SunFlower Lady (Natthar)

[Author name] [Date]

“ေနၾကာေဒ၀ီ”

Written By – Natthar … Aမွာစာ …

Aြနလ ္ ိုင္း လူႀကီးစာေပေလာကလိ႔ု ေျပာလိ႔ရ ု မယ္ ဖိုရမ္တစ္ခ်ဳိ ႔မွာ က်ေနာ္ က်င္လည္ေနခဲ့တာ ၾကာသင့္သေလာက္ေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ကိယ ု ္Aားလပ္တဲ့ Aခ်ိန္မွာ စိတက ္ ူးထဲမွာ ရွတ ိ ဲ့ Aေၾကာင္းAရာ မွန္သမွ်ကို ၀ါသနာတူသူ၊ စိတ္၀င္စားတဲသ ့ ူေတြ ဖတ္လ႔ရ ို ေAာင္ဆတ ို ဲ့ ရည္ရြယခ ္ ်က္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း လုပ္ၿပီး ေရးခဲတ ့ ာလည္း ေတာ္ေတာ္ စံုခ့ၿဲ ပီလ႔ို ေျပာလိ႔ု ရပါတယ္။ သိုင္းဇာတ္လမ္းလည္း ေရးခဲသ ့ လို၊ Aခ်စ္ ဇာတ္လမ္းလည္း ေရးခဲ့တယ္။ Fantasy လိ႔ု ဆိလ ု ႔ရ ို မယ့္ စိတက ္ ူးယU္ ဇာတ္လမ္းေတြ ေရးခဲသ ့ လိ၊ု စံုေထာက္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခလ ု ည္း ေရးခဲဖ ့ ူးပါတယ္။ Aဲဒလ ီ ို က႑Aစံုလိုက္ၿပီး ေရးခဲတ ့ ဲ့ Aထဲမွာ က်ေနာ္ မေရးဘူးတဲ့ (၀ါ) မေရးရေသးတဲ့ Aမ်ဳိးAစားကေတာ့ ရာဇ၀င္ ေနာက္ခံ ဇာတ္လမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Aဲဒါေၾကာင့္ ဘာရယ္မဟုတဘ ္ ဲ သမိုငး္ ေနာက္ခံ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒက ္ ို စမ္းၿပီးေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ Aဓိကေတာ့ နန္းတြင္းဇာတ္လမ္း Aရႈပ္ေတာ္ပုတ ံ စ္ခက ု ို ဒရမ္မာဆန္ဆန္ ေရးမယ္လ႔ို စU္းစားထားခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ ျမန္မာ့သမိုငး္ ထဲက Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခက ု ို Aေျခခံမယ္ဆိုၿပီး ေတြးခဲေ ့ ပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ ႔စာဖတ္Aားနဲ႔ သမိင ု ္းမွတတ ္ မ္း Aခ်က္Aလက္ စုစည္းမႈက Aားနည္းႏိုင္တာကို တြက္ဆမိတA ့ဲ တြက္ လုပ္ႀကံၿပီးေတာ့ပဲ ေရးေတာ့မယ္လ႔ို ဆံုးျဖတ္လက ို ္ပါတယ္။ Aဲဒလ ီ ိုန႔ဲ ဇာတ္လမ္း ေက်ာရိးု ခ်ဖိ႔ု စU္းစားတဲ့Aခါမွာ Aင္တာနက္မွာ က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒရ ္ ယ္၊ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုရီးယား၊ တရုတ္ နန္းတြင္း ဒရမ္မာ ဇာတ္လမ္းေတြရယ္ကို ေရာၿပီး “ေနၾကာေဒ၀ီ”ဆိၿု ပီး Aမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းနာမည္ ရလာၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ Aေတြးပင္လယ္ျပာ ဖိုရမ္မွာ ေလးငါးပိ႔စ ု ္ စေရးၿပီး တင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ Aဲဒီလို ေရးေနရင္းနဲ႔မွ က်ေနာ္ Aလုပ္ေတြမ်ားလာတာေရာ၊ ေရးရတာ လက္၀င္ၿပီး ခက္ခတ ဲ ဲ့ Aတြကေ ္ ရာ ခဏနားသလို ျဖစ္ၿပီး ဆက္မေရးျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္န႔ေ ဲ တာင္ ခ်ီၿပီး ၾကာသြားခဲတ ့ ယ္။ Aခု ၂၀၁၅ က်ေနာ္ Aေတြးပင္လယ္ျပာဖိုရမ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ေတာင္းဆိုေနတဲသ ့ ေ ူ တြ ရွေ ိ သးတာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္ဆက္ရင္း Aဆံုးသတ္တ့ဲ Aထိ ေရးျဖစ္သြားခဲတ ့ ယ္။ Aခုလို က်ေနာ့္ကို ဇာတ္လမ္းျပန္ေရးျဖစ္ေAာင္ တိက ု တ ္ ြန္းတဲA ့ ေနနဲ႔ ပင္လယ္ထဲ ျပန္ေရာက္တA ဲ့ ခ်ိန္မွာ သန္႔က်ဴေပးခဲတ ့ ့ဲ မိတ္ေဆြမ်ားကိလ ု ည္း ေက်းဇူးတင္တA ဲ့ ေၾကာင္း ဒီေနရာေလးမွာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတိ႔ရ ု ဲ ႔Aမည္ေတြကိုေတာ့ Aမွတတ ္ ရAျဖစ္ ဇာတ္လမ္းရဲ ႔Aဆံုးသတ္မွာ က်ေနာ္ ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ Aဆံုးသတ္ဆိုရေသာ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ က်ေနာ္၏ စိတက ္ ူးယU္ဇာတ္လမ္းသာ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့သမိင ု ္းရွိ မည္သည့္Aခ်က္Aလက္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ပါ။ လိုAပ္တာမ်ား ရွိခေ ဲ့ သာ္ ျဖည့္စြက္နားလည္စြာ ဖတ္ရဴွ ေပးၾကရန္ႏွင့္ Aမွားပါလွ်င္ ခြင့လ ္ ႊတေ ္ ပးၾကဖိ႔ု တခါထဲ ေျပာၾကားလိက ု ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား … ခင္မင္စြာျဖင့္ နတ္သား

http://atwaypinlelpyar.oo.gd

Page 1


Written By – Natthar

~~ နိဒါန္း ~~ တစ္ေန႔တာလံုး Aပူရွိန္ျပင္းခဲ့သည့္ သူရယ ိ ေနမင္းသည္ ေလာကီထုပၸတ္ လူတ႔ဇ ို ာတ္၏ ကျပAသံုးေတာ္ခံမႈ တစ္ရပ္ကို မၾကည့္ရွဴစိမ္ႏ ့ ိုင္သည့္Aလား မည္းေမွာင္ေနသည့္ တိမတ ္ က ို ္ေတြကို AကာAကြယ္ ယူေခ်ၿပီ။ ထို တိမ္ေတာင္တိမဆ ္ ိုငတ ္ ႔၏ ို မည္းေမွာင္မသ ႈ ည္ Aခ်ိနၾ္ ကာလာသည္ႏွင့္Aမွ် တေျဖးေျဖး တိုးသထက္တိးု လာေသာAခါတြငမ ္ ူ တစ္ခုေသာ ေတာင္စြန္းကို ဦးခိုကက ္ ာ Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းစြာပင္ ျဖဴဆြတလ ္ သ ွ ည့္ မိုးေရစက္ေတြကို ပက္ျဖန္းေပးေလသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ နီညိဳေရာင္ေျမသားေပၚ၌ သူမ ဒူးကို ႀကံႀကံခံ ေထာက္ကာထားရင္း မမိွတ္မသုန္ေသာ Aၾကည့္ႏွင့္ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ လက္ေနာက္ျပန္တုပက ္ ာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရသည့္ သူမ၏ လက္Aစံုသည္ ေလွ်ာႀကိဳးၾကမ္းတိ႔၏ ု ထိခက ို ္မႈႏွင့္ မရုန္းကန္သည့္တိုင္ေAာင္ ပြန္းပဲက ့ ာေနေခ်ၿပီ။ Aမွန္ စင္စစ္ သူမတြင္ ရုန္းကန္ခ်င္စတ ိ လ ္ ဲ တစိုးတစိမွ် မရွိေတာ့ပါ။ မသိမ္းမစုပဲ ထားခဲ့ရသည့္ ဆံႏယ ြ ္ရွည္တ႔သ ို ည္ သြယလ ္ ်ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ေဖာင့္ဖေယာင္းပမာ လည္တိုငသ ္ ယ ြ သ ္ ယ ြ ္၏ ေဘးတစ္ဖက္ကို စုကာ က်ေနသျဖင့္ ျဖဴစင္၀င္းမြတ္ေသာ ေရႊလည္တိုငသ ္ ည္ Aတုိင္းသား ေပၚလြင္ေန၏။ သူမကို လာေရာက္ စင္မွန္သည့္ မိုးေရစက္တိ႔၏ ု Aစြမး္ ႏွင့္ ပါးျပင္ထက္တြင္ ခိုတဲြေနသည့္ မ်က္ရည္စတိ႔သ ု ည္ ပယ္ေပ်ာက္ကာ ရွိကုန္ၿပီျဖစ္သည္။ သူမ ငိုေၾကြးေနသည္မဟုတ။္ သိုရာတြင္ မ်က္ရည္စတိ႔သ ု ည္ ရင္ထမ ဲ ွ နာက်င္မႈဒဏ္ကို မတြနး္ လွနႏ ္ ိုင္သည့္Aလား က်ဆင္းကာေနၾကေလ၏။ Aမွန္စင္စစ္ သူမ မေန႔ညက ညည့္သံုးယံစလံုး ကုနဆ ္ ုံးခဲသ ့ ည္တိုင္ေAာင္ ငိုေၾကြးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ေAးစက္ေသာ ေျမသားျပင္ထက္၀ယ္ တပိုင္းတစေကာက္ရိုးမွ်င္တ႔သ ို ာ ရွိသည့္ မည္းေမွာင္ေနေသာ Aခ်ဳပ္ခန္းေလး၏ ေထာင့္၌ တAင့္Aင့္ ငိုရိႈက္ခဲ့မသ ိ ည့္ သူမ၏ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္ AခုAခ်ိနထ ္ တ ိ ိင ု ္ ပဲ့တင့္ထပ္ကာ ပ်ံ႔လြင္ေ ့ နဦးမည္ ထင္ပါသည္။ သူမ ဘယ္Aတြက္ေၾကာင့္ ငိုသနည္း။ သူမကိုယတ ္ ိုငေ ္ သခ်ာမသိပါ။ ပုထုဇU္ လူသားတစ္ဦးသည္ ၀မ္းနည္းလွ်င္ ငိုသည္၊ နာက်င္လွ်င္ ငိုသည္၊ Aလိုမက်လွ်င္ ငိုသည္ဆေ ို သာ္ သူမသည္ Aလိုမက်သျဖင့္ ငိုသည္ဟုပင္ သတ္မတ ွ ္ရေပမည္။ သူမ ဘာကို Aလိုမက်သနည္း၊ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေရႊAဆင္းလိတ ု င့္တယ္သည့္ သူမ Aလွကို Aလိုမက်သည္ဟုပင္ ေျဖမိေပမည္။ သူမAလွသည္ သူမAတြကေ ္ တာ့ ေၾကာက္စရာ မိစာၦရႈငတ ္ စ္ဦးပင္။ တမၼဒီပAရွငသ ္ ခင္၏ သားေတာ္ Aိမ္ေရွ႔စံကိယ ု ္ေတာ္ေလးAတြက္ မိဖုရားAျဖစ္ Aေရြးခံရသည့္ေန႔မွ စ၍ သူမသည္ ထိုမိစာၦရွင္၏ က်ိန္စာဆိးု ေAာက္တြင္ က်ေရာက္ခသ ့ဲ ည္သာ …။ ရွစ္ခြင္တင ို ္း မိႈင္းေAာင္ ရြာက်ေနေသာ မိုးေရစက္ေတြသည္ ပို၍ သည္းထန္လာ၏။ ေျမျပင္ေပၚတြင္


Page 2



စီးက်ေနသည့္ မိုးေရမ်ားသည္ ျမင့္ရာမွ နိမ့္ရာသိ႔ု စီးဆင္းရမည့္ ေလာကနိယာမAရ သူမ ဒူးေထာက္ထားရာေရွ႔မွ ခ်ဳိင္ခ ့ က ြ ္ေလးတစ္ခA ု တြင္းသိ႔ု စီး၀င္ေနသည္။ မိုးေရစက္ေတြသည္ Aျဖဴေရာင္ရသ ွိ ည္ဆိုေပမယ့္ Aဆိုပါ ေရစီးေၾကာင္းသည္ကား နီနီရဲရဲ ေတာက္ပလြန္းေန၏။ ေသြး .. ေသြး .. ဒါ ေသြးစီးေၾကာင္းပဲ။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရုတ္ခ်ည္းပင္ မ်က္စက ိ ို မွိတထ ္ ားလိက ု ္၏။ ေလာကဓံတရားကို သူမ Aရႈံးေပးခဲသ ့ ည္မွာ ၾကာၿပီ မဟုတလ ္ ား။ သူမဘာကို ေၾကာက္ရ႔ံရ ြ ဦးမည္နည္း …။ ထိုးကြင္းမင္းေၾကာင္ Aထပ္ထပ္ထိုးထားသည့္ Aာဏာပါးကြကသ ္ ားသည္ ႀကီးမားေလးလံေသာ ဓါးႀကီးကို ေျမွာက္ကာ မင္းသမီးငယ္၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေပၚသိ႔ု Aသာတင္၏။ တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ကိစၥပ်က္ေAာင္ စီရင္ရေပမည္။ Aာဏာပါးကြကသ ္ ား၏ တသက္တာတြင္ ရာဇ၀တ္Aက်U္းသားကို ႏွစ္ခ်က္ျပန္ခတ ု ္ရသည္ဆိုတာ မရွိခ့။ဲ ေAးစက္မာေက်ာလွသည့္ ဓါးသြားႏွင့္ ထိေတြ႔သည္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ တစ္ခ်က္တြန႔၏ ္ ။ ရုန္းကန္ဖယ္ရွားျခင္းမ်ဳိးကိက ု ား သူမ Aရွင္းမျပဳ။ သူမ၏ လည္တိုငထ ္ က္မွ ေAးစက္သည့္ ဓါးသြားသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိသ ု လို ျပန္ခာြ သြား၏။ ရုတတ ္ ရက္ ၀င္းသြားသည့္ လွ်ပ္ေရာင္ႏွင္A ့ တူ ဓါေရာင္သည္ ၀င္းခနဲ လက္၏။ မ်က္စစ ိ ုမ ံ ိွတ္ကာ ထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္Aာရုံတင ြ ္ ထိုလက္ဖ်စ္တစ္တီးမွွ် Aခ်ိန္ပိုင္း၌ လူသားတစ္ဦး၏ Aသြင္သ႑ာန္ကို ျဖတ္ခနဲ ျမင္ေယာင္သည္။ သူမ၏ ခ်စ္သေ ူ မာင္ လူညိဳထြားသည္ Aၿမဲျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ ပုံAတိုင္း လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ယွကက ္ ာပိက ု ္ရင္း သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 3


Written By – Natthar ~~ Aခန္း (၁) ~~

ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၅၅၉ခုႏွစ္၌ Aရိမဒၵနာျပည္ဟု ေခၚဆိသ ု မုတ္ၾကသည့္ ပုဂံျပည္ႀကီးတြင္ သီရတ ိ ိဘ၀ ု နာဒိစၥ ဓမၼရာဇႆ ဘြ႔ေ ဲ တာ္ရ ေဇယ်သိခၤ ဘုရင္မင္းျမတ္ ထီနန္းတက္၏။ ဘိုးေတာ္ ေဘးေတာ္မ်ား လက္ထက္ကတည္းမွ စည္ကားသာယာ၀ေျပာခဲ့ေသာ ပုဂံျပည္ႀကီးသည္ ေရႊနန္းရွင္ ေဇယ်သိခ၏ ၤ လက္ထက္၌လည္း Aစည္Aကား Aသိက ု ္A၀န္း မပ်က္ခဲ့ေပ။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္းမင္းျမတ္၏ Aာဏာစက္သည္ Aနယ္နယ္Aရပ္ရပ္သ႔ို ပ်ံ႔ႏွံ႔ေရာက္ရသ ွိ ည့္ Aားေလ်ာ္စြာ ေရႊနန္းရွင္ သစၥာခံ နယ္ေျမေဒသ Aားလံုးသည္လည္း နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္မျခား သာယာ၀ေျပာမႈAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုလွေပသည္။ သီရိပစၥယာ ေရႊနန္းေတာ္၏ ေတာင္ဘက္စူးစူးရွိ ခရီးတာေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာသည့္ Aရပ္၌ သီရိၾသဘာၿမိဳ႕သည္ တည္ရေ ွိ လ၏။ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔ကို Aစိုးရေသာ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ ကိယ ု ္က်င့္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္ယုမ ံ က ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားAေပါင္း၏ Aက်ဳိးစီးပြားကို Aၿမဲ ေရွးရွဴကာ ေဆာင္ရက ြ ္ေပးသူ ျဖစ္သျဖင့္ Aဆိုပါ သီရၾိ သဘာၿမိဳ႔သည္ ထာ၀စU္ ၿငိမ္းေAးလွ၏။ ထိ႔A ု ျပင္ Aနယ္Aနယ္ Aရပ္ရပ္မွ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္လာၾကသူမ်ားႏွင့္ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔သည္ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီပတ္လုးံ Aၿမဲမျပတ္ စည္းကားသိက ု ္ၿမိဳက္ေလသည္။ ထိ႔သ ု ႔ို သီရိၾသဘာၿမိဳ႔၏ ဂုဏ္သတင္းကို တင့္တယ္ေAာင္ ဖန္တးီ ေပးသည့္ေနရာ၌ ၿမိဳ႔စားႀကီး၏ Aုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းျခင္းAျပင္ AျခားAေၾကာင္းတရားတစ္ခုလည္း ရွိေသး၏။ ထိုAခ်င္းAရာကား Aျခားမဟုတ္။ ၿမိဳ႔စားႀကီး သီဟစည္သူ၏ ခ်စ္မၿငီးသည့္ သမီးေခ်ာေလး ေနၾကာေဒ၀ီ ျဖစ္ေပေတာ့၏။ ေရႊရင္သမ ိ ္းလွစ္ Aရြယက ္ တည္းမွ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွသတင္းသည္ ပန္းသတင္းပန္းခ်င္းေဆာင္၊ လူသတင္းလူခ်င္းေဆာင္ဆသ ို လို Aရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ခဲ့ေပသည္။ ေလာကရွိ AလွတရားAားလံုးသည္ ေနၾကာေဒ၀ီထတ ံ ြင္ လာေရာက္စုစည္းသလိုပင္ သူမ၏ ရုပ္ဆင္းAဂၤါသည္ ျပစ္မ်ဳိးမွ႔မ ဲ ထင္ နတ္မိမယ္Aလား ထင္ေယာင္မွားဖြယ္ ျပည့္စုလ ံ ွေပ၏။ ထိ႔A ု ျပင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ငယ္စU္ကတည္းက စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းသူ ျဖစ္သည့္Aတြက္ ဆင္းရဲသူ ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားမ်ားကို AလွဴAတန္းေပး ကူညီခသ ဲ့ ျဖင့္ ဖခင္ႀကီးႏွင့္ မျခား ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႔သားAေပါင္း၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈကို ခံရသူေလးလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ဖခင္ႀကီး ျဖစ္သူ သီဟစည္သက ူ ား သမီးငယ္၏ Aလွသတင္းAတြက္ ရတက္မေAး ျဖစ္ခဲ့ေနသည္မွာ သူမ Aပ်ဳိေဖာ္၀င္ Aရြယက ္ တည္းက ျဖစ္သည္။ Aခုေတာ့ မိမိ စိတတ ္ ထင့္ထင့္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကိစၥသည္ စိတဘ ္ ၀င္ထတ ဲ ြငသ ္ ာ ရွိေသာ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ပဲ လက္၀ါးေပၚတြင္ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚလာေခ်ၿပီ။ ၿမိဳ႔စားႀကီး သီဟစည္သသ ူ ည္ လက္ထတ ဲ င ြ ္ က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပ္ကင ို ္ထားသည္ ေရႊခ်ည္စကို မယံုႏိုင္ေသးသည့္ Aသြင္ႏွင့္ထပ္ခါဖတ္၏။ မည္သ႔ို ဖတ္ဖတ္ Aေၾကာင္းAရာသည္ကား ေျပာင္းလဲျခင္း Aလ်U္းမရွ။ိ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔ကို Aပိုင္စားရပါေသာ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ ဘုန္းသမာၻႀကီးျမတ္လွစာြ ေသာ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aမိန႔ေ ္ တာ္ႏွင့္ သားေတာ္Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသားAတြက္ ၾကင္ယာေတာ္ ေရြးခ်ယ္ရန္ Aဆင္းAဂၤါ ျပည့္စုလ ံ ွေသာ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔၏ သတိ႔သ ု မီးငယ္ကို ဆက္သရမည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔ႏွင္တ ့ ကြ ၾသဇာခံနယ္ပယ္Aသီးသီးမွ


Page 4



တင့္တယ္လသ ွ ည့္ သတိ႔သ ု မီးငယ္မ်ားကို ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ဖ႔ရ ို န္Aတြက္ စုေ၀းထားရမည္။ သတိ႔သ ု မီးငယ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ကိစၥA၀၀Aား ေရႊနန္းရွင္၏ လူယုေ ံ တာ္ မိန္းမစိးု ဦးေရႊေကာင္းAား တာ၀န္Aရပ္ရပ္ လႊဲAပ္လက ို ္၏ …. ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ ဆက္မဖတ္ေတာ့။ စာခြ်န္လႊာသည္ ဘယ္လိုမွလဲ ဆက္ဖတ္ခ်င္စရာ ေကာင္းမေန။ ခန္းဆက္ရာေဆာင္ထတ ဲ ြင္ လက္ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ရင္း သမီးေတာ္ေလး၏ ေရွ႔ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ စU္းစားသည္။ ေရႊနန္းရွင္၏ Aမိန႔က ္ ို မလြနဆ ္ န္ႏိုင္သည္မို႔ ဦးေရႊေကာင္းAား Eည့္ခံမည့္ပြဲတြင္ သမီးေတာ္ေလးကို ဖြက္ထားလိ႔ရ ု မည္ မဟုတ္။ ေမြးကာစ နီတာရဲ Aခ်ိနက ္ တည္းက လူမသိသမ ူ သိေAာင္ ဖြကက ္ ာထားခဲ့မလ ိ ွ်င္ေတာ့ ျပသနာမရွိ။ Aခုေတာ့ သမီးေတာ္ေလး၏ Aလွသတင္းက Aတိင ု ္းတိုင္းAရပ္ရပ္ကို ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနၿပီ။ ဦးေရႊေကာင္းသာ တနည္းမဟုတတ ္ နည္းသိခဲ့ေသာ္ မင္းမိန႔က ္ ို Aာဏာဖီဆန္မႈႏွင့္ သူ႔ေဆြခႏ ု ွစ္ဆက္ မ်ဳိးခုႏွစ္ဆက္ ေသေဘးက ေျပးလႊတ္ဖယ ြ ္မရွိ။ မသိစရာလဲ ရွိလိမ္မ ့ ည္မထင္။ ဘယ္လလ ို ုပ္ရမည္နည္း။ ပုရိသ ေယာက်္ားသားတစ္ဦးမို႔ သမီးေတာ္ေလး ဘယ္ေလာက္လသ ွ ည္ဆတ ို ာ ဖခင္ျဖစ္ေပမယ့္ သူကိုယတ ္ ိုင္ သိေန၏။ မိခင္၀မ္းၾကာတိက ု ္မွ ထြကသ ္ ည့္Aရြယ္ကတည္းက ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေလးေတြႏွင့္ သမီးေလးသည္ Aမ်ားႏွင့္မတူ တင့္တယ္လပ ွ ခဲ့သည္သာ။ ထို႔Aျပင္ ၿမိဳ႔စားမင္းAိမေ ္ တာ္၏ ေျမာက္ဘက္ျခမ္းမွ ေနၾကာခင္းႀကီးသည္ သမီးေတာ္ေလး ဖြားျမင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိုကဆ ္ ိုငလ ္ စ ွ ြာ ေရႊ၀ါေရာင္ လႊမ္းေAာင္ပင္ ခင္းလံုးကြ်တ္ ပြင့္Aာေနခဲ့၏။ ထို႔Aတြက္ေၾကာင့္လဲ ေရႊAဆင္းႏွင့္မျခား ၀င္း၀ါလွပသည့္ သမီးေလးAား “ေနၾကာေဒ၀ီ“ ဟု သူကယ ို တ ္ ိုင္ Aမည္နာမ ေပးAပ္ခသ ဲ့ ည္သာ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aဆင္းကား ထိုစU္ကတည္းကပင္ ေျပာစမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကသည္သာ။ သိ႔ေ ု သာ္ မင္းေရးဆိသ ု ည္ကား က်ယ္၀န္းလွ၏။ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလး၏ ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရဖိ႔သ ု ည္ Aလွတရားတစ္ခုတည္းႏွင့္ ျပည့္စံုေနယံုႏွင့္ က်ိန္းေသသည္ မဟုတ္။ ယွU္ၿပိဳင္ဘက္မရွပ ိ ဲ တစ္ေယာက္တည္း ေရြးခ်ယ္ခရ ံ ဖိ႔ဆ ု သ ို ည္ကလည္း ဘယ္လမ ို ွ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ Aေၾကာင္းတရားတစ္ခုပင္။ Aနယ္နယ္Aရပ္ရပ္မွ ေရာက္ရလ ွိ ာၾကမည့္ သတိ႔သ ု မီးေလာင္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ ယွU္ၿပိဳင္ရမည့္ ဘ၀။ သမီးေတာ္ေလးသည္ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္၏ ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ကို ေရာက္ရွိႏိုင္သလို ေရႊနန္းရွင္၏ မိဖုရားငယ္ Aျဖစ္သ႔လ ို ဲ ေရာက္ရသ ွိ ြားႏိုင္သည္။ ဒီAျဖစ္ကိုေတာ့ သူ မလိုလားပါ။ ေဇယ်သိခၤဘရ ု င္မင္းျမတ္တြင္ ဒါမ်ဳိးမိဖုရားငယ္ ရာခ်ီ၍ပင္ ရွိေနသည္ မဟုတ္လား။ သမီးေတာ္ေလး၏ ဘ၀ကို ဒီလိုနည္းႏွင့္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ Aဆံုးသတ္မခံႏုိင္။ ထိုသ႔ို ေမာင္းမမိသသ ံ ာသာAျဖစ္ကို တြန္းပိ႔ရ ု မည့္Aစား မိမိတစ္ဦးတည္းAပိင ု ္Aျဖစ္ သမီးကို ရင္ခြင္၌သာ ေပြ႔ပိုကထ ္ ားခ်င္သည့္ ဆႏၵႏွင့္ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ Aမိန႔စ ္ ာရၿပီးကတည္းက ဘယ္လိုမွ Aိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ မေန႔ညက Aိပ္မေပ်ာ္ခ့သ ဲ လို ယေန႔ညတြငလ ္ ည္း သူAိပ္ေပ်ာ္မည္ မထင္ပါ။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မနက္ျဖန္ခါသည္ မိန္းမစိုး ဦးေရႊေကာင္း သီရိၾသဘာၿမိဳ႕သိ႔ု ဆိက ု ္ေရာက္မည့္ေန႔ ျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ေၾကာင့္ပင္ ….။ ~~~~~~~~~~~~~~~


Page 5



ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူသည္ လွပစြာတန္ဆာဆင္ထုရစ္ထားသည့္ ပလႅင္ထက္၌ ျခေသၤ့၏ တင့္တယ္ျခင္းမ်ဳိးႏွင့္ ထိုငက ္ ာေနသည့္တိုင္ သူ႔Aတြင္းစိတသ ္ ႑ာန္ကို ၿငိမ္သက္စြာ ထိန္းထားလိ႔မ ု ရပါ။ ေက်ာက္ဆစ္ရုပမ ္ ်ားသဖြယ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနၾကသည့္ တူည၀ ီ တ္စုံ ဆင္ျမန္းထားေသာ Aိမ္ေတာ္ေစာင့္ ရဲမက္ေတာ္ႏွစ္ဆယ္ ရွိရာ Aိမ္ေတာ္၀င္လမ္းဘက္ဆီကသ ို ာ စိတ္မသက္သာစြာႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလ၏။ က်ယ္ေလာင္လွစာြ ေသာ ေမာင္းသံ၏ Aဆံုး၌ လႈပ္လပ ႈ ္ရြရြျဖစ္သြားသူသည္ သူသာလွ်င္ ျဖစ္ၿပီး ေမာင္းသံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း၌ လူသူေလးပါးကင္းရွငး္ ေနသည့္ Aိမေ ္ တာ္၀င္းေရွ႔တြင္ လူတစ္စက ု ေပၚေပါက္လာသည္။ ေတာက္ေျပာက္ေသာ ေရႊခ်ည္ထိုး၀တ္စုံ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ မိန္းမစိးု ဦးေရႊေကာင္းသည္ နန္းေတာ္ေစာင့္ ရဲမက္ေတာ္ ဆယ္ဦး ၿခံရ၍ ံ သီရီၾသဘာၿမိဳ႔စားမင္း၏ စံAိမ္Aတြင္းသုိ႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမး္ ၀င္လာေလသည္။ ေဇယ်သိခၤဘုရင္မင္းျမတ္ကို ကိယ ု ္စားျပဳေသာ ေရႊေရာင္နဂါးAလံသည္ ရဲမက္တ႔၏ ို AႀကီးAမႈးျဖစ္သူ လက္ထဲမေ ွ န၍ ေကာင္းကင္ယသ ံ ႔ို ပ်ံတက္ေတာ့မည့္Aလား တလူလူလန ြ ႔ပ ္ ်ံကာ ရွိေနေလ၏။ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူသည္ AလိုAေလ်ာက္ ပလႅငထ ္ က္မွ ထကာ ရိုက်ဳိးစြာႏွင့္ Aိမ္ေတာ္၏ ၾကမ္းရင္ျပင္တြင္ ၿငိမသ ္ က္စာြ ဒူးတုပ္ ထိုငသ ္ ည္။ ရဲမက္တ႔၏ ို AႀကီးAမႈး ျဖစ္သထ ူ ံမွ Aလံေတာ္ကို ဦးေရႊေကာင္း လက္ေျပာင္းကာ လႊယ ဲ ူလက ို ္ခ်ိန္တင ြ ္ကား သီဟစည္သသ ူ ည္ နဖူးနဲ႔ၾကမ္းကို ျပားျပား၀ပ္၀ပ္ထက ိ ာ AရိA ု ေသေပးလိက ု ္၏။ “ဘုန္းတန္ခိုး Aာႏုေဘာ္ ႀကီးျမတ္လွပါေသာ ေဇယ်သိခၤ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား Aကြ်ႏု္ပ္ သီရိၾသဘာ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ လိက ႈ လ ္ ၀ ွဲ မ္းေျမာက္စြာ AရိA ု ေသေပးAပ္ပါ၏ ..“ “ရပါၿပီ … ၿမိဳ႔စားမင္း .. ထပ္မံ၍ AရိA ု ေသမေပးပါနဲေတာ့ .. က်ဳပ္တ႔ေ ို တြ မိတ္ေဆြေတြလိုပဲ စကားေျပာၾကရေAာင္ …“ မိမိပုခုးံ ထက္သ႔ို ညင္သာစြာ လာထိသည့္ လက္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူသည္ AရိုAေသေပးေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္၏။ ၿပံဳးရႊင္စြာ ၾကည့္ေနသည့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ စိတထ ္ ဲတင ြ ္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္သည္။ မည္သည္ေၾကာင့္ ၿပံဳးသည္ကို မသိရေသာ္လည္း ထိင ု ္ေနရာမွ ထသည္။ “ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ .. ဦးေရႊေကာင္း .. ၾကြျမန္းလာရေသာ ခရီးက ေ၀းကြာလြန္းလွလ႔ို ပင္ပန္းေနၿပီ ထင္ပါရဲ ႔..“ “Aင္း … ေရႊနန္းေတာ္ရွင္ရဲ ႔Aေရးဆိုေတာ့လဲ ဦးလည္မသုန္ေဆာင္ရက ြ ္ရတာ က်ဳပ္တ႔ို တာ၀န္ပဲ မဟုတ္ဘးူ လား .. ၿမိဳ႔စားမင္းရယ္ .. ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ …“ “ဦးေရႊေကာင္း AနားယူရေAာင္ Aကြ်ႏု္ပ္စီစU္ထားပါတယ္ … ခဏတာ Aပန္းေျဖ Aနားယူဖ႔ို Aႀကံျပဳပါရေစ ..“ “ေကာင္းၿပီေလ .. ၿမိဳ႔စားမင္း …“ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ သီဟစည္သသ ူ ည္ ဦးေရႊေကာင္း၏ ေရွ႕ကေန တစ္လွမ္းခ်င္း ထြကက ္ ာသြား၏။ တတ္ႏိုင္လွ်င္ သူ႔ေျခလွမ္းေတြကို Aိမ္ေတာ္Aျပင္၀သိ႔ေ ု ရာက္ေAာင္ ပို႔ခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္၏Aလိက ု ို လိက ု ္ေလ်ာဖိ႔ရ ု ာ သူ႔မွာ Aစြမ္းမရွိေပ။ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ေလးလံေနသည္တိုင္ ဂုဏ္သေရရွိEည့္သည္ေတာ္မ်ား Aနားယူဖ႔ို ေဆာက္လုပထ ္ ားေသာ Eည့္ေဆာင္ဆသ ီ ႔သ ို ာ


Page 6



ဦးတည္ရေလသည္။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ တစ္လွမး္ ခ်င္းပင္ မိမိAတြက္ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ Aိပ္ခန္းေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ျခဴးပန္းျခဴးႏြယ္မ်ားႏွင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သည့္ သစ္သားကုတင္ႀကီးက Aိပေ ္ ဆာင္၏ Aလယ္တြင္ က်က္သေရရွိစြာ တည္ရွိေနေလသည္။ လက္ရာေျမာက္စာြ ထုဆစ္ထားသည့္ ကုတင္တိုင္မ်ားကို သူတစ္ခ်က္ေငးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ကုတင္Aမိုးမွ တြလ ဲ ြဲက်ေနသည့္ ပလႊာစကို Aသာလက္ႏွင့္တ႔ၾို ကည့္သည္။ ႏူးညံ့စြာ ရက္လုပထ ္ ားသည့္ A၀တ္စသည္ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖတ ိ ္ေတာက္ကာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ သူ႔လက္ညိဳးေပၚ၌ တင္ေနေလ၏။ ဦးေရႊေကာင္း ေက်နပ္Aားရစြာ ၿပံဳး၍ ေနာက္နားတြင္ ခြာကာ ရပ္ေနသည့္ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သက ူ ို လွမ္း၍ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ဦးေရႊေကာင္း၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရၿပီမ႔ို ၿမိဳ႔စားမင္းသည္ ကိယ ု က ္ ိုရ႔က ို ာ ေနာက္သ႔ို Aနည္းငယ္ဆတ ု ္၏။ ၿပီးမွ .. “Eည့္ခံပြဲႏွင့္ ညစာသံုးေဆာင္ပက ဲြ ို ေန၀င္ရီၿဖိဳးဖ် Aခ်ိန္မွာ က်င္းပဖိ႔ု စီရင္ထားပါတယ္ .. ဦးေရႊေကာင္း … ညေနပြဲမတိုင္ခင္ ဦးေရႊေကာင္း Aပန္းေျဖသံုးေဆာင္ဖ႔ို Aေဖ်ာ္ယမကာAခ်ဳိ႔နဲ႔ Aသီး၀လံမ်ားကို ဆက္သဖိ႔ု စီစU္ထားပါတယ္ .. ၿငိမ္းေAးသက္သာစြာ Aနားယူပါလွည့္ …“ “ေကာင္းၿပီေလ .. ၿမိဳ႔စားမင္း .. ညစာသံုးေဆာင္ပြဲႏွင့္Aတူ သတိ႔သ ု မီးေလာင္း ေရြးခ်ယ္ပက ြဲ ို တခါတည္း ျပဳလုပၾ္ ကရေAာင္ .. Aိမ္သA ူ ိမသ ္ ားAေပါင္းကိလ ု ဲ ေတြ႔ခ်င္ပါရဲ ႔ …“ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ တစ္စံုတစ္ခုေျပာမည္ျပဳေသာ္လည္း ဦးေရႊေကာင္းသည္ Aေျပာမခံေတာ့ပဲ လက္ဟန္ႏွင့္ ခါျပသည္။ သီဟစည္သူ AရိA ု ေသေပးသည္မဟုတသ ္ ည့္တုိင္ ဦးေခါင္းကို ျပန္လည္မတ္တည္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ေခါင္းကိင ု ိုကစ ္ ိုက္ခ်၍သာ ျပန္လည္ထက ြ ခ ္ ြာလာခဲေ ့ လေတာ့၏။ စံAိမ္ေတာ္Aတြင္း စိုက္ပ်ဳိးထုိးေသာ ဇလပ္ပန္းတိ႔၏ ု ရနံ႕က ေလAေ၀ွ႔တြင္ ေမႊးပ်ံ ႔လာသည့္တိုင္ သူ႔ရင္သည္ ႏြမ္းနယ္မတ ႈ ႔ႏ ို ွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလ၏။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~ ညင္သာစြာ တီးခတ္ေနေသာ မိေက်ာင္းတူရယ ိ ာ၏ ေတးကြက္ႏွင့္Aတူ သတိ႔သ ု မီးငယ္တ႔သ ို ည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ကခုန္ေနၾက၏။ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ ေတးသီခ်င္း၏ သာယာမႈႏွင့္ Aမ်ဳိးသမီးငယ္တ႔၏ ို လႈပ္ရွားမႈကို ဂရုမစိက ု ္ႏိုင္Aားပဲ ဦးေရႊေကာင္း၏ မ်က္ႏွာကိုသာ Aရိပတ ္ ၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ၾကည့္ေနမိ၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း ေရြ႔လ်ားလႈပ္ရွားေနသည့္ မိန္းမငယ္မ်ား၏ Aစြန္းမွ မိမိ၏ သမီးကို စိတပ ္ ူပန္စာြ ႏွင့္ လွမ္းၾကည့္သည္။ တူညီေသာ Aျဖဴေရာင္၀တ္စုက ံ ို ၀တ္စုက ံ ာ သာမန္မန ိ ္းမငယ္မ်ားAသြင္ ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္တိုင္ သမီးေလး ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aမ်ားသူငွာ၏ Aျမင္Aာရံုကို ဖမ္းစားႏိုင္ေလာက္ေAာင္ ထင္းခနဲ ေပၚလြင္ေနေသး၏။ “ဟိဘ ု က္Aစြနက ္ ရွည္လ်ားေသာAရပ္ႏွင့္ Aမ်ဳိးသမီးငယ္က ဘယ္သူမ်ားလဲ ၿမိဳ႔စားမင္း ..“ Aေမးရွမ ိ ွေတာ့ Aေျဖရွရ ိ မည္မို႔ သီဟစည္သသ ူ ည္ စိတမ ္ သက္သာေပမယ့္ ရိုေသစြာပင္ ေျဖဆိုရ၏။ သိ႔ေ ု ပမယ့္ သူ႔Aသံသည္ Aနည္းငယ္ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့ႏွင့္ေတာ့ ျဖစ္ကာေန၏။


Page 7



“A .. Aကြ်ႏ္ုပ္၏ သမီး …ငယ္ ေနၾကာေဒ၀ီပါ ဦး .. ေရႊေကာင္း ..“ “Aိုး …ေနၾကာေဒ၀ီကးို … ၿမိဳ႔စားမင္းရဲ ႔သမီးေတာ္ဟာ Aင္မတန္မွ လွပပါတယ္ .. က်ဳပ္လာရာ ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ သူမရဲ ႔Aလွသတင္းေတြကို ၾကားလာခဲ့ပါ့ … ၿမိဳ႔စားမင္း မကြယ္မ၀ွက္ပထ ဲ ားတာကို ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္ဗ်ား …ဟား .. ဟား ..“ ဦးေရႊေကာင္း သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေနေပမယ့္ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ လိုက၍ ္ မရယ္ေမာႏိုင္ပါ။ ဦးေရႊေကာင္း၏ စကားတိုငး္ စကားတိုငး္ သည္ သူ႔ရင္ကို ဆုတ္ကာခြဲယသ ူ ာြ းသလို ခံစားရေနသည္။ “Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးAတြက္ သတိ႔သ ု မီးေလာင္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးၿပီလား .. ၿမိဳ႔စားမင္း ..“ “ေရြးၿပီးပါၿပီ .. ဦးေရႊေကာင္း .. Aလယ္မွာ ကျပေနတဲ့ သတိ႔သ ု မီးငယ္ကို ေရြးခ်ယ္ထားပါတယ္ ..“ သီဟစည္သူ လက္ညိဳးႏွင့္မရဲတရဲ ထိးု ျပသည္ကပ ို င္ ဦးေရႊေကာင္း မေစာင့္ပါ။ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္က်ဳံ႕ကာ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း .. “ဒီမွာ ၿမိဳ႔စားမင္း .. AခုကျပAသံုးေတာ္ခံေနတဲ့ Aမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြထဲမွာ ေနၾကာေဒ၀ီေလာက္ လွပသူ ဘယ္သူမွ မပါဘူးဆိတ ု ာ Aသင္ သတိမထားမိတာလား … ေနၾကာေဒ၀ီသာလွ်င္ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးAတြက္ Aသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ ..“ “Aကယ္၍ Aခုကျပေနတဲ့ Aမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားက မသင့္ေတာ္ခဲ့ေသာ္ Aကြ်ႏု္ပ္ မနက္ျဖန္က်လွ်င္ ထပ္မ၍ ံ ကပြသ ဲ ဘင္ျပဳလုပ္ေပးပါမယ္ .. ဦးေရႊေကာင္း .. သမီး .. သမီးေတာ္ကိုေတာ့ ..“ “တိတ္စမ္း .. သီဟစည္သူ … Aသင့္ရဲ ႔သမီးေတာ္ဟာ ပုဂံျပည္ဌာေနတစ္ခုလုးံ မွာ Aလွဆုးံ သတိ႔သ ု မီးဆိတ ု ာ Aသင္ သိရ႔လ ဲ ား ..“ “Aကြ်ႏု္ပ္ သမီးဟာ Aလွဆုးံ .. မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္ ဦးေရႊေကာင္း ..“ “ေတာ္ေတာ့ .. သီသစည္သူ .. Aသင့္စကားက က်ဳပ္ကို ေစာ္ကားတာပဲ .. က်ဳပ္ဆုးံ ျဖတ္ခ်က္က Aတည္ပဲ .. ေနၾကာေဒ၀ီကသ ို ာ ကပြၿဲ ပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္Aခန္းကို Aနီးကပ္ စစ္ေဆးခံရန္ လႊတလ ္ က ို ္ေတာ့ ..“ မာထန္ထန္ တံု႔ျပန္႔သည့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ စကားAဆံုး၌ သီဟစည္သူ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ သမီးကို ခ်စ္ေပမယ့္ မိသားစု၏ ေရွ႔ေရး၊ မွီခိုကာေနၾကသည့္ Aိမေ ္ တာ္သား၊ ေဆြမ်ဳိးAသိက ု A ္ ၀န္းတိ႔၏ ု ေရွ႔ေရးက သူ႔ကို ပင့္ကတ ူ စ္ေကာင္သဖြယ္ လႈပ္ရွားခြင္မ ့ ရွိေAာင္ ရစ္ပတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္ မဟုတ္လား။ လက္Aုပက ္ ို ကမန္းကတမ္းခ်ီ၍သာ .. “သည္းခံပါ .. ဦးေရႊေကာင္း .. Aကြ်ႏု္ပ္စကားေတြကို ဖခင္တစ္ဦး၏ သမီးAေပၚ ရတက္မေAးသည့္ စကားမ်ားAျဖစ္သာ ျမင္ေယာင္ပါ ဦးေရႊေကာင္း .. Aမိန္႔Aတိုင္း ညစာစားပြဲ ၿပီးတာႏွင့္ သမီးေတာ္ကို Aစစ္ေဆးခံရန္ ပို႔လတ ႊ ္ပါ့မယ္ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လႈပ္ရာွ းေနသည့္ စိတA ္ လ်U္ကထ ို ိန္းကာ မၿပံဳးမရယ္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ကခုန္ေနရာမွ သူမ ဖခမည္းေတာ္က ကပ်ာကယာလက္Aုပ္ခ်ီကာ ဦးေရႊေကာင္းကို စကားAခ်ဳိ႔ေျပာသည္တြင္ မ်က္ႏွာပ်က္၏။ ဖခင္ႀကီးဆီမွ သတင္းစကား ၾကားကတည္းက Aဘယ္Aေရးဆိတ ု ာ သူမ သိေနသျဖင့္ Aခ်င္းခင္းရာကို ၾကည့္ယုႏ ံ ွင့္ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ မေAာင္ျမင္ဆိုတာကို နားလည္လက ို ္သည္။ ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း။ သက္ဦးဆံပိင ု ္ ဘုရင္ဆိုမွေတာ့ မင္းမိန႔က ္ ို ဘယ္သလ ူ န ြ ဆ ္ ဲရမ ဲ ည္နည္း။ သူမ ကေနလွ်က္ႏွင့္ ဦးေရႊေကာင္းရွိရာကို မထီတရီႏွင့္


Page 8



လွမ္းၾကည့္သည္။ ဖခင္ႀကီး မသိေAာင္ သူမ စU္းစားထားသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို Aေကာင္Aထည္ေဖာ္ရမည္။ မယ္ေတာ္မရွိတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည့္ သူမတိ႔ု မိသားစု၏ ဘ၀တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု တ ္ ိုငလ ္ ဲ ဖခမည္းေတာ္ႏွင့္ ခြဲခြာသြားရမည့္ Aျဖစ္ကို မလိုလားပါ။ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ သူမသည္ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔မွ တစ္ဖ၀ါး တစ္ေရြ႔မွ် မခြာခ်င္၊ မလွမး္ ခ်င္။ “ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ .. ဦးေရႊေကာင္းရယ္“ လိ႔သ ု ာ စိတထ ္ မ ဲ ွ က်ဳံး၀ါးကာ ရွိေနေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~ ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ Aခ်ိနA ္ ခါသာမယသိ႔ု ေရာက္ရေ ွိ လၿပီ။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လွပစြာ ရက္လုပ္ထားေသာ ပုလဲေရာင္၀တ္ရုလ ံ ႊာကို ဆင္ျမန္းကာ မိန္းမစိုးဦးေရႊေကာင္း၏ Aေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ေဒါင္းပ်ဳိမငယ္၏ တင့္တယ္ျခင္းမ်ဳိးျဖင့္ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္း၀င္လာသည္။ ေတြ႔ႀကံဳရမည့္ Aျဖစ္Aပ်က္Aတြက္ သူမ ရင္ခုန္မိေသာ္လည္း စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈေတာ့ တစိုးတစိမ်ွ မရွိေခ်။ ကံၾကမၼာက သူမဘက္မွ ရပ္တည္ဖ႔သ ို ာ က်ိတ၍ ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ Eည့္ေဆာင္၏ Aလယ္တည့္တည့္၌ မိန္းမစိုး ဦးေရႊေကာင္းသည္ တည္ၾကည္စြာျဖင့္ ထိုငက ္ ာေနသည္။ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္းAား ကိယ ု ္စားျပဳေသာ Aနီေရာင္ နဂါးတစ္ေကာင္ လြန႔ျ္ မဴးေနသည့္ပံုကို ရုပ္လုးံ ၾကြမတတ္ ေရးခ်ယ္ထားသည့္ Aျဖဴေရာင္၀တ္စုႏ ံ ွင့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ ပံုစံက မိန္းမစိုးတစ္ဦးႏွင့္ မလိက ု ္ေAာင္ကို ခန္႔ထည္လြန္းလွသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ရိုက်ဳိးစြာႏွင့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ Aနားကို တိးု သြားကာ ဒူးေထာက္၍ AရိုAေသေပးလိက ု ္၏။ “ေနၾကာေဒ၀ီ ေရာက္လာၿပီးကိုး .. ထစမ္းပါဦး .. က်ဳပ္ မင္းကို ေသခ်ာၾကည့္ပါရေစ …“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aမိန႔ေ ္ တာ္Aတိုင္း AရိA ု ေသေပးေနရာမွ AသာAယာထသည္။ သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈတင ို ္းတြင္ ကႀကိဳးတစ္ခုႏွင့္ Aလားသ႑န္တေ ူ သာ ၿငိမ္ေ ့ ျငာင္းမႈက တြလ ဲ ်က္ပါေနသည္ကို ဦးေရႊေကာင္း သတိျပဳမိသည္။ Aနီးကပ္ ျမင္ေနရသည္မို႔ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာႏွင့္ ျပည့္စုလ ံ ွေသာ Aမ်ဳိးသမီးငယ္ ျဖစ္သည့္Aျပင္ ခႏၶာကိယ ု ္ Aခ်ဳိးAဆစ္က်ပံုက ေျပျပစ္လြနး္ လွေပသည္။ မို႔ေသာရင္၊ က်င္ေသာခါး၊ စြင့္ေသာတင္တ႔က ို သူေန႔ရာႏွင့္သူ Aခ်ဳိးက်က် ရွိေနၾကသည္။ ထိုထက္ပ၍ ို သူ႔ကို Aံ့Aားသင့္သာြ းေစသည္က ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္လုးံ Aစံုသည္ သမင္မငယ္၏ မ်က္လုးံ မ်ားလို ၾကည္လင္ေတာက္ပေနကာ ၀ါညိဳေရာင္မ်က္ဆံ၀တ္တ႔က ို ို ပိုင္ဆင ို ္ေနသည့္ Aခ်က္ပင္။ ဤကဲ့သ႔ေ ို သာ မ်က္လုးံ မ်က္ဆန္မ်ဳိးကို ဦးေရႊေကာင္း တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကယ ို ္ မည္သထ ူ ံမွ မျမင္ဖူးခဲေ ့ ပ။ သူ Aလြန္Aမင္း ႏွစ္ၿခိဳက္သာြ းသည္။ “ဤAမ်ဳိးသမီးငယ္သည္ ထူးျခားပါေပ့“ ဟု စိတထ ္ မ ဲ ွ က်ိတက ္ ာ ေရရြတ္မသ ိ ည္။ “ပါးစပ္ဟစမ္းပါဦး ေနၾကာေဒ၀ီ …“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ခိုင္းဆိုသည့္Aတိင ု ္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖြင္ဟ ့ ေပး၏။ တတ္ႏိုင္သမွ် Aာခံတြငး္ ကို ဟထားေပးသည့္တိုင္ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေက်နပ္မမ ႈ ရွသ ိ ည့္Aလား သူမ၏ ေမးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ကင ို ္၍ ပါးစပ္Aတြင္းသိ႔ု ေသခ်ာၾကည့္သည္။ သူ၏ ျပဳမူပုသ ံ ည္


Page 9



ျမင္းကုန္သည္တစ္ဦး ေရာင္း၀ယ္မည့္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို ၾကည့္ရွဴသည္ႏွင့္ေတာင္ တူေနေလ၏။ ပုလသ ဲ ြယA ္ လား ညီညာလွပသည့္ သြားျဖဴတန္းႏွင့္ နီေထြးသိမ္ေမြ႔ေသာ လွ်ာနီနီေလးကို Aေတြ႔တြင္ ဦးေရႊေကာင္း သေဘာAက်ႀကီး က်သြား၏။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေမးကို ကိုငထ ္ ားရာ ျပန္လတ ႊ ္ေပးလိက ု ္ၿပီး Eည့္ခန္းေဆာင္၏ A၀သိ႔ု ေလွ်ာက္သာြ းကာ ဖြင္ထ ့ ားသည့္ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ကိုယတ ္ င ို ္ဆြဲပတ ိ လ ္ ိုကသ ္ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဦးေရႊေကာင္း မည္သ႔ဆ ို က္ကာ ျပဳမူမည္ကို မသိေပမယ့္ လႈပ္ရွားျခင္း မျပဳပဲ ရပ္ၿမဲAတိုငး္ ဆက္၍ ရပ္ေနေလ၏။ “မင္း A၀တ္ေတြကို Aကုနခ ္ ်ြ တ္လက ို ္စမ္း … က်ဳပ္မင္းကို ပကတိAတိုငး္ ျမင္ခ်င္တယ္ …“ “Aို ..“ ေပ်ာ့ေျပာင္းေပမယ့္ ျပတ္သားလွသည့့္စကားက ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAား ပုဇြန္ဆေ ီ ရာင္ေသြးတိ႔ု ျဖတ္ေျပးသြားေAာင္ ျပဳလုပ၏ ္ ။ သိ႔ရ ု ာတြင္ ထိုရက ွ ္ေသြးတုိ႔က တခဏAတြငး္ ေပ်ာက္ပ်ယ္သြားၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တုန္ရေ ီ သာလက္တ႔က ို ို Aားတင္းကာ ထိနး္ ၍ သူမ၏ ၿခံဳထည္A၀တ္တ႔က ို ို စတင္၍ ဖယ္ရွားသည္။ သံုးလႊာမွ်ေသာ A၀တ္တ႔က ို ို ဖယ္ခြာၿပီးေသာAခါတြင္မူ တာ၀ိတိ ံသာမွ နတ္မိမယ္တစ္ပါးAလား ထင္ေယာင္မွားဖြယ္ ေခ်ာေမာလွပသည့္ သတိ႔သ ု မီးငယ္သည္ ဖြားခါစAဆင္Aျပင္ႏွင့္ ရပ္တည္လ်က္ ရွိေလ၏။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ခႏၶာသြင္ျပင္Aား Aေ၀းကၾကည့္၏။ ၿပီးေနာက္ Aနီးကပ္ၾကည့္၏။ ထိုမတ ွ ဖန္ Aားမရသည့္Aလား Aသားခ်င္း ထိမကပ္တိုးကပ္ကာ ေျခမွ ဦးေခါင္းAထိ AစံုAဆန္ ၾကည့္ပါေသာ္လည္း Aျပစ္Aနာဆာဟူ၍ တေရြးတမႈနမ ္ ွ်ပင္ မေတြ႔ရွိေပ။ သူမ၏ AသားAရည္သည္ ၀င္း၀ါစိုျပည္ေနယံုမက Aမည္းစက္ဆ၍ ို မွဲ႔ဟဆ ု A ို ပ္ေသာ Aရာပင္ ျဖစ္တည္ျခင္း မရွိသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ တစ္ပတ္မွ် Aႏုစိတ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ဟန္ကို ၾကည့္ရွဴၿပီးေနာက္ ေရွ႔တည့္တည့္သ႔ို ျပန္ေရာက္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဦးေရႊေကာင္း ဘာမ်ား ထပ္ေျပာမလဲဟု မ်က္လႊာကို ပင့္၍ ၾကည့္စU္မွာပင္ သူမ၏ သားျမတ္ေရႊရင္Aစံုကို ဦးေရႊေကာင္းလက္က လာထိသည္ကို ခံလက ို ္ရသည္။ “Aို ..“ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေျခေထာက္Aစံုသည္ ၿမဲၿမံစြာ ရပ္တည္ထားသည့္တိုင္ သူမ၏ ကိုယA ္ တြင္း၌မူ ငလ်င္ေတာ္လတ ဲ စ္ခက ု ို ရင္ဆိုင္ေတြ႔ရသလိုမ်ဳိး လႈပ္ခါ၏။ မိမိမွလ၍ ြဲ မည္သတ ူ စ္ဦးတစ္ေယာက္မွ က်ဴးေက်ာ္ထိပါးျခင္းမရွိသည့္ Aရာတစ္ခုကို သူစိမ္းတစ္ေယာက္က ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုငက ္ ာ ၾကည့္ေနသျဖင့္ စိတလ ္ ႈပ္ရွားမႈ Aေပါင္းႏွင့္ သူမ၏ ရင္သည္ ေမာဟိုကသ ္ လိုမ်ဳိး ခံစားေနရ၏။ ထူးဆန္းစြာပင္ ထိုေမာဟိက ု မ ္ ႈ၏ ေနာက္ကယ ြ ္၌ သာယာမႈတစ္ခက ု လ ို ည္း သူမ စတင္ေတြ႔ရွိ၏။ “ေနၾကာေဒ၀ီ .. သမီးဟာ Aရမ္းကို လွပလြနး္ တယ္ … သမီးကို ဘုရင္မင္းျမတ္က သူ႔သားေတာ္Aတြက္ ေရြးခ်ယ္မယ္လ႔ို ဦးရီး က်ိနး္ ေသေျပာရတယ္ … ေနာက္ဆုးံ တစ္ခက ု ိုပဲ စစ္ေဆးခြင္ေ ့ ပးပါ … ဦးရီးရဲ ႔ကတ ု င္ေပၚမွာ သြားထိုင္ေနခ်ည္ .. ဦးရီးေတာ္ မွန္တစ္ခ်ပ္ သြားယူလက ို ္ဦးမယ္ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လွပစြာ ၿပံဳးၿပီး မခိ႔တ ု ယိ႔ႏ ု ွင့္ ဦးေရႊေကာင္းေဘးမွ ျဖတ္ကာ Aေဆာင္ခန္းေလးသဖြယ္ ဖန္တီးထားသည့္ Aိပ္စင္နားသိ႔ု ဆင္မယU္သာေသာ ေျခလွမ္းႏွင့္ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္သြား၏။


Page 10



ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေနာက္ပိုင္းAလွကို ေငးၾကည့္ေနရာမွ သူမ ကုတင္AနားAေရာက္တြင္ Aသိျပန္၀င္လာၿပီး ခရီးေဆာင္Aတ ိ ္ရွိရာသိ႔ု သြားကာ ေဆာင္ယလ ူ ာသည့္ မွန္ခ်ပ္ကို ထုတ္၏။ ၿပီးလွ်င္ Aနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းညွိထားသည့္ မီးတုိင္ကိုပါ လက္ႏွင့္ေဆာင္ယ၍ ူ ေနၾကာေဒ၀ီAနားသိ႔ု Aေဆာတလွ်င္ ခ်U္းကပ္လာေလသည္။ “သက္သာစြာလဲေလ်ာင္းေနလိက ု ္ပါ ေနၾကာေဒ၀ီ .. ဦးရီးေတာ္ကလ ို ဲ မည္သ႔မ ို ွ မမွတယ ္ ူပါနဲ႔ .. သာမန္လုပ္ရးို လုပ္စU္တစ္ခA ု တုိင္း ေသခ်ာေAာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီ ဘာမွ မေျပာပါ။ သူမ ေျပာဆိလ ု ႔လ ို ဲ ရမည္ မဟုတ္သျဖင့္ ညိမ္သက္စြာပင္ ရွိေနလိုက၏ ္ ။ ဦးေရႊေကာင္းက သူမ၏ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို မကာ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္သ႔ို ကားထုတ္လက ို သ ္ ည္ကိုလဲ Aလိက ု သ ္ င့္ပင္ ကူညီေဆာင္ရက ြ ္ေပးသည္။ သူမစိတထ ္ တ ဲ ြင္ေတာ့ မိမိကယ ို က ္ ို Aသားသည္ဆိုငတ ္ ြင္ ခ်ိတဆ ္ ထ ြဲ ားျခင္းခံရသည့္ Aသားနီတုးံ တစ္တုးံ လိုပင္ သေဘာထားလိက ု ္၏။ ၀ယ္သူ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေAာင္ လွည္ပ ့ တ္ထိုးဆြကာ ျပရေတာ့မည္Aျဖစ္မန ွ ္း သူမသိေနသည္။ Aရွကက ္ ုန္ေAာင္ ၾကည့္ရွဴခံရမည့္ AေနAထားတြင္ သူမ တျခားဘာမွ မေတြးေတာ့ပဲ ဦးေရႊေကာင္း၏ ျပဳမူခ်က္မ်ားကိသ ု ာ ေလ့လာေနမိ၏။ Aထိန္းေတာ္ႀကီးထံမွ သိရထ ွိ ားသည့္Aခ်က္Aရ AခုAေနAထားတြင္ ဦးေရႊေကာင္းသည္ သူမ၏ ကညာစင္Aပ်ဳိလႊာကို စမ္းသပ္ေတာ့မည္ ဆိုတာကို သူမ ႀကိဳသိေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ထင္သည့္Aတုိင္းပင္။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ပန္းပြင္လ ့ ႊာဖူးေလးတစ္ခုႏွယ္ တင္းတင္းေစ့ကာ ရွိေနသည့္ သူမ၏ မိန္းမAဂၤါကို လက္ျဖင့္သပ္ၾကည့္သည္။ ဘုရင့္မိဖုရား ေမာင္းမမိသမ ံ ်ားကို ထိန္းသိမ္းရေသာ မိန္းမစိုးမိ႔ု ဦးေရႊေကာင္းAတြက္ Aမ်ဳိးသမီးႀကီးငယ္တ႔၏ ို မိန္းမAဂၤါမ်ားကို ေတြ႔ႀကံဳရမႈသည္ AထူးAဆန္း ျဖစ္မေနပါ။ သို႔ရာတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လွ်ိဳ႔၀ွက္Aပ္Aပ္ေသာAလွတရားကို ထိေတြ႔လိုကသ ္ ည္တြင္မူ သူသည္ ေလာကႀကီးႏွင့္ Aဆက္ျပတ္သြားသည့္Aလား ခံစားရေလသည္။ သူ၏ လက္သည္ သံလက ို တ ္ ုးံ တစ္ခုႏွင့္ ဆြက ဲ ပ္ခလ ံ ိုက္ရသည့္ သံမႈနသ ္ ံစတစ္ခုႏွယ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aဂၤါ၀တြင္ ဖယ္ခြာႏိုင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေAာင္ကို Aေတြ႕Aာရံုက ဆြဲေဆာင္ထားသည္။ ကညာစင္ ေရႊလႊာတံခါးကို ဖြင့္ကာ ၾကည့္ရေသာ Aမႈသည္ Aရင္Aႀကိမ္Aခါမ်ားႏွင့္ လားလားမ်ားမတူပဲ မ်ားစြာမွ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းေစသည္။ သိ႔ရ ု ာတြင္ ထိ႔ထ ု က္ပိုခက္ခဲမည့္ Aေၾကာင္းတရားက သူ႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္ဆတ ို ာကို ဦးေရႊေကာင္း Aထိတတ ္ လန္႔ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေလသည္။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ AားAင္ကား ခ်ဳိ႔တဲ့သူ မဟုတ္။ သူ၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္သည္ ပိန္ခ်ဳံးကာ Aေရခြတ ံ လ ြဲ က ြဲ ်ေနသူလဲ မဟုတ္။ သိ႔ရ ု ာတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မိန္းမAဂၤါ၀သည္ မထင္ရေAာင္ပင္ သန္စြမ္းလြန္းသည္။ လက္တစ္ဖက္တည္းႏွင့္ ဘယ္လိုမွ သူ Aလိရ ု ွိသေလာက္ ပြင့္ဟေလာက္ေAာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေခ်။ ကိုငထ ္ ားသည့္ မီးတိုင္ကို ေဘးနားတြင္ AသာAယာခ်ကာ လက္ႏွစဖ ္ က္ကို သံုး၍ ေဘးကိက ု ားထုတ္ကာ ဖြင့္ၾကည့္သည့္ Aခါတြငလ ္ ဲ မီးတိုင္၏ Aလင္းေရာင္က Aတြငး္ ဘက္ကို မေရာက္ရေ ွိ ခ်။ ကညာစင္Aပ်ဳိလႊာကို ဦးေရႊေကာင္း ဘယ္လိုမွ မျမင္ရ။ Aလင္းေရာင္ မလံုေလာက္ေသာ ညဘက္တြင္ ခ်ိန္းဆိုမသ ိ ည္မွာ မွားမ်ားမွားၿပီလားဟု သူေတြးမိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနာက္တစ္ေန႔မွ ျပန္လာခဲဟ ့ ဆ ု က ို ာလဲ သူျပန္မလႊတ္ခ်င္။ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေနရသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွပန္းက သူ႔ကို လံုး၀ဖမ္းစားထားသည္။ ဦးေရႊေကာင္း Aရဲစန ြ ႔၍ ္ Aမႈႀကီးတစ္ခက ု ို က်ဴးလြန္ရန္ႀကံစည္သည္။


Page 11



ဦးေရႊေကာင္း မိမိလက္ညိဳးကို ပါးစပ္ထထ ဲ ည့္ကာ တံေတြးဆြတ္သည္။ သူ၏ မ်က္စက ိ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ေAာက္ပိုငး္ ကိသ ု ာ မခြာတမ္း Aာရံုစိုကေ ္ နသျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီက ေယာင္ေယာင္ေလး ၿပံဳးလိုကသ ္ ည္ကို သူ သတိမထားမိ။ မိမိလက္ေခ်ာင္း စိုရႊဲသြားၿပီဆသ ို ည္ႏွင့္ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ပန္းလႊာဖူး၏ A၀ထဲကို Aားစိုကက ္ ာထိုးထည့္လိုကသ ္ ည္။ “Aင့္ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္မွ မသဲမကြဲ ညည္းသံ ၾကားရ၏။ ဦးေရႊေကာင္း၏ လက္ညိဳးသည္ စြတ္စA ို ိေထြးသည့္ Aလႊာသားမ်ားကို AသာAယာပြတသ ္ ပ္ကာ မရဲတရဲAတြင္းဘက္သ႔ို ဆက္လက္ထးို သြငး္ သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဦးေရႊေကာင္း၏ လက္ညိဳးက မိမိ၏ Aဂၤါထဲသ႔ို တိုး၀င္လာသည္ကို သိသည္။ Aသက္မ်ွ ပင္ ရဲရမ ဲ ရွဴပဲ Aခ်ိန္Aခါေကာင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန၏။ တေရြ႔ေရြ႔ခ်U္းကပ္လာသည့္ လက္ညိဳးက သူမ၏ ကညာစင္Aလႊာကို ထိမသ ိ ည္ဆိုသည္ႏွင့္ ကားထားသည့္ ေျခေထာက္မ်ား၏ Aားကိယ ု က ူ ာ တင္ပါးကိA ု ားႏွင့္ ပင့္တင္လက ို ္၏။ ဤကဲ့သ႔ို ျပဳမူမည္ထင္မထားသည့္Aျပင္ ျမန္ဆန္စြာ လႈပ္ရွားျခင္းမိ႔ု ဦးေရႊေကာင္း ဘယ္လိုမွ တားဆီးျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ေပ …။ “ေနၾကာေဒ၀ီ .. သမီးရယ္ … ေဘာက္မေ ့ဲ ၾကာင့္ ဤသိ႔ု ျပဳမူရတာလဲ.. ခက္ေတာ့တာပဲ …“ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ႏွေမ်ာတသႀကီးစြာႏွင့္ Aျပင္ေရာက္လာသည့္ သူ႔လက္ညဳိ းကို သူျပန္ၾကည့္မိ၏။ လက္ညိဳးတြင္ ကပ္ညက ိ ာပါလာသည့္ နီေစြးေနေသာ ေသြးစတိ႔ေ ု ၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကညာေမွးသည္ ေပါက္ၿပဲသာြ းသည္ဆတ ို ာကို သိလက ို ္၏။ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္စြာ ျပဳလုပ္မသ ိ ည့္ ကိယ ု ္က ့ ိုကယ ို ္ Aျပစ္တင္မသ ိ ည့္Aျပင္ ရုတ္ခ်ည္းတင္ပါးႏွစ္ဖက္Aား ေကာ့တင္ခသ ဲ့ ည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AျပဳAမူကလ ို ဲ ေမးခြန္းထုတ္မိ၏။ “ဦးရီးေတာ္ .. မုိက္မလ ဲ သ ွ ည့္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမAား ခြင့္လတ ႊ ္ေတာ္မူပါ …“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မိမိAႀကံေAာင္ျမင္ၿပီဆိုတာကို သိေပမယ့္ မေတာ္တဆျဖစ္ပြားသည့္ သေဘာသက္ေလ်ာက္ေAာင္ ခ်က္ခ်င္း လူးလဲကာထရင္း လက္Aုပ္မိုးခ်ီကာ ဦးေရႊေကာင္းAား ႏူးညံ့ထတ ိ လ ္ န္႔ေသာ Aသံျဖင့္ ေတာင္းပန္ရွာသည္။ မိမA ိ ျပစ္က မကင္းသည္မ႔ို ဦးေရႊေကာင္း ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ ဘယ္ေလာက္Aတိုငး္ AတာAထိမ်ား ျဖစ္သြားၿပီလဲ ဆိုတာကို သိရေAာင္ ျပဳမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ေတြးမိသည္။ “ခက္ေတာ့တာပဲ .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးရဲ ႔Eကရီမိဖုရားဆိုတာ Aင္မတန္မွ ရခဲထက ို တ ္ ဲ့ Aျဖစ္မ်ဳိးပဲက႔ဲြ .. Aခုေတာ့ … ဟူးးး … ေနစမ္းပါဦး … ဦးရီးေတာ္ ေသခ်ာၾကည့္ပါရေစဦး ..“ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပကာ မိမက ိ ယ ို ္ ျပန္လွဲခိုငး္ သည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ AသာAယာပင္ မူလAေနAထားAတိုငး္ ျပန္လည္၍ ေနေပးလိက ု ္၏။ ဦးေရႊေကာင္း မီးတိင ု ္ကို ေနရာျပန္ေရႊ႕ၿပီးေနာက္ ဆင္စယ ြ သ ္ ႑ာန္ ေပါင္တံၾကားမွ Aလွပန္း၏ AေျခAေနကို ၾကည့္၏။ ပြင္၀ ့ တ္လႊာ၏ ေAာက္စန ြ ္းတြင္ ေသြးစတိ႔ႏ ု ွင့္ Aနည္းငယ္ နီျမန္းေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မလြဲႏိုင္ေတာ့။ ဤသည္ကား Aပ်ဳိစင္ကညာေမွး


Page 12



ေပါက္ၿပဲသာြ းသည့္ လကၡဏာ။ သူလက္ႏွင့္ Aဆိုပါေနရာကို Aသာ တိ႔ၾု ကည့္မိသည္။ ထိုမတ ွ ဖန္ Aကြေ ဲ ၾကာင္း တေလွ်ာက္လဲ Aသာပြတသ ္ ပ္မသ ိ ည္။ “Aင္.. Aင့္ ..“ သူမ၏ Aတြင္းရတနာ၀ကို လာထိသည့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ လႈပ္ရာွ းမႈသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္ထ၌ ဲ ႏူးညံ့ေသာငွက္ေမြးေတာင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တိ႔ဆ ု ြခံရသည့္Aလား ယားယံမက ႈ ို ျဖစ္ေစ၏။ ပထမAခါ စမ္းသပ္စU္တုန္းက သူမကိယ ု တ ္ ိုင္ကလဲ AႀကံAစည္ႏွင့္မို႔ ဦးေရႊေကာင္းလက္၏ ထိေတြ႔မႈ Aာနိသင္ကို မသိသာလွေသာ္လဲ Aခုလမ ို ်ဳိး ပြတသ ္ ပ္ေပးေနသည္တင ြ ္မူ စိတ္ဘ၀င္သည္ ဘေလာင္ဆတ ူ က္သည္။ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ၿပီး ျငင္းဆန္ရဲခက္ခေ ဲ သာ ရမၼကဟ ္ ု Aမည္တြင္ေသာ Aရသာတစ္မ်ဳိးကလဲ ယားယံမႈမွ Aစျပဳ၍ သူမကိယ ု ္Aႏွံ႔ စတင္ပ်ံ႔လြင္လ ့ ာသည္။ ဦးေရႊေကာင္းAဖိ႔လ ု ဲ Aစတုန္းကေတာ့ စမ္းသပ္သည္သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း တလိမ္လ ့ မ ိ ့္ႏွင့္ လြန႔လ ္ ူးလာသည့္ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AေျခAေနႏွင့္ စိတ္တက္ၾကြဖယ ြ ္ မပြင့္တပြင့္ ညည္းညဴသံေလးမ်ား၏ ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ မိမိစိတ္ရိုငး္ ကို ခြ်န္းAုပ၍ ္ မရႏိုင္ေတာ့။ နီရဲစိုေနသည့္ ပန္းပြင္၀ ့ ေလးကို နမ္းရိက ႈ ္ခ်င္သည့္ စိတက ္ ဒီေရAလား တဖြားဖြားႏွင့္ တိုးတက္လာသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ကုန္းကာAပ္ရင္း Aကြေ ဲ ၾကာင္းေလးကို လ်က္မိသည္။ စိတ္လလ ို ွ်ာေရာက္ ျပဳမူမသ ိ ည္ ျဖစ္ေပမယ့္ မႀကံဳဖူးေAာင္ သင္းပ်ံ႔သည့္ရန႔ံကို ရရွိေသာAခါ တစ္ႀကိမတ ္ ည္းႏွင့္ Aားမရေတာ့ပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ လ်က္မိေတာ့သည္။ “Aင့္ … Aင့္ … ဦးရီးေတာ္ … ဘယ္လိုမ်ဳိးျပဳလုပ္ေတာ္မူတာလဲ … Aင့္ ..“ လက္ညိဳးႏွင့္ထိေတြ႔ပတ ြ ဆ ္ မ ြ ၏ ႈ Aရွိန္ကပင္ ကညာစင္ပ်ဳိေလး၏ စိတ္ႏုႏုAား ေလာင္ၿမိဳက္ေAာင္ ဖန္တီးေပးခ့ဲသည္ျဖစ္ရာ ယခုလိုမ်ဳိး ဦးေရႊေကာင္းလွ်ာႀကီး၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ႏိႈးဆြမႈတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိုယလ ္ ုးံ သည္ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ တုန္ခါေနရသလို ဦးေခါင္းမွာလဲ လွ်ာခ်က္ထိမတ ိ ိုင္း ေမာ့၍ေမာ့၍ တက္ရွာသည္။ AရသာAထူးAဆန္းက ေကာင္းမြနလ ္ န ြ ္း Aားႀကီးလွသျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရုတတ ္ ရက္ေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေသးပဲ Aထိတတ ္ လန္႔ႏွင့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ လွ်ာႀကီးဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ႀကိဳးစား၏။ သူမ၏ လက္ေတြသည္ ဦးေရႊေကာင္း၏ ဦးေခါင္းကို ဆုပက ္ ိုင္မိေသာ္လည္း တြန္းထုတ္မႈAားက ေပ်ာ့ေနေလရာ တစ္လစ္ထတ ု ထ ္ ားသည့္ လွ်ာမွ လြတ္လတ ြ က ္ င္းကင္း မျဖစ္ေခ်။ ရုန္းကန္လႈပရ ္ ွားမႈေၾကာင့္ Aကြဲေၾကာင္းေလး၏ထိပ္မွ Aဖုငယ္ေလးAား သြား၍ ထိုးမိေAာင္ ျပဳလုပမ ္ သ ိ လို ျဖစ္သည္။ “Aီးးးးးး“ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္တံသယ ြ သ ္ ယ ြ ္ႏွစ္ဖက္Aား လြတ္မသြားေAာင္ ထိနး္ ခ်ဳပ္ရင္း ဆီးစပ္ကလ ို ဲ လက္ႏွင့္မရုန္းႏိုင္ေAာင္ ထိန္းကာ ဖိထားသည္။ ရနံ႔သင္းလွသည့္ ၀တ္ရည္ခ်ဳိတ၏ ို ဆြဲေဆာင္မႈေနာက္၌ သူသည္ ေကာက္ေကာက္ပါေAာင္ လိုက္မိၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား လြတ္ထက ြ သ ္ ာြ းမည္ကိုမလိလ ု ားေပ။ လွ်ာႏွင္ထ ့ ိေတြ႔ေနသည့္ Aဖုငယ္ေလးAား Aနားယူခြင္မ ့ ေပးပဲ တရၾကမ္း ႏႈိးဆြပစ္လက ို ္ရာ ေနၾကာေဒ၀ီ ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ေတာင္စြယ္မွ ေရမ်ားတဖြားဖြားႏွင့္ စီးဆင္းက်သလိပ ု င္ ၀တ္ရည္ခ်ဳိမ်ားသည္ ရတနာဂူ၀ေလးAတြငး္ မွ စီးက်ကုနေ ္ တာ့သည္။ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ထိုAရည္မ်ားAားလံုးကို တစ္စက္မက်န္ Aလြတ္မေပးပဲ


Page 13



ေသာက္မ်ဳိသည္။ ထူးျခားသည့္ Aရသာမြန္ေၾကာင့္ “ေကာင္းမြန္ပါေပ့ .. မည္သည့္ေယာက်္ားသားမဆို ဤကဲ့သ႔ေ ို သာ ၀တ္ရည္ခ်ဳိAား ႏွစ္ၿခိဳက္မွာ မလြဲEကန္ပင္ ..“ ဟု ေတြးေနမိသည္။ စီးက်လာသည့္ ၀တ္ရည္ခ်ဳိတ႔ို ကုနသ ္ ာြ းသည့္တိုင္ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေနာက္ထပ္မ်ား ရရွိေလႏိုးႏိုးႏွင့္ စုပ္လ်က္ေနမႈကို မရပ္နားေသးေပ။ ထိ႔A ု တြက္ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီခမ်ာ ေလေပြထတ ဲ ြင္ ေမ်ာပါေနသည့္ ပန္းပြင္င ့ ယ္ႏွယ္ ေ၀့လည္ေ၀့လည္ႏွင့္ ခံစားမႈAရွန ိ ္က ေAာက္ကို ျပန္မက်ေတာ့ေခ်။ စံုကာမွတ ိ ထ ္ ားရသည့္ သူမ၏ မ်က္စထ ိ တ ဲ င ြ ္လဲ Aျဖဴေရာင္Aလင္းတန္းမ်ားက လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္မ်ားလို ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ လင္းလက္ေနသည္မွာ မေပ်ာက္ပ်က္ႏိုင္ရွာေပ။ ျဖဴေဖြး၀င္း၀ါသည့္ ၀မ္းျပင္သားသည္လဲ AရသာAထူးAကဲ၏ ေခၚေဆာင္မႈေနာက္၌ လိႈင္းတြန႔မ ္ ်ားလို လႈပ္ခါရလြန္းသျဖင့္ Aနည္းငယ္ေတာင္မွ ေAာင့္ေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္ေနရွာေလသည္။ ေနာက္ဆုးံ Aဆံုးသတ္ေရာက္လ႔ို စိတ္ေက်နပ္Aားရမွ ဦးေရႊေကာင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရတနာပန္းေလးဆီမွ ဖယ္ခာြ ရွာသည္။ သူ၏ နဖူးျပင္တြင္ ေခြ်းစတိ႔က ု ခိုတက ြဲ ာ စိုရႊဲေနၿပီး ေမးေစ့ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတ၀ိုကတ ္ ြင္မူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွ၀တ္ရည္တ႔ႏ ို ွင့္ ေျပာင္လက္ကာေနသည္။ Aသက္ကို Aခုမွ လြတ္လတ ြ က ္ င္းကင္း ျပန္ရွဴရိႈက္ရရွာေသာ ဦးေရႊေကာင္းသည္ နဖူးျပင္မွ ေခြ်းစတိ႔က ု ို ၀တ္ရုရ ံ ွည္၏ လက္စႏွင့္ သုတ္ရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ခမ်ာေတာ့ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကယ ို ္ မရရွိဖူးသည့္ကာမAရသာဒဏ္၏ Aက်ဳိးဆက္Aေနႏွင့္ တုတ္တတ ု ္မွ်ပင္ မလႈပ္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ကပိက ု ယို လဲေလ်ာင္းေနရရွာသည္။ ေသခ်ာစြာ ထံုးဖြဲ႔လာခဲသ ့ ည့္ ဆံႏြယ္မ်ားကလဲ ဘယ္Aခ်ိန္ကတည္းက ေျပေလ်ာ့သာြ းသည္မသိ၊ လွပႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာေလး၏ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ AစီAရီ ျပန္႕က်ဲကာ လဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။ ရင္သပ္ရွဴေမာဖြယ္ ဤျမင္ကင ြ ္းက ဦးေရႊေကာင္း၏ စိတ္AာရံုAား ဖမ္းစားထား၏။ သူ မည္သ႔ို ဆက္လက္၍ ျပဳရမည္နည္း။ ဦးေရႊေကာင္း ေနၾကာေဒ၀ီကို ဆက္မၾကည့္ႏိုင္Aားေတာ့ပဲ မိမိမ်က္ႏွာAား လက္ျဖင့္Aုပက ္ ာ ငူငူႀကီး ထိုင္ေနမိေတာ့သည္။ Aခ်ိန္တေAာင့္ခန္႔ ၾကေသာAခါ ျပန္လည္၍ Aသိ၀င္လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လွဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထထိုင၏ ္ ။ ငုတတ ္ တ ု ္ႀကီး ရွိကာေနသည့္ ဦးေရႊေကာင္း၏ Aသြင္ကိုျမင္ရာတြင္ သနားညွာတာတတ္သည့္ စိတ္ရင္းAခံ ရွိသည္မ႔ို သူ၏ Aခက္AခဲAား စာနာမိသည္။ ထိ႔A ု ျပင္ မိမိAား ကာမAရသာAထူးAကဲကို ခံစားတတ္ေAာင္ ျပသေပးခဲသ ့ ူမ႔ို လက္ဦးဆရာသဖြယ္ သေဘာထားက ခင္လဲခင္တယ ြ ္မသ ိ ည္။ မိမိAစား AျခားAမ်ဳိးေကာင္းသမီးပ်ဳိ တစ္ဦးႏွင့္ Aစားထိုးရန္ Aႀကံေပးေတာ့မည္ ျပဳခိုက္ ဦးေရႊေကာင္းသည္ မ်က္ႏွာကို Aုပထ ္ ားသည့္ လက္Aား ဖယ္လက ို ္ေလ၏။ ရႈပ္ေထြးကာ ႀကံရာမရျဖစ္ေနသည့္ Aသြငက ္ ၎၏ မ်က္ႏွာတြင္ Aထင္းသားေတြ႔ေနရသည္။ “ျပန္ပါေတာ့ သမီး ေနၾကာေဒ၀ီ .. ဦးႀကီး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္ေသးဘူး .. ျဖစ္ပ်က္ခတ ဲ့ ့ဲ ကိစၥမွန္သမွ် လွ်ိဳ႔၀ွကA ္ ပ္ေသာ Aခ်င္းAရာလိ႔သ ု ာ သေဘာထားပါ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီ ေခါင္းကို ညိတ္ျပကာ နားလည္ေၾကာင္း Aသြင္ျပ၏။ ႏႈတ္မွ မရဲတရဲႏွင့္လဲ .. “ဦးႀကီး ေခါင္းရႈပ္မခံပါႏွင့္ … ဦးႀကီး၏ တာ၀န္က သီရိၾသဘာၿမိဳ႔မွ သတိ႔သ ု မီးငယ္တစ္ဦး ေရြးခ်ယ္ရမည္ဆိုပါက ဖခမည္းေတာ္ကို တိုင္ပင္ၿပီး သမီးေတာ္တ႔ို စီရင္ေပးႏိုင္ပါတယ္ ..“ “မဟုတ္ေသးဘူး .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. သမီးေတာ္ရဲ ႔Aဆင္း၊ Aလွ၊ Aေတြ႔Aထိဟာ ရွားမွရွားတဲ့


Page 14



လကၡဏာေတြန႔ဲ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္ .. ဒါကို သမီးသိရ႔လ ဲ ား .. သမီးလိုမ်ဳိး ဘယ္သA ူ စားထိးု ႏိုင္မွာလဲ .. ေတာ္ယုA ံ မ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးကို ဆက္သယံုနဲ႔ Aိမ္ေရွ႔စက ံ ယ ို ္ေတာ္ေလးက ႏွစ္သက္မယ္ထင္သလား … ဦးရီး နန္းေတာ္ထမ ဲ ွာေရာ မ်က္ႏွာျပ၀့ံပါ့မလား … ကညာစင္Aပ်ဳိလႊာ မရွိေတာ့လ႔ဆ ို ိုၿပီး Aမ်ဳိးသမီးတုိင္း မက္ေမာသည့္ Aခြင္A ့ ေရးကို သမီးလက္လြတခ ္ ံဦးမွာလား …“ “ကြ်န္မ .. မ ..“ “ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ ေနၾကာေဒ၀ီ .. ဦးရီးေတာ္ေတာ့ Aေလ်ာ့မေပးႏိုင္ေသးဘူး … “ ဦးေရႊေကာင္းAား ေဒါသAမ်က္ထက ြ ္ေAာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ သူမAတြက္ ဘာAက်ဳိးေက်းဇူးမွ မျဖစ္ထန ြ ္းႏိုင္ဆသ ို ည္ကို သိေနသျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ထပ္မံ၍ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ေပးမေနေတာ့ပါ။ သူမ သိသမွ် နန္းမ်ဳိးနန္းႏြယဟ ္ သ ူ မွ်သည္ ဘုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ကညာစင္Aပ်ဳိေခ်ာမ်ားကိသ ု ာ ႏွစ္သက္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ Aခု သူမဆီမာွ ထိုAရာမရွိေတာ့ၿပီ။ ဦးေရႊေကာင္း မည္သ႔ို ႀကံသည္ျဖစ္ေစ Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသားက ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ လက္ခံမည္ မဟုတ္ဆတ ို ာ Aတပ္သိေနသည္။ ခြ်တ္ျပဳထားခဲသ ့ ည့္ ၀တ္လဲေတာ္ကိုသာ ျပန္လည္ေကာက္ယူကာ ၀တ္ဆင္ရင္း ဦးေရႊေကာင္းAား ႏႈတဆ ္ က္စကားေတာင္ ဆိုမေနေတာ့ပဲ မိမိ၏ Aိပ္ေဆာင္သ႔ို ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ဖခင္ျဖစ္သႏ ူ ွင့္ မခြဲမတမ္းေနထိုင္ရေတာ့မည္ Aျဖစ္ေၾကာင့္ သူမ၏ Aပ်ဳိစင္လႊာဆံုးရႈံးသြားေပမယ့္ ေနၾကာေဒ၀ီ တစိုးတစိမ်ွ ေနာင္တမရေပ။ သူမစိတထ ္ တ ဲ ြင္ ဦးေရႊေကာင္း မည္သ႔ဆ ို က္လက္၍ စခန္းသြားမည္ဆသ ို ည္ကိုသာ သိခ်င္ေနသည္။ ေရႊနန္းေတာ္၏ Aာဏာကုနလ ္ A ဲႊ ပ္ထားျခင္း ခံရၿပီး Uာဏ္နီUာဏ္နက္မ်ားျပားေသာ Aသြငသ ္ ႑ာန္ ရွိသည့္ ဦးေရႊေကာင္းစကားေၾကာင့္လဲ သူမစိတထ ္ တ ဲ ြင္ မတင္မက်ေတာ့ ျဖစ္ေနေသးေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔၏ AႀကီးAကဲ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ Aိပ္စက္Aနားယူဖ႔ရ ို ာ ျပဳလုပ္ဖန္တးီ ထားေသာ Aေဆာင္ေတာ္ႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းရွိ Eည့္ခံခန္းမႀကီးAတြင္းတြင္ လူသားႏွစ္Uီးသည္ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uးီ နီးကပ္စြာ ရွိေနၾက၏။ ပိုးဖဲကတၱီပါတိ႔ႏ ု ွင့္ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္ထားယံုမက၊ ကႏုတပ ္ န္း AႏုAၾကြမ်ား လက္ရာေျမာက္စာြ ထြင္းထုထားသည့္ သစ္ကနက္သားျဖင့္ ျပဳလုပထ ္ ားေသာ သလြန္ထက္တင ြ ္ ထိုငက ္ ာေနသူကား Aျခားမဟုတ္။ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ ကိယ ု ္ေတာ္တိုင္ပင္ ျဖစ္သလို သူ၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ေခါင္းAပ္၍ ယွUတ ္ က ဲြ ာ ရွိေနသူ သတိ႔သ ု မီးငယ္မွာလဲ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူသည္ ပိုးသားပမာ ေပ်ာ့ေျပာင္းလွသည့္ ခ်စ္သမီးငယ္၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ျငင္သာစြာ ပြတသ ္ ပ္ရင္း Aႏွစ္ႏွစ္Aလလ သိမ္းဆည္းထားခဲ့ေသာ Aေၾကာင္းAရာတစ္ခက ု ို ထုတ္ေဖာ္၍ ေျပာၾကားေနသည္။ “သမီးရဲ ႔မယ္မယ္ေရာ .. ဖဖေရာ (ဖခမည္းေတာ္ဆိုေသာ AေခၚAေ၀ၚAား ေနၾကာေဒ၀ီက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာႏွင့္ပင္ ဖဖ ဟု ေခၚေ၀ၚေလ့ရွိ၏) က ဂုဏ္သေရရွိသူၾကြယ္ မ်ဳိးရိးု ကေန ဆင္းသက္လာခဲ့ၾကတာပါ .. ဖဖတိ႔ဘ ု က္က Aဘိုးလက္ထက္က်မွ ျပည့္ရွင္မင္းတရား Aမႈေတာ္ကို ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံထမ္းေဆာင္ခလ ့ဲ ႔ဆ ို သ ို ည္Aတြက္ ဒီသီရၾိ သဘာၿမိဳ႔ကို Aပိုငစ ္ ားေပးသနားျခင္း ခံခဲ့ရတာ .. ဖဖနဲ႔ မယ္မယ္Aေၾကာင္းပဲ ဆက္ေျပာရမယ္ဆလ ို ွ်င္ ဖဖတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ထိမး္ ျမားမဂၤလာ မက်င္းပခင္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႔ဖူးခဲ့ျခင္း Aလ်U္း မရွိခဘ ဲ့ ူး သမီးေတာ္ .. သိ႔ေ ု သာ္ တစ္Aိမ္ေတာ္န႔ဲ


Page 15



တစ္Aိမ္ေတာ္ ေရႊလမ္းခရီးေဖာက္ဖ႔ို ေၾကာင္းလမ္းၾကလိ႔ု သမီး မယ္မယ္ကို ဖဖ စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့ကတည္းက Aင္မတန္မွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မတ ိ ယ္ .. သမီးရဲ ႔မယ္မယ္ကလဲ ဖဖAေပၚ ဖဖထားရွတ ိ ဲ့ ေမတၱာထက္ မေလ်ာ့တ့ဲ ေမတၱာနဲ႔ တံု႔ျပန္ခ့တ ဲ ာပါ … “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မိမိ လူလားမေျမာက္ခင္ Aရြယက ္ တည္းက ခ်စ္လွစြာေသာ ဖခင္ႏွင့္ မိမိAား စြန႔ခ ္ ာြ ၿပီး၊ ေသျခင္းတရား၏ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သ႔ို လိုကပ ္ ါသြားခဲ့ရေသာ မယ္မယ္ဖုရား၏ Aေၾကာင္းကို ယခုမွ ပထမUီးAႀကိမA ္ ျဖစ္ ဖခင္ႀကီးထံမွ ၾကားရျခင္း ျဖစ္၏။ မ်က္၀န္းထက္တြင္ စို႔နင့္ရစ္၀လ ဲ ာေသာ မ်က္ရည္တ႔ို သူမ၏ ပါးျပင္ေပၚကို ျဖတ္သန္းၿပီး ဖခင္ႀကီး၏ ၀တ္လေ ဲ တာ္ေပၚတိ႔ု က်သြားျခင္းကို မလိလ ု ားAပ္ေသာငွာ .. ေကာ့ရႊနး္ ေနေသာ မ်က္ေတာင္တ႔က ို ို လွ်င္ျမန္စာြ ခတ္လက ို ္၏။ “မဂၤလာUီးကာလေတြမွာ ဖဖတိ႔ႏ ု ွစ္Uီးစလံုး ေပ်ာ္မဆံုးေAာင္ ရွိခဲ့တယ္ဆတ ို ာ သမီးေတာ္ကို မရွကတ ္ မ္း ဖဖ ၀န္ခံပါတယ္ .. သို႔ေသာ္ျငား ကံၾကမၼာဆိုတာ ျမင္မသာတဲ့ Aရာမို႔ ဖဖတိ႔ု ေပ်ာ္လ႔ရ ို ႊင္လ႔မ ို ွ မဆံုးေသး .. သမီးေတာ္ရဲ ႔မယ္မယ္ၿမိဳ႔ကို ေတာက္ဘက္ျခမ္းက ဒတိယ ၱ ဆိုတဲ့ မိစာၦရိုင္းေတြ ၀င္တက ို ္ပါေလေရာ .. ဖဖလဲ သတင္းရရျခင္း .. စစ္လက္နက္ Aျပည့္Aစံု၊ ေနာက္လက ို ္ဗလ ို ္ပါ Aေပါင္းနဲ႔ သြားေရာက္ စစ္ကခ ူ ဲ့တယ္ .. မယ္မယ္ဖုရားကေတာ့ မလိက ု ္ႏိုင္ရွာပါဘူး .. သူရဲ ႔ေရႊၾကဳတ္မွာ သမီးေတာ္က ၀င္ေရာက္ခစားေနၿပီေလ ..” “ထင္မတ ွ ္မထားပဲ မိစာၦရိုင္းေကာင္ေတြန႔ဲ တုိက္ခက ို ္မဟ ႈ ာ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာျမင္ခတ ဲ့ ယ္ .. ဘယ္လိုပျဲ ဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုးံ မွာေတာ့ မဆုတ္မနစ္ေသာ ဇြန ဲ ဲ႔ တြန္းလွန္ခတ ဲ့ ဲ့ ဖဖတို႕ရဲ ႔စြမ္းရည္န႔ဲ စိတဓ ္ ါတ္ေၾကာင့္ မိစာၦေကာင္ေတြ Aက်Aရႈံးမ်ားစြာနဲ႔ ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္ … ဖဖတိ႔ု တိုကပ ္ ြဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ၾကာသြားလဲ သမီးေတာ္ ခန္႔မွန္းမိရဲ ႔လား ..” ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဖခမည္းေတာ္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ ေခါင္းAပ္ထားရာမွ Aေမးစကားေၾကာင့္ သူမ၏ Uီးေခါင္းAား ျပန္မတ္၍ ဖခင္ျဖစ္သA ူ ား ေမာ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ညင္သာစြာ ေခါင္းခါျပရွာ၏။ “ဆယ္လ .. သမီးေတာ္ .. ဆယ္လ တိတိ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္ .. ဘာျဖစ္လ႔လ ို ဆ ဲ ိုေတာ့ ဖခမည္းေတာ္ ေဟာဒီ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ကို ျပန္ေရာက္တ့A ဲ ခ်ိန္မွာ ခ်စ္စရာ သမီးငယ္ေလးက ေရႊခ်ည္လႊာပုခက္တြင္းထဲက ေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့ၿပီေလ ..” လွပေခ်ာေမြ႔ေသာ Aဂၤါရပ္မန ွ ္သမွ် စုစည္းထားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေတာ္သည္ ၿပံဳးေယာင္သန္းသြား၏။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမကို ငံု႔ကာ ၾကည့္ေနေသာ ဖခမည္းေတာ္၏ Aၾကည့္သည္ ၿပိဳေတာ့မည့္မိုးႏွယ္ မႈန္မိႈင္းသြားသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aၿပံဳးသည္ တာရွည္ခံျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္။ သူမ၏ ရင္သည္လဲ Aလိုလို ႏြမ္းလ်လာသည္။ “သမီးေတာ္ကို ေမြးဖြားသန္႔စင္Aခါတုန္းက ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေသြးေတာ္လားျခင္း Aမႈဟာ ဖဖတိ႔မ ု ိသားစုAတြက္ ဘယ္လိုမွ တိက ု ္ခက ို ္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာတဲ့ ရန္သတ ူ စ္Uးီ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ သမီး .. ဖဖ Aတတ္ႏိုင္ဆုးံ ႀကိဳ းစားၿပီး သမီး မယ္မယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သံုးလဆိတ ု ့ဲ Aခ်ိနက ္ ာလပိုင္းတစ္ခုAထိပဲ မယ္မယ္က ဖဖတိ႔ႏ ု ွင့္Aတူ ဆက္လက္ေနထိုငသ ္ ြားခဲတ ့ ယ္ .. Aဲဒီေနာက္ေတာ့ ..”


Page 16



လြမ္းေမာေပ်ာ့ေျပာင္းဖြယရ ္ ာ တီးခတ္ေနေသာ ေတးသြားတစ္ခု၏ Aဆံုးသတ္ႏွယ္ ၿမိဳ႔စားမင္းသီဟစည္သ၏ ူ ေလသံသည္ တိုးလ်၍သြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေဆြးရိပ္သန္းေသာ မ်က္လုးံ Aစံုႏွင့္ သူမကို ငံု႔ၾကည္ေနရွာေသာ ဖခမည္းေတာ္ကို Aားေပးသည့္Aေနျဖင့္ သူမ၏ လက္သယ ြ သ ္ ယ ြ ္ေလးမ်ားႏွင့္ သီဟစည္သူ၏ လက္Aစံုကို Aုပ္မိုး၍ ကိုငတ ္ ယ ြ လ ္ ိုကသ ္ ည္။ “ဖဖ .. ဖဖကို သမီးေတာ္ တစ္ခုေမးခ်င္တယ္ .. Aဘယ္ေၾကာင္းခ်င္းရာေၾကာင့္ ဖဖ ထပ္မ၍ ံ ထိမ္းျမားမဂၤလာေဆာင္ႏွင္းျခင္း မျပဳရပါသလဲ .. သမီးေတာ္ကို သိခင ြ ့ေ ္ ပးပါလား ..” “ေၾသာ္ .. သမီးရယ္ .. သမီးေတာ္က ဟိုငယ္စU္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀Aရြယက ္ တည္းက မယ္မယ္ႏွင့္ တစ္ေထရာတည္း တူေနမွေတာ့ ဖဖ ဘယ္လိုစတ ိ ထ ္ ားနဲ႔ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ မဂၤလာေဆာင္ႏွင္း ရပါ့မလဲ .. သမီးေတာ္ရ့ဲ ေျပာပံုဆိုပုဟ ံ ာ စကားေျပာတတ္စAရြယက ္ တည္းက မယ္မယ္န႔ဲ တူတယ္၊ ေနပံုထိုင္ပုက ံ လဲ တစ္ေထရာတည္းပဲ .. သမီးကို ေန႔စU္ႏွင့္Aမွ် ျမင္ေန၊ ေတြ႔ေနရမွေတာ့ ဖဖ Aတြက္ တျခားသူတစ္Uးီ လိုAပ္ဖ႔ဆ ို ိုတာ မျဖစ္ႏိုင္လွပါဘူး ကြယ္ … “ ဖခမည္းေတာ္၏ ေျဖရွငး္ ျပမႈတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မည္သည့္စကားမွ် ျပန္ဆိုျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ပဲ Aခုိက္Aတန္႔မွ် ၿငိမ္သက္၍ သြားသည္။ ႀကီးမားနက္ရင ိႈ ္းလြန္းလွေသာ ဖခင္ေမတၱာကို ခံစားမိသည့္ Aေလ်ာက္ သူမရင္ထဲ ၾကည္ႏူးသာယာမႈAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ထိက ု ဲ့သ႔ို စိတ္ႏွလုးံ ကို ဂြမ္းဆီထသ ိ ကဲ့သ႔ို ပီတတ ိ ႔ႏ ို ွင့္ ရစ္မူးေနရာမွ သူမစိတထ ္ တ ဲ ြင္ ျဖတ္ခနဲ ၀င္ေရာက္လာသည့္ Aေတြးတစ္ခုေၾကာင့္ Aေတြးႏွလုးံ သားသည္ တုန္လပ ႈ မ ္ ိသည္။ “ဖဖ . Aကယ္၍သာ သမီးေတာ္မ်ား ဖဖ Aနားမွာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုလ်ွ င္ ဖဖ ဘယ္လလ ို ုပ္မလဲ .. ဖဖရဲ ႔က်န္ရွိေနမည့္ ဘ၀သက္တမ္းကို Aထီးက်န္ဆန္စာြ နဲ႔ ျဖတ္သန္းရမွာကို သမီးမလိလ ု ားဘူး … မယ္မယ္ဖုရားေနရာမွာ Aစားထိုးဖိ႔ု မျဖစ္ႏိုင္သည့္တိင ု ္ ဖဖကို ျပဳစုယုယၿပီး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမည့္ မိန္းမေကာင္း မိန္းမျမတ္တစ္Uီးႏွင့္ေတာ့ ဖဖကို မဂၤလာေဆာင္ႏွင္း ေစခ်င္တယ္ ..” ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမရင္ထဲရွိ ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ဖခမည္းေတာ္ျဖစ္သူ မည္သ႔တ ို ု႔ျံ ပန္မည္ဆသ ို ည္ကို သိရလ ွိ ိုျခင္းငွာ နီေထြးလွစြာေသာ ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို ကိက ု ္၍ ေမာ္၍ၾကည့္ေလသည္။ ၿမိဳ႕စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ သမီးငယ္ကို စကားမျပန္ပဲ ၿပံဳးတံု႔တု႔A ံ မူAယာႏွင့္ စိုက္ၾကည့္၍ေနသည္။ သီဟစည္သူ၏ Aၿပံဳးသည္ သမီးငယ္ကို က်ီစယ္ေနသေယာင္ရ၏ ွိ ။ သူမစကားကို ကန္႔ကြကျ္ ခင္းလဲ မျပဳ၊ လက္ခံျခင္းလဲ မျပဳသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဖခင္Aေပၚ ႏြဲ႔ဆိုးေနၾကသူ ပီပီ သူမျဖစ္ခ်င္သူကို Aေလွ်ာ့မေပးတမ္း ဆက္လက္၍ ေျပာဆိသ ု ည္။ “သမီးရဲ ႔Aခ်စ္ဆုးံ သူငယ္ခ်င္း ၾကာျဖဴမယ္ကို ဖဖ သတိထားမိတယ္ မဟုတလ ္ ား .. မ်ဳိးရိုးဂုဏ္ Aဆင့္Aတန္းျမင့္တ့ဲ သူၾကြယ္ႀကီး Uီးသုခရဲ ႔ ဒုတိယေျမာက္ သမီးေလ .. ဖဖကို သမီး သူန႔ဲ ျမန္းေပးမယ္ .. ဖဖ ခြင့္ျပဳမလား ..” “ဟား … ဟား .. ဟား ..” ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ၿမိဳ႕႔စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ရယ္ေမာရင္း


Page 17



သလြန္ေတာ္ေပၚမွ ဆင္းကာ သမီးေတာ္၏ ေရွ ႔တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ Aေညာင္းဆန္႔သည္ႏွယ္ ေျခလက္မ်ားကို လႈပ္ခါ၏။ ဖခင္ႀကီး၏ AျပဳAမူကို ၾကည့္ၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aလိမ ု က်သည့္ႏွယ္ ေရႊႏႈတ္ေတာ္ကို တမင္တကာစူ၍ထားသည္။ မည္သ႔ပ ို င္ ျပဳမူသည္ျဖစ္ေစ ျမင္ရသူAေပါင္း၏ စိတ္ႏွလုးံ ဘ၀င္ကို ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္သည့္ သမီးAလွကညာကို ၾကည့္ရင္း ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သ၏ ူ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၾကည္၍ သြားရွာသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တင ြ ္မွ သူ၏ Uီးေခါင္းကို တစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိက ု ္ၿပီးေနာက္ ခန္းမေဆာင္Aတြင္းရွိ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေက်ာခိင ု ္း၍ ထြကခ ္ ာြ သြားသည္။ ဖခမည္းေတာ္ Uီးေခါင္းညိတ္ျပမႈ၏ သေဘာကို ဆန္းစစ္ေၾကာဖိ႔ု ေနၾကာေဒ၀ီ ေမးျမန္းမည္Aျပဳ ၿမိဳ႕႔စားမင္း သီဟစည္သူဆမ ီ ွ စကားတစ္ခန ြ ္းကို ၾကားလိက ု ္ရသျဖင့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ Aၿပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ ဖူးပြင့ေ ္ ၀ဆာသြားေလေတာ့သည္။ “ေကာင္းၿပီေလ သမီးေတာ္ … ဖခင္တစ္ေယာက္Aေနနဲ႔ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ဘ၀ၾကင္ေဖာ္ကို မေရြးခ်ယ္ႏိုင္မွေတာ့ .. သမီးျဖစ္သက ူ ဖခင္Aတြက္ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္ ျပန္ရာွ ေပးမႈကို ဖဖ မကန္႔ကက ြ ္ေတာ့ပါဘူး .. သမီး သူငယ္ခ်င္း ၾကာျဖဴမယ္တ႔ို မိသားစုဆီ သြားေရာက္ ေၾကာင္းလမ္းဖိ႔ု Aိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္လက ို ္ပါ့မယ္ …” ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ စံAိမ္ေတာ္၀င္း .. AထူးEည့္သည့္ေတာ္မ်ားကို ထားရွိရာ Eည့္ခန္းေဆာင္၏ တစ္ခေ ု သာ Aိပ္ခန္းသည္ သန္းေခါင္ေက်ာ္သည့္ Aခ်ိနသ ္ ာမယသိ႔ု ကူးေျပာင္းလာသည့္တိုင္ မီးေရာင္လင္းလက္ေနဆဲ ရွိသည္။ သတၱေလာကတစ္ခလ ု ုးံ Aသံဟ၍ ူ လိ႔ု တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ ေလျပည္တက ို ္ခက ို လ ္ ႔ို ခပ္လွမး္ လွမ္းရွိ ၀ါးရံုေတာမွသစ္ရက ြ ္မ်ား လႈပ္ရွားသြားသည့္Aသံမွ လြဲ၍ တိတ္ဆတ ိ ္ျခင္းAေပါင္းႏွင့္ ႀကီးစိုးေနသည္။ ထိုAခ်ိနA ္ ခိက ု ္တင ြ ္ ထူးဆန္းAံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေAာင္ ေျခသံတျဖတ္ျဖတ္ကို စႀကၤ ံလမ္းဘက္မွ ၾကားလာရသည္။ ထိုေျခသံသည္ တစစ က်ယ္ေလာင္၍ လာၿပီးေနာက္ မီးေရာင္လင္းေနသည့္ Aိပ္ခန္းေဆာင္ေရွ ႔တြင္ ရပ္တန္႔၍သြားသည္။ Uီးေခါင္းမွ်ပင္ မေပၚသည္Aထိ ည၀တ္ရုလ ံ ႊာကို ၿခံဳလႊမး္ ထားသည့္ ေျခသံရွငသ ္ ည္ ေစ့ထားသည့္တံခါးကို လက္ေျမွာက္၍ AသာAယာေခါက္လိက ု ္ေလသည္။ “ဘယ္သလ ူ ဲ“ “ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးပါ .. Aရွင္ “ “၀င္ခဲ့ .. “ Aထဲမွ ျပန္ေျဖသံၾကားလိုကသ ္ ည္ႏွင့္ ညလူသည္ Aခန္းတံခါးကို ျဖတ္ခနဲဖြင့က ္ ာ ေလ၏ လွ်င္ျမန္ႏႈန္းျဖင့္ Aတြင္းသိ႔ု ၀င္ေရာက္သာြ း၏။ မီးေရာင္လင္းေနသည့္ Aိပ္ခန္းထဲတြငမ ္ ူ မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္းသည္ Aိပ္စက္ျခင္းAလ်U္းမရွိပဲ၊ Aိပ္ခန္း၏ Aလယ္ဗဟိတ ု ြငရ ္ ွိေသာ စားပြဲ၀ိုင္း၏ ေဘးတြင္ ထိုင္ကာရွိေနသည္။ ညလူသည္ Uီးေရႊေကာင္းရွိရာသိ႔ု တိုးကပ္သြားၿပီး AရိA ု ေသေပးမည့္ဟန္ ျပဳသည္။ “AရိA ု ေသေပးမေနနဲ႔ ငနက္ေက်ာ္ .. သတင္းကိသ ု ာ ေလွ်ာက္တင္စမ္း .. “


Page 18



“မွန္လပ ွ ါ .. Aရွင့ရ ္ ဲ ႔စုစ ံ မ္းခိုငး္ မႈAတိုင္း ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးေဆာင္ရြက္ခၿဲ့ ပီးပါၿပီ .. ရရွိထားတဲ့ သတင္းမွနက ္ န္ပါေပတယ္ .. ဒီေနရာကေန တစ္ရက္တာ သြားေရာက္ရမည့္ ခရီးျဖစ္တဲ့ မုိးမခေတာင္မွာပါ ဘုရား ..” ငနက္ေက်ာ္ဆိုေသာ ညလူစမ ိ ္း၏ စကားAဆံုးတြင္ Uီးေရႊေကာင္း၏ မ်က္ႏွာသည္ တည္ၾကည္ေလးနက္သာြ းသည္။ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ Aခ်က္ျပလိက ု ္သည္တြင္ ငနက္ေက်ာ္သည္ Uီးေရႊေကာင္း၏ Aနားသိ႔ု တိုးကပ္၍ ခစားသည္။ Uီးေရႊေကာင္းႏွင့္ ငနက္ေက်ာ္တို႔၏ Uီးေခါင္းႏွစ္ခု နီးကပ္သည္Aထိ ထိစပ္သာြ းရွာသည့္ ပံုရိပ္ကို Aခန္းတံခါးကို ေဖာက္ထြင္းထြကလ ္ ာေသာ မီးေရာင္ေၾကာင့္ Aျပင္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွပင္ ထင္ရွားစြာ ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရွ ႔ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေသာင္မတင္ ေရမက်ဆိသ ု လို ျဖစ္တည္ေနၿပီး သကာလ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သသ ူ ည္ သမီးေတာ္ ဆႏၵရွိသည္ႏွင့္Aညီ သူၾကြယ္ႀကီး Uီးသုခ၏ သမီး ၾကာျဖဴမယ္ႏွင္ ့လက္ဆက္ဖ႔ို ဆံုးျဖတ္ခ့သ ဲ ည္။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဇနီးၾကင္ယာ မရွိရွာသည့္ ၿမိဳ႔စားမင္း၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို တစ္ဖက္ မိသားစုမွ ျငင္းဆန္စရာ တစ္စိုးတစ္စိမွ် မရွိသည့္Aတြက္ ေန႔ရက္တတ ို ို Aတြင္းမွာပင္ မဂၤလာပြသ ဲ ဘင္ Aခမ္းAနားကို ဆင္ယင္က်င္းပခဲ့ၾကသည္ … ။ ထိမ္းျမားမဂၤလာပြသ ဲ ႔ို ၾကြေရာက္ ခ်ီးျမင့္ၾကသည့္ မိတ္ေဆြAေပါင္းAသင္းမ်ားAား တစ္Uီးခ်င္းစီ လိက ု ္လံႏတ ႈ ဆ ္ က္ၿပီးေနာက္ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူႏွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ Aသစ္စက္စက္ေလး ၾကာျဖဴမယ္တ႔သ ို ည္ ေရႊလက္တက ဲြ ာ Aံုးစက္ရာ Aိပ္ေဆာင္သ႔ို တစ္လွမ္းျခင္း ေလွ်ာက္လွမ္း ၀င္လာၾကသည္။ ၾကာျဖဴမယ္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ သက္တူရြယတ ္ ူ ျဖစ္သည္ႏွင့္Aညီ၊ သူမ၏ ကိယ ု ္ပိုင္ Aလွေသြး Aလွပန္းမ်ားသည္ ငွားငွားစြင့္ ဖူးပြင့က ္ ာ တင့္တယ္ေသာ Aဆင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေပသည္။ မဂၤလာသတိ႔သ ု မီးငယ္ ျဖစ္သည္မ႔ို တန္ဖိုးႀကီးမားလွသည့္ ေရႊခ်ည္လႊာ ပိုး၀တ္ရုက ံ ို ကိယ ု ္တိုငး္ Aတိ ဆင္ယင္ထားရာ ရႈိက္ဖိုႀကီးငယ္ Aသြယသ ္ ယ ြ တ ္ ႔က ို ို AရွိAတိင ု ္း လွစဟ ္ ျပထားသည္ႏွင့္ တူလွေပသည္။ Aိပ္ေဆာင္Aတြင္းသိ႔ု ခ်U္းႏွင္း၀င္ေရာက္လာေသာAခါ သီဟစည္သူသည္ လက္ခ်င္းတြလ ဲ ာေသာ ခ်စ္ဇနီးAသစ္စက္စက္ေလးAား သန္မာလွေသာ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ပင့္မေပြ ႔ခ်ီလ ိ ိက ု ္ရာ ၾကာျဖဴမယ္ဆမ ီ ွ “Aိ”ု ဟူေသာ Aာေမဍိတ္သေ ံ လးကို ခ်စ္စဖြယ္ ၾကားလိုက္ရ၏။ မိမိ၏ Aရွငသ ္ ခင္ျဖစ္လာမည့္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ ရင္ခြင္ထတ ဲ ြင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာလိက ု ္ပါလာသည့္ ၾကာျဖဴမယ္သည္ ေယာက်္ားပီသ၍ ခန္႔ညားေသာ လင္ေတာင္ေမာင္၏ မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ စိုက္ၾကည့္ရင္းမွ သူမ၏ ရင္သည္ တလွပလ ္ ွပ္ ခုန္၍ေနသည္။ မ်ားမၾကာမီ Aခ်ိနက ္ ာလတြင္ မိမိ၏ ကညာစင္ Aပ်ဳိပန္းကို Aပ္ႏွင္းရေတာ့မည္ဆိတ ု ာကို ၾကာျဖဴမယ္သသ ိ ည္။ ထိုAခိက ု ္Aတန္႔ ကာလသိ႔လ ု ဲ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိခ်င္ေနသည္မွာ တစ္ေန႔တာလံုး သူမစိတထ ္ တ ဲ ြင္ ကိန္းေAာင္းေနေသာ ဆႏၵသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သည္ မဂၤလာAိပ္စင္ေပၚတြင္ ႏွစ္Uီးသား ယွU္တက ြဲ ာ ေရာက္ရွိၾကသည္ဆိုလ်ွ င္ျဖင့္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သက ူ Uီးေဆာင္ကာ ၀တ္ရုေ ံ တာ္မ်ားကို ဖယ္ခြာၾကသည္။ Aိပခ ္ န္းေဆာင္၏


Page 19



ေခါင္းရင္းဘက္ျခမ္းတြင္ ထြန္းညွိထားေသာ ကညင္ဆီမီးတုိင္၏ Aလင္းေၾကာင့္ ထင္ရွားစြာ ျမင္ေနရေသာ တစ္Uီးခ်င္းစီ၏ ၀တ္လစ္္စလစ္ ကိုယ္ခႏၶာမ်ားAား သီဟစည္သူေရာ၊ ၾကာျဖဴမယ္ပါ တပ္မက္ေမာစြာ စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ မ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္း ေငးေမာကာ ၾကည့္ေနၾကၿပီးေနာက္ တုိင္ပင္ထားရျခင္း Aလ်U္းမရွပ ိ ါပဲႏွင့္ ႏွစ္Uီးစလံုး၏ လက္မ်ား ဆန္႔ထြကက ္ ာ ေပြ႔ဖက္မသ ိ ည္။ ထိုမတ ွ ဖန္ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက နီးကပ္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသား Aခ်င္းခ်င္း ထိကပ္ နမ္းရႈပမ ္ ိၾကေလသည္။ “Aို .. ေမာင္ႀကီးဘုရားရယ္ … “ “ၾကာျဖဴ … ၾကာျဖဴမယ္ေလးရယ္ … “ သီဟစည္သူသည္ ၾကင္သသ ူ က္လ်ာ၏ ကိယ ု ္ခႏၶာ Aႏွံ႔Aား Aခ်ိန္ယက ူ ာပင္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္း၊ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္း၊ သူ၏ လွ်ာႀကီးျဖင့္ ေလ့လာစူးစမ္းျခင္း Aမႈကို ျပဳသည္။ ၾကာျဖဴမယ္၏ တကိယ ု ္လုးံ Aႏွံ႔ ျဖဴ၀င္းျပန္႔ျပဴးေနေသာ နဖူးျပင္မွAစ၊ ေျဖာင့္စင္းသြယတ ္ န္းေသာ ေပါင္တန္မ်ား၏ Aဆံုး Aရာရာတိုင္းသည္ သူ႔Aတြက္ တပ္မက္ေမာဖြယရ ္ ာ ျဖစ္ေနသည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈတင ို ္းတြင္ နီေထြးစိုရႊမ္းေသာ ၾကာျဖဴမယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ တီးတိုးထြက္က်လာေသာ ေရရြတသ ္ ံမ်ားကလဲ သာယာေသာ ေတးသြားနယ္ နား၀င္ပယ ီ ံရလ ွိ ွေပရာ ၿမိဳ ႔စားမင္းAဖိ႔ု ဆထက္တပိးု ႀကိဳးပမ္းဖိ႔ရ ု ာ AားAင္ျဖစ္ေပၚေစသည္သာ။ Aထက္Aရပ္မွ ေAာက္Aရပ္သ႔ို စုန္ဆင္းကာ သြားၿပီးသကာလ၊ Aထက္သ႔ို တဖန္ ျပန္ဆန္တက္လာသည္တြင္ ၾကာျဖဴမယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို Aေရာက္ .. “ေမာင္ႀကီးဘုရား .. ၾကာျဖဴ မေနႏို္င္ေတာ့ဘူး ေမာင္ႀကီး .. ၾကာျဖဴရဲ ႔ရင္ထက ဲ မီးကို ၿငိမ္းသတ္ေပးပါေတာ့ .. “ ဤကဲ့သ႔ို သက္ထားၾကင္ယာက Aမိန႔ေ ္ တာ္ခ်မွတသ ္ ည္တြင္ AတိAက် လိုက္နာသူကား ၿမိဳ ႔စားမင္းပင္ ..။ Aပ်ဳိစင္နန္းေတာ္ တံခါး၀ကို ဖြင့ဟ ္ ကာ ၀င္လာသည့္ သီဟစည္သူ၏ စြမ္းေဆာင္မတ ႈ င ြ ္ ၾကာျဖဴမယ္၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ နက္ရင ိႈ ္းေမာလ်စြာ ညည္းညဴသံေလးတစ္ခု ပြင့္ဟ၍လာသည္။ ႏွစ္Uီးသား တစ္ေပါင္းတစ္စည္းထဲ ျဖစ္သာြ းေသာ ထိုAခိက ု A ္ တန္႔Aား ရင္ခုနလ ္ က ိႈ ္ေမာစြာ ခံစားမိသည့္Aေလ်ာက္၊ ခံစားေနခ်င္သည့္Aေလ်ာက္ ၾကာျဖဴမယ္သည္ လက္သယ ြ သ ္ ြယ္ေလးမ်ားေရာ၊ ေပါင္တန္ၿဖိဳးၿဖိဳးမ်ားကိုပါ Aသံုးျပဳၿပီး သီဟစည္သူ၏ ထပ္မလ ံ ႈပ္ရွားမႈကို တားဆီးထားသည္။ သီဟစည္သူ ကို္ယ္ေတာ္တိုငလ ္ ဲ Aလိက ု တ ္ သိႏွင့္ ၿငိမသ ္ က္ကာ ရွိေနသည္။ ခနၾကာမွ ၾကာျဖဴမယ္သည္ သီဟစည္သူ၏ မ်က္ႏွာေတာ္Aား ရႊန္းလဲေ ့ သာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး .. “ေမာင္ႀကီး … ထပ္မ၍ ံ လႈပရ ္ ွားမယ္ဆိုရင္ လႈပ္ရွားပါေတာ့ .. ၾကာျဖဴ ရင္ေတြ တလွပလ ္ ွပ္န႔ဲ ခုန္လြနး္ လွပါၿပီ .. “ “ၾကာျဖဴေလး သေဘာေတာ္ Aတိင ု ္းပါ .. နာက်င္ခံခက္မယ္ဆိုရင္သာ ေမာင္ႀကီးဘုရားကို ေျပာကြယ္ .. “ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္မူ … စည္းႏွင့္၀ါး Aတိင ု ္Aေဖာက္ညီစာြ တီးခတ္ေနေသာ ေတးသြားတစ္ခုႏွယ္ သီဟစည္သူႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္တ႔၏ ို လႈပ္ရွားမႈက ေနရာတက် ရွိလသ ွ ည္။ ရင္ခုနလ ္ ိ္က ႈ ္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ခရီးရွည္တစ္ခက ု ို မေမာတမ္း မပန္းတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္စာြ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးေနာက္ ၾကာျဖဴမယ္သည္ ခရီးAဆံုးတြင္ ေနာက္ထပ္


Page 20



ေျခတစ္လွမး္ လွမ္းဖိ႔ပ ု င္ AားAင္မရွိရွာေတာ့သည့္ႏွယ္ ေမာဟိက ု ္စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ သီဟစည္သူ Aဖိ႔တ ု ြငလ ္ ဲ Aႏွစ္ႏွစ္ AလလၾကာေAာင္ စုစည္းသိမ္းဆည္းထားခဲ့ရသမွ် ေတာင္က်ေရယU္ စီးဆင္းသည့္ႏွယ္ ၾကင္သူသက္လ်ာ၏ Aပ်ဳိပန္းေလးထဲတြင္ Aားရပါးရ ပက္ျဖန္းၿပီးေနာက္ စိတ္ၾကည္ႏူးပီတိ ျဖစ္စာြ ႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္၏ ေဘးတြင္ ယွUက ္ ာတြဲ၍ လဲေလ်ာင္းေနေလသည္။ Aခ်ိနက ္ ာလ Aပိ္င ု ္းAျခား တစ္ခA ု ထိ ၾကာျမင့္ၿပီးမွ ၾကာျဖဴမယ္၏ ကိယ ု ္ေလး Aရင္ဆုးံ လုူးလြန႔လ ္ ာ၏။ ေဘးနားတြင္ တူယွUတ ္ က ဲြ ာ ရွိေနသည့္ သီဟစည္သ၏ ူ မို႔ေမာင္းေသာ ရင္ခြငA ္ ုပတ ္ ြင္ ၀င္ေရာက္ ေမးစက္လက ို သ ္ ည္တြင္ သီဟစည္သက ူ သူ၏ သန္မာသည့္ လက္တန္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေပြ ႔ဖက္ကာ ထားသည္။ “ေမာင္ႀကီးဘုရား .. ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ .. ၾကာျဖဴေလ .. တစ္ခါမွ ဤမွ်ေလာက္ေကာင္းမယ့္ Aရသာမ်ဳိးကို မခံစားဖူးဘူး .. ေနာက္ၿပီး .. ဟို .. ဟိုေလ .. ထပ္ၿပီးေတာ့လဲ ခံစားခ်င္ေသးတယ္ .. ခိ ….. “ မခို႔တယိ႔ႏ ု ွင့္ ခြ်ႏ ဲ ႔က ဲြ ာ ေတာင္းဆိသ ု ည့္ ၾကင္ယာသူ စကားAလွတြင္ သီဟစည္သသ ူ ည္ သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္စြာပင္ ၿပံဳးရယ္၏။ Aမွန္စင္စစ္ ၾကာျဖဴမယ္ မေတာင္းဆိလ ု ွ်င္ေတာင္မွ ၀၀လင္လင္ျဖစ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ေသးသည့္ သူ၏ ဖြားဖက္ေတာ္၏ ဆႏၵကို လိက ု ္ေလ်ာဖိ႔ု Aားထုတ္မမ ိ ည္သာ။ ယခုမူ ေရကန္က Aသင့္ျဖစ္သလို၊ တစ္ပင ြ ့တ ္ ည္း ရွိေနေသာ ၾကာျဖဴပန္းကေလးကလဲ Aသင့္ရွိေနေလၿပီ။ ဖုသည့္ေနရာက ဖု၊ ေဖာင္းသည့္ေနရာက ေဖာင္းႏွင့္ ယမင္းပ်ဳိ Aရုပ္ကေလးႏွယ္ တင့္တယ္လွပေနေသာ ၾကာျဖဴမယ္၏ သဘာ၀Aလွတရားမ်ားကို စုန္ဆန္ခ်ည္ကာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဆင္စယ ြ ္ေရာင္ ေပါင္တန္ႏွစ္ခု၏ ၾကားတြင္ ဒုတိယAႀကိမA ္ ျဖစ္ ၀င္ေရာက္ကာ ေနရာယူလက ို ္ေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~ မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္းဆီမွ လွ်ဳိ ႔၀ွက္စာြ လာေရာက္ေတြ႔ဆုဖ ံ ို႔ ဆင့္ေခၚသံစကားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္Aား ျပင္းစြာ တုနလ ္ ႈပ္ေစသည္။ မည္သ႔ေ ို သာ Aေၾကာင္းခ်င္းရာေၾကာင့္ သူမAား ေခၚယူသည္ဆသ ို ည္ကို မသိေပမယ့္၊ ယေန႔ထက္တင ို ္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔မွ ဆက္သရမည့္ သတိ႔သ ု မီးငယ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း မရွိေသးသည္က ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္ ညစU္ညတိင ု ္း ေျခာက္လွန႔ေ ္ နသည့္ Aိပ္မက္ဆိုး တစ္ခုပင္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သလြန္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထလိုကသ ္ ည္။ သခင္မေလးဖုရား၏ AရိပA ္ ေျခကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ Aပ်ဳိေတာ္မေလး ျဖစ္သူ ေရႊစာသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သေဘာကို သိရွိေနသည့္Aေလ်ာက္ Aသင့္ရွိေနသည့္ ည၀တ္လႊာကို ကမ္းကာေပးသည္။ ေရႊစာ၏ လက္ထဲမွ ၿခံဳလႊာကို ယူ၍လႊမ္းကာ ၿခံဳ ၿပီးသည့္ေနာက္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႔ယုပ ံ ဲ ရွိသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တည္ၿငိမ္သည့္ ေျခလွမး္ မ်ားႏွင့္ Uီးေရႊေကာင္း ရွိရာသိ႔ု ထြက္ခြာလာခဲသ ့ ည္။ စံAိမ္ေတာ္ Aျပင္ဘက္ရွိ ညAေမွာင္သည္ သိပ္သည္းက်စ္လ်စ္စာြ ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရွ ႔တြင္ စုစည္းစြာ တည္ရွိေနေလသည္။


Page 21



~~ Aခန္း (၂) ~~

မိုးသားတိမ္လပ ိ ္မ်ား ကင္းစင္ေနေသာ Aျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီး၌ သူရိယေနမင္းသည္ ထန္းတဖ်ား Aျမင့္တြင္ တည္ရေ ွိ နသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ရွင္ေနမင္း၏ Aလင္းေရာင္ ခေရာက္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာႏိုင္သည့္ ေနရာတစ္ခက ု ား သစ္ႀကီး၀ါးႀကီးမ်ား စုေ၀းေပါက္ေရာက္ေနေသာ မိုးမခေတာင္ပင္။ ထို မိုးမခေတာင္၏ လူသူAေရာက္Aေပါက္ နည္းပါးလွမည့္ ေတာလမ္းေလး တစ္ခု၏ Aဆံုးတြင္ ထူးဆန္းစြာျဖင့္ ၿခံ၀င္းတစ္ခုရွိေနသည္။ ၾကခတ္၀ါးမ်ားႏွင့္ ျဖစ္သလို ကာရံထားသည့္ ထိုၿခံ၀င္းAတြင္း၏ Aလယ္ဗဟိုတင ြ ္ တဲAမ ိ ္Aိုေလးတစ္ခု ထပ္မ၍ ံ ရွိေနျပန္သည္။ လူသူ Aရိပ္Aေယာင္ ကင္းမဲ့ေနသည့္ဟန္ ရွိေသာ ထိတ ု ဲAိမေ ္ လး၏ ေနာက္ဘက္ျခမ္းမွ မီးခိုးAနည္းငယ္ ထြက္၍ေနရာ Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသည့္ Aခ်င္းAရာတစ္ခုဟု ဆိုရေပမည္။ ထိ႔ထ ု က္ပ၍ ို Aံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ေနာက္ထပ္Aခ်က္တစ္ခုမွာ ထိုတA ဲ ိမ္ေလး၏ ၿခံတံခါး၀တြင္ ျမင္းေလးေကာင္က၍ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ရထားတစ္ခု ရပ္၍ ရွိေနျခင္းပင္။ ျမင္းရထားသည္ ေ၀းကြာေသာ ခရီးကို ျဖတ္သန္းလာရသည္ႏွင့္ တူ၏။ ကိယ ု ္ထည္တစ္ခုလုးံ တြင္ ဖုန္မႈန႔္Aလိပလ ္ ိပတ ္ ႔ႏ ို ွင့္ ကပ္ည၍ ိ ေနသည္။ တိတဆ ္ တ္ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္တန္႔ေနေသာ Aဆိုပါျမင္းရထား၏ တံခါး၀သည္ ေခတၱခဏ Aၾကာတြင္ ပြင့္ဟသြားၿပီးေနက္ Aနက္ေရာင္၀တ္စုက ံ ို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး လႊမ္းၿခံဳကာထားသည့္ လူတစ္ေယာက္သည္ ရထားေပၚမွ ဆင္းသက္လာ၏။ ထိလ ု ူသည္ ျမင္းရထားေပၚမွ ဆင္းသက္လာသည္ႏွင့္ Aခ်ိန္ဆိုင္းေနျခင္း မရွိပဲ တဲAိမေ ္ လးရွရ ိ ာသိ႔ု ေရွးရႈ၍ လွ်င္ျမန္စြာ ခ်U္းကပ္သာြ း၏။ လူေနထုိင္ျခင္း ရွိသည္ဟု ေျပာဆိုရန္ ခက္မည့္ AႏွီတA ဲ ္မ ိ ္သည္ Aိမတ ္ ံခါးမွ်ပင္ မရွိရာ ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္ ေလွကားထစ္ Aခ်ဳိ ႔ကို နင္းတက္သြားသည္ႏွင့္ Aိမ္ေပၚသိ႔ု ၀တ္ရုန ံ က္ရွင္ ေရာက္ရသ ွိ ာြ းသည္။ Aိမ္၏ ေနရာAႏံွ ႔တြင္ကား မ်ားျပားလွစြာေသာ ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနရာ ရုတတ ္ ရက္ၾကည့္လွ်င္ ေဆးပစၥည္းမ်ား သိုေလွာင္ထားရာ ေနရာႏွင့္ပင္ တူေနေပသည္။ ၀တ္ရုရ ံ ွင္သည္ ပရမ္းပတာႏွင့္ ျပန္႔က်ဲေနေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ေရွာင္ငင္၍ Aိမ္Aတြင္းပိုင္းသိ႔ု ဆက္ေလွ်ာက္လာသည္တြင္ Aခ်ဳိးAေကြ႔ တစ္ခု၌ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးမိ၏။ “Aလို “ “Aို “ ႏွစ္Uီးစလံုး၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ Aာေမဍိတသ ္ ံမ်ား ထြက္ရလ ွိ ာၿပီးေနာက္ ၀တ္ရုန ံ က္ရွင္ႏွင့္ ၀င္တက ို ္မိသလို ျဖစ္သြားရွာသည့္ ထိလ ု ူသည္ Aိမ္ေနာက္ဘက္သ႔ို ခ်က္ခ်င္းပင္ လွည့၍ ္ ထြက္ေျပးမႈ ျပဳ၏။ “ေရႊUေဒါင္း ေတာင္ေပၚပ်ံ .. မိုးလံုးယံကခ်ိမ္း .. “ ကိယ ု ္ဟန္သယ ြ သ ္ ယ ြ ္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ၀တ္ရုန ံ က္ရွငဆ ္ ီမွ ရုတ္ခ်ည္း ထြက္ေပၚလာေသာ လွ်ဳိ ႔၀ွက္စကားေၾကာင့္ လူAA ို သြင္ရသ ွိ ည့္ ထိုလ၏ ူ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။ ၀တ္ရုန ံ က္ရွငက ္ ို


Page 22



ေက်ာခိင ု ္းထားရာမွလဲ ေနာက္ျပန္လွည့၍ ္ ၾကည့္သည္။ ထုိလူသည္ မ်က္ႏွာတြင္ Aေရးေၾကာင္းမ်ား ထင္ေနယံုသာမက၊ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ဖ်င္ၾကမ္းAကၤ် ီ သည္လဲ Aဖာရာတေထးႏွင့မ ္ ို႔ ရွိရင္းစြA ဲ သက္ထက္ပ၍ ို မ်ားစြာ ႀကီးမည့္ဟန္ ရွိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထိလ ု A ူ သ ို ည္ ထူးဆန္းAံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေAာင္ပင္ သိန္းစြန္ငက ွ က ္ သ ဲ့ ႔ို စူးရဲလာသည့္ မ်က္လုးံ မ်ားကို ပိုင္ဆိုငထ ္ ားသည္။ ၀င္း၀င္းလက္ေနသည့္ ထိုမ်က္လုးံ Aစံုႏွင့္ တဲထဲ ေရာက္လာေသာ ၀တ္ရုန ံ က္ရွငက ္ ို စူးစမ္းေနတုနး္ မွာပင္ ၀တ္ရုန ံ က္ရွငက ္ သူ၏ ေခါင္းတြငလ ္ ႊားထားေသာ Aုပ္ေဆာင္းကို ဖယ္ခြာခ်လိက ု သ ္ ည္။ “သမားေတာ္ Uီးႀကီးေပါဠဳ .. မိန္းမစိးု Uီးေရႊေကာင္း၏ ေစခိုင္းခ်က္Aရ က်မ ေရာက္ရလ ွိ ာျခင္းပါ ..“ သမားေတာ္ေပါဠဳဟု Aေခၚခံရသူသည္ သူ႔ေရွ ႔တြင္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းဆိုသလို ေပၚလာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တင့္တယ္လေ ွ သာAဆင္းႏွင့္ လွပေခ်ာေမြ႔ေသာ မ်က္ႏွာကို ျမင္လက ို သ ္ ည္ႏွင့္ Aသက္ရဴွ ရပ္သာြ းမတတ္ကို ခံစားရေလသည္။ Aမွန္စင္စစ္ သမားေတာ္ေပါဠဳ၏ ဘ၀တြင္ မိန္းမေခ်ာ၊ မိန္းမပ်ဳိေပါင္းမ်ားစြာကို ျမင္ေတြ႔ခ့ဖ ဲ ူးၿပီ ျဖစ္သည္။ မ်ားေသာAားျဖင့္ Uီးေပါဠဳထံပါးသိ႔ု ခ်U္းကပ္လာၾကသည့္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဂုဏ္သေရရွိ မ်ဳိးရိုးႏြယ္မ်ားမွ ဆင္းသက္လာၾကသူ မ်ားသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ Uီးေပါဠဳသည္ သမားေတာ္ဟူေသာ္ ဂုဏ္ပုဒက ္ ို ရရွိထားသည့္တိုင္ သူ၏ Aထူးကြ်မ္းက်င္ေသာ Aရည္Aခ်င္းမွာ Aမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ “Uီးႀကီးေပါဠဳ .. က်မမွာ Aခ်ိန္နည္းပါးလွပါတယ္ .. ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥကို Aထေျမာက္ေAာင္ ျပဳလုပေ ္ ပးပါေလာ့ “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေနာက္ဆက္တဲြ စကားကို ၾကားမွပင္ သမားေတာ္ေပါဠဳသည္ လူ႔ေလာကထဲ ျပန္လည္ေရာက္ရလ ွိ ာသည့္ႏွယ္ Aသက္၀င္လာ၏။ သူႏွင့္Aတူ ေနာက္သ႔လ ို က ို ္ခဲ့ရန္ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ ျပၿပီးေနာက္ Aခန္းငယ္ေလးတစ္ခု ဖြဲ ႔ထားရာ တဲAိမA ္ တြင္းဘက္သ႔ို ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ ထိုAခန္းငယ္ေလး၏ Aလယ္ဗဟိုတင ြ ္ လူနာၾကည့္ရန္Aတြက္ သတ္မတ ွ ထ ္ ားသည့္ Aိပ္စင္လလ ို ို ခံုရွည္တစ္လုးံ ရွိသည္။ ထိုခုံရည ွ ္သည္ ရိုးရိုးသာမန္ခုမ ံ ်ားႏွင့္ မတူပဲ ခံု၏ ေျခေထာက္မ်ားက Aတန္ပင္ ရွည္လ်ားသလိ၊ု ခံု၏ ေနာက္မွီကလဲ ခပ္ေစာင္းေစာင္း AေနAထား ျဖစ္သည္။ Uီးေပါဠဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ခံုရွိရာသိ႔ု လက္ညိဳးထိုးကာ ညႊန္ျပၿပီးေနာက္ .. “ဤေနရာတြင္ သက္သာစြာ လဲေလ်ာင္း၍ ေနရာယူေပးပါ သတိ႔သ ု မီးငယ္ .. မ်ားမၾကာမီ Aခ်ိန္Aတြငး္ မွာ စတင္ၿပီး ေရႊေကာင္း Aမွာရွထ ိ ားသည့္Aတိင ု ္း သမီးငယ္၏ Aပ်ဳိစင္နန္းေတာ္တံခါးလႊာကို ျပန္လည္ပိတ္ေAာင္ ေဆာင္ရက ြ ္ေပးပါ့မယ္ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သမားေတာ္Uီးေပါဠဳ ခိုင္းေစသည့္Aတိုင္း Aိပ္စင္ခုေ ံ ပၚတြင္ တက္၍ ေနရာယူလက ို သ ္ ည္။ မိမိAား စမ္းသပ္ဖ႔A ို တြက္ ေဆာင္ရြက္ေတာ့မည္ကို သိရသ ွိ ည့္Aေလ်ာက္ ၿခံဳထားသည့္ ၀တ္ရုA ံ နက္ကိုပဲ ဖယ္ခာြ လိက ု ္ရာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္သပ္ရွဴေမာဖြယ္ ေကာင္းလွသည့္ ကိယ ု ္လုးံ Aလွသည့္ တိမ္ဖုးံ ရာမွ လြတေ ္ ျမာက္လသ ွ ည့္ ေငြစႏၵာလ၀န္းႏွယ္ တင့္တယ္စြာ ေပၚထြကလ ္ ာ၏။ Uီးေပါဠဳ၏ မ်က္လုးံ Aစံုသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AလွAား လ်စ္လ်ဴျခင္းငွာ မစြမ္းသာကဲသ ့ ႔ို ေခတၱခဏ ရပ္တန္႔သြားရျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ Aသက္ကိုျပင္းစြာ ရွဴရိက ႈ ္ၿပီး Aၾကည့္ကို လႊဲ၍ လိုAပ္သည္မ်ားကို စတင္ျပင္ဆင္ေနသည္။


Page 23



“သမီးငယ္ … Aသင္၏ ေAာက္ခံ၀တ္ရုလ ံ ႊာႏွင့္ Aတြငး္ လႊာမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးပါ .. ထိ႔ေ ု နာက္မွ ကြ်ႏု္ပ္ စတင္၍ Aပ်ဳိစင္နန္းေတာ္လႊာ Aသစ္ကို ဖန္တီးေပးပါ့မယ္ … Aတတ္ႏိုင္ဆုးံ လွ်င္ျမန္စြာၿပီးေAာင္ ေဆာင္ရက ြ ္ေပးပါ့မယ္ .. သိ႔ေ ု သာ္ နာက်င္မက ႈ ိုေတာ့ သမီးငယ္ ခံစားရလိမ့မ ္ ယ္ .. Aကယ္၍သာ သမီးငယ္ နာက်င္မႈကို မခံႏိုင္ဟဆ ု လ ို ွ်င္ ေမ့ေမ်ာေစမည့္ ေဆးတစ္မ်ဳိးကို Aသံုးျပဳရမယ္ .. ဆႏၵသေဘာကိုသာ ဖြင့္ဟ ျပဆိုပါ .. “ သမားေတာ္ Uီးေပါဠဳ၏ “နာက်င္မ”ႈ ဆိုေသာ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးသည္ မသိမသာမဲ၍ ့ သြားရွာသည္။ ေAာ္ … နာက်င္မႈ .. နာက်င္မႈတလ ဲ့ ား … သူမAဖိ႔ု ခ်စ္လွစြာေသာ ဖခမည္းေတာ္၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွေသာ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖယ ြ ္ေကာင္းေသာ Aေပါင္းAေဖာ္ AေျခြAရံမ်ား .. ဒါေတြ ဒါေတြႏွင့္ ခြဲခာြ ၿပီး တနယ္တေက်းသိ႔ု သြားရမည့္Aေရးသည္ Aျခားေသာ နာက်င္မႈဆတ ို ာမ်ားထက္ ႏိႈင္းယွU၍ ္ မရေAာင္ပင္ ႀကီးမားခဲ့ၿပီ။ ရင္ထဲ ဆိ႔န ု င့္တက္လာေသာ ေၾကကြမ ဲ က ႈ ို Aသက္ကို ျပင္းစြာ ရွဴထုတ၍ ္ သာ ေခ်ဖ်က္လက ို ္ၿပီး UီးေပါဠဳAား ေခါင္းခါ၍သာ ျပလိက ု ္ရွာ၏။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AမူAယာကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ Uီးေပါဠဳသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္၏။ Aသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီ ျဖစ္သည့္ သစ္သားဗန္းထဲမွ ေရႊေရာင္Aပ္ေခ်ာင္းငယ္ တစ္ခက ု ို ေကာက္ယူလက ို ္ၿပီး Aနက္ေရာင္ ခ်ည္မွ်င္စဟု ထင္ရမည့္ Aရာတစ္ခႏ ု ွင့္ ထိုးကာ သီသည္။ ထိုAမွ်င္စသည္ လြန္စာြ မွ ေပ်ာ့ေျပာင္း၍ သားေမြးတိရစာၦန္တစ္ေကာင္၏ Aေမြးႏွင့ေ ္ တာင္ တူသည္ဟု ထင္ရသည္။ ထိက ု ဲ့သ႔ို Uီးေပါဠဳ ျပင္ဆင္ေနသည့္Aခိုကတ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၀တ္ဆင္ထားသည္ ၀တ္ရုလ ံ ႊာ၏ ခါးေAာက္ပိုင္းကို ဖယ္ခာြ လိက ု ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ျပစ္မ်ဳိးမွဲ ႔မထင္ လွပေသာ ဆင္စယ ြ ္ေရာင္ ေပါင္တံမ်ားႏွင့္ ျဖဴေဖြးစြင့က ္ ားေနေသာ တင္သားမ်ားက Aတိင ု ္းသား ေပၚထြကလ ္ ာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ Aပ်ဳိစင္တခ ံ ါးလႊာကို တဖန္ျပန္၍ ပိတရ ္ န္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို သိေနသည့္တိုင္ ယခုကသ ဲ့ ႔ို ခႏၶာကိယ ု ္ ေAာက္ပ္င ို ္းတစ္ခလ ု ုးံ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္ေနသည္တြင္ ရွက္ရြံ ႔စြာႏွင့္ ေပါင္တန္မ်ားကို ေစ့ကပ္ထားမိသည္။ မ်က္စေ ိ ရွ႔တြင္ ျမင္ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းကို Uီးေပါဠဳသည္ ၾကည့္၍မ၀ႏိုင္ေAာင္ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ပုဇြန္ဆီေသြးေရာင္ ထေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလးက လြန္စာြ မွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ေကာင္းလွသလို၊ ပကတိေမြးဖြားရာAသြင္ႏွင့္ တပ္မက္ဖယ ြ ္Aတိ ျပည့္ေနေသာ သူမ၏ ကိုယ္ေAာက္ပင ို ္းကလဲ ယစ္မးူ ဖြယ္ ေကာင္းေနသည္။ Uီးေပါဠဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မိန္းမကိယ ု ္ ပန္းပြင့ဖ ္ ူးေရွ ႔ရာတည့္တည့္တြင္ ထိုင္ခုပ ံ ုတစ္လုးံ ကို ခ်၍ ထိုငလ ္ က ို ္ၿပီးေနာက္ ေပါင္တန္သယ ြ သ ္ ြယတ ္ စ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ လွမ္းကိုင္လက ို ္၏။ “ Aို !! … “ သူစိမ္းေယာက်္ားႀကီး တစ္Uီး၏ AထိAေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္Aစံုသည္ တုန္လပ ႈ ္၍သြားသည္။ ၾကက္သးီ ဖုေလးမ်ားပင္ ေပါင္တန္ရင္းတြင္ ျဖန္းခနဲ ေပၚလာ၏။ Uီးေပါဠဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွဖူးေလးေနရာကို တပ္မက္ေမာစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း ပူးကပ္ေနသည့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ခA ု နက္ တစ္ဖက္ကို မ၍ ခြဲထတ ု သ ္ ည္။


Page 24



“သမီးငယ္ .. ပဏာမ Uီးစြာ Aသင္၏ ရတနာတံခါး၀ကို Aရင္ ၾကည့္ပါရေစ .. သိ႔မ ု ွသာ မည္သ႔မ ို ည္ပုံ ျပန္လည္၍ မြမ္းမံရမည္ကို ကြ်ႏု္ပ္ သိရွိပါလိမ့မ ္ ည္ .. တဒဂၤမွ်ေတာ့ ယားယံမည့္ ခံစားမႈကို Aသင္ ရရွိပါလိမ့မ ္ ယ္ .. “ မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္းႏွင့္ ကတည္းက ႀကံဳဖူးထားသည္မ႔ို မည္ကသ ဲ့ ႔ေ ို သာ စစ္ေဆးမႈဆသ ို ည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ နားလည္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ရတနာပန္းေလးAတြင္းသိ႔ု Uီးေပါဠဳ၏ လက္ေခ်ာင္း ၀င္ေရာက္လာမည့္Aခ်ိနက ္ ို ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို မသိမသာ ကိက ု ္ခဲ၍ ထားရွာသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကလ ို ဲ လဲေလ်ာင္းရာ ခံု၏ လက္တန္းမ်ားကို တင္းတင္းဆုပက ္ ိုငထ ္ ားသည္မွာ သူမ လက္ဆစ္ကေလးမ်ားပင္ ျဖဴေယာင္သန္းလာရွာသည္။ Aနားတြင္ Aသင့္တင္ထားေသာ ခြ်က ဲ ်ိက်ိ Aရည္မ်ား ရွိရာ ဇလံုတစ္ခုတင ြ ္ Uီးေပါဠဳသည္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကို Aရင္ႏွစ္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းဖူးေလးAတြင္းသိ႔ု ထိလ ု က္ေခ်ာင္းႏွစ္ခုAနက္မာွ လက္ညိဳးကို Aရင္ျဖည္းညွင္းစြာ သြင္း၏။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aတြင္းသားမ်ားသည္ က်ဴးေက်ာ္လာသည့္ လက္ညိဳးကို တင္းက်ပ္စြာႏွင့္ ရစ္ပတ္၍ ထားသည္။ Uီးေပါဠဳ လက္ညိဳးကို လွည့ပ ္ တ္၍ လႈပ္ရွားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ကေလးသည္ Uီးေပါဠဳ လက္ညိဳးတစ္ခ်က္ ေရြ ႔လ်ားတုိင္း တစ္ခ်က္ဆသ ို လို တုန၍ ္ ေနရွာသည္။ မ်ားမၾကာမီ Aထဲေရာက္ရွိေနေသာ လက္ညိဳး Aနည္းငယ္ လြတလ ္ ပ္စာြ လႈပ္ရွားႏိုင္ေသာAခါ Uီးေပါဠဳ၏ က်န္ေနေသးသည့္ လက္ခလယ္က ထပ္မံ၍ ေရာက္ရလ ွိ ာျပန္သည္။ မဟန္ေတာ့သည့္ AေျခAေနကို သတိထားမိေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိသ ု လို ေနာက္ထပ္ ၀င္ေရာက္လာသည့္ လက္ခလယ္ကို ဟန္႔တားရန္ Aလိ႔င ု ွာ Uီးေပါဠဳ၏ လက္Aစံုကို Aားတင္းကာ တြန္းဖယ္လက ို ္သည္။ Aဂၤါစပ္ေပၚ ထိကပ္ေနသည့္ Uီးေပါဠဳ၏ လက္ ဖယ္ကြာသြားသည္မို႔ သူမ စိတတ ္ ြင္ AေျခAေနကို ထိန္းသိမး္ ႏိုင္ၿပီဟု တြကဆ ္ သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ တြကဆ ္ မထားမိသည္က Uီးေပါဠဳ၏ လွ်ာသည္ ဆန္႔တန္း၍ ပန္းပြင့္ေလးေပၚသိ႔ု က်ေရာက္လာျခင္းပင္ ..။ “Aင့္ …... Aင့္ ….....Aီး !!“ တရိပ္ရိပ္ တက္လာသည့္ လိက ႈ ္ေမာဖြယ္ ခံစားမႈတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္၀U ိ ာU္သည္ တျခားသိ႔ု လြင့ထ ္ ြကသ ္ ာြ း၏။ ျဖန္႔ကားထားသည့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္သည္ မည္သည့္Aခ်ိန္က ေျမာက္တက္သြားသည္ မသိ။ Uီးေပါဠဳ၏ ေခါင္းကို ကတ္ေၾကးညွပသ ္ လို ဖမ္းခ်ဳပ္၍ထားသည္။ တင္ပါးမ်ားကို ေကာ့ႏိုင္သမွ် ေကာ့၍ထားယံုမက၊ ပန္းပြင့ေ ္ လး၏ A၀ကိလ ု ဲ Uီးေပါဠဳ၏ ပါးစပ္ႏွင့္ နီးကပ္ႏိုင္သမွ် ကပ္ထားေပးသည္။ ေလAဟုန္ထတ ဲ ြင္ ေမ်ာပါသြားေသာ သစ္ရက ြ ္ငယ္လို ျဖစ္တည္ကာ ေနၿပီးေနာက္ Aဆံုးစြန္ေသာ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေျမျပင္ေပၚသိ႔ု ျပန္လည္၍ ေရာက္ရွိသြားသည္။ တဆတ္ဆတ္ လႈပ္ရွားေနရာမွ ေနၾကာေဒ၀ီ ၿငိမက ္ ာက်သြားသည့္တိုင္ Uီးေပါဠဳ၏ လႈပ္ရွားမႈက မရပ္တန္႔ေသးေပ။ စီးဆင္းထြကက ္ ်လာသည့္ ၀တ္ရည္ခ်ဳိမ်ားကို ရွည္လ်ားလွသည့္ သူ႔လွ်ာႀကီးႏွင့္ သိမး္ က်ံဳးကာ လ်က္ယေ ူ နေသးသည္။ “Uီးႀကီးေပါဠဳ ဘာ့Aတြက္ေၾကာင့္ ဤကဲသ ့ ႔ို ျပဳမူရပါသလဲ .. “ ျပန္လည္၍ Aေမာေျပလာသည့္ေနာက္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သိခ်င့္သည့္စိတ္ကို Aစိုးမရပဲ


Page 25



ေမးျမန္းရွာသည္။ သူမ၏ Aသံသည္ Aျပစ္တင္ျခင္း Aလ်U္းမရွိပဲ သနားၾကင္နာျခင္းျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ “သမီးရဲ ႔ ရတနာတြင္းေလးထဲက ၀တ္ရည္ခ်ဳိေတြဟာ ေရာဂါပိုးမ၀င္ေAာင္ တားဆီးႏိုင္မယ့္ Aေကာင္းဆံုး ေဆးျဖစ္သည့္Aတြက္ေၾကာင့္ပါ .. ကဲ .. Aခု ကြ်ႏု္ပ္ Aပ်ဳိစင္Aလႊာကို ေဟာဒီက Aေမြးကို Aသံုးျပဳၿပီး ျပန္လည္ဖန္တးီ ေတာ့မယ္ .. နာက်င္မက ႈ ို သည္းခံၿပီး မလႈပ္မရွားပဲ ေနပါကြယ္ … “ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္မူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aသည္းခိက ု ္မ်ွ ေAာင္ ခံစားရသည့္ နာက်င္မက ႈ ို Aံႀကိတက ္ ာ ထားရင္း Uီးေပါဠဳ၏ လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးမႈကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္။ ေAာ္ညည္းသံတစ္ခ်က္မွ် မထြက္ေAာင္ ပါးစပ္ကတ ို င္းၾကပ္စာြ ေစ့ကာထားသည့္တိုင္ သူမ၏ မ်က္၀န္းတြငေ ္ တာ့ မ်က္ရည္စမ်ားႏွင့္ ခိုတြဲ၍ေနသည္။ ကြမ္းတယာညက္ခန္႕ ၾကာၿပီးသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ စူးရွစြာနာက်င္ေနသည့္ သူမ၏ ပန္းပြင့ေ ္ လး Aထဲမွေန၍ ခြ်န္ျမေသာ Aရာတစ္ခု Aၿပီးပိုင္ထက ြ ္ခာြ သြားသည္ကို သိလိုကသ ္ ည္။ “ၿပီးဆံုးပါၿပီ သမီး … ေဟာဒီက ေဆးကို က်ဳိခ်က္၍ မနက္တစ္ႀကိမ္ .. ညေနတစ္ႀကိမ္ တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ခြကတ ္ တ ိ ိ ေသာက္ပါ .. သံုးရက္တာမွ် လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း Aမႈကို မျပဳပါႏွင့္ .. မဟုတ္လွ်င္ Aထဲမွ ေသြးယိုျခင္း ျဖစ္တည္လိမ့မ ္ ယ္ .. Aနည္းဆံုး တစ္ပတ္ၾကာမွ နဂိုAတိုငး္ ျပန္ျဖစ္ပါလိမ့မ ္ ယ္ .. သမီးငယ္ “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Uီးေပါဠဳ၏ စကားကို ေသခ်ာစြာ မွတသ ္ ားထား၏။ ကမ္းေပးသည့္ ေဆးထုပက ္ လ ို ဲ AေသAခ်ာ ၀တ္ရုလ ံ ႊာထဲတြင္ ထည့္ကာ သိမး္ ဆည္းထားလိက ု ္၏။ ထို႔ေနာက္တြငေ ္ တာ့ ျပန္ဖ႔ရ ို န္Aတြက္ လဲေလ်ာင္းရာမွ ထသည္။ ထိသ ု ိ႔ု လႈပ္ရွားလိက ု သ ္ ည္ႏွင့္ Uီးေပါဠဳဆိုခသ ဲ့ လို သူမ၏ ပန္းပြင့ေ ္ လးAတြင္းမွ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ေနရာသည့္ Aတိုင္းမသိေAာင္ကို နာက်င္၏။ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု ဟ ္ န္တစ္ခ်က္ ပ်က္သြားသည္တြင္ AရိပA ္ ေျခကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ Uီးေပါဠဳက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ လွမး္ ဆြက ဲ ာ ထိန္းကိုငထ ္ ားေပးသည္။ ထိမ ု ွတဖန္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပခံုးတစ္ဖက္ကို ေဖးမ၍ တဲAိမေ ္ ရွ႔ဘက္သ႔ို ျပန္လည္၍ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သာယာလွေသာ နံနက္ခင္း မိုးေကာင္းကင္၏ Aလယ္ဗဟိတ ု ည့္တည့္၌ သူရိနေ ္ နမင္းသည္ ႀကီးစိုးကာ ေနရာယူထားေလၿပီ .. သမားေတာ္ေပါဠဳရွိရာ မိုးမခေတာင္သ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရသည့္ သူမ၏ ရံေရြေတာ္ျဖစ္သူ ေရႊစာႏွင့္Aတူ ထပ္မ၍ ံ ေရာက္ရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ Aခ်ိန္ကာလAားျဖင့္ သီတင္းတစ္ပတ္မွ် ၾကာျမင္ခဲ့ၿပီမ႔ို Aပ်ဳိစင္Aလႊာကို ျပန္လည္Aစားထိုးထားရာ သူမ၏ ရတနာေရႊၾကဳတ္ေလးAတြင္းမွ နာက်င္မသ ႈ ည္ ပယ္ေပ်ာက္ခ့ၿဲ ပီ ျဖစ္သည္။ သိ႔ရ ု ာတြင္ သီဖ႔က ြဲ ာထားေသာ ႀကိဳးမွ်င္မ်ားဆီမွ ယားယံမႈ ျဖစ္တည္ေလရာ ေ၀ဒနာတစ္မ်ဳိးႏွယ္ ခံစားရခက္ေနသည္မွာ Aခ်ိန္ႏွင့္Aမွ်ဟု ဆိုရေပမည္။ ထိက ု သ ဲ့ ႔ို ေႏွာင္ဖ႔ထ ြဲ ားသည့္ ခ်ဳပ္ရိုးမ်ားကို သမားေတာ္ Uီးေပါဠဳဆီသ႔ို Aေရာက္တြင္ ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္ၿပီဆိုေသာ Aေတြး၊ ထိုမွတဖန္ ေကာင္းမြန္စာြ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ႏိုင္ၿပီဆိုေသာ Aေတြးတိ႔ေ ု ၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတႏ ္ ွလုးံ သည္ ပထမAႀကိမလ ္ ာစU္ကကဲသ ့ ႔ို မဟုတ္ပဲ ျမဴးထူးေပ်ာ္ရႊင္ေနေလသည္။ လူသA ူ ေရာက္Aေပါက္နည္းေသာ


Page 26



မိုးမခေတာင္၏ စိမ္းစိုေနေသာ သဘာ၀ရွဴခင္းကို ေငးေမာရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ျမင္းရထားထဲတြင္ လိက ု ္ပါလာရာ ေရာက္မွန္းမသိပဲ တဲAိမ္Aေ ို လးသိ႔ု ေရာက္ရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ “ေရႊစာ .. ျမင္းရထားထဲမွာပဲ ေစာင့္ေနေတာ့ … ငါပဲ Aထဲ ၀င္ေတြ႔လိုက္မယ္ “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္Aတုိင္းပါ့ .. သခင္မေလး “ ပထမAႀကိမ္ လာေရာက္စU္ကကဲ့သ႔ပ ို င္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aနက္ေရာင္ ၀တ္ရုရ ံ ွည္ကို တကိုယလ ္ ုးံ ဖံုးလႊမ္းကာ ၿခံဳလိက ု ္ရင္း တဲAိမA ္ ိေ ု လးထဲသ႔ို ေျဖညွင္းစြာ ေလွ်ာက္လမ ွ ္း၀င္သည္။ AခုAႀကိမတ ္ ြငမ ္ ူ သူမသည္ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္မေနေတာ့ပဲ တဲAိမ္ေပါက္၀ေရာက္သည္ႏွင့္ Uီးႀကီးေပါဠဳဟု လွမ္းေAာ္၍ ေခၚလိက ု ္ရာ ခ်က္ခ်င္းဆိသ ု လို Aိမ္ေပါက္၀တြင္ Uီးေပါဠဳ ေရာက္ရွိလာသည္။ Uီးေပါဠဳ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသြငက ္ ို ျမင္လက ို သ ္ ည္ႏွင့္ ၿပံဳးရႊင္၍ သြားသည္မွာ Aိမ ု င္းရင့္ေရာ္ေနသည့္ ဇရာေၾကာင္းမ်ားပင္ ထိုAေပ်ာ္မ်က္ႏွာကို ဖံုးကြယထ ္ ားျခင္းငွာ မစြမ္းသာေပ။ ဟုတ္ေပသည္။ မည္သ႔ေ ို သာ ေယာက်္ားသားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aျပင္Aလွ .. ထိုမတ ွ ဖန္ Aတြင္းAလွကို ျမင္ဖးူ ခဲ့သည္ႏွင့္ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္းငွာ တတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း …။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Uီးေပါဠဳ ေဖးမေခၚေဆာင္လာသည့္Aတိုင္း လိုက္ပါလာခဲ့ရာ ပထမတစ္ေန႔က Aတိုင္းပင္ တဲAမ ိ ္ေလးAတြငး္ ဘက္ရွိ လူနာၾကည့္ Aိပ္စင္ေလးသိ႔ု ျပန္လည္ေရာက္ရွိခသ ဲ့ ည္။ စိတ္ေဇာထက္သန္ေနသည့္Aေလ်ာက္ Aလိက ု တ ္ သိႏွင့္ပင္ Aိပ္စင္ေပၚတက္၍ ကိယ ု ္ကတ ို စ္ဆစ္ခ်ဳိးထုိင္ကာ ေနရာယူလိုကသ ္ ည္။ Uီးေပါဠဳသည္လဲ မည္သည့္Aခ်ိနက ္ ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည္ မသိ။ စမ္းသပ္စင္၏ Aနားတြင္ ရွိေနေသာ သစ္သားဗန္းေလးထဲတြင္ Aသင့္ရွိေနေသာ ေသးငယ္ေသာ ေမြးညွပ္ႏွင့္ Aခြ်န္ေကာက္ေလးပါေသာ ကတ္ေၾကးAငယ္ေလးတစ္ခုကို Aသာေကာက္ယလ ူ က ို သ ္ ည္။ “သမီးငယ္ … ပထမAႀကိမ္ ကဲသ ့ ႔ို ေAာက္ခံ၀တ္ရုလ ံ ႊာႏွင့္ Aတြင္းလႊာပါးကို ဖယ္ရွားေပးပါ .. စတင္၍ မလိA ု ပ္ေတာ့သည့္ Aမွ်င္စမ်ားကို ထုတယ ္ ူေပးပါမယ္ …” ေျပာဆိုညန ႊ ္ၾကားသည့္Aတိင ု ္း ေနၾကာေဒ၀ီ မဆိုငး္ မတြပင္ လိုက္နာရွာသည္။ သူမAဖုိ႔ ကိစြျမန္ျမန္ျပတ္ကာ ၿပီးဆံုးသြားဖိ႔သ ု ာ ေလာေလာလတ္လတ္တြင္ Aာရံုရွိေနသည္။ သိ႔ရ ု ာတြင္ Uီးေပါဠဳတစ္ေယာက္ ၿပီးခဲ့တA ့ဲ ေခါက္တုန္းကလို သူမAေပၚAား မဖြယမ ္ ရာျပဳမူလ်ွ င္ ကာကြယ္ဖ႔A ို တြက္ ႀကိဳတင္ေဆာင္ယလ ူ ာသည့္ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ငယ္ကေ ို တာ့ ခါးမွာခ်ိတထ ္ ားေသာ ၀တ္ရုလ ံ ႊာ၏ ႀကိဳးစတြင္ ျမင္သာေAာင္ တမင္တကာလွစဟ ္ ၍ ျပထားသည္။ သမားေတာ္ Uီးေပါဠဳသည္ A၀တ္ဗလာႏွင့္ ျဖစ္တည္သြားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ေAာက္ပိုင္းAလွကို Aငမ္းမရစိုကၾ္ ကည့္ေနရင္းမွ ဓါးေျမွာင္ငယ္Aား လွမ္းျမင္၏။ ထိုေရာAခါ သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးေယာင္သန္း သြား၏။ “ကိယ ု ့က ္ ိုယက ္ ို ကာကြယ္ဖ႔A ို တြကဆ ္ ိုၿပီး ဓါးေျမွာင္ငယ္ကို ေဆာင္ယလ ူ ာတာလား .. သမီးငယ္ဟာ ဘယ္လိုမွ လူတစ္ဖက္သားကို ဒဏ္ရာAနာတရ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး … Aထူးသျဖင့္ Uီးႀကီးလို Aိုမင္းမစြမ္းသူကို ရန္ျပဳမွာ မဟုတဘ ္ ူးလိ႔ု ယံုၾကည္ၿပီးသားပါ … “ ရယ္ကာၿပံဳး၍ ေျပာေနေသာ Uီးေပါဠဳ၏ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူ၏ စကားကို


Page 27



ျပန္လည္သုးံ သပ္မိသည္။ Uီးေပါဠဳ၏ စကားက မမွားပါ။ သူမတစ္သက္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တစ္ဖက္သား နာက်င္ထိခက ို ္မႈ ျဖစ္ေစမည့္ Aရာမွနသ ္ မွ် တစ္ေရြးေစ့ခန႔္မွ်ပင္ ျပဳလုပ္ဖူးခဲသ ့ ူ မဟုတ္။ Aၿမဲတမ္းလိလ ု ို သနားၾကင္နာစိတက ္ သ ို ာ လက္ကင ို ္ထားခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေရႊရင္Aစုံ မို႔တက္လာသည္Aထိ ပင့္သက္တစ္ခက ု ို ရိႈကလ ္ ိုက္ရင္း ခါးစည္းႀကိဳးတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ဓါးေျမွာင္ငယ္ကို AလိA ု ေလ်ာက္ ကမ္းေပးလိက ု ္၏။ လက္ထဲေရာက္လာသည့္ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ငယ္ကို Aနီးရွိ စားပြဲေပၚတြင္ လွမ္းတင္ၿပီး Uီးေပါဠဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရွ ႔တည့္တည့္တြင္ ထုိင္ကာ ေနရာယူသည္။ “လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္း၍ ခံုတန္းႏွစ္ခုေပၚမွာ ဆုပ္ကင ို ္ထားပါ .. သမီး “ ေစခိုင္းသည့္Aတိုငး္ ျပဳမူလက ို ္ခ်ိနတ ္ ြင္ Uီးေပါဠဳသည္ ခံုတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ထလိက ု ္ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္ဖ်ားႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္တယ ြ လ ္ ိက ု ္သည္။ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ခံစားမႈႏွင့္Aတူ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္သည္ ထိေတြ႔ခံစားမႈ Aာရံု မရရွိေတာ့သည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ထိတလ ္ န္႔တၾကား ႀကံဳေတြ႔သည္။ ရင္ထဲ စိုးရြံ ႔သာြ းသည့္ ခံစားမႈတြင္ ေစ့ထားသည့္ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို လႈပ္ရာွ းမည္ျပဳရာ သူမ မလႈပ္ရွားခင္မွာပင္ Uီးေပါဠဳ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ေပါင္တြင္းမွ Aေၾကာတစ္ဖက္ကို ေထာက္ျပဳ ၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းညိဳညိဳေလးမ်ားသည္ ၀ိုင္းစက္သြားၿပီးေနာက္ UီးေပါဠဳAား မေက်မခ်မ္း Aသြင္ႏွင့္ ၾကည့္သည္။ “ရွင္ … ရွင္ …. က်မရဲ ႔ယုၾံ ကည္မႈကို Aခြင့ေ ္ ကာင္း ယူရသလား .. က်မ … က်မ ရွင့္စကားေတြကို နားေယာင္မတ ိ ာ မွားၿပီ … ကဲ .. Aခု ရွင္ ဘာလုပ္မွာလဲ … က်မကို မဖြယ္မရာ သားမယားAျဖစ္ေရာ ျပဳက်င့္Uီးမွာလား .. “ “UီးႀကီးAေပၚမွာ Aမ်က္ေတာ္ မရွပါနဲ႔ သမီးငယ္ … သမီးထင္သလို သားမယားAျဖစ္လဲ ျပဳက်င့္ႏိုင္ေAာင္လဲ Uီးႀကီး မစြမ္းပါဘူး … Uီးႀကီးဟာ ငယ္ရယ ြ ္စU္Aခါတုန္းကတည္းက ေရႊနန္းေတာ္မွ မိန္းမစိုးAျဖစ္ ျပဳလုပ္ဖ႔ို Aေရြးခ်ယ္ခထ ံ ားခဲ့ရသူပါ .. သို႔ေသာ္လဲ Uီးႀကီးရဲ ႔ေယာက်္ားAဂၤါAား ဖယ္ရွားျခင္း Aမႈကို ေဆာင္ရက ြ ္ရမွာ AမွားAယြင္း ျဖစ္ေပၚခဲသ ့ ည့္Aတြက္ ဒဏ္ရာAနာတရ ႀကီးစြာရၿပီး Aဆံုးသတ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း မခံရခဲ့ပါဘူး သမီး .. Uီးႀကီးရဲ ႔ဘ၀ဟာ ေယာက်္ားသားလိ႔ု ဆိုလ႔ရ ို မယ့္ ဘ၀မဟုတ္ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ ..” သနားၾကင္နာမႈစတ ိ ္ Aရင္းခံရွိသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေဆြးေျမ့စြာ ရွင္းျပေနရွာသည့္ Uီးေပါဠဳ၏ Aသြင္ကို ၾကည့္ရင္း မည္ကသ ့ဲ ႔ို တုန႔ျ္ ပန္ရမည္ကို စU္းစားမရ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုAခိုကမ ္ ွာပင္ Uီးေပါဠဳ၏ မ်က္ႏွာသည္ ညိဳးငယ္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း Aသြငေ ္ ျပာင္း၏။ သိန္းစြန္ငက ွ က ္ သ ဲ့ ႔ို စူးရဲလသ ွ ည့္ သူ၏ မ်က္လုးံ သည္လဲ Aေရာင္တလက္လက္ႏွင့္ ေတာက္ပလာသည္။ မလႈပ္မရွားပဲ ရွိေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိုယလ ္ ုးံ ကို သိမး္ က်ဳံး၍ ၾကည့္သည္။ “မွန္ရာကို ၀န္ခံရမည္ဆိုရင္ျဖင့္ Uီးႀကီး သမီးAေပၚ တပ္မက္စလ ြဲ န္းမိတာ စစေတြ႕ျခင္းေန႔ကတည္းကပါ .. တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ ေမ့ေဖ်ာက္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာႏုိင္ခဲ့ပါဘူး .. “


Page 28



Uီးေပါဠဳသည္ စကားမဆက္ေသးပဲ သူ႔စကားေၾကာင့္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္သာြ းရွာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးAား Aရင္ၾကည့္၏။ ၿပီးမွ ျပတ္သားသည့္ ေလသံႏွင့္ .. “Aပိုေတြ ဆိုမေနေတာ့ဘးူ .. Aရင္ဆုးံ ခ်ဳပ္ရာစေတြကို ဖယ္ရွားေပးမယ္ .. ၿပီးရင္ မင္းဘ၀တစ္သက္တာလံုးမွာ ေမ့ေဖ်ာက္၍ မရႏိုင္မယ့္ Aရသာတစ္ခက ု ို Uီးႀကီး လက္ေဆာင္ ေပးလိက ု ္မယ္ .. “ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ Uီးေပါဠဳ၏ လက္သည္ ယက္ကန္းတိင ု ္မွ လြန္းသဖြယ္ လွ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရာွ း၏။ နာက်င္ျခင္းဟူ၍ တစိုးတစိမ်ွ မခံစားလိက ု ္ရပဲ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းပြင့ေ ္ လးAတြင္းမွ ယားယံေနသည့္Aရာမ်ားသည္ Aခ်ိန္ပိုင္းေလးAတြင္းတြင္ ဖယ္ခာြ ၍သြားသည္။ ပံုမွန္သာဆိလ ု ွ်င္ ဤAေျခAေနသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAဖိ႔ု စိတသ ္ က္သာရာရမည့္ Aေၾကာင္းျဖစ္ေသာ္လည္း Uီးေပါဠဳ ေၾကြးေၾကာ္ထားသည့္ ေနာက္ဆက္တစ ဲြ ကားေၾကာင့္ စိတထ ္ ဲတြင္ ရင္ဖုိသလို၊ တုနလ ္ ႈပသ ္ လို ျဖစ္ကာ မ်က္၀န္းညိဳေလးမ်ား မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနရွာသည္။ Uီးေပါဠဳ၏ လႈပ္ရွားမႈAား မမွိတမ ္ သုန္ႏွင့္ လိက ု ္လံၾကည့္ရွဴေနရာ လက္Aစံုက သူမ၀တ္ရုလ ံ ႊာ၏ Aေပၚပိ္င ု ္း သီေႏွာင္ထားရာ Aစေလးမ်ားသိ႔ု ေရာက္ရလ ွိ ာသည္ကို ေတြ႔လက ို ္ရ၏။ “မ .. မလုပ္ပါနဲ႔ … က်မကို မျပဳမူပါနဲ .. Aို .. “ စိုးရြံ ႔ထတ ိ ္လန္႔စာြ ႏွင့္ ေတာင္းပန္တးို လွ်ဳိးသံျပဳသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို လ်စ္လ်ဴ ရႈ၍ Uီးေပါဠဳသည္ လုပ္စရာရွိသည္ကသ ို ာ ဆက္လက္ေဆာင္ရြကသ ္ ည္။ ျမန္ဆန္လသ ွ ည့္ လႈပ္ရာွ းမႈတြင္ ၀တ္ရုေ ံ တာ္လႊာေရာ၊ ေAာက္ခံရင္စည္းပါ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္မွဖယ္ခြာသြားသည္။ ႏွစ္ဆူလ၀န္းႏွယ္ တင့္တယ္ေသာ ျဖဴေဖြးမိ႔ေ ု မာက္သည္ စေနႏွစ္ခိုင္Aား တပ္မက္ေမာဖြယရ ္ ာ ျမင္ေတြ႔မိသည္။ Uီးေပါဠဳ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ပို၍ Aေရာင္လက္လာၿပီးေနာက္ သူ၏ မ်က္ႏွာႀကီးကို ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ပို၍နီးကပ္ေAာင္ ေရွ႔တိုးသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ သူ၏ ပါးစပ္ကို ဟလိုကရ ္ ာ လွ်ာAရွည္ႀကီးတစ္ခက ု ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ႏွယ္ ဆန္႔ထြကလ ္ ာသည္။ လူသားတစ္Uီး၏ လွ်ာႏွင့္မတူပဲ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ေကာင္၏ လွ်ာAလား ထင္ျမင္ရမည့္ ထိလ ု ွ်ာနီနီႀကီးသည္ ရွည္လ်ားယံုမက ထိပဖ ္ ်ားကလဲ စုကာခြ်န္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ပထမAႀကိမတ ္ ုနး္ က ဒါကို သတိမထားမိခ့။ဲ နီးကပ္စာြ မျမင္ရသျဖင့္ ရိုးရိုးသာမန္ဟုပင္ ထင္ထားခဲသ ့ ည္။ Aခုေတာ့ .. “Aေမ့ … Aီး … “ ပန္းႏုေရာင္ေဖြးေနေသာ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ရစ္ပတ္ကာ ထိုးဆြလ ဲ ိုကသ ္ ည္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ႏႈတ္မွ ထုတ္ေဖာ္၍ပင္ ညည္းညဴမိသည္။ Uီးေရႊေကာင္းႏွင့္ စမ္းသပ္စU္တြင္ ဤကဲ့သ႔ို သူမ၏ ေရႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳးမ်ားကို နမ္းရႈတ္ျခင္း၊ ႏို႔သီးေလးမ်ားကို စုပ္ယူျခင္း မခံစားခဲရ ့ ဖူးေပ။ သို႔Aတြက္ေၾကာင့္ Uီးေပါဠဳ၏ ျပဳမူခ်က္သည္ သူမAတြက္ ဆန္းသစ္ေသာ Aေတြ႔ကို ျဖစ္ေစသည္မွာ Aမွန္ပင္။ ထိ႔A ု ျပင္ သူမ ရင္သားမ်ားကို လာေရာက္ပတ ြ သ ္ ပ္ေနသည့္ လွ်ာႀကီးကလဲ သာမန္ႏွင့္မတူပဲ ထူးျခားေနရာ ေနၾကာေဒ၀ီAဖိ႔ု စိတ္AစU္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖ႔ရ ို ာ မစြမ္းႏိုင္ေပ။ Aေပၚပိုင္းတြင္ စိတ္ရွိတင ို ္း ေသာင္းက်န္းခဲ့ၿပီးေနာက္ Uီးေပါဠဳ၏ လွ်ာႀကီး ေAာက္ဘက္သ႔ို ေရြ႔လ်ားသြားၿပီး ရတနာဂူေလး၏ Aနားသားပါးပါးေလးမ်ားကို ထိလ်က္လက ို ္သည္တြငမ ္ ူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရင္ထဲ


Page 29



ငလ်င္ေတာ္လဲ လႈပ္ခါသလိက ု ို ခံစားရသည္။ Aေၾကာမ်ားကို ပိတ္ဆ႔ခ ို ံထားရျခင္းေၾကာင့္ သူမ၏ ေျခလက္မ်ားကိုလဲ မလႈပ္ရွားႏိုင္ရာ ထိုAခ်က္က သူမ၏ စိတလ ္ ႈပ္ရွားမႈကို ပို၍တိးု ပြားေစသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAရိပA ္ ကဲကို တရံမျပတ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ Uီးေပါဠဳသည္ သူ၏ စြမ္းေဆာင္မႈ ထိေရာက္သည္ကို သိလိုကသ ္ ည္ႏွင့္ ေရွ႔ဆက္၍တိုးေတာ့သည္။ ပန္းပြင့ဖ ္ တ္ေလးႏွစ္ခုAား တြန္းဖယ္၀င္ေရာက္လာၿပီး သကာလ ရတနာဂူ၀တေလွ်ာက္တြင္ Uီးေပါဠဳ၏ လွ်ာကေနရာယူသည္။ ႏုနယ္လွသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aတြင္းသားမ်ားသည္ တြန္းထိုးကာ ၀င္ေရာက္လာသည့္ က်ဴးေက်ာ္သလ ူ ွ်ာကို ၀န္းရံ၍ ရစ္ပတ္ၾကသည္။ ထိုေရာAခါ ၾကာဆူးသဖြယ္ ျဖစ္တည္ေနေသာ လွ်ာေပၚရွိ AဖုAထစ္မ်ားေၾကာင့္ ႏုနယ္သစ္လင ြ ္ေသာ Aတြင္းသားမ်ားသည္ ငိုယ၍ ို Aရႈံးေပးၾကရသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ဤကဲသ ့ ႔ို Aႏုိင္က်င့္လာသူAား ေပြ႔ဖက္ထားျခင္းကိလ ု ည္း စြန္႔လႊတဖ ္ ႔ရ ို ာ မစြမ္းႏိုင္ရွာေပ။ ေလွ်ာတုိက၀ ္ င္ထက ြ ္ေနေသာ လွ်ာႀကီးက ေပးသည့္Aရသာတြင္ တတုန္တန ု ္ တရီရီႏွင့္သာ လႈပ္ခါရင္း ပုလဲရည္မ်ားကိသ ု ာ ဖန္တးီ ထုတလ ္ ုပ္ေနရသည္။ ဤသိ႔ျု ဖင့္ … Aထက္ဘ၀ဂ္သ႔ို တိုငေ ္ Aာင္ ေရာက္ရသ ွိ ြားသကဲ့သ႔ို ရင္ထဲ လိက ႈ ္ေမာစြာ ခံစားရၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ေခတၱခဏမွ် ကင္းကြာသြားသည္ဟု ထင္လိုကရ ္ သည္။ သတိျပန္လည္ရသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ပထမUီးဆံုး သူမ သတိထားမိသည္က ေျခလက္မ်ားကို ျပန္လည္၍ လႈပ္ရွားႏိုင္သည္ကို၊ ေက်နပ္၀မ္းသာစြာႏွင့္ Uီးေပါဠဳရွိရာသိ႔ု လွမ္းAၾကည့္တြင္ သူမ၏ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ကို ဓါးAိမ္ထမ ဲ ွ ထုတက ္ ာ ကိုငတ ္ ြယထ ္ ားသည္ကို ေတြ႔လက ို ္ရသည္။ ရင္ထတ ဲ ြင္ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္ကာ တုနလ ္ ႈပသ ္ ာြ းၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မုဆိုးႏွင့္ရင္ဆိုင္ေတြ႔သည့္ သမင္မငယ္လို ၀ိုင္းစက္သာြ းရွာ၏။ “ရွင္ .. ရွင္ !! “ “မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ထိပထ ္ ား … ထိပ္ထားရဲ ႔Aရသာပန္းဖူးေလးကို နမ္းရိက ႈ ္ၿပီး၊ ၀တ္ရည္ခ်ဳိမ်ားကို သံုးေဆာင္ၿပီးသည့္ေနာက္ Uီးႀကီးဘ၀မွာ Aရာရာ ျပည့္စံုခဲ့ပါၿပီ .. “ တည္ၿငိမေ ္ သာ ေလသံႏွင့္ ရွင္းျပေနယံုမက သူမAား ထိပ္ထားဟူေသာ Aေခၚေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တုနလ ္ ႈပ္ေၾကာက္ရံြ ႔မႈ ေလ်ာ့ပါးကာ စိတထ ္ ဲ Aံ့Aားသင့္မိသည္။ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနရွာသည္ ၀တ္ရုံလႊာကို ျပန္လည္၍ စုစည္းကာ စည္းေႏွာင္လက ို ္ေသာAခါ Uီးေပါဠဳထံမာွ ေနာက္ထပ္ စကားသံကို ဆက္ၾကားရျပန္သည္။ “မွန္ရာကို ထြက္ဆိုရမယ္ဆရ ို င္ျဖင့္ ထိပထ ္ ားဘယ္သူဆတ ို ာ Uီးႀကီး သိရွိပါတယ္ .. “ (ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းေလးမ်ား ၀ိုင္းစက္သာြ းျပန္သည္) “မစိုးရိမ္ပါႏွင့္ ထိပထ ္ ား .. ထိပထ ္ ားရဲ ႔ လွ်ဳိ ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေပါက္ၾကားေစရပါဘူး … သိ႔ေ ု ပမယ့္ Uီးႀကီး မိမိကယ ို က ္ ိုေတာ့ ယံုၾကည္စတ ိ ္ခ်ျခင္း မရွိဘးူ .. ဒါ့Aျပင္ ထိပထ ္ ားရဲ ႔AလွAပေတြကို Aတြင္းသိသိ ျမင္ခဲ့ဖူးၿပီးတဲေ ့ နာက္ ထိပထ ္ ားနဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ဘ၀မွာလဲ Uီးႀကီး ဘယ္လမ ို ွ ဆက္မေနႏိုင္ဘူး …. ဒီAတြက္ .. “


Page 30



“မလုပန ္ ႔ဲ !! “ Aလန္႔တၾကား ေAာ္ျပဳလိက ု သ ္ ည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသံသည္ တိတ္ဆတ ိ ္ေနေသာ တဲAိမ္ေလးကို ဖံုးလႊမး္ ၍ သြားသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ၏ တားျမစ္ခ်က္က Aရာမထင္ေတာ့ပါ။ Uီးေပါဠဳသည္ လက္ထက ဲ ္င ို ္ထားေသာ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ကို ဆန္႔တန္းကာေျမွာက္၍ သူ႔ရင္တည့္တည့္သ႔ို ထိုးခ်လိက ု သ ္ ည္။ Aသြားထက္သည့္ ဓါးေျမွာင္သည္ ဇိြခနဲ ရင္၀တြင္ စိုကက ္ ာသြားသည္။ “Aား … ကြ်တ္ … ကြ်တ္ .. “ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေခြယိုငက ္ ာ က်သြားသည့္ Uီးေပါဠဳ၏ Aျဖစ္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စမ္းသပ္စင္ေပၚမွ AေျပးAလႊား ဆင္းသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္လဲ UီးေပါဠဳAား ေဖးမေပြ႔ဖက္ကာ ထူသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီထံမွ သင္းပ်ံ ႔ေသာ ကိယ ု ္န႔ႏ ံ ွင့္Aတူ Aိစက္ေႏြးေထြးလွသည့္ ေပြ႔ဖက္ထားမႈတင ြ ္ Uီးေပါဠဳသည္ မ်က္လုးံ မ်ားAား ႀကိဳးစားAားယူ၍ ဖြင့ၾ္ ကည့္သည္။ မ်က္ရည္စေတြလဲ့ေနေသာ့ မ်က္၀န္းညိဳညိဳေလးတစ္ခက ု သူ႔Aား သနားၾကင္နာစြာ ငံု႔ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ “ထိပ္ .. ထား .. “ “မေျပာပါနဲ႔ .. Uီးႀကီး .. စကား မေျပာပါနဲ႔ …” “Uီး .. ႀကီး ကို မ တား ပါနဲ႔ ထိပထ ္ ား .. Uီးႀကီး မေနရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိ .. သိပါတယ္ .. တစ္ခုပဲ ေတာင္း ဆို ပါ ရ ေစ .. Uီးႀကီး .. မရွိတ့ေ ဲ နာက္ .. ဒီေနရာေလးလဲ မရွိ ေစခ်င္ … တဲ .. တဲ ကို မီးတိုက၍ ္ သာ … .. A ဟြတ္ .. “ “Uီး .. Uီးႀကီး !! “ Aားတင္းကာ AလုAယက္ ေျပာေနရရွာသည့္ Uီးေပါဠဳ၏ စကားသည္ Aဆံုးထိ မေရာက္လက ို ္ပါ။ ေနာက္ဆုးံ စကားကို ဆိုလက ို သ ္ ည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ပါးစပ္ထဲမွ ေသြးတစ္ပြက္ Aံထက ြ ္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းဆတ္က်သည္။ ၀ိညာU္ခ်ဳပ္ၿငိမး္ ၍ ၿငိမ္ကာက်သြားသည့္တိုင္ Uီးေပါဠဳသည္ Aၾကည့္မ်ားကိေ ု တာ့ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာဆီမွ ဖယ္ခာြ သြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ Aသက္၀ိညာU္ကင္းမဲ့ေသာ Uီးေပါဠဳကိယ ု A ္ ား ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ပိုက္ေထြးကာထားရင္း ဆိ႔န ု င့္ေၾကကြစ ဲ ာြ ႏွင့္ မလႈပ္မရွက္ ၿငိမသ ္ က္ေနသည္။ တားဆီးမရႏိုင္သည့္ ၀မ္းနည္းမႈ၏ ေနာက္ဆက္တဲြAျဖစ္ ျဖစ္တည္လာေသာ မ်က္ရည္ တစ္စသည္ ပါးျပင္ႏုႏုAား ျဖတ္သန္းၿပီး၊ ေပါက္ခနဲ Aသံျမည္ေAာင္ Uီးေပါဠဳ၏ မ်က္ႏွာေပၚသိ႔ု က်သြားမွ ေနၾကာေဒ၀ီ Aသိျပန္၀င္လာသည္။ Uီးေပါဠဳ မေသဆံုးခင္ Aခ်ိနထ ္ ိ သူ၏ လက္ႏွင့္ ၿမဲၿမံစြာ ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားေသာ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္၏ Aရိုးကို လက္ႏွင့္ဆုပက ္ ိုငသ ္ ည္။ ထိ႔ေ ု နာက္ Aံကတ ို င္းတင္းႀကိတက ္ ာ ဆတ္ခနဲ ဆြထ ဲ တ ု ္သည္။ နီရဲေနေသာ ေသြးရည္မ်ားႏွင့္ စြန္းထင္းေနေသာ ဓါးေျမွာင္က သူမလက္ထဲပါလာသည္။ ဓါးသြားတေလွ်ာက္ ေပက်ံေနေသာ ေသြးစီးေၾကာင္းကို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စူးနက္စြာ တစ္ခ်က္ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေဆးေၾကာသုတသ ္ င္ျခင္း မျပဳလုပေ ္ တာ့ပဲ ဓါးAိမA ္ တြင္းသိ႔ု သြတ္သင ြ ္းသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္မူ တုန္ရီေနေသာ ေျခAစံုတိ႔ႏ ု ွင့္ တဲAိမ္ေလး၏ တံခါးေပါက္၀သိ႔ု လွမ္းကာ ထြကလ ္ ာခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမွီ Aခ်ိန္Aတြငး္ ၌ မီးေတာက္မးီ လွ်ံမ်ား ၀ါးမ်ဳိစျပဳေနေသာ တဲAိမ္Aေ ို လးတစ္ခု၏


Page 31



ေနာက္ချံ မင္ကြင္းထဲမွ ျမင္းရထား တစ္စင္းသည္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ ရွိရာဘက္သ႔ို Uီးတည္၍ ေမာင္းႏွင္လာသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းရထား၏ Aေနာက္ဘက္ရွိ Aျပင္ဘက္သ႔ို ၾကည့္ရွဴႏိုင္ေသာ ျပတင္းကို ဖြင့္၍ ေလာင္က်ြ မ္းေနေသာ ထိုျမင္ကြင္းAား လွမ္းကာၾကည့္သည္။ သူမ လက္ထတ ဲ ြင္မူ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 32


Written By – Natthar ~~ Aခန္း (၃) ~~

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ မြန္းမတည့္မွီ Aခ်ိန္၌ သီရီၾသဘာၿမိဳ ႔Aတြငး္ သိ႔ု ၀င္ေရာက္ရာ ေလးခုေသာ တံခါး၀မ်ားAနက္မွ ေျမာက္တံခါးျပင္Aနားသိ႔ု လွပဆန္းၾကယ္စြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ျမင္းရထားတစ္စးီ ခ်U္းႏွင္းကပ္လာ၏။ တံခါး၀တြင္ တာ၀န္က်သူ ရဲမက္ႏွစ္Uီးသည္ ျမင္းရထား၏ ပံုပန္းသြင္ျပင္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ Aသင့္ေဆာင္ထားသည့္ ခရာမ်ားကို ခါးမွျဖဳတ္၍ မႈတလ ္ က ို ္သည္။ က်ယ္ေလာင္ စူးရွသည့္ ခရာသံ၏ Aဆံုးတြင္ ၿမိဳ႔ေစာင့္တပ္မႈးသည္ တံတင ို ္းမုဒU ္ ီး၏ ျပAိုးေပၚမွာ AေျပးAလႊား ဆင္းသက္လာသည္။ ၿမိဳ ႔တံခါး၀သိ႔ု ေရာက္ရလ ွိ ာၿပီ ျဖစ္သည့္ ျမင္းရထား၏ ေရွ ႔တြင္ ခ်က္ခ်င္း ဒူးေထာက္ကာ AရိုAေသေပးလိက ု သ ္ ည္။ “ေျမာက္တခ ံ ါး၀ေစာင့္ တပ္မးႈ ဗလ AရိုAေသေပးေၾကာင္းပါ သခင္မေလး ဘုရား .. “ တပ္မႈးဗလ၏ Aသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းရထား၏ ေလသာျပတင္းကို ကာရံထားေသာ ပလႊာစကို ဖယ္ရာွ း၍ လွစဟ ္ ၾကည့္လိုကသ ္ ည္။ ျမင္းရထား၏ ေရွ ႔တြင္ တပ္မႈးငယ္၏ Aေဆာင္Aေယာင္ႏွင့္ ခစားေနေသာ ဗလဆိသ ု က ူ ို ေတြ႔၏။ ထိုမတ ွ ဖန္ သူမ၏ Aၾကည့္သည္ တပ္မႈးငယ္၏ ေနာက္ဘက္ရွိ ၿမိဳ ႔Aတြင္းဘက္သ႔ို ၀င္ေရာက္ရာ လမ္းမတေလွ်ာက္ သြားလာေနၾကေသာ လူစလ ု ူေ၀းႀကီးAား ေတြ႔ျမင္လိက ု ္၏။ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ Aေၾကာင္းAရာမွနသ ္ မွ် သိရွိေနသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aခ်ိနA ္ ခါမဟုတ္ လူAမ်ားAျပား လမ္းမႀကီးထက္တြင္ ရွိေနျခင္းကို Aံ့ၾသသြားသည္။ ပံုမွန္ မဟုတ္ေသာ ကိစၥမို႔ သိခ်င္စတ ိ ္ျဖစ္လာရာ တပ္မႈးငယ္Aား ဆင့္ေခၚရန္ ေမးျမန္းမိသည္။ “တပ္မးႈ ဗလ .. Aဘယ္သ႔ေ ို သာ Aေၾကာင္းျခင္းရာေၾကာင့္ လူသA ူ မ်ားAျပား စုေ၀းေနၾကတာလဲ ..” ၾကည္လင္ေAးျမသည့္ စမ္းရည္စီးသံAလား သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ စကားသံတြင္ တပ္မးႈ ဗလသည္ ေယာင္ယမ္း၍ Uီးေခါင္းကို ေမာ္၍ ၾကည့္မိမလိေ ု တာင္ ျဖစ္သည္။ ခ်က္ခ်င္း စိတက ္ ိုထန ိ ္းကာ စုစည္းလိုက္ရၿပီး ေျမျပင္Aား ျပန္လည္စက ို ္ၾကည့္ရင္း သံေတာ္Uီး တင္ရသည္။ “မွန္လပ ွ ါ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မလးဘုရား .. ၿမိဳ ႔Aလယ္ရွိ ရင္ျပင္တင ြ ္ ျပစ္ဒဏ္သင့္သူမ်ားAား ကြပ္မ်က္ျခင္းAမႈ ရွိေသာေၾကာင့္ပါ ဘုရား .. “ “ကြပ္မ်က္ျခင္း Aမႈ .. ဘာ့Aတြက္ေၾကာင့္ လူAမ်ားျမင္ရာ ေနရာတြင္ ျပဳလုပ္ရသလဲ … တင္ေလွ်ာက္စမ္းပါUီး တပ္မႈးငယ္ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေမးစကားက တပ္မးႈ ငယ္ဗလAား ေျဖရခက္ေစသည္။ Aမွန္စင္စစ္ ဤကြပ္မ်က္မႈသည္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔သို႔ ဆက္သမည့္ ရိကၡာတန္းAား လုယက္မႈတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားAား စီရင္ခ်က္ခ်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပညတ္ျပဌာန္းထားေသာ UပေဒAတိုင္း ၿမိဳ ႔ေတာ္ထိန္းျဖစ္သူ Aမတ္မင္း Uီးသိမ္ပ်ံမွ ေဆာင္ရက ြ ္ျခင္းသာ။ Aခုေတာ့ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ AႀကီးAကဲ ၿမိဳ႕စားမင္း သီဟစည္သူ၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သမီးကလ်ာျဖစ္သူ ေနၾကာေဒ၀ီဆီမွ Aေမးစကားက ရွိေနေခ်ၿပီ။


