o Polemos Toy Hitler 1

ΐκδοαη αναθεωρημένη με ποί1flέc αποκr1ειστικεc φωτογραφίεq

TOY ΧΙΤΛ€Ρ

ΚΔΟΣΕΙΣ

ΓΚΟΒΟΣΤΗ

Tomoz προτοι

O Χίτλερ, 36 χρονών τότε -crng σκάλες της βίλας που, αργότερα, έγινε το Μπέργκοφ- μετά την αποφυλάκιση του από τις φυλακές του Λάντσμπεργκ το 1925. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

David lrving O

n

T

O

O

Y

A

X

C

I

M

T

O

A

E

ΤΟΠΟΣ ΠΡΠΤΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Δ.Π. ΚΩΣΤΕΑΕΝΟΣ

GniMEAEIA - IX O A IA :

N.A. ΚΟΑΟΜΒΑΣ Α Ν Τ ΙΣ Τ Ρ Α Τ Η Γ Ο Σ E . A . Ε Π ΙΤ . Δ ΙΟ ΙΚ Η Τ Η Σ T' 1. I T P A T O Y

mmi ΓΚΟΒΟίτΗ

I

P

C N A I ΓΙΑΤΡΟΣ ΧΗΛΛΕΙΩΝΕΙ T H N Α Π Ο Ψ Η T O Y ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ Τ Ο Υ Σ Β ΙΟ Γ Ρ Α Φ Ο Υ Σ , T O N Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο T O Y 1 9 4 4 «Έ νας ξένο ς», ε ίπ ε ο Χ ίτ λ ερ , « ε ίν α ι ευκολότερο να κ ρίνει μια πολιτική προσω πικότητα, μ ε την προϋπόθεση όμως ότι γνω ρίζει τη χώρα, το λαό, τη γλώσσα κα ι τα ιστορικά ντοκουμέντα τη ς ». « Ε ίν α ι ολοφ ά νερο», είπ α , « ό τ ι ο Cham ier δεν γνώ ριζε τον Κ ά ιζερ προσω ­ πικά, καθώς ήταν σχετικά νέος. T o βιβ λίο του όμως, όχι μόνο δ είχν ει μια α κριβέστα τη γνώση των ντοκουμέντω ν και των εγγράφω ν, αλλά βα σ ίζετα ι κιόλας σε π ο λλές προσω πικές πληροφορίες, όπως είνα ι τα γ ρ ά μ μ α τα του Κ ά ιζερ κα ι τα γρα π τά ντοκουμέντα από τις συνομιλίες του μ ε φίλους και εχθρο ύς». O Χ ίτ λ ερ ε ίπ ε τό τε ότι, εδώ και α ρκετό καιρό, είχε ζητήσει όλες οι σ ημ α ­ ν τικ ές σ υ ν ο μ ιλ ίες κ α ι σ τρ α τιω τικ ές δ ια σ κ έ ψ ε ις το υ να κα τα γρά φ ο ντα ι από στενογράφους, ώ στε να διασωθούν γ ια τις επ ό μ ενες γ εν ιές. Κ α ι ίσως κάποια μ έρα , μ ετά το θάνατό του, β ρ ε θ ε ί κάποιος α ντικειμενικό ς Ά γγλος που θα του κά νει μ ία το ίδιο αμερόληπτη κριτική. H παρούσα γ εν εά ο ύ τε μ π ο ρ εί, αλλά ούτε κα ι θα το κάνει. Από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του dr. Erwin Giesing, σχετικά μ ε μ ια συζήτησή του μ ε τον Χ ίτλ ερ για τον J.D . Chamier, τον Άγγλο βιογράφο του Κάιζερ (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ol ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ TOY TPITOY PAIX ΕΙΣΑΓΩΓΗ M IA ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ THN ΕΚΔΟΣΗ TOY ΜΙΛΕΝΙΟΥΜ ΠΡΟΛΟΓΟΣ: TO M A YPO ΚΟΙΤΑΣΜΑ

σελ. 11 » 19 » 49 » 51

ΜΕΡΟΣ I: ΠΡΟΣ THN ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

»

61

ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ M E ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ O ΘΡΙΑΜ ΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ «ΚΑΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ, O ΚΟΣΜΟΣ» H ΠΡΩΤΗ KYPlA Η Θ ΕΑ Τ Υ Χ Η H ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΠΡΑΣΙΝΗ» KATA ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑΣ H ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ TOY ΧΙΤΛΕΡ ΑΚΟΝΙΖΟΝΤΑΣ TH ΛΕΠΙΔΑ M ONAXO ENA BHM A ΣΤΟ MAKPY ΜΟΝΟΠΑΤΙ

» » » » » » » » » »

63 86 97 108 124 142 156 165 177 198

ΜΗΡΟΣ II: ΠΡΟΣ TH ΙΊΙ ΤΗΣ ΕΠλΓΓΕλΜΣ

» 223

ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑ TOY ΧΙΤΛΕΡ ΠΕΝΗΝΤΑ ΥΣΤΑΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ ΓΙΑ ENAN ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟ H ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΛΥΣΗ ΣΥΜ ΦΩ ΝΙΑ M E TON ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ O ΠΡΩΤΟΣ Σ1ΛΕΣ1ΑΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

» » » » »

» 300

Ν Ε Ρ Ο Σ III: O ΠΟΑΕΝΟΣ TOY XITAEP A P X B B

» 307

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΛΕΥΚΗ» ΒΟΛΙΔΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ «ΠΡΕΠΕΙ NA ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ Kl ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΣ!» HORS D’ OEUVRE - ΟΡΕΚΤΙΚΑ

» » » » » »

MEPOi IV: «ΑΠΕΑΕΥβΕΡΟΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»

» 389

O ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ H ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ TO ΔΙΛΗΜ Μ Α Μ Ο ΛΟ ΤΟ Φ

» » » »

225 243 259 267 281

309 325 338 351 363 375

391 408 424 438

OI ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TOY ΣΧΕΔΙΟΥ «ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ» ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ H ΕΥΡΩΠΗ THN ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ THN ΠΟΡΤΑ M IA ΠΙΚΡΗ NIKH Φ Ο Ν ΕΣ KAI Μ ΠΟΡΜ ΑΝ ΤΡΥΠΩΝΤΑΣ TH ΣΑΠΟΥΝΟΦΟΥΣΚΑ

σελ. » » » » »

449 459 471 483 495 514

ΜΕΡΟΣ V: ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΝΕΣΑ ΣΤΗΝ ΡΟΣΙΑ

» 535

O ΛΑΘΡΟΘΗΡΑΣ KIEBO ΡΩΣΙΚΟΣ ΧΕΙΜ ΩΝΑΣ M IA ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΑΝΤΟΧΗΣ O ΧΙΤΛΕΡ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ TH ΔΙΟΙΚΗΣΗ O ΛΟΓΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ ElNAI ΝΟΜΟΣ H ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΜΠΛΕ» O ΧΑΛΝΤΕΡ ΣΕ ΔΥΣΜΕΝΕΙΑ ΑΦΡΙΚΗ KAI ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ

» » » » »

.

537 553 573 593 607 » 621 » 640 » 652 » 666

ΜΕΡΟΣ VI: ΟΑΟΚΑΗΡΟΤΙΚΟΣ ΠΟΑΕΜΟΣ

» 683

TPAYMA KAI ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ AKPA TOY ΤΑΦΟΥ ΣΙΓΗ O ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ TA Μ ΑΛΛΙΑ TOY ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΣ TH ΓΡΑΜΜΗ TOY ΜΕΤΩΠΟΥ «ΑΞΟΝΑΣ» ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ «ΚΑ1 ΕΤΣΙ, ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΦΥΡΕΡ ΜΟΥ!» ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ M E TH ΘΕ1Α ΠΡΟΝΟΙΑ O ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΕΝΟΣ

» » » » » » » » » »

ΜΕΡΟΣ VII: TA ΣΚΟΥΛΙΙΚΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

» 847

O ΑΝΔΡΑΣ M E TON KlTPINO ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΑ «ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ TH Φ Ω ΝΗ ΜΟΥ;» ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΙΠΠεΥΕΙ M IA ΤΙΓΡΗ M IA ICAI M ONH ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ TON ΡΟΜΕΛ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ TOY ΚΡΑΤΗΡΑ

» » » » »

ΜΕΡΟΣ VIII: ΤΕΛΟΣ TOY ΑΓΟΝΑ [ENDKAMPF]

» 949

ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ENA ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ TH ΓΗ «ΕΚΛΕΙΨΗ»

» » » »

ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΡΩΝ KAI ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ KAI ΠΗΓΕΣ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

» 1035 » 1041 » 1187

685 701 716 731 748 764 782 797 813 829

849 868 889 908 927

951 965 984 1003

OI ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ TOY TPITOY ΡΑΪΧ

Στρατηγός, επιτελικός αξιωματικός. Από το 1939-1945 διετέλεσε αρχηγός της Διεύθυνσης Επιχειρήσεων Επιτελείου του OKW (αντίστοιχο του δικού μας ΓΕΕΘΑ). Πιστός μέχρι τέλους στον Χ ίτ­ λερ. Στις 7 Μαΐου 1945 υπέγραψε στην Ρεμς ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης Νταίνιτς την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε το 1946. ΓΚΑΙΜΠΕΛΖ, ΓΙΟΖΕΦ (GOBBELS, )OSEF) ( 1 8 9 7 -1 9 4 5 ) . Διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Χάίδελβέργης το 1922. Προσεχώρησε στο Ναζιστικό Κόμμα το 1922. To 1926 Gauleiter του Βερολίνου. Υπουργός Προπαγάνδας του F Ράιχ το 1933. Από τις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες του Ναζισμού και ο πιο πιστός από τους άμεσους συνεργάτες του Χίτλερ. Αυτοκτόνησε μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του την 1η Μαΐου 1945. ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ, XEPMAN (GORING, HERMANN) ( 1 8 9 3 -1 9 4 6 ) . Στρατάρχης της Αεροπορίας. To 1922 προσεχώρησε στο Ναζιστικό Κόμμα. Πρόεδρος του Ράιχσταγκ το 1932. Από το 1933 Υπουργός Αεροπορίας και αρχηγός της OKL (Πολεμικής Αεροπορίας). To 1934 ίδρυσε την Γκεστάπο, την αρχηγία της οποίας παρέ­ δωσε στον Χίμλερ το ίδιο έτος. To 1938 ονομάστηκε Στρατάρχης του Ράιχ και το 1939 ορίστηκε ως διάδοχος του Χίτλερ. Tov Απρίλιο 1945 με εντολή του Χίτλερ εξέπεσε από όλους τους τίτλους του, με την κατηγορία ότι συζη­ τούσε με τους συμμάχους για συνθηκολόγηση. Στη δίκη της Νυρεμβέρης κα­ ταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό, αλλά την παραμονή της εκτέλεσής του, αυτοκτόνησε με δηλητήριο. e z , ΡΟΥΝΤΟΛΦ (HESS, RUDOLF) (1894-1987). Υπαρχηγός του Ναζιστικού Κόμματος, στο οποίο προσεχώρησε το 1920. Tov Απρίλιο 1933 προήχθη σε αναπληρωτή του Χίτλερ και τον Δεκέμβριο σε Υπουργό του F Ράιχ άνευ χαρτοφυλακίου. Στις 10 Μάίου 1941 κατέφυγε με αεροπλάνο στην Αγγλία. Στη δίκη της Νυ­ ρεμβέργης καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά και πέθανε στις φυλακές του Σπαντάου το 1987. ΚΑΙΤΕΛ, ΒΙΛΧΕΛΜ (KElTEL, WILHELM) ( 1 8 8 2 -1 9 4 6 ). Στρατάρχης. Αρχηγός του Επιτελείου του OKW (ΓΕΕΘΑ) από το 1938. To 1940 μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας ονομάσθηκε Στρατάρχης. Αποκλήθηκε «λακές» του Χίτλερ, λόγω της πιστής και χωρίς αντιρρήσεις εκτέλεσης των διαταγών του. Στις 8 Μάίου 1945 υπέγραψε στο Βερολίνο την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Στη δίκη της Νερεμβέργης το 1946 καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε.

ΓΙΟΝΤΛ, ΑΛΦΡΕΝΤ (JODL, ALFRED) (1 8 9 0 -1 9 4 6 ) .

12

DAVID IRVING

ναύαρχος. Επικεφαλής της δ ι­ εύθυνσης πληροφοριών των Ενόπλων Δυνάμεων (Άμπβερ) από το 1934-1944. Προοδευτικά έχασε την εμπιστοσύνη του Χίτλερ, ιδίως από το 1944 και τελι­ κά θεωρήθηκε ως αναμεμειγμένος, χωρίς επαρκείς ενδείξεις, στην απόπειρα κατά της ζωής του δικτάτορα στις 20 Ιουνίου 1944. Δικάστηκε επί προδοσία και απαγχονίστηκε στο Φλόσενμπεργκ τον Απρίλιο του 1945. ΚΟΥΪΣΛΙΝΓΚ BlNTKOYN (QUISLING, VIDKUN) ( 1 8 8 7 - 1 9 4 5 ) . Νορβηγός πολιτικός, ο οποίος συνεργάστηκε με τους Ναζί και του οποίου το όνομα κατέστη συνώ­ νυμο με του «προδότη». Είχε οργανώσει το Φασιστικό Κόμμα της Νορβηγίας και μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς, διορίστηκε πρωθυ­ πουργός. To 1945 παραπέμφθηκε σε δίκη και εκτελέστηκε. ΝΤΑΙΝΙΤΣ, ΚΑΡΛ (DONITZ, KARL) ( 1 8 9 1 - 1 9 8 1 ) . Αρχιναύαρχος. Αρχηγός του OKW (Πολεμικού Ναυτικού) από το 1943. Μετά το θάνατο του Χίτλερ διετέλεσε αρχηγός της Nαζιστικής Γερμανίας επί επτά ημέρες τον Μάιο 1945. Στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1946 καταδικάστηκε σε ΙΟετή φυλάκιση, την οποία εξέτισε στις φυλακές του Σπαντάου. ΜΠΟΡΜΑΝ, MAPTIN (BORMANN, MARTIN) ( 1 9 0 0 - 1 9 4 5 ;) Αξιωματούχος του Ναζιστικού Κόμματος και επικεφαλής της γραμματείας του Χίλτερ. Εντάχτηκε στο Ναζιστικό Κόμμα από το 1923. Αργότερα το 1928 ορίστηκε Γκαουλάιτερ στην Θουριγγία. Απέκτησε την εμπιστοσύνη του Χίτλερ, αλλά απέφευγε την προ­ σωπική του προβολή. Μετά την απόδραση του Ρούντολφ Ες στην Αγγλία τον Μάιο 1941, ονομάστηκε Τπουργός του Κόμματος με αρμοδιότητα στη διεύ­ θυνση της γραμματείας. Έ μεινε πιστός στον Χίτλερ μέχρι τέλους και διέφυγε τη σύλληψη από τους συμμάχους, καταδικασθείς ερήμην σε θάνατο. ΜΠΡΑΟΥΧΙΤΣ, BAATEP Φ Ο Ν (BRAUCHITSH, WALTER VON) ( 1 8 8 1 - 1 9 4 8 ) . Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων από το 1938 έως 1941. Διηύθυνε τις εκστρατείες από το 1939-1941 στην Πολωνία, Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία και τα Βαλκάνια. Όταν, όμως τον Δεκέμβριο του 1941 απέτυχε να καταλάβει την Μόσχα, ο Χίτλερ τον αντικατέστησε. Ωστόσο, το αίσθημα της νομιμοφροσύνης τον ώθησε να αποκηρύξει τους δράστες της απόπειρας κατά του Χίτλερ τον Ιούλιο του 1944. Πέθανε το 1948 στο στρατόπεδο του Μύνστερ. PAINTeP, EPIX (RAEDER, ERlCH) (1876-1960). Αρχιναύαρχος. Αρχηγός του OKN (πο­ λεμικού Ναυτικού) μέχρι το 1943 οπότε απεχώρησε από την ενεργό υπηρε­ σία. Στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1946 καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, αλ­ λά το 1955 αποφυλακίσθηκε. PIM nC NTPOn, ΓΙΟΑΚΙΜ Φ Ο Ν (RIBBENTROP, JOACHIM VON) ( 1 8 9 3 - 1 9 4 6 ) . Υπουργός των Εξωτερικών του Ράιχ. Προσεχώρησε στο Ναζιστικό Κόμμα το 1933 και χρησιμοποιήθηκε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Tov Αύγουστο του 1936 έγινε πρεσβευτής στο Λονδίνο και από τον Φεβρουάριο του 1938 διορίστηκε Τπ ουργός Εξωτερικών. Στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1946 καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε. POMCA, EPBIN (ROMMEL, ERWlN) ( 1 8 9 1 - 1 9 4 4 ) . H «Αλεπού της Ερήμου». O πλέον

ΚΑΝΑΡΗΣ, ΒΙΛΧΕΛΜ (CANARIS, WILHELM) (1 8 8 7 -1 9 4 5 ) .

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY XITAEP

13

δημοφιλής στρατηγός στην Γερμανία, ο οποίος παράλληλα είχε και καλή φή­ μη στους συμμάχους. Έγραψε ένα πρωτοπορειακό βιβλίο «T o Πεζικό κατά την Επίθεση», το οποίο έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στον Χίτλερ. Διετέλεσε αρ­ χηγός του στρατιωτικού γραφείου του Χίλτερ και από το 1941 διακρίθηκε ως διοικητής του «Άφρικα Κορπ». Tov Ιούνιο του 1942 ονομάστηκε Στρατάρχης. To θέρος του 1944 αντιμετώπισε την εισβολή των συμμάχων στην Νορμανδία, όπου και τραυματίστηκε σοβαρά σε αεροπορική επιδρομή. Φέρεται, χωρίς να είναι απολύτως εξακριβωμένο, ότι συμμετείχε στην συνωμοσία κατά της ζωής του Χίλτερ τον Ιούλιο του 1944, εξαναγκασθείς σε αυτοκτονία κατά το χρόνο της ανάρρωσής του. ΧΑΪΝΤΡΙΧ, PAINXAPT (HLYDRICH, REINHARD) ( 1 9 0 4 -1 9 4 2 ) . Προσεχώρησε το 1931 στο Ναζιστικό Κόμμα και το 1932 έγινε αρχηγός της υπηρεσίας ασφάλειας των SS. Διεκατείχετο από σφοδρό αντισημιτισμό καίτοι ήταν εβράίκής καταγωγής, την οποία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποκρύψει. To 1936 έγινε Αρχη­ γός Ασφάλειας και της Γκεστάπο. To 1942, ως αναπληρωτής του τοποτηρητού Βοημίας και Μοραβίας τραυματίστηκε θανάσιμα σε ενέδρα από Τσέχους αντιστασιακούς. Oi Γερμανοί για αντίποινα κατέστρεψαν τελείως το κοντινό στον τόπο της απόπειρας χωριό Λίντιτσε και εξόντωσαν τους κατοίκους του, εκτός απ’ τα παιδιά. XAANTCP, ΦΡΑΝΤΣ (HALDER, FRANZ) (1 8 84-19 72). Αρχηγός του OKH (ΓΕΣ) από το 1938 έως το 1942. Διηύθυνε την εκστρατεία κατά της Πολωνίας το 1939 και της Δύσης το 1940. To 1942 διαφώνησε με τον Χίτλερ επί στρατιωτικών θεμάτων και αντικαταστάθηκε. To 1944 θεωρήθηκε ως ύποπτος συμμετοχής στην απόπειρα κατά του Χίτλερ, συνελήφθηκε και οδηγήθηκε στο Νταχάου, από όπου ελευθερώθηκε από τους Αμερικανούς το 1945. Συγκαταλεγόταν μεταξύ των ανωτάτων Γερμα­ νών αξιωματικών που αμφισβητούσαν τις ικανότητες του Χίτλερ. XIMAeP, XAINPIX (HIMMLER, HEiNRICH) (1900-1945). Συμμετείχε το 1923 στο πραξι­ κόπημα του Νοεμβρίου. To 1929 ο Χίτλερ του ανέθεσε την αρχηγία των SS, τα οποία οργάνωσε σε ισχυρότατο όπλο επιβολής και έθεσε υπό έλεγχο ολό­ κληρο το αστυνομικό σύστημα της Γερμανίας. Είχε θέσει ως αρχή την εξό­ ντωση των Εβραίων, πράγμα που με διαταγές του υλοποίησε. To 1939 συ­ γκρότησε τα Waffen SS (ένοπλα τμήματα των SS) με στρατιωτικά καθήκοντα, παράλληλα με τη Βέρμαχτ. H δύναμή τους προοδευτικά ανήλθε τον Οκτώ­ βριο του 1944 σε 38 μεραρχίες και 910.000 άνδρες. Προφανώς, δεν αγνοούσε την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου 1944. Στις αρχές του 1945 διεξήγαγε κρυφά συζητήσεις ειρήνης με τον Σουηδό κόμητα Μπερναρντότε, οι οποίες, όταν έγιναν γνωστές από τον Χίλτερ είχαν ως συνέπεια τη διαγραφή του από το Ναζιστικό Κόμμα. Μετά τη συνθηκολόγηση επιχείρησε να διασωθεί στη Δύση με πλαστά έγγραφα, όμως αναγνωρίστηκε και πριν ανακριθεί αυτοκτόνησε με δηλητήριο.

W BSm BSSM Andalsnes

NORW AY

SWEDEN S 7 SC O TlA N l

NORTH SfA DENMARK

EIRE Dublin i Manch • B u in in g h im

EN G L A N D ^v^* Bristol ,P o rtsm o u th

l'jm egpn

L o n d o n jj^ ®

B rem cn

iS i '*

Lodz V^ ¾ !¾ " > ¾ ^ , *A m icns X - f;rJ * *C aen^ Soissc Avranches** * A rg c n ta n ^ _

^omnr

%^.Afcoy>n ®P" S 4

fc S a m t- N a a u r e * '» Bp r * N a n te s « M ontotrc

v^

FRANCE *U R ocheU . V ichy* 1B ordeaux

Lyons· St.-E ticnne* T u rin

Toulouse*

Belgiad

YUGOSLA\ • Sarajevo

SPAIN ITALY

® M ad rid Lisbon

’T o led o

Tumz

Valencia> >Cordoba

lC asabianca

M OROCCO

ALGERIA

UALTA

LIBYA

€ΥΡΩΠΗ 1939

Μ Κ Ε Ι .Λ Γ Χ Χ Λ

•Rzhcv

UUAA

,Smolensk

V itebsk

>Sukhinichi

Orsha-

U N IO N OF SOVIET SOCIALIST REPUBLICS >Voroney,h

StaJingrad 'K h arko v Poitava

►FastovX*

K o tclaik o vo

Chcrkassy<

AstrakHai

•Vinnitsa .Rostov

Nikolaev< •Kherson

Kt>snoaat^i>,Armavlr *Ku^Maykop

CA SPIAN

Ordzh<

MANIA

.

5EA

S o k hu m i

QLACK SEA

i-lG A R IA

& T e h eran $ A nkara

TURKEY Izroff

SYRIA

Baghdad ®

IRAQ $D am ascus

A niinan

TRANS-N JO R D A N

M in *

Miiruh

100

200

300

400

500mi!es

El A lam en

EGYPT

P a u l i . Pugiiese

εΥΡΩΠΗ 1942-45

tM $ ,L A D O G A

'— Volkhov River LAKE i lLMEN Kalinin>

^Htzhev V iteb sk

‘Vyazma ,Sm olensk S ukhinichi

Orsha< M msk

U N iO N OF SOVIET SOCIALIST REPUBLICS 'N V 0 r 0 n e 2 h K ursk

Belg orod

Stalingrad

K o telr.iko v o

A strak han

N ikolaevj

'Qf AZQW

kftW'iCVt

CASPIAN

Gaktz*

Istan bu l. ® T eheran fSArikara

TURKEY l2mix

SYRIA

A m m an

TR A N SA JORDA N

100

200

300

400

5 0 0 m ile s

El A la mein

EGYPT

Paul Nile River

S'.

Pugliete

O Χίτλερ μ ε τον Γκαίρινγχ.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σ

ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ έχει δοθεί ένα χάρισμα που οότε οι θεοί δεν έχουν: να αλλοιώνουν όσα έχουν ήδη συμβεί».

Είχα στο μυαλό μου αυτό το ειρωνικό απόφθεγμα όταν άρχισα τη μ ε­ λέτη των δώδεκα χρόνων απόλυτης εξουσίας του Αδόλφου Χίτλερ. Έ βλ ε­ πα τον εαυτό μου σαν καθαριστή μαρμάρων, που τον νοιάζει λιγότερο για την αρχιτεκτονική αποτίμηση ενός έργου και περισσότερο το καθάρι­ σμα της μουντζούρας από την πρόσοψη ενός σιωπηλού και βλοσυρού μνημείου. Άρχισα να περιγράφω τα γεγονότα πίσω από το γραφείο του Χίτλερ, βλέποντας το κάθε επεισόδιο μέσ’ από τα μάτια του. H τεχνική αυτή αναγκαστικά περιορίζει το οπτικό πεδίο, βοηθά όμως στο να δοθούν κάποιες εξηγήσεις σε αποφάσεις που αλλιώς θα παρέμεναν ανεξήγητες. Κανείς από όσο ξέρω δεν είχε επιχειρήσει κάτι τέτοιο ως τώρα, φαίνεται όμως πως άξιζε η προσπάθεια: στο κάτω-κάτω, ο πόλεμος του Χίτλερ άφησε πίσω του 40.000.000 νεκρούς κι ερήμωσε ολόκληρη την Ευρώπη και τη μισή Ασία με φωτιά, βόμβες κι ατσάλι. Κατέστρεψε το « F Ράιχ» του Χίτλερ, χρεοκόπησε την Βρετανία, διέλυσε την Αυτοκρατορία της και προκάλεσε χρόνια αναταραχή στις διεθνείς σχέσεις. Εδραίωσε τον κομ­ μουνισμό σε μιαΉπειρο και καλλιέργησε την εμφάνισή του σε μιαν άλλη. Σε προηγούμενα βιβλία μου στηρίχτηκα περισσότερο στα πρωταρχικά στοιχεία της περιόδου, παρά σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία που περιείχε πολλές παγίδες για τον ιστορικό. Υπέθεσα αφελώς ότι η ίδια τεχνική των πρωταρχικών πηγών θα μπορούσε μέσα σε πέντε χρόνια να εφαρμοστεί και στη μελέτη του Χίτλερ. Στην πραγματικότητα θα περνούσαν δεκα­ τρία χρόνια πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος τόμος του O Πόλεμος του Χ ίτ ­ λερ, το 1977, και επί είκοσι χρόνια εξακολουθώ να ταξινομώ και να προ­ σθέτω στοιχεία στους φακέλους μου. Θυμάμαι ακόμα, το 1965, που πή­ γαινα με το αυτοκίνητο στις αποβάθρες του Τίλμπουρυ για να παραλάβω ένα κιβώτιο με μικροφίλμς που είχα ζητήσει από την κυβέρνηση των ΗΠΑ γ ι’ αυτήν τη μελέτη. To υπερωκεάνιο που το έφερε, έχει γίνει εδώ και καιρό παλιοσίδερα κι οι ίδιες οι αποβάθρες έχουν ισοπεδωθεί. Υπο­

20

DAVID IRVING

θέτω ότι όλα αυτά τα έκανα με πολύ νωχελικό ρυθμό. Ελπίζω, ωστόσο, ότι αυτή η βιογραφία, εκσυγχρονισμένη κι αναθεωρημένη, θα επιβιώσει των ανταγωνιστών της κι ότι όλο και περισσότεροι μελλοντικοί συγγρα­ φείς θα θεωρούν υποχρέωσή τους να τη συμβουλευτούν, χάρη στο π εριε­ χόμενό της, που παρόμοιο δεν θα βρουν σε καμιά άλλη. Ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο, ανακάλυψα ότι αυτό το βιβλίο μου είχε διχάσει την κοινότητα των πανεπιστημιακών ιστορικών, από την κορυφή ως τη βάση, και ιδιαίτερα ως προς τις διαφωνίες γύρω από το Ολοκαύτωμα. Στην Αυστραλία μόνο, φοιτητές των πανεπιστημίων New South Wales και Western Australia μου είπαν ότι είχαν τιμωρηθεί επειδή αναφέρθηκαν στο O Πόλεμος του Χ ίτλερ. Στα πανεπιστήμια του Wollongong και της Canberra πάλι, οι φοιτητές τιμωρούνταν όταν δεν το έκαναν. H βιογρα­ φία αποτελούσε βασικό ανάγνωσμα για τους αξιωματικούς στις στρα­ τιωτικές ακαδημίες, από το Sandhurst ως το West Point της Νέας Υόρκης και το Carlisle της Πενσυλβάνια, μέχρις ότου κύκλοι «ειδικών συμφερό­ ντων» άσκησαν πιέσεις στους αξιωματικούς διοικητές αυτών των σχο­ λών. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο δέχτηκε επαινετικές κριτικές από ειδ ι­ κούς χωρών του Παραπετάσματος, αλλά κι από φανατικούς της Άκρας Δεξιάς. Δεν ήταν όμως όλοι ευχαριστημένοι. Επειδή ήμουν ο συγγραφέας αυ­ τού του έργου, κατέστρεψαν το σπίτι μου με βόμβες, τρομοκράτησαν την οικογένειά μου, σπίλωσαν το όνομά μου, πυρπόλησαν τα τυπογρα­ φεία των εκδοτών μου, συνέλαβαν κι εμένα τον ίδιο και με απέλασαν από τη μικροσκοπική δημοκρατία της Αυστρίας - μια πράξη παράνομη, όπως αποφάνθηκαν τα δικαστήριά της, για την οποία οι ένοχοι τιμωρήθηκαν με διοικητικές ποινές. Κάτω από την πίεση δυσαρεστημένων ακα­ δημαϊκών και ανθρώπων με επιρροή, στα χρόνια που ακολούθησαν, με απέλασαν κι από τον Καναδά (1992) και μου απαγόρευσαν την είσοδο στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιταλία, τη Νότια Αφρική κι άλλες πολιτισμένες χώρες του κόσμου (το 1993). Ev αγνοία μου, διεθνείς συμμαχίες ζήτησαν με επιστολές τους από β ι­ βλιοθηκάριους να αφαιρέσουν το βιβλίο αυτό από τα ράφια των βιβλιο­ θηκών τους. Πότε-πότε, αντίγραφα αυτών των επιστολών έφταναν στα χέρια μου. Ένας δημοσιογράφος του περιοδικού Time, δειπνώντας μαζί μου στη Νέα Υόρκη, το 1988, μου είπε: «Πριν έρθω εδώ, διάβασα κάποια αποσπάσματα από άρθρα που έχουν γραφτεί για σας σε εφημερί­ δες. Μέχρι τον Πόλεμο του Χ ίτλερ, δεν σας έβρισκαν ούτε ένα λάθος, ήσασταν το χαϊδεμένο παιδί των M.M.E. Αλλά μετά από α υτό...» Δεν απολογούμαι εδώ επειδή αναθεώρησα την υπάρχουσα εικόνα του Χίτλερ. Προσπάθησα να του εξασφαλίσω το είδος της μεταχείρισης που θα δικαιούνταν σε ένα αγγλικό δικαστήριο, όπου εφαρμόζονται οι προβλεπόμενοι κανόνες των αποδείξεων, δίχως όμως να παραβλέπεται η

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

21

απαιτούμενη λεπτομερής έρευνα. Υπήρξαν σκεπτικιστές που αναρωτήθηκαν αν το ότι βασίστηκα υπερβολικά σε ιδιωτικές πηγές -αναπόφευκτα υποκειμενικές- ήταν η καλύτερη μέθοδος έρευνας σε σύγκριση με τη χρήση στοιχείων που προέρχονται από πιο «παραδοσιακές» πηγές πλη­ ροφοριών. H απάντησή μου είναι ότι σίγουρα δεν μπορούμε να αρνηθούμε τελείω ς την αξία των ιδιωτικών πηγών. Όπως παρατηρούσε η Washington Post σε μια κριτική της πρώτης έκδοσης αυτού του βιβλίου το 1977, «ο ι Βρετανοί ιστορικοί υπήρξαν πάντα πιο αντικειμενικοί απέναντι στο Χίτλερ, από όσο οι Γερμανοί ή οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους». TA ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ MOY με την ολοκλήρωση του χειρογράφου ξάφνια­

σαν ακόμη κι εμένα. O Χίτλερ ήταν ένας Φύρερ πολύ λιγότερο παντοδύ­ ναμος από όσο πιστεύαμε και η δυνατότητά του να επιβάλλει τις από­ ψεις του στους υφισταμένους του εξασθενούσε από χρόνο σε χρόνο. Τρία επεισόδια: τα επακόλουθα της υπόθεσης Ernst Rohm στις 30 Ιουνίου 1934, η δολοφονία του Dollfuss ένα μήνα αργότερα και οι αντιεβράίκές ακρότητες τον Νοέμβριο 1938, δείχνουν πως κάποιοι -προς τους οποίους ο ίδιος ένιωθε για τον έναν ή τον άλλο λόγο υποχρεωμένος- είχαν ήδη αρχίσει να εκμεταλλεύονται την εξουσία του. Ενώ οι κεντρικές και κα­ τευθυντήριες προπολεμικές φιλοδοξίες του δικού «μ ο υ » Χίτλερ παρέμε­ ναν σταθερές, οι μέθοδοι κι οι τακτικές του έγιναν με την παρέλευση του χρόνου εντελώς καιροσκοπικές. Στον Χίτλερ άρεσε πάντα να αρπάζει φευγαλέες ευκαιρίες. «Μόνο μια στιγμή η Θεά Τύχη περνά πλάι σου», δίδασκε στους υπασπιστές του το 1938, «κ ι αν δεν την αρπάξεις, δεν θα ’χεις ποτέ δεύτερη ευκαιρία!» 0 τρόπος με τον οποίο εκμεταλλεύτηκε το διπλό σκάνδαλο, τον Ιανουάριο 1938, για να απαλλαγεί από τον υπερσυ­ ντηρητικό Αρχηγό του Στρατού Werner von Fritsch και να αναλάβει ο ίδιος την Ανώτατη Διοίκηση, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Oi γεωγραφικές φιλοδοξίες του παρέμειναν αμετάβλητες. Δεν έτρεφε καμιά φιλοδοξία σχετικά με τη Βρετανία ή την Αυτοκρατορία της, κι αυ­ τό αποδεικνύεται απόλυτα από όλα τα αρχεία που κατασχέθηκαν. Σ ί­ γουρα, είχε οργανώσει με λανθασμένο τρόπο την αεροπορική δύναμη και το ναυτικό του για μια εκστρατεία διαρκείας εναντίον των Βρετανικών Νήσων. Και κάποιες λεπτομέρειες, όπως οι οδηγίες του στον Fritz Todt (βλ. σελ. 72) να υψώσει τεράστια μνημεία στα δυτικά σύνορα του Ράιχ, αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Χίτλερ πίστευε πως τα σύνορα αυτά θα παρέ­ μεναν σταθερά για πολύ καιρό. Υπάρχουν επίσης ατράνταχτες αποδεί­ ξεις ότι σχεδίαζε να εισβάλει στα ανατολικά, όπως η μυστική ομιλία του τον Φεβρουάριο 1933 (βλ. σελ. 77), το μνημόνιό του τον Αύγουστο 1936 (βλ. σελ. 94-95), οι οδηγίες του τον Ιούνιο 1937 για την εξέλιξη του Πιλάου σε ναυτική βάση στην Βαλτική (βλ. σελ. 105) και οι δηλώσεις του προς τον Μουσολίνι τον Μάιο 1938 (βλ. σελ. 148) ότι «η Γερμανία θα

22

DAVID IRVING

ακολουθήσει τον αρχαίο δρόμο των Τευτόνων προς την Ανατολή».1 Ki όπως αποδεικνύεται, αργότερα τον ίδιο μήνα (βλ. σελ. 152) παραιτήθηκε τελικά ο Χίτλερ από την ιδέα ότι η Βρετανία και η Γαλλία θα παρέμεναν αμέτοχες. Αυτά τα τελευταία προπολεμικά χρόνια, ο Χίτλερ άρχισε να βασίζεται όλο και περισσότερο στις τεχνικές του ψυχολογικού πολέμου. H αρχή αυτή δεν ήταν καινούρια- ο ίδιος ο Ναπολέων την £ίχε καθορίσει ως εξής: «H φήμη περί των δυνατοτήτων ενός στρατού σε έναν πόλεμο ε ί­ ναι το παν και εξισούται με τις πραγματικές δυνάμεις του στρατού αυ­ τού». Χρησιμοποιώντας τα αρχεία του Υπουργείου Προπαγάνδας, αλλά και αυτά των συντακτών διαφόρων εφημερίδων, προσπάθησα να αποδεί­ ξω πόσο εξελιγμένοι ήταν οι Ναζί στις τεχνικές του «ψυχρού πολέμου». Σχετική με αυτό το θέμα είναι κι η έμφαση που έδωσα στις πηγές της Διεθνούς Υπηρεσίας Πληροφοριών του Χίτλερ. H υπηρεσία υποκλοπής τηλεγραφημάτων και αποκωδικοποίησης των Ναζί, η Forschungsamt, η οποία κατέστρεψε όλα τα αρχεία της το 1945, κρατά το «κ λ ειδ ί» για πολλές επιτυχίες του Χίτλερ. H υπηρεσία αυτή παρακολουθούσε και κα­ τέγραφε συνομιλίες ξένων διπλωματών στο Βερολίνο και, ακόμη πιο ση­ μαντικό, τροφοδοτούσε το Χ ίτλερ με λεπτομερείς αναφορές για τις απρόσεκτες κι επιπόλαιες τηλεφωνικές συνομιλίες ανάμεσα στην Πράγα που ετοιμαζόταν να εμπλακεί στον πόλεμο και στους Τσέχους διπλωμά­ τες στο Αονδίνο και το Παρίσι, μέσα στον Σεπτέμβριο 1938 (βλ. σελ. 183-193). Από την εποχή του Μονάχου μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος με την Βρετανία, ο Χίτλερ μπορούσε να παρακολουθεί κυριολεκτικά ώρα με την ώρα το πώς αντιδρούσαν οι εχθροί του σε κάθε ελιγμό των Ναζί και σωστά συμπέρανε στις 22 Αυγούστου 1939 ότι, ενώ οι Δυτικές Δυνάμεις μπορούσαν κάλλιστα να του κηρύξουν επίσημα τον πόλεμο, ουσιαστικά δεν θα πολεμούσαν - στην αρχή τουλάχιστον. Στα χρόνια του πολέμου, ο Χίτλερ είναι ένας ισχυρός κι ακαταπόνη­ τος στρατιωτικός ηγέτης, και η δική του έμπνευση βρίσκεται πίσω από μεγάλες νίκες όπως η Μάχη της Γαλλίας τον Μάιο του 1940 και η Μάχη του Χάρκοβου τον Μάιο 1942. Ακόμη κι ο στρατάρχης Ζούκοφ, αργότε­ ρα, παραδεχόταν σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες του ότι η στρατηγική του ίδιου του Χίτλερ το καλοκαίρι 1941 -κ ι όχι του Γενικού Επιτελείου του- για μετωπική επίθεση στην Μόσχα ήταν αναμφισβήτητα σωστή. Την ίδια εποχή, ωστόσο, ο Χίτλερ μεταβαλλόταν σε χαλαρό και αναποφάσιστο πολιτικό ηγέτη που επέτρεπε στις κρατικές υποθέσεις να οδηγούνται σε στασιμότητα. Av και ήταν συχνά κτηνώδης κι αναίσθητος, δεν είχε την ικανότητα να φανεί ανελέητος όταν οι καταστάσεις το απαιτούσαν. Αρνήθηκε να βομβαρδίσει το Λονδίνο, μέχρι που ο Τσώρτσιλ τον υποχρέω­ σε να πάρει αυτήν την απόφαση στα τέλη Αυγούστου 1940. Έ δειξε απρο­ θυμία να επιβάλει τη δοκιμασία της γενικής επιστράτευσης στη γερμανι­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

23

κή «κυρίαρχη φυλή» μέχρι που ήταν πια πολύ αργά, κι ενώ τα εργοστά­ σια πυρομαχικών είχαν επιτακτική ανάγκη εργατικού δυναμικού, οι ξέ­ νοιαστες Γερμανίδες νοικοκυρές εξακολουθούσαν να απασχολούν μισό εκατομμύριο υπηρετικό προσωπικό για να ξεσκονίζει τα σπίτια τους και να γυαλίζει τα έπιπλά τους. 0 Χίτλερ έδειξε κάποιες φορές στρατιωτική αναποφασιστικότητα, για παράδειγμα με την όλο πανικό αμφιταλάντευ­ σή του σε κρίσιμες στιγμές όπως η μάχη για το Νάρβικ, το 1940. Πήρε μέτρα μη αποτελεσματικά κατά των εχθρών του μέσα στην Γερμανία για μεγάλο διάστημα και δεν κατάφερε να δράσει αποφασιστικά ενάντια στην ισχυρή αντιπολίτευση μέσα στους ίδιους τους κόλπους της Ανώτα­ της Διοίκησής του. Στην πραγματικότητα, ανέχθηκε ανίκανους υπουρ­ γούς και στρατηγούς πολύ περισσότερο από όσο τους ανέχονταν οι ηγέ­ τες των Συμμάχων. Απέτυχε να συνενώσει προς τον κοινό σκοπό τις αντιμαχόμενες «φ ράξιες» που υπήρχαν μέσα στο Κόμμα και στη Βέρμαχτ κι αποδείχτηκε ανίκανος να καταπνίξει τη διαβρωτική έχθρα που έτρεφε το Γενικό Επιτελείο Στρατού (OKH) για την Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ (OKW).

Πιστεύω ότι έχω αποδείξει στο βιβλίο αυτό, πως όσο πιο ερμητικά κλεινόταν ο Χίτλερ πίσω από τα συρματοπλέγματα του ναρκοθετημένου και απόμακρου στρατηγείου του, τόσο περισσότερο η Γερμανία του γ ι­ νόταν ένα Fuhrer Staat, ένα «Κράτος του Φύρερ», δίχως Φύρερ. H εσω­ τερική πολιτική βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο όποιου ήταν ο πιο ισχυ­ ρός στον κάθε τομέα, από τον Χέρμαν Γκαίρινγκ, τον επικεφαλής των πανίσχυρων οικονομικών υπηρεσιών για το Τετραετές Πρόγραμμα, τον Hans Lammers, τον επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ράιχ, τον Μάρτιν Μπόρμαν, το «αφεντικό» του Ναζιστικού Κόμματος, ή τον Χάινριχ Χίμλερ, τον Τπουργό Εσωτερικών και Αρχηγό των διαβόητων SS. O ΧΙΤΛΕΡ ήταν ένα πρόβλημα, ένα αίνιγμα ακόμη και για τους στενότε­ ρους συμβούλους του. O Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ, ο Υπουργός των Εξω­ τερικών του, έγραφε το 1945 από το κελί της φυλακής του στην Νυρεμβέργη: Αρχισα να γνωρίζω τον Αδόλφο Χίτλερ από πιο κοντά το 1933. Av ωστόσο, μου ζητούσατε σήμερα να σας πω αν τον ήξερα καλά, το πώς σκεπτόταν ως πολιτικός και ηγέτης Κράτους, τι είδους άνθρωπος ήταν, τότε θα σας ομολο­ γούσα ότι ξέρω μόνον πολύ λίγα γ ι’ αυτόν, και στην πραγματικότητα, τίπο­ τα. To γεγονός είναι ότι παρ’ όλο που βρέθηκα τόσο πολύ κοντά του, όλα αυτά τα χρόνια που εργάστηκα μαζί του, δεν τον πλησίασα ποτέ παραπάνω από όσο την πρώτη ημέρα που συναντηθήκαμε, είτε προσωπικά, είτε αλλιώς.

H ξεκάθαρη πολυπλοκότητα αυτού του χαρακτήρα γίνεται φανερή από μια

24

DAVID IRVING

σύγκριση της σκληρότητάς του, σε κάποιες περιπτώσεις, με τη σχεδόν κλαψιάρικη συναισθηματικότητά του και την πεισματική προσκόλλησή του σε στρατηγικές συμβατικότητες που άλλοι είχαν εγκαταλείψει από καιρό. Tov βρίσκουμε να διατάσσει με απόλυτη απάθεια να εκτελούνται εκατό «όμη­ ροι» για κάθε Γερμανό στρατιώτη που θα σκοτωνόταν στις κατεχόμενες χώρες, να υπαγορεύει τη σφαγή των Ιταλών αξιωματικών και οπλιτών που είχαν στρέψει τα όπλα τους κατά των γερμανικών στρατευμάτων το 1943, να διατάσσει την εξόντωση των κομισάριων του Κόκκινου Στρατού, των κομάντο των Συμμάχων και των αιχμαλωτιζόμενων πληρωμάτων των συμ­ μαχικών αεροπλάνων, και το 1942 να αναγγέλλει ότι ο ανδρικός πληθυσμός του Στάλινγκραντ και του Λένινγκραντ θα έπρεπε να εξοντωθεί. Δικαιολο­ γούσε όλες αυτές τις διαταγές λέγοντας ότι τις απαιτούσε ο πόλεμος. Ωστόσο, αυτός ο ίδιος Χίτλερ αγανακτούσε την τελευταία εβδομάδα της ζωής του για το ότι τα σοβιετικά άρματα μάχης κυκλοφορούσαν στους δρόμους του Βερολίνου φέροντας για παραπλάνηση τη ναζιστική σημαία με τη σβάστικα, και απαγόρευε ρητά στη Βέρμαχτ να παραβιάσει τους κα­ νονισμούς της σημαίας. Είχε αντιταχθεί σε κάθε πρόταση για χρήση δηλη­ τηριωδών αερίων, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν παραβίαση του Πρωτοκόλλου της Γενεύης, την ίδια στιγμή που μόνο η Γερμανία παρήγαγε τα θανατηφό­ ρα αέρια Sarin και Tabun, με τη χρήση των οποίων πιθανόν να είχε κερδί­ σει τον πόλεμο. Σε μια εποχή όπου δημοκρατικές κυβερνήσεις, επιτυχώς ή μη, επιχειρούσαν, σχεδίαζαν ή συγχωρούσαν τις δολοφονίες όσων τους δυσαρεστούσαν,* από αυτήν του στρατηγού Sikorski, του ναυάρχου Νταρλάν, του Στρατάρχη Ρόμελ και του βασιλιά Βόρις της Βουλγαρίας, μέχρι του Φιντέλ Κάστρο, του Πατρίς Λουμούμπα και του Σαλβαντόρ Αλιέντε, μαθαί­ νουμε ότι ο Χίτλερ, ο πιο αδίστακτος δικτάτορας του κόσμου, όχι μόνο δεν κατέφυγε ποτέ σε δολοφονίες ξένων αντιπάλων του, αλλά και ρητά απαγό­ ρευε στην Άμπβερ (την Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού) να τις επιχει­ ρήσει. Συγκεκριμένα, απέρριψε τα σχέδια του ναυάρχου φον Κανάρη να δολοφονήσει τους επιτελείς του Κόκκινου Στρατού. To μεγαλύτερο πρόβλημα, όταν πρόκειται να ασχοληθεί κανείς ανα­ λυτικά με τον Χίτλερ είναι η απέχθεια που δημιουργήθηκε γι’ αυτόν στα χρόνια της έντονης πολεμικής προπαγάνδας και της συγκινησιακής μετα­ πολεμικής ιστοριογραφίας. Προσέγγισα το θέμα έχοντας σχεδόν ουδέτε­ ρα συναισθήματα. H προσωπική μου ανάμνηση από τον πόλεμο περιορι­ ζόταν σε κάποια σκόρπια περιστατικά, τα καλοκαιρινά «π ικ νίκ » του 1940 γύρω από τα συντρίμμια ενός βομβαρδιστικού Heinkel στο κοντινό δάσος του Μπλούμπελ, το κολασμένο βουητό από τις βόμβες V-I που * Σ.τ.Σ: Σημαντικά έγγραφα της CIA για προγραμματισμένες δολοφονίες και τεχνικές δο,λρφονιών υπάρχουν τώρα στην ιστοσελίδα του George Washington University, www.gwu.edu/ nsarchiv.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

25

περνούσαν πάνω από το κεφάλι μας, τη φάλαγγα των σκουροκίτρινων στρατιωτικών φορτηγών μπροστά από την πόρτα του αγροτόσπιτού μας, το να υπολογίζουμε πόσα αεροπλάνα έλειπαν από τα σμήνη των αμερι­ κανικών βομβαρδιστικών που καθημερινά γύριζαν ανοίγοντας τον δρόμο τους μαχόμενα από την Γερμανία, τα μαντίλια αποχαιρετισμού που κου­ νούσαμε στα οπλιταγωγά που έφευγαν τον Ιούνιο του 1944 από την πα­ ραλία του Σάουθση για τη Νορμανδία και φυσικά, την ίδια την ημέρα της λήξης του πολέμου, με τα πυροτεχνήματα και τους χτύπους του οι­ κογενειακού γκονγκ. Oi γνώσεις μας για τους Γερμανούς «που ευθύνονταν» για όλα αυτά, δεν ήταν βαθιές. Στο περιοδικό Everybody, που έχει κλείσει από καιρό, θυμάμαι διάφορες γελοιογραφίες και την καρικατού­ ρα ενός στραβοκάνη νάνου που τον έλεγαν Γκαίμπελς καθώς κι άλλους κωμικούς Ναζί ήρωες. Oi γελοιογραφίες αυτές έχουν στοιχειώσει τα γραπτά της σύγχρονης ιστορίας, από τότε. Αντιμέτωποι με το φαινόμενο του ίδιου του Χίτλερ, οι ιστορικοί δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι περπατούσε, μιλούσε, ζύγι­ ζε κάπου 75 κιλά, είχε γκριζωπά μαλλιά, γενικώς χαλασμένα δόντια και υπέφερε από χρόνια δυσπεψία. Γ ι’ αυτούς είναι ο Διάβολος ενσαρκωμέ­ νος: κι έτσι έπρεπε να είναι, εξαιτίας των θυσιών που κάναμε για την εξόντωσή του. H διαδικασία της μετατροπής σε καρικατούρες των πρωταγωνιστών του F Ράιχ έγινε σεβαστή και στις δίκες εγκλημάτων πολέμου της Νυ­ ρεμβέργης. H Ιστορία μαστίζεται από τότε από τις μεθόδους των δημο­ σίων κατηγόρων να επιλέγουν πειστήρια και να τα δημοσιεύουν σε καλοτυπωμένους και ευρετηριασμένους τόμους, όπως και από το να εξαφανί­ ζουν όποιο ντοκουμέντο θα μπορούσε να παρεμποδίσει το έργο τους. Στη Νυρεμβέργη, η ευθύνη για τα όσα συνέβησαν μετατέθηκε από στρα­ τηγό σε Τπουργό, από Υπουργό σε κάποιον αξιωματούχο του Κόμματος, κι από όλους αυτούς στο Χίτλερ. Μέσα από το σύστημα των «εξουσιο­ δοτημένων» εκδοτών κι εφημερίδων που ίδρυσαν οι νικητές στη μεταπο­ λεμική Γερμανία, οι μύθοι άνθισαν. Καμιά ιστορία δεν θεωρούνταν αρκε­ τά ανόητη ώστε να θεωρηθεί αναξιόπιστη κι επομένως, να αποκλειστεί από τα ιστορικά βιβλία και τα απομνημονεύματα. Μεταξύ αυτών των «δημιουργικών συγγραφέων», το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο κατέχει περίοπτη θέση. Χωρίς τον Χίτλερ, κανένα από τα μέλη του δεν θα είχε φτάσει παραπάνω από το βαθμό του συνταγματάρχη. Χρωστούσαν σε αυτόν τις δουλειές τους, τα μετάλλιά τους, την περιουσία και τα προικιά τους, και όχι σπάνια, ακόμη και τις νίκες τους. Όσοι επέζησαν μετά τον πόλεμο, πράγμα που οφειλόταν συχνά στο ότι απολύθη­ καν κι έτσι γλίτωσαν τους κινδύνους στα πεδία των μαχών, κατάφεραν να μεταθέσουν τις ευθύνες για την τελική ήττα στον Χίτλερ. Στους φακέλους του εισαγγελέα Robert H. Jackson στην Νυρεμβέργη, βρήκα ένα σημείωμα

26

DAVID IRVING

που προειδοποιούσε για την τακτική που επρόκειτο να ακολουθήσει ο στρατηγός Φραντς Χάλντερ, ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού: «Θα ’θελα απλώς να επιστήσω την προσοχή σας στις παρακο­ λουθήσεις του CSDIC κατά τις συνομιλίες του Χάλντερ με άλλους στρατη­ γούς. Είναι εξαιρετικά ειλικρινής σχετικά με το τι πρέπει να συγκαλυφθεί ή να διαστρεβλωθεί και μάλιστα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος απέναντι στην άποψη ότι το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε οποιαδήποτε ανάμειξη, ειδικά όσον αφορά στο σχεδιασμό για τον πόλεμο». Ευτυχώς, αυτή η αμήχανη, αντίρροπη σχέση μεταξύ συνείδησης και μνήμης καταγράφηκε αρκετές φορές για τους μεταγενέστερους από τα κρυφά μικρόφωνα του CSDIC (Κέντρο Συνδυασμένων Υπηρεσιών Εξειδικευμένων Ερευνών). Έτσι, ο στρατηγός των τεθωρακισμένων Rothkirch, διοικητής του F Σώματος, που αιχμαλωτίστηκε στο Μπίτμπουργκ στις 6 Μαρτίου 1945, ακούγεται, τρεις ημέρες αργότερα, να περιγράφει το πώς ο ίδιος, προσωπικά είχε «εκκαθαρίσει» Εβραίους σε μια μικρή πόλη κο­ ντά στο Βιτέμπσκ της Ρωσίας και πώς τον είχαν ειδοποιήσει να μην π ει­ ράξει τους ομαδικούς τάφους κοντά στο Μινσκ, καθώς οι νεκροί αυτοί θα ξεθάβονταν και θα αποτεφρώνονταν για να εξαφανιστούν όλα τα ίχνη. «Αποφάσισα», ακούγεται να λέει στους συγκρατουμένους του, «να αλλάξω κάθε κατάθεση που έκανα, ώστε το σώμα των αξιωματικών να φανεί άσπιλο, μ ε κάθε τρόπο, μ ε κάθε τρόποΙ»* Ki όταν οι Αμερικανοί ζήτησαν από τον στρατηγό Χάιντς Γκουντέριαν και τον αλαζονικό, υπε­ ρόπτη στρατηγό Leo Geyr von Schweppenburg, αφού τους είχαν αιχμα­ λωτίσει, να γράψουν για τη δική τους συμμετοχή στον πόλεμο, αυτοί ζή­ τησαν πρώτα την άδεια του στρατάρχη WiUielm Leeb, καθώς ήταν ανώτερός τους στην 7η Στρατιά. Και πάλι, τα κρυφά μικρόφωνα του CSDIC κατέγραψαν τη συνομιλία τους: LEEB: Λοιπόν, εγώ μπορώ να σας δώσω μόνο την προσωπική μου γνώμη... Θα πρέπει να ζυγίσετε τις απαντήσεις σας προσεκτικά, όταν επιμείνουν να πληροφορηθουν για τους αντικειμενικούς σκοπούς, τις αιτίες και την πρόοδο των επιχειρήσεων, για να δείτε σε ποιο βαθμό τα στοιχεία αυτά μπορούν να βλάψουν τα συμφέροντα της Πατρίδας μας. Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι γνωρίζουν την πορεία των επιχειρήσεων αρκετά σωστά. Ξέρουν ακόμη και ποιες μονάδες χρησιμοποιήθηκαν από μας. Ωστόσο, δεν γνωρίζουν αρκετά σχετικά με τα κίνητρά μας. Και υπάρχει ένα σημείο που θα ήταν καλό να το θίξουμε προσεκτικά, έτσι ώστε να μη γίνουμε ο π ερίγε­ λος του κόσμου. Δεν ξέρω ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τον Χίτλερ, αλλά ξ έ­ ρω τις στρατηγικές του ικανότητες... Θα πρέπει να σκεφθείτε τις απαντήσεις * Σ.τ.Σ: CSDIC (UK), έκθεση SRGG. 1133, 9 Μαρτίου 1945, στην Υπηρεσία Δημοσίων Εγγράφων, Λονδίνο, φακ. W0.208/4169.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

27

σας κάπως περισσότερο όταν προσεγγίσετε αυτό το θέμα, έτσι ώστε να μην πείτε κάτι που θα μπορούσε να βλάψει την Πατρίδα μας... GEYR VON SCHWEPPENBURG: Oi μορφές παραφροσύνης που είναι γνωστές στους ψυχολόγους, δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτήν από την οποία υπέ­ φερε ο Φύρερ. Ήταν ένας παράφρονας που περιβαλλόταν από δουλοπρεπείς. Δεν νομίζω όμως ότι θα πρέπει να διατυπώσουμε τα πράγματα τόσο σκληρά στις καταθέσεις μας. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει αναφορά στο γεγονός αυτό, με σκοπό να απαλλάξουμε από τις ευθύνες κάποια άτομα.

Αφού συζητούν με αγωνία το θέμα για το ποιοι Γερμανοί στρατηγοί, αν υπήρχαν κάποιοι, επιθυμούσαν τον πόλεμο το 1939, ο Leeb πρύτεινε: «T o ερώτημα είναι τώρα αν θα πρέπει απλά να παραδεχτούμε ανοιχτά όλα όσα γνωρίζουμε». GEYR: Κάθε αντικειμενικός παρατηρητής θα παραδεχτεί ότι ο Εθνικοσοσιαλι­ σμός εξύψωσε την κοινωνική υπόσταση του εργάτη και, από πολλές απόψεις, ακόμη και το βιοτικό του επίπεδο. LEEB: Αυτό είναι ένα από τα επιτεύγματα του Εθνικοσοσιαλισμού. Oi υπερ­ βολές του όμως οφείλονται σε πρώτη και τελική ανάλυση, προσωπικά στο Φύρερ. ΓΚΟΥΝΤΕΡΙΑΝ: Oi βασικές αρχές του ήταν θαυμάσιες. LEEB: Αυτό είναι αλήθεια.

Γράφοντας αυτήν τη βιογραφία, υιοθέτησα αυστηρά κριτήρια στην επ ι­ λογή των πηγών μου. Χρησιμοποίησα όχι μόνο στρατιωτικά έγγραφα και αρχεία, αλλά μελέτησα προσεκτικά και σύγχρονα γραπτά των στενότε­ ρων συνεργατών του Χίτλερ στο Επιτελείο του, αναζητώντας στοιχεία για την πραγματική αλήθεια σε ημερολόγια και ιδιωτικές επιστολές σταλμένες σε συζύγους και φίλους. Όσον αφορά στα λίγα αυτοβιογραφικά έργα που χρησιμοποίησα, προτίμησα να στηριχτώ στα αρχικά τους χειρόγραφα μάλλον παρά στα τυπωμένα κείμενα, καθώς στα πρώτα μ ε­ ταπολεμικά χρόνια, οι φοβισμένοι εκδότες (ιδιαίτερα οι «εξουσιοδοτημέ­ νοι» στην Γερμανία) έκαναν δραστικές αλλαγές σε αυτά, όπως για πα­ ράδειγμα στα απομνημονεύματα του Karl Wilhelm Krause, του υπηρέτη του Χίτλερ. Έτσι, βασίστηκα και στο αρχικό χειρόγραφο των απομνημο­ νευμάτων του Walter Schellenberg, του αρχηγού κατασκοπίας του Χίμλερ, αντί για το πετσοκομμένο βιβλίο που εξέδωσε αργότερα ο Andre Deutsch που μοιάζει σαν να έχει γραφτεί από φάντασμα. Έφτασα ως το σημείο να δυσπιστώ σε αρκετά έργα που μέχρι τότε εί­ χαν γίνει αποδεκτά ως «καθιερωμένες» πηγές για τον Χίτλερ, ιδιαίτερα στα βιβλία του Konrad Heiden, του Hans Bernd Gisevius, διπλού πράκτορα της Άμπβερ/OSS, του Erich Kordt και του Fritz Wiedemann, υπασπιστή του

28

DAVID IRVING

Χίτλερ που τον απέλυσε ο ίδιος, (ο οποίος εξηγούσε ξεδιάντροπα σε μια ιδιωτική επιστολή του προς ένα φίλο του, το 1940, ότι «δεν έχει καμιά ση­ μασία αν υπερβολές κι αναλήθειες έχουν εισχωρήσει στο κείμενό μου»). To «ημερολόγιο» του καθηγητή CarI Jakob Burckhardt, που αναφέρεται στα απομνημονεύματά του με τίτλο MeineDanzigerMission 1937-1939, δεν έχει καμιά αντιστοιχία με τις πραγματικές κινήσεις του Χίτλερ, ενώ στο βιβλίο του Conversations with Hitler (Ζυρίχη, 1940) ο Hermann Rauschning έχει μπερδέψει την ανάλυση της πολιτικής του Χίτλερ με ένα πλήθος άλλων μύ­ θων, παρ’ όλο που εκδόθηκε από το δαιμόνιο προπαγανδιστή Emery Reves (Imre Revesz). O Rauschning, πρώην Ναζί πολιτικός από το Ντάντσιχ, συ­ νάντησε τον Χίτλερ μόνο μια^υο φορές, σε κάποιες συγκεντρώσεις επισή­ μων. To βιβλίο του επανεκδόθηκε μάλιστα το 1973 στη Βιέννη, παρ’ όλο που ο κατά τα άλλα στερούμενος κριτικού πνεύματος Δυτικογερμανός ιστορικός καθηγητής Eberhard Jackel -ο οποίος επιπόλαια συμπεριέλαβε 78 πλαστογραφίες σε ένα σοβαρό τόμο με χειρόγραφα του Χίτλερ κι ύστερα, αφαίρεσε όλες αυτές τις δηλητηριώδεις παρεισφρήσεις του επανεκδίδοντας μόνο το 5 τοις εκατό του αρχικού βιβλίου!- τόνιζε σε ένα σοβαρό άρθρο του στην Geschichte in Wissenschaft iind Unterrieht (No 11, 1977) ότι το βιβλίο του Rauschning δεν είχε κανένα στοιχείο αξιοπιστίας. O Reves ήταν επίσης ο εκδότης μιας άλλης διάσημης «πηγής» σχετικά με την ιστορία των πρώ­ των χρόνων του Ναζισμού, των «απομνημονευμάτων» του Fritz Thyssen με τίτλο I paid Hitler (Λονδίνο, 1943). O Henry Ashby, Jr. είχε τονίσει σ ένα άρθρο του στην Vierteljahrsheftfur Zeitgeschichte (No 3, 1971) ότι ο άτυχος Thyssen δεν είδε ποτέ οκτώ από τα δεκαεννέα κεφάλαια του βιβλίου του, ενώ τα υπόλοιπα ήταν γραμμένα στα γαλλικά! O κατάλογος τέτοιων κίβδη­ λων βιβλίων είναι ατέλειωτος. Τα ανώνυμα «απομνημονεύματα» της αεί­ μνηστης Christa Schroeder, με τίτλο HitlerPrivat (Ντίσελντορφ, 1949) ξανα­ γράφτηκαν από τον Albert Zoller, ένα σύνδεσμο του γαλλικού στρατού στην 7η Στρατιά των ΗΠΑ. Τα υποτιθέμενα σημειωματάρια του Μάρτιν Μπόρμαν από τις συνομιλίες του με τον Χίτλερ στο τελευταίο καταφύγιό του, που δημοσιεύτηκαν με μια εισαγωγή του καθηγητή Hugh TrevorRoper το 1961 με τίτλο H Διαθήκη τουΑδόλφουΧίτλερ, και που δυστυχώς κυκλοφόρησαν και στα γερμανικά από τον εκδοτικό οίκο Albert Knaus με τον τίτλο Hitlers Politisehes Testament: Die Bormann-Diktate (Αμβούργο 1981), είναι κατά τη γνώμη μου αρκετά παραποιημένα: ένα αντίτυπο από το πρωτότυπο, το μισό δακτυλογραφημένο και το μισό σε χειρόγραφο, βρί­ σκεται στην κατοχή μου, κι αυτό είναι που δεν μου αφήνει καμιά αμφιβο­ λία. Oi ιστορικοί είναι, ωστόσο, μάλλον αδιόρθωτοι και αναφέρουν κάθε πη­ γή, άσχετα με το πόσο πειστικά αποδεικνύονται εντέλει τα πλαστά διαπι­ στευτήριά της. Τα απομνημονεύματα του Albert Speer Inside The Third Reieh του χάρισαν ολόκληρη περιουσία από τη στιγμή που η εκδοτική εταιρεία

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

29

Propylaen του Δυτικού Βερολίνου κυκλοφόρησε το βιβλίο το 1969. Με τον τόμο αυτό ο συγγραφέας κέρδισε το διεθνή σεβασμό, επειδή αποκήρυξε τον Χίτλερ. Κάποιοι κριτικοί όμως μπερδεύτηκαν, καθώς η αμερικανική έκδοση διέφερε ουσιαστικά από το γερμανικό πρωτότυπο Erinnerungen, αλλά κι από τη βρετανική έκδοση. Έμαθα την αλήθεια από την αυθεντική πηγή, για­ τί ήμουν ένας από τους πρώτους συγγραφείς που πήραν συνέντευξη από τον Speer αμέσως μόλις απολύθηκε από τις φυλακές του Σπαντάου, το 1966. O πρώην Υπουργός του Ράιχ πέρασε μαζί μου ένα ολόκληρο απόγευ­ μα διαβάζοντάς μου δυνατά αρκετά αποσπάσματα από το χειρόγραφο των απομνημονευμάτων του. To βιβλίο που κυκλοφόρησε αργότερα, ήταν πολύ διαφορετικό κι είχε γραφτεί, όπως μου εξήγησε, από την επιμελήτρια του εκδοτικού οίκου Ullstein (Annette Engel, το γένος Etienne), τον προϊσταμένου επιμελητή Wolf Jobst Siedler και τον ιστορικό Joachim Fest, εκδότη της σο­ βαρής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung. H δεσποινίς Etienne μου το επιβεβαίωσε. Όταν προκάλεσα κατ’ ιδίαν τον Speer στη διάρκεια ενός δεί­ πνου εκδοτικού οίκου της Φρανκφούρτης, τον Οκτώβριο του 1979, να εκδώσει το πρωτότυπο των απομνημονευμάτων του, απάντησε μάλλον παραπο­ νεμένα ότι μακάρι να μπορούσε να το κάνει. «Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνα­ το. Αυτό το χειρόγραφο είναι τελείως άσχετο με τις σύγχρονες παραλλαγές του. Ακόμη κι οι τίτλοι των κεφαλαίων θα δημιουργούσαν δυσκολίες». Ένας θαρραλέος Βερολινέζος συγγραφέας, ο Matthias Schmidt, κυκλοφόρησε αρ­ γότερα ένα βιβλίο* ξεσκεπάζοντας τον μύθο του Speer και των «απομνημο­ νευμάτων» του. Αλλά οι απρόσεκτοι κύριοι συνάδελφοί μου έχουν στις β ι­ βλιοθήκες τους το βιβλίο του Speer κι όχι του Schmidt, αποδεικνύοντας έτσι την αλήθεια της φράσης με την οποία αρχίζει τούτη η Εισαγωγή. Αποτελεί ένδειξη του πόσο ειλικρινής είναι ο Speer απέναντι στην Ιστορία το γεγονός ότι ενώ ήταν στις φυλακές του Σπαντάου, πλήρωσε για να επαναδακτυλογραφηθούν όλα τα ημερολόγια που κρατούσε στο γραφείο του (Dienststelle) στη διάρκεια του πολέμου παραλείποντας τα ενοχλητικότερα εδάφια, και δώρισε αυτά τα πλαστά ντοκουμέντα στα αρχεία της Βουλής του Κόμπλεντζ (Koblenz Bundesarchiv). H σύγκριση που έκανα μεταξύ του τόμου του 1943, του οποίου το πρωτότυπο βρί­ σκεται στα αρχεία της Βρετανικής Κυβέρνησης, με το αντίγραφο του Κόμπλεντζ, απέδειξε την πλαστότητα που απεκάλυψε επίσης ο Matthias Schmidt. Στην πραγματικότητα, με ξάφνιασε ο αριθμός αυτών των «η μ ε­ ρολογίων», η σχολαστική μελέτη των οποίων αποδεικνύει ότι έχουν πα­ ραποιηθεί - πάντα εις βάρος του Χίτλερ. Δυο διαφορετικά πρόσωπα ισχυρίστηκαν ότι έχουν στην κατοχή τους ολόκληρο το ημερολόγιο του ναυάρχου Βίλχελμ Κανάρη, του θρυλικού αρχηγού της Άμπβερ που απαγχονίστηκε από τον Χίτλερ τον Απρίλιο * Σ.τ.Σ.: Matthias Schmidt, Albert Speer: The End ofa Myth, Νέα Τόρκη, 1984.

30

DAVID IRVING

του 1945. O πρώτος, o Klaus Benzing, έφερε στο φως «ντοκουμέντα της μεταπολεμικής Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND)» και πρωτό­ τυπα εγγράφων « μ ε την υπογραφή του Κανάρη», για να υποστηρίξει την άποψή του. O δεύτερος, ο Γερμανός δικαστής του Ανωτάτου Δικα­ στηρίου Fabian von Schlabrendorff ανήγγειλε ότι η σειρά των ημερολο­ γίων που κατείχε, είχε πρόσφατα επιστραφεί από το Στρατάρχη Φρανσίσκο Φράνκο στην κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας. Λεπτομερειακοί έλεγχοι στο χαρτί και στο μελάνι ενός «εγγράφου του Κανάρη» που μου έδωσε ο πρώτος από αυτούς τους δυο, οι οποίοι έγιναν για λογαριασμό μου από τα εργαστήρια του Λονδίνου Hehner & Cox Ltd, απέδειξαν την πλαστότητά του. Μια συνέντευξη με τον διευθυντή του γραφείου του Φράνκο και γαμπρό του, Don Felipe Polo Valdes, στην Μαδρίτη, κατέρριψε και τους αστήρικτους ισχυρισμούς του Γερμανού δικαστή. To ίδιο ισχύει και για τα ημερολόγια της Εύας Μπράουν που δημοσίευ­ σε ο ηθοποιός του κινηματογράφου Luis Trenker, τα οποία ήταν, σε γενικές γραμμές, τα «διασκευασμένα» απομνημονεύματα της κόμισσας Irma Larisch-Wallersee που είχαν γραφτεί πριν από δεκαετίες. H πλαστογράφη­ ση διαπιστώθηκε από τα δικαστήρια του Μονάχου τον Οκτώβριο 1948. Τα πραγματικά ημερολόγια της Εύας Μπράουν και η ογκώδης αλληλογραφία της με τον Χίτλερ έπεσαν στα χέρια της ομάδας του CIC του συνταγμα­ τάρχη Robert A. Gutierrez που έδρευε στη Στουτγάρδη, το καλοκαίρι του 1945. 'Υστερα από μια βιαστική εξέτασή τους από τη frau Ursula Gohler για λογαριασμό της υπηρεσίας αυτής, κανείς δεν ξανάδε αυτά τα χαρτιά. Επισκέφθηκα τον Gutierrez δυο φορές στο Νέο Μεξικό. Τελικά παρέ­ δωσε το γαμήλιο φόρεμα της Εύας Μπράουν και κάτι ασημικά (που πα­ ραδέχτηκε ότι είχε παρακρατήσει) στο συνάδελφο μου ερευνητή Willi Korte, αλλά δεν παραχώρησε ούτε μισή σελίδα από τα έγγραφα και τα ημερολόγια που έλειπαν. Τα ημερολόγια του μασέρ του Χίμλερ και του Ρίμπεντροπ, Felix Kersten, που αναφέρονται συχνά, είναι επίσης πλαστά, όπως αποδεικνύει για παρά­ δειγμα «ο εικοσασέλιδος ιατρικός φάκελος του Χίτλερ» που περιγράφεται στο Κεφάλαιο XXII (σελ. 165-171 της αγγλικής έκδοσης), όταν συγκριθεί με τα πραγματικά ημερολόγια του γιατρού του Χίτλερ, Theo MoreU, που βρή­ κα και δημοσίευσα το 1983. Τα πραγματικά ημερολόγια του Kersten, που ο καθηγητής Hugh Trevor-Roper είδε στην Σουηδία, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, ίσως εξαιτίας του πολιτικού «δυναμίτη» που περιείχαν για την αριστοκρα­ τία της Σουηδίας, όπως και για τον εκδότη Albert Bonnier, ο οποίος λέγεται ότι είχε δώσει στο Χίμλερ τις διευθύνσεις όλων των Εβραίων της Σουηδίας με αντάλλαγμα κάποιες διευκολύνσεις στην περίπτωση εισβολής των Ναζί στη χώρα του. Κατά τον ίδιο τρόπο, πλαστά είναι και τα «ημερολόγια» που δημοσιεύτηκαν από τον Rudolf Semler στο βιβλίο Goebbels: The Man Next to Hitler (Λονδίνο, 1947), όπως αποδεικνύει η εγγραφή της 12 Ιανουαρίου

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

31

1945: λέει ότι ο Χίτλερ ήταν προσκεκλημένος του Γκαίμπελς στο Βερολίνο, ενώ αυτός στην πραγματικότητα εξακολουθούσε να δίνει τη Μάχη των Apδεννών από το στρατηγείο του στη δυτική Γερμανία. Υπάρχουν πολλοί ολοφάνεροι αναχρονισμοί στα πολυδιαφημισμένα ημερολόγια του κόμη Τσιάνο: παραδείγματος χάρη, «τα παράπονα του στρατάρχη Ροντόλφο Γκρατσιάνι για τον Ρόμελ», στις 12 Δεκεμβρίου 1940, δυο ολόκληρους μήνες πριν ο Ρόμελ διοριστεί στο θέατρο πολέμου της Ιταλίας στη Βόρεια Αφρική! Στην πραγματικότητα, ο Τσιάνο ξόδεψε τους μήνες μετά την απόλυσή του, τον Φεβρουάριο του 1943, για να ξα­ ναγράψει και να «βελτιώ σει» τα ίδια του τα ημερολόγια, έτσι ώστε να γίνουν ευχάριστα αναγνώσματα, αλλά άχρηστα για ιστορικούς σκοπούς. O Ρίμπεντροπ προειδοποιούσε για την πλαστότητα των απομνημονευμά­ των του της φυλακής και ισχυριζόταν ότι είχε δει τα πραγματικά ημερο­ λόγια του Τσιάνο τον Σεπτέμβριο του 1943, ενώ ο Ναζί διερμηνέας Eugen Dollmann περιέγραψε στα απομνημονεύματά του το πώς ένας Βρετανός αξιωματικός σε στρατόπεδο αιχμαλώτων παραδέχτηκε αυτήν την απάτη. Oi φάκελοι του OSS σχετικά με το θέμα αυτό βρίσκονται στα έγγραφα (δυστυχώς «κλειστά » ακόμη) του Alan Dulles,2 στη βιβλιοθήκη Mudd του Princeton University. Av και η πλέον επιφανειακή εξέταση των πρωτότυπων χειρόγραφων αποκαλύπτει σε ποιο βαθμό ο Τσιάνο (ή άλ­ λοι) τα «επεξεργάστηκαν» και παρενέβαλαν υλικό, ιστορικοί μεγάλης φήμης αναφέρονται στα κείμενα αυτά χωρίς να τα αμφισβητούν, όπως έκαναν και με τα αποκαλούμενα «έγγραφα της Λισσαβώνας» του Τσιάvo παρ’ όλο που κι αυτά φέρουν έντονα τα σημάδια μεταγενέστερης επεξεργασίας (όλα επαναδακτυλογραφήθηκαν με την ίδια γραφομηχανή, αν και γράφτηκαν μέσα σε έξι χρόνια, στο διάστημα 1936-42). Μερικά ημερολόγια έχουν διορθωθεί με σχετικά μη επιζήμιο τρόπο: το πραγματικό, στενογραφημένο ημερολόγιο του Αρχηγού του Επιτελείου της Λουφτβάφε, Karl Koller, συχνά δεν έχει καμιά ομοιότητα με την εκ­ δοχή που δημοσίευσε με τίτλο Der Letzte Monat (Μανχάιμ, 1949). Και ο Helmouth Greiner που κρατούσε τα επίσημα ημερολόγια των πολεμικών επιχειρήσεων του Επιτελείου του OKW μέχρι το 1943, βρήκε την ευκαιρία το 1945, όταν του ζήτησαν οι Αμερικανοί να επανεγγράψει τις πρωτότυ­ πες σημειώσεις του για τους χαμένους τόμους από τον Αύγουστο 1942 ως τον Μάρτιο 1943, να απαλείψει εδάφια που περιείχαν στοιχεία δυσμενή για συγκρατουμένους του, όπως ο στρατηγός Adolf Heusinger, ή πολύ ευ­ νοϊκά για τον Χίτλερ. Και αναμφίβολα, για να εξασφαλίσει την εύνοια των Αμερικανών, πρόσθεσε μακροσκελείς παραγράφους με δριμύτατες επικρίσεις για τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου από τον Χίτλερ, οι οποίες, όπως ανακάλυψα, λείπουν από τις αρχικές, χειρόγραφες σημειώ­ σεις του. Αυτή η τάση -να σπιλώσουν τον Χίτλερ μετά τον πόλεμο- ήταν προφανέστατη στα «η μ ερο λό για » του μακαρίτη στρατηγού Gerhard

32

DAVID IRVING

Engel που υπηρέτησε ως στρατιωτικός υπασπιστής του από τον Μάρτιο 1938 μέχρι τον Οκτώβριο 1943. Μπορεί να είναι ιστοριογραφικές μαρτυ­ ρίες, αλλά η σύγκριση, για παράδειγμα, των προσωπικών ημερολογίων του Τπουργού του Ράιχ Fritz Todt του 1940, της συζύγου του στρατηγού Rudolf Schmundt, ή των αρχείων του στρατάρχη von Manstein της Ομά­ δας Στρατιών του Ντον την εποχή του Στάλινγκραντ, αποδεικνύει πως δεν είναι σε καμιά περίπτωση ημερολόγια που γράφτηκαν εκείνη την εποχή. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τους ελέγχους ως προς την ηλικία του χαρτιού. Δυστυχώς, το φημισμένο Institut fur Zeitgeschichte του Μο­ νάχου τα δημοσίευσε, παρ’ όλα αυτά, σε έναν τόμο με τίτλο Heeresadjutant bei Hitler 1938-1943 (Στουτγάρδη, 1974), αν και μάλλον απρόθυμα επισημαίνονται κάποιες ανακρίβειες στα «ημερολόγια» αυτά μέσα από μια σύντομη εισαγωγή. Με φωτεινή εξαίρεση τον Hugh Trevor-Roper (τώρα, λόρδο Dacre), του οποίου το βιβλίο The Last Days ofHitler βασίστηκε σε ντοκουμέντα της επο­ χής και συνεπώς είναι άψογο ακόμη και σήμερα, ο ένας βιογράφος μετά τον άλλο επαναλαμβάνουν ή υιοθετούν τους μύθους που δημιούργησαν οι προηγούμενοί τους, ή τουλάχιστον συμβουλεύονται μόνο τα πιο προσιτά έργα αναφοράς. Στις δεκαετίες του ’60 και ’70 ένα κύμα από βιογραφίες του Χίτλερ αδύναμες, γεμάτες επαναλήψεις και διόλου αποκαλυπτικές πλημμύρισε τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αυτή που γνώρισε τη μεγαλύτε­ ρη δημοσιότητα, είχε γραφτεί από έναν Γερμανό, γνωστό τηλεπαρουσια­ στή και ιστορικό, τον Joaehim Fest, ο οποίος όμως απαντώντας πρόσφατα σε κάποια ερώτηση, είπε ότι δεν είχε επισκεφθεί ούτε καν τα θαυμάσια Εθνικά Αρχεία στην Ουάσινγκτον, που στεγάζουν τη μεγαλύτερη συλλογή αρχείων σχετικών με την πρόσφατη Ευρωπαϊκή Ιστορία. Από πλευράς ύφους τα γερμανικά του Fest είναι καλά, αλλά οι παλιοί μύθοι επανεμφα­ νίστηκαν φρεσκαρισμένοι, στιλβωμένοι και με την εντυπωσιακή λάμψη της αυθεντίας. H ίδια εκδοτική εταιρεία του Βερολίνου, που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Fest, κυκλοφόρησε λίγο αργότερα και τη δική μου βιογραφία του Χίτλερ, με τον τίτλο IIitler und seine Feldherren. 0 προϊστάμενος επιμελη­ τής αυτής της έκδοσης, ο Siedler, βρήκε πολλά από τα επιχειρήματά μου απεχθή, ακόμη κι επικίνδυνα, και χωρίς να με ειδοποιήσει, τα παρέλειψε ή και τα αντέστρεψε. Σύμφωνα με το δικό τους τυπωμένο κείμενο, ο Χίτλερ δεν είχε πει στο Χίμλερ (στις 30 Νοεμβρίου 1941) ότι δεν έπρεπε να γίνει «καμιά εκκαθάριση» μιας «παρτίδας» Εβραίων από το Βερολί­ νο. Του είχε πει να μη χρησιμοποιεί δημόσια τον όρο «εκκαθάριση» όποτε αναφερόταν στο πρόγραμμα εξόντωσης των Εβραίων. Έτσι πλαστογραφείται η Ιστορία! Γ ι’ αυτούς κι άλλους παρόμοιους λόγους απαγό­ ρευσα κάθε ανατύπωση αυτής της έκδοσης δυο ημέρες μετά την κυκλο­ φορία του βιβλίου στην Γερμανία και τους στέρησα επί δέκα χρόνια τη

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

33

δυνατότητα να επανακτήσουν τα δικαιώματά τους, κάτι που θα μπορού­ σαν να κάνουν μόνο με την προϋπόθεση ότι θα εξέδιδαν το βιβλίο μου στην πρωτότυπη μορφή του. Για να εξηγήσουν τις πράξεις τους, οι Βερολινέζοι εκδότες ισχυρίστηκαν ότι το χειρόγραφό μου εξέφραζε κάποιες απόψεις που «έρχονταν σε σύγκρουση με τις καθιερωμένες ιστορικές θ έ­ σ εις» στη χώρα τους. Oi απρόσεκτοι βιογράφοι των οποίων τα έργα προηγήθηκαν του δικού μου, θρηνολογούσαν ευχαρίστως για την καταστροφή των περισσότερων ντοκουμέντων. Δεν είχαν καταστραφεί όμως - αντίθετα, είχαν επιβιώσει και μάλιστα, σε ενοχλητική υπεραφθονία. Τα επίσημα έγγραφα του Erhard Milch, στρατάρχη της Λουφτβάφε, υπαρχηγού του Γκαίρινγκ, τα οποία κατέσχεσαν οι Βρετανοί, καλύπτουν πάνω από 60.000 σελίδες. Ολό­ κληρο το πολεμικό ημερολόγιο του Γερμανικού Επιτελείου Ναυτικού, τ ε ­ ράστιας αξίας και για άλλα ζητήματα, εκτός από αυτά του ναυτικού, π ε­ ρισώθηκε. Χρειάστηκα πολλούς μήνες για να διαβάσω στην Ουάσινγκτον τους 69 τόμους του κυρίως κειμένου, κάπου 900 σελίδες, και να εξετάσω τα πιο ενδιαφέροντα σημεία από περίπου 3.800 μικροφίλμς αρχείων του Γερμανικού Επιτελείου Ναυτικού που φυλάσσονται εκεί. Μετά την πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου που κυκλοφόρησε στο Βερολίνο το 1975, κυκλο­ φόρησαν στη Δύση κι άλλοι τόμοι ημερολογίων του Γιόζεφ Γκαίμπελς. Ε ί­ χα τότε την ανησυχία πως κάποιες από τις πιο παρακινδυνευμένες εικα­ σίες μου θα αποδεικνύονταν αβάσιμες (ούτε όμως αυτοί οι πρώτοι τόμοι, ούτε αυτοί που έλειπαν από τα ημερολόγια του Γκαίμπελς που είχα ερευ­ νήσει πρώτος στα αρχεία της Μόσχας το 1992, ούτε τα υπόλοιπα έδιναν κάποιες ενδείξεις ότι είχα κάνει λάθος). Πολλές πηγές πρωταρχικής σημασίας εξακολουθούν να λείπουν. To γεγονός ότι ιστορικοί της διπλωματίας δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε μια φορά μέσα σε τριάντα χρόνια να επισκεφθούν τη χήρα του πρώτου γραμματέα του Ρίμπεντροπ, Ernst von Weizsacker (πατέρα του κατοπινού Προέδρου της Δυτικής Γερμανίας), ήταν πάντα ένα μυστήριο που με μπέρδευε. Av είχαν αναζητήσει τη χήρα του Walther Hewel, του αξιωματικού που εκτελούσε χρέη συνδέσμου μεταξύ του Ρίμπεντροπ και του Χίτλερ, θα είχαν πληροφορηθεί και για τα ημερολόγια αυτά. Και ποιοι είναι αυτοί οι υπερευαίσθητοι ιστορικοί της εβραϊκής τραγωδίας που, πριν το κάνω εγώ, έκαναν τον κόπο έστω και να ανοίξουν έναν ήδη προσιτό φάκελο με τις ιδιόχειρες τηλεφωνικές σημειώσεις του αρχηγού των SS Χίμλερ, ή να διαβάσουν τα μνημόνιά του για τις απόρρητες συναντήσεις του με τον Χίτλερ; Αλίμονο, εκτός από τα ημερολόγια τσέπης από το 1935 και το 1939, αντίγραφα των οποίων δώρισα στα κυβερνητικά αρχεία της Δυτι­ κής Γερμανίας, τα ημερολόγια του Χίμλερ έχουν γενικά εξαφανιστεί δ ε­ δομένου ότι ένα μέρος τους μεταφέρθηκε ως τρόπαιο στη Μόσχα και από αυτό «ανοίχτηκαν» για το κοινό μόλις πρόσφατα οι περισσότερες

34

DAVID IRVING

σελίδες για το 1941-42*, ενώ ένα άλλο μέρος τους μεταφέρθηκε στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ. O Chaim Rosenthal, πρώην διπλωματικός ακόλουθος στο Προξενείο της Νέας Υόρκης, εξασφάλισε μερικά από τα ημερολόγια του Χίμλερ με πολύ αμφίβολα μέσα και τα δώρισε στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ το 1982, μετά όμως από μακροχρόνιους δικαστικούς αγώ­ νες εναντίον του και αφού θεωρήθηκε ανεπιθύμητο πρόσωπο στις Η.Π.Α., το πανεπιστήμιο του επέστρεψε τους τόμους. Λείπουν, δυστυχώς κι άλλα ημερολόγια. Αυτά του πρώην στελέχους της Γκεστάπο Werner Best, που τελευταία φορά εντοπίστηκαν στα Βασι­ λικά Αρχεία της Δανίας στην Κοπεγχάγη το 1945, κι αυτά του Karl Wolff που τελευταία εμφανίστηκαν στη Νυρεμβέργη. Τα ημερολόγια των Hans Lammers, WiUielm Bruckner και Karl Bodenschatz εξαφανίστηκαν π ερ­ νώντας σε χέρια Αμερικανών και Γάλλων. Αυτά του καθηγητή Theo Morell εξαφανίστηκαν επίσης, για να επανεμφανιστούν σαν από θαύμα, παρουσία μου, στην Ουάσινγκτον το 1981 (δημοσίευσα ένα πλήρες, επ ι­ μελημένο αντίγραφό τους δυο χρόνια αργότερα). Τα ημερολόγια του Nicolaus von Below βρίσκονται πιθανόν στην Μό­ σχα. Τα ανέκδοτα υπόλοιπα των ημερολογίων του Alfred Rosenberg βρί­ σκονταν παράνομα στα χέρια του μακαρίτη dr. Robert M.W. Kempner, Αμερικανού δικηγόρου που διατηρούσε γραφείο στην Φρανκφούρτη. Τα έγγραφά του είναι τώρα αντικείμενο μιας ανάρμοστης αντιδικίας μεταξύ της Διεύθυνσης Εβραϊκών Αρχείων και της οικογένειάς του. Τα υπόλοιπα των ημερολογίων του Milch, από τα οποία εξασφάλισα περίπου 5.000 σελί­ δες τις οποίες αντέγραψα σε μικροφίλμς το 1967, έχουν εξαφανιστεί όπως κι αυτά του στρατηγού Άλφρεντ Γιόντλ που κάλυπταν τα χρόνια 1940-43. Λεηλατήθηκαν, όπως και η ιδιωτική του περιουσία, από την Βρετανική 11η Μεραρχία Τεθωρακισμένων στο Φλένσμπουργκ τον Μάιο 1945. Μόνο ένα σύντομο απόσπασμα των ημερολογίων του Μπενίτο Μουσολίνι περισώθηκε: τα SS αντέγραψαν το πρωτότυπο και του το επέστρεψαν τον Ιανουάριο 1945, αλλά τόσο το πρωτότυπο όσο και τα αντίγραφα που είχαν τοποθετη­ θεί στους φακέλους του Ρίμπεντροπ, τώρα λείπουν. Τα σημαντικά ημερο­ λόγια του Rudolf Schmundt, δυστυχώς, τα έκαψε μετά από αίτημά του ο φίλος και συνάδελφός του ναύαρχος Karl Jesco von Puttkamer τον Απρίλιο του 1945, μαζί με τα δικά του. To Hoover Institution στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας κατέχει τα ημερολόγια του Obergruppenfuhrer των SS Friedrich WiUiekn Kriiger, ακόμη ένα στοιχείο που πρόθυμα παρέβλεψαν οι ιστορικοί της Δυτικής Γερμανίας. Oi έρευνές μου για πηγές που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στο χαρα* Σ.τ.Σ. Der Dienstkalender Heinrich Himmlers 1941/42, έκδ. Peter Witte, με πρόλογο των Uwe Lohalm και Wolfgang Scheffler, Hamburg, 1999. Κανένας έπαινος δεν θα ήταν υπερβολικός γι’ αυτήν την έκδοση.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

35

χτήρα του Χίτλερ, ήταν άλλοτε επιτυχημένες κι άλλοτε όχι. Εβδομάδες ερευνών με ένα μαγνητόμετρο πρωτονίου -ένα είδος υπερευαίσθητου ανι­ χνευτή ναρκών- σε ένα δάσος της Δυτικής Γερμανίας απέτυχαν να ξεθά­ ψουν ένα γυάλινο δοχείο που περιείχε στενογραφημένα τα τελευταία ημε­ ρολόγια του Γκαίμπελς, παρ’ όλο που κάποιες στιγμές, σύμφωνα με το χάρτη που είχα στη διάθεσή μου, στεκόμασταν ακριβώς από πάνω του. Ενώ έγραφα αυτήν τη βιογραφία, ωστόσο, έπεσε στα χέρια μου σημαντι­ κός αριθμός αυθεντικών μα ελάχιστα γνωστών ημερολογίων κάποιων αν­ θρώπων από το περιβάλλον του Χίτλερ, στα οποία περιλαμβάνεται κι ένα αδημοσίευτο τμήμα του ημερολογίου του Γιόντλ, το επίσημο ημερολόγιο του Βίλχελμ Κάιτελ, Αρχηγού του OKW, που κρατούσε για λογαριασμό του ο υπασπιστής του Wolf Eberhard, καθώς και του ίδιου του Eberhard για τα χρόνια από το 1936 ως το 1939, το ημερολόγιο του Nikolaus von Vormann, αξιωματικού-συνδέσμου με τον Χίτλερ κατά τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1939, καθώς και τα ημερολόγια που κρατούσαν ο Μάρτιν Μπόρμαν κι ο προσωπικός υπασπιστής του Χίτλερ Max Wiinsche σχετικά με τις κινήσεις του Χίτλερ. Επιπροσθέτως, έχω χρησιμοποιήσει τα αδημο­ σίευτα ημερολόγια των Fedor von Beck, Erhard Milch, Erich von Manstein, WUhelm Leeb, Erwin Lahousen και Eduard Wagner, του οποίου η χήρα μου επέτρεψε να αντιγράψω κάπου 2.000 σελίδες προσωπικών του επ ι­ στολών. H Christa Schroeder, μια από τις ιδιαίτερες γραμματείς του Χ ίτ­ λερ, κατέστησε προσιτά αποκλειστικά για μένα σημαντικά έγγραφα εκεί­ νης της εποχής. H οικογένεια του Julius Schaub μου επέτρεψε να αντιγρά­ ψω όλα τα χειρόγραφά του από τα είκοσι περίπου χρόνια που υπηρέτησε ως αρχιυπασπιστής του Χ ίτλερ, όπως έκανε κι ο γιος του Wilhelm Briickner. Είμαι ο πρώτος βιογράφος που χρησιμοποίησε τα προσωπικά έγγρα­ φα του Staatssekretar Herbert Baeke και του Τπουργού του Richard Walter Darre, καθώς και τα ημερολόγια, τις σημειώσεις και τα έγγραφα του Fritz Todt. H Βρετανική Κυβέρνηση μου εξασφάλισε ευγενώς τη δυ­ νατότητα πρόσβασης σε πολύτιμα αποσπάσματα από το ημερολόγιο του ναυάρχου Κανάρη. Σκορπισμένες στην Γερμανία και στην Αμερική βρή­ κα στενογραφημένες και δακτυλογραφημένες σελίδες από τα ημερολόγια του Έρβιν Ρόμελ, καθώς και τα δυσεύρετα ημερολόγια και σημειώσεις του Reichsmarschall Χέρμαν Γκαίρινγκ που κρατούσε από την παιδική του ηλικία. Ανάμεσα στα αποκαλυπτικότερα ντοκουμέντα που χρησιμοποιήθηκαν στη βιογραφ ία αυτή, είνα ι τα χειρόγραφα του στρατηγού Werner Freiherr von Fritseh για τα χρόνια 1938-39. Τα βρήκα από μια σοβιετική πηγή. H Jutta Freifrau von Richthofen μου επέτρεψε την πρόσβαση στα ογκώδη, αδημοσίευτα ημερολόγια του στρατάρχη συζύγου της. Με δυο λόγια, κάθε μέλος του Στρατηγείου του Χίτλερ ή της Ανώτατης

36

DAVID IRVING

Διοίκησης που εντόπισα, έμοιαζε να έχει φυλάξει προσεκτικά θησαυρούς ημερολογίων ή εγγράφων που τελικά μου παραχωρήθηκαν για να τα χρησι­ μοποιήσω εδώ. Βρίσκονταν κυρίως στην Γερμανία, αλλά τα έγγραφα που ερεύνησα στο περιθώριο της εργασίας μου ήταν σε μια Βαβέλ άλλων γλωσ­ σών: ιταλικά, ρωσικά, γαλλικά, ισπανικά, ουγγρικά, ρουμανικά και τσέχικα. Μερικές κρυπτογραφημένες αναφορές για τον Χίτλερ και τον Ρίμπεντροπ στα ημερολόγια του Hewel αντιστάθηκαν σε όλες τις επίπονες προσπάθειές μου να τις αποκωδικοποιήσω, ενώ αργότερα αποδείχτηκε ότι αυτές οι ανα­ φορές ήταν γραμμένες στα Ινδονησιακά! Όλα αυτά τα αρχεία τα έχω δω­ ρίσει τώρα στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου, όπου είναι προσιτά σε άλλους συγγραφείς, ως Συλλογή Iwing. Oi ερευνητές του B' Παγκοσμίου Πολέμου θα βρουν μικροφίλμς που συνέλεξα στη διάρκεια των ερευνών μου για τούτο το βιβλίο και για άλλα βιβλία, και είναι δια­ θέσιμα από την Microform Academic Publishers Ltd, στην ακόλουθη διεύ­ θυνση: Main Street, East Ardsley, Wakefield, Yorkshire, WF3, 2AT, England (e-mail: info@ m icroform .co.uk, phone: +44 1924-825700, fax: 1924871005). ΑΠΟ ΤΙΣ ΩΣ ΤΩΡΑ διαθέσιμες συλλογές αρχείων, τέσσερις αξίζει να σημειω­ θούν: οι πρώην Άκρως Απόρρητες σειρές ανακριτικών εκθέσεων του CSDIC, στην κατηγορία WO 208, που βρίσκονται στο Γραφείο Δημοσίων Αρχείων στο Κιού του Λονδίνου, τα κωδικοποιημένα ραδιοφωνικά μηνύματα μονά­ δων των SS και της αστυνομίας που κατέγραψαν κι αποκωδικοποίησαν οι Βρετανοί στο Μπλέτσλεϋ Παρκ και τώρα είναι αρχειοθετημένα στο ίδιο μέ­ ρος ως Κατηγορίες HW i , HW3 και HW16, η Συλλογή Αδόλφου Χίτλερ που φυλάσσεται σε τρία κουτιά φακέλων στη Βιβλιοθήκη Seeley G. Mudd του Princeton University στο New Jersey, και οι περίπου 500 σελίδες επιστολών του Ρίμπεντροπ πριν από την υπουργοποίησή του, μαζί με μνημόνια προς τον Χίτλερ της περιόδου 1933-36 που βρέθηκαν στα ερείπια της Καγκελα­ ρίας του Ράιχ και τώρα βρίσκονται ως Φάκελοι Louis Lochner στα αρχεία του Hoover Institution στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας. H Συλλογή Χ ίτλερ υπεξαιρέθηκε από τον στρατιώτη πρώτης τάξης Eric Hamm του Κλάδου Εγκλημάτων Πολέμου του Αμερικανικού Στρα­ τού από την κατοικία του Χίτλερ στο Μόναχο και τελικά, πουλήθηκε από έναν οίκο δημοπρασιών του Σικάγου. Είναι μια συλλογή που αντα­ νακλά με καθαρότητα τη σταδιοδρομία του Χίτλερ, αφού περιλαμβάνει μεταξύ άλλων φωτογραφικό αρχείο των σκίτσων και των πινάκων ζω­ γραφικής που είχε κάνει ο ίδιος, αναφορές πρεσβευτών, αναφορές από την εκτέλεση «επαγγελματιών εγκληματιών» που «αντιστάθηκαν κατά τη σύλληψη», ένα έντυπο κράτησης σε ξενοδοχείο του 1925 συμπληρω­ μένο από τον ίδιο τον Χίτλερ (ο οποίος δηλώνει «άνευ υπηκοότητος»), ντοκουμέντα από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τις προετοιμασίες του

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

37

Rohm για το πραξικόπημα της μπιραρίας το 1923, μια οδηγία από τον Μάρτιν Μπόρμαν που έλεγε ότι ο Χίτλερ συμφωνούσε να καλυφθούν οι λογαριασμοί της περιπλανώμενης πριγκίπισσας Hohenlohe, αλλά να μην της πληρώσουν τίποτα άλλο πλέον, και εκτεταμένα έγγραφα περί των σχέσεων του Κόμματος με την Εκκλησία. Στις 20 Δεκεμβρίου 1940, ο Πιέρ Λαβάλ έγραφε προς τον Χίτλερ: «Επιθυμώ από τα βάθη της καρ­ διάς μου να μην υποφέρει η χώρα μου», διαβεβαιώνοντάς τον παράλλη­ λα ότι «H πολιτική της συνεργασίας με την Γερμανία υποστηρίζεται από την τεράστια πλειοψηφία των Γάλλων». O Hjalmar Schacht διαμαρτύρε­ ται επανειλημμένα προς τον Χίτλερ για τις οικονομικές ζημιές που προκάλεσαν οι αντιεβράίκές ενέργειες, ενώ του επισημαίνει ότι η διαταγή του Robert Ley να μην αγοραστεί η Woolworth & Co από Εβραίους επεν­ δυτές, θα είχε ως συνέπεια την ακύρωση από τη διεύθυνση της εταιρίας ετήσιων παραγγελιών από την Γερμανία ύψους 10.000.000 μάρκων: «Δεν μπορώ να καταλάβω, ούτε θα το καταλάβω ποτέ, πώς υποτίθεται ότι θα μπορέσω να φέρω ξένο συνάλλαγμα με μια τέτοια πολιτική». Στις 30 Μαρτίου 1936, ο Schacht ζήτησε από τον Χίτλερ να δεχτεί κάποιον Αμε­ ρικανό μεταξοβιομήχανο, στον οποίο ο Πρόεδρος Ρούσβελτ είχε αναθέσει «να μεταφέρει τους χαιρετισμούς του στον Φύρερ». Στις 20 Ιουνίου 1938, ο κόμης Helldorf, διευθυντής της αστυνομίας του Βερολίνου, έστειλε μια έκθεση περί οργανωμένων αντιεβράίκών razzias (εφό­ δων) στο Βερολίνο. Αργότερα την ίδια χρονιά, η αστυνομία έστειλε στον Χίτλερ ένα φάκελο σχετικά με τον Εβραίο δολοφόνο Hersehel Grynszpan, βεβαιώνοντας ότι οι γονείς του είχαν απελαθεί στην Πολωνία και συγκεκρι­ μένα στα σύνορα κοντά στο Νέο Μπέντσεν στις 29 Οκτωβρίου. Μερικές μέ­ ρες πριν, ο άνθρωπος αυτός είχε σκοτώσει ένα Γερμανό διπλωμάτη στο Πα­ ρίσι ως επακόλουθο των διώξεων που είχε ξεκινήσει το Ράιχ κατά των Πολωνοεβραίων οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην Γερμανία. To Φεβρουάριο 1939, ο Χίτλερ ενέκρινε την άρνηση της πρεσβείας του στην Ουάσινγκτον να πληρώσει τον Kurt Ludecke, έναν πρώην Ναζί που ζητούσε από τον εκδοτικό οίκο του Κόμματος κι από κάποιες υπηρεσίες του Ράιχ να αγο­ ράσουν όλα τα δικαιώματα των βωμολόχων απομνημονευμάτων του, ώστε να αποτραπεί η έκδοσή τους. Στον ίδιο φάκελο αποδεικνύεται ότι ο Χ ίτ­ λερ παρενέβη προσωπικά για να εμποδίσει τον βαρέων βαρών πυγμάχο Max Sehmeling να δώσει έναν επαναληπτικό αγώνα με τον μαύρο Joe Louis. («Όπως ξέρετε», έγραφε ο Julius Sehaub στον Υπουργό Αθλητι­ σμού, στις 2 Μαρτίου 1939, «ο Φύρερ ήταν εναντίον αυτού του αγώνα από την αρχή»), To πιο αινιγματικό από αυτά τα έγγραφα είναι ένα που φανερά προ­ έρχεται από την Γκεστάπο μετά το 1940, γραμμένο στην ειδική «γραφο­ μηχανή του Φύρερ», που αναφέρει φρικτές φήμες σχετικά με τους προγό­ νους του Χίτλερ,3 ότι «ο Φύρερ ήταν νόθο παιδί, υιοθετημένος γιος του

38

DAVID IRVING

Alois, ότι το όνομα της μητέρας του ήταν Schicklgruber* πριν την υιοθεσία κι ότι η οικογένειά της είχε φέρει στον κόσμο μια σειρά ηλιθίων». Ανάμεσά τους ήταν ένας εφοριακός, ο Joseph Veit, που πέθανε το 1904 στην Κλαγκενφούρτ της Αυστρίας. Ένας από τους γιους του είχε αυτοκτονήσει, μια κόρη του είχε πεθάνει σε άσυλο, μια άλλη κόρη του που επέζησε ήταν μισότρελη και μια τρίτη, διανοητικά καθυστερημένη. H Γκε­ στάπο διαπίστωσε ότι η οικογένεια Konrad Pracher από το Γκρατς διέθε­ τε ένα φάκελο με φωτογραφίες και πιστοποιητικά όλων αυτών. 0 Χίμλερ τότε τα κατέσχεσε «για να παρεμποδίσει την κακή χρήση» τους. Oi φάκελοι του Ρίμπεντροπ αντικαθρεφτίζουν τις βασανιστικές σχέσεις του με τον Χίτλερ και τους αντιζήλους του, όταν υπηρετούσε ως «ειδικός πρεσβευτής». Είχε εδραιώσει την επιρροή του δημιουργώντας καλές επα­ φές με σημαντικούς Άγγλους κι ανάμεσά τους δεν ήταν μόνο βιομήχανοι, όπως ο E.W. Tennant, και βαρόνοι του Τύπου, όπως ο λόρδος Rothermere, ο λόρδος Astor κι ο λόρδος Cumrose, αλλά ακόμη και Τπουργοί Κυβερνή­ σεων της εποχής, συμπεριλαμβανόμενων των λόρδων Hailsham, Lloyd, Londonderry και του νεαρού Άντονυ Ήντεν, στο πρόσωπο του οποίου σω­ στά είδε ο Ρίμπεντροπ το ανερχόμενο άστρο του Συντηρητικού Κόμματος. Oi φάκελοι περιέχουν αρχεία των συναντήσεων του Ρίμπεντροπ με τους Stanley Baldwin και Ramsey MacDonald στα 1933 και 1934, αρχεία που κι οι δύο τους σίγουρα θα επιθυμούσαν να μην υπήρχαν, έτσι όπως εξελίχθη­ καν τα γεγονότα. Αντανακλούν επίσης τους αδιόρατους δεσμούς που εί­ χαν δημιουργηθεί ανάμεσα στον sir Oswald Mosley και τους υπαρχηγούς του με την ηγεσία του Ναζιστικού Κόμματος στο Βερολίνο. Χαρακτηριστι­ κή από τις πολλές χειρόγραφες επιστολές του Ρίμπεντροπ προς τον Χ ίτ­ λερ είναι μία με, ημερομηνία 6 Ιανουαρίου 1935, όπου τον ευχαριστεί για την ένδειξη εμπιστοσύνης του σχετικά με τον νέο διορισμό του ως Reichsleiter: «Αυτό όχι μόνο προσδιορίζει σαφώς τη θέση μου μέσα στο Κόμμα, εξαλείφοντας κάθε αμφιβολία ως προς την εμπιστοσύνη σας σε μένα και τις δραστηριότητές μου, αλλά μου δίνει και μια διαφορετική θέ­ ση απέναντι στο Υπουργείο Εξωτερικών, τόσο έξω, όσο και μέσα σε αυ­ τό». Υπογράφει μάλιστα την επιστολή ως «ο πιστός σας Ρίμπεντροπ». ΤΙΠΟΤΑ δεν μου προκάλεσε τόση αγωνία όταν αυτή η βιογραφία * Σ.τ.Σ: Στην πραγματικότητα, ο πατέρας του Χίτλερ ήταν νόθος γιος της Maria Anna Schicklgruber. Στις εφημερίδες των Ναζί επανειλημμένα, π.χ. στις 16 Δεκεμ­ βρίου 1939, είχε απαγορευτεί να δημοσιεύουν εικασίες περί των προγόνων του. O Werner Maser δηλώνει στην Die Fnihgeschichte der NSDAP (Βόννη, 1965) ότι στις 4 Αυγούστου 1942 ο Χάινριχ Χίμλερ έδωσε εντολή στην Γκεστάπο να ερευνήσει για την οικογένεια του Φύρερ και τα χωρίς ιδιαίτερη σημασία ευρήματά της χαρακτηρί­ στηκαν απλώς geheim, δηλ. απόρρητα. To έγγραφο που αναφέρουμε πιο πάνω έχει ωστόσο τη σφραγίδα Geheim Reiehssaehe δηλ. «άκρως απόρρητο».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

39

πρωτοεκδόθηκε, όσο η ανάλυση του ρόλου του Χ ίτλερ στην Εβραϊκή Τραγωδία. Καθαρό βιτριόλι ξεχύθηκε από τις πένες των κριτικών, αλλά δεν έβλεπα κανένα λόγο να αναθεωρήσω την κεντρική μου θ έ­ ση, που βασίζεται σε αρχεία της εποχής: ότι ο Χ ίτλερ συνειδητοποίη­ σε από πολύ νωρίς πως ο αντισημιτισμός θα ήταν μια ισχυρή ψηφο­ θηρική δύναμη στην Γερμανία, ότι δεν είχε κανένα δισταγμό να ιπ ­ π εύσει αυτό το διαβολικό άλογο, που θα τον έφερνε στις πύλες της Καγκελαρίας το 1933, αλλά κι ύτι από τη στιγμή που μπήκε μέσα, το αφίππευσε κι επιδόθηκε μόνο σε κούφια λόγια σχετικά με αυτό το μέρος των πεποιθήσεων του Κόμματός του. Oi Ναζί γκάνγκστερς υφιστάμενοί του συνέχισαν, ωστόσο, αυτό το ανθρωποκυνηγητό ακόμη κι όταν ο Χ ίτλερ διέτασσε διαφορετικά, π.χ. τον Νοέμβριο 1938. Όσο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο Χίτλερ προτίμησε να αφή­ σει αυτήν τη σκοτεινή πλευρά της ναζιστικής κυριαρχίας στο Χίμλερ. Δεν επισκέφθηκε ποτέ ούτε ένα. Oi ίδιοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι, αλ­ λά και ξένοι που εξασφάλισαν προνομιούχο πρόσβαση στο Νταχάου, όπως ο Ernst Udet και ο στρατηγός Erhard Milch ή οι Βρετανοί βου­ λευτές το 1933 και 1934, εντυπωσιάσθηκαν θετικά (αλλά αυτά συνέβαιναν τις πρώτες ημέρες)4. Είναι γνωστό ότι ο Χίμλερ επισκέφθηκε το Άουσβιτς το 1941 και το 1942. 0 Χίτλερ όμως, ποτέ. To μέγεθος του εβραϊκού προβλήματος στην Γερμανία αποκαλύφθηκε από ένα αδημοσίευτο χειρόγραφο του προκατόχου του Χίτλερ, ως Καγκελάριου, του dr. Heinrich Bruning. Γράφοντας από την εξορία του στην Αμερική το 1943, δήλωνε ότι μετά τον πληθωρισμό υπήρχε μόνο μια μεγάλη γερμανική τράπεζα που δεν ελεγχόταν από Εβραίους, μ ερι­ κοί από τους οποίους ήταν «εντελώς διεφθαρμένοι». To 1931, ο ίδιος είχε θέσει τις τράπεζες κάτω από κυβερνητικό έλεγχο και υποχρεώθηκε να κρατήσει απόρρητα τα ευρήματα της κυβέρνησης για τη διαφθορά των τραπεζών, «από τον φόβο πρόκλησης αντισημιτικών ταραχών». O Briining κατηγορούσε τους ξένους ανταποκριτές εφημερίδων για υπερ­ βολές σχετικά με την «περιστασιακή κακομεταχείριση των Εβραίων», στις αρχές του ναζιστικού καθεστώτος. Την άνοιξη του 1933, ξένοι ανταποκριτές ανέφεραν ότι ο ποταμός Σ π ρέε [μέσα στο Βερολίνο] είχε γ εμ ίσ ει με πτώματα δολοφονημένων Εβραίων. Εκείνη την εποχή, εκτός από τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κ ό μμ α ­ το ς.... σχεδόν κανένας Εβραίος δεν είχε δεχτεί επ ίθεση... « Α ν » , τόνιζε με έμφαση, « ο ι Εβρα ίοι είχαν υποστεί μια τόσο κακή μεταχείριση από την αρχή εκ μέρους του καθεστώτος, δεν εξηγείτα ι το πώς τόσο λίγοι από αυτούς έφυγαν από τη χώρα πριν από το 1938».

40

DAVID IRVING

To 1948, o Brvining θα έγραψε στους εκδότες του Life απαγορεύοντάς τους να δημοσιεύσουν μια επιστολή που τον Αύγουστο 1937 ε ί­ χε σ τείλει στον Τσώρτσιλ, αποκαλύπτοντας ότι «α π ό τον Οκτώβριο 1928, οι δυο μεγαλύτεροι χρηματοδότες του Ναζιστικού Κόμματος ήταν οι γενικοί διευθυντές των μεγαλύτερων γερμανικών τραπεζών, και οι δυο τους Εβραίοι, ο δε ένας από αυτούς ήταν ηγέτης του Σ ιω ­ νισμού στην Γ ερ μ α νία ».* Είχα π ρ ο σ εγγίσ ει την κακομεταχείριση των Εβραίω ν από τους Ναζί με την παραδοσιακή άποψη που επικρατούσε στη δεκαετία του 1960. Υποθέτοντας ότι ο Χ ίτλερ ήταν ένας ικανός πολιτικός και προι­ κισμένος ηγέτης, πλανιόταν το ερώτημα για το πώς μπορεί να εξηγή­ σει κανείς τις εντολές του για «τ η δολοφονία 6.000.000 Ε βρα ίω ν»; Av αυτό το βιβλίο ήταν απλά μια ιστορία της ανόδου και της πτώσης του Ράιχ του Χ ίτλερ, θα ήταν δίκαιο να συμπεράνει κανείς: «ο Χ ίτ ­ λερ σκότωσε τους Ε βρα ίους». Αυτός άλλωστε είχε δημιουργήσει την ατμόσφαιρα μίσους με τις ομιλίες του στη δεκαετία του 1930. Αυτός κι ο Χ ίμ λερ είχαν δημιουργήσει τα SS. Oi ομιλίες του, αν και όχι σα­ φείς στο θέμα αυτό, άφηναν την ξεκάθαρη εντύπωση ότι αυτό που εννοούσε ήταν οι «εκκα θα ρ ίσ εις». Με σκοπό να γράψω μια πλήρη πολεμική βιογραφία του Χ ίτλερ, ένιωσα ότι μια πιο αναλυτική προσέγγιση σε ζητήματα-κλειδιά, ήταν αναγκαία. Και με έκπληξη ανακάλυψα ότι ο προσωπικός ρόλος του Χ ίτλερ στην «Τ ελική Λ ύση» δεν είχε εξετα σ τεί ποτέ. Oi Γερμανοί ιστορικοί, οι οποίοι κατά τα άλλα είχαν καταβάλλει επίπονες προ­ σπάθειες, εθελοτυφλούσαν με εντυπωσιακό τρόπο σε ό,τι αφορούσε στον ίδιο το Χ ίτλερ: αρκούνταν σε ψυχρή παράθεση γεγονότων χωρίς ούτε μια σκιά ενδείξεων για την υποστήριξή τους. Oi Βρετανοί κι οι Αμερικανοί ιστορικοί ακολούθησαν τα βήματά τους. Ki οι άλλοι αναφέρονταν σε αυτούς. Ε π ί τριάντα χρόνια οι γνώσεις μας για τον ρόλο του Χ ίτλερ στις ακρότητες αυτές προέρχονταν σε αυτήν την «α ιμ ο μ ι­ ξ ία » μεταξύ των ιστορικών. Συνέφ ερε πολλούς, ιδιαίτερα στην Γερμανία και στην Αυστρία, ο προπαγανδισμύς της εκδοχής ύτι με τη διαταγή ενός παράφρονα άρ­ χισε όλη αυτή η τραγωδία. Ομολογουμένως, το πότε ακριβώς δόθηκε αυτή η διαταγή παρέμενε ασαφές. Κάθε έγγραφο που ουσιαστικά συνδέει το Χ ίτλερ με τη μετα χείρι­ ση των Γερμανοεβραίων, έχει πάρει τη μορφή «εμ π ά ρ γκ ο », από το * Σ.τ.Σ : To χειρόγραφο του 1943 του Brtining βρίσκεται στη Συλλογή Dorothy Thompson στην Ερευνητική Βιβλιοθήκη George Arents, του Πανεπιστημίου Syracuse της Νέας Υόρκης. H επιστολή του προς τον Daniel Longwell, συντάκτη του Life, με χρονολογία 7 Φεβρουαρίου 1948, βρίσκεται στο Αρχείο Longwell, στη Βιβλιοθήκη Butler του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

41

πραξικόπημα της μπιραρίας του 1923 (όταν τιμώρησε έναν αρχηγό ναζιστικής ομάδας εφόδου επειδή λεηλάτησε ένα εβραϊκό κατάστημα εκλεκτών τροφίμων) και συνεχώς μέχρι το 1943 και 1944. Στα ημερο­ λόγια του Γκαίμπελς που βρέθηκαν πρόσφατα,5 ανακαλύπτουμε ότι ο Χ ίτλερ προειδοποίησε τους Gauleiter του τον Σ επ τέμβριο 1933, « π ά ­ νω από όλα», να μην υπάρξουν υπερβολές κατά των Εβραίων και καμιά δίωξη «μ η Α ρείω ν». O Γκαίμπελς προσπάθησε να τον αποτρέ­ ψ ε ι από αυτήν την ήπια γραμμή, αλλά σημειώνει: « T o εβραϊκό πρό­ βλημα δεν λύθηκε ούτε τώρα. Διαφωνούσαμε σχετικά με αυτό πολλή ώρα, αλλά ο Φύρερ εξακολουθεί να μην αλλάζει γνώ μη». Και τ ι θα μπορούσαμε να σκεφθούμε για την οδηγία που κυκλοφόρησε «προς όλα τα διευθυντήρια των gau για άμεση δρά ση» από τον υπαρχηγό του Χ ίτλερ Ρούντολφ Ες κατά τη διάρκεια της Νύκτας των Κρυστάλ­ λων, τον Νοέμβριο 1938, το οποίο διέταζε να σταματήσουν αμέσως οι εμπρηστικές επ ιθέσεις εναντίον εβραϊκών καταστημάτων, «κατόπιν άνωθεν δια τα γής». Κάθε άλλος ιστορικός έκλεισε τα μάτια του και ήλπιζε ότι αυτό το τρομερό έγγραφο, κατά κάποιον τρόπο, θα εξα ­ φανιζόταν. Αλλά υπήρξαν κι άλλα, όπως το εξαιρετικό σημείωμα που υπαγό­ ρευσε ο Staatssekretar Franz Schlegelberger, στο Υπουργείο Δικαιοσύ­ νης του Ράιχ την άνοιξη του 1942: «O Τπουργός του Ράιχ Lam m ers», αναφέρει το σημείωμα, « μ ε πληροφόρησε ότι ο Φύρερ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι επ ιθυμεί η λύση του Εβραϊκού Ζητήματος να ανα­ βληθεί μέχρι να τελειώ σει ο πόλεμος». Με όποιον τρόπο κι αν δια βά ­ σει κανείς αυτό το έγγραφο, είναι ασυμβίβαστο με την ιδέα ότι ο Χ ίτλερ είχε διατάξει ένα επείγον πρόγραμμα εκκαθάρισης (το πρω ­ τότυπο του εγγράφου βρίσκεται στο φάκελο του Υπουργείου Δικαιο­ σύνης R22/52, στα αρχεία του Κόμπλεντζ). Αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Γκαίρινγκ τονίζει σε μια σύσκεψη στο Βερολίνο, στις 6 Ιουλίου 1942, πόσο έντονα αποδοκίμαζε ο Χ ίτλερ τις διώ ξεις Εβραίων επιστημό­ νων, παραδείγματος χάρη: «Συζήτησα το θέμα αυτό μ ε τον ίδιο τον Φύρερ τώρα και μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε έναν Εβραίο επ ί δυο χρόνια στην Βιέννη, κι έναν άλλο για φωτογραφικές έρευνες, επειδή είχαν μερικά πράγματα που χρειαζό­ μασταν και που μπορούσαν να αποβούν προς μεγάλο μας όφελος προς το παρόν. Θα ήταν καθαρή τρέλα για μας να πούμε τώρα: “ Θα π ρ έπ ει να φύγει. Είναι θαυμάσιος ερευνητής και φανταστικό μυαλό, αλλά η γυναίκα του είναι Ε βρα ία και δεν μπορούμε να του επ ιτρέψουμε να μ είνει στο Πανε­ π ισ τήμιο ” , κλπ. O Φύρερ έχει κάνει παρόμοιες εξαιρέσεις για την Τέχνη, ακόμη και

42

DAVID IRVING για την Όπερα, και είναι παραπάνω από πιθανό ότι θα κάνει εξαιρέσεις όταν πρόκειται για μεγάλα προγράμματα ή ερ ευ ν η τές».*

Φυσικά, από το 1939 και μετά, ο Χ ίτλερ είχε εκστομίσει σκληρές δη­ λώσεις δημόσια. Αλλά και σε πολλές περιπτώσεις, το 1942 και 1943, έκανε - σ ε στενό κύκλο- δηλώσεις που είναι ασυμβίβαστες με την άποψη ότι εν γνώσει του είχε αρχίσει ένα πρόγραμμα ολοσχερών εκ ­ καθαρίσεων. Tov Οκτώβριο 1943, ακόμη κι όταν ο Χ ίμ λερ αποκάλυ­ π τε σε επιλεγμένο ακροατήριο από στρατηγούς των SS και Gauleiter ότι οι Εβραίοι της Ευρώπης δολοφονούνταν συστηματικά, ο Χ ίτλερ εξακολουθούσε να απα γορεύει τις εκκαθαρίσεις -π .χ . των Ιταλών Εβραίων της Ρώμης- κι αντίθετα, διέτασσε τη φυλάκισή τους (ούτε σε αυτήν τη διαταγή του υπάκουσαν τα SS). Tov Ιούλιο του 1944, παρακάμπτοντας τις αντιρρήσεις του Χ ίμλερ, διέτα ξε να ανταλλαγούν οι Ε βρα ίοι με ξένο συνάλλαγμα ή εφόδια. Υπάρχουν κάποια στοιχεία ότι ο Χ ίτλερ , σαν τους σύγχρονους τρομοκράτες, έβ λ επ ε πως αυτοί οι αιχμάλωτοι ήταν γ ι’ αυτόν ένα πιθανό κεφάλαιο, ένα μέσο για να εκβιάσει τους εχθρούς του. Απολύτως σύμφωνο με το χαρακτήρα του είναι το γεγονός ότι όταν ο Χ ίτλερ βρισκόταν α ντιμέ­ τωπος με τα πραγματικά γεγονότα, δεν προχώρησε σε καμιά ενέρ­ γεια για να επιπλήξει τους ενόχους, ούτε απέλυσε τον Χ ίμλερ από Αρχηγό των SS, μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του. Είναι εύλο­ γο να αποδίδουμε σε αυτόν ένα διόλου ασυνήθιστο χαρακτηριστικό αρχηγών κρατών, που βασίζονται υπερβολικά σε ισχυρούς συμβού­ λους: τη συνειδητή επιθυμία «να μην ξέρουν τίπ ο τα ». H απόδειξη σχετικά με αυτό είναι, ωστόσο, πέρα από τις δυνάμεις ενός ιστορι­ κού. Καθώς δεν υπήρχαν ισχυρές αποδείξεις -κ α ι το 1997 πρόσφερα 1.000 λίρες σε οποιονδήποτε που θα μπορούσε να βρει κάποιο έγγρα ­ φο της εποχής του πολέμου το οποίο να αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο Χίτλερ γνώριζε, παραδείγματος χάρη, την ύπαρξη του Άουσβιτς- οι επικριτές μου κατέφυγαν σε επιχειρήματα που κλιμακώνονταν από ήπια, μέχρι και έντονα σφυροκοπήματα (σε μια περίπτωση, κυριολε­ κτικά). Θεωρούσαν δεδομένη την ύπαρξη διαταγών του Φύρερ, χωρίς την παραμικρή απόδειξη για την ύπαρξή τους. 0 John Toland, ο συγ­ γραφέας που κέρδισε το βραβείο Pulitzer για μια βιογραφία του Χ ίτ ­ λερ που εκδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, απηύθυνε μια έκκληση γεμάτη πάθος μέσα από το περιοδικό Der Sfiegel προς τους ιστορι­ * Σ.τ.Σ.: Πρώτη συνεδρία του νεοσυσταθέντος Συμβουλίου Ερευνών του Ράιχ, 6 Ιου­ λίου 1942. Στενογραφημένα πρακτικά βρίσκονται στα Αρχεία Milch, τ. 58 σελ. 3640.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

43

κούς να απορρίψουν όσα υποστήριζα, κι αυτοί το προσπάθησαν ολό­ ψυχα. Μ περδεμένοι από μια χειρόγραφη σημείωση του Χ ίμλερ σχετι­ κά με μια τηλεφωνική συνομιλία του με τον Χάιντριχ από·το καταφύ­ γιο του Χίτλερ, στις 30 Νοεμβρίου 1941 -«Σ ύ λ λη ψ η (του) dr. Jekelius. Υποτιθέμενου υιού του Μολότοφ. Μεταφορά Εβραίων από το Β ερο λί­ νο. Μη εκ κα θά ρισ η»- αυτοί οι μάγοι της σύγχρονης Ιστορίας μας απατήθηκαν λέγοντας πως πιθανόν ο γιος του Μολότοφ εθεωρείτο ότι βρισκόταν μέσα σε ένα τρένο φορτωμένο με Εβραίους από το Β ερο λί­ νο, ότι κρυβόταν ως dr. Jekelius, και δεν θα έπ ρεπε σε καμία π ερ ί­ πτωση να «εκκα θα ρ ισ τεί». Στην πραγματικότητα όμως, ο Μολότοφ δεν είχε γιο κι αυτός ο dr. Jekelius ήταν μάλλον ο Erwin Jekelius, ο Βιεννέζος νευρολόγος που είχε αναμιχθεί στο πρόγραμμα ΕυθανασίοΡ. Όσο για το «φ ο ρ τίο » αυτό του τρένου με Εβραίους από το Β ε ­ ρολίνο που είχε φτάσει εκείνο το πρωί στην Ρίγα, είχε κιόλας « ε κ κ α ­ θα ρ ισ τεί» από τον τοπικό διοικητή των SS, όταν ο Χ ίμλερ σημείωνε αυτό που προφανώς ήταν διαταγή του Χ ίτλερ**. Για τ ι άλλο να μ ι­ λούσε επειγόντως ο Χ ίμλερ με τον Χάιντριχ από το καταφύγιο, τη Φωλιά του Λύκου, αν δεν ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ πίσω από αυτό; Μέχρι τώρα, οι ιστορικοί στάθηκαν ανίκανοι να βοηθήσουν σε τ ί ­ ποτε άλλο τον κ. Toland, εκτός από το να προτείνουν ότι «φ υ σ ικ ά » το πρόγραμμα αυτό ήταν τόσο απόρρητο, ώστε μόνο προφορικές διαταγές μπορούσαν να έχουν δοθεί σχετικά. Γιατί, ωστόσο, ο Χ ίτ ­ λερ να ένιωθε τόση αναγούλα σε αυτήν την περίπτωση, ενώ δεν είχε δ είξ ει κανένα δισταγμό όταν υπέγραφε μια ολοσέλιδη διαταγή για την εκκαθάριση δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών του Γερμανών (το πρόγραμμα T4 π ερί ευθανασίας); H διαταγή του για την εκτέλεση εκατό ομήρων για κάθε Γερμανό που σκοτωνόταν στις κατεχόμενες

* Σ.τ.Σ.: Βλ. Benno Muller-Hill, Todliche Wissenschaft. DieAussonderungvon Juden, Zigeunern und Geisteskranken, 1933-45 (RozuohIt, Αμβούργο, σελ. 107). Oi εκδότες των Der Dienstkalender Heinrich Himmler’s 1941/42 (Christians Verlag, Αμβούργο, 1999), σελ. 207, έχουν καθυστερημένα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. ** Σ.τ.Σ.: (βλέπε σελ. 585) H πιο ανατριχιαστική περιγραφή της λεηλασίας και με­ θοδικής μαζικής δολοφονίας αυτών των Εβραίων στην Ρίγα τον Νοέμβριο 1941, βρίσκεται στην έκθεση του CSDIC (UK), SRGG. 1158 (στο φάκελο WO 208/4169 της Υπηρεσίας Δημοσίων Αρχείων). 0 πενηντατετράχρονος αντιστράτηγος Walther Bruns, αυτόπτης μάρτυρας, την περιγράφει στους συναδέλφους του στρατηγούς κατά την αιχμαλωσία τους από τους Βρετανούς σε γερμανικό στρατόπεδο, στις 25 Απριλίου 1945, χωρίς να ξέρει ότι κρυμμένα μικρόφωνα κατέγραφαν την κάθε του λέξη. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι τύψεις του επειδή ανέφερε στον Φύρερ όσα είχε δει, και για το ότι εκείνος αμέσως εξέδωσε διαταγές να σταματήσουν οι περαιτέ­ ρω τέτοιας φύσης δημόσιοι σφαγιασμοί. Με την άδεια των αρμοδίων αρχών, θα δημοσιεύσω σύντομα έναν τόμο με αυτές τις εξαιρετικές αποκαλύψεις των κατα­ γραφών του CSDIC.

44

DAVID IRVING

χώρες, οι διαταγές του για την εκκαθάριση αιχμαλώτων του εχθρού (η Δ ια τα γή γ ια τους Κ α τα δρο μείς), αεροπόρων των Συμμάχων (η Διαταγή Lynch), και των Ρώσων πολιτικών αξιωματούχων (η Διαταγή γ ια τους Κ ομισάριους) είναι αποδεδειγμένο ότι ξεκίνησαν από το Στρατηγείο του Χ ίτλερ κι έφτασαν ως τα τελευτα ία κλιμάκια των εκτελεστών. Oi πιο πολλοί από τους επ ικριτές μου στηρίχτηκαν σε αδύναμες και διόλου επ α γγελματικές ενδείξεις. Παραδείγματος χάρη, πρόσφεραν εναλλακτικές και συχνά αληθοφανείς μεταφράσεις λέξεων από ομιλίες του Χ ίτλερ (φαίνεται πως η «Τ ελική Λ ύση» ήταν απόρρητη γ ι’ αυτόν όταν έπ ρεπ ε να υπογράψει μια σχετική διαταγή, αλλά τα υ ­ τόχρονα καθόλου απόρρητη μια που μπορούσε να κραυγάζει γ ι’ αυ­ τήν σε δημόσιες ομιλίες του). Παρουσίασαν επίσης και αποσπάσματα από μεμονωμένα έγγραφα που, ωστόσο, εδώ και πολύ καιρό έχουν απορριφθεί ως άχρηστα και πλαστά από σοβαρούς ιστορικούς, όπως, ας πούμε η Έκθεση Gerstein* ή οι «συνομιλίες του καταφύγιου» που αναφέραμε προηγουμένως. Από τις σαφείς, έγγρα φ ες α π ο δείξεις της πολεμικής περιόδου -α π ο δείξεις που θα μπορούσαν να στείλουν στην αγχόνη κάποιουςδεν ήρθε στο φως ούτε μια αράδα. Έτσι, στην κατά τα άλλα σχολα­ στική ανάλυση Hitlerand the Final Solution (Λονδίνο, 1983), ο καθηγη­ τής Gerald Fleming στηρίζεται στις καταθέσεις κατά τις δίκες των εγκληματιών πολέμου, που μπορεί να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από α ξιό π ισ τες. Κρίνοντας αυτό το βιβλίο , ο καθηγητής Gordon Craig κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ούτε ο Fleming κατάφερε να καταρρίψει τις θέσεις μου. O καθηγητής Martin Broszat, διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου, επιτέθηκε άγρια κατά της βιογραφίας μου σε μια κριτική 37 σελίδων στην εφημερίδα του ινστιτούτου, αλλά ύστερα αρνήθηκε να δημοσιεύσει την απάντη­ σή μου. Άσχετος ως προς τις πηγές μου και χωρίς να γνωρίζει ότι σε πολλές π εριπ τώ σ εις είχα χρησιμοποιήσει πρωτότυπους φακέλους, που αυτός και άλλοι ιστορικοί είχαν δια βά σ ει μόνο στην αγγλική τους μετάφραση, με κατηγορούσε ότι διαστρέβλωσα, ή ακόμη και ότι

* Σ.τ.Σ.: Σχετικά με αυτήν, βλ. τη διατριβή του Henri Roques «Les “ confessions” de Kurt Gerstein. Etude comparative des differentes versions», που υποβλήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάντης, στην Γαλλία, τον Ιούνιο 1985. Αυτή η διατριβή αποκαλύ­ πτει την έκταση στην οποία προηγούμενοι ιστορικοί εξαπατήθηκαν με τις διάφορες εκδοχές της «έκθεσης». Ήταν τόση η κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, ώστε ο συγγρα­ φέας έχασε το διδακτορικό του δίπλωμα. Εξασφάλισα αυτήν τη διατριβή των 172 σελίδων που προσφέρεται δωρεάν από τη Συλλογή Irving, στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

45

επινόησα αποσπάσματα*. Μεταξύ αυτών των λιβέλων και των συκο­ φαντιών, που εύκολα εκστομίζονται, ο Broszat υποχρεώθηκε ωστόσο να παραδεχτεί: « 0 Irving αντελήφθη ένα πράγμα σωστά όταν γράφει ότι κατά την άποψή του, οι δολοφονίες των Εβραίων ήταν ως ένα βαθμό Verlegenheitslosung, “ μια διέξοδος από ένα δίλημμ α ” ». To πόρισμα του Broszat, ότι δεν υπήρχε προσωπική διαταγή του Χ ίτλερ για όσα συνέβησαν, προκάλεσε αναταραχή στους ιστορικούς του κόσμου, ένα Historikerstreit, μια διένεξη μεταξύ ιστορικών που δεν περιορίστηκε πολιτικά στη διαμάχη μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. To δικό μου συμπέρασμα προχωρούσε ένα λογικό βήμα παραπέρα: ότι σε εποχές πολέμου, οι δικτατορίες είναι θεμελιωδώς αδύναμες και πως ο ίδιος ο δικτάτορας, όσο άγρυπνος κι αν είναι, δεν μπορεί να π ρ ο β λ έψ ει όλες τις π ρ ά ξεις των εκτελεσ τικώ ν του οργάνων, που δρουν μέσα στα πλαίσια της εκτεταμένης Αυτοκρατορίας του. Και σε αυτήν την ιδιαίτερη περίπτωση, συμπέρανα, ότι το φορτίο της ενοχής για τις αιματηρές κι απερίσκεπτες σφαγές των Εβραίων π έφ τει στις πλάτες ενός μεγάλου αριθμού Γερμανών (και μη Γερμανών) πολλοί από τους οποίους ζουν ακόμη σήμερα, κι όχι απλά σε έναν «π α ρά φρονα δικτάτορα» του οποίου τις διαταγές έπ ρεπε να υπακούουν χω­ ρίς αμφισβήτηση. ΘΕΩΡΗΣΑ επίσης αναγκαίο να δώσω έμφαση σε πολύ διαφορετικά

σημεία της δογματικής εξωτερικής πολιτικής την οποία επ έβα λε ο Χ ίτλερ - από την απροθυμία του να ταπεινώσει την Βρετανία, όταν βρισκόταν σε οικτρή κατάσταση το 1940, ως το επ ιβλα βές και καθα­ ρά συναισθηματικό μίσος του για τους Σέρβους, τον παράλογο και υπέρ το δέον θαυμασμό του για τον Μπενίτο Μουσολίνι και το εκτός λογικής μίγμα συναισθημάτων του για τον Ιωσήφ Στάλιν. Καθώς είμα ι ένας σύγχρονος Άγγλος ιστορικός, ένιωθα κάποια νο­ σηρή π εριέργεια όταν ερευνούσα κατά πόσο ο Αδόλφος Χ ίτλερ α ι­ σθανόταν πραγματικά τη διάθεση να καταστρέψει τη Βρετανία και την Αυτοκρατορία της - ένας από τους κύριους λόγους που μας οδή­ γησαν στο φοβερό πόλεμο, αυτός που στα 1940 αντικατέστησε αδιό­ ρατα το ελάχιστα πειστικό επιχείρημα που μας προσφερόταν τον Α ύ­ * Σ .τ.Σ .: «Hitler and the Genesis ofthe Final Solution, an Assessment ofDavid Irving Thesis», στο VierteljahrscheftefiirZeitgeschichte,No25, 1977, σελ. 739-75. Αναδημοσιεύθηκε χωρίς διορθώσεις στο Aspects of the Third Reich (έκδ. H.W. Koch, Macmillan, Ν έαΥόρκη, 1985), σελ. 390-429, και στο Yad Vashem Studies, No 13, 1979, σελ. 73-125, καθώς και στο Nach Hitler: der schwierige Umgang mit unserer Geschichte (Όλντενμπουργκ, 1988). Εκτεταμένα αναφέρεται επίσης από τον Charles W. Syndor στο άρθρο του The Selling of Adolf Hitler, στην Central European History, No 12, 1979, σελ. 169-99, 402-05.

46

DAVID IRVING

γουστο 1939, δηλαδή τη σωτηρία της Πολωνίας από την εξωτερική καταπίεση. Καθώς στα κεφάλαια ποο ακολουθούν οι αποδείξεις ξεπηδούν συνεχώς από τις πιο προσωπικές πηγές -όπω ς οι ιδιωτικές συνομιλίες του Χ ίτλερ με τις γραμματείς του τον Ιούνιο 1940- αποδεικνύοντας ότι αρχικά δεν είχε ούτε την πρόθεση, ούτε την επιθυμία να βλά ψ ει την Βρετανία, ούτε βέβα ια να καταστρέψει την Αυτοκρα­ τορία της, σίγουρα, οι Βρετανοί αναγνώστες τουλάχιστο, θα π ρέπ ει να αναρωτηθούν: για ποιο λόγο λοιπόν, πραγματικά, πολεμήσαμε; Δεδομένου ότι ο βρετανικός λαός χρεοκόπησε από μόνος του (τον Δεκέμβριο 1940) κι έχασε την Αυτοκρατορία του για να νικήσει τον Χ ίτλερ, μήπως ο Φύρερ είχε δίκιο, στο κάτω-κάτω, όταν σημείωνε ότι η στάση της Βρετανίας ήταν του τύπου Apres moi, Ie deluge - αν μονά­ χα μπορούσαμε να απαλλαγούμε, σώνει και καλά, από τη μισητή εθνικοσοσιαλιστική Γερ μα νία ;» Χωρίς τον φόρτο του ιδεολογικού ιδεαλισμού, ο Δούκας του Γουίντσορ υποπτεύθηκε τον Ιούνιο 1940 ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν απο­ κλειστικά για να επ ιτρα πεί σε ορισμένους πολιτικούς (εννοούσε τον Τσώρτσιλ και τους φίλους του) να περισώσουν τα προσχήματα, έστω κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έσερναν τη χώρα και την Αυτοκρατορία σε οικονομική καταστροφή. Αλλοι πραγματιστικά ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσε να υπάρξει κανένας συμβιβασμός με τον Αδόλφο Χ ίτλερ και τους Ναζί. Ωστόσο, οι Βρετανοί ηγέτες το πίστευαν, ουσιαστικά αυτό; O dr. Bernd Martin του Π ανεπιστημίου του Φ ράυμπουργκ αποκάλυψε την έκταση των μυστικών διαπραγματεύσων ειρήνης μ ε ­ ταξύ Βρετανίας και Γερμανίας, που συνεχίζονταν τον Οκτώβριο 1939 και για πολύ αργότερα - διαπραγματεύσεων που όσον αφορά σε αυ­ τές, κατά περίεργο τρόπο, οι μυστικοί φάκελοι του Τσώρτσιλ έχουν επίσημα σφραγιστεί μέχρι τον 21ο αιώνα, ενώ τα σχετικά κυβερνητι­ κά αρχεία έχουν καταστραφεί. Παρόμοιες διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν και τον Ιούνιο 1940, όταν ακόμη και ο Τσώρτσιλ, σε συνε­ δριάσεις του Τπουργικού Συμβουλίου, έδ ειξ ε προς στιγμήν προθυμία να διαπραγματευτεί με τον Χ ίτλερ, αν το τίμημα ήταν δίκαιο. Φυσικά, εκτιμώντας την πραγματική αξία τέτοιων διαπραγματεύ­ σεων και των δημόσια διατυπωμένων προθέσεων του Χ ίτλερ, είναι χρήσιμο να ξέρουμε αυτά που στις 2 Ιουνίου 1941 είχε παραδεχτεί στον Walther Hewel: « Γ ια τον ίδιο τον εαυτό μου, δεν θα έλεγα ποτέ ένα ψέμα, αλλά δεν υπάρχει ψέμα κι απάτη που δεν θα έκανα για το καλό της Γερμα νία ς!» Παρ’ όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς πόσα δεινά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν και οι δυο πλευρές είχαν συνε­ χίσει τις διαπραγματεύσεις - μήπως όλα αυτά που συνέβησαν μετά το 1940, ο καταιγισμός των βομβών, οι πρόσφυγες, οι επιδημίες, ακόμη και το ίδιο το Ολοκαύτωμα, θα μπορούσαν να αποφευχθούν; Είναι τ ε ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

47

ράστια τα ερωτήματα αυτά, αλλά η σύγχρονη ιστοριογραφία προτί­ μησε να αγνοήσει μια τέτοια πιθανότητα, αποκαλώντας την αιρετική. Τα γεγονότα που αποκαλύπτονται εδώ αφορούν σε καταγεγραμμένες πράξεις, κίνητρα και απόψεις του Χ ίτλερ που θα προσφέρουν βάση για νέες συζητήσεις. Oi Αμερικανοί θα βρουν πολλά στοιχεία καινούργια σχετικά με τους μήνες που κατέληξαν στο Pearl Harbor. Oi Γάλλοι θα βρουν επιπρόσθετες αποδείξεις ότι η μεταχείριση του Χ ίτλερ απέναντι στο ηττημένο έθνος τους επηρεάστηκε πιο πολύ από αναμνήσεις του τρόπου με τον οποίο μεταχειρίστηκε η Γαλλία την Γερμανία μετά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά από το σεβασμό του στις επιθυμίες του Μουσολίνι. Oi Ρώσοι ας προσπαθήσουν να οραμα­ τιστούν την προοπτική του τ ι θα συνέβαινε λογικά, αν ο Στάλιν είχε δεχτεί την προσφορά του Χ ίτλερ τον Νοέμβριο 1940 να συμπεριληφ θεί η Σοβιετική Ένωση στο Σύμφωνο του Άξονα. Ή, αν έχοντας πετύ χ ει μια συνθήκη ειρήνης, σαν ένα « δ ε ύ τ ε ρ ο Μ π ρεσ τ-Λ ιτό βσ κ » (όπως για μια στιγμή του προτάθηκε στις 28 Ιουνίου 1941), ο Στάλιν είχε αποδεχτεί την πρόταση του Χ ίτλερ να ανασυγκροτήσει τη στρα­ τιωτική του δύναμη μόνο πέρα από τα Ουράλια, ή αν ο Χ ίτλερ είχε πά ρει στα σοβαρά την πρόταση του Στάλιν για ειρήνη τον Σ ε π τ έ μ ­ βριο 1944. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της εικοσάχρονης ανασκαφής μου στα αρχεία; 0 Χ ίτλερ θα παραμένει ένα αίνιγμα, όσο βαθιά κι αν σκάψουμε. Ακόμη κι οι πιο οικείοι του συνειδητοποίησαν ότι ελάχι­ στα τον ήξεραν. Έχω αναφέρει ήδη πόσο είχε μπ ερδευτεί ο Ρ ίμπ εν­ τροπ. Αλλά κι ο στρατηγός Άλφρεντ Γιόντλ, ο πιο στενός του στρα­ τιωτικός σύμβουλος, έγραφε από το κελί του στην Ν υρεμβέργη, στις 10 Μαρτίου 1946: «Μ ετά , ωστόσο, αναρωτήθηκα: Γνώρισες ποτέ πραγματικά αυτόν τον άν­ θρωπο που στο πλευρό του έζησες μια ζωή ασκητική, γεμάτη αγκάθια; Μήπως απλά κορόιδευε τον ιδεαλισμό σου και τον εκμεταλλευόταν για σκοτεινούς σκοπούς που τους κρατούσε βαθιά κρυμμένους μέσα του; Τολμάς να ισχυριστείς ότι γνώρισες έναν άνδρα αν δεν σου έχει προσφέ­ ρ ει ποτέ μια πρόσβαση στα βάθη της καρδιάς του, σε καταστάσεις θλίψης ή έκστασης; Μέχρι σήμερα, δεν ξέρω τι σκεπτόταν, τ ι ήξερε, ή τ ι πρα γ­ ματικά ήθελε. Ήξερα μόνο τις δικές μου σκέψεις και υποψίες. Κ α ι τώρα, που αποκαλύφθηκε αυτό το άγαλμα, που ελπίζαμε βαθιά ότι θα ήταν ένα έργο Τέχνης, κι ανακαλύψαμε ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα εκφ υ­ λισμένο τέρας, ας αφήσουμε τους ιστορικούς του μέλλοντος να μαλώνουν μεταξύ τους για το αν ήταν έτσι από την αρχή, ή αν άλλαξε σύμφωνα με τις περιστάσεις. Εξακολουθώ να κάνω το ίδιο λάθος: ρίχνω το σφάλμα στην ταπεινή

48

DAVID IRVING καταγωγή του. Όμως, μετά θυμάμαι πως πολλοί γιοι χωρικών ευλογήθηκαν από την Ιστορία με το προσωνύμιο Μ έγας».

« Χ ίτ λ ε ρ ο Μ έγα ς», λοιπόν; Κανένας σύγχρονος ιστορικός δεν θα τολμήσει ένα τέτοιο επίθετο. Από την πρώτη μέρα που «κ α τέλα βε την εξουσία», στις 30 Ιανουαρίου 1933, ο Χ ίτλερ ήξερε ότι μόνο ένας ξαφνικός θάνατος τον π ερίμενε, αν αποτύγχανε να αποκαταστήσει την περηφάνια και την Αυτοκρατορία της Γερμανίας μετά τις Β ε ρ ­ σαλλίες. O στενός του φίλος και υπασπιστής Julius Schaub κατέγρα­ ψ ε τις ενθουσιώδεις καυχησιολογίες του Χ ίτλερ προς το Ε π ιτελείο του εκείνο το βράδυ, καθώς οι τελευτα ίοι από τους καλεσμένους στη γιορτή έφευγαν από το κτίριο της Καγκελαρίας του Βερολίνου: « Κ α ­ μιά δύναμη στη γη δεν θα με βγάλει ζωντανό από αυτό το κ τίρ ιο !» H ιστορία έδ ειξ ε ότι αυτή η προφητεία επαληθεύτηκε, όταν μια χούφτα ενα πομείνα ντες π ισ το ί οπαδοί του Ναζιστικού Κόμματος τρύπωσαν στο υπόγειο γραφείο του στις 10 Απριλίου 1945, πάνω από το ακόμη ζεστό πτώμα του -κουλουριασμένο σε έναν καναπέ, με το αίμα να στάζει από το σαγόνι του που κρεμόταν, και με μια πληγή από πυροβολισμό στο δεξιό του κρόταφο- κι ένιωσαν τη μυ ­ ρωδιά του πικραμύγδαλου να πλανιέται στον αέρα. Τυλιγμένον σε μια γκρίζα, στρατιωτική κουβέρτα, τον μετέφεραν στον γεμάτο λάκκους από οβίδες κήπο της Καγκελαρίας. Ένα δοχείο με βενζίνη περιέλουσε το σώμα του μέσα σε ένα ρηχό κρατήρα και του έβαλαν φωτιά, ενώ οι επ ιτελείς του χαιρετούσαν βιαστικά και ξανατρύπωναν στο καταφύγιο. Έ τσι τελείω σε ο εξαετής Πόλεμος του Χ ίτλερ. Τώρα θα δούμε πώς άρχισε. DAVID IRV IN G Λονδίνο, Ιανουάριος 1976 και Ιανουάριος 1989

M IA ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ THN ΕΚΔΟΣΗ TOY MIAENIOYM

H ΕΚΔΟΣΗ AYTH TOY ΜΙΛΕΝΙΟΥΜ καθιστά το αφήγημα σύγχρονο, εμπλουτισμένο μ ε τα ντοκουμέντα που ανακαλύφθηκαν πιο πρόσφα­ τα, κυρίω ς στα α μερικα νικά και στα πρώην σ οβιετικά αρχεία, μ ετά την κυκλοφορία της έκδοσης του 1991. T o 1992, ήμουν ο πρώτος συγ­ γραφέας στον οποίο οι Ρώσοι επ έτρεψ α ν να ερευνήσει τα μικροφ ίλμς των ημερολογίων του δρ. Γκαίμπελς, τα οποία περιέχουν περισσότε­ ρ ες ζωτικής σημασίας πληροφορίες σχετικά μ ε τον ρόλο του Χ ίτ λ ε ρ στην Εκκαθάριση του Rohm, στη «Ν ύχτα των Κρυστάλλων», το 1938, στην «Τ ελ ικ ή Λύση», καθώς και για άλλα θέματα ύψιστης ιστορικής σπουδαιότητας. Από μ ια πηγή της Καλιφόρνιας εξασφάλισα το πρω­ τότυπο των ανακρίσεων των επιτελώ ν του Ρούντολφ Ες, οι οποίες διεξήχθησαν από την Γκεστάπο, λίγες ημέρες μ ετά την πτήση του στην Σκω τία. Oi βρετα νικές μυστικές υπηρεσίες παρέδωσαν τώρα στο κοι­ νό προς μελέτη τα άκρως απόρρητα μηνύματα που έστελναν κρυπτογρα φ ημένα ο Χ ίμ λ ε ρ κι άλλοι αξιω ματούχοι των SS και που είχα ν υποκλαπεί από αυτές. Αυτά είνα ι μόνον μερικ ά δείγμα τα από το νέο υλικό που πλέκεται στην ύφανση αυτής της ιστορίας. Χ α ίρο μ α ι που μπορώ να πω ότι δεν έχω αναθεωρήσει τις απόψεις μου, έτσι όπως διατυπώθηκαν αρχικά: πίστευα πάντα πως αν κάποιος β α σ ισ τεί στα πρωτότυπα ντοκουμέ­ ντα, δεν κινδυνεύει να παρεκκλίνει από την αλήθεια. To νέο αρχειακό υλικό κατέστησε, ωστόσο, δυνατή τη βελτίωση της αφήγησης και την αναβάθμιση της τεκμηριω μένης βάσης των προηγούμενω ν απόψεών μου. DAVID IRV IN G Λονδίνο, Φ εβρ ο υά ριο ς2001

O Χίτλερ, ο Schaub και ο Ernst Rohm στο Ξενοδοχείο Dreesen. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: TO M AYPO K O IT A IM A

Π

ΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ κάποτε voc μάθουμε ποιες ήταν οι πραγματικές φ ι ­ λοδοξίες του Χίτλερ;Ένας από τους άντρες που βρέθηκαν πιο κοντά του, ως υπασπιστής του της Αεροπορίας από το 1937 ως το τέλος, τόνισε πως ακόμη κι όταν διαβάζουμε για κάποια ξεσπάσματα του Χίτλερ προς τα πρωτοπαλίκαρά του και νομίζουμε ότι έχουμε φτάσει πιο κοντά στην αλήθεια, θα πρέπει πάντα να αναρωτιόμαστε: ήταν αυτός ο πραγματικός Χίτλερ, ή μήπως ήταν μονάχα μια εικόνα του, που ήθελε να την επιβάλει σε αυτό το ιδιαίτερο ακροατήριο εκείνης της στιγμής; Μήπως ήθελε να τραντάξει τους αυτάρεσκους σατράπες του και να τους βγάλει από έναν επικίνδυνο λήθαργο; Έτσι, θα πρέπει να ψάξουμε βαθιά, κάτω από το υπόστρωμα της Ιστορίας, πριν εντοπίσουμε τη φλέβα της φιλοδοξίας που τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής του ήταν απλά η βίαιη έκφρασή της. Ε ξα ίρετες « π η γ έ ς » έχουν διασωθεί, ακόμη και πριν από το βιβλίο του, το Mein Kampf (O Αγών μου). Oi εμ π ισ τευ τικ ές εκθέσεις της αστυνομίας6 σχετικά με είκοσι από τις αρχικές ομιλίες του Χ ίτλερ που δόθηκαν σε αίθουσες γεμά τες καπνό στο επαναστατικό «Κ ό κ κ ι­ ν ο » Μόναχο του 1919 και 1920, μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια γρή ­ γορη ματιά στην εξωτερική επιφάνεια των πεποιθήσεων του. Τότε, ο Αδόλφος Χ ίτλερ, που μόλις είχε κλείσει τα τριάντα, δεν εξέφραζε σπουδαίες γεω πολιτικές ιδέες. H αγανάκτησή του αφορούσε κυρίως στους όρους που είχαν υπαγορευτεί προς τους «άνανδρους και δ ιε ­ φθαρμένους» αντιπροσώπους του Βερολίνου στις Βερσαλλίες. Προ­ σπαθούσε να π είσ ει τους ακροατές του ότι η ήττα στον A' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αιτία της όχι τον εξωτερικό εχθρό, αλλά τους επανα­ στάτες του εσωτερικού που βρίσκονταν ανάμεσα στους πολιτικούς του Βερολίνου και που ήταν σκλάβοι των Εβραίων. Av αφαιρέσουμε το δημαγωγικό τους στοιχείο, αυτές οι ομιλίες ε ί­ ναι σημαντικές μόνο ως προς την αδιάκοπα επαναλαμβανόμενη άπο­

52

DAVID IRVING

ψη του Χ ίτλερ ότι μια αφοπλισμένη Γερμανία θα γινόταν λεία των άνομων απαιτήσεων των αρπακτικών γειτόνων της. Ζητούσε να γίνει η Γερμανία ένα έθνος χωρίς ταξικές διαφορές, όπου ο χειρώνακτας εργάτης και ο διανοούμενος θα σέβονταν ο ένας τη συμβολή του άλ­ λου. Σ ε μια περίπτωση, τον Απρίλιο 1920, έφτασε στο σημείο να δ ια ­ κηρύξει: «Χ ρεια ζόμα στε ένα δικτάτορα που να είναι ιδιοφυής, αν θ έ­ λουμε να σταθούμε πάλι στα πόδια μα ς». Oi στόχοι του δεν ήταν καθόλου μετριοπαθείς ούτε καν τύτε: θα αποκαθιστούσε το Γερμανικό Ράιχ, που θα εκτεινόταν από το Μέμελ στα ανατολικά, ως το Στρασβούργο στα δυτικά, κι από το Καίνιξμπεργκ ως την Μπρατισλάβα. Σ ε μια άλλη μυστική ομιλία του, μπροστά σε ένα ακροατήριο στο Σάλτσμπουργκ -πιθανόν στις 7 ή 8 Αυγούστου 1920- ο Χίτλερ ξεσήκωνε τους Αυστριακούς συμπατριώτες του, με τα ίδια δυο ιδανικά: «Πρώτον, Deutschland uber alles in der Welt (H Γερμανία υπεράνω όλων στην Υφήλιο). Και δεύτερον, η γερμανική κυριαρχία μας να εκτείνε­ ται σε κάθε έδαφος όπου ομιλείται η γερμανική γλώσσα». Αυτή η ομιλία του Σάλτσμπουργκ, από την οποία υπάρχει μόνο ένα θαμπό, φθαρμένο και μέχρι τώρα αδημοσίευτο στενογραφημένο χειρόγραφο, πλησιάζει περισσότερο από άλλες ομιλίες της εποχής τις αρχικές προθέσεις και σκέψεις του: To πρώτο αίτημα που πρέπει να θέσουμε, και το θέτουμε, είναι: 0 λαός μας να απελευθερωθεί, αυτές οι αλυσίδες να σπάσουν σε χίλια κομμάτια, και η Γερμανία να γίνει και πάλι κυρία της ψυχής και των πεπρωμένων της, μαζί με όλους αυτούς που θέλουν να ενωθούν μαζί της. (Χ ειροκροτή­ ματα) H εκπλήρωση αυτού του πρώτου αιτήματος θα ανοίξει το δρόμο για όλες τις άλλες μεταρρυθμίσεις. Ki εδώ είναι κάτι που ίσως διακρίνει εμάς από εσάς, σχετικά με το πρόγραμμά μας, παρ’ όλο που βρίσκεται πολύ κοντά στο πνεύμα των πραγμάτων: η στάση μας απέναντι στο εβράίκό πρόβλημα. Γ ια μας, δεν είναι ένα πρόβλημα για το οποίο μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια, ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί με μικρές παραχωρήσεις. Γ ια μας, το πρόβλημα είναι αν θα ξαναβρεί το έθνος μας την υγεία του, αν το εβραϊκό πνεύμα μπορεί πραγματικά να ξεριζωθεί. Μη σας ξεγελά η σκέψη ότι μπορείτε να καταπολεμήσετε μια ασθένεια χωρίς να σκοτώ­ σετε τον φορέα της, χωρίς να καταστρέψετε τον βάκιλο. Μη νομίζετε ότι μ πορείτε να πολεμήσετε τη φυλετική «φ υματίω ση», χωρίς να φροντίσετε να απαλλαγεί το έθνος από τον φορέα αυτής της αρρώστιας. H εβραϊκή μόλυνση δεν θα υποχωρήσει, αυτή η δηλητηρίαση του έθνους δεν θα π ά ­ ρ ει τέλος, αν οι ίδιοι οι φορείς της, οι Εβραίοι, δεν εξαφανιστούν από ανάμεσά μας. (Χ ειροκροτήμα τα )

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

53

Ρητορικά σχήματα όπως αυτά έβρισκαν μεγάλη απήχηση. O Χίτλερ, ωστόσο, σύντομα ανακάλυψε ότι δεν ήταν αυτή η γλώσσα που ο όχλος ήθελε να ακούει. Ζητούσε να οδηγηθούν στην κρεμάλα όσοι κερδοσκό­ πησαν με τον πόλεμο και τους ταύτιζε με τους Εβραίους. Στις 13 Α υ­ γούστου 1920, μια έκθεση της αστυνομίας αναφέρει ότι αφιέρωσε μια ομιλία του για πρώτη φορά αποκλειστικά στο ζήτημα των Εβραίων. Τους κατηγορούσε ως υπεύθυνους για τον πόλεμο και για κερδοσκο­ πία. To Ναζιστικό Κόμμα, δήλωνε, πρέπ ει να ξεκινήσει μια σταυροφο­ ρία κατά των Εβραίων. «Δ εν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ατμό­ σφαιρα πογκρόμ», προειδοποιούσε. «Π ρέπ ει, ωστόσο, να οπλιστούμε με αποφασιστικότητα δίχως τύψεις, για να αδράξουμε αυτό το κακό από τη ρίζα του και να εξαφανίσουμε ρίζες και κλαδιά». Μ ερικές εβδομάδες αργότερα δήλωνε ξεκάθαρα: «Δ εν μπορούμε να παραβλέψουμε το εβραϊκό πρόβλημα. Πρέπει να το λύσουμε». Μ ΕΤΑ ΞΥ του 1920 και της κατάληψης της εξουσίας το 1933, τα γ εγ ο ­ νότα π ρ έπ ει απλά να σκιαγραφηθούν. Ωστόσο, θα ήταν χρήσιμο να αναπαραγάγουμε εδώ ένα μέρος από το αδημοσίευτο ως τώρα αρ­ χείο μιας μυστικής συνάντησης του Χ ίτλερ με δυο από τους χρηματο­ δότες του Κόμματός του, τον πρίγκιπα Wrede και τον Γενικό Π ρόξε­ νο Scharrer, στο ξενοδοχείο Regina Palace του Μονάχου, στις 21 Δ ε­ κεμβρίου 1922. 0 δεύτερος είχε φ έρει μαζί του κι ένα στενογράφο που σημείωνε τις παρατηρήσεις του Χ ίτλερ καθώς ανέπτυσσε τις πο­ λιτικές απόψεις και προθέσεις του, τις οποίες συχνά διατύπωνε με εκπληκτική ειλικρίνεια .7 «Θ εω ρώ δεδομένο πως αν ο μπολσεβικισμός πά ρει το πάνω χέρι στην Γερμα νία », είπ ε, «εμ έν α ή θα με κρεμάσουν από τον πιο κοντι­ νό φανοστάτη, ή θα με κλειδώσουν σε κάποιο υπόγειο. Έτσι, το ζήτη­ μα για μένα δεν είναι το αν θέλω ή όχι να επιχειρήσω κάτι, αλλά το αν θα πετύχουμε ή όχι να εμποδίσουμε τους μπολσεβίκους να πά ­ ρουν την εξουσία. Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα ότι το κίνημά μας θα υπερτερήσει. Ξεκινήσαμε πριν από τριά μισ ι χρόνια με έξι άντρες. Σήμερα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα ιδανικά μας θα επικρατήσουν». «Μ ε τα πρόσφατα απαγορευτικά μέτρα τους κατά του Ναζιστικού Κ όμματος», συνέχισε, « ο ι διάφορες περιφ ερεια κές διοικήσεις κατάφεραν να βοηθήσουν την ακόμη μεγαλύτερη εξάπλωση του κινήμα­ τος, πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της Βαυαρίας». Oi κομμουνιστές, ωστόσο, περιχαρακώνονται γύρω από το Αμβούρ­ γο, στη Βόρεια Γερμανία. «Δ εν πιστεύω », παραδεχόταν, «ό τ ι θα μπο­ ρέσουμε να οργανώσουμε εγκαίρως κάτι σημαντικό στο βορρά, πριν επέλθει η καταστροφή. Av κάποιο επεισόδιο πυροδοτήσει μια σοβαρή

54

DAVID IRVING

σύγκρουση, τότε θα χάσουμε το βορρά και δεν θα μπορέσουμε να σώ­ σουμε την κατάσταση. To περισσότερο που θα μπορούσαμε να κάνου­ με από εδώ κάτω, είναι να οργανώσουμε μια αντεπίθεση. Όλες οι κου­ βέντες για εθνικιστικές οργανώσεις στο βορρά είναι καθαρή ανοησία... Δεν έχουν καμιά κατάλληλη, ισχυρή προσωπικότητα. Oi πόλεις που θα μπορούσαν να γίνουν κέντρα οργάνωσης, είναι στα χέρια των πολιτι­ κών εχθρών μας». Αφού εξέτασε τις αδυναμίες των «Συμβουλίων Οπλιτών» («Έχω π ε ι­ στεί ότι ο μπολσεβικισμός στο Μόναχο είναι μια ουτοπία», είπε), ο Χ ίτ ­ λερ συνέχισε: «Δεν υπάρχει λόγος να καταφύγουμε εμείς σε βία στην Βαυαρία, καθώς η δύναμή μας αυξάνεται από μέρα σε μέρα, έτσι κι αλ­ λιώ ς. Κ ά θ ε β δ ο μ ά δ α σ η μ ειώ ν ο υ μ ε μ ια αύξηση ενός ή δυο Hundertschaften (ταγμάτων εφόδου Ναζί), και τα μέλη μας αυξάνονται κατά χιλιάδες. Όσο η δύναμή μας αυξάνεται, δεν έχουμε κανένα λόγο να ακολουθήσουμε το δρόμο της βίας». Θα κατέφευγε στη βία, είπε εμπιστευτικά, μόνον αν ένιωθε ότι το Κόμμα δεν θα μπορούσε να επεκταθεί περισσότερο κι ότι «δ εν θα είχαμε τίποτα περισσότερο να κερδί­ σουμε, αν παραμέναμε συγκρατημένοι». Ήλπιζε πως όταν θα ερχόταν αυτή, η στιγμή ο βαυαρικός στρατός θα τον εφοδίαζε με όπλα. «Έχω δεκαεφτά Hundertschaften», καυχήθηκε. «Μ ε τη βοήθειά τους μπορώ να σαρώσω στους δρόμους όποιον δεν μου αρέσει η φάτσα του». Θύμισε στους δυο πλούσιους ακροατές του το πώς, μόνο με 1.800 Φασίστες ο Μουσολίνι είχε συντρίψει τη γενική απεργία στην Ιταλία. «Α ν ρίξω αυ­ τούς τους άντρες μου, σαν μια ισχυρή και συνεκτική δύναμη, στην κρίσι­ μη στιγμή, δεν θα υπάρξει τίποτα που να μη μπορώ να καταστείλω». 'Υστερα, ο Χ ίτλερ καθόρισε πώς οραματιζόταν την ανάπτυξη του νέου γερμανικού κράτους: «Πρώτον, θα υπάρξει εμφύλιος πόλεμος, με μακρόχρόνιο αγώνα για την εξουσία. Oi ευρωπαϊκές χώρες που έχουν συμφέροντα από την αναγέννηση της Γερμανίας θα μας υπο­ στηρίξουν και κυρίως, η Βρετανία. H Γαλλία, από την άλλη πλευρά, θα π ά ει με το μέρος των Μπολσεβίκων, καθώς έχει πολύ μεγάλο συμφέρον να κρατήσει την Γερμανία αποσταθεροποιημένη για όσο περισσότερο καιρό είναι δυνατόν, έτσι ώστε να έχει ελεύθερα τα χ έ­ ρια της στην Ρηνανία και στο Ρουρ». 0 Χ ίτλερ π ερίμενε ότι η Βρετανία θα υποστήριζε μια μελλοντική γερμα νική κυβέρνηση -φ τ ά ν ει να δημιουργούσε την α παιτούμενη εντύπωση σταθερότητα ς- επειδή η καταστροφή της Γερμανίας θα οδηγούσε σε μια ηγεμονία της Γαλλίας στην Ευρώπη, κι η Βρετανία θα έβλεπ ε τον εαυτό της να περιορίζεται στη θέση μιας «τρ ίτη ς τ ά ­ ξης παγκόσμιας δύναμης». Περίμενε ότι η Ιταλία θα συμμεριζόταν το βρετανικό -κ α ι το α μερι­ κανικό- ενδιαφέρον για να σταματήσει η εξάπλωση του Μπολσεβικι-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

55

σμού. «Π ρ έπ ει να συντηρήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον της Ιταλίας σε αυτό το σημείο, και να μην την ενοχλήσουμε κάνοντας προπαγάνδα για την ένωσή μας [Zusammenschlub] με την γερμανόφωνη Αυστρία, ή για την επανάκτηση του [ιταλικού] Νότιου Τυρόλου. Δεν έχω σκοπό να αφιερώσω ούτε καν ελάχιστο χρόνο», τόνιζε ο Χίτλερ αναπτύσσοντας το θέμα, «σ ε αυτούς που θέλουν την εξωτερική μας πολιτική γαντζω­ μένη στην απελευθέρωση του Νότιου Τυρόλου... Θα τα χαλάσουμε με την Ιταλία. Και να θυμόσαστε, αν αρχίσουν οι εχθροπραξίες [με τη Γαλλία], δεν θα μπορούμε να έχουμε άνθρακα και πρώτες ύλες από άλλη οδό, εκτός μέσω Ιταλίας. Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να χύ­ σω γερμανικό αίμα για το Νότιο Τυρόλο. Δεν θα δυσκολευτούμε να πείσουμε τους Γερμανούς να πολεμήσουν για τον Ρήνο, αλλά ποτέ για το Μεράνο ή το Μπολζάνο... Για την ώρα», τόνισε, «δ εν πρέπ ει να υπάρξει σύγκρουση με τους λατινικούς λαούς». Και ύστερα, είπ ε: «Π ιστεύω ότι θα βαδίσουμε κατά της Γαλλίας πριν περάσουν δυο ή τρεις δ εκ α ετίες». Oi παρατηρήσεις του σχετικά με τη Βρετανία έδειχναν καλές προ­ θέσεις, αλλά δεν π ερίμενε από αυτήν να επ ιτρ έψ ει στην Γερμανία να α νέβει πάνω από τη δεύτερη θέση. «Όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι η Βρετανία απέναντί μας, δεν θα μας επ ιτρ έψ ει ποτέ ξανά να γίνουμε μια μεγάλη δύναμη - όχι τώρα, που έχει πάρει μια ιδέα για το πόσο προικισμένοι είμαστε, ως προς τα επιστημονικά μας επιτεύγματα πριν από τον A' Παγκόσμιο Πόλε­ μο [1914-18], καθώς και ως προς τη στρατιωτική ισχύ μας κατά τη διάρκειά του. ... Μόλις η σταθερότητα επανέλθει, λίγο ως πολύ, στην Γερμανία , θα π ρ έπ ει να αποκαταστήσουμε όλες τις ζημιές που έχουν γίνει. Μπορούμε να ακολουθήσουμε είτε μια παγκόσμια στρατηγική (Weltpolitik), είτε μια ευρωπαϊκή. Μια προϋπόθεση για την παγκόσμια στρατηγική είναι μια ευρεία βάση, εδώ, στην Ευρώπη. Av ξεκινήσουμε μια παγκόσμια στρατηγι­ κή, τό τε θα π ρ έπ ει οπωσδήποτε να συγκρουστούμε με την Βρετανία. »Θ α μπορούσαμε να είχαμε ακολουθήσει μια παγκόσμια στρατηγική πριν από τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τό τε θα έπ ρ επ ε να είχαμε κλείσει συμμαχία με την Ρωσία. Av ωστόσο η Βρετανία είχε κατατροπω­ θεί, η Γερμανία δεν θα είχε κανένα όφελος, αφού η Ρωσία θα είχε κ ερ δ ί­ σει την Ιν δ ία ...» Γ ι’ αυτό, συμπέραινε ο Χ ίτλερ, «θ α ήταν πιθανόν καλύ­ τερο να υιοθετήσουμε μια ευρωπαϊκή στρατηγική. Θα έπ ρεπ ε να είχαμε συμμαχήσει το 1899 με τη Βρετανία. Τότε, θα μπορούσαμε να είχαμε ν ι­ κήσει την Ρωσία και θα ήμασταν ελεύθεροι να στραφούμε κατά της Γ α λ ­ λίας. Με την Γερμανία κυρία του οίκου της στην Ευρώπη, η κατάσταση δεν θα οδηγούσε ποτέ σε πόλεμο με την Β ρετα νία ».

56

DAVID IRVING

Μιλώντας πάνω στο ίδιο θέμα ως προς την Σοβιετική Ένωση, απηύθυνε αυτά τα σημαντικά λόγια προς το μικρό, εκλεκτό ακροατήριό του: «H σημερινή εθνική [μπολσεβίκικη] κυβέρνηση στην Ρωσία αποτελεί κίνδυνο για μας. Αμέσως μόλις μπορέσουν, οι Ρώσοι θα κόψουν το λαιμό όλων αυτών που τους βοήθησαν να ανέβουν στην εξουσία. ΓΥ αυτό ακριβώς, θα ήταν ζωτικό να δίασπάσουμε την ρωσική Αυτοκρατορία και να διαι­ ρέσουμε τα εδάφη και τις εκτάσεις της, εγκαθιστώντας εκεί Γερμανούς έποικους και καλλιεργώντας τα με γερμανικά άροτρα. Μετά... αν έχου­ με καλές σχέσεις με την Βρετανία, θα μπορέσουμε να λύσουμε το γαλλι­ κό πρόβλημα, χωρίς να παρέμβει η Βρετανία». Χωρίς ακόμη να χρησιμοποιήσει την ίδια τη λέξη, είχε θίξει το θέμα του Lebensraum (Ζωτικού Χώρου) της Γερμανίας. «Πρώτον», είπε, «θα πρέπει να δούμε το θέμα της άνεσης χώρου - αυτή είναι η απόλυτη προτεραιότητά μας... Μόνο τότε μπορεί η κυβέρνησή μας να εργαστεί και πάλι για το εθνικό συμφέρον διεξάγοντας έναν εθνικό πόλεμο. Ki αυτός σίγουρα θα οδηγήσει σε νικηφόρο αποτέλεσμα. Πρέπει να πάρου­ με μέτρα ώστε τα αναγκαία μυστικά να τηρηθούν. Πριν από τον Παγκό­ σμιο Πόλεμο, το απόρρητο για τον όλμο των 4,2 ιντσών και τα φλογοβό­ λα, τηρήθηκε αυστηρά». Ενώ πίστευε ότι η Βρετανία ήταν πολύ «πονη­ ρή » για να εγγυηθεί την ανόρθωση της Γερμανίας, προσδοκούσε την υποστήριξή της μακροπρόθεσμα κατά της Γαλλίας, φτάνει και οι δυο χώρες να ξεκαθάριζαν τα αμοιβαία συμφέροντά τους. Αναφερόμενος στην αυξανόμενη οικονομική κρίση που περνούσε η Γερμανία, ο Χίτλερ είπε στον πρίγκιπα και το γενικό πρόξενο: «Πιστεύω ότι η πτώση του γερμανικού μάρκου θα σταματήσει την ημέρα που θα πάψουμε να τυπώνουμε νέα χαρτονομίσματα. H κυβέρνηση, ωστόσο, απλώς εξακολουθεί να τυπώνει όγκους φρέσκου χαρτονομίσματος για να καμουφλάρει την ίδια τη χρεοκοπία της... Παντού στις κυβερνητικές υπηρεσίες, εκεί όπου συνήθως υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος, υπάρχουν τώρα τρεις και τέσσερις. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Μόνο μια σκληρή κυβέρνηση μπορεί να κάνει κάτι ενάντια σε αυτόν τον παράδεισο για τα παράσιτα και τους αεριτζήδες - ένας δικτάτορας που η προσωπική δημοτικότητά του δεν θα τον ενδιαφέρει καθόλου». «H Γερμανία χρειαζό­ ταν έναν νέο Βίσμαρκ», είπε ο Χίτλερ. 0 ίδιος θα έδινε ελάχιστη σημασία στους εχθρούς του, αν έπαιρνε την εξουσία: « 0 δικτάτορας μπορεί να ξεκαθαρίσει όλους τους λογαριασμούς με μια γενική απεργία που θα ξεσπάσει τη στιγμή που θα κάνει την εμ ­ φάνισή του», εξήγησε. «Αυτή η γενική απεργία θα του προσφέρει την ιδανική ευκαιρία για εκκαθάριση των κυβερνητικών υπηρεσιών. Όποιος θα αρνηθεί να εργαστεί σύμφωνα με τους όρους που θα θέσει ο δικτάτο­ ρας, θα απολύεται. Μόνον οι καλύτεροι θα προσλαμβάνονται. Όσοι μπή­ καν στις κυβερνητικές υπηρεσίες χάρη στο Κόμμα στο οποίο ανήκαν, θα

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

57

εκδιώκονται». Επανέλαβε ότι πίστευε πως ο γερμανικός λαός χρειαζόταν «ένα μονάρχη-είδωλο», όχι όμως ένα βασιλιά με ήπιους τρόπους, αλλά έναν «ηγεμόνα δίχως οίκτο, που να το λέει η καρδιά του», ένα δικτάτορα που θα κυβερνούσε με σιδερένιο χέρι, σαν τον Όλιβερ Κρόμβελ. Δεν υπήρχε τέτοιος άνδρας μεταξύ των σημερινών διεκδικητών του θρόνου. «Όταν, ύστερα από χρόνια τέτοιας σιδηράς ηγεσίας, ο λαός θα θελήσει έναν μετριοπαθέστερο ηγεμόνα, τότε θα είναι κατάλληλη στιγμή για έναν ήπιο και καλοσυνάτο μονάρχη που ο λαός θα κάνει είδωλό του. Μοιάζει με την εκπαίδευση ενός σκύλου: πρώτα τον παίρνει ένας σκληρός εκπαι­ δευτής κι ύστερα, όταν μάθει να πειθαρχεί, τον παραδίδουμε σε ένα φιλι­ κό αφεντικό τον οποίο ο σκύλος θα υπηρετεί με το μεγαλύτερο σεβασμό και αφοσίωση». Έτσι μιλούσε ο Αδόλφος Χίτλερ, ηλικίας 33 χρονών, τον Δεκέμβριο 1922. Θίγοντας το θέμα της θρησκείας, είπε απλά ότι ο χριστιανισμός ήταν το μόνο πιθανό ηθικό θεμέλιο για την Γερμανία κι ότι η θρησκευτι­ κή διαμάχη ήταν το χειρότερο κακό που θα μπορούσε να της συμβεί. Για τους νόμους είπε: «Θεωρώ το σωστό, ορκισμένο, επαγγελματία δικαστή ως μόνο αποδεκτό λειτουργό ενός συστήματος απονομής δικαιοσύνης». Ήταν αντίθετος στα κάθε είδους δικαστήρια ενόρκων. To Εβραϊκό Ζήτημα φανερά τον απασχολούσε, καθώς είχε ασχοληθεί με αυτό στο τέλος και για αρκετή ώρα, στην αξιοσημείωτη αυτή συζήτηση. Θαύμαζε τη λύση του Μέγα Φρειδερίκου: «Εκμηδένισε [ausgesc.haltet] τους Εβραίους από οπουδήποτε είχαν αποδειχθεί ενοχλητικοί, αλλά συνέχισε να τους χρησιμοποιεί όπου θα μπορούσαν να προσφέρουν. «Στην πολιτική μας ζωή», συνέχισε ο Χίτλερ, «ο ι Εβραίοι είναι αναμφισβήτητα ενοχλητικοί. Μεθοδικά δηλητηριάζουν το λαό μας. Συνήθιζα πάντα να θεωρώ απάνθρω­ πο τον αντισημιτισμό, αλλά τώρα η προσωπική μου πείρα με υποχρέωσε να μετατραπώ στον χειρότερο εχθρό του Σιωνισμού. Και με την ευκαιρία τονίζω ότι πολεμώ τον Εβραϊσμό όχι ως θρησκεία, αλλά ως φυλή». Χαρα­ κτήριζε τους Εβραίους γεννημένους καταστροφείς, ανίκανους για ηγέτες. Δεν είχαν ούτε πολιτισμό, ούτε Τέχνες, ούτε δική τους αρχιτεκτονική, που αποτελεί «την πιο σίγουρη έκφραση του πολιτισμού ενός λαού». «Οι λαοί έχουν ψυχή», είπε ο Χίτλερ, «αλλά οι Εβραίοι δεν έχουν. Είναι μονάχα υπολογιστές. Αυτό εξηγεί γιατί μόνο οι Εβραίοι ίδρυσαν τον Μαρξισμό, ο οποίος αρνείται και καταστρέφει την ίδια τη βάση κάθε πολιτισμού. Με τον Μαρξισμό τους οι Εβραίοι ήλπιζαν να δημιουργήσουν μια πλατιά, άβουλη λαϊκή μάζα, χωρίς καμιά πραγματική ευφύίά, ένα ανεύθυνο όργανο στα χέρια τους». Ήταν υποχρεωμένη η Γερμανία, ρωτούσε, να ανεχθεί στο μέλλον τον εβραϊκό ζυγό; «T o λιοντάρι είναι αρπακτικό ζώο», απαντούσε. «Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, το έχει στη φύση του. O άνθρωπος δεν είναι, ωστόσο, υποχρεωμένος να αφήσει το λιοντάρι να τον καταβροχθίσει. Πρέ­

58

DAVID IRVING

πει να σώσει το τομάρι του όπως μπορεί καλύτερα, έστω κι αν πρέπει να βλάψει το λιοντάρι. Ωστόσο, πρέπει να βρεθεί μια λύση για το εβραϊκό πρόβλημα. Av το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με την κοινή λογική, τότε τό­ σο το καλύτερο για όλους. Av όχι, τότε υπάρχουν δυο πιθανότητες: είτε η αιματηρή σύγκρουση, είτε μια “Αρμενοποίηση” ». (Άραγε, ο Χίτλερ αναφερόταν εδώ στη μυστική σφαγή των 1.500.000 Αρμενίων από τους Τούρκους στις αρχές του αιώνα; H διατύπωσή του ήταν εξοργιστικά αό­ ριστη). «Από πλευράς τακτικής και πολιτικής», εξήγησε, «υιοθετώ την άποψη ότι πρέπει να ενσταλάξω στο λαό μου την πεποίθηση ότι αυτοί που είναι εναντίον μας, είναι και θανάσιμοι εχθροί μας». Μερικές εβδο­ μάδες αργότερα, στις 23 Φεβρουαρίου 1923, ο κλάδος Μονάχου του Ναζιστικού Κόμματος δέχτηκε μια δωρεά ενός εκατομμυρίου μάρκων από τον Γενικό Πρόξενο Scharrer. ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ μετά από αυτά, τον Νοέμβριο 1923, ο Χίτλερ έκανε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα στο Μόναχο, δικάστηκε, φυλακίστηκε στο φρούριο Λάντσμπεργκ και τελικά, αφέθηκε ελεύθερος. Δημοσίευσε το Mein Kampf και αναδιοργάνωσε το Κόμμα μέσα στα επόμενα χρόνια, δίνοντάς του τη μορφή μιας πειθαρχημένης κι απολυταρχικής δύναμης, με τα δικά της κομματικά δικαστήρια, τη φρουρά της των SA, με τα καφετιά πουκάμισα, και με τους καφέ «πραιτοριανούς» της, τα SS, ώσπου, επικεφαλής ενός τεράστιου στρατού 1.000.000 κομματικών μελών, μπήκε στην Καγκελαρία του Βερολίνου τον Ιανουάριο του 1933. Δεν ήταν διό­ λου ασήμαντο κατόρθωμα για έναν άγνωστο, άφραγκο, τυφλωμένο από τα αέρια, δεκανέα του A' Παγκοσμίου Πολέμου, που το πέτυχε χωρίς κανένα άλλο μέσο εκτός από τη ρητορική δεινότητά του και μια παρορ­ μητική, σκοτεινή φιλοδοξία. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, πριν από το 1933, ο Χίτλερ είχε δια­ μορφώσει τα σχέδιά του μέχρι την τελική μορφή τους. Τα είχε επαναλάβει πιο συνεκτικά σε ένα χειρόγραφό του, το 1928, που δεν δημοσίευσε ποτέ. Με κυνική απλότητα σχεδίαζε την εξωτερική πολιτική του, που περιλάμ­ βανε μια επέκταση της γερμανικής κυριαρχίας από τα τότε 216.000 τετρα­ γωνικά μίλια σε μισό εκατομμύριο, σε βάρος της Ρωσίας και της Πολω­ νίας. Oi σύγχρονοί του ήταν πιο συντηρητικοί κι επιθυμούσαν να αποκα­ ταστήσουν απλώς τα σύνορα της Γερμανίας του 1914. Για τον Χίτλερ, αυ­ τός ήταν «ο πιο ηλίθιος στόχος εξωτερικής πολιτικής που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς», ήταν κάτι «αταίριαστο από πατριωτικής άποψης και διόλου ικανοποιητικό από στρατηγικής». Όχι, η Γερμανία έπρεπε να πα­ ραιτηθεί από τις απηρχαιωμένες βλέψεις της για υπερατλαντικές αποικια­ κές αγορές και αντίθετα, να στραφεί σε μια «ξεκάθαρη, ακλόνητη Raumpolitik». Πρώτα η Γερμανία έπρεπε «να δημιουργήσει μια ισχυρή δύ­ ναμη στρατού ξηράς», έτσι ώστε οι ξένοι να την παίρνουν στα σοβαρά.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

59

Ύστερα, έγραφε το 1928, έπρεπε να υπάρξει μια συμμαχία με την Βρετα­ νία και την Αυτοκρατορία της, έτσι ώστε «μαζί να μπορέσουμε να υπαγο­ ρεύσουμε το πώς θα γραφτεί η ιστορία του υπόλοιπου κόσμου». H ρητορική του δεινότητα στη διάρκεια αυτών των χρόνων είχε αναπτυ­ χθεί ακόμη περισσότερο. Oi ομιλίες του ήταν πολύωρες και ex tempore, αλλά λογικές. H δύναμη της υποβολής που διέθετε, επηρέαζε τους πάντες στο ακροατήριό του. Όπως είχε πει κάποτε ο Ροβεσπιέρος για τον Μαρά, «Α υ ­ τός ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος: πίστευε όσα έλεγε». H δύναμη του Χίτλερ μετά το 1933 θεμελιώθηκε, όπως έγραφε ο David Lloyd George το 1936, επειδή τήρησε τις υποσχέσεις του. Ανεβαίνοντας στην εξουσία, θα καταργούσε την ταξική πάλη του 19ου αιώνα και θα δη­ μιουργούσε μια Γερμανία ίσων ευκαιριών τόσο για τους χειρώνακτες, όσο και για τους διανοούμενους, για τους πλούσιους και για τους φτωχούς. «Δεν δίνει δεκάρα για την ιντελιγκέντσια», έγραφε ο Walther Hewel, ο σύ­ ντροφός του στη φυλακή του Λάντσμπεργκ, στις 14 Δεκεμβρίου 1924. «Οι άνθρωποι αυτοί πάντα φέρνουν χιλιάδες αντιρρήσεις σε κάθε απόφαση. Oi διανοούμενοι που θα τον χρειάζονται, θα έρθουν αργότερα με δική τους πρωτοβουλία, και θα αναλάβουν ηγετικό ρόλο στο πλευρό του». Είκοσι χρόνια αργότερα, σε μια μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς του, στις 27 Ιανουαρίου 1944, ο ίδιος ο Χίτλερ περιέγραψε την ψευδο-δαρβινική διαδικασία που είχε εφαρμόσει για να επιλέξει τη νέα ηγετική τάξη της Γερμανίας: είχε σκόπιμα χρησιμοποιήσει το ίδιο το Κόμμα ως φορέα για την επιλογή του μελλοντικού ηγετικού υλικού - άντρες με την απαραίτητη σκληρότητα, που δεν θα γονάτιζαν όταν θα άρχιζε ο πραγματικός αγώνας. «Σχεδίασα το μαχητικό μου μανιφέστο κι εσκεμμένα το συνέταξα έτσι, ώστε να προσελκύσει αρχικά μόνο την πιο σκληρή και την πιο αποφασισμένη μειο­ ψηφία του γερμανικού λαού. »Όταν ήμασταν αρκετά μικροί και ασήμαντοι, έλεγα συχνά στους οπα­ δούς μου ότι αν αυτό το μανιφέστο διακηρυχτεί χρόνο με το χρόνο, σε χιλιά­ δες ομιλιών σε όλο το έθνος, θα λειτουργήσει σαν μαγνήτης: σταδιακά, η μια ατσαλένια βελόνα θα προσελκύσει την άλλη και θα προσκολλούνταν σε αυτόν το μαγνήτη κι ύστερα, θα ερχόταν η στιγμή όπου αυτή η μειοψηφία θα ήταν σε αυτήν την πλευρά κι η πλειοψηφία στην άλλη, αλλά αυτή η μειοψηφία θα ήταν εκείνη που θα έγραφε Ιστορία, επειδή η πλειοψηφία ακολουθεί πάντα όταν υπάρχει μια σκληρή μειοψηφία που ανοίγει το δρόμο».8

O Χίτλερ, όταν θα ανέβαινε στην εξουσία μετά το 1933, θα υιοθετούσε τις ίδιες βασικές μεθόδους για την ανοικοδόμηση του γερμανικού έθνους, και θα χαλύβδωνε τα 80.000.000 των υπηκόων του για τις μελλοντικές δοκιμασίες. H εμπιστοσύνη του σε αυτούς ήταν γερά θεμελιωμένη: οι Γερμανοί ήταν εργατικοί, εφευρετικοί και λαός καλλιτεχνικός - είχαν δώ­

60

DAVID IRVING

σει σπουδαίους τεχνίτες, συνθέτες, φιλόσοφους κι επιστήμονες. 0 Χίτλερ είχε πει κάποτε ότι ο εθνικός χαρακτήρας των Γερμανών δεν είχε αλλά­ ξει από την εποχή που ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος είχε περιγράψει τα γερμανικά φύλα που είχαν κατακλύσει την βορειοδυτική Ευρώπη, 2.000 σχεδόν χρόνια πριν: «ένας άγριος, γενναίος, γενναιόδωρος, γαλανομάτης λαός». O Χίτλερ διαβεβαίωνε ότι αν, παρ’ όλα αυτά, η Ιστορία είχε δει επανειλημμένα τους Γερμανούς να πνίγονται μέσα στην παλίρροια των γεγονότων, ήταν επειδή τους είχαν προδώσει οι αδύναμοι ηγέτες τους. Είναι δύσκολο να καθορίσουμε προκαταβολικά το πώς ο Χίτλερ κατάφερε να ενδυναμώσει το φρόνημα του λαού του. O Μουσολίνι δεν το κατάφερε ποτέ αυτό με τον ιταλικό λαό, ακόμη κι ύστερα από είκοσι χρόνια φασιστικής ηγεμονίας. Στα 1943, η πλαδαρή δομή του ιταλικού φασισμού διαλύθηκε ύστερα από μερικές αεροπορικές επιδρομές και την ανατροπή του Μουσολίνι. Στην Γερμανία, ωστόσο, ύστερα από δέκα χρόνια ναζιστικής διαφώτισης, οι υπήκοοι του Χίτλερ μπόρεσαν να αντέξουν τις αεροπορικές επιδρομές των αντιπάλων -κατά τις οποίες, 50 έως 100.000 άνθρωποι σκοτώνονταν σε μια νύχτα- με τέτοια καρτερία, που οδήγησε σε απελπισία τους εχθρούς τους. Τελικά, όταν η Γερμανία ηττήθηκε για άλλη μια φορά, αυτοί οι αντίπαλοι αναγκάστηκαν να καταφύ­ γουν σε δρακόντεια μέτρα τιμωρίας, μαζικών δικών, κατασχέσεων και εκπατρισμών, φυλακίσεων και αναμορφώσεων, μέχρι να ξεριζωθούν οι σπόροι που είχε σπείρει ο Χίτλερ. O Αδόλφος Χίτλερ ίδρυσε το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα στην Γερ­ μανία και το στήριξε όχι σε ευμετάβλητες εκλογικές ψήφους, αλλά πάνω στο λαό, κι ο λαός του πρόσφερε -στην τεράστια πλειοψηφία του- τη δί­ χως όρους υποστήριξή του μέχρι το τέλος.

