Ang Espiritismo sa Pilipinas at si Agustin dela Rosa Noong unang panahon, sa maraming dako ng kapuluan, ay nasaksihan ang panayang pagpapahayag ng mga espiritu ng yamao sa pamamagitan ng iba’t ibang kaparaanan gaya ng pagpapar pagp aparamdam amdam at pakik pakikipag-u ipag-usap sap upang makau makaulayaw layaw ang kanila kanilang ng mga hinlo hinlog. g. Dahil sa kawalan ng pagkakilala ng mga naiwan, ang marami ay nangatakot at nangasindak. Ang iba naman na mayroong kaunting kaunawaan sa ganitong pangyayari ay nakipag-usap. Ang mga pangyayaring ito ay nakatawag ng pansin ng ilang mga taong palasiyasat sa mga hiwaga ng buhay. Napakaraming paniniwala ang tao sa mga yumao gaya ng sa “pagkamatay” nito, ito ay nauuwi sa wala. Ang iba naman sinasabing naghihintay ang kaluluwa sa huling paghuhukom, atbp. Gayunpaman, pinabulaanan ang lahat ng mga paniniwalang ito sa walang patlang at panayang pamamahayag ng Kabatlayaan na kailanman ay walang “kamatayan.”
Isa sa maraming nagsiyasat ay ang Kongresistang si Agustin de la Rosa, kauna-unahang Pangulong Pangkalahatan ng “Union Espiritista Cristiana de Filipinas, Inc.” Siya’y nakasaksi ng isang pangyayaring pagkatapos ay siyang nagbulaos sa kanya sa masinsinang pagsisiyasat ukol sa hiwaga ng buhay. Isang binibini ang humiram ng singsing sa kanyang pinsan na pagkatapos ay ipinagkaloob ito sa kanyang kasintahan bilang pagpapatunay ng kanyang wagas na pag-ibig. Ang pinsang hiniraman ng singsing ay nalauna’y “yumao” na di nai-sasauli ang nasabing singsing. Kinabukasan sa libing ng pinsan ng binibini, ang kaluluwa nito ay nagdulot ng kal kaliga igalig ligan an sa loo loob b ng bis bisita ita ng pin pinagd agdar araus ausan an ng pas pasiya iyam m uko ukoll sa kan kanya ya.. Lah Lahat at ay napalingon pagkat mayroong narinig na mga yabag na ang kaluskos ay tulad sa mayroong suot na sandalyas, ngunit wala isa man o sinuman sa kanilang magkakasama ang nakakita sa lumikha ng kaluskos. Pagkatapos ng pagdarasal ng mga tao, ang binibini ay umuwi sa kanilang tahanan at sa kanyang pagtulog ay may narinig siyang bulong, na aniya’y “Kunin mo, kunin mo ang aking singsing na iyong hiniram sa akin at iyong ipagkaloob sa aking ina.” Gabi-gabi, saan man gumitna ang binibining ito sa buntong ng kanyang mga kasambahay, tinig pa rin ng yumao ang nanunuot sa kanyang pandinig hanggang ang binibining ito ay mangayayat sa pagaalala. Nasabi ng Ginoong Agustin de la Rosa sa kanyang sarili na kung ang kaluluwa ng yumao yum ao ay maa maaari aring ng mak makada adaupa upang-p ng-pala alad d ng mga tao, ban banal al na esp espiri iritu tu pa kay kaya a ang dimakiulayaw at makipag-usap sa mga tao?
Sinimulan Sinim ulan na nga niya ang pagsisiyas pagsisiyasat at at pag-a pag-aaral, aral, at di naman siya nag-i nag-iisa isa pagkat pagkat nagkaroon siya ng mga matitiyaga at masisipag na kasamahan. Siya’y tinulungan nina Ginoong Inocencio Echarri, Florencio Dula, Marta Lopez de Dula, Pio Candido, Telesfora G. de Candido, Manuel Candido at Jose Gonzales. Sa simula ay pawang “consultas familiares” o pakikipag-usap sa mga espiritu ng mga yumao na pawang nagtatapat ng kanilang kalagayan sa kabilang buhay at nanghihingi ng panalagin sa kani-kanilang mga hinlog. Sa matagal na panahong pagtitiyaga at pagsasaliksik ay nakapagtatag ng ilang mga lunduyan kung saan idinaraos ang panayang panay ang pakik pakikipag ipagabotabot-sabi sabi ng Kabat Kabatlayaa layaan. n. Noon Noong g ika-2 ika-21 1 ng Ener Enero, o, 190 1909, 9, sa harap ng notari not ario o Pub Publik likong ong G. Luc Lucian iano o de dela la Ros Rosa a ng May Maynil nila a ay nil nilagd agdaan aan ang isang kas kasula ulatan tan ng pagtatayo pagta tayo (“es (“escritu critura ra socia social”) l”) ng kapis kapisanang anang pinam pinamagat agatang ang “Unio “Union n Espir Espiritista itista Cris Cristiana tiana de Filipinas, Inc.,” bagaman noon pang Pebrero 19, 1905, ay naitatag na ang kapisanang ito. Ang kasula kas ulatan tang g ito ay nap napata atala la sa Pam Pamaha ahalaa laan n ng Pil Pilipi ipinas nas no noong ong Ene Enero ro 23 23,, 19 1909 09;; kay kaya’t a’t sa petsang ito nagsimula ang kanyang pagkakaroon ng formal na pagpapatibay ng Pamahalaan.
Sa pagsisikap at pagtitiyaga ng mga kapatid na nabanggit ay naitatag sa iba’t ibang lugar ang lunduyang espiritista, gaya ng “La Caridad” sa Daang Sulucan Blg. 42, Sampaloc, Maynila; ng “La Constancia” sa Daang San Luis Blg. 148, Ermita, Maynila; ng “La Fraternidad” sa Daang Alonso Blg. 33, Malate, Maynila; ng “La Fe” sa Daang Novaliches Blg. 53, Maynila; at ng “La Aurora” sa Daang Bambang Blg. 37, Pasig, Rizal.
Bago pa naitatag ang Espiritismo at hanggang mga ilang taon ng kanyang pagkapatala sa Pamahalaan ng Pilipinas, ang mga kapatid na Agustin dela Rosa at mga kasama ay nagdanas ng napakarami at matitinding pagsubok. Naghirap sa kabuhayan hanggang sa itakwil ng mga kamag-anak at kaibigan ng dahilan sa simulain ng Espiritismo pagkat diumano’y nakikipagusap sa “demonyo.” Gayundin, nagkaroon ng mainitang pagtatalo sa mga liwasan. Ang Luneta, Maynila ay naging piping saksi ng mga talakayan ukol sa simulaing makabatlaya. Nagkaroon ng mga pakikipagsulatan ang mga kapatid na ito sa mga pahayagan ukol sa Espiritismo bilang pagtatanggol sa mga paratang at tuligsa ng mga di pa nakababatid na sinusuri, sinisiyasat at hangga han ggang ng pin pinagag-aal aalinl inlang angana anan n ang kab kabuti utihan han,, kaw kawaga agasan san at kad kadaki akilaa laan, n, tula tulad d ng pag pag-aalinla aal inlanga ngan n ng mg mga a esc escrib ribas as at par parise iseos os sa sim simula ulaing ing ibi ibinan nandil dila a ng Kri Kristo sto ng Kan Kanyan yang g kapanahunan. Ang mga talaytayang ginagamit ng mga kapatid na espiritista ay inilagay din sa
mahihigpit na pagsubok at pagsisiyasat upang mapatunayan kung totoo ngang nakakausap ng kaluluwa ng mga yumaong hinlog o kaibigan, at gayundin ang mga banal na espiritu.
Ang lahat ng ito ay walang pag-aalinlangang ipinagkaloob ng mga kapatid, palibhasa’y may matapat matap at silang pagkakilala pagkakilalang ng yaon ang kaparaanan kaparaanan upang sumakaalama sumakaalaman n ng madi madia a ang simulain ng Espiritismo. Sa harap ng ganitong matutulis at mabibilis na sundot ay di sila nabalisa kailanman at ang lahat ng pagsubok ay naraanan ng may kasiyahan ang lahat. Hindi tumigi tum igill ang mg mga a kap kapati atid d sa gay gayong ong par paraan aan ng pag pagpap papala alagan ganap ap kun kundi di nag nagpal palaba abas s pa ng pahayagang pinamagatang “Ang Espiritismo sa Harap ng Relihiyon.” Ang Kapatid Agustin dela Rosa ang siyang namahala at namatnugot sa nasabing pahayagan, sa tulong ng mga kapatid na Potenciano, Andrade, Inocencio Echarri at anak nito. Dumating ang sandali, na sa gitna ng mati ma tind ndin ing g pa pagm gmam amal alas asak akit it ng mg mga a ka kapa pati tid d na Ag Agus ustin tin de dela la Ro Rosa sa at mg mga a ka kasa sama ma na maipalaganap ang Espiritismo sa maraming dako ng kapuluan, minarapat ng Kapatid Casimiro Pena ang humiwalay at magsarili. Itinatag ng Kapatid Casimiro sa kanyang paghiwalay ang “Union Espiritista Verdica de Filipinas.” May ilang lunduyan siyang naitatag sa bayan ng Imus, lalawigan ng Cavite, at sa mga bayan ng Malabon at Caloocan, lalawigan ng Rizal. Nang yumao ang Kapatid Casimiro Pena, ang kanyang anak na babae, Dra. Rosa Pena ay siyang namahala at nagpatuloy.
Ang Lunduyang “Potencia,” isa sa mga kaanib ng “Union Espiritista Cristiana de Filipinas, Inc.” ay nagkaroon din ng maraming sangay “gabinete” sa ilalim ng matiyagang pagsisikap ng mag-asawang Domingo Santos at Gervasia Rafael. Ngunit dumating ang sandaling ang ilan sa mga gabineteng ito sa pangungulo ng Kapatid Pio Tolentino, ay humiwalay sa Lunduyang “Potencia “Pot encia”” at ang iba naman ay nanatili sa piling ng Inang Lundu Lunduyang yang “Potencia “Potencia.” .” Ang mga humiwalay humiw alay na ito ay nagta nagtayo yo ng kanil kanilang ang sariling lipunan lipunan na nasa Daang Tecson, Tecson, Tond Tondo, o, Maynila.
Mayroong Mayr oong ding lipuna lipunan n ng mga espiritista espiritista sa Negros Occidental Occidental na “Igle “Iglesia sia Espiritista Espiritista Religiosa, Inc.” na pinamahalaan at inugitan ni Don Pedro G. Vasquez. Ito ay may limang
lunduya lund uyan n o sim simbah bahang ang kaanib kaanib at may marami marami na rin ring g bil bilang ang ng mga kasapi. kasapi. Sila’y Sila’y may pahayagan na pinamagatang “Revista Espiritista Reliogosa” (1938-1939). (1938-1939).
Ang An g
“Uni “U nion on
Espi Es piri riti tist sta a
Cris Cr isti tian ana a
de
Fili Fi lipi pina nas, s,
Inc. In c.””
ay
siya si ya
ngan ng ang g
kini ki niki kila lala lang ng
pinakamalaganap na samahan o lipunan ng mga espiritista sa Pilipinas. Ang kapatirang ito ay isang isa ng kal kalipu ipunan nan ng mga man manana anampa mpalat lataya ayang ng esp espiri iritis tista ta na nag nag-aa -aaral ral ng mga Ban Banal al na Kasulatan, na tumatanggap ng payo buhat sa kabatlayaang isinusugo mula sa Dakilang Ama at Diyos ng ating Panginoong Hesukristo. Source: Pavia, Romeo. 2000. Mga dakilang simulain ng Espiri-tismo (unang aklat). Caloocan City: R. R. Pavia
Juan Alvear: A Brief Biography Don Juan Alvear was one of the founders of Christian Spiritism in the Philippines. He was a writer, an educator, and a patriot. As a writer, his pen name was J. Obdell Alexis.
Alvear was born on July 21, 1864 in the town of San Fabian, Pangasinan, Philippines. He took his higher studies in A.B. Law, Metaphysics and Priesthood at the University of Sto. Tomas, City of Manila. He taught in this university, but at the outbreak of the Philippine Revolution, he stopped teaching and joined his countrymen in the war against the Spanish colonialists.
In 1907, he was elected Representative of the Third District of Pangasinan to the First Philippine Assembly. He authored the bills establishing the University of the Philippines and the Philippine General Hospital. After his term as legislator, he was elected Provincial Governor of Pangasinan. Following his term as Governor, he was appointed to the position of Commissioner of Mindanao and Sulu.
Don Juan Alvear was an ardent student of theosophy, occultism, theology, and the Holy Bible as well as of Spiritism. In 1900, God poured His Holy Spirit upon him. As the Prophet Joel prophesied (Acts 2:17) “And in the last days, I will pour out my Spirit upon all flesh, and your sons and daughters shall prophesy, and your young men shall see visions, and your old men shall dream dreams, yea, and on my menservants and maidservants in those days, I will pour out my Spirit and they shall prophesy.”
Alvear healed the sick and preached the Gospel truth about Christian Spiritism. He quickly gained converts that by 1903 he established in the town of San Fabian the first Spiritist Center in the province of Pangasinan named “La Perseverancia.”
From San Fabian, Pangasinan, Spiritism spread to other towns and provinces of the Ilocos region. At about the same time Christian Spiritism emerged in Manila. Don Agustin de la Rosa and Don Casimiro Peña conducted healing by spirit magnetic fluid, evangelical studies and sermons. They preached the Gospels of the Christian religion by giving their spiritual significance. When Don Juan Alvear learned of the existence of disciples of Christian Spiritism in the City of Manila, he thought of uni ting all Spiritists of the Philippines.
In 1905, he sent his delegates to Manila, led by his comrades in faith, Don Alejo Baltazar and Don Florentino Soriano of San Fabian, Pangasinan. After brotherly deliberations, deliberations, they organized the Union Espiritista Cristiana de Filipinas, Inc. which w as duly registered under the laws of the Philippines, in February 1909, with Don Agustin de la Rosa as the President General, until 1919.
Don Juan Alvear was 54 years of age when he died on December 5, 1918. During that short span of active life he made three great contributions to the Filipino people. They are the University of the Philippines, the Philippine General Hospital, and Christian Spiritism.
Source: Antikey a Doctrina Espiritista
