_________________________
ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ συμβουλές για μικρά παιδιά _________________________
Ανδρέας Αρματάς
Σας ευχαριστώ που κατεβάσατε αυτό το έντυπο και για την εγγραφή σας στο newsletter το οποίο θα περιλαμβάνει συμβουλές για εσάς και τους αγαπημένους σας. Μπορείτε να το μοιραστείτε με όσους θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους αρκεί να διατηρήσετε το έντυπο στην αρχική του μορφή (ενθαρρύνετε τους να εγγραφούν στο newsletter για να λαμβάνουν επιπλέον χρήσιμες συμβουλές) Μοιραστείτε το με όσους θέλετε ηλεκτρονικά αλλά παρακαλώ μην το ανεβάσετε στο ίντερνετ. Τι ακριβώς είναι η πειθαρχία και ποιος είναι πραγματικά ο σκοπός της (και τι δεν είναι); Τι μπορείτε να κάνετε πρακτικά για να έχετε καλύτερα αποτελέσματα;
Πάμε, λοιπόν, να μοιραστούμε μερικές συμβουλές συμβουλές που θα βοηθήσουν στην πειθαρχία. Μη σας ξαφνιάσει όταν δείτε ότι κάποιες από αυτές έχουν να κάνουν περισσότερο με εσάς παρά με το παιδί σας!
H σημασία της πειθαρχίας Από φόβο να μη ζημιώσουμε την αυτό-εκτίμηση των παιδιών , υπήρξε μια περίοδος όπου κυριαρχούσε η τάση να αποφεύγουμε την πειθαρχία - κάτι που οδήγησε σε αρνητικά αποτελέσματα αφού η πειθαρχία είναι απαραίτητη . Ένας λόγος αυτής της τάσης είναι η έλλειψη κατανόησης της πειθαρχίας. Μπερδεύουμε την πειθαρχία με την τιμωρία . Η πειθαρχία ΔΕΝ είναι τιμωρία αλλά είδος εκπαίδευσης. Το παιδί μαθαίνει δεξιότητες που θα χρειαστεί να κατέχει μεγαλώνοντας και που θα συμβάλλουν στην μετέπειτα επιτυχία αλλά και υγεία του. Η πειθαρχία οφείλει να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια του παιδιού και να σέβεται τα δικαιώματα του – που δυστυχώς δεν έχει και πολλά. Αν ενήλικας χαστουκίσει ενήλικα, είναι αδίκημα και μπορεί να οδηγηθεί στο αυτόφωρο. Αλλά αν ο ενήλικας το κάνει στο παιδί, τότε είναι ‘παιδαγωγικό’. Δεν είναι, όμως, έτσι. Δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι. Ο τρόπος που θα επιβληθεί η πειθαρχία στα παιδιά είναι σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη τους και στην αυτοεκτίμηση τους. Η αυτοεκτίμηση και ο σεβασμός είναι τα θεμέλια της αυτοεκτίμησης. Όταν αυτά λαμβάνονται υπόψη, η πειθαρχία διδάσκει την υπευθυνότητα και δομεί την αυτοπεποίθηση. Συνάμα, συμβάλλει στην σχέση σας , όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα (θα με θυμηθείτε όταν τα παιδιά σας γίνουν έφηβοι).
Αγάπη και αποδοχή άνευ όρων Μην ταυτίζετε το παιδί με την συμπεριφορά του. Αποφύγετε την ταμπέλα του «κακού παιδιού». Δεν υπάρχουν καλά ή κακά παιδιά αλλά επιθυμητές ή ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Δυστυχώς, ο χαρακτηρισμός «κακό παιδί» αποδίδεται συχνά με κίνδυνο το παιδί σας να το πιστέψει, να υιοθετήσει αυτή την εικόνα και να την υποστηρίξει με τις ανάλογες πράξεις (ας μην αναφέρουμε την επιρροή μπορεί να έχει για την αυτοεκτίμηση του). Το παιδί πρέπει πάντα να γνωρίζει ότι το αγαπάτε και ότι η αγάπη σας είναι άνευ όρων. Αν έπρεπε να επιλέξω το σημαντικότερο πράγμα που μπορείτε να καταφέρετε ως γονέας είναι το παιδί σας να μεγαλώσει νοιώθοντας πάσης αμφιβολίας ότι το αγαπάτε άνευ όρων. Δηλαδή, να ξέρει ότι μπορεί να μην εγκρίνετε όλα όσα κάνει και ότι θα υπάρξουν κυρώσεις όταν παραβιάζει κάποιους κανόνες, αλλά η αγάπη σας στο πρόσωπο του παραμένει ανέγγιχτη ακόμα και στις δύσκολες στιγμές σας. Σας παρακαλώ ποτέ μα ποτέ μην ασκήσετε πειθαρχία με απειλή την αφαίρεση της αγάπης σας :
Δεν θα σε αγαπώ αν … (τι ασφάλεια να νοιώσει ένα παιδί όταν η αγάπη σας δεν είναι δεδομένη, όταν θα πρέπει να είναι κάπως ή να κάνει κάτι για να την αξίζει; Και όταν το παιδί αυτό μεγαλώσει, πόσο άξιο αγάπης θα νιώσει σαν άτομο; Θα προσπαθεί να είναι αυτό που θέλουν οι άλλοι για να αγαπηθεί γιατί αυτό που είναι από μόνο του είναι δεν ήταν ποτέ αρκετό). Αντί αυτού, το μήνυμα που θέλετε να περάσετε:
«Θα σε αγαπώ πάντα ακόμα κι αν … αλλά επειδή αυτό που έκανες είναι απαράδεκτο, άκυρο το πάρτι απόψε…»
Όταν είστε μαζί, να είστε πραγματικά μαζί Όταν είστε με το παιδί σας, να είστε πραγματικά μαζί του. Να δίνετε 100% της προσοχής σας. Μπορεί να είστε τόσο πολυάσχολοι που – ενώ το παιδί προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σας – εσείς να ασχολείστε με κάτι άλλο ή να σκέφτεστε τις μισοτελειωμένες δουλειές που πρέπει να ολοκληρώσετε αργότερα. Προσποιούμενοι ότι είστε παρόντες χωρίς πραγματικά να είστε ή μην καταφέρνοντας να ανταποκριθείτε στην προσπάθεια του παιδιού για επικοινωνία, τα παιδί θα παραφερθεί.
Για ένα παιδί, είναι προτιμότερη η αρνητική προσοχή παρά καμία.
Αποδεχτείτε τα συναισθήματα Επιτρέψτε στο παιδί σας να έχει τα συναισθήματα του. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος συναίσθημα. Το συναισθήματα είναι επιθυμίες. Αγχωνόμαστε σε καταστάσεις επειδή εκείνη την στιγμή επιθυμούμε τα πράγματα να πάνε καλά. Φοβόμαστε όταν επιθυμούμε προστασία ή ασφάλεια. Αν, για παράδειγμα, το παιδί σας παραπονεθεί ότι δεν του αφιερώνεται αρκετό χρόνο (παρόλο που μόλις παίζατε μαζί), εκφράζει απλά αυτό που νοιώθει. Στην προκειμένη περίπτωση σας λέει: μου αρέσει να παίζω μαζί σου και θέλω να παίξουμε κι άλλο. Μην κριτικάρετε το συναίσθημα (έχει κάθε δικαίωμα στις επιθυμίες του) και αντί αυτού συμφωνήστε ότι ο χρόνος πράγματι περνάει πολύ γρήγορα όταν είσαστε μαζί.
Το παράδειγμα που ακολουθεί το πρωτοέγραψα στο βιβλίο μου «Ληστείες». Περιγράφω στο κεφάλαιο «Δικαίωμα στο συναίσθημα» πως διευκολύνεται ο αυτοέλεγχος ακόμα και σε καταστάσεις κινδύνου όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας όλη την γκάμα των συναισθημάτων. Εσείς, λοιπόν, που είστε γονείς, θα καταλάβετε από το επόμενο παράδειγμα. Είναι τα γενέθλια του παιδιού σας . Αποφασίζετε να πάτε σε ένα κατάστημα να διαλέξετε το δώρο του, ένα ποδήλατο. Όμως , το ποδήλατο που διαλέγει είναι πολύ ακριβό. Τώρα έχετε δύο επιλογές. Μπορείτε να τον επικρίνετε, γεγονός που ισοδυναμεί με το να του λέτε ότι δεν έπρεπε να επιλέξει αυτό το ποδήλατο. Εναλλακτικά, μπορείτε να αφήσετε το παιδί να ποθεί αυτό που του αρέσει και να του πείτε ότι τα οικονομικά σας επιτρέπουν να αγοράσουν ένα φθηνότερο: « η μαμά δεν μπορεί να το αγοράσει, πρέπει να διαλέξεις ένα από εκείνα. Ωραίο ποδήλατο όμως αυτό, καταλαβαίνω γιατί σου άρεσε». Ενεργώντας έτσι, έχετε επιτρέψει στο παιδί να συνεχίσει να είναι ο εαυτό σου, μαζί με τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες του, ασχέτως αν θα ικανοποιηθούν τη συγκεκριμένη στιγμή ή όχι. Το πιθανότερο είναι το παιδί να διαλέξει ένα άλλο ποδήλατο χωρίς να χαλάσουν τα γενέθλια του. Μπορεί να μην είναι ενθουσιασμένο αλλά θα είναι πιο εύκολο να συμβιβαστεί επειδή έχετε αποδεχτεί τις επιθυμίες του και του επιτρέψατε να τις κρατήσει. Και τα συναισθήματα «μαλακώνουν» όταν αυτό συμβαίνει.
Πιο δυνατές οι πράξεις από τα λόγια Αντί να επιζητάτε συνεχώς την υπακοή του παιδιού σας (άραγε πόσο υπάκουοι ενήλικες θέλετε να γίνουν;) ή να επαναλαμβάνεστε, αναρωτηθείτε : Τι μπορώ να κάνω αντί να λέω που θα περάσει το μήνυμα που θέλω;
Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στις πράξεις σας γιατί μεταδίδουν το μήνυμα πιο δυνατά από τα λόγια. Λόγια χωρίς τις απαραίτητες πράξεις για να τις στηρίξουν απλά σας κάνουν αναξιόπιστους στα μάτια των παιδιών. Συχνά, γονείς λένε αρχικά όχι σε κάτι που ζητά το παιδί αλλά κάτω από πίεση το «όχι» γίνεται «ναι». Πρόσφατα, περίμενα στην αίθουσα αναμονής ιατρείου. Εκτός από εμένα ήταν και μια μητέρα με τον 10χρονο γιο της. Στην μέση της αίθουσας υπήρχε ένα χαμηλό τραπέζι με πολλά περιοδικά. Ο γιος ζητάει από την μητέρα του να του δώσει λεφτά να αγοράσει μια αθλητική εφημερίδα. Αρχικά, η μητέρα λέει όχι. Ο διάλογος πήγε κάπως έτσι: -Μαμά, δώσε μου λεφτά να πάρω εφημερίδα. -Παιδί
μου έχει ένα σωρό πράγματα να διαβάσεις εδώ. Δεν θα αργήσουμε. -Έλα
ρε μαμά
-Όχι.
Διάβασε κάτι από αυτά. Δεν αργούμε.
-Έλα
ρε μαμά
-Είπα
όχι.
-Έλα.. -
Όχι
-Έλα, -
μαμά, έλα.. μια εφημερίδα είναι
(Δεν απαντάει)
-Έλα
ρε μαμά… έλα ... έλα ρε μαμά
ΠΑΙΔΑΚΙ μου, δεν έχω ψιλά, ένα πενηντάρικό έχω μόνο (με το επιχείρημα του πενηντάρικου έδωσε, άθελα της, αφορμή για διαπραγμάτευση ). -
- Δεν -
πειράζει, θα σου φέρω τα ρέστα πίσω … έλα ρε μαμά
Όχι
-Έλα μαμά.. - Αμάν πια,
θα τα φέρω πίσω. έλα … έλα … έλα... έλα…
πάρε ... με έπρηξες…!
Πιστεύετε ότι ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός κατάφερνε τη μητέρα του να αλλάξει τη γνώμη της; Όχι, βέβαια. Γίνεται από τότε που ήταν πολύ μικρός. Και το παιδί πια ξέρει ότι αρκεί να την πιέσει αρκετά και θα υποκύψει. Ξέρει, από εμπειρία, ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να επιμείνει και κάποια στιγμή θα «σπάσει».
Το δικό σας ‘όχι’ είναι αξιόπιστο;
Αν δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε να τηρήσετε το όχι, καλύτερα να πείτε ναι από την αρχή. Τουλάχιστον θα δείχνετε μια εικόνα πιο αξιόπιστη, ότι αυτά που πράττετε συνάδουν με αυτά που λέτε.
Ας αισθανθούν δυνατά και άξια Όλοι έχουμε την ανάγκη να νοιώσουμε σημαντικοί. Τα παιδιά ακόμα περισσότερο έχουν την ανάγκη να νοιώσουν ικανά και πιο ‘μεγάλα’. Δώστε τους κατάλληλους τρόπους για να αισθανθούν ισχυρά και σημαντικά γιατί αν δεν το κάνετε εσείς, θα πάρουν εκείνα την πρωτοβουλία με δικούς τους τρόπους. Αφήστε να σας βοηθήσουν στα ψώνια, στο πλύσιμο του αυτοκινήτου, στις εργασίες στον κήπο, στα μαστορέματα σας, στο μαγείρεμα. Ας νοιώσουν μικροί σεφ, κηπουροί, μάστορες κτλ. Όχι μόνο τα βοηθάτε να καλύψουν μια σημαντική ανάγκη αλλά και περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί τους χτίζοντας όμορφες μελλοντικές αναμνήσεις .
Μάθετε να μην επεμβαίνετε σε καθετί Αν το παιδί σας ετοιμάζεται να κάνει κάτι αρνητικό παρά τις συμβουλές σας για το αντίθετο, αναρωτηθείτε : «τι θα συμβεί αν δεν επέμβω;» Θα μπορούσαν να είναι διδακτικές οι συνέπειες ή πρέπει να προστατέψετε το παιδί σας από αυτές; Αν ισχύει το πρώτο, είναι προτιμότερο να αφήσετε να σας παρακούσει και να διδαχθεί από το αποτέλεσμα. Με αυτό τον τρόπο, δεν σας συνδυάζει με τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσει αλλά και δεν επηρεάζεται η σχέση σας με την συνεχόμενη υπενθύμιση κανόνων και την «γκρίνια».
Ασκήστε πρώτα από όλα εσείς αυτοέλεγχο Μαζέψτε τα χέρια σας. Η σωματική τιμωρία είναι τοξική όχι μόνο για την σχέση σας αλλά και για την σχέση του παιδιού με τον εαυτό του. Συμβάλλει στην συναισθηματική ανασφάλεια και - αν γίνεται συχνά κι έντονα - στη δημιουργία ψυχολογίας θύματος (ή το αντίθετο: θύτη). Όταν μιλάμε για έντονη και συχνή σωματική τιμωρία στην ουσία αναφερόμαστε σε κακοποίηση. Και δυστυχώς συμβαίνει συχνότερα από ότι θα θέλαμε να παραδεχτούμε. Όπως συχνά συμβαίνει να αμελείται η προστασία του παιδιού από εκείνους που όφειλαν να το προστατεύουν. Επιπλέον, όταν χτυπάτε τα παιδιά σας για να κάνουν αυτό που τους ζητάτε, τους διδάσκετε να χτυπούν τους άλλους όταν δεν υπακούν στα δικά τους θέλω. Οι «άλλοι» ίσως να είστε εσείς στο μέλλον. Μην ξεχνάτε ότι η πειθαρχία δεν είναι τιμωρία και οφείλει πάντα να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Η σωματική τιμωρία δεν έχει καμία σχέση με την πειθαρχία αλλά με την έλλειψη του αυτοελέγχου σας.
Timeout…για εσάς πρώτα Αν έχετε ‘χτυπήσει κόκκινο’ τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χάσετε τον έλεγχο με συνέπεια να πείτε και να κάνετε πράγματα που αργότερα θα μετανιώσετε. Αν νιώθετε έντονο θυμό και είναι ορατός ο κίνδυνος να χάσετε τον έλεγχο και να ξεσπάστε στο παιδί σας, εγκαταλείψτε προσωρινά την κατάσταση. Φύγετε από την κατάσταση έτσι ώστε να ηρεμήσετε και να μπορέσετε με πιο ψύχραιμο μυαλό να συνεχίσετε αργότερα. Μπορείτε απλά να πείτε στο παιδί σας ότι είστε πολύ θυμωμένοι και δεν είστε σε θέση να συζητήσετε, ότι θα πάτε λίγο ‘δίπλα’ να ηρεμήσετε και θα επανέλθετε στο θέμα αργότερα. Το ίδιο ισχύει όταν το παιδί έχει χτυπήσει κόκκινο. Του λέτε ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για συζήτηση και του δίνετε χρόνο να ηρεμήσει πρώτα και αργότερα επανέρχεστε στο ζήτημα (χωρίς να δημιουργείτε ενοχές) . Όταν οι ίδιοι πράττετε τα μηνύματα που θέλετε να κηρύξετε, θα μειώσετε την ανάγκη για κήρυγμα .
Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας Οι γονείς που δεν αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους και είναι πνευματικά & σωματικά εξουθενωμένοι, έχουν την τάση να χάνουν πιο εύκολα τον έλεγχο και να μην καταφέρνουν να είναι το παράδειγμα που θέλουν. Φροντίστε τον εαυτό σας. Βρείτε χρόνο για να διαβάσετε, να γυμναστείτε, να ψυχαγωγηθείτε, να περπατήσετε, κτλ. Μπορεί να είναι κάτι μικρής διάρκειας αρκεί να το κάνετε συστηματικά. Δεν αρκεί μια ολόκληρη μέρα αυτό -φροντίδας και μετά να το
αφήνετε στην τύχη και όποτε προκύψει. Δεν θα σας βοηθήσει και θα το καταλάβετε όταν η μέρα εκείνη τελειώνει και εσείς αντί να νοιώθετε ωραία, θα συνυπάρχει μια μελαγχολία. Είναι ένα μέρος του εαυτού σας που σκέφτεται « ποιος ξέρει πότε ξανά;» Οι πέντε τομείς αυτό-φροντίδας: 1) Διατροφή
2) Ύπνος 3) Ξεκούραση 4) Ψυχαγωγία 5) Άσκηση
Και οι πέντε τομείς είναι σημαντικοί .
Κάποιοι από εσάς σκέφτεστε ότι ωραία τα λέω αλλά δεν υπάρχει χρόνος και ότι ήδη είστε πιεσμένοι χρονικά. Δεν αντιλέγω για το δεύτερο. Αλλά αν το αφεντικό σας ζητήσει να παραμείνετε μια ώρα παραπάνω στη δουλειά , δεν θα το κάνετε; Θα βρείτε αυτή την επιπλέον ώρα για να την διαθέσετε. Κι αν σας πάρει κάποιος φίλος που χρειάζεται συμπαράσταση, δεν θα δώσετε από το χρόνο σας; Και αν έρθουν απρόσκλητη επισκέπτες; Μπορώ να φέρω πολλά τέτοια παραδείγματα. Όπως κάνετε χρόνο για τους άλλους, να κάνετε και για εσάς. Στα αγγλικά, χρησιμοποιούν συχνά μια οδηγία που χρησιμοποιείται στα αεροπορικά ταξίδια. Οι αεροσυνοδοί λένε στους γονείς ότι, σε περίπτωση ανάγκης, πρέπει πρώτα να φορέσουν τη δική τους μάσκα οξυγόνου γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να σώσουν τα παιδιά τους και τους αγαπημένους τους. Έχετε το κατά νου.
Δώστε επιλογές Δώστε επιλογές στα παιδιά σας. Έτσι οι συνέπειες θα είναι το αποτέλεσμα των επιλογών του παιδιού κι όχι κάτι που εσείς απλά επιβάλλατε. « Διάλεξε τι θέλεις, ή συνεχίζεις …(περιγράψτε την συγκεκριμένη συμπεριφορά) … και δεν πηγαίνεις στο πάρτι του φίλου σου ή σταματάς τώρα και το βράδυ διασκεδάζεις με τους συμμαθητές σου... Εσύ αποφασίζεις…»
Αυτή η προσέγγιση τους βοηθά να χτίσουν υπευθυνότητα, να είναι υπεύθυνοι των πράξεων τους και να ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο στις συνέπειες που θα βιώνουν.
Να είναι λογικές οι συνέπειες Οι συνέπειες είναι λογικές και εφικτές; Έχουν σχέση με την συμπεριφορά που επίδειξε το παιδί σας; Τι θα μάθει το παιδί από τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσει; Μπορεί να επανορθώσει; Για παράδειγμα, το παιδί σας σπάει το παράθυρο του γείτονα παίζοντας ποδόσφαιρο εκεί που του είπατε να αποφύγει. Αποφασίζετε να του απαγορέψετε την έξοδο για ένα μήνα. Αυτή η συνέπεια είναι παρατραβηγμένη και επειδή είναι παρατραβηγμένη δεν θα τηρηθεί με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η αξιοπιστία σας. Είναι επίσης αυτονόητο ότι θα δοκιμαστεί έντονα η σχέση σας. Μια εναλλακτική λύση είναι να επανορθώσει το ίδιο το παιδί. Να ζητήσει (με την παρουσία σας) συγγνώμη από τον γείτονα, να δώσει ένα μέρος από το χαρτζιλίκι του κάθε εβδομάδα μέχρι να αποπληρωθεί η ζημιά που προκάλεσε ή να αποπληρώσει βοηθώντας σας στην δουλειά, κτλ.
Ενημερώστε από πριν Επειδή δεν μας αρέσει να πιανόμαστε απροετοίμαστοι, ενημερώστε τα παιδιά από πριν. Είστε, για παράδειγμα, σε επίσκεψη φίλων και το παιδί σας παίζει. Ενημερώστε ότι σε 20 λεπτά θα φύγετε. Δίνετε με αυτό τον τρόπο την ευκαιρία στο παιδί να ολοκληρώσει αυτό που έχει ξεκινήσει και να προετοιμαστεί για την λήξη του. Μην το αφήνετε τελευταία στιγμή. Θυμηθείτε πώς νοιώθετε εσείς όταν σας ενημερώνουν τελευταία στιγμή– ειδικά όταν αυτό απαιτεί την διακοπή μιας δραστηριότητας που θα θέλατε τόσο πολύ να συνεχίσετε.
Προσέξτε τα καλά τους Μην εστιάζετε μόνο στα αρνητικά. Η ψυχολογία είναι ένοχη για αυτή την τάση. Παραδοσιακά, η ψυχοθεραπεία εστίαζε στα άσχημα και στο τι δεν πάει καλά. Το πρόβλημα είναι ότι εκεί που εστιάζουμε, αυτό μεγεθύνουμε. Όταν το παιδί σας επιδεικνύει επιθυμητή συμπεριφορά, προσέξτε το. Μην το προσπερνάτε αλλά επιβραβεύστε το. Πείτε ένα ‘μπράβο’ και μιλήστε θετικά για την συγκεκριμένη συμπεριφορά (λεκτική επιβράβευση) ή δώστε απλά ένα φιλί ή μια αγκαλιά (μη λεκτική επιβράβευση). Όπως επίσης μπορείτε να επιβραβεύσετε προσφέροντας ειδικά προνόμια. Μην προσέχετε μόνο τα αρνητικά τους και μην εξαντλείτε την πειθαρχία στην αρνητική κριτική και στην αφαίρεση προνομίων. Επιστρατεύστε τις «θετικές εξαιρέσεις» και επιβραβεύσετε. Θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα .
Συγχωρέστε και ξεχάστε Μην κρατάτε μούτρα. Το θέμα λήγει όταν μπουν οι συνέπειες. Συγχωρέστε, ξεχάστε (μην το κουβαλάτε όλη μέρα) και συνεχίστε την επικοινωνία σας αφήνοντας το θέμα πίσω σας. (το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις σας, μην τα κουβαλάτε το βράδυ στο κρεβάτι σας).
Η δική σας πειθαρχία θα είναι η βάση για την δική τους αυτοπειθαρχία: ένας παράγοντας που έχει αποδειχθεί σημαντικός στην μελλοντική τους επιτυχία. Τα όρια είναι απαραίτητα σε μια οικογένεια. Πρέπει να γνωρίζουν τι είστε και τι δεν είστε διατεθειμένοι να ανεχθείτε. Δεν θα ξέρουν αν εσείς δεν ενημερώσετε. Μέσα από τα όρια που θα βάλετε εσείς, θα αναγνωρίσουν και θα σεβαστούν τα όρια των άλλων ανθρώπων. Αλλά προσοχή.
Το παιδί χρειάζεται και την ελευθερία του και δεν πρέπει να ασφυκτιά.
Δώστε σημασία στα σημαντικά και αφήστε το παιδί να ανασάνει στα άλλα .
Σημαντικά θέματα μπορεί να είναι ο ύπνος, η διατροφή, η ατομική υγιεινή, συμπεριφορές που θα προστατέψουν από επικίνδυνες συνέπειες. Δεν είναι σημαντικό αν σήμερα θέλει να φορέσει τις μπλε και όχι τις πράσινες κάλτσες ή αν θα φάει πρώτα τις τηγανιτές πατάτες και μετά το μπρόκολο (αρκεί να φάει και τα δύο). Εστιάστε στα πραγματικά σημαντικά. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό κι έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία. Αυτό που θα βοηθήσει ένα άλλο παιδί δεν προεξοφλεί ότι θα βοηθήσει το δικό σας . Αξιολογήστε τις προσπάθειες σας ακολουθώντας τον απλό αλλά αποτελεσματικό κανόνα: Αν αυτό που κάνετε δουλεύει, συνεχίστε το Αν όχι, σταματήστε Κάντε κάτι άλλο …μέχρι να βρείτε αυτό που δουλεύει για το δικό σας παιδί
Μην τιμωρείτε το παιδί για την ιδιοσυγκρασία του και για τα συναισθήματα του.
Αν, για παράδειγμα, είναι ντροπαλό, μην ασκήσετε κριτική ή ‘τιμωρία’ επειδή διστάζει να μιλήσει σε κάποιον που πρωτογνωρίζει. Εδώ χρειάζεται καθοδήγηση, υπομονή, ενθάρρυνση και τρυφερή ‘διδασκαλία’ .
Ο Ανδρέας Αρματάς γεννήθηκε στην Αυστραλία, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην ψυχολογία (University of Hartford, ΗΠΑ) και στην ύπνωση (University of Sheffield, Αγγλία) και έκανε βάση του την Ελλάδα το 2000. Υπήρξε για χρόνια συνεργάτης διεθνών συμβουλευτικών υπηρεσιών, υπεύθυνος συμβουλευτικής υπηρεσίας για παιδιά στην Αγγλία, ενώ ανέπτυξε ένα από τα πρώτα τμήματα υπηρεσιών συμβουλευτικής ανθρώπινου δυναμικού στην Ελλάδα. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής και του Εθνικού Δικτύου Προαγωγής Υγείας στους Χώρους Εργασίας, ενώ διατελεί σύμβουλος εκδόσεων στον τομέα της ψυχολογίας και coaching. Θεωρείται από τους πρωτοπόρους στο coaching hypnosis (έναν όρο που εισήγαγε ο ίδιος) και στις εφαρμογές της ύπνωσης στον χώρο της εργασίας. Είναι μέλος πλείστων επιστημονικών ενώσεων και ο μόνος Έλληνας αναγνωρισμένος από τη Διεθνή Ένωση Coaching Psychology (International Society of Coaching Psychology). Είναι τακτικός εισηγητής σε διεθνή συνέδρια και ταξιδεύει σε πολλές χώρες εκπαιδεύοντας επαγγελματίες και εργαζόμενους. Περισσότερες πληροφορίες στις ιστοσελίδες: www.hypnosis.gr www.leleka.gr
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ Η Λελέκα σηκώνει κεφάλι: μάθε πώς τον φόβο να μειώσεις, κι εσύ κεφάλι να σηκώσεις.
Ένα θεραπευτικό παραμύθι που βοηθάει τα παιδιά να ξεπεράσουν τα παιδιά τους φόβους τους και να σηκώσουν κεφάλι Η Γουρούνα κάνει πάρτι: και μαζί με σένα μαθαίνει, αληθινή επιτυχία τι σημαίνει
Ένα διασκεδαστικό παραμύθι για να κατακτήσουν τα παιδιά σας την πραγματική επιτυχία.
Ληστείες: Οδηγός επιβίωσης για εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Εκδόσεις Πατάκη.
Γνωρίζετε πώς να προστατέψετε τον εαυτό σας σε περίπτωση ληστείες στην εργασία σας; Το βιβλίο - μοναδικό στο είδος του διεθνώς - βασίζεται στα εταιρικά σεμινάρια μου. Σας καθοδηγεί τι να κάνετε και τι να μην κάνετε στη διάρκεια ληστείας στην εργασία: εξηγεί τι αυξάνει και τι μειώνει τον κίνδυνο, συμβουλεύει πώς να απαντάτε στις ερωτήσεις του δράστη και τι να αποφεύγετε, πότε να μιλάτε και πότε όχι. Πραγματεύεται και το θέμα της συμβουλευτικής μετά το συμβάν. Τι βοηθά και τι όχι, μαζί με πολλές συμβουλές αυτοβοήθειας. Απαντήστε στο ερωτηματολόγιο του πρώτου κεφαλαίου. Ίσως εκπλαγείτε... Ένα βιβλίο-οδηγός με πρακτικές συμβουλές που μπορούν να εφαρμόσουν άμεσα οι εργαζόμενοι. Με ειδικές οδηγίες για όσους κατέχουν θέση ευθύνης.
Επικοινωνήστε μαζί μου
Θα χαρώ να ακούσω τις ιδέες και τις προτάσεις σας. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου μέσα από τις ιστοσελίδες :
www.hypnosis.gr www.leleka.gr
ή την αγγλική
www.andrewarmatas.com
Εναλλακτικά επικοινωνήστε μαζί μου απευθείας στα ακόλουθα email:
[email protected] [email protected]