Page 33



“ဟဲ့ .. တပ္မးႈ ဗလ .. ေဘာက္မ့ေ ဲ ၾကာင့္ ႏႈတ္ဆတ ိ ္ေနရသလဲ .. Aျမန္ေလွ်ာက္တင္စမ္း .. “ သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြကသ ္ ာြ းသည့္ ေဒါသသံစက ြ ္ေနေသာ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္ၿပီး ကိယ ု ္ကယ ို ့က ္ ိုေတာင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ျပန္AံA ့ ားသင့္မိသည္။ သမားေတာ္ Uီးေပါဠဳ သူမေၾကာင့္ Aသက္စန ြ ႔လ ္ ႊတသ ္ ာြ းၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏုနုယ္ေသာ စိတ္ႏွလုးံ တြင္ ေနာက္ထပ္တဖန္ “ေသဆံုးျခင္း၊ သုတသ ္ င္ျခင္း” ဆိုေသာ Aေၾကာင္းAရာမ်ားကို လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ေနရွာသည္။ တင္းမာျပတ္သားလွေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေမးတြငတ ္ ူ တပ္မႈးငယ္သည္ ဆိတဆ ္ တ ိ ေ ္ နျခင္းငွာ မတတ္တာေတာ့။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမွာက္တင္၍ Aုပ္မးို ကာ Aလွ်င္Aျမန္ ေျဖၾကားရရွာသည္။ Aေၾကာင္းစံုကို ၾကားသိရၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ၿမိဳ ႔လည္ရင္ျပင္တြင္ ကြပ္မ်က္မည့္စီရင္မက ႈ ို မည္သ႔မ ို ွ လက္သင့္မခံႏိုင္ေပ။ တပ္မႈးဗလAား ျမင္းရထားေရွ ႔မွ Uီးေဆာင္ကာ ျပစ္ဒဏ္စီရင္မႈ က်င္းပမည့္ ရင္ျပင္သ႔ို ေမာင္းႏွင္ေစသည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ ၿမိဳ ႔လည္လမ္းမႀကီး တေလွ်ာက္ ျမင္းခြာသံႏွင့္၊ ရထားဘီးသံမ်ား ဆူညသ ံ ာြ းသည္။ “ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ သမီးေတာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလး ၾကြခ်ီလာၿပီ … Aားလံုး ခစားၾက … “ ေAာင္ျမင္ထည္၀ါလွသည့္ တပ္မႈးငယ္၏ Aသံတြင္ ယာယီဖန္တီးထားသည့္ ၿမိဳ ႔လည္ရင္ျပင္၏ လူသတ္ကြငး္ ထဲမေ ွ န၍ တာ၀န္ခံAမတ္ Uီးသိန္ပ်ံ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ျမင္းရထား ဆိုကေ ္ ရာက္ရာသိ႔ု AေျပးAလႊား ေရာက္ရလ ွိ ာသည္။ ကမန္းကတန္း ဒူးေထာက္၍ AရိုAေသ ေပးလိက ု ္ၿပီး Uီးေခါင္းကို ျပန္ေမာ့မည္ Aျပဳ သူ၏ ေရွ႔ေမွာက္သ႔ို လွပသည့္ ေျခေထာက္တစ္စုံ ေရာက္ရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ “တာ၀န္ခံAမတ္မင္း Uီးသိမပ ္ ်ံ ထင္ပါ့ .. AရိုAေသ ထပ္ေပးမေနပါႏွင့္ေတာ့ …ဤမွ်ေသာ ႀကီးမားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္၏ ေနာက္ကယ ြ ရ ္ ွိ Aေၾကာင္းရင္းဇစ္ျမစ္ သိခ်င္တဲ့Aတြက္ လာေရာက္ရျခင္းပါ … “ Aမတ္မင္း Uီးသိမ္ပ်ံသည္ ၿမိဳ႔စားမင္း၏ သမီးေတာ္ကယ ို တ ္ ိုင္ ၾကြခ်ီလာသည္မ႔ို ေလးေလးစားစားႏွင့္ပင္ တင္ေလွ်ာက္ရသည္။ ျပစ္မက ႈ ်ဴးလြန္သည့္ ခိုးသားAမ်ားစုမွာ Aမွန္စင္စစ္ သူပုနသ ္ က ူ န္ရယ္ ဟူ၍ မဟုတ္ၾကေပ။ လက္လုပလ ္ က္စား လယ္သမား Aမ်ားစုသာ ျဖစ္ၿပီး သူတ႔၏ ို ေနရပ္ေဒသမ်ားAား Aေရွ ႔ဘက္ပိုငး္ မွ က်ဴးေက်ာ္သူ လူရိုငး္ မ်ား ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲသ ့ ည့္Aတြက္ စားစရာမဲ့ဘ၀သိ႔ု ေရာက္ရေ ွိ နၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။ လြတ္ရာကြ်တ္ရာသိ႔ု တိမ္းေရွာင္လာၾကရင္း သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ နယ္နိမတ ိ A ္ တြင္း Aေရာက္တြင္ ဆာလာင္ငတ္ျပတ္မက ႈ ို မခံရိပ္ႏိုင္သျဖင့္၊ ၿမိဳ႔စားမင္းAား ဆက္သမည့္ ရိကၡာေတာ္မ်ားကို ၀င္ေရာက္စီးနင္း လုယက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ Aေၾကာင္းရင္း ဇစ္ျမစ္ေနာက္ခက ံ ို သိရွိၿပီးသည့္ေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဤAမႈAား လ်စ္လ်ဴ ရွဴျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေပ။ ခိုကိုးရာမဲ့ ငတ္ျပတ္ေနေသာ လူသားမ်ား၏ လုပ္မလ ိ ုပ္ရာAျဖစ္ ျပဳက်င့္မေ ိ သာ ဤျဖစ္ရပ္သည္ ေသဒဏ္က်ခံရသည္Aထိ မျဖစ္ေကာင္း။ ထိ႔A ု ျပင္ သူ၏ လက္ေပၚတြင္ ေသဆံုးခဲ့ရသည့္ သမားေတာ္Uီးေပါဠဳ၏ Aရိပက ္ လဲ ႀကီးစိးု ေနရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေနာက္ထပ္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသြးေျမက်ရမည့္ Aျဖစ္ကို မျမင္ခ်င္၊ မၾကားခ်င္ေတာ့ပါ။ “Aမတ္မင္း Uီးသိမ္ပ်ံ .. Aစာေရစာ မရွိလ႔ို Aငတ္ေဘးက်ေရာက္ေနသူမ်ားAဖိ႔ု လုပ္မိလုပ္ရာAျဖစ္ ျပဳက်င့္မိျခင္းကို ဤမွ်ေလာက္ေသာ ျပစ္ဒဏ္မခ်မွတ္ပါႏွင့္ .. သတ္မတ ွ ထ ္ ားေသာ Uပေဒရွသ ိ ည္က မွန္ေသာ္ျငားလဲ Aေၾကာင္းရင္းခံေတာ့ ဆန္းစစ္ပါUီး … တတ္ႏို္င္မယ္ဆိုရင္ ဖခမည္းေတာ္ထံ Aသနားခံၿပီး


Page 34



ဒီလူမ်ား Aားလံုးကို လႊတ္ေပးေစခ်င္တယ္ .. ဒါ့မဟုတ္ ၿမိဳ ႔စားမင္း၏ သမီးေတာ္တစ္ပါး Aေနႏွင့္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးသနားႏို္င္သည္ ဆိက ု ေဆာင္ရက ြ ္ခြင့္ ျပဳပါေလာ့ .. “ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ဳိးသည့္ Aလား ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးႏွင့္ ႏြဲ႔ေႏွာင္းစြာ ေျပာဆိုေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို Aမတ္မင္း Uီးသိမပ ္ ်ံ မလိုကန ္ ာႏိုင္စရာ Aေၾကာင္းမရွိေပ။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့A ္ ား သူမ နာမည္ကိုတပ္၍ ေၾကညာလိက ု ္ရာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရသူမ်ား ထံမွ မက၊ လာေရာက္ စူးစမ္းၾကသည့္ ၿမိဳ ႔ ခံ လူAပ ု ္ဆက ီ ပါ တခဲနက္ ၀မ္းသာက်ဴးရင့္သမ ံ ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ နာမည္Aား မိုးလံုးဟိနး္ ေAာင္ ဟစ္ေၾကြးေနသာ လူAပ ု ္Aား တစ္ခ်က္ေ၀့ကာ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ျမင္းရထားေပၚသိ႔ု ျပန္လည္တက္ရသ ွိ ည္။ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည့္ လူAပ ု ္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ႏႈတ္ဆက္သည့္Aေနႏွင့္ ဒူးေထာက္၍ Uီးညႊတက ္ ာ AရိုAေသေပးၾကသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထုိလူစလ ု ူေ၀း၏ Aစြန္Aဖ်ားတြင္မူ လူတစ္ေယာက္သည္ တေရြ႔ေရြ႔ ထြကခ ္ ြာသြားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ျမင္းရထားAိမ္Aား မမွိတ္မသုန္ေသာ မ်က္လုးံ မ်ားျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~ လကြယ္ည ျဖစ္သည့္Aတြက္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သ၏ ူ စံAိမ္ေတာ္၀င္း၌ ကညင္ဆီးမီးတိုငမ ္ ်ား ထြန္းညွထ ိ ားရာ ေနရာAခ်ဳိ ႔မွ လြဲ၍ က်န္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ Aေမွာင္ထက ု ႀကီးစိုးကာ ေနရာယူထားသည္။ ကင္းလွည့္လာၾကသည့္ Aေစာင့္ ရဲမက္Aခ်ဳိ ႔၏ ေျခသံႏွင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ ၾကားေနရေသာ ပုဇU္းရင္ကတ ဲြ ႔၏ ို ေAာ္ျမည္သမ ံ ်ားက လြဲ၍ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုးံ သည္လဲ ပကတိ တိတ္ဆတ ိ လ ္ ်က္ရသ ွိ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ညUီးပိုငး္ တုန္းက ေရမိုးခ်ဳိးသန္႔စင္ထားခဲ့သျဖင့္ လူက လန္းဆန္းေနရာ ညU့္နက္လာသည့္တိုင္ Aိပေ ္ ပ်ာ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ မ်က္လုးံ မ်ားကို ေမွးမိတက ္ ာ ထားေပမယ့္ သူမ၏ စိတA ္ ျမင္ထတ ဲ ြင္ မ်ားမၾကာမီွ ကာလက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ Aေၾကာင္းAရာမ်ားကို တစ္ခုျခင္း ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနသည္။ Aိပ္မေပ်ာ္သူမ်ား ျဖစ္တတ္သည့္ ဓေလ့Aတိုင္း Aိပ္စက္ရာ သလြန္ထက္တြင္ ဘယ္ညာ Aဖန္ဖန္ ကူးေျပာင္းကာ လူးလိမ့မ ္ ိသည္။ သို႔တိုင္ေAာင္ Aခ်ိနသ ္ ာလင့္၍ ကုနဆ ္ ုးံ သြားသည္။ Aိပ္စက္ျခင္းကေတာ့ မျဖစ္တည္ပါ .. ကိယ ု ္ေပၚတြင္ လႊားထားသည့္ ၿခံဳေစာင္ပါးကို Aသာလွပ္ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သလြန္ေပၚမွ ေျဖးညင္းစြာ ဆင္းလိက ု သ ္ ည္။ သလြန၏ ္ ေျခရင္းဘက္ ခပ္လွမး္ လွမ္းတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ Aိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ Aပါးေတာ္ၿမဲ ရံေရြေတာ္ျဖစ္သူ ေရႊစာကို ေတြ႔သည္။ မိမိေမွးစက္၍ မေပ်ာ္ႏိုင္သည့္တိုင္ Aျခားသူ၏ Aိပ္စက္ျခင္းကို မေႏွာင့္ယွကခ ္ ်င္သည့္ Aေလ်ာက္ ေျခသံမထြက္ေAာင္ Aသာေလွ်ာက္၍ Aိပ္ေဆာင္ထမ ဲ ွ လွမး္ ထြကသ ္ ည္။ သလြန္နားတြင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ကာ တင္ထားေသာ ၿခံဳပ၀ါပါးတစ္ထည္ကလ ို ဲ လက္ကဆြ၍ ဲ တပါတည္း ယူလာခဲ့သည္။


Page 35



Aိပ္ေဆာင္မ်ားကို ဆက္သယ ြ ထ ္ ားရာ စႀကၤ ံလမ္းေရာက္ေသာAခါ ညေလျပည္တစ္ခ်က္က သူမမ်က္ႏွာျပင္ကို ပြတတ ္ ိက ု ္၍ က်ီစယ္သည္။ ညေလေပြ၏ က်ီစယ္မတ ႈ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဆံႏြယ္Aခ်ဳိ ႔ Aနည္းငယ္ လြင့ျ္ မဴးသြားသည္။ မ်က္ႏွာေပၚကို ဖံုးလႊမ္းသြားေသာ ဆံႏြယ္စ တစ္ခ်ဳိ႔ကို လက္ႏွင့္သပ္တင္ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စိတဘ ္ ၀င္တြင္ ျဖစ္တည္လာသည့္Aတိုင္း၊ ေလေပြငယ္ ေျပးထြကသ ္ ာြ းရာ Uယ်ာU္ေတာ္ဘက္သ႔ို ထြကလ ္ ာခဲသ ့ ည္။ Uယ်ာU္၏ Aလယ္တြငက ္ ား သဘာ၀Aတိုင္း ျပဳလုပထ ္ ားေသာ ေရတံခန ြ ္ငယ္ေလး တစ္ခရ ု ွိသည္။ တသြငသ ္ ြင္ စီးက်ေနသည့္ ေရတံခြန္ေလး၏ Aစပ္နားတြင္ ေက်ာက္ျဖဴစားပြတ ဲ စ္လုးံ ႏွင့္ Aသင့္ထိင ု ္ရန္ ခံုတန္းေလးမ်ား ရွိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေရတံခြနမ ္ ွ က်ေရမ်ား စီး၀င္ေနရာ ေရAိုင္ေလးႏွင့္ Aနီးဆံုးရွိ ေက်ာက္ျဖဴသားခံုေလး တစ္လုးံ ၌ ျငင္သာစြာ ၀င္ထိုငသ ္ ည္။ ထို႕ေနာက္တင ြ ္ မဲေမွာင္ေနသည့္ Aေမွာင္ထထ ု ဲAား Aဓိပၸါယ္မဲ့စြာျဖင့္ စိုက္ၾကည့္၍ ေနရွာသည္။ “ေဖ်ာက္ !! “ ကိယ ု ့A ္ ေတြးႏွင့္ကိုယ္ ၿငိမ္သက္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရုတတ ္ ရက္ဆိုသလို ၾကားလိက ု ္ရသည့္ သစ္ကိုင္းေျခာက္ က်ဳိးသံေၾကာင့္ ျဖတ္ခနဲ သူမေနာက္သ႔ို လွည့ၾ္ ကည့္သည္။ လူရိပလ ္ ိလ ု ို Aသြငတ ္ စ္ခုကို Aေမွာင္ထထ ု တ ဲ ြင္ မသဲမကြဲ ျမင္လိုကရ ္ ာ ကိ္င ု ္ေဆာင္ထားသည္ ပ၀ါပါးႏွင့္ မ်က္ႏွာကို Aရင္ဖုးံ ကြယလ ္ က ို ္သည္။ ထိ႔ေ ု နာက္မွ “ေဟ့ .. ညU့္Aခ်ိန္မေတာ္ႀကီး .. ပုန္းကြယ္ေနတာ ဘယ္သူလဲ .. ဒါ ၿမိဳ ႔စားမင္း စံAိမ္ေတာ္ ဆုိတာ မသိဘူးလား .. “ Aေရးႀကံဳက Aသည္းႏုတတ္သူ မဟုတ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေလသံသည္ ရာဇေသြး၊ ရာဇမာန္ Aျပည့္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ Aေမးစကား၏ Aဆံုးသတ္၌ ေပၚထြကလ ္ ာသည့္ လူရိပ္၏ သြင္ျပင္ကို ျမင္လက ို သ ္ ည္တြင္ သူမရင္တစ္ခလ ု ုးံ ျဖတ္ခနဲ ဖိုလက ိႈ ၍ ္ သြားသည္။ Uယ်ာU္ေတာ္ထရ ဲ ွိ ႀကီးမားလွေသာ ပိေတာက္ပင္၏ ေနာက္မွ ေပၚလာသူသည္ကား Aရပ္Aေမာင္းျမင့္မားေသာ ေယာက်္ားပ်ဳိ တစ္Uးီ ..။ Aရပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ေသာ ေတာင့္တင္းႀကံခင ို ္သည့္ ကိယ ု ထ ္ ည္ ရွိယုမ ံ က ေနၾကာေဒ၀ီ ရွိရာသိ႔ု တစ္လွမ္းျခင္း ေလွ်ာက္လာသည္တြင္ ပို၍ထင္သာစြာ ျမင္ရသည့္ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကလဲ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ Aသြင္ရွိေလသည္။ “Aို .. !! “ ည၏ Aေမွာင္က ဖံုးလႊမ္ထားသည့္တိုင္ ကုိလူစိမး္ ၏ မ်က္၀န္းသည္ ညည့္ငွကတ ္ စ္ေကာင္ႏွယ္ လင္းလက္ေနသည္။ စူးရွ၀င္းပသည့္ Aၾကည့္စူးစူးတိ႔တ ု ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ၿမိဳ႔စားမင္း၏ သမီးေတာ္ဆိုေသာ ဘ၀ကိုပင္ ေမ့ကာ ရိုးရိုးသာမန္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ ခံစားရသည္။ Aနားသိ႔ု တေျဖးေျဖး တိုးလာသည့္ လူညိဳေခ်ာAား ျပန္လည္၍ စိုက္မၾကည့္ႏိုင္ေAာင္ ရွက္Aားပိုကာ မ်က္လႊာႏွစ္ဖက္ကို Aလိိလ ု ို ခ်မိသည္။ မ်က္ႏွာကို ကြယထ ္ ားသည္ ပ၀ါစကိလ ု ဲ စိတလ ္ ႈပ္ရွားမႈ Aရင္းခံႏွင့္ ပို၍ လံုေAာင္ ဖံုးမိျပန္သည္။ “ၿမိဳ ႔စားမင္း စံAိ္မ္ဆတ ို ာကို သိသလို .. မင္း ဘယ္သဆ ူ တ ို ာလဲ သိပါတယ္ .. မ်က္ႏွာကို ဖံုးထားဖိ႔ု မလိုပါဘူး … မင္း မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ ျမင္ဖူးခဲတ ့ ာပါ … “ သီဟရာဇာ ျခေသၤ့မင္းကဲသ ့ ႔ို ရဲရင့္သည့္ လုလင္ပ်ဳိ၏ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေခါင္းငံု႔ထားရာမွ


Page 36



Aလိိလ ု ို ေမာ္ၾကည့္မိသည္။ ထိုေရာAခါ လူညိဳထြားျဖစ္သူ သူမႏွင့္ လက္တစ္ကမ္း Aကြာတြင္ ေရာက္ရေ ွိ နသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေက်ာက္ျဖဴသား ထိုငခ ္ ံုေပၚတြင္ ရွိေနသူ သူမAား ငံု႔ၾကည့္ေနရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လုပ္မလ ိ ပ ု ္ရာျဖစ္ ထ၍ရပ္မသ ိ ား ျဖစ္သည္။ “ဘယ္ေနရာမွာ မင္းကို ေတြ႔ဖူးတယ္ဆတ ို ယ္ရယ္ .. ဘာျဖစ္လ႔ို စံAိမေ ္ တာ္ထဲကို မေၾကာက္မရံြ ႔နဲ႔ ၀င္လာရတာလဲဆတ ို ာေရာ သိခ်င္ေနလား ေနၾကာေဒ၀ီ … “ ထူးဆန္းလွသည့္ ေျပာဟန္ဆိဟ ု န္ႏွင့္ မေၾကာက္မရံြ ႔ဆက္တိုက္ ေျပာလိက ု သ ္ ည့္ စကားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aိပ္ေဆာင္မ်ားဘက္သ႔ို ေျပးထြကသ ္ ြားရန္ ဟန္ျပင္မႈကို ရပ္လက ို ္မသ ိ ည္။ လုလင္ညိဳသည္ကား ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာကို ျမင္ခ်င္လသ ွ ည့္Aေလ်ာက္ ေက်ာခိင ု ္းကာထားသည့္ သူမ၏ ေနာက္ဘက္မွေန၍ ညာဘက္ေဘးသိ႔ု တိုးကာေရႊ ႔သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္မူ ေက်ာက္ဆစ္ရုပတ ္ စ္ခA ု လား လႈပ္ရွားရန္ ေမ့ေနေလရာ လုလင္ညိဳ ထိုသ႔A ို ျပဳတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား လူခ်င္းထိလုမတတ္ နီးကပ္သည္။ “မွန္ရာကို ေျပာရမယ္ဆရ ို င္ က်ဳပ္Aသက္ကို မင္း ကယ္တင္လိုကတ ္ ာပဲ .. မယ္မင္း နားလည္ေAာင္ ရွင္းျပရလွ်င္ျဖင့္ .. ေန႔လယ္ခင္းတုန္းက ၿမိဳ ႔ရင္ျပင္ လူသတ္ကင ြ ္းမွာ ကြပ္မ်က္ခံရမယ့္သထ ူ ဲမွာ က်ဳပ္လဲပါခဲ့တယ္ေလ … “ ၿငိမ္သက္ကာ ရွိေနရွာသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ တစ္ကယ ို လ ္ ုးံ တြင္ သဲသ ့ ဲ့ေလး လႈပခ ္ ါေနသည္ကား ေရႊရင္ႏွစ္မႊာသာ။ နီးကပ္စာြ ရွိေနသည့္ လုလင္ပ်ဳိ၏ သြင္ျပင္ႏွင့္ စိုးမိုးသံပါေသာ စကားသံတြင္ ရင္Aစံုသည္ ဖိုလက ိႈ က ္ ာ တုန္ခါေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္Aေတြးသည္ကား …. ေၾသာ္ … ဒါဆို သူက တစ္နယ္တစ္ေက်းကပဲ .. သူမက သူ႔Aသက္ကို ကယ္တင္လက ို တ ္ ့ဲ Aတြက္ လာေရာက္ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာတာေနမွာ …ဒါေပမယ့္ သူ႔ခမ်ာ ဒီစကားေလး ေျပာဖိ႔A ု တြက္ စံAိမေ ္ တာ္ထဲ ခိုးေၾကာင္ခးို ၀ွက္ ၀င္လာရတယ္လ႔ို .. မေတာ္ Aေစာင့္ရမ ဲ က္ေတြန႔ဲ ပက္ပင္းတိုးလိ႔ု … ခက္ရပါေကာ .. Aေမာင္လူစ္မ ိ ္းရယ္ … ။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေတြးက Aဆံုးသတ္ထိ မေရာက္လက ို ္ပါ။ လုလင္ပ်ဳိထံမွ စကားသံက သူမ Aေတြးစေတြကို ျဖတ္ေတာက္လ္က ို ္ေသာေၾကာင့္ပင္ …။ “စံAိမ္ေတာ္ထဲ ၀င္လာမိတ့ဲ Aေၾကာင္းကေတာ့ တျခား မဟုတ္ဘးူ … မယ္မင္းကို ျမင္ျမင္ျခင္း တပ္မက္စလ ြဲ မ္းမိလ႔ို Aိမ္သသ ူ က္ထားAျဖစ္ လိုခ်င္လ႔ို … “ “ ခိ … ခိ “ ထင္မတ ွ ္မထားသည့္ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မိန္းမသားတိ႔၏ ု Iေျႏၵကိုပင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ပဲ ကိယ ု ္ကေလးကို လႈပ္ခါ၍ပင္ ရယ္ေမာမိသည္။ ဆည္းလည္းသံလို သာယာေသာ Aသံႏွင့္Aတူ၊ ရိႈက္ဖိုႀကီးငယ္ Aသြယ္သယ ြ တ ္ ႔ႏ ို ွင့္ တင့္တယ္ေသာ ကိယ ု လ ္ ုးံ ေလး လိုကလ ္ လ ံ ႈပ္ခါေနရာ လုလင္ညိဳသည္ ရင္Aုပ္ေမာက္တက္လာသည္Aထိ Aသက္ကို ျပင္းစြာ ရွဴသြင္းမိသည္။ “မင္း … မင္း !! .. ဘာျဖစ္လ႔ို ငါ့ရင္ထက ဲ စကားကို ရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္ရတာလဲ … “ Aဖ်ားခတ္သလို တုန္ရေ ီ နသည့္ စကားသံက ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရယ္ေမာေနမႈကို တိခနဲေနေAာင္


Page 37



ျဖတ္ပစ္လက ို ္၏။ ညိဳးႏြမ္းသြားသည့္ ေယာက်္ားပ်ဳိ၏ မ်က္ႏွာရွိ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ သူမသည္လဲ Aလိလ ု ို ႏြမ္းနယ္သြားသလို ခံစားရသည္။ ထိုမွတဖန္ မည္သ႔ေ ို သာသြင္ျပင္ရွိသည္ကိုပင္ မသိသည့္ ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မ်ားမၾကာမီAခ်ိနတ ္ က ြ ္ လက္ဆက္ရမည့္ သူမဘ၀ကို ျမင္ေယာင္မက ိ ာ ရင္ေမာျပန္သည္။ “ရွင့စ ္ ကားက AခုAခ်ိန္မွာ က်မAတြက္ Aင္မတန္မွ ရယ္စရာ ေကာင္းေနတာ ရွင္ မသိဘူးလား .. ေဟာဒီ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔ တစ္ခလ ု ုးံ သိတယ္ .. က်မဟာ မ်ားမၾကာမီကာလမွာ တမၼာဒီပဘုရင္ရဲ ႔Aိမ္ေရွ႔စံ ကိယ ု ္ေတာ္ေလးနဲ႔ လက္ဆက္ဖ႔ို Aေရြးခံထားရတယ္ဆတ ို ာ … “ “ဒါေပမယ့္ ဒီလို လက္ဆက္ရမယ္ဆတ ို ာ မင္း သေဘာေတာ့ မဟုတ္ရဘူးလိ႔ု ငါ ယူဆတယ္ ဆိုရင္ေကာ .. ငါ သိေနတယ္ဆိုရင္ေကာ .. “ စိတလ ္ ႈပ္ရွားမႈကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္Aေလ်ာက္ လုလင္ညိဳ၏ Aသံသည္ လိႈက္ေမာမႈAျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ မသဲမကြသ ဲ ာ ရွိသည့္ Aလင္းေရာင္ေလး၏ ေAာက္မာွ ပင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွတရားသည္ လမင္းငယ္ တစ္စင္းလို လင္းလက္ေနသည္။ ပ၀ါးပါးေလး ဖုံးကြယထ ္ ားလိ႔ု မ်က္ႏွာဖူးဖူးေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ေသခ်ာစြာ မျမင္ရသည့္တိုင္ တင့္တယ္ေသာAဆင္းကိုေတာ့ Aနီးကပ္ျမင္ေတြ႔ေနရာ လုလင္ပ်ဳိသည္ စိတက ္ ို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပခံုးသားႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္Aုပ္၍ ကိုငမ ္ ိသည္။ “က်မမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူး … “ လုလင္ည္ဳိ ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမပခံုးကို ကိုငထ ္ ားရာမွ ေAာက္ဘက္သ႔ို ေရြ ႔လ်ားစျပဳသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ သတိထားမိလက ို သ ္ ည္။ စိတထ ္ တ ဲ ြင္ သာယာေနရာမွ ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း Aခုလို ျပဳမူမက ႈ ိုေတာ့ သေဘာမက်။ လြင့္ေပ်ာက္သလိုျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳ႔စားမင္း၏ သမီးေတာ္ဆိုေသာ မာန္က သူမထံတြင္ ျပန္လည္၍ ပူးကပ္လာသည္။ “လႊတ္ .. ရွင္ .. က်မကိလ ု တ ႊ ္ .. Aခုခ်က္ခ်င္း က်မ ေရွ႔ကထြကသ ္ ြား .. ရွင္ .. ရွင္ !! “ “မယ္မင္း သေဘာပဲ .. သြားဆိုေတာ့လဲ သြားရတာေပါ့ .. မနက္ျဖန္ ဒီလA ို ခ်ိန္ ျပန္လာခဲ့မယ္ .. မယ္မင္း စိတ္ေျပာင္းတယ္ဆိုရင္ ေစာင့္ေနပါ .. “ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ လုလင္ညိဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္Aား ကိုင္ထားရာမွ လႊတ္ကာ ေနာက္ဘက္သ႔ို လွည့၍ ္ ေျပးထြက္သာြ းသည္။ Aေမွာင္ထထ ု ဲတြင္ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ြားေသာ လုလင္ညိဳ၏ ပံုရိပ္ကိုၾကည့္ရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မလႈပ္မယွက္ႏွင့္ ဆက္၍ ရပ္ၿမဲသား က်န္ခသ ဲ့ ည္။ ထိုညက ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ညU့္Aေတာ္နက္မွပင္ Aိပ္ေပ်ာ္သည္။ ထိ႔A ု ျပင္ ထူးဆန္းစြာ Aိပ္မက္တစ္ခုကို ျမင္မက္သည္။ သူမ၏ Aိပ္မက္ထတ ဲ ြင္ လုလင္ညိဳ၏ ရင္ခြင္ထ၌ ဲ သူမတကိယ ု လ ္ ုးံ ေရာက္ရွိေနသည္။ သူမAား တင္းၾကပ္စာြ ေပြ႔ဖက္ထားသည့္ လုလင္ညိဳ၏ သန္မာေသာ လက္တံမ်ားၾကားတြင္ သူမသည္ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေAာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိ႔ထ ု က္ပ၍ ို ဆိးု သည္က သူမ၏ ကိုယ္ပင ို ္ပန္းပြင့င ္ ယ္ေလးသည္ တစ္စုတ ံ စ္ခုႏွင့္ ပက္ျဖန္းျခင္း ခံရသလို စိုစြတ္လာျခင္းပင္။ ထူးဆန္းလွစြာေသာ ထိA ု ိပမ ္ က္ထဲတင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္ေပ်ာ္၀င္၍ ေနၿပီး .. Aိပ္မက္က ႏိုးသြားမည္ကို ေၾကာက္ရြံ ႔ေနေလေတာ့သည္။


Page 38



~~~~~~~~~~~~~~~~~~ လဆန္းတစ္ရက္ေန႔၏ ညAခါသာမယ … တသြင္သင ြ ္ စီးဆင္းေနသည့္ ေရတံခန ြ ္ငယ္ေလး၏ နံေဘးရွိ ေက်ာက္ျဖဴသားထိ္င ု ္ခံုေလးေပၚတြင္ ကိယ ု ္ေနကိုယဟ ္ န္ လြန္စာြ ေက်ာ့ရွငး္ သည့္ မိိန္းမပ်ဳိေလးတစ္Uီးသည္ ထိုင္ကာ ရွိေနသည္။ Aမွနစ ္ င္စစ္ ဤမိန္းမငယ္ေလး မလႈပမ ္ ရွားပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုငေ ္ နသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ Aခ်ိန္နာရီမ်ားစြာကတည္းကပင္။ သူမ၏ မ်က္၀န္းေတြသည္ လွပစြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ေရတံခြနင ္ ယ္ေလးႏွင့္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနသည့္ ကန္ေရမ်ားAားေယာင္ယမ္း၍ပင္ ၾကည့္ရွဴေနျခင္း မရွိပါ။ သဘာ၀Aလွမ်ားကို ေက်ာခိင ု ္းကာထား၍ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ ပိေတာက္ပင္ႀကီး၏ ေနာက္ဘက္သ႔သ ို ာ ထူးဆန္းစြာပင္ ေငးေမာ စိုကၾ္ ကည့္ေနေလသည္။ ေက်ာက္ဆစ္ရုပေ ္ လးပမာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ၿငိ္မ္သက္ကာ ထိုင၍ ္ ရွိေနသည့္တိုင္ သူမ၏ စိတ္AစU္သည္ ေဘာင္ဘင္ခတ္ကာ လႈပရ ္ ွားေနသည္။ “ငါ .. ငါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .. သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ ၿမိဳ ႔စားမင္းရဲ ႔ တစ္Uီးတည္ေသာ သမီးေတာ္က ဘယ္သူမန ွ ္း မသိတဲ့ ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ဖို႔ ညAခ်ိနမ ္ ေတာ္ ေစာင့္ေနတယ္တလ ဲ့ ား .. သူ ဘယ္သလ ူ ဲ .. ဘာျဖစ္လ႔ို သူ .. ငါ့ကိုမွ Aိမသ ္ သ ူ က္ထား Aျဖစ္ ေတာင္းဆိုရတာလဲ .. ငါကေရာ ဘာျဖစ္လ႔ို သူ႔Aေၾကာင္း စိတ္စြဲၿပီးေတာင္ Aိပ္မက္မက္ရတာလဲ … သူက ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာကလြလ ဲ ႔ို ဘာထပ္ၿပီး ထူးျခားေနလိ႔လ ု ဲ … ငါ .. ငါကေရာ ဘာျဖစ္လ႔ို Iေျႏေတာင္ မဆည္ႏိုင္ရတာလဲ … “ Aခ်ိန္ၾကာျမင့္စာြ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္တိုင္ လုလင္ညဳိ သည္ ေပၚထြကလ ္ ာျခင္း မရွိ။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ညည့္နက္လာသည္ႏွင့္Aမွ် စိတ္ရွည္စာြ ေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့။ သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ Aမ်က္ေဒါသက ပါးပါးေလး လႊမ္းၿခံဳထားလာေလရာ ႏုနယ္သည့္ မ်က္ႏွာေလးသည္ နီရဲရဲေတာင္ ျဖစ္ေနရွာသည္။ “ဒီည .. သူ… သူ လာUီးမွာလား … ဟင္း?

“

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Uယ်ာU္ေတာ္ကို ကာရံထားေသာ Aုတ္တတ ံ ိုငး္ တစ္ခု၏ ပိန္းပိတေ ္ Aာင္ေမွာင္ေနေသာ ေခ်ာင္တစ္ခတ ု ြင္ လူသားတစ္ေယာက္သည္ ပုန္းကြယက ္ ာ ရပ္၍ေနသည္။ ထိလ ု ူ ရပ္တည္ေနပံုက Aသံဟူ၍ Aသက္ရဴွ သံပင္ မၾကားရေAာင္ ၿငိမသ ္ က္လသ ွ ည္။ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ႏွင့မ ္ ျခားသည့္ ထိလ ု ူ၏ ၀င္းဖန္႔ေနေသာ မ်က္လုးံ Aစံုမွာမူ Uယ်ာU္ေတာ္Aတြင္းရွိ ေက်ာက္ျဖဴသား ထိုင္ခုရ ံ ွိ ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ီ ႔ို မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ Aစပထမပိုင္းတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိ္င ု ္ေနေပမယ့္ Aခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္Aမွ် လႈပလ ္ ႈပ္ရြရြ ျဖစ္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AျပဳAမူကို ၾကည့္ရင္း လုလင္ပ်ဳိသည္ မခိုးမခန္႔ ၿပံဳးသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. မင္း .. ငါ့ကို ဘယ္Aခ်ိနထ ္ ိ


Page 39



ေစာင့္ေနမလဲ သိခ်င္လခ ွ ်ည္ရဲ ႔ .. ဆက္လက္၍ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းငွာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မစြမ္းသာေတာ့။ ေဆာင့္ႀကီးေAာင့္ႀကီးႏွင့္ ထုိင္ေနရာမွ ထကာ Aိပ္ေဆာင္ဘက္သ႔ို ထြက္ခာြ ေတာ့မည္ ျပဳသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ မိုးေပၚကက်လာသလို ေရွ႔တည့္တည့္တြင္ ဘြားခနဲ ေပၚလာသည့္ လုလင္ညိဳ၏ Aရိပ္ေၾကာင့္ ရပ္တန္႔သြားသည္ ..။ “စိတ္ရွညရ ္ ွည္ မထားႏိုင္ဘူးလား .. မယ္မင္းရ .. “ “ရွင္ !!! .. ရွင္ ဘာျဖစ္လ႔ို ေနာက္က်ရတာလဲ .. က်မ ဘယ္Aခ်ိနထ ္ ိ ေစာင့္ေနရမွာလဲ .. တစ္ညလံုး ေစာင့္ေနရမွာလား “ “က်ဳပ္သာ မယ္မင္းေနရာမွာဆို တစ္ညလံုး ေစာင့္ဆလ ို ဲ ေစာင့္ရမွာပဲ …မင္းကို က်ဳပ္ ေဟာဟိက ု တံတိုင္းေလးေပၚကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ တစ္ညလံုးပဲ .. မင္းဖာသာမင္း စိတ္ေဆာၿပီး သတိမထားမိတာ ကြယ့္ ..“ သူမေရွ႔တြင္ လက္ပ္က ို က ္ ာ ရပ္ၿပီး က်ီစယ္သည့္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ရွိေနသည့္ လူညိဳထြား၏ Aသြငက ္ ို ၾကည့္ၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စိတထ ္ တ ဲ င ြ ္ ေဒါသတိ႔ု ဆူေ၀တက္လာသည္။ ဒါ .. တမင္သက္သက္ သူမကို Aရွက္ခတ ြဲ ာ .. ဒင္း .. ဒင္း .. ေပါင္းစည္းကာသြားသည့္ ရွက္စတ ိ ္ႏွင့္ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမဘ၀တြင္ ပထမဆံုးAႀကိမ္Aျဖစ္ စိတလ ္ က ို ္မာန္ပါ ျပဳမူမိသည္။ လူညိဳထြား ေရွ ႔သို႔ ရုတ္ခ်ည္း တိုးကပ္သြားၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ကာ ရိုကခ ္ ်လိုကသ ္ ည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ျမန္ဆန္မက ႈ လုလင္ညိဳကို မမွီပါ။ သူ၏ လက္တစ္ဖက္က လွ်ပ္ျပက္သလို ေျမာက္တာလာၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္Aား လမ္းတစ္၀က္မွာပင္ ဖမ္းယူထားသည္။ “ၿမိဳ ႔စားမင္းရဲ ႔သမီးေတာ္က ဒီလိုေတာင္ ျပဳမူသတဲလ ့ ား … ဘာျဖစ္လ႔ို ဒီေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ေနရတာလဲ .. Aေမာင္ သိပါရေစလား .. “ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ဆက္၍ ေမးေနသည့္ စကားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူ႔Aား မ်က္ေထာင့္နီႏွင့္ လွမ္းၾကည့္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aၾကည့္Aား လူညိဳထြားသည္ ဂရုစို္ကသ ္ ည့္Aသြင၊္ ဂရုမူသည့္Aသြင္ မေပၚ။ သူ႕ကိုယသ ္ ူ Aေမာင္ဟူ၍ပင္ သံုးစြဲကာ ေျပာခ်င္တာကိိုသာ ဆက္၍ ေျပာေနသည္။ “မယ္မင္းရဲ ႔ မ်က္လုးံ ေလးေတြက ေျပာေနတဲ့ Aေျဖကို ဘာသာျပန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ Aေမာင္ကို ေမွ်ာ္ကိုးေနတယ္န႔ဲ တူတယ္ .. Aေမာင္န႔A ဲ တူ ခ်စ္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲခ်င္လ႔ို သခင္မေလးရယ္ ..” နားရင္းပါးရင္းမ်ား ထူပူတက္လာသည္Aထိ ခံစားလိက ု ္ရၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ က်န္ေနေသးသည့္ လက္တစ္ဖက္ ေျမာက္တက္သာြ းျပန္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ပထမAႀကိမ္ကကဲသ ့ ႔ပ ို င္ ရည္ရြယ္ရာသိ႔ု မေရာက္လက ို ္။ လူညိဳထြား၏ လက္တစ္ဖက္က သူမလက္ကို ဖမ္းကိုငထ ္ ားျခင္း ခံရျပန္သည္။ ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားခံရသည့္ သူမလက္မ်ားကို လြတ္ေAာင္ ရုန္းထြကသ ္ ည္။ သိ႔ေ ု သာ္ လူညိဳထြား၏ သန္မာစြာ ဖမ္းဆုပ္ထားျခင္းမွ မလြတ္ႏိုင္ ..။


Page 40



“ရွင္ !!! … ရွင္ …. ရွင့္ကယ ို ရ ္ ွင္ ဘာထင္ေနလဲ .. “ က်ားသစ္ေပါက္မေလး မာန္ဖီေနသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္ကို ၾကည့္ေနရင္းမွ လူညိဳထြားသည္ လက္ေမာင္းAားကို သံုး၍ သူ႔ဘက္သ႔ို ဆြယ ဲ ူလက ို သ ္ ည္။ Aိေထြးေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ေလးသည္ လူညိဳထြား၏ ရင္Aုပက ္ ်ယ္ႀကီးႏွင့္ ထိစပ္သြားသည္။ ေယာက်္ားပ်ဳိတစ္Uီး၏ ကိယ ု န ္ ံ႔ႏွင့A ္ တူ ေႏြးေထြးလွသည့္ Aေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မူးမိက ု သ ္ လိမ ု ်ဳိး ခံစားရသည္။ သူမ၏ ေက်ာရိုးတေလွ်ာက္ တစ္စုတ ံ စ္ခက ု စိမ့္တက္လာသလို ျဖစ္ၿပီး AေၾကာAခ်င္ေတြ ေတာင့္တင္းကုနသ ္ ည္။ မည္သိ႔ျု ဖစ္သည္ကို ေသခ်ာစြာ သံုးသပ္ႏို္င္ျခင္း မရွိခင္မာွ ပင္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက ေမာ့သာြ းသည္။ မ်က္ေတာင္မ်ား Aလိလ ု ို ေမွးကာက်သလို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးသည္လဲ Aနည္းငယ္စေ ု ၀းသြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့တက္လာသည့္ Aခ်ိန္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္းလိလ ု ို လုလင္ညိဳ၏ မ်က္ႏွာကလဲ ငံု႔က်၍သြားရာ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး၏ ႏႈွတ္ခမ္းမ်ား လက္တစ္လုးံ သာသာ ေ၀းေတာ့သည့္ AေျခAေနျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္သာ ေရွ ႔တိုးလိက ု လ ္ ွ်င္ ႏွစ္Uီးသား ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ထိကပ္ေပေတာ့မည္။ လုလင္ညိဳသည္ သူ၏ ႏွႈတ္ခမ္းAား ေရွ႔မတိုးေသးပဲ ေကာ့မ်က္ေတာင္ရည ွ ္ေလးမ်ား ခ်ထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား တိုးညွငး္ စြာ စကားတစ္ခန ြ ္းေျပာသည္ .. Aေမာင္ မင္းကို တပ္မက္ေမာတယ္ … ေနၾကာေဒ၀ီရယ္ … ညိဳ ႔ငင္မႈ Aျပည့္ပါေသာ ထိစ ု ကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လႈိ္က္ဖိုရင္ခုန္စြာျဖင့္ မိန္းေမာသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းေပၚ သူ၏ ႏႈတခ ္ မ္းသား ထူထူထထ ဲ ဲမ်ားက်ေရာက္လာမည့္ Aခ်ိနက ္ ိုလဲ ငဲ့လင့္ေနသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ Aခ်ိနသ ္ ာ တေရြ ႔ေရြ ႔ ကုနဆ ္ ုးံ သည္။ လုလင္ညိဳ၏ ႏႈွတ္ခမ္းမ်ားက သူမဆီထသ ံ ႔ို ကပ္ညလ ိ ာျခင္း မရွိပါ။ ထိုေရာAခါ ေခတၱခဏ ငံု႔လွ်ဳိးေပ်ာက္သလုိ ျဖစ္သည့္ စိတA ္ လိုမက်မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ Aမ်က္ေဒါသပါးပါးေလးသည္ ျပန္လည္၍ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ “က်မကို နမ္းဖိ႔ု ရွင့္ကို ေတာင္း .. ပန္ .. “ “Aုိ !! .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားမဆံုးလိက ု ္ခင္မွာပင္ လုလင္ညိဳ၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထမ ူ ်ားက သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးAား ပိတဆ ္ ႔လ ို ိက ု ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ တင္းၾကပ္စြာ ဖိနမ္းျခင္း ခံလိုက္ရသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီကယ ို ္ကေလး ေကာ့တက္ကာ သြားသည္။ လုလင္ညိဳ၏ Aနမ္းမ်ားက Aားပါးသလို စူးရွလွရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ တဆင့္ ကိုယထ ္ ဲမွ Aူေတြ၊ Aသည္းေတြ ပါသြားမတတ္ ခံစားရသည္။ ၾကမ္းတမ္းလွသည့္ Aနမ္းမ်ားေၾကာင့္ Aသက္ေတာင္ မည္သ႔ရ ို ွဴရမွနး္ မသိ။ Aသက္ရဴွ မ၀သလို ျဖစ္သည့္Aေရးတြင္ စုစည္းထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္ကို ဟလိက ု ္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ဆည္၀က ဗ်ဳိင္းႏွယ္ ဒီAကြက္ကို ေစာင့္ေနသူက လူညိဳထြား။ လစ္ဟာသြားသည့္ သႏၱာေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္းကာ သူ႔လွ်ာက ေျမြတစ္ေကာင္လို တြနး္ ထိးု ကာ ၀င္လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ မသဲမကြဲ ညည္းညဴသံေလးမ်ားပင္ ၾကားလာရသည္။ သူမ၏ကိယ ု ္Aားလဲ လုလင္ညိဳႏွင့္ ပို၍တိးု ကပ္ေAာင္ ဖန္တးီ မိသလိ၊ု ဖမ္းဆုပ္ကာ ထားျခင္းမွ လြတေ ္ ျမာက္သြားသည့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကလဲ သူ၏လည္တိုငက ္ ို ယွက္ကာ ခိုတထ ြဲ ားသည္။


Page 41



“Aေမာင္ … Aေမာင္ရယ္ .. “ ပူေႏြးခ်ဳိျမလွေသာ Aနမ္းမ်ားက ႏွစ္Uီးသားၾကားတြင္ ရပ္တန္႔ျခင္း Aလ်U္းမရွပ ိ ါ။ လိက ႈ ္ဖိုရင္ခန ု ္မႈေသာ ခံစားမႈAသစ္တြင္ ေပ်ာ္၀င္ရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ပတ္၀န္းက်င္ကိုပင္ သတိမထားမိၾက။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ၿဖိဳးၿဖိဳးေရႊရင္Aစုသ ံ ည္ လူညိဳထြား၏ ရင္ခြင္ႏွင့္ ပူးကပ္ေနသည္။ သူမ၏ ကိုယေ ္ Aာက္ပိုင္းသည္လဲ လူညိဳထြား၏ ေပါင္လုးံ မ်ားႏွင့္ ထိကပ္ေနသည္။ မာေၾကာသန္မာသည့္ Aရာတစ္ခုက သူမ၏ ရတနာပန္းေလးAား ထိကပ္၍ ေထာက္ထားသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားသိလာသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ သူမသည္ သူမကိုယက ္ ို ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေတာ့ေပ။ လူညိဳထြား၏ ရင္ခြင္ထတ ဲ ြင္ နစ္၀င္သြားမတတ္ သူမကိုယက ္ A ို တင္းကပ္ကာ ထားမိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ .. လူညိဳထြားသည္ တစ္စုတ ံ စ္ခုက သူ႔Aား ေဆာင့္ငင္ကာ ဆြလ ဲ ိုက္ျခင္းကို ခံရသလို ကိယ ု က ္ ေနာက္သ႔ို Aတင္းခြာထြက္သည္။ “ေန .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. Aေမာင္တ႔ို ဒီAတိုငး္ ဆက္သြားရင္ Aေမာင့္စိတက ္ ို ထိန္းႏိုင္ေတာ့မွာ မ .. မဟုတ္ “ Aေတြ႔ထူးတြင္ မူးေမ့ေမ့ျဖစ္ေနရွာသူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လူညိဳထြားAား တစ္ခုခုေျပာမည္ဟန္ ျပဳသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ ႏႈတ္မွ စကားဟခ်ိနေ ္ တာင္ မျဖစ္လက ို ္။ လူညိဳထြားသည္ ေနာက္ဘက္သ႔ို ျဖတ္ခနဲ ေျပးထြကသ ္ ာြ းကာ Aေမွာင္ရိပ္ထသ ဲ ႔ို တိုး၀င္ကာ ေပ်ာက္ကယ ြ ္သြားသည္။ “ငေၾကာက္ !! .. “ “သတိၱကို နည္းလွခ်ည္လား Aေမာင္ရယ္ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စိတလ ္ လ ို က္ရ လွမး္ ေAာ္လက ို ္ၿပီးေတာ့မွ သူမAျဖစ္ကို ျပန္သတိရကာ မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္ေသြးမ်ား ဖံုးလႊမ္းလာသည္။ Aနည္းငယ္ မသပ္မရပ္ျဖစ္ေနေသာ ၀တ္ရလ ုံ ႊာကို ေသသပ္ေAာင္ ျပန္ျပင္လိုကၿ္ ပီး စံAိမေ ္ တာ္ဘက္သ႔ို လွမ္းေလွ်ာက္ကာ ၀င္လာခဲသ ့ ည္။ ညU့္နက္ေနၿပီမ႔ို ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခလ ု ုးံ တြင္ ေAးျမမႈက ဖံုးလႊမး္ ထားသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိုယလ ္ ုးံ သည္ကာ မီးဖိုေပၚမွ ခ်လိက ု သ ္ ည့္ မုန႔ႏ ္ ွယ္ ေႏြးေထြးကာေနရွာသည္။ ထိ႔ေ ု န႔ညကလဲ ေနၾကာေဒ၀ီAဖိ႔ု Aိပ္စက္ျခင္းက ေစာလွ်င္စြာ ေရာက္ရလ ွိ ာျခင္း မရွိခပ ဲ့ ါ။ သူမ Aိပ္ေမာက်ကာ ေပ်ာ္၀င္သာြ းသည့္ Aခ်ိန္တင ြ ္လဲ သူမ၏ Aိပ္မက္ထဲတြင္ ျမတ္ႏိုးတြယတ ္ ာမိသူ လူညိဳထြားသည္ လက္ပက ို က ္ ာ ေစာင့္ႀကိဳ၍ေနေလသည္….။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 42



ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aိပ္မက္ ..

A၀တ္Aစားဟူ၍ တစ္စုတ ံ စ္ခုမွ ဖံုးလႊမး္ ထားျခင္းမရွိေသာ ကိယ ု ္ခႏၶာႏွင့္ Aိပ္ရာထက္မွာ လူးလိမ့ရ ္ င္း က်မ Aေမာင့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ Aေမာင္ ရွိေနတယ္ဆတ ို ာ က်မသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လ႔ို က်မဆီကို ေရာက္မလာရတာလဲ။ က်မကို ရူးေAာင္ Aေမာင္ ျပဳစားတာေတြ မ်ားေနၿပီ .. Aခုလဲ Aေမာင္ က်မကို ႏွိပ္စက္ေနခဲတ ့ ာလား …။ Aေမာင္ ေရာက္လာၿပီဆတ ို ာ က်မခံစားလိက ု ္ရတာနဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြဟာ ထိနး္ မရေAာင္ ျမန္လာခဲတ ့ ယ္။ ေမွာင္မည္းမႈAျပည့္န႔ဲ ႀကီးစိးု ထားတဲ့ Aိပ္စက္ရာAေဆာင္ထဲမွာ သူ႔Aရိပက ္ ို ကဗ်ာကသီ လိုကလ ္ ံ ရွာေဖြေနခဲတ ့ ယ္။ သိပ္မရွာလိက ု ္ရဘူး။ က်မေရွ ႔မွာ Aေမာင့္ရဲ ႔Aသြငထ ္ ြားထြားက ေပၚလာခဲ့ၿပီ။ က်မေလ .. သူ႔ရဲ ႔Aထိ၊ သူ႔ရဲ ႔Aနမ္း၊ သူ႕ရဲ ႔Aေပြ႔ေတြကို ငတ္မြတစ ္ ြာနဲ႔ ဆာေလာင္ေနခဲတ ့ ယ္ ..။ ဘာျဖစ္လ႔ို မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ရွိေနရေသးတာလဲ Aေမာင္ရယ္ .. Aေမာင့္ကို က်မ နားကိမ ု လည္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ က်မရဲ ႔ လိA ု ပ္ခ်က္ေတြကို Aေမာင္ျဖည့္ဆည္းေပးပါေတာ့ .. ဟုတ္တယ္ .. Aေမာင့္ရဲ ႔AယုAယေတြကို က်မ တကယ္ကို လိုAပ္ေနတာပါ။ က်မပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ် Aရာရာကိုေမ့ၿပီး Aေမာင့္ရဲ ႔Aခ်စ္၊ Aေမာင့္ရဲ ႔ယုယပုိကေ ္ ထြးမႈ၊ Aေမာင့္ရဲ ႔ က်မAေပၚ တပ္မက္မႈ ဒါေတြကိုပဲ လိုခ်င္ေနမိေတာ့တယ္ …။ ေဟာ .. Aေမာင္ က်မရဲ ႔ဆႏၵကို ရိပ္မိၿပီထင္တယ္ .. ေပ်ာ္လက ို ္တာ Aေမာင္ရယ္ .. မ်ားမၾကာမွီ က်မဟာ Aေမာင့္ရဲ ႔ မိန္းမသား ျဖစ္ေတာ့မယ္ေပါ့ .. Aေမာင္သလ ိ ား … က်မရဲ ႔ပန္းပြင့ေ ္ လးထဲမွာေလ Aလိလ ု ိုေတာင္ လႈပ္လပ ႈ ္ရွားရွား ျဖစ္ေနၾကၿပီ .. ၀တ္ရည္ခ်ဳိေတြလဲ တားမရေAာင္ စတင္စီးဆင္းေနၿပီ .. Aေမာင့္ရဲ ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ လာေတာ့မယ့္ Aခ်ိနမ ္ ွာ Aဆင္ေျပေAာင္ က်မေလ လမ္းဖြင့က ္ ာ ႀကိဳေနမယ္ေနာ္ … Aေမာင့္ရဲ ႔Aနမ္းေတြက က်မရဲ ႔ပန္းပြင့ေ ္ လးဆီ Uီးတည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မလ ႈ ိႈင္းေတြဟာ က်မရဲ ႔ကိုယ္မာွ တရိပ္ရိပန ္ ႔က ဲ ို တက္ကာ ေနရာယူထားခဲ့တယ္။ က်မေလ ဒီညေလးကို မကုနဆ ္ ုးံ ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ Aေမာင့္မွာ က်မကို ထားထားၿပီး ပစ္သာြ းတဲ့Aက်င့္က ရွိေနတယ္ေလ။ တတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ Aေမာင္န႔ရ ဲ ွိေနတဲ့ ဒီညေလးကို Aၿမဲတမ္း တည္တံ့ေနေစခ်င္ေတာ့တယ္။ Aေမာင္ရယ္ က်မကို ထားမသြားခဲ့ပါနဲ႔ …။ Aေမာင္ကေလ က်မစိတက ္ းူ ေတြကို သိေနသလား မသိဘူး။ သူ႔ရဲ ႔Aနမ္းေတြက က်မတကိုယလ ္ ုးံ က ေနရာလြတ္မက်န္ေAာင္ ေလွ်ာက္သာြ းေနေလရဲ ႔။ က်မရဲ ႔ ဆင္စယ ြ ္ေရာင္ မို႔၀င္းႏူးညံ့တဲ့ ရင္စိုင္ေတြကိုလဲ သူ႔Aနမ္းက ေရာက္လာတာပဲ။ က်မရဲ ႔ရင္သီးေသးေသးေလးေတြကလ ို ဲ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လွ်ာႀကီးက Aလြတ္မေပးဘူးရယ္ … Aား !! … Aေမာင္ရဲ ႔Aေတြ႔က ဘာျဖစ္လ႔ို Aဲ့ေလာက္ေတာင္ က်မAေပၚ ႀကီးစိးု ေနရတာလဲ .. က်မႏႈတ္ဖ်ားက Aသံထက ြ ္ၿပီး ညည္းညဴမိတA ဲ့ ထိေတာင္ Aေမာင္က ဖမ္းစားထားတာပဲ … က်မေလ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .. Aေမာင့္ဆီက ဒီထက္မကေပးမယ့္ Aရသာကို Aေမွ်ာ္လင့္ႀကီး


Page 43



ေမွ်ာ္လင့္ေနမိၿပီ။ က်မရဲ ႔ လက္ေတြက သတိမထားမိပဲ Aေမွာင္ရဲ ႔ေယာက်္ားတန္ဆာႀကီးဆီကို ေရာက္သြားတယ္ .. ဒါေပမယ့္ Aေမာင္ေလ .. သိပဆ ္ ိုးတာပဲ .. က်မရဲ ႔လက္ေတြကို လက္ေကာက္၀တ္က ကိုင္ၿပီး ဖယ္ထုတပ ္ စ္လိုကတ ္ ယ္။ ဘယ္ဘက္ေရာ၊ ညာဘက္ေရာ သူ႔လက္န႔ဖ ဲ မ္းခ်ဳပ္ကာ ကိုငလ ္ က ို ္ၿပီး ေခါင္းေပၚကို တြန္းတင္လက ို ္တယ္။ Aေမာင္ရယ္ .. ဘာျဖစ္လ႔မ ို ်ား က်မကို ဒီေလာက္ေတာင္ ႏွိပ္စက္ရတာလဲ .. က်မကို ရူးေAာင္ဖန္တီးေနတာလား .. က်မေလ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး .. က်မရဲ ႔ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမာက္ၿပီး Aေမာင္ရဲ ႔ခါးကို ယွကက ္ ာ က်မဆီကို ဆြမ ဲ ိၿပီ။ ေတာ္ပါေသးတယ္ .. Aေမာင္က က်မရဲ ႔ဆႏၵကို ဒီတစ္ခါေတာ့ လိက ု ္ေလ်ာလို႕ရယ္ … Aေမာင္ရဲ ႔တန္ဆာဟာ က်မရဲ ႔ကိုယ္ပင ို ္ နန္းေတာ္တံခါး၀ကို ျဖတ္သန္းၿပီး ၀င္လာခဲ့ၿပီေလ .. သန္မာလွတ့ဲ Aေမာင့္ရဲ ႔တန္ဆာဟာ သူျဖတ္သန္းတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ ေနရာတုိင္းမွာ ေျဗာင္းဆန္ေAာင္ ဖန္တီးခဲ့တာပဲ .. က်မေလ Aေမာင့္တန္ဆာက ေပးတဲA ့ ေတြ႔နဲ႔ လူ႔ေလာကထဲမွာ ရွိတယ္လ႔က ို ို မထင္ေတာ့ဘူး … တခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ .. မျမင္ဖူးတဲ့ ဘံုကမာၻတစ္ခက ု ို ေရာက္ရွိေနသလိုပါပဲ Aေမာင္ရယ္ .. က်မတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္ဟာ Aတြဲညီညီန႔ဲ လႈပ္ရွားေနၾကတာ ကေခ်သည္စုတ ံ ြဲႏွင့္ေတာင္ တူေနၿပီ။ က်မတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္စလံုးရဲ ႔ ခႏၶာကိယ ု ္ေတြ တစ္Uးီ ႏွင့္တစ္Uီး ေပါင္းစည္းေနပံုကလဲ စည္းခ်က္က်က် ရွိႏိုင္လြနး္ လွတယ္။ Aခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ Aမွ် က်မရင္ထဲမွာရွတ ိ ဲ့ Aေပ်ာ္ဆႏၵဟာ Aေမာင္ရဲ ႔လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္Aတူ ႀကီးထြားလာေလတယ္။ က်မေလ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ရလ ွိ က္ရက ွိ ို ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖြင့္ဟၿပီး ေAာ္ဟစ္မိေတာ့တယ္။ က်မရဲ ႔လက္ႏွစ္ဖက္န႔လ ဲ ဲ Aေမာင့္ရဲ ႔ကယ ို ္ႀကီးကို Aတင္းပဲ ဖက္ထားမိတယ္။ Aေမာင္ရယ္ .. က်မကို ဖက္ထားပါ။ က်မကို ထားမသြားပါနဲ႔ .. Aေမာင္န႔ဲ က်မ မခြဲမခြာပဲ ေနခ်င္လတ ွ ယ္ … Aေမာင္ရယ္ … ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 44



~~ Aခန္း (၄) ~~

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္း ေနၾကာေဒ၀ီတစ္ေယာက္ Aိပ္ရာမွ ႏိုးထလာခ်ိနတ ္ ြင္ သူမ ေပါင္တန္မ်ားၾကားတြင္ စိုစြတ္ေနသည္ကို ခံစားမိသည္။ ထုိထက္ဆိုးသည္က သူမAံုးစက္ရာ သလြနေ ္ ပၚတြငခ ္ င္းထားေသာ Aိပ္ရာခင္းသည္ တင္ပါးေAာက္ေနရာ၌ Aကြကႀ္ ကီးတစ္ခု စြန္းထင္းေနသည္က။ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ညတုန္းက မက္ခ့သ ဲ ည့္ Aိပမ ္ က္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီးေနာက္ သူမကိယ ု ္သမ ူ သေဘာက်၍ ခစ္ခနဲ ရယ္မသ ိ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတသ ္ ည္ မ်ားမၾကာမီကာလAတြငး္ တမၼာဒီပနန္းေတာ္သ႔ို သတိ႔သ ု မီးေလာင္းAျဖစ္သာြ းရမည္ဆိုေသာ Aျဖစ္ကို ေမ့ေပ်ာက္ကာ တိတတ ္ ခိုး တြယတ ္ ာမိသူ လူညိဳထြား၏ Aေတြ႔တြငသ ္ ာ ျပန္ေျပာင္းရင္ခုန္ရင္း သာယာေပ်ာ္ရႊင္ေနေတာ့သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ လက္ေတြ႔ဘ၀ဆိသ ု ည္ကား ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတက ္ ူးယU္Aပ ိ ္မက္ကသ ဲ့ ႔ို သာယာမႈAေပါင္းႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနသည္ မဟုတ္။ ေနၾကာေဒ၀ီတစ္ေယာက္ သူမAေတြးႏွင့္သူမ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ ၾကာျဖဴမယ္Uီးေဆာင္ေသာ သူမ၏ Aိမ္သားမ်ားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ရွိရာသိ႔ု ထြက္ခြာရမည့္ခရီးAတြက္ ျပင္ဆင္ေနေလသည္။ Aပ်ဳိေတာ္ ရံေရြေတာ္မ်ား ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းေနၾကရင္း ဟိုAေၾကာင္း ဒီAေၾကာင္း ေျပာဆိေ ု နသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္ေနရသည့္တင ို ္ စိတ္ပါ၀င္စားျခင္းမရွိ။ ေနာက္ဆုးံ တြင္ စိတ္လက္ညစ္ညဴးမႈသာ Aဖတ္တင္လာသျဖင့္ Aိမ္ေတာ္၀င္းထဲမွ ျမင္းေဇာင္းဆီသ႔ို ထြက္လာခဲ့ကာ သူမ၏ လက္ဆဲြေတာ္တိမ္ပ်ံဟူေသာ ျမင္းျဖဴႀကီးကို ကုနး္ ႏွီးတင္ကာ တစ္ေယာက္ထဲ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ျမင္းျဖဴႀကီး တိမ္ပ်ံသည္ သခင္မျဖစ္သူ၏ စိတသ ္ ေဘာထားကို နားလည္သည့္Aေလ်ာက္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ Aေနာက္ဘက္ရွိ ေတာင္ကန ု ္ေလးဆီသ႔ို Uီးတည္ကာ ေခၚေဆာင္လာခဲသ ့ ည္။ ေတာင္ကုန္းေပၚသိ႔ု တက္လာရာ တေလွ်ာက္ စိမး္ စိုေနသည့္ ျမက္ခင္းမ်ားထဲတြင္ A၀ါေရာင္၊ Aျပာေရာင္ Aစရွေ ိ သာ ပန္းေရာင္စုေ ံ လးမ်ား ေပါက္ေရာက္ေနသည္ကို ျမင္ေသာAခါ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတသ ္ ည္ တမ္းတလြမး္ ေမာမႈ Aေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သာြ းရွာသည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ႕ကို Aေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္ႏိုင္ေလာက္သည့္ ေတာင္ကုန္း၏ ထိပ္ေပၚသိ႔ု ေရာက္ေAာင္ တက္သြားၿပီး သူမသည္ ျမင္းျဖဴႀကီးေပၚမွ ဆင္းကာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူမ၏ ေမြးရပ္ဇာတိနယ္ ျဖစ္ေသာ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ငွက္ငယ္ေလးတစ္ေကာင္လို လြန႔ျ္ မဴးေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ တမၼာဒီပ နန္းေတာ္သ႔ို ေရာက္မည္ဆိုလ်ွ င္မူ သူမ၏ ဘ၀သည္ ေရႊေလွာင္ခ်ဳိင့ထ ္ တ ဲ ြင္ Aက်U္းခ်ခံထားရေသာ ငွကက ္ ေလး ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမက ႈ သူမ၏ ႏွလုးံ Aိမက ္ ို ရိုက္ခတ္လာေသာAခါ ပုလဲေရာင္မ်က္ရည္မ်ားသည္ ပါးျပင္ကို ျဖတ္သန္းကာ စီးဆင္းက်လာသည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ ဂုဏ္ပုဒ္၊ ဖခမည္းေတာ္ ၿမိဳ ႔စားမင္း၏ သိကၡာ၊ လြန္ဆန္မရႏိုင္ေသာ မင္းမိန႔္ .. ထိA ု ေၾကာင္းတရားမ်ားသည္ သူမ၏ ပခံုးထက္ကို ဖိစီးထားသလို ခံစားရေသာAခါ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္၍က်သည္။ ထိုမွ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို က်ယ္ေလာင္စာြ ရိႈကသ ္ ြင္းကာ ေAာ္ဟစ္ရင္း ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးAား ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့သည္။


Page 45



“ဘာျဖစ္လ႔ို ငါမွ ျဖစ္ရတာလဲ !! … “ ေကာင္းကင္ျပင္ကိုေစာင့္ေရွာက္သည့္ Aာကာသနတ္မင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဟစ္ေAာ္တိုင္တည္မက ႈ ို ၾကားသြားဟန္ရွိသည္။ သူမ၏ ေနာက္ဘက္မွေန၍ ေယာက်္ားသံတစ္ခက ု ို ၾကားလာရသည္။ “ဟုတ္တယ္ .. ဘာျဖစ္လ႔ို မင္း မသြားမျဖစ္ သြားရမွာလဲ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aသံလာရာဆီသ႔ို ကမန္းကတမ္း လွည့္ၾကည့္သည္။ ထိုေရာAခါ သူမရွိရာသိ႔ု ကုနသ ္ ည္ပြဲစားAသြင္မ်ဳိး ရွေ ိ သာ လူညိဳေခ်ာတစ္ေယာက္ ခ်U္းကပ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လူညိဳေခ်ာ၏ Aသြငက ္ ို စူးစိက ု က ္ ာၾကည့္ရင္း တစ္စုတ ံ စ္Uးီ ကို သတိရကာ သူမမ်က္၀န္းAစံုက ၀င္းလက္သာြ းသည္။ သူ .. သူ .. Aေမာင္ရယ္ ..။ ထုိAခိုကမ ္ ွာပင္ လူညိဳေခ်ာသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aနားသိ႔ု ေရာက္ရွိလာသည္။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ရွိေနေသးသူ ေနၾကာေဒ၀ီရွိရာသိ႔ု သူ၏ ညာလက္ကို ကမ္း၍ေပးသည္။ “Aေမာင့္ရဲ ႔ေမြးရပ္ဇာတိကို လိက ု ္ခ့ပ ဲ ါလား ေနၾကာေဒ၀ီ .. မင္းရဲ ႔ပူပန္ေသာကေတြ Aားလံုးေပ်ာက္ကင္းၿပီး Aေမာင္ မင္းကိုေန႔စU္နဲ႔Aမွ် ေပ်ာ္ေAာင္ထားပါ့မယ္ .. “ “ရွင့ေ ္ နာက္ကို က်မ မလိက ု ႏ ္ ုိင္ဘူးဆိတ ု ာ ရွင္ သိသားနဲ႔ .. ေနာက္ၿပီး ရွင့္Aေၾကာင္း က်မ ဘာမွ မသိဘူး .. နာမည္ေတာင္ ဘယ္သဆ ူ တ ို ာ သိတာ မဟုတဘ ္ ူး .. “ သူ၏လက္Aား လွမ္းကိုင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ လုလင္ညိဳသည္ ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ေမာၿပီး လက္ကို ျပန္ရုပသ ္ ိမ္းသြား၏။ “က်ဳပ္နာမည္က Aေရးမပါေတာ့ပါဘူး .. မယ္မင္းက က်ဳပ္နဲ႔လက ို ္ဖ႔ို ဆႏၵမွ မရွိတာ .. “ “ရွင္က ဒီလလ ို ား … ဒါဆိလ ု ား .. သြားေတာ့ .. ရွင့္ကို က်မ မျမင္ခ်င္ဘူး .. “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္Aတိုင္းပါ … ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးဘုရား .. “ မခိုးမခန္႔ေလသံႏွင့္ ကိုယက ္ က ို ိုင္း၍ AရိA ု ေသျပဳဟန္ႏွင့္ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ လူညိဳထြားသည္ လာရာလမ္းAတိုင္းပင္ လွည့္ျပန္သည္။ တစတစႏွင့္ သူမ ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ြားေသာ ခ်စ္ရသူ Aေမာင္၏ သြင္ျပင္ကို လွမး္ ေရာ္ကာ ၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈႏွင့္ Aထီးက်န္မႈသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္တြငး္ သိ႔ု ျပန္လည္၍ ေရာက္ရလ ွိ ာသည္။ မခြဲခြာခင္ Aခ်ိန္က ခ်စ္ရသူAား ေျပာမိလက ို ္သည့္ ေနာက္ဆုးံ စကားေပၚ ျပန္လည္၍ ေနာင္တရမိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ Aရာရာသည္ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ခပ္လမ ွ ္းလွမ္းတြငရ ္ ွိေနသည့္ တိမ္ပ်ံရွိရာသိ႔ု ေလွ်ာက္လာခဲသ ့ ည္။ ေျခလွမး္ ေလးငါးလွမ္းေလာက္ လွမ္းၿပီးခ်ိနတ ္ ြင္ သူမ၏ ေျခေထာက္နားတြင္ ေပရြကေ ္ ခါက္ေလးတစ္ခုကို ေတြ႔သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္သည္ Aလိလ ု ို ေပရြကေ ္ လးရွရ ိ ာသိ႔ု ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ ေခါက္ခ်ဳိးAတိုင္း ရွိေနသည့္ ေပရြက္ေလးAား ျဖန္႔လိုကခ ္ ်ိနတ ္ ြင္ မွင္တႏ ံ ွင့္ ေရးသားထားသည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပဒ ု ္Aား ေတြ႔လိုကရ ္ ေလသည္။


Page 46



ငါသည္ သင္သာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး သင္သည္ငါသာလွ်င္ျဖစ္ေသာ Aခ်ိနA ္ ခါသာမယသိ႔ု မေရာက္မခ်င္း ကြ်ႏု္ပ္တ႔၏ ို စိတ္ႏွလုးံ မ်ား Aမွနတ ္ ကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမည္ မဟုတ္ပါ ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ဆုးံ သြားပါေစ သဘာ၀တရားႀကီး လည္ပတ္ေနပါေစ သင္ႏွင့္ ငါ ဆံုစည္းမည့္Aခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာပါ ထိက ု ာလသိ႔ု မေရာက္သည္Aထိ ငါသည္ Aေမွာင္မက ို ထ ္ ဲ၌ ပုန္းခိုေနလိမ့မ ္ ည္ သင္လာမည့္Aခ်ိနက ္ ို သည္းခံစာြ ႏွင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနမည္သာ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ယေန႔သည္ကား သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ရွိ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ႔႕သားAေပါင္း လွည္းေနေလွေAာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ၿမိဳ ႔လုးံ ကြ်တ္မွ် လမ္းမေပၚသိ႔ု ေရာက္ရွိေနသည့္ ေန႔တစ္ေန႔ပင္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သစ္လြင္ေတာက္ပေသာ တူညီ၀တ္စုမ ံ ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားေသာ စစ္သည္ေတာ္ ရဲမက္မ်ား၊ Aပ်ဳိေတာ္ AေျခြAရံမ်ား စီးနင္းလိ္ုက္ပါလာေသာ ျမင္းရထားမ်ား၊ ထိုမတ ွ ဖန္ စားနပ္ရိကၡာမ်ား ျဖည့္တင္းလာေသာ ၀င္စည္စလယ္လွညး္ မ်ား စသည္တ႔သ ို ည္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ Aိမတ ္ ံခါး၀မွ စတင္၍ ထြက္ရွိလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္သည္ သူမတိ႔၏ ု ေနာက္ပါ ရံေရြေတာ္တစ္Uီးစီႏွင့္တကြ လွပစြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ ျမင္းရထားတစ္စးီ ထဲတြင္ စီးနင္းကာ လိက ု ္ပါလာၾကသည္။ ေမာက္တိုေမာက္ရည ွ ္မ်ား ဆင္ျမန္း၍ လက္နက္Aျပည့္Aစံု ဆြက ဲ ိုငထ ္ ားသည့္ ရဲမက္ရွစ္Uးီ သည္ သူမတိ႔၏ ု ျမင္းရထားေရွ႔မွ Uီးေဆာင္ကာ ေနရာယူထားသည္။ ထိုရဲမက္မ်ား၏ Aေရွ ႔ တြင္မူ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူသည္ သူ၏ လက္ဆဲြေတာ္ Aုန္းခြံေရာင္ျမင္းႀကီးကို စီးနင္း၍ လမ္းေဘး၀ဲယာမွ AရိုAေသေပးေနသူမ်ားကို ျပန္လည္၍ ႏွႈတဆ ္ က္ေနသည္။ သီဟစည္သူႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွUသ ္ ည့္ AေနAထားႏွင့္ ရွိေနသူကား လံုၿခံဳေရးတပ္၏ AႀကီးAကဲျဖစ္သူ ကိယ ု ္ရံေတာ္တပ္မးႈ ႀကီး ငေဆာင္ခ်မ္းျဖစ္သည္။ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္ေတာ့ Aိပ္မက္မဟုတေ ္ တာ့သည္ဆသ ို ည္မွာ Aေသခ်ာဆံုး ေန႔ျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ ၾသဇာAာဏာသက္ေရာက္ရာ နယ္နိမတ ိ ္ Aလြန္သ႔ို ေရာက္သည္Aထိေတာ့ သီဟစည္သူတ႔၏ ို ခရီးသည္ မည္သ႔မ ို ွ် ထူးျခားသည္ဟ၍ ူ မရွိေပ။ လမ္းခရီးတြင္ တစ္ညတာ ခရီးတစ္ေထာက္ခ်၍ သူတ႔A ို ားလံုး Aနားယူခဲ့ေသးသည္။ ၾကာျဖဴမယ္AပါA၀င္ Aျခားေသာ ရံေရြေတာ္


Page 47



မိန္းကေလးမ်ားသည္ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးသည့္ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္ Aေၾကာင္း စိတA ္ ထင္ႏွင့္ မွန္းေလ်ာ္၍ ေျပာဆိေ ု နၾကသည္မွာ ခရီးစU္Aစကတည္းက ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ တစ္Uီးတည္းသာလွ်င္ ပကတိ တံုဏွိဘာ၀ ျဖစ္ကာ Aသံတိတလ ္ ်က္ ရွိသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ စိမ္းစိုAု႔မ ံ ိႈင္းေသာ ေတာင္ၾကားလမ္းတေလွ်ာက္ သီဟစည္သတ ူ ႔ို ခရီးႏွင္လာၾကသည္။ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္သ႔ို သူတ႔ထ ို က္ Aရင္ေစာ၍ ျပန္သာြ းႏွင့ေ ္ သာ Uီးေရႊေကာင္းဆီမွ သတင္းပိ႔A ု ခ်က္Aရ ဤေနရာတစ္၀ိုကတ ္ ြင္ သူခိုးသူပုနမ ္ ်ား ႀကီးစိုးက်က္စားသည္ဟု သီဟစည္သတ ူ ႔ို သိထားသည္။ သို႔ေသာ္ သူတ႔က ို ို လာ၍ ရန္ျပဳလိမ့မ ္ ည္လ႔ေ ို တာ့ တြကဆ ္ မထားပါ။ လက္နက္Aျပည့္Aစံုႏွင့္တကြ ခ်ီတက္လာေသာ စစ္သည္ရမ ဲ က္မ်ားကို မည္သ႔ေ ို သာ သူခိုးငမိက ု ္သားမ်ားက ရန္ရွာ၀ံ့မည္နည္း။ သိ႔ေ ု သာ္ .. လမ္းေကြ႔တစ္ခု Aေရာက္၌ AေရAတြကA ္ ားျဖင့္ ငါးက်ိပ္မွ်ခန္႔ရွိေသာ Aနက္ေရာင္၀တ္စု၀ ံ တ္ ျမင္းစီးသမားမ်ား .. သီဟစည္သတ ူ ႔၏ ို သြားရာလမ္းကို ပိတဆ ္ ႔ထ ို ားသည္ကို ရုတ္ခ်ည္းေတြ႔လိုကသ ္ ည္။ ရန္သဆ ူ တ ို ာ သိလက ို ္သည္ႏွင့္ ေရွ႕ဆံုးမွ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ေဆာင္ဓါးမ်ားကို ဆြဲထတ ု သ ္ ည္။ ထိုAခိက ု ္မွာပင္ မည္းနက္ေနေသာ ျမားတံမ်ားသည္ မိုးဖြမ ဲ ်ား က်လာသလို သီဟစည္သတ ူ ႔ို ရွရ ိ ာသိ႔ု ပ်ံ၀က ဲ ာ က်လာသည္။ “ျမား .. ျမားေတြ .. သတိထား !!! “ သီဟစည္သူ၏ ေရွ ႔ဆုးံ မွ Uီးေဆာင္တပ္သည္ တိက ု ္ပA ြဲ ေတြ႔Aႀကံဳ ရင့္ေနသူမ်ားမိ႔ု ခ်က္ခ်င္းဆိသ ု လို သူတ႔၏ ို ဒိုင္းကာမ်ားကို ေျမွာက္၍ မိုးထားၾကသည္။ ရန္သေ ူ တြ၏ ျမားက ေနရာမလပ္ က်လာေသာ္လဲ AထိAခိက ု ္ သိပ္မမ်ားလိက ု ။္ ဒိုင္းကို ေျမွာက္၍ကာကြယခ ္ ်ိန္ Aနည္းငယ္ ေနာက္က်သည့္ ရဲမက္ႏွစ္Uီးမွ လြဲ၍ …။ “ေတာက္ ..ေခြးေကာင္ေတြ … ငေဆာင္ခ်မ္း .. ထြက္ .. ထြက္လက ို ္စမ္း !! “ သူ႔လိုမ်ဳိး ၿမိဳ ႔စားမင္း တစ္ေယာက္ ခ်ီတက္လာမႈကို လာ၍လုယက္သည္မ႔ို သီဟစည္သူ Aမ်က္ေဒါသကို မထိန္းႏိုင္။ ေဆာင္ဓါးကို ထုတ္၍ ေျမွာက္ကာ Aခ်က္ေပးလိက ု သ ္ ည္တင ြ ္ တပ္မႈးႀကီး ငေဆာင္ခ်မ္းသည္ ျမင္းသည္ေတာ္ AလံုးAရင္းကို Uီးေဆာင္ကာ ေရွ႔သ႔ို တဟုနထ ္ ိုး ထြကသ ္ ည္။ တစ္ဖက္ျခမ္းမွ ရန္သူမ်ားသည္ သီဟစည္သတ ူ ႔ထ ို ံမွ ျမင္းတပ္ခ်ီတက္လာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေနာက္လွည့၍ ္ ေျပးသည္။ “လိက ု ္ .. လိုကဟ ္ .. မလြတေ ္ စနဲ႔ .. “ ေAာ္ဟစ္ႀကိမ္းေမာင္းကာ တရၾကမ္း စီးနင္းသြားသည့္ ငေဆာင္ခ်မ္း၏ ျမင္းတပ္သည္ ခဏAတြငး္ မွာပင္ သီဟစည္သူ၏ ျမင္ကင ြ ္းမွ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ြားသည္။ က်န္ရွိေနသည့္ ေျခလ်င္ရဲမက္ေတာ္မ်ားသည္ လစ္ဟာသြားသည့္ ျမင္းတပ္ေနရာတြင္ Aစားထိုးကာ ေနရာယူသည္။ ထိA ု ခိက ု ္မွာပင္ … “သခင္ႀကီး .. ေနာက္ မွာ !! “ ရုတ္ခ်ည္းေပၚထြကလ ္ ာသည့္ ျမင္းစီးသမား ေနာက္ထပ္တစ္Aုပ္ေၾကာင့္ သီဟစည္သူ ရင္ထဲ စိုးရံြ ႔သြားသည္။ ေရွ႔ဘက္သ႔ို ေရာက္ေနရာမွ သူ႔ျမင္းကို ဇက္ႀကိဳးဆြ၍ ဲ ျပန္လွည့ရ ္ ၿပီး Aေနာက္ဘက္မွ


Page 48



ေပၚလာသည့္ ရန္သူမ်ားကို ရင္ဆိုင္ဖ႔ို ျပင္ရသည္။ “ေလးေတြ Aသင့္ျပင္ .. “ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရန္သူမ်ားထံမွ ျမားေတြ ပ်ံ၀လ ဲ ာမည္ကို သီဟစည္သူ ေစာင့္မေန။ ျမားတပစ္ AကြာAေ၀းသိ႔ု ျမင္းစီးသမားမ်ား ၀င္လာသည္ႏွင့္ လက္ေျမာက္ကာ Aခ်က္ေပးလိုကသ ္ ည္။ သီဟစည္သတ ူ ႔ဘ ို က္မွာ ျမားတံမ်ား ေကာင္းကင္ထက္တြင္ ပ်ံ၀ဲသာြ းသည္။ ေရွ ႔ဆုးံ မွ ဒုန္းစိုင္းလာသည့္ လူ႔Aခ်ိဳ ႔ ဒလိမ့ေ ္ ခါက္ေကြးျဖစ္ၿပီး ျမင္းေပၚမွ ျပဳတ္က်ကုန္သည္။ “က်ား !! … တက္ .. “ “ဟာ !! … ေဘး .. ေဘးမွာ .. ရန္သူ .. “ သီဟစည္သူတ႔ို Aငိုက္မၿိ ပီ။ ေဘး၀ဲယာတြင္ မည္သည့္Aခ်ိန္ထက ဲ ပုန္းခိုေနသည္မသိ။ ဓါးလြတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ ရန္သမ ူ ်ားသည္ AလံုးAရင္းႏွင့္ သူတ႔ရ ို ွိရာ ျမင္းလွည္းမ်ားဆီသ႔ို တဟုနထ ္ ိုး ေျပးလာၾကသည္။ ရန္သူ၏ AေရAတြကက ္ ို ခန္႔မွန္းမိသည္ႏွင့္ သီဟစည္သသ ူ ည္ AေျခAေနကို တြက္မိသာြ းသည္။ စိတ္ေဇာႀကီးၿပီး ငေဆာင္ခ်မ္း၏ ျမင္းတပ္ကို မွ်ားေခၚသြားသည့္ ရန္သ႔ေ ူ နာက္ လိုက္ဖ႔ို Aမိန႔ေ ္ ပးမိျခင္းကို ေနာင္တႀကီးစြာရသည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ သူေသကိယ ု ္ေသ တိက ု ္ခက ို ္ၾကဖိ႔သ ု ာ ရွိေတာ့သည္။ Aေရးႀကီးသည္က သမီးေတာ္ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ သူ၏ ခ်စ္ဇနီး ၾကာျဖဴမယ္တ႔ို ထိခက ို ္ဒဏ္ရာ မရဖိ႔ု …။ “ခ် … က်ား … Aား … ေသ … ခုတ္ .. ခုတ္စမ္းကြာ “ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခလ ု ုးံ တိက ု ပ ္ ဲြေခၚသံမ်ားႏွင့္ ပြကေ ္ လာရိက ု က ္ ာ ဆူညက ံ ုနသ ္ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းလွည္းAိမ္ကို ေဖာက္ထင ြ ္းသည္Aထိ လာမွနသ ္ ည့္ ျမားဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ Aထဲတင ြ ္ ေနျခင္းငွာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ Aေရးႀကံဳက သတၱိနည္းတတ္သူ မဟုတသ ္ ူမ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတတ ္ င ြ ္ ေၾကာက္ရံြ ႔ျခင္း မျဖစ္။ ရဲစိတရ ္ မ ဲ ာန္မ်ား တက္ၾကြကာ ရွိေနသည္။ ျမင္းလွည္းAိမ္၏ နံရံတြင္ ခ်ိ္တ္ဆထ ြဲ ားသည့္ ဓါးတိႏ ု ွစ္ေခ်ာင္းAနက္မွ တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြထ ဲ တ ု ္ရင္း တံခါးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ဖင ြ ့္ကာ ေAာက္ဆင္းသည္။ “ေနၾကာ .. သတိထား !! “ “သခင္မေလး .. !! “ Aထဲတြင္ က်န္ခသ ့ဲ ူ ၾကာျဖဴမယ္၏ စိုးရြံ ႔စြာ ေAာ္ဟစ္သံ .. ျမင္းလွည္းကို ကာကြယ္ေပးေနသည့္ Aျပင္ဘက္ရွိ ရဲမက္၏ ဟစ္ေAာ္ သတိေပးသံ .. ထိုႏွစခ ္ ုက တၿပိဳင္တည္းမွာ ထြကေ ္ ပၚလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မ်က္စိေရွ႔တြင္ ဘြားခနဲ ျမင္လာရသည့္ ေသြးသံရဲရဲ Aတိၿပီးေနသည့္ ျမင္ကြငး္ ကိၾု ကည့္ၿပီး ေခတၱခဏမွ် ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္သည္။ ထိုAခိက ု ္မွာပင္ ျမားတံတစ္စင္းက ၀ွီခနဲ ျမည္ကာ သူမေဘးမွ ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ Aသိျပန္၀င္ၿပီး ျမားတံလာရာကို ၾကည့္သည္။ ဓါးရွည္ေကာက္ တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြက ဲ ိုငထ ္ ားသည့္ ျမင္းစီးသမားတစ္ေယာက္က သူမရွရ ိ ာသိ႔ု တဟုနထ ္ ိုး လာေနသည္။ “သမီး !! “ ေနာက္ဘက္ျခမ္းတြင္ ရန္သမ ူ ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနသူ သီဟစည္သူ ထိA ု ျဖစ္ကို လွမး္ ျမင္သည္။ သို႔ေသာ္


Page 49



ျမင္းစီးသမား ခ်ီလာသည့္ဘက္က သူရွိရာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ႔ို တစ္Uီးခ်င္း ရင္ဆိုင္ေတြ႔ဖို႔ လက္လွမ္း မမွီ။ လက္တြင္ ကိုငဆ ္ ထ ဲြ ားသည့္ လွတ ံ က ံ ို ခ်ိန္ဆရင္း Aားကုန္ လွမ္းပစ္သည္။ ၀ွီးခနဲ ေAာ္ျမည္ရင္း လွံတက ံ ျမင္းစီးသမားစီ ထိုးက်သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထုိလသ ူ ည္ သာမည သူပန ု ္ ျဖစ္ဟန္မတူ။ ကိယ ု က ္ ို ျမင္းေဘးတြင္ ကပ္၍ ေရွာင္လက ို ္ရာ လွံတက ံ ျမင္း၏ ေက်ာကိုသာ ထိုးစိုကသ ္ ည္။ ျမင္းပတပ္ရပ္၍ နာနာက်င္က်င္ေAာ္ၿပီး ေဘးသိ႔ု ဗုန္းခနဲ လဲၿပိဳက်ခ်ိန္တြင္ ျမင္းစီးသမားသည္ ေျမျပင္ထက္သ႔ို လွိမ့ခ ္ ်လိက ု သ ္ ည္။ ထိုမွ ဓါးလြတ္ကို စၾကာသဖြယ္ ေ၀ွ႔ယမ္းရင္း ေနၾကာေဒ၀ီ ရွိရာသိ႔ု ဆက္လက္၍ ေျပးလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေဘးရွိ Aေစာင့္ရဲမက္သည္ ေရွ႔သ႔ို ေျပးထြကသ ္ ည္။ ဓါးရွညက ္ ိုင္ ျမင္းစီးသမားႏွင့္ ရင္ဆင ို ္ေတြ႔သည္။ “ဟိုင္း … “ “ဒုတ္ .. “ ဓါးေရာင္ တစ္ခ်က္A၀င့္တြင္ ရဲမက္သည္ Aသံထက ြ ္ခ်ိနေ ္ တာင္ မရလိုကပ ္ ဲ ပံုလက ဲ ်သည္။ ဓါးသမား ဆက္လက္၍ ေျပးလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဓါးလြတက ္ ို ကိုငထ ္ ားရင္းမွ မ်က္စတ ိ စ္မွိတ္ Aတြင္း သူ႔ေရွ ႔သ႔ို ေရာက္လာသည့္ ရန္သA ူ ား ရင္ဆိုင္ေတြ႔သည္။ ဓါးသမားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား Aေပၚစီးမွ Aုပ္မိုးကာ ပို္င္းခ်သည္။ “ခြ်မ္ .. “ လက္ထဲရွိ ဓါးျဖင့္ပင့္ကာလိက ု သ ္ ည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္တစ္ဖက္စလံုး ထံုက်င္၍သြားသည္။ ရန္သူ ဓါးသမား၏ ခုတ္ခ်က္က ျပင္းထန္လန ြ ္းရာ သူမ ေျမျပင္ေပၚသိ႔ု ဒူးေထာက္၍က်သည္။ လက္ထဲမွ ဓါးလြတက ္ ်မတတ္ ျဖစ္သည္။ ရန္သူ ဓါးသမား၏ ဓါးရွညက ္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ေလထဲ ေျမာက္တက္သာြ းသည္။ ေသမင္းႏွင့္ရင္ဆိုင္ေတြ႔ဖို႔ တဲတဲေလးမွ်သာ လိုေသာ Aခ်ိန္ .. ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ Aသက္Aား ေျခြယူမည့္သူ၏ မ်က္ႏွာAား မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိပဲ ေမာ့ၾကည့္မိသာြ းသည္။ Aခုရက္ပိုင္းAတြင္း ခံစားရေသာ ေသာကေ၀ဒနာမ်ားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီAဖို႔ လူ႔ေလာကတြင္ Aသက္ရင ွ ္ေနျခင္းသည္ Aဓိပၸါယ္ ရွိလသ ွ ည္ မဟုတ္။ ထိ႔A ု တြက္ေၾကာင့္ သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ ခံစားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမရွိပဲ ပကတိ တည္ၾကည္ကာ သန္႔ရွင္းေနသည္။ စင္စစ္Aားျဖင့္ ရန္သူဓါးသမားသည္ Aသက္AရြယA ္ ားျဖင့္ ႀကီးရင့္သူမဟုတ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္Aရြယ္ ခန႔္ညားေသာ လူငယ္တစ္Uီးသာ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လည္တိုငA ္ ား ပိုင္းခ်လိက ု ္ေသာ ဓါးရွညသ ္ ည္ သူမ၏ မ်က္ႏွာနားသိ႔ု Aေရာက္တြင္ ရပ္တန္႔သာြ းသည္။ “Aားးးးး “ နာနာက်င္က်င္ႏွင့္ ေAာ္ဟစ္သက ံ ဓါးသမားလူငယ္ဆမ ီ ွ ေပၚထြကလ ္ ာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ ထိစပ္ေတာ့မလို ျဖစ္သည့္ သူ၏ဓါးရွညသ ္ ည္လဲ လက္ထဲမွ လြတက ္ ်သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူ႔ေရွ႔တြင္ ေခြယိုငက ္ ာ လဲက်သြားသည့္ လူငယ္၏ Aျဖစ္ကိုၾကည့္ကာ သနားၾကင္နာစိတ္ ၀င္လာသည္။ ေသြးစြန္းထင္းသြားသည့္ သူမလက္ထရ ဲ ွိ ေဆာင္ဓါးတိုကို Aဆိပ္ရသ ွိ ည့္ ေျမြတစ္ေကာင္ကို ကိုငထ ္ ားရသည့္ႏွယ္ ေဘးသိ႔ု လြင့ပ ္ စ္လက ို သ ္ ည္။


Page 50



“ရွင္ .. ဘာျဖစ္လ႔ို Aခြင့A ္ ေရးရတုန္း က်မကို မသတ္တာလဲ .. “ လဲၿပိဳကာက်သြားသည့္ ဓါးသမားလူငယ္၏ Uီးေခါင္းကို သူမလက္ႏွင့္ ထိနး္ ကာေပြ႔ထားရင္းမွ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာႏွင့္ ေမးျမန္းမိသည္။ လူငယ္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAား ၾကည့္ရင္း ေယာင္ေယာင္ေလး ၿပံဳးရွာသည္။ “စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔ .. Aစ္မေတာ္ .. Aစ္မေတာ္ရဲ ႔မ်က္ႏွာကို ျမင္လက ို ္ၿပီးမွေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္လိုစတ ိ ထ ္ ားမ်ဳိး ေမြးၿပီး သတ္ရက္ပါေတာ့မလဲ … ဟင္း .. Aြတ္ .. “ လူငယ္ေခ်ာေလးသည္ ေနာက္ဆုးံ စကားကို Aားတင္း၍ ႏႈတဆ ္ က္ကာ ေျပာၿပီးေနာက္ ေသြးတစ္ပက ြ A ္ က ံ ာ Aသက္ေပ်ာက္သာြ းသည္။ ႏုနယ္သည့္ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ဘ၀၏ ေနာက္ဆုးံ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ၿပံဳးေယာင္သန္းေနသည္။ ေခ်ာင္းေျမာင္းကာ လုပႀ္ ကံသူမ်ားသည္ သူတ႔၏ ို ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တေ ူ သာ လူငယ္ က်ဆံုးသြားသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ Aခ်င္းခ်င္း Aခ်က္ေပးကာ Aလွ် ဳိ လွ် ဳိ ေနာက္ျပန္လွည့ေ ္ ျပးၾကသည္။ တဒဂၤAတြငး္ တြင္ ဆူညံပက ြ ္ေလာ ရိုက္ေနသည့္ တိက ု ္ပဲြ၏ ျမင္ကြင္းသည္ ၿငိမ္သက္၍သြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ ပခံုးAား ျငင္သာစြာ လာေရာက္ဆုပ္က္င ို ္သည့္ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔ထားရာမွ ေမာ္ၾကည့္သည္။ သီဟစည္သူသည္ သမီးျဖစ္သူAား ၾကင္နာနားလည္စြာျဖင့္ ငံု႔ၾကည့္ေနေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ တမၼာဒီပနန္းေတာ္၏ ျမင့္မားလွေသာ Aုတ္နံရတ ံ ံတင ို ္းမ်ားသည္ကား ခရီးတာေ၀းမွာလာရေသာ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူတ႔A ို ဖိ႔ု ႀကိဳဆိုႏတ ႈ ဆ ္ က္ေနသည့္ ျမင္ကြငး္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တံတိုင္းၿပီးရင္း တံတင ို ္း .. တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္တြင္မူ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္၏ နန္းရင္ျပင္သ႔ို ေရာက္ရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ သီဟစည္သူတ႔ို နန္းရင္ျပင္သ႔ို ခ်U္းႏွင္း ၀င္ေရာက္လာသည္ကို ျမင္လက ို သ ္ ည္ႏွင့္ မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္း Uီးေဆာင္ေသာ Eည့္ခံေရးAဖြ႔သ ဲ ည္ နန္းေတာ္ေဆာင္သ႔ို တက္ရာ ေလွကားထစ္မ်ားမွ Aလွ်င္Aျမန္ႏွင့္ ဆင္းသက္ကာ ခရီးUီးႀကိဳျပဳသည္။ ႏွစ္Uီးႏွစ္ဖက္ ႏႈတ္ခြနး္ ဆက္စကားမ်ားကို ေျပာဆိၿု ပီးသည့္ေနာက္တင ြ ္ သီဟစည္သူသည္ သူတ႔ႏ ို ွင့A ္ တူ တပါတည္း သယ္ေဆာင္လာေသာ လာေရာက္လုပႀ္ ကံသည့္ လူဆိုးဗိလ ု ္ျဖစ္သူ လူငယ္၏ ရုပ္Aေလာင္းAား Uီးေရႊေကာင္းAား ျပသလိက ု ္သည္။ “ဒါ … ဒါ … ၿမိဳ ႔စားမင္းတိ႔က ု ို လာေရာက္လုပႀ္ ကံတဲ့ ဓါးျပေတြရဲ ႔ေခါင္းေဆာင္လား .. “ “မွန္ပါ့ .. Uီးေရႊေကာင္း … က်ဳပ္တ႔လ ို ဲ ဘယ္သဘ ူ ယ္၀ါမွန္း မသိတာနဲ႔ သက္ေသသာဓက ျဖစ္ေAာင္ ဒီAထိ ေဆာင္က်U္းလာရတာပဲ .. “ ဓါးျပလူငယ္၏ မ်က္ႏွာAား ဖံုးလႊမး္ ထားသည့္ ဖ်င္စကို ဖယ္လိုကသ ္ ည္တြင္ Uီးေရႊေကာင္း၏ မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သည္။ ဤသည္ကို Aေတြ႔Aႀကံဳ ရင့္ေနေသာ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ ျမင္ျဖစ္ေAာင္ ျမင္လက ို သ ္ ည္။ သိ႔ေ ု သာ္ မင္းေရးဆိုသည္ကား တိမ္ေတာင္သဖြယ္ က်ယ္၀န္းလွသည္မို႔ သူ၏ ႏႈတ္မွ ထုတ္ေဖာ္၍ ေမးျမန္းျခင္းေတာ့ မျပဳပါ။ Uီးေရႊေကာင္းက သူတ႔A ို ား ေနရာခ်ထားရန္ စီစU္ေနသည့္ ကိစၥတြင္ Aလိက ု A ္ ထိုကသ ္ ာ ဆက္ေျပာေနလိက ု သ ္ ည္။


Page 51



သိ႔ရ ု ာတြင္ သီဟစည္သူ၏ ရင္ထမ ဲ ွ AေမးAတြက္ Aေျဖသည္ ေန႔ခ်င္းေတာင္ မကူးလိက ု ္ပဲ Aလိလ ု ို သိရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ ညေနခင္း ဆည္းဆာAခ်ိနတ ္ ြင္ ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္၏ Aေရွ ႔ေတာင္ဘက္ Aရပ္ရွိ သရပ္ခံၿမိဳ ႔ကို Aပိုင္စားရေသာ ၿမိဳ ႔ စားမင္းႏွင့္တကြ သမီးကလ်ာျဖစ္သူAား ေရႊနန္းရွင္၏ ေရွ ႔ေမွာက္သ႔ို ဆင့္ေခၚျခင္း ခံရသည္။ ေဇယ်သိခၤ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ Aတူကြ ရွိေနသူကား မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္းျဖစ္သည္။ သရပ္ခံၿမိဳ ႔စားAား ေခၚ၍ေတြ႔ဆုသ ံ ည့္ Aခ်ိနသ ္ ည္ မည္မွ်ေတာင္ မၾကာလိက ု ္။ တိုေတာင္းျပတ္သားသည့္ ျပစ္ဒဏ္ကို ဖတ္ရႈၿပီးေနာက္တင ြ ္ သရပ္ခံၿမိဳ ႔စားႏွင့္ သူ၏ သမီးကလ်ာသည္ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ ေရာင္နီမသန္းခင္မွာပင္ လူ႔ေလာကကို စြန္႔ခြာသြားရသည္။ သရပ္ခံၿမိဳ ႔စား၏ ေနာက္ကယ ြ ္မA ွ ႀကံကား Aိမ္ေရွ ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလး၏ ၾကင္ယာေတာ္ ေရြးပြတ ဲ ြင္ သူ၏သမီးႏွင့္ Aဓိကၿပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာမည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ပုဂံနန္းေတာ္ မေရာက္ခင္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖ႔ို ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာ Aကြက္ခ် ေဆာင္ရြက္ခသ ဲ့ ည့္ သူ၏ လုပ္ႀကံမႈတြင္ ထင္မတ ွ ္မထားသည့္ ခ်ဳိ ႔ယင ြ ္းခ်က္ တစ္ခသ ု ာ ရွိခဲ့သည္။ ထိုခ်ဳိ ႔ယြင္းခ်က္ကား Aျခားမဟုတ္။ လုပ္ႀကံသူမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္Aျဖစ္ ေစလႊတ္ခဲ့ေသာ သားေတာ္ေမာင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွတင ြ ္ ယစ္မူးက်ရႈံးကာ သူတ႔တ ို စ္မသ ိ ားစုလုးံ Aား ယာမျပည္သ႔ို ေခၚေဆာင္သြားသည့္ ကိစၥရပ္သာ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 52


Written By – Natthar ~~ Aခန္း (၅) ~~

နတ္ျပည္နတ္နန္းAလား ထင္မွတ္မွားရေAာင္ ျပဳလုပတ ္ န္ဆာ ဆင္ထားေသာ တမၼာဒီပနန္းေတာ္၏ ညီလာခံသဘင္ က်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ … Aတိင ု ္းတုိင္းAနယ္နယ္မွ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံထားရေသာ သတိ႔သ ု မီးပ်ဳိငယ္မ်ားသည္ ညီညီညာညာ ျဖင့္ရွိေနၾကၿပီး ခန္းမက်ယ္၏ ၾကမ္းျပင္Aား နဖူးႏွင့္ ထိသည္Aထိ AရိုAေသေပးကာ ေနရာယူထားသည္။ Aတန္းရွစတ ္ န္းမွ် ရွိေသာ ရြယတ ္ ူ မိန္းကေလးမ်ား၏ ဆဌမေျမာက္Aတန္း Aလည္ဘက္မက်တက် တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ရွိေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တမင္တကာပင္ ထိုေနရာကို ယူထားျခင္းလဲ ျဖစ္သည္။ Aိမ္ေရွ ႔စံကိုယ္ေတာ္ေလး၏ ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ သူမAား မေရြးခ်ယ္ေစလိပ ု ါ။ သူမ၏ Uီးေခါင္းAား လိတ ု ာထက္ပ၍ ို ငံု႔ထားသလို ကုိယက ္ ိုလဲ Aတတ္ငယ္ဆုးံ ေသးငယ္ေAာင္ က်ဳံ ႔ထားရွာသည္။ “ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aစစ္Aေဆးခံရန္Aတြက္ Aားလံုး မတ္တပ္ရပ္၍ AရိA ု ေသေပးၾက .. “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္ Aတိ္င ု ္းပါ .. “ ေဇယ်သိ္ခၤဘုရင္းမင္းျမတ္ ကိ္ယ ု ္ေတာ္တိုင္ စံျမန္းရာ ပလႅငထ ္ က္မွ ဆင္းသက္ကာ မိန္းမပ်ဳိမ်ားAား တစ္Uီးခ်င္းစီ Aကဲခတ္၍ ၾကည့္သည္။ တစ္တန္းၿပီး တစ္တန္း သမန္ကာလွ်က ံ ာႏွင့္ ၾကည့္ရႈသြားၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရွ ႔ေတာ္ေမွာက္ Aေရာက္တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ Aနည္းငယ္ တံု႔ဆ္င ို ္းသြားသည္။ ေခါင္းငံု႔ကာ ထားသျဖင့္ မည္သည့္Aေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ မသိေသာ္ျငားလဲ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆီမွ Aသက္ရွဴသံခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ကေ ို တာ့ ၾကားျဖစ္ေAာင္ ၾကားလိက ု သ ္ ည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ ေဇယ်သိခၤဘရ ု င္သည္ က်န္သည့္ မိန္းမပ်ဳိမ်ားAား ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ စစ္ေဆးသြားသည္။ Aားလံုးၿပီးဆံုးလိ႔ု မိမိ၏ ပလႅင္ရွိရာသိ႔ု ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တင ြ ္ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေခါင္းငံု႔ကာ ရွိေနေသးသည့္ သတိ႔သ ု မီးငယ္မ်ား၏ Aလည္တည့္တည့္ကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္နားတြင္ Aသင့္ရွိေနသူ Uီးေရႊေကာင္းက သတိ႔သ ု မီးငယ္ မည္သဆ ူ တ ို ာကို တိုးညွင္းစြာႏွင့္ သံေတာ္Uီးတင္သည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္မင္းျမတ္သည္လဲ Uီးေရႊ႔ေကာင္း၏ နားနားကပ္၍ စကားAခ်ဳိ ႔ကို ႏွစ္ကယ ို ္ၾကား ဆို၏။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ခန္းမေဆာင္ထဲမွ ျပန္လည္၍ ၾကြခ်ီသည္။ မိန္းမစိုး Uီးေရႊေကာင္းသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ထြက္ခာြ သြားသည္ႏွင့္ AရိုAေသေပး၍ ထိုင္ေနရာမွ ထကာ လက္ခပ ု ္ႏွစ္ခ်က္ကို က်ယ္ေလာင္စာြ တီး၏။ Aဓိပၸါယ္ကား Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးAတြက္ ၾကင္ယာေတာ္ ေရြးခ်ယ္ပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီဆိုေသာ Aခ်က္ျပမႈပင္ … ။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သူရယ ိ ေနမင္း၏ Aလင္းေရာင္ ေလ်ာ့ပါးစျပဳေနသည့္ ညေနခင္း Aခ်ိန္ ..


Page 53



ရပ္ေ၀းမွလာေရာက္သည့္ မင္းမႈထမ္းမ်ားAား ေနရာခ်ထားေပးသည့္ Aေဆာင္ေတာ္တစ္ခA ု တြင္း၌ သီဟစည္သူသည္ Uီးေရႊေကာင္းAား လက္ခေ ံ တြ႔ဆုက ံ ာ စကားေျပာေနသည္။ “ၿမိဳ ႔စားမင္း .. ေျပာရမယ္ဆရ ို င္ေတာ့ က်ဳပ္မွာ သတင္းေကာင္းနဲ႔ သတင္းဆိုး ဒြနတ ္ ြဲၿပီး ရွိေနတယ္ .. “ AေျခြAရံ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ား တည္ခင္းေသာ ခရားထဲမွေရေႏြးကို ငွဲ ႔ေသာက္ရင္း Uီးေရႊေကာင္းက စကားဆိသ ု ည္။ “သတင္းေကာင္းကို Uီးစြာမိန႔ရ ္ မယ္ဆိုရင္ Aေရြးခံရတဲ့ သတိ႔သ ု မီးေလာင္းဟာ ေနၾကာေဒ၀ီဆတ ို ာပဲ .. Aင္း .. ဒါေပမယ့္ .. ၿမိဳ႔စားမင္း သိထားဖိ႔က ု ဘုရင္မင္းျမတ္ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလး Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္သူဟာ Aမ်ားထင္ထားသလို .. ေျမာက္နန္းစံက ေမြးတဲ့ သတိးု ကိယ ု ္ေတာ္မဟုတ္ဘးူ .. သားေတာ္ႀကီး သတိးု ရဲ ႔ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စရိုကလ ္ ကၡဏာဟာ တုိင္းျပည္Aုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပမ ္ ယ့္သူဆမ ီ ွာ မရွိသင့္ဘူးလိ႔ု ဘုရင္းမင္းျမတ္က ယူဆတယ္ .. Aဲဒါေၾကာင့္ ေတာင္နန္းစံ မေဟသီက ေမြးတဲ့ .. နရမြန္မင္းသားေလးကိုသာ Aိမ္ေရွ႔စံAျဖစ္ Aပ္ႏွင္းမယ္လ႔ို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိက ု ္တယ္ .. ဒါ .. ဒါဟာ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တ့ဲ သတင္းဆိးု ပဲ …” Uီးေရႊေကာင္း၏ စကားAဆံုးတြင္ သီဟစည္သသ ူ ည္ ပါးစပ္Aေဟာင္းသား ျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့သည္။ သမီးျဖစ္သ၏ ူ ေရွ႔ေရးကို ရိပမ ္ ိကာ ရင္ထတ ဲ ြင္ မခ်ိသည္ႏွင့္ မိႈ္င္ေတြ၍လည္း သြားသည္။ ထို႔Aျပင္ စိတထ ္ ဲမွေန၍ မရွိေတာ့ရွာၿပီ ျဖစ္သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မိခင္Aား ရမ္းေရာ္မွန္းဆကာလည္း တိုငတ ္ ည္မသ ိ ည္။ “ေမာင္ေတာ့္ကို ခြင့္လတ ႊ ္ပါ Aခ်စ္ရယ္ .. သမီးေတာ္ရဲ ႔ဘ၀ကို ရွင္လွ်က္န႔ဲ ေသေAာင္ ေမာင္ေတာ္ ဖန္တီးမိခဲ့ၿပီ .. ဘယ္ဘ၀တုန္းက ၀ဋ္ေၾကြးမ်ား ေမာင္ေတာ္တ႔ို မိသားစုမွာ ပါလာခဲ့ရတာလဲ .. ေမာင္ေတာ္ေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး .. “ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Aခ်စ္ဆုးံ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ၾကာျဖဴမယ္၏ ေပါင္ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာAပ္ကာထားရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တAင့္Aင့္ႏွင့္ ရိႈကက ္ ာ ငိုေနသည္။ သူမ၏ ႏႈတ္မလ ွ ဲ “ေနၾကာေဒ၀ီ .. ေနၾကာေဒ၀ီ” ဆိုေသာ သူမ၏ နာမည္ကို ထပ္ျပန္တလဲလဲ ေရရြတ၍ ္ ေနသည္။ ကံၾကမၼာဟူေသာ ဇာတ္ဆရာသည္ မည္သည့္Aတြက္ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီကိုမွ ေရြးခ်ယ္၍ က်ီစယ္ရသည္ကို သူမ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါ …။ တသိမ့သ ္ ိမ့္ တုန္ရွာေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေက်ာျပင္ေလးAား လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ညင္သာစြာ သပ္ေပးရင္း ၾကာျဖဴမယ္ကယ ို တ ္ ိုင္လည္း မည္သည့္စကားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သA ူ ား Aားေပးရမည္ကို မသိ။ သူမ သိသည္က တစ္ခ်က္ထသ ဲ ာ ရွိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ခင္ပြန္းေယာက်္ားျဖစ္လာမည့္သသ ူ ည္ Aသက္Aားျဖင့္ ကိုးႏွစ္သာ ရွိရွာေသးေသာ ဘုရင့္သားေတာ္ဆိုသည့္ Aခ်က္ပင္။ ၾကာျဖဴမယ္သည္ သူမ၏ Aျဖစ္ႏွင့္ ယွU္၍ စU္းစားကာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သA ူ တြက္ ၀မ္းနည္းလာသည္။ သူမAေနႏွင့္ လင္ေတာ္ေမာင္ ျဖစ္ရွာသည့္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ ရင္ခြငထ ္ တ ဲ ြင္ ေမွးစက္ကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ သူမ၏


Page 54



Aခ်စ္ဆုးံ သူငယ္ခ်င္းသည္ မည္သည့္ရင္ခြင္၌ နားခိုရမည္နည္း။ ေနၾကာရယ္ .. မင္း ကံက ဆိုးရြားလွပါဘိႏွယ့္ … ။ ပါးျပင္ထက္တင ြ ္ လိမ့ဆ ္ င္းက်လာသည့္ မ်က္ရည္မ်ားကို ေနၾကာေဒ၀ီ မသိေAာင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ Aသာတိ႔က ု ာ သုတလ ္ က ို ္သည္။ တတ္ႏိုင္သမွ် Aားေပးသည့္ Aေနႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္သည္ စကားတစ္ခန ြ ္းကိုသာ တိိုးညင္းစြာ ဆိုရွာမိေတာ့သည္။ “ကိယ ု ့စ ္ ိတ္ကယ ို ္ ထိန္းပါ ေနၾကာရာ … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုဂံနန္းေတာ္ရဲ ႔မင္းသမီးတစ္ပါးAျဖစ္ေတာ့ မင္းျဖစ္လာခဲ့ၿပီေလ …. “ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ မြန္ျမတ္ေသာ Aခမ္းAနား သဘင္မ်ားကို ဆင္ယင္က်င္းပရာျဖစ္ေသာ ခန္းမေဆာင္Aတြင္းရွိ ရာဇပလႅင္ထက္တြင္ ေရႊေရာင္Aတိၿပီးေသာ ၀တ္စုက ံ ို ဆင္ျမန္းလွ်က္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္းမင္းျမတ္သည္ တင့္တယ္စြာ စံပယ္ေနသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္တြငက ္ ား Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးAျဖစ္ သတ္မတ ွ ္ Aေရြးခံထားရေသာ နရမြန္မင္းသားေလးႏွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးတိ႔ု ရွိေနၾကသည္။ မဂၤလာAထိမး္ Aမွတ္Aျဖစ္ Aသံုးျပဳေလ့ရေ ွိ သာ လွပစြာတန္ဆာဆင္ရက္လုပထ ္ ားသည့္ ေငြေရာင္၀တ္စုျံ ဖဴAား ကိယ ု ္စီ ၀တ္ဆင္ထားရင္း AရိုAေသေပးလ်က္ရသ ွိ ည္။ မဂၤလာသဘင္ Aခမ္းAနားသိ႔ု ၾကြေရာက္ ခ်ီးျမွင့ၾ္ ကသည့္ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးAေပါင္းႏွင့္တကြ နန္းေတာ္သူ နန္းေတာ္သားမ်ား Aားလံုး၏ မ်က္လုးံ Aစံုတို႔သည္ တစ္မိုးေAာက္တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေAာင္ လွပေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ီ ႔သ ို ာ ရစ္၀ဲ၍ က်ေရာက္ေနသည္။ ရိႈ္က္ဖိုႀကီးငယ္ Aသြယ္သယ ြ ္ႏွင့္ ျပည့္စုသ ံ ည္ႏွင့္မက မိုးသိၾကား၏ ၾကင္ယာသက္လယ္သဖြယ္ Aဆင္းရွေ ိ သာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွသည္ ပုရိသႀကီးငယ္မ်ားသာမက၊ Iတိၱယမ်ားကပင္ Aားက် ေငးေမာစရာေကာင္းလွသည္။ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္၏ Aခါေတာ္ေပး ပုဏၰားႀကီးသည္ လက္ထတ ဲ ြင္ ကိုငဆ ္ ထ ြဲ ားေသာ ေငြစင္Aိုးမွ ေမႊးႀကိဳင္ေသာ ေရAခ်ိဳက ့ ို ဒူးေထာက္ကာ AရိA ု ေသေပးေနသည့္ နရမြန္မင္းသားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Uီးေခါင္းေပၚသိ႔ု ပက္ျဖန္းလိက ု သ ္ ည္။ ႏႈတ္မလ ွ ဲ ပုဏၰားတိ႔၏ ု ဘာသာစကားႏွင့္ ဆုေတာင္းမႏၱာန္Aခ်ဳိ႔ ကို ရြတဆ ္ ိုေနသည္။ ေတာင္နန္းစံ မေဟသီ ျဖစ္သည့္ သီရစ ိ ႏၵာမိဖုရားႀကီးသည္ ေဇယ်သိခၤဘုရင္းမင္းျမတ္၏ Aပါးေတာ္တြင္ ထုိင္ကာေနရင္းမွ သားေတာ္နရမြနတ ္ ႔ို စံုတြဲAား ေက်နပ္Aားရစြာ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ ဒီေန႔ဒီရက္မွစ၍ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္၏ ထီးနန္းကို ဆက္ခံမည့္သူ စာရင္းတြင္ သူမ၏ သားသည္ ထိပ္ဆုးံ မွ Aတည္ျဖစ္၍ သြားေခ်ၿပီ။ Aကယ္၍သာ ေဇယ်သိခဘ ၤ ရ ု င္းမင္းျမတ္ ေစာစီးစြာ ကံေတာ္ကုန္ခဲ့မည္ဆလ ို ွ်င္ သူမသည္ ဘုရင္မႀကီး ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ Aတိုင္းတိုင္းAျပည္ျပည္သ႔ို ၾသဇာAာဏာသက္ ပ်ံ ႔ႏွံ႔သည့္ ပုဂံျပည္ႀကီး၏ ထီးနန္းကို သားေတာ္နရမြနA ္ စား သူမ Aုပ္ခ်ဳပ္ရမည္။ သီရစ ိ ႏၵာဘုရင္မႀကီး .. သီရစ ိ ႏၵာဘုရင္မႀကီး ဟု Aားလံုးက AသိAမွတ္ျပဳကာ ေခၚေ၀ၚၾကေပမည္ …။ ေတာင္နန္းစံမိဖရ ု ားႀကီးသည္ သူမ၏ Aေတြးပံုရိပ္ထဲမွ သီရိစႏၵာဘုရင္မႀကီးဆိုေသာ Aေခၚကို


Page 55



ျပန္သေဘာက်ကာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပံဳးမိေတာ့သည္။ Aိမ္ေရွ ႔စံကိုယ္ေတာ္ေလး၏ မဂၤလာသဘင္ Aခမ္းAနားကို ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ တစ္၀ုိကတ ္ ြင္ ခုႏွစ္ရက္ ခုႏွစ္ညတိတတ ိ ိုင္ေAာင္ က်င္းပရန္ စီစU္ထားၾကသည္။ Aနယ္နယ္Aရပ္ရပ္မွ ၾကြေရာက္လာၾကသည့္ Eည့္ပရိတသ ္ တ္ Aေပါင္းAတြက္ သတ္မွတထ ္ ားသည့္ ရက္ကာလ ကုနဆ ္ ုးံ သည္Aထိ နန္းေတာ္၀င္းထဲမွာပင္ ေနထိင ု ္ႏိုင္ရန္လဲ စီစU္ေပးထားသည္။ ထိုဂုဏ္သေရရွိ Eည့္ပရိတသ ္ တ္မ်ားထဲတြင္ ၿမိဳ ႔စားမင္း သီဟစည္သူႏွင့္ ၾကင္ယာေတာ္ ၾကာျဖဴမယ္လဲ AပါA၀င္ျဖစ္သည္။ ၾကာျဖဴမယ္၏ သေဘာဆႏၵတစ္ခတ ု ည္းႏွင့ဆ ္ ိုလွ်င္မူ ရက္သတၱပတ္ တစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့ေသာ္မွ ခ်စ္သင ူ ယ္ခ်င္းျဖစ္သA ူ ား ပုဂံေရႊနန္းေတာ္တြင္ ထားခဲ့ရမွာကို မလိလ ု ားပါ။ မတတ္သာသည့္ Aေရးမိ႔ု သူမမွာ လက္ေလွ်ာ့ကာ ထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ မဂၤလာပြဲ က်င္းပသည့္ Aခ်ိနက ္ တည္းမွစ၍ ႏွစ္ကိုယခ ္ ်င္း မေတြ႔ရေတာ့သည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ မည္သ႔မ ို ည္ပုံ ရွိေနသည္ကို ေမွ်ာ္မွန္း ေတြးဆ၍လည္း ၾကာျဖဴမယ္ စိတ္ပလ ူ ်က္ရသ ွိ ည္။ မဂၤလာေမာင္ႏွံAတြက္ Aထူးတလယ္ ျပင္ဆင္ထားေသာ ေတာ္၀င္Aိပေ ္ ဆာင္ခန္းတြင္ နရမြန္မင္းသားေလးႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ယွUတ ္ ြဲကာ Aိပ္စက္လ်က္ရွိသည္။ နရမြန္မင္းသားသည္ Aသက္Aရြယ္ငယ္လန ြ ္းလွသည္မ႔ို Aိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်္ားသား တစ္ေယာက္၏ စြမ္းေဆာင္မက ႈ ို မဖန္တးီ ႏိုင္ေသးေပ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းပြင့က ္ ေလးႏွင့္ ေဆာ့ကစားႏိုင္ဖ႔A ို တြက္ နရမြန္မင္းသားေလး Aခ်ိန္မ်ားစြာ ယူရေပUီးမည္။ ႏွစ္ကာလ မ်ားစြာ ၾကာေပUီးမည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAဖိ႔ု စိတရ ္ ွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းရန္မတ ွ ပါး တျခား တတ္ႏိုင္သည့္ Aေၾကာင္းAရာ မရွိေတာ့ပါ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ မဂၤလာပြသ ဲ ဘင္ က်င္းပၿပီးသည့္ သကာလ ငါးရက္ေျမာက္ေသာ ညAခါသာမယ .. ညႀကီးAခ်ိနမ ္ ေတာ္ ေရာက္ရွိလာသည့္ ေဇယ်သိခၤဘုရင္၏ မိန္းမစိုးတစ္Uီးေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ Aိပ္ေမာက်ေနရာမွ ႏိုးထလာသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္က မိိမိAား Aေရးတႀကီးကိစၥရပ္တစ္ခႏ ု ွင့္ Aခ်ိန္မေတာ္ ေတြ႔ခ်င္သည္ဆိုေသာ ဆင့္ေခၚမႈက သူမ၏ Aိပ္မံစ ႈ ုံ၀ါး ျဖစ္ေနမႈကို ခ်က္ခ်င္း ပယ္ေဖ်ာက္လက ို သ ္ ည္။ ထိ႔ထ ု က္ပို၍ Aံ့Aားသင့္စရာ ေကာင္းေသာ ေနာက္Aခ်က္တစ္ခ်က္က သူမ Aေနျဖင့္ Aထူးတလယ္ ဆင္ယင္ထုးံ ဖြ႔စ ဲ ရာ မလိုပဲ ည၀တ္လဲေတာ္ႏွင့္သာ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုရန္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ္ပါး ျဖစ္သူ ေရႊစာႏွင့္ Aျခားရံေရြေတာ္ တစ္Uးီ ကို ေခၚေဆာင္လ်ွ က္ ေနၾကာေဒ၀ီ သူမAား လာေရာက္ေခၚေဆာင္သူ မိန္းမစိုးေနာက္မွ လိုကပ ္ ါလာခဲသ ့ ည္။ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ျဖစ္သည့္Aျပင္ မိန္းမစိုးျဖစ္သူ၏ ေခၚေဆာင္မႈက လွ်ဳိ ႔၀ွကသ ္ လိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မည္သည့္ေနရာသိ႔ု သြားလာေနသည္ကို ရုတတ ္ ရက္ မွန္းဆလိ႔ု မရ။ ပုဂံနန္းေတာ္ဆိုသည္မွာ သူမ Aကြ်မ္း၀င္ေသာ ေနရာလဲ မဟုတ္ေခ်။ ေနၾကာေဒ၀ီတစ္ေယာက္ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားမိသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ေနရာကား ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္မင္းျမတ္၏ Aိပ္ေဆာင္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။


Page 56



“ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလး .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ဘုရင္မင္းျမတ္Aား သံေတာ္Uီး တင္လက ို ္ပါUီးမယ္ .. ဤေနရာတြင္သာ ေစာင့္ဆိုငး္ ေနပါ .. “ ဘုရင္မင္းျမတ္ စံျမန္းရာ ျဖစ္ဟန္တူေသာ သလြန္ေညာင္ေစာင္း၏ ေရွ ႔တြင္ ဒူးတုပ္၀တ္ျပဳသည့္ AေနAထားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ၿငိမ္သက္စာြ ရွိေနသည္။ ေက်ာက္ဆစ္ရုပသ ္ ဖြယ္ မလႈပ္မယွက္ရက ွိ ာေနသည့္တိုင္ သူမ၏ Aတြငး္ စိတ္သည္ ထိနး္ မရေAာင္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ပုဂံျပည့္ရွင္ မင္းတရားႀကီး .. သူ ငါ့ဆီက Aခ်ိန္မေတာ္ ဘာလိုခ်င္ရတာလဲ … ငါ့ကိုမ်ား သူ႔ မိဖုရားAျဖစ္ ေတာ္ေကာက္ခ်င္တာလား .. ဒါဆို နရမြန္မင္းသားနဲ႔ ငါ့AေျခAေနက ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွာလဲ … ငါ .. ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ .. ခက္ေတာ့တာပဲ .. ကိယ ု ့A ္ ေတြးႏွင့္ ကိယ ု ္ျပန္နစ္ေမ်ာေနသျဖင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို သြားေလွ်ာက္သူ မိန္းမစိုး ျပန္ေရာက္လာသည္ကိုပင္ ေနၾကာေဒ၀ီ သတိမထားမိလက ို ္ပါ။ တိတဆ ္ တ ိ ္ေနသည့္ Aေဆာင္ထဲတင ြ ္ ေပၚထြကလ ္ ာသည့္ မိန္းမစိုး၏ စကားသံက သူမနားထဲသ႔ို စူးခနဲ Aရင္ေရာက္သည္။ ထိုAသံေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယက ္ ေလး တုန္ခါသြားၿပီး သူမ၏ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းမ်ားသည္လဲ Aဆမတန္ ျမန္၍လာသည္။ “ေဇယ်သိခၤ ဘုရင္မင္းျမတ္ ၾကြခ်ီေတာ္ မူလာၿပီ … “ မိန္းမစိုးျဖစ္သူ၏ Aသံ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ာြ းၿပီးေနာက္တြင္ ေျခသံတစ္ခက ု ို တိးု ညွင္းစြာ ၾကားလာရသည္။ တသိမ့သ ္ ိမ့တ ္ ုန္ခါေနသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယက ္ ေလးသည္ ထုိေျခသံရင ွ ္ သူမနားသိ႔ု တိုးကပ္လာသည္ႏွင့္Aမွ် ပိ၍ ု ပင္ လႈပခ ္ ါေနရွာသည္။ “ထၿပီးေတာ့ ခစားပါ .. ေနၾကာေဒ၀ီ … မင္းရဲ ႔မ်က္ႏွာကို ငါကိယ ု ္ေတာ္ ျမင္ခ်င္လတ ွ ယ္ .. “ ေႏြးေထြးႏူညံ့ၿပီး နက္ရိႈင္းလွသည့္ Aသံတင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိယ ု လ ္ ုးံ ပူေႏြး၍လာသည္။ ရွိရသ ွိ မွ် AားAင္ဟူသမွ်ကို စုစည္းၿပီး AသာAယာ မတ္တပ္ရပ္လက ို ္သည္။ သက္Uီးဆံပိုင္ ေရေျမ့ရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ႏွစ္Uီးႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ဆုေ ံ နရသည္ဆိုေသာ Aသိေၾကာင့္ သူမ ေျခေထာက္ေတြ ခိုင္ၿမဲေAာင္ပင္ ရပ္ဖ႔ို ခဲယU္းလွသည္။ တစ္ႀကိမတ ္ စ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ေသာ ေၾကာက္ရြံ ႔မႈတစ္ခသ ု ည္ သူမ၏ ေက်ာရိးု ထဲထိ စိမ့္၀င္လာေသာAခါ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ မ်က္၀န္းမ်ားကို Aလိလ ု ို မွိတထ ္ ားမိသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားတဆင့္ သူမ၏ စိတ္ႏွလုးံ တုန္လႈပေ ္ ျခာက္ျခားေနသည္ကို ေဇယ်သိခဘ ၤ ရ ု င္ ျမင္သြားမည္ကို စိုးရြ႔လ ံ ွေပသည္။ “Aလို တကိယ ု လ ္ ုးံ တုန္ခါေနပါလား .. ေနၾကာ .. ေနၾကာလိ႔ု ကိယ ု ္ေတာ္ေခၚခြင့္ ရွိတယ္ဟုတ္ .. ဘာျဖစ္လ႔ို ကိယ ု ္ေတာ္ကို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ရြံ ႔ေနရတာလဲ … “ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ Aသံက ထင္မတ ွ ္မထားရေလာက္ေAာင္ကို ေႏြးေထြးမႈ Aျပည့္ရွိသလို ခ်ဳိသာမႈလဲ ရွိလသ ွ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ မ်က္၀န္းကို ေယာင္၍ ဖြင့ၾ္ ကည့္မိမလို ျဖစ္သည္။ မ်က္ခြံမ်ားကို တင္းတင္းေစ့ေAာင္ ျပန္ပတ ိ ထ ္ ားလိုကၿ္ ပီးမွ မရဲတရဲ ေျဖရသည္။ “မွန္ပါ .. Aရွင္မင္းႀကီး .. ျမင့္ျမတ္လတ ွ ့ဲ Aရွင္မင္းႀကီးရဲ ႔ ေရွ ႔မွာ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ နီးကပ္စြာ ရွိေနဖို႔ မ၀ဲ့မရဲမတ ိ ာေၾကာင့္ပါ .. “ “မစိုးရြံ ႔ပါနဲ႔ ေနၾကာ .. ကိုယေ ္ တာ္လဲ လူသားထဲက လူသားတစ္ေယာက္ရယ္ပါ … လူသာမန္


Page 57



ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ရဲ ႔ လိုAင္ဆႏၵရွိသလို ကိ္ယ ု ေ ္ တာ္လဲ ရွိလ႔ို ေနၾကာကို Aေခၚလႊတလ ္ က ို ္ရတာပါ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမ၏ မ်က္စA ိ စံုကို မွိတထ ္ ားျခင္းငွာ မစြမ္းသာေတာ့။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ စကားေနာက္ကယ ြ ္မွ Aဓိပၸါယ္ကို သိလိုျခင္းငွာ ရဲတင္းစြာႏွင့္ တံု႔ျပန္ၾကည့္သည္။ ပုဂံျပည့္ရွင္သည္လည္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ၾကည္လင္လသ ွ ည့္ ၀ါေရႊေရာင္မ်က္ဆံမ်ားကို ေငးေမာကာၾကည့္ေနသည္။ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး Aၾကည့္ခ်င္း Aားၿပိဳင္ေနၾကသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ထိသ ု ႔A ို ၾကည့္ခ်င္းဆံုေနမႈက ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္ ေကာင္းမြနသ ္ ည္ဟု ဆိုရမည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္လည္း သူမ၏ Aလွတြင္ ယစ္မူးေနသည့္ ေယာက်္ားသားတစ္Uီးသား ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူ၏ Aၾကည့္မွတဆင့္ နားလည္လက ို သ ္ ည္။ ရင္ထဲစးို ရြံ ႔ေနမႈမ်ား Aနည္းငယ္ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ာြ းၿပီး မူလဗီဇ စိတ္၀ိညာU္သည္ သူမကိယ ု ထ ္ ဲသ႔ို ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာသည္။ “Aရွင္မင္းႀကီး Aလိုရက ွိ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ၏ Aဖိုးမထိက ု တ ္ န္သည့္ ခႏၶာကိုယက ္ ို ေပးAပ္ႏွင္းဖိ႔ရ ု ာ Aသင့္ပါ .. သိ႔ေ ု ပမယ့္ Aခ်ိန္Aခါမဟုတ္ ဆင့္ေခၚျခင္း ခံရသည့္Aတြက္ လတ္တေလာ Aခ်ိနမ ္ ွာ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ၏ ကိ္ယ ု ္ သန္႔ရွင္းမႈ မရွိ ျဖစ္ေနပါတယ္ .. Aရွင္မင္းႀကီးAတြက္ ပို၍ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖ႔ို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမAား Aခ်ိနသ ္ ုးံ ရက္ခန္႔ ေပးသနားေတာ္မူပါ ဘုရား .. “ “ေနၾကာ .. ေနၾကာ .. မင္း .. . ဟဲ .. ဟဲ “ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို သေဘာက်စြာႏွင့္ လိႈကေ ္ မာစြာ ရယ္၏။ မည္သည့္Aေၾကာင္းေၾကာင့္ မသိ။ သူ၏ ဘ၀တစ္သက္တာတြင္ ပထမဆံုးAႀကိမ္ Aျဖစ္ သူ႔စကားကို မနာခံသည္ ဤမိန္းမပ်ဳိေလးကို ေဒါသထြက္ရမည့္Aစား ပို၍ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မသ ႈ ာ တိုးပြားေနသည္။ သူ၏ ညာဘက္လက္ကို ေျမွာက္၍ Aနားမွ ခြာ၍ထြက္ေစဆိသ ု ည့္ AရိပA ္ မြကက ္ ို ျပသည္။ “ေကာင္းၿပီေလ ေနၾကာ … မင္းစကားAတိင ု ္း ကိယ ု ္ေတာ္ လိက ု ္နာပါ့မယ္ .. “ သူမ၏ Aခ်ိန္ဆမ ဲြ ႈAား ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ၿပံဳးရယ္ကာ လက္ခံလက ို ္မွ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သက္ျပင္းတစ္ခုကို မသိမသာ ခိုး၍ ခ်ရရွာသည္။ သူမ၏ Uီးေခါင္းကိလ ု ဲ ျပန္လည္ငု႔ံ AရိုAေသေပးကာ ေနာက္ဘက္ ခပ္လွမး္ လွမ္းသိ႔ု ေျဖညင္းစြာ ဆုတ္ခာြ သည္။ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိ္ယ ု လ ္ ုးံ Aား တပ္မက္မA ႈ ျပည့္ႏွင့္ တစ္ခ်က္မွ် သိမး္ က်ံဳး၍ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သူမေရွ႔မွ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တုန္ရေ ီ နေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ Aေဆာင္ေတာ္မွ ျပန္လည္ထက ြ ္ခာြ လာခဲသ ့ ည္။ သခင္မျဖစ္သူ၏ AေျခAေနကို ျမင္သည္ႏွင့္ Aျပင္ဘက္တြင္ Aသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနသူ ေရႊစာတိ႔ု AေျပးAလႊား လာေရာက္တြဲ၍ ေခၚေဆာင္ၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးသည္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္ေနယံုမက လက္ဖ်ားေတြသည္လဲ ေAးစက္ေနသည္ကို တြဲေခၚထားရသျဖင့္ ေရႊစာ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ Aခန္းေဆာင္တြင္ သူမ၏ သခင္မေလးသည္ မိစာၦဆိုးတစ္Uီးႏွင့္မ်ား ရင္ဆိုင္ေတြ႔ခဲ့သည္လား မသိ။ ေရႊစာသည္ သူမ၏ သခင္မေလးAား တိုး၍ ဖက္ထားသလို ေနၾကာေဒ၀ီသည္လည္း ရံေရြေတာ္ျဖစ္ရွာသည့္


Page 58



ေရႊစာAား Aားကိုးတႀကီးႏွင့္ ျပန္လည္၍ ဖက္ထားရွာသည္။ သူမတကယ္လဲ Aားကိုးရာ လိုေနသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ သိပါသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သက္Uီးဆံပင ို ္ ဘုရင္မင္းျမတ္Aား လိမလ ္ ည္လွည့ျ္ ဖားမႈဆသ ို ည္မွာ မည္မွ် ႀကီးေလးသည့္ ျပစ္ဒဏ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေနၾကာေဒ၀ီ သိရွိေနလိ႔ပ ု င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနာက္တစ္နက္ မနက္လင္းလွ်င္လင္းျခင္း ေနၾကာေဒ၀ီ ပထမဆံုး ျပဳလုပ္မသ ိ ည့္ ကိစၥသည္ ဖခင္ျဖစ္သူ သီဟစည္သူႏွင့္ ပုဂံနန္းေတာ္သ႔ို သူမAား ဆိုကဆ ္ က ို ္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ေAာင္ ေခၚေဆာင္လာခဲသ ့ ူ Uီးေရႊေကာင္းAား Aေခၚခိုငး္ ျခင္းသာ။ သူမAေလွ်ာက္ေကာင္းလိ႔ု ေဇယ်သိခၤမင္းႀကီးက သံုးရက္တာမွ် Aခ်ိန္ေပးလိုကသ ္ ည္ဆိုေပမယ့္ Aဆိပ ု ါ သံုးရက္ၿပီးဆံုးလွ်င္ မည္သည့္Aေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္မွ ပုန္းေရွာင္လ႔ို မျဖစ္ဆတ ို ာ ေနၾကာေဒ၀ီ တြကဆ ္ မိပါသည္။ သမီးျဖစ္သ၏ ူ Aခက္Aခဲကို ၾကားသိရသည့္ေနာက္တင ြ ္ သီဟစည္သူ ရုတတ ္ ရက္ မည္သ႔ို Aႀကံေပးရမည္ကို စU္းစား၍ မရ။ ေခါင္းကိသ ု ာ ဘယ္မည ွ ာ၊ ညာမွဘယ္သ႔ို Aႀကိမ္ႀကိမ္ ခါမိသည္။ ပုဂံနန္းေတာ္Aေၾကာင္း ခေရေစ့တြငး္ က် ေကာင္းေကာင္းသိေနသည့္ Uီးေရႊေကာင္းသာလွ်င္ Aခ်ိနA ္ တန္ၾကာသည္Aထိ စU္းစားခန္း ၀င္ေနၿပီးမွ ေလးနက္ေသာ Aသံႏွင့္ စတင္၍ စကားဆိသ ု ည္။ “ေနၾကာေဒ၀ီ .. သမီး လတ္တေလာ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပသနာမွာ AရႈပA ္ ရွင္း ႏွစ္ခု ရွိေနတယ္ .. Aကယ္၍သာ ျပည့္ရွင္မင္း ဆႏၵAတိင ု ္း လက္ခလ ံ ္က ို ္မယ္ဆိုလွ်င္ သမီးဟာ သူ႔ရဲ ႔မိဖုရားငယ္ ျဖစ္သြားလိမ့မ ္ ယ္ .. မင္းႀကီးမွာ မိဖုရားေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာရွိ္တA ဲ့ တြက္ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္ဖ႔ဆ ို တ ို ာ မလြယ္ဘးူ .. Aဓိက AတားAဆီးက ေတာင္နန္းစံေဒ၀ီ မိဖုရားႀကီး ျဖစ္ေနလိမ့မ ္ ယ္ .. “ “Aကယ္၍သာ နရမြန္မင္းသားနဲ႔ လက္ဆက္ထားမႈကို Aေၾကာင္းျပၿပီး ျငင္းမယ္ဆလ ို ဲ သမီးရဲ ႔မင္းသမီးAရာဟာ စိတ္မခ်ရဘူး .. ေရေျမ့ရွင္ရဲ ႔ ဆႏၵကို ဖယ္ေရွာင္မႈ ေနာက္ဆက္တြဲ .. ဘာျဖစ္မလဲဆတ ို ာလဲ မွန္းဆလိ႔ု မရဘူး .. မင္းတိ႔A ု မ်က္ဆိုတာ Aေၾကာင္းသံုးပါး ေရြးေနမွာ မဟုတဘ ္ ူး … တကယ္တမ္း တစ္ခုခု ျဖစ္လာလွ်င္ .. သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးက သားေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေပမယ့္ ေခြ်းမေတာ္ျဖစ္တ့ဲ ေနၾကာ့ဘက္ကေန ရွိေနမယ္လ႔ို က်ဳပ္ေတာ့ မယူဆဘူး .. နရမြန္မင္းသား ရွင္ဘုရင္ျဖစ္လာတဲ့Aခါမွာ သူ႔ရဲ ႔Aာဏာကို ယွUလ ္ ုမယ့္သလ ူ ႔ို ေတာင္ Aခုကတည္းက ျမင္ခ်င္ျမင္ေနမွာ … ဒီAခ်က္ကို ေမ့ထားလိ႔မ ု ရဘူး .. ခက္ပါတယ္ သမီးရယ္ .. Uီးရီးေတာ္ Aင္မတန္မွ စU္းစားရခက္လွပါတယ္ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေဘးက်ပ္နက ံ ်ပ္ ျပသနာAတြက္ Aခ်ိနA ္ ေတာ္ၾကာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည့္တိုင္ ေရရာေသာ Aေျဖကား မရရွိခ့ပ ဲ ါ။ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ Uီးေရႊေကာင္း Aခ်ိနတ ္ န္၍ ျပန္သြားၿပီးေနာက္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမရရွထ ိ ားေသာ Aေဆာင္ေရွ႔ရွိ ပန္းUယ်ာU္ငယ္ေလးထဲသ႔ို တစ္ေယာက္ထဲ ဆင္းသက္လာခဲ့သည္။ တစ္ပင္လုးံ ေမႊးႀကိဳင္စာြ ဖူးပြင့္ေနသည့္ Aင္ၾကင္းပင္ႀကီး၏ Aရိပ္ေAာက္တြင္ ေျခကိဆ ု င္း၍ ထိ္င ု ္ေနၿပီးေနာက္ ၿငိမသ ္ က္စာြ ေတြးေတာေနမိသည္။


Page 59



သူမ ရင္ဆင ို ္ေနရသည့္ ျပသနာ၏ Aေျဖေနာက္ကို လိက ု လ ္ ံရွာေဖြေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေတြးထဲတြင္ ရုတ္ခ်ည္းဆိသ ု လို ကိလ ု ူစိမး္ ၏ မ်က္ႏွာက ျဖတ္ခနဲ ၀င္ေရာက္လာသည္။ “သူ .. သူ ဘယ္မွာလဲကယ ြ ္ .. ု ေတြးႏွင့္Aတူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မိမိ၏ ဘယ္ကိုမ်ား ေရာက္ေနၿပီလဲ .. ငါ့ကမ ို ်ား သတိရရဲ ႔လား ..” ။ ထိA လည္တိုငတ ္ ြင္ ဆြ၍ ဲ လြယထ ္ ားခဲ့ေသာ ေရႊက်ဳတ္ကေလးကို ေယာင္ယမ္း၍ လက္ျဖင့္ သပ္မသ ိ ည္။ ဤက်ဳတ္ကေလးထဲတင ြ ္ သူမမွ Aပါး တျခားသူ မသိသည့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒက ္ ပုန္းကြယ၍ ္ ရွိေနသည္။ တျခားသူ ခ်န္ထားရစ္ခ့ေ ဲ သာ ကဗ်ာမဟုတ။္ ဘယ္သဘ ူ ယ္၀ါမွန္းပင္ မသိခဲ့ေသာ ကိလ ု ူစိမ္း၏ ကိယ ု ္ပြားကဗ်ာေလး ျဖစ္သည္။ က်ဳတ္ကေလးကို လက္ျဖင့္စမ္းကာ ကိုင္ထားရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တိတတ ္ ခိးု ခ်စ္ရသူ Aေမာင္၏ AထိAေတြ႔မ်ားကို ျပန္ေျပာင္းျမင္ေယာင္မသ ိ ည္။ ရင္Aပ ု ္က်ယ္ႀကီးထဲ သူမကို ေထြးပိုက္ေပြ႔ကာ ထားတုန္းက သူမ၏ ရင္Aစံုသည္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ တုန္ခါခဲသ ့ ည္။ သူ၏ Aနမ္းေတြ ရရွိစU္တုန္းကလဲ သူမ၏ တကိယ ု လ ္ ုးံ ပူေႏြးေမာလ်ခဲ့ရသည္။ ေပါင္တန္စင္းစင္းေတြၾကားမွ သူမ၏ ရတနာတြငး္ ေလးသည္ပင္ Aေမာင္၏ Aေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းမွန္းဆတိင ု ္း စိုစြတေ ္ နရသည္သာ …။ ေၾသာ္ .. Aေမာင္ .. Aေမာင္ရယ္ .. သူမေခါင္းမွာ ဆံႏယ ြ ္ေတြ ေလထဲတြင္ လြင့ပ ္ ်ံ၀ဲသြားသည္Aထိ ေနၾကာေဒ၀ီ ေခါင္းကိုခါယမ္း၍ ကိလ ု ူစိမး္ ၏ Aေတြးပံုရိပ္ကို ေမာင္းထုတလ ္ က ို ္ရသည္။ သူမ Aဖိ႔ု AခုAခ်ိနတ ္ ြင္ ဒါေတြကို စU္းစားေနလိ႔ု မရ။ လတ္တေလာ ရင္ဆိုင္ရသည့္ ျပသနာက ပို၍ Aေရးႀကီးေနသည္။ ထိုAခ်ိန္၌ Aမ်ဳိးAမည္မသိေသာ ငွက၀ ္ ါေလးတစ္ေကာင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီရွိေနရာ Uယ်ာU္နားမွ ေရAိုင္ငယ္ေလးAတြင္း ဆင္းသက္ကာ ေရေသာက္သုးံ သည္။ ထိုမတ ွ ဖန္ သူမ Aရိပ္ခိုေနရာ Aင္ၾကင္းပင္ေပၚရွိ သစ္ကိုင္းတစ္ခဆ ု သ ီ ႔ို ပ်ံသန္းတက္ၿပီး ေရစိုသြားသည့္ Aေတာင္မ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခါေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ငွက္ငယ္ေလး၏ Aလွႏွင့္ လြတ္လပ္စာြ ပ်ံသန္းႏို္င္မက ႈ ို Aားက်မိသည္။ မရည္ရယ ြ ္ပဲ ငွကက ္ ေလးAား လိုကလ ္ ံေငးေမာေနရင္းမွ သူမေခါင္းထဲတြင္ တစ္စုတ ံ စ္ခက ု လင္းလက္သာြ းသည္။ ဟုတ္ၿပီ .. Aႀကံရၿပီ … သူမ ဒီAတိ္င ု ္း ျပဳလုပ္ရမည္ .. ဒါဟာ ေဇယ်သိခၤမင္းႀကီးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖ႔ို Aေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းပဲ .. ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ထိုခဏAတြင္း၌ လွပစြာ ၀င္းလက္သာြ းသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ သတ္မတ ွ ေ ္ ပးထားသည့္ သံုးရက္တာAခ်ိန္ ကုန္ဆုးံ သြားခ်ိနတ ္ ြင္ ညႀကီးAခ်ိနမ ္ ေတာ္ လာေရာက္ေခၚေဆာင္ခ့ေ ဲ သာ မိန္းမစိးု ပင္လွ်င္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေရွ႔ေမွာက္သ႔ို ျပန္လည္ ေရာက္ရခ ွိ ဲ့သည္။ “ကြ်န္မ ကိယ ု လ ္ က္မAီမသာနဲ႔ ေနမေကာင္းလိ႔ု Aရွင္မင္းႀကီးAား မခစားႏို္င္ဘူးလိ႔ု တင္ေလွ်ာက္လိုကပ ္ ါ .. “ ထင္မတ ွ ္မထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တံု႔ျပန္မႈေၾကာင့္ မိန္းမစိုးျဖစ္သသ ူ ည္ သူမAား Aံ့ၾသေသာAၾကည့္၊ စိုးရြံ ့ ေသာAၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ရွာသည္။ သူ၏ မိန္းမစိးု Aျဖစ္ ေဆာင္ရက ြ ္ခသ ဲ့ ည့္ ပုဂံနန္းတစ္သက္တြင္ မည္သည့္မိန္းမပ်ဳိမွ် ေရေျမ့ရင ွ ္ဘုရင္၏ ဆႏၵကို ျငင္းဆန္ခဖ ဲ့ ူးျခင္း မရွိ။ Aခုေတာ့ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔သူ


Page 60



ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ို ည့္ ကေလးမက ျငင္းဆန္ေနေခ်ၿပီ။ “ဘာျဖစ္လ႔ို ဒီမွာ ရွိေနေသးရတာလဲ ေမာင္မင္း … ကြ်န္မရဲ ႔Aေျဖကို မင္းႀကီးဆီ တင္ေလွ်ာက္ဖ႔ို ေမ့ေနတာလား !! “ တင္းမာလွေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေAာ္ေငါက္မတ ႈ ြင္ မိန္းမစိုးသည္ ကိုယက ္ ယ ို ိ႔၍ ု AရိA ု ေသ ျမန္ျမန္ေပးၿပီးေနာက္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ရွိရာသိ႔ု ကဗ်ာကသီ ေျပးရွာသည္။ ထင္မွတထ ္ ားသည့္Aတိင ု ္းပင္ .. ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေျဖကို တင္ေလွ်ာက္လိုကသ ္ ည္ႏွင့္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ မ်က္ႏွာသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေAာင္ ခက္ထန္သြားသည္။ မ်က္စတ ိ စ္မတ ွိ ္Aတြငး္ မိန္းမစိုးျဖစ္သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေဇယ်သိခၤ၏ လက္၀ါးဒဏ္ေၾကာင့္ ဘယ္ဘက္မွ ညာဘက္သ႔ို လည္ထက ြ ္သည္။ “ေတာက္ !! … ဒင္း “ ေဇယ်သိခၤ .. ေဒါသထြကလ ္ က ို သ ္ ည့္ ျဖစ္ခ်င္း။ ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္လာသည္Aထိ Aံကို ႀကိတ္ထားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီကို Aခုခ်က္ခ်င္း ဖမ္းဆီးဖိ႔ု နန္းေတာ္ေစာင့္ ရဲမက္ေတြကို ဆင့္ေခၚရန္ Aမိန႔ေ ္ ပးမိမလို ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္မွ Aမိန႔ေ ္ တာ္ ထြက္ေတာ့မည့္ ဆဲဆတ ဲ င ြ ္ နတ္မိမယ္AလွAလား လွပေခ်ာ့ေမြ႔သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလးAား မ်က္စထ ိ ဲတင ြ ္ ျပန္ျမင္ေယာင္သည္။ ထိုေရာAခါ မုန္ယိုေနသည့္ စိတ္ဆင္ရိုင္းသည္ တဒဂၤAတြင္း ခြ်န္းႏွင့္ Aုပ္ခရ ံ သလိုႏွယ္ ရပ္တန္႔သြားသည္။ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေAာင္ လွသည့္ Aလွနတ္ဖုရားမေလး .. ဘယ္လိုစတ ိ ္ထားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား သတ္ရက္ပါမည္နည္း ….။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေဒါသရိပ္ Aနည္းငယ္ လြင့္ေပ်ာက္သည္။

ငါ .. ငါ Aမွားႀကီး မွားခဲ့ၿပီ။ ေနၾကာေဒ၀ီကို နရမြန္န႔ဲ မေပးစားသင့္သလို မင္းသမီး Aရာနဲ႔ Aေဆာင္Aေယာင္ကိုလဲ မAပ္ႏွင္းခဲ့သင့္ဘူး။ Aိမ္ေရွ႔စမ ံ င္းသားAတြက္ ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ မင္းသမီးတစ္ပါးဆိုမေ ွ တာ့ သာမန္Aရပ္သူ မဟုတ္ရွာဘူးေလ။ သူလဘ ို ုရင္၏ ဆႏၵကို ျငင္းဆန္ႏိုင္ခြင့္ သူမဘက္မွာ ရွိေနတာပဲ။ မင္းသမီး ရာထူးကေန ရုတ္ခ်ည္း ျပန္ရုပသ ္ ိမး္ ဖိ႔ဆ ု ိုတာကလဲ တရားမွ်တသည္ဟု Aမ်ားလက္ခထ ံ ားေသာ ပုဂံျပည့္ရွင္ သူလိုလA ူ တြက္ မည္သ႔ို Aေၾကာင္းျပရမည္နည္း … မျဖစ္ေသး .. မျဖစ္ေသးပါဘူး .. ေနၾကာ .. ေနၾကာေဒ၀ီ … မင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ထူးျခားတဲ့ မိန္းကေလးပါလား … ငါလို ေရေျမAစိုးရတဲ့ ဘုရင္မင္းက … မင္းကိုေတာ့ မစိုးမိုးႏိုင္ဘူးေပါ့ …. Aႏိုင္မယူႏိုင္ဘူးေပါ့ ..… ဟင္း .. ဟင္း .. ေနၾကာေဒ၀ီ Aေၾကာင္းကို ေတြးရင္းေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ သူမAား လိုခ်င္တပ္မက္မႈ ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ သူ၏ ဘ၀တေလွ်ာက္လုးံ တြင္ ပထမUီးဆံုး Aႀကိ္မ္Aျဖစ္ လိုခ်င္တာကို မရျခင္းေၾကာင့္လဲ ေနမထိထင ို ္မသာႏွင့္ ခံရခက္လသ ွ ည္။ ေနာက္ဆုးံ တြင္ ဘယ္လိုမွ Aႀကံမရေတာ့သည့္Aဆံုး သူ၏ Aႏွစ္သက္ဆုးံ ျဖစ္သည့္ မိိဖုရားငယ္ ေစာယြန္းလွကို ဆင့္ေခၚခိုငး္ လိက ု သ ္ ည္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားတစ္Uးီ ၏ သမီးေတာ္ျဖစ္သူ ေစာယြန္းလွသည္ ငယ္ရြယေ ္ ခ်ာေမာသူျဖစ္သလို ေတာင့္တင္းစိုျပည္ေသာ Aတုိင္းAတာမ်ားကို ပိုင္ဆိုငထ ္ ားရွာသည္။ သူမAတြက္ Aလွည့က ္ ်သည့္ ရက္မဟုတ္ပဲ ဆင့္ေခၚျခင္း ခံရသျဖင့္ ေစာယြန္းလွသည္ ဘုရင္မင္းႀကီး၏ Aမိန႔က ္ ို Aံ့ၾသမိသည္။ ထိ႔ထ ု က္ပ၍ ို Aံ့ၾသျဖစ္သည္က ေဇယ်သိခ၏ ၤ Aိပ္ေဆာင္Aတြင္း သူမ ေရာက္ရသ ွိ ည္ႏွင့္


Page 61



AရိုAေသေပးလိက ု ္သည့္ သူမAား ပခံုးမွဆယ ြဲ ူ ထူမေပြ႔ကာ Aုံးစက္ရာကုတင္ေပၚသိ႔ု တြန္းတင္လက ို ္ျခင္းကို ..။ “မင္းႀကီး ဘုရား .. ေစာင့္ .. ေစာင့္ဆုိင္း ပါ .. “ “တိတ္စမ္း .. ဘာမွ မေျပာနဲ႔ .. “ ဘီလူးသဘက္မ်ား ေဇယ်သိခၤဘုရင္းAား ၀င္ေရာက္ ပူးကပ္ေနသလား ထင္ရသည္။ သူ၏ မ်က္ႏွာသည္ တစ္စုတ ံ စ္ခက ု ို Aျပင္းAထန္လိုခ်င္ေနသည့္ႏွယ္ Aခိုးေတြ ပ်ံေနသလိ၊ု လႈပ္ရွားမႈေတြကလဲ ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ စြမ ဲ က္ဖယ ြ ္ ကိယ ု ္တင ြ ္း Aဂၤါရပ္ေတြကို တမင္တကာ ေဖာ္က်ဴးလွစဟ ္ ျပထားေသာ ေစာယြနး္ လွ၏ ည၀တ္စုA ံ ပါးသည္ ၿဗိခနဲ ၿဗိခနဲ ျမည္ကာ ေဇယ်သိခၤ လက္ထဲ ပါသြားသည္။ တင္းရင္းမိ႔ေ ု မာက္ေသာ ရင္သားေဖြးေဖြးမ်ား၊ ၀မ္းျပင္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး၊ ထိုေAာက္မွ မက္ေမာဖြယေ ္ ကာင္းသည့္ ႏွင္းဆီဖူးႏွယ္ ရတနာတြငး္ ေလး .. Aကုနလ ္ ုးံ က ေဇယ်သိခၤမ်က္၀န္းထဲ AဆီးAတားမရွိ ၀င္ေရာက္ကုနသ ္ ည္။ “Aြန႔္ … Aီး !! “ ေစာယြနး္ လွ Aဆင္သင့္ေတာင္ မျဖစ္ေသး။ မည္သည့္Aခ်ိန္ကတည္းက တင္းမာေထာင္တက္ေနသည္ မသိေသာ မင္းႀကီး၏ ဖြားဖက္ေတာ္က ပန္းပြင့ေ ္ လး၏ ၀တ္လႊာႏွစ္ဖတ္ကို ထိုးခြဲ ၀င္ေရာက္သည္။ ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သြားႏွင့္ဖိကက ို ္ကာ ထားရင္း ေပါင္တန္ၿဖိဳးၿဖိဳးမ်ားကိသ ု ာ တတ္ႏိုင္သမွ် ကားထုတ္ေပးထားရသည္။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မျပဳလုပ္ပါႏွင့္လိ႔ေ ု တာ့ ေစာယြန္းလွ ေယာင္လ႔ေ ို တာင္ မေျပာရဲပါ။ မနက္ျဖန္တြင္ မ်က္ႏွာေတာ္သစ္ဖ႔A ို တြက္ သူမ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးႏွင့္ ကိယ ု ္ ယွUတ ္ က ြဲ ာ ရွိဖ႔ို လိုAပ္ေနေသးသည္။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္Aား ဆင့္ကာရိက ု ္ခတ္သည့္ လိႈင္းတံပးို မ်ားလို Aဆက္မျပတ္ ေရာက္ရလ ွိ ာေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားတြင္ ေစာယြန္းလွ၏ ရတနာတြင္းေလးသည္ ခဏတာAတြင္း စိုစြတလ ္ ာရသည္။ Aေစာပိုငး္ တြင္သာ နာက်င္သည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း ၾကာလာသည္ႏွင့္Aမွ် ထိက ု သ ဲ့ ႔ို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံမA ႈ ား ပိ၍ ု ႏွစ္ၿခိဳက္မသ ိ ည္။ တနင့္တပိ္းု ႏွင့္ သူမ၏မိန္းမကိယ ု ္ေလးထဲ သြတ္သြငး္ ၀င္လာေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက သူမကို Aႀကိမ္ႀကိမ္ Aခါခါ ၿပီးေAာင္ ဖန္တီးေပးေနသည္။ Aရည္ေတြ စီးက်ကာ Aခ်ီခ်ီ ၿပီးခဲ့ရသျဖင့္ ေစာယြန္းလွ တကိုယလ ္ ုးံ ေမာဟိက ု ္၍ေနသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမရင္ထတ ဲ ြင္ Aေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္သလို Aေကာင္းႀကီးလဲ ေကာင္းေနသည္။ တစ္ခုပဲ ေစာယြန္းလွAတြက္ စိတက ္ က ြ ္စရာ ျဖစ္ခသ ဲ့ ည္။ မည္သည့္Aရာက တင္းခံထားသည္ရယ္လ႔ို မသိပဲ ေဇယ်သိခမ ၤ င္းႀကီး Aခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္ Aထိ ၿပီးဆံုးျခင္းသိ႔ု မေရာက္ႏိုင္။ မင္းႀကီး၏ ေက်ာျပင္တစ္ခလ ု ုးံ ေခြ်းေတြႏွင့္ ရႊဲေနသည္ကို သိုင္းဖက္ထားေသာ သူမလက္ကေလးမ်ား၏ Aေတြ႔ႏွင့္ သိေနရသည္။ စ၍တာထြကက ္ တည္းက တရၾကမ္း ေဆာင့္ေနမႈAရွိနသ ္ ည္လဲ ေလ်ာ့က်သြားသည္ဟူ၍ မရွိခဲ့ေသး။ ၾကာေတာ့ သူမ၏ ေပါင္တြငး္ သားျဖဴျဖဴေလးမ်ားပင္ ဒဏ္ေၾကာင့္ နီေရာင္မွ်ပင္ သမ္းကုန္ၿပီ။ ေမာင္ေတာ္ မင္းႀကီး .. ၿပီးလိက ု ္ပါေတာ့ .. စိတက ္ တ ို င္းမထားပါနဲ႔ေတာ့ … “Aီး … Aား .. “


Page 62



ေစာယြနး္ လွ၏ ဆုေတာင္းျပည့္ရွာပါသည္။ ေတာရိင ု ္းတိရစာၦန္တစ္ေကာင္ ဒဏ္ရာAနာတရျဖစ္၍ ေAာ္ညည္းသလိုပင္ ေဇယ်သိခၤ ညည္းတြားၿပီး သူ၏တကိယ ု ္လုးံ တုနတ ္ က္သြားသည္။ သူမတြင္းေလး၏ Aဆံုးပိုင္းကို ပူခနဲ ေနေAာင္ လာေရာက္ပက္ျဖန္းသည့္ ကာမAရည္မ်ားေၾကာင့္ ေစာယြန္းလွ ေက်နပ္Aားရစြာ ၿပံဳးမည္ျပဳသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထိုခံစားမႈသည္ မင္းႀကီး၏ ႏႈတ္မွ ဆက္၍ ထြကက ္ ်လာေသာ တမ္းတသံေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆုးံ သြားရသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ နက္ရိႈင္းစြာ ဟစ္ေAာ္မိသည့္ Aသံသည္ သူမနာမည္မဟုတ္ပဲ “ေနၾကာ”ဆိုေသာ Aမည္နာမသာ ျဖစ္ေနခဲ့ေလသည္ …. ။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ခ့ေ ဲ သာ Aေနာ္ရထားမင္းႀကီးလက္ထက္မစ ွ ၍ ေပထက္Aကၡရာတင္ မွတတ ္ မ္းျပဳထားခဲ့ေသာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်မ္း .. ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္ ေပရြက္မ်ားေပၚမွ စာသားမ်ားကို စူးစိုက္ဖတ္ေနယံုမက စာလံုးတစ္လုးံ ျခင္းကိလ ု ဲ လက္ျဖင့္သပ္ကာ စU္းစားခန္း၀င္ေနသည္။

သင္၏ရန္သသ ူ ည္ သင့္ထက္ပ၍ ို AားAင္ႀကီးမားေသာAခါ ျဖစ္ျဖစ္၊ သင့္ႏွင့္ထပ္တူ AားAင္ရွိေသာAခါျဖစ္ျဖစ္ .. သင့္ရန္သA ူ ား ေAာင္ျမင္ျခင္းငွာ လွည့ျ္ ဖားမႈသည္ လိA ု ပ္ေပသည္။ သင့္ရန္သူ၏ Aားနည္းခ်က္မွန္သမွ်ကို သင္ေလ့လာ၍ ထိုAခ်က္ကို Aသံုးျပဳကာ သင့္ရန္သA ူ ား ခ်ဳိးႏွိမ္သိမ္းပိုကရ ္ ေပမည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 63


Written By – Natthar ~~ Aခန္း (၆) ~~

ဂ်ဳန္းခနဲျမည္ေAာင္ ပိတဆ ္ ႔သ ို ာြ းေသာ သူမ ေနာက္ဘက္ရွိ ကြ်န္းတံခါးႀကီး၏ Aသံေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ကုိယ္ကေလး တုန၍ ္ ေတာင္ တက္သာြ းရွာသည္။ သူမ နန္းမေဆာင္ထသ ဲ ႔ို လိုကလ ္ ာမိသည္မွာ မွားမ်ား မွားသြားၿပီလား။ သူမ Aညာမ်ား ခံရၿပီလား။ ပုဂံနန္းေတာ္၏ Aမိန႔ေ ္ တာ္ျပန္တမ္းထုတသ ္ ူ သံေတာ္ဆင့္Aမတ္ သူမဆီ လာေလွ်ာက္တုန္းက သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးေရာ၊ သားေတာ္ႀကီး သတိုးေရာ၊ တျခားမႈးႀကီးမတ္ႀကီးေတြေရာ Aကုနလ ္ ုးံ မင္းႀကီးနားတြင္ ၀ိုင္းေနသည္ဆို။ Aခုက်ေတာ့ နန္းေဆာင္ႀကီး Aတြင္းတြင္ ဘယ္သမ ူ ွေတာင္ မရွိ။ ၀င္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ ရွိရွိသမွ် တံခါးေတြကလဲ Aကုန္လုးံ ပိတက ္ ာထားသည္။ မ .. မဟုတ္ေတာ့ဘးူ .. တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ …။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ထသ ံ ႔ို Aခစား မ၀င္ႏိုင္ေၾကာင္း Aေၾကာင္းျပန္ၿပီးသည့္ေန႔မွ စ၍ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ရက္တာကာလပတ္လုးံ မည္သ႔ေ ို သာ ကမ္းလွမ္းခ်က္၊ ဆင့္ေခၚခ်က္မွ ေနၾကာေဒ၀ီ လက္ခံမရရွိခပ ့ဲ ါ။ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးရဲ ႔ ၾကင္ယာေတာ္၊ တမၼဒီပနန္းေတာ္၏ Aေဆာင္ရ မင္းသမီးဆိုေသာ AေျခAေနက သူမAား ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ လက္ထဲမွ လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ဖန္တီးေပးထားသည္ဟု ေနၾကာေဒ၀ီ ယူဆခဲသ ့ ည္။ ထိ႔ေ ု ၾကာင့္လဲ Aခုရက္ပိုင္းAတြင္း သူမ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာႏွင့္ ရွိေနခဲ့သည္။ ဖခမည္းေတာ္ သီဟစည္သႏ ူ ွင့္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ၾကာျဖဴမယ္တ႔က ို ိုေတာင္ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔သ႔ို စိတခ ္ ်လက္ခ်ႏွင့္ ျပန္သြားဖိ႔ု သူမ ျပန္၍ ေျဖာင္းဖ်ခဲ့ေသးသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ယေန႔ညေနမွ ဆိုငး္ မဆင့္ဗံုမဆင့္ေရာက္ခ်လာသည့္ သံေတာ္ဆင့္Aမတ္ဆီမွ ၾကားရေသာ သတင္းေၾကာင့္ သူမ စိတ္ေတြ တုနလ ္ ႈပသ ္ ြားရသည္။ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး နာမက်န္းျဖစ္ကာ ကံေတာ္ကုန္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ မင္းသား၊ မင္းသမီးAေပါင္း Aခစား ၀င္ရမည္ဆိုေသာ Aမိန႔က ္ သူမကို ေျခမကိင ု ္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေစသည္။ နတ္ရြာစံခါနီး ျပည့္ရွင္မင္းတစ္ပါး၏ ဆႏၵသည္ မည္သည့္Aေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္မွ ျငင္းဆန္လ႔ို ရသည္မဟုတ္။ ထီးနန္းကို Aရိ္က ု ္AရာAျဖစ္ ဆက္ခမ ံ ည့္ ကိစၥသည္လဲ ေနာက္ဆက္တဲြAျဖစ္ ရွိေနေသးသည္။ ထိ႔A ု ျပင္ ေနၾကာေဒ၀ီလို သနားၾကင္နာတတ္ေသာ စိတထ ္ ားပိုငရ ္ ွငသ ္ ည္ ဤကဲသ ့ ႔ေ ို သာ Aခ်ိန္ (လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ေနာက္ဆုးံ ခ်ိ္န္) တြင္ မ်က္ႏွာလႊဲခပ ဲ စ္ မည္သ႔မ ို ွ မေနႏို္င္ေပ …။ ဤသိ႔ျု ဖင့္ …. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ “ျပည့္ရွင္မင္းရဲ ႔ ဆင့္ေခၚမႈကေ ို တာင္ Aလိမၼာနဲ႔ ေရွာင္ဖယ္ခတ ဲ့ ဲ့ ေနၾကာေဒ၀ီ .. မင္း Aခုေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ .. ဟင္း .. ဟင္း .. “ ခပ္ျမဴးျမဴးေလသံႏွင့္Aတူ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ Aလင္းေရာင္နည္းပါး၍ ေမွာင္မက ို ေ ္ နရွာေသာ စႀကၤ ံ လမ္းတစ္ခ၏ ု ေနာက္ကယ ြ မ ္ ွ ေပၚထြကလ ္ ာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမႏွင့္ Aနီးဆံုးရွိ တံခါးတစ္ေပါက္ဆသ ီ ႔ို လွ်င္ျမန္စြာေျပးသည္။ တံခါးရြက္ကို Aားကုနတ ္ ြန္းဖြင့ေ ္ ပမယ့္ မပြင့္။ Aျပင္ဘက္က ခတ္ပိတထ ္ ားဟန္ ရွိသည္။ ေဇယ်သိခၤဘုရင္သည္


Page 64



Aၿပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္ သူမရွိရာသိ႔ု တစ္လွမး္ ခ်င္း ေလွ်ာက္လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ေနာက္ထပ္တံခါးေပါက္ တစ္ခဆ ု သ ီ ႔ို ေျပးရျပန္သည္။ ဒီတခ ံ ါးသည္လဲ မပြင့။္ ဒီတခ ံ ါးမွ ဟိတ ု ံခါး ..။ တံခါးေပါက္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု .. ၾကာေတာ့ သူမ ေမာဟိက ု ္၍ေတာင္ လာသည္။ ေဇယ်သိခၤက သူမေနာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုကေ ္ နသျဖင့္ ရပ္နားျခင္းလဲ မျပဳရဲ။ နန္းေဆာင္၏ ရွိရွိသမွ် တံခါးေပါက္မ်ားကို ေျပးဖြင့ေ ္ နရင္းမွ တစ္ခ်က္တြင္ တံခါးတစ္ရြက္ပင ြ ့သ ္ ာြ းသည္။ တံခါးေနာက္ကယ ြ ္မွ ေပၚလာသည့္ စႀကၤ ံ လမ္းထဲသ႔ို တဟုနထ ္ ိုး သူမ ေျပးျပန္သည္။ “ဒါ … ဒါ “ စႀကၤ ံလမ္းAဆံုး၌ ဘြားခနဲ ေပၚလာသည့္ Aခန္းေဆာင္တစ္ခက ု ို ျမင္သည္ႏွင့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ လွည့က ္ ြကထ ္ ဲ သူမ ထပ္မ၍ ံ က်ေရာက္ျပန္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ သိလိုကသ ္ ည္။ က်ယ္ျပန္႔ခမ္းနားေသာ စက္ရာေဆာင္တစ္ခုက သူမ ေရွ႔မွာ ရွိေနသည္ေလ။ ေျပးမလြတ္ေတာ့သည့္ သူမ Aျဖစ္ကို သိလိုကသ ္ ည့္ေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ သူမေနာက္ပါးမွ ထပ္ၾကပ္မကြာပါလာသူ ေဇယ်သိခၤဘက္သ႔ို ျပန္လွည့္သည္။သူမ Aဖိ႔ု AခုAခ်ိနတ ္ ြင္ တျခားေရြးစရာ လမ္းမရွိေတာ့။ Aဆိုးထဲမွ Aေကာင္းျဖစ္ေAာင္ စU္းစားၿပီး ရင္ဆိုငဖ ္ ႔သ ို ာ ရွိေတာ့သည္။ “ေျပး .. ေျပးUီးေလ ေနၾကာ … ဟဲ ဟဲ .. မင္း Aခု မေျပးႏို္င္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား .. “ ေၾကာင္ကၾကြကက ္ ို ကစားသည့္ႏွယ္ ျပဳမူေနသည့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္Aား ေနၾကာေဒ၀ီ တည္ၾကည္စြာႏွင့္ပင္ စိုက္ၾကည့္သည္။ သူ႔ဘက္က Aပိုင္ျဖစ္ေနၿပီဟု တြကဆ ္ ထားသည့္ ေဇယ်သိခၤ .. ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aၾကည့္ရဲရဲတြင္ စိတထ ္ ဲ ဇေ၀ဇ၀ါေတာင္ ျပန္ျဖစ္ရသည္။ “Aရွင္မင္းႀကီးရဲ ႔က်ြ မ္းက်င္လတ ွ ့ဲ ဗ်ဴဟာမွာ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ က်ရႈံးခဲ့ၿပီဆတ ို ာ သိလိုကပ ္ ါၿပီ .. သိ႔ေ ု သာ္ မင္းႀကီး သိထားဖိ႔က ု AခုAခ်ိန္မွာ ကြ်န္မကို သိမ္းပိက ု ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမရဲ ႔ တန္ဖိုးမရွတ ိ ဲ့ ကိယ ု ္ကိုပဲ ရရွိမွာပါ .. ကြ်န္မရဲ ႔ ရင္ထက ဲ Aျမတ္တႏိုးထားတဲ့ Aခ်စ္ကိုေတာ့ ရရွိမွာ မဟုတဘ ္ ူး .. မင္းႀကီး ကြ်န္မကို ဆက္ဆံသလို ကြ်န္မကလဲ တူေသာ ဆက္ဆံမန ႈ ဲ႔ တံု႔ျပန္မိမွာ ေသခ်ာတယ္ … “ သူမနားသိ႔ု တိုးကပ္လာသည္ ေဇယ်သိခၤ၏ ေျခလွမ္းေတြသည္ မျမင္ရသည့္ တြန္းAားတစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳလိက ု ္သည့္ႏွယ္ ရပ္တန္႔သာြ းသည္။ ရင္ထဲကို ျမားတစ္စင္းလို ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို ဆန္းစစ္ေလ့လာမိေနသည္။ သူ႔ဘ၀တစ္သက္တာ ေတြ႔ခ့ဖ ဲ ူးသည့္ မည္သည့္မိန္းမသားႏွင့မ ္ ွ် ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မတူညသ ီ ည္ကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ခံစားလိက ု ္ရသည္။ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေAာင္လသ ွ ည့္ Aလွတရားပိင ု ္ရွင္ ျဖစ္ယုသ ံ ာမက၊ AေလးAနက္ထား ဆက္ဆံရမည့္သူဟလ ု ဲ ေဇယ်သိခၤ နားလည္လက ို သ ္ ည္။ “ေျပာပါUီး .. ေနၾကာ .. မင္း ရင္ထက ဲ Aခ်စ္ေမတၱာကို ရေAာင္ က်ဳပ္ဘာလုပ္ေပးၿပီး သက္ေသထူရမွာလဲ .. “ “ေနၾကာ .. Aရွင္မင္ႀကီးရဲ ႔ Aဂၢမေဟသီ မိဖုရားေခါင္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္ .. “ “ ….. “ ဒီတစ္ခါ တဖန္ျပန္၍ တုန္လပ ႈ ္ရသူက ပုဂံျပည့္ရွင္မင္း ျဖစ္သူ ေဇယ်သိခသ ၤ ာ။ ေနၾကာေဒ၀ီAား


Page 65



မယံုႏိုင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ၾကည့္မိသည္။ မင္း .. မင္း .. တတိင ု ္းတျပည္လုးံ မွာရွိတဲ့ မိန္းမသားေတြAတြက္ Aျမင့္မားဆံုးဆိုရမည့္ ေနရာကိုမွ ေရြးၿပီး ေတာင္းရသလား .. ေတာင္းရဲတာလား ..။ ေဇယ်သိခၤ ရုတ္တရက္ Aေျဖမေပးႏိုင္။ Aနည္းငယ္ တုန္ရီေနသည့္ ေျခလွမး္ မ်ားျဖင့္သာ ေနၾကာေဒ၀ီရွိရာသိ႔ု ဆက္၍ တိုးကပ္လာမိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ မူလေနရာတြင္ ရပ္ၿမဲရပ္ေနရာ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး ကိယ ု ္မ်ားသည္ လက္တစ္ကမ္းAကြာသိ႔ု ေရာက္ရွိသည္ …။ သူ႔မ်က္ႏွာAား Aၾကည့္မလႊပ ဲ ဲ ေမာ္ကာၾကည့္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာဖူးဖူးလွလွေလးAား ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ငံု႔၍ၾကည့္သည္။ ၾကည္လင္၀င္းပေနသည့္ ၀ါေရႊေရာင္ မ်က္ဆံေတြသည္ ရီရီေ၀ေ၀ႏွင့္ လဲ့ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ မ်က္ႏွာေလးက Aားမာန္တစ္ခုႏွင့္ ျပည့္ေနသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း .. မ်က္၀န္းေတြကမူ ဆန္႔က်င္ဘက္ Aဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးAား ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္။ ထို႔Aျပင္ မ်က္၀န္းေတြရဲ ႔ေနာက္ကယ ြ မ ္ ွာ ဆႏၵတစ္ခုသည္ ကပ္ညက ိ ာ ရွိေနသည္… ။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ တခါမွ မျဖစ္တည္ဖးူ ေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခုႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယက ္ ေလးAား ေထြးေပြ႔ထားခ်င္လာသည္။ AခုAခ်ိနတ ္ ြင္ သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ တမၼာဒီပဆိုေသာ ႏိုင္ငေ ံ တာ္ႀကီးလဲ မရွိ၊ ေရေျမ့ရွငဆ ္ ိုေသာ ဂုဏ္ပုဒလ ္ ဲ မရွိ။ သူ႔ေရွ ႔က ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေတြပိုင္ရွင္ ေက်ာ့ရွင္းလွပသည့္ ယမင္းရုပ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ေနသည့္ ေယာက်္ားသားတစ္UီးAျဖစ္ႏွင့္သာ ရပ္တည္ေနေလသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ လက္တႏ ံ ွစ္ဖက္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြယ္ေပ်ာင္းေသာ ပခံုးစြန္းႏွစ္ဖက္ဆသ ီ ႔ို Uီးတည္ကာ ေရာက္လာသည္။ “Aို .. “ လူလတ္ပင ို ္းAရြယ္ကို ေက်ာ္လန ြ ္ေနခဲၿ့ ပီ ျဖစ္သည့္တိုင္ ေဇယ်သိခၤ၏ လက္ေတြက Aားမာန္Aျပည့္ႏွင့္ ရွိေနသည္။ သူမကိုယေ ္ လးႏွင့္ တင္းတင္းထိကပ္ေနရွာေသာ သူ႕ရင္Aပ ု ္သည္လဲ ၾကြကသ ္ ားမ်ားျဖင့္ ဖုထစ္ေနေသးသည္။ ေႏြးေထြးက်ယ္ျပန္႔သည့္ ရင္ခြင္၏ AထိAေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ တကိယ ု လ ္ ုးံ Aရည္ေပ်ာ္က်သလို ခံစားလိက ု ္ရသည္။ ရင္ထဲ လိႈက္ဖတ ို က္လာသည့္ ခံစားမႈ Aရွန ိ ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို ပို၍ ေမာ့လိုကသ ္ ည္တြင္ Aသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနဟန္ရေ ွိ သာ ေဇယ်သိခၤ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက သူမ၏ သႏာၱေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားေပၚသိ႔ု ဖိကပ္၍ လာသည္။ တကိုယလ ္ ုးံ ရွိ ရွိရွိသမွ် AားAင္တ႔က ို ို စုပ္ကာယူသာြ းသည့္ႏွယ္ ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားရသည္။ တုနတ ္ ုန္ခက ို ္ခိက ု ္ ျဖစ္လာေသာ သူမကိယ ု ္ေလးAား ေျခေထာက္ေတြသည္ သယ္ေဆာင္ထားႏိုင္ျခင္း မရွိ။ ေတာ္ပါေသးသည္။ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကေဒ၀ီ၏ Aျဖစ္ကို ရိပ္မသ ိ ည္ႏွယ့္ သူမကို ခါးလယ္မွ ေပြ႔ခ်ီကာ မလွမ္းမကမ္းရွိ စက္ရာေဆာင္သလြနဆ ္ ီသ႔ို ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီကား ႀကိဳးျပတ္သြားေသာ Aရုပက ္ ေလးႏွယ္ ေဇယ်သိခၤ၏ ေပြ႔ပိုက္မတ ႈ ြင္ ေပ်ာ့ေခြကာ ပါသြားရွာသည္။ ႏူးညံ့လသ ွ ည့္ ကတၱီပါသားAစႏွင့္ သူမေက်ာျပင္ ထိေတြ႔သည္။ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေနရာခ်ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ကိယ ု ္ေပၚရွိ A၀တ္မ်ားကို တစ္လႊာျခင္း ဖယ္ရွားေနသည္။ သူ၏ မ်က္လုးံ Aစံုကမူ ေရႊရင္Aစံု နိမ့ခ ္ ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္သည္Aထိ Aသက္ကို AေျပးAလႊား ရွဴေနရေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယလ ္ ုးံ ေလးေပၚမွ မခြာ။ သူ႔နည္းတူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္လဲ ေဇယ်သိခ၏ ၤ A၀တ္မေ ဲ့ နေသာ


Page 66



ကိယ ု ္ေပၚမွ Aၾကည့္တို႔ကို မခြာမိ။ Aထူးသျဖင့္ ခါး၀တ္ေတာ္ကို ဖယ္ခာြ လိက ု သ ္ ည့္Aခ်ိ္န္တင ြ ္ ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုႏွယ္ ထိးု ထိးု ေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနေသာ Aေခ်ာင္းႀကီးဆီမွ …။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေပၚစီးမွ ျပန္၍ ေနရာယူလိက ု သ ္ ည့္ ေဇယ်သိခၤ၏လက္ေတြက သူမကိယ ု ္ေပၚတြင္ ဇယ္ဆက္သလို လႈပ္ရာွ းသြားသည္။ Aေပၚရံုျဖစ္ေသာ ေရႊခ်ည္ထးို လႊာ၊ ထိုေAာက္မွ ရင္စည္းလႊာ၊ ထိုမတ ွ ဖန္ ကိယ ု ္ေAာက္ပိုင္းက Aတြင္းခံလႊာ … A၀တ္ဟူ၍ ဘာဆိဘ ု ာမွ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ေပၚတြင္ ေခၚစရာမရွိေတာ့။ ေဇယ်သိခၤဘုရင္၏ မ်က္လုးံ မ်ားသည္ ေက်ာ့ရွင္းလွပလြန္းသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသားဆိုင္ေတြေပၚမွ ဖယ္ခာြ ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ရင္Aုပသ ္ ည္ ဖားဖိလ ု ိုေမာက္တက္လာၿပီး၊ လည္စလုတ္သည္လဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ Aထက္ေAာက္ လႈပ္ရွားသြားေနျပန္သည္။ ေဇယ်သိခၤ၏ မ်က္ႏွာက ေနၾကာေဒ၀ီေပၚသိ႔ု ျပန္လည္၍ နိမ့္က်သည္။ “A … မင္းႀကီး !! … “ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားသိ႔ု ျပန္လည္က်ေရာက္မည္ဟု ထင္သည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေဇယ်သိခၤ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေရႊရင္တစ္ဖက္ဆသ ီ ႔ို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း ေရာက္သြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု က ္ ေလး ေလးကိုင္းပမာ ေကြးတက္ၿပီး မင္းႀကီး ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ထိေတြ႔ရာ ရင္သားတစ္ဖက္ကို Aတင္းေကာ့၍ ေပးမိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးမ်ားကို နမ္းရိက ႈ ္ခရ ံ တုန္းက သူမတကိယ ု လ ္ ုးံ ရွိ AားAင္ေတြ ပါးစပ္ထဲမွ စုပ္ယသ ူ ြားသလို ခံခဲ့ရသည္။ Aခု ျဖဴေဖြးမိ႔၀ ု န္းသည့္ သားျမတ္တစ္ဖက္ကို Aစုပခ ္ ံရသည္တင ြ ္မူ ထိုေနရာမွတဆင့္ သူမကိုယထ ္ က ဲ လိက ႈ ္ေမာမႈေတြ ပါသြားရျပန္သည္။ ထိ႔ထ ု က္ပိုဆးို သည္က လ်စ္လ်ဴ ရွဴ ျခင္း ခံထားရေသာ က်န္ေနေသးရွာသည့္ ေရႊရင္တစ္ဖက္ .. ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္AစU္ကို ေဇယ်သိခၤ ႀကိဳတင္၍ သိရွိေနသည့္Aလား ထင္ရသည္။ တျခားတစ္ဖက္သ႔ို ေရာက္ေနသည့္ သူ႔ေခါင္းက တမုဟတ ု ္ျခင္း ဒီဘက္ျခမ္းသိ႔ု ကူးေျပာင္းသည္။ Aေတြ႔Aထိကို ေတာင့္တငဲလ ့ င့္ေနေသာ ထိပ္သီးစူစူေလး၏ ဆႏၵAား လွ်ာထူထူႀကီးက ျဖည့္ဆည္းေပးလိက ု သ ္ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိယ ု လ ္ ုးံ သည္ သဲပူျပင္ေပၚတြင္ ပစ္တင္ထားျခင္းခံရေသာ ေျမြတစ္ေကာင္ႏွယ္ မခံမရပ္ႏိုင္စာြ လူးလိမ့ေ ္ နသည္။ ဆယ္ရက္တာပတ္လုးံ ေAာင့္Aီးေစာင့္ဆိုင္းကာ ရွိေနခဲ့ရဟန္ရွိေသာ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ တပ္မက္ေမာစြာ နမ္းရိက ႈ ္မႈမ်ားတြင္ သူမတကိယ ု လ ္ ုးံ ရွိ AေၾကာAခ်င္ေတြ Aကုန္ႏိုးၾကြလာသည္။ ရင္ထတ ဲ ြင္ Aလိလ ု ိျု ဖစ္တည္လာေသာ ဆႏၵက ပို၍နက္ရိႈင္းလာသလိ၊ု ထိဆ ု ႏၵ၏ Aက်ဳိးသက္ေရာက္မA ႈ ေနႏွင့္ သူမ၏ ရတနာပန္းဖူးေလးသည္လဲ စိုစြတ၍ ္ လာရွာသည္။ ေဇယ်သိခ၏ ၤ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ေတာင္ပူစာသဖြယ္ မို႔တင္းေနေသာ ရင္ဆင ို ္မ်ားတြငသ ္ ာ ရပ္တန္႔ေနခဲသ ့ ည္မဟုတ။္ သြယ္လ်ခ်ပ္လ်ပ္သည့္ ၀မ္းျပင္သားတေလွ်ာက္ သူ႔Aနမ္းေတြက ခရီးဆက္၍ ေရာက္ရသ ွိ ြားေသးသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကမူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ခု ဆံုစည္းရာ ကညာစင္ပ်ဳိျဖဴတံခါး၀ကို တၿပိဳင္တည္းမွာ ထိုးဆြ ေဆာ့ကစားေနသည္။ ကာမခလုတ္မ်ားကို ကြ်မ္းက်င္စာြ ႏိႈးဆြေနမႈတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီတစ္ေယာက္ မခ်င့္မရဲပို၍ ျဖစ္လာသည္။ ရင္ထဲတင ြ ္ ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ မီးသည္ ထိန္းမႏိုင္သိမး္ မရေAာင္ကို ႀကီးထြားလာေတာ့သည္ ..။ “ေမာင္ႀကီးဘုရား … ေနၾကာ မေနႏိုင္တာ့ဘူး .. ေမာင္ႀကီးရဲ ႔Aခ်စ္ေတြ ေပးလွ႔ပ ဲ ါေတာ့ .. “ မတတ္ႏိုင္သည့္Aဆံုး ေရွ႔မ်က္ႏွာေနာက္ထား၍ ေနၾကာေဒ၀ီ ဖြင့္ဟကာ ေတာင္းခံရေတာ့သည္။ သူမ


Page 67



မ်က္ႏွာေပၚတြငေ ္ တာ့ Aရွက္ေၾကာင့္ပလ ဲ ား၊ လိက ႈ ္ဖိုရင္ခုန္မႈ၏ Aရွိန္ေၾကာင့္ပဲလား မသိ။ ပုဇြန္ေသြးေရာင္ ျဖန္းပက္ကာ လဲ့ေနသည္။ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ေပၚတြင္ ျပန္လည္၍ မိုးကာ ေနရာယူရင္း သူမကို ၿပံဳးစစႏွင့္ ၾကည့္သည္။ “မရဘူး .. ေနၾကာ .. မင္း .. က်ဳပ္ကို ဆယ္ရက္ပတ္လုးံ ရူးသြပေ ္ စသည္Aထိ ဖယ္ေရွာင္ထားခဲတ ့ ာပဲ .. မင္း ဆႏၵကို Aလြယ္န႔ဲ မလိက ု ္ေလ်ာႏိုင္ပါဘူး ..” Aျမတ္ႏိုးဆံုးAရာတစ္ခက ု ို လက္လတ ြ ဆ ္ ုးံ ရႈံးလိက ု ္ရေသာ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားလိုက္ရသည္။ ေခါင္းကိဘ ု ယ္ျပန္ညာျပန္ ခါမိသလို လက္သးီ ဆုပ္ကေလးမ်ားႏွင့္ မင္းႀကီး၏ ရင္Aုပက ္ ို ထုကာ ရိုက္မသ ိ ည္။ တစ္ခ်က္ .. ႏွစ္ခ်က္ .. သံုးေလးခ်က္ … Aသိစတ ိ ္ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာ တဒဂၤမွ် ကင္းကြာသြားသည္။ သူမ AျပဳAမူကို သူမ ျပန္သတိရသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ဆံေလးမ်ားသည္ ၀ိုင္းစက္ကာသြားသည္။ ေရေျမ့သခင္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ကိယ ု က ္ ို ထုရက ို ္ဖ႔ို မဆိထ ု ားႏွင့္ လက္ျဖင့္ေတာင္ ရြယ္ေကာင္းသည္ မဟုတ။္ လက္ျဖင့္ရြယ္ယုႏ ံ ွင့္ က်ခံရမည့္ ျပစ္ဒဏ္သည္ တိုင္းတာ၍ မရေတာင္ ႀကီးမားလွသည္ ..။ Aခု .. သူမ .. သူမက .. ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ ထုထည္ပမာဏ ႀကီးမားခိုင္ခန္႔ေသာAခါ မည္သည့္Aရာမွ် Aျပစ္မျမင္Aပ္ ဆိုေသာ စကားသည္ ရွိေပ၏။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္ထမ ဲ ွ စိုးရြံ ႔မႈကို ပူေႏြးျပင္းထန္ေသာ Aနမ္းမ်ားကို ဖန္တီးျခင္းႏွင့္ ေျဖေဖ်ာက္ပစ္လက ို ္၏။ သႏၱာေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ဖိကပ္နမ္းစုပယ ္ ယ ူ ုႏ ံ ွင့္သာမက သူ႔လွ်ာႀကီးကလဲ Aာခံတြင္းAထဲသ႔ို တိုး၀င္လာေသးသည္။ သူမလွ်ာေလးျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ တန္ျပန္၍ စုပ္နမ္းယူေသာAခါ ေဇယ်သိခ၏ ၤ Aနမ္းေတြက ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ ပူးကပ္စြာ ထိေတြ႔ေနၾကသည့္ ကိယ ု ္ခႏၶာမ်ားသည္ Aခ်စ္ဖန္တးီ မႈ Aရွိန္ ျမင့္တက္လာေလေလ ပို၍ ပူေႏြးလာေလေလ ျဖစ္ေနရွာသည္။ တံခြန္တင ို ္တစ္ခလ ု ို မားမားမတ္မတ္ ျဖစ္ေနေသာ ေဇယ်သိခၤ၏ ဖြားဖက္ေတာ္ကမူ မီးၿမိဳက္ထားေသာ သံထည္လက္နက္တစ္ခလ ု ို ပူေႏြးလ်က္ရေ ွိ နသည္။ သူ႔နည္းတူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရတနာတြင္းေလးသည္လဲ AခုိးAေငြ႔မ်ား ဆူေ၀ေနသည့္ ေရပူစမ္းေလးႏွယ္ ေႏြးေထြး စိုစတ ြ ္ေနေလသည္။ “Aင္ .. Aာ .. A “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိယ ု လ ္ ုးံ Aပူႀကီးသည့္ ဖ်ားနာသူ တစ္ေယာက္လို တAင္Aင္ တAာAာႏွင့္ ညည္းညဴ ေနသည္။ ခံစားမႈ ဒီေရလိႈင္းမ်ား ျမင့္တက္လာသည္ႏွင့္ Aမွ် သူမ ဘယ္လိုမွ သည္းခံၿပီး ေစာင့္ဆိုင္း မေနႏိုင္ေတာ့။ ေပါင္တန္ႏွစခ ္ ုၾကားတြင္ ဟိုထးို ဒီေထာက္ျဖစ္ေနသည့္ Aရွင္မင္းႀကီး၏ ေယာက်္ားတန္ဆာကို လက္ျဖင့္ လွမ္းကိုင္မိေတာ့သည္။ သူမဘ၀တြင္ ပထမUီးဆံုး Aႀကိမ္Aျဖစ္ လိငတ ္ န္စစ္စစ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ရသည္ျဖစ္ရာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္၀ယ္ တရွိန္းရွန ိ ္းႏွင့္ ခံစားေနရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ နည္းတူ မေAာင့္ႏို္င္ မခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္ေတာ့သက ူ ား ေဇယ်သိခၤ … တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ တုန္ခါေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏ ေAာင္ပ၀ ဲြ င္ တန္ဆာႀကီးကို ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းဖူးေလးAထဲသ႔ို ေဆာင္က်U္းကာ ပို႔လက ို ္ခ်င္ၿပီ ျဖစ္သည္။ “ေနၾကာ .. Aခ်စ္ .. ေမာင္ႀကီးရဲ ႔တန္ဆာကို ေနၾကာရဲ ႔ ရတနာပန္းေလးနဲ႔ ေသခ်ာထိေတြ႔ေပးပါ ..


Page 68



ေမာင္ႀကီး ေနၾကာနဲ႔ တေပါင္းတစည္းထဲ ျဖစ္ခ်င္လွၿပီ .. “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္တိင ု ္းပါ .. မင္းႀကီးဘုရား … ခစ္ … ခစ္ “ ျပင္းျပစြာ ေတာက္ေလာက္ေနသည့္ လိA ု င္ဆႏၵတစ္ခု ျပည့္တင္းေတာ့မည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသံသည္ ရႊင္ျမဴးေပ်ာ္ရႊင္ေနသေယာင္ရွိသည္။ ဤAခ်က္Aား သူမကိ္ယ ု ္သမ ူ ပင္ သတိမထားမိေခ်။ AခုAခ်ိနတ ္ ြင္ သူမ သိသည္က ရင္ထတ ဲ ြင္ ပူးျပင္းေတာက္ေလာက္ေနသည့္ ဆႏၵမီးကို ၿငိမ္းသက္ဖ႔ရ ို န္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုမီးကို ၿငိမ္းသက္ႏိုင္ဖို႔သည္လဲ သူမAေပၚတြင္ ထပ္၍ ရွိေနသူ ေဇယ်သိခသ ၤ ာလွ်င္ တတ္စြမ္းႏိုင္ေပမည္။ “Aာ့ … “ မႈိပြင့သ ္ ဖြယ္ ကားစြင့ေ ္ သာ ထိပ္ဖူးက က်U္းေျမာင္းလြန္းလွေသာ သူမ၏ ရတနာတြငး္ ေလးတေလွ်ာက္ ထိုးခြက ဲ ာ ၀င္လာသည္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တင္ပါးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုနက ္ ာသြားရွာသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ဒီနာက်င္မက ႈ ို ေAာင့္၍ခံရွာသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ၾကာျဖဴမယ္ထမ ံ ွ သိထားခ်က္Aရ နာက်င္မႈ၏ Aဆံုးတြင္ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ Aရသာတစ္မ်ဳိးက ႀကိဳလင့္ကာ ေစာင့္ဆိုင္းေနမည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ သိထားပါသည္။ ထိ္ု႔Aတြကေ ္ ၾကာင့္ Aထဲေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ မင္းႀကီး၏ တန္ဆာ ျပန္ထက ြ ္ျပဳျခင္း မရွိေAာင္ကို သူမ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္Aား ခါးမွာယွက၍ ္ ထားသည္။ ေဇယ်သိခက ၤ ယ ို တ ္ ိုင္လည္း ႏူးညံ့မႈAေပါင္း သရဖူေဆာင္းကာ Aရသာထူးကို ဖန္ဆင္းေပးေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းပြင့ေ ္ လး Aထဲမွ သူ၏ တန္ဆာႀကီးကို ျပန္ထုတယ ္ ူဖ႔ို မစU္းစားမိပါ။ ဆက္၍ဆက္၍သာ ထိုးသြင္းေနရာ မ်ားမၾကာမီ Aပ်ဳိစင္ေရႊလႊာ တံခါး၀ပါးေလးကို ေတးေထာက္မသ ိ ည္။ Aေတြ႔Aႀကံဳမ်ားစြာ ရွိေနၿပီျဖစ္သူမ႔ို ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ သက္သာစြာ ျဖစ္ေစျခင္းငွာ တကိယ ု လ ္ ုးံ ရွိ Aားမွနသ ္ မွ်ကို စုစည္း၍ တစ္ခ်က္ထည္းႏွင့္ ထိုးေဖာက္ခ်လိက ု သ ္ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေAာ္ညည္းသံက တိတဆ ္ တ ိ ္ေနသည့္ ညU့္ယတ ံ ြင္ Aေ၀းသိ႔တ ု ိုငေ ္ Aာင္ ပ်ံ ႔လြင့သ ္ ြားသည္။ တင္းတင္းေစ့ေAာင္ မွိတက ္ ာထားသည့္ သူမ၏ မ်က္၀န္းေထာင့္မ်ားတြင္ မ်က္ရည္စမ်ား ခိုတြဲ၍ပင္ စီးက်လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ Aျဖစ္ကို ရိပ္စားမိသည့္Aေလ်ာက္ ေဇယ်သိခၤသည္ ၾကင္နာယုယစြာျဖင့္ သူမ၏ မ်က္လုးံ Aိမ္ေထာင့္ေလးမ်ားAား ဖြဖြေလး နမ္းလိက ု သ ္ ည္။ ေႏြးေထြးလွသည့္ Aနမ္း၏ Aေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ သူမ မ်က္ခံမ ြ ်ားကို Aားယူ၍ ဖြင့္သည္။ “Aရွင္မင္းႀကီး .. ႏွမေတာ္ဟာ ေမာင္ႀကီးဘုရားAတြက္ ရပ္တည္ရတဲသ ့ ူ ျဖစ္သြားရွာၿပီ .. ႏွမေတာ္ကို ေမာင္ႀကီး ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခင္ၾကင္နာလဲ ဆိုတာ ျပသပါေတာ့ .. ေမာင္ႀကီးရဲ ႔ကိုယ္ပာြ းေလး ႏွမေတာ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေAာင္ ေပးသနားပါေနာ္ … “ “ေနၾကာ … Aခ်စ္ရယ္ .. ေနၾကာ ေတာင္းဆိသ ု မွ် ေမာင္ႀကီး လိုက္ေလ်ာရမွာေပါ့ .. “ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ႏွင့္ သူမ၏ ရတနာပန္းေလးAား Aပိုငသ ္ မ ိ ္းပိုကေ ္ နသည့္ ေဇယ်သိခ၏ ၤ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ နာက်င္ခံခက္ေနမႈမ်ား တစတစ ပယ္ေပ်ာက္လာသည္။ တယုတယႏွင့္ ျပဳမူေနေသာ မင္းႀကီး၏ လႈပရ ္ ွားမႈ၊ သူမ၏ မ်က္ႏွာAား မလြတတ ္ မ္း စိက ု ္ၾကည့္ေနေသာ ခ်စ္ရည္လႊမ္းသည့္ Aၾကည့္မ်ားေၾကာင့္ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ သူမAား စစ္မွန္ေသာ Aခ်စ္ႏွင့္ စြဲလမ္းေနသည္ဟု ေနၾကာေဒ၀ီ ယူဆလိက ု သ ္ ည္။ သူ႔ဆႏၵကသ ို ာ Uီးစားေပး၍ ပန္းတိင ု ္ေရာက္ေAာင္ Aေရာက္သြားရွာသူမဟုတ္ပဲ


Page 69



သူမကိုယပ ္ ါ Aတူတေ ဲြ ခၚ၍ Aခ်စ္၏ Aရသာကို ခံစားေစခ်င္သည့္ မင္းႀကီး၏ ေစတနာကို ေနၾကာေဒ၀ီ ရင္ထဲမွ AသိAမွတ္ ျပဳမိသည္။ Aခ်စ္၏ လႈိင္းမ်ားကို တူယU ွ ္တက ဲြ ာ စီးႏွင္းရင္းႏွင့္မွ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ပို၍ ျမန္ဆန္လာသလို၊ ပို၍လဲ ျပင္းထန္လာသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ Aၿပိဳင္Aဆိင ု ္ Aခ်စ္ေတြၿပိဳင္ကာ တံု႔ျပန္ေနၾကသည္။ ေဇယ်သိခၤဘုရင္၏ စက္ရာေဆာင္သည္ ေAးျမေAာင္ ဖန္တီးထားသည့္တိုင္ ႏွစ္Uီးသား၏ ကိုယA ္ သီးသီးေပၚတြင္ ေခြ်းေစးေလးမ်ား စိုေနသည္။ ႏွစ္Uီးသား ၿပီးဆံုးျခင္းပန္းတိုငသ ္ ္ု႔ိ တူယU ွ ္တက ဲြ ာ ေရာက္ခ်င္ေသာ ဆႏၵက လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကို ပို၍တိုးကာ ျမန္လာေစသည္။ ၿပီးဆံုးျခင္း ဆံုမွတ္သ႔ို ေရာက္ရသ ွိ ာြ းသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္မူ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး ခႏၶာကိယ ု ္မ်ားသည္ ခြဲျဖာလိ႔ပ ု င္ မရေAာင္ကို ပူးကပ္ေနၾကသည္။ ျပင္းထန္စြာ ေပါက္ကထ ြဲ က ြ ္ေနေသာ မီးေတာင္မ်ား ရင္ထဲေရာက္လာသည့္ႏွယ္ ျဖစ္တည္ေနၾကၿပီး၊ Aဆိုပါ ေပါက္ကြဲစီးက်မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲAျဖစ္ ႏွစ္Uီးသားကိယ ု ္မ်ားတြင္ ငလ်င္လိႈင္းမ်ား ျဖတ္သန္းကာ စီးဆင္းေနေလသည္။ တစ္Uီးကိတ ု စ္Uးီ ႀကီးစိးု သိမ္းပိုက္ခ်င္သည့္ ႏွစ္Uီးသား စီးခ်င္းထုိးသည့္ တိက ု ္ပတ ြဲ ြင္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ေရာ၊ ေနၾကာေဒ၀ီပါ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ Aႏိုင္Aရႈံးမရွိ သိမး္ ပိုက္ ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ တစ္UီးAေပၚ တစ္Uီး ထားရွသ ိ ည့္ တပ္မက္မႈဆႏၵ၏ ေက်းကြ်န္မ်ားAျဖစ္သ႔လ ို ဲ ႏွစ္Uီးစလံုး က်ဆင္းခဲသ ့ ည္။ ယေန႔မွစ၍ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီးသည္ ခြဲခာြ ၍ မေနခ်င္ေတာ့ .. မေနႏိုင္ၾကေတာ့ …။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ ဘ၀တြင္ ပထမဆံုးAႀကိမ္Aျဖစ္ ခံစားလာရသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ လႊမ္းမိုးမႈတင ြ ္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည္ ….။ ႏွစ္Uီးသား ဆံုစည္းဖိ႔ု ေစာင့္ဆိုင္းခဲရ ့ ေသာ ဆယ္ရက္တာကာလသည္ ႀကီးစြာေသာ Aေျပာင္းလဲတစ္ခုကို ျဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးခဲ့ေလၿပီ … ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 70



~~ Aခန္း (၇) ~~ (သတိေပးခ်က္ .. Aနည္းငယ္ ၾကမ္းတမ္းေသာ သရုပ္ေဖာ္ခ်က္မ်ား ဤAခန္းတြင္ ပါ၀င္ေနပါသည္) ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးသည္ Aသက္Aရြယ္Aားျဖင့္ ကိုးႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ Aိမ္ေရွ႔စံAျဖစ္ သတ္မွတထ ္ ားသူ နရမြန္မင္းသားေလးႏွင့္ လက္ဆက္ထားခဲ့သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ျမင္ျမင္ျခင္း မ်က္စိက်ခဲသ ့ ည့္Aေလ်ာက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား တစတစ တိုးပြားကာ သူ၏ သက္ထားကလ်ာAျဖစ္ သိမး္ ပိုကယ ္ ူေဆာင္ခသ ဲ့ ည္။ ထိုေန႔ထိရ ု က္မွစ၍ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္းႏွင့္ Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသမီးတိ႔၏ ု Aၾကားမွ ခ်စ္ေမတၱာသည္ လွ်ဳိ ႔၀ွကထ ္ ားလိ႔ု မရေတာ့ပဲ နန္းေတာ္တစ္ခလ ု ုးံ ေျပာစမွတ္ျပဳရေAာင္ပင္ တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားေနေတာ့သည္။ ညစU္ညတိင ု ္း တစ္ညမျပတ္ ဆံုစည္းေတြ႔ဆုေ ံ နၾကေသာ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ေဇယ်သိခၤ ဇာတ္လမ္းသည္ ၾကာေတာ့ ပုဂံနန္းေတာ္၏ မိန္းမသားမ်ား ရပ္၀န္းတြင္ မ်က္စိစပါးေမႊး စူးစရာ ျဖစ္လာသည္။ Aထူးသျဖင့္ ေန႔စU္ ညဆက္ လ်စ္လ်ဴ ရွဴ ျခင္း ခံထားရေသာ မိဖုရားမ်ား၊ ကိယ ု ္လပ ု ္ေတာ္မ်ား၊ ေမာင္းမမိသံမ်ား Aားလံုး၏ Aျမင္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မနာလိစ ု ရာေကာင္းေသာ .. သူတ႔၏ ို မင္းႀကီးAေပၚ လႊမ္းမုိးမႈAား ၿခိမ္းေျခာက္လယ ု က္ကာ ေနရာ ယူေနရွာေသာ သက္ရA ွိ ႏၱရာယ္ တစ္ခုပင္။ Aားလံုးထဲတြင္မူ ေတာင္နန္းစံေဒ၀ီ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးႏွင့္ ဘုရင့္Aခ်စ္ေတာ္ ေစာယြန္းလွသည္ ေနၾကာေဒ၀ီကို Aခဲမေၾကႏိုင္ဆုးံ ျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ ပခံုးခ်င္း တိုင္းကာ ေနရာယူခ်င္သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား နန္းေတာ္ထမ ဲ ွ ဖယ္ရာွ းပစ္ဖ႔ရ ို န္ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးသည္ Aခ်ိန္ႏွင့္Aမွ် ေတြးေတာကာ Aႀကံထတ ု ္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ မရွိလာခင္ Aခ်ိနထ ္ ိ ေဇယ်သိခ၏ ၤ Aခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ရွာသူ ေစာယြနး္ လွကမူ မည္သ႔ေ ို သာနည္းႏွင့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆီမွ Aခ်စ္ေတြကို ျပန္လည္ရရွိေAာင္ စြမ္းေဆာင္ရမည္ကို ေတြးတာႀကံဆေနေလသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေတာင္းဆိသ ု ည့္Aတိုင္း Aကုနလ ္ က ို ္ေလ်ာရွာသည္။ ျပည့္ရွင္မင္း၏ Aမိန႔ႏ ္ ွင့္ Aဂၢမေဟသီ မိဖုရားႀကီးAျဖစ္ Aပ္ႏွင္းခဲ့ယုမ ံ က သူ၏ စက္ရာေဆာင္ႏွင့္ Aနီးဆံုးရွိ္ Aေဆာင္ေတာ္သ႔လ ို ဲ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ ေနရာခ်ထားေပးသည္။ နံနက္ခင္း ညီလာခံ၀င္သည့္ Aခ်ိနမ ္ ွAပ က်န္သည့္ Aားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ေဇယ်သိခၤဘရ ု င္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္သာ မခြာတမ္း ရွိေနခဲ့သည္။ လည္ခ်င္းယွကက ္ ာ မခြာတမ္းရွိေနသည္ လြန္းၾကင္ငွကမ ္ ်ားႏွင့္ေတာင္ တူေနလွေတာ့သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရႊၾကဳတ္တင ြ ္ သူ၏ ကိုယပ ္ ြားေလး ကိန္းေAာင္းေနၿပီဟု ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ၾကားသိရသည့္Aခ်ိ္န္တြင္ စၾကာ၀ဌာတစ္ခုလုးံ Aေပ်ာ္ရင ႊ ္ဆုးံ လူသားသည္ သူသာလွ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေရႊၾကဳတ္တြင္ ႏႈတ္ငုေ ံ နၿပီဆိုေသာ ဤသတင္းသည္ လွ်ဳိ ႔၀ွက္မတ ႈ စ္ခA ု ေနႏွင့္ ၾကာရွည္စာြ ရွိမေနခဲ့။ ကိယ ု ၀ ္ န္ သံုးလသားမွ် Aရြယ္ ျပည့္တင္းလာေသာAခါ သူမAား ထီးနန္းAာဏာမွ ဖယ္ရွားခ်င္သတ ူ ႔၏ ို Aႀကံသည္ Aေကာင္Aထည္ေဖာ္ Aသက္၀င္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 71



ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏ Aစသိ႔ု ကူးေျပာင္းခါစ Aခ်ိန္သမယသည္ လူတိုင္းလူတ္င ို ္းAဖိ႔ု ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေဆာင္က်U္းေပးလာႏိုင္သည့္ သေဘာ သက္ေရာက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနၾကာေဒ၀ီAဖိ႔ု ဤႏွစ္သစ္သည္ကား သူမဘ၀Aဖိ႔ု Aမိက ု ္ေမွာင္ဆုးံ ေသာေန႔ကို ယူေဆာင္ ေပးလာခဲ့သည္။ ထိုေန႔ကား ေAးစက္ေနသည့္ လမိက ု ္ညျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တာပတ္လုးံ က်င္းပသည့္ ႏွစ္သစ္၏ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားကို တက္ေရာက္ကာ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ Aေဆာင္ေတာ္ရွိရာသိ႔ု တစ္Uီးတည္း ျပန္လာခဲသ ့ ည္။ မ်ားမၾကာမီ Aခ်ိနတ ္ ြင္ သူမAေဆာင္ေတာ္သ႔ို ေရာက္ရွိလာမည့္ ေမာင္ေတာ္ ေဇယ်သိခၤမင္းႀကီး၏ Aေၾကာင္းကို ေတြးေတာရင္း စိတ္ေAးလက္ေAး ေလွ်ာက္လာရာ၊ သူမ Aေဆာင္ေတာ္သ႔ို မေရာက္ခင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခသ ု ႔ို ျဖတ္ကူးရသည့္ ေက်ာက္စတ ီ တ ံ ားေလးေပၚသိ႔ု ေရာက္ရလ ွိ ာသည္။ လျခမ္းပံု ေကြးေကြးေလး ျဖစ္ေနေသာ တံတား၏ Aလယ္ေခါင္တည့္တည့္သ႔ို Aေရာက္တြင္ လက္တန္းတစ္ဖက္ကို ကိုင၍ ္ တသြငသ ္ ြင္ စီးဆင္းေနသည့္ တံတား ေAာက္ေျခမွ ေရမ်ား လဲက ့ ာလက္ကာႏွင့္ လႈပ္ရွားေနသည္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထိA ု ခိက ု ္ တံတား၏ ဟိဘ ု က္ဒီဘက္ထိပ္မွေန၍ Aနက္ေရာင္၀တ္စုံ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္စီ ေျပးလာသည္ကို ေတြ႔လိုကရ ္ ၏။ Aႏၱရာယ္ဆိုတာကို ရိပ္စားမိသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ သူမကိယ ု ္ႏွင့္ ထပ္ၾကပ္မကြာ ေဆာင္ယထ ူ ားေသာ ေက်ာက္စီဓါးေျမွာင္ကို ထုတယ ္ ူဖ႔ျို ပင္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ၀တ္စံုနက္ႏွစ္ေယာက္၏ လႈပ္ရွားမႈက ေလ၏Aလွ်င္က့သ ဲ ႔ို လွ်င္ျမန္လွေလရာ ေနၾကာေဒ၀ီ လက္ထဲ ဓါးေျမွာင္ေရာက္သြားသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူမ Aနားသိ႔ု ေရာက္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ “ကယ္ .. ကယ္ၾကပါ !! .. Aု .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေAာ္သံက တစ္၀က္တစ္ပ်က္မွာတြင္ ရပ္သြားသည္။ ၀တ္စုန ံ က္တစ္ေယာက္၏ လက္က သူမပါးစပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုငက ္ ာ ပိတလ ္ ိုကသ ္ ည့္Aတြက္ ျဖစ္သည္။လက္ထမ ဲ ွ ဓါးေျမွာင္ႏွင့္ ပါးစပ္ကို လာပိတသ ္ ည့္ လူကို လွမ္းထုိးခ်သည္။ ထုိလူက မေရွာင္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုလဲ မထိုးမိ။ သူမလက္ေကာက္၀တ္ကို တျခား၀တ္စုန ံ က္က ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ လိမ္ခ်ဳိးျခင္း ခံရသည္။ Aားခနဲ ေနၾကာေဒ၀ီ ေAာ္မိၿပီး လက္ထမ ဲ ွ ဓါးလြတသ ္ ည္။ ခြ်င္ခနဲ ျမည္သံႏွင့္ ေက်ာက္စီတတ ံ ားေပၚ ဓါးျပဳတ္က်သြားၿပီးေနာက္ သူမ၏ ကိုယသ ္ ည္ AကာAကြယ္မ့သ ဲ ာြ းသည္။ Aဆက္မျပတ္ သူမ ၀မ္းဗိက ု ေ ္ ပၚသိ႔ု က်ေရာက္လာသည့္ လက္သးီ ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ နာက်င္ စူးရွစြာ ေAာ္မိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ၏ ေAာ္သံသည္ ပါးစပ္ကို Aတင္းပိတ္ဆ႔ထ ို ားသည့္ ၀တ္စုန ံ က္၏ လက္ၾကမ္းႀကီးေၾကာင့္ Aေ၀းသိ႕ု မေရာက္ႏိုင္ရွာ။ ပါးစပ္ႏွင့္ မလြတေ ္ Aာင္ Aတင္းဖိကပ္ကာ ကာရံထားသည့္ ၀တ္စုန ံ က္၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ၾကားမွ နီရဲေနေသာ ေသြးမ်ားသာ စီးက်၍လာသည္။ Aခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးႏွကျ္ ခင္း ခံရၿပီးသည့္ေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိယ ု ္လုးံ သည္ ေပ်ာ့ခြာကာ လဲက်သည္။ ၀တ္စုန ံ က္ ႏွစ္Uီးသည္ Aနားမွ မခြာသြားေသးပဲ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AေျခAေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသးသည္။ ယဲယ ့ ဲ့သာ က်န္ေနခဲေ ့ သာ Aသိႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တစ္ကိုယလ ္ ုးံ မွ က်န္ေနေသာ AားAင္မ်ားကို စုစည္းကာ ေက်ာက္တတ ံ ား၏ တျခားဘက္တင ြ ္ လွမ္းျမင္ေနရေသာ သူမ၏ Aေဆာင္ေတာ္ ရွိရာသိ႔ု


Page 72



တြားသြား၍ ေနသည္။ ျဖဴလြေနသည့္ ေက်ာက္တတ ံ ား၏ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ သူမ ေနရာေရႊ ႔သြားတုိင္း ေသြးစီးေၾကာင္းတစ္ခက ု စြန္းထင္းကာ က်န္ေနခဲသ ့ ည္။ တေရြ ႔ေရြ႔ျခင္း သြားေနရာမွ တံတား၏ Aစြန္းဘက္သ႔ေ ို က်ာ္ကာ Aေဆာင္ေတာ္သ႔ို သြားရာ Aုတလ ္ မ္းေလးAေရာက္တြင္ ပန္းၿခံဳတစ္ခ၏ ု ေနာက္ကယ ြ ္မွ ကိယ ု ဟ ္ န္သယ ြ သ ္ ယ ြ ္ရေ ွိ သာ Aမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ေပၚလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aားရ၀မ္းသာစြာႏွင့္ ထုိမိန္းမရွိရာသိ႔ု လက္ေျမွာက္၍ ကမ္းေပးမည္ျပဳသည္။ “Aားးးးးး … “ Aားယူ၍ ေျမွာက္လက ို ္ေသာ သူမ၏ လက္ ေျမျပင္ေပၚမွ ၾကြယုံ ရွိေသးသည္။ မိန္းမလုပ္သူ စီးထားေသာ ဖိနပ္ျဖင့္ ဖိကာနင္းျခင္းကို ခံလက ို ္ရ၏။ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား က်ဳိးေၾကမတတ္ နာက်င္မႈသည္ သူမ၏ ၀မ္းဗိက ု ္မွ ထုိးကာေAာင့္ေနသည့္ နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ တကိယ ု လ ္ ုးံ Aႏွံ႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားေသာAခါ ေနၾကာေဒ၀ီ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့။ ျပင္းျပသည့္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားတြင္ လူ႔ေလာကႀကီးႏွင့္ သူမAဆက္Aသြယ္ ျပတ္သာြ းသည္။ Aေသေကာင္သဖြယ္ လႈပ္ရာွ းမႈ ကင္းမဲသ ့ ြားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ခႏၶာကိုယA ္ ား ငံု႔ၾကည့္ရင္း ထုိမိန္းမသည္ ခါးေထာက္၍ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာသည္။ တိတဆ ္ တ ိ ္ေနသည့္ ညတြင္ သူမ၏ ရယ္သည္ ငွကဆ ္ ိုးထိုးသံႏွင့္ေတာင္ တူေနလွေပသည္။ Aခ်ိနက ္ ာလ မည္မွ် ၾကာသြားသည္ မသိ …. တစစီ ၿပိဳကြဲေနသည့္ Aသိစတ ိ ္မ်ား သူမ ကိယ ု ္တင ြ ္းသိ႔ု ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ Aေဆာင္ေတာ္၏ သလြနေ ္ ပၚသိ႔ု ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေဘးတြင္ နန္းတြင္းသမားေတာ္ႀကီးသည္ စိုးရြြံ ႔ေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ ေဆးရည္ခက ြ ဟ ္ ု ထင္ရေသာ ေရႊခက ြ က ္ ို ကိုငထ ္ ားၿပီး ရွိေနသည္။ သမားေတာ္ႀကီး ေနာက္တြငေ ္ တာ့ ေဇယ်သိခၤဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ညိဳးငယ္ေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ လွမ္းကာၾကည့္ေနသည္။ “မင္းႀကီး .. ေနၾကာ .. ေနၾကာေလ … “ Aားကိုးတႀကီးႏွင့္ လွမ္းကာေခၚလိုကၿ္ ပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aၾကည့္သည့္ ခ်ပ္၀င္ကာေနေသာသူမ ၀မ္းဗိက ု ္၏ AေျခAေနကို သတိထားမိသြားသည္။ နာက်င္ေၾကကြဲစြာျဖင့္ “Aား “ ဟူေသာ Aသံကို Aာေခါင္ျခစ္၍ ေAာ္ျမည္ၿပီးေနာက္ သူမ Aသိစတ ိ သ ္ ည္ Aမိက ု ္ေမွာင္Aတြင္းသိ႔ု ျပန္လည္၍ က်ေရာက္သာြ းေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ရက္သတၱပတ္တစ္ပတ္တာမွ် ၾကာျမင့္သည္Aထိ ေနၾကာေဒ၀ီ AေျခAေနသည္ ေကာင္းမြနလ ္ ာသည္ဟု ဆိလ ု ႔မ ို ရခဲ့ပါ။ နန္းတြင္းသမားေတာ္ႀကီးႏွင့္ တကြ၊ ေက်ာ္ၾကားလွပါသည္ဆိုေသာ Aျခားသမားေတာ္မ်ားAား ေဇယ်သိခၤ ေဆာင္ယူ၍ ကုသေစခဲ့ေသာ္လည္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သတိျပန္္လည္ရလိက ု ္၊ ျပန္လည္၍ ေမ့ေမ်ာလိက ု ္ႏွင့္ AေျခAေနဆိးု မွ လြန္ေျမာက္ချဲ့ ခင္း မရွိေခ်။ သူမ ဆက္လက္၍ Aသက္ရင ွ ္မည္ မရွင္မည္ဆသ ို ည္ကို မည္သက ူ မွ က်ိနး္ ေသကာမ မေျပာႏိုင္ရွာေပ။


Page 73



နဂိုမူလတုနး္ က စိုေျပ၀င္း၀ါကာ ျမင္သတ ူ ကာ တပ္မက္ေမာဖြယ္ ခႏၶာကိယ ု သ ္ ည္ ပိန္ခ်ံဳး၍ တစ္ေန႔တစ္ျခား ေျခာက္ကပ္လာေလသည္။ ေနာက္ထပ္ ခုႏွစ္ရက္တာ Aခ်ိနသ ္ ည္ တလြင့လ ္ ြင့ႏ ္ ွင့္ ကုနဆ ္ ုးံ သြားျပန္သည္။ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔၏ မနက္ခင္းတြင္မူ ေနၾကာေဒ၀ီ ရွိရာAေဆာင္သ႔ို လူႏွစ္Uီးသည္ ေရႀကီးသုတ္ျပာႏွင့္ ေရာက္ရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ တျခားသူမ်ား မဟုတ္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ဆီမွ Aေၾကာင္းၾကားစာ ရရျခင္း ဒုန္းဆိင ု ္းကာ ခရီးႏွင္လာခဲသ ့ ည့္ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔စား သီဟစည္သူႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ခ်စ္သင ူ ယ္ခ်င္း ၾကာျဖဴမယ္တ႔သ ို ာ ျဖစ္သည္။ AရိုးေပၚAေရတင္သည့္Aလား ပိန္ခ်ဳံးေဖ်ာ့ေလ်ာစြာ ျဖစ္ေနရွာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ျမင္ကြင္းက Aေျပးတစ္ပိုင္းႏွင့္ Aေဆာင္ေတာ္ထသ ဲ ႔ို လွမ္း၀င္လာၾကသည့္ သီဟစည္သူႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္တ႔A ို ား ဆိုနင့္ဖြယ္ရာ ဆီး၍ႀကိဳဆိေ ု နသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ သီဟစည္သူခမ်ာ ရင္၀ကိဆ ု ီး၍ Aကန္ခံရသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သာြ းသည္။ ၾကာျဖဴမယ္သည္မူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေခါင္းရင္းဘက္ျခမ္းသိ႔ု ေျပးကာသြားၿပီး ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း၏ ဆံႏယ ြ ္မ်ားကို သိမ္းယွက္ရင္း မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ရွာေလ၏။ တစ္စုတ ံ စ္ခု ပူးကပ္ခံရသည့္ႏွယ္ သီဟစည္သသ ူ ည္ Aသားေတြ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ တုန္ရင္လာၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီနားတြင္ ရွိေနသူ ၾကာျဖဴမယ္Aား သူစမ ိ ္းတစ္ေယာက္ႏွယ္ တြန္းဖယ္မ၏ ိ ။ ေပ်ာ့ေခြကာ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းဆုပက ္ ိုင္ၿပီး သူရူးတစ္ေယာက္ႏွယ္ လႈပ္ခါ၍လည္းေAာ္ရွာသည္။ “သမီး … သမီး မေသရဘူး .. ဖဖကို ထားမသြားနဲ႔ .. သမီးးးးး “ ေမွာင္မည္းမႈAတိျပည့္ေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသိစတ ိ ထ ္ ဲတြင္ Aေ၀းတစ္ေနရာမွ သူမAား သမီးဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ေAာ္၍ ေခၚေနသံကို ၾကားရ၏။ ထိA ု သံသည္ Aလင္းေရာင္တန္းတစ္ခုႏွယ္ Aသြင္ေျပာင္းကာ သူမ၏ ကိ္ယ ု ္Aား ေႏြးေထြးစြာ သိုင္းၿခံဳ၍ လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ေျဖညွင္းစြာ ပြင့္လာၿပီး မ်က္ေတာင္မ်ားကို ပုတ္ခတ္ပတ ု ခ ္ တ္ ျပဳသည္။ “ဖ ဖ … ဖဖလား .. သမီး Aိပ္မက္မက္ေနတာ မဟုတပ ္ ါဘူးေနာ္ .. “ “မဟုတဘ ္ ူး .. သမီး .. သမီး မေသရဘူး .. ဖဖကို ထားမသြားနဲ႔ “ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ပူပန္ေသာကႀကီးစြာႏွင့္ တတြတတ ္ တ ြ ္ေျပာဆိုေနသည့္ Aသံႏွင့္ သူမAား ေပြ႔ဖက္ထားမႈသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္ သမားေတာ္Aေပါင္း တိက ု ္ေၾကြးသည္ Aသက္ဆက္ေဆးမ်ားထက္ ပို၍ပင္ Aစြမ္းထြက္ေနသည္။ တမဟုတ္ျခင္း သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေသြးေရာင္ျပန္လႊမး္ လာၿပီး သူမ ပခံုးAား ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားရွာသည့္ သီဟစည္သူ၏ လက္မ်ားကို တန္ျပန္၍ ဆုပက ္ ္င ို ္မိသည္။ “စိတ္ခ်ပါ ဖဖ … သမီး ဖဖ ကို ခြမ ဲ သြားဘူး .. “ ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္း Aထပ္ထပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရွာသူ ၾကာျဖဴမယ္သည္ ေပြ႔ဖက္ထားသည့္ သားAဖႏွစ္UီးAား စိုက္ၾကည့္ရင္း သူမ မ်က္ႏွာေလးသည္ ၿပံဳးေယာင္သန္းလာေတာ့သည္။


Page 74



~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေျခာက္လဆိုေသာ သက္တမ္းသည္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔Aတြက္ ထူးျခားစြာ Aေျပာင္းAလဲ မျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၿမိဳ႔စားမင္း သီဟစည္သူ၏ စံAိမ္ေတာ္တြင္မူ မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲခသ ဲ့ ည္။ တမၼာဒီပနန္းေတာ္ Aိမ္ေရွ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလး၏ ၾကင္ယာေတာ္Aျဖစ္ ေရြးခ်ယ္မည့္ပြဲကို သြားေရာက္ရေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးသည္ လြန္ခ့ေ ဲ သာ ေလးလခန္႔က သူမတြယတ ္ ာရေသာ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔သို ေဖ်ာ့ေတာ့ပိန္ခ်ဳံးစြာႏွင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရလ ွိ ာခဲသ ့ ည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ သီဟစည္သူ ပုဂံနန္းေတာ္သ႔ို ေရာက္ရလ ွိ ာသည့္ ေန႔မွစ၍ Aနည္းငယ္ ျပန္လည္သက္သာလာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AေျခAေနကို သိရွိခသ ဲ့ ည့္Aေလ်ာက္၊ ၿမိဳ ႔စားမင္းက သမီးျဖစ္သA ူ ား သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔သို႔ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ သြားၿပီး ျပဳစုကုသခ်င္သည္ဟု ေလွ်ာက္တင္လာေသာAခါ မျငင္းရက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ စိတ္ႏွလုးံ မသာမယာႏွင့္ပင္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သာ မရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ထိုသတင္းAား ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္ ၀မ္းသာလံုး ဆိ႔မ ု တတ္ျဖစ္ၾကရသူမ်ားလဲ ေရႊနန္းေတာ္ထတ ဲ ြင္ ရွိေနခဲ့ေသးသည္။ မည္သူမည္၀ါဆိသ ု က ူ ား ထုိသူမ်ားပင္ ေသခ်ာသိေပေတာ့မည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔သို႔ ျပန္ခြင့ရ ္ သည္ဟူေသာ သတင္းကို ၾကားလွ်င္ၾကားျခင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သလြန္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထ၍ ထိုင္ႏိုင္သည့္ Aဆင့္ေရာက္သည္Aထိ သက္သာရွာသည္။ ထိုမတ ွ ဆင့္ သမားေတာ္မ်ား စီမံေပးၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ ၾကာျဖဴမယ္ တိုကေ ္ ကြ်းသည့္ ေဆးရည္မ်ားကို တစ္စက္မက် မဖိတ္ရေAာင္ ေသာက္သုးံ ခဲ့သည္။ Aားရွေ ိ စမည့္ AစားAစာမ်ားကိလ ု ဲ ႀကိတ္မတ ွိ ္မ်ဳိခ်၍ စားသံုးခဲ့ရာ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔သို ျပန္ေရာက္ခ်ိနတ ္ ြင္ Aနည္းငယ္ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ ဘ၀သိ႔ု ျပန္လည္ေရာက္ရွိခသ ့ဲ ည္။ မိမိေမြးရပ္ဇာတိၿမိဳ ႔သ႔ို ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည့္Aတြက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေနာက္ထပ္ ရက္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္မွ် မည္သ႔မ ို ည္ပံု ကုန္ဆုးံ သြားသည္ကိုပင္ သတိမမူမိခ့ပ ဲ ါ။ သူမ၏ Aခ်ိန္မ်ားစုသည္ မိေက်ာင္းတူရယ ိ ာကို တီးခတ္ျခင္း၊ ၾကာျဖဴမယ္ႏွင့္ တူယွUတ ္ ြဲကာထိင ု ္၍ စကားစျမည္ေျပာျခင္း၊ ေရႊစာAပါA၀င္ သူမ၏ ရံေရြေတာ္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာေဆာ့ကစားျခင္းတိ႔ျု ဖင့္သာ ႀကီးစိးု ကုန္လန ြ ္သာြ းခဲသ ့ ည္။ ေရႊAဆင္းလို တင့္တယ္ေသာ သူမ၏Aလွႏွင့္တကြ AားAင္ျပည့္ၿဖိဳးမႈတ႔သ ို ည္ ေနၾကာေဒ၀ီဆီသ႔ို ျပန္လည္ေရာက္ရသ ွိ ည္။ သူမကိယ ု ္ေပၚရွိ ဒဏ္ရာAနာတရမ်ားသည္လဲ Aမာရြတ္မွ်ပင္ မက်န္ေAာင္ ေပ်ာက္ကင္းခဲ့ေလၿပီ။ သိ႔ေ ု သာ္ Aတြင္းစိတ္၀ယ္ စူးရွစာြ နစ္၀င္ခ့ေ ဲ သာ ဒဏ္ရာ၏ Aမာရြတသ ္ ည္ေတာ့ စြဲထင္က်န္ေနဆဲသာ ….။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 75


Written By – Natthar ~~ Aခန္း(၈) ~~

“Aာ … က်ဳပ္ရဲ ႔သခင္မေလး ျပန္ေရာက္ေနၿပီပဲ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ စီးနင္းလာသည့္ ျမင္းျဖဴႀကီး တိမပ ္ ်ံ၏ ဇက္ကို Aသံလာရာဆီသ႔ို လွည့လ ္ က ို ္သည္။ ခပ္လွမး္ လွမ္းမွ ေန၍ သူမဆီသ႔ို Uီးတည္လာေနသည့္ ကုန္သည္A၀တ္Aစားႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လက ို ္ေလရာ ထုိလသ ူ ည္ သူမ၏ Aိပ္မက္မ်ားစြာကို ႀကီးစိးု ထားခဲ့ဖူးသူ Aေမာင္ျဖစ္သည္ကို ရင္ခုန္သမ ံ ်ား၏ ႏိႈးေဆာ္မႈႏွင့္ AလိုAေလ်ာက္ကို သိရွိသည္။ ထုိေရာAခါ မည္သူမွ ေစခိုငး္ ျခင္း မျပဳရပါလွ်က္ လက္၀ဘ ဲ က္ရင္Aုႏ ံ ွင့္ နီးကပ္စြာ ထားရွိေသာ ေရႊၾကဳတ္ေလးကို ေယာင္ယမ္း၍ စမ္းမိသြားသည္။ သူမဘ၀တြင္ Aျမတ္ႏိုးဆံုး ပစၥည္းAျဖစ္ ခ်စ္သA ူ ေမာင္ ထားရွခ ိ ့ေ ဲ သာ ကဗ်ာေလးသည္ ႏွလုးံ သားႏွင့္ Aနီးဆံုးေနရာတြင္ Aၿမဲရွိေနသည္ကို သူမသာလွ်င္ Aသိဆုးံ မဟုတလ ္ ား။ မေမွ်ာ္လင့္သည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ တိတတ ္ ခိုး ခ်စ္ရသူ Aေမာင္ကို ျပန္လည္ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ ရင္ထတ ဲ ြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မA ႈ ေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွက္သြားမႈကို မ်က္ႏွာတြင္မေပၚေAာင္ ထိန္းသိမ္းရင္း Aနားကပ္လာသည့္ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္းပင္ တံု ့ျပန္လိက ု သ ္ ည္။ “AခုAခ်ိနက ္ စၿပီး .. ရွင္ က်မကို ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးလိ႔ု ေခၚသင့္ၿပီ” တိမ္ပ်ံနားသိ႔ု တိုးကပ္ေရာက္လာေသာ လူညိဳထြားသည္ သူ၏ ပင္ကယ ို ထ ္ ုးံ စံAတုိင္း မခိုးမခန္႔ၿပံဳးလိုကၿ္ ပီး ကိယ ု ္ကက ို ိုငး္ ၊ Uီးေခါင္းကို မဆိုစေလာက္ ညႊတက ္ ာ AရိA ု ေသးေပးဟန္ျပဳ၏။ Uီးေခါင္းကို ညႊတလ ္ ိုကသ ္ ည့္တိုင္ Aားရ၀မ္းသာမႈ AရိပA ္ ေယာင္မ်ား သန္းေနေသာ သူ၏ မ်က္လုးံ မ်ားကမူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာဆီမွ မခြာပဲ ရွိေနသည္။ “Aမိန႔ေ ္ တာ္ Aတိုင္းပါ .. ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီး ဖုရား .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး မွန္ရာကို ေလွ်ာက္တင္ရမယ္ျဖင့္ မင္း .. ဒီေန႔ သိပလ ္ ွေနတယ္ .. ေနၾကာ “ တည္တည္တန္႔တန္႔ေျပာေနရာမွ Aရႊန္းေဖာက္၍ Aဆံုးသတ္လက ို ္ေသာ သူ႔စကားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သတိထားေနသည့္ၾကားမွ ခစ္ခနဲ ရယ္မိသည္။ လူညိဳထြား၏ မ်က္ႏွာသည္လဲ သူမနည္းတူ ၿပံဳးစစ ျဖစ္သာြ းၿပီးေနာက္ ျမင္းေပၚရွိ သူမထံသ႔ို သူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ကမ္းေပးသည္။ တိမ္ပ်ံေပၚမွ သူမ ဆင္းသင့္သလား၊ မဆင္းသင့္သလား ဆိသ ု ည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ေသခ်ာ မဆံုးျဖတ္တတ္ပါ။ သိ႔ေ ု သာ္ ႏွလုးံ သား၏ ေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ ေျခAစံုသည္ သတိမထားမိခင္မွာပင္ ကုနး္ ႏွီးေပၚမွ ေက်ာ္လႊားကာ ေျမျပင္ေပၚသိ႔ု ေရာက္ရွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ Aသိျပန္၀င္လာခ်ိန္တင ြ ္ သူမ၏ ေက်ာျပင္သည္ လူညိဳထြား၏ ရင္ခြငက ္ ်ယ္ထဲ ေရာက္ရေ ွိ နခဲ့သည္။ ျမင္းေပၚမွAဆင္းတြင္ သူမခါးကို လာေရာက္ထိန္းကိုငထ ္ ားေသာ ေတာင့္တင္းသန္မာသည့္ လက္မ်ားက ေနရာေရႊ ႔လ်ားၿပီး သူမကိုယေ ္ လးAား ေနာက္ဘက္မွေန၍ တင္းတင္းေပြ႔ဖက္ထားလိုကခ ္ ်ိနတ ္ ြင္မူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ Aလိလ ု ို မွိတက ္ ာက်သြားသည္။ လည္တိုငသ ္ ယ ြ ္သယ ြ က ္ ို လာေရာက္ထိေတြ႔သည့္ သူ႔ႏွာ၀မွ ေလေႏြးေႏြး၏ က်ီစယ္မတ ႈ ြင္ ထိုနားတစ္၀က ို ္ရွိ ေမႊးညင္းႏုေလးမ်ားပင္ ေထာင္လာသလို ခံစားရသည္။ ဤဘ၀တြင္ ျပန္မရရွိေတာ့ဘူးဟု ထင္ထားခဲ့ေသာ ခ်စ္သA ူ ေမာင္၏ AထိAေတြ႔ေၾကာင့္


Page 76



ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တကိယ ု လ ္ ုးံ သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈAေပါင္းႏွင့္ ျပည့္ႏွကက ္ ာ တုနခ ္ ါ၍ပင္ေနသည္။ ထိုAခိုကမ ္ ွာပင္ ႏူးညံ့လာသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားတစ္စ၏ ုံ Aေတြ႔က လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေပၚ ေရာက္ရလ ွိ ာရာ ေနၾကာေဒ၀ီ ႏႈတ္မွ မသဲမကြဲ ညည္းညဴမိသည္။ “Aေမာင့္ကို လြမ္းလား .. ေနၾကာ “ “လြမ္းတယ္ Aေမာင္ .. “ သူမနားနားသိ႔က ု ပ္ကာ ညိဳ႕ငင္မႈAျပည့္ႏွင့္ ေမးရွာေသာ သူ႔စကားကို မဆိုငး္ မတြ ျပန္ေျဖၿပီးမွ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ ဤကဲသ ့ ႔ို ျပဳမူေနထိုင္ဖ႔ို မျဖစ္ဆတ ို ာကို သတိျပန္ရသည္။ လူညိဳထြား၏ သိုင္းဖက္ထားမႈမွ လြတ္ေAာင္ရုန္းထြက၍ ္ ေရွ ႔ ေျခႏွစ္လွမ္းစာမွ် ေလွ်ာက္သြားၿပီးေနာက္ သူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေAာင္ ကိယ ု က ္ ိုလွည္လ ့ က ို သ ္ ည္။ “က်မကို ခြင့လ ္ ႊတပ ္ ါ … ရွင္န႔ဲ က်မ ဘယ္လိုမွ ေရွ ႔ဆက္ဖ႔ို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး .. က်မမွာ လက္ဆက္ထားတဲသ ့ ူ ရွိေနၿပီ .. “ “Aေမာင္သိပါတယ္ .. ေနၾကာရယ္ .. ကိုးႏွစ္Aရြယ္ရတ ွိ ဲ့ ဘုရင့္သားမွတလ ္ ား .. ဟက္ .. ဟက္ ..” ညိဳးငယ္စြာ ေျဖၾကားလိုကသ ္ ည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို လူညိဳထြားသည္ မခိုးမခန္႔ျပဳယံုသာမက သူမႏွင့္ ျပန္လည္၍ နီးကပ္ေAာင္ ေရွ႔သ႔ို တိုးလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လူညိဳထြား၏ ေျခလွမ္းတုိင္းတြင္ ေနာက္သ႔ို ဆုတ္ခာြ ရာ သူမတိ႔ႏ ု ွစ္Uီးၾကား AကာAေ၀းက ေျခႏွစ္လွမ္းစာ ရွိၿမဲAတိင ု ္း ရွိေနသည္။ ေနာက္ထပ္ ေျခဆယ္လွမး္ မွ် ဆုတ္ခာြ ၿပီးခ်ိနတ ္ ြင္ သူမ၏ ေက်ာသည္ ႀကီးမားေသာ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္၏ ပင္စည္ႏွင့္ သြားေရာက္ထက ိ ပ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ဆက္ဆုတ၍ ္ မရေတာ့ .. ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေရႊရင္Aစံုသည္ ထိန္းမရႏိုင္ေAာင္ တုနခ ္ ါေနၿပီး၊ Aသက္ရွဴမႈသည္ ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ ေခါင္းကမူ ခ်ာခ်ာလည္စ ျပဳေနသည္။ “သြား !! … မလာနဲ႔ .. က်မ ရွင့္ကို ရန္ျပဳမိမယ္ .. “ “ဟန္ေဆာင္မေနနဲ႔ ေနၾကာ .. မင္းနဲ႔ Aေမာင္ ဒီေန႔ ခ်စ္ကိုခ်စ္ရမယ္ .. “ ျပတ္သားလွေသာ ေလသံႏွင့္Aတူ လူညိဳထြား၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမ်ားက သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားAေပၚ လာေရာက္ေတြ႔ဆုသ ံ ည္တင ြ မ ္ ူ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမကိယ ု သ ္ ူမ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္မႈ လံုး၀ကြယ္ေပ်ာက္သာြ းၿပီ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္သA ူ ေမာင္၏ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲသ႔ို Aလိလ ု တ ို ိုး၀င္ကာ သြားမိသည့္Aျပင္ သူ၏ေက်ာျပင္ကို သြယ္ေပ်ာင္းေသာ လက္ကေလးမ်ားျဖင့္ ျပန္၍ သိုင္းဖက္မသ ိ ည္။ ေပါင္တန္တစ္ဖက္ကို Aလိလ ု ိုေျမွာက္ၾကြ၍ လူညိဳထြား၏ ေျခတန္တစ္ဖက္ေပၚတြင္ ခ်ိတ္မိျပန္ရာ မာေၾကာစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္Aေခ်ာင္းႀကီးသည္ သူမ၏ မိန္းမကိယ ု ္ေလးႏွင့္ သြား၍ေထာက္သည္။ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေAာင္ ကင္းကြာခဲ့ရေသာ Aခ်စ္ခံရျခင္း Aရသာကို သူမ၏ ပန္းပြင့ေ ္ လးက လြမး္ ဆြတ္ေနရာ လူညိဳထြား၏ လက္မ်ားက သူမကိယ ု ္ေပၚတြင္ ေျပးလႊားသြားေနမႈတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ တကိယ ု ္လုးံ Aရည္ေပ်ာ္က်မတတ္ ျဖစ္ရွာသည္။ ဒီAတိုငး္ သာ ဆက္သြားမည္ဆလ ို ွ်င္ .. သူမ .. သူမ Aသက္ကို ျပင္းစြာ ရွဴသြငး္ လိက ု ္ၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမAား တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ထားသည့္ လူညိဳထြား၏ ရင္ခြင္Aား Aားႏွင့္တန ြ ္းထုတ္ရျပန္သည္။ Aလစ္Aငိက ု ္မ႔ို လူညိဳထြားသည္ မတားဆီးႏိုင္။ ကိယ ု ္ခ်င္း Aနည္းငယ္ကာြ သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တျခားAရပ္သ႔ို ထြကေ ္ ျပးကာ


Page 77



သြားႏိုင္စြမ္းလဲ မရွိပါ။ မခိုငေ ္ တာ့သည္ ေျခမ်ားကို ဆက္လက္၍ သယ္ေဆာင္ထားျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ပဲ သစ္ပင္ႀကီး ေျခရင္းသိ႔ု ေလွ်ာဆင္းကာ ထိုင္က်သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာAား ျပန္ကာAုပ၍ ္ ရိႈကက ္ ာရိက ႈ က ္ ာ ငိုေၾကြးမိေတာ့သည္။ “ေနၾကာ .. ေနၾကာ .. Aေမာင္ မင္းကို Aနာတရျပဳမိလ႔လ ို ား … ေျပာ .. ေျပာပါUီး “ စိုးရိမ္စတ ိ ္Aျပည့္ႏွင့္ ေမးရွာေသာ လူညိဳထြား၏ စကားကို ေနၾကာေဒ၀ီ တု႔ံျပန္၍ မေျပာႏိုင္ပဲ ငိုၿမဲAတိုငး္ ဆက္ကာငိုေန၏။ Aေမးကို ျပန္ေျဖျခင္း မရွိသည့္ သူမAား လူညိဳထြားသည္ ေခ်ာ့ေမာ့မည္ဟန္ျဖင့္ သူမAနားတြင္ ကပ္၍ ထိုငခ ္ ်သည္။ တေက်ာ့ျပန္Aျဖစ္ သူမပခံုးAား ကိုင၍ ္ ေပြ႔ဖက္ေထြးေပြ႔မည္ Aျပဳတြင္ သူ၏လက္AစံုAား ေနၾကာေဒ၀ီ ပုတထ ္ တ ု ္၍ ျမင္းျဖဴႀကီး တိမ္ပ်ံရွိရာသိ႔ု ထေျပးသည္။ “ေနၾကာ .. ေနၾကာ !!” ေနာက္မွ AေျပးAလႊားလိက ု လ ္ ာသူ လူညိဳထြားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ တိမပ ္ ်ံAနား မေရာက္မီ သူမAား မွီလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္တစ္ဖက္Aား ဆြဲလက ို သ ္ ည္တြင္ သူမ၏ ကိုယက ္ ေလးသည့္ တန္႔ခနဲ ရပ္သြား၏။ “ဒီမွာ .. က်မ သီရိၾသဘာကို ျပန္ေရာက္လာတာ Aေၾကာင္းတစ္ခုရတ ွိ ယ္ ..” Aားတင္းကာ ေျပာလိက ု ္ရသည့္ သူမ၏ စကားတြင္ ေမာဟိက ု ္သမ ံ ်ား စြက္ေနရွာ၏။ ကိယ ု ္ခႏၶာပင္ပန္းမႈထက္ စိတ္ခႏၶာ၏ ပင္ပန္းမႈက သူမကိယ ု ္ကို Aဆမတန္ ဖီစီးထားေလသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ဒီစကားကိုေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ဆက္ေျပာရေပမည္။ “ေခ်ာင္းေျမာင္းလုပ္ႀကံသူ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ က်မရဲ ႔ရင္ေသြး ပ်က္စးီ ရၿပီး .. က်မကိယ ု ္တိုင္ ေသလုမတတ္ ခံစားခဲ့ရတယ္ .. Aဲဒါ ရွင္မသိေသးတဲ့ က်မ Aေၾကာင္းပဲ ..” သူမလက္Aား ကိုငဆ ္ ထ ဲြ ားသည့္ လူညိဳထြား၏ လက္သည္ တုနရ ္ င္မႈႏွင့္ ဖယ္ခြာသြားသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားမိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAား မယံုၾကည္ႏုိင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ၾကည့္ကာ ကိယ ု က ္ ိုလဲ ေနာက္ဖက္သ႔ို ေျခႏွစ္လွမ္းမွ် ဆုတ္ခာြ သြားသည္။ “မ .. မဟုတ္ေသးဘူး .. ေနၾကာ … မင္းနဲ႔ လက္ဆက္သက ူ Aိမ္ေရွ ႔စံကိုယေ ္ တာ္ေလးဆို .. ဒါ .. ဒါက “ “ဟုတ္တယ္ … ဒါေပမယ့္ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္းက က်မကို သူ႔မိဖုရားAျဖစ္ ေတာ္ေကာက္ခဲ့တယ္ .. က်မကိယ ု ္တင ို ္လဲ သူ႔မိဖုရားျဖစ္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေက်နပ္ခတ ဲ့ ယ္ ..” ေနာက္ဆုးံ စကားကို ဆိုၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တိမ္ပ်ံေပၚသိ႔ု လႊားခနဲခန ု ္တက္ကာ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ရွိရာသိ႔ု ဒုန္းစိင ု ္းႏွင္၍ စီးသြားခဲသ ့ ည္။ ငူငူေငါင္ေငါင္ႀကီး ျဖစ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း က်န္ခရ ဲ့ ွာေသာ လူညိဳထြားရွရ ိ ာသိ႔ု သူမ တစ္ခ်က္မွ်ပင္ လွည့မ ္ ၾကည့္ခ့ပ ဲ ါ။ လွ်င္ျမန္လွေသာ Aရွိန္ႏွင့္ ေျပးလႊားေနေသာ တိမ္ပ်ံေၾကာင့္ သူမ၏ ၀တ္ရုA ံ နားစမ်ားသည္ ေလထဲတင ြ ္ လြင့ပ ္ ်ံ၍ေနသည္။ ထုိ႔Aတူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္AစU္သည္လဲ သူမကိယ ု ္တင ြ ္ ကပ္ညျိ ခင္းမရွိပဲ တျခားသိ႔လ ု ြင့ပ ္ ်ံလ်က္သာ ရွိေတာ့သည္။ =====================


Page 78



ေAးခ်မ္းလွသည့္ ညျဖစ္သည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတA ္ စU္သည္ ပူေလာင္မႈ Aျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္တည္လ်က္ရသ ွိ ည္။ နက္ေမွာင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ထက္တြငမ ္ ူ လမင္းသည္ ထိန္ထိနသ ္ ာလွ်က္ ရွိၿပီး မေရတြက္ႏိုင္ေAာင္ မ်ားျပားလွေသာ ၾကယ္ကေလးမ်ားသည္မူ ဟိုနားတစ္ခု ဒီနားတစ္ခုႏွင့္ ၿပိဳးျပက္စာြ ၀င္းလက္ေနၾကသည္။ Uယ်ာU္ေတာ္Aတြင္းရွိ ေက်ာက္ျဖဴသား ထိုင္ခုတ ံ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုငက ္ ာ မဟူရာေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို Aဓိပၸါယ္မဲ့စြာ ေငးေမာေနမိျပန္သည္။ တတ္ႏိုင္မည္ဆလ ို ွ်င္ ေကာင္းကင္ထက္သ႔ို ပ်ံ၀ဲတက္၍ ထိုၾကယ္ကေလးမ်ားႏွင့္ လြတလ ္ ပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါလိမ့မ ္ ည္နည္း … Aခုေတာ့ .. Aခုေတာ့ .. ေနာက္ထပ္ဆယ့္ငါးရက္မွ်ၾကာလွ်င္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဘ၀သည္ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံ ျပန္၍ ေျပာင္းလဲေပေတာ့မည္။ ေသလုေျမာပါးမတတ္ ျဖစ္ခရ ့ဲ ာမွ ေကာင္းမြန္စြာ နလန္ထ၍ ူ သူမ ျပန္လည္က်န္းမာလာခဲ့သည္ကို ပုဂံေရႊနန္းေတာ္မွ သိရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ တမၼာဒီပနန္းေတာ္Aတြင္းသို သူမ ျပန္ရေပေတာ့မည္။ သူမ နားမလည္ေသာ နန္းတြင္းေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စေသာ ထံုးဖြ႔မ ဲ ႈမ်ားေAာက္သ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ ျပန္ေရာက္ရွိေပUီးမည္။ သူမ .. ဒါေတြကို မလိုခ်င္ပါ … မမက္ေမာပါ .. မတမ္းတပါေခ် .. “ဟူး .. “ “ဘာေတြ သက္ျပင္းခ်ရျပန္တာလဲ ေနၾကာ .. “ ေနာက္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမး္ မွ ေပၚထြကလ ္ ာသည့္ ေယာက်္ားသံေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ ကိ္ယ ု ္ကေလးကို ကပ်ာကယာလွည့၍ ္ ၾကည့္မိသည္။ ေန႔ခင္းတုန္းက ျပန္လည္ဆုစ ံ ည္းခဲ့ရေသာ လူညိဳထြားသည္ Aခုတဖန္ သူမ၏ စံAိမ္ေတာ္၀င္းထဲသ႔ို ေရာက္ရွိေနျပန္သည္။ လူညိဳထြား၏ ေျခလွမး္ သူမဆီသ႔ို တစ္လွမ္းျခင္းတိုးလာတိုင္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္ခုန္သသ ံ ည္ တစတစပိ၍ ု က်ယ္ေလာင္လာသည္။ သူ႔ကို ေတြ႔ရင္ေတြ႔တိုင္း သူမဘာေၾကာင့္ ဤကဲ့သ႔ို ခံစားရသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ နားမလည္ပါ။ တျခားေသာ Aေႏွာင္Aဖြ႔သ ဲ ာ မရွိခလ ့ဲ ွ်င္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူႏွင့္Aတူ တရံရပ္ျခားသိ႔ု ထြကသ ္ ြားမိမည္လား မသိ။ “ရွင္ .. Aခုထက္ထိ လက္မေလွ်ာ့ေသးဘူးလား .. “ “မေလွ်ာ့ႏို္င္ဘူး ေနၾကာ .. Aေမာင္ မင္းကို လြယလ ္ ြယန ္ ဲ႔ လက္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး .. “ လူညိဳထြား၏ ရင္ထတ ဲ ြင္ မည္သ႔မ ို ည္ပံု ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ခံစားရိပမ ္ ိသည့္Aေလွ်ာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ထိုင္ရာမွ ထ၍ ေျပးမည္ျပဳသည္။ သူမသာ ဤေနရာတြင္ ဆက္လက္ရွိေနမည္ဆိုလ်ွ င္ သူမကိုယသ ္ ူမ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လိမ့မ ္ ည္ မထင္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေျပးထြက္ခြင့္ မရလိုက။္ လူညိဳထြားသည္ သူမ၏ ေရွ႔တြင္ ကာဆီးထားသည္။ “ေနၾကာရယ္ .. Aေမာင့္ကို ေရွာင္မေျပးပါနဲ႔ .. Aေမာင္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ .. Aေမာင္တ႔ို တစ္ညေလာက္ AတူရွိေနၾကရေAာင္ .. “ “မ .. မျဖစ္ႏိုင္ဘးူ Aေမာင္ .. “ “ေနၾကာရယ္ .. Aေမာင့္ကို သနားပါUီး .. “ ေတာင္းပန္းတိုးလွ်ိဳးစြာ ေျပာသည့္ သူ၏ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မည္သ႔မ ို ည္ပံု စကားျပန္ရမည္ မသိ။ တကယ္ဆို သူမကိယ ု တ ္ ိုငလ ္ ဲ သူ၏ ရင္ခြငတ ္ ြင္ ခဏတျဖဳတ္မ်ွ ျဖစ္ျဖစ္ ေမွးစက္နားခိခ ု ်င္သည္သာ။


Page 79



“ေကာင္းၿပီ .. က်မ စိတ္ထားေျပာင္းခဲ့ေသာ္ ရွင့္ကို ဘယ္လဆ ို က္သယ ြ ္ရမလဲ ဆိတ ု ာသာ ေျပာ “ “၀မ္းသာလိုကတ ္ ာ .. ေနၾကာရယ္ .. Aေမာင့္ကို က်ားညိဳလိ႔ု Aေမာင့္ Aသိမိတ္ေဆြေတြက ေခၚၾကတယ္ .. Aေမာင္ေနတာ ေျမာက္ျပင္တံခါး၀နားမွာ ရွိတဲ့ Aညိဳေရာင္ ႏွစ္ထပ္Aိမ္ႀကီးပဲ .. Aဲဒန ီ ား Aနီးတစ္၀ိက ု ္မွာ က်ားညိဳAိမ္ ဘယ္Aိမလ ္ ဲလ႔ို ဘယ္သ႔ေ ူ မးေမး သိတယ္ ေနၾကာ .. “ “ဟုတ္ၿပီ .. နက္ျဖန္ ေန၀င္မးို ခ်ဳပ္ခ်ိန္က်ရင္ ရွင့A ္ ိမ္က ေစာင့္ေနပါ .. Aခုေတာ့ ရွင္ ျပန္သင့္ၿပီ .. “ သူမ၏ စကားကို နားေထာင္ၿပီး ေက်ာခိ္င ု ္းကာ လွည့ျ္ ပန္သြားေသာ က်ားညိဳ၏ ကိုယဟ ္ န္ကို ၾကည့္ရင္း ေနၾကာေဒ၀ီ ပုခုးံ တြန႔မ ္ ိသည္။ က်ားညိဳဟူေသာ နာမည္ႏွင့္လက ို ္ေAာင္ စိုေျပညိဳေမာင္း၍ Aားေကာင္းေမာင္းသန္ ကိယ ု ဟ ္ န္ပိုင္ရွင္ သူႏွင့္သာ ခ်စ္ပြဲ၀င္ရမည္ဆလ ို ွ်င္ျဖင့္ .. ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ Aေတြးကို ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ။ ပန္းပြင့ေ ္ လးထဲမွ စိုစတ ြ ယ ္ ားယံလာၿပီး Aေနခက္လာသည္မ႔ို Aိပ္ေဆာင္Aတြင္းသိ႔သ ု ာ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္၀င္လာခဲေ ့ လသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနၾကာေဒ၀ီ ေပၚလာမည့္Aခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိင ု ္းရင္း က်ားညိဳတစ္ေယာက္ စံAိမ၏ ္ Aိမ္ေရွ႔၀င္းထဲတြင္ ဂနာမၿငိမ္စြာႏွင့္ ဟိုမွဒသ ီ ႔ို ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိသည္မွာ ေမွာင္ရီပ်ဳိးစ Aခ်ိနက ္ တည္းကပင္။ ယခုလည္း ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မန ွ ္း မသိ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီးလိ႔ု မုခ္Uးီ တံခါး၀သိ႔ု လွမး္ ၾကည့္လိုကခ ္ ်ိ္န္တင ြ ္ တကိယ ု လ ္ ုးံ Uီးေခါင္းမွသည္ ေျခဖ်ားAဆံုး ၀တ္ရုစ ံ လႊမး္ ၿခံဳထားေသာ Aမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္Uီး ေရာက္ရွိေနသည္ကို ေတြ႔လိုကရ ္ သည္။ စိတလ ္ ႈပရ ္ ွားမႈ ႀကီးစြာႏွင့္ သူမAနားသိ႔ု ေျပးလႊားသြားၿပီးေနာက္ Aမ်ဳိးသမီးငယ္ႏွင့္ ေျခႏွစ္လွမ္းစာမွ် Aကြာတြင္ ရပ္တန္႔လိုကသ ္ ည္။ ထိုAခိက ု ္Aတန္႔၌ Aမ်ဳိးသမီးငယ္သည္ ေခါင္းတြင္ေဆာင္းထားေသာ ၀တ္ရုစ ံ ကို ဖယ္ခြာလိက ု ္ရာ လွပေခ်ာေမြ႔သည္ မ်က္ႏွာေလး ေပၚထြကလ ္ ာသည္။ ဟင္ .. သူ .. သူ ေနၾကာေဒ၀ီမွ မဟုတတ ္ ာ .. ေရႊစာသည္ ခန္႔ညားလွသည့္ လူညိဳထြား၏ Aသြငက ္ ို ျမင္လက ို ္သည္ႏွင့္ ရင္ထလ ဲ ္ႈက ိ ္ခနဲ ျဖစ္သြားရာမွ သူမ၏ စိတ္ကထ ို ိန္း၊ မ်က္လာႊ ကို ခ်၍ သခင္မေလး Aမွာပါးလိက ု ္ေသာ စာခြ်န္လႊာလိပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တရိတ ု ေသ ကမ္းေပးလိုက၏ ္ ။ သြယေ ္ ပ်ာင္းေသာ လက္ကေလးမ်ားသည္ကား စိတလ ္ ႈပ္ရွားမႈကို မဖုံးကြယ္ႏိုင္သည့္ႏွယ္၊ တုနယ ္ င္ေနရွာသည္။ မိန္းမပ်ဳိငယ္ေလး၏ လက္ထမ ဲ ွ စာခြ်န္လႊာကို က်ားညိဳ Aလွ်င္Aျမန္ယ၍ ူ ေျဖကာဖတ္သည္။ ညီညာ၀ိုင္းစက္ၿပီး လွပေသာ AေရးAသားႏွင့္ ရွိေနသည္ကား Aလကၤာဆန္ဆန္ စာသားေလးတစ္ခသ ု ာ ..။

ငွကင ္ ယ္ေလး၏ ေတးသံသာကား ေလွာင္ခ်ဳိင့A ္ တြငး္ မွ ထြကေ ္ ပၚ၍ ေနသည္သာ .. ေ ေလေပြ လေပြငယ္၏ ေပြ႔ဖက္မႏ ႈ ွင့္ ပန္းပြင့င ္ ယ္ေလး ေရာက္ရလ ွိ ာၿပီ .. ေ ေလေပြ လေပြငယ္၏ Aျပန္ႏွင့္ Aတူ လြင့ေ ္ မ်ာခဲပ ့ ါ… ပေဟဌိဆန္လွေသာ စာသားတြင္ က်ားညိဳသည္ မ်က္ေမွာင္ကတ ု ၍ ္ Aနက္Aဓိပၸါယ္ကို စU္းစားရသည္။


Page 80



ေခါက္တု႔ေ ံ ခါက္ျပန္လဲ စာကိဖ ု တ္သည္။ သူ႔ေရွ႔နားတြင္ ရွေ ိ နေသာ စာလႊာပါးသူ မိန္းမပ်ဳိေလးသည္မူ Aခုထက္ထိ မ်က္လႊာခ်လွ်က္ မလႈပ္မယွက္ ရွိၿမဲAတိုငး္ ရွိေနေလသည္။ Aခ်ိနေ ္ တာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေတြးေတာမိၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AမွာစာလႊာAား က်ားညိဳ တြကဆ ္ မိသည္က Aေျဖတစ္ခုထသ ဲ ာ ..

လြတလ ္ ပ္မဆ ႈ သ ို ည္မာွ Aကြ်ႏု္ပA ္ တြက္ သတ္မတ ွ ထ ္ ားေသာ Aရာမဟုတ္ .. Aကြ်ႏ္ုပ၏ ္ Aခ်စ္ကို စာလႊာပါးသူႏွင့္ ပိ႔လ ု တ ႊ ခ ္ ၿ့ဲ ပီ .. သင့္Aခ်စ္ကို ျပသ၍ ျပန္လည္ ေစလႊတပ ္ ါ .. သူနားလည္သလို စာလႊာ၏ Aနက္ကို စိတ္ထတ ဲ ြင္ ေရရြတ္မိၿပီးေနာက္ က်ားညိဳ၏ မ်က္လုးံ Aစံုသည္ မည္သူမည္၀ါမွန္း မသိေသးသည့္ မိန္းမပ်ဳိေလး၏ ကိယ ု ေ ္ ပၚသိ႔ု က်ေရာက္သြားသည္။ ထူထလ ဲ သ ွ ည့္ ၿခံဳလႊာ၏ ဖံုးကြယထ ္ ားမႈေၾကာင့္ သူမ၏ ကိယ ု ္ဟန္ မည္သ႔မ ို ည္ပံု ရွိမည္ကို ေသခ်ာစြာ မသိႏိုင္သည့္တိုင္ မ်က္ႏွာေလးကမူ ႏုနယ္လွပလြန္းလွသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထိုမန ိ ္းကေလး လွပေခ်ာေမြ႔တိုင္း၊ ေတာင့္တင္းစိုေျပတိုင္း သူက မက္ေမာရမွာလား။ သူ႔ႏွလုးံ သားတြင္ တမ္းတစြဲလန္းသူကား မည္သဆ ူ တ ို ာကို ေနၾကာေဒ၀ီ မသိေလေလ်ာ့လား။ ဟူး … ေမွ်ာ္လင့္သက ူ တစ္ေယာက္ .. ေပၚလာသူက တျခားမိ႔ု .. စိတ္ရႈပ္ရသည့္Aေလ်ာက္ က်ားညိဳသည္ သူ႔ေရွ႔တြင္ ေျခစံုရပ္ေနသူ မိန္းကေလးAား မည္သ႔မ ို ည္ပံု တံု႔ျပန္ရမည္ မသိ။ ဒီAတိုငး္ ျပန္လတ ႊ ္ဖ႔က ို လဲ ေနၾကာေဒ၀ီက သူမ၏ Aမွာစကားကို မေလးမစား ျပဳလုပ္သည္ဟု ထင္သာြ းမွာလဲ စိုးရသည္။ ေနာက္ဆုးံ တြင္ ရင္Aုပ္ၾကြကသ ္ ားမ်ား ေမာက္လာသည္Aထိ Aသက္ကို ျပင္းစြာ ရွဴသြင္းၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေစလႊတလ ္ က ို သ ္ ည့္ မိန္းမပ်ဳိေလး၏ Aမည္နာမကို Aရင္ေမးရသည္။ ေရႊစာဟု မပြင့တ ္ ပြင့ႏ ္ ွင့္ ျပန္ေျဖသံကို ၾကားရၿပီးသည့္ေနာက္ က်ားညိဳသည္ ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚသည့္ဟန္ႏွင့္ Aိမ္ေတာ္ဘက္ကို လက္တစ္ဖက္ညႊန္ျပကာ … “Aထဲကို ၾကြပါ .. ေရႊစာ .. သခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီကို Eည့္ခံဖို႔ က်ဳပ္ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ထားလဲဆိုတာ မယ္မင္းကို ျပခ်င္ပါရဲ ႔ .. “ က်ားညိဳ၏ ေနာက္မွကပ္၍ ေရႊစာ လိုကပ ္ ါလာခဲသ ့ ည္။ Aပ်ဳိAရြယ္ ေရာက္ခါစကတည္းက သခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီနားမွ မခြမ ဲ ခြာ ေနခဲ့ရာ ေရႊစာသည္ သူစိမ္းသရံစာ ေယာက်္ားပ်ဳိမ်ားႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ မေနဘူးခဲ့။ ယခု ပထမUီးဆံုးAႀကိမ္Aျဖစ္ ခန္႔ညားေခ်ာေမာသည့္ လုလင္ပ်ဳိတစ္Uီးႏွင့္ ယွUတ ္ ၍ ြဲ ေလွ်ာက္လာရသည္ျဖစ္ရာ ရင္ခုန္သံမ်ားကား ထိန္းမရေAာင္ တုန္ခါ၍ ေနသည္။ စံAိမ္ေတာ္ Aတြင္းရွိ Eည့္ေဆာင္ထသ ဲ ႔ို Aေရာက္တြင္မူ … ေနၾကာေဒ၀ီ လာေရာက္မည္ထင္သည့္Aတြက္ ျပင္ဆင္ထားသည့္ စားေသာက္ဖယ ြ ရ ္ ာမ်ားသည္ကား ႀကီးမားလွေသာ ထမင္းပြႏ ဲ ွင့္ မဆန္႔ေAာင္ပင္ ရွိသည္ကို ေရႊစာေတြ႔ရသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ Eည့္ခံတည္ခင္းမည့္ AေျခြAရံမ်ားကိမ ု ူ တစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရ။ ၾကည့္ရတာ သူမ၏ သခင္မေလးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား လြတ္လတ ြ လ ္ ပ္လပ္ စားေသာက္ခ်င္လ႔ို မည္သူမွ ေခၚမထားတာ ျဖစ္ရမည္။ ထိုင္ခုဟ ံ ူ၍ ႏွစ္ခံုတည္းသာ ရွိရာ က်ားညိဳတစ္ေယာက္ ခံုတစ္လုးံ တြင္ ၀င္ထိင ု ္လက ို သ ္ ည္ႏွင့္ ေရႊစာသည္လဲ မရဲတရဲႏွင့္ သူ႔ေဘးတြင္ ၀င္ကာထိ္င ု ္မိသည္။ “သခင္ေလး .. ဘာကို စိတA ္ လိမ ု က် ျဖစ္ေနရတာလဲ .. က်မကို ေပးမသိႏိုင္ဘးူ လား .. “


Page 81



Aတူတူ၀င္ထိုငလ ္ က ို ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ မည္သည့္စကားမွ ဆိုရွာျခင္း မရွိပဲ စိတရ ္ ႈပ္ေထြးေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေသရည္တေကာင္းကိသ ု ာ တစြပ္စပ ြ ္ ေမာ့ေသာက္ေနသည့္ က်ားညိဳ၏ သြင္ျပင္ကို ၾကည့္ရင္း ေရႊစာ Aရဲစြန႔၍ ္ ေမးမိသည္။ “မင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ဳပ္ ဘာဆက္လုပရ ္ မယ္ဆတ ို ာ တကယ္ မသိဘးူ .. ေရႊစာ “ “သခင္ေလး .. ဒီAတြက္ေတာ့ စိတ္မရႈပ္ေထြးပါနဲ႔ .. သခင္မေလးရဲ ႔Aမွာစာလႊာကို သခင္ေလး ဖတ္ၿပီးၿပီမ႔ို သေဘာေပါက္မွာပါ .. သခင္မေလးAေပၚမွာ ထားရွတ ိ ဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို က်မကို Aသံုးျပဳၿပီး ျပသလိက ု ္ပါ .. Aကယ္၍ က်မက သခင္ေလးနဲ႔ မထုိကတ ္ န္ဘးူ လိ႔ု ေတြးမိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ .. “ “မဟုတဘ ္ ူး .. ေရႊစာ .. မင္း ဟာ သိပလ ္ ွပါတယ္ .. က်ဳပ္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနလိ႔ပ ု ါ .. က်ဳပ္ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ ဘယ္မိန္းကေလးကမွ ဒီလိုမ်ဳိး စမ္းသပ္တာကို မခံခဲ့ရဘူးေလ “ “မစU္းစားပါနဲ႔ေတာ့ သခင္ေလး .. Aခ်စ္ဗိမာန္ကိုပဲ တူယွUတ ္ ြဲၿပီး သြားၾကရေAာင္ .. က်မကို ယံုပါ .. သခင္ေလးရဲ ႔ Aခ်စ္ကို က်မ သခင္မေလးက ဤနည္းနဲ႔ပဲ သိခ်င္တာပါ .. “ “ေကာင္းၿပီေလ .. ေရႊစာ “ စကားဆံုးသည့္ေနာက္ က်ားညိဳသည္ ထိုင္ရာမွ ထကာ ေရႊစာရွိရာသိ႔ု တုိးလာသည္။ ေသရည္၏ Aရွိန္ေၾကာင့္ပလ ဲ ား မသိ .. သူ႔ေျခလွမ္းေတြက Aနည္းငယ္ ယိမ္းယိုင္ေနသလို ေရႊစာAေပၚမွာ ၾကည့္သည့္ Aၾကည့္မ်ားက ရီေ၀မႈ Aျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ၏ ပခံုးသားတစ္ဖက္ကို ျငင္သာစြာ လာေရာက္ထိေတြ႔သည္ လက္္တစ္စုံေၾကာင့္ ေရႊစာ၏ ကိယ ု ္ကေလး တုန္ခါ၍သြားသည္။ သူမကိယ ု သ ္ ူမ သတိမထားမိခင္မွာပင္ ေရႊစာ ကိယ ု က ္ ေလးသည္ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္မသ ိ ည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ AေနAထားႏွင့္ သူတ႔ႏ ို ွစ္ေယာက္ ပူးကပ္သြားသည္ႏွင့္ က်ားညိဳ၏ သန္မာေသာ လက္မ်ားက ေရႊစာ၏ ကိယ ု ္ကေလးကို ခါးေနရာမွ ခ်ီကာေပြ႔မသည္။ “သခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီသာ ရွိေနရင္ Aိပ္ခန္းေဆာင္ကို ဘယ္လေ ို ခၚသြားမယ္ဆတ ို ာ မင္းကို Aရင္ဆုးံ ျပရမွာေပါ့ .. “ က်ားညိဳ၏ မ်က္ႏွာကို စူးစိက ု ္၍ ၾကည့္ေနသည့္ ေရႊစာ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ၿပံဳးေယာင္သမ္းသြားသည္။ “သခင္ေလး က်မကို ၾကင္နာပါေနာ္ … သခင္ေလးက က်မရဲ ႔ပထမဆံုး ေယာက်္ားသားပါ .. က်မရဲ ႔ပန္းပြင့လ ္ ႊာေလးကို Aရင္ဆုးံ ခူးဆြတရ ္ မယ့္သူပါ .. “ ေရႊစာ၏ ကိယ ု က ္ ေလးAား ေပြ႔ခ်ီထားသည့္ က်ားညိဳ၏ ေျခလွမး္ မ်ားသည္ စိတ္လပ ႈ ရ ္ ွားမႈႏွင့္ ပို၍ျမန္သြားရွာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးသည္ သူ႔Aတြက္ Aပ်ဳိစင္ေလးကို ေပးAပ္ခသ ဲ့ ည္ မဟုတ္လား .. က်ားညိဳႏွင့္ ေရႊစာသည္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သည္ Aိပ္ရာေဆာင္တြင္ ယွUတ ္ က ြဲ ာ ထိုင္မၾိ ကသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ၾကည့္ေနရာမွ Aရင္ဆုးံ က်ားညိဳသည္ သူ၏ ကိယ ု ္ေပၚမွ A၀တ္Aစားမ်ားကို ဖယ္ခာြ သည္။ က်ားညိဳ၏ ကိယ ု ္ေပၚမွ A၀တ္တစ္စ ကြာသြားတုိုင္း ေရႊစာ၏ ရင္Aစံု လိႈက္ဖမ ို ႈေၾကာင့္ တုနခ ္ ါလာသည္မွာ Aထက္ေAာက္ ေျပးေနသလား ထင္ရသည္။ ေနာက္ဆုးံ Aေနျဖင့္ ခါး၀တ္လႊာ ဖယ္ရာွ းလိုကသ ္ ျဖင့္ မားမားမတ္မတ္ ေပၚထြက္လာေသာ လိငတ ္ န္ကို ျမင္လက ို သ ္ ည္တြင္မူ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားသည္ ၀ိုင္းစက္သြားရွာသည္။


Page 82



“ကဲ .. ေရႊစာ .. မင္းAလွည့ေ ္ ရာက္ၿပီ .. က်ဳပ္ ခရီးဆက္ရမယ့္ ေတာင္္တန္းေတြ .. လွ်ဳိေျမာင္ေတြကို ရွဴ စားရေAာင္ ျပလွည္ပ ့ ါUီး .. “ ရွက္ၿပံဳးေလး ၿပံဳးရင္းမွ ေရႊစာသည္ လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္၍ Uီးေခါင္းထက္ရွိ စည္းေႏွာင္သိုင္းဖြ႔ထ ဲ ားသည့္ ဆံထိုးႏွင့္တကြ ခ်ည္စကို ေျဖလိက ု ္ရာ နက္ေမွာင္ရွညလ ္ ်ားေသာ ဆံႏြယ္မ်ားက ပခုံးထက္သ႔ို ေျပေလ်ာ့၍ က်လာသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ေတာ့ သူမ ကိုယ္ေပၚရွိ A၀တ္စမ်ားကို တစ္လာႊ ျခင္း ဖယ္ခာြ သည္။ မခို႔တရို ႔ဟန္ႏွင့္ တစ္လာႊ ျခင္း ခြ်တ္ခြာေနမႈတြင္ က်ားညိဳတစ္ေယာက္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ေနာက္ဆုးံ Aလႊာကို ဖယ္ခြာ၍ သူမကိယ ု ေ ္ လး ၀တ္လစ္စလတ္ ျဖစ္သြားသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ က်ားညိဳ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ျပင္းစြာေသာ Aရွိနႏ ္ ွင့္ ေရႊစာ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားAား ဖိကပ္၍ နမ္းလိက ု သ ္ ည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ Aနမ္းၿပိဳင္ပက ြဲ ို ဆင္ႏႊဲေနသည့္Aလား တစ္Uးီ ႏွင့္တUီး Aလြတ္မေပး၊ မခြဲစတမ္း ရွိေနၾကေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Aခ်စ္ပန္းခူးျခင္းAမႈကို ေဆာင္ရက ြ ္ေနၾကေသာ ေရႊစာႏွင့္ က်ားညိဳတိ႔၏ ု လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ပို၍ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ Aေမႊးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ား ရွိေနေသာ က်ားညိဳ၏ ရင္Aုပက ္ ်ယ္ႀကီးႏွင့္ ေရႊစာ၏ ျဖဴ၀င္းမိ႔ေ ု မာက္ေသာ ရင္သားမ်ားသည္ တရပ္မလပ္ ပြတတ ္ က ို ္မိေနၾကသည္။ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ထိကပ္ထားရာမွ ျဖစ္တည္ေသာ Aနမ္း၏ Aဟုန္၊ A၀တ္မက ဲ့ ိုယခ ္ ်င္း ပြတ္တက ို ္မႈမွ ရရွိလသ ွ ည့္ ေသြးတိ႔၏ ု ဆူေ၀တက္ၾကြမႈ .. စသည့္ စသည့္ လႈ႔ံေဆာ္မႈေတြေၾကာင့္ ေရႊစာ၏ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလး စြတ္စလ ို ာသည္မွာ ႏြံAိုင္တစ္ခုႏွင့္ေတာင္ Aလားသ႑ာန္တူေနေလၿပီ။ သူမရင္ထရ ဲ ွိ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵကို က်ားညိဳသိေစျခင္းငွာ ေရႊစာသည္ ခါးေAာက္ပိုင္းကို လႈပ္ရွား၍ မာေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူ႔လိငတ ္ န္ႏွင့္ ပန္းပြင့၀ ္ ေလး ပြတ္တိက ု ္မေ ိ Aာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္။ က်ားညိဳ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား သူမကိယ ု ္ေပၚမွ ကြာသြားၿပီး ေပါင္တန္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ မုဆိုးဒူးေထာက္ထိုင၍ ္ ေနရာယူလက ို သ ္ ည္တြင္ ေရႊစာ၏ တကုိယလ ္ ုးံ သည္ လိက ႈ ္ေမာမႈ Aျပည့္ႏွင့္ တုန္ရင္သည္။ ပန္းပြင့ေ ္ လး၏ A၀ႏွင့္ ပူပူေႏြးေႏြး Aလုးံ ႀကီး၏ ထိပ္ လာေတြ႔သည္ကို ေရႊစာခံစားရသည္။ ထိုခစ ံ ားမႈက ထူးဆန္းစြာႏွင့္ သူမကိုယA ္ ႏွံ႔ လိႈင္းမ်ားသဖြယ္ ျပန္႔ႏွံ႔သာြ းေလရာ မည္သ႔ေ ို ၾကာင့္မွန္း မသိ .. ေရႊစာ၏ ေျခတန္မ်ားသည္ က်ားညိဳ၏ ခါးကို Aလိလ ု လ ို မ ွ ္းကာ Aက်Aန ခ်ိတ္မလ ိ က ို ယ ္ ုမ ံ က သူမ၏ တင္သားမ်ားကိုလဲ ေကာ့ပင့္၍ ေျမွာက္တင္လက ို သ ္ ည္။ ျပြတ္ခနဲ ျမည္သံ၏ ေနာက္ကယ ြ ္၌ ေရႊစာႏႈတ္မွ သံရွည္ဆ၍ ြဲ က်ယ္ေလာင္စာြ ေAာ္ညည္းသံသည္ သူတ႔ႏ ို ွစ္ေယာက္ထသ ဲ ာ ရွိေသာ Aခန္းထဲတြင္ ပ်ံ ႔ႏွံ႔သာြ းသည္။ “သခင္ေလး .. ခန .. ခန .. ထပ္မသြင္းပါနဲ႔ Uီး … Aာ့ .. ကြ်တ္ .. Aာ … “ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလးကို ေAာင္ျမင္စာြ သိမ္းပိက ု ္ ၀င္ေရာက္သြားေသာ ထြားက်ဳိငး္ လွသည့္ က်ဴ းေက်ာ္သူ၏ ကိုယထ ္ ည္ႏွင့္ ေရႊစာ Aကြ်မ္းတ၀င္ ျဖစ္သည္Aထိ က်ားညိဳ ေစာင့္ဆိုင္းရသည္။ တေAာင့္ေလာက္ၾကာမွ သူ၏ ကို္ယA ္ ေပၚပိုင္းကို ျပန္လည္၍ ေရွ႔သ႔ို ငိုကလ ္ က ို ္ရာ ေရႊစာ၏ မို႔မ႔ို ရင္သားဆိုငမ ္ ်ားႏွင့္ သူ႕ရင္ဘတ္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး ပြတ္တိက ု ္မိျပန္သည္။ ေရႊစာ တကိယ ု လ ္ ုးံ ၾကက္သးီ ေမြးညင္းမ်ား ထကုန္သည္Aထိ ခံစားလိက ု ္ရၿပီး သူမကိယ ု တ ္ ိုငက ္ ပင္ တင္ပါးမ်ားကို ဆက္လက္၍ ေကာ့ပင္ကာ လႈပ္ရွားသည္။ ေရႊစာ AေျခAေန ကို က်ားညိဳ သတိထားမိသည့္ေနာက္ Aခ်ိန္တန္ၿပီးဟု


Page 83



တြက္ဆလိက ု ္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈကို လက္ေျပာင္းယူကာ လိငတ ္ န္ကို စတင္၍ Aသြင္းAထုတ္ျပဳသည္။ Aတြင္းသားႏုႏုမ်ားAား လာေရာက္ ပြတ္တက ို ္ေသာ လိငတ ္ န္၏ ထိေတြ႔မႈက ေမ့ေမာဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ Aရသာကို ျဖစ္ေစရာ ေရႊစာသည္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္လည္၍ မေစ့ႏိုင္ေAာင္ကို Aဆက္မျပတ္ ညည္းညဴ ေနမိေတာ့သည္။ “သခင္ေလး .. က် .. က်မ ကို .. စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳမူပါ .. Aခ်စ္ရည္မ်ားလဲ ျဖန္းပက္ေပးပါ… “ “စိတ္ခ် .. ေရႊစာ .. မယ္မင္း ဆႏၵAတိင ု ္း ျဖစ္ေစရမယ္ … “ ႏုဖတ္လသ ွ ည့္ Aတြင္းသားမ်ားကို ပြတတ ္ ိုကေ ္ နသည့္ တန္ဆာေခ်ာင္း၏ လႈပ္ရွားမႈAရွိနက ္ ို ျမွင့္လက ို သ ္ ည္ႏွင့္ က်ားညိဳ၏ Aသက္ရွဴ သြင္းသံမ်ားေရာ၊ ေရႊစာ၏ လိက ႈ ္ေမာစြာ ေAာ္ညည္းသံမ်ားပါ က်ယ္သထက္က်ယ္လာ၏။ သူမAေပၚတြင္ ထပ္လ်က္ရေ ွိ နသူ က်ားညိဳAား ေရႊစာ တင္းတင္းက်ပ္ေAာင္ ဖက္ထားသည္မွာ ေက်ာျပင္ထက္တြင္ လက္သည္းရာမ်ားပင္ စြန္းကာထင္ေနသည္။ ကိယ ု ္ေAာက္ပင ို ္း တစ္ခလ ု ုးံ ကမူ က်ားညိဳ တစ္ခ်က္ေဆာင့္ခ်က္လက ို တ ္ ိုင္း စည္းခ်က္က်က်ႏွင့္ တင္ပါးမ်ားကို ေကာ့ပင္ေျမွာက္တင္ေပးလ်က္ရသ ွိ ည္။ Aသည္းႏွလုးံ ဘ၀င္သ႔ို ေရာက္သည္Aထိ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ Aားမာန္ပါလွသည့္ က်ားညိဳ၏ ေဆာင့္သြင္းခ်က္မ်ား ျမန္ဆန္လာသည့္ေနာက္တြင္မူ ေရႊစာတစ္ေယာက္ Aထက္ဘ၀ဂ္သ႔ို ေရာက္သည္ဟု ခံစားရသည့္ႏွယ္ Aေကာင္းမြန္ဆုးံ Aခ်ိနက ္ ို ပိုငဆ ္ ိုငလ ္ ိုကသ ္ ည္။ “သခင္ေလး !! … က် .. က်မ … Aား .. “ တကိုယလ ္ ုးံ ေကာ့ပ်ံလႈပ္ရွားရံုမက သူ၏ ေက်ာျပင္ထသ ဲ ႔ို လက္သည္းမ်ား စူး၀င္သာြ းမတတ္ ကုန္ျခစ္ဖက္တယ ြ ထ ္ ားမႈတြင္ ေရႊစာတစ္ေယာက္ Aခ်စ္ပန္းခူးျခင္းAမႈ၏ Aဆံုးသတ္ကို ေရာက္ရွိသာြ းၿပီဟု က်ားညိဳနားလည္လက ို ္သည္။ သူကိယ ု တ ္ ိုငလ ္ ဲ ေနာက္ထပ္ ၾကာရွည္စြာ ထိနး္ ထားႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ AားAရွိန္ပါေသာ ေဆာင့္ခ်က္တစ္ခက ု ို Aဆံုးသတ္Aျဖစ္ ပစ္သြင္းလိက ု ္ၿပီးေနာက္ ေရႊစာ၏ Aတြင္းသားမ်ားဆီသ႔ို Aခ်စ္ရည္မ်ားကို ပက္ျဖန္းလိုကသ ္ ည္။ Aနက္ရင ိႈ ္းဆံုးေနရာဆီသ႔ို ၀င္ေရာက္လာသည့္ ပူေႏြးလွသည့္ Aရည္မ်ား၏ စြမ္းAားႏွင့္ ေရႊစာ၏ AထြတA ္ ထိပ္ Aခိက ု ္Aတန္႔သည္ ပို၍ရွည္ၾကာျခင္း ျဖစ္တည္ေနေတာ့သည္။

ႊ ္ Aိးု .. သခင္မေလး .. ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလး … သခင္မေလး ဘာကို လက္လတ ဆံုးရႈံးရတာလဲဆတ ို ာ မသိႏိုငဘ ္ းူ ရယ္ .. ေခြ်းေစးမ်ား ျပန္ေနေသာ က်ားညိဳ၏ ကိုယA ္ ား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ မလြတတ ္ မ္း ဖက္တယ ြ ထ ္ ားရင္ ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္္မေလးAား ေရႊစာ တိုငတ ္ ည္၍ တမ္းတမိသလို ေက်းဇူးလဲ တင္မသ ိ ည္။ သူမ ဘ၀တစ္သက္တြင္ Aေကာင္းမြနဆ ္ ုးံ ေသာ Aရသာကို ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးေၾကာင့္သာ ပိုင္ဆိုင္ခရ ဲ့ သည္ မဟုတ္ပါလား .. ေခတၱခဏမွ် Aေမာေျဖ Aနားယူၿပီးသည့္ေနာက္ ေရႊစာႏွင့္ က်ားညိဳသည္ စစ္ေျမျပင္ေရာက္ သူရဲေကာင္းမ်ားကဲသ ့ ႔ပ ို င္ တစ္ေယာက္န႔တ ဲ စ္ေယာက္ စီးခ်င္းထိုးမႈAျပဳကို Aခ်စ္တလင္းတြင္ ထပ္မံ၍ ဆင္ႏႊဲၾကျပန္သည္။ Aႏိုင္မခံ Aရႈံးမေပး ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကသည့္ သူတ႔ႏ ို ွစ္UီးAတြက္ေတာ့ Aခ်စ္စစ္ေျမျပင္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ Aတိႏွင့္သာ။ Aႀကိမ္မ်ားစြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ Aခ်စ္စစ္ပဲ၏ ြ Aဆံုးသတ္ရလဒ္သည္ကား


Page 84



ႏွစ္Uီးသား ေျခကုနလ ္ က္ပန္းက်၍ တစ္Uီးကိတ ု စ္Uးီ ေပြ ႔ဖက္၍ Aိပ္စက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနာက္တစ္နက္ မနက္ ေရႊစာ Aိပ္ရာမွ ႏိုးထလာခ်ိနတ ္ ြင္ ေနသည္ Aေတာ္ပင္ ျမင့္မားေနၿပီျဖစ္သည္။ ထိုAခ်ိနထ ္ ိ သူမ၏ ပခံုးတစ္ဖက္ကို သိုင္းဖက္ကာ ထားေသာ က်ားညိဳသည္ Aိပ္ေမာၾကေကာင္းတုနး္ ရွိေနေသး၏။ ေရႊစာသည္ သူမကို တစ္ညတာကာလပတ္လုးံ ခ်စ္ခင္ယယ ု နည္းမ်ဳိးစံုႏွင့္ Aခ်စ္ေပးခဲသ ့ ည့္ က်ားညိဳ၏ မ်က္ႏွာကို တရႈိက္မက္မက္ ၾကည့္၏။ ၿပီးမွ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေAာင္ ေညာင္းညာကိက ု ္ခဲေနေသာ ကိယ ု ္ကို Aိပ္ရာထဲမွ မထခ်င္ထခ်င္ႏွင့္ သယ္ေဆာင္ၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလး၏ စံAိမ္ေတာ္ရွိရာသိ႔ု ျပန္ထြကလ ္ ာခဲသ ့ ည္။ စံA္မ ိ ္ေတာ္သ႔ို သြားရာလမ္းတြင္ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ ေစ်းႀကီးကို ေရႊစာျဖတ္ရ၏။ Aခ်ိန္က မနည္းေတာ့ၿပီမ႔ို လမ္းမေပၚတြင္ ေစ်းသည္မ်ားပင္ ရွင္းစျပဳေနသည္။ သုတသ ္ တ ု ္သတ ု သ ္ တ ု ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လာသူ ေရႊစာသည္ ဟင္းသီးဟင္းရြကမ ္ ်ား တည္ခင္းေရာင္းခ်ေသာ ဆိုငတ ္ စ္ဆိုင္ေရွ႔သ႔ို Aေရာက္တြင္ သူမ၏ မ်က္စထ ိ ဲသ႔ို Aရာတစ္ခက ု ၀င္ေရာက္လာသည္။ က်ားညိဳႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ခသ ဲ့ မွ်ကို သခင္မေလးထံသ႔ို မည္သ႔မ ို ည္ပုံ သတင္းပိ႔ရ ု မည္ကို တစ္လမ္းလံုး စU္းစားလာေသာ ေရႊစာ၏ ေခါင္းထဲတြင္ Aႀကံတစ္ခေ ု ရာက္လာသည္။ ေျခAစံုသည္ ေစ်းသိမး္ ဖိ႔ျု ပင္ေနေသာ ဟင္းသီဟင္းရြကဆ ္ ိုင္ေရွ႔သ႔ို Aလိလ ု ိုေရာက္သြားသည္။ စိမ္းစိုစို ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာႏွင့္ ရွိေနသည့္ Aရာမ်ားက Aပံုလက ို ္ျဖစ္ေနသည္။ ေရႊစာသည္ သူမ စိတတ ္ ိုင္းက်မည္ဟု ထင္ေသာ Aရာတစ္ခက ု ို ေကာက္ယသ ူ ည္။ လက္္ႏွင့္ မ်က္ႏွာျပင္ကို ပြတ္ၾကည့္ေသာAခါ AဖုAထစ္ေလးမ်ား Aနည္းငယ္ရေ ွိ နသည္ကို ေတြ႔သည္။ ထိုေရာAခါ ေက်နပ္Aားရဟန္ျဖင့္ ေရႊစာမ်က္ႏွာေလး ၿပံဳးေယာင္သမ္းသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေစ်းသည္ Aသည္ႀကီးဘက္လွည့၍ ္ .. “Uီးႀကီး .. ဒီတစ္လုးံ ပဲ က်မလိုခ်င္တယ္ .. ဘယ္ေလာက္က်သလဲ ေျပာပါ .. “ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သူမAိမ္ေဆာင္ေရွ႔ရွိ Uယ်ာU္ေတာ္ထတ ဲ ြင္ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္စာြ ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီတစ္ေယာက္ ဟိုမွဒသ ီ ႔ို ေခါက္တ႔ေ ုံ ခါက္ျပန္ ေလွွ်ာက္လွမ္းေနမိသည္မွာ Aခ်ိနပ ္ င္ Aေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ Aစပိုင္းတုနး္ က သူမ စံAိမ္ေတာ္ထဲရွိ Aိပ္ေဆာင္တြင္ ေရႊစာ ျပန္လာမည္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ေသးသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမထင္ထားသည့္Aခ်ိနထ ္ က္ ေက်ာ္လန ြ ၍ ္ ေပၚမလာေသာAခါ မည္ကသ ဲ့ ႔မ ို ွ စိတက ္ ိုၿငိမသ ္ က္ေAာင္ ထားလိ႔မ ု ရ။ ခႏၱီပါရမီႀကီး၍ Aရာရာကို နားလည္ေပးႏိုင္ပါသည္ဆိုေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aဆံုးသတ္တြင္မူ မိန္းမသားတစ္Uီးသာ ျဖစ္သည္။ ဗေလာင္ဆတ ူ က္လာသည့္ စိတ္ေဒါသေၾကာင့္ သူမAနားတြင္ရွိေနေသာ Aျခားေသာ ရံေရြေတာ္မ်ားကို ႏွင္ထတ ု ၍ ္ သူမတစ္ေယာက္ထဲ Aေဆာင္ရွိရာသိ႔ု လာသည့္ လမ္းဘက္ရွိ Uယ်ာU္ေတာ္တြင္ ေရႊစာAလာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့သည္။ Uယ်ာU္ေတာ္သို႔ ၀င္လာရာ လမ္းခ်ဳိးေလး၏ Aေကြ႔မွ ေရႊစာ၏ ကိုယဟ ္ န္ေပၚလာသည္တြင္


Page 85



လမ္းေလွ်ာက္ေနသူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ဟ ္ န္သည့္ တန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “ဒါ .. ဘယ္Aခ်ိန္ရွိေနၿပီလဆ ဲ ိတ ု ာ မင္း မသိဘူးလား .. !! “ စိတဆ ္ ိုးေဒါသထြက္ေနမႈေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသံသည္ Aဖ်ားခတ္၍ပင္ တုနရ ္ င္ေနသည္။ ေရႊစာသည္ သူမ၏ Aျပစ္ကို သိရွိသည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီAား စိုးရြ႔ံေၾကာက္ရ႔ံျြ ခင္း မျဖစ္ပါ။ သူမ သခင္မေလး၏ စိတသ ္ ေဘာထားAေၾကာင္း သူမေကာင္းေကာင္းသိသည္။ AရိုAေသေပးေနၾက Aတိင ု ္း ေနၾကာေဒ၀ီAား ႏႈတ္ဆက္လက ို ္ၿပီးေနာက္ မခို႔တရို ႔ျပန္ကာ ၿပံဳးျပရင္း .. “သခင္မေလး မသိပါဘူး … ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ေAာင္ ေကာင္းတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ Aခိက ု ္Aတန္႔ကို ပိုင္ဆိုင္ရင္ ဘယ္သက ူ Aခ်ိန္ကို သတိထားမိမွာလဲ … “ မနာလိုျခင္းဆိုေသာ ခံစားခ်က္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္ကို ျပင္းစြာကိုငလ ္ ႈပသ ္ ည္။ သခင္မႏွင့္ AေျခြAရံဆိုေသာ AေျခAေနကို ေမ့၍ပင္ ေရႊစာAား သူမ မ်က္ေစာင္းထိုးမိသည္။ “ဟင္း .. နင္ .. နင္ .. ငါ မွားတာ .. ငါမွားတာ .. နင့္Aစား ငါပဲ သြားလိုက္ရမွာ .. “ “မွန္တယ္ .. သခင္မေလး သြားသင့္တာပါ .. သခင္မေလး သိလား .. သူ႔ရဲ ႔Aခ်စ္န႔က ံ က်မAေပၚမွာ Aခုထက္ထိ စြက ဲ ပ္ေနတုန္းပဲ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ရုတတ ္ ရက္ဆိုသလို ရီေ၀မႈန္မိႈင္းသြားသည္။ တဒဂၤAခိက ု ္Aတန္႔တြင္း သူမ၏ စိတ္AစU္သည္ က်ားညိဳႏွင့္ Aတူရွိခဲ့စU္က Aျဖစ္Aပ်က္မ်ားသိ႔ု ျပန္လည္ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ Aေမာင့္ရင္ခြငက ္ ်ယ္ႀကီးထဲသ႔ို သူမကိယ ု ္ေလး ေရာက္ရသ ွိ ြားစU္က ခံစားခ်က္တ႔သ ို ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္Aား ျပန္ေျပာင္း၍ လႊမ္းၿခံဳလာသည္။ Aခ်စ္စတ ိ ္၏ ဖမ္းစားထားမႈက ႀကီးစိုးထားေလရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေရႊစာAေပၚ Aျပစ္မျမင္ေတာ့။ သူမAနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ ေရႊစာ၏ လက္ကို ျဖည္းညင္းစြာ ဆုပ္က္င ို ္မိသည္။ “ေျပာ .. ေျပာစမ္းပါ ေရႊစာရယ္ .. သူ .. မင္းကို ဘယ္လခ ို ်စ္တယ္ဆတ ို ာ .. “ “ေျပာျပမယ္ သခင္မေလး … က်မ တကယ္ကို ခေရေစ့တြင္းက် တစ္ခုမက်န္ ေျပာျပမယ္ .. Aဲဒလ ီိ ို ျပန္ေျပာင္းေျပာရမယ့္ ေနရမွာ ပိုၿပီး Aသက္၀င္ေAာင္ က်မ ၿမိဳ ႔လယ္ေစ်းထဲကေန ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္ .. သခင္မေလး သေဘာက်မွာပါ .. “ ေရႊစာ၏ လက္တစ္ဖက္သည္ သူမ၏ ၀တ္ရုထ ံ သ ဲ ႔ို ေရာက္ရသ ွိ ြားၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ေပၚထြကလ ္ ာသည့္ Aခ်ိနတ ္ ြင္ သူမလက္ထဲ၌ စိမ္းစို ရွည္လ်ားေသာ Aရာတစ္ခုပါလာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ထိA ု ရာကို ျမင္သည့္Aခ်ိန္၌ ေရႊစာ၏ ျဖတ္ထိုးUာဏ္ကို သေဘာက်ၿပီး ကိုယက ္ ေလး လႈပ္ခါေAာင္ကို ရယ္ေမာမိသည္။ “ေရႊစာ .. ေရႊစာ … နင္ .. တတ္လတ ဲ တ္ႏိုင္တယ္ … ဒါေပမယ့္ ငါ Aေမာင္ရဲ ႔တန္ဆာကို စမ္းဖူးတယ္ .. ဒီAရာထက္ ႀကီးတာ ေသခ်ာတယ္ .. “ “ဟုတ္တယ္ .. သခင္မေလး .. ဒါေပမယ့္ သခင္မေလး Aတြင္းသားေတြက ႏုတယ္ေလ .. သိပ္ႀကီးၿပီး မာတဲA ့ လံုးဆို ပြန္းပဲ့ကန ု ္မွာ စိုးလိ႔ပ ု ါ“


Page 86



စU္းစားဆင္ျခင္Uာဏ္Aျပည့္ႏွင့္ ေလွ်ာက္တင္ေသာ ေရႊစာ၏ စကားေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ဘ၀င္က်မိသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ေတာ့ ေရႊစာလက္ကို မလႊတတ ္ မ္းဆြ၍ ဲ Aိပ္ေဆာင္ထသ ဲ ႔ို တပါတည္း ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမွီ Aခ်ိန္Aတြငး္ ၌ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စက္ရာေဆာင္Aတြင္းမွ မိန္းကေလးႏွစ္Uီး၏ ညည္းတြားသံမ်ားသည္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ေကာင္းေAာင္ ထြက္ရေ ွိ နေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ တစ္ေန႔တာ၏ Aခ်ိနသ ္ ည္ မည္သ႔မ ို ည္ပံု ကုန္ဆုးံ မွန္း မသိ ကုနဆ ္ ုးံ ခဲ့ျပန္သည္။ ေရမိးု ခ်ဳိး Aလွျပင္ဆင္ၿပီးသည့္ေနာက္ က်ားညိဳရွိရာ Aိမ္ေတာ္သ႔ို ထြက္ခြာသြားမည့္ဟန္ ျပဳသည့္ ေရႊစာကို သူမ သခင္မေလးသည္ ၿမိဳ႔စားမင္း စံAိမေ ္ တာ္၏ တံခါး၀သိ႔ု လိက ု ္ပ႔ရ ို ွာသည္။ မုခ္Uီး၀တြင္ ေျခစံုရပ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAား AရိA ု ေသေပး၍ လမ္းမဘက္သ႔ို ေရႊစာ ထြကခ ္ ြာမည္Aျပဳတြင္ “ေရႊစာ .. ခန ေနUီး .. မနက္ျဖန္ ျပန္လာတဲA ့ ခါက်ရင္ မေန႔ကထက္ နဲနဲပိုႀကီးတဲ့ Aလံုး၀ယ္ခက ဲ့ ယ ြ ္ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aမွာစကားေၾကာင့္ ေရႊစာမ်က္ႏွာေလး မခ်ဳိမခ်U္ႏွင့္ ၿပံဳးသြားရွာသည္။ ထိုမတ ွ ဖန္ သူမ၏ Aေတြးသည္ ေစ်းထဲမွ ဟင္းသီးဟင္းရြကသ ္ ည္ထသ ံ ိ႔ု ဆက္ဆက္သြားရမည့္ Aေၾကာင္းဆီသ႔ို ေရာက္သည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ သခြားသီး တစ္လုးံ ကိသ ု ာ မွန္မွန္ လာ၀ယ္ေနသည့္ သူမကို ေစ်းသည္Uီးေလးႀကီး ဘယ္လိုျမင္မည္ဆတ ို ာ ေရႊစာ တြကဆ ္ လိ႔မ ု ရေတာ့ပါေခ် .. Aဟင္း .. ဟင္း .. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ယေန႔ႏွင့္ပါဆိုလ်ွ င္ ေရႊစာတစ္ေယာက္ က်ားညိဳ၏ စံAိမေ ္ တာ္သ႔ို ညစU္ညတိုင္း သြားေရာက္ခသ ဲ့ ည္မာွ ရက္သတၱပတ္တစ္ပတ္ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ သခင္ေလး က်ားညိဳAၾကားရွိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သရုပ္ေဖာ္ျခင္း ခံရေသာ ကိယ ု ္စားလွယA ္ ျဖစ္ မူလပထမက သူမေနထိုင္ခသ ့ဲ ည္တိုင္ ေန႔ရက္ေတြ ၾကာလာေသာAခါ သခင္ေလး က်ားညိဳAေပၚ မိမိကယ ို တ ္ ိုင္ တမ္းတစြလ ဲ မ္းလာခဲသ ့ ည္။ Aခ်စ္ဆိုေသာ Aရာသည္ မည္သည့္Aရာမ်ဳိးမွန္း AခုAသက္Aရြယထ ္ ိ ေရႊစာ မသိခဲ့ေလရာ၊ က်ားညိဳAေပၚ နက္ရိႈငး္ စြာျဖင့္ ခံုမင္တပ္မက္လာသည္တြင္ သခင္မေလးတိ႔ႏ ု ွစ္Uီး၏ Aခ်စ္ကို ျပဖို႔ မိမိကို Aသံုးခ်ေနသည္ကို လက္သင့္မခံႏိုင္ေတာ့ေခ် …။ သခင္ေလးက်ားညိဳAိမတ ္ ြင္ တစ္ညတာ ကုနဆ ္ ုးံ ခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ခင္း ေနၾကာေဒ၀ီသခင္မေလး ရွိရာသိ႔ု ေရႊစာျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တင ြ ္ သူမသည္ ဟန္ေဆာင္၍ပင္ ၿပံဳးမျပႏိုင္ခဲ့ရွာပါ။ ထံုးစံAတိုင္း သူမ ေစ်းမွ ၀ယ္လာသည့္ သခြားသီးစိမး္ ကို လက္ျဖင့္ေထာင္ကာ ျပလိက ု သ ္ ည့္တိုင္ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ Aသက္ကင္းမဲ့သကဲသ ့ ႔ို ေၾကာင္စီစီေလး ျဖစ္ေနရွာ၏။ ညီAစ္မ Aရင္းျခာႏွင့္ မျခား တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ရင္းႏွီးေနသည္မ႔ို ေရႊစာ၏ Aေျပာင္းAလဲကို ေနၾကာေဒ၀ီ မဆိုင္းမတြ ရိပ္မိသည္။


Page 87



“ေရႊစာ … ဘာျဖစ္လာတာလဲ .. သူ .. သူ မင္းကို နာက်င္ေAာင္ လုပ္ခတ ဲ့ ာလား .. “ “နာက်င္တယ္ .. မွနတ ္ ယ္ .. သခင္မေလး .. က်မတကိယ ု လ ္ ုးံ နာက်င္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ထက ဲ နာက်င္မႈကေ ို တာ့ မမွီဘူး .. ဘာျဖစ္လ႔လ ို ဆ ဲ ိုေတာ့ သခင္ေလးဟာ သခင္မေလးAေၾကာင္းပဲ တစ္ညလံုး တဖြဖြ ေမးေနခဲ့လ႔ို .. “ ရိႈကသ ္ ံတစ္၀က္ ငိုသတ ံ စ္၀က္ ေရာစြက္သည့္ Aေျဖကို ေပးၿပီးေနာက္ သူမေရွ႔မွ ေခါင္းကိုငု႔၍ ံ ေျပးထြကသ ္ ာြ းေသာ ေရႊစာ၏ ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ေငးငိင ု ္စြာၾကည့္ရင္း ေနၾကာေဒ၀ီ Uယ်ာU္ေတာ္ထတ ဲ ြင္ က်န္ခသ ဲ့ ည္။ မည္သည့္Aေၾကာင္းAရာက ေရႊစာ၏ စိတက ္ ို ဖမ္းစားထားသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားမိလိုကသ ္ ည္။ Uယ်ာU္ေတာ္ထဲရွိ သူမထိုင္ေနၾက ေက်ာက္ျဖဴသားထိုင္ခုတ ံ ြင္ ေခတၱခဏမွ် ထိုင္ကာ ေရွ႔ဆက္ဘာလုပ္ရမည္ကို စU္းစားခန္း၀င္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ Aျဖစ္သင့္ဆုးံ ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိက ု ္ၿပီး ေရႊစာရွိမည္ထင္သည့္ Aေဆာင္ဘက္သ႔ို ထြကလ ္ ာခဲသ ့ ည္။ ေရႊစာAား သူမAတြက္ သတ္မွတေ ္ ပးထားေသာ Aခန္း၏ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ ဒူးေပၚလက္တင္၊ မ်က္ႏွာကို ေမွာက္ကာ ငိုေၾကြးေနသည္ကို ေတြ႔သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေရႊစာ Aနားသိ႔ု တိုးကပ္သြားၿပီး တသိမ့သ ္ ိမ့္ ရိႈက္ခါေနေသာ သူမကိယ ု ္ေလးAား ေနာက္ေက်ာမွ ေပြ႔ဖက္လိုကသ ္ ည္။ “မငိုပါနဲ႔ေတာ့ ေရႊစာ .. တိတပ ္ ါေတာ့ .. သူန႔မ ဲ င္းကို လက္ဆက္ခြင့္ သခင္မေလး ေပးပါတယ္ .. “ ညင္သာႏူးည့ံလွသည့္ Aသံႏွင့္Aတူ ယုယစြာ ေထြးေပြ႔ထားမႈေၾကာင့္ ေရႊစာ၏ ငိုရက ိႈ သ ္ ံမ်ားသည္ ရပ္ဆိုငး္ သြား၏။ လက္ခုေ ံ ပၚေမွာက္၍ ငိုေနေသာ ေခါင္းကေလး ေမာ့လာၿပီး မ်က္ရည္Aျပည့္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုးံ Aိမ္မ်ားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေမာ္ၾကည့္သည္။ “သခင္မေလးရဲ ႔က်မAေပၚ စာနာစိတ္ကို သိရတဲA ့ တြက္ ေက်းဇူးAထူးတင္လပ ွ ါတယ္ .. သို႔ေပမယ့္ သခင္ေလးက သခင္မေလးကိသ ု ာ လိုခ်င္တာပါ .. က်မလိုမ်ဳိး Aပ်ဳိစင္ကလ်ာေပါင္း ရာခ်ီၿပီး ေပးAပ္ပါUီး .. သခင္မေလးAေပၚ ထားတဲ့ တမ္းတမက္ေမာမႈကို ဖယ္ခာြ ႏုိင္ေAာင္ ျပဳလုပႏ ္ ိုင္မွာ မဟုတ္ဘးူ .. သခင္မေလး က်မေနရာက ၀င္စU္းစားၾကည့္ပါUီး … က်မတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္ တစ္Uးီ ႏွင့္တစ္Uီး ရင္ပြင့မ ္ တတ္ ခ်စ္ၾကတဲ့ Aခ်စ္ပဲြAၿပီးမွာ သူ႔ရဲ ႔ပထမဆံုး Aေမးက သခင္မေလးAေၾကာင္းရယ္ … Aဟင့္ … က် .. က်မကို ေနာက္ထပ္ ထပ္မံၿပီး သူ႔ဆီ မေစလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့ .. က်မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. သခင္မေလးရယ္ .. “ ျပန္လည္၍ ငိုရက ိႈ ္စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေရႊစာAား ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေခ်ာ့ေမာ့ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေတာ့ေပ။ ေရႊစာ၏ ကိယ ု လ ္ ုးံ AိAိေလး ေနာက္ဘက္မွေန၍ သိုင္းကာဖက္ထားရင္း ပခံုးတစ္ဖက္ေပၚတြင္ သူမေခါင္းကို ေမးတင္၍သာ ထားမိသည္။ တိတတ ္ ခိးု ခ်စ္ေနရသူ ခ်စ္သA ူ ေမာင္ က်ားညိဳသည္ သူမAေပၚ Aတိုငး္ Aဆမဲ့စာြ စြလ ဲ မ္းခ်စ္ခင္ေနသည္ဆသ ို ည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ Aၾကြင္းမဲ့ယုၾံ ကည္မိၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုAခ်ိနတ ္ ြင္ ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ကယ ြ ္မွ သူမ ႀကိဳးဆြေ ဲ နေသာ ဘ၀ႏွင့္ ေနလို႕မျဖစ္ေတာ့။ က်ားညိဳႏွင့္ သူမ ရင္ဆိုင္ေတြ႔မွကို ျဖစ္ေတာ့ေပမည္ … ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 88



ထိုေန႔ည .. Aိပ္ခန္းေထာင့္ေနရာတြင္ ထြန္းညိွထားေသာ ဆီမီးတိုင၏ ္ Aလင္းသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စက္ရာေဆာင္Aတြင္း၌ မွိန္ဖ်ဖ်လင္းလက္လ်က္ရသ ွိ ည္။ Aိပ္စက္ရာ သလြနေ ္ တာ္၏ Aနားရွိ ျပတင္းတံခါးကိုလဲ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဖြင့္ထားခဲ့ရာ ထုိတခ ံ ါးေပါက္ကို ျဖတ္၍ Aျပင္ဘက္မွ လေရာင္သည္ သူမAခန္းထဲသ႔ို ရႊန္းလဲ့စာြ က်ေရာက္ေနေလသည္။ တစ္ေလာကလံုးသည္ ေAးခ်မ္းသာယာစြာႏွင့္ Aိပ္ေမာက်ေနေလသည္။ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ Aိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aိပ္မက္ထဲ၌ က်ားညိဳႏွင့္ ေရႊစာတိ႔၏ ု Aခ်စ္ပန္းခူးျခင္းAမႈ ျပလုပေ ္ နပံုကို ျမင္ေယာင္၍ ေနရွာသည္။ မိ႔မ ု ို႔ေရႊရင္Aစံု နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီႏွင့္ Aဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားလာသည္Aထိ္ Aိပမ ္ က္ေနာက္သ႔ို ေကာက္ေကာက္ပါေAာင္ လိုက္ေနရွာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ A၀တ္မ့ဲ ပခံုးသားမ်ားသိ႔ု လက္တစ္စုံ လက္ေရာက္ထိေတြ႔သည္ကို စိတထ ္ ဲမာွ ခံစားမိသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ သူမေဘးဘက္ျခမ္းရွိ ေနရာသည္ သိမ့ခ ္ နဲ ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ႏူညံ့လွသည့္ သူမကိုယေ ္ လးAား တစ္စုတ ံ စ္ေယာက္က မိမိရရ ထပ္မံ၍ ေပြ႔ပိုက္သည္။ ထိုAခ်ိနထ ္ ိ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aိပ္မက္မွ မႏိုးထေသး။ ေက်ာ့ရွင္းလွသည့္ လည္တိုငသ ္ ယ ြ သ ္ ြယ္ေပၚ၌ စြတ္စိုေသာ AထိAေတြ႔ကို ခံစားရမွသာ သူမAား ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္၍ နမ္းရႈပ္ေနမွန္း သတိထားမိသည္။ မ်က္ေတာင္ခတ္စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ဖ်တ္ခနဲ ပြင့္သာြ းသည္။ “ရွဴ း.. ေနၾကာ .. Aေမာင္ .. Aေမာင္ရယ္ “ “က်ား ညိဳ !! “ “ဟုတ္တယ္ .. Aေမာင္ .. က်ားညိဳရယ္ “ သူမAား ေပြ႔ပိုက္ထားသူ က်ားညိဳထံမွ လြတ္ထက ြ ္ေAာင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရင္Aုပက ္ ်ယ္ႀကီးAား လက္သယ ြ သ ္ ယ ြ ္ေလးမ်ားျဖင့္ တြန္းကာဖယ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ က်ားညိဳထံတင ြ ္ Aေလွ်ာ့ေပးခ်င္ေသာ ဆႏၵရွိဟန္ မတူပါ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္Aား လက္ေကာက္၀တ္မွ ဖမ္းကာဆုပ္ကိုင္ၿပီး Uီးေခါင္းေပၚသိ႔ု ေက်ာ္ကာ ပင့္ေျမွာက္တင္လက ို သ ္ ည္။ သူမကိုယေ ္ လးAား Aေပၚမွ မလႈပႏ ္ ိုင္ေAာင္ ထပ္ကာဖိထားၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္Aားလဲ ေဘးသိ႔က ု ြာသြားေAာင္ ခြဲထတ ု ္သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈက ေလေပြတစ္ခုငယ္ ျမန္ဆန္လွရာ Aိပ္မံစ ႈ ုံ၀ါးႏွင့္ ျဖစ္ေနရွာသူ ေနၾကာေဒ၀ီ မည္ကဲ့သ႔မ ို ွ တြန္းလွန္ဖယ္ရွားႏိုင္ျခင္း မရွပ ိ ါ။ တဒဂၤ Aခ်ိန္Aတြင္းမွာပင္ Aရာရာသည္ က်ားညိဳAတြက္ Aဆင္သင့္ ျဖစ္သြားေလရွာသည္။ “က်ားညိဳ .. ရွင္ … ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ .. “ “ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေနၾကာ .. ညစU္ညတိင ု ္း က်ဳပ္ဆက ီ ို ေရႊစာ ေရာက္လာၿပီး ဒီေန႔မွ မေရာက္လာေတာ့ က်ဳပ္ဘယ္လိုေနရမလဲ .. ဒီေတာ့ မင္းဆီကပ ို ဲ ေရာက္လာတာေပါ့ .. “ “ဒါဆို ရွင္ .. ေရႊစာဆီပဲ သြားပါလား .. ဘာျဖစ္လ႔ို က်မဆီကို .. “ “ေနၾကာ … Aေမာင္ မင္းကိပ ု ဲ မက္ေမာတယ္ .. မရဘူး .. ဒီည မင္းနဲ႔ Aေမာင္ AတူAိပ္မယ္ .. “


Page 89



“က်ားညိဳ !! … ရွင္ .. က်မကိုေပၚက ဆင္းစမ္း .. က်မကို မယုတ္မာနဲ႔ .. “ စူးစူး၀ါး၀ါး Aသံႏွင့္ ႀကံဳးကာေAာ္လိက ု ္သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aသံက က်ားညိဳ၏ ရင္ကို ဒိတ္ခနဲျဖစ္ေAာင္ တုနလ ္ ႈပ္ေစသည္။ ခ်စ္သူ၏ စိတ္ၿငိဳ ျငင္ျခင္းကို လက္သင့္မခံႏိုင္သည့္Aေတြးက ရမၼက္စတ ိ ္ကို လႊမ္းမိးု သြားေသာAခါ သူ႔ကယ ို သ ္ ည္ ေနၾကာေဒ၀ီAေပၚမွ Aလိလ ု ို ဖယ္ခြာသြားသည္။ ထုိAခိုကA ္ တန္႔ကို ေစာင့္ေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ည၀တ္လႊာကို စုစည္း၍ သလြန္ေပၚမွ ဆင္းကာေျပးသည္။ AမႈမA ့ဲ မွတ္မဲ့မ႔ို က်ားညိဳသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား တားဆီးျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္။ ေၾကာင္ေငး၍ ၾကည့္ေနမိရာ သူေနာက္က လိက ု ထ ္ ြကလ ္ ာသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aိပ္ေဆာင္နားရွိ Uယ်ာU္ေတာ္ထမ ဲ ွ ေက်ာက္ျဖဴသားထိင ု ္ခံုေလးေပၚတြင္ ထုိင္လ်က္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးသည္ လန္းဆန္းျခင္း Aလ်U္းမရွိပဲ ညိဳးငယ္မA ႈ တိႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ “ေနၾကာ .. မင္း ဘာျဖစ္လ႔ို Aေမာင္ကို စိတဆ ္ ိုးရတာလဲ .. ဒီရက္ပိုင္းAတြင္း .. မင္း ျဖစ္ေစခ်င္တA ဲ့ တိင ု ္း Aေမာင္ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာပဲ မဟုတလ ္ ား .. “ သူမနားသိ႔ု တိုးကပ္လာသည့္ က်ားညိဳ၏ မ်က္ႏွာကို စူးစိုကက ္ ာၾကည့္သည္။ လည္တိုငတ ္ ြင္ ဆြထ ဲ ားေသာ ေရႊၾကဳတ္ကေလးကိလ ု ည္း က်ားညိဳ ျမင္သာေAာင္ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲမ၍ ျပသရင္း ေလးနက္ျပတ္သားသည့္ Aသံႏွင့္ တံု႔ျပန္သည္။ “ဒီမွာ က်ားညိဳ !! .. က်မတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္ၾကားက Aခ်စ္ဆတ ို ာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ဒီမွာေတြ႔လား .. ေရႊၾကဳတ္ကေလး .. ဒီAထဲမွာ ရွင္ က်မကို ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို သိမ္းထားၿပီး ေန႔တိုငး္ က်မရဲ ႔ရင္Aုန ံ ႔ဲ Aနီးဆံုးမွာ ထားထားတယ္ .. ဒီၾကဳတ္ကေလးဟာ က်မကိယ ု ္ေပၚမွာ ၀ိညာU္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲA ့ ထိ ရွိေနလိမ့မ ္ ယ္ .. ဒါဟာ က်မ ရွင့္Aေပၚမွာထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ျပသတာပါ .. ဒီထက္ က်မ ရွင့္ကို ဘာမွ မလိက ု ္ေလ်ာႏိုင္ဘူး .. က်မကို နားလည္ခြင့လ ္ ႊတေ ္ ပးပါ .. “ ေမးေၾကာႀကီးမ်ား တင္းေနေAာင္ Aံႀကိတ္ထားေသာ က်ားညိဳ၏ လက္Aစံုက ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပခံုးသားႏွစ္ဖက္Aား တင္းတင္း လာေရာက္ဆပ ု ္ကင ို ္ထားသျဖင့္ နာက်င္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ တစ္ခ်က္မွ်ပင္ မ်က္ႏွာမပ်က္ပါ။ သူမႏွလုးံ သားတြင္ ခံစားရေသာ နာက်င္မႈသည္ ထိုျပင္ပမွ နာက်င္မႈထက္ Aဆတစ္ရာမက ျပင္းထန္လြန္းလွသည္ မဟုတ္လား။ မ်က္၀န္းAစံုတ႔သ ို ည္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္းကို ကြယ္၀က ွ ္သမ ိ ္းဆည္းထားျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေသာAခါ မ်က္ရည္ျမစ္တ႔က ို ို သူမပါးျပင္ထက္ စီးဆင္းကာ က်ေစေလေတာ့သည္ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေၾကကြဲျခင္း Aျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရွာေသာ ခ်စ္သႏ ူ ွစ္UီးAား တစ္စုတ ံ စ္ေယာက္သည္ သူမတိ႔ု Aနားရွိ ပန္းၿခံဳAကြယ္မွ ေခ်ာင္းေျမာင္း၍ ၾကည့္ေနသည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ို ႏွစ္Uီးစလံုး မရိပမ ္ ိခဲ့ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခလ ု ုးံ ၀မ္းနည္းေဆြးေျမ့ျခင္းဆိုသည့္ ခံစားခ်က္က လႊမ္းၿခံဳထားရာ ေရႊစာ၏ ရင္သည္ သခင္မေလးတိ႔ႏ ု ွစ္UီးAတြက္ ပူေဆြးျခင္းAတိႏွင့္ ျပည့္ႏွကသ ္ ြားသည္။ ေျခAစံုAား ၿမဲၿမံေAာင္ ဘယ္လိုမွ ရပ္တည္ႏိုင္ျခင္း မရွိပဲ ေျမျပင္ထက္သ႔ို ဒူးညႊတ၍ ္ က်သည္။ ပါးျပင္တေလွ်ာက္ လိမ့ဆ ္ င္းက်လွေသာ မ်က္ရည္တ႔၏ ို Aရွိန္ႏွင့္ သူမဆီမွ ရိႈကသ ္ သ ံ သ ဲ့ ဲ့ ထြက္ေပၚလာ၏။


Page 90



ကိယ ု ္စီကယ ို ္စီ Aေတြးေတြႏွင့္ ၿငိမ္သက္ေနရွာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ က်ားညိဳသည္ ၾကားလိက ု ္ရသည့္ ငိုရိႈကသ ္ ံ သဲသ ့ ့ေ ဲ ၾကာင့္ ေဘးဘီ၀န္းက်င္ကို လွည့ပ ္ တ္ၾကည့္ၾကသည္။ “ဘယ္သလ ူ ဲ .. Aျပင္ထက ြ လ ္ ာခဲ့စမ္း .. “ “က်မ .. ေရႊစာပါ .. သခင္မေလး .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေငါက္ငမ္းသံေၾကာင့္ ေရႊစာသည္ ပုန္းကြယ္၍ မေနရဲေတာ့ပဲ သူမတိ႔ရ ု ွိရာသိ႔ု တုနတ ္ ုန္ရရ ီ ီႏွင့္ ေလွ်ာက္လာခဲသ ့ ည္။ “ေAာ္ … မိေရႊစာ .. ငါတိ႔ု ေျပာတာကို ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနတယ္ေပါ့ .. “ “မဟုတ္ရပါဘူး သခင္မေလး .. က်မက သခင္ေလးသာ လိက ု ္လာခဲ့ရင္ Aခုေလာက္ဆို သခင္မေလးနဲ႔ နားလည္မႈရၿပီး Aခ်စ္စခန္း တည္ေဆာက္ေနၾကၿပီလ႔ို တြကထ ္ ားခဲတ ့ ာပါ .. Aဲဒါကို သိခ်င္လ႔ို လာၾကည့္တာ .. Aခုေတာ့ .. က်မ Aႀကံက မေAာင္ျမင္ဘူးေပါ့ .. ဘာျဖစ္လ႔ို သခင္ေလးAေပၚမွာ ရက္စက္ရတာလဲ သခင္မေလးရယ္ .. “ “Aံမယ္ .. ေရႊစာ .. ဒါဆို သူ႔ဆီကို ဒီည မသြားဘူးဆိတ ု ာ နင့္AႀကံAစည္ပဲေပါ့ … နင္ .. နင္ သိမယ္ .. ဒီမွာ Aေမာင္ .. သူ႔ကို Aခန္းထဲကို သယ္လာခဲ့ Aျပစ္ေပးရမယ္ .. “ Aဘယ္ျခင္းရာသိ႔ု ရည္ရယ ြ ္ၿပီး ေျပာဆိသ ု ည္ကို က်ားညိဳ နားမလည္သည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AမွာစကားAတိုင္း ေဆာင္ရက ြ သ ္ ည္။ မ်က္ႏွာေAာက္ခ်၍ Aနားတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနေသာ ေရႊစာAား ခါးေနရာမွ ေပြ႔ခ်ီမကာ Aိပ္ေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ေခၚလာသည္။ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး ေနာက္မွ ထပ္ခ်ပ္မကြာ ပါလာသူကား ေနၾကာေဒ၀ီ။ Aိပ္ေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ေရာက္သည္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တံခါးေပါက္ဟသ ူ မွ်ကို လွ်င္ျမန္စြာ ပိတသ ္ ည္။ က်ားညိဳကမူ ေရႊစာကို ေပြ႔ခ်ီထားလွ်က္ ေနၾကာေဒ၀ီ ျပဳလုပသ ္ မွ်ကို နားမလည္ႏိုင္စာြ ျဖင့္ လိက ု လ ္ ံ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ဤကဲ့သ႔ို သူမAႀကံႏွင့္ သူမ လႈပ္ရွားမိေနသလို၊ ေရႊစာသည္လဲ တစ္စုတ ံ စ္ခက ု ို တြကဆ ္ ေနဟန္ႏွင့္ က်ားညိဳ၏ရင္ခြင္ထတ ဲ ြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ရွိေနသည္။ “ဘာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတာလဲ .. Aေမာင္ .. သူ႔ကို သလြန္ေပၚတင္ေလ .. “ တံခါးေပါက္Aားလံုး ပိတက ္ ာၿပီးသည့္ေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ယခုထက္ထိ မည္ကသ ဲ့ ို ျပဳလုပ္ရမွန္း မသိေသးသူ က်ားညိဳရွိရာသိ႔ု ျပန္ေရာက္လာသည္။ “ေန .. ေနၾကာ .. မင္း … Aေမာင့္ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္တာလဲ … “ “Aေမာင္ .. က်မကို ဘယ္လို Aခ်စ္ေမတၱာထားတယ္ဆတ ို ာ ေရႊစာကေန တဆင့္ Aၿမဲျပသခဲတ ့ ယ္ မဟုတ္လား .. Aခု ေနၾကာ Aေမာင့္ရဲ ႔Aခ်စ္စြမး္ Aားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခ်င္တယ္ .. ေနၾကာေရွ ႔မွာ ျပေပေတာ့.. “ “သခင္မေလး !! .. “ “ေနၾကာ !! … “ က်ားညိဳေရာ ေရႊစာပါ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ နာမည္ကို ၿပိဳင္တူေခၚလိုက္ၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီက သူမ စကားကို မထူးဆန္းသည့္ႏွယ္ သေဘာထားၿပီး မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ သူမAား လွမ္းၾကည့္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ကို ေရွ႔ဆက္ေဆာင္ရက ြ ္ရန္ လက္ဟန္ျပ၍ ထပ္မံတက ို တ ္ ြန္းသည္။ က်ားညိဳတစ္ေယာက္


Page 91



ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို မၾကားသည့္ႏွယ္ တံုႏွိဘာေ၀ႏွင့္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သတိ၀င္လာၿပီး Aရင္ဆုးံ လႈပ္ရွားသူက ေရႊစာ။ သူမAား ေပြ႔ခ်ီထားသည့္ က်ားညိဳရင္ခြငထ ္ ဲမွ တြနး္ ထိးု ကာ ဆင္းၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ Aနားသိ႔ု တမဟုတ္ျခင္း ေရာက္လာသည္။ သူမ သခင္မေလး၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဖ်တ္ခနဲ ဆြယ ဲ ူလက ို ္ၿပီးေနာက္ .. “သခင္ေလး .. သခင္မေလးကို ပိုင္ဆိုငခ ္ ်င္တယ္ မွတလ ္ ား .. AခုAခ်ိန္ဟာ Aခြင့ေ ္ ကာင္းပဲ .. “ “ေရႊစာ .. မင္း .. မင္း !! “ မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ၾကည့္ရသူက ေနၾကာေဒ၀ီ ျဖစ္သြားရွာသည္။ သူမAား ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားသည့္ ေရႊစာ့လက္မွ လြတ္ေAာင္ ရုန္းထြကသ ္ ည္။ Aားမာန္ကိုသာ Aျပည့္A၀ Aသံုးခ်လွ်င္ ေရႊစာ၏ လက္မွ ေနၾကာေဒ၀ီ လြတသ ္ ာြ းႏုိင္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထိသ ု ႔ို မျဖစ္ရန္ ၀င္ေရာက္ဖန္တီးသူက ေက်ာက္ရုပသ ္ ဖြယ္ ၿငိမသ ္ က္ေနခဲ့ေသာ က်ားညိဳ။ ယခုမွ Aသက္၀င္လာၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ Aနားသိ႔ု AေျပးAလႊား ေရာက္လာကာ ရုန္းကန္ေနသည့္ သူမကိယ ု ္ေလးAား ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ ေပြ႔မသည္။ ႏွစ္ေယာက္Aားႏွင့မ ္ ို႔ ေနၾကာေဒ၀ီ မည္သ႔မ ို ွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သလြန္ေပၚသိ႔ု ေစြ႔ခနဲ ပါသြားရသည္။ “က်ားညိဳ .. မလုပ္န႔ဲ !! …” “သခင္မေလး ေျပာတာ .. နားမေထာင္န႔ဲ သခင္ေလး .. ဒီAခြင့A ္ ေရးကို ျပန္မရႏိုင္ဘးူ ..” သလြန္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနရွာသူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေခါင္းရင္းဘက္မွ ေနရာယူရင္း လက္ႏွစ္ဖက္Aား မလႈပရ ္ ွားႏိုင္ေAာင္ ေရႊစာ ခ်ဳပ္ကင ို ္ထားသည္။ က်ားညဳိကမူ ရုုန္းကန္လႈပ္ရွားေနသည့္ ေျခေထာက္မ်ားကို ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ ည၀တ္လႊာ၏ ေAာက္ပိုင္းကို ဆြဲခြ်တ္သည္။ Aိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မ႔ို Aတြင္းခံA၀တ္မ်ား ေနၾကာေဒ၀ီကယ ို ္ေပၚတြင္ မရွိရာ ခါး၀တ္Aလႊာ က်ားညိဳလက္ထဲ ပါသြားသည္ႏွင့္ ဖံုးကြယထ ္ ားAပ္ေသာ ပန္းပြင့္နန္းေတာ္ေလး၏ Aလွက Aထင္းသား ေပၚထြကလ ္ ာသည္။ ပန္းႏုေရာင္ Aဆင္းရွိေသာ သက္ရွိပန္းပြင့္ေလးတစ္ခု ပြင့္Aာေနသည္ႏွင့္ Aလားသဏၭာန္တူေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ Aလွက က်ားညိဳ၏ ရင္ခုနသ ္ ံမ်ားကို စည္းခ်က္မမွန္ေစသည္Aထိ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔လည္ဇလုတ္ႀကီး လႈပ္ရွားလာၿပီး ဂလုခနဲျမည္ေAာင္ပင္ တံေတြးကို မ်ဳိခ်မိသည္။ “ေရႊစာ .. လႊတ္ .. ငါ့ကိလ ု တ ႊ ္ စမ္း .. “ “သခင္ေလး .. ျမန္ျမန္ !! “ ေရွ႔ဘာဆက္ျဖစ္ေတာ့မည္ဆသ ို ည္ကို ရိပ္မိသည့္Aေလ်ာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရွိရွိသမွ်Aားကို သူမလက္သ႔စ ို ုပ႔ၿို ပီး ရုန္းကန္ေနရာ ေရႊစာထိန္းမႏုိင္ျဖစ္လာသည္။ ဤAခ်က္ကို ရိပ္မသ ိ ည့္ က်ားညိဳသည္ သူ၏ ကိယ ု ္၀တ္ေတာ္ေAာက္ပိုင္းကို ကဗ်ာကယာခြ်တ္၍ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပန္းဖူး၀ေလးတြင္ ေနရာယူသည္။ ႏူးႏွပ္ဖို႔ Aခ်ိန္AလံုAေလာက္ မရွိေလရာ Aသင့္ျဖစ္သည္ႏွင့္ ေမာင္းတန္တစ္ခလ ု ႔ို မာေၾကာစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႏွင့္ ေတ့ကာ ထိုးသြငး္ လိက ု ္ေတာ့သည္။ “Aား !!! “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနမႈ Aားလံုးသည္ က်ားညိဳ၏ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး သူမ၏ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလးထဲသ႔ို တိုး၀င္ကာ ေရာက္လာသည့္ Aခိက ု A ္ တန္႔တြင္ တစ္စစီ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ာြ းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူမ Aႀကိမ္ႀကိမ္ Aသံုးျပဳခဲေ ့ သာ သခြားသီးထက္ မ်ားစြာႀကီးမားေသာ ခ်စ္သA ူ ေမာင္၏ လိငတ ္ န္Aား Aျပည့္A၀ ခံစားလိက ု ္ရမႈတြင္ မ်က္လႊာမ်ား Aလိလ ု ိုမတ ွိ က ္ ်ရင္း Uီးေခါင္းပါ


Page 92



ေမာ့တက္သာြ းသည္။ ေရႊစာ၏ ခ်ဳပ္ကိုငထ ္ ားမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေAာင္ ရုန္းထြက္ေနခဲေ ့ သာ လက္မ်ားသည္ ယခုေတာ့ AားကိုးAားထားရာAျဖစ္ ထိုလက္မ်ားAား တဖန္ျပန္၍ ဆြဲယထ ူ ားသည္။ သူမကိယ ု ္ရွိ AေၾကာAျခင္မ်ားသည္လဲ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေလ်ာ့က်သြားၿပီး၊ ကိုယ္ခႏၶာသည္မူ လႈပရ ္ ွားမႈ ကင္းမဲ့ကာ ၿငိမ္က်သြားရွာသည္။ ယခုလိုမ်ဳိး Aျဖစ္Aပ်က္ႏွင့္ မဆံုေတြ႔ရန္ ေနၾကာေဒ၀ီ Aထူးပင္ ႀကိဳးစားထားခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ ျဖစ္လာသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ စိတထ ္ မ ဲ ွ လိလ ု ိုခ်င္ခ်င္ႏွင့္ သူမကိယ ု ္Aား သက္ႏွင္းေပးAပ္ေနမိသည္။ သြယ္လ်ေျဖာင့္စင္းေသာ ေပါင္တန္မ်ားသည္ တစ္စုတ ံ စ္ေယာက္က ခိုင္းေစျခင္းမရွိပါလွ်က္ႏွင့္ က်ားညိဳ၏ ခါးAား ယွက္ကာလိမမ ္ ိသာြ းရာ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး သူမကိယ ု ္ထဲ ပို၍တိးု ၀င္လာေAာင္ Aေထာက္Aကူျပဳေပးေနသည္။ “Aာ့ .. Aေမာင္ .. Aေမာင္ရယ္ … “ “ေနၾကာ .. Aခ်စ္ရယ္ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္မ်ားAား ဆုပ္ကင ို ္ထားမႈမွ ေရႊစာ သူမလက္ေတြကို ရုတ္သမ ိ ္းလိက ု ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ ထုိင္ေနရာမွလဲ ေနရာေျပာင္း၍ သခင္မေလး၏ ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ဒူးတုပထ ္ ိင ု ္သည္။ Aခုထက္ထိ သခင္မေလး ကိယ ု ္ေပၚတြင္ က်န္ေနေသးသည့္ ည၀တ္လႊာ Aေပၚပိုငး္ ကို စည္းေႏွာင္ထားေသာ ႀကိဳးစမ်ားကို ျဖည္ခာြ သည္။ လံုး၀န္းမိ႔ေ ု မာက္ေသာ ေရႊရင္Aစံု၏ Aလွက ထင္းခနဲေနေAာင္ ေပၚထြကလ ္ ာသည္မွာ ႏွစ္ဆူေသာ လျပည့္၀န္း Aခန္းထဲတြင္ ၀င္းလက္လာသည္ႏွင့္ေတာင္ တူေပလွသည္။ ေရႊစာ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ငံု႔က်သြားၿပီး တစ္ဆူေသာ လ၀န္း၏ Aလယ္တည့္တည့္တြင္ ရွိေနေသာ Aသီးခြ်န္ခြ်န္ေလးAား ငံုခဲကာ စို႔သည္။ “A .. Aင့္ .. ေရႊ စာ .. မင္း .. Aင့္ “ သူမေခါင္းAား လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ လာေရာက္ ထိေတြ႔မႈေၾကာင့္ ေရႊစာသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေခါင္းကေလးေထာင္၍ ၾကည့္သည္။ “က်မတိ႔ႏ ု ွစ္ေယာက္စလံုး သခင္မေလးကို ခ်စ္ပါတယ္ .. Aခုညေတာ့ သခင္မေလး စိတထ ္ ဲမွာ တျခား ဘာမွ မေတြးပါနဲ႔ေတာ့ .. ကိယ ု ့စ ္ ိတ္ကယ ို ္မပိင ု ္တဲ့ သခင္မေလးဘ၀မွာ တစ္ညတာေတာ့ စိတထ ္ ဲရတ ွိ ့ဲ Aတိင ု ္း ေနလိက ု ္ပါေနာ္ .. “ “Aင္း … Aင္း .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြကက ္ ်လာေသာ ညည္းညဴ သံသည္ သူမ စကားကို လက္ခသ ံ ည့္သေဘာလား၊ ျငင္းဆန္သည့္ သေဘာလားဆိသ ု ည္ကို ေရႊစာခြဲျခားလိ႔ု မရပါ။ သိ႔ေ ု သာ္ ထပ္မ၍ ံ ေဖ်ာင္းဖ်ေနဖိ႔လ ု ဲ မလိA ု ပ္ေတာ့သည္ကို ေရႊစာ သတိထားမိသည္။ သခင္ေလး က်ားညိဳ Aရွိနျ္ ပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိက ု သ ္ ည့္ Aခါတိင ု ္းတြင္ သခင္မေလးသည္ သူမ၏ စြင့္ကားေနေသာ တင္သားမ်ားကို ေျမွာက္ပင့္၍ ဆီးႀကိဳေနသည္ မဟုတလ ္ ား။ ေမးေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္တက္လာသည္Aထိ Aံႀကိတက ္ ာ မီးကုနယ ္ မ္းကုန္ ျပဳမူေနသည့္ သခင္ေလး၏ ေဆာင္ရက ြ ္ခ်က္သည္ မည္မွ်ထိေရာက္မည္ကို ေရႊစာ ေမးျမန္းေနစရာမလို။ ကိုယတ ္ ိင ု ္ ခံစားခဲ့ဖးူ သည္ေလ ..။ ရင္ထတ ဲ ြင္ တလိပလ ္ ိပတ ္ က္လာေသာ ဆႏၵေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမကိယ ု ္ပိုင္ ပန္းပြင့ေ ္ လးကို ေပါင္ၾကားလက္ထည့္ကာ ပြတ္ရင္း ေျဖသိမ့ေ ္ နေလေတာ့သည္။


Page 93



~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~ Aခန္း (၉) ~~

ေန႔ရက္Aခ်ိနဆ ္ သ ို ည္ကား မကုနဆ ္ ုးံ ပါေစႏွင့္ဟု ဆြယ ဲ ူ သိမ္းဆည္းထားလိ႔ု မရဆိသ ု ည္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ နားလည္ထားခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႔ႀကံဳလာသည့္Aခါတြင္မူ ထုိေလာက၏ နိယာမတရားကို သူမ လက္မခံခ်င္ခ့ပ ဲ ါ။ တမၼာဒီပ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္သို႔ ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးAျဖစ္ ျပန္လည္ Aခစား၀င္ရမည့္ ရက္ကာလကား ေရာက္ရလ ွိ ာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ညိဳးငယ္ေသာ စိတဘ ္ ၀င္၏ လႊမ္းၿခံဳထားမႈေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လႈပရ ္ ွားမႈ မွန္သမွ်သည္ Aသက္၀ိညာU္ကင္းမဲေ ့ နေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွယ္ … ။ စစ္သည္ရမ ဲ က္Aင္Aား AလံုးAရင္း ၿခံရံ၍ ထြက္ခြာလာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔၏ ို ျမင္းရထားတန္းသည္ ၿမိဳ ႔စားမင္း စံAိမ္ မုခ္Uီးကိေ ု က်ာ္သည္ႏွင့္ ဒုန္းစိုင္း၍ပင္ ခရီးစႏွင္သည္။ လမ္းမေပၚရွိ သစ္ရက ြ ္ေၾကြမ်ားႏွင့္တကြ Aမိက ႈ ္သရိုက္ AစAနမ်ား ပလူပ်ံထေစသည္Aထိ Aရွိန္Aဟုန္ ျပင္းထန္လသ ွ ည့္ ျမင္းရထားမ်ားကို လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားသည္ Aလန္႔တၾကား ေဘးဘီသ႔ို ဆင္းကာ ေရွာင္ေပးၾကသည္။ ပံုမွန္စိတ္ႏွင့္သာလွ်င္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဤကဲသ ့ ႔ေ ို သာ AျပဳAမူမ်ဳိးကို တားဆီးမိမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ယခုAခ်ိနတ ္ ြင္မူ သူမ ဘာဆိဘ ု ာမွ ေျပာခ်င္စတ ိ ္မရွ။ိ ျမင္းရထားထဲရွိ ထိုငခ ္ ု၏ ံ ေနာက္မတ ွီ ြင္ သူမေခါင္းကို တင္ထားရင္း မ်က္လုးံ ကုိ မွိတ၍ ္ လိ္က ု ္ပါလာခဲသ ့ ည္။ သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔၏ တံခါးေပါက္၀ကို ေက်ာ္လြနသ ္ ည္ဆိုရုျံ ဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ရွာသလို ၾကည့္ေနသည့္ ေရႊစာ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ လင္းလက္သြားသည္။ မီးဖိုေရာင္ရင့္ရင့္ ၀တ္စုက ံ ို ၀တ္ဆင္ထားေသာ က်ားညိဳသည္ Aုန္းခြေ ံ ရာင္ျမင္းတစ္စီးႏွင့္ သူမတိ႔ု ရထားAိမရ ္ ွိရာသိ႔ု ခ်U္းကပ္လာေနသည္။ “သခင္မေလး .. ဟိုမွာ .. သခင္ေလး !! .. “ က်ားညိဳAား ရထားAိမ၏ ္ ျပတင္းေပါက္မွာ လက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပကာ ေရႊစာတစ္ေယာက္ Aားရ၀မ္းသာစြာ ႏႈတဆ ္ က္ေနသည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ပကတိ တိတဆ ္ တ ိ ္ၿငိမသ ္ က္ၿမဲ ျဖစ္သည္။ က်ားညိဳ ရွိရာဘက္သ႔ို တစ္ခ်က္မွ် လွည့မ ္ ၾကည့္ယုမ ံ ွ်မက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ပင္ မ်က္ႏွာကို ဖံုးကာလိုကသ ္ ည္။ ခ်စ္သA ူ ေမာင္၏ ပံုရိ္ပ္ကို ေနၾကာေဒ၀ီ မေတြ႔ခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ယခုထက္ပို၍သာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမက ႈ ို ခံစားရလွ်င္ သူမႏွလုးံ သည္းပြတသ ္ ည္ ေသြးစိမး္ ရွင္ရွင္ ပန္းထြက္ေပေတာ့မည္။ လက္ရA ွိ ခ်ိန္တင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတA ္ စU္သည္ ရႈပ္ေထြးမႈ Aတိႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သူမAား ခ်စ္ရွာလြန္းသည့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္Aား မည္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ရင္ဆင ို ္ရေပမည္နည္း။ က်ားညိဳ ႏွင့္သာ တစ္ညတာ Aတူ မAိပ္ခဲ့ရဘူးဆိလ ု ွ်င္ သူမ လိပ္ျပာလံုေပUီးမည္ … Aခုေတာ့ .. သူမရင္ထတ ဲ ြင္ ႏွလုးံ သားတစ္ခုထသ ဲ ာ ရွိသည့္တိုင္ ထိုႏွလုးံ သားတြင္ ေယာက်္ားသား ႏွစ္ေယာက္ ကိန္း၀င္ကာ ရွိေနသည္ … ။


Page 94



ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ရ ို ွိရာ ျမင္းရထားသိ႔ု ခ်U္းကပ္လာေသာ က်ားညိဳAား ကိယ ု ္ရံေတာ္ ျမင္းစစ္သည္ေတာ္မ်ားက ေရွ႔တိုးလာလိ႔ု မရေAာင္ ၀ိုငး္ ထားလိက ု သ ္ ည္။ ဆက္လက္၍ လုိက္မလာရန္လဲ ရဲမက္တ႔၏ ို AႀကီးAကဲက က်ားညိဳ Aား ေငါက္ငမ္းကာ ေျပာဆိုသည္။ သုန္မႈနေ ္ သာ မ်က္ႏွာႏွင့္ က်ားညိဳသည္ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို တင္းတင္းဆုပက ္ ိုငထ ္ ားရင္း “ေနၾကာ” ဟု Aသံက်ယ္ႀကီးႏွင့္ လွမ္းကာေAာ္သည္။ ထိုAသံသည္ Aရွိန္မေလွ်ာ့ပဲ ေမာင္းႏွင္သာြ းေသာ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔၏ ို ျမင္းရထားေနာက္တြင္ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ပုဂံေရႊနန္းေတာ္၏ ေန၀င္ဖ်ဳိးဖ် ဆည္းဆာAခါ သာမယ .. ၾသကာသေလာကတစ္ခလ ု ုးံ Aား ေနမင္း၏ လက္တန္မ်ားက ျဖန္႔က်က္Aုပမ ္ ိုးထားရာ Aရာရာသည္ ပုဇြန္ဆီေသြးေရာင္ေတာက္၍ လွပေနေလသည္။ ထိသ ု ႔ေ ို သာ Aလွတရားမ်ားထဲတင ြ မ ္ ွ ပိုၿပီး ျမတ္ႏိုးႏွစ္လိုဖယ ြ ္ေကာင္းေသာ Aလွပန္းေလးတစ္ပြင့သ ္ ည္ကား ျမင္းရထားေပၚမွ ေရႊစာ၏ လက္ကဆ ို က ြဲ ိုင၍ ္ ဆင္းသက္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီပင္ ျဖစ္သည္။ နန္းေတာ္ရင္ျပင္ေရွ႔ထိ ကိယ ု ္ေတာ္တိုင္ ထြက္၍ ႀကိဳဆိေ ု သာ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပံုရိပ္ကို ျမင္လိုကသ ္ ည္ႏွင့္ ရာဇIေျႏၵပင္ မထိန္းႏိုင္ပဲ နန္းေတာ္ေဆာင္Aတြင္းသိ႔ု ခ်U္းကပ္ရာ ေလွကားထစ္မ်ားေပၚမွ ေျပးဆင္းလာသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ သူမနားသိ႔ု ခ်U္းကပ္လာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဆြက ဲ ိုင္ထားသည့္ ေရႊစာ၏လက္ကို ျဖဳတ္၍ ဒူးကိုေကြးညႊတ္ လက္ကယ ို က ွ က ္ ာ AရိA ု ေသေပးမည္ဟန္ ျပဳသည္။ သူမ၏ မ်က္လႊာႏွင့္ Uီးေခါင္းသည္ကား AထူးAေထြ ျပဳလုပ္စရာ မလိုပဲ ေက်ာက္သားနန္းရင္ျပင္ဆီသ႔ို Aလိလ ု ို နိမ့္က်သြားသည္။ သူမ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ ေမာင္ေတာ္ဘုရင္ကို ရင္ဆင ို ္ရမွာလဲ … “Aိ္ုး .. ေနၾကာ .. ကိုယေ ္ တာ့္ရဲ ႔ေနၾကာ Aလွပန္းေလး .. မင္းကို လြမ္းလွတယ္ကယ ြ ္ .. “ သူမကိုယA ္ ား ရစ္သိုင္းေပြ႔ဖက္ထားယံုမက ခါးေနရာေလးမွခ်ီကာ ေလထဲသ႔ို ေျမွာက္ပင့္လက ို ္မႈေၾကာင့္ Aိုခနဲ ေနၾကာေဒ၀ီ ေရရြတ္မၿိ ပီး ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ ပခံုးသားမ်ားAား လက္ႏွင့္ဆုပက ္ ိုင္မသ ိ ည္။ ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီး၏ မ်က္ႏွာAား ၀ိုင္းစက္သြားေသာ မ်က္လုးံ မ်ားျဖင့္ လွမး္ ၾကည့္မိသည္တြင္ ေဇယ်သိခ၏ ၤ ေနာက္ခံ နန္းရင္ျပင္သည္ ေလးငါးပတ္မွ် လည္ပတ္သြားသည္။ Aတိ္င ု ္းAဆမဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေပြ႔မထားရင္း သူ႔ကယ ို ္Aား လွည့ပ ္ တ္လိုကေ ္ သာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္တကြ လိက ု ္ပါလာေသာ Uီးေရႊေကာင္းႏွင့္တကြ ေနာက္ေတာ္ပါ Aခ်ိဳဳ ႔ပင္ ၿပံဳးရခက္၊ ရယ္ရခက္ ျဖစ္ရွာသည္။ မနည္းပင္ Aတြင္းစိတက ္ ို ခ်ဳပ္ထိန္းထားရေသာ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ တစ္Uီးကိတ ု စ္Uီး လွမ္းကာ ၾကည့္ေနသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ကား ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိမထားမိ … သူ႔ရင္ထတ ဲ ြင္ ငုပ္လ်ွ ဳိးေပ်ာက္ကယ ြ ္သလို ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAေပၚ တမ္းတစြလ ဲ န္းသည့္စိတသ ္ ည္ Aသစ္တဖန္ ျပန္ေမြးဖြား၍ ျဖစ္တည္လာခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား … ။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 95



ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ခ့ေ ဲ သာ Aေနာ္ရထာမင္းေစာလက္ထက္မွ စ၍ ဘုန္းမီးေနလေတာက္ပခဲ့ေသာ ပုဂံႏိုင္ငံေတာ္ … ႏိုင္ငံ့ေရးရာAျဖာျဖာကို တိုငပ ္ င္ေဆြးေႏြး ဆံုးျဖတ္ရေသာ တမၼာဒီပနန္းေဆာင္၏ ညီလာခံသဘင္ … ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ရာဇပလႅငထ ္ က္တင ြ ္ တင္ပလင္ေခြယက ွ ္၍ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုငေ ္ နသည့္တိုင္ သူ၏ Aတြင္းစိတသ ္ ည္ကား မၿငိမမ ္ သက္လပ ႈ ္ရွားလွ်က္ရသ ွိ ည္။ ထင္မွတမ ္ ထားပဲ ျဖစ္ပ်က္လာသည့္ စစ္ေရးတြင္ စိတ္ႏွလုးံ ရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိကာ မည္သ႔မ ို ည္ပုံ ျပဳမူရမည္မသိ။ ညီလာခံသဘင္၏ ေရွ ႔ဆုးံ တန္းတြင္ ထိုငက ္ ာ ခစားေနသည့္ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀကီးကို Aားကိုးတႀကီး လွမး္ ၾကည့္မိေတာ့ Aမတ္ႀကီးကိယ ု တ ္ ိုင္ပင္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ကို ျပန္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ “ကဲ .. ဘယ္သမ ူ ွ မေလွ်ာက္တင္ၾကေတာ့ဘူးလား .. ဒီလိုပဲ ၿငိမသ ္ က္ေနေတာ့မွာလား .. “ “မွန္ပါ့ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးAား စစ္သည္Aင္Aား AလံုးAရင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခင ြ ့ျ္ ပဳပါ .. က်ဴးေက်ာ္သူ မြန္ဂိုမ်ားနဲ႔ သစၥာေဖာက္ မိုးေကာင္းၿမိဳ႔စားရဲ ႔တပ္ .. ဒင္းတိ႔ေ ု တြ မပူးေပါင္းခင္ ၿဖိဳခြင္းခြင့ျ္ ပဳပါ .. “ ရဲစိတ္ရဲမာန္ Aျပည့္ႏွင့္ တင္ေလွ်ာက္ေသာ ေသနာပတိခ်ဳပ္ စစ္သူႀကီး ငေဆာင္ခ်မ္း၏ စကားၾကားမွ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ Aနည္းငယ္ စိတသ ္ က္သာသလို ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဘက္ဖ်ားရွိ နယ္စပ္ေဒသမ်ားကို စစ္သည္Aင္Aား AလံုးAရင္းႏွင့္ သိမး္ ယူၿပီး ပုဂံနန္းေတာ္Aထိ ခ်ီတက္လာေနသည္ဆိုေသာ မြန္ဂိတ ု ာတာတိ႔၏ ု သတင္းသည္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ သာယာၾကည္ႏူးေနသည့္ ဘ၀ကို ဖ်က္ဆီးသည့္ Aိပ္မက္ဆိုးျဖစ္သည္။ က်ဴ းေက်ာ္သူ မိစာၦေကာင္မန ြ ္ဂတ ို ႔၏ ို သတင္းကိုၾကားကတည္းက မဆိုငး္ မတြ ရင္ဆိုင္ဖ႔ို သူတ႔ို စစ္တပ္မ်ား ေစလႊတ္ခဲ့ေသာ္လည္း AခုAခ်ိနထ ္ ိ မေAာင္ျမင္ခဲ့။ ပုဂံတပ္မ်ားသာ Aက်Aရႈံးမ်ားစြာႏွင့္ တေျဖးေျဖး ဆုတ္ခြာေပးလာခဲ့ရသည္။ “ေကာင္းၿပီ .. ငေဆာင္ခ်မ္း .. မင္း .. စစ္သည္Aင္Aား ဘယ္ေလာက္ လိုခ်င္သလဲ .. “ “မွန္ပါ့ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ဆင္တပ္ .. ျမင္းတပ္AလံုးAရင္းနဲ႔ ယေန႔ပင္ ခ်ီတက္ခင ြ ့ျ္ ပဳပါ .. “ “Aိမ္း .. ေကာင္းတယ္ .. ဒီမွာ ငေဆာင္ခ်မ္း .. ေရွ႔တိုး ခစားစမ္း .. “ ေသနာပတိခ်ဳပ္ဆီမွ ရဲစိတရ ္ မ ဲ ာန္ ကူးစက္လာသည္မ႔ို ရင္ထဲရွိ စိုးရြံ ႔မႈAနည္းငယ္ ေျပေပ်ာက္သြားေသာ ေဇယ်သိခၤ ကိုယဟ ္ န္ကို ျပင္လက ို ္ၿပီး ငေဆာင္ခ်မ္းAား သူ႔Aနား တိုးလာရန္ လက္ဟန္ျပသည္။ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္Aတူ ဒူးတုပ္ကာ ခစားေနသည့္ ငေဆာင္ခ်မ္း ကိယ ု က ္ က ို ိုင္းညႊတက ္ ာ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ရာဇပလႅငရ ္ ွိရာသိ႔ု တိုးကပ္သြားသည္။ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ပလႅင္ေပၚမွ ဆင္းသက္လ္ုက ိ ္ၿပီး Aနားရွိ ၾကာကလပ္ေပၚတြင္ တင္ထားေသာ သူ၏ လက္သုးံ ေတာ္ဓါးကို ယူလက ို သ ္ ည္။ “ေရာ့ .. ငေဆာင္ခ်မ္း .. ငါကိယ ု ္ေတာ္ရဲ ႔ေဆာင္ဓါးကို ခ်ီးျမွင့ေ ္ တာ္မူမယ္ .. ရန္သမ ူ ြနဂ ္ ို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ ႔ေခါင္းကို ျဖတ္ၿပီး ငါ့ေရွ႔ သယ္လာခဲ့ .. “ “မွန္လပ ွ ါ့ .. Aရွင္မင္းႀကီး .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး Aမိန႔ေ ္ တာ္ကို Aရိုးေၾကေၾက Aရည္ခမ္းခမ္း ၿပီးေျမာက္ေAာင္


Page 96



ေဆာင္ရက ြ ္ပါမယ့္ ဖုရား .. “ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္း၏ လက္သုးံ ေတာ္ ဓါးကို ခ်ီးျမွင့မ ္ ႈဆသ ို ည္ကား ေသနာပတိခ်ဳပ္Aတြက္ AႀကီးAက်ယ္ဆုးံ ေသာ ဆုလာဘ္ပင္။ ဤဓါးရွိရာ ေနရာတိုင္းတြင္ ပုဂံမင္း ရွိေနသည္ႏွင့္ မျခား ယူဆႏိုင္သလိ၊ု ဓါးကို ကိုင္ေဆာင္သသ ူ ည္လည္း ေရေျမ့ရွင္ႏွင့္ ထပ္တူညီမွ်ရွသ ိ သ ူ ာ။ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္သြားရွာသည့္ ငေဆာင္ခ်မ္း၏ မ်က္ႏွာကို ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ Aားကိးု Aားထားျပဳေသာ Aၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ရွာသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ငေဆာင္ခ်မ္းတိ႔A ု ား ေငးၾကည့္ေနသည့္ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀကီးသည္မူ မည္သမ ူ ွ မသိေAာင္ သက္ျပင္းေမာတစ္ခက ု ို ခိုး၍ ရိႈကထ ္ တ ု သ ္ ည္။ မြန္ဂိုတာတာတိ႔၏ ု Aေရးသည္ စစ္ေရးႏွင့္ေျဖရွင္းျခင္းငွာ တတ္ႏို္င္ပါမည္ေလာ ဆိသ ု ည္ကို သူ႔ရင္ထတ ဲ ြင္ မတင္မက် ျဖစ္လွ်က္ရွိေနသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငေဆာင္ခ်မ္း က်ဴ းေက်ာ္သူ မြန္ဂိုတ႔A ို ား ရင္ဆင ို ္ရန္ စစ္ခ်ီသြားၿပီး တစ္လAၾကာ .. “ဘာ !! … ငေဆာင္ခ်မ္း .. တိက ု ္ပမ ဲြ ွာ က်ဆံုးသြားတယ္ ဟုတ္လား … “ တုနလ ္ ႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ သတင္းဆိုးေၾကာင့္ ေဇယ်သိခၤ ရာဇပလႅင္ထက္ေပၚတြင္ ၿငိမသ ္ က္စြာပင္ မထိုင္ႏိုင္။ တကိုယလ ္ ုးံ ယိမ္းယိုင္ေနေသာ AေနAထားႏွင့္ ပလႅင္ေတာ္ထက္မွ ဆင္းသက္လာသည္။ ေမာဟိက ု ္ပင္ပန္းစြာျဖင့္ ခရီးေ၀းမွ ျပန္လာၿပီး သံေတာ္Uီးတင္ရေသာ ေျချမန္ေတာ္တပ္သားသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ AေျခAေနကို ၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနရွာသည္။ သူႏွင့္Aတူ ယူေဆာင္လာခဲ့ေသာ၊ တိက ု ္ပြဲတင ြ ္ က်ဆံုးသြားေသာ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ကိ္င ု ္ဆြဲခသ ဲ့ ည့္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ခ်ီးျမွင့ခ ္ ဲ့ေသာ ေဆာင္ဓါးသည္ကား သခင္မသ ့ဲ ည္ႏွယ့္ ေျချမန္ေတာ္တပ္သား၏ ေရွ႔တြင္ ၿငိမသ ္ က္စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ “မြန္ .. မြန္ဂိုေတြ .. သူတ႔ေ ို တြ Aခု ဘယ္မွာလဲ … “ “ထီးခ်ဳိင့A ္ ရပ္မွာ တပ္ခ်ထားပါတယ္ ဖုရား .. မြန္ဂတ ို ပ္ေတြရဲ ႔ သံတမန္Aဖြ႔က ဲ ေတာ့ နန္းေတာ္ရဲ ႔တံခါး၀မွာ ေတြ႔ခြင့္ရဖိ႔ု ေစာင့္ဆိုင္းေနပါတယ္ ဖုရား .. “ “ဘာ .. ဒင္းတိ႔ေ ု တြ .. ဒီေလာက္ေတာက္ Aတင့္ရဲ ရသလား .. ေတာက္ .. သြား စမ္း .. Aားလံုးကို ဖမ္းၿပီး ေခါင္းျဖတ္ .. “ “မင္းႀကီး !! … ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါ ဖုရား “ ပုဂံျပည္ႀကီးတစ္ခလ ု ုးံ ပ်က္စးီ မည့္ Aေရးမိ႔ု သက္ေတာ္ရည ွ ္Aမတ္ႀကီး ၿငိမ္သက္ကာ မေနႏိုင္ေတာ့။ မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္မွ တုပတ ္ ုပ္ပင္ မလႈပ္ရသ ဲ ည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ ရဲ၀င့္စြာျဖင့္ ေဇယ်သိခၤ၏ Aမိန္႔ကို ၀င္ေရာက္တားဆီးမိသည္။ ဒါက .. မတားလိ႔ု မျဖစ္သည့္ ကိစၥ ..။ Aမွန္စင္စစ္ မြန္ဂိုမ်ားဘက္မွ ေစလႊတသ ္ ည့္ သံတမန္ကို သတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ႀကီးမားေသာ Aႏၱရာယ္ကို ဖိတေ ္ ခၚျခင္းပင္။ ထိုကသ ဲ့ ႔ို ျပဳလုပမ ္ ိပါက မြန္ဂိုစစ္သည္မ်ား လာေရာက္ခ်ိန္တင ြ ္ ေယာက်္ား မိန္းမ ကေလး လူႀကီးမေရြး တစ္ေယာက္ မက်န္ သုတသ ္ င္ျခင္းခံရမည္ဆသ ို ည္မွာ စU္းစားဆင္ျခင္Uာဏ္ရွိသတ ူ ိုင္း သိရွိသည့္ Aခ်က္သာ။ မည္သည့္စကားမွ မဆိုႏိုင္ရာွ ေတာ့ပဲ ေခါင္းငိက ု ္စက ို ္က်သြားေသာ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ AေျခAေနေၾကာင့္


Page 97



သက္ေတာ္ရွည္ Aမတ္ႀကီးကသာ Uီးစီး၍ မြန္ဂိုသတ ံ မန္Aဖြ႔က ဲ ို ေတြ႔ဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္သည္။ မည္သ႔ေ ို သာ Uီးတည္ခ်က္ႏွင့္ မြန္ဂိုတ႔ဘ ို က္မွ သံတမန္Aဖြ႔က ဲ ို ေစလႊတသ ္ ည္ဆတ ို ာကို မသိရွိေသးသည့္တိုင္ Aတတ္ႏိုင္ဆုးံ ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရွာေဖြႏိုင္မွ ျဖစ္မည္ဟု Aမတ္ႀကီး စU္းစားထားသည္။ မလိုAပ္ပဲ သတင္းစကား မေပါက္ၾကားေစရန္Aတြကလ ္ ည္း Aေရးႀကီးေသာ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စစ္သူႀကီးAခ်ဳိ႕ကိုသာ ညီလာခံခန္းမတြင္ ေခၚထားလိက ု သ ္ ည္။ Aားလံုး Aသင့္ျဖစ္သည္ႏွင့္ မြန္ဂိုသတ ံ မန္Aား ပုဂံျပည့္ရွင္မွ လက္ခေ ံ တြ႔ဆုမ ံ ည့္Aေၾကာင္းကို ျပန္ၾကားလိက ု ္ေတာ့သည္။ “မြန္ဂသ ို ံတမန္ ဂါမြတ္မင္းသား Aခစား ၀င္ေၾကာင္းပါ ဖုရား .. “ နီညိဳေရာင္သားေရ ကိယ ု ္က်ပ္၀တ္စုက ံ ို ၀တ္ဆင္ထားေသာ ဂါမြတ္မင္းသားသည္ ေခါင္းေမာ့ ရင့္ေကာ့ကာပင္ တမၼာဒီပနန္းေတာ္၏ ညီလင္ခသ ံ ဘင္သ႔ို Aားမာန္Aျပည့္ပါေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္း၀င္လာသည္။ ကိယ ု ္က်ပ္၀တ္စုတ ံ ြင္ ဆင္ယင္ထားေသာ မြန္ဂိုတ႔၏ ို တန္ဆာမ်ား ျဖစ္သည့္ သံထည္Aခြ်န္Aစမ်ားသည္ သူ၏ေျခလွမ္းတိုင္း၌ Aခ်င္းခ်င္း ထိခက ို ္မိေနၾကရာ တိတဆ ္ ိတ္ေနသည့္ ခန္းမေဆာင္Aတြင္း တခြ်မ္ခ်ြ မ္Aသံမ်ား က်ယ္ေလာင္စာြ ထြက္ေပၚေနေလသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ စံျမန္းရာ ပလႅင္ႏွင့္ နီးကပ္လာသည့္တိုင္ Uီးညႊတ္ကာ ရိုေသသမႈ မျပဳပဲ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ၿမဲေလွ်ာက္ေနရာ သက္ေတာ္ရွည္ Aမတ္ႀကီးသည္ ဂါမြတ္၏ ေရွ႔တည့္တည့္တြင္ ပိတက ္ ာ တားဆီးလိက ု သ ္ ည္။ “မြန္ဂို ဂါမြတ္ .. သင္ ဘာျဖစ္လ႔ို ဒီကို ေရာက္လာရတာလဲ .. “ မြန္ဂိုတ႔၏ ို ဘာသာစကားျဖင့္ လွမး္ ကာ ေမးျမန္းလိက ု သ ္ ည့္ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀကီးAား ၾကည့္ကာ ဂါမြတမ ္ င္းသား မထီတရီ ၿပံဳးသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္ ျပတ္သားပီသေသာ ေလသံျဖင့္ ပုဂံျပည္သားတိ႔၏ ု ဘာသာစကားကို သံုးကာ တံု႔ျပန္လက ို သ ္ ည္။ “ပုဂံျပည့္ရွင္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ .. မြန္ဂိုမ်ားဘက္မွ ေန၍ ကမ္းလွမ္းမႈတစ္ခု ျပဳလုပ္ဖိ႔ု က်ဳပ္တ႔ို စစ္Uီးစီးဗိလ ု ္ခ်ဳပ္ Aာခန္က မွာၾကားလိက ု တ ္ ယ္ .. သင္တ႔A ို ားလံုး မြန္ဂိုမ်ားAား ရန္မရွာပဲ လြတ္လပ္စာြ ကုနသ ္ ည္ခြင့ေ ္ ပးရမယ္ .. နယ္စပ္ေဒသေတြကို ျဖတ္သန္းတဲ့ Aခါမွာလဲ က်ဳပ္တ႔ို မြနဂ ္ ိုေတြကို Aစစ္ေဆး AတားAဆီး မရွိပဲ ၀င္ေရာက္ႏိုင္ခြင့္ေပးရမယ္ .. ဒါ့Aျပင္ သင္တ႔တ ို ိုင္းျပည္ရဲ ႔ မင္းသားေသာ္လည္းေကာင္း၊ မင္းသမီးေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို က်ဳပ္တ႔ို မြန္ဂိုျပည္မွာ Eည့္သည္Aျဖစ္ လာေရာက္ေနထိုင္ဖ႔ို ေပးAပ္ရမယ္ .. က်ဳပ္တ႔ို ေတာင္းဆိသ ု မွ် သင္တ႔ို လိက ု ္ေလ်ာမယ္ဆလ ို ွ်င္ သူ႔ကို ဘာAႏၱရာယ္မွ မက်ေရာက္ဖ႔ို တာ၀န္ယတ ူ ယ္ .. မြနဂ ္ ိုတပ္ေတြ ပုဂံနန္းေတာ္Aထိ ဆက္လက္ခ်ီမတက္လာဖိ႔လ ု ဲ ကတိေပးတယ္ .. သင့္ဘက္က Aေျဖကို သံုးရက္Aတြင္း ေပးပါ ..” ဂါမြတမ ္ င္းသား၏ စကားသံAဆံုး၌ ခန္းမေဆာင္ တစ္ခလ ု ုးံ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ား၊ စစ္သူႀကီးမ်ား၏ Aခ်င္းခ်င္း တီးတိးု ေျပာဆိုၾကသည့္ Aသံမ်ားႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။ သက္ေတာ္ရွည္ Aမတ္ႀကီးတစ္Uီးတည္းသာ တျခား မည္သူမည္၀ါကိုမွ လိက ု လ ္ ံၾကည့္ရွဴမေနပဲ ဂါမြတ္မင္းသား၏ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကသ ို ာ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ “သင္ေျပာစရာရိွတာ ေျပာၿပီးၿပီ မဟုတလ ္ ား ဂါမြတ္မင္းသား … ဒီေတာ့ သင္ေနထိုင္ဖ႔A ို တြက္ သတ္မွတထ ္ ားတဲေ ့ နရာကို က်ဳပ္ရဲ ႔Aမႈထမ္းမ်ား လိက ု ္ျပမယ္ .. သင္ Aခ်ိန္ေပးထားတဲ့ သံုးရက္ေန႔မွာ


Page 98



က်ဳပ္တ႔ို Aေျဖတစ္ခုခု ေပးမယ္ .. သင္ Aခု သြားလိ႔ရ ု ၿပီ .. “ သူ႔Aား တင္းမာျပတ္သားေသာ ေလသံႏွင့္ တံု႔ျပန္သည့္ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀကီးကို ဂါမြတမ ္ င္းသား ခပ္စိမ္းစိမး္ ၾကည့္သည္။ ၿပီးမွ ပခံုးတစ္ဖက္ကို တြန႔၍ ္ ဟက္ခနဲ မခိုးမခန္႔ ရယ္ၿပီးေနာက္ ကိယ ု ္ကို ခ်ာခနဲလွည့က ္ ာ မထီတရီေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ခန္းမထဲမွ ျပန္လည္ထက ြ ္ခြာသြားေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနာက္ထပ္ Aခ်ိန္တစ္နာရီမ်ွ ၾကာၿပီးေသာAခါ .. ႀကိတ္မႏိုင္ခမ ဲ ရသည့္ဟန္ႏွင့္ Aံကိုတင္းတင္းႀကိတထ ္ ားေသာ ေဇယ်သိခၤဘုရင္၏ ေဘးပတ္ခ်ာလည္တြင္ ပုဂံနန္းေတာ္၏ Aေရးပါဆံုးေသာ မႈးမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္တကြ စစ္သူႀကီးမ်ား ၀ိုင္းရံကာ ရွိေနၾကသည္။ သူတ႔A ို ားလံုး၏ ေရွ႔တြင္ကား ပုဂံျပည္၏ ၾသဇာAာဏာသက္ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ နယ္ေျမမ်ားကို သရုပ္ေဖာ္ေရးဆြထ ဲ ားေသာ ေျမပံုကားခ်ပ္ တစ္ခုAား ေက်ာက္သား စားပြဲႀကီးတစ္ခေ ု ပၚတြင္ Aျပန္႔သားခင္းထားသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ထိက ု ားခ်ပ္ကို နီရဲေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္သးီ ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပထ ္ ားေလရာ ဘုရင့္AရိပA ္ ေျခကို Aကဲခတ္ေလ့လာေနရေသာ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးAေပါင္းသည္ မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္မွ် Aသံမထြက္ရဲရွာေပ။ မိမတ ိ ႔ို Aသက္ရဴွ သံကပ ို င္ ၾကားသြားမွာ စိုးသည့္Aလား မွ်င္းမွ်င္းေလး ခိုး၍ ရႈရိႈက္ေနရေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိက ု သ ဲ့ ႔ေ ို သာ တိတ္ဆတ ိ ္မက ႈ ၾကာရွည္မခံပါ။ ေဇယ်သိခဆ ၤ ီမွ က်ယ္ေလာင္သည့္ စကားသံက ၿငိမ္သက္ေနမႈကို ၿဖိဳခြင္းလိက ု ္သည္။ “ကဲ .. ဘယ္သမ ူ ွ Aသံမထြက္ပဲ ေက်ာက္ရုပ္ေတြလို ၿငိမ္သက္ေနၾကေတာ့မွာလား .. မင္းတိ႔A ု ားလံုး ေပါင္းတာေတာင္ Aႀကံတစ္ခုတစ္ေလ ထြက္မလာေတာ့ဘူးလား .. “ ဟိန္းေဟာက္ကာ ေAာ္ဟစ္ေမးျမန္းလိက ု သ ္ ည့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ စကားသံAဆံုး၌ Aားလံုးထဲတင ြ ္ Aသက္Aငယ္ဆုးံ ျဖစ္ေသာ စစ္သူႀကီးတစ္Uးီ သည္ ေရွ႔သ႔ို Aနည္းငယ္တးို ၿပီး ရဲ၀င့္စြာ ေလွ်ာက္တင္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ “မင္းႀကီးဖုရား .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးAား Aခ်ိနတ ္ စ္လသာ ေပးပါ .. ဒီမြန္ဂA ို ရိုင္းAစိုငး္ ေကာင္ေတြကို ကမာၻေျမAဆံုးထိ ေရာက္ေAာင္ တိက ု ထ ္ ုတပ ္ စ္ပါ့မယ္ .. “ တိတိက်က် AစီAစU္ဟ၍ ူ မရွိပဲ ၿပီးစလြယ္ေလွ်ာက္တင္ေသာ စစ္သူႀကီးငယ္Aား ေဇယ်သိခၤ .. လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခါးေပၚေထာက္၊ မ်က္ေမွာင္ကတ ု ္ၿပီး Aလိုမက်စြာ လွမ္းၾကည့္လိုကသ ္ ည္။ AေျခAေန မဟန္မွနး္ သိသည့္စစ္သူႀကီးငယ္ခမ်ာ မ်က္လႊာေလးခ်၊ ေနာက္ကို Aနည္းငယ္ျပန္ဆတ ု ္ၿပီး ေခါင္းျပန္ငု႔ထ ံ ားလိုကရ ္ သည္။ Aားလံုး ေခတၱခဏမွ် ၿငိမသ ္ က္သြားၿပီးေနာက္ စစ္သူႀကီးမ်ားထဲမွ မြန္ဂိုတာတာတိ႔ႏ ု ွင့္ Aႀကိမႀ္ ကိမ္ရင္ဆိုင္ခဖ ့ဲ ူးေသာ တိက ု ပ ္ ြဲAေတြ႔Aႀကံဳမ်ားသည့္ တပ္မႈးႀကီးတစ္Uီးျဖစ္သူ ငနက္သင္ထံမွ ေလးနက္ေသာ စကားသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ “ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ေလွ်ာက္တင္ပါရေစ Aရွင္မင္းႀကီး .. မိုးေကာင္းAရပ္မွာ က်ရႈံးခဲ့တဲ့ ပုဂံတပ္ေတြကို ျပန္လည္စုစည္းၿပီး မြန္ဂိုေတြကို တိက ု ္ထတ ု ္ဖ႔ို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတိ႔ု Aခ်ိနလ ္ A ို ပ္ပါတယ္ .. ထီးခ်ဳိင့A ္ ရပ္ တပ္ခ်ထားတယ္ဆတ ို ့ဲ မြန္ဂိုတပ္္ေတြဟာ သူတ႔ရ ို ဲ ႔ပင္မတပ္ မဟုတ္ေသးဘူး .. Aကယ္၍သာ ေနာက္ထပ္


Page 99



မြန္ဂိုတပ္မဟာ ထပ္ေပါင္း ေရာက္လာမယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတိ႔ု ယခုေလာေလာဆယ္မွာ ခုခံႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး .. ဒါဟာ လက္မခံခ်င္လဲ လက္ခံရမယ့္ Aမွန္တရားပဲ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတိ္ု႔ လုပ္ရမယ့္ AစီAစU္က ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ တမၼာဒီပ ၾသဇာခံတပ္ေတြကို ျပန္လည္စစ ု ည္းရမယ္ .. စစ္သည္Aင္Aား ျပန္လည္ျဖည့္တင္းရမယ္ … မြန္ဂိုတပ္ေတြရဲ ႔ ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို နားလည္ေAာင္ ေလ့က်င့္ေပးရမယ္ .. ဒါေတြဟာ တစ္ေန႔တစ္ရက္ထန ဲ ႔ဲ ၿပီးႏိုင္မယ့္ ကိစၥမဟုတဘ ္ ူး .. လနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္ Aရွင္မင္းႀကီး .. “ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေဇယ်သိခA ၤ ပါA၀င္ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ား ေခါင္းတညိတ္ညတ ိ ္ ျဖစ္သြားၾကသည္။ မင္းႀကီး၏ ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ကပ္၍ ရွိေနသူ သက္ေတာ္ရွည္Aမတ္ႀကီးသည္ ေဇယ်သိခ၏ ၤ Aရိပ္Aကဲကို ၾကည့္ေနရင္းမွ .. “Aရွင္မင္းႀကီးဘုရား .. တပ္မႈးႀကီး ငနက္သင္Aား လစ္လပ္သြားေသာ ေသနာပတိခ်ဳပ္ေနရာမွာ ခန္႔Aပ္ဖ႔ို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ေလွ်ာက္တင္ပါရေစ … “ ခန္းမထဲတင ြ ္ ရွိေနေသာ က်န္သည့္သူမ်ား Aားလံုးက သက္ေတာ္ရွည္ Aမတ္ႀကီး၏ စကားAား လက္Aုပခ ္ ်ီ Uီးတိက ု က ္ ာ တညီတညြတ္ထဲ ေထာက္ခံၾကသည္။ ေဇယ်သိခၤသည္ ငနက္သင္Aား စူးစိုကၾ္ ကည့္ရင္း မိန႔ၾ္ ကားသည္။ “ဘယ္လလ ို ဲ ငနက္သင္ .. ေမာင္မင္း ဒီတာ၀န္ကို ယူႏိုင္ပါ့မလား .. “ “မွန္ပါ့ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာျဖင့္ တာ၀န္ကို Uီးေဆြးဆံေျမ့ ထမ္းေဆာင္ပါမယ့္ ..” လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက၍ ္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္Aား AရိA ု ေသျပဳမည္Aျပဳတြင္ ဒါမ်ဳိး ျပဳလုပ္ဖ႔ို မလိA ု ပ္ဘူးဆိုေသာ သေဘာႏွင့္ ေဇယ်သိခၤ လက္ခါ၍ ျပသျဖင့္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငနက္သင္ ကိယ ု ္ရွိနသ ္ ပ္လိုကသ ္ ည္။ “ကဲ .. ငနက္သင္ .. ေမာင္မင္း ေသနာပတိခ်ဳပ္ ျဖစ္ၿပီဆေ ို တာ့ မြန္ဂိုေတြ ေတာင္းဆိတ ု ဲ့ Aေရးကို ဘယ္လိုရင္ဆင ို ္ရမလဲ ေလွ်ာက္တင္စမ္း .. “ “မွန္ပါ့ .. နားနဲ႔မနာ ဖ၀ါးနဲ႔ နာပါ .. ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတိ႔ု Aခိက ု ္Aတန္႔မွ် မြန္ဂိုတ႔၏ ို ေတာင္းဆိုမက ႈ ို လိက ု ္ေလ်ာရပါ့မယ္ ..” ငနက္သင္သည္ ေလွ်ာက္တင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ လက္Aုပခ ္ ်ီကာ ေခါင္းကို ညႊတထ ္ ားသည္။ သူ၏ စကားေၾကာင့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ရ ု င္ မည္မွ် ေဒါသAမ်က္ထက ြ လ ္ ိမ့မ ္ ည္ကို ႀကိဳသိထားလိ႔ု ျဖစ္သည္။ ထင္သည့္Aတိုငး္ ပင္ .. က်ယ္ေလာင္ စူးရွသည့္ စကားသံကို ေဇယ်သိခဆ ၤ ီမွ ၾကားရသည္။ “လိက ု ္ေလ်ာရမယ္ ဟုတလ ္ ား ?? .. မျဖစ္ႏိုင္ဘူး .. မျဖစ္ႏိုင္ဘူး !! .. ကုနသ ္ ယ ြ ္ခြင့ေ ္ တြ ဘာေတြ ညာေတြ က်ဳပ္ ဂရုမစိုကဘ ္ ူး .. ေရႊေတြ ေငြေတြ ေပးရမယ္ဆလ ို ဲ ေပးႏိုင္တယ္ .. ပုဂံျပည္ရဲ ႔မင္းသား ျဖစ္ျဖစ္ .. မင္းသမီးျဖစ္ျဖစ္ ေပးAပ္ရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ငါ လက္မခံႏို္င္ဘးူ .. ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာမတူဘူး .. “ “ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတိ႔ု မွာ တျခား ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေၾကာင္းပါ .. မင္းႀကီး .. “ ထပ္မ၍ ံ ေလွ်ာက္တင္ေသာ ငနက္သင္၏ စကားAဆံုး၌ ခန္းမေဆာင္ တစ္ခုလုးံ မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္ထံမွ ေနာက္ထပ္ စကားသံ ထြက္မလာပဲ ပကတိ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားသည္။


Page 100



ထိုAခိုက္ ခန္းမေဆာင္၏ ၀င္ေပါက္Aနားရွိ ပြတ္လုးံ တိင ု ္ႀကီးတစ္ခု ေနာက္ကယ ြ ္မွ ၾကည္လင္စူးရွေသာ မိန္းမသံတစ္ခုကို ၾကားလိက ု ရ ္ သည္။ “ကြ်န္မ လိုကသ ္ ာြ းမယ္ … “ Aျဖဴေရာင္ေAာက္ခံ ၀တ္ရုတ ံ ြင္ ေရႊခ်ည္လႊာပါးပါးေလးကို လႊမ္းကာၿခံဳထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္က ခန္းမထဲရွိ ေယာက်္ားသားAေပါင္း၏ Aၾကည့္ကို သိမ္းယူကာ ဖမ္းစားထားသည္။ သူမAေပၚ က်ေရာက္သည့္ Aၾကည့္မ်ားကို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မသိက်ဳိးကြ်င္ျပဳရင္း ညီညာလွပေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေဇယ်သိခၤရရ ွိ ာသိ႔ု တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္။ တမၼာဒီပနန္းေတာ္ တည္ေထာင္ခဲ့စU္ Aခါကတည္းက မိန္းမသားဟူ၍ တစ္Uီးတစ္ေယာက္မွ ၀င္ေရာက္ခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေသာ ဤခန္းမေဆာင္သ႔ို ပထမဆံုး ၀င္ေရာက္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္မ်ွ တားဆီးဖိ႔ု ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲသ ့ ည္။ “ေနၾကာ .. မင္း ဘာေျပာလိက ု တ ္ ယ္ .. မင္းကို မြန္ဂိုျပည္ကို ပို႔ရမယ္ ဟုတလ ္ ား .. “ ေရွ႔ကို Aလိလ ု ို တိုးထြက္လာမိသည့္ ေဇယ်သိခၤႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေက်ာက္သားစားပြ၏ ဲ တျခားဘက္ထိပတ ္ ြင္ ဆံုမိၾကသည္။ တုနယ ္ င္ေနေသာ လက္Aစံုျဖင့္ ေဇယ်သိခၤ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္Aား လွမ္း၍ ဆုပက ္ ိုငလ ္ ိုကသ ္ ည္။ မည္သည့္စကားကို ထပ္မံ၍ဆိုရမွန္း မသိသည့္ Aတြက္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္သာ တုန္ခါ၍ ေနသည္။ “ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီး .. ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ .. ဒီမြန္ဂေ ို တြေၾကာင့္ ေနၾကာတိ႔ု ပုဂံျပည္သူျပည္သားေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ .. ေနၾကာရဲ ႔ကယ ို ္က တစ္တင ို ္းတစ္ျပည္လုးံ နဲ႔ ယွU္ရင္ ဘာမွ Aေရးမပါဘူး .. မြန္ဂိုေတြ ဒီၿမိဳ႕ႀကီးကို လာေရာက္တက ို ္ခက ို တ ္ ဲ့Aခါမွာ ေသဆံုးရမယ့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ Aသက္ေတြက ေနၾကာ့ထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွပ ိ ါတယ္ ေမာင္္ေတာ္ …” မိမိAတြက္ မစU္းစားပဲ တုိင္းျပည္၏ Aေရးကို ေရွ႔တန္းတင္ စU္းစားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားသံက ခန္းမထဲရွိ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားသာမက စစ္သူႀကီးမ်ား စိတႏ ္ ွလုးံ ကိုပါ ကိုင္လပ ႈ ္သာြ းသည္။ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငနက္သင္သည္ နီးကပ္စာြ ျမင္ေနရသည့္ ေနၾကေဒ၀ီAား ေျခဖ်ားမွ Uီးေခါင္းAဆံုး ေသခ်ာၾကည့္သည္။ ပုဂံနန္းေတာ္ထဲရွိ ရွိရသ ွိ မွ်ေသာ မိန္းမသားေတြထက္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ပိုမိုမက္ေမာပါသည္ဆိုေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွကို သတင္းစကားၾကားတုန္း သူ မယံုၾကည္ခဲ့။ ယခုလို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္သည့္Aခ်ိ္န္တြငမ ္ ူ ထိုစကားမ်ားသည္ Aပိုမဟုတဆ ္ တ ို ာကို လက္ခလ ံ က ို ္ရၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔Aျပင္ နတ္မိမယ္တစ္Uီးႏွယ္ Aဆင္းရွိေသာ Aလွတရားမ်ားထက္ ပို၍ ႏွစ္လိုျမတ္ႏိုးဖြယ္ေကာင္းေသာ Aလွသည္ကား ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတ္Aလွသာ ျဖစ္သည္ကလ ို ဲ ခံစားလိက ု ္မသ ိ ည္။ သူႏွင့္တကြ ပုဂံျပည္သူျပည္သားမ်ား ေနၾကာေဒ၀ီAား မည္ကသ ဲ့ ႔ို ေက်းဇူးျပန္၍ ဆပ္ရပါမည္နည္း …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ထိုေန႔ည … တမၼာဒီပ နန္းရွင္၏ စက္ေတာ္ရာေဆာင္ … ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ Aခ်စ္ပန္းခူးျခင္းAမႈကို တစ္ခ်ီျပဳလုပ္ၿပီးသည့္တိုင္ ေက်နပ္Aားရျခင္း မရွိေသးသည့္Aေလွ်ာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ တုဖက္ကင္းေသာ ကိယ ု လ ္ ုးံ လွလေ ွ လးကို ရင္ခြင္ထသ ဲ ြငး္ ၍


Page 101



ေပြ႕ကာထားသည္။ Uီးေခါင္းေAာက္မွ လွ်ိဳကာထည့္ထားသည့္ လက္တစ္ဖက္က မြတလ ္ ်ေနသည့္ ေက်ာျပင္၀င္း၀င္းေလးကို ပြတသ ္ ပ္ေပးေနသလိ၊ု က်န္သည့္လက္တစ္ဖက္က မို႔၀င္းAိစက္သည့္ သားျမတ္တစ္စုက ံ ို ႏူးႏူးညံည ့ ံ့ကယ ို ္တယ ြ ္ ေဆာ့ကစားေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု တ ္ ိုငလ ္ ည္း ေမာင္ေတာ္ဘုရင္၏ ရင္Aပ ု ေ ္ မာက္ေမာက္ေပၚမွ ၾကြကသ ္ ားဆိုင္မ်ားကို Aသာလက္ႏွင့္ထတ ိ ႔က ို ာ ပြတသ ္ ပ္ေနသည္။ “ေနၾကာရယ္ .. ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္လို စိတ္မ်ဳိးထားၿပီး မင္းကုိ လက္လတ ႊ ္ရမွာလဲ .. ေနၾကာ မသြားပါနဲ႔ကာြ … နရမြန္ကယ ို ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ထည့္လက ို ္ေတာ့မယ္ .. “ “မလုပပ ္ ါနဲ႔ ေမာင္ေတာ္ .. ကိယ ု ္ေတာ္ေလးက ငယ္ရယ ြ လ ္ န ြ ္းလွပါတယ္ .. ေနၾကာ့မွာ Aႀကံရွိပါတယ္ .. ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငနက္သင္န႔လ ဲ ဲ ေနၾကာ့Aႀကံကို တိုင္ပင္ပါUီးမယ္ .. ေမာင္ေတာ္ ေနၾကာ့ကို စိတ္ခ်ေနပါ .. ေနၾကာ ကိုယ့A ္ သက္ကယ ို ္ ကာကြယ္ ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္ … “ စိတသ ္ က္သာရေAာင္ ဆိုၿပီး စကားAလိမၼာသံုးကာ ေျပာလိက ု ္သည့္တိုင္ မြန္ဂိုျပည္ကို လိက ု ္ပါသြားဖိ႔ု Aေရးသည္ ျပန္လမ္းမဲေ ့ ခ်ာက္ထဲသ႔ို က်ဆင္းသလို ျဖစ္မည္မွန္း ေနၾကာေဒ၀ီ ခံစားမိပါသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမဘ၀သည္ AခုAတိုငး္ ေရာ ဘာထူးပါမည္နည္း။ ရွငလ ္ ွ်က္ႏွင့္ ေသဆံုးေနခဲ့ၿပီပဲ မဟုတ္လား။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္၏ ရင္ခြင္ထတ ဲ ြင္ ေနေနသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္ ခ်စ္သA ူ ေမာင္ က်ားညိဳAား သတိရေနသည့္ သူမသည္ မြန္ျမတ္ေသာ မိန္းမေကာင္းမွ ဟုတ္ပါေလစ။ Aသည္းႏွလုးံ တစ္ခထ ု တ ဲ ြင္ တစ္လွည့စ ္ ီ ကိန္း၀ပ္ေနေသာ ေယာက်္ားသား ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူမ Aေနခက္လသ ွ ည္။ သူမ ဒီလဘ ို ၀မ်ဳိးတြင္ ဆက္လက္၍ မေနထိင ု ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ႏွစ္သက္ခုမ ံ င္ျခင္း Aလွွ်င္းမရွိေသာ သူမဘ၀ႏွင္ တမၼဒီပျပည္၏ ေရွ႔ေရးကိသ ု ာ AလဲAလွယ္ လုပ္ရေပေတာ့မည္။ “ေနၾကာ .. Aခ်စ္ … မင္းေလးက သိပလ ္ လ ွ ြန္းတယ္ကယ ြ ္ .. “ ဗိုကသ ္ ား၀င္း၀င္းေလးမ်ားကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေဇယ်သိခၤ၏ လက္က ပန္းပြင့ေ ္ လးAေပၚပိုင္း Aသားမိ႔မ ု ို႔ေလးမ်ားAား သြားေရာက္ပတ ြ သ ္ ပ္သည္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ရီေ၀ေနေသာ မ်က္လုးံ မ်ားႏွင့္ ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီးAား လွမ္းကာၾကည့္သည္။ ထိုAၾကည့္မ်ား၏ Aဓိပၸါယ္ကို ေဇယ်သိခဘ ၤ ယ္လို နားလည္သည္မသိ။ သူ႔ကိုယက ္ ို ေနၾကာေဒ၀ီေပၚမွ Aုပ္မိုးကာ ေနရာယူထားလိက ု ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ Aခ်ိနA ္ ေတာ္ၾကာ Aနားယူၿပီးခဲ့ၿပီမ႔ို ျပန္လည္မာေၾကာစျပဳေနသည့္ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ Aရည္ေတြရဲေ ႊ နသာ ပန္းပြင့ဖ ္ ူးေလး၏ A၀ႏွင့္ ေသခ်ာေတ့သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ေပါင္Aားကို သံုးၿပီး ပန္းဖူးေလးAထဲသ႔ို တန္ဆာေခ်ာင္း ကြ်ံ၀င္ေAာင္ ဖိသြငး္ လိက ု ္သည္။ ႏူးAိစိုရဲေ ႊ နေသာ Aတြင္းသားမ်ားကို ပြတတ ္ က ို ္ၿပီး လိင္တန္ေခ်ာင္းက တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၀င္သြားသည္။ “Aိုး .. ေမာင္ေတာ္ .. “ တင္းမာျပည့္က်ပ္ေသာ Aေခ်ာင္းႀကီး၀င္လာမႈတင ြ ္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မွိတက ္ ာက်သြားသည္။ သြယလ ္ ်ေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ လက္ကေလးမ်ားသည္ သလြနေ ္ ပၚကို တင္းတင္းေထာက္ထားေသာ ေဇယ်သိခၤ၏ လက္ေမာင္းAိုးမ်ားကို Aားႏွင့္ဖက္တယ ြ ထ ္ ားသည္။ သို႔ေသာ္ တင္းတင္းေစ့ကာ ပိတထ ္ ားေသာ သူမ မ်က္၀န္းမ်ား၏ Aတြင္းစိတသ ္ ည္ မည္သက ူ ို ဖက္တြယထ ္ ားသနည္း ဆိသ ု ည္ကေ ို တာ့ မွန္းဆရန္ ခက္လွပါသည္။ ဤေမးခြန္း၏ Aေျဖကို ေနၾကာေဒ၀ီ တစ္Uီးထဲသာလွ်င္ Aသိဆုးံ ျဖစ္ေပလိမ့မ ္ ည္သာ …


Page 102



~~~~~~~~~~~~~~~~~~ မြန္ဂိုျပည္သ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီး ဓါးစာခံAေနနဲ႔ လိက ု ္ပါသြားမည္ ဆိုေသာသတင္းသည္ တမၼာဒီပနန္းေတာ္ရွိရာ ပုဂံၿမိဳ ႔ တစ္ခလ ု ုးံ Aႏွံ႔သ႔ို မ်ားမၾကာမီပင္ ျပန္ႏွ႔ံသြားေတာ့သည္။ ထိသ ု တင္းထြကလ ္ ာၿပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ေတာင္နန္းစံမဟာေဒ၀ီ ျဖစ္ေသာ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးမွ ေနၾကာေဒ၀ီAား သူ႔စံနန္းေဆာင္သ႔ို ဆင့္ေခၚမႈက ေရာက္ရလ ွိ ာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီး ႏွစ္UီးAၾကား ေပါက္ဖာြ းခဲ့ေသာ Aမုနး္ တရားသည္ ပုဂံနန္းေတာ္ ျပင္ပမွ Aမ်ားသူငာွ မသိရသ ွိ ည့္Aေၾကာင္းတရား ျဖစ္သည့္တိုင္ နန္းေတာ္သူ နန္းေတာ္သားမ်ား Aၾကားတြင္မူ Aၿမဲလလ ို ို ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည့္ Aခ်င္းAရာတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ သူမ သေႏၶသားေသဆံုးခဲ့ျခင္း၏ Aဓိကလက္သည္မွာ မိဖုရားႀကီးပင္ ျဖစ္ရမည္ဟု ေနၾကာေဒ၀ီ ယူဆထားခဲသ ့ ည္။ သိ႔ျု ဖစ္ရာ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးက သူမAား ေတြ႔ခ်င္သည္ဟု ဆိုကာ Aေပၚစီးမွ ဆင့္ေခၚျခင္းကို ေနၾကာေဒ၀ီ ျငင္းဆန္ႏိုင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ စိတ္ထဲ Aခံရခက္ေနေပသည္။ စံနန္းေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီးသည္ သလြန္ေပၚတြင္ ကိုယတ ္ ေစာင္းထိင ု ္ေနရာမွ ထကာ ဆင္းသက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ နန္းေတာ္သူ နန္းေတာ္သားတိ႔၏ ု ထံုးစံAတုိင္း ေနၾကာေဒ၀ီ AရိုAေသေပးမည္ Aျပဳတြင္ Aနားေရာက္လာေသာ သီရိစႏၵာက သူမ၏ ပခံုးတစ္ဖက္ကို ျငင္သာစြာ လာေရာက္ကိုင္တယ ြ သ ္ ည္။ “လာ .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. Aစ္မေတာ္တ႔တ ို ေတြ Aျပင္ဘက္က Uယ်ာU္ေတာ္မွာပဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး စကားေျပာၾကရေAာင္ ..” ႏူးညံ့လသ ွ ည့္ စကားသံႏွင့္Aတူ Aေလးတယူျပဳ၍ ဆက္ဆံေသာ ေတာင္နန္းစံမိဖရ ု ားႀကီး၏ AျပဳAမူတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ Aံ့ၾသတႀကီး ျဖစ္ရသည္။ နားမလည္ႏိုင္မႈေၾကာင့္ စိတရ ္ ႈပ္ေထြးေနာက္က်ိသြားရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမAား မည္သည့္Aေၾကာင္းေၾကာင့္ ေခၚဆိုရသနည္းဟုသာ မဆိုင္းမတြ ေမးျမန္းလိက ု ္မသ ိ ည္။ သီရိစႏၵာသည္ ၾကည္လင္လွေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးAား ႏွစ္လိုျမတ္ႏိုးစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း .. “ေနၾကာ့ကို ဆင့္ေခၚရတဲ့ AဓိကAေၾကာင္းAရင္းက တျခားမဟုတ္ရပါဘူး .. ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာခ်င္လ႔ပ ို ါ .. သားေတာ္ေလး နရမြနက ္ ို မြန္ဂိုျပည္သ႔ို ေစလႊတ္ျခင္း မခံရေAာင္ မင္းႀကီးကို ေဖ်ာင္းဖ်ေပးတဲA ့ တြက္ Aစ္မေတာ္ ေနၾကာ့ကို တကယ္ကို လိက ႈ ္လက ိႈ လ ္ လ ွဲ ွဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကယ ြ ္ .. “ သူမစကားကို လက္ခသ ံ ည္လား လက္မခံသည္လား မသိပဲ မယံုသကၤာသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAား သီရိစႏၵာ နားလည္မႈAျပည့္ပါသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ စိုက္ၾကည့္သည္။ ထိ႔A ု ျပင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုငက ္ ာ ရွိေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိုယလ ္ ုးံ ေလးAား လက္ႏွင့္ဆြဲယက ူ ာ ေပြ႔ဖက္ရင္း သူမနားနား ကပ္ကာ တိုးတိတ္စြာ စကားဆိုျပန္သည္။ “ေနၾကာ .. မင္းရဲ ႔ ရင္ေသြးကို ပ်က္စးီ ေAာင္ လုပ္ႀကံမက ႈ ိစၥAတြက္ Aစ္မေတာ္ ကို သံသယ၀င္မယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ တိ႔က ု ို ယံုပါ .. Aရွင္မင္းႀကီး ေမးျမန္းစစ္ေဆးတုနး္ က တိ႔မ ု လုပဘ ္ ူးဆိုၿပီး ထြက္ဆိုခတ ဲ့ ာဟာ မုသားစကား မဟုတ္ရပါဘူး .. Aစ္မေတာ္က သားသည္မခ ိ င္တစ္ေယာက္ပါ …


Page 103



ရင္ေသြးတစ္ေယာက္ ကိုယ့၀ ္ မ္းထဲမွာ လြယ္ထားတဲ့Aခါမွာ ဘယ္လိုခံစားရတယ္ဆတ ို ာကို Aစ္မေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ .. Aစ္မေတာ္ ေမာင္ေတာ္ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွပါတယ္ .. AဲဒA ီ တြက္ ေမာင္ေတာ္ရဲ ႔ရင္ေသြးကို Aစ္မေတာ္ ဘယ္လိန ု ည္းနဲ႔မွ ရန္မရွာပါဘူး .. ဒါ သစၥာစကားပါ ေနၾကာ .. “ သူမAား ေပြ႔ဖက္ထားသည့္ သီရိစႏၵာ၏ Aေႏွာင့္Aဖြ႔မ ဲ ွ ေနၾကာေဒ၀ီ ျငင္သာစြာ ရုန္းထြက္လက ို သ ္ ည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သာြ းသည့္ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး တစ္Uးီ ကိတ ု စ္Uီး Aခ်ိနA ္ ေတာ္ၾကာမွ ေငးၾကည့္ေနမိၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာသည္ တဒဂၤAတြငး္ မွာ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ဳိးစံု ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေသာ္လည္း သီရစ ိ ႏၵာ မိဖုရားႀကီးကမူ Aၿပံဳးမပ်က္ ေတာက္ေလွ်ာက္ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ၾကည္လင္ႏူးညံ့သည့္ Aၿပံဳး၏ ေနာက္ကယ ြ တ ္ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သီရစ ိ ႏၵာ၏ ရင္ကို ထြင္းေဖာက္၍ ျမင္သလို ခံစားလိက ု ္ရသည္။ “ေနၾကာ့ကို ခြင့္လတ ႊ ္ပါ .. Aစ္မေတာ္ .. ေနၾကာ Aထင္လြဲခဲ့မတ ိ ယ္ .. Aစ္မေတာ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ “ “ေတာင္းပန္စရာ မလိုပါဘူး ေနၾကာ .. ခြင့္လႊတစ ္ ရာလဲ မရွိပါဘူး .. ေနၾကာ့ေနရာမွာ Aစ္မေတာ္ဆလ ို ဲ ဒီလိုပဲ ယူဆမိမွာပါ ..” လက္ယက ွ က ္ ာ AရိA ု ေသေပးေတာ့မည္ဟန္ ျပဳေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္Aစံုကို သီရိစႏၵာမိဖုရားသည္ ရင္းႏွီးAားေပးစြာ ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားျပန္သည္။ “တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေနၾကာ့ရဲ ႔ေက်းဇူးက Aစ္မေတာ္တ႔ို ပုဂံျပည္Aတြက္ ျပန္ဆပ္လ႔ို မကုနႏ ္ ိုင္ေAာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္ .. Aစ္မေတာ္ ေနၾကာ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး .. Aၿမဲသတိရေနမွာပါ .. ကဲ .. ဒီေလာက္ဆို Aစ္မေတာ္ ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး သြားၿပီ .. Aခုေနခါမွာ ေနၾကာ့ရဲ ႔Aခ်ိန္ေတြက တန္ဖိုးရွိလပ ွ ါတယ္ .. ေမာင္ေတာ္ဘုရင္န႔လ ဲ ဲ ေနၾကာ ေနခ်င္ရွာလိမ့မ ္ ယ္ .. ေနၾကာ့ကို Aစ္မေတာ္ ဆက္မေခၚထားေတာ့ပါဘူး ကြယ္ …” ႏႈတဆ ္ က္စကားကို ဆိုၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပါးျပင္တစ္ဖက္Aား သီရိစႏၵာသည္ ႏူးညံ့စြာ နမ္းရိက ႈ ္သည္။ စံနန္းေဆာင္ဘက္သ႔ို ျပန္လည္ထြကခ ္ ြာေသာ သီရိစႏၵာမိဖုရားႀကီး၏ ေနာက္ေက်ာျပင္Aား လွမ္းၾကည့္ရင္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေတြးတိ႔ု လြင့ေ ္ မ်ာေနမိသည္။ ေတာင္နန္းစံေဒ၀ီ .. သူ ငါ့ကို

Aလိမၼာသံုးၿပီး ေျပာေနတာလား .. Aမွနက ္ ိုပဲ ေျပာေနတာလား .. သူသာ ငါ့ကို မလုပ္ႀကံခဘ ဲ့ ူးဆိုၿပီး ငါ့ရင့္ေသြးကို သတ္တာ ဘယ္သူမ်ားလဲ .. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ထိုေန႔ည ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စံနန္းေဆာင္Aတြငး္ ၌ .. ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aိပ္ရာထက္တြင္ ပက္လက္ကေလး ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းလ်က္ရသ ွိ ည္။ တုတတ ္ ုတ္မ်ွ မလႈပ္ေသာ ေဇယ်သိခၤႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ Aျဖစ္ ေနၾကာေဒ၀ီကမူ သူမတကိယ ု လ ္ ုးံ ယိမ္းထိုးကာ လႈပခ ္ ါေနသည္။ မင္းႀကီး၏ Aဂၤါစပ္ကို တက္ကာခြထားသည့္ သူမကိုယသ ္ ည္ AေပၚေAာက္ မွန္မွန္ ၾကြတက္လက ို ္၊ ျပန္ဆင္းလာလိက ု ္ႏွင့္ Aင္တက ို ္Aားတိုက္ လႈပ္ရွားေနသည္။


Page 104



မို႔၀န္းေမာက္ၾကြသည့္ ရင္ႏွစ္မႊာသည္ လႈပ္ရွားမႈတိုင္း၌ စည္းခ်က္က်က်ႏွင့္ တုန္ခါ၍ေနသည္။ မစည္းမေႏွာင္ပဲ ျဖန္႔က်ဲထားေသာ ေျဖာင့္စင္းေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေကသာဆံႏြယ္ Aဖ်ားနားမ်ားသည္မူ ေဇယ်သိခၤ၏ ေပါင္လုးံ မ်ားကို ပြတတ ္ က ို ္ကာ က်ီစယ္ေနသည္။ တင္းတင္းေစ့ကာ မွိတထ ္ ားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AသိAာရံုထဲတင ြ ္ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလး၏ Aတြင္းAက်ဆံုး ေနရာမ်ားကို ထိေတြ႔ပတ ြ တ ္ ိုက္ေနေသာ လိငတ ္ န္ေခ်ာင္းႀကီးမွ ေပးသည့္ Aရသာကသာ ႀကီးစိးု ထားသည္။ မည္သည့္Aခါမွ ရိုးသြားႏိုင္ျခင္း မရွိေသာ ကာမAရသာေၾကာင့္ သူမAေသြးAသားေတြ ဆူပက ြ ္လာၿပီး Aျမင့္ဆံုးAခ်ိန္သ႔ို ေရာက္ရွိရန္ နီးစပ္လာေနၿပီျဖစ္သည္။ Aေပၚကို ပင့္ၾကြလိုကေ ္ သာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖတ္ခနဲျမည္ေAာင္ပင္ ျပန္ထိုငခ ္ ်လိက ု ္ၿပီးေနာက္ ကိယ ု ္ကိုေရွ႔သို Aနည္းငယ္ငက ို က ္ ာ ခါးAားကိသ ု ုးံ ၍ ဖိႀကိတက ္ ာ ေဆာင့္ဖို႔ျပင္သည္။ ေလးငါးခ်က္မွ် ဤကဲ့သ႔ို ျပဳလုပလ ္ က ို လ ္ ွ်င္ သူမေကာင္းေကာင္းၿပီးေတာ့မည္ဆသ ို ည္ကို Aေတြ႔Aႀကံဳ ရွိေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ AတိAက်ကို နားလည္ထားခဲသ ့ ည္။ ရင္ထတ ဲ လိပ္လပ ိ ္ တက္လာေသာ ဆႏၵေနာက္သ႔ို Aရွိန္ျမွင္၍ ့ လိုက္ပါရန္ျပင္သည္။ ထိုAခိုကတ ္ န္႔၌ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ရ ို ွိရာ စက္ေတာ္ရာေဆာင္၏ Aျပင္ဘက္မွ လွမ္းေAာ္ေျပာသည့္ စကားသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္Aတြက္ Aေစာင့္Aျဖစ္ ယေန႔Aဖိ႔ု တာ၀န္က်ရာ မိန္းမစိုးဆီမွ ျဖစ္သည္။ “Aေရးႀကီးသတင္း ေလွ်ာက္တင္စရာ ရွိေၾကာင္းပါ မင္းႀကီးဘုရား .. “ “တယ္ .. ဒီေကာင္ .. Aခ်ိနA ္ ခါေကာင္းမွ … “ Aေရးေကာင္း ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလို မင္းႏွင့္မိဖုရား ႏွစ္ပါးၾကည္ေနသည့္ Aခ်ိန္တင ြ ္ Aလိက ု က ္ န္းဆိုးမသိ ေလွ်ာက္တင္မႈေၾကာင့္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ ေဒါသAမ်က္ျပင္းစြာထြက္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု တ ္ ိုင္ ဆတ္တငဲ့င့ႏ ဲ ွင့္ စိတ္ခံစားမႈAရသာ ပယ္ေပ်ာက္သာြ းရာ မေက်မနပ္ျဖစ္ရသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ၏ စU္းစားဆင္ျခင္Uာဏ္က ပယ္ေပ်ာက္မသြားသည့္Aတြက္ လြန္မင္းစြာ Aေရးႀကီးေသာ ကိစၥမဟုတ္ပဲ သူမတိ႔A ု ား မိန္းမစိုး သံေတာင္Uီးတင္မွာ မဟုတ္ဆတ ို ာကို နားလည္မသ ိ ည္။ သလြန္၏ ေဘးတြင္ ပံုကာရွိေနေသာ ည၀တ္လႊာကို ေကာက္ယူ၍ ပခံုးထက္မွ လႊားကာၿခံဳလိက ု ရ ္ င္း စိတဆ ္ ိုးမာန္ဆးို ျဖစ္ေနသူ ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီးAား ေခ်ာ့ေမာ့ရသည္။ “ေမာင္ေတာ္ဘုရား .. သည္းခံေတာ္မူပါ … စိတ္ကထ ို ိနး္ ပါ .. မည္ကသ ဲ့ ႔ေ ို သာ ကိစၥဆတ ို ာ ေနၾကာ ေမးျမန္းပါရေစUီး .. “ သာယာေပ်ာ့ေျပာင္းသည့္ စကားသံႏွင့္Aတူ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ပြတသ ္ ပ္ေခ်ာ့ျမဴ ေတာ့မွ ေဇယ်သိခၤ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းခ်သည္။ သလြန္၏ ေဘးတြင္ ရွိေနေသာ ၀တ္ရုလ ံ ႊာကို ေနၾကာေဒ၀ီ နည္းတူ လွမ္းယူကာ ကိယ ု က ္ ိုပတ္လက ို သ ္ ည္။ ႏွစ္Uီးသား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ၿပီ ဆိသ ု ည့္Aခါမွ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စက္ရာေဆာင္ Aျပင္ဘက္တံခါး၀နားတြင္ ရွိေနသည့္ မိန္းမစိုးကို ဆင့္ေခၚလိက ု ္သည္။ ခါးကိက ု ိုင္း မ်က္လႊာကို ေAာက္ခ်ၿပီး မိန္းမစိုး ျဖစ္သူ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီးရွိရာသိ႔ု Aခစား ၀င္လာသည္။


Page 105



“ကဲ .. ညႀကီး Aခ်ိန္မေတာ္ ဘာAေရးမိ႔ု … ေရးႀကီးသုတ္ျပာ ျဖစ္လာရတာလဲ .. ေလွ်ာက္တင္စမ္းပါUီး .. “ “မိဖုရားငယ္ ေစာယြန္းလွ နန္းၿမိဳ ႔ထက္မွ ခုန္ခ်ကာ မိမက ိ ယ ို ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံစည္ သြားေၾကာင္းပါ ဘုရား .. “ ၾကားလိက ု ္ရသည့္ သတင္းေၾကာင့္ ေဇယ်သိခၤဘရ ု င္ မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သည္။ ေစာယြန္းလွဆသ ို ည့္ မိဖုရားငယ္သည္ ပုဂံျပည့္ရွင္၏ Aခ်စ္ဆုးံ မိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္သည္ကို နန္းေတာ္၏ Aတြင္းေရးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွွီးခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ နားလည္ထားသည္။ ႏွစ္Uီးသား Aေတြးကိုယစ ္ ီႏွင့္ ေခတၱခဏ ၿငိမ္သက္သြားခိက ု ္မွာပင္ ေခါင္းငံု႔ကာ ထားသည့္ မိန္းမစိးု ဆီမွ ထပ္မ၍ ံ ေလွ်ာက္တင္သံ ၾကားရျပန္သည္။ “Aခင္းျဖစ္ပာြ းရာကို ေရာက္ရွိတ့ဲ ရဲမက္မ်ားဆီမွ သတင္းAရ ေစာယြန္းလွရဲ ႔ကယ ို ္Aနီးမွာ စာတစ္ေစာင္ကို ေတြ႔ရွိပါတယ္ ဘုရား … ေနၾကာေဒ၀ီ သခင္မေလးရဲ ႔Aမည္ကို ခ်ိပ္ပတ ိ ္ထားတဲ့ စာရဲ ႔Aေပၚမွာ ေရးသားထားေၾကာင္းပါ .. “ “Aလို !! .. “ တုန္ရီေနေသာ လက္Aစံုႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမAား ကမ္းေပးထားေသာ စာAိတက ္ ို လက္ခံယလ ူ က ို သ ္ ည္။ ခ်ိပ္ပတ ိ ထ ္ ားသည့္ ေနရာတြင္ ေစာယြန္းလွ၏ AမွတA ္ သား တံဆိပ္ကို ေတြ႔သလိ႔၊ု “ေနၾကာေဒ၀ီသ႔ို “ ဆိုေသာ စာသားကို ညီညာေသာ လက္ေရးျဖင့္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သိခ်င္စတ ိ ္ ျပင္းျပလွသည္မ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စာAိတက ္ ို ထပ္မ၍ ံ ေလ့လာမေနေတာ့ပဲ ခ်ိပ္ကဖ ို ်က္၍ Aတြင္းမွ စာလႊာAား ထုတယ ္ ူလက ို သ ္ ည္။ Aလကၤာေျမာက္ေသာ AေရးAသားႏွင့္ ေဖာ္ျပထားေသာ စာလႊာAား ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္Aတူ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္ပါ လိုက္ဖတ္သည္။ စာ၏ Aဓိပၸါယ္ကို ျပန္ဆိုရေသာ္ “ကြ်ႏ္ုပ္ သင့္Aေပၚတြင္ Aမွားႀကီးမွားကာ Aျပစ္ႀကီး က်ဴးလြန္ခဲ့မိၿပီ .. သင္၏ ခြင့္လတ ႊ ္မA ႈ တြက္ ကြ်ႏ္ုပ္ ေတာင္းပန္Aပ္ပါသည္ “ဟု သေဘာသက္ေရာက္ေလသည္။ မည္သ႔ေ ို သာ Aေၾကာင္းခ်င္းရာဆိသ ု ည္ကို နားလည္လက ို ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီလက္ထဲမွ စာလႊာ လြတ္က်သြားသည္။ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈတ႔သ ို ည္ သူမ ႏွလုးံ Aိမတ ္ ြင္ ျပည့္လွ်ံႀကီးစိုးလာရာ သလြန္ေပၚတြင္ ဆက္လက္ထ္င ို ္မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ Aေဆာင္ေတာ္Aတြင္းရွိ ေလသာျပတင္းေပါက္ တစ္ခုနားသိ႔ု ေျပးကာ ေလွ်ာက္သြားမိသည္။ တိတဆ ္ တ ိ ္ၿငိမသ ္ က္ေနေသာ ပုဂန ံ န္းေတာ္၏ Aျပင္ဘက္မွ ျမင္ကြင္းကို လွမ္းၾကည့္ရင္း သူမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မ်က္ရည္စမ်ားျဖင့္ ၀ိုင္းရံ၍လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ေနာက္သ႔ို လိက ု ္လာခဲ့သူ ေဇယ်သိခသ ၤ ည္ ရိႈကင ္ ိုမႈေၾကာင့္ တသိမ့သ ္ ိမ့တ ္ ုန္ခါေနေသာ သူမကိယ ု ္ေလးAား Aားေပးသည့္Aေနႏွင့္ ျငင္သာစြာ ေထြးေပြ႔ထားသည္။ ေမာင္ေတာ္မင္းႀကီး၏ ရင္ခြငက ္ ို ေခါင္းမွက ီ ာ ထားရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမAား ေပြ႔ပိုက္ထားသည့္ လက္မ်ားAား ျပန္လည္၍ ပြတသ ္ ပ္ေပးေနမိသည္။ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ေAာင္ လက္သည္မေပၚပဲ ရွိေနခဲ့ေသာ သူတ႔ို ရင္ေသြးAား သတ္သည့္ တရားခံ မည္သဆ ူ တ ို ာ Aခုေတာ့ သိရွိခ့ၿဲ ပီ ျဖစ္ေလသည္ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 106



~~ Aခန္း (၁၀) ~~

မြန္ဂိုတ႔ို ရာဇာသံေပးကာ သတ္မတ ွ ္ေပးထားခဲ့ေသာ သံုးရက္တာ ကာလကား ကုနဆ ္ ုးံ သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမAား သံေယာဇU္ႀကီးစြာႏွင့္ ေကာင္းတူဆိုးဖက္ မခြဲႏိုင္မခြာႏိုင္စြာ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လိက ု ္ပါမည့္ ေရႊစာ Aစရွိေသာ ရံေရြေတာ္ ေလးUီးႏွင့္Aတူ ဂါမြတ္မင္းသား စတည္းခ်ရာ Aေဆာင္ေတာ္သ႔ို ေရာက္ရခ ွိ ့သ ဲ ည္။ ေ၀ါယာU္ထက္မွ ဆင္းသက္လာသည့္ ေရႊေရာင္Aဆင္းရွိေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ဂါမြတ္မင္းသား၏ မ်က္၀န္းAစံု ျပဴးက်ယ္သြားသည္။ ပုဂံနန္းေတာ္၏ သတင္းမ်ားကို တစ္ဖက္လွည့ႏ ္ ွင့္ စံုစမ္းထားသျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေၾကာင္းကို သူေကာင္းေကာင္းသိထားသည္။ တမၼာဒီပျပည္၏ Aနာဂါတ္တြင္ Eကရီဘရ ု င္မ ျဖစ္လာႏိုင္ဖ႔ို သတင္းေျပးေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ သူတ႔ထ ို ံပါးတြင္ ဓါးစာခံAျဖစ္ လိုက္ပါၿပီးေနမည္ဆသ ို ည့္ ကိစၥသည္ သူ႔တ႔ို မြန္ဂိုမ်ားAဖိ႔ေ ု တာ့ Aတိုင္းထက္Aလြန္ ေAာင္ျမင္မႈပင္ … ေနၾကာေဒ၀ီ ေရာက္ရလ ွိ ာသည္ႏွင့္ ဂါမြတ္မင္းသားသည္ မြန္ဂိုတပ္မ်ား တပ္စထ ြဲ ားရာ ထီးခ်ဳိ္င့္Aရပ္သ႔ို ျပန္ရန္ စတင္ျပင္ဆင္သည္။ ေနာက္ထပ္ Aခ်ိန္Aနည္းငယ္မွ် ၾကာၿပီးေသာAခါ မြန္ဂိုစစ္သည္မ်ား ၀န္းရံထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ျမင္းရထားသည္ ပုဂံၿမိဳ ႔မွ စတင္၍ ေျမာက္ဘက္ဖ်ားဆီသ႔ို ထြက္ခြာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မိမိတ႔၏ ို Aသက္Aးို Aိမ္ မပ်က္စးီ ရေAာင္ သူမဘ၀ကို Aနစ္နာခံ စေတးၿပီး မြန္ဂိုျပည္သ႔ို လိက ု ္ပါသြားမည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေၾကာင္းကို သိရွိသည့္ ျပည္သA ူ ေပါင္းသည္ ျမင္းရထား ျဖတ္သန္းရာ ေနရာတိင ု ္း၌ ေစာင့္ဆိုငး္ AရိA ု ေသေပးကာ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ Aသက္ႀကီးငယ္ မေရြး တမၼာဒီပ ျပည္သတ ူ ိုင္း၏ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ ညိဳးငယ္ေနၾကၿပီး ေျဖမဆည္ႏင ို ္သည့္ Aခ်ိဳ႔သူမ်ားသည္ကား ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aမည္ကို တမ္းတကာ ငိုေၾကြးေနလ်က္ ရွိၾကသည္။ ပုဂံျပည္တစ္ခလ ု ုးံ ပူေဆြး၀မ္းနည္းမႈႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ Aခ်ိနA ္ ခါသာမယဟု ဆိုရေပမည္သာ …. ။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ တမၼာဒီပနန္းေတာ္မွ ထြကခ ္ ာြ လာၿပီး ေနာက္ထပ္ သံုးရက္မွ် ၾကာသည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းရထားထဲမွ Aေၾကာင္းကိစၥ မရွိဘဲ ထြက္ခာြ ျခင္း မျပဳ။ Aတတ္ႏိုင္ဆုးံ လဲ သူမ၏ ရံေရြေတာ္မ်ားမွလဲြ၍ မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် စကားေျပာဆိုျခင္း မရွိ။ မိမိAား Aေရာတ၀င္ ျပဳခ်င္ေနသည့္ ဂါမြတမ ္ င္းသားAားလဲ မ်က္ႏွာသာမေပး။ ယုတ္စA ြ ဆံုး AစားAေသာက္ကပ ို င္ မြန္ဂတ ို ႔ို ေကြ်းေမြးသည္ကို မစားဘဲ ရံေရြေတာ္မ်ား ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးသည္ကသ ို ာ သံုးေဆာင္ေလသည္။ ခရီးၾကမ္းႏွင္ရသည့္ Aခ်ဳိ႔ေသာ Aခ်ိန္မ်ားတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖ႔ို Aဆင္မေျပသည့္တိုင္ မြန္ဂတ ို ႔ို လာေပးေသာ ရိကၡာေျခာက္မ်ားကို မမွီ၀ဲ။ မိမိတ႔ဖ ို ာသာ သယ္ယလ ူ ာသည့္ AစားAေသာက္မ်ားျဖစ္ျဖစ္၊ သစ္သီးသစ္ဖုမ်ားျဖစ္ျဖစ္သာ AာဟာရAျဖစ္ စားေသာက္သည္။ ဓါးစာခံAျဖစ္ လိ္က ု ္ပါလာရသည့္တိုင္ မာန္မက်ဘဲ ရွိေနေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္ကို ဂါမြတ္မင္းသား တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ၾကည့္မရ ျဖစ္လာခဲသ ့ ည္။ ဤသိ႔ျု ဖင့္ ခရီးႏွင္လာၾကာရာ .. မြန္ဂတ ို ပ္မ်ား ရွိရာ ထီးခ်ဳိင့္Aရပ္သ႔ို တစစ နီးကပ္လာခဲ့သည္။ တပ္Uီးစီးခ်ဳပ္ Aာခန္Aား ၀မ္းေျမာက္ဖယ ြ သ ္ တင္းေကာင္းကို ကိုယတ ္ င ို ္ကယ ို ္က် ေလွ်ာက္တင္ခ်င္သည့္Aေလ်ာက္


Page 107



ဂါမြတမ ္ င္းသားသည္ တစ္ေန႔တာလံုး ခဏတာမွ် Aနားယူျခင္းပင္ မျပဳ။ Aရွိန္Aဟုန္ ျပင္းစြာႏွင့္ ဆက္လက္၍ ခ်ီတက္သည္။ လူသူAေရာက္Aေပါက္နည္းေသာ ေတာေတာင္မ်ားကို ျဖတ္ရသည့္Aျပင္ လမ္းခရီးက ၾကမ္းတမ္းလွေလရာ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ရံေရြေတာ္မ်ားသည္ ခရီးပန္းမႈဒဏ္ကို လြန္မင္းစြာ ခံစားရသည္။ ထိ႔A ု ျပင္ မနက္ကတည္းက AစားAေသာက္ဟူ၍ မယ္မယ္ရရ မသံုးေဆာင္ခေ ဲ့ လရာ ဆာေလာင္မတ ြ သ ္ ိပ္မက ႈ လဲ ျပင္းျပေနသည္။ ပုဂံနန္းေတာ္မွ ထြက္ခြာလာခဲက ့ တည္းက မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ ရွိေနခဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလးပင္ Aနည္းငယ္ ညိဳးႏြမ္းလ်က္ ရွိသည္။ ဒါ .. တမင္သပ္သပ္ သူမတိ႔က ု ို Aႏုနည္းနဲ႔ ႏွိပ္စက္တာဟု စိတထ ္ ဲမွေတြးကာ မေက်မခ်မ္းလဲ ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုAခိုက္ မြန္ဂိ္ုဘာသာျဖင့္ ဂါမြတမ ္ င္းသား၏ ေAာ္ဟစ္ Aမိန႔ေ ္ ပးသံကို ၾကားရၿပီးေနာက္ သူမတိ႔ု ျမင္းရထားသည္ တံု႔ခနဲ ရပ္သာြ းသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းရထား ျပတင္းကို ကာထားေသာ ခ်ည္စကို ဖယ္ခြာ၍ မၾကည့္ရာ မြန္ဂိုစစ္သည္မ်ား ညAိပ္နားဖိ႔A ု တြက္ တဲမ်ားကို တည္ေဆာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဆာေလာင္မႈ Aခံႏွင့္ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္း မရွိေလရာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျမင္းရထားထဲမွ ဆင္းကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ခါးေထာက္၍ သူ႔လူမ်ားAား Aမိန႔ေ ္ ပးေနသည့္ ဂါမြတ္မင္းသားဆီသ႔ို Uီးတည္၍ ေလွ်ာက္လာသည္။ ေရႊစာႏွင့္ က်န္သည့္ ရံေရြေတာ္မ်ားသည္ စိတဆ ္ ိုးမာန္ဆးို ႏွင့္ေလွ်ာက္သာြ းေသာ ေနၾကာေဒ၀ီေနာက္သ႔ို Aေျပးတစ္ပင ို ္းႏွင့္ လိုက္ရသည္။ “ဘာျဖစ္လ႔ို တစ္ေန႔လုးံ ခနတာေတာင္ မနားႏိုင္ရတာလဲ … က်မတိ႔ု မိန္းမသားေတြ ရွင္တ႔ို သြားသလို မသြားႏိုင္တာ မသိဘူးလား .. ေန႔လည္စာလဲ က်မတိ႔ု စားခ်ိန္ေတာင္ မရဘူး .. “ စိတဆ ္ ိုးေဒါသထြက္ေနသည့္ဟန္ႏွင့္ Aနားေရာက္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္ကို ဂါမြတ္ မခိုးမခန္႔ ၾကည့္သည္။ ပုဂံနန္းေတာ္မွ ထြက္ခာြ လာၿပီးကတည္းက ပထမဆံုးAႀကိမ္Aျဖစ္ ေနၾကာေဒ၀ီက စတင္၍ စကားလာေျပာသည့္Aတြကလ ္ ဲ Aနည္းငယ္ေတာ့ ဘ၀ျမင့္သြားသည္။ “ေနာက္ဆုးံ ေတာ့ မင္း ငါနဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္လ႔ို မရပါဘူး ပုဂံမင္းသမီးရယ္”ဟု စိတ္ထက ဲ ေျပာဆိမ ု ိသည္။ ႏႈတက ္ မူ .. “ေန႔လည္စာ စားဖိ႔ု Aခ်ိ္န္ေပးလဲ မင္းမွ ငါတိ႔ု AစားAေသာက္ေတြကို မစားတာ .. ဘာျဖစ္လ႔ို Aခ်ိနက ္ ုန္ခံၿပီး ရပ္ေပးေနရမွာလဲ .. “ Aေပၚစီးမွ တံု႔ျပန္ေျပာဆိသ ု ည့္ ဂါမြတ္၏ Aေျဖတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေAာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို သြားႏွင့္ ကိက ု ္ထားရင္း သူ႔Aား ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္သည္။ ကိုယA ္ တြင္း ဆူေ၀တက္လာသည့္ ေဒါသAရွ္န ိ ္ႏွင့္ ဂါမြတ၏ ္ မ်က္ႏွာAား လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးကာ .. “ရွင္တ႔ို .. Aရိုင္းAစိုင္းေတြ .. မင္းသမီးတစ္ပါးကို ဘယ္လို ဂရုစိုကဆ ္ က္ဆံရမယ္ဆတ ို ာ ရွင္တ႔ို နားမလည္ဘးူ .. “ ေျပာဆိုၿပီးသည္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ဂါမြတ္မင္းသားေရွ႔မွ ခ်ာခနဲ ကိုယက ္ လ ို ွည့ထ ္ ြကက ္ ာ ျမင္းရထားဆီ ျပန္မည္ျပဳသည္။ “ေAာ္ .. မင္းရဲ ႔ပုဂံဘုရင္ကေတာ့ မင္းလို မင္းသမီးကို ဘယ္လဆ ို က္ဆံရမယ္ဆတ ို ာ သိတာကိုး ..


Page 108



သိပသ ္ ိလန ြ ္းလိ႔ု ငါတိ႔န ု ႔A ဲ တူ မြန္ဂိုျပည္ကို ထည့္လိုကတ ္ ာေပါ့ .. ဟား .. ဟား .. “ သူ႔စကားကို သူသေဘာက်သြားသည့္ ဂါမြတ္မင္းသား ကိယ ု ္ကလ ို ႈပ္ခါၿပီး ဟားတိက ု ရ ္ ယ္ေမာေနရာ မ်က္လုးံ မ်ားပင္ ပိတ္မတတ္ျဖစ္သည္။ ထိုAတြက္ေၾကာင့္ သူ႔Aား ေက်ာခိုငး္ ထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကုိယ္ကေလး သူ႔ဘက္သ႔ို ျပန္လွည့လ ္ ာၿပီး သူမလက္၀ါးတစ္ဖက္ ေလထဲေျမာက္တက္သြားသည္ကို ဂါမြတ္ မျမင္လက ို ္ .. “ျဖန္း !! .. “ “မင္း .. မင္း !! “ နီရဲသြားသည့္ ပါးျပင္တစ္ဖက္ကို ဂါမြတ္မင္းသားသည့္ လက္၀ါးႏွင့္ ျပန္ပြတရ ္ င္း မယံုၾကည္ႏိုင္သည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီကိုၾကည့္သည္။ ေဒါသေသြးတိ႔ု ဆူေ၀တက္လာသည့္Aေလ်ာက္ လက္ကိုေျမွာက္၍ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAား ေျဖာင္းခနဲေနေAာင္ ရိုက္ပစ္လက ို သ ္ ည္။ ျပင္းထန္လသ ွ ည့္ AားAရွိန္ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ကေလးသည္ ေျမျပင္ထက္တြင္ ပံုလ်က္သား လဲက်သြားသည္။ AေျခAေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ ေရႊစာတိ႔ု တစ္သက ို ္ သခင္မေလးရွိရာသိ႔ု Aလန္႔တၾကား ေျပးလာၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAား ထူသည့္သူကထူ၊ ဂါမြတ္မင္းသားAား ၀ိုင္း၍ ရန္ျပဳသူကျပဳႏွင့္ ရုတ္ရတ ု သ ္ ဲသဲ ျဖစ္ကုနသ ္ ည္။ “ေတာက္ !! .. ဒီဟာမေတြ .. သြားၾကစမ္း .. နင္တ႔ေ ို တြ .. သိမယ္ .. ေဟ့ Aေစာင့္ေတြ လာထိန္းထားစမ္း .. “ ခပ္လွမး္ လွမ္းတြင္ ရွိေနသူ မြန္ဂိုရမ ဲ က္မ်ား ဂါမြတ္မင္းသားဆီသ႔ို ေျပးလာၾကသည္။ ဂါမြတ္Aား ၀ိုင္း၍ ရန္ျပဳေနၾကသည့္ ေရႊစာတိ႔ေ ု တြကို ဖမ္းခ်ဳပ္ကာထားလိက ု သ ္ ည့္ေနာက္တြင္ ဂါမြတ္မင္းသား ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ီ ႔ို လြတလ ္ တ ြ လ ္ ပ္လပ္ ခ်U္းကပ္သြားႏိုင္သည္။ ဘီလူးသဘက္ႏွယ္ Aနားေရာက္လာေသာ ဂါမြတA ္ ား လဲက်ေနရာမွ ျပန္ထလာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ေျခေတြလက္ေတြႏွင့္ ကန္ေက်ာက္သည္။ ေဒါသစိတႏ ္ ွင့္ ကမူးရွဴ းထိးု ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဂါမြတ္ မိမိက္ယ ို က ္ ို ကာကြယ္ရေကာင္းမွနး္ မသိ။ ေပါင္ခြၾကားေနရာAား ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေျခကန္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ခံလိုကရ ္ သည္။ ဂါမြတ္၏ ေဒါသက Aျမင့္ဆုးံ Aဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိသာြ းသည္။ “ကဲ .. ကြာ “ ျပင္းစြာေသာ Aရွိန္ႏွင့္ ၀မ္းဗိက ု က ္ ို Aထိးု ခံလက ို ္ရမႈေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ ဒုတယ ိ Aႀကိမ္ေျမာက္Aျဖစ္ ေျမျပင္ထက္သ႔ို ျပန္လက ဲ ်သြားသည္။ AခုAႀကိမေ ္ တာ့ ျပန္လည္၍ေတာင္ မထႏုိင္ေတာ့။ ၀မ္းဗိက ု က ္ ို လက္ျဖင့္ဖိထားၿပီး လူက ေကြးေကြးေလးျဖစ္ကာ လူးလိမ့္ေနသည္။ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ပန္းႏုေရာင္ ၀တ္ရုစ ံ သည္ ေျမမႈန႔မ ္ ်ားႏွင့္ Aလူလူးျဖစ္သြားယံုမက Aခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ ၿပဲစတ ု ္သြားသည္ျဖစ္ရာ ျဖဴ၀င္းသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aတြင္းသားေလးမ်ားပင္ ေပၚစျပဳသည္။ ေဒါသခိးု ေ၀ေနသည့္ ဂါမြတ္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ဤျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရမၼက္ခိုးပါေ၀၍ တက္လာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီနားတြင္ ဒူးေထာက္ထိင ု ္ခ်ျပီးေနာက္ သူမကိုယေ ္ လးAား ပခံုးထက္တြင္ ထမ္း၍ တင္လက ို သ ္ ည္။ ဂါမြတ္၏ ေျခလွမး္ မ်ားသည္ Aနီးဆံုးရွိ ရြက္ဖ်င္တတ ဲ စ္ခုစသ ီ ႔ို Uီးတည္ေနသည္။ “သခင္မေလး !! … “


Page 109



ဘာဆက္ျဖစ္ေတာ့မည္ဆသ ို ည္ကို ရိပ္မသ ိ ည့္ ေရႊစာသည္ သူမသခင္မေလးAတြက္ Aစိုးရိမ္ႀကီးစိုးရိမက ္ ာ သူမAား ဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ဂါမြတမ ္ င္းသား၏ သက္ေတာ္ေစာင့္မ်ားထံမွ လြတေ ္ Aာင္ရုန္းသည္။ ရွိရွိသမွ် Aားသံုး၍ Aေၾကာက္Aကန္ ရုန္းသည္ျဖစ္ရာ ေယာက်္ားႀကီးႏွစ္ေယာက္ ၀ိုင္းခ်ဳပ္ထားသည့္တိုင္ တစ္ခ်က္တြင္ လြတထ ္ က ြ သ ္ ာြ းသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီကို ထမ္းထားလ်က္က ရြကဖ ္ ်င္တA ဲ ၀ကို ဖယ္ရွား၍ Aထဲသ႔ို ၀င္ေတာ့မည္ျပဳသည့္ ဂါမြတ္ေနာက္သ႔ို AေျပးAလႊားလိုကသ ္ ည္။ ေရႊစာကို ခ်ဳပ္ထားသည့္ ရဲမက္ႏွစ္ေယာက္ကလဲ ေနာက္မွေန၍ ဒေရာေသာပါး ေျပးလိက ု လ ္ ာသည္။ ဂါမြတမ ္ င္းသား၏ ပခံုးထက္မွ ေနၾကာေဒ၀ီကို ေနာက္ဘက္မွေန၍ ျပန္ဆလ ြဲ ုေတာ့မည္ဆဆ ဲ ဲတြင္ ေရႊစာAား ရဲမက္ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဖမ္းမိသြားသည္။ လက္တစ္ဖက္ကို ရသမွ် ဆန္႔တန္း၊ မွီလိုမွီျငား လွမ္းဆြထ ဲ ားရင္းမွ “သခင္မေလး”ဟု သံကုန္ျခစ္ကာ ေAာ္ရင္း ေရႊစာတစ္ေယာက္ ရြကဖ ္ ်င္တဲ Aျပင္ဘက္တင ြ ္ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ သားေမြးစမ်ား ခင္းက်င္းထားသည့္ တဲၾကမ္းျပင္ထက္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ေလးသည္ မလႈပမ ္ ယွက္ ၿငိမ္သက္စြာ ရွိေန၏။ သူမကိယ ု ္ႏွင့္ ထပ္တူ မ်က္လုးံ Aိမ္မ်ားသည္လည္း လႈပ္ရွားျခင္း မရွိဘဲ ရြကဖ ္ ်င္တဲ၏ Aမိုးထက္ဆသ ီ ႔ို Aသက္မ့စ ဲ ာြ စိုကၾ္ ကည့္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAနားတြင္ ဒူးေထာက္ထ္င ို ္လိုကသ ္ ည့္ ဂါမြတ၏ ္ လက္ေတြက ၿပဲစတ ု ္ေနသည့္ ၀တ္ရုစ ံ ၏ ခါးစည္းေနရာဆီသ႔ို ေရာက္သြားသည္။ ၾကမ္းတမ္း၍ Aားပါေသာ ဆြဲေဆာင့္မႈတြင္ ၿဗိခနဲ ေနၿပီး ခါး၀တ္ေတာ္က ဂါမြတ္လက္ထဲ ပါသြားသည္။ AခုAခ်ိန္ထိ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တုတတ ္ တ ု ္မွ် မလႈပ္။ ဘာAသံမွလည္း မထြက။္ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ရြကဖ ္ ်င္တဲ ေခါင္မိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနၿမဲေနလ်က္သာ .. ဂါမြတ၏ ္ Aၾကည့္က ျဖဴစင္၀င္းမြတ္ၿပီး သြယလ ္ ်ေနသည့္ ေပါင္တန္မ်ားဆီသ႔ို Aရင္ဆုးံ ေရာက္သည္။ ထိုမတ ွ ဖန္ ေသေသသပ္သပ္ ထားရွိထားသျဖင့္ ႀတိဂံပုလ ံ ိုျဖစ္ေနေသာ Aေမႊးေရးေရးေလးမ်ား ေAာက္ဘက္ရွိ မိန္းမကိယ ု ္ေလးျဖစ္ေသာ ရတနာတြင္း၀ေလးဆီသ႔ို Aၾကည့္ေရာက္သည္။ ရွင္းသန္႔ၿပီး တပ္မက္ဖယ ြ ္ေကာင္းေသာ ပန္းႏုေရာင္Aဆင္းရွိ A၀ေလး၏ Aသြငတ ္ ြင္ ဂါမြတ္ ရမၼက္စတ ိ ္ေတြ ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာမ်ားကို ဖယ္ကာ ကိယ ု ္ေAာက္ပိုင္းကို လွ်င္ျမန္စာြ ခြ်တ္ခ်လိက ု ္ၿပီးေနာက္ ဂါမြတ္ ခပ္ေထ့ေထ့ၿပံဳးသည္။ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ .. ပုဂံမင္းသမီး .. မြန္ဂိုမင္းသားတစ္ပါးကို ဘယ္လိုေလးေလးစားစား ဆက္ဆံရမယ္ဆတ ို ာ မင္း မွတေ ္ လာက္သားေလာက္ ျဖစ္ေAာင္ ျပရေသးတာေပါ့ .. ဟု စိတထ ္ ဲမွေတြးရင္း ခပ္မာမာျဖစ္ျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ လိငတ ္ န္ကို လက္ႏွင့္ဆြ၍ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသိ႔က ု ားသြားေAာင္ တြနး္ ထုတလ ္ က ို ္ၿပီးမွ ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနသည့္ A၀ေလး၏ AေျခAေနကို ဂါမြတရ ္ ိပ္မသ ိ ည္။ တဲပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့၍ ္ မ်က္စက ိ စားလိက ု ္ရာ ဆီမးီ ထြန္းဖိ႔A ု တြက္ ထားထားသည့္ ကညင္ဆီခက ြ က ္ ို ေတြ႔သည္။ လက္ျဖင့္ ခြကက ္ ို လွမ္းဆြယ ဲ လ ူ ိုက္ၿပီး ခပ္ခ်ြ ဲခ်ြ ဲ ကညင္ဆက ီ ို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ထိုးႏွစ္ကာ ဆြတလ ္ ိုကသ ္ ည္။ လက္ထဲပါလာသည့္ ဆီမ်ားကို လိငတ ္ န္ညိဳတုတတ ္ ုတေ ္ ပၚတြင္ သုတ္လမ ိ ္းလိုကရ ္ ာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေAာင္ တင္းေျပာင္၍လာသည္။ က်န္ရွိေနသည့္ ကညင္ဆီမ်ားကိုမူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ A၀ေလးေပၚသိ႔ု ေလာင္းခ်ပစ္သည္။


Page 110



ခြကထ ္ ဲမွ ဆီကုနသ ္ ာြ းၿပီဆသ ို ည္ႏွင့္ ဂါမြတ္ ေနာက္ထပ္Aခ်ိနဆ ္ မ ြဲ ေနေတာ့ဘဲ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္ခြၾကားဆီသ႔ို ဒူးေထာက္၍ ခ်U္းကပ္သည္။ မာထန္ေနသည့္ လိငတ ္ န္ကို လက္ျဖင့္ ဆုပက ္ ာကိုငထ ္ ားၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ မိန္းမကိယ ု ္A၀ေလးႏွင့ေ ္ တ့ကာ ေဆာင့္သင ြ ္းလိက ု သ ္ ည္။ စိုရႊဲေနသည့္ ကညင္ဆေ ီ ၾကာင့္ တင္းက်ပ္ေနသည့္တိုင္ သြင္းရတာ Aခက္Aခဲမရွ။ိ တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ Aဆံုးထိေရာက္သည္။ Aိေႏြးႏူးညံသ ံ့ ည့္ Aတြင္းသားမ်ား၏ Aရသာတြင္ ဂါမြတမ ္ င္းသား Aႀကိဳက္ႀကီးႀကိဳက္ကာ Aဆက္မျပတ္ကို ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု သ ္ ည္ ဂါမြတ္၏ ေဆာင့္ခ်က္တိုငး္ ၌ တုန္ခါ၍ ေနသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမဆီမွ ဘာသံမွ မထြက၊္ တဲမ်က္ႏွာက်က္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လုးံ Aိမ္မ်ားသည္လဲ ေရြ ႔လ်ားျခင္း မရွိ …။ ဂါမြတမ ္ င္းသားသည္ Aစပိင ု း္ တြင္ေတာ့ ရမၼက္စတ ိ ္ရိုင္းေၾကာင့္ Aားကုနေ ္ ဆာင့္ေနမိေသာ္လည္း Aခ်ိန္ၾကာလာေသာAခါ Aေသေကာင္ႏွင့္ မျခား တုန႔ျ္ ပန္မႈမရွိသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပံုစံတြင္ စိတ္ပ်က္လာမိသည္။ သူျဖစ္ခ်င္သည္က ဤကဲ့သ႔ို မဟုတ္။ သူ၏ေဆာင့္ခ်က္တင ို ္းတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ နာနာက်င္က်င္ႏွင့္ ေAာ္ဟစ္ညည္းတြားမႈကို ျမင္ခ်င္ ၾကားခ်င္တာ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ေနၾကာေဒ၀ီက သူထင္ထားသလို မဟုတ။္ ၾကားခ်င္သည့္ ေAာ္ဟစ္သက ံ ို သူမဆီမွ မၾကားဘဲ တဲAျပင္ဘက္မွ ေရႊစာဆီမွ ၾကားေနရသည္။ ေကာင္းမြနေ ္ သာ စကားမ်ားေတာ့ မဟုတ္။ သူ၏ နာမည္Aား တပ္ကာ ဆဲဆိုေရြရတ ြ ္ေနသံမ်ားသာ .. “ေဟ့ .. Aဲဒေ ီ Aာ္ဟစ္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္ Aထဲ ေခၚလာစမ္း .. “ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္လက္မွ ရုန္းကန္တြန္းထိုးရင္း ေရႊစာ တဲထဲေရာက္လာသည္။ သခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီAား သားေမြးခင္းထားသည့္ ၾကမ္းျပင္ထက္တင ြ ္ ကိုယ္ေAာက္ပ္င ို ္း၌ ဘာA၀တ္မွ မရွိဘဲ ေပါင္တန္ႏွစ္ခုကားလွ်က္ မလႈပ္မရွား လဲေလ်ာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရာ ေရႊစာ၏ ေAာ္ဟစ္သံမ်ား Aလိိလ ု ို ရပ္သာြ းသည္။ မ်က္လုးံ Aစံုသည္ ျပဴးက်ယ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ တစ္စုတ ံ စ္ခက ု ို ေျပာခ်င္ဟန္ႏွင့္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္။ ေသြးဆုတ္ျဖဴေလ်ာ္သြားသည့္ ေရႊစာ၏ မ်က္ႏွာကို ဂါမြတ္ ေက်နပ္Aားရစြာၾကည့္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ေဘးနားရွိ ေနရာAား လက္ညဳိ းညႊနက ္ ာ ထိုးျပရင္း .. “ထားလိက ု ္စမ္း Aဲဒီမွာ .. ငါ့ကဆ ို ဲဆိုေနတဲသ ့ ူ … တခါထဲ Aသံတတ ိ သ ္ ြားေAာင္ ဆံုးမရမယ္ .. “ “နင္တ႔ို Aရိုင္းAစိုင္းေတြ .. လူမဟုတတ ္ ဟ ဲ့ ာေတြ … “ ေျခကားလက္ကားယားႏွင့္ ပါသြားသည့္ ေရႊစာ၏ နားသိ႔ု လိငတ ္ န္ႀကီး တကားကားႏွင့္ ဂါမြတတ ္ ိုးကပ္သာြ းသည္။ သူ႔Aား လွမ္းရန္ျပဳဖိ႔A ု တြက္ ေျမာက္တက္လာသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ရင္း ခါး၀တ္လႊာကို လက္ၾကမ္းႀကီးႏွင့္ ဆြဲၿဖဲပစ္လက ို ္သည္။ ခါး၀တ္လႊာစက ၿဗိခနဲ ၿဗိခနဲ ျမည္ကာ ႏွစ္ပိုင္းျပတ္ထက ြ ္သည္။ ၀င္း၀ါေျဖာင့္စင္းသည့္ ေပါင္တန္မ်ား၏ Aလွကား ေယာက်္ားႀကီးသံုးေယာက္၏ မ်က္လုးံ ကို ၀င္းလက္သာြ းေစသည္။ သူ႔လက္ႏွင့္ကိုငထ ္ ားသည့္ ေျခတန္ႏွစ္ဖက္Aနက္မွ ညာဖက္ေပါင္တန္ကို Aေစာင့္တစ္ေယာက္Aား ေပးလိက ု ္ၿပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဂါမြတ္ ခ်ဳပ္ထန ိ ္းကာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ မိန္းမကိယ ု ္A၀ေလးသိ႔ု လိငတ ္ န္ကို ေဆာင့္သင ြ ္းလိက ု သ ္ ည္။


Page 111



“ရပ္စမ္း … မလုပ္န႔ဲ .. မလုပန ္ ႔ဲ .. “ တကိုယလ ္ ုးံ တြန႔လ ္ ိမ္၍ ရုန္းကန္ေနသည့္တိုင္ သန္မာေသာလက္မ်ားႏွင့္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမႈကို ေရႊစာ မတြန္းလွနႏ ္ ိုင္။ ထိ႔A ု တူ ေခ်ာက်ိေနေသာ Aဆီမ်ား၏ Aစြမ္းႏွင့္ သူမ၏ ရတနာတြင္းေလးထဲသ႔ို ၀င္လာေသာ လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကိလ ု ည္း မတားဆီးႏိုငပ ္ ါ။ Aတြင္းသားမ်ားကို ပြတတ ္ က ို ္ဆ၍ ြဲ Aတြင္းပိ္င ု ္းသိ႔ု ထိုးခြ၀ ဲ င္ေရာက္သည့္ ဒဏ္ခ်က္တင ြ ္ သူမ မ်က္လုးံ Aစံု ျပာေ၀သြားေတာ့သည္။ ဆိုးရြားလွသည့္ မိမိကံၾကမၼာကို ကယ္တင္ႏိုင္မည့္သူမရွ၊ိ ေရွာင္လဖ ြဲ ႔ရ ို ာ မျဖစ္ႏို္င္ဆသ ို ည္ကို သိရသ ွိ ြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေရႊစာ၏ ရုန္းကန္မမ ႈ ်ားသည္ Aလိလ ု ို ေပ်ာက္ပ်က္သာြ းသည္။ လက္သးီ ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ဆပ ု ္၊ သြားမ်ားကို ေစ့ကာကိက ု ထ ္ ားရင္း မီး၀င္းေတာက္သည့္ မ်က္လုးံ မ်ားႏွင့္ ဂါမြတက ္ ို ၾကည့္ေနသည္တိုင္ မ်က္၀န္းAိမတ ္ ြင္ မ်က္ရည္စတိ႔က ု ခိုတလ ြဲ ာသည္။ “Aား .. ေကာင္းလုိက္တာကြာ .. Aီး .. “ ဘီလူးသရဲစီးသလို Aဆက္မျပတ္ ႀကံဳးကာေဆာင့္ၿပီးေနာက္ ဂါမြတ္တစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့ မ်က္လုးံ စံုမွိတက ္ ာ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လက ို သ ္ ည္။ ေက်နပ္Aားရသည့္ Aသြင္ႏွင့္ သူမAား ေလွာင္ေျပာင္ ၾကည့္ေနေသာ ဂါမြတ္၏ မ်က္ႏွာAား စက္ဆုပ္ရြံရွာလွသျဖင့္ ေရႊစာ မ်က္လုးံ မ်ားကို မွိတ္ပစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမကိယ ု ္မွ ဖယ္ခြာသြားသည့္ ဂါမြတထ ္ ံမွ စကားသံAၾကားတြင္ သူမ မ်က္၀န္းAစံုသည္ ျပန္လည္၍ ျပဴးက်ယ္သြားေတာ့သည္။ “ေရာ့ ေဟ့ .. ငါ့Aလွည့ၿ္ ပီးၿပီး … က်န္တာမင္းတိ႔ု သေဘာက်ပဲ .. “ Aဆီျပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ သူမကိယ ု ္ေပၚကို မိုးကာလာသည့္ ေယာက်္ားႀကီးႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေAာ္ဟစ္မိေသာ ေရႊစာ၏ Aသံကို တဲAျပင္ကပင္ ၾကားႏိုင္ေပသည္ …. ။ ဂါမြတႏ ္ ွင့္တကြ ေနာက္ေတာ္ပါႏွစ္Uီး တဲထဲမွ ေက်နပ္Aားရသည့္ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ထြကလ ္ ာၿပီးေနာက္ Aျပင္ဘက္တင ြ ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ က်န္ရံေရြေတာ္ သံုးUီးAား Aေစာင့္မ်ားက လႊတ္ေပးလိက ု ္သည္။ တဲထဲသ႔ို Aခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ေရာက္လာၾကေသာ Aပ်ဳိေတာ္မ်ားသည္ သခင္မေလးေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ေရႊစာတိ႔၏ ု AေျခAေနကို ျမင္ရသည္တြင္ မူးေမ့မတတ္ပင္ ခံစားရသည္။ Aိုပန္းလွဟု Aမည္ရေသာ Aပ်ဳိေတာ္ေလးသည္ တရႈံ ႔ရႈံ ႔ႏွင့္ ငိုေၾကြးေနသည့္ ေရႊစာဆီ AေျပးAလႊားေရာက္သာြ းက ေဖးမထူသည္။ “ရတယ္ … ငါ့ကို ထားထား .. သခင္မေလးကိုၾကည့္စမ္း … ဘုရား ဘုရား … သခင္မေလး တစ္ခုခု မျဖစ္ပါေစနဲ႔ .. “ Aိုပန္းလွႏွင့္Aတူ က်န္သည့္ ရံေရြေတာ္မ်ား Aားလံုး ေနၾကာေဒ၀ီနားတြင္ ၀ိုင္းAံု၍ ျပဳစုၾကသည္။ ထိ႔ေ ု န႔က တစ္ညလံုး ေရႊစာAပါA၀င္ ရံေရြေတာ္မ်ားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီAနားမွ မခြာၾက။ မည္သည့္စကားမွ ထြက္ဆိုျခင္းမရွဘ ိ ဲ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေပြ႔ဖက္ထား၍သာ ရွိေနၾကေလသည္။


Page 112



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ မြန္ဂိုတပ္မ်ား ယာယီစခန္းခ်ထားရာ ထီးခ်ဳိင့A ္ ရပ္ .. ပုဂံျပည္၏ မင္းသမီးတစ္ပါးျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေဆာင္က်U္း၍ ဂါမြတ္မင္းသား ျပန္လည္ေရာက္ရလ ွိ ာၿပီဆိုေသာ သတင္းေၾကာင့္ မြန္ဂိုတပ္Uီးစီး Aာခန္သည္ တပ္စခန္း၏ ၀င္ေပါက္သ႔ို ထြက္၍ပင္ ႀကိဳဆိသ ု ည္။ ျမင္းေပၚက ဆင္းလာသည့္ ဂါမြတ္မင္းသားAား ဖက္လွဲတလင္းျဖင့္ ႏႈတဆ ္ က္လက ို ္ၿပီးေနာက္ Aာခန္၏ Aၾကည့္က ျမင္းရထားေပၚမွ ဆင္းလာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ီ ႔ို ေရာက္သည္။ ေဘးဘီ၀ယ ဲ ာမွ ရံေရြေတာ္ႏွစ္Uီး ေဖးမကာ ဆင္းသက္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ပံုစံက ရိုးရိုးလမ္းခရီးပန္းလာသည္ႏွင့္မတူ။ AေသAခ်ာ စူးစိုက၍ ္ ၾကည့္လက ို ္ရာ သူမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ သာမန္လိုမဟုတ္၊ ေၾကာင္စစ ီ ီျဖစ္ေနသလို ႏူးညံ့သည့္ ပါးျပင္တစ္ဖက္သည္လည္း နီရဲေယာင္ကင ို ္းေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ “ဒါ .. ဘာျဖစ္တာလဲ ဂါမြတ္ .. ပုဂံျပည္က ငါတိ႔က ု ို သံုးမရတဲ့ နာတာရွည္ မင္းသမီးကို ေပးလိက ု တ ္ ာလား .. “ တင္းမာသည့္ေလသံႏွင့္ Aေမးတြင္ ဂါမြတ္ ရုတတ ္ ရက္ ဘာေျဖရမွန္းမသိ။ AတီးAတႏွင့္ ျဖစ္ေနခိက ု ္ ေနၾကာေဒ၀ီAား တြထ ဲ ားသည့္ ေရႊစာဆီမွ ဂါမြတ္Aား လက္ညိဳးထိုးကာ ေAာ္ဟစ္တိုငတ ္ မ္းသံကို Aရင္ၾကားလိက ု ္ရသည္။ “သူ .. သခင္မေလးကို ရိုကတ ္ ယ္ .. မတရားက်င့္တယ္ .. Aရွင္ !! .. က်မကိလ ု ဲ မတရားက်င့္တယ္ .. “ မည္းတက္သာြ းသည့္ Aာခန္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္Aျဖစ္ ဂါမြတ္၏မ်က္ႏွာက ေဖ်ာ့ေတာ့ျဖဴဆြတသ ္ ာြ းသည္။ “မ .. မဟုတဘ ္ ူး .. Aာခန္ .. ဒီမင္းသမီး က်ဳပ္ကို ရန္ျပဳတာ .. “ Aာခန္၏ Aၾကည့္က ေရႊစာဆီ ျပန္ေရာက္သည္။ လက္ယာဘက္လက္ကို ေျမွာက္၍ ေရႊစာAား သူ႔Aနားသိ႔ု လာေAာင္ ေခၚလိက ု ္ၿပီးေနာက္ .. “မင္း ေျပာစမ္း .. ျဖစ္ခသ ့ဲ မွ်ကို .. ဘာမွ လိမလ ္ ည္ေျပာဖိ႔ု မစU္းစားနဲ႔ .. မင္းေျပာတာ မဟုတ္မမွနဘ ္ ူးဆိုရင္ မင္းေခါင္းကို ငါျဖတ္မယ္ .. “ ခက္ထန္မာေၾကာသည့္ Aသြင္ရသ ွိ ည့္တိုင္ မြန္ဂိုစစ္Uးီ စီးခ်ဳပ္ Aာခန္သည္ Aမွန္တရားကိေ ု တာ့ ေလးစားျမတ္ႏိုးလွသူ ျဖစ္သည္။ ဤAခ်က္ကို ေရႊစာသည္လည္း ရိပ္မိသည္။ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို AေသးAဖြဲေလးမွ်ပင္ ခ်န္မထားဘဲ AစAဆံုး ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။ ေရႊစာ ေလွ်ာက္တင္ေနသည့္ စကားမဆံုးမျခင္း Aာခန္သည္ ဘာဆုိဘာမွ ၾကားျဖတ္၍ မေမး။ နီရဲတင္းမာေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္သာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဂါမြတက ္ ိုၾကည့္သည္။ ေရႊစာ ေျပာလိ႔ၿု ပီးၿပီဆိုမွ Aာခန္သည္ ဂါမြတဘ ္ က္လွည့က ္ ာ Aမိန႔ေ ္ ပးသည္။ “ေခၚလိက ု ္စမ္း .. မင္းရဲ ႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ .. Aကုန္လုးံ ဒီနားကို လာဖိ႔ု … တန္းစီၿပီး ရပ္ခိုင္းလိက ု ္ .. “ ဂါမြတ၏ ္ စစ္သည္မ်ား တန္းစီၿပီးသြားေသာAခါ Aာခန္က ေရႊစာAား သူမAား


Page 113



မတရားက်င္ခသ ့ဲ ည္ဆေ ို သာ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္Aား တန္းစီထားသည့္Aထဲမွ ေရြးထုတ္ခိုင္းသည္။ Aာခန္၏ သေဘာကို ရိပ္စားမိသည့္ ေရႊစာ ၀မ္းသာAားရပင္ သူမAား Aႏိုင္က်င့္ခဲ့သည့္ ရဲမက္ႏွစ္UီးAား လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ မ်က္စပ ိ ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္ေနေသာ Aေစာင့္ႏွစ္Uီးေရွ ႔သ႔ို Aာခန္ကယ ို ္တိင ု ္ တိုးကပ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ေမးသည္ “သူေျပာေနတာ Aမွန္ပါလား .. မင္းတို ငါ့ကို မွန္မွန္ေျပာစမ္း .. “ စစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ Aာခန္၏ ေဒါသကို သိေနသည့္ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သည္ ေျမျပင္တြင္ ခ်က္ခ်င္းဒူးေထာက္ကာ သူတ႔၏ ို Aသက္ကို ခ်မ္းသာေပးဖိ႔ု ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ရဲမက္ႏွစ္Uီး၏ AေျခAေနကို ၾကည့္ကာ Aာခန္တစ္ေယာက္ ေရႊ႔စာလိမ္မေျပာဘူးဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းရိပ္မသ ိ ြားသည္။ ေဒါသAမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ကာ ခါးတြငခ ္ ်ိတ္ထားသည့္ ဓါးေကာက္ကို ဆြဲထတ ု လ ္ ္ုက ိ ္သည္။ ၀င္းခနဲ လက္သြားသည့္ ဓါးသြားေရာင္တြင္ Aေစာင့္ႏွစ္Uီးဆီမွ Aားခနဲ ေAာ္သက ံ ို တၿပိဳင္တည္း ၾကားလိက ု ္ရသည္။ နီရသ ဲ ည့္ ေသြးစက္မ်ား ေပက်ံေနသည့္ ဓါးေကာက္ခြ်န္ကို ကိုငထ ္ ားရင္းမွ စစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ Aာခန္ ဂါမြတ္ဖက္ လွည့လ ္ က ို သ ္ ည္။ ေသြးပ်က္ေနသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ ဂါမြတ္ ေနာက္သ႔ို ဒေရာေသာပါး ဆုတ္ရာ ဖင္ထိုင၍ ္ ပင္ က်သည္။ လက္ထက ဲ ိုငထ ္ ားသည့္ ဓါးUီးခြ်န္ႏွင့္ ဂါမြတ္မ်က္ႏွာAား ခ်ိန္ထားရင္း သူ႔ေနာက္ေတာ္ပါမ်ားAား Aာခန္ လွမး္ Aမိန႔ေ ္ ပးသည္။ “ငါတိ႔ု မြန္ဂိုေတြရဲ ႔သိကၡာနဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ညိဳးႏြမ္းေစတဲ့ေကာင္ .. ဒင္းကို တိုငမ ္ ွာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားလိက ု ္ .. နက္ျဖန္ခါက်မွ ဘာလုပ္မယ္ဆတ ို ာ ဆံုးျဖတ္မယ္ .. “ ေခါင္းငိက ု ္စက ို က ္ ်ကာ ပါသြားသည့္ ဂါမြတ္Aား ေရႊစာ ေက်နပ္Aားရစြာၾကည့္သည္။ ကံၾကမၼာဆိုသည္မွာ တစ္ပတ္လည္ ႏိုင္သည္ဆတ ို ာ Aခုေတာ့ ဒင္း သိရၿပီ မဟုတ္လား။ မိမိတ႔A ို တြက္ တရားသျဖင့္ျဖစ္ေAာင္ စီရင္ေပးရွာေသာ မြန္ဂိုစစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ Aာခန္ကိုေတာ့ တိုငး္ တပါးသား ရန္သူဆတ ို ာ သိေနသည့္တိုင္ ေရႊစာစိတ္ထဲ ေလးစားၾကည္ညိဳမိသလို ျဖစ္သည္။ ေနေလာင္ထားေသာ AသားAရည္တြင္ ေမးရိုးကားကား ေလးေထာင့္က်က် မ်က္ႏွာႏွင့္ Aာခန္၏ ပံုစံက စစ္ဘီလးူ တစ္Uီးထက္စာလွ်င္ ေနနတ္သားတစ္ပါးႏွင့္ ပို၍တူညီေပမည္။ AမႈမA ဲ့ မွတမ ္ ဲ့ သတိလက္လတ ြ ္ႏွင့္ ေရႊစာ စို္က္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ Aာခန္က ေရႊစာကို ဂရုစ္က ို ္၍ ျပန္ၾကည့္မေနပါ။ Aခုထက္ထိ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေသာ Aေၾကာင္းAရာကို သူမႏွင့္ မဆိုငသ ္ လို ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီဆသ ီ ႔ို လက္ညိဳးညႊန္ျပ၍ သူ႔ေနာက္ပါးတြင္ ရွိေနေသာ တပ္မႈးတစ္Uးီ Aား လွမ္းAမိန႔ေ ္ ပးလိုက၏ ္ ။ “ေဟ့ .. သူ႔ကို .. သမားေတာ္ ဗညားေန ဆီကို ေခၚသြား .. ခံစားေနရသမွ် သက္သာေAာင္ ကုသေပးလိက ု ္ .. ေ၀ဒနာ မေပ်ာက္ရင္ ဗညားေန Aသက္ေပ်ာက္မယ္လ႔ို ငါ Aမိန႔မ ္ ွတတ ္ ယ္ .. နားလည္လား .. “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္Aတိုင္းပါ .. Aရွင္ .. “ သမားေတာ္ ဗညားေနဆိုၿပီး Aာခန္က မိန႔ၾ္ ကားသျဖင့္ Aသက္ႀကီးရင့္ေနေသာ Aဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္မည္ဟု ေရႊစာတိ႔ု ယူဆထားသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္းေတြ႔သည္Aခါတြင္ေတာ့


Page 114



ဗညားေနဆိသ ု ည္မွာ သတ္လတ္ပ္င ို ္းAရြယ္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ လူရယ ြ ္တစ္Uီးသာ။ ရံေရြေတာ္ႏွစ္Uီး ေဖးမကာ ေခၚေဆာင္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AေျခAေနကို ျမင္သည္ႏွင့္ ထိုလူရယ ြ သ ္ ည္ သူ႔Aတြက္ ေပးထားသည္ ျဖစ္ေသာ တဲထမ ဲ ွ ျပာျပာသလဲ ေျပးထြကက ္ ာ ႀကိဳဆိသ ု ည္။ ေရွ႔ဆုးံ မွ Uီးေဆာင္၍လာသည့္ မြန္ဂိုတပ္မႈးက ဗညားေနAား သူတ႔ဘ ို ာသာႏွင့္ တစ္စုတ ံ စ္ခုကို လွမး္ ေျပာလိက ု ္ရာ သူက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊစာတိ႔ဘ ု က္ လွည့လ ္ ာသည့္Aခ်ိနတ ္ ြင္မူ Aံ့Aားသင့္ဖြယ္ရာ Aျဖစ္ ေျမလတ္ပိုငး္ သားတိ႔ု ဘာသာႏွင့္ပင္ ႏႈတဆ ္ က္သည္။ ပီသလွသည့္ သူမတိ႔ု ဘာသာစကားတြင္ ေရႊစာတိ႔ု Aားတက္သြားၿပီး ဗညားေနAား ျဖစ္ပ်က္ခသ ဲ့ မွ် Aေၾကာင္းစံုကို ရွင္းျပသည္။ ဗညားေန၏ မ်က္ႏွာတြင္ သနားၾကင္နာသည့္ AရိပA ္ ေယာင္မ်ား ျဖတ္သန္းသြားၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီAား ေရႊစာတိ႔ထ ု ံမွ လက္ေျပာင္းယူကာ တဲထဲရွိ Aိပ္စင္ေပၚတြင္ AသာAယာေပြ႔ကာ တင္လက ို သ ္ ည္။ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္ေကာက္၀တ္ကို Aရင္ကိုငက ္ ာ ေသြးခုန္ႏႈန္း စမ္းသည္။ မ်က္ခြံမ်ားကို လက္ျဖင့္AသာAယာ ပင့္မတင္ၿပီး မ်က္လုးံ Aိမက ္ ို ၾကည့္သည္။ ထိ႔ေ ု နာက္ သူမတကိုယလ ္ ုးံ ရွိ ေနရာAႏွံ႔ကို ကိုငတ ္ ြယစ ္ မ္းသပ္သည္။ ေနရာAႏွံ႔မွ တကယ့္ကို ေနရာAႏွံ႔ … ဗညားေန၏ စမ္းသပ္ျပဳမူမႈမ်ားကို ေနၾကာေဒ၀ီ မည္သ႔ခ ို ံစားရသည္မသိေပမယ့္ Aနားတြင္ Aနီးကပ္ ျမင္ေနရသည့္ ေရႊစာတိ႔ခ ု မ်ာေတာ့ ၾကည့္ေနရင္း ရင္ဖိုလာရသည္။ မြန္ဂိုလူမ်ဳိးမ်ားAလယ္တြင္ လာေတြ႔ရသည့္ သမားေတာ္ ေယာက်္ားပ်ဳိသည္ သူတ႔လ ို မ ူ ်ဳိးဆိုသည့္ Aသိႏွင့္ စိ္တထ ္ က ဲ ရင္းႏွီးခင္မင္သလို ျဖစ္သာြ းရာ ဗညားေန၏ လက္မ်ား လႈပ္ရွားမႈက သူမတိ႔က ု ိုယA ္ ား လာေရာက္ပတ ြ သ ္ ပ္ေနသလိက ု ို ခံစားရသည္။ တေAာင့္Aၾကာတြင္ ဗညားေန၏ လက္ကေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ေပၚမွ ကြာသြားၿပီးေနာက္ ေရႊစာတိ႔ဘ ု က္လွည့က ္ ာ AေျခAေနကို ရွင္းျပသည္။ “စမ္းသပ္လ႔ေ ို တာ့ ၿပီးသြားၿပီ .. သူ႔ကို ဘယ္လို ကုသရမလဲဆိုတာလဲ Aေျဖရွာေတြ႔ၿပီ .. ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ မယ္မင္းတိ႔ဆ ု က ီ AကူAညီလတ ို ယ္ … မင္းတိ႔ု သခင္မေလးကို ေမွာက္ရက္AေနAထားနဲ႔ Aပ္စိုကၿ္ ပီး ကုသရမွာ .. Aပ္စက ို ္ၿပီးတဲ့ Aခ်ိနက ္ စၿပီး တစ္ရက္န႔ဲ တစ္ညတိတိ မလႈပ္ရာွ းရဘူး .. Aခ်ိန္မေရြး သူရဲ ႔AေျခAေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရမယ္ .. မင္းတိ႔ထ ု ဲမာွ ေဆး၀ါးကုသမႈန႔ဲ ဘယ္သန ူ ီးစပ္လဲ .. “ “ကြ်န္မ နီးစပ္ပါတယ္ .. သမားေတာ္ႀကီး “ ေရႊစာ မရဲတရဲႏွင့္ ေျဖသည္။ မည္သ႔ေ ို ၾကာင့္မွန္း မသိ။ သူမ၏ Aသံသည္ တိုးလ်၍ ေနသည္။ ဗညားေနက ေရႊစာAား ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္လိုဖယ ြ ေ ္ ကာင္းစြာ ၿပံဳးျပသည္။ “ေကာင္းၿပီ .. ဒါဆို က်န္တသ ့ဲ ူေတြ Aရင္ Aနားယူလက ို ္Uီး .. မင္းတိ႔ု Aားလံုး ေ၀းေ၀းလံလံ တျခားမသြားရဘဲ က်ဳပ္န႔ဲ Aနီးဆံုးျဖစ္ေAာင္ ေဘးကတဲမွာပဲ စီစU္ေပးမယ္ .. မြန္ဂိုေတြ စစ္ျပန္မရုတ္ခင္ထိေပါ့ .. ေနာက္တစ္ခက ု က်ဳပ္ကို သမားေတာ္ႀကီးလိ႔ု မေခၚပါနဲ႔ .. ဗညားေနလိ႔ပ ု ဲ ေခၚပါ .. “ “ေက်း .. ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ … ဗညားေန .. “ ဗညားေန၏ ေတာင္းဆိုမႈႏွင့ပ ္ င္ Aိုပန္းလွAပါA၀င္ က်န္သည့္ ရံေရြေတာ္မ်ား ေနၾကာေဒ၀ီကို ကုသမည့္ ရြက္ဖ်င္တဲႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေနခြင့ရ ္ သည္။ Aိုပန္းလွတ႔ို ထြကခ ္ ြာသြားၿပီးသည့္ေနာက္ ဗညားေနသည္ Aခ်ိနဆ ္ ိုင္းမေနဘဲ ေနၾကာေဒ၀ီAား ကုသဖိ႔ု ျပင္သည္။ ေရွးUီးစြာ ေဆးရည္တစ္ခက ြ က ္ ို ေဖ်ာ္ကာ


Page 115



Aင္ဒုင ံ ယ္ေလးတစ္ခA ု တြင္း ထည့္ၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီAား တိက ု ္ေကြ်းသည္။ ေဆးရည္ေသာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ေနၾကာေဒ၀ီ Aိပ္ေမာက်သြားသည္။ ဗညားေနသည္ ထိုေတာ့မွ A၀တ္လိပ္တစ္ခလ ု ို ပတ္ထားသည့္ Aလိပက ္ ို ေျဖလိက ု ္ၿပီး Aထဲမွ AစီAရီႏွင့္ ထည့္ထားေသာ ေငြေရာင္Aပ္မ်ားကို ထုတ္ယလ ူ က ို သ ္ ည္။ ေရႊစာ၏ AကူAညီႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေမွာက္လ်က္AေနAထားျဖစ္သာြ းေAာင္ ျပဳျပင္လိက ု ္ၿပီးေနာက္ Aပ္မ်ားကို ေျဖညင္းစြာ စတင္စိုကသ ္ ည္။ လြယ္ကလ ူ သ ွ ည့္ ကုထုးံ မဟုတသ ္ ည္ကေ ို တာ့ သမားေတာ္ဗညားေန၏ နဖူးတြင္ ေခြ်းေစးမ်ား ျပန္လာသည္Aထိ Aာရံုစူးစိက ု ထ ္ ားရသည္ကို ၾကည့္ျခင္းAားျဖင့္ သိသာေပသည္။ Aထူးသျဖင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Uီးေခါင္းေနာက္ပိုင္းကို ေနရာမလပ္ Aပ္မ်ား စိုက္ရသည့္ Aခ်ိနျ္ ဖစ္သည္။ ထူူထလ ဲ သ ွ ည့္ ဆံေကသံမ်ားကို ဖယ္ခာြ ၍ စုိက္ရျခင္းျဖစ္၍ Aျခားေနရာမ်ားလို မလြတ္လပ္ေလရာ Aနားတြင္ ရွိေနသည္ ေရႊစာ ၀ိုင္း၀န္း၍ ကူညီရသည္။ ဗညားေန Aပ္စက ို ္မၿပီးမျခင္း ဆံေကသံAခ်ဳိ ႔ကို လက္ႏွင့္ကိုင္ေပးထားရသည္ျဖစ္၍ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး ကိယ ု ္ခ်င္းက နီးကပ္ေနသည္။ သခင္ေလး က်ားညိဳၿပီးလွ်င္ ပထမUီးဆံုးAႀကိမA ္ ျဖစ္ မြန္ရည္ေသာ ေယာက်္ားပ်ဳိတစ္Uီးႏွင့္ ပူးပူးကပ္ကပ္ေနရသည္ ျဖစ္ရာ ေရႊစာစိတ္ထဲ ရင္ဖိုသလိလ ု ို၊ ၾကည္ႏူးသလိလ ု ို ခံစားေနရေတာ့သည္။ “ကဲ .. ၿပီးၿပီ .. ေရႊစာ .. မယ္မင္းရဲ ႔သခင္မေလးကို မယ္မင္းပဲ ေစာင့္ၾကည့္ထားတာ့ .. က်ဳပ္ေတာ့ လိုAပ္တေ ဲ့ ဆးAမယ္ တစ္ခ်ဳိ ႔ေဖာ္ဖို႔ စီစU္ရUီးမယ္ .. “ သူမAား တစ္Uးီ ထဲထားခဲ့ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ထြကခ ္ ြာသြားမည္ ျပဳသည့္ ဗညားေနေၾကာင့္ ေရႊစာ ရင္ထဲ ၀မ္းနည္းသလိလ ု ို ျဖစ္သာြ းသည္။ တဲAျပင္ဘက္ ေလွ်ာက္သြားေတာ့မည့္ ဗညားေန၏ လက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြထ ဲ ားလိက ု ္သည္။ “ဗညားေန .. ကြ်န္မ တစ္ခု ေျပာခ်င္လ႔ပ ို ါ .. “ ဗညားေနက သူမဘက္လည ွ ့က ္ ာ စူးစမ္းဟန္ႏွင့္ ဘာေျပာမလိ႔လ ု ဲ ေျပာေလဟု ေမးလွ်င္ ေရႊစာသည္ ထုတ္ေျပာရမွာ ခပ္ရွက္ရက ွ ေ ္ ပမယ့္ သူမေတြးမိသည့္ Aေၾကာင္းကို မျဖစ္မေနေျပာျပရေလေတာ့သည္။ “ဟို .. မြန္ဂို Aရိုင္းAစိုငး္ ေတြ ကြ်န္မတိ႔က ု ို မယားဒယား ျပဳက်င့္ခဲ့တာ .. ကြ်န္မကိယ ု ထ ္ ဲမွာ သူတ႔ေ ို တြရဲ ႔ေသြးသားေတြ .. “ “ရၿပီ .. ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ ႏွမငယ္ .. က်ဳပ္ ႏွမငယ္ စိတ္ေAးသက္သာျဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေပးပါ့မယ္ .. “ ရင္ႏွီးခင္မင္စာြ ႏွင့္ ျပန္လည္ေမးမဆုပက ္ ိုင္ထားသည့္ သမားေတာ္ ဗညားေန၏ လက္မ်ားကို ေရႊစာAားကိးု တႀကီး ျပန္လည္၍ ဖက္တယ ြ ္ထားမိပါေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ .. ေန႔မန ြ ္း မတည္မီ Aခ်ိန္ .. လက္ေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုတထ ္ ားျခင္း ခံရသည့္ ဂါမြတသ ္ ည္ မြန္ဂိုစစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ Aာခန္ထိုင္ေနရာ ကတၱီပါခင္းထိုငခ ္ ု၏ ံ ေရွ႔တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ရွိေနသည္။ မြန္ဂိုတပ္ AႀကီးAကဲမ်ား Aားလံုးသည္လည္း Aာခန္၏ ေဘးဘီ၀ယ ဲ ာတြင္ စီတန္းရပ္ေနၾကသည္။ သူတ႔A ို ားလံုး၏ စိတထ ္ တ ဲ ြင္ Aာခန္ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမကင္းသည့္Aျပင္ ရာထူးရာခံႀကီးေသာ ဂါမြတ္Aား မည္သ႔ေ ို သာ ျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးေပးမည္ကို သိခ်င္ေနၾကသည္။ Aားလံုး သိ႔ေ ု လာသိ႔ေ ု လာႏွင့္ ေတြးေနစU္မွာပင္ Aာခန္ဆမ ီ ွ Aေမးစကားသံကို


Page 116



ၾကားလိက ု ္ရသည္။ “မင္း Aျပစ္ကို မင္းသိတယ္ မွတလ ္ ား ဂါမြတ္ .. မင္းAတြြက္ Aျပစ္ဒဏ္မခ်ခင္ ဘာေလွ်ာက္တင္ခ်င္ေသးလဲ .. “ ေခါင္းငိက ု ္စက ို က ္ ်ေနသည့္ ဂါမြတထ ္ ံမွ မည္သည့္တံု႔ျပန္စကားမွ မၾကားရ။ တစ္ညတာAတြင္းတြင္ ဂါမြတ၏ ္ ရုပ္သြငသ ္ ည္ ဆယ္ႏွစ္စာ Aိုမင္းသြားသည့္ႏွယ္ က်ဆင္းေနသည္။ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ထရပ္လိုကသ ္ ည့္ Aာခန္ကပင္ က်ယ္ေလာင္ျပတ္သားေသာ Aသံႏွင့္ ဆက္ေျပာသည္။ “ဂါမြတ္မင္းသားဟာ က်ဳပ္တ႔ို မြန္ဂိုမ်ား၏ ဂုဏ္သက ိ ၡာကို ညိဳးႏြမ္းက်ဆင္းေAာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္ .. ဤျပစ္မႈကို က်ဳပ္ ခြင့မ ္ လႊတႏ ္ ိုင္ဘူး .. မြန္ဂိုတ႔ရ ို ဲ ႔ေခါင္းေဆာင္တစ္Uီး ျဖစ္တာမိ႔ု ေသြးေျမေတာ့ မက်ေစရဘူး .. ကဲ . ဂါမြတရ ္ ဲ ႔ ျပစ္ဒဏ္ကို စီရင္ေပေတာ့ … “ ဂါမြတမ ္ င္းသားေနာက္ပါးတြင္ ရပ္ေနသည့္ Aာခန္၏သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္Uီး ဒူးေထာက္၍ ထုိင္ေနသည့္ ဂါမြတန ္ ားသိ႔ု ကပ္လာသည္။ သက္ေတာ္ေစာင့္တစ္Uီးလက္တြင္ ခိုင္ၿမဲစာြ က်စ္ထားေသာ ႀကိဳးကြငး္ တစ္ခုပါလာသည္။ သူ႔Aနားသိ႔ု တိုးကပ္လာသည့္ Aေစာင့္ႏွစ္UီးAား ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဂါမြတေ ္ မာ့ၾကည့္လိုက္စU္မွာပင္ သူ႔လည္ပင္းAား ႀကိဳးကြင္းႏွင့္ စြပ္ျခင္းကို ခံလက ို ္ရသည္။ ဂါမြတ္မင္းသား Aတင္း ရုန္းကန္ကာ ဒူးေထာက္ရာမွ ထဖိ႔ႀု ကိဳးစားသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတထ ္ ားမႈႏွင့္တကြ Aေစာင့္ႏွစ္Uီး ပိုင္ႏိုင္စာြ ခ်ဳပ္ကိုငထ ္ ားမႈတြင္ ႀကိဳးစားမႈက မေAာင္ျမင္။ မ်က္ႏွာျပင္ တစ္ခုလုးံ နီးျမန္းတက္သည္။ မ်က္လုးံ ႏွစ္လုးံ Aဆမတန္ ျပဴးက်ယ္သည္။ ဟထားသည့္ ပါးစပ္၀မွ လွ်ာႀကီးရွည္ထက ြ လ ္ ာၿပီးေနာက္ မ်ားမၾကာမီ .. ရုန္းကန္ေနေသာ ဂါမြတ္၏ ကိုယက ္ ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။ တရားစီရင္မႈ Aျဖစ္Aပ်က္တစ္ခလ ု ုးံ ၌ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေAာင္ ဆုပထ ္ ားသည့္ ဂါမြတ္မင္းသား၏ ညီေတာ္ျဖစ္သူ ဆူဘတ ူ ိုင္ Aမည္ရ မင္းသားသည္ Aသက္မဲ့သာြ းသည့္ ဂါမြတ၏ ္ ကိယ ု ္ကိုေျပးကာ ေထြးေပြ႔သည္။ ထိ႔ေ ု နာက္ နီရဲေဒါသထြက္ေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ စစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ Aာခန္ရွိရာသိ႔ု လွမ္းၾကည့္သည္။ “Aာခန္ .. က်ဳပ္တ႔ို ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ့ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ မေထာက္ဘဲ .. ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ႀကီးမားတဲ့ Aျပစ္ကို ေပးတယ္ေပါ့ … ေကာင္းၿပီေလ .. ဒီေန႔ကစၿပီး ငါတိ႔ု မင္းရဲ ႔Uီးေဆာင္မႈ ေနာက္ကို မလိက ု ္ေတာ့ဘူး … Aခုခ်က္ခ်င္း မင္းရဲ ႔တပ္ကေန ႏႈတထ ္ ြကတ ္ ယ္ … လာ .. သြားမယ္ .. “ ဆူဘူတိုင၏ ္ လက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပမႈတြင္ ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ရပ္ေနသည့္ တပ္မႈးAခ်ဳိ ႔သည္ သူ႔ေနာက္သ႔ို လိက ု ္ပါဖိ႔ရ ု န္ျပင္ၾကသည္။ Aာခန္၏ သစၥာခံတပ္မးႈ မ်ားသည္ ထုိAခ်င္းAရာကို ျမင္ေသာAခါ သူတ႔က ို ိုင္ေဆာင္ထားသည့္ လက္နက္မ်ားကို ဆြ၍ ဲ တားဆီးမည့္ဟန္ျပဳသည္။ Aားလံုး ရုတရ ္ ုတသ ္ သ ဲ ဲ ျဖစ္ကုနၾ္ ကသည္။ ရႈပ္ေထြးသြားသည့္ AေျခAေနေၾကာင့္ Aာခန္သည္ သူ၏ လက္ကိုေျမွာက္၍ ျပၿပီး သူ႔လူမ်ားကို ေနာက္ဆတ ု ္ေပးဖိ႔ရ ု န္Aတြက္ တားဆီးသည္။ ဆူဘတ ူ ိုင္၏ လူမ်ားသည္ Aာခန္တ႔A ို ဖြ႔A ဲ ား မေက်နပ္သည့္Aၾကည့္ႏွင့ၾ္ ကည့္ကာ သူတ႔ေ ို ရွ႔မွ ေျခသံျပင္းျပင္းႏွင့္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ သူတ႔ဆ ို ီသ႔ို ေရာက္ရလ ွိ ာျခင္းသည္ မြန္ဂိုတပ္မ်ားAတြက္ေတာ့ ေAာင္ျမင္သည့္ နိမိတ္လား၊


Page 117



က်ရႈံးသည့္ နိမိတဆ ္ ိုသည္လားကို Aာခန္ ေ၀ခြ၍ ဲ မရ ျဖစ္ေနရွာေတာ့သည္။

~~ Aခန္း (၁၁) ~~ တစ္ႏွစ္တာဆိုေသာ Aခ်ိနသ ္ ာမယသည္ သစ္ေျခာက္ပင္ထက္မွ ေရာ္ရြက္ေလး တစ္ရြက္၊ Aညွာတံမွ ျပဳတ္ထက ြ လ ္ ြင့ေ ္ ၾကြက်သလို ျမန္ဆန္စာြ ႏွင့္ ကုန္ဆုးံ သြားခဲ့သည္။ Aာခန္၏ နန္းေတာ္တည္ရွိရာ “ခရိုခမ္”Aမည္ရ ဗမာျပည္နယ္စပ္နားရွိ ၿမိဳ ႔သ႔ို ေရာက္ရခ ွိ ဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ပ ို င္ ေနသားတက် ျဖစ္လာၿပီဟု ဆိုရေပမည္။ Aထူးသျဖင့္ သူမ၏ ရံေရြေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္ ေရႊစာတိ႔A ု တြက္ ခရိုခမ္သည္ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာမ်ား Aတိၿပီးေနေသာ ေနရာ ျဖစ္ခသ ဲ့ ည္။ ထိသ ု ႔ျို ဖစ္ေAာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့သက ူ ား တျခားမဟုတ္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဒဏ္ရာAား ျပဳစုကသ ု ေပးခဲ့သည့္ သမားေတာ္ ဗညားေနသာ ျဖစ္သည္။ မိမိတ႔လ ို ူမ်ဳိးလည္းျဖစ္၊ မြန္ဂမ ို ်ားAလယ္တြင္ ေပါက္ေရာက္သူလည္း ျဖစ္သည့္Aတြက္ တျခားသူမ်ားႏွင့္ စကားစျမည္ မေျပာခ်င္ေသာ ေရႊစာတိ႔သ ု ည့္ ဗညားေနကိသ ု ာ Aားထားခဲ့ၾကသည္။ ဗညားေနမွတဆင့္ မြန္ဂ္ုတ ိ ို႔၏ ဘာသာစကားကိလ ု ည္း သင္ယူခၾဲ့ ကသည္။ ဤသိ႔ျု ဖင့္ ေတြ႔ပါမ်ား၊ စကားေျပာပါမ်ားၿပီးေနာက္ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ရင္းႏွီးခင္မင္မႈတိုးလာၾကသည္။ ထုိမွတဆင့္ ခ်စ္ေမတၱာျခင္း ဖလွယသ ္ ည့္Aဆင့္သ႔ို တိုးခဲ့ၾကသည္။ Aစပထမပိုငး္ တြင္ေတာ့ ေရႊစာႏွင့္ ဗညားေနတိ႔ု ႏွစ္Uီးထဲသာ။ ထိုမွတဆင့္ မည္သ႔မ ို ည္ပုံ ျဖစ္ၾကသည္မသိ။ Aိုပန္းလွႏွင့္ ဆက္လက္၍ ၿငိစြမ္းၾကျပန္သည္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ ဗညားေနသည္ ေရႊစာတိ႔ႏ ု ွင့္သာ Aေရာတ၀င္ ေနထိုင္ေပမယ့္ ေနၾကာေဒ၀ီကိုေတာ့ ပုဂံျပည္၏ မင္းသမီးတစ္ပါးAေနႏွင့္သာ ရိုေသေလးစားစြာ ဆက္ဆသ ံ ည္။ တုႏိႈင္းကင္းမဲ့သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွသည္ သူႏွင့္ မAပ္စပ္ဟု ခံယထ ူ ားသည္လား မသိ။ ခရိုခမ္ၿမိဳ႔သ႔ို ေနၾကာေဒ၀ီ ေရာက္ခါစတုန္းကသာ သူမေနထိုင္ရာ စံAိမ္ရွိရာသိ႔ု A၀င္Aထြက္ ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ပင ို ္းကာလမ်ားတြင္ Aေၾကာင္းကိစၥ မရွိဘဲ လာေရာက္ခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ ေရႊစာႏွင့္ Aိုပန္းလွသည္လည္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္ သမားေတာ္ ဗညားေနရွရ ိ ာတြင္ Aခ်ိနေ ္ တာ္ေတာ္မ်ား ကုနဆ ္ ုးံ ခဲ့သည္ျဖစ္ရာ မြန္ဂိုျပည္ေရာက္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဘ၀သည္သာ တစ္ေယာက္တည္း Aထီးက်န္၍ ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္ …။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ဤသိ႔ျု ဖင့္ ေနထိုငလ ္ ာခဲ့ရာ .. တစ္ခေ ု သာေန႔ ေန႔လည္မြနး္ တည့္ခ်ိန္၌ .. ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aေရွ ႔ဘက္ျခမ္းရွိ သစ္ေတာAုပ္Aတြငး္ တြင္ Aမဲလိုက္ ထြကလ ္ ာၾကေသာ Aာခန္ႏွင့္တကြ ေနာက္ေတာ္ပါ သက္ေတာ္ေစာင့္မ်ားသည္ ေတာေျခာက္လက ို ္၍ တစ္ေနရာထဲတင ြ ္ စုေ၀းသြားၾကသည့္ ဒရယ္Aုပဆ ္ သ ီ ႔ို တေျဖးေျဖးျခင္း ခ်U္းကပ္လာၾကသည္။ ျမားတစ္ပစ္ AကြာAေ၀းသိ႔ု ေရာက္သည္ႏွင့္ လက္ထA ဲ သင့္ကိုငဆ ္ ထ ဲြ ားေသာ ေလးျဖင့္ ခ်ိန္ရယ ြ က ္ ာ ပစ္ခတ္ဖ႔ို ျပင္လက ို သ ္ ည္။ ေျပးစရာ ေနရာမရွ္ေ ိ တာ့သည့္ ဒရယ္မ်ားသည္ ျမင္းကိယ ု ္စီႏွင့္ ၀ိုင္းထားေသာ Aာခန္တ႔လ ို ူစA ု ား ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရ႔ံသ ြ ည့္ မ်က္လုးံ မ်ားႏွင့္ ၾကည့္လက ို ္စU္မွာပင္ ျမားတံမ်ား သူတ႔က ို ယ ို ္ေပၚသိ႔ု


Page 118



က်ေရာက္လာသည္။ ျမားထိခံရေသာ ဒရယ္မ်ား ေျမေပၚသိ႔ု တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ လဲက်သြားရာ မ်ားမၾကာမီ Aသက္ရွငက ္ ်န္သည့္ ဒရယ္ဟ၍ ူ တစ္ေကာင္မွ မရွိေတာ့ေပ။ တစ္Uီးႏွင့္တစ္Uီး ရယ္ေမာAားေပးကာ Aာခန္တ႔A ို ဖြ႔ဲ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းသက္လာၾကသည္။ လဲက်ေသဆံုးေနၾကသည့္ ဒရယ္မ်ားရွိရာသိ႔ု ၿပံဳးရႊငေ ္ နသည့္ မ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ ခ်U္းကပ္လာၾကသည္။ တိတ္ဆတ ိ ္ေနသည့္ ေတာထဲတြင္ သူတ႔၏ ို ရယ္ေမာသံမ်ားကသာ ဖံုးလႊမး္ ထားသည္။ ထိုAခိက ု ္ ေလထုထတ ဲ ြင္ တရႊီးရႊီးႏွင့္ ျမည္သံမ်ားကို ၾကားလိက ု ္ရသည္။ မည္သည့္Aရာထံမွ ထြက္ရသ ွိ ည့္ Aသံဆတ ို ာကို နားလည္လက ို သ ္ ည့္ Aာခန္တ႔ို Aဖြ႔ဲ ေကာင္းကင္ကို Aလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္စU္မွာ မဲနက္ေနသည့္ ျမားတံမ်ားသည္ သူတ႔က ို ယ ို ္ေပၚ က်ေရာက္လာေတာ့သည္။ Aာခန္၏ လက္၀ဘ ဲ က္ပခံုးႏွင့္ ညာဘက္ေပါင္တြင္ ျမားတစ္ခ်က္စီ စိုက္၀င္သည္။ ခ်က္ေကာင္းကို ထိမွန္ခံရသည့္Aတြက္ Aာခန္သည္ မတ္တပ္ဆက္၍ ရပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိ။ ေျမျပင္ေပၚသိ႔ု ဒူူးေထာက္၍ က်သည္။ သူ႔ေဘးနားပတ္၀န္းက်င္ရွိ ကိယ ု ္ရံေတာ္မ်ားသည္လည္း ျမားတံမ်ား ထိမွနက ္ ာ လဲက်သူကလဲက်၊ ညည္းတြားသူက ညည္းတြားေနၾကသည္။ Aခ်ိန္ Aခိက ု တ ္ န္႔Aတြင္း၌ Aာခန္တ႔၏ ို ဘ၀သည္ သူတ႔ို ပစ္ခတ္လက ို သ ္ ည့္ ဒရယ္မ်ားႏွင့္ Aလားသဏၭာန္ တူသြားခဲ့ေလၿပီ ။ ျမားဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနသည့္ Aာခန္သည္ သူ႔Aား လုပ္ႀကံသည့္ ရန္သူ မည္သဆ ူ သ ို ည္ကို သိရွိရန္Aတြက္ ျမားတံမ်ားလာရာသိ႔ု လွမး္ ၾကည့္သည္။ သူ႔ၾကည့္ေနစU္မွာပင္ AေရAတြကA ္ ားျဖင့္ ရာခ်ီမည့္ ျမင္းစီးသမားမ်ားသည္ သူ႔ဆသ ီ ႔ို Uီးတည္ကာ ဒုန္းစိုင္းလာေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေရွ႔ဆုးံ မွ လာေနသူကား တျခားမဟုတ္။ Aျပစ္က်ဴးလြန္မႈေၾကာင့္ ေသဒဏ္ေပးျခင္း ခံရေသာ ဂါမြတ၏ ္ ညီျဖစ္သူ ဆူဘူတိုငမ ္ င္းသား ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ AေျခAေနႏွင့္ Aျဖစ္ကို ရိပ္မသ ိ ည္မ႔ို Aာခန္သည္ ရွိရွသ ိ မွ် Aားကို စုစည္း၍ ခါးတြငခ ္ ်ိတ္ထားသည့္ ဓါးေကာက္ကို ဓါးAိမ္ထမ ဲ ွ ဆြဲထတ ု က ္ ာ ခုခံရန္ျပင္သည္။ သို႔ေသာ္ Aာခန္၏ ဓါးသည္ Aျပင္ဘက္သ႔ို မေရာက္လက ို ္ပါ။ ျမင္းကို တရၾကမ္း ဒုန္းစိုင္းကာစီးလာသည့္ ဆူဘူတိုင၏ ္ လက္ထမ ဲ ွ ဓါးေရာင္၀င့္သာြ းသည့္ Aခိက ု တ ္ င ြ ္ Aာခန္၏ ေခါင္းသည္ ကိုယ္ေပၚမွ ကြာကာ ေျမျပင္ေပၚသိ႔ု ဘုတ္ခနဲ က်သြား၏။ မြန္ဂိုျပည္တစ္ခလ ု ုးံ ဖိန္႔ဖိန႔တ ္ ုန္ေAာင္ ၾသဇာAာဏာ သက္ေရာက္ခသ ့ဲ ာ Aာခန္၏ နိဂုးံ ကား Aက်ည္းတန္လွေပသည္။ မ်ားမၾကာမီ Aခ်ိန္Aတြငး္ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aတြင္း၌ ဓါးခုတ္သမ ံ ်ား၊ ေAာ္သဟ ံ စ္သံမ်ား၊ ငိေ ု ၾကြးသံမ်ား၊ ႀကံဳး၀ါးသံမ်ားႏွင့္ ပြက္ေလာရိုကက ္ ာ ကမာၻပ်က္သည့္Aလား ဆူညံကုန၏ ္ ။ Aာခန္၏ နန္းေတာ္၀င္းAတြင္းတြင္မူ ကမာၻပ်က္သည္ထက္ ဆိုးရြားေသာ ငရဲခန္းႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရသည္။ ပုန္ကန္သူ ဆူဘူတိုင၏ ္ လူမ်ားသည္ Aာခန္၏ သစၥာခံမ်ားကို မည္းမည္းျမင္ရာ ထိုးခုတ္သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္။ Aလစ္Aငိက ု လ ္ ည္းျဖစ္ျပန္၊ Aာခန္က်ဆံုးၿပီဆိုေသာ သတင္းေၾကာင့္လည္း ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားေနၾကရာ Aေစာင့္တပ္သည္ ဆူဘတ ူ င ို ္၏ စစ္သည္ေတာ္မ်ားကို မခုခံႏိုင္။ Aက်Aဆံုး မ်ားစြာႏွင့္ ဆုတ္ခြာေျပးခဲ့ရသည္။ သူတ႔A ို ားလံုး၏ Uီးတည္ရာသည္ကာ Aာခန္ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖ႔ထ ြဲ ားသည့္ မြန္ဂိုႏြယ္ဖာြ းျဖစ္ေသာ ဂ်ဴးဂ်ာဆိသ ု ည့္ ၿမိဳ႔စား၏ နယ္သ႔ို ျဖစ္သည္။ ေရႊစာတစ္ေယာက္ သခင္မေလးေနၾကာေဒ၀ီ ရွိရာ စံAိမသ ္ ႔ို Aသည္းAသန္ ေျပးလႊားေန၏။ ၾကားရသည့္ သတင္းက မေကာင္း။ ဆူဘတ ူ ိုငဆ ္ ိုသည့္ သူပုနက ္ Aာခန္ကို လုပ္ႀကံၿပီး ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔ကို ၀င္စီးေနၿပီဆိုေသာ


Page 119



သတင္း။ ဘုရား .. ဘုရား .. သူမတိ႔ေ ု တြ .. ဘာျဖစ္Uးီ မွာလဲ .. မျဖစ္ဘးူ .. မျဖစ္ဘးူ .. ဒီေနရာကေန လြတ္ေAာင္ ေျပးမွ .. Aေဆာင္ထဲသ႔ို ဒေရာေသာပါး ေျပး၀င္လာသည့္ ေရႊစာႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ို စႀကၤ ံလမ္းထိမွာပင္ ေတြ႔သည္။ “ေရႊစာ !! … “ “သခင္မေလး !! .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိုးရြံ ႔မႈကို Aတိုင္းသား ျမင္လိက ု ္ရသျဖင့္ သူမ သခင္မေလးသည္လည္း သတင္းဆိုးကို ၾကားၿပီးၿပီမွန္း ေရႊစာ ခန္႔မွန္းမိသည္။ “သခင္မေလး .. .. ျမန္ျမန္ … Aခ်ိန္မရွဘ ိ ူး … ေတာင္တံခါး၀မွာ ဗညားေန Aသင့္ ေစာင့္ေနတယ္ .. “ “Aိုပန္းလွတ႔ေ ို ရာ … ေရႊစာ .. “ “သူတ႔ေ ို တြ သြားႏွင့ၾ္ ကၿပီ .. ေရႊစာတိ႔ပ ု ဲ က်န္ေတာ့တာ .. သခင္မေလး .. လာ “ ေရႊစာ၏ ‘လာ’ ဆိုသည့္ စကားေနာက္မွပင္ ၀န္းတံတိုင္းဘက္မွ ၀ုန္းဆိသ ု ည့္Aသံႏွင့္Aတူ လူသံမ်ားကို ၾကားလိက ု ္ရသည္။ သူမတိ႔ု ႏွစ္Uီးစလံုး၏ မ်က္လုးံ မ်ား ျပဴးက်ယ္သြား၏။ “ေရႊစာ .. Aေနာက္ဘက္ .. ေနာက္ဘက္ “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို နားလည္ဟန္ႏွင့္ ေရႊစာ ေခါင္းဆတ္ျပၿပီး Aေဆာင္၏ ေနာက္ဘက္ပင ို ္းရွိ မလြယ္တခ ံ ါးဆီသ႔ို ေျပးၾကသည္။ တံခါးေပါက္ဆသ ီ ႔ို ေရာက္ခါနီးမွာပင္ သူတ႔ေ ို နာက္ဘက္မွ “ရပ္လက ို ္ .. မေျပးနဲ႔”ဆိုေသာ က်ိန္း၀ါးသံမ်ားကို ၾကားရသည္။ နန္းေတာ္ကို သိမ္းပိက ု လ ္ က ို ္ၿပီး ျဖစ္ေသာ ဆူဘူတိုင၏ ္ လူမ်ား Aေဆာင္ေတာ္မ်ားကိုပါ ဆက္လက္၍ ရွာႀကံေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီႏွင့္ ေရႊစာတိ႔က ု ို ျမင္သည္ႏွင့္ သားရဲမရဲစီးသလို ေနာက္ကလိက ု ္လာၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ို ေျခကုနထ ္ တ ု ္ေျပးရသည္။ ေျပး … ေျပးစမ္း … ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စံAိမ္ေတာ္က ေရႊစာဆိုထားသည့္ ေတာင္တံခါး၀ႏွင့္ သိ္ပ္မေ၀းလွပါ။ ထို႔Aတြကေ ္ ၾကာင့္ လမ္းခ်ဳိးႏွစ္ေကြ႔ေလာက္ Aားသြန္ခန ြ ္စက ို ္ ေျပးလာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ျမင္းလြတတ ္ စ္စီး၏ ဇက္ႀကိဳးကို လက္ကကိ္င ု ္ထားၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ျမင္းတစ္စီးႏွင့္Aတူ ေစာင့္ေနသည့္ ဗညားေနကို ေတြ႔သည္။ “ေရႊစာ !! … သခင္မေလး !! “ AေျပးAလႊားလာေနသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ေ ို ရာ၊ သူမတိ႔ေ ု နာက္မွ လိုကလ ္ ာၾကသည့္ ဆူဘူတိုင၏ ္ လူမ်ားကို ဗညားေန လွမ္းျမင္သည္။ ခက္သည္က သူသည္ သူရေ ဲ ကာင္းမဟုတ္။ ဓါးခုတလ ္ ွံထးို Aတတ္ပညာမ်ားကို ကြ်မ္းက်င္သလ ူ ည္း မဟုတ္။ စိတထ ္ တ ဲ ြင္ စိုးရိမ္စတ ိ က ္ သာ ႀကီးစိုးေနၿပီး လူကမူ ၀င္ကူဖ႔ရ ို ာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လက္တစ္ကမ္းသိ႔ု ေရာက္လာေတာ့မည့္ ေရႊစာတိ႔က ု ို ျမင္းေပၚဆြဲတင္ဖ႔သ ို ာ Aသင့္ျပင္ထားလိက ု သ ္ ည္။ ထိုAခိုက္ ေနၾကာေဒ၀ီတ႔ို ေနာက္သ႔ို တရၾကမ္းလိက ု ္ေနသည့္ မြန္ဂိုစစ္သည္တစ္ေယာက္လက္ထမ ဲ ွ တ၀ီး၀ီး ျမည္ေသာAသံႏွင့္ Aရာ၀တၳဳတစ္ခု လည္ပတ္၍ ထြက္လာသည္။ ေျပးလႊားေနေသာ ေတာေကာင္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရာတြင္ Aသံုးျပဳေသာ ေက်ာ့ကြငး္ လက္နက္ .. “သတိထား !! .. “


Page 120



ဗညားေန၏ ေAာ္ဟစ္သတိေပးသံက ေနာက္က်သြားသည္။ ေလထဲကေန ျပန္က်လာသည့္ ေက်ာ့ကင ြ ္းက ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရစ္ပတ္သာြ းသည္။ တံု႔ခနဲျဖစ္ၿပီး လဲၿပိဳက်သည့္ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေရႊစာက လွည့၍ ္ ျပန္ဆမ ဲြ ည္ျပဳသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ လက္ကို တြန္းထုတ္ၿပီး “လြတ္ေAာင္ေျပး”ဟု ေAာ္ကာ ေျပာသည္။ ဗညားေနသည္ သူ႔Aနားေရာက္လာသည့္ ေရႊစာ၏ လက္ထဲ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို ထည့္ေပးၿပီးေနာက္ ေနၾကာေဒ၀ီရွိရာသိ႔ု တိုး၀င္သြားဖိ႔ု ျပင္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ AေျခAေနက Aဆင္မေျပေတာ့။ ဆူဘတ ူ င ို ္၏ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီကို ၀ိုင္းထားလိက ု ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေရႊစာသည္ ျမင္းကိသ ု ာ Aလွ်င္Aျမန္ စီးသြားသည့္တိုင္ ေနၾကာေဒ၀ီရွိရာသိ႔ု လည္ျပန္ကာ ၾကည့္ေနလွ်က္ရသ ွိ ည္။ မြန္ဂိုစစ္သည္မ်ား ၀ိုင္းကာရွိေနသည့္ သူမသခင္မေလး ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္သည္ မ်က္လုးံ Aိမထ ္ တ ဲ ြင္ ျပည့္ႏွက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေ၀၀ါးသြားသည္။ ဘယ္ႏွယ့ေ ္ ၾကာင့္ ကံၾကမၼာဆိုးသည္ သူမ သခင္မေလးေနာက္သ႔ို Aၿမဲလိုလို လုိက္ပါ၍ ေနသည္ကို သူမ စU္းစားလိ႔မ ု ရပါ။ ဂါမြတ္မင္းသား Aသတ္ခံရမႈသည္ သူမ သခင္မေလးထံမွ Aစျပဳခဲရ ့ ျခင္းျဖစ္ရာ ဂါမြတ၏ ္ ညီေတာ္ ဆူဘူတင ို ္ မင္းသားက သခင္မေလးAေပၚ မည္သ႔ို သေဘာထားမည္ဆသ ို ည္ကို ေရႊစာ မေတြးတတ္။ ေတြးလည္းမေတြးရသျဖင့္ ဗညားေနေခၚေဆာင္ရာေနာက္သ႔ို ေခါင္းငိက ု ္စက ို ္ခ်၍သာ လိက ု ္ပါခဲရ ့ သည္။ Aာခန္Aား လုပ္ႀကံ၍ ခရိ္ုခမ္ၿမိဳ ႔Aား ဆူဘတ ူ ိုင္ သိမ္းပိ္က ု လ ္ ိုကသ ္ ည့္ သတင္းသည္ မ်ားမၾကာမီပင္ Aတိင ု ္းတိုင္း Aျပည္ျပည္သ႔ို ပ်ံ ႔ႏွံ႔သာြ းသည္။ Aာခန္၏ သစၥာခံတစ္Uးီ ျဖစ္သည့္Aျပင္ ညီAစ္ကလ ို ို ရင္းႏွီးခင္မင္ေသာ ဂ်ဴ းဂ်ာသည္ လူသူAင္Aား ျပန္လည္စုစည္း၍ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aား ျပန္လည္သ္မ ိ ္းပိုက္ရန္ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္။ မြန္ဂိုတ႔၏ ို စစ္ေရးသတင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ Aၿမဲလိလ ု ုိ နားစြင့္ကာ ေလ့လာစံုစမ္းေနသည္မို႔ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငနက္ေခါင္သည္ Aာခန္က်ဆံုးသြားသည့္ သတင္းကို မဆိုင္းမတြပင္ သိရသ ွိ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီး မြန္ဂိုျပည္သ႔ို ပါသြားခဲသ ့ ည့္Aခ်ိန္မစ ွ ၍ ျပင္ဆင္ခသ ဲ့ ည့္ စစ္Aင္Aားကို AခုAခ်ိနတ ္ င ြ ္ Aသံုးခ်ရေပေတာ့မည္။ မြန္ဂိုမ်ား Aခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲေနသည့္Aခ်ိနက ္ ို Aခြင့ေ ္ ကာင္းယူ၍ သိမ္းပိက ု ္ခထ ံ ားရေသာ၊ မြနဂ ္ ိုလက္ေAာက္ခံ ျဖစ္ေနရွာေသာ နယ္စပ္ရွိ ၿမိဳ ႔မ်ားAား ျပန္လည္ရရွိေAာင္ ႀကိဳးပမ္းရမည္။ ဤသတင္းAား ေဇယ်သိခၤဘရ ု င္မင္းျမတ္ထံ ေလွ်ာက္တင္ၿပီး စစ္ခ်ီထက ြ ္ဖ႔A ို တြက္ ခြင့္ျပဳမိန႔ေ ္ တာင္းခံရန္ နန္းေတာ္ေဆာင္ထသ ဲ ႔ို ထြက္လာခဲေ ့ တာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Aာခန္Aား လုပ္ႀကံ၍ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aား ၀င္ေရာက္ သိမး္ ဆည္းႏိုင္ခဲ့သည့္တိုင္ ဆူဘတ ူ ိုငသ ္ ည္ ယေန႔ထက္ထိ တစ္စိုးတစ္စိမွ် စိတ္ေAးခ်မ္းသာစြာ Aနားယူႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါ။ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔မွ ထြက္ေျပးသြားၾကသည့္ Aာခန္၏ ေနာက္ပါမ်ားသည္၊ Aာခန္ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖ႔ထ ြဲ ားေသာ ဂ်ဴ းဂ်ာႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး သူ႔တပ္မ်ားAား လာေရာက္တက ို ္ခက ို ္ခလ ့ဲ ႔ို ျဖစ္သည္။ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aား လံုၿခံဳေAာင္ ေလးဘက္ေလးတန္မွ ပိတ္ဆ႔ၿို ပီး ဂ်ဴ းဂ်ာ၏ မဟာမိတတ ္ ပ္ကို ခုခရ ံ သည္။ Aာခန္၏ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔သည္ နည္းစနစ္က်က်ႏွင့္ တစ္ဖက္သူ Aလြယတ ္ ကူ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေAာင္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္ရာ ယေန႔ထက္ထိ ဂ်ဴ းဂ်ာတိ႔ု မေAာင္ျမင္ခ့ေ ဲ သးေပ။


Page 121



ဂ်ဴ းဂ်ာတိ႔ဘ ု က္မွ စစ္သည္Aင္Aားမ်ားသည့္တိုင္ ခရိုခမ္ၿမိဳ႔Aား Aတင္းကာေရာ ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိက ု ္ျခင္း မရွိသည္မာွ ေနာက္ထပ္Aေၾကာင္း တစ္ခ်က္ရွိေသးသည္။ ဆူဘတ ူ ိုငသ ္ ည္ Aာခန္၏ မိဖုရားမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားAား သံုးပန္႔Aျဖစ္ ဖမ္ဆီးထားသည့္Aတြက္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ဴ းဂ်ာတုိ႔Aေနျဖင့္ ခရိုခမ္ၿမိဳ႕ကို AလံုးAရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္သိမ္းပိက ု ္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ထိသ ု ႔ို ျဖစ္ပြားသည့္ Aခ်ိန္တင ြ ္ ဓါးစားခံAျဖစ္ ဖမ္းဆီထားသူမ်ားကို သုတသ ္ င္ပစ္မာွ စိုးရိမ္ေနရသည္။ ထိ႔A ု တြက္ေၾကာင့္ ဂ်ဴ းဂ်ာသည္ သူ၏ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ Aာခန္Aတြက္ ဆူဘူတ္င ို ္Aေပၚတြင္ လက္တု႔ျံ ပန္ခ်င္သည့္စိတ္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးထြားေနပါေစ Aရမ္းကာေရာ ျပဳလုပ္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပသည္။ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔၏ Aာခန္ Aသံုးျပဳခဲ့ေသာ နန္းေတာ္၏ စက္ရာေဆာင္Aတြင္း … ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ Aိပရ ္ ာခင္းႀကီးထက္၌ ဟူစနီAမည္ရ မိဖုရားသည္ ၀တ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ရွိေနၾကသည္။ မိမိ၏ ခင္ပန ြ ္းေဟာင္း ျဖစ္သူ Aာခန္ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္၍ ခရိုခမ္တစ္ၿမိဳ ႔လုးံ Aား သိမ္းပိက ု ထ ္ ားေသာ ဆူဘတ ူ ိုငသ ္ ည္ လူရမ္းကား တစ္Uီးျဖစ္သည္ဟု သိရသ ွိ ည့္တိုင္ ဟူစနီ Aခုေနခ်ိန္တင ြ ္ ကလန္ကဆန္ မျပဳရဲပါ။ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေAာင့္ကာနမ္းဆိသ ု ည့္ စကားကို လက္ကင ို ္ထား၍ မိိမိ၏ မိန္းမAဂၤါေလးထဲသ႔ို ဆူဘတ ူ ိုင္၏ လိင္တန္ႀကီး တိုး၀င္လာတိုင္း ညည္းသံတိးု တိုးျပဳ၍သာ ေနရရွာသည္။ “ဟူစနီ .. ဟူစနီ … မင္းေလးရဲ ႔Aတြင္းသားေတြက ႏူးညံ့လွခ်ည့္လား .. “ “Aင့္ … Aင့္ …. Aာ .. “ ေဆာင့္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ တရစပ္ ထိုးသြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မည္မွ်ပင္ စိတ္မပါသည္ဟု ဆိသ ု ည့္တိုင္ ၾကာလာေသာAခါ ဟူစနီ၏ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလးသည္ Aရည္ၾကည္မ်ား လိက ု ္ကာ စိုစြတလ ္ ာသည္။ ပူေႏြးလွသည့္ Aသားေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ ထိေတြ႔ေနမႈမွ ထြကေ ္ ပၚလာသည့္ Aရသာသည္ သူမကိယ ု ္Aတြငး္ သိ႔ု လိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလိုခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ ျပန္႔ႏွံ႔လာေသာAခါ ဟူစနီသည္ တင္ပါးႏွစဖ ္ က္ကို ေကာ့ပင့္တင္ေပးယံုသာမက ေျခတန္မ်ားႏွင့္လည္း ဆူဘတ ူ ိုင္၏ ခါးကို လွမး္ ၍ ညွပ္ထားေလသည္။ ဆူဘူတိုင၏ ္ လႈပ္ရွားမႈက ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ ဟူစနီAား ရင္ခ်င္းAပ္၍ တင္းတင္းဖက္ထားရာမွ ကိယ ု ္ကက ို ိုငး္ ကာထရင္း ဒူးေထာက္ ထိုငသ ္ ည္။ ျဖဴ ေဖြးတင္းရင္းသည့္ ဟူစနီ၏ တင္သားႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင့္ကာ မလိက ု ္ရင္း AားAရွိန္ႏွင့္ ဆြဲကာေဆာင့္သည္။ ျပင္းထန္လာသည့္ ေဆာင့္ခ်က္တြင္ ဟူစနီ၏ တကိုယလ ္ ုးံ ယမ္းခါ၍ သြားသည္။ ထိA ု ခိက ု ္ ဆတ္ကာေဆာင့္ေနသည့္ ဆူဘူတိုင၏ ္ ကိယ ု ္သည္ Aေၾကာမ်ားဆြသ ဲ လို တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ တုန္ၿပီးေနာက္ ဟူစနီကယ ို A ္ တြငး္ သိ႔ု ေရာက္ေနေသာ လိငတ ္ န္ႀကီးသည္ Aတင္းမာဆံုးAျဖစ္သ႔ို ေရာက္ရွိသည္။ “ထြက္ … ထြက္ၿပီ … Aီး “ “Aင့္ … Aင့္ … Aား “ သံရွညဆ ္ က ြဲ ာ ေAာ္ညည္းၿပီးေနာက္ Aထဲေရာက္ေနသည့္ လိငတ ္ န္Aား ၀င္ႏိုင္သမွ်၀င္ေAာင္ ဖိကပ္ထားရင္း ဆူဘတ ူ ိုင္ ေခါင္းေမာ့၍ တက္သြားသည္။ သူ၏ စိတA ္ ာရံုထတ ဲ ြင္ ဘာဆိဘ ု ာမွ မရွိဘဲ သုတ္ရည္မ်ားကို တစစ္စစ္ႏွင့္ ပန္းထုတ္ေနသည့္ လိငတ ္ န္က ေပးသည့္ Aရသာက ႀကီးစိးု ထားသည္။


Page 122



ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခလ ု ုးံ ၌ ေခတၱခဏ ကင္းကြာသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ထိ႔ေ ု ၾကာင့္ပဲလား မသိ။ မ်က္စိစံုမွိတက ္ ာ ေခါင္းေမာ့ထားသည့္ ဆူဘတ ူ ိုင္၏ ေနာက္နားသိ႔ု တကိယ ု လ ္ ုးံ ၀တ္ရုန ံ က္ ၿခံဳလႊမ္းထားသည့္ ဓါးကိုငလ ္ ူတစ္ေယာက္ ခ်U္းကပ္လာသည္ကို မသိလိုက္။ ထိလ ု ူAား စတင္ျမင္သာြ းသူက ဟူစနီ။ Aသက္မန ွ ္မွန္ရွဴ၍ Aေမာေျဖေနရာမွ မွိတထ ္ ားသည့္ မ်က္လုးံ မ်ားAား ဖြင့္လက ို ္ခ်ိနတ ္ ြင္ လွမ္းျမင္လက ို သ ္ ည္။ ထိတ္လန္႔တၾကားႏွင့္ Aားခနဲ ေAာ္မိသည္။ ဟူစနီ၏ ေAာ္သံေၾကာင့္ ဆူဘတ ူ ိုင္၏ မ်က္လုးံ မ်ား ပြင့္သြားသည္။ ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ေနေသာ ဟူစနီ၏ Aၾကည့္မ်ား Uီးတည္ရာ ေနာက္ဘက္သ႔ို ကမန္းကတမ္း လွည့ၾ္ ကည့္လိုကသ ္ ည္။ မည္သည့္Aရာဆိသ ု ည္ကို သဲသက ဲ က ဲြ ဲြ မျမင္လက ို ္ရခင္မွာပင္ သူ႔ျမင္ကင ြ ္းထဲ၌ ဓါးေရာင္တစ္ခ်က္ လက္သြားသည္။ ဒီတစ္ခါ Aားဟူ၍ Aသံနက္ႀကီးႏွင့္ ေAာ္ရသူက ဟူစနီ မဟုတဘ ္ ၊ဲ ဆူဘတ ူ ိုင္ ကိယ ု ္တိုငသ ္ ာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~ ဆူဘူတိုင္ က်ဆံုးသြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္မူ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aား သိမ္းပိက ု ္ဖ႔A ို ေရးသည္ ဂ်ဴးဂ်ာတိ႔A ု ဖိ႔ု Aလြယတ ္ ကူပင္ ျဖစ္သာြ းခဲသ ့ ည္။ ေခါင္းေဆာင္မရွိေတာ့သျဖင့္ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားေနေသာ ဆူဘတ ူ ိုင္၏ လူမ်ားသည္ Aင္Aားမ်ားျပားလွေသာ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ မဟာမိတတ ္ ပ္ကို မခုခံႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေန႔ခ်င္း မကူးလိက ု ္ရဘဲ ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနမွာပင္ ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔သည္ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ လက္ေAာက္ က်ေရာက္သြားခဲသ ့ ည္။ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ေသာ Aာခန္၏ မိဖုရားမ်ားႏွင့္တကြ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို ကယ္ဆယ္ဖ႔A ို ေရးသည္လည္း ရာႏႈန္းျပည့္ ေAာင္ျမင္ခသ ့ဲ ည္ဟု ဆိုရမည္။ တစ္စုတ ံ စ္Uးီ မွ Aသက္ဆုးံ ရႈံးရသည့္ Aျဖစ္ကို မေရာက္လက ို ္ပါ။ Aာခန္၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္Aတူ ဖမ္းဆီးထားျခင္း ခံခဲ့ရေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAား ဂ်ဴးဂ်ာသည္ လူကယ ို ္တင ို ္ လာေရာက္ေတြ႔ဆုသ ံ ည္။ ဂ်ဴးဂ်ာသည္ Aေမွ်ာ္Aျမင္ ႀကီးမားသူ ျဖစ္သည့္Aတြက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူတ႔ို မြန္ဂိုမ်ားAတြက္ Aေရးပါေသာ တမၼာဒီပျပည္၏ မင္းသမီးတစ္ပါးျဖစ္မွန္း သိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAား သူမ ေနထုိင္ခဲ့သည့္ Aေဆာင္ေတာ္တြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ခင ြ ့္ျပဳသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီ တျခားသိ႔ု ထြက္မသြားႏိုင္ေAာင္ Aေစာင့္မ်ားေတာ့ တင္းၾကပ္စြာ ခ်ထားခဲသ ့ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAတြက္မူ ဆူဘူတိုငလ ္ က္မွ လြတ္ေျမာက္သည္ဆေ ို သာ Aခ်က္တစ္ခ်က္သာ ထူးျခားသည္ဟု ဆိုရမည္။ Aခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ခံရေသာ သူမ၏ AေျခAေနသည္ ယခင္ႏွင့္ ယခု ဘာဆုိဘာမွ ကြာျခားျခင္း မရွိခ့ပ ဲ ါ။ ေလွာင္ခ်ဳိင့ထ ္ မ ဲ ွ ငွက္ငယ္ေလးဟူေသာ AေျခAေနႏွင့္ သူမ ဘ၀သည္ ထပ္တထ ူ ပ္မွ် တူညီေနခဲ့၊ ေနဆဲ၊ ေနၿမဲလ်ွ က္သာ … က်ဆံုးသြားခဲသ ့ ည့္ မြန္ဂိုေခါင္းေဆာင္ Aာခန္Aား ရည္စူး၍ ၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္း Aထိ္မ္းAမွတ္Aား ဂ်ဴ းဂ်ာကိုယတ ္ ိုင္ Uီးစီး၍ ျပဳလုပသ ္ ည္။ ခုႏွစ္ရက္တိုငတ ္ ိုင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ Aဆိုပါပြ၏ ဲ Aဆံုးသတ္ေန႔၌ မြန္ဂိုမ်ားAဖိ႔ု ထင္မွတမ ္ ထားေသာ သတင္းစကားတစ္ခက ု ႀကိဳလင့္ေနခဲ့သည္။ ထိသ ု တင္းကို ၾကားၾကားျခင္း ဂ်ဴးဂ်ာ၏ မ်က္ႏွာသည္ တင္းမာခက္ထန္မႈျဖင့္ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ ဤသတင္းကို ႀကိဳတင္၍ သူ ခန္႔မွန္းမိေသာ္လည္း Aခုေလာက္ ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပြားလာလိမ့မ ္ ည္ဟု ဂ်ဴးဂ်ာ ထင္မထားခဲ့ပါေခ်။ ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးAား ခ်က္ခ်င္းေပၚ Aေခၚေတာ္လတ ႊ က ္ ာ သူ႔ေရွ႔ေမွာက္သ႔ို ေဆာင္က်U္းေစသည္။


Page 123



မ်ားမၾကာမီပင္ Aေစာင့္Aၾကပ္မ်ား ၿခံရံလ်ွ က္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ဂ်ဴးဂ်ာရွိေနရာ ခန္းမေဆာင္ထသ ဲ ႔ို လွမ္းကာ ၀င္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခန္းမ၏ Aလယ္တြင္ ခါးေထာက္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ဂ်ဴးဂ်ာနားသိ႔ု ခ်U္းကပ္သာြ းၿပီး AရိုAေသျပဳလိက ု သ ္ ည္။ ၿပီးမွ .. “ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမAား ဆင့္ေခၚသည္မွာ မည္သည့္Aေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ားလဲ Aရွင္ .. “ “တျခားAေၾကာင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘးူ .. ေနၾကာေဒ၀ီ .. မင္းတိ႔ု ပုဂံစစ္တပ္က က်ဳပ္တ႔ရ ို ဲ ႔သစၥာခံၿမိဳ ႔ေတြကို စစ္ျပဳေနၿပီတ့ဲ .. Aဲဒီ သတင္းAတြက္ မင္းဘာေျပာခ်င္လဲ ေနၾကာေဒ၀ီ .. “ ခက္ထန္မာေၾကာလွသည့္ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ Aသံကို လ်စ္လ်ဴ ရႈကာ ေနၾကာေဒ၀ီ သက္ျပင္းတစ္ခက ု ို AသာAယာခ်မိသည္။ သူမ တြကဆ ္ ထားခဲသ ့ ည့္ Aခ်ိနA ္ ခါသည္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။ သူမ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ တမၼာဒီပျပည္Aတြက္ ရဲရင့္ရေပေတာ့မည္။ “ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ ေလွ်ာက္တင္စရာ ဘာမွ မရွိပါဘူး Aရွင္ .. “ “ေကာင္းၿပီေလ .. မင္းက ဒီလဆ ို ိုမွေတာ့ က်ဳပ္တ႔လ ို ည္း ငွဲ႔ညွာေနစရာ Aေၾကာင္းမရွဘ ိ ူး .. သူ႔ကို Aခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ထားလိက ု ္ .. ပုဂံစစ္တပ္ သတင္းေပၚ မူတည္ၿပီး သူ႔Aတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရမယ္ .. “ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ တစ္ခ်က္လတ ႊ ္Aမိန္႔တြင္ Aေစာင့္ႏွစ္ေယာက္သည္ ေနၾကာေဒ၀ီAား လက္တစ္ဖက္ဆမ ီ ွ ဆြက ဲ ိုင္ၿပီး ခန္းမထဲမွ ေခၚထုတသ ္ ာြ းသည္။ သူတ႔၏ ို Uီးတည္ရာသည္ကား ဆူဘတ ူ ိုင၏ ္ ေနာက္လိုကမ ္ ်ားကို ဖမ္းဆီးထားရာ Aခ်ဳပ္ေဆာင္သ႔သ ို ာ … ~~~~~~~~~~~~~~~~~ တစ္ရက္တာ Aခ်ိနက ္ ာလ ၾကာျမင့္ၿပီးေသာAခါ … ခရိုခမ္ၿမိဳ ႔Aေရွ႔ဘက္ မုခတ ္ ခ ံ ါး၀၏ Aျပင္ဘက္တြင္ ညီညာျပန္႔ျပဴးေAာင္ ဖန္တးီ ထားေသာ ေျမကြကလ ္ ပ္တစ္ခု ရွိေနသည္။ ထိုေျမကြကလ ္ ပ္၏ ေဘးတြင္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ရြက္ဖ်င္တဲႀကီးတစ္ခု ရွိေနၿပီး၊ ထိုAထဲ၌ မြန္ဂိုတ႔၏ ို ယာယီေခါင္းေဆာင္ ဂ်ဴးဂ်ာသည္ မြန္ဂိုတပ္ဖ႔၏ ြဲ စစ္သူႀကီးမ်ား ၿခံရံလ်က္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူတ႔၏ ို မ်က္လုးံ Aစံုသည္ ေရွ႔တည့္တည့္ရွိ ေျမကြကလ ္ ပ္ထ၌ ဲ ဒူးေထာက္ကာ ရွိေနေသာ ဆူဘူတိုင၏ ္ ေနာက္လက ို ္မ်ားAား ကြပ္မ်က္သည့္ ျမင္ကြင္းကိသ ု ာ မမွိတ္မသုန္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ Aာဏာပါးကြကသ ္ ား၏ ဓါးေရာင္တစ္ခ်က္ လြင့သ ္ ြားတိုင္း ဆူဘတ ူ ိုင္၏ ေနာက္လက ို ္ ပုန္ကုနသ ္ ူ သစၥာေဖာက္တစ္Uီး၏ Aသက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့ရေလၿပီ …။ မြန္းမတည့္မီ Aခ်ိနက ္ တည္းက စတင္ခေ ့ဲ သာ ျပစ္ဒဏ္စီရင္မႈသည္ ေန႔လည္ခင္းသိ႔ု ေရာက္ရလ ွိ ာေတာ့မွ ၿပီးဆံုးျခင္းသိ႔ု ေရာက္ေတာ့သည္။ ကြပမ ္ ်က္ျခင္းခံရေသာ သူပန ု ္မ်ား၏ ကိယ ု ္မွ ထြကရ ္ ွိလာေသာ ေသြးတိ႔ျု ဖင့္ ေျမျပင္သည္လည္းပဲ ရဲရန ဲ ီလ်က္ရသ ွိ ည္။ Aခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ သုတသ ္ င္ျခင္းAမႈကို ေဆာင္ရက ြ ္ခရ ့ဲ ေသာ ထိုးကြင္းမင္ေၾကာင္ကယ ို ္စီႏွင့္ Aာဏာပါးကြကသ ္ ားႏွစ္Uီးသည္ သူတ႔က ို ိုငထ ္ ားေသာ ဓါးႀကီးမ်ားကို ေျမျပင္တင ြ ္ ထိုးစိက ု လ ္ က ို ္သည္။ ေခါင္းႏွင့္ ကိုယတ ္ ျခားစီ ျဖစ္ေနေသာ လူေသAေလာင္းတစ္ေလာင္းကို တစ္ေယာက္က လက္ႏွစ္ဖက္မ၊ွ တစ္ေယာက္က ေျခႏွစ္ဖက္မွ ကိုင္ၿပီး


Page 124



သုသာန္သ႔ို ပို႔မည့္ လွည္းေပၚသိ႔ု သြားေရာက္တင္ထားသည္။ ဤAေလာင္းသည္ ေနာက္ဆုးံ ကြပ္မ်က္ခ့သ ဲ ူ ျဖစ္သျဖင့္ ဒီေန႔Aဖိ႔ေ ု တာ့ ကိစၥၿပီးၿပီဟု သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး မွတယ ္ ထ ူ ားသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ျမင္းခြာသံတခြပ္ခပ ြ ႏ ္ ွင့္Aတူ ေျမကြကလ ္ ပ္Aနားသိ႔ု ခ်U္းကပ္လာသည့္ ရထားလံုးတစ္စီးေၾကာင့္ Aာဏာပါးကြကသ ္ ားႏွစ္UီးAပါA၀င္ ရွိရွိသမွ် လူAားလံုး၏ Aၾကည့္သည္ ထိုေနရာသိ႔ု ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ မည္သူ စီးႏွင္းလိ္က ု ္ပါလာေသာ ရထားလံုးဆိသ ု ည္ကို သိေနသည္မို႔ ဂ်ဳးဂ်ာသည္ စိတ္မေကာင္းျခင္း ႀကီးစြာႏွင့္ သက္ျပင္းေမာကို ခ်မိသည္။ မိမိတ႔ႏ ို ွင့္ ထားရွိေသာ စစ္ေျပၿငိမ္းေရး ကတိစာခ်ဳပ္ကို ေဖာက္ဖ်က္ၿပီး နယ္စပ္ရွိၿမိဳ ႔မ်ားAား ျပန္လည္သိမ္းပိက ု ္ခဲ့ေသာ ပုဂံစစ္တပ္၏ Aေရးတြင္ မြန္ဂို မဟာမိတA ္ ဖြ႔၏ ဲ Aတည္ျပဳ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ကား ဓါးစာခံAျဖစ္ ေခၚေဆာင္ထားသူ ေနၾကာေဒ၀ီ မင္းသမီးAား ကြပ္မ်က္ဖ႔ပ ို င္။ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ စိတ္မေကာင္းျခင္းသည္ ေလထုထဲသ႔ပ ို င္ ျပန္႔ႏွံ႔ေရာက္ရသ ွိ ာြ းသည္လား မသိ။ တစ္ေန႔တာလံုး Aပူရွိန္ ျပင္းေနရာမွ တိမေ ္ တာင္တိမတ ္ က ို ္မ်ား Aုပ္ဖ႔လ ြဲ ာမႈေၾကာင့္ မိႈင္းညိဳ႔လာေသာ ေကာင္းကင္သည္ ျမင္းရထားဘီးမ်ား ရပ္တန္႔သာြ းခ်ိနတ ္ ြင္ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားကို ေျဖညွင္းစြာႏွင့္ စတင္သြန္းႀကဲေပးသည္။ ေကာင္းကင္နတ္မင္းသည္ သူ၏ ၀မ္းနည္းျခင္း Aထိ္မ္းAမွတ္ကို မိုးရည္စက္မ်ားျဖင့္ ျပသေနသည္ဟု ယူဆရေပေတာ့မည္။ လူသတ္ကြငး္ ၏ Aနီးတြင္ ျမင္းရထား ရပ္သြားသည္ႏွင့္ တာ၀န္က် Aေစာင့္ႏွစ္Uီးသည္ ျမင္းရထား၏ တံခါးကို Aျပင္ဘက္မွ ဆြက ဲ ာဖြင့္ေပးလိက ု ္သည္။ ပြင့္သြားသည့္ တံခါးေပါက္ေနရာမွ လွပေသာ ေျခတန္ေလးတစ္ဖက္ Aရင္ဆုးံ ထြကက ္ ်လာသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ေတာ့ ေျခတန္ပိုငရ ္ ွင္ျဖစ္ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္္ ေတာက္ပရႊန္းလဲေ ့ သာ Aနီေရာင္၀တ္စုံကို ဆင္ျမန္းလ်က္ ျမင္းရထားထဲမွ ထြက္ေပၚလာသည္။ ျပစ္ဒဏ္က်ခံရမည့္ Aက်U္းသားတိ႔၏ ု ထံုးစံAတိုငး္ သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္Aား ေနာက္ျပန္AေနAထားႏွင့္ တုပ္ေႏွာင္ထားေလရာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္ႏွစ္မႊာသည္ Aေရွ ႔ဘက္၌ ေကာ့တင္းကာ ၾကြလ်က္ရသ ွိ ည္။ မည္သည့္AေျခAေနပဲ ေရာက္ေရာက္ တပ္မက္ဖယ ြ A ္ ဆင္းႏွင့္ တင့္တယ္လွေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သြင္ျပင္တြင္ ရြက္ဖ်င္တထ ဲ တ ဲ ြင္ ရွိေသာ ပုရိသေယာက်္ားAေပါင္းသည္ ႏွေျမာတသႀကီးစြာ ျဖစ္မၾိ ကသည္။ ေခါင္းခါတဲသ ့ က ူ ခါ၊ သက္ျပင္းခ်သူကခ်ႏွင့္ ျဖစ္ေနၾကေသာ သူတ႔A ို ားလံုး၏ စိတ္ထတ ဲ င ြ ္ တူညီေသာ ေမးခြန္းတစ္ခသ ု ာ ရွိသည္။ Aဘယ္ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ပုဂံျပည္၏ မင္းသမီး ျဖစ္ေနရသလဲဆိုေသာ Aခ်က္ပင္။ ေခါင္းငိက ု ္စက ို ္ခ်ရင္း တစ္လမ ွ ္းျခင္း ေလွ်ာက္္လွမ္းလာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မၾကာခင္ပင္ လူသတ္ကြငး္ Aလယ္တည့္တည့္ရွိ ေျမေနရာသိ႔ု ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ မည္သတ ူ စ္Uီးတစ္ေယာက္ကမ ို ွ် ၾကည့္ရွႈျခင္း မရွိဘဲ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးကိုသာ ငုံ႔ၾကည့္ကာ ရပ္ေနရင္းမွ သူမ၏ ဒူးAစံုသည္ တေျဖးေျဖးျခင္း ေကြးညႊတသ ္ ည္။ နီညိဳေရာင္ Aဆင္းရွိေသာ ေျမျပင္ႏွင့္ သူမ၏ Aနီေရာင္၀တ္ရုA ံ နား Aရင္ထိေတြ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ ေျမျပင္ႏွင့္ ထိေတြ႔သည္။ ငံု႔ကာက်ေနသည့္ သူမ၏ Uီးေခါင္းသည္ ထပ္မံ၍ ေရွ႔ကို ငိုကက ္ ်သလို ျဖစ္ရာ မစည္းမေႏွာင္ဘဲ ထားထားေသာ ေကသာဆံစရွည္တ႔သ ို ည္ ေျမျပင္ကို ထိေတြ႔ၾကျပန္သည္။


Page 125



ပါးျပင္ကို လာေရာက္ စင္ေသာ မိုးေရစက္တ႔သ ို ည္ ေAးျမေနေသာ္လည္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္လုးံ AိမA ္ တြင္းမွ ထြကက ္ ်လာေသာ မ်က္ရည္စတိ႔က ု မူ ပူေႏြးေနပါသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ထိုမ်က္ရည္စတိ႔သ ု ည္ ေနၾကာေဒ၀ီ ငိုေၾကြးေနျခင္းေၾကာင့္ ထြက္ရလ ွိ ာသည္ မဟုတပ ္ ဲ Aလိလ ု ို က်ဆင္းလာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မေန႔ညက တစ္ညလံုးနီးပါး ဆိုးရြားလွသည့္ သူမဘ၀Aတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကကြစ ဲ ာြ ငိုရိႈက္ခ့ၿဲ ပီးခဲ့ၿပီ မဟုတလ ္ ား။ သူမ ထပ္မံ၍ မငိုခ်င္ေတာ့ပါ။ မ်ားမၾကာမီ ငိုျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း ကင္းမဲေ ့ သာ AေျခAေနသို သူမ ေရာက္ရွိေတာ့ၿပီ မဟုတလ ္ ား။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမေရွ႔ရွိ ေျမျပင္ကိုသာ မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။ Aေစာပိုငး္ က သုတသ ္ င္ျခင္းခံရေသာ Aက်U္းသားမ်ားထံမွ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေသြးတိ႔၏ ု Aနံ႔ကို ေနၾကာေဒ၀ီ ရရွသ ိ ည္။ ေျမျပင္ကို လာထိေသာ မိုးေရစက္တ႔ေ ို ၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေရစီးေၾကာင္းကေလးမ်ားသည္ ၾကည္လင္ျခင္း Aဆင္းမရွိဘဲ ေသြးရည္တ႔ေ ို ၾကာင့္ နီေစြးေနၾကသည္။ စက္ဆုပ္ ရြံ ႔ရွာဖြယ္ Aဆင္းႏွင့္ Aနံ႔ေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မ်က္လုးံ Aစံုကို မွိတထ ္ ားလိက ု ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေနာက္နားတြင္ ရပ္ေနေသာ Aာဏာပါးကြကသ ္ ားသည္ ႀကီးမားေသာ ဓါးရွညက ္ ို ပင့္ေျမွာက္လက ို သ ္ ည္။ ေရွ႔ဘက္ကို ငိုက္ကာ က်ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖဴ၀င္းစြာ ေပၚထြက္လာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လည္တင ို ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေပၚတြင္ ထက္ျမက္လွသည့္ Aသြားကို ရြရြေလး တင္သည္။ ေAးစက္လသ ွ ည့္ ဓါးသြား၏ Aေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိယ ု ္ကေလးသည္ ဆတ္ခနဲ တုနသ ္ ြားသည္။ သူမဘ၀၏ နိဂုးံ ဆိသ ု ည္မွာ ဒါပဲလား … ေနာက္ထပ္ Aခ်ိန္Aခိက ု ္Aတန္႔ၾကာၿပီးလွ်င္ ေနၾကာေဒ၀ီဆိုေသာ သူမသည္ ဤကမာၻေျမျပင္တြင္ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ … မ်က္စမ ိ ွိတက ္ ာထားသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aေတြးျမင္ကင ြ ္းတြင္ သူမ ဘ၀၏ Aတြယတ ္ ာဆံုး၊ Aခ်စ္ခင္ရဆံုး ျဖစ္သည့္ လူသားတစ္Uးီ ၏ သြင္ျပင္က လာေရာင္ထင္ဟပ္သည္။ က်ားညိဳ တစ္ျဖစ္လဲ လူညိဳထြားသည္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ယွကက ္ ာပိက ု ္ရင္း ၿပံဳးတံု႔တု႔ံ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ စိုကက ္ ာၾကည့္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လည္တင ို ္ကို ထိေတြ႔ထားသည့္ Aာဏာပါးကြကသ ္ ား၏ ဓါးႀကီးသည္ Aရွ္န ိ ္ယသ ူ ည့္Aေနႏွင့္ ေလထုထဲသ႔ို ေျမာက္တက္သြားသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ထိုAခိုက္ Aေရွ ႔ဘက္ၿမိဳ ႔ရိုး မုခ္Uီးေပါက္မွ သူရဲေကာင္းတစ္Uီးသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို ဒုန္းစိုငး္ ကာ စီးရင္း လူသတ္ကြငး္ Aနားသိ႔ု ခ်U္းကပ္ကာ ေရာက္လာသည္။ တာ၀န္က် Aေစာင့္ရဲမက္မ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိသ ု လို ျမင္းစီးသမားAား ေဘးဘီမွ ၀န္းရံထားလိက ု သ ္ ည္။ မြန္ဂသ ို ူရဲေကာင္းတစ္Uီး၏ Aေဆာင္Aေယာင္ ဆင္ျမန္းထားေသာ ျမင္းစီးသမား လူငယ္သည္ ပုရပိုကတ ္ စ္ခုဟု ထင္ျမင္ရေသာ ပစၥည္းတစ္ခက ု ို လက္ျဖင့္ကင ို ္၍ ေျမွာက္ျပၿပီး ျမင္းေပၚက ဆင္းသက္လက ို ္သည္။ “ရပ္ … ျပစ္ဒဏ္စရ ီ င္မက ႈ ို ရပ္လက ို ္ !!!!! … ဒီမွာ မြန္ဂသ ို ူရဲေကာင္းႀကီး ကုလုခ ံ န္၏ Aထိမ္းAမွတ္ … “ ကုလုခ ံ န္ဆိုေသာ နာမည္ကို ၾကားသည္ႏွင့္ ရြက္ဖ်င္တထ ဲ ရ ဲ ွိ မြန္ဂိုAႀကီးAကဲAေပါင္းသည္ ဟာခနဲ


Page 126



ေရရြတ္မၾိ ကၿပီး ထိုင္ေနရာမွ ၿပိဳင္တလ ူ လ ို ို ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္မိၾကသည္။ ကုလုခ ံ န္ဆသ ို ည္မွာ မြန္ဂိုAင္ပါယာကို စတင္ထူေထာင္ခ့ေ ဲ သာ သူရဲေကာင္းျဖစ္ၿပီး ယေန႔ထက္တိုင္ မြန္ဂလ ို ူမ်ဳိးမ်ား ေလးစားသမႈ ျပဳေနရေသာ စစ္ဗလ ို ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ လုပ္ႀကံခံရသျဖင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့ေသာ Aာခန္၏ Aဘိးု ေတာ္စပ္သလ ူ ည္း ျဖစ္သည္။ ရြက္ဖ်င္တထ ဲ မ ဲ ွေန၍ ဂ်ဴးဂ်ာထြက္ရွိလာၿပီး ျမင္းေပၚက ဆင္းလာသည့္ လူရယ ြ ္ႏွင့္ေတြ႔သည္။ လူေတြၾကားထဲမွ တိုးထြကလ ္ ာေသာ ဂ်ဳးဂ်ာAား သူရဲေကာင္းလူရယ ြ သ ္ ည္ ျမင္သြားသည္။ ေရွ႔သ႔ို ေလွ်ာက္လာမည္Aျပဳတြင္ ေဘးဘီ၀ယ ဲ ာမွ Aေစာင့္မ်ားက သူ႔Aား သြားလိ႔မ ု ရေAာင္ တားထားလိက ု သ ္ ည္။ ခြ်န္ျမေနေသာ လွံတံမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို ခ်ိန္ရယ ြ ထ ္ ားသည့္တိုင္ လူရယ ြ သ ္ ည္ ေၾကာက္ရြံ ႔ျခင္း မရွိ။ ဂ်ဴးဂ်ာ ရွိရာသိ႔သ ု ာ မမွိတ္မသုန္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ “လႊတ္လက ို ္ … သူ႔ကို ငါ့ဆီ လႊတ္လက ို ္ .. “ ဂ်ဴးဂ်ာ၏ Aမိန႔စ ္ ကားေၾကာင့္ စစ္သည္မ်ား လူရယ ြ ္နားမွ ရဲွသြားၾကသည္။ လူရြယသ ္ ည္ ကိယ ု ့က ္ ယ ို ္ကို ယံုၾကည္ရဲရင့္မႈ Aျပည့္ပါေသာ ကိယ ု ဟ ္ န္ႏွင့္ ဂ်ဴးဂ်ာရွိရာသိ႔ု ေလွ်ာက္လွမး္ လာၿပီး၊ AနားAေရာက္တြင္ ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားသည့္ ေၾကးပုရပိုကA ္ ား လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ရိုရိုေသေသ ကမ္းေပး၏။ လက္ထဲေရာက္လာေသာ ေၾကးပုရပိက ု ္Aား ထိပ္ဖက္မေ ွ န၍ ဖြင့လ ္ ိုကေ ္ သာAခါ Aထဲတြင္ လိပက ္ ာထည့္ထားသည့္ ခ်ည္မွ်င္ပ၀ါစ တစ္ခက ု ို ေတြ႔ရသည္။ A၀ါေရာင္Aဆင္းရွိေသာ ပ၀ါတြင္ က်ားတစ္ေကာင္၏ ရုပ္ပံုကို ဆြသ ဲ ားထားၿပီး၊ ပံု၏ေAာက္ေျခတြင္ မြန္ဂို စစ္Uီးစီးခ်ဳပ္ ကုလုခ ံ န္ဟူေသာ နာမည္ကို ေရးထိုးထားသည္။ ပ၀ါစAား ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဂ်ဴးဂ်ာသည္ သူ႔ေရွ ႔တြင္ ရွိေနသည့္ လူရယ ြ ္Aား စူးရွသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္သည္။ “ဒါက .. ဘုိးေတာ္ ကုလုခ ံ န္ရဲ ႔ပစၥည္း Aစစ္ပဲ … ဒါနဲ႔ ငါတိ႔ု ျပစ္ဒဏ္ေပးတာနဲ႔ ဘာသက္ဆိုင္လဲ .. “ “က်ဳပ္ကို ေလွ်ာက္တင္ခြင့ေ ္ ပးပါ ဂ်ဴးဂ်ာသခင္ … က်ဳပ္ဟာ ဗာရကာဆိတ ု ဲ့ နယ္ေျမရဲ ႔Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသား ဟာလုမန္ပါ .. က်ဳပ္တ႔ို ဗာရကာလူမ်ဳိးေတြဟာ ကုလုခ ံ န္ရဲ ႔ Aင္ပါယာ ထူေထာင္မႈမွာ တစ္တပ္တစ္Aား ၀ိုင္း၀န္းပါ၀င္ကူညီခတ ့ဲ ့A ဲ တြက္ ကုလုခ ံ န္က က်ဳပ္တ႔ို Aလိုရတ ွိ ာကို ေတာင္းယူဖ႔ဆ ို ိုၿပီး ဤပ၀ါစကို ေပးသနားခဲတ ့ ယ္ .. ဒါေၾကာင့္ AခုAခ်ိန္မွာ က်ဳပ္Aေနနဲ႔ ေသဒဏ္ေပးျခင္း ခံရတဲ့ ဤAမ်ဳိးသမီးငယ္Aား ေတာင္းဆိA ု ပ္တယ္ .. ေနၾကာေဒ၀ီကို က်ဳပ္Aား ေပးAပ္ပါ !!! “ Uီးေခါင္းကို ငံု႔ကာထားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမနာမည္Aား ေခၚဆိလ ု က ို ္မတ ႈ ြင္ ေခါင္းကို Aနည္းငယ္ ျပန္ေမာ့လိက ု ္ၿပီးေနာက္ Aသံလာရာသိ႔ု မ်က္လုးံ ဖြင့၍ ္ လွမ္းၾကည့္လက ို ္သည္။ သူမစိတထ ္ ဲတင ြ ္ ထိုAသံသည္ ရင္းႏွီးမႈ Aျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ သူမAၾကည့္ႏွင့္ တၿပိဳင္ထတ ဲ ြင္ ဟာလုမန္ဆိုေသာ လူရယ ြ သ ္ ည္လည္း ေနၾကာေဒ၀ီရွိရာသိ႔ု လက္ညိဳးထုိးျပရင္း လွမး္ ကာ ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းAစံုသည္ Aလြန္Aမင္း AံA ့ ားသင့္မႈႏွင့္Aတူ ၀ိုင္းစက္ျပဴးက်ယ္သာြ းသည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ေတာ့ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ျပင္းထန္လန ြ ္းသည့္ ခံစားခ်က္၏ ရိုက္ခတ္မႈႏွင့္ ေခါင္းထဲတြင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ ေပ်ာ့ေခြက်သြားေလေတာ့သည္။


Page 127



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~ Aခန္း (၁၂) ~~

နားထဲတြင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ ၾကားေနရေသာ Aသံေၾကာင့္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူမ၏ မ်က္လုးံ မ်ားကို Aားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လက ို သ ္ ည္။ Aရင္ဆုးံ သူမ ျမင္မသ ိ ည္က ၀ါေရႊေရာင္ Aဆင္းရွေ ိ သာ ရြကဖ ္ ်င္တဲ တစ္ခု၏ Aမိုးျဖစ္သည္။ တဖ်တ္ဖ်တ္ဟူေသာ Aသံသည္ ရြကဖ ္ ်င္တဲAစကို ေလတိုးရာမွ ထြကေ ္ နေသာ Aသံျဖစ္သည္။ တစစ္ီ ျပန္႔က်ဲေနေသာ Aသိကို စုစည္း၍ မည္သည့္ေနရာသိ႔ု ေရာက္ရွိေနမွန္း သိရန္Aတြက္ လွဲေလ်ာင္းေနသည့္ AေနAထားမွ တံေတာင္ဆစ္ကို Aားျပဳ၍ ထမည္ဟု ျပင္လက ို သ ္ ည္။ ထိုAခိုကမ ္ ွာပင္ သူမနားထဲတြင္ ရင္းႏွီးေနၿပီးသား စကားသံတစ္ခက ု ို ၾကားလိက ု ္ရသည္။ “Aာ .. က်ဳပ္ရဲ ႔ မင္းသမီးေလး ႏိုးလာၿပီပဲ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ စကားသံထက ြ ္လာရာဘက္သ႔ို Uီးေခါင္းကို ေစာင္း၍ ၾကည့္ေသာ္လည္း ရြက္ဖ်င္တက ဲ ို ထိုးေနသည့္ ေနေရာင္ ေနာက္ခံႏွင့္ လူလုးံ ကို သဲသက ဲ က ြဲ ြဲ မျမင္ရေပ။ သိ႔ေ ု သာ္ သူမ၏ ႏွလုးံ သားသည္ Aသံရွင္ မည္သဆ ူ တ ို ာကို သိေနသည့္Aေလ်ာက္ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္ တုန္ခါ၍ လာသည္။ Aခ်စ္ေလသည္ ႏွလုးံ သားကို လာ၍ တိးု ကာ တိက ု ္ခတ္လက ို သ ္ ည္ မဟုတလ ္ ား .. မ်က္ေတာင္မ်ား ပုတ္ခတ္ပတ ု ္ခတ္ လုပ၍ ္ ေနေရာင္ႏွင့္ က်င့္သားရေAာင္ ျပဳလုပေ ္ နစU္မွာပင္ ထိလ ု သ ူ ည္ သူမနားသိ႔ု တိုးကပ္လာၿပီး Aနားတြင္ ဒူးေထာက္၍ ထိ္င ု ္လက ို ္သည္။ ရုပ္လုးံ ေပၚ၍ ပီျပင္လာသည့္ ေယာက်္ားပီသေသာ လူညိဳထြား၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ လြန္မင္းစြာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။ ေပ်ာက္ဆုးံ ခဲ့ၿပီလ႔ို ယူဆရေသာ AားAင္မ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာမွန္း မသိ၊ ရုတ္ခ်ည္း တကိုယလ ္ ုးံ Aႏွံ႔ ျပန္ျပည့္လာသလို ခံစားရၿပီး ေနၾကာေဒ၀ီ လူညိဳထြား၏ လည္တိင ု ္ကို လွမး္ ၍ သိုင္းဖက္မသ ိ ည္။ “က်ားညိဳ !! … ရွင္ .. ရွင္ ကြ်န္မ Aသက္ကို လာကယ္တယ္ေနာ္ .. “ က်ားညိဳ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကို AသာAယာထိေတြ႔ ပြတသ ္ ပ္ေနၿပီးေနာက္ မ်က္ရည္မ်ား ၀န္းရံေနရွာသည့္ မ်က္၀န္းညိဳညိဳေလးမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စကားကို ေထာက္ခသ ံ ည့္ Aေနႏွင့္ Uီးေခါင္းကိလ ု ည္း AသာAယာ ညိတ္ျပသည္။ ၿပီးမွ .. “ေနၾကာ .. Aခုဆို ေနၾကာ့ကို Aေမာင္ ကယ္လက ို ္ၿပီဆိုေတာ့ ေနၾကာ Aေမာင္န႔A ဲ တူ လိုက္ခဖ ဲ့ ႔ို သေဘာတူႏိုင္ၿပီလား .. “ က်ားညိဳ၏ စကားကို သေဘာက်သည့္ Aေလ်ာက္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ၾကည္ႏူးစြာ ၿပံဳးမိသည္။ ႏွစ္ကာလေတြသာ ၾကာျမင့္သာြ းေပမယ့္ သူမ Aေပၚထားရွိေသာ က်ားညိဳ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မေျပာင္းလဲခသ ့ဲ ည္ မဟုတလ ္ ား။ သူမ ဘ၀၏ Aခ်စ္Uီးျဖစ္ၿပီး တိတတ ္ ခိုး တြယတ ္ ာခဲ့ရသူ ခ်စ္သူAေမာင္၏ ရင္ခြင္ထတ ဲ ြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ရင္ထက ဲ ဆႏၵAတိုင္းသာဆိလ ု ွ်င္ ေမွးစက္နားခိုခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏


Page 128



ဆိုးရြားလွသည့္ Aျဖစ္Aပ်က္ကို က်ားညိဳမသိေသးပါ။ ဂါမြတက ္ မိမိAား မတရားက်င့္ခဲ့ေသာ ကိစၥကို Aေမာင္ သိမ်ားသိခလ ့ဲ ွ်င္ .. “ေနခ်င္ပါတယ္ Aေမာင္ရယ္ .. သိ႔ေ ု ပမယ့္ ေနၾကာရဲ ႔ကယ ို ္က မသန္႔စင္ေတာ့ပါဘူး .. ေနၾကာ .. ေနၾကာေလ .. “ စကားကို ဆံုးေAာင္ ေနၾကာေဒ၀ီ ဆက္မေျပာႏိုင္သလိ၊ု ေျပာခြင့လ ္ ည္း မရလိုကပ ္ ါ။ က်ားညိဳ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက သူမ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးAား လာေရာက္၍ ထိေတြ႔ကာ ပိတဆ ္ ႔ထ ို ားျပန္သည္။ ထိ႔ေ ု နာက္ သူ၏ လက္တစ္ဖက္က ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လည္တိုငတ ္ ြင္ ဆြထ ဲ ားေသာ ေရႊၾကဳတ္ေလးAား ဆြယ ဲ ူကာ ေျမွာက္ျပရင္း .. “ေနၾကာ .. Aေမာင္တစ္ခုေမးမယ္ .. ေဟာဒီ ေရႊၾကဳတ္ေလးဟာ ဘာAဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ေဆာင္တာလဲ .. “ ၿပံဳးစစႏွင့္ သူမကို စိုက္ၾကည့္ကာ ေမးေနေသာ က်ားညိဳ၏ စကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ရင္သည္ တလွပ္လပ ွ ္ႏွင့္ ခုန္လာရသည္။ ျဖဴ၀င္းႏူးညံံ့လေ ွ သာ ပါးျပင္ေလးသည္ ႏွင္းဆီေရာင္ေသြးေျပးသလို ရဲသြားၿပီးေနာက္ မ်က္လာႊ ေလး ခ်ကာ မပြင့တ ္ ပြင့ႏ ္ ွင့္ ေျဖၾကားမိသည္။ “သိပါတယ္ Aေမာင္ .. “ “ဘာကို သိတာလဲ ေနၾကာ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ရီေ၀သြားၿပီးေနာက္ သူမ၏ Aေတြးျမင္ကြင္းသည္ သီရၾီ သဘာၿမိဳ ႔၏ စိမ္းစိုေနေသာ ျမက္ခင္းမ်ား ရွိေနေသာ ေတာင္ကုန္ေလးဆီသ႔ို ျပန္လည္ေရာက္ရွိသာြ းသည္။

ငါသည္ သင္သာလွ်င္ျဖစ္ၿပီး သင္သည္ငါသာလွ်င္ျဖစ္ေသာ Aခ်ိန္Aခါသာမယသိ႔ု မေရာက္မခ်င္း ကြ်ႏု္ပ္တ႔၏ ို စိတ္ႏွလုးံ မ်ား Aမွနတ ္ ကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမည္ မဟုတ္ပါ ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ဆုးံ သြားပါေစ သဘာ၀တရားႀကီး လည္ပတ္ေနပါေစ သင္ႏွင့္ ငါ ဆံုစည္းမည့္Aခ်ိနက ္ ို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာပါ ထိက ု ာလသိ႔ု မေရာက္သည္Aထိ ငါသည္ Aေမွာင္မက ို ထ ္ ဲ၌ ပုန္းခိုေနလိမ့မ ္ ည္ သင္လာမည့္Aခ်ိနက ္ ို သည္းခံစြာႏွင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနမည္သာ ကဗ်ာ ရြတ္ဆမ ို ႈက ဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ သိ႔ေ ု သာ္ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ Aိပ္မက္ထဲမွ ရုတတ ္ ရက္ ႏိုးထလာသူႏွယ္ ရီေ၀မိန္းမူးစြာ ရွိေနသည္။ မ်က္ရည္စေတြ ခိုေတြေနသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ က်ားညိဳကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ မ်က္ႏွာလွလွေလးAား က်ားညိဳသည္ မက္ေမာယုယစြာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ .. “ကဗ်ာေလးထဲက Aေမာင္တ႔ႏ ို ွစ္ေယာက္ ဆံုစည္းရမယ့္ Aခ်ိနဆ ္ တ ို ာ Aခု ေရာက္ရွိၿပီ ေနၾကာ .. Aေမွာင္Aရိပထ ္ က ဲ ေန Aေမာင္ ထြကလ ္ ာခဲၿ့ ပီေလ .. Aေမာင့္ရင္ခင ြ ထ ္ ဲမွာ ေနလွည့္ပါေတာ့ ..“ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ က်ားညိဳAား တင္းၾကပ္စြာပင္ ေပြ႔ဖက္လိုကသ ္ ည္။ က်ားညိဳ၏ ပခံုးတစ္ဖက္ေပၚ ေမးတင္ထားလိုက္ၿပီး ပါးျပင္ျခင္း ထိစပ္ကာထားသည္။ က်ားညိဳAား ဖက္တယ ြ ္ထားရင္း ဤကဲ့သ႔သ ို ာ ေနရမည္ဆိုလ်ွ င္ သက္ဆုးံ တုိင္ပင္ သူမေနခ်င္ပါသည္။ ထိက ု ဲ့သ႔ို ဖက္တယ ြ ထ ္ ားရင္းမွ ခဏAၾကာတြင္


Page 129



ေနၾကာေဒ၀ီသည္ တစ္ခခ ု က ု ို သတိရဟန္ႏွင့္ ကိယ ု ္ခ်င္း ျပန္ခြာလိက ု သ ္ ည္။ “ေနပါUီး Aေမာင္ .. ေနၾကာ ေမးပါရေစUီး .. Aေမာင့္ရဲ ႔နာမည္Aရင္းက ဘယ္သလ ူ ဲ .. Aေမာင္က ဘယ္လိုျဖစ္လ႔ို ေနၾကာ့ကို ကယ္ထတ ု ္ႏို္င္လာရတာလဲ .. “ “ေျပာျပမွာေပါ့ .. ေနၾကာ .. Aေမာင္က ပုဂံျပည္ရဲ ႔Aေရွ ႔ဘက္Aစြန္Aဖ်ားမွာ ရွိတဲ့ ဗာရကာဆိတ ု ဲ့ တိုင္းျပည္က Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသား ဟာလုမာန္ပါ … ေနၾကာ သိထားဖိ႔က ု Aဲဒီ ဟာလုမာန္ဆတ ို ဲ့ Aေမာင္ဟာ ေဟာဒီက ေနၾကာေဒ၀ီဆတ ို ့ဲ မင္းသမီးေလးကို ၾကင္သသ ူ က္ထားAရာထားဖိ႔ု Aလိုရတ ွိ ယ္ ဆိုတာပဲ .. ေနာက္ထပ္ တျခား ဘာမ်ား သိခ်င္ေသးလဲ ေနၾကာ .. “ ဟာလုမာန္ တစ္ျဖစ္လဲ က်ားညိဳ၏ စကားကို Aၾကားတြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ လွပစြာ ၿပံဳးရႊငသ ္ ြားသည္။ “Aင္း .. က်န္တာေတြ ေနာက္မွေျပာေတာ့ .. Aခု .. ေနၾကာ လြမ္းေနရတဲ့ Aေမာင့္Aခ်စ္ေတြကသ ို ာ Aရင္ျပပါေတာ့ .. “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မိွတက ္ ာက်သြားၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာလွလွေလးသည့္ ေမာ့ကာသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကမူ ေရွ႔သ႔တ ို ိုးထြကလ ္ ာသည္။ ထိုႏတ ႈ ္ခမ္းေလးသိ႔ု ဟာလုမာန္ ငံု႔ကာ နမ္းလိက ု သ ္ ည္တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ လက္ႏွစ္ဖက္သည္ သူ၏ လည္တိုငက ္ ို ခိုတ၍ ဲြ ထားရွာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ တင္းတင္းဆြက ဲ ာ ဖက္လက ို ေ ္ လရာ ဟာလုမာန္ကိုယက ္ ေနၾကာေဒ၀ီ Aေပၚတြင္ ထပ္၍ ပါက်လာသည္။ ခ်စ္သႏ ူ ွစ္Uီး ခႏၶာကိယ ု ္သည္ ၾကားေလေသြးတုိးမရေAာင္ ပူးကပ္သြားၾကသည္။ Aခ်ိနက ္ ာလၾကာျမင့္စာြ ေ၀းကြာခဲ့ရၿပီး ျပန္လည္ဆုစ ံ ည္းရသည္မ႔ို သူတ႔ေ ို တြ၏ Aနမ္းမ်ားသည္ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ေယာက္ AလုAယက္ ငံု႔ကာ စုပ္နမ္းက်သလို၊ လွ်ာခ်င္းလည္း ထိးု ဆြကာ ပြတသ ္ တ္ေနၾကသည္။ ထိ႔A ု ျပင္ ဟာလုမာန္၏ လက္မ်ားသည္ ေနၾကာေဒ၀ီ Aခ်ဳိးAစားက်လွေသာ ကိယ ု လ ္ ုးံ ေလးေပၚတြင္ ေနရာလပ္မက်န္ေAာင္ ေလွ်ာက္သြားေနၾကသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု တ ္ ိုငလ ္ ည္း ဟာလုမာန္၏ လည္တိင ု ္ကို သိုငး္ ဖက္ထားရာမွ သူ႔ေက်ာ့ျပင္ႏွင့္ ရင္ဘတ္Aား Aခ်စ္ဆိပတ ္ က္လာသည့္Aေလ်ာက္ ပြတသ ္ ပ္ေနမိသည္။ မ်ားမၾကာမီ Aခ်ိန္Aတြငး္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ A၀တ္Aစားဟူ၍ မရွိေတာ့သလို၊ ဟာလုမာန္၏ ကိယ ု ္ေပၚတြငလ ္ ည္း ဘာဆိဘ ု ာမွ မရွိေတာ့ပါ။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မိန္းမပီသလွေသာ ကိယ ု လ ္ ုးံ ေလးAား ဟာလုမာန္က တမ္းတမက္ေမာစြာ စိုက္ၾကည့္ေနသလို၊ ဟာလုမာန္၏ ေယာက်္ားပီသလွေသာ ကိယ ု ္ခႏၶာAား ေနၾကာေဒ၀ီက ခ်စ္ရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ဖိတ္ေခၚစြာၾကည့္ေနသည္။ ထိုသ႔ို ၾကည့္ေနရင္းမွ က်ားညိဳ၏ Aသက္ရဴွ မႈမ်ားက ပို၍ ျမန္ဆန္လာၿပီး ခပ္စုစုေလး ျဖစ္ေနသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားသြားေAာင္ ခြထ ဲ တ ု ္လက ို သ ္ ည္။ ပို၍ ထင္းလင္းစြာေပၚလာေသာ ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလး၏ စြတ္စလ ို န္းဆန္းေနသည့္ Aလွတရားေၾကာင့္ ဟာလုမာန္ စိတ္မထိနး္ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မာတင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး၏ ထိပ္ႏွင့္ မုခ္A၀ေလးတြင္ AေသAခ်ာ ေတ့သည္။ ထိ႔ေ ု နာက္တြင္ AသာAယာပင္ Aထဲသ႔ို ၀င္သြားေAာင္ ဖိခ်လိက ု ္၏။ “A .. Aေမာင္ .. ေနၾကာ ခ်စ္လတ ွ ့ဲ Aေမာင္ရယ္ .. “ ႏွစ္Uီးသား တစ္သားတည္း ျဖစ္သာြ းေသာ ခံစားခ်က္Aတူ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ညည္းသံတးို တိးု ေလး


Page 130



ထြက္ေပၚလာၿပီး မ်က္၀န္းမ်ား မွိတ္ၾကသြာြ းသည္။ Aတြငး္ သားနံရံမ်ားAား AၾကားAလပ္မရွိေAာင္ ထိုးပြတက ္ ာ က်ီစယ္ေနသည့္ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး၏ Aေတြ႔တြင္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ စိတသ ္ ည္ Aထက္ေကာင္းကင္သ႔ို လြင့ပ ္ ်ံတက္သလို ခံစားရသည္။ ေပါင္တန္မ်ားကို ပို၍ ကားေပးမိသလိ၊ု တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ေကာ့၍ ေပးမိသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ဆႏၵကို ဟာလုမာန္ကလည္း သိရွိသည့္ႏွယ္ မရပ္မနားဘဲ ဆက္လက္၍ ထိုးသြင္းေနရာ မ်ားမၾကာမီပင္ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး၏ Aဂၤါစပ္မ်ား ထိစပ္သြားေတာ့သည္။ “ေန .. ေနၾကာ Aခ်စ္ရယ္ .. “ “A .. Aေမာင္ရယ္ .. “ ႏွစ္Uီးသား တစ္Uးီ ၏Aမည္ကို တစ္Uးီ မြတသ ္ ိပ္စြာ ေခၚဆိုရင္း ေပါင္းစည္းမႈ၏ Aရသာကို Aျပည့္A၀ခံစားေနၾကသည္။ Aားမာန္Aျပည့္ႏွင့္ ဟာလုမာန္ လႈပ္ရွားေနသလိ၊ု ေနၾကာေဒ၀ီကယ ို ္တင ို ္လည္း တတ္စမ ြ း္ သမွ် သူမကိုယက ္ ို လႈပ္ရာွ းရင္း တံု႔ျပန္ရွာသည္။ လက္ေရာ ေျခေရာႏွင့္ ဟာလုမာန္ကို ဖက္တယ ြ ထ ္ ားသလို၊ သူမ၏ Aတြင္းသားမ်ားသည္လည္း Aားက်မခံ ဟာလုမာန္၏ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ရစ္ပတ္ထားသည္။ Aခ်ိနက ္ ာလ မည္မွ် ၾကာသည္ကို ႏွစ္Uီးစလံုး သတိမထားမိေတာ့။ ႏွစ္Uီးသား ေပါင္းစည္းမႈ၏ ေနာက္တင ြ ္ နစ္ေမ်ာေပ်ာ္၀င္ကာ သြားၾကၿပီးေနာက္ ရင္ထA ဲ သည္းထဲတြင္ တလွပလ ္ ွပ္ႏွင့္ ခံစားလာရသည့္ Aရွိန္က ျမင့္တက္လာသည္။ ႏွစ္Uီးသား Aသက္ရဴွ သံမ်ားလည္း ပို၍ Aဆမတန္ျပင္းထန္လာၾကၿပီး ဟာလုမာန္၏ လႈပ္ရွားမႈက ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ “Aေမာင္ .. ျမန္ျမန္ .. ေန .. ေနၾကာ .. မ .. မရေတာ့ဘးူ .. Aို .. Aင့္ … Aင့္ . “ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ေဆာ္ၾသသံ Aဆံုး၌ က်ားညိဳ (ဟာလုမာန္)သည္ သူမနာမည္ကို သံရည ွ ္စြဲ၍ ေAာ္ေခၚမိၿပီးေနာက္ Aခ်စ္ခရီးလမ္း၏ ပန္းတိုငသ ္ ႔ို Aရွန ိ ္Aဟုန္ျပင္းစြာႏွင့္ ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ Aခ်ိန္ၾကာျမင့္စာြ သိမး္ ဆည္းထားရေသာ Aခ်စ္ရည္ပူပူမ်ားကို ပန္းပြင့န ္ န္းေတာ္ေလး၏ Aတြင္းAက်ဆံုးေနရာ၌ တစစ္စစ္ႏွင့္ ပန္းထုတ္ပစ္သည္။ ေနၾကာေဒ၀ီ ကိယ ု ္တိုငလ ္ ည္း က်ားညိဳ၏ ကိယ ု ္Aား လြတထ ္ က ြ သ ္ ာြ းမွာ စိုးသည့္Aလား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တယ ြ ထ ္ ားရင္း တူညစ ီ ြာ ၿပီးဆံုးျခင္းAရသာကို ခံစားေနမိေတာ့သည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~ “ဒါဆို Aေမာင္က ေနၾကာတိ႔ရ ု ဲ ႔သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔ကို ဘယ္လိုျဖစ္လ႔ို ေရာက္လာတာလဲ .. “ ဟာလုမာန္၏ သေဘာဆႏၵAတိင ု ္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သူ၏ ဇာတိျပည္ျဖစ္ေသာ ဗရကာသိ႔ု လိက ု ္ပါလာခဲသ ့ ည္။ ခ်စ္ရသူ Aေမာင္ႏွင့္ ျမင္းတစ္စးီ ကို Aတူစီးႏွင္းရင္း ခရီးထြက္လာခဲ့ရာ သူတ႔ႏ ို ွစ္Uီး၏ ျပည္ေတာ္၀င္ခန္းသည္ ပ်ားရည္ဆမ္း ခရီးႏွယ္ သာယာၾကည္ႏႈးမႈ Aျပည့္ႏွင့္ လႊမ္းၿခံဳထားသည္။ မိမိကို သိုင္းဖက္ကာထားသည့္ ဟာလုမာန္၏ ရင္ခြင္Aား ႏြဲ႔လ်စြာမွီထားရင္း ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ေစာင္းငဲ့၍ ၾကည့္္ကာ သူမ သိခ်င္သည့္ ေမးခြန္းကို ေမးလိက ု ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ “Aေမာင္ ေနၾကာတိ႔ဆ ု ီ ေရာက္လာတဲ့ Aေၾကာင္းAရင္းက Aေမာင့္ရဲ ႔ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း


Page 131



တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပါ .. သူက Aေမာင္တ႔ျို ပည္က ထြကလ ္ ာၿပီး သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔မွာ ဘယေဆးကုန္သည္ Aေနနဲ႔ Aသက္ေမြးၿပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေနတယ္လ႔ို Aေမာင့္ လူယုေ ံ တြဆက ီ သတင္းၾကားရတယ္ .. Aေမာင္က သူ Aံ့Aားသင့္ေAာင္ဆိုၿပီး လယ္သမားေယာင္ေဆာင္ ရုပ္ဖ်က္ ထြကလ ္ ာခဲတ ့ ာ .. ဒါေပမယ့္ လမ္းမွာ ကံAေၾကာင္းမလွေတာ့ ရိကၡာတန္းကို ၀င္လတ ု ဲ့ လယ္သမားAဖြ႔က ဲ ို ရဲမက္ေတြ ၀င္ဖမ္းတဲA ့ ခ်ိန္ .. Aနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္ .. Aဲဒီကေနမွ Aေမာင့္ကို ယိုးမွားစြပ္စြဲ .. ေသဒဏ္ေပးမယ္ဆၿို ပီး သတ္မွတလ ္ က ို တ ္ ့ဲ Aခ်ိန္မွာ ေနၾကာနဲ႔ စေတြ႔ခ့တ ဲ ာပဲ … “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ သီရိၾသဘာၿမိဳ႔တုနး္ က Aျဖစ္Aပ်က္မ်ားကို ျပန္လည္၍ ျမင္ေယာင္သြားၿပီး ခ်စ္ရသူAေမာင္ႏွင့္ ဆံုစည္းဖို႔Aတြက္ ဖန္တီးေပးေသာ ဆန္းၾကယ္လွသည့္ ကံၾကမၼာကို Aံ့Aားသင့္မိသည္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း မ်က္၀န္းေတြက ရီေ၀ေ၀ျဖစ္သြားေသာ ေနၾကာေဒ၀ီေၾကာင့္ က်ားညဳိသည္ သူမ၏ စိတA ္ ေတြးကို ခံစားမိသြားသည္။ စေတြ႔ခါစကတည္းက ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းခံရၿပီး သူ႔Aသက္ကို ကယ္တင္ေပးခဲ့သည့္ ေက်းဇူးရွင္မေလးကို Aခုတစ္ခါ သူက ျပန္လည္ ကယ္တင္ခြင့ရ ္ သည့္Aတြကလ ္ ည္း ေက်နပ္ေနမိသည္။ ထိုမတ ွ စ္ဖန္ ေနၾကာေဒ၀ီက သူႏွင့္လက္ဆက္ဖ႔A ို ေရးကို လက္ခံၿပီး ဇာတိေျမAထိ လိက ု ္ပါလာသည့္ Aျဖစ္ကို Aေတြးေရာက္ကာ ပိုမိုေက်နပ္ပတ ီ ိျဖစ္ၿပီး ေမတၱာစိတ္ တိုးပြားလာရျပန္သည္။ ႏူးညံ့လသ ွ ည့္ သူမကိယ ု ္ေလးကို ေနာက္ဘက္မွ သိုင္းကာဖက္ထားသည့္ သူ႔လက္Aစံုက ပို၍ တင္းၾကပ္သြားသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီAား ေထြးေပြ႔ထားရင္းမွ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို ဟာလုမာန္၏ လက္ေတြက ဆုပက ္ ိုငထ ္ ားသည္ျဖစ္ရာ သူ႔လက္ဖ်ံသားေတြႏွင့္ ေရႊရင္မ႔မ ို ို႔၏ ေAာက္ဘက္ပင ို ္းေနရာမ်ား ပြတတ ္ ိုကသ ္ ြားၾကသည္။ “Aေမာင္ … “ ရွိန္းဖိန္းစြာ ျဖစ္တည္လာေသာ Aေတြ႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္သို႔ စိတ္ျပန္ေရာက္လာေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ ဟာလုမာန္၏ မ်က္ႏွာAား စူးစမ္းသလို ၾကည့္ရင္း ေခၚလိက ု သ ္ ည္။ ဟာလုမာန္သည္ သူ၏ ထံုးစံAတိုင္း ေနၾကာေဒ၀ီ၏ မ်က္ႏွာAား ၿပံဳးတံု႔တု႔ႏ ံ ွင့္ ေငးစိက ု ္ကာ ၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ မ်က္၀န္းမ်ားထဲတင ြ ္မူ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း၏ ပံုရိပ္မ်ားကို Aတိုင္းသား ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ “ဒါနဲ႔ Aေမာင္န႔ဲ ေနၾကာ ဒုတယ ိ Aႀကိမ္ ကြဲကာသြားၿပီးေနာက္ Aေမာင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ခလ ဲ့ ဲ “ ဟာလုမာန္ဆီမွ ေနာက္ထပ္စကားသံထက ြ ္မလာဘဲ သူမမ်က္ႏွာေလးAား ေငးကာ ၾကည့္ေနသည့္Aတြက္ ေနၾကာေဒ၀ီကပင္ ဆက္ေမးရျပန္သည္။ ထိုAေမး၌မူ ၿပံဳးတံု႔တု႔ျံ ဖစ္ေနေသာ ဟာလုမာန္၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ေဆြးရိပသ ္ န္းကာ ညိဳမိႈင္းသြားရွာသည္။ “Aေမာင္ Aသည္းေတြ ပ်က္ေၾကြသုန္းသလို ခံစားရတာေပါ့ ေနၾကာရယ္ .. “ “သီရိၾသဘာၿမိဳ ႔မွာ ဆက္ေနဖို႔ Aေမာင့္မွာ Aင္Aားမရွိေတာ့ဘူးေလ .. လုပလ ္ က္စ လုပ္ငန္းေတြ Aားလံုးကို ရပ္ၿပီး Aေမာင္ ဗာရကာၿမိဳ႔ကိုပဲ ျပန္သာြ းခဲတ ့ ယ္ .. တိုကဆ ္ ိုငတ ္ ယ္လ႔ပ ို ဲ ေျပာရမလား မသိဘူး ေနၾကာ .. Aေမာင္ ဗာရကာၿမိဳ႔ကို ျပန္ေရာက္တA ဲ့ ခ်ိနမ ္ ာွ ခမည္းေတာ္က ေရွာင္တခင္ နာမက်န္းျဖစ္ခ့တ ဲ ယ္ .. Aေမာင္လည္း ခမည္းေတာ္ကို ျပဳစုရင္း ခမည္းေတာ္ကယ ို ္စား တိုင္းေရးျပည္ေရး ကိစၥA၀၀ကို စီမံေဆာင္ရက ြ ခ ္ ့ရ ဲ တယ္ … ဒါေပမယ့္ ေနၾကာရဲ ႔သတင္းကိုေတာ့ Aၿမဲပဲ နားစြင္ေနခဲတ ့ ယ္ .. ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေနၾကာ တမၼာဒီပျပည္ရဲ ႔Aေရးမွာ ကိုယက ္ ်ဳိးကိုစန ြ ႔ၿ္ ပီး မြန္ဂိုျပည္ကို ဓါးစာခံAျဖစ္ လိက ု ္ပါသြားခဲတ ့ ယ္ဆိုတာ သိခ့ရ ဲ တယ္ .. Aေမာင္ ဘာေျပာလိ႔ု ေျပာရမွန္း မသိဘးူ .. တစ္ဖက္က


Page 132



ေနၾကာ့Aတြက္ စိုးရိမ္သလို .. တစ္ဖက္ကလည္း ေနၾကာ့ကို Aေမာင့္လက္ထဲေရာက္ေAာင္ ျပန္ယူခ်င္တယ္ .. ေနာက္ေတာ့ AမူAယာပ်က္ေနတဲ့ Aေမာင့္ရဲ ႔ပံုစံကို ဖခမည္းေတာ္က ရိပ္မိၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲလ႔ို Aေမးမွာ Aေမာင္လဲ ထုတ္ေဖာ္ၿပီး တုိင္ပင္ခဲ့တယ္ … “ “ဒါဆို ေနၾကာနဲ႔ Aေမာင္ရဲ ႔Aေၾကာင္းကို Aေမာင့္ဖခမည္းေတာ္က သိတာေပါ့ေနာ္ .. “ “သိတယ္ ေနၾကာ .. ဖမည္းေတာ္ေၾကာင့္လဲ မြန္ဂိုေတြ AေလးAျမတ္ျပဳထားတဲ့ ကုလုခ ံ န္ရဲ ႔Aေၾကာင္း Aေမာင္ သိခ့တ ဲ ာ .. Aဲဒီကေနမွ ဘုိးေတာ္ကလ ု ုခ ံ န္က Aေမာင္တ႔ို ဗာရကာလူမ်ဳိးေတြAတြက္ ေက်းဇူးလက္ေဆာင္Aျဖစ္ ေပးAပ္ခ့တ ဲ ့ဲ ပစၥည္းကို ဖခမည္းေတာ္ဆက ီ ေန Aေမာင္ ရရွိခဲ့တာ .. Aေမာင္လည္း ဒီဟာကို ရရျခင္း ေနၾကာ့ဆက ီ ို ထြကလ ္ ာခဲ့တာ .. မြန္ဂိုျပည္ကို Aေရာက္မွာ ခရိုခမ္က ထြက္ေျပးလာတဲ့ ေရႊစာတိ႔န ု ႔ဲ ႀကံဳခဲတ ့ ယ္ .. “ “ဟင္ .. ဟုတလ ္ ား … “ “ဟုတ္တယ္ … ေနၾကာ .. ေရႊစာ့ဆက ီ ေန ရတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ေရာ .. ပုဂံတပ္ေတြ စစ္ခ်ီလာတယ္ဆိုတ့ဲ သတင္းေၾကာင့္ေရာ ေနၾကာ့ရဲ ႔AေျခAေနကို Aေမာင္တက ြ ္ဆမိသြားတယ္ … ေတာ္ေသးတယ္ .. ကံႀကီးေပလိ႔ေ ု ပါ့ ေနၾကာရယ္ .. Aေမာင္ Aခ်ိန္မွီ ေရာက္လာခဲလ ့ ႔ို .. မဟုတ္ရင္ ေနၾကာနဲ႔ Aေမာင္ Aခုလို ျပန္ဆုစ ံ ည္းဖိ႔ု ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး .. “ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ယခုမပ ွ င္ ဇာတ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို နားလည္ၿပီး ဇာတ္ရည္လည္သြားသည္။ သူမႏွင့္ ခြဲခြာခံရသည့္တိုင္ တရံမျပတ္ မေမ့ႏိုင္ဘဲ သူမAား ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းေနခဲရ ့ ွာေသာ ဟာလုမာန္ (က်ားညိဳ)၏ ေမတၱာကိလ ု ည္း ေလးေလးနက္နက္ပင္ ခံစားလိက ု ္ရသည္။ ေမတၱာစိတ္ ယိုဖတ ိ လ ္ သ ွ ည့္ Aေလ်ာက္ နီးကပ္စြာ ရွိေနသည့္ ဟာလုမာန္၏ ပါးျပင္တစ္ဖက္Aား သူမ ႏွာတံေလးႏွင့္ ထိေတြ႔ကာ နမ္းရိက ႈ ္မသ ိ ည္။ ညင္သာယုယစြာ လာထိသည့္ ႏွာတံသယ ြ သ ္ ယ ြ ္ေလး၏ Aေတြ႔တြင္ ဟာလုမာန္၏ ရင္ တဒိန္းဒိန္းႏွင့္ ခုန္လာခဲသ ့ ည္။ သူတ႔ႏ ို ွစ္ေယာက္ ျပန္လည္ဆုစ ံ ည္းရကတည္းက ႏွစ္Uီးသား စိတႏ ္ ွလုးံ ေက်နပ္သည္Aထိ Aခ်စ္ပန္းခူးျခင္း Aမႈကို Aႀကိမ္ႀကိ္မ္ Aလီလီ ေဆာင္ရက ြ ္ခဲ့ပါသည္။ သိ႔ေ ု သာ္ တစ္Uးီ Aေပၚတစ္Uီး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ၾကသူမ်ားမို႔ Aခ်စ္ပဆ ဲြ င္ႏႊဲျုခင္း၌ တင္းတိမ္ေရာင့္ရမ ဲ ႈသည္ မည္သည့္Aခါမွ မျဖစ္ေပၚခဲ။့ ယခုလည္း ဟာလုမာန္၏ လက္Aစံုသည္ ျမင္းဇက္ႀကိဳးကို ကိုငဆ ္ ထ ြဲ ားသည္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေနရာAႏွံ႔ ေျပးလႊားေနသည္။ “Aင့္ .. ဟင္း … ဟင္း … Aေမာင္ရယ္ “ “ေနၾကာ … Aေမာင္ စိတ္ေတြ မထိနး္ ႏိုင္ေတာ့ဘူး .. “ ခပ္ေမာ့ေမာ့ျဖစ္လာသည့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးAား မက္ေမာစြာ ငံုနမ္းရင္းမွ ဟာလုမာန္သည္ စိတလ ္ ႈပ္ရွားသည့္ Aသံႏွင့္ ေျပာရွာသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီကယ ို ္တိုငလ ္ ည္း ရင္ထဲ တရိပ္ရိပ္တက္လာသည့္ ဆႏၵေၾကာင့္ ဟာလုမာန္Aား ရီေ၀စြာ ၾကည့္ေနသည္။ “ေရွ႔နားက်ရင္ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ ႔ကို ျဖတ္ရမယ္ ေနၾကာ .. Aေမာင္တ႔ို ခရီးတစ္ေထာက္ နားၾကတာေပါ့ .. ဟင္း .. ဟင္း “


Page 133



“Aေမာင့္ သေဘာေလ .. ဒါေပမယ့္ ဒီAတိင ု ္းသာ ေနၾကာတိ႔ု ခရီးသြားေနတယ္ဆိုရင္ .. Aေမာင့္ျပည္ကို ေနၾကာတိ႔ု ေရာက္တA ့ဲ ခ်ိနက ္ ် ေနၾကာ့ကယ ို ္မာွ Aေမာင့္ကယ ို ္ပြားေလးေတာင္ ကိန္း၀ပ္ေနေတာ့မလား မသိဘူး .. ခိ … ခိ “ “ေကာင္းတာေပါ့ .. ေနၾကာ .. Aေမာင့္ခမည္းေတာ္လည္း ေျမးခ်ီေနခ်င္ၿပီဆေ ို တာ့ သူ႔ဆႏၵျပည့္သာြ းတာေပါ့ … Aေမာင္တ႔ို ေျဖးေျဖးမွန္မန ွ ္ ႀကိဳးစားသြားတာေပါ့ .. “ “Aမိန႔ေ ္ တာ္Aတိုင္းပါ … ကိ္ယ ု ္ေတာ္ေလး က်ားညိဳ ရယ္ … ခစ္ .. ခစ္ “ ဆည္းလည္းသံလို သာယာလွေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရယ္သံလြငလ ္ ြငေ ္ လးသည္ ေတာၿမိဳ ႔ေလးသိ႔ု Uီးတည္ရာ လူသမ ြ ္းလမ္းတေလွ်ာက္ ျပန္႔ႏွံ႔၍ သြားေတာ့ေလသည္။ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဇာတ္သိမ္းေသာ္ …

သံုးလတိုငတ ္ ိင ု ္ ၾကာျမင့္ခ့ေ ဲ သာ စစ္ပမ ဲြ ်ားAၿပီးတြင္ တမၼာဒီပ ပုဂံတပ္ကို Uီးေဆာင္ေသာ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ငနက္သင္၏ Uီးေဆာင္မႈျဖင့္ မြန္ဂိုတပ္မ်ား က်ဴးေက်ာ္သိမး္ ပိုကထ ္ ားေသာ နယ္ေျမမ်ားAား ျပန္လည္ရရွိခသ ့ဲ ည္။ မြန္ဂို စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်ဴးဂ်ားAားလည္း ေနာက္ဆုးံ တိုကပ ္ ြဲတင ြ ္ ျမန္မာဖက္မွ လက္ရ ဖမ္းဆီးခဲ့မသ ိ ည္။ တရုတ္ျပည္ Aတြင္းပိင ု ္းAထိ မြန္ဂိုမ်ား ကစင့္ကလ်ားႏွင့္ ဆုတ္ခာြ ေျပးခဲ့ရသျဖင့္ တမၼာဒီပျပည္Aား ထပ္မံ၍ က်ဴးေက်ာ္ဖို႔ဆသ ို ည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည္Aထိ မျဖစ္ႏို္င္ခဲ့ေပ။ စုန္းစုန္းျမဳပ္၍ ေပ်ာက္ကယ ြ သ ္ ာြ းသလို ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ သတင္းေၾကာင့္ ပုဂံျပည့္ရွင္ ေဇယ်သိခဘ ၤ ုရင္သည္ ပူေဆြးစြာျဖင့္ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တိုင္းျပည္၏ Uေသွ်ာင္ ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္သည္မ႔ို Aခ်စ္ေရးထက္ Aမ်ားAက်ဳိးကိသ ု ာ ေရွ႔တန္းတင္ ေဆာင္ရက ြ ္ဖ႔ို စိတ္ပင ို ္းျဖတ္ရသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ပင္လွ်င္ တုိင္းျပည္Aေရးထက္ Aနစ္နာခံ ေဆာင္ရက ြ ္ခသ ဲ့ ည္ မဟုတ္လား။ ပုဂံျပည္ သာယာ၀ေျပာဖိ႔ု Aေရးကိသ ု ာ မႈးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ တိင ု ္ပင္ေဆာင္ရက ြ ္ခသ ဲ့ ည္။ ေတာင္နန္းစံ သီရိစႏၵာ မိဖုရားႀကီးAား Aဂၢမေဟသီ မိဖုရားေခါင္ႀကီး Aျဖစ္ ဆက္လက္၍ တင္ေျမွာက္ခသ ဲ့ ည္။ Aိမ္ေရွ႔စံမင္းသား Aျဖစ္ သတ္မတ ွ ထ ္ ားခဲသ ့ ူ နရမြန္မင္းသားေလးAတြက္ ၾကင္ယာေတာ္Aားလည္း Aသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္၍ ေရြးခ်ယ္ခေ ့ဲ လသည္။ ဗာရကာျပည္သ႔ို လိုကပ ္ ါခဲ့ေသာ ေနၾကာေဒ၀ီAား ဟာလုမာန္၏ ခမည္းေတာ္ႏွင့္ တကြ ျပည္သူျပည္သား Aေပါင္းက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ထိုသ႔ို ႀကိဳဆိုသမ ူ ်ားထဲတြင္ ဟာလုမာန္၏ လမ္းညႊန္မႈ AစီAစU္Aျဖင့္ ဗရကာသိ႔ု ေရာက္ရေ ွိ နခဲ့ေသာ သမားေတာ္ဗညားေနႏွင့္ ေရႊစာတိ႔ု စံုတလ ြဲ ည္း ပါ၀င္ခသ ဲ့ ည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ မိမိႏွင့္ ညီAစ္မရင္းျခာႏွယ္ ခ်စ္ခင္ရေသာ ေရႊစာႏွင့္ ျပန္လည္စုစ ံ ည္းရမႈAတြက္ လြန္မင္းစြာ ေပ်ာ္ရႊင္မိေလသည္။


Page 134



ေရႊAဆင္းႏွယ္ တင့္တယ္လေ ွ သာ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ AလွတရားAား ေတြ႔ျမင္ရသူ ဗရကာ ျပည္သူျပည္သားAေပါင္းက လိက ႈ လ ္ ိက ႈ ္လလ ွဲ ွဲ ခ်ီးမြမး္ ၾကသည္။ သူတ႔၏ ို Aိမ္ေရွ ႔စံကယ ို ္ေတာ္ေလးႏွင့္ လိ္က ု ္ဖက္လသ ွ ည့္ သတိ႔သ ု မီးငယ္Aား နတ္ျပည္မွ ဖန္ဆင္းကာ ေပးAပ္ခသ ဲ့ ည္ဟု ကဗ်ာAလကၤာမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔သီကန ု ္းၾကသည္။ ထိုေနၾကာေဒ၀ီ၏ Aလွတရားကို ရည္ရယ ြ ္ၿပီး ဖြဲ႔ဆိုေနမႈမ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ ဆယ္လခန္႔ ၾကာေသာAခါ ဗာရကာျပည္၏ မင္းသမီးငယ္ေလးAျဖစ္ ဖြားျမင္လာေသာ ဟာလုမာန္ႏွင့္ ေနၾကာေဒ၀ီ၏ ရင္ေသြးကညာဆီသ႔ို ေျပာင္းလဲကာ ေရာက္ရသ ွိ ြားသည္။ ေမြးစကတည္းက ပတၱျမားႏွယ္ Aဆင္းရွိေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာကို လက္ထမ ဲ ွာ ဆုပက ္ ိုင၍ ္ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္ရလ ွိ ာေသာ သတိ႔သ ု မီးငယ္Aား ျမင္သတ ူ ကာတုိင္းက ခ်စ္ခင္လန ြ ္းလွသည္။ သူမAား ခ်ီေပြ႔မိလွ်င္ ထိုလသ ူ ည္ ကေလးငယ္Aား လက္ထမ ဲ ွ မခ်ခ်င္ေလာက္ေAာင္ ႏွစ္လိုခ်စ္ခင္ဖယ ြ ္ ေကာင္းျခင္းAတိ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ ေနၾကာေဒ၀ီသည္ ခ်စ္သူAေမာင္ ဟာလုမာန္၏ သေဘာတူ ခြင့ျ္ ပဳခ်က္ႏွင့္ သူမ၏ သမီးရတနာAား “ပတၱျမားမယ္” ဟု နာမည္ကင္ပန ြ း္ တပ္ကာ ေပးထားခဲေ ့ လေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Page 135



က်ေနာ္၏ ေနၾကာေဒ၀ီ ဇာတ္လမ္းေလးAား Aေၾကာင္းAမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ဘဲ ႏွစ္လရွည္စြာ ရပ္နားခဲ့ရပါတယ္။ Aဲဒလ ီ ို ရပ္ေနခဲ့ၿပီး ျပန္ေရးမယ္ဆၿို ပီး စU္းစားလိက ု တ ္ ဲ့Aခါမွာ က်ေနာ့္ကို ျပန္ေရးျဖစ္ေAာင္ Aားေပးခဲၾ့ ကတဲ့ Aေတြးပင္လယ္ျပာမွ ခ်စ္လစ ွ ြာေသာ မိ္တ္ေဆြေဘာ္ဒါမ်ားကို ဤေနရာမွ မွတတ ္ မ္းထိုး၍ ေဖာ္ျပလိက ု ္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတိ႔ု Aားေပးမႈကို က်ေနာ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗ်ာ …


Page 136

SunFlower Lady (Natthar)

Recommend Documents