«S

5

*'*w^ >CHESSt A i d s digestion &!-, 6d. cV S.*rf. tetk.

m OSE PE>iW .

FBIOAY. MAECIt 24. 1$33.

JUDEA DECLARES WAR ON GERMANY Jews Of A ll The WorUl Unite In Action HIGHER JSU & *ftP;$F&5 Si MK. MacDONALD EXPLADJS BOYCOTTOF WAGES FOR Η'Ή-,·-HIS TOUK SggggBtfii GERMAN GOODS 1 9 STEEL CAN BE 2 ^¾ -¾ = WORKgRS EUROPE” *Λ« * »wy«W>l*>*Jfc; Έ ί&

sp s

S ttS S DEMONSTRATIONS IN MAMY DISTEICTS

= S H

,£ ΰ Χ

*

* ^ ^ ^

^ = H

D R A M A T IC A C H O X " Dtiff E>pttM'' SpMUI M itiaI CwnqwMto*t. '

A S IN C R P A S B OP THREB S toL IN G S A 1 SSEK:

New “1 BilI In The Dail

TBX BiKTn Of MIDZA

BBlG H T<.SW r.iTf:A BLAOvTOWN : .

W

rJflX '!& ay Exfrew" i i i M R DK YALBRA —·’■· vi<|*M*W:TK< *ul » *pteUj KpfWSBAND STA TE MC4f*M!M Joeiu# Itw BU«h “' >*fe* A* f*riinA*oii*VV, *ar&tt&gk*Hf*- iobi* rtw*sy '♦ ttfc» *h fi«w! SBCRET XEASCSB bt ge»K <&Uu lit f*i fc«. K» * {MCgtft&mhftWieom^* XtmtVK Ur. -Vk OTW u.

\tL U ««l a «estsaj ία »tWii *gMM* tte Nu> y.

A*tfHI p*ltfutMK, ii Tfetekixgttu................................ ............................. tofcarnwdflw**nfeisoc(t.

fe

tmr it

i

***’'**'ieS.iw^"

78SrSr&&7R ^¾*¾w«*.MW-· 1 fS^sSxZSg'Zi«Γνκ»

M ia δυσοίωνη αρχή: Στις 24 Μαρτίου 1933 διεθνείς εβραϊκοί οργανισμοί κηρύσσουν τον «π όλεμο» στη Χ ιτλερική Γερμανία. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

» 0 1 1

ΠΡΟΣ THN ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ O όχλος, σ υ νέρ χετα ι O Rienzi είνα ι α υ τ ό ς π ο υ τον χ ρ ίει Ιππό τη. Π ά ρ ε του τον Rienzi — κα ι είνα ι α υ τό π ο υ ήτο. (Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

O Χίτλερ σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ME ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ O

TAN 0 ΧΙΤΛΕΡ έγινε Καγκελάριος, στις 30 Ιανουαρίου 1933, η Γερμα­ νία ήταν διεθνώς χρεοκοπημένη, μέσα σε έναν αφερέγγυο κόσμο. Oi άνεργοι ήταν εκατομμύρια. Στις 5 Μαρτίου 1933, το Κόμμα του αύξησε τη δύναμή του στις εκλογές και κέρδισε τις 288 από τις 647 έδρες του Ράιχσταγκ. To Κομμουνιστικό Κόμμα τέθηκε σε παρανομία, κατά τη διάρκεια της πρώτης του Κυβέρνησης της 30 Ιανουαρίου, μέτρο με το οποίο ο Χίτλερ ήταν αντίθετος επειδή φοβόταν μια γενική απεργία («Δεν μπορείτε να κηρύξετε παράνομους 6.000.000 ανθρώπους»). Άρχισε να εφαρμόζει τους νόμους που είχε υποσχεθεί, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και κάποια διατάγματα για τον αποκλεισμό των Εβραίων από ορισμένα επαγγέλματα, από το εμπόριο και τελικά, από την ίδια την Γερμανία. Διέθετε οξύτερη αντίληψη για τα οικονομικά θέματα, από όσο πίστευαν οι άλλοι. O κόμης Lutz Schwerin von Krosigk, τον οποίο είχε «κληρονομή­ σ ε ι» ως ϊπ ουργό Οικονομικών, έγραφε κατ’ ιδίαν μετά τον πόλεμο: «Απέρριπτε τις προειδοποιήσεις για τον πληθωρισμό -που δεν ήταν πάντα σωστές- λέγοντας ότι κάτω από μια ισχυρή κυβέρνηση, ο πληθωρισμός ήταν αδύνατο να βρει πρόσφορο έδαφος. Ως προς αυτό, είχε ένα απόλυτα υγιές ένστικτο και διέκρινε πως ήταν αναγκαίο να παραμείνουν οι δαπά­ νες ευθυγραμμισμένες με τα έσοδα». O Χίτλερ αποκατέστησε την εμπιστοσύνη του έθνους στο μέλλον, πράγμα που αποτέλεσε τη βάση για την οικονομική ανασυγκρότηση. Καθιερώθηκε αυστηρός αγορανομικός έλεγχος τιμών και μισθών. Στο μ ε­ ταξύ, ο dr. Hjalmar Schacht, απύλυτος άρχοντας της Τράπεζας του Ράιχ, προχώρησε σε ενέργειες για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Γερ­ μανίας εφαρμόζοντας αυστηρά διμερείς εμπορικές συμφωνίες κι εξασφα­ λίζοντας πιστώσεις για τα φιλόδοξα προγράμματα του Χίτλερ.9 H πρώτη βάση της εξουσίας του Χίτλερ, στα 1933, ήταν η εργατική δύναμη. Ανάμεσα στα χαρτιά του Walther Hewel,10 του δεκαεννιάχρονου φοιτητή που ήταν συγκρατούμενός του στο φρούριο Λάντσμπεργκ,

64

DAVID IRVING

υπάρχει και τούτη η δογματική δήλωση, υπογεγραμμένη από το χέρι του Χίτλερ: «Π ρέπει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλο και να είναι αξιοσέβαστοι από τους τρίτους - ο διανοούμενος πρέπει να σέβεται τον χειρώνακτα, και το αντίστροφο. Κανένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο. Ki από τους δυο θα προκύψει ο νέος άνθρωπος: ο άνθρωπος του επερχόμενου Γερμανικού Ράιχ! Α 8όλφοςΧίτλερ, Αάντσμπεργκ, 18 Δεκεμβρίου 1924». (Από τη φυλακή).

Μετά το 1933, οι εργάτες δεν ήταν πια στο περιθώριο της κοινωνίας. Όλα τα καρκινώματα της βιομηχανικής αναταραχής -α π ερ γίες «λοκ άουτ», αποχές- έγιναν φαντάσματα του παρελθόντος. Όπως το έθεσε ο Καρλ Νταίνιτς, διάδοχος για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα του Χίτλερ, το 1945: « Τ ι ένοιαζε τους εργάτες το Εβραϊκό πρόβλημα; Ε π ιτέ­ λους, είχαν πάλι τροφή και δουλειά και ήταν αξιοπρεπή ανθρώπινα όντα». Tov Απρίλιο του 1933, ο Χίτλερ κατήργησε τα εργατικά συνδικάτα, συνένωσε το προσωπικό, τα μέλη και τα περιουσιακά στοιχεία τους σε ένα μονολιθικό Γερμανικό Εργατικό Μέτωπο, το DAF. Ήταν το μεγαλύ­ τερο εργατικό συνδικάτο του κόσμου κι ένα από τα πιο επιτυχημένα. O dr. Robert Ley,11 ο τραυλίζων παχύσαρκος κομματικός αξιωματούχος που ήλεγχε το DAF τα επόμενα δώδεκα χρόνια, σίγουρα αξίζει καλύτερη μ ε­ ταχείριση από την Ιστορία. To DAF εισέπραττε κανονικά το 95 τοις εκα­ τό των εισφορών των μελών του, μια δίχως προηγούμενο έκφραση της εμπιστοσύνης αυτών των 30.000.000 εργατών. Με αυτόν τον τεράστιο πλούτο, το DAF ναυπήγησε για τους εργάτες κρουαζιερόπλοια, έχτισε εργατικές κατοικίες, καταστήματα, ξενοδοχεία και αναρρωτήρια. Χρημα­ τοδοτούσε την αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen, τα ναυπηγεία Vulkan, βιομηχανίες τροφίμων και την Γερμανική Τράπεζα Εργασίας. 0 Χίτλερ σεβόταν τις ικανότητες του Ley και πρόθυμα φωτογραφιζόταν μαζί με την όμορφη σταχτόξανθη πρώτη σύζυγό του. 0 εργατικός ηγέτης Ley θα στεκόταν στο πλευρό του Χίτλερ ακόμη και πέρα από το τέλος. ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ των μηνών φυλάκισής του στο Αάντσμπεργκ, ο Χίτλερ ε ί­ χε αναφέρει μια ιδιαίτερη φιλοδοξία του: την κατασκευή ενός δικτύου υπερεθνικών οδών. 0 Schwerin von Krosigk θα γράψει: 0 Χίτλερ συνήθιζε να περιγράφει πώς οι άνθρωποι των πόλεων επέστρεφαν από τις εξόδους τους τα Σαββατοκύριακα: στριμωγμένοι σε τρένα, με τα ρούχα τους χωρίς κουμπιά, με τα καπέλα τους τσαλακωμένα, την καλή τους

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

65

διάθεση κατεστραμμένη, έχοντας χάσει κάθε όφελος από τη χαλάρωση. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν να έχουν τα δικά τους αυτοκίνητα και να πηγαίνουν σε πραγματικές κυριακάτι­ κες εκδρομές, χωρίς όλη αυτήν την ταλαιπωρία... H κατασκευή οδικού δικτύ­ ου ήταν πάντα ένδειξη ισχυρών κυβερνήσεων, είπε, από τους Ρωμαίους και τουςΊνκας, μέχρι τον Ναπολέοντα.

Μόνο δώδεκα ημέρες μετά την κατάληψη της εξουσίας το 1933, ο Χίτλερ εξήγγειλε το πρόγραμμα κατασκευής αυτοκινητοδρόμων. Στις 28 Ιουνίου, η Κυβέρνηση πέρασε στη Βουλή το νόμο και λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ κάλεσε τον dr. Fritz Todt, ένα μηχανικό που είχε συντάξει μια μ ε­ λέτη 48 σελίδων πάνω στα προβλήματα οδοποιΐας το 1932, για να τον ρω­ τήσει αν ήθελε να αναλάβει τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή της Γερμανι­ κής Οδοποιίας. Είπε ότι ο ίδιος πάντα προτιμούσε να ταξιδεύει με αυτο­ κίνητο παρά με τρένο, καθώς η επαφή με το λαό ήταν πιο άμεση: «Θα πρέπει να έχω διανύσει μισό εκατομμύριο μίλια μέσα στα δεκατέσσερα χρόνια του αγώνα μου για την εξουσία». 0 Todt δέχτηκε τη δουλειά: η συνέντευξη διάρκεσε μόλις τρία λεπτά. Στις 5 Ιουλίου, ο Χίτλερ κάλεσε πάλι τον Todt, περπάτησαν μαζί επί είκοσι λεπτά, του είπε ποιους δρό­ μους θα έπρεπε να συμπεριλάβει το πρώτο δίκτυο, έθεσε το ελάχιστο πλάτος των λωρίδων και τον έστειλε να πιάσει δουλειά αμέσως. (Όλα αυ­ τά προκύπτουν από τα ιδιωτικά έγγραφα του Todt.) H στρατηγική σημα­ σία των εθνικών οδών είχε υπερεκτιμηθεί. To γερμανικό σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν πολύ μεγαλύτερης σημασίας. Για την ώρα, οι αυτοκινητόδρο­ μοι ήταν το μέσο με το οποίο μπορούσε να ενισχυθεί η γερμανική εθνική ενότητα, επειδή ο Χίτλερ συνειδητοποίησε ότι ο αγώνας ενάντια στον επαρχιωτισμό και στις διαχωριστικές τάσεις, θα διαρκούσε για πολλά χρόνια ακόμα.12 Ταυτόχρονα, ο Χίτλερ διόρισε Υπουργό Προπαγάνδας και Δημόσιου Διαφωτισμού τον δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς,13 έναν εύγλωττο τριανταπεντάχρονο από τη Ρηνανία. Στο κυβερνητικό του συμβούλιο στις 11 Μαρτίου 1933, ο Χίτλερ εξηγούσε: Μια από τις κύριες εργασίες του Τπουργείου αυτού θα είναι να προετοιμάσει [το έθνος] για τις σημαντικές κυβερνητικές ενέργειες... Τα κυβερνητικά μ έ­ τρα δεν θα ληφθούν μέχρι να υπάρξει μια ορισμένη περίοδος ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

0 Χίτλερ θεωρούσε αδικαιολόγητη σπατάλη ζωτικών εθνικών πόρων τη συχνή σκανδαλοθηρία των εφημερίδων των δημοκρατιών. Πίστευε ότι ο Τύπος θα μπορούσε να γίνει ισχυρό όργανο εθνικής πολιτικής. H ελευθε­ ρία των εφημερίδων είχε ήδη σοβαρά περιορισθεί με νόμους που είχαν ψη­

66

DAVID IRVING

φιστεί από τις προ-χιτλερικές κυβερνήσεις του Heinrich Bruning και του Franz von Papen. O Γκαίμπελς, ωστόσο, ξεπέρασε και τους δυο, φιμώνο­ ντας τις φωνές των διαφωνούντων, εκκαθαρίζοντας τους δημοσιογραφι­ κούς οργανισμούς κι ευθυγραμμίζοντας τους με τη ναζιστική πολιτική, ή απλώς κατάσχοντας τις εγκαταστάσεις τους. Για να εγκαθιδρΰσει ένα κυ­ ριολεκτικό μονοπώλιο Τύπου του Ναζιστικού Κόμματος, ο Χίτλερ χρησι­ μοποίησε τον εκδοτικό οίκο του Franz Eher τον οποίο είχε αγοράσει το Κόμμα το 1920, (σε μια περίοδο όπου ο οίκος αυτός εξέδιδε μια αναξιόπι­ στη καθημερινή εφημερίδα στο Μόναχο, τη Volkischer Beobachter, με μόλις 7.000 αναγνώστες. O Χίτλερ διόρισε τον Απρίλιο του 1922 διαχειριστή του Eher τον Max Amann, επιλοχία του στον Παγκόσμιο Πόλεμο και η κυκλο­ φορία της εφημερίδας άρχισε να αυξάνεται). Μέσα σε ένα χρόνο από την κατάληψη της εξουσίας το 1933, το Ναζιστικό Κόμμα θα είχε κάτω από τον έλεγχό του 86 εφημερίδες, με 3.200.000 αναγνώστες14. Ενεργοποιήθηκαν νόμοι και έκλεισαν 120 σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά τυπογραφεία, τα οποία πουλήθηκαν στο Κόμμα σε εξευτελιστικές τιμές. O Max Amann σύντομα έλεγχε μια Αυτοκρατορία από 700 εφημερίδες. Εβραίοι και Μαρξιστές απαγορευόταν να ασχοληθούν κατά οποιοδήποτε τρόπο με τη δημοσιογραφία. Από τα μέσα του 1935, ο Καθολικός Τύπος εκκαθαρίστηκε επίσης, λόγω των διασπαστικών του τάσεων. Όπως τόνισε ο Γκαίμπελς: «Απορρίπτω την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν στην Γερμανία καθολικές και προτεσταντικές εφημερίδες, ή εργατικές ή αγροτικές, ή εφημερίδες, των αστών και του προλεταριάτου. Υπάρχουν μόνο γερμανικές εφημερίδες». ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ο Χίτλερ εδραίωσε το αστυνομικό του κράτος. O έλεγχος της αστυνομίας πέρασε προοδευτικά στα χέρια του Χάινριχ Χίμλερ, Αρχηγού των SS.15 Μόλις ο Χίτλερ πήρε την εξουσία ο Χίμλερ είχε αρχι­ κά κάτω από τον έλεγχό του την αστυνομική δύναμη του Μονάχου, αλλά το 1935 θα έλεγχε πλέον τις αστυνομικές δυνάμεις ολόκληρου του Ράιχ. O Χίτλερ δέχτηκε πρόθυμα ότι τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» του Χίμλερ ήταν απαραίτητα για την πολιτική αναμόρφωση των διαφωνού­ ντων καθώς και των ακόλαστων, επειδή από το 1935 τα στρατόπεδα θα φιλοξενούσαν πάρα πολλούς άτυχους τους οποίους ο Χίμλερ είχε φυλα­ κίσει, θεωρώντας πως αυτό ήταν απαραίτητο μέτρο δραστικής θεραπείας για κάποια απεχθή ανθρώπινα ολισθήματα. («H τιμο^ρία δεν σας επιβάλ­ λεται από τον Φύρερ για να σας κάνει κακύ», έγραφε ο Χίμλερ σε έναν αλκοολικό έγκλειστο στο Νταχάου, στις 18 Μαΐου 1937, «αλλά για να σας απομακρύνει από ένα δρόμο που, όπως είναι φανερό, οδηγεί εσάς και την οικογένειά σας στην καταστροφή»). Επικεφαλής της Ασφάλειας ήταν ο Ράινχαρτ Χάιντριχ. O Χίμλερ τον είχε διορίσει τον Μάρτιο του 1933, όταν ήταν είκοσι εννέα χρόνων επικε­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

61

φαλής της αστυνομικής διεύθυνσης του Μονάχου. Ψηλός, ξανθός αξιωμα­ τικός, με αετίσια χαρακτηριστικά, ο Χάιντριχ -ο οποίος έγινε αργότερα πολύ γνωστός για την αναλγησία του- θα πρέπει να έκρυβε κάποια δό­ ση χιούμορ στη σκοτεινή ψυχή του, αφού το 1939 τόλμησε να γράψει στον Αρχηγό των SS ότι ανάμεσα στους προγόνους του Χίμλερ είχε εντο­ πιστεί μια μάγισσα που, πολύ σωστά, την έστειλαν στην πυρά το 1629. Ελάχιστα θα μπορούσαν να ειπωθούν με βεβαιότητα ως προς τη μορ­ φή των σχέσεων του Χίτλερ με τον Χίμλερ. Στα σχολαστικά ορνιθοσκαλί­ σματα των χειρογράφων του Χίμλερ υπάρχει κατάλογος θεμάτων προς συζήτηση με τον Φύρερ, και κάποιες φορές έχει προσθέσει τις αποφά­ σεις του Χίτλερ για την κάθε περίπτωση. Τα κενά που αποκαλύπτουν αυτές οι σημειώσεις, είναι τόσο εκπληκτικά, ώστε μας αφήνουν να υπο­ θέσουμε ότι ο Χίμλερ δεν έλεγε στο Χίτλερ πολλά και πάντως αποσιω­ πούσε όσα σχετίζονταν με τις άνομες δραστηριότητές του. ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ πιο σημαντικούς τομείς επιτήρησης στο αστυνομικό κράτος του Χίτλερ ελεγχόταν όχι από τον Χίμλερ, αλλά από τον Χέρμαν Γκαίρινγκ. Ki αυτός ο τομέας ήταν το Forschungsamt, ή «Γραφείο Ε ρευ­ νών», που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1933, μονοπωλώντας τις υπο­ κλοπές.16 To Γραφείο αυτό ήταν μια πηγή αστυνομικής, οικονομικής και πολιτικής κατασκοπίας ανώτατης βαθμίδας. Τυπωμένα σε χαρακτηριστι­ κά καφέ χαρτιά που τους χάρισαν και το διάσημο όνομά τους -«κα φ έ σελίδες»- τα προϊόντα αυτά των υποκλοπών μοιράζονταν στους υπουρ­ γούς του Χίτλερ μέσα σε κλειδωμένα ταχυδρομικά κουτιά ή με το εσωτερικύ ταχυδρομείο, αλλά με την αυστηρή ένδειξη «ιδίαις αυτού χερσίν». Δυστυχώς, το σύνολο των αρχείων του Γραφείου αυτού καταστράφηκε το 1945. Σκόρπια τμήματά του που περισώθηκαν, αποδεικνύουν τη σκο­ τεινή αποτελεσματικότητά του, μέσα από υποκλοπές ρουτίνας που θα αναφέρουμε σε επόμενα κεφάλαια, για πρόσωπα δευτερευούσης σημα­ σίας, όπως ο Gauleiter Julius Streicher, η Miss Unity Mitford, η πριγκίπισσα Stephanie Hohenlohe, οι ερωμένες του Γκαίμπελς ή ακύμη κι ο υπα­ σπιστής του Χίτλερ Fritz Wiedemann. H πρώτη αναφορά στο έργο αυτού του Γραφείου έγινε σε μια συνεδρίαση του Τπουργικού Συμβουλίου, στις 29 Μαρτίου 1933, όταν είπαν στον Χίτλερ για τα υπερβολικά ρεπορτάζ των ξένων εφημερίδων σχετικά με τις αντιεβράίκές ακρότητες στην Γερ­ μανία. «Ο ι ειδήσεις περί ακροτήτων τηλεγραφήθηκαν κυρίως στην Αμερι­ κή από τον Deuss, απεσταλμένο του Συγκροτήματος Hearst στην Γερμα­ νία. Αυτό διαπιστώθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία μέσω των παγιδευμένων τηλεφωνικών συνομιλιών του». (0 Χίτλερ συμφώνησε ότι ο Deuss έπρεπε να απελαθεί). Παρακολουθούνταν επίσης και Γερμανοί, μέλη της αντιπολίτευσης. Μια «καφέ σελίδα» αναφέρεται σε τηλεφωνική συνομιλία της συζύγου του στρατηγού Kurt von Scheicher με μια φίλη της, που ανα-

68

DAVID IRVING

φερόταν σε ένα γρίφο: « Τ ι είναι αυτό που χωρίς το i, κανένας δεν θέλει να είναι, ενώ με το i, όλοι θέλουν να είναι;». H απάντηση ήταν arisch, Άριος. Arsch, σημαίνει οπίσθια. O ΧΙΤΛΕΡ φρόντισε συνετά να έχει καλές σχέσεις με τον σεβάσμιο Πρόε­ δρο της Γερμανίας, στρατάρχη φον Χίντενμπουργκ.17 O Χίντενμπουργκ ήταν ο Ανώτατος Άρχοντας και μπορούσε να μπλοκάρει όποια πρόταση του Χίτλερ ήθελε. O Χίτλερ τον καλόπιασε διορίζοντας Αρχηγό της Καγκε­ λαρίας του Ράιχ τον dr. Hans Lammers, έναν ειδικό συνταγματολόγο. Ανέλαβε επίσης να διατηρήσει τον dr. Otto Meissner στη θέση του Αρχηγού της Καγκελαρίας του Προέδρου, και τον Frantz Seldte Τπουργό Εργασίας, υποσχέσεις που θα τηρούσε μέχρι τον θάνατό του, δώδεκα χρόνια αργότερα. 0 Χίτλερ εργάστηκε επίσης σκληρά για να πάρει με το μέρος του τη Ράιχσβερ, τις Ένοπλες Δυνάμεις. H συνθήκη των Βερσαλιών επέτρεπε στην Γερμανία να συντηρεί ένα στρατό μόνον 100.000 ανδρών, αριθμητι­ κά μικρότερο σε σύγκριση με τα μάχιμα στρατεύματα των περισσότερων χωρών (η Ιταλία λόγου χάρη είχε 600.000 άνδρες). H ίδια συνθήκη απα­ γόρευε στην Γερμανία την κατασκευή βαρέων όπλων, μαχητικών αερο­ πλάνων, αρμάτων μάχης και αντιαεροπορικών πυροβόλων, ενώ το ναυτι­ κό της είχε παροπλιστεί και δεν διέθετε πολεμική αεροπορία. Ακόμη και πριν το 1933, ο Χίτλερ είχε προσεγγίσει τη Ράιχσβερ με όλες τις κολα­ κείες και τις προτάσεις ενός πολιτικού που φλερτάρει με μια γειτονική δύναμη την οποία χρειάζεται για σύμμαχο. Αυτές οι αρχικές επαφές, ωστόσο, με τη Ράιχσβερ τον είχαν απογοητεύσει. Έτρεφε αισθήματα σε­ βασμού για τον απόστρατο στρατηγό Hans von Seeckt μέχρι τον Νοέμ­ βριο 1933, οπότε τον συνάντησε στο διαμέρισμα του Γκαίρινγκ στο Β ε ­ ρολίνο. Εκεί, ο Seeckt αναφέρθηκε στις στενές σχέσεις του με το Γερμα­ νικό Λαϊκό Κόμμα. O Χίτλερ τότε σηκώθηκε απότομα και τον διέκοψε: «Στρατηγέ μου! Νόμιζα πως μιλούσα με έναν από τους πιο σπουδαίους ηγέτες του στρατού μας κατά τον Παγκόσμιο Πόλεμο! To γεγονός ότι φλερτάρετε με ένα πολιτικό κόμμα με κατέπληξε! Τελειώσαμε!». 01 σχέσεις με τον τότε Ανώτατο Διοικητή του Στρατού, τον κομψευόμενο στρατηγό Kurt von Hammerstein-Equord, ήταν εξίσου ψυχρές. Κάποια φορά απείλησε τον Χίτλερ λέγοντας: «Κ ύριε Χίτλερ, αν έρθετε νό­ μιμα στην εξουσία, έχει καλά>ς. Av όχι, θα ανοίξω πυρ». Ωστόσο, ο νέος Υπουργός Στρατιωτικών, ο στρατηγός Werner von Blomberg, που είχε διοριστεί από τον Χίντενμπουργκ, είχε διοικήσει το κρατίδιο της Ανατο­ λικής Πρωσίας με σεβασμό προς την εκεί ναζιστική οργάνωση, θεωρώ­ ντας τη ευπρόσδεκτο συμπλήρωμα της άμυνας αυτής της εκτεθειμένης επαρχίας ενάντια στη μόνιμη απειλή μιας πολωνικής επίθεσης. Είχε δη­ λώσει την απεριόριστη αφοσίωσή του στον Χίτλερ. 0 Reichenau, αρχηγός

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

69

του Επιτελείου του, προερχόταν επίσης από την Ανατολική Πρωσία και δεν έμενε διόλου αδιάφορος απέναντι στην ιδεολογία των Ναζί. Απέναντι σε όλους τους στρατηγούς, ο Χίτλερ είχε ένα ισχυρό επιχεί­ ρημα. Σκόπευε να αποκαταστήσει τη δύναμη κρούσης της Γερμανίας, αψηφώντας τους περιορισμούς των Βερσαλλιών. Σχεδόν αμέσως μετά την «κατάληψη της εξουσίας», ζήτησε να συναντηθεί με τους στρατηγούς και δανείστηκε το διαμέρισμα του Hammerstein στον αριθμό 14 της Bendler Strasse, για να τους δεξιωθεί. Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1933. Φτάνοντας με τον Lammers και τον Wilhelm Bruckner, τον επιβλητικό, σωματώδη υπα­ σπιστή του με τη στολή των SA, ο Χίτλερ ήταν εξαιρετικά νευρικός και το έδειχνε σε ύλη τη διάρκεια του δείπνου. Κάποια στιγμή, χτύπησε με το μαχαίρι το ποτήρι του ζητώντας από τους συνδαιτύμονες να κάνουν ησυ­ χία κι έβγαλε ένα λόγο18 από τον οποίο ο υπασπιστής του Hammerstein, ταγματάρχης Horst von Mellenthin, κράτησε λεπτομερείς σημειώσεις. Από αυτές, μεταφέρουμε ένα μέρος: Υπάρχουν δυυ πιθανυί τρόποι για να ξεπεράσουμε την απελπιστική μας κα­ τάσταση: πρώτον, να κερδίσουμε με τη βία νέες αγορές για την παραγωγή μας, δεύτερον να εξασφαλίσουμε νέο Lebensraum για το πλεόνασμα του πλη­ θυσμού μας.* Μια κοινή γνώμη που διψά για ειρήνη, δεν θα ανεχτεί τέτοιους στόχους. Θα πρέπει να προετοιμαστεί γι’ αυτόν το σκοπό. H Γερμανία πρέπει να επανακτήσει απόλυτη ελευθερία αποφάσεων. Ki αυτό δεν θα είναι εφικτό, αν δεν αποκτήσουμε πρώτα πολιτική δύναμη. Γ ι’ αυτό ακριβώς, στόχος μου είναι να αποκαταστήσω πρώτα την πολιτική μας δύναμη. Είναι πρωταρχικό η οργάνωσή μου [του Ναζιστικού Κόμματος] να επαναφέρει τους πολίτες μας σε κατάσταση ετοιμότητας. H Δημοκρατία είναι μια Ουτοπία. Είναι κάτι απραγματοποίητο. Δεν θα τη βρείτε σε καμιά βιομη­ χανία, ούτε στιςΈνοπλες Δυνάμεις, οπότε δεν είναι και πολύ χρήσιμη σε έναν πολύπλοκο θεσμό όπως το κράτος. H Δημοκρατία είναι το χειρότερο από όλα τα πιθανά κακά. Μόνο ένας μπορεί και θα πρέπει να δίνει διαταγές. Αυτό είναι το ιδανικό που επεξεργάζομαι από το 1918, και το γεγονός ότι το Κίνη­ μά μου -που αυξήθηκε από επτά μόλις οπαδούς σε 12.000.000- με έχει εξυ­ ψώσει από απλό στρατιώτη σε Καγκελάριο του Ράιχ και αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης που περιμένει να το στρέψουμε προς αυτά τα ιδανικά. H κοινή γνώμη πρέπει να μάθει να σκέπτεται ως έθνος. Αυτό θα την κρα­ τήσει ενωμένη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθίύ, αλλά μόνο με τη βία.

* Σ.τ.Σ.: Ένας άλλος στρατηγός που ήταν παρών, ο Curt Liebmann, σημείωσε τις λέ­ ξεις αυτές ως εξής: «Πρέπει να πολεμήσουμε για νέες αγορές εξαγωγών, ή Ga μπορούσαμε -κι αυτό θα ’ταν καλύτερο- να κατακτήσουμε Ζωτικό Χώρο στα ανα­ τολικά και να τον εκγερμανίσουμε δίχως οίκτο.

70

DAVID IRVING

Όσοι δεν συμφωνήσουν, πρέπει να υποχρεωθούν να xo κάνουν. H υπέρτατη εντολή μας είναι να διατηρήσουμε την ενότητά μας. H διαδικασία αυτή έχει σήμερα αρχίσει. Γ ι’ αυτό ακριβώς, συγκρότησα την οργάνωση μου και την αφιέρωσα στο κράτος. O στόχος μας είναι η απο­ κατάσταση της ισχύος της Γερμανίας. Πολεμώ γ ι’ αυτό με κάθε μέσο. Για να αποκαταστήσω την ισχύ μας, θα χρειαστώ τη Βέρμαχτ, τιςΈνοπλες Δυνάμεις μας... Αυτό που έχει πάνω από όλα σημασία είναι η αμυντική πολιτική μας, κα­ θώς ένα είναι σίγουρο: ότι οι τελικές μάχες μας θα δοθούν με τη βία. Δευ δημιούργησα την οργάνωση [του Ναζιστικού Κόμματος] για να κρατά όπλα, αλλά για τη διαπαιδαγώγηση του ατόμου. Αυτό πέτυχα καταπολεμώντας τον Μαρξισμό... H οργάνωσή μου θα περιοριστεί αποκλειστικά στην ιδεολο­ γική αναμόρφωση των μαζών, με σκοπό να ικανοποιηθούν οι εσωτερικές και εξωτερικές ανάγκες του στρατού. Έχω δεσμευτεί για την καθιέρωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας [ που είχε απαγορευτεί από τη συνθήκη

τωνΒερσαλλιών]. Αυτή η πορεία που σας ανέπτυξα, θα χρειαστεί χρόνια για να ολοκληρω­ θεί. Av η Γαλλία έχει πραγματικούς πολιτικούς, θα ξεσηκωθεί εναντίον μας κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής περιόδου - όχι η ίδια, αλλά ίσως χρησιμοποιώντας τους υποτελείς της στα ανατολικά. Έτσι, θα ήταν λάθος να αφοσιωθούμε στην ιδέα των ισόρροπων εξοπλισμών. Πρέπει να κάνουμε όλες τις οικονομικές και στρατιωτικές προετοιμασίες μας μυστικά και να τις φανε­ ρώσουμε μόνο όταν έχουν κατά 100 τοις εκατό ολοκληρωθεί. Τότε, θα έχου­ με αποκτήσει ξανά την ελευθερία λήψης αποφάσεων... Τότε, μπορούμε να αποφασίσουμε: ξένες αγορές ή αποικίες; Είμαι υπέρ των αποικιών... Κάποια μέρα θα έρθ6ι η στιγμή που θα συγκροτήσουμε έναν ισχυρό στρατό (και επ ι­ τρέψτε μου να τονίσω ότι δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ τις Ένοπλες Δυνάμεις για την καταπολέμηση εσωτερικών εχθρών. Διαθέτω άλλα μέσα για να το κά­ νω αυτό).* Γ ι’ αυτό σας ζητώ να κατανοήσετε τους σκοπούς μου και να αποδεχτείτε την πολιτική μου βοήθεια. Με το Κίνημά μου, ένα θαύμα έχει συμβεί για την Πατρίδα. Αυτό το θαύμα, ωστόσο, δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, γ ι’ αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.

Δεν θα μπορούσε να εκφραστεί πιο καθαρά. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι ακροατές του δεν εντυπωσιάστηκαν. Κάποιος μουρμούρισε: «Υποτίθεται ότι αυτός ο άνθρωπος θα γίνει ο Φύρερ του γερμανικού λαού;» Όμως,

* Σ.τ.Σ.: Τα SS. Στη συνεδρίαση του Υπουργικού του Συμβουλίου, στις 30 Ιανουαρίου 1933, ο Χίτλερ καθόρισε πως έστω κι αν οι κομμουνιστές κήρυτταν γενική απεργία, αυτός δεν θα επέτρεπε στιςΈνοπλες Δυνάμεις να την καταστείλουν.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

71

τότε η επανάσταση του Χίτλερ ήταν μόλις τεσσάρων ημερών, και όλοι ε ί­ χαν πολλά να μάθουν. Τέσσερις ημέρες αργότερα, το Υπουργικό Συμβούλιο συζήτησε διάφο­ ρα μέτρα για την εξαφάνιση της ανεργίας. 0 Χίτλερ δήλωσε: «Κ άθε κρατικό σχέδιο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας πρέπει να διαπνέεται από ένα κριτήριο και μόνο: είναι ή δεν είναι προϋπόθεση για την αποκα­ τάσταση της μαχητικής ικανότητας του γερμανικού έθνους;» Αποφάσισε ότι τα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι το 1938, θα ήταν αφιερωμένα σε ένα και μόνο σκοπό: Όλα για τη Βέρμαχτ. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ πίεσε μέσω του Γκαίρινγκ να ψηφι­ στεί ο προϋπολογισμός για τη μεγάλη «Πολιτική Αεροπορία». Τα πρα­ κτικά του Υπουργικού Συμβουλίου αναφέρουν: « 0 Καγκελάριος του Ράιχ [Χίτλερ] εξήγησε ότι... το ζητούμενο είναι να προσφέρουμε στο γερμανι­ κό έθνος μια νέα αεροπορική δύναμη με καμουφλαρισμένη μορφή, αφού για την ώρα απαγορεύεται από τη συνθήκη των Βερσαλλιών». 0 Χίτλερ είπε στον Blomberg ότι ο πυρήνας των ανδρών που θα στε­ λέχωναν τις μονάδες των Panzer και τη Λουφτβάφε θα θεωρούνταν ελίτ μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Ιδιαίτερα, ήθελε το σώμα των αξιωματι­ κών της Λουφτβάφε να εμποτιστεί με ένα «θυελλώδες επιθετικό πνεύ­ μα». To αρχικό τμήμα του «ρίσκου της Λουφτβάφε»19 θα ήταν έτοιμο στα τέλη του 1935. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι οδηγίες που έδωσε ο Χίτλερ για το Γερμανικό Ναυτικό. O Ανώτατος Διοικητής ναύαρχος Έ ριχ Ραίντερ20, κλήθηκε για μια χωριστή ενημέρωση από τον Χίτλερ αμέσως μόλις αυτός ανέβηκε στην εξουσία. To θέμα του ναυτικού είχε ήδη συζητηθεί με τον προκάτοχο του Blomberg τον Νοέμβριο 1932, όταν συζητήθηκε ένα ευρύ­ τερο ναυπηγικό πρόγραμμα. O Χίτλερ τώρα έδωσε εντολή στον Ραίντερ να κάνει τους υπολογισμούς του με γνώμονα αποκλειστικά το ναυτικό της Γαλλίας και της Ρωσίας. O υπασπιστής του Ραίντερ, πλοίαρχος Erich Schulte-Monting, θυμάται: O Χίτλερ είπε στον Ραίντερ ότι βασικός όρος της μελλοντικής εξωτερικής πο­ λιτικής του, ήταν η ειρηνική συνύπαρξη με την Βρετανία και πως σκεφτόταν να κάνει αυτήν την επιθυμία πράξη προσπαθώντας να υπογράψει μια ναυτι­ κή συμφωνία μαζί της. Θα ήθελε να κρατήσει το Γερμανικό Ναυτικό σχετικά μικρό, καθώς ήθελε να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Βρετανίας στη ναυτική υπεροχή, λόγω της θέσης της ως παγκόσμιας δύναμης. Πρότεινε να συσταθεί μια ανάλογη ισορ­ ροπία δυνάμεων.

ΜΠΡΟΣ στα μάτια τους, οι Γερμανοί έβλεπαν τώρα τις υποσχέσεις του Χίτλερ να πραγματοποιούνται. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1933, τελετουργικά,

72

DAVID IRVING

στην Φραγκφούρτη, έδωσε την εναρκτήρια φτυαριά του δικτύου αυτοκι­ νητοδρόμων του Todt, σε μια πόλη που το 1932 είχε 8.000 άνεργους. Στις 7 π.μ. οι πρώτοι 700 άντρες βάδισαν κατά μήκος του ποταμού Μάιν, κά­ τω από τους ήχους μιας μπάντας. Στις 10 π.μ. τους μίλησε ο Χίτλερ: «Ξ έρω ότι αυτή η γιορταστική μέρα θα τελειώσει σύντομα, ότι θα ’ρθουν μέρες όπου η βροχή, η παγωνιά ή το χιόνι θα πέσουν πάνω σας και θα κάνουν την εργασία σας πολύ σκληρότερη. Ωστόσο, κανένας δεν θα μας βοηθήσει, αν εμείς δεν βοηθήσουμε τον εαυτό μας». Μόλις έφυγε, οι ερ­ γάτες εξαφάνισαν το σωρό των χωμάτων που εκείνος είχε φτυαρίσει, παίρνοντας ο καθένας μια χούφτα ως αναμνηστικό. Τέτοιος ήταν ο σχε­ δόν θρησκευτικός πυρετός που ενέπνεε ο Χίτλερ. O Todt έγραφε σε έναν καθηγητή στις 30 Σεπτεμβρίου 1933: «Ε ίμα ι απόλυτα πεπεισμένος ότι όποιος έρχεται σε επαφή με τον Χίτλερ μόνο για δέκα λεπτά την εβδομά­ δα, είναι ικανός να δεκαπλασιάσει την κανονική του απόδοση». Προοδευτικά, το δίκτυο των εθνικών οδών εξαπλώθηκε. Ακολούθησε διαδρομές που προηγουμένως οι μηχανικοί είχαν χαρακτηρίσει αδιάβα­ τες, όπως, κατά μήκος των τεράστιων βάλτων της δυτικής ακτής της λ ί­ μνης Σιμζέε στην Βαυαρία. Τεράστιες οδογέφυρες, όπως αυτή του Μάνγκφαλ, ύψους 2000 ποδών, επιλέχθηκαν προσωπικά από τον Χίτλερ, μ έ­ σα από εβδομήντα σχέδια που συμμετείχαν σε διαγωνισμό, χάρη στις απλές, μα στέρεες γραμμές τους: «Ό,τι κτίζουμε», εξηγούσε, «θα πρέπει να παραμείνει για πολλά χρόνια αφού εμείς θα έχουμε φύγει». Περιό­ δευε στα εργοτάξια και μιλούσε με τους εργάτες. «Όταν θα φτάσω στην ηλικία σου», κολάκευε έναν εβδομηντάρη εργάτη στο Ντάρμσταντ, «θα ήθελα να έχω τα κότσια να εργάζομαι, όπως εσύ τώρα».21 Tov Νοέμβριο 1936, έδωσε εντολή να οριοθετηθούν τα δυτικά σύνορα του Ράιχ στους αυτοκινητόδρομους με μνημεία ύψους 130 ποδών.22 Αφού είχε ήδη αρχίσει το πρόγραμμα των επανεξοπλισμών του, το επόμενο λογικό βήμα θα ήταν να δημιουργήσει αναστάτωση στην Κοινω­ νία των Εθνών. O Χίτλερ είχε πει νωρίτερα στον Χίντενμπουργκ ότι η Κοινωνία των Εθνών δεν έμοιαζε παρά με συμμορία νικητών, που είχε σκοπό να εξασφαλίσει τη λαφυραγώγηση και την απογύμνωση των ηττημένων του A' Παγκοσμίου Πολέμου. Για ένα μεγάλο χρονικύ διάστημα, ωστόσο, ήταν υπέρ των συζητήσεων στην Γενεύη, ενώ οι στρατηγοί του ευνοούσαν την αποχώρηση από αυτές. Προς το τέλος Σεπτεμβρίου, ο Neurath τον πίεζε να αποσυρθεί από την Γενεύη, αλλά και πάλι ο Χίτλερ υιοθέτησε την μετριοπαθέστερη στάση. Μόνο το πρωινό της 4 Οκτωβρίου κατάφερε ο Blomberg να τον πείσει. 0 Χίτλερ ανακοίνωσε επίσημα στο Τπουργικό Συμβούλιο την απόφασή του στις 13 του μηνός: πρότεινε την αποχώρηση από την Κοινωνία των Εθνών την επόμενη ημέρα,23 14 Οκτω­ βρίου 1933. Ήταν μια ριψοκίνδυνη απόφαση, αλλά όταν ο Χίτλερ έστειλε τον Walter Funk, ιδιαίτερο γραμματέα του Γκαίμπελς, στην Ανατολική

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

73

Πρωσία για να αποσπάσει την τελική έγκριση του στρατάρχη, υ Χίντενμπυυργκ αναφώνησε: «Επιτέλους, ένας άνδρας που έχει το θάρρος της γνώμης το υ!» Στη συνεδρίαση του Τπουργικού Συμβουλίου της 13 Οκτωβρίου ο Χίτλερ ανήγγειλε ότι θα διαλύσει το Ράιχσταγκ την άλλη μέρα, για να δώσει στην κοινή γνώμη την δυνατότητα να διατυπώσει την έγκρισή της ως προς τη «φιλειρηνική πολιτική» του με ένα δημοψήφισμα. Στις 12 Νοεμ­ βρίου, 40.500.000 Γερμανοί, δηλαδή πάνω από το 95 τοις εκατό του συ­ νόλου των ψηφοφόρων, ψήφισαν υπέρ του Χίτλερ. O Καγκελάριος von Papen συνεχάρη τον Χίτλερ ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου: Εμείς, οι πιο στενοί κι αγαπητοί σας σύντροφοι, βρισκόμαστε εδώ σήμερα, έκθαμβοι από το αποτέλεσμα της εντυπωσιακότερης και πραγματικά συ­ γκλονιστικής ψήφου στήριξης που πρόσφερε ποτέ έθνος στον ηγέτη του. Κά­ τω από την ιδιοφυή ηγεσία σας και χάρη στα ιδανικά που εμπνευσθήκατε, πετύχατε μόνο μέσα σε εννιά μήνες να οικοδομήσετε από ένα έθνος που το κατασπάραζαν οι εσωτερικές διαμάχες και η απελπισία, ένα ενωμένο Ράιχ, με ελπίδα και πίστη για το μέλλον...

Παραμερίζοντας τον ίδιο του τον Υπουργό Εξωτερικών, ο Χίτλερ άρχισε να στέλνει τον Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ -υπερόπτη αλλά με καλές δια­ συνδέσεις επιχειρηματία, που ο Ρούντολφ Ες είχε διορίσει επικεφαλής του δικού του «γραφείου εξωτερικών»- σε διπλωματικές αποστολές. Είναι ενδεικτικό ότι η πρώτη από αυτές τις αποστολές, τον Νοέμβριο του 1933, ήταν στην Βρετανία. Στο Λονδίνο, ο Ρίμπεντροπ κολάκευσε τον πρωθυπουργό Ramsey MacDonald και συναντήθηκε με κορυφαίους πολιτικούς όπως ο Stanley Baldwin, ο sir John Simon κι ο Άντονυ Ήντεν. Oi προσωπικές απόρρητες σημειώσεις του Ρίμπεντροπ για τον Χίτλερ που αναφέρονται σε αυτές τις συναντήσεις, είναι πλέον γνωστές. Είχε καθησυχάσει τους φόβους του MacDonald σχετικά με το Εβραϊκό Πρό­ βλημα. «Τ ου είπ α », σημείωνε ο Ρίμπεντροπ, «ό τ ι σύμφωνα με την εμπειρία μας, μια επανάσταση σαν τη δική μας σε πολλές άλλες χώρες θα είχε πιθανόν κοστίσει τις ζωές πολλών δεκάδων χιλιάδων Εβραίων. Αλλά ότι ο Χίτλερ κάθε άλλο από αιμοδιψής ήταν, κι ότι εμείς στην Γερ­ μανία είχαμε λύσει αυτό το πρόβλημα με ένα εικοσιτετράωρο μποϊκοτάζ, και με ορισμένα σαφή μέτρα για να μη μας κατακλύσουν υι Εβραίοι». O Ρίμπεντροπ αντιπαρήλθε μια παρέμβαση που του έκανε ο πρωθυπουρ­ γός, λέγοντας: «Πιθανόν, δεν έχει βρεθεί ως τώρα ένας πιο ανθρώπινος τρόπος για να λυθεί ένα τέτοιο πρόβλημα. Θεωρούμε εκπληκτικό το ότι ο υγιής βρετανικός λαός επέτρεψε στους Εβραίους μετανάστες να του φουσκώσουν τα μυαλά». H Γερμανία είχε τη βεβαιότητα ότι όλος ο κό­ σμος θα κατανοούσε τελικά τη θέση της.

74

DAVID IRVING

Στις 20 Νοεμβρίου 1933, ο Ρίμπεντροπ είδε τον ηγέτη των Συντηρητι­ κών Stanley Baldwin. «[Του] είπα», ανέφερε, «ό τι ένας νέος πόλεμος ανάμεσα στην Γερμανία και την Γαλλία ήταν σχεδόν αδύνατος, όπως αδύνατος θα ήταν κι ένας πόλεμος μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας, κι ύτι αυτή είναι μια θεμελιώδης αρχή στη σκέψη του Καγκελάριου, όχι μό­ νο κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά και ως παρακαταθήκη για το έθνος του στα χρόνια που θα ακολουθούσαν». O Ρίμπεντροπ καθησύχα­ σε με πολλή ειλικρίνεια τους Βρετανούς ότι ο Χίτλερ δεν είχε καμιά πρόθεση να αναπτύξει παγκόσμια ναυτική στρατηγική, κι έτσι η Βρετα­ νία κι η Γερμανία θα μπορούσαν εύκολα να λύσουν τις διαφορές τους σχετικά με τον όγκο του ναυτικού που διέθετε η καθεμιά. Αργότερα εκείνη την ημέρα, ο πρωθυπουργός χαρακτήριζε τον εαυτό του, όπως ανέφερε ο Ρίμπεντροπ στον Χίτλερ, πιστό οπαδό της φιλίας με τη Ναζιστική Γερμανία. Έ ξι ημέρες αργότερα, ο MacDonald επανέλαβε ότι η κυ­ βέρνησή του θα έκανε ό,τι μπορούσε για να έρθει σε μια συμφωνία με τον Χίτλερ. «Όταν θα δώσετε αναφορά στον Καγκελάριό σας», είπε ο πρωθυπουργός, «σας παρακαλώ να του μεταφέρετε την πίστη μου ότι σίγουρα θα βρούμε έναν κοινό δρόμο στην πορεία μας». O Ρίμπεντροπ ισχυρίζεται ότι χάρη στις μυστικές διπλωματικές επα­ φές του με τους Baldwin, Simon και Ήντεν, πραγματοποιήθηκε τελικά η πρώτη επίσκεψη αυτού του τελευταίου στο Βερολίνο, τον Φεβρουάριο 1934. 0 Βρετανός πρεσβευτής sir Eric Phipps έκανε ό,τι μπορούσε για να αποκλείσει από τις συνομιλίες τον Ρίμπεντροπ. Χαρακτηριστικό είναι ότι, παρά το γεγονός ότι ο Ρίμπεντροπ ανερχόταν ήδη στα ανώτατα κλι­ μάκια της εξουσίας, διατύπωνε άμεσα τέτοια παράπονα στον Χίτλερ: «Ακούω ότι ο Καγκελάριος [ο Χίτλερ] πρόκειται να προγευματίσει με τον κ. Ήντεν και τον Βρετανό πρεσβευτή. Θα ήθελα να προτείνω ότι πρέπει να τονιστεί στον κ. Ήντεν ότι απολαμβάνω της εμπιστοσύνης του Καγκελαρίου όσον αφορά στις εξωτερικές υποθέσεις. Αυτό θα είναι η μόνη μου νομιμοποίηση». Γράφοντας πάλι στο Χίτλερ στις 19 Φεβρουαρίου για να τον παρακινήσει να επιτρέψει στον Ήντεν να επιστρέψει στη χώρα του με κάποιου είδους επιτυχία (ο Άγγλος ήταν νέος και γαλλόφι­ λος, αλλά είχε πολεμήσει γενναία στον πόλεμο και ήταν σίγουρα ένας ανερχόμενος Συντηρητικός πολιτικός) ο Ρίμπεντροπ επανελάμβανε: «Θα ήθελα επίσης να σας θυμίσω πόσο αναγκαίο και χρήσιμο θα ήταν ο Κα­ γκελάριος να αναφέρει στις συνομιλίες του με τον κ. Ήντεν ότι εγώ απο­ λαμβάνω της ιδιαίτερης εμπιστοσύνης του στις εξωτερικές υποθέσεις». To εμπόδιο για μια συμφωνία με την Βρετανία παρέμεναν οι δεσμοί της με την Γαλλία. Μερικές εβδομάδες αργότερα, όπως δείχνουν οι μυστι­ κοί φάκελοι του Ρίμπεντροπ, επιχείρησε να εξασφαλίσει μια συμφωνία με την Γαλλία. Επισκέφθηκε τον εβδομηντάχρονο Τπουργό Εξωτερικών Louis Barthou στο Παρίσι, στις 4 Μαρτίου 1934, όπου πληροφορήθηκε για τις

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

75

«σκοτεινές δυνάμεις» στο Quai dOrsay, όπως ήταν ο Alexis Leger, υφυ­ πουργός του Barthou, που υπήρξε πάντα φανατικός αντι-Γερμανός. O Barthou προκάλεσε τον Ρίμπεντροπ να του εξηγήσει πώς μπορούσε ο Χ ίτ­ λερ να μιλά για ειρήνη, όταν όλοι οι Γάλλοι πράκτορες -και στο σημείο αυτό, του έδειξε έναν παχύ φάκελο- ανέφεραν ότι προετοιμαζόταν σαν τρελός για πόλεμο. O Barthou αναφέρθηκε επίσης ειδικά στην παραστρατιωτική εκπαίδευση των SA και των SS. O Ρίμπεντροπ ανταπάντησε ότι κι η Γαλλία επανεξοπλιζόταν, παραβιάζοντας τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Έτσι, όλα έδειχναν ότι η Γαλλία θα παρέμενε ένα πρόβλημα. Στις 25 Αυγούστου 1934, ο Ρίμπεντροπ ανέφερε στον Χίτλερ ότι θα έπρεπε να εκμηδενίσουν κατά κάποιον τρόπο τις γαλλόφιλες τάσεις που παρατη­ ρούνταν στη βρετανική εξωτερική πολιτική. Ίσως θα έπρεπε να προσεγ­ γίσουν τον Βασιλιά Γεώργιο Ε". «Στην Αγγλία», αποφαινόταν, «το Σ τέμ ­ μα έχει απίστευτα μεγαλύτερη επιρροή από αυτήν που συνήθως υποθέ­ τουμε. Καθώς η Βασιλική Οικογένεια τρέφει κάποια συμπάθεια για την Γερμανία, έχω την ελπίδα ότι θα βρούμε κάποια συμπαράσταση ως προς την εξωτερική μας πολιτική από αυτήν την πλευρά. Θα συνεχίσω να κρατώ τον Καγκελάριο au courant (ενήμερο). Θα συντάξω ξεχο^ριστή αναφορά», πρόσθετε ο Ρίμπεντροπ με το φανταχτερό γραφικό χαρακτή­ ρα του, «όσον αφορά στο θεμελιώδες θέμα για το πώς μπορεί να επ ι­ τευχθεί μια συμφωνία με την Βρετανία». ΣΤΑ 1933, η εξουσία του Χίτλερ κάθε άλλο παρά απόλυτη ήταν. Παρα­ δείγματος χάρη, δεν μπορούσε να ασκήσει επιρροή ως προς το διορισμό των ανώτερων αξιωματικών. Και το προσωπικό στον στρατιωτικό κλάδο του στρατηγού von Schwedler ήταν μια «εστία αντίστασης» στα μάτια του. To Φεβρουάριο 1934, ωστύσο, ο Hammerstein, Ανώτατος Διοικητής του στρατού, αντικαταστάθηκε από τον βαρόνο Werner von Fritsch. O Fritsch φορούσε ένα τεράστιο μονόκλ, είχε έναν καλλιεργημένο, συγκρατημένο τόνο φωνής κι έναν τρόπο να κάθεται στητός, με τα χέρια ακουμπισμένα στα γόνατα, λες κι η στάση αυτή προτεινόταν σε κάποιο στρατιωτικό εγχειρίδιο. Παρ’ όλα αυτά όμως, ο Fritsch ήταν ένθερμος εθνικιστής. Μοιραζόταν με πολλούς Γερμανούς το μίσος για τους Εβραίους και τον «εβραϊκό Τύπο», καθώς και την πεποίθηση ότι «ο ι ειρηνιστές, οι Εβραίοι, οι δημοκράτες, μαύροι, κόκκινοι και χρυσοί, και οι Γάλλοι είναι όλοι τους το ίδιο πράγμα και συγκεκριμένα, άνθρωποι που θέλουν τον όλεθρο της Γερμανίας». Είχε αδυναμία στον Χίτλερ και τον Φεβρουάριο 1934 διέταξε να συμπεριληφθεί η ναζιστική σβάστικα στα εμβλήματα του στρατού. Από τις επιστολές και τα χειρόγραφά του φαίνεται καθαρά ότι στον Fritsch άρεσε τελικά η συνεργασία του με τον Χίτλερ, δίχως όμως να

76

DAVID IRVING

νιώθει ιδιαίτερο σεβασμό για τους «θερμοκέφαλους» που τον περιτριγύ­ ριζαν, σεβασμό που ούτε εκείνοι αισθάνονταν γι’ αυτόν το συντηρητικό, διστακτικό κι επιφυλακτικό στρατηγό. Την πρώτη ημέρα που ο Fritsch παρουσιάστηκε για αναφορά στον Χίτλερ, εκείνος του είπε: «Δημιουργή­ στε ένα στρατό που θα είναι όσο γίνεται πιο ισχυρός, με εσωτερική ομο­ ψυχία και ομοιομορφία, και με το υψηλότερο δυνατό επίπεδο εκπαίδευ­ σης». H επιτυχία της «επανάστασης» του Χίτλερ τον Ιανουάριο 1933 είχε κα­ ταστήσει εντελώς περιττό το στρατό των δρόμων, τον οποίο είχε οργανώ­ σει ο Ernst Rohm. Τα SA αποτελούνταν από εριστικούς και θρασύδειλους Φαιοχίτωνες κι είχαν διογκωθεί φτάνοντας στα 2.500.000 άνδρες. Με την αρχική ενθάρρυνση των Blomberg και Reichenau, είχαν υποστεί μια στοι­ χειώδη στρατιωτική εκπαίδευση από τον τακτικό στρατό, ως απόδειξη συ­ μπάθειας προς το Κόμμα. Στις αρχές του 1934, ωστόσο, τα SA ζητούσαν περισσότερα:24 έγιναν μια πραγματική απειλή όχι μόνο για τον ασήμαντο τακτικό στρατό, αλλά και για τον ίδιο τον Χίτλερ. O R5hm πίστευε ότι ο Χίτλερ είχε προδώσει τον «σοσιαλιστικό» χαρακτήρα του προγράμματός του, και ζητούσε τη συγκρότηση ενός Λαϊκού Στρατού με βάση τα SA. O Χίτλερ είχε δει αυτήν την καταιγίδα να «σιγοβράζει», από το καλο­ καίρι του 1933, όταν είχε μιλήσει σε μια κοινή συγκέντρωση αξιωματι­ κών των SA και της Ράιχσβερ στο Μπαντ Γκότεσμπεργκ, πάνω στο Ρήνο. Εκεί, είχε εξηγήσει ότι κάθε επανάσταση έπρεπε να συνοδεύεται από μια περίοδο εξέλιξης. Αυτό το λογοπαίγνιο* δεν ικανοποίησε τους SA. Oi τριβές αυξήθηκαν, παρ’ όλο που ο Blomberg απηύθυνε μια έκκληση στον Rohm, περί τα μέσα Ιανουαρίου 1934, να «μην κουνάει πολύ τη βάρκα». Την 1η Φεβρουαρίου, ημέρα που ο Fritsch ανέλαβε τη διοίκηση του Στρατού, ο Rohm αντέδρασε με ένα μνημόνιο όπου δεν ζητούσε τίποτα λιγότερο από μια συγχώνευση του τακτικού στρατού με τα SA και για τον εαυτό του το αξίωμα του Ανώτατου Διοικητή. To «επαναστατικό πνεύμα» για τον Rohm ήταν πολύ σημαντικό, όχι όμως για τον Fritsch. « 0 στρατός είναι θεμελιωμένος πάνω στην πειθαρ­ χία», ισχυρίστηκε στη διάρκεια μιας σύσκεψης σε τεταμένη ατμόσφαιρα με τον Blomberg στις 3 Φεβρουαρίου, «και όχι πάνω στο οποιοδήποτε επαναστατικό πνεύμα». Έτσι, κι οι δυο αποφάσισαν να απαλλαγούν απύ τον Rohm. Για διπλωματικούς λύγους, ο Χίτλερ προσπάθησε να αναβάλει αυτήν την εξέλιξη. Όταν ο Βρετανός Τπουργός Εξωτερικών Ήντεν επισκέφθηκε το Βερολίνο για να διαμαρτυρηθεί για τη μυστική Λουφτβάφε και τις παραβιάσεις του πνεύματος των Βερσαλλιών, ο Χίτλερ υποσχέθηκε ότι η * Σ.τ.Μ.: Τόσο στα αγγλικά, όσο και στα γερμανικά οι αντίστοιχες λέξεις για την επανάσταση κι εξέλιξη, είναι revolution και evolution.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

77

τεράστια δύναμη των SA θα αποστρατιωτικοποιούνταν. Κάλεσε τους ηγέτες των SA και τους στρατηγούς της Ράιχσβερ στο Υπουργείο Στρα­ τιωτικών, στις 28 Φεβρουαρίου, και αγριεμένος εκμηδένισε τις βλέψεις του Rohm περί «Λαϊκού Στρατού» των SA. Ένας από τους στρατηγούς, ο Curt Liebmann, σημείωνε εκείνη την ημέρα: O Χ[ίτλερ] είπε τα ακόλουθα: «Όταν ανέλαβα την κυβέρνηση τον Ιανουάριο 1933, ένιωσα ότι βάδιζα σε έναν πλατύ, καλοστρωμένο δρόμο. Κατόπιν όμως, ο δρόμος αυτός έγινε στενότερος και το οδόστρωμά του χειρότερο. Μετατράπηκε σε στενό μονοπάτι και σήμερα, έχω το συναίσθημα ότι προχωρώ πάνω σε τεντωμένο σχοινί, ενώ κάθε ημέρα φορτώνει ένα νέο βάρος πάνω μου, πό­ τε προς τα δεξιά, και πότε προς τα αριστερά».

Μόνον η υπάρχουσα Ράιχσβερ με τους επαγγελματίες αξιωματικούς της μπορούσε να ικανοποιήσει τις κύριες ανάγκες του Χίτλερ. Σύμφωνα με έναν άλλο στρατηγό, τον Maximilian von Weichs, που κράτησε στενογραφημένες σημειώσεις αυτής της ομιλίας, ο Χίτλερ πρόσθεσε: « 0 νέος στρα­ τός πρέπει να είναι ικανός για κάθε είδους άμυνα μέσα σε πέντε χρόνια, και για κάθε είδους επίθεση μέσα σε οκτώ χρόνια. Καθώς είναι πιθανό οι Δυτικές Δυνάμεις ότι δεν θα επιτρέψουν στην Γερμανία να επεκτείνει το Lebensraum της, σύντομοι και σκληροί πόλεμοι θα καταστούν αναγκαίοι στα δυτικά, και μετά από αυτούς, πόλεμοι και στα ανατολικά». O Χίτλερ αργότερα έμαθε, ίσως από τηλεφωνικές παρακολουθήσεις ότι ο Rohm, εκείνη την ίδια ημέρα, τον είχε γελοιοποιήσει χαρακτηρίζοντάς τον «αυτός ο αγράμματος δεκανέας του A' Παγκοσμίου Πολέμου». H υπηρεσία Forschungsamt έκανε μόνιμα υποκλοπές στα κυριότερα τη ­ λέφωνα των SA. Oi κινήσεις του Rohm παρακολουθούνταν. Φαινόταν να έχει επαφές με τον πρώην Υπουργό Στρατιωτικών Scheicher, καθώς και με ξένους διπλωμάτες. Ένας από αυτούς τους διπλωμάτες, προφανώς Γάλλος, τον ενθάρρυνε λέγοντάς του ότι θα μπορούσε να γίνει ο «Βοναπάρτης του Τρίτου Ράιχ». Τα SA, όπως έδειξαν οι παρακολουθήσεις, συ­ γκέντρωναν όπλα προφανώς για μια «δεύτερη επανάσταση» που θα ανέτρεπε τον Χίτλερ. ΠΑΡ’ ΟΛΟ που ο Ernst Rohm ήταν ένας από τους πρώην πιο στενούς φί­ λους του Χίτλερ, ένας από τους λίγους προνομιούχους στον οποίο μιλού­ σε στον ενικό, ο Χίτλερ αποφάσισε να τον κάνει παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους. Τα κίνητρά του είναι ακόμη σκοτεινά. Μόνο μια φορά, τον Σεπτέμβριο του 1939, είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ συζήτησε κατ’ ιδίαν τι περίπου ήξερε για τις μηχανορραφίες του Rohm, αλλά και τότε ακόμη έψαχνε μάλλον, να βρει μια λογική εξήγηση παρά προσπα­ θούσε να θυμηθεί:

78

DAVID IRVING

Ήξερα ότι ιδιαίτερα στη Γαλλία υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις που πίεζαν για επέμβαση. Άλλωστε, οι όροι της Συνθήκης των Βερσαλλιών πρόσφεραν αρκε­ τές δικαιολογίες. Θα πρέπει να ευχαριστήσω μόνο τον Γάλλο πρεσβευτή [Frangois Poncet], που δεν έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο (δηλ. στην επέμβαση). Είχα διαβάσει όλα τα τηλεγραφήματά του (σε υποκλοπές της F.A.). Ήξερα ότι ο R5hm ήταν αναμεμιγμένος σε προδοτικές διαπραγμα­ τεύσεις με τον ίδιο και με τους Γάλλους. Μπορούσα να δω, ωστόσο, ότι ο Poncet συμβούλευε εμπιστευτικά το Παρίσι εναντίον της επέμβασης: οι Γάλ­ λοι θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι να ξεσπάσει εδώ εμφύλιος πύλεμος, που θα έκανε ευκολότερα τα πράγματα γ ι’ αυτούς*. Μόνο επειδή τα γνώριζα όλα αυτά καθόρισα τις κινήσεις μου μέσα στο 1933 και 1934.

Ορισμένα γεγονότα είναι ξεκάθαρα. Τα SA προγραμμάτιζαν την ανατρο­ πή της κυβέρνησης Χίτλερ: σκιώδεις Τπουργοί είχαν ήδη διοριστεί. O Blomberg έδειξε στον Χίτλερ μια προφανώς γνήσια διαταγή υπογεγραμ­ μένη από τον Rohm στις 23 Μαΐου προς τα SA, να προμηθευτούν όπλα από όπου μπορούσαν, έτσι ώστε «να ενισχυθούν τα SA για την αντιμε­ τώπιση της Βέρμαχτ». Αυτά τα λύγια δεν μπορούσαν να είναι πιο ξεκά­ θαρα. O Χίτλερ πείστηκε κι αργότερα είπε στο Κυβερνητικό Συμβούλιό του: «T o έγγραφο αυτό συμπληρώνει τις αποδείξεις περί εσχάτης προ­ δοσίας». Σύντομα, οι πράκτορές του ανακάλυψαν ότι η ομάδα των SA Βερολίνου-Βραδεμβούργου, υπό τον Karl Ernst, συγκέντρωνε παράνομα όπλα για μια επιχείρηση «στα τέλη Ιουνίου».25 Αυτό έδωσε στο Χίτλερ κάτι σαν τελευταία προθεσμία, αλλά εκείνος προτίμησε να αφήσει τη συ­ νωμοσία να ωριμάσει. Στις αρχές Ιουνίου είχε μια τετράωρη συνάντηση με τον Rohm, που του έδωσε το λόγο της τιμής του ότι θα έφευγε για την Βαυαρία στις 7 Ιουνίου κι ότι θα έδινε άδεια τριάντα ημερών στους άνδρες των SA για τον Ιούλιο. Ένας ανώτερος αξιωματικός του στρατού -ο συνταγματάρχης Eduard Wagner- έγραφε στη σύζυγύ του στις 11 του μηνός πως «Κυκλοφορούν φήμες ότι ο Rohm δεν θα επιστρέψει π ια ».26 Κάποιος επέλεξε την τελευταία ημέρα του Ιουνίου 1934, ένα Σάββα­ το, για την εκκαθάριση - το Σάββατο ήταν η ημέρα που προτιμούσε ο Χίτλερ για να οργανώνει θεαματικά πραξικοπήματα τα τελευταία χρό­ νια. Φαίνεται ότι ειδοποίησε τον ναύαρχο Ραίντερ πως «το μπαλόνι θα έσκαζε» τότε, γιατί ο ναύαρχος συνέστησε εν κρυπτώ στους ανώτερους επιτελείς του να αναβάλλουν την εκπαιδευτική κρουαζιέρα που είχαν

* Σ.τ.Σ.: H Forschungsamt συνεχώς παρακολουθούσε τα διπλωματικά τηλεγραφήμα­ τα των Γάλλων, αλλά τα γαλλικά διπλωματικά αρχεία δεν φαίνεται να περιέχουν καμιά έκθεση που να αποδεικνόει ότι ο Rohm συνωμοτούσε με τον κ. Fran 5ois Poncet, και στην αλληλογραφία μου μαζί του ο ίδιος τα αρνήθηκε όλα.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

79

προγραμματίσει για εκείνη την εβδομάδα, χωρίς να τους δώσει καμιά περαιτέρω εξήγηση. Τόσο ο Ραίντερ, όσο κι ο Γκαίρινγκ ήταν καλεσμέ­ νοι σε μια δεξίωση του Βρετανού πρεσβευτή στις 16 Ιουνίου, ενώ ο Χ ίτ ­ λερ απουσίαζε στην Βενετία. 0 Γκαίρινγκ, σημειώνει μια δημοσιογρά­ φος27 στο ημερολόγιό της, έφτασε με είκοσι λεπτών καθυστέρηση, φορ­ τωμένος με τα παράσημά του. «Σας ζητώ συγγνώμη», δικαιολογήθηκε, «αλλά έλαβα μήνυμα από την Βενετία ότι ο Φύρερ θα μου τηλεφωνούσε και τον περίμενα». Γέρνοντας πάνω από το τραπέζι προς τη μεριά του Ραίντερ, πρόσθεσε: «Ήμουν έτοιμος να πάρω κατευθείαν το αεροπλάνο, αν με χρειαζόταν. Αλλά είπε, “ Μείνε εκεί που είσαι, θα επιστρέψω πιο σύντομα από ό,τι υπολόγιζα” . Κάτι πρόκειται να συμβεί». O ναύαρχος, σημείωνε η δημοσιογράφος, δάγκασε τα χείλη του, ο FrarKOis Poncet μισοχαμογέλασε κι οι υπηρέτες συνέχισαν να σερβίρουν, χωρίς άλλη λέξη. Oi φήμες πλήθαιναν. O Franz von Papen αναφέρθηκε εχθρικά για τους Ναζί σε μια ομιλία του στο Μάρμπουργκ. Στις 21 Ιουνίου, ο Χίντεν­ μπουργκ είπε στον Χίτλερ «να λογικέψει τελικά τους ταραχοποιούς». O Χίτλερ είπε στο Γκαίμπελς εκείνη την ημέρα ότι είχε βαρεθεί πια τον Papen: «Τ α έχει κάνει θάλασσα», του είπε. Την άλλη μέρα, 22 Ιουνίου, έστειλε ένα αεροπλάνο να φέρει τον Viktor Lutze, έναν αξιόπιστο αν και άχρωμο διοικητή των φαιοχιτώνων, από το Ανόβερο και, αφού τον όρκι­ σε να τηρήσει μυστικότητα, του είπε ότι έλαβε μήνυμα ότι ο Rohm συ­ νωμοτούσε ενάντια στην «α ντιδρα στική» Ράιχσβερ. Σκόπευε να τον εξουδετερώσει, είπε, και ζήτησε από τον Lutze28 να είναι έτοιμος περιμένοντας περαιτέρω διαταγές. Στις 23 του μηνός, ο στρατηγός von Fritsch άρχισε να κυκλοφορεί διαταγές, κινητοποιώντας τις στρατιωτικές μονά­ δες του. «Φ ω λιές» πολυβόλων εμφανίστηκαν στους διαδρόμους του Τπουργείου Στρατιωτικών. O στρατός συζητούσε με τα SS σχετικά κατά πόσο θα υποβοηθούσαν τις επιχειρήσεις κατά των SA, αν τους προμήθευ­ αν όπλα, πυρομαχικά και μεταφορικά μέσα. Στους φακέλους του Στρα­ τιωτικού Τομέα VII (δηλ. του Μονάχου) υπάρχει ένα κρυπτογραφημένο σημείωμα με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1934: «T o Τπουργείο Στρατιωτικών συμβουλεύει:... η στάση του Καγκελάριου είναι: [είμαι] πεπεισμένος για τη νομιμοφροσύνη του Στρατού. O Reiehenau είναι σε άγρια διάθεση. Κατά διαταγήν του Rohm». O Χίτλερ κι ο Γκαίρινγκ έφυγαν από το Βερολίνο εκείνη την ημέρα για το Ρουρ, για να παραστούν στους γάμους του τοπικού Gauleiter Terboven. Κατά τη διάρκεια ανακρίσεων τον Ιούλιο του 1945, ο Γκαίρινγκ θα κατέ­ θετε: «Ε κ εί πληροφορηθήκαμε ότι ο Rohm είχε δώσει διαταγές στα SA να είναι σε ετοιμότητα και πως είχε καλέσει όλους τους διοικητές των SA να τον συναντήσουν στο Βίσζεε». Υπήρχαν παράξενες ενδείξεις ότι κάτι συνέβαινε. O Lutze παρατήρησε ότι κάλεσαν τον Χίτλερ στο τηλέφωνο. Αρχί­ ζοντας τις απαραίτητες ενέργειες για να συντρίψει αυτό που έμοιαζε με

80

DAVID IRVING

πραξικόπημα, ο Χίτλερ έστειλε τον Γκαίρινγκ αμέσως πίσω στο Βερολίνο. Μια ανήσυχη ατμόσφαιρα πλανιόταν πάνω στη γαμήλια δεξίωση. Έφταναν τηλεφωνήματα από τον Γκαίρινγκ και τον Χίμλερ από το Βερολίνο κι από την Γκεστάπο. 0 γραμματέας του Γκαίρινγκ «Pili» Korner έφτασε από το Βερολίνο κουβαλώντας ένα φάκελο με αποκωδικοποιημένα τηλεφωνήματα που είχαν υποκλαπεί. Όλα έδειχναν ότι ο Rohm και οι συνεργάτες του λο­ γάριαζαν να αρχίσουν το πραξικόπημά τους στις 4 μ.μ. του Σαββάτου της 30 του μηνός. O Χίτλερ τότε ανήγγειλε: «Θα τους κάνω παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους». O Rohm με το Επιτελείο του βρισκόταν στο Μπαντ Βίσζεε, ένα θέρε­ τρο ιαματικών λουτρών έξω από το Μόναχο. Αργά το βράδυ της 28 Ιουνίου, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον υπασπιστή του Rohm τη διαταγή να τον συναντήσει ο προϊστάμενός του στις 11 π.μ. της 30 του μηνός. O Erhard Milch θυμόταν το 1945 ότι ο Γκαίρινγκ είχε στείλει τον υφυ­ πουργό του στον Χίτλερ, με κάμποσες αποκωδικοποιημένες υποκλοπές της υπηρεσίας του, που απεδείκνυαν την ενοχή του Rohm. Πρώην υπάλ­ ληλοι της υπηρεσίας αυτής έχουν επ ιβεβαιώ σει ότι ο Regierungstrat Rudolf Popp, επικεφαλής του τμήματος «Αποστολών» της ίδιας υπηρε­ σίας, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποκάλυψη του επερχόμενου πραξι­ κοπήματος. To άλλο πρωί, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον Γκαίμπελς στο Βερολίνο και τον διέταξε να πάρει αμέσως αεροπλάνο και να τον συνα­ ντήσει στο ξενοδοχείο Dreesen του Ρήνου, στο Μπαντ Γκότεσμπεργκ. «Έτσι κι έγινε», έγραφε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. «Γ ια όνομα του Θεού!» έγραφε μετά, και πρόσθετε: «Ωστόσο, ό,τιδήποτε είναι κα­ λύτερο από αυτήν τη φοβερή αναμονή». O Χίτλερ του είπε να φέρει μαζί του και τη νέα ιδιαιτέρα γραμματέα του, την 25χρονη τότε, Christa Schroeder. Φορά>ντας ένα ελαφρύ, λευκό, καλοκαιρινό παλτό, ο υπουργός έφτασε στο ξενοδοχείο στις 4 μ.μ. O Viktor Lutze τους συνάντησε λίγα λεπτά αργότερα. O Χίτλερ ενημέρωσε τον Γκαίμπελς ότι επρόκειτο να συλλάβει τους στασιαστές της ηγεσίας των SA, ανάμεσα στους οποίους ήταν και πολλοί στενοί φίλοι του Γκαίμπελς. «Να χυθεί αίμα», κατέγραφε ο Γκαίμπελς, δίνοντας την έγκρισή του. «Π ρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η συνωμοσία θα στοιχίσει το κεφάλι τους. Συμφωνώ με αυτό. Av είναι να γίνει, ας γίνει δίχως οίκτο. Υπάρ­ χουν αποδείξεις ότι ο Rohm συνωμοτούσε με τους F r a ^ o is Poncet, Scheicher και Strasser. Λοιπόν, δράση!» πρόσθετε στο μέχρι πριν λίγο ανέκδοτο ημερολόγιό του.29 «Αφού πήρε την απόφασή του, ο Φύρερ έδειχνε πολύ ήρεμος. Περάσαμε ώρες ολόκληρες συζητώντας. Δεν πρέπει κανένας να προσέξει τίποτα. Μίλησα με τον Lutze, τον νέο αρχηγό Ε π ι­ τελείου [των SA]. Είναι πολύ καλός». Επί μια ώρα παρακολουθούσαν μια λαμπαδηφορία που οργανώθηκε από την Υπηρεσία Εργασίας, και

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

81

ένα σχηματισμό σβάστικας με πυρσούς που κρατούσαν άνδρες στην αντίπερα όχθη του ποταμού, καθώς έδυε ο ήλιος. «O Φύρερ ήταν σε ένταση, αλλά πολύ αποφασισμένος», αφηγείται ο Γκαίμπελς. «Όλοι απομέναμε σιωπηλοί». Γύρω στα μεσάνυχτα, όπως ο Lutze κι ο Γκαί­ μπελς αναφέρουν με περιέργεια στα ημερολόγιά τους, ο Χίτλερ δέχτηκε ακόμη ένα τηλεφώνημα από το Βερολίνο. «Ο ι συνωμότες εξοπλίζονται», κατέγραφε ο Γκαίμπελς. «Δεν πρέπει να χάσουμε ούτε στιγμή». O Χ ίτ ­ λερ, χλωμός και τρέμοντας, ανήγγειλε: «Π ά με». Συμβούλευσε τον Γκαί­ μπελς να τηλεφωνήσει στη σύζυγό του να πάει την οικογένειά τους σε κάποιο ασφαλές μέρος στο Βερολίνο. Τα μεσάνυχτα της 29 του μηνός, ο Χίτλερ τους αιφνιδίασε όλους με την απόφασή του να πετάξει στην Βαυαρία, προσωπικά. O υπασπιστής του Bruckner υποθέτει ότι κάποιος αγγελιαφόρος του είχε φέρει κι άλ­ λες κρίσιμες πληροφορίες από το Βερολίνο. Σίγουρα έφτασε η είδηση στον Χίτλερ, πριν ξεκινήσει, ότι επεισόδια είχαν ξεσπάσει στην Βαυαρία κι ότι οι SA του Βερολίνου είχαν ειδοποιηθεί για κάποιου είδους επιχεί­ ρηση που θα λάβαινε χώρα στις 4 μ.μ. της άλλης ημέρας, της 30 του μηνός. 0 Χίτλερ έφυγε αμέσως μετά τις 2 π.μ. της 30 Ιουνίου για το Μόνα­ χο. Αξιωματικοί του στρατού τον περίμεναν στο αεροδρόμιο για να τον χαιρετίσουν. Έσχισε τα διάσημα από τους δυο σαστισμένους διοικητές των SA που παρευρίσκονταν, τον August Schneidhuber και τον WiUielm Schmid, διατάσσοντας να τους κλείσουν στις φυλακές του Στάντελχαϊμ, όπου αργότερα οδηγήθηκαν κι άλλοι αξιωματούχοι των SA, που έφτασαν με ένα υπερπλήρες λεωφορείο. Μετά από ένα σύντομο τηλεφώνημα προς τον τοπικό Τπουργό Εσωτερικών, ο Χίτλερ και η ακολουθία του έφυγαν για το Μπαντ Βίσζεε στις 5.30' π.μ, με τρεις ανοικτές λιμουζίνες Mercedes. 0 Χίτλερ, ο Lutze κι ο Ες ήταν στην πρώτη, αστυνομικοί στη δεύτερη κι ο Γκαίμπελς στην τρίτη. O ίδιος ο Χίτλερ, με προσωπικό κίνδυνο, έβγαλε βίαια τον Rohm, τον Edmund Heines και τα άλλα πρωτοπαλίκαρά του από τα δωμάτιά τους στο ξενοδοχείο της λίμνης Βίσζεε. O Γκαίμπελς περιέγραφε τη σκηνή στο ημερολόγιό του: «O Αρχηγός ήταν έξοχος. 0 Heines αξιοθρήνητος. Έμοια­ ζε με ένα πληγωμένο αγόρι. O Rohm παρέμενε ήρεμος. Όλα εξελίχθηκαν πολύ ομαλά». 0 Heines παρακαλούσε τον Lutze καθώς τον έπαιρναν: «Δεν έφταιξα σε τίποτα! Βοήθησέ μ ε !» Ωστόσο, ούτε αυτός, ούτε οι άλ­ λοι θα γλίτωναν.30 Γύρω στις 8 π.μ. ο Χίτλερ γύρισε πίσω στο Μόναχο. Μεγάλου ενδιαφέροντος είναι το πρακτικό εκείνης της ημέρας, που συνέταξε το Στρατηγείο του στρατηγού Adam, διοικητή του τοπικού Σώ­ ματος Στρατού στο οποίο αναφέρονται τα λόγια του Χίτλερ: Όλοι οι διοικητές των SA είναι τώρα υπό κράτηση, εκτός από τον Grup-

82

DAVID IRVING

penfuhrer Ernst. Εγώ [ο Χίτλερ] είχα πληροφορηθεί την αδυναμία του [του R5hm;], αλλά ήλπιζα για πολύ καιρό ότι θα μπορούσα να τακτοποιήσω αυτήν την υπόθεση με το σωστό τρόπο. Τώρα τέλειωσαν όλα. Ήταν ανείπωτα σκλη­ ρό για μένα να στερηθώ συντρόφους που αγωνίστηκαν μαζί μου επί πολλά χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι θα κατέστρεφαν το σύνολο των SA. Έπρεπε κάποια στιγμή να τους σταματήσω. Oi σκηνές από την έφοδό μας στο Βίσζεε ήταν σκανδαλώδεις και επαίσχυ­ ντες - πιο αηδιαστικές από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Τώρα, τράβηξα μια ξεκάθαρη γραμμή: μύνο ο στρατός θα φέρει όπλα. 0 κάθε άνδρας, είτε των SA, είτε όχι, θα είναι στο μέλλον στη διάθεση του στρατού. 0 κάθε άνδρας που θα χρειαστεί η Βέρμαχτ ανήκει σε αυτήν. Έχω τεράστια πίστη στη Βέρμαχτ και στον Υπουργό Στρατιωτικών του Ράιχ. Μια γραμμή έπρεπε να χαραχτεί. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι τώρα θα επιβά­ λω την τάξη.

Υπήρξαν, ωστόσο, κάποια γεγονότα που, κατά κοινή παραδοχή, δεν τα ι­ ριάζουν με την εκδοχή των γεγονότων από τον Χίτλερ. Χιλιόμετρα μα­ κριά από το πραξικόπημα του Βερολίνου, ο Gruppenfuhrer των SA Ernst βρισκόταν στα μισά του δρόμου του προς το λιμάνι της Βρέμης, από όπου θα επιβιβαζόταν για μια κρουαζιέρα με τη νεαρή του σύζυγο. Στο Πότσνταμ, μια συμμορία ανδρών όρμησαν στο σπίτι του στρατηγού Scheicher και τον σκότωσαν μέσα στο γραφείο του.31 H γυναίκα του, που βρέθηκε μπροστά τους σκοτώθηκε επίσης από τους πυροβολισμούς. H ειρωνεία του πράγματος: η Μυστική Υπηρεσία του Γκαίρινγκ εξακολου­ θούσε να παρακολουθεί το τηλέφωνο του Scheicher, κι όταν οι αστυνομι­ κοί του τμήματος ανθρωποκτονιών του εισαγγελικού γραφείου του Πότσ­ νταμ τηλεφώνησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης από το σπίτι του θύματος για να αναφέρουν ότι ο στρατηγός ήταν πιθανόν θύμα «πολιτικής δολο­ φονίας», ο Γκαίρινγκ θυμωμένα τους αποστόμωσε: η επίσημη εκδοχή θα ήταν, είπε, πολύ διαφορετική. 0 στρατηγός von Bredow είχε κι αυτός το ίδιο τέλος, όπως και μερικοί από το Επιτελείο του Papen, συμπεριλαμβανόμενου και του αμφιλεγόμενου γραμματέα, του dr. Edgar Jung.* Επιστρέφοντας στα κεντρικά γραφεία του Κόμματος στο Μόναχο, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στο Βερολίνο χρησιμοποιώντας την κωδική λέξη Kolibri δίνοντας το σύνθημα στο Γκαίρινγκ να εξαπολύσει την αντεπίθεση κι εκεί. Αργότερα εκείνο το πρωινό, απεκάλυψε στους «δικούς» του ότι μερικοί t

* Σ.τ.Σ.: Τα Μυστικά Κρατικά Αρχεία στο Μόναχο αποκαλύπτουν ότι ο dr. Jung ήταν ένας πληρωμένος δολοφόνος που τον χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση της Βαυα­ ρίας κι ότι είχε «εκκαθαρίσει» μεταξύ άλλων και τον ηγέτη του αυτονομιστικού κι­ νήματος Heinz-Orbis, το 1924.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

83

από αυτούς που συνελήφθησαν, θα εκτελούνταν. H Γκεστάπο είχε έναν κατάλογο ονομάτων, από τα οποία πολλά ήταν τσεκαρισμένα με το σταυ­ ρό © που ήταν το έμβλημα της Γκεστάπο. Ρίχνοντας μια ματιά στον κα­ τάλογο, ο Lutze πρόσεξε ότι το όνομα του Rohm δεν ήταν ανάμεσα σε αυ­ τά: ήταν, φυσικά, στενός φίλος του Χίτλερ. Για ένα διάστημα, ο Ες υποστήριζε ότι δεν θα ήταν δίκαιο να χαρι­ στούν στον Rohm. To τσεκούρι έπρεπε να πέσει στα κεφάλια όλων ή κανενός. To όνομα του Rohm, ωστόσο, δεν ήταν σημειωμένο ούτε στον κατάλογο των εφτά που ο Χίτλερ παρέδωσε στον Sepp Dietrich, τον γ ε ­ ροδεμένο διοικητή του Συντάγματος Σωματοφυλάκων (Leibstandarte) των SS, στις 5 μ.μ. Oi έξι άλλοι στήθηκαν μπροστά σε ένα εκτελεστικό απόσπασμα στη φυλακή του Στάντελχάίμ, αργότερα εκείνη την ημέρα.32 Στις 8 μ.μ. ο Χίτλερ πέταξε πίσω στο Βερολίνο με ένα αεροπλάνο Junker 52, μαζί με τον Γκαίμπελς. O Γκαίρινγκ τους περίμενε στο αερο­ δρόμιο Tempelhof. O Χίτλερ πρόσεξε ότι ο υπαρχηγός των μυστικών α ε­ ροπορικών δυνάμεων Erhard Milch είχε παρατάξει ένα τιμητικό από­ σπασμα του οποίου οι άνδρες φορούσαν τις στολές της νέας Λουφτβάφε. O Γκαίρινγκ τότε απεκάλυψε, προς κατάπληξη του Χίτλερ, ότι είχε αυθαίρετα προσθέσει μερικά ακόμη ονόματα στον κατάλογο των εκτελεσθέντων. « 0 Γκαίρινγκ ανέφερε ότι όλα πήγαν καλά με το πλάνο του Βερολίνου», κατέγραφε ο Γκαίμπελς την ίδια ημέρα. «T o μόνο δυσάρε­ στο ήταν ότι και η κ. Scheicher την πλήρωσε. Σκληρό, αλλά δεν μπορού­ σε να αποφευχθεί». H Christa Schroeder, η ιδιαιτέρα γραμματέας του Χίτλερ που ο ίδιος είχε δώσει εντολή να τον συνοδεύσει στη θυελλώδη αυτή εκδρομή του στην Βαυαρία, θυμάται ότι καθόταν μόνη, αργότερα εκείνο το βράδυ, στην Καγκελαρία, παίρνοντας το χορτοφαγικό δείπνο της, όταν απρό­ σμενα πήγε κοντά της ο Χίτλερ και φώναξε: «Ωραία! Τώρα μόλις έκανα ένα μπάνιο και νιώθω πάλι καθαρός σαν νεογέννητο μωρό!» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολλά είχαν συμβεί, προκαλώντας αναστάτωση στον Χ ίτ­ λερ. O Γκαίρινγκ είχε εκκαθαρίσει αναίτια τον Gregor Strasser, αντίπαλο του Χίτλερ, κι ύστερα εξαπολύθηκε ένα όργιο δολοφονιών στην Βαυα­ ρία. O Χίτλερ έμαθε ότι κάποιος είχε σκοτώσει τον παλιό του φίλο πά­ στορα Bernhard Stempfle, έναν σχεδόν καθημερινό σύντροφό του των πρώτων χρόνων που τον είχε βοηθήσει στην επιμέλεια των στομφωδών σελίδων του Mein Kampf πριν από την έκδοσή του. O υπασπιστής του Χίτλερ Bruckner περιέγραφε αργότερα στις ιδιωτικές του σημειώσεις πώς ο Χίτλερ μετέφερε την ενόχλησή του στον Χίμλερ, όταν ο Αρχηγός των SS εμφανίστηκε στην Καγκελαρία με έναν τελικό κατάλογο θυμάτων, ογδόντα δύο συνολικά. Στους μήνες που ακολούθησαν, ο Viktor Lutze

84

DAVID IRVING

έλεγε όποτε έβρισκε την ευκαιρία ότι ο Φύρερ είχε αρχικά καταγράψει μόνον εφτά ονόματα. Είχε προσφέρει στον Rohm τη λύση της αυτοκτο­ νίας, κι όταν ο Rohm την απέρριψε, ο Χίτλερ αποφάσισε την εκτέλεσή του*. Oi εφτά του Χίτλερ είχαν γίνει δεκαεφτά, κι ύστερα ογδόντα δύο. « 0 Φύρερ βρέθηκε έτσι στην δύσκολη θέση να εγκρίνει εκ των υστέρων και τις ογδόντα δύο δολοφονίες», παραπονιόταν ο Lutze, κατηγορώντας ανοικτά τον Χίμλερ και τον Γκαίρινγκ.33 Στη διάρκεια ενός γεύματος στην 1η Ιουλίου, ο δρ. Γκαίμπελς βρήκε τον Χίτλερ χλωμό και πικρόχολο. « 0 Γκαίρινγκ κλείνει την αναφορά του», έγραφε. «Ο ι εκτελέσεις σχεδόν τέλειωσαν. Μόνο λίγες χρειάζο­ νται ακόμη. Είναι σκληρό αυτό, αλλά αναγκαίο. O Ernst, ο Stasser, ο Senle [Stempfle], ο Detten f . Ένα τελικό σάρωμα και θα έχουμε τελειώ­ σει με τα χειρότερα. Επί είκοσι χρόνια θα πρέπει να υπάρξει ειρήνη». Περνούσε τις απογευματινές ώρες με τον Χίτλερ. «Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του», ανέφερε ο Γκαίμπελς, χωρίς αμφιβολία ευχαριστημέ­ νος με τον ρόλο του. «Υποφέρει, αλλά τα βγάζει πέρα. Oi θανατικές ποινές διατυπώνονται με τη μεγαλύτερη σοβαρότητα. Περίπου εξήντα, λέγετα ι». Κάτω από την πίεση των άλλων, ο Χίτλερ υποχώρησε εκείνη την ημέρα και διέταξε να προστεθεί και το όνομα του Rohm στον κατά­ λογο. «Δυο φορές ο Rohm έμεινε μόνος επί είκοσι λεπτά με ένα περί­ στροφο», κατέγραφε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. «Δεν το χρησι­ μοποίησε και μετά, εκτελέστηκε. Με αυτήν την εκτέλεση τέλειωσαν όλα». O Sepp Dietrich κλήθηκε για αναφορά, «κάπως χλωμός» όπως τον περιγράφει ο Γκαίμπελς, προσθέτοντας: «Δεν είμαστε φτιαγμένοι για εκτελεστές». Με μια πράξη μάλλον σπάνιας μεγαλοψυχίας, ο Χίτλερ διέταξε να παραχωρηθούν κρατικές συντάξεις στους πρώτους από τους κατιόντες συγγενείς των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της Νύ­ κτας των Μεγάλων Μαχαιριών, όπως έγινε γνωστή η 30η Ιουνίου 1934. Ακόμη κι έτσι όμως, άρχισε να υποφέρει από εφιάλτες και να μην μπο­ ρεί να κοιμηθεί. To ιατρικό μητρώο του αποκαλύπτει ότι οι πόνοι στο στομάχι άρχισαν να τον βασανίζουν μετά από το επεισόδιο αυτό. Αλλά μακροπρόθεσμα, τα οφέλη έδειχναν ότι άξιζε τον κόπο: είχε κερδίσει την απόλυτη αφοσίωση των στρατηγών της Ράιχσβερ διαμορφώνοντας μια «αδελφότητα αίματος», θα μπορούσε να πει κανείς. Στις 3 Ιουλίου, ο Blomberg, Τπουργός Στρατιωτικών, τον ευχαρίστησε εκ μέρους του Υπουργικού Συμβουλίου. H Κυβέρνηση, νομιμοποίησε αναδρομικά τις

* Σ.τ.Σ: To ημερολόγιο του Μάρτιν Μπόρμαν καταγράφει εφτά ονόματα στις 30 Ιου­ νίου 1934: «H συνωμοσία του Rohm αποκαλόφθηκε: Schneidnuber, κόμης Spreti, Heines, Hayn, Schmidt, Heydebreck, Ernst, όλοι τουφεκίστηκαν».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

85

περισσότερες από τις δολοφονίες αυτές, «ως πράξεις εθνικής ανάγκης».* «Τώρα μπορεί κανείς να δει καθαρά και πάλι», έγραφε ο Γκαίμπελς. «Τ α γεγονότα εξελίχθηκαν δραματικά. To Ράιχ είχε φτάσει στο χείλος της αβύσσου. O Φύρερ το έσωσε». Τις επόμενες ημέρες, ωστόσο, ο Χ ίτ ­ λερ συνειδητοποίησε ότι πολλά από τα πρωτοπαλίκαρά του είχαν πάρει την υπόθεση στα χέρια τους. 'Υστερα από μια επίσκεψη του Χίτλερ στο παραλίμνιο εξοχικό του, ο Γκαίμπελς έγραφε με κρυψίνοια: «Τώρα βλέ­ πει τα πράγματα αρκετά καθαρά. Ki ο Lutze επίσης, έχει γίνει καχύποπτος». O Χίτλερ αντιλήφθηκε καθυστερημένα το βαθμό στον οποίο ο Γκαίρινγκ, ο Χίμλερ και οιΈνοπλες Δυνάμεις τον είχαν εκμεταλλευτεί. Μετά τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου, ο Χίτλερ έφυγε για την Ανατολική Πρωσία για να δώσει αναφορά στον Πρόεδρο που πλησίαζε στο τέλος του όλο και πιο γρήγορα. O Χίντενμπουργκ του έδ ει­ ξε τη συμπάθειά του: «Αγαπητέ μου Καγκελάριε», ψιθύρισε, «ύσοι γρά­ φουν Ιστορία, πρέπει και να μπορούν να χύνουν αίμα...»34

* Σ.τ.Σ.: Δεν νομιμοποιήθηκαν, ωστόσο, όλες οι δολοφονίες. Τα πρακτικά του Κυβερ­ νητικού Συμβουλίου της 2 Αυγοόστου 1934 αναφέρονται σε έναν αριθμό ατόμων που κατηγορήθηκαν ότι ρύθμισαν κατ’ αυτόν τον τρόπο προσωπικές τους διαφορές: σε μια περίπτωση, κάποιος διάδικος είχε σκοτώσει έναν άνθρωπο στις 30 Ιουνίου, απλά και μόνον επειδή είχε καταθέσει ως μάρτυρας εναντίον του σε μια αστική υπόθεση.

O ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

Π

ΡίΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ο Ιούλιος 1934, η εικόνα του Χίτλερ στο Εξωτερικό αμαυρώθηκε ακόμη περισσότερο. Σε μια βιαστική α π ό π ειρ α να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς της Αυστρίας, αυστριακοί οπλοφό­ ροι των SS δολοφόνησαν τον Καγκελάριο Engelbert Dollfuss πυροβολώ­ ντας τον μέσα στο γραφείο του στην Βιέννη, στις 25 Ιουλίου. O Μουσο­ λίνι εξοργίστηκε με τη δολοφονία, και το γεγονός επηρέασε δυσμενώς τις γερμανο-ιταλικές σχέσεις. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Χίτλερ δήλωσε άγνοια σχετικά με αυ­ τήν τη συνωμοσία. Ωστόσο, τα ημερολόγια του Γκαίμπελς που διατηρήθηκαν σε μικροφίλμς στην Μόσχα και τα ιδιωτικά έγγραφα του στρατιω­ τικού διοικητή του Στρατιωτικού Τομέα VII της Βαυαρίας το διαψεύδουν. Μετά την επιστροφή του από την Βενετία τον Ιούνιο, ο Χίτλερ είχε εκμυστηρευτεί στο δρ. Γκαίμπελς ότι πίστευε πως ο Μουσολίνι είχε συμ­ φωνήσει να του δώσει «carte blanche» για την Αυστρία: «Να τελειώνου­ με με τον Dollfuss!» είχε συνοψίσει ο Γκαίμπελς. «Ν έες εκλογές, με έναν ουδέτερο άνδρα εμπιστοσύνης. H επιρροή των Ναζί θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ψήφων. Τα οικονομικά θέματα πρέπει να λυθούν από κοινού, από το Βερολίνο και την Ρώμη. Και οι δυο συμφώνησαν. O Dollfuss θα ειδοποιηθεί!» (Οι δυο δικτάτορες είχαν συζητήσει επίσης κι άλλα ζητήματα. Σχετικά με τον αφοπλισμό, ο Μουσολίνι υιοθέτησε πλή­ ρως τη θέση του Χίτλερ: «H Γαλλία έχει τρελαθεί», είχε πει. Συζήτησαν επίσης, «για την Ανατολή» και κατέληξαν πως θα προσπαθούσαν να οι­ κοδομήσουν μια ισχυρή φιλία με την Πολωνία, «και θα αναζητούσαν ένα “modus vivendi” με την Ρωσία».) O Χίτλερ ενημέρωσε τον Γκαίμπελς για το επικείμενο πραξικόπημα στην Βιέννη, την ώρα που γευμάτιζαν, στις 10 Ιουλίου, κι ο Τπουργός πληροφορήθηκε αργότερα ότι ο Φύρερ εί­ χε συσκεφθεί μυστικά με τον Αυστριακό ναζιστή ηγέτη Theo Habicht, κα­ τά το ετήσιο φεστιβάλ του Βάγκνερ, στο Μπαϋρόυτ, στις 22 Ιουλίου. O Γκαίμπελς έδειξε σκεπτικισμό σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί, αλλά ο Χίτλερ εκείνο το πρωί διέταξε τον στρατηγό Wilhelm Adam να

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

87

του δώσει αναφορά στο Μπαϋρόυτ. Στον σαστισμένο στρατηγό, ο Χίτλερ αποκάλυψε: «Σήμερα, ο Αυστριακός στρατός θα ανατρέψει την κυβέρνη­ ση!» Είπε ακόμα, ότι ο dr. Anton Rintelen, εξέχων Αυστριακός πολιτικός, θα έπαιρνε τη θέση του Dollfuss κι ότι ο ίδιος ο Rkitelen θα νομιμοποιούσε την επιστροφή όλων των Αυστριακών προσφύγων, δηλαδή των Αυστρια­ κών Ναζί που είχαν καταφύγει στην Γερμανία. H δουλειά του Adam θα ήταν να εφοδιάσει αυτούς τους Αυστριακούς «λεγεωνάριους» με όπλα από τα γερμανικά αποθέματα. O Χίτλερ τον διαβεβαίωσε: «Τη στιγμή που θα με ειδοποιήσουν από την Βιέννη, θα σας πληροφορήσω και τότε, θα με πιστέψ ετε». Σύντομα έφτασαν οι πρώτες αναφορές και δεν ήταν καλές. «Μεγάλη αναστάτω­ ση!», σημείωνε ο Γκαίμπελς. «Κολοσσιαία ένταση! Φοβερή αναμονή! Εξακολουθώ να είμαι δύσπιστος». Στις 3 μ.μ. ο Χίτλερ τηλεφώνησε. «Όλα εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιό μας στην Βιέννη. To κυβερνη­ τικό κτίριο είναι στα χέρια μας. O Dollfuss έχει τραυματιστεί. Oi υπόλοι­ πες ειδήσεις είναι ακόμη συγκεχυμένες. Θα ξανατηλεφωνήσω». Δεν τη ­ λεφώνησε, ωστόσο, επειδή ο Dollfuss ήταν νεκρός και οι πρωτεύουσες της Ευρώπης βρίσκονταν σε αναταραχή.35 H συνωμοσία Habicht είχε αποτύχει για τρεις λόγους. Πρώτον, είχε υπερβάλει ως προς τον όγκο των οπαδών του στην Αυστρία, ιδιαίτερα ως προς την υποστήριξη εκ μέρους του αυστριακού στρατού. Δεύτερον, η κυβέρνηση είχε πληροφορηθεί για το πραξικόπημα και κάποιοι Υπουρ­ γοί του Dollfuss είχαν καταφύγει σε ασφαλές μέρος. Και τρίτον, το πα­ ράνομο κίνημα των Αυστριακών SA, δυσαρεστημένο από τα γεγονότα της 30 Ιουνίου στην Γερμανία, αρνήθηκε σκόπιμα την υπυστήριξη που ε ί­ χε υποσχεθεί. H συμμορία των SS που αναμείχθηκε, έκανε τα πράγματα χειρότερα για τον Χίτλερ, καθώς κατέφυγε πάνω στον πανικό στην Γερ­ μανική Πρεσβεία για βοήθεια. O Χίτλερ τους αποκήρυξε. Έκλεισε τα σύ­ νορα, έστειλε συλλυπητήριο τηλεγράφημα στη χήρα του Dollfuss και, μ ε­ τά από σύσταση του Γκαίμπελς, έδιωξε τον Habicht. Oi δολοφόνοι απαγχονίστηκαν δημόσια στην Βιέννη. Δυο ημέρες μετά τη δολοφονία του Dollfuss, ο Χίτλερ μίλησε ειλικρινά στον Γκαίμπελς για το μέλλον. «Έχει ένα προφητικό όραμα», σημείωνε ο Υπουργός. «H Γερμανία, κυρίαρχος του κόσμου. Δουλειά για έναν αιώ­ να». O Χίτλερ έστειλε τον αντικαγκελάριό του Franz von Papen στην Βιέν­ νη ως «ειδικό πρεσβευτή» και τον dr. Hans Lammers στο Νόυντεκ της Ανατολικής Πρωσίας να ενημερώσει τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ. O Lammers επέστρεψε με την είδηση ότι ο γηραιός Πρόεδρος πέθαινε. Την 1 Αυγούστου, ο ίδιος ο Χίτλερ πήγε αεροπορικώς στο Νόυντεκ για να αποχαιρετήσει τον στρατάρχη. Ήταν δύσκολο για τον ετοιμοθάνατο γ έ ­ ροντα που βρισκόταν σε παραλήρημα, να μιλήσει και άλλωστε, αποκα-

88

DAVID IRVING

λούσε συνεχώς τον Χίτλερ, «Μεγαλειότατο». Εκείνο το βράδυ, ο Χίτλερ είπε στο Υπουργικό του Συμβούλιο ότι οι γιατροί έδιναν στον Χίντεν­ μπουργκ λιγότερες από είκοσι τέσσερις ώρες ζωή. To Υπουργικό Συμ­ βούλιο εξέδωσε το ακόλουθο διάταγμα: To γραφείο της Προεδρίας του Ράιχ συγχωνεύεται με αυτό του Καγκελάριου του Ράιχ. Κατά συνέπεια, οι μέχρι τούδε εξουσίες του Προέδρου του Ράιχ θα μεταβιβαστούν στον Φύρερ και Καγκελάριο του Ράιχ, Αδόλφο Χίτλερ. O ίδιος θα διορίσει τον αντιπρόεδρό του.

O Χίντενμπουργκ πέθανε την άλλη μέρα και τα τελευταία του λόγια ήταν να μεταβιβάσουν τους χαιρετισμούς του στον Χερ Χίτλερ. Σε ένα δημοψήφισμα της 19 Αυγούστου, το 90 τοις εκατύ του γερμανικού λαού ψήφισε υπέρ του νέου διατάγματος. «Έτσι», έλεγε θριαμβευτικά ο Χ ίτ ­ λερ στον Blomberg, «έχω κατακτήσει την Γερμανία». O ΟΡΚΟΣ πίστης της Βέρμαχτ μεταβιβαζόταν τώρα στον Φύρερ. Ωστόσο, μόνο ο Blomberg, ως Υπουργός Στρατιωτικών, μπορούσε ουσιαστικά να εκδίδει διαταγές - ένα τυπικό εμπόδιο που δεν θα παραμεριζόταν μέχρι το 1938. Στο μεταξύ, τα Συντάγματα των SS του Χίμλερ άρχισαν να εμφανίζο­ νται και οι θεαματικές παρελάσεις των ψηλών και γεροδεμένων ανδρών τους ήταν το πιο εντυπωσιακό τμήμα των διαδηλώσεων του Κόμματος το 1934. H στολή των SS ήταν μαύρη και κομψή και δεν υπήρχε έλλειψη υποψηφίων γ ι’ αυτήν την άψογη ελίτ που είχε δημιουργήσει ο Χίμλερ. Στα SS επιβαλλόταν ένας μυστικισμός που ακόμη κι ο Χίτλερ θεωρούσε κάπως γελοίο: στα 1940, παρακολουθώντας τον παγανιστικό εορτασμό Yule των SS, τα Χριστούγεννα, έλεγε ψιθυριστά και κοροϊδευτικά στον υπασπιστή του ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν ποτέ να αντικαταστή­ σουν τον ύμνο «Άγια Νύχτα». Ανήγγειλε στον Blomberg ότι θα επέτρεπε στα SS να σχηματίσουν μόνο μια ένοπλη μεραρχία την Verfugungstruppe που υπήρξε πρόδρομος των Waffen SS.* Για τον Χίτλερ, τα Waffen SS ήταν μια τέταρτη ένοπλη υπηρεσία, μια ελίτ. Γύρω στα 1942, διέταξε να σταθεροποιηθεί η αναλογία των ανδρών των Waffen SS με αυτούς του τακτικού στρατού στον ένα προς δέκα. O στρατός, ωστόσο ζήλευε και δεν εμπιστευόταν τα SS.36 Τώρα που τα SA είχαν ευνουχιστεί, ο στρατηγός von Fritsch υποπτευόταν ότι ο Χίμλερ συ­ νωμοτούσε εναντίον του. Oi στρατηγοί ισχυρίζονταν ότι τα SS τους φακέ­ λωναν. Και πραγματικά, κρυφά μικρόφωνα είχαν ανακαλυφθεί στο Στρα­ τηγείο του στρατιωτικού Τομέα του Μονάχου. To 1938, όταν το χρηματο­ * Σ.τ.Ε.: Μάχιμα τμήματα των SS.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

89

κιβώτιο στο γραφείο του Blomberg άρχισε να μην κλείνει καλά, αποκαλύφθηκε ότι ο μηχανισμός του είχε πάθει εμπλοκή εξαιτίας ενός καλώδιου το οποίο οδηγούσε σε ένα μικρόφωνο κάτω από τις σανίδες του πατώματος και αποδείχτηκε ότι αυτό το καλώδιο κατέληγε στο αρχηγείο της Γκεστά­ πο. To δεύτερο εξάμηνο του 1934 χαρακτηρίστηκε από αυτήν την ανοικτή εχθρότητα ανάμεσα στο Κόμμα και στην Βέρμαχτ. To Κόμμα υποπτευό­ ταν ότι ο Fritsch σχεδίαζε ένα πραξικόπημα κατά του Χίτλερ. O συνταγ­ ματάρχης Karl Bodenschatz άκουσε το «αφεντικό» του, τον Γκαίρινγκ, να το συζητά με τον Χίτλερ. Επίσης, ο Mileh επιβεβαιώνει τις φήμες αυτές. O Χίτλερ θα έπρεπε να περιμένει μια απόπειρα δολοφονίας. Καθώς πίστευε ότι μπορεί και να πέθαινε, τον Δεκέμβριο 1934,37 άρχισε να σκέπτεται ποιο θα ήταν το μέλλον της Γερμανίας χωρίς αυτόν, και στις 13 του μηνός έπει­ σε την Κυβέρνηση να εκδώσει ένα διάταγμα που θα του επέτρεπε να ορί­ σει ο ίδιος τον διάδοχό του. Ξέσπασε τότε μεγάλος θόρυβος που ενισχύθηκε και από ξένες εφημερίδες και οργανώσεις αυτοεξόριστων, που μιλού­ σαν για επικείμενο λουτρό αίματος. Τα νεύρα του Χίτλερ ήταν τόσο κλονισμένα, ώστε στις 3 Ιανουαρίου 1935, απροσδόκητα, κάλεσε ηγετικά στελέχη του Κόμματος και της Β έρ­ μαχτ στο κτίριο της Κρατικής Πρωσικής Όπερας. Σε μια δίωρη δραματι­ κή ομιλία του,38 δήλωσε και πάλι την ακλόνητη πίστη του στη Βέρμαχτ, την οποία χαρακτήρισε «στυλοβάτη του Κράτους» και εξίσου ζωτική για το μέλλον της Γερμανίας, όσο και το Ναζιστικό Κόμμα - «και οι δυο αυ­ τοί θεσμοί έχουν την ίδια σημασία και θα είναι ανίκητοι, όσο θα παραμέ­ νουν ενωμένοι». O Werner Best θυμόταν αργότερα ότι η ομιλία αυτή ήταν ένα μίγμα απειλών κι εξορκισμών: «H αποκορύφωσή της ήταν η απελπισμένη δήλωσή του ότι θα φύτευε μια σφαίρα στο κεφάλι του αν οι διάφορες υπηρεσίες του Ράιχ αρνούνταν να συνεργαστούν αρμονικά». O ναύαρχος Hermann Boehm θυμόταν τον Χίτλερ να λέει: «Ας υποθέ­ σουμε ότι κάποιος αξιωματούχος του Κόμματος έρχεται και μου λέει, “Όλα πάνε ωραία και καλά, Φύρερ μου, αλλά ο στρατηγός Τάδε μιλάει κι εργάζεται εναντίον σας” . Τότε, εγώ θα απαντήσω, “ Δεν το πιστεύω” . Ki αν ύστερα μου πει, “ Να, εδώ έχω τις γραπτές αποδείξεις, Φύρερ μου” , εγώ τότε θα σχίσω τα παλιόχαρτα, επειδή η εμπιστοσύνη μου στην Βέρμαχτ είναι ακλόνητη». O Γκαίμπελς κι ο Γκαίρινγκ συνέταξαν μια δήλωση αφοσίωσης που θα τη διάβαζε ο δεύτερος στον Φύρερ. «Μ ετά την ομιλία του Φύρερ», έγραφε ο ίδιος ο Fritsch, «το κυνήγι μαγισσών που είχαν εξαπολύσει τα SS καταλάγιασε για λίγο». O ΧΙΤΛΕΡ αφιερώθηκε στην Βέρμαχτ «ψυχή τε και σώματι». Επέδειξε ει­ λικρινές ενδιαφέρον για τη στρατιωτική τεχνολογία, και το υπερβολικά δ ε­ κτικό μυαλό του απορροφούσε τα στοιχεία και τις λεπτομέρειες τόσο κα­ λά, ώστε μπορούσε να τα επαναφέρει στη μνήμη του χρόνια αργότερα,

90

DAVID IRVING

χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος. Στις 6 Φεβροοαρίου 1935, επιθεώρη­ σε τον σταθμό ερευνών του στρατού στο Κούμερσντορφ - και ήταν ο πρώτος Καγκελάριος που το έκανε αυτό από το 1890. 0 Blomberg και ο Reichenau υπεστήριξαν ένθερμα τα σύγχρονα άρματα μάχης και τα θωρα­ κισμένα αυτοκίνητα των οποίων ο Γκουντέριαν έκανε εκεί επίδειξη των πρωτοτύπων, ούτε όμως ο Fritsch, ούτε ο αρχηγός του Επιτελείου του, Ludwig Beck, έδειξαν να είναι οπαδοί αυτής της σύγχρονης πολεμικής τ ε ­ χνολογίας. 0 Beck ήταν ένας ήρεμος, αφοσιωμένος επιτελής, που είχε διο­ ριστεί σε αυτήν τη θέση τον Οκτώβριο του 1933 για τις «δ εξ ιές» του π ε­ ποιθήσεις. Είχε δείξει ανοχή στα γεγονότα της 30ης Ιουνίου 1934. Ωστόσο, δυσπιστούσε βαθιά ως προς το ραδιόφωνο και όλα τα άλλα σύγχρονα, τ ε ­ χνολογικά επιτεύγματα.39 Μετά από αυτή την ενημέρωση, ο Χίτλερ μπορούσε να επιδείξει τους μυς της Βέρμαχτ. Στις 9 Μαρτίου 1935 -ένα Σάββατο- ανήγγειλε επίση­ μα ότι η Γερμανία είχε αναπτύξει μια μυστική αεροπορική δύναμη. Μια εβδομάδα αργότερα, επανέφερε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, παραβιάζοντας και πάλι τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. 0 Γκαίμπελς κα­ τέγραψε το πώς έφτασαν σε αυτήν την απόφαση: «Συζητήσεις όλο το πρωινό του Σα ββά του [16 Μ αρτίου]. 0 Φύρερ διεφώνησε με τον Blomberg ως προς τον αριθμύ των μεραρχιών.40 Επέμενε στη δική του άποψη: τριάντα έξι. Μεγάλη διακήρυξη προς τον λαό: ο νόμος για την ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων- υποχρεωτική θητεία. Για να βάλεις τέλος στα παζάρια, πρέπει να δημιουργήσεις τετελεσμένα γεγονό­ τα. H άλλη πλευρά δεν πρόκειται να κηρύξει πόλεμο με αυτήν την κίνη­ ση. Όσο για τις κατάρες τους, βάλε μπαμπάκι στ’ αυτιά σου. Υπουργικό Συμβούλιο, 1.30' μ.μ.: ο Φύρερ περιγράφει την κατάσταση. Πολύ βλοσυ­ ρός. 0 Blomberg σηκώνεται όρθιος κι ευχαριστεί τον Φύρερ. Μετά, δια­ βάζει το διάγγελμα και τον νόμο. Μας καταλαμβάνει βαθιά συγκίνηση. To “ Χάιλ Χ ίτλερ” ακούγεται για πρώτη φορά σε αυτήν την αίθουσα. Με ένα νόμο, οι Βερσαλλίες εξανεμίστηκαν. Ιστορική ώρα. Τρέμε αιωνιότη­ τα! Ευγνώμονες που μπορέσαμε να γίνουμε μάρτυρες και να συμμετάσχουμε σε αυτήν τη στιγμή». O Μουσολίνι διαμαρτυρήθηκε ανήσυχα και συντάχθηκε με την Γαλλία για να επαναλάβουν, στα μέσα Απριλίου 1935, σε μια κοινή συνάντηση στην Στρέζα, ότι κάθε γερμανική παραβία­ ση της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης κατά μήκος του Ρήνου, θα προκαλούσε επέμβαση της Ιταλίας, καθώς και της Βρετανίας και της Γαλ­ λίας, σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης του Λοκάρνο. O στρατηγός von Fritsch πληροφόρησε τους στρατηγούς του ότι κάθε γερμανική πα­ ραβίαση στο καθεστώς της Ρηνανίας εκείνη τη χρονιά, σίγουρα θα ήταν «η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι». Tov ίδιο μήνα, ωστόσο, ο Χίτλερ έμαθε ότι η Γαλλία προετοιμαζόταν για μια συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση, κι ότι αυτή η συμμαχία θα

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

91

επεκτεινόταν για να συμπεριλάβει και την Τσεχοσλοβακία. Είκοσι πέντε μεγάλα αεροδρόμια κατασκευάζονταν ήδη, πολύ περισσότερα από όσα χρειάζονταν για την εξυπηρέτηση των αναγκών των Τσέχων. Στις 24 Απρι­ λίου, ο Fritsch βεβαίωνε τους στρατηγούς του: « 0 Φύρερ είναι αποφασι­ σμένος να αποφύγει τον πόλεμο και δεν θα αφήσει ούτε πέτρα που να μη την σηκώσει για να πετύχει αυτόν τον στόχο. To αν θα το καταφέρει, εξαρτάται από εμάς και μόνο». Στις 2 Μάίου, ο Blomberg κυκλοφόρησε γι’ αυτόν τον σκοπό μια μυστική προσωρινή οδηγία για την Επιχείρηση ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (Schulung), μια πιθανή αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Τσεχο­ σλοβακίας, για να εκμηδενιστεί αυτός ο κίνδυνος αν ξεσπούσε πόλεμος με την Δύση. Στις 10 Ιουλίου, ο Blomberg κυκλοφόρησε μια νέα σημαντική “ ντιρεκτίβα” . Πρόβλεπε ότι οποιαδήποτε γαλλική εισβολή στη Ρηνανία θα μπορούσε να θεωρηθεί casus belli από τον Χίτλερ: θα άρχιζε μια δράση αναχαίτισης εκεί, μέχρι να ανατιναχτούν οι γέφυρες του Ρήνου. H Βέρμαχτ θα έπρεπε τότε να υπερασπιστεί την Γερμανία στον Ρήνο. Στο μεταξύ, ο Χίτλερ είχε επαναλάβει τα ανοίγματά του προς την Βρετανία, επιλέγοντας και πάλι τον Ρίμπεντροπ ως διαπραγματευτή του. Όπως αποσαφήνισε στους ικανοποιημένους στρατηγούς του, μιλώ­ ντας στο Μόναχο στις 17 Μαρτίου, «O Υπουργός μου των Εξωτερικών δεν επηρεάζει την εξωτερική πολιτική, απλά καταγράφει τα πολιτικά συμβάντα». H δική του άποψη ήταν: «Ο ι Βρετανοί θα έρθουν τρέχοντας, αργά ή γρήγορα, σε εμάς». Αργότερα, εκείνο τον μήνα, ο sir John Simon, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, και οΉντεν εμφανίστηκαν στο Βερολίνο σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν κάποιον περιορισμό στους επανεξοπλισμούς της Γερ­ μανίας. O Χίτλερ τους δέχτηκε στην Αίθουσα του Κογκρέσου της Καγκε­ λαρίας και δήλωσε ότι ο στρατός του αυξανόταν σε τριάντα έξι μεραρ­ χίες, πράγμα που ήταν αληθινό, κι ότι η Λουφτβάφε του ήταν ήδη τόσο μεγάλη όσο κι η RAF, πράγμα που δεν ίσχυε. O Ρίμπεντροπ διαβεβαίωσε τον Χίτλερ, στις 3 Απριλίου: «Δεν πιστεύω καθόλου ότι θα υπάρξει σο­ βαρή εξέλιξη μέσα σε αυτό το καλοκαίρι». Av η Γερμανία έφτανε ως την άνοιξη του 1936 χωρίς αναταραχές, τότε ο κίνδυνος μιας κρίσης θα είχε ξεπεραστεί. H επίσκεψη του Simon πήγε καλά, είπε ο Ρίμπεντροπ. Είχε επιστρέψει στο Λονδίνο πεπεισμένος ότι ο Χίτλερ επιθυμούσε την ειρή­ νη. Στην πραγματικότητα, ο sir Simon είχε μιλήσει για μια νέα γερμανι­ κή αποικιοκρατική Αυτοκρατορία, δείχνοντας με το χέρι του στο χάρτη της Αφρικής, από το γαλλικό Κονγκό μέχρι την ιταλική Σομαλία, αλλά ο Χίτλερ τον είχε διακόψει: «Δεν ενδιαφέρομαι για αποικίες προς το πα­ ρόν». Είχε προτείνει να συμφωνήσει η Βρετανική Κυβέρνηση σε μια αύ­ ξηση του Γερμανικού Ναυτικού μόνον στο 35 τοις εκατό του βρετανικού τονάζ. Ήταν αναμφίβολα επίτευγμα του Ρίμπεντροπ ότι τελικά η Βρετα­ νία συμφώνησε σε αυτό. H Αγγλο-Γερμανική ναυτική συμφωνία που

92

DAVID IRVING

υπογράφηκε τότε, έκανε τον Χίτλερ να πιστέψει ότι μια ευρύτερη συμμαχία με την Βρετανία θα ήταν πιθανή αργότερα. Tov Μάιο 1935, κάτι πολύ προσωπικό απασχολούσε τον Χίτλερ: ένας πολύποδας που είχε αρχίσει να παρεμποδίζει τις φωνητικές του χορδές. Πάντα φοβόταν τρομερά τον καρκίνο γιατί είχε δει τη μητέρα του να π ε­ θαίνει από αυτόν κι έτσι, μέσα του φοβόταν μήπως αυτός ο πολύποδας αποδεικνύονταν ότι είναι καρκίνος, που θα τον καταδίκαζε να διακόψει την παγκόσμια σταδιοδρομία του πριν πραγματικά αρχίσει. Στις 5 Μαΐου, ο πολύποδας αφαιρέθηκε από τον κορυφαίο χειρούργο λαρυγγολόγο του Βερολίνου καθηγητή Carl von Eicken.41 Απαγορεύθηκε στο Χίτλερ να μι­ λά επί τρεις ημέρες, οπότε θα έπρεπε να δώσει τις οδηγίες του γραπτές ακόμη και προς τον Γκαίρινγκ που θα πήγαινε σε μια σύσκεψη με τον Μουσολίνι, στην Ρώμη. Στις 25 Μαΐου, όταν έφτασε η είδηση ότι η Αγγλο-Γερμανική ναυτική συμφωνία ήταν έτοιμη προς υπογραφή, βρισκό­ ταν στο Αμβούργο. Εκεί επίσης τον βρήκαν και τα αποτελέσματα των εξετάσεων για τον πολύποδα: δεν ήταν κακοήθης όγκος. «Σήμερα », έλε­ γε χαρούμενος στο ναύαρχο Ραίντερ, «είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου. Σήμερα το πρωί, ο γιατρός μου με πληροφόρησε ότι η μόλυνση στο λαιμό μου δεν είναι σοβαρή, και σήμερα το απόγευμα δέχτηκα αυτήν την καταπληκτική πολιτική είδηση», εννοώντας τη ναυτική συμμαχία.42 ΣΤΗΝ τελευταία τους συνάντηση, τον Αύγουστο 1934, ο ετοιμοθάνατος στρατάρχης Χίντενμπουργκ του είχε ψιθυρίσει: «Τώρα, χερ Χίτλερ, μην εμπιστεύεστε τους Ιταλούς!» O Χίτλερ μετέφερε αυτήν την προειδοποίη­ ση στο Υπουργικό του Συμβούλιο, και πρόσθεσε -σύμφωνα με τον Schwerin von Krosigk- ότι αν ποτέ υποχρεωνόταν να διαλέξει ανάμεσα στην Βρετανία και την Ιταλία, τα λόγια του Χίντενμπουργκ θα αποτελούσαν τη βάση για την επιλογή του. O προσωπικός υπασπιστής του Fritz Wiedemann ανέφερε επίσης ότι ο Χίτλερ είχε πει: «Αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην Βρετανία και τον Μουσολίνι, η επιλογή είναι ξ ε­ κάθαρη: η Ιταλία είναι φανερά πιο κοντά μας ιδεολογικά, αλλά πολιτικά βλέπο) ένα μέλλον μόνο μέσα από μια συμμαχία με τους Βρετανούς». Δεν είναι διόλου εκπληκτικό το ότι ο Χίτλερ θεωρούσε την εισβολή του Μουσολίνι στην Αβυσσηνία, στις 3 Οκτωβρίου 1935, άκαιρη. «H ώρα για τον αγώνα ανάμεσα στα στατικά και τα δυναμικά έθνη δεν έχει έρθει ακόμη», δήλωσε. H Βρετανία και η Γαλλία ανήγγειλαν μέτρα κατά της Ιταλίας. O Χίτλερ έπρεπε να διαλέξει, και τελικά διάλεξε την Ιταλία. Δεν θα τον συνέφερε η καταστροφή της φασιστικής Ιταλίας. Στους κορυ­ φαίους στρατηγούς και υπουργούς του -όπως θυμόταν ο Κάιτελ- ο Χ ίτ­ λερ εξήγησε: «Μ πορεί να έρθει η ημέρα όπου κι η Γερμανία θα χρεια­ στεί να αντισταθεί ενάντια σε εξωτερική επέμβαση, η ημέρα όπου κι εμείς θα αρχίσουμε να υποστηρίζουμε τις δίκαιες διεκδικήσεις μας».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

93

O Wiedemann θυμάται: «Όταν ο Χίτλερ ήταν απασχολημένος με κάποια σχέδια, συχνά κλεινόταν μόνος στο δωμάτιό του. Μπορούσες να τον ακούσεις να βαδίζει ακατάπαυστα, πάνω-κάτω. Τις πραγματικά μ ε­ γάλες αποφάσεις, όπως ο επανεξοπλισμός, η κατοχή της Ρηνανίας, κλπ., τις έπαιρνε μόνος, κυρίως αντίθετα προς τις συμβουλές του Επιτελείου και των συμβούλων του. Ήξερε πάρα πολύ καλά ότι αυτός μονάχα έπρε­ πε να αναλάβει τις ευθύνες». ENTONA ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΟΣ από τον Γκαίμπελς, ο Χίτλερ τώρα εγκατέλειπε το δρόμο της κρατικής και υπεύθυνης πολιτικής και έπαιρνε το γλιστερό ανήφορο προς την ευρωπαϊκή ηγεμονία. Γύρω στα μέσα Ιανουαρίου 1936, πήρε την απόφαση να στηρίξει το όχι και τόσο ρωμαλέο καθεστώς του με ένα νέο πραξικόπημα: θα επαναστρατιωτικοποιούσε την Γερμανική Ρηνανία, παραβιάζοντας και πάλι τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Ως δικαιολογία θα χρησιμοποιούσε την επικείμενη επικύρωση από την Γαλλία της συμμαχίας της με την Ρωσία. O Χίτλερ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η συμμαχία αυτή ήταν ασυμβίβαστη με τη συνθήκη του Αοκάρνο. Αποκάλυψε τις προθέσεις του στον Γκαίμπελς, στις 20 Ιανουαρίου. Ακόμη και στις 27 Φεβρουαρίου, γευματίζοντας με τον Γκαίρινγκ και τον Γκαίμπελς, εξακολουθούσε να νιώθει πρόωρο το να βαδίσει στην Ρηνανία. Την άλλη ημέρα, ωστόσο, η Γαλλία επι­ κύρωσε τη συμμαχία της με τους Ρώσους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γκαί­ μπελς τον πίεσε να είναι προσεκτικός, αλλά ο Χίτλερ είχε πάρει την απόφα­ σή του. Στις 2 Μαρτίου, ο Blomberg κυκλοφόρησε μια προκαταρκτική διατα­ γή. Την άλλη ημέρα ο Fritsch διέταξε τρία τάγματα πεζικού να περάσουν τον Ρήνο, προς το Άαχεν, το Τρίερ και το Σααρμπρύκεν, σε μια δεδομένη ημερομηνία. Αλλά ο Fritsch, αναφερόμενος στην οδηγία της 10ης Ιουλίου 1935, κατέστησε σαφές ότι σε περίπτωση αντεπίθεσης των Γάλλων, οι γερ­ μανικές δυνάμεις θα έπρεπε να αποσυρθούν στην άλλη όχθη του Ρήνου. Στις 4 Μαρτίου, οι Γάλλοι επικύρωσαν την συμμαχία με τους Ρώσους. Στις 5 του μηνός, ο Blomberg διέταξε η εισβολή στην Ρηνανία να αρχίσει δυο ημέρες αργότερα. To Τπουργικό Συμβούλιο έδωσε την έγκρισή του. To Πεζι­ κό εισέβαλε. H απόφαση αυτή του Χίτλερ έγινε δεκτή με μια θύελλα δια­ μαρτυριών από την Δύση και με κλαγγές σπαθιών από μέρους της Γαλλίας. O Blomberg έχασε την ψυχραιμία του και παρακάλεσε τον Χίτλερ να αποσύ­ ρει τις δυνάμεις του πριν ξεσπάσουν πυροβολισμοί. Oi τρεις Γερμανοί στρα­ τιωτικοί ακόλουθοι στο Λονδίνο έστειλαν από κοινού προειδοποιητικό τηλε­ γράφημα στον Blomberg. Ωστόσο, τα νεύρα του Χίτλερ άντεξαν καλύτερα στη δοκιμασία, κι ούτε η Βρετανία ούτε η Γαλλία κούνησαν έστω κι ένα δα­ χτυλάκι εναντίον του. O Χίτλερ απέδωσε το γεγονός αυτό, ως ένα βαθμό, σε παρέμβαση του νέου μονάρχη της Βρετανίας, Εδουάρδου VIII. «Αν συγκρατήσουμε τα νεύρα μας τώρα», πίστευε ο Γκαίμπελς, επανεξετάζοντας τις δυο εβδομάδες της κρίσης, στο ημερολόγιό του, «τότε νικήσαμε».

94

DAVID IRVING

H γερμανική κοινή γνώμη είχε εντυπωσιαστεί φανερά από τις μεθό­ δους του Χίτλερ. Στα τέλη Μαρτίου 1936 δέχτηκε μιαν ακόμη υποστήρι­ ξη του λαού με την ψήφο του κι αυτήν τη φορά οι ψήφοι υπέρ ξεπερνούσαν το 91 τοις εκατό. ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ την οικονομική θέση της Γερμανίας στα 1936, ο Χίτλερ

εκνευρίστηκε επειδή είχαν γίνει τόσο λίγα για να καταστεί η χώρα αυτάρ­ κης, αν κι αυτό ήταν βασική προϋπόθεση σε περίπτωση πολέμου. Tov Απρίλιο, ανέθεσε στον Χέρμαν Γκαίρινγκ την ευθύνη για τις πρώτες ύλες και για θέματα συναλλάγματος. Tov Μάιο, πάνω στο γιοτ του Grille στο Κίελο, είπε στον Γκαίμπελς ότι οραματιζόταν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από την ηγεσία της Γερμανίας. «Χρόνια, ίσως δεκαετίες για να φτάσουμε σε αυτόν το στόχο», σχολίαζε ο Υπουργός στο ημερολό­ γιό του. «Αλλά, τι στόχος!»43 « 0 Φύρερ», έγραφε ο Γκαίμπελς τον Ιούνιο, μετά από μια μυστική σύσκεψη με τον Χίτλερ, τον Papen και τον Ρίμπεντροπ, «βλέπ ει μια επερχόμενη σύρραξη στην Άπω Ανατολή. H Ιαπωνία θα σαρώσει την Ρωσία. Και τότε θα έρθει η δική μας μεγάλη ώρα. Τότε, θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε αρκετά εδάφη για να μας συντηρήσουν εκατό χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι θα είμαστε έτοιμοι κι ότι ο Φύρερ θα εί­ ναι ακόμη ζωντανός». Ανυπόμονος με την αργή πρόοδο της βιομηχανίας, τον Αύγουστο, ο Χίτλερ υπαγόρευσε στη γραμματέα του ένα ασυνάρτητο μνημόνιο πάνω στην οικονομία. «Τέσσερα πολύτιμα χρόνια έχουν περάσει», παραπονιόταν: Χωρίς αμφιβολία, θα μπορούσαμε ήδη σήμερα να μην έχουμε ανάγκη εισα­ γωγών καυσίμο^ν και ελαστικών και ακόμη (εν μέρει), και σιδηρομεταλλεύματος.

H Γερμανία, διέταζε, έπρεπε να γίνει «ικανή να διεξαγάγει έναν αποτελε­ σματικό πόλεμο ενάντια στην Σοβιετική Ένωση», επειδή, «μια νίκη επί της Γερμανίας από τον Μπολσεβικισμό θα οδηγούσε όχι μόνο σε μια νέα συνθήκη Βερσαλλιών, αλλά και σε τελική εκμηδένιση, ουσιαστικά εξόντω­ ση (Ausrottung) του γερμανικού έθνους». O Χίτλερ ανήγγειλε ότι έπρεπε να λύσει μια για πάντα τα οικονομικά προβλήματα της Γερμανίας, διευ­ ρύνοντας τον Lebensraum και κατά συνέπεια, τις πηγές της σε πρώτες ύλες και τρόφιμα. O Χίτλερ διατύπωνε συγκεκριμένα αυτές τις δυο απαι­ τήσεις: «Πρώτον: μέσα σε τέσσερα χρόνια, ο Γερμανικός Στρατός θα πρέπει να είναι έτοιμος για δράση, και δεύτερον, μέσα σε τέσσερα χρό­ νια, η Γερμανική Οικονομία θα πρέπει να είναι έτοιμη για πόλεμο». O ίδιος ο Χέρμαν Γκαίρινγκ, που κλήθηκε στο Ομπερσάλτσμπεργκ, διο­ ρίστηκε επικεφαλής του νέου «Τετραετούς Προγράμματος». O Wiedemann θυμάται τον Γκαίρινγκ να παρατηρεί στον Χίτλερ: «Φύρερ μου, αν δεν κά­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

95

νω λάθος στις απόψεις μου, ένας μεγάλος πόλεμος είναι αναπόφευκτος μ έ­ σα στα επόμενα πέντε χρόνια». Διάβασε το μνημόνιο του Χίτλερ στα άλλα μέλη της Κυβέρνησης, στις 4 Σεπτεμβρίου, ξεκαθαρίζοντας ένα πράγμα: «Βασίζεται στην προϋπόθεση ότι ο πόλεμος με την Ρωσία είναι αναπόφευ­ κτος. Όλα όσα έχουν πραγματοποιήσει οι Ρώσοι, τα μπορούμε κι εμείς». 0 υφυπουργός του Γκαίρινγκ, Paul Korner, έγραφε στις 7 Σεπτεμβρίου σε ένα συνάδελφό του: « 0 Γκαίρινγκ επέστρεψε από το Ομπερσάλτσμπεργκ, φέρνοντάς μας νέες οδηγίες για την εργασία μας τα επόμενα χρόνια. Δυ­ στυχώς, δεν μπορώ να σου πω περισσότερα... αλλά όταν γυρίσεις στο Β ε­ ρολίνο, θα βρεις τον δρόμο προς τα εμπρός ολάνοιχτο».44 ΓΥΡΩ στο φθινόπωρο του 1936, ο Χίτλερ είχε ήδη βαθιά εμπλακεί στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Στις 25 Ιουλίου, στο διάλειμμα μιας παρά­ στασης όπερας στο Μπαϋρόυτ, ο ναύαρχος Κανάρης του σύστησε τους απεσταλμένους κάποιου άσημου στρατηγού Φραντσίσκο Φράνκο. Του έφερναν μια έκκληση του Φράνκο για βοήθεια, προκειμένου να ανατρέ­ ψ ει τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. O Φράνκο ήθελε γερμανι­ κά μεταγωγικά αεροπλάνα για να μεταφέρει Μαροκινά στρατεύματα από το Τετουάν της Βόρειας Αφρικής στην ισπανική ενδοχώρα. Γύρω στον Οκτώβριο, ο εμφύλιος πόλεμος μαινόταν σε πλήρη κλίμακα. H Β ρ ε­ τανία και η Γαλλία τάχθηκαν με το μέρος των Δημοκρατικών, στέλνοντας εθελοντές και εντοπίστηκαν τα πρώτα ρωσικά άρματα μάχης και βόμ­ βες. Ύστερα από συζητήσεις με τους Γκαίρινγκ, Milch45 και Albert Kesselring, τον νέο Αρχηγό του Επιτελείου της Λουφτβάφε, ο Χίτλερ εξουσιοδότησε την παρέμβασή της σε πλήρη κλίμακα. Στις 6 Νοεμβρίου, ο Γκαίρινγκ έστειλε ένα σμήνος βομβαρδιστικών στην Ισπανία, υπό τη διοίκηση του σμηνάρχου Wolfram von Richthofen. O Χίτλερ καλοδέχτηκε αυτόν τον πόλεμο για διάφορους λόγους. Θα μπορούσε να δοκιμάσει το νέο γερμανικό εξοπλισμό, σε συνθήκες μάχης και να εκπαιδεύσει διαδοχικά κύματα αξιωματικών κι ανδρών. 0 Γκαί­ ρινγκ επίσης τον καλοδέχτηκε, ως μέσο για να εξασφαλίσει από την Ισπανία πρώτες ύλες, όπως βολφράμιο, χαλκό και τανίνη, για το Τετραε­ τές Πρόγραμμα. Μια-δυο ημέρες αφού ο Χίτλερ εκφώνησε μια «κορυ­ φαία πολιτική ομιλία » στο Τπουργικό Συμβούλιο την 1η Δεκεμβρίου -απύ την οποία δεν περισώθηκαν σημειώσεις- ο Γκαίρινγκ σχολίασε στους επικεφαλής των υπηρεσιών του ότι η Λουφτβάφε θα έπρεπε να ε ί­ ναι έτοιμη «για άμεση δράση, ανεξαρτήτως κόστους». H Γερμανία ήθελε ειρήνη μέχρι το 1941, τους είπε ο Γκαίρινγκ: «Δεν μπορούμε, ωστόσο, να είμαστε ποτέ σίγουροι ότι δεν θα υπάρξουν επιπλοκές μέχρι τότε. Είμα­ στε ήδη, κατά μία έννοια, σε εμπόλεμη κατάσταση, έστω κι αν δεν έχει πέσει ακόμη ούτε μια τουφεκιά».46

O Χ ίτλερ μπαίνει στοΡάιχσταγκ στις 7 Μαρτίου 1936 για να διακηρύξει την επαναστρατιωτικοποίηση της ΓερμανικήςΡηνανίας. (ΕΘΝΙΚΑ APXEIA ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ)

«ΚΑΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ, O Κ Ο ΣΜ Ο Ι»

Σ

τίΣ ΑΡΧΕΣ TOY 1937, το κράτος των Ναζί θα μποροόσε να παρομοια-

στεί με τη δομή ενός ατόμου: ο πυρήνας ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, που περιβαλλόταν από διαδοχικούς δακτυλίους στελεχών. Στον εσώτερο δακτύλιο βρίσκονταν ο Γκαίρινγκ, ο Χίμλερ και ο Γκαίμπελς, οι γνώστες των πιο απόκρυφων φιλοδοξιών του, αλλά και των μέσων που σκόπευε να χρησιμοποιήσει για να τις υλοποιήσει. Στους εξωτερικούς δακτύλιους ήταν οι υπουργοί, οι ανώτατοι στρατιωτικοί διοικητές και οι διπλωμάτες, που ο καθένας τους ήξερε μόνον ένα μικρό μέρος των σχεδίων που εκπέμπονταν από τον πυρήνα. Πέρα από αυτούς, ήταν ο γερμανικός λαός. H όλη δομή συγκρατούνταν από τις ατομικές δυνάμεις του αστυνομικού κράτους, μέσα από το φόβο της Γκεστάπο και των φημισμένων ιδρυμά­ των του Χίμλερ στο Νταχάου κι αλλού. To να είσαι Φύρερ σου έδινε πλεονεκτήματα. O Χίτλερ δεν πλήρωνε φόρο εισοδήματος από το 1933, ούτε επί των ποσοστών του από το Mein Kampf, ούτε από τα έσοδά του για την άδεια να χρησιμοποιηθεί η εικόνα του στα γραμματόσημα. Τα γεγονότα αυτά τηρούνταν προσεκτικά κρυ­ φά, αλλά ελάχιστα ενδιαφερόταν ο ίδιος για την εικόνα του. Αντέδρασε σε κάθε καλοπροαίρετη προσπάθεια να αλλάξει το «κασκέτο του ταχυ­ δρόμου», τις ζαρωμένες μπότες του και το παλιομοδίτικο μουστάκι του, και δεν δέχτηκε να υιοθετήσει κάποιο στιλ που να ταιριάζει περισσότερο στη δεκαετία του ’30. Δεν ενδιαφερόταν ούτε για τη δημοσιότητα της στιγμής, μα ούτε και για τον έπαινο των μελλοντικών γενιών. Έγραφε στον Hans Lammers λέγοντάς του πως αν οι συντάκτες του βρετανικού Who’s Who επέμεναν πραγματικά να έχουν κάποιες λεπτομέρειες για τη ζωή του, να τους δώσει την απλούστερη δυνατή περίληψη. Όπως εξηγού­ σε, χρόνια αργότερα, σε μια μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς του το 1944, όταν διαμαρτυρήθηκαν για τις σκληρές αποφάσεις του στο Ρω­ σικό μέτωπο, «Αδιαφορώ τελείως για το τι θα σκεφθούν οι μελλοντικές γενιές για μένα».47

98

DAVID IRVING

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ Νοεμβρίου 1937, ο Χίτλερ είπε στους επιτελείς του ότι μια

ξεκάθαρη νίκη του Φράνκο στην Ισπανία δεν ήταν επιθυμητή: «T o συμ­ φέρον μας είναι να διατηρηθούν οι υπάρχουσες εντάσεις στη Μεσόγειο». To γεγονός ότι ο Φράνκο μαχόταν κατά των Δημοκρατικών που υποστη­ ρίζονταν από τους Κομμουνιστές, είχε μόνο δευτερεύουσα σημασία. Tov Απρίλιο του 1938, ο Χίτλερ αναπολούσε φωναχτά μπροστά στον Reinhard Spitzy, ιδιαίτερο γραμματέα του Ρίμπεντροπ: «Υποστηρίξαμε λάθος άλο­ γο στην Ισπανία. Θα ήταν καλύτερα αν είχαμε υποστηρίξει τους Δημο­ κρατικούς. Αυτοί εκπροσωπούν τον λαό. Θα μπορούσαμε πάντα να μ ε­ ταλλάξουμε αυτούς τους σοσιαλιστές σε καλούς Εθνικοσοσιαλιστές, αργό­ τερα. Oi άνθρωποι γύρω από τον Φράνκο είναι όλοι τους αντιδραστικοί κληρικοί, αριστοκράτες και λεφτάδες χωρίς τίποτα κοινό με τους Ναζί!» Oi σχέσεις του με τον Μουσολίνι ήταν το ίδιο παράλογες, και δεν βα­ σίζονταν σε τίποτα σημαντικότερο, παρά από αυτό που ο ίδιος διατύπω­ νε στο Mein Kampf, «τον έντονο θαυμασμό γι’ αυτόν τον σπουδαίο άν­ θρωπο, νότια των Άλπεων». Χάριζε σπάταλα διάφορα δώρα στον Ιταλό δικτάτορα. H Henriette Hoffmann έχει περιγράψει το πώς είχε δει τον Χίτλερ στο αγαπημένο του καφενείο του Μονάχου, με έναν βιβλιοδέτη, να μελετά δείγματα δέρματος για να προσφέρει μια σειρά βιβλιοδετημένων έργων του Νίτσε στον Μουσολίνι: ο Χίτλερ έτριβε τα δέρματα, τα μύριζε και τελικά τα απέρριψε όλα, λέγοντας: «T o δέρμα θα πρέπει να είναι σε ένα χρώμα όπως το πράσινο του παγόβουνου», εννοώντας το θαμπό γαλαζοπράσινο των παγόβουνων από όπου ο Ζαρατούστρα του Νίτσε παρατηρούσε τον κόσμο γύρω του. Παρ’ όλο που ο Χίτλερ επισκέφθηκε επίσημα την Βενετία τον Ιούνιο 1934, ο Μουσολίνι ακολουθούσε το δικό του δρόμο. H Αυστρία παρέμενε το «μήλο της έριδος» μεταξύ τους. Ωστόσο, τώρα που ήταν σύμμαχοι στην Ισπανία, ο Ντούτσε άρχισε να μιλάει για έναν «Άξονα», ανάμεσα στην Ρώμη και το Βερολίνο. Tov Σεπτέμβριο 1937, ο Ντούτσε ήταν προ­ σκεκλημένος του Χίτλερ για την εβδομάδα που θα διεξάγονταν τα μεγα­ λύτερα στρατιωτικά γυμνάσια που είχε γνωρίσει η Γερμανία από το 1918. O Χίτλερ επιδείκνυε τα νέα όπλα και μηχανήματα της Γερμανίας, όπως τις ατμοτουρμπίνες υψηλής πίεσης που με αυτές εφοδιάστηκε το νέο καταδρομικό Scharnhorst. Στο Βερολίνο, ο Ντούτσε μίλησε μπροστά σε ένα πλήθος 750.000 ατύμων. Μετά, μια ραγδαία βροχή ξέσπασε πάνω από το Βερολίνο, νεκρώνοντας τα πάντα. Μουσκεμένος μέχρι το κόκαλο ο Ντούτσε, στο Προεδρικό Μέγαρο, αντιμετώπισε το μουλαρίσιο πείσμα της γερμανικής γραφειοκρατίας στο αποκορύφωμά του, καθώς ένας κα­ νονισμός που χρονολογούνταν από τα βάθη της πρωσικής ιστορίας, απα­ γόρευε στους ενοίκους να χρησιμοποιούν ζεστό νερό μετά τις 7 το βράδυ. H ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ κοινή γνώμη έβρισκε το ενδιαφέρον του Χίτλερ για τον

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

99

Μουσολίνι το ίδιο ακατανόητο, όπως και τη φιλο-ιαπωνική πολιτική του στην Άπω Ανατολή. Μέχρι το 1937, ο Blomberg, ο Στρατός και το Υπουρ­ γείο Εξωτερικών τον είχαν πείσει να διατηρεί μια ισχυρή διπλωματική αποστολή στην Κίνα. Όλοι αυτοί προσδοκούσαν ότι ο Κινέζος ηγέτης Τσανγκ-Κάι-σεκ θα αντάλλασσε πρώτες ύλες με γερμανικά πυροβόλα, πυρομαχικά κι εργοστάσια όπλων. Ωστόσο, ο Χίτλερ θεωρούσε τον Τσανγκ διεφθαρμένο και υπόδουλο της συζύγου του, και πρόβλεπε ότι η έλλειψη επαφής του με τον λαό θα οδηγούσε τους Κινέζους στην αγκαλιά των Μπολσεβίκων. To 1936 είχε εγκρίνει για επιτελικές γερμανο-ιαπωνικές συ­ νομιλίες48 στο Βερολίνο, που εγκαινιάστηκαν απύ τον Ιάπωνα στρατιωτικό ακόλουθο, στρατηγό Hiroshi Oshima, και το γραφείο του Ρίμπεντροπ. Για μια ακόμη φορά, ο Υπουργός Εξωτερικών Neurath αγνοούσε τα πάντα. Μετά την κήρυξη πολέμου της Ιαπωνίας κατά της Κίνας, τον Ιούνιο του 1937, ο Χίτλερ ματαίωσε την παροχή γερμανικής βοήθειας προς την Κίνα. O Ρίμπεντροπ ζή^ησε ένα Τριμερές Στρατιωτικό Σύμφωνο, μεταξύ Γερμα­ νίας, Ιαπωνίας και Ιταλίας, «εν όψει της αναπόφευκτης σύγκρουσης με τις Δυτικές Δυνάμεις». H συνθήκη αυτή υπογράφτηκε στη Ρώμη, στις 6 Νοεμ­ βρίου 1937. Αυτή ήταν μια συγκεκριμένη απόδειξη της υποβόσκουσας απογοήτευ­ σης του Χίτλερ απέναντι στους Βρετανούς. Από το 1922, ο Χίτλερ θεω­ ρούσε την Βρετανία μελλοντικό του εταίρο. Θαύμαζε ειλικρινά τις ανελέη­ τες μεθόδους με τις οποίες οι Βρετανοί είχαν οικοδομήσει την Αυτοκρατο­ ρία τους. Είχε καταβροχθίσει τόμους ολόκληρους βρετανικής λαογραφίας. Ήξερε ότι οι τρεις λευκές γραμμές στις κολαρίνες των ναυτών σήμαιναν τις νίκες του ναυάρχου Horatio Nelson. Είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι «H συντριβή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας θα ήταν μια μεγάλη δυστυχία για την Γερμανία». Τώρα, άρχισε να κάνει αόριστα σχέδια για συμπαρά­ σταση στην Βρετανία, αν ποτέ οι αποικίες της στην Άπω Ανατολή δέχο­ νταν επίθεση. O Ρίμπεντροπ συμμεριζόταν τα συναισθήματά του. Είχε ήδη παρου­ σιάσει πλήθος επιφανών Άγγλων στον Φύρερ. To 1945, οι Αμερικανοί κατέσχεσαν πρακτικά αυτών των ακροάσεων - με τον λόρδο Beaverbrook, ιδιοκτήτη της Daily Express, στις 22 Νοεμβρίου 1935, με τον Tom Jones, ιδιαίτερο γραμματέα του Stanley Baldwin, στις 17 Μαΐου 1936, με τον μαέστρο sir Thomas Beecham, στις 13 Νοεμβρίου 1936, και με πολλούς άλλους. Ενώ αυτά τα ντοκουμέντα εξαφανίστηκαν από τότε, οι προσωπι­ κές σημειώσεις του Ρίμπεντροπ έχουν έρθει τώρα στο φως. Ανέφερε στον Χίτλερ ότι είχε επανειλημμένα διαβεβαιώσει τον Tom Jones πως από τότε που ο Χίτλερ είχε ξεκινήσει με εφτά άνδρες στο Μόναχο, «η απόλυτη συ­ νεργασία και φιλία ανάμεσα στην Βρετανία και την Γερμανία ήταν ο θε­ μέλιος λίθος της εξωτερικής πολιτικής του». O Ρίμπεντροπ θα εξηγούσε στον Τούρκο διπλωμάτη Acikalin, το 1941, ότι χωρίς να είναι «σύμβουλος

100

DAVID IRVING

του κακοό» για τον Φύρερ, ήταν γεγονός πως πάντα τον συμβούλευε να υπαναχωρήσει και να εξασφαλίσει τη φιλία της Βρετανίας. Ως πρεσβευ­ τής στο Λονδίνο, ο Ρίμπεντροπ49 τώρα θα πρόσφερε μυστικά στον Baldwin μια «επιθετική και αμυντική συμμαχία». Είναι λυπηρό που ο Χίτλερ γνώρισε τόσο λίγους Άγγλους. Είχε συνα­ ντήσει τους Mitfords, τον sir Oswald Mosley, τους λόρδους Londonderry και Rothermere, και τον δημοσιογράφο Ward Price. 0 υποστράτηγος J.F.C. Fuller, αναγνωρισμένος ειδικός των αρμάτων μάχης, τον είχε επ ί­ σης συναντήσει μυστικά. Tov Σεπτέμβριο 1936, ο πρωθυπουργός της πο­ λεμικής περιόδου David Lloyd George πέρασε δυο εβδομάδες στην Γερ­ μανία, ως φιλοξενούμενος του, και έγραφε γεμάτος θαυμασμό στη Daily Express για το πώς ο Χίτλερ είχε συνενώσει Καθολικούς και Διαμαρτυρόμενους, εργοδότες και εργάτες, πλούσιους και φτωχούς, σε ένα λαό -Ein Volk- στην πραγματικότητα. (0 Βρετανός βαρόνος του Τύπου Cecil King θα έγραφε στο ημερολόγιό του, τέσσερα χρόνια αργότερα, « 0 Lloyd George μιλούσε για τον Χίτλερ σαν να ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της Ευρώπης από την εποχή του Ναπολέοντα, και πιθανόν σπουδαιότε­ ρος κι από αυτόν»). O Lloyd George απεκάλυψε ότι στα 1918, οι Βρετα­ νοί είχαν φτάσει στο σημείο να τα παρατήσουν, καθώς ο στρατάρχης κό­ μης Haig υποδείκνυε ότι η επίθεση των Συμμάχων δεν μπορούσε να συ­ νεχιστεί άλλο. O Χίτλερ δεν θα κουραζόταν να επαναλαμβάνει το σημείο αυτό στους αποκαμωμένους στρατηγούς του,50 όταν ο δικός τους πόλε­ μος έμπαινε στα πιο σκοτεινά του χρόνια. Tov Ιούνιο υπήρξε άλλη μια επαφή με τον αγγλοσαξονικό κόσμο, όταν ο William Mackenzie King, ο Καναδός Πρωθυπουργός είχε μια δίω­ ρη συνομιλία με τον Χίτλερ (σημείωνε στο ημερολόγιό του τις θετικές εντυπώσεις του από το «εποικοδομητικό» έργο των Ναζί).51 Ωστόσο, για τον Χίτλερ η γεύση από όλες αυτές τις αναφορές που έφταναν από το Αονδίνο, ήταν ότι παρ’ όλες τις μυστικές διαβεβαιώσεις του, η Βρετανία είχε ξαναρχίσει μια ελάχιστα συγκαλυμμένη προσπάθεια επανεξοπλισμού, ιδιαίτερα της RAF, και υπήρχε συνεπώς ένα ξεκάθαρο χρονικό π ε­ ριθώριο για να εξασφαλίσει ο ίδιος την επίτευξη των κρυφών στρατιωτι­ κών φιλοδοξιών του στην Ανατολή. O στρατιωτικός του ακόλουθος ανέ­ φερε από το Λονδίνο, στις 19 Φεβρουαρίου 1937: « Σ ε οποιοδήποτε πό­ λεμο, ο χρόνος θα εργάζεται υπέρ της Βρετανίας, αλλά μόνο αν μπορέ­ σει να επιβιώσει από τις αρχικές ήττες, που θα καταστήσουν ίσως αδύ­ νατο γι’ αυτή να συνεχίσει να μάχεται». O Χίτλερ είχε εξηγήσει στον Ρίμπεντροπ από το 1935 ότι δεν σκόπευε να επαναλάβει το προηγούμενο λάθος του ναύαρχου von Tirpitz και να εμπλακεί σε έναν αγώνα εξοπλισμών. Θα παραχωρούσε τη ναυτική υπε­ ροχή στους Βρετανούς, με την ελπίδα ότι κι αυτοί θα του έκαναν παρό­ μοιες παραχωρήσεις σε ό,τι αφορούσε στο μέλλον του στρατού ξηράς της

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

IOl

Γερμανίας. To Σεπτέμβριο 1938, ωστόσο, το γερμανικό Επιτελείο του Ναυτικού θα συνόψιζε με θλίψη: «T o Ναυτικό και ο Φύρερ έχουν συνει­ δητοποιήσει μέσα στον τελευταίο ενάμιση χρόνο ότι, σε αντίθεση με αυτά που ήλπιζε ο Φύρερ την εποχή της υπογραφής της ναυτικής συμφωνίας, η Βρετανία δεν παύει να αποκλείεται ως πιθανός εχθρός στο μέλλον». O Χίτλερ δεν είχε βέβαια προβλέψει αυτήν την «αποξένωση». Σε ιδιω­ τική συνομιλία, έλεγε στον Julius Schaub και σε άλλους του Επιτελείου του ότι όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί, αν ο Εδουάρδος VIII δεν εξαναγκαζόταν σε παραίτηση (τον Δεκέμβριο 1936). O διάδοχός του, ο αδύναμος και διό­ λου προετοιμασμένος για τον θρόνο βασιλιάς Γεώργιος VI, ήταν κυριολε­ κτικά στο έλεος «κακών και αντι-Γερμανών συμβούλων». Όταν ο Εδουάρ­ δος, τώρα Δούκας του Γουίντσορ, επισκέφθηκε το Μπέρχτεσγκαντεν, τον Οκτώβριο 1937, είπε στον Χίτλερ πολλά που επιβεβαίωσαν την άποψή του. Δυστυχώς, τα πρακτικά της συνάντησής τους θα εξαφανίζονταν επίσης από τους φακέλους που κατασχέθηκαν το 1945. ΕΝΑΣ λιγότερο χειροπιαστός λόγος της ανησυχίας του Χίτλερ ήταν η επ ί­ γνωση ότι τα χρόνια περνούσαν, ενώ τα μεγάλα του σχέδια παρέμεναν ανολοκλήρωτα. Τα ίδια, χωρίς έμπνευση πρόσωπα συνεδρίαζαν στην αί­ θουσα του Υπουργικού Συμβουλίου. Ένας πολιτικός υπάλληλος της Γ κε­ στάπο, ο Werner Best, που παρευρέθηκε σε μια τέτοια συνεδρίαση το 1937, ανακάλυψε ότι ο Φύρερ γινόταν «όλο και πιο νευρικός, με κακή διάθεση, ανυπόμονος, σκυθρωπός, απότομος, δύσπιστος, δογματικός και δύσκολος. Κατακόκκινος», έγραφε ο Best, «άκουγε τις τοποθετήσεις των Υπουργών του Ράιχ κι απαντούσε με σκαιότητα. H απέχθειά του για ορι­ σμένα θέματα, για τις διενέξεις, ακόμη και για τα πρόσωπα που ήταν παρόντα, ήταν ολοφάνερη». O Χίτλερ ένιωθε να τον βαραίνει η αδράνεια της κυβερνητικής γραφειοκρατίας. Άρχισε να διορίζει ειδικούς πληρεξού­ σιους για την εκτέλεση ειδικών σχεδίων. Αυτού του τύπου οι συνεδριά­ σεις του Υπουργικού Συμβουλίου κυριολεκτικά σταμάτησαν τους τελευ­ ταίους μήνες του 1937. Αντίθετα, ο Χίτλερ ασχολήθηκε άμεσα, μέσω του Lammers, με τις κρατικές υποθέσεις και άρχισε να μεταβιβάζει τη θέλη­ σή του κατευθείαν στους Υπουργούς και τους στρατηγούς, χωρίς να προηγείται συζήτηση. Με το τέλος των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου τα πράγ­ ματα στην Γερμανία κινήθηκαν γρηγορότερα. Πολλές φορές, το 1937 και 1938, συζήτησε κατ’ ιδίαν με τον Γκαίμπελς για τις φλογερές φιλοδοξίες του να απαλλαγεί για πάντα από την ταπείνωση που επέβαλε στην Γερ­ μανία η Συνθήκη Ειρήνης της Βεστφαλίας που είχε σημάνει το τέλος του τριακονταετούς Πολέμου, το 1648.52 Προϋπόθεση από την ψυχολογική άποψη ήταν η σωστή διαπαιδαγώγηση της κοινής γνώμης. Θα εξηγούσε τον Νοέμβριο 1938, με αξιοσημείωτη ειλικρίνεια:

102

DAVID IRVING

Μόνον επειδή είχα αντιληφθεί τον πόθο και την ανάγκη της Γερμανίας για ε ι­ ρήνη, κινήθηκα με προσοχή και σιγά-σιγά, για να εξασφαλίσω την ελευθερία δράσης και τον εξοπλισμό που χρειαζόμασταν για το κάθε βήμα.53

O πρώτος στόχος θα ήταν η Αυστρία. Πρόθεσή του ήταν να την κερδίσει με ειρηνικά μέσα, αν ήταν δυνατόν. Νωρίτερα, τον Ιούλιο 1937, είχε ανα­ θέσει σε έναν Gruppenfiihrer των SS, τον dr. Wilhelm Keppler,54 να δρά­ σει ως ειδικός πράκτορας του Ναζιστικού Κόμματος για το Αυστριακό Ζήτημα. Tov προειδοποίησε όμως ότι δεν θα έπρεπε να στοχεύει σε επαναστατική λύση. Tov ίδιο εκείνο μήνα, ο Χίτλερ είχε συγκινηθεί βα­ θιά από τη συμμετοχή στο μεγάλο φεστιβάλ τραγουδιού του Μπρεσλάου ενός μεγάλου ποσοστού ατόμων που προέρχονταν από γερμανόφωνες χώρες εκτός των συνόρων του Ράιχ, την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία. Έκανε μια παρενθετική αναφορά στην ομιλία του, για τα «95.000.000 Γερμανών», από τους οποίους μόνο τα 68.000.000 περιλαμβάνονταν αυτή τη χρονική στιγμή στο Ράιχ του. Oi Αυστριακοί, που συμμετείχαν με φανταχτερές τοπικές φορεσιές, όρμησαν προς το βήμα από όπου μιλού­ σε, ενώ οι γυναίκες δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Όταν ο Γκαίμπελς του έδειξε τα κινηματογραφικά επίκαιρα, ο Χίτλερ διέταξε να καταστραφούν για να αποφευχθούν αντίποινα κατά των Αυ­ στριακών που τον χειροκροτούσαν. Αλλά τη σκηνή αυτήν θα την ανέφε­ ρε σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες του στους μήνες που ακολούθησαν. Όταν επισκέφθηκε τον Γκαίμπελς στην έπαυλή του στο Σβανενβέρντερ, την επομένη του φεστιβάλ, επιβεβαίωσε ότι σκόπευε να προχωρήσει «σε απόλυτο σάρωμα» στην Αυστρία, κι ότι μετά, θα ερχόταν η σειρά της Τσε­ χοσλοβακίας. Ki εκεί επίσης υπήρχε μια μεγάλη γερμανική μειονότητα. Εκτός από τα 150.000 άτομα που είχαν καταμετρηθεί το 1930 στην πιο απομακρυσμένη Σλοβακία, υπήρχαν άλλα 3.500.000 γερμανικής εθνικότη­ τας, «παγιδευμένα» στην Βοημία και την Μοραβία, με τα τεχνητά σύνορα που είχε χαράξει η Τσεχοσλοβακία το 1919. O Χίτλερ αρνιόταν στους Τσέχους κάθε δικαίωμα να βρίσκονται στην Βοημία και την Μοραβία: δεν είχαν διεισδύσει εκεί παρά τον έκτο και τον έβδομο αιώνα. «Ο ι Τσέχοι είναι παμπάλαιοι μάστορες της διείσδυ­ σης», είχε δηλώσει τον Οκτώβριο 1941. «Πάρτε την Βιέννη: πριν από τον A ' Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνο 170 περίπου από τους 1800 αξιωματούχους της Αυτοκρατορικής Αυλής ήταν γερμανικής καταγωγής. Όλοι οι υπόλοι­ ποι, μέχρι τα ανώτατα αξιώματα, ήταν Τσέχοι». Oi περισσότεροι γερμα­ νικής εθνικότητας πολίτες ζούσαν στις μεθοριακές «Σουδιτικές περιοχές», όπου Τσέχοι και Γάλλοι μηχανικοί είχαν εργαστεί επί χρόνια για να στη­ θούν οχυρά. 0 Τσέχος πρόεδρος dr. Eduard Benes είχε επιβάλλει ανελέη­ τα την «τσεχοποίηση» στην τοπική διοίκηση αυτών των περιοχών. O Χ ίτ ­ λερ τον περιέγραφε πολύ άκομψα στον Γκαίμπελς σαν ένα «πανούργο,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

103

αλλήθωρο, μικρό ποντίκι».55 O βαρόνος von Neurath είχε προσπαθήσει να τον πείσει να απαλύνει αυτήη την τακτική του, δίχως όμως να το πετύχει. To ερώτημα ήταν: πότε θα χτυπούσε ο Χίτλερ; O Spitzy θυμάται μια σκηνή από εκείνη την εποχή, με τον Χίτλερ να ερευνά τις πιο πρόσφατες εκθέσεις των υπηρεσιών πληροφοριών, φορώντας τα γυαλιά του με το χρυσό σκελετό, ενώ ο Ρίμπεντροπ κρυφοκοίταζε πάνω από τον ώμο του. «Φύρερ μου», είπε ο Ρίμπεντροπ, «νομίζω ότι σύντομα θα χρειαστεί να τραβήξουμε το σπαθί από τη θήκη το υ!» «Όχι, Ρίμπεντροπ», απάντησε ο Χίτλερ. «Όχι ακόμη». H τελευταία οδηγία του Blomberg προς την Βέρμαχτ, τον Ιούνιο 1937, αναφερόταν σε δύο ενδεχόμενες επιπλοκές: μήπως η OTTO, μια γερμανική επίθεση κατά της Αυστρίας βοηθούσε στην παλινόρθωση της μισητής δυ­ ναστείας των Αψβούργων και μήπως η ΠΡΑΣΙΝΗ, μια αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Τσεχοσλοβακίας θα έκανε ίσ ω ςτψ Γαλλία και την Ρωσία να ε ι­ σβάλουν στην Γερμανία (γιατί θα έπρεπε κατ’ αρχήν η Γερμανία να προ­ λάβει, ώστε η Ρωσική Αεροπορία να μη χρησιμοποιήσει τα ήδη έτοιμα αε­ ροδρόμια στην Τσεχοσλοβακία). O στρατηγός von Fritsch, Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, είχε προβλέψει να δώσει στο στρατύ οδη­ γίες να μελετηθούν οι τρόποι εξουδετέρωσης των τσεχικών οχυρών. Σε ένα γεύμα με τον Γκαίμπελς, στις 5 Νοεμβρίου 1937, ο Χίτλερ ζήτησε από τον Υπουργό Προπαγάνδας να μην τα βάζει με τους Τσέχους για την ώρα, καθώς δεν μπορούσαν ακόμη να κάνουν τίποτα εναντίον τους. «Ο ι Τσέχοι είναι τρελοί», έγραφε ο Γκαίμπελς περιγράφοντας αυτή τη συνο­ μιλία στο ημερολόγιό του. «Περιβάλλονται από 100.000.000 εχθρούς από τους οποίους έχουν σφετεριστεί γη και πληθυσμούς. Na, prost! (Άντε λοι­ πόν)». O Χίτλερ τον διέταξε επίσης να χαμηλώσει τους τόνους, τόσο ως προς τα μελλοντικά αποικιοκρατικά τους αιτήματα, όσο και για το εκ­ κλησιαστικό πρόβλημα: έπρεπε να κρατήσουν «την μπαρούτη της προπα­ γάνδας τους στεγνή». O Χίτλερ είχε σχηματίσει τη γνώμη ότι από το στρατό του έλειπε ο εν­ θουσιασμός. Και σίγουρα του έλειπαν πυρομαχικά και όπλα για μια μα­ κρόχρονη σύγκρουση. H Γερμανία υπέφερε απύ σοβαρή έλλειψη χάλυβα.56 Στις αρχές του 1937, Στρατύς, Ναυτικό και Αεροπορία, διατάχθηκαν να π ε­ ρικόψουν τους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς τους. To Ναυτικό αντιτάχθηκε έντονα σε κάθε περιορισμό ναυπήγησης θωρηκτών σκαφών, τώρα που η Βρετανία εμφανιζόταν κι αυτή ως πιθανός εχθρός. To χάσμα, ωστό­ σο, δεν μπορούσε να γεφυρωθεί. Κατά συνέπεια, από τις καθελκύσεις που είχαν προγραμματιστεί για το 1938, των δύο θωρηκτών Bismarck και Tirpitz, όλες οι άλλες ναυπηγήσεις θα έπρεπε να αναβληθούν, εκτός από ένα κατα­ δρομικό κι ένα αεροπλανοφόρο. H Λουφτβάφε τόνιζε ότι χρειαζόταν 70.000 τόνους ατσαλιού το μήνα. Με πρόταση του Blomberg, ο Χίτλερ κάλεσε στην Καγκελαρία τον Αρχηγό της για να λυθούν οι διαφωνίες.

104

DAVID IRVING

Αυτό ήταν το παρασκήνιο μιας από τις πιο δυσοίωνες μυστικές συ­ σκέψεις του Χίτλερ, της αποκαλούμενης «Διάσκεψης του Hossbach», της 5 Νοεμβρίου 1937 (το απόγευμα εκείνης της παραινετικής συνομιλίας του με τον Γκαίμπελς). O Χίτλερ αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να τους αποκαλόψει κάποιους από τους μύχιους σκοπούς του (ή, όπως το έθεσε στον Γκαίρινγκ, «να φουσκώσει λίγο τα σώβρακα του Fritsch»). 0 συνταγματάρχης Friedrich Hossbach, ο υπασπιστής του της Βέρμαχτ, συνέταξε μια περίληψη των πρακτικών πέντε ημέρες αργό­ τερα. Μέρος αυτής της περίληψης περισώθηκε, μαζί με ένα τηλεγράφημα που έστειλε ο Γάλλος πρεσβευτής, αναφέροντας τα όσα είχε μάθει σχε­ τικά με αυτή την πολύωρη σύσκεψη του Χίτλερ και για τον μεγάλο αριθ­ μό στρατηγών και ναυάρχων που κλήθηκαν στην Καγκελαρία.57 Δεν ήταν επίσημη κυβερνητική σύσκεψη. To θέμα ήταν πάρα πολύ ση­ μαντικό για ένα τέτοιο ακροατήριο, εξήγησε ο Χίτλερ. Για να προσδώσει επισημότητα στις συζητήσεις (όπως είπε ο Γκαίρινγκ), κάλεσε και τον Τπουργό Εξωτερικών von Neurath, μαζί με τους Blomberg, Γκαίρινγκ, Ραίντερ και Fritsch, να τον συναντήσουν στην αίθουσα μουσικής. O χώρος αυτός περιβαλλόταν από γυάλινους τοίχους και αποτελούσε τμήμα της «επίσημης κατοικίας» του, η οποία βρισκόταν σε μια πτέρυγα της Κα­ γκελαρίας. Oi γυάλινες πόρτες έκλεισαν και μια παχιά κουρτίνα τραβή­ χτηκε πάνω τους. Μια ντουζίνα περίπου ειδικών της πολεμικής βιομηχα­ νίας και των οικονομικών που είχε καλέσει ο Blomberg -ανώφελα, όπως αποδείχτηκε- χρειάστηκε να περιμένουν τις επόμενες τέσσερις ώρες στο πλάίνό καπνιστήριο. Όταν η σύσκεψη τελείωσε58 στις 8.30' μ.μ. κυκλοφό­ ρησε η είδηση: «T o Ναυτικό νίκησε!» και «Μόνο το Ναυτικό παίρνει 20.000 τόνους». Στο τμήμα της ομιλίας του, που αναφέρεται στις σελίδες των πρακτι­ κών του Hossbach οι οποίες,περισώθηκαν, βλέπουμε ότι ο Χίτλερ επανέλαβε πως ήταν αποφασισμένος να εξαπολύσει έναν πόλεμο για να επ ι­ λύσει το πρόβλημα του Lebensraum της Γερμανίας, μέσα στα επόμενα π έ­ ντε ως έξι χρόνια. Ως ένα πρώτο βήμα θα μπορούσε, κάτω από ορισμέ­ νες περιστάσεις, να διατάξει μια «κεραυνοβόλα επίθεση» στη γειτονική Τσεχοσλοβακία μέσα στο 1938. H άποψη του Χίτλερ ήταν ότι η Βρετανία είχε ήδη σιωπηρά ξεγράψει την Τσεχοσλοβακία και ότι η Γαλλία θα την ακολουθούσε. Ήταν τόσο κατηγορηματικός, ώστε ο Fritsch πρότεινε να ακυρώσει την προγραμματισμένη άδειά του στην Αίγυπτο, που θα άρχιζε σε δέκα ημέρες. Κανείς δεν έφερε αντίρρηση, ούτε τότε, ούτε αργότερα. Μια οδηγία σχετικά με την Επιχείρηση ΠΡΑΣίΝΗ κυκλοφόρησε από το Υπουργείο του Blomberg στις 21 Δεκεμβρίου: η άμυνα των δυτικών συ­ νόρων θα έπρεπε να βελτιωθεί, αλλά ο Χίτλερ θα προσπαθούσε να αποφύγει έναν πόλεμο σε δυο μέτωπα και να αναλάβει οποιοδήποτε άλλο στρατιωτικό ή οικονομικό ρίσκο. Av η πολιτική κατάσταση δεν εξελισσό­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

105

ταν με τον επιθυμητό τρόπο, η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ θα έπρεπε να ανα­ βληθεί για μερικά χρόνια. Από την άλλη μεριά, έλεγε η οδηγία, θα μπο­ ρούσε να προκύψει μια κατάσταση που θα στερούσε την Τσεχοσλοβακία από όλους τους πιθανούς συμμάχους της, εκτός από την Ρωσία. «Τότε, η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ θα μπορούσε να ξεκινήσει ακόμη και πριν η Γερμα­ νία προετοιμασθεί πλήρως για πόλεμο». H οδηγία του Blomberg αποδεικνύει πόσο λίγο αντιλαμβανόταν την πλήρη έκταση των φιλοδοξιών του Χίτλερ. Όπως ξέρει όποιος έχει δια­ βάσει το Κεφάλαιο 14 του Mein Kampf, ο Χίτλερ είχε μεγαλύτερες βλέ­ ψεις. Από τους πρώτους κιόλας λόγους του, είχε στρέψει την προσοχή του ακροατηρίου του στις αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας. Και αν εφαρμό­ σουμε το μοναδικό κατάλληλο μέτρο σύγκρισης, αν εξετάσουμε τις μα­ κρόχρονες υλικές προετοιμασίες του, μόνο σε ένα συμπέρασμα θα κατα­ λήξουμε: ότι η «γη των ονείρων», η νέα του Αυτοκρατορία, τον περίμενε στα ανατολικά. Μια τέτοια ένδειξη υπάρχει στους φακέλους του Γερμα­ νικού Ναυαρχείου και είναι μια επιστολή του Ναυτικού Διοικητή στο Πιλάου της Ανατολικής Πρωσίας, η οποία αναφέρει μια συνομιλία ανάμεσα στον Χίτλερ και στον τοπικό Gauleiter του Κόμματος Erich Koch, τον Ιούνιο του 193759: ο Χίτλερ, έλεγε, προειδοποιούσε για την επικείμενη σημασία της ναυτικής βάσης του Πιλάου, «που θα γινόταν πιο ισχυρή κι από αυτές του Κίελου ή του Βιλχελμσχάβεν», για να φιλοξενεί έναν μ ε­ γαλύτερο στόλο στα επόμενα χρόνια. «Κατά την άποψη του Χίτλερ θα έρθει η εποχή -ας πούμε σε έξι ή επτά χρόνια- όπου η Γερμανία θα μπορέσει να μεταβάλει την τωρινή αμυντική της θέση σε μια επιθετική πολιτική. Στην Ευρώπη, αυτή η επέκταση θα είναι δυνατή μόνον προς ανατολάς». Είναι λυπηρό που δεν έχουν βρεθεί ντοκουμέντα από τις πιο σημαντι­ κές ομιλίες του Χίτλερ προς τους Gauleiter του, όπως αυτή της 2ας Ιου­ νίου 1937. Μια ομιλία προς τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος έχει περισωθεί σε δίσκους.60 Στη δημηγορία του, της 23 Νοεμβρίου 1937, διακή­ ρυσσε: «Ο ι Βρετανοί απέκτησαν ολόκληρη την Αυτοκρατορία τους με λιγότερο αίμα από όσο χύσαμε εμείς, οι Γερμανοί, στον A' Παγκόσμιο Πό­ λεμο μόνο... Oi αυτοκρατορίες του κόσμου κερδίζονται μόνο μέσα από επαναστατικά κινήματα». Αργότερα τον ακούμε να προσθέτει: «Σήμερα, το γερμανικό έθνος έχει τουλάχιστον αποκτήσει αυτό που στερούνταν επί αιώνες - μια οργανωμένη ηγεσία του λαού». O Χίτλερ δεν ενδιαφερόταν για υπερπόντιες κατακτήσεις. Γι’ αυτό, όταν ο Βρετανός πολιτικός, λόρδος Halifax, τον επισκέφθηκε στην Βαυα­ ρία στις 19 Νοεμβρίου, για να συζητήσουν για τις αποικίες της Γερμα­ νίας στην Αφρική, δεν μπόρεσε να αφυπνίσει το ενδιαφέρον του.61 ΓΎΡΩ στα τέλη του 1937 ήταν ξεκάθαρο ότι η επόμενη χρονιά θα καθορι­

106

DAVID IRVING

ζόταν από δυο παράγοντες: τη φλογερή απόφαση του Χίτλερ να αρχίσει τον αγώνα για τον Lebensraum, και την αυξανόμενη βεβαιότητα ότι η Βρετανία θα έκανε ό,τι μπορούσε για να τον αντικρούσει. Στις 27 Δε­ κεμβρίου, ο Ρίμπεντροπ, τώρα πρεσβευτής του Χίτλερ στο Λονδίνο, του υπέβαλε μια ανάλυση62 της στάσης της Βρετανίας.* H Βρετανία τώρα θεωρούσε την Γερμανία τον κυριύτερο πιθανό εχθρύ της, έλεγε ο Ρίμπε­ ντροπ. 0 Τσάμπερλαιν είχε πρόσφατα διατυπώσει μια νέα πρωτοβουλία με την ελπίδα να εξαγοράσει την ειρήνη στην Ευρώπη, με αντάλλαγμα την προσφορά εκ μέρους της Βρετανίας αποικιών, και κάποιων παραχω­ ρήσεων ως προς την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία. Προειδοποιούσε όμως ότι, ενώ οι Βρετανοί ευνοούσαν ευρύτερα μια διαρκή συμφωνία με την Γερμανία, υπήρχε μια εχθρική ηγετική τάξη η οποία μπορούσε πάντα να μεταστρέψει την βρετανική κοινή γνώμη υπέρ του πολέμου, καπηλευό­ μενη παραδείγματος χάρη τις ακρότητες στις οποίες προέβαιναν οι Ναζί. «Υπήρχε», έγραφε ο Ρίμπεντροπ, «μια “ ηρωική” ηγετική τάξη που δεν θα δίσταζε να ζητήσει πόλεμο για να προστατευτούν τα υλικά της συμφέ­ ροντα, ως παγκόσμιας δύναμης. Όταν η Βρετανία δει τους οιωνούς να βελτιώνονται, θα πολεμήσει». Av η Βρετανία συνεχίσει στο μέλλον να μπλοκάρει την Γερμανία σε κάθε της κίνηση, τότε δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι τα δυο έθνη τελικά θα συγκρουστοόν. Παρ’ όλα αυτά, μου φαίνεται σωστό να παραμείνει η μελλοντική μας πολιτική προσκολλημένη στην προσπάθεια για μια συμφωνία με την Β ρ ε­ τανία. H πρεσβεία, κατά συνέπεια, θα εργαστεί για μια Αγγλο-Γερμανική συμμαχία.

Στις 2 Ιανουαρίου 1938, ο Ρίμπεντροπ διόρθωσε ενδεικτικά αυτήν την άποψή του. «Σήμερα », έγραφε στον Χίτλερ, «δεν πιστεύω πια σε μια προσέγγιση. H Βρετανία δεν θέλει μια μελλοντική γερμανική υπερδύναμη, που θα αποτελούσε απειλή για τα νησιά της. Γ ι’ αυτό, θα πολεμή­ σει». Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η εντολή από μέρους του Χίτλερ, τέλη Ιανουαρίου, για την ενίσχυση του γερμανικού στόλου. Περί τα τέλη του 1938 θα υπήρχαν τέσσερα θωρηκτά πλοία, αν και το Ναυτικό είχε προη­ γουμένως προγραμματίσει έξι. Στις 21 Ιανουαρίου, ο Χίτλερ εκφώνησε την πρώτη από τις πολλές μυστικές ομιλίες του στους στρατηγούς του. Από αυτήν, υπάρχει μια

* Σ.τ.Σ.: To έγγραφο αυτό, που ο συγγραφέας εξασφάλισε, καθαρά αποδεικνΰει ότι ο Ρίμπεντροπ προειδοποιούσε τον Χίτλερ πως η Βρετανία θα πολεμούσε. To έγ­ γραφο «δεν βρέθηκε» από τους επιμελητές της επίσημης έκδοσης των Συμμάχων Documents on German Foreign Policy.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

107

ανώνυμη περίληψη τριών σελίδων που αναφέρει ότι ο Χίτλερ άρχισε με μια περιγραφή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και πέρασε μετά στο πώ ς ο Χριστιανισμός είχε δώσει στο δυτικό πολιτισμό την εσωτερική ενότητα που χρειαζόταν για να κρατήσει μακριά τις εξ ανατολών εισβολές. «Μ ό­ νον ένας άνθρωπος πρέπει να ηγείται, κι αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να επω μιστεί όλη την ευθύνη. Είναι ένα βαρύ φορτίο. Πιστέψτε με, στρατηγοί... τα νεύρα μου έχουν γίνει κουρέλια και μύλις που μπορώ να κοιμηθώ εξαιτίας της αγωνίας μου για την Γερμανία». H κατάσταση της Γερμανίας, από πλευράς τροφίμων, ήταν ιδιαίτερα αποκαρδιωτική. «H θέση της Γερμανίας είναι πραγματικά ζοφερή. Μέρα και νύχτα μάχομαι με το πρόβλημα. Ωστόσο, ένα γεγονός με κάνει να πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει ελπίδα ακόμη για το γερμανικό έθνος: αν εξετάσουμε από κοντά τα ηγετικά έθνη αυτής της γης -το υ ς Βρετανούς, τους Γάλλους, και τους Αμερι­ κανούς- οι στατιστικές αποδεικνύουν ότί-μόνο ένα μικρό τμήμα του πληθυ­ σμού τους, το οποίο όλο και μειώνεται, σαράντα ή πενήντα χιλιάδες καθαρό­ αιμοι πολίτες των ηγεμονικών χωρών, ελέγχουν εκατομμύρια άλλες ανθρώπι­ νες υπάρξεις και απέραντες περιοχές του κόσμου. »Υπάρχει μόνο ένα έθνος πάνω στη γη, που ζει στην καρδιά της Ευρώπης, σε μεγάλη πυκνότητα, με αμιγή ράτσα και γλώσσα, ασφυκτικά συγκεντρωμέ­ νο: κι αυτό είναι το γερμανικό έθνος, με 110.000.000 Γερμανούς στην Κεντρι­ κή Ευρώπη. Αυτή η σύγκριση μας δίνει κάποια ελπίδα. Μια μέρα, ολόκληρος ο κόσμος π ρέπει να ανήκει και θα ανήκει σε αυτόν τον ενιαίο συνασπισμό της Κεντρικής Ε υρώ πης » . 63

Κάτω απ ό το βλέμ μ α τ ο υ Χ ά ιν ρ ιχ Χ ίμ λ ε ρ , ο Χ ί τ λ ε ρ πολιορκείται α π ό νεαρές θαυμάστριές του στο Φεστιβάλ Συγκομιδής του Μ π ο ύ κ εμ π ερ γκ , το 1936. (ΑΡΧΕΙΑ HOOVER)

H ΠΡΩΤΗ KYPIA

Σ

το ΜΟΝΑΧΟ, στο ένα άκρο του μεγάλου βουλεβάρτου, της Ludwig Strasse, βρίσκεται η Αψίδα της Νίκης και στο άλλο, το θλιβερό π έ ­ τρινο μαυσωλείο Feldherrