια άλλη, τρομερή πλευρά. Οι Βρετανοί θα πρέπει να τον είχαν στείλει για να ’ρθει σε επαφή με τους συνωμότες! Με αυτόν τον τρόπο ήρθαν σε επαφή με τον Kluge. Η Γκεστάπο είχε ήδη συλλάβει τον Cramer για μια άλλη αιτία, μετά την 20ή Ιουλίου. «Ο ι Βρετανοί έχουν α να γγείλει», συλλογιζόταν ο Χίτλερ φωναχτά στα τέλη Αυγούστου, « ό τ ι βρίσκονταν σε επαφή με έναν Γερμανό στρατηγό. Ο αξιωματικός, που ήταν πιθανόν ο μεσάζων, συνελήφθη στην πραγματικό­ τητα... για άλλους λόγους, ήδη. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που θα κανόνι­ ζε, κατά την άποψή τους τη συνθηκολόγηση, αν είναι δυνατό, με τους Βρετανούς, κι ύστερα την επίθεση μαζί με τους Βρετανούς κατά της Ρ ω ­ σίας- ένα σχέδιο τελείως ανόητο». Περί τα μέσα Αυγούστου, ο Στρατός διέκοψε τις έρευνές του κατά του στρατηγού, καθώς δεν υπήρχαν απο­ δείξεις. Ο Χ ίτλερ, καθόλου ικανοποιημένος, δ ιέ τα ξε δυο π ερα ιτέρ ω έρευνες. Δεν βγήκε όμως κανένα αδιαμφισβήτητο στοιχείο σχετικά με την παράξενη αποστολή του Cramer. Ωστόσο, βρετανικά αρχεία δείχνουν ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών έδινε ασυνήθιστη σημασία ανακρίνοντας κάθε ομάδα αιχμαλώτων για να πληροφορηθεί σχετικά με τον στρατηγό Cramer και τη μοίρα του.675

* Σ.τ.Σ.: Ο Ludwig von Benedeck διοικούσε τον Αυστριακό στρατό, που ηττηθηκε στη μάχη του Κένιγκρετς από τον στρατηγό Helmuth von Moltke, κατά τον Αυστροπρωσικό πόλεμο του 1866.

900

DAVID IRVING

01 Α Μ Ε Ρ ΙΚ Α Ν ΙΚ Ε Σ δυνάμεις είχαν φτάσει στον Σηκουάνα στις 18 Αυγού­ στου και απείχαν μόλις 36 μίλια από το Παρίσι. Ο Γερμανικός Στρατός υποχωρούσε βιαστικά κατά μήκος του ποταμού, εγκαταλείποντας τον βαρύ οπλισμό του πάνω στην πανικόβλητη, άτακτη πορεία του προς τα γερμανικά σύνορα. Ο πτέραρχος της Λουφτβάφε Koller επέστρεψε από το Παρίσι με θλιβερές αναφορές σχετικά με την κατάπτωση του ηθικού του Στρατού μετά από τεσσάρων χρόνων κατοχή. Ο Χίτλερ τα είχε προβλέψει όλα αυτά. Τώρα, οι στρατηγοί του έδιναν τον δικό τους «πόλεμο ελιγμ ώ ν» με εκδικητικότητα. Στις 19 του μηνός, κάλεσε τους Koller, Speer και Γιόντλ και τους διέτα ξε αυστηρά να θέσουν τις υλικές βάσεις για έναν νέο Σ τρ α τό της Δύσης, καθώς ο ίδιος σχεδίαζε μια μεγάλη αντεπίθεση τον Νοέμβριο, όταν οι αεροπορικές δυνάμεις του εχθρού θα βρίσκονταν στο έδαφος εξαιτίας του κακού καιρού. Έπρεπε να συγκρο­ τηθούν και να εξοπλιστούν 25 μεραρχίες για τον σκοπό αυτό. (Έτσι γεννήθηκε η επίθεση τω ν Αρδεννών).676 0 Μάρτιν Μπόρμαν έστρεφε κατά της Λουφτβάφε όλη την οργή για την ήττα. 0 Χίτλερ ρώτησε με καυστική ειρωνεία πόσον καιρό αναμενόταν ότι θα διαρκούσε η αδιαθεσία του Στρατάρχη του Ράιχ. Αλλά, μύνον στις 26 Αυγούστου εμφανίστηκε ξανά ο Γκαίρινγκ στη Φωλιά του Λύκου. Στο μεταξύ, ο Μπόρμαν είχε ανοίξει έναν φάκελο «Σκανδάλων Λουφτβά­ φ ε »,677 τον οποίο εμπλούτιζαν γενναιόδωρα και οι Gauleiter του: βόμβες είχαν αφαιρεθεί από τις αντιαεροπορικές αποθήκες για να αποθηκευτούν στη θέση τους λαθραία εμπορεύματα από την Ιταλία και την Ελλάδα. Στο Rechlin, το κυριότερο αεροδρόμιο πειραματικών δοκιμών, ένας τεχνι­ κός «εν η μ έρ ω σ ε» τον Μπόρμαν ότι είχε χτιστεί μια βίλα για τον Αρχηγό, στη Λίμνη Άμερζεε με έξοδα της Λουφτβάφε, και ότι εργάτες της Λ ουφ τ­ βάφε πήγαιναν αεροπορικώς στην Βαυαρία κάθε Σαββατοκύριακο για να τελειώσουν τη δουλειά. 0 απολυθείς υπαρχηγός του Γκαίρινγκ, Milch, κατηγορήθηκε ότι ενέκρινε σχέδια αεροπλάνων και μηχανών αεροσκαφών που είχαν κατασκευαστεί πρόχειρα προς όφελος τω ν παλιών του επαγ­ γελματικών φίλων της βιομηχανίας Λουφτχάνσα. Δεν είναι να απορεί κα­ νείς που ο Χίτλερ συνέκρινε με δυσμένεια τον Γκαίρινγκ με τον Χίμλερ και τόνιζε πώς αυτός ο τελευταίος είχε συγκροτήσει νέα τάγμ ατα για τον Στρατό, ενώ ο πτέραρχος Kreipe δεν μπορούσε να βρει ούτε καν πόσους άνδρες διέθετε η Λουφτβάφε. Ο Χίτλερ άρχισε να σκέπτεται να διαλύσει ολόκληρη τη Λουφτβάφε. Στις 17 Αυγούστου, τηλεφώνησε στον Kreipe και τον διέταξε να αντικατα­ στήσει τον στρατάρχη Sperrle, τον χοντρό διοικητή της Λουφτβάφε στην Γαλλία, με τον πτέραρχο Dessloch. Έ να από τα τυπικά χαρακτηριστικά του Χίτλερ ήταν να καθυστερεί την απόφασή του μέχρι να είναι πια πολύ αργά. Έ τσ ι συνέβη και στην περίπτωση αυτή. Το πρώτο σμήνος βομβαρδι­ στικών Me-262 δεν είχε αναλάβει ακόμη υπηρεσία. 0 Γκαίρινγκ, ο Kreipe,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

901

ο Speer, κι ο Galland ήθελαν να χρησιμοποιηθούν τα Me-262 ως μαχητικά. Τα προστατευμένα από βομβαρδισμούς διυλιστήρια πετρελαίου δεν θα μπορούσαν να αρχίσουν να λειτουργούν πριν τον Μάρτιο 1945, αλλά γύρω στον Δεκέμβριο τα αποθέματα καυσίμων του OKW θα είχαν εξαντληθεί. ΣΤΙΣ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944, ο Κόκκινος Στρατός εξαπέλυσε την κύρια επί­ θεσή του στο τέλος του καλοκαιριού κατά της Ομάδας Σ τρατιώ ν του στρατηγού Friessner, στα ρουμανικά σύνορα. Μέσα σε τρεις ημέρες, η νέα 6η Στρατιά θα περικυκλωνόταν εκεί, αλλά το βλέμμα του Χίτλερ ήταν στραμμένο ακόμη στην Γαλλία. Στο Παρίσι, ένοπλες ομάδες παρτιζάνων είχαν επιτεθεί κατά της γερ ­ μανικής φρουράς. Η πόλη είχε ζωτική στρατηγική και πολιτική σημασία, κι ο Χίτλερ είχε κυκλοφορήσει στις 20 του μηνός ένα μήνυμα με ιδιαίτερη έμφαση για την άμυνά της. Όλες οι γέφυρες του Σηκουάνα, από το Παρίσι ως τη θάλασσα, είχαν ήδη καταστραφεί. Ο Χίτλερ διέταξε να οχυρωθούν βαριά όσες γέφυρες είχαν μείνει ανέπαφες στο Παρίσι με αντιαεροπορικά πυροβόλα, επειδή αν έπεφταν στα χέρια του εχθρού -ο Choltitz δεν τις εί­ χε καν ναρκοθετήσει ακόμη- ο εχθρός θα πρόσβαλε τα απροστάτευτα εκ τω ν όπισθεν παράκτια οχυρά του Χίτλερ και θα καταλάμβανε και τις θέ­ σεις εκτόξευσης τω ν βομβών V -Ι. « Σ ε όλη την πορεία της ιστορίας, η απώλεια του Παρισιού σήμαινε και απώλεια της Γαλλίας», θύμιζε ο Χ ίτ­ λερ στον Model σε μια διαταγή του στις 22 Αυγούστου. «Μ έ σ α στην πό­ λη, τα πρώτα σημάδια εξέγερσης πρέπει να καταπνιγούν αμέσως, π.χ. με την ανατίναξη ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων, με δημόσιες εκτελέ­ σεις ηγετών της αντίστασης ή με την εκκένωση ύποπτων συνοικιών, καθώς μόνον με τέτοια μέτρα η κατάσταση δεν θα ξεφύγει από τα χέρια μας. Οι γέφυρες του Σηκουάνα πρέπει να προετοιμαστούν για ανατίναξη. Το Πα­ ρίσι δεν πρέπει να πέσει στα χέρια του εχθρού κι ή αν πέσει, η πόλη πρέ­ πει να είναι πεδίο ερειπίων».678 ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, η κατάσταση ήταν ως συνήθως ρευστή. Όταν δυο διοικη­ τές του Χίτλερ από τον νοτιοδυτικό τομέα, οι Weichs και Löhr, ήρθαν για μια σύσκεψη στις 22 Αυγούστου, ο Weichs έφερε την είδηση για μια αξιο­ σημείωτη προσέγγιση ανάμεσα στον στρατηγό Nedic, τον αχυράνθρωπο πρωθυπουργό της Σερβίας, και τον Draza Mihailovic, ηγέτη τω ν ανταρτών Cetnik, που πρότεινε να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στην απειλή που αποτελούσαν για τους Σέρβους οι κομμουνιστές παρτιζάνοι του Τίτο. Μαζί προσφέρονταν να βοηθήσουν τον Χίτλερ στα Βαλκάνια, αν εκείνος τους ανεφοδίαζε (ΐε τα αναγκαία πυρομαχικά -3.000.000 σφαίρες- και αν επέτρεπε στους Cetnik να συγκροτήσουν έναν στρατό 50.000 ανδρών. Ο στρατάρχης Weichs πρότεινε μια αποδοχή τω ν όρων τους με κάποιες τρ ο ­ ποποιήσεις.

902

DAVID IRVING

Όλη η υποβόσκουσα απέχθεια του Αυστριακού Χίτλερ κατά τω ν Σέρβων βγήκε στην επιφάνεια. «Ο ι Σέρβοι είναι ο μόνος αιώνια ξεροκέφαλος λαός στα Βαλκάνια», ανέφερε στο ημερολόγιό του ως προειδοποίηση ο Γιόντλ. «Μ όνον αυτοί έχουν τη δύναμη και την ικανότητα να συνεχίσουν τους αγώνες τους προς όφελος του έθνους του ς». Η εμπειρία του Χίτλερ από τα πειράματα εξοπλισμών για να βοηθήσει φίλους τον είχε συνετίσει. Θα έδινε έτσι την έγκρισή του στο πείραμα που πρότεινε ο Weichs, αλλά μόνον σε πολύ μικρή κλίμακα. Ό λοι οι ανατολικοί σύμμαχοι της Γερμανίας άλλαζαν στρατόπ εδο. Στις 17 Αυγούστου, ο Κ άιτελ είχε παρασημοφορήσει τον Φινλανδό σ τρ α ­ τάρχη Mannerheim με ένα α νώ τερ ο γερμανικό παράσημο. Α λλά, ο Mannerheim είχε απαντήσει με έμφαση ότι ο φινλανδικός λαός τον είχε κάνει πρόεδρο στη θέση του Ryti, επειδή δεν ενέκρινε τη φιλογερμανική πολιτική αυτού του τελευταίου. Στην άλλη άκρη του Ρωσικού Μετώπου, τα στρατεύματα του στρατάρχη Rodion Malinovski ξεχύνονταν στην Ρου­ μανία. Ο Χίτλερ είχε εμπιστοσύνη στον στρατάρχη Antonescu, αλλά όχι στον Ρουμανικό Στρατό. Πραγματικά, πρόσφατα είχε εξουσιοδοτήσει μυ­ στικά τον στρατηγό Friessner να αποσύρει την Ομάδα Στρατιών ΝότουΟυκρανίας στη φανερά καλύτερη γραμμή -α π ό το Γαλάτσι πάνω στον Δούναβη ως τα Καρπάθια από τη στιγμή που θα επιτίθεντο οι Ρώσοι. Στις 22 Αυγούστου, δ ιέτα ξε ειδικούς να ερευνήσουν αν μπορούσε να διανοιγεί -χρησιμοποιώντας ένα πλήθος σκλάβων εργα τώ ν- αμέσως ένα κανάλι πλάτους 70 ποδών από το Δούναβη ως τη Μαύρη Θάλασσα και την Κ ονστάντζα .679 Οι πληροφορίες για φήμες ότι ετοιμαζόταν πραξικό­ πημα πολλαπλασιάζονταν, λόγου χάρη από τον αεροπορικό ακόλουθο στην Ουγγαρία. Οι διπλωμάτες του στο Βουκουρέστι όμως καθησύχαζαν τον Χίτλερ ότι όλα πήγαιναν καλά. Ωστόσο, τίποτα δεν πήγαινε καλά. Αργά στις 23 Αυγούστου, ο Χίτλερ έπαιρνε το τσάι του, όταν ο υπασπιστής του από τη Βέρμαχτ, Arnsberg, τον ζήτησε στο τηλέφωνο και του είπε ότι ο Sonnleitner, ο διάδοχος του Hewel, είχε δεχτεί ένα τηλεφώνημα από τον άνθρωπό τους στο Βουκουρέ­ στι, τον βαρόνο von Killinger, που έλεγε ότι κάποια παράξενα πράγματα συνέβαιναν εκεί κι ότι ο στρατάρχης Antonescu είχε κληθεί στα βασιλικά ανάκτορα και δεν είχε επιστρέφ ει ακόμη.680 0 Χ ίτλερ σχολίαζε στον Arnsberg: «Για τί, που να πάρει ο διάβολος, δεν με άκουσε;» Σε λίγο, το ρουμανικό ραδιόφωνο μετέδωσε μια διακήρυξη του βασι­ λιά Μιχαήλ: « Η Ρουμανική Κυβέρνηση έχει δεχτεί τη συνθηκολόγηση που πρόσφεραν η Ρωσία και οι Σύμμαχοι». Είχε δια τά ξει τα στρατεύματά του να μην έρθουν σε σύγκρουση με τους Γερμανούς, αλλά αυτό ήταν πολύ μικρή ανακούφιση για τον Χίτλερ: το μεγαλύτερο μέρος τω ν τρεχουσών αναγκών της Γερμανίας σε καύσιμα ικανοποιούνταν από τις ρου­ μανικές πετρελαιοπηγές.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

903

Για ένα διάστημα ο Χίτλερ εξέτα ζε λύσεις απελπισίας. Ο Sonnleitner έχει περιγράφει σε ένα αδημοσίευτο χειρόγραφό του πώς ο Χίτλερ είχε μπει σαν σίφουνας στην πολεμική σύσκεψη σχετικά με αυτήν την άσχημη κατάσταση, εκείνο το βράδυ, φορώντας το μαύρο μανδύα του -αυτόν που στον παλιό αυστριακό στρατό αποκαλούσαν πελερίνα- με το πρόσωπό του χλωμό και ψάχνοντας με το βλέμμα του όλα τα πρόσωπα γύρω στο τραπέζι. Ο πτέραρχος Kreipe έγραφε στο ημερολόγιό του εκείνο το βρά­ δυ: «Τηλεφ ωνική συνομιλία με τον πρεσβευτή von Killinger και τον Gerstenberg [τον αεροπορικό ακόλουθο] στο Βουκουρέστι. Και οι δυο ήταν αποκλεισμένοι στην πρεσβεία τους. 0 Killinger, σε πλήρη απελπισία, στέλ­ νει χαιρετισμούς στον Φύρερ. 0 Gerstenberg προτείνει επιδρομή με βομ­ βαρδιστικά κάθετης εφόρμησης και τη χρήση της [5ης] Μεραρχίας Flak στο Πλοέστι για να καταλάβουν την πόλη! Τηλεφώνησα στον Χίτλερ αρκε­ τές φορές. Αυτός εγκρίνει τις προτάσεις του Gerstenberg, ενώ ζήτησε τη σύλληψη του βασιλιά. Οι επαφές που αποκαταστάθηκαν άλλη μια φορά με το Βουκουρέστι, διεκόπησαν μ ετά ». Η ατμόσφαιρα έγινε καλύτερη, θυμόταν ο Sonnleitner, λες και είχαν ήδη λυθεί τα προβλήματα. Καθώς συνόδευε τον Φύρερ πίσω στο κατά­ λυμά του, εκείνος ξέσπασε: « Α ν ήξερες μονάχα πόσο μου στοιχίζουν όλα αυτά! Το να μπαίνεις εκεί μέσα ξέροντας ότι κάτι φοβερό έχει συμβεί, επειδή το βλέπεις ήδη γραμμένο στα χλωμά τους πρόσωπα και μετά να πρέπει όχι μόνο να συγκρατηθείς για να βρεις τρόπους να διορθώσεις την κατάσταση αλλά, επειδή δεν φτάνει μόνον αυτό, να πρέπει να συ­ γκεντρώσεις όλη σου την εξυπνάδα και την ενεργητικότητα για να δ ώ ­ σεις θάρρος σε όλους τριγύρω, έτσι ώ σ τε να ταχθούν στο πλευρό σου και ίσως, για να κάνουν αυτό το κάτι που θα σταματήσει την καταστρο­ φ ή !» Ο Sonnleitner, Αυστριακός κι αυτός, μπορούσε να διακρίνει την υφέρπουσα εξάντληση που απειλούσε τον Χίτλερ. Από τις 9.45' μ.μ. μέχρι πολύ αργά τη νύχτα, το Στρατηγείο του Χίτλερ μετέδιδε ραδιοσήματα διαταγών στην Ρουμανία. Ο στρατηγός Friessner έπρεπε να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές και να σχεδιάσει τρόπους για να φτάνει το πετρέλαιο στο Ράιχ. Κάθε Γερμανός στρατιώτης στην Ρουμανία τέθηκε στη διάθεσή του. Ο στρατηγός Hansen έπρεπε να καταστείλει το πραξικόπημα. Η 5η Μ εραρχία Flak σ το Π λοέστι έπρεπε να καταλάβει την πρωτεύουσα, όπως είχε προτείνει ο Gerstenberg, και ο ναύαρχος Brinkmann θα έπρεπε να καταλάβει το λιμάνι της Κ ονστάντζας στην Μαύρη Θάλασσα. 'Ενας φιλοναζί Ρουμάνος στρατηγός θα διοριζόταν επικεφαλής της κυβέρνησης. Ο Χίτλερ άρχισε την καθυστερημένη βραδινή πολεμική σύσκεψή του στις 2 μετά τα μεσάνυχτα και συζήτησε κατόπιν την αλλαγή της κ ατά­ στασης στα Βαλκάνια με τον στρατάρχη von Weichs. Είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την ηπειρωτική Ελλάδα από τη στιγμή που θα επιτίθετο

904

DAVID IRVING

ο εχθρός.681 Θα έστρεφε την κύρια προσπάθεια προς την Βόρεια Ελλά­ δα. Αυτό ήταν ζωτικό για να εμποδιστούν οι Βούλγαροι, τω ν οποίων η αποστασία ήταν καθαρά θέμα ωρών, να καταλάβουν τη σιδηροδρομική γραμμή από τη Νις στα Σκόπια για λογαριασμό τω ν Συμμάχων, καθώς αυτή η γραμμή ήταν ο μόνος συνδετικός κρίκος με την Ελλάδα. Στις 3.30' π.μ., ο Gerstenberg έστειλε σήμα από το Πλοέστι στο Σ τρ α ­ τηγείο του Χίτλερ: «Ά ν ο ιξα δρόμο μαχόμενος και ανέλαβα τη διοίκηση στο Πλοέστι μαζί με τον στρατηγό τω ν SS [Horst] Hoffemeyer». Αλλά τ ό ­ σο ο Hansen, όσο και ο Killinger είχαν παραιτηθεί από κάθε ελπίδα. Το τηλεφωνικό τους μήνυμα έφ τα σε μια ώρα α ργότερα στην Ανατολική Πρωσία: «Α υ τό δεν είναι μια ανταρσία από κάποια καμαρίλα της Αυλής, αλλά ένα καλοστημένο πραξικόπημα εκ τω ν άνω, με την πλήρη υποστή­ ριξη του Στρατού και του λαού». Δεν μπορούσε να βρεθεί τώ ρα ούτε ένας Ρουμάνος στρατηγός που να συμπαθεί την Ναζιστική Γερμανία. Οι Ρουμάνοι είχαν υπό τον έλεγχό τους τα μέσα επικοινωνίας. «Υ π ολογίζο ­ ντας τις δυνάμεις, δεν υπάρχει τώ ρ α προοπτική μιας στρατιωτικής ή π ο­ λιτικής επιτυχίας». Παρ’ όλα αυτά, γύρω στο μεσημέρι, οι 2.000 άνδρες του αντιαεροπο­ ρικού σώ μ α τος βρίσκονταν ήδη σ τα βόρεια π ροά στια της πόλης. Ο Gerstenberg απέρριψε με έμφαση τις μελαγχολικές αξιολογήσεις του Hansen και ζήτησε τρεις επιθέσεις με βομβαρδιστικά στο κέντρο της πό­ λης. Αλλά οι δυνάμεις του υστερούσαν κατά 4 προς 1 και οι Ρουμάνοι είχαν ναρκοθετήσει τις οδούς πρόσβασης κι έφερναν άρματα μάχης και πυροβολικό. Ο Gerstenberg κατέλαβε τον ραδιοφωνικό σταθμό, αλλά μη διαθέτοντας τις μάχιμες δυνάμεις που χρειαζόταν, δεν μπορούσε να προ­ χωρήσει πιο πέρα. Ο Χίτλερ δ ιέτα ξε την αποστολή κι άλλων στρατευμά­ των. «Πολεμική σύσκεψη με τον Φύρερ», έγραφε ένας πτέραρχος της Λουφτβάφε το μεσημέρι. «Ό λοι ασχολήθηκαν με τη Ρουμανία. Ο Χίτλερ, πολύ αισιόδοξος, κατηγορεί την Υπηρεσία Πληροφοριών τω ν SS και του Υπουργείου Εξωτερικών, μιμείται κοροϊδευτικά τον Ρίμπεντροπ - παρόντες ο Γκαίμπελς και ο Μ πόρμαν». Επικαλούμενοι τους βομβαρδισμούς, οι Ρουμάνοι κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, στις 25 του μηνός. Ο Χίτλερ μετέθεσε εκεί τον ειδι­ κό για τις δύσκολες δουλειές, πτέραρχο της Λουφτβάφε Stahel, που τον είχε υπηρετήσει τόσο καλά στην Σικελία και πιο πρόσφατα στην Βίλνα και στην Βαρσοβία, προκειμένου να αναλάβει τη διοίκηση στο Βουκου­ ρέστι. Αλλά τέσσερις ημέρες μετά την άφιξή του στην Ρουμανία, ο Stahel και ο Gerstenberg συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι από τον Κόκκινο Στρατό, που τώ ρα είχε ξεχυθεί στη χώρα. Ο βαρόνος Manfred von Killinger αυτοκτόνησε, καθώς ο εχθρός καταλάμβανε το κτίριο της πρεσβείας του. Με τους Ρουμάνους, εχθρούς τώρα, στα νώ τα της, η Ομάδα Στρατιών του Friessner κατέρρευσε. Δεκαέξι γερμανικές μεραρχίες σαρώθηκαν κα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

905

τά την πανωλεθρία. Η Φινλανδία και η Βουλγαρία έτρεμαν. Από την Ουγγαρία επίσης έφταναν ήχοι επικείμενου σεισμού, κι ο Χ ίτλερ δεν χρειαζόταν σεισμογράφο για να τον εντοπίσει. 0 ΧΙΤΛΕΡ, έδειχνε αισιοδοξία και δυναμισμό απέναντι στο προσωπικό του Στρατηγείου του. Ο Johannes Göhler, ένας νεαρός λοχαγός των SS, που τ ώ ­ ρα συμμετείχε στις συσκέψεις με τον Φύρερ, ως υπασπιστής του Fegelein, κατέγραφε τις πρώτες εντυπώσεις του, στις 27 Αυγούστου 1944: Έ χω πλημμυρίσει από τον μεγαλύτερο θαυμασμό γ ι’ αυτόν. Είναι μοναδικός ως άνδρας, ως πολιτικός και ως στρατιω τικός διοικητής. Εκπέμπει τόση ανα­ κουφιστική ηρεμία. Αλλά πολλές φορές τον άκουσα να μιλά άγρια όποτε μια πλήρης και σκληρή αλήθεια δεν είχε λεχθεί, ή ακόμη αν είχε ειπωθεί ένα ξ ε ­ κάθαρο ψέμα, σκόπιμα ή από άγνοια. Δείχνει να το καταλαβαίνει αμέσως, κι αυτό μου έκανε τερ ά σ τια εντύπωση... Α υτό που με εκπλήσσει ξανά και ξ α ­ νά, είναι η ακτινοβολία που εκπέμπει ο Φύρερ: έχω δει τους πιο υψηλόβαθ­ μους αξιωματικούς να έρχονται να του αναφέρουν, φορτωμένοι προβλήματα κι αγωνίες, και πάντα να φεύγουν από κοντά του γεμ άτοι με καινούργια εμπιστοσύνη κι ελπίδα.

Στο Βερολίνο, οι δίκες τω ν προδοτών συνεχίζονταν. 0 Χίτλερ, εξαγριωμέ­ νος από την κινηματογραφική προβολή τω ν συνεδριάσεων του Λαϊκού Δι­ καστηρίου, με κατηγορούμενους τον στρατάρχη Witzleben και τους άλλους πραξικοπηματίες, έκανε δριμείες παρατηρήσεις στον Roland Freisler, επι­ κρίνοντας τη συμπεριφορά του ως δικαστή. «Συμπεριφέρεται σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, αντί να τελειώνει τη δίκη αυτών των κοινών εγκληματιών όσο γίνεται πιο γρήγορα», είπε στον Schaub. Κινηματογραφούσαν επίσης και τους απαγχονισμούς, αλλά ο Χίτλερ αρνήθηκε να δει αυτές τις ταινίες. Ό ταν ο Fegelein έφερε φωτογραφίες των γυμνών πτωμάτων, ο Χίτλερ τις παραμέρισε με οργή. 0 Χίτλερ, απολύτως σύμφωνα με το χαρακτήρα του, διέταξε τον Χίμλερ περί τα τέλη Αυγούστου να φροντίσει ώ στε να πάρουν μηνιαία σύνταξη οι στενότεροι συγγενείς τω ν απαγχονισθέντων, «γ ια να μην υποστούν κι αυτοί χειρότερα βάσανα, όπως συνέβη με την περίπτωση τω ν στενών συγγενών που άφησαν πίσω τους οι τουφεκισθέντες μετά [την εκκαθάριση του Röhm] την 30ή Ιουνίου 1934».682 Η ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ αντίσταση παράδοση του Παρισιού από τον στρα τη ­ γό von Choltitz, στις 25 Αυγούστου 1944, κατέστησε αδύνατη την έγκαι­ ρη συγκρότηση της αμυντικής γραμμής Σομ-Μάρνη. Νέα καταισχύνης εξακολουθούσαν να φτάνουν στον Χίτλερ από τις σκηνές άτακτης φυγής και ατίμωσης στην Γαλλία. Σε μια περιοχή, α ξιω ­ ματικοί άνοιγαν δρόμο για να περνούν με τα αυτοκίνητά τους από μπο-

906

DAVID IRVING

τιλιαρισμένες γέφυρες, απειλώντας με το περίστροφο στο χέρι. Τα φορ­ τηγά της Λουφτβάφε, γεμάτα με έπιπλα και άλλα προϊόντα λεηλασίας, ανακατεύονταν μαζί με στρατεύματα που υποχωρούσαν, ενώ τα εχθρικά αεροπλάνα πολυβολούσαν με την άνεσή τους τις φάλαγγες από ύψος 30 περίπου μέτρων. Η Βαρσοβία, το Παρίσι και τώ ρα το Βουκουρέστι είχαν ζήσει αποκρουστικές σκηνές. Ο Χίτλερ κυκλοφόρησε μια οργισμένη διαταγή προς τους υφισταμένους του να παρεμποδίσουν την επανάληψη τέτοιω ν συμ­ βάντων, εκκενώνοντας εδώ και τώ ρα τα επιτελεία τους, από τις μεγαλύ­ τερες μη γερμανικές πόλεις: Οι σ τρ α τιω τικ οί και πολιτικοί εκπρόσωποί μας συχνά ζουν ανεύθυνα και πλούσια, χωρίς τις παραμικρές πολεμικές προετοιμασίες, κάποιες φορές π ε­ ριτριγυρισμένοι από τις οικογένειές τους και γυναίκες υπαλλήλους. Οι ήττες στο μέτωπο, σε συνδυασμό με τις εξεγέρσεις στις πόλεις, καταλήγουν στο να τους παραλυσουν τη στιγμή που μια κρίση ξεσπά. Η κατάληξη είναι τα σ τρ α ­ τεύματά μας να γίνονται μάρτυρες μιας άτακτης φυγής στην ύπαιθρο, που συμπαρασύρει ένα χυδαίο φορτίο Γερμανίδων και ξένω ν γυναικών, με τα προσωπικά τους αγαθά ή αγαθά τρ ίτω ν που αποκτήθηκαν με άνομο τρόπο. Τίπ οτα δεν θα μπορούσε να αμαυρώσει περισσότερο την εικόνα αυτών τω ν Γερμανών ηγετώ ν και του ίδιου του Ράιχ στα μάτια τω ν στρατευμάτω ν μας και τω ν ξένω ν πληθυσμών.

Η απώλεια της Γαλλίας τυραννούσε τον Χίτλερ. Καθώς έφευγαν από μια σύσκεψη, ο Sonnleitner άκουσε έναν στρατηγό των SS να του λέει: «Φύρερ μου, απλούστατα δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Ήμουν στην Αβράνς με τη δική μου μεραρχία και μια μεραρχία του Στρατού: δεν είχαμε μπροστά μας κανέναν εχθρό, μπορούσαμε να μυρίσουμε τη θάλασσα, αλλά δεν μας επέτρεψαν να επιτεθούμε! Είπα ότι η επίθεσή μας θα πετύχαινε, αλλά ο στρατάρχης Kluge μας είπε ότι το Επιτελείο μας το απαγόρευε. Θα μπο­ ρούσαμε να είχαμε αποφύγει όλην αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, αν μας είχαν επιτρέψει να ασκήσουμε π ίεση!» Ο Χίτλερ στράφηκε και κοίτα­ ξε τον Sonnleitner, με νόημα: «Β λέπ ετε; Ή ταν μια απλή και ολοφάνερη προδοσία!» Ο Kluge, φυσικά, δεν ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τη φήμη του: η σορός του εξακολουθούσε να παραμένει στην εκκλη­ σία του χωριού του, περιμένοντας να ταφεί. Στις 28 Αυγούστου, ο σ τρ α ­ τηγός Burgdorf, αρχηγός προσωπικού του Στρατού, έφερε στον Χίτλερ την από καιρό αναμενόμενη έκθεση της τρίτης νεκροψίας που είχε γίνει από τους γιατρούς τω ν SS. Ο Μπόρμαν σημείωνε θριαμβευτικά: Το βράδυ της 28 Αυγούστου, ο στρατηγός τω ν SS Fegelein μου αποκάλυψε ότι

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

907

η ανάλυση του RSHA [Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ] διαπίστωσε ότι ο στρατάρχης Kluge αυτοδηλητηριάστηκε με κυάνιο! Κ αι ότι ο Kluge έγραψε στον Φύρερ μια αποχαιρετιστήρια επιστολή... Ο Kluge έγραφε ότι ως σ τρ α ­ τιώτης είχε αποδεχτεί τις συνέπειες της ήττας του, την οποία πάντα φοβόταν και είχε προβλέψει. Κ α τά την άποψη του Kluge, η ήττα της Γερμανίας είναι αναπόφευκτη. Κ α τά συνέπεια, ο Φύρερ θα έπρεπε να το συνειδητοποιήσει αυτό και να δράσει ανάλογα.683

Η επιστολή ήταν ένα παράξενο αμάλγαμα φανατισμού, επίσημης διαβε­ βαίωσης αφοσίωσης και ηττοπάθειας. Την επομένη, η κατάθεσή του ανε­ ψιού του απέδειξε τους δεσμούς του Kluge με τους συνωμότες. 0 δικα­ στής Freister ανέβαλε τη δίκη για να κληθεί ο Kluge, χωρίς να έχει υπόψη του ότι ήταν νεκρός. Ο Χίτλερ διέτα ξε μια ήσυχη κηδεία, με σ τρ α τιω ­ τικό άγημα, αλλά χωρίς άλλες τιμές: προφανώς ο Kluge είχε προσπαθή­ σει να έρθει σε επαφή με τον εχθρό, ένα εχθρικό βομβαρδιστικό αερο­ πλάνο όμως κατέστρεψ ε το φορτηγό με τον ραδιοασύρματό του. « Τ ο σχέδιό του δεν πέτυχε μόνο από καθαρή τύχη», έλεγε κατάπληκτος ο Χίτλερ στις 31 Αυγούστου. «Ολόκληρη η δράση της Ομάδας Στρατιών εξηγείται μόνο κάτω από αυτό το φ ω ς».* Ο Kluge σε ηλικία 62 ετών εγκατέλειψε τη μάχη. Ο Χίτλερ στα 55 του θα τη συνέχιζε. «Θ α αγωνιστούμε, αν χρειαστεί, και πάνω στον Ρήνο. Το πού έχει ελάχιστη σημασία για μένα. Ό ,τι κι αν συμβεί, θα συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρις ότου -όπ ω ς είπε ο Μέγας Φρειδερίκος- ένας από τους καταραμένους εχθρούς μας να κουραστεί να μάχεται...»

* Σ.τ.Σ.: Η CIC ανέκρινε τον γαμπρό του Kluge, dr. Udo Esch που υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός, στις 27 Ιουλίου 1945. Ή ταν αυτός που είχε προμηθεύσει στον Kluge το κυάνιο. Ο Kluge, είπε ο Esch, είχε συζητήσει μαζί του τη δυνατότητα πα­ ράδοσης ολόκληρου του Δυτικού Μετώπου. «Πήγε στην πρώτη γραμμή, αλλά δεν μπόρεσε να έρθει σε επαφή με τους διοικητές των Συμμάχων».684

Μ ΙΑ ΚΑΙ Μ Ο Ν Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΟ Ν ΡΟΜΕΛ

παρατηρούσε ο Χίτλερ, καθώς πλησίαζε το φθινόπωρο του 1944, ότι «δ ε ν έχει ωριμάσει ο καιρός για μια πολίτική απόφα­ ση... Δεν χρειάζεται, νομίζω, να προσθέσω ότι δεν θα άφηνα μια κατάλ­ ληλη ευκαιρία να περάσει. Αλλά είναι παιδαριώδες και αφελές να ψά­ χνουμε για μια ευνοϊκή πολιτική πρωτοβουλία τη στιγμή που σημειώνο­ νται τέτοιες στρατηγικές ή ττες». Το ξέσπασμα αυτό απευθυνόταν τόσο προς τον Υπουργό Ε ξω τερικ ώ ν Ρίμπεντροπ, όσο και στον στρατάρχη Kluge. Την προηγουμένη, 30 Αυγούστου, ο Ρίμπεντροπ του είχε υποβά­ λει ένα μνημόνιο ζητώντας δικαιοδοσία να χρησιμοποιήσει μεσολαβητές ειρήνης.685 Αλλά ο Χίτλερ περίμενε τη στιγμή όπου οι διαφορές ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, θα έφερναν τους Ρώσους σε ανοικτή σύ­ γκρουση με τους συμμάχους τους. Την 1η Σεπτεμβρίου, υπαινίχθηκε σε έναν Γάλλο διπλωμάτη ότι υπήρχε μια κρυμμένη παρηγοριά μέσα στις γερμανικές υποχωρήσεις: όταν οι Μπολσεβίκοι θα γέμιζαν το κενό, η αληθινή βάρβαρη φύση τους δεν θα παρέμενε κρυφή για πολύ. Μήπως αυτή ήταν η κρυφή αιτία της νέας προθυμίας του Χίτλερ να αποσύρει τα στρατεύματά του από τα Βαλκάνια - να προσφέρει ένα δό­ λωμα, για το οποίο να τσακωθούν οι εχθροί του; Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο στρατάρχης von Weichs τηλεγράφησε ότι Βρετανοί αξιωματικοί είχαν ζη­ τήσει μια συνάντηση κατά την οποία θα συντόνιζαν την αποχώρηση της ΑΝ ΤΑ Ε Λ Ε Γ Α »,

Π

Γερμανίας από την Ελλάδα με την προέλαση τω ν Βρετανών, έτσι ώ στε να μη δημιουργηθεί ξαφνικά ένα τόσο μεγάλο κενό και το καλύψουν οι κομμουνιστές. Ο Weichs θύμιζε στον Γιόντλ ότι ο Φύρερ είχε αποκαλύψει την πρόθεσή του να εγκαταλείψει την Νότια Ελλάδα: έγγραφα που είχαν πέσει σ τα χέρια τους, πρόδιδαν ξεκάθαρα τις προθέσεις τω ν κομ­ μουνιστών να αρπάξουν θέσεις-κλειδιά εκεί, πριν τις καταλάβουν οι Βρε­ τανοί. Αλλά ο Χίτλερ -μ ε το βλέμμα του τώ ρα στραμμένο σε πιο μακρι­ νούς στόχους- αρνήθηκε.686

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

909

Καθώς η αποχώρηση τω ν Γερμανών από την Νότια Ελλάδα άρχιζε, οι Βρετανοί δεν έκαναν τίπ οτα για να την παρεμποδίσουν, πράγμα που αποτελούσε άλλη μια ένδειξη, κατά την άποψη του Χίτλερ, ότι ο Στάλιν είχε θέσει διεκδικήσεις σε όλα τα Βαλκάνια. «Ε ίνα ι πολιτικά επιθυμητό να προκαλέσουμε ταραχές μεταξύ τω ν κομμουνιστών και τω ν εθνικιστών στην κάθε περιοχή που εγκαταλείπουμε», ανέφερε ο Γιόντλ στο ημερο­ λόγιό του. Εξάλλου, ο Χίτλερ κρατούσε έναν ακόμη άσο στο μανίκι του. Μ έσω της Ιαπωνίας, έφταναν στον Χίτλερ ξεκάθαροι κι αλάθητοι υπαινιγμοί, αργά τον Αύγουστο, ότι ο Στάλιν ήταν απρόθυμος να καταστρέψει την Γερμανία, επειδή η Ρωσία θα χρειαζόταν όλη τη βιομηχανική εξειδίκευσή της κατά την επερχόμενη σύγκρουση με τη Δύση. «Ο Στάλιν είναι πρόθυ­ μος να συνάψει μια συνθήκη ειρήνης ακόμη και με μια Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία υπό τον Αδόλφο Χ ίτλερ», έλεγε ένα τηλεγράφημα από το Τόκιο. Γι’ αυτό ακριβώς η Σοβιετική προέλαση είχε σταματήσει στα σύ­ νορα της Ρωσίας του 1940, και γι’ αυτό ο Στάλιν δεν είχε υιοθετήσει τους βομβαρδισμούς τρόμου τω ν Συμμάχων κατά τω ν γερμανικών πόλεων.687 Ο στρατηγός Γκουντέριαν συμφώνησε με τον Χίτλερ ότι η Γερμανία κρατούσε ακόμη κάποια γερά «α τ ο ύ ». Αν η Γερμανία μπορούσε να επι­ βιώσει τους επόμενους έξι μήνες, η στρατιωτική και πολιτική της θέση θα ήταν ακόμη καλύτερη. Η Φ ΙΝ Λ Α Ν ΔΙΑ , που δεν συμμεριζόταν τα στρατηγικά κίνητρα του Χίτλερ,

θα ακολουθούσε σύντομα το ενοχλητικό παράδειγμα της Ρουμανίας. Στις 21 Αυγούστου, μια γερμανική αντεπίθεση με την 3η Στρατιά Panzer είχε αποκαταστήσει επαφή με την απομονωμένη Ομάδα Στρατιών Βορρά του Schörner, κι εκείνος πήγε να δει τον Χίτλερ έξι ημέρες αργότερα για να ζητήσει την άδεια να εγκαταλείψει την Εσθονία. Σε αυτήν τη συνάντηση, η σιωπή και μόνο του Χίτλερ έπεισε τον Schörner να αποσύρει το αίτημά του. Αλλά, λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ έμαθε ότι η Φινλανδία είχε αρχίσει συνομιλίες συνθηκολόγησης με την Μόσχα. Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο πτέραρχος Kreipe έγραφε στο ημερολόγιό του: « Κ α τ ά την πολεμική σύσκεψη [ο Φύρερ] ορκίζεται υπέρ του Mannerheim και παίρνει άμεσες αποφάσεις». Ο Χίμλερ πληροφόρησε τον Χίτλερ την ίδια ημέρα περί κά­ ποιων μυστικών εκθέσεων που έλεγαν ότι κι η Ουγγαρία σχεδίαζε να αποσχιστεί. Στις 8 του μηνός, η Βουλγαρική Κυβέρνηση κήρυξε επίσημα τον πόλεμο κατά του Ράιχ. Όλη αυτή η σμίκρυνση της Αυτοκρατορίας του Χίτλερ προκάλεσε μια βεβαιότητα: ότι μέσα σε λίγους μήνες η πολεμική του βιομηχανία δεν θα είχε πια το πετρέλαιο, ούτε τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν. Τον Α ύγου­ στο, είχε δώσει εντολή στον Albert Speer να υπολογίσει ακριβώς πόσον καιρό θα μπορούσε να συνεχιστεί ο πόλεμος, με δεδομένη «μ ια ελάχιστη

910

DAVID IRVING

οικονομική περιοχή». Αυτές οι οδηγίες προέβλεπαν την εκκένωση από τους Γερμανούς της Φινλανδίας και της Νορβηγίας, καθώς και ολόκληρης της Νότιας Ευρώπης μέχρι τις Άλπεις στην Ιταλία, τον ποταμό Σάβα στη Γιουγκοσλαβία, και τον ποταμό Τίσζα στην Ουγγαρία. Ήδη το Ράιχ είχε χάσει το μαγγάνιο της Ουκρανίας, το χρώμιο της Τουρκίας, το βολφράμιο της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, το πετρέλαιο της Ρουμανίας, τον ακατέργαστο σίδηρο τω ν Βαλκανίων, τον βωξίτη της Νότιας Γαλλίας και πιθανόν το νικέλιο του Πετσάμο της Φινλανδίας.688 Ή τα ν αβέβαιο για πόσον καιρό η Σουηδία θα ανεφοδίαζε το Ράιχ με σί­ δηρο. Στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Speer βεβαίωνε τον Νταίνιτς ότι είχε ήδη αρκετό σίδηρο για ολόκληρο το 1945. Αλλά αργότερα, οι ειδικοί είχαν βγάλει διαφορετικά συμπεράσματα σχετικά με την «ελάχιστη οικονομική περιοχή» του Χίτλερ: « Α ν η σημερινή παραγωγή ειδικού ατσαλιού συνε­ χιστεί, τα αποθέματα χρωμίου θα εξαντληθούν γύρω στην 1η Ιανουαρίου 1945». Υποθέτοντας ότι αυτός ο φραγμός θα μπορούσε, κατά κάποιον τρόπο να ξεπεραστεί, η παραγωγή ατσαλιού θα τελείωνε την 31η Αυγούστου 1945. «Ξαφνικά, ο Χίτλερ άρχισε να μιλάει για τον πόλεμο», θυμόταν ένας γιατρός που τον φρόντιζε εκείνη την εποχή. «Ε ίπ ε ότι οι Βρετανοί και Αμερικανοί κύριοι είχαν κάνει έναν εντελώς λανθασμένο υπολογισμό. Εκείνος είχε ακόμη όλες τις πρώτες ύλες που χρειαζόταν για να αντέξει άλλον ένα χρόνο. Έχουμε ακόμη αρκετά αποθέματα βενζίνης για 11 μή­ νες». Ακόμη κι έτσι, « ο ένας χρόνος» έθετε μια πολύ ξεκάθαρη προθεσμία για οποιαδήποτε ρήξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αν μια τέτοια ρήξη μπορούσε να ωφελήσει τη Ναζιστική Γερμανία. 01 ΚΛΙΝΙΚΕΣ επιπτώσεις από τα τραύματα της 20ής Ιουλίου εξακολου­ θούσαν να υποβόσκουν. Το μπράτσο του κάθε άλλο παρά είχε θεραπευ­ τεί. Και κάτι ακόμη χειρότερο, είχε κρυολογήσει στο κεφάλι εξαιτίας του κουρέα του -γ ια τί ακόμη δεν μπορούσε να ξυριστεί μόνος το υ - και φο­ βεροί πονοκέφαλοι τον κρατούσαν άγρυπνο τις νύχτες. Στις 18 Αυγού­ στου, ο καθηγητής von Eicken τον είχε εξετά σει και συνέστησε ένα δια­ φορετικό σουλφοναμιδικό φάρμακο, αντί για το Ultraseptyl. Ο Morell, με απότομο τρόπο, απέρριψε τη σύσταση. «Ο ύ τε να το συ­ ζητάμε! Ο Φύρερ είναι αλλεργικός σε οτιδήποτε άλλο». Για να απαλυνθούν οι πονοκέφαλοι, ο Erwin Giesing άρχισε μια ήπια θεραπεία με χορήγηση μικρών δόσεων κοκαΐνης: ο Χίτλερ ένιωθε άμεση ανακούφιση, παρ’ όλο που η αντίδραση στην κοκαΐνη του προκαλούσε εφιδρώσεις. Σε μια περίπτωση, ένιωσε ζάλη, τα πράγματα έγιναν μαύρα μπροστά στα μάτια του και για 90 δευτερόλεπτα υποχρεώθηκε να γείρει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

911

βαριά, πάνω στο τραπέζι, για να μην πέσει κάτω. Και καθώς ήταν ανα­ πόφευκτο, μέσα στις επόμενες εβδομάδες ο Χίτλερ άρχισε να παρακαλεί τον στρατιωτικό γιατρό που τον φρόντιζε, να παρατείνει τη θεραπεία με την κοκαΐνη. Πείραζε τον γιατρό: «Ε λ π ίζω να μη με καταστήσετε ναρκο­ μανή». Άρχισε να δείχνει αρρωστημένο ενδιαφέρον για το ίδιο του το σώμα. Δανείσθηκε ιατρικά λεξικά από τον Giesing και πειραματιζόταν πάνω στο υπηρετικό προσωπικό του με τους καθρέφτες και τα εργαλεία του γιατρού, αφού έφευγε εκείνος. Ωστόσο, η περιβόητη μνήμη του άρχι­ σε να φθίνει. Τώρα, ξεχνούσε εύκολα ακόμη και ονόματα και πρόσωπα. «Α λ λ ά τι σημασία έχει η υγεία μου, όταν διακυβεύεται η ύπαρξη ολό­ κληρου του έθνους;» έλεγε βραχνά στον γιατρό. Η απόπειρα κατά της ζωής του τον είχε κάνει εριστικό και οργίλο. Όταν, βγαίνοντας μια φορά από το κατάλυμά του για να βαδίσει ως το παράπηγμα τω ν συσκέψεων, βρήκε τον πανύψηλο υπασπιστή του τω ν SS, Richard Schulze, να τον περιμένει πειθήνια για να τον συνοδεύσει: «Γ ια το όνομα του Θ εού !» ξέσπασε ο Χίτλερ. «Δ ε ν θα μπορέσω ποτέ να κυκλοφορήσω μόνος μου;» Όλοι θεωρούνταν ύποπτοι, νέοι ή παλαιότεροι: πράκτορες της Γκε­ στάπο παρακολουθούσαν τώ ρα τον Ρόμελ σε 24ωρη βάση, από τό τε που βγήκε από το νοσοκομείο. ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ, ο Χίτλερ είχε ξαναδιορίσει τον στρατάρχη von Rundstedt Α νώ τατο Διοικητή: η αφοσίωσή του τουλάχιστον ήταν αδιαμφισβήτητη. 0 Model ασκούσε την τακτική διοίκηση ως διοικητής της Β' Ομάδας Σ τρα ­ τιών. Στις 3 Σεπτεμβρίου έπεσε η πόλη τω ν Βρυξελλών, και την άλλη μέρα οι Σύμμαχοι κατέλαβαν το λιμάνι της Αμβέρσας χωρίς να έχει γίνει σχεδόν καμιά προσπάθεια να καταστραφούν οι λιμενικές εγκαταστάσεις. Ο Model ανέφερε ότι οι Σύμμαχοι είχαν 2.500 άρματα μάχης, ενώ ολό­ κληρη η γερμανική δύναμη αρμάτων στα δυτικά διέθετε λιγότερα από 100. Χωρίς αεροπορική κάλυψη ο Model ήταν χαμένος. Οι εγκαταστάσεις τω ν ιπταμένων βομβών V-Ι στην Βόρεια Γαλλία εί­ χαν καταληφθεί, αλλά στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ διέτα ξε να συνεχι­ στεί η από αέρα εκτόξευσή τους με βομβαρδιστικά Heinkel. Η π αραγω ­ γή τους είχε ήδη φτάσει τις 3.419 το μήνα. Οι ζημιές που προκλήθηκαν στο Αονδίνο ήταν τεράστιες: σε ένα προάστιο, μέσα στον Αύγουστο, π ά­ νω από 20.000 σπίτια είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές μέσα σε μια μέρα από τις εκρήξεις ιπταμένων βομβών. Η Βρετανική Κυβέρνηση παραδεχό­ ταν τώ ρα ότι 450 αεροσκάφη, με 2.800 ιπτάμενο προσωπικό, είχαν ήδη χαθεί στις αερομαχίες με αυτό το όπλο. Τώρα ο Χίτλερ άνοιγε πυρ με τον V-2, τω ν δεκατεσσάρων τόνων πύραυλο A4 του Στρατού, από κινητές θέσεις εκτόξευσης στην Ολλανδία. Για να σιγουρευτεί ότι όλα πήγαιναν καλά, είχε διορίσει τον στρατηγό

912

DAVID IRVING

τω ν SS Hans Kammler να κατευθύνει τις επιθέσεις με τα όπλα V. Στις 8 Σεπτεμβρίου, οι πρώτοι πύραυλοι έπεσαν χωρίς προειδοποίηση στο Κ ε ­ ντρικό Λονδίνο. Ο Χίτλερ διέτα ξε θριαμβευτικά τον Χίμλερ να παραση­ μοφορήσει τον Wernher von Braun κι έδωσε εντολή στον Speer να αυξή­ σει την παραγωγή τω ν V-2 σε 900 το μήνα. Η δυσαρέσκεια του Χίτλερ απέναντι στη Λουφτβάφε ήταν σχεδόν π α ­ θολογική. Ό ταν ο πτέραρχος Kreipe του εξέθεσε την κατάσταση καυσί­ μων στις 3 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ τον άφησε κατάπληκτο π αρατηρώ­ ντας: «Σκέπ τομ αι να διαλύσω τελείως την αεροπορική δύναμη κι αντίθε­ τα, να τριπλασιάσω το αντιαεροπορικό πυροβολικό». Επανέλαβε τις επι­ κρίσεις του στη Φωλιά του Λύκου, στις 5 του μηνός. Ο Kreipe σημείωνε στο ημερολόγιό του: Πρώτος μίλησε ο Φύρερ: ένα κατηγορητήριο κατά της Λουφτβάφε. Τίπ οτα καλό από αυτήν, γίνετα ι χειρότερη χρόνο με το χρόνο. Του έλεγαν μονίμως ψέματα σχετικά με τους αριθμούς παραγωγής, αλλά και για τις επιδόσεις τω ν αεροπλάνων. Απόλυτη συντριβή στην Γαλλία, το προσωπικό εδάφους και οι διαβιβαστές είχαν εγκαταλείψει τα αεροδρόμιά τους προτιμώντας την ά τα ­ κτη φυγή για να σώσουν το τομάρι τους, αντί να βοηθήσουν στον αγώνα του Στρατού. Έ θ ιξε και πάλι το θέμα τω ν επιχειρήσεων με τα Me-262. Τα ίδια επιχειρή­ ματα ως προς το ότι έπρεπε να λειτουργήσουν μόνον ως «βομβαρδιστικά υψηλής ταχ ύ τη τα ς». Σε πιο ήπιους τόνους ανέπτυξε την ιδέα να κατασκευά­ ζονται μόνον Me-262 στο μέλλον, ενώ θα τριπλασιαζόταν το αντιαεροπορικό πυροβολικό... Τ α σχέδια τω ν μαχητικών μας ήταν όλα λανθασμένα. Α υ τό που χρειαζόμαστε για να καταπολεμήσουμε τα βαρέα τετρακινητήρια βομ­ βαρδιστικά, είναι βαρέα δικινητήρια μαχητικά με οπλισμό μεγάλου διαμετρή­ ματος. Με αίτημα του Στρατάρχη του Ράιχ, κλήθηκε -στη σύσκεψη ο σμήναρ­ χος [Hans] Boehm-Tettelbach που είχε διοικήσει ένα σμήνος μαχητικών. Σύμ­ φωνα με την προσωπική του πείρα, εξήγησε για τί ακόμη κι ένα βαρύ μαχητι­ κό με τη συνοδεία άλλων μαχητικών δεν θα ήταν ο κατάλληλος τρόπος αντι­ μετώπισης τω ν βαρέων βομβαρδιστικών. Ο Boehm-Tettelbach αποπέμφθηκε με άσχημο τρόπο.

Ο Γκαίρινγκ, ωστόσο, πρόσφερε στον Χ ίτλερ τα μέσα για να καλύψει το ρήγμα της 7ης Στρατιάς ανάμεσα στα γερμανικά σύνορα και την Βόρεια Θάλασσα. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ δ ιέτα ξε τον Student να παρα­ τά ξε ι μια νέα στρατιά, την 1η Στρατιά Α λ εξιπ τω τισ τώ ν κατά μήκος του Καναλιού του Βασιλιά Αλβέρτου στο Βέλγιο, μια ισχνή δύναμη με 25 άρματα μάχης και 35 αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες, για να υπερασπι­ σ τεί μια γραμμή 60 μιλίων από το Μ άα στριχτ ως την Αμβέρσα. Η γραμμή από την Αμβέρσα ως τη θάλασσα θα κρατιόταν μόνο με τα κα-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

913

τάλοιπα της 15ης Στρατιάς, που αγωνιζόταν στις εκβολές του ποταμού Σελντ. Πιο νότια, η υποχώρηση είχε επίσης σταματήσει όταν ο Χίτλερ, ο Κ ά ι­ τελ κι ο Μπόρμαν κυκλοφόρησαν δρακόντειες διαταγές προς τους διοικη­ τές στρατηγούς και τους Gauleiter.689 Ό ταν οι Gauleiter πληροφόρησαν τον Μπόρμαν ότι τα επιτελεία είχαν μεταφερθεί σε πολυτελή ξενοδοχεία και πύργους μέσα στα γερμανικά σύνορα, ο Χίτλερ παρενέβη και δ ιέτα ­ ξε τους στρατηγούς του να στεγάσουν τα επιτελεία τους σε όσο ήταν δυνατό ταπεινότερους χώρους. Ό πως και στην Ανατολική Πρωσία, σε όλο το μήκος του Δυτικού Μετώπου γυναίκες και παιδιά, νέοι και γέροι έσκαβαν βιαστικά, αυτοσχέδια οχυρά. Για να αναχαιτιστεί η εισβολή τω ν Συμμάχων, ο Χίτλερ είχε διατάξει τα εργοστάσια να παράγουν μπαζού­ κας κατά εκατοντάδες χιλιάδες, εκτός από τα επιπλέον άρματα μάχης, τα πυροβόλα και τα πυρομαχικά για τη μεγάλη του χειμερινή αντεπίθε­ ση, τη «μεγάλη ευκαιρία», που θα του πρόσφεραν «η ομίχλη, η νύχτα και το χιόνι», όπως προφήτευσε την 1η Σεπτεμβρίου. Οι Σύμμαχοι αντιμετώπιζαν έλλειψη καυσίμων, καθώς τα καλύτερα λι­ μάνια της Γαλλίας βρίσκονταν ακόμη στα χέρια τω ν γερμανικών φρου­ ρών. Αλλά ο Γιόντλ δεν ήθελε με κανένα τρόπο την εξαπόλυση μιας με­ γάλης επίθεσης μέχρι την 1η Νοεμβρίου. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Λαϊκού Στρατού του Χίμλερ και η προσπάθεια παραγωγής ειδικών όπλων του Speer θα συνεχίζονταν μέχρι την 1η Νοεμβρίου, ημερομηνία που είχε θέσει ο Χίτλερ από τα μέσα Αυγούστου. Ο Χίτλερ αγωνιούσε σχετικά με την επικείμενη επίθεση. Οι ώρες της ανάπαυσης που του εί­ χαν επιβάλει οι γιατροί του, του έδιναν την ευχέρεια να σκέπτεται ή μάλλον, να κάνει σχέδια. Καθώς επί ώρες ατελείωτες κάρφωνε το βλέμ­ μα του στο ταβάνι της κρεβατοκάμαρας του καταφυγίου του, μια πολύ πιο ριψοκίνδυνη εκστρατεία άρχισε να διαμορφώνεται στο μυαλό του.690 Στις 12 Σεπτεμβρίου περίπου, κάλεσε τον Γιόντλ που έφερε μαζί του ένα χάρτη. Κι οι δυο τους τον άπλωσαν πάνω στο λευκό κλινοσκέπασμα κι ο Χίτλερ του είπε ότι είχε αποφασίσει να χτυπήσει πάλι, μέσω των Αρδεννών -που υπήρξε το σκηνικό του θριάμβου του το 1940- και να καταλάβει την Αμβέρσα, μόλις θα τέλειωνε ο χειμώνας. Εκείνη την ημέ­ ρα ίδρυσε μια νέα στρατιά Panzer στην Γερμανία και μετέθεσε τον σκλη­ ροτράχηλο στρατηγό τω ν SS Sepp Dietrich από την 5η Στρατιά Panzer, για να τη διοικήσει, ενώ καμουφλάρισε αυτήν τη σημαντική κίνηση λέγο­ ντας στον στρατηγό Hasso von Manteuffel, τον διάδοχό του, ότι πίστευε πως θα ήταν πιο χρήσιμος ο Dietrich στην πατρίδα παρά στο μέτωπο. Η 6η Στρατιά Panzer τω ν SS θα ήταν έτσι η εμπροσθοφυλακή της εκστρα­ τείας τω ν Αρδεννών για τον Rundstedt. Γ ΙΑ Τ Ι ΟΜΩΣ τ α SS; Η α π ά ντη σ η β ρ ίσ κ ετα ι ω ς έν α βαθμό σ τις π λ η ρ ο φ ο ­

58

914

DAVID IRVING

ρίες για την πτώση του φρονήματος του Στρατού στα δυτικά. Εξάλλου, οι αναφορές της Γκεστάπο -μ ε τις οποίες βομβάρδιζαν ανελέητα τον Χ ίτ­ λερ ο Μπόρμαν κι ο Fegelein- μιλούσαν ξεκάθαρα για την ηθική κατά­ πτωση στην οποία είχαν περιέλθει οι περισσότεροι στρατηγοί του Σ τρα ­ τού: ο Beck ήταν ένας αξιαγάπητος, αναβλητικός τύπος που τον χαρακτή­ ριζαν πικρόχολες σκέψεις, ο Witzleben ένας απαισιόδοξος που διάβαζε μόνο βιβλία για κορίτσια από τη βιβλιοθήκη της συζύγου του, ο Eduard Wagner ένας γραφειοκράτης που στήριζε τη δύναμή του στην παθολογική ματαιοδοξία του. Στα κελάρια του Olbricht, οι ανακριτές είχαν βρει 1.000 μποτίλιες κρασιού. Ο Fromm έφευγε κάθε τόσο αεροπορικώς για ιδιωτι­ κά κυνήγια, στέλνοντας πριν από αυτόν οδικώς την άδεια Mercedes του. Τη στιγμή που οι στρατιές ζητούσαν απεγνωσμένα άνδρες, οι συνωμότες απασχολούσαν σωματικά ικανούς στρατιώ τες σε ασήμαντες δουλειές νοι­ κοκυριού ή για να φρουρούν τα σπίτια τους που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς. Εξαιτίας της κρίσης καυσίμων, έπρεπε τώ ρα να χρησι­ μοποιούν ζευγάρια βοδιών για να σέρνουν τα αεριωθούμενα Me-262 ως τους διαδρόμους τω ν γερμανικών αεροδρομίων. Αλλά, σύμφωνα με τις εκθέσεις της Γκεστάπο, ο Stauffenberg χρησιμοποιούσε τον στρατιώ τη οδηγό του για να τον πηγαίνει σε ημερήσιες ιδιωτικές εκδρομές αποστά­ σεων 100 μιλίων και πάνω, ενώ παράλληλα υπήρχε η φήμη691 ότι το σπίτι του ήταν γεμάτο με λαθραία ποτά κι άλλα είδη πολυτελείας. Ύ στερα από την τακτική πολεμική σύσκεψη της 16 Σεπτεμβρίου, ο Χ ίτλερ ζήτησε να παραμείνουν ορισμένοι από τους συμμετέχοντες και ανάμεσά τους, ο Γιόντλ, ο Γκουντέριαν, ο Buhle, ο Fegelein και ο Hewel. Το ημερολόγιο του Kreipe αναφέρει ότι ο Γιόντλ άρχισε λέγοντας πως κάπου 55 γερμανικές μεραρχίες για την ώρα αντιμετώπιζαν 96 εχθρικές σ τα δυτικά. «Ο Φύρερ διακόπτει τον Γιόντλ- έχει πάρει την απόφαση να ξεκινήσει μια αντεπίθεση από τις Αρδέννες, με στόχο την Αμ βέρσα». Θεωρούσε ότι οι γερμανικές αμυντικές θέσεις ήταν αρκετά ισχυρές για να αντέξουν στο αριθμητικό πλεονέκτημα του εχθρού. « Τ ο τωρινό μ έτω ­ πο μπορεί εύκολα να κρατηθεί! Η δική μας επιθετική δύναμη θα αποτελείται από 30 νέες μεραρχίες Γρεναδιέρων του Λαού καθώς επίσης και από κάποιες ακόμα μεραρχίες Panzer που θα προσθέσουμε από το Α να ­ τολικό Μ έτωπο. Θα διασπάσουμε τα βρετανικά και αμερικανικά σ τρ α ­ τεύματα στη γραμμή σύγκλισής τους, κι ύστερα - μια νέα Δουνκέρκη!» Με την Αμβέρσα σε γερμανικά χέρια, αυτήν τη φορά τα περικυκλωμένα στρατεύματα του εχθρού δεν θα είχαν λιμάνι διαφυγής. «Ο Γκου­ ντέριαν αντιτίθεται εξαιτίας της κατάστασης στο Ανατολικό Μ έτω π ο», προσθέτει ο Kreipe στο ημερολόγιό του. «Ο Γιόντλ αναφέρεται στην α ε­ ροπορική υπεροχή του εχθρού» και « ο Φύρερ ζητάει 1500 μαχητικά α ε­ ροπλάνα την 1η Νοεμβρίου!» Οι λογικές αντιρρήσεις του Kreipe απορρίφθηκαν. «Δριμ ύ τατα σχόλια.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

915

Γι’ αυτό ακριβώς η επίθεσή μας θα αρχίσει σε μια περίοδο κακοκαιρίας, όταν τα αεροπλάνα του εχθρού θα είναι στο έδαφος. 0 von Rundstedt θα αναλάβει τη διοίκηση». Επί ποινή θανάτου, ο Χίτλερ τους διέτα ξε να κρατήσουν αυτό το μυστικό για τον εαυτό τους. Τα αμερικανικά στρατεύματα βρίσκονταν σε γερμανικό έδαφος και αιματηρές μάχες είχαν αρχίσει για το Άαχεν, την πρώτη μεγάλη γερμανι­ κή πόλη. Ο Χίτλερ κυκλοφόρησε το ακόλουθο απόρρητο μήνυμα προς τους διοικητές του, στις 16 Σεπτεμβρίου, διατάσσοντάς τους να το μ ετα­ βιβάσουν στα στρατεύματά τους προφορικά. 0 αγώνας στη Δύση έχει τώ ρ α μεταφερθεί σε γερμανικό έδαφος. Γερμανικές πόλεις και χωριά θα καταστούν πεδία μάχης. Το γεγονός αυτό πρέπει να εν­ σ τα λά ξει φανατισμό για τον αγώ να μας και να στείλει κάθε ικανό σωματικά άνδρα στην πρώτη γραμμή για μια υπέρτατη προσπάθεια, έτσι ώ σ τε κάθε πολυβολείο, κάθε τετρά γω νο πόλης, κάθε χωριό να γίνουν ένα οχυρό ενάντια στο οποίο ο εχθρός θα αιμορραγεί μέχρι θανάτου, ή ο τάφ ος τω ν αμυνόμενων σε μια μάχη σώμα με σώμα. Α υτό που τώ ρ α ζούμε δεν είναι πια μια απλή επιχείρηση, αλλά μια επιλο­ γή ανάμεσα στην υπεράσπιση τω ν γραμμών μας ή την εκμηδένιση...

Στο ρωσικό μέτωπο, ο Κόκκινος Στρατός είχε αρχίσει μια νέα, πεισμα­ τώδη επίθεση κατά της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, του Schörner. Η γραμμή Νάρβα είχε διασπαστεί και στις 16 Σεπτεμβρίου ο Γκουντέριαν κι ο Schörner είχαν πάει στον Χ ίτλερ για να ζητήσουν την άδεια να εγκαταλείψουν την Εσθονία692 και να αποσυρθούν σε ένα προγεφύρωμα στην Ρίγα. Αλλά ο Χίτλερ ήταν ακόμη απρόθυμος, καθώς οι 33 μεραρ­ χίες του Shörner απασχολούσαν πάνω από 100 μεραρχίες του εχθρού το γ ν ω σ τό «επ ιχείρημ α της Κ ρ ιμ α ία ς». Ε ξάλλου, όπως αποκάλυψε στους στρατηγούς του, έπρεπε να κρατήσει κάτι σαν «ενέχ υ ρ ο »,693 κα­ θώς οι Ρώσοι του είχαν στείλει πρόσφατα κάποιους να τον βολιδοσκοπή­ σουν. Αυτήν τη φορά ο Χίτλερ εξουσιοδότησε τον Υπουργό του να σ τεί­ λει κι αυτός τους δικούς του ανθρώπους, αλλά οι Ρώσοι μεσολαβητές δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο ραντεβού. Σ Τ ΙΣ 17 ΣΕΠΤΕΜ ΒΡΙΟ Υ 1944, οι υπολογισμοί τω ν Γερμανών σχετικά με την επόμενη κίνηση τω ν Συμμάχων στα δυτικά διαψεύστηκαν δραματι­ κά. Α ντί να επιχειρήσουν μια άμεση μετωπική επίθεση στο Δυτικό Τ εί­ χος, οι Σύμμαχοι εξαπέλυσαν μια ξαφνική αερομεταφερόμενη επίθεση σε γέφυρες-κλειδιά ποταμών της Ολλανδίας. Η επίθεση αποσκοπούσε στην κατάληψη μιας σειράς σημαντικών σημείων διάβασης από το Αϊντχόφεν μέχρι κάτω στη γέφυρα του Ρήνου, στο Άρνεμ,694 50 μίλια προς τα βό­ ρεια. Βρετανικές κι αμερικανικές εμπροσθοφυλακές με θωρακισμένα ξ ε ­

916

DAVID IRVING

χύθηκαν βόρεια, κατά μήκος του διαδρόμου που δημιουργήθηκε έτσι προς το Ζούντερ Ζε. Αποστολή τους ήταν να αποκόψουν όλα τα σ τρ α ­ τεύματα του Χίτλερ ^ου βρίσκονταν στην Ολλανδία και να κ ατα στρέ­ ψουν τις έδρες εκτόξευσης τω ν πυραύλων V-2 κοντά στην Χάγη. Η καρδιά του Χίτλερ κόντεψε να σπάσει μαθαίνοντας αυτά τα νέα. 0 αρχηγός του της Λουφτβάφε σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Α λ λ επ ά λ ­ ληλα τηλεφωνήματα κι έκδοση διαταγών για την άμυνα. 0 Φύρερ τη λε­ φωνεί. Το απόγευμα πήγα πάλι να δω αυτόν και τον Γιόντλ. Πανικός!» Πάνω από 1.500 αεροπλάνα μεταφοράς στρατευμάτων και ανεμοπλά­ να τω ν Συμμάχων πήραν μέρος στην επιχείρηση. Το Άρνεμ ήταν κυριολε­ κτικά ανυπεράσπιστο: δεν βρισκόταν καν στη γερμανική ζώνη μάχης. Ο διοικητής της πόλης είχε σκοτωθεί στη διάρκεια μιας αεροπορικής επι­ δρομής εκείνο το πρωί κι η διοίκηση είχε περάσει αποκλειστικά και μόνο στον ηλικιωμένο αξιωμ ατικό τω ν επιχειρήσεων, κάποιον ταγματάρχη Ernst Schleifenbaum. Σε μια αμυντική μονάδα υπήρχαν άνδρες από 28 διαφορετικές διοικήσεις, όλοι βετεράνοι του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Στον καθένα είχε δοθεί από ένα όπλο και είκοσι φυσίγγια, τα οποία εί­ χαν πάρει από τον εχθρό, και στάλθηκαν να υπερασπιστούν την πόλη και τη γέφυρά της, αντιμέτωποι με 10.000 αλεξιπ τω τιστές του εχθρού, μέχρι να φτάσει βοήθεια. «Ό τα ν ο στρατάρχης Model ήρθε στο τη λέφ ω ­ ν ο », έγραφε ο Schleifenbaum, μερικές εβδομάδες αργότερα, «κ α ι είπε, “ είστε υπεύθυνος απέναντι μου να κρατήσετε το Άρνεμ! ” ένιωσα έτοι­ μος να λιποθυμήσω, μέχρι που τα χωριάτικα νεύρα μου ήρθαν σε βοήθειά μου... Εμείς οι γέροι έχουμε ακόμη ένα-δυο πράγματα μέσα μας». Στα χέρια τω ν Γερμανών έπεσε ολόκληρο το συμμαχικό σχέδιο μάχης - το βρήκαν σε ένα κατεστραμμένο ανεμοπλάνο, εκείνη την ίδια μέρα. Παρ’ όλο που οι Σύμμαχοι έστειλαν νέες αερομεταφερόμενες δυνάμεις το άλλο πρωί, το Άρνεμ παρέμενε σε γερμανικά χέρια και μετά το Άαχεν, ήταν ο δεύτερος αμυντικός θρίαμβος για τον Χίτλερ, ύστερα από μια μακριά σειρά από ήττες στη Δύση. Ό ταν οι εξαντλημένοι Βρετανοί υποχώρησαν προς το Νιζμέγκεν, άφησαν πίσω τους στο Άρνεμ 1.000 ν ε­ κρούς και 6.450 αιχμαλώτους. Ο Χίτλερ στην αρχή δεν αναγνώρισε αυτήν τη φημισμένη μάχη ως νίκη τακτικής, όπως πραγματικά ήταν. Έβαλε τις φωνές για «τη ν ηλιθιότητα να αφήσουν τον εχθρό να καταλάβει γέφυρες [Νιζμέγκεν] ανέπαφ ες» και η επιτυχία αυτή δεν συνετέλεσε καθόλου ώ σ τε να διακοπεί η εκστρατεία του Κόμματος κατά του Γκαίρινγκ. Σαν να επεδίωκαν να επιδεινώσουν την ήδη στενόχωρη θέση στην οποία βρισκόταν ο Στρατάρχης του Ράιχ, οι Βρετανοί ξανάρχισαν τις νυκτερινές αεροπορικές επιδρομές τους. Τα σμήνη τω ν βομβαρδιστικών δεν είχαν μειώσει καθόλου την αγριότητά τους, μετά από εβδομάδων αναγκαστική απουσία στην Γαλλία. Η αρχαία πόλη του Καίνιξμπεργκ κειτόταν τώ ρα σε ερείπια, ενώ μια

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

917

καταιγιστική επιδρομή στο κέντρο του Ντάρμσταντ, τον Σεπτέμβριο, είχε αφήσει πίσω τους 12.000 νεκρούς πολίτες που κάηκαν ζωντανοί μέσα σε μισή ώρα. Ο Χίτλερ άρχισε να σκέπτεται να αντικαταστήσει τον Γκαίρινγκ με έναν διοικητή της Λουφτβάφε από το μέτωπο, όπως ο πτέραρχος von Greim. Στις 18 Σεπτεμβρίου, η οργή του κατά του Γκαίρινγκ ήταν ακόμη ακατάπαυστη. « Κ α τ ά τη διάρκεια της σύσκεψης με τον Φ ύρερ», έγραφε ο Kreipe, «υπήρξαν νέες αναφορές για αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις στην Ολλανδία. Ο Φύρερ χάνει την ψυχραιμία του και εκδηλώνει την ορ­ γή του κατά τω ν αποτυχιών της Λουφτβάφε. Ζητά να μάθει αμέσως πό­ σες έξοδοι μαχητικών έγιναν προς την Ολλανδία για παρεμπόδιση του εχθρού. Τηλεφωνώ στον Αεροπορικό Στόλο “ Ράιχ” και ανακαλύπτω ότι εξαιτίας του καιρού, δύσκολα πραγματοποιούνται κάποιες έξοδοι σήμε­ ρα. Ο Φύρερ δέχεται την αναφορά μου σχετικά με αυτό σαν δικαιολογία για τις πολύ σκληρές κριτικές του. “ Ολόκληρη η αεροπορική δύναμη εί­ ναι ανίκανη, δειλή και με αφήνουν εκτεθειμένο. Έχω νέες αναφορές ότι πλήθος μονάδες της Λουφτβάφε υποχωρούν κατά μήκος του Ρήνου” » . Ο πτέραρχος Kreipe ζήτησε συγκεκριμένα περιστατικά. Κι ο Χίτλερ απά­ ντησε: «Δ ε ν θέλω να ξαναμιλήσω μαζί σου. Αύριο, θέλω να μιλήσω με τον Στρατάρχη του Ράιχ και σίγουρα αυτό τουλάχιστον θα μπορέσεις να το κανονίσεις!» Την άλλη μέρα, ο Kreipe έγραφε: « Η πολεμική σύσκεψη του Φύρερ ακολουθεί: παγωμένη ατμόσφαιρα. Εμένα με αγνοεί πλήρως. Περί το τέλος της, ο Γκαίρινγκ βλέπει τον Χίτλερ. Προσπαθεί να με πάρει μαζί του, αλλά ο Χίτλερ του υπογραμμίζει ότι θέλει να μιλήσει σε αυτόν μό­ νο. Γύρω στις 8 μ.μ., ο Στρατάρχης του Ράιχ γυρίζει από τον Φύρερ απολύτως συντετριμμένος και χαμένος. Ύ στερα από μακριά σιωπή, μου λέει ότι ο Φύρερ δεν με συμπαθεί επειδή δεν του δείχνω πίστη, επειδή είμαι ένας τυπικός αξιωματικός Επιτελείου και μια αριθμομηχανή, η ττο ­ παθής και αναξιόπιστος. Συνέχεια προβάλλω αντιρρήσεις και α ντιλο­ γ ίε ς». Αμέσως μετά τα μεσάνυχτα, ο Fegelein πληροφόρησε τον πτέραρχο Kreipe ότι ο Χίτλερ του απαγορεύει να ξαναπατήσει το πόδι του στη

Φωλιά του Λύκου. Β Α Θ ΙΑ ΡΙΖΩ Μ Ε Ν ΕΣ αιτίες συνέβαλαν σε αυτήν την αυθαίρετη και παρά­

λογη συμπεριφορά. Μια από αυτές ήταν ότι στις 18 του μηνός είχε μόλις εξουσιοδοτήσει την Ομάδα Στρατιών του Schörner να εγκαταλείψει τελι­ κά την Εσθονία στην Βαλτική. Ένας άλλος παράγοντας ήταν ο ανομολό­ γητος φόβος ότι με κάθε καινούρια αρρώστια του, μετά την απόπειρα της 20ής Ιουλίου, η ζωή του έπαιρνε την κάτω βόλτα, δίχως ο ίδιος να μπορεί να δείξει αυτοκυριαρχία. Οι φοβεροί πονοκέφαλοί του δεν υποχωρούσαν. Στις 19 Σεπτεμβρίου

918

DAVID IRVING

πήγε με αυτοκίνητο στο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε ακτινογραφίες στο κεφάλι. Μ ετά από τρεις ακτινογραφίες που του έγιναν -όλες τους βρέθηκαν από τους Συμμάχους, το 1945-* έσφιξε το χέρι τω ν Καθολικών καλογραιών νοσοκόμων κι ύστερα ζήτησε από τον γιατρό του Hasselbach να τον οδηγήσει στους θαλάμους όπου νοσηλεύονταν ακόμη τα θύματα από την απόπειρα της 20ής Ιουλίου. Ο στρατηγός Schmundt είχε τώ ρα υψηλό πυρετό (η σύζυγός του έγραφε στο ημερολόγιό της: «Απόγευμα: ο Φύρερ πάλι εδώ, η παρουσία του λειτουργεί σαν φάρμακο»). Ο Χίτλερ άρχισε να κλαίει στο προσκέφαλό του, επειδή οι γιατροί του είχαν πει ότι ο υπασπιστής του δεν θα ζούσε για πολύ: είχε εμφανιστεί γάγγραινα. « Μ ε κάλεσαν πολύ α ργά », διαβεβαίωσε σοβαρά τον Χίτλερ ο Morell εκείνο το πρωί. «Διαφορετικά, θα τον είχα σώσει με την πενικιλίνη μου». Ό ταν ο Χίτλερ γύρισε στο αυτοκίνητό του βρήκε πολλές εκατοντάδες κόσμου να τον περιμένουν. Ξέσπασαν σε ζητωκραυγές, όταν τον ανα­ γνώρισαν. Πολλοί ήταν πάνω σε φορεία και τους έλειπε ένα χέρι ή ένα πόδι, αλλά η συγκίνησή τους επειδή έβλεπαν για πρώτη φορά τον Φύρερ τους να περνά μπροστά τους, ήταν τεράστια. Η επιρροή του στα συναισθήματά τους ήταν ακόμη μοναδική. Μερικές ημέρες πριν, ένας SS από το Στρατηγείο έγραφε κατ’ ιδίαν: « Εδώ πάνω έχεις μια πολύ π λατύτε­ ρη άποψη, βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι... Με τον Φύρερ μας, ού­ τε στην Γερμανία, ούτε σε κάποιον από εμάς υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι κακό. Είναι απλά ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος». ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ όλης της επόμενης εβδομάδας πίσω από τα θαμποφωτισμένα δωμάτια του καταφυγίου του Χίτλερ φαίνονταν να κυκλοφορούν αρκετοί γιατροί. Ο καθηγητής von Eicken είχε έρθει από το Βερολίνο για να ασχοληθεί με τον ερεθισμό της ρινικής κοιλότητας. Οι Giesing και Hasselbach περιποιούνταν τα άλλα τραύματά του. Οι σπασμοί στο σ το ­ μάχι του είχαν επανέλθει, ακόμη και τα χάπια κατά τω ν αερίων που του χορηγούσε ο dr. Koestner δεν είχαν καταφέρει να κάνουν τίποτα. Κ άτω από το φως της ημέρας, η επιδερμίδα και τα μάτια του Χίτλερ έπαιρναν μια αρρωστημένη κιτρινωπή χροιά. Ο στρατηγός Nikolaus von Vormann που τον επισκέφθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου, θα έγραφε μετά: Με χαιρέτησε ένας κουρασμένος, τσακισμένος άντρας που αμέσως μετά σω* Σ.τ.Σ.: Το 1968, ο Σοβιετικός συγγραφέας Lev Bezymenski δημοσίευσε καθαρές φωτογραφίες της σιαγόνος ενός πτώματος που βρέθηκε στον κήπο της Καγκελαρίας το 1945. Όπως αποκάλυψε ο συγγραφέας πρώτος στην εφημερίδα Die Zeit του Αμβούργου στις 14 Ιανουαρίου 1972, αυτές οι σιαγόνες ήταν ίδιες με εκείνες των ακτινογραφιών της 19ης Σεπτεμβρίου 1944, καθώς και με αυτές που σχεδίασε από μνήμης ο οδοντογιατρός του Χίτλερ, καθηγητής Blaschke, όταν ανακρινόταν από Αμερικανούς το 1945.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

919

ριάστηκε σε μια καρέκλα, με τους ώμους γυρτούς, και με κάλεσε να καθίσω. Χ ω ρίς να περιμένει να μάθει για τί είχα πάει, άρχισε να μιλάει για την επερχόμενη τελική νίκη μας και για τ α νέα μυστικά όπλα. Ό τα ν προσπάθησα να του πω για την απελπιστική κατάσταση στον Βιστούλα και την Βαρσοβία, που ήταν η αιτία της επίσκεψής μου, με διέκοψε: «Ο διάδοχός σας [στρατη­ γός Smilo Freiherr von Lüttwitz], θα δεχτεί βοήθεια». Μιλούσε τόσο σιγανά και διατακτικά, ώ σ τε δυσκολευόμουν να τον καταλάβω. Τ α χέρια του έτρ ε­ μαν τόσο πολύ, ώ σ τε υποχρεωνόταν να τα κρατά ανάμεσα στα γόνα τά του.

Αργότερα εκείνη την ημέρα, 26 Σεπτεμβρίου, ο Χάινριχ Χίμλερ έφτασε με έναν παραφουσκωμένο χαρτοφύλακα, γεμάτο με έγγραφα θεμάτων προς συζήτηση. Πρώτο στην ατζέντα ήταν το θέμα, «Π ροδοσίες μετά το 1939». Σε ένα κλειδωμένο χρηματοκιβώτιο στα επιτελεία της Άμπβερ, έξω από το Βερολίνο, οι ανακριτές της Γκεστάπο βρήκαν έγγραφα που αποδείκνυαν ότι ο ταγματάρχης Goerdeler, οι στρατηγοί Oster και Beck και πάνω από όλους ο αντιναύαρχος Κανάρης -ο ραδιούργος πρώην αρ­ χηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών- συνωμοτούσαν για την ανατροπή του Χ ίτλερ από το 1939, τουλάχιστον. Ο Κανάρης και οι άνθρωποί του είχαν ολοφάνερα προδώσει στον εχθρό τα σχέδια και τις ημερομηνίες της Επιχείρησης του 1940 στη Δύση (κ ί τ ρ ι ν η ) . 695 Αυτά τα έγγραφα είχαν συγκεντρωθεί από δυο άνδρες του Επιτελείου του ναυάρχου, τους στρατηγούς Oster και Hans von Dohnanyi, με σκοπό κάποια μέρα να κατηγορήσουν τον Μπράουχιτς, τό τε Α νώ τατο Διοικητή του Στρατού, που είχε αρνηθεί να βοηθήσει τους αντιχιτλερικούς συνωμό­ τες. Από τον στρατηγό Munoz Grandes, που είχε διοικήσει τη μονάδα Ισπανών στην Ρωσία, ο Χίτλερ είχε ήδη μάθει, λίγο καιρό πριν, ότι ο Κ α ­ νάρης είχε προειδοποιήσει προσωπικά τον Φράνκο να μη βγάλει την Ισπανία στον πόλεμο και στο πλευρό του Χίτλερ. Από τό τε που είχε συλληφθεί τον Ιούλιο, ο Κανάρης είχε διηγηθεί ευφυή παραμύθια, αλλά αυτοί που είχαν προδώσει το Γ ' Ράιχ - ο Oster κι ο Dohnanyi- πρόδωσαν και τον φίλο τους Κανάρη, εξίσου πρόθυμα σε μια κατ’ αντιπαράσταση ανάκριση. Ο στρατηγός Alexander von Pfuhlstein, πρώην διοικητής της Μεραρχίας Brandenburg (τω ν κομάντος), είχε συλληφθεί στις 4 Σεπτεμ ­ βρίου και είχε κι αυτός σε μεγάλο βαθμό εμπλέξει τον Κανάρη στη συ­ νωμοσία για τη δολοφονία. Ο ναύαρχος είχε κάποτε συζητήσει να χρησι­ μοποιηθεί η μεραρχία για μια επίθεση στη Φωλιά του Λύκου. Ο Κανάρης είχε προβλέψει με σιγουριά την ήττα της Γερμανίας τον Δεκέμβριο 1943. Ο συνταγματάρχης Georg Hansen συμβούλευσε τους ανακριτές του να εξετάσουν τα ημερολόγια του Κανάρη. Αυτά τα ενοχοποιητικά έγγραφα βρέθηκαν τελικά στο χρηματοκιβώτιο ενός άλλου συνταγματάρχη της Άμπβερ, που είχε υποκύψει στην επιδημία αυτοκτονιών μετά την 20ή Ιουλίου, αλλά εξαφανίστηκαν μετά το τέλος του πολέμου.

920

DAVID IRVING

Τα έγγραφα έδειχναν ότι οι συνωμότες είχαν στείλει τον τό τε συνταγ­ ματάρχη Georg Thomas -έναν άλλο επικεφαλής τμήματος του Κ ά ιτελνα πάρει με το μέρος τους τον Χάλντερ και τον Μπράουχιτς, τον Νοέμ­ βριο 1939. 0 Χάλντερ είχε αρνηθεί λέγοντας ότι ο αγώνας της Βρετανίας ήταν ενάντια σε όλη την Γερμανία, κι όχι απλά κατά του Χίτλερ. Μια «μ ε λ έ τη » του Oster, το 1939, ασχολούνταν ξεκάθαρα με ένα πραξικόπη­ μα. Υπήρχαν ογκώδη μνημόνια του στρατηγού Beck και σκόρπιες σελίδες του θρυλικού ημερολογίου του Κανάρη που έριχναν νέο φως στην υπόθε­ ση Μαύρου Παρεκκλησιού του 1943, και στις διαπ ραγματεύσεις της Άμπβερ με το Βατικανό. Τον Απρίλιο 1940, όπως αποδείκνυαν τα έ γ ­ γραφα, ο Thomas είχε δείξει στον Χάλντερ ένα προδοτικό μήνυμα από κάποιον dr. Joseph Müller: το Βατικανό ήταν πρόθυμο να μεσολαβήσει με τους Βρετανούς και τους Γάλλους, φτάνει να εκκαθαρίζονταν ο Χ ίτ ­ λερ και ο Ρίμπεντροπ. Ό ταν πληροφορήθηκε αυτήν την προσέγγιση, ο Μπράουχιτς είχε προτείνει στον Χάλντερ να συλληφθεί ο Thomas.* Ο ίδιος ο Müller είχε προδώσει την ημερομηνία έναρξης της Επιχείρησης κ ί τ ρ ι ν η στο Βατικανό, φυσικά με οδηγίες της Άμπβερ, καθώς ο Κανάρης διέτα ξε να αποσιωπηθεί η υπόθεση. Ο Oster είχε επίσης πληροφορήσει κατευθείαν και τους Ολλανδούς. Ο Χίτλερ πληροφόρησε μελαγχολικά τον Γιόντλ για τα νέα που του είχε φέρει ο Χίμλερ. Τα γεγονότα σχετικά με τον ναύαρχο Κανάρη ήταν τόσο τρομερά, είπε ο Χίτλερ, ώ σ τε δεν μπορούσε να τα δημοσιοποιήσει πριν τελειώσει ο πόλεμος. Μ ετά θα γινόταν μια δημόσια δίκη, οπότε ο γερμανικός λαός θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Μερικές ημέρες α ργό τε­ ρα, ο Morell θα σημείωνε, αφού εξέτα σε τον Χίτλερ που παραπονιόταν για δυσπεψίες και σπασμούς στο στομάχι, ότι «είχ ε προφανώς ταραχτεί πολύ τις τελευταίες λίγες ημέρες». Σε ένα ειδικό μνημόνιο, ο γιατρός σημείωνε λίγες μέρες αργότερα το σχόλιο του ίδιου του Χίτλερ σχετικά με το συνεχιζόμενο μαρτύριό του: « Α έ ε ι ότι οι εβδομάδες μετά την 20ή Ιουλίου ήταν οι χειρότερες της ζωής του. Είχε δώσει μια ηρωική μάχη που κανένας -ο ύ τε Γερμανός- δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Είχε σταθεί στα πόδια του παρ’ όλους τους φοβερούς πόνους και τις ώρες ζαλάδας και ναυτίας (σχετικά με τις οποίες, παρ’ όλες τις ερωτήσεις μου, δεν μου είπε τίποτα ποτέ). Και τα είχε ξεπεράσει όλα με σιδερένια αποφασιστικότητα. Συχνά, λέει, κινδύνευσε να καταρρεύσει, αλλά με ακλόνητη δύναμη θέλησης κατάφερνε να ελέγχει τον εαυτό το υ ». Μ ΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ καταστροφή θα έπεφτε πάνω στον Χίτλερ. Αλλά πρώτα,

* Σ.τ.Σ.: Μόνον μετά την πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου, η επί 20 χρόνια προσωπική γραμματέας του συγγραφέα του αποκάλυψε ότι ήταν νύφη του στρατηγού Thomas.

921

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

„J „ 3|

Μ*ί U'-.·»

Λ

tv. w & v s· * 1* »v v j-r ”

9^" W?·»·*. ■«“>—» miretita*

: ' " '

Χ ν>Α .<.Γ'ΓΥΓΓ«'Λ ν- . « · — I M Wv*J»i3.V-

Λ

....

^ U jjV ,*.. -ίΛΜ^Λ j

W '

Y, . r *****

1

1 'i^fc I

^ -V-».

,,

g> kto ..-

)*$**£& Λ-

k<Ä *?

To ημερολόγιο του dr. Morell καταγράφει την βομβιστική α π όπειρα της 20 Ιουλίου και την απρόσμενη συνέπεια της (κάτω δ εξιά ): Το τρέμουλο το υ Χ ίτλερ σταμάτησε. (US NATIONAL ARCHIVES)

ο Μάρτιν Μπόρμαν κατάφερε να εξασφαλίσει, στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, την υπογραφή του για να διατάξει το Κόμμα να συγκροτήσει ένα λαϊκό στρατό, έναν Volkstrum, με τη στρατολογία κάθε ικανού σωματικά άνδρα μεταξύ 16 και 60 ετών, για να υπερασπιστούν το γερμανικό έδαφος. Η αρχική ιδέα ανήκε στον Γκουντέριαν. Πανικόβλητος, έβλεπε τα στρατεύματά του στην Ανατολή να μεταφέρονται προς το Δυτικό Τείχος κι είχε προτείνει να κληθούν τοπικές περιφερειακές εφεδρείες (Landstrum) για να καλύψουν προσωρινά τα ρήγματα στην αμυντική του γραμμή στα ανατολι­ κά. Ο Μπόρμαν, ωστόσο, μπόρεσε να τονίσει τα αποτελέσματα που το Κόμμα είχε πετύχει στα Δυτικά, για τα οποία ο Rundstedt τον είχε επαινέ­ σει εξαιρετικά. Ο Χίτλερ εμπιστεύτηκε τον Μπόρμαν και το Κόμμα ανέλαβε το έργο της συγκρότησης του Volkstrum, κινητοποιώντας κατ’ αρχήν «το ν λαό», ακριβώς όπως ο Στάλιν είχε ξεσηκώσει τους εργάτες τω ν ερ­ γοστασίων στην Μόσχα και στο Λένινγκραντ, το 1941. Μέσα στη νύχτα της 27 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ υπέστη μια τόσο ισχυρή κρίση στομαχικών σπασμών, ώ στε χρειάστηκε να συγκρατήσει την ζωώδη παρόρμηση να ουρλιάξει από τον πόνο. Το άλλο πρωί αρνήθηκε να σηκω­ θεί από το κρεβάτι και φορώντας μια γκρίζα φανελένια ρόμπα πάνω από το φαρδύ, στρατιωτικό νυχτικό του, έμενε ξαπλωμένος στο κρεβάτι, με άδειο και ανέκφραστο βλέμμα. Κάλεσαν τον Morell, ο οποίος διέγνωσε μόνον συνηθισμένες εντερικές διαταραχές και του έκανε μια ένεση με εκ­ χύλισμα συκωτιού. Αλλά οι πόνοι χειροτέρευαν. Ο χοντρός γιατρός θεάθηκε να φεύγει από το κατάλυμα χλωμός και καταίδρωμένος, επειδή ήξερε πολύ καλά από την ιατρική του εμπειρία ως πού έφταναν οι ικανότητές

922

DAVID IRVING

του. Στις 9 μ.μ., μετά το τσάι, ο Morell σχολίαζε στο ημερολόγιό του: « Ε ί­ πα στον Φύρερ ότι δείχνει λίγο ω χρός...» Ο dr. Giesing διέγνωσε μια περίπτωση ίκτερου αλλά ο Morell, θυμω­ μένος, αρνήθηκε και επέμεινε να χορηγεί στον απελπισμένο ασθενή του καστορέλαιο και ζεσ τό κλύσμα με χαμομήλι, πράγμα που δεν ήταν καθό­ λου εύκολο, καθώς ο Χίτλερ σεμνότυφα αρνιόταν να του επιτρέψει πρό­ σβαση στα οπίσθιά του κι επέμενε σε μια μάταιη (και περίπλοκη) προ­ σπάθεια να κάνει μόνος του το κλύσμα, καθισμένος στην τουαλέτα του. Οι πόνοι χειροτέρευαν. Μ εταξύ της 28 και της 30ής Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ είχε χάσει τρία κιλά από το βάρος του. Έγιναν εξετάσεις αίματος και αναλύσεις ούρων, αλλά ο Morell αρνήθηκε να δείξει τα αποτελέσμα­ τα στους συναδέλφους του. Η Φωλιά του Λύκου είχε παραλύσει. Οι πο­ λεμικές συσκέψεις ακυρώνονταν τη μια μέρα μετά την άλλη. Ο ναύαρχος Puttkamer, που ήταν σε ανάρρωση από τα τραύματα της βόμβας, ερχό­ ταν με δεκανίκια για να του διαβάσει τις καθημερινές ανακοινώσεις για την πολεμική κατάσταση, αλλά επί ημέρες ο Χίτλερ έμενε απλά ξαπ λω ­ μένος, χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Την 1η Οκτωβρίου, ο στρατηγός Schmundt πέθανε από τα τραύματα της βόμβας του Stauffenberg. Ο Richard Schulze, ο υπασπιστής τω ν SS, βρήκε τον Χίτλερ καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού του, φορώντας μαύρο παντελόνι, πουκάμισο χωρίς κολάρο και τιράντες. Έδειχνε φανερά καταπτοημένος. Ο Schulze γιόρταζε τα τριακοστά γενέθλιά του. Ο Χίτλερ του πρόσφε­ ρε το συνηθισμένο χρυσό ρολόι, μάρκας Glashütte, λέγοντας: «Δ ε ν νομίζω ότι θα ξαναχαρίσω πια άλλο από α υ τ ά !» Τρεις ημέρες αργότερα, ο Puttkamer του παρουσίασε τη χήρα του Schmundt κι ο Χίτλερ άρχισε να κλαίει. «Ε σ ύ θα πρέπει να με παρηγορήσεις», είπε αναστενάζοντας, «γ ια τ ί η δική μου απώλεια είναι μεγαλύτερη».696 Η Μ ΥΣΤΗΡΙΩΔΗ Σ αρρώστια του συνεχιζόταν. Ο dr. Giesing, καχύποπτος,

δοκίμασε μερικά από τα μαύρα χάπια του «dr. Koestner» κατά των α ε­ ρίων και υπέφερε από την ίδια οξυθυμία, απέχθεια προς το φως, δίψα, απώλεια της όρεξης, αυξημένη αίσθηση της γεύσης, ακόμη και κράμπες στο στομάχι, όπως κι ο Χίτλερ. Ο Giesing μελέτησε την ετικέτα με τα λα­ τινικά στοιχεία πάνω στο μικρό, πλατύ, αλουμινένιο κουτί: «Extr. nux. vomic. 0,04, extr. beilad. 0,04» - στρυχνίνη και ατροπίνη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, ο Χίτλερ είχε προοδευτικά αυτοδηλητηριαστεί από την εποχή του Στάλινγκραντ με αυτές τις δυο ουσίες. Ο dr. Giesing διάβασε στον Χίτλερ τα σχετικά λήμματα γι’ αυτά τα δηλητήρια από ένα λεξικό: Η ατροπίνη επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα, π ρ ώ τα ως διεγερτικό,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

923

ύστερα ως παραλυτικό. Στους ανθρώπους, επηρεάζει πρωταρχικά τον μ ετω ­ πιαίο λοβό και εκδηλώνεται με μια κατάσταση ψυχικής έξαρσης. Μια κ ατά­ σταση ευδιαθεσίας αναπτύσσεται, σε συνδυασμό με ζωηρές εξάρσεις της φ α ­ ντασίας, ομιλητικότητα και ανυπομονησία, οπτικές και ακουστικές φ α ντα σιώ ­ σεις και κρίσεις παραληρήματος που μπορεί να είναι ειρηνικές και γαλήνιες, αλλά μπορεί επίσης να εκφυλιστούν σε πράξεις βιαιότητας και φρενίτιδας.

Η στρυχνίνη, από την άλλη μεριά, συσσωρεύεται στο σώμα επιδρώντας στο νευρικό σύστημα με αύξηση της οξύ τη τα ς όλων τω ν αισθήσεων. «Μ ε τά από ισχυρές δόσεις, η οξύτητα τω ν αισθήσεων στο φως μπορεί να μετατραπεί σε ξεκάθαρη απέχθεια για το φως, ενώ στις άλλες αισθήσεις παρατηρούνται παρόμοιες αλλαγές. Οι αισθήσεις της ακοής και της αφής οξύνονται και για ένα διάστημα, οι αισθήσεις της όσφρησης και της γ εύ ­ σης μπορεί να γίνουν πιο έντονες». Η στρυχνίνη μπορεί να διευρύνει τις αντιδράσεις του νευρικού συστήματος σε τέτοιο βαθμό και τόσο θεαμα­ τικά, ώ σ τε ένα κανονικά αβλαβές σφίξιμο τω ν σιαγόνων μπορεί να μ ετα­ βληθεί σε «κ λ είδ ω μ ά » τους. Η συνωμοσία τω ν Ιατρών που ξεκίνησε τώρα, δεν διήρκεσε για πολύ. Όλοι οι αντίζηλοι του Morell -και ήταν αναρίθμητοι- συνεργάστηκαν για να τον εξοντώσουν. 0 καθηγητής Brandt, ο χειρούργος του Χίτλερ από το 1934, που έφτασε βιαστικά από το Βερολίνο, εξασφάλισε κρυφά ένα δείγμα ούρων του Χίτλερ, τα εξέτα σε για στρυχνίνη και κατηγόρησε θριαμβευτικά τον Morell για εγκληματική αμέλεια. 0 Χίτλερ κι ο Morell συμμάχησαν ανεξήγητα. «Κ ά θ ε Γερμανός έχει το δικαίωμα να διαλέξει τον δικό του για τρ ό », γκρίνιαζε ο Χίτλερ. «Ε γ ώ διάλεξα τον M orell». 0 καθηγητής Morell, παρ’ όλα αυτά, τρόμ αξε κι αναζήτησε άλλοθι. «Ό τα ν επισκέφθηκα τον Φύρερ χθες το βράδυ», κατέγραφε προσεκτικά, στις 5 Οκτωβρίου, « τ ο ν ρώτησα αν μπορούσα να του ζητήσω μια μικρή χάρη, να μου δώσει δηλαδή ένα σύντομο σημείωμα όπου να βεβαιώνει ότι εγώ ποτέ δεν του συνέστησα να παίρνει ποσότητες χαπιών κατά των αερίων, κάθε μέρα, κι ακόμη, ότι του είχα ζητήσει επανειλημμένα να κά­ νει μια γαστροεντερική ακτινογράφηση καθώς κι εξετάσεις του περιεχο­ μένου του στομάχου του, αλλά δεν μου έδωσε ποτέ την άδεια. Ο Φύρερ συμφώνησε σε αυτό και είπε ότι θα το έκανε με τη μορφή μιας επ ιστο­ λής προς εμένα». 0 Χίτλερ καθησύχασε τον Morell ότι είχε ήδη πει στους άλλους γ ια ­ τρούς πως το σφάλμα ήταν δικό του. «Π α ρ ’ όλα α υ τά », ισχυρίστηκε ο Morell, «θ α ήμουν ευγνώμων αν μπορούσα να έχω αυτή τη γραπτή στή ­ ριξή τ ο υ » .697 0 Χίτλερ όχι μόνο έκανε αυτό το χατίρι στον Morell, αλλά σύμφωνα με εντολή του, ο Μπόρμαν απέλυσε αμέσως τους κατάπληκτους αντίζη­

924

DAVID IRVING

λους γιατρούς, ενώ ακόμη κι ο dr. Giesing, ο ειδικός εντερολόγος, απολύ­ θηκε στις 9 Οκτωβρίου. Λίγο μετά, είδαν τον Χίμλερ να σπεύδει στο κα­ ταφύγιο του Χίτλερ, έχοντας ξοπίσω του τον δικό του προσωπικό γιατρό - τον τριανταεξάχρονο ορθοπεδικό χειρούργο dr. Ludwig Stumpfegger, έναν ψηλό, λεπτό ταγματάρχη τω ν SS, με εξαίρετη φήμη. Ο Stumpfegger αντικατέστησε τους Brandt, Hasselbach και Giesing στο προσωπικό Επιτε­ λείο του Χίτλερ. Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ και συχνά εξοργιστική αφοσίωση του Χίτλερ στους παλιούς πιστούς του, έσωσε τον Γκαίρινγκ, όπως είχε σώσει και τον Morell. Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ είχε συνάντηση με τον πτέραρχο von Greim, διοικη­ τή της 6ης Αεροπορικής Δύναμης στο Ανατολικό Μέτωπο και του ζήτησε να γίνει «Αναπληρωτής Ανώτατος Διοικητής» του Γκαίρινγκ. 0 Greim συ­ ζητούσε το θέμα σχολαστικά με τον Χίμλερ, τον Fegelein και τον Μπύρμαν επί δυο εβδομάδες. Ύστερα, ο Γκαίρινγκ επαναστάτησε και τον έστειλε πίσω στα ανατολικά. Περί τα μέσα Οκτωβρίου, πήγε για κυνήγι στο Ρόμιντεν Χάιντε. Στη Φωλιά του Λύκου, μόνον ο πτέραρχος Ekhard Christian εκπροσω­ πούσε τη Λουφτβάφε όταν ξανάρχισαν οι πολεμικές συσκέψεις του Χ ίτ ­ λερ. Ο πόλεμος είχε, έτσι κι αλλιώς, παραμείνει στάσιμος, κατά τη διάρ­ κεια τω ν δυο εβδομάδων της ασθένειάς του. Δυσοίωνες ειδήσεις εξακο­ λουθούσαν να φτάνουν από την Ουγγαρία. Ο σχεδιασμός για την επίθε­ ση τω ν Αρδεννών συνεχιζόταν. Στην Βαρσοβία η εξέγερση τω ν Πολωνών είχε συντρίβει. Στην Βόρεια Νορβηγία, ο Χίτλερ εξουσιοδότησε την 20η Στρ α τιά να υποχωρήσει στη γραμμή του Λίνγκεν Φιόρδ-Νάρβικ. Στα Βαλκάνια διέτα ξε να εγκαταλειφθούν στον εχθρό ολόκληρη η Ελλάδα, η περιοχή τω ν Σκοπίων και η Νότια Αλβανία. Μια μελαγχολική αναφορά έφτασε στον Χίτλερ για τις τελευταίες ημέ­ ρες της γερμανικής εξουσίας στην Εσθονία. Ο Schörner είχε δώσει διορία 10 ημερών για την εκκένωση, που άρχισε στις 18 Σεπτεμβρίου. Σε 70 πλοία του γερμανικού Ναυτικού είχαν περιμαζέψει τους τελευταίους Γερ­ μανούς από τα λιμάνια της Βαλτικής, καθώς και 100.000 Εσθονούς πρό­ σφυγες. Ο ντόπιος πληθυσμός δύσκολα μπορούσε να πιστέψει ότι οι Γερ­ μανοί τον εγκατέλειπαν στους Ρώσους και πολλοί ανήγγειλαν ότι θα ε ξα ­ φανιστούν στα δάση περιμένοντας τους Γερμανούς να ξαναγυρίσουν, κα­ θώς πίστευαν ότι σίγουρα θα ξαναγύριζαν. «Ο ι τελευταίοι Γερμανοί που μπαρκάρισαν, μπορούσαν να δουν μια τεράστια εσθονική σημαία να κυ­ ματίζει από τον πύργο του αρχαίου τευτονικού κάστρου Lanky Hermann μαζί με το γερμανικό πολεμικό λάβαρο, ένα σημάδι ότι υπήρχαν ακόμη Εσθονοί που σκέπτονταν να δώσουν μάχη κατά τω ν Μ πολσεβίκων».698 Στις 7 Οκτωβρίου, μια μεγάλη ρωσική επίθεση άρχισε. Η είδηση ότι απειλούνταν η ίδια η Ανατολική Πρωσία, έβγαλε τον Χίτλερ από το δ ω ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

925

μάτιό του, όπου βρισκόταν άρρωστος. Οι στρατηγοί τον πίεζαν να φύγει από τη Φωλιά του Λύκου, αλλά η απάντησή του ήταν πάντα ίδια: «Ο ι Πρώσοι θα πουν ότι τους εγκαταλείπω στους Ρώσους, και θα έχουν δί­ κιο. Ο ταλαιπωρημένος λαός εδώ έχει κιόλας πάρει μια γεύση της ρω σι­ κής βασιλείας ίου τρόμου, το 1914 και το 1915. Θέλω να τους απαλλάξω από μια δεύτερη δόση». ΠΕΡΙ τα μέσα Οκτωβρίου 1944, υπήρχε ένα πρόβλημα, που ήταν πια αδύνατο να μείνει σε εκκρεμότητα: το μέλλον του Έρβιν Ρόμελ. 0 σ τρ α ­ τάρχης είχε αναρρώσει από τα τραύματά του. Οι πράκτορες της Γ κ εστά ­ πο, που παρακολουθούσαν όλες τις κινήσεις του, ανέφεραν ότι έβγαινε για περίπατο «στηριζόμενος στον γιο το υ », Μάνφρεντ. Αλλά μέσω του Μπόρμαν έφταναν αναφορές από τοπικούς Ναζί αξιωματούχους, ότι εί­ χαν ακούσει τον Ρόμελ να εκφράζει ακόμη στασιαστικές κρίσεις. Οι αποδείξεις εναντίον του έδειχναν πλήρεις. Η αγωνιώδης μαρτυρία του Αρχηγού του Επιτελείου του Hans Speidel προς την Γκεστάπο είχε συμπληρώσει κομψά αυτά που είχε ήδη εκστομίσει ο Hofacker: Ο Speidel είχε καταθέσει στις 4 Οκτωβρίου -ημερομηνία της δικής του δίκης ενώ ­ πιον του στρατιωτικού Δικαστηρίου Τιμής- ότι ο συνταγματάρχης von Hofacker του είχε πει για μια συνωμοσία κατά του Χίτλερ και ότι είχε μεταβιβάσει, όπως είχε καθήκον, αυτήν την πληροφορία στον ανώτερο το υ , Ρ όμ ελ. « Δ ε ν είχε σ υ ν ε ιδ η τ ο π ο ιή σ ε ι», α ν α φ έ ρ ε ι ο Ernst Kaltenbrunner ότι είχε πει ο Speidel, «π ω ς ο Ρόμελ είχε κρατήσει αυτήν την προειδοποίηση για τον εαυτό το υ ». Γύρω στις 7 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ έδειξε τις καταθέσεις τω ν Speidel και Hofacker στον Κ άιτελ κι εκείνος τηλεφώνησε στην έπαυλη του Ρόμελ την ίδια ημέρα, καλώντας τον σε μια σύσκεψη. Χωρίς να υποπτεύεται τ ί ­ ποτα, ο Ρόμελ αρνήθηκε να πάει χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το τραύμα στο κεφάλι του. Το μόνο που απέμεινε ήταν μια έκκληση στην αίσθηση της αξιοπρέπειάς του. Καθ’ υπαγόρευση του Χίτλερ, στις 12 του μηνός, ο Κ άιτελ έγραψε μια επιστολή προς τον Ρόμελ, συμβουλεύοντάς τον να έρθει να δει τον Φύρερ αν θεωρούσε τον εαυτό του αθώο, κι αν δεν το έκανε, να πάρει τα κατάλληλα μέτρα ως αξιωματικός και κύριος. Διαφορετικά, θα παραπεμπόταν σε Λαϊκό Δικαστήριο. Ο σ τ ρ α τ η γ ό ς W ilh elm B u rgd orf - ο γ ερ ο δ ε μ έ ν ο ς δ ιά δοχος το υ Schmundt- και ο επικεφαλής αξιωματικός της νομικής υπηρεσίας, σ τρ α ­ τηγός Ernst Maisei, μετέφεραν την επιστολή στην έπαυλη του Ρόμελ κο­ ντά στο Ουλμ, την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, στις 14 Οκτωβρίου. Ο Ρόμελ αποδέχτηκε τον υπαινιγμό (παρ’ όλο που ήταν απολύτως αθώος ως προς την οποιαδήποτε συνωμοσία κατά του Φύρερ): κατά την απο­ γευματινή πολεμική σύσκεψη ο Χίτλερ πληροφορήθηκε συνοπτικά ότι ο

926

DAVID IRVING

Ρόμελ είχε «υποκύψει στα τραύματά το υ ». Το μοναδικό του σχόλιο ήταν ψυχρό: «Έ φ υγε άλλος ένας της παλαιάς φρουράς». Ο Burgdorf επέστρεψε με το πηλήκιο και τη ράβδο του στρατάρχη κι έδωσε την αναφορά του στον Χίτλερ και τον Κάιτελ. Ανέφερε ότι ο Ρό­ μελ είχε ρωτήσει αν ο Φύρερ ήταν ενήμερος για την επιστολή κι ύστερα, ζήτησε χρόνο για να σκεφθεί. 0 Burgdorf του είχε ζητήσει να διαλέξει το δηλητήριο, αντί για το πιο συμβατικό περίστροφο. Ο Φύρερ, του είπε, εί­ χε υποσχεθεί επίσημη κηδεία με όλες τις τιμές, για να διατηρηθεί η λαϊ­ κή φήμη του Ρόμελ. Ούτε καν οι υπασπιστές του Χίτλερ δεν έμαθαν τίποτα. Στις 15 ή 16 Οκτωβρίου, ο συνταγματάρχης von Arnsberg συνέταξε ένα προσχέδιο για τη συνηθισμένη αναγγελία νεκρολογίας στην Εφημερίδα του Στρατού. Ωστόσο, στην περίπτωση ενός στρατάρχη, μόνον ο ίδιος ο Φύρερ μπο­ ρούσε να υπογράψει μια τέτο ια νεκρολογία. Πέρασαν μέρες μέχρι να ρωτήσει ο Arnsberg αν η διατύπωση της νεκρολογίας θα έπρεπε να αλ­ λάξει. Ο Χίτλερ δάγκωσε τα χείλη του και κυριολεκτικά φώναξε: «Δ ε ν θα υπογράψω αυτήν τη νεκρολογία! Δεν θα πω ψ έμ α τα !»699

Ο Ρόμελ στην Β όρεια Αφρική.

ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΗΡΑ

Σ

τ ις 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944, την επομένη του «ξα φ νικού » θανάτου του Ρό-

μελ, οι πράκτορες του Χ ίτλερ εκθρόνισαν τον Ούγγρο αντιβασιλέα κι έδωσαν ένα τέλος «σ τη χιλιόχρονη ιστορία της Ο υγγαρίας». Το πρα ξι­ κόπημα είχε ξεκινήσει από τον Ιούλιο, όταν ο Horthy έσ τειλε τον υπα­ σπιστή του στρατηγό Bela Miklos στον Χ ίτλερ μ ε μια επιστολή, αναγγέλ­ λοντας την πρόθεσή του να διορίσει στρατιωτική κυβέρνηση. Ο Χ ίτλερ είχε δεχτεί τον στρατηγό στις 21 Ιουλίου, και προφανώς έδωσε κάποιες υποσχέσεις σχετικά με τους Ούγγρους Εβραίους, επειδή τέσσερις ημέρες αργότερα ο Χ ίμ λερ διέτα ξε να σταματήσουν οι εκτοπίσεις. Ο Χ ίμ λερ είχε ήδη αρχίσει συνομιλίες με μεσολαβητές των Συμμάχων για εναλλακτικές λύσεις απελευθέρωσης των Εβραίων, με ανταλλάγματα σε καταναλωτικά αγαθά ή ξένο συνάλλαγμα. Στις 20 Ιουλίου, ο Ρίμπεντροπ είχε ειδοποιήσει τον Edm und Veesenmayer, τον εκπρόσωπό του στην Βουδαπέστη, ότι οι Σύμμαχοι είχαν απορρίψει την πρόταση ανταλ­ λαγής. Όπως αποκαλύπτουν ιδιόχειρες σημειώσεις του γραμμένες με μο­ λύβι, εκείνη την εποχή περίπου ο Χ ίμ λερ συζήτησε με τον Χ ίτλερ «τ η μεταφορά των Εβραίων στο εξω τερικό». Η πρόταση ήταν «η α πελευθέ­ ρωσή τους με πληρωμή σε ξένο συνάλλαγμα, [ενώ θα κρατούσαν] τους πιο σημαντικούς ως ομήρους». Κ αι σε αυτήν ο Χ ίμ λερ πρόσθεσε το δικό του σχόλιο: « Ε ίμ α ι αντίθετος σε κάτι τέτο ιο ». Στη συνέχεια σημείωσε την πρόταση με ένα ( / ) και πρόσθεσε τον όρο ότι τα χρήματα έπ ρεπ ε να έρθουν «α πό το εξω τερικό». Ο Χ ίτλερ τελικά την α πέρριψ ε. Ωστόσο, οι πρώ τοι 318 Ο υγγροεβρα ίοι απελευθερώ θηκαν από το στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν και μεταφέρθηκαν στην Ε λβετία . Αλλά οι μεσολαβη­ τές του Χ ίμ λερ ζητούσαν φορτηγά αυτοκίνητα ως αντάλλαγμα (« γ ια να χρησιμοποιηθούν στο Ανατολικό Μ έτωπο»), και παρ’ όλο που ακολούθη­ σαν κι άλλες αποστολές Εβραίων -1 .3 3 5 το Δεκέμβριο και 1.110 τον Φ ε­ βρουάριο του 1945- οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν .700 Δεν υπήρξε πράξη βίας που ο Χ ίτλερ να μην ήταν προετοιμασμένος να διαπράξει προκειμένου να κρατήσει την Ουγγαρία - τη μοναδική π η­

928

DAVID IRVING

γή ανεφοδιασμού του σε πετρέλαιο - μέσα στην κυριαρχία της «ελ ά χ ι­ στης οικονομικής περιοχής» του. Από τα τέλη Αυγούστου 1944, όταν ο Horthy αψήφησε ανοικτά την άρνηση του Χ ίτλερ και ανήγγειλε ότι είχε διορίσει τον στρατηγό Geza Läkatos επικεφαλής μιας στρατιωτικής κυ­ βέρνησης στη θέση του φιλογερμανού Döme Sztojäy, το ένα ανησυχητικό σημάδι έφτανε στον Χ ίτλερ μετά το άλλο. Στην αρχή, αγωνίστηκε να κερδίσει χρόνο ελπίζοντας σε μια θεα ματι­ κή στρατιωτική νίκη του στρατηγού Friessner για να αποκαταστήσει το κλονισμένο ηθικό της Ουγγρικής Κυβέρνησης. Στις 7 Σεπ τεμβρίου, ωστό­ σο, ο Horthy εξέδωσε κάτι που σχεδόν έμοιαζε με τελεσίγραφο, ζητώ­ ντας 5 νέες γ ερ μ α ν ικ ές μερα ρχίες Panzer μέσα « σ ε είκοσ ι τέσ σ ερ ις ώ ρες», αλλιώς θα απευθυνόταν στις εχθρικές κυβερνήσεις για συνθηκο­ λόγηση. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τον Γκουντέριαν να καθυστερήσει τον Ούγγρο, στον βαθμό που αυτό ήταν δυνατό. Αλλά το άλλο πρωί, στις 8 του μηνός, ο Γερμανός αεροπορικός ακόλουθος τηλεφωνούσε κατεπειγόντω ς από την Βουδαπέστη ότι «σημειώνονταν παρόμοιες εξελίξεις, όπως στην Ρουμανία » .701 0 Χ ίτλερ πήρε το γεγονός πολύ σοβαρά, καθώς αυτός ο αξιωματικός, ο Kuno Heribert Fuetterer, ήταν ο ίδιος που είχε πρώτος ειδοποιήσει για το πραξικόπημα στο Βουκουρέστι. Αυτή η προειδοποίηση του έδινε ξ ε ­ κάθαρο περιθώριο π έντε εβδομάδων για να οργανώσει ένα αντι-πραξικόπημα, του είδους που είχε δοκιμάσει και απέτυχε να πραγματοποιήσει στην Ρουμανία, τον Αύγουστο. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Antonescu τον Αύγουστο, το Ουγγρικό και

Γερμανικό Γενικό Ε π ιτελείο Στρατού είχαν συμφωνήσει να εξαπολύσουν μια επίθεση από το Κλαούζενμπουργκ για να καταλάβουν τη μισή Ρου­ μανική Τρανσυλβανία κι ύστερα, να κρατηθούν εκ εί και να ενισχύσουν τη γραμμή των Καρπαθίων. Η επίθεση άρχισε στις 5 του μηνός, αλλά γρήγορα σταμάτησε: το ουγγρικό καθεστώς του Läkatos ξαφνικά σταμά­ τησε την εισβολή στην Ρουμανική Τρανσυλβανία χωρίς να το συζητήσει με τον Χ ίτλερ, προφανώς για πολιτικούς λόγους. Το γεγονός αύξησε την ήδη υπάρχουσα δυσπιστία του Χ ίτλερ. Όταν ο στρατηγός Janos Vörös, ο ομόλογος του Γκουντέριαν, ζήτησε περισσότερη στρατιω τική βοήθεια στις 12 του μηνός, ο Φύρερ του είπ ε ευθέως: «Δ εν έχο) εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση του L äkatos » .702 Υποπτευόταν έντονα τον Horthy ότι συνωμοτούσε για μια προδοσία τύπου Μπαντόλιο: ο ναύαρχος ήθελε πρώτης τάξεως γερμανικά στρα­ τεύμ α τα να μετακινηθούν στην ανατολική Ουγγαρία, ενώ ύστερα θα υπέγραφε ένα ξαφνικό σύμφωνο με τον Στάλιν και θα παρέδιδε αυτές τις γερμανικές μεραρχίες στο έλεος του εχθρού. Υπήρχε ένα πραγματικό δίλημμα: ο Χ ίτλερ είχε προφανώς ξεγρά ψει αυτό το τμήμα της Ο υγγα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

929

ρίας, ανατολικά του ποταμού Τίσζα. Αλλά αν δεν ήθελε να χάσει και την δυτική Ουγγαρία, δεν είχε άλλη επιλογή από το να διακινδυνεύσει αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο της προδοσίας και να σ τείλει κάποια καλή μ ε ­ ραρχία του στη γραμμή του μετώπου. Ο Χ ίτλερ, μαζί με τον συνταγματάρχη των SS Otto Skorzeny, άρχισε να μελετά τρόπους για να εκμηδενίσει τη επιζήμια επιρροή του Horthy στους στρατηγούς του. Αμέσως μετά την ανατροπή του Antonescu τον Αύγου­ στο, ο διοικητής των SS στην Βουδαπέστη, στρατηγός Otto Winkelmann, είχε ερευνήσει τα σχέδια και την οργάνωση ασφαλείας του πύργου όπου έμενε ο ναύαρχος. Τώρα, ο Χ ίτλερ περνούσε καθημερινά ώρες ολόκληρες πάνω από τα αρχικά σχέδια του κτιρίου του πύργου με τα δαιδαλώδη υπόγεια τούνελ του, σχεδιάζοντας την αιχμαλωσία του αντιβασιλέα και την ανατροπή του, με την ίδια μακιαβελική προσοχή στις λεπτομέρειες, που είχε δ είξ ει και παλιότερα στον σχεδιασμό των επιχειρήσεων της γ έ ­ φυρας Ντιρσάου και του οχυρού Ε μπέν-Εμαέλ το 1939 και 1940. Η γενική στρατηγική του Χ ίτλερ, τον Σεπ τέμβριο του 1944, στηριζό­ ταν στην ενθαρρυντική εκτίμηση ότι από τη στιγμή που ο Κόκκινος Στρατός θα καταβρόχθιζε την Ρουμανία, θα στρεφόταν νότια για να υλο­ ποιήσει την ιστορική φιλοδοξία της Ρωσίας στα Δαρδανέλια και να φτάσει στα Βαλκάνια, πριν από την Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ρωσική επίθεση, που στράφηκε από αυτήν την ίδια περιοχή βό ρεια στα πεδινά της Ουγγαρίας, α π έδειξε το λανθασμένο των υποθέσεων του Χ ίτ ­ λερ. Είχε χάσει το περιβόητο Fingerspitzgefühl, το στρατηγικό του ένστι­ κτο, που τον είχε βοηθήσει τόσο καλά στο παρελθόν. Στις 23 Σεπ τεμβρίου άρχισαν σταδιακά να αντηχούν στη Φωλιά του Λύκου κι άλλες ενδείξεις συναγερμού. Η γερμανική Υπηρεσία Πληροφο­ ριών έμαθε ότι ο Horthy είχε σ τείλει κατεπειγόντως μεσολαβητές προς τους Δυτικούς Συμμάχους στην Ιταλία και την Ελβετία . Όντας προσεκτι­ κός μετά τη δραπέτευση της'Ε ντα Τσιάνο, ο Χ ίτλερ διέταξε τη Λουφτβάφε να επ ιτηρεί στενά όλα τα ουγγρικά αεροδρόμια για να εμποδίσει τον Horthy να σ τείλει την οικογένειά του στην ασφαλή Ελβετία . Συζήτησε με τον Γιόντλ τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τρία ως τέσσερα τάγματα αλεξιπτωτιστών για να συλλάβουν τον αντιβασιλέα. Μ ερικές ημέρες αργό­ τερα, το σχέδιο βελτιώθηκε και συμπεριέλαβε τον Skorzeny και 500 άνδρες των Waffen SS με ανεμοπλάνα. Η κλιμάκωση αυτών των επιχειρήσεων ήταν αναπόφευκτη, επειδή ο Winkelmann είχε μάθει ότι ο Ούγγρος διοι­ κητής της Βουδαπέστης, στρατηγός Bakay, σχεδίαζε ήδη μια μεγάλης κλί­ μακας στρατιωτική επιχείρηση για τη σύλληψη όσων συμπαθούσαν τους Γερμανούς. Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Χ ίτλερ χαρακτήρισε ολόκληρη την Ουγγαρία «γερμανική ζώνη επιχειρήσεων», αναθέτοντάς την έτσι στον έλεγχο ενός ενιαίου Γενικού Επιτελείου, για να αποφύγει τη σύγκρουση ελιγμών που

59

930

DAVID IRVING

είχαν παραλύσει το αντιπραξικόπημά του στο Βουκουρέστι. Ο Ferenc Szälasi, ένας Ούγγρος δεξιός ηγέτης εκδήλωσε την προθυμία του να αναλάβει την κυβέρνηση. Εκατομμύρια προκηρύξεις μεταφέρθηκαν στην Βου­ δαπέστη μέσα σε σφραγισμένα φορτηγά αυτοκίνητα της Αστυνομίας, έτοι­ μες για το πραξικόπημα. Αλλά εκείνες τις ημέρες ο Χ ίτλερ έπεσε άρρω­ στος και το πραξικόπημα αναβαλλόταν από μέρα σε μέρα. Ανακάλυψε ότι ο Horthy είχε σ τείλει μια ομάδα μεσολαβητών στην Μόσχα. Από το κρεβάτι της αρρώστιας του, στις 3 Οκτωβρίου, διέταξε να συνεχιστεί η μάχη για την άμυνα της Ουγγαρίας, έστω κι αν «στεκύμαστε στα χείλη του κ ρα τήρα ».* Στις 6 του μηνός, ο Winkelmann αποφάσισε να σφίξει τα λουριά του Horthy, επειδή (καθώς εξήγησε ύστερα στον Χ ίμλερ), «δ εν μπορείς απλά να αναβάλλεις συνέχεια ένα πραξικόπημα το οποίο είναι πανέτοιμο και π ερ ιμ έν ει». Δ ιέτα ξε την απαγωγή τεσσάρων κορυφαίων αξιωματούχων του Horthy, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν ο στρατη­ γός Bakay και ο ίδιος ο γιος και διάδοχος του Horthy. 0 Bakay συνελήφθη στις 10 Οκτωβρίου. Αργότερα, την ίδια μέρα, οι Χ ίμλερ, Winkelmann και ο στρατηγός των SS von dem Bach-Zelewski αναφέρθηκαν στον Χ ίτλερ ζητώ­ ντας περαιτέρω διαταγές. Ο Bach-Zelewski πήρε εντολή να μετα φ έρει το γιγάντιο ολμοβόλο του των 650mm στην Βουδαπέστη και να υποστηρίξει την επιχείρηση του Otto Skorzeny. Έ φτασε στις 13 του μηνός. Και το ναζιστικό πραξικόπημα θα έπαιρνε το κωδικό όνομα Panzerfaust - μ π α ζ ο υ κ α . ΟΙ ΡΩΣΟΙ, για να ενισχύσουν την πολιτική τους προς τον Horthy, εξα π έ­ λυσαν μια επίθεση στις 6 Οκτωβρίου από την περιοχή μεταξύ Αράντ και Κλαούζενμπουργκ, κατά μήκος των πεδιάδων προς το Ντεμπρέσεν και το Σζόλνοκ, που ήταν πάνω στον ποταμό Τίσζα. Η Ομάδα Στρατιών του στρατηγού Friessner θα παγιδευόταν πραγματικά στα Καρπάθια, αλλά ο Χ ίτλερ είχε τώρα συγκεντρώσει τρεις μεραρχίες Panzer στο Ντεμπρέσεν και στις 10 του μηνός, οι μονάδες αυτές άρχισαν μια τετραήμερη μάχη αρμάτων, η οποία κατέληξε στην καταστροφή πολλών Σοβιετικώ ν θωρα­ κισμένων δυνάμεων. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Horthy είχε ήδη περάσει τον πολιτικό Ρουβίκωνα: είχε σ τείλ ει απόρρητες διαταγές στην 1η και στη 2η ουγγρικές στρατιές να υποχωρήσουν. Ο Friessner βρέθηκε σε αμηχανία. Ο επικεφαλής των επιχειρήσεών του έγραφε αργότερα: «Μ ια σοβαρή κρίση ξέσπασε όταν, στις 13 Οκτωβρίου, ένας τομέας των Ούγ­ * Σ .τ.Σ .: Οι όροι που υπαγόρευσε ο Μολότοφ στην ουγγρική αντιπροσωπεία, στις 8 Οκτωβρίου 1944, απαιτούσαν όχι μόνο η Ουγγαρία να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας «αμέσω ς», αλλά και να αρχίσει εχθροπραξίες εναντίον της ταυτόχρονα, ακριβώς όπως είχε φοβηθεί ο Χίτλερ. Ο Horthy τηλεγράφησε στις 10 του μηνός ότι αποδεχόταν αυτούς τους όρους. Ο Jozsef Doudäs, ένας από τους απεσταλμένους, ηγηθηκε της αντικομμουνιστικής εξέγερσης τον Οκτώβριο 1956 στην Βουδαπέστη και στη συνέχεια, απαγχονίστηκε.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

γρων -στην πραγματικότητα οι ίδιοι άνθρωποι που υπήρξαν οι πιο εκδη­ λωτικοί στη φιλία τους προς εμάς, τους εύπιστους στρατιώ τες- συμπα­ ρατάχτηκαν με τον εχθρό καταμεσής της μάχης». Στη διάρκεια της νύχτας που ακολούθησε, ο Χ ίτλερ έστειλε τηλεγρα ­ φικούς τις αναγκαίες διαταγές προς τον Edm und Veesenmayer, τον π ο λι­ τικό του εκπρόσωπο στην Βουδαπέστη. Το άλλο πρωί, 14 του μηνός ,703 οι αναφορές για την κρίση στην Βουδαπέστη πολλαπλασιάστηκαν. Αλλά ο πρεσβευτής Rudolf Rahn είχε ήδη φτάσει εκεί, όπως και 42 άρματα μάχης Tiger τα οποία είχαν επιδεικτικά εκφορτωθεί σε έναν από τους κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Ο Χ ίτλερ διηύθυνε την πολεμική σύσκεψή του 90' μετά τα μεσάνυχτα, κι ήταν 5 το πρωί όταν πήγε στο κρεβάτι. Τα νέα από την Βουδαπέστη έλεγαν ότι ο Horthy είχε καλέσει σε ακρόαση τον Veesenmayer το μεσημέρι. Το γεγονός προφανώς σήμαινε ότι η ώρα για την απόσχιση της Ουγγαρίας είχε φτάσει. Μέσα στη νύχτα, το Ο υγγρικό Γενικό Ε π ιτελ είο τηλεγραφ ούσε α π ειλητικά στον Γκουντέριαν να αποσύρει τα ουγγρικά στρατεύματα από το μέτωπο. Ο Γκουντέριαν έσ τειλε με τον υπαρχηγό του στρατηγό Wenck στην Βουδα­ πέστη την απάντησή του, ένα τελεσίγραφο προς τους Ούγγρους να στα­ ματήσουν να ανακατεύονται με τις ουγγρικές μεραρχίες που υπάγονταν στην Ομάδα Στρατιών του Friessner και να ακυρώσουν μέσα σε 24 ώρες τις διαταγές αποχώρησης προς την 1η και την 2η στρατιές. Τη στιγμή που αυτό το τελεσίγραφο επιδιδόταν, στις 10 π .μ ., η ομά ­ δα του Skorzeny απήγαγε τον γιο του Horthy, παρασύροντάς τον σε μια παγίδα και λέγοντάς του ότι τον περίμενε ένας απεσταλμένος του στρα­ τάρχη Τίτο. Την ώρα που οι επ ιτελείς του ξυπνούσαν τον Χ ίτλερ, στις 15 Οκτω­ βρίου, μισή ώρα μετά το μεσημέρι, ο κύβος είχε ήδη ριφθεί. Ο γιος του Horthy, τυλιγμένος μέσα σε ένα χαλί, τα ξίδευε με ένα αεροπλάνο για την Βιέννη. Ας δούμε τ ι λ έει η με σκληρά λόγια διατυπωμένη, αφήγηση του Winkelmann σχετικά με αυτήν την ημέρα, στην περήφανη αναφορά του προς τον Χ ίμλερ: Ο Veesenmayer έφτασε για την ακρόαση με τον Horthy ακριβώς στις 12 το μεσημέρι. Ο Horthy αμέσως αποδόθηκε σε ένα βίαιο λογύδριο, όλο παράπο­ να, επ ειδή είχαμε α παγά γει το γιο του ... Ο Veesenmayer του φέρθηκε σαν άντρας και δεν δίστασε να του π ει αυτό που είχαμε συμφωνήσει· συγκεκριμένα, απείλησε τον γέρο πως αν υπήρχε το παραμικρό ίχνος προδοσίας, θα στήναμε τον γιο του στον τοίχο. Ο Horthy απείλησε να εγκ α τα λείψ ει τον πόλεμο, αλλά δεν δεσ μεύτηκε θετικά για το πότε. Αμέσως μετά, το ραδιόφωνό του εξέπ εμ ψ ε την αισχρή διακήρυξή του. Στη συνέχεια, ο πρεσβευτής Rahn έσπευσε προς τον Horthy με μια έκκληση προς τη συνείδησή του.

932

DAVID IRVING 0 Horthy έκ λα ιγε σαν μικρό πα ιδί, κρατούσε σφιχτά το μπράτσο του

Rahn και του υποσχέθηκε να ανακαλέσει τα πάντα τρέχοντας στο τηλέφωνο, κι ύστερα, δεν μίλησε καθόλου στο τηλέφωνο και γενικά, συμπεριφερόταν σαν τρ ελό ς.704

Η αναγγελία της συνθηκολόγησης του Horthy μεταδόθηκε από το ραδιό­ φωνο στις 2 μετά το μεσημέρι. Σχεδόν αμέσως, το κτίριο της ραδιοφω­ νίας κατελήφθη από έναν ανθυπολοχαγό της γερμανικής αστυνομίας. Μια νέα διακήρυξη μεταδόθηκε, προφανώς με την υπογραφή του στρα­ τηγού Vörös, που δήλωνε ότι η αναγγελία συνθηκολόγησης του Horthy ήταν άκυρη και χωρίς ισχύ, ενώ έδινε τη διαταγή να συνεχιστεί ο αγώνας κατά του Κόκκινου Στρατού. Ύ στερα, ακολούθησε η διακήρυξη του στρατηγού Ferenc Szälasi ότι είχε καταλάβει την εξουσία. 0 Horthy και οι ελάχιστοι υποστηρικτές του κατέφυγαν στον πύργο. Άλλοι Ούγγροι Υπουργοί, «χλω μοί κι ά π λυτοι» σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του στρα­ τηγο ύ W inkelm ann, ζήτησαν την προστασία των Γερμανώ ν. Έ τσ ι, ο Horthy δύσκολα θα μπορούσε να αντισταθεί στην πρόταση που του έγινε εκείνο το βράδυ: αν δεχόταν να παραιτηθεί μεταβιβάζοντας νόμιμα την εξουσία στον Szälasi, θα του έδιναν πίσω τον γιο του. Αλλιώς, στις 6 π.μ. θα εξαπολυόταν επίθεση κατά του πύργου. Ο ΧΙΤΛΕΡ ακύρωσε τη μεσονύκτια πολεμική σύσκεψη και αποσύρθηκε στις 1.15' π .μ., για να φλυαρήσει λίγο με τις γραμματείς του Gerda Christian και Christa Schroeder. Λίγο πριν από τις 4 π.μ. του τηλεφώνησαν από την Βουδαπέστη: ο στρατηγός Läkatos είχε π ει στον Veesenmayer ότι ο Horthy θα παραιτούνταν την άλλη μέρα. Ως αντάλλαγμα, ο Horthy ζητούσε άσυ­ λο στην Γερμανία για τον ίδιο και την οικογένειά του, και την υπόσχεση ότι το Ράιχ δεν θα αμαύρωνε το όνομά του. Ο Χ ίτλερ συμφώνησε705 και πήγε να κοιμηθεί στις 4 το πρωί. Έ τσι η Ουγγαρία παρέμεινε στην Festung Europa του Χίτλερ, στην κατά­ σταση που βρισκόταν. Οι ελπίδες του Στάλιν να παγιδεύσει την Ομάδα Στρατιών Νότου του Friessner κατέρρευσαν. Ο στρατηγός Miklos που διοι­ κούσε την 1η Στρατιά, λιποτάκτησε στους Ρώσους. Ο στρατηγός Lajos von Veress, διοικητής της 2ης Στρατιάς, συνελήφθη από τον Friessner επειδή διέτα ξε την αποχώρηση των στρατευμάτων του. 0 Friessner έδωσε μια δεύτερη μάχη αρμάτων στο Ντεμπρέσεν και νίκησε άλλη μια φορά τον Κόκκινο Στρατό. Έτσι, ο Χίτλερ γνώρισε μια σύντομη ανάπαυλα στην Ουγ­ γαρία. 0 ΧΙΤΛ ΕΡ, αναμένοντας τις μάχες στην Ανατολική Πρωσία, είχε μετα κο­

μ ίσ ει στο Καταφύγιο 11, ένα τερατώδες σύμπλεγμα κτισμάτων με κοιτώ­ νες και γραφεία. Ήταν προφυλαγμένο από επ ιθέσεις με δηλητηριώδη α έ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

933

ρια, καθώς δ ιέθ ετε δικό του απόθεμα συμπεπιεσμένου αέρα και οξυγό­ νου, καθώς επίσης κι ένα σύστημα κλιματισμού όπως των υποβρυχίων, για την περίπτωση που όλα τα άλλα θα καταστρέφονταν .706 Περί τα τ έ ­ λη Σ επ τεμβρίου 1944, είχε δια τά ξει μια ρεαλιστική επαναξιολόγηση της άμυνας της Φωλιάς του Λύκου σε περίπτωση μαζικής εχθρικής επίθεσης. «Δ εν μπορούμε πια να αντιμετωπίζουμε απερίσκεπτα τους κινδύνους... Αν σ υμβεί μια προδοτική ενέργεια εδώ, τότε θα μας πιάσουν όλους στον ύπνο - εμένα, ολόκληρη την Ανώτατη Διοίκηση, τον Στρατάρχη του Ράιχ, το ΟΚΗ, τον Αρχηγό των SS, τον Υπουργό Εξωτερικών! Τ ι θαυμάσια λεία που θα ήμασταν! Αν ήξερα ότι θα μπορούσε να π έσει στα χέρια μου ολόκληρη η Ρωσική Ανώτατη Διοίκηση μονομιάς, θα διακινδύνευα να στείλω αμέσως δυο μεραρχίες αλεξιπτω τιστώ ν!» Εδώ, στο Ανατολικό Μ έτωπο, ο Χ ίτλ ερ είχε χάσει από καιρό την πρωτοβουλία μπρος στην εκπληκτική ανωτερότητα των Ρώσων. Μια χιο­ νοστιβάδα εχθρικών αρμάτων μάχης είχε επ ιτ εθ εί και π ά λι κατά της Ομάδας Στρατιών του Βορρά και είχε φτάσει στις ακτές της Βαλτικής, τη δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου. Κατά μήκος του ποταμού Μ έμελ, όπου βρίσκονταν τα βορειότερα σύνορα της ίδιας της Ανατολικής Πρω­ σίας, ο Model κατάφερε να συγκροτήσει μια νέα γραμμή μετώπου στις 12 του μηνός, ενώ τα πυροβόλα μεγάλου βεληνεκούς του Γερμανικού Πο­ λεμικού Ναυτικού κρατούσαν τον εχθρό μακριά. Αλλά οι προσπάθειες του Shörner να διανοίξει ένα νέο διάδρομο προς την Ανατολική Πρωσία απέτυχαν και οι 26 μεραρχίες της Ομάδας Στρατιών του του Βορρά απεκόπησαν πάλι - αυτήν τη φορά στην Κουρλανδία, μια μικρή χερσόνησο 50 τετραγωνικών μιλίων μέσα στη Βαλτική. Σ ε αυτόν τον θύλακα θα π α ­ ρέμενε η Ομάδα Στρατιών μέχρι να τελειώ σει ο πόλεμος - ένα α μφ ιλεγό­ μενο κεφάλαιο της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρ ο ς α του Χ ίτλερ - αφού επ ιβίω ­ σε έξ ι αιματηρών μαχών αήττητη. Στις 16 Οκτωβρίου, ο Κόκκινος Στρατός, εφόρμησε ξαφνικά στην Ανα­ τολική Πρωσία με στόχο προφανώς το ίδιο το Καίνιξμπεργκ. Φάλαγγες προσφύγων άρχισαν να περνούν μπροστά από το Στρατηγείο του Χ ίτλερ. Οι γερμανικές μεραρχίες υστερούσαν σε αναλογία 4 προς 1. Στις 22 του μηνός, ο Κάιτελ παρακαλούσε τον Χ ίτλερ να φύγει για το Βερολίνο. Ο Μάρτιν Μπόρμαν, με πρωτοβουλία του, διέταξε τους στενογράφους να αρχίσουν να μαζεύουν τα πράγματά τους για να μετακινηθούν στην Κ α ­ γκελαρία. Ο Γκαίρινγκ περιόδευσε στα γειτονικά πεδία των μαχών. Όχι όμως ο Χ ίτλερ - δεν ήταν ακόμη πολύ καλά. Οι μισές νυκτερινές π ο λεμι­ κές συσκέψεις ακυρώνονταν για να μπορέσει να αποσυρθεί στο κρεβάτι του, υποφέροντας από πόνους για τους οποίους οι γιατροί του δεν μπο­ ρούσαν να κάνουν τίποτα αποτελεσματικό. Ο Morell πίστευε ότι ήταν μια φλεγμονή της ρινοφαρυγγικής περιοχής. Ο οδοντίατρός του, καθηγητής Hugo Blaschke, του έκανε ακτινογραφίες της σιαγόνος και βρήκε μια ανη-

934

DAVID IRVING

συχητική διόγκωση του δεύτερου προγομφίου, πράγμα για το οποίο ο Χ ίτλερ δεν είχε π ει τίποτα, του επ έτρεψ ε όμως να βγάλει αυτό το δόντι. Ο dr. Theo Morell έγραφε μελαγχολικά στις 23 Οκτωβρίου: «Ε δώ έχουμε πραγματικό φθινόπωρο, με πυκνά πέπλα ομίχλης παντού». Μια ατμόσφαι­ ρα επικείμενης ήττας έπεφτε βαριά στα ιδιωτικά του διαμερίσματα - ήταν ένας «α έρ α ς» που κανένα κλιματιστικό μηχάνημα δεν μπορούσε να διαλύ­ σει. Μια γραμματέας έγραφε, όταν όλα αυτά είχαν τελειώσει: «Νιώθαμε απελπισία βλέποντας αυτόν τον άνδρα που θα μπορούσε να βάλει τέλος με μια μονοκοντυλιά σε όλη αυτήν τη δυστυχία, να κείτεται απαθής στο κρε­ βάτι, κοιτάζοντας μας με κουρασμένο βλέμμα, ενώ τριγύρω μας επικρατού­ σε κόλαση. Ήταν λες κι η Σάρκα του, ξαφνικά, να συνειδητοποίησε τη μα­ ταιότητα των προσπαθειών της Θέλησής του και να είχε απλά παραιτηθεί. Και ο Χίτλερ, που ποτέ πριν δεν είχε υποκύψει σε μια τέτοια ανυπακοή, κατελήφθη απροειδοποίητα από αυτή». Οι γρα μμα τείς του κάθονταν κάθε βράδυ στο προσκέφαλό του, συζη­ τώντας. Τα μεσάνυχτα, ένας υπασπιστής θα έφερνε μια σύντομη αναφο­ ρά για την πορεία του πολέμου. Κάποιες φορές ο συνταγματάρχης von Arnsberg, ο υπασπιστής του της Βέρμαχτ, περνούσε όλη τη μέρα π εριο ­ δεύοντας στα πεδία των μαχών κι ύστερα, ερχόταν και στεκόταν π ειθή­ νια στα πόδια του κρεβατιού του Χ ίτλερ, για να ακούει τον Φύρερ να γκρινιάζει για τα λάθη που είχε διαπράξει στο παρελθόν. Και τότε συνέβη το θαύμα - ίσως επειδή οι απλοί Γερμανοί στρατιώ­ τες ήξεραν ότι βρισκόταν ακόμη εκ εί. Η 4η Σ τρ α τιά του στρατηγού Hossbach αναχαίτισε τη ρωσική προέλαση κι εξαπέλυσε μια θαρραλέα αντεπίθεση. Συγκέντρωσε την προσπάθειά της στην εμπροσθοφυλακή του εχθρού, δυτικά του Γκουμπίνεν και η πόλη ανακαταλήφθηκε. Καθώς μετά ο Hossbach στράφηκε νότια για να ασχοληθεί με το προγεφύρωμα στο Γκόλνταπ, το μακελειό που άφησε πίσω της η 11η Ρωσική Στρατιά Φρου­ ρών έγινε φανερό για πρώτη φορά. Ο πτέραρχος Kreipe έγραφε στο η μ ε­ ρολόγιό του: «Επισκέφθηκα το Σώμα Panzer “ Χέρμαν Γ κ α ίρινγκ” , στη μάχη του Γκουμπίνεν... Μέσα και γύρω από το Νέμμεντορφ γυναίκες και παιδιά ήταν σταυρωμένα στις πόρτες των στάβλων, μετά είχαν πυροβοληθεί. Διέταξα να φωτογραφηθούν, ως αποδεικτικά στοιχεία». Η ίδια γραμματέας του Φύρερ που αναφέραμε πιο πάνω, έγραφε: «Ε ίχ ε χάσει την καλή του διάθεση. Όταν πήγαμε τη νύχτα για τσάι, έ δ ε ι­ χνε μελαγχολικός και γεμάτος έγνοιες, και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να διώ ξει από το μυαλό του αυτές τις φωτογραφίες και τις αναφο­ ρές, από το Ανατολικό Μέτωπο: γυναίκες που είχαν βιαστεί, παιδιά που είχαν σφ α για στεί... Ορκίσθηκε να εκδικηθεί. «Α υ το ί δεν είναι άνθρω­ π ο ι», είπ ε. «Ε ίν α ι κτήνη από τις στέπες της Ασίας. Ο πόλεμος που δίνω εναντίον τους, είναι ένας αγώνας για την αξιοπρέπεια του Ευρωπαίου ανθρώπου. Κανένα τίμημα δεν είναι πολύ υψηλό για τη νίκη » .707

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

935

Στις 25 Οκτωβρίου, είπ ε στον Μπόρμαν ότι οριστικά δεν θα έφ ευγε από τη Φωλιά του Λύκου πριν τελειώ σει η κρίση στην Ανατολική Πρω­ σία. Το Σ τρατηγείο του, όλο νευρικότητα, συμβιβάστηκε. Οι γυναίκες γρα μμα τείς του ρώτησαν αν θα έπ ρεπ ε να μάθουν να χειρίζονται πιστό­ λια. «Όχι, σας ευχαριστώ, κυρίες μ ο υ», απάντησε ο Χ ίτλ ερ τρυφερά. «Δ εν έχω καμιά επιθυμία να βρω τον θάνατο από τα χέρια μιας από τις γρα μμα τείς μ ο υ !» 0 ΠΕΡΙΠΑΙΚΤΙΚΟΣ τόνος έκρυβε τις υποβόσκουσες ανησυχίες του για την καρδιά και τις φωνητικές χορδές του. Στις 24 του μηνός είχε κοιμηθεί μόνο δυο ώρες κι ο Morell τον βρήκε κακοδιάθετο: «Ο Φυρερ παραπονείται ότι παρ’ όλη τη θεραπεία που διήρκεσε σχεδόν πέντε εβδομάδες, η φωνή του δεν είναι ακόμη καθαρή... Κατά τη γνώμη του, θα π ρέπει να υπάρχει μια άλλη εστία από αυτά τα βακτηρίδια, κάπου αλλού». 0 γιατρός του έδωσε Cardiazol-Ephedrin για την καρδιά του και του είπ ε να παίρνει 15-20 στα­ γόνες, τρεις φορές την ημέρα, αν ένιωθε αδύναμος. Ο Morell του έσταξε επίσης κι ένα φάρμακο καμφοράς στα δυο ρουθούνια, για να βοηθήσει την κυκλοφορία του αίματος στους βλεννογόνους. Το μεσημέρι της 27 Οκτω­ βρίου βρήκε τον ασθενή του πάλι πολύ άσχημα: «Λ έει πως η φωνή του ε ί­ ναι ξανά χάλια - πώς είναι δυνατό να σταθεί μπροστά στο μικρόφωνο και να μιλήσει στον γερμανικό λαό σε αυτήν την κατάσταση; Δεν μπορούσα να ακούσω εγώ ο ίδιος [ο Morell] πόσο βραχνή ήταν η φωνή το υ ;» «Π οιο το όφελος αν αυξηθεί η κυκλοφορία του αίματος στους βλεννο­ γόνους;» γκρίνιαζε ο Χ ίτλερ, «αφού δεν σκοτώνονται τα βακτηρίδια; Α υ­ τά είναι που έχουν σημα σία !» «Δ εν π ρ έπ ει να είναι τα βακτηρίδια η αιτία της βραχνάδας», απα­ ντούσε γλυκομίλητα ο Morell. «Μ άλλον είναι ο μηχανικός ερεθισμός στον οποίο υποβάλλονται μονίμως οι φωνητικές σας χορδές». Κατά την πολεμική σύσκεψη, αργότερα εκείνη την ημέρα, ο επ ικεφ α ­ λής Τύπου Otto Dietricht έδ ειξε στον Χ ίτλερ μια αγγλική εφημερίδα που δημοσίευε έναν ισχυρισμό από την Μόσχα ότι 1.500.000 άνθρωποι είχαν εκκαθαριστεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μάζντανεκ, που ε ί­ χε καταλάβει ο Κόκκινος Στρατός, κοντά στο Λούμπλιν. Ως απόδειξη δημοσίευαν μια φωτογραφία από σωρούς χτένες. Βαριά σιωπή έπ εσε στην πολεμική σύσκεψη. Ο Χ ίτλερ έσπρωξε στο πλάι την εφ ημερίδα: «Π ά λι έβαλαν το χεράκι τους οι πλαστογράφοι - ξεκάθαρη εχθρική προ­ πα γάνδα !» (Στον Sonnleitner, μετά τη σύσκεψη, είπ ε ύτι η προπαγάνδα των Συμμάχων είχε ισχυριστεί το 1914 ότι τα γερμανικά στρατεύματα που μπήκαν στο Β έλγιο, είχαν κ ύψ ει τα χέρια μωρών και κρεμούσαν ανάποδα παιδιά από τις καμπάνες των εκκλησιών, σαν γλωσσίδια ).708 Η ταραχή στον κύκλο του από αυτές τις αναφορές συνεχιζόταν. Σ υ γ ­ χυσμένος, ο Ρίμπεντροπ έδ ειξε την εφημερίδα στον γιο του Ρούντολφ

936

DAVID IRVING

όταν πήγε να τον επ ισκεφ θεί όσο βρισκόταν σε άδεια από τη μονάδα του των Waffen SS λόγω τραυματισμού. 0 Ρούντολφ φώναξε: «Π ατέρα, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τη χοντροκομμένη προπαγάνδα όταν τη βλέπ εις; Κ αι πάλι πλαστογράφησαν την κατάσταση!» 0 Ρίμπεντροπ, ανήσυχος, πίεσε κατ’ ιδίαν τον Χ ίτλερ. «Ε ίν α ι δουλειά του Χ ίμ λ ερ », απάντησε αδιάφορα ο Φύρερ, «δική του δουλειά και μόνο». ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ της 27 Οκτωβρίου 1944, ο Χ ίτλερ με τη φωνή του ακό­ μη βραχνή κι αδύναμη, τηλεφώνησε στον δρ. Γκαίμπελς για να τον συγ­ χα ρεί για τα γενέθλιά του. «Π έρασα αυτές τις τελευτα ίες εβδομά δες ολοκληρωτικά απασχολημένος σχεδιάζοντας την εκδίκησή μ α ς», εξήγησε, αναφερόμενος στην επικείμενη επίθεσή του στα δυτικά. 0 συνταγματάρ­ χης von Arnsberg, φεύγοντας από το Στρατηγείο για να αναλάβει μια διοίκηση στη γραμμή του μετώπου, πήγε για τελευτα ία φορά να του αναφέρει και ρώτησε τον Φύρερ τ ι θα έπ ρεπ ε να π ει στους αξιω ματι­ κούς όταν θα έφτανε στη νέα του μονάδα. Με έναν αναστεναγμό απο­ γοήτευσης, ο Χ ίτλερ του είπ ε: « Ξ έ ρ ε ις από μόνος σου πόσο άσχημα ε ί­ ναι τα πράγματα. Πες τους ότι οι σκέψεις μου είναι συνεχώς στραμμένες στα στρατεύματά μου. Θα συνεχίσω τις προσπάθειες για να φέρω αυτόν τον πόλεμο σε μια ευτυχή κατάληξη. Αλλά ξέρεις σε τ ι κατάσταση β ρ ί­ σκεται η Λουφτβάφε μας, και δεν υπάρχει λόγος να την κρύψ ουμε». Μέρα-νύχτα, η πιο καταστροφική λαίλαπα πυρός στην Ιστορία κα τέ­ τρω γε την καρδιά της Ευρώπης του Χ ίτλερ. Το να π έφ τει ένας κατακλυ­ σμός 5.000 τόνων βομβών από τα σμήνη των βρετανικών βομβαρδιστικών κάθε νύχτα στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης, μέσα σε 20' της ώρας, ήταν πια συνηθισμένο γεγονός. Τώρα, οι επιδρομές γίνονταν και την ημέρα 9.000 τόνοι εμπρηστικών βομβών και βαρέων εκρηκτικών έπεσαν σαν βροχή στο Ντούισμπουργκ, μια ημέρα του Οκτωβρίου. Η Γαλλία είχε πια χαθεί και η Λουφτβάφε δεν δ ιέθ ετε συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για να τη βοηθήσουν. Αντίθετα, ο εχθρός είχε τοποθετήσει συστήματα καθοδήγησης με ραντάρ στην Γαλλία, που π α ρεί­ χαν τη δυνατότητα να εντοπίζει πόλεις τόσο μικρές, όπως η Βόννη, παρά τις καιρικές αντιξοότητες. Τα ιατρικά εφόδια -χάπια, οροί, επίδεσμοι, αναισθητικά και αναλγητικά- ήταν σπάνια ή ανύπαρκτα, για τί τα εργο­ στάσια είχαν καταστραφεί. Επιδημίες άρχισαν να σέρνονται, καθώς μ ετα ­ δίδονταν από τις ψ είρ ες και τους ποντικούς που τρύπωναν μέσα στα πτώματα, τα οποία γέμιζαν τα χαλάσματα των ερειπωμένων πόλεων. Η παραγωγή συνθετικού ελαστικού και πετρελαίου είχε πληγεί. Γύρω στον Οκτώβριο του 1944, ο Γκαίρινγκ δ ιέθ ετε χιλιάδες μαχητικά ημέρας, αλλά τώρα δεν υπήρχαν καύσιμα. Τα διυλιστήρια κείτονταν σε άμορφα ερ είπ ια μεταλλικών αντικειμένων. Ήταν ένας φαύλος κύκλος. Τέσσερις φορές στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου ο Χ ίτλερ κατσάδιασε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

937

τον Γκαίρινγκ σχετικά με τη Λουφτβάφε. Ο Γκαίρινγκ του είπ ε ότι είχε στη διάθεσή του 3.100 αεροσκάφη για να τα ρ ίξει μαζικά κατά των βο μ ­ βαρδιστικών του εχθρού, αλλά ότι περίμενε μέχρι να βελτιω θεί αρκετά ο καιρός. Ο Χ ίτλερ σκέφτηκε ότι όλα αυτά ήταν μια στρατηγική που αποσκοπούσε μόνον στο να περισωθούν οι πιλότοι. Άρχισε και πάλι να ε ξ ε ­ τάζει το ενδεχόμενο αντικατάστασης του Γκαίρινγκ με τον Greim .'09 Την 1η Νοεμβρίου, είχε μιαν ακόμη συνομιλία 90' με τον πτέραρχο. Ο Γ κ α ί­ ρινγκ έσπευσε στη Φωλιά του Λύκου, στις 3 Νοεμβρίου και πάλι στις 5, και μίλησε ανοικτά στον Χ ίτλερ γ ι’ αυτό. Προφανώς το τίμημα που ζήτη­ σε ο Χ ίτλερ ως αντάλλαγμα, ήταν ο Γκαίρινγκ να διορίσει τον πτέραρχο Karl Koller Αρχηγό του Ε π ιτελείου της Λουφτβάφε. Ο Γκαίρινγκ μίλησε στον Koller εκείνη την ημέρα για τον πόλεμο που του είχαν κηρύξει τα SS, ο Στρατός και το Κόμμα. «Μ ου μίλησε για την κατάσταση και είπ ε ότι είχε βα ρεθεί π ια », έγραφε ο Koller την ίδια ημέρα. «Θ α ήθελε να πεθάνει. Θα ήθελε να ενταχθεί στο σώμα των αλεξιπτωτιστών και να π ο λε­ μήσει με αυτούς στο μέτωπο, αλλά ο Φύρερ δεν θα τον άφηνε να φύγει και του είχε π ει ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ανασυγκρο­ τήσ ει τη Λ ουφτβάφ ε». Έ τσι όπως είχαν τα πράγματα, οι συσκέψεις του Χ ίτλερ μ ε τον Γκαίρινγκ για τις υποθέσεις της Αουφτβάφε ήταν τώρα μόνο proforma, για τους τύπους. Χάρη στον Χ ίτλερ και μόνο, τα Me-262 πετούσαν τώρα ως αεριωθούμενα βομβαρδιστικά 710 - αν και πέντε μήνες αργότερα από όσο είχε λογαριάσει. 'Οπως είχε π ροβλέψ ει, τα Me-262 ήταν ένα συντριπτικό όπλο κατά των μεγάλων συγκεντρώσεων εχθρικών στρατευμάτων γύρω στο Νιζμέγκεν. Ο στρατηγός Galland εξακολουθούσε να καθυστερεί την παραγωγή των 3.000 μαχητικών του Grosser Schlag, της Μεγάλης Βροντής. Ώσπου ο Χ ίτλερ έχασε την υπομονή του. Στην πολεμική σύσκεψη της 6 Νοεμβρίου ανήγ­ γειλε: «Ε ίν α ι καθαρή τρέλα να συνεχίζουμε την παραγωγή νέων αεροπλά­ νων όλη την ώρα, μόνο και μόνο για να “ π α ίζει” η Λουφτβάφε με τους αριθμούς». Στις 12 του μηνός, ο Galland ισχυρίστηκε ότι είχε έτοιμα 3.700 μαχητικά αεροσκάφη. Την ίδια εκείνη ημέρα, μια μικρή δύναμη βρετανι­ κών βαρέων βομβαρδιστικών επιτέθηκε κατά του τραυματισμένου πολεμι­ κού Tirpitz που ήταν αγκυροβολημένο στο φιόρδ Τρόμσε. Τα βομβαρδιστι­ κά Lankaster, που το καθένα μετέφ ερε μια βόμβα δέκα τόνων, θα μπορού­ σαν να γίνουν εύκολοι στόχοι. Αλλά τα μαχητικά έφτασαν πολύ αργά. Ύστερα από οκτώ λεπτά, το τεράστιο πολεμικό βυθίστηκε παίρνοντας μα­ ζί του 1.000 νεαρούς ναύτες. Μετά από αυτό, ο Χ ίτλερ δεν χαριζόταν πια στον Γκαίρινγκ, ακόμη και δημόσια. Μερικές ημέρες αργότερα, ο Γκαίριν­ γκ του παρέδωσε ένα μνημόνιο. Ο Χ ίτλερ το παραμέρισε περιφρονητικά. «Δ εν υπάρχει λόγος να το διαβάσω, είναι γεμάτο ψ έμ α τα !» και του γύρι­ σε την πλάτη.

938

DAVID IRVING

Ο ΧΙΤΛ ΕΡ, για να εξισορροπήσει τις μνησικακίες του, επ έδειξε ιδιαίτερη εύνοια σε κάποιους. Μόλις πρόσφατα είχε διατάξει τον Μπόρμαν να βρει ένα κατάλληλο κτήμα για να το δωρίσει στον στρατάρχη von Manstein. Άφησε στο Επιτελείο του να εννοήσει ότι αν ποτέ η Γερμανία ξανάρχιζε τις μεγάλες της επιθέσεις στα Ανατολικά, θα καλούσε πάλι τον Manstein να τις διεξαγάγει. Ακόμη κι ο φον Μπράουχιτς -τον οποίο κάποιος αξιω­ ματικός ισχυριζόταν ότι είχε δ ει να κυκλοφορεί στο Βερολίνο, στις 20 Ιου­ λίου, φορώντας τη στολή του στρατάρχη- αποκαταστάθηκε στην εύνοια του Χ ίτλερ. Στις 3 Αυγούστου, ο στρατάρχης του είχε στείλει μια επιστο­ λή όπου διαχώριζε τη θέση του από τους πραξικοπηματίες. Και τώρα που η απόρρητη διαταγή του Χ ίτλερ για τη δημιουργία από τον Χ ίμλερ του Volksrum, του Λαϊκού Στρατού, είχε γνωστοποιηθεί, ο ηλικιωμένος στρα­ τάρχης του έγραψε πάλι προσφέροντας την ζωή του για την Γερμανία. Ο Μπράουχιτς είχε κερδίσει την εκτίμηση του Χ ίτλερ όταν μπόρεσε να οχυρώσει το Πεενεμύντε και το πρόγραμμα για τους πυραύλους V-2: μό­ νον αυτοί οι πύραυλοι μπορούσαν πια να φτάσουν στο Λονδίνο. Είκοσι ως τριάντα φορές την ημέρα, οι V-2 χτυπούσαν τη βρετανική πρωτεύουσα ένα τρομακτικό όπλο καταστροφής, καθώς μετά την τερά στια έκρηξη, ακολουθούσε ένα λεπτό αργότερα ο υπερηχητικός διπλός ήχος της άφιξης του πυραύλου. «Κανένας πληθυσμός δεν μπορεί να ζήσει κάτω από αυ­ τούς τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς», καυχιόταν ο Χ ίτλερ στις γραμμα­ τείς του. «Τ α νεύρα τους δεν θα αντέξουν, επειδή δεν υπάρχει προειδο­ ποίηση από τις σειρήνες. Ο πανικός θα καταλάβει τις μάζες και θα τις στείλει προς την ύπαιθρο. Φανταστείτε μονάχα τ ι σημαίνει αυτό: τα εκα­ τομμύρια του λαού που θα βρεθούν εκεί, δεν θα έχουν ούτε στέγη, ούτε καν καλύβα για να βολευτούν... Θα υπάρξει μια χιονοστιβάδα δυστυχίας και βασάνων, για τί ακόμη κι όταν φτάσουν εκ εί αυτοί οι άνθρωποι, οι ντό­ πιοι χωρικοί θα τους αντιμετωπίζουν σαν βάρος. Ποια κοινοβουλευτική κυ­ βέρνηση μπορεί να επιβιώ σει μετά από όλα α υτά ;» ΑΠΟ ΤΟΤΕ που είχε περά σει μια κρίση ίκτερου που διήρκεσε δύο εβδο ­

μάδες, το ενδιαφέρον του για τις εσω τερικές υποθέσεις είχε γ ίν ει ολωσ­ διόλου τυπικό. Ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με αποφάσεις στρα­ τιωτικής διοίκησης. Στις 24 Σ επ τεμβρίου 1944 είχε υπογράψει τον τ ελ ευ ­ ταίο του κώδικα νόμων (δευτερεύουσας σημασίας, όπου επ έτρεπ ε στους αξιωματικούς της Βέρμαχτ να ανήκουν στο Ναζιστικό Κόμμα). Τώρα ε ί­ χε γ ίν ει ο Χ ίτλερ ο Πολέμαρχος, απλά και μόνον. Στην Ανατολή και στην Δύση, στα Βαλκάνια, στην Ιταλία και στην Νορβηγία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει εδάφη στον εχθρό, τα οποία θα μπορούσε να είχε υπ ερα ­ σ π ισ τεί με τις νεοσ υγκροτημένες σ τρα τηγικές εφ εδ ρ είες του, αν δεν υπήρχε η ακλόνητη απόφασή του να συγκεντρώσει αυτές τις εφ εδρείες για τη μεγάλη χειμερινή αντεπίθεσή του στις Αρδέννες.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

939

Κάθε ημέρα ήταν μια μάχη για τον Χ ίτλερ προσωπικά. Με τις σωμα­ τικές του δυνάμεις εξουθενωμένες από τη βόμβα στις 20 Ιουλίου και τις αρρώστιες του, δύσκολα κατάφερνε να συγκαλεί τις νυκτερινές π ο λεμ ι­ κές του συσκέψεις. Μετά το δείπνο της 29 Οκτωβρίου, παραδείγματος χάρη, δέχτηκε τους Fegelein, Puttkamer και Sonnleitner στην κρεβατοκά­ μαρα του καταφυγίου του, για να ακούσει τις αναφορές τους σχετικά με τα SS, τη Βέρμαχτ και τις εξω τερικές υποθέσεις και μετά κάθισε πίνο­ ντας τσάι μέχρι τις 3.30' π .μ. Αλλά δεν μπορούσε να κοιμηθεί: ο dr. Morell κλήθηκε στις 6.10' π .μ -γ ια να χορηγήσει, χωρίς αμφιβολία ηρεμισ τικά - κι ύστερα πάλι, μετά το «π ρ ό γ ευ μ α », οκτώ ώρες αργότερα. Οι υποδόριες ενέσεις του Morell, φορτωμένες με βιταμίνες και γλυκό­ ζη είχαν σπάσει τα νεύρα του Χ ίτλερ. Ο καθηγητής θεωρούσε ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Χ ίτλερ έμενε καθιστός επ ί μήνες α τελείω ­ τους στο καταφύγιό του, χωρίς φυσικό φωτισμό ή αέρα, οπότε το αίμα του είχε έλλειψη οξυγόνου. Οι βελόνες των ενέσεων του Morell άφηναν συχνά επίπονες ανοικτές πληγές στα μπράτσα του Χ ίτλερ. Την 1η Ν οεμ­ βρίου, ο Χ ίτλερ παρατηρούσε οργισμένα: «Ίσως αυτές οι ίδιες οι ενέσεις να επιτρέπουν την είσοδο βακτηριδίων στο σώμα μου». Την άλλη μέρα, που τα στρατιωτικά νέα ήταν καλύτερα, ο Morell δεν κλήθηκε. Στις 3 του μηνός, ο γιατρός σημείωνε: «[Ο Χ ίτλερ] κοιμήθηκε καλά, (έξ ι ως εφτά ώρες), αν και με ηρεμισ τικά ... Πολλά παράπονα για το τρέμουλο στο αριστερό πόδι και στα χέρια του. Ωστόσο, τα χέρια, όταν τα τεντώ ­ νει με τα δάχτυλα ανοιχτά, δεν εμφανίζουν φανερό τρέμουλο». «Τ ό τε που έσκασε η βόμβα, στις 20 Ιουλίου», του είχε π ει ο Χ ίτλερ, «όλα αυτά τα τρέμουλα σταμάτησαν ξαφνικά. Αλλά τώρα εμφανίστηκαν ύπουλα πάλι, και είναι χειρότερα από π ο τέ». Ο Morell τα α πέδιδε στον μόνιμο φόρτο εργασίας και στις συγχύσεις του. « Τ ι μπορεί να γ ίν ει με α υ τό ;» ρώτησε ο Χ ίτλερ. «Η ρεμ ία και χαλάρωση, μακριά από φασαρίες», απάντησε ο γιατρός, προσθέτοντας στο ημερολόγιό του την παρατήρηση: « Κ ι όλα αυτά είναι αδύνατο να γίνουν». ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ρίσκο των Αρδεννών του Χ ίτλερ θα εξαρτύνταν από το αν το Ανατολικό Μέτωπο θα παρέμενε σταθερό. Ο στρατηγός Γκουντέριαν π ρόβλεψε ότι ο Στάλιν θα καθυστερούσε την κυρίως επίθεσή του, μέχρι που να έρθουν οι παγωνιές. Ο Κόκκινος Στρατός, που είχε αποκρουστεί στην Ανατολική Πρωσία, επ ιτέθηκε θυελλωδώς στην Ομάδα Στρατιών του Schörner στην Κουρλανδία, στις 27 Οκτωβρίου. Κ αι πάλι ο εχθρός υπέστη βαριές απώλειες. Την 11η ημέρα ο στρατηγός Wenck είπ ε θρια μ­ βευτικά. «Έ χουμε ήδη καταστρέψει 522 άρματα μάχης». Όταν ο Χ ίτλερ τόνισε μελαγχολικά ότι οι Ρώσοι είχαν «τερά σ τιο αριθμό αρμάτων μ ά ­ χης», ο Wenck συνέχισε: «σ ε σύγκριση με όλα αυτά, οι δικές μας υλικές

940

DAVID IRVING

απώλειες είναι μόνο 3 πυροβόλα 75mm, 7 ελαφρά πεδινά ολμοβόλα, 9 ρωσικά πυροβόλα των 122mm και ένα των 150m m ». «Ελά χισ τες απώλειες, πραγματικά», συμφώνησε ο Χ ίτλερ, «α ν κρα­ τηθούμε σταθερά! Όλες μας οι απώλειες προήλθαν από τις “ ένδο ξές” μας υποχωρήσεις, το είδος των υποχωρήσεων που κάνει κάποιος για “ να ξανακερδίσει την ελευθερία των κινήσεών το υ ” ». Σ Τ ΙΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ο Κόκκινος Στρατός είχε επίσης εκδιωχθεί από την πόλη Γκόλνταπ της Ανατολικής Πρωσίας. «Βασίζουν τα πάντα στο π υ ­ ροβολικό τους», δήλωσε ο Χ ίτλερ. «Ο ι “ μερα ρχίες” τους είναι υποβαθμι­ σμένες, απλά συνονθύλευμα μερικών χιλιάδων ανδρών», συμφώνησε ο Wenck. Ο Χ ίτλερ προσπάθησε να διαβάσει τη σκέψη του Στάλιν. Πού θα ήταν το καλύτερο να εξαπολύσει τη μεγάλη χειμερινή του επίθεση; «Θ α π ρ έ­ π ει να έχει τις αμφιβολίες το υ », σχολίαζε ο Χ ίτλερ, αναλογιζόμενος τη γερμανική νίκη στην Ανατολική Πρωσία. «Π άντα δίσταζε να σ τείλει τα στρατεύματά του σε μια πολιτιστικά πολύ πιο προηγμένη περιοχή, κα­ θώς αυτά θα συνέκριναν και θα καταλάβαιναν χωρίς αμφιβολία το παρά­ λογο του Μ πολσεβικισμού. Έ τσι, είναι πιθανό ότι θα κινηθεί προς τα ε κ ε ί» -έ δ ε ιξ ε στον χάρτη τα προγεφυρώματα του Βιστούλα στην Πολω­ ν ία - « κ ι ύστερα, εδώ πάνω [στην Βαλτική], θα π ει ότι πήρε αυτά που ήθελε χτυπώντας αυτό εδώ », εννοώντας την Ομάδα Στρατιών του Β ορ­ ρά. Μ ερικά λεπτά αργότερα, αφού άκουσε την αναφορά ενός αναγνωρι­ στικού αεροπλάνου πάνω από το απειλητικό σοβιετικό προγεφύρωμα στην απέναντι όχθη του Βιστούλα, στο Μπαράνοβ, ο Χ ίτλερ είπ ε ξανά: «Α κριβώ ς εδώ π ρ έπ ει να έχουμε το νου μας. Οτιδήποτε κάνει [ο Στάλιν] εδώ πάνω, είναι αντιπερισπασμός... Εξάλλου, θα π ρ έπ ει να καταλαβαί­ ν ει ότι εδώ, στο γερμανικό έδαφος [δηλ. στην Ανατολική Πρωσία], θα χρεια σ τεί να χύσει πολύ αίμα - πάρα π ολύ». Κάποια ανεπαίσθητα ρήγματα είχαν αρχίσει τώρα να διαφαίνονται στην εχθρική συμμαχία. Ο Στάλιν είχε δώσει στις βρετανικές και α μ ερ ι­ κανικές στρατιωτικές αποστολές προθεσμία 24 ωρών να εγκαταλείψουν την Βουλγαρία. Η εισβολή του στην Βουλγαρία και την Ρουμανία παρα­ βίαζε τις συμφωνίες της Τεχεράνης του 1943, όπως αποδείκνυαν οι πλη­ ροφορίες του «Κ ικ έρ ω να ». Η προσάρτηση της Ανατολικής Πολωνίας από τον Στάλιν προκάλεσε αναταραχή στο Λονδίνο και την Ουάσινγκτον. Στις 10 Οκτωβρίου, επίσης, ο Χ ίμλερ είχε παρουσιάσει στον Χ ίτλερ μια ισχυρή ένδειξη ότι ο Στάλιν είχε θελήσει να τον βολιδοσκοπήσει πλαγίως. Την ίδια εποχή, ο Sonnleitner ακολούθησε τον Χ ίτλερ στην κρεβατοκάμαρά του ένα βράδυ και ρώτησε αν ο Ρίμπεντροπ μπορούσε τώρα να δεχτεί τους μεσολαβητές που είχε προωθήσει ο μασέρ της κυρίας Kollontay, της

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

941

πρέσβειρας των Σοβιέτ στην Στοκχόλμη. Μια γερμανο-σοβιετική προσέγ­ γιση, ακόμη και με τόση καθυστέρηση, ήταν το όνειρο του Ρίμπεντροπ. 0 Χ ίτλερ έπεσε κατάκοπος στο κρεβάτι, αφήνοντας τα πόδια του να κρέμονται κι άρχισε να λ έει ότι δεν ήθελε να κάνει τίποτα που θα μπο­ ρούσε να ερμηνευτεί ως αδυναμία. Ο Sonnleitner χρησιμοποίησε κάθε λο­ γικό επιχείρημα που είχε στη διάθεσή του. Τελικά, ο Χ ίτλερ αποδέχτηκε το αίτημα, αλλά πρόσθεσε κάποιες κυνικές παρατηρήσεις που έκαναν το διπλωμάτη να ανατριχιάσει: «Α ν κάτι τέτοιο οδηγήσει σε ειρήνη με τους Σοβιετικούς, θα π ρ έπ ει και πάλι να τους πολεμήσουμε μόλις παρουσια­ σ τεί η κατάλληλη ευκαιρία. Ο κομμουνισμός δεν πρόκειται να εγκαταλείψ ε ι τους στόχους του για παγκύσμια κυριαρχία των Μπολσεβίκων. Κ α νέ­ νας δεν θα μπορέσει να δώσει αυτό τον αγώνα. Εγώ ο ίδιος θα π ρ έπ ει να τον κερδίσω για τον γερμανικό λαό». Στη Βρετανία, ο Υπουργός Εξωτερικών Άντονυ Ήντεν παραδέχτηκε στο Κοινοβούλιο ότι οι σχέσεις με τον Στάλιν ήταν τεταμένες. Ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Χ ίτλερ δεν ήταν δυνατόν να μη βλέπουν ότι οι Βρετανοί εξακολουθούσαν σκόπιμα να επιτρέπουν στη Βέρμαχτ να αποσύρεται ανεμπόδιστα από τα Βαλκάνια προς τα π εδία μαχών της Ουγγαρίας. («Ε ίν α ι φανερό ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάτι εδώ, δεδομένης της θέσης όπου βρισκόμαστε», σχολίαζε ο Γιόντλ στον Χ ίτ ­ λερ. «Θ α μπορούσαν απλά να αποβιβαστούν στο σημείο αυτό», πρόσθε­ σε δείχνοντας τις ακτές της Αδριατικής στα Βαλκάνια, «κ α ι θα μας είχαν αποκόψει τελείως εκεί κά τω ».) Στο Ιράν, τα βρετανικά και αμερικανικά συμφέροντα για τα π ετρ έ­ λαια είχαν ήδη προκαλέσει μια κυβερνητική κρίση, σχετικά με τη δια μά ­ χη τους με τα ρωσικά πετρελαϊκά συμφέροντα. Στην Ελλάδα, η κυβέρνη­ ση που διόρισε ο Βρετανός στρατιωτικός διοικητής είχε διαλύσει τις κομ­ μουνιστικές ανταρτικές μονάδες. Ταυτόχρονα, η γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε αναφέρει ότι ρωσικά άρματα μάχης είχαν εμφανιστεί στα σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία, μόλις 100 μίλια από τα περιπόθητα Δαρδανέλια. Ο Χ ίτλερ υπολόγιζε: Ίσως αυτοί [οι Βρετανοί] έχουν α ποδεσμεύσει μια σημαντική δύναμη [από τις μάχες της Ιταλίας] και την έχουν σε επιφυλακή. Γ ια τί παρά τις ευγενικές φ ράσεις που χρησιμοποιούν, η ένταση μοιά ζει να κορυφώ νεται. Ίσως την αποδέσμευσαν για να τη μεταφέρουν στην Ελλάδα, ή εδώ -

και στο σημείο αυτό, ο Χ ίτλερ θα π ρ έπ ει να χτύπησε το δάχτυλό του στον χάρτη της Βόρειας Τουρκίας. Ε ίνα ι αρκετά ξεκάθαρο ότι ο Ρώσος [Στάλιν] θα επ ιτεθ εί εδώ ... Κ ι όταν β ρ ί­

942

DAVID IRVING

σκεσαι στη μια ακτή των Δαρδανελίων, δεν σταματάς εκ εί... Μ πορείς να χρη­ σιμοποιήσεις αυτό το πέρασμα μόνον όταν ελέγχεις και τις δυο ακτές. Έ τσι, θα χρεια στεί να π ά ρει και το δεύτερο κομμάτι [τη Νότια Τουρκία].

« Κ ι α υτό», συμπέρανε ο Χ ίτλερ λογικά, «θ α αρχίσει την ανατροπή ολό­ κληρου του οικοδομήματος... Κατά την άποψή μου, οι Βρετανοί είναι σε αναμονή, επειδή διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα». Στο μεταξύ, το OKW διέτα ξε τους Γερμανούς στρατιωτικούς ακόλου­ θους να μη συζητούν καθόλου την επικείμενη σύγκρουση Ανατολής-Δύσης. ΚΑΘΩΣ κι ο τελευταίος σύμμαχος της Γερμανίας στην Ευρώπη την είχε εγκα τα λείψει, και το γερμανικό έθνος παρέμενε απτόητο παρά τους βο μ ­ βαρδισμούς και τις στρατιωτικές ήττες, οι Σύμμαχοι μπορούσαν να ελπ ί­ ζουν σε μια γρήγορη νίκη μόνον αν πέθαινε ο Χ ίτλερ ή αν ξεσπούσε ένας αγώνας για την εξουσία. Οι φήμες στον Τύπο του εξωτερικού ότι ο Χ ίτ ­ λερ ήταν άρρωστος, πολλαπλασιάζονταν. Έγραφαν ότι ήταν εξα ντλημέ­ νος, ότι τον είχαν κλείσει σε άσυλο ή ακόμη, και ότι ήταν αιχμάλωτος του Χ ίμλερ. «Σύμφ ω να μ ε αυτήν την τελευταία φ ήμη», φώναξε ο Χ ίτλερ διαβάζοντας μια από αυτές τις ειδήσεις δυνατά στο Ε π ιτελείο του, « ε ί ­ μαι αιχμάλωτος στην “ κα τοικία ” μου, στο Ο μπερσάλτσμπεργκ ! » 711 Κατά κάποιον τρόπο, ήταν ήδη αιχμάλωτος στη Φωλιά του Λύκου, παγιδευμένος μέσα στο ίδιο το εξασθενημένο κορμί του. Τη νύχτα μπο­ ρούσε μόνο να κοιμηθεί παίρνοντας Phanodorm. 0 καθηγητής Morell, μην ξέροντας τα σχέδια για την επικείμενη μεγάλη επίθεση, τον πίεζε «να φ ύ γ ει» για 8-10 ημέρες, αλλά ο Χ ίτλερ του αποκάλυψε στις 7 Ν οεμ­ βρίου ότι έπ ρεπ ε πρώτα να αντιμετω πίσει μερικές ζωτικές αποφάσεις. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Χ ίτλερ ζήτησε ξαφνικά τον γιατρό του, ο οποίος την άλλη μέρα σημείω νε: «Τ ελ είω ς ξαφνικά, ο Χ ίτλ ερ ένιωσε σπασμούς στο στέρνο και μεγάλη συγκέντρωση αερίων στο υπογάστριο. Όπως μου είπ ε, ετοιμαζόταν να πά ρει τις μεγαλύτερες αποφάσεις της ζωής του και κατά συνέπεια, βρισκόταν σε νευρική υπ ερέντα σ η ». Ο Morell του έκανε ενδοφλέβιες ενέσεις με Eukodal και Eupaverin, ναρκω­ τικά τύπου μορφίνης, αλλά οι ενέσεις αυτές μείωσαν μόνον εν μ έρ ει τους πόνους. «Ο Φύρερ με ευχαρίστησε εγκάρδια γ ι’ αυτήν τη βοήθεια », ση­ μείω νε σχολαστικά στο ημερολόγιό του. Ο Φ ύρερ μου είπ ε μετά ότι δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο τον είχαν εξ ο ρ γ ίσ ει οι πρόσφατες ίντρ ιγκες [των γιατρώ ν]. « Γ ια τ ί αυτοί οι η λ ίθιο ι [Brandt, Hasselbach και Giesing] δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόση ζημιά μου έκαναν; Θα βρισκόμουν ξαφνικά χωρίς γιατρό, παρ’ όλο που αυτοί οι κύριοι έπ ρεπ ε να ξέρουν ότι μου είχες ήδη σώσει την ζωή πολλές φορές μέσα στα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

943

οκτώ χρόνια που είσαι κοντά μου... Δεν είμαι αγνώμων, αγαπητέ μου γιατρέ. Αν κι οι δυο μας βγούμε σώοι από αυτόν τον πόλεμο, θα δεις πόσο γενναιό­ δωρα θα σε ανταμείψω!» Ο Χ ίτλερ μετακόμισε το ίδιο απόγευμα στο νέο, μεγαλύτερο καταφύγιύ του. Τα δωμάτιά του ήταν πιο ευρύχωρα, ενώ δ ιέθ ετε ακόμη και μεγάλα παράθυρα που έβλεπαν στα δάση και στα λιβάδια. Στις 12 Νοεμβρίου, ο Morell υποχρεώ θηκε να τον εγ κ α τα λ είψ ει προσωρινά -ισχυριζόμενος προβλήματα καρδιάς- αλλά ο βοηθός του dr. Richard Weber αποδείχτη­ κε το ίδιο χρήσιμος για τον Χ ίτλερ. Κάποιες μέρες, ο Weber καλούνταν τρεις ή τέσσερις φορές στο καταφύγιο του Χ ίτλερ. Στις 13 Νοεμβρίου, ο Χ ίτλερ εξετάστηκε από τον οδοντίατρο Blaschke και από τον ταγματάρ­ χη γιατρό των SS Stum pfegger. Ο λαιμός του ήταν ερεθισμένος και δ υ ­ σκολευόταν να φάει. Ανέβαλε τις αναγκαίες ακτινογραφικές εξετάσεις, από φόβο μήπως αποκαλυφθεί κάποιος κακοήθης όγκος. 01 ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ για την άκρως απόρρητη αντεπίθεση στις Αρδέννες κόντευαν να ολοκληρωθούν. Στο Αρνεμ, στο Ααχεν και τώρα στην Α μβέρ­ σα, μια σειρά από πολύνεκρες μάχες είχαν δοθεί κατά των Συμμάχων: στο Ααχεν, τη δυτικότερη πόλη του Ράιχ, αναχαιτίστηκε η αμερικανική επίθεση εναντίον του Δυτικού Τείχους. 0 Χ ίτλερ είχε διατάξει να υπερασπιστούν την πόλη από σπίτι σε σπίτι, ακριβώς όπως είχε γίνει στο Στάλινγκραντ. Επανέλαβε τη διαταγή που είχε δώσει για το Παρίσι, δηλαδή ότι μπαίνο­ ντας ο εχθρός έπρεπε να βρει μόνον ερείπια. Όταν καταλήφθηκε το Ααχεν, στις 21 Οκτωβρίου, οι Σύμμαχοι ανακάλυψαν ότι ο Χ ίτλερ είχε εκμεταλ­ λευτεί την ανάπαυλα για να ανακατασκευάσει το Δυτικό Τείχος στη γρα μ­ μή του προς ανατολάς. 0 κάθε τόνος εφοδίων που ο εχθρός μετακινούσε προς την περιοχή του Ααχεν για την κατοπινή έφοδο στο Ρουρ, ευχαρι­ στούσε ακόμη περισσότερο τον Χίτλερ, γιατί η λεία από την επίθεση των Αρδεννών θα ήταν μεγαλύτερη. Ε ίπ ε στο Επιτελείο του ότι δεν θα έμπ αι­ νε στον πειρασμό να αποσπάσει ενισχύσεις από τη συγκέντρωση στρατευ­ μάτων για τις Αρδέννες, «έστω κι αν ο εχθρός προωθηθεί προς την Κολω­ νία ». Αυτός ήταν και ο κύριος αντικειμενικός σκοπός του στρατηγού Α'ίζενχάουερ για τις αρχές Νοεμβρίου. Αλλά ο Rundstedt εξαπέλυσε μια ισχυ­ ρή επίθεση αντιπερισπασμού στις 27 Οκτωβρίου, κι έτσι τα σχέδια του Αϊζενχάουερ αναβλήθηκαν για δυο εβδομάδες. Στο μεταξύ, ο στρατηγός Πάττον, νότια των Αρδεννών, είχε διαβεβα ιώ σει τους ανωτέρους του ότι μπορούσε να φτάσει στο Σάαρ μέσα σε τρεις ημέρες και πως μετά, « ε ύ ­ κολα θα διασπούσε το Δυτικό Τ είχος». Η επίθεση του Πάττον άρχισε στις 8 Ν οεμβρίου, αλλά καθώς βρέθηκε αντιμέτωπος μ ε καταιγιστική βροχή, λάσπες και ναρκοπέδια, προχώρησε μόνον 15 μίλια μέσα σε 18

944

DAVID IRVING

ημέρες, μέχρι που τελικά τον σταμάτησαν η ευέλικτη τακτική του στρα­ τηγού Hermann Balck και η πεισματώδης άμυνα της πόλης του Μετς. Ο Χ ίτλ ερ δεν είχε χάσει την ψυχραιμία του. Στην απόρρητη διαταγή του για την επίθεση κατά των Αρδεννών, που υπέγραψε στις 10 Ν οεμ­ βρίου, ανέλαβε ξεκάθαρα όλα τα ρίσκα, «ακόμη κι αν η εχθρική επίθεση προς τις δυο πλευρές του Μετς και η επικείμενη επίθεση στην περιοχή του Ρουρ θα έδιναν δυνατότητα στον εχθρό για νέες επιδρομές στα εδά ­ φη ή στα οχυρά μ α ς». Ήταν ένα υπολογισμένο ρίσκο που γενικά τα γ ε ­ γονότα το δικαιολογούσαν. ΟΙ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΕΣ στο λάρυγγά του έγιναν και στις 18 του μηνός ε ξ ε ­ τάστηκε πάλι στο νοσοκομείο Κάρλσχοφ (κοντά στο Ράστενμπουργκ), από τους Eiken, Morell και Stum pfegger και τον dr. Brandt. Βρέθηκε ένας πολύποδας στον λάρυγγα, στην αριστερή του φωνητική χορδή. Ο όγκος δεν ήταν κακοήθης, αλλά ο Eiken έπ ρεπ ε να χειρουργήσει αμέσως τον λάρυγγα του Χ ίτλερ στο Βερολίνο. Η αναχώρηση του Φύρερ από την Ανατολική Πρωσία κρατήθηκε μ υ­ στική. Στις 3.15' μ.μ. της 20ής Νοεμβρίου, ενώ συνεχίζονταν η φασαρία και το βουητό από την ομάδα οικοδόμων που εργάζονταν στα τελευταία καταφύγια, ο Χ ίτλερ έφυγε από τη Φωλιά του Λύκου, για τον σιδηρο­ δρομικό σταθμό του Γκέρλιτς για να επ ιβιβα σ τεί στο τρένο του. Μια ορντινάντσα από τα SS κατέγραψε αυτούς που παρεκάθησαν στο δείπνο: ήταν ο Μπόρμαν, ο Morell, η διαιτολόγος δεσποινίς Constanze Marzialy, ο Schaub, ο ιμπρεσάριος Benno von Arent και δυο γραμματείς. Μια από αυτές έγρα ψε τις αναμνήσεις της από αυτό το ταξίδι: Είχα φτάσει στο σημείο να αγαπώ τη ζωή στο δάσος και στο τοπίο της Ανα­ τολικής Πρωσίας. Τώρα, τα εγκατα λείπα με όλα αυτά για πάντα. Ο Χ ίτλερ ίσως να το ή ξερε κι αυτός. Παρ’ όλο που είχε δια τά ξει να συνεχιστούν τα οι­ κοδομικά έργα, σαν να σκόπευε να επ ισ τρέφ ει κάποια μέρα, αισθανόταν κι ο ίδιος τη λύπη του παντοτινού αποχαιρετισμού. Μήπως δεν υποστήριζε πως όσον καιρό διοικούσε προσωπικά έναν τομέα, δεν θα τον εγκατέλειπαν πο τέ; Οι κουρτίνες του βαγονιού του ήταν τραβηγμένες. Καθόταν στο βαγόνι του με τα φώτα χαμηλω μένα... ένα μισόφωτο, σαν μουσείου. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τον Χ ίτλερ τόσο κατηφή και απόμακρο όσο εκείνη την ημέρα. Η φωνή του ακουγόταν σαν ψίθυρος. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο σε ένα σημείο πάνω στο λευκό τραπεζομάντιλο. Μια καταθλιπτική ατμόσφαιρα επικρατούσε γύρω μας, σε αυτό το στενό, λικνιζόμενο κλουβί. Ο Χ ίτλ ερ ξαφνικά άρχισε να μιλά ει για την εγχείρηση και για την εμ π ι­ στοσύνη του στον καθηγητή Eicken και στην επ ιδεξιότητά του. «Η ευθύνη ε ί­ ναι μεγάλη γ ι’ αυτόν, αλλά είνα ι ο μόνος που μπορεί να κάνει αυτήν την

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

945

επέμβαση. Μια εγχείρηση στις φωνητικές χορδές δεν είναι επικίνδυνη, αλλά μπορεί να με αφήσει χωρίς φ ω νή ...»

Στις 5.30' π .μ . το τρένο έφτασε στο σταθμό Γκρούνεβαλντ του Β ερο λί­ νου. Ο Χ ίτλερ έφτασε στην Καγκελαρία περνώντας μέσα από τα ερείπια που φώτιζαν οι προβολείς των αυτοκινήτων. Η ΔΙΑΜΟΝΗ του εδώ διήρκεσε τρεις εβδομάδες. Η δεσποινίς Εύα Μπράουν ήρθε να τον συναντήσει και δειπνούσε μαζί του σχεδόν καθημερινά. Ο καθη­ γητής von Eicken τον χειρούργησε στις 22 Νοεμβρίου. Ο γιατρός επιβεβαίω ­ σε ότι ο όγκος ήταν καλοήθης, του είδους που συνήθως αναφέρεται ως «κ ό ­ μπος του τραγουδιστή». Οι ενέσεις μορφίνης που ο Eicken χρησιμοποίησε για αναισθητικό στον Χίτλερ, αποδείχτηκαν ωστόσο υπερβολικής δόσης, επειδή έκανε οκτώ ώρες να συνέλθει. Ο καθηγητής δεν έλαβε υπόψη του την απόλυτη αποχή του Χίτλερ από αλκοόλ και νικοτίνη, όταν υπολόγιζε τη δόση. Προοδευτικά, η φωνή του Χ ίτλερ επανήλθε, παρ’ όλο που ως τις αρ­ χές Δεκεμβρίου μπορούσε μόνον να ψιθυρίζει. Σύντομα, όλοι στην Καγκελα­ ρία μιλούσαν ψιθυρίζοντας. Παρέμενε απρόσιτος, με συντροφιά μόνον την Εύα και τις τρεις παλαιότερες γραμματείς του. Ένας υπασπιστής του έφ ερ­ νε τις πολεμικές αναφορές. Όταν ο Albert Speer ήρθε στις 28 Νοεμβρίου για μια σύσκεψη, ήταν φανερό ότι ο Χίτλερ πήγαινε καλύτερα. Κ ι ο Γκαίμπελς είχε επίσης, πάρει θάρρος από την ανάρρωση του αρ­ χηγού τους. Αφού πέρασε πολλές ώρες μαζί του, μέχρι τις 5.30' π .μ . της πρώτης ημέρας του Δεκεμβρίου, ακούγοντας τα μυστικά σχέδιά του για την επ ικείμενη επίθεση στις Αρδέννες, έγραφε: «Όταν σκέπτομαι πόσο άρρωστος και αδύναμος ήταν όταν τον είδα κρεβατωμένο μερικές εβδο ­ μάδες πριν, όταν ήδη μου περιέγραφ ε τα ίδια σ χέδια ..., το μόνο που μπορώ να πω τώρα είναι ότι συνέβη κάποιο θαύμα ». Ο Χ ίτλερ του είπ ε πως αν η επίθεση πετύχαινε, ο Βρετανικός Στρατός θα βίωνε μια «Δουνκέρκη » για δεύτερη φορά και θα ξανάρχιζαν οι βομβαρδισμοί που είχαν πρόσφατα ανασταλεί με βόμβες V-Ι στην Νότια Αγγλία. Ο Χ ίτλερ επισκέφθηκε την οικογένεια Γκαίμπελς δυο ημέρες α ργότε­ ρα, στην παραλίμνια κατοικία της, για τελευτα ία φορά, παρατηρώντας ότι ο Γκαίμπελς είχε βγάλει με αυτήν την ευκαιρία αυτή τους πολύτι­ μους πίνακες ζωγραφικής του από το καταφύγιο όπου τους είχε αποθηκεύσει. Του μίλησε για την ερήμωση και την απώλεια ανθρώπινων ζωών στο Βερολίνο. Ύστερα, έβαλαν κι οι δυο τα γέλια, όταν αναφέρθηκαν στις προφητείες που κυκλοφορούσαν οι Βρετανοί για τη νίκη τους που πλησίαζε. Τα πράγματα πήγαιναν καλά, σχολίασε ο Χ ίτλερ, και ο Γκαίμπελς, έχοντας υπόψη του την επικείμενη επίθεση των Αρδεννών, σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Ε γώ , φυσικά, καταλαβαίνω ακριβώς πού το π ά ει».

60

946

DAVID IRVING

Στις 5 μ.μ. της 10 Δεκεμβρίου, ο Χ ίτλερ έφυγε από το Βερολίνο με προορισμό το Δυτικό Μέτωπο. Είχε παρατηρήσει ότι τα ούρα του ήταν καφέ σαν μπίρα, οπότε υπήρχαν ακόμη ίχνη ίκτερου στον οργανισμό του. Κάλεσε τον Morell στις 7 μ .μ . επειδή ένιωθε κάποια κατάλοιπα σπασμών στο στομάχι. Ο γιατρός του έδωσε ένα υπόθετο Spasm opurin. Μέσα στο σκοτάδι, οκτώ ώρες αργότερα, ο Χ ίτλερ άφησε το τρένο του και πήγε με αυτοκίνητο στην Αετοφωλιά, το στρατηγείο που είχε κτιστεί το 1940 στο Μπαντ Ναουχάιμ, κοντά στο Δυτικό Μέτωπο. Εδώ βρίσκο­ νταν οκτακόσια πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπως ση­ μείωνε, ευχαριστημένος ο Morell, «όπω ς στο Λ ιντς». Παρατηρούσε ότι η επ ιδ ερ μ ίδ α του Χ ίτλ ερ είχε ακόμη κιτρινωπή απόχρωση. « [Σ τ ις 5.40' μ .μ.] ο Φύρερ είχε μια σύσκεψη που διήρκεσε πολλές ώρες, με περίπου 40 ή 50 στρατηγούς. Είπαν ότι ήταν πολύ ζωηρός κι όλο ενέργεια, εν έ­ πνεε ενθουσιασμό και τα επιχειρήματα του ήταν ακαταμάχητα». Ο Χ ίτ ­ λερ ήταν κουρασμένος αλλά ικανοποιημένος: οι Βρετανοί κι οι Α μερικα ­ νοί δεν είχαν ακόμη διαπιστώ σει τ ι επρόκειτο να γίνει. Η φωνή του Χ ίτλερ δεν ήταν ακόμη δυνατή στις 12 του μηνός για να απευθυνθεί σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο, όπως αυτοί οι στρατηγοί, των οποίων οι μερα ρχίες θα εξαπέλυαν τη μεγάλη επ ίθεση στις 16. Υπάρχει ένα στενογραφημένο πρακτικό της ομιλίας το υ .712 Άφησε να εν­ νοηθεί ότι δυνάμεις του κακού είχαν παρεμποδίσει την ενοποίηση της Γερμανίας μετά τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648. Οι λαοί υποφέρουν από τα βάσανα του πολέμου, αλλά μόνο μέχρι τώρα, μια και η νίκη φ α ι­ νόταν πιθανή. Αν αυτή η ελπίδα ξαφνικά αφαιρεθεί από τον εχθρό, οι λαοί τους θα στραφούν κατά του πολέμου. «Ό ,τι κι αν κάνουν, δεν μπορούν να π ε ρ ι­ μένουν από μένα ότι θα παραδοθώ. Ποτέ, π ο τέ !» Ο Μέγας Φρειδερίκος είχε δώσει τον Επταετή Πόλεμο παρ’ όλο που όλοι οι στρατηγοί του, ακόμη κι ο ίδιος ο αδελφός του, είχαν χάσει κάθε ελπίδα: «Ο πρωθυ­ πουργός του, οι Υπουργοί του έτρεξαν από το Βερολίνο για να τον ικ ε­ τεύσουν να σταματήσει τον πόλεμο, επειδή δεν μπορούσε πια να τον κερδίσει. Αλλά, η επιμονή αυτού του ενός και μόνον άνδρα κατέστησε δυνατό τον αγώνα μέχρι που, κατά θαυμαστό τρόπο, η παλίρροια μεταστράφηκε. Το να σκεφθούμε πως αν ο θρόνος δεν είχε αλλάξει χέρια στην Ρωσία, η παλίρροια δεν θα μεταστρεφόταν, θα ήταν άνευ σημασίας. Επειδή, αν είχαν σταματήσει τον πόλεμο τον πέμπτο χρόνο, η αλλαγή θρόνου τον έβδομο, δεν θα συνέβαινε ούτε εδώ, ούτε εκεί. Αυτή είναι η στιγμή που π ρ έπ ει να π ερ ιμ ένο υ μ ε!» Ποτέ στην Ιστορία, είπ ε, δεν επιβίωσαν πολύ τόσο ετερογενείς συμμαχίες, όπως αυτές που υπάρχουν τώρα ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση. Οι εχθρικές δυνάμεις έχουν ήδη αρπάξει η μια την άλλη από τον λαιμό. «Α ν μ είνετε στο κέντρο του ιστού σαν την αράχνη, και παρακο-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

947

I'

1 11

λουθήσετε την κατάσταση, μπορείτε να δ είτε από τη μια ώρα στην άλλη τις αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ τους να μεγαλώνουν. Αν ρίξουμε μερικές πραγματικά δυνατές γροθιές, θα δούμε κάποια στιγμή αυτό το κυριολεκτικά τεχνητά στημένο κοινό μέτωπο να καταρρέει ξαφνικά με τρομαχτικό θόρυβο». Η επιχείρηση των Αρδεννών άρχισε στις 5.30' π .μ . της 16 Δεκεμβρίου 1944. Ο καιρός ήταν τέλειος για την επίθεση.

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ [ENDKAMPF]

R I E N Z I : Κ α τ α ρ α μ έ ν η να είν α ι αυτή η Πόλη Σ ά π ισ ε κα ι ζά ρω σ ε Ρ ώ μ η Έ τσ ι το θέλει, ο π α ρ η κ μ α σ μ έν ο ς Λ α ό ς.

Λ Α Ο Σ : Σ ύ ν τ ο μ α θα το ν β ρ ει η Φ ω τιά Ε ίν α ι κ α τ α ρ α μ έν ο ς είν α ι α π ο δ ιω γ μ έ ν ο ς Η κατασ τροφ ή το ν β ρίσ κει κ α ι ο Θ ά να τος Ε μ π ρ ό ς , η δ ό ξ α της εκκ λησ ία ς η ύψιστη εντολή.

(Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

1944. Ο Υπουργός Οικονομικών τωνΗ.Π.Α., Henry Morgenthau στην Νορμανδία. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΤΟ ΡΙΣΚΟ τ α ν ε ν α υ π ο λ ο γ ι σ μ έ ν ο ρίσκο αυτό που έπαιρνε ο Χ ίτλερ, αλλά τόσο ο ίδιος όσο κι οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι αναγνώριζαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή. Εκείνος επ έμ ενε ότι τώρα ο μοναδικός σκοπός του ήταν να οδηγήσει τον πόλεμο σε νικηφόρο αποτέλεσμα, έτσι ώστε να μην επαναληφθούν εχθροπραξίες στην Ευρώπη για έναν αιώνα τουλάχιστο. «Ο Φ ρειδερίκος II κέρδισε τον τίτλο του “ Μ εγάλου” όχι επειδή νίκησε αλλά επειδή δεν απελπίστηκε μπροστά στις αντιξοότητες. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι μελλοντικές γενιές θα με αναγνωρίσουν επειδή κι εγώ δεν θα υποκόψω ενώπιον των θλιβερών κακοτυχιών». Με την ίδια ηρωική διά θ ε­ ση ο Χ ίτλερ είχε αρχίσει μια διαταγή προς τους διοικητές του, στις 25 Νοεμβρίου 1944, ως εξής: «Α υτός ο πόλεμος θα καθορίσει την επιβίωση ή την εξόντωση του γερμανικού λαού. Α παιτεί τη δίχως όρους αφοσίωση του καθενός μας. Ακόμη κι οι φαινομενικά απελπιστικές καταστάσεις έχουν ξεπ ερα στεί, μέσα από το τυφλό θάρρος και τη γενναιότητα των στρατευμάτων, την πεισματική σταθερότητα όλης της ιεραρχίας και με την ήρεμη, ανυποχώρητη ηγεσ ία ». Ο εχθρός είχε καταστήσει τους στόχους του προφανείς: οι Αμερικανοί σχέδιαζαν να μετατρέψουν την Γερμανία σε «μ ια χώρα κυρίως αγροτική και ποιμενική στον χαρακτήρα τη ς ». Το σχέδιο αυτό είχε συνταχθεί από τον Henry Morgenthau, τον Υπουργό Οικονομικών των Η.Π.Α., και είχε μονογραφηθεί από τον Τσώρτσιλ και τον Ρούσβελτ στο Κ εμπ έκ π ερί τα μέσα Σ επ τεμβρίου - ένα δώρο προς την αντισημιτική προπαγάνδα του Γκαίμπελς. Οι ηγέτες των Ναζί μπορούσαν τώρα να διακηρύξουν ότι οι ηγέτες του εχθρού είχαν συμφωνήσει να εξοντώσουν 40.000.000 Γ ερμ α ­ νούς. Η επανάληψη των ολοκληρωτικά καταστροφικών βομβαρδισμών με εμπρηστικές βόμβες επικύρωσε πλήρως αυτόν τον ισχυρισμό. Πάνω από 2.200 τόνοι εμπρηστικών βομβών έπεσαν τη νύχτα στην αρχαία πόλη Χάιλμπρον σκοτώνοντας 7.147 πολίτες μέσα σε δέκα λεπτά. Στις 15 Δ ε­ κ εμ βρ ίο υ , ο Τσώ ρτσιλ α νή γγ ειλ ε στο Κ οινοβούλιο την αποδοχή των

Η

952

DAVID IRVING

απαιτήσεω ν του Στά λιν για την Ανατολική Πολωνία. Οι Πολωνοί θα έπαιρναν σε αντάλλαγμα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Γερμανίας, από όπου θα απελαύνονταν οι Γερμανοί - «επ ειδ ή η απέλαση είναι το πιο ικανοποιητικό και διαρκές μέσο». «Ν ω ρ ίτερ α », ο Χ ίτλ ερ θύμιζε στους στρατηγούς του, «κ ά τ ι τέτοια πράγματα θα τα είχα με π α ρα βλέψ ει θεωρώντας τα προπαγανδιστικό σύνθημα, ένα προπαγανδιστικό ψ έμ α ». Ρώσοι λιποτάκτες είχαν αναφέρει ότι ο Στάλιν είχε εκδώσει πρόσφατα μια διαταγή πως τα στρατεύματα του Κόκκινου Στρατού ήταν ελεύθερα να λεηλατούν, να ληστεύουν και να «κάνουν ό,τι τους α ρ έσ ει» στις γερμα νικές περιοχές. Η παράδοση στον εχθρό κάτω από τέτοιους όρους θα ισοδυναμούσε με πράξη προδο­ σίας απέναντι στα 3.000.000 Γερμανών που είχαν χαθεί ως τώρα σε μά ­ χες και αεροπορικές επιδρομές. Ο Χ ίτλερ έβλεπ ε επίσης επαρκείς στρατιωτικούς και πολιτικούς λόγους για να εξαπολύσει τη μεγάλη χειμερινή του επίθεση. Οι Βρετανοί κι οι Αμερικανοί βίωναν προβλήματα ανεφοδιασμού, τα στρατεύματά τους ε ί­ χαν απλωθεί αραιά κατά μήκος του Δυτικού Μετώπου και τώρα στερού­ νταν καυσίμων, πυρομαχικών και ανθρώπινου δυναμικού. «Η θέση μας δεν διαφ έρει από αυτήν των Ρώσων το 1941-42», έλεγε παρηγορητικά ο Χ ίτλερ στους στρατηγούς του. « Κ ι αυτοί επίσης βρέθηκαν κάτω από εξα ι­ ρετικά τεταμένες περιστάσεις, αλλά όταν άρχισαν να εξαπολύουν μεμονω­ μένες επιθέσεις κατά μήκος του απλωμένου μετώπου μας - ε π ί του οποίου εμ είς οι ίδιοι βρισκόμασταν σε άμυνα- κατάφεραν αργά-αργά να μας απωθήσουν π ά λι » .713 Από τη στιγμή που η γερμανική κοινή γνώμη θα δ ει αυτή τη διαδικα­ σία να αρχίζει, θα αναστενάξει με ανακούφιση και οι νέοι θα σπεύσουν εθελοντικά στη μάχη με ενθουσιασμό. «Κ α ι στο σημείο αυτό, π ρ έπ ει να πω ότι το έθνος μας είναι τόσο αξιοπρεπές όσο θα μπορούσε να επ ιθυ­ μήσει κανείς. Είναι αδύνατο να βρεθεί καλύτερος λαός από τον γερμ α νι­ κ ό ». Οι Αμερικανοί είχαν αφήσει μόνον τέσσερις ως πέντε μεραρχίες για να κρατήσουν ένα μέτωπο 100 μιλίων στις Αρδέννες. Και αποτελούνταν από ένα τέτοιο μείγμα διαφορετικών κατώτερων φυλών, ώστε ένα λου­ τρό αίματος εδώ θα προκαλούσε πολιτική αναταραχή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αυτό που ο Στάλιν έκανε στους Ιταλούς στο Στά λινγκραντ, θα το έκανε ο Χ ίτλερ εδώ. «Α ν πετύχουμε», είχε εξηγήσει στις 2 Δεκεμβρίου στους στρατηγούς von Manteuffel και Sepp Dietrich, τους δυο διοικητές στρατιών Panzer που θα έπαιρναν μέρος, «θ α έχουμε συ­ ντρίψ ει το μισό εχθρικό μέτωπο. Μετά, θα δούμε τ ι θα σ υ μ β εί!» ΑΥΤΟ σήμαινε την ανάληψη ενός ακόμη κινδύνου εκτός από τον κύριο ρίσκο. Ο Χ ίτλερ ήξερε ότι ο Στάλιν δεν θα ανέβαλε για πάντα τη μ εγά ­ λη του επίθεση. Ο Γκουντέριαν π ίσ τευε ότι ο Σοβιετικός Στρατός θα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

953

επ ιτίθετο π ερί τα μέσα Δεκεμβρίου, όταν οι πρώτες παγωνιές θα σκλήραιναν το έδαφος .714 Ρώσοι αιχμάλωτοι ανέφεραν την «20ή Δ εκ εμ βρ ίο υ » ως ημερομηνία της επίθεσης. Αν η επίθεση στις Αρδέννες άρχιζε π ερί τα μέσα Ν οεμβρίου, όπως είχε αρχικά π ρ ο γρ α μ μ α τισ τεί ,715 το ρίσκο θα ήταν μικρότερο. Αλλά είχε ήδη καθυστερήσει σχεδόν ένα μήνα εξαιτίας προβλημάτων εφοδιασμού, και τώρα θα έπ ρεπ ε να αρχίσει στις 16 Δ ε­ κεμβρίου. Α ντίθετα με την άποψη των στρατηγών του, ο Χ ίτλ ερ είχε ωστόσο π εισ τεί ότι ο Στάλιν θα π ερίμ ενε μέχρι η Γερμανία και οι Σ ύ μ ­ μαχοι να εξαντλήσουν τις εφ εδρείες τους στη Δύση, ακριβώς όπως κι ο ίδιος π ερίμ ενε μάταια το 1940. Η πεποίθηση του Χ ίτλερ αποδείχτηκε σωστή και θα πετύχαινε επίσης στο δεύτερο εξαιρετικό ρίσκο του - να κρατήσει κρυφές τις προθέσεις του από τον εχθρό για τις Αρδέννες επ ί τρεις μήνες. Οι αποστάτες που είχαν προδώσει τις κινήσεις του στο παρελθόν, ήταν τώρα νεκροί ή π ερίμεναν να δικαστούν. Είχε υποχρεώσει όποιον συμμετείχε στις πολεμικές συσκέψεις που προηγήθηκαν της επίθεσης των Αρδεννών, να υπογράψει ένα έγγραφο όπου ορκιζόταν σε αυτόν να τηρήσει απόλυτη μυστικότητα. Επίσης, είχε διατά ξει απόλυτη σιωπή και στο ραδιόφωνο. Καμιά δια τα ­ γή δεν θα μεταβιβαζόταν αεροπορικώς, ούτε θα μεταδιδόταν από ραδιοασύρματους, έστω και κωδικοποιημένη - μια μοιραία αναποδιά για τις αυτάρεσκες υπηρεσίες πληροφοριών των Συμμάχων. Ακόμη, πιθανόν αναξιόπιστες μονάδες όπως αυτές που αποτελούνταν από άνδρες κατα­ γόμενους από την Αλσατία, θα αποσύρονταν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Τα μέτρα ασφαλείας του Χ ίτλερ θα αποδεικνύονταν σχεδύν τέλεια. Θα ανακάλυπτε ότι οι στρατηγοί των Συμμάχων, Αίζενχάουερ και Μοντγκόμερυ, ζούσαν στον δικό ονειρικό κόσμο για μελλοντικές εκστρατείες. «Ίσως μάλιστα», θα έλεγε, «να πίστευαν κιόλας ότι είμαι νεκρός ή τουλάχιστον ότι πάσχω από κάποιον κα ρκίνο...» Με την κλίση του προς καθετί ανορ­ θόδοξο, είχε καλέσει στις 21 Οκτωβρίου τον συνταγματάρχη των SS Otto Skorzeny για να του π ει ότι οι Αμερικανοί είχαν στείλει τρία αιχμαλωτι­ σμένα άρματα μάχης με γερμανική σημαία να προκαλέσουν καταστροφές στο Άαχεν, και τον διέταξε να δημιουργήσει μια πλαστή «α μερικα νική» δύναμη εφόδου για να καταλάβει γέφυρες κατά μήκος του Μεύση, ανάμε­ σα στην Λιέγη και το Ναμύρ, και να σκορπίσει πανικό πίσω από τις εχθρι­ κές γραμμές όταν θα άρχιζε η επίθεση των Αρδεννών. Σ ε μια αυστηρά απόρρητη πολεμική σύσκεψη περί τα τέλη Οκτωβρίου, ο Χ ίτλερ είχε αποκαλύψει το σχέδιό του στους Αρχηγούς Επιτελείου του Rundstedt και του Model (στρατηγούς Westphal και Krebs). Τους πληρο­ φόρησε ότι ο αντικειμενικός στρατιωτικός σκοπός θα ήταν να καταστρέ­ ψουν εχθρικές δυνάμεις κι όχι να καταλάβουν εδάφη. Ο Model και οι στρατηγοί του πίεζαν να βάλουν το μαχαίρι μόνον μέχρι τον Μεύση, για

954

DAVID IRVING

να αποκόψουν απλώς τις αμερικανικές δυνάμεις που συγκεντρώνονταν για την επίθεση στο Ρουρ. Ο Χ ίτλερ ήθελε το μαχαίρι να χωθεί κατευθείαν μ έ­ χρι τις ακτές της Αμβέρσας, για να παγιδεύσει τα βρετανικά στρατεύματα στην Ολλανδία. Ο Γκαίρινγκ είχε υποσχεθεί 2.000 αεροπλάνα για την επ ί­ θεση. Ο Model και ο Rundstedt το αποδέχτηκαν, αλλά προειδοποίησαν ότι τους έλειπαν οι δυνάμεις για να φτάσουν ως την Αμβέρσα. Αυτοί υποστή­ ριζαν την μετριοπαθέστερη λύση - να στραφούν, αντίθετα, προς τον Μεύση. Μέσα στον Νοέμβριο συνεχίζονταν οι διαφωνίες, μέχρι που στις 25 του μηνός ο Χ ίτλερ δήλωσε ότι η απόφαση να προχωρήσουν στη «μεγά λη λύ­ σ η » ήταν οριστική. Η μικρή λύση θα παρέτεινε τον πόλεμο, ενώ η μεγάλη θα μπορούσε να του δώσει ένα τέλος. Ο Χ ίτλερ πρόσεχε με ζήλο κάθε λεπτομέρεια, από τα χειμερινά άρβυλα και τις κουβέρτες των πεζικάριων ως την ανάπτυξη των εκπληκτικών αρμάτων μάχης Jagd-Tiger με τα πυροβόλα τους των 128mm. Χωρίς δ ι­ σταγμούς συγκέντρωνε μονάδες πυροβολικού στο Δυτικό Μέτωπο. Ε ιδ ι­ κά άρματα μάχης είχαν κατασκευαστεί για να απλώνουν άμμο πάνω στους παγωμένους βουνίσιους δρόμους. Βλοσυρά σίγουρος για τη νίκη, συνέταξε διαταγές για να εξασφαλιστεί ότι την επόμενη φορά κανένας Γερμανός στρατιώτης δεν θα πατούσε το πόδι του στο Παρίσι, το κέντρο μόλυνσης που είχε γ ίν ει η αιτία της πρόσφατης ήττας της Βέρμαχτ. Μια ειδική μονάδα των SS πήρε συγκεκριμένες διαταγές να συλλαμβάνει και να εκ τελεί πολίτες, ακόμη και αξιωματούχους του Κόμματος, σε πόλεις και χωριά που είχαν παραδοθεί πολύ εύκολα στον εχθρό. Ο Χ ίτλερ υπα­ γόρευσε διαταγές ώστε οι προκαταρκτικοί βομβαρδισμοί του πυροβολι­ κού να συγκεντρωθούν σε κατεχόμενα από τον εχθρό χωριά και σταθ­ μούς διοίκησης, ενώ θα καταστρέφονταν με καταιγιστικές βολές οι θ έ­ σεις πυροβολικού του εχθρού. Κάτω από τη θύελλα αυτών των βομβα ρ­ δισμών, οι στρατιώτες θα μιμούνταν τις επ ιθέσεις πεζικού του παλιού καιρού (μ ε «ζητω κραυγές και ριπές πολυβόλω ν») για να σπάσουν τα νεύρα των αμυνόμενων Αμερικανών. Ο Χ ίτλερ είχε πάρει ένα καίριο μά ­ θημα από τη ρωσική επίθεση του Ιουνίου 1944 κατά της Ομάδας Σ τρα ­ τιών του Κέντρου: να διαφυλάσσει τα άρματα μάχης και το αρχικό ρήγ­ μα των εχθρικών γραμμών να γ ίν ει από το πεζικό με επιθετικό πυροβο­ λικό υποστήριξης. Οι μεραρχίες Panzer δεν θα ακολουθούσαν παρά μόνο την επόμενη νύχτα. Στις 26 Νοεμβρίου, ο Χ ίτλερ καθόρισε την 10η Δ ε­ κεμβρίου ως πρώτη πιθανή ημερομηνία. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ άλλες δυο φορές, ενώ έφταναν τα τελευταία

εφόδια. Το απαιτούμενο απόθεμα 3,8 εκατομμυρίων γαλονιών βενζίνης είχε συγκεντρωθεί,716 και παραπάνω από 50 φορτία τρένων με πυρομαχικά ε ί­ χαν μεταφερθεί. Το ηθικό ήταν υψηλό. Κάπου 170 βομβαρδιστικά - 90 εναντίον στόχων εδάφους και σχεδόν 1.500 μαχητικά αεροπλάνα, ήταν σε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

955

αναμονή. Είκοσι οκτώ γερμανικές μεραρχίες θα έπεφταν πάνω σε μόνον πέντε αμερικανικές. «Μ ία μετά τα μεσημέρι», έγραφε ο Morell στις 14 Δ ε­ κεμβρίου 1944. « 0 Φύρερ έχει κοιμηθεί καλά και δείχνει καλά. Πήγα μαζί του έναν περίπατο μιας ώρας, έξω, στα πανέμορφα δάση και στις κοιλά­ δες, με τον υπασπιστή του [Albert] Μπόρμαν και τον dr. Stumpfegger. Ο Φόρερ έπαιζε με το αλσατικό σκυλί του, την Blondi, εξασκώντας τη να της π ετά ει ένα ξύλο και να του το φέρνει. Καμιά θερα π εία !» Η κατάσταση ήταν ίδια και την άλλη μέρα. «Ο Φύρερ είναι σε εξαίρετη υγεία, σταθερά καλή όρεξη. Καμιά θερα πεία !» Ήταν η παραμονή της ιστορικής επίθεσης. Στις 3 μ .μ ., ο Χ ίτλερ είχε μια τελική σύσκεψη με τον Χ ίμ λερ και τον W estphal. Οι ειδικοί μετεω ρολόγοι πρόβλεπαν α ρκετές ημ έρες κακοκαιρίας που θα κρατούσε στο έδαφος την εχθρική αεροπορία. Ο Χ ίτλερ τηλεγράφησε άλλη μια φορά στον Model, απαγορεύοντάς του να σ τρέψ ει αλλού το μαχαίρι πριν δια ­ σχίσει τον ποταμό Μεύση. Τον διαβεβαίω σε: «Α ν τηρήσετε όλες αυτές τις βασικές οδηγίες, μια μεγάλη νίκη είναι σίγουρη». Δείπνησε με τις γραμματείς του και αποσύρθηκε στο κρεβάτι του στις 5 -μ ισ ή ώρα πριν αρχίσει το μπαράζ του πυροβολικού- ικανοποιημένος που δεν θα τον περίμεναν άσχημες εκπλήξεις. Την ώρα που ξύπνησε, στις 11.30' π.μ. της 16 Δεκεμβρίου, το αμερικα­ νικό μέτωπο είχε διαρραγεί σε πολλά σημεία κατά μήκος ενός τομέα 70 μιλίων μεταξύ του Μοντσάου και του 'Εχτερναχ, και το πεζικό του βρισκό­ ταν ήδη οκτώ με δέκα μίλια μέσα στην εχθρική περιοχή. Ο Morell ήρθε το μεσημέρι. «Ε ίν α ι πολύ σοβαρός κι όλο ζωντάνια», σημείωνε, «αλλά δεν κοιμήθηκε εξαιτίας της επικείμενης επίθεσης». Ο Morell παρατήρησε ένα τρεμούλιασμα στο αριστερό του χέρι και το απέδωσε στον μεγάλο εκνευρισμό του Χ ίτλερ για τη μάχη. Του έκανε μια ένεση με το δικό του μείγμα γλυκόζης, βιταμινών και εκκρίματος συ­ κωτιού, «γ ια να προλάβουμε τη διανοητική υπερένταση». Η ατμόσφαιρα εκεί, στην Αετοφωλιά ήταν ηλεκτρισμένη. Ο Karl Thöt έγραφε στο ημερολόγιό του: «Όταν [ο συνάδελφος στενογράφος Ewald Reynitz] κι εγώ πήγαμε στις 3 μ.μ. για την πολεμική σύσκεψη, ένας ε π ι­ βλητικός αριθμός μαχητικών αεροπλάνων πέρασε χαμηλά από πάνω μας, ενώ ο υποσμηναγός Büchs [ένας υπασπιστής της Λουφτβάφε]... έλεγε προκλητικά, “ Ποιος θα τολμήσει να π ει κάτι εναντίον της Λουφτβάφε τώρα! ” ... Όταν φτάσαμε στην αίθουσα συσκέψεων, ο Φύρερ ήταν ήδη εκεί, αντίθετα μ ε τη συνήθειά του. Ήταν φανερό πόσο ενθουσιασμένος ήταν με τα πρώτα υπέροχα νέα από την επίθεσή μας. Πριν ακόμη αρχί­ σει η συνεδρίαση, ο επικεφαλής Τύπου του Ράιχ, dr. Dietrich, μας είπε: “ Λοιπόν, επιτέλους θα έχετε κάτι χαρούμενο να γ ρ ά ψ ετε! ” » Για τον Χ ίτλερ η μάχη πήγαινε τόσο καλά, που ήταν σαν να είχε κερδηθεί. Ε κ ε ί­ νη την ημέρα, διέτα ξε το Γερμανικό Ναυτικό να κάνει ό,τι είναι δυνατό

956

DAVID IRVING

για να εμποδίσει τα βρετανικά πλοία να βγουν από το λιμάνι της Α μ βέρ­ σας πριν φτάσει εκεί η Στρατιά Panzer των SS του Dietrich. ΔΕΝ ΘΑ ωφελούσε σε τίποτα αν παρακολουθούσαμε εδώ τα γεγονότα του επόμενου μήνα στα πεδία μαχών των Αρδεννών. Είναι πιο ενδια φ έ­ ρον να δούμε πώς όλοι όσοι βρίσκονταν στην Αετοφωλιά, επηρεασμένοι πάντα σταθερά από την πείσμονα αισιοδοξία του Χ ίτλερ, αδυνατούσαν να συλλάβουν τη σκληρή πραγματικότητα της εκστρατείας. Τα άρματα μάχης του δεν ανακατέλαβαν ποτέ την Αμβέρσα, ούτε πέρασαν ποτέ τον Μεύση. Τ ι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτήν την ήττα; Κάποιοι παράγοντες επέδρασαν σαν σοκ πάνω στον Χ ίτλερ: οι Α μερικα­ νοί πολέμησαν με απαράμιλλη γενναιότητα. Τα νέα τους αντιαρματικά βλήματα, με πυροσωλήνες προσέγγισης, έφεραν αναστάτωση στους επ ιτι­ θέμενους. Τα γερμανικά άρματα μάχης άρχισαν να στερούνται καυσίμων, για τί είχαν αυξημένη κατανάλωση περνώντας μέσα από τις στενές, ελικοειδ είς κοιλάδες και κρημνούς. Η έλλειψη καυσίμων έγινε πιο αισθητή εξαιτίας της υπερβολικής μηχανοκίνησης των επιτιθεμένων μεραρχιών .717 Φ άλαγγες μ ε άδεια φορτηγά ακολουθούσαν, έτοιμα να κουβαλήσουν λεία. Τα φορτηγά με ντεπόζιτα βενζίνης δεν μπορούσαν να περάσουν, καθώς επικρατούσε συμφόρηση στους δρόμους που οδηγούσαν στα πεδία των μαχών. Τελικά, παρ’ όλο που η 5η Στρατιά Panzer του von Manteuffel διέσπασε πρώτη την γραμμή, ο Χ ίτλερ εξακολουθούσε να στηρίζει την κύρια επίθεση στον Sepp Dietrich, προφανώς για πολιτικούς λόγους. «Η επ ίθεσ η », έγραφε ο Morell τη δεύτερη ημέρα της έναρξης, «α ν ο ί­ γ ε ι αργά αλλά σταθερά το δρόμο της. Καμιά θ ερ α π εία !» Μέσα σε πέντε ημέρες, τα στρατεύματα του Χ ίτλερ είχαν συλλάβει 25.000 Αμερικανούς αιχμαλώτους και είχαν καταστρέψει 350 εχθρικά άρματα μάχης. Η συμ­ μαχική αεροπορία ήταν ακόμη στο έδαφος εξαιτίας της κακοκαιρίας και ο Στάλιν εξακολουθούσε να μην κινείται. Παίρνοντας στο τηλέφωνο τη Μάγδα Γκαίμπελς για να της ευχηθεί για την δέκατη τρίτη επ έτειο του γάμου της, και μιλώντας στη συνέχεια με τον σύζυγό της στη 1 μ.μ. της 19 Δεκεμβρίου, ο Χ ίτλερ δήλωσε ότι η 1η Στρατιά των ΗΠΑ -π ου τους α ντιμετώ π ιζε- είχε ήδη ηττηθεί. Ο Γκαίμπελς πανηγύριζε μαζί του για τί ο στρατηγός Αίζενχάουερ δεν είχε καταφέρει να αντιληφθεί τι συνέβη, και μιλούσε επίσης για μια τοπική εφόρμηση τριών ή έστω και τεσσάρων μεραρχιών των Ναζί. Στις 22 του μηνός, ο Α'ιζενχάουερ υποχρεώθηκε να ακυρώσει τις επ ιθέσεις του κατά μήκος του συνόλου του Δυτικού Μ ετώ­ που, κι έφτασε ακόμη να εγκα τα λείψει προγεφυρώματα που είχε κ ερ δ ί­ σει με κόπο, κατά μήκος του Σάαρ. Δεκαέξι ως είκοσι συμμαχικές μ ε ­ ραρχίες υπολογίζεται ότι είχαν μετα φ ερθεί στο πεδίο μάχης των Α ρδεν­ νών, αλλά η επίθεση του Χ ίτλερ δεν μπορούσε να αναχαιτισθεί, ενώ οι καιρικές συνθήκες εξακολουθούσαν να είναι κατά των Συμμάχων.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

957

Ο Χ ίτλερ γελούσε: «Κ ύ ρ ιε Τσώρτσιλ, εσύ τώρα θα π ρ έπ ει να πάρεις τη Ganzer Entschluss!» - και μιμούνταν το ψεύδισμα του Βρετανού. ΑΝ ΕΙΧΕ αρχίσει μια επίθεση κατά της Ανατολικής Πρωσίας και της Σιλεσίας τώρα, ο Στάλιν θα είχε βγάλει αμέσως τους δυτικούς συμμάχους του από τη δύσκολη θέση. Αλλά δεν έκανε καμιά κίνηση. Στην πραγμα­ τικότητα, αναφορές που έφταναν στον Χ ίτλερ μιλούσαν για πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ φιλοσταλινικών στοιχείων και βρετανικών στρατευ­ μάτων στην Ελλάδα: μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να χαλινα­ γω γήσει τις συγκρουόμενες ομάδες, ο Τσώρτσιλ πήγε αεροπορικώς στην Αθήνα, « μ ε την ουρά ανάμεσα στα σκέλια», όπως έλεγε κοροϊδευτικά ο Χ ίτλερ. «Κ α ι θέλει να π ισ τεύει ο κόσμος ότι είναι ικανός να σταματήσει την παλίρροια του Μ πολσεβικισμού στην Ευρώπη, γενικά ! » 718 Οι μυστικές πληροφορίες που έφταναν στον Χ ίτλερ έλεγαν ότι ο Σ τά ­ λιν έθ ετε εξοργιστικές πολιτικές απαιτήσεις προκειμένου να εξαπολύσει τη μεγάλη του επίθεση. Η 20ή Δεκεμβρίου, η ημερομηνία που ανέφεραν οι Ρώσοι αιχμάλωτοι για τη σοβιετική επίθεση, πέρασε. Χτυπώντας την παλάμη του πάνω στο τραπέζι με τους χάρτες, στην Αετοφωλίά, ο Χ ίτ ­ λερ φώναξε: «Β λ έπ ετε, ίσως να τα καταφέρουμε τ ελ ικ ά !» Το μαχαίρι του Χ ίτλερ είχε τώρα βυθιστεί σαράντα μίλια μέσα στο εχθρικό μέτωπο. Αλλά την έβδομη ημέρα της επίθεσης, στις 23 Δ εκ εμ ­ βρίου, ο ουρανός καθάρισε. Οι Συμμαχικές δυνάμεις επανέκτησαν τον έλεγχο και τα βομβαρδιστικά τους κατέστρεψαν τους σιδηροδρομικούς σταθμούς στα γερμανικά μετόπισθεν, στο Κόμπλεντζ, το Γκερολστάιν και το Μπίνγκεν, ενώ τα συμμαχικά βομβαρδιστικά-μαχητικά προκάλεσαν αναστάτωση στους δρόμους. Ο Χ ίτλερ στεκόταν έξω από το κατα­ φύγιό του και με απάθεια παρακολουθούσε τα 2.000 εχθρικά βομβα ρδι­ στικά να ξεχύνονται προς τα ανατολικά, πάνω από το κεφ ά λι του, αστράφτοντας μεγαλόπρεπα κάτω από τον ισχνό χειμωνιάτικο ήλιο. Αυτά τα αεροπλάνα διέλυσαν τις ελπίδες του για έναν εύκολο θρίαμβο στην Δύση. Την ώρα του γεύματος η γραμματέας του Christa Schroeder, με την τσουχτερή της γλώσσα, τον προκάλεσε: «Μ άιν Φύρερ, χάσαμε τον πόλεμο - έτσι δεν είν α ι;» Κ ι εκείνος, παγερά, της απάντησε πως όχι. Είχε αρχίσει να ξαναδιαβάζει μια έκδοση των επιστολών του Φ ρ ειδ ε­ ρίκου του Μεγάλου. Αποκλειστικά και μόνο η πεισματάρικη επιμονή αυ­ τού του μεγάλου άνδρα τον έκανε να π ισ τεύ ει στη νίκη. Αν τώρα οι στρατιώ τες του ρωτούσαν τον Χ ίτλ ερ , « Γ ια τ ί όλες αυτές οι θ υ σ ίες ;» εκείνος θα απαντούσε: «Ο πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει και πάλι τόσο πολύ, όσο έχει ήδη διαρκέσει. Κανένας δεν θα μπορούσε να το αντέξει, ούτε εμείς, ούτε οι άλλοι. Το ερώτημα είναι: Ποια πλευρά θα σπάσει πρώτη; Κ αι θα έλεγα ότι η πλευρά που θα α ντέξει περισσότερο, είναι αυτή που θα δεχτεί να τα χάσει όλα. K l ε μ ε ί ς δεχόμαστε να χάσου­

958

DAVID IRVING

με τα πάντα... Αν η Αμερική πει, “ Φτάνει! Στοπ! Κανένας πια Α μερικα ­ νός στρατιώτης στην Ευρώπη! ” δεν θα πάθει τίπ οτα ... Αλλά αν εμείς πούμε σήμερα: “ Φτάνει πια, τα μαζεύουμε” , τότε η Γερμανία θα π ά ψει να υπάρχει» .719 Αυτή ήταν η λογική στην οποία τον είχε αναγκαστικά οδηγήσει η επιμονή των Συμμάχων για άνευ όρων παράδοση. Ο Στάλιν δε συμμεριζόταν τους ενδοιασμούς τους. Ο Χ ίτλερ έμαθε μυστικά ότι ο Στάλιν ήταν πρόθυμος να διαπραγματευτεί μαζί του, πριν αρχίσει τη νέα του επ ίθεσ η .720 0 Χ ίτλερ ωστόσο δεν ήταν έτοιμος να τα παρατήσει όλα τώρα, όπως δεν ήταν ούτε ο Στάλιν το 1941. Όταν ο Ρίμπεντροπ επιχείρησε, αστε'ίζόμενος, να του προτείνει να πετά ξει μαζί με την οικογένειά του τώρα στη Μόσχα, ο Χ ίτλερ τον παρακάλεσε: «Ρίμπεντροπ , μη μου παριστάνεις τώρα τον Ρούντολφ Ε ς !» Η προσφορά του Στάλιν φανέρωνε ότι ο Κόκκινος Στρατός ήταν εξαντλη­ μένος. Κ αι από την άλλη πλευρά, το Γενικό Ε π ιτελείο δεν διακήρυττε την εμπιστοσύνη του στην γερμανική ισχύ στο Ανατολικό Μετώπο; ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ Μέτωπο -όπ ου συμπεριλαμβανόταν και η Ο υγγαρίαήταν καθαρά ένα θέατρο πολέμου «Γ ενικ ο ύ Ε π ιτ ε λ ε ίο υ ». Χω ρίς την Ουγγαρία δεν θα υπήρχε ούτε αλουμίνιο για την κατασκευή αεροσκα­ φών, ούτε καύσιμα για να πετάξουν τα αεροπλάνα. « Γ ι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η Ο υγγαρία», παραδεχόταν ο Γκουντέριαν. Ούτε ο Χ ίτλερ, αλλά ούτε κι οι Ούγγροι σκέφθηκαν να κηρύξουν την Βουδαπέστη «α ν ο ­ χύρωτη πόλη»: στις 4 Δεκεμβρίου, ο Ferenc Szälasi 721 κήρυξε την πόλη σε κατάσταση πολιορκίας - θα πολεμούσαν από σπίτι σε σπίτι. Η ρωσική επίθεση εκ εί άρχισε στις 20 του μηνός. Ο Friessner είχε συ­ γκεντρώ σει μέσα στην πόλη 70.000 Γερμανούς και Ούγγρους στρατιώτες, αλλά η σοβιετική επίθεση συνάντησε ελάχιστη αντίσταση κι ο Χ ίτλερ απέλυσε τόσο τον Friessner, όσο και τον στρατηγό Fretter Piko, διοικητή της 6ης Στρατιάς στις 23 του μηνός. Στις 25, η Βουδαπέστη βρισκόταν πλέον σε κλοιό πολιορκίας. Καθώς ο Morell του έκανε τις συνηθισμένες ενέσεις την άλλη μέρα, ο Χ ίτλερ παραπονέθηκε ότι το τρεμούλιασμα στο δεξί του χέρι είχε χειροτερ εύ σ ει («Η κατάσταση στην Ο υγγα ρία !» ήταν η διάγνωση του γ ια ­ τρού.) Ο Γκουντέριαν έφτασε στις 26 του μηνός ζητώντας ενισχύσεις για την Ουγγαρία. Ο Χ ίτλερ συμφώνησε αμέσως. Μια μεραρχία πεζικού θα μετακινούνταν αμέσως από το Δυτικό Μέτωπο για την Βουδαπέστη. Δυο ακόμη θα ακολουθούσαν προς το κύριο Ανατολικό Μέτωπο. Ιδιαίτερα, ο Γκουντέριαν κυκλοφόρησε μια διαταγή, αργά στις 24 Δ ε­ κεμβρίου, προς το 4ο Σώμα Panzer των SS, που διοικούσε ο τρομερός Herbert Gille, να μετακινηθεί από την Βαρσοβία (Α' Ομάδα Στρατιών) προς την Ουγγαρία, όπου οι δυο του μεραρχίες Panzer, η «Ν εκροκεφαλή» και η «Β ίκ ιν γ κ », θα άρχιζαν μια αντεπίθεση την Πρωτοχρονιά, για να ανα­

*

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

959

κουφίσουν την πολιορκημένη Βουδαπέστη. Όπως έγραφε ο Γκουντέριαν, στις 31 Δεκεμβρίου, προς τον Ούγγρο ομόλογό του: «Παίρνοντας σκόπιμα ένα πολύ σοβαρό ρίσκο για το υπόλοιπο του Ανατολικού Μετώπου, έχου­ με κάνει κάθε προσπάθεια για να αποκαταστήσουμε σταθερή επαφή με την Βουδα πέσ τη».* Η επίθεση ανακούφισης του Gille προς την Βουδαπέστη είχε προγραμ­ ματιστεί για την Πρωτοχρονιά. Η αναμονή έσπασε τα νεύρα του Χ ίτλερ του κατέτρω γε τα σωθικά. Στις 30 Δεκεμβρίου, ο dr. Morell σημείωνε: «Ε π ί δυο ημέρες είχε φοβερούς σπασμούς στο στομάχι, με συγκέντρωση αερίων εξαιτίας, λέει, μιας μπιζελόσουπας που έφαγε, αλλά κατά τη γνώμη μου όλα αυτά οφείλονται στη νευρικότητα από όσα έχει να αντιμετωπίσει: τη σύνταξη και την εκφώνηση μιας ομιλίας, και δεύτερον, φυσικά, κάποιο σοβαρύ στρατιωτικό γεγονός». Την 1η Ιανουαρίου, ο Χίτλερ θέλησε να δώ­ σει άλλη μια γροθιά εναντίον των στρατευμάτων του Α'ίζενχάουερ, για να αποδείξει ότι διατηρούσε ακόμη την πρωτοβουλία στο Δυτικό Μέτωπο. Γενικά, ο Χ ίτλερ εξακολουθούσε να μένει προσκολλημένος με πείσμα στην επίθεσή του των Αρδεννών. «Έ χουμε καταστρέψει τουλάχιστον 600 ως 700 εχθρικά άρματα μάχης», έλεγε. « Κ α ι περίπ ου 6-7 μεραρχίες υπολογίζεται ότι έχουν συντρίβει τελείω ς». Άρχισε να σχεδιάζει με τον Rundstedt μια σειρά από γρήγορα χτυπήμα­ τα πιο πέρα, στα νότια. Το πρώτο θα ήταν ο β ό ρ ε ι ό ς ΑΝΕΜΟΣ - μια επ ίθ ε­ ση με οκτώ μεραρχίες από την περιοχή του Σααρμπρύκεν με σκοπό να χτυπηθεί εκ των όπισθεν η αμερικανική προέλαση μέσα στην Β όρεια Αλσατία. Το δεύτερο θα ήταν προς το Μετς, για να αποκατασταθεί ο ανε­ φοδιασμός της Γερμανίας με σίδηρο. «Ο σκοπός αυτών των επιθέσεω ν», ανήγγειλε με έμφαση ο Χ ίτλερ στους στρατηγούς του, «θ α είναι, κυρίως να εκμηδενιστούν οι Αμερικανοί στα νότια του σημείου εισόδου μας [στις Αρδέννες], να τους καταστρέψουμε κομμάτι το κομμάτι, να συντρίψουμε [ausrotten] τη μια μεραρχία τους μετά την άλλη». Αν αυτά τα δυο καίρια πλήγματα πετύχαιναν, τύτε ο Manteuffel και ο Dietrich θα μπορούσαν να επαναλάβουν την επίθεσή τους στις Αρδέννες. «Α ν όχι», παραδεχόταν ο Rundstedt στο ημερολόγιό του, «α υτό θα σημάνει το τέλος των επιθετικών επιχειρήσεων και το πέρασμα σε έναν

* Σ .τ.Σ .: Δεν υπάρχουν στοιχεία εκείνης της εποχής για να υποστηρίξουν την εκδοχή του Γκουντέριαν το 1951, σύμφωνα με την οποία επισκέφθηκε την Αετοφωλιά στις 24 Δεκεμβρίου 1944 με μοναδικό σκοπό να ικετεύσει τον Χίτλερ να μεταφέρει την κύρια προσπάθεια από τα Δυτικά στα Ανατολικά, ενώ ο Χίτλερ του φώναζε: «Το Ανατολικό Μέτωπο πρέπει να τα βγάλει πέρα με ό,τι έχει». Μόνο στις 14 Ιανουαρίου -δυο ημέρες μετά την έναρξη της σοβιετικής εισβολής- ο ναύαρχος Voss ανέ­ φερε μετά από μια πολεμική σύσκεψη του Χίτλερ ότι «ο [Γκουντέριαν] είχε τώρα ζητήσει από τον Φύρερ να μεταφέρει την κύρια πολεμική προσπάθεια στο Ανατολι­ κό Μέτωπο».

960

DAVID IRVING

αμυντικό πόλεμο τριβής. Αλλά άσχετα με αυτό, το σημαντικό α ποτέλε­ σμα παραμένει ότι για την ώρα έχουμε απαλλάξει τον Ρήνο και το Παλατινάτο από την απειλή μιας εχθρικής επ ίθεσ ης». ΔΙΑΝΥΟΝΤΑΣ αυτό το έσχατο υψίπεδο της μοίρας του, ο Χ ίτλερ εξακολου­

θούσε να ακτινοβολεί προς τους επισκέπτες του αποφασιστικότητα, αυτήν την απερίγραπτη ενεργητικότητα ενός Μεσσία. 0 Szälasi την είχε προσέ­ ξει, ο Μπόρμαν την καλλιεργούσε, ο Γκουντέριαν είχε υποκύψει σε αυτήν. Αλλά είχε γεράσει: οι ώμοι του έγερναν μπρος, η σπονδυλική του στήλη είχε χάσει τη συμμετρία της, το πρόσωπό του ήταν τσακισμένο και η φωνή του έγινε βραχνή. Τα μαλλιά του γκριζάρισαν και το περίφημο μουστάκι του ήταν κάτασπρο σαν χιόνι. 0 πλοίαρχος Heinz Assmann έγραφε: «Η χειραψία του εξασθένισε, όλες του οι κινήσεις μοιάζουν με αυτές ενός γερασμένου ατόμου. Μόνον τα μάτια του διατηρούν την αστραφτερή λάμψη και το διεισδυτικό τους βλέμ μα ». Η «μ εσ ημ ερια νή» του σύσκεψη σπάνια άρχιζε πριν απύ τις 5 μ.μ. καθώς οι γιατροί του συνέστησαν να κοιμάται τρεις ώρες κάθε μέρα. Έ βγαινε συχνά για περίπατο στο χιόνι, γύρω από το καταφύγιό του. Ο Wieland Wagner, εγγονός του συνθέτη, βρήκε ότι οι τρόποι του «ήταν πιο ήπιοι και πιο ευγενικοί από πο τέ». 0 Blaskowitz, σε μια σύσκεψη μαζί του για την Επιχείρηση ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ, στις 28 Δ εκεμ­ βρίου, παρατήρησε ότι ο αριστερός του ώμος έγερνε και το χέρι του έτρ ε­ με. Ο βαρόνος von Steengracht πρόσεξε επίσης ότι «εξακολουθούσε να δείχνει επιφανειακά γενναιότητα, αλλά ήταν εύθραυστος και το χέρι του έτρ εμ ε». Πραγματικά, ο Χ ίτλερ δύσκολα μπορούσε πια να γράψει. Ένας έμπιστος κυβερνητικός υπάλληλος έπ ρεπ ε τώρα να πλαστογραφεί την υπογραφή του σε διπλώματα και βραβεία. 0 λαιμός του ήταν αρκετά κα­ λά για να μπορέσει να ηχογραφήσει εκείνη την ημέρα τη ραδιοφωνική του ομιλία για την Πρωτοχρονιά, αλλά ο λόγος του δεν είχε την ένταση και την ετοιμότητα προηγούμενων πρωτοχρονιάτικων μηνυμάτων - το κοινό του δεν άκουσε την παραμικρή αναφορά σε νέα όπλα ή εκστρατείες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην υποσχεθείσα νίκη. Κ ι αυτό ήταν πολύ φυσικό, αφού στο χείλος του υψιπέδου έχασκε μια άβυσσος. Το 1944, τα βαρέα βομβαρδιστικά των Συμμάχων είχαν ρ ίψ ει εκατό φορές περισ σ ό τερες βό μ βες πάνω στην Γερμα νία από όσες ο Γκαίρινγκ πάνω στη Βρετανία το 1940. Τα αεροσκάφη της Λουφτβάφε ήταν ανίσχυρα απέναντι τους. Τα 217 αεριωθούμενα Me-163 που είχαν κατασκευαστεί μέχρι τότε και είχαν πά ρει μέρος σε αερομαχίες, είχαν κα τα ρρίψει μόνο 5 βομβαρδιστικά. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε να σταματήσει η παραγωγή των Me-163, λέγοντας ότι μόνο το αντιαεροπορικό πυροβολι­ κό μπορούσε να υπερασπιστεί τώρα την Γερμανία. Σ ε μια σύσκεψη με τον Χ ίτλερ στις 3 Ιανουαρίου, ο Speer κατηγόρησε τον Γκαίρινγκ και τη Λουφτβάφε, άλλοι όμως κατηγορούσαν και τον ίδιο τον Speer.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

961

Οι κρίσεις στα μεταφορικά μέσα, στα πυρομαχικά και στα καύσιμα επη­ ρέαζαν άμεσα τη στρατηγική του Χίτλερ. Το κάρβουνο συσσωρευόταν στα ορυχεία του Ρουρ, αλλά οι κατεστραμμένοι σιδηρόδρομοι δεν μπορούσαν να το μεταφέρουν στα εργοστάσια. Η απώλεια της Γαλλίας, της Λωρραίνης και του Βελγίου είχε μειώσει την προμήθεια ατσαλιού της Γερμανίας το φθινό­ πωρο από 3.100.000 τόνους τον μήνα, σε 2.000.000 τόνους μόνο. Οι βομ­ βαρδισμοί επιδρούσαν καταλυτικά στην κατασκευή των νέων μυστικών ύπλων στα οποία ο Χίτλερ στηριζόταν για να αναστρέψει την παλίρροια την ενδεκάτη ώρα: προκατασκευασμένα τμήματα του απόρρητου υποβρυχίου Mark XXI δεν μπορούσαν να μεταφερθούν στα σημεία συναρμολόγησης εξαιτίας των κατεστραμμένων καναλιών. Τον Νοέμβριο, μόνον 9 από τα 17 υποβρύχια αυτού του τύπου είχαν συναρμολογηθεί, και τον Δεκέμβριο μόνο 18 αντί για 28, επειδή τώρα οι αεροπορικές επιδρομές είχαν σταματήσει και την παραγωγή των ειδικών συσσωρευτών για τα υποβρύχια. Πόσο δίκιο είχε ο Χ ίτλερ όταν πίεζε να εφαρμοστεί το «τ ρ ε λ ό » του αίτημα στα τέλη του 1939, να κρατηθεί ο εχθρός όσο ήταν δυνατό πιο μακριά από τα εναέρια σύνορα της Γερμανίας! «Ο herr Beck και τα μνη­ μόνιά τ ο υ !» έλεγε περιφρονητικά. «Α υτοί οι κύριοι ήθελαν να πολεμάμε σε μια εποχή πριν την ανακάλυψη της αεροπορικής δύνα μης!» Στις 8 Ιανουαρίου επ έμ ενε και πάλι να εξοπλιστούν τα αεριωθούμενα Me-262 με βόμβες των 500 κιλών για να καταστρέφουν σιδηροδρομικές γρα μμές και λιμενικές εγκαταστάσεις του εχθρού, πίσω από το Δυτικό Μέτωπο. Οι αντεπιθέσεις του Χ ίτλερ αποτύγχαναν κι αυτές. Ο β ό ρ ε ι ό ς ά ν ε μ ο ς προκάλεσε έναν στιγμιαίο συναγερμό στον Α'ιζενχάουερ - εγκα τέλειψ ε σκληρά κερδισμένα εδάφη, ενώ σκεπτόταν να εκκενώσει ακόμη και το Στρασβούργο. Αλλά ο εχθρός παραμέρισε αρκετά γρήγορα για να αποφ ύγει την περικύκλωση στην Αλσατία. Στην Ουγγαρία, η επίθεση ανα­ κούφισης του Gille καθυστέρησε, για να οδηγηθεί σε αναχαίτιση έξι η μ έ­ ρες αργότερα, πάντα μακριά από την Βουδαπέστη. Στις 3 Ιανουαρίου, ο στρατάρχης Μοντγκόμερυ άρχισε την προσεχτικά σχεδιασμένη επ ίθεσή του στη βορειότερη πλευρά της εξέχουσας των Αρδεννών. Ο Πάττον εξακολουθούσε τις ακατάπαυστες επιθέσεις του από τα νότια. Ο Χ ίτλερ -που οι στρατηγοί του τώρα ισχυρίζονταν ότι είχαν κα­ ταστρέψει 1.230 άρματα μάχης των Συμμάχων στη μάχη και είχαν κυριεύ­ σει 400 πυροβόλα- αποφάσισε να περικόψει τις απώλειές του. Σ ε μια σύ­ σκεψη με τον Χ ίτλερ και τον Γκαίρινγκ, στις 7 του μηνός, ο Rundstedt ζή­ τησε την άδεια να υποχωρήσει η δυτικότερη εμπροσθοφυλακή της επίθεσης του Model, δηλαδή το 47ο Σώμα Panzer. Ο Χίτλερ συμφώνησε κι αποφάσι­ σε πως αν δεν ήθελε να χάσει τελείως την πρωτοβουλία, έπρεπε να αποσύ­ ρει επίσης και την 6η Στρατιά SS του Dietrich, για να συγκροτήσει όσο ήταν καιρός μια τακτική εφεδρεία, επειδή δεν ήταν γνωστό τ ι θα έκανε ο εχθρός με τις μεραρχίες που θα μπορούσε τώρα να αποδεσμεύσει από το

61

962

DAVID IRVING

πεδίο μάχης των Αρδεννών. Αυτή η διαταγή -που ήταν η σιωπηρή παραδο­ χή του Χ ίτλερ ότι είχε χάσει το παιχνίδι στις Αρδέννες- κυκλοφόρησε από την Αετοφωλιά στις 2 π.μ της 8 Ιανουαρίου 1945. ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΕΣ τύλιγα ν το Σ τρ α τη γ είο του Χ ίτ λ ερ . Η θερμοκρα σία έφτανε μόνο στους 20F. Στην Πολωνία, το έδαφος είχε παγώσει, αλλά ο Στάλιν δεν άρχιζε ακόμη τη μεγάλη εφόρμησή του από τα προγεφυρώ­ ματα του Βιστούλα προς το Βερολίνο. Όταν, ήρθε ο Γκουντέριαν ,722 στις 9 του μηνός ο Φύρερ και πάλι έκανε υπολογισμούς: «Α ν οι Ρώσοι δεν επιτεθούν, τότε το κάνουν για πολιτικούς λόγους». Ο Γκουντέριαν τον σιγοντάριζε: «Τ ο κάνουν για τους Βρετανούς». Ωστόσο, τώρα εξέφραζε την ανησυχία του για το μέτωπο των 800 μιλίων ανάμεσα στα Καρπάθια Όρη και την Βαλτική, όπου οι Ρώσοι είχαν συγκεντρώσει μια τεράστια υπεροχή σε άρματα μάχης, πυροβολικό και άνδρες. Ο Γκουντέριαν είχε μόλις επισκεφθεί τον στρατηγό Joseph Harpe, που διοικούσε την Ομάδα Στρατιών εκατέρωθεν της Βαρσοβίας. Ανέφερε τις προτάσεις του Harpe να υποχωρήσει η Ομάδα Στρατιών « μ ε την άδειά το υ » από τη ελικοειδή γραμμή του ποταμού Βιστούλα σε μια πιο οικο­ νομική - κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε δυο ισχυρές ομάδες εφ εδρείας για μια αντεπίθεση όταν θα άρχιζε η μεγάλη επίθεση του Στάλιν. Αλλά ο Χ ίτλερ α πέρριψ ε αμέσως την πρόταση. Οι λόγοι του γ ι’ αυτό αποκαλύπτονται από τα αποσπάσματα στενογραφημένων πρακτικών. Πρώτον, ήταν πολύ αργά για να αρχίσουν να αναθεωρούν τη στρατηγική τους. Δεύτερον, με εννέα μεραρχίες Panzer και τρεις Panzer-γρεναδιέρων που στάθμευαν βόρεια και νότια της Κ ρα­ κοβίας, στα νοτιοδυτικά της Βαρσοβίας και στην Ανατολική Πρωσία, ο Γκουντέριαν ήδη είχε αρκετές εφ εδρείες για να αντιμετω πίσει την α π ει­ λή. Τρίτον, είχε εντυπω σιαστεί με τα οχυρά που είχαν α νεγερθεί από τους κατοίκους της Ανατολικής Γερμανίας, και τέταρτον, όπως παραδέ­ χτηκε κατ’ ιδίαν στους υπασπιστές του την άλλη μέρα, «Π άντα ανατρι­ χιάζω όταν ακούω να μιλούν για “ υποχώρηση εδ ώ ” , με σκοπό να μπορέ­ σουν “ να δράσουν ε κ ε ί” . Ακούω αυτό το παραμύθι δυο χρόνια τώρα, και κάθε φορά επέρχεται καταστροφή». Ο Γερμανικός Στρατός διέθετε ήδη 3.000 άρματα μάχης κι επιθετικά πυροβόλα στο Ανατολικό Μέτωπο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Χίτλερ, ο Στάλιν θα χρειαζόταν μια υπεροχή 3 προς 1 για να αρχίσει μια επίθεση. «Όπως και να χει το πράγμα, δεν έχουν 9.000 άρματα μάχης». Οι ορδές των σοβιετικών μεραρχιών που καταγράφονταν από το Γερμανικό Ε π ιτε­ λείο θύμιζαν στον Χ ίτλερ «κινέζικες μεραρχίες»: η καθεμία ήταν πολύ π ι­ θανόν να είχε μόνον λίγες χιλιάδες άνδρες .723 Όταν ο Γκουντέριαν παραπο­ νιόταν για την έλλειψη πυρομαχικών, ο Χ ίτλερ τον κατσάδιαζε: «Τώ ρα βλέπεις αυτά που κανένας δεν ήθελε να δει εκείνη την εποχή: την πιθανή

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

963

ζημιά από τις υποχωρήσεις μας στα ανατολικά. Από τα εργοστάσιά μας εκεί κάτω » - κι έδειχνε την Κοιλάδα του Ντόνετς - «θ α εφοδιάζαμε ήδη το Ανατολικό Μέτωπο με δυο ως τρεις χιλιάδες οβίδες τον μήνα. Αλλά οι άνθρωποι μου έλεγαν: “ Τ ι σημασία έχουν μερικά ορυχεία σιδήρου;” Και η γραμμή του μετώπου ήταν μικρότερη από ό,τι είναι τώ ρα». 0 Χ ίτλερ βρισκόταν ακόμη στο Δυτικό Μέτωπο. Το βράδυ της 9 Ιανουαρίου, ένας υπασπιστής του Στρατού του παρουσίασε μια βάσιμη έν­ δειξη ότι η επίθεση του Στάλιν ήταν επ ικείμενη. «Τ ις τελευτα ίες λίγες ημέρες υπήρξαν αδιάκοπες μεγάλες μετακινήσεις στο προγεφύρωμα του Μπαράνοβ. Η εντύπωση που επ ικρα τεί είναι ύτι τελικά θα αρχίσουν σύ­ ντομα ». Τις επύμενες δυο ημέρες οι ενδείξεις πολλαπλασιάζονταν. Αιχ­ μάλωτοι επιβεβαίωναν ότι η επίθεση θα άρχιζε μεταξύ της 11ης και της 16 του μηνύς. Το πυροβολικό ήταν στη θέση του και το πεζικό είχε πά ­ ρ ει διατάξεις μάχης: αυτά έμαθε ο Χ ίτλερ στις 11 του μηνός. Όταν ση­ κώθηκε από το κρεβάτι, το μεσημέρι, ο υπασπιστής του Γιόντλ, συνταγ­ ματάρχης Heinz Waizenegger, ήρθε σχεδόν αμέσως να α να γγείλει ότι μ ε ­ τά από ένα μπαράζ που διήρκεσε πάνω από μια ώρα, η μεγάλη επίθεση του Στάλιν στο προγεφύρωμα του Μπαράνοβ είχε αρχίσει. ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ του Χ ίτλερ είχαν μόλις επ ισ τρέφ ει από την άδειά τους και γευμάτισαν μαζί του. Η Traudl Junge είχε έρθει κάνοντας οτοστόπ, με ένα φορτηγό απύ το Μόναχο, το επόμενο πρωί - η πόλη ε ί­ χε ερημω θεί μετά την επιδρομή βρετανικών βομβαρδιστικών που έριξαν 2.000 τόνους βόμβες. «Μ έσα σε πολύ λίγες εβδομάδες αυτύς ο εφιάλτης θα σταματήσει ξαφνικά», της είπ ε ο Χ ίτλερ. «Τ α νέα μας αεριωθούμενα είναι τώρα σε μαζική παραγωγή. Σύντομα, οι Σύμμαχοι θα το σκέπτο­ νται πολύ καλά πριν πετάξουν πάνω από περιοχές του Ράιχ». Από εκείνη την ημέρα, η frau Junge συγκράτησε στη μνήμη της ένα ανέκδοτο. Το σκυλί του Χ ίτλερ, η Blondi, χρειαζόταν επειγόντως να βγει έξω κι όρμησε όλο χαρά έξω από την πόρτα του καταφυγίου, όταν ένας υπηρέτης την κάλεσε γ ι’ αυτόν το σκοπό. «Ε ίν α ι εκπληκτικό το πόσο κάποια μικρά πράγματα μπορούν να ευχαριστήσουν ένα σκυλί», παρα­ τήρησε η γραμματέας. Ο Χ ίτλερ γέλασε: « Γ ια να μην αναφέρουμε και τα ανθρώπινα πλάσματα! Ήμουν κάποτε καθ’ οδόν επ ί ώρες μ ε τους αν­ θρώπους μου κι έπ ρεπ ε να πάω στο Μ αγδεμβούργο για να εγκαινιάσω ένα τμήμα μιας εθνικής οδού. Καθώς η φάλαγγα των αυτοκινήτων μου αναγνωριζόταν, όλο και πιο πολλά αυτοκίνητα συγκεντρώνονταν πίσω της και την ακολουθούσαν. Ο Brückner κι Shaub κάθονταν, με φάτσες σαν μάσκες, πλάι μου. Εγώ ήμουν υποχρεωμένος να στέκομαι όρθιος με ένα μόνιμο χαμόγελο. Μετά, ο Brückner μας υπενθύμισε: “ Φύρερ μου, έχω σ τείλει το ειδικό σας τρένο στο σταθμό του Μ αγδεμβούργου!” Πόσο χαρήκαμε όταν είδα με αυτό το τρ έν ο !»

964

DAVID IRVING

0 Julius Shaub έκανε με την παλάμη του χωνί και φώναξε: «Φ ύρερ μου, θυμόσαστε το Ξενοδοχείο Elephant στην Β α ϊμ ά ρη !» «Κ α ι, πώς να μη το θυ μ ά μ α ι!» είπ ε ο Χ ίτλερ. «Τ α δωμάτια όπου συνήθως έμενα, δ ιέ ­ θεταν τρεχούμενο νερό αλλά όχι WC, κι έτσι υποχρεωνόμουν να τρέχω σ’ αυτόν τον μακρύ διάδρομο και να χώνομαι σε ένα δωματιάκι, στο βάθος. Ήταν μαρτύριο κάθε φορά, επειδή μόλις έβγαινα από το δωμάτιό μου, η είδηση διαδιδόταν σε όλο το ξενοδοχείο σαν συναγερμός πυρκαγιάς κι όταν ξεπρόβαλα από το μπάνιο, ένας ολόκληρος κόσμος π ερίμ ενε για να με χαιρετήσει κι έπ ρεπ ε να τους ανταποδίδω τον χαιρετισμό, μ ε το χέρι ψηλά κι ένα μάλλον αμήχανο χαμόγελο, ώσπου να ξαναγυρίσω στο δω­ μάτιό μου. Αργότερα έβαλα να βελτιώσουν αυτό το ξενοδοχείο » .724 Σ ε μια από τις κύριες πολεμικές συσκέψεις του Χ ίτλερ, εκείνη την ημέρα, 12 Ιανουαρίου, οι ειδήσεις έλεγαν ότι οι δυνάμεις του στρατάρχη Koniev είχαν σαρώσει τις τρεις γερμανικές μεραρχίες που βρίσκονταν γ ύ ­ ρω από το προγεφύρωμα του Μπαράνοβ. Την άλλη ημέρα είχαν προχω­ ρήσει είκοσι μίλια. Οι γερμανικές μεραρχίες Panzer είχαν διαλυθεί. Ύ σ τε­ ρα από δυο ώρες μπαράζ από 350 πυροβολαρχίες, ένας νέος ποταμός αρμάτων μάχης και πεζικού χτύπησε το ανατολικό πλευρό της Ανατολι­ κής Πρωσίας .725 Στις 14 του μηνός, τα δυο άλλα προγεφυρώματα του Β ι­ στούλα ξεχύθηκαν στη Νότια Πολωνία, νοτίως της Βαρσοβίας, και μια δεύτερη επίθεση άρχισε κατά της Ανατολικής Πρωσίας στο νότιο πλευρό. Παρ’ όλο που 245 εχθρικά άρματα μάχης είχαν ήδη καταστραφεί, έως τις 15 του μηνός ολόκληρο το Ανατολικό Μέτωπο φλεγόταν. Το Κ ίελτσε στην Νότια Πολωνία έπ εσ ε. Ο εχθρός π α ρέκα μψε την Βαρσοβία από βορρά και νότο. Ο Χ ίτλερ είχε μ είνει άναυδος από την ξαφνική συντριβή, δεδομένου ότι τα στρατεύματά του στην Κουρλανδία και την Ανατολική Πρωσία είχαν συγκρατήσει τον εχθρό τόσο καλά πριν. Στις 14 του μηνός, ο Γκουντέριαν τηλεγράφησε μια καθυστερημένη έκ ­ κληση να μετακινηθεί η κύρια προσπάθεια του πολέμου στο Ανατολικό Μ έτωπο .726 Σ ε μια τελευταία σύσκεψη με τον Rundstedt και τον Model στις 15 Ιανουαρίου, ο Χ ίτλερ τους διέτα ξε να συγκρατήσουν τους Συμμά ­ χους όσο γινόταν περισσότερο. Στις 6 μ.μ. επιβιβάστηκε στο τρένο του. Στις 7.30' μ.μ. συγκάλεσε μια ακόμη πολεμική σύσκεψη. Στις 7.35' μ.μ. ο Γκουντέριαν τηλεφώνησε ζητώντας τώρα «ό λες οι δυνάμεις να ριφθούν στο Ανατολικό Μ έτωπο». Καθώς το τρένο άνοιγε ταχύτητα προς το Β ε ­ ρολίνο, ένας από το προσωπικό του Ε πιτελείο -ο συνταγματάρχης των SS Otto Günsche- παρατηρούσε: «Τ ο Βερολίνο θα είναι πιο πρακτικό για την εγκατάσταση του Στρατηγείου μας, θα μπορούμε να πηγαίνουμε σύντομα με το λεωφορείο από το Ανατολικό στο Δυτικό Μ έτω πο!» Ο Χ ίτλερ γέλα ­ σε αχνά μ ε αυτό το καλαμπούρι, οπότε κι οι υπόλοιποι τον μιμήθηκαν .727

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

στις 9 π .μ. της 16 Ιανουαρίου 1945, το τρένο του πλη­ σίαζε στην πρωτεύουσα. Το χιόνι που στροβιλιζόταν έκρυβε τις πιο βαριές πληγές του Βερολίνου. Η παλιά πτέρυγα της Καγκελαρίας του Ράιχ, σκηνικό των προπολεμικών θριάμβων του, είχε υποφέρει φανερά κι ο Χ ίτλερ δεν μπόρεσε να μην παρατηρήσει τους κρατήρες που είχαν αφή­ σει στους κήπους οι βόμβες και που τώρα ήταν γεμά τοι χιόνι. Μια τετρά ­ γωνη τσιμεντένια πλατφόρμα που υψωνόταν λίγο πάνω από το έδαφος, έδειχνε την τοποθεσία όπου βρισκόταν το βαθύ καταφύγιο που είχε χτίσει ο Albert Speer για τον Χ ίτλερ. Εκείνος αποφάσισε να κοιμηθεί για την ώρα στη συνηθισμένη του κρεβατοκάμαρα του πρώτου ορόφου - έμοιαζε σαν να είχε περάσει τυφώνας από εκεί, αλλά είχαν γίνει επιδιορθώσεις. Σήμερα δεν υπάρχουν στενογραφημένα πρακτικά της επόμενης σύ­ σκεψης, η οποία όμως ήταν φορτισμένη φανερά μ ε τις δραματικές κατα­ στάσεις που επικρατούσαν. Η Α' Ομάδα Στρατιών του στρατηγού Harpe είχε συντρίβει - κι ο Χ ίτλερ διόρισε τον Schörner διάδοχό του. Έδωσε επίσης διαταγή στο Ναυτικό να φορτωθούν δυο μεραρχίες Panzer και δυο πεζικού από το λιμάνι Λίμπαου της Κουρλανδίας και να μ ετα φ ερ­ θούν, διά θαλάσσης, προς ενίσχυση του κυρίως Ανατολικού Μετώπου. Για τις καταστροφές στην Πολωνία έγιναν απολογισμοί κατόπιν εο ρ­ τής. Ο Χ ίτλερ έμαθε ότι το 24ο Σώμα Panzer (του στρατηγού Nehring) που στάθμευε νοτιοδυτικά του Κίελτσε -π ά ρα πολύ κοντά στη ρωσική κύρια προσπάθεια- είχε δεχτεί τηλεφωνικές διαταγές από τον Harpe να κρατήσει το Κ ίελτσε ως «β ά σ η » χωρίς να α ντεπ ιτεθεί, παρ’ όλο που αυ­ τός ήταν ο λόγος για τον οποίο είχαν συγκεντρωθεί εκ εί αυτές οι μερα ρ­ χίες. Τώρα που η γραμμή του μετώπου είχε υπερκεραστεί τόσο «α π ρ ό ­ σμενα γρήγορα», το Σώμα αυτό είχε καταποντιστεί. Βράζοντας από θυ­ μό, ο Χ ίτλερ διέτα ξε τον Harpe να έρθει και να του αναφέρει προσωπι­ κά. Ο στρατηγός έδ ειξε ήρεμα μια Διαταγή του Φύρερ, η οποία έλεγε

Ο

ΤΑΝ ξ υ π ν η ς ε

966

DAVID IRVING

ξεκάθαρα να παραμείνουν οι μεραρχίες αυτές στη διάθεση του Χ ίτλερ. Ο Χ ίτλερ δεν είχε ξαναδεί ποτέ αυτήν τη διαταγή και συμπέρανε ότι ευθυνόταν γ ι’ αυτήν το Επ ιτελείο του Γκουντέριαν .728 Η απώλεια της Βαρσοβίας αποτελούσε άλλο ένα παράδειγμα της π εισματάρικης νοοτροπίας του Γενικού Ε πιτελείου Στρατού. Ο Χ ίτλερ είχε διατά ξει να οργανωθεί η άμυνα της πολωνικής πρωτεύουσας ως οχυρού. Όταν ο Γκουντέριαν εμφανίστηκε την επόμενη φορά στην Καγκελαρία, είπ ε στον κατάπληκτο Χ ίτλερ ότι η πόλη είχε ήδη πέσει στα χέρια των Ρώσων. Αλλά ακόμη και την ώρα που συσκέπτονταν, ένα ραδιομήνυμα έφτασε από τον Γερμανύ διοικητή του πεδίου των μαχών στην Βαρσο­ βία, που έλεγε ότι η πόλη κρατούσε ακόμη, αν και περικυκλωμένη από παντού. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε να κρατηθούν με κάθε θυσία, όπως στην Βου­ δαπέστη που εξακολουθούσε να επ ιβιώ νει παρά τις σοβιετικές επιθέσεις. Ωστόσο, τώρα ήταν πολύ αργά. Όταν του ζητήθηκαν εξηγήσεις, ο Γκου­ ντέριαν κατηγόρησε τον επικεφαλής του γραφείου των επιχειρήσεων, συ­ νταγματάρχη Bogislaw von Bonin, λέγοντας ότι δεν του έσ τειλε σωστές αναφορές. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τη σύλληψη του Bonin, φωνάζοντας: «Α υτή η κλίκα του Γενικού Ε πιτελείου Στρατού π ρ έπ ει να εκ μ η δ εν ισ τεί!» ΚΑΠΟΙΑ στιγμή είχε π ει ότι θα πολεμούσε μέχρις ότου «να επιτευχθεί

μια έντιμη ειρήνη, αποδεκτή από την Γερμανία, που θα εξασφάλιζε τη ζωή των επερχόμενων γενεώ ν». Καθώς βρισκόταν τώρα αντιμέτωπος με την εισβολή των Σοβιετικών, ο Χ ίτλερ εξουσιοδότησε τον Ρίμπεντροπ με αρκετό σκεπτικισμό να σ τείλει τους πρώτους, προσεχτικά επιλεγμένους μεσολαβητές του προς τις Δυτικές Δυνάμεις. Η ενέργεια αυτή θα μπο­ ρούσε να λειτουργήσει σαν σφήνα στο εσωτερικό της εχθρικής συμμαχίας: πηγές άφηναν έντονα να εννοηθεί ύτι η συμμαχία διαλυόταν. Τόσο ο Ρούσβελτ, όσο και ο Τσώρτσιλ είχαν αρνηθεί να αναγνωρίσουν την κυ­ βέρνηση αχυράνθρωπων που αποτελούσε την «Ε π ιτροπ ή του Λ ούμπλιν» την οποία είχε εγκαταστήσει ο Στάλιν, αλλά και τα σύνορα για την Πο­ λωνία που εκείνος είχε προτείνει - στο κάτω κάτω, η Βρετανία είχε βγει στον πόλεμο το 1939 για να σ τηρίξει την ακεραιότητα της Πολωνίας. «Θ α π ρ έπ ει να υπάρχουν άνθρωποι στην Βρετανία που να μπορούν να δουν τ ι είναι αυτό που καταστρέφουν!», φώναξε ο Χ ίτλερ με απελπισία στους υπασπιστές του. Ενώ ο Χ ίτλερ, με την επίθεσή του στις Αρδέννες, προκαλούσε ακόμη αναταραχή στους Συμμάχους, εξουσιοδότησε τον Ρίμπεντροπ -πιθανόν στις 2 Ιανουαρίου- να συντάξει προτάσεις προς τις Δυτικές Κυβερνήσεις. Στις 19 του μηνός, όταν ο Ρίμπεντροπ του έφ ερε το έγγραφο, η πολιτική ατμόσφαιρα ήταν ακόμη πιο ευνοϊκή. Το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον σ ί­ γουρα είχαν ανακουφιστεί ελάχιστα από την κολοσσιαία επίθεση του Κόκκινου Στρατού.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

967

Το έγγραφο πρότεινε να διατηρήσει η Γερμανία τα εθνικά της σύνορα και να παραιτηθεί τόσο από την οικονομική της αυτάρκεια, όσο κι από τις φιλοδοξίες της για ηγεμονία στην Ευρώπη. Οι θρησκευτικές ελευ θε­ ρίες θα αποκαθίσταντο και οι Ε βρα ίοι θα επανεγκαθίσταντο κάπου σε μια διεθνή κοινότητα. Η πρόταση δήλωνε ότι αντανακλούσε τις απόψεις «έγκυρω ν κύκλων στο Βερολίνο, στους οποίους συμπεριλαμβανύταν και ο Υπουργός Ε ξω ­ τερικώ ν». Ο Χ ίτλερ ενέκρινε το έγγραφο. 0 Ρίμπεντροπ το υπέγραψε κι έσ τειλε τον dr. Werner von Schmieden, που είχε δια κριθεί παλιότερα στους κύκλους της Κοινωνίας των Εθνών στην Ε λβετία , να έρθει σε επ α ­ φή με κάποιον mr Alan Dulles κι έναν ομόλογό του Βρετανό αξιωματούχο .729 Τώρα, το μόνο που απέμενε ήταν να περιμένουν την απάντηση. Στο μεταξύ, ο Χ ίτλερ προετοίμαζε μυστικά νέες στρατιωτικές επιχειρή­ σεις στα ανατολικά. Το περιβάλλον του άλλαξε. Ο Μάρτιν Μπύρμαν -που επέστρεψε, από μια άδεια δύο εβδομάδων στις 19 Ιανουαρίου, φέρνοντας μαζί του στο Βερολίνο και την Εύα Μπράουν- είχε τακτικές, πρωινές συ­ σκέψεις με τον Χ ίτλερ. 0 Γκαίμπελς και ο Ley ήταν συχνοί καλεσμένοι. 0 Νταίνιτς παρίστατο σχεδόν καθημερινά - επειδή τα πολεμικά του πλοία έπρεπε να μεταφέρουν χιλιάδες πολιτών από τις απειλούμενες ανατολικές επαρχίες. Στις 20 Ιανουαρίου, ο ναύαρχος διέθεσε στον Χ ίτλερ 20.000 άνδρες του Ναυτικού για τις μάχες στην ξηρά. Την ίδια εκείνη ημέρα, ο Χ ίτλερ συσκέφθηκε με τον Speer και τον Saur σχετικά με την επανάκτηση της αεροπορικής υπεροχής. Ο Γκαίρινγκ, ο Messerschmitt, κι άλλοι ειδικοί συνωστίζονταν στο γραφείο του Χ ίτλερ. Εκείνος διέτα ξε -ακόμη μια φορά- τη μαζική παραγωγή βαρύτερων π υ­ ροβόλων και πυραύλων αέρος-αέρος όπως ο πύραυλος R 4 M για τα σμήνη των μαχητικών. Η παραγωγή των αεριωθούμενων μαχητικών έπ ρεπ ε να συνεχιστεί κατ’ απύλυτη προτεραιότητα, Αυτός ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός αποδείκνυε ότι ο Χ ίτλερ εξακο­ λουθούσε να προσδοκά έναν Επταετή Πόλεμο. Με την εξασθένιση του Δυ­ τικού Μετώπου ήλπιζε να συγκροτήσει έναν στρατό επίθεσης στα ανατολι­ κά, πριν από τα τέλη Φεβρουάριου 1945. Έ τσι θα αναχαίτιζε τη ρωσική ε ι­ σβολή. Στο μεταξύ, ο εχθρός στα δυτικά θα σφυροκοπούνταν από τις πιο επ ιθετικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα είχαν ορμητήριο τα «φρούρια του Ατλαντικού» του Χ ίτλερ -το Λοριάν, το Σαιν-Ναζέρ, την Λα Ροσέλ και την Βόρεια Ζιρόντ- και οι μακριές του γραμμές εφοδιασμού θα καταστρέφο­ νταν από τα υποβρύχια, τις ναρκοθετήσεις και επιχειρήσεις υποβρυχίων τσέπης, καθώς κι από τις επιδρομές της Λουφτβάφε. Στις 19 Ιανουαρίου, ο Νταίνιτς υιοθέτησε την επιβραδυντική στρατηγική του Χ ίτλερ. Εκατόν επτά από τα απόρρητα υποβρύχια Mark XXI είχαν ήδη συναρμολογηθεί, ενώ τα πρώτα από αυτά θα άρχιζαν τις επιχειρήσεις τους τον Μάρτιο .730 Αργά το βράδυ της 19 Ιανουαρίου, ο Χ ίτλερ άρχισε να εξετάζει τη μ ε­

968

DAVID IRVING

ταφορά της 6ης Στρατιάς Panzer των SS στα ανατολικά .731 Αλλά τα γεγονό­ τα υπερκέρασαν γρήγορα τις αποφάσεις του κι ο ίδιος ήξερε ότι θα π ερ­ νούσαν εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί η μεταφορά της στρατιάς των Panzer. Ο Μάρτιν Μπόρμαν έγραφε στο ημερολόγιό του: «Μ εσημέρι: η κατάσταση στα ανατολικά γίνεται όλο και πιο απειλητική. Εκκένωση του Βαρθεγκάου. Εμπροσθοφυλακές αρμάτων μάχης προσεγγίζουν το Κάτοβιτζ, κτλ., κ τλ .» Ο Χ ίτλερ συμπέρανε ότι ο στρατηγικός κίνδυνος για το Ράιχ βρισκό­ ταν στην Ουγγαρία και την Αυστρία, όπου ο Στάλιν προετοιμαζόταν με μια δύναμη όχι επίλεκτων στρατευμάτων να καταλάβει τις τελευτα ίες πετρελαιοπηγές που είχαν απομείνει στα νότια της λίμνης Μπάλατον και στην περιοχή της Βιέννης. Στις 20 Ιανουαρίου, ο Χ ίτλερ εμπ ιστεύτηκε στον επικεφαλής Τύπου Otto Dietrich: «Π ρόκειτα ι να επιτεθώ στους Ρώ­ σους εκ εί όπου το περιμένουν λιγότερο. Η 6η Στρατιά Panzer των SS κα­ τά της Βουδαπέστης! Αν αρχίσουμε μια επίθεση στην Ουγγαρία, οι Ρώ­ σοι θα αναγκαστούν να πάνε κι αυτοί ε κ ε ί» . Το σχέδιό του ήταν μια γρήγορη επίθεση λαβίδας. Αρχισε από τις δυο άκρες της 50 μιλίων λίμνης Μπάλατον για να εξαρθρώσει τη νότια άκρη του ρωσικού μετώπου. Στις 21 Ιανουαρίου τηλεγράφησε στον Weichs, τον Ανώτατο Διοικητή στα νοτιοανατολικά, να ερευνήσει τη δυνατύτητα μιας ταυτόχρονης εφόρμησης με τρεις ή τέσσερις μεραρχίες από την Κροατία, κατά μήκος του ποταμού Ντράβα, μέσα στη Νότια Ουγγαρία. Ο Weichs απάντησε την άλλη μέρα εκφράζοντας με επιφυλάξεις τη σύμφωνη γνώμη του. Όταν ο Γκουντέριαν, εξαντλημένος από σοβαρά προβλήματα υγείας, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι χρειαζόταν την 6η Στρατιά Panzer για την άμυνα του Βερολίνου, ο Χ ίτλερ απάντησε καυστικά: «Σ κοπ εύεις να κάνεις επιχειρήσεις χωρίς βενζίνη. Θαυμάσια! Πύσο μακριά νομίζεις ύτι θα φτάσουν τα άρματα μάχης σ ου;» Και οι διαταγές του παρέμειναν ως είχαν. Στην Πολωνία, η Κρακοβία και το Λοντζ κατελήφθησαν. Οι δείκτες του ρολογιού άρχισαν ανελέητα να γυρίζουν προς τα πίσω. Για να α π ε­ λευθερώ σει ένα σώμα στρατού για την Ανατολική Πρωσία, ο Χ ίτλερ δ ιέ ­ ταξε να εγκαταλειφθεί το Μ έμελ και να καταστραφούν οι λιμενικές του εγκαταστάσεις. Σ τις 21 Ιανουαρίου, έδωσε εντολή στην άσχημα κου­ τσουρεμένη 4η Στρα τιά του στρατηγού Hossbach να υποχωρήσει στη γραμμή των λιμνών, δεξιά κι αριστερά της καλά εφοδιασμένης και οχυ­ ρωμένης πόλης του Λέτζεν. Εκείνη την ημέρα ο Χ ίτλερ ανήγγειλε ότι ο Reichsführer των SS, Χ ίμλερ, θα αναλάμβανε τη διοίκηση μιας νέας Ομά­ δας Στρατιών του Βιστούλα ,732 της οποίας αποστολή θα ήταν να εμ π οδί­ σει τον εχθρό να περάσει στο Ντάντσιχ και στο Πόζεν και να απομονώ­ σει την Ανατολική Πρωσία. Ο Χ ίμλερ επίσης «θ α οργάνωνε την εθνική άμυνα στο γερμανικό έδαφος, πίσω από ολόκληρο το Ανατολικό Μ έτω­ π ο ». Ο Χ ίτλερ ήλπιζε στο ανελέητο πείσμα του Χ ίμλερ, που έλειπ ε από τους ηλικιωμένους και κουρασμένους στρατηγούς του Στρατού.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

969

Δυο ημέρες αργότερα οι Ρώσοι έφτασαν στην ακτή, στο Έ λμπινγκ, αποκόπτοντας την Ανατολική Πρωσία. Στις 24 του μηνός, ο Hossbach απέσυρε την 4η Στρατιά προς τα δυτικά κι εγκα τέλειψ ε το Λέτζεν χωρίς άδεια, και αμαχητί. Αντιμέτωπος με αυτό το fait accompli (τετελεσμένο γεγονός), ο Χ ίτλερ εξερράγη: «Ο Hossbach και οι Ρώσοι ταιριάζουν γάντι μεταξύ τ ο υ ς !» Απέλυσε αμέσως το στρατηγό κι ολόκληρο το Ε π ιτελείο του. Ο Χ ίτλερ μιλώντας στον Γιόντλ συνέκρινε αυτήν την «π ροδο σία » με την «υπόθεση Α βράνς», η οποία σήμανε την αρχή της πτώσης της Γα λ­ λίας. Κάλεσε τον Γκαίμπελς, στις 24 του μηνός περίπου. Από τότε, ο Υπουργός Προπαγάνδας, γενναίος και ειλικρινής, ήταν ο τακτικός, βρα δι­ νός επ ισ κέπ της. Σ τα ημερολόγιά του, ωστόσο, καταγράφονται η μια αντίφαση πίσω από την άλλη. Τα ρωσικά άρματα μάχης κυλούσαν τώρα στην Άνω Σιλεσία, τη βιο ­ μηχανική επαρχία όπου ο Χ ίτλερ είχε μετα φ έρει τα πιο πολύτιμα π ο λε­ μικά του εργοστάσια. Το Άουσβιτς και τα βασικά του εργοστάσια ελα­ στικού κατελήφθησαν. Τα πρακτικά των πολεμικών συσκέψεων δείχνουν ότι ο Χ ίτλερ, όταν άκουσε για την απώλεια του Άουσβιτς, απλά κα τέ­ γρα ψε το γεγονός. Το Πόζεν περικυκλώθηκε και στις 27 Ιανουαρίου η μακρόχρονη και σκληρή μάχη για την κατάληψη της πόλης άρχισε. Θα τελείω νε μόνον ένα μήνα αργότερα, με τον θάνατο του διοικητή και την παράδοση στους Ρώσους, που απείλησαν να σφάξουν τους τραυματίες Γερμανούς αιχμαλώτους που βρίσκονταν στα χέρια τους. Εκατομμύρια Γερμανών άρχισαν να φεύγουν προς τα δυτικά. Όλοι οι δρόμοι προς το Βερολίνο, την Δρέσδη και την Δύση ήταν απελπιστικά γ ε ­ μάτοι από πανικόβλητους πρόσφυγες. Το Ναυτικό θα μετέφ ερε από το λ ι­ μάνι του Πιλάου 450.000 πολίτες μέσα στις επόμενες λίγες εβδομάδες. Άλλοι 900.000 πολίτες ξεκίνησαν με τα πόδια, παρ’ όλο που η θερμοκρα­ σία ήταν κάτω από το μηδέν, κατά μήκος της υπερυψωμένης οδού των 40 μιλίων προς το Ντάντσιχ ή διασχίζοντας την παγωμένη λιμνοθάλασσα, γνωστή ως Frisches Haff. Πίσω τους, οι εισβολείς Ρώσοι - παρακινημένοι από τον Στάλιν κι από μια διαταγή που υπέγραψε ο ίδιος ο στρατάρχης Ζούκοφ* - βίαζαν, λεηλατούσαν, πυρπολούσαν και καταλήστευαν. Ο κλά­ δος της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Gehlen επιβεβαίωνε: «Τ ις φάλαγγες προσφύγων που τις προφταίνουν τα σοβιετικά άρματα μάχης, συχνά τις * Σ .τ.Σ .: Η μακροσκελής Ημερήσια Διαταγή τοο Ζούκοφ έπεσε στα χέρια των Γερμα­ νών. Είχε ως επικεφαλίδα, «Θάνατος στους Γερμανούς!» και ανήγγελλε με ξεκάθα­ ρα λόγια ότι είχε φτάσει η ώρα για τον Κόκκινο Στρατό να πάρει την εκδίκησή του ενάντια στους «κανίβαλους του Χ ίτλερ ». «Θα πάρουμε εκδίκηση για όλους αυτούς που κάηκαν στους φούρνους του Διαβόλου, που δηλητηριάστηκαν στους θαλάμους αερίων, που τουφεκίστηκαν και βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Θα πάρουμε σκληρή εκδίκηση για όλους αυτούς... Ανάθεμα στη χώρα των δολοφόνων!... Αυτή τη φορά θα εξαφανίσουμε τη γερμανική ράτσα, μια για πάντα!»733

970

DAVID IRVING

πολυβολούν κι ύστερα περνούν από πάνω τους». Αφού πέρασε μια ώρα με τον Χίτλερ, στις 28 του μηνός, ο Γκαίμπελς, κατέγραφε συλλογισμένος: «Α ν ο Φύρερ πετύχει να αναστρέψει την παλίρροια των γεγονύτων - και είμ α ι σταθερά πεπεισμένος ότι μια μέρα θα έρθει η ευκαιρία για κάτι τ έ ­ τοιο - τότε δεν θα είναι απλώς ο άνθρωπος του αιώνα, αλλά ο άνθρωπος της χιλιετία ς». Ολόκληρη η Γερμανία άκουγε στις 30 Ιανουαρίου τη ραδιοφωνική ο μ ι­ λία του Χ ίτλερ, την τελευταία που εκφώνησε και η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε 16' ακριβώ ς. Ο προσωπικός υπασπιστής του, A lw in-Broder Albrecht, έγραφε την άλλη μέρα: «Ο ι αντιδράσεις στην ομιλία του Φύρερ υπήρξαν απολύτως θετικές από όλες τις πλευρές, όσο απαισιόδοξοι κι αν είναι οι οιωνοί... Αυτό που με συγκίνησε πιο βαθιά ήταν ένα τη λ ε­ γράφημα που έφτασε σήμερα από μια φάλαγγα προσφύγων που έρχο­ νταν σερνάμενοι από τα ανατολικά. Έ λεγε μόνο, «Φ ύρερ, σε εμπ ισ τευό­ μ α σ τε!», και το υπέγραφαν: «Μ ια φάλαγγα προσφύγων καθώς περνάμε από την τάδε π ό λ η »». Ο Χ ίτλερ διέτα ξε να σπεύσουν τα λεωφορεία του Βερολίνου μεταφέροντας καρβέλια ψωμιού στις φάλαγγες των προσφύ­ γων που έρχονταν στην πρωτεύουσα. ΤΟΣΟ από τα δυτικά, όσο κι από τα ανατολικά, οι Ρώσοι έφταναν σαρώ­ νοντας τα πάντα πάνω από τους παγωμένους ποταμούς και τα χωράφια που τα σκέπαζε το χιόνι. Στις 27 Ιανουαρίου, ο Schörner υποχρεώθηκε να δια τά ξει την εγκατάλειψη της βιομηχανικής περιοχής της Άνω Σ ιλεσίας. Δυο ημέρες αργότερα αποκόπηκε το Κ αίνιξμπεργκ και στις 13 του μηνός οι Ρώσοι έφτασαν και γεφύρωσαν τον ποταμό Όντερ, μόλις 50 μίλια από το κέντρο του Βερολίνου. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε τον Γκουντέριαν: «Α υτές τις τελευτα ίες μέρες π ρ έπ ει να μου λένε το καθετί που γίνετα ι γνωστό σχετικά με τις κινήσεις του εχθρού και τις πιο πιθανές κατευθύν­ σεις επίθεσης και περιοχές συγκέντρωσης των δυνάμεών του, επειδή τα αντίμετρά μας θα εξαρτηθούν από τις πληροφορίες α υτές». «Jaw oh l», απάντησε ο Γκουντέριαν. Ένα πράγμα μονάχα παρηγορούσε τον Χ ίτλερ: η κατάπληξη που αυτή η σοβιετική χιονοστιβάδα θα προκαλούσε στο Λονδίνο και την Ουάσινγκτον. Έδωσε εντολή στον Ρίμπεντροπ να τροφοδοτήσει το δίκτυο των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών με μια ψεύτικη αναφορά ότι ο Σ τά ­ λιν συγκέντρωνε ένα στρατό από 200.000 Γερμανούς κομμουνιστές. Κ ά ­ τω από τη διοίκηση του στρατηγού Paulus κι άλλων αιχμάλωτων Γερμ α ­ νών αξιωματικών, αυτός ο «σ τρα τό ς» θα βάδιζε δυτικά και θα σχημάτιζε μια κυβέρνηση αχυράνθρωπων, π.χ. στο Καίνιξμπεργκ. «Α υτό θα τους συγκλονίσει, θα νιώσουν σαν να τους τρύπησε το σουβλί ενός μπαλωμα­ τ ή !» Σ ε έναν ακόμη καταγεγραμμένο διάλογο που είχε με τον Γιόντλ και τον Γκα ίρινγκ, στις 27 Ιανουαρίου, ο Χ ίτλ ερ συλλογιζόταν φωναχτά:

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

971

«Δ εν ξέρω, αν νομίζετε ότι οι Βρετανοί εξακολουθούν να βλέπουν αυτή τη μαζική ρωσική προέλαση μ ε ενθουσιασμό;» «Όχι, και βέβαια όχι», απάντησε ο Γιόντλ. «Τ α σχέδιά τους ήταν τελείω ς διαφ ορετικά ». « Σ ί ­ γουρα δεν υπολόγισαν», σιγοντάρισε ο Γκαίρινγκ, « ό τ ι θα αντιστεκόμα­ στε σταθερά στην Δύση κι ότι θα αφήναμε τους Ρώσους να κατακτήσουν ολόκληρη την Γερμανία, στο μεταξύ. Αν αυτό συνεχιστεί έτσι, θα λάβου­ με ένα τηλεγράφημα μέσα σε λίγες μ έρες... Μπήκαν στον πόλεμο για να μας σταματήσουν να προχωρήσουμε ανατολικά, κι όχι για να αφήσουν τους ανατολικούς να φτάσουν ως τον Α τλαντικό!» Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα της χαιρεκακίας [Schadenfreude], ο Χ ίτλερ είχε δυο πολύωρες συσκέψεις με τον Ρίμπεντροπ στις αρχές Φ ε­ βρουάριου, κι ύστερα στις 7 του μηνός με το στρατηγό των SS K arl Wolff, τώρα επικεφ αλής της αστυνομίας στην κατεχόμενη Ιταλία. Ο Wolff έλεγε ότι οι Δυτικοί Σύμμαχοι «έστελναν μεσολαβητές ειρήνης, μ έ ­ σω Ε λβετία ς όλο και συχνότερα». 0 Χ ίτλερ έλαβε υπόψη του αυτές τις παρατηρήσεις κι έτσι, ενθάρρυνε τον Wolff να αρχίσει μυστικές συνομι­ λίες μ ε τον ίδιο τον mr. Dulles, τον οποίο ο Χ ερ von Schmieden είχε στα ­ λ εί να συναντήσει στην Ε λ β ετία .734 ΣΤΗΝ Καγκελαρία του Ράιχ, μετά τη ραδιοφωνική ομιλία του Χ ίτλερ στις 30 Ιανουαρίου, ακολούθησε η πρεμιέρα της πιο φιλύδοξης έγχρωμης κ ι­ νηματογραφικής ταινίας του δρ. Γκαίμπελς, Kolberg, με θέμα την ιστορία μιας από τις πιο συνταρακτικές μάχες των Ναπολεόντειων Πολέμων. Ο Χ ίτλερ δεν την είδ ε ποτέ, αλλά η ταινία στάλθηκε με ένα μαχητικό α ερο­ πλάνο για να προβληθεί και να εμπνεύσει τις γερμανικές φρουρές στα εναπομείναντα οχυρά του Ατλαντικού. «Ο ι σημερινοί καιροί απαιτούν λεοντόκαρδους άνδρες», έγραφε ένας από τους υπασπιστές του αφού ε ί­ δε την ταινία, «ο π ό τε είναι σωτήριο να υπενθυμίζουμε τ ι υπέφεραν οι προηγούμενες γενιές για την επιβίωση του έθνους μας... Αυτή η ταινία ταιριάζει πολύ στη σύγχρονη ιστορία, τόσο πολύ ώστε οι δημιουργοί της, που άρχισαν να τη γυρίζουν το 1942, θα π ρ έπ ει να διαθέτουν διορατικές ικανότητες». Δυο εβδομάδες είχαν περάσει από τότε που άρχισε η σοβιετική εισ βο­ λή. Η Ομάδα Στρατιών του Schörner είχε στο ενεργητικό της ότι είχε κα­ τα σ τρ έψ ει 1.356 εχθρικά άρματα μάχης, ενώ η Ομάδα Στρατιώ ν της Ανατολικής Πρωσίας έδινε παρόμοιους αριθμούς. Η οχυρωμένη πύλη του Πύζεν -ό π ο υ είχαν δ ιεισ δ ύ σ ει γερμανόφω νοι α ξιω μ α τικ ο ί-π ρο δό τεςάντεχε ακόμη. Αλλά τα πρόχειρα συγκροτημένα στρατεύματα του Χ ίμ ­ λερ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εμπροσθοφυλακές στο Χέλμνο, το Θορν και το Μ αρίενβερντερ προς μεγάλη απογοήτευση. Ο Χ ίτλερ ενέκρινε αυτές τις υποχωρήσεις. Στις 30-31 Ιανουαρίου πήγε στο κρεβά τι του στις 5.30' π .μ ., για να ξυπνήσει μόνο το μεσημέρι, όταν ο Μπόρμαν

972

DAVID IRVING

έφ ερε την ανησυχητική είδηση ότι ρωσικά άρματα μάχης είχαν μόλις δια ­ σχίσει τον παγωμένο ποταμό Όντερ, ανάμεσα στο Κυστρίν και το Μπρήζεν. Ο Όντερ ήταν ο τελευταίος μεγάλος ποταμός πριν το Βερολίνο. Τις δυτικές όχθες του υπερασπίζονταν μόνο τα τάγματα του Λαϊκού Σ τρα ­ τού .735 Ενώ αυτοί οι ηλικιωμένοι στρατιώτες καθυστερούσαν την προέλα­ ση των Ρώσων, ο Χ ίτλερ διέτα ξε 300 βαριές αντιαεροπορικές πυροβο­ λαρχίες, που περιελάμβαναν το σύνολο του αντιαεροπορικού πυροβολι­ κού πόλεων όπως η Δρέσδη, να μεταφερθούν στην αντιαρματική άμυνα της γραμμής του Ό ντερ .736 Όλα τα μαχητικά αεροπλάνα ήταν απασχολη­ μένα στα πεδία των μαχών της Σιλεσίας και της Ανατολικής Πρωσίας, επειδή τώρα τα περισσότερα μπορούσαν να μεταφέρουν βόμβες, όπως ζητούσε ανέκαθεν ο Χ ίτλερ. Έ τσι η κρίση μπόρεσε να ξεπεραστεί. Με την εξασθένιση της αεροπορικής άμυνας του Ράιχ, ο Χ ίτλερ ίσως ήλπιζε ότι τα βομβαρδιστικά των Συμμάχων θα σταματούσαν τις επ ιδρο­ μές, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τα νησιά του Αιγαίου που εξακο­ λουθούσαν να κατέχουν οι Γερμανοί και τα οποία οι Βρετανοί είχαν αφή­ σει άθικτα. («Έ τσι, οι Βρετανοί δεν χρειάζεται να τα υπερασπιστούν έναντι των Ρώσων ή όποιων άλλων σφετεριστώ ν», παρατηρούσε το γερμανικύ Ναυτικό Ε π ιτελείο ). Ο Γερμανός διοικητής του Ανατολικού Α ιγα ί­ ου είχε μάλιστα δεχτεί μια μυστική προσφορά των Βρετανών να μετα φ έ­ ρουν εφύδια στα γερμανοκρατούμενα νησιά με βρετανικά ατμύπλοια. Στο Μπρεσλάου είχαν συγκροτηθεί 38 τάγματα του Λαϊκού Στρατού. Με 15.000 άνδρες και με 30.000 τακτικά στρατεύματα μύνο, το Μπρεσλάου αψήφησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις του πυρο­ βολικού, καθώς και κάθε άλλη επίθεση στη διάρκεια μιας μακράς πο­ λιορκίας που δεν τελείω σε παρά μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του ίδ ι­ ου του Χ ίτλερ. Ωστόσο, ο Χ ίτλερ ήξερε τ ι σήμαινε η απώλεια του άνθρα­ κα της Σιλεσίας, τώρα που το Ρουρ είχε κυριολεκτικά αποκοπεί εξαιτίας της καταστροφής των σιδηροδρομικών γραμμών και των καναλιών. Η ο ι­ κονομική συντριβή της Γερμανίας έμοιαζε αναπόφευκτη. Η Ιαπωνία β ρ ι­ σκόταν σε παρόμοια κατάσταση, χωρίς ρύζι, πετρέλαιο, βωξίτη και σίδη­ ρο. Ο επιτετραμμένος του Χ ίτλερ στο Τόκιο προειδοποιούσε ότι ούτε η Ιαπωνία δεν θα μπορούσε να πολεμήσει για παραπάνω από ένα χρόνο το πολύ. Η πετρελαϊκή κρίση είχε ήδη αναγκάσει τον Χ ίτλερ στη στρατηγική επιλογή -όπως και να είχαν τα πράγματα- μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τον Ιανουάριο, τα βομβα ρδισμένα διυλιστήριά του παρήγαγαν μόνον 50.000 τόνους βενζίνη και 12.000 τόνους καύσιμα αεροπλάνων. Ήταν απίθανο τα νέα του υποβρύχια και τα αεριωθούμενα αεροσκάφη -145 αεριωθούμενα Me-262 είχαν κατασκευαστεί μόνον μέσα στον Ιανουάριονα έχουν τα καύσιμα που χρειάζονταν. Π ερί τα τέλη Ιανουαρίου, ο Χ ίτ-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

973

λερ διέταξε ότι στο μέλλον το Δυτικό Μέτωπο έπρεπε να κάνει οικονο­ μία σε καύσιμα και πυρομαχικά, για να βοηθηθεί το Ανατολικό Μέτωπο: ο Rundstedt έπρεπε να στερηθεί καυσίμων για να εφοδιαστεί η 6η Στρα­ τιά Panzer, πριν την αναχώρησή της για την Ουγγαρία, παρ’ όλο που από στιγμή σε στιγμή ο Α'ιζενχάουερ θα άρχιζε τη νέα του επίθεση κατά του Ρουρ.737 Η Αμερικανική Αεροπορία είχε τώρα ενωθεί με τη Βρετανική στους καταστρεπτικούς βομβαρδισμούς. Με τα σμήνη των μαχητικών ακόμη απασχολημένα στο πεδίο μάχης του Όντερ, οι μεγάλες πόλεις παρέμεναν ανυπεράσπιστες. Για να εκμεταλλευτούν το χάος που είχαν προκαλέσει οι πρόσφυγες στο Βερολίνο, οι Αμερικανοί έστειλαν το μεσημέρι της 3 Φεβρουάριου 1945, 1.003 βομβαρδιστικά που έριξαν 2.200 τόνους βομ­ βών στην καρδιά της πρωτεύουσας, ενώ ούτε ένα μαχητικό δεν απογειώ­ θηκε για την άμυνα της πόλης. Η επιδρομή μετέτρεψε σε ερείπια τα κυ­ βερνητικά κτίρια. Ο Χίτλερ κατέφυγε στο νέο του καταφύγιο. Ο Μπόρμαν κατέγραφε: «Ο κήπος της Καγκελαρίας του Ράιχ παρουσιάζει φρικτή όψη - βαθείς κρατήρες και γκρεμισμένα δέντρα, δρομάκια γεμάτα συντρίμμια. Η κατοικία του Φύρερ χτυπήθηκε πολλές φορές, και μόνον τμήματα τοίχων απομένουν από τον Χειμερινό Κήπο και την Αίθουσα Συμποσίων». Ο Γκαίμπελς έφερε την οικογένειά του στο Σβανενβέρντερ, όπου υπήρχαν καλύτερα καταφύγια από αυτά στο Λάνκε. «Ο μπαμπάς κι εγώ », έγραφε η Μάγδα Γκαίμπελς στον μεγαλύτερο γιο της, που τώ­ ρα ήταν αιχμάλωτος των Βρετανών, «είμα στε όλο εμπιστοσύνη και κά­ νουμε το καθήκον μας όσο καλύτερα μπορούμε». Ο Ρίμπεντροπ έφερε τον νεαρό γιο του στο καταφύγιο, καθώς οι πυρ­ καγιές μαίνονταν ακόμη στην Wilhelm Strasse. Ο Ρούντολφ είχε δει για τελευταία φορά τον Χίτλερ το 1940 και συγκλονίστηκε βλέποντας έναν γερασμένο, σκυφτό άνδρα, που τους υποδέχθηκε κοντά σε μια από τις απυρόβλητες πόρτες. «Αλλά η παλίρροια θα μεταστραφεί», θυμάται τον Χίτλερ να λέει. «Κ άθε μέρα, ένα νέο σύνταγμα φτάνει στο μέτω π ο...» ( Σύντα γμα ; αναρωτιόταν ανήσυχα ο αξιωματικός των Waffen SS.) «Κ α ι οι νεαροί μου στρατάρχες θα σταθεροποιήσουν τη γραμμή του μετώ­ που». Είπε τα ονόματα αυτών που εννοούσε και πρόσθεσε: «Ο πιο έξυ­ πνος από όλους είναι ο Manstein, αλλά αν ούτε κι αυτός δεν μπορέσει να κρατήσει τη γραμμή, τότε θα ’ρθει η συντριβή». Σήμανε η λήξη του συναγερμού και η ζωή έξω συνεχίστηκε. Ο υπασπιστής του Χ ίτλερ, Albrecht, έγραφε δυο ημέρες αργότερα: «Κάπου 25 βόμβες έπεσαν στη συνοικία μας. Δεν υπάρχει νερό, θέρμανση, ούτε ηλεκτρικό... Έγινε μια παράκαμψη στο δίκτυο και το νερό άρχισε να φτάνει στα κύρια σημεία πάλι, μετά από 24 ώρες, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε άλλες δυο εβδομάδες για τη θέρμανση, εκτός κι αν οι επισκέπτες μας ξαναγυρίσουν, οπότε θα πρέπει να βρούμε το κουράγιο να αντέξουμε».

974

DAVID IRVING

ΕΥΤΥΧΩΣ, κατά μήκος του Όντερ ο πάγος άρχισε τώρα να λιώνει, φέρνο­ ντας ανακούφιση στους αμυνόμενους. 0 Χίτλερ διέταξε να χρησιμοποιη­ θούν παγοθραυστικά κι εκρηκτικά για να επιταχυνθεί η διαδικασία. Στις 8 Φεβρουάριου, ο άμεσος κίνδυνος για το Βερολίνο είχε περάσει, αλλά κάποιες σημαντικές διοικήσεις της Βέρμαχτ διατάχθηκαν να απομακρυν­ θούν και πάρθηκαν μέτρα για τη μεταφορά των Υπουργείων, αν χρειαζό­ ταν. 0 Μπόρμαν άρχισε να ετοιμάζει Στρατηγείο έκτακτης ανάγκης για τον Χίτλερ, στο Στόλπε του Μεκλεμβούργου. Η Λουφτβάφε ήταν ανίσχυρη. Κάθε νέα καταστροφή χρεωνύταν στον Γκαίρινγκ. Ένα σοβιετικό υποβρύχιο βύθισε το πρώην κρουαζιερόπλοιο Wilhelm Gustloff, στέλνοντας στον βυθό πάνω από 9.000 ψυχές738, κυρίως πρόσφυγες από την Ανατολική Πρωσία. Το νοσοκομειακό πλοίο Steuben τορπιλίστηκε λίγες μέρες αργότερα κι όλοι σχεδόν οι 2.500 τραυματίες και 1.000 πρόσφυγες που επέβαιναν, πνίγηκαν - ο αριθμός των θυμάτων ήταν δεκαπλάσιος από αυτών του Τιτανικού. Ο Νταίνιτς κατηγορούσε τον Γκαίρινγκ επειδή δεν μπόρεσε να οργανώσει ανθυποβρυχιακές π ερι­ πόλους. Όλο αγωνία, ο Στρατάρχης του Ράιχ υπέγραψε μια σειρά καθυ­ στερημένες θανατικές καταδίκες για αξιωματικούς της Λουφτβάφε - οι κατηγορίες ήταν λιποταξία, κατασκοπία, διαφθορά και μαλθακότητα και επειδή άφησαν αεροσκάφη, καύσιμα και αποθήκες βομβών να πέσουν στα χέρια του εχθρού. Για κάθε κατηγορία για την οποία επέβαλε ποι­ νές ο Γκαίρινγκ, ο Μπόρμαν μπορούσε πάντα να απαγγείλει άλλες δέκα εναντίον του. Όταν ο Lammers έθιξε το λεπτύ θέμα του διαδόχου του Χίτλερ, ο Μπόρμαν περιφρονητικά του δήλωσε ότι ο Γκαίρινγκ δεν περιλαμβανόταν στους διαδόχους.739 Ακόμη και η παρουσία του Γκαίρινγκ στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του καταφυγίου εξόργιζε τον Χίτλερ, κα­ θώς τόσο ο Στρατάρχης του Ράιχ όσο κι ο υπασπιστής του, dr. Ramon Ondarza, φορούσαν πολύ δυνατές κολόνιες που το σύστημα εξαερισμού του καταφυγίου δεν μπορούσε να εξουδετερώσει. ΚΑΜΙΑ είδηση δεν είχε φτάσει ακόμη από τις Δυτικές Δυνάμεις. Κανένα «τηλεγράφημα». Στη Βουλγαρία, οι διάδοχοι του βασιλιά Βόρις είχαν τουφεκιστεί από το νέο κομμουνιστικό καθεστώς. Στην Πολωνία, η κυ­ βέρνηση των ανθρώπων του Στάλιν διακήρυξε την προσεχή προσάρτηση της Σιλεσίας και της Ανατολικής Πρωσίας. Στις 8 Φεβρουάριου, ο στρατάρχης Koniev επιτέθηκε από το προγεφύρωμα του Στάίνάου, από την απέναντι πλευρά του Όντερ, με τον ολοφάνερο αντικειμενικό σκοπό να περικυκλώσει το Μπρεσλάου, ενώ μια μεγάλη επίθεση των Συμμάχων αναπτύχθηκε μεταξύ του Ρήνου και του Μεύση. Αργά μέσα στη νύχτα, ο Χίτλερ συζητούσε με τον Μπόρμαν, τους αρχιτέκτονες Speer και Giesler, και την Εύα Μπράουν, που θα επέστρεφε στο Μόναχο την άλλη μέρα. Γύρω στο πρωί, ο Χίτλερ πληροφορήθηκε ότι οι Βρετανοί είχαν κατα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

975

στρέψει το διυλιστήριο συνθετικών καυσίμων του Πόλιτζ, που ήταν η τ ε ­ λευταία πηγή ανεφοδιασμού της Λουφτβάφε σε βενζίνη. Ωστόσο, δεν είχε χάσει ακόμη κάθε ελπίδα. Αργά το βράδυ στις 9 Φε­ βρουάριου, ο καθηγητής Giesler του παρουσίασε το μοντέλο του για την ανοικοδόμηση της πόλης του Λιντς.740 Ο Χίτλερ είχε αποφασίσει ότι το Λιντς έπρεπε να ξεπεράσει την Βουδαπέστη, και να γίνει η πιο όμορφη πόλη του Δούναβη. Θα έπρεπε να έχει μια αίθουσα συναυλιών για 35.000 άτομα κι ένα κωδωνοστάσιο ύψους 5.000 ποδών στη βόρεια όχθη -οι γονείς του Χ ίτ­ λερ θα θάβονταν σε μια κρύπτη, στη βάση του- θα έπρεπε να γίνει κι ένας ανασχεδιασμός της παλαιάς πόλης στα νότια. Μια πλατιά λεωφόρος παρε­ λάσεων θα εκτεινόταν από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι το κέ­ ντρο της πόλης, έχοντας δεξιά κι αριστερά κτίρια όπερας, θεάτρων, ενός μουσείου, βιβλιοθήκης και μια τεράστια πινακοθήκη. Τώρα, όλα αυτά στο μοντέλο του Giesler έπαιρναν μορφή μπρος στα μάτια του Χίτλερ. Στις 4 εκείνο το πρωί της 10 Φεβρουάριου, πήγε πάλι στα κρυφά στο καταφύγιο όπου ήταν στημένο το μοντέλο και επέστρεψε στις 3 του επό­ μενου πρωινού. Όταν ήρθε ο Kaltenbrunner με αναφορές για την πτώση του ηθικού των πολιτών, ο Χίτλερ πήρε μαζί του στο δωμάτιο όπου βρι­ σκόταν το μοντέλο τον στρατηγό των SS, που καταγόταν από το Λιντς. Για αρκετά λεπτά της ώρας, ο Χίτλερ περιέγραφε πώς θα ήταν το ολοκαί­ νουργιο Λιντς μετά τη νίκη τους. Καθώς ο μεγαλόσωμος στρατηγός με το σημαδεμένο πρόσωπο του ανέπτυσσε χαμηλόφωνα το θέμα της επίσκεψής του, ο Χίτλερ τον διέκοψε: «Αγαπητέ μου Kaltenbrunner, φαντάζεσαι πως θα μπορούσα να μιλώ γι’ αυτά τα μελλοντικά μου σχέδια αν δεν πίστευα βαθιά μέσα μου ότι τελικά θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο;»741 Η ΟΜΑΔΑ ΣΤΡΑΤΙΩΝ του Χίμλερ είχε κρατήσει τους Ρώσους σε μια από­ σταση 70 μιλίων από τις ακτές της Πομερανίας. Υπήρχε τώρα ένα πλευ­ ρό 300 μιλίων ανοικτό σε μια γερμανική επίθεση. Νωρίς τον Φεβρουάριο ο Γκουντέριαν σχεδίαζε να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία. Αλλά ο ρυθμός προετοιμασίας γι’ αυτήν την αντεπίθεση ήταν πολύ αργός κι ο Χίμλερ εξέφρασε έντονη απροθυμία να διακινδυνεύσει τις δυνάμεις του εκεί. Στις 10 Φεβρουάριου, ο Χίτλερ κάλεσε στην Καγκελαρία τόσο τον Γκουντέριαν, όσο και τον Χίμλερ. Ο Γκουντέριαν παρακάλεσε να γίνει η επίθεση -«Δ εν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να φτάσει και το τελευ­ ταίο δοχείο βενζίνης!»- και ζήτησε έναν ικανό στρατηγό του Στρατού επιχειρησιακό Επιτελείο του Χίμλερ. Πρότεινε τον δικό του υπαρχηγό, τον στρατηγό Wenck. Όπως μας λέει ο Γκουντέριαν, η διαμάχη κράτησε δυόμισι ώρες. Τελικά, πέρασε το δικό του, επειδή ο Χίτλερ, με ένα κου­ ρασμένο χαμόγελο, διέταξε τον Χίμλερ: «Ο Wenck θα προσκολληθεί στο Επιτελείο σου». Η επίθεση θα γινόταν στις 15 του μηνός. Τελικά, η επ ι­

976

DAVID IRVING

χείρηση από τα νότια του Στάργκαρντ κατέληξε σε αποτυχία. Την τρίτη ημέρα ο Wenck τραυματίστηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η επίθεση έχασε όλη την ορμή της και ο Χίτλερ την ανακάλεσε. Το άστρο του Γκουντέριαν άρχιζε να σβήνει. Μαθαίνοντας ότι ο Γκουντέριαν είχε πρόσφατα πει στον Ρίμπεντροπ ότι ο πόλεμος είχε χα­ θεί, ο Χίτλερ έκανε μια τρομερή σκηνή στην επόμενη πολεμική σύσκεψη. « Σ ε μια κατάσταση σαν κι αυτή», είπε ο Φύρερ, «η παραμικρή ένδειξη ηττοπάθειας ισοδυναμεί με ανοικτή προδοσία. Αυτό ακριβώς έκανε ο στρατηγός Γκουντέριαν στην πρόσφατη συζήτησή του με τον Ρ ίμπ ε­ ντροπ...742 Πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο σε όλους πως αν πρέπει να στείλω σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης έναν εργάτη που γκρινιάζει με ηττοπάθεια μέσα σε ένα καταφύγιο την ώρα μιας αεροπορικής επιδρο­ μής ή να τον κρεμάσω, τύτε να περιμένετε ότι θα κάνω το ίδιο και με εσάς. Αυτού του είδους η ανταρσία πρέπει να σταματήσει». Από τη Γιάλτα, ο Τσώρτσιλ, ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν ανήγγειλαν στις 13 Φεβρουάριου ότι το Ράιχ του Χίτλερ έπρεπε να διαχωριστεί σε «ζώ ­ νες κατοχής» μεταξύ των Συμμάχων. Το ανακοινωθέν της Γιάλτας, που στάλθηκε στον Χίτλερ, σελίδα τη σελίδα, καθώς έβγαινε από τα τηλέτυ­ πα, προκάλεσε μια κραυγή θριάμβου από μέρους του: « Ένα σωρό βλα­ κείες σαν κι αυτές που ξεστόμιζαν οι διπλωμάτες μας των καφενείων και όλοι οι πολιτικάντηδες Υπουργοί Εξωτερικών! Όλα αυτά τα έχουμε τυ ­ πωμένα εδώ: αν χάσουμε τον πόλεμο, η Γερμανία θα πάψει να υπάρχει. Αυτό που έχει σημασία τώρα, είναι να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να μη λυγίσουμε». ΕΚΕΙΝΟ το βράδυ, ο Χίτλερ κατέβηκε πάλι στο υπόγειο να ξαναδεί το μοντέλο της ανοικοδόμησης του Λιντς. Δείπνησε στις οκτώ με δυο γραμ­ ματείς του, κι ύστερα κοιμήθηκε μέχρι την ώρα της μεσονύκτιας πολεμι­ κής σύσκεψης. Εκεί, έφτασε η είδηση ότι από το μεσημέρι το Μπρεσλάου είχε περικυκλωθεί κι ότι 300 βρετανικά βαρέα βομβαρδιστικά είχαν πυρ­ πολήσει το ιστορικό κέντρο της Δρέσδης, όπου ζούσαν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Πριν τελειώσει η σύσκεψη, έφτασε η είδηση ότι άρχισε μια νέα βρετανική επίθεση, δυο φορές ισχυρότερη από την πρώτη. Η πόλη δεν είχε καταφύγια, ούτε αντιαεροπορικά πυροβόλα και κανένα μαχητι­ κό αεροπλάνο δεν απογειώθηκε. Από την ίδια την Δρέσδη έφτανε μια βαθιά σιωπή, καθώς όλες οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν κοπεί. Οι Β ρ ε­ τανοί αποκρυπτογραφηστές μπορούσαν να ακούσουν τα ραδιοσήματα του Χίμλερ προς τον αρχηγύ του της αστυνομίας, που έδειχναν ολοφάνε­ ρη δυσπιστία σχετικά με την έκταση της καταστροφής. «Έλαβα την ανα­ φορά σας», τον επιτιμούσε ο Χίμλερ στο μήνυμά του. «Ο ι επιδρομές ήταν πολύ σοβαρές κι ωστόσο, η πρώτη επιδρομή πάντα δίνει την εντύ­ πωση ότι η πόλη έχει πλήρως καταστραφεί. Πάρτε αμέσως όλα τα ανα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

977

γκαία μέτρα». Ήταν 6.15' π.μ. όταν αποσόρθηκε ο Χίτλερ. Στη 1 μετά το μεσημέρι της άλλης μέρας, 14 Φεβρουάριου, ξύπνησε με την είδηση ότι αμερικανικά βομβαρδιστικά συνέχιζαν την ερήμωση της Δρέσδης. Η «Φλωρεντία του Έ λβα » είχε εξαφανιστεί και τεράστιες πυρκαγιές την κατέτρωγαν. Όταν σήμανε η λήξη του συναγερμού στο Βερολίνο, ο Χίτλερ ξαφνιά­ στηκε συναντώντας στο χολ της Καγκελαρίας τον στρατιωτικό ωτορινολα­ ρυγγολόγο που είχε περιποιηθεί τα τραύματα στα αυτιά του, μετά την απόπειρα, στις 20 Ιουλίου. Ο dr. Giesing είχε έρθει να επισκεφθεί έναν υπασπιστή, όταν σήμανε ο συναγερμός. Δυο φορές, αφηρημένος, ο Χίτλερ τον ρώτησε πού βρισκόταν η οικογένειά του και δυο φορές ο γιατρός απάντησε: «Είναι στο Κρέφελντ, Φύρερ μου». Δυο φορές πάλι, ο Χίτλερ ρώτησε τον dr. Giesing σε ποιο νοσοκομείο εργαζόταν, και δυο φορές πάλι ο γιατρός του απάντησε. Ύστερα ο Χίτλερ μίλησε για τον πόλεμο. «Πάρα πολύ σύντομα», είπε, «θα αρχίσω να χρησιμοποιώ το όπλο της Νίκης {Siegwaffe) κι ο πόλεμος θα φτάσει σε ένα ένδοξο τέλος. Πριν από λίγο καιρό, λύσαμε το πρόβλημα της πυρηνικής διάσπασης και την έχουμε ανα­ πτύξει σε τέτοιο βαθμό ώστε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε αυτήν την ενέργεια για πολεμικούς σκοπούς ( Rüstungszwecke). Δεν θα ξέρουν τι τους χτύπησε! Είναι το ύπλο του μέλλοντος. Με αυτό, το μέλλον της Γερμανίας είναι εξασφαλισμένο. Η Θεία Πρόνοια μου επέτρεψε να ανακαλύψω αυτό το μοναδικό μονοπάτι προς τη νίκη».* Τα μάτια του έμεναν καρφωμένα στο πάτωμα. Και πάλι, ρώτησε τον γιατρό πού βρισκόταν η οικογένειά του. «Στο Κρέφελντ, Φύρερ μου». Η εκατόμβη των νυκτερινών θανάτων στην Δρέσδη έφτανε στο ένα τ έ ­ ταρτο του εκατομμυρίου, όπως του ανέφεραν. «Ισοπέδωσαν το μέγαρο όπερας της Δρέσδης και σκοτώνουν πρόσφυγες», φώναξε ο Χίτλερ, «αλλά άφησαν ήσυχο το λιμάνι του Στετίνου που ήταν γεμάτο στρατεύματα υπό μεταφορά!» Στις 7.15' μ.μ. της 14 Φεβρουάριου ο Χίτλερ συζήτησε το θέ­ μα της Δρέσδης για σαράντα πέντε λεπτά με τον Γκαίμπελς. 0 Υπουργός επέμεινε να παραπεμφθεί ο Στρατάρχης του Ράιχ Γκαίρινγκ στο Λαϊκό Δι­ καστήριο. Ο Χίτλερ ούτε που ήθελε να ακούσει κάτι τέτοιο. Ήταν η εικόνα της απελπισίας. «Ηθικό πεσμένο», έγραφε ο καθηγητής Morell στο ημερο­ * Σ .τ.Σ .: Ο Giesing κατέγραψε αυτήν την αφήγηση στις 21 Ιουλίου 1945, έξι εβδομά­ δες πριν από την Χιροσίμα. Η προέλευση αυτής της αισιοδοξίας του Χίτλερ είναι α ιν ιγμ α τικ ή . Ε π ισ τήμο νες κάτω από την επ ίβ λ εψ η των καθηγητών W erner Heisenberg και Carl Friedrich von Weizsäcker μελετούσαν τον σχεδιασμό της ατομι­ κής βόμβας από το 1939 και είχαν αρχίσει να οικοδομούν έναν πειραματικό ατομι­ κό αντιδραστήρα στο Χάιγκερλοχ το 1944. Τον Δεκέμβριο ο επικεφαλής πυρηνικών ερευνών του Ράιχ, καθηγητής Walther Gerlach, ζήτησε από τον Μπόρμαν να τους εξαιρέσει από την υπηρεσία στον Λαϊκό Στρατό και ανέφερε ειδικότερα τις έρευνές τους για την «ατομική βόμβα » ως δικαιολογία.

918

DAVID IRVING

λόγιο του στις 15 του μηνός, «δείχνει χαχύποπτος εξαιτίας της κατάστα­ σης στο Ανατολικό Μέτωπο και των αεροπορικών επιδρομών στη Δρέσ­ δη». Δυο ημέρες αργότερα ο γιατρός πρόσθετε, αφού είδε τον Χίτλερ στις 2 μ.μ.: «Λ έει ότι δεν έχει άλλο κανένα παράπονο, εκτός από το τρέμουλο, το οποίο -όπως παρατήρησα χθες το βράδυ, την ώρα του τσαγιού- έχει τώρα επεκταθεί άσχημα και στο αριστερό του χέρι. Κατά τη συνομιλία μας διατύπωσε την επιθυμία να δοκιμάσουμε κάποια στιγμή μερικές ενέ­ σεις Strophantin (ας πούμε, τρεις), καθώς οι ενέσεις αυτές τον βοήθησαν επί έναν ολόκληρο χρόνο... Αυτές τις τελευταίες τέσσερις ή πέντε ημέρες [ο Χίτλερ] έδειχνε εξαιρετικά πεσμένος, μοιάζει κουρασμένος και άυπνος... Ο Φύρερ θα δοκιμάσει να τα βγάλει πέρα χωρίς ηρεμιστικά». Ο Γκαίμπελς πρότεινε να αγνοήσει η Γερμανία τη Συνθήκη της Γενεύ­ ης και να εκτελεί έναν αιχμάλωτο των Συμμάχων για κάθε Γερμανό πο­ λίτη που θα σκοτωνόταν από αεροπορικές επιδρομές.743 Στον Χίτλερ άρεσε η ιδέα. «Αυτό το μόνιμο κλαψούρισμα περί ανθρωπισμού θα μας κοστίσει τον πόλεμο», παραπονέθηκε. «Ούτε οι Ρώσοι στα Ανατολικά, ούτε αυτοί οι υποκριτές της Δύσης τηρούν τους όρους της Συνθήκης της Γενεύης! Δείτε απλά τις αεροπορικές επιδρομές τους κατά του άμαχου πληθυσμού!» Σύμφωνα με τον Heintz Buchholz, τον στενογράφο του Επιτελείου που ήταν παρών, ο Χίτλερ τόνισε ότι οι Ρώσοι είχαν αποδεί­ ξει τι μπορούσαν να πετύχουν τιμωρώντας ανελέητα κάθε αεροπόρο του εχθρού. «Ο ι δικοί μας αεροπόροι δεν μπορούσαν να πειστούν να πετάξουν πάνω από την Μόσχα ή το Λένινγκραντ από φόβο για τη ζωή τους, από τότε που οι Ρώσοι άρχισαν να εκτελούν τους πιλότους της Λουφτβά­ φε. Είχαν απλώς γράψει στις εφημερίδες τους ότι κάποιοι “ αλεξιπτωτι­ στές του εχθρού” που έπεσαν στα χέρια τους τουφεκίστηκαν». Την ιδέα, ωστόσο, να αγνοηθεί η Συνθήκη της Γενεύης δεν την ασπάζονταν ούτε το Κόμμα, ούτε η Βέρμαχτ. Ο Κάιτελ, ο Γιόντλ κι ο Νταίνιτς αντιτάχθηκαν. Ο Ρίμπεντροπ, που κλήθηκε από τον τρομοκρατημένο σύνδεσμο αξιωματικό του, Walther Hewel, απέρριψε τελείως την ιδέα στη διάρκεια ενός περιπάτου είκοσι λεπτών με τον Χίτλερ μέσα στους βομβαρδισμένους κήπους της Καγκελαρίας, στις 21 Φεβρουάριου.744 Σε σωρούς των πεντακοσίων πτωμάτων καίγονταν τα θύματα των α ε­ ροπορικών επιδρομών της Δρέσδης δημόσια, σε πρόχειρα κατασκευασμέ­ νες σχάρες από ατσάλι. 0 Χίτλερ είδε τις φωτογραφίες: χιλιάδες άντρες και γυναίκες και παιδιά, που ακόμη φορούσαν τα πολύχρωμα αποκριά­ τικα κοστούμια τους, στοιβάζονταν σαν σωροί σκουπιδιών στις πυρές. Ποια ήταν η δικαιοσύνη της Ιστορίας αν ένας εχθρός μπορούσε να νική­ σει την Γερμανία, με τέτοια μέσα; Αυτό το ερώτημα τον βασάνιζε τώρα. ΥΠ Α ΡΧΕΙ μια ζωντανή περιγραφή του Χίτλερ, στα τέλη Φεβρουάριου

1945, που μας άφησε ένας από τους Gauleiter που κλήθηκαν στην Κα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

979

γκελαρία, στις 2 μ.μ. της 24 Φεβρουάριου. Την προηγούμενη ημέρα, οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει απρόσμενα τη μεγάλη τους επίθεση κατά μή­ κος του ποταμού Ρύερ, ανατολικά του Άαχεν. Στις 24 Φεβρουάριου, ο Κόκκινος Στρατός είχε μόλις ξεκινήσει μια ξαφνική επίθεση στην ισχνή γραμμή άμυνας του Χίμλερ στην Πομερανία. Μόνον στην Ουγγαρία είχε σημειωθεί μια μέτρια επιτυχία, με την καταστροφή εκείνη την ημέρα ενός ρωσικού προγεφυρώματος στον ποταμό Γκραν, μετά από ημερών σκληρές μάχες. Όταν ο Χίτλερ μπήκε σε μια από τις ακόμη άθικτες α ί­ θουσες της Καγκελαρίας, βρήκε 60-70 Gauleiter κι αξιωματούχους παρατεταγμένους στις τρεις πλευρές. Έσφιξε το χέρι του καθενός από αυτούς κι ύστερα τους κάλεσε σε ένα λιτό γεύμα με κρέας βραστύ κι ένα φλι­ τζάνι πραγματικού καφέ. Η ομιλία που εκφώνησε στη συνέχεια, κορυφώθηκε σε ισχύ καθώς έφτανε στον συνηθισμένο επίλογο. Μίλησε για την επικείμενη αντεπίθεση στα Ανατολικά, για μια επιχείρηση που είχε καθυστερήσει εξαιτίας των απωλειών σε βαρέα όπλα. Αναφέρθηκε μελαγχολικά στον θανόντα στρα­ τηγό Hube κι ευχήθηκε να είχε περισσότερους στρατηγούς «καμωμένους απύ την ίδια δρυ». Ζήτησε μια τελική υπέρτατη προσπάθεια από μέρους του Κόμματος για να κερδηθεί ο πόλεμος, έστω και την τελευταία στιγ­ μή: πρεπε να μεταφέρουν μια Furor Teutonicus (Τευτονική ορμή) στον λαό. Αν ο λαός εγκατέλειπε τώρα τον αγώνα, θα άξιζε την εκμηδένισή του. Καταλήγοντας, ο Χ ίτλερ μίλησε στους Gauleiter για τη φθίνουσα υγεία του. Ο Μέγας Φρειδερίκος, είπε, είχε κι αυτός επιστρέφει τσακι­ σμένος από τους πολέμους του. Σε μια στιγμή, ο Χίτλερ προσπάθησε να φέρει στο στόμα του ένα ποτήρι με νερό, αλλά το χέρι του έτρεμε τόσο πολύ, ώστε εγκατέλειψε την προσπάθεια στη μέση. Ίσως ήταν μια θεα­ τρική χειρονομία, γιατί την τελείωσε με ένα χαμόγελο: «Αυτό το τρέμουλο το είχα συνήθως στο πόδι. Τώρα είναι στο χέρι μου. Το μόνο που μπορώ να ελπίζω, είναι να μην προχωρήσει στο κεφάλι μου. Αλλά ακόμη κι αν συμβεί αυτό, έχω να σας πω μόνον τούτο: η καρδιά μου δεν θα δειλιάσει π ο τέ».745 Ε Ξ Ι ΩΣ ΟΚΤΩ Χ ΙΛ ΙΑ ΔΕΣ ρωσικά άρματα μάχης είχαν, λέγεται, καταστρα-

φεί από τα μέσα Ιανουαρίου. Κι ωστόσο, το Γενικό Επιτελείο Στρατού πίστευε ότι η επόμενη κίνηση του Κόκκινου Στρατού θα ήταν η έφοδος κατά του Βερολίνου. Την ίδια ημέρα της ομιλίας του Χίτλερ αποδείχτηκε ότι αυτοί οι ειδικοί είχαν κάνει λάθος. Αντί να συνεχίσει προς τα δυτικά, ο στρατάρχης Ζούκοφ στράφηκε βόρεια, προς την Ομάδα Στρατιών του Χίμλερ στην Πομερανία. Στις 22 του μηνός διέσπασε τις γραμμές του Χίμλερ - δυο εχθρικές στρατιές αρμάτων μάχης, που ο Gehlen είχε π ι­ σ τέψει ότι προετοιμάζονταν για να εκμεταλλευτούν το προγεφύρωμα

980

DAVID IRVING

του Κυστρίν, τώρα εμφανίστηκαν πολύ πιο βορειοανατολικά, εφορμώντας προς το Κέσλιν και τις ακτές της Βαλτικής. Ο Χίτλερ υποσχέθηκε την άμεση αποστολή ενισχύσεων στον Χίμλερ για μια αντεπίθεση και διέταξε να κρατηθεί με κάθε θυσία ο ιστορικός διάδρομος του Ντάντσιχ. Στο μεταξύ, χρησιμοποιούνταν όλων των ειδών τα μέσα εξαπάτησης για να πειστούν οι Ρώσοι ότι ανάμεσα στο μέτωπο του Όντερ και στο Βερολίνο υπήρχαν βαθιά και απροσπέλαστα αμυντικά οχυρά. Αν δεν π ε­ τύχαινε η αντεπίθεση του Χίμλερ, η απώλεια της Ανατολικής και Δυτικής Πρωσίας ήταν αναπύφευκτη. Ο Γκαίμπελς, μιλώντας με τον Φύρερ του στις 27 του μηνός, πρότεινε ότι μπορούσαν τώρα να έχουν μόνον έναν ρεαλιστικό στόχο και συγκε­ κριμένα: να δώσουν ένα ηρωικό παράδειγμα στα παιδιά των παιδιών τους, στην περίπτωση που μια παρόμοια δυστυχία θα έπληττε κάποτε τη χώρα τους. Αυτή ήταν μία κάθε άλλο παρά αισιόδοξη πρόταση, αλλά ο Χίτλερ συμφώνησε. Στις 3 Μαρτίου 1945, πήγε να επισκεφθεί τη γραμμή του μετώπου. Έφτασε με αυτοκίνητο ως το Στρατηγείο του 1ου Σώματος, στο προγε­ φύρωμα της Φραγκφούρτης επί του Όντερ, για να επιθεωρήσει ο ίδιος την ισχύ της μονάδας και τα αποθέματά της σε πυρομαχικά. «Η επίσκε­ ψη ξεκίνησε από τις [νέες] μεραρχίες Döberitz και Berlin», έγραφε κατό­ πιν ο Γκαίμπελς. «Η επιρροή του στους αξιωματικούς και τους άλλους βαθμοφόρους ήταν τεράστια». Ανώνυμα πλήθη προσφύγων συνωθούνταν καθώς περνούσε το αυτοκί­ νητο του Φύρερ. Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι έφευγαν τώρα μπροστά από τα ρωσικά άρματα μάχης και τα πυροβόλα. Στον δρόμο, γυρίζοντας από τον ποταμό Όντερ προς την πρωτεύουσά του, ο Χίτλερ καθόταν πλάι στον οδηγό του, Erich Kempka, απορροφημένος στις σκέψεις του. Όταν τον επισκέφθηκε το επόμενο βράδυ ο δρ. Γκαίμπελς, άφησε να εν­ νοηθεί ότι θα έπρεπε να πηγαίνει πιο συχνά στα πεδία των μαχών για να σταματήσουν οι «άθλιες φήμες» ότι δεν ενδιαφέρεται για τα στρατεύματά του. « Σ ε αντίθεση με την τελευταία φορά», έγραφε ο Γκαίμπελς, «τον βρήκα κάπως πεσμένο, πράγμα που δεν με εξέπληξε μετά την έκβαση των στρατιωτικών γεγονότων. Η υγεία του επίσης αποτελεί κάποιο εμπύδιο, αυτή η νευρική τρεμούλα στο αριστερό του χέρι έχει χειροτερεύσει τόσο, που ήταν ένα σοκ για μένα». Ο ίδιος αποκάλυψε στον Φύ­ ρερ ότι όποιο κι αν ήταν το κακό που θα τους έβρισκε, αυτός σκόπευε να παραμείνει στο Βερολίνο με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Ενώ ο Χ ίτ ­ λερ εξακολουθούσε σε γενικές γραμμές να έχει θάρρος, οι στρατηγοί του δεν είχαν καθόλου, κι ο Γκαίμπελς χάρηκε που έφυγε εκείνη την ημέρα από το κτίριο. «Η ατμόσφαιρα στην Καγκελαρία του Ράιχ είναι πολύ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

981

μελαγχολική», έγραφε το άλλο πρωί. «Προτιμώ να μην ξαναπάω εκεί, επειδή φοβάμαι ότι θα με επηρεάσει κι εμένα αυτή η ατμόσφαιρα». Ο καθηγητής Morell δεν είχε συνοδεύσει τον Χίτλερ στο μέτωπο. Ο γιατρός είχε αναγκαστεί να μείνει στο κρεβάτι πάσχοντας απύ θρομβο­ φλεβίτιδα. Ο Χίτλερ του τηλεφώνησε στις 4 Μαρτίου και του είπε πόσο χάρηκε που ο γιατρός δεν είχε πάει μαζί του. Ανησυχώντας πάντα για την υγεία του Morell, τον επισκέφθηκε το άλλο πρωί και τον παρακάλεσε - όπως γράφει ο γιατρός στο ημερολόγιό του- να μην τον συνοδεύσει ποτέ στο μέτωπο, «επειδή εγώ [ο Morell] δεν θα έπρεπε να εκτεθώ σε σοβαρό τραυματισμό από ατύχημα ή εξαιτίας των χαμηλών πτήσεων των εχθρικών αεροπλάνων, γιατί αν κάτι τέτοιο μου συνέβαινε, εκείνος θα έμενε πάλι χωρίς γιατρό». «Ε ίνα ι πολύ πιο σημαντικό», είπε ο Χίτλερ, «να ξέρω ότι θα σας βρω πάντα να με περιμένετε, όταν γυρίζω πίσω». 01 ΣΤΡΑ ΤΙΩ ΤΙΚ ΕΣ εφεδρείες της Γερμανίας είχαν από καιρό εξαντληθεί. Στις 27 Φεβρουάριου, ο Γιόντλ έδειξε στον Χίτλερ ένα τηλεγράφημα από τον Rundstedt, ο οποίος παραπονιόταν έντονα ότι από τους 52.215 άνδρες που του υποσχέθηκαν τον Φεβρουάριο, μόνον 11.802 είχαν φτάσει. Οι λιπ οτα ξίες είχαν πά ρει διαστάσεις επιδημίας. Το Ε π ιτελείο του Μπόρμαν πρότεινε τον δημόσιο απαγχονισμό των δειλών και των λιποτα­ κτών, με το σύνθημα που ο Gauleiter Karl Hanke είχε βρει αποτελεσματι­ κό για την έως φανατισμού άμυνά του στο Μπρεσλάου: «Θάνατος και ατίμωση για όσους φοβούνται έναν έντιμο θάνατο!» 0 Χίτλερ πρότεινε στον Χίμλερ δυο ριζικές λύσεις με σκοπό να παρα­ κινηθούν οι λιποτάκτες και να ξαναγυρίσουν στις μονάδες τους: για να επιτευχθεί «μ ια κατάλληλη επίπτωση στη στάση των ανδρών», η ηγέτις των γυναικών του Ράιχ frau Gertrud Scholz-Klink θα έπρεπε να πάρει οδηγίες για τη συγκρότηση ενός τάγματος γυναικών. Δεύτερον, 6.000 νέοι ηλικίας δεκαπέντε ετών θα στρατεύονταν για να ενισχύσουν τα μετόπι­ σθεν της αμυντικής γραμμής του Χίμλερ. Ο Μπόρμαν παρατηρούσε με θλίψη σε ένα μνημόνιο προς το Επιτελείο του: «Αυτό σημαίνει ότι καλού­ με τώρα γυναίκες και δεκαπεντάχρονους να ενισχύσουν το μέτω πο».746 Η ΤΟΥΡΚΙΑ, η Αίγυπτος, η Φινλανδία κι ένα πλήθος Νοτιοαμερικανικών χωρών είχαν κηρύξει τώρα τον πόλεμο στην Γερμανία. Στα Δυτικά, στις 28 Φεβρουάριου, οι Αμερικανοί άρχισαν να προελαύ­ νουν στον Ρήνο, μεταξύ Ντύσελντορφ και Βένλο. Αμερικανικά άρματα μά­ χης, με γερμανικά εμβλήματα προσπάθησαν να περάσουν τις γέφυρες του Ρήνου, στο Ντύσελντορφ και το Ουερντίνγκεν, αλλά αυτές οι γέφυρες -και όλες οι άλλες από το Ντούισμπουργκ ως κάτω το Κόμπλεντζ- είχαν καταστραφεί την τελευταία στιγμή. Η απάθεια του λαού δυτικά του Ρήνου ξάφνιασε τον Χίτλερ. Λευκές σημαίες κυμάτιζαν παντού. Ντόπιοι αγρότες

982

DAVID IRVING

επιτίθεντο στα γερμανικά στρατεύματα. Στο Τρίερ, ο Λαϊκός Στρατός διαλύθηκε. Υπήρχαν αναφορές ότι κι άλλες μονάδες του Λαϊκού Στρατού έριχναν μπαζούκας, πολυβόλα, κι άλλα πυρομαχικά, σε λίμνες και ποτα­ μούς. Στο Ρεμάγκεν, αμερικανικά στρατεύματα που μπήκαν στην πόλη ξαφνιάστηκαν βρίσκοντας τη σιδηροδρομική γέφυρα πάνω από τον Ρήνο ανέπαφη και σχημάτισαν αμέσως ένα προγεφύρωμα θωρακισμένων στην ανατολική όχθη. Το μεγαλύτερο μέρος της Κολωνίας είχε καταληφθεί. Στις 8 Μαρτίου, η κατάσταση στα ανατολικά ήταν ακόμη χειρότερη. Η Πομερανία έδειχνε να έχει χαθεί, και μαζί της, η εμπιστοσύνη του Χ ίτ­ λερ προς τον Χίμλερ. Επικαλούμενος κρίση στηθάγχης, ο αρχηγός των SS είχε εγκαταλείψει το Στρατηγείο του για να πάει σε ένα σανατόριο στο Χοχενλίχεν. Το Επιτελείο του χαρακτήριζε ως «ουτοπικές» τις διαταγές του Χίτλερ να καλύψουν το ρήγμα στην άμυνα της Πομερανίας. Στις 4 Μαρτίου, ο στρατηγός Hans Krebs, που αντικαθιστούσε τον τραυματία Wenck, ανέφερε στον Χίτλερ τις ξεκάθαρες αντιρρήσεις που του είχε ανακοινώσει τηλεφωνικώς ο στρατηγός Kinzel, αξιωματικός επιχειρήσεων του Χίμλερ: «Αυτός ο πόλεμος διεξάγεται στα χαρτιά κι έχει πάρει δια­ ζύγιο από την πραγματικότητα!»Έναν χρόνο πριν, ο Χίτλερ δεν θα είχε ανεχθεί τέτοιες κριτικές, αλλά τώρα ήταν αναγκασμένος να τις καταπιεί, επειδή κάθε στρατιωτική ήττα διέβρωνε την εξουσία του. Αντίθετα, αποφάσισε να αρχίσει μια πιο περιορισμένη αντεπίθεση, στα ανατολικά, από το Στετίνο. 0 στρατηγός διοικητής της 3ης Στρατιάς Panzer Erhard Raus, θα δεχόταν τις αναγκαίες ενισχύσεις στις 6 Μαρτίου. Λίγο μετά το 3ο Σώμα Panzer των SS (υπό τη διοίκηση του στρατηγού Martin Unrein) ανέφερε ότι είχε πυρομαχικά μόνον για τις πρώτες δυο ημέρες της επίθεσης. Ο Χ ίτλερ, προσεκτικός μετά την υπόθεση της Αβράνς, έστειλε στο Στετίνο έναν υπασπιστή του από τα SS, για να ελέγ­ ξει την κατάσταση. Αυτός, ο ταγματάρχης των SS Johannes Göhler, του ανέφερε ότι οι μεραρχίες δεν είχαν καθόλου πυρομαχικά.747 «Πηγαίνοντας προς το Στετίνο», έγραφε κατ’ ιδίαν ο Göhler, «προσπεράσαμε ατελείω­ τες φάλαγγες προσφύγων που είχαν ξεκινήσει εβδομάδες πριν... Όλοι, από τον διοικητή του σώματος μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, ήθελαν να μάθουν για την υγεία του Χίτλερ ή για το πώς πήγαιναν τα πράγματα στους άλλους τομείς του μετώπου, και πιο πολύ από όλα, για το αν μπο­ ρούσαμε να ελπίζουμε για καιρούργια όπλα τύπου V». Το απόγευμα της 8 Μαρτίου, ο στρατηγός Raus ήρθε στο καταφύγιο για να εξηγήσει την ήττα των στρατευμάτων του στην Πομερανία. Τόνι­ σε ότι οι 8 μεραρχίες της στρατιάς του -ο ι οποίες διέθεταν μόνον 70 άρ­ ματα μάχης- είχαν κρατήσει μια γραμμή μήκους 150 μιλίων, ενάντια σε 8 σοβιετικές στρατιές και 1.600 άρματα μάχης. Ο Χίτλερ τον διέκοψε σχολαστικά: «Χ ίλια τετρακόσια!» Η μάχη είχε να επιδείξει πολλές πρά­ ξεις γενναιότητας. Από τα 34 σοβιετικά άρματα μάχης που επιτέθηκαν

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

983

στο προγεφύρωμα που κρατούσε το Ναυτικό στο Ντιβένοβ, στις 7 Μαρ­ τίου, μόνον ένα είχε ξεφύγει από την καταστροφή. Κι εκείνο το ίδιο πρωί τα ίδια στρατεύματα του Ναυτικού είχαν επ ιτεθεί στην ανοικτή ύπαιθρο και είχαν καταστρέψει 36 επιτιθέμενα άρματα μάχης. Στις μά­ χες 580 εχθρικά άρματα μάχης είχαν εξουδετερωθεί, τα 360 από μπαζούκας. Ο Χίτλερ δεν εντυπωσιάστηκε κι αποφάσισε να απολύσει τον Raus: «Ε ίν α ι γελοίος , καυχιέται για ασήμαντες λ επ τ ο μ έρ ειες ». Ο Manteuffel θα τον αντικαθιστούσε. Εκείνη την ημέρα, 8 Μαρτίου 1945, ο Γκουντέριαν πρόβλεψε πως εφόσον είχε εκλείψ ει η απειλή στο νότιο πλευρό του Κόκκινου Στρατού στην Πομερανία, η κυρίως επίθεση του Στάλιν κατά του Βερολίνου θα άρχιζε «σ ε μια εβδομάδα περίπου». Ο Γκαίρινγκ ήρθε για να διατυπώσει την πρόταση, ότι τώρα ήταν η στιγμή να «καθαρίσει πολιτικά η ατμόσφαιρα». Ο Χίτλερ του απάντησε θυμωμένα ότι θα έκανε καλύτερα αν καθάριζε πρώτα τον αέρα γύρω του και τέρμα. Δεν ξέρουμε τι ήλπιζε αυτές τις ώρες. Στις 13 Μαρτίου β ε­ βαίωνε χαριεντιζόμενος τον Otto Meissner, ήδη 65 χρονών, ότι έπρεπε να διατηρηθεί στη ζωή για να απολαύσει την ανοικοδόμηση της Γερμανίας, όταν θα ερχόταν η ειρήνη. «Δεν μπορώ να σας αφήσω να αποσυρθείτε μέχρι που να φτάσετε τα εβδομήντα»,748 δηλαδή το 1950. Καθώς συλλο­ γιζόταν τι θα μπορούσε να συμβεί, έδειξε στον Γκαίμπελς τα στενογραφημένα πρακτικά της σύσκεψης κατά τη διάρκεια της οποίας είχε προβλέψει ότι οι Ρώσοι θα στρέφονταν πρώτα στην Πομερανία κι ύστερα στο Βερολίνο. Αυτοί στο Γενικό Επιτελείο Στρατού νόμιζαν πως ήξεραν καλύτερα και τώρα αποδεικνυόταν το λάθος τους. Οι δυο άνδρες πήγαν με τα πόδια, όλο μελαγχολία, για να δουν τους πυροσβέστες να καθαρίζουν τα ερείπια του κτιρίου του Υπουργείου Προ­ παγάνδας στη WilhelmStrasse, καθώς πριν λίγες ώρες είχε πέσει πάνω του μια βρετανική βόμβα δύο τόνων. Δυο νύχτες αργότερα ο Χίτλερ ενθάρρυνε τον Kesselring με την υπόσχε­ ση μιας «μεγάλης αμυντικής νίκης», που θα ερχόταν από τα ανατολικά, μετά την οποία το σύνολο των αρμάτων μάχης της Γερμανίας θα στρέφο­ νταν στο Δυτικό Μέτωπο. Διέταξε μια ξαφνική έφοδο προς τα βόρεια, μ έ­ σα από το στενό προγεφύρωμα της 9ης Στρατιάς της Φραγκφούρτης στον Όντερ, για να συντριβούν οι δυνάμεις που συγκέντρωνε ο Ζούκοφ στο Κυ­ στρίν, κι έτσι να εκφυλισθεί η μεγάλη σοβιετική επίθεση. Σε μια σύσκεψη με τον Χίμλερ, τον Γκαίρινγκ και τον Γκουντέριαν στις 15 Μαρτίου,749 ο Χίτλερ τους διέταξε να παραπλανήσουν τους Ρώσους, έτσι ώστε να περιμέ­ νουν ότι η έφοδος θα στρεφόταν νότια. Αυτό ήταν το νέο του μεγάλο στρατηγικό σχέδιο και δεν έπρεπε να αποτύχει.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ έχει περιγράφει έναν σπάνιο χαρακτήρα ανθρώπου, που η Μοίρα τον έχει ανυψώσει από το απόλυτο σκοτάδι στο φως και που, από τότε και στο εξής, πιστεύει ότι οι ίδιες δυνάμεις που τον έφεραν σε αυτό το σημείο, δεν θα τον εγκαταλείψουν στις στιγμές της κακοτυχίας του - ότι καμιά άβυσσος δεν είναι απύθμενη, αλλά κι όταν θα φτάσει στον πυθμένα, για άλλη μια φορά θα ανέβει στα ύψη. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Χίτλερ. Ο «αγώνας δρόμου» ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση για να φτάσουν στο Βερολίνο, τον είχε π εί­ σει ότι τα δυο παγκόσμια ημισφαίρια θα έπρεπε, μέσα σε λίγους μήνες να βρεθούν σε πόλεμο μεταξύ τους - έναν πόλεμο από τον οποίο η Γερ­ μανία θα πρόβαλε ως tertius gaudens (ο «τρίτος που χαίρεται»). Αν ο πό­ λεμός του είχε διαρκέσει επτά πλήρη χρόνια, θα μπορούσε πραγματικά να επωφεληθεί από τα αγαθά του Ψυχρού Πολέμου. Μέχρι και τις τ ε ­ λευταίες ημέρες της ζωής του, οι ειδικοί του των Υπηρεσιών Πληροφο­ ριών θα συντηρούσαν την πεποίθησή του αυτή με αποδείξεις για την επικείμενη σύγκρουση. Μια ομάδα Σοβιετικών πρακτόρων που έπεσαν με αλεξίπτωτο στο Τέμπλιν, τη νύχτα της 7 προς 8 Απριλίου 1945, πα­ ραδέχτηκαν κατά την ανάκρισή τους ότι αποστολή τους ήταν να ανακαλύψουν ποια ήταν τα σχέδια των Συμμάχων για επίθεση κατά των Ρώ­ σων. Κι αφού ο Στάλιν περίμενε μια τέτοια σύγκρουση, τότε ο Χίτλερ σκόπευε να διατηρήσει την ύπαρξη του Ράιχ του, έστω και στραπατσαρισμένου και μειωμένου, μέχρι τότε.750

Ο

ςο π εν χα ο υερ

ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ Φεβρουάριου 1945, ο Χίτλερ και το Επιτελείο του περνού­

σαν τις νύχτες τους στο καταφύγιο της Καγκελαρίας του Ράιχ. Το κυ­ ρίως καταφύγιο ήταν απολύτως ήσυχο και άτρωτο - ο Schaub το συνέκρινε « μ ε ένα υποβρύχιο που κειτόταν πολύ βαθιά κάτω από τη θάλασ­ σα των σπιτιών και των κυβερνητικών μεγάρων του Βερολίνου». Αυτό ήταν το σκηνικό του τελευταίου κεφαλαίου της ζωής του Χίτλερ, μέσα σε στενούς διαδρόμους, το μόνιμο βουητό των κλιματιστικών μηχανημάτων

Το καταφύγιο 1. Το υπνοδωμάτιο του Χίτλερ 2. Το καθιστικό 3. Το δωμάτιο συσκέψεων 4. Προθάλαμος για το κατάλυμα του Χίτλερ 5. Το υπνοδωμάτιο-καθιστικό της Εύας Μπράουν 6. Οι εγκαταστάσεις θέρμανσης 7. Τηλεφωνικό Κέντρο 8. Το γραψείο του Μπόρμαν 9. Το γραφείο του Γκαίμπελς 10. Το δωμάτιο των αξιωματικών υπηρεσίας

12. Το υπνοδωμάτιο του Γκαίμπελς 13. Η αίθουσα αναμονής 14. Ο κοιτώνας της Φρουράς 15. Το παρατηρητήριο 11. Το δωμάτιο του θαλαμηπόλου Heinz Linge

και η έξοδος κινδύνου 16. Η έξοδος προς τον κήπο της Καγκελαρίας

Το καταφύγιο κάτω από την Καγκελαρία του Βερολίνου. Σχεδιάγραμμα βασισμένο σε πληροφορίες που έδωσε ο Hanno Ziegler και τα αυθεντικά αρχιτεκτονικά σχέδια που βρέθηκαν στους φακέλους του Γενικού Αρχιμηχανικού Alfred Jacob, του ειδικού επί των οχυρώσεων του Στρατού. Τα σχέδια συγκρίθηκαν με αυθεντικές μεταπολεμικές φωτογραφίες που πάρθηκαν αμέσως μετά τον πόλεμο, τον Ιούλιο του 1945, από αξιωματικούς των Διαβιβάσεων του Αμερικανικού Στρατού. (ΠΗΓΗ: «MILITARY ADVISOR»)

986

DAVID IRVING

και το πλήθος των στρατιωτικών και κομματικών αξιωματούχων που ήταν προσκολλημένοι στον Χίτλερ και στη μεταδοτική του πεποίθηση ότι αυτή η κρίση θα ξεπερνιόταν.* Στα δεξιά του διαδρόμου, μετά τον θάλαμο μηχανημάτων, ήταν το γραφείο του Μπόρμαν με τον κυρίως τηλεφωνικό πίνακα και τα τηλέτυ­ πά του. Οι τοίχοι του γραφείου ήταν σκεπασμένοι με χάρτες της Γερμα­ νίας και του Βερολίνου, πάνω στους οποίους μια πενταμελής ομάδα ση­ μείωνε με μπλε μολύβι την πρόοδο κάθε κύματος επιδρομής βομβαρδι­ στικών. Εκεί ο Χίτλερ περνούσε τις ώρες των μεγάλων συναγερμών, παρακο­ λουθώντας με τα κουρασμένα μάτια του τα βέλη να πλησιάζουν το Β ε­ ρολίνο, τα βρετανικά βομβαρδιστικά να επιτίθενται πίσω από προστα­ τευτικές εκπομπές ραδιοκυμάτων που αχρήστευαν τα γερμανικά ραντάρ, ενώ «ταχείες αεροπορικές μονάδες» πραγματοποιούσαν επιθέσεις αντι­ περισπασμού. Μετά το ολοκαύτωμα της Δρέσδης, οι βρετανικές νυκτερι­ νές επιδρομές βομβαρδισμού έριχναν καταρράκτες εμπρηστικών κι εκρη­ κτικών βομβών στο Τσέμνιτς, το Ντούισμπουργκ, το Βορμς, το Κάσελ και την ιστορική πόλη του Βύρστμπουργκ. Την ημέρα, η παλίρροια αντιστρεφόταν, καθώς τα αεριωθούμενα Me-262 απογειώνονταν με τα σμή­ νη. Σε μια τέτοια τυπική ημέρα, οι θλιβερές σελίδες του πολεμικού ημε­ ρολογίου της Ανώτατης Διοίκησης της Λουφτβάφε κατέγραφαν: «Τ έσ σ ε­ ρα Me-262 κατέρριψαν τέσσερα βομβαρδιστικά». 0 πτέραρχος Dietrich Peltz (του 9ου Αεροπορικού Σώματος) και ο σμήναρχος Hajo Herrmann (της 9ης Μεραρχίας Καταδιωκτικών) είχαν εξασφαλίσει τον Φεβρουάριο την έγκριση του Γκαίρινγκ να προετοιμά­ σουν μια μαζική επίθεση με πιλότους αυτοκτονίας κατά των αμερικανι­ κών σχηματισμών βομβαρδιστικών. Η επιχείρηση των καμικάζι751 -που παραβλέφθηκε από την Ιστορία- ήταν η ζωντανή απόδειξη της σκληρής μορφής που είχε πάρει ο αεροπορικός πόλεμος. Ο Koller διέθεσε 180 Me-109 στις 3 Απριλίου, με 184 πιλότους που παρουσιάστηκαν ως εθε­ λοντές. Η αερομαχία έλαβε χώρα στις 7 Απριλίου 1945, δυτικά του Αννόβερου. Από τα Me-109 «αυτοκτονίας» που πήραν μέρος, 133 χάθη­ καν, αφού κατέστρεψαν 23 αμερικανικά βομβαρδιστικά. Σκοτώθηκαν 77 πιλότοι, ενώ τα αεριωθούμενα μαχητικά, που συνόδευαν αυτούς τους απελπισμένους ήρωες, είχαν καταρρίψει άλλα 28 αμερικανικά βομβαρδι­ στικά την ίδια μέρα.

* Σ .τ.Σ .: Έτσι ο Νταίνιτς συμβούλευε τους διοικητές του στις 2 Μαρτίου 1945: «Ας εναποθέσουμε στην ηγεσία του Αδόλφου Χίτλερ την άνευ όρων εμπιστοσύνη μας. Πιστέψτε με, μέσα στα δυο αυτά χρόνια ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυ­ τικού, έχω διαπιστώσει ότι οι στρατηγικές του απόψεις αποδεικνύονταν πάντα σω­ σ τές».752

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

987

Σ Τ ’ Α ΡΙΣΤΕΡΑ του στρωμένου με κόκκινο χαλί διαδρόμου μέσα στο κα­ ταφύγιο του Χίτλερ βρίσκονταν τα ιδιαίτερα του διαμερίσματα: μια κρ ε­ βατοκάμαρα με ένα στρατιωτικό κρεβάτι, μια ντουλάπα, ένα κομό κι ένα χρηματοκιβώτιο, ένα χαμηλοτάβανο καθιστικό με ένα γραφείο, ένα τραπέζι κι έναν σκληρό καναπέ. Ένα πορτρέτο του ειδώλου του, του Μ ε­ γάλου Φρειδερίκου, κρεμόταν πάνω από το γραφείο. Ανάμεσα στην κρε­ βατοκάμαρα και τον διάδρομο ήταν το μικρό δωμάτιο συσκέψεων που το γέμιζε ένα τραπέζι με χάρτες που γύρω του είχε ξύλινους πάγκους. Μετά από πολλές πόρτες, στην άλλη άκρη του διαδρόμου, μια ελικοειδής σκάλα οδηγούσε στους κήπους της Καγκελαρίας. Αυτό το καταφύγιο συνδεόταν με το καταφύγιο Voss, κάτω από την Καγκελαρία, που μπορούσε να στεγάσει 2.000 άτομα. Το 1939 ο Χίτλερ το είχε παραχωρήσει στο νοσοκομείο του Βερολίνου και στη μαιευτική κλινική του, όπου πολλοί «Αδόλφοι» έβγαλαν την πρώτη κραυγή της ζωής τους, ενώ οι γέννες συνοδεύονταν με λουλούδια προς τη μητέρα κι ένα τραπεζικό βιβλιάριο με κατάθεση 100 μάρκων για το μωρό. Κάθε βράδυ τώρα, οι Βερολινέζοι σχημάτιζαν «ουρές» στον δρόμο για να μπουν στο καταφύγιο αυτό. Ο Χίτλερ προσωπικά διέταξε να κτιστεί ένα τσιμεντέ­ νιο στέγαστρο για να προφυλάσσονται από τη βροχή όσοι περίμεναν, αλ­ λά είχαν περάσει εβδομάδες και η διαταγή αυτή δεν είχε εκτελεστεί. «Π ρέπει να παρακολουθώ εγώ ο ίδιος ακόμη και την παραμικρή λεπτο­ μέρεια », παρατηρούσε οργισμένος στις γραμματείς του. « Κ ι από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος για να με διαδεχτεί». Η δεσποινίς Schroeder, η πιο τολμηρή από αυτές τις κυρίες, παρατήρησε: «Το όνομα του χερ Χίμλερ αναφέρεται συχνά από τον λαό». «Αλλά αυ­ τός ο άνθρωπος δεν έχει καμιά καλλιτεχνική αίσθηση!» απάντησε ο Χ ίτ ­ λερ και πάνω σε αυτό η δεσποινίς Schroeder πρόσθεσε το ίδιο τολμηρά: «Στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα, η καλλιτεχνική αίσθηση δεν έχει και πολλή σημασία!»753

ΠΑΝΩ από ένα εκατομμύριο άνθρωποι είχαν σκοτωθεί από τα βομβαρδι­ στικά των Συμμάχων. Μια μέρα στις αρχές Απριλίου 1945, ο Μπόρμαν διάβασε στον Χίτλερ ένα δημοσίευμα συμμαχικής εφημερίδας σχετικά με μια περίπολο από Γερμανούς στρατιώτες που είχαν φυγαδεύσει το πλήρωμα ενός αμερικα­ νικού βομβαρδιστικού, για να μην λιντσαριστεί από εξαγριωμένους πολί­ τες μετά από μια αεροπορική επιδρομή. Ο Χίτλερ έγινε έξαλλος και κοί­ ταξε γύρω του αναζητώντας τον πτέραρχο Koller, που στεκόταν στ’ αρι­ στερά της καρέκλας του. «Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δολοφονούν γυ­ ναικόπαιδα στην Γερμανία! Είναι απίστευτο!» Στράφηκε και προς τον Kaltenbrunner: «Διατάσσω όλα τα πληρώματα των βομβαρδιστικών που καταρρίφθηκαν τους τελευταίους μήνες ή θα καταρριφθούν στο μέλλον,

988

DAVID IRVING

να παραδίδονται στα SD αμέσως και να εκτελούνται».754 Στρίμωξε λίγα

λεπτά αργότερα τον Koller και τον παρακάλεσε. «Π ρέπει να με βοηθή­ σεις, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Τι μπορώ να κάνω ενάντια σε αυτό τον εφιάλτη των νυκτερινών βομβαρδισμών τρόμου και των δολο­ φονιών των γυναικόπαιδών μας;» 0 Koller συνέστησε υπομονή. «Όταν θα έχουμε περισσότερα αεριω­ θούμενα σμήνη, ο πόλεμος στον αέρα πάνω από την Γερμανία θα στρα­ φεί πάλι προς όφελος μας». 0 Χίτλερ απάντησε: «Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τότε. Αν αυτοί οι αεροπόροι συνειδητοποιήσουν ότι στο μέλλον θα εκτελούνται ως τρομο­ κράτες, θα το σκέπτονται δυο φορές όταν είναι να πετάξουν». Ο Koller απάντησε ότι ούτε η Λουφτβάφε, ούτε τα SD θα δέχονταν να εκτελέσουν μια τέτοια διαταγή. Η αποτυχία να επιβάλει αυτήν την τελευταία διαταγή του, απέδειξε και πάλι ότι το κύρος του Χίτλερ είχε καταρρεύσει. Ωστόσο, ένα άλλο περιστατικό ήταν η αποστολή από τον Ρίμπεντροπ μεσολαβητών ειρήνης προς τον εχθρό, χωρίς την άδειά του. Πραγματικά, ο Ρίμπεντροπ έστειλε τον ειδικό του επί των αγγλικών υποθέσεων, Fritz Hesse, στην Στοκχόλ­ μη κι όταν ο σουηδικός Τύπος αποκάλυψε την αποστολή του Hesse στις 15 Μαρτίου -πράγμα που στοίχισε στον Ρίμπεντροπ μια άγρια κατσάδα από τον Χ ίτλερ- ο Υπουργός Εξωτερικών έστειλε λίγες ημέρες αργότερα τον Werner von Schmieden στην Ελβετία και τον πρόξενο Eitel Friedrich Moellhausen στην Μαδρίτη, να αναζητήσουν όρους για να σταματήσει αυτό το «τρομαχτικό μακελειό των βομβαρδισμών».755 0 Χίτλερ σταμά­ τησε όλους αυτούς τους μεσολαβητές αναγκάζοντας τον Στρατάρχη του Ράιχ Γκαίρινγκ να μιλήσει για το πείσμα αυτύ σε μια κατ’ ιδίαν συνομι­ λία, περί τα τέλη Μαρτίου. Στο ημερολόγιό του, ο πτέραρχος Koller ση­ μείωνε πως όταν παραπονέθηκε για έλλειψη σαφών οδηγιών από τον Χίτλερ,756 «Ο Στρατάρχης του Ράιχ συμφώνησε - κι αυτός επίσης βρίσκε­ ται στο σκοτάδι. Ο Φ[ύρερ] δεν του λέει τίποτα. Ούτε επιτρέπει να γίνει ακόμη η παραμικρή πολιτική κίνηση, όπως, λόγου χάρη η απόπειρα ενός Βρετανού διπλωμάτη να έρθει σε επαφή μαζί μας, η οποία απορρίφθηκε χωρίς συζήτηση από τον Φ. 0 Φύρερ απαγορεύει απολύτως στον Στρα­ τάρχη του Ράιχ να κάνει την παραμικρή χρήση των δικών του σημαντι­ κών επιρροών στο Εξωτερικό... Επανειλημμένα ο Υπουργός Εξωτερικών [Ρίμπεντροπ] υπέβαλε νέες προτάσεις για ειρήνη στον Φ. αλλά αυτός απλώς τις απορρίπτει».* * Σ .τ.Σ .: Ο κόμης Lutz Schwerin von Krosigk σημείωνε επίσης στο ημερολόγιό του μια συνομιλία με τον Γκαίμπελς στις 9 Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Γκαίμπελς περιέγραφε πώς η Γερμανία είχε στείλει επιφυλακτικούς μεσολαβητές ειρήνης. Οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί είχαν αντιδράσει θετικά, αλλά οι Βρετανοί τους είχαν απορρίψει ασυζητητί.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

989

Στα δυτικά, όλες οι προσπάθειες για την καταστροφή της γέφυρας Ρεμάγκεν πάνω από τον Ρήνο απέτυχαν, μέχρι που πια ήταν πολύ αργά. Όταν μια γερμανική μονάδα βατραχανθρώπων του Ναυτικού, μαζί με α ε­ ριωθούμενα βομβαρδιστικά την γκρέμισαν, οι Αμερικανοί είχαν στήσει μια άλλη γέφυρα.757 Τη νύχτα της 22 Μαρτίου, αμερικανικά αμφίβια άρ­ ματα μάχης δημιούργησαν ένα ακόμη προγεφύρωμα στην άλλη όχθη του Ρήνου, στο Όπενχάίμ. Στις 3 π.μ. της 24 του μηνός άρχισε η κυρίως διά­ βαση του Ρήνου στο Βέζελ από τα στρατεύματα του Μοντγκόμερυ. Στις 28 Μαρτίου ήταν ξεκάθαρο ότι το Ρουρ ήταν σε κλοιό. Ολόκληροι λόχοι γερμανικών στρατευμάτων έριχναν τα όπλα τους και λιποτακτούσαν. Στις ακτές της Βαλτικής, το Κόλμπεργκ είχε πέσει στα μέσα Μαρτίου, αφού κρατήθηκε ενάντια στους Πολωνούς και τους Ρώσους αρκετά για να διαφύγουν από τη θάλασσα 60.000 κάτοικοι της πόλης. Η εκκένωση του πληθυσμού του Καίνιξμπεργκ και του Ντάντσιχ ήταν σε πλήρη εξέλι­ ξη. Στην Ουγγαρία, οι αντεπιθέσεις στις οποίες ο Χίτλερ είχε εναποθέσει τις ελπίδες του, απέτυχαν απελπιστικά. Η ταχύτητα των γεγονότων, ιδιαίτερα στα δυτικά, άφηνε κατάπληκτο τον Χίτλερ. Είχε την πεποίθηση ότι θα σημειωνόταν στα ανατολικά ένας μεγάλος αμυντικός γερμανικός θρίαμβος. Στις 25 Μαρτίου, είπε στον Gauleiter Fritz Sauckel ότι για πρώτη φορά φοβόταν πως ο πόλεμος είχε χαθεί. Κάποια αμερικανικά εγχειρίδια πολιτικής προπαγάνδας που έπεσαν στα χέρια των Γερμανών, έφτασαν στην Καγκελαρία. Όπως έγραφε ένας υπασπιστής του Φύρερ: «Το ανελέητο μίσος που κήρυσσαν εναντίον ολό­ κληρου του γερμανικού έθνους, μου φαίνεται πως μοιάζουν πολύ με κ εί­ μενα της Παλαιάς Διαθήκης». Νωρίς τον Απρίλιο, έδειξαν στον Χίτλερ ένα βρετανικό εγχειρίδιο σχετικά με κάποια επιχείρηση που έφερε το δυσοίωνο κωδικό όνομα ε κ λ ε ι ψ ι ς : ανέφερε πλήθος κατηγορίες Γερμανών, «για άμεση σύλληψη» και περιείχε χάρτες για την τελική διχοτόμηση της Γερμανίας και του Βερολίνου, σε ζώνες κατοχής. Πρόσκαιρες γερμανικές ανακτήσεις εδαφών στην Ανατολική Πρωσία έφεραν στο φως νέες εκθέσεις για τη μοίρα των Γερμανών που δεν είχαν δραπετεύσει εγκαίρως. «Δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο! Αυτά τα αγράμματα κτήνη δεν θα κατακλύσουν ολόκληρη την Ευρώπη!», φώναζε άγρια ο Χίτλερ. «Ε ίμ α ι ο τελευταίος φραγμός σε αυτόν τον κίνδυνο. Αν υπάρχει η παραμικρή δικαιοσύνη, τότε εμείς θα βγούμε νικητές. Κάποια μέρα, ο κόσμος θα δει την ηθική αυτού του αγώνα!» Η ΗΤΤΑ φαινόταν σίγουρη για όλους, εκτός από αυτούς που πίστευαν τυφλά στον Χίτλερ. Οι ώρες που ο Φύρερ περνούσε μαζί τους αυξάνο­ νταν. Ο dr. Robert Ley,758 ηγέτης του Εργατικού Μετώπου, ευνοούνταν τώρα με πολλές ώρες ιδιωτικών συζητήσεων με τον Χίτλερ. Έφυγε από

990

DAVID IRVING

το Βερολίνο πλημμυρισμένος με νέο θάρρος και πεποίθηση, για να οργα­ νώσει ένα Ελεύθερο Σώμα «Αδόλφου Χ ίτλερ» στην Αυστρία - ομάδες κυνηγών αρμάτων μάχης εκπαιδεύονταν κι εξοπλίζονταν για επιχειρήσεις πίσω από τις ρωσικές γραμμές. « 0 Φύρερ ήταν η κεφαλή και οι ώμοι, πάνω από όλους μας», έγραφε ο Ley μετά τον πόλεμο. «Κ ι εμείς ήμα­ σταν πολύ μικροί μπροστά σε αυτόν τον Τιτάνα». Στις 20 Μαρτίου τελικά, ο Χίτλερ απάλλαξε τον Χίμλερ από τη διοί­ κηση της Ομάδας Στρατιών του Βιστούλα. « 0 Φύρερ έβλεπε τώρα ολο­ κάθαρα τι άνθρωπος ήταν ο Χίμλερ», έγραφε ο Ley. «Είχα μια μακρά συνομιλία με τον Φύρερ εκείνη την εποχή, όπου με πικρία παραπονέθηκε για την ανυπακοή, την ανεντιμότητα και την ανικανότητα του Χ ίμλερ». Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Χίτλερ, πολλοί από τους Υπουργούς και τους στρατηγούς του προετοιμάζονταν ήδη μυστικά για να απεκδυθούν οποιασδήποτε ευθύνης κατά τις δίκες για εγκλήματα πολέμου που θεωρούσαν αναπόφευκτες. 0 Gotthard Heinrici, ο ήπιος, θρησκευόμενος στρατηγός που ο Χίτλερ είχε διορίσει διάδοχο του Χίμλερ, επειδή δεν υπήρχαν άλλοι καλύτεροι διοικητές Ομάδων Στρατιών, δεν διέθετε την απόλυτη αφοσίωση ενός Schörner ή Model. Ο στρατάρχης Model κράτη­ σε με την Β ' Ομάδα Στρατιών την παλαιά διοίκηση του Ρόμελ, τον περικυκλωμένο θύλακα του Ρουρ, μέχρι τα πυροβόλα του να εξαντλήσουν και τα τελευταία τους βλήματα. Στο τέλος, αυτοκτόνησε για να μην πα­ ραδοθεί στον εχθρό. Αυτό ήταν το πνεύμα που είχε σώσει την Ρωσία του Στάλιν το 1941 και 1942. Οι άλλοι στρατηγοί του Χίτλερ όμως δεν είχαν καν τη θέληση να στερήσουν από τον εχθρό τα λάφυρά του: τα πολεμικά εργοστάσια της Άνω Σιλεσίας έπεσαν στα χέρια των Ρώσων ανέπαφα. Τον Ιανουάριο του 1945, ο Speer δεν είχε διστάσει να διατάξει την κατα­ στροφή των διυλιστηρίων της Ουγγαρίας, μια πρόωρη ενέργεια που το 0KW μόλις που πρόφτασε να εμποδίσει την τελευταία στιγμή. Τον Μάρ­ τιο είχε αρχίσει να ασχολείται πολύ περισσότερο με τη δική του υπερά­ σπιση παρά με την άμυνα της Γερμανίας. 0 χαρακτήρας του ήταν αμφι­ λεγόμενος και πολύπλοκος. Αργότερα, θα ισχυριζόταν ότι «είχ ε μετρήσει όλες τις πράξεις εσχάτης προδοσίας που είχε διαπράξει από τον Ιανουά­ ριο και μετά, και έφταναν σε ένα σύνολο που υπερέβαινε τις εξήντα». 0 Χ ίτλερ δεν το συνειδητοποίησε ποτέ αυτό. Απογοητευμένος από την αποτυχία της παραγωγής των αεριωθούμενων Me-262, διόρισε τον στρα­ τηγό SS Hans Kammler στη θέση του. 0 Speer είχε πειστεί ωστόσο ότι ο πόλεμος του κυρίου του είχε χαθεί: σε ένα μνημόνιο προς τον Χίτλερ δήλωσε ότι οι εχθρικές αεροπορικές επιδρομές και η απώλεια ανθρακοφόρων περιοχών κατέστησαν την « τ ε ­ λική οικονομική συντριβή» αναπόφευκτη, μέσα σε 4 ως 8 εβδομάδες. «Μ ετά από αυτήν τη συντριβή, ο πόλεμος δεν μ π ο ρ εί να συνεχιστεί ούτε και στρατιω τικά». Το μνημόνιό του παρακινούσε τον Χίτλερ να θυμηθεί

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

991

την υποχρέωση της κυβέρνησης προς τον λαό. Ζητούσε να εκδοθούν αυ­ στηρές διαταγές, που θα απαγόρευαν την καταστροφή εργοστασίων και γεφυρών, καθώς κάτι τέτοιο μόνο ζημιές μπορούσε να προκαλέσει τώρα στην Γερμανία. 0 Χ ίτλερ κατάλαβε αμέσως τι ήταν αυτό το έγγραφο. Ε ίπε στον Γκουντέριαν ότι το είχε παραχώσει, «αδιάβαστο», στο τεράστιο χρημα­ τοκιβώτιό του, στα πόδια του κρεβατιού του. Απλά έδειξε επ ιείκεια προς τον Speer όταν και πάλι υποστήριξε αυτές τις απόψεις, αργά το βράδυ της 18 Μαρτίου: ο Speer ήταν ένας διανοούμενος, άσχετος με τους όρους της στρατηγικής. Και την άλλη μέρα, ο Υπουργός γιόρταζε τα τεσσαρακοστά γενέθλιά του. Αλλά η επιείκειά του εξαντλήθηκε όταν μια εβδομάδα αργότερα έμαθε από κομματικές πηγές ότι ο Speer είχε πάει κρυφά στα δυτικά για να σαμποτάρει τις διαταγές του Χίτλερ για μια πολιτική «καμένης γης», η οποία θα καθυστερούσε την προέλαση των Συμμάχων.759 Ο Χίτλερ είχε κυκλοφορήσει αυτές τις διαταγές στις 19 Μαρτίου, αφού οι διαταγές του Κάιτελ από τον Ιανουάριο δεν είχαν μπορέσει να προλάβουν τα σκανδαλώδη γεγονότα στην Άνω Σιλεσία και το Σάαρ. Οι διαταγές του Χίτλερ ζητούσαν την καταστροφή ύλων των στρατιωτικών, μεταφορικών, επικοινωνιακών και δημύσιας ωφέλειας εγκαταστάσεων, «καθώς τώρα πια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τον εχθρό στον περαιτέρω αγώνα του». 0 SPEER, όταν επισκέφθηκε το Δυτικό Μέτωπο, σκόρπισε αποθάρρυνση και μελαγχολία επηρεάζοντας όλους όσους συναντούσε και παρακινώ­ ντας τους να αφήσουν τα εργοστάσιά τους ανέπαφα στον εχθρό. Σε έναν περίπατο που έκανε επί μια ώρα μόνος με τον Γκαίμπελς στους κήπους της Καγκελαρίας στις 27 Μαρτίου, ο Χίτλερ αποκάλυψε ότι είχε αποφα­ σίσει να παραμείνει στο Βερολίνο. Κατόπιν, ο Υπουργός Προπαγάνδας παραπονιόταν ότι ο Μπόρμαν κι ο Speer είχαν μιλήσει στον Χίτλερ ενα­ ντίον του σχεδίου του να αγνοηθούν οι ύροι της Συνθήκης της Γενεύης μετά την επιδρομή κατά της Δρέσδης. Οι στρατιώτες του δεν είχαν άλλη επιλογή λοιπόν, από το να πολεμήσουν. Αργά την άλλη μέρα, ο Φύρερ δέχτηκε τον Speer και τον διέταξε ψυ­ χρά να παραιτηθεί από Υπουργός Εξοπλισμών και Πολεμοφοδίων, μια που ξεκάθαρα του έλειπε η αναγκαία πίστη ότι η παλίρροια θα μπορού­ σε να αντιστραφεί προς όφελος τους. Ο Speer έγινε κατακόκκινος και διαμαρτυρήθηκε, αλλά ο Χίτλερ τον προκάλεσε ανοικτά: «Εξακολουθείς να ελπίζεις σε μια επιτυχημένη συνέχιση του πολέμου, ή μήπως έχασες την πίστη σου;» Όταν μετά από 24 ώρες ο Speer δεν είχε δώσει ακόμη ξεκάθαρη απά­ ντηση, ο Χίτλερ τον απέλυσε αποφασιστικά, παρ’ όλο που εκτιμούσε ακόμη την παρουσία του στην Καγκελαρία ως ενός φίλου.

992

DAVID IRVING

Είπε κατόπιν στον Γκαίμπελς ότι ο Speer είχε τώρα εμπλακεί πολύ στενά με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, σκεπτόταν υπερβο­ λικά το δικό του μέλλον. 0 Γιόντλ ήταν άνθρωπος διαφορετικής πάστας, και το Στρατιωτικό Επιτελείο του επιχείρησε με μια νέα διαταγή του OKW να εφαρμοστούν στην πράξη οι αμυντικές θεωρίες του Χίτλερ, προσπαθώντας να ενσταλάξει στους διοικητές Ομάδων Στρατιών στο Δυ­ τικό Μέτωπο την ανάγκη να δείξουν στον εχθρό ότι είχαν να κάνουν με μια Γερμανία «φανατικά εμποτισμένη με μαχητικό πνεύμα». «Δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος, ούτε τόπος να σκεφθούμε τον αστικό πληθυσμό», κατέληγε η διαταγή. Ο Μπόρμαν πρόσθετε τη δική του χαρακτηριστική προειδοποίηση προς τους Gauleiter: «Ο διάβολος να πάρει όποιον λιποτακτήσει από την επαρχία του μπροστά στην επίθεση του εχθρού χωρίς κατευθείαν διαταγή από τον Φύρερ ή όποιον δεν πολεμήσει ως την τ ε ­ λευταία του πνοή: θα χαρακτηριστεί λιποτάκτης και θα έχει την ανάλογη μεταχείριση».760 Η πτώση σε δυσμένεια του Χάινριχ Χίμλερ υπήρξε πιο θεαματική. Η 6η Στρατιά του των Panzer SS στην Ουγγαρία και ο στρατηγός των SS Sepp Dietrich είχαν αποτύχει. «Προσκολλημένος στους τύπους», τον αξιολόγησε ο Χίτλερ μιλώντας για τον Χίμλερ στον Γκαίμπελς, «αλλά οτιδήποτε άλλο εκτός από πολέμαρχος». Τίποτα δεν μπορούσε να στα­ ματήσει τους Ρώσους από το να ξεχυθούν στην Βιέννη - οι ουγγρικές πετρελαιοπηγές είχαν χαθεί. «Αν χάσουμε τον πόλεμο, το λάθος θα είναι δικό το υ!», φώναξε θυμωμένα ο Χίτλερ και διέταξε, σαν τιμωρία να αφαιρεθούν από τις μεραρχίες του Dietrich τα εμβλήματά τους επί τρεις ημέρες. Ο Χίμλερ στάλθηκε στη Βιέννη, σαν σχολιαρόπαιδο, με τη διατα­ γή να επιτιμήσει τους στρατηγούς των Waffen SS του. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΜΠΗ του στρατηγού Γκουντέριαν από το αξίωμα του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, η επόμενη αναστάτωση προήλ­ θε μετά από μια παρόμοια ήττα, ακριβώς στα ανατολικά του Βερολίνου. Από τα μέσα Μαρτίου 1945 προετοιμαζόταν για μια περιορισμένη αντεπί­ θεση προς το Κυστρίν, (από το δικό του προγεφύρωμα της Φραγκφούρτης), με την ελπίδα να καταστρέψει τις εχθρικές δυνάμεις που συγκεντρώ­ νονταν για την επίθεση στο Βερολίνο. Αλλά πριν η 9η Στρατιά του στρα­ τηγού Theodor Busse μπορέσει να αρχίσει την αντεπίθεση, οι Ρώσοι χτύ­ πησαν και περικύκλωσαν πλήρως το Κυστρίν, ενώ η ίδια η επίθεση του Busse στις 22 Μαρτίου απέτυχε. Ο Χίτλερ επέμεινε να επαναληφθεί αμέσως. Ο στρατηγός Heinrici ήρ­ θε προσωπικά στο καταφύγιο, στις 25 Μαρτίου, για να ισχυριστεί, διό­ λου πειστικά, ότι το Κυστρίν έπρεπε να εγκαταλειφθεί στον εχθρό για να μπορέσει ο ίδιος να διατηρήσει τα πυρομαχικά και τη βενζίνη που ε ί­ χε στη διάθεσή του για τις μεγάλες αμυντικές μάχες που θα ακολουθού­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

993

σαν. Αλλά και πάλι ο Χίτλερ επέμεινε σε μια επιθετική τακτική του. Μια καθαρά αμυντική στάση θα επέτρεπε στους Ρώσους να επιτίθενται κατά βούληση. Η νέα επίθεση άρχισε στις 28 Μαρτίου. Τα γερμανικά άρματα μάχης έφτασαν στα προάστια του Κυστρίν, αλλά και πάλι το πεζικό απέτυχε να ακολουθήσει, οπότε τα άρματα γύρισαν πίσω. Ενάντια στις ξεκάθα­ ρες διαταγές του Χίτλερ, η φρουρά του Κυστρίν έκανε έξοδο στα δυτικά και διέσπασε τις ρωσικές γραμμές που ο Heinrici και ο Busse είχαν χα­ ρακτηρίσει αδιαπέραστες. Ο Χίτλερ κάλεσε το στρατηγό Busse761 στο καταφύγιο και τον πληρο­ φόρησε για τη δυσαρέσκεια του. 0 Γκουντέριαν τον υπερασπίστηκε δυ­ νατά και με ζέση, κατακόκκινος από τον θυμό του. 0 Χίτλερ διέλυσε τη σύσκεψη στο καταφύγιο και συμβούλευσε τον Γκουντέριαν: «Χρειάζεσαι μια άδεια για λόγους υγείας. Δεν νομίζω πως η καρδιά σου μπορεί να αντέξει στην ένταση. Να ξανάρθεις μετά από έξι εβδομάδες». Είπε στον Γκαίμπελς ότι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού είχε γίνει «υστερικός και εριστικός» - ο Γκουντέριαν είχε «φ έρει άνω κάτω» ολόκληρο το Ανατολικό Μέτωπο, είχε χάσει την ψυχραιμία του, ακριβώς όπως είχε συμβεί στην Μόσχα, τον χειμώνα του 1941. ΠΡΟ ΣΕΧΤΙΚΑ, επειδή ήξερε πόσο ο Χίτλερ κοροΐδευε τους αστρολόγους,

ο δρ. Γκαίμπελς είχε ζητήσει τα ωροσκόπια της Δημοκρατίας (9 Νοεμ­ βρίου 1918) και του Φύρερ (30 Ιανουαρίου 1933), που η Γκεστάπο είχε στους φακέλους της. Εκείνο το πρωινό της 30ής Μαρτίου 1945 αποφαινόταν: «Κ α ι τα δυο ωροσκόπια συμφωνούν σε εκπληκτικό βαθμό». Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είχαν ήδη προβλέψει την έκρηξη του πολέ­ μου το 1939, τις νίκες μέχρι το 1941 και τα σφυροκοπήματα της ήττας από τότε. Τα πιο σκληρά χτυπήματα, προφήτευαν τα ωροσκόπια, θα ση­ μειώνονταν κατά το πρώτο μισό του Απριλίου, ενώ κατά το δεύτερο μ ι­ σό η Γερμανία θα έπαιρνε προσωρινά το πάνω χέρι. Μια περίοδος στα­ σιμότητας θα ακολουθούσε μέχρι τον Αύγουστο του 1945, οπότε θα ξα­ ναρχόταν η ειρήνη. Ύστερα από τρία σκληρά χρόνια, κατέληγαν τα ωρο­ σκόπια, η άνοδος της μεγαλοσύνης της Γερμανίας θα ξανάρχιζε το 1948. Αποφασισμένος να πείσει τον Χίτλερ να μιλήσει για άλλη μια φορά στο γερμανικό έθνος, ο Γκαίμπελς κατέβηκε στο καταφύγιο της Καγκε­ λαρίας στις 30 Μαρτίου. «Ο Φύρερ», έγραφε στο ημερολόγιό του, «νιώ ­ θει τώρα έναν ακατανόητο φόβο για το μικρόφωνο». Ο Χίτλερ εξήγησε ότι ήθελε πρώτα μια στρατιωτική νίκη στα δυτικά. Μπροστά στο νέο κύ­ μα λιποταξιών, μετάνιωνε τώρα που είχε απορρίψει την πρύταση του Γκαίμπελς να αγνοήσουν τους όρους της Συνθήκης της Γενεύης. «Λ έει ότι επέτρεψε στον Κάιτελ, τον Μπόρμαν και τον Χίμλερ να τον πείσουν ενάντια σε αυτό», σημείωνε ο Γκαίμπελς.

63

994

DAVID IRVING

Ο Υπουργός επέλεξε έτσι έναν διαφορετικό δρόμο. Ένα μήνα αργότε­ ρα, είπε, είχε βρει ένα αντίτυπο της υπέροχης βιογραφίας του Thomas Carlyle για τον Μεγάλο Φρειδερίκο και είπε στον Χίτλερ τώρα πόσο βα­ θιά τον είχε συγκινήσει. (« Τ ι παράδειγμα για όλους μας», έγραφε ο Γκαίμπελς στις 5 του μηνός, «κα ι τι πηγή παρηγοριάς κι έμπνευσης σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς!») Ήρθε τότε στο καταφύγιο και διάβασε δυνατά με τη μελωδική και θεα­ τρική φωνή του στον Χίτλερ τις υπέροχες περιγραφές του Carlyle για τις σκοτεινές ώρες του Επταετούς Πολέμου. Ύστερα, ήρθε η στιγμή όπου ο Φρειδερίκος δεν έβρισκε καμιά διέξοδο, όταν οι στρατηγοί του είχαν πειστεί για την επικείμενη ήττα και οι εχθροί της Πρωσίας ήδη καυχιό­ νταν για την πτώση της. 0 μεγάλος βασιλιάς διακήρυξε σε μια επιστολή του προς τον κόμη d’ Argenson πως αν η παλίρροια δεν αντιστρεφόταν μέχρι μια ορισμένη ημερομηνία, θα αποδεχόταν την ήττα και θα αυτοκτονούσε με δηλητήριο. Στο σημείο αυτό, ο Carlyle έκανε μια αποστροφή σύμφωνα με τον Γκαίμπελς: «Γενναίε βασιλιά! Κάνε λίγη υπομονή, γιατί οι μέρες των βα­ σάνων σου σύντομα θα περάσουν. Ήδη ο ήλιος έχει ανατείλει πάνω από τα σύννεφα της δυστυχίας σου, και σύντομα θα λάμψει». Τρεις ημέρες πριν την προθεσμία που είχε ορίσει ο βασιλιάς, η τσαρί­ να Ελισάβετ πέθανε. Η άνοδος στο θρύνο του Πέτρου III έβγαλε την Ρω­ σία από τον πόλεμο, κι έτσι ο Οίκος του Βραδεμβούργου σώθηκε. 0 Γκαίμπελς είδε να κυλούν δάκρυα από τα μάτια του Φύρερ, καθώς άφη­ νε στο πλάι το βιβλίο.762 Ο Χίτλερ, αργότερα εκείνη την ημέρα, στις 30 Μαρτίου, κυκλοφόρησε μια ξεκάθαρη εκτίμηση της κατάστασης, «τώρα που έχουμε αποτύχει να συντρίψουμε τις προετοιμασίες του εχθρού με αντεπίθεση». Διέταξε τον στρατηγό Heinrici να συγκροτήσει μια «κύρια γραμμή μάχης» δύο έως τέσσερα μίλια πίσω από τη γραμμή του μετώπου - ένα σκληρό μάθημα που είχε μάθει από τους Αμερικανούς όταν άρχισε τη δ ι­ κή του επίθεση στις Αρδέννες. Την ώρα που τελικά προβλεπόταν να εκ­ δηλωθεί η ρωσική επίθεση, ο Heinrici θα υποχωρούσε στη δεύτερη γραμ­ μή του, οπύτε οι βομβαρδισμοί από το βαρύ πυροβολικό του εχθρού θα έπεφταν στα κενά χαρακώματα της πρώτης γραμμής. Ο Heinrici διατάχθηκε επίσης να μεταφέρει τις θέσεις του πυροβολικού του πιο πίσω, σε ένα σημείο από όπου θα μπορούσε να βομβαρδίσει μέχρι κορεσμού την ύπαιθρο ανάμεσα στο τωρινό μέτωπο και στην «κυρίως γραμμή μάχης», όταν θα άρχιζε η επίθεση των Ρώσων. ΤΟ ΚΑΧΥΠΟΠΤΟ και πολυμήχανο μυαλό του Χίτλερ εξακολουθούσε να

λειτουργεί λογικά κι ευέλικτα. Οι γιατροί του αργότερα συμφωνούσαν ομόφωνα ότι η πνευματική του ισορροπία δεν είχε διαταραχθεί μέχρι το

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

995

τέλος, έστω κι αν ήταν μειωμένη η όραση στα κατακόκκινα μάτια του, τόσο πολύ ώστε έπρεπε να βάζει γυαλιά ακόμη και για να διαβάζει έγ­ γραφα ειδικά δακτυλογραφημένα γι’ αυτόν με τα πιο μεγάλα στοιχεία. Τα μαλλιά του είχαν γίνει σταχτόγκριζα, κι ο Morell παρατηρούσε για πρώτη φορά στον Χίτλερ ένα fetor ex ore, τον κλινικό όρο της κακοσμίας της αναπνοής. Έναν χρόνο πριν, αυτός ο άνθρωπος είχε στα χέρια του ολόκληρη την Ευρώπη, από το Βόρειο Ακρωτήριο μέχρι την Κριμαία και τα ισπανικά σύνορα. Τώρα, εκατομμύρια εχθρικά στρατεύματα βρίσκο­ νταν σε απόσταση μόλις μιας ώρας με αυτοκίνητο, ανατολικά και δυτικά της πρωτεύουσας του, και το Στρατηγείο του ήταν αυτό το καταφύγιο. Ωστόσο, ο θαυμασμός των στρατιωτικών συμβούλων του στο πρόσωπό του παρέμενε ακλόνητος. «Παρατηρώντας την όλη εικόνα», έλεγε ανεν­ δοίαστα ο Γιόντλ στους ανακριτές του, «έχω πειστεί ότι υπήρξε ένας μ ε­ γάλος στρατιωτικός ηγέτης. Σίγουρα, κανένας ιστορικός δεν μπορεί να πει ότι ο Αννίβας ήταν κακός στρατηγός απλά και μόνο επειδή η Καρχηδόνα καταστράφηκε». Για τον Χίτλερ η Άνοιξη είχε φέρει ενθαρρυντικά σημάδια για το μέλ­ λον, τα οποία τον τύφλωναν μπροστά στην ανελέητη προσέγγιση των εχθρικών στρατευμάτων. Τα αεριωθούμενα αναγνωριστικά αεροπλάνα του είχαν ξανοιχτεί και πάλι πάνω από τους ουρανούς της Αγγλίας και της Σκωτίας. Στις 17 Μαρτίου, το πρώτο υποβρύχιο Mark XXI είχε βγει στην ανοιχτή θάλασσα,763 με προορισμό τις ανατολικές ακτές των Ηνωμέ­ νων Πολιτειών. Τον Φεβρουάριο, ο Στάλιν είχε χάσει 4.600 άρματα μά­ χης, ενώ η μηνιαία παραγωγή του ήταν μόνο 2.300. Τις πρώτες 22 η μέ­ ρες του Μαρτίου υπολογιζόταν ότι 5.452 σοβιετικά άρματα μάχης είχαν καταστραφεί. «Ο ι εφεδρείες του εχθρού σύντομα θα εξαντληθούν», β ε­ βαίωνε τον Φύρερ το Γενικό Επιτελείο. Στα πολιορκημένα οχυρά του Μπρεσλάου και του Καίνιξμπεργκ, οι γερμανικές φρουρές εξακολουθού­ σαν να κρατούν γερά. «Κ αι, όσο έχω το Καίνιξμπεργκ μπορώ ακόμη να ισχυριστώ στον γερμανικό λαό ότι η Ανατολική Πρωσία δεν χάθηκε», εξηγούσε κατ’ ιδίαν ο Χίτλερ. Στο τσεχικό μέτωπο, ο σκληροτράχηλος στρατηγός Schörner έδινε μια αμυντική μάχη 22 ημερών για τη βιομηχανική πόλη της Μοραβίας, την Οστράβα, μια μάχη η οποία τελείωσε στις 3 Απριλίου με μια καθαρή νί­ κη. Ο Schörner, είπε ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς, «είνα ι ένας φοβερός τύ­ πος, τέτοιος που μπορείς να στηρίζεσαι τυφλά σε αυτόν». Και τον έκανε στρατάρχη. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Απριλίου, η αισιοδοξία του κλονίστη­ κε σοβαρά. Στις 2 Απριλίου, ο dr. Karl Brandt πληροφορούσε κατ’ ιδίαν τον Χίτλερ ότι τα δύο πέμπτα του εθνικού αποθέματος όλων των βασικών ιατρικών ειδών θα εξαντλούνταν πλήρως μέσα σε δυο μήνες. Αυτό έδινε ακόμη μικρότερα περιθώρια στη στρατηγική του Χίτλερ: χωρίς φάρμακα,

996

DAVID IRVING

οι ασθένειες και οι επιδημίες θα μπορούσαν να τσακίσουν τον λαό του. Τώρα που τα οπλοστάσια του Ρουρ και του Σάαρ είχαν καταληφθεί, η τρομερά μειωμένη παραγωγή σε μικρά και μεγάλα όπλα, πυρομαχικά κι εκρηκτικά καθιστούσε αδύνατες τις προσπάθειες του Χίτλερ να συγκροτή­ σει μεραρχίες από την Χιτλερική Νεολαία και τα Τάγματα του Ράιχ. Κατά τη μεσημβρινή πολεμική σύσκεψη της 1 Απριλίου, ο Χίτλερ είχε δηλώσει ξεκάθαρα: «Όποιος υποχωρήσει στην Αυστρία θα τουφεκίζεται!» Ωστόσο, μέσα στο απόγευμα της 5 Απριλίου, η Ομάδα Στρατιών Νότου του στρατηγού Otto Wöhler υποχώρησε 50 μίλια. 0 Μπόρμαν σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Ο ι Μ πολσεβίκοι είναι έξω από την Β ιέννη! » m Ο Χίτλερ απλώς απέλυσε τον στρατηγό και τον αντικατέστησε με τον Lothar Rendulic, τον ψυχωμένο ομόβαθμό του που μόλις είχε αποκρούσει την τελευταία έφοδο του Στάλιν κατά της Ομάδας Στρατιών της Κουρλανδίας. Ένας από τους κομματικούς αξιωματούχους του Μπύρμαν είχε τηλεφωνήσει εκείνη τη νύχτα: «Κανένας από αυτούς τους κυρίους της Ομάδας Στρατιών» -εννοώντας το Επιτελείο του Wöhler«δεν έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στις ικανότητές του να αναχαιτί­ σει τον εχθρό κατά την εισβολή του στις πετρελαιοπηγές [του Τσίστερσντορφ]. Και όπως μπορώ να δηλώσω ευθέως, ούτε κανείς πιστεύει ότι μπορούμε ακόμη να νικήσουμε. Η Λουφτβάφε ανατίναξε όλες τις θέσεις αντιαεροπορικών προβολέων της Βιέννης τη νύχτα της 3 Απριλίου χωρίς να ειδοποιήσει την Ομάδα Στρατιών». Το Τσίστερσντορφ, έξω από την Βιέννη, ήταν η μόνη πηγή ανεφοδιασμού σε πετρέλαιο που απέμενε στον Χίτλερ. Η ίδια η Βιέννη έδειχνε «τάσεις αυτοκτονίας». Από εκεί, ο συνταγματάρχης των SS Skorzeny ανέφερε ότι ενώ οι ταξιαρχίες των αρ­ μάτων μάχης στερούνταν βενζίνης, οι μονάδες της Λουφτβάφε που υπο­ χωρούσαν, έπαιρναν μαζί τους ολόκληρα φορτηγά γεμάτα κορίτσια κι έπιπλα. 0 καθηγητής Morell σημείωνε ότι από τα τέλη Μαρτίου, ο Χίτλερ μό­ λις που έβγαινε έξω, και μόνο για να επισκεφθεί έναν όροφο της Καγκε­ λαρίας του Ράιχ, μια φορά την ημέρα για να γευματίσει. «Ακόμη και οι κυρίως πολεμικές συσκέψεις πραγματοποιούνται εδώ και λίγο καιρό στο υπόγειο - για λόγους ασφαλείας, όπως μου είπε ο Φύρερ». Στο Βερολίνο, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από τη σκόνη και τους καπνούς των πυρκαγιών. Το τρέμουλο και στα δυο χέρια του Χίτλερ ήταν εντονότερο από ποτέ, ενώ και τα δυο του μάτια ήταν κατακόκκινα από την επιπεφυκίτιδα. Στις 7 Απριλίου ένας διάσημος οφθαλμίατρος, ο καθηγητής Löhlein, ήρθε για να τον εξετάσει: διέγνωσε ότι η όραση στο δεξί του μάτι είχε χειροτερεύσει περισσότερο, ενώ στο αριστερό βλέφα­ ρο είχε αναπτυχθεί χαλάζιο, ένας όγκος που ερεθιζόταν και που έπρεπε να αφαιρεθεί με εγχείρηση. «Υπάρχει μια έκκριση κι από τα δυο μάτια τελευταία», σημείωνε ο καθηγητής, «η οποία φυσικά οφείλεται στη σκό­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

997

νη της ατμόσφαιρας στο κέντρο του Βερολίνου. Ο Φύρερ γενικά βγαίνει από το υπόγειο, το οποίο εξαερίζεται και φωτίζεται καλά, μόνο για σύ­ ντομες περιόδους, για μισή ως δυο ώρες κάθε μέρα, και τότε πηγαίνει στον κήπο της Καγκελαρίας του Ράιχ που παρ’ ότι δεν έχει πληγεί πολύ, έχει πολλή σκόνη, ιδιαίτερα όταν φυσάει αέρας. Νιώθει τότε εξαιρετικά ευαίσθητος τόσο στο φως, όσο και στη σκόνη της ατμόσφαιρας. Είναι δύ­ σκολο να οριστεί μια θεραπεία, εξαιτίας του ακανόνιστου τρόπου ζωής του και της ανάγκης του να ενημερώνεται μονίμως, κτλ.» Ο Löhlein συνέ­ στησε ζεστές κομπρέσες για το αριστερό μάτι. Όλοι οι γιατροί -ο Löhlein, ο Morell κι ο Stumpfegger- σημείωναν ότι κατά τη διάρκεια της εξέτασης του αμφιβληστροειδούς του, ο Χίτλερ κρατούσε το αριστερό του χέρι τελείως ακίνητο, ενώ η τρέμουλο του αριστερού του ποδιού είχε επίσης σταματήσει. Ο Morell διέγνωσε ότι αυτές οι τρεμούλες ήταν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, και στις 8 Απριλίου συνέστησε ηλεκτρογαλβανική θεραπεία. «Σ ή μ ε­ ρα το πρωί», σημείωνε στις 9 Απριλίου, «η πολεμική σύσκεψη διήρκεσε μέχρι τις 5.30' π.μ. κι ύστερα ακολούθησε τσάι! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε κανέναν συναγερμό αεροπορικής επιδρομής μέσα στο πρωινό, έτσι ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί σωστά». Η ΜΕΓΑΛΗ επίθεση του Στάλιν στον Όντερ θα μπορούσε να αρχίσει από μέρα σε μέρα. Ο στρατηγός Theodor Busse ήταν βέβαιος ύτι η 9η Στρα­ τιά του θα μπορούσε να αναχαιτίσει τον εχθρό, ώστε να μη φτάσει στο Βερολίνο. Οι Σοβιετικοί δεν υπερτερούσαν τόσο σε αριθμό, όσο σε υλική δύναμη: δεκάδες χιλιάδες ρωσικά πυροβόλα κι εκτοξευτές πυραύλων περίμεναν σε ετοιμότητα στην υψηλότερη ανατολική όχθη του Όντερ, πάνω από τις γερμανικές θέσεις. Ωστόσο, ο Χίτλερ πίστευε σε μια αμυντική νίκη. Ο Φύρερ είχε πραγματικά πιστέψει ότι η συγκέντρωση των εχθρικών στρατευμάτων μπροστά στο Βερολίνο ήταν ένας αντιπερισπασμός κι ότι η πραγματική επίθεση θα στρεφόταν πρώτα εναντίον της Πράγας. Ο Στάλιν θα είχε σίγουρα την πρόθεση να καταλάβει τη σημαντική τσέχικη βιομηχανική περιοχή, πριν φτάσουν σε αυτήν οι Αμερικανοί αντίζηλοί του765. Είχε πει στον στρατηγό Γκουντέριαν επιπλήττοντάς τον: «Ο ι Ρώ­ σοι δεν είναι τόσο ανόητοι όσο εμείς. Εμείς θαμπωθήκαμε φτάνοντας πολύ κοντά στη Μόσχα, όταν κοντέψαμε να καταλάβουμε την πρωτεύου­ σα. Θυμήσου, Γκουντέριαν - εσύ ήσουν που ήθελες να είσαι ο πρώτος που θα ’μπαιν>ες στη Μόσχα, επικεφαλής του στρατού! Και τώρα, δες τις συνέπειες!» Τα έγγραφα που υπάρχουν, δεν μας αποκαλύπτουν αν αυτό ήταν απλά μια διαίσθηση ή μια εντολή προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού, αλ­ λά σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, ο Χ ίτλερ διέταξε παρορμητικά τον

998

DAVID IRVING

στρατηγό Busse να αποσπάσει τέσσερις μεραρχίες των Panzer SS για να σταλούν προς την Ομάδα Στρατιών του Schörner που υπερασπιζόταν την Τσεχοσλοβακία. Στις 4 Απριλίου, ο Χίτλερ κάλεσε πάλι τον στρατηγό Heinrici στο κα­ ταφύγιο και μαζί μελέτησαν σχολαστικά την άμυνα στον Όντερ. Υπενθύ­ μισε στον Heinrici την ανάγκη να εγκαταστήσει πυκνά ναρκοπέδια στις πιθανές θέσεις επίθεσης του εχθρού. Διέταξε την 9η Στρατιά να ανοίξει τούνελ στα στρατηγικά κρίσιμα Υψώματα του Ζέελοβ -που δέσποζαν πάνω από την ελώδη πεδιάδα, δυτικά του Κυστρίν, μέσα από την οποία θα περνούσε η ρωσική επίθεση- για να προστατευτούν οι εφεδρείες του στρατού από το εχθρικό πυροβολικό. Τον προειδοποίησε να φυλάγεται από τη διείσδυση «αξιωματικών του Seydlitz» με γερμανικές στολές. Πί­ σω από την κυρίως γραμμή του μετώπου κόπηκαν χιλιάδες δέντρα και ανοίχτηκαν αντιαρματικά χαρακώματα. Στις 11 Απριλίου, οι αμερικανικές δυνάμεις είχαν φτάσει στον Έλβα στο Μαγδεμβούργο, μόλις 60 μίλια από το Βερολίνο. Είπαν στον Χίτλερ ότι ένας Ρώσος λιποτάκτης είχε αποκαλύψει πως η επίθεση στον Όντερ θα άρχιζε σε τέσσερις ημέρες. Πάλι ζήτησε μια πλήρη αναφορά από την Ομάδα Στρατιών του Heinrici. Οι στρατηγοί τον βεβαίωσαν ότι κανένας άλλος τομέας στην Γερμανία δεν είχε τέτοια επάρκεια σε προμήθειες, στρατεύματα και πυροβολικό. Κι εκείνος έδωσε συγχαρητήρια στους αξιωματικούς του Heinrici. «Ο ι Ρώσοι θα υποστούν μια ήττα πιο αιματη­ ρή από κάθε άλλη!» Ένα πράγμα ήταν σίγουρο: δεν θα μπορούσε να δώσει μια μακρόχρονη μάχη τριβής, επειδή τα αποθέματα του σε καύσι­ μα για την αεροπορία θα κρατούσαν στον αέρα τη δύναμη της Λου­ φτβάφε μόνον για μερικές ημέρες, και -όπως τον προειδοποίησε με μ ε­ γάλη ειλικρίνεια ο Αρχηγός της Επιμελητείας στις 15 Απριλίου766- όλος ο ανεφοδιασμός σε πυρομαχικά σύντομα θα σταματούσε. Τα εργοστάσια βρίσκονταν σε εχθρικά χέρια. («Σύντομα θα έχουμε συνέπειες πιο επώδυνες από όποιες άλλες υποστήκαμε σε ολόκληρη την πολεμική μας προσπάθεια», τον είχε προειδοποιήσει ο στρατηγός, ενώ απέφυγε να αναφέρει ποιες θα ήταν αυτές). Καθώς τα αμερικανικά στρατεύματα προχωρούσαν κατά μήκος της Θουριγγίας, ο Χίτλερ βρέθηκε αντιμέτωπος με το πρόβλημα των μεγά­ λων στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπως το Μπούχενβαλντ. Ο Γκαίρινγκ τον συμβούλευσε να τα παραδώσει ανέπαφα και κάτω από μια φρουρά στους Δυτικούς Συμμάχους, εμποδίζοντας έτσι τις ορδές των αγανακτισμένων πρώην κατάδικων να ξεχυθούν στην ύπαιθρο και να προκαλέσουν πρόσθετο τρόμο στους πολίτες. Ο Χίτλερ δεν συμμεριζόταν την αφελή εμπιστοσύνη του Γκαίρινγκ στον εχθρό. Καθισμένος άνετα στην άκρη του τραπεζιού με τους χάρτες, μετά από μια πολεμική σύσκεψη, έδωσε εντολή στον εκπρόσωπο του Χίμλερ να

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

999

φροντίσει ώστε όλοι, οι έγκλειστοι που δεν μπορούσαν να μεταφερθούν, να

εκτελεσθούν.767 Ούτε είχε ξεχάσει όμως και την ειδική του «συλλογή» ομήρων από εξέχοντες κρατούμενους. Στις 8 Απριλίου, αξιωματούχοι των φυλακών τους φόρτωσαν σε κλειστά φορτηγά για να τους μεταφέρουν νό­ τια. Υπήρχε ένα καλειδοσκόπιο από διάσημα ονόματα: ο Kurt Schuschnigg και η οικογένειά του, ο στρατηγός Thomas, ο dr. Schacht, ο στρατηγός Χάλντερ, ο ανεψιός του Μολότοφ, ο λοχαγός S. Payne Best (ο Βρετανός αξιωματικός της Ιντέλιτζενς Σέρβις, που είχε απαχθεί στο Βένλο της Ολλανδίας τον Νοέμβριο 1939) και ο συνταγματάρχης Bogislaw von Bonin. Αυτοί ήταν οι τυχεροί, επειδή πίσω τους, στο στρατόπεδο Φλόσενμπεργκ, έμειναν οι προδότες, όπως ο ναύαρχος Κανάρης και ο στρατηγός Oster. Λίγες ημέρες πριν, ο στρατηγός Buhle είχε ανακαλύψει τελείως τυ­ χαία τα κρυφά ημερολόγια του Κανάρη που αναζητούσαν τόσον καιρό, κι αυτά ήταν που καθόρισαν τη μοίρα του αρχηγού της Άμπβερ. Αυτός κι ο στρατηγός Oster απαγχονίστηκαν μετά από ένα έκτακτο στρατοδικείο, στις 9 Απριλίου. Μια ακαθόριστη ιδέα σχετικά με τη συνέχιση του πολέμου από ορει­ νές περιοχές που εύκολα μπορούσαν να τις υπερασπιστούν, όπως η Βοη­ μία, η Βαυαρία και η Βόρεια Ιταλία, άρχισε να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό του Χίτλερ. Όταν ο Gauleiter Franz Hofer ήρθε στις 9 Απριλίου από το Τυρόλο και παρακίνησε τον Χίτλερ να εγκαταλείψει το μεγαλύ­ τερο τμήμα της Βόρειας Ιταλίας -ισχυριζόμενος ότι η μοναδική παραγω­ γή όπλων κάποιας σημασίας προερχόταν από το νότιο Τυρόλο- ο Φύρερ τόνισε ότι κυριολεκτικά ολόκληρη η παραγωγή των όπλων στηριζόταν τώρα στον ηλεκτρισμό και στο ατσάλι που πρόσφερε η Βόρεια Ιταλία. Αργά το βράδυ στις 10 Απριλίου, διέταξε τον Karl-Otto Saur -τον de facto διάδοχο του Speer ως Υπουργό Εξοπλισμών και Πολεμοφοδίων- να ερευ­ νήσει την πιθανότητα της δημιουργίας μιας ανεξάρτητης βιομηχανίας όπλων στις Αλπεις. Καθώς φαινόταν πιθανό ότι το Ράιχ που είχε απομείνει θα διαιρείτο στα δύο, ο ναύαρχος Νταίνιτς και ο στρατάρχης Kesselring θα κυβερνού­ σαν το βόρειο και το νότιο Ράιχ αντίστοιχα. Ενημερώνοντας επί μακρόν τον Kesselring, ως αργά στις 12 Απριλίου, ο Χίτλερ μίλησε για την επ ι­ κείμενη μεγάλη νίκη του στρατηγού Busse στον Όντερ, για το νέο του μυστικό όπλο, για την 12η Στρατιά που συγκεντρωνόταν υπό τη διοίκηση του στρατηγού Wenck (η οποία θα κατανικούσε τους Συμμάχους στον Έλβα), και για την επικείμενη ρήξη ανάμεσα στον Στάλιν και τους Δυτι­ κούς. Ο στρατηγός Busse συμμεριζόταν την αυτοπεποίθηση του Χίτλερ. «Αν χρειαστεί, θα παραμείνουμε σταθερά εκεί, μέχρι οι Αμερικανοί να μας κλοτσήσουν στα πισινά», είπε προσγειωμένα, εκφράζοντας τις στρατηγι­ κές του πεποιθήσεις στον Γκαίμπελς768 εκείνο το βράδυ. Κι ο Υπουργός

1000

DAVID IRVING

Προπαγάνδας διαβεβαίωσε τους πιο σκεπτικιστές από το Επιτελείο του Busse πως αν υπήρχε δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο, κάποιο θαύμα σί­ γουρα θα έσωζε το Ράιχ, ακριβώς όπως το 1762. Και τότε με ευγενική ειρωνεία ένας αξιωματικός ρώτησε: «Ποια τσαρίνα πρόκειται να πεθάνει, λοιπόν;» Κατά μήκος του Όντερ, μια ενοχλητική δραστηριότητα του ρωσικού πυροβολικού είχε μόλις αρχίσει. Η ΕΙΔΗΣΗ για τον ξαφνικό θάνατο του Προέδρου Φράνκλιν Ρούσβελτ, στις 12 Απριλίου, στο Γουόρμ Σπρινγκς της Τζόρτζια, έφτασε στον Χ ίτ­ λερ το ίδιο βράδυ. Ο Γκαίμπελς τηλεφώνησε κι η φωνή του παλλόταν από ενθουσιασμό. «Αυτό ήταν, καμπή!» Όλοι οι Υπουργοί του Χίτλερ συμφωνούσαν ότι ο Θεός είχε επιβάλλει την αδυσώπητη δικαιοσύνη του στον μισητύ εχθρό. Το άλλο πρωί, ο Φύρερ άρχισε να υπαγορεύει το τελευταίο περίφημο διάγγελμά του προς τους στρατιώτες του Ανατολικού Μετώπου. «Για μια τελευταία φορά», άρχιζε, « ο ι θανάσιμοι εχθροί μας, οι Εβραίοι Μπολσεβίκοι, θα ρίξουν το βάρος τους στην επ ίθεσ η...» Κυκλοφόρησε το διάγγελμα στις Ομάδες Στρατιών την ίδια νύχτα. Τελείωνε με μια αναφορά στον Ρούσβελτ: «Αυτή την στιγμή, όταν η μοί­ ρα έσβησε τον μεγαλύτερο εγκληματία πολέμου όλων των εποχών από προσώπου γης, έχει φτάσει η καμπή του πολέμου». Ο Χίτλερ έμοιαζε να έχει κλείσει τα μάτια του στην πιθανότητα ότι το ίδιο το Βερολίνο μπορούσε να γίνει πεδίο μάχης. Αλλά, αργά στις 13 Απριλίου 1945, αφού ο Ρίμπεντροπ μίλησε μαζί του, έδωσε την άδεια στο εκνευρισμένο Διπλωματικό Σώμα να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα για τη Νότια Γερμανία.769 Την άλλη μέρα, ο βομβαρδισμός των θέσεων του Busse αυξήθηκε και 200 ρωσικά άρματα μάχης εξαπέλυσαν επιθέ­ σεις κατά μάζες. Από αυτά τα άρματα, 98 καταστράφηκαν. Η 15η Απρι­ λίου έφερε μια ανάπαυλα. Εκείνη την ημέρα η Εύα Μπράουν έφτασε απρόσμενα στο Βερολίνο, προφανώς σκαρφαλωμένη σε ένα φορτηγό, από την Βαυαρία. Είχε σκο­ πό να πεθάνει μαζί του. Μερικοί από τους ανθρώπους του Επιτελείου του είχαν πάρει επίσης την απόφαση να μείνουν στο πλάι του Χίτλερ μ έ­ χρι το αναπόφευκτο τέλος. Ωστόσο, στην τελευταία επιστολή που ο προ-, σωπικός υπασπιστής του Alwin-Broder Albrecht770 έγραψε τώρα στη γυ­ ναίκα του, παραδεχόταν ωστόσο: «Ε ίνα ι σίγουρα σκληρό για μας τους άνδρες να δίνουμε την τελευταία μας μάχη πολύ μακριά από τις οικογένειάς μας, ξέροντας ότι οι γυναίκες και τα παιδιά μας θα αντιμετωπί­ σουν αργότερα τα βάσανα της ζωής μόνοι τους. Αλλά εκατοντάδες χιλιά­ δες άλλοι έχουν βρει αυτήν τη δύναμη κι εγώ προσπαθώ να δώσω ένα παράδειγμα, έστω και ταπεινό, προς όλους τους συμπατριώτες μου». Στη διάρκεια της νύχτας, η νέα στρατιά του στρατηγού Wenck πέτυχε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1001

να καταστρέψει ένα αμερικανικό προγεφύρωμα στον Έλβα, νότια του

Μαγδεμβούργου, και να περιορίσει ένα άλλο. Ένας Ρώσος αιχμάλωτος, ωστόσο, που συνελήφθη νότια του Κυστρίν, αποκάλυψε ότι η μεγάλη επίθεση του Στάλιν στον Όντερ θα άρχιζε το άλλο πρωί - μίλησε για κο­ λοσσιαίο μπαράζ πυροβολικού και για πανίσχυρα νέα άρματα μάχης και howitzer που περίμεναν, κι ανέφερε ότι τα στρατεύματα είχαν πάρει διαταγή να πλένονται και να ξυρίζονται κάθε μέρα, για «να δίνουν την εντύπωση πολιτισμένων ανθρώπων» από δω και πέρα.771 Αυτή η λεπτο­ μέρεια έκανε την κατάθεσή του να δείχνει αυθεντική. Ο Χίτλερ διέταξε την 9η Στρατιά του Busse να αποσυρθεί στη μυστική δεύτερη γραμμή άμυνας. Κατά τη μεσονύκτια σύσκεψη, έμαθε, γεμάτος καχυποψία, το αινιγ­ ματικό αίτημα του στρατηγού Heinrici να μεταφέρει το Στρατηγείο του σε μια νέα τοποθεσία, η οποία βρισκόταν στα νώτα του Βερολίνου, δη­ λαδή πίσω και από το ίδιο το Στρατηγείο του Φύρερ.* Ο Χίτλερ απαγόρευσε απολύτως αυτήν τη μετακίνηση. Στις 5 π.μ. το άλλο πρωί, 16 Απριλίου, άρχισε ένα ισχυρό μπαράζ ρωσικού πυροβολικού σε όλο το μήκος των ποταμών Όντερ και Νάισε. Σχεδόν μισό εκατομμύριο οβίδες έπεσαν πάνω στις -τώρα, κυριολεκτικά εγκαταλελειμμένες- γερμανικές προωθημένες θέσεις. Στις 6.30' π.μ. τα άρματα μάχης και το πεζικό του στρατάρχη Ζούκοφ άρχισαν να ξεχύνονται κι απύ τις δυο πλευρές του προγεφυρώματος της Φραγκφούρτης στον Όντερ, που εξακολουθούσε να κρατά η 9η Στρατιά του Busse. Μια ώρα αργότερα, άρχισε η κύρια έφοδος κατά της 4ης Στρατιάς Panzer, που υπερασπιζόταν το μέτωπο του Νάισε. Η γερμανική αεροπορία έριξε ό,τι είχε στη μάχη. Σε μια δεύτερη, που δεν δοξάστηκε, επιχείρηση καμικάζι, 60 αεροπλάνα της Λουφτβάφε με πιλότους αυτοκτονίας έπεσαν μαζί με τις βόμβες τους πάνω στις γέφυ­ ρες του Όντερ, που ήταν πλημμυρισμένες από στρατεύματα του εχθρού τα οποία κινούνταν προς τα δυτικά. Μέχρι να νυχτώσει, παρ’ όλο που ένα ρήγμα βάθους πέντε μιλίων είχε ανοιχτεί στο μέτωπο κοντά στο Μπρήζεν, δεν υπήρχε αμφιβολία στην Καγκελαρία ότι οι στρατηγοί του Χίτλερ είχαν επιβάλλει στον εχθρό συντριπτική ήττα. Η γραμματέας του Christa Schroeder ρώτησε ντροπαλά μήπως έπρεπε να φύγουν τώρα από το Βερολίνο. Ο Χίτλερ απάντησε σχεδόν με αγανά­ κτηση: «Όχι. Ηρεμήστε! Το Βερολίνο θα είναι πάντα γερμανικό!» Η γραμματέας απάντησε ότι θεωρούσε ήδη τη ζωή της χαμένη.

* Σ .τ.Σ .: Αγνοώντας τις διαταγές που είχε λάβει από τον Χίτλερ, ο Heinrici είχε απο­ φασίσει μυστικά πως αν το μέτωπο του Όντερ έπεφτε, θα εγκατέλειπε το Βερολίνο στον εχθρό χωρίς καν το πρόσχημα μιας μάχης. Ο Speer ισχυρίστηκε ότι είχε συμβάλει σε αυτήν τη σημαντική απόφαση του Heinrici.772

1002

DAVID IRVING

«Αλλά απλούστατα, δεν μπορώ να δω πώς θα τελειώσουν όλα αυτά, όσο οι Αμερικανοί πλησιάζουν όλο και περισσότερο κάθε μέρα από τη μια μεριά, και τους Ρώσους από την άλλη». «Χ ρόνο!» εξήγησε ο Χίτλερ. «Π ρέπει να κερδίσουμε χρόνο!»773

JuM wnL·,Λ /u V>.

1*3Mfj.

i$**"SJwxLiIdcia.·

1H« &)ΐ| feUOi

ib**" ieieUu.

V* L f;

D W r. 1*3

fclH/W- T\{.

U . ijbwmJtn,

tajyt; i " f a

V s td u ti

To ημερολόγιο που τηρούσε για τον Χίτλερ ο θαλαμηπόλος του Heinz Linge αναφέρει ότι πέφτει να κοιμηθεί πολύ αργά τις τελευταίες εβδομάδες - γύρω στις 5 π.μ. (ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ)

«ΕΚΛΕΙΨΗ» κάποιες ενδείξεις στα σχετικά έγγραφα, πάνω στο πόσον καιρό ο Χίτλερ πίστευε ότι μπορούσε να αναβάλει το τέλος: παρα­ δείγματος χάρη, είχε διατάξει το Γενικό.Επιτελείο Στρατού να προμη­ θεύσει την περιοχή του Βερολίνου με τα αναγκαία πυρομαχικά ώστε να κρατηθεί 20 ημέρες, για την περίπτωση πολιορκίας της πόλης.774 Αν δεν ξεσπούσε μια ανοικτή σύγκρουση ανάμεσα στον Στάλιν και τους Α μερι­ κανούς μέχρι τότε, συλλογιζόταν ο Χίτλερ, θα έχανε το παιχνίδι - θα ήταν η ε κ λ ε ι ψ η του, για να χρησιμοποιήσουμε το κωδικό όνομα που ε ί­ χαν δώσει οι νικητές εχθροί του για τον μεταπολεμικό διαμελισμό του Ράιχ. Στις 15 Απριλίου 1945, το έγγραφο που περιέγραφε αυτό το σχέδιο -το οποίο είχε πέσει στα χέρια των Γερμανών από Βρετανούς στα δυτι­ κά- έφτασε στον Χίτλερ. Οι χάρτες που περιείχε, αποκάλυπταν ότι το Βερολίνο θα ήταν ένα κρατίδιο βαθιά, στο εσωτερικό της ρωσικής ζώνης κατοχής, που θα χωριζόταν, σε βρετανικό, αμερικανικό και ρωσικό τομέα όπως κι ολόκληρη η Γερμανία.775 Αυτό που ενθάρρυνε τον Χίτλερ μελετώντας αυτούς τους χάρτες, ήταν το γεγονός ότι οι αμερικανικές εμπροσθοφυλακές είχαν ήδη καταπατήσει τη ζώνη του Στάλιν φτάνοντας στον Έλβα, ενώ οι Ρώσοι είχαν δεόντως σταματήσει στην καθορισμένη γραμμή φτάνοντας στο Σαιντ-Πέλτεν στην Αυστρία, αργά το βράδυ της 15 Απριλίου. Η Υπηρεσία Πληροφοριών Ανατολικού Μετώπου ανέφερε στις 15 του μηνός ότι Ρώσοι αξιωματικοί φοβούνταν πως οι Αμερικανοί προετοίμαζαν μια επίθεση.776 («Π ρέπει να καταβρέξουμε τους Αμερικανούς κατά λάθος με πυρά πυροβολικού», ε ί­ χαν πει οι Ρώσοι, «για να πάρουν μια γεύση από το μαστίγιο του Κόκκι­ νου Στρατού»). Ο Χίτλερ δεν έπαυε να τονίζει μέσα στις επύμενες δυο εβδομάδες την πίστη που του έδινε δύναμη: «Ίσως οι άλλοι» -κ ι εννοού­ σε την Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες- «μπορέσουν να πειστούν, στο κάτω-κάτω, ότι υπάρχει μόνον ένας άνδρας ικανός να σταματήσει τον μπολσεβίκικο κολοσσό, κι αυτός είμαι εγώ ». Αυτός ήταν κι ο λόγος

Υ

π ά ρχο υν

1004

DAVID IRVING

που θα δινόταν η σκληρή και, ούτως ή άλλως χωρίς ελπίδα, μάχη για το Βερολίνο. Μέχρι τότε, οι Βρετανοί ήταν τυφλωμένοι από το μίσος τους αλλά οι Αμερικανοί ξαφνικά είχαν αποδειχθεί πιο λογικοί. Τη νύχτα της 17 Απρι­ λίου, ο στρατηγός των SS Hermann Fegelein, εκπρόσωπος του Χίμλερ, πληροφόρησε τον Χίτλερ ότι οι μυστικές συνομιλίες μεταξύ του στρατη­ γού των SS Karl Wolff και του Alan Dulles στην Ελβετία είχαν καταλήξει κατ’ αρχήν στους όρους για μια χωριστή ανακωχή στο Ιταλικό Μέτωπο. Η εχθρική συμμαχία θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να διαλυθεί. Στις 3 π.μ. ο Φύρερ έστειλε να καλέσει τον Wolff και τον συνεχάρη. Ζήτησε από τον στρατηγό να μη φύγει από το Βερολίνο μέχρι το επόμενο βρά­ δυ, για να του δώσει χρόνο να σκεφθεί. «Σας είμαι ευγνώμων επειδή π ε­ τύχατε να ανοίξετε την πρώτη πόρτα προς τη Δύση», είπε. «Φυσικά, οι όροι είναι πολύ άσχημοι».777 Αλλά κατά τις 5 μ.μ. η διάθεσή του είχε σκληρύνει πάλι. Βγαίνοντας περίπατο με τον Wolff, τον Kaltenbrunner και τον Fegelein στον κήπο της Καγκελαρίας, ανέπτυξε τις δικές του ελπιδοφόρες θεωρίες. «Θέλω το μέτωπο να κρατήσει για οκτώ ακόμη εβδομάδες. Περιμένω να συγκρουστούν η Ανατολή με τη Δύση. Θα κρα­ τήσουμε τα ιταλικά οχυρά με κάθε θυσία, καθώς και το Βερολίνο». Ο Franz von Sonnleitner ήρθε να αποχαιρετίσει τον Χίτλερ - ο Ρίμπε­ ντροπ τον είχε στείλει νότια για να φροντίσει τον Ιταλικό Χρυσό. 0 Χίτλερ προφανώς ήξερε ότι δεν θα ξανάβλεπε τον βετεράνο του Αυστριακού Κόμματος. Για ένα διάστημα, ενώ στέκονταν στο γυμνό σαλόνι του πρώ­ του ορόφου, με το βουλιαγμένο πάτωμα, μίλησαν για το Σάλτσμπουργκ, την πόλη που γεννήθηκε ο Sonnleitner. Κι όταν αυτός του ανέφερε ότι μια βόμβα είχε γκρεμίσει τον τρούλο του καθεδρικού ναού αυτής της πόλης, έδωσε την ευκαιρία στον Χίτλερ να ξεφύγει με το αγαπημένο του θέμα, τη νοσταλγία της αρχιτεκτονικής: οι Αμερικανοί, είπε, κατέστρεφαν τα μ ε­ γάλα μνημεία-θησαυρούς της Ευρώπης, επειδή δεν είχαν εκείνοι ούτε ένα παρόμοιο να επιδείξουν. Αναπόλησε τον δικό του παράλογο ιπποτισμό να σώσει την Ρώμη κηρύσσοντάς την ανοχύρωτη πόλη, τον Ιούνιο του 1944. Είχε προκαλέσει δυσχέρειες στα ίδια του τα στρατεύματα, όταν διέταξε να μην ανατινάξουν τη φημισμένη Πόντε Βέκιο της Φλωρεντίας, ενώ είχε διατάξει την καταστροφή του καζίνο στην Οστάνδη, είπε, με πολλή απρο­ θυμία, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της τοπικής διοίκησης του παρά­ κτιου τομέα. Αναστέναξε και παρηγόρησε τον Sonnleitner: «Δεν πειράζει, η μητρόπολη του Σάλτσμπουργκ θα ξανακτιστεί, και γρήγορα». Βλέπο­ ντας την όλο δυσπιστία έκφραση του διπλωμάτη, ο Χίτλερ συνέχισε: «Απλά, σκεφθείτε την κολοσσιαία παραγωγική ικανότητα που θα διαθέ­ τουμε όταν τελειώσουμε με τον πόλεμο!»Έδωσαν τα χέρια και χώρισαν. 0 Χίτλερ δεν μπορούσε να αγνοήσει ούτε το ελάχιστο δείγμα ηττοπά­ θειας. Είχε διατάξει τη σύλληψη του πρώην ιατρού του, dr. Karl Brandt,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1005

επειδή έστειλε τη σύζυγο και την οικογένεια του στο Μπαντ Λήμπενσταϊν, όπου θα μπορούσαν να πέσουν στα χέρια των Αμερικανών. Στις 18 Απριλίου, ο Brandt καταδικάστηκε, με συνοπτικές διαδικασίες, σε θά­ νατο.* ΔΕΝ ήταν δυνατό να παραπεμφθούν σε στρατοδικεία ολόκληρες στρατιές για δειλία ενώπιον του εχθρού. Το Τσίστερσντορφ έπεσε στα χέρια των Ρώσων. Στις 17 του μηνός, ο Gauleiter August Eigruber τηλεγράφησε από το Λιντς ότι «ο ι πετρελαιοπηγές βρίσκονταν σε κίνδυνο». Την άλλη μ έ­ ρα, η 8η Στρατιά του στρατηγού Hans Kreysing τις είχε ήδη εγκαταλείψει βιαστικά, αφού κατέστρεψε τις εγκαταστάσεις. 0 Χίμλερ ανέφερε στον Χίτλερ ότι στην Αυστρία ο στρατός έδειχνε την τάση να υποχωρή­ σει παντού, παρ’ όλο που «ο ι Ιβάν έδειχναν φανερά πολύ κουρασμένοι και επιφυλακτικοί για να πολεμήσουν». Αυτό ήταν το δεύτερο κίνητρο για τον Χίτλερ να παραμείνει στο Βερολίνο και να δώσει ένα παράδειγ­ μα στους στρατηγούς του, κι έτσι να αποκαταστήσει το προσωπικό κύ­ ρος του απέναντι τους. 01 ΡΩΣΟΙ είχαν υποστεί μεγάλη σφαγή. Μόνο στις 16 του μηνός η 9η Στρατιά του Busse είχε καταστρέψει 211 άρματα μάχης, κι άλλα 106 την επομένη, στο μέτωπο του Όντερ. Η γειτονική 4η Στρατιά Panzer του στρατηγού Fritz Graser είχε καταστρέψει 93 και 140 άρματα μάχης αντί­ στοιχα, στο μέτωπο του Νάισε. Το μέτωπο του Busse ήταν ακόμη ανέ­ παφο, αλλά ιδιαιτέρως στο Μπρήζεν οι Ρώσοι είχαν ανοίξει ένα βαθύ ρήγμα στην κυρίως γερμανική αμυντική γραμμή. Νότια του Βερολίνου η Ομάδα Στρατιών του στρατάρχη Koniev είχε συγκροτήσει δυο προγεφυ­ ρώματα στην απέναντι όχθη του Νάισε την πρώτη κιόλας ημέρα, πραγ­ ματικά ακριβώς εκεί όπου ο Χίτλερ είχε προβλέψει τη ρωσική έφοδο, αν και υπό διαφορετική γωνία. Τα ρωσικά άρματα μάχης πλησίαζαν ήδη το Κότμπους και τον ποταμύ Σπρέε στο Σπρέμπεργκ: ο αντικειμενικός στό­ χος του Koniev, όπως και του Ζούκοφ, ήταν προφανώς το Βερολίνο και όχι η Πράγα. Αυτά όλα έδιναν στον Χίτλερ πολύ λιγότερο χρόνο από όσον είχε υπολογίσει. Στις 17 Απριλίου, ο Χίτλερ διέταξε να ανατιναχτούν οι γέφυρες της εθνικής οδού και κάθε διαθέσιμο αεροπλάνο, ακόμη και τα αεριωθούμε­ να Messerschmitt να επιτεθούν για να εμποδίσουν τον εχθρό να φτάσει στο Κότμπους. Κατά τη μεσημβρινή του σύσκεψη διακήρυξε: «Ο ι Ρώσοι σπεύδουν προς την πιο αιματηρή ήττα που θα μπορούσαν να φαντα­ στούν πριν φτάσουν στο Βερολίνο!» Μετά τα λύγια αυτά κάθισε συλλο­ * Σ .τ.Σ .: Ο Brandt επέζησε του πολέμου, αλλά απαγχονίστηκε από τους Αμερικανούς στις φυλακές του Λάντσμπεργκ το 1947.

1006

DAVID IRVING

γισμένος ως αργά τη νύχτα, με την Εύα Μπράουν και τις γραμματείς του, προσπαθώντας να πείσει κι αυτές αλλά και τον εαυτό του ότι το ρήγμα στο Μπρήζεν ήταν απλά μια φυσική καλοτυχία των επιτιθέμενων. Άρχισε να κατηγορεί τον στρατηγό Heinrici για την κρίση στο μέτωπο του Όντερ, αποκαλώντας τον «καταπονημένο, αναποφάσιστο, σχολαστι­ κό, δίχως τον αναγκαίο ενθουσιασμό για τη δουλειά του». ΣΤΙΣ 18 του μηνός μια άγρια μάχη δόθηκε για το Σέελοου, το υψίπεδο πά­ νω από την περιοχή της ρωσικής επίθεσης. Προς το βράδυ βρισκόταν στα­ θερά στα χέρια του Ζούκοφ κι ο Χίτλερ έμαθε ότι μόνον η Μεραρχία των SS Nederland -μια μονάδα από Ολλανδούς εθελοντές- είχε διατεθεί για αντεπίθεση. Ξέσπασε τότε, όπως ξέσπασε και πάλι όταν έμαθε ότι ο Γκαίμπελς είχε στείλει πέντε τάγματα από τελείως ακατάλληλους άνδρες του Αάίκού Στρατού του Βερολίνου στο μέτωπο του Όντερ, παρ’ όλο που τα στρατεύματα αυτά προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν μόνον ως τελευ­ ταία λύση για την άμυνα των δικών τους πόλεων και χωριών. Υπήρχαν αρκετοί ικανοί σωματικά άνδρες που θα μπορούσαν να είχαν σταλεί, αν διέθεταν όπλα και πυρομαχικά. ΣΕ ΜΙΑ προσπάθεια να σταματήσει την εμφάνιση της νόσου του Πάρκινσον στον ασθενή του -το τρέμουλο των μελών του- ο καθηγητής Morell είχε αρχίσει τις παραμονές της σοβιετικής επίθεσης να του χορηγεί γρή­ γορα αυξανόμενες δόσεις από δυο εξωτικά φάρμακα. «Καθώς το τρ έ­ μουλο είναι μια παραλλαγή της paralysis agitans», είχε σημειώσει στις 15 Απριλίου 1945 χρησιμοποιώντας επίτηδες τον λατινικό όρο, «του κάνω υποδόριες ενέσεις με Harmin για να την επηρεάσω προσωρινά και του χορηγώ Homburg-680». (Και τα δυο ήταν χημικά εκχυλίσματα θανατη­ φόρων ουσιών που ενδείκνυνται μόνο για την νόσο του Πάρκινσον.) Την άλλη μέρα έκανε μια ακόμη ένεση με Harmin και του χορήγησε μια στα­ γόνα Homburg-680 το βράδυ. Στις 17 του μηνός δοκίμασε δυο σταγόνες και παρατήρησε μια ελαφρά βελτίωση. Αποφάσισε λοιπόν να αυξήσει τις δόσεις. Το επιτραπέζιο ημερολόγιο του γραφείου του Χίτλερ που βρέθη­ κε στα ερείπια της Καγκελαρίας τον Σεπτέμβριο 1945, δείχνει ότι ο Morell είχε δώσει οδηγίες για σταθερή αύξηση των φαρμάκων κατά της νόσου του Πάρκινσον ως τις 13 σταγόνες την ημέρα, στις 28 του μηνός (οπότε έχουμε και την τελευταία εγγραφή). Από τότε και μέχρι το τέλος, ο Χίτλερ κοιμόταν ακανόνιστα και διακε­ κομμένα. Μετά την τακτική ένεση με Harmin, στις 18 του μηνός, ο γιατρός σημείωνε: «Η τρεμούλα στο αριστερό χέρι βελτιώθηκε κάπως αλλά τον αφήνει σαν ζαλισμένο. Νυκτερινός ύπνος μόνο με Tempidorm». Οι ημέρες του σφραγίζονταν με ατελείωτες σειρές καταστροφών που η

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1007

καθεμιά τους έφερνε πιο κοντά το τέλος από την προηγούμενη. Εκνευρι­ σμένος και χλωμός, ο Χίτλερ σερνόταν τριγύρω στο καταφύγιο, ανέβαινε για σύντομους περιπάτους στον κήπο κι ύστερα, καθόταν στο δωμάτιο με τα τηλέφωνα ή τα μηχανήματα ή πήγαινε να δει τα σκυλιά του στις πρό­ χειρα φτιαγμένες κλούβες τους πίσω από τις τουαλέτες. Έβγαινε και κα­ θόταν στον διάδρομο με ένα κουταβάκι στα γόνατά του, κοιτάζοντας σιω­ πηλά τους αξιωματικούς να πηγαινοέρχονται. Το τελευταίο μήνυμα από την Ομάδα Στρατιών του Heinrici, στις 19 Απριλίου, ανέφερε ότι στο Μύνχεμπεργκ, ανατολικά του Βερολίνου, και στο Μπρήζεν, πιο βόρεια, οι Ρώσοι είχαν τελικά διασπάσει τις γραμμές στην ανοικτή ύπαιθρο, μεταξύ 5 και 6 μ.μ.. Τεράστιος αριθμός αρμάτων μάχης ξεχύνονταν μέσα από τα δυο ρήγματα. Στο Μύνχεμπεργκ μόνο, αντιαρματικές μονάδες και αεροπλάνα είχαν καταστρέψει 60 σοβιετικά άρματα μάχης μέσα στις επόμενες λίγες ώρες, ενώ η 9η Στρατιά συνολι­ κά είχε καταστρέψει 22. «Η μάχη», ανέφερε η Ομάδα Στρατιών του Heinrici, «έχ ει τώρα σχεδόν κριθεί». 0 Χίτλερ κάλεσε τον dr. Morell και, κατ’ απαίτησή του ο γιατρός πή­ ρε πρόχειρα μια ποσότητα αίματος από το δεξί μπράτσο του Χίτλερ, μ έ­ χρι που βούλωσε η βελόνα της σύριγγας και χρειάστηκε να βάλει μια κάπως μεγαλύτερη στις φλέβες του. Ο Heinz Linge, ο καμαριέρης του Χ ίτλερ χλώμιασε βλέποντας το αίμα να κυλάει σε ένα δοχείο, αλλά αστειεύτηκε λέγοντας: «Φύρερ μου, τώρα δεν έχουμε παρά να ανακατέ­ ψουμε το αίμα με λίγο λίπος και να το πουλήσουμε ως “ λουκάνικα τύ ­ που Φύρερ” !» Ο Χίτλερ επανέλαβε τον χοντρύ αυτόν αστεϊσμό στην Εύα και στις γραμματείς του εκείνο το βράδυ. ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ έκλεινε τα 56 του χρόνια. Ο Μπόρμαν σημείωνε αχνά: «Κ άθε άλλο παρά ατμόσφαιρα γενεθλίων επικρατούσε». Ο Χίτλερ ζήτη­ σε από το προσωπικό του να αποφύγουν κάθε τελετή, αλλά η Εύα Μπράουν τον καλόπιασε κι αυτός βγήκε στον προθάλαμο και έσφιξε τα χέρια των υπασπιστών. Ο Saur έφ ερε ένα μοντέλο ολμοβόλου των 350mm, σε κλίμακα, για τη συλλογή του Χίτλερ. Ο Χίτλερ μίλησε για λ ί­ γο με τον Γκαίμπελς και τον Ley για την απόφασή του να υπερασπιστεί το Οχυρό των Άλπεων και της Βοημίας-Μοραβίας στον νότο και την Νορβηγία στο βορρά.778 Ύστερα αποσύρθηκε για να π ιει τσάι με την Εύα. Όλη τη νύχτα κατόπιν έμεινε άγρυπνος, μέχρι που ο Linge του χτύ­ πησε την πόρτα και του είπε ότι ξημέρωσε. Ο στρατηγός Burgdorf π ερί­ μενε έξω από την πόρτα. Του φώναξε ότι μέσα στη νύχτα οι Ρώσοι ε ί­ χαν διασπάσει την Ομάδα Στρατιών του Schörner κι από τις δυο πλευρές του Σπρέμπεργκ. Η 4η Στρατιά Panzer προσπαθούσε να καλύψει τα ρήγ­ ματα με μια αντεπίθεση. Ο Χίτλερ απλά sm 8::«Linge, δεν έχω κοιμηθεί ακόμη. Ξύπνησέ με μια ώρα αργότερα από το συνηθισμένο, στις 2 μ .μ .»

1008

DAVID IRVING

Όταν ξύπνησε, το Βερολίνο δεχόταν μια σφοδρή αεροπορική επιδρο­ μή. Ήταν τώρα 20 Απριλίου 1945. Τα μάτια του τον έτσουζαν. Ο Morell του έκανε μια ένεση γλυκόζης. Ύστερα, ο Χίτλερ έπαιξε με ένα κουτάβι για λίγο και στη συνέχεια, γευμάτισε με την Εύα και τις δυο γραμματείς του, τη Johanna Wolf και την Christa Schroeder. Δεν μίλησαν καθόλου. Μετά το γεύμα βγήκαν όλοι, περπατώντας πάνω στα σανιδώματα, μέχρι το Καταφύγιο Voss για να ρίξουν άλλη μια ματιά στο μοντέλο του Λιντς κι ο Χίτλερ τους έδειξε το σπίτι όπου είχε περάσει τα νεανικά του χρό­ νια. Τυλιγμένος σε έναν γκρίζο μανδύα, με τον γιακά ανασηκωμένο, ανέ­ βηκε τη στριφογυριστή σκάλα ως τον κήπο της Καγκελαρίας, ακολου­ θούμενος από τον Γκαίμπελς. Η ατμόσφαιρα στο Βερολίνο έμοιαζε πη­ χτή από τη σκόνη και τον καπνό εκατοντάδων πυρκαγιών. Μια μικρή παράταξη ροδαλών αγοριών της Χιτλερικής Νεολαίας περίμεναν την πα­ ρασημοφορία τους για γενναιότητα. Ένας φωτογράφος απαθανάτισε τη σκηνή, καθώς ο Χίτλερ βάδιζε κατά μήκος της παράταξης. Στους τριγύ­ ρω τοίχους είχαν ανοίξει πολεμίστρες και είχαν τοποθετήσει μπαζούκας έτοιμα προς χρήση. Κοντά στο δωμάτιο μουσικής μια μικρή ομάδα στρατιωτών από το πεδίο της μάχης της Κουρλανδίας, περίμεναν για επιθεώρηση. Ο Χίτλερ ζήτησε συγγνώμη που δεν μπορούσε να μιλήσει πολύ δυνατά, αλλά υποσχέθηκε ότι η νίκη θα ήταν δική τους κι ότι θα μπορούσαν να λένε στα παιδιά τους ότι ήταν παρόντες στην τελική νίκη.779 Γύρω στις 4 μ.μ. εκείνο το απόγευμα, κατέβηκε σερνάμενος στο κα­ ταφύγιο, έχοντας δει τον ουρανό για τελευταία φορά. Πριν αρχίσει η κυρίως πολεμική σύσκεψη, επέτρεψε στους κυριότερους Υπουργούς του, έναν-έναν με τη σειρά, να του υποβάλλουν επίση­ μα τα συγχαρητήριά τους για τα γενέθλιά του. Ο στρατάρχης Κάιτελ έκανε έναν ανοικτύ υπαινιγμό ότι ήταν καιρός να φύγει ο Φύρερ από το Βερολίνο, αλλά εκείνος τον διέκοψε: «Κάιτελ, ξέρω τι θέλω - θα πολε­ μήσω μπροστά από το Βερολίνο, μέσα στο Βερολίνο και πίσω από το Βερολίνο!» Η σύσκεψη άρχισε αμέσως. Τόσο βόρεια, όσο και νότια του Βερολί­ νου, οι ρωσικές εμπροσθοφυλακές των θωρακισμένων ορμούσαν προς τα δυτικά. Αν δεν πετύχαινε η αντεπίθεση του Schörner, η τελευταία κύρια οδός προς το νότο θα απεκόπτετο μέσα σε λίγες ώρες. Ο πτέραρχος Koller τόνισε ότι τα φορτηγά του OKW με τον εξοπλισμό των γραφείων και τα έγγραφα θα έπρεπε να φύγουν αμέσως για το νότο. Ο Χίτλερ έδωσε την άδεια για έναν άμεσο διαχωρισμό της διοίκησης: ο Νταίνιτς κι ένα μέρος του Επιτελείου του OKW θα έφευγαν για τη Βό­ ρεια Γερμανία κι ένα άλλο μέρος θα ’φεύγε αμέσως για τον νότο. Άφησε την εντύπωση ότι κι ο ίδιος θα ακολουθούσε έγκαιρα. Ο Μπόρμαν βγήκε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1009

αμέσως από το δωμάτιο για να οργανώσει αρκετά θωρακισμένα μεταφο­ ρικά μέσα και λεωφορεία για τις μετακινήσεις.780 Ο Γκαίρινγκ -που τα δικά του φορτηγά με την περιουσία του περίμεναν ήδη το σύνθημα για να φύγουν- ρώτησε: «Μάιν Φύρερ, θα είχατε αντίρρηση αν έφευγα για το Μπέρχτεσγκαντεν τώ ρα;» Ο Χίτλερ συγκατάνευσε ψυχρά. Στις 9.30' μ.μ., καθώς μια νέα αεροπορική επιδρομή άρχιζε, ο Χίτλερ κάλεσε τις δυο αρχαιότερες γραμματείς του, Johanna Wolf και Christa Schroeder. Αυτή η τελευταία κράτησε μια στενογραφημένη σημείωση από τη συνάντηση αυτή, μερικές μέρες αργότερα: Χλωμός, κουρασμένος, μας δέχτηκε στο μικροσκοπικό του γραφείο στο κατα­ φύγιο, όπου φάγαμε και πήραμε το τσάι μαζί του, ως αργά. Ε ίπ ε ότι η κατά­ σταση είχε α λλάξει προς το χειρότερο τις τελευ τα ίες τέσσερις μέρες. «Υ π ο ­ χρεώθηκα να διασπάσω το Ε π ιτελείο μου και καθώς είστε οι αρχαιότερες, θα φ ύγετε πρώτες. Έ να αυτοκίνητο φ εύ γει για τον νότο σε μια ώρα. Μπ.ορείτε να π ά ρετε δυο βαλίτσες η καθεμιά σας κι ο Μάρτιν Μπόρμαν θα σας π ει τα υπόλοιπ α». Ζήτησα να μείνω στο Βερολίνο, ενώ η νεότερη συνάδελφός μου θα μπ ο­ ρούσε να π ά ει στη μητέρα της που ζούσε στο Μόναχο. Εκείνος απάντησε: «Ό χι, θα ξεκινήσω ένα αντιστασιακό κίνημα και θα σας χρειαστώ και τις δ υ ο ...» Ύ ψωσε το ένα του χέρι για να σταματήσει την όποια αντίρρηση. Παρατήρησε πόσο απογοητευμένες δείχναμε και προσπάθησε να μας πα ­ ρηγορήσει. «Θ α σας ξαναδώ σύντομα, θα ’ρθω κι εγώ εκ εί κάτω σε λίγες μ έ ­ ρ ε ς !» Μ αζεύαμε τα πράγματά μας όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα εγώ - ήταν ο Αρχηγός. Με άχρωμη φωνή είπ ε: «Κ ορίτσ ια , μας απέκοψαν... το αυτοκίνητό σας δεν θα μπορέσει να περάσει. Θα π ρ έπ ει να φ ύ γετε με αεροπλάνο, την α υ­ γ ή » . Αλλά σχεδόν αμέσως μετά, τηλεφώνησε πάλι. «Κ ορίτσ ια θα π ρ έπ ει να βια σ τείτε. Το αεροπλάνο σας φ εύ γει μόλις σημάνει η λήξη του συναγερμού». Η φωνή του ακουγόταν μελαγχολική κι άτονη και σταματούσε στη μέση της φράσης. Είπα κάτι μα εκείνος, παρ’ όλο που δεν είχε κλείσ ει το τηλέφωνο, δεν απάντησε.781

Ακόμη πιο πολλά άρματα μάχης ορμούσαν από το μεγάλο κενό ανάμεσα στην 4η Στρατιά Panzer και την 9η στρατιά. Η αντεπίθεση του Schörner είχε αρχίσει, αλλά όταν ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον Heinrici να επιτεθεί με σκοπό να κλείσει αυτό το κενό, ο διοικητής της Ομάδας Στρατιών έφερε αντιρρήσεις ζητώντας αντίθετα την άδεια να υποχωρήσει στη δ ε­ ξιά πλευρά της 9ης Στρατιάς, καθώς υπήρχε κίνδυνος περικύκλωσης. Καθώς ο Heinrici δεν μπορούσε να δώσει διαβεβαιώσεις ότι κάτι τ έ ­ τοιο δεν θα κόστιζε την εγκατάλειψη ολόκληρου του πυροβολικού, ο Χίτ-

64

1010

DAVID IRVING

λερ διέταξε να κρατηθεί η γραμμή εκεί όπου ήταν. Ο Heinrici τηλεφώνη­ σε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, για να διαμαρτυρηθεί για τη διαταγή του Χίτλερ λέγοντας ότι ήταν «μη πραγ­ ματοποιήσιμη και χωρίς ελπίδα». «Οφείλω να δηλώσω: Φύρερ μου, κα­ θώς η διαταγή είναι ενάντια στα συμφέροντά σας, ζητώ να με απαλλά­ ξετε απύ τα καθήκοντά μου... Μετά, θα πάω στη μάχη σαν απλός στρα­ τιώτης του Λαϊκού Στρατού, με ένα όπλο στο χέρι!» Ο στρατηγός Krebs του απάντησε στεγνά: «Ο Φύρερ περιμένει από σας να καταβάλετε μια υπέρτατη προσπάθεια για να καλύψετε τα κενά όσο γίνεται πιο ανατολικά, χρησιμοποιώντας όσες δυνάμεις μπορείτε να συγκεντρώσετε, άσχετα από την κατοπινή άμυνα του Βερολίνου». Στην πραγματικότητα, ο Heinrici είχε ήδη αποφασίσει να αγνοήσει τις διαταγές του Χίτλερ. Πίστευε ότι η 9η Στρατιά θα έπρεπε να αποσυρθεί προς τα δυτικά, όσο μπορούσε ακόμη να το κάνει. Έτσι, το κενό που θα σφράγιζε τελικά τη μοίρα του Βερολίνου, διευρύνθηκε ακόμη περισσότε­ ρο. Αλλά ως τότε, ο Χίτλερ πίστευε ότι οι διαταγές του είχαν εκτελεστεί. ΕΚΕΙΝΗ τη νύχτα πήρε την τελική απόφαση να μη φύγει από το Βερολί­ νο. Κλεισμένος στο γραφείο του με τις δυο γραμματείς που του απέμειναν, την Traudl Junge και τη Gerda Daranowski, εξηγούσε: «Π ρέπει να πάρω μια απόφαση να μείνω εδώ στο Βερολίνο, ή να πάω κάτω να πο­ λεμήσω». Χρησιμοποιώντας το κωδικό όνομα του Χίτλερ, ο Μπόρμαν τη­ λεγράφησε στο Μπέργκοφ: «Ο Λύκος θα μείνει, επειδή αν υπάρχει κά­ ποιος που μπορεί να χειριστεί την κατάσταση εδώ, είναι μόνον αυτός». Δύσκολα μπορούσαν να φτάσουν κάποιοι στο καταφύγιο για τη σύ­ σκεψη. Ο αξιωματικός επιχειρήσεων του Krebs έφερε τη θλιβερή είδηση ότι το ρήγμα στην 4η Στρατιά Panzer είχε διευρυνθεί ακόμη περισσότε­ ρο. Ο Χίτλερ κατηγόρησε ήρεμα αυτήν τη στρατιά για «προδοσία». Ο αξιωματικός τον προκάλεσε: «Φύρερ μου, στ αλήθεια πιστεύετε ότι τό­ σο πολλοί σας πρόδωσαν;» Ο Χίτλερ του έριξε μια ματιά σαν να τον λυ­ πόταν. «Όλες οι ήττες μας στα ανατολικά είναι αποτέλεσμα προδοσίας». Στη 1 π.μ. άφησε τους δυο στενογράφους του, τον Kurt Peschel και τον Hans Jonuschat, να φύγουν για να μπορέσουν να προλάβουν το νυκτερινύ αεροπλάνο για τον νότο. Ο πρεσβευτής Walther Hewel έβαλε το κεφάλι του από την πόρτα. «Φύρερ μου, μήπως έχετε κάποια διαταγή για μένα;» Ο Χίτλερ κούνησε το κεφάλι του κι ο εκπρόσωπος του Ρίμπεντροπ ανα­ φώνησε: «Φύρερ μου, η ώρα μηδέν θα σημάνει όπου να ναι! Αν ακόμη σχεδιάζετε να πετύχετε κάτι με πολιτικά μέσα, έφτασε πια η στιγμή!» Ο Χίτλερ απάντησε με κουρασμένο τόνο: «Όταν θα είμαι νεκρός, θα έχετε πολλά θέματα για να τα ρυθμίσετε με πολιτικά μέσα».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1011

Έξω, οι σειρήνες λήξης του συναγερμού ηχούσαν. Ο ναύαρχος von Puttkamer έφευγε, ο Karl-Otto Saur τον συνάντησε στο αεροπλάνο με διαταγές να οργανώσει στις Άλπεις ύποια παραγωγή όπλων μπορούσε. Ογδόντα περίπου άλλα μέλη του Επιτελείου πέταξαν στον νότο εκείνη τη νύχτα. ΤΟ ΑΛΛΟ πρωί, 21 Απριλίου, βροντερά χτυπήματα ακούστηκαν στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας του Χίτλερ. Ο Linge φώναζε ότι το πυροβο­ λικό είχε αρχίσει να βομβαρδίζει το κέντρο του Βερολίνου. Ο Χίτλερ έδωσε τηλεφωνικά διαταγές στο OKL να εντοπίσει και να βομβαρδίσει αμέσως τη ρωσική πυροβολαρχία. Ο πτέραρχος Koller τον διαβεβαίωσε: «Ο ι Ρώσοι δεν έχουν σιδηροδρομικές γέφυρες για να περάσουν τον Όντερ. Ίσως να αιχμαλώτισαν και να έστρεψαν εναντίον μας μια από τις δικές μας βαριές πυροβολαρχίες». Αμέσως μετά, ο Koller τηλεφώνησε πάλι. Η ρωσική πυροβολαρχία είχε εντοπιστεί από το παρατηρητήριο του αντιαεροπορικού καταφυγίου στον ζοωλογικό κήπο. Βρισκόταν ακρι­ βώς εννιά μίλια μακριά, στο Μάρτσαν. Μέσα στην ημέρα η ερήμωση στο καταφύγιο του Χίτλερ γινόταν όλο και πιο εμφανής. Καμιά είδηση δεν είχε φτάσει από την προηγούμενη νύχτα από το 56ο Σώμα Panzer του στρατηγού Helmuth Weidling που θα έπρεπε να βρίσκεται από το προηγούμενο βράδυ στα ανατολικά της πό­ λης. Σύμφωνα με μια απίστευτη αναφορά, ο ίδιος ο Weidling782 είχε καταφύγει μαζί με το Επιτελείο του στο Ολυμπιακό Χωριό δυτικά του Β ε ­ ρολίνου γ ι’ αυτό και διατάχθηκε η σύλληψή του. Τα αεριωθούμενα είχαν εμποδιστεί από περιπολίες εχθρικών μαχητικών να ενεργήσουν ενάντια στις ρωσικές εμπροσθοφυλακές νότια του Βερολίνου. Ο Χίτλερ τηλεφώ­ νησε οργισμένος στον Koller: «Ά ρα, τα αεριωθούμενα είναι τελείω ς άχρηστα και η Αουφτβάφε π εριττή!» Αργότερα ξανατηλεφώνησε στον Koller: «Ολόκληρη η διοίκηση της Αουφτβάφε πρέπει να ξηλωθεί!» κι έκλεισε το τηλέφωνο με όλη του τη δύναμη. Ο Heinrici, που διατάχθηκε να αναφέρει προσωπικώς στο καταφύγιο εκείνη την ημέρα, ζήτησε να μην παρουσιαστεί επειδή ήταν «υπερβολικά απασχολημένος». Κατάφερε έτσι να μην υποχρεωθεί να κοιτάξει τον Φύρερ του στα μάτια ξανά. Μέσα στο απόγευμα, ο Χίτλερ άρχισε να σχεδιάζει μια τελευταία προσπάθεια για να κλείσει το ρήγμα στο μέτωπο του Heinrici βορειοα­ νατολικά του Βερολίνου. Γ ι’ αυτό το σκοπό, ένα συγκρότημα μάχης υπό τη διοίκηση του στρογγυλοπρόσωπου στρατηγού Felix Steiner έπρεπε να προωθηθεί στα νότια μέσα στη νύχτα, από το Έμπερσβαλντε στο Βερνόυχεν. Αν ο Steiner το κατάφερνε, οι δυνάμεις του Ζούκοφ που προέλαυναν βόρεια του Βερολίνου, θα αποκόπτονταν. Οι λεπτομερείς διατα­ γές του Χίτλερ προς τον Steiner εκδόθηκαν γύρω στις 5 μ.μ. και είχαν συνταχθεί σε υστερικό ύφος:

1012

DAVID IRVING

Ό ποιοι α ξιω ματικοί αρνηθούν να εχτελέσουν αυτήν τη διαταγή, να συλληφθοόν χωρίς κανέναν ενδοιασμό και να τουφεκισθούν αμέσως. Θα λογοδοτή­ σετε με τη ζωή σας για την εκτέλεση αυτής της διαταγής.

0 Krebs το επανέλαβε στον υπεραπασχολημένο Heinrici από το τηλέφω­ νο, αλλά αυτός ήταν και πάλι απασχολημένος προσπαθώντας να περισώ­ σει τη δεξιά του πλευρά -το πλευρικό σώμα της 9ης Στρατιάς- από τη ρωσική περικύκλωση στο Φύρστενβαλντε. «Το μόνο που μπορώ να κα­ ταφέρω τώρα, είναι να υποχωρήσω νότια των λιμνών, στα νοτιοανατολι­ κά του Βερολίνου», προειδοποίησε ο Heinrici. Αυτό ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη του Βερολίνου. Όσο για την επίθεση του Steiner, αν ο Φύ­ ρερ επέμενε να πραγματοποιηθεί, ο Heinrici ζητούσε να αντικατασταθεί από προϊστάμενος του Steiner. Ο Χίτλερ επέμεινε, αλλά δεν τον αντικατέστησε. Δεν είχε πια πολλούς στρατηγούς. Στις 9 μ.μ., έμαθε ότι ένα τάγμα της μεραρχίας Hermann Göring εξακολουθούσε να υπερασπίζεται το Κάρινχολ, το εγκαταλελειμένο ανάκτορο του Στρατάρχη του Ράιχ μέσα στο δάσος. Διέταξε να υπαχθεί η δύναμη αυτή στον Steiner κι όταν ο Koller τηλεφώνησε στις 10.30' μ.μ. για να παραπονεθεί και να ρωτήσει πού βρισκόταν ο Steiner, ο Χίτλερ άρπαξε το ακουστικό από τα χέρια του Krebs και κραύγασε: «Όποιος διοικητής κρατάει τους άνδρες του στα μετόπισθεν, θα πεθάνει σε πέντε ώρες... Εσείς ο ίδιος θα πληρώσετε με τη ζωή σας, αν δεν βρεθεί στην πρώτη γραμμή κι ο τελευταίος σας άνδρας». Ο Krebs το επιβεβαίωσε αυτό. «Όλοι να περάσουν στην επίθεση από το Έμπερσβαλντε προς νότον!» κι έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν ξέρουμε ποιες διαταγές έστειλε ο Heinrici προς τον Steiner. Αλλά η επίθεση στα πλευρά του Ζούκοφ με ένα συνονθύλευμα από στρατεύ­ ματα με πεσμένο ηθικό και κακώς εξοπλισμένα, θα ήταν καθαρή κατα­ στροφή. Έτσι, ο Steiner δεν έκανε τίποτα. Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ των στρατηγών των SS ήταν η τελευταία σταγόνα για να ξεχ ειλ ίσ ει το ποτήρι του Χ ίτλερ , ύστερα από το φιάσκο του Sepp Dietrich στην Ουγγαρία. Μέσα στα στενά όρια του καταφυγίου του, ο Φύρερ υπέστη μια φανερή νευρική κατάπτωση στις 22 Απριλίου. Ελάχι­ στη ήταν τώρα πια η απόσταση που χώριζε το Κεντρικό Βερολίνο από την προφανώς αναπόφευκτη ήττα. Οι Ρώσοι βρίσκονταν στο Κέπενικ, ένα ανατολικό προάστιο, και πλησίαζαν στο Σπαντάου. Προς το βράδυ, θα έδιναν μάχη μέσα στην ίδια την κυβερνητική συνοικία. Αυτή ήταν η στρατηγική κατάσταση όταν ο Krebs εξασφάλισε τελικά από τον Χίτλερ την άδεια να εγκαταλείψει η φρουρά της Φραγκφούρτης στον Όντερ κι αυτήν την πόλη στον εχθρό. Η πολεμική σύσκεψη της 22ας Απριλίου άρχισε ως συνήθως στις 3 μ.μ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1013

Ο Χίτλερ ζήτησε να μάθει για την επιχείρηση που φανερά ήταν στο μυαλό του όλη τη νύχτα, την αντεπίθεση του Steiner στα βόρεια. Μια υπηρεσία των SS, τον διαβεβαίωσε ύτι η επίθεση είχε αρχίσει. Μέσα σε μια ώρα ωστόσο, ο πτέραρχος Koller ήρθε στο τηλέφωνο με την είδηση ότι ο Steiner δεν είχε αρχίσει ακόμη την επίθεσή του. Αυτή η προδοσία και η εξαπάτηση από τα SS, ειδικά, συγκλόνισαν βαθιά τον Χίτλερ. Τινάχτηκε όρθιος, κατακόκκινος. Υποπτευόταν κάποιο fait accompli (τετελεσμένο γεγο­ νός) για να τον αναγκάσουν να φύγει από το Βερολίνο. Τα μάτια του ήταν γουρλωμένα. «Αυτό ήταν», φώναξε. «Πώς, υποτίθεται, ότι μπορώ να δι­ ευθύνω αυτόν τον πόλεμο κάτω από αυτές τις περιστάσεις; 0 πόλεμος χά­ θηκε! Αλλά αν εσείς, κύριοι, φαντάζεστε ότι θα φύγω από το Βερολίνο τώρα, πρέπει να αλλάξετε γνώμη. Σύντομα θα ρίξω μια σφαίρα στον κρό­ ταφό μου!» Ο Χίτλερ βγήκε απότομα από το δωμάτιο. Ο Walther Hewel τηλεφώνησε στον Υπουργό Εξωτερικών Ρίμπεντροπ έντονα εκνευρισμένος: «Ο Φύρερ βρίσκεται σε νευρική κατάπτωση, θα αυτοπυροβοληθεί!» 0 Χίτλερ ζήτησε να του πάρουν στο τηλέφωνο τον Γκαίμπελς και του υπαγόρευσε μια ανακοίνωση: «Αποφάσισα να μείνω ως το τέλος στο π ε­ δίο μάχης του Βερολίνου». Και διέταξε τον Γκαίμπελς να φέρει την οικογένειά του στο καταφύγιο. Ο Schaub μπήκε κουτσαίνοντας. «Schaub, πρέπει να καταστρέψουμε αμέσως όλα τα έγγραφα που βρίσκονται εδώ. Φέρε βενζίνη». Αποσύρ­ θηκαν κι οι δυο στη μικρή του κρεβατοκάμαρα. Ενώ ο Schaub άνοιγε το χρηματοκιβώτιο και στοίβαζε το περιεχόμενό του σε μια καφέ βαλίτσα, ο Χίτλερ έβγαλε το ελαφρύ πιστόλι του από την τσέπη του παντελονιού του και πήρε ένα πιο ισχυρό Walther ΡΡΚ των 7.65mm που ήταν πάνω στο κομοδίνο του. Από τα χρηματοκιβώτια του πάνω ορόφου γέμισαν κι άλλες βαλίτσες, κι ύστερα τις άδειασαν όλες στον κρατήρα μιας βόμβας στον κήπο. Για ένα διάστημα, ο Χίτλερ στεκόταν πλάι στον Schaub κοιτάζοντας τα έγγραφά του καθώς τα τύλι­ γαν οι φλόγες. «Ο Richelieu είπε κάποτε, “ δώσ’ μου πέντε αράδες από την πένα ενός ανθρώπου!” » έλεγε αργότερα ο Χίτλερ. « Τ ι έχασα! Τις πιο αγαπημένες μου αναμνήσεις! Αλλά τι σημασία έχει; Αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να απαλλαγούμε από όλα α υτά ».783 ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ του Χίτλερ συνειδητοποίησε όλο αγωνία ότι σκόπευε να παραμείνει στο Βερολίνο και να αντιμετωπίσει την επικείμενη θύελλα. Ο Γκαίμπελς, ο Μπόρμαν κι ο Γιόντλ τον ικέτευαν να αλλάξει γνώμη. Ο Νταίνιτς κι ο Χίμλερ του τηλεφώνησαν. Ο Κάιτελ πήρε παράμερα τον Χίτλερ, αλλά εκείνος τον διέκοψε σχεδόν αμέσως. «Ξ έρω τι πρόκειται να μου πείτε: Είναι καιρός να πάρω μια πραγμα­ τική απόφαση, μια Ganzer Entschluss (Αρχηγική Απόφαση)! Την έχω πά­ ρει ήδη. Θα υπερασπιστώ το Βερολίνο ως το πικρύ τέλος. Είτε θα απο­

1014

DAVID IRVING

καταστήσω τη διοίκησή μου εδώ στην πρωτεύουσα -αν υποθέσουμε ότι ο Wenck θα συγκρατήσει τους Αμερικανούς στα μετόπισθέν μου και θα τους ρίξει πίσω στον Έ λβα - ή θα πέσω με τα στρατεύματα μου στο Β ε­ ρολίνο πολεμώντας για το σύμβολο του Ράιχ». 0 Γιόντλ τόνισε πως αν ο Χίτλερ αυτοκτονούσε στο Βερολίνο, ο γερμανι­ κός στρατός θα έμενε ακέφαλος. Αμετακίνητος, ο Χίτλερ κάλεσε μέσα τον Μάρτιν Μπόρμαν και τον διέταξε, μαζί με τον Κάιτελ και τον Γιόντλ να φύ­ γουν με αεροπλάνο για το Μπέρχτεσγκαντεν το ίδιο βράδυ για να συνεχίσουν τον πόλεμο, με τον Γκαίρινγκ ως Φύρερ. Και οι τρεις αρνήθηκαν. Κάποιος αντέτεινε ότι δεν θα υπήρχε ούτε ένας Γερμανός στρατιώτης, που θα ήταν πρόθυμος να πολεμήσει για τον Στρατάρχη του Ράιχ. Ο Χ ίτλερ απάντησε: «Δεν έχει απομείνει και πολύς πόλεμος ακόμη. Κι όταν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, ο Στρατάρχης του Ράιχ θα είναι κα­ λύτερος σε αυτές από εμένα». Η ώρα ήταν σχεδόν 5 μ.μ. και οι Ρώσοι, όπως έλεγαν οι αναφορές, ε ί­ χαν ήδη καταλάβει τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιλεσίας. Οι παγωμέ­ νοι άνδρες του Επιτελείου του Χίτλερ στριμώχνονταν στον διάδρομο και πολλοί από αυτούς περίμεναν να ακούσουν την πιστολιά που θα ανήγγελλε ότι ο Χίτλερ τους είχε εγκαταλείψει. Σε μια ιδιαίτερη συνομιλία με την Εύα Μπράουν, ο στρατηγός Burgdorf έλεγε ότι οι πιθανότητές τους ήταν μόνο 10 τοις εκατό. Ο Γιόντλ τώρα είχε μια έμπνευση: θύμισε στον Χίτλερ τη διαχωριστική γραμμή στους χάρτες του σχεδίου ΕΚΛΕΙΨΗ και του πρότεινε να μετα­ φέρουν τη 12η Στρατιά του Wenck από τα δυτικά στα ανατολικά και να τη χρησιμοποιήσουν για να ανακουφίσουν το Βερολίνο. Ο Χίτλερ ανασήκωσε τους ώμους. «Κ άνετε ό,τι θέλετε!» Ίσως, όπως ισχυρίστηκε ο Γιόντλ, οι Σύμμαχοι να έπαιρναν τώρα στα σοβαρά τις αντιμπολσεβικικές προθέσεις του. Ο Κάιτελ ανήγγειλε ότι θα πήγαινε ο ίδιος με αυτοκίνητο να δώσει τις αναγκαίες διαταγές στον Wenck, εκείνη τη νύχτα. Ο Χίτλερ παρήγγειλε να ετοιμάσουν ένα πλού­ σιο γεύμα στον στρατάρχη πριν φύγει.784 Ο ΧΙΤΛΕΡ δεν είχε δειλιάσει ποτέ μπροστά στην προοπτική του επ ικεί­ μενου θανάτου. Σε μια πολεμική σύσκεψη τον Αύγουστο 1944 είχε πει στους στρατηγούς του ότι έβλεπε τον θάνατο σαν «μ ια απελευθέρωση από τις λύπες, τις άγρυπνες νύχτες και τα βάσανα των νεύρων. Χρειάζε­ ται μόνον ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, και απελευθερώνεσαι από όλα αυτά και αναπαύεσαι σε αιώνια γαλήνη». Εξάλλου, όπως είχε πει στον στρατάρχη Schörner, ο θάνατός του θα αφαιρούσε το τελευταίο εμπόδιο για να ταυτίσουν οι Σύμμαχοι τις επιδιώξεις τους με την Γερμα­ νία. Αν ο Model μπόρεσε να βρει το θάρρος να αφαιρέσει τη δική του ζωή, το ίδιο θα έκανε κι εκείνος: ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήταν Paulus.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1015

Με τραχύτητα διέταξε την Εύα Μπράουν και τις δυο γραμματείς του να αλλάξουν ρούχα και να φύγουν αεροπορικώς για τον νότο. Η Εύα πήρε τα δυο του χέρια μέσα στα δικά της. «Μ α, το ξέρεις ότι θα μείνω εδώ, μαζί σου!» Τα μάτια του Χίτλερ άστραψαν και τη φίλησε ανάλα­ φρα στα χείλη. Η frau Junge είπε με ένα λυγμό: «Κ ι εγώ θα μείνω !» και η frau Christian πρόσθεσε το ίδιο. «Μακάρι κι οι στρατηγοί μου να ήταν τόσο γενναίοι», απάντησε ο Χίτλερ. Παρ’ όλο που του τηλεφώνησε ο αξιωματικός σύνδεσμός του Hermann, Fegelein ο Χίμλερ δεν εμφανίστηκε στο καταφύγιο, ίσως από φόβο επειδή ο Fegelein του είχε πει ότι μπορεί να συλλαμβανόταν για την απάθεια που είχε δείξει ο στρατηγός των SS Steiner. Ο Fegelein στάλθηκε να τον αναζη­ τήσει, αλλά μετά δεν τα κατάφερε να επιστρέψει. Ο Χίτλερ έμαθε ότι ο Χίμλερ είχε ένα τάγμα από 600 άνδρες των SS για την προσωπική του ασφάλεια, έξω από το Βερολίνο, και τον κάλεσε μέσω του προσωπικού του γιατρού, Karl Gebhardt, να φέρει αυτούς τους άνδρες για την άμυνα της Καγκελαρίας. Λίγη ώρα αργότερα, έφτασε ο υπαρχηγός του Χίμλερ, στρατηγός Gottlob Berger. Ο Χ ίτλερ του επανέλαβε τις κατηγορίες του για την απείθεια των SS και ζήτησε από τον Berger να πάει στη Βαυαρία για να συντρίψει το κίνημα των απείθαρχων και διασπαστών που κινούνταν εκεί, καθώς και στην Βυρτεμβέργη και την Αυστρία. Η τελευταία του διαταγή προς τον Berger πριν φύγει για τον νότο, ήταν να μαζέψει όσο περισσότερους αιχμαλώτους αξιωματικούς Βρετανούς και Αμερικανούς μπορούσε και να τους μεταφέρει υπό φρούρηση στο Οχυρύ των Άλπεων ως ομήρους. Μέσα στην κάλυψη της νύχτας, ακόμη περισσότεροι από το Στρατη­ γείο του έφυγαν από το Βερολίνο. Χλωμός κι ασθμαίνων, ο καθηγητής Morell προσφέρθηκε να κάνει στον Χίτλερ μια τελευταία ένεση πριν φύ­ γει, μια διεγερτική μορφίνη, αλλά εκείνος υποψιάστηκε ότι ήταν συνωμο­ σία για να τον ναρκώσουν και να τον απομακρύνουν με τη βία από το Βερολίνο. «Εσύ μπορείς να βγάλεις αυτή τη στολή και να πας να ασκή­ σεις το επάγγελμά σου στο Κουρφυρστένταμ!» Ο Morell έφυγε εκείνη τη νύχτα. Ο Χίτλερ έδιωξε και τους δυο τελευ­ ταίους στενογράφους του, με τη διαταγή να μεταφέρουν τα τελευταία στενογραφημένα πρακτικά «στον έξω κόσμο». Τώρα, έδωσε εντολή στον εκπρόσωπο Τύπου του, Heinz Lorenz να καταγράφει τις υπόλοιπες πο­ λεμικές συσκέψεις. ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΕΣ στενογραφημένες σημειώσεις του Lorenz, που αρχί­ ζουν με την επιστροφή των εξουθενωμένων Κάιτελ και Γιόντλ από το π ε­ δίο της μάχης στις 3 μ.μ. της 23 Απριλίου, αποκαλύπτουν την αυξανόμενη απελπισία στο καταφύγιο του Χίτλερ. «Είναι όλα φοβερά! Όταν σκέφτε­

1016

DAVID IRVING

σαι ότι όλα έχουν τελειώσει, ποιος ο λόγος να ζεις;», φώναξε ο Χίτλερ. Ο Steiner δεν είχε κάνει την παραμικρή κίνηση προς το Έμπερσβαλντε, βό­ ρεια της πρωτεύουσας, με τις μεραρχίες του, την 25η Panzer-Γρεναδιέρων και την 7η Panzer. Οι Ρώσοι περνούσαν κατά μυριάδες τον ποταμό Χάβελ, ανάμεσα στο Οράνιενμπουργκ και το Σπαντάου. Η κατάσταση στα άλλα μέτωπα της Γερμανίας δεν απασχολούσε πια τον Χίτλερ. Οι συσκέψεις στο καταφύγιο αναφέρονταν μόνο στην άμυνα του Βερολίνου. Το τελευταίο στρατήγημα του Χίτλερ άρχισε να εκτυλίσ­ σεται. Το μεσημέρι, το Υπουργείο του Γκαίμπελς κυκλοφόρησε την είδη­ ση. «Ο Φύρερ είναι στο Βερολίνο... Η ηγεσία μας έχει αποφασίσει να παραμείνει στο Βερολίνο και να υπερασπιστεί την πρωτεύουσα του Ράιχ ως το τέλος».785 Ο Lorenz κατέγραψε την άποψη του Χίτλερ με αυτά τα λόγια: «Ο εχθρός ξέρει τώρα ότι είμαι εδώ... Αυτό μου δίνει μια εξαιρε­ τική ευκαιρία να τους δελεάσω για να πέσουν στην ενέδρα. Αλλά αυτό εξαρτάται από το αν όλος ο λαός μας συνειδητοποιήσει τη σημασία αυ­ τής της ώρας και υπακούσει απόλυτα στις διαταγές εκ των άνω! Πρέπει να δείξουν εντιμότητα! Αυτή η υπόθεση εδώ » -είπ ε δείχνοντας στον χάρτη τη θέση του Steiner- «ήταν μια ξεκάθαρη α τιμία !» Ο στρατηγός Krebs παρενέβη: «Πιστεύω ότι έχουμε ακόμη τέσσερις ημέρες καιρό». « Σ ε τέσσερις ημέρες θα ξέρουμε το αποτέλεσμα», συμφώνησε ο Χ ίτ­ λερ. Η «ενέδρ α » στην οποία αναφερόταν ο Χίτλερ ήταν το σχέδιο που ε ί­ χαν προτείνει οι Κάιτελ και Γιόντλ: η στρατιά του Wenck στα μέτωπα Έλβα και Μούλντε να κάνει μεταβολή, για να συνδεθεί νότια του Βερολί­ νου, με την 9η Στρατιά του Busse, προσβάλλοντας μετά προς νότο, προς το Πότσνταμ και το Βερολίνο, τα επίλεκτα ρωσικά στρατεύματα και έτσι να τα αποκύψει. Ταυτόχρονα, το 4ο Σώμα Panzer -υπό τη διοίκηση του αξιόπιστου στρατηγού Rudolf Holste, ενός παλιού συναδέλφου εν όπλοις του Κάιτελ- θα μεταφερόταν πίσω κατά μήκος του Έλβα για να αντεπιτεθεί μεταξύ Σπαντάου και Οράνιενμπουργκ. Ο Steiner θα παρέδιδε όλες τις μηχανοκίνητες μεραρχίες του (την 25η Panzer-Γρεναδιέρων και την 7η Panzer) στον Holste.786 Ο ρεαλιστής εαυτός του Χίτλερ του ψιθύρισε ότι η ήττα ήταν αναπό­ φευκτη. Η Εύα Μπράουν έγραφε στην αδελφή της, στις 23 Απριλίου: «Ο ίδιος ο Φύρερ έχει χάσει κάθε ελπίδα για ευτυχές τέλος». Ωστόσο, αργό­ τερα εκείνη την ημέρα, πρόσθετε: «Τούτη τη στιγμή τα πράγματα δ εί­ χνουν καλύτερα. Ο στρατηγός Burgdorf, που μας έδινε μόνο 10 τοις εκα­ τό πιθανότητες χθες, ανέβασε το ποσοστό στο 50-50 σήμερα. Ίσως τελι­ κά τα πράγματα να πάνε καλά!» 0 Χίτλερ ήπιε σοκολάτα με τα παιδιά του Γκαίμπελς, που είχαν τώρα μετακομίσει στα δωμάτια του Morell. Ο Χέλμουτ διάβασε δυνατά τη

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1017

σχολική του έκθεση για τα γενέθλια του Φύρερ. Και η Χέλγκα τσίριξε: «Τ α έκλεψες αυτά από τον μπαμπά!» «Θες να πεις ότι ο μπαμπάς τα έκλεψε από μένα!», απάντησε ο Χέλμουτ προς απόλαυση των μεγάλων που άκουγαν. ΠΡΙΝ επιστρέψει ο Κάιτελ στο Στρατηγείο του Wenck, πήγε να δει τον Χ ίτ­ λερ και τον ρώτησε ήρεμα αν υπήρχαν κάποιες συνομιλίες με τον εχθρό. 0 Χίτλερ απάντησε ότι έπρεπε «να κερδίσει μια ακόμη νίκη», τη μάχη για το Βερολίνο. Αποκάλυψε ότι είχε ζητήσει από τον Ρίμπεντροπ να συζητήσει μαζί του περαιτέρω ενέργειες εκείνο το βράδυ. Η μοναδική πρόταση του Ρίμπεντροπ ωστόσο, ήταν να στείλουν κορυφαίους Τσέχους βιομήχανους εκείνη τη νύχτα αεροπορικώς στην Γαλλία, όπου θα επιχειρούσαν να πείσουν τους Αμερικανούς να προστατεύσουν την Βοημία και την Μοραβία από τους Μπολσεβίκους. « 0 Φύρερ συμφώνησε με αυτό», πληροφορούσε ο Ρίμπεντροπ τον Karl-Hermann Frank με μια επιστολή του. Για πρώτη φορά, ο Χίτλερ παραδεχόταν τώρα στον Ρίμπεντροπ ότι ο πόλεμος είχε χαθεί. Υπαγόρευσε στον Ρίμπεντροπ τέσσερα σημεία μυστικών διαπραγματεύσεων που θα έθετε στους Βρετανούς, αν του δινόταν η ευκαιρία. Για να επιβιώσει η Ευρώπη μέσα σε έναν κόσμο όπου θα κυριαρχούσε ο Μπολσεβικισμός, έπρεπε κατά κάποιον τρόπο να συμφιλιωθούν το Λονδίνο και το Βερολίνο. Έδωσε εντολή στον Ρίμπεντροπ να στείλει μυστικά στον Τσώρτσιλ μια επι­ στολή με αυτό το νόημα.787 «Θα δείτε», πρόβλεπε ο Χίτλερ. «Το πνεύμα μου θα εξυψωθεί από τον τάφο. Κάποια μέρα όλοι θα δουν ότι είχα δίκιο». Όταν έφυγε ο Ρίμπεντροπ, ένας υπασπιστής ανήγγειλε ότι ο Albert Speer είχε μόλις πραγματοποιήσει μια επικίνδυνη προσγείωση με ελαφρύ αεροπλάνο στον Οδικό Άξονα Ανατολής-Δύσης. Η Εύα Μπράουν, που όπως κι ο Χίτλερ, είχε ταραχτεί από τις επαναλαμβανόμενες φήμες για την ανεξήγητη συμπεριφορά του Speer, υποδέχτηκε θερμά τον πρώην Υπουργό. «Το ήξερα ότι θα επιστρέφατε, δεν θα εγκαταλείπατε τον Φύρερ!» 0 Speer χαμογέλασε. «Φεύγω πάλι απόψε από το Βερολίνο!» 0 Χ ίτ ­ λερ ζήτησε τη γνώμη του για την απόφασή του να δώσει τη μάχη για το Βερολίνο ως το τέλος, και η σκληρή συμβουλή του Speer ήταν πως το κα­ λύτερο θα ήταν να πεθάνει εκεί, παρά στο εξοχικό του στο Ομπερσάλτσμπεργκ. Δηλαδή, αν ο Φύρερ έδινε κάποια σημασία στο τι θα έγραφε η Ιστορία, αυτό θα έπρεπε να κάνει. 0 Χίτλερ, που δεν ήξερε ότι ο Speer είχε κανονίσει μυστικά με τον στρατηγό Heinrici να εγκαταλειφθεί το Βερολίνο, συμφώνησε. ΜΕΤΑ την πολεμική σύσκεψη, ο Μπύρμαν έφερε στον Χίτλερ ένα εκπλη­ κτικό τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει από τον Γκαίρινγκ στο Μπέρχτεσγκαντεν. 0 Γκαίρινγκ, όπως φαίνεται, καταλάμβανε την εξουσία. «Φύρερ μου», άρχιζε το τηλεγράφημα:

1018

DAVID IRVING

Ενόψη της απόφασης σας να πα ρα μείνετε στο οχυρό του Βερολίνου, θα συμ­ φωνούσατε αν αναλάμβανα αμέσως την όλη ηγεσία του Ράιχ, ως Αναπληρω­ τής σας, σύμφωνα με το διάταγμά σας της 29 Ιουνίου 1941, μ ε πλήρη ελ ευ θ ε­ ρία δράσης τόσο στο Εσωτερικό, όσο και στο Εξω τερικό; Αν δεν έχω μια απάντησή σας μέχρι τις 10 μ .μ ., θα υποθέσω ότι έχετε αποστερηθεί της ελευθερία ς δράσης σας. Κ α ι τότε θα θεωρήσω ότι οι όροι που θ έτει το Διάταγμά σας ισχύουν και θα δράσω σύμφωνα μ ε το συμφέρον του λαού και της Πατρίδας. Ξ έρ ετε τα αισθήματα που τρέφω για σας σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκο­ λες ώρες της ζωής μου. Δεν μπορώ να τα εκφράσω όπως θα ήθελα. Ε ίθ ε ο Θεός να σας προστατεύει και να σας επ ιτρ έψ ει να έρ θ ετε σύντομα εδώ, παρ’ όλα όσα συμβαίνουν. - Ο πιστός Σας, ΧΕΡΜΑΝ ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ.

Ο Ρίμπεντροπ είχε λάβει κι αυτός ένα τηλεγράφημα από τον Γκαίρινγκ που του ζητούσε να πάει να τον συναντήσει αμέσως.788 Ο Κάιτελ είχε επίσης ειδοποιηθεί από τον Γκαίρινγκ. Ο Χίτλερ τηλεγράφησε αμέσως στον Γκαίρινγκ, λέγοντας ότι αυτός και μόνο θα αποφάσιζε πότε θα ίσχυε το Διάταγμα της 29 Ιουνίου 1941. Του απαγόρευε να πάρει οποιοδήποτε μέτρο προς την κατεύθυνση που υπονοούσε. Ο Φύρερ διέταξε, στη συνέχεια, να τεθεί ο Γκαίρινγκ σε κατ’ οίκον περιορισμό. Έτσι, με τη γνωστή του διστακτικότητα ο Χίτλερ πήρε την απόφαση που τον βασά­ νιζε από τον Σεπτέμβριο του 1944 να απολύσει τον Γκαίρινγκ. Τηλεγρά­ φησε στον Στρατάρχη του Ράιχ: «Ο ι πράξεις σας επισύρουν την ποινή του θανάτου, αλλά χάρη στις πολύτιμες υπηρεσίες σας κατά το παρελθόν θα αποφύγω να σας παραπέμψω σε δίκη, αν εθελουσίως παραιτηθείτε από τα αξιώματα και τους τίτλους σας. Διαφορετικά, θα ληφθούν μέτρα εναντίον σας». Αυτά όλα δεν ήταν αρκετά δραστικά, κατά τον Μάρτιν Μπόρμαν, κα­ θώς δείχνουν τα χειρόγραφα των τηλεγραφημάτων που βρέθηκαν τρεις μήνες αργότερα στο γραφείο του, μέσα στα ερείπια του καταφυγίου.*789 Ενεργώντας προφανώς σύμφωνα με διαταγές του Χίτλερ, ο Μπόρμαν τηλεγράφησε στον συνταγματάρχη των SS Bernhard Frank, διοικητή της μονάδας SS στο Ομπερσάλτσμπεργκ: «Περικυκλώστε τη βίλα του Γκαί­ ρινγκ αμέσως και συλλάβετε τον πρώην Στρατάρχη του Ράιχ, συντρίβοντας κάθε αντίσταση». Ο Μπόρμαν είχε να τακτοποιήσει κι άλλους λογαριασμούς με τον Speer και τον Lammers. Το επόμενο τηλεγράφημά του προς τον Frank έλεγε: * Σ .τ.Σ .: Δημοσιεύθηκαν στην έκδοση της βιογραφίας του Γκαίρινγκ από τον συγγρα­ φέα με τον τίτλο Göring, εκδόσεις William Morrow, Νέα Υόρκη και Macmillan, Λονδί­ νο 1989.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1019

Θα εγγυηθείτε με τη ζωή σας την εκτέλεση των διαταγών του Φύρερ. Βρείτε πού βρίσκεται ο Speer. Θέσατε τον Lammers υπό φρούρηση, τιμητική προς το παρόν. Δράσετε προσεχτικά, αλλά κεραυνοβόλα. ΜΠΟΡΜΑΝ. Κ ι οι δικές του μέρες μπορεί να ήταν μετρημένες, αλλά ο Μπόρμαν β ρ ι­ σκόταν τώρα μέσα στο στοιχείο της διαστροφής του. Προς τον Gauleiter Paul Giesler του Μονάχου τηλεγράφησε αυτήν τη διαταγή: «Ο Φύρερ εξέδω σε διαταγή προς τα SS του Ομπερσάλτσμπεργκ για άμεση σύλληψη του στρατάρχη Γκαίρινγκ, με την κατηγορία της συνωμοσίας για έσχατη προδοσία. Σ υ ν τρ ίψ τε κάθε αντίσταση. Κ α τα λά βα τε α εροδρόμια στο Σάλτσμπουργκ, κτλ., αμέσως για να εμ π οδίσ ετε φυγή του α εροπ ορι­ κώς... μ π ό ρ μ α ν » Στις 10.25' μ.μ. τηλεφώνησε στον Αρχιναύαρχο Νταίνιτς στην Βόρεια Γερμανία και του είπ ε ότι ο Φύρερ απαγόρευε σε όλα τα μέλη της κυβέρνησης να μεταβούν νότια προς συνάντηση του Γκαίρινγκ: «Κ ά τ ι τέτοιο π ρ έπ ει να αποφευχθεί πάση θυσία». Στο καταφύγιο επικρατούσε αναταραχή για την «προδοσία » του Γ κ α ί­ ρινγκ. Πριν φ ύγει για τελευταία φορά, ο Speer έγραφε στον πτέραρχο Galland, που τώρα ήταν διοικητής ενός σμήνους αεριωθούμενων μαχητικών στην Βαυαρία: «Ο Φύρερ έχει διατά ξει... τη σύλληψη του Γκαίρινγκ. Ζη­ τώ από εσάς και τους συντρόφους σας να κάνετε ό,τι είναι δυνατό για να παρεμποδίσετε οποιαδήποτε αεροπορική πτήση θα μπορούσε να μ ετα φ έ­ ρ ει τον Γκαίρινγκ, σύμφωνα με όσα συζητήσαμε». Ο Speer ήλπιζε έτσι να δ ει κυριολεκτικά τον παλιό του εχθρό να καταρρίπτεται, έστω και την ενδεκάτη ώρα. Αλλά, στις 11.44' μ .μ ., ένα τηλεγράφημα έφτασε από το Ομπερσάλτσμπεργκ, καταρρίπτοντας τον μικρό αυτό θρίαμβο του Speer: «Φ ύρερ μου», ανέφερε ο Frank. «Μ ετά τιμής αναφέρω ότι οι Χέρμαν Γκαίρινγκ & Σία συνελήφθησαν... Χωρίς επεισόδια. Λ επτομέρειες ακο­ λουθούν». Ο Χ ίτλερ διέταξε τον πτέραρχο Robert Ritter von Greim να πετά ξει στο Βερολίνο για να αναλάβει τη διοίκηση της Λουφτβάφε, αλλά η πτήση του από το Μονάχο καθυστέρησε εξαιτίας μιας αεροπορικής επ ι­ δρομής. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ημέρα, 24 Απριλίου, ο Χ ίτλ ερ έθεσε τις Δυνάμεις του Ανατολικού Μετώπου υπό τη διοίκηση του Ε π ιτελείου Επιχειρήσεων του OKW. Ο ορίζοντας έκλεινε γύρω του. Σύντομα θα μπορούσε να επ ικ ο ι­ νωνεί με τον έξω κόσμο μόνον μέσω μιας τηλεφωνικής γραμμής του θα­ λάμου σημάτων του Ναυαρχείου, που ακόμη λειτουργούσε. Οι ξεκάθα­ ρες εντολές του Γιόντλ προς τα στρατεύματα επανελήφθησαν από τον Χ ίτλερ στις 24 Απριλίου: οι στρατηγοί Hostie, Wenck, Shörner και Busse έπ ρεπ ε να επισπεύσουν τις επ ιθέσεις τους ανακούφισης προς το Β ερ ο λ ί­ νο από τα βορειοδυτικά, τα νοτιοδυτικά και τα νότια αντίστοιχα, και «να αποκαταστήσουν πάλι μια ευρεία ζώνη επαφής με την πρωτεύουσα,

1020

DAVID IRVING

οδηγώντας έτσι τη Μάχη του Βερολίνου σε μια ευτυχή κ α τά ληξη».790 Αλλά, εκτός από τον Wenck και τον Shörner, οι διοικητές του Χ ίτλερ κυ­ ριαρχούνταν μόνον από την παρόρμηση να ξεφύγουν από τον ρωσικό κλοιό μέχρι να έρ θει η τελική συντριβή. Εκτός από την είδηση ότι τμήμα της 9ης Στρατιάς είχε περικυκλωθεί νοτιοανατολικά του Βερολίνου δεν υπήρχαν άλλα νέα από τον Στρατό, έως ότου ο W eidling, ο «α γνο ο ύ μ ενο ς» διοικητής του 56ου Σώματος Panzer, έφτασε στα προάστια του Βερολίνου και σε έναν τηλεφωνικό θά­ λαμο για το κοινό. Στη συνέχεια, όρμησε σαν σίφουνας στην Καγκελαρία, διαμαρτυρόμενος για την αθωότητά του ως προς την κατηγορία της λιπο­ ταξίας. Ο Χ ίτλερ διόρισε πρόθυμα αυτόν τον αγριωπό στρατηγό διοικητή της μάχης του Βερολίνου. Ο WEIDLING ήταν σχεδόν αδύνατο να εκτελέσει τα νέα του καθήκοντα. Ο Χ ίτλερ και ο Γκαίμπελς είχαν θυσιάσει μέσα στην αισιοδοξία τους όλες τις εφ εδρείες της πρωτεύουσας για την άμυνα του Όντερ. Ένας δραπέτης διοικητής φρουράς είχε ανατινάξει την τελευταία μεγάλη αποθήκη πυρομαχικών του Βερολίνου στο Κράμπνιτς. Ο Weidling δεν είχε καθόλου άρ­ ματα μάχης. Εκτός από τα σκόρπια κατάλοιπα του Σώματός του, οι επ ι­ κ είμενες οδομαχίες θα διεξάγονταν ανάμεσα στα καλώς εκπαιδευμένα και έμπειρα ρωσικά στρατεύματα που έβλεπαν τη λάμψη της τελικής νί­ κης μπροστά στα μάτια τους, και σε μερικές χιλιάδες καταπονημένους Γερμανούς στρατιώτες του Λαϊκού Στρατού και μονάδες της Αστυνομίας. Περίπου 2.700 νεολαίοι είχαν ενταχθεί στην αντιαρματική ταξιαρχία. 0 Χ ίτλερ είχε αναθέσει σε αυτήν τη «Χ ιτλερική Ν εολαία» του την υπεράσπι­ ση των γεφυρών, κατά μήκος των οποίων θα μπορούσαν σύντομα να βα δί­ σουν τα στρατεύματα που θα έσπευδαν σίγουρα προς βοήθειά του. Από το Φλένσμπουργκ, ο ναύαρχος Νταίνιτς υποσχόταν να μεταφέρει αεροπο­ ρικώς 2.000 από τους καλύτερους στρατιώτες του στο Βερολίνο μέσα στις επόμενες 48 ώρες. Θα είχε έτοιμους γ ι’ αυτήν την τελική μάχη 3.500 άν­ δρες επιπλέον, από τους πιο επίλεκτους του Ναυτικού του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν πληρώματα εκπαιδευμένα για να χειριστούν τα νέα μυστικού τύπου υποβρύχια, καθώς αυτά τα υποβρύχια δεν θα επιχειρού­ σαν ποτέ αν δεν κερδιζόταν αυτή η μάχη του Βερολίνου. Κ αι κράτησε την υπόσχεσή του, αντίθετα μ ε τον Χ ίμλερ που τελικά έφυγε μόνο με το μισό από το τάγμα της προσωπικής του ασφάλειας. Ακόμη κι ο Ρίμπεντροπ ζή­ τησε θαρραλέα να πολεμήσει με το όπλο στο χέρι για το Βερολίνο. Ο Hewel του τηλεγράφησε στο Μ εκλεμβούργο: «Ο Φύρερ εκτιμά τις προθέ­ σεις σας, αλλά τις απέρριψε. Μέχρι που να σπάσει ο κλοιός γύρω από το Βερολίνο, ή μέχρι να λάβετε περαιτέρω οδηγίες, π ρέπει να παραμείνετε εκτός του πεδίου των μαχών». Κ αι ο Hewel πρόσθετε ενδεικτικά: «Δ εν έχω κανενός είδους άλλη πολιτική πληροφορία». Παραβλέποντας το βέτο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1021

του Χ ίτλερ, ο Ρίμπεντροπ ζήτησε από μια μονάδα Panzer να του επ ιτρέψ ει να συμμετάσχει σε μια περίπολο μάχης, αλλά αυτή τη φορά ο ίδιος ο στρατηγός Wiedling τον α π έτρεψ ε.791 0 Χ άινριχ Χ ίμλερ βρισκόταν επίσης έξω από τον σοβιετικό κλοιό που έσφ ιγγε. 0 Μπόρμαν υπαγόρευσε στη γραμματέα του Ilse K rüger αυτή (την ως τώρα αδημοσίευτη) έκθεση της κατάστασης προς τον Χ ίμλερ: Bo/Kr.

25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1945

ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΧΑΙΝΡΙΧ

Ο Fegelein ανέφερε στο τηλέφωνο ότι έρχεσαι εδώ. Δεδομένων όμως των κινδύνων, καλύτερα να μην πάρεις το αεροπλάνο αλλά να μείνεις απ’ έξω. 0 Φύρερ τόνισε πόσο πολύτιμο κι απαραίτητο είναι το έργο σου. Τα βασικά κί­ νητρα του Φύρερ για να παραμείνει στο Βερολίνο, είναι τα ακόλουθα... Άλλωστε, θα ήταν σωστό για την κυβέρνηση του Ράιχ και τον Φύρερ να «συμπτυχθούμε» -γ ια να χρησιμοποιήσω μια πολυμεταχειρισμένη έκφρασηακριβώς όπως κάνουν ελαφρά τη καρδία οι μονάδες του στρατού μας! Αν η ηγεσία απαιτεί τα στρατεύματα να κρατηθούν στις θέσεις τους, τότε θα πρέ­ πει να ξέρει ότι υπάρχει μια γραμμή που δεν μπορεί να την υπερβεί... Μια κυβέρνηση στην Νότια Γερμανία θα είχε ελάχιστες προοπτικές επιβίωσης, όπως ακριβώς και στον βορρά. Ακόμη και το καλά οχυρωμένο Τελευταίο Φρούριο του Τυρόλου θα έπεφτε πολύ γρήγορα... Η τελική συντριβή μετά τη συνθηκολόγηση του Βερολίνου και της Βόρειας Γερμανίας θα οδηγούσε α μέ­ σως στην κατάρρευση και του Ανατολικού Μετώπου (Schörner και Rendulic), και η Γερμανική Κυβέρνηση θα υποχρεωνόταν να δεχτεί τους οποιουσδήποτε όρους ειρήνης που θα μπορούσε να πετύχει. 0 Φύρερ δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει αυτό ενώ, χωρίς αμφιβολία, ένας Γκαίρινγκ σίγουρα θα δεχόταν μια τέτοια ειρήνη... Και τώρα, ας δούμε τι σχεδίαζε ο Γκαίρινγκ: Κατά τη γνώμη του Φύρερ, το σχεδίαζε και το προετοίμαζε εδώ και κάμποσο καιρό. 0 Γκαίρινγκ, πριν φύγει με αυτοκίνητο για το νότο το απόγευμα της 20ής του μηνός, είπε στον πρεσβευτή Hewel ότι θα έπρεπε να διαπραγματευτούμε τώρα, απαραιτήτως και με οποιοδήποτε τίμημα, κι ότι αυτός ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει - αυτός, ο Γκαίρινγκ, δεν είχε εμπλακεί στα αμαρτήματα του Κόμ­ ματος, όπως στην αντιμετώπιση του εκκλησιαστικού προβλήματος, στα στρα­ τόπεδα συγκέντρωσης, κτλ., κτλ. Οι εχθροί μας προφανώς θα μπορούσαν να δεχτούν μόνο έναν ανεπίληπτο άνδρα που θα είχε μάλιστα, όπως ο Γκαίρινγκ, καταδικάσει πολλά από αυτά που συνέβησαν από την αρχή. Το κείμενο των τηλεγραφημάτων που έστειλε, αποδεικνύει κατά τη γνώμη του Χίτλερ αρκετά ξεκάθαρα πού οδηγείτο ο Γκαίρινγκ. Κυκλοφόρησε ένα τελεσίγραφο για να του δοθεί η ελευθερία δράσης τόσο στο Εσωτερικό, όσο και στο Εξωτερικό - είχε μάλιστα και ένα αυτοκινούμενο στούντιο εκπομπών ραδιοφώνου να τον περιμένει. Λεπτομερειακές ανακρίσεις συνεχίζονται.

1022

DAVID IRVING

Ουσιαστικά, ο πρώην Στρατάρχης του Ράιχ δεν έχει σηκώσει ούτε ένα δα­ χτυλάκι του για να βοηθήσει τη Μάχη του Βερολίνου από τότε που έφυγε κι απλώς προετοίμαζε την προδοσία του. Κατά τη γνώμη των ανθρώπων εδώ, οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα έκανε αμέσως ό,τι μπορούσε για να αποδείξει την πίστη του προς τον Φύρερ, με τις πιο δυναμικές πράξεις. Όχι όμως ο Γκαίρινγκ! Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποια θα ήταν η ραδιοφωνική του εκπομπή: εκτός από οτιδήποτε άλλο, θα επέφερε την άμεση και καθολική συντριβή του Ανατολικού Μετώπου. Ποιον θα διορίσει ο Φύρερ ως διάδοχο, θα ανακοινωθεί σύντομα. Όπως και να έχει το πράγμα, εμείς μένουμε εδώ και θα κρατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο. Αν εσείς όλοι μπορέσετε να μας ανακουφίσετε έγκαιρα, αυτή θα ήταν η πιο αποφασιστική στιγμή του πολέμου. Και τούτο, επειδή οι διαφορές απόψεων των εχθρών μας γίνονται όλο και πιο έντονες κάθε μέρα. Προσωπικά, έχω πειστεί ότι ο Φύρερ πήρε για άλλη μια φορά τη σωστή απόφαση. Άλλοι είναι λιγότερο πεπεισμένοι ή προτιμούν να δίνουν συμβου­ λές εκ του ασφαλούς. Η βιασύνη να έρθουν στο Βερολίνο και να δουν τον Φύρερ έχει υποχωρήσει και η παρόρμηση να πάνε κάπου αλλού, μαζί με λίγο-πολύ ειλικρινείς δικαιολογίες και να περιμένουν να δουν πως θα εξελι­ χθούν τα πράγματα, είναι μεγάλη. Όσο για μας, θα κρατήσουμε την τιμή μας και την πίστη μας, όπως πάντα!

Εκείνη την ημέρα, οι Ρώσοι είχαν περικυκλώσει το Βερολίνο και συνδέθη­ καν με τους Αμερικανούς στον Έλβα, χωρίς εμπόδια. Αλλά η επίθεση ανα­ κούφισης του Wenck άρχισε τελικά να σημειώνει πρόοδο προς το Πότσνταμ κι ο στρατάρχης Schörner, του οποίου η Ομάδα Στρατιών είχε μόλις ανακαταλάβει το Μπάουτζεν και το Βάισενμπεργκ νότια του Βερολίνου προκαλώντας βαριές απώλειες στους Ρώσους, άρχισε επίσης να κινείται βόρεια προς την πρωτεύουσα. «Η επίθεση των στρατευμάτων του Schörner αποδεικνύει», τηλεγραφούσε το Επιτελείο του Χίτλερ προς τον Νταίνιτς στις 26 Απριλίου, «ύ τι αν υπάρχει θέληση, εξακολουθούμε να είμαστε ικανοί να τσακίσουμε τον εχθρό ακόμη και σήμερα». Αυτές οι απόμακρες νίκες έριξαν ένα αμυδρό φως στο σκοτάδι που πύκνωνε ολοένα εξαιτίας και της διακοπής επικοινωνιών που επικρατού­ σε στο καταφύγιο του Χ ίτλερ. «Ο ι Βρετανοί και οι Αμερικανοί κατά μή­ κος του Έ λβα αναχαιτίστηκαν», παρατηρούσε ο Χ ίτλερ. «Α ν μπορούσα να νικήσω κι εδώ και να κρατήσω την πρωτεύουσα, ίσως να ξυπνούσε η ελπίδα στις καρδιές των Βρετανών και των Αμερικανών ότι με την Ναζιστική μας Γερμανία θα μπορούσαν τελικά να έχουν κάποια ευκαιρία ενάντια σε αυτύν τον καθολικό κίνδυνο. Κ αι ο μόνος ικανός άνδρας γ ι’ αυτό, είμα ι εγώ ... Δώστε μου μια νίκη εδώ -όσο υψηλό κι αν είναι το τ ί­ μημα - και θα ανακτήσω το δικαίωμα να εκμηδενίσω τα θανάσιμα βάρη που μας παρεμποδίζουν μόνιμα. Μετά, θα εργαστώ με στρατηγούς που

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1023

έχουν αποδείξει, την αξία το υ ς». Αργότερα, επανήλθε στο ίδιο θέμα. «Π ρ έπ ει πρώτα να δώσω ένα παράδειγμα σε όσους κατηγορώ επειδή υποχώρησαν, ότι εγώ ο ίδιος δεν υποχώρησα. Είναι πιθανό να πεθάνω εδώ, αλλά τότε θα έχω έναν έντιμο θάνατο». Το πρώτο τάγμα ναυτών του Νταίνιτς έφτασε. Το πρόχειρο νοσοκο­ μείο στο καταφύγιο Voss, πλάι στο καταφύγιο του Χ ίτλερ, γ έμ ισ ε με τραυματίες. Η κυβερνητική συνοικία βομβαρδιζόταν αδιάκοπα από το πυροβολικό και την αεροπορία των Συμμάχων. Ο W eidling ανέφερε στον Χ ίτλερ ότι αποδεικνυόταν δύσκολο να καταστραφούν οι γέφυρες -π .χ. κατά μήκος της αμυντικής γραμμής στο Κανάλι Τ έλτο β- επειδή το Ε π ι­ τελείο του Speer το είχε σκάσει μαζί με τα σχέδια των γεφυρών. 0 Speer είχε επίσης αντιταχθεί στο ξήλωμα των μπρούντζινων ηλεκτρικών φανοστατών κατά μήκος του Οδικού Άξονα Ανατολής-Δύσης για να ετοιμα ­ σ τεί ένας διάδρομος προσγείωσης έκτακτης ανάγκης. (Ο Speer είχε διαμαρτυρηθεί: «Φ α ίνετα ι ότι ξεχάσατε πως είμ α ι υπεύθυνος για την ανοι­ κοδόμηση του Βερολίνου».) Στη διάρκεια της 26 Απριλίου τα πνεύματα αναθάρρησαν με την είδηση ότι τα στρατεύματα του Wenck πλησίαζαν, καθώς και με τις επιτυχίες του Shörner. Εκείνο το βράδυ, ο πτέραρχος Greim έφτασε κουτσαίνοντας στο καταφύγιο με μια θαυμάστρια (τη Hanna Reitsch),792 έχοντας τραυματιστεί στο πόδι, καθώς το αεροπλάνο του έκανε αναγκαστική προσγείωση στο βουλεβάρτο. Ο Χίτλερ κάθισε στο προσκέφαλό του και μίλησε με πικρία για το «τελεσίγραφ ο» του Γκαίρινγκ και το ιστορικό της αποτυχίας της Λουφτβάφε. Στις 10 μ.μ., το γερμανικό ραδιόφωνο μετέδωσε την προαγωγή του Greim σε στρατάρχη και τον διορισμό του ως διάδοχου του Γκαίρινγκ. Ο Χίτλερ διέταξε τον νέο του διοικητή της Λουφτβάφε να συγκεντρώσει τα σμήνη των αεριωθούμενων Messerschmitt γύρω από την Πράγα. ΤΗ ΝΥΧΤΑ έμενε άγρυπνος από τις ζωηρές αναμνήσεις και από τα πυρά του πυροβολικού. Εδώ συνέβαινε ξανά, το Στάλινγκραντ μόνο που τώρα το θαύμα θα μπορούσε να γίνει. «Φ α ντα σθείτε! Η είδηση απλώθηκε σαν πυρκαγιά σε όλο το Βερολίνο: μια από τις στρατιές μας διέσπασε τις γρα μμές του εχθρού από τα δυτικά κι αποκατέστησε επαφή με εμ ά ς !» Πώς μπ ορούσ ε ο Σ τά λιν να ελ π ίζ ει ό τι θα κ α τα λά μ βα νε μ ια πόλη 4.000.000 κατοίκων, μ ε 400 άρματα μάχης μόνο, πόσο μάλλον όταν 50 από αυτά αχρηστεύονταν κάθε μέρα ; «Ο ι Ρώσοι έχουν ήδη εξαντλήσει τις δυνάμεις τους διασχίζοντας τον Όντερ, ιδια ίτερα η Βόρεια Ομάδα Στρατιών [του Ζούκοφ]». Σύμφωνα με τον Κάιτελ, το συγκρότημα μάχης του στρατηγού Holste στα βορειοδυτικά είχε κερδίσει έδαφος στο Νάουεν και το Κρέμεν. Ο Χ ίτ ­ λερ είπ ε ανυπόμονα στον K rebs: « Ε ίν α ι καιρός να κινηθούν προς τα εμπρός!»

1024

DAVID IRVING

Η επίθεση ανακούφισης του Wenck από τα νοτιοδυτικά είχε ήδη φτάσει στη λίμνη Σβήλοβ, και μέσα στο ίδιο πρωί το Κόμμα ανήγγειλε ότι είχε φτάσει στο Πότσνταμ επιτυγχάνοντας έτσι τον τακτικό α ντικειμενι­ κό σκοπό που είχε θέσει τέσσερις ημέρες πριν. Στις 5 π .μ. της 27 Απριλίου είχε αρχίσει μια μεγάλη ρωσική έφοδος κατά μήκος του βουλεβάρτου Hohenzollerndamm. Όπως τόνιζε νευρικά ο Γ κ α ίμ π ελς, «Δ εν μπορώ να συλλάβω αυτήν την εφ ια λτική εικόνα: ο Wenck είναι στο Πότσνταμ, κι εδώ οι Ρώσοι ξεχύνονται στην Potsdammer P latz!» « Κ ι εγώ είμα ι εδώ, στην Potsdammer Platz (Πλατεία Πότσνταμ), κι όχι στο Π ότσνταμ!», συμφωνούσε ανήσυχα ο Χ ίτλερ. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στα χρωματιστά βέλη που σημείωναν την πορεία των στρατευμάτων ανακούφισης πάνω στον χάρτη. Αργά στις 26 του μηνός έστελνε ένα ραδιοσήμα στον Γιόντλ: «Ξ εκα θα ρίσ τε στην 9η Στρατιά ότι π ρ έπ ει να κινηθεί αμέσως βόρεια με τη 12η Στρατιά για τη Μάχη του Βερολίνου». Η 9η Στρατιά του Busse, περικυκλωμένη νοτιοανατολικά του Β ερο λί­ νου, είχε άρματα μάχης αλλά η προς τα δυτικά κίνησή της έμοιαζε σχε­ διασμένη για να παρακάμπτει το Βερολίνο από νότια. Ο Χ ίτλερ είχε μ ε ί­ νει κατάπληκτος με αυτήν την περιφρόνηση των διαταγών του.* Όλη την ημέρα στις 27 του μηνός, ο Χ ίτλερ συλλογιζόταν αυτό το α ί­ νιγμα. «Α πλούστατα, δεν καταλαβαίνω την κατεύθυνση αυτής της επ ίθ ε­ σης. Ο B usse βαδίζει προς ένα πλήρες κενό». Αργότερα την ίδια μέρα, κατάλαβε επιτέλους για τί η 9η Στρατιά ισχυρίστηκε ότι είχε χά σ ει τους ραδιοασυρμάτους της. «Όταν σωπαίνουν οι ασύρματοι, είναι ένδειξη ότι τα πράγματα πάνε άσχημα». «Ε ίν α ι αδύνατο να διοικήσεις αν κάθε σχέ­ διο που ετοιμάζεις, εφαρμύζεται από κάθε διοικητή στρατού όπως το β λ έπ ει εκείνος». Β ό ρεια του Βερολίνου, η ανυπακοή των στρατηγών στις διατα γές ήταν ακόμη πιο κατάφωρη. 0 τομέα ς του Ό ντερ που α π έμ εν ε στον Heinrici, είχε συντρίβει κάτω από το βάρος της επίθεσης του στρατάρχη Rokossovski. Από το μεσημέρι της 26 Απριλίου ο Heinrici είχε παρακαλέσ ει τον Γιόντλ να επ ιτρ έψ ει στις δυο θωρακισμένες μεραρχίες του στρα­ τηγού Steiner να διορθώσουν τη ζημιά. Ο Heinrici βεβαίω σε τον Κ άιτελ ότι κρατούσε μια γραμμή από το Ανγκερμύντε ως το Ουκερχάιμ, αλλά όταν ο στρατάρχης ξεκίνησε για το πεδίο της μάχης, βρήκε τα στρατεύ­ ματα της πρώτης γραμμής να διεξάγουν μια καλά προετοιμασμένη υπο­ χώρηση. Ο Κ ά ιτελ ειδοποίησε τον Χ ίτλερ για την απάτη του Heinrici. Αντί να κρατήσουν τη γραμμή, ο Heinrici και ο Manteuffel -που διοικούσε την 3η * Σ.τ.Σ.: Ο Busse είχε αποφασίσει να οδηγήσει τα στρατεύματα που του είχαν απομείνει στις γραμμές των Αμερικανών.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1025

Στρατιά Panzer στον διασπασμένο τομέα του Ό ντερ- οδηγούσαν εσκεμμένα τα στρατεύματά τους κατά μήκος του Μ εκλεμβούργου προς το ασφαλές λιμάνι των Συμμαχικών γραμμών. Γύρω στις 5 μ.μ. ο Γιόντλ ανακοίνωσε από το ραδιοτηλέφωνο τη θλιβερή του απόφαση στον Χ ίτ ­ λερ: οι δυο θωρακισμένες μεραρχίες του Steiner θα έπ ρεπ ε να στραφούν βόρεια, μακριά από το Βερολίνο, προς τις ρωσικές εμπροσθοφυλακές που καταδίωκαν τα στρατεύματα του Manteuffel. Η υστερική ατμόσφαιρα που δημιούργησε αυτύ το ραδιομήνυμα του Γιόντλ μπορεί να φανεί από τις σημειώσεις του Μπόρμαν στο ημερολό­ γιό του: Οι μεραρχίες που βάδιζαν προς ανακούφισή μας ανακλήθηκαν από τον Χ ίμ ­ λερ και τον Γιόντλ. Θα μείνουμε εδώ και θα πεθάνουμε με τον Φύρερ μας, πιστοί μέχρι θανάτου. Αν άλλοι σκέπτονται ότι μπορούν να δρουν «χωρίς την έγκριση των ανωτέρων τους», τότε θυσιάζουν τον Φύρερ. Και η νομιμοφρο­ σύνη τους - που ο διάολος να τους πάρει! - δεν είναι καλύτερη από την α ί­ σθηση της τιμής τους.

Με τον κακό γραφικό χαρακτήρα του σημείωνε τις εξής υστερικές αρά­ δες σχετικά με τον Χάινριχ Χ ίμλερ: «Θ α π ερίμενε κανείς από τον Χ .Χ . ότι τουλάχιστον από τότε που έλαβε την επιστολή μου της 25 Απριλίου, να είχε απευθύνει μια ηρωική έκκληση προς τους άνδρες των SS του, λ έ­ γοντας: «Ά νδρες των SS, η τιμή μας είναι η αφοσίωσή μ α ς» [Το σύνθημα των SS]. Αλλά ο Χ .Χ . απόμεινε σιωπηλός! Ενώ ο γερο-πατέρας Κάιτελ τριγυρίζει εδώ, οργισμένος και φωνάζοντας να μας στείλουν εγκαίρως βοήθεια, ο Χ .Χ . κάθεται στ αυγά του στο Χοχενλίχεν [την κλινική του dr. Gebbardt]\ Κ αι τα στρατεύματα των SS του Steiner που υποτίθεται ότι θα κινούνταν πρώτα, απλά έκαναν σημειωτόν, σαν να ετοιμάζονταν να παρελάσουν, ενώ αυτή ήταν η δύναμη που ο Χ .Χ . θα έπ ρεπ ε να καλέσει πρώ­ τα και κύρια λέγοντας: «Ά νδρες των SS, συγκεντρωθείτε γύρω από τον Φύρερ σας! Για να κυματίσει το πολεμικό λάβαρό μας πάλι ψηλά, κρατώ­ ντας τον λόγο που δώσαμε όλοι μας! Η αφοσίωση είναι η τιμή μ α ς». Αλλά όχι, ο Χ .Χ . απλά σωπαίνει. Πώς να το ερμηνεύσουμε αυτύ; Και πώς να κρίνουμε το ερώτημα που έστειλε με τον ασύρματο στον στρατη­ γό Burgdorf ζητώντας να μάθει μήπως ο Φύρερ είχε κρίνει πολύ σκληρά τις προθέσεις του Γ κ α ίρ ιν γ κ ;» Και η σημείωση του Μπόρμαν συνεχίζει: Φανερά, ο Χ .Χ . έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Αν ο Χίτλερ πεθάνει, πώς σχεδιάζει να επιβιώσει αυτός; Ξανά και ξανά, καθώς οι ώρες περνούν, ο Φύρερ τονίζει πόσο κουράστη­ κε πια να ζει, έχοντας ανεχθεί όλη αυτήν την προδοσία! Δεν υπάρχει κανένας που να αγνοεί τον ηρωισμό ακόμη και των γυναικόπαιδων, κανένας που να

65

1026

DAVID IRVING

μην μπορεί να συμφωνήσει με τον Φόρερ. Πόσες απογοητεύσεις έπρεπε να υποφέρει ακόμη αυτός ο άνθρωπος, μέχρι να έρθει το πραγματικό τέλος;

Πρόωρο σκοτάδι είχε πέσει σε όλο το Βερολίνο και πάνω από το καταφύ­ γιο του Χίτλερ, καθώς οι καπνοί και η σκόνη έκρυβαν τον ήλιο. Καμουφλαρισμένα με τον αγκυλωτό σταυρό, τέσσερα σοβιετικά άρματα μάχης είχαν φτάσει ακόμη και στην Wilhelm Platz, πριν εντοπιστούν και καταστραφούν. «Ο ι κανονισμοί πρέπει να τηρηθούν αυστηρά!», διέταξε ο Χίτλερ. Οι Ρώσοι ανήγγειλαν ότι έφερναν όλμους των 370 και 406mm. Ο Χ ίτλερ πα­ ρέδωσε στους υπασπιστές του κάψουλες με υδροκυάνιο, για να τις χρησι­ μοποιήσουν όταν θα βρίσκονταν σε απόλυτη ανάγκη. Όταν θα ερχόταν η ώρα, θα διέτασσε μια γενική έξοδο προς τα στρατεύματα του Wenck, στο Πότσνταμ. Αποκάλυψε κατ’ ιδίαν στον συνταγματάρχη von Below: «Μόνον η σύζυγός μου κι εγώ θα μείνουμε πίσω ». Συνέκρινε την αφοσίωση της Εύας Μπράουν με την απιστία που έδειξαν ο Γκαίρινγκ κι ο Χίμλερ, τον οποίο κατηγορούσε από διαίσθηση για την την ανυπακοή του Steiner. Αργά, κατά τη νυκτερινή σύσκεψη, ο στρατηγός Krebs διαβεβαίω νε τον Χ ίτλερ ότι οι γρα μμές άμυνας μέσα στο ίδιο το Βερολίνο είχαν πάλι σταθεροποιηθεί. Μονάδες της Χ ιτλερικής Νεολαίας κρατούσαν ένα προ­ γεφύρωμα νότια της γέφυρας του Πίτσελντορφ, περιμένοντας την άφιξη των δυνάμεων του Wenck. Μεμονωμένα φορτηγά από τον στρατό του Wenck είχαν ήδη περάσει. Ωστόσο, οι πρώτοι Ρώσοι ελεύθεροι σκοπευ­ τές ορμούσαν στην Potsdammer Platz. Ο Χ ίτλερ τόνιζε: «Τ α τούνελ του υπόγειου σιδηρόδρομου και των λεωφορείων αποτελούν πηγή κινδύνου». Ένας μονότονος ήχος που ακουγόταν πάνω από τα μεγάφωνα, προειδο­ ποιούσε ότι τα βομβαρδιστικά του εχθρού ήταν ακόμη πάνω από την Γερμανία. Ο Χ ίτλερ μπορούσε να ακούσει το απόμακρο τραγούδι των παιδιών του Γκαίμπελς, σε μια εξάφωνη χορωδία, καθώς ετοιμάζονταν για ύπνο. Το ίδιο βράδυ είχε ξεκουμπώσει το προσωπικό του χρυσό μετάλλιο του Κόμματος και το πρόσφερε στη μητέρα τους Μάγδα, που τα μάτια της ήταν κατακόκκινα από το κλάμα. Η ίδια έγρα φ ε:793 «Τ ο σφύριγμα των οβίδων χειροτέρευσε τα σπασμένα νεύρα μου, αλλά οι μικροί παρη­ γορούν τις πιο μικρές αδελφές τους και η παρουσία τους μας αποζημιώ­ νει, για τί κάθε τόσο καταφέρνουν να αποσπούν ένα χαμόγελο από τον Φ ύρερ». Είπαν στον «θ είο Χ ίτ λ ε ρ » ότι περίμεναν ανυπόμονα την ημέρα που οι νέοι στρατιώτες, όπως τους είχε υποσχεθεί, θα έρχονταν για να διώξουν τους Ρώσους. Για το δικό τους καλό, το έλπιζε κι ο Χ ίτλερ, αν και ο ίδιος ήταν αποφασισμένος από καιρό να μείνει. « Σ ε αυτή την πόλη έχω το δικαίωμα να διοικώ τους άλλους. Τώρα, π ρ έπ ει να υποκύψω στα κελεύσματα της Μοίρας. Ακόμη κι αν μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου, δεν θα το έκανα. Ο καπετάνιος βυθίζεται μαζί με το πλοίο το υ ».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1027

ΣΤΙΣ 3 π .μ . -ήταν τώρα 28 Α πριλίου- ο Krebs τηλεφώνησε στον Κάιτελ, στο Στρατηγείο του OKW. «Ο Φύρερ αγωνιά πολύ να μά θει τα σχετικά με την επίθεση ανακούφισης δυτικά του Οράνιενμπουργκ. Τ ι νέα έχετε; Σημειώ θηκε κάποια πρύοδος; Ο Φύρερ δεν θ έλει να είναι διοικητής ο Steiner! Δεν ανέλαβε ακόμη ο Holste; Αν η βοήθεια δεν έρθει μέσα στις επόμενες 36-48 ώρες, θα είναι πολύ α ργά !» Ο Κ ά ιτελ απάντησε ότι θα πήγαινε να δ ει προσωπικά τον Steiner. Είνα ι απίθανο να κοιμήθηκε ο Χ ίτλερ καθόλου εκείνη τη νύχτα. Η Καγκελαρία βρισκόταν σταθερά κάτω από τα πυρά του πυροβολικού. Περπατούσε ανυπόμονα στους διαδρόμους του καταφυγίου σφίγγοντας έναν τσαλακωμένο οδικό χάρτη του Βερολίνου στα ιδρωμένα χέρια του. Η 9η Στρατιά του Busse είχε επιτέλους συνδεθεί με τη 12η του στρατη­ γού Wenck, αλλά και οι δυο βρίσκονταν στα όρια της εξάντλησης. Ακό­ μη, γύρω στις 4.30' μ .μ ., ο στρατηγός Krebs είχε μάθει από τον Γιόντλ την πλήρη έκταση της ανυπακοής του Χάιντριχ βόρεια του Βερολίνου: η νότια πλευρά της 3ης Στρατιάς Panzer του Manteuffel υποχωρούσε διά μέσου του Σορφ Χ έαθ. Ο Steiner κάλυπτε αυτήν την, ενάντια στις δια τα ­ γές, υποχώρησή της μην κάνοντας τίποτα για να φράξει το ρήγμα στο Πρεντσλάου. Ο Κάιτελ, που κόντευε να πά θει αποπληξία από τον θυμό του, διέτα ξε τους Heinrici και Manteuffel να τον συναντήσουν σε ένα έρημο σταυροδρόμι, για να απολογηθούν για τις πράξεις τους.794 Έ να πράγμα ήταν σίγουρο: η άμυνα στο βόρειο Βερολίνο ήταν ανύπαρκτη. Αλλά αυτή δεν ήταν η μόνη προδοσία. Ο Χ ίτλερ είχε δ ει ελάχιστες φο­ ρές τον στρατηγό των SS του Χ ίμλερ Fegelein μέσα στην τελευταία εβδο ­ μάδα. Ύστερα, στις 28 Απριλίου, το Στρατηγείο του άρχισε να λαμβάνει ακατάστατα τηλεφωνήματα από τον Fegelein. Ο Χ ίτλερ υποπτευόταν ότι εγκα τέλειπ ε τον αγώνα και συζήτησε με τον Greim την πιθανότητα να βρίσκεται πίσω από αυτό ο ίδιος ο Χ ίμλερ, πράγμα που θα σήμαινε τρο­ μερές επιπλοκές. Αργά εκείνο το απόγευμα, ο Μπόρμαν του έδειξε ένα εκπληκτικό δελτίο ειδήσεων: το ραδιόφωνο των Συμμάχων είχε ανακοινώ­ σει ότι ο Χ ίμλερ βρισκόταν σε επαφή με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βρετανία και τους εγγυήθηκε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας!795 Ο Μπόρμαν μούγκρισε: «Πάντα έλεγα ύτι η ΑΦΟΣΙΩΣΗ έπ ρεπ ε να ε ί­ ναι χαραγμένη στις καρδιές κι όχι στην πόρπη του ζωστήρα το υ ς!» Τα προσωπικά αντικείμενα του Fegelein ερευνήθηκαν και βρέθηκαν έγγραφα που σχετίζονταν μ ε την προδοσία του Χ ίμλερ, μαζί μ ε δυο ζώνες-θήκες με χρυσές λίρες κι άλλα νομίσματα του εχθρού. Η Εύα Μπράουν, της οποίας η αδελφή ήταν σύζυγος αυτού του αξιωματικού των SS, σημείωνε με θλίψη: «Ο Φύρερ δεν έχασε και τίπ ο τα ». Ο υπασπιστής του Fegelein δήλωσε ότι τελευταία τον είχε δ ει να φοράει πολιτικά στο διαμέρισμά του της Kurfürstendam m . Ο Μπόρμαν τηλεγράφησε στα κεντρικά γραφεία του Κόμματος, στο Μόναχο, στις 8 μ .μ .: «Α ν τ ί να παρακινήσουν τα

1028

DAVID IRVING

στρατεύματα να πολεμήσουν για μας με διαταγές κι εκκλήσεις, οι ηγέτες έμειναν σιωπηλοί. Η αφοσίωση έδωσε τη θέση της στην προδοσία. Ε μείς παραμένουμε εδώ. Η Καγκελαρία του Ράιχ είναι ήδη ερ είπ ια ».796 Δυο ώρες αργότερα, ο στρατηγός W eidling ανέφερε ότι οι Ρώσοι ε ί­ χαν κυριολεκτικά συντρίψει τη στρατιά ανακούφισης του Wenck. Η κα­ τάσταση στην πόλη ήταν απελπιστική. Τα τρόφιμα και τα φάρμακα στα καταστήματα είχαν εξαντληθεί. Ο Weidling π εριέγρα ψ ε το σχέδιό του για μια μαζική έξοδο. Ο Χ ίτλερ απάντησε ότι ο ίδιος δεν θα έφ ευγε από την Καγκελαρία. 0 ναύαρχος-ναυτικός σύνδεσμός του έσ τειλε σήμα στον Νταίνιτς: «Θ α κρατηθούμε ως το τέλος». Τα μεσάνυχτα έφτασε ένα τ η ­ λεγράφημα του Κάιτελ. Στη συνάντηση στο σταυροδρόμι, ο Heinrici είχε υποσχεθεί πρόθυμα υπακοή στις διαταγές, αλλά στις 11.30' μ.μ. παρα­ δέχτηκε ότι στην πραγματικότητα είχε διατά ξει περαιτέρω υποχώρηση κι ο Κ ά ιτελ τον είχε απολύσει.797 Την ίδια περίπου ώρα ο Fegelein τηλεφώνησε στην Εύα Μπράουν: «Ε ύ α , π ρ έπ ει να εγκα τα λείψεις τον Φύρερ αν δεν μπορείς να τον π είσεις να φ ύγει από το Βερολίνο. Μην είσαι ανόητη, τώρα είναι ζήτημα ζωής ή θανά του!» Μέσα σε μια ώρα, ο Fegelein είχε συλληφθεί κι οδηγήθηκε στο καταφύγιο φορώντας πολιτικά. Ο Χ ίτλερ είπ ε στον Μ πόρ­ μαν να τον παραδώσει στο στρατηγό των SS Wilhelm Mohnke για να βοηθήσει στη μάχη για το κεντρικό Βερολίνο, αλλά ο Μπόρμαν κι ο Günsche του τόνιζαν ότι ο Fegelein θα το έσκαζε πάλι. Ύ στερα από αυ­ τό, ο Χ ίτλερ διέτα ξε να τον περάσουν από έκτακτο στρατοδικείο και να τον εκτελέσουν. «Η Κ αγκελαρία του Ράιχ μας είνα ι ένας σωρός από σ υ ντρίμ μ ια », έγραφε ο Μπόρμαν στο ημερολόγιό του. «Ο κόσμος βρίσκετα ι τώρα στην κόψη του ξίφους. Ξεκάθαρη προδοσία από τον Χ ίμ λερ - δίχως όρους π α ­ ράδοση - ανήγγειλε στο εξω τερικό». Ο Χ ίτλερ θεώρησε κι αυτό αιτία της αποτυχίας του Steiner. Ίσως αυτήν την ίδια στιγμή ο Χ ίμ λερ να συ­ νωμοτούσε για να τον σκοτώσει ή να τον α πα γά γει... Ξαφνικά, άρχισε να μην έχει εμπιστοσύνη στις κάψουλες υδροκυανίου που του προμήθευσε ο αντικαταστάτης του Morell, χειρούργος των SS dr. Stum pfegger. Έ σ τειλε να του φέρουν τον καθηγητή Werner Haase από το πρόχειρο νο­ σοκομείο στο καταφύγιο Voss και τον διέτα ξε να δοκιμάσει μια κάψουλα στη σκυλίτσα του την Blondi - το μεγαλύτερο ζώο που υπήρχε στο κα­ ταφύγιο. Άνοιξαν με το ζόρι τα σαγόνια του σκυλιού κι έσπασαν μια αμπούλα μέσα τους μ ε λαβίδες. Το σκυλί γρύλισε για λίγο κι ύστερα πέθανε. Ο Χ ίτλερ έδωσε αμπούλες στο υπόλοιπο Ε π ιτελείο του, ζητώντας συγγνώμη που δεν μπορούσε να τους προσφέρει καλύτερο αποχαιρετι­ στήριο δώρο. ΑΝΑΦΟΡΕΣ έλεγαν ότι κι άλλα ρωσικά άρματα μάχης συγκεντρώνονταν

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1029

νότια της Potsdammer Platz για έφοδο στην Καγκελαρία. Ενώ η Εύα Μπράοον, ο Γκαίμπελς κι ο Hewel έγραφαν βιαστικά τις τελευτα ίες ε π ι­ στολές σε συγγενείς798 κι ετοιμάζονταν, ο Χ ίτλερ, με πρόσωπο άσπρο σαν πανί, σύρθηκε ως το κρεβά τι του στρατάρχη Greim. «Μ οναδική μας ελ ­ πίδα είνα ι ο Wenck. Π ρ έπ ει να χρησιμοποιήσουμε όποιο αεροπλάνο βρούμε για να καλύψουμε την προέλασή το υ ». Ένα εκπαιδευτικό αερο­ πλάνο A rado είχε μόλις πραγματοποιήσει μια πετυχημένη προσγείωση στον διάσπαρτο από κρατήρες οβίδων Οδικό Άξονα. Ο Χ ίτλερ διέτα ξε να μετα φ ερθεί ο τραυματίας Greim στην αεροπορική βάση του Rechlin για να αναλάβει τη διοίκηση της επίθεσης της Αουφτβάφε, και να συλλάβ ε ι τον Χ ίμ λερ. Ο Μπόρμαν κι ο Krebs υπέγραψαν μια κοινή έκκληση προς τον στρατηγό Wenck να προελάσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έτσ ι ώστε να π ροσφ έρει στον Χ ίτλ ερ μια βάση για πολιτικούς χ ειρ ι­ σμούς. Αλλά ο ίδιος ο Χ ίτλερ είχε ήδη γρά ψ ει το τέλος: η προδοσία του Χ ίμ λερ και η αποτυχία των μεραρχιών ανακούφισης δεν του είχαν αφή­ σει καμιά επιθυμία να ζήσει. Ενώ οι τσιμεντένιες δοκοί δονούνταν κάτω από τις εκρήξεις των ρωσι­ κών οβίδων, κάλεσε τη νεότερη από τις γραμματείς του τη χήρα Traudl Junge. Για ένα διάστημα στεκόταν στη συνηθισμένη του θέση στη μέση του τραπεζιού, γέρνοντας πάνω στο άδειο τώρα από χάρτες τραπέζι, ακουμπώντας με τα δυο του χέρια και κοιτάζοντας το σημειωματάριο στενο­ γραφίας της. Ξαφνικά φώναξε: «Η Πολιτική Διαθήκη μ ο υ» κι άρχισε να υπαγορεύει, χωρίς σημειώσεις, ένα κείμενο μισό απολογητικό και μισό θριαμβικό παιάνα για τα κατορθώματα των γενναίων στρατευμάτων του. «Μ ε τη θυσία των στρατιωτών μας και τη δική μου συναδέλφωση μαζί τους μέχρι θανάτου, έχουμε σ πείρει τον σπόρο που κάποια μέρα στην ιστορία της Γερμανίας θα ανθίσει, σε μια ένδοξη αναγέννηση του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, δημιουργώντας έτσι ένα αληθινά ενωμένο έθνος». Ακόμη κι έτσι υπαγορευμένο, κάτω από πίεση και χωρίς σημειώσεις, το έγγραφο δεν πρόδιδε, τουλάχιστον ως προς τη σύνταξη και τη δομή του, κανένα ίχνος διανοητικής ανισορροπίας. Ο Χ ίτλερ διέγρα φ ε επίσημα από το Κόμμα τον Γκαίρινγκ και τον Χ ίμ λερ και διόριζε τον Νταίνιτς διάδοχό του. Επίσης διέγραφε τον Speer. Ο στρατάρχης Schörner - «ο μόνος άνδρας που έλα μψε ως αληθινός πολέμαρχος σε ολόκληρο το Ανα­ τολικό Μ έτω πο», όπως είχε π ει βαριαναστενάζοντας μια μέρα πριν ο Χ ίτλερ - διοριζόταν Ανώτατος Διοικητής του Γερμανικού Στρατού. ΗΤΑΝ περίπου 2 π.μ. της 29 Απριλίου 1945. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός θα ακολουθούσε κι αυτό ήταν η εισαγωγή της προσωπικής διαθήκης του Χ ίτλερ, το έγγραφο που τώρα υπαγόρευε. «Σ τ η διάρκεια των χρόνων του αγώνα μου πίστευα ότι δεν έπ ρεπ ε να δεσμευτώ με γάμο. Αλλά τώρα, καθώς η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει, αποφάσισα να πάρω ως σύζυγό

1030

DAVID IRVING

μου τη γυναίκα που ήρθε σε αυτήν την πόλη όταν ήταν κυριολεκτικά ήδη πολιορκημένη, μετά από μακρόχρονη αληθινή φιλία, για να συνδέσει τη μοίρα της με τη δική μου. Είναι δική της επιθυμία να με ακολουθήσει στον θάνατο ως σύζυγός μου. Αυτός είναι ένας ελάχιστος φόρος για όλα όσα δεν μπύρεσα να της προσφέρω εξαιτίας του έργου μου για λογαρια­ σμό του λαού μου». 0 Χ ίτλερ κληροδότησε τα υπάρχοντά του στο Κόμμα ή αν αυτό δεν υπήρχε, στο κράτος. Με ξεκάθαρο ρεαλισμύ πρόσθετε πως ακόμη κι αν αυτό το κράτος είχε καταστραφεί, «π ερα ιτέρω διαθέσεις από μέρους μου θα έμοιαζαν π εριττές». Σ ε άλλο σημείο του καταφυγίου, μια μικρή γαμήλια συντροφιά είχε συ­ γ κ εν τρ ω θεί. Έ νας αξιωματούχος του δημαρχείου είχε κληθεί από το Υπουργείο του Γκαίμπελς ως ληξίαρχος. Ήταν ένας λεπτός, χαμηλών τό­ νων άντρας, που φορούσε την κομματική στολή και ένα περιβραχιόνιο του Λαϊκού Στρατού. Κάθε τόσο, στη διάρκεια του επικήδειου-γαμήλιου δ ε ί­ πνου, ο Χ ίτλερ αποξεχνιόταν και συζητούσε με τους Μπόρμαν και Γκα ί­ μπελς τη σύνθεση μιας Κυβέρνησης που με επικεφαλής τον Νταίνιτς θα συνέχιζε τον πόλεμο ενάντια «στον δηλητηριαστή όλων των εθνών, τον Εβρα ϊσμό». 0 Γκαίμπελς συμπεριελήφθη στη νέα κυβέρνηση ως Καγκελά­ ριος του Ράιχ, αλλά πληροφόρησε τον Χ ίτλερ ότι δεν θα έφ ευγε από το Βερολίνο. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους ήταν «μ ετρ ιο π α θ είς», όπως οι Seyss-Inquart, Schwerin von Krosigk και o Backe. 0 Gauleiter Karl Hanke, που ακόμη υπερασπιζόταν το μαχόμενο Μπρεσλάου, θα αντικαθι­ στούσε τον Χ ίμλερ ως Στρατάρχης των SS και αρχηγός της Αστυνομίας. 0 Μπόρμαν, ο νέος Υπουργός του Κόμματος, συνέχιζε να μετα βιβά ζει έξαλλα μηνύματα προς τον Νταίνιτς στο Φλένσμπουργκ. «Δημοσιεύματα του ξένου Τύπου μιλούν π ερί νέας προδοσίας. 0 Φύρερ π ερ ιμ ένει απύ σας να χτυπήσετε σαν κεραυνός και σκληρός σαν ατσάλι κάθε προδότη στη βόρεια ζώνη. Χωρίς φόβο ή επιφύλαξη. Οι Schörner, Wenck και οι λοιποί π ρ έπ ει να αποδείξουν την αφοσίωσή τους στον Φ ύρερ με την ανακούφισή του το συντομότερο δυνατό, μ π ό ρ μ α ν » . Γύρω στις 4 π.μ. η frau Junge είχε τελειώ σει τη δακτυλογράφηση της διαθήκης εις τριπλούν (ο αρχηγός της ήθελε να είναι βέβαιος ότι ένα αντίγραφο θα έφτανε στον έξω κόσμο). 0 ίδιος ο Χ ίτλερ αναπολούσε χαμηλύφωνα με τον Γκαίμπελς τον γεμάτο ενθουσιασμό αγώνα τους για την εξουσία και την Αυτοκρατορία που τώρα έφτανε στο τέλος της. ΟΙ ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ τους κατά τις επόμενες 36 ώρες ήταν σύντομες και μη προκαθορισμένες, για τί ήταν αδύνατο να φτάσουν ως αυτούς οποιεσδήποτε πληροφορίες: τα στρατεύματά του σιωπούσαν κι επ ί ημέρες δεν έρχονταν διπλωματικά τηλεγραφήματα. Η πρόοδος των μαχών μέσα στο Β ερολίνο παρακολουθούνταν μόνον παίρνοντας αριθμούς τηλεφώνων στην τύχη. Συχνά απαντούσαν Ρώσοι. Το μεσημέρι της 29 Απριλίου, ο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1031

Γιόντλ ανέφερε εν συντομία ότι ο Wenck πα ρέμενε στάσιμος και ύστερα, στις 12.25' μ .μ ., το κανάλι VHF ασυρμάτου του OKW νεκρώθηκε. Από δω και πέρα τα δελτία ειδήσεων του εχθρού ήταν η κύρια πηγή πληρο­ φοριών του Χ ίτλερ για τα στρατεύματά του. Το Ιταλικό Ραδιόφωνο έδινε περιγραφές της φρικτής σκηνής όπου τα διάτρητα από σφαίρες πτώματα του Μουσολίνι, της ερωμένης του Κλάρας Πετάτσι και 12 φασιστών η γ ε­ τών ήταν κρεμασμένα «α π ό τα π ό δια » -ο Χ ίτλερ μηχανικά υπογράμμισε με μολύβι αυτές τις λ έξ εις - σε μια πλατεία του Μιλάνου. Ο ναύαρχος Voss έσ τειλ ε σήμα από το καταφύγιο προς τον Νταίνιτς, στις 4 μ .μ .: «Κ ά θ ε επαφή με τις στρατιωτικές αρχές έξω, διεκόπη. Ζητούνται ε π ε ι­ γόντως πληροφορίες για τις μάχες εκτός Βερολίνου μέσω ναυτικών δ ι­ κτύω ν». Ο βοηθός του Krebs, λοχαγός Gerhardt Boldt, πρότεινε να προ­ σπαθήσουν να έρθουν σε επαφή ο ίδιος και δυο συνάδελφοί του αξιω μα­ τικοί με την 9η Στρατιά. 0 Χ ίτλερ τους έσ τειλε πρόθυμα. «Τ ους χα ιρετι­ σμούς μου στον Wenck, και π είτε του να βιαστεί, αλλιώς θα είναι πολύ α ρ γ ά !»799 Τα τρία αντίγραφα της διαθήκης διανεμήθηκαν σε τρεις άλλους σκληροτράχηλους άνδρες, με την εντολή να τα παραδώσουν κρυφά στον Νταίνιτς, τον Schörner και στο Ομπερσάλτσμπεργκ. 0 B u rgdorf έγραφε στον Schörner: «Η διαθήκη θα π ρ έπ ει να δημοσιοποιηθεί σύμφωνα με τις διαταγές του Φύρερ, αμέσως μόλις επ ιβεβα ιω θεί ο θάνατός το υ». Σκληρές μάχες δίνονταν στον σιδηροδρομικό σταθμό Anhalt. Με τον τσαλακωμένο οδικό χάρτη στα χέρια του, ο Χ ίτλερ μιλούσε στον οδηγό του, τον Erich Kempka, που τον είχε οδηγήσει σε τόσο πολλές ιστορικές διαδρομές από το 1933. 0 Kem pka του είπ ε ότι τα υπηρεσιακά του α υ­ τοκίνητα μετέφεραν εφόδια στα στρατεύματα που φρουρούσαν την Κ α ­ γκελαρία, κατά μήκος της περιμέτρου από την Πύλη του Βραδεμβούργου ως την Potsdammer Platz: «Τ ο θάρρος τους είναι εξαιρετικό. Περιμένουν να φτάσουν οι φάλαγγες ανακούφισης του στρατηγού W enck». Ο Χ ίτλερ ήρεμα απάντησε: «Ό λοι περιμένουμε τον W enck». Στο γραφείο του, έγρα ψε μια τελευτα ία επιστολή στον Κάιτελ: η μά ­ χη θα τελείω νε γρήγορα κι εκείνος θα αυτοκτονούσε.800 0 Κ ά ιτελ θα έπ ρεπ ε να υποστηρίξει ως το τέλος τον ναύαρχο Νταίνιτς. «Π ολλοί άν­ θρωποι έχουν εκμετα λλευτεί την εμπιστοσύνη που τους έδειξα . Η α π ι­ στία και η προδοσία έχουν υπομονεύσει την αντίστασή μας σε αυτόν τον πόλεμο. Γ ι’ αυτό ακριβώς δεν μου επιτράπηκε να οδηγήσω τον λαό μου στη νίκη». Αρνιόταν να π ισ τέψ ει ότι τόσο μεγάλες θυσίες στάθηκαν μά ­ ταιες. « 0 στόχος μας π ρ έπ ει πάντα να είναι να κερδίσουμε εδάφη στα ανατολικά για το γερμανικό λ α ό ».801 Οι Ρώσοι κατέβαιναν την Saarland Strasse και την Wilhelm Strasse και είχαν φτάσει πολύ κοντά στο Υπουργείο Αεροπορίας. Σ τις 7.52' μ .μ ., ο Χ ίτλερ έσ τειλε με τον ασύρματο πέντε επείγοντα ερωτήματα προς τον Γιόντλ. « 1 . Πού βρίσκονται οι εμπροσθοφυλακές

1032

DAVID IRVING

του Wenck; 2. Πότε θα επιτεθούν; 3. Πού είναι η 9η Σ τρατιά ; 4. Από ποια κατεύθυνση θα επ ιτίθετο η 9η Σ τρατιά ; 5. Πού είναι οι εμπροσθο­ φυλακές του H ostie;» Την ίδια περίπου στιγμή, ο Μπόρμαν έσ τειλε δυο σήματα. Το πρώτο αντανακλούσε την άσχημη ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε στο καταφύγιο κι έλεγε: «Όλο και περισσότερο, η προσωπική μας εντύπωση είναι ότι επ ί πολλές ημέρες οι μεραρχίες στη ζώνη της μάχης του Βερολίνου έχασαν χρόνο, αντί να ανοίξουν δρόμο για τον Φύρερ. Λαμβάνουμε μόνο πληρο­ φορίες ελεγχόμενες, περικομμένες ή επιλεκτικές από τον Κάιτελ, και τις μεταβιβάζουμε μόνο μέσω αυτού. Ο Φύρερ σας διατάσσει να αναλάβετε γρήγορα και ανελέητα δράση ενάντια σε όλους τους προδότες». Το δ εύ ­ τερο σήμα έλεγε κοφτά: « 0 Φύρερ είναι ζωντανός και κατευθύνει την άμυνα του Βερολίνου». ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ πολεμική σύσκεψη της 29 του μηνός, ο στρατη­ γός W eidling ανήγγειλε ότι διεξάγονταν σκληρές μάχες στον γειτονικό Σταθμό του Πότσνταμ. Δεν είχαν α πομείνει μπαζούκας. Μακριά σιωπή ακολούθησε. 0 Χ ίτλ ερ σηκώθηκε μ ε κόπο από την καρέκλα του και στράφηκε να φ ύ γει. 0 W eidling ρώτησε τ ι θα έπ ρ επ ε να κάνουν τα στρατεύματά του όταν θα εξαντλούνταν τα πολεμοφόδιά τους. 0 Χ ίτλερ απάντησε: «Ο ι άνδρες σας θα π ρ έπ ει να πραγματοποιήσουν εξόδους κα­ τά μικρές ομά δες». Το επανέλαβε αυτό σε ένα μήνυμά του προς τους W eidling και Mohnke μέσα στη νύχτα. Λίγο αργότερα, έλαβε ένα τη λ ε­ γράφημα από τον Κ άιτελ που απαντούσε σε τέσσερα από τα ερωτήματά του. Δεν α π έμ εν ε κα μιά ελπίδα ανακούφισης του Β ερολίνου: « 1 . Η εμπροσθοφυλακή του Wenck είχε ακινητοποιηθεί νότια της λίμνης Σβήλοβ. 2. Η 12η Στρατιά ήταν επομένως ανίκανη να συνεχίσει την επίθεση προς το Βερολίνο. 3. Ο κύριος όγκος της 9ης Στρατιάς είχε περικυκλωθεί. 4. Το Σώμα του Holste υποχρεώθηκε να μετα πέσει σε άμυνα». Με πρόταση της Εύας, όλες οι γυναίκες στα καταφύγια της Κ αγκελα­ ρίας - πρόσφυγες που είχαν ξεφ ύγει από τους Ρώσους, νοσοκόμες από το καταφύγιο Voss, μαγείρισσες και σύζυγοι αξιωματικών - συγκεντρώ­ θηκαν σε έναν από τους διαδρόμους. Με μάτια θαμπά και χωρίς να β λ έ­ π ει, ο Χ ίτλερ πέρασε κι έσφιξε το χέρι τους, λέγοντας χαμηλόφωνα λίγες λέξεις στην καθεμιά. Μια από τις νοσοκόμες άρχισε μια υστερική ομιλία επιμένοντας ότι ο Φύρερ θα τους οδηγούσε οπωσδήποτε στη νίκη, αλλά ο Χ ίτλερ την ανάγκασε απότομα να σωπάσει. «Π ρ έπ ει ο καθένας να αποδέχεται τη μοίρα του σαν άνδρας». Ε ίχε αναλάβει ένα εσκεμμένο ρίσκο μένοντας στο Βερολίνο. Το ή ξ ε­ ρε. Κ αι έχασε το παιχνίδι.

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ της 30 Απριλίου 1945, αποφάσισε να πεθάνει στις 3 μ.μ. Ξ υρί­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1033

σθηκε και ντύθηκε σχολαστικά όπως πάντα, φορώντας το πουκάμισό του σε πράσινο της ελιάς, μαύρα παπούτσια, κάλτσες και παντελύνι, για τ ε ­ λευταία φορά. Έ στειλε να του φέρουν τον Μπύρμαν κι ύστερα τον Otto Günsche. Τους είπ ε ότι αυτός και η σύζυγός του θα αυτοκτονούσαν το ίδιο απόγευμα. Ο Günsche θα έπρεπε να βεβαιω θεί ότι και οι δυο είχαν πεθάνει -δίνοντας τη χαριστική βολή, αν ήταν ανάγκη- κι ύστερα, να κάψει και τα δυο σώματα μέχρι να γίνουν στάχτη. «Δ εν θέλω το σώμα μου να εκ τε­ θεί σε κάποιο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, στο μέλλον». Το διαμέρισμά του στο καταφύγιο θα έμενε ανέπαφο. «Θ έλω οι Ρώ­ σοι να συνειδητοποιήσουν ότι έμεινα εδώ μέχρι την τελευταία σ τιγμή». Η Μάγδα Γκαίμπελς έπεσε γονατιστή και τον παρακάλεσε να μ είνει ζω­ ντανός, αλλά αυτός την ανασήκωσε απαλά και της εξήγησε ότι ο θάνα­ τός του ήταν αναγκαίος, για να φ ύγει και το τελευταίο εμπύδιο από το δρόμο του Νταίνιτς, προκειμένου να σωθεί η Γερμανία. Το γυναικείο προσωπικό του συγκεντρώθηκε για ένα τελευταίο γ ε ύ ­ μα. Καθώς ο Χ ίτλερ γύριζε όλο το καταφύγιο για έναν τελευταίο αποχαιρετισμύ συνοδευόμενος από την Εύα, φαίνεται πως πρόσεξε μια ομά­ δα αξιωματικών της συνοδείας του να περιμένουν μ ε δυο φορεία κοντά στο κλιμακοστάσιο εξόδου. Ήταν περίπου 3.30' μ.μ. όταν ο Χ ίτλερ και η Εύα αποσύρθηκαν στο μικρό του γραφείο με τα πράσινα και λευκά πλακάκια. Έ κλεισ ε τη δ ί­ φυλλη πόρτα αφήνοντας απ’ έξω όλους τους ήχους, εκτός από το βουητό του κλιματιστικού και τις εκρήξεις των οβίδων. Η Εύα κάθισε στον σ τε­ νό καναπέ, έβγαλε τα παπούτσια της κι άπλωσε τα πόδια της στην ξ ε ­ θωριασμένη μπλε κι άσπρη ταπετσαρία. Ο Χ ίτλερ κάθισε πλάι της, με τη φωτογραφία της μητέρας του στα δεξιά του και το πορτρέτο του Μ εγά­ λου Φ ρειδερίκου μπροστά του να τον κοιτάζει συνοφρυωμένος. Άνοιξαν τις χάλκινες θήκες κι έβγαλαν τα μικρά φιαλίδια με το κ ιτρ ι­ νωπό υγρό. Η Εύα έγ ειρ ε το κεφάλι της στον ώμο του και άδειασε το υγρό στο στόμα της. Τα γόνατά της σφίχτηκαν από την επιθανάτια αγω­ νία. Ελέγχοντας με δυσκολία το χέρι του που έτρεμε, ο Αδόλφος Χ ίτλερ ύψωσε το περίστροφύ του, ένα Walther ΡΡΚ 7,65mm, στον δ εξί του κρό­ ταφο, έσφιξε το φιαλίδιο ανάμεσα στα δόντια του, και πίεσε τη σκανδά­ λη.802

Κάτω από τα βλέμματα ενός σιωπηλού πλήθους Βερολινέζων, Σοβιετικά στρατεύ­ ματα οδηγούν τους τελευταίους υπερασπιστές της πρωτεύουσας στην αιχμαλωσία. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα επιστρέφουν ποτέ.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΙΥΝ ΤΟ Μ Ο ΓΡΑ Φ ΙΩ Ν

ΑΑ: Auswärtiges Amt. Υπουργείο Εξωτερικών. Αντιστοιχεί στις « σ ε ιρ έ ς » των αριθμών ΝΑ μικροφίλμ, βλ. George A. Kent, A Catalog of Files and Microfilms of the German Foreign Ministry Archives, 1920-1945, iii, σελ. 525 και επ. ABWEHR. (ΑΜΠΒΕΡ): Η Γερμανική Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών ADI (Κ): Υποδιεύθυνση Υπηρεσίας Πληροφοριών Βρετανικού Υπουργείου Α ε­ ροπορίας. Τμήμα πρακτικών ανακρίσεων και εγγράφων που κατασχέθη­ καν. AL/ Αριθμός φακέλου που καθιερώθηκε από το CO (Γραφείο Υπουργείου), Τμήμα εγγράφων του εχθρού. Τώρα, IMV (Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο, Λονδίνο). ANSCHLUSS (ΑΝΣΛΟΥΣ): Η εθνικοσοσιαλιστική κίνηση στη Γερμανία και την Αυστρία για την ένωση των δύο κρατών σε μια μεγαλύτερη Γ ε ρ ­ μανία, που πραγματοποιήθηκε μ ε την εισβολή στην Αυστρία γερμα νι­ κών στρατευμάτων το πρωί της 11 Μαρτίου 1938. BA: Bundesarchw, αρχεία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, κατά την εποχή των ερευνών μου στο Κόμπλεντζ (π ολιτικές υπηρεσίες) και Φ ράιμπουργκ (στρατιωτικές). BAOR: Βρετανική Στρατιά του Ρήνου BDC: Κέντρο Εγγράφων Βερολίνου (της Αμερικανικής Αποστολής στο Β ε ­ ρολίνο). -C: Σειρά Εγγράφων Ν υρεμβέργης (π.χ. 1 0 0 - 0 . CAB: Υπουργικοί Φάκελοι (στο Βρετανικό Γραφείο Δημοσίων Αρχείων). CCPWE: Σ ειρά ανακρίσεων του Στρατού των ΗΠΑ (τώρα στα ΝΑ). CIC: Σώμα Αντικατασκοπίας του Στρατού ΗΠΑ. CIOS: Συνδυασμένες Εκθέσεις Υπηρεσίας Πληροφοριών. CIR: Περαιωμένες Ανακριτικές Εκθέσεις (Στρατού ΗΠΑ). CO: Φάκελοι Υπουργικού Γραφείου. CSDIC: Κέντρο Υπηρεσιών Συνδυασμένων Λεπτομερειακών Ανακρίσεων.

1036

DAVID IRVING

D - Σ ειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. DBFP: Έ γγρα φ α Β ρ ετα ν ικ ή ς Ε ξ ω τερ ικ ή ς Π ολιτικής. DDI: Ιτα λ ικ ά Δ ιπ λω μα τικ ά Έ γγραφ α. DGFP: Έ γγρα φ α Γ ερ μ α ν ικ ή ς Ε ξ ω τερ ικ ή ς Π ολιτικής. D1C: Κέντρο Υπηρεσιών Λεπτομερειακών Ανακρίσεων (βλ. CSDIC). DIS: Συνόψεις Λεπτομερειακών Ανακρίσεων (Στρατού ΗΠΑ). D J- Προσωπική σειρά μικροφίλμς του συγγραφέα. EC- Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. ED- Σειρά εγγράφων IfZ. ΕΤΗΙΝΤ: Ανακρίσεις στο Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων (Στρατός Η.Π.Α.). F- Σ ειρά εγγράφων Iff. FA: Forschungsamt, στην κυριολεξία Γραφείο Ερευνών: η υπηρεσία υπο­

κλοπών και παρακολουθήσεων του Γκαίρινγκ, για την οποία βλ. στην ιστορία μου, Das Reich hört mit (Κ ίελο , 1 9 8 9 ). FD- Ξένα έγγραφα, σειρά βρετανικών αδημοσίευτων κατασχεμένων ε γ ­ γράφων, τώρα στο Α υτοκρατορικό Βρετα νικό Π ολεμικό Μ ουσείο, Λονδίνο. FDRL: Βιβλιοθήκη Φραγκλίνου Ρούσβελτ (Χάυντ Παρκ. Ν.Υ.). FIAT: Υπηρεσία Ανακρίσεων Πεδίου Μάχης, Τεχνική. FIR: Τ ελικές Εκθέσεις Ανακρίσεων (Τμήμα ανακρίσεων Στρατού ΗΠΑ). FO: Υπουργείο Εξωτερικών, Λονδίνο. FRUS: Σχέσεις Εξωτερικού Ηνωμένων Πολιτειών. GAU (ΓΚΑΟΥ): Παλαιός όρος της πολιτικής διαίρεσης στο Έθνος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για την περιγραφή των διοικητικών π ε ­ ριφερειών, καθεμιάς από τις οποίες οριζόταν επικεφαλής ο «G auleiter». Το 1938 ήταν 32, ενώ το 1942 ανήλθαν σε 43. GAULEITER (ΓΚΑΟΥΛΑΙΤΕΡ): 0 επικεφαλής του κόμματος των Ναζί, ο ου­ σιαστικός κυβερνήτης μιας περιφ έρειας της «Μ είζονος Γερμα νία ς» η οποία τελικά περιελάμβανε την Αυστρία, Τσεχοσλοβακία και Πολω­ νία. G B - Έκθεση βρετανικών εγγράφων στην Νυρεμβέργη. GESTAPO (ΓΚΕΣΤΑΠΟ): Η μυστική αστυνομία του Γ ' Ράιχ. Ο όρος προερ­ χόταν από τις πρώτες συλλαβές των λέξεων GEheimes STAats POlizei, δηλαδή μυστική κρατική αστυνομία. Το 1943, στη μέγιστη ακμή της, αριθμούσε 45.000 μέλη. Στη δίκη της Νυρεμβέργης η Γκεστάπο κατηγορήθηκε ως ένας από τους έξι οργανισμούς που είχαν ανάμειξη σε εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. GPU: Οι Σοβιετικές Μυστικές Υπηρεσίες. GRGG: Σειρά εγγράφων της CDIC. HAUPTSTURMFÜHRER: Αρχηγός τμημάτων εφόδου. HL: Βιβλιοθήκη Χούβερ (Στάνφορντ, Καλιφόρνια). IfZ: Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας, Μόναχο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1037

II Η - Έγγραφα γερμανικού στρατού, στα ΒΑ Φράιμπουργκ HR: Έ κθεση Προκαταρκτικών Ανακρίσεων (Τμήμα Ανακρίσεων Στρατού ΗΠΑ). ΙΜΤ: Δ ιεθνές Στρατιω τικό Δικαστήριο: Δίκη των κορυφαίων Γερμα νώ ν

εγκληματιών πολέμου στην Ν υρεμβέργη. IWM: Αυτοκρατορικό Βρετανικό Πολεμικό Μουσείο, Λονδίνο. KI.Erw.: Kleine Erwerbung, μικρής έκτασης αξιολόγηση υπό ΒΑ, Κόμπλεντζ. Ktb: Kriegstagebuch, πολεμικό ημερολόγιο γερμανικής πολεμικής μονάδας. L - Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. LEBENSRAUM (ΛΕΜΠΕΝΣΡΑΟΥΜ): Σύνθημα των Γερμανών Ναζί για τον

αναγκαίο τους «Ζω τικό Χ ώ ρο». 46-Μ: Ανακρίσεις στο Μπερχτεσγκάντεν, 1945, τώρα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. Μ Α - IfZ σειρά μικροφίλμ. MD: Έγγραφα του Milch, πρωτότυποι φάκελοι RLM, που έχουν επιστραφ εί από τη Βρετανική Κυβέρνηση στα ΒΑ, Φράιμπουργκ. Μικροφίλμς που υπάρχουν στο Βρετανικό Πολεμικό Μουσείο, Λονδίνου και στα Εθνικά Αρχεία, Ουάσιγκτον DC (π.χ. η αναφορά MD.64/356 που παρα­ π έμ π ει στον τόμο 64, σελ. 3456). MGFA: Τμήμα ιστορικών ερευνών του Γερμανικού Υ πουργείου Άμυνας στο Φράιμπουργκ. ΜΙ: Κλάδος Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών (βρετανικών). MISC: Κέντρο Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ανακρίσεις Σ τρα ­ τού ΗΠΑ). ML/ΝΑ: σειρά μικροφίλμς στα Εθνικά Αρχεία, Ουάσιγκτον DC. MS: Ένωση Παρασημοφορημένων Αξιωματικών του Β ' Παγκοσμίου Πολέ­ μου. Ν: Nachlass - τα έγγραφα μιας γερμανικής στρατιωτικής προσωπικότητας, τώρα στα ΒΑ, Φράιμπουργκ. ΝΑ: Εθνικά Αρχεία, Ουάσινγκτον DC. Λ/D: Έγγραφο Νυρεμβέργης. NCA: Ναζιστικη Συνωμοσία και Επιθετικότητα (Δημοσίευση στις ΗΠΑ επ ι­ λογής εγγράφων Νυρεμβέργης). N C - Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. N O - Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. NOKW - Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. NS: Συλλογή ναζιστικών εγγράφων στα ΒΑ, Κόμπλεντζ. OBERGRUPPENFÜHRER: Αρχηγός ομάδας. OBERSCHARFÜHRER: Αρχηγός ομάδων. OBERSTURMFÜHRER: Επικεφαλής τμημάτων εφόδου. OCMH: Γραφείο Αρχηγού Στρατιωτικής Ιστορίας, Ουάσινγκτον DC. OC: Ανώτερη Διοίκηση

1038

DAVID IRVING

OKH: Obercommando des Herres. Ανώτατη Διοίκηση του Στρατού Ξηράς (Γ Ε Σ ).

OKL: Obercommando der Luftwaffe. Ανώτατη Διοίκηση της Πολεμικής Α ερο­ πορίας (γ εα ). 01<Μ : Obercommando der Marine. Ανώτατη Διοίκηση του Πολεμικού Ναυτι­ κού (ΓΕΝ). OKW: Obercommando der Wehrmacht. Ανώτατη Διοίκηση των Ενόπλων Δυνά­ μεων ( γ ε ε θ α ). ΟΝΙ: Γραφείο Πληροφοριών Ναυτικού. O.Qu.: Oberquartiermeister, Αρχηγός Εφοδιασμού. OSS: Historical file Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών OUSCC: Γραφείο του Επικεφαλής Νομικού Συμβούλου ΗΠΑ (ΙΜΤ). Ρ- Σ ειρ ές MS Στρατού ΗΠΑ: μεταπολεμικά γραπτά κείμενα Γερμανών αξιωματικών από τη φυλακή (πλήρης συλλογή στα ΝΑ). PG/ Φάκελοι Γερμανικού Ναυαρχείου, τώρα στα ΒΑ Φράιμπουργκ. PID: Τμήμα Πολιτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών του FO. PRO: Γραφείο Δημοσίων Πρακτικών, Λονδίνο. -PS: Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης. R - Σειρά εγγράφων Νυρεμβέργης (π.χ. R-100). R: Συλλογές εγγράφων του Ράιχ στα ΒΑ, Κόμπλεντζ (π.χ. R.43 ΙΙ/606). REICHSLEITER: Αρχηγός Επικρατείας. Τίτλος που είχε ο Χ ίτλερ. RG: Συγκρότημα Αρχείων (στα ΝΑ) RH: Έγγραφο γερμανικού στρατού στα ΒΑ, Φράιμπουργκ. RIR:Έ κθεσ η επανανακρίσεω ν (Σ τρ α το ύ ΗΠΑ). RSHA: Ανώτερη Υπηρεσία Κρατικής Ασφαλείας 5/1 (ΕΣ-Α): Αρχικά της σύνθετης λέξης STURMABTEILUNG (ΣΤΟΥΡΜΑΜΠΤΑΪΛΟΥΝΓΚ), ήτοι Τμήμα ή Τάγμα Εφόδου. Η παραστρατιωτική αυ­ τή οργάνωση ιδρύθηκε στο Μόναχο το 1921 από τον Röhm (Ρεμ) με σκοπό την προστασία των ομιλητών στις συγκεντρώσεις του κόμματος των Ναζί. Φορούσαν καφέ πουκάμισα και περιβραχιόνιο μ ε τον αγκυ­ λωτό σταυρό. Μετά την εκτέλεση του Röhm το 1934, έχασε οριστικά κάθε επιρροή. SAIC: Κέντρο Ανακρίσεων της 7ης Αμερικανικής Στρατιάς. SD (ΕΣ-ΝΤΕ): Αρχικά της σύνθετης λέξης SICHERHEITSDIENST (ΖΙΧΕΡΧΑΪΤΣΝΤΙΝΣΤ), ήτοι Υπηρεσία Ασφαλείας του Ναζιστικού Κόμματος. Ήταν μηχανισμός κατασκοπίας των SS (ΕΣ-ΕΣ), ιδρυθείς από τον Χ ίμ ­ λερ και με αρχηγό τον Χάιντριχ από το 1931, για την προστασία του κόμματος. SIR: Σ ειρ ά εγγράφω ν του CSDIC. SRGG: Σ ειρ ά εγγράφω ν CSDIC. SS (ΕΣ-ΕΣ): Αρχικά της σύνθετης λέξης SCHUTZSTAFFEL (ΣΟΥΤΣ-ΣΤΑΦΕΛ), ήτοι Μονάδες Προστασίας. Ιδρύθηκε το 1925, αρχικά για την προστα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1039

σία του Χ ίτλερ και στη συνέχεια μετασχηματίστηκε από τον Χ ίμλερ σε «Κ ράτος εν Κ ρ ά τει» και «Στρα τός εν Στρατώ ». Το 1939 συγκροτήθηκαν τα WAFFEN SS, οι Στρατιω τικές Μονάδες των SS. Το 1943, οργανωμένα σε Σώματα Στρατού και Μεραρχίες, έφθασαν να αριθ­ μούν τους 900.000 άνδρες. Τ: Σειρά μικροφίλμς στο ΝΑ (π.χ., Τ78/300/1364 που αναφέρεται στο Μικροαντίγραφο Τ78, ρολό 300, σελ. 1364). UNTERSTURMFÜHRER: Αναπληρωτής επικεφαλής τμημάτων εφόδου. USAMHI: Ινστιτούτο Στρατιωτικής Ιστορίας ΗΠΑ (Καρλάυλ, Πασαντένα). USFET: Α μερικανικές Δυνάμεις, Ευρωπαϊκό Θέατρο Πολέμου. U SSBS: Έ κθεση Αμερικανικών Στρατιωτικών Βομβαρδισμών. VARTHELAND: Επιχείρηση για την σωτηρία του Έθνους. Η χώρα των Πα­ τέρων μας. VfJ: Τριμηνιαίο περιοδικό, Vierteljahrsheft fü r Zeitgeschite που εκδίδετα ι από την IfZ. WEHRMACHT (ΒΕΡΜΑΧΤ): Οι Έ νοπλες Δυνάμεις της Γερμανίας WR: Wehrwissenschaftliche Rundschau, γερμ α νικό μηνιαίο π εριο δικό σ τρα τιω ­ τικής επιστήμης. X - Σ ειρ ά εγγράφω ν του OCMH, τώ ρα στα ΝΑ. Χ -Ρ : Σειρά ανακρίσεων DIC (αιχμαλώτων σε στρατόπεδα, που καταγρά-

φηκαν από κρυμμένα μικρόφωνα, όπως στο CSDIC). YIVO: Αρχεία Υϊνο για Εβραϊκές Έ ρευνες (Νέα Υόρκη, Ν.Υ.).

ZS; Zeugenschrift, συλλογή από το IfZ γραπτών και προφορικών μαρτυ­ ριών. ZSg: Zeitungs-Sammlung, συλλογή αποκομμάτων εφημερίδων στα ΒΑ του Κόμπλεντζ. ZStA: Κεντρικά Αρχεία του Κράτους (Πότσνταμ, Γερμανίας).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Έχουμε καταθέσει τους φακέλους ερευνών Αδόλφου Χ ίτλερ στη Συλλογή Irving στο Institut fiir Zeitgeschichte του Μονάχου στη Γερμανία. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι διαθέσιμοι χωρίς περιορισμούς. Τα κυρίως μέρη διατίθενται σε μικροφίλμς από την Microform Ltd.

1.

2.

3.

4.

0 Hugh Trevor-R oper (λόρδος Dacre) τόνιζε τη μονομέρεια του Χίτλερ στην εξωτερική πολιτική, σε μια διάλεξή του στο Μόναχο, τον Ν οέμβριο 1959 (VfZ. 1960, 121 ff). Βλ.επίσης άρθρο του Karl Bracher σχετικά με την αρχική εξωτερική πολιτική του Χ ίτλερ (Vfz 1957, 63ff) και, Hitler Das Zweite Buch (Στουτγάρδη, 1961). Οι ακόμη κλειστοί φάκελοι του Alan Dulles σχετικά με τα ημερο­ λόγια του Τσιάνο, 1944-1969, ε ί­ ναι οι No 20, 21, 23, 48 και 170 (Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πρίνστο ν). Σχετικά με τους προγόνους του Χίτλερ: το Υπουργείο Προπαγάν­ δας επανειλημμένα είχε απαγο­ ρεύσει κάθε αναφορά στον Τύπο του θέματος, π.χ. τον Δεκέμβριο το 1939 (HL, έγγραφα του Hans Fritzsche). Ο γνωστός Αμερικανός δημοσιο­ γράφος Louis Lochner επ ισκέφθηκε ένα στρατόπεδο σ υγκέ­ ντρωσης τον Μάιο 1933, κι έγρα­ φε στην κόρη του ότι η μεταχείρι­

5.

6.

7.

8.

9.

ση των κρατουμένων ήταν ανθρώ­ πινη, αλλά κρατούνταν χωρίς δ ι­ καστικές διαδικασίες (έγγραφα Lochner στην Πολιτειακή Ιστορική Εταιρεία του Γουϊσκόνσιν). Οι αναφορές στο ημερολόγιο του Γκα ίμπελς είνα ι από εγγραφές 19, 21 Σεπ. και 1 Οκτ. του 1935. Οι αστυνομικές εκθέσεις αναδημο­ σιεύτηκαν στο VfZ, 1963, τ. 274. Η ομιλία στο Σάλτσμπουργκ τον Αύγουστο 1930 (σελ. 52) υπάρχει στον φάκελο ΒΑ NS.11/28. Για δυο ακόμη ομιλίες περί Εβραίων στην Βιέννη, τον Δεκέμβριο 1921 και τον Ιούνιο 1922, βλ. VfZ, 1966, 207f. Ο Gerd Heidemann πρόσφερε το αντίγραφο των παρατηρήσεων του Χ ίτλ ερ προς τον Scharrer, από την αξιοσημείωτη συλλογή του. Η αποκαλυπτική αναφορά είναι από τη μυστική ομιλία του Χ ίτ ­ λερ προς τους στρατηγούς του, 22 Ιουνίου 1944 (φ άκελοι ΒΑ, NS.26/51). Η ομάδα OCMH υπό τον Georg

1042

DAVID IRVING

Shuster διεξήγαγε μια σειρά προ­ καταρκτικών ανακρίσεων μελών της Γερμανικής ηγεσίας, όπου συμ π εριλα μβά νοντα ν οι Schacht, Νταίνιτς, Schwerin von Krosigk και Ρίμπεντροπ, το 1945: οι άν­ θρωποι αυτοί έδωσαν πολύ ειλι­ κρινείς πληροφορίες για εκείνα τα πρώτα χρόνια (αντίγραφα στη Συλλογή Irving, IfZ). 10. Οι επιστολές του Walther Hewel από το Λάντσμπεργκ βρίσκονται στην κατοχή της χήρας του: μικροφίλμς από τα ημερολόγια κι άλλα έγγραφά του, στη Συλλογή Irving, IfZ. 11. Ο Robert Ley άφησε πολλά χειρό­ γραφα στο κελί του της Νυρεμ­ βέργης, πριν αυτοκτονήσει τον Οκτώβριο 1945. Οι αρχές της Νυ­ ρ εμ βέρ γη ς διέτα ξα ν να καταστραφούν, αλλά ευτυχώς περισώ­ θηκαν στους φακέλους του Robert Η. Jackson (NA,RG 238, Jackson Files Box 181). To δικό μου μ ι­ κροφίλμ από αυτά, DJ-79, β ρ ί­ σκεται στη Συλλογή Irving, IfZ. Βλ. επίσης ανάκριση του Ley στις 29 Μάίου 1945 (SAIC/30) και την άποψη ενός Ανατολικογερμανού ' στο VfZ, 1970, 443ff. Η Αμερικανι­ κή πρεσβεία έστειλε μια έκθεση 112 σελ. σχετικά με το Εργατικό Μέτωπο, στον Πρόεδρο Ρούσβελτ τον Αύγουστο 1938, τονίζοντας την άποψη του Μετώπου ότι το κρά­ τος είχε υποχρέωση να κάνει «τη ζωή των εργατών πλουσιότερη και πιο γεμάτη». Ο Ρούσβελτ έγραψε στην πρεσβεία: «Όλ’ αυτά βοη­ θούν τον προγραμματισμό μας» (FDRL, PSF Box 45, Γερμανία).

12. Σχετικά με την ιστορία των εθνι­ κών οδών, ήμουν τυχερός που πέτυχα πρόσβαση στα έγγραφα και τα ημερολόγια (ακόμη απα­ γορευμένα) της οικογένειας Fritz Todt. Χρησιμοποίησα επίσης την ανάκριση του Dorsch από τον Shuster. Βλ. και έγγραφα Dorsch στις 8 Μαρτίου 1950, στον φάκε­ λο ΒΑ, Kl. Erw .529/2. 13. Βασισμένος ως ένα βαθμό στη μνημειώδη αντιγραφή των ημερο­ λογίων του δρ. Γκαίμπελς από την Elke Fröchlich, καθώς και σε άλ­ λες αρχειακές πηγές και, όντας ο πρώτος Δυτικός ιστορικός που βρήκα τα ημερολόγια του Γκα ί­ μπελς, από μικροφίλμς που υπήρ­ χαν στα πρώην σοβιετικά μυστικά κρατικά αρχεία στην Μόσχα, έγρα ψα μια βιο γρα φ ία του Υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ, με τίτλο Γκαίμπελς. Ο Εγκέ­ φαλος του Γ ' Ρ ά ιχ (Focal Point, Λονδίνο 1996) ως συμπληρωματι­ κό τόμο των μελετών μου για τους Milch, Ες, Ρόμελ και Γκαίρινγκ. Οι εγγραφές της 3 χαι 6 Φ εβ. 1933, αποκαλύπτουν τη σιωπηλή οργή του Γ κ α ίμ π ελ ς επ ειδ ή ο Χ ίτ λ ερ δεν τον σ υ μ π ερ ιέλ α β ε στην πρώτη του Κυβέρνηση. Όσο για τη μυστηριώδη πυρκαγιά που κατέστρεψε το κτίριο του Ράιχσταγκ τη νύχτα της 27-28 Φεβ. 1933, η καταχώριση στο ιδιωτικό ημερολόγιο του Γκαίμπελς της 28 Φ εβ . 1933 (στο μ ικ ρ ο φ ίλμ 16 Φ ε β .-l Μ αΐου 1933, που εγώ πρώτος εξέτασα στα αρχεία της Μόσχας το 1992) αποδεικνύει ότι η πυρκαγιά αυτή κατέλαβε τελ εί­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ως εξ απροόπτου τον Χίτλερ και τον ίδιο. Βλ.επίσης ημερολόγιο Γκαίμπελς, 9 Απρ. 1941, σε μια καταχώριση που γράφτηκε μετά από μια συζήτηση με τον Χίτλερ για την πυρκαγιά. 14. 0 Oron J. Hale στο βιβλίο του 0 Αιχμάλωτος Τύπος του Γ' Ρ ά ιχ (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πρίνστον, 1964) μας δίνει μια οριστική περιγραφή του μονοπωλίου του Τόπου από τους Ναζί. Χρησιμο­ ποίησα επίσης κυβερνητικά αρχεία (ΒΑ, R. 43 1/ 1459), την ανάκριση των Eugen Maier και Max Amann από τον Shuster και τις ανακρίσεις του Amann και του Hans Heinrich Hinkel από την 7η Στρατιά. Για το δάνειο από τον Ερρ, βλ. το αρ­ χείο του (Τ84/24/9692). 15. Η δ η μ ιο υ ρ γία των SS και του αστυνομικού κράτους: βλ. ανακρί­ σεις του Frick και του Γκαίρινγκ από τον Shuster, Ιούλιος 1945. Η επιστολή της 18 Μαΐου 1937 του Χ ίμ λ ερ β ρ ίσ κ ετα ι στο Τ 175/40/0962f φακ. Η επιστολή του Χάιντριχ προς τον Χίμλερ, της 23 Μαΐου 1939, είναι στον φάκελο BDC 238/1. Το αντίγραφό μου των σημειώσεων του Χίμλερ βρίσκεται στη Συλλογή Irving IfZ. 16. Για μια ανάλυση της Ναζιστικής Υπηρεσίας Υποκλοπών την οποία δημιούργησε ο Γκαίρινγκ, βλ. στη βιογραφία μου Göring- (Νέα Υόρκη και Λονδίνο, 1989). Έχω ακό­ μη δημοσιεύσει ένα ιστορικό της υπηρεσίας αυτής στο βιβλίο μου Das Reich hört mit (Arndt Verlag, Κίελο 1989, που επανεκδόθηκε

1043

το 1999). Σ ε μια επανεξέταση των σχετικών ντοκουμέντων μου γ ια την FA , Breach of Security (Λονδίνο 1968), το τελευταίο β ι­ βλίο μου βασίστηκε σε συνεντεύ­ ξεις μου με μέλη της υπηρεσίας αυτής, στο χειρόγραφο ZS 1734 στους φακέλους IfZ του Ulrich Kittel, ενός ανώτερου στελέχους της υπηρεσίας, στις ανακρίσεις των Γκαίρινγκ, Steengracht, Ρ ί­ μπεντροπ και Schapper και στους φακέλους της OSS για το ιστορι­ κό της FA , Χ Ε 4986 (ΝΑ, RG226). 17. Η σχέση του Χίτλερ με τον Χ ίντενμπουργκ περιγράφεται από τον Lammers κατά τις ανακρίσεις του από τα SAIC και U SFE T . Βλ. επίσης επιστολή Χίτλερ προς τον Πρόεδρο, 5 Απρ. 1933 (φακελ. Τ81/80/2044). 18. Η μυστική ομιλία του Χίτλερ στις 3 Φεβ. 1933 είναι η πιο σημαντι­ κή απόδειξη ότι η εξωτερική πο­ λιτική του παρέμενε σταθερή από το 1933 ως το 1941. Το έγγραφο του Mellenthin βρίσκεται στους φακέλους IfZ. Επίσης χρησιμο­ ποίησα τ ις σ η μ ειώ σ εις του Liebm ann και την εκδοχή του Ραίντερ, στο χειρόγραφό του για τον Χίτλερ και το Κόμμα (στους φακέλους Robert H. Jackson). 19. Σχετικά με την ίδρυση της μυστι­ κής Λουφτβάφε χρησιμοποίησα τα έγγραφα και τα ημερολόγια του Milch καθώς και κυβερνητικά αρχεία. Βλ. στο βιβλίο μου, Η Άνοδος και η Πτώση της Λουφτ­ β ά φ ε (Λονδίνο και Ν. Υόρκη, 1973) και στις επίσημες γερμανι­

1044

κές ισ το ρ ίες του K arl-H ein z Volker, Die deutsche Luftwaffe 19331939 (Σ το υ τγά ρδη, 1967), και Documente und Documentarfotos zur Geschicthe der deutschen Luftwaffe (Στουτγάρδη, 1968). 20. Η μελέτη του Ραίντερ πάνω στη γερμανική ναυτική πολιτική 19331945, βρίσκεται στους φακέλους Jackson (ΝΑ). Βλ. επίσης στην ανάκρισή του στην Νυρεμβέργη, 29 Νοε. 1945 και ιδιαίτερα στις μελέτες κατά τη διάρκεια του πο­ λέμου, από τον Γερμανό ιστορικό του Ναυτικού dr. Treue (ΒΑ φά­ κελοι, PG/33965a και 33966a): αυ­ τές περιέχουν αποσπάσματα από πολλά προπολεμικά ντοκουμέντα που δεν ανιχνεύονται πλέον. Ένας καλός οδηγός για τα στοιχεία αυ­ τά είνα ι η δια τριβή του Jam es Hine Belota του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας του 1954: τα μικροφίλμς από αυτήν είναι στην DJ-47, στη Συλλογή Irving, IfZ. 21. Αποσπάσματα από τους φ ακέ­ λους Ρίμπεντροπ, βλ. σελ. 36 22. Η διαταγή του Χίτλερ αναφέρεται στο γράμμα του Fritz Todt προς τον O berbaurat K oestner στις 14 Ν οε. 1936 (Έ γγραφ α Todt). 23. Σχετικά με την απόφαση αποχώ­ ρησης από την Κ οινω νία των Εθνών, βλ. στο βιβλίο του Ian Kershaw, Χίτλερ: 1889-1936, στις σελ. 490-493. 24. Σχετικά με την αυξανόμενη έντα­ ση μεταξύ SA και τακτικού στρα­ τού, χρησιμοποίησα τη μελέτη των Fritsch και Liebmann που δ η μ ο σ ιεύ τη κ ε από τον K lau s-

DAVID IRVING

Jürgen Müller στο βιβλίο του Das Heer und H itler (Σ το υ τγ ά ρ δ η , 1969): επίσης και το χειρόγραφο του Weich (Ν.19/6) - υπήρξε αρ­ χηγός Επιτελείου του Fritsch επί ένα χρόνο. Τα έγγρα φ α στους φ ακέλους Krüger (Τ580/265) έχουν μια ση­ μείωση στο περιθώριο, Μάρτιος 1934, του ίδιου, η οποία δείχνει ότι πίστευε πως η Άμπβερ συνω­ μοτούσε κατά των SA. 25. Το αναφερόμενο απόσπασμα ε ί­ ναι από το χειρό γρα φ ο του Vormann (IfZ, F34). Ο Κ ά ιτελ και πολλοί άλλοι στρατηγοί του Στρατού έχουν καταθέσει ότι οι SA συγκέντρω ναν παρανόμως όπλα: σχετικά, βλ. αποδεικτικά στοιχεία στον φάκελο Wehrkreis VII 1652 (ΒΑ). 26. Οι επιστολές του Eduard Wagner υπάρχουν σε μικροφίλμ μας. 27. Η δημοσιογράφος ήταν η Bella Fromm . Το δακτυλογραφημένο ημερολόγιό της βρίσκεται στη Β ι­ βλιοθήκη Mugar Memorial, του Πα­ νεπιστημίου της Βοστώνης. Ο ρό­ λος της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ επιβεβαιώ θηκε στον συγγραφέα από τον dr. Gerhard Neuenhoff και από μια έκθεση της BA O R στη Χ Ε 4986 (δείτε σημείωση στη σελ. 16). Ο Γκαίρινγκ είπε στον Milch ότι εί­ χε στείλει τον Körner με «τα τελι­ κά αποδεικτικά στοιχεία κατά του Röhm & Σια, προφανώς σε ταινίες υποκλοπής», σύμφωνα με το χει­ ρόγραφο του Milch, που γράφηκε στο Κάουφμπε'ιρεν την 1η Σεπ. 1945. 28. Στα αρχεία του Ιδρύματος Fried­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

rich Ebert στην Βόννη υπάρχει ένα μα κ ρ ο σ κ ελές χειρό γρα φ ο «Ημερολόγιο του Viktor Lutze» που αρχίζει με τη μοιραία ημερο­ μηνία 30 Ιουνίου 1934 και που ο dr. Ulrich Cartarius είχε αντιγρά­ ψει την εποχή που είχε την καλο­ σύνη να μου επιτρέψει πρόσβαση σε αυτό. Υποπτεύομαι ότι ο Lutze, που, σκοτώθηκε το 1943 σε αυτοκινη-

29.

30.

31.

32.

τικό το έγραψε ατύχημα, αναδρο­ μικά, στις αρχές του 1936. Για πρώτη φορά εξέτασα τα μι­ κροφίλμ των ημερολογίω ν του Γκαίμπελς ως προς το πραξικό­ πημα του Rohm και τη δολοφονία του Dollfuss στα αρχεία της Μό­ σχας το 1992. Βλ. στο βιβλίο μου Γκαίμπελς. Ο Εγκέφαλος του Γ ' Ράιχ (Λονδίνο 1996) σελ. 193. Τα πιο σημαντικά κομμάτια από τον φάκελο Wehrkreis VII 1652 (ΒΑ) έχουν δημοσιευτεί κι αναλυ­ θεί από τον Klaus-Jürgen Müller στο Militargeschchteliche Mitteilungen 1968, τ. 107. Επίσης χρησιμοποίη­ σα το ημερολόγιο, το σημειωμα­ τάριο και τα ανέκδοτα απομνημο­ νεύματα του Milch, όπως και έγ ­ γραφα από το κ είμ εν ο «Δ ίκ η Röhm», Μόναχο, Μάιος 1957, τις ανακρίσεις του Γκαίρινγκ και του Frick από τον Shuster, Ιούλιος 1945 και του Buch από την CCPWE-32 Για τη δολοφονία του Schleicher βλ. τη μελέτη του Theodor Eschen­ burg στο VfZ, 1953, 71ff. Ο Hans Frank καυχιόταν κατόπιν ότι είχε οργανώσει μια διαμαρτυ­ ρία στη φυλακή του Σταντελχάιμ,

1045

την οποία ήλεγχε ως Βαυαρός Υπουργός Δικαιοσύνης, για να εμποδίσει την αυθαίρετη εκτέλεση « 2 4 0 α κ ό μ η » ανδρών των SA «χωρίς δίκη», όπως κι ότι αργότε­ ρα, διαμαρτυρήθηκε στον Χίτλερ. Ο Χ ίτλερ επ ιτίμησε τον Frank: «Από λάθος έγινες Υπουργός». Τα SS αργότερα μετανόησαν επ ει­ δή οι κρατούμενοί τους κατέληξαν στη φυλακή αυτή, αντί να παρα­ δοθούν στα περιθώρια επιείκιας του Χίμλερ. Στις 31 Δεκεμβρίου 1934, ο Frank απολύθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Βαυα­ ρίας κι έγινε Υπουργός άνευ χαρ­ τοφυλακίου του Ράιχ (ανακρίσεις της USFET-MISC ΟΙ/Χ-Ρ. 26, με ημερομηνία 12 Σεπ. 1945). 33. Ο θυμός του Χίτλερ για τις ανώ­ φελες δολοφονίες περιγράφεται στα ιδιαίτερα έγγραφα του Julius Schaub, στη Συλλογή Irving IfZ. Ο Wilhelm Brückner επίσης π ε­ ριέγραφε το ίδιο σε πολλές ένορ­ κες καταθέσεις και υπομνήματα για την αστυνομία του Τράουνστάίν, το 1952 (οπ.κ.αν.). Για την έκθεση με τα «παραπατήματα μεθυσμένων» του Lutze βλ. φα­ κέλους Χίμλερ, ΤΙ 75/33/1892ff. Η εκδοχή του Lutze υποστηρίχτηκε αξιόπιστα από τον Ley σε ένα μακροσκελές δακτυλόγραφο κ εί­ μενο με τίτλο «Σ κ έψ εις για τον Φ ύρερ», γραμμένο το καλοκαίρι 1945 (έγγραφα Jackson, αντίγρα­ φο στη Συλλογή Irving, IfZ). Για τον κατάλογο των 83 θυμάτων, βλ. φακελ. T81/80/3456ff. Στις 16 Ιουλίου 1934, ο Γκαίμπελς κατέ­ γραφε: «Τρομερό! Πολλά πράγ-

1046

ματα συνέβησαν που δεν ανταποκρίνονται απολύτως στη θέληση του Φ ύρερ. Η Μοίρα! Θύματα της επανάστασης!» 34. Το συμπαθητικό σχόλιο του Χ ίντενμπουργκ έγινε γνωστό από τον Kempka (ανάκριση από τον Shuster), από τον Funk (βλ. Henry Picker, H itle r’s Tischgespräche, Στουτγάρδη, 1963, σελ. 405) και από τον Brückner (ένα μνημόνιο με ημερομηνία Μάιος 1949). 35. Ο Adam αφηγείται αυτό το επει­ σόδιο στα δικά του απόρρητα απομνημονεύματα (IfZ, ED 109). Σ χετικά με τη δολοφονία του Dollfuss, βλ. άρθρο του Helmuth Auerbach στο VfZ 1964, σελ. 201 και πέρα. Επίσης χρησιμοποίησα τη (μαγνητοφωνημένη) συνομιλία του Papen, στις 7 Μαΐου 1945 (XΡ.3), και τις ανακρίσεις του Shuster επί του Seyss-Inquart, τον Ιούλιο 1945. Ο Αυστριακός ιστορικός dr. Ludwig Jedlicka έχει επίσης δημο­ σιεύσει σημαντικά έγγραφα των SS που ανασύρθηκαν από τη λίμνη Σβαρτσενζέε της Τσεχοσλοβακίας το 1964, στο έργο του Der 25 Juli 1934 im Bundeskanzleramt in Wien (Βιέννη, 1965). Σε αυτά προσθέτω το ημερολόγιο για το έτος 1934 του Γκαίμπελς, (βλ. σχετική μου βιογραφία, σελ. 184). 36. Περί των σχέσεων της Βέρμαχτ με τα SS, ένας αξιωματικός της Γκεστάπο, ο W alther Huppenkothen, έγραψε διαφωτιστικές μ ε­ λέτες που βρίσκονται στον ειδικό φάκελο Κανάρη του BDC. Επίσης, χρησιμοποίησα έγγραφα του Fritsch κι ένα χειρόγραφο του

DAVID IRVING

37.

38.

39. 40.

στρατηγού Edgar Röhricht σχετι­ κά με τη μάχη του Χ ίμλερ για στρατιωτική εξουσία, με ημερο­ μηνία Μάρτιος 1946 (IfZ). Ο Γκα ίμπελς σημείωνε στις 15 Δεκεμβρίου 1934: «Ο Φύρερ δ εί­ χνει να υποθέτει τα χειρότερα. Εγώ είμ α ι α π ο γ ο η τευ μ έν ο ς ... Πρέπει να βρούμε έναν καλό για­ τρό. Ο Φύρερ π ρέπ ει να ξαναβρεί την καλή του υγεία. Οι άν­ θρωποι γύρω από τον Φύρερ ε ί­ ναι αδιάφοροι». Υπάρχει μια αναφορά στην ομιλία του Χίτλερ στις 3 Ιαν. 1935 στα ημερολόγια των Leeb, Γκαίμπελς και Milch. Οι πιο πλήρεις αναμνή­ σεις από αυτήν είναι του Ραίντερ (Αυγ. 1945), του ναύαρχου Her­ mann Boehm (IfZ:zs 12) και του dr. Werner Best (Map. 1949, IfZ). To ημερολόγιο του Best βρίσκεται στα Βασιλικά Αρχεία της Δανίας, σύμφωνα με βρετανικές αρχεια­ κές πηγές, αλλά δεν είναι διαθέ­ σιμο στους ιστορικούς. Βλ. στα έγγραφα του Beck (Ν.28) Η σημαντική διαταγή του Blom­ berg, στις 10 Ιουλίου 1935, δεν βρέθηκε, αλλά είχε ορθά παραφραστεί στη διαταγή του Fritsch, στις 3 Μαρτίου 1936 (ναυτικοί φάκελοι, ΑΑ σειρά 9944. σελ. Ε. 695952ff). Βλ. πειστικά επιχειρή­ ματα πάνω σε αυτό του Donald Watt στα Ημερολόγια Σύγχρονης Ιστορίας, Οκτ. 1966, φύλλο 193, αλλά και στα ημερολόγια του

Γκαίμπελς. 41. Οι ιατρικές σημειώσεις του Eicken είναι περασμένες σε μικροφίλμ: ΝΑ ειδικό φιλμ ML/131. Επίσης

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

χρησιμοποίησα μια ανάκριση του Eicken από Βρετανούς και το αρ­ χείο του Shaub. 42. Η παρατήρηση του Χίτλερ στις 25 Μάίου 1935 αναφέρεται από τον υπασπιστή του Ραίντερ, λοχαγό Schulte-Mönting, ΙΜΤ, xiv, 337. Βλ. επίσης ανακρίσεις από Shuster των Νταίνιτς και Ραίντερ, και το αρχείο του Wolfgang Malanowski στο WR 1955, φυλ.408. Για μια ιστορία του Γερμανικού Ναυαρχείου, 19351941, βλ. Michael Salewski, Die deutsche Seekriegsleitung 1935-1945, τ. 1 (Φραγκφούρτη M., 1970) και ειδικά από την άποψη του Χίτλερ - τη μονογραφία που δημοσίευσε ο ναυτικός υπασπιστής του υπο­ ναύαρχος K arl-Jesco von Puttkamer, Die unheimliche See (Μόναχο, 1952). 43. Ο Γκαίμπελς σημείωσε τις προ­ φητείες του Χίτλερ για τις Ηνω­ μένες Πολιτείες της Ευρώπης και για επερχόμενους πολέμους στο ημερολόγιό του στις 30 Μαΐου χαι 9 Ιουνίου 1936. 44. Η επιστολή του Körner απευθυνό­ ταν προς τον υφυπουργό Herbert Backe. Η χήρα του τελευταίου με άφησε να εξετάσω τις επιστολές και το ιδιωτικό αρχείο του συζύ­ γου της. Όσο για το μνημόνιο του Χίτλερ τον Αυγ. 1936, βλ. την εξαίρετη μ ελέτη του καθηγητή Wilhelm Treue όπου περιέχεται αυτό το έγγραφο, στο VfZ, 1955, φυλ. 184. Ο Χ ίτλ ερ αναφέρθηκε σε αυτό περιληπτικά κατά τις συνο­ μιλίες του την ώρα του φαγητού στις 24 Ιαν. 1942. Για τη συνε­

1047

δρία της κυβέρνησης στις 4 Σεπ. 1936, βλ. ND, 416-EC. 45. Τα αρχεία του Milch, τώρα στα ΒΑ, είναι σημαντικά για την προέ­ λευση της Λεγεώνας Condor. Ε π ί­ σης χρησιμοποίησα τις ανακρίσεις του Warlimont και του Γκαίρινγκ από τον Shuster. 46. Για τα σχόλια του Γκαίρινγκ, βλ. ND 3474-PS. 47. Ο γερμανικός σύλλογος εφοριακών υπαλλήλων, Bund Deutscher Steuerbeamten, κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο για την 50ετία της φορο­ λογικής μεταρρύθμισης, Fünfzig Jahre Deutsche Steuerfachverwaltung (Ντύσελντορφ, χωρίς χρονολογία), όπου υπάρχει ένα διασκεδαστικό κεφάλαιο για τις εγκληματικές φο­ ρολογικές παραβάσεις του Χίτλερ, στις σελ. 53 και κάτω. Για την εγ­ γραφή του στο Who ’s Who βλ. φα­ κέλους Καγκελαρίας, «Προσωπι­ κές Υποθέσεις Αδόλφου Χ ίτλερ» (R.4311/960). Το απόσπασμα είναι από ομιλία του προς στρατάρχες και στρατηγούς στις 27 Ιαν. 1944 (ΒΑ, συλλογή Schumacher, 365). 48. Στο χειρόγραφό του ο von Below περιγράφει το αυξανόμενο ενδια­ φέρον του Χίτλερ για την Ιαπω­ νία. Μια πρώτης τάξεως πηγή ε ί­ ναι η ανάκριση από τον Shuster του dr. Werner von Schmieden που ήταν επικεφαλής του Τομέα Άπω Ανατολής των A.A. 49. Για τα πρώτα θερμά συναισθήμα­ τα προς την Βρετανία, βλ. π.χ. G. Schubert, Anfänge nationalisozialistischer Ausenpolitik (Κολωνία, 1963) για την περίοδο 1922-1923, και το ελάχιστα γνωστό άρθρο του Χίτλερ

1048

DAVID IRVING

στο μηνιαίο περιοδικό, Deutschlands Erneuerung, 1924, τ. 199 (σχετικά με το οποίο, βλ. Wolfgang Horn στο VfZ, 1968, 280ff.). Στις ανα­ κρίσεις και στα χειρόγραφά του, ο Ρίμπεντροπ ασχολήθηκε διά μα­ κρών με τις προσπάθειες του να εδραιώσει την Αγγλογερμανική φι­ λία: ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το χειρόγραφό του της 2 Αυγ. 1945 που βρ έθη κ ε στο αρχείο του Robert Jackson (ΝΑ), το οποίο κα­ τέθεσα σε αντίγραφο στη Συλλογή Irving, IfZ. Ο Ρίμπεντροπ αναφέρεται συχνά στην προσφορά του στα 1936 για μια συμμαχία με την Βρετανία: το ίδιο έκανε κι ο Χ ίτ­ λερ, στις 31 Αυγ. 1944 (Helmut Heiber, Hitler’s Lagebesprechungen 1942-1945, σελ. 614 Στουτγάρδη 1962). 50. Για τις αναφορές του Χίτλερ στην παρατήρηση του Lloyd George, βλ . τους λόγους του σ τις 30 Μαΐου 1942 (Picker, op.cit.503) και 27 Ιανουαρίου 1944 και Συ­ νομιλίες στο Τραπέζι στις 18 Ιου­ λίου 1942. 51. Σημείωση του Mackenzie-King στο

ριο του 1940 στα ΒΑ φακ. NS.II/28. Ένα διαφορετικό αντί­ γραφο έχει εκδοθεί στο VfZ, 1958 175 ff, και μια σύνοψη όλης της ομιλίας από τον Rudolf Likus βρί­ σκεται στους φακέλους Ρίμπεν­ τροπ (ΑΑ σειρά 43, 29044 ff). 54. Στους απεσταλμένους του Χίτλερ όπως ο Keppler και ο βοηθός του dr. Edmund Veesenmayer, πρέπει να δο θεί περισσότερη προσοχή από όση δόθηκε μέχρι τώρα από τους ιστορικούς. Επηρέασαν άμε­ σα και πολύ περισσότερο την εξω­ τερική πολιτική και τα γεγονότα από τον Neurath, τον Ρίμπεντροπ και τους διπλωμάτες. Εξασφάλισα όσα μπορούσα περισσότερα πρα­ κτικά ανακρίσεών τους (Υπουρ­ γείο Εξωτερικών ΗΠΑ, OCMH, Shuster και Νυρεμβέργη) και μελέ­ τησα τους προσωπικούς τους φα­ κέλους επίσης στο BDZ. 55. Ο Benes «αυτό το πανούργο, αλ­ λήθωρο μικρό ποντίκι...» Ημερο­ λόγιο Γκαίμπελς, 16 Φεβ. 56. Υπάρχει υλικό για την έλλειψη σι­ δήρου και χάλυβα του 1937, στους φακέλους του Milch και του Επι­

ημερολόγιό του της 29 Ιουνίου 1937: Κρατικά Αρχεία του Κανα­ δά, Οττάβα: MG 26/jl3. 52. Βλ. στα ημερολόγια του Γ κ α ί­ μπελς, 3 Φ εβ., 3 και 26 Μαΐου 1937 και 18 Σεπ. 1938 για τη φι­ λοδοξία του Χίτλερ να ξεπλύνει την ταπείνωση της Συνθήκης της Βεστφαλίας (1648). 53. Η περικοπή είναι από την απόρ­ ρητη ομιλία του Χίτλερ προς τους Ναζί εκδότες στις 10 Νοε. 1938, που έχει αντιγραφεί τον Φεβρουά­

τελείου του Ναυτικού, καθώς και στο ημερολόγιο του Γιόντλ. Για την προέλευση των πρώτων υλών της Διάσκεψης του Hossbach, βλ. φακέλους Milch, M D .53/867, 53/849, 65/7510. 57. Ο Poncet αναφέρθηκε στη Διάσκε­ ψη του Hossbach με δυο κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα, τα No 4409-10, της 6 Νοε. 1937 (αδημο­ σίευτα). Το ότι η Υπηρεσία Υπο­ κλοπών τα αποκρυπτογράφησε, γίνεται φανερό από την αλληλο­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1049

ντερ φέρει ημερομηνία 26 Ιουνίου 1937 (BA, PG/33273). Στις 10 Ιαν. 1944, ο ναύαρχος υπολόγιζε ότι ο Χ ίτλερ είχε αποφασίσει αρκετά νωρίς να ξεκαθαρίσει τους λογα­ ριασμούς του με την ΕΣΣΔ, κυ­ ρίως για λόγους κοσμοθεωρίας. «Το 1937 ή 1938 είχε υπαινιχθεί ότι σκόπευε να εκμηδενίσει τους Ρώσους, ως δύναμη στην Βαλτική, οπότε θα αναγκάζονταν να στρα­ φούν προς τον Περσικό Κόλπο».

γραφία των Blom berg-ΡαίντερPuttkamer και Wangenheim, στους φακέλους του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (PG/33272). 58. Μια αυθεντική, αλλά εμφανώς όχι πλήρης σημείωση περί της Διάσκε­ ψης Hossbach, της 5 Νοε. 1937 υπάρχει, γραμμένη στις 10 Νοε. (ND, 386-PS). Σημειώθηκαν δια ­ φωνίες ως προς την αυθεντικότητά της: π.χ. Walter Bussm ann στο VfZ, 1968, 373ff. Εγώ είμαι ικανο­ ποιημένος μ’ αυτήν, όπως μου εί­ παν κι οι υπασπιστές του Χίτλερ (Below, Puttkamer) που την είδαν τότε. Επίσης αναφέρεται στο ημε­ ρολόγιο του Γιόντλ και στο σχόλιο του τρομοκρατημένου Beck στις 12 Νοε. (BA , Ν.28/4) και έμμεσα στην οδηγία της Βέρμαχτ της 7 Δεκ. 1937. Άλλα χρήσιμα επιχειρή­ ματα πάνω σε αυτό: Kielmansegg στο VfZ, 1960, 268ff και Hermann Gackenholz, Reichskanzlei 5 Νοε. 1937 (Βερολίνο, 1958) 459ff. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρ­ χουν απτές αποδείξεις της όποιας αντίθεσης από μέρους του Fritsch, είτε κατά τη σύσκεψη αυτή, είτε αργότερα. Δεν ανέφερε καν τη σύ­ σκεψη στα ιδιωτικά έγγραφά του. Ο Alan Bullock στο βιβλίο του, Hitler, a study in Tyranny, περιγρά­ φει έναν δραματικό καβγά ανάμε­ σα στον Χ ίτλερ και τον Fritsch στις 9 Νοε.: θα πρέπει να ήταν γερός καβγάς με έντονο απόηχο γιατί ο Fritsch βρισκόταν εκείνη την ημέρα στο Βερολίνο, ενώ ο Χίτλερ ήταν στο Μόναχο. 59. Η επιστολή του Ναυτικού Διοικητή πλοιάρχου Schüssler προς τον Ραί-

60.

61.

62.

63.

(PG/33954b). Η ομιλία της 23 Νοε. 1937 υπάρ­ χει σε δίσκους των BA F5/EW. 68, 368-68, 400. Το ημερολόγιο του λόρδου Halifax περιέχει μια γραφική αφήγηση της συνάντησής του με τον Χ ίτλερ: Ινστιτούτο Borthwick, Πανεπιστή­ μιο Υόρκης, και PRO, FO 371/20736 Η μακροσκελής επιστολή του Ρ ί­ μ π εντρο π προς τον Χ ίτ λ ε ρ , Α .5522, με χρονολογία 27 Δεκ. 1937, βρίσκεται στη Βρετανική Β ιβλιοθήκ η FO: φ α ίν ετα ι πως ενεχειρίσθη από τον Ρίμπεντροπ, σε αντίγραφο με καρμπόν, στον Μ οντγκόμερυ, τον Μ άιο του 1945, για να βεβαιωθεί ότι θα δ ι­ νόταν αμέσως στη δημοσιότητα. Συνέβη το εντελώς αντίθετο: εξα­ φανίστηκε από προσώπου γης μ έχρι πρόσφατα. Π ρομήθευσα αντίγραφα στην ΑΑ, το IfZ και ΒΑ. Μια σύνοψη της ομιλίας του Χ ίτ­ λερ, με λανθασμένη ημερομηνία και χωρίς υπογραφή, στις 21 Ιαν. 1938, υπάρχει στα ΒΑ, φακελ. RH 26-10/255. Ο Milch σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Τρίωρη ομιλία

DAVID IRVING

του Φύρερ στο Υπουργείο Πολέ­ μου του Ράιχ. Τρομερή!» Και ο Γιόντλ: «Περί το τέλος της ΕθνικοΠολιτικής σύσκεψης, ο Φύρερ μίλη­ σε επ ί δυόμισι, ώρες προς τους στρατηγούς για τις απόψεις του περί ιστορίας, πολιτικής του έθνους και της ενότητάς του, θρησκείας, και για το μέλλον του γερμανικού λαού». Οι αφηγήσεις του ίδιου του Blomberg που διασώθηκαν σχετικά μ’ αυτήν την υπόθεση δόθηκαν σε χειρόγραφό του για την 7η Αμερι­ κανική Στρατιά, SAIC FIR/46, 13 Σεπ. 1945, και αδημοσίευτες σύ­ ντομες σημειώ σεις που ανήκαν στην οικογένειά του. Μεταγραμμέ­ νες από την Elke Fröhlich, βρίσκο­ νται στο IfZ. Χρησιμοποίησα ακόμη τα ημερολόγια των Άλφρεντ Γ ιόντλ και Wolf Eberhard. Αυτός ο τελευ­ ταίος αξιωματικός ήταν υπασπι­ στής του Κάιτελ το 1936-1939. Μι­ κροφίλμ (DJ-74) και το αντίγραφό μου του ημερολογίου του Eberhard βρίσκονται στη Συλλογή Irving, IfZ. Δευτερεύουσας αξίας είναι οι ανα­ κρίσεις των Karl Wolff, Κάιτελ, M eissner, W iedemann, B o d en ­

65. 0 «φάκελος Buff», ο αστυνομικός φάκελος σχετικά με την Fräulein Gruhn, περισώθηκε ως No 7079 στα αρχεία της Εισαγγελίας του Βερολίνου. Δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο εγκληματι­ κών πράξεων, ούτε ηθικών κατη­ γοριών. Από τις μαρτυρίες των Miklas και Löwinger στον φάκελο, είναι δυνατό ν’ αποδειχθεί το πώς εκείνη παγιδεύτηκε. Την επισκέφθηκα στο Δυτικό Βερολίνο το 1970, αλλά δεν θέλησε να μου δώ­ σει συνέντευξη. 66. Οι προσωπικές χειρόγραφες ση­ μειώσεις του Fritsch που συντά­ χθηκαν μεταξύ Φεβ. 1938 και 27 Σ επ . 1938 μ ετα φ έρθηκα ν στη Μόσχα το 1945 από τα στρατιω­ τικά αρχεία του Πότσνταμ, και, μου παραχωρήθηκαν ευ γενικά από τον Lev Bezymenski. Κατέ­ θεσα αντίγραφα στα ΒΑ-ΜΑ, στη Συλλογή Fritsch, Ν.33/22 και στη Συλλογή Irving, IfZ. Η αυθεντικότητά τους μου επιβεβαιώθηκε

schatz, Puttkamer, κόμη von der

από τον συνταγματάρχη OttoHeinz G rosskreutz, υπασπιστή του Fritsch. Υποστηρικτικού εν­ διαφέροντος ήταν οι ιδιω τικές επιστολές του Fritsch προς την

Goltz, Σαρλότε φον Μπράουχιτς, Ganstein, Siewert, Engel και Lammers. Τα αδημοσίευτα απομνημο­ νεύματα του υπασπιστή του Χίτλερ από την Λουφτβάφε, Below, γραμ­ μένα το 1946. Και το ημερολόγιο του υπαρχηγού του Γκαίρινγκ, Erhard Milch (των οποίων έχω κα­ ταθέσει αντίγραφα και μικροφίλμς, DJ-56, 57, 58 και 59, στη Συλλογή Irving, IfZ).

βαρόνη M argot von Schutzbar, των οποίων τα πρωτότυπα υπάρ­ χουν στη συλλογή W heelerBennet, στο Κολέγιο Σεντ-Αντονι της Οξφόρδης. Και τα χειρόγρα­ φα του Φ εβ. 1939, του πρώην υπασπιστή του Χ ίτ λ ε ρ , Fritz Wiedemann, στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, Box 604 (βλ. αντί­ γραφό μου στη Συλλογή Irving, IfZ).

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1051

67. Ο Fritsch ανακρίθηκε από τους dr. Werner Best και Franz Josef Huber της Γκεστάπο, στις 27 Ιαν. 1938. Το πρακτικό των ανακρί­ σεων από 83 σελ. -στο μικρο­ φίλμ Τ82/272 των ΝΑ- αναφέρετα ι εκ τετα μ έν α στον φ άκελο Fritsch, καθώς και στις προσωπι­ κές του σημειώσεις.

νείς του υπεκλάπησαν και αντεγράφησαν από την Βρετανική Ιντέλιτζενς (PRO, φακ. FO.371/26566). Η χήρα του μου επ έτ ρ εψ ε την αποκλειστική πρόσβαση στις υπό­ λοιπες. 72. Παρατήρηση του Todt σε μια επ ι­ στολή προς τον Dietrich, στις 15 Ιουλίου 1937 (οικογενειακό αρ­

68. Άλλοι βιογράφοι, χωρίς εξαίρεση, χρονολογούν αυτήν την ομιλία του

χείο). 73. Επιστολές με καταλόγους κινη­ ματογραφικών ταινιών που έβλε­

Χίτλερ στις 4 Φεβ. 1938: αλλά οι σημειώσεις του Fritsch, τα ημερο­ λόγια του Milch, του Eberhard και του μ ετέ π ε ιτα στρατάρχη von Leeb, καθιστούν ξεκάθαρο ότι έγινε στις 5 του μηνός. Οι καλύτερες π ερ ιλ ή ψ εις είν α ι α υτές των Liebm ann (IfZ , E D .l ) Felm y, Adam, Weichs, Hoth και Γκουντέ­ ριαν. 69. 0 Heitz περιέγραψε τη συνάντησή του με τον Χίτλερ και τον Χ ίμ ­ λερ, πολλές φορές, π .χ. προς τους Weichs, Viebahn και von der Goltz. Ο ίδιος πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών. 70. Βάσισα την αφήγησή μου στην ομιλία του Χίτλερ που έθιξε την υπόθεση Fritsch στις 13 Ιουν. 1938, στις σημειώσεις του Fritsch, σε επιστολές που γράφτηκαν από τους Χάλντερ και Karl-Heinrich von Stülpnagel προς τον Beck στις 14 και 15 Ιουν. (Ν.28/3), στα η μ ερ ο λό γ ια των Milch και Eberhard και στις χειρόγραφες αναμνήσεις των Liebmann, Below, Adam, Felmy, του δικαστή R o­ senberg και του στρατηγού von Sodenstern. 71. Οι επιστολές του Ες προς τους γο­

πε ο Χίτλερ και τα σχόλιά του, υπάρχουν στους φακέλους του προσω πικού του γ ρ α φ είο υ (Adjutantur) π.χ. NS. 10/48. 74. Τα γεγονότα που οδήγησαν στη συνάντηση του Χ ίτ λ ερ με τον Schuschnigg, έχουν εξαντλητικά εξετα στεί στο βιβλίο Der Hochverratsprozess gegen dr. Guido Schmidt (Βιέννη, 1947), που π εριέ­ χει ντοκουμέντα και διαφωτιστικές μαρτυρίες, από τους Schmidt, Hornbostel, Tauschitz και άλλους. Εκτός από τις αναρίθμητες ανα­ κρίσεις του Papen (π.χ., Χ-Ρ3), των K eppler, Veesenm ayer και Dirksen, βρήκα το αδημοσίευτο ημερολόγιο του Γκαίμπελς για το 1938 και αυστριακά έγγρα φ α ανυπολόγιστης αξίας που κατα­ σχέθηκαν το 1938 από τους Ναζί: ΑΑ, σειρά 2935. 75. Στις ανακρίσεις του, π.χ·, από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και τη Ν υρεμβέργη, ο Neurath έδωσε πλήθος λόγους για την από­ λυσή του από Υπουργό Εξωτερι­ κών. 76. Ο Ρίμπεντροπ περιγράφεται έτσι από τον Stülpnagel στον Vormann

DAVID IRVING

(IfZ, F34). Είχε κάνει μερικούς φίλους, αλλά και κατ’ ιδίαν κά­ ποιοι διπλωμάτες εξακολουθού­ σαν να μου μιλούν ευγενικά γ ι’ αυτόν - λόγου χάρη, ο Hasso von Etzdorf, ένας μετά τον πόλεμο πρεσβευτής στο Ηνωμένο Βασί­ λειο, που μου ανέφερε πολλές θετικές του πλευρές. Γνωρίζοντας την όλο χολή εχθρό τητα του W eizsäcker α π έν α ν τι το υ , ως επ α γ γ ελ μ α τ ία δ ιπ λω μ ά τη , οι αναφορές στο ημερολόγιό του πρέπει να ληφθούν υπόψη με κάποια επιφύλαξη: υποψιάζομαι ότι μερικές -γραμμένες σε χωριστά φ ύ λλα - προστέθηκαν από τον Weizsäcker χρόνια αργότερα. 0 Ρίμπεντροπ είπε στον Shuster τον Ιούλιο του 1945: «Μοναδικό μου έργο στο Υπουργείο Εξωτε­ ρικώ ν ήταν να εφαρμόζω την εξωτερική πολιτική του Φύρερ με διπλωματικά μέσα». Έγραψε τα ίδια και στον Χίμλερ στις 6 Σεπ. 1942 ( Τ Ι 75/117/2473). Επιπροσθέτως στους σημαντικούς φακέ­ λους Ρίμπεντροπ που αναφέρονται στη σελ. 36, οι ερευνητές θα

για τη μελέτη των εγγράφων του πρεσβευτή von Mackensen (ΑΑ, σειρά 100, φακ. 65372). 78. Σχετικά με το σχέδιο της κρεμα­ στής γέφυρας του Α μβούργου, υπάρχει μια ενημερωτική επιστο­ λή στα έγγραφα του Todt, από τον ίδιο προς τον αντιστράτηγο Hermann von Hannecken, την 1η Απριλίου 1939 («Ο Φύρερ έχει εκφράσει την επιθυμία αυτό το έργο ν’ αρχίσει φέτος»). Οι έλεγ­ χοι αντοχής είχαν ολοκληρωθεί, αλλά μια αποβάθρα πετρελαίου έπρεπε να μετακινηθεί για να δημιουργηθεί χώρος για τον νότιο πυλώνα και τον αψιδοστάτη της γέφυρας. 79. Περαιτέρω ενδείξεις ότι ο Χίτλερ δεν σχεδίαζε άμεση δράση κατά της Αυστρίας, εξυπονοουνται σε μια επιστολή του ειδικού α π ε­ σταλμένου του Keppler προς τον Χ ίμλερ, με ημερομηνία 7 Μαρ. 1938: « ...Θ α π ρ έ π ε ι να σας υπενθυμίσω ό τι θα π ρ έπ ει να υποβάλλετε προτάσεις σχετικά με το ποιους αξιωματικούς θεω­ ρείτε κατάλληλους για την ανταλ­

π ρ έπ ει να συμβουλευτούν τον φάκελο Χ Ε .000887 για τον Ρ ί­ μπεντροπ, που παραδόθηκε από το Φορτ Μιντ (ΝΑ, RG.319). 0 Reinhard Spitzy, ο γραμματέας του Ρίμπεντροπ, μου έδωσε μια αφήγηση αυτόπτη μάρτυρα για τη συνάντηση στο Μ πέργκοφ . Η αφήγηση του υπουργού Guido Zernatto των γεγονότων αυτών, που δημοσιεύτηκε στο Candide με τον τίτλο «Οι Τελευταίες Ημέρες της Αυστρίας», θα είναι χρήσιμη

λαγή με την Αυστρία» (φακ. Χ ίμ ­ λερ, Τ175/32). Βλ. επίσης στο ημερολόγιο Γκαίμπελς του 1938, μια πλήρη μεταγραφή του οποίου δημοσίευσα και σχολίασα στο έρ­ γο μου Der unbekannte Dr. Goebbels (Focal Point, Λονδίνο, 1995). 80. Η επιστολή του Wilson βρίσκεται στους φακέλους Ρούσβελτ (FDRL, PSF Box 45, Γερμανία). Για την έκθεση του Τσάμπερλαιν προς την Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτι­ κής, βλ. DBFP, xxi, No 465. Η

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

επίσημη έκθεση του Henderson ε ί­ ναι διαφωτιστική: «Η Α γγλία», είχε ισχυριστεί στον Χίτλερ, «έχει διακηρύξει την προθυμία της να ξεκα θα ρίσει τις δυσκολίες, και τώρα θέτει το ερώτημα στη Γ ερ ­ μανία αν είναι κι αυτή έτοιμη από την πλευρά της». Σχετικά με τις αποικίες, ο Χίτλερ σωστά αμφι­ σβήτησε προκλητικά αν το Βέλγιο και η Πορτογαλία, που τώρα των οποίων ασκούσε τη διακυβέρνηση, είχαν καν ειδοποιηθεί. Πρόσθεσε ότι «μπορούσε εύκολα να περιμέ­ νει επί έξι, οκτώ ή και δέκα χρό­ νια» για αποικίες, αφού η Γερμα­ νία δεν ενδιαφερόταν για αποι­ κιακή επέκταση, είπ ε. Αυτή η στάση δύσκολα μπορούσε να ερ­ μηνευτεί ως ενός κράτους που επιθυμούσε «να κυβερνήσει τον κ ό σ μ ο », ή να π ρ ο κ α λέσ ει την Β ρ ετα νικ ή Α υτοκρα τορία . Ο Henderson ανέφερε στη Βρετανι­ κή Κυβέρνηση ότι ήταν «ξεκάθα­ ρο πως ο Χίτλερ δεν ενδιαφέρετα ι γ ια α π ο ικ ίες », βλ. επίσης Henderson, Failure of a Mission, σελ. 116. 81. Η μελέτη του OKW της 7 Μαρ. 1938, που συντάχθηκε από τον Beck αλλά υπογράφηκε από τον Μπράουχιτς, βρίσκεται στον φά­ κελο του Γ εν ικ ο ύ Ε π ιτ ε λ ε ίο υ Ναυτικού PG33311. Η αντίδραση του Χίτλερ αναφέρεται στ’ απο­ μνημονεύματα του Κάιτελ. 82. Οι ανακρίσεις του Glaise-Horstenau το 1945 και πάνω από όλα, η συ­ νομιλία του με τον υπασπιστή του Ρίμπεντροπ Likus, στις 20 Απρ. 1938 (φακ. ΑΑ, σειρά 43, 28926®

1053

περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Η χρονολόγησή μου των γεγονότων βασίζεται στα ημε­ ρολόγια των Γκαίμπελς, Μπόρμαν, Eberhard και Γιόντλ, στις εκθέσεις FA (2949-PS) και σε μεταπολεμι­ κές ανακρίσεις των Γκα ίρινγκ, Papen, Keppler, Wiedemann και του στρατηγού της Αστυνομίας von Grolmann. 83. Η ανησυχία του Χ ίτλερ για την αντίδραση του Μουσολίνι φαίνεται από τα πρακτικά των FA από την τηλεφωνική συνομιλία του με τον πρίγκιπα Φίλιππο της Έσσης, τα ­ χυδρόμου του στην Ρώμη, στις 11 Μαρ. 1938 (2949-PS). Σ τις 12 Μαρ. ο Γιόντλ σημείωνε στο ημε­ ρολόγιό του: «Ο Schörner [ο οποί­ ος διοικούσε ένα Ορεινό Σώμα Στρατού] προωθήθηκε προς τα ιταλικά σύνορα». Σε μια επιστολή προς το OKW στις 28 Μαρ. ο Κάιτελ ανέφερε ότι ο Χίτλερ ρω­ τούσε αν οι τρεις ορεινές μεραρ­ χίες «είναι επαρκείς για μια αρχι­ κή άμυνα των νοτίων συνόρων μας, ή πρέπει να ενισχυθούν με μεθοριακές φρουρές». (PG/33274). Κ α τέθεσ α ένα αντίγραφ ο του αδημοσίευτου ημερολογίου του Γιόντλ, 11-18 Μαρ., στη συλλογή μου, IfZ. Για ένα αντίγραφο της επιστολής του Χ ίτλερ προς τον Μ ουσολίνι, βλ. στο βιβλίο του T .R . Em esen, Aus Görings Schreibtisch (Ανατ. Βερολίνο, 1947). 84. Σχετικά με τα νυκτερινά τηλεφω­ νήματα προς τον Χίτλερ, βλ. επι­ στολή Weizsäcker προς τη μητέρα του, 13 Μαρ. 1938: «Οι τελευταίες ημέρες ήταν γεμάτες δραστηριότη-

DAVID IRVING

τα. Ακόμη και τη νύχτα, δηλ. 1112 Μαρ., η Μαριάν δεν μπορούσε να κοιμηθεί επειδή το τηλέφωνό μου δεν σταματούσε να χτυπάει». Τα περισσότερα τηλεφωνήματα προέρχονταν από την Βιέννη, όπως θυμόταν ο Weiz-säcker στις 26 Μαρ.: «Αφού εγκαταστάθηκε επιτυχημένα ο Seyss-Inquart, μας εξήγησε ότι ήταν περιττό και ανε­ πιθύμητο να εισβάλουν τα γερμα­ νικά στρατεύματα. Στη διάρκεια της νύχτας 11-12 Μαρ. μεταβίβα­ σα αυτές τις απόψεις, που ως ένα βαθμό υποστηρίζονταν από τον επιτετραμμένο μας [στη Βιέννη] von Stein, τον στρατηγό M uff [στρατιωτικό ακόλουθο], και τον Αρχηγό του Γεν. Επιτελείου Στρα­ τού, στρατηγό φον Μπράουχιτς. Αλλά κανένας από την καγκελα­ ρία του Ράιχ δεν ήθελε ν’ ακούσει». Καθώς έγραφα αυτό το βιβλίο, το αρχείο του Weizsäcker δημοσιεύ­ τηκε από τον καθηγητή Leonidas Hill (Βερολίνο, 1974). Ελάχιστες είνα ι οι δικα ιο λο γίες για τους προηγούμενους ιστορικούς (A.J.P. T aylor. A lan Bullock, Joachim Fest, John Toland) για το ότι τα αγνόησαν. Η νευ ρ ικ ή κα τά ρρευσ η του Viebahn περιγράφεται στο ανέκ­ δοτο ημερολόγιο του Γιόντλ και στο αδημοσίευτο μέρος των απο­ μνημονευμάτων του Κάιτελ, επ ί­ σης. Το ότι ο Χίτλερ μόνος του αποφά­ σισε για το Anschluss, ενώ ακόμη βρισκόταν στο Λιντς, αποδεικνύεται από εγγραφές στα ημερολόγια

(26 Μαρ. 1938) του Weizsäcker και του Milch, κι από τις καταθέ­ σεις των Κάιτελ, Keppler, Milch και του γραμματέα της Αυστρια­ κής Π ρεσ βεία ς στο Β ερολίνο , Johannes Schwarzenberg. Τόσο ο Ρίμπεντροπ, όσο κι ο Γκαίρινγκ έμειναν κατάπληκτοι μ’ αυτή την απόφαση του Χίτλερ. 87. 0 Wolf Eberhard μου περιέγραψε λεπτομερώς το επεισόδιο. Μετά την είσοδο στην Πράγα τον Μάρ­ τιο του 1939, ο Κάιτελ ουσιαστι­ κά το υπενθύμισε στον Eberhard. 88. Εκτός από δημοσιευμένα κι αδη­ μοσίευτα βρετανικά, γαλλικά, γερ­ μανικά, τσεχικά, πολωνικά και αμερικανικά έγγραφα, άντλησα πολλά στοιχεία από τις ανακρίσεις του Ρίμπεντροπ, του Andor Hencke (γραμματέα της πρεσβείας στην Π ράγα), του στρατηγού von W ietersheim, του στρατηγού Salmuth, του Χάλντερ, του στρατη­ γού Kalmann Hardy (του Ούγγρου στρατιωτικού ακόλουθου), των Nikolaus von Horthy, Μπράουχιτς και Blaskowitz, κι από τις γραπτές μαρτυρίες των Below, Engel, Adam και του πράκτορα του Henlein στο Βερολίνο Fritz Bürger, για τα κε­ φάλαια που ακολουθούν. Εκτός από τα ημερολόγια των Weizsäcker, Γιόντλ και Eberhard, τρία ακόμη ημερολόγια είναι σή­ μερα σημαντικά: αυτό που κρα­ τούσε ο υπασπιστής του Χίτλερ Max Wünsche από 16 Ιουν. ως 20 Νοε. 1938 (NS. 10/25) καταγρά­ φοντας τους διορισμούς και τις αποφάσεις του Χίτλερ, το ημερο­ λόγιο του Helmuth G roscurth,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1055

που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο Tagebücher eines Abwehroffiziers 1 9 3 8 -1 9 4 0 (Στουτγάρδη, 1970) και το ημ ερολόγιο του Μαΐου 1938 του Γκαίμπελς. 89. Για τη διαταγή του Κάιτελ της 28 Μαρ. 1938, βλ. φάκελο PG/33274. 90. Ο Likus ανέφερε τις παρατηρή­ σεις του Χ ίτλ ερ , στις 26 Απρ. στον Sztöjäy (ΑΑ, 43, 28929). 91. Η επίσκεψη του Χίτλερ στη Ρώμη περιγράφεται από πολλές πηγές

94. Η έκθεση του Jeschonnek βρίσκε­ τα ι στον φάκελο του Ναυτικού Επιτελείου PG/33272. 95. Οι κατ’ ιδίαν παρατηρήσεις του Χίτλερ βρίσκονται στις Συνομιλίες στο Τ ρ α π έζι 21-22 Οκτ., 1941. Βλ. επίσης μεταπολεμικές ανακρί­ σεις του Albert Speer και -μ ε την ανάλογη επιφύλαξη- στα βιβλία του, καθώς και στην εξαίρετη (αλ­

- συγκεκριμένα, στα χειρόγραφα του Julius Schaub, στις σημειώ­ σεις του Engel και στο χειρόγρα­ φο του W eidem ann, στο Σαν Φραντσίσκο, στις 28 Μαρ. 1939. 92. Η παρατήρηση του Χίτλερ πάνω στο θωρηκτό Conte Cavour που θυμάται ο Τσιάνο στις 13 Αυγ 1939: γίνεται πιο ξεκάθαρο στο προσχέδιο (Loesch φιλμ, F5, ή Τ120/610) παρά στο τελικό δακτυλόγραφο κείμενο, ότι επρόκειτο για παρατήρηση του Χίτλερ κι όχι του Μουσολίνι. 93. Τόσο ο Speer, όσο κι ο Schaub επι­ βεβαίωσαν την ευγνωμοσύνη του Χίτλερ προς τους Σοσιαλδημοκρά­ τες για το ότι κατήργησαν τη μο­ ναρχία. Το ίδιο μας λένε και τα δακτυλογραφημένα απομνημονεύ­ ματα του Franz von Sonnleitner, τα οποία είχε την καλοσύνη να μου δώσει ο Reinhard Spitzy. Βλ. επί­ σης σημείωση του dr. Koeppen στις 18 Σ επ . 1941. Ο Koeppen κράτησε 192 συνόψεις από ομιλίες του Χίτλερ την ώρα του φαγητού, για να πληροφορεί τον Rosenberg. Από αυτές οι No 27-55 διασώθη­ καν (Τ84/387).

δίων των Ναζί για την ανοικοδό­ μηση του Μονάχου και της Νυ­ ρ εμ β έρ γ η ς (IfZ , MS 8/1). Ο Schmundt κατέγραψ ε τις δικές του συνομιλίες, καθώς και του Κάιτελ με τον Χίτλερ, πολλές φο­ ρές μεταξύ Απρ. και Οκτ. 1938 και συμπλήρωσε τις σημειώσεις με τηλεγραφήματα και διαταγές για την π ρ ά σ ιν η . Ο φάκελος Schmundt για την επιχείρηση π ρ ά σ ιν η έγινε μικροφίλμ στα ΝΑ μετά από δική μου παράκληση και μου παραχωρήθηκε (το φιλμ τους Τ77/1810). Ένα επίσημο πολεμικό ημερολόγιο άρχισε επίσης αμέσως μετά, από τον Helmuth Greiner για τον Κλά­ δο Εθνικής Αμύνης του OKW (L.), όπως καταγράφει μια εγγραφή της 22 Νοε. 1938 στο ημερολόγιο του Eberhard, σχετικά με τις κα­ θημερινές συσκέψεις του Κάιτελ: «Greiner: φεύγει με άδεια, αφού συμπλήρωσε το Πολεμικό Ημερο­ λόγιο για την περίοδο από 21 Μαΐου 1938, ως την κατάληξη της τσεχικής κρίσης. Πολύτιμο υλικό συγκεντρώνεται καθημερινά, γενι­ κώς από χειρόγραφες σημειώσεις του Αρχηγού του OKW [Κάιτελ],

λά αδημοσίευτη) διατριβή του dr. Armand Dehlinger, περί των σχε­

1056

Ο υπασπιστής της Βέρμαχτ, αντισυνταγματάρχης Schmundt, προ­ τείνει σημειώσεις με σκοπό να συ­ μπληρωθούν τα έγγρα φ α που υπάρχουν στους φακέλους του». (Το π ο λεμ ικό η μ ερ ο λό γιο του 1938 του Greiner δεν βρέθηκε ακόμη.) 96. Στους φακέλους του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ράιχ υπάρχει μια σημείωση για τη μοίρα των δυο Τσέχων αστυνομικών (K oranda και Kriegl) που πυροβόλησαν τους δυο Σουδίτες Γερμανούς αγρότες. Στις 20 Οκτ. 1940, ο υπουργός αποφάσισε ότι η υπόθεση είχε κλείσει, αλλά ο Χίμλερ, παρ’ όλα αυτά τους φ υλάκισε (ΒΑ , R 22/4087). 97. Ο Puttkamer τηλεγράφησε στον Ραίντερ, στις 24 Μαΐου 1938, σχε­ τικά με την πρόβλεψη του Χίτλερ ότι η Βρετανία και η Γαλλία θα ήταν τώρα οι εχθροί του Ράιχ: βλ. φακέλους Ν αυτικού PG/36794, 33535 και 34162 για το τηλεγρά­ φημα, μαζί με τη σωρεία συσκέ­ ψεων που προκάλεσε η προφητεία του Χίτλερ, σε επίπεδο Επιτελείου του Ναυτικού. 98. Η διαταγή του Χίτλερ για το Δυ­ τικό Τείχος -που κοινώς αναφέρεται ως Γραμμή Ζίγκφριντ- αναφέρεται στο ημερολόγιο του Todt και σε έγγραφα (στην κατοχή της οικογένειάς του), στα απομνημο­ νεύματα του Adam, και στα αρ­ χεία του τμήματος οχυρωματικών έργων του Γενικού Ε π ιτελείο υ (Τ78/300). 99. Οι στόχοι του Ραίντερ εμφανίζο­ νται πάλι στη μελέτη του Ναυτι­

DAVID IRVING

κού Επιτελείου της 25 Οκτ. 1938 (PG /34181): «Ο α ντικειμενικός σκοπός των χερσαίων επ ιχειρή­ σεων [στα δυτικά] πρέπει να ε ί­ ναι η κατοχή των ακτών της Μάγχης όσο περισσότερο γίνεται προς τα δυτικά (Βρέστη, κτλ.)», επειδή η κατοχή αυτής της παρά­ κτιας γραμμής θα ήταν «εξα ιρ ε­ τικής σημασίας για το Ναυτικό και την Λουφτβάφε, για το ενδε­ χόμενο πολέμου με την Βρετανία και την Γαλλία». Ο Ραίντερ, χωρίς αμφιβολία, το κατέστησε αυτό ξεκάθαρο στον Χίτλερ στις 27 Μάίου, επειδή στη μυστική ομιλία του της άλλης μέ­ ρας ο Χίτλερ το επιβεβαίωσε (σύμ­ φωνα με τις κρυπτογραφικές ση­ μειώσεις του Beck). «Αντικειμενι­ κός σκοπός ενός πολέμου στα δυ­ τικά (Γαλλία και Βρετανία) είναι η διεύρυνση της παράκτιας γραμμής βάσεων (Βέλγιο, Ολλανδία). Κίνδυ­ νος από την ουδετερότητα Βέλγων και Τσέχων. Γι’ αυτό, εκμηδενίστε τους Τσέχους». Η ερμηνεία που έδωσε σε αυτές τις γραμμές ο Wolfgang Forester στο βιβλίο του Ein General kämpft gegen den Krieg (Μόναχο, 1949) είναι λανθασμένη: τις επεκτείνει για να προτείνει ότι η διεύρυνση της γραμμής βάσεων (Βέλγιο και Ολλανδία) θα ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του πολέ­ μου με τις Δυτικές Δυνάμεις. Στην πραγματικότητα ήταν η προϋπόθε­ ση, όπως δείχνουν οι αρχικές ση­ μειώσεις του Beck. 100. Εν όψει της σημασίας τους, αποκρυπτογράφησα πλήρως τις, με μ ο λύ βι, σ ημ ειώ σ εις του Beck,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

γραμμένες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Χίτλερ στις 28 Μαΐου 1938 (Ν.28/3). Το αντίγραφο μου βρίσκεται στη Συλλογή Irving, IfZ. Ο Wiedemann περιγράφει επίσης την ομιλία στα χειρόγραφά του των ετών 1939 και 1940 (φιλμ DJ19) και σε διάφορες ανακρίσεις. Στο ημερολόγιό του, ο Weizsäcker παρατηρούσε στις 31 Μαΐου 1938: «Σ τις 28 Μαΐου ο Φύρερ ενημέ­ ρωσε τους πολύ δικούς του με μια τρίωρη ομιλία σχετικά με το ότι οι προετοιμασίες για την κατοπινή τακτοποίηση του τσεχικού προ­ βλήματος έπ ρ επ ε να επ ισ π ευ θούν... Καθόρισε (sic) ως και την ημερομηνία». 101. Το η μ ερ ο λό γ ιο του W ünsche υπήρχε χωρίς να έχει αναγνωσθεί στους φακέλους των υπασπιστών του Φύρερ, από το 1945: τώρα στα ΒΑ, φάκελος NS. 10/125 και βλ. NS.10/116. Επιστολές θαυμα­ στών για τον πυγμαχικό αγώνα του Sch m elin g: N S .10/13 και NS. 10/88. 102. Για τη διαταγή του Φύρερ περί των πορνογραφικών ανακρίσεων, όπως αναφέρονται, βλ. φάκελο Lammers R.43 ΙΙ/1536 και στον φά­ κελο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ΒΑ, R.22/1085. Ένας τέτοιος νόμος θα είχε απαλλάξει τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον από πολλές φασα­ ρίες σχετικά με την υπόθεση Μάνι­ κα Λεβίνσκυ του 1998-9. 103. Το απόσπασμα περί του Kempka είναι από τον RuSHA φάκελό του (BDC). 104. Ο Emil Maurice συζήτησε το ρόλο του με την Christa Schroeder, που

ήταν η πηγή μου. Κορυφαίοι Ναζί κουτσομπόλευαν ανοικτά αυτή την υπόθεση ερωτικού τριγώνου του Χίτλερ - βλ. ημερολόγιο του Γκαί­ μπ ελς της 19 Οκτ. 1928: «Ο Kaufmann... μου λέει τρελά πράγ­ ματα για τον Αρχηγό, την ανεψιά του Geli και τον Maurice... Κατά­ λαβα τα πάντα, αληθινά και όχι». 105. Η αφήγησή μου για τις σχέσεις του Χίτλερ με τις γυναίκες βασί­ ζεται στο χειρόγραφο Φεβ. 1939 του Wiedemann, στο αρχείο του Schaub, σε ένα χειρόγραφο της Henriette Hoffmann και σε μια π ε­ ρίληψη της ανάκρισης του dr. Karl Brandt με τίτλο «Γυναίκες γύρω από τον Χίτλερ», 6 Αυγ. 1945. Ε ι­ δικά για την Geli Raubal, πήρα συνέντευξη από τον αδελφό της Leo Raubal στο Λιντζ, και χρησι­ μοποίησα επίσης την ανάκριση της μητέρας της, της μακαρίτισσας frau Angela Hammitzsch (46Μ-13), και της οικονόμου Anni Winter (IfZ, ZS. 494). 106. Το ημερολόγιο της Εύας Μπράουν, 6 Φεβ.-28 Μαΐου 1935, «επανανεκαλύφθη» κατά περιόδους - πα­ ραδείγματος χάρη, από τον dr. Werner Manser στο βιβλίο του Jasmin. Οι παραποιήσεις του από την ίδια την Εύα επιβεβαιώθηκαν από μια από τις φίλες της, την frau Marion Schönmann. 107. Το μνημόνιο του Speer βρίσκεται στους φακέλους της Καγκελαρίας του Κόμματος (Τ .580/871). 108. Η επιστολή του Todt προς τον Thorak βρίσκεται στα αρχεία της οικογένειας Todt. 109. Ένα αντίγραφο της μυστικής ομι­

1058

DAVID IRVING

λίας του Χίτλερ είναι στους φα­ κέλους ΒΑ NS.26/51. 110. Το απόσπασμα είναι από τη μυ­ στική ομιλία του προς τους Ναζί συντάκτες στις 10 Νοε. 1938. (Βλ. σημ. 53). 111. «Η Μελέτη περί των προβλημάτων των οχυρωματικών μας έργων» του Αδόλφου Χίτλερ, έχει ημερομηνία, Μπερχτεσγκάντεν 1η Ιουλίου 1938 (ND, 1801-PS). Ο Warli-mont δήλω­ σε κατά την ανάκρισή του: «Είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα του στρατηγικού ταλέντου του Χ ίτ­ λ ε ρ » . Κ αι ο στρατηγός K urt Zeitzier συμφώνησε σε μια ομιλία του, το 1961, (Ν. 63/96) ότι ο Χ ίτ­ λερ νοιαζόταν πάρα πολύ για τις τα λαιπω ρίες που υφίσταντο οι στρατιώτες - ο ίδιος τόνισε την ανάγκη να κατασκευαστούν αφο­ δευτήρια στα οχυρά του Δυτικού Τείχους. Το σχέδιο ενός διοικητη­ ρίου από τον Χίτλερ υπάρχει στον φάκελο ΒΑ 75134/38. 112. Ο Todt αναφέρεται στην επίσκε­ ψή του στο Μπέργκοφ, σε μια επιστολή του προς τον Υπουργό Schönleben, στις 12 Αυγ. 1938 (Αρχείο Todt). 113. «Πάρτε τους τον αέρα» - το από­ σπασμα είναι από το ημερολόγιο του Eberhard, 15 Αυγ. 1938. Η έκ­ θεση Εστερχάζυ προς το ουγγρικό Γενικό Επιτελείο βρίσκεται στα Κρατικά Αρχεία της Βουδαπέστης. Βλ. το κλασικό έργο του καθηγητή Jö rg Hoensch Der ungarische Revisionismus und die Zerschlagung der Tschechoslowakei (Τ ύ μ π ινγκ εν, 1967). Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, που είχε δει τον Henlein στο Λονδίνο

στις 13 Μαΐου 1938, εμφανώς είχε πλήρως γοητευτεί από τη λογικότητα και τη φανερή ανεξαρτησία της θέλησης του Χ ίτ λ ερ . Βλ. Martin Gilbert, Γουίνστον Τσώρτσιλ. ν. σελ. 939 και το ημερολό­ γιο του Γκαίμπελς. 114. Γ ι’ αυτή την επίσκεψη, βλ. στο αρχείο του W iedem ann. Ο sir Alexander Cadogan, σύμβουλος του Τσάμπερλαιν, έγρα φ ε στο ημερολόγιό του στις 18 Ιουλίου 1938: «Αυτός [ο Wiedemann] είπε ότι ήταν αντικαταστάτης του Χ ίτ­ λερ, όταν ο X. ήταν αγγελιαφόρος στη δ ιά ρ κ εια του πολέμου κι έπ ρ επ ε να ομολογήσει ό τι δεν υποπτεύθηκε ποτέ τις δυνατότη­ τες του - τον θεωρούσε απλώς έναν γενναίο και αξιόπιστο στρα­ τιώτη». Όσο για τη συνάντηση του Forster με τον Τσώρτσιλ, η Σοβιε­ τική Κυβέρνηση δημοσίευσε την αφήγηση του Τσώρτσιλ σχετικά μ’ αυτήν, έτσι όπως βρέθηκε σε γερ ­ μανικούς φακέλους (Dokumente und Materialien aus der Vorgeschichte des Zweiten Weltkrieges, 1 9 3 7 -1 9 3 8 , Bd.I [Μόσχα], 1144). 115. Το ημερολόγιο του Γιόντλ δίνει την καλύτερη αφήγηση από την ομιλία του Χίτλερ στο Μπέργκοφ (στις 10 Α υγ.) Οι Wietersheim, Κάιτελ, Adam και Χάλντερ έδω­ σαν κατοπινές περιγραφές, όπως και ο Salmuth σε ένα χειρόγραφο με χρονολογία 2 Φεβ. 1946, που έχω στην κατοχή μου, και ο στρα­ τηγός Bernhard σε μια επιστολή του προς τον Louis Lochner, με ημερομηνία 28 Μαΐου 1945 (HL Αρχείο Lochner box 2).

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

116. Ο Eberhard πρόσθεσε με κόλλα μια τετρασέλιδη σημείωση από τη μυστική ομιλία του Χίτλερ της 15 Αυγ. στο ημερολόγιό του. Μ ερι­ κούς μήνες αργότερα, συνέταξε μια αφήγηση κι ο Liebmann (IfZ, E D .l). 117. Μεταπολεμικές δημοσιεύσεις από εξόριστους Ούγγρους ομολογούν δειλά το πώς συμφώνησαν να βοη­ θήσουν τους Ναζί, αλλά σύγχρονα έγγραφα το δείχνουν αυτό αρκετά ξεκάθαρα - ειδ ικ ά σημειώ σεις Ούγγρων για συνομιλίες τους με τον Χ ίτλερ , τον Γκαίρινγκ, τον Κάιτελ, τον Beck και τον Μπράουχιτς στις 22-28 Αυγ. 1938, κατά τις οποίες δηλώθηκε η ουγγρική θέση σε ένα πρώτο στάδιο, ως: «Η Ουγ­ γαρία έχει κάθε πρόθεση να ξεκα­ θαρίσει τους λογαριασμούς της με την Τσεχοσλοβακία προς δικό της συμφέρον, αλλά δεν μπορεί ν’ ανα­ φέρει συγκεκριμένη ημερομηνία» (Τ973/15/ 0326ff). Βλ. επίσης έκθε­ ση Γερμανού στρατηγού αποσπα­ σμένου στις ουγγρικές ένοπλες δυ­ νάμεις (T78/458/5349ff). Χρησιμο­ ποίησα επίσης τα ιδιωτικά έγγρα­ φα του Weizsäcker, ανακρίσεις των Hardy, Horthy και συνεντεύξεις του Spitzy και του υπασπιστή του Ραίντερ, λοχαγού Herbert Fried­ rich. 118. Οι συσκέψεις του Χίτλερ με τους στρατηγούς του Δυτικού Τείχους υπάρχουν στους φακέλους του Γ ε­ νικού Επιτελείου (T78/300/1364ff) και στα απομνημονεύματα του Adam (IfZ, ED. 109/2) καθώς και στο ημερολόγιο του Γιόντλ. 119. Το μνημόνιο, με ημερομηνία 1 Σεπ.

1059

1938, βρίσκεται στους φακέλους Schwerin von Krosigk (T I78/300/ 1302ff) 120. Ο πλήρης φάκελος των «κ α φ έ χαρτιών» της υπηρεσίας υποκλο­ πών, 14-26 Σεπ. 1938, που αναφέρεται στις τηλεφωνικές συνομι­ λίες του Benes με τον Masaryk και άλλους, παραδόθηκαν από τους Ναζί στον Βρετα νό π ρ ε ­ σβευτή στο Βερολίνο, στις 26 του μηνός. (PRO, F O .371/2 1 7 4 2 ). Στην Πράγα και στο Λονδίνο, οι Τσέχοι (Hodza και Masaryk) με αγανάκτηση τις αρνήθηκαν εκείνη την εποχή, αλλά ένας από τους επ ιτελείς του Masaryk παραδέ­ χτηκε αργότερα στον Βρετανό συγγραφέα Laurence Thompson ο οποίος δεν είδε τις πραγματικές μαγνητοταινίες - ότι οι συνομιλίες αυτές είχαν πραγματοποιηθεί (βλ. The Greatest Treason [Λονδίνο], σελ. 121). Οι Kittel και Spitzy το επ ι­ βεβαίωσαν αυτό, όπως κι ο Emil Rasche (στην έκθεση Χ Ε . 4896, ΝΑ: RG.226). 121. Η επ ίσ κ εψ η του Τ σά μπ ερλα ιν στο Μπέργκοφ αναφέρεται στις δικές του σημειώσεις, στα ημερο­ λόγια των Wünsche, Γκαίμπελς και στο βιβλίο του τέως πρέσβη Ulrich von Hassel με τίτλο Vom ändern Deutschland (Φραγκφούρτη, 1964), σχετικά με τη 17 Σ επ . 1938, καθώς και στα πρακτικά της Βρετανικής Κυβέρνησης. Στις 16 Σεπ. ο Weizsäcker έγραφε στη μητέρα του: «Ε π ί μια ώρα περί­ που, χθες, ο Φ ύρερ διηγιότα ν στον Ρίμπεντροπ και σε μένα το πώς πήγε αυτή η συνομιλία. Τό-

1060

DAVID IRVING

σο από αντικειμενική, όσο κι από ψυχολογική άποψη ήταν ίσως τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχω ακοόσει εδώ και πολόν και­ ρό». 122. Σχετικά με τα Ελεύθερα Σώματα Σουδιτών βλ. την εξαίρετη μελέτη του dr. Martin Broszat στο VfZ, 1961, φυλ. 30, και την έκθεση του ίδιου του Köchling με ημερομηνία 11 Οκτ. 1938 (ND, EC-366-1). 123. Η κρυφή επίσκεψη του Τσώρτσιλ στη Γαλλία προκάλεσε οργή και στις δυο ακτές της Μάγχης. Ο sir Maurice Hankey έγραφε στο ημε­ ρολόγιό του στις 2 Οκτ. «Η ξαφνι­ κή επίσκεψη του Ουίνστον Τσώρ­ τσιλ στην Γαλλία, με αεροπλάνο, συνοδευόμενος από τον στρατηγό [E.L.] Spears, και οι επισκέψεις του μόνο σε μέλη της Γαλλικής Κυβέρνησης όπως ο Mandel, που αντιτίθεται στην πολιτική ειρήνης, ήταν τελ είω ς ανάρμοστη - ο Bonnet, ο Γάλλος Υπουργός Εξω­ τερικών, παραπονέθηκε σχετικά ρωτώντας τι θα λέγαμε εμείς αν εξέχοντες Γάλλοι πολιτικοί έκαναν το ίδιο». 124. Οι αποκρυπτογράφοι του Χίτλερ στο Γκότεσμπεργκ: αναφέρονται

[FRUS] 1938, I φυλ.727). Χρησι­ μοποίησα επίσης την έκθεση του L ikus προς τον Ρίμπεντροπ , 3 Οκτ. (ΑΑ, σειρά 43, 28993). Σύμ­ φωνα με τον Wiedemann, κατά την ανάκρισή του το 1945, ο Χ ίτ­ λερ παραδέχτηκε στον Γκαίρινγκ ότι η κινητοποίηση του Βρετανι­ κού Στόλου ήταν ο λόγος που άλ­ λαξε τα συναισθήματά του: «Β λ έ­ πεις, Γκαίρινγκ», είπε ο Χίτλερ ένα μήνα αργότερα, «την τελευ­ ταία στιγμή σκέφθηκα ότι ο Β ρε­ τανικός Στόλος θα άνοιγε πυρ». 126. Ο υποσμηναγός της Λουφτβάφε, που χρησίμευε ως διερμηνέας του Χίτλερ στις ιδιωτικές συναντήσεις του με τους Ιταλούς, εκείνη την ημέρα, Σεπ. 29, ήταν ο Peter-Paul von Donat. Βλ. και Deutsches Adelsblatt, 15 Ιουν. 1971, σχετικά με την αφήγησή του. 127. Σχολιάζοντας το «χα ρτά κι» την ώρα του γεύματος στο Βερολίνο, την 1 Οκτ., ο Χίτλερ παρατηρού­ σε, σύμφωνα με το ημερολόγιο

σε μια σύνοψη της υπηρεσίας πλη­ ροφοριών USFET για την υπηρε­ σία υποκλοπών, 4 Οκτ. 1945. 125. Τα γεγονότα της 28 Σεπ. 1938 καταγράφονται στα ημερολόγια των Hassel, Eberhard, Γιόντλ και Weizsäcker και στο τηλεγράφημα του Αμερικανού επιτετραμμένου προς το Στέιτ Ντηπάρτμεντ των ΗΠΑ, στις 21 Οκτ. 1938 ( The Foreign Relations of the United States

σθέτοντας: « 0 α πρέπει, πραγμα­ τικά, να φυλαγόμαστε από αυ­

του Γκαίμπελς, ότι δεν περίμενε να το σεβαστούν οι Βρετανοί. Ο Τσάμπερλαιν ήταν πραγματική αλεπού: «Χειρίζεται το κάθε θέμα με ψυχραιμία», επανέλαβε, προ­

τούς τους Βρετανούς». Το έγγρα­ φο πέρασε στα αρχεία της ΑΑ, με τον χαρακτηρισμό Άκρως Κρατικό Απόρρητο. Σε μια ιδιωτική επ ι­ στολή του, στις 30 Σεπ., ο Fritz Todt έγραφε: «Ο ι τελευταίες λ ί­ γες εβδομάδες ήταν πολύ σκλη­ ρές. Αλλά επί τέσσερις μήνες ρί­ χναμε μπετόν κατά μήκος των συ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

νόρων μας, όσο έριξαν οι Γάλλοι σε τέσσερα χρόνια. Το γεγονός αυτό είχε τις επιπτώσεις του στη συνδιάσκεψη [του Μονάχου]». 128. Σχετικά με την επέμβαση των Ναζί στη Σλοβακία εκείνο τον χειμώνα, βλ. Jörg Hoensch Die Slowakei und Hitlers Ostpolitik (Κολωνία- Γκρατς 1965). Σημειώσεις περί των συνο­ μιλιών των Ναζί με Σλοβάκους η γέτες υπάρχουν στο φιλμ του Loesch, F18 (Τ120/625) Για τα τσε­ χικά έγγραφα, βλ. Das Abkommen von München, Tsche-choslowakische diplomatische Doku-mente 1937-1939 (Πράγα, 1968). 129. Μια μετάφραση ενός ημερολογίου του Γκαίρινγκ, 3 Οκτ. 1938 - 8 Αυγ. 1942, δημοσ ιεύτηκε στην Daily Herarid του Λονδίνου, 7-14 Ιουλίου, και στη Herarld Tribune της Νέας Υόρκης, 6-24 Ιουλίου 1945. 130. Γ ι’ αυτές τις μαγνητοταινίες της υπηρεσίας υποκλοπών, βλ. την εξαιρετικά σημαντική σύνοψη αυ­ τής της υπηρεσίας, «Περί της Βρε­ τανικής Πολιτικής από το Μόναχο ως την Κήρυξη του Πολέμου» (Ν. 140098), στον φάκελο ΑΑ του Woermann, με τίτλο «Ντοκουμέ­ ντα: Κήρυξη Πολέμου» (Τ120/723). Μοιάζει εκπληκτικό που όλοι οι ιστορικοί οι οποίοι έγραψαν γι’ αυ­ τό το θέμα (συμπεριλαμβανομένων των A.J.P. Taylor, Walther Hofer, Joachim Fest) παρέβλεψαν αυτό τον φάκελο. Δημοσίευσα ολόκληρο το ντοκουμέντο σε μετάφραση στο βιβλίο μου Breach of Security (Λονδί­ νο 1968), με υποστηρικτικό υλικό και στο Das Reich hört mit (Κίελο, 1995).

1061

131. 0 Thomas περιέγραψε το τηλεφώ­ νημα του Κάιτελ από το Μόναχο σε πολλές μεταπολεμικές ανακρί­ σεις του, και σε μια ομιλία του προς τους Επιθεωρητές Εξοπλι­ σμού, στις 29 Μαρ. 1940. (βλ. το δημοσίευμα των ΒΑ, Geschichte der deutschen Wehr-und Riistungivirtschaft 1918-1945, Παράρτημα III). Η κ. Jutta Thomas, η ιδιαιτέρα γραμματέας μου στο Λονδίνο, επί 20 χρόνια, στην οποία οφείλοντια πολλά επιτεύγματα, μεταξύ άλ­ λων και η αντιγραφή των στενόγραφημένω ν ημερολογίω ν του Ρόμελ, μου ανέφερε μόνον όταν τελικά συνταξιοδοτήθηκε, ότι ο μ α κα ρίτης στρατηγός T hom as ήταν πεθερός της. 132. Η σκανδαλώδης συμπεριφορά του Γκαίμπελς σημειώνεται στο ιδιωτι­ κό ημερολόγιο του Groscurth, 30 Δεκ. 1938, και του Hassel, 22 Ιαν. 1939. Ο Rudolf Likus ενημέρωσε λεπτομερώς τον προϊστάμενό του Ρίμπεντροπ, στις 3 Νοε. 1938: «Σ η ­ μειώθηκε φασαρία στον κινηματο­ γράφο Γκλόρια Πάλας από την Πα­ ρασκευή ως την Κυριακή, κατά την προβολή της ταινίας Spieler. Η Lida Baarova χειροκροτήθηκε. Αλλά την Δευτέρα η ταινία απαγορεύτηκε». (ΑΑ, σειρά 43, 29042). Η συμπά­ θεια του Χίτλερ για την Μάγδα Γκαίμπελς οφειλόταν, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε στην Christa Schroeder, στο ότι έμοιαζε με την Geli Raubal. Για τις απόψεις της Βρετα­ νικής Πρεσβείας γι’ αυτήν, βλ. φά­ κελο PRO FO.371/21671 και για το σκάνδαλο περί διαζυγίου τον Οκτ. 1938, βλ. F 0 .371/21665 και /21791,

1062

DAVID IRVING

και τη βιογραφία μου Γκαίμπελς ο Εγκέφαλος του Γ Ράιχ (Focal Point, 1996, κεφάλαια 26-32). 133. Το απόσπασμα είνα ι από το σχέδιο του Γιόντλ στις 19 Οκτ. 1938 (Τ77/775/0629). 134. Για το Εβραϊκό Πρόβλημα στην Τσεχοσλοβακία μετά το Μόναχο, βλ. ανάλυση του Heinrich Bodensieck στο VfZ, 1961, φυλ. 249. Ο Helmut Heiber έγραψε μια λαμπρή μελέτη για την ασυνήθιστη υπόθε­ ση Grynszpan στο VfZ, 1957 134ff. Δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να διερευνήσουμε τον εκπλη­ κτικό τρόπο με τον οποίο ο επιδέ­ ξιος Γάλλος δικηγόρος του υποτι­ θέμενου δολοφόνου υποχρέωσε τους Ναζί να παραιτηθούν από τα σχέδιά τους (το 1942) να δικάσουν την υπόθεση: αρκεί να πούμε ότι ο Grynszpan επέζησε του πολέμου σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και το τελευταίο που ξέρουμε γι’ αυτόν ήταν ότι ζούσε στο Παρίσι τη δεκαετία του 1950. 135. Η «π υροδοτική» λειτουργία της ομιλίας του Γκαίμπελς εκείνο το βράδυ γίνεται ξεκάθαρη μέσα από μια ανάκριση του Ρίμπεντροπ στη Νυρεμβέργη, στις 13 Σεπ. 1945 και την ανάκριση του Julius Streicher (που ή ξερ ε τα πράγματα από πρώτο χέρι από τον στρατηγό των SA Hanns-Günther von Obernitz), και από την έκθεση του Κομματι­ κού Δικαστηρίου προς τον Γκαί­ ρινγκ, στις 13 Φ εβ. 1939 (ND, 3063-PS). Τα τέλεξ που κυκλοφό­ ρησαν εκείνη τη νύχτα μας λένε επίσης τη δική τους ιστορία: στις 11.55' μ.μ. ένα «πυροδοτικό» σή­

μα από την Γκεστάπο, στο Βερολί­ νο (374-PS). Στις 1.20' π.μ. ένα άλλο σήμα του Χάιντριχ από το Μόναχο (3052-PS), στις 2.10' π.μ. ένα σήμα του Eberstein (BDC φά­ κελος 240/1) προς τους υφισταμέ­ νους του διοικητές της Αστυνομίας στο Άουγκσμπουργκ, τη Ν υρεμ­ βέργη, κτλ., που επεκτείνεται στο 374-PS, χωρίς αμφιβολία πριν ο Χίτλερ διώ ξει ουρλιάζοντας τον Eberstein και ύστερα, στις 2.56' π.μ. στάλθηκε το «σβησμένο» τέ­ λεξ, όπως αναφέρεται στο από­ σπασμα (3063-PS) κι επανελήφθη προς όλους τους Gauleiter (φάκελος BDC 240/1). Στις 3.45' π.μ. η Γκε­ στάπο του Βερολίνου απάντησε στα τηλεφωνήματα (αντίγραφο στο αρχείο του Groscurth). 136. Η έκθεση δράσης βρίσκεται στον φάκελο BDC 240/1. Για τις εκθέ­ σεις της Βρετανικής Πρεσβείας σχε­ τικά με τη Νύχτα των Κρυστάλλων, βλ. φάκελο PRO FO .371/21637. Και πάλι, η βιογραφία μου για τον Γκαίμπελς προσφέρει στο κεφά­ λαιο 32 την πρώτη πλήρως τεκμη­ ριωμένη αφήγηση εκ των έσω. 137. Οι κυριότεροι μάρτυρες των γ ε ­ γονότων στο διαμέρισμα του Χ ίτ­ λερ είναι οι Below και Schaub, οι υπασπιστές του. Χρησιμοποίησα επίσης τις καταθέσεις των Karl Wolff, Max Jüttner, Wiedemann, Brückner και Schallermeier (υπα­ σπιστή του Wolff: βλ. ΙΜΤ, xliii, φύλλο 511.) 138. Η οργή του Χίτλερ, του Γκαίρινγκ, του Χίμλερ, ακόμη και του Χάιντριχ για την αυθαίρετη πράξη του Γκαίμπελς εμφανίζονταν με διά-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

φορους βαθμούς μέσα από πλήθος σύγχρονες πηγές, συμπεριλαμβα­ νομένου - με υπαινιγμούς - και του ιδιωτικού του ημερολογίου, που μεταγράφηκε πρώτα από μέ­ να. Στα ημερολόγια των Groscurth και Hassel, στα χειρόγραφα του 1939 του Wiedemann σχετικά με το πογκρόμ, στα αδημοσίευτα απομνημονεύματα του αρχιδικα­ στή της Λουφτβάφε, δικηγόρου Christian von Hammerstein, στις σημειώσεις του Engel και την έκ­ θεση του Likus στις 30 Νοε. (ΛΑ, σειρά 43, 29067). 139. Για τη στάση του Χίτλερ απέναντι στο Εβραϊκό Πρόβλημα εκείνη την εποχή, βλ. τη συνομιλία του με τον Υπουργό της Νότιας Αφρικής Pirow στις 24 Νοε. 1938 και ειδικά με τον συνταγματάρχη Josef Beck, τον Πολωνό Υπουργό Εξωτερικών, στις 5 Ιαν. 1939. Είχε πει: «Αν οι Δυτικές Δυνάμεις είχαν επιδείξει κάπως περισσότερη κατανόηση προς τα αποικιακά αιτήματα της Γερμανίας, θα μπορούσα να δια­ θέσω μια περιοχή στην Αφρική ως λύση του Εβραϊκού Προβλήματος, που θα χρησιμοποιούνταν για να εγκατασταθούν όχι μόνον οι Εβραίοι της Γερμανίας, αλλά και της Πολωνίας...». 140. Για την ομιλία στις 10 Νοε. βλ. αναφορές μου στη σημ. 53. 141. Ο ταξίαρχος των SS d r.B en n o Martin, διευθυντής της Αστυνομίας της Ν υ ρ εμ βέρ γη ς ήταν παρών όταν ο Χ ίτλερ έκανε αυτήν την παρατήρηση στο δείπνο της 14ης Νοε. Ο W eizsäcker αναφέρεται στην παρατήρηση για «εκδίκηση»

1063

του Χ ίτλ ερ , πολλές φορές στα ημερολόγιά του - τον Φεβ., στις 16 Μαρ., στις 28 Ιαν. 1940 και κατά την επισκόπηση των γεγονό­ των (Οκτ. 1939), που οδήγησαν στον πόλεμο. 142. Οι σκέψεις του Χίτλερ τον Νοέμ­ βριο εκτίθενται από τον Κάιτελ σε μια ενημέρωση με ημερομηνία 26 Νοε. που έστειλε στις υπηρε­ σίες την 1η Δεκ. 1938 (PG/33316 και φ ιλμ του Loesch F19, ή ΤΙ 20/624). 143. Ένα πρακτικό της συνεδρίασης του Συμβουλίου Άμυνας του Ράιχ της 18 Νοε. βρίσκεται στους φακέ­ λους του Ναυτικού, PG/33272: κα­ λύτερη είν α ι η σημείωση του W oermann στο φ ιλμ F19 του Loesch (ΤΙ20/624). Στενογραφημένες εκθέσεις αυτής κι άλλων συνε­ δριάσεων του συμβουλίου, υπάρ­ χουν επίσης στα ΒΑ φάκελος Wi/IF.5.560 (ΝΑ film Τ77/131). 144. Καθώς το ν ίζει ο K rosigk (IfZ, ZS.A/20), ο Schacht απολύθηκε, δεν παραιτήθηκε. Για τα αρχεία της Καγκελαρίας που αναφέρονται στην απόλυση του Schacht, βλ. την Συμμαχική έκθεση DE.482/DIS.202 της 26 Οκτ. 1945 (στα HL) και 3520-PS. 145. Οι τρεις μυστικές ομιλίες του Χ ίτ­ λερ -18 και 25 Ιαν. και 10 Φεβ. 1939- υπάρχουν μαζί με το αντί­ γραφο των ομιλιών του στις 10 Νοε. 1938 και 11 Μαρ. 1939 (σελ. 159) στον φάκελο BDA NS.11/28. Για διάφορα αντίγραφα αυτών των δύο, βλ. IfZ φάκελοι F 19/10 και ED-57, μαζί με τα ημερολόγια των Groscurth, Hassel, Milch και

1064

E berh ard , και την έκθεση του Likus της 2 Φεβ. 1939. 146. Σχετικά με την αλλαγή στάσης του Χίτλερ προς την ΕΣΣΔ: ανα­ κρίσεις του Gustav Hilger και τα απομνημονεύματά του Wir und der Kreml (Φραγκφούρτη, 1955), του στρατηγού Ernst K östring, του πρώην στρατιωτικού ακόλουθου εκεί, του Friedrich Gaus, νομικού συμβούλου του Ρίμπεντροπ, και την πρόωρη αλλά έγκυρη μονο­ γραφία του Ε.Μ . Robertson, με τίτλο «Barbarossa, the origins and developm ent of H ilers Plan to attack Russia» (Map. 1952). 147. Μια διαφωτιστική αφήγηση των «δ ιεισ δ ύ σ εω ν » πρακτόρων του Χ ίτλερ στην Σλοβακία, υπάρχει στην έκθεση του CSDIC (U K ), SIR.830, της 28 Αυγ. 1944, σχετι­ κά με τις ανακρίσεις του Βιεννέζου αξιωματικού των SD, Neuge­ bauer. Ε κ εί αποκαλύπτονται οι ρόλοι του Ρίμπεντροπ, του Γκαί­ ρινγκ και των SD, και οι μυστικές τους επαφές με τους Duriansky, Tiso, Tuka, Karmasin και άλλους (ΝΑ, RG.332, Mis-Y box 47). 148. Βρήκα σημείωση του Hewel για τα γεγονότα της 10 Μαΐου 1939 ανάμεσα στα έγγραφα της οικογένειάς του. Επίσης κι ο Louis Lochner περιέγραψε ένα δείπνο εκείνο το βράδυ με τον «τρομερά απασχολημένο» Ρίμπεντροπ, τον Χάιντριχ κι άλλους Ναζί, σε μια επιστολή προς τα παιδιά του μ ε­ ρικές ημέρες αργότερα (Έγγραφα Lochner, Ουϊσκόνσιν, box 47). 149. Η E lisabeth W agner, χήρα του στρατηγού, μου δάνεισε 2.000 σε­

DAVID IRVING

λίδες περίπου των επιστολών του, από τις οποίες είχε δημοσιεύσει μόνο κάποια αθώα αποσπάσματα στο βιβλίο της Der Generalquartermeister. 150. Για την αφήγησή μου σχετικά με την όλο διαφωνίες ολονύχτια σύ­ σκεψη με τον Hächa, βασίστηκα —εκτός από το πρωτόκολλο του Hewel- στις μαρτυρίες του Κάι­ τελ , W arlimont, του διερμηνέα Paul Schmidt, του Keppler, του Γκαίρινγκ, του Werner Kiewitz και του Schaub. 151. Η κατάπληξη του Χ ίμ λ ερ : την οποία μαρτυρούν ο Κάιτελ και ο Scweppenburg, που αργότερα σχο­ λίαζε ότι ο Χ ίτλερ είχε φανερό προσωπικό θάρρος: «Ε κ είνο το απόγευμα στις 16 Μαρ. 1939, η Πράγα δεν ήταν καθόλου ασφαλής τόπος για τον επικεφ αλής του Γερμανικού Κ ρά τους». Σε μια ιδιω τική επιστολή ο E d u ard Wagner -ένας από τους συνωμό­ τες του 1944!- εξέφρασε επίσης την «ανησυχία του για την προσω­ πική ασφάλεια του Φύρερ» εκείνη την ημέρα. Και, βλ. ιδιωτική επι­ στολή του Ρόμελ για εκείνη την ημέρα (T84/R 275/0015). 152. Η κόρη του Hächa έγραψε ευχαρι­ στώντας τον Φύρερ για την ευγένειά του: βλ. φάκελο Adjutantur NS. 10/18. Οδηγίες του Υπουργείου Προπαγάνδας προς τους συντά­ κτες υπάρχουν στους φακέλους ΒΑ ZSg 101. 153. Η σημείωση του συνταγματάρχη Curt Siewert για τη συζήτηση του Χ ίτλ ερ με τον Μπράουχιτς, 25 Μαρ. 1939, βρίσκεται στα ND, R-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1065

100. Αναφερόμενος στην ομιλία του Στάλιν της 10 Μαρ. ο Μολό­ τοφ θα παρατηρούσε στις 31 Αυγ. 1939: « Ε ίν α ι τώρα φανερό ότι στην Γερμανία κατανόησαν σωστά στο σύνολό τους αυτές τις δηλώ­ σεις του συντρόφου Στάλιν κι έβγαλαν πρακτικά συμπεράσματα από αυτές [Γέλια]». 0 Friedrich Gaus έχει καταθέσει επίσης σε ανάκρισή του στην Νυρεμβέργη

μοποίησε τη φράση, « . . . χθες, όταν ο Φύρερ πήρε την απόφαση» (gestern bei der Führer-entscheidung). 156. Η παράξενη υπόθεση Albrecht συ­ νέβη τον Ιούνιο 1939, κι όχι τον Ιούλιο, όπως υπονοεί το «ημερο­ λόγιο» του Engel. Βλ. ακόμη, φά­ κελο Albrecht του BDC. Γύρω στις

πως όταν ο Ρίμπεντροπ διηγήθηκε στον Στάλιν, στις 23 Αυγ., ότι ο Φύρερ είχε ερμηνεύσει την ομιλία του Μαρ. 1939 ως σ ο βιετικό άνοιγμα, ο Στάλιν απάντησε: «Α υ­ τή ήταν η πρόθεση» (Έγγραφα Jackson). 154. Ο Χίτλερ διέταξε να ξαναπροβληθεί ένα φιλμ Επικαίρων. Καθισμέ­ νη πλάι του, η Leni Riefenstahl τον άκουσε να μουρμουρίζει: «Αυτός [ο Στάλιν] μοιάζει με άτομο με το οποίο μπορεί κανείς να διαπραγ­ μ α τευ τεί» (συνέντευξη, Ιούλιος 1989). 155. Η απόδειξη ότι στις 31 Μαρ. -δ η ­ λαδή μετά την αναγγελία της βρε­ τανικής εγγύησης- ο Χίτλερ ζήτη­ σε έναν σχεδιασμό του OKW για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, βρίσκεται στα ημερολόγια του Eberhard, του Μπόρμαν και του ταγματάρχη Wilhelm Deyhle, του υπασπιστή του Γιόντλ (ND, 1796-PS) και σε μια ανάκριση του Warlimont. Στις 30 Μαρ. ο συνταγματάρχης Wagner έγραφε: «Αύριο ο Α .ΓΕΣ [Μπράουχιτς] και ο Φύρερ επιστρέφουν και όλες οι ενημερωτικές σημειώ­ σεις μας πρέπει να είναι έτοιμες». Και την 1 Απρ. ο Wagner χρησι­

σειρά 97, 108413). Άντλησα επίσης σ τοιχεία από κ α τα θέσ εις των Puttkam er, ναυαρχου Gerhard Wagner, Karl Brandt, Vormann, των δυο υπασπιστών του Ραίντερ, Friedrichs και Curt Freiwald κι από το ημερολόγιο του Groscurth. Η Christa Schroeder θυμάται να λέει στον Χίτλερ σχετικά με τις δημόσιες επικρίσεις για τον τρόπο με τον οποίο παλαιά στελέχη του Κόμματος έπαιρναν τόσο επιπό­ λαια διαζύγιο από τις γυναίκες τους, για να παντρευτούν νεότε­ ρες. Ο Χ ίτ λ ερ απάντησε: «Ο ι σκληροί πολεμιστές χρειάζονται τις πιο υπέροχες γυναίκες!» Και τότε εκείνη του είπε: «Ω!, Φύρερ μου, τότε ποια καλλονή θα έπρεπε να έχετε εσείςΐ» 157. Η στάση του Χίτλερ απέναντι στο κατεστημένο της Εκκλησίας και στα θρησκευτικά δόγματα απεικο­ νίζεται καλά στις σημειώσεις των Συνομιλιών στο Τραπέζι, που κρά­ τησαν οι Heim και Μπόρμαν, και ο σύνδεσμος α ξιω μα τικός του Rosenberg, ο Koeppen, το 1941 (Τ84/387), κι από εγγραφές στο ημερολόγιο του Hewel, που έχω αναφέρει. Μια επίσημη εγκύκλιος

8 Ιουλίου, ο Below εκτελούσε ήδη κάποια από τα καθήκοντά του (βλ. π.χ. φακέλους W eizsäcker

1066

στις 10 Δεκ. 1935 διατύπωνε: «Ο Καγκελάριος του Ράιχ [Χίτλερ] γεννήθηκε Καθολικός κι εξακο­ λουθεί ν’ ανήκει στο Καθολικό θρήσκευμα, αλλά δεν είναι θρη­ σκευόμενος, δηλ. δεν εκκλησιάζε­ τα ι κανονικά, ούτε μ ετέ χ ει σε θρησκευτικές λειτουργίες» (φάκε­ λοι BA R43 11/961). Σύμφωνα με τον γιατρό του Hasselbach, ο Χίτλερ πλήρωνε τη συνδρομή του στην Εκκλησία μέχρι το τέλος (α ν α φ έρ ετα ι στην εφ η μ ερ ίδα Frankenpost 12 Map. 1947). 158. Ο Niemöller ξεσήκωσε ισχυρά πά­ θη ακόμη και το 1945. Το υλικό γ ι’ αυτόν περιλαμβάνει ζωντανές α να κ ρίσ εις του OCMH, των Meissner, Krosigk και Lammers, σημειώσεις του Engel, εκθέσεις του Likus προς τον Ρίμπεντροπ, τη μελέτη του Hans Buchheim για τη δίκη Niemöller στο VfZ (ZS Α/20), και καταχωρήσεις στο ημε­ ρολόγιο του Γκαίμπελς το 1938. 159. Για την αναμέτρηση του Χίτλερ με τον Niemöller, στις 25 Ιαν. 1934, χρησιμοποίησα την ανάκρι­ ση του Γκαίρινγκ στις 20 Ιουλ. 1945, μια χειρόγραφη περιγραφή του Lammers και τις εκδοχές των Krosigk και Νταίνιτς τον Ιούλιο του 1945, (0CMH) και τις Συνο­ μ ιλίες στο Τραπέζι στις 7 Απρ. 1942. Β λ. επ ίσ η ς η μ ερ ο λό γ ιο Rosenberg, 19 Ιαν. 1940 (ο Χ ίτ­ λερ, είπε, μιμήθηκε τη μεγαλό­ στομη φ ρ α σ εο λο γία του N ie ­ möller κι ύστερα διέταξε να δια­ βαστεί δυνατά μπροστά τους η προηγούμενη τηλεφωνική του συ­ νομιλία, η οποία διεξήχθη με τις

DAVID IRVING

πιο χυδαίες κουβέντες. Αποτέλε­ σμα: να τα χάσουν ακόμη κι οι πιο φανατικοί πιστοί!) Η πραγ­ ματική υποκλοπή της μυστικής υπηρεσίας του Γκαίρινγκ υπάρχει στον φάκελο BA r. 43 11/ 163. 160. Πολλοί συντηρητικοί θεωρούσαν ότι ο Niemöller άξιζε τη φυλάκι­ ση, κι ανάμεσά τους ο Νταίνιτς -ο πρώην συνάδελφος του πά ­ στορα στη Ναυτική Ακαδημία- ο Lammers κι ο Krosigk (OCMH). Ο N iem öller άλλω στε έσ τελνε ανοικτά από του άμβωνος στα­ σιαστικά μηνύματα. Οι ανακριτές των Συμμάχων κατέγραψαν επ ί­ σης ό τι η προσω πικότητα του Niemöller ήταν ένα «θ έμ α που ενδιέφερε τους αξιωματικούς της AMG (Συμμα χική Στρα τιω τική Δ ιο ίκ η σ η )» Από τ ις 28 Ιουλ. 1943, ο στρατάρχης Wolfram von Richthofen σημείωνε στο ημερο­ λόγιό του τη σκέψη του Γκαίριγκ ότι «ο Φύρερ δοκίμασε σχεδόν τα πάντα για να εγκαθιδρύσει μια Εκκλησία του Ράιχ μέσα σε Λουθηρανικά πλαίσια, αλλά το πείσμα των ηγετών της Εκκλη­ σίας ματαίωνε κάθε του προσπά­ θεια». 161. Οι μυστικές προετοιμασίες για το Ντάντσιχ αναφέρονται στα πολε­ μικά ημερολόγια του Στρατιωτι­ κού Διοικητή του Ντάντσιχ (ΒΑ, RH.53-20/ V.25) και στο βιβλίο του γιατρού μεραρχίας Eberhardt Kampfgruppe (BA , P. 1355). Βλ. επίσης το ημερολόγιο που κρα­ τούσε ο στρατάρχης Fedor von Beck (Ν.22/1), και τις επίσημες επ ιχειρησ ια κ ές προτά σεις που

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

υ π έβα λε στις 27 Μ αΐου 1939, προς τον Μπράουχιτς (BA , IIΗ.82 I). Ο Χ ίμλερ επίσης υπο­ γ ρ ά μ μ ισ ε τον ρόλο των SS Heimwer στο Ντάντσιχ κατά την ομιλία του της 3ης Αυγ. 1944, στο VfZ, 1953, φυλ. 357. Βλ. επ ί­ σης Danziger Vorposten (την τοπική Ναζιστική εφημερίδα). 162. Η επίδειξη στο Ρέχλιν καλύπτεται εκ τετα μ ένα από τα έγγραφα Milch: βλ. ιδιαιτέρως MD. 51/5667 ff. MD 62/ 5293 και /5470, M D.65/7326 και /7347 και MD56/2678. 163. Ο August Kubizek διηγήθηκε το επεισόδιο του 1906 στο βιβλίο του, Adolf Hitler mein Jugendfreund (Γκέτινγκεν, 1953). Ε π ιβεβα ιώ θηκε από τη χήρα του, Paola, στο Έφερντινγκ (Α υστρία) και από την Winifred Wagner σε μια συνέντευ­ ξη μαζί μου. 164. Η έκθεση Wohlthat στις 24 Ιουλ. 1939 βρίσκεται σε ειδικό φιλμ στα ΝΑ ML/123. Βλ. επίσης έκθεση Dirksen στις 21 Ιουλ. Οι μυστικές συνομιλίες διέρρευσαν και δημο­ σιεύτηκαν στις εφ ημερίδες The Daily Telegraph και News Chronicle στις 22 και 23 Ιουλ. Δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου προσπάθη­ σαν να τις διαψεύσουν: HL, έγ ­ γραφα Fritzsche, box 4. Η καλύτε­ ρη μελέτη μέχρι σήμερα είναι του Helmut Metzmacher στο VfZ, 1966, 370ff. Από τότε ο βρετανικός φά­ κελος της αποστολής Wohlthat πα­ ραδόθηκε στο PRO, FO.371/22990. 165. Βασίσθηκα περισσότερο στο αδη­ μοσίευτο χειρόγραφο του Lossberg, παρά στο τελευταίο του βιβλίο Im

1067

Wehrmachtfiihrungssab (Αμβούργο, 1949). 166. Ο Χίτλερ καυχιόταν μετά για τον πράκτορα που είχε τοποθετήσει στο Κρόιντον: βλ. αδημοσίευτο χειρόγραφο του λοχαγού Wolf Junge (Συλλογή Irving IfZ). 167. Αυτό το απόσπασμα από το ημε­ ρολόγιο του Lahousen είναι στα ND, 3047-PS. 168. 0 Χάιντριχ έθεσε πρώτος το θέμα π ερ ί κατασκευής «μεθορια κώ ν επεισοδίων» στον συνταγματάρχη των SS Trummler, στον ταξίαρχο των SS Otto Rasch και στον στρα­ τηγό των SS Heinrich Müller της Γκεστάπο, σε μια σύσκεψη στο Βερολίνο στις 8 Αυγ. 1939. Ο Otto H ellw ig, που α ργότερα έγ ιν ε στρατηγός της Αστυνομίας, ήταν παρών κι έγραψε ένα χειρόγραφο σημείωμα που βρίσκεται στην κα­ τοχή μου. Η περίφημη επιχείρηση γ κ λ α ι β ι τ ς σκιαγραφήθηκε αρχικά κατά τη δεύτερη σύσκεψη, ή περί­ που στις 11 Αυγ. Βλ. ακόμη ημε­ ρολόγιο Hassel στις 15 Αυγ. και τη μελέτη του dr. Jürgen Runzheimer στο VfZ, 1962, 408ff (ο οποίος μου προμήθευσε επίσης π ερα ιτέρω αδημοσίευτο υλικό). 169. Ο διερμηνέας Eugen Dollmann π ε­ ρ ιέγ ρ α ψ ε τη σκηνή, καθώς ο Hewel μπήκε βιαστικά μέσα, σε μια (μαγνητοφωνημένη) συνομιλία στις 4 Ιουν. 1945 (έκθεση CSDIC, CMF/X.173). 170. Η σύσκεψη του Χίτλερ στο Μπέργκοφ, στις 14 Αυγ. 1939 αναφέρεται στα ημερολόγια των Χάλντερ, Μπόρμαν και Milch. Για τις σελί­ δες που ακολουθούν, άντλησα

1068

πολλά από τους φακέλους του Γ ε­ νικού Ε π ιτ ελ είο υ Ν αυτικού PG/33984, PG/33979, PG/32201 και στους φακέλους ΑΑ για την Πολω­ νία, το Ντάντσιχ και την κήρυξη του πολέμου. 171. Για τις μεθόδους παραπλάνησης, βλ. τα έγγραφα στο Die Meister­ singer (BA, Schumacher Sammlung, 368) και στην τελετή στο Τάνενμπεργκ (MD.65/7323). 0 Αμερικα­ νός απεσταλμένος ήταν κυριολε­ κτικά χαμένος^ τηλεγραφώντας στην Ουάσινγκτον στις 8 Αυγ. ότι «ήταν απίθανη οποιαδήποτε δρά­ ση εκ μέρους της Γερμανίας, που απαιτούσε εκτεταμένη χρήση σιδη­ ροδρομικών κι άλλων μεταφορι­ κών μέσων κατά τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου ως τα μέ­ σα Σ επ τεμβρίου ». (ΝΑ, 740.00/ 2026) και βλ. επιστολή Meissner προς Brückner στις 15 Αυγ. (N S .10/12), και την κομματική εγκύκλιο στις 8 Αυγ. 1939, που μι­ λά λεπτομερειακά για τις στολές που θα φοριούνταν στην Κομματι­ κή Συγκέντρωση τον Σεπτέμβριο (HL, έγγραφα Γκαίμπελς, box 2). 172. Οι επιχειρήσεις στο τούνελ Γιαμπλούνκα και στη γέφυρα Ντιρσάου περιγράφονται καλά στην επίσημη γερμανική μονογραφία του Herbert Schindler, Mosty und Dirschau 1 9 3 9 (Φ ρά ιμπ ο υργκ, 1971). Επίσης, χρησιμοποίησα το ημερολόγιο του Lahousen 17 Αυγ. και τη μεταπολεμική μαρτυρία του, τη σημείωση του Κανάρη π ε­ ρί μιας συνομιλίας με τον Κάιτελ στις 7. Αυγ. (ND, 795-PS), το ημε­ ρολόγιο του Χάλντερ αυτής της

DAVID IRVING

ημερομηνίας και -μ ε επιφύλαξητην από δεύτερο χέρι εκδοχή του ημερολογίου του Groscurth στις 24 Αυγ. Και το Πολεμικό Ημερολό­ γιο της 8ης Στρατιάς, 31 Αυγ. 1939, μαζί μ ’ ένα φάκελο της Άμπβερ στα BA, OKW 74. 173. Η πρόσκληση του OKW με ημερο­ μηνία 19 Αυγ. βρίσκεται στο φά­ κελο του Ναυτικού PG/33984. Πέ­ ντε εκδοχές έχουν γραφτεί για την ομιλία του Χίτλερ στις 22 Αυγ.: από τους Χ ά λντερ , A lbrecht, Boehm (ND, Ραίντερ-27), Beck και Κανάρη, (ND, 789-PS και 1014 PS). Βλ. επίσης και ημερολόγιο Groscurth, 24 Αυγ. 1939. Η ομιλία αναφέρεται περιληπτικά στα ημε­ ρολόγια των Milch, Leeb και Felber (αρχηγού του Γενικού Ε π ι­ τελείου της 8ης Στρατιάς, Ν.67/2). Υπάρχουν κι άλλες εκδοχές, αλλά δευτερεύουσας αξίας. Το φλογερό κείμενο που έπεσε στα χέρια του εχθρού από τον κύκλο Κανάρη/Oster (ND, 003-L) δεν έχει καμιά αξία. Βλ. και τη βαθυστό­ χαστη έρευνα του Baumgart στο VfZ, 1968, 120ff. 174. Ο Χίτλερ δεν αρνήθηκε ότι οι Δυτι­ κές Δυνάμεις θα μπορούσαν να κη­ ρύξουν τον πόλεμο (αλλά πίστευε ότι ουσιαστικά δεν θα πολεμού­ σαν). Αργότερα, ο Beck ανέφερε ότι ο Χίλερ είπε: «Δεν ξέρω αν οι Βρετανοί θα ταχθούν εναντίον μας ή όχι». Ο Vormann ενημερώθηκε από τον Κάιτελ στις 24 Αυγ. ότι ο Χίτλερ εξακολουθούσε να ελπίζει πως θα αντιμετώπιζε μόνο την Πο­ λωνία. Αλλά ο Φύρερ συνειδητο­ ποίησε ότι η Βρετανία και η Γαλλία

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

θα ήταν εχθρικές και ίσως να διέκοπταν ακόμη και τις διπλωματικές σχέσεις και ν’ άρχιζαν οικονομικό πόλεμο κατά του Ράιχ. 175. Η αναφορά περί άμεσης και ολο­ κληρω τικής καταστροφ ής της «ζωτικής δύναμης» -die lebendigen Kräfte- της Πολωνίας, παρεξηγήθηκε από τους εισαγγελείς των Συμμάχων στην Νυρεμβέργη. Ο Χ ίτλερ απλά δήλωνε το βασικό στρατιωτικό γεγονός ότι ο στρα­ τηγικός α ντικειμενικό ς σκοπός ήταν η καταστροφή του εχθρού, κι όχι να χαραχτεί μια γραμμή πάνω στον χάρτη. Οι επαγγελματίες στρατιωτικοί που ήταν παρόντες, φαίνεται ότι το κατενόησαν αυτό απολύτως (βλ. π.χ. ημερο­ λόγιο Beck). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χ ίτλερ χρησιμοποίησε την ίδια έκφραση κατά την ομιλία του προς τους στρατηγούς, πριν από τη Μάχη των Αρδεννών στις 12 Δ εκ . 1944 (H eiber, o p .cit. 721). 176. Υπάρχουν δυο πρωτότυπα ά λ­ μπουμ φωτογραφιών από το ταξί­ δι του Ρίμπεντροπ στην Μόσχα, στο HL και στα έγγραφ α του William R. Philp. 177. Την άλλη μέρα, 23 Αυγ. 1939, ο Γκαίρινγκ συγκάλεσε μια σημαντι­ κή σύσκεψη με τους κορυφαίους υπουργούς του Ράιχ, σχετικά με την οποία ο dr. Herbert Backe υφυπουργός στο Υπουργείο Τρο­ φίμων - έγραφε κατ’ ιδίαν στις 31 του μηνός: «Έφτασα στο Βερολίνο το Σάββατο [20 Αυγ.]. Στις... [23 Α υγ.] μας ζητήθηκε να συγκε­ ντρωθούμε στο Κάρινχολ. Ο Γκαί­

1069

ρινγκ, ο Funk, ο Darre, ο Körner, ο Landfried, εγώ, ο Behrens, ο Neumann και ο Posse. Ο Γκαίριγκ μας απεκάλυψε άκρως εμπιστευτικά ότι είχε αποφασιστεί να επ ι­ τεθούμε στην Πολωνία. Ρώτησε τον καθένα μας τι προετοιμασίες είχαμε κάνει για τον πόλεμο. Δελ­ τία τροφίμων. Είχαμε καταφέρει να κρατήσουμε ελεύθερη την προ­ μήθεια ψωμιού και πατάτας για τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, χάρη στις καλές μας προμήθειες. Ευτυχώς, ο Γκαίρινγκ απρόθυμα συμφώνησε. Για να διαφυλαχτεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού, ο Γκαίρινγκ επέμεινε σε πολύ αυ­ στηρά μέτρα ασφαλείας. Η διάθε­ ση όλων ήταν πολύ αισιόδοξη. Η επίθεση είχε οριστεί για την Πα­ ρασκευή στις 25... Μετά το Κά­ ρινχολ, ήταν προφανές ότι θα στρεφόμασταν μόνο κατά της Πο­ λωνίας - δηλ. δεν θα γινόταν Πα­ γκόσμιος Πόλεμος κι ότι θα μπο­ ρούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε αυτό το ρίσκο». 178. Για το κείμενο της πρώτης επιστο­ λής Μουσολίνι προς τον Χίτλερ, στις 25 Αυγ. (μετά ακυρώθηκε), βλ. επιστολή Τσιάνο προς τον βα­ σιλιά, στα προσωπικά έγγραφα του Μουσολίνι (Τ586/405/0237). 179. Η ώρα -3.02' μ .μ .- αναγράφεται στα προσωπικά ημερολόγια τεσ­ σάρων παρόντων: Vormann, Weiz­ säcker, Χάλντερ και Wagner. Βλ. επίσης πολεμικό ημερολόγιο του Επιτελείου του Φύρερ (Τ77/858/ 4392ff.) και στις συγκινητικές επ ι­ στολές του Ρόμελ προς τη σύζυγό του (T84/R273a), και στο πολεμι­

1070

κό ημερολόγιο του Γενικού Επιτε­ λείου Ναυτικού, 3.30' μ.μ. 180. Το ειδικό τρένο του Χίτλερ περιγράφεται λεπτομερώς στην έκθε­ ση του CSDIC (UK), SIR.970, με ημερομηνία 25 Σεπ. 1944. 181. Πολλοί παρατηρητές πίστευαν ότι μετά από αυτό το φιάσκο της 25 Αυγ. 1939, ο Χίτλερ θα αναγκαζό­ ταν ν’ ανακαλέσει τελείω ς την Ε π ιχείρη σ η λ ε υ κ ή . Ο E d u ard Wagner, αντανακλώντας τα συναι­ σθήματα του Γενικού Επιτελείου, έγραφε στη σύζυγό του την επο­ μένη: «Δεν μπόρεσα να σου γρά­ ψω χθες βράδυ, γιατί η νύχτα είχε έναν πυρετώδη ρυθμό. Μπορείς να είσαι ήσυχη - από όσο μπορώ να δω, δεν θα συμβεί τίποτα!» Η επιστολή του Vormann στις 26 Αυγ. δίνει επίσης μια ζωηρή εικό­ να των γεγονότων της προηγούμε­ νης ημέρας (αντίγραφα στη Συλ­ λογή Irving IfZ). 182. Η χειρόγραφη αφήγηση σχετικά με την απέλπιδα επιχείρηση Γιαμπλούνκα, του υπολοχαγού Herzner, βρίσκεται στην κατοχή του Günter Peis, στο Μόναχο, όπως και η αφήγηση του Hellwig για την ακύρωση την τελευταία στιγμή των πλαστών «π ο λ ω ν ι­ κών» επεισοδίων στην Άνω Σιλεσία. 183. Τα «καφέ χαρτιά» της υπηρεσίας υποκλοπών σχετικά με το τηλε­ φώνημα του Τσιάνο προς τον Attolico, αριθμοί Ν.125, 894 και Ν.125, 810, βρίσκονται σε έναν φάκελο του OKW (Τ77/545). Βλ. επίσης στα έγγραφα Mackensen, ΑΑ σειρά 100. Για τη στάση της

DAVID IRVING

Ιταλίας, ο Γκαίρινγκ έδειξε μια ανοχή που προκαλεί έκπληξη. Η επιστολή του Backe στις 31 Αυγ. συνεχίζει: « ... Ο Γ[καίρινγκ] μας απεκάλυψε άκρως εμπιστευτικά ότι η Ιταλία δεν θα έβγαινε μαζί μας στον πόλεμο. Γ ι’ αυτό ακρι­ βώς η επίθεση ακυρώθηκε... Τώ­ ρα, π ρ έ π ε ι να δο ύ με πώς θα βγούμε από αυτό τον μπελά. Λέει ότι εκτός από το σύμφωνο με την Ρωσία, έχουμε υπογράψει και μια μυστική συμφωνία (μας το είχε ήδη πει αυτό μια φορά στο Κάρινχολ: πρόκειται φανερά για τον διαμελισμό της Πολωνίας, με τη Βαρσοβία στο δικό μας μέρος). Ο Γκαίρινγκ μίλησε άσχημα για τον Μουσολίνι, και πρόσθεσε πως αν ήταν πραγματικός άνδρας, θα είχε ανατρέψει τη μοναρχία. 'Ενα ενο­ χλητικό σημείο για μας. Ο Πόλε­ μος είναι κάτι απίθανο. Αν κερδί­ σουμε το Ντάντσιχ, θα είμαστε αρκετά ευτυχείς. Ίσως και μια φ έ­ τα του Διαδρόμου. Η σύσκεψη (Funk) κατέληξε και σε ένα όφε­ λος γ ια μας, καθώς τώ ρα δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με την Γαλλία, ενώ η Ιταλία έχει. Οπότε, αν παρατήσουμε την Ιτα­ λία, θα έχουμε μια καλή ευκαιρία να κρατήσουμε μακριά την Γαλ­ λία... Πρέπει ν’ αποφύγουμε τον πόλεμο και να προσπαθήσουμε να σώσουμε τα προσχήματα». 184. Τα μεσάνυχτα -26 προς 27 Α υγ­ ό Γκαίμπελς κάλεσε τον Backe, προφανώς για να τον επιτιμήσει για τις μικρές μερίδες φρούτων και τσαγιού που πρότεινε. Ο Backe έγραφε: «Ο Γκαίμπελς ξέσπασε σε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

εξαιρετικά πικρόχολη κριτική κατά του Υπουργείου Εξωτερικών, για υπερβολική μυστικότητα. Όλοι ξέ­ ρουμε ότι ο Henderson και ο Coulondre έχουν δει τον Φόρερ, και ότι μόνο το γερμανικό Ραδιό­ φωνο δεν το ανέφερε. Το αποτέλε­ σμα είναι ότι το γερμανικό κοινό αναγκάζεται ν’ ακούει ξένους ρα­ διοφωνικούς σταθμούς. Τον πληρο­ φόρησα για τη θλιβερή μας κατά­ σταση σχετικά με τα τρόφιμα... 0 Γκαίμπελς έκανε μια θαυμάσια εντύπωση: αντικειμενικός, σοβα­ ρός, αποφασισμένος. Είχε ζητήσει από τον [υφυπουργό του] Gutterer να ενημερώσει τον Φύρερ για τις δυσκολίες με το Υπουργείο Εξωτε­ ρικών, το οποίο μάλλον δημιουργεί την εντύπωση ότι κι ο ίδιος του κάνει πλάτες». 185. «Φωνές κατά του Πολέμου»: ο οι­ κονομικός σύμβουλος του Κάιτελ Georg Thomas αναφέρθηκε σε μια ομιλία του στις 29 Μαρτίου 1940 σε δυο δυσμενείς εκθέσεις που ε ί­ χε υποβάλει: η μία προειδοποιού­ σε για τις ελλείψεις καυσίμων και πυρομαχικών και ζητούσε οικονο­ μική κινητοποίηση εν όψει της πι­ θανότητας πολέμου με τις Δυτικές Δυνάμεις (πιθανόν, το έγγραφο με ημερομηνία 9 Αυγ. 1939, στο φιλμ Τ77/312/4349). Ο Χίτλερ ωστόσο απάντησε ότι «δεν θα υπάρξει πό­ λεμος με την Δύση, απλώς, μόνο πόλεμος με την Πολωνία». Στις 26 Αυγ. 1939, ο Thomas υπέβα λε στον Κάιτελ μια δεύτερη έκθεση, που ο Κάιτελ απρόθυμα προώθη­ σε στον Χίτλερ. Εκείνος τον επιτίμησε: «Δεν θα σταματήσετε ποτέ

1071

να με ενοχλείτε σχετικά με τον “ πόλεμό σας με την Δύση” !» 186. Οι βρετανικοί φάκελοι - κλειδιά σχετικά με τον D ahlerus είνα ι PRO, FO. 371/22974, /22982, /22990, /34482, /39178. PREM. I /331a και FO .800/316: οι α ντί­ στοιχοι γερμανικοί μυστικοί φά­ κελοι βρίσκονται στα ΝΑ φιλμ ML/123. 187. Όπως και πριν, όλες οι μαγνητο­ ταινίες της υπηρεσίας υποκλοπών δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο μου του 1968, Breach of Security. Για μια άλ­ λη τέτοια μαγνητοταινία, βλ. ημε­ ρολόγιο Χάλντερ, 28 Α υγ.: «Ο εχθρός γνωρίζει την παλιά ημερο­ μηνία (26η) και την αναβολή. Η Βρετανία και η Γαλλία νιώθουν ανίκανες να υποχωρήσουν όσο τα στρατεύματά μας βρίσκονται στα σύνορα. Ο Henderson εργάζεται για να κερδίσει χρόνο. Ο Τσάμπερλαιν ξαφνιάστηκε με τις προ­ σωπικές ύβρεις». Ανάμεσα στις άλλες μαγνητοταινίες που έδωσαν στον Χίτλερ ήταν και μια που προέκυψε από ένα τηλεφώνημα προς τον Πρίγκιπα Διάδοχο στον Πύργο Σεσίλιενχοφ, έξω από το Πότσνταμ. Ο στρατηγός Joachim von Stülpnagel, που μόλις είχε διοριστεί διοικητής μιας στρατιάς εφέδρων 740.000 ανδρών του τηλεφώνησε για να του αναγγείλει τον νέο του διορισμό και να του υποσχεθεί μια επίσκεψη σύντομα, «γ ια να Σας διαβεβαιώσω ότι είμα ι υπό τας δια τα γάς της Μ εγαλειότητά ς Σας»! Ο Χίτλερ τον απέλυσε την ίδια μέρα και τον αντικατέστησε με τον στρατηγό Fritz Fromm.

1072

188. Δεν βρέθηκε κανένα αντίγραφο της ομιλίας του προς τους βου­ λευτές του Ράιχσταγκ, αλλά περιγράφεται σωστά στα ημερολόγια των Χάλντερ, Groscurth, Hassel και Weizsäcker και αναφέρεται στην επιστολή της 3 Αυγ. του Backe. Βλ. επίσης έκθεση Rudolf Likus στις 27 Αυγ. (ΑΑ σειρά 43, 29617). Όσο για τις ιδ ια ίτερ ες προθέσεις του Χ ίτλερ προς την ΕΣΣΔ, ο αξιωματούχος της Γ κ ε­ στάπο dr. Werner Best θυμόταν αργότερα: «Μ ετά την υπογραφή του συμφώνου της Μόσχας στις 23 Αυγ., κυκλοφόρησε “ μεταξύ μας” η είδηση ότι δεν έπρεπε να αυταπατόμεθα από αυτό - μέσα σε δυο χρόνια το πολύ θα αρχίσει ο πόλεμος κατά της Ρω σίας». (IfZ, ZS. 207). Ο Hassel, επίσης, σχολίαζε στις 11 Οκτ. 1939: « Ε ί­ ναι εξαιρετικά πιθανό - πραγμα­ τικά αρκετά προφανές μετά την ομιλία του Χίτλερ προς τους βου­ λευτές στο Ράιχσταγκ - ότι βαθιά μέσα του επιφυλάσσεται να επ ι­ τεθεί στην Σοβιετική Ένωση». 189. Η ημερομηνία στην πρόταση των 16 σημείων δεν είναι ξεκάθαρη. Το αντίγραφο στον φάκελο του γραφείου του Ρίμπεντροπ φέρει την ημερομηνία 28 Αυγ. 1939. Άλλες πηγές αφήνουν να εννοηθεί ότι συντάχθηκε την επόμενη μ έ­ ρα. 190. Έχω δημοσιεύσει το περιεχόμενο αυτής της μαγνητοτα ινίας της Υπηρεσίας Υποκλοπών στο βιβλίο μου Breach of Security. Χωρίς διαβάθμιση ασφαλείας της FA, αντί­ γραφό της βρίσκεται επίσης στον

DAVID IRVING

φάκελο του γραφείου του Ρίμπε­ ντροπ (σειρά 43, 29636). 191. Ο πόλεμος των «π α ρα νό μ ω ν» φωτίζεται πολύ καλά στα πολεμι­ κά ημερολόγια του Στρατιωτικού Διοικητή του Ντάντσιχ αλλά και της Διοίκησης Μεθοριακής Άμυ­ νας (Τομέας 3), στον φάκελο ΒΑ Ε .271/1. Για τον ρόλο των Καφεχιτώνων των SA, βλ. την επιστολή Viktor Lutze προς Μπράουχιτς, στις 13 Οκτ. 1939 (R H .l/ V.58) και την ομιλία της 6 Οκτ. 1943, του διαδόχου του Wilhelm Schepmann (Τ 175/119/5023ff). 192. Το μνημόνιο του Γκαίμπελς είναι στους φακέλους BA NS. 10/37. 193. Ο συνταγματάρχης Eduard Wagner απηχεί το δέος του Vormann σε μια επιστολή στις 4 Σεπ. «Ακόμη κι αν δεν έχει ριφθεί ούτε ένας πυ­ ροβολισμός στα δυτικά, επικρατεί ένας παράξενος πόλεμος μέχρι τώ­ ρα». Εκτός από την αναφορά σε δημοσιευμένες πηγές, βάσισα την αφήγησή μου για την εκστρατεία στην Πολωνία στα ημερολόγια των Γιόντλ, Beck, Χάλντερ, Helmuth Groscurth, Milch, Vormann του Ν αυτικού Ε π ιτελ είο υ , W agner, Lahousen, Rosenberg και του διοι­ κητή του Επιτελείου του Χίτλερ. Καθώς και στις ανακρίσεις των Hans von Greiffenberg, Blaskowitz, Γ κα ίρινγκ, Ν ταίνιτς, Scheidt, Warlimont και Κάιτελ. Περί του Wilhelm Scheidt (βοηθού επικεφα­ λής ιστορικού του OKW) βλ. ανά­ κριση της 7ης Στρατιάς, στα ΝΑ, RG.407, box 1954.1) 194. Το βιβλίο του καθηγητή Martin Broszat, Nationalsozialistiche Polen-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Politik 1 9 3 9-1945 (Στουτγάρδη, 1961). Για τη σφαγή του Μπρό­ μπεργκ, βλ. το πολεμικό ημερολό­ γιο της Διοίκησης Στρατευμάτων των μετόπισθεν 580 (στρατηγός Braemer) στους φακέλους BA (Ρ. 824), και του Στρατιωτικού Διοι­ κητή της Δυτικής Πρωσίας (RH5320/V .16). Ο Kreisleiter Werner Kampe, που διορίστηκε δήμαρχος του Μ πρόμπεργκ, με έργο να «α π ο σ π ά σ ει αποζημιώσεις για πολίτες γερμανικής εθνικότητας που υπέφεραν από τις πολωνικές βαρβαρότητες», εξαπάτησε τα θύ­ ματα παρακρατώντας εκατομμύ­ ρια μάρκα προς όφελος κομματι­ κών φίλων του και δημοσίων υπαλλήλω ν (ΒΑ φάκελος, R22/4087). Περίπου 7.000 Γερμα­ νοί σφαγιάστηκαν από τους Πο­ λωνούς στο Μπρόμπεργκ. 195. Τρία αντίγραφα της αναφοράς του Κανάρη της 12 Σεπ. 1939 υπάρ­ χουν: ένα στα «αποσπάσματα Κανάρη-Lahousen», φάκελο μέχρι τώρα παραμελημένο με ντοκουμέντα -κ λειδιά και αποσπάσματα από τα ημερολόγια του Κανάρη (AL/1933). Το δεύτερο, στο αρχείο του Groscurth (Ν. 104/3) κι ένα πε­ ριληπτικό αντίγραφο στον φάκελο Lahousen ΙΜΤ (3047-PS). Βλ. την προ ανάκριση του Lahousen στις 19 Σεπ. 1945 και το ημερολόγιο του Vormann, Σεπ. 12, 1939: «Ο Γκαίρινγκ και ο Μπράουχιτς εδώ στο Ιλνάου. Ο Κανάρης υπεύθυνος για τον πολωνικό πληθυσμό». 196. Οι συσκέψεις του RSHA (Κεντρι­ κό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ) του Χάιντριχ (στο φιλμ των ΝΑ

1073

Τ175/239). Το σχετικό μνημόνιο του Χάιντριχ τον Μάιο 1941, στο VfZ, 1963, σελ. 197 και το ειλι­ κρινές μνημόνιο του Χάιντριχ του Ιουλίου 1940, στα έγγραφα του Kurt Daluege (BA, R. 19), για τον ρόλο των δικών του συγκροτημά­ των. 197. Για τις εκκαθαρίσεις στην Πολω­ νία: χρησιμοποίησα τα δοκίμια του W. Huppenkothen του 1945, στους φακέλους BDC. Μια ανά­ κριση της CSDIC του Udo von Woyrsch, την κατάθεση του dr. Rudolf Lehmann, το ημερολόγιο του Χάλντερ, τις συσκέψεις του Χάιντριχ και το βιβλίο του KlausJürgen Müller, Das Heer und Hitler (Στουτγάρδη, 1969). Οι τρεις συ­ νταγματάρχες ήταν οι Groscurth, Vormann και Wagner αντίστοιχα αναφέρω τον τελευταίο, μετά από μια συζήτηση με τον Μπράουχιτς. Μια ιδέα του κοινού προγραμμα­ τισμού του Γενικού Επιτελείου με τον Χ ά ιντριχ για την Πολωνία προκύπτει κι από μια ιδιωτική επ ιστολή του συνταγματάρχη Wagner, στις 18 Σεπ. 1939: «Προ­ βλήματα εξαιρετικών πολιτικών συνεπειών, οι οποίες πρέπει να συζητηθούν μυστικά με τον Αρχη­ γό ΓΕΣ και τον Χάλντερ: κάτι τ έ ­ τοιο δεν απαιτεί καμιά σκληρότη­ τα, την οποία φαίνομαι να διαθέ­ τω ». Βλ. και σημείωση του στρα­ τηγού Heitz σχετικά με τις οδηγίες που του έδωσε ο Χίτλερ, στις 20 Σεπ. στο Ντάντσιχ: (1) Να μη χυ­ θεί ανώφελο αίμα για την κατάλη­ ψη της Χ έλα, μη δημ ιο υργείτε μάρτυρες. Η Χέλα πρέπει να π έ­

1074

σει αργά ή γρήγορα. (2) Ακλόνητη σκληρότητα για να εξασφαλισθεί ειρήνη στη χώρα (3). Περαιτέρω εμπιστεοτικές οδηγίες». Τι μπο­ ρούσε να είναι τόσο πολύ εμπιστευτικό ώστε να καταγραφεί στο Πολεμικό Ημερολόγιο; 198. Περιγράφω την συνθηκολόγηση της φρουράς της Βαρσοβίας, με βάση τα πολεμικά ημερολόγια της 8ης Στρατιάς και της Ομάδας Στρατιών του Βορρά. 199. Ανακατασκεύασα το ιστορικό περί της διαταγής του Χίτλερ για ευθα­ νασία από τις ανακρίσεις των για­ τρών Brandt, Conti και Lammers και από την κατάθεση στη δίκη της Ν υ ρ εμ βέρ γης του Viktor Brack, ενός επ ικεφ αλής τομέα (Amtsleiter) στην Καγκελαρία του Φύρερ στο Βερολίνο. Βλ. επίσης την έκθεση ενός ανεψιού του πά­ στορα von Bodelschwingh στους φακέλους PRO, W0.208/4174. Οι δυο μελέτες των Hans Buchheim και Klaus Dömer, στο VfZ, 1967, σελ. 121, και του Lothar Gruchmann, VfZ, 1972, σελ. 235 και με­ τά, φέρουν μη ανιχνευόμενη χρο­ νολογία. Υπάρχουν πολλοί φάκε­ λοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης π ερ ί ευθανασίας στα ΒΑ, π.χ. R. 22/993,/4209 και /5021. Στον τε­ λευταίο υπάρχει μια διαμαρτυρία του επισκόπου Wurm στις 5 Σεπ. 1940: « Ξ έ ρ ε ι άραγε ο Φύρερ τι συμβαίνει; Έχει δώσει την έγκρισή του;» Σε ένα μνημόνιο της 1 Νοε. 1940, ακόμη κι ο Χάιντριχ φαίνε­ ται να θέλει ν’ αποστασιοποιηθεί: «Ο ι υπηρεσίες μου ασφαλείας δεν έχουν καμιά σχέση με την επιχεί­

DAVID IRVING

ρηση η οποία έχει αρχίσει στο με­ ταξύ είναι έργο του Reichsleiter Bouhler». 200. Εκτός από τα ημερολόγια των Rosenberg και Groscurth για την π ερ ίερ γ η αποστολή του W .R. Davis βλ. πρακτικό Wohlthat, για τη συζήτηση μεταξύ Davis και Γκαίρινγκ την 1η Οκτ. στο φιλμ ΝΑ M L/123 (φ ά κ ελο ς CO, AL/1506), μαζί με τις αδημοσίευ­ τες αναφορές για τις αποστολές του Dahlerus. Οι επιστολές του Davis προς τον Ρούσβελτ, 11 και 12 Οκτ., το ημερολόγιο του Adolf R. Berle (5,6, και 7 Οκτ. ) και το ημερολόγιο του Ρούσβελτ, που επιβεβαιώνουν ότι συναντήθηκε με τον Davis στις 15 Σεπ. υπάρ­ χουν στην FDRL. Για τον John L. Lewis, βλ. ΝΑ, RG.319, box 311: X. 8516601. 201. Τα πολωνικά ντοκουμέντα δημο­ σιεύτηκαν από το υπουργείο του Ρίμπεντροπ, ως Λευκή Βίβλος, τον Απρ.1940. Είχε δείξει μερικά στον Μουσολίνι τον Μάρτιο. Αυ­ τός και ο Γκαίρινγκ τα ανέφεραν κατά την ανάκρισή τους το 1945. Ο Adam Potocki, ο Πολωνός πρε­ σβευτής στην Ουάσινγκτον, τα απέρριψε ως πλαστά, αλλά αντί­ γραφα των πρωτότυπων με καρ­ μπόν, που βρίσκονται στα έγγρα­ φά του στο HL, αποδεικνύουν ότι είναι πραγματικά. 202. Ο Ρόμελ έγραφε στις 8 Οκτ.: « Ε ί­ μαι πολύ ευχαριστημένος που το Παρίσι και το Λονδίνο συζητούν ήδη ανοικτά την ομιλία του Χ ίτ­ λερ. Οι ουδέτερες φωνές, χωρίς εξαίρεση, είναι υπέρ. Ήμουν σε

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

αυτήν τη σύσκεψη επ ί μιάμιση ώρα χθες. Ο Φύρερ είναι στην κα­ λύτερη διάθεσή του και όλος αυ­ τοπεποίθηση». Για τις εκθέσεις D ahlerus βλ. φακέλους PRO FO. 800/317, FO ./371/23011,/ 23097,/23098,/23099. Η στάση του Χίτλερ αντικαθρεφτίζεται σε μια επιστολή γραμμένη από τον Hewel στις 14 Οκτ. προς έναν Άγγλο γνωστό του: «Πόσο συχνά έχω ακούσει τον Φύρερ να λέει, “ Μπορεί η Βρετανία να ζει τόσο απο­ μακρυσμένη από την πραγματικό­ τητα της ζωής της Ευρώπης, ώστε να μη β λ έ π ε ι τα προβλήματα όπως π ρά γμα τι ε ίν α ι;” Εγώ ο ίδιος παρακολούθησα συζητήσεις ανάμεσα στον Φ ύρερ και τον Henderson, κατά τις οποίες αυτός ο γέρος και άρρωστος άνθρωπος έλεγε τέτο ιες βλακείες, ώστε ο Φύρερ τελικά έφτασε στο συμπέ­ ρασμα πως η Βρετανία δεν είχε άλλη φιλοδοξία παρά την κατα­ στροφή της Γ ερμ α νία ς». Και ο Hewel συνέχιζε: «Κ ά θε μέρα, ο Φύρερ κι εγώ διαβάζουμε τις βρε­ τανικές εφημερίδες μαζί και... δεν μπορούμε να πιστέψουμε, ότι ε ί­ ναι δυνατό να δημοσιεύουν τέτοια ψέματα και ανακρίβειες». 203. Οι σημειώσεις του Κάιτελ στις 17 Οκτ. 1939 έχουν διασωθεί (864PS). Ά λλες εκδοχές υπάρχουν στους φακέλους του Groscurth (Ν. 104/3) και στο ημερο λό γιό του, 18 Οκτ. Το ημερολόγιο του Hassel, 30 Δεκ. και το ημερολόγιο του Χ ά λντερ και ένα ιδιω τικό γράμμα του Wagner στις 18 Οκτ. Ανακρινόμενος ο Χάλντερ, ανέ­

1075

φερε ως πηγή του τον Κανάρη (ΙΜ Τ. ανάκριση, στις 27 Φ εβ. 1946 βλ. GRGG 3326C, 7 Αυγ. 1945). 204. Ο Μάρτιν Μπόρμαν σημείωσε στο ημερολόγιό του τον λόγο του Χιτλερ της 21 Οκτ.: «Ο ι Reichsleiter και Gauleiter σε δείπνο με τον Φύρερ. Μετά το φαγητό, ο Φύρερ τους έδωσε μια εικόνα της κατά­ στασης μιλώ ντας επ ί δυ ό μ ισ ι ώρες». Βλ. επίσης την αμφίβολη εκδοχή του Groscurth (Ν. 104/3 και ML/123). Τον Αύγουστο 1940, ο ναύαρχος Κανάρης παρατηρούσε ότι «ήδη σε μια ομιλία του το 1938 (sic) προς τους Gauleiter, στο Βερολίνο», ο Χίτλερ είχε μιλήσει για μια εκστρατεία κατά της Ρω­ σίας (χειρόγραφη κατάθεση του αντιστράτηγου Franz von Bentivegni, επικεφαλής τμήματος του Κανάρη, 28 Σεπ. 1945). 205. Η στρατηγική που ακολουθήθηκε τελικά στην Γαλλία, είχε σχεδια­ στεί από τον Χίτλερ. Ο καθηγητής H.A. Jacobsen στο Wehrwissens shaftlicher Rundschau, 1955, σελ. 433 και μετά, συμπεραίνει ότι το Ε π ι­ τελείο του Manstein εξασφάλισε την επιτυχία του σχεδίου του Χ ίτ­ λερ. 206. Οι αρχικές απόπειρες δολοφονίας είχαν θ ιγ εί στις Συνομιλίες στο Τραπέζι, στις 6 Σεπ. 1941 (ση­ μείω ση K o e p p e n ) και σ τις 3 Μαΐου 1942 (σημείωση Heim). Ο B a v a u d α π ο κ εφ α λ ίσ τη κ ε τον Μάιο του 1942. 207. Ο dr. Anton Hoch, στο VfZ του 1969, σελ. 383 και μετά, κατέρριψε τους μ ετα π ολεμικούς μύθους

1076

αντλώντας στοιχεία από τις ανα­ κρίσεις από την Γκεστάπο του Georg Elser, του μοναχικού δολο­ φόνου (τώρα στον φάκελο ΒΑ, R22/3100). Χρησιμοποίησα επίσης τα ημερολόγια των Μπόρμαν και Groscurth, το λεπτομερές πρόγραμ­ μα της ημέρας (NS. 10/126) και τις καταθέσεις των Below, Grolmann, Schaub και του βαρόνου Karl von Eberstein. Η Γκεστάπο τελικά κατέ­ γραψε οκτώ νεκρούς και 63 τραυ­ ματίες (Τ175/473/4876). Οι δίκες του Elser και του πρώην προϊσταμένου του, του οποίου η αμέλεια του επέ­ τρεψε να προμηθευτεί τα εκρηκτι­ κά, διεκόπησαν χωρίς ημερομηνία (φάκελος R22/4087) και ο Elser εκτελέστηκε τον Απρίλιο 1945. 208. Το ημερολόγιο κι οι μεταπολεμι­ κές καταθέσεις του Γιόντλ, σε συνδυασμό με τις σημειώσεις του υπασπιστή του Wilhelm Deyhle (1786-PS), αποδεικνύουν ότι μέχρι τις 13 Νοε. ο Χίτλερ είχε πειστεί ότι μπορούσε φιλικά να συνδιαλλαγεί με την Ολλανδία. Μια εγ ­ γραφή στο ημερολόγιο του αρχη­ γού της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Χάλντερ, στρατηγού Kurt von T ip p elsk irch (ΒΑ φ άκελος II H36/1), στις 12 Νοε., αποδεικνύει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ διέταξε την απαγωγή των δυο Βρετανών πρα­ κτόρων. Παρασημοφόρησε τους αξιωματικούς των SS σε μια τελε­ τή στην Καγκελαρία, δυο ημέρες αργότερα (φάκελος BDC περί του τα γμα τά ρχη των SS Helm uth Knochen). Τα έγγραφα του πρά­ κτορα της βρετα νικής Μ16, S. Payne Best υπάρχουν στην HL.

DAVID IRVING

209. Ο ναύαρχος von Puttkamer μου είπε για τον ανάγλυφο χάρτη των Αρδεννών. Τον είχε δει επίσης ο Lahousen στην Καγκελαρία στις 20 Νοε. 1939 και τον ανέφερε στην κατάθεσή του, έξι χρόνια αρ­ γότερα. Ο ίδιος ο Χίτλερ ανέφερε ότι τον ανάγλυφο χάρτη τον «χρη­ σιμοποιήσαμε εκείνη την εποχή στο Βερολίνο» σε μια πολεμική σύσκεψη, στις 17 Σ επ . 1944 (Heiber, σελ. 660). 210. Οι δυο αξιωματικοί της Άμπβερ ήταν ο λοχαγός Fleck κι ο υπολοχαγός Hokke, σύμφωνα με τα η μ ερ ο λό γ ια των G roscurth , Lahousen, Γιόντλ και Χάλντερ. Ο Lahousen σημείω νε: «Ο Φύρερ ζήτησε να του περιγράψουν ακό­ μη και την παραμικρή τρύπα των εκρηκτικώ ν για την ανατίναξη [Zündloch]». Ένα πρακτικό της σύσκεψης στις 20 Νοε. 1939, βρί­ σκεται στα AL/1933. 211. Τα καλύτερα πρακτικά της στομ­ φώδους ομιλίας του Χίτλερ στις 23 Νοε. 1939 υπάρχουν στο ημε­ ρολόγιο του Leeb και στα ND, 789 PS, που συμφωνούν μ’ ένα κείμενο των φακέλων Groscurth (Ν. 104/3). Επίσης, βρήκα περιλή­ ψεις στα ημερολόγια του συνταγ­ ματάρχη Hoffmann von Waldau, του Beck και του Χ ά λντερ. Ο στρατηγός Hoth τη χρησιμοποίησε ως βάση γ ια μια ο μ ιλία προς τους στρατηγούς του 15ου Σώμα­ τος Σ τρα το ύ (φ ά κ ελο ς ΒΑ, W.2005/2). Το ίδιο και ο ναύαρ­ χος Ραίντερ για τους επικεφαλής των τμημάτων του (PG/31762a). 212. Δεν μπόρεσα να βρω μια λύση για

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

τα αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία που αφορούν στις δυο συναντή­ σεις του Quisling με τον Χίτλερ, τον Δεκέμβριο του 1939. Το ημε­ ρολόγιο του Γιόντλ χρονολογεί τη μια στις 13 του μηνός, η σημείωση του Ρα ίντερ στο μνημόνιο του Rosenberg την προσδιορίζει στις 15. Η κατά τα άλλα γεμάτη πλη­ ροφορίες ανάλυση που βγήκε από το κείμενό του Aussenpolitisches Amt (NS.43/25) αναφέρει με πολ­ λή σιγουριά: «Ο Quisling έγινε δ ε­ κτός σε προσωπική ακρόαση από τον Φύρερ στις 16 του μηνός, και πάλι στις 18». 213. 0 υπασπιστής του Ραίντερ (Frei­ wald) θυμάται ότι καθώς έφευγαν από την Καγκελαρία, έκανε μια νύ­ ξη ότι θα μπορούσαν τουλάχιστον να προσθέσουν στο σήμα. «Σας εύ­ χομαι ένα ασφαλές περαιτέρω ταξί­ δι». 0 Ραίντερ ωστόσο αρνήθηκε. 214. 0 καθηγητής Broszat κάλυψε ένα μέρος από την «πολωνική πολιτι­ κ ή » του Χ ίτλερ (βλ. σελ. 310313). Επίσης χρησιμοποίησα τα ημερολόγια των Groscurth, Χάλ­ ντερ και Milch τις λέξη προς λέξη παρατηρήσεις του Frank σε μια σύσκεψη της αστυνομίας στις 30 Μαΐου 1940 (2233-PS), μια έρευ­ να των SS του Σολντάου (ΝΟ1073), τη μαρτυρία του στρατη­ γού von Gienanth -διαδόχου του Blaskow itz- και του Karl Wolff και έγγραφα στους φακέλους της Καγκελαρίας BA, R. 43 II/ 1332 και /1411a. Οι σημειώ σεις του Χίμλερ είναι στο μικροφίλμ ΝΑ tl 75/94. 215. Γ ια την υπόθεση του δικαστή

1077

-Otto Christian von Hirschfeld- βλ. φάκελο στα ΒΑ του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ράιχ R. 22/4087 και το μνημόνιο του Lammers στον φάκελο r.43/II/l 1411a. 216. Το γενικό πρωτόκολλο 992 σελί­ δων που τηρο ύσ ε ο W alther Hewel για τα διπλω ματικά έ γ ­ γραφα που υπέβαλε στον Χίτλερ, από Ιαν. 1940 ως Αυγ. 1942, βρί­ σκεται στους φακέλους ΑΑ. Κα­ ταγράφει πολλές υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ, όπου περιλαμβάνεται, λόγου χάρη, ένα αποκρυπτογραφ ημένο βελγικ ό τηλεγράφημα στις 11 Φεβ. 1940, που α να φ έρ ει τα σχόλια του Τσιάνο στον Βέλγο επιτετραμμέ­ νο στην Ρώμη. Ως απόδειξη για το ότι ο Τσιάνο πρόδω σε την Επιχείρηση κ ί τ ρ ι ν η στους Β έ λ ­ γους, βλ. ημερολόγιο Groscurth στις 2 Ιαν. και το ημερολόγιο του Χ ά λντερ. Σ τις 7 του μηνός, ο στρατηγός Χάλντερ σημείωνε: «Η άλλη πλευρά γνωρίζει την ημερο­ μ ηνία ». Και την άλλη μέρα, ο ταγματάρχη Hasso von Etzdorf του είπε «για ένα τηλεγράφημα (Kerchove)» Ο τελευταίος ήταν ο Βέλγος επιτετραμμένος στην Ρώ­ μη. Σ τις 18 Ιαν. ο W eizsäcker έγραφε στον Mackensen στην Ρώ­ μη: «Πιστεύω ότι ο χερ Ρίμπεντροπ σας έχει ενημερώσει σχετι­ κά με κάποια συμβάντα μεταξύ Ρώμης και Β ρ υ ξ ελ λ ώ ν ». (ΑΑ, σειρά 100, σελ. 64885 και μετά) Στις 22 Ιαν., ο αρχηγός της Υπη­ ρεσίας Πληροφοριών του Χάλντερ έγ ρ α φ ε στο η μ ερ ο λό γ ιό του: «Ιτ[αλική] προδοσία στους Β[έλ-

1078

γους] των γερμανικών προθέσεων και προετοιμασιών». 217. Η έκθεση από τον αρχηγό της Υ π η ρεσ ία ς Π ληροφοριώ ν του Χάλντερ (Tippelskirch) σχετικά με το Βέλγιο υπάρχει στους φα­ κέλους της Υπηρεσίας Πληροφο­ ριών (AL/1329). 218. Η αφήγησή μου για την υπόθεση αυτή βασίζεται στη μελέτη του Jacobsen στο WR, 1954, σελ. 497 και μετά, του Jean Vanwelkenhuyzen, οπ.κ.αν., 1955, σελ. 66 και μετά, και στα ημερολόγια των Γιόντλ, Χάλντερ, Groscurth, Milch, Hassel και Deyhle. Στον φάκελο Weizsäcker για το Βέλγιο, και στις α να κρίσεις του Γ κα ίρ ινγκ και Below. Περίπου δώδεκα αποσπάσματα από ενοχοποιητικά έγγρα­ φα σώθηκαν από τις φλόγες. Η γενική τοπογραφία της Επιχείρη­ σης κ ί τ ρ ιν η θα μπορούσε να εξα­ χθεί από αυτά. «Την 1η Ημέρα της επίθεσης», ο ρόλος του 8ου Αεροπορικού Σώματος θα ήταν να εξολοθρεύσει τον Βελγικό Στρατό δυτικά του Μεύση, «σε στενή συ­ νεργα σία με την 6η Στρα τιά Schwerpunkt της κύριας προσπά­ θειας στα δυτικά του Μάαστριχτ». Η 7η Αεροπορική Μεραρχία (αλε­ ξιπτωτιστών) είχε στόχους στο Ναμύρ και στο Ντινάν. Ένα άλλο απόσπασμα ανέφερε: «Ε π ιπροσθέτως, αποσκοπείται η κατάληψη της Ολλανδίας...» 219. Μια καρτ-ποστάλ γραμμένη από τον υπασπιστή της Λουφτβάφε, στις 14 Μάί'ου 1940, επιβεβαιώνει ότι ο Χίτλερ σχεδίαζε τη νικηφόρα στρατηγική του από το 1939: «Σας

DAVID IRVING

είχα κάνει νύξη ότι θα είμαι κοντά σας τα Χριστούγεννα», υπενθύμιζε ο συνταγματάρχης von Below στον θείο του. Η ημερομηνία της επ ί­ σκεψης του Schmundt στον Man­ stein, ορίζεται ξεκάθαρα από το ημερολόγιο της συζύγου του. Ο Χίτλερ διέταξε τον Schmundt να καλέσει τον Manstein, χωρίς να πληροφορήσει ούτε τον Μπράουχιτς, ούτε τον Χάλντερ. Μετά από τη συνάντηση με τον Χ ίτλερ, ο Manstein έγραφε με θαυμασμό στο ημερολόγιό του: «Τ ι καταπληκτική συμφωνία με τις δικές μου από­ ψεις!» Σύμφωνα με τον Warlimont (MSP-215), ο Χίτλερ ξεπροβόδισε τον στρατηγό με τα ακόλουθα λό­ για: « 0 Manstein είναι ο μόνος άν­ θρωπος που καταλαβαίνει τι πρό­ κειται να κάνω». 220. Πολλές αφηγήσεις υπάρχουν για το δείπ νο του Χ ίτ λ ερ στις 17 Φ εβ. 1940: από τον M anstein, από μια ιδιωτική επιστολή του Ρόμελ (T84/R273a/ 0866) και μια του στρατηγού Geyr von Schweppenburg (IfZ, ZS. 680). 221. Για την υπόθεση Altmark στηρί­ χτηκα στο πολεμικό ημερολόγιο του Επιτελείου του Ναυτικού και στον σχετικό φάκελο της υπόθε­ σης (PG/33730) -μ ε την πλήρη έκ­ θεση του πλοιάρχου- στα ημερο­ λόγια των Γιόντλ και του Weiz­ säcker και στους φακέλους ΑΑ του Ernst Woermann. Για τις νο­ μικές πλευρές βλ. Heinz Knack stedt, στο WR 1959, σελ. 391, και 466 και μετά, καθώς και στη μ ε­ λέτη του Κολεγίου του Π ολεμι­ κού Ναυτικού των ΗΠΑ, στο έρ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1079

γο International Law Situation and Documents, 1956, σελ. 3 και μετά. 222. Στήριξα την αφήγηση μου για το αναπτυσσόμενο σχέδιο εισβολής στη Ν ορβηγία στα ημερολόγια των Milch, Γιόντλ, Χάλντερ και Tippelskirch και του Επιτελείου του Ναυτικού. Η ισχυρή υποστή­ ριξη του Ραίντερ γίνεται ξεκάθα­ ρη, π.χ. από τη μετέπειτα εγγρα­

της τηλεφωνικής κλήσης στις 3.20' μ.μ. της 12 Μαρ. (Αρχεία Φινλανδικού ΥΠΕΞ 109/ C2e, Tel.R. 145). Το τηλεφώνημα αναφέρεται στο ημερολόγιο του Φινλανδού Υπουρ­ γού Εξωτερικών Väinö Tanner (βλ. στα απομνημονεύματά του, ΟΗη ulkoministerinä talvisodan aikana, Ελσίνκι, 1950, σελ. 387). Ο Ulrich Kittel -ένας από τους τομεάρχες

φή, 2 Μαρτίου 1940, του ημερο­ λογίου του. Χρησιμοποίησα επ ί­ σης το πολεμικό ημερολόγιο της XXI Gruppe του στρατού (φάκε­ λος ΒΑ Ε, 180/5) και τα μεταπο­ λεμικά χειρόγραφα του Ραίντερ, «Ο ι σχέσεις μου με τον Αδόλφο Χ ίτ λ ερ » και «Η Κατάληψη της Νορβηγίας στις 9 Απριλίου 1940» (ND, 1546 PS). 223. Για τις προσπάθειες των Συμμά­ χων να παρατείνουν τον ρωσο-φινλανδικό πόλεμο, βλ. στο πολεμικό ημερολόγιο του Ε π ιτελείου του Ν αυτικού, 8-14 Μαρ. 1940. Ο Weizsäcker άφηνε να υπονοηθεί η δράση της Υπηρεσίας Υποκλοπών στο ημερολόγιό του, στις 13 Μαρ., σημειώνοντας ότι οι Δυτικές Δυνά­ μ εις είχαν προσφ έρει φρούδες υποσχέσεις στη Φινλανδία: «Έχου­ με γερές αποδείξεις σχετικά μ’ αυ­ τό». Αφού ο Ρίμπεντροπ απεκάλυψε το μήνυμα του Φινλανδού επι­ τετραμμένου στη Λευκή Βίβλο του που δημοσιεύτηκε στις 27 Απρ., ο dr. Pakaslahti, επικεφαλής του πο­ λιτικού τμήματος του Φινλανδικού Υπουργείου Εξωτερικών, τηλεγρά­ φησε στον επιτετραμμένο τους στο Π αρίσι -H arri H olm a- στις 14 Μαΐου, εντοπίζοντας την υποκλοπή

της υπηρεσίας υποκλοπών- επιβε­ βαίωσε το όλο επεισόδιο στα ZS 1734. 224. Σύμφωνα με το Γενικό Πρωτόκολ­ λο του Hewel (βλ.σημ. 216) δυο εκθέσεις της υπηρεσίας υποκλοπών για συνομιλίες των Ιταλών με τον Summer Welles υποβλήθηκαν στον Χίτλερ. Ο Hewel σχολίασε την εγ­ γραφή ως εξής: «Ο Φύρερ έδωσε εντολή να παραδοθεί στους Ιτα­ λούς ένα πρωτόκολλο με τις συνο­ μιλίες αυτές του Summer Welles με τον Φύρερ και τον Υπουργό Εξωτερικών (στις 2 Μαρ.), αντί­ στοιχο σε εύρος και περιεχόμενο με αυτό των Ιταλών». Αυτή η δυ­ σπιστία γίν ετα ι επίσης φανερή στην οδηγία του Χ ίτλερ στις 4 Απρ. περί στρατηγικής συνεργα­ σίας με την Ιταλία (PG/33316): «Ούτε η Επιχείρηση κ ί τ ρ ιν η , ούτε η “ W eserübung” [η εισβολή στη Σκανδιναβία] πρέπει να συζητη­ θούν με οποιοδήποτε τρόπο, πριν αρχίσουν οι επιχειρήσεις». 225. Εκτός από το γερμανικό αντίγρα­ φο, έχουμε την έκθεση του ίδιου του Mooney γι’ αυτή τη συνάντηση, σε ένα μακροσκελές τηλεγράφημα προς τον Ρούσβελτ στις 17 Μαρ. («Ο Πρόεδρος μου απεκάλυψε ότι

1080

DAVID IRVING

δεν ενδιαφερόταν να πούμε στον γερμανικό λαό τι θα πρέπει να κά­ νει με τους ηγέτες του ή την κυ­ βέρνησή του - αυτά όλα είναι δική τους υπόθεση». Ο Ρούσβελτ του είχε ζητήσει να πει στον Χίτλερ ότι ήταν πρόθυμος να λειτουργήσει ως «κατευναστής». Κι ο Χίτλερ απά­ ντησε ότι «θα μπορούσε να κλείσει μια συμφωνία με τον Πρόεδρο Ρούσβελτ, μέσα σε δέκα λεπτά».) FDRL: PSF box 4. 226. Στην ομιλία του προς τους διοι­ κητές την 1 Απρ. 1940, ο Χίτλερ περιέγραψε τις σχέσεις τους με την Ρωσία ευνοϊκές για την ώρα, αλλά για πόσον καιρό θα παρέ­ μεναν έτσι δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει. (Παράρτημα στο π ο λεμ ικό ημερολόγιο της X X I Gruppe). 221. Ο Χίτλερ αναφέρθηκε στις ασυλ­ λόγιστες κουβέντες του Τσώρτσιλ και του Ρενώ, κατά τη συνομιλία τους με τον Νορβηγό επιτετραμ­ μένο Arne Scheel και τον Σουηδό ναύαρχο Fabian Tamm, στις 13 και 16 Α πρ., σε μια επιστολή προς τον Μουσολίνι στις 26 και στην περίφημη ομιλία του στο Ράιχσταγκ της 19 Ιουλ. 1940. Βλ. επίσης τις παρατηρήσεις του στις Συνομιλίες στο Τραπέζι το βράδυ της 1 Ιουλ. 1942. 228. Η υποκλοπή της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ αναφέρεται στο πολε­ μικό ημερολόγιο του Επιτελείου Ναυτικού, 7 Απρ. 1940. Διάβασα επίσης τη μαρτυρική κατάθεση του ταγματάρχη Sas (ZS. 1626). 229. Ο ναυτικός ακόλουθος στο Όσλο συμβούλευσε το Επιτελείο Ναυτι­

κού στο Βερολίνο στις 21 Απρ. λέ­ γοντας ότι η Νορβηγία θα επ έ­ στρεφε στον κανονικό ρυθμό της μόνον αν ο Χ ίτλερ διέτασσε τα στρατεύματα να υιοθετήσουν το σύνθημα «Ήρθαμε ως φίλοι σας για να προστατεύσουμε την Νορ­ βηγία», κι αν δεν επιχειρούσε να επαναλάβει κι εκεί «τη μέθοδο της Πολωνίας». Για την κατάσταση που δημιουργήθηκε με την απο­ σκίρτηση του βασιλιά, βλ. ημερο­ λόγια Weizsäcker και Hassel, και την έκθεση από κάποιον του Επι­ τελείου του Rosenberg προς τον Schmundt στις 17 Απρ. (NS. 43/25) και τη συνομιλία του Χίτλερ με τον Quisling στις 18 Αυγ. (NG2948). 230. Ο Warlimont διέταξε τον Lossberg να καταγράψει μια αφήγηση των νευρικών ενεργειών του Χίτλερ, για το ημερολόγιο του OKW. Ο Schmundt έμεινε άναυδος. Όπως έγρα φ ε α ργότερα ο L o ssb erg : «Ένιωθε ότι ήταν ιεροσυλία να γράψ ει κάποιος για τις στιγμές αδυναμίας του δήθεν αλάθητου Φύρερ, έτσι καθαρά και ξάστε­ ρα». Η σελίδα ήταν τσαλακωμένη στο επίσημο κείμενο του ημερολο­ γίου. Για να δω πίσω από το σκη­ νικό του OKW, χρησιμοποίησα όχι μόνο τις καταχωρήσεις στα ημερο­ λόγια του Γιόντλ και του Deyhle της 24 Απρ. (1781 PS), αλλά ακό­ μη και χειρόγραφα των Lossberg και των πλοιάρχων Wolf Junge και Heinz Assm ann του Επ ιτελείου του Γιόντλ, και συνεντεύξεις με τον βαρόνο Sigism u n d von Falkenstein (τον επιτελικό αξιω­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1081

ματικό του από τη Λουφτβάφε)

στον ιερέα του Βατικανού Robert

και με τον στρατηγό Ottom ar

Leiber, SJ, για την ημερομηνία της

Hansen (υπασπιστή τότε του Κάιτελ). 231. Λ επτομέρειες για τα βρετανικά έγγραφα που κατασχέθηκαν στην Νορβηγία, υπάρχουν στο ημερο­ λόγιο του Γιόντλ, 23-27 Απρ., στο ημερολόγιο του Ε πιτελείου του Ναυτικού, 27 Απρ., στην επιστο­

Επιχείρησης κ ί τ ρ ι ν η . 233. Ο στρα τηγός von T roth a μου προμήθευσε τα αρχικά έγγραφα. Χρησιμοποίησα επίσης το πολεμι­ κό ημερολόγιο του Ε π ιτελ είο υ του Φύρερ, τα ημερολόγια του Γιόντλ και του Tippelskirch, τις Συνομιλίες στο Τραπέζι του Χ ίτ­

λή του Χίτλερ προς τον Μουσολί­ νι στις 26 του μηνός και στις πα­ ρατηρήσεις του Γκαίμπελς κατά τη σύσκεψη στο Υπουργείο του την ίδια ημέρα και στις 3 και 19 Μαΐου. Επίσης, από ιδιωτική επ ι­ στολή του συντα γμα τά ρχη Wagner στις 7 Μαΐου κι από την Λ ευκή Β ίβ λ ο των ΑΑ στις 27 Απρ. 1940. 232. Για τις υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ, βλ. ημερολόγιο του Γιόντλ, την κατάθεση του Sas κ α ι τη μ ελ έτη του Herm ann Graml για την υπόθεση Oster στο VfZ, 1966, σελ. 26 και μετά. Για την 8 Μαΐου 1940 υπάρχει ακόμη μια κρυπτογραφημένη αναφορά στο ημερολόγιο του Tippelskirch για τις κινητοποιήσεις που διατάχθηκαν στις Κάτω Χώρες: «Λ ου­ ξεμβούργο: Τηλεφωνική συνομι­ λία [που α κούστηκε] σ τις 6 Μαΐου: “Έρχονται ή δεν έρχο­ ν τα ι;” Στους φακέλους ΑΑ του πρεσβευτή von Mackensen (Ρώ­ μη) υπάρχει εκτεταμένη αλληλο­ γραφία από τις 17 Μαΐου 1940 ως τις 28 Ιουλ. 1941, που αναφέρεται στις προσπάθειες των SD να εντοπίσουν τον Γερμανό πολί­ τη στη Ρώμη που είχε μιλήσ ει

λερ, 17-18 Οκτ. 1941 (σημείωση H eim s) και τη μ ελ έτ η του Gerhard Schacht γ ια το Εμπέν Εμαέλ στα WR, 1954, σελ. 217 και μετά. 234. Ο τελικός απολογισμός της επ ι­ δρομής της Λουφτβάφε στο Ρότερνταμ εξακολουθεί να είναι του καθηγητή H.A. Jacobsen στα WR 1958, σελ. 257 και μ ετά . Βλ. ανάκριση K e sse lrin g από την USSBS. 235. Το ότι ο Χίτλερ δεν είχε σκεφθεί ποτέ ότι ο Βρετανικός Στρατός θα εγκατέλειπε την Δουνκέρκη και θα άφηνε την Γαλλία αβοήθητη, δ ιέ­ φυγε της προσοχής των περισσό­ τερων ιστορικών. Αφήνεται να υπονοηθεί από τον Ulrich Liss -αρχηγό της Υπηρεσίας Πληροφο­ ριών εκείνη την εποχή- στο WR, 1958, σελ. 325 και μετά, αλλά ού­ τ ε ο Jacobsen (στην Allgemeine Schweizerische Militärzeitschrift, 1953, σελ. 845 και αλλού), ούτε ο Η. Meier-W elcker, στο VfZ, 1954, σελ. 274 και μετά, ούτε οι Βρετα­ νοί επίσημοι ιστορικοί L.F. Ellis και J.R.M . Butler συνέλαβαν το σημείο αυτό. Η εγγραφή της 31 Μ αΐου στο ημ ερο λό γιο του Tippelskirch -«π οια εικόνα προέ-

1082

DAVID IRVING

κυψε τις τελευταίες λίγες μέρες για να μας αφήσει να εννοήσουμε ότι οι Βρετανοί και οι Γάλλοι θα ξέφ ευγα ν από τη θάλασσα; » εξυπονοεί ότι άρχιζε η καθυστερη­ μένη έρευνα για έναν αποδιοπο­ μπαίο τράγο. 236. Το ότι η αρχική απόφαση να στα­ ματήσουν τα άρματα μάχης ήταν του Rundstedt - και ότι μόνον κα­ τόπιν πήρε τις ευλογίες του Χ ίτ­ λερ - αποδεικνύεται από το πολε­ μικό ημερολόγιο της Α' Ομάδας Στρα τιώ ν του R un d sted t. 0 R un dstedt με αγανάκτηση το απέρριψε αυτό μετά τον πόλεμο, αλλά τα γεγονότα είναι ξεκάθα­ ρα. Α ργότερα, στις 24 Μαΐου, ένας ανυπόμονος Χάλντερ ζητού­ σε με ραδιοσήμα την άδεια να επιτεθούν οι Α' και Β' Ομάδες Στρα τιώ ν στην Δουνκέρκη. 0 Rundstedt (Α' Ομάδα Στρατιών) αρνήθηκε, καθώς «ο ι μηχανοκίνη­ τες μονάδες έπρεπε πρώτα να συ­ γκεντρωθούν». 0 αξιωματικός του των επιχειρήσεω ν, Blum entritt, υ π ο γρ ά μ μ ισ ε στον φάκελο το αντίγραφο με το σήμα του Χάλ­ ν τερ , «Υ π εβ λ ή θ η στον 0C [Rundstedt] και στον Αρχηγό Επι­ τελείο υ , αλλά δεν προωθήθηκε

σεις του Χάλντερ, του Kesselring, του Scheidt, του Γ ιό ντλ, του Warlimont, του Rundstedt και του Heusinger, και τα απομνημονεύ­ ματα των Κάιτελ, Lossberg και Junge. 237. Η γραπτή εισήγηση του Χ ίμλερ σχετικά με τους πληθυσμούς της Ανατολής υπάρχει στους φακέλους του (ΤΙ 75/119/5133 και μετά). Αυ­ τό το έγγραφο ανακαλύφθηκε ξα­ νά είκοσι χρόνια αργότερα από τον Christopher R. Browning στο β ι­ βλίο του Paths to Genocide (εκδόσεις Canto, 1995) σελ. 17. 0 Χίμλερ, λέει, σημείωνε ότι «ο Φύρερ διά­ βασε τις 6 σελίδες και τις βρήκε πολύ καλές και σωστές». Οι ση­ μειώσεις του Χίμλερ για τη συνά­ ντηση με τον Χίτλερ δίνουν μια κα­ λή εντύπωση των διαφόρων και ποικίλλων ενδιαφερόντων του. «(1) Αρχηγός των SS και της Αστυνο­ μίας για την Ολλανδία: Bach ή Rauter; (‘Έ νθερμα εγκρίνει τον Rauter, επειδή είναι Αυστριακός”). (2) Πιστόλι με ηλεκτρικό φανό. (3) Φωτογραφίες ταυτότητας (Waffen SS). (4) Βιβλίο υπό του Divinger. Κτηνωδίες στην Πολωνία. (5) Μνη­ μόνιο για την Πολωνία (“ που δεν

στην 4η Στρατιά, καθώς ο Φύρερ θέλει ν’ αποφασίσει ο 0C της Α' Ομάδας Σ τρ α τιώ ν ». Αυτό δεν εμπόδισε τον Beck (ημερολόγιο) και την 4η Στρα τιά (πολεμικό ημερολόγιο, 27 Μαΐου) να αποδώ­ σουν τη διαταγή στον Χ ίτλ ερ . Χρησιμοποίησα επίσης τα ημερο­ λόγια των Γ ιό ντλ, Richthofen,

μικές διαδικασίες κατά [Βρετανών πρακτόρων] Best και Stevens. (“ 0 Φύρερ θα καθορίσει τις ημερομη­ νίες”) » (Τ Ι75/94/5221). Μια γένε­ ση αυτών των ιδεών θα βρεθεί στις σημειώσεις ομιλιών του Χίμλερ της 13 Μαρ. 1940. Για παρόμοιες από­ ψεις του Χίτλερ, βλ. παρατήρησή του στις Συνομιλίες στο Τραπέζι, 4

Waldau και Χάλντερ, τις ανακρί­

Φ εβ. 1942 (σημείω ση H eim s).

το έχει διαβάσει ακόμη”), (6) Νο­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

«Α πό οπουδήποτε στον κόσμο υπάρχει λίγο γερμανικό αίμα, θα πάρουμε το καλύτερο από αυτό για μας». 238. Η αφήγησή μου για την ομιλία του Χίτλερ στις 2 Ιουν. στη Σαρλβίλ βα σ ίζετα ι στο ημερολόγιο του Leeb, αλλά ακόμη και σε αφηγή­ σεις του Ρόμελ, του Weichs, του Beck και του Salmuth. Βλ. επίσης Blumentritt, GRGG, 313 (C). 239. Για την οργή του Leopold, βλ. τ έ ­ λεξ της Β' Ομάδας Στρατιών προς την ΟΚΗ στις 31 Μαΐου 1940 (φά­ κελοι ΑΑ Weizsäcker, σειρά 141). 240. Τα καυστικά σχόλια του Χίτλερ για την Ιταλία αναφέρονται από τον στρατηγό Thomas (1456-PS), τον Weizsäcker σε μια επιστολή της 5 Ιουν. και στο ημερολόγιό του στις 10 Ιουλ., τον Junge και τον Puttkamer. 241. Το μόνο πρακτικό των κατ’ ιδίαν συνομιλιών του Χ ίτλ ερ με τον Μουσολίνι είνα ι γραμμένο στα ιταλικά με το χέρι του Ντούτσε (έγγραφα Μουσολίνι, Τ586/406/ 769 και μετά ). Μ ίλησε με τον Χ ίτλερ σχετικά με τον Γαλλικό Στόλο, αλλά ο Χίτλερ τον έπεισε ότι τα σύγχρονα βομβαρδιστικά αεροπλάνα καθιστούσαν τα μ ε­ γάλα πολεμικά πλοία άχρηστα. «Αφού η Γαλλία ήθελε αυτό τον πόλεμο και τον κήρυξε εναντίον μας, παρ’ όλες τις επανειλημμέ­ νες προσφορές μου για συμφω­ νία», συνέχιζε ο Χίτλερ, «ο ι όροι μου θα είναι τέτοιοι, ώστε να λυ­ θούν μια για πάντα όλα τα σοβα­ ρά π ρ ο β λ ή μ α τ α » - κι έ δ ε ιξ ε προς την περιοχή Κολμάρ-Μουλ-

1083

χάουζεν πάνω στον χάρτη, υπο­ νοώντας ότι οι τωρινοί (Γ ερμα ­ νοί) κάτοικοι του Νότιου Τυρό­ λου θα επανεγκατασταθούν εκεί. Για την Ρωσία, ο Χίτλερ εξέφρασε μόνο «τερά σ τια περιφρόνη­ ση». Κατέληξε: «Τώρα η Γερμα­ νία μπορεί να συγκριθεί μ’ έναν τυχερό και τολμηρό χαρτοπαίκτη που συνεχίζει να κερδίζει, αλλά συνεχίζει να διπλασιάζει τη μίζα του. Τώρα είναι λίγο νευρικός και θέλει να πάρει σπίτι τα κέρ­ δη του, γρήγορα». Το ημερολόγιο του Waldau στις 20 Ιουν. αναφέ­ ρει ότι ο Χίτλερ ξαναγύρισε στο Στρατηγείο του, «πικρόχολος κι εκνευρισ μένο ς από την πλήρη αδράνεια της Ιταλίας». 242. Ο ναύαρχος Puttkamer, άκουσε -κ α ι μου είπ ε- την άρνηση του Χίτλερ στον Ραίντερ να προσαρτή σ ει τον Γ α λλικ ό Στόλο στη Γερμανία. 243. Στους φακέλους του Weizsäcker υπάρχει ένας λεπτομερής κατά­ λογος όλων των «προσβλητικών και ταπεινωτικών όρων της Συν­ θήκης των Βερσαλλιών» που συ­ ντάχθηκε με σκοπό τη σύγκριση (σειρά 1892Η). 244. Ο Χίτλερ είχε μάθει απ’ έξω τις διαστάσεις των κυριότερων θεά­ τρων του κόσμου από το βιβλίο του Βρετανού αρχιτέκτονα Sach, Modem Opera Houses and Theatres. 245. Τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα είναι στα αρχεία NS. 10/18 και 19. 246. Ο Κανάρης ανέφερε τη συνομιλία του με τον Χίτλερ, στις 11 Ιουνίου (Τ77/1450/ 0899). 247. Την 1 Ιουλ. 1940, ένας από τους

1084

DAVID IRVING

αξιωματούχους του Ρίμπεντροπ έμαθε ότι «ο Φύρερ είχε διατάξει να γράφονται όσο γινόταν λιγότερα για την όλη επιχείρηση» - εννοώ­ ντας τα μυστικά του σχέδια για την προσάρτηση γαλλικών περιο­ χών. 0 αξιωματούχος το σημείωσε αμέσως (φάκελοι Weizsäcker, σει­ ρά 1892Η). Μια καλά πληροφορημένη μελέτη είναι αυτή του Pierre Crenesse, Le Proces de Wagner (Πα­ ρίσι, 1946). Βλ. ημερολόγιο του Επιτελείου Ναυτικού, 2 Ιουν. 1940 και το αδημοσίευτο ημερολόγιο Γκαίμπελς, 30 Μαΐου 1942. Ο Χ ίτ­ λερ του είπε ότι το Μπραμπάντ, το Βέλγιο και η Φλάνδρα θα γίνο­ νταν γερμανικές επαρχίες κι ότι η Ολλανδία και η Γαλλία θα επανέρ­ χονταν «σ τα σύνορά τους του 1500». 248. Ο Streckenbach αναφέρεται κατά λέξη στο ημερολόγιο του Hans Frank στις 31 Ιουλ. 1940. Για το σχέδιο μ α δ α γ α ς κ α ρ η βλ. σύσκεψη του Χ ίτλερ με τον Ραίντερ στις 20 Ιουν. 1940. Στις 24 του μηνός, ο Χάιντριχ έγραφε υπενθυμίζο­ ντας στον Ρίμπεντροπ ότι είχε προωθήσει τη μετανάστευση των Εβραίω ν, σύμφωνα με εντολές του Γ κ α ίρ ιν γ κ , από τον Ιαν. 1939. Είχαν ήδη μεταναστεύσει 200.000, και ζητούσε από την ΑΑ να τον πληροφορήσει αν θα γίνο­ νταν κι άλλες συσκέψεις για την « Τ ε λ ικ ή Λύση του Ε βρ α ϊκ ο ύ Προβλήματος». Στην πραγματι­ κότητα, οι φάκελοι ΑΑ μ’ αυτό τον τίτλο υπήρχαν από το 1938, σειρά 1513. Το Επιτελείο του Ρί­ μπεντροπ τον π ίεζε από τις 3

Ιουν. να εφαρμόσει τουλάχιστον την πολιτική της Γερμανίας για τους Εβραίους - παραδείγματος χάρη, να αποκλειστούν εκτός Ευ­ ρώπης, ή να δια χω ριστούν οι Εβραίοι της Ανατολής από τους Εβραίους της Δύσης, ή να τους δοθεί μια εθνική εστία στην Πα­ λαιστίνη. Για την ιδέα περί Μα­ δαγασκάρης βλ. μεταξύ άλλων το μνημόνιο Rademacher στην ΑΑ, 3 Ιουλ. κ α ι το η μ ερ ο λό γ ιο του Γκαίμπελς, 26 Ιουλ. Τη συνομιλία του Χ ίτ λ ερ με τον π ρεσ βευ τή Abetz στις 3 Αυγ. (NG-1938), το μνημόνιο L u th er της 15 Α υγ. 1940, και π ά λι 21 Α υγ. 1942 («Το RSHA με ενθουσιασμό υιο­ θέτησε το σχέδιο Μ Α ΔΑ ΓΑ ΣΚ Α ­ Ρ Η »), καθώς και τη συνομιλία του Χίτλερ με τον κόμη Teleki, στις 20 Νοε. 1940. 249. Σύμφωνα με τον Curt Siewert, αξιωματικό του Επιτελείου του Μπράουχιτς, ο αρχηγός του είπε πρώτος στον Χίτλερ ότι έπρεπε να ασχοληθούν με την Ρωσία (IfZ, ZS.345) Αργά το βράδυ της 21 Ιουν. 1940, η ΑΑ τηλεγράφησε στο στρατιωτικό ακόλουθο στη Μόσχα να είναι σε επιφυλακή για τα πρώτα σημάδια επιθετικότη­ τας των Ρώσων κατά της Ρουμα­ νίας, καθώς ο Χάλντερ «ενδιαφερόταν έντονα». Βλ. μελέτη του J.W. Brügel σχετικά με το σοβιε­ τικό τελεσίγραφο προς την Ρου­ μανία, στο VfZ, 1963, σελ. 404 και μετά. 250. Πολλά γαλλικά έγγραφα που κα­ τασχέθηκαν, δημοσιεύτηκαν στη Λευκή Βίβλο των ΑΑ σχετικά με το

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ξεκίνημα του αεροπορικού πολέ­ μου, στα 1943. Πολλά βρίσκονται τώρα στους φακέλους ΑΑ του Weizsäcker, σειρά 121, σελ. 119942. Βλ. τους φακέλους Woermann, «Πόλεμος στη Δόση II», για 104 ακόμη έγγραφα των Συμμάχων, που κατασχέθηκαν. 251. Έχοντας κληθεί από Βρετανούς αξιω ματικούς να σχολιάσει το ημερολόγιό του, ο Χάλντερ το έκανε πρόθυμα για την εγγραφή της 2 Ιουλ. 1940 ( « 0 Ανώτατος Διοικητής πήγε αεροπορικώς στο Β ε ρ ο λ ίν ο »), παρατηρώ ντας: «Ε κ είν η την εποχή π ερίπου, ο Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων μου ζήτησε ν’ αρχίσω να σκέπτομαι για τις επιχειρήσεις στη Ρωσία». Βλ. την εγγραφή της 3 Ιουλ. ( « 0 Greiffenberg πρέπει ν’ αναλάβει καθήκοντα υπαρχηγού μου [Ο. Qu.I]»), όπου ο Χάλντερ σχολίασε γ ια τους Βρετανούς: «Γ ια τη σχεδιαζόμενη επιχείρηση κατά της Ρωσίας». Η πολιτική κα­ τάσταση ήταν ήδη σε ένταση, όπως αποδεικνύει το ημερολόγιο του Επιτελείου του Ναυτικού, στις 5 Ιουλ. «Φόβοι για πρόωρες π ε­ ραιτέρω προελάσεις των Ρώσων, με αντικειμενικό σκοπό: Μπολσεβικοποίηση των Βαλκανίων..». Το ειλικ ρ ιν ές σχόλιο του Χάλντερ αποδεικνύει ότι το Γενικό Επιτε­ λείο έδειχνε περισσότερο ενδιαφέ­ ρον για την επίθεση κατά της Ρω­ σίας, από όσο μέχρι τότε υπέθε­ ταν όλοι. 252. 0 Lossberg περιέγραψε πώς ξεκί­ νησε η μελέτη του για μια εκστρα­ τεία κατά της Ρωσίας ( φ ρ ι ν τ ζ ) σε

1085

μια κατ’ ιδίαν επιστολή της 7 Σεπ. 1956. Το είχε παραλείψει αυτό από τα απομνημονεύματά του («που αλλοιώθηκαν τρομερά, έτσι κι αλ­ λιώς, από τους εκ δ ό τες »), 0 Greiner, ο συντάκτης του πολεμι­ κού ημερολογίου του 0KW , τον πίεζε να εμφανίσει τον Χίτλερ ως μοναδικό υπεύθυνο. Σε μια ομιλία προς τους Gauleiter, στις 7 Νοε. 1943 (ND, 172-L) ο Γιόντλ παραδέ­ χτηκε: « 0 ίδιος ο Φύρερ... με πλη­ ροφόρησε, από την εποχή που διαρκούσε ακόμη η εκστρατεία στα δυτικά, τη θεμελιώδη απόφασή του να ξεκαθαρίσει την κατάσταση μ’ αυτόν τον [σοβιετικό] κίνδυνο, αμέ­ σως μόλις το καθιστούσε δυνατό η στρατιωτική μας κατάσταση». 253. 0 Lossberg, ο Γιόντλ και ο Puttkamer τόνισαν ότι ο Χίτλερ αντι­ λαμβανόταν την ανάγκη ξεκαθαρίσματος με την Ρωσία, όσο η διάθε­ ση του γερμ α νικ ού λαού ήταν ακόμη καλή. Στις 17 Φεβ. 1941, ο Χάλντερ ανέφερε ότι ο Χίτλερ εί­ πε: «Αν οι Βρετανοί ηττηθούν, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να καλέσουμε το γερμανικό έθνος να ξεσηκω­ θ εί κατά της Ρωσίας. Γ ι’ αυτό πρέπει ν’ ασχοληθούμε τώρα και με την Ρωσία». Καθώς είπε ο Χ ίτ­ λερ στην περιβόητη ομιλία του της 12 Δεκ. 1944: « Δεν μπορείς ν’ αποσπάσεις τον ενθουσιασμό και την αυτοθυσία σαν να είναι κάτι χειροπιαστό, και να τα βάλεις σε μια γυάλα και να τα διατηρήσεις. Γεννιούνται μόνο μια φορά κατά τη διάρκεια μιας επανάστασης και προοδευτικά σβήνουν». 254. Η άρνησή του να εξαπολύσει την

1086

DAVID IRVING

Λουφτβάφε κατά της Βρετανίας, φαίνεται σε πολλά έγγραφα. 0 ταγματάρχης von Etzdorf σημείω­ νε στις 10 Ιουλ. 1940: «Βρετανία, τρεις επιλογές: Αεροπορικός πό­ λεμος. Ο Φύρερ αντιτίθεται, κα­ θώς θέλει να πάρει νέες ενισχύ­ σεις. Ευνοϊκός ο υπουργός Εξωτε­ ρικών. Α ποκλεισμός: Ο Φύρερ υπέρ, έχει ελπίδες ότι θα εμφανι­ στούν επιπτώσεις μέσα σε δυόμισι μήνες. Προσφορές [Ειρήνης]: Οι σ υ ν εδ ρ ιά σ εις του Ρά ιχστα γκ έχουν α να στα λεί μ έχ ρ ι νεο τέρ α ς ..». Και ο Tippelskirch ση­ μείω νε τα ίδια, λέγοντας ότι ο Χίτλερ σκέπτεται πολλές πιθανό­ τητες: «Ν έους σωρούς ερειπίων [π.χ. από αεροπορικούς βομβαρ­ δισμούς]. Εντατικοποίηση του αποκλεισμού; - Δυο μήνες [αρκε­ τοί]. Ο Ρ[ίμπεντροπ] πιο σκλη­ ρός. Αργά το φθινόπωρο, Ρω­ σ ία ;» Στις 16 Ιουλ. ο ταγματάρ­ χης Etzdorf σημείωνε: «Βρετανία: η κοινή λογική συνιστά άμεση επίθεση». 255. Χρησιμοποίησα τα αδημοσίευτα α πομνημονεύματα του W alter Schellenberg -το χειρόγραφο είναι

Ενδείξεις σχετικά μ’ αυτές υπάρ­ χουν στα ημερολόγια των Etzdorf, Χάλντερ, και Tippei-skirch. Μια περίληψή τους υπάρχει στους φα­ κέλους Pol. V των αρχείων ΑΑ, σειρά 104, σελ. 113176 και μετά. 257. Οι φάκελοι του OKW αντικαθρεφτίζουν το οικονομικό χάος που προκλήθηκε από την απόσυρση των φορτηγίδων για τις προετοιμασίες της εισβολής. Στις 12 Ιουλ. χίλιες γερμανικές φορτηγίδες είχαν κατα­ σχεθεί, κι άλλες 900 στην Ολλανδία και το Βέλγιο (Τ77/201/7513). 258. Στις 15 Ιουλ. 1940, ο Papen πλη­ ροφορούσε ότι ο Στάλιν είχε 180 μεραρχίες διαθέσιμες. Οι ειδικοί του στρατηγού Χάλντερ ήταν πιο αισιόδοξοι. Ο συνταγματάρχης Eberhard Kinzel (της Υπηρεσίας Πληροφοριών) υπολόγιζε ότι οι Ρώσοι διέθεταν 20 μεραρχίες πεζι­ κού, 4 τεθωρακισμένων και 4 μη­ χανοκίνητες μεραρχίες ή ταξιαρ­ χίες στην Πολωνία, 20 μεραρχίες πεζικού, 4 τεθωρακισμένων και 6 μηχανοκίνητες ταξιαρχίες στα κρά­ τη της Βαλτικής, 15 μεραρχίες π ε­ ζικού στη Φινλανδία και 15 μεραρ­ χίες πεζικού, 9 τεθωρακισμένων

μπερδεμένο, αλλά μπορεί να δια­

και 10 μηχανοκίνητες ταξιαρχίες

βα σ τεί- και το ημερολόγιο του Tippelskirch, 11 Ιουλ. 1940, σχετι­ κά με το επεισόδιο του δούκα του Ουίντσορ. 256. Οι πιο σημαντικές υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ είχαν κοινοποιηθεί στον Γερμανό π ρε­ σβευτή στην Μόσχα και βρίσκονται

στο τμήμα της Ρουμανίας που ε ί­ χαν προσαρτήσει (AL/ 1367). 259. Η κατ’ ιδίαν συνάντηση του Χ ίτ­ λερ με τον Γιόντλ πραγματοποιήθηκε σίγουρα μεταξύ 27 και 30 Ιουλ. Στηρίχθηκα σε διάφορες μ ε­ ταπολεμικές αφηγήσεις του Γιόντλ και σε αυτά που είπε στο Επιτε­

στους φακέλους της πρεσβείας

λείο του, W arlimont, Lossberg,

του. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι πε­ ρισσότερες δεν έχουν δημοσιευτεί.

Falkenstein και Junge. 260. Σύμφωνα με το -αδημοσίευτο- τη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

λεγράφημα του Γερμανού π ρ ε­ σβευτή στο Παρίσι, στις 3 Αυγ., η Γαλλίδα κυρία επί των τιμών της Δούκισσας ανέφερε ότι «ο Δούκας δεν είχε καμιά πρόθεση να φύγει για το νέο πόστο του, αλλά θα π ε­ ριμένει περαιτέρω εξελίξεις στην Ευρώπη, στην Λισαβόνα». Αυτό συνάγεται κι από τις εκθέσεις Γερ­ μανών απεσταλμένω ν - του Eberhard von Stohrer στη Μαδρίτη και του βαρόνου Oswald von Hoyningen Huene στην Λισαβόνα. 261. Ο Ραίντερ παραδεχόταν ότι ο Χ ίτ­ λερ τον είχε ξεγελάσει - από μια σημείωση του ιστορικού του Επιτε­ λείου του Ναυτικού Κ. Assmann, 10 Απρ. 1944 (PG/33945b). Παρ’ όλο που ο Χίτλερ ήταν σαφής στις 31 Ιουλ. 1940, ως προς τις προθέ­ σεις του να επιτεθεί στη Ρωσία, όλα αυτά θάφτηκαν στο ημερολό­ γιο του OKW από τον Greiner ως εξής: «Γ ια περαιτέρω εντολές του Φύρερ προς τον Ανώτατο Διοικητή του Στρατού, βλ. σημείωση [του Warlimont] της 1 Αυγ.». Ο Eberhard θυμόταν το 1970 πως όταν ο Greiner επισκέφθηκε τα επιτελεία του ΟΚΗ στο Φονταινεμπλώ το κα λο κα ίρι του 1940, άφησε να υπονοηθεί προς την ομάδα συνδέσμων της Λουφτβάφε ότι δεν θα γινόταν εισβολή στην Αγγλία. « 0 α δείτε την επόμενη άνοιξη, για τί κανένας δεν δίνει καμιά σημασία σε αυτό το γεγο­ νός». Και στις 6 Αυγ. ο Tippelskirch, επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Χάλντερ, ση­ μείω νε: «Ο Engel [υπασπιστής του Στρατού του Χίτλερ] λέει ότι

1087

ο Φύρερ διατηρεί ισχυρές επιφυ­ λάξεις [για την Αγγλία]... Αν δεν υπάρξει καμιά απόφαση αυτό το φθινόπωρο, κλείστε το μαγαζί μέ­ χρι τον Μάιο». Μετά την ομιλία του Χίτλερ στις 14 Αυγ., ο αρχη­ γός των ναυτικών επιχειρήσεων ε ί­ πε στον Γιόντλ τα εξής: «Αν ο Φύρερ έχει αποφασίσει ενδόμυχα να μην την εκτελέσει [την εισβολή στη Βρετανία], προτείνουμε να τη ματαιώσει, έτσι ώστε ν’ απαλλά­ ξουμε την οικονομία μας από την πίεση, ενώ θα τηρούμε απόλυτη μυστικότητα. Αντί για την εισβο­ λή, μια ειδική επιχείρηση παραπλάνησης θα μπορούσε να πραγ­ ματοποιηθεί για να διατηρηθεί η απειλή για τον εχθρό» (Ημερολό­ γιο του Γερμανικού Επιτελείου Ναυτικού). 262. Ο Weizsäcker δεν ήταν ευχαριστη­ μένος από την κίνηση του Χίτλερ προς την Ρουμανία. Έγραφε στο ημερολόγιό του την 1 Σεπ. 1940: «Ο ι σχέσεις μας με την Ρωσία αρ­ χίζουν να γίνονται δύσκολες. Ο Μολότοφ αναγγέλλει ότι η Από­ φαση Διαιτησίας μεταξύ Ουγγα­ ρίας και Ρουμανίας παραβιάζει το περσινό [γερμανο-σοβιετικό] σύμ­ φωνο - απαίτηση κοινών διαβουλεύσεων. Φυσικά, υπάρχει η εγ ­ γύησή μας προς την Ρουμανία πως οι Ρώσοι τη θεωρούν εμπόδιο και προσβολή γ ι’ αυτούς. 0α υπάρ­ ξουν ακόμη κι άλλες προσβολές, καθώς αρχίζουμε να ευνοούμε τη Φινλανδία και εφόσον πρόκειται να καταλάβουμε διά της βίας τη Βόρεια Νορβηγία. Κατά την προ­ σωπική μου άποψη, αυτά θα φα-

1088

DAVID IRVING

νερώσουν πολύ σύντομα τις προ­ θέσεις μας, αν και θα πρέπει να περάσουν ακόμη οκτώ μήνες για να είμαστε σε θέση να συγκρουστούμε με την Ρωσία». Η πτήση του Schmundt για να εγκρίνει την τοποθεσία του Στρατηγείου του Χ ίτλερ στην Ανατολική Πρωσία -την περίφημη στη συνέχεια Φω­ λιά του Λύκου- χρονολογείται στο ημερολόγιο της χήρας του, στις 27-29 Αυγ. 1940. Το ημερολόγιο του Χάλντερ δείχνει ότι ο Στρατός είχε αρχίσει να ερευνά γ ι’ αυτήν από τις 14 Αυγ. 263. Από έναν Καλιφορνέζο εξασφάλι­ σα το 1998 τα πρακτικά των ανα­ κρίσεων από την Γκεστάπο των αξιωματικών των SS που υπηρε­ τούσαν στο Επιτελείο του Ρούντολφ Ες, ανακρίσεων που διεξήχθησαν κυρίω ς μ ετα ξύ 18-22 Μαΐου 1941. Τα είχε κλέψει από το Δικαστικό Μέγαρο της Νυρεμ­ βέργης το 1945 ένας Αμερικανός α ξιω μ α τικ ός. Ανακρίθηκαν ο H auptsturm führer των SS K r i­ m in alrat F ran z Lu tz και ο Obersturmführer των SS Günther Sorof, ο υπασπιστής του. Πιστεύο­ ντας ότι ήταν κάποιο μυστικό του Χίτλερ, ο Sorof είπε αρχικά στην Γκεστάπο ότι δεν ήξερε τίποτα, μέχρι ν’ ακούσει το δελτίο ειδή­ σεων για την πτήση του Ες. Αφού βεβαιώθηκε ότι ο Χίτλερ δεν ήξε­ ρε τίποτα, ο Sorof παραδέχτηκε αργότερα ότι ο Pintsch του το είχε πει στις 29 Απριλίου 1941. Ανα­ κρίθηκαν επίσης ο Untersturm ­ führer των SS Rudolf Lippert, ο οδηγός του, και ο Oberscharführer

των SS Josef Platzer, ο καμαριέρης του. Ο Μπόρμαν ήθελε να τους δικάσει κι αυτούς σε Λαϊκό Δικα­ στήριο, αλλά στις 27 Ιουλ. 1941 ο Oberg-rup-penführer των SS Karl Wolff σημείωνε ότι ο Μπόρμαν ε ί­ χε αποφανθεί κατά οποιασδήποτε δίκης τους πριν «ο ίδιος ο Φύρερ να καταλήξει σε μια απόφαση για την υπόθεση Ες». 264. Περί της ειρηνικής αποστολής του W eissau er, βλ. B ern d M artin, Friedensinitiativen und Machtopolitik ZweitenWelkrieg (Ν τύσελντορφ, 1976, σελ. 342 και μετά ). Στα βρετανικά αρχεία δεν υπάρχει τ ί­ ποτα σχετικά μ’ αυτόν τον μεσο­ λαβητή ειρήνης, αλλά τα τηλεγρα­ φήματα της Στοκχόλμης ευτυχώς επανελήφθησαν προς τον λόρδο Lothian στην Ουάσινγκτον (FDRL, PSF box 4). 265. Ο καθηγητής Κ. Haushofer το ανα­ φέρει μετά τη συνομιλία του με τον Ρούντολφ Ες στις 8 Σεπ. 1940 (Τ253/46/9921) και το μνημειώδες δοκίμιο του Walter Stubbe, στο VfZ, 1960, σελ. 246 και μετά. 266. Για την επιστολή που εκλάπη, βλ. φακ. PRO INF 1/912. 267. Στις 29 Αυγ. 1940, το Επιτελείο Ναυτικού προετοίμασε για τον ναύαρχο Ραίντερ μια έκθεση περί «Πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Βρετανίας αν ο “ Θαλάσσιος Λέων” [η εισβολή] απορριφθεί» (PG/31762c). Ο Ραίντερ συζήτησε γ ι’ αυτήν με τον Χ ίτλερ στις 6 Σεπ. 268. Χρησιμοποίησα κυρίως την περι­ γραφή του Milch για τη μυστική σύσκεψη του Χίτλερ, στις 14 Σεπ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1089

1940. Αλλά και το ημερολόγιο του Χάλντερ, τα επιτελικά ημ ε­ ρολόγια του OKW και του Ναυτι­ κού. Σε έναν λόγο του, την προη­ γούμενη, ο Χ ίτλερ είχε ήδη εκ­ φραστεί εναντίον μιας εισβολής στην Α γγλία , σύμφωνα με το ημερολόγιο του OKW. Ο στρατη­ γός von Weichs θυμάται τα τ ε ­

μπεντροπ, βρίσκεται στα ιδιωτικά έγγραφα του Hewel. 273. Τα διαθέσιμα έγγραφα αφήνουν να εννοηθεί ότι -ίσως στις 4 Οκ. 1940- ο Χίτλερ είχε δώσει στον Μουσολίνι το ελεύθερο να δράσει κατά της Ε λλά δα ς, αλλά στο απώτερο μέλλον και μόνον αν αυτό ήταν αναπόφευκτο. Στις 21

λευταία λόγια του Χ ίτλ ερ : «Ο

Οκτ. ο Weizsäcker σημείωνε (στο ημερολόγιό του): «Δεν μπορούμε

πόλεμος σχεδόν τελ είω σ ε. Δεν χρειάζεται πια να αναλάβω έναν τέτοιο κίνδυνο». 269. Η διαταγή της 6 Σεπ. 1940 του Γιόντλ περιέχει τα διφορούμενα λόγια: «Μ ε αυτές τις ανακατατά­ ξεις δεν πρέπει να επιτρέψουμε να δημιουργηθούν εντυπώ σεις στη Ρωσία ότι προετοιμαζόμαστε για επίθεση στ’ ανατολικά». 270. Η μελέτη επιχειρήσεων «Ανατο­ λής» ( φ ρ ι ν τ ζ ) του Lossberg, στις 15 Σεπ. 1940, είναι στα αρχεία της Μόσχας και δημοσ ιεύτηκε από τον L. Bezymenski στο β ι­ βλίο του Sonderakte «Barbarossa» σελ. 307 και μετά. 271. Η φράση του Χίτλερ «απάτη σε μεγά λη κ λ ίμ α κ α » α να φ έρ ετα ι από τον Weizsäcker κι εμφανίζε­ ται στις σημειώσεις των Edzdorf, Χάλντερ και Tippelskirch την ίδια εποχή. 272. Παρ’ όλο που η επιστολή του Μουσολίνι φ έρει ημερομηνία 19 Οκτ. 1940, η απόδειξη του Hewel που την υπέγραψε στο τρένο του Χίτλερ στο Μοντουάρ, δείχνει ότι δεν είχε φτάσει μέχρι τις 24 του μηνός (φάκελοι ΑΑ, Büro RAM). Το πρω τότυπο του τηλετύπου από το Χάινριχ, το τρένο του Ρί-

να συγκρατήσουμε την πρόθεση των Ιταλών να στραφούν σύντο­ μα κατά της Ελλάδας. Αλληλεγ­ γύη του Άξονα». Στις 23 Οκτ. το ημερολόγιο του OKW σημείωνε την υποψία του Γιόντλ ότι ο Φύ­ ρερ είχε συμφωνήσει χωρίς να το π ει σε κανέναν από τους γύρω του. Το ίδιο αναφέρεται και στο ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτ ε­ λείου Ναυτικού στις 25 του μη­ νός, ενώ ο Weizsäcker σημείωνε εκείνη την ημέρα ότι ο Μουσολίνι « α ν α γ γ έλ λ ει ό τι θα π α ρ έμ β ε ι στην Ελλάδα, ταυτόχρονα με την επόμενη επίθεση κατά της Αιγύπτου». Βλ. φάκελο Γενικού Ε π ι­ τελείο υ Ναυτικού PG/33316, το ημερολόγιο του Tippelskirch με τη λεπτό προς λεπτό αφήγηση της 28 Οκτωβρίου, τα απομνημο­ νεύματα του Μπαντόλιο και το μνημόνιο της 7 Νοε. 1940 του Karl Ritter (NG-3303). 274. Ο Tippelskirch έγραφε την 1 Νοε. 1940: «Ο Φύρερ είναι σε άσχημη διάθεση σχετικά με την Ελλάδα. [Οι Ιταλοί είναι] απλά ερασιτέ­ χνες, που δεν καταφέρνουν τίπο­ τα. Ο Ντούτσε παραπονείται για τους στρατηγούς του και λ έ ε ι

1090

DAVID IRVING

πως μακάρι να είχε μερικούς σαν τους δικούς μας». 275. 0 Etzdorf ανέλυσε τις διαφορές της γερμανικής και της ιταλικής πολιτικής στις 14 Νοε. 1940, ως εξής: «Ο ι Ιταλοί θέλουν να δηλώ­ σουν τις διεκδικήσεις τους [για γαλλικές περιοχές] από τώρα. Ο Φύρερ είναι ενάντιος σε αυτό κα­ θώς η Γαλλία θα αποσχιζόταν, επ ειδ ή δεν θα κ α τά π ινε [την απώλεια] της Κορσικής και της Τυνησίας. Ο Χίτλερ θέλει να το χειριστεί ψύχραιμα καθώς υπάρ­ χ ει ακόμη καιρός, α π α γορεύει [στον Ρίμπεντροπ] να επ ιτρέψ ει στον Τσιάνο να θέσει το ζήτημα όταν συναντήσει τον Λαβάλ και τον Τσιάνο. Ερώτημα: Ειρήνη με την Βρετανία σε βάρος της Γαλ­ λίας και της Ιταλίας;» 276. Ο Χίτλερ επέτρεψε στους υπουρ­ γούς του να διαδώσουν την εντύ­ πωση ότι οι συνομιλίες με τον Μο­ λότοφ είχαν διεξαχθεί αρμονικά. (Απόδειξη γ ι’ αυτό στους φακέ­ λους Ραίντερ, PG/31762, στο ημε­ ρολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 16 Νοε., στην εγκύκλιο του Weizsäcker προς τις διπλωμα­

στιγμή που θα αρχίσουν να γίνο­ νται βάρος μετά τον πόλεμο, χά­ νοντας τη σημασία τους». 277. Τα γερμανικά πρακτικά για τα βρετανικά επιχειρησιακά σχέδια στην Ιρλανδία θα βρεθούν στους φακέλους του Etzdorf («M ise»). Και στα ημερολόγια του OKW και του Ε π ιτελ είο υ Ν αυτικού, του Tippelskirch και του Χάλντερ. 278. Ο Χίτλερ εξακολουθούσε να είναι ενοχλημένος μετά την προσβλητι­ κή άρνηση του Φράνκο, τρία χρό­ νια αργότερα. Χαρακτήριζε στον Hewel τις δικαιολογίες του Φράν­ κο «τετριμμένες». Ο Hewel έγρα­ φε σε μια επιστολή του την 1 Φεβ. 1944: «Εκείνη την εποχή ο Φύρερ σχολίαζε, “ Ο άνθρωπος έχει χάσει την ιστορική ευκαιρία που του πρόσφερε η μοίρα” . Τον Ιανουάριο 1944 ο Hewel παρου­ σίασε στον Χίτλερ μια σύγκριση των ελάχιστω ν αιτημάτω ν για «συντήρηση» της Ισπανίας του 1940, με τις πραγματικές προσφο­ ρές των Συμμάχων που «της πα­ ρείχαν τη δυνατότητα όχι μόνο να επιβιώ σει, αλλά και να ανασυ­ γκροτήσει την οικονομία τη ς ».

τικές αποστολές, Νοε. 15 και στα ημερολόγια Χάλντερ και Tippel­

Έτσι, στα 1940, ο Φράνκο είχε ζη­ τήσει 103.000 τόνους πετρελαίου

skirch). Η οδηγία του Γκαίμπελς προς τον Τύπο της 14 Νοε. ήταν σε γλυκερό ύφος. Αλλά ο Χίμλερ ήταν πιο ξεκάθαρος προς τους η γ έτες του Κόμματος, στις 28 Νοε. 1940. «Η ουσία είνα ι ότι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε όλες τις συνθήκες και τις οικονομικές

τον μήνα, ενώ για όλο το 1942 οι Σύμμαχοι τον είχαν προμηθεύσει με μόνο 15.000 τόνους. 279. Η τελική οδηγία για την Επιχείρη­ ση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α στις 18 Δεκ. 1940, ήταν ένας άβολος συμβιβα­ σμός ανάμεσα στο OKW και τις προτάσεις του Γενικού Επιτελείου

συμφωνίες στο έπακρο. Κι ύστερα να τις εγκαταλείπουμε από τη

του Στρατού. 280. Το σχέδιο ομιλίας του Γκαίμπελς

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

-που διορθώθηκε από το χέρι του Χ ίτ λ ερ - βρίσκεται στους φακέ­ λους ΒΑ, NS. 10/37. 281. Για την περιγραφή της Βορειοαφρικανικής εκστρατείας, χρησι­ μοποίησα τα ιδιωτικά και τα επ ί­ σημα έγγραφα και ημερολόγια του Ρόμελ, το ημερολόγιο του στρατηγού Heinrich Kirchheim, κι αυτά του διερμηνέα του Ρόμελ A rm bruster και της Comando Suprano. Η προσοχή του αναγνώ­ στη μπορεί να στραφεί στην κατο­ πινή μου βιογραφία του Ρόμελ, The Trail of the Fox (Νέα Υόρκη xat Λονδίνο, 1977). 282. Ο παράγοντας πετρέλαιο κατά την Επιχείρηση ΜΠΑΡΠΑΡΟΣΣΑ τονίζεται στο πολεμικό ημερολόγιο του Οι­ κονομικού Επιτελείου του OKW του Κάιτελ (Τ77/668). Επίσης, στη­ ρίχτηκα για όλο το 1941 στο ημε­ ρολόγιο του Γκαίρινγκ (το αντί­ γραφό μου είναι τώρα στο IfZ). 283. Η αλληλογραφία του Ρόμελ με τη σύζυγό του και με τον συνταγμα­ τάρχη Schmundt αποκαλύπτει την εξάρτησή του από τον Χ ίτλερ. Έτσι, στις 3 Μαΐου 1941, έγραφεί «Ο ταξίαρχος Grünow μου έφερε από το Βερολίνο τους χ α ιρ ετι­ σμούς του Φύρερ και την είδηση ότι είναι ενθουσιασμένος με την αλλαγή της τύχης μας, μετά την άφιξή μου και την παρέμβασή μου εδώ. Υποστηρίζει τη δράση μου στο ακέραιο. Αυτό μ’ ευχα­ ρίστησε και μου δίνει δύναμη για μεγαλύτερα κατορθώματα». 284. Η Σοβιετική Πρεσβεία στο Παρίσι: η έκθεση του Χάινριχ προς τον Ρίμπεντροπ, με ημερομηνία 2 Ιουλ.

1091

1941, β ρ ίσ κ ετα ι στον φάκελο Weizsäcker, σειρά 105. Στον φάκε­ λο Ritter, ΑΑ σειρά 1386, σελ. 358996, βρίσκεται η έκθεση Κανάρη («Μ ια παράπλευρη πτέρυγα της πρεσβείας ήταν εξοπλισμένη σαν βάση της GPU, γεμάτη με όρ­ γανα βασανιστηρίων, εκτελέσεων και εξαφάνισης πτωμάτων».) Η περιγραφή του συνταγματάρχη Lahousen, ως αυτόπτη μάρτυρα, βρίσκεται στο AL/1933. Το Γενικό Πρωτόκολλο του Hewel δείχνει τις εκθέσεις που διαβιβάστηκαν στον Χίτλερ στις 25 Ιουλ. Ο Γκαίμπελς επίσης αναφέρεται σε αυτές, στο ημερολόγιό του, στις 10 Αυγ. 1941 (Τ84/267). 285. Η Paula Hitler ανακρίθηκε στο Μπερχτεσγκάντεν, στις 26 Μαΐου 1945. Οι απαντήσεις της σε ένα πολύ μακροσκελές ερωτηματολό­ γιο βρέθηκαν πρόσφατα στα χέρια του Αμερικανού συλλέκτη William Rasmussen, στο Μίτσιγκαν. 286. Ο Ρ ίμ π εν τρ ο π , στο Zioischen London und Moskau, σελ. 224, θυ­ μάται τον Χίτλερ να περιγράφει τη μελαγχολία των Γιουγκοσλά­ βων υπουργών «σαν να πήγαιναν σε κηδεία». Κατά τις γερμανικές ανακρίσεις, ο Dragizha Tsvetkovic κι ο γραμματέας του διηγήθηκαν ότι όταν υποχρεώθηκε σε παραί­ τηση λίγες ημέρες αργότερα, ο πρίγκιπας Παύλος δήλωσε ότι ε ί­ χε πειστεί πως μια συμμαχία με τη Βρετανία θα κατέληγε σε κα­ ταστροφή της χώρας τους (ΑΑ, φάκελοι σχετικά με τη δύναμη εφόδου Künsberg, σειρά 2013Η, σελ. 443373 και μετά).

1092

DAVID IRVING

287. Τα γεγονότα στις 27-28 M ap. 1941 περιγράφονται στα ημερο­ λόγια των Χάλντερ, Γκαίρινγκ, Hewel, Waldau και στα γερμανι­ κά πρακτικά των συνομιλιών του Χίτλερ με τους Sztöjäy και Parvan Draganoff, στα ουγγρικά πρακτι­ κά των Ε θνικώ ν Α ρχείω ν της Βουδαπέστης, και στην αναφορά του OKW για τη σύσκεψη του Χίτλερ στις 27 Μαΐου (1746-PS). Η υποκλοπή της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ περιγράφεται από τον Rasche σε μια ανάκριση (RG. 226, file ΧΕ 4896). 288. 0 άμεσος φόβος του Γενικού Επι­ τελείου Ναυτικού (πολεμικό ημε­ ρολόγιο, 3 Απρ. 1941) ήταν: «Λόγω των επιχειρήσεων στα Βαλκά­ νια η Επιχείρηση μ π [α ρ μ π α ρ ο ς ς α ] θα καθυστερήσει αρχικά για π έ­ ντε εβδομάδες περίπου». Το ότι οι πυκνές βροχοπτώσεις την κα­ θυστέρησαν, έτσι κι αλλιώς, γίνε­ ται ξεκάθαρο από τις μεταπολε­ μικές καταθέσεις των Heusinger, Gyldenfeldt και άλλων. 289. 0 γερμανικός κατάλογος των πιο σημαντικών συσκέψεων του Χ ίτ­ λερ με τον Ιάπωνα πρεσβευτή και τον Υπουργό Εξωτερικών δεν έχει διασωθεί ακέραιος, αλλά τα

βρίσκονται στα ΝΑ, RG.457 (SRH και SRDJ σειρές). 290. Περιλήψεις της μυστικής ομιλίας του Χίτλερ, στις 30 Μαρ. 1941, υπάρχουν στα ημερολόγια των Beck, Χάλντερ, Waldau και Milch, και στα πολεμικά ημερολόγια του OKW και του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στον τόμο C και στα παραρτήματα αυτού του τελευ ­ ταίου (Μ έρος V II). Ο Ραίντερ ήταν ευχαριστημένος με την ανά­ ληψη υποχρέωσης του Χίτλερ να ενισχύσει τον Γερμανικό Πολεμικό Στόλο, «αφού θα ικανοποιούνταν οι κύριες απαιτήσεις του Στρα ­ τού». (Στις 7 Απριλ., ο Αρχηγός Ε π ιτ ελ είο υ του στρατηγού Friedrich Fromm θα σημείωνε στο ημερολόγιό του τη δήλωση του Μπράουχιτς: «η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α για τις 22 ή 23 Ιουν. Δημιουργούνται επιχειρησιακές εφ ε­ δρείες. Τ ι θα συμ βεί μετά την μ π α ρ μ π α ρ ο ς α ; Η κύρια προσπά­ θεια θα στραφεί προς το Ναυτικό και την Λουφτβάφε».) 291. Ο συνταγματάρχης von Lossberg εκφώνησε μια πολύ χρήσιμη ομι­ λία για την Βαλκανική εκστρα­ τεία, ήδη από τις 5 Μαΐου 1941 (Τ77/792).

ιαπωνικά κείμενα από τα τηλε­ γραφήματα του Oshima για τις συναντήσεις με τον Χίτλερ, μετα­ φρασμένα στα Γερμανικά, β ρ ί­ σκονται στα WR, 1968, σελ. 312 και μετά, και μια πλήρης σειρά των συμμαχικών υποκλοπών των αποστολών του Oshima σε συνα­ ντήσεις του με τον Χ ίτλερ, τον

292. Οι δυσκολίες με τους Ιταλούς

Γκαίρινγκ, τον Ρίμπεντροπ κ.ά.

υπ οθέσεις των Βαλκανίων και

ανακεφαλαιώνονται εύγλωττα σε ένα μνημόνιο του Γερμανού στρα­ τιωτικού ακόλουθου, Rinte-len, με ημερομηνία 23 Απρ. 1941, στους φακέλους ΑΑ του Ritter. Στις 28 Απρ. ο Κ ά ιτελ εξηγούσε στον Κανάρη: «Ο Φύρερ έχει παραιτη­ θεί από κάθε ενδιαφέρον για τις

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1093

αφήνει αυτά τα ζητήματα ολοκλη­

του πολέμου κατά της Ρωσίας,

ρωτικά στους Ιταλούς... Θέλουμε να δούμε τους Ιταλούς -που είναι σαν παιδιά τα οποία θέλουν να αρπάξουν τα πάντα- να ικανο­ ποιούν την όρεξή τους με πράγ­ ματα που, απλά, δεν μπορούν να χωνέψουν. Για την ώρα πρέπει να συγκρατήσουμε την ψυχραιμία

όπως σε μια επιστολή του προς τον Φύρερ. Με κατηγορεί επειδή είμαι αρνητικός απέναντι σε μια ακόμη Μεγάλη Απόφαση». 294. ΟΉντεν είχε επισκεφθεί την Αθή­ να από τις 30 Μαΐου. Στο βιβλίο του The Reckoning, σελ. 200, αφή­ νει να εννοηθεί ότι έμαθε το τι

μας ως τα άκρα και, πάνω από όλα, να μην κάνουμε γ ι’ αυτές τις περιοχές τίποτα που θα μπορού­ σε να ερμηνευτεί ως αντι-ιταλική ενέργεια. Κατά τα άλλα, ο Φύρερ θεωρεί τον εαυτό του, σε σχέση με τους Κροάτες, Αυστριακό». (Ημερολόγιο Lahousen). 293. Ο Weizsäcker κατέγραφε στο ημε­ ρολόγιό του: « 0 Schulenburg έμει­ νε μόνος με τον Φύρερ, έχοντας εντολή από τον Ρίμπεντροπ να του υπογραμμίσει την άποψη “ έτσι όπως τη βλέπ ει η Μόσχα” ... 0 Φύρερ τον είδε μόλις 30' και π ε­ ριέγραψε τις πολεμικές προετοι­ μασίες του ως αμυντικές, μάλλον, όπως έκανε με τον M atsuoka». Μήνες αργότερα, ο Γκαίμπελς θα σημείωνε κοροϊδευτικά στο ημερο­ λόγιό του ότι ο Schulenburg αρνιόταν σταθερά να δει τις τεράστιες στρατιωτικές προετοιμασίες που γίνονταν από τον Στάλιν κατά της Γ ερ μ α νία ς. Σ τις 29 Απρ. ο Weizsäcker εξηγούσε στο ημερολό­ γιό του: « 0 Ρίμπεντροπ είναι βα­ σικά αντίθετος στον πόλεμο, εξαιτίας των πολύ πρόσφατων ομιλιών του υπέρ της φιλίας με την Ρω­ σία». Την 1 Μαΐου 1941 σημείωνε με αγανάκτηση: «Ο Ρίμπεντροπ εμφανίζεται τώρα να γράφει υπέρ

είχε π ει ο Χίτλερ στον διάδοχο Παύλο. 0 Ήντεν το επανέλαβε στις 6 Απρ. τόσο στο Λονδίνο, όσο και στον Βρετανό πρεσβευτή στην Αθήνα, που δήλωσε ότι ο Ήντεν τα είχε μάθει αυτά μέσω του βα σ ιλ ιά Γ εω ρ γ ίο υ Β' της Ελλάδας, από τον διάδοχο Παύ­ λο. (βλ. τηλεγράφημα ΑΑ προς Ritter, 18 Απρ., 1941, ΑΑ σειρά 4467, σελ. Ε221085). Στο μεταξύ, στις 2 Απρ. η Άμπβερ έμαθε από πράκτορες στη Σο βιετική Π ρε­ σβεία του Βερολίνου ότι η Μόσχα είχε πειστεί ότι ο πόλεμος με τη Γερμανία ήταν σίγουρος: «Ο πό­ λεμος είναι αναπόφευκτος, τόσο σίγουρος όσο ότι δύο επί δύο κά­ νουν τέσσερα» (Τ77/792/1141). 295. Ο εναγκαλισμός του Στάλιν περιγράφεται σε τηλεγραφήματα από τη Μόσχα (PG/33738), στο ημερο­ λόγιο του Weizsäcker και στις Συ­ νομιλίες στο Τ ρα π έζι, 27 Ιουλ. 1942. 0 Hewel επίσης έδειξε στον Χίτλερ μια έκθεση της Υπηρεσίας Υποκλοπών για τα «Επεισόδια κα­ τά την αναχώρηση του Matsuoka από την Μόσχα». 296. Το μισοκαμένο, χωρίς ημερομηνία μνημόνιο του Κανάρη για την κυνική αποκάλυψη του Γιόντλ έχει καταγραφεί στα AL/1933.

1094

DAVID IRVING

297. Το πολεμικό ημερολόγιο του Γενι­ κού Ε π ιτ ελ είο υ Ν αυτικού, 27 Μαρ. 1941, καταγράφει τις στατι­ στικές των σοβιετικών πολεμικών πλοίων, με διπλό θαυμαστικό. 0 Χίμλερ αναφερόταν στην προσπά­ θεια παραγωγής όπλων των Σο­ βιετικών, σε μια ομιλία προς τους Gauleiter, στις 3 Αυγ. 1944. «Κ αι μόνο το γεγονός ότι αυτός ο Στάλιν έχει συγκεντρώσει 20.000 άρ­ ματα μάχης, μιλά από μόνο του. Έτσι κι εμείς κάναμε ό,τι μπορού­ σαμε για συγκέντρωση στρατευ­ μάτων και προετοιμασίες». Πραγ­ ματικά - όπως γρ ά φ ει ο John Erickson στο βιβλίο του The Soviet High Command (Λονδίνο, 1962), σελ. 584 και μετά, τον Ιούνιο του 1941, ο Στάλιν είχε οργανώσει 24.000 άρματα μάχης σε 60 τα ­ ξιαρχίες ή μεραρχίες αρμάτων. 298. Οι μυστικές ομιλίες του Στάλιν στις 5 Μαΐου 1941, αναφέρονται στους φακέλους ΛΑ, σειρές 1083 και 1699. Βλ. επίσης, παρατηρή­ σεις Ρίμπεντροπ για τους Βούλ­ γαρους, 19 Οκτ. 1943, τις ανακρί­ σεις Γκαίρινγκ και Ρίμπεντροπ, και α π ο μνη μο νεύ μ α τα του Weichs, Ν.1919. 299. Παραπέμπω τον αναγνώστη στο βιβλίο μου, Hess, The Missing Years (Macmilland Ltd, Λονδίνο, 1987). Ο Ες ανακρίθηκε μερικές εκατο­ ντάδες φορές στη Βρετανία. Εκθέ­ σ εις υπάρχουν στα ND (π.χ. Μ. 117, 118). Στα τέλη της δεκαε­ τία ς του 1990, το βρετα νικό

«Πτήση του Ρούντολφ Ες στην Σκωτία, 1941»), Η Βρετανική Μυ­ στική Υπηρεσία αποδέσμευσε επί­ σης τους φακέλους της (PRO σει­ ρές F0.1093): οι φάκελοι 1-20 π ε­ ριέχουν τις συνομιλίες του με άλ­ λους, Μάιος-Ιούνιος 1941, και με­ τα φ ράσεις των επιστολώ ν του 1941-1945. Χρησιμοποίησα επίσης τα έγγρα­ φα Beaverbrook (Βουλή των Λόρ­ δων, φάκελος (D443), το αρχείο του sir John Simon (βιβλιοθήκη Bodleian, Οξφόρδη), τα έγγραφα του Malkolm Scott (IWM, PRO, PREM.3/219/5. Και τα ημερολόγια των Γκαίρινγκ, Γκαίμπελς, Μπόρμαν, Hewel, Χάλντερ και Weiz­ säcker, καθώς και τις υπουργικές συσκέψεις του Γκαίμπελς, και τα αδημοσίευτα απομνημονεύματα των Below, Scellenberg, Schaub, Ley και Linge - τα τελευταία στα ρωσικά αρχεία. Και μεταπολεμι­ κές μαρτυρίες των Speer, Bohle, Darre, Puttkam er, dr. Erich Isselhorst και της γραμματέως του Ες, Laura Schrödl. 0 στρατηγός Bodenschatz διεύρυνε την αφήγησή του με μια συνέντευξή του, το 1970. 300. Η επίσημη κομματική ανακοίνωση αργά το βράδυ της 12 Μαΐου 1941, λ έε ι: «Π αρά τη διαταγή του Φύρερ που απαγόρευε αυ­ στηρά κάθε περαιτέρω χρήση α ε­ ροσκάφους, λόγω της επιδεινούμενης ασθένειας από την οποία

Υπουργείο Εξω τερικώ ν αποδέ-

υπέφερε εδώ και μερικά χρόνια το μέλος του Κόμματος Ες, πρό­

σμευσε έναν ακόμη φάκελο γι’ αυ­ τόν (PRO φάκελος F0.371/26565,

σφατα κατάφερε να πάρει στην κατοχή του ένα αεροσκάφος. Πε­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ρί τις 6 μ.μ. της Κυριακής, 10 Μαΐου, ο Ες απογειώθηκε από το Άουγκσμπουργκ για μια πτήση από την οποία δεν επ έστρεψε. Μια επιστολή που άφησε, είναι τόσο ακατανόητη ώστε να πα ­ ρουσιάζει ενδείξεις διανοητικής διαταραχής και να δ η μ ιο υ ρ γεί φόβους ότι υπήρξε θύμα φαντα­ σιώσεων. Ο Φύρερ έχει διατάξει την άμεση σύλληψη των υπασπι­ στών του Ες, που ήταν οι μόνοι οι οποίοι γνώριζαν για την πτήση του και παρ’ όλες τις διαταγές του Φύρερ, δεν έπραξαν τίποτα για να την εμποδίσουν ή να την αναφέρουν. Κάτω από αυτές τις π ερ ισ τά σ εις, είν α ι πιθανόν το κομματικό μέλος Ες να έχει συ­ ντρίβει με το αεροπλάνο του ή να υπέστη κάποιο ατύχημα κάπου». Μόνον στις 6 π.μ. της 13 Μαΐου το BBC ανήγγειλε ότι ο Ες βρι­ σκόταν σε βρ ετα νικό έδαφος, προσθέτοντα ς ειδ ικ ό τερ α : «Η Μεγάλη Βρετανία είνα ι η μόνη χώρα όπου ο Ες νιώθει ασφαλής από την Γκεστάπο». Το πρωτό­ τυπο του φακέλου των ανακρί­ σεων της Γκεστάπο (RSHA) των μελών του Ε π ιτ ελ είο υ του Ες βρίσκεται σε χέρια ιδιώτη στην Καλιφόρνια. Κατέχω ένα πλήρες αντίγραφο. 301. Ο dr. Robert Ley έγραφε κατ’ ιδίαν τον Αύγουστο 1945: «Β ρ ή ­ κα α ρκετο ύ ς λόγους να υ π ο ­ πτεύομαι ότι ο Μπόρμαν τουλά­ χιστον ήξερε για την παράξενη πτήση στη Βρετανία. Παραδείγ­ ματος χάρη, την πλήρη του αδια­ φορία απέναντι στη βαθιά συγκί­

1095

νηση του Φύρερ κατά τη διά ρ­ κεια εκείνης της αξιοσημείωτης συγκέντρω σης στο Μ πέργκοφ [στις 13 Μαΐου 1941], όπου ο Φύ­ ρερ μας μίλησε - μ ε συντριβήγια την πράξη του Ες και διατύ­ πωσε κρίσεις γ ι’ αυτήν. Ο Μπόρ­ μαν ήταν απόλυτα ψυχρός, σαν να μην είχε επηρεαστεί στο ελά­ χιστο. Στην πραγματικότητα, μ ε­ ρικοί νόμισαν πως διέκριναν ση­ μάδια ευχαρίστησης πάνω του». (Από το ιδ ιω τικ ό α ρχείο του Ley). 302. Γ ια τον επ ίκ α ιρ ο θάνατο του Gauleiter Rover: βλ. επιστολή Χ ά ιν τρ ιχ προς τον Χ ίμ λ ερ , 13 Μαΐου 1942 (Τ Ι 75/139/7452 και μετά). 303. Ο καθηγητής Andreas Hillgruber έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες για τη δομή του πολέμου συνα­ σπισμού του Χ ίτλερ - π.χ. στο WR, 1960, σελ. 659 και μετά. Βλ. επίσης διαταγή του Χίτλερ την 1 Μαΐου 1941 (Τ77/792/1209, και στους φακέλους PG/31025) και στους φακέλους του Γενικού Ε π ι­ τελ είο υ και τις συσκέψεις του OKW με τους Φινλανδούς στο t78/458 και στους φακέλους του Ritter ΑΑ, σειρά 833. Όπως τονί­ ζει ο Ernst Klink στη μελέτη του για τον γερμανο-φινλανδικό συνα­ σπισμό, στο WR, 1958 σελ. 391, τα απομνημονεύματα του στρα­ τάρχη M annerheim λέν ε λίγα πράγματα σχετικά με την έκταση της συνεργασίας της Φινλανδίας με τον Χίτλερ κατά την προετοι­ μασία της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρο ςα . Γ ια την αποστολή του

1096

DAVID IRVING

Schnurre βλ. στην ανάκριση του Johannes Metzger, 14 Φεβ. 1946 (SIR. 14). 304. O Puttkamer μου είπε, σε συνε­ ντεύξεις το 1967 και 1968, πόσο είχε ανησυχήσει ο Χ ίτλερ όταν έμ α θε ότι είχ ε α π οπ λεύσ ει το Bismarck. Ο πλοίαρχος Wolf Junge, ναυτικός υπασπιστής του Γιόντλ, γράφει επίσης σχετικά στα αδημο­ σίευτα απομνημονεύματά του, και το γεγονός επιβεβαιώνεται έμμε­ σα από το ημερολόγιο του Γενι­ κού Επιτελείου Ναυτικού στις 7 Ιουν., δυο εβδομάδες αργότερα. «Ο [Φύρερ] απαιτεί να πληροφο­ ρείται προκαταβολικά για τις μελ­ λοντικές αποφάσεις του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού σχετικά με τις επιχειρήσεις των πλοίων επιφανείας!» 305. Το ημερολόγιο του Γενικού Ε π ι­ τελείου Ναυτικού της 13 Μαΐου 1944 αποτελεί εύγλωττη μαρτυ­ ρία της αποφασιστικότητας του Χ ίτλερ ν’ αποφύγει τον πόλεμο με τις Ηνωμένες Π ολιτείες: το Γερμανικό Ναυτικό θα έπρεπε να δείξει εξαιρετική προσοχή σε ό,τι αφορά σε α μερικα νικά πλοία, έστω κι αν αυτό αποτελεί μειονέ­ κτημα, «καθώς ο Φύρερ δεν έχει

Junak, τον αρχιμηχανικό του, που άνοιξε ο ίδιος τις βαλβίδες κατα­ βύθισης. 307. Υπάρχουν πολλές λεπ το μέρειες στη μέχρι τώρα αγνοηθείσα υπό­ θεση του Ιράκ, στο ημερολόγιο του Hewel. Στις 30 Μαΐου 1941, ο Χίτλερ συνειδητοποίησε ότι τα γερμανικά στρατεύματα θα μπο­ ρούσαν να εκδιωχθούν από το Ιράκ, αλλά είπε στον Hewel: «Ο ι τελευταίοι που θα φύγουν πρέπει να είναι οι Γερμανοί, ιδιαίτερα αν οι Ιταλοί εξακολουθήσουν να μάχονται εκεί. Η θέση της Μοσσούλης είναι σημαντική ως ορμη­ τήριό μας κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Στις 31 Μαΐου, ο Hewel κατέγραφε μια πολύωρη σύσκεψη του Χίτλερ με τον Κάιτελ, τον Γιόντλ και τον Ρίμπεντροπ, από τις 9 π.μ. και μετά, ασυνήθιστα νωρίς επειδή οι Ιρακινοί ζητούσαν να μάθουν αν η Γερμανία θα τους βοηθούσε ή όχι μέχρι τις 1 π.μ. Οι Βρετανοί είχαν 100 άρματα μάχης εκεί, αλ­ λά η Τουρκία αρνιόταν να δώσει την άδεια στην Γερμανία να περάσει από το έδαφος της άρματα μάχης και πυροβόλα. Μετά από

κ α μ ιά απολύτω ς πρόθεση να

τον Ρίμπεντροπ, τον Γκαίρινγκ, τον Jeschonnek, τον Κ άιτελ και τον Γιόντλ, ο Φύρερ αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει παρ’ όλο που «π ρέπ ει να συνει­ δητοποιήσουμε ότι αν αποσυρ­ θούμε, το σύνολο της αραβικής εξέγερσης θα σβήσει». Ο Hewel σημείωνε: «Σ τ ο μεταξύ φτάνει ένα τηλεγράφημα από την Μοσ-

προκαλέσει την είσοδο των Α με­ ρικανών στον πόλεμο, μετά από κάποιο επεισόδιο ή κάτι παρό­ μοιο, κατά την παρούσα στιγμή». Αυτή η απόφαση επαναλήφθηκε στις 22 Μαΐου (βλ. ο.κ.ανωτ.) 306. Το ότι το Bismarck αυτοβυθίσθηκε -και δεν «βυθίστηκε»—επιβεβαιώ­ θηκε αργότερα από τον πλοίαρχο

μια ακόμη βραδινή σύσκεψη με

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

σούλη που αναγγέλλει τη συντρι­ βή της αντίστασης εκ εί, οπότε δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο για συ­ ζήτηση». 308. Ο Χ ά λντερ εξ έπ εμ π ε σιγουριά όταν συναντήθηκαν οι αρχηγοί του Επιτελείου Στρατού για μια σύ­ σκεψη του OKW στις 4 Ιουν. 1941. Η ανάπτυξη των Ρώσων στα σύνορα ήταν καθαρά αμυντική, ε ί­

1097

προς τον Oshima καταγράφονται στο η μ ερ ο λό γ ιο του Hewel, 3 Ιουν. 1941: «Μ πέργκοφ... Ο Φύ­ ρερ πέρασε το απόγευμα με τον Στρα τά ρχη του Ράιχ. 7 μ .μ . Oshima: Ο [Φύρερ] υπαινίσσεται σχετικά με την Επιχείρηση ΜΠΑΡμ π α ρ ο ς α . Γράφω το πρωτόκολ­ λο». Ο dr. Bernd Martin συνοψί­

πε. «Ολόκληρη η μάχη μπορεί να

ζει στο βιβλίο του Deutschland und Japan in ZweitenWeitkrieg (Στουτ­

κρατήσει μερικές ημέρες, ή ίσως ένα σημαντικό αριθμό ημερών, αλ­ λά ύστερα θα ακολουθήσει ένα κενό, αν ο εχθρός διατηρήσει τον τωρινό σχηματισμό του, και δύ­ σκολα θα βρει τον χρόνο να τον αλλάξει τώρα». (Παράρτημα στο π ο λεμ ικό η μ ερο λό γιο της 7ης Στρατιάς, φάκελοι ΒΑ 14.499/5). 309. Ο υπαινιγμός του Χίτλερ προς τον Μ ουσολίνι για την Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α επιβεβαιώνεται από ένα τηλεγράφημα της Γερμανικής Πρεσβείας από την Ρώμη προς το Βερολίνο στις 22 Ιουν. 1941: «Κ α ­ θώς ο Ντούτσε ισχυρίζεται ότι έχει ήδη πει στον Φύρερ κατά την τ ε ­ λευταία σύσκεψή τους στο Μπρένερ [στις 2 Ιουν.], συμμερίζεται απολύτως τις απόψεις του Φύρερ ότι το ρωσικό πρόβλημα απαιτεί άμεση λύση και αν αυτό δεν μπο­ ρεί να επιτευχθεί με διαπραγμα­ τεύσεις, τότε πρέπει να υπάρξει βία ». Αργότερα ο Μουσολίνι άλ­ λαξε τροπάριο, ισχυριζόμενος ότι είχε προειδοποιήσει τον Φύρερ «από το 1941 ήδη» κατά της ρωσι­ κής εκστρα τεία ς. (Η μερολόγιο Weizsäcker, 7 Φεβ. 1943). 310. Παρόμοιοι υπαινιγμοί του Χίτλερ

γάρδη 1967) σελ. 97, ενώ ιαπωνι­ κής γλώσσας πηγές επ ιβεβα ιώ ­ νουν ότι ο Oshima κατάλαβε τον υπαινιγμό. 311.Έγγραφα-κλειδιά σχετικά με την Διαταγή για «Κομισάριους» βρί­ σκονται στα μικροφίλμς Τ77/792 και Τ78/458. Χρησιμοποίησα ακό­ μη ντοκουμέντα της Νυρεμβέργης, 1471 -PS, 2884-PS, NOKW-209, NOKW-484, NOKW-1076, NOKW3357 και 886-PS. Όπως παραδέ­ χτηκε ο Κάιτελ στον γιο του, σε μια κατ’ ιδίαν συνομιλία στο επ ι­ θανάτιο κελί του στην Νυρεμβέρ­ γη, στις 25 Σεπ. 1946: «Ναι, ξέρω ότι ήταν λάθος. Αλλά, όπως και να είχε, είτε θα νικούσαμε, είτε όλα θα τελείωναν για το γερμανι­ κό έθνος». (Εγγραφα της οικογέ­ νειας Κάιτελ.) 312. Ο Χίτλερ θυμήθηκε την προειδο­ ποίησή του προς τον Γκαίρινγκ, τό­ σο σε μια συνομιλία με τον στρα­ τάρχη Antonescu στις 10 Ιαν. 1943, όσο και σε μια μυστική ομιλία του προς τους στρατηγούς του στις 26 Μαΐου 1944 ( Τ Ι 75/94/4963). Ο Below επίσης, αναφέρει αυτήν την προειδοποίηση στα ανέκδοτα απο­ μνημονεύματά του.

1098

DAVID IRVING

313. Σχετικά με το ενδιάμεσο σχέδιο του Χ ίτλ ερ να μ ετα φ έρ ει τους Εβραίους της Δυτικής Ευρώπης στην «Επαρχία» του Hans Frank, βλ. επιστολή του Lammers προς τον Schirach, στις 31 Δεκ. 1940 (1950-PS), επιστολή του στρατηγού Alfred Streccing στον στρατηγό From m , 24 Φ εβ. 1941 (ΒΑ, R H I/v.158), το μνημόνιο του Μπόρμαν στις 2 Οκτ. 1940 (USSR172) και τις αντίστοιχες εγγραφές στο ημερολόγιο του Frank, στις 27 και 31 Οκτ., 6 Νοε. 1940, 11 Ιαν. και 17 Ιουλ. 1941. Η ομιλία του Rosenberg στις 20 Ιουν. 1941 βρί­ σκετα ι στον φάκελό του CO, AL/1933. Βλ. επίσης τα πολεμικά ημερολόγια του OKW, 20 Ιουν. και του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 21 Ιουν. 1941. 314.Ένα γράμμα του υπασπιστή του Χίτλερ Albrecht, το Σάββατο 21 Ιουν. 1941, αποκαλύπτει ότι το ωράριο που τηρούσαν έληγε πολύ αργά. «Ο ρυθμός από τότε ήταν εξουθενωτικός, κι εγώ ήμουν σε υπηρεσία μέχρι τις 2.30' π.μ, την Τρίτη, μέχρι τις 3.30' π.μ. χθες, και σήμερα ως πολύ αργά -δηλα­ δή νωρίς- πάλι». Όσο για την τ ε ­ λική απόφαση του Χ ίτ λ ερ για

να ε π ιτ ε θ ε ί στην Ρωσία, ήταν αφάνταστα δύσκολη, κι έπρεπε να την πάρει μόνος. Πάλευε επί μήνες μ’ αυτήν πριν αποφασίσει να προχωρήσει». 315. Οι μ υσ τικ ές επ ιχ ειρ ή σ εις της Αμπβερ συνέβαλαν σοβαρά στην αρχική επιτυχία της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Σημαντικές γέφ υ­ ρες κατελήφθησαν προκαταβολικά από το Σύνταγμα Brandenburg και κρατήθηκαν μέχρι να φτάσουν οι κύριες δυνάμεις του Leeb. Οι εκπαιδευμένοι από την Αμπβερ Λιθουανοί πράκτορες είχαν κάπου 400 νεκρούς σε παρόμοιες επιχει­ ρήσεις για να καταλάβουν 24 γέφ υ ρες-κλειδιά κατά μήκος της επιθετικής πορείας της 16ης Στρα­ τιάς. Βλ. ημερολόγιο Lahousen, 28 Ιουν. και 10 Ιουλ. 1941, καθώς και τη γραπτή κατάθεση του συ­ νταγματάρχη Erwin Stolze στις 25 Δεκεμβρίου 1945 (ND, USSR-231). 316. Στις 26 Ιουλίου 1941, ο Etzdorf σημείωνε ότι ο Χίτλερ είχε απο­ φασίσει πως έπρεπε «να παρα­ μεριστεί η Σουηδία», αφού δεν ήθελε να ενταχθεί στον Άξονα. 317. Η διαταγή του Χ ίτλ ερ στις 13 Ιουλ. Υπάρχει στον ναυτικό φά­

επίθεση - το σχετικό σήμα του Γιόντλ στις 20 Ιουν. βρίσκεται στον φ άκελο του Ν αυτικού PC/31025 - χρόνια αργότερα το προσωπικό του Χίτλερ εξακολου­ θούσε να θυμάται με πόση δυ­ σκολία έδωσε αυτήν τη διαταγή. Ο Hewel έγραφε κατ’ ιδίαν την 1 Φ εβ . 1944: «Η απόφαση την

Ιουλίου είναι στο φιλμ Τ77/545. 318. Ο Weizsäcker αναγνώριζε τον μα­ κροπρόθεσμο στόχο του πολέμου του Χ ίτλερ με τον Νέο Κόσμο. Στις 13 Αυγ. 1941 έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο “ Λαός” σκέ­ πτεται ότι η Γερμανία και η Β ρε­ τανία αισθάνονται τέτοιο αμοιβαίο θαυμασμό κατά την παρούσα μο­

οποία έπρεπε να πάρει ο Φύρερ,

νομαχία, ώστε αργότερα θα βαδί­

κελο PG/32020. Η διαταγή της 14

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

σουν μαζί κατά των ΗΠΑ». Και στις 15 Σεπ.: «Η Αγγλία είναι η χώρα που έχει κερδίσει όχι μόνο τον σεβασμό “ μας” [δηλ. του Χ ίτ­ λερ] αλλά σχεδόν την αγάπη « μ α ς ». Για να βαδίσουμε μαζί της, κατά των ΗΠΑ - κι αυτό ε ί­ ναι το όνειρο του μέλλοντος». Οι προσεκτικοί αναγνώστες θα βρουν ενδείξεις του σκοπού του Χίτλερ στη συνομιλία του με τον Τσιάνο στις 25 Οκτ. 1941. 319. 0 υπολοχαγός Jacob Jugashvili, γιος του Στάλιν από τον πρώτο του γάμο, αυτοκτόνησε το 1943, όταν Βρετανοί συγκρατούμενοί του στο στρατόπεδο του έκαναν τη ζωή ανυπόφορη (βλ. φακέλους του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ). Οι ανακρίσεις του είναι στους φακέλους ΑΑ, σειρά 1386, σελ. 358994 και μετά. Και Συνο­ μ ιλ ίες στο Τραπέζι του Χ ίτλερ, 18-19 Μαΐου 1942. 320. Περί των άγνωστων ρωσικών αρ­ μάτων μάχης, βλ. πολεμικό ημε­ ρολόγιο της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, 24-25 Ιουν. (Τ311/53), το η μ ερ ο λό γιο W aldau, 3 και 15 Ιουλ., τις παρατηρήσεις του Χ ίτ­ λερ στον Oshima στις 14 Ιουλ. και στο (αδημοσίευτο) ημερολόγιο του Γκαίμπελς, 18 Αυγ. 1941. 321. Το μνημόνιο του Lahousen, 20 Ιουλ. 1941, είναι στα AL/1933. Αργότερα, ο Κανάρης διέδωσε με αγανάκτηση, για να αμυνθεί, ότι είχε προβλέψει το δυναμικό των Ρώσων σε άρματα μάχης, αλλά κανένας δεν τον είχ ε ακούσει (ημερολόγιο Γκαίμπελς, 9 Απρ. 1943).

1099

322. Η ομιλία του Στάλιν βρίσκεται στον φάκελο ΒΑ, NS.26/V.1194. Βλ. Συνομιλίες στο Τραπέζι στις 11-12 Ιουλ. 1941, και ιδιαίτερα, το απόσπασμα στη σημείωση του Μπόρμαν για τη σύσκεψη της 16 Ιουλ. (1221 PS) όπου αναφέρει πως ο Χίτλερ είχε πει: «Ο ι Ρώσοι έχουν τώρα κυκλοφορήσει διατα­ γές για ανταρτοπόλεμο πίσω από τις γραμμές μας. Αλλά αυτό έχει και τα πλεονεκτήματά του, μας δίνει το δικαίωμα να εξοντώνουμε όποιον βγαίνει στον δρόμο μας». 323. Ο Rundstedt έγραφε στις 20 Ιουλ.: «Σήμερα ήταν εδώ ο Χάλντερ με πολύ μακρόπνοα σχέδια, αλλά δεν μου αρέσει να σκέπτομαι πολύ μπροστά από το άμεσο μέλλον» (H L, έγγραφα Lerner: D E .416 DIS.202). Στα έγγραφα του στρα­ τάρχη Antonescu (ND, USSR-237) βρίσ κ ετα ι η επιστολή που του έσ τειλε ο Χ ίτλερ στις 27 Ιουλ. 1941, εξηγώντας του ότι δεν προ­ σπαθούσε να θέσει υπό την κατο­ χή του εδάφη. «Ίσως είναι αρκετά εύκολο για τους Ρώσους ν’ αντι­ καθιστούν ανθρώπους, αλλά το ν’ αντικαθιστούν καλά εκπαιδευμένα μάχιμα στρατεύματα δεν είναι τό­ σο εύκολο γι’ αυτούς, ενώ η αντι­ κατάσταση οπλισμού και υλικού σε τέτοια κλίμακα είναι σχεδόν αδύνατη, ιδιαίτερα από τη στιγμή που θα έχουμε καταλάβει τα κύ­ ρια κέντρα παραγωγής το υ ς». Εξάλλου, όπως εξηγούσε ο Χίτλερ στον Υπουργό Fritz Todt στις 20 Ιουν., η Γερμανία δεν είχε φτάσει ακόμη στο σημείο να είναι αυτάρ­ κης σε ορισμένες πρώτες ύλες, κι

1100

DAVID IRVING

έπρεπε να κατακτήσει αυτές τις ρωσικές περιοχές γ ι’ αυτόν τον σκοπό (2353-PS και στο ημερολό­ γιο του Todt). 324. Η σημείωση του Μπόρμαν για τη σύσκεψη του Χίτλερ στις 16 Ιουλ. 1941 έχει περισω θεί (1221-PS). Χρησιμοποίησα επίσης τα έγγραφα του συνταγματάρχη Georg Thomas, ο οποίος έμαθε στις 17 Ιουλ. ότι: « 0 Φύρερ επιθυμεί να μην παραμείνει καμιά ισχυρή στρατιωτική δύναμη δυτικά των Ουραλίων» (Τ77/441). Το ημερολόγιο του Otto Bräutigam βρίσκεται στη Βιβλιοθή­ κη του Κογκρέσου, τμήμα χειρο­ γράφων. Χρησιμοποίησα επίσης ανακρίσεις των Rosenberg, Lammers και Γκαίρινγκ, και τις ση­ μειώσεις του Etzdorf στις 16 Ιουλ. και 12 Αυγ. 1941. Τα διατάγματα του Χίτλερ που προέκυψαν από τη σύσκεψη, είναι στα φιλμ Τ/77/545 και tl 75/145. 325. Για τα πογκρόμ στη Λιθουανία, βλ. στο πολεμικό ημερολόγιο της Ομάδας Στρατιών Βορρά, στη συ­ ν ο μ ιλ ία του Χ ίτ λ ε ρ μ ε τον Kvatemik στις 22 Ιουλ. 1941 και στην έκθεση του αξιω μα τικού συνδέσμου ΑΑ στην Ρίγα, στις 5

του: «Ο [Ρίμπεντροπ] μου ζήτησε ν’ αποφύγω οτιδήποτε θα μπο­ ρούσε να δώσει στον Χίτλερ -ο οποίος απασχολούνταν με τις στρατιωτικές υποθέσεις- αφορμή για πολιτικές ανησυχίες. Η υγεία του έχει βλαφτεί προσωρινά από τη ζωή στο καταφύγιο, γ ι’ αυτό και πρέπει να τον απαλλάσσουμε από στενοχώριες, όσο πιο πολύ μπορούμε. 0 ίδιος του ανακοινώ­ νει μόνον ευχάριστα νέα. Λέει ότι ύστερα από τη νίκη μας στη Ρω­ σία, ο Φύρερ σχεδιάζει να προελάσει νότια, πιθανόν στο Ιράν ή στην Α ίγυ π το ». 0 Ρίμπεντροπ παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι η δύ­ ναμη αντίστασης της Ρωσίας τον είχε ξαφνιάσει. 327. 0 Rundstedt έγραφε στις 6 Αυγ.: « 0 VIP μας ήρθε στις 7 και έμ ει­ νε μέχρι τις 11. Όλα εξελίχθηκαν αρμονικά... Για πολιτικούς λό­ γους, ο Anton [Antonescu] δείχνει σαν να είναι ανεξάρτητος ηγέτης, παρ’ όλο που εγώ είμαι ο υπεύ­ θυνος για τις επιχειρήσεις κι αυ­ τός, ευγενικά, κάνει ό,τι του λέω. Σε δέκα ημέρες περίπου ο Αδόλφος θα επ ισ τρ έψ ει εδώ με τον Μπενίτο, πιθανόν στο Ουμάν, τον

Απρ. (σειρά 1513, σελ. 372208 και μετά). 0 Χίτλερ συχνά χρησι­

επόμενο σταθμό μας» (Βλ. σημ. 323).

μοποιούσε τον όρο «εβ ρ α ϊκ ό ς βάκιλος», π.χ. στη συνομιλία του με τον Horthy στις 17 Απρ. 1943. Βλ. σχετικά στο IfZ 1965, σελ. 121 και μετά. 326. 0 Weizsäcker, που είδε τον Ρ ί­ μπεντροπ για πρώτη φορά μετά από έξι εβδομάδες, στις 5 Σεπ. 1941, έγρα φ ε στο η μ ερο λό γιό

328. Το 1981 τα η μ ερ ο λ ό γ ια του Morell, εξαιρετικά κακογραμμέ­ να, παραδόθηκαν στα ΝΑ της Ουάσινγκτον, όπου μ ερικώ ς τα πέρασαν σε φιλμς στο Τ253/62 (παραλείποντας, π.χ. το σημειω­ ματάριο του 1944, του 1945, και τις κάρτες με τα μενού του Χ ίτ­ λερ). Αντέγραψα, μετέφρασα και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1101

σχολίασα όλα τα ημερολόγια στο βιβλίο μου The Secret Diaries of Adolf Hitler’s Doctor (Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 1983). 329.Έδωσα τα ηλεκτροκαρδιογραφή­ ματα του Χ ίτλ ερ να τα δ ει κι ένας πολύ ικανός Βρετανός ειδ ι­ κός, ο οποίος επίσης παρατήρησε μια βαθμιαία ανωμαλία επανα-

ταινία Ich Kklage an (Κατηγορώ) είχε γίνει δεχτή μ’ ενθουσιασμό στο Επιτελείο του Χίτλερ (ημερο­

πόλωσης, η οποία σε έναν άνδρα

διόλου ασφαλή, καθώς και ότι οι

51 ετών θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη στη στεφανιαία αρ­ τηρία.

υπάρχοντες νοσοκομειακοί χώροι δεν αρκούσαν για το ένα εκατομ­ μύριο τραυματίες της Βέρμαχτ, κι ότι αυτοί οι χώροι περιορίζονταν ακόμη περισσότερο από την ανά­ γκη να μένουν κενοί οι πάνω όροφοι για λόγους προφύλαξης από τις αεροπορικές επιδρομές. 333. Η σύνοψη του Γκαίμπελς γ ι’ αυ­ τήν τη συζήτηση με τον Φύρερ περί των αντιεβράίκών μέτρων, με ημ ερο μηνία 17 Α υγ. 1941, υπάρχει στο φιλμ Τ81/676/5739 και μετά. Βλ. και στο ημερολόγιό του, 13-20 Αυγ. (Τ84/267). Χρη­ σιμοποίησα επίσης τις υπουργι­ κές του συσκέψεις της 19 Ιουλ. και 6 και 17 Σεπ. 1940 και 27 Μαΐου 1942, καθώς και έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών στη σειρά ΑΑ 4851Η, σελ. 247680-8 και 247716. Για την καθιέρωση του εμβλήματος με το Κίτρινο Άστρο, βλ. στη Νομική Εφημερί­ δα του Ράιχ (RGBl). I, 1941, σελ. 547 και τις διαταγές του Χάιντριχ στον φάκελο BDC 240 II, σελ. 167 και μ ετά . «Τ α πάντα θα πρέπει να γίνουν για να εμποδι­ στούν αυθαίρετες και παράνομες υπερβολές κατά των Εβραίω ν, που φορούν αυτό το σήμα. Θα

330. Γ ια τη συζήτηση μ ετα ξύ ενός Αμερικανού και του Γκουντέριαν, επ ί στρατηγικών θεμάτων (Μό­ σχα-Λένινγκραντ) βλ. SAIC/X/6 με ημερομηνία 28 Μαΐου 1945, (ΝΑ, RG.332, εγγραφή ΕΤΟ MisΥ Sect.Box 73.) 331. Για την υπόθεση του επισκόπου Galen: μνημόνιο Μ πόρμαν, 13 Αυγ. 1941 (3702 PS), ημερολόγιο Γκαίμπελς, 14 Αυγ. 1941, 21 Μαρ. 1942 και 12 Μαΐου 1943, Συνομι­ λίες στο Τραπέζι, 4 Ιουλ. 1942, μνημόνιο Rosenberg, 8 Μαΐου 1942 (1520-PS), χειρόγραφο Hasselbach 26 Σεπ. 1945 (ΒΑ, Kl.Erw.441-3), εγκύκλιος Μπόρμαν της 26 Απρ. 1943 (Τ Ι75/68/1860) 332. Κατά τη διάρκεια της δίκης του ως εγκ λημα τία π ολέμου, στην Νυρεμβέργη, ο dr. Karl Brandt κατέθεσε σχετικά με την διαταγή του Χίτλερ να σταματήσει η επ ι­ χείρηση ευθανασίας. (Υπόθεση 1, σελ. αντιγραφής 2443). Βλ. επ ί­ σης ανάκριση B ran d t, 1 Οκτ. 1945. Μόνο λίγες μέρες νωρίτε­ ρα, στις 21 Αυγ. 1941, μια υπέρ της ευθανασίας κινηματογραφική

λόγιο Hewel). Οι Γερμανοί ισχυ­ ρίζονταν ότι από τη στιγμή που το κύριο βάρος των καταιγιστι­ κών βομβαρδισμών των Συμμά ­ χων έπεφτε στις πόλεις, τα άσυ­ λα των φρενοβλαβών δεν θα ήταν

1102

DAVID IRVING

α να λα μβά νουμε άμεση δράση ενάντια σε τέτοιες παρανομίες». 334. Το μόνο πρακτικό σχετικά με τη συζήτηση του Χίτλερ με τον Abetz υπάρχει στους φακέλους Edzdorf, ΑΑ σειρά 1247, σελ. 337765 και μετά. Μια σύνοψη από τον Αρχη­ γό της Επιμελητείας εστάλη στο Οικονομικό Επιτελείο στην Γαλλία στις 24 Σεπ. (μικροφίλμ IfZ ΜΑ167). Βλ. και έκθεση Koeppen της 18 Σεπ. 1941. Το ημερολόγιο του Weizsäcker στις 15 Σεπ. αναφέρει καθαρά: «Η Ελβετία θα τιμωρηθεί με αρκετά ειδικό τρόπο». 335. Αργά στις 3 Σεπ. 1941, λίγες ώρες αφού ο στρατάρχης Leeb είχε ήδη διατάξει σποραδικά πυρά πυροβο­ λικού κατά του Λένινγκραντ - ο Κάιτελ τον διαβεβαίωνε ότι ο Χ ίτ­ λερ δεν είχε αντίρρηση για τον βομβαρδισμό της πόλης με πυρο­ βολικό και από αέρα (πολεμικό ημερο λό γιο Ομάδας Στρατιώ ν Βορρά). 336. Για τις σκληρές συνθήκες μέσα στο πολιορκημένο Λένινγκραντ, βλ. έκ­ θεση Χίμλερ προς τον Χίτλερ στις 23 Οκτ. 1942 (Τ175/194/3896) και μια έκθεση ανάκρισης της 22 Σεπ. 1941 (Τ77/32/0896 και μετά). Οι

κατά γυναικόπαιδων που θα επι­ χειρούσαν να σπάσουν τον κλοιό» (Τ77/792/1456 και μετά ). Μετά από ένα γεύμα με τον Φύρερ στις 18 Σεπ., ο Koeppen σημείωνε ότι υπήρχε η σκέψη να καταστραφούν ρωσικές πόλεις ως αναγκαία προϋ­ πόθεση για μια διαρκή γερμανική κυριαρχία στη χώρα. 337. Το μυστικό πρακτικό ΑΑ σχετικά με τις παρατηρήσεις του Φύρερ προς τον Seyss-In quart της 26 Σεπ. 1941 αποτέλεσε τεκμήριο κατά τη δίκη του τελευταίου στην Νυρεμβέργη (NG-3513). 338. Η αφήγησή μου για τον διορισμό του Χάιντριχ στην Πράγα βασίζεται κυρίως στις σημειώσεις του Werner Koeppen (Τ84/387) και στο ημερο­ λόγιο του Μπόρμαν. Στους φακέ­ λους του υπουργείου Δικαιοσύνης του Ράιχ, R22/4070 και /4087, στις ανακρίσεις των Neurath, K arlHermann Frank και Kurt Daluege και στο πρωτότυπο χειρόγραφο του Schellenberg, ii, σελ. 243. Χρη­ σιμοποίησα επίσης ένα μνημόνιο ΑΑ για τη συζήτηση του Χίτλερ με τους Neurath, Frank και Gürtner, με ημερομηνία 5 Οκτ. 1940 (ND, GB-521). Το αντίγραφο της αποκα­

φάκελοι του OKW περιέχουν το

λυπτικής ομιλίας του Χάιντριχ στις

σχέδιο οδηγιών του Lossberg με ημερομηνία 21 Σεπ. 1941, για να συρματοπλεχθεί η πόλη, «αν είναι δυνατό με ηλεκτροφόρα καλώδια», και με πολυβολεία. 0 Lossberg πα­ ραδεχόταν ότι μπορεί να σημειώνο­ νταν επιδημίες και ότι ήταν «επ ί­ σης αμφισβητήσιμο το αν θα μπο­ ρούσαμε να είμαστε σίγουροι ότι οι

2 Οκτ. 1941 βρίσκεται στα αρχεία του Τσεχικού κράτους. 339. Περί των ρωσικών χειμώνων, βλ. σύ­ νοψη του Γερμανικού Υπουργείου Αεροπορίας, με ημερομηνία 22 Σεπ. 1941 (Τ77/32/0786 και μετά). Αφού είχαν τελειώσει όλα -στις 10 Νοε. 1942- ο Milch είπε στο Επιτε­ λείο του ότι αυτός κι ο Speer είχαν

στρατιώτες μας θα άνοιγαν πυρ

μόλις μελετήσει αρχεία των Ρώσων

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1103

μετεωρολόγων. «Ο τελευταίος χει­

δεκάδων χιλιάδων Ρώσων αιχμα­

μώνας [δηλ. 1941-42] δεν ήταν κα­ θόλου αφύσικος, αλλά ένας μέσος χειμώνας, κατά τα ρωσικά δεδομέ­ να καθώς και οι δυο προηγούμε­ νοι... 0 τελευταίος χειμώνας ήταν κάπως χειρότερος από τον περι­ βόητο χειμώνα του 1812, τον Οκτώ­ βριο, Ν οέμβριο και Δ εκέμβριο.

λώτων που βάδιζαν υπό ελάχιστη φρούρηση προς το Σμολένσκ. Μι­ σοπεθαμένοι από την εξάντληση και την πείνα, αυτές οι άθλιες ψυχές σέρνονται». 343. Το απόσπασμα είναι από την τα­ ξιδιωτική έκθεση του Lahousen, 23 Οκτ. 1941. Σ ε μια π ερα ιτέρω

Αλλά κατόπιν κι αφού ο Γαλλικός Στρατός [του Ναπολέοντα] είχε

αναφορά στις 28 Οκτ. για την επ ί­

ήδη σαρωθεί, τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο [1812] ήταν οι πιο κρύες ημέρες που είχαν εμφανιστεί ποτέ εδώ, όχι όμως κα­ τά τη διάρκεια της υποχώρησης του Ναπολέοντα, οπότε επικρατούσε ακόμη ένας μέτριος χειμώνας». (MD. 17/3128). 340. Από το ημερολόγιο του Weizsäcker (5 Οκτ.): «Ο Φύρερ εκφώνησε την ομιλία του χθες. Οι Βρετανοί δεν μπορεί παρά να παρατήρησαν τη σιωπηρή αφοσίωση του Φύρερ απέναντι τους, η οποία ισχύει μέ­ χρι σήμερα. Με την Ιαπωνία ασχολήθηκε πολύ λίγο». 341. Υπάρχει μια διαφωνία σχετικά με την τακτική κατά τις επιχειρήσεις π ερικύκλω σης των ΒυάσμαΜπρυάνσκ. Τα σχόλια του ίδιου του στρατηγού Hoepner, με ημε­ ρομηνία 4 Οκτ. 1941 υπάρχουν στα έγγραφά του (Ν.51/2). 342. Οι τα ξιδιω τικ ές αναφορές που συντάχθηκαν από τον Κανάρη και τον Lahousen τον Οκτώβριο 1941 υπάρχουν στο AL/1933. Βλ. επ ί­ σης ανακρίσεις Lahousen και τα ημερολόγια του Χάλντερ, 12-14 Νοε. 1941, και ειδικά του Beck, 20 Οκτ.: «Μ ια εφιαλτική εικόνα

σκεψή του στο Στρατηγείο του Beck, στο Σμολένσκ, ο Lahousen έγ ρ α φ ε: « Σ ε σύσκεψη με τον Tarbuk, τον G-2 του [αξιωματικό πληροφοριών], ετέθη το θέμα των εκ τελέσ εω ν των Ε βρα ίω ν στο Μπορίσοβ [πρώην σταθμό διοίκη­ σης του Beck], Ε π τά χιλιά δες Εβραίοι είχαν εκκαθαριστεί εκεί, «σαν σαρδέλες σε κουτιά ». Οι σκηνές που είχαν εκτυλιχτεί, ήταν απίστευτες - συχνά ακόμη κι οι άνδρες των SD δεν μπορούσαν να συνεχίσουν κι έπρεπε να τους πα­ ρέχεται μεγάλη ποσότητα αλκο­ όλ» (AL/1933). Στην έκθεση ενός επιθεωρητή εξοπλισμών στην Ου­ κρανία προς τον στρατηγό Thomas του OKW, 2 Δεκ. 1941, τονίζεται επίσης η δραστήρια συμπαράσταση της ουκρανικής πολιτοφυλακής κα­ τά τις εκκαθαρίσεις των Εβραίων (3257-PS). 344. Η επιστολή του Χίμλερ προς τον Greiser, 18 Σεπ. 1941, βρίσκεται στους φακέλους των SS (ΤΙ 75/54/8695). Βλ. επίσης επιστολή του προς τον ταξίαρχο των SS Uebelhör, τον κυβερνήτη του Λοτζ, με ημερομηνία 10 Οκτ.. στον ίδιο φάκελο. Ο κυβερνήτης είχε διαμαρτυρηθεί λέγοντας ότι δεν είχε

1104

DAVID IRVING

χώρο γ ια να σ τεγ ά σ ει τους Εβραίους. Ο Χ ίμ λερ τον επ ιτιμούσε: «Ε ίνα ι προς το συμφέρον του Ρά ιχ να σ τεγ ά σ ετε τους Ε βρα ίους, καθώς είνα ι θέληση του Φ ύρερ να εκτοπιστούν οι Εβραίοι από τα δυτικά σε ανατο­ λικά, βήμα προς βήμα ». Εκτός από τους υπασπιστές του Χίτλερ (π.χ. Below, Puttkamer, Günsche, Engel, Wolff) από τους οποίους πήρα συνέντευξη, όλοι οι στενο­ γράφοι του Ράιχσταγκ που κατέ­ γραψαν τις συσκέψεις του, μετά τον Σ επ . 1942, αρνήθηκαν την ανάμειξη του Χίτλερ στις ακρό­ τητες κατά των Εβραίων. Μετα­ ξύ των ιδιωτικών εγγράφων του στενογρά φ ου L u d w ig K rieger βρήκα μια σημείωση με ημερομη­ νία 13 Δεκ. 1945. «Σ τις συσκέ­ ψ εις όπου παρέστην ως στενο­ γράφος, δεν έγινε ποτέ καμιά αναφορά για τις ακρότητες κατά των Εβραίων. Για την ώρα παρα­ μένει ένα αναπάντητο ερώτημα, αν ο ίδιος ο Χίτλερ κυκλοφόρησε κάποιες ειδικές διαταγές... ή αν οι διαταγές που κυκλοφόρησαν, ήταν γ εν ικ ό τη τες και κάπ οιοι υφιστάμενοι ή σαδιστές τις εκτέλεσαν μ’ αυτό τον βάρβαρο και χυδαίο τρόπο». Τόσο ο υπασπι­ στής του Χίμλερ, Werner Grothm ann, όσο κι ο αδελφ ός του, Gebhard Himler, μου είπαν ότι ο

(IfZ , Z S .317), ο οποίος ήταν Αρχηγός του Επιτελείου του Χ ίμ ­ λερ, πίστευε ότι ο Χίμλερ επιθυ­ μούσε να εκτελέσει μεγάλα κα­ τορθώματα για τον «Μεσσία των επόμενων δυο χιλιετιώ ν», χωρίς να αναμείξει τον Φύρερ του σε αυτά. Γράφοντας για τον Χίτλερ από το κ ελ ί της φυλακής του στην Νυρεμβέργη, ο Ρίμπεντροπ επίσης τον απάλλασσε τελείω ς. «Πώς έφτασαν τα πράγματα ως την εξόντω ση των Ε βρ α ίω ν, απλοόστατα δεν ξέρω. Όσο για το αν ο Χίμλερ έκανε την αρχή ή αν έγινε κατά διαταγή του Χ ίτ­ λερ, πάλι δεν ξέρω. Αλλά το ότι ο Χίτλερ τη διέταξε, αρνούμαι να το πιστέψω, επ ειδή μια τέτοια πράξη θα ήταν τελείως ασυμβί­ βαστη με την εικόνα που πάντα είχα γ ι’ α υ τό ν » (Α ρχεία του Κράτους της Βαυαρίας, Rep, 502 ΑΧΑ 131). 345. Ο Weizsäcker συνόψιζε στο ημερο­ λόγιό του, στις 21 Οκτ. 1941: « Ο ειρηνικός συμβιβασμός με τη Βρε­ τανία, τον οποίο είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε, συνίσταται σε αυτό: η Βρετανική Αυτοκρατορία να παραμείνει ανέπαφη (αλίμονο αν η Ινδία πέσει σε άλλα χέρια ή στο χάος). Στην Ευρώπη, φυσικά η Βρετανία θα κάνει στο πλάι... Η Βρετανία -η οποία σύντομα θα έχει κυβέρνηση Beaverbrook- θα

να δράσει με δική του πρωτοβου­

π ρέπ ει να συνειδητοποιήσει ότι αποστολή της Γερμανίας είναι να

λία (βλ. επίσης τις ανακρίσεις τους από την 21η Ομάδα Στρα­ τιών ΝΑ, RG 219, φάκελος Χ ίμ ­ λερ, Χ Ε 000132). Ο Karl Wolff

οργανώσει την Ευρώπη κατά της πλημμύρας των Μογγόλων από τα ανατολικά κι ότι η Γερμανία και η Βρετανία τελικά θα π ρ έπ ει να

Reichsführer δεν θα είχε τολμήσει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

σταθούν π λά ι-π λά ι κατά των ΗΠΑ». 346. Σ χετικά με τις συσ κέψ εις του Eichmann τον Οκτ. 1941 για το Σχέδιο μ α δ α γ α ς κ α ρ η , βλ. συλλογή IfZ F-71/8. Οι σημειώ σεις του Χίμλερ στο τηλεφωνικό σημειω­ μ α τά ρ ιό το υ , είν α ι στο φ ιλμ Τ84/95. Η επιστολή του Greiser την 1 Μάίου 1942 πήρε απάντηση από τον Χ ίμ λ ερ στις 27 Ιουλ. 1942, που έ λ ε γ ε ό τι δεν είχ ε αντιρρήσεις για την εκκαθάριση, « μ ε απόλυτη δ ια κρ ιτικό τη τα », των δεκάδων χιλιάδων ανιάτων περιπτώ σ εω ν φ υματικώ ν, που επιβάρυναν τα οικονομικά του Greiser (NO-244). 347. Η επιστολή του Χά ιντριχ προς τον Χίμλερ, στις 19. Οκτ. 1941, βρίσκεται στους φακέλους των SS (Τ Ι 75/54/8645). Εξίσου α ποδει­ κτικού ενδιαφέροντος είναι το τη­ λεφ ω νικό μήνυμα του Χ ίμ λ ερ προς τον Χάιντριχ στις 20 Απρ. 1942 - ύστερα από μια ημέρα κοντά στον Χίτλερ: «Κ αμιά εξό­ ντωση τσιγγάνων». Ωστόσο, κι οι τσιγγάνοι εξολοθρεύονταν εξίσου από τα SS. 348. Βλ. π.χ. το μήνυμα από την Βρέμη προς τον αρχηγό της αστυνο­ μίας της Ρίγα ς d r. Lan ge, το οποίο υπεκλάπη («Judenevakuie­ ru n g » ), στον φ άκελο PRO HW. 16/32: «Το μεταφορικό τρένο DO 56 ξεκίνησε από την Βρέμη την 18.11.41 με κατεύθυνση προς MINSK με 971 Εβραίους και συ­ ν ο δ ευ τικ ά έγγρ α φ α Sch upoBremen. Ο επ ικεφ αλής της αποστολής

1105

Beckhovn έχει μαζί του 2 καταλό­ γους ονομάτων και 48.700 μάρκα σε μετρητά και επ ιτα γ ές. Οι Εβραίοι είναι καλά εφοδιασμένοι με τρόφιμα και συσκευές». 349. Βλ. επίσης έκθεση Stahlecker της 5 Ιαν. 1942 (ND. ΝΟ-3527), η οποία δήλωνε ότι είχαν διανοιγεί μ ε μπ ο υλντόζες τά φ ρ ο ι γ ια 30.000 θύματα στην άκρη του δά­ σους του Ρούμπουλι, πέντε μίλια έξω από την Ρίγα, στον δρόμο προς το Ντβινσκ. Οι Β ρετα νοί α π ο κρυπ το γρά φ οι υ π έκ λεψ α ν δυο Funksprüsche του Χίμλερ την 1 Δεκ. 1941 προς τον Jeckeln. Κι αυτές επίσης βρίσκονται στους φακέλους PRO, HW 16/32. Με όλη τη φασαρία των μέσων ενη­ μέρωσης γύρω από την έκδοση, το 1999, του Der Dienstkalender Heinrich Himmlers 1941/42, η σημασία αυτών των δυο σημάτων έχει κατά κάποιον τρόπο παραβλεφθεί. Υπάρχει μια πολύ χρήσιμη αρχική αφήγηση του επεισοδίου της Ρίγας, για την οποία όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν το CSDIC, ούτε οι υποκλοπές, στο βι­ βλίο του Gerald Fleming [Gerhard Flehinger], Hitler and the Final Solution (Λονδίνο, 1984, σελ. 81-8). Αξιοσημείωτο είναι ότι η έκθεση ανάκρισης του Brun, 6824 DIC (M IS)/CI-24, με ημερομηνία 29 Απρ. 1945 (ΝΑ: RG.332, box 93), τον χαρακτηρίζει ως «αξιωματικό, γραφειοκράτη, με ήπιους τρόπους, αντι-Ναζί και πρόθυμος να συνερ­ γαστεί με τους Συμμάχους». 350. Για τη σημασία της συνάντησης του Χίτλερ με τους Gauleiter στις 12 Δεκ. 1941, ο καθηγητής Richard

1106

DAVID IRVING

Breitman συμπεραίνει μαζί με τον Hans Mommsen και άλλους καθη­ γητές ότι «ο ι ένορκοι δεν έχουν βγάλει ακόμη απόφαση», ενώ ο καθηγητής Michael H. Kater, επ ι­ φανής Καθηγητής της Ιστορίας και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Υόρκης του Τορόντο, αποφαινόταν τον Ιαν. 1998 στο Internet: «Έτσι φαίνεται πως ο David Irving δεν θα μπορέσει να ξοδέψει τα χρή­ ματά του», ένας υπαινιγμός στην προσφορά από μέρους μου αμοι­ βής για οποιοδήποτε ντοκουμέντο από την εποχή του πολέμου θα αποδείκνυε ότι ο Χίτλερ ήξερε, ή έδωσε διαταγή για το Ολοκαύτω­ μα. 351. Αναφερόμενοι σαφώς στα συμπεράσματά μου, οι New York Times διαβεβαίωναν στις 21 Ιαν. 1998: «Π α ρ’ όλες τις επ ί μισό αιώνα έρευνες, ούτε ένα ντοκουμέντο δεν μας προσφέρει στοιχεία ότι ο ηγέτης των Ναζί εξέδω σε μια γραπτή διαταγή για το Ολοκαύ­ τωμα». Ο Christian Gerlach, ετών 36, γράφ οντα ς στο π ερ ιο δ ικ ό Werkstatt Geschichte, τον Ιαν. 1998, ισχυρίζεται ότι η εγγραφή στο ημερολόγιο του Χ ίμλερ στις 12 Δεκ. 1941, τοποθετεί την απόφα­

από την αξιολόγηση του Γενικού Επιτελείου ως προς το ότι η ρωσι­ κή εκστρατεία θα τερματιζόταν τον Οκτώβριο, κάτι που θα απε­ λευθέρωνε σιδηροδρομικές μετα­ φορές για τον χειμερινό ιματισμό. «Αλλά ο χειμώνας ήρθε ένα μήνα νωρίτερα από το συνηθισμένο... Στις 15 Δεκ. τα στρατεύματα ε ί­ χαν τον χειμερινό τους ιματισμό, αλλά με αυτόν δεν μπορούσαν ν’ αντιμετω πιστούν θερμοκρασίες βαθμών-lOF και χαμηλότερες». Στις 25 Ιαν. ο Κάιτελ έδωσε στο Επιτελείο του του OKW μια πα­ ρόμοια εξήγηση, και ο Γκαίρινγκ είπε στον Μουσολίνι τα ίδια περί­ που, τρεις ημέρες αργότερα. 353. Υπάρχει μια πληροφορία για την επιθεώρηση του Χίτλερ κατά την επίδειξη χειμερινών εφοδίων που έκανε ο Wagner την 1 Νοε. 1941 στο ημερολόγιο του Μπόρμαν, στις επιστολές του, και στην κα­ τάθεση του Heinz von Gyldenfeldt, του βαρόνου Ulrich von Canstein, και του Puttkamer. 354. Η αγωνία του Ραίντερ σχετικά με την Μεσόγειο αντικαθρεφτίζεται στο πολεμικό ημερολόγιο του Γ ε ­ νικού Επιτελείου Ναυτικού και στα ημερολόγια των Waldau και

ση αργότερα και άμεσα στον ίδιο τον Χίτλερ. 352. Ο Αρχηγός της Ε π ιμ ελ η τεία ς Eduard Wagner αναφέρεται στις συναντήσεις του με τον Χίτλερ, σε ιδιωτικές του επιστολές. Περισσό­ τερες λεπτομέρειες υπάρχουν στην έκθεση K oeppen. Σ τις 10 Ιαν.

Weizsäcker. Βλ. επίσης σύσκεψη του Γκαίρινγκ με τους Ιταλούς, στις 2 Οκτ. (MD.65/7111 και μ ε­ τά), στις οδηγίες του Χίτλερ της 29 Οκτ. και 2 Δεκ., στη σημείωση του Γιόντλ στις 22 Οκτ. (Παράρ­ τημα XIV στο πολεμικό ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυ­

1942, ο Wagner παραδέχτηκε στον

τικού στις 3 Νοε. Μέρος C), και

Etzdorf ότι είχε παραπλανηθεί

την επιστολή του πτέραρχου Wolf

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1107

Junge προς το Γενικό Επιτελείο

dr. Walter Rohland, που μου πα­

Ναυτικού της 3 Νοε. (PG/33213), και πάνω από όλα στην επιστολή του Χ ίτλερ προς τον Μουσολίνι στις 16 Οκτ. και τη σύσκεψή του με τον ναύαρχο Fricke στις 27 Οκτ. 1941 (PG/31762e). 355. Η κριτική του Hoepner, με ημερο­ μηνία 16 Οκτ. 1941, είναι στα έγ ­ γραφά του (Ν.51/2).

ραχώρησε μέρη από το ημερολό­ γιο τσέπης του και από τα αδημο­ σίευτα Απομνημονεύματά του. 358. Σημειώσεις από τα συμπόσια σχεδιασμού του Χίτλερ για τα άρματα μάχης, τον Φεβρουάριο, τον Μάιο και τον Νοέμβριο 1941 υπάρχουν -μ ε τη σχετική αλληλογραφία- στο πολεμικό ημερολόγιο του OKW, ί,

356. Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία με τον στρατηγό Greiffenberg, ο Χάλντερ, Αρχηγός Επιτελείου της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου, εξέφρασε τις ακόλουθες απόψεις: «Ο ι Ρώσοι θα προσπαθήσουν να κρατηθούν στην περιοχή της Μό­ σχας όσο πιο πολύ μπορούν. Αυ­ τή η περιοχή -που είναι εξαιρετι­ κά σ υ νδ εδ εμένη με τ ις πηγές ενέργειας της Ασίας- μπορεί να θ εω ρ η θ εί π ρο γεφ ύ ρω μα της Ασιατικής Ρωσίας με την Ευρώ­ πη... Σε αντίθεση μ’ αυτό, η κα­ τοχή του Καυκάσου δεν είνα ι στρατηγικά αναγκαία για τους Ρώσους και μπορούν ν’ αντικατα­ στήσουν τις πετρελαιοπηγές που θα χάσουν εκεί, με άλλες ανάλο­ γες πηγές στα Ουράλια και την Ασία. Η υπεράσπιση του Καυκά­ σου τους χρησιμεύει μόνο για αρ­ νητικούς σκοπούς - να κρατή­ σουν την Γερμανία μακριά από τις πηγές εν έρ γεια ς που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται» (πολε­ μικό η μ ερ ο λό γ ιο της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου). 357. Την κα τ’ ιδίαν συνάντηση του Todt με τον Χίτλερ στις 29 Νοε. 1941, παρακολούθησαν επίσης ο ειδικός επ ί των αρμάτων μάχης

και σε μικροφίλμ Τ77/17. Χρησιμο­ ποίησα επίσης τα σημειωματάρια του Todt και τη μεταπολεμική μαρτυρία του Saur και του υπαρχηγού του (FD.3049/49). 359. Η πλήρης ομιλία του Ρίμπεντροπ βρίσκεται στα ΒΑ φάκελος R.43 11/606. Ενώ ανακρινόταν (29 Αυγ. 1945) δήλωσε ότι ο Χίτλερ του έδωσε ειδική άδεια για να απαντήσει στη -δαιμόνια- βρετα­ νική προπαγάνδα, για την οποία ο Ρ ίμ π εντροπ τον είχ ε κακώς πληροφορήσει. 360. Ο Hewel αργότερα έδ ειξε στον Χίτλερ μια υποκλοπή της ΑΑ του κρυπτογραφικού τηλεγραφήματος του Τσιάνο, που αναφερόταν στη συνομιλία τους. Σύμφωνα με τη σημείωση του Koeppen, ο Τσιάνο και το περιβάλλον του συνέφα­ γαν με τον Χίτλερ και τον Ρίμπε­ ντροπ μόνο. «Τ α μεμονω μένα μέλη του Επιτελείου του Φύρερ δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να κρύψουν την απέχθειά τους γ ι’ αυτόν [τον Τσιάνο]». 361. Στις 21 Οκτ. 1941, ο στρατάρχης Πετέν είχε γρά ψ ει στον Χ ίτλερ υπενθυμίζοντάς του την προσφο­ ρά του στο Μοντουάρ, προσθέτο­ ντας: «Η νίκη των στρατευμάτων

1108

DAVID IRVING

σας κατά του Μ πολσεβικισμού μας παρέχει τώρα ακόμη περισ­ σότερους λόγους από όσους έναν χρόνο πριν, για να συνεργαστού­ με επ ί ειρηνικών έργων για τη μεγαλοσύνη μιας αλλαγμένης Ευ­ ρώπης» (Τ77/851/5971). 362. Για τη χρησιμοποίηση Ρώσων αιχ­ μαλώτων στη γερμανική βιομηχα­ νία, βλ. σύσκεψη Γκαίρινγκ, της 7 Νοε. 1941 (1193- PS) και το αδη­ μοσίευτο χρονικό γραφείου του Speer, 21 και 29 Νοε. Παρά την α ντίθεση του Σ τρα τού, του Υπουργού Τροφίμων Darre, και του Κόμματος, που φοβούνταν μήπως η μπολσεβίκικη «μόλυνση» επηρεάσει την Γερμανία, ο Χίτλερ επέμεινε για την άμεση απασχό­ ληση και σωστή τροφοδοσία των Ρώσων αιχμαλώτων. Τον υποστή­ ριξαν ο Sauckel, όπως και ο Backe. Σ τις 22 Μαρτ. 1942, ο Speer κατέγραφε τη διαταγή του Φύρερ: «Π ρέπει να δίνουμε στους Ρώσους σωστή διατροφή και ο Sauckel θα φροντίσει ώστε η τρο­ φή αυτή να παρέχεται από τον B ack e». Ακόμη: « 0 Φύρερ εκ ­ πλήσσεται που εξακολουθούμε μεταχειριζόμαστε τους Ρώσους πολίτες ως αιχμαλώτους πολέμου, πίσω από συρματοπλέγματα. Εγώ [ο Speer] εξήγησα ότι αυτό προέκυψε από μια διαταγή που εκεί­ νος κυκλοφόρησε. 0 Φύρερ δεν έχει υπόψη του καμία τέτοια δια­ ταγή». Η στάση του Χίτλερ επιβε­ βαιώνεται από το ιδιωτικό ημερο­ λόγιο της frau Backe, στις 11

κανονικές μ ερ ίδ ες. «Κ α τά την επόμενη σύσκεψη, ο Sauckel ευχα­ ρίστησε τον Herbert για τη βοήθειά του. Η γνώμη του Herbert ταίριαζε ακριβώς με του Φύρερ, είπ ε. Μ ετά, αυτός [ο Sauckel] ανήγγειλε ότι θέλει να εισαγάγει 500.000 ξένες κοπέλες, ως οικια­ κές βοηθούς! Ο Herbert σοκαρίστηκε μ’ αυτό και δεν μπορούσε να ησυχάσει όλη την ημέρα εξαιτίας του. Πώς μπορεί να προ­ γραμματιστεί κάτι τέτοιο έστω κι αν ο Φύρερ το επιθυμούσε σοβα­ ρά;» 363. Το τηλεγράφημα του Oshima, στα ιαπωνικά, προς το Τόκιο υπεκλάπη από Αμερικανούς αποκρυπτογράφους (ND, D-656). Το γερμανι­ κό πρακτικό περιγράφει τις παρα­ τηρήσεις του Ρίμπεντροπ προς τον Oshima ακόμη πιο καθαρά: «Δεν πίστευε ότι η Ιαπωνία θα αποφύγει τη σύγκρουση με την Αμερική, και η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι για τους Ιάπωνες πιο ευ­ νοϊκή από την τωρινή. Αυτός (ο Ρί­ μπεντροπ) σκεπτόταν ότι θα έπρε­ πε να το εκμεταλλευτούν αυτό τώ­ ρα, όσο ήταν πολύ ισ χ υ ρο ί» (ΤΙ20/606/0025 και μετά). 364. Οι Εκθέσεις αυτοψίας που παρέ­ χουν εν δ είξ εις ότι άνδρες των Waffen SS που σκοτώνονταν στη μάχη, είχαν φαγωθεί ως ένα βαθμό από τους Ρώσους, θα βρεθούν στους φακέλους της μεραρχίας Βορρά των SS (ΤΙ 75/120/5322 και μετά). Πολλές φορές, ο Χ ίτλερ αναφέρθηκε κατ’ ιδίαν στον κανι­

Απριλίου. 0 Backe βεβαίωσε τον

βαλισμό των Ρώσων - π.χ. στον

Sauckel ότι οι Ρώσοι θα έπαιρναν

νέο Κροάτη επιτετραμμένο Budak

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1109

στις 4 Φεβ. 1942 («εκατοντάδες

της 4ης Στρατιάς που βρίσκεται

οστά και κομμάτια ανθρώπινων σωμάτων», βρέθηκαν αφού τέλειωσε η μακρόχρονη πολιορκία μιας ρωσικής μονάδας), στις Συνομιλίες στο Τραπέζι, 5 Απρ., προς τον Γκαίμπελς (ημερολόγιο 21 και 26 Απρ.), και προς τον Mussert (πα­ ρατηρώντας ότι «μεγάλα κομμάτια

στο WR 1954, σελ. 105 και μετά, και ειδικά το βιβλίο του Klaus Reinhard, Die Wende vor Moskau (Στουτγάρδη, 1972). Ο γιος του Γκουντέριαν επίσης μου παρέδω­ σε αντίγραφα επιστολών του πα­ τέρα του και αποσπάσματα ημε­ ρολογίου του στρατηγού Lieben-

σάρκας» βρέθηκαν πάνω σε Ρώ­ σους αιχμαλώτους πολέμου), στις 10 Δεκ. 1942 (ΒΑ φάκελοι, NS. 19/neu 1556). 365. Η μυστική ομιλία του Timoshenko αναφέρθηκε από τον Γερμανό ακόλουθο στην Βέρνη (πολεμικό ημερο λό γιο της 1ης Στρα τιά ς Panzer, παράρτημα, Ν.63/53). Ο Γκαίρινγκ ανέφερε αυτήν την ομι­ λία στον Μουσολίνι στις 28 Ιαν., και ο Χίτλερ στον Antonescu στις 11 Φεβ. 1942. 366. Η εκδοχή μου σχετικά με τα γ ε ­ γονότα στο Σ τ ρ α τη γ είο του Rundstedt βασίζεται στα ημερο­ λόγια των Χάλντερ, Richthofen, Waldau και Beck, στα πολεμικά ημερολόγια της Ομάδας Στρατιών του Ν ότου, στην 1η Σ τρ α τιά Panzer και στη σημείω ση του OKW της 3 Δεκ. 1941, καθώς και σε μεταπολεμικές ανακρίσεις. 367. Η κρίση γύρω από τη Μάχη της Μόσχας: χρησιμοποίησα τα ημ ε­ ρο λό για των Beck, W aldau, Richthofen, Χάλντερ και Hewel, τα π ο λ εμ ικ ά η μ ερ ο λό γ ια της Ομάδας Στρατιών Κέντρου και της 2ης Στρατιάς Panzer, τις ανα­ κρίσεις των Γκουντέριαν, Heusin­ ger, Μπράουχιτς, τη μελέτη του Günter Blumentritt για τον ρόλο

stein, Αρχηγού του Ε π ιτελείο υ του πατέρα του, καθώς και του υπολοχαγού Joachim von Lehsten, υπασπιστή του Γκουντέριαν. 368. Οι σοβιετικές αντεπιθέσεις, που άρχισαν στις 5-6 Δεκ. 1941, σίγου­ ρα επιτάχυναν την απόφαση του Μπράουχιτς να παραιτηθεί. Στις 4 του μηνός ο αξιωματικός- αρχηγός του Επιτελείου του, συνταγματάρ­ χης Gyldenfeldt, έγραφε στο ημε­ ρολόγιό του: «Μ ε ξεκάθαρη ειλι­ κρίνεια είχε παραδεχτεί ότι απλά δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που νιώ­ θει ανίκανος να υποστηρίξει τις απόψεις του στις συζητήσεις του με τον Φύρερ. Γι’ αυτό προτίθεται να πάρει τα αναγκαία μέτρα ώστε να περατω θεί η Ανατολική Ε κ ­ στρατεία, που πρέπει να θεωρεί­ ται ως μη δυνάμενη να κερδηθεί, και ν’ αναλάβει την ευθύνη γι’ αυ­ τήν. Μετά, θα ζητούσε από τον Φύρερ να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του». 369. Η περιγραφ ή του Dietrich της αναγγελίας του Περλ Χάρμπορ βρίσκεται στο RG.332, στην ανά­ κριση FIR.28. 370. Ο αντιπλοίαρχος Wolf Junge και ο στρατηγός Ivo-Thilo von Throtha αναφέρουν στα ανέκδοτα απομνη­

1110

DAVID IRVING

μονεύματά τους τις φήμες που κυκλοφορούσαν στην πρώτη γραμμή για την εκ εί παρουσία του Χίτλερ. Το μεγάλο απόσπασμα είναι από τις παρατηρήσεις του Χίτλερ προς τον Speer και τον Milch, στις 24 Μαΐου 1942 (στα έγγραφα του Milch). 371. Υπάρχει ένα πρακτικό του OKW για τη σύσκεψη του μεσονυκτίου του Χίτλερ με τον Fromm (Τ77/792/1485): Χρησιμοποίησα επίσης το ημερολόγιο του αρχηγού του Επιτελείου του Fromm, στρατη­ γού Karl-Erik Koehler και το ημε­ ρολόγιο του Χάλντερ. 372. Στις 16 Δεκ. 1941, ο Richthofen έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ δείχνει να έχει πάρει την απόφασή του σχετικά με τον μ ε­ γάλο ανασχηματισμό: οι Μπράου­ χιτς, Χάλντερ, Κάιτελ και Beck θα μείνουν έξω - επιτέλους». Αλλά στις 18 Ιαν. 1942, ο Richthofen έγρ α φ ε: «Σ ύ μ φ ω να με τον Jeschonnek, ο Κάιτελ κι ο Χάλντερ “ δυστυχώς” παραμένουν για την ώρα». 373. Η ικανοποίηση του Χάλντερ για την απόφαση του Χίτλερ ν’ αναλ ά β ει την Ανώτατη Δ ιοίκηση, ήταν φανερή για αρκετούς μήνες.

υιοθετήσει τον ρόλο του “ κοινού συμβούλου” κατά τις καθημερι­ νές π ο λ εμ ικ ές σ υ σ κ έψ ε ις » . 0 στρατηγός Wagner, που συνόδευε τον Χ ά λ ν τερ κ α θ η μ ερ ινά στο Στρατηγείο του Χ ίτλερ, έγραφε στις 21 Ιαν. 1942: «Δεν αφήνω το γραφείο μου ή το τηλέφωνό μου πριν τις 2.30' π.μ. κάθε μέρα, κι άλλες τρεις ώρες περνούν σε κά­ θε μεσημβρινή σύσκεψη και με τις διαδρομές προς και από τον Φ ύρερ... Ο Φύρερ δείχνει καλά και το να εργάζεσαι στενά μαζί του είναι μια ευχαρίστηση». 374. Η πολιτική «καμένης γη ς» του Χ ίτ λ ερ ξεκινά από τις 8 Δεκ. 1941, όταν ο Κάιτελ τηλεφώνησε στην Ομάδα Στρατιών του Βορ­ ρά, τη διαταγή του Χ ίτλερ ότι κάθε είδους στεγαστικά μέσα ή εγκαταστάσεις έπρεπε να καταστρέφονται ανελέητα πριν εγκατα λ ειφ θ εί μια περιοχή: «Π ρος συμφέρον των στρατιωτικών επ ι­ χειρήσεων, δεν πρέπει να επιδειχτεί κανένας σεβασμός για τα υπάρχοντα των πολιτών». Οι πα­ ρατηρήσεις του Χ ίτλερ στις 20 Δεκ. ανακοινώθηκαν τηλεγραφι­ κούς προς τις τρεις Ομάδες Στρα­

Στις 25 Μαρ. 1942, ο Greiner, ο συντάκτης του πολεμικού ημερο­ λογίου του OKW, ανέφερε σχετι­ κά με τον Warlimont στο προσω­ πικό του ημερολόγιο, τα εξής: « 0 “ γ ά μ ο ς ” του [Χ ίτλ ερ ] με τον Χάλντερ είνα ι καλός, καθώς ο Χάλντερ έχει τώρα τα χέρια του ελεύθερα μετά την αποχώρησή

Βλ. και σήμα του OKW προς την ΟΚΗ (Τ77-/792/1489), το ημερολό­ γιο του Χάλντερ και τη διαταγή του Manstein προς την 11η Στρα­ τιά, στις 23 Δεκ. 1941 (N0KW 1726). 375. Η τηλεφωνική συνομιλία του Χ ίτ­ λερ με τον Kluge αναφέρεται στο πολεμικό ημερολόγιο της Ομάδας

του Μπράουχιτς. 0 Γιόντλ έχει

Στρατιών του Κέντρου. Χρήσιμο-

τιών την άλλη μέρα (NOKW-539).

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1111

ποίησα επίσης τα ημερολόγια των Hewel και Μπόρμαν, και τις μετα­ πολεμικές καταθέσεις των υπα­ σπιστών Puttkamer και Below. 376. 0 πτέραρχος της Λουφτβάφε, von Richthofen, του οποίου οι εκθέσεις προκάλεσαν την πτώση του Förster, ανέλαβε τη διοίκηση του 6ου Σώματος Στρατού - μια διοί­

πτομερειακή ανάλυση των νομι­ κών πλευρώ ν των υποθέσεω ν Hopner, Sponeck και άλλων σχε­ τικών υποθέσεων, δημοσιεύτηκε από τον dr. Günter Gribbohm στη νομική εφ η μ ερ ίδ α Deutsche Richter-zeitung, τον Μάιο του 1972 και τον Φεβ. 1973. 378. Κατά την αφήγηση της υποχώρη­

κηση την οποία ο ίδιος βιάστηκε

σης των γερμανικών πολεμικών

να αρνηθεί. 377. Για την απόλυση του Hoepner από τον στρατό, «μ ε όλες τις νο­ μικές συνέπειες», βλ. ημερολόγιο Χάλντερ, απομνημονεύματα Κάι­ τελ, και τα ανέκδοτα απομνημο­ νεύματα του Weichs. Στα έγγρα­ φα του Hoepner (Ν.51/7) υπάρχει ένα μνημόνιο του 1944 από τον τα γμα τά ρχη F ran k en b erg. Ο Schmundt του είχε πει πώς είχε επιτιμήσει τον Φύρερ: «Α πολύ­ σατε έναν από τους πιο ικανούς διοικητές του στρατού μας». Σε αυτό ο Χ ίτ λ ε ρ , δίχως τ ύ ψ εις , απάντησε: «Έπρεπε να τον κατα­ στήσω παράδειγμα. Πες του ότι θα φροντίσουμε την οικογένειά του». Αλλά στις 13 Ιαν. 1942, ο Hoepner έστειλε στον Schmundt ένα piece justificative, (Ν . 51/3) όπου κατέγραφε τις αμέτρητες μάταιες προσπάθειες του να έρ ­ θει σε επαφή με τον Χάλντερ, πριν αυτός κυκλοφορήσει τη δια­ ταγή υποχώρησης. Ο Hoepner ζή­ τησε να περάσει από στρατοδι­ κείο. Μ ετά τη συνωμοσία του 1944 με τη βόμβα, ο Χίτλερ έπαψε να τον συμπαθεί (Πολεμική Σύσκεψη 31 Αυγ. 1944) και επ έ­ τρεψε την εκτέλεσή του. Μια λ ε­

πλοίων από το λιμάνι της Βρέστης, χρησιμοποίησα τα απομνη­ μονεύματα του Puttkamer και τις επιστολές του προς τον Ραίντερ στις 26 Δεκ. 1941 (PG/31780) και 4 Ιαν. 1942 (PG/31762e), τα απο­ μνημονεύματα του Junge, το πολε­ μικό ημερολόγιο του Επιτελείου του Ναυτικού, το ημερολόγιο του πτέραρχου της Λουφτβάφε Karl Koller και το άρθρο του λοχαγού Wolfgang Köhler, στο WR 1952, σελ. 171 και μετά. 379. Σε μια ιδιωτική επιστολή του στις 12 Απρ. 1942, ο Greiner π ερ ιέ­ γραφε τις απώλειες στο Ρωσικό Μέτωπο μέχρι τις 20 Μαΐου, ως ανεκτές: 6,63 τοις εκατό νεκροί, 1,5 τοις εκατό αγνοούμενοι, και 23,43 τοις εκατό τραυματίες. «Ο ι απώλειες από τα κρυοπαγήματα φτάνουν τις 133.000, όπου συμπεριλαμβάνονται 17.500 π ε ρ ι­ πτώσεις με κρυοπαγήματα τρίτου βαθμού [ακρωτηριασμοί]». Στις 31 Μαρτίου ο αριθμός των τελευ­ ταίων έφτασε στις 18.337 (ημερο­ λόγιο Γκαίμπελς, 7 Απρ. 1942). 380. Το πρωτότυπο της επιστολής της 10 Φ εβ . είν α ι στο μ ικ ρ ο φ ίλμ 1175/125/9983 και μετά. 381. Στις 5 Ιουν. 1942, ο Χίτλερ εξη­

1112

DAVID IRVING

γ ο ύ σ ε: «Φ α ν α τικ ή αφοσίωση προς τους συμμάχους σας - αυτό είναι το μυστικό για να παραμεί­ νουν με το μέρος σας» (πολεμικό ημερολόγιο του ιστορικού τμήμα­ τος του OKW). 382. 0 ίδιος ο Todt τόνιζε ότι το σχέ­ διο απλοποίησης της παραγωγής όπλων «προέκυψε από μια ιδέα του ίδιου του Φύρερ» (πολεμικό ημερολόγιο Γενικού Ε π ιτελείου Ναυτικού, 22 Ιαν. 1942). Η αφή­ γησή μου εδώ στηρίζεται στους φακέλους Saur (FD. 1434/46 και 3049/49), στους φακέλους Milch (MD 51/435 και μετά) και στα μικροφίλμς Τ77/194, /313, /441 και /545, στα ημερολόγια Γκαίμπελς και Μπόρμαν 6-7 Φεβ. 1942, και στο Chronik του Speer. 383. Η διαταγή του Χίτλερ για τον σχε­ δίασμά και την εγκατάσταση ενός οργάνου τύπου «μαύρου κουτιού» στο κόκπιτ των αεροπλάνων αναφέρεται στις συσκέψεις του Milch στις 28 Φεβ. (MD.341954), στις 14 Απρ. και 16 Οκτ. 1942 (MD.13/130 και 34/2300). 384. Ο Weizsäcker αντικατόπτριζε την ανησυχία του Χίτλερ για τα γεγο­ νότα στην Απω Ανατολή. «Εκφράσαμε μεγάλη χαρά για την πτώση

στις 7 Μ αΐου: « Ε ίν α ι φυσικά αδιανόητο να αναλάβει η Γερμα­ νία οποιαδήποτε πρω τοβουλία ώστε να εξευρεθεί κάποια προ­ σέγγιση με την Σοβιετική Ένωση». 386. Περί συλλήψεων ανωτέρων σιδη­ ροδρομικών υπαλλήλων, βλ. επ ι­ στολή Engel προς Χίμλερ, 8 Μαρ­ τίου 1942 (ΤΙ 75/124/9458). 387. 0 Χίτλερ μίλησε για τις ελλείψεις βιομηχανικού άνθρακα του Στάλιν στους διπ λω μ ά τες A lfieri και D ragan off στις 4 και 14 Αυγ. 1942, αντίστοιχα. Στην πραγματι­ κότητα -όπως έγραφε ο Manstein στο έργο του Verlorene Siege, σελ. 429- υπήρχαν ακόμη μεγάλα απο­ θέματα άνθρακα στην περιοχή του Κουσνέτσκ, κατά τον πόλεμο όπως έδειχνε η συνεχιζόμενη πα­ ραγωγή εκεί. 388. Το ότι ο Χίτλερ είχε πείσει τον Χάλντερ για την εκστρατεία του Καυκάσου γίνετα ι φανερό από μια έκθεση του αξιωματικού ναυ­ τικού συνδέσμου προς το Γενικό Επιτελείο, στο πολεμικό ημερο­ λόγιο του Γενικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ Ναυτικού, στις 8 Απρ. 1942. «Η περιοχή, κατά την άποψη του [Χάλντερ], έχει την ίδια σημασία, όπως κι η Σιλεσία για την Πρω­

της Σιγκαπούρης. Κι ωστόσο τα συναισθήματά μας είναι ανάμει­ κτα. Οι Ευρωπαίοι διψούν για με­ γάλα επιτεύγματα και οι Βρετανοί επαγρυπνούν». (ημερολόγιο, 13 Φεβ. 1942). 385. Η Ιαπωνική Κυβέρνηση πίεζε επ ί­ μονα την Γερμανία να κάνει ειρή­ νη με την Ρωσία. Αλλά ο Ρίμπε­

σία... Αλλά δεν είναι πλέον πιθα­ νό αυτή τη χρονιά να εκτελέσουμε επ ιχειρήσεις ε π ί των ορέων του Καυκάσου», δηλ. για να βοηθηθεί η ταυτόχρονη επίθεση του Ρ ό μελ προς την Διώ ρυγα του Σουέζ. 389. Το ημερολόγιο του Greiner δ ε ί­ χνει ότι η επιδρομή στο Σαιν-Να-

ντροπ τηλεγράφ ησε στο Τόκιο

ζέρ συνέβη σε μια στιγμή όπου ο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1113

Χίτλερ είχε απογοητευτεί με το

ρομαχικά και εξοπλισμό για μια

Ναυτικό. Τον Μάρτιο του 1942, σημείωνε: «Τ ο Ναυτικό θα πρέ­ πει να συντάσσει λιγότερα μνη­ μόνια». Και στις 28 Μαρ.: «2.15' π .μ ., βρετα νική επ ιδρομή στο Σαιν-Ναζέρ, η οποία, ενώ αποκρούστηκε πλήρως, σημείωσε κάποια επιτυχία, για τί επιδείνωσε

ελαφρά μεραρχία αρμάτων μά ­ χης, α ξίας 150 εκ α το μμ υ ρίω ν μάρκω ν. Β λ. επ ίσ ης Loth ar Krecker, Deutschland und die Türkei im Zweiten Welkrieg (Φραγκφούρτη, 1964). 393. Ο συντα γμα τά ρχης Schm undt κράτησε λεπτομερειακές σημειώ­ σεις για το στρατιωτικό τμήμα

την εχθρότητα του Χ ίτλερ προς το Ναυτικό». 390. Τα αποτελέσματα των γερμανι­ κών ανακρίσεων επί των Βρετα­ νών αιχμαλώτων υπάρχουν στους φακέλους ΑΑ του Paul Schmidt, σειρά 1993, και στο φάκελο του Etzdorf, σειρά 364, στον φάκελο του Weizsäcker, σειρά 98, σελ. 109234. Βλ. επίσης τα ημερολόγια του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 12 Απρ., και του Γκαίμπελς, 15 Απρ. 1942. Ο Χίτλερ έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα, όπως σημείωνε ο Greiner στις 7 Απρ.: «Ο Φύρερ σκέπτεται ένα διαφο­ ρετικό τέλος του πολέμου με την Β ρ ετα νία , που δεν μ π ο ρ εί ν’ αγνοηθεί. Το μίσος των Βρετανών αιχμαλώτων για τις ΗΠΑ». 391. Βλ. έκθεση Scheel για μια συνομι­ λία μεταξύ Lammers και Meissner μετά την τελευταία συνεδρίαση του Ράιχσταγκ, στις 26 Απρ. (Τ175/139/7479 και μετά). 392. Σύμφωνα με τον φάκελο Karl Ritter ΑΑ επί των γερμανο-τουρκικών δια π ρ α γμα τεύ σ εω ν για εξοπλισμούς (σειρά 1089), ο Χ ίτ­ λερ πρόσφερε υποβρύχια, αντιαρ­ ματικά πυροβόλα των 50mm και των 20m m , καθώς και βα ρ έα αντιαεροπορικά, πολυβόλα, πυ-

της σύσκεψης του Μουσολίνι με τον Χ ίτλ ερ στις 30 Απρ. 1942 (πολεμικό ημερολόγιο Επιτελείου Ναυτικού, παραρτήματα. Μέρος C, xiv). Βλ. επίσης την πλήρη ιδιόγραφη σημείωση του Μουσο­ λίνι (Τ586/405/545 και μετά). Το Diario του Ugo Cavallero (Ρώμη, 1948) και τη μελέτη του ναύαρχου Eberhard Weichold στο WR, 1959, σελ. 164 και μετά. 394. Στις 6 Μάίου 1942 ο Χίμλερ υπέ­ βαλε στον Χίτλερ την έκθεση του Υπουργείου Ταχυδρομείων για την επ ιτυχία της Forschungsanstalt (Τμήμα Ερευνών ) του για την αποκρυπτογράφηση των υπερατ­ λαντικών ραδιοτηλεφώνων που χρησιμοποιούσε ο εχθρός (ΤΙ 75/129/4865 και μετά). Εσώκλεισε ένα δείγμα συνομιλίας της 7 Σεπ. 1941. Βλ. επίσης, όπως και αν. σε­ λίδες 9924 και μετά, και το μνημό­ νιο της 1 Μαΐου 1942, που προτεί­ ν ει να μετα φ έρο ντα ι αυτές οι άκρως απόρρητες υποκλοπές κα­ τευθείαν για καταστροφή, μόλις τις διάβαζε ο Χίτλερ (Τ175/122 7620). Σ τις 21 Μαΐου 1942, ο Berger έγραφε στο Επιτελείο του Χίμλερ ότι ο Ohnesorge ήθελε να βλέπουν τις υποκλοπές μόνον ο Χίμλερ και

1114

DAVID IRVING

ο Χίτλερ, κι όχι ο Χάιντριχ, κι ότι μια γραμμή τηλετύπου έπρεπε να εγκατασταθεί κατευθείαν ανάμεσα στον σταθμό ακρόασης στην Ολλανδία και στο Στρατηγείο του Χ ίτλερ (ΤΙ 75/139/7377). Για το υλικό των υποκλοπών βλ. AΑ σει­ ρά 1171, σελ. 328367-329087). 395. Υπάρχουν ίχνη σημάτων των ΗΠΑ, που υπεκλάπησαν μεταξύ Ο υάσινγκτον και Κ α ΐρου, στο Κατάστιχο Hewel (π.χ. στις 21 Φεβ. 1952), στο πολεμικό ημερο­ λόγιο του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ναυτικού, στις 30 Απρ. και στις Συνομιλίες στο Τραπέζι, 28 Ιουν. 1942, βράδυ. 396. Μετά την πρωτοφανή γερμανική νίκη στο Χάρκοβο, όλοι διεκδικούσαν την πατρότητα της κρίσι­ μης απόφασης να προχωρήσουν την Επιχείρηση Φρ ε ι δ ε ρ ί κ ο ς , όπως είχε σχεδιαστεί. Έτσι, ο Χάλντερ - που είχε γράψει στο ημερολόγιό του μόνον ότι «απορρίφθηκε» η πρόταση του Beck να εγκαταλείψουν την Φ ρ ε ι δ ε ρ ί κ ο ς υπέρ μιας μετωπικής άμυνας - επ εξέτεινε τη σημείωση αυτή, μεταπολεμικά, με μια παραπομπή, γράφοντας ότι η επιχείρηση έγινε με πρότασή του. Ωστόσο, το ημερολόγιο του Beck δείχνει, πέρα από κάθε αμ­

Βλ. επίσης, πολεμικό ημερολόγιο του ιστορικού τμ ήμα το ς του OKW, 14-19 Μαΐου, το ημερολό­ γ ιο του Γ κ α ίμ π ελ ς 22 και 31 Μαΐου (αδημοσίευτο), και Συνομι­ λ ίες στο Τρα πέζι, 2 Ιουν. 1942, βράδυ. Ο Hans Doerr, τότε Αρχη­ γός Επιτελείου του 52ου Σώμα­ τος, ανέλυσε τη μάχη στο W R , 1954, σελ. 9 και μετά. 397. Ο Waldau σημείωνε με σκεπτικι­ σμό στις 2 Ιαν. 1942 (ημερολόγιο): «Εκθέσεις από ιαπωνικές πηγές που λένε ότι οι Ρώσοι έχουν εξα­ ντλήσει τώρα τις στρατηγικές εφε­ δρείες τους, έγιναν πρόθυμα π ι­ στευτές». Ο Χάλντερ επέδειξε τέ­ τοια προθυμία στο ημερολόγιό του, στις 4 Ιαν. και 13 Φεβ. Την 1 Μαρ. ο Beck προειδοποίησε ότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν άνετα να έχουν αρκετές εφεδρείες για να σχηματίσουν πλήρεις νέες στρατιές στην ενδοχώρα. Ο Χάλντερ του τηλεφώνησε στις 5 Μαρ. ότι είχε αμφισβητήσει τους φόβους που εξέφραζε ο Beck προς τον Φύρερ: δεν υπάρχει καμιά μυστική πληρο­ φορία -ούτε καν από το εξωτερι­ κό- που να αναφέρει τη συγκρό­ τηση νέων στρατιών. Στις 7 Μαρ., αφού άκουσε τις απόψεις των ε ι­ δικών του στα ανατολικά ζητήμα­

φιβολία, ότι ο Χάλντερ είχε πολε­ μήσει με νύχια και με δόντια αυ­ τή την απόφαση. Όπως ο Κάιτελ σημείωνε σωστά, γράφοντας από μνήμης στο κελί της φυλακής του (απομνημονεύματα, σελ. 302): «Ο Χίτλερ παρενέβη και πολύ απλά διέτα ξε η Επιχείρηση [Φ Ρ Ε ΙΔ Ε Ρ Ι­

τα, ο Χάλντερ σημείωνε: «Μ ε δυο λόγια: προοδευτικά [οι Ρώσοι] εξ α ν τλ ο ύ ν τα ι». Αλλά στις 20 Μαΐου, ο ίδιος ειδικός, συνταγμα­ τάρχης Kinzel, αναθεώρησε τις απόψεις του. Τώρα πίστευε ότι οι Ρώσοι μπορούσαν να συγκροτή­ σουν 50 ως 60 μεραρχίες! Ωστόσο,

να πάρει τον δρόμο της».

η αισιοδοξία, του Χάλντερ συνεχι­

ΚΟΣ]

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1115

ζόταν. Στις 2 Απρ. ο Χίτλερ άφη­

Η itlersVersuch der Ausrottung der

σε να εννοηθεί ότι οι Ρώσοι δύ­

Juden Europas 1939-1945 (Βερολί­

σκολα μπορούσαν να συγκροτή­ σουν νέες στρατιές, εξαιτίας βιο­ μηχανικών προβλημάτων. Στις 19 Απρ. ο Χάλντερ απάντησε ότι οι Ρώσοι είχαν ήδη χρησιμοποιήσει τις περισσότερες από τις διαθέσι­ μες δυνάμεις τους (πολεμικό ημε­ ρολόγιο ιστορικού τμήματος του

νο, 1956), σελ. 111. Για περισσό­ τερες λεπτομέρειες βλ. στη βιο­ γραφία μου Γκαίμπελς. Ο Εγκέφ α ­ λος του Γ ' Ράιχ , σελ. 395 και ση­ μειώσεις. 400. Ο Χίτλερ ρεαλιστικά σχολίαζε την επιδρομή των «χιλίων βομβαρδι­ στικών» στην Κολωνία: «Έχοντας

OKW). Η ίδια πηγή δείχνει ότι ακόμη και στις 25 Ιουν. ο Χάλντερ ερμήνευε τις εκθέσεις της Υπηρε­ σίας Πληροφοριών πως ο Στάλιν μετακινούσε ενισχύσεις προς την Σεβαστούπολη με υποβρύχια, ως «μ ια νέα απόδειξη ότι ο εχθρός στερείτο εφεδρειών». 398. To BDC διαθέτει έναν σημαντικό φάκελο για τη δολοφονία του Χάιντριχ (που τώρα μεταφέρθηκε στα ΒΑ) και το Ινστιτούτο Υίνο διαθέ­ τ ε ι την τελική έκθεση π ερί της έρευνας και της σύλληψης των δο­ λοφόνων (Occ Ε 7(a)-5). Ο Χίμλερ είπε στον γιατρό του, τον Karl Gebhardt, ότι ο Χίτλερ ήταν έξαλ­ λος για τον θάνατο του Χάιντριχ, πως τη θεωρούσε «μ ια απώλεια μεγαλύτερη από τη μεγαλύτερη χαμένη μάχη στα ανατολικά». 0 M orell είχ ε κατηγορήσει τον Gebhardt επειδή ότι δεν είχε χρη­ σιμοποιήσει το φάρμακο Ultraseptyl (σουλφοναμίδη) στον Χάιντριχ. Κατάθεση του Gebhardt στις 7 Δεκ. 1946 στην Νυρεμβέργη. 399. Η επιστολή από την Γκεστάπο προς τον Αρχηγό της Επιμελητείας του Βερολίνου, 5 Ιουν. 1942, αναφέρεται από τον Gerald Reitlinger στο β ιβ λ ίο του Die E n d lösu n g.

νικής προπαγάνδας, είναι πιθανόν να υπερβάλλουν κατά το διπλάσιο ή και το τριπλάσιο. Αλλά οι Β ρε­ τανοί δεν θα μπορούσαν να υπερ­ βάλλουν στο δεκαπλάσιο και να κοιτάζουν τους άνδρες τους κατά πρόσωπο» (πολεμικό ημερολόγιο, ιστορικό τμήμα του OKW, 3 Ιουν. 1943) και την πολεμική σύσκεψη, 28 Ιαν. 1944. Βλ. επίσης τα σχό­ λιά του στον Γκαίμπελς (ημερολό­ γιο 9 Μαρ. 1943) και στην πολεμι­ κή σύσκεψη 28 Ιαν. 1944 (Heiber, σελ. 544 και μετά). 401. Ο φάκελος ΑΑ για την «Τελική Λύση του Εβραϊκού Προβλήμα­ τ ο ς » (σειρά 1513) π ερ ιέχ ει το πρωτότυπο μνημόνιο της RSHA περί της αποκαλούμενης Σύσκε­ ψης Βάνζεε της 20 Ιαν. 1942. Αυ­ τό μπορεί να είναι η περίληψη του «λεπτομερειακού μνημονίου», στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς, στις 7 Μαΐου 1942. Πουθενά στα ημερο­ λόγια του Γκαίμπελς - συμπερι­ λαμβανομένων των εγγραφών από αυτά τα χρόνια που μόλις πρό­ σφατα δημοσιεύτηκαν - δεν υπάρ­ χει καμιά αναφορά σε υποτιθέμε­ νη πρωτοβουλία του Χίτλερ για την εξόντωση των Εβραίων. Βλ.

υπόψη τις ψευδολογίες της βρετα­

1116

DAVID IRVING επίσης μνημόνιο του Luther της 21

Αυγ. (όπως και αν. και NG-2586). Περαιτέρω πηγές σχετικά με τη Σύσκεψη Βάνζεε είναι τα ντοκου­ μέντα 709-PS και NG-5770, η κα­ τάθεση του dr. Lammers (ΙΜΤ, xi, σελ. 61) και στην Υπόθεση XI (23 Σεπτ, 1948) καθώς κι ένα μνημό­ νιο του Υπουργείου Ανατολής, 20 Ιαν. 1942 (ΑΑ σειρά 7117Η). Στις 10 Φεβ. 1942, ένας αξιωματούχος των ΑΑ σημείωνε ότι από τη στιγ­ μή που η Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ είχε αποφέρει νέες περιοχές, κα­ τάλληλες για μια λύση του Εβραϊ­ κού Προβλήματος, «ο Φύρερ είχε α ποφασίσει ό τι οι Ε β ρ α ίο ι θα μπορούσαν να εκτοπιστούν όχι στη Μαδαγασκάρη, αλλά στ’ ανατολι­ κ ά » (ND, NG-5770: φάκελοι ΑΑ της υπο-γραμματείας, «Αποικίες», σειρά 2554). 402. Για τη σύσκεψη της 6 Μαρ. 1942 με τον Χάιντριχ, βλέπε σημείωση Franz Rademacher (σειρά 1513, σελ. 372020 και μ ετά ) και το πρα κτικό της 14 Μαρ. (σ ειρά 1512, σελ. 371961 και μετά) 403. Ο Globocnik αναφέρεται από τον ταξίαρχο των SS Viktor Brack σε μια επιστολή του προς τον Χ ίμ ­ λερ στις 26 Ιουν. 1942 (NO-206).

βούλου του Eichmann και τοποθε­ τημένου στη Σλοβάκική Κυβέρνη­ ση (π.χ. στην προανάκρισή του στην Νυρεμβέργη και σε ένα χει­ ρόγραφο με ημερομηνία 18 Νοε. 1946, Μπρατισλάβα). Ισχυρίσθηκε ότι οι Σλοβάκοι τον είχαν στείλει στο Βερολίνο τον Ιούλιο ή τον Αύ­ γουστο 1942 για να εποπτεύσει την τύχη των 33.000 κατιόντων συγγενών των 17.000 σωματικά ικανών Εβραίων που απασχολού­ νταν στη γερμανική πολεμική βιο­ μηχανία. Ο Eichmann, είπε, είχε παραδεχτεί ότι οι 33.000 είχαν εκ­ καθαριστεί, κι έβγαλε από το χρη­ ματοκιβώτιό του μια Επίσημη Επι­ στολή με κόκκινα περιθώρια και με τη σφραγίδα «Κρατικό Άκρως Απόρρητο», με την υπογραφή του Χ ίμλερ, που απευθυνόταν στον Χ ά ιν τρ ιχ και τον Pohl. Έ λ εγ ε (όπως θυμόταν ο Eichmann): «Ο Φύρερ έχει αποφασίσει ν’ αρχίσει αμέσως η “ Τ ελική Λ ύση” του Εβραϊκού Προβλήματος. Ως εκ τούτου, διόρισε [τους Χάιντριχ και Pohl] υπεύθυνους για την εκτέλεση αυτής της διαταγής». Ο Eichmann, που εξετάστηκε σχε­ τικ ά με τους ισχυρισμούς του Wisliceny στη δίκη του στην Ιερου­

Ο Brack πρότεινε επίσης ότι τα 2-3 εκατομμύρια σωματικά ικα­ νών, μεταξύ των 10 εκατομμυ­ ρίων Εβραίων της Ευρώπης, να απομονωθούν και να υποβληθούν σε στείρωση. 404. Η μόνη ένδειξη περί «Διαταγής Φύρερ» προέρχεται από τη μετα­ πολεμική κατάθεση του ταγματάρ­

σαλήμ στις 10 Απρ.1961, κατέθεσε ότι ούτε είχε λάβει καμιά γραπτή διαταγή, ούτε είχε δείξει τίποτα στον Wisliceny (ο οποίος είχε από καιρό εκτελεστεί). Είχε πει μονά­ χα, προφορικά, στον Wisliceny: « 0 Χάιντριχ με πληροφόρησε ότι ο Φύρερ είχε δια τά ξει τη φυσική εξόντωση των Ε βρ α ίω ν ». Στις

χη των SS Dieter Wisliceny, συμ­

καθ’ υπαγόρευση σημειώσεις του,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

που μετά το 1991 πέρασαν στην κατοχή μου, ο Eichmann έλεγε ότι θυμόταν πως ο Χάιντριχ του είχε π ει κάποτε: «Έρχομαι από τον Φύρερ. Έχει διατάξει την εκκαθά­ ριση των Εβραίων». Δεν υπάρχει κύριο ή δευτερεύον ντοκουμέντο που να υποστηρίζει αυτήν τη δή­ λωση. Αυτού του είδους οι ενδεί­ ξεις φυσικά δεν μπορούν να θεω­ ρηθούν αρκετές για ένα Αγγλικό Δικαστήριο για να καταδικάσει ούτε καν έναν αλητάκο που κλέβει ποδήλατα. Ο Χάιντριχ ήταν εκτός μάχης από τα τέλη Μαΐου του 1942 αλλά στις 24 Ιουλίου 1942, ο Χίτλερ εξακολουθούσε ν’ αναφέρεται σε ένα Σχέδιο ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ (βλ. Henry Picker: Hitlers Tisch­ gespräche im Führerhaupt -quartier 1941-1942 , Στουτγάρδη, 1963).

405. Η γνώση των Βρετανών για το Άουσβιτς προέρχεται από υπο­ κλοπές των κρυπτογραφημένων μηνυμάτων που στέλνονταν από τον διοικητή του, Rudolf Höss, προς το Βερολίνο: σε αυτή την περίπτωση, GC&CS έκθεση του Τμήματος της Γερμανικής Αστυνο­ μίας No 40/42, με ημερομηνία 26 Σεπ. (φάκελοι PRO HW. 16/6, μέ­ ρος ii, και HW 1/929). 406. Για την «επανεγκατάσταση» των Εβραίων από την Πολωνία, βλ. επιστολή Χ ίμ λ ερ της 19 Ιουλ. 1942, προς τον στρατηγό των SS Friedrich Krüger, τον αρχηγό των SS και της αστυνομίας στην Κρα­ κοβία (Τ Ι75/122/7914). Ο Wolff δι­ κάστηκε το 1965 από ένα δικαστή­ ριο του Μονάχου και καταδικά­ στηκε σε 15ετή φυλάκιση. Κατά τη

1117

δίκη του Wolff, ο στρατηγός των SS von dem Bach-Zelewski κατέθε­ σε ότι κατά τη γνώμη του, «ο Χ ίτ­ λερ δεν ήξερε τίποτα για τη μαζι­ κή εξόντωση των Εβραίων» κι ότι «η όλη υπόθεση άρχισε με τον Χ ίμ λ ε ρ » . Οι επ ιστολές W olffGanzenmüller βρίσκονται στους φα­ κέλους του Χίμλερ (Τ175/54/8626 και μετά) 407. Ανακαλύψαμε το κείμενο της μυ­ στικής ομιλίας του Γκαίμπελς της 23 Σεπ. 1942 και σχετικά έγγρα­ φα στους φ α κέλους PRO, F O .371/30928 και /3 4454, κι έστειλα αντίγραφα σε Καναδούς φίλους. Σύντομα, ο κ, Sol Littman του Κέντρου Simon Wiesenthal στο Τορόντο ανήγγειλε την ανα­ κάλυψή του σε ολόκληρο τον κό­ σμο. Βλέπε David Irving, Γ κ α ί­ μπελς. Ο Εγκέφαλος του Γ Ρ ά ιχ , σελ. 402 και 652. 408. Ο Μπόρμαν έγραψε στον Γκα ί­ μπελς στις 8 Ιουν. 1942 ότι ο Φύ­ ρ ερ είχ ε α π α γ ο ρ εύ σ ει στους Gauleiter του να κάνουν οποιεσδήποτε δημόσιες δηλώσεις σχετι­ κά με το Τ σεχικό Π ρόβλημα (ΤΙ 75/139/7362). 409. Ο Χάλντερ αναφέρθηκε στις 25 Ιουν. σε «νέες αποδείξεις ότι ο εχθρός στερείται εφεδρειών» (πο­ λεμικό ημερολόγιο ιστορικού τμή­ ματος του OKW). Και στις 6 Ιουλ. ο Χάλντερ σημείωνε στο ημερολό­ γιό του ότι ενώ ο Φύρερ περίμενε πως ο Τιμοσένκο θα υιοθετούσε μια «ελαστική» άμυνα, ο Χάλντερ ήταν προσκολλημένος στην άποψή του ότι ο Κόκκινος Στρατός είχε υπερεκτιμηθεί και καταστραφεί

1118

DAVID IRVING

πλήρως από την Επιχείρηση ΜΠΛΕ. Έχω υπόψη μου τις τακτικές εκθέ­ σεις της Υπηρεσίας Πληροφοριών προς τον Gehlen, που μιλούν μια πολύ διαφορετική γλώσσα. Αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Χάλ­ ντερ προώθησε αυτές τις δυσάρε­ στες πληροφορίες στον Χ ίτλερ. Στις 28 Ιουν. 1942, ο Gehlen εκτι­ μούσε την τρέχουσα στρατιωτική ισχύ του Στάλιν σε 375 μεραρχίες τυφεκιοφόρων, 26 μεραρχίες τεθω­ ρακισμένων και 68 μεραρχίες και ταξιαρχίες αρμάτων μάχης. Δεν πίστευε ότι η Επιχείρηση μ π λ ε θα διέθετε συνολικά 160 μεραρχίες για ν’ αντιμετωπίσουν την Ομάδα Στρατιών του Νότου (Beck). Ακό­ μη κι αν εκατό ρωσικές μεραρχίες καταστρέφονταν, οι Ρώσοι θα ε ί­ χαν ακόμη 350 μεραρχίες τυφεκιο­ φόρων, λαμβάνοντας υπόψη και αυτές που θα συγκροτούνταν μέ­ σα στον επικείμενο χειμώνα, κι επιπλέον ανάλογο αριθμό μεραρ­ χιών ιππικού και αρμάτων μάχης, στις αρχές του 1943. Αυτό δεν ήταν κατά κανένα τρόπο η «στρα­ τιωτική συντριβή» που προφήτευε ο Χάλντερ. Αργότερα, ο στρατάρ­ χης von Beck έγραφε την 1 Μαρ. 1943 (ημερολόγιο): «Από όλες τις

νέζ και την πτήση του Χ ίτλ ερ στον Πολτάβα, χρησιμοποίησα τα ημερολόγια των Beck, Χάλντερ και του διοικητή του Επιτελείου του Φύρερ. Το ημερολόγιο του Beck, βεβαιώνει περιστασιακά ότι κατά την άποψη του Χάλντερ το Βορονέζ θα έπ ρ επ ε πρώτα να καταληφθεί πλήρως - μια άποψη την οποία βελτίωσε στις 5 Ιουλ. όταν συνειδητοποίησε τη ζημιά που επέφερε η καθυστέρηση στην κύρια προώθηση προς νότο. Την εποχή που ο Χάλντερ δημοσίευσε τα ημερολόγιά του, ισχυρίστηκε χαρακτηριστικά σε υποσημείωση ότι είχ ε συστήσει στον Χίτλερ ν’ αφήσει κατά μέρος το Βορονέζ! Δεν είναι όμως έτσι. 411. Σχετικά με τους λόγους της από­ λυσης του Beck, βλ. στο ημερολό­ γιό του, εγγραφές 10 Οκτ., 4 και 9 Δεκ. 1942 και 3 Ιαν., 22 και 26 Μαρ. 1943. Επίσης, στα ανέκδοτα απομνημονεύματα του Weichs που διο ικ ού σ ε τη 2α Σ τρα τιά (Ν. 19/10), στο πολεμικό ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυ­ τικού στις 17 Ιουλ. 1942, και τις παρατηρήσεις του Χ ίτλερ στην πολεμική σύσκεψη της 12 Δεκ. 1942 (Heiber, σελ. 84).

αφηγήσεις γίνεται απολύτως ξεκά­

412. Η δύναμη εισβολής που συγκε­

θαρο για μένα ότι -ακριβώς όπως τον χειμώνα του 1941- τα ανώτα­ τα διοικητικά κλιμάκια περίμεναν πως οι Ρώσοι θα συντρίβονταν, οπότε οι δυνάμεις μας διασπάστηκαν γιατί είχαμε υπερεκτιμήσει τις επιτυχίες μας και καταλήξαμε πο­ λύ αδύναμοι παντού».

ντρώθηκε στην νότια Αγγλία, αναφέρεται από τον Ανώτατο Διοικη­ τή Δύσης στο πολεμικό ημερολόγιο του ιστορικού τμήματος του 0KW, 23 Ιουν., στην επιστολή του Hans Rauter προς τον Χίμλερ, 25 Ιουν. (ΤΙ 75/122/7940), στο πολεμικό ημε­ ρολόγιο του Γενικού Επιτελείου

410. Περί της αντιδικίας για το Βορο-

Ναυτικού, παραρτήματα C, x

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

(PG/32201) και στο πολεμικό ημε­ ρολόγιο της Διοίκησης Γαλλικού Ναυτικού, 26 Ιουν. 1942. 413. Η πολιτική του Χίτλερ περί αποικιοποίησης της Ρωσίας περιγράφετα ι στις επ ιστολές του Χ ίμ λερ προς τον Gauleiter Alfred Frauenfeld στις 10 Ιουλ. 1942 (NO-2417)

1119

και προς τον Schellenberg, 17 Ιουλ.

έχουν δ ια φ ύ γ ε ι!» 0 Richthofen ήταν ιδια ίτερα αντιπαθής στον «ηλικιωμένο κι αναμφίβολα κου­ ρασμένο» στρατηγό Hoth. 416. Ο Weichs έγραφε στα χειρόγραφα απομνημονεύματά του: «Ένιωσα υποχρεωμένος να τηλεφωνήσω ο ίδιος στον Χίτλερ για να ζητήσω βοήθεια για τη στρατιά μου, και

(Τ175/55/9345), στο ημερολόγιο

γρήγορα. Αλλά έπεσα πάνω σε

του Κανάρη, 10 Αυγ. (AL/1933), στην επιστολή του Μπόρμαν προς Rosenberg, 23 Ιουλ.(Τ175/194/4061 και μετά) και σε ένα μνημόνιο πε­ ρί της σύσκεψης του Ρόβνο 26-28 Αυγ. 1942, στους φακέλους ΑΑ Etzdorf, σειρά 1247. 414. Ο Χίμλερ ανέφερε τις παρατηρή­ σεις του Χίτλερ περί της εκπαί­ δευσης σε μια μυστική ομιλία στις 16 Σεπ. 1942 (Τ Ι75/103/4970 και μετά). Δυο ημέρες πριν, είχε μια τηλεφω νική συνομιλία με τον Μπόρμαν σχετικά με «τα νόθα παιδιά στην Ρω σία». Π ερί του προβλήματος τροφίμων, βλ. σύ­ σκεψη Γκαίρινγκ με τους Gauleiter στις 6 Αυγ. (ND, USSR-170), το μνημόνιο Etzdorf της 7 Αυγ., τις σημειώσεις του προσωπικού βοη­ θού του Γκαίρινγκ για τις συσκέ­ ψεις του Φύρερ, στις 24, 27 και 29 Ιουλ. και 11 Αυγ. (Μ ικροφίλμ, Τ84/8) και στο ημερολόγιο του Hassel, 4 Σεπ. 1942. 415. Στο ημερολόγιο του Richthofen στις 19 Ιουλ. 1942 έχει υπεισέλθει η πρώτη όλο ανυπομονησία επ ί­ κριση: «Τ α στρατεύματα δεν πρό­ κειται να επιτεθούν στη Νικολέφσκαγια πριν περάσουν άλλες δυο ημέρες - στο μεταξύ οι Ρώσοι θα

απρόσμενες δυσκολίες: ήταν φα­ νερό πως ο Χίτλερ δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο σωστά. Κανονικά, η ομιλία του ήταν γρήγορη και ρέουσα, αλλά στο τηλέφωνο τραύλιζε ή σταμα­ τούσε για τόσο πολύ, ώστε να μην είμαι καθόλου σίγουρος ότι βρι­ σκόταν ακόμη στη γραμμή. Ε π ί­ σης, το τραύλισμά του ήταν τ έ ­ τοιο, που δυσκολευόμουν να τον καταλάβω στο τηλέφωνο. Ακόμη κι ο αξιω ματικός μου επ ί των Πληροφοριών, που άκουγε, δεν μπορούσε να πει μετά ποιες ήταν ουσιαστικά οι απαντήσεις του Χίτλερ. Έτσι, αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία τηλεφωνική συνο­ μιλία που είχα μαζί του». 417. Η αποκαλυπτική τηλεφωνική συ­ νομιλία του Χάλντερ με τον List στις 30 Ιουλ. βρίσκεται στο πολε­ μικό ημερολόγιο της Α' Ομάδας Στρατιών. Το σήμα του προς τις Α' και Β ' Ομάδες Στρατιών την άλλη μέρα, να μεταφέρουν την 4η Στρατιά Panzer στο μέτωπο του Στάλινγκραντ, είναι στο πολεμικό ημερολόγιο του OKW. Σ ε μια υποσημείωση του 1964 στα δικά του ημερολόγια, ο Χάλντερ αρνείται ότι το σήμα είναι δικό του

1120

DAVID IRVING

κι αφήνει να εννοηθεί ότι στάλθη­ κε « μ ε δια τα γή του Χ ίτ λ ε ρ » . Αλλά το ημερολόγιο αποκαλύπτει ξεκάθαρα -όπως φυσικά κι η συ­ νομιλία του με τον List- ότι συμ­ μεριζόταν την άποψη του Χίτλερ για την κατάσταση. 418. Δείγματα τηλεφωνικών συνομι­ λιών του Τσώρτσιλ που υπεκλάπησαν και δόθηκαν στον Χίτλερ, βρίσκονται στο φιλμ t l 75/122/ 7449 και μετά. Αυτά της 22 Ιουλ. καταγράφηκαν στο «Reel 599» κι ένα της 13 Ιουλ. βρίσκεται στο «R e e l 5 5 3 », ενώ άλλο της 14 Ιουλ. είναι στο «Reel 562». Ση­ μειώσεις με μολύβι δείχνουν ότι ο Wolff τα έδειξε όλα αυτά στον Χίτλερ. 419. 0 ίδιος πράκτορας της Αμπβερ που ανέφερε για την επιδρομή της Διέπης, πληροφόρησε επίσης σω­ στά γ ια την εισβολή του Νοε. 1942 και για τη μεγάλη αεροπορι­ κή επιδρομή κατά του Βερολίνου (πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ν αυτικού, 31 Οκτ. 1942 και 15 Μαρ. 1943). 420. Σ χετικά με τις συσ κέψ εις του Χίτλερ στις 2 και 13 Αυγ. 1942, βλ. π ρ α κ τικ ό του σ τρα τηγού

κτιων οχυρών είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν!» 421. Για την περιγραφή της συντριβής στην Διέπη χρησιμοποίησα τα πο­ λεμικά ημερολόγια του 9ου Αερο­ πορικού Σώματος, του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και του ειδι­ κού φακέλου του «Εχθρική Από­ βαση στην Διέπη» (παραρτήματα, Μέρος C, όπ.κ.αν.), το ημερολόγιο του Koller, της 3ης Αεροπορικής Δύναμης), και τα απομνημονεύμα­ τα του Junge. Στις 20 Αυγ. 1942, ο ναύαρχος Krancke ήταν σε θέση να αναφέρει στον Ραίντερ από τη Φ ω λιά του Λ ύκου: «Η εχθρική απόβαση στην Διέπη αντιμετωπί­ στηκε με εξαιρετική ηρεμία στο Επιτελείο του Φύρερ». 422. Η έκθεση του Paul Schmidt για τις ανακρίσεις βρίσκεται στη σει­ ρά 67, σελ. 47914 και μετά. 423. Το απόσπασμα είναι από τη μυ­ στική ομιλία του Χίτλερ προς τους Διοικητές Σχηματισμών στις 29 Σεπ. 1942 (ένα πρακτικό τηρήθηκε από την 1η Στρατιά στο πολεμικό της ημ ερολόγιο, παραρτήματα Τ312/23/9706 και μετά). 424. Δεν είναι να απορεί κανείς που, στις 11 Φεβ. 1943, ο Χίτλερ επικα­

Jacob στο φιλμ t78/317, PG32201,

λέστηκε ως αιτία για την κατα­

και στο π ο λεμ ικ ό ημερο λό γιο του Γενικού Ε π ιτελείου Ν αυτι­ κού, 6, 11, 13, 17 και 21 Αυγ. Το ημερολόγιο του Χάλντερ στις 15 Αυγ. δ είχ ν ει το π νεύμα κάτω από το οποίο το OKW ξεκίνησε τα νέα ο χυ ρ ω μ α τικά έρ γα . «Στρατηγός Jacob: Οι νέες απαι­

στροφή του Στάλινγκραντ, εκτός από την αδυναμία των συμμάχων του, και το γεγονός ότι το 0KW «είτε δεν είχε εκτελέσει ούτε μια από τις διαταγές του, είτε τις είχε εκτελέσει πολύ άσχημα», (ημερο­ λόγιο Richthofen).

τή σ εις του Φ ύρερ γ ια μόνιμη βελτίω σ η των δυτικώ ν π α ρ ά ­

425. Για τα εφόδια και τα προβλήμα­ τα επιμελητείας βλ. τη δριμύτατη ο μιλία του Richthofen στο Ρο-

1121

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

στόβ, στις 15 Αυγ. και, ειδικά το

1942 (Heiber, σελ. 92). Το πρω­

παράρτημά στο ημερολόγιό του, 23 Αυγ. 1942. 426. Η γνώμη του Richthofen διέφερε από αυτήν του Γενικού Επιτελείου. Στις 12 Αυγ. έγραφε στο ημερολό­ γιό του: «Η Ρωσική Στρατιά του Νότου κατεστράφη. Τμήματά της βρίσκονται σε φυγή κατά μήκος της Γεωργιανής Στρατιωτικής Οδού» -

τότυπο σχέδιο του Greiner αποδεικνύει ότι στις 12 Αυγ. 1942 -δηλ. ακριβώς κατά την έναρξη της Επιχείρησης α ν ε μ ο ς τ ρ ο β ι λ ο ς ο Χίτλερ είχε πει στον Χάλντερ: « Τ α σ τρ α τεύ μ α τα π ρ έ π ε ι να κρατηθούν σφ ιχτοδεμένα προς την κύρια κατεύθυνση της επίθε­

πέρα από τα όρη του Καυκάσου! 427. Βάσισα την αφήγησή μου για την Επιχείρηση α ν ε μ ο ς τ ρ ο β ι λ ο ς στο πρωτότυπο σχέδιο του Greiner στο π ο λεμ ικ ό η μ ερ ο λό γιο του OKW (του οποίου έχω καταθέσει ένα πλήρες σωστό αντίγραφο με το IfZ) και στο ημερολόγιο του Χάλντερ. Στο μεταπολεμικό ημε­ ρολόγιό του, 27 Μαρ. 1946, ο στρατηγός von Salmuth (4η Στρα­ τιά) αφήνει να εννοηθεί ότι ο Α ΝΕ­ ΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ αποτελεί μια ένδειξη της στρατηγικής ανικανότητας του Χίτλερ. «Η επιχείρηση είχε προε­ τοιμαστεί σαν διπλή λαβίδα, από βορρά και νότο. Η ρωσική επίθε­ ση στο Ρζεβ ξέσπασε ακριβώς στη μέση, πράγμα που σήμαινε την απώλεια του κυρίως βραχίονα της λαβίδας. Ο Kluge ζήτησε από τον Φύρερ πάνω από μια φορά ν’ ανακαλέσει αυτό που τώρα έμοι­ αζε να καταλήγει σε μονόχειρα α ν ε μ ο σ τ ρ ό β ι λ ό . . . Ο Αδόλφος Χ ίτ­ λερ απλά απάντησε -ό τα ν ο Kluge τον κατηγόρησε ότι θα θυ­ σίαζε 30-40.000 άνδρες για το τ ί­ ποτα- «Κοίτα να δεις, η επίθεση θα τους κόψει σαν βούτυρο!» 428. Το απόσπασμα είναι από την πο­ λ εμ ικ ή σύσκεψη στις 12 Δ εκ.

429. Υπάρχουν πολλές εκδοχές σχετικά με τον περίφημο καβγά του Χ ίτ­ λερ με τον Χάλντερ στις 24 Αυγ. 1942: στα απομνημονεύματα του Heusinger, του Manstein και του Warlimont. Χρησιμοποίησα ειδικά τη συνομιλία του Χάλντερ με τον στρατηγό Heim στις 13 Αυγ. 1945 (που καταγράφηκε από κρυμμένα μικρόφωνα του CSDIC). 430. Ανασυνέταξα τα προβλήματα ανε­ φοδιασμού του Ρόμελ στην έρημο από το ημερολόγιό του και προ­ σωπικές επιστολές (T84/R274), από το ημερολόγιο του στρατηγού von Waldau, διευθυντή των αερο­ πορικών επιχειρήσεων (Αφρική), το οποίο συνοδευόταν από πολλά παραρτήματα, από το σχέδιο πο­ λεμικού ημερολογίου του Greiner, από τις καθημερινές αναφορές του Άφρικα Κορπ του Ρόμελ, από το πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου του Ναυτικού κι από τον φάκελο ΑΑ του Ritter για την Αίγυπτο, σειρά 1442. 431. Το σχέδιο του Χίτλερ για να « ξ ε ­ φορτωθούν» ολόκληρο τον πληθυ­ σμό του Στάλινγκραντ, αναφέρεται στο ημερολόγιο του Χάλντερ, 31 Αυγ. και στο σχέδιο Greiner της 2 Σεπ. 1943. Ο Χάλντερ ήταν

σης, Σουκινίτσι».

1122

DAVID IRVING

προφανώς η πηγή του Weizsäcker όταν έγρα φ ε (η μερ ο λό γιο , 13 Σεπ.): «Έτσι, το σχέδιό μας είναι να καταστρέψουμε τον Μπολσεβικισμό και τη ρωσική αυτοκρατο­ ρία. Για να γίνει αυτό, πρέπει να καταστραφούν το Στάλινγκραντ και το Λένινγκραντ». 432. Για την εχθρότητα του Richthofen προς τον Hoth, βλ. ημερολόγιό του, 22-23 Ιουλ. και 23-25 και 27 Αυγ. 1942 και τα ημερολόγια των Χάλντερ, Greiner, 28 Αυγ. 1942. 433. Την επίσκεψη του List στον Χ ίτ­ λερ αναφέρουν στα ημερολόγιά τους, ο Richthofen, ο Greiner, ο Χάλντερ και η Α' Ομάδα Στρα­ τιών, 31 Αυγ. και το Γενικό Ε π ι­ τελείο Ναυτικού 1-2 Σεπ. 1942 (Βλ. σημ. 415). 434. Βάσισα την αφήγησή μου στα έγ ­ γραφα του Γιόντλ. 0 Milch έγρα­ φε στο ημερολόγιό του στις 7 Σεπ. 1942: «Βίνιτσα - για να δω τον Φύρερ. Μεσημέρι, σύσκεψη γ ια Κ εντρικό Π ρογραμματισμό και αεροπορία. Καβγάς για τον L ist;» 0 Saur μου είπε το 1965: «Ήταν η χειρότερη απογοήτευση που ένιωσα μέσα στο Γεν. Ε πιτε­ λείο, επειδή η έκθεση του Γιόντλ προκάλεσε τέτοιο σοκ. Μέχρι τό­ τε, κανένας δεν ήθελε να το π ι­

επίσης το ημερολόγιο του Μπόρ­ μαν, 7 Σεπ. 1942, την εισαγωγή του Heiber στις πολεμικές συσκέ­ ψεις, σελ. 14 και μετά, και την αλληλογραφία μεταξύ Lammers και του Επιτελείου του Γκαίρινγκ, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο (Τ84/8). Πριν αυτοκτονήσει τον Μάιο του 1945, ο ιστορικός της αυλής του Χίτλερ Scherff διέταξε να καταστραφούν τα στενογραφημένα πρακτικά των πολεμικών συ­ σκέψεων. Ευτυχώς, ο υπασπιστής του, Wilhelm Scheidt (βλ. σημ. 193) κρατούσε σημειώσεις πάνω στις οποίες στήριξε μια χρήσιμη σειρά άρθρων στην εφ ημερίδα Echo der Woche, Σεπ.-Νοε. 1949, και η χήρα του μου έδωσε αυτά τα έγγραφα. Επίσης, υποπτεύο­ μαι ότι μια σειρά από αυτά τα στενογρα φ ημένα π ρα κτικά θα βρεθούν τελικά στα πρώην σοβιε­ τικά αρχεία. 436. Ο στενογράφος Karl Thöt, που υπηρετούσε κοντά στον Χ ίτλερ από τις 11 Σεπ. 1942 ως το τ έ ­ λος, κρατούσε ένα ημερολόγιο που βρίσκεται στη συλλογή μου στο IfZ. 0 Χίτλερ κατέβαλε πολ­ λές προσπάθειες για να κερδίσει τον σεβασμό των στενογράφων.

στέψει, και ο Φύρερ δεν θα το ε ί­ χε ανακαλύψει για πολύ καιρό, αν ο Γιόντλ -που είναι εξαιρετι­ κά τίμιος άνθρωπος- δεν του το είχε π ει». 435. Τα έγγραφα του Julius Schaub π ε­ ριέχουν μια πλήρη αφήγηση για τη στρατολόγηση των στενογράφων της σύσκεψης. Χρησιμοποίησα

καταγράφει πώς ο Χίτλερ δέχτη­ κε τους δυο στενογράφους υπη­ ρεσίας λίγα λεπτά νωρίτερα και τους εξήγησε: « Σ ε προηγούμε­ νους καιρούς χρησιμοποιούσα στενογράφους συχνά. Το 1931 και 1932 είχα κληθεί να καταθέ­ σω σε μια δίκη εναντίον του δρ. Γκαίμπελς στο Βερολίνο. 0 δικη­

Στις 25 Δεκ. 1942, το ημερολόγιο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1123

γόρος -ένας μισο-Εβραίος- μου εκτόξευε τη μια ερώτηση πίσω από την άλλη, από τις 9 π.μ. ως τις 7 μ.μ. προσπαθώντας να με παγιδεύσει, και ήξερα πάρα πο­ λύ καλά ότι ο Τύπος π ερίμενε ακριβώς την κατάθεσή μου για να με κατηγορήσει για τα πάντα, να μου περάσει ένα βρόχο στον

χης L[ist] θα πρέπει ν’ αποστρα­

λαιμό. Προσέλαβα τότε δυο στε­

Σ κ ύλου” για να μου π ει για τί

νογράφ ους από το Βα υα ρικό Κοινοβούλιο, κι ακριβώς αυτοί οι κύριοι μ’ έσωσαν. Όπως και να έχουν τα πράγματα, είμαι ευτυ­ χής που σας έχω εδώ τώρα, και λυπάμαι μόνο που δεν σας προ­ σέλαβα νωρίτερα, επειδή θέλω να έχω όλη την ευθύνη για τα γεγο­ νότα μια για πάντα, μέσ’ από στενογραφημένα πρακτικά. Όπως βλέπ ετε, εδώ έχω ν’ ασχοληθώ ακόμη και με τα πιο ασήμαντα πράγματα, εγώ ο ίδιος. Έτσι, αυ­ τά τα πράγματα πρέπει να καταγραφούν για την κατοπινή ιστορι­ κή έρευνα». 437. Η βιογραφία του J. Daniel Chamier, Ein Fabeltier unserer Zeit: Glanz und Tragödie Kaiser Wilhelm II είχε απα­ γορευτεί στο Τρίτο Ράιχ, σύμφωνα με τα πρακτικά της επιτροπής λο­ γοκρισίας του Ναζιστικού Κόμμα­ τος (NS. 11/22). 438. Στις 16 Σεπ. 1942, ο Ρόμελ έγρα­ φε μετά από μια συνομιλία με τον Kesselring. «Ερχόταν από το Στρατηγείο του Φύρερ. Η μάχη για το Στάλινγκραντ δείχνει να είναι πολύ σκληρή κι απασχολεί μια μεγάλη δύναμη που θα μπο­ ρούσαμε να χρησιμοποιήσουμε καλύτερα στον νότο. 0 στρατάρ­

τευτεί... Και η υπόθεση δεν πήγε καλά μακροπρόθεσμα ούτε με τον H[alder], όπως π ρό βλεψ α » (T84/R274/0890). Στο μεταξύ, ο Rundstedt έγραφε: «Ε ίμ α ι πολύ λυ π ημ ένο ς που χάσα με τον Zeitzier. Ο Schmundt ήρθε ειδικά εξ ονόματος του “ Κορυφαίου έπρεπε να γίνει έτσ ι» (Επιστολή 20 Σεπ.: βλ. σημ. 323). Το όνομα του Zeitzier δεν αναφέρθηκε πα­ ρά στις 9 Σεπ. - οι τελευταίες τέσσερις παράγραφοι του δημο­ σ ιευ μ έν ο υ η μ ερ ο λ ο γ ίο υ του Greiner (π ο λεμ ικό ημερο λό γιο του OKW, ii, σελ. 704 και μετά), είναι μεταπολεμικό κατασκεύα­ σμα. Στις 27 Σεπ. ο Greiner συ­ νόψιζε κατ’ ιδίαν: «Ο ι τελευταίες τρεις εβδομάδες δεν ήταν ευχάρι­ στες - μια μεγάλη κρίση εμπιστο­ σύνης προκλήθηκε από τη μη ικα­ νοποιητική κατάσταση στο Ανα­ τολικό Μέτωπο. Το πρώτο θύμα ήταν ο Χάλντερ, αλλά στην πραγ­ ματικότητα δεν άξιζε και πολλά πια, καθώς τα νεύρα του ήταν κουρελιασμένα. Ο διάδοχός του είναι τώρα ο σχολαστικός, γερο­ δεμένος, φιλόδοξος, εκρηκτικός και οπωσδήποτε εξαιρετικά ενερ­ γητικός Zeitzier». Το υπόλοιπο της αφήγησής μου βασίζεται στα έγγραφα του Zeitzier (Ν.63/1 και /18) και στα ημερολόγια της frau Schmundt, του Μπόρμαν και του Χάλντερ. 439. Η διαταγή βρίσκεται στο πολεμι­ κό ημερολόγιο του Διευθυντή Δι­ εύθυνσης Προσωπικού του Στρα­

1124

DAVID IRVING

τού (δηλ. του Schmundt), 5 Οκτ. 1942 (Τ78/39). Ο Schmundt αντι­ κατέστησε τον ασθενούντα αδελ­ φό του Βίλχελμ Κάιτελ, Bodewin. 440. Το τηλεγράφημα του βασιλιά Χρι­ στιανού έλεγε απλά: «Προς Κα­ γκελάριο Ράιχ Αδόλφο Χ ίτλερ . Πολλά ευχαριστώ για τα συγχαρη­ τήριά σας. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ R ex». Αναφέρθηκα επίσης στα ημερολό­ για των Γκαίμπελς, Hassel, Weiz­ säcker και Γενικού Επιτελείου Ναυ­ τικού και σε μια ανάκριση του βα­ ρόνου von Steengracht. Για τον διο­ ρισμό του Best, βλ. χειρόγραφά του, του 1949 (IfZ, ZS. 207) και την έκθεση για την εποχή των πρώτων έξ ι μηνών του, στους φακέλους Χίμλερ (Τ Ι75/119/4942 και μετά). 441. Ένα αντίγραφο της ομιλίας από το Γεν. Επιτελείο είναι στο μ ι­ κροφίλμ t78/317. 442. Οι σημειώσεις του Ρόμελ για τη συνάντησή του με τον Χ ίτ λ ερ υπάρχουν στους φακέλους Άφρικα Κορπ (Τ313/467/5064). Βλ. και επιστολή του προς τον Stumme, 5 Οκτ. (Τ84/273). 443. Στις 26 Οκτ. ο ναύαρχος Krancke α νέφ ερε στο Γενικό Ε π ιτελ είο Ναυτικού για την «πασιφανή χαλά­ ρωση» της έντασης στο Στρατηγείο

την προέλευση της Διαταγής του Χ ίτλ ερ για τους Κ α τα δρομείς, χρησιμοποίησα μια επιστολή του Χ ίτλερ προς τις διοικήσεις της Βέρμαχτ, 18 Οκτ. 1942 (503-PS), και τις ανακρίσεις των Κάιτελ και Γιόντλ. Για τη βύθιση της ναρκοθέτιδας Ulm και το ξέσπασμα του Χίτλερ, βλ. πολεμικό ημερολόγιο Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 11 και 14 Σεπ. και Σ υ ν ο μ ιλ ίες στο Τραπέζι , 5 Σεπ. βράδυ. 445. Η επιδρομή στο Σαρκ που προκάλεσε τη Διαταγή του Χίτλερ για τους Κ α τα δρομείς, αναλύθηκε από τον Βρετανό επίσημο ιστορι­ κό, καθηγητή M.R.D. Foot στο β ι­ βλίο του SOE in France, σελ. 186. Φ αίνεται όμως απληροφόρητος σχετικά με τις εκ θ έσ εις του Warlimont (Τ77/1428/1077 και μ ε­ τά) και γ ια την 1η Στρα τιά (Τ312/23/9771 και μετά). Για τις συνέπειες, βλ. πρακτικό Greiner της σύσκεψης Χίτλερ 5 Οκτ., το ημερολόγιο Γενικού Επ ιτελείου Ναυτικού, 8, 9 και 11 Οκτ. το ημερολόγιο Weizsäcker 11 Οκτ. 1942, τις ανακρίσεις Warlimont και βαρόνου Horst Treusch von Buttlar-Brandenfels -ο οποίος κα­ τέθεσε για την άρνηση του Κάιτελ

του Φύρερ από τότε που ο Zeitzier

και Γιόντλ να συντάξουν τη Δια­ ταγή του Χίτλερ για τους Κατα­ δρομείς (με ημερομηνία 18 Οκτ. 1942, στον φάκελο Ν αυτικού PG/31755, ή ντοκουμέντο 498-PS)και τα α πομνημονεύματα των Engel και Scheidt. Αναφέρθηκα επίσης στο προσωπικό αρχείο του ίδιου του Γιόντλ σχετικά μ’ αυτή

αντικατέστησε τον Χάλντερ. Ο Γκαίμπελς επίσης σχολίαζε στο ημερολόγιό του, 20 Δεκ.: ο Zeitzier έκανε το καλύτερο που μπορούσε, ήλπιζε ο Γκαίμπελς, αφήνοντας στον Φύρερ περισσότερο χρόνο για να παρακολουθήσει τις παραμελημένες κρατικές υποθέσεις. 444. Για την έρευνά μου σχετικά με

την αμφιλεγόμενη υπόθεση.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1125

446. Η ανάκριση του Paul Evans από

των πετρελαίων στο Μάυκοπ, βλ.

την Γκεστάπο, ο οποίος αρχικά επι­ βίωσε της γενναίας επίθεσης του Tirpitz, υποβλήθηκε στον Χίτλερ στις 10 και 11 Νοε. 1942 (Τ175/124). Για την επίθεση με ανε­

έκθεση της 17ης Στρατιάς στις 19 Αυγ. 1942, στο πολεμικό ημερο­

μοπλάνα κατά της Νορβηγίας, βλ. στο βιβλίο του The Virus House (Λον­ δίνο, 1967), στο The German Atomic Bomb (Νέα Υόρκη, 1968) και στην

αλληλογραφία του Μαΐου 1943 με­ ταξύ OKW και Υπουργείου Εξωτε­ ρικών στο μικροφίλμ Τ77/1428/1071 και μετά. 447. Η λακωνική έκθεση του Χίμλερ σχετικά με το ότι 363.211 Ρωσοεβραίοι είχαν εκτελεστεί, υπάρχει στο φιλμ tl 75/142. Το πρωτότυπο βρίσκεται στους φακέλους ΒΛ, NS. 19/291. 448. Βρήκαμε μια έκθεση της Πολωνι­ κής Υπηρεσίας Πληροφοριών σχε­ τικά με την ομιλία του Γκαίμπελς της 23 Σεπ. 1942 στους φακέλους PRO FO.371/30928, /34454. Ε ξ ε­ τάσεις του κειμένου απέδειξαν αυθεντικότητα υψηλού βαθμού. 449. Η επιστολή του Χίμλερ προς τον Müller είναι στα ΝΑ μικροφίλμ 1175/68/4325. 450. Ο Richthofen πρόσθετε στο ημε­ ρολόγιό του, αναφερόμενος στον Γκαίρινγκ: «Ο Φύρερ θέλει από μένα ν’ αναλάβω την Ομάδα Στρατιών του List». Τίποτα δεν έγινε. Την ίδια ημέρα, ο Greiner κατέγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Το κυνήγι μαγισσών των κορυφαίων της Λουφτβάφε κατά του Στρατού συνεχίζεται. Τρομερές κολακείες». 451. Σχετικά με τη μη εκμετάλλευση

λόγιο του OKW ii, σελ. 581, στο πολεμικό ημερολόγιο του οικονο­ μικού Επιτελείου του OKW, 21 Σεπ. 1941 (Τ77/668) και στη μ ε­ λέτη του George Blau, The German campaign in Russia (εκδ. US Army, 1955). 452. Από τις 6 Φεβ. 1943, ο Χίτλερ πα­ ραδέχτηκε στον Manstein (ημερο­ λόγιο) ότι οι «μεραρχίες πεζικού» της Λουφτβάφε ήταν ένα λάθος. Βλ. επίσης έκθεση αντιστρατήγου Meindl π ερ ί των επ ιχειρήσεώ ν τους, 15 Μαΐου 1943, που υποβλή­ θηκε στον Χίτλερ (MD. 51/551 και μετά). 453. Φάκελοι του κλάδου Gehlen (φά­ κελοι ΒΑ 113/185 και 113/420). Βλ. επίσης σημειώ σεις Greiner στις 6, 7, 14 και 30 Οκτ. Ο Γιόντλ, ανακρινόμενος από τους Ρώσους στις 18 Ιουν. 1945, είπε: «Η μ ε­ γαλύτερη αποτυχία [της Υπηρε­ σίας Πληροφοριών] ήταν τον Νο­ έμβριο του 1942, όταν κυριολε­ κτικά αγνόησε τη συγκέντρωση ισχυρών ρωσικών δυνάμεων στο πλευρό της 6ης Στρα τιάς στον Ντον... Μετά από αυτό το λάθος, ο Χίτλερ δυσπιστούσε ως προς το έργο συλλογής πληροφοριών του Γεν. Επιτελείου». Ο Γιόντλ επ ι­ φύλαξε τις ίδιες σχεδόν επ ικρί­ σεις στη μελέτη του για τον Χ ίτ­ λερ με η μ ερ ο μ η ν ία 22 Μ αΐου 1945 (έγγραφα Γιόντλ). Στο πο­ λεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτ ε λ ε ίο υ Ν αυτικού, 8 Νοε. 1942, υπά ρχει μια εξ α ιρ ετικ ά

1126

DAVID IRVING

σκληρή ανάλυση της ολοκληρωτι­ κής αποτυχίας της Α μπ βερ να εντοπίσει τη σχεδιαζόμενη εισβο­ λή στη Βόρεια Αφρική. Ειδικές α ναφ ορές στο « Χ ε ρ β ο ύ ρ γ ο » υπάρχουν στις σημειώ σεις του Greiner της 5 και 9 Οκτ. Το απόσπασμα για τον Κάιτελ είναι από το ημερο λό γιο του στρατηγού Karl-Erik Koehler, αρχηγού του Επιτελείου του Fromm (IfZ). 454. Σχετικά με το ότι ο Χίτλερ προέβλεψε την Σοβιετική επίθεση στο Ροστόβ, βλ. αδημοσίευτες σημειώ­ σεις του Greiner για τις συσκέψεις του Φύρερ, 25-26 Οκτ. και έκθεση του ναυάρχου Krancke στο πολε­ μικό ημερολόγιο του Γενικού Επι­ τελείου Ναυτικού, 26 Οκτ. 1942. 455. Ο διοικητής της Λουφτβάφε ήταν ο W aldau (10ο Σώμα Α εροπο­ ρίας), του οποίου τα προσωπικά ημερολόγια αποδείχτηκαν εξαιρε­ τικά δυσανάγνωστα στο σημείο αυτό - ένα αντίγραφο με φθαρ­ μένο μπλε καρμπόν. Ανάμεσα στα έγγραφα του Antonescu, οι Ρώσοι βρήκαν την επιστολή του Κάιτελ, της 11 Οκτ. 1942, όπου ζητούσε περισσότερο πετρέλαιο γ ια το Ιτα λικ ό Ν αυτικό (ND,

Below, Junge, Scheidt, Kesselring και άλλων. Στις 3 Νοε. ο Ρόμελ έγραφε στη σύζυγό του: «Ο ι μά­ χες μαίνονται με αδιάλειπτη βιαιό­ τητα. Δεν μπορώ πλέον να πιστέ­ ψω σε ένα αίσιο τέλος, όχι. 0 [Alfred-Ingemar] Berndt [επιτελι­ κός αξιωματικός του Ρόμελ] πήγε αεροπορικώς ν’ αναφ έρει στον Φ ύ ρ ερ » (T 8 4 /R 2 7 4 /0 8 9 1 ). Οι ήπιες μέθοδοι του Ρόμελ ήταν αναμφίβολα ο λόγος για τη δια­ ταγή του Φύρερ στις 5 Νοε. όπως καταγράφηκε από τον Greiner: «Επ ιτελεία Διοικήσεων που υπά­ γονται στο 0KW , πρέπει να λά­ βουν διαταγές ώστε να μην ανα­ φέρουν έκτακτα συμβάντα σε συ­ νήθεις καθημερινές εκθέσεις». 457. Η περιγραφή μου του ταξιδιού με τρένο του Χ ίτ λ ερ στις 7-8 Νοε. 1942, στηρίζεται στο πολε­ μικό η μ ερ ο λό γ ιο του Γ ενικ ο ύ Επιτελείου Ναυτικού, και σε μ ε­ τ α π ο λ εμ ικ ά χειρ ό γρ α φ α του Christian (US Army, MS, D-166) των Engel, Below και Speer. 0 Saur μου τόνισε ότι ο Χίτλερ δ έ­ χτηκε τα νέα ήρεμα. 458. 0 Backe πέρασε την ημέρα της 8 Νοεμ. -ημέρα της συμμαχικής ε ι­

USSR-244) 456. 0 Ρόμελ είχε κρατήσει αντίγραφα

σβολής στη Βόρεια Αφρική- με τον Χίτλερ στο Μόναχο, μέχρι τις

των κυριότερων σημάτων που ε ί­ χε σ τείλ ει έξι μήνες αργότερα, γ ια το προσωπικό του αρχείο (T 8 4 /R 2 7 6 /0 8 8 7 και μ ετ ά ). Η αφήγησή μου προέκυψε επίσης κι από φακέλους του Άφρικα Κορπ, τα ημερολόγια των Greiner και W aldau και σε μ ετα π ο λεμ ικές

3 π.μ. « 0 Φύρερ μιλούσε για ένα σωρό θέματα, για Τέχνη. Θέατρο, κτλ., ακόμη και για χημικά λιπά­ σματα (ο H erbert δεν έφ ερ νε αντίρρηση, παρ’ όλες τις διαφο­ ρετικές απόψεις του)» έγραφε η frau Backe στο ημερολόγιό της στις 11 του μηνός. « Σ ε μια στιγ­

κ α τα θ έσ εις

μή ο Φύρερ είπε, “ Σήμερα η μ έ­

των

W arlim ont,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ρα είνα ι θαυμάσια όπως τό τε που αγωνιζόμασταν για την εξου­ σία - κάθε δελτίο ειδήσεων ανα­ φ έρει μια νέα κατάσταση” . Το πόση ένταση ένιω θε μέσα του έγ ιν ε φανερό όταν αναπήδησε αμέσως μόλις οι άνθρωποι του Υπουργείου Εξωτερικών μπήκαν μέσα κι έτρεξε να τους συναντή­ σ ει». 459. Η αφήγησή μου για την κατοχή της υπόλοιπης Γαλλίας προέρχε­ ται από το ημερολόγιο του στρα­ τηγού Koller, το πολεμικό ημερο­ λόγιο του Γενικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ Ναυτικού, το χειρόγραφο πρακτι­ κό που κράτησε ο Greiner και σε έγγραφα που υπέβαλε ο Χίμλερ στον Χίτλερ (Τ Ι75/124). 460. Για την έναρξη της ρωσικής επ ί­ θεσης χρησιμοποίησα χειρόγραφη σημείωση του Greiner της 19 Νοε. 1942. Η δημοσιευμένη εκδοχή στο πολεμικό ημερολόγιο του OKW ii, σελ. 988, είναι, ολόκληρη, μια μεταπολεμική συρραφή. 461. Τα κεφάλαιά μου για το Στάλινγκραντ βασίζονται γενικά σε αρ­ χεία της 6ης Στρατιάς και του κλάδου Πληροφοριών του Gehlen, καθώς και στο ημερολόγιο του Αρχηγού Προσωπικού Στρατού. Στα προσωπικά ημερολύγια των Richthofen, Milch, Manstein και των στρατηγώ ν F ie b ig και Pickert. Σ ε σημειώσεις, επιστολές και χειρόγραφα προσωπικού του Στρατηγείου του Χίτλερ (λοχαγός Ju n ge, Below , Greiner, E n gel, Sch eidt), στα χειρόγραφ α του Zeitzier (Ν .63/79, /80 και /101) και στις α να κρίσεις των H eu­

1127

singer, Γκαίρινγκ, Christian και άλλων, καθώς και σε αποσπα­ σματικά ντοκουμέντα, όπως στενογραφημένα πρακτικά πολεμι­ κών συσκέψεων του Χ ίτλερ και συνομιλίες του Ε π ιτελ είο υ του Γιόντλ με τους Ιάπωνες (ημερο­ λόγιο του Γενικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ Ναυτικού, παραρτήματα, Μέρος C, χν). Είχα την τύχη να βρω ανάμεσα στα ιδιωτικά έγγραφα του Molch το μοναδικό αντίγρα­ φο του επίσημου χειρόγραφου για το Στάλινγκραντ του ταγμα­ τάρχη Werner Beum elburg, με ημερομηνία 8 Ιουν. 1943, που «βασίζετα ι σε επίσημους φακέ­ λους και ατομικές μαρτυρίες». 462. Για την υπόθεση Heim βλ. Kehrig, όπ.κ.αν. σελ. 133 και μετά, που αναφέρεται στο πολεμικό ημερο­ λόγιο του 48ου Σώματος Panzer. 0 Weichs αναφέρεται σε αυτό στο χειρόγραφό του (Ν. 19/12). Η εκ­ δοχή του ίδιου του Heim -στο β ι­ βλίο του Der F eld zu g gegen die Sowjetunion (Στουτγάρδη, 1962)είναι, δικαίως, πικρόχολη. Βλ. επ ί­ σης το πολεμικό ημερολόγιο του επικεφαλής Προσωπικού Στρατού, 26 Νοε. 1942, 28 Ιουλ., 16 Αυγ. και 23 Σεπ. 1944. Στις 25 Σεπ. 1944, ο Heim μίλησε ελεύθερα στους Βρετανούς που τον συνέλαβαν για απόρρητα γεγονότα στο Σ τρα τηγείο του Χ ίτλ ερ (SRGG 1063C). 463. Για τις αλληλοκατηγορίες μεταξύ των Γερμανών και Ρουμάνων διοι­ κητών σχετικά με τη συντριβή, βλ. α δη μ ο σ ίευ τες σ η μ ειώ σ εις του Greiner της 8 και 11 Δεκ και την

1128

DAVID IRVING

πολεμική σύσκεψη του Χ ίτλ ερ της 12 Δεκ. 1942, και τη συνομι­ λία με τον Antonescu, στις 10 Ιαν. 1943. 464. Το σήμα του Χίτλερ επανελήφθη από την Β' Ομάδα Στρατιών του Weichs προς την 6η Στρατιά στις 3.25' μ.μ. της 21 Νοε. (φακελ. ΒΑ 75167/6). Ο Richthofen σημείωνε στο ημερολόγιό του εκείνη την ημέρα: «Η 6η Στρατιά σκέπτεται ότι μπορεί να συνεχίζει ν’ ανεφοδιάζεται στον θύλακό της από τον αεροπορικό στόλο μου. Προσπά­ θησα όσο πιο πολύ μπορούσα να τους αποδείξω ότι κάτι τέτοιο δεν λειτο υ ρ γεί». Βλ. τη μελέτη του Johannes Fischer για την απόφαση αερομεταφοράς του Στάλινγκραντ Militärgeschichtliche Mittei-lungen,

1969, σελ. 7 και μετά - η οποία στηρίζεται, ωστόσο, στο από τότε αμφισβητούμενο για τις ημερομη­ νίες του «Ημερολόγιο Engel». 465. Σύμφωνα με τον Milch, ο συνταγ­ ματάρχης Arthur Eschenauer σύμβουλος ανεφ οδιασμού του Jeschonnek - είχε προειδοποιήσει τον Jeschonnek ότι τα υποτιθέμε­ να κοντέινερ ανεφοδιασμού των 1000 κιλών, μπορούσαν να μετα­ φέρουν μόνο 500-680 κιλά εφο­

προσπάθεια μεταφορών με την 4η Α εροπορική Δ ύνα μη» έγινε στις 24 Νοε. 1942 (MD.17 3390). Χρησιμοποιώντας τα ημερολόγια του Γκαίρινγκ του 1943 και άλλο νέο υλικό, επανεξέτασα την αντι­ δικία στο βιβλίο μου Goring: Α Biography (Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 1989). Σ ε μ ια ο μ ιλ ία του προς τους στρατηγούς της Λουφτβάφε στις 15 Φεβ. (ημερολόγιο Koller), ο Γ κ α ίρ ιν γκ υπ ερα σ π ίσ τηκε την απόφαση για το Στάλινγκραντ. «Αρχικά δεν υπήρχε κανένας λό­ γος ν’ αποσύρουμε [την 6η Στρα­ τιά], όπως δεν υπάρχει δικαιολο­ γία για την άποψη ότι οι ισχυρές δυνάμεις μπορούσαν να κρατη­ θούν μέχρι να φτάσει βοήθεια. Αλλά τότε, τα καύσιμα τελείωσαν στο Σ τά λ ινγ κ ρ α ν τ. “ Ε , καλά, μπορούν ν’ αποχωρήσουν με τα πόδια!” Αλλά υπήρχε ακόμη ελ­ π ίδ α ό τι το Σ τά λιν γ κ ρ α ν τ θα μπορούσε να βοηθηθεί. Τότε το Ιταλικό Μέτωπο λύγισε και με το ρήγμα στο Κολνίκοβο, το μέτωπο σχίστηκε πλατιά για πάνω από εκατό μίλια, χωρίς ελπίδα επα­ νόρθωσης. Αν είχαμε πολεμήσει πιο σκληρά -κα ι στο ίδιο το Στά­ λινγκραντ επ ίσης- θα ήμασταν

δίων, και αυτά « των 250 κιλών» μόνον 170 κιλά. Η χωρητικότητά τους έχ ει δ ο θεί μόνον από το εξω τερ ικό σχήμα τους. Ο Γκα ί­ ρινγκ αρνήθηκε να αναφέρει αυτό το γεγονός στον Χίτλερ (ημερο­ λόγιο 21 Μαΐου 1946). Βλ. επίσης πολεμική σύσκεψη του Χίτλερ με τον Speer, 18 Ιαν. 1943.

ακόμη σήμερα εκεί, και δεν θα είχαμε παραδοθεί. Ο Paulus ήταν πολύ μαλθακός και δεν μετέτρε­ ψε το Στάλινγκραντ σε φρούριο». 466. Το ταξίδι του με το τρένο, χωρίς επικοινωνίες επ ί 24 ώρες, έγινε ένα μόνιμο άλλοθι του Χίτλερ για

Η πρώτη αναφορά σε μια «κύρια

Το ημερολόγιο του Linge μας λέει

την ήττα του στο Στάλινγκραντ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1129

ότι ένα παρόμοιο ταξίδι με τρένο,

να ξεκαθαρίσει σύντομα... Πολύ

τον Ν ο έμβρ ιο του 1943, είχ ε πραγματικά δια ρκέσ ει από τις 4.30' μ.μ. της 9ης του μηνός, μέ­ χρι τις 6.50' μ .μ. της 10ης. Ας προσθέσουμε σε αυτό πως ενώ ο Χίτλερ έφτασε στη Φωλιά του Λύ­ κου τις μικρές ώρες της 24 Νοε. 1942, το τρένο με το επιτελικό

χειρότερη είναι η κατάστασή μας στη Βό ρεια Αφρική: τα πάντα εξαρτώνται από το να κρατηθού­ με στην Τυνησία, στη δυτική Λι­ βύη και στην Τριπολίτιδα, τουλά­ χιστον. Κι αυτό δεν θα είναι εύ­ κολο ενάντια στη σφοδρή επίθεση πολύ ανώτερων αμερικανικών και βρετα νικώ ν δυνάμεω ν από τα

προσω πικό επ ιχ ειρ ή σ εω ν του OKW δεν έφτασε παρά μια ημέρα αργότερα (σύμφωνα με τα ημερο­ λόγια των Greiner και Thöt). 467.Ένας πίνακας των πτήσεων αερο­ μεταφορών, από τις 24 Νοε. 1942 ως τις 3 Φ εβ. 1943 (μικροφίλμ Τ321/18/ 8846 και μετά), αφήνει να εννοηθεί ότι οι αριθμοί του Greiner είναι χαμηλοί. Η σημείω­ ση του Greiner για την κατάστα­ ση των τροφ ίμω ν στο Σ τά λινγκραντ συμφωνεί με το ημερολό­ γ ιο , 26 Ν ο ε., του σ τρα τηγού Fiebig. «Η 6η Στρατιά δεν θεω­ ρούσε την τακτική θέση της δυ­ σμενή, αν θα λάβαινε 300 κυβικά μέτρα [περίπου 210 τόνους] βεν­ ζίνης και 30 τόνους πυρομαχικά για τα άρματα μάχης της, την ημέρα. Τα τρόφιμα λέγεται ότι θα αρκούσαν για ένα μήνα». 468. Αρχικά, την αισιοδοξία του Χ ίτ­ λερ για το Στάλινγκραντ τη συμ­ μερίζονταν όλοι. Ο συντάκτης του ημερολογίου του OKW Greiner έγραφε σε μια προσωπική επ ι­ στολή του στις 27 Νοε. 1942: «Η ρωσική επίθεση εξακολουθεί να μας προκαλεί όλο και λιγότερους πονοκεφάλους, καθώς έχουμε δ ι­ καίωμα να προσμένουμε μ’ εμπ ι­ στοσύνη ότι η κατάσταση μπορεί

ανατολικά και τα δ υ τ ικ ά ». Ο Γιόντλ επαναλαμβάνει την ίδια άποψη προς τους Ιάπωνες, στις 4 Δεκ. «Ο ι επιτιθέμενοι Ρώσοι θα α να χα ιτιστούν σύντομα . Ο Manstein έχει ξεκινήσει. Ίσως η επόμενη ρωσική επίθεση, κατά της Ιταλικής Στρατιάς. Οι γερμα­ νικές δυνάμεις είναι σε αναμονή. Η κατάσταση στην Αφρική, αναμ­ φίβολα δυσκολότερη. Υποθέτου­ με τώρα ότι η Σοβιετική Ένωση έχ ει κάπου 13.000 αεροσκάφη και 3.000 άρματα μάχης. Η ποιό­ τητά τους, μειω μένη». Ο Weiz­ säcker έγραφε επίσης στο ημερο­ λόγιό του, της 9 Δεκ.: «Κ ι από το Ανατολικό Μέτωπο το στρα­ τιωτικό μας Επιτελείο εκπέμπει ενθαρρυντικά μηνύματα. Ακόμη και το γεγονός ότι στο Στάλιν­ γκραντ έχουν αποκοπεί 200.000 άνδρες δεν εντυπωσιάζει πια τη διοίκησή μας: η άποψη είναι ότι το Ανατολικό Μ έτωπο δεν θα υποστεί καμιά σοβαρή στρατηγι­ κή ήττα αυτόν τον χειμώνα». 469. Η εκτίμηση του Manstein στις 24 Νοε. είνα ι στον φάκελο ΒΑ 39694/3b και στο ημερολόγιο της Ομάδας Στρα τιώ ν του Ντον (Ν.507/1). Ανακρινόμενος από το

1130

DAVID IRVING

OCMH στις 10 Σ επ . 1945, ο H eusinger επ ιβ εβ α ίω σ ε ότι ο Manstein είχε αρχικά την άποψη ότι η σύμπτυξη της 6ης Στρατιάς δεν ήταν αναγκαία. Η εγγραφή της 26 Νοε. στο «ημερολόγιο» του Engel («Μακρά συζήτηση περί των εκτιμήσεων της κατάστασης από τον Manstein, πρόταση για από­ συρση της 6ης Στρατιάς...») είναι ένας ακόμη λόγος για ν’ αντιμετω­ πίζουμε αυτήν την πηγή μ’ επιφύ­ λαξη - έχει ήδη προειδοποιήσει ο Manfred Kehrig, ο επίσημος ιστο­ ρικός της Δυτικής Γερμανίας (Στάλ ιν γ κ ρ α ν τ, Στουτγάρδη, 1974). Στην ιστορία του, ο Kehrig, χρησι­ μοποιεί τα ημερολόγια του κόμη Johann von Kielmansegg, του κλά­ δου επιχειρήσεω ν του Γενικού Επιτελείου, και του ταγματάρχη Thilo, που ασχολούνταν με τις υποθέσεις της Β ' Ομάδας Στρα­ τιών σε αυτόν τον κλάδο. Αλλά ο Kehrig δεν συμβουλεύτηκε ούτε το ημερολόγιο του Richthofen, ούτε τα έγγραφα του Greiner που χρη­ σιμοποίησα εγώ. 470. Μια δακτυλογραφημένη αφήγηση της συνάντησης του Ρόμελ με τον Χίτλερ και τον Γκαίρινγκ βρίσκε­ ται στο πολεμικό ημερολόγιο του

Ritter, σειρά 1105), το ημερολόγιο του Lahousen, 21 Δεκ., καθώς και τα μνημόνια του Κανάρη για τον Κ ά ιτελ με ημερομηνία 19 Δεκ. και τη συνομιλία μαζί του στις 11 Δεκ. (AL/1933). 473. Το μνημόνιο του Μπόρμαν για τη σ υ νο μιλία του Χ ίτ λ ε ρ με τον Anton Mussert στις 10 Δεκ. 1942 είναι στα ΒΑ φακελ. NS/19 neu ISS6. Ο Κάιτελ έκανε παρόμοιες παρατηρήσεις στον Κανάρη στις 20 Δεκ. (AL/1933). 474. Η χειρόγραφη ατζέντα του Χίμλερ για τη συζήτηση με τον Χίτλερ στις 10 Δεκ. διασώθηκε (Τ Ι75/94/5330). Ο Χ ίμλερ σημείωσε το θ έμ α 3, «Ε βραίοι στη Γαλλία » μ’ ένα V και έγραψε δίπλα, «abschaffen», δη­ λαδή «διευθετήθηκαν». Σε κατοπι­ νό μνημόνιο προς τον αρχηγό της Γκεστάπο, Heinrich Müller, ωστόσο, χρησιμοποίησε τις ηπιότερες λέξεις verhaftet και abtransportiert, δηλαδή «συνελήφθησαν» και « μ ε ­ ταφέρθηκαν μ α κ ρ ιά » (Τ175/103/5558). Υπάρχουν κι άλλες αναφορές στο Εβραϊκό Πρόβλημα στους φακέ­ λους Χίμλερ εκείνης της εποχής. Στις 2 Οκτ. 1942 έγραφε για την απόφασή του να απομακρύνει

Άφρικα Κορπ (Τ313/472/10 16ff).

τους Εβραίους από προστατευμέ-

Το στενογρα φ ημένο πρα κτικό από τον υπασπιστή του είναι στα έγγραφα του (Τ84/259). 471. Σχετικά με τον διορισμό του Arnim βλ. στα MS απομνημονεύ­ ματά του, BA: Ν.61/4.

να πόστα σε σημαντικά εργοστά­ σια όπλων και στην Πολωνία. «Τ ό τε, στόχος μας θα είνα ι ν’ αντικαταστήσουμε αυτούς τους Εβραίους εργάτες με Πολωνούς και να συγχωνεύσουμε τα περισ­ σότερα από αυτά τα εργαστήρια των εβραϊκών στρατοπέδων σε πολύ λίγα, μεγάλα εργοστάσια μέ-

472. Για τις επιχειρήσεις της Άμπβερ χρησιμοποίησα ένα μνημόνιο του Κανάρη της 14 Δεκ. (φάκελοι ΑΑ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

σα στα εβραϊκά στρατόπεδα συ­ γκέντρωσης, όσο αυτό είναι πρα­ κτικά εφικτό, στα ανατολικά της Περιφερειακής Διοίκησης. Αλλά κι εκεί επίσης, πρέπει μια μέρα, σύμ­ φωνα με την επιθυμία του Φύρερ οι Ε β ρ α ίο ι να εξαφανιστούν [verschwinden]» (Τ175/22/7359). Νωρίς τον Σεπτέμβριο του 1942, η εφημερίδα του Λονδίνου Daily Telegraph δημοσίευε ειδήσεις από

την Βαρσοβία ότι 7.000 Εβραίοι την ημέρα εκτοπίζονταν από το γκέτο κι εκτελούνταν, συνολικά 7 0 0 .0 0 0 γύρω στον Μάιο του 1942. « Σ ε πολλές περιπτώ σεις χρησιμοποιήθηκαν θάλαμοι α ε ­ ρίων». Σε ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα, το Υπουργείο του Γκαίμπελς ζητούσε από τον Hans Frank εξηγήσεις (φάκελος Υίνο, Occ Ε2-72). Μέσω πλαγίας οδού, από την Νέα Υόρκη, η ίδια έκθεση έφτασε στον Χίμλερ. Γράφοντας προς τον αρ­ χηγό της Γκεστάπο Müller στις 30 Νοε. Ο Χίμλερ την αποκαλούσε «μια πολύ ενδιαφέρουσα αναγγε­ λία [Τύπου] σχετικά μ’ ένα μνημό­ νιο γραμμένο από τον dr. [Stephen F.] Wise [Πρόεδρο του ΑμερικανοΕ βρα ϊκού Κογκρέσου] τον Σ ε ­ πτέμβριο του 1942», και σχολίαζε: «Έχοντας υπόψη την κλίμακα της εβραϊκής μετανάστευσης, δεν εξε­ πλάγην που τέτοιες φήμες κυκλο­ φορούν κάπου στον κόσμο. Κι οι δυο μας ξέρουμε ότι υπάρχει με­ γάλο ποσοστό θνησιμότητας μετα­ ξύ των Εβραίων που εργάζονται. Αλλά πρέπει να μου εγγυηθείτε ότι σε κάθε περιοχή τα πτώματα

1131

αυτών των Εβραίων που αρρώστησαν, είτε θα καίγονται, είτε θα θά­ βονται και πως δεν θα συμβεί τ ί­ ποτε άλλο με αυτά τα πτώματα όπου και αν βρίσκονται. Πρέπει να ερευνήσετε αμέσως σε όλες τις περιοχές ώστε ν’ ανακαλύψετε αν υπήρξαν τ έ τ ο ιες α υθα ιρεσ ίες, όπως λένε αυτές οι -αναμφισβήτη­ τα ψευδείς- φήμες που διέρρευσαν προς τον υπόλοιπο κόσμο. Όλες οι αυθαιρεσίες αυτού του εί­ δους θα πρέπει ν’ αναφέρονται σε εμένα, σύμφωνα με τον όρκο τιμής των S S » (Τ Ι75/68/4325). Αυτή η επιστολή είναι χωρίς αμφιβολία ένας μανδύας συγκάλυψης, με σκοπό να μείνει καθαρός ο Χ ίμ ­ λερ. Στις 24 Νοε. 1942, οι Times [του Λονδίνου] δημοσίευσαν ένα τηλε­ γράφημα του Εβραϊκού Πρακτο­ ρείου στην Ιερουσαλήμ που αναφερόταν κατευθείαν στον πυρήνα της αλήθειας. Το γραφείο του Χίμλερ το προώθησε με μια μη-σχολιαζόμενη επιστολή προς το Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας των SS, στο Βερολίνο, «εφιστώντας την προσο­ χή σας» (Τ175/68/4406). Στις 14 Φεβ. 1943, η ίδια εφημερίδα δημο­ σίευσε μια αναφορά που έλαβε από το Βρετανικό Τμήμα του Πα­ γκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου Κεντρικής Ευρώπης, η οποία κατήγγελλε ότι οι εκτοπίσεις από την Γερμανία συνεχίζονταν κι ότι μαζι­ κές εκτελέσεις διεξάγονταν στην Πολωνία, σε μια ορισμένη τοποθε­ σία, με ρυθμό 6.000 ατόμων την ημέρα. Ο Rudolf Brandt, ο υπασπι­ στής του Χίμλερ, έστειλε κι αυτό

1132

DAVID IRVING

το δημοσίευμα στο γραφείο του Kaltenbrunner. «Κ ατ’ εντολή του Στρατάρχη των SS σας μεταβιβάζω ένα δημοσίευμα Τόπου περί επιτα­ χυνόμενης εξόντωσης [Ausrottung] των Εβραίων στην Κατεχόμενη Ευ­ ρώπη» (ΤΙ 75/68/4398). 475. 0 τρό π ο ς σ κέψης του Χ ίτ λ ερ μπορεί να διαφανεί από τα στενογραφημένα πρακτικά της πολε­ μικής σύσκεψής του στις 12 Δεκ. 1942 κι από αδημοσίευτη σημείω­ ση του Greiner με την ίδια ημερο­ μηνία. 476. Ιταλικά πρακτικά της σύσκεψης υπάρχουν στους φακέλους της Comando Supremo (Τ821/21/951/ και μετά, και Τ821/457/409 και μετά). Στις 19 Δεκ. 1942, ο Greiner ση­ μείωνε: «Ο ι Ιταλοί μας πιέζουν για κάποιου είδους διαπραγμα­ τεύσεις με τον Στάλιν, αλλ’ αυτά όλα απορρίφθηκαν εξαρχής από τον Φύρερ, που είπ ε ότι ακόμη και χωρίς εξασθένιση του Ανατο­ λικού Μετώπου υπάρχουν αρκετές δυνάμεις στο νότο». Όπως σχο­ λίαζε ο Weizsäcker (ημερολόγιο, 25 Δεκ.), δεν ήταν διόλου παράξε­ νο που ο Τσιάνο πήρε την απά­ ντησή του: «Συνομιλίες σαν κι αυ­

καταγωγή της εκπληκτικής αυτής μηχανορραφίας τριών ανδρών που είχε σκοπό στα τέλη του 1942, να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη προ­ σπάθεια από το έθνος - και ιδιαί­ τερα « 1 .0 0 0 .0 0 0 σ τρ α τιώ τες» (όπως ανήγγειλε ο Γκαίμπελς σε μια υπουργική σύσκεψη στις 5 Ιαν.) Ο Γκαίμπελς ασκούσε, ωστό­ σο μόνο συμβουλευτικό ρόλο, σύμ­ φωνα με το επίσημο διάταγμα του Χ ίτλερ που όριζε το Συμβούλιο των Τριών, στις 13 Ιαν. 1943 (HZ, ΜΑ-470, σελ. 4910 και μετά). Βλ. επίσης ημερολόγιο του συνταγματάρχη Gerhard Kühne του OKW (IfZ). 478. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του στενογράφου, η ειδική σύσκεψη κατά την οποία ο Χίτλερ προφα­ νώς σχεδίασε την επίθεση στο Χάρκοβο διήρκεσε από τις 10 ως τις 11.45' μ.μ. της Πρωτοχρονιάς. 479. Ο αριθμός των διαθέσιμων μετα­ γωγικών αεροπλάνων ξεπερνούσε πάντα κατά πολύ τον αριθμό αυ­ τών που πραγματικά πετούσαν, όπως δείχνουν τα πρακτικά του Milch. 480. Η π λα κέτα πα ρα δόθηκε στον Γκα ίρινγκ από τον Κ ά ιτελ την

τές μπορούν να γίνουν μόνον άμε­

ημέρα των 50στών γενεθλίων του,

σα και χωρίς μάρτυρες και μετα­ ξύ Ντούτσε και Φύρερ - κι όχι από τον Ντούτσε στον στρατηγό von Rintelen, από τον Ντούτσε προς τον Γκαίρινγκ, κι από τον Τσιάνο προς τον Φύρερ». 477. Από τα ημερολόγια του Γκαίμπελς και του Μπόρμαν κι από το Chronik του Speer (FD.3037/49), ε ί­ ναι δυνατό να αναπλάσουμε την

στις 12 Ιαν. 1943. Οι ιδιωτικές πη­ γές της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Χίτλερ - όπως οι επιστολές από τον Winrich Behr προς τον συνταγματάρχη von Below, που αναφέραμε - δεν πρέπει να υποτιμώνται. 481. Για το φιάσκο της Αρκτικής, χρη­ σιμοποίησα το πολεμικό ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτι­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1133

κού (ειδικά της 23 Ιαν, και 10 Μαρ. 1943) και την έκθεση στον προσωπικό φάκελο του Ραίντερ (PG/31762) καθώς και υλικό από τους Junge και Puttkamer. Για την εκστρατεία του Speer κατά του Ραίντερ και για την παραίτηση του ναυάρχου, χρησιμοποίησα τους φακέλους του Ραίντερ, τη σημείω­

φεται στο ημερολόγιό του, σε μια ανάκριση του Γκαίρινγκ από το OCMH, στις 20 Ιουλ. 1945, στη σημείωση του Greiner για την 16 Ιαν. 1943, και στα αδημοσίευτα απομνημονεύματα του Milch. Ο Speer ανήγγειλε στον Κεντρικό Προγραμματισμό, στις 26 Ιαν., ότι ο Milch θα «έφ ευγε στα ανα­

ση του Speer σχετικά με τη συζή­

το λικά για 6 ως 8 εβδο μ ά δες ίσως» (MD.47/9236). 485. Ο Γκαίρινγκ αναφέρεται στο ημε­ ρολόγιο του Koller, στις 15 Φ ε­ βρουάριου 1943. 486. Για τη νέα οδηγία προπαγάνδας του Χίτλερ, μετά το Στάλινγκραντ βλ. υπουργική σύσκεψη του Γκαί­ μπελς, στις 24 Ιαν., την επιστολή Berger προς τον Χίμλερ, 29 Ιαν. (ΤΙ 75/124/9596), στο ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 24 Ιαν., στο ημερολόγιο W eiz­ säcker, 12 Φεβ., και στο ημερολό­ γιο Γκαίμπελς, 9 Μαρ. 1943. 487. Στενογράφος ήταν ο Karl Thöt, του οποίου το ημερολόγιο β ρ ί­ σκεται στη συλλογή μου (IfZ). 488. Οι όλο καβγάδες συσκέψεις του Rosenberg με τον Χ ίτλ ερ ανα­ πτύσσονται στους φακέλους Χ ίμ ­ λερ, στη σημείωση του Etzdorf στις 23 Φεβ. 1943 και στα αδη­ μοσίευτα ημερολόγια του Γκα ί­ μπελς, 16 Φεβ. 489. Το ρωσικό ντοκουμέντο -π ο υ προ έρχετα ι από τον στρατηγό Krupennikov, υπαρχηγό για το 1942-43 των Σοβιετικών Δυνάμεων Αναπληρώσεως Απωλειών- β ρ ί­ σκεται στους φακέλους του Ναυ­ τικού, PG/32602/3. Τα στατιστικά στοιχεία αναφέρονται από τον

τησή του με τον Χίτλερ στις 3-5 Ιαν. και την ειλικρινή μεταπολεμι­ κή παραδοχή του στον Milch ότι αυτός προκάλεσε την πτώση του Ραίντερ (ημερολόγιο Milch, 13 Ιουλ. 1947). Στην πραγματικότη­ τα, όπως έγραφε ο Ραίντερ υπεν­ θυμίζοντας στον Χ ίτλερ στις 14 Ιαν. 1943, είχε «τρεις φορές προαγάγει κατά απόλυτη εκλογή τον ναύαρχο Νταίνιτς» στη διάρκεια του πολέμου. Βλ. επίσης μνημόνιο Krancke, 13 Φεβ. 1943 (PG/31747). 482. Ο Γκαίρινγκ παραδέχτηκε κατ’ ιδίαν ότι ενώ δεν ανησυχούσε για την κατάσταση, «δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρο για μένα πώς σκοπεύα­ με να τελειώσουμε αυτόν τον πό­ λεμο» (ημερολόγιο Weizsäcker, 17 Φεβ. 1943). 483. Η επίσκεψη του Νταίνιτς στον Χ ίτ­ λερ, στις 25 Ιαν. 1943, επιβεβαιώ­ ν ετα ι από το ημερο λό γιο του Μπόρμαν κι από τα απομνημονεύ­ ματα του Puttkamer. Η «ανοχή» του σχετικά με την απογύμνωση βασικών πλοίων του στόλου προ­ κύπτει από το τηλεφώνημα που κατεγράφη στο πολεμικό ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτι­ κού, την άλλη μέρα. 484. Ο διορισμός του Milch περιγρά­

1134

DAVID IRVING

Greiner σε μια αδημοσίευτη ση­ μείωσή του της 8 και 23 Ιαν., από τον Χ ίτλερ στον Antonescu στις 12 Απρ. κι από το τμήμα του Gehlen σε μια διάλεξη στις 16 Απρ. (φάκελος ΒΑ Η3/319). Το απόσπασμα της ομιλίας του Χ ίτλερ στις 7 Φ εβ. 1943, είναι από το η μ ερ ο λό γ ιο της frau Backe. Υπάρχουν παρόμοιες λ έ­ ξεις σε μια επιστολή του λοχαγού των SS Johannes Göhler γραμμένη στις 7 Σεπ. 1944: «Πάνω σε αυ­ τό, ακόμη κι ο Φύρερ είπε χθες, “ Αυτοί που δεν θέλουν να πολε­ μήσουν δεν α ξ ίζ ει να ε π ιβ ιώ ­ σουν” ». 490. Οι παρατηρήσεις του Χίτλερ αναφ έρ ο ν τα ι σ τις σ υ σ κ έψ εις του Milch αμέσως μετά (MD.35/4685 και /3326 και MD. 18/4735). 491. Ο Richthofen απογοητεύτηκε όταν ο Manstein του είπε το αποτέλε­ σμα της συνομιλίας του με τον Χίτλερ (ημερολόγιο 8 Φεβ. 1943). « 0 Φύρερ ήταν ήρεμος και συ­ γκροτημένος, ο Manstein φανερά κα τα βεβλη μένο ς. Φυσικά, δεν έγινε καμιά συζήτηση περί άλλου είδους διοίκησης ή οργάνωσης της διοίκησης, παρ’ όλο που ακριβώς γ ι’ αυτό το θέμα βρισκόταν εκεί ο Manstein». 0 Richthofen συμβούλευσε τον στρατάρχη να κρα­ τήσει γερά τις θέσεις των μεραρ­ χιών Panzer με σύντομες και δυ­ ναμικές επιδρομές, αντιγράφο­ ντας τη ρωσική τα κ τικ ή . 0 Manstein απάντησε ότι οι διοικη­ τ έ ς του δεν θα υπάκουαν. 0 Richthofen έγραφε: «Τ ο υ είπα αρκετά χαριτωμένα ότι κατά την

πρώτη μου νιότη, είχα ακούσει κάποτε μια φήμη ότι στις στρα­ τιω τικές υποθέσεις συνηθιζόταν να εκδίδουν δ ια τα γές·». Για τη μετάβαση του Kluge στο Στρατη­ γείο του Χίτλερ, χρησιμοποίησα την κατάθεση του Schlabrendorff τον Αύγουστο του 1944 κατά την ανάκρισή του από την Γκεστάπο (N S.6/4 I), τα χειρόγραφα του Zeitzier (Ν. 63/80 και 101) και τις σημειώσεις του Engel. 492. Το απόσπασμα είναι από τη μυ­ στική ομιλία του Χίτλερ στις 22 Ιουν. 1944 (NS.26/51). 493. Η Traudl Humps, που είχε εντα­ χθεί στο προσωπικό του Χίτλερ τον Ν οέμβριο και τον Α πρίλιο του 1943, παντρεύτηκε τον υπολοχαγό των SS Hans Junge, τον προσωπικό του συνοδό, και μου δ ιέθεσ ε τα δακτυλογραφημένα απομνημονεύματά της. 494. 0 Τοντ π ερ ιέγ ρ α ψ ε τη δύναμη που ακτινοβολούσε ο Χίτλερ, σε μια προσωπική επιστολή του σε έναν καθηγητή με ημερομηνία 30 Σ επ . 1933: «Τ ο πιο όμορφο πράγμα σχετικά με τη δουλειά μου είναι το ότι με φέρνει κοντά στον Φ ύρερ. Έχω π ε ισ τ ε ί ότι όποιος άνθρωπος μπορεί να περάσει δέκα λεπτά την εβδομάδα με τον Φύρερ, μπορεί να πετύχει πο­ λύ περισσότερα από το κανονικό στην εργασία του». 495. Οι τελευ τα ίες παράγραφοι για την επίθεση στο Ρζουκάν βασίζο­ νται στα απομνημονεύματα του Sonnleitner. Βλ. επίσης την ιστο­ ρία μου π ερ ί των γερμανικώ ν ερευνών για την ατομική βόμβα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

στο βιβλίο μου, The Virus House (Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 1967). 496. Το βιβλίο ραντεβού που τηρού­ σαν από 22 Μαΐου ως 20 Ιουνίου 1943 οι Hans Junge και Heinz Linge βρέθηκε σε άθλια κατάστα­ ση το 1945 και κατέληξε στη Β ι­ βλιοθήκη Χούβερ της Καλιφόρνιας. Αποκαταστάθηκε μετά από αίτησή μου το 1965. Έχω καταθέ­ σει ένα αντίγραφό του στο IfZ. 497. Ο στρατηγός Karl Eibl (του 24ου Σώματος Panzer), τιμημένος με το δεύτερο ανώτατο μετάλλιο της Γερμανία ς, έχασε το πόδι του στην έκρηξη και πέθανε. 0 Χ ίτ­ λερ δεν το είπε στον Μουσολίνι πριν τις 23 Απρ. 1944. 498. Η αγωνία του Χίτλερ να διαφυλάξει τα αισθήματα των συμμάχων του είναι φανερή στη διαταγή του προς την 8η Στρατιά, 14 Φεβ. (στα παραρτήματα των πολεμικών της ημερολόγιων, φάκελος 36199/9), από το μνημόνιο του Ritter προς τον Ρίμπεντροπ, 20 Μαρ. (σειρά 1006), κι από την επιστολή του Scherff προς τον Γιόντλ, 25 Ιουν. 1943 (Τ77/1035/7945). 499. Τα «σχέδια των Συμμάχων περί εισβολής στην Πορτογαλία» ήταν μια προφανώς εσκεμμένη παρα­ πληροφόρηση. Αναφέρονται στο πολεμικό ημερολόγιο του Ε π ιτε­ λείου Ναυτικού, 4 Φεβ., και στη συνάντηση του Χ ίτ λ ερ με τον Νταίνιτς στις 9 του μηνός, στο ημερολόγιο του Κανάρη, 9 Φεβ. (AL/1933), και σε ένα μνημόνιο της 10 του μηνός στον φάκελο του Ναυτικού PG/31747. Ο Κανάρης, αποδεδειγμένα, δεν έβλεπε

1135

κανένα λόγο να τα πιστέψει, αλ­ λά μιλούσε για το Ισπανικό Μα­ ρόκο (ημερολόγιο Γενικού Ε πιτε­ λείου Ναυτικού, 13 Φεβ.). Τ ελι­ κά, στις 25 Απρ. 1943, το ημερο­ λόγιο του Ε πιτελείου Ναυτικού ρωτούσε σαρκαστικά τι είχε συμβεί σχετικά με την εισβολή στην Πορτογαλία που, με τόση εμ π ι­ στοσύνη είχε προβλέψει το 0KW για τις 22 Φεβ. 500. Ο καθηγητής C h arles B u rdick έγραψε σχετικά με τα γερμανικά σχέδια για την Ισπανία, 1942-43, στο WR, 1964, σελ. 164 και μετά. Χρησιμοποίησα επίσης τα αδημο­ σίευτα ημερολόγια των Greiner και Κανάρη (ειδικά της 9 Φεβ. 1943: AL/1933) και του Richthofen και το μνημόνιο του Junge για τη σύσκεψη του Χίτλερ στις 10 Φεβ. (PG/31747). Το γερμανο-ισπανικό μυστικό πρωτόκολλο της 11 Φεβ. 1943 βρίσκεται σε μικροφίλμς του ΑΑ στους φακέλους του γραφείου του Ρίμπεντροπ, σειρά F3, σελ. 0355, ρ 532. Ο Χίτλερ διατύπωσε την παρατήρησή του σχετικά με τον Ρόμελ στη σύσκεψή του της 31 Αυγ. 1944 (Heiber, σελ. 614). Ο Γκαίμπελς ενημέρωσε και τον Γκαίρινγκ στις 2 Μαΐου 1943. Η μακροσκελής έκθεση του Κανάρη για την Τύνιδα, μετά από μια επ ί­ σκεψη εκεί στις 27 Φεβ. 1943, ε ί­ ναι στον φάκελο AL/1933. 501. Για τις μάχες της Τύνιδας: αδημο­ σίευτο ημερολόγιο Γκα ίμπ ελς, Φεβ. 1943, στενογραφημένο πρα­ κτικό π ο λεμ ικής σύσκεψης, 4 Μαρ., ιδιωτικές επιστολές Ρόμελ (T84/R 274), απομνημονεύματα

1136

DAVID IRVING

Kesselring, πολεμικά ημερολόγια Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και OKW, και το χειρόγραφ ο του Greiner γ ι’ αυτό το τελευταίο, την αλληλογραφία μεταξύ Χίτλερ και Μουσολίνι (Τ586/405) και φακέ­ λους ΑΑ Ritter, σειρά 5727. Στις 15 Μαρ. ο Richthofen κατέγραψε τις παρατηρήσεις του Jeschonnek στο ημερολόγιό του: « 0 Ρόμελ πολύ πεσμένος, τα νεύρα του έσπασαν. Για πρώτη φορά, έσβη­ σε το μόνιμο χαμόγελο του Kesselring από το πρόσωπό του. Μόνον ο Φύρερ εξακολουθεί να είναι αισιόδοξος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μακροπρόθεσμα η Αφρι­ κή δεν μπορεί να κρατηθεί, για λόγους ανεφοδιασμού». Βλ. επ ί­ σης αλληλογραφία του 0KW με Ρόμελ στο πολεμικό ημερολόγιο της 5 Στρατιάς (Τ313/416/9057 και μετά). 502. Σχετικά με τη μυθοποιημένη από­ πειρα δολοφονίας στο Σμολένσκ, βλ. στο βιβλίο του Fabian von S ch lab ren d o rff, O ffiziere gegen H itler (Ζ υρίχη, 1946) και του Peter H offm ann, W iderstan d , Staatsstreich , A ttentat (Μόναχο, 1969) Κεφ. IX. Στις αρχικές αφη­ γήσεις των συνωμοτών υπάρχουν

το μεταφέρει, ή ο ίδιος ο Schla­ brendorff «το τοποθέτησε κάτω από το κάθισμα του Χ ίτ λ ε ρ » ; Υποθέσεις μόνο μπορούμε να κά­ νουμε. Ο ίδιος ο Brandt δεν πέταξε ποτέ με το αεροπλάνο του Χίτλερ, σύμφωνα με τα χειρόγρα­ φα του Schaub. Η υποσημείωσή μου βασίζεται σε έγγραφα ασφαλ εία ς στα ΒΑ Συλλογή S ch u ­ macher, φάκελος 487, και στην έκθεση από το ταξίδι του Κανά­ ρη (AL/1933). 503. Η αδιαμφισβήτητη αποκατάσταση της πίστης των στρατηγών προς τον Χ ίτλ ερ , εκείνη την άνοιξη, προκύπτει από την αδημοσίευτη σημείωση του Greiner στις 14 Μαρ. κι από μια εγγραφή στο ημερολόγιο του αντιχιτλερικού συ­ νωμότη Hassel, δυο εβδομάδες αργότερα. «Ο ι στρατηγοί και μό­ νον μπορούν να σε τρελάνουν», του είχ ε π ε ι α π ελπ ισ μένος ο Etzdorf. «Τώ ρα που όλα πάνε πάλι προς το καλύτερο, τα πράγ­ ματα δείχνουν εντάξει: “ Ο Χίτλερ και πάλι τα κατάφερε” . Απελπι­ σία! ». 504. Η έκθεση του Χίμλερ για τις μ ε­ τακινήσεις πληθυσμών με ημερο­

κραυγαλέες διαφορές. Η υποτι­

κελο BA, r.43 11/141 la. Μια στα­ τιστική μελέτη του dr. Richard Korherr περί των εφερδειών αν­ θρώπινου δυναμικού των Σοβιετι­ κών πήγε σίγουρα στα χέρια του Χίτλερ τον Μάιο 1943 (φάκελοι Χίμλερ, 1175/54/6437 και μετά). 505. Ο Χ ίμ λ ε ρ είχ ε δ ια τ ά ξ ε ι τον Korherr να κάνει μια στατιστική ανάλυση της Τελικής Λύσης, με

θέμενη βόμβα είχε το σχήμα μποτίλ ια ς μ π ρ ά ντι (σ τρογγυλή) ή κουαντρό (τετράγωνη); Χρησιμοποιήθηκα ν τα εκ ρ η κ τικ ά της Άμπβερ που ανέφερε ο Κανάρης, ή ήταν βρετανικής προέλευσης εκρηκτικά Clam, με μαγνητική σύνδεση; Το πακέτο δόθηκε στον συνταγματάρχη Heinz Brandt να

\

μηνία 20 Ιαν. 1943, είναι στον φά­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

μια επιστολή του στις 8 Ιαν. 1943 (Τ175/18/1557), εξηγώντας ότι το γραφείο του Kaltenbrunner «σ τε­ ρούνταν την αναγκαία ακρίβεια των ειδικών». Το σχέδιο και συν το μ ευ μ ένες τ ελ ικ ές εκ θέσ εις, μαζί με τη σχετική αλληλογραφία του Χίμλερ είναι στο μικροφίλμ (tl75/103/5017 και μετά ). Όσο για το αντίτυπο της περιληπτικής εκδοχής, βρίσκεται ακόμη στους φακέλους Χίμλερ και μπορεί να μην έφτασε ποτέ ως τον Χίτλερ. Ούτε και οι πλήθος επ ιστολές που την ίδ ια π ερ ίπ ο υ εποχή έφτασαν στον dr. Lammers που έλεγαν πως Ε βρα ίοι εξοντώνο­ νταν μ εθ ο δ ικ ά στην Πολωνία (ND, NG-1903 και ΙΜΤ, xi, σελ. 62). 506. Γ ια το ενδεχόμενο σχεδιασμού μιας εισβολής στην Σουηδία, βλ. χειρόγραφο Wolf Junge, τα σχέ­ δια του Ναυτικού Επιτελείου στο παράρτημα του πολεμικού του ημερολογίου, Μέρος C, iii, στο πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ναυτικού, 23 Οκτ. 1943, και στο πολεμικό ημερολό­ γιο του OKW. 507. Σύμφωνα με το βιβλίο του θαλα­ μηπόλου του, ο Χίτλερ είδε τον Horthy τρεις φορές: στις 5.30" μ.μ. της 16 Απριλίου και στις 12.10" και 5 μ. μ. της 17ης. Τρία αντί­ στοιχα πρακτικά υπάρχουν, από τον διερμηνέα Paul Schmidt. Όπως ισχυρίζονται τόσο ο Horthy, όσο κι ο Schmidt στα απομνημονεύματά τους, είναι πιθανό ότι ο Schmidt ήταν απών κατά την πρώτη συνά­ ντηση, και όπως και το 1944 (βλ.

ημερολόγιο Γιόντλ, 7 Μαΐου 1944) η αίθουσα συσκέψεων στο Κλεσχάιμ ήταν γεμάτη κρυμμένα μι­ κρόφωνα. 508. Σ χ ετικ ά με την εκτόπιση των Εβραίων της Ουγγαρίας, βλ. ΑΑ επιστολή προς Μπόρμαν, 9 Μαρ. 1943 (σειρά 5231, σελ. Ε310707 και μετά) και τις αντιρρήσεις περί ασφαλείας της Αμπβερ -σ ε μια επιστολή προς ΑΑ- για να μην επιτραπεί σε μεγάλα πλήθη Ούγ­ γρων Εβραίων να έρθουν κοντά σε γερμανικές στρατιωτικές μετα­ κινήσεις (όπως κ.αν., Κ206893). Οι σημειώσεις του Schmidt σχετι­ κά με την πρόταση του Rosenberg ότι οι Εβραίοι πρέπει να εξολο­ θρευτούν ή να κλειστούν σε στρα­ τόπεδα συγκέντρωσης, αναφέρονται στα πρακτικά της ΙΜΤ. Ο Horthy αντέγραψε τα πρακτικά στα απομνημονεύματά του το 1953, αλλά έβαλε τα λόγια αυτά στο στόμα του Χίτλερ! Α πόρρητα ουγγρικά πρακτικά (για τα οποία, φυσικά, δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε ευ­ φημισμούς) δεν αναφέρουν το κείμενο αυτό με την ίδια καθαρό­ τητα. Σ ε ένα σχέδιο επιστολής προς τον Χ ίτλ ερ στις 7 Μαΐου 1943, ο Horthy συμπεριλάμβανε μια φράση - που αργότερα έσβη­ σε - η οποία έλεγε: «Η Εξοχότη­ τά Σας με κατηγόρησε ακόμη για το ότι η κυβέρνησή μου δεν προ­ χ ω ρ εί στη συγκέντρω ση των Εβραίων με τον ίδιο ριζοσπαστι­ κό τρόπο, όπως εφαρμόζεται στη Γερμανία». Στη συζήτησή του με τον Ο ύγγρο επ ιτ ε τ ρ α μ μ έν ο

1138

DAVID IRVING

Sztojäy, λίγες ημέρες αργότερα, ο Ρίμπεντροπ δεν προχώρησε πάρα πέρα από το να του υπενθυμίσει ότι είχε (το καλοκαίρι του 1942) διατάξει πως «μέχρι το καλοκαί­ ρι του 1943, όλοι οι Εβραίοι της Γερμανίας και των υπό γερμανι­ κή κατοχή χωρών έπρεπε να με­ τακινηθούν ανατολικά, δηλ. σε ρωσικά εδάφη». (Miklos Szinai & La'szlo' Szu'cs, [eds], The Confi­ (Βουδαπέστη, 1965, στις σελίδες 248-257, όπου αναδημοσιεύονται έγγραφα από τα Εθνικά Αρχεία της Βουδαπέστης). 509. Γ ια την λογομαχία RosenbergKoch: στα ημερολόγια Γκαίμπελς και φακέλους Χ ίμλερ ( Τ Ι 75/124 και /171), φάκελοι BDC, SS 981, στο ημερολόγιο του Richthofen, 24 Μαΐου 1943, στα στενογραφημένα πρακτικά από την πολεμική σύ­ σκεψη με Κάιτελ και Zeitzier, στις 8 Ιουν., στη σημείωση του Etzdorf στις 13 Απρ., στο μνημόνιο του Ρί­ μπεντροπ για την Επιχείρηση ΒΛΑς ο β , 6 Απρ. (φάκελος Etzdorf, σει­ ρά 1247), στο μνημόνιο Μπόρμαν, 19 Μαΐου (φ ά κ ελο ι BA, R. 58/1005), στους φακέλους Gehlen, που περιέχουν το μνημόνιο του

364) και ημερολόγιο Lahousen, 21 Ιουν. 1943. 510. Περί της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ρ ιο : στο βιβλίο του, Das Gesetz des Handelns (Στουτγάρδη, 1966), o dr. Ernst Klink αντικατέστησε μελέτες των στρατηγώ ν F.W . Hauck και Gotthard Heinrici στα W R 1965 και του Eike M iddeldorf, όπως κ.αν., 1953. Η δική μου αφήγηση περί του «Φρουρίου» στηρίζεται σε έναν αριθμό πηγών που δεν ήταν προσιτές στον Klink και συ­ γκεκριμένα, στο ημερολόγιο του Richthofen και σε αυτό του θαλα­ μηπόλου, που καθορίζουν την ημε­ ρομηνία της επ ίσ κ εψ η ς του Zeitzier στις 21 Απρ. 1943. 511. Για την επίσκεψη του Model: πο­ λεμικό ημερολόγιο της 9ης Στρα­ τιάς, 27-28 Απρ. (ΒΑ, 34739/2) και παραρτήματα viii (35212/2), στην εκ τίμ ησ η του M odel, 25 Απρ. (35939/12), στο ημερολόγιο του Junge, 27 Απρ. 1943, στην πολεμική σύσκεψη της 18 Μαΐου 1944 (στενογραφημένα πρακτικά) και στο χειρόγραφο του Γκουντέριαν, Μαρ. 1949 (IfZ, ZS.57). Η διαταγή του Χίτλερ της 29 Απρ. αναφέρεται στο πολεμικό ημερο­ λόγιο του OKW, 5 Ιουλ. Η διατα­

Hewel της 24 Μαΐου (Τ81/219/9474

γή της ΟΚΗ που προέκυψε στις

και μετά), στο ημερολόγιο του συ­ νταγματάρχη Heinz-Danko Herre του Επιτελείου του Gehlen, τη σύ­ σκεψη του Kluge με το στρατηγό R einhardt, της 3ης Σ τρα τιά ς Panzer, 17 Ιουν. (στο πολεμικό ημερολόγιο Στρατού, παραρτήμα­ τα Η 12-33/5), το τηλέτυπο του Etzdorf στα ΑΑ, 17 Ιουν. (σειρά

30 Απρ., βρίσκεται στο πολεμικό η μ ερ ο λό γ ιο της 4ης Σ τρ α τιά ς Panzer, παραρτήματα (34888/23) και στο πολεμικό ημερολόγιο της 9ης Σ τρ α τιά ς, π α ρα ρτήμα τα (34890/1). Γ ια την άποψη της Λουφτβάφε, το ημερολόγιο του Richthofen περιέχει μια εκτίμηση με ημερομηνία 1 Μαΐου 1943.

dential Papers of Adm iral Horthy

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1139

512. Οι σημειώσεις του Γκουντέριαν σχετικά με τη σύσκεψή του με τον Χίτλερ για τα άρματα μάχης είναι στο μικροφίλμ t78/622. Χρη­ σιμοποίησα επίσης την κατάθεση Saur (FD 3049/49). 513. Ο Richthofen επισύναψε την αφή­ γηση της 4 Μαΐου 1943 του

Zeitzier, τρεις ημέρες αργότερα, έξαλλος για την καθυστέρηση. Ο Zeitzier απάντησε ότι το τηλεφώ­ νημα του στρατηγού «έριχνε νερό στον μύλο του. Αυτός ο [Zeitzier] είχε αντιταχθεί απελπισμένα σε κάθε π ερα ιτέρω αναβολή του “ Φρουρίου”, αλλά μόνον ο στρα­

Jeschonnek περί της σύσκεψης του

τάρχης von Kluge τον είχε υποστη­

Μονάχου, στο ημερολόγιό του, 25 Μαΐου. Στις 5 του μηνός, ο ίδιος ο Richthofen έγραφε: «Φήμες σχετι­ κά με κάποιου είδους σύσκεψη μεταξύ Γκουντέριαν, Φύρερ και Zeitzier προσέθεσαν κάποιο στοι­ χείο αβεβαιότητας ως προς τις απόψεις. Ίσως -κ α ι η παρουσία του Γκουντέριαν το δείχνει αυτόυπάρχουν ελπίδες ότι μικρές τεχνι­ κές βελτιώσεις θα επιφέρουν με­ γάλες στρατηγικές αλλαγές. Φυσι­ κά, όλα αυτά είναι σαχλαμάρες δεν έχουν καταλήξει σε αποφασι­ στικές νίκες σε κανένα πόλεμο ως τώρα, αλλά εμείς δεν παύουμε να τις δοκιμάζουμε». Στις 24 Μαΐου είπε στον Jeschonnek ότι οι Ρώσοι θα δημιουργήσουν περισσότερες α μυ ντικ ές θ έσ εις μέσα σε έξ ι εβδομάδες, από όσες ελπίζουν οι Γερμανοί για ν’ αυξήσουν την επι­ θετική τους δύναμη. Δεν υπάρχουν ενδείξεις πως ο Γκουντέριαν ή ο Manstein αντιτάχθηκαν στην καθυ­ στέρηση. Σ ε μια αλληλογραφία του 1958 με τον Zeitzier, ο στρα­ τηγός Theodor B u sse α νέφ ερε ακριβώς ότι ο Manstein είπε στον Χίτλερ: «Η επίθεση θα αντιμετω­ πίσει δυσκολίες, αλλά νομίζω ότι θα πετύχει». Αλλά ο Kempf θυμά­ ται ξεκάθαρα ότι τηλεφώνησε στον

ρ ίξει» (Ν.63/12). Αυτό υποστηρί­ ζεται και στο μνημόνιο του Kempf για την τηλεφωνική συνομιλία του, στο πολεμικό ημερολόγιο της 8ης Στρατιάς (36188/20). 514. Τα λόγια του Χίτλερ στον Warlimont αναφέρονται σε ένα μνη­ μόνιο του Γενικού Ε π ιτ ελ είο υ Ν αυτικού για τη σύσκεψη του Χ ίτ λ ε ρ στο Μ πέργκοφ , την 1 Μαΐου 1943 (PG/31747). 515. Για την ομιλία του Χίτλερ στις 7 Μαΐου 1943, χρησιμοποίησα τα ημερολόγια του Junge, του Μπόρ­ μαν, του Χ ίμλερ και του Γ κ α ί­ μπελς. 516. Ένα ημερολόγιο που κρατούσε ο Ρόμελ από τον Μάιο του 1943 και μετά, υπάρχει κι έχει χρησι­ μοποιηθεί (AL/1708). Για τα α ι­ σθήματα του Ρ ό μελ κατά των Ιταλών, βλ. η μ ερο λό γιο Γ κ α ί­ μπελς, 10-13 Μαΐου, και προσω­ πικές επιστολές του Ρόμελ 10-13 Μαΐου (Τ84/ R274). 517. Οι ειδήμονες των επιχειρήσεων της Βρετανικής Υπηρεσίας Πλη­ ροφοριών θα βρουν τον φάκελο για τα πτώματα και τα σχετικά έγγραφά τους, στα αρχεία του γερμανικού Γενικού Ε π ιτελείου Ναυτικού, PG/33216. Θα πρέπει να διαβάσουν επίσης το ημερολό­

1140

DAVID IRVING

γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυ­ τικού, Μάιος 1943, και μικροφίλμ t78/343. Στις 25 Μαΐου, ο Γκαί­ μπελς έγρα φ ε στο ημερολόγιό του ότι ο Κανάρης «α π έρ ρ ιψ ε σθεναρά» τον συλλογισμό του ότι τα έγγραφα εσκεμμένα υπήρχαν στα πτώματα. 518. Η περίφημη παραδοχή του Νταίνιτς προς τον Χίτλερ, στις 14 Μαΐου 1943, ότι η επίθεση των υποβρυ­ χίων του είχε συντρίβει, προκάλεσε εντύπωση στη Φωλιά του Λύκου. Βλ. τα ημερολόγια του Γκαίμπελς και του Ρόμελ και προσωπικές επι­ στολές (T84/R275/0324). 519. Το χειρόγραφο της αφήγησης του λοχαγού Wolf Junge για τη σύ­ σκεψη του Χίτλερ στις 15 Μαΐου 1943 είναι στα αρχεία του Γενι­ κού Ε π ιτ ε λ ε ίο υ Ν αυτικού (PG/31747). Ο Ρόμελ αναφέρεται σε αυτήν στο ημερολόγιό του. Για το σχέδιο του Χίτλερ να ενισχύσει τα Βαλκάνια, βλ. την πολε­ μική σύσκεψή του στις 20 Μαΐου (Heiber, σελ. 238 και μετά). Η ημερομηνία αυτής της σύσκεψης έχει τώρα επ ιβεβαιω θεί από το ημερολόγιο του θαλαμηπόλου. 520. Το μνημόνιο του Hewel για τον Ρί-

λερ έσβησε ακόμη συνολικά τρεις σελίδες από την προτεινόμενη ομι­ λία του Γκαίμπελς στις 5 Ιουν. επειδή αναφέρονταν στην Βόρεια Αφρική (NS.6/129) 521. Τα αποσπάσματα είναι από τη σύσκεψη του Χ ίτ λ ε ρ με τον Konstantin von Neurath - γιο του διά σ ημο υ, π ριν από το 1938, Υπουργού Εξωτερικών - στις 20 Μαΐου 1943 (Heiber, σελ. 220 και μετά). Βλ.επίσης ημερολόγιο Ρό­ μελ. 522. Το «μ ενο ύ » στο Μπέργκοφ περι­ λαμβάνεται και στο άλμπουμ της Εύας Μπράουν (ΝΑ, 242-ΕΒ-2233α). Ο Morell κατέγραφε σχολα­ στικά όλα τα γεύματα του Χίτλερ στη δ ιά ρ κ εια του πολέμου σε δελτάρια ευρετηρίου (αντίγραφα στη συλλογή μου IfZ). Στο ημ ε­ ρολόγιό του, ο Γκαίμπελς έγραφε στις 25 Ιουν.: «Ε λά χ ισ τη έχ ει α π ο μ είν ει από τη φυσική του αντοχή, που πάντα συνηθίζαμε να θαυμάζουμε». 523. Το πρακτικό του Κανάρη από τις συνομιλίες του με τον Warlimont και τον αρχηγό Επιτελείου του Ρόμελ, είναι στο ημερολόγιο του Κανάρη, AL/1933, που δυστυχώς

μπεντροπ, 25 Ιουν. 1943, είναι στον φάκελο ΑΑ του Ritter (σειρά 1462). Βλ. επίσης επιστολή Scherff προς Γιόντλ, 25 Ιουν. (Τ77/1035/7945) και τις αγανακτισμένες διαμαρτυ­ ρίες του Γενικού Επιτελείου Ναυτι­ κού για τις κακολογίες που διατύ­ πωσε ο Χίτλερ σχετικά με τα γερ­ μανικά λάθη στον ανεφοδιασμό της Βορείου Αφρικής (πολεμικό ημερο­ λόγιο, 29 Ιουν. και 5 Αυγ.). Ο Χίτ­

τελειώνει σε αυτό το σημείο. Βλ. επίσης ημερολόγιο Lahousen, 4 Ιουν. 524. Η σημείωση του Γκουντέριαν για τη σύσκεψή του στις 6 Ιουν. με τον Χίτλερ είναι στα ΒΑ, φάκε­ λος Η /16/236. Σύμφωνα με το πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτ ελ είο υ Ν αυτικού, στις 25 Ιουν., το Γενικό Επιτελείο περίμενε ν’ αυξηθεί η παραγωγή αρ-

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1141

«η εκ τό π ισ η των τελ ευ τα ίω ν 250.000 Εβραίων αναμφίβολα θα προκαλέσει αναταραχές για μερι­

μάτων μάχης από 400 σε 1300 τον μήνα μέχρι το φθινόπωρο. Ο αξιωματικός ναυτικός σύνδεσμος του Zeitzier τόνιζε την αβεβαιό­ τητα που επικρατούσε στο Ανα­ τολικό Μέτωπο λόγω της κατά­ στασης στη Μεσόγειο. Αλλά το ηθικό «των στρατευμάτων είναι υψηλό και αναστατώνεται μόνον

κές εβδομάδες, αλλά θα πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό παρ’ όλες τις δυσκολίες», (Τ 175/128/ 4157 και μετά). 526. Η ομιλία του Χίμλερ με τον Χίτλερ στις 19 Ιουν. 1943 είναι στα αρχεία

όταν φτάνουν άσχημα νέα για τις

tl 75/94/5096 και μετά, tl 75/40 και

επιπτώσεις των εχθρικών αερο­ πορικών επιδρομών στην πατρί­ δα». Σύμφωνα με το ημερολόγιο του Γκαίμπελς, στις 25 Ιουν. ο Zeitzier είχε επισκεφθεί τον Χ ίτ­ λερ στις 24 του μηνός - χωρίς αμφιβολία, για να συμφωνήσουν σχετικά με την τελική αναβολή της Επιχείρησης φ ρ ο ύ ρ ι ο . 525. Γ ια τη διαμάχη ανάμεσα στον Frank και τα SS στηρίχτηκα σε ντοκουμέντα της Ν υρεμβέργης NG-3556, 2233-PS, ΝΟ-2202, και 437-PS. Βλ. επίσης ημερολόγιο Hassel, 15 Μαΐου 1943, με τις αυ­ θεντικές λεπτομέρειες του διοικη­ τικού αρχηγού του Frank για τις μαζικές εκτελέσεις Εβραίων από τα SS στην Πολωνία. Για τη συ­ νάντηση του Frank με τον Χίτλερ στις 9 Μαΐου, χρησιμοποίησα τα η μ ερ ο λό γ ια των Γ κ α ίμ π ελ ς , Frank και Μπόρμαν και το μνη­ μόνιο του τελ ευ τα ίο υ στις 11 Μαΐου (ΒΑ, Συλλογή Schumacher, φάκελος 371). Στις 31 Μαΐου, ο Frank συγκάλεσε μια μεγάλη σύ­ σκεψη ασφαλείας στην Κρακοβία. Ο Χίμλερ συμφώνησε να στείλει αντιπροσώπους, ζητώντας συγ­ γνώμη μ ’ επ ισ το λή του στον Frank στις 26 Μαΐου για το ότι

tl 75/76, και tl 75/94/5098. 527. Π ερί της τελευταίας επίσκεψης των Schirach στο Μπέργκοφ (Ιουν. 1943) συνέλεξα μαρτυρίες κι από τους δυο Schirach, τον Otto Günsche, της γραμματέα Christa Schroeder, την Marion Schönmann - της οποίας τη μαρτυρία παρακο­ λούθησα κατά λέξη - την Traudl Humps (που έμαθε τα σχετικά από τον σύζυγό της, Hans Junge), και από τον κάμεραμαν Walter Frentz. Επίσης, από το ημερολόγιο Γκαίμπελς, 25 Ιουν. κι από τις Συ ­ ν ο μ ιλ ίες στο Τ ρα π έζι, 24 Ιουν., 1943 (βράδυ). Οι συγκρίσεις μετα­ ξύ Αυστριακών και Γερμανών που έκανε ο Χίτλερ εκείνο το βράδυ, εμφανίζονται και στις Συνομιλίες στο Τ ρα πέζι της 14 Σεπ. και 5 Νοε. 1941 και στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς 23 και 30 Μαΐου 1942. 528. Το αντίγραφό μου των ημερολο­ γίων του Γκαίρινγκ του 1943 ε ί­ ναι στο IfZ. 529. Ο καθηγητής Ernst Heinkel περι­ γράφει τη σύσκεψη των σχεδια­ στών αεροπλάνων με τον Χίτλερ στις 27 Ιουν. 1943, στα απομνη­ μονεύματά του, σελ. 459 και μ ε­ τά . Χ ρησιμοπ οίησα επ ίσης το ημερολόγιο του Μπόρμαν, τις ση­

1142

DAVID IRVING

μειώσεις του Speer, την ανάκριση του Messerschmitt και τα προσω­ πικά του έγγραφα (FD .4355/45, νί) και το χειρόγραφο του Wolf Junge. 530. Το τηλεγράφημα του απεσταλμέ­ νου Hans Thomsen στις 21 Ιουν. 1943 είνα ι στον φάκελο Steen­ gracht, σειρά 191. Ο «κ ύ ρ ιο ς » ήταν ο Peter Kleist (βλ. το βιβλίο του European Tragedy σελ. 144 και μετά). Αργότερα, οι Ρώσοι ισχυ­ ρίστηκαν ότι ο Alexandrov - ένας πρώην σύμβουλος της πρεσβείας τους στο Βερολίνο και από τον Ιούνιο του 1943 επικεφαλής του γερμανικού τμήματος του Σοβιε­ τικού Υπουργείου Εξωτερικών ήταν στην Αυστραλία τον Ιούνιο 1943 (βλ . IsO estia, 29 Ιουλίου 1947). Δεν έγ ιν ε έτσ ι. Σ τις 22 Ιουν. 1943 έγινε ανακοίνωση στην Pravda. Την 1 Ιουλίου δημοσιεύ­ τηκε άρθρο του Ν. Malinin στην εφημ. Voina i rabochniki klass (Πό­ λεμος και Εργατική Τάξη). 531. Ο στρατηγός Hans Friessner (του 23ου Σώματος) συνέταξε το χει­ ρόγραφο πρακτικό από την ομι­ λία του Χίτλερ, στην οποία αναφέρομαι. Το βρήκα στα προσωπι­ κά του έγγραφα, ΒΑ φάκελος Η 14-23/1 fols.121-9. Στο ημερολό­

σκεψη μέχρι τις 2.50' π .μ .». Μια σύντομη περίληψη της ομιλίας ε ί­ ναι στο μικροφίλμ Τ77/778/0773 και μετά. Βλ. επίσης Manstein, σελ. 495 και μετά. Ο στρατηγός των P an zer von K n o b elsd o rff ακοόστηκε στις 14 Μαΐου 1945, να περιγράφει τη βραδιά σε έναν συγκρα τούμενό του, έτσ ι: «Ο Χ ίτλερ μας υποσχέθηκε τον κό­ σμο... Φυσικά δεν τον πήραμε. 0 Χέρμαν [Γκαίρινγκ] καθόταν πλάι του, χαζολογώντας συνέχεια - τ ε ­ λείως ηλίθιος. Κατάπινε συνέχεια χάπια». (Χ-Ρ.4). 532. Στην πραγματικότητα 3.000 περί­ που συμμαχικά πλοία πήραν μ έ­ ρος. Το ημερολόγιο του Ρόμελ α να φ έρ ει στις 10 Ιουλ. 1943: «Μεσημβρινή πολεμική σύσκεψη με Φύρερ. Βρετανοί και Α μερι­ κανοί αποβιβάστηκαν στην Σ ικ ε­ λία με αλεξιπτωτιστές και αποβατικά σκάφη. Τριακόσια σκάφη. 9.30' μ.μ. ως 1.40' π.μ. συζήτηση με τον Φύρερ». 533. Η άποψη του Επιτελείου του Χ ίτ­ λερ ήταν ότι η αντεπίθεση του Στάλιν στις 12 Ιουλ. 1943 ήταν η τελευταία απελπισμένη του προ­ σπάθεια. Ο Milch - που είδε τον Χίτλερ την άλλη μέρα - βεβαίωνε

γιό του, ο Ρόμελ έγραφε: «Β ρ ά ­ δυ, μεγάλη σύσκεψη στο παράρ­ τημα (του Γενικού Επιτελείου). Παρόντες όλοι οι στρατάρχες και οι διοικητές στρατιών, καθώς και μ ερ ικ ο ί διο ικ ητές σωμάτων. 0 Φύρερ δίνει την εικόνα της κατά­ στασης και των προγραμματισμέ­ νων επιχειρήσεων. Μετά, μια σύ­

νός: «Ο ι Ρώσοι πρέπ ει να επ ιτε­ θούν. Δεν έχουν άλλη επιλογή. 'Εχουν τόσο φοβερά εσωτερικά προβλήματα και τόσο λιγοστές ελ­ πίδες ότι τα πράγματα θα βελτιω­ θούν, ώστε λένε: “ Αν δεν τελειώ ­ σουμε αυτό τον πόλεμο τούτο το καλοκαίρι, ή τον χειμώνα το αργό­ τερο, τότε όλα θα έχουν τελειώσει

το Επιτελείο του, στις 19 του μη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1143

για μας” ». (MD.22/6076). Βλ. και π α ρα τηρήσεις του Backe, που αναφέρονται από τη σύζυγό του σε μια επιστολή προς τη χήρα του Χάιντριχ στις 25 Ιουλ.: «Ο σύζυ­ γός μου νομίζει πως είναι καλό που οι Ρώσοι επιτέθηκαν - είναι σημάδι της αδυναμίας τους: έπρε­ πε να το κάνουν». Τα λόγια του

Ε π ιτ ελ είο υ Ν αυτικού και του OKW, 28 Ιουλ. 539. Η αφήγησή μου των γεγονότων στο Στρατηγείο του Χίτλερ βασί­ ζεται στο ημερολόγιο του Milch, στις εκ θ έσ ε ις του ναυάρχου Krancke (στο ημερολόγιο του Γ ε­ νικού Επιτελείου Ναυτικού), στο ημερολόγιο του Γκα ίμπ ελς και

Richthofen, γραμμένα μετά τη μ ε­

στα στενογραφημένα πρακτικά

σημβρινή σύσκεψη με τον Χίτλερ στις 28 Ιουλ., είνα ι παρόμοια (ημερολόγιο), όπως και του Γκαί­ μπελς την ίδια μέρα. 534. Οι επιστολές που κατασχέθηκαν, αναλύθηκαν σε μια έκθεση της 7 Ιουλ. 1943 και παραδόθηκαν στον Χίτλερ (Η3/644). 535. Υπάρχει ένα πρακτικό της συνο­ μιλίας με τον Ιταλό πρέσβη στους φακέλους Milch (MD.53/1116 και μετά). 536. Αυτό το απόσπασμα από το ημε­ ρολόγιο του Μουσολίνι, με ημερο­ μηνία 19 Αυγ. 1943, είναι στους φακέλους ΑΑ, σειρά 715, σελ. 263729 και μετά. Για το επίσημο ιταλικό πρακτικό, βλ. έγγραφα Μουσολίνι (Τ586/405/394 και μετά) και στα πρακτικά της Comando Supremo (Τ821/251/955 και μετά). 537. Η έκθεση της υπηρεσίας πληρο­ φοριών του Χίμλερ προς Μπόρ­ μαν, 19 Ιουλ. 1943, βρ ίσ κ ετα ι στους φακέλους του Reichsführer (ΤΙ 75/53/7178ff). 538. Για τη λανθασμένη πεποίθηση της Αμπβερ ότι οι Σύμμαχοι θα εισέ­ βαλλαν σύντομα στα Βαλκάνια η οποία κορυφώθηκε με την οδη­ γία του Χίτλερ στις 26 Ιουλ. 1943 - βλ. πολεμικά ημερολόγια του

των δραματικών πολεμικών συ­ σκέψεων του Χίτλερ στις 25 Ιουλ. (Heiber). 540. Άντλησα στοιχεία από τα σήματα στο πολεμικό ημερολόγιο του Γ ενι­ κού Επιτελείου Ναυτικού, παραρ­ τήματα Μέρος C, xiv (PG/32216), από τα ημερολόγια του Ρόμελ, του Richthofen, του OKW κι από την έγκυρη ιστορία του Josef Schröder, Italiens Kriegsaustritt 1943 (Γκέτινγκεν, 1969). 541. Ο Χ ίμ λ ε ρ τηλεφ ώ νησε στον Kaltenbrunner το μεσημέρι της 28 Ιουλ. «Α ν α φ ο ρ ές από Ιτα λία -Κ α τα κ ρα υ γή γ ια όλους τους αποστάτες- Ηθικό μετά τις επ ι­ δρομές στο Αμβούργο». 542. Το ημερολόγιο του Ρόμελ επ ιτεί­ νει τον δραματικό τόνο της αφή­ γησης του Richthofen στις 26 Ιουλ. 1943. « 1 2 το μ εσ η μ έρ ι, προσγείωση στο Ράστενμπουργκ [κατά την επιστροφή από Ελλά­ δα]. Με το αυτοκίνητο στη Φωλιά του Λύκου αμέσως... Η κατάστα­ ση στην Ιταλία ακόμη εν συγχύ­ σει... Κανένα νέο ακόμη για το πώς συνέβη η ανατροπή του Μουσολίνι. Με διαταγή του βασι­ λιά, ο στρατάρχης Μπαντόλιο κα­ τέλαβε την εξουσία ως επικεφα­

1144

DAVID IRVING

λής της κυβέρνησης. Θα πρέπει να περιμένουμε ότι παρ’ όλες τις διακηρύξεις του βασιλιά και του Μπαντόλιο, η Ιταλία θα βγει από τον πόλεμο ή τουλάχιστον, ότι οι Βρετανοί θα επιχειρήσουν νέες μεγαλύτερες αποβάσεις στην Ανω Ιταλία... Ελπίζω να με στείλουν στην Ιταλία σύντομα». Βλ. επ ί­ σης π ρα κτικό συσκέψεω ν του Χ ίτλερ με τον ναύαρχο Νταίνιτς εκείνες τις μέρες. 543. Ο Junge περιέγραψε την ανακού­ φιση που δημιούργησε στο Επιτε­ λείο του Χ ίτλερ η κακεντρεχής ομιλία του Τσώρτσιλ. Το πολεμικό ημερολόγιο του Επιτελείου Ναυτι­ κού σχολίαζε στις 27 Ιουλίου ότι ήταν ιδανική για τους σκοπούς της Γερμανίας και την άλλη ημέρα πρόσθετε: «Σχολιάζοντας την ομι­ λία του Τσώρτσιλ, οι Ιταλοί αποφάνθηκαν ότι έπεσε η μάσκα των Βρετανών και ότι ήταν καθαρή υποκρισία ο ισχυρισμός τους ότι μάχονταν μόνον κατά του Ναζι­ σμού». 544. Σχετικά με την παρακολούθηση από τους Γερμανούς της τηλεφω­ νικής συνομιλίας του Τσώρτσιλ βλ. π ο λ εμ ικ ό η μ ερ ο λό γ ιο του OKW, 29 Ιουλ. και 3 Αυγ. 1943, το τηλεφώνημα του Χίμλερ προς τον στρα τηγό των SS Gottlob Berger στις 11 μ.μ. της 29 Ιουλ. (« Σ υ ν ο μ ιλ ία Τ σώ ρτσ ιλ-Ρούσβελτ»), και το ημερολόγιο του Sir Alexander Cadogan, 28 Ιουλ.: « 0 Πρωθ[υπουργός] βρήκε τον Πρ[όεδρο] στο τηλέφωνο... 0 Άικ τον εξουσιοδότησε να προβεί σε μια διακήρυξη. Τον Πρωθυπουρ­

γό τον απασχολεί κυρίως το θέμα των αιχμαλώτων μας». 0 ναύαρ­ χος Voss προειδοποίησε το Γενι­ κό Ε π ιτελείο Ναυτικού στις 30 Ιουλ. ότι η κατάσταση ήταν ακό­ μη πιο άσχημη, «καθώς υπάρχουν περαιτέρω ενδείξεις ότι η Ιταλική Κυβέρνηση παίζει διπλό παιχνί­ δ ι» . Βλ. επίσης ημερολόγιο Ρό­ μελ, 4 Αυγ. 1943. 545. Ο Ρόμελ έγραφε με απόλαυση στις 30 Ιουλ. 1943: «Πρόκειται να ευχαριστηθώ αυτήν τη νέα απο­ στολή, πολύ περισσότερο από όσο τη διοίκηση στα νοτιοανατολικά... Μπορούμε απλά να μαντέψουμε ότι οι Ιταλοί έχουν σηκώσει τα μανίκια τους τώρα που ο Μουσο­ λίνι παραιτήθηκε: θα αλλάξουν παράταξη και θα στρέψουν ενα­ ντίον μας τα όπλα τους». 546. Για τις λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με την Ιταλία, βλ. πολεμι­ κά ημερολόγια του 0KW . 30-31 Ιουλ. και 3 και 5 Αυγ. 1943, και του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, 29 Ιουλ. Περί του ρόλου του Κα­ νάρη: βλ. ημερολόγιο Lahousen, 29 Ιουλ.-3 Αυγ. 1943 και το χειρό­ γραφο του 1945 του W alther H uppenkothen «Κ α νά ρης και Ά μ π β ερ » στους φακέλους του BDC. 547. 0 Ρίμπεντροπ περιέγραψε αυτό το τηλεφώνημα προς τον Χίτλερ σε μια κατοπινή συνομιλία (30 Δ εκ. 1944) με τον π ρ εσ βευτή Filippo Anfuso (στους φακέλους ΑΑ). Τα ιταλικά πρακτικά για τις συνομιλίες με τον Κάιτελ και τον Ρίμπεντροπ, στις 6 Αυγ., ε ί­ ναι στους φακέλους της Comando

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Supremo (Τ821/251/777 και μ ε ­

1145

φια, «να μη δεχτούν, με τίποτα, τροφή και ποτό που θα τους πρόσφεραν εκεί, αλλά να προσποιηθούν στομαχικές διαταραχές και να φάνε μόνο ό,τι είχαν φέρει μαζί τους από το Στρατηγείο του

τά). 548. 'To π ρ α κτικό του καθηγητή Herman Giesler από τη σύσκεψη του Φύρερ με τον Ley και τον ίδιο, στις 20 Αυγ. 1943 βρίσκεται στους σημερινούς φακέλους του γραφείου πολεοδομικού σχεδιασμού του Μονάχου.

Φύρερ». 553. Ο πρίγκιπας Φίλιππος της Έσσης περιέγραψε, ανακρινόμενος από

549. Ο Ρόμελ σχολίαζε τις φήμες περί

Α μερικα νούς (21 Ιουλ. 1945),

Στά λιν στο ημερολόγιό του, 9 Αυγ. 1943: «Αν στηρίζονται σε αλήθειες, ανοίγουν ονειρικές νέες δυνατότητες για μας». Ο συλλο­ γισμός του Χίτλερ είναι απόσπασμα από τη σύσκεψή του με τον Νταίνιτς, λίγες ημέρες αργότερα. 550. Η επιστολή του Ρόμελ που σχο­ λίαζε την αποχώρηση του Μουσο­ λίνι από την ευρωπαϊκή σκηνή, γράφτηκε στις 6 Αυγ. προς τη σύζυγό του (T84/R27/0352). 551. Το ημερολόγιο του Ρόμελ π εριέ­ χει μια πλήρη αφήγηση της συνά­ ντησης της 15 Αυγ. 1943 στην Μπολώνια. (Ο χάρτης της Ιταλίας δημοσιεύτηκε στη Das Reich της 10 Οκτ. και βλ. και Völkischer Beobachter, στις 23-24 Οκτ.). 552. Ο Helmut Heiber έγραψε για τον θάνατο του βασιλιά Βόρις στο VfZ, 1961, σελ. 384 και μετά. Οι τρεις Γερμανοί γιατροί είναι όλοι ν εκ ρ ο ί - ο E p p in g e r κι ο de Crinis αυτοκτόνησαν το 1945. Ο στενογρά φ ος του Ε π ιτ ε λ ε ίο υ Krieger θυμόταν -σε μια μεταπο­ λεμική επιστολή του- ότι ο Χ ίτ­ λερ κυκλοφόρησε αυστηρές οδη­ γίες προς τους Ραίντερ, Κάιτελ και άλλους εξέχοντες καλεσμέ­ νους κατά την κηδεία στην Σό%

πώς ο Χίτλερ του είχε φερθεί σαν να ήταν γιος του, συζητώντας μα­ ζί του πολλές ώρες κάθε νύχτα τα σχέδιά του για την ανοικοδό­ μηση της Γερμανίας. Ο Φίλιππος, που ήταν O b erp räsid en t της επαρχίας Έσσης-Νασσάου, «είχ ε συνειδητοποιήσει ότι ήταν κατά μια έννοια αιχμά λω τος [στο Στρα τηγείο του Χ ίτλερ] και οι επίμονες αιτήσεις του να γυρίσει στο πόστο του, απορρίφθηκαν όταν το Κ άσελ υπέστη βα ριές αεροπορικές επιδρομές [στις 28 και 30 Ιουλ. 1943]». 554. Το απόσπασμα είναι από την ομι­ λία του Χίμλερ στους επικεφαλής προπαγάνδας του Ράιχ, 28 Ιαν. 1944 (Τ Ι75/94/4784 και μετά). 555. Το κωδικό όνομα «Μ παρόκ» φιγουράρει στην ατζέντα του Χ ίμ ­ λερ για συζήτηση με τον Χίτλερ, γύρω στις 17 Μαρ. 1943 και σε πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες, π.χ, με τον Kaltenbrunner στις 2 Νοε. 1943 (Τ84/25). Ο Χ ίμ λερ, αστειευόμενος, αποκάλυψε όλη την ιστορία στην ομιλία του προς τους Gauleiter στις 3 Αυγ. 1944 (βλ. VfZ, 1953, σελ. 375 και μ ε­ τά). Κατά την ανάκρισή τους από το

1146

DAVID IRVING

CIC, οι αξιωματούχοι της Γκεστά­ πο W alther Huppenkothen και Willi Litzenberg κατέθεσαν ότι ο Χίτλερ γνώριζε για το ραντεβού Χίμλερ-Popitz (το οποίο είναι επ ί­ σης σημειωμένο και στο ημερολό­ γιο τσέπης του Χίμλερ, 26 Αυγ. 1943). Όπως αναφέρει ο dr. Franz Reuter στη μονογραφία του «Der 2 0 Ju li und seine V orgeschichte»

(στους βρετανικούς μυστικούς φα­ κέλους), ο Χ ίμλερ «δ εν έδειχνε καθόλου ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα της συνομιλίας». Βλ. επίσης ημερολόγιο Γκαίμπελς, 23 Σ επ . 1943 και στα ημερολόγια του Hassell. 556. Το μήνυμα του πράκτορα τηλεγραφήθηκε από το Στρατηγείο του Χίμλερ προς τον Fritz Darges, σύνδεσμο του Μ πόρμαν στο Στρατηγείο του Χίτλερ, αργά στις 25 Αυγ. 1943 (Τ Ι75/117/2393). 557. Επιπρόσ θετα με το πρακτικό του ΑΑ για τη συνομιλία του Χ ίτ­ λερ με τον Antonescu, υπάρχει και μια ρουμανική εκδοχή στους φακέλους Antonescu, με τίτλο « C o n v e r sa tia d in d re Dom nul M aresal Antonescu si Fuhrerul Adolf Hitler» (ND, USSR-235). 558. Για τα γεγονότα της 8 Σεπ. 1943 χρησιμοποίησα τα ημερολόγια των Linge, Γκα ίμπ ελς, του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (και τα πα­ ραρτήματα αυτού του τελευταίου, Μέρος C, xiv) και του OKW. Ο Χίτλερ και ο Ρίμπεντροπ π ερ ιέ­ γραφαν συχνά, αργότερα, τα γ ε ­ γονότα -μ ε τις πολύπλευρες δια­ κηρύξεις π ερ ί αφοσιώσεως των Μπαντόλιο και Roatta- όπως π.χ.

στον Βούλγαρο επ ιτετρα μμ ένο Sagoroff στις 6 Οκτ. (ΑΑ, σειρά 68, σελ. 49298 και μετά), με τον Saffet Arikan, τον Τούρκο π ρ ε­ σβευτή, στις 7 Οκτ. (ΑΑ, σειρά 5452, σελ. Ε366598 και μετά) και κατά τη μυστική ομιλία του Χίτλερ στις 27 Ιαν. 1944 (ΒΑ Συλλογή Schumacher, φάκελος 365). Η ίδια η στιγμή της ιταλικής εξαγγελίας κατέλαβε ξεκάθαρα τον Χίτλερ εξ απροόπτου. Ο Χίμλερ -όπως δεί­ χνει το ημερολόγιό του- είχε φύγει για την Βαυαρία με άδεια εκείνο το πρωί και ανακλήθηκε μ’ ένα τη­ λεφώνημα από το Στρατηγείο του Χίτλερ στις 8.20' μ. μ. ακριβώς τη στιγμή που ο Γιόντλ τηλεγραφού­ σε τη διαταγή του στα διάφορα ε π ιτ ε λ εία : «Κ ω δικ ή ονομασία “ Άξονας” να πραγματοποιηθεί αμέσως» (Τ77/792/1641). 559. Η σύλληψη του πρίγκιπα περιγράφεται από τον Γκαίμπελς. Επίσης, από τον βαρόνο von Steeengracht σε μια καταγεγραμμένη με υπο­ κλοπή συνομιλία του με τον Papen στις 27 Ιουν. 1945 (Χ-Ρ.18), κι από τον ίδιο τον πρίγκιπα όταν ανακρίθηκε από το Υπουργείο Εξωτερι­ κών των ΗΠΑ. 560. Σχετικά με την αντιδικία για το Α νατολικό Τ είχος, στηρίχτηκα στα πρακτικά του Speer από τις συσκέψεις του με τον Χίτλερ, και στο Chronik του, στα διατάγματα του Φ ύρερ στον φάκελο E D .3049/49, στο πολεμικύ ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυ­ τικού, 19 Ιουλ. 1943, στα πρακτι­ κά του OKW στο μ ικ ρ ο φ ίλμ Τ77/778 και στο μνημόνιο του

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1147

Küchler σχετικά με τη σύσκεψή του με τον Χίτλερ στις 11 Σεπ. 1943 (πολεμικό ημερολόγιο Ομά­ δας Στρατιών Βορρά). 561. 0 Αντιναύαρχος Wilhelm Meisel κατέγραψε πρώτος τις ελπ ίδες του Χίτλερ για τη ρήξη Ανατολής-Δύσης κατά τη βραδινή πολε­ μική σύσκεψη στις 28 Αυγ. 1943.

του Χίμλερ και του Kaltenbrunner στον Χίτλερ στις 15 Σεπ. 1943, οι δυο επικεφαλής των SS συζήτησαν για την «Κατάσταση στην Ρώμη. Κομμουνιστές], Ιταλοί φιλοξενού­ μενοι. Βίλα για την οικογένεια Μούσο. Εβραϊκό Πρόβλημα [στην Ιταλία]». Και στις 6 μ.μ. ο Χίμλερ τηλεφωνούσε στον Hewel στο Επι­

562. Μια έκθεση του Likus σχετικά με

τελείο του Χίμλερ. «Έντα Τσιάνο

τους Σοβιετικούς μεσολαβητές, που απευθύνθηκε στον Ρ ίμ π ε­ ντροπ στις 9 Αυγ. 1943, βρίσκεται στους ΑΑ φακέλους (σειρά 146, σελ. 130779 και μετά). Ο Kleist περιγράφει την επαφή του με τον E d g a r K lau ss στο β ιβ λ ίο του Zwischen Hitler und Stalin (Βόννη, 1950). Τα πρωτότυπα των ντοκου­ μέντων του Klauss που είναι τώρα στην κατοχή του dr. Bernd Martin από το Φράιμπουργκ, δείχνουν ότι οι επαφές του Klauss με Σοβιετι­ κούς έγιναν πράγματι. Μόνο περί τα τέλη Σεπτεμβρίου αυτές οι έμ­ μεσες γερμανικές προσεγγίσεις αναφέρθηκαν από την Σοβιετική Π ρεσβεία στη Στοκχόλμη, στην αντίστοιχη των Η.Π.Α. (FRUS, 1943, iii σελ. 698 και μετά). 0 Kaltenbrunner συζητά για τις βολι­ δοσκοπήσεις του Kleist με τους Klauss, Astakhov και Dekanozov όταν ανακρινόταν, στα ΝΑ, RG.219 φάκελος ΧΕ 000440. 563. Τα διατάγματα του Χίτλερ για το πώς θα μοιραζόταν η Βόρεια Ιτα­ λία υπάρχουν στα FD .3049/49. 564. Πολλές εγγραφές στην ατζέντα με τα τηλέφωνα του Χίμλερ αναφέρονται σε προβλήματα με την οικογέ­ νεια Τσιάνο. Μετά την επίσκεψη

τηλεφωνεί στον Μουσολίνι». Στις 20 Σ ε π ., αφού μίλησε με τον Kaltenbrunner για τη συμπεριφορά της οικογένειας Τσιάνο», ο Χίμλερ σημείωνε με τον κακό γραφικό χα­ ρακτήρα του στην ατζέντα του τη συζήτηση με τον Χίτλερ εκείνο το βράδυ, «Τ α ξίδ ια της Κόμισσας [Εντα] Τσιάνο: έσπασε τα έπ ι­ πλα». Για τους δεσμούς της Έντα με την OSS, βλ. έγγραφα Alan Dulles, boxes 20, 21, 23, 43, 48 και 170 (Πανεπιστήμιο Πρίνστον). 565. Μια αφήγηση για τη σύσκεψη του Χίτλερ στις 30 Σεπ. δημοσιεύτηκε στην Schweizer Illustrierte Zeitung, στις αρχές του 1947. 566. Η αφήγηση της αεροπορικής επ ί­ θεσης βασίζεται στους φακέλους Milch, τόμοι 31, 39, 51, 53, 62 και 63, στη μυστική ομιλία του Milch προς τους Gauleiter στις 6 Οκτ. (Τ Ι 75/119/5054 και μετά), στις σημειώσεις του Speer για τις συ­ σκέψεις του Φύρερ, στην πολεμι­ κή σύσκεψη του Χ ίτλ ερ στις 4 Οκτ. και τις παρατηρήσεις του προς τους Βούλγαρους αξιωματούχους, στις 18 Οκτ. 1943. 567. Το τηλεγράφημα απύ τον πρόξε­ νο Eitel Friedrich Moellhausen, 6 Οκτ. 1943, είνα ι στα ND, NG-

1148

DAVID IRVING

5027. Η άρνηση του Χίτλερ σχετι­ κά με τη διαταγή των SS βρίσκε­ ται στο τηλέτυπο του Franz von Sonnleitner, με ημερομηνία 9 Οκτ. 1943. Για την έκθεση των SS σχε­ τικ ά μ ε τη συγκέντρω ση των Εβραίων της Ρώμης, στις 17 Οκτ. βλ. tl75/53/7133. 568. Σε μια αποστροφή της ομιλίας του στις 6 Οκτ. 1943, ο Χίμλερ άμεσα απευθυνόταν στον εαυτό του λέγο­ ντας, «Εσείς, herr Reichsminister», πράγμα που πιθανόν υποδεικνύει ότι στο ακροατήριο βρισκόταν κι ο Speer (παρ’ όλο που ό ίδιος προ­ σπάθησε πάρα πολύ, στο τέλος της ζωής του ν’ αρνηθεί την παρουσία του εκεί). Ο στρατάρχης Weichs εί­ πε με ειλικρίνεια στους ανακριτές του από την 7η Στρατιά των ΗΠΑ, στις 30 Μαΐου 1945, ότι ο Χίμλερ τον είχε επισκεφθεί μια φορά στα Βαλκάνια κι επιβεβαίωσε ότι οι φήμες ήταν αληθινές - ότι τα (μη κατονομαζόμενα) θύματα φορτώ­ θηκαν σε φορτηγά χωρίς να ξέρουν ότι ένας ξαφνικός, χωρίς πόνους θάνατος τα περίμενε. «Είναι απλά εγκλημα τίες από τους οποίους πρέπει ν’ απαλλαγούμε», ήταν η εξήγηση του Χίμλερ. Ο ναύαρχος Engel περιέγρα ψε κι αυτός την ομιλία του Χίμλερ, από μνήμης,

κρά συνομιλία με τον Χίμλερ, που είχε δει τον Schellenberg εκείνο το απόγευμα. Η έκθεση του Schel­ lenberg για τον «M acEvan» βρί­ σκεται στους φακέλους ΑΑ σειρά 1755, σελ. 404620 και μετά. 570. Ο ίδιος ο Ρόμελ έγραφε στη σύζυ­ γό του στις 26 Οκτ. 1943: «Όπως και να ’χει, δεν υπέγραψε τη δια­ ταγή γ ια τη νέα τοποθέτηση... Ίσως δεν ενέπνευσα πολλές ελπί­ δες σχετικά με το ότι θα μπορού­ σε να κρατηθεί η θέση. Ίσως ο δ ι­ σταγμός μου -σ χ ετικ ά με την ανάληψη της διοίκησης- να ήταν αρκετός». (Τ84/ R275/0379). Και ο Richthofen πρόσθετε με το δικό του ύφος (ημερολόγιο 21 Οκτ.): «Προφανώς ο Ρόμελ... έκανε κα­ κή εντύπωση κατά τη διάρκεια της αναφοράς του στον Χίτλερ, από όπου γύρισε πίσω χθες - δεν μ’ εξέπληξε καθόλου». 571. Το ιστορικό της υπόθεσης για τη Γραμμή Μελιτοπόλ-Τσαπορόζγιε δ είχ ν ει πόσο δικ α ιο λ ο γη μ έν ες ήταν οι υποψίες του Χίτλερ. Η 6η Στρατιά του Kleist είχε συμπτυχ θεί σε αυτή τη γρα μ μή, την οποία ο Manstein περιέγραφε ως μια «καλοχτισμένη θέση», αλλά στο βιβλίο του Verlorene Siege (σελ.

κατά την αιχμαλωσία του, στις 29 Απρ. 1945 (φάκελος PRO WO.208/4169, SRGG.1167). 569. Το αποσπασματικό πρακτικό των παρατηρήσεων του Χίτλερ -κατά την πολεμική σύσκεψη της 27 Οκτ. 1 9 4 3 - β ρ έθ η κ ε από τον Lev Bezymenski στα αρχεία της Μό­ σχας. Ο Χίτλερ είχε μόλις μια μα-

παραδέχεται ότι ο Kleist είχε ανατραπεί από τη γραμμή «εκπληκτι­ κά γρήγορα » από τον Κόκκινο Στρατό», τον Οκτώβριο του 1943. Στο τέλος του χρόνου, ο Χίτλερ εξακόντιζε μύδρους. «Αυτό ήταν το πνεύμα τους τότε. Υποχώρη­ ση... Όλοι τους έχασαν την ψ υ­ χραιμία τους, ακόμη κι ο Kleist.

537 και μετά), ο ίδιος ο Manstein

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Όλοι τους, Υποχώρηση!» Στην ίδια

πολεμική σύσκεψη (28 Δεκ.) φώ­ ναζε: «Κανείς δεν μπορεί να ισχυ­ ριστεί ότι εκείνη η γραμμή ήταν πιο δύσκολη από αυτήν τη νέα γραμμή [πριν από το Μελιτοπόλ], ούτε από ολόκληρο το μέτωπο που πολεμούμε τώρα [Δεκ. 1943]. Αλλά τώρα, από εδώ, πρέπει να κρατήσουμε ολόκληρη αυτήν τη γραμμή. Ενώ τότε είχαμε μόνο εκείνο το μικρό κομμάτι να υπε­ ρασπιστούμε. Τότε δεν θα είχαμε ούτε και τις δυσκολίες μας με την Κριμαία». Μέσα στους μήνες που ακολού­ θησαν, ο Χίτλερ έμαθε την αλή­ θεια. Ο πτέραρχος της Λουφτβά­ φε Karl Kitzinger, ένας ειδικός επί των οχυρωματικών έργων, ε ί­ χε προσφερθεί ν’ αναλάβει την εργασία το 1943. Ο Στρατός είχε αγανακτισμένα αρνηθεί, λέγοντας ότι μόνον η Ομάδα Στρατιών του Manstein μπορούσε να το κάνει. «Το αποτέλεσμα ήταν», κραύγα­ σε ο Χ ίτλερ στις 31 Ιουλ. 1944 στον Γιόντλ, «ότι τίποτα -τελείως τ ίπ ο τ α - δεν έ γ ιν ε . Ο ύτε μια φτυαριά. Η θέση που έλεγαν ότι είχαν χτίσει από το Μελιτοπόλ ως το Τσαπορόζγιε ήταν ένα ψ έ­ μα από την αρχή ως το τέλος. Με γέμισαν με ψέματα. Με κοροΐδε­ ψαν. Δεν υπήρχε τίπ ο τα » (βλ. Heiber, σελ. 605). Η επιστολή του Χ ίτλερ προς τον Antonescu, 25 Οκτ. 1943, είνα ι στα έγγραφα του στρατάρχη (ND, USSR-240). 572. Η διαταγή του Χ ίτλ ερ για την αναγνώριση μιας γραμμής μ ετό ­ πισθεν στ-q Γαλλία τηλεγραφήθη-

1149

κε από τον Γιόντλ στον Rundstedt στις 31 Οκτ. (Τ78/317/1448). Βλ. επίσης πολεμικό ημερολόγιο του OKW και τη σύσκεψη του Χίτλερ με τον Γιόντλ στις 31 Ιουλ. 1944 (Heiber, σελ. 594). 573. Για την κατάσταση στα Βαλκάνια, βλ. αξιολόγηση Weichs στις 1 Νοε. 1943, στο ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, παραρτήμα­ τα, Μέρος C, xiv (PG/32217). Χρη­ σιμοποίησα επίσης το πολεμικό ημερολόγιο του 0KW, το προσω­ πικό ημερο λό γιο του W eichs (Ν.19/3) και τους φακέλους του Γερμανού επ ιτετρ α μμ ένο υ στο Ζά γκρεμπ , K asche (ΑΑ, σειρά 1770), καθώς και την ανάκριση του dr. Hermann Neubacher, ο οποίος αργότερα κυκλοφόρησε μια ενδελεχή ιστορία , με τίτλο Sonderauftrag Südost 1940-45 (Γκέτινγκεν, 1958). 574. Για τον «Κ ικέρω να» στηρίχτηκα στον φάκελο AL/2656, φάκελοι ΑΑ (σειρά 1553) και στον φάκελο ΑΑ του Steeengrach t γ ια την Τουρκία (σειρά 61). Υπάρχουν επιφυλακτικές αναφορές για το έργο του στο ημερολόγιο του Γ ε ­ νικού Επιτελείου Ναυτικού (π.χ. 12 Νοεμ.) και στις συζητήσεις του Ρ ίμ π εντρ ο π με τον D obri Bozhiloff, τον Βούλγαρο πρωθυ­ πουργό, και με τον Oshima, και στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς 13 και 20 Νοε. 1943. Όπως η σύνοψη στο ημερολόγιο του Γιόντλ, Φεβ. 1944, δείχνει ότι η αυθεντικότητα των ντοκουμέντων του «Κικέρωνα» γινόταν αποδεκτή σε όλα τα επίπεδα, μέχρι και τον Χίτλερ.

1150

DAVID IRVING

575. Σ χ ετικ ά με την απόλυση του Hoth: πολεμικό ημερολόγιο του επικεφαλή της διεύθυνσης προσω­ πικού του Στρατού 3 Νοε. 1943. Στις 7 Ιαν. 1944, ο Χίτλερ παρα­ τηρούσε στον Κάιτελ σχετικά με το αντικαθεστωτικό πνεύμα στο Στρατό: «Ακούω φοβερές αναφο­ ρές πάνω στο θέμα. Το χειρότερο από όλα -δεν με νοιάζει να το πω- ήταν στη Στρατιά του Hoth: μπροστά στους στρατηγούς του, ο Hoth μονίμως επέκρινε όλα τα μέ­ τρα της Κοσμοθεωρίας. Γ ι’ αυτό η 4η Στρατιά Panzer είχε τη χειρό­ τερη απόδοση» (NS.6/162). 576. Για τον Κεντρικό Προγραμματι­ σμό της 1 Μαρ. 1944, ο Milch θυ­ μόταν: «Στις 5 Μαρ. [του περα­ σμένου χρόνου] δήλωσα στον Φύ­ ρερ ότι υπήρχε αρκετό ανθρώπινο δυναμικό στον Στρατό, στην Α ε­ ροπορία και στο Ναυτικό για να κινητοποιήσουμε μάχιμα στρατεύ­ ματα εκ των έσω. Τον Νοέμβριο, ο Φύρερ διέταξε μια απογραφή και βρέθηκαν μόνο 265.000 μάχιμοι άνδρες μόνιμα στο Ανατολικό Μέ­ τωπο... Θυμηθείτε, είχα αυτή την αρμοδιότητα στο Στάλινγκραντ [τη διεύθυνση των αερομεταφορών προς την 6η Στρατιά, τον Ιανουά­

αρχών των ΗΠΑ για το υπόγειο εργοστάσιο Κεντρικών Έργων, τον Μάιο του 1945 (FD.3268/45), τα μητρώα παραγω γής του /π ο υ υπάρχουν στο Λονδίνο) και-τις εκ­ θέσεις της άκρως απόρρητης απο­ στολής του συνταγματάρχη T.R.B.Sanders για τις βάσεις των όπλων-V στην Γαλλία, 21 Φεβ. 1945. Επίσης, ένα χειρόγραφο του συνταγματάρχη Eugen Walter (MS Β-689) του «65ου Σώματος Στρα­ τού», και τα αρχεία του Milch και το ημερολόγιο του Γιόντλ. 578. Για τον προγραμματισμό της χει­ μερινής επίθεσης της Λουφτβάφε στο Λ ονδίνο βλ . η μ ερ ο λό γ ιο Γκαίμπελς, 7 Δεκ. 1943, στους φακέλους Koller (Τ 3 2 1/90/0413 και μετά), και στα παραρτήματα του πολεμικού ημερολογίου της OKL, στα Τ321/10. Το απόσπασμα για τον Χίτλερ είναι από την πολεμική του σύσκεψη της 28 Ιαν. 1944. 579. Τα τηλεγραφήματα του FO προς την Άγκυρα υπάρχουν στους φα­ κέλους PRO, F 0 .371/37478-9. 580. Η αφήγηση του Küchler για τη συνάντησή του με τον Χίτλερ είναι σε ένα παράρτημα του πολεμικού

ριο του 1943]: στο Τάραγκονγκ

τιών του Βορρά (Τ 311-/79/2814 και μετά). Βλ. επίσης επιστολή του πλοιάρχου Heinz A ssm ann προς το Επιτελείο Ναυτικού, 29 Δεκ. 1943 (PG/31747), την οποία ανέφερα εν εκτάσει στις σελ. 602-3. 581. Υπάρχει ένας φάκελος για το τ έ ­ λος του Scharnhorst στο πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτ ε­ λείου Ναυτικού, παραρτήματα,

[βαθιά στα μετόπισθεν] υπήρχαν 65.000 άνδρες, ενώ το κάθε χιλιό­ μετρο στο μέτωπο το κρατούσαν ένας υπολοχαγός και έξι άνδρες που θα χαίρονταν πολύ, αν είχαν είκοσι ως τριάντα άνδρες για να τους βοηθήσουν» (MD.48/9983 και μετά). 577. Χρησιμοποίησα μια ανάκριση των

ημερολόγιου της Ομάδας Στρα­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Μέρος C,ii. Χρησιμοποίησα επ ί­ σης εγγραφές στις 2 και 23-28 Δεκ. 1943 και 8 Ιαν. 1944, και τη σύσκεψη του Νταίνιτς με τον Δι­ οικητή της Ομάδας Ναυτικού του Βορρά (PG/31747). 582. Ένα πρακτικό του συνταγματάρ­ χη Lersner για την ομιλία του Χίτλερ στις 16 Οκτ. 1943, υπάρ­ χει στο μικροφίλμ Τ77/1039 2937 και μετά. Για τις προτάσεις κα­ θοδήγησης των Ναζί βλ. στα έγ ­ γραφα των W aldem ar B esson, Gerhard L. Weinberg και Volker Berghahn που δημοσιεύτηκαν στο VfZ το 1961 (σελ. 76), 1964 (σελ. 443) και 1969 (σελ. 17), αντίστοι­ χα. 583. Βλέπε στενογραφημένα πρακτικά της συζήτησης του Reinecke με τον Χ ίτ λ ε ρ , στις 7 Ιαν. 1944, στους φακέλους του Κόμματος (N S.6/162). Χρησιμοποίησα επ ί­ σης τα πρακτικά της ανάκρισης του Reinecke και του Γκαίρινγκ από το OCMH. Η αλληλογραφία του στρατηγού Schömer είναι στους βρετανικούς φακέλους (AL/2831). 584. Υπάρχουν πολλές πηγές για τη σύσκεψη στις 4 Ιαν. 1944: σημειώ­ σεις του Lammers (ND, 1292-PS) και μια εγκύκλιος (Τ84-/175/4886 και μετά). Από τον Sauckel (1291PS) κι ένα μνημόνιο (ΤΙ 75/71/8037 και μετά ). Από τον Speer, στο Chronik. Αναφορές στις συσκέψεις για τον Κεντρικό Προγραμματι­ σμό στις 16 Φεβ. και 1 Μαρ. 1944 (MD.48/10066 και μετά, και 9953 και μετά), και στα ημερολόγια των Milch και Χίμλερ.

1151

585. Οι επ ιστολές της Έντα Τσιάνο βρίσκονται στους φακέλους ΑΑ σειρά 738 σελ. 267674 και μετά. 586.Έ χοντας εν θ α ρ ρ υ ν θ εί από τις αναφορές του «Κ ικ έ ρ ω ν α », ο Χίτλερ άρχισε ν’ αποσύρει δυνά­ μεις από τα Βαλκάνια τον Δεκέμ­ βριο. Βλ. ημερολόγιο Γιόντλ 23, 28 κ α ι 29 Δ εκ . 1943 κα ι 10 Φ εβ.(;) 1944. 587. Η ομιλία του Χίτλερ στις 27 Ιαν. 1944, είνα ι στα ΒΑ συλλογών Schumacher, φάκελος 365. Αναφέρεται στα ημερολόγια του Γ ενικού Επιτελείου Ναυτικού, των Γιόντλ, Weichs (3 Μαρ. 1944) και Salmuth (27 Μαρ. 1946), και του επικεφα­ λής της Διεύθυνσης του προσωπι­ κού του Στρατού (Schmundt). «Ο στρατάρχης von Manstein έκανε μια διακοπή. Σχετικά μ’ αυτή τη διακοπή και τις διάφορες στιγμές έντασης από τον τελευταίο, το θέ­ μα της αποστρατείας του Στρα­ τάρχη Manstein συζητήθηκε ξα­ ν ά ». Για τις περιγραφ ές αυτο­ πτών μαρτύρων από τους στρατη­ γούς Rothkirch και Veith, βλ. SRGG.1135 και SRGG.1149 στους φακέλους PRO, WO.208/4169 169. 588. Η καταγραφή του Μπόρμαν σχε­ τικ ά με τις πα ρα τηρήσεις του Χίτλερ στις 27-28 Ιαν. 1944 είναι στο IfZ στο μικροφίλμ ΜΑ-340. 589. Ο Walter Schellenberg, που είδε τον Χ ίτλ ερ εκείνη την άνοιξη, έγραφε στα χειρόγραφα απομνη­ μονεύματά του: «Τ α μάτια του -που ήταν κάποτε το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του προσώπου του- είναι τώρα κουρασμένα και χωρίς λάμψη. Το αριστερό του

1152

DAVID IRVING

χέρι τρ έμ ει τόσο πολύ, ώστε π ρ έ­ π ει συνεχώς να το συγκρατεί με

το δεξί του». 590. Ο dr. Werner Best ανέφερε την παρατήρηση του Χ ίτλ ερ στις 30 Δεκ. 1943 στο χειρόγραφό του (ZS.207/1). 591. Ο Salmuth θα έγραφε (στις 18 Μαρ. 1946), «Τ ο αν ο Ρ όμελ υπήρξε πραγματικά ένας μεγάλος διοικητής στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων -σε σύγκριση με την Αφρική- δεν θα το σχολιάσω». Ο Salm uth είχ ε ε ξ ο ρ γ ισ τ εί από «το υ ς άσχημους τρό π ο υ ς» του Ρ ό μ ελ όταν έβα ζε τις φωνές στους αξιωματικούς και στους άνδρες, αλλά κατά τις επιθεωρή­ σεις του αυτές και για «τον εξαι­ ρετικά υπερφίαλο και απότομο τόνο» της φωνής του. 592. Ο Ρόμελ αναφέρθηκε λεπτομερώς στα κατά της εισβολής μέτρα του, στις 22 Απρ. 1944 (AL/510/1/4). 593. Τα τηλεγραφήματα από την Κων­ σταντινούπολη, την Άγκυρα και την Σόφια που αναφέρονται στην αποστασία του Vermehren β ρ ί­ σκονται στους φακέλους ΑΑ του Steengracht, σειρά 61, σελ. 41960 και μετά. Το υπόλοιπο της ιστο­ ρίας, που κατέληξε στην απόλυση του Κανάρη, στηρίχτηκε στο πο­ λεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ναυτικού, 19 Φ εβ. και 2, 4 και 7 Μαρ., στο ημερο­ λόγιο του Χίμλερ, 9 και 11 Φεβ., σε ένα μνημόνιο από τον Wagner, 1 Ιουλ. 1944 (έγγραφα Bobrick, σειρά 738, σελ. 267624 και μετά), στη διαταγή του Χ ίτλερ της 12 Φεβ. (φάκελος Η3/1539) και στο

χειρόγραφο του Walter Huppenkothen του 1945 (φάκελοι BDC). Ο Κανάρης διορίστηκε Αρχηγός του «Ειδικού Επιτελείου Μέτρων Οικο­ νομικού Π ολέμου» στις 1 Ιουλ. σύμφωνα με το πολεμικό ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτι­ κού, στις 10 Ιουλ. Δώδεκα ημέρες αργότερα, συνελήφθη ως ένοχος εσχάτης προδοσίας. 594. Σχετικά με τις επιχειρήσεις των αποστατών αξιωματικών στον θύ­ λακα Τσερκάσι: ανακρίσεις από το CSDIC του α ντισ τρά τηγο υ Kruse, και στα ημερολόγια του Αρχηγού Διεύθυνσης Προσωπικού του Στρατού και του Weichs, 3 Μαρ. 1944, και του Ulrich von Hassell, 23 Φεβ. Το Ινστιτούτο Yivo της Νέας Υόρκης δια θέτει πλούσιους φακέλους για τα απο­ τελέσματα της προπαγάνδας του Ελεύθερου Γερμανικού Κινήμα­ τος και της Ένωσης Γερμανών Αξιωματικών (Occ Ε FD). 595. Το πρακτικό του καθηγητή W. Löhlein σχετικά με την εξέταση των ματιών του Χ ίτλ ερ στις 2 Μαρ. 1944, είναι στους αμερικα­ νικούς φακέλους (OI.CIR/4). Χρη­ σιμοποίησα επίσης το χειρόγραφο του dr. Erwin Giesing. 596. 0 κόμης Gerd von Schw erin έγραψε ένα σημείωμα σχετικά με τις προσωπικές του εντυπώσεις από τον Χίτλερ, ενώ βρισκόταν στην Ν υρεμβέργη στις 12 Νοε. 1945. 597 . 0 Schellenberg κατέγραψε τη συ­ νομιλία του με τον Ρίμπεντροπ στο χειρόγραφό του (IfZ). 598. Οι προετοιμασίες για την κατάλη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1153

ψη της Ουγγαρίας περιγράφονται στα η μ ερ ο λό γ ια των Γ ιό ντλ , Weichs και του OKW και στους φακέλους του OKW (Τ77/791) και στον φάκελο του Steengracht για την Ουγγαρία, σειρά 99. 599. Η αντιπαράθεση του Χ ίτλερ με τον Horthy: στην έκθεση Assmann προς το Γενικό Επιτελείο Ναυτι­

τερο αποκλίνουσες. Αλλά όταν του ανταπέδωσα την επίσκεψη, την 1 Ιουν. 1944, στη Λαρός-Γκιγιόν [το Στρατηγείο του Ρόμελ] είχε αλλάξει και, μ’ όλη του την κα ρδιά , υιο θέτησ ε την άποψή μου» (Στρατός ΗΠΑ, MS, Β-289). 602. Σ χ ετικ ά με την π ρ ο τειν ό μ εν η εκ τέλεσ η των αεροπόρων των

κού (π ο λ εμ ικ ό η μ ερο λό γιο 19 Μαρ. 1944), στο ημερολόγιο του Γιόντλ, 18 Μαρ., στην αφήγηση του Horthy, 19 Μαρ. (έγγραφα του Horthy), στο τμήμα του επ ι­ τετραμμένου του OKW, «Έκθεση για το Ταξίδι με τον [Ούγγρο] στρα τηγό Hom lok στο Σάλτζμπουργκ, από 17 ως 20 Μαρ. 1944» (Τ78/451/6889 και μετά). Ο Χίτλερ ζήτησε από τον Horthy να συμφωνήσει εγγράφως ότι τα γερμανικά στρατεύματα που θα εισέβαλλαν στις 19 Μαρ. θα το έκαναν « μ ε αίτησή τ ο υ » . Ο Horthy αρνήθηκε. Χρησιμοποίησα επίσης τις μεταπολεμικές ανακρί­ σεις του Horthy, του Ρίμπεντροπ, του Carl Rekowski, του Edmund Veesenmayer και του στρατηγού Greiffenberg και τα χειρόγραφα του Zeitzier (Ν.63, IfZ). 600. Ο Γιόντλ κράτησε επίσης μακρο­ σκελή σημείωση από τη σύσκεψη του Χίτλερ στις 28 Μαρ. 1944. 601. Ο σ τρα τηγός A lexan d er von Falkenhausen παρατήρησε την α ι­ σιοδοξία του Ρόμελ, όταν ο στρα­ τάρχης τον επισκέφθηκε στις αρ­ χές Μαρ. 1944 στις Βρυξέλλες: «Ο ι απόψεις μας για την πολιτική και στρατιωτική κατάσταση δεν θα μπορούσαν να είναι περισσό­

Συμμάχων, βλ. φάκελο OKW στο φ ιλμ Τ 77/778, στα μνημόνια Hewel της 24 Μαρ. 1944 (NG4059), στο ημερολόγιο Milch 2324 Φ εβ . 1946, στην εγκ ύ κ λ ιο Μπόρμαν της 15 Μαρ. 1944 (φά­ κελος BDC 182) κι ένα μνημόνιο από το γραφείο του Ρίμπεντροπ, 17 Ιουλ. 1944 (φ άκελοι Ritter, σειρά 6530). 603. Ο Below και ο Günsche μου είπαν για την αδυναμία που έτρεφε ο Χ ίτλερ στον Manstein. Χρησιμο­ ποίησα επίσης την επιστολή του Backe για τον Manstein, στις 17 Οκτ. 1944, και τις παρατηρήσεις του Χίτλερ κατά την πολεμική σύ­ σκεψη της 2 Μαρ. 1945: «Ο Manstein για μένα είναι το μεγα­ λύτερο ταλέντο στις στρατηγικές επιχειρήσεις». 604. Η μελέτη του Gauleiter Frauenfeld για τη διοίκηση των κατεχόμενων ανατολικών περιοχών, με ημερο­ μηνία 10 Φεβ. 1944, είναι στους φακέλους Χίμλερ (Τ175/125/0419 και μετά). 605. Για τη στρατιωτική πολιτική του Χίτλερ στη Νότια Ρωσία, βλ. συ­ νομιλία του με τον Ρουμάνο στρα­ τηγό Garbea στις 29 Μαρ. 1944 (Τ78/366/8829 και μετά). 606. Ο Saur επανέλαβε τις παρατηρή-

1154

DAVID IRVING

σεις του Χ ίτλ ερ στο Ε π ιτελείο Καταδιωκτικών, στις 8 Απρ. (MD 5/2388 και μετά). Επίσης χρησι­ μοποίησα την εκδοχή του Γκαί­ ρινγκ για τη σύσκεψη με τον Φύ­ ρερ και τον Ν τα ίνιτς σ τις 13 Απρ.(ΜΙ). 64/6480 και μετά). 607. Επιπρόσθετα, με υλικό καλύτερα γνωστό πάνω στην εκκένωση της Κριμαίας - όπως το πολεμικό ημε­ ρολόγιο του OKW και τα έγγραφα του βαρόνου von Wietershausen και του H.D. von Conrady στα WR το 1954 (σελ. 209 και μετά, και 327 και μετά), και το 1961 (σελ. 312 και μετά, αντίστοιχα)χρησιμοποίησα και το πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Επιτελεί­ ου Ναυτικού και τα ημερολόγια του αξιωματικού συνδέσμου του Στρατού με τον Νταίνιτς (Τ608/1/529 και μετά) και του ειδικού Επιτελείου του Στρατού για την εκκένωση, υπό τον στρατηγό Lindemann (Τ78/269/7187 και με­ τά). Περαιτέρω στοιχεία από την πλευρά του Ναυτικού υπάρχουν στους φακέλους του OKW (Τ77/778) και στο αρχείο του Schömer (AL/2831/2). 608. Ο Jaenecke έγραφε προς τον Χ ίτ­ λερ την άλλη μέρα, 30 Απρ. 1944:

ημερολόγιο Γενικού Ε π ιτελείου Ναυτικού, 13 Απρ. 1944, και φά­ κελο PG/33399. 610. Σύμφωνα με το πολεμικό ημερο­ λόγιο της Β ' Ομάδας Στρατιών, στις 1 και 6 Μαΐου, ο Χίτλερ είχε και πάλι τονίσει την πεποίθησή του ότι η εισβολή θα χτυπούσε την Νορμανδία και το Χερβούργο και ζητούσε αυστηρή τήρηση της ετοιμότητας από τον στρατηγό Erich Marek του 84ου Σώματος που υπερασπιζόταν αυτόν τον το­ μέα. Το πολεμικό ημερολόγιο του Rundstedt αναφέρει ότι ο Γιόντλ τηλεφώνησε στις 9 Μαΐου λέγο­ ντας ότι ο Χίτλερ περίμενε πως η κύρια προσπάθεια θα στρεφόταν κατά της Νορμανδίας και θα ακο­ λουθήσει ένα βοηθητικό χτύπημα στην Βρετάνη. Στις 27 Μαΐου ο Χίτλερ το επανέλαβε στον Ιάπωνα πρεσβευτή, Oshima. Ο τιδήποτε άλλο εκτός από τις εισβολές στην Βρετάνη και την Νορμανδία, θα ήταν «απλά παραπλανητικό». 611. Η τελική έκθεση της Μαύρης Θά­ λασσας από τον Ναύαρχο υπάρ­ χει στο πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ναυτικού, παραρτήματα, μέρος C, xiv. 612. Οι μελέτες του Koller σχετικά με

«Κατά τη χθεσινή σύσκεψη υπήρ­

τη συρρικνούμενη δύναμη των

ξαν ένα-δυο σημεία που δυστυ­ χώς π α ρέλειψ α ν’ α να φ έρω ...» (AL/2831/3). 609. Η γερμανική υπηρεσία πληροφο­ ριών είχε εξασφαλίσει την ακόμη απόρρητη Διακήρυξη προς τον Γαλλικό Λαό του Αΐζενχάουερ, στην οποία ανήγγελλε την από­ βαση στην Γαλλία. Βλ. πολεμικό

βομβαρδιστικών της Λουφτβάφε, υπάρχουν στα προσωπικά έγγρα­ φά του (στη συλλογή μου) και στα παραρτήματα του πολεμικού ημερολόγιου της OKL (Τ321/1) και στα έγγρα φ α του Milch (MD.53/706 και μετά). Όσα ακο­ λουθούν βασίστηκαν επίσης στις συσκέψεις του Γκαίρινγκ (MD.64)

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1155

και σε ένα μνημόνιο στους φακέ­ λους Μπόρμαν, για τα αεριωθού­ μενα Me-262 (NS-6/152). 613. 0 Ρίμπεντροπ τηλεγράφησε στον Veesenmayer στις 16 Ιουλ. ότι ο Horthy είχε σταματήσει τις μετα­ φορές των Εβραίων. Διαμαρτυρήθηκε επειδή κάτι τέτοιο ήταν μια εγκατάλειψη από «τα μέτρα που

/6998) και του Speer στον Κεντρι­ κό Προγραμματισμό της επ όμε­ νης ημέρας (MD.55/2170) φαίνε­ ται και σε μια επιστολή γραμμέ­ νη από τον Backe στις 17 Μαΐου: «Προφανώς, θα πρέπει τελικά να πάρουμε στα σοβαρά την εισβο­ λή. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί πριν βρεθούν ουσιαστικά στην

συμφωνήθηκαν στο Κλεσχάιμ» (ΑΑ

ακτή... Οι στρατηγοί μας είναι

σειρά Κ789). Οι απόψεις του Χίμ­ λερ είναι φανερές από τις σημειώ­ σεις για τις χειρόγραφες σημειώ­ σεις των ομιλιών του, π.χ. για την ομιλία του προς τους διοικητές του μετώπου στο Πόζεν, στις 26 Ιαν. 1944: «Εβραϊκό Ζήτημα. Η Περι­ φερειακή Διοίκηση [Πολωνία] ηρέ­ μησε πολύ από τότε που το Εβραϊ­ κό Πρόβλημα λύθηκε. Αγώνας μέ­ χρι τέλους. Ολοκληρωτική λύση. Μην επιτρέψετε στους αντιπάλους να πάρουν εκδίκηση πάνω στα παι­ διά μας». (Τ175/94/4835 και μετά). Η ομιλία του στις 5 Μαΐου είναι στο μικροφίλμ tl 75/92/3475 και με­ τά, καθώς και αυτή στις 24 Μαΐου στο μικροφίλμ tl 75/94/4609 και με­ τά. Το ότι ο Χίμλερ μιλούσε μόνο για «εξώ θ η σ η » των Εβραίω ν (Aussiedlung) στον Χίτλερ είναι ξε­ κάθαρο από τα όσα γράφει ο ίδιος στην ατζέντα του τον Ιούλιο (και Α ύγουστο) 1944, (βλ. όπως κ. ανωτ. σελ. 5065). 614. Η ομιλία του Χίτλερ καταγράφηκε στους φακέλους του Χ ίμλερ (όπ.κ.ανωτ. σελ. 4972 και μετά). Χρησιμοποίησε παρόμοια γλώσσα και στον Szto'jäy στις 7 Ιουλ. 1944. 615. Η αισιοδοξία του Korten (MD.64-

πολύ αισιόδοξοι, χωρίς εξαίρεση... Τεράστιες προετοιμασίες έχουν γίνει από μέρους μας. Δεν αγωνιώ ιδιαίτερα γι’ αυτό. Εδώ όλοι περι­ μένουν πότε θα αρχίσει». (Προ­ σωπικά έγγραφα Backe). 616. Για την αιχμαλωσία του Cramer από τους Βρετανούς, βλ. παρα­ τηρήσ εις Χ ίτ λ ερ στις 31 Αυγ. (Heiber σελ. 611). Η εκδοχή του Cramer βρίσκεται στο ημερολόγιο του Werner Beumelburg, 24 Ιουλ. (στη συλλογή μου, IfZ) και στην Γκεσ τά π ο (ΝΑ φ ιλμ, Τ 84/20). Επίσης στις συζητήσεις μεταξύ των Βρετανών αξιωματικών και του στρατηγού von Knobelsdorff, στις 7 Μαΐου 1945 (Χ -Ρ.3) και του von Falkenhausen, 14 Αυγ. 1945 (GRGG.346). 617. Η προειδοποίηση των SD ότι οι συ­ ναγερμοί του BBC για την εισβολή είχε καταγραφεί και προωθήθηκε από τον Kaltenbrunner προς το OKW στις 1 Ιουν. Μετά, προς την Υπηρεσία Πληροφοριών, στις 2 Ιουν. στις 6.50' μ.μ. (Τ78/451/6880 και μετά). Ανακρινόμενος στη Νυ­ ρεμβέργη, ο Walter Schellenberg κατηγόρησε τους στρατιωτικούς ότι απέτυχαν να εκτιμήσουν τη ση­ μασία αυτής της σαρωτικής επιχεί­

1156

DAVID IRVING

ρησης. Στις παραμονές της εισβο­ λής -5 Ιουν. 1944- ο αρχηγός Επι­ τελείου του Ρόμελ, Hans Speidel, δεν έδωσε σημασία στις προειδο­ ποιήσεις περί εισβολής που του έστειλαν από την 1 Ιουνίου, «ως μη προσφέρουσες καμιά ένδειξη για επικείμενη εισβολή». (Β' Ομά­ δα Στρατιών, εβδομαδιαία έκθεση, Τ311/3/2156 και μετά). Βλ. επίσης πολεμικά ημερολόγια της 15ης Στρατιάς. Σημειώστε ότι το πολε­ μικό ημερολόγιο του Ανώτατου Διοικητή Δύσης, έχει γραφτεί ανα­ δρομικά - διαμορφώνει κανείς μια τελείω ς διαφορετική εντύπωση σχετικά με την ετοιμότητα του Στρατού διαβάζοντας το ημερολό­ γιο του Γενικού Επιτελείου του Ναυτικού της 11 Ιουν. 1944. Το Ναυαρχείο είχε σίγουρα τεθεί σε επιφυλακή στις 2 Ιουν. (βλ. φάκε­ λο PG/33399). 618. Όχι μόνο έλ ειπ ε ο Ν ταίνιτς σε άδεια -β λ . ημερολόγιο Γενικού Επιτελείου Ναυτικού της 6 Ιουν. 1944, και την ανάκρισή του στις 6 Αυγ. 1945- αλλά και ο Salmuth (της 15ης Στρατιάς) είχε φύγει με συντροφιά για ένα διήμερο κυνή­ γι, ενώ και ο Ρόμελ είχε επιστρέ­ φει για λίγο στην Γερμανία, για

Γιόντλ, του Sonnleitner και του Zeitzier, κι από τα ημερολόγια του Γιόζεφ Γκαίμπελς, του Γενι­ κού Ε π ιτελ είο υ του Ναυτικού, του Ανώτατου Διοικητή Δύσης και του OKW. Ο Χ ίτλερ προφανώς έμεινε άγρυπνος μέχρι τις 3 το πρωί (ημερολόγιο Milch, 7 Μαΐου 1947, διήγηση από τον Speer). Ε ί­ κοσι λεπτά νωρίτερα, (σύμφωνα με το ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού), ο «Ναύαρ­ χος των Ακτών του Καναλιού της Μάγχης», είχε τηλεφωνήσει στο OKW. «Α ναφ ορά προέλα σης: από τις 2 π.μ.και μετά, μεγάλος αριθμός αλεξιπτωτιστών και ανε­ μοπλάνων, στην ανατολική ακτή της χερσονήσου Κοτεντέν κι ανα­ τολικά της Τρουβίλ». Η αναφορά αυτή δεν προωθήθηκε πριν τις 3.45' π .μ .. Γύρω στις 5 .4 5 ' η Ναυτική Ομάδα Δύσης στο Παρί­ σι, πίστεψε ότι η εισβολή είχε αρ­ χίσει - αλλά ούτε το Επιτελείο του R un dstedt, ούτε το OKW συμμεριζόταν αυτή την άποψη. Στις 7.30' π.μ. η Ναυτική Ομάδα Δύσης ανέφερε πειστικά: «Η π ε­ ριοχή εισβολής εκτείνεται από το Σαιν-Βαάστ ως την Ντοβίλ, με την κυρίως προσπάθεια προφα­

να γιορτάσει τα γενέθλια της συ­ ζύγου του στις 6 Ιουν. Βλ. στη βιογραφία μου του Ρόμελ, The Trail of the Fox (Λονδίνο και Νέα Υόρκη, 1977). 619. Π ερ ιέγρ α ψ α τα γεγο νότα στο Μπέργκοφ κατά τη διάρκεια της νύχτας της εισβολής, από μαρτυ­ ρίες των υπασπιστών του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, του Κάιτελ, του

νώς προς Κιστρεχάμ και ΣαινΒαάστ. Βόρεια του Μπαρφλέρ, η κυρίως δύναμη της εισβολής βα­ δίζει νότια. Φορτηγά πλοία με τις δυνάμεις εισ βο λής». Στις 8.15' π.μ. η αναφορά αυτή προωθήθη­ κε στο Επιτελείο του Γιόντλ στο Μπερχτεσγκάντεν. Για τον «Π όλε­ μο στη Δόση» βλ. στη σελ. 117 της μελέτης του Wilhelm Scheidt,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

υπαρχηγού του τομέα Ιστορίας του OKW, στα ΝΑ, RG 407, εγ ­ γραφή 427, box 1954G. Στις 9.30' π.μ. το πρακτορείο Reuters επ ι­ βεβαίωσε επισήμως ότι η εισβολή είχε αρχίσει. 620. Το Γενικό Ε π ιτελείο Ναυτικού ανέλυσε όλες τις αναφορές των πρακτόρων της Αμπβερ σχετικά

και θα μπορούσε ίσως να θεωρη­ θ εί στρατήγημα παραπλάνησης του εχθρού. 621. Το χειρόγραφο του Salmuth τον Μάρτιο 1946 σχετικά με την ε ι­ σβολή βρίσκεται στο προσωπικό του αρχείο. Μόνον στις 9.12' π.μ. της 6 Ιουν. ο Γερμανός Ναυτικός Διοικητής στη Νορμανδία προώθη­

με την επικείμενη εισβολή. Από

σε στο Επιτελείο Ναυτικού το ση­

τις 173 που είχε λάβει πριν από τις 6 Ιουν. 1944, μόνο το 8 τοις εκατό ήταν σωστές, το 14 τοις εκατό επ ιμέρους σωστές, κι οι υπόλοιπες άχρηστες (ημερολόγιο 23 Μαρ. 1945). Αυτό που αποτελεί σημαντικό κόλαφο για τις μ ε­ θόδους της Υπηρεσίας Πληροφο­ ριών του Στρατού, είναι η αντιμε­ τώπιση του Επιχειρησιακού Σχε­ δίου του 5ου Σώματος των ΗΠΑ, δηλ. ολόκληρου του αμερικανικού τομέα στη Νορμανδία: είχε πέσει στα χέρια της γερμανικής 351ης Μεραρχίας Πεζικού, στις 7 Ιουν. 1944, κι από τότε προωθήθηκε στο 84ο Σώμα (στρατηγός Mareks) και στην 7η Στρατιά, που το προώθη­ σε στο Επιτελείο του Ρόμελ στις 11 Ιουνίου. 0 Blumentritt -ο αρχη­ γός του Ε π ιτελείο υ του Rund­ stedt- δήλωσε στο χειρόγραφο Β. 637, την «πεποίθησή» του ότι το είχε στείλει με αγγελιαφόρο στις 12 Ιουν. στο 0KW . Αν αυτό το έγγραφο είχε φτάσει στον Χίτλερ, δεν θα έμενε καμιά αμφιβολία ότι η Νορμανδία ήταν η κυρίως περιο­ χή της εισβολής. Το έγγραφο είχε βρεθεί στο πτώμα ενός Αμερικα­ νού αξιωματικού που σκοτώθηκε σε μια ανταλλαγή πυροβολισμών

μαντικό μήνυμα της πυροβολαρ­ χίας από το Μαρκούφ: «Π άρα πολλά αποβατικά σκάφη πλησιά­ ζουν, υπό την κάλυψη θωρηκτών και καταδρομικών». 622. Η επίμονη αισιοδοξία των Γερμα­ νών είναι φανερή στο ημερολόγιο του Γκα ίμπ ελς. 0 προσωπικός υπασπιστής του Χ ίτλ ερ , Alwin Broder Albrecht, έγραφε επίσης στις 9 Ιουν.: «Όπως και να ’ναι, όλοι εδώ αναστέναξαν με ανα­ κούφ ιση». Ο Χ ίτλ ερ είπ ε στον Sztöjäy ότι η εισβολή αυτή αναμενόταν. Και το Γενικό Επιτελείο Ν α υτικού κ α τέγ ρ α φ ε στις 7 Ιουν.: «Ο Φύρερ και ο στρατάρ­ χης Ρόμελ εξέτασαν την κατά­ σταση θετικά και μ’ εμπιστοσύνη, προσδοκώντας την επιτυχία των αντιμέτρων μας». Σε όλα αυτά περιλαμβανόταν η πόντιση των άκρως απόρρητων «ναρκών π ίε­ σης», την οποία ο Χίτλερ επ έτρε­ ψε εκείνη την ημέρα. 623. Το πολεμικό ημερολόγιο του συ­ νταγματάρχη Max Wachtel, του Α ντιαεροπορικού Συντάγματος 155 (W), για την εκτόξευση των ιπταμένων βομβών V-1, περισώ­ θηκε ακέραιο. 624. Η αφήγηση του Schramm για την

1158

DAVID IRVING

επίσκεψη του Χίτλερ στο Σουασόν στις 17 Ιουν. 1944 (πολεμικό ημερολόγιο του OKW, ίν σελ. 316 και μετά) είναι αβάσιμη. Η δική μου αφήγηση στηρίχτηκε στα έγ ­ γραφα του Koller, στην περιγρα­ φή του Assmann (ημερολόγιο Γ ε­ νικού Επιτελείου του Ναυτικού), στο ημερολόγιο του Γιόντλ, στα σήματα των πολεμικών ημερολο­ γίων του Rundstedt και της Β' Ομάδας Στρατιών (Τ84/281), και στην ουσιαστική αφήγηση της σύ­ σκεψης στα παραρτήματα του πολεμικού ημερολογίου της Β ' Ομάδας Στρα τιώ ν (Τ 3 1 1/278). Β λ. επ ίσ η ς την ανάκριση του αποκρυπτογράφου, υπαλλήλου του Koller, SIR. 1185. 625. Ο ενθουσιασμός του Ρόμελ είναι φανερός από την εγγραφή στο ημερολόγιο του ναυάρχου Fried­ rich Rüge, κι από την εβδομαδιαία αναφορά του ίδιου του Ρόμελ, στις 19 Ιουν.: «Π αρά την τεράστια ανωτερότητα του εχθρού σε αερο­ πορική δύναμη και σε Ναυτικό πυροβολικό και τη δίχως οίκτο σπατάλη ανθρωπίνων δυνάμεων κι εξοπλισμού σε επανειλημμένες ισχυρές επιθέσεις, δεν πέτυχαν τί­ ποτα, αλλά ουσιαστικά έχασαν έδαφος στο Γκομόν... Έγγραφα που έπεσαν στα χέρια μας, δ εί­ χνουν ότι ο εχθρός δεν έχει πετύχει ούτε έναν από τους φιλόδο­ ξους στόχους του... Κατά τις μά­ χες ο εχθρός έχει χάσει μέχρι τώρα πάνω από 500 άρματα μάχης και πάνω από 1.000 αεροπλάνα... Ο πληθυσμός στις περιοχές των μα­ χών είναι φιλικός προς εμάς. Ση­

μειώθηκε μια ορατή μείωση στα σαμποτάζ και σε άλλες αντιστα­ σιακές δραστηριότητες που είχαν εκδηλωθεί κατά τις πρώτες μετά την εισβολή η μ έρ ες » (πολεμικό ημερολόγιο Β' Ομάδας Στρατιών, παραρτήματα). 626. Τον Α ύγουστο του 1944, ο Hermann Gackenholz συνέταξε μια πλήρη αναφορά σχετικά με την συντριβή της Ομάδας Στρα­ τιών του Κέντρου, για το πολεμι­ κό της ημερολόγιο. Το ίδιο το πο­ λεμικό ημερολόγιο είνα ι στους φακέλους του OCMH. Ο Gacken­ holz φύλαξε αυτήν την αναφορά και τη δημοσίευσε στο VfZ, το 1955, σελ. 317 και μετά. Οι λαν­ θασμένες εκ τιμ ή σ εις π ερ ί των προθέσεων του Στάλιν από τον κλάδο του Gehlen στο Γενικό Ε π ι­ τελείο εμφανίζονται στο πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, και πάνω από όλα στις καθημερινές αναφορές του Koller. 627. Ο στρατηγός Student περιέγραψε στις 22 Σεπ. 1945, στους συγκρατούμενούς του στρατηγούς πώς, δυο ημέρες πριν τη ρωσική επίθεση, «ο Zeitzier εξηγούσε τους λόγους που τον έκαναν να περιμένει την κύρια επίθεση του εχθρού κάπου στα νό­ τια. Ο Χίτλερ σκεφτόταν διαφορετι­ κά και την τελευταία στιγμή διέταξε να σταλούν εφεδρείες στην Ομάδα Στρατιών του Κέντρου» (ημερολό­ γιο στρατηγού Kurt Dittmar). 628. Η ομιλία του Χίμλερ στις 21 Ιουν. 1944 είναι στο μικροφίλμ tl 75/ 93/ 3950 και μετά. Η ομιλία του Χ ίτ­ λερ, την άλλη μέρα, είναι στο μι­ κροφίλμ Τ580/ 871.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1159

629. Ο Χίτλερ έμαθε αργότερα από δη­ μοσιεύματα του συμμαχικού Τύ­ που ότι η παράδοση του στρατη­ γού von Schlieben είχε γίνει κάπως άδοξα. «Ο καυχησιάρης», παρα­ πονιόταν ο Χ ίτλερ στον Γιόντλ στις 21 Ιουλ. «Κυκλοφόρησε μια προκλητική δήλωση... κι ύστερα, περίμενε [τους Αμερικανούς] να

των Συμμάχων, ειδικά για τη χρή­ ση των αεροπορικών δυνάμεών τους, ενώ διαφορετικά θα παρέ­ μενε επιφυλακτικός. Οι πολεμικές επιχειρήσεις με το νέο όπλο [V-I] κατά της Αγγλίας προκάλεσαν εν­ διαφέρον και κατά κάποιο τρόπο ικανοποίηση». 634. Για τη σύσκεψη του Ρόμελ με τον

φτάσουν, οπότε έτρεξε αμέσως

Χίτλερ στις 29 Ιουν. βλ. τη σημείω­ ση που κράτησε ο υπασπιστής του (Παράρτημα στο πολεμικό ημερο­ λόγιο της Β ' Ομάδας Στρατιών (Τ311/278), τη σημείωση για τη συ­ νομιλία του με τον Geyr την 1 Ιουλ. (Τ313/420/ 3789) και την ανάκριση στην Νυρεμβέργη του Κάιτελ, στις 28 Σεπ. 1945. 635. Το επίσημο πρακτικό του Koller σχετικά με τις παρατηρήσεις του Χίτλερ στις 29 Ιουν. 1944, είναι στο αρχείο του. Κράτησε επίσης ένα στενογραφημένο σημείωμα τόσο σχετικά μ’ αυτές, όσο και με τα μ ετ έ π ε ιτ α ξεσπάσματα του Γκαίρινγκ σχετικά με τους «δειλο ύ ς πιλότους των μαχητι­ κών». 636. Και πάλι αναφέρομαι στο μακρο­ σκελές πρακτικό του Koller. Λ ε­ πτομερείς αφηγήσεις της ομιλίας του Χ ίτλερ υπάρχουν τόσο στο ημερολόγιο του Γιόντλ, όσο και στο πολεμικό ημερολόγιο του Γ ε­ νικού Επιτελείου Ναυτικού της 3 Ιουλ. 1944. 637. Ο Koller σημείωσε την ερώτηση του Χίτλερ στον Heusinger. Η τελευ­ ταία του υπόμνηση είναι απόσπασμα από τη σύσκεψή του με τους στρατηγούς Siegfried Westphal και Hans K rebs στις 31 Αυγ. 1944

630.

631.

632.

633.

κραδαίνοντας λευκή σημαία». Ακόμη κι αν ο Χίτλερ είχε εγκρί­ ν ει την σύμπτυξη της Ομάδας Στρατιών Βορρά, οι μεραρχίες της δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στην κρίσιμη περιοχή της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου, σε λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες (βλ. σύσκεψη του Χίτλερ με τον Νταί­ νιτς, 9 Ιουλ. 1944). Ο Zeitzier περιέγραψε την τελευ­ ταία του διαμάχη με τον Χίτλερ σε διάφορα μεταπολεμικά χειρόγρα­ φα (Ν.63/1, /80 και /96). Ο υπα­ σπιστής του Günther Smend τον περιέγραψε στην Γκεστάπο στις 1 Αυγ. 1944 (Τ84/ 22/ 4535 και με­ τά). Την 1 Ιουλ. ήταν -σύμφωνα με την έκθεση του Gackenholzήδη εκτός, «άρρωστος». Ο βοηθός του Morell, dr. Richard Weber μου είπε ότι ο ίδιος εξέδωσε το ιατρι­ κό πιστοποιητικό για τον Zeitzier. Τα αποσπάσματα είναι από το πολεμικό ημερολόγιο του Αντιαε­ ροπορικού Συντάγματος 155 (W). Βλ. επίσης εκτίμηση του Ρόμελ, με ημερομηνία 26 Ιουν. 1944 σχε­ τικά με την εσωτερική κατάσταση στην Γαλλία. «Ο ταλαιπωρημένος πληθυσμός εξακολουθεί να νιώθει πικρία για τις ανελέητες επιθέσεις

1160

DAVID IRVING

(Heiber, σελ. 615). Είχε πει τα ίδια στον Antonescu στις 5 Αυγ. 638. Η διαταγή της 8 Ιουλ. 1944 του στρατηγού Vinzenz Müller υπάρχει στο μικροφίλμ Τ77/1038/0780 και μετά, μαζί με άλλα παρόμοια έγ­ γραφα που προέρχονται από τους αποστάτες. Βλ. επίσης το πολεμι­ κό ημερολόγιο του αρχηγού προ­ σωπικού του Στρατού, 27 Ιουλ. 639. Αυτό το πολεμικό ημερολόγιο (βλ. σημ. 638) μαζί με του Koller, του Speer, του Thomale και τα έγγρα­ φα του Χίμλερ χρησιμοποιήθηκαν για ν’ ανιχνευτούν οι προελεύσεις των 15 «μεραρχίες αναχαίτισης» ( Sperrverbände), από τις οποίες γεννήθηκαν οι μεραρχίες Volksgrenadier. 640. Με εξαίρεση τον Peter Hoffmann, κανένας ιστορικός δεν πρόσεξε ότι ο Χίτλερ πραγματοποίησε τη μονοήμερη αστραπιαία επίσκεψή του στη Φ ω λιά του Λ ύκου , στο Ράστενμπουργκ στις 9 Ιουλ. 1944. Από τα πρακτικά του Γιόντλ, του Νταίνιτς και του Koller δεν μπο­ ρούμε ωστόσο να έχουμε καμιά αμφ ιβολία. Α ναφέρεται επίσης από τον υποστράτηγο Peter von Groeben στη μελέτη του «Η Συ­ ντριβή της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου» (χειρόγραφα Στρατού

στενογράφου, η μυστική ομιλία του Χίτλερ στις 13 Ιουλ. 1944 διήρκεσε από τις 10.22' ως τις 11.40' μ.μ. Δεκαοχτώ ημέρες αργότερα, όταν η υγεία του κατέρρευσε από την απόπειρα με τη βόμβα, ο Χίτλερ παραδέχτηκε στον Γιόντλ: «Μ πο­ ρώ να σταθώ όρθιος και μάλιστα, να μιλήσω για κάποιο χρονικό διά­ στημα, αλλά μετά, ξαφνικά, πρέ­ π ει να καθίσω π ά λι... Ούτε θα μπορούσα να εμπιστευτώ τον εαυ­ τό μου για μια ομιλία που θα διαρκούσε πολύ, σαν κι αυτή πρό­ σφατα στο Ό μπερσαλτζμπεργκ, επειδή ίσως ξαφνικά να καταρρεύσω». (Heiber, σελ. 608). Το περιε­ χόμενό της ήταν φυσικά η συνήθης λιτανεία. Στις 11 Απρ. 1945, ο υπασπιστής του στρατηγού Fellgiebel, είπε στους Βρετανούς που τον ανέκριναν ότι «ο Στρατη­ γός Stieff του τμήματος οργάνωσης της ΟΚΗ είχε μουρμουρίσει: “ Αν ξανακούσω να παίζει αυτός ο δί­ σκος στο γραμμόφωνο, θα τρελα­ θώ) - και πάνω σε αυτό, ο Fellgiebel, ένας από τους συνωμό­ τες, απάντησε με ξεκάθαρη ειρω­ νεία: “ Πολύ καλά, Stieff, αυτή θα είναι η τελευταία φορά” ». 642. Σχετικά με την εφαρμογή του

των ΗΠΑ, Τ-31). Όπως έγραφε ο Χ ίμ λερ στον Rosenberg στις 14 Ιουλ., τότε που ο Χίτλερ διέταξε να στρατολογηθούν όλοι οι διαθέ­ σιμοι άνδρες της Εσθονίας στα SS (ΤΙ 75/125/0532). Το τηλεγράφημα του Kohl α να φ έρετα ι από τον αποκρυπτογράφο υπάλληλο του Koller (SIR. 1185). 641. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του

ολοκληρωτικού πολέμου, βλ. επ ι­ στολή Lammers προς Κάιτελ, 17 Ιουλ. 1944 και συνακόλουθη αλλη­ λογραφία (ΤΙ 75/71/7972 και μ ε­ τά). Η επιστολή του Γκαίμπελς έχει περισω θεί στα αρχείο του, στα ΒΑ, φάκελος N L.118/107 και σε μικροφίλμς της Μόσχας, καθώς και σε γαλλική μετάφραση στο Τ84/272. Ο Peter Longerich, κάνει

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1161

λάθος όταν την αποκαλεί «άγνω­ στο μνημόνιο» («Joseph Goebbels und der totale Krieg», VfZ 1987, 289ff). Την ανέφ ερα ήδη στην πρώτη έκδοση αυτού του έργου το 1975. 643. Ο Stauffenberg επέστρεψε από το Στρατηγείο του Χίτλερ στις 11 ή 15 Ιουλ. 1944, και έβαλε τις φωνές ότι

647. Ο Percy Schramm συνέταξε πολλά παραρτήματα του πολεμικού ημε­ ρολογίου του OKW στις 20 Ιουλ. 1944 για την απόπειρα με τη βόμ­ βα. Υπάρχουν στο Τ77/1432/0620 και μετά. Χρησιμοποίησα το ημε­ ρολόγιο του στενογράφου Thöt, την εκδοχή στο επίσημο ημερολό­ γιο του Schmundt και τη μελέτη

ολόκληρο το Στρατηγείο θα έπρεπε

του Peter Hofmann στο VfZ, 1964,

να τιναχτεί στον αέρα. Ο συνταγ­ ματάρχης Georg Hansen -διάδοχος του Κανάρη και συνεργός στη συ­ νωμοσία- «απέδωσε αυτό το ξέ­ σπασμα στον πολύ έντονο εκνευρι­ σμό του Stauffenberg επειδή 15 νέ­ ες μεραρχίες συγκροτήθηκαν για να υποταχθούν στον Reichsführer των SS [Χ ίμλερ]» (Βλ. ανάκριση του Hansen από την Γκεστάπο, 29 Ιουλ. 1944, Τ84/19/0257). 644. Β λ. την ανάκριση της C hrista Schroeder στο Μπερχτεσγκάντεν, 22 Μαΐου 1945. 645. Βλ. στο σύντομο πρακτικό της ομι­ λίας του Χίτλερ για τη Ναζιστική διαπαιδαγώγηση των αξιωματικών, στις 29 Ιουλ. 1944 (Τ78/80/0603 και μετά), την ομιλία του Γιόντλ της 24 Ιουλ. (Τ77/1432), και ομιλία Χίμλερ στις 3 Αυγ. 1944 σχετικά με τις ηττοπαθείς δηλώσεις του Fellgiebel. 646. Αυτές οι πρώτες μεταφορές ανδρών από την αδρανή 15η Στρα­ τιά αναφέρονται στα ημερολόγια του OKW, του Ε π ιτελ είο υ του Kluge και του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στις 20 Ιουλ. 1944. Η στρατηγική τους σημασία υπο­ γραμμίζεται στο ημερολόγιο του Γιόντλ.

σελ. 254 και μετά, και το βιβλίο του Widerstand, Staatsstreich, Attentat (Μόναχο, 1969), Κεφ. XI. Επιπρό­ σθετα, συγκέντρωσα μια ογκώδη συλλογή από δηλώσεις και ανακρί­ σεις των αξιωματικών που ήταν παρόντες στο παράπηγμα, κυρίως από μυστικούς βρετανικούς φακέ­ λους (IfZ). 648. Ο Χίτλερ αφηγήθηκε τις προσω­ π ικ ές του εντυπ ώ σεις στις 15 Αυγ. 1944 στον Siegfried Kasche (ΑΑ σειρά 1770, σελ. 405808 και μετά), στον στενογράφο Ludwig Krieger, στον ειδικό οφθαλμίατρό του Erw in G iesing και στους Gauleiter στις 4 Αυγ. Η σύζυγος του Herbert Backe έγραφε στις 7 Α υγούστου 1944: «Ο H erbert επ έσ τρ εψ ε κα τευθεία ν από τη σύσκεψη με τον Φύρερ. Κατά το γεύμα καθόταν μόλις τρία καθί­ σματα μακριά από τον Φύρερ. Ο Gauleiter Giesler [του Μονάχου] ρώτησε τον Φύρερ: “ Τι νιώσατε κατά τη στιγμή της έκρηξης;” Ο Φύρερ είπ ε: “ Νόμισα ότι είχα ακούσει τρεις εκρήξεις και υποπτεύθηκα ότι είχαν ρίξει χειρο­ βομβίδες απ’ έξω. Οι στρατηγοί έτρεξαν να βγουν από τα παρά­ θυρα. Αλλά εγώ σκέφτηκα ότι θα

1162

DAVID IRVING ’π εφ τα κατευθείαν στην αγκαλιά

ε σ ώ κ λ ε ισ ε μια πλήρη αφ ήγηση

των δολοφόνων. Βγήκα από την

των γεγονότων του Τσόσεν, όπω ς

πόρτα, σβήνοντας τις φ λόγες στα

τ α θυμ ότα ν (φ ά κ ε λ ο ς I fΖ, E D -

μαλλιά μ ο υ ...” »

95).

649. 0 Χ ίμλερ τόνισε τη λεπτότητα του

652. Μια πλήρης σειρά των σπουδαιό­

ρόλου του στις ομιλίες του στις 21

τερ ω ν τ η λ εγ ρ α φ η μ ά τω ν τ η ς 2 0

και 26 Ιουλ. 1944 ( Τ Ι 75/93/3904

Ιουλ. 1944, κα τα σχέθηκε από τη

και 4146). Βλ. επίσης απομνημο­

Βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών

νεύματα Κάιτελ, σελ. 222.

στους φακέλους των γραφείων του

650. Η σπουδή του Κάιτελ είναι φανε­

Ν αζιστικού Κ όμ μ α τος στο Σ χλέ-

ρή. Οι συνω μότες του Βερολίνου

σινγκ-Χολστάιν. Από ένα ιδιαίτε­

είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν τα

ρα, έ χ ε ι π α ρ α λ ε ιφ θ ε ί η π ρ ώ τη

σήματά τους με την Valkyrie λίγα

φράση: «Ο Φύρερ Αδόλφος Χίτλερ

λεπτά πριν από τις 4 μ. μ. - πλα­

είναι νεκρός». Αλλά συμπεριελή-

στογραφώντας την υπογραφή του

φθη στις μ ετέπ ειτα εκδοχές - π.χ.

Fro m m κα ι κάνοντας α να φ ορές

στο πολεμικό ημερολόγιο του Γ ε ­

σ τ ο υ ς W itz le b e n κ α ι H oep n er.

νικού Ε π ιτελείου Ναυτικού, 8.0 5 '

Ακριβώς δ ε κ α π έ ν τ ε λεπ τά αργότε­

μ.μ. Το Στρατηγείο του Kluge στο

ρα, ο Κ ά ιτελ κυκλοφ ορούσε ήδη

Π αρίσι έλ α β ε με τ η λ έτ υ π ο σ τις

τα πρώτα τηλέτυπα από το Στρα­

8.10' μ.μ. μια διαβεβαίωση ότι η

τηγείο το υ Χ ίτλ ερ διαψ εύδοντας

ραδιοφωνική εκπ ομ π ή σ τις 6 .2 8 '

αυτά τα πλαστά σήματα. Κατά τις

μ.μ. (σελ. 706) ήταν ψευδής, ότι ο

4.05' μ.μ. το Γενικό Επιτελείο της

Φύρερ ή τα ν νεκρός κι ότι έπ ρεπ ε

ΟΚΗ είχ ε ήδη α π ο δ είξ εις ότι ο

να ληφθούν όλα τα μέτρα, όσο γ ι­

Stauffenberg είχε αποτύχει, γιατί το

νόταν πιο γρήγορα.

προσωπικό στο Τσόσεν είχε υπ ο­

653. Χ ρ η σ ιμ οπ ο ίη σ α το α δ η μ οσ ίευ το

κλέψει μια τηλεφωνική συνομιλία

χειρόγραφ ο του Schaub και μια

μεταξύ του Hermann Fegelein (του

προσωπική επιστολή του υπ α σπ ι­

αξιωματικού συνδέσμου του Χ ίμ ­

στή A lbrech t με ημ ερομ ηνία 22

λερ στο Επιτελείο του Χ ίτλερ) και του στρατηγού των SS Hans Jüttner

651.

Ιουλ. 1944. 654. Ανεξήγητα, οι εγγραφές στο ημ ε­

σχετικά με την αποτυχία της έκρη­

ρολόγιο του Γκαίμπελς για την π ε ­

ξης - «κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που

ρίοδο 19-22 Ιουλ. λείπουν - είτε

συνέβη στο Μόναχο [τον Νοε. του

δεν γράφ τηκαν π ο τ έ , ε ίτ ε ίσω ς,

1939], αλλά ο Φ ύρερ είναι σώος

σ κ ό π ιμ α , κ α τ α σ τ ρ ά φ η κ α ν . Β λ .

και ασφαλής».

ωστόσο την έκθεση του dr. Hans

Ο ρόλος του Eduard W agner ε ί­

Hagen σ χ ετικά με την επίσκεψ ή

ναι ένα αίνιγμα. Έ γ ρ α φ ε στις 21

του στον Γκα ίμπ ελς (Τ84/19/0022

Ιου λ. στον Z eitzier: «Ο ρκίζομ α ι

και μετά). Ο Υπουργός Προπαγάν­

σ ε εσ ά ς μ ε τον λόγο τη ς τιμ ής

δ α ς είχ ε μια ά μ εση τηλεφ ω νική

μου ότι δεν είχα καμιά σχέση με

σύνδεση με τον Χ ίτλερ, άγνωστη

τ α γ εγ ο ν ό τα τη ς 20 Ι ο υ λ .» και

στους συνωμότες (ανακρίσεις από

1163

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ το OCMH του στρατηγού Wilhelm

ρα ρτήμ α τα το υ π ο λ εμ ικ ο ύ η μ ε ­

Arnold, επικεφαλής των σημάτων

ρολόγιου τη ς Β ' Ο μ άδα ς Σ τ ρ α ­

της ΟΚΗ, 25 Αυγ. 1945). Για τα

τιώ ν (Τ 3 1 1/3/2241 και μ ετ ά ). Ο

γεγονότα της 20 Ιουλ. στο Υπουρ­

Kluge προώ θησε το έγγραφο με

γείο του Γκαίμπελς βλ. έκθεση του

μια επιστολή π ρος τον Χ ίτλερ , με

ταγματάρχη Balzer (Τ84/169/ 6614,

ημερομ ηνία 21 Ιου λ. (βλ. ό π ω ς κ. α νω τ.)

κ α ι μ ε τ ά ) κα ι την έ κ θ ε σ η τ ο υ Eugen Hadamovsky στους φ α κ έ­

659. Τ ο απόσπ ασμα είναι από τη σ υ ­

λ ο υ ς Γ κ α ίμ π ε λ ς τ ο υ Π ό τσ ντα μ

νομιλία του Χ ίτλερ με τον Γιόντλ στις 31 Ιουλ. 1944 (Heiber).

(αρχεία Πότσνταμ, ZStA, Rep.62, Re.3 που τώ ρα επαναρχειοθετήθη-

660. Οι σημειώ σεις του Eicken για τη θεραπεία του Χ ίτλερ περισώθηκαν

καν στα ΒΑ). 655. Ο διερμηνέας Dollmann δίνει στις

(ΝΑ φιλμ, ML/125 και /131). Ανα-

22 Ιο υ λ. 1945 μια π ν ευ μ α τώ δ η

κρίθηκε επίσης από του ς Β ρ ετ α ­ νούς.

αφήγηση της συνομιλίας του Χ ίτ ­ λερ με τον Μουσολίνι, τον Γ κ α ί­

661. Τ α Χριστούγεννα του 1944, ο Χ ίμ ­

ρινγκ κα ι τον Ρ ίμ π εν τρ ο π (C S -

λερ είπε στον Puttkamer: «Αν μο­

DIC/CMF/X194).

νάχα ξέραμε τη σωστή έκταση [της

656. Σχετικά με τα τραύματα του Χ ίτ ­

υπόθεσης] από την αρχη, θα είχαμε

λερ χρησιμοποίησα το ημερολόγιο

προχωρήσει τελ είω ς διαφορετικά,

του Morell και τον φάκελο για τον

θα είχαμε διαφοροποιηθεί π ερ ισ ­

ασθενή του Χ ίτλερ (βλ. σημ. 328),

σότερο - δεν θα είχαμε απαγχονί-

κα ι τ ις κ α τ α θ έ σ ε ις τω ν M orell,

σ ει α νθρώ π ο υς α π λά και μόνον επειδή άκουσαν κάτι».

Hasselbach, Brandt και Giesing. Μ η χ α ν ικ ο ύ

662. Ο Helmuth Mauer - ο πιανίστας

W e rn e r K en n es - ο ειδ ικ ό ς επ ί

γείτονας του Κανάρη, που έγ ρ α ­

657. Ο σ τ ρ α τ η γ ό ς τ ο υ

των εξοπλισμώ ν του F ro m m - γλί­

ψε ένα μ α κροσκελές χειρόγραφο

σ τρ η σ ε έ ξ ω α π ό τ ο κτίρ ιο τ η ς

για τον αρχηγό της Α μπβερ ήταν

Bendler Strasse τα μεσάνυχτα. Οι

μ α ζί τ ο υ τ ο α π ό γ ε υ μ α τ η ς 2 0

σ τρ α τη γ ο ί H oepner

κ α ι K a rl

Ιουλ. 1944. Σ τις 3 μ.μ. περίπου,

Freih err von Thüngen ήταν ε π ί­

ο Stauffenberg τηλεφ ώ νησε ότι ο

σης μάρτυρες της ξεκάθαρης δια ­

Φ ύρερ ήταν νεκρός. Ο Κανάρης

β εβ α ίω σ η ς το υ Stau ffenberg ότι

ή ξερ ε ότι το τηλέφωνό του ήταν

είχε δει το π τώ μ α του Χ ίτλερ. Το

π α γιδευμ ένο και α π άντησε: «Ο ι

ίδιο κι έν α ς ά λλος -α ν ώ ν υ μ ο ς -

Ρώσοι το έκα να ν;» Κ ατά τη σύλ­

αξιωματικός, του οποίου η κα τά ­

ληψή του, το τελευτα ίο ημερολό­

θεση ενώπιον του Λαϊκού Δικα­

γιο του Κανάρη βρέθηκε α μ έσω ς,

στηρίου περισώ θηκε μόνο σ ε μ α ­

αλλά τίπ ο τα μ έσ α σ ε α υτό δεν

γνητοταινία.

τον ενοχοποιούσε.

658. «Ο ι Π αρατηρήσεις επ ί της Κ α τά ­

663.

Η ανάμειξη του Helldorf αναφέρ­

σ τα σ η ς» του Ρόμελ, με ημερομη­

θηκε στην OSS από την πρώτη κιό-

νία 15 Ιουλ. 1944, είναι στα π α ­

λας εβδομάδα του Ιουλίου. Οι σ υ­

1164

DAVID IRVING νωμότες ζήτησαν πολλές φορές τη

του Γκαίμπελς (BA , R55DC/145).

συμπαράσταση της OSS: βλ. εκ θ έ­

666. Ο Ρόμελ είχε προειδοποιήσει τον

σ ε ις το υ π ρ α κ τ ο ρ είο υ OSS τη ς

Χ ίτλερ για την έλλειψη μ π α ζού-

Βέρνης, προς την Ουάσινγκτον στα

κα ς κα τά τη σύσκεψ ή το υ ς στα

FDRL, PSF box 168 και στο αρχείο

μέσα Μαρτίου 1944. Η 7η Σ τρα ­

του Donovan στο USAMHI.

τιά χρειαζόταν 5 .1 9 0 , αλλά είχε

664. Ο σ τρ α τη γ ό ς H erm ann Reinicke

μόνον 644. Η 15η Στρατιά χρεια ­

περιέγραψ ε την αγανάκτηση των

ζόταν 6.228, αλλά είχε μόνον 781

Βερολινέζω ν κα τά την ανάκρισή

(πολεμικό ημερολόγιο, Β ' Ομάδας

τ ο υ α π ό τ ο OCMH το ν Ιο ύ λ ιο

Στρατιών, Επιμελητεία, παραρτή­

1945. Το ημερολόγιο του Weichs

μ α τα ). Στην π ρα γμ α τικ ότητα , ο

αντικατοπτρίζει την οργή των μη

W agner μ οιρ ά σ τη κ ε την ευθύνη

εμ π λα κέντω ν α ξιω μ α τικώ ν. « 2 1

με τον α ξιω μ α τικό επ ιμ ελ η τεία ς

Ιο υ λ ίο υ . Π ραξικόπημα. Τρομερή

το υ K lu g e, τον σ υν τα γμ α τά ρ χη

κατάσταση - κι αυτή η εσώ τερη

E berhard Finkh, έναν α π ό το υ ς

α να τα ρα χή, επ ίσ η ς. Η επ ιτυ χ ία

συνωμότες που καταδικάστηκε σε

το υ θα κα τέληγε σ ε χάος. Είναι

θάνατο στις 30 Αυγ. 1944. Σ ύμ ­

τρέλα να σκεφ θείς ότι μια γρήγο­

φωνα με το ημερολόγιο του Γ εν ι­

ρη ειρήνη θα π ροέκυπτε με τέτοια

κού Ε π ιτελείου Ναυτικού, 9 Αυγ.,

μέσα. Έ ν α μαχαίρωμα στην πλά ­

το OKW σημείωνε: «Ο Ανώτατος

τη, όπω ς το 1918, αλλά χειρότερο,

Διοικητής Δύσης συνεχίζει ν’ ανα­

καθώ ς προέρχεται από μια μερίδα

φ έρει ελλείψεις ειδικού τύπ ου και

ανθρώπων από του ς οποίους θα

σ υ γ κ ε κ ρ ιμ έ ν α , σ ε π υ ρ ο μ α χ ικ ά

περίμενε κανείς το αντίθετο. Τρο­

δ ιά τρ η σ η ς τεθ ω ρ α κ ισ μ έν ω ν και

μακτικό - όλα αυτά τα ονόματα

μ π α ζο ύ κ α ς» . Ισ τορικοί π ου δεν

π ο υ σ υ μ μ ετείχ α ν σ ε αυτήν την

θα μείνουν ικανοποιημένοι από τη

ε ξ έ γ ερ σ η . Π ώς θα κ α τ α φ έρ ει ο

συνοπτική μεταχείριση τω ν θ ε ά ­

Σ τρα τός να συνέλθει α πό αυτήν

τρω ν

την τ ρ ο μ ερ ή α ν α τα ρ α χ ή , τώ ρ α

Schramm, στα πολεμικά ημερολό­

του

π ο λ έμ ο υ

από

το ν

που οι αξιωματικοί και οι στρατη­

για του OKW θα βρουν εξα ίρ ετες

γοί του θα έχουν χάσει κάθε ίχνος

καθημερινές αναφορές στις π ο λ ε­

α ξιο π ισ τία ς; Πώς θα δεχτούν οι

μικές συσκέψ εις του Χ ίτλερ, από

σύμμαχοί μας αυτό το χτύπ ημ α ;»

τον Α ύ γου στο το υ 1944 ω ς τον

Και στις 2 2 Ιο υ λ ίο υ : « ... ακόμη κι

Ιανουάριο 1945 (PG/32122b) και

αν είχε π ετύ χ ει η δολοφονία, το

από τον Δεκέμβριο 1944 ω ς τις 7

πραξικόπημα θα είχε πάλι συντρί­

Απρ. 1945 (PG/31742).

βει, καθώ ς ούτε ένας στρατιώτης

667. Έ να μνημόνιο για το τηλεφώνημα

δεν θα δεχόταν διαταγές από τ έ ­

του Stauffenberg προς την Ομάδα

τοιους η γ έτες».

Σ τρα τιώ ν το υ Β ο ρ ρ ά σ τ ις 7 .5 5 ' που

μ. μ. της 20 Ιουλίου, υπάρχει στους

στάλθηκε στον Χ ίτλερ μ ετά τη σ υ ­

φακέλους του γερμανικού στρατού

νωμοσία, υπάρχει στους φακέλους

(Τ78/352/2592). Ο ίδιος ο Beck σή­

665. Μ ια

συλλογή

ε π ισ τ ο λ ώ ν

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1165

κω σε τό τε το τηλέφωνο, δηλώνο­

για τη συζήτηση μ ε τον Κ [λ ο ύ -

ντας: «Έ τσ ι όπ ω ς α φ εθήκα τε να

γκε] και Ρ[όμελ]. Ο Φ ύρερ ανα-

σας αποκλείσουν -ό π ω ς στο Στά-

ζητά νέο Α νώ τατο Διοικητή Δ ύ­

λινγκραντ- δεν είναι τρόπος διοί­

σ η ς. Σ χ έδ ια γ ια α νά κριση τ ο υ

κησης ενός Στρατού!»

Ρ [όμελ] μόλις γίνει κα λύ τερα κι

668. Ε π ιπ ρ ό σ θ ε τ α μ ε τ ο γ ερ μ α ν ικ ό

ύστερα, για α π οστρατεία του χ ω ­

π ρ α κ τ ικ ό τ η ς σ υ ν ά ν τη σ η ς τ ο υ

ρ ίς π ε ρ α ι τ έ ρ ω

εν έ ρ γ ε ιες» . Ο

Χ ίτλερ με τον Antonescu, υπάρχει

Kluge εμφανίζεται να παραμένει

κι η. αφήγηση του ίδιου του Σ τρα ­

στο πλάι, σαν αδιάφορος π α ρ α ­

τάρχη, που δημοσιεύτηκε στις 15

τηρητής της συνωμοσίας και κάτι

Ια ν . 1 9 5 3 , σ την ε φ η μ ε ρ ίδ α L a

π ερισσότερο. Σ ε μια κα τεπ είγο υ -

Nation Roumaine, στο Παρίσι. Χ ρ η ­

σα σύσκεψη, αργά στις 20 Ιουλ.,

σιμοποίησα επίσης το χειρόγραφο

με του ς Stülpnagel, Hofacker και

του

Blumentritt είχε διαχωρίσει τη θ έ ­

Γ κ ο υ ν τ έ ρ ια ν

( Z S .5 7 ) , τη μ ε το ν

ση το υ α π ό τ α δ ρ ώ μ εν α , α λλά

σ τρ α τη γό Garbea (Τ78/366/8704

εμφ α νώ ς π α ρέλειψ ε ν’ ανα φ έρει

και μ ετά ) και - μ ε επ ιφ ύ λ α ξη - τη

στην Γ κ εσ τά π ο α υ τές τις σ υ σ κ έ­

μ ε λ έ τ η τ ο υ κ α θ η γ η τή A n d rea s

ψ εις. Ο Salm uth έ γ ρ α φ ε : « Γ ια

H illgru b er στο W R , 1 9 5 7 , σ ελ .

μένα, ήταν φ ανερό ότι ο Kluge

377 και μ ετά : ο καθηγητής στηρί­

ή ξ ε ρ ε τ ι σ χ ε δ ια ζ ό τ α ν σ τ ις 2 0

σ τ ρ α τ ιω τ ικ ή

ζετα ι

σ ύ σ κ εψ η

ε ξ α ιρ ε τ ικ ά

σ το ν

E r ic h

Ιο υ λ. επ ειδ ή , όταν τον ε π ισ κ έ -

Hansen ω ς πηγή του . Σχετικά με

φθηκα την άλλη μέρα και τον ρ ώ ­

την π ρ ο ειδ ο π ο ίη σ η το υ Χ ίτ λ ε ρ ,

τ η σ α γ ια την ά π οψ ή τ ο υ , μου

έχουμε τη μαρτυρία του υ π α σπ ι­

α π ά ν τη σ ε μόνο: “ Ε , κ α λά , δεν

στή του συνταγματάρχη E rik von

λ ε ιτ ο ύ ρ γ η σ ε!” κι α υ τές οι λίγ ες

A rnsberg (α π ό τον οπ ο ίο π ήρα

λ έξεις μου είπαν πολλά ».

συνέντευξη το 1977), ενώ ο ίδιος

671. Σ χετικά με τις π ρ ο σ π ά θ ειες του

ο Χ ίτλ ερ είχε α ναφερθεί σε α υ ­

Χ ίτλερ και του Γιόντλ να εμ π οδ ί­

τήν, σύμφωνα με το χειρόγραφο

σουν τον Kluge για να μην ε ξ α ­

του W olf Junge.

π ολύσει π ρόω ρα την αντεπίθεση

669. Ο σ υ ν τ ά κ τ η ς τ ο υ η μ ερ ο λ ο γ ίο υ

στην Α βράνς, βλ. π α ρα ρ τή μ α τα

ήταν η σύζυγος του Backe. Ε π ί­

σ τ ο π ο λ ε μ ικ ό η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ ο υ

σ ης, χ ρ η σ ιμ ο π ο ίη σ α τη γ ρ α π τή

Α νώτατου Διοικητή Δύσης. Τ ο ότι

αφήγηση του αναπληρωτή εκπ ρό­

οι μεραρχίες Panzer ήταν α νέτοι­

σωπου Τύπου dr. Helmut Sünder­

μ ες, φ α ίν ετα ι κ α θ α ρ ά α π ό τον

mann.

κ α τ ά λ ο γ ο τ η λ εφ ω ν η μ ά τ ω ν τ η ς

670. Β λ . η μ ερ ο λ ό γιο Γ ιό ν τλ , 1 Α υγ. 1944: « 5 μ.μ. Ο Φ ύρερ μου είπ ε να

δ ια β ά σ ω

την

έκ θ εσ η

7ης Στρατιάς (AL/528/1). 672. Τ ο η μ ερ ο λ ό γ ιο τ ο υ π τ έ ρ α ρ χ ο υ

του

K reipe (π ο υ κα τα χω ρήθηκε από

Kaltenbrunner [με ημερομηνία 30

του ς Α μερικανούς ω ς MS Ρ -069)

Ιο υ λ .] σ χ ετικ ά μ ε τη μ α ρτυρία

και τα έγγραφα του Koller π ρ ο­

του αντισυνταγματάρχη Hofacker

σφέρουν εκτεταμένη πληροφόρηση

1166

DAVID IRVING

■για. τον Χ ίτλερ και την Λ ουφτβά­

Ιουλ. 1944 (S IR .861) και τις π η ­

φ ε σε αυτό το στάδιο.

γ έ ς π ο υ α ν α φ έρ ο ν τα ι στη σ ελ .

673. Α πό τις 192 ε κ θ έσ ε ις τω ν π ρ α ­

675.

κτόρων, μόνον 15 πρόβλεψαν σ ω ­

676. Ο Γιόντλ κατέγραψ ε τη σύσκεψη

σ τά την εισβολή τω ν Συμμάχων

με τον Χ ίτλερ στο ημερολόγιό του

στη Νότια Γαλλία. Βλ. στο π ο λ ε­

στις 19 Αυγ. 1944. Ο Buhle -π ο υ

μ ικ ό η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ ο υ Γ ε ν ικ ο ύ

ήταν επ ίσ η ς π α ρ ώ ν - ε ίπ ε στον

Ε π ιτ ελ είο υ Ν α υτικού, 8, 10, 13

κ λ ά δ ο π υ ρ ο β ο λ ικ ο ύ τ η ς Ο ΚΗ ,

και 15 Αυγ. 1944 και στα παραρ-

σχετικά με την πρόθεση του Χ ίτ ­

τή μ α τά το υ « Έ ρ ευ ν α π ερ ί της

λερ να συγκροτήσει 14 ν έες τ α ­

α ξία ς τη ς Υ π η ρ εσ ία ς Π ληροφ ο­

ξ ια ρ χ ίε ς π υ ρ ο β ο λ ικ ο ύ , σ τ ις 24

ριών RSHA σχετικά με το Σχέδιο

Αυγ.: « Μ ε αυτά τα μέσα θα επ ι­

Ε χ θ ρ ικ ή ς Ε ι σ β ο λ ή ς » , 16 Ο κ τ.

τ ε υ χ θ ε ί μια σ υ γ κ έν τρ ω σ η 1 .0 0 0

1944 (PG/32218).

πυροβόλων για μια αποφασιστική

674. Ο B lu m e n tr itt, α ν α κ ρ ιν ό μ εν ο ς

ενέργεια στη Δύση». Και, «ο ε ξ ο ­

α πό Β ρ ετα ν ο ύ ς, δ ή λω σ ε ότι ο

π λισ μ ός τω ν 25 μεραρχιώ ν που

Κ ά ιτελ του είχε π ει για τα υπο-

ζητούνται, π ρ έπ ει να είναι γ ερ μ α ­

κ λ α π έ ν τ α σ ή μ α τ α τ ο υ εχ θ ρ ο ύ

νικής π ρ οέλευσ η ς» (Τ78/269/7521

π ρος τον K luge. Ο Γκουντέριαν

και μετά).

είπ ε σχεδόν τ α ίδια στον Milch

677. Ο φ άκελος του Μάρτιν Μπόρμαν

(η μ ερ ο λ ό γ ιο 2 8 Ο κτ. 1 9 4 5 ). Ο

για τα «Σκάνδαλα στη Λ ουφ τβά­

Salmuth επίσης άκουσε γι’ αυτήν

φ ε » είναι στα ΒΑ , Συλλογή Schu­

την ισ το ρ ία α π ό τον G a u leiter Greiser τον Ιανουάριο 1945, αλλά

macher, φ άκελος 315. 678. Σύμφωνα με το χειρόγραφο του

την απέρριψ ε « ω ς φήμη που π ι­

συντα γμ α τά ρχη

θανόν δ ια δ ό θ η κ ε α π ό τ ο Κ ό μ ­

Friedrich-W ilhelm Heinz για τους

της

Α μ π β ερ

μ α » . Χ ρησιμοποίησα επ ίση ς μια

«Κανάρη και Νικολάι» (ΝΑ φιλμ

συνομιλία μ ετα ξύ των στρατηγών

ML/690), ένας πιστός πράκτορας

Eberbach και Blumentritt, στις 19

το υ Κανάρη σ το Ε π ιτ ε λ ε ίο το υ

Α υγούστου 1945 που κατέγραψ ε

Choltitz έ π εισ ε τον στρατηγό να

το CSDIC, το ημερολόγιο του αρ­

π α ρ α δ ώ σ ει το Π αρίσι α ν έπ α φ ο

χηγού προσω πικού του Στρατού,

στον εχθρό. Η διαταγή του Χίτλερ

αλλά και οι επ ισ το λ ές του B lu ­

για το αντίθετο βρίσκεται στα π α ­

m e n tritt π ρ ο ς τον Γ ιό ν τ λ (AL/

ραρτήματα των πολεμικών ημερο­

1720) και τον Burgdorf (Χ -9 6 7 ).

λογίων τόσο της Β ' Ομάδας Σ τρα­

675. Σ χ ε τ ικ ά

με

τη

σ ύ λ λη ψ η

του

τιών, όσο και του Ανώτατου Διοι­

Cramer βλ. ημερολόγιο Schmundt

κητή Δύσης. Για την ίδια την αφή­

2, 9, 14 και 24 Α υγ., τη MS του

γηση του Choltitz βλ. έκθεση του

dr. Georg Kiessei στην Γ κεσ τά π ο ,

C SD IC D ll/ 5 5 (G G ), σ τ α ΝΑ,

6 Α υγ. 1 9 4 6 , στη συλλογή μου

RG.165, εγγραφή 79, box 764.

(IfZ ), την ανάκριση ενός μέλους

679. Το εκπληκτικό -α λ λ ά α νεφάρμο­

του Ε π ιτελείου του Bayerlein, 28

σ τ ο - σχέδιο του Χ ίτλ ερ για ένα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ κανάλι αναφέρεται από τον ναύ­

ται από τον αξιωματούχο της Γ κ ε ­

αρχο Voss στο πολεμ ικό η μ ερ ο ­

στάπο dr. Georg Kiessei στην αφή­

λ ό γ ιο τ ο υ Γ ε ν ικ ο ύ Ε π ιτ ε λ ε ίο υ

γησή του με τίτλο «Η Συνωμοσία

Ναυτικού.

της 20 Ιουλίου και οι ρίζες της», 6

680. Η αφήγηση μου για την ανατρο­

Α υγ. 1946 (βρετα νικοί φ ά κελοι)

πή του Antonescu -κ α ι τα αντί­

και από τον λοχαγό των SS Otto

μετρα που προσπ ά θησε να π ά ρει

Prochnow, κατά την ανάκρισή του

ο Χ ίτ λ ε ρ - στηρίχτηκε στο π ο λ ε ­

από το CSDIC, τον Μάρτιο 1946.

μ ικ ό η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ ο υ Γ ε ν ικ ο ύ

Τ α υπόλοιπα βασίζονται στις επ ι­

Ε π ιτελ είο υ Ν αυτικού (π ο υ είναι

σ το λ ές του

πιο α ξιό π ισ το από τ ο π ολεμ ικό

Thierack, 7 Νοε. 1944 (BD C, SS-

Χ ίμ λ ε ρ

προς

τον

ημερολόγιο του OKW για το θ έ ­

4465) και προς τον Lammers και

μα αυτό), στα απομνημονεύματα

τον στρατηγό των SS Franz Breit­

το υ σ τρ α τη γ ο ύ Hans F riessn e r,

h a u p t, 27 Α υ γ . 1 9 4 4 (φ ά κ ε λ ο ς

V erraten e Schlachten (Α μ β ούρ γ ο,

BDC 242). Ot βρετανικοί φάκελοι

1956), και σ ε μια έκθεση της 4ης

καταγράφουν 81 τ έ τ ο ιες ε κ τ ε λ έ ­

Α ερ ο π ορ ική ς Δύναμης π ερ ί τω ν

σ εις στη φυλακή του Π λετσενζέε,

γ εγον ότω ν

το

μ ετά τις 20 Ιουλ. 1944. Υπάρχει

1 9 4 4 , μ ε η μ ε ρ ο μ η ν ία 11 Φ ε β .

επίσης ένας χω ριστός κατάλογος

1945.

από 130 ονόματα. Ο Kiessei δίνει

στη

Ρ ο υ μ α ν ία

681. Η άμεση απόφαση του Χ ίτλερ να

έναν τελικό αριθμό από 140. Δεν

εγκα τα λείψ ει την Ε λλά δα κ α τα ­

υπάρχει στοιχείο που να υποστηρί­

γράφ εται στο προσω πικό η μ ερο­

ζει τον αριθμό των « 4 .8 9 0 » που

λ ό γ ιο το υ W e ic h s, 2 3 -2 4 Α υ γ.

ανέφεραν οι Σύμμαχοι το 1945, ού­

1944.

Η ε π ίσ η μ η ο δ η γ ία τ ο υ

τ ε για τον «επίσημο υπολογισμό»

O KW α κολούθησε σ τις 2 6 Α υγ.

των «πάνω από 20.000 εκτελεσθέ-

Β λ. επίσης π ολεμικό ημερολόγιο

ντων», που δημοσιεύτηκε στον New

του OKW, ίν, σελ. 681.

Statesman.

682. Η επιτίμηση του Χίτλερ κατά του

683. Η γνήσια σελίδα, γραμμένη με το

F re isler ε π ιβ εβ α ιώ ν ετα ι α π ό το

χέρι του Μπόρμαν είναι στους φ α­

α δ η μ ο σ ίε υ τ ο

του

κ έλο υς του OCMH, Ουάσινγκτον

S ch au b , α π ό σ υ ν ε ν τ ε ύ ξ ε ις τ ο υ

(Χ -967). Η επιστολή με μολύβι του

χ ειρ ό γ ρ α φ ο

Heinz Lorenz και του Otto Günsche

Kluge προς τον Χίτλερ είναι στους

κι από μια ανάκριση της 7ης Στρα­

φακέλους του Λονδίνου (ΜΙ. 14/7).

τιάς των ΗΠΑ του dr. Immanuel

Η εκδοχή που δημ οσιεύτηκε στο

Schaffer, του Υπουργείου Π ροπα­

πολεμικό ημερολόγιο του OKW, iv,

γάνδας, τον Ιούνιο 1945. Βρετανι­

σελ. 1574 και μετά, είναι απλά μια

κοί φάκελοι περιέχουν μια αφήγη­

επαναμετάφραση από τα αγγλικά.

ση ενός από του ς φρουρούς στο

684. Σχετικά με το μυστήριο του Kluge,

Π λετσενζέε, ο οποίος περιγράφει

βλ. στο μνημόνιο του συνταγμα­

τους απαγχονισμούς. Η άθλια μ ε­

τάρχη Hugh Μ. Cole, αξιωματικού

ταχείριση του Helldorf περιγράφε­

του κλάδου ιστορίας, α ποσπασμέ­

1168

DAVID IRVING νου στην 3η Σ τρα τιά τω ν ΗΠΑ,

1487, σ ε λ . 3 6 8 6 8 6 κα ι μ ε τ ά . Ο

στους φακέλους OCMH Χ -967 (και

σ τρ α τά ρ χ η ς α να φ έρ θη κ ε επ ίσ η ς

στο περιοδικό Tim e τη ς 25 Ιουν.

σ ε αυτό, μ ετά τον πόλεμο (Ν. 19/

1945). Σύμφωνα με την ανάκριση

1 2 ), ό π ω ς έκ α ν ε κι ο H erm ann

του Blumentritt από το CSDIC, η

N eubacher -α ν α κ ρ ιν ό μ εν ο ς από

πρώτη αντίδραση του Kluge στην

το Σ τέητ Ντηπάρτμεντ των ΗΠΑ-

πλαστή είδηση π ερί θανάτου του

ο οποίος δήλωσε ότι ο Βρετανός

Χίτλερ, στις 20 Ιουλ. 1944, ήταν:

τοπ ικ ός διοικητής στρα τηγός Sir

«Αν ο Φύρερ είναι νεκρός, πρέπ ει

R.M . Scobie, είχε έρθει σ ε επαφή,

να έρθουμε σε επαφή με ανθρώ­

τό σ ο μ ’ α υτόν, όσο κα ι μ ε τον

π ο υ ς τ η ς ά λλη ς π λ ε υ ρ ά ς , α μ έ ­

Γερμ α ν ό Α νώ τα το Διοικητή Β ο ­

σ ω ς » . Ο π ότε, δεν θα π ρ έπ ει να

ρείου Ελλάδος, στρατηγό Hubert

του επιρρίψουμε κανένα ανάθεμα.

Lanz. Ο Ρίμπεντροπ επιβεβαίω σε

Επίσης, αξίζουν ιδιαίτερης προσο­

αυτήν τη στρα τηγική « δ ο λ ώ μ α ­

χής τα παράξενα λόγια που είπε

τ ο ς » σε μια συνομιλία του με τον

από το τηλέφωνο στον Blumentritt,

Β έλγο Leon Degrelle στις 8 Δεκ.

σ τις 1 1 .5 5 ' π .μ ., επ ισ τρ έφ ο ν τα ς

1944 (ΑΑ σειρά Β 16). Βλ. επίσης

α π ό « τη ν εξα φ ά ν ισ ή τ ο υ » τ η ς

η μ ερ ολ όγιο Γ εν ικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ

προηγούμενης μέρας: «Γυρίζω τ ώ ­

Ναυτικού και ημερολόγιο Γιόντλ,

ρα “πίσω, από το εξω τερ ικ ό ” π ά ­

6 και 14 Σ επ . και οδηγία π ρος

λ ι» (π ο λ ε μ ικ ό η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ η ς

W eichs (ΑΑ σειρά 1487), και στο

Α νώ τατης Διοίκησης Δύσης, π α ­

π ολεμ ικό ημερολόγιο το υ OKW ,

ράρτημα 1450).

iv, σελ. 719.

685. Η π εριγραφ ή τη ς π ρ ότα σ η ς για

687. Δυο Ιά π ω ν ε ς α ξ ιω μ α τ ικ ο ί τ ο υ

ειρήνη το υ Ρ ίμ πεντροπ α πό τον

Ν α υα ρ χείου πληροφ όρησαν τον

ίδιο επιβεβαιώ νεται ω ς ένα βαθ­

Γ ερ μ α ν ό ναυτικό α κόλουθο για

μό από μια εγγραφή στο ημ ερο­

τ ι ς υ π ο τ ιθ έ μ ε ν ε ς α π ό ψ εις τ ο υ

λόγιο το υ K reipe, σ τις 13 Σ επ .

Στάλιν, στις 25 Αυγ. Το τηλεγρ ά ­

1944: ρώ τησε τον Γκαίρινγκ μή­

φ η μ α τ ο υ π ρ ε σ β ε υ τ ή H ein rich

π ω ς δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή

Georg Stahmer από το Τόκιο, στο

να προβεί ο ίδιος σ ε μια πολιτική

οποίο επαναλάμβανε τα π α ρ α π ά ­

παρέμβαση. 0 Γκαίρινγκ απάντη­

νω, έφ τα σ ε στο τρένο του Ρ ίμ π ε­

σε στην ερώτηση με μια πικρόχο­

ντροπ στις 26 Αυγ. (ΑΑ φάκελοι

λη επίκριση κατά του Ρίμπεντροπ

Ritter, σειρά 1436, σελ. 363344).

- « α υ τό ς [ο Γκαίρινγκ] θα ήταν

Το πιο πιθανό είναι αυτό να συν­

το τ ε λ ε υ τ α ίο π ρ ό σ ω π ο π ο υ θα

δ έ θ η κ ε μ ε την π ρ ό σ φ α τ η ε π ι ­

έκανε τον Φ ύρερ να νιώσει ανα­

στροφή του Σοβιετικού π ρ εσ β ευ ­

σφ αλής».

τή Jakob Malik στο Τόκιο, από τη

686. Το τηλεγράφημα του W eichs προς

Μ όσχα. Λ ίγες η μ έρ ες α ργότερα,

το Ε π ιτ ε λ ε ίο το υ Χ ίτ λ ε ρ και η

ο Ιά π ω ν α ς Υ π ο υ ρ γ ό ς Ε ξ ω τ ε ρ ι ­

απάντησή το υ βρίσκονται σ του ς

κών, Mamoru Shigemitsu, επ ισ κ έ-

φ α κ έλ ο υ ς ΑΑ τ ο υ R itter, σ ειρ ά

φ θηκε τον Stahm er για τον ίδιο

1169

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ λόγο. Τελικά, στις 4 Σ επ . ο π ρ ε ­

689. Β λ. σήμα το υ Κ ά ιτ ελ π ρ ο ς τον

σ β ευ τή ς Oshima έφ τα σ ε από το

στρατηγό H ans-Karl von Scheele

Β ερολίνο στη Φ ω λ ιά τ ο υ Λ ύ κ ο υ

στις 10 Σ επ . 1944, που διέτα σσε

για να κα τα θέσ ει τις ίδιες π ρ οτά ­

τη δημόσια εκτέλεση των λιπ οτα ­

σεις κατευθείαν στον Χ ίτλερ. (Η

κτών (Τ77/869/5928 και μετά).

έκθεση του Ρίμπεντροπ γι’ αυτήν

690. Η αντεπίθεση στα δυτικά άρχισε ν’

την συν ομ ιλία μ ε τον Stah m er,

αποκρυσταλλώ νεται στη διαταγή

δυο ημ έρες αργότερα, είναι στους

το υ Χ ίτ λ ε ρ σ τ ις 29 Α υγ. 1 9 4 4 :

φ α κέλους Ritter, σειρά 1436). Ο

«Υπάρχει μόνο μια δυνατότητα, κι

Χ ίτλερ, ω στόσο, έδ ω σ ε μια αισιό­

αυτή είναι να δ ιεισ δ ύ σο υμ ε στο

δοξη εικόνα της στρατηγικής θ έ ­

δεξιό πλευρό των Αμερικανών κι

σης της Γερμανίας -μ ια επ ικ είμ ε­

έτσ ι να βάλουμε σ ε κίνδυνο την

νη αντεπίθεση με ν έες μεραρχίες,

π ροέλα ση του εχθρού μ έσ α στο

νέα μαχητικά, νέα υποβρύχια και

ίδιο το Βέλγιο από τα νώ τα» (π α ­

επ ά ρ κ εια πρώ των υλών για δυο

ραρτήματα στο πολεμικό ημερολό­

χρόνια- και τόνισε ότι δεν υπήρ­

γιο Β ' Ομάδας Στρατιών). Το σχέ­

ξε μέχρι τό τε καμία ένδειξη ότι ο

διο πήρε πιο σαφή μορφή στη δια­

Σ τάλιν ή θ ε λ ε ειρήνη. Ο Χ ίτ λ ερ

τα γ ή το υ τη ς 3 Σ ε π . π ρ ο ς τον

ζήτησε από του ς Ιά π ω νες να σ τα ­

Rundstedt (όπως κ. ανωτ. και π ο­

ματήσουν εκ εί. Σ χετικά μ’ αυτό

λεμικό ημερολόγιο Ανώτατου Διοι­

το επεισόδιο, βλ. επίσης πολεμικό

κητή Δύσης). Τ ο ημερολόγιο του

ημ ερ ολ όγιο Γ εν ικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ

Kreipe στις 11 Σ επ . δείχνει ότι ο

Ν αυτικού, 5 Σ επ . 1944, και την

Χ ίτλερ εξακολουθούσε να διαβλέ­

κατάθεση του Speer στην Ν υρεμ­

π ει την ιδέα της επίθεσης στα Β ό-

β έρ γη , xvi, σ ελ . 5 3 3 . Τ ο ότι ο

σγια αλλά μετά έστρεψ ε την προ­

Γ κ ο υ ν τέρ ια ν σ υ μ μ ερ ιζό τα ν την

σοχή του προς τις Αρδέννες. Βλ.

άποψη το υ Χ ίτλ ερ , α ν α φ έρ ετα ι

την ανάκριση του Γιόντλ από την

α π ό τον σ ύ ν δ εσ μ ο α ξ ιω μ α τ ικ ό

ΕΤΗΙΝΤ και του αξιωματικού του

του με το Γενικό Ε π ιτελείο Ναυ­

Επιτελείου του ταξίαρχου Herbert

τικού (ημερολόγιο 17 Σ επ .).

Büchs.

688. Η πρόγνω ση το υ Speer για τον

691. Οι επικριτικές εκ θ έσ εις του K al-

ανεφοδιασμό σε νικέλιο ήταν επ ί­

tenbrunner είναι στους φ ακέλους

σης αβάσιμη. Στις 13 Σ επ . 1944,

ΒΑ NS.6/41.

το Γενικό Ε πιτελείο Ναυτικού ση­

692. Η επίσκεψη του Schörner έχει κα -

μείω νε την αναγγελία του ότι ο

τ α γ ρ α φ ε ί σ τ ο η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ ο υ

ανεφοδιασμός με νικέλιο από το

Γ ιό ν τ λ , 16 Σ ε π . 1 9 4 4 . Ό τα ν ο

Π ετσάμο δεν είχε πια μεγάλη ση­

Ν τα ίνιτς ά κ ο υ σ ε για το σ χέδ ιο

μασία για την πολεμική βιομηχα­

ε γ κ α τ ά λ ε ιψ η ς

νία τη ς Γερμα νία ς - μια άποψη

έ σ π ε υ σ ε στον Χ ίτλ ερ , αλλά δεν

της

Ε σ θ ο ν ία ς ,

που το ημερολόγιο το υ Γενικού

μ π όρεσ ε να του α λλά ξει γνώμη.

Επιτελείου Ναυτικού αμφισβήτησε

Στις 18 του μηνάς, άρχισε η ε κ κ έ ­

έντονα πέντε ημέρες αργότερα.

νωση (ημερολόγιο Γενικού Ε π ιτ ε ­

1170

DAVID IRVING λείου Ναυτικού, 15 Σ επ . και τ η ­

σ ω π ικ ο ύ τ ο υ Σ τρ α το ύ , 4 Σ ε π .,

λέτυπο Schörner προς Κ άιτελ, σε

από τ α χειρόγρα φ α του Γιόντλ,

φιλμ Τ77/778).

1944

693. Τόσο ο Ρίμπεντροπ, όσο κι ο σ υ ­

(Τ 7 7 / 7 7 5 ), τ ο υ H u p p e n -

k o th e n ,

1945

(B D C ) κ α ι τω ν

νταγματάρχης Bogislaw von Bonin

K ie s s e i, G eorg T h o m a s κι α π ό

—του Γενικού Ε π ιτελ είο υ - ανέφ ε­

α ν α κ ρ ίσ ε ις

ραν ανακρινόμενοι, το 1945, « το

L ahou sen. Ο τ ε λ ε υ τ α ίο ς ε π ιβ ε ­

τω ν

Γ ιό ν τ λ

και

π ερ ί εν έχ υ ρ ο υ » επ ιχ είρ η μ α του

βαίω σε στην Νυρεμβέργη στις 12

Χ ίτλερ. Στις 12 Σ επ . 1944 ο Χ ίμ ­

Νοε. 1945 ότι ο Κανάρης και ο

λερ ορνιθοσκάλιζε στο σημ ειω μ α ­

Oster είχαν π ροδώ σει την η μ ερο­

τάριό του ω ς «Θ έμ α 9 » για συζή­

μηνία της Ε π ιχείρησης

τηση μ ε τον Χ ίτ λ ε ρ , τ ις λ έ ξ ε ις

αλλά αρνήθηκε να π ει π ερ ισ σ ό τε­

Κ ΙΤ Ρ ΙΝ Η Σ ,

« Β ρ ε τ α ν ία ή Ρ ω σ ία » , και ω ς

ρα, κα θώ ς και οι δύο ήταν τότε

« Θ έμ α 1 0 » , « Ρ ω σ ία -Ια π ω ν ία » .

νεκροί. Αναφέρεται επίσης και σε

Και τα δυο αυτά θέμα τα «συζη-

χειρ ό γ ρ α φ α τω ν H uppenkothen,

τήθηκαν» ( Τ 175/ 94/ 5062). Ο φ ά ­

Kopkow και Thomas.

κ ελ ο ς Schellenberg 1944 γ ια τις

696. Η ασθένεια του Χίτλερ: ημερολό­

συνομιλίες τη ς Στοκχόλμης είναι

για Morell (βλ. σημ. 328) και κα­

στο t l 75/5790122 και μετά.

τα θ έσ εις των Giesing και Hassel­

694. Για την Επιχείρηση Άρνεμ χρησι­

bach, και Brandt. Αναφέρεται και

μοποίησα την αφήγηση του στρ α ­

στις επιστολές του Μπόρμαν, στις

τηγού Kurt Student στην εφ ημερί­

30 Σ επ ., 1 και 4 Οκτ., στα χειρό­

δα D er Fron tsoldat erzrählt, 1952,

γ ρ α φ α τ η ς γ ρ α μ μ α τ έ ω ς T rau d l

την επ ιστολή το υ Schleifenbaum

Junge και του Kurt Assmann, και

π ρ ο ς τον Hermann Giesler, στις

σ τις σ υ ν εν τ εύ ξ ε ις π ο υ πήρα το

11 Ιαν. 1945 (Τ81/122/4665 και

1965 από τους Saur και Puttkamer.

μ ετά ), μια αδημοσίευτη επιστολή

Μ ετά την επίσκεψή της στον Χ ίτ ­

τ ο υ σ υ ν τα γ μ α τά ρ χ η W . H arzer,

λερ, στις 5 Οκτ. 1944, η χήρα του

Δεκ. 1955, και εγγρα φ ές στο π ο ­

Schmundt έγραφε στο ημερολόγιό

λ εμ ικ ό ημ ερολόγ ιο το υ Γ εν ικού

της: « Μ ε τον Puttkamer, σήμερα

Ε π ιτελείου Ναυτικού.

το απόγευμα, στη Φ ω λιά τ ο υ Λ ύ ­

695. Η επίσκεψη του Χ ίμλερ στον Χ ίτ ­

κου. Ο Φύρερ κρεβατωμένος. Είπε

λερ στις 26 Σ επ . 1944 έχει ανα-

ότι είχε χάσει τον καλύτερο από

π α ρ α σ τα θ εί από τη χειρόγραφη

τους άνδρες του » - δηλ. τον σύζυ­

ατζέντα του ( Τ Ι 75/94/5056), από

γό της.

επιστολή του Μπόρμαν π ρος τη

6 9 7 . 0 M orell έ γ ρ α φ ε σ τ ις 2 3 Ο κτ.

σ ύ ζ υ γ ό τ ο υ εκ είν η την η μ έρ α ,

1944: «Ο ι τελ ευ τα ίες λίγες εβ δ ο ­

α π ό την ανάκριση το υ Κανάρη

μά δες δεν ήταν και τόσο ευχάρι­

και του

σ τ ες για μ έν α ... Α λλά ο Φ ύρερ

P fu h ls te in ,

α π ό το ν

Kaltenbrunner, 21 Σ επ . (NS.6/41),

μου δείχνει τόση ευγένεια, ώ στε

από το πολεμικό ημερολόγιο του

τα ξεχνώ όλα».

επικεφ αλής της Διεύθυνσης Προ­

698. Η έκθεση του Rosenberg για την

1171

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ εκκένωση της Εσθονίας, με η μ ε­

στις 15 Απρ. 1945: η μεταχείριση

ρομηνία 28 Σ επ . 1944, είναι στα

των Εβραίων ήταν μια τρέλα, ε ί­

NG-1944.

π ε, καθώς τα δύο τρίτα του συνό­

699. 0 αντιστράτηγος Kirchheim, μέλος του Δικαστηρίου Τιμής κατά του

λου τω ν Ε βραίω ν ζούσαν εκ τό ς γερμανικής περιοχής.

Speidel, περιέγραψε τα συμβάντα

Μ άλλον λ α ν θ α σ μ έν α ο R e ic h s ­

στα SRGG.1180 και GRGG.294 και

fü h re r κ α τ η γ ο ρ ή θ η κ ε γ ια ό σ α

G R G G .296 (φ ά κ ε λ ο ι PRO, W O.

« α π ο δ ε δ ε ιγ μ έ ν α σ υ ν έβ η σα ν ε ξ

208/4169 και 4 1 7 7 ). Β λ . επ ίσ η ς

ονόματος του, αλλά όχι με τις ε υ ­

π α ρ α τ η ρ ή σ ε ις τ ο υ

στρ α τη γού

λογίες το υ » . Επέτρεψ αν σ ε 1.200

Thum m σ τα G R G G .297 για την

Ε β ρ α ίο υ ς να φ ύ γ ο υ ν γ ια την

αυτοκτονία του Ρόμελ. Ο οδηγός

Ε λβετία , με σκοπό να βελτιω θεί η

το υ Julius Schaub, Heinz Doose,

εικόνα του Χίμ?^ερ στο ε ξ ω τ ερ ι­

οδηγούσε το αυτοκίνητο μέσα στο

κό. Στις 19 Απρ. 1945, ο ίδιος ο

οποίο ο Ρόμελ ήπιε το δηλητήριο.

Χ ίμλερ ισχυρίστηκε στον Krosigk

Έ χ ω την ανάκρισή του. Το υ π ό ­

« ό τι κατά τα τελευ τα ία δυο χρό­

λοιπο τη ς διήγησής μου στηρίζε­

νια δεν είχε συμβεί τίπ οτα στους

τ α ι σ τις α ν α κ ρ ίσ εις το υ Γιόντλ

Ε β ρ α ίο υ ς π ου είχαν μ είν ει στη

και του Κ άιτελ, στις συνεντεύξεις

Γ ερ μ α ν ία - τ ο υ ς χ ρ εια ζ ό μ α σ τ ε

μου με του ς υπ α σπ ιστές Günsche,

ω ς ενέχυρο για όλες τις επ ερχό-

A rnsberg κα ι G öhler, σ τ ις γ ρ α ­ π τές δηλώ σεις των στενογράφων

μενες δια π ρ α γμ α τεύσεις». 701. Για τις προετοιμ α σίες της Ο υγγα­

Buchholz και Krieger και σ ε μια

ρίας για α ποσκίρτηση, βλ. α να ­

σημείωση συνομιλίας του Κ ά ιτελ

κ ρ ίσ ε ις α π ό OCMH κ α ι Σ τ έ η τ

με τον γιο του, στο κελί της Νυ­

Ν τη π ά ρ τμ εν τ τω ν

ρεμβέργης, στις 21 Σ επ . 1946.

G re iffe n b e rg κα ι V ee sen m a y er,

Η Π Α, τω ν

Χ ίμ λ ε ρ

στη σημείωση του Kasche σχετικά

υπάρχει μια έκθεση που στάλθηκε

με τη συνομιλία το υ Χ ίτ λ ερ με

με τηλέτυπο από τον συνταγμα­

τον « P o g la v n ik » , 18 Σ επ . 1944

700. Σ τ ο υ ς

φ α κ έλ ο υ ς

του

τά ρχη τω ν SS K u rt B e c h e r, με

(ΑΑ σειρά 1770), και στο ημ ερο­

ημερομηνία 25 Αυγ. 1944. Το γ ε ­

λ ό γ ιο τ ο υ Γ ε ν ικ ο ύ Ε π ι τ ε λ ε ί ο υ

γονός ότι «τρ ια κ ό σ ια κομ μ ά τια [Εβραίοι] πέρασαν δίχως όρους τα

Ναυτικού, 26-28 Σ επ . 702. Για τις παρατηρήσεις του Χ ίτλερ

σύνορα » θα επ η ρ έα ζε την κοινή

προς τον Vörös, βλ. τηλεγράφημα

γνώμη της άλλης πλευράς πιστεύο­

του Greiffenberg προς το Β ερ ο λ ί­

ντας ότι « τ ο μόνο που θέλουμε εί­

νο για τις συνομιλίες του με τον

ναι η συγκατάθεσή τους για να την

Geza Läkatos, τον Ούγγρο π ρ ω ­

εκμ ετα λ λευτού μ ε για προπαγαν­

θ υ π ο υ ρ γ ό , 15 Σ ε π . (Τ 77/ 869/

δ ισ τ ικ ο ύ ς σ κ ο π ο ύ ς » ( Τ 175/ 59

5914).

/4473 και μετά. Βλ. επίσης σχετι­

703. Το βιβλίο συναντήσεων π ου τ η ­

κά μ’ αυτό την εξήγηση του Schel­

ρούσε ο Linge για τον Φύρερ από

lenberg, που σημείω σε ο Krosigk

τις 14 Οκτ. 1944 ω ς 28 Φ εβ. 1945,

1172

DAVID IRVING βρέθηκε από Βρετανούς αξιωματι­

1 9 4 4 . Ο Ρ ο ύ ν το λ φ φον Ρ ίμ π ε -

κούς στις 10 Σεπ. 1945 στα ερεί­

ντροπ π εριέγρ α ψ ε σ ε μια σ υ ν έ­

π ια τη ς Κ α γ κ ελ α ρ ία ς (Τ84/ 22),

ντευξη μαζί μου τη σύγχυση του

μα ζί μ ε τ ο σ η μ ειω μ α τά ρ ιο το υ

π α τέρα του . Τον Σ επ τέμ βριο του

Χίτλερ για τις συναντήσεις του τον

1944 η προπαγανδιστική εφ ημερί­

Απρ. 1945 (AL/1488/4).

δα της Μόσχας Freies Deutschland

704. Η αφήγηση του W inkelmann, με

(Ε λεύθερη Γερμανία) δημοσίευσε

ημ ερομ ηνία 25 Ο κτ. 1944 είναι

επίσης ρεπ ορτά ζ α πό το « σ τ ρ α ­

στου ς

τόπ εδο θανάτου» του Λιουμπιάν-

φ α κ έλ ο υ ς

του

Χ ίμ λ ε ρ

( Τ Ι 75/59/4489 και μετά).

κα. Όταν ο αποστάτης στρατηγός

705. Ο Χ ίτλερ κράτησε την υπόσχεσή

M ozer έ κ α ν ε μια ρ α δ ιοφ ω ν ική

του να μην αμαυρω θεί το όνομα

ομιλία γ ια το Λ ιουμπιάνκα στο

τ ο υ H orth y . Β λ . τη λ εγ ρ ά φ η μ α

ραδιόφωνο της Μόσχας, η Υ π ηρε­

DNB (Γερμανικό Πρακτορείο Ε ι­

σία Πληροφοριών το υ Γκαίρινγκ

δήσεων) στις 17 Οκτ. και το η μ ε­

έ σ τ ε ιλ ε ένα α ντίγρα φ ό τη ς στο

ρολόγιο του Helmut Sündermann,

Υπουργείο του Γ κα ίμ π ελς κι α υ­

την ίδια ημερομηνία. Οι σ υν τά ­

τό ς αποφ άσισε να μην κυκλοφο­

κ τες τω ν εφημερίδων πήραν εντο­

ρ ή σ ει κ α μ ιά δ ιά ψ ευ σ η , ε π ειδ ή

λή «να μη γίνουν επ ιθ έσ εις κατά

« σ ε μια τέτοια μάχη προπαγάν­

του πρώην Α ντιβασιλέα».

δας θα ήμασταν α π ολύτω ς σ ε θ έ ­

706. Έ ν α ς φ ά κ ελ ο ς μ ε ν το κ ο υ μ έν τα

ση άμυνας» (Yivo, Occ Ε 2 -6 8 ).

για το σύστημα κλιματισμού των

709. Σχετικά με την πτώ ση του Γ κ α ί­

καταφυγίων είναι στα ΒΑ , φ ά κ ε­

ρινγκ: βλ. α νακρίσεις Γκαίρινγκ

λος R58/1057.

κ α ι G a lla n d , τ ο

χ ρ ο ν ικ ό τ ο υ

707. Η σημείω ση του Γιόντλ για την

Speer, 7 Οκτ. 1944, το ημ ερολό­

πολεμική σύσκεψη του Φύρερ στις

γιο K re ip e, κα ι τ ις σ η μ ε ιώ σ ε ις

2 5 Ο κτ. 1 9 4 4 , δ ια σ ώ θ η κ ε . «Ο ι

Koller, 5 Νοε.

α κ ρ ό τη τ ες τω ν Ρ ώ σ ω ν κ α τά τη

710. Η α π ο γ ο η τευ τικ ή α π όδ οσ η τω ν

δ ιά ρ κ εια τη ς κα τοχής περιοχώ ν

M e-262 ω ς μαχητικών φ ω τίζετα ι

τη ς Α νατολικής Π ρωσίας π ρ έπ ει

από τ α έγγρα φ α το υ διευθυντή

να δημοσιευτούν από τον κλάδο

το υ M essersch m itt, F r itz S eiler

προπαγάνδας τη ς Β έρ μ α χτ. Φ ω ­

( E D .4924/ 45) - μ ι α έ κ θ εσ η τ ο υ

τογ ρ α φ ίες, α φ ηγήσεις α υτοπ τώ ν

Ludw ig Bölkow , με ημερομηνία

μαρτύρων, ντοκιμαντέρ, κτλ., για

25 Ο κ τ .- κι ένα μνημόνιο στους

όλα α υτά » (1787-PS).

φ ακέλους Μπόρμαν, με ημερομη­

708. Η α ν τίδ ρ α σ η τ ο υ Χ ί τ λ ε ρ σ τ ις

νία 21 Οκτ. (NS.6/152). Τ ο πρώ το

αναφορές της προπαγάνδας σχε­

Heinkel 162 π έ τ α ξ ε σ τις 6 Δεκ.

τικά με το Μ άζντανεκ π εριγρά -

1944 και ήταν από άποψη α ερ ο ­

φ ετα ι α π ό τον Sonnleitner, από

δυναμικής καταστροφή.

τον Heinz Lorenz ( ανάκρισή του

711. Το απόσπασμα είναι από την π ο ­

από CSDIC) και από τον Helmut

λεμική σύσκεψη του Χ ίτλερ στις 6

Sündermann, ημερολόγιο 27 Οκτ.

Νοε. 1944 (Heiber, σελ. 711). Βλ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ N eu e Z ü rc h er

(1 7 8 7 -P S ), σ το χ ειρ ό γ ρ α φ ο το υ

Z eitung 14 Νοε. και το υ ς φ α κ έ ­

W ilhelm Scheidt και διάφ ορες δη­

λους Χίμλερ (Τ Ι 75/524) γι’ α υτές

μ οσιευμένες μονογραφίες.

στην

ε φ η μ ε ρ ίδ α

τις φήμες. Ο Χ ίτλερ τις ανέφερε

716. Για την εξεύρ εσ η βενζίνης για την

επίσης κατά τη διάρκεια ενός γ ε ύ ­

επ ίθ εσ η , βλ. ημερολόγιο Γιόντλ,

ματος με τον Szälasi στις 4 Δεκ. Ο

10 Νοε. και 18 Δεκ. Σύμφωνα με

βαρόνος Gabriel von Kem eny, ο

το ημερολόγιο του 0 K W , 4 Ιαν.

Ο ύγγρος Υ πουργός Ε ξω τερ ικ ώ ν ,

1945, υπήρχε ανεφοδιασμός πάνω

ανέφερε αργότερα: « 0 Φύρερ ε ί­

από την απαιτούμενη π οσότητα,

π ε μ’ ένα γ έλιο ότι τ ο εχθρικό

αλλά η κατανάλωση ήταν μ εγ α ­

στρατόπεδο είχε αναγγείλει επ α ­

λύτερη από την προβλεπόμενη. Ο

νειλημμένα ότι ήταν νεκρός, απο-

Κ ά ιτελ δ ιέτ α ξ ε σ τις 7 Δ εκ. α υ ­

δίδοντάς του πλήρη νευρική κα τά ­

στηρά μέτρα κα τά των α υθαίρε­

π τω ση , ή κυκλοφ ορώ ντας φ ήμες

των μετακινήσεων στρατευμάτω ν

για καρκίνο του λάρυγγα» (Τ 175/

(Τ77/778). Οι σ υ ν έπ ειες τη ς έ μ ­

130/6884).

φ α σ η ς π ο υ δ ό θ η κ ε σ τ ο Δ υ τικό

712. Οι στενογράφοι κατέγραψαν την

Μ έτω πο ήταν πολύ σοβα ρές για

ομιλία το υ Χ ίτλ ερ σ τις 12 Δ εκ.

το Ανατολικό. Από το σχέδιο π ο ­

1944. Β λ. περιγραφή στρατηγού

λεμικού ημερολογίου του Γενικού

Heilman, SRGG.1142.

Ε π ιτελείου (Τ78/339) μαθαίνουμε

713. Το απόσπασμα είναι από τη μ υ­

ότι στις 5 Ιαν. 1945, η 6η Α ερ ο­

στική ομιλία του Χ ίτλερ, στις 28

π ορική Δύναμη τ ο υ π τέρ α ρ χ ο υ

Δεκ.

von Greim είχε α π οθέμ α τα κ α υ ­

714. Σύμφω να με το ημερολόγιο του

σίμων για τρ εις ημ έρες μόνον.

Γενικού Ε π ιτελ είο υ Ν αυτικού, 1

717. Η υπερβολική κατανάλωση βενζί­

Δεκ. 1944, ο συνταγματάρχης von

νης αναφέρεται ήδη στο ημερολό­

Bonin εξέφ ρ α σ ε την εμπιστοσύνη

γιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτι­

του ω ς π ρος την αμυντική ισχύ

κού από τις 17 Δεκ. 1944, Ημέρα

της γραμμής κατά μήκος του Ανα­

Δύο τη ς επ ίθ εσ η ς. Β λ. αφήγηση

το λ ικ ο ύ Μ ετώ π ο υ , « ε ιδ ικ ά σ τις

του Χ ίτλερ περί των λαθών τους

περιοχές της Ανατολικής Πρωσίας,

σ τις 28 Δ εκ. 1944 (H eiber, σ ελ .

Βαρσοβίας και Κρακοβίας».

476). Ο Bach-Zelewski που π α ρευ-

715. Σχετικά με τον προγραμματισμό

ρέθηκε στην ομιλία, σημείωσε ότι

της επ ίθεσης των Αρδεννών, χρη­

ο Rundstedt ευχαρίστησε τον Χ ίτ ­

σ ιμ ο π ο ίη σ α

λερ «για τη σκληρή αλλά δίκαιη»

α ν α κ ρ ίσ ε ις

τω ν

W estphal, Γιόντλ, Κ άιτελ, Koller,

κριτική του (χειρόγραφο Στρατού

Manteuffel και Büchs, τα η μ ερο­

των ΗΠΑ, Β-252).

λόγια του Γιόντλ, του Ανώτατου

718. Ο W olf Junge α νέφερε τα κοροϊ­

Δ ιοικητή Δ ύ σ η ς, τ ο υ O K W κα ι

δευτικά λόγια του Χ ίτλερ στο χ ει­

το υ Γ εν ικ ο ύ Ε π ιτ ελ είο υ Ν α υ τι­

ρόγραφό του (στη συλλογή μου,

κο ύ, τ ις σ η μ ειώ σ εις το υ Γιόντλ

HZ).

γ ια τ ις σ υ σ κ έ ψ ε ις τ ο υ Χ ίτ λ ε ρ

719. Τ ο απόσπασμα είναι από τη σ υ ­

1174

DAVID IRVING νομιλία του Χ ίτλερ με τον στρ α ­

(Τ77/775/0754 και μ ετά ) και τις

τηγό W olfgang Thom ale στις 30

α ν α κ ρ ίσ ε ις τ ο υ B o n in α π ό το

Δεκ. 1944 (Heiber, σ ελ. 779 και μετά ).

OCMH. 724. Η συνομιλία κ α τα γ ρ ά φ ετα ι στο

720. Στις 23 Μαΐου 1945, ο Milch εί­

χειρόγραφο της Traudl Junge.

π ε: «Ο H ew el... μου είπ ε για την

725. Ο Gehlen αξιολογούσε την επ ιθ ε­

π ρ ο σ φ ο ρ ά το υ Στάλιν γ ια δ ια ­

τική ισχύ του Στάλιν σ ε 225 μ ε ­

π ρα γματεύσεις, 14 ημ έρες πριν οι

ραρχίες τυφεκιοφόρων, 22 σ ώ μ α ­

Ρώσοι αρχίσουν την επίθεσή τους

τ α α ρ μ ά τω ν μ ά χη ς, 29 ά λ λ ο υ ς

στο

σ χ η μ α τ ισ μ ο ύ ς α ρ μ ά τ ω ν , κ α ι 3

μ έτω π ο

του

Β ισ τ ο ύ λ α »

(SRGG. 1255C).

σ ώ μ α τα τεθ ω ρ α κ ισ μ έν ω ν . Αλλά

721. Ε κ τό ς από τη γερμανική εκδοχή

στη Γυάλτα, ο Στάλιν - ο οποίος

της συνομιλίας του Χ ίτλερ με τον

σίγουρα δεν είχε κανένα λόγο να

Szalasi και την εκδοχή του βαρό­

υποτιμήσει τη συμβολή τ ο υ - δή­

νου Kemeny στους φακέλους Χ ίμ ­

λω σε ότι είχε μόνο 180 μεραρχίες

λερ, υπάρχουν δυο ακόμη ουγγρι­

στην Πολωνία. Ο στρατηγός S.M .

κ ές εκδοχές (Τ973/1 και /14).

Shtem enko, έγ ρ α φ ε στη ρω σική

Η θέση του Γκουντέριαν στις 20

επίσημη Ισ τορία , τη μ ελέτη The

Δ εκ. α ντικα τοπ τρίζετα ι, α πό τις

General Staff in the W ar Years (Μ ό­

π ε ρ ιλ η π τ ικ ές σ η μ ειώ σ εις του

σχα, 1968): «Την εποχή εκείνη, οι

(B A , II Η 402/11). 722. Γ ια την επ ίσκεψ η του Γ κ ο υ ν τ έ­ ρια ν σ το ν Χ ί τ λ ε ρ σ τ ι ς 9 Ια ν .

μεραρχίες μας διέθεταν κατά μ έ ­ σον όρο μόνο 4 .0 0 0 άνδρες κ α θ ε­ μιά».

1945, χρησιμοποίησα - μ ’ επ ιφ ύ ­

726. Το τηλεγράφημα του Γκουντέριαν

λ α ξ η - τα ίδια του τα απομνημο­

προς τον Χ ίτλερ , με ημερομηνία

ν εύ μ α τα , κα ι τον φ ά κ ελ ο I f Ζ

14 Ιαν. 1945, είναι στο πολεμικό

Z S .5 7 , κα ι τ ις α π ο σ π α σ μ α τ ικ ές

ημερολόγιο του κλάδου Επιχειρή­

π α ρ α τη ρ ή σ εις το υ Χ ίτ λ ερ κα τά

σεων του Γενικού Επιτελείου (π α ­

τις π ολεμ ικές του συσκέψ εις α ρ­

ραρτήματα, t78/305/6032 και μ ε ­

γότερα εκείνη την ημέρα και στις

τά ). Ανέφερε ότι ο εχθρός είχε π ε-

10 και 27 Ιαν., καθώ ς κι ένα χ ει­

τύ χ ει μια στρα τηγική διείσδυση

ρ ό γρ α φ ο το υ σ υν τα γμ α τά ρ χη

από το δυτικό τμήμα του π ρογε­

F rey tag von Lotinghoven (υ π α ­

φ υρώ μα τος του Μ παράνοβ. « Γ ι ’

σ π ισ τ ή τ ο υ Γ κ ο υ ν τ έ ρ ια ν ) π ο υ

αυτό ζητώ την άμεση μ εταφ ορά

β ρ έθη κ ε α νά μ εσα σ τα έγγρα φ α

μερικών μεραρχιών Panzer κι άλ­

του στρατηγού.

λων μεραρχιώ ν π εζικ ο ύ από το

723. Για την υπερβολική αυτοπ επ οίθη­

Δυτικό στο Ανατολικό Μ έτω π ο».

ση της Γερμανίας στο Ανατολικό

Β λ. και πολεμικό ημερολόγιο Γ ενι­

Μ έτω πο, βλ. π .χ. την ομιλία του

κού Επιτελείου Ναυτικού, 14 Ιαν.,

Γιόντλ π ρος το υ ς στρα τιω τικούς

την αφήγηση του ναυάρχου Voss.

α κολούθου ς των συμμάχων, στο

727. Ο Γιόντλ κατέγραψ ε το τη λ εφ ώ ­

Β ερ ο λ ίν ο , 13 Ιαν. 1 9 4 5 , 4 μ .μ .

νημα του Γκουντέριαν στο ήμερο-

1175

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ λόγιό του . Ακολούθησε ένα τη λ ε­

κε ότι οι πετρελαιοπηγές της Ουγ­

γ ρ ά φ η μ α σ τ ις 7 .3 0 ' μ .μ . π ο υ

γα ρίας και της Βιέννης θα θ ε ω ­

υπ α γορ εύτη κε τηλεφ ω νικώ ς από

ρούνταν ά μ εσης π ροτερα ιότητα ς

το τ ρ έν ο το υ Χ ίτ λ ερ σ τις 2 .2 5 '

προστατευόμενοι στόχοι.

π .μ ., επαναλαμβάνοντας το αίτη­

732. Η σύσ κ εψ η π ο υ κ α τ έ λ η ξ ε στον

μα για ενισ χ ύ σ εις, π ρ ο ς την Α'

δ ιο ρ ισ μ ό τ ο υ Χ ίμ λ ε ρ είν α ι σ το

Ομάδα Στρατιών. Η Traudl Junge

ημ ερολόγ ιο το υ Γιόντλ, 21 Ιαν.

κα τέγραψ ε την γκρίνια του Otto

1945. Η σχετική διαταγή του Χ ίτ­

Günsche.

λερ στάλθηκε από τον Μπόρμαν

728. Ο υπ α σπ ιστή ς του Ν ταίνιτς, W .

προς τους Gauleiter (IfZ φάκελος

L ü d d e-N eu ra th π ε ρ ιέ γ ρ α ψ ε τη

ED -36) και προς τον ίδιο τον Χ ίμ ­

σκηνή με τον Harpe, στις 19 Ιαν.

λερ. Βλ. το πολεμικό ημερολόγιο

1945, στο βιβλίο το υ , R egierung

της Ομάδας Στρατιών του Β ιστού­

Dönitz (Βερολίνο, 1964).

λα Τ 3 1 1/167/8516 και μ ετά , και

729. Ο dr. W erner von Schmieden π ε ­ ριέγραψε την αποστολή του ανα-

στο πολεμικό ημερολόγιο του Γεν. Επιτελείου, t78/305/5979.

κρινόμενος από το OCMH. Χ ρ η ­

733. Η διαταγή του Ζούκοφ βρίσκεται

σιμοποίησα επίσης τις κα τα θέσ εις

ω ς π α ράρτημα στην έκθεσ η του

το υ F ritz H esse, το υ δ ιερ μ ηνέα

Gehlen τη ς 22 Φ εβ . 1945, « Σ υ ­

Paul Schmidt και της γρα μ μ ατέω ς

μ π εριφ ορά του Κ όκκινου Σ τρ α ­

του Ρίμπεντροπ Frau Blank.

τού σ ε γερμανικό έδ α φ ος» (Τ 3 1 1/

730. Το νέο κύριο σ χ έδ ιο το υ OKW

168/0014). 'Ενα αντίγραφο με μ ε ­

συνοψ ίζεται στο ημερολόγιο του

γά λα τυπ ο γρα φ ικά στοιχεία για

Γενικού Ε π ιτελείου Ναυτικού, 19

τον Χ ίτλερ είναι στους φ ακέλους

Ιαν. 1945, αλλά δεν ανα φ έρεται

τ ο υ Γ ε ν ικ ο ύ Ε π ι τ ε λ ε ί ο υ (Τ78/

καθόλου στο πολεμικό ημ ερολό­ γιο τ ο υ O K W π ο υ κ ρ α το ύ σ ε ο Schramm. 731. Για την απόσυρση της 6ης Σ τρα­

304/5627). 734. Χρησιμοποίησα την κατάθεση του K arl W olff στην Ν υρεμβέργη, 1 Δεκ. 1947, και στα IfZ φ άκελος

τιά ς Panzer π ρος την Ο υγγαρία

Z S .3 1 7 . Π ροφανώς, είχ ε δ ει τον

-α ν τί π ρος το Ανατολικό Μ έτω ­

Χ ίτλερ στις 6 ή 7 Φ εβ. 1945 (η μ ε­

π ο - χρησιμοποίησα τ α π α ραρτή­

ρολόγια Linge και Μπόρμαν).

μ α τα σ το π ο λ εμ ικ ό ημ ερολόγιο

735. Β λ . τη μ ελ έτη τ ο υ Hans K issel

του κλάδου επιχειρήσεων του Γεν.

π ερ ί Λ αϊκού Σ τρ α το ύ στο W R ,

Επιτελείου (Τ78/305), το πολεμικό

1960, σελ. 219 και μετά.

ημερολόγιο του OKW, και τις ση­

736. Γ ια τη μεταφ ορ ά των α ντια ερο­

μειώ σεις του Γιόντλ από τις σ υ­

πορικών πυροβολαρχιών α πό το

σκέψ εις του Φύρερ (1787-PS). Βλ.

Ράιχ στο μ έτω π ο του Ό ντερ, βλ.

επίσης, ημερολόγιο Sünder-m ann

σημείωση του Γιόντλ για τη σ ύ ­

20 Ιαν. 1945, και τη σύσκεψη του

σ κεψ η τ ο υ Χ ί τ λ ε ρ την 1 Φ ε β .

Χ ίτλερ με τον Νταίνιτς τρεις η μ έ­

1945, και στο πολεμικό ημερολό­

ρες αργότερα, όπου αποφασίστη-

γιο του Ε π ιτελείου επιχειρήσεων

1176

DAVID IRVING

της OKL (T321/ 10/ 6799 και μ ε ­ τά ). 737. Ο Χ ίμλερ θυμήθηκε την κρίση στη

σχεθεί π ω ς η Αυστρία θα επανακτούσε τα σύνορα της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας (SAICIX/10

συνομιλία το υ μ ε τον Schw erin

με ημερομηνία 5 Ιουλ. 1945, ΝΑ:

von Krosigk στις 19 Απρ. (η μ ερο­

RG.332 εγγραφή ΕΤΟ MIS- V Sect.,

λόγιο). Βλ. και την όλο ευλάβεια

Box 73).

διατα γή το υ R eichsfü hrer την 1

742. Σ χ ετικά με την τ ε λ ε υ τ α ία π ρ ο ­

Φ εβ. 1945: « Τ ο λιώσιμο των χιο­

σπ άθεια του Ρίμπεντροπ για ει-

νιών που έχει αρχίσει σ ε αυτό το

ρήνη, χρησιμοποίησα την κ α τά θ ε­

συγκεκριμένο στάδιο της σύρρα­

ση του Γκουντέριαν και μια σ υ ­

ξης, είναι ένα δώρο της Μ οίρας...

νομιλία του Steengracht που υ π ε-

Ο Κύριος Ημών δεν έχει ξεχά σει

κλάπη στις 14 Ιουλ. 1945: «Έ τσι,

τον εκλεκτό Τ ου γερμανικό λα ό»

ο Γκουντέριαν ήρθε στον Ρ ίμ π ε­

(Τ78/ 304/ 5774).

ντροπ και του είπ ε: “Ό λα τ ε λ ε ίω ­

738. Β λ. στο βιβλίο του Heinz Schön,

σαν. Χ ά θηκε το παιχνίδι. Η υ π έ ­

Die Gustloff Katastrophe (Motorbuch

ροχη του ς σ ε άρματα μάχης είναι

V erlag, 19 9 9 ). Χ ρησιμ οπ οιώ ντας

8 π ρος 1, και η αεροπορία τους

ν έες πηγές, ο συγγραφ έας υπ ολό­

16 προς 1 ”, Μ ετά, ο Ρίμπεντροπ

γ ι σ ε το ν α ρ ιθ μ ό τ ω ν ν εκ ρ ώ ν

μ ετέφ ερ ε τη συζήτηση αυτή στον

σ το υ ς 9 .3 4 3 . Ο ίδιος ήταν ένα ς

Χ ίτλερ. Εκείνος απάντησε ότι δεν

από του ς επιβιώ σαντες.

θα επ ιτρέψ ει στο Φόρεϊν Όφις ν’

739. Για τα μ έτρα τιμωρίας του Γ κ α ί­ ρινγκ, βλ. δια τα γή το υ σ τ ις 16 Ιαν. 1945 ( Τ Ι 77/ 315007 και μ ε­

α σχοληθεί μ ε τ έ τ ο ι ε ς κ ρ ιτ ικ ές » (Χ -Ρ .1 8 ). 743. Σχετικά με την πρόταση να εκ τ ε-

τ ά ) . Ο L a m m e rs α ν α φ έ ρ ε ι τη

λούνται αιχμάλωτοι τω ν Σ υμ μ ά ­

συμβουλή τ ο υ Μ πόρμαν σ ε μια

χων για αντίποινα, στηρίχτηκα στα

ε π ισ τ ο λ ή τ η ς 2 4 Α π ρ . (Τ 5 8 0 /

η μ ερ ο λ ό γ ια τ ο υ Γ κ α ίμ π ε λ ς κα ι

265). 740. Αλληλογράφησα με τον καθηγητή H erm ann G iesler σ χ ετικ ά μ ε το

στις κα τα θέσ εις των Ρίμπεντροπ, Scheidt, Steengracht, Sündermann, Γ ιό ν τ λ

και του

σ τεν ο γ ρ ά φ ο υ

μοντέλο του για το Λιντς. Τα σ χ έ­

Krieger, ο οποίος θυμόταν ιδιαίτε­

δια τ ο υ Χ ίτ λ ε ρ π ερ ιγ ρ ά φ ο ν τα ι

ρα την αντίθεση του Κάιτελ. Ε π ί­

από τον τοπικό Gauleiter, August

σης, στις συνομιλίες του Χ ίτλερ με

Eigruber, σ ε μια ομιλία του εκεί

τον Ν ταίνιτς, σ τις 19-21 Φ εβ ρ .,

στις 25 Νοε. 1942 (Τ175/124/ 9670

και σ ε ένα μνημόνιο του Γιόντλ

και μετά). Επίσης, χρησιμοποίησα

(ND, 606-D ).

το η μ ερ ο λ ό γ ιο τ ο υ L in g e, 9 -1 0

744. Το ημερολόγιο του Linge στις 21

Φ ε β . κ α ι τ ο υ S ü n d e rm a n n , 14

Φ εβ. καταγράφει: « 3 .1 5 '-3 .5 5 'μ .μ .

Φ εβ . 1945, κα θώ ς και το χειρό­

0 [Χίτλερ] κάνει περίπατο με τον

γραφο του Wilhelm Scheidt.

Υ πουργό Ε ξω τερ ικ ώ ν » . Το άλλο

741. Ο Kaltenbrunner είπε στον Glaise-

θέμα ήταν ξεκάθαρα οι μεσολαβη­

Horstenau ότι ο Χ ίτλερ είχε υπο-

τ έ ς ειρήνης που ο Ρίμπεντροπ είχε

1177

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ σ τείλ ει χωρίς να έχει τη σχετική έγκριση, γιατί εκείνη την ίδια η μ έ­

γ ρ α φ ο τ ο υ σ τ ρ α τ η γ ο ύ E rh a rd Raus (D -189).

ρα, σύμφ ω να μ ε το ημερολόγιο

748. Ο M eissner τ α αφηγήθηκε α υτά

τ ο υ W e iz sä ck e r, ο Ρ ίμ π ε ν τ ρ ο π

ενώ ανακρινόταν από το Σ τέη τ

ακύρω σε επειγόντω ς προηγούμε­

Ν τηπάρτμεντ (ΗΠΑ) στις 31 Αυγ.

νες δ ια τα γ ές του για π ρ ο τά σ εις συνθηκολόγησης μ έσω ουδέτερω ν χωρών.

1945). 749. Η σύσκεψη έχει καταγραφ εί στο ημερολόγιο του Γιόντλ. Ο σ τρ α ­

745. Η περιγραφή προέρχεται από τον

τηγός Eberhard Kinzel τηλεφώνη­

Gauleiter Karl Wahl κατά την ανά­

σ ε μ ετ ά στην Ο μάδα Σ τρα τιώ ν

κρισή το υ από τον Αμερικανικό

Βιστούλα ότι ο Χ ίτλερ είχε δ ια ­

Στρατό, 1 Ιουν. 1945. 0 Gauleiter

τ ά ξ ε ι την 3η Σ τρατιά Panzer να

F ried rich R ain er π ερ ιέγ ρ α ψ ε κι

λάβει αμυντική διάταξη α μ έσω ς,

αυτός τη σκηνή με « το ποτήρι του

κα θώ ς «η επικείμενη επίθεση στο

νερού». Βλ. και αφήγηση στο ημ ε­

Β ε ρ ο λ ί ν ο » θ α α π α ι τ ο ύ σ ε την

ρολόγιο του Helmut Sündermann,

α π όσπ α ση διάφ ορων μεραρχιών

25 Φ εβ. 1945. «Α υτός [ο Χίτλερ]

P an zer και P a n z e r-γρ εν α δ ιέρω ν

μιλούσε με σταθερή φωνή και συ-

γι’ αυτόν τον το μ έα του μ ετώ π ου

γκίνησε ιδιαίτερα τους Gauleiter με

(Τ 3 1 1/ 169/ 0913).

μια φράση: “ Μ πορεί να β λέπ ετε

750. Β λ έπ ε, π .χ. το τηλέτυπο από την

το χέρι μου να τρέμ ει μερικές φ ο­

Υ π ηρεσία Πληροφοριών π ρος το

ρές σήμερα, ίσως ακόμη και το κ ε­

Γεν ικό Ε π ιτ ελ είο , σ τις 16 Α πρ.

φάλι μου, αλλά την καρδιά μου, δεν θα τη δείτε ποτέ να τρέμει! ” »

1945 (Τ78/ 304/ 5405). 751. Για την Επιχείρηση

W ER E W O LF,

την

0 Herbert Backe ανέφερε ακριβώς

επίθεση καμικάζι της Λουφτβάφε,

τις ίδιες λ έ ξ ε ις στη σύζυγό του,

βλ. στο ημερολόγιο της OKL, 18

που τις μετέφ ερε στο ημερολόγιό

Μαρ. και 3, 6 και 7 Απρ. 1945.

της, 10 Μαρ. 1945.

752. Αντίγραφα τω ν σ η μ ειώ σ εω ν του

746. Το μνημόνιο του Μπόρμαν είναι

να υά ρχου Ν τα ίν ιτς β ρ ίσ κ ο ν τα ι

στα ΒΑ συλλογή Schumacher, φ ά ­

στους φακέλους Μπόρμαν (Τ81/ 5/

κ ελ ο ς 3 6 8 . Το τά γ μ α γυναικών

2954 και μετά).

α ν α φ έ ρ ε τ α ι επ ίσ η ς κι α π ό τον

753. Για την περιγραφή της ζωής του

Γκαίρινγκ κατά την ανάκρισή του

Χ ίτλερ στο καταφύγιο του Β ερ ο ­

στις 24 Μαΐου. 747. Υ π ά ρχει ένας φ ά κ ελ ο ς με τ η λ ε ­

λίνου χρ η σ ιμ ο π ο ίη σ α τ α χ ε ιρ ό ­ γρ α φ α ή τ ις

κ α τ α θ έ σ εις του

φ ω ν ικ ές σ υν ομ ιλίες μ ετ α ξ ύ του

S ch au b , τ η ς C h rista S ch ro ed e r,

Γενικού Ε π ιτελείου και της Ομά­

του Speer, των Puttkamer, Göhler,

δας Στρατιών Βιστούλα, στα π α ­

B e lo w , S c h e id t, Γ κ ο υ ν τ έ ρ ια ν ,

ραρτήματα του πολεμικού ημ ερο­

Sau r, Γ ιό ν τλ , Κ ά ιτ ελ , G ünsche,

λ ο γ ίο υ α υ τ ή ς τ η ς τ ε λ ε υ τ α ί α ς

του στρατηγού Erich Dethleffsen,

( Τ 3 1 1/ 1 6 7 -6 9 ). Χ ρ η σ ιμ ο π ο ίη σ α επ ίσ η ς το μ ετ α π ο λ εμ ικ ό χ ε ιρ ό ­

κ.ά . 754. Το ξέσ π α σ μ α π εριγρά φ ετα ι από

1178

DAVID IRVING

τον πτέραρχο Koller σ ε μια επ ι­ στολή προς τον δικηγόρο του στη Ν υ ρ εμ β έρ γ η

κα θη γη τή

ε π α φ ές με εκκλη σ ια σ τικ ούς κ ύ ­ κλους του Λονδίνου.

F ran z

756. Το απόσπασμα είναι από το η μ ε­

E xn er, μ ε ημ ερομ ηνία 25 Μ αρ.

ρολόγιο του πτεράρχου Koller, 28

1 9 4 6 , κι α π ό τον σ τ εν ο γ ρ ά φ ο

Μαρ. 1945. Βλ. επίσης την ανά­

Gerhard Herrgesell, στις 19 Ιουλ.

κ ρ ισ η τ ο υ

1945. Λ ίγες ημ έρες πριν, η μ ητέ­

OCMH, στις 20 Ιουλ. 1945.

Γ κ α ίρ ιν γ κ

α π ό το

ρα του καθηγητή Giesler σ κ ο τώ ­

757. Κ α τ ά τη σ ύ σ κ εψ η τ ο υ Χ ίτ λ ε ρ

θηκε στον δρόμο από ένα μαχητι­

στις 8 Μαρ. 1945, μ ετά το σκάν­

κό α ερ ο π λ ά ν ο τω ν Σ υ μ μ ά χω ν ,

δ α λο τ η ς γ έ φ υ ρ α ς Ρ εμ ά γ κ εν ο

πράγμα που μπορεί να είχε επ η ­

Sündermann σημείωνε στο ημ ερο­

ρ εά σ ει τον Χ ίτλερ.

λόγιό το υ : «Ο Φ ύ ρ ερ σ χ εδ ιά ζει

755. Η αποτυχία του Schmieden ανα-

επίσης να στείλει στο Αεροδικείο

φ έρ ετ α ι σ τις α να κρίσεις το υ . 0

τους υπεύθυνους γι’ αυτά τα ση­

F ritz Hesse π ή γ ε στην Σ ουηδία

μάδια διάλυσης. 'Ε χω σ η μ ειώ σ ει

στις 17 Φ εβ. με τις προτάσεις ει­

δυο α πό τα άγρια ξεσ π ά σ μ α τ ά

ρήνης του Ρίμπεντροπ. Αλλά στις

του: “ Μόνον οι μέθοδοι των Ρ ώ ­

15 Μαρ., ο Σουηδός δημοσιογρά­

σων μπορούν να μας βοηθήσουν

φος Arvid Fredborg τις αποκάλυ-

τ ώ ρ α ”, και “ Αν χάσουμε τον π ό ­

ψε σε ένα άρθρο του στην εφ ημ ε­

λεμο, οι Γερμανοί θα εξοντωθούν

ρίδα Svenska Dagbladet, τ ο οποίο ο

οπ ω σδήπ οτε - οπ ό τε είναι καλό

K alten bru n n er α ν έφ ερ ε α μ έσ ω ς

να εξοντώ σουμε μερικά από α υ­

σ το ν Χ ί τ λ ε ρ .

Β λ . η μ ε ρ ο λ ό γ ιο

τ ά τ α π λ ά σ μ α τ α , τ ώ ρ α ” » . Οι

Sündermann, 18 Μαρ. σχετικά μ’

ένοχοι για το Ρεμ ά γκεν ε κ τ ε λ έ -

αυτό, και την ανάκριση του Karl Georg Pfleiderer, του πρώην Γ ε ρ ­

στηκαν. 758. Α ν ά μ ε σ α

στα

έγγρα φ α

του

μ α ν ο ύ γ ε ν ικ ο ύ π ρ ό ξ ε ν ο υ στην

Robert Ley -μ ε τ α ξ ύ των φακέλων

Στοκχόλμη, από το CSDIC (W EA)

του

BAOR. Ο Ρίμπεντροπ περιέγραψε

R o b ert Η. Ja c k s o n - βρήκα ένα

την αποστολή του Moellhausen, με

χειρόγραφο για τον Χ ίτλερ.

κ ά π ο ιες λ ε π τ ο μ έ ρ ε ιες σ τα α π ο ­

Α μ ε ρ ικ α ν ο ύ

ε ισ α γ γ ε λ έ α

759. Ο Speer έδ ω σ ε μια σκληρή μάχη

μνημονεύματά του. Μια ανάκριση

κ α τά τω ν δ ια τα γ ώ ν κ α τ α σ τ ρ ο ­

το υ d r. E rn st Jah r, επ ικ εφ α λ ή ς

φής. Σ τις 3 Απρ. 1945, ο Milch

του κλάδου εκκλησιαστικών υπ ο­

σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Ο

θ έσ εω ν τη ς Γ κ εσ τά π ο , αναφέρει

Speer διηγήθηκε τον αγώ να του

σ τις 3 Μ αρ. 1946 ότι ο Ρ ίμ π ε ­

με [τον Χ ίτλερ] για τις κα τα στρ ο­

ντροπ είχε στείλει επίσης τον επ ί­

φ ές.

σκοπο Heckei, διευθυντή του τμή­

760. Ο Μπόρμαν κυκλοφόρησε τη δ ια ­

ματος εξω τερικών υποθέσεων της

ταγή του OKW (υπογεγραμμένη

Γερμα νικής Ε υα γγελικής Ε κ κ λη ­

από τον Γιόντλ) προς όλους τους

σίας, στην Στοκχόλμη, μέσα στον

Gauleiter στις 30 Μαρ. 1945 (Τ81/

Μ αρ. 1945 για να δημιουργήσει

5/ 3034 και μετά).

1179

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 761. Ε κ τ ό ς α π ό τ ις σ η μ ε ιώ σ ε ις τ ο υ

766. Η επιστολή του Αρχηγού τη ς Ε π ι­

Heinrici -π ροσα ρτη μ ένες στο π ο ­

μελητείας Alfred Toppe προς τον

λ εμ ικ ό η μ ερ ο λ ό γ ιο τ η ς Ο μάδα ς

Κ ά ιτελ στις 15 Απρ. 1945, είναι

Στρατιών του (Τ 3 1 1/169)- μια π ο ­ λύτιμη πηγή είναι το άρθρο του στρατηγού Theodor Busse για τις

στο μικροφίλμ Τ77/778. 767. Ο υ π α σ π ισ τ ή ς

του

F e g e le in ,

Johannes Göhler μου είπ ε για την

επιχειρήσεις της 9ης Στρατιάς στο

εντολή του Χ ίτλερ προς τον Χ ίμ ­

W R , 1 9 5 5 , σ ε λ . 159 κα ι μ ε τ ά .

λερ, που δόθηκε παρουσία του.

Χ ρησιμοποίησα επίσης τις κα θη­

768. Τ α λόγια του Busse αναφέρονται

μ ερ ιν ές σ η μ ε ιώ σ ε ις , γ ρ α μ μ έν ες

από τον Γ κα ίμ π ελς στο ημερολό­

από τους υπ α σπ ιστές των Γ κ ο υ ­ ντέριαν και Krebs, μ ετά τις σ υ ­ σκέψ εις του Χ ίτλερ (Τ78/ 305). 762. Ο Γκ α ίμ π ελς τα αφηγήθηκε όλα

γιο του Krosigk. 769. Για την αναχώρηση του διπ λω μ α ­ τικού σ ώ μ α τος βλ. έγγρα φ α Ρ ί­ μπεντροπ (Τ580/ 266).

αυτά στον Schwerin von Krosigk.

770. Ο υπ α σπ ιστής Albrecht υ π ο τίθ ε­

Β λ . σ το ημ ερολόγιο τ ο υ τ ε λ ε υ ­

τα ι ότι σκοτώ θηκε κατά την ά μ υ­

ταίου, 15 Απρ. 1945 και στο η μ ε­ ρολόγιο του Γκα ίμ π ελς. 763. Το π ρ ώ το υποβρύχιο Mark X X I (U -2 5 1 1 ,

π λ ο ία ρ χ ο ς

να της Καγκελαρίας. 771. Οι α ν α κ ρ ίσ εις τω ν α ιχ μ α λ ώ το υ

A d a lb e rt

S ch n e e ) κ α θ ε λ κ ύ σ τ η κ ε σ τ ις 17

αναφέρονται από τον συνταγμα­ τά ρ χη G erh ard W essel σ τ ις 15 Απρ. 1945 (Τ78/305).

Μαρ. 1945, αλλά καθυστέρησε στα

772. Μ ετά τον πόλεμο, ο Speer αποκά-

χωρικά ύδατα εξαιτίας των αερο­

λυψε τον ρόλο που έπ α ιξε ώ στε

πορικών επιδρομών και τελικά δεν

να π ειστεί ο Heinrici να εγκα τα -

ξ ε κ ίν η σ ε ε π ιχ ε ιρ ή σ ε ις α π ό τ ο

λείψει το Βερολίνο. Βλ. ανάκρισή

Μ π έρ γ κ εν π α ρ ά μόνο σ τ ις 3 0

του από τις CIOS, 1 Ιουν. 1945,

Απριλίου - για ν’ ανακληθεί σχε­

και τη συνομιλία του με τον Milch

δόν αμέσω ς από τον Νταίνιτς, με

(ημερολόγιο Ιουλ. 1945): «Ο Χ ίτ ­

τον θάνατο του Χίτλερ.

λερ έμ ειν ε στο Βερολίνο για να

764. Υ πάρχει ένας φ άκελος με αναφο­

οργανώσει την αντίσταση. Αυτό το

ρές που είχαν σταλεί με τη λ έτυ ­

εμπόδισε ο Speer με τον στρατηγό

πο των Gauleiter προς τον Μ πόρ­

Heinrici και τον αρχηγό του Ε π ιτε­

μαν μέσα στον Απρίλιο 1945, στο

λείου του Kinzel, που θυσίασε το

μικροφίλμ Τ580/43. Χρησιμοποίη­

Βερολίνο ύστερα από αίτημά του.

σα επίσης το ημερολόγιό του.

Μόνον έτσι θα μπορούσε να απο­

765. Η υπόθεση του Χ ίτλερ ότι ο Σ τά ­

φευχθεί η ευρείας κλίμακας κα τα ­

λιν θα στρεφόταν π ρώ τα εναντίον

στροφή των γεφυρών και των ερ ­

της Βοημίας, είναι ξεκάθαρη από

γοστασίων του Βερολίνου π ου ο

τ ις σ η μ ε ιώ σ ε ις τ ο υ υ π α σ π ισ τ ή

Χ ίτλερ είχε διατάξει να πραγμα­

του κα τά τις π ο λ εμ ικ ές του σ υ ­

τοποιηθεί όταν θα άρχιζε η μάχη».

σ κ έψ εις, α π ό 2 8 Μ αρ. μ έχρι 6

Υπάρχει ένα πρακτικό της επ ίσ κ ε­

Απρ. (Τ78/ 305).

ψης του Speer στο Στρατηγείο του

1180

DAVID IRVING Heinrici σ τις 15 Α πρ. 1945, στο

Koller (ADI[K] Έ κθ εσ η 348/ 1945)

πολεμικό ημερολόγιο της Ομάδας

και Γιόντλ. Σ τις ανα κρίσεις και

Στρατιώ ν (Τ 3 1 1/169/1719), αλλά

σ υ ν εν τεύ ξεις τω ν εμ π λεκόμ ενω ν

είναι αόριστο: ο Speer ήταν αντί­

και στις α π οσ π α σ μ α τικές σ τενο-

θετος με τις διαταγές του Χίτλερ

γ ρ α φ η μ ένες σ η μ ειώ σ εις τω ν τ ε ­

για οποιαδήποτε μάχη για το Β ε ­

λευτα ίω ν επ ιτελικ ώ ν συσκέψ εω ν

ρολίνο ώ στε να αποφευχθούν θύ­

του Χ ίτλερ που διασώθηκαν από

ματα μεταξύ των πολιτών και να

τον Heinz Lorenz το 1945 και δη­

μην καταστραφούν ζω τικές βιομη­

μ οσιεύτηκα ν σ το π ερ ιο δ ικ ό D er

χανίες και γέφ υρες κυκλοφορίας.

Spiegel, No 3, 1966 (η αυθεντικότη-

Αν έπ ρ επ ε να γεφ υρω θεί το μ έ ­

τά του ς διαπιστώ θηκε π έρ α από

τω π ο τη ς Ο μάδας Σ τρατιώ ν Β ι ­

κ ά θ ε α μ φ ιβ ο λ ία , α π ό επ ίσ η μ α

στούλα, πρότεινε να «υποχωρήσει

βρετανικά έγγραφα που έχω δει).

η 9η Στρατιά κι από τις δυο π λ ευ ­

775. Μια γερμ α νική μ ετά φ ρ α σ η το υ

ρές, πέρα από το Βερολίνο». ( 0

β ρ ε τ α ν ικ ο ύ φ α κ έ λ ο υ τ η ς 2 1 η ς

Χ ίτλερ, φυσικά δεν είχε π ει ποτέ

Ομάδας Στρατού «E clipse» υπάρ­

κάτι τέτοιο).

χ ει σ τ α π ρ α κ τ ικ ά τ ο υ Γ εν ικ ο ύ

0 Χ ίτλερ είχε διατάξει προσω πι­

Επιτελείου (Τ78/ 434/ 5864 και μ ε­

κά στις 4 Α πρ. τον Heinrici ότι

τά ). Ο Κ άιτελ την ξεκίνησε στις 15

έπ ρ επ ε «να συγκροτηθεί α μ έσω ς μια επιτροπή για να προετοιμάσει

Απρ. 776. Η έκθεση του W essel της 15 Απρ.

και να επιβλέψει την καταστροφή

1945 υπάρχει στο μικροφίλμ t78/

των γεφυρών στο ευρύτερο Β ερ ο ­

304/ 4862.

λίνο», α λλ’ α υτό δεν α φ ο ρού σε

777. Σχετικά με τις διαπ ραγμα τεύσεις

καθόλου στις κύριες γ έφ υρες κυ­

με Β ρ ετα ν ού ς και Α μερικανούς:

κλοφορίας (ημερολόγιο Γεν. Ε π ι­

η μ ε ρ ο λ ό γ ιο K r o s ig k , 15 Α π ρ .

τ ελ είο υ , π α ρα ρ τή μ α τα t78/ 305/

1 9 4 5 , κα ι α ν α κ ρ ίσ εις τ ο υ K a rl

6931 και 6945).

W o lff τον Δ εκ έμ β ρ ιο 1 9 4 7 . Το

773. Τ α λόγια είναι από τις στενογρα-

ραντεβού του W olff με τον Χ ίτ ­

φ η μ έν ες σ η μ ειώ σ εις τη ς Christa

λερ «πριν από την επιτελική σ ύ ­

Sch ro ed er, τον Μ άιο 1945, π ου

σκεψ η» της 18 Απρ. σημειώνεται

αντιγράφηκαν ύστερα α πό αίτη­

στο σημειωματάριο γραφείου του Φ ύρερ και υπάρχει σ του ς φ α κ έ­

μά μου. 774. Η αφήγησή μου σ χ ετικά με την

λους της Βρετανικής Κυβέρνησης.

τελευ τα ία μάχη για το Βερολίνο,

Ο K altenbrunner, ανακρινόμενος

βασίζεται στο πολεμικό ημερολό­

α π ό την 3η Σ τρ α τιά τω ν ΗΠΑ

γ ιο το υ Γ ε ν . Ε π ιτ ε λ ε ίο υ (Τ78/

στις 21 Ιουν. 1945, ισχυρίστηκε

3 0 4 ) και σ τα π α ρα ρ τή μ α τά του

ότι είχε ζητήσει από τον Χ ίτλερ

(όπ ω ς κ. ανωτ. t78/ 305) και της

την άδεια να έρθει σ ε επαφή με

Ο μάδας

Β ισ τ ο ύ λ α

τ ο υ ς Δ υ τικ ο ύ ς Σ υ μ μ ά χ ο υ ς. «Ο

(Τ 3 1 1/169 και 170), στα ημερολό­

Χ ίτλερ απάντησε ότι “ φυσικά, ο

γ ια τω ν Μ π ό ρ μ α ν , σ τ ρ α τ η γ ο ύ

καθένας π ρ έπ ει ν’ ακούει τέτο ιες

Σ τ ρ α τ ιώ ν

1181

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ α π ό ψ ε ις ” » . Υ π ά ρχου ν φ ά κ ελ ο ι

που δημοσιεύτηκε στην εφ ημερί­

με τ ις δ ια π ρ α γ μ α τ εύ σ εις του

δα Voennoistoricheskii Zhurnal Μ ό­

W olff («C rossw ord ») στο αρχείο

σχα Ο κτ.-Ν οε. 1961.

του Leahy (ΝΑ) και boxes 20 και

783. Τ α θ υ ελ λ ώ δ η γ ε γ ο ν ό τ α τ η ς 22

21 στα έγγραφα του Alan Dulles,

Α π ρ . 1 9 4 5 , π ερ ιγ ρ ά φ ο ν τα ι σ τα

Πανεπιστήμιο Πρίνστον.

ημερολόγια των Koller και Γιόντλ,

778. Οι κ α τ’ ιδίαν π α ρα τη ρήσεις του

2 2 -2 3 Α π ρ ., σ τ α μνημόνια τ ο υ

Χ ίτ λ ε ρ α ν α φ έρ θ η κ α ν κ α τ ά τ ις

Koller και του υπολοχαγού Volck,

ανακρίσεις των μελών του Ε π ιτ ε­

25 Απρ., στις ανακρίσεις των Κάι­

λείου του Linge και Günsche από

τελ, Γιόντλ, Christian, Freytag von

Σοβιετικούς - ένα αντίγραφο εί­

Loringhoven, B elow , σ υ ν τα γ μ α ­

ναι στην κατοχή μου - κι από την

τάρχη φον Μ π ρά ου χιτς, Lorenz

T ra u d l Ju n g e σ τ α χ ειρ ό γ ρ α φ α

και των στενογράφων Haagen και

απομνημονεύματά της. 779. Ο Axmann περιέγραψ ε την ομιλία το υ Χ ίτ λ ε ρ κ α τά την ανάκρισή του στις 14 Ιαν. 1946. 780. Ο Μ π ό ρ μ α ν σ ίγ ο υ ρ α ε ίχ ε την

Herrgesell, και στα ιδιόχειρα χειρό­ γρα φ α τω ν Günsche, Linge, Ilse Krüger, Traudl Junge και Κάιτελ. 784. Μια σημαντική προσωπική επιστο­ λή της Ε ύ α ς Μ πράουν π ρος την

εντύπωση ότι ο Χ ίτλερ θα έφ ευγε

α δ ελ φ ή τ η ς , μ ε η μ ερ ο μ η ν ία 23

για τον νότο σύντομα. Βλ. το χ ει­

Απρ. 1945, περιγράφει την ατμό­

ρόγραφ ο τη ς γ ρ α μ μ α τέω ς του

σφαιρα. Η απόφαση να στραφεί η

Μπόρμαν, Ilse Krüger στους β ρε­

12η Σ τρ α τιά γ ια να π ο λ εμ ή σ ει

τανικούς φακέλους. Το ίδιο έγινε

τους Ρώσους - που δεν ήταν τίποτ’

και με τον Γιόντλ: η σύζυγός του

άλλο α π ό μια π ρόσκληση π ρ ο ς

έγ ρ α φ ε σ το ημ ερολόγιό τη ς ότι

τους Συμμάχους να καταλάβουν το

στις 20 Α πρ.: «Ο Ά[λφρεντ] μου

Βερολίνο - πάρθηκε στις 5 μ .μ .,

είπ ε απόψε ότι μπορεί για λίγο να

γιατί εκείνη την ώρα ο Krebs ενη­

υποχωρήσουμε στον βορρά, αλλά

μ έρω σε τηλεφωνικά στον Heinrici

ότι πρόθεση του Φ[ύρερ] είναι να

(Τ 3 1 1/ 170/ 2182 και μετά).

π ά μ ε στον νότο». Ο Milch, που

785. Το Γερμανικό Ραδιόφωνο ανακοί­

σ υ ν ά ν τη σ ε τον S p eer την άλλη

νωσε την απόφαση του Χ ίτλερ να

ημέρα, σημείωνε στο ημερολόγιό

μείνει στο Β ερ ολίνο σ τις 1 2 .4 0 '

τ ο υ την «κ α λ ή ε ν τ ύ π ω σ η » το υ

μ .μ . τ η ς 2 3 Α π ρ . 1 9 4 5 (B B C ,

Speer από τον Φύρερ και την κ α ­

Monitoring Report). Α νάμεσα στα

κή εντύπωση που είχε “ από αυτόν

έγγραφα του συνηγόρου του Ρ ί­

τον απατεώνα τον Γκαίρινγκ” ».

μπεντροπ στη δίκη της Ν υρεμβέρ­

781. Α πόσπασμα από τη στενογραφη-

γης, βρήκα μια αφήγηση 11 σ ελί­

μένη σ η μ είω σ ή τ η ς τ ο υ Μ αΐου

δων το υ Υ π ουρ γού Ε ξω τερ ικ ώ ν

1945.

(Rep. 502 ΑΧΑ 132). Περιγράφει

782. Ο W eid ling π έθ α ν ε α ιχμ ά λω τος

την άφιξή του στο καταφύγιο του

των Σοβιετικών, αλλά έγραψε μια

Χ ίτλερ μετά την κανονική π ολεμ ι­

μακροσκελή αφήγηση της μάχης,

κή σύσκεψ η τη ς 23 Α π ρ .: « Ε ν ώ

1182

DAVID IRVING ήμουν εκ εί, έμ α θα ότι δεν ήταν

ΑΧΑ 122, πρότεινε να επαναλάβει

καθόλου βέβαιο αν ο Φ ύρερ θα

τα τέσσ ερ α κύρια σημεία της π ρο­

έ φ ε υ γ ε για τη Ν ότια Γερμα νία ,

σφοράς, στον Βρετανό κατήγορο

έστω και προσωρινά. Γ ι’ αυτό μί­

sir D avid M a x w ell-F y fe, κ α θ ώ ς

λησα

Εύα

δεν είχε λάβει απάντηση από τον

Μπράουν και της ζήτησα ν’ ασκή­

με

τη

δ ε σ π ο ιν ίδ α

Τσώρτσιλ. Σύμφωνα με τον υφυ­

σει την επιρροή της, ώ στε να φ ύ ­

πουργό του, Steengracht, ο Ρ ίμ πε­

γει ο Φύρερ για τη Νότια Γ ερ μ α ­

ντροπ του είπε μετά τη συνάντηση

νία, επ ειδ ή αν α π εκ ό π τ ετ ο στο

της 23 Απρ. 1945: «Ξ έρ εις, ο Φ ύ ­

Β ερολίνο, δεν θα μ π ορούσε πια

ρερ αποδείχτηκε σ ω σ τό ς τελικά .

να διοικήσει και τότε οι γραμμές

Το τελευτα ίο πράγμα που μου ε ί­

του μετώ που θα έσπαζαν εύκολα.

π ε ήταν: “ Ο υσιαστικά, ανέλαβα

Η δεσπ ο ινίς Μ πράουν μου είπ ε

την εξουσία δέκα χρόνια πιο νω­

ότι δεν μ π ορούσε να κα τα λάβει

ρ ίς. Σ ε ά λλα δ έ κ α χρ όν ια , θα

ούτε κι εκείνη - την προηγούμενη

μ π ο ρ ο ύ σ α π ρ α γ μ α τικ ά να είχα

μέρα ο Φ ύρερ έλεγε ότι πιθανόν

διαμορφ ώ σει το Κ όμμα κ α λ ύ τε­

να έφ ευ γ ε α εροπ ορικώ ς για τον

ρ α ...’’ Έγραψ α αυτή την επιστολή

νότο. Φαίνεται όμω ς ότι κάποιος

προς τον Τσώρτσιλ, επειδή έπ ρ ε-

τον έκανε ν’ αλλάξει γνώμη».

π ε να το κάνω. Κ ατά την τ ε λ ε υ ­

786. Γ ια την αφήγηση του Holste των

τ α ία

σ υ ζή τη σ ή

μ α ς, ο Φ ύ ρ ε ρ

τ ε λ ε υ τ α ίω ν η μ ερ ώ ν βλ. GRGG.

-α π ο λ ύ τω ς ή ρ εμ ο ς- μου είπ ε ότι

301 σ τ ο υ ς φ α κ έ λ ο υ ς PRO w o.

δεν ήθελε π οτέ να κάνει κακό στη

208/ 4178.

Βρετανία. Η μεγάλη χειραψία με

787. Η απόρρητη επιστολή του Ρ ίμ πε­

τη “γερμανική” Αγγλία ήταν αυτό

ντροπ προς τον Τσώρτσιλ κυκλο­

που υπ ή ρξε πάντα στόχος τ ο υ »

φόρησε ω ς μνημόνιο, CP (45) 48,

(Χ -Ρ .18).

στη Β ρετανική Κυβέρνηση. Β ρ ί­

788. Το σχέδιο το υ τη λ εγ ρ α φ ή μ α το ς

σκεται στους φακέλους PRO, CAB

β ρέθη κε στην κατοχή του Γ κ α ί­

66/66. Ο Ρ ίμ π εν τρ ο π ορκιζόταν

ρινγκ όταν α ιχμ α λω τίστη κε (D E

στην επιστολή αυτή ότι τόσο α υ­

4 2 6 / D IS .2 0 2 ) . Χ ρ η σ ιμ ο π ο ίη σ α

τός, όσο κι ο Χ ίτλερ είχαν αγωνι­

επ ίση ς μια ανάκριση του Below

στεί για προσέγγιση με την Β ρ ε­

και τα

τα ν ία . Ο Τ σ ώ ρ τσ ιλ έ σ τ ε ιλ ε την

Krüger και του Hans Rattenhuber

χ ε ιρ ό γ ρ α φ α

της

Ils e

ε π ισ τ ο λ ή σ το ν Σ τά λ ιν σ τ ις 12

(στα ρωσικά αρχεία) και την από

Ιο υ λ. 1945 - « είν α ι εξ α ιρ ετ ικ ά

δ εύ τερ ο χέρι εκδοχή του K oller

μακροσκελής και κουραστική». Ο

(ημερολόγιο 23 Α π ρ .). Το τ η λ ε ­

Ρ ίμ π εν τροπ π ερ ιέγ ρ α ψ ε την τ ε ­

γράφημα του Γκαίρινγκ προς τον

λ ε υ τ α ία τ ο υ συνάντηση μ ε τον

Ρ ίμ π εντροπ και η επ ιστολή του

Χίτλερ σε πολλές από τις ανακρί­

Speer προς τον Galland είναι στο

σεις του, στην Rep. 502 ΑΧΑ 132

μικροφίλμ Τ77/ 775. Στο τ ε λ ε υ ­

και σ τα α π ομ νημ ονεύμ ατά του .

τ α ίο η μ ε ρ ο λ ό γ ιο τ ο υ Ν τα ίν ιτς

Σ ε άλλο του χειρόγραφο, Rep. 502

(Τ608/1) βρίσκουμε ένα τη λ εφ ώ ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1183

νημα από τον Μπόρμαν στις 23

ηλικία που ήταν ο Ρίμπεντροπ και

Α πρ. μ ετά α πό το οπ οίο - σ τ ι ς

χωρίς στρατιω τική εκπ α ίδευση ή

10.45' μ .μ .- ο ναύαρχος τη λ εφ ώ ­

εμπειρία - και φορώντας μια σ το ­

νησε στον στρατηγό Hans-Jürgen

λή που θα τον κα θιστούσε πολύ

Stumpff: «Έ χω την ακόλουθη δια ­

προκλητικό στόχο - θα σκοτωνό­

τα γ ή τ ο υ Φ ύ ρ ε ρ γ ια σ α ς : “ Ο

ταν στα σίγουρα».

Στρατάρχης του Ράιχ καθόρισε η

792. Μια μακροσκελής ανακριτική έ κ ­

κυβέρνηση του Ρ ά ιχ ... που βρί­

θεση για την Hanna R eitsch- τη

σκεται στον βορρά, να μ ετα φ ερ ­

θ α υ μ ά σ τρ ια τ ο υ Greim - είναι

θ ε ί α ε ρ ο π ο ρ ικ ώ ς ν ό τ ια . Α υ τό

στην κατοχή μου.

π ρ έπ ει να π α ρεμ π οδιστεί με κά ­

793. Α ντίγρα φ α τω ν επ ισ το λ ώ ν π ου

θε τρόπο. Ε σ είς [Stumpff] π ρ έπ ει

γ ρ ά φ τη κ α ν σ τ ις 2 8 Α π ρ . 1 9 4 5

να το φροντίσετε α υ τό ” ».

από τον Γ ιό ζεφ και την Μ άγδα

789. Α υ τά τ α π ρ ω τό τυ π α τω ν τ η λ ε ­ γραφημάτων και η ιδιόγραφη επ ι­ σ το λ ή τ ο υ Μ π όρμ α ν π ρ ο ς τον

Γ κ α ίμ π ε λ ς

προς

το ν

H a ra ld

. Quandt, τον γιο από τον πρώ το της γάμο είναι στην κατοχή μου.

Χ ίμ λερ (σ ελ. 82 6 ) βρέθηκαν τον

794. Κ είμενα -ό χ ι πάντα ακριβή- των

Ιούλιο 1945 στα ερείπια της Κ α ­

σημάτων τη ς τελ ευ τα ία ς ημ έρα ς

γκελαρίας από τον συνταγματάρ­

από την Κ α γκελα ρία , υπάρχουν

χη John Bradin του Στρατού των

σ τ α π ο λ εμ ικ ά η μ ερ ο λ ό γ ια τω ν

ΗΠΑ. Ο γιος του μου πρόσφ ερε

επ ιτελείω ν του OKW του βορρά

αντίγραφα (που τώ ρα βρίσκονται

και/ή του νότου.

στη Συλλογή Irving IfZ). Ύ σ τερ α

795. Η Monitoring Report του B BC ση­

α π ό π ρ ό τα σ ή μ ο υ , δ ώ ρ ισ ε τ α

μείωνε την προσφορά παράδοσης

π ρω τότυπα στα αρχεία USAMHI.

του Χ ίμλερ στις 1.55' μ.μ. Γύρω

790. Η διαταγή του Χίτλερ στις 24 Απρ.

στις 5 μ.μ. ο Νταίνιτς ρώτησε αν

1945 (βράδυ) είναι στους φακέλους

το OKW ή ξερ ε γι’ αυτήν την έ κ θ ε ­

OKW (Τ77/ 775/ 1198 και μετά).

ση. Ο Χ ίμλερ την αρνήθηκε και ο

791. Στο βιβλίο του Soldat, ο Knappe

Krosigk - ο διάδοχος του Ρ ίμ π ε­

ανα φ έρει ότι ο Ρίμπεντροπ επ ι-

ν τρ ο π - επ α ν έλ α β ε αυτή τη δ ι ά ­

σκέφ θηκε το Ε π ιτελείο του Σ τρα ­

ψ ευ ση προς τους Ιάπω νες συμμά­

τού στο Βαλντσιεβέρσντορφ, τον

χ ο υ ς τ ο υ μ ’ ένα τ η λ εγ ρ ά φ η μ α

Α πρ. 1945. «Δ έχθηκα ένα τ η λ ε ­

προς τον πρεσβευτή Stahmer στο

φώνημα από τη Μεραρχία Panzer

Τόκιο στις 6 Μαΐου 1945. Δεν εί­

Μ ούνχεμπεργκ που μας πληροφο­

ναι σίγουρο κατά πόσο ο Χίμλερ

ρούσε ότι ο φον Ρίμπεντροπ είχε

το έκανε αυτό. Αναφέροντας μια

ζητήσει να του επ ιτραπ εί να σ υ ­

προηγούμενη συνάντηση ανάμεσα

νοδεύσει μια μάχιμη αναγνωριστι­

σ ε α υ τό ν κ α ι το ν κόμ η F o lk e

κή π ερ ίπ ολο . Μ ετα βίβα σα αυτή

B e rn a d o tte , ο Β ρ ε τ α ν ό ς ε π ι τ ε ­

την πλη ροφ ορία στον W eid ling,

τρα μ μ έν ος στη Στοκχόλμη τ η λ ε ­

που απέρριψ ε το αίτημα τονίζο­

γ ρ α φ ο ύ σ ε σ το Λονδίνο, σ τις 13

ντας α π ο λ ύ τω ς λογικά ότι στην

Α π ρ., ότι ο Χ ίμ λερ είχε α ρ ν η θ ε ί

1184

DAVID IRVING να σκεφ θεί το ενδεχόμενο της π α ­

τα ακόλουθα: «Α ξιότιμ ε στρα τη­

ράδοσης κα θώ ς δεσμ ευόταν από

γ έ W enck! Ό π ω ς φαίνεται από τα

τον όρκο τ ο υ π ρ ο ς τον Φ ύ ρ ερ ,

σ υ ν η μ μ έν α τ η λ ε γ ρ α φ ή μ α τ α , ο

στον οποίο όφειλε τα πάντα, οπ ό­

Reichsführer των SS Χ ίμλερ έκανε

τ ε δεν μ π ο ρ ο ύ σ ε τ ώ ρ α να τον

σ τ ο υ ς Α γ γ λ ο -Α μ ερ ικ α ν ο ύ ς μια

εγκαταλείψ ει. 0 Χ ίτλερ ενδιαφε-

προσφορά με την οποία θα π α ρ έ­

ρόταν πλέον μόνο για τη μελλο­

δ ιδ ε τ ο έ θ ν ο ς μ α ς ά ν ευ όρ ω ν

ντική αρχιτεκτονική των γερμανι­

σ τ ο υ ς π λ ο υ τ ο κ ρ ά τ ε ς . Μόνον ο

κώ ν π ό λ ε ω ν , σ ύ μ φ ω ν α μ ε τον

Φ ύρερ -κ α ι μόνον αυτός— μπορεί

Χίμλερ. Ίσ ω ς οι Βρετανοί να είχαν

να ο δ η γ ή σ ει σ ε μια κ α μ π ή . Η

σ κ ο π ό ε σ κ εμ μ έν α να δ υ σ φ η μ ή ­

προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ά μ ε­

σουν τον Χίμλερ.

ση α π ο κ α τ ά σ τ α σ η ε π α φ ή ς τ η ς

796. Τ ο τη λ εγρ ά φ η μ α το υ Μ πόρμαν π ρος το

Σ τρ α τιά ς W enck μαζί μας, έτσ ι

Μ ό να χο α ν α φ έ ρ ε τ α ι

ώ σ τ ε ο Φ ύ ρ ερ να επ α ν α κ τ ή σ ει

σ τ ο υ ς φ α κ έ λ ο υ ς τ ο υ Ν τα ίν ιτς,

ελευθερία δράσης για εσ ω τερ ικές

Τ608/1 μ α ζί κα ι τ ο ρ α δ ιοσ ή μ α

και διπλω ματικές κινήσεις. Δικός

του ναυάρχου Voss.

σας, Krebs, Αρχηγός Γενικού Ε π ι­

797. Σ ε μια διαταγή προς τον Heinrici και τον Manteuffel την 28η Απρ.

τελείο υ. Χ ά ιλ Χ ίτλερ, δικός σας, Μ. Μ πόρμαν».

1945, ο Κ άιτελ αρνήθηκε να α κυ­

800. Για την επικείμενη αυτοκτονία του

ρώ σει την απόφαση αποστρατείας

Χ ίτλερ, οι στρατηγοί κατηγορού­

και τοπ οθέτησε τον στρατηγό von

σαν το Κόμμα, και αντίστροφα. Ο

Tippelskirch (της 21ης Σ τρατιάς)

στρατηγός Wilhelm Burgdorf έγρα­

στη διοίκηση τη ς Ο μάδας Σ τρ α ­

φε στις 29 Απρ. στον Shömer ότι ο

τιώ ν

κα ι

Χ ίτλερ είχε συντάξει τη διαθήκη

Τ 7 7/1432/ 0 0 2 5 .) Η γνώ μη το υ

του «σήμερα κάτω από τη συντα­

(Τ 77/

779/

5697/

Νταίνιτς αναφέρεται από τον W .

ρακτική είδηση της προδοσίας του

B aum στη μ ελέτη το υ π ερ ί της

Reichsführer». Ο Μπόρμαν τόνιζε

γερμα νική ς στρα τηγική ς συντρι­

την αποτυχία των στρατηγών σ ε

βής, W R 1960, σελ. 251. Η άποψη

μια επιστολή του προς τον Νταί­

του Κ ά ιτελ είναι στα Α π ο μ ν η μ ο ­

νιτς: «Κ α θώ ς η θέση μας, μοιάζει

ν ε ύ μ α τ ά του.

απελπιστική, εξαιτίας της μη άφι­

798. Η Hanna Reitsch διάβασε τις επ ι­

ξης κα μ ιάς μ εραρχίας, ο Φ ύρερ

σ το λ ές κι α π οφ ά σισε να μην τις

χθες το βράδυ υπέγραψε την εσ ώ ­

προωθήσει. Την αποχαιρετιστήρια

κλειστη Πολιτική Διαθήκη».

επιστολή της Εύας Μπράουν («Μ ε

801. Η τελευ τα ία επιστολή του Χ ίτλερ

τον Φύρερ είχα τα πάντα. Πεθαί-

π ρος τον Κ ά ιτελ κα τα στρ ά φ ηκ ε

νοντας τώ ρα πλάι του ολοκληρώ­

από τον αγγελιαφόρο, συνταγμα­

νω την ευτυχία μου») φαίνεται ότι

τάρχη von B elow σ τις 2 Μ αΐου

την έσχισε, χωρίς αμφιβολία πάνω

1945. Την ανασύνταξε ανακρινό-

σ ε μια κρίση μνησικακίας.

μενος από το CSDIC τον Μάρτιο

799. Η επιστολή προς τον W enck λέει

1946.

1185

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 802. Ο κύριος μά ρτυρα ς μου είναι ο

Ιούλιο του 1945 φ ω τογραφίες του

ίδιος ο Otto Günsche, τις αναμνή­

William Vandivert από το δ ω μ ά ­

σεις του οποίου μαγνητοφωνούσα

τιο του καταφυγίου και του κ α ­

επί πολλές ώ ρες το 1967 και πάλι

ναπέ, πάνω στον οποίο διακρίνο-

το 1971, κα ι ο ο π ο ίο ς δ ια τη ρ εί

νται καθαρά κηλίδες αίματος. Ο

ε π α φ έ ς μαζί μου μ έχρι σ ήμ ερα

Ben Swearingen, ο μακαρίτης Τ ε -

(1 9 9 9 ) . Α κ όμ η , χ ρ η σ ιμ ο π ο ίη σ α

ξανός συλλέκτης, α γόρα σε αυτό

ανακρίσεις από το υ ς Συμμάχους

το κομμάτι από το κάλυμμα του

του Kempka - ο οποίος βοήθησε

κ α ν α π έ χρόνια α ρ γ ό τ ε ρ α , α π ό

να κα ο ύ ν τ α π τ ώ μ α τ α -

τω ν

ρω σική πηγή. Τ ό σ ο ο K em pka,

C h ris tia n ,

όσο κι ο Rattenhuber (χειρόγραφο

Traudl Junge και Ilse Krüger και

μ ε ημ ερομ ηνία 20 Μ αΐου 1945,

τ ο υ υ π α σ π ισ τή το υ Γ κ α ίμ π ε λ ς ,

Μ όσχα) παρατήρησαν κηλίδες α ί­

γ ρ α μ μ α τέω ν

G erd a

Gunther Schwägermann. Αντίθετα

ματος στο χαλί. Γ ια μια διαφ ορε­

προς την αξιόπιστη, κατά τα άλλα,

τική αφήγηση το υ θανάτου του

αφήγηση του Lev Bezymenski με

Χ ίτλερ , ο αναγνώστης μπ ορεί ν’

τ ίτ λ ο D er T od d es A d o lf H itle r

απευθυνθεί στο βιβλίο του Anton

(Αμβούργο, 1968) -π ο υ βασίστηκε

Jo ach im sth aler, T h e L ast D ays o f

σ ε σ ο β ιετικ ά ν το κ ο υ μ έν τ α - δεν

H itler (Λονδίνο, 1 9 9 6 ): π α ρ ’ ότι

υ π ά ρχει καμιά αμφιβολία ότι ο

προέρνεται από σύγχρονο Γ ερ μ α ­

Χ ίτλερ αυτοπυροβολήθηκε, όπ ω ς

νό συγγραφέα, είναι α ξιοσημ είω ­

είπ ε ο Axm ann κ α τ’ ιδίαν στον

τ ο ότι β γ α ίν ει τ ο σ υ μ π έρ α σ μ α

M ilch μ έ σ α στη φ υ λ α κ ή την 1

π ω ς ο Χ ίτλερ π έθα νε με θάρρος

Μαρ. 1948 (ημερολόγιο). Έ χουμ ε

και α ξιοπ ρέπ εια .

μόνο τα λόγια της KGB σχετικά με

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα του

το ότι κομματάκια από το φιαλί-

Γ κα ίμ π ελς προς τον Νταίνιτς την

διο με το υδροκυάνιο βρέθηκαν

1 Μ αΐου, ο Χ ίτλ ερ π έθ α ν ε σ τις

στις σιαγόνες του Χίτλερ.

3.3 0' μ .μ ., της 30 Απρ. 1945.

Το περιοδικό Life δημοσίευσε τον

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ Ά ανταλσνες. 381, 383, 664 Άαχεν, 92, 174, 384, 912, 916, 943, 944, 953, 977 Αβράνς, 882, 894, 896, 899, 906, 969, 982, 1165 Αβυσσηνία, 92 Αγγλο-Γερμανική Ναυτ. Συμφωνία, 91, 92, 153, 197, 202 Αγκέιλα, Ελ, 468, 690 Αιγαίο, 450, 759, 784, 798, 799, 803, 806, 972 Αίγυπτος, 104, 108, 110, 332, 424, 429, 445, 456, 470, 496, 626, 642, 644, 657, 674, 981, 1089, 1100, 1121 Αικατερίνενμπουργκ, 466 Αιχμάλωτοι Πολέμου, 31, 42, 44, 356. 368, 384, 385, 403, 441, 462, 463, 470, 473, 485, 515, 540, 541, 552, 562, 574, 577, 581, 588, 593, 598, 608, 613, 614, 624, 628-631, 640, 641, 645, 651, 668, 670, 671, 706, 709, 717, 720, 755, 757, 768, 778, 788, 807, 809, 827, 834, 843, 856, 891, 899, 904, 916, 942, 953, 956, 957, 963, 969, 970, 973, 978, 1001, 1015, 1039, 1103, 1108, 1113, 1144, 1176, 1179 Αλαμέιν, Ελ, 644, 657, 666, 673-675, 690 Αλανσόν, 897, 898 ΑΛΑΡΙΧΟΣ (επιχείρηση), 743, 769 Αλβανία, 452, 456, 462, 463, 476. 484, 798, 924

Αλιέντε, Σαλβαντόρ, 24 Αλσατία, 246, 405, 410, 567, 727, 953, 959, 961 Άμερζεε, 900 Αμβούργο, 53, 92, 130, 162, 163, 228, 229, 386, 387, 583, 763, 769. 770, 789, 801, 841, 861, 1052, 1143 Αμπβερ, 10, 24, 27, 29, 131, 144, 278, 289, 295, 300, 301, 312, 341, 346, 347, 386, 394, 402, 435, 436, 443, 486, 491, 499, 507, 545, 564, 629, 649, 676, 692, 718, 724, 739, 745, 768, 769, 803, 817, 845, 885, 919, 920, 999, 1044, 1068, 1076, 1093, 1098, 1120, 1126, 1130, 1136, 1137, 1143, 1144, 1157, 1163, 1166 Ανατολικό Τείχος, 251, 318, 622, 724, 767, 782, 783, 793, 805, 817, 821, 1146 Άνγκερμπουργκ, 587 Ανγκερμύντε, 1024 Αννίβας, 994 Ανόβερο, 79, 208 Άντζιο, 816, 817, 821, 824, 838, 844 Άνω Σιλεσία, 274, 290, 313, 317, 637, 889, 969, 970, 990, 991, 1070 ΑΞΟΝΑΣ (επιχείρηση), 764, 769, 777, 781. 784, 788, 1146 Ά ουγκσμ π ουργκ, 342, 343, 387, 431, 498, 500-502, 1062, 1093 Αουγκούστα, 754, 755 ΑΟΥΡΟΡΑ (επιχείρηση), 703

1188 Ά ουσβιτς, 39, 42, 637, 638, 671, 842, 969, 1117 Απέννινα, 839, 864 Αράντ, 930 Αρδέννες, 346, 364, 900, 912, 914, 924, 938, 939, 943-945, 952, 953, 956, 958, 959, 961, 962, 966, 994, 1069, 1076, 1169, 1173 Άρενταλ, 369 Αρζεντάν, 897 Αρμαβίρ, 654 Άρνεμ, 915, 916, 943, 1170 Αρράς, 340, 398 Αστραχάν, 648, 660 Ασχ, 183 Ατλαντικού (Τείχος), 650, 651, 775, 782, 815, 849 Ατλαντικού (Χάρτα), 559 Ατομικά όπλα, 666, 669, 715, 977, 1134 ΑΤΤΙΛΑΣ (επιχείρηση), 461 Αυστρία, 20, 38, 40, 55, 86, 87, 98, 102, 103, 106, 127-129, 131-144, 151, 172, 181, 207, 216, 269, 270, 316, 408, 412, 418, 562, 660, 679. 738, 769, 788, 791, 843, 852, 968, 990, 996, 1003, 1005, 1015, 1035, 1036, 1052, 1067, 1076 Αφρικα Κορπ, 463, 644, 657, 740, 1124, 1130 Αχτερμπεργκ, 111

DAVID IRVING

115, 118, 119, 131, 133, 136, 140, 190, 191, 201, 230, 233-235, 255. 277, 281-283, 301, 302, 304, 311, 314, 317, 326, 328, 334, 338, 343, 366, 373, 385, 405, 413, 419, 426, 427, 444, 446, 456, 460, 466, 470, 472-474, 479, 495, 515-517, 522, 523, 537, 543, 545, 558, 561, 562, 567, 568, 592, 593, 611, 618, 659, 733, 801, 806, 827, 844, 856, 875, 877, 880, 888, 938, 939, 941, 954, 974, 978, 1046, 1049. 1172 Βερντέν, 181, 401, 442, 595, 656 Βερσαλλίες, 48, 51, 68, 69-71, 75, 76. 78. 90, 93, 94, 234, 267, 330, 1083 Βεσαραβία, 398, 412, 491, 518 Βεστφαλία, 101, 946, 1048 Βιέννη, 28, 41, 86, 87, 102, 120, 127-129, 132, 135, 137-141, 143, 148, 162, 207, 231, 234, 255, 264, 278, 321, 390. 434, 436, 450, 457, 470, 476, 484, 488, 490, 516, 521, 570, 582, 584. 635, 663, 744, 750, 751, 774, 786, 880, 886, 930, 968, 992, 996, 1041, 1046, 1051, 1054, 1175 Βιζέρν, 802 Βίκτωρας Εμμανουήλ, 147, 768 Βιλελμίνη, 344 Βίλνα, 867, 904 Βιλχελμσχάβεν, 105, 240 Βίνερ Νόυσταντ, 770 Βίνιτσα, 647, 659, 667, 668, 695, 714Βάγκνερ, 86 716, 721, 1122 Βάισενμπεργκ, 1022 Βίσμαρκ, 426 Βαλντσιεβέρσντορφ, 1183 Βισμπάντεν, 164 Βάνζεε, 633, 1115, 1116 Βιστούλας, 255, 278, 300, 310, 312, 320, Βαρσοβία, 180, 188, 189, 207, 238, 239, 889, 919, 940, 962, 964, 990, 1174, 251, 255, 271, 273, 278, 295. 297, 1175, 1177, 1180 298, 312, 314, 319, 320, 325, 327, Βισύ, 457, 464, 498, 542, 597, 679 328, 330, 366, 434, 435, 583, 638, Βιτέμπσκ, 544 692, 748, 868, 888, 890, 904, 906, 919, 924, 958, 962, 964, 966, 1070, Βίτκοβιτς, 234 Βολκόβ, 609 1074, 1130, 1172 Βολόγκντα, 594 Βατάν, 802 Βόρις, 24, 450, 459, 470, 515, 727, 773, Βατικανό, 263, 386, 542, 594, 764, 766, 774, 974, 1145 844, 920, 1081 Βορμς, 986 Βάχενφελντ, 248 Βορονέζ, 645, 694, 1118 Βελίκιγιε, 672, 686, 783 Β ουδα π έστη, 188, 492, 524, 824, 825, Βελντενστάιν, 499 840, 870, 927-932, 958, 959, 961, 966, Βένλο, 981, 999 968, 975 Βέρμαχτ, 23, 24, 71, 78, 82, 88-91, 108,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Βουκοβίνα, 412, 491 Βρετανία, 19, 21, 22, 45, 46, 54-56, 59, 73-75, 90-95, 99, 100, 101, 103, 104, 106, 132, 135, 137, 149, 150, 153, 171, 173, 179, 189, 192, 194-196, 199, 2 0 1 -2 0 3 , 205, 214, 216, 232, 250, 252-256, 268, 273, 274, 276, 277, 281, 282-287, 293, 294, 297, 298, 302-304, 311, 312, 326, 329, 330-334, 337-339, 343, 345, 351, 353, 357, 360, 367, 371, 373, 374, 396-399, 402, 404, 405, 408-411, 414-425, 427, 428-434, 439442, 445, 446, 4 5 1 -4 5 4 , 456, 457, 459-461, 465, 467, 475, 477, 479-481, 489, 491, 495-498, 500, 501, 506, 507, 509, 511, 512, 514, 516-519, 521, 523, 543, 544, 558, 559, 566, 568, 576, 591, 592, 594, 597, 599, 606, 619, 624, 627, 650, 692, 722, 728, 729, 761, 771, 776, 777, 792, 803, 809, 826, 837, 843, 844, 851, 856, 871, 920, 929, 941, 960, 966, 1003, 1027, 1047, 1048, 1056, 1068, 1071, 1075, 1086-1088, 1090, 1091, 1094, 1095, 1098, 1104, 1113, 1170, 1182 Βυάσμα, 574, 575, 711 Βύρστμπουργκ, 986 Γαλλία, 12, 22, 47, 55, 70, 74, 75, 78, 86, 90, 92, 93, 95, 103, 104, 149, 153, 154, 173, 176, 180, 189, 192, 193, 195, 199, 202, 203, 207, 214, 282-284, 298, 302, 304, 310, 325, 328, 329, 331, 333, 337, 339, 373, 374, 385, 393, 395, 396, 398, 401, 402, 404-406, 409-412, 414-416, 422, 438, 439, 441443, 445, 454-458, 461, 472, 489, 512, 566, 567, 597, 598, 617, 625-627, 649, 663, 678, 679, 680, 692, 696, 698, 718, 725, 795, 802, 816, 817, 833, 835, 844, 851, 859-861, 863, 881-883, 889, 897, 901, 905, 911, 916, 936, 1056, 1060, 1068, 1070, 1071, 1081, 1083, 1084, 1090, 1102, 1130, 1149, 1154, 1159, 1166 Γεωργία, 629 Γεώργιος, 101, 194, 271 Γιάλτα, 976 Γιβραλτάρ, 441, 451, 461, 464, 465, 498, 676, 677, 679, 777

1189 Γιόντλ, Άλφρεντ, 34, 126, 128, 136, 139, 156, 175, 249, 309, 314, 319, 320, 325, 338, 339, 356, 364, 366, 368, 370, 373, 375, 381-385, 393, 394, 397, 405, 409, 410, 419, 422, 424, 433, 435, 442, 444, 446, 449, 454, 456, 464, 468, 472, 475, 477, 485, 491, 515, 524, 539, 551, 575, 595, 604, 608, 612, 614, 642, 649, 656-660, 667, 668, 674, 677, 680, 685, 687, 689, 691, 694, 713, 715, 720, 731, 739, 745, 753, 759, 772, 773, 775, 776, 778, 781, 787, 794, 795, 802, 810, 815, 817, 823, 827, 836, 855, 858, 862, 866, 871, 880, 883, 894, 895, 900, 902, 908, 909, 913, 914, 916, 920, 929, 941, 969-971, 978, 981, 992, 995, 1 0 1 3-1016, 1019, 1024, 1025, 1027, 1031, 1048-1050, 1053, 1054, 1058, 1059, 1060, 1062, 1065, 10761078, 1080, 1081, 1085-1087, 1089, 1093, 1096, 1098, 1106, 1110, 1122, 1124, 1125, 1127, 1129, 1146, 11491151, 1153, 1154, 1156, 1159-1161, 1163, 1165, 1166, 1169-1178, 1180, 1181 Γιουγκοσλαβία, 145, 237, 254, 397, 416, 450, 451, 461, 477, 478, 480, 481, 483, 518, 669 Γκαίμπελς, Γιόζεφ, 25, 31, 33, 41, 66, 67, 79-81, 83-87, 89, 90, 93, 94, 101104, 115, 116, 119, 128, 130, 132, 135-137, 142-144, 148, 149, 152, 153, 178, 179, 187-189, 192-194, 198, 204, 205, 208-212, 222, 229. 230-234, 238, 239, 242, 250-252, 255, 262, 268, 269, 271, 272, 274, 281, 285, 286, 289, 292, 296, 326, 332, 355, 357, 372, 378, 379, 384, 395, 396, 414, 415, 417, 420, 424, 425, 434, 456, 458, 472, 480, 482, 484, 494, 498, 504, 505, 510, 517, 523, 551, 556, 559, 5 6 0 -5 6 2 , 567, 571, 586, 589, 605, 622-624, 628, 630-636, 639, 644, 670, 671, 701, 704, 706, 712, 714, 717, 722, 725, 726, 729, 733, 738-740, 745, 749, 750, 751, 766, 786, 787, 789, 800, 801, 819, 822, 831, 844, 845, 851, 853, 856, 868, 869, 877, 878, 886, 887, 894, 904, 936, 945, 951,

1190 956, 967, 973, 977, 978, 980, 983, 985, 988, 991, 992-994, 1000, 10061008, 1013, 1016, 1020, 1029, 1030, 1033, 1041, 1042, 1045, 1046, 1047, 1051, 1052, 1055, 1057-1059, 1061, 1062, 1066, 1070-1072, 1081, 1090, 1091, 1093, 1101, 1109, 1112, 1114, 1115, 1117, 1122, 1124, 1125, 1131, 1132, 1135, 1138-1141, 1143, 1146, 1149, 1157, 1160, 1162-1164, 1172, 1176, 1179, 1183, 1185 Γκαίρινγκ, Χέρμαν, 18, 35, 41, 67, 68, 71, 79, 80, 82-84, 89, 92-95, 104, 109, HO, 112-115, 117, 118-120. 123, 128, 132, 136-138, 145, 146, 148, 150, 154, 161, 166, 171, 174, 184, 18 8 -1 9 0 , 192-195, 199-201, 206, 211, 212, 214, 228, 231, 241, 250-253, 265, 268, 277, 279, 283, 286, 287, 289, 290, 292, 295, 297-299, 302, 304, 311, 313, 317, 329-332, 341, 345, 347, 353, 363, 365, 369, 372, 373, 375, 382, 386, 400, 403, 414, 417, 420, 429, 433, 434, 439, 449, 451, 453, 457, 467, 468, 475, 476, 478, 482, 490, 492, 498, 500, 503, 507, 510, 512, 517-519, 547, 548, 557, 592, 595, 610, 611, 618, 619, 625, 632, 643, 657, 663, 672, 688, 690-693, 695, 697. 702, 703, 705, 709, 711, 713, 722, 729, 731, 746, 751-753, 759, 760, 765, 766, 769, 770, 776, 785, 788, 790, 794, 795, 801, 802, 807, 808, 821, 827, 828, 830, 836, 838, 839, 842, 851, 857, 861, 874, 879, 882, 883, 887, 888, 896, 900, 916, 917, 924, 933, 934, 936, ' 937, 954, 960, 974, 977. 983, 986, 9 8 8 , 9 9 8 , 1009, 1014, 1 0 1 7 -1 0 1 9 , 1021-1023, 1025, 1026, 1029, 10421045, 1047, 1054, 1060, 1064, 1066, 1069, 1070, 1073, 1074, 1078, 1080, 1086, 1091, 1092, 1094, 1106, 1109, 1119, 1125, 1128, 1130, 1132, 1133, 1135, 1141, 1142, 1151, 1154, 1159, 1163, 1168, 1172, 1177, 1178, 1181, 1182 Γκεστάπο, 13, 34, 37, 38, 80, 83, 89, 97, 112, 114, 115, 119, 120, 122, 123, 204, 210, 211, 292, 349, 496, 502, 632, 641, 663, 671, 693, 725. 746,

DAVID IRVING 756, 776, 781, 845, 875-877, 881, 885. 899, 911, 914, 919, 925, 993, 1036, 1062, 1072, 1076, 1088, 1095. 1115. 1131, 1134, 1146, 1155, 1159, 1165. 1167 ΓΚΙΖΕΛΑ (επιχείρηση), 727 Γκουντέριαν. Χάιντς, 26, 90, 137, 337. 355, 374, 538, 545, 564, 574, 576. 590, 594, 603, 608-610, 612, 613, 714. 736, 851, 857, 889-891, 909, 914, 915. 921, 928, 931, 939, 952, 958-960, 962, 964, 966, 970, 975, 976, 983, 991-993, 997, 1051, 1109, 1139, 1140, 1165. 1166, 1169, 1174, 1176, 1179 Γκρατσιάνι, Ροντόλφο, 31, 872 Γουντσορ, 425 Δαλματία, 481, 486, 784, 797 Δανία, 298, 369, 516, 775, 790, 797 Δαρδανέλια, 283, 416, 422, 446, 448, 461, 518, 929, 941, 942 Διεθνής Έ νω ση κατά Αντισημιτισμού. 211

Διέπη, 646, 649, 651, 663, 664, 668, 826,

1120 Δουνκέρκη, 396, 399, 400-402, 411, 457, 498, 518. 557, 645, 664, 725, 764, 869, 914, 945, 1081, 1082 ■ Δρέσδη, 116, 969, 976-978 Δυτική Πρωσία, 317, 335, 336, 980, 1073 Δυτικό Τείχος, 152, 154, 164, 168, 170, 171, 175, 182, 193, 199. 201, 202, 252, 301, 309, 314, 372, 782, 915, 921, 942, 943, 1056, 1058, 1059 Δωδεκάννησα, 738, 798 Εβραϊκό Ζήτημα (επιλεκτικά), 21, 33, 37, 39, 41, 52, 53, 57, 58, 64. 67. 73, 199, 207, 208, 210, 212, 214, 216, 261, 304, 318, 411, 522, 549. 560, 561, 584. 589, 631, 633, 635. 637, 693, 725, 726, 733, 750, 791, 814, 840, 841, 1062, 1063, 1084, 1115, 1116, 1130, 1147, 1155 Εβραίοι, 12, 26, 30, 32, 37, 39-43, 45, 5153, 57, 63, 66, 73, 75, 143, 164, 179, 200, 204, 207-212, 214-216, 249, 250, 270, 284, 315, 318, 335, 336, 358, 401, 411, 472, 473, 481, 497, 506, 521, 522. 536. 546. 549. 550. 560. 561. 566. 571.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1191

572, 577-584-589, 631-639, 641, 669671, 678, 692, 725, 726, 728, 731, 732, 738, 741, 750, 757, 775, 790, 791, 810, 814, 819, 840-842, 844, 857, 870, 885, 927, 967, 1000, 1041, 1063, 1084, 1098, 1101, 1103-1105, 1115-1117, 1130-1132, 1137, 1138, 1141, 1148, 1155, 1171 ΕΚΛΕΙΨΗ ( ε π ι χ ε ίρ η σ η ) , 1003, 1014 Ε λλά δα , 416, 4 4 3 -4 4 7 , 4 5 0 -4 5 4 , 456, 459, 460, 464, 47 0 , 4 7 6 -4 7 8 , 482, 48 4 -4 8 7 , 490, 495, 518, 752, 758, 762, 774, 900, 903, 904, 908, 909, 9 2 4 , 9 4 1 , 9 5 6 , 1 0 89 , 1 0 9 3 , 1143, 1167 Έ λβ α (γέφυρα), 130, 163 Ελιγολάνδη, 174 Έλμπινγκ. 969 Εμπέν Εμαέλ, 340, 341, 346, 347, 394 Έμπερσβαλντε, 1011, 1012 Εξομολογητική Εκκλησία, 264, 265 Ερυθρός Σταυρός, 614 Εσθονία, 412, 783, 909, 915, 917, 924, 1160, 1169, 1171 Ες, Ρούντολφ, 12, 41, 49, 73, 124, 167, 210, 367, 389, 430, 431, 494, 496, 500, 504, 958, 1088, 1094 Έσσης, 774, 781, 1145 Εστερχάζυ. 1058 Έυπεν, 403 Έφερντινγκ, 1067 Έχτερναχ, 955 Ζ ά γ κ ρ εμ π ,486 Ζέελοβ, 998 Ζιρόντ, 966 Ζιτομίρ, 800 Ζντάνοφ, 602 Ζούκοφ, 969, 979, 983, 1001, 1006, 1011, 1012, 1023, 1175 Ζωτικός Χώρος (Lebensraum), 56, 69, 77, 94, 104, 106, 172, 253, 271, 358, 446, 696, 1037 Ή ντεν, Άντονυ, 73, 74, 76, 91, 189, 333, 490, 785, 799, 803, 804, 1093 Η.Π.Α., 34, 149, 155, 156, 203, 217, 251, 254, 257, 423. 428, 461, 517, 522, 531, 533, 576, 605,

201, 941, 249, 508, 626,

631, 720, 749, 950, 951, 985, 994, 1036, 1147 ΗΡΑΚΛΗΣ (επιχείρηση), 626, 644, 657 Θεσσαλονίκη, 447, 451, 477, 759, 765 Θρησκεία, 57, 260, 262, 344, 548. 551, 709, 1050 Ιαπωνία, 94, 99, 257, 338, 352, 417, 423, 429, 438, 450, 479, 480, 508, 514, 515, 574, 576, 598, 599, 600, 605, 606, 909, 972, 1047, 1103, 1108, 1170 ΙΚΑΡΟΣ (επιχείρηση), 726 Ιλνάοο, 1073 Ινδίες, 55, 257, 333, 402, 429, 438, 448, 468, 542, 568, 574, 620, 623, 837, 1104 Ινονού, 470, 804 Ιράκ, 498, 510, 512, 516, 1094, 1096 Ιράν, 352, 557, 559, 941, 1100 Ιρλανδία, 451, 452, 1090 Ισπανικό Μαρόκο, 718, 719, 1135 Ιταλία, 20, 31, 54, 55, 68, 90, 92, 99, 135, 136, 144-148, 176, 214, 228, 254, 274, 284, 286, 287, 290, 291, 293, 296, 333, 343, 363, 372, 373, 397, 402, 404, 411, 414, 416, 429, 433, 438, 439, 443-445, 450, 451, 453, 456, 457, 459, 470, 480, 483, 485, 486, 498, 507, 512, 513, 524, 566, 574, 592, 599, 619, 676, 680, 691, 698, 717, 719, 722, 728, 735, 737, 739-745, 748, 749, 751, 758, 759, 7 6 1 -7 6 9 , 772-781, 784-786, 788-793, 797, 810, 811, 815, 817, 818, 822, 838, 844, 852, 870, 900, 910, 929, 938. 941, 9 7 1 , 999, 1070, 1079, 1083, 1090, 1143-1145, 1147 Καέν, 624, 854, 862, 870 Καζαμπλάνκα, 677, 679, 721 Καίνιξμπεργκ, 52, 264, 880, 885, 890, 916, 933, 970, 989, 995 Κάιτελ, Βίλχελμ, 109, 112, 115-118, 128, 131, 136, 139, 141, 145, 148, 152, 156, 172, 1 7 4 -1 7 6 , 181, 182, 185, 192-195, 200, 201, 205, 213, 214, 217, 219, 233, 234, 240, 244, 253, 272-274, 288, 290, 294, 295, 309, 312, 314, 317, 318, 320, 321, 329, 335, 337-339,

1192 342, 371, 372, 381-383, 391, 393, 404, 406, 409, 426, 427, 449, 467, 475, 477, 487, 491, 499, 515, 565, 575, 604, 612, 614, 644, 645, 654, 659, 661, 667, 672, 677, 686, 696, 701, 717, 734, 737, 739, 745, 769, 808, 824, 827, 851, 856, 868, 871, 873, 875, 876, 880, 881, 888, 902, 913, 925, 926, 933, 991, 1008, 1013-1018, 1024, 1025, 1027, 1028, 1031, 1032, 1044, 1050, 1053-1055, 1061, 1063, 1064, 1068, 1071, 1072, 1075, 1081, 1091, 1092, 1096, 1097, 1102, 1106, 1110, 1114, 1124, 1126, 1130, 1132, 1138, 1144, 1145, 1150, 1162, 1166, 1169, 1171, 1173, 1176, 1179, 1180, 1181, 1184 Καναδάς, 20, 559, 1048 Κανάρης, Βίλχελμ, 95, 131, 144, 185, 239, 274, 277, 291, 312, 314, 317, 318, 347, 427, 430, 491, 499, 545, 550, 564, 587, 591, 654, 672, 718, 720, 724, 725, 739, 744, 745, 768, 769, 919, 920, 999, 1073, 1075, 1083, 1099, 1134, 1136, 1138, 1144, 1150, 1163, 1170 Κάρινχολ, 1069, 1070 Κάσελ, 208, 790, 986, 1145 Κασσερίν (διάβαση), 720 Κασίνο, 773, 838, 844 καταναγκαστική εργασία, 598, 637, 782, 785, 809, 842 Καύκασος, 563, 581, 582, 593, 601, 618, 622, 623, 629, 630, 647, 648, 649, 652-654, 658, 659, 664, 671, 693, 695, 697-699, 702 Κατύν, 733 ΚΑ ΦΕ (επιχείρηση), 680 Κέρκυρα, 784 Κίεβο, 481, 541, 561, 569, 580, 780, 782 Κ ικέρω ν (π ρά κτο ρα ς), 799, 803, 804, 810, 817, 940, 1149, 1151 ΚΙΤΡΙΝΗ (επιχείρηση), 328, 329, 339, 340342, 344, 348, 349, 352, 357, 358, 363-366, 372, 375, 384-386, 393, 397, 403, 919, 920, 1077, 1079, 1170 Κλετσκάγια, 676 Κόβελ, 855 Κόβεντρυ, 452, 475 Κόβνο, 540, 583

DAVID IRVING Κοινωνία των Εθνών, 72, 172, 264, 267, 275, 292, 967, 1044 ΚΟΚΚΙΝΗ (επιχείρηση), 200 Κολμάρ, 168 Κόλμπεργκ, 858 Κολωνία, 190, 632, 943, 982, 1115 Κομιντέρν (Σύμφωνο, εναντίον), 594, 597 Κομπιένη, 405, 406 Κόμπλεντζ, 316, 366, 1037 Κορέγκιντορ, 631 Κορσική, 439, 566, 676, 680, 725, 741, 753, 777, 1090 Κοτεντέν, 1156 Κότμπους, 1005 Κούμερσντορφ, 90 Κουμπάν, 678, 742, 779 Κουρλανδία, 964 Κουρσκ, 724, 735, 736, 754, 757 Κούτνο, 319 Κουρφυρστένταμ, 1015 Κ ρακοβία, 311, 6 1 0 , 6 3 8 , 8 8 5 , 1117, 1141 Κράμπνιτς, 1020 Κρασνοντάρ, 629, 653 Κρήτη, 162, 443-445, 487, 506, 507, 509, 511, 512, 517-519, 582, 642, 691, 753, 759, 798, 806, 885 Κριβόι Ρογκ, 567, 620, 794 Κριμαία, 374, 548, 557, 559, 563, 567, 570, 575, 581, 582, 629, 646, 655, 702, 779, 780, 793, 794, 799, 800, 804, 805, 821, 829, 830, 832-834, 837, 838, 866, 884, 891, 915, 995, 1148, 1154 Κρίστιανσαντ, 369, 376, 378 Κροατία, 481, 486, 542, 669, 670, 719, 797, 968 Κρόιντον, 1067 Κρόμβελ, 57 Κύπρος, 512 Κυστρίν, 972, 980, 983, 992, 993, 998,

1001 Κως, 798, 803 Λ αβάλ, Πιέρ, 37, 441, 442, 451, 457, 679, 680, 1090 Λένινγκραντ, 24, 435, 454, 466, 541, 542, 546, 554, 561, 563, 568, 569, 575, 577, 600, 603, 609, 622, 645, 655, 656, 727, 783, 784, 978, 1102, 1122

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Λέρος, 798, 893 ΛΕΥΚΗ (επιχείρηση), 240, 271, 275-277, 279, 281, 285, 286, 288, 289, 295, 297, 298 Λίβανος, Λιβύη, 429, 456, 462, 1129 Λιθουανία, 129, 239, 312 Λοκάρνο, 90, 93 Λονδίνο, 22, 91, 93, 132, 133, 135, 137, 139, 149, 170, 179, 180, 183, 187, 188, 190-192, 194, 197, 201, 217, 236, 250, 255, 268, 270, 273, 276, 283, 285, 287, 288, 292-294, 296, 304, 326, 329, 331, 332, 338, 368, 370, 376, 398, 399, 424, 429, 440, 492, 559, 562, 571, 594, 623, 649, 785, 790, 801, 803, 842, 860, 877, 911, 912, 938, 940, 966, 970, 1017, 1018, 10351038, 1042, 1043, 1045, 1058, 1059, 1061, 1074, 1101, 1128, 1135, 1150, 1156 Λουθηρανική Εκκλησία, 264, 1066 Λουξεμβούργο, 727, 1081 Λουμούμπα, Πατρίς, 24 Λούμπλιν, 358, 635, 637, 639, 749, 935, 966 Λουφτβάφε, 71, 76, 83, 91, 95, 103, 108, 118, 122, 130, 131, 134, 136, 149, 150, 153, 154, 156, 165, 166, 171, 174, 197, 201, 207, 213, 218, 235, 252, 257, 273, 278, 283, 300, 320, 329, 333, 334, 353, 364, 369, 372, 385, 386-388, 399, 400, 413, 414, 417, 420, 421, 424-426, 428, 429, 431, 434, 439 , 445, 452, 457, 460, 462, 467, 475, 476, 484, 497, 498, 502, 510-512, 517, 523, 524, 539, 543, 544, 546, 550, 561, 569, 573, 586, 590, 592, 600, 603, 610, 619, 623, 627, 632, 643, 650. 663, 666, 668, 672, 673, 676, 677, 679, 680, 686, 687, 694, 697, 698, 702, 705, 706, 709, 722, 726, 744, 746, 754, 756, 759-761, 766, 770, 785, 801-803, 815, 816, 830, 839, 842, 845, 851-854, 856, 861, 863, 891, 896, 897, 900, 904, 912, 916, 917, 924, 929, 936, 937, 955, 960, 967, 974, 975, 978, 986, 996, 998, 1001, 1011, 1023, 1043, 1081, 1086, 1087, 1092, 1111, 1125, 1126, 1128, 1149, 1150, 1166 Λωρραίνη, 410, 567, 727

1193 Μ ά α σ τρ ιχ τ, 341, 347, 348, 394, 912, 1078 Μαγδεμβούργο, 440, 963 Μαδαγασκάρη (νησί-Σχέδιο), 143, 207, 411, 521, 522, 550, 579, 582, 615, 633, 634, 637, 638, 1084, 1105, 1116, 1117 Μαζινό (Γραμμή), 214, 401 Μάζντανεκ,-1172 Μ άλτα, 592, 626, 627, 642, 656, 673, 677, 754 Μαουτχάουζεν, 791 Μ ΑΡΓΚ ΡΕΤΕ (επιχείρηση), 822, 823 Μαρία-Θηρεσία, 140, 336 Μάριμπορ, 488 Μαριουπόλ, 602 MAPITA (επιχείρηση), 454 Μαρέθ, 721 Μάρμπουργκ, 79, 488 Μάρσα Ματρούχ, 445, 452, 644 Μάρτσαν, 1011 ΜΑΥΡΗ (επιχείρηση), 719, 768 Μάυκοπ, 654, 672 Μαυροβούνιο, 481, 669, 798 Μεκλεμβούργο, 974, 1020, 1025 Μελιτοπόλ, 793, 1149 Μέμελ, 52, 129, 213, 238, 239, 321, 968 Μένιχκιρχεν, 484, 488 Μεράνο, 55 Μ ερ-ελ-Κεμπίρ, 415, 417, 441 Μέση Ανατολή, 414, 512 Μετς, 944 Μεύσης, 337, 339, 340, 383, 394, 395, 974 Μιλλέροβο, 645 Μινσκ, 26, 491, 492, 537, 541. 581, 583, 584, 600 Μίτσιγκαν, 1091 Μοζέλα, 142 Μολότοφ, Βιάτσεσλαβ, 43, 253, 276, 277, 279, 397, 412, 438, 440, 445-450, 453, 518, 523, 930, 1065, 1087, 1090 Μόναχο, 22, 30, 32, 36, 44, 51, 53, 54, 58, 66, 67, 79, 80-82, 88, 91, 98, 99, 109, 125, 127, 131, 139, 148, 150-152, 158160, 162, 164, 179, 180, 195-198, 201, 203, 205-210, 212, 220, 227, 230, 256, 263, 264, 266, 271, 272, 279, 282, 342-344, 346, 357, 373, 391, 405, 426, 431, 443, 447, 450, 484, 496, 502, 503,

1194 505, 507, 515. 643, 663, 677-679. 712, 722. 726, 736, 750, 772, 786, 796, 802. 814, 819, 852, 963, 974, 1009, 1019, 1027, 1038, 1041, 1045, 1049, 1061, 1062, 1070, 1126, 1162, 1184 Μοντγκόμερυ, 673, 720. 721, 787, 961, 989 Μοντεβιδέο, 355, 356 Μοντλίν, 320 Μοντουάρ, 442, 443 Μοντραί, 448 Μοντσάου, 955 Μοραβία, 102, 198, 207, 213, 216, 235, 236, 1017 Μοσσούλη, 1096, 1097 Μοστάρ, 719 Μόσχα, 22, 33, 34, 86, 111, 226, 227, 239, 242, 251, 255, 269, 271, 272, 274, 276, 277. 279, 282, 283, 286, 320, 328, 337, 357, 370, 393, 397, 441, 417, 419. 421, 429, 434-436, 445, 448, 450, 454, 455, 461, 466, 480, 489-492, 517, 520, 523, 524, 541, 542, 546, 548, 553, 554, 557, 562-564, 569, 572, 575, 576, 586. 590, 5 9 3 -5 9 6 , 60 0 -6 0 4 , 608, 6 0 9 , 613, 622, 627, 629-631, 643, 645, 649, 654, 693, 708, 722, 771, 798, 807, 818, 869, 879, 887. 909, 921, 930, 935, 958, 978, 993, 997, 1042, 1045, 1050, 1069, 1072, 1084, 1086, 1088, 1092, 1093, 1101, 1107, 1109, 1148, 1160, 1168, 1172, 1181, 1185 Μουρμάνσκ, 380 Μουσολίνι, Έ ν τα (Έντα Τσιάνο), 787, 809, 929, 1147, 1151 Μουσολίνι, Μπενίτο, 21, 34, 45, 47, 54, 60. 86, 90, 92. 98, 99, 138, 145-148, 151, 194-196, 214, 253, 254, 266, 282, 287, 288, 290, 291, 301, 302, 333, 357, 358, 363, 373, 374, 396, 404, 405, 410, 439, 441, 443-446, 448, 453, 456, 462-464, 485, 486, 512, 514, 521, 562, 564, 565, 566, 592, 625, 644, 670, 676-678, 680, 691, 694, 696, 717, 719, 721, 727, 728, 737, 738, 740, 741, 748, 758, 759, 760, 763, 765, 766, 769, 772, 776, 785-787, 791, 809, 837, 844, 871, 872, 874, 877, 878, 1053, 1055, 1069, 1074, 1080, 1081,

DAVID IRVING 1083, 1089, 1097, 1106, 1107, 1109, 1113, 1135, 1136, 1143-1145, 1147 Μπακού, 640, 648 Μπάμπεργκ, 678 Μπάνατ, 478, 481 Μπαντ Βίσζεε, 79-82 Μπαντ Ναουχάιμ, 556, 946 Μπαντόλιο, 147, 443, 762-769, 772, 777, 778, 780, 781, 785, 788, 822, 928, 1089, 1143, 1146 Μπαράνοβ, 963, 964, 1174 Μπαρανόβιτσι, 492 ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ (επιχείρηση), 449, 456, 464, 466-468, 470, 473, 474, 477, 479, 480, 489, 490, 493, 499, 506, 507, 509. 511-514, 516, 519, 522-524, 543, 545, 560, 571. 573, 591. 595, 606, 617, 643, 648, 738, 783, 868, 933, 1090, 1092, 1095-1098 Μπάρντια, 462 Μπάσρα, 498 Μπατούμ, 447 Μπάουτζεν, 1022 Μπαϋρόυτ, 87, 129, 249, 270-272, 421, 506 ΜΠΑΦΑΛΟ ( ε π ι χ ε ί ρ η σ η ) , 711, 723, 724, 817 Μπέλγκοροντ, 708 Μπέλτζεκ, 638 Μπέργκεν, 377, 378, 1179 Μπέργκοφ, 124-129, 131, 132, 151, 156158, 160, 165-167, 171, 180. 183-188. 190, 191, 202, 216, 228, 242, 248, 255, 264, 268, 269, 275, 276, 282, 285, 357, 374, 421, 422, 429, 430, 439, 450, 458, 460, 462, 465, 468, 474, 477, 498-501, 504, 506, 508-512, 514, 516, 556, 573, 626, 642, 643, 681, 687, 691, 694, 725, 727, 729, 731, 736, 745, 746, 748, 750, 762, 819-822, 825, 827, 828, 830, 831, 834, 835, 843, 851, 856, 860, 861, 865, 866, 885, 1010, 1052, 1058, 1059. 1095, 1097, 1140, 1141, 1156 Μ π ερ χ τεσ γ κ ά ν τεν , 7 4 4, 1 0 3 7 , 1 0 5 8 , 1091, 1156, 1161 Μπήαρ, 703, 705 Μπιάλιστοκ, 351, 537 Μπιζέρτα, 511, 721 Μπίρμινγχαμ, 256, 452

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Μπιρ Χακίμ, 657 ΜΠΛΕ (επιχείρηση), 622, 623, 630, 640, 642, 644, 645, 658 Μπλίσνα, 771 Μπλουμ, Λεόν, 692 Μπολζάνο, 55 Μπολόνια, 773 Μπορίσοβ, 1103 Μπόρμαν, Μάρτιν, 10, 28, 35, 37, 84, 125, 127, 135, 151, 157, 179, 186, 187, 189, 204, 214, 263, 270, 287, 293, 297, 311, 321, 387, 426, 495, 500, 501, 503-506, 521, 546, 560, 562, 573, 584, 617, 647, 659, 694, 704, 713, 725, 729, 730, 733, 745, 762, 792, 807, 811, 814, 819, 868-870, 875, 879, 881, 885, 892, 897, 900, 904, 906, 913, 914, 921, 923-925, 935, 938, 955, 960, 967, 968, 971, 973, 974, 977, 981, 986, 987, 991-993, 996, 1007-1010, 1013, 1014. 1017-1019, 1021, 1025, 1027-1030, 1032, 1033, 1065, 1067, 1076, 1088, 1095, 1098-1100, 1102, 1112, 1117, 1119, 1123, 1130, 1132, 1133, 1141, 1146, 1151, 1153, 1166, 1167, 1170, 1175-1179, 1181, 1183, 1184 Μπορντό, 516 Μπούργκθαλ, 336 Μπουρζέ, 406 Μπούχενβαλντ, 791, 998 Μπραμπάντ, 1084 Μπράντφορντ, 504 Μπράουν, Εύα, 30, 125, 160, 161, 262, 274. 357, 624, 729, 792, 819, 822, 852, 866, 881, 886, 945, 967, 974, 1000, 1006, 1014-1017, 1026-1029, 1057, 1140, 1181, 1182, 1184 Μπράουχιτς, Βάλτερ, 116-118, 120, 122, 137, 139, 142, 154, 166, 173, 181, 182, 194. 206, 238, 239, 244, 253, 255, 268, 277, 278, 283, 289, 290, 293, 294, 298, 314, 317, 318, 326, 329, 340-342, 346, 349, 353, 355, 366, 381, 382, 395, 396, 398, 399, 401, 403, 404, 413, 416, 421, 423, 429, 430, 449, 454, 464, 466, 476, 478, 489. 517, 543, 546, 553, 555, 557, 563, 596, 600, 602, 604, 608, 610, 611, 622, 756, 938, 1054, 1059, 1065, 1067, 1073, 1092, 1109, 1110

1195 Μπρατισλάβα, 146, 1116 Μπρένερ, 744, 764, 768, 1097 Μπρεσλάου, 102, 821, 972, 976, 981, 995 Μπρεστ-Λιτόβσκ, 538, 696 Μπρήζεν, 972, 1005, 1006 Μπρίντεζι, 790 Μπρνο, 583 Μπρόμπεργκ, 1073 Μπρουν, 583 Μπρυάνσκ, 574, 575 Μπρυλύ-ντε-Πες. 402, 406 Μπρυν, 584 Μυλοόζ, 168 Μόνστερ, 187, 341 Μυνστεράιφελ, 393, 403 Νάμσος, 381, 383, 664 Ναμόρ, 1078 Νάπολη, 147, 691, 729, 777, 785 Νάρβα, 783, 915 Νάρβικ, 354, 370, 375, 377, 378, 380383, 520, 616 Νάρεβ, 255 Νέβελ, 800 Νέμμεντορφ, 934 νηοπομπές, 353, 497, 559, 591, 592, 627, 642, 643, 646, 656, 666, 673, 677, 703, 705, 728, 745, 777, 795, 806 Νιζμέγκεν, 916, 937 Νικολάγιεφ, 580, 832 Νικολέφσκαγια, 1119 Νικοπόλ, 800 Νοβοροσίσκ, 782 Νορβηγία, 354, 367, 368, 370, 375, 376, 378-385, 392, 397, 403, 432. 433, 461. 474, 495, 509, 511, 513, 520, 542, 546, 580, 616, 617, 626, 631, 642, 666, 669, 675, 676, 715, 806, 825. 866, 910, 924, 938, 1006, 1078, 1080, 1087, 1125 Νορντχάουζεν, 808 Νορμανδία, 13, 25, 646, 825, 836, 845. 846, 848-850, 852-856, 861, 882, 888, 894, 895,-897, 950, 1154, 1157 Νότιο Τυρόλο, 55, 145, 374. 772, 999, 1083 Νόυντεκ, 87 Νταίνιτς, Καρλ, 509, 704, 705, 738, 740, 741, 745, 746, 755, 758, 759, 765-767, 772, 775, 794, 795, 806, 821, 830, 832-

1196 834, 851, 852, 879, 910, 967, 974, 978, 986, 999, 1008, 1013, 1019, 1020, 1022, 1023, 1028-1031, 1047, 1066, 1133, 1135, 1140, 1144, 1151, 1154, 1156, 1160, 1169, 1175, 1177, 11821185 Ντακάρ, 441, 511 Νταλαντιέ, Εντουάρ, 184, 187, 189, 196, 291, 331, 370, 415, 692 Ντάντσιχ, 129, 213, 227, 238, 239, 241, 253, 267-269, 278, 283, 284, 292, 293, 296, 300, 331, 387, 789, 968, 969, 980, 989, 1066-1068, 1072, 1073 Νταρλάν, Ζαν Φρανσουά, 457, 498-500, 566, 679, 680 Ντάρμσταντ, 72, 917 Νταχάου, 97, 638 Ντάχλεμ, 264 Ντβινσκ, 537, 541, 1105 Ντεμιάνσκ, 686 Ντεμπρέσεν, 930, 932 Ντεσάου, 208 Ντέσνα, 564 Ντινάν, 1078 Ντιρσάου, 278, 929, 1068 Ντόβερ, 620, 845 Ντοβίλ, 1156 Ντόγκαβπιλς, 537 Ντομπρομίσλ, 544 Ντόνετς, 617, 630, 664, 708, 709, 711, 713, 714, 723, 742, 779, 963 Ντόρτμουντ, 746 Ντοόισμπουργκ, 981 Ντύσελντορφ, 663, 981 Νυρεμβέργη, 10, 11, 23, 25, 34, 47, 150, 161, 162, 179, 181, 182, 213, 228, 272, 277, 343, 499, 663, 722, 1035-1038, 1042, 1044, 1048, 1051, 1055, 1062, 1065, 1069, 1074, 1088, 1097, 1101, 1102, 1104, 1115, 1116, 1141, 1152, 1155, 1159, 1169-1171, 1175, 1178, 1181 Νύχτα Κρυστάλλων, 49, 1062 Νύχτα Μεγάλων Μαχαιριών, 84 (επιχείρηση), 804, 810, 826, 843, 845, 899 Οδησσός, 491, 559, 832 Ολλανδία, 12, 134, 154, 214, 298, 332, 334, 339, 344, 345, 347, 364, 386,

Ο ΒΕΡΛΟΡΝ Τ

DAVID IRVING 394, 402, 408, 547, 581, 582, 636, 663, 911, 915, 917, 952, 998, 1056, 1076, 1078, 1082, 1084, 1086, 1114 Ομπερούρσελ, 827 Όντερ, 970, 972-974, 980, 983, 997-1001, 1005, 1006, 1011, 1012, 1020, 10231025, 1175 Οράν, 677, 679 Οράνιενμπουργκ, 1016, 1027 Ορέλ, 574, 596, 609, 612, 742, 757, 767 Ορν, 854 Ορτζονίκιτζε, 675 Ορτόνα, 793 Οστάνδη, 1004 Οστράβα, 198, 234 OTTO (επιχείρηση), 103, 136, 679 Ουγγαρία, 145, 146, 165, 174, 187, 199, 230, 231, 233, 397, 416, 429, 450, 461, 478, 481, 484, 487, 542, 566, 574, 619, 638, 639, 717, 718, 731, 741, 742, 752, 819, 822, 823, 824, 825, 827, 840, 846, 852, 870, 902, 905, 909, 910, 924, 927-932. 941, 958, 961, 968, 973, 979, 989, 990, 992, 1012, 1059, 1087, 1137, 1153, 1171, 1175 Ουκρανία, 436 Ουμάν, 565 Ούντερσμπεργκ, 163 Ουρουγουάι, 355, 367 Πάτον, 948 Π αλαιστίνη, 179, 211, 216, 3 3 3 , 637, 1084 Παντελερία, 753, 754 Παρίσι, 37, 78, 145, 174, 179, 180, 189, 193, 211, 273, 276, 288, 331, 370, 376, 388, 401, 405, 406, 457, 471, 511, 512, 568, 661, 679, 687, 688, 729, 845, 863, 900, 901, 906, 1062, 1074, 1079, 1091, 1162, 1165, 1166 Περλ Χάρμπορ, 604-606, 1109 Πετάτσι, Κλάρα, 1031 Πετέν, Ανρί-Φιλίπ, 405, 411, 439, 441, 442, 451, 457, 498, 597, 679, 680, 692, 1107 Πόζεν (Πόζναν), 319, 335, 336, 810, 892, 968, 969, 971, 1155 Π ολωνικός Διάδρομος, 129, 145, 213, 238, 253, 293, 302

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Πομερανία, 122, 255, 278, 287, 309, 325, 726, 889, 975, 979, 982, 983 Πορτογαλία, 496, 497, 502, 507, 707, 719, 1135 Πράγα, 22, 142, 146, 149, 170, 172, 179, 181, 183, 184, 187-190, 192, 198, 230, 231, 233, 234, 236, 239, 251, 255, 5 7 1 , 6 4 1 , 8 8 1 , 1 0 0 5 , 1 0 2 3 , 1054, 1059, 1064, 1102 ΠΡΑΣΙΝΗ (επιχείρηση), 103-105, 151, 154, 165, 174, 178, 184, 187, 190, 192, 193, 200, 239 Πρωσία (Ανατολική), 68, 69, 73, 85, 87, 105, 116, 129, 152, 177, 213, 227, 239, 252, 255, 278, 300, 310, 317, 430, 435, 457, 516, 524, 538, 548, 589, 599, 620, 625, 632, 681, 686, 687, 723, 724, 735, 739, 744, 779, 789, 812, 865-867, 869, 870, 872, 889, 890, 904, 913, 924, 932, 933, 935, 939, 940, 944, 957, 962, 964, 968, 969, 971, 972, 974, 980, 989, 995, 1088, 1172, 1173 ραντάρ, 268, 497, 651, 667, 722, 745, 755, 763, 770, 790, 807, 811, 936 Ραίντερ, Έριχ, 71, 78, 104, 117, 150, 153, 175, 202, 218, 238, 257, 258, 277, 285, 295, 303, 312, 334, 352, 353-356, 375, 378, 380, 402, 405, 409, 411, 417, 420-422, 428, 433, 438, 449, 455, 475, 476, 479, 507-509, 511, 522, 550, 569, 576, 616, 617, 642, 643, 657, 703-705, 727, 1044, 1046, 1049, 1056, 1076, 1077, 1079, 1083, 1084, 1087, 1088, 1092, 1106, 1111, 1120, 1133 Ράιχσταγκ, 11, 62 Ράνγκσντορφ, 875 Ράστενμπουργκ, 516, 524, 538, 539, 591, 619, 622, 647, 677, 723, 774, 866, 867, 891, 944, 1143, 1160 Ρέγκενσμπουργκ, 148, 770 Ρεμάγκεν, 989, 1178 Ρενώ, Πωλ, 376, 405, 1080 Ρέτζιο, 778 Ρετόντ, 406 Ρζεβ, 654, 655, 690, 711, 1121 Ρζουκάν, 715 Ρηνανία. 54, 65, 91, 93, 134 Ριβιέρα, 897

1197 Ρίγα, 43, 583, 587, 588, 915 Ρίμπεντροπ, Γιόακιμ, 31, 33, 36, 38, 7375, 91, 98 -10 0, 103, 106, 128-133, 136, 137, 139, 144, 145, 147, 148, 152, 153, 170, 171, 178, 180, 184, 189, 191. 193, 194, 197, 202, 207, 211-213, 228, 231, 232, 234, 235. 238, 241, 253, 257, 268, 271-277, 279, 283, 285-288, 294, 296, 298, 303, 333, 337, 354, 380, 410, 411, 418, 419, 425, 426, 429, 439, 440, 443-445, 447-450, 453, 457, 459, 460, 462, 464, 465, 471, 478-480, 482, 485, 487-489, 495, 496, 499, 500, 504, 507, 512, 515, 519, 523, 524, 538, 551, 554, 564, 579, 594, 597-600, 605, 620, 624, 625, 678, 703, 709, 719, 731-733, 743, 769, 775, 781, 784, 787, 790-792, 798, 799, 810, 821, 822, 843, 858, 879, 887, 904, 908, 920, 927, 935, 940, 941, 958, 966, 967, 970, 971, 973. 976, 988, 1000, 1004, 1010, 1013, 1017, 1018, 1020, 1021, 1043, 1048, 1049, 1051-1053, 1059, 1062, 1065, 1069, 1072, 1079, 1084, 1090, 1092-1094, 1100, 1104, 1107, 1108, 1112, 1138, 1144, 1146, 1147, 1149, 1152, 1155, 1163, 1168, 1169, 1172, 1175, 11761179, 1181-1183 Ρόδος, 512, 691, 753, 784. 798. 806 Ροζάιθ, 368 Ρόμελ, Έρβιν 24, 31, 236, 239, 287, 302, 310, 311, 314, 327, 332, 344, 348, 392, 463, 464, 468, 469, 511, 592, 6 2 6, 6 2 7 , 6 4 2 -6 4 4 , 6 5 7 , 661, 666, 673-675, 677, 690, 707, 720, 721, 737, 739, 742, 743, 745, 754, 759. 762, 765-767, 772, 773, 776-778, 793, 796, 815, 816, 825, 826, 832, 836, 842, 843, 845, 849, 853-855, 861, 862, 870, 871, 882, 888, 894, 897, 911, 925, 926, 1042, 1064, 1069, 1074, 1078, 1091, 1112, 1121, 1123, 1124, 1126, 1130, 1135, 1136, 1139, 1140, 11421145, 1148, 1152, 1153, 1156-1159, 1164, 1171 Ροσλάβ, 608 Ροστόβ, 575, 591, 596, 601, 602, 629, 648, 649, 653, 676, 689, 702, 708, 733 Ρουβίκωνας, 930

1198 Ρουέν, 836, 844 Ρουθήνια, 584 Ρουρ, 54, 79, 246, 247, 263, 298, 316, 333, 334, 415, 432, 746, 751, 795, 943, 944, 954, 961, 972, 973, 989, 990, 996 Ρούσβελτ, Φράνκλιν, 330, 508, 793, 817, 826, 844, 886, 951 Ρύγκενβαλντε, 726 Ρώμη, 42, 86, 92, 98, 99, 118, 138, 145, 146, 148, 180, 254, 288, 290, 291, 363, 372, 386, 424, 443-445, 453, 462, 463, 485, 600, 634, 644, 670, 690, 691, 719, 722, 737, 744, 745, 761, 763-768, 772, 773, 777, 781, 784, 786, 790, 791, 816, 817, 844, 1004, 1053, 1055, 1077, 1081, 1097, 1113, 1147, 1148 Ρωσο-φινλανδικός πόλεμος, 1079 Ρώυτερ, 604 Σαλέρνο, 773, 777, 785, 787, 788 Σάμος, 798 Σαρδηνία, 676, 725, 740, 749, 753 Σεβαστούπολη, 833, 834, 1115 Σερβία, 481, 669, 798 Σιγκαπούρη, 381, 479, 480, 606 Σικελία, 453, 677, 739, 740, 741, 754, 755, 7 5 8 -7 6 0 , 764, 772, 773, 9 0 4 , 1142 Σιλεσία, 181, 239, 255, 290, 313, 542, 991, 1070, 1112 Σλοβακία, 199, 200, 207, 230-232, 238, 278, 450, 542, 1061 Σλοβενία, 777 Σμολένσκ, 491, 537, 552, 562, 600, 613, 672, 723, 724, 733, 782, 856, 1103, 1136 Σοβιετική Έ νω ση, 47, 56, 90, 94, 126, 133, 227, 241, 242, 328, 332, 335, 369, 411, 412, 423, 426, 431, 433, 436, 438, 449, 454, 456, 459, 461, 472, 480, 483, 488, 493, 494, 506, 514, 517, 519, 522, 523, 543, 545, 551, 570, 579, 593, 597, 621, 709, 718, 755, 821, 1072, 1112, 1129 Σουδιτία, 202 Στάλιν, Ιωσήφ, 10, 45, 47, 129, 227, 228, 239-241, 252, 253, 268, 271, 274, 285, 286, 293, 320, 328, 351, 352, 357,

DAVID IRVING 374, 380, 408, 412, 418, 422, 426, 439, 440, 449, 461, 472, 474, 481. 482, 489, 490, 493, 494, 519, 523, 525, 537, 538, 543-545, 557, 561, 562. 567, 568, 570, 574, 576, 593, 595, 623, 627, 630, 648, 652, 653, 655. 656, 672, 676, 678, 681, 689, 695, 701, 709, 710, 719, 728, 733, 738, 748, 749, 752, 754, 755-758, 771, 779. 782, 784, 787, 792, 793, 799, 803, 804, 817, 818, 822, 830, 855, 869, 873, 888, 909, 921, 928, 932, 939-941, 952, 953, 956-958, 962, 963, 968-970, 974, 976, 983, 984, 990, 995-997, 999. 1001, 1003, 1023, 1065, 1086, 1093. 1094, 1099, 1112, 1115, 1118, 1142. 1145, 1158, 1169, 1174, 1179, 1182 Στάλινγκραντ, 10, 24, 629, 640, 648, 649, 653, 654, 658-662, 664, 666, 671, 672, 675, 676, 678, 681, 685-689, 693-697, 699, 701, 702, 705-707, 709-712, 717, 742, 743, 771, 775, 807, 828, 834, 844, 9 2 2 , 9 4 3 , 1 0 2 3 , 1 1 2 2 , 1123, 1127-1129, 1133, 1150 Στετίνο, 977, 982 Στουτγάρδη, 722, 1048, 1097 Σουηδία, 513, 566, 669, 731, 910, 1098, 1178 Συρία, 438, 498, 499, 511, 516 Ταμάν, 702 Ταμερλάνος, 652 Τάννενμπεργκ, 252, 408, 413, 1068 Τάραγκονγκ, 1150 Τάραντας, 445, 773, 790 Τέλτοβ, 360 Τερβίζιο, 769 Τερέζιενσταντ, 775 Τεχεράνη, 803, 940 Τζέρσεϊ, 519 Τιμοσένκο, 1117 Τίσζα, 910, 929, 930 Τίτο, Γιόζιπ, 669, 719, 784, 796, 798, 901, 930 Τομπρούκ, 463, 512, 643 Τουάπσε, 654, 659 Τουκούμ, 890 Τουλόν, 680, 681, 778 Τουρκία, 261, 416, 438, 470, 483, 498, 516, 597, 618, 619, 626, 691, 718,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 783, 793, 799, 803-806, 810, 817, 832, 888, 910, 940, 942, 1096, 1149 Τρεβίζο, 760 Τρεμπλίνκα, 638 Τ ριμερές Σύμφωνο, 99, 438, 447, 450, 459, 461, 465, 470, 476, 477, 514, 599, 606 Τριπολίτιδα, 462, 464, 468, 592, 677 Τρόμσε, 937 Τροντχάιμ, 369, 375, 377, 378, 381, 383, 385, 570 Τρουβίλ, 1156 Τσάμπερλαιν, Νέβιλ, 106, 132, 133, 183185, 187-192, 194-198, 201, 236, 240, 250, 253, 270, 271, 273, 277, 284-286, 296, 302, 331, 332, 415, 547, 756, 1052, 1059, 1060, 1071 Τσανγκ-Κάι-σεκ, 99 Τσαπορόζγιε, 714, 715, 723, 1149 Τσερκάσι, 817, 1152 Τσεχοσλοβακία, 91, 102-106, 129, 134, 136, 139, 141, 142, 144-146, 148, 149, 151-156, 166, 170, 171, 173-181, 185190, 192, 193, 195, 198-200, 207, 213, 230, 231, 233-236, 240, 316, 332, 432, 998, 1036. 1046, 1059, 1062 Τσιάνο, Γκαλεάτσο, 31, 195, 254, 275, 276, 286, 287, 288, 290, 363, 443-445, 482, 500, 597, 678, 679, 696, 719, 809, 1055, 1069, 1070, 1077, 1090, 1099, 1107, 1132, 1147, 1151 Τσίστερσντορφ, 996, 1005 Τσολάκογλοο, 485 Τσόσεν, 349 Τσώρτσιλ, Ουίνστον, 22, 46, 171, 184, 188, 201, 237, 284, 312, 330, 332, 370, 376, 384, 396, 410, 414, 415, 417-420, 429. 432, 433, 440, 451, 481, 484, 495, 497-499, 504, 505, 523, 543, 559, 574, 591, 592, 594, 617, 620, 623, 624, 627, 632, 646, 649, 651, 665, 691, 718, 756, 768, 785, 787, 793, 795, 804, 853, 886, 951, 957, 966, 1017, 1058, 1060, 1080, 1120, 1144, 1182 Τόμπινγκεν, 1058 Τυνησία, 439, 464, 511. 513, 566, 675, 678-680, 690, 707, 718-721, 728, 729, 737, 740, 743, 760, 843, 1090, 1129 Τ Υ Φ Ω Ν Α Σ (επιχείρηση), 573

1199 Φινλανδία, 352, 369, 370, 374, 422. 428, 434, 448-450, 467, 493, 506, 507, 513, 518, 520, 542, 569, 581, 626, 641, 731, 753, 783, 857-860, 889. 905, 909, 910, 981, 1079, 1086, 1087, 1095 Φρανκφούρτη, 29, 34, 789 Φ ρειδερίκος, 126, 134, 537, 542, 710, 946, 951, 994 Φ ΡΙΤΣ (επιχείρηση), 413, 416, 421, 435 (επ ιχείρηση ), 724, 726, 727, 734-737, 739, 742, 744, 748, 751, 752, 755, 757, 782, 1138, 1141

Φ ΡΟ Υ Ρ ΙΟ

Χάβελ, 1016 Χάβρη, 646, 855 Χάγη, 332, 365-367, 386, 394, 914 Χαγκάνα, 211 Χάγκεναου, 387 Χάιγκερλοχ, 977 Χάιλμπρον, 951 Χάιντριχ, Ράινχαρτ, 349, 437, 585, 699, 700, 1027 Χάλντερ, Φραντς, 26, 139, 151, 170, 177, 181, 182, 251, 289, 317, 329, 340, 367, 384, 390, 393, 395-399, 412, 413, 423, 446, 454, 455, 466, 467, 474, 478, 491, 537, 541, 546, 547, 552, 555, 562-564, 569, 594, 595, 604, 610, 612, 614, 621-623, 629, 630, 646, 648, 649, 652, 653, 655, 658, 659, 661, 662, 667, 671, 693, 885, 920, 1051, 1058, 1068, 1069, 1073, 1075-1079, 1082, 1084-1086, 1088-1090, 1094, 1097, 1099, 1109, 1110, 1112, 1114, 1115, 1117-1124 Χάριμαν, Άβερελ, 576 Χάρκοβο, 318, 358, 552, 570, 629, 630, 654, 702, 707, 708, 715. 723, 725, 743, 775, 1132 Χέλα, 1073 Χίντενμπουργκ, 252 Χοχενλίχεν, 982, 1025 Χόχλιντεν, 298 Χέλμνο, 583 Χεντάγιε, 441 Χ ερβούργο, 405, 623, 854, 859, 1126, 1154 Χερσόνα, 580 Χ ίμλερ, Χάινριχ, 30, 32-34, 38-40, 42, 43, 49, 66, 67, 80, 84, 85, 88, 97, 111,

1200 112, 119, 120, 122, 123, 156, 196, 204, 210, 224, 235, 278, 286, 292, 294, 315-318, 329, 335, 360, 400, 401, 403, 411, 449, 473, 501, 522, 548, 549, 568, 578-584, 586, 588, 589, 620, 631, 636-639, 641, 642, 646, 647, 649, 669, 670, 671, 679, 692, 693, 724, 725, 727, 728, 733, 744, 750, 756, 762, 763, 765, 769, 775-777, 790-792, 799, 800, 803, 810, 814, 815, 817, 821-824, 827, 837, 840, 841, 857, 860, 867, 876, 887, 890, 892, 897, 900, 909, 912, 913, 919, 920, 924,

DAVID IRVING 193, 280, 358, 452, 571, 633, 663, 718, 749, 772, 809, 828, 871, 905, 927,

Abetz. Otto, 567, 1084, 1102 Acikalin, 99 A dam , W ilhelm , 8 1 , 1 6 7 , 1 7 1 , 2 0 6 , 1051, 1056 Adolf, Hans, 180 Albrecht, Alwin-Broder, 257, 258, 277, 496, 877, 970, 973, 1068, 1098, 1157 Albrecht, Grete, 258 Alexandrov, A. M., 752, 1142 Alfieri, Dino, 463, 1112 Alquen, Günther d’, 586 Altemeyer, Werner, 588 Altmark, 367, 368, 1078 Amann, Max, 66, 408, 1043 Ambrosio, Vittorio, 740, 741, 744, 758, 759, 762, 769, 780, 785 Amerika, 288, 304, 309, 313, 441, 484 Ame, Cesare, 769 Arnsberg, Erik, 888, 902, 926, 934, 936, 1165, 1171 Anfuso, Filippo, 1144 Antonescu, Ion, 436, 461, 490, 492, 515, 691, 744, 778, 793, 805, 822, 824, 829, 832, 836, 891, 892. 902, 928, 929, 1097, 1099, 1100, 1109, 1134, 1146, 1160, 1167 Arent, Benno, 944

930, 931, 936, 938, 940. 942, 955. 968, 971, 975, 976, 979, 980-982, 987. 990, 992, 993, 998, 1005, 1013, 1015. 1020, 1021, 1025, 1027-1030, 1038. 1039, 1043, 1045, 1046, 1052, 1064, 1067, 1077, 1082, 1090, 1094, 11021106, 1113, 1115-1117, 1119, 1124. 1125, 1127, 1130, 1131, 1136-1139, 1141, 1143-1148, 1151, 1153, 1155, 1158, 1160-1163, 1167, 1170-1173. 1175, 1176, 1183, 1184 Χίντενμπουργκ, 68. 72, 73, 79, 85, 87. 88, 92, 108, 148, 1043, 1046 Χούβερ, 1036, 1135

Ark Royal, 356, 509 Arnim, Hans-Jürgen, 737 Assmann, Heinz, 960, 1080, 1150, 1153, 1158 Assmann, Kurt, 1170 Astakhov, 253, 1147 Astor, (Lord), 38 Athinia, 311 Atlas, 416, 484 Atlee, Clement, 559 Attolico, Bernardo, 195, 288, 290 Auerbach, Helmuth, 1046 Axmann, Arthur, 1181, 1185

Baarova, Lida, 204, 1061 Bach-Zelewski, Erich, 8 9 0 , 9 3 0 , 1082, 1117, 1173 Backe, Herbert, 35, 297, 710, 809, 1030, 1069, 1070, 1072, 1153, 1155, 1177 Backe, Ursula, 1047, 1108 1126, 1134, 1143, 1161, 1165 Bakay, (General), 929, 930 Balbo, Italo, 147 Balck, Hermann, 944 Baldwin, Stanley, 38, 73, 74, 99, 100 Barthou, Louis, 74, 75

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1201

Boehm-Tettelbach, Hans, 912 Bavaud, Maurice, 342, 1075 Boetticher, Friedrich, 550 Beaverbrook, Max Aitken, 576, 1094 Becher, Kurt, 1171 Bozhiloff, Dobri, 1149 Bohle, Ernst, 504, 1094 Beck, Fedor, 35, 139, 2 6 7 , 3 1 0 , 398, 446, 454, 466, 552, 553, 563, 573, Boldt, Gerhardt, 1031 Bonin, Bogislaw 999, 1170, 1173, 1174 596, 602, 618, 629, 640, 1066, 1118 Bonnet, Georges, 187, 189, 194, 207 Beck, Josef, 214, 228, 1063 Bonnier, Albert, 30 Beck, Ludwig, 90, 114, 115, 122, 134, Bor-Komorowski, (General), 890 136, 144, 151, 153, 154, 166, 171, Borgmann, Heinrich, 862 1 7 2 -174, 206, 218, 287, 334, 339, Bormann, Albert, 256 402, 537, 557, 564, 574, 575, 577, Bouhler, Philipp, 324 590, 594, 597, 601, 603, 6 0 8 -6 1 1 , Bömer, Karl, 509, 510 615, 630, 645, 876, 879, 881, 885, Bracher, Karl, 1041 890, 891, 914, 919, 920, 961, 1046, Bracht, Fritz, 637 1049, 1051, 1053, 1056, 1059, 1068, Brack, Viktor, 636, 1116 1069, 1076, 1082, 1083, 1103, 1110, Bradin, John, 1183 1114, 1164 Brandt, Heinz, 873, 874, 1136 Becker, Karl, 371, 372 Brandt, Karl, 125, 159, 246, 247, 250, Beecham, Thomas, 99 270, 3 2 1 -3 2 3 , 744, 83 5, 867, 884, Bezymenski, Lev, 918, 1050, 1148, 1185 923, 924, 942, 944, 995, 1004, 1005, Below, Nicolaus, 34, 156, 256, 343, 413, 1057, 1065, 1074, 1101, 1163, 1170 867 , 874, 1026, 1047, 1062, 1065, 1078, 1097, 1111, 1126, 1153, 1182, Brandt, Rudolf, 1131 Braun, Otto, 148, 756, 912 1184 Benes, Eduard, 102, 152, 184, 185, 187, Braun, Wernher von, 756, 912 188, 189, 190, 191, 192, 193, 200, Bräuer, Kurt, 380, 381 571 Bräutigam, Otto, 549, 571, 579, 1100 -Jjredow , Kurt, 82 Benzing, Klaus, 30 Berger, Gottlob, 638, 1015, 1144 Breitman, Richard, 1106 Beria, Lavrenti, 493 Breker, Arno, 406 Berndt, Alfred-Ingemar, 137, 1126 Briesen von, (General), 319 B est, W ern er, 8 9 , 1 1 6 , 1 0 4 6 , 1 0 5 1 , Brinkmann, Helmuth, 832, 903 1072, 1152 Broszat, Martin, 45, 1060, 1077 Beumelburg. Werner, 1127, 1155 Bruckmann, Elsa, 162, 357, 568 Bismarck, 103, 153, 202, 229, 352, 353, Bruns, Walther, 587, 588 423, 496, 497, 508-511, 705, 1096 Brückner, Wilhelm, 34, 35, 69, 81, 83, Blaschke, Hugo, 943 125, 139, 252, 256, 294, 302, 343, B laskow itz, Johannes, 3 1 0 , 3 1 9 , 3 2 7 , 615, 963, 1045, 1046, 1062, 1068 351, 359, 960, 1054, 1072 Brüning, Heinrich, 39, 40, 66 Blomberg, Werner, 71, 72, 76, 78, 88, Buchheim, Hans, 1066, 1074 89, 90, 91, 93, 103, 104, 105, 109, Buchholz, Heintz, 978, 1171 Buhle, W alther, 8 6 5 , 8 7 2 , 8 9 5 , 9 9 9 , 110, 111, 112, 113, 115, 118, 119, 122, 136, 205, 217, 257, 344, 1050 1166 B lu m entritt, Günter, 6 6 1 , 8 9 9 , 1 1 0 9 , Bullitt, William C., 331 1157, 1165, 1168 Bullock, Alan, 1049 Blücher, 379, 380 Burckhardt, Carl Jakob, 28, 274, 275 Bodelschwingh, 264, 1074 Burdick, Charles, 1135 Bodenschatz, K arl, 34, 8 9 , 117, 2 4 2 , B u rg d o rf, W ilhelm 9 2 5 , 9 2 6 , 1 0 0 7 , 251, 294, 295, 498, 499, 872, 1094 1014, 1025, 1031, 1166, 1184 Boehm, Hermann, 89 Busch, Ernst, 859

1202 B usse, Theodor, 9 9 2 , 9 9 3 , 9 9 7 , 9 9 8 , 999, 1000, 1001, 1005, 1016, 1019, 1024, 1027, 1139, 1179 Büchs, Herbert, 955, 1169 Bürckel, Joseph, 410 Bürger, Fritz, 179, 1054 Cadogan, Alexander, 1058, 1144 Campbeltown, 624 Carls, Rolf, 704 Carlyle, Thomas, 994 Cartarius, Ulrich, 1045 Cavallero, Ugo, 1113 Choltitz, Dietrich, 901, 1166 Christian, Ekhard, 924 Christian, Gerda, 932 Chvalkovsky, Frantisek, 200, 216, 230, 235 Ciliax, Otto, 617 Clausewitz, Carl, 177 Cole, Hugh M., 1167 Conte Cavour, 148, 1055 Conti, Leonardo, 322, 323, 1074 Cooper, Duff, 201 Cossack, 368 Coulondre, Robert, 291, 298, 302, 306, 1071 Craig, Gordon, 44 Cram er, Hans, 7 4 0 , 8 4 3 , 8 9 9 , 1 1 5 5 , 1166 Crinis, Maximilian, 774, 1145 Cripps, Stafford, 417, 419, 421, 490, 518 Cudahy, John, 508, 509 Cunningham, Andrew, 739, 781 Dahlerus, Birger, 292, 329, 332, 1071, 1074, 1075 Daluege, Kurt, 1073, 1102 Dara'nyi, Koloman, 199 Daranowski, Gerda, 235, 539 Darges, Fritz, 870, 1146 Darre, Richard Walter, 35, 1069, 1094, 1108 Davis, William Rhodes, 330, 331, 1074 Degenkolb, Gerhard, 756 Degrelle, Leon, 1168 Dehlinger, Armand, 1055 Dekanozov, Vladim ir, 5 1 9 , 5 2 3 , 784, 1147 Delmer, Sefton, 420

DAVID IRVING Dessloch, Otto, 754, 900 Dethleffsen, Erich, 1177 Detten, 84 Deyhle, Willhelm, 1076, 1078, 1080 Deutsch, Andre, 27 Deutschland, 238, 277 Dieckhoff, Hans, 180 Dietl, Eduard, 463 Dietrich, Otto, 968 Dietrich, Sepp, 84, 399, 725, 764, 800, 898, 913, 992, 1012 Dirksen, Herbert, 270, 273, 274, 1067 Dittmar, Kurt, 1158 Doerr, Hans, 1114 Dohnanyi, Hans, 919 Dollfuss, Engelbert, 86, 87, 1046 Dollmann, Eugen, 31, 1067, 1163 Dollmann, Friedrich, 850 Donat, Peter-Paul, 1060 Doose, Heinz. 1171 Dornberger, Walter, 821 Dorsch, Xaver, 830, 831, 1042 Douda, Jozsef, 930 Döme Sztdjäy, 146, 478, 638, 928 Dörner, Klaus, 1074 Draganoff, Parvan, 478, 1112 Dulles, Alan, 967, 1004, 1041 Durian sky, Ferdinand, 199 Ebbinghaus, (Captain), 301 Eberbach, Hans, 896, 897, 898, 1166 Eberhard, Wolf, 28, 35, 176, 206, 702, 890, 897, 898, 1050, 1051, 1053, 1054, 1059, 1086, 1087, 1113, 1164, 1177 Eberhardt, Friedrich Georg, 267, 1066 Eberstein, Friedrich, 1062, 1076 Ebert, Friedrich, 132 Eibl, Karl, 1135 Eichmann, Adolf, 211, 583, 1105, 1116, 1117 Eigruber, August, 1005, 1176 Eiken, Carl, 883, 944 Einsiedel, Haubold, 879 Elias, Alois, 571 Elser, Georg, 344, 1076 Engel, Gerhard, 32, 156, 258, 346, 374, 5 1 9 , 6 2 2 , 6 8 8 , 1 0 5 0 , 1 0 5 5 , 1063, 1065, 1087, 1112, 1124, 1128, 1130, 1134, 1148

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Eppinger, Hans, 774, 1145 Erickson, John, 1094 Ernst, Karl, 78 Esch, Udo, 907 Eschenauer, Arthur, 1128 Eszterhäzy, 170 Etzdorf, Hasso, 550, 1077, 1086, 1090, 1098, 1100, 1106, 1119, 1133, 1136, 1138 Evans, Paul, 1125 Falkenhausen, Alexander, 403, 1153 Falkenhorst, Nikolaus, 369 Falkenstein, Sigismund, 1080, 1086 Faulhaber, Michael, 264 Fegelein, Hermann, 792, 897, 905, 906, 9 1 4 , 9 1 7 , 9 2 4 , 1 0 04 , 1015, 1021, 1027, 1028, 1162 Fellgiebel, Erich, 874, 884, 1161 Felmy, Helmuth, 365 Fest, Joachim, 29, 32, 1054, 1061 Fiebig, Martin, 698, 1127, 1129 Finkh, Eberhard, 1164 Fischböck, Hans, 131 Fischer, Johannes, 1128 Fleck, (Captain), 1076 Flehinger, Gerhard, 1105 Fleming, Gerald, 44, 1105 Forester, Wolfgang, 1056 Forster, Albert, 335, 1058 Förster, Otto, 269, 275, 336, 358 Frank, Bernhard, 1018 Frank, Hans, 335, 359, 501, 521, 522, 589, 636, 749, 814, 1045, 1084, 1131 Frank, Karl-H erm ann, 183, 186, 5 7 2, 776, 1017, 1102 Frauenfeld, Alfred, 829, 1153 Fredborg, Arvid, 1178 Freifrau, Jutta, 35 Freiherr, Karl, 1163 Freiherr, Smilo, 919 Freiherr, Werner, 35 Freisler, Roland, 887, 907, 1167 Freiwald, Curt, 1065 Frentz, Walter, 390, 775, 1141 Frick, Wilhelm, 322, 776, 1043, 1045 Fricke, Kurt, 592, 1107 Friedrich, Carl, 920, 977 Friedrich, Herbert, 34, 104, 132, 210,

1203 262, 267, 358, 404, 550, 580, 588, 608, 756, 786, 850, 855, 879, 988, 1064, 1065, 1092, 1117, 1147, 1177 Friessner, Hans, 7 5 2 , 8 6 6 , 9 0 2 , 9 0 3 , 904, 928, 930, 931, 932, 958, 1142 Frisch, Achim, 119 Fritzsche, Hans, 188, 1041, 1067 Fritsch, Werner, 21, 35, 75, 76, 79, 88, 89, 90, 91, 93, 104, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 122, 128, 151, 896, 1044, 1046, 1049, 1050, 1051 Fröhlich, Elke, 1042, 1050 Fromm, Friedrich, 608, 609, 868, 870, 875, 876, 878, 881, 885, 892, 914, 1044, 1092, 1110, 1126, 1162 Fromm, Fritz, 1071 Fuetterer, Kuno Heribert, 928 Funk, Walter, 72, 217, 249, 1046, 1069 Gackenholz, Hermann, 1158 Gaggia, (Senator), 761 Gailani, Rashid Ali al, 498 Galen, 560, 584, 1101 Galland, Adolf, 620, 789, 901, 937, 1182 Gamelin, Maurice, 395 Gariboldi, Italo, 469 Gaus, Friedrich, 1064, 1065 Gavrilovic, Milan, 421, 422 Gebhardt, Karl, 1015, 1115 Gehlen, Reinhard, 653, 6 7 2 , 6 7 3 , 710, 855, 856, 884, 969, 979, 1118, 1125, 1127, 1134, 1138, 1158, 1174, 1175 Georg, Hans, 180 Gercke, Rudolf, 884 Gerlach, Christian, 1106 Gerlach, Walther, 977 Gerstein, Kurt, 44 Gerstenberg, Alfred, 903, 904 Geyr, Leo, 26, 862 Giesing, Erwin, 8, 883, 885, 910, 911, 918, 922, 924, 942, 977, 1152, 1161, 1163, 1170 Giesler, Hermann, 150, 406, 813, 974, 975, 1145, 1170, 1176, 1178 Giesler, Paul, 750, 1019, 1161 Gille, Herbert, 958, 959, 961 Giraud, Henri-Honore, 679 Gisevius, Hans Bernd, 27 Glaise-Horstenau, 1053, 1176

1204 Globocnik, Odilo, 136, 6 3 6 , 6 3 7 , 638. 639, 1116 Gneisenau, 377, 497, 616, 620 Goerdeler, Carl, 884, 887 Goethals, (Colonel), 365 Goltz, Rüdiger, 119, 1051 Göhler, Johannes, 905, 982, 1134, 1171, 1177, 1179 Göhler, Ursula, 30 Graf Spee, 277, 286, 353, 355, 356, 367, 705 Graf Zeppelin, 352 Graml, Hermann, 1081 Grandi, Dino, 786 Graser, Fritz, 1005 Grawitz, Ernst-Robert, 248 Greiffenberg, Hans, 4 1 6 , 1 0 8 5 , 1153, 1171 Greim, Robert Ritter, 754, 866, 917, 924, 937, 1019, 1023, 1027, 1029, 1173, 1183 Greiner, Helmuth, 31, 5 4 5 , 6 5 6 , 6 8 8 , 1055, 1085, 1110, 1121, 1122, 1127 Greiser, Artur, 335, 336, 359, 446, 583, 1105, 1166 Gribbohm, Günter, 1111 Groscurth, Helmuth, 2 0 3 , 1054, 1061, 1063, 1068, 1072, 1073, 1076, 1077, 1078 Grynszpan, Herschel, 37, 208 Gruhn, Eva, 110 Gutierrez, Robert A., 30 Gutterer, Leopold, 292, 1071 Günsche, Otto, 1028, 1033, 1153, 1167, 1175, 1181 Gürtner, Franz, 157, 158 Haase, Werner, 1028 Habicht, Theo, 380 Hächa, Emil, 207, 232, 641 Hadamovsky, Eugen, 1163 Hagen, Hans, 1162 Hahn, 622 Haig, (Count), 100 Hailsham, (Lord), 38 Halifax, (Lord), 105, 152 Hammerstein-Equord, Kurt, 68, 69. 75 Hammitzsch, Angela, 1057 Handschuhmacher, Heini, 852 Hanke, Karl, 272, 1030

DAVID IRVING Hankey, Maurice, 1060 Hannecken, Hermann, 775, 1052 Hansen, Georg, 850, 884, 919 Hansen, Ottomar, 1081 Hansen, Erich, 837, 891, 903, 904, 1165 Hardy, Kalmann, 1054 Harpe, Joseph, 962, 965 Harris, Arthur, 836 Hassel, Ulrich, 118, 1059, 1 0 6 0 -1 0 6 3 , 1067, 1072, 1075, 1078. 1080, 1119, 1124, 1136, 1141 Hasselbach, Hanskarl, 143, 24 6, 1066. 1163 Haushofer, Albrecht, 496, 497, 502, 505 Haushofer, Karl, 4 3 0 , 4 3 2 , 4 9 6 , 4 9 7 , 1088 Hausser, Paul, 705, 898 Hedin, Sven, 333 Heiber, Helmut, 1062, 1122, 1143, 1145, 1155, 1163 Heidemann, Gerd, 1041 Heiden, Konrad, 27 Heim, Ferdinand, 685, 686, 1121 Heim, Heinrich, 584, 633 Heines, Edmund, 81 Heinz, Friedrich-Wilhelm, 1166 Heinkel, Ernst, 751, 1141 Heinrich, Erik, 466-467 Heinrici, Gotthard, 992, 993, 994, 998, 1001, 1006, 1009, 1010, 1011, 1012, 1017, 1024, 1027, 1028, 1138, 1179, 1180, 1181, 1184 Heisenberg, Werner, 977 Heitz, Walther, 1051, 1073 Helfferich, Emil, 744 Helldorf, Wolf Heinrich, 37, 109, 885 Hellwig, Otto, 1067, 1070 Hencke, Andor, 1054 Henderson, Nevile, 132, 287 Henlein, Konrad, 144, 170, 178, 179, 186, 188, 193, 198, 1054, 1058 Herzner, 289, 290, 1070 Herre, Heinz-Danko, 1138 Herrgesell, Gerhard, 1.178, 1181 Herrmann, Hajo, 789, 986 Hesse, Fritz, 988, 1175, 1178 Heye (Captain), 379 Heusinger, Adolf, 31, 623, 1130, 1159 Hewel, Walther, 36, 46, 197, 199, 231, 257, 262,' 270, 276, 281, 290, 326,

1205

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 350, 369, 376, 404, 410, 443, 465, 477, 478, 482, 4 8 4 -4 8 6 , 488, 500, 504, 5 0 7 -5 1 0 , 5 1 2 -5 1 6 , 5 1 9 , 520, 524, 543, 549, 554, 562, 564, 566, 573, 575, 581, 604, 606, 613, 614, 626, 709, 713, 743, 757, 763, 816, 8 2 6 , 8 3 1 , 9 1 4 , 1010, 1 0 1 3 , 1020, 1021, 1029, 1042, 1064, 1067, 1075, 1077, 1079, 1089, 1090, 1091, 1093, 1096, 1098, 1101, 1107, 1111, 1114, 1138, 1140, 1042, 1147, 1153, 1174 Hierl, Konstantin, 175 Hilger, Gustav, 1064 Hill, Leonidas, 1054 Hillgruber, Andreas, 1095, 1165 Himler, Gebhard, 1104 Hinkel, Hans Heinrich. 1043 Hipper, 377, 379, 703 Hitler, Paula, 1091 Hoare, Samuel, 504 Hoch, Anton, 1075 Hodza, 1059 Hoepner, Erich, 236, 573, 593, 602, 616, 625, 875, 876, 879, 880, 1103, 1107, 1111, 1162, 1163 Hofacker, Caesar, 894, 925, 1165 Hofer, Franz, 786, 999 Hoffemeyer, Horst, 904 Hoffmann, Heini, 814 Hoffmann, Heinrich, 125, 157, 159, 160, 161, 179, 247 Hoffmann, Henriette, 98, 1057 Hoffmann, Peter, 1136, 1160 Hoffmann, Albert, 638 Hohenlohe, Stephanie (Princess), 37, 67 Hokke, (Lieutenant), 341 Holburn, James, 252 Hollidt, Karl, 757, 779 Holste, Rudolf, 1016, 1023, 1027, 1032 Hopkins, Harry, 576, 649 Horn, Wolfgang, 1048 Horthy, Nikolas, 130, 174, 188, 199, 418, 478, 483, 487, 524, 717, 718, 731, 732, 822, 823, 824, 870, 889, 9 2 7 -9 3 2 , 1059, 1100, 1137, 1138, 1153, 1155, 1172 Hossbach, Friedrich, 104, 112, 115, 136, 1048, 1049 Hoth, Hermann, 5 5 7 , 6 5 4 , 7 5 4 , 799, 800, 1051, 1076, 1119, 1150

Hube, Hans, 703, 706, 772, 828, 831, 979 Huber, Franz Josef, 1051 Hull, Cordell, 599 Hus, Jan, 73 Imredy, Bela, 175, 188, 199 Innitzer, Theodor, 140, 264 Ironside, Edmund, 277 Isselhorst, Erich, 1094 Jackson, Robert, 25, 1042, 1043, 1048 Jacob, Alfred, 587, 985, 1120 Jacobsen, H.A., 1075, 1078, 1081 Jahr, Ernst, 1178 Jäckel, Eberhard, 28 Jeckeln, Friedrich, 1105 Jedlicka, Ludwig, 1046 Jekelius, Erwin, 43 Jeschonnek, Hans, 434, 452, 453, 610, 623, 632, 679, 688, 697, 702, 722, 736, 751, 754, 770, 897, 1055, 1128, 1136, 1139 Jonuschat, Hans, 1010 Jugashvili, Jacob, 544, 1099 Jung, Edgar, 82 Junge, Hans, 554, 813, 897, 1126, 1134, 1135, Junge, Traudl (Traudl Humps), 725, 963, 1010, 1015, 1029, 1030, 1141, 1170, 1174, 1175, 1181, 1185 Junge, Wolf, 741, 765, 1067, 1080, 1096, 1106-1107, 1109. 1111, 1120, 1126, 1137, 1140, 1142, 1164, 1173 Jüttner, Hans, 1162 Kalinin, Mikhail Ivanovich, 493 K altenbrunner, E rnst, 7 9 1 , 7 9 8 , 925, 975, 1170, 1180 Kammler, Hans, 912, 990 Kampe, Werner, 1073 Kant, Immanuel, 227 Karlsruhe, 379 Karmasin, Franz, 199. 230, 231, 1064 Kasche, Siegfried. 1149, 1161, 1171 Kemeny, Gabriel, 1173 Kempka, Erich, 139, 1031, 1046, 1057 Kennedy, Joseph, 425 Keppler, Wilhelm, 137, 138, 140, 231, 232, 235, 1048, 1052

1206 Kerrl, Hans, 265 Kersten, Felix, 30 Kesselring, Albert, 95, 2 8 3 , 6 5 9 , 673, 675, 691, 766, 767, 785, 792, 793, 816, 817, 844, 863, 864, 983, 999, 1081, 1123, 1126, 1136 Kiessei, Georg, 1166, 1167 Kiewitz, Werner, 1064 Killinger, Manfred, 902, 903, 904 King, Cecil, 100 Kinzel, Eberhard, 1086, 1177 Kirchheim, Heinrich, 1091, 1171 Kissel, Hans, 1175 Kitzinger, Karl, 1149 Kittel, Ulrich, 1079 Klauss, Edgar, 784, 1147 Kleist, Peter, 395, 398, 596, 601, 602, 629, 630, 653, 654, 697, 698, 723, 779, 784, 793, 822, 828, 832, 837, 1142, 1147, 1148 Klink, Ernst, 1095, 1138 Knatchbull-Hugessen, Hughe, 799 Knochen, Helmuth, 1076 Koch, Erich, 4 5 , 105, 5 4 8 , 6 2 8 , 800, 866, 547, 829 Koch, Robert, 549 Koehler, Karl-Erik, 1110 Koeppen, Werner, 571, 572, 579, 570, 580, 581, 1055, 1065, 1075, 1102, 1106, 1107 Koller, Karl, 863, 896, 9 0 0 , 937, 986, 988, 1008, 1011, 1012, 1013, 1111, 1128, 1150, 1154, 1158, 1159, 1160, 1165, 1178, 1180, 1181, 1182 Kollontay, Aleksandra, 678 Koniev, Ivan, 867, 964, 974, 1005 Königsberg, 379 Kordt, Erich, 27 Kordt, Theo, 302 Korherr, Richard, 1136 Körte, Willi, 770, 802, 803, 884 Korten, Günther, 7 7 0 , 8 0 3 , 8 5 5 , 8 6 6 , 874, 884, 1155 Körner, Paul, 80, 95, 1044, 1047 Köstring, Ernst August, 255, 1064 Krancke, Theodor, 369, 703, 704, 705, 1120, 1124, 1126, 1133, 1143 Krause, Karl Wilhelm, 27 K rebs, Hans, 9 5 3 , 1 0 1 0 , 1 0 1 2 , 1016, 1023, 1026, 1027, 1029, 1159, 1181

DAVID IRVING K reipe, W erner, 8 9 6 , 8 9 7 , 9 0 0 , 9 0 3 , 909, 912, 914, 917, 934, 1165, 1169 Kreysing, Hans, 1005 Krieger, Ludwig, 739, 1104, 1145, 1171 Krosigk, Lutz Schwering, 64, 180, 264, 988, 1030, 1042, 1059, 1063, 1066. 1171, 1176, 1179, 1183 Krüger, Friedrich W ilhelm , 3 5 8 , 6 3 7 , 638, 1021, 1044, 1181, 1182, 1185 Krüger, Ilse, 1021, 1181, 1182, 1185 Kube, Wilhelm, 548 Kubizek, August, 270, 1067 Kummetz (Admiral), 703 Küchler, Georg, 412, 656, 733, 800, 805, 1147, 1150 Kühne, Gerhard, 1132 Kvaternik, Sladko, 487, 1100 Laffert, Sigrid, 160 Lahousen, Erw in, 3 5 , 2 7 4 , 3 1 4 , 3 4 7 , 1067, 1068, 1073, 1076, 1093, 1103,

1170 Lammers, Hans, 4 1 , 6 9 , 8 7 , 9 7 , 117, 157, 216, 228, 521, 551, 584, 625, 634, 635, 814, 974, 1018, 1019, 1043, 1057, 1066, 1074, 1077, 1098, 1100, 1113, 1116, 1122, 1137, 1151, 1160, 1167, 1176 Lanz, Hubert, 1168 Langbehn, Carl, 776 Langsdorff, Hans, 355, 356 Larisch-Wallersee, Irma, 30 Leeb. Wilhelm, 26, 27, 144, 171, 173, 203, 335, 339, 428, 537, 546, 549, 569, 1068, 1076, 1098, 1102 Lehmann, Rudolf, 1073 Leitgen, Alfred, 167, 501 Leonardi, Priam, 754 Leopold, Joseph, 132 Ley, Robert, 37, 64, 272, 749, 770, 967, 990, 1007, 1042, 1045, 1094, 1095, 1145, 1178 Lewis, John L ., 331, 1074 Leger, Alexis, 75 Liebmann, Curt, 69, 77, 172, 206, 1043, 1044, 1051, 1059 Likus, Rudolf, 784, 1048, 1055, 1060, 1061, 1063, 1064, 1066, 1072, 1147 Lindemann, Georg, 656, 1154 Linge, Heinz, 555, 874, 985, 1002, 1007,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ 1011, 1094, 1128, 1135, 1171, 1175, 1176, 1181 Lippert, Rudolf, 502, 1088 Lipski, Joseph, 189, 203, 207, 228, 238, 297, 298, 299 Liss, Ulrich, 1081 List, Wilhelm, 658 Litzenberg, Willi, 1146 Littman, Sol, 1117 Litvinov, Maxim, 241 Lloyd George, David, 59, 100, 514 Lochner, Louis, 36, 1041, 1058, 1064 Lohse, Hinrich, 209 Londonderry (Lord), 38, 100 Lorenz, Heinz, 1015, 1167, 1172, 1180 Lorenz, Werner, 1016, 1181 Loshe, Heinrich, 548 Lossberg, Bernd, 382, 3 8 3 , 4 1 3 , 414, 416, 421, 435, 436, 454, 609, 1080, 1082, 1085, 1092, 1102 Louis, Joe, 37, 156 Löbe, Paul, 148 Löhr, Alexander, 719, 759 Löwinger, Heinrich, 110, 1050 Ludecke, Kurt, 37 Ludendorff, Erich, 108 Lutz, Frantz, 496 Lutze, Viktor, 79, 80, 81, 83, 85, 504, 1045, 1072 Lütjens, Günther, 497, 508, 509, 510 Lüttwitz, Smilo Freiherr, 919 Lakatos, Geza, 928 MacDonald, Ramsey, 38, 73 MacEvan, David, 1148 Mackensen, Hans-George, 145, 180, 290, 702, 757, 767, 772, 777, 1052, 1077, 1081 Mackenzie King, William, 100, 1048 Maier, Eugen, 1043 Maisel, Ernst, 925 Malanowski, Wolfgang, 1047 Malik, Jakob, 1168 Malinovski, Rodion, 902 Manstein, Erich, 32, 133, 278, 366, 367, 373, 575, 579, 609, 640, 655, 656, 661, 686, 688, 689, 691, 6 9 3 -6 9 7 , 706, 7 1 1 -713, 715, 723, 724, 736, 748, 7 5 3 -755, 757, 767, 779, 780, 800, 804, 805, 808, 810, 811, 817,

1207 822, 828, 830, 837, 938, 1075, 1078, 1110, 1112, 1121, 1125, 1127, 1129, 1130, 1134, 1139, 1148, 1149, 1151, 1153 Manteuffel, Hasso, 952, 956, 959, 983, 1024, 1025, 1027, 1173, 1184 Marck, Erich, 1154 Marzialy, Constanze, 944 Masaryk, Jan, 183, 184, 185, 187, 188, 189, 191, 192, 1059 Mastny, Voytevch, 200 Matsuoka, Yosuke, 479, 480, 514, 1093 May, Karl, 341 Mauer, Helmuth, 1163 Maurice, Emil, 159, 1057 Medem, Gerhardt, 278 Meendsen-Bohlken, Wilhelm, 778 Meisel, Wilhelm, 1147 Meisinger, Joseph, 120 Meissner, Otto, 68, 225, 234, 294, 1068, 1113, 1177 Mellenthin, Horst, 1043 Merekalov, Alexei, 226, 228 Messerschn itt, W illy, 2 6 8 , 4 3 1 , 4 9 8 , 502, 503, 663, 752, 770, 1005, 1023, 1142 Metzmacher, Helmut, 1067 Middeldorf, Eike, 1138 Mieth, Friedrich, 358, 359 Mihailovic, Draza, 669, 901 Miklas, Wilhelm, 131 Miklos Bela, 927, 932 Milch, Erhard, 3 9 , 8 0 , 8 3 , 172, 3 6 9 , 1050 Model, Walter, 172, 654, 655, 735, 736, 748, 753, 754, 805, 817, 818, 828, 855, 856, 864, 866, 877, 890, 898, 901, 911, 916, 933, 953-955, 961, 964, 990, 1014, 1138 Mohnke, Wilhelm, 1028, 1032 Moltke, Hans Adolf, 180, 325, 348, 661 Mommsen, Hans, 1106 Mooney, James, 373, 1079 Morell, Theo, 3 4 , 125, 2 3 7 , 2 4 7 -2 5 0 , 305, 413, 5 5 4 -5 5 7 , 562, 563, 622, 695, 696, 713, 716, 725, 726, 752, 754, 759, 760, 810, 813, 814, 819, 835, 836, 867, 868, 871, 873, 879, 8 9 3 , 8 9 4 , 9 1 8 , 9 2 0 -9 2 4 , 9 3 3 -9 3 5 , 939, 9 4 2 -9 4 4 , 946, 9 5 5 , 9 5 6 , 958,

1208 959, 977, 981, 995-997, 1006-1008, 1015, 1016, 1115, 1140, 1163, 1170 Morgenthau, Henry, 950 Mosley, Oswald, 38 Moyzisch, Ludwig, 799 Mountbatten, (Admiral), 627, 739 Mudd, Seeley G., 31, 36 Muff, Wolfgang, 138, 1054 Mussert, Anton, 1109, 1130 Müller, Heinrich, 349, 725, 1067 Müller, Joseph, 920 Müller, Klaus-Jürgen, 1044, 1045 Müller, Ludwig, 264 Müller, Vinzenz, 865, 1160 Nebe, Arthur, 884 Nedi, Milan, 798, 901 Nehring (General), 965 Nelson, Horatio, 99 Neubacher, Hermann, 1168 Neuenhoff, Gerhard, 1044 Neuhausen, 798 Neurath, Kostantin, 72, 9 9 , 103, 128, 136, 139, 145, 153, ,154, 180, 194, 272, 571, 776, 1051, 114G Niemöller, Martin, 264, 265, 266, 1066 Nissle, A., 248 Norman, Montagu, 217 Noske, Gustav, 148 Numan, Memencioglu, 810 Ogilvie- Forbes, George, 296 Olbricht, Friedrich, 879, 880, 914 Ondarza, Ramon, 974 Oshima, Hiroshi, 99, 479 Oster, Hans, 347, 365, 386, 9 1 9 , 920, 999, 1068, 1081, 1170 Papen, Franz, 66, 73, 79, 87, 94, 129, 548, 567, 619, 799, 803, 804, 1051, 1086, 1146 Paulus, Friedrich, 6 4 4 , 6 5 4 , 6 5 8 -6 6 1 , 671, 6 8 7 -6 8 9 , 697, 702, 703, 70 5 709, 865, 970, 1014, 1128 Pavelic, Ante, 669 Pavolini, Alessandro, 785 Peiper, Joachim, 536 Peis, Günter, 1070 Peltz, Dietrich, 722, 986 Peschel, Kurt, 1010

DAVID IRVING Petersen, Edgar, 839 Pfeiffer, Hans, 813, 897 Pfleiderer, Karl Georg, 1178 Pfuhlstein, Alexander, 919, 1170 Philp, William R., 1069 Phipps, Eric, 74 Picker, Henry, 1117 Pickert, 1127 Piko, Fretter, 958 Pintsch, Karlheintz, 431, 497, 501, 502, 503, 505, 1088 Platzer, Josef, 1088 Ploetz, Alfred, 322 Poetsch, Leopold, 488 Poncet, A n d re -F ra ^ o is , 78, 79, 128, 194, 202, 439 Popitz, Johannes, 776, 1146 Porsche, Ferdinand, 596 Potocki, Adam, 1074 Pracher, Konrad, 38 Prochnow, Otto, 1167 Puttkamer, Karl-Jesco, 34, 152, 156, 256, 287, 371, 888, 922, 939, 1011, 1049, 1056, 1076, 1083, 1096, 1106, 1111, 1133, 1163, 1170 Quisling, Vidkun, 354, 369, 379, 380, 381, 424, 1077, 1080 Rademacher, Franz, 1084, 1116 Rahn, Rudolf, 777, 931 Rainer, Friedrich, 786, 1177 Rasch, Otto, 1067 Rasche, Emil, 1059, 1092 Ratz, Jenö, 144, 174 Rattenhuber, Hans, 158, 1182, 1185 Raubal, Angela, 161 Raubal, Geli, 160, 255, 501, 708, 1061 Raubal, Leo, 1057 Raus, Erhard, 982, 983, 1177 Rauschning, Hermann, 28 Rauter, Hans, 1082, 1118 Rehborn, Anni, 246 Reichenau, Walther, 79, 90, 117, 130, 171, 181, 335, 3 3 9 -3 4 1 , 347, 577, 580, 596, 615, 628 Reinecke, Hermann, 840, 881 Reinhardt, Hans, 569 Reitlinger, Gerald, 1115 Reitsch, Hanna, 1023, 1184

1209

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ Rekowski, Carl, 1153 Remer, Otto Ernst, 878, 886 Rendulic, Lothar, 1021 Reynitz, Ewald, 955 Reuter, Franz, 1146 Reves, Emery (Revesz, Imre), 28 Rintelen, Anton, 87, 463, 772, 773 Ritter, Karl, 1089, 1092, 1 0 9 5 , 1113, 1121, 1135, 1140 Roatta, Mario, 669 Robertson, E. M., 1064 Roenne, Alexis, 768, 769, 850 Rokossovski, Konstantin, 1024 Rosenberg, Alfred, 34, 3 3 0, 331, 338, 343, 354, 369, 370, 379, 382, 488, 509, 5 4 8 -5 5 1 , 560, 569, 578, 584, 628, 647, 709, 733, 734, 801, 810, 814, 857, 1055, 1065, 1066, 1072, 1074, 1077, 1080, 1098, 1100, 1101, 1119, 1133, 1137, 1160, 1170 Rosenthal, Chaim, 34 Rothermere (Lord), 192 Rothkirch (General), 1151 Rowecki, Stefan, 756 Rohm, Ernst, 21, 37, 50, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 737, 888, 905, 1038, 1044, 1045 Röhricht, Edgar, 1046 Rover, Karl, 505 Royal Oak, 353 Ryti, Risto, 507, 641 Rüge, Friedrich, 855 Runciman (Lord), 178, 179 Rundstedt, Gerd, 151, 2 5 5 , 3 3 9 , 366, 398, 421, 553, 590, 601, 602, 826, 845, 860, 875, 981, 1156 Ruoff, Richard, 653, 702 Rüffer, Charlotte, 117 Salewski, Michael, 1047 Salm uth, Hans, 8 4 9 , 8 5 0 , 8 5 4 , 1 0 5 8 , 1083, 1121, 1151, 1152, 1156, 1157, 1165, 1166 Sas, G.J., 365, 377, 1080, 1081 Sauckel, Fritz, 581, 628, 672, 800, 809, 989, 1108, 1151 Saur, Karl-Otto, 708, 820, 824, 829, 831, 832, 836, 838, 839, 862, 863, 865, 967, 999, 1007, 1011, 1107, 1112, 1122, 1126, 1139, 1153, 1170

Schachleitner, Albanus, 263 Schacht, Gerhard, 1081 Schacht, Hjalmar, 37 Scharnhorst, 98, 371, 377, 497, 616, 620, 806, 807, 1150 Scharrer, (Consul), 58 Schaub, Julius, 35, 37, 48, 50, 101, 159, 160, 210, 216, 231, 256, 263, 269, 270, 276, 299, 343, 350, 360, 387, 499, 501, 506, 813, 879, 905, 984, 1013, 1055, 1064, 1076, 1136, 1162 Schäffer, Immanuel, 1167 Scheel, Arne, 1080, 1113 Scheele, Hans-Karl, 1169 Scheffler, Wolfgang, 34 Scheicher, Kurt, 67, 80, 82, 83 Scheidt, W ilhelm , 1 0 7 2 , 1 1 2 2 , 1 1 2 4 , 1127, 1173, 1176 Schellenberg, Walter, 418, 1086, 1094, 1148, 1152, 1155, 1170 Scherff, Walter, 717, 1122, 1135, 1140 Schickedanz, Arno, 548 Schicklgruber, Maria Anna, 38 Schindler, Herbert, 1068 Schirach, Henriette, 521, 750, 751, 1141 Schlegelberger, Franz, 41, 635 Schleifenbaum, Ernst, 916 Schmeling, Max, 37, 156 Schmid, Wilhelm, 81 Schmidt, Arthur, 703 Schmidt, Guido, 132, 1051 Schmidt, Matthias, 29 Schmidt, Otto, 1 1 2 -1 1 4 , 116, 118-120,

122 Schmidt, Paul, 651, 1064, 1120, 1113, 1137, 1174, 1175 Schmundt, Anneliese, 244, 262 Schm undt, Rudolf, 3 2 , 3 4 , 1 1 5 , 134, 155, 257, 468, 581, 604, 609 Schnee, Adalbert, 1179 Schneidhuber, August, 81 Schnurre, Julius, 507, 513, 1096 Scholz-Klink, Gertrud, 981 Schön, Heinz, 1176 Schönleben, 1058 Schörner, Ferdinand, 553, 808, 828, 832, 837, 890, 891, 909, 915, 917, 924, 939, 965, 970, 971, 990, 995, 998, 1007, 1009, 1021, 1022, 1029, 1031, 1053, 1151, 1154, 1169, 1170

1210 Schramm, Percy, 1161 Schreck, Julius, 247 Schroeder, Christa, 80, 167, 235, 2 4 2 244, 261, 342, 457, 505, 539, 558, 565, 620, 725, 932, 987, 1001, 1008, 1009, 1065, 1161 Schröder, Josef, 1143 Schrödl, Laura, 1094 Schulenburg, Werner, 488-490, 493, 523, 887, 1093 Schulze, Richard, 911, 922 Schulte-Mönting, Erich, 71 Schuschnigg, Kurt, 1 2 7 -1 3 2 , 134, 135, 137, 138, 143, 149, 174, 191, 999 Schwarzenberg, Johannes, 1054 Schwartz, Frantz Xaver, 503 Schwägermann, Gunther, 1185 Schweppenburg, Leo, 27, 862, 1078 Schwerin, Lutz, 63, 64, 92, 179, 264, 988, 1030, 1042, 1059, 1152, 1176, 1179 Scobie, R. M., 1168 Seiler, Fritz, 1172 Seldte, Frantz, 68 Semler, Rudolf, 30 Semper, Gottfried, 162 Seydlitz, W alter, 7 0 3 , 8 0 7 , 8 1 8 , 8 2 5 , 864, 879, 891, 998 Seyss-Inquart, Arthur, 131, 136, 137, 138, 140, 318, 1102 Severing, Carl, 148 Shigemitsu, Mamoru, 1168 Shörner, Ferd inand , 9 1 5 , 9 3 3 , 1 0 1 9 , 1023, 1184 Shuster, Georg, 1042, 1043, 1046, 1047, 1048, 1052 Sidor, Karol, 232 Siedler, Wolf Jobst, 29 Siewert, Curt, 114, 1064 Silbert, Edwin L., 161 Simon, John, 73, 74, 91, 1094 Simovic, Dusan, 478 Skorzeny, Otto, 766, 786, 929, 930, 931, 953, 996 Sliffen, Alfred, 325 Smend, Günther, 884, 1159 Smolar, Hersh, 583 Sonnleitner, Franz, 823, 827, 843, 872, 873, 884, 8 8 7 , 903, 906, 9 3 9 -9 4 1 , 1004, 1134, 1156 Sorof, Günther, 496, 501, 1088

DAVID IRVING Spears, E .L ., 1060 Speer, Albert, 2 8 , 29, 125, 150, 157, 392, 583, 650, 702, 740, 909, 945, 965, 1017, 1055 Speidel, Hans, 845, 854, 925, 1156, 1171 Speidel, Wilhelm, 591 Sperrle, Hugo, 130, 820, 842, 861 Spitzy, Reinhard, 98, 103, 137, 168, 197, 1052, 1055, 1059 Sponeck, Hans, 616, 1111 Stahel, Rainer, 759, 904 Stahmer, Heinrich Georg, 1168 Stauffenberg, Schenk, 8 7 2 , 8 7 5 , 8 7 6 , 880, 8 8 4 -8 8 7 , 890, 892, 9 1 4 , 922, 1161-1164 Stehlin, Paul, 242 Steiner, Felix, 1011, 1012, 1013, 1015, 1016, 1024, 1025, 1026, 1027, 1028 Stempfle, Bernhard, 83 Stieff, Helmuth, 876 Stolze, Erwin, 1098 Strang, William, 274 Strasser, Gregor, 83 Streccing, Alfred, 1098 Streckenbach, Bruno, 1084 Streicher, Julius, 360, 1062 Stubbe, Walter, 1088 Student, Kurt, 642, 766, 768, 772, 859, 912, 1158, 1170 Stumme, Georg, 666 Stumpfegger, Ludwig, 9 2 4 , 9 4 3 , 9 4 4 , 955, 1028 Stumpff, Hans-Jürgen, 840, 1183 Syndor, Charles W ., 45 Sündermann, Helmut, 1178 Swearingen, Ben, 1185 Szälasi, Ferenc, 932, 960, 1173, 1174 Sztöjäy, Döme, 146, 478, 487, 638, 639, 928, 1055 Tamm, Fabian, 1080 Tanner, Vainö, 1079 Tauber, Richard, 249 Tauschitz, Stefan, 132 Teleki, Paul, 418, 1084 Terboven, Joseph, 79, 383 Texas, 522 Thierack, Otto, 671 Thomale, Wolfgang, 1160, 1174 Thomas, Georg, 920, 1071, 1170

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

1211

Wachtel, Max, 1157 Wagener, Otto, 204 Wagner, Adolf, 209 Wagner, Eduard, 35, 78, 233, 313, 3 1 6 318, 575, 580, 590, 591, 648, 876, 8 8 4 , 8 8 8 , 9 1 9 , 1044, 1064, 1065, 1069, 1070, 1072, 1073 Wagner, Elisabeth, 1064 Wagner, Gerhard, 1065 Wagner, Robert, 410 Wagner, Wieland, 960 Wagner, Winifred, 249, 270, 272, 1067 Wahl, Karl, 1177 Waizenegger, Heinz, 963 W aldau, Hoffmann, 5 7 3 , 1 0 8 2 , 1 0 8 3 , 1092, 1106, 1109, 1114, 1126 Walter, Eugen, 1150 Warlimont, Walter, 512, 674, 720, 737, 872, 895, 1047, 1065, 1072, 1078, 1080, 1087, 1110, 1121, 1124, 1140 Watt, Donald, 1046 Weber, Christian, 343 Weber, Richard, 835, 860, 943, 1159 Weber, Karl, 556 Weichold, Eberhard, 1113 Weichs, Maximilian, 644, 645, 648, 649, 660, 686, 687, 695, 705, 708, 777, 798, 901, 903, 908, 968, 1089, 1111, Udet, Ernst, 39 1118, 1119, 1127, 1128, 1148, 1149, Uebelhör, Friedrich, 580 1151, 1153, 1164, 1168 Weidling, Helmuth, 1011 Ulex, Wilhelm, 206, 316 Unrein, Martin, 982 Weizmann, Chaim, 315 Weizsäcker, Ernst, 133, 140, 148, 193, Urbsys, Juozas, 238 213, 230, 295, 594, 1054, 1059, Valdes, Felipe Polo, 30 1083-1085, 1091, 1097, 1100, 1113, Vandivert, William, 1185 1133, 1177 Weinberg, Gerhard L., 1151 Veesenmayer, Edmund. 931, 932, 1051, Weissauer, Ludwig, 432 1153, 1155 Veit, Joseph, 38 Welczek, Johannes, 208 Vermehren, Erich, 817 Weilern, Jan, 380 Welles, Sumner, 372, 1079 Viebahn, Max, 139, 1051, 1054 W enck, W alther, 9 3 1 , 9 3 9 , 9 4 0 , 9 7 5 , Vlasov, Andrei Andreyevich, 709 976, 999, 1000, 1014, 1016, 1020, Vormann, Nikolaus, 35, 287, 289, 294, 1022-1024, 1026, 1028-1032, 1184 298, 302, 303, 3 0 9 -3 1 1 , 317, 325, Wermelskirch, Fritz, 113 918, 1044, 1051, 1065, 1068-1070, Wessel, Gerhard, 1179 1072, 1073 Westphal, Siegfried, 1159 Voss, Hans-Erich, 840 Wiedemann, Fritz, 27, 67, 9 2 -9 4 , 125, Vörös, Janos, 928, 932, 1171 149, 153, 163, 164, 170, 171, 180, Vuillemin, Joseph, 173 217, 1050, 1053, 1057, 1058, 1063

Thomas, Jutta, 1061 Thompson, Dorothy, 40 Thomsen, Hans, 550, 599, 1142 Thorak, Wilhelm, 163, 1057 Thöt, Karl, 868, 955, 1122, 1129, 1133 Throtha, Ivo, 1109 Thyssen, Fritz, 28 Timoshenko, Semeuun, 573, 6 0 1 , 648, 1109 Tippelskirch, Kurt, 1076, 1078, 1079, 1081, 1086, 1089, 1090, 1184 Tirpitz, 100, 153, 240, 352, 423, 496, 497, 646, 669, 937 Tiso, Joseph, 232, 233, 237, 840 Todt, Fritz, 21, 32, 35, 142, 154, 170, 175, 182, 326, 782, 1042, 1044, 1060, 1099 Toland, John, 1054 Toppe, Alfred, 1179 Toussaint, Rudolf, 778 Trenker, Luis, 30 Treue, Wilhelm, 1047 Trevor-Roper, Hugh, 28, 30, 32, 1041 Troost, Gerdi, 162, 702 Troost, Ludwig, 162 Tsvetkovic, Dragizha, 1091 Tuka, Voytech, 231, 237

1212 Wiesenthal, Simon, 1117 Wietersheim, Gustav, 171 Willikens, Werner, 168 Wilson, Horace, 184, 190, 273, 283 Wilson, Hugh R., 132 Winkelmann, Otto, 929-932, 1172 Winter, Anni, 1057 Wisliceny, Dieter, 1116 Wittrock, Hugo, 587 Wohlthat, Helmuth, 271, 1067 Wolf, Johanna, 1008, 1009 W olff, K arl, 3 4 , 5 3 6 , 6 3 8 , 7 8 5 , 9 7 1 , 1004, 1062, 1077, 1088, 1104, 1117, 1120, 1175, 1180, 1181 Woyrsch, Udo, 316, 317 Wöhler, Otto, 996

DAVID IRVING Wünsche, Max, 35, 157, 1054 Zeitzier, Kurt, 391, 392, 553, 651, 661, 662, 667, 671, 676, 687, 688, 694, 696, 697, 699, 706, 709, 711, 713, 724, 728, 733, 735, 737, 742, 743, 748, 7 5 2 -7 5 4 , 7 6 8 , 7 8 2 -7 8 4 , 794, 800, 805, 817, 823, 828, 830, 832, 834, 837, 856, 859, 860, 864, 1058, 1123, 1124, 1127, 1134, 1138, 1139, 1141, 1153, 1158, 1159, 1162 Zeitzier, Hans, 634 Zernatto, Guido, 1052 Ziegler, Hanno, 985 Ziegler, Heinz, 690, 691 Zoller, Albert, 28

ο εκδοτικός κόσμος αιφνιδιάστηκε από την έκδοση σε Λονδίνο και Ν. Υόρκη του βιβλίου του David Irving, Ο Πόλεμος του Χίτήερ. Ο τρόπος περιγραφής ενός τόσο με­ γάλου ιστορικού γεγονότος σαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μοναδικός - σχεδόν σαν να τον διηγιόταν κάποιος από τους δικτάτορες πρωταγωνιστές του. Η έκδοση είναι βασισμένη στα όποια τελευταία αρχεία βρέθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και των ημερολογίων του Χέρμαν Γκαίρινγκ και του περιβόητου γιατρού του Χίτλερ, Theo Morell. Για πρώτη φορά επίσης, παρουσιάζονται έγχρωμες, δραματικές φωτογραφίες που τράβηξε ο κινη­ ματογραφιστής του Χίτλερ, ο Walter Frentz. Αυτή η τελευταία έκδοση έχει ένα ακόμη προσόν: περιέχει τα, για πολύ καιρό χαμένα, αρχεία από τις ανακρίσεις από την Γκεστάπο του στενού πε­ ριβάλλοντος του Ρούντολφ Ες, που τώρα ανήκουν σε ιδιώτη καθώς και σήματα υποκλαπέντα από τους Βρετανούς. «Οτιδήποτε ο Χίτλερ δεν διέταξε ή δεν έπεσε στην αντίληψή του, δεν αναφέρεται σ’ αυτό το βι­ βλίο», μας λέει ο συγγραφέας. «Η αφήγηση των γεγονότων ξεδιπλώνεται με την ίδια σειρά που ο Χίτλερ ασχολήθηκε μ’ αυτά». Το πρώτο που μαθαίνει ο αναγνώστης σχετικά με τις όποιες από­ πειρες έγιναν εναντίον της ζωής του Χίτλερ, είναι το γεγονός της έκρηξης της βόμβας, που το­ ποθέτησε ο κόμης von Stauffenberg κάτω από το τραπέζι στο Στρατηγείο του Φύρερ. Η τεχνική του συγγραφέα είναι ασυνήθιστη, αλλά τις περισσότερες φορές πετυχαίνει. Το βιβλίο πούλησε 25.000 αντίτυπα στην πρώτη του έκδοση στη Μ. Βρετανία, ενώ έκτοτε έχει επανεκδοθεί και μεταφραστεί επανειλημμένως. Αποτελεί πλέον, εγκεκριμένο εγχειρίδιο των Στρατιωτικών Σχολών West Point και Sandhurst και σημαντικό εγχειρίδιο για πολλές Πανεπιστημιακές Βιβλιο­ θήκες ανά τον κόσμο, λόγω της πληθώρας ντοκουμέντων που περιέχει, που άλλοι ιστορικοί δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν.

ΤΙ Ε Ι Ν Α Ι « Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α » ; Είναι η Ιστορία που ταξιδεύει κατευθείαν από την ιστορική προσωπικότητα στο ντοκουμέντο και από τα αρχεία στο συγγραφέα και το βιβλίο του, χωρίς πολιτικές παρεμβολές και ακαδημαϊκές προκαταλήψεις είναι η Ιστορία που δεν εξαγοράζεται και δεν πουλιέται.

ίίν /titC U n f a h r -

ISBN SET 960-270-909-X ISBN 9 6 0 -2 70 -9 1 1-1

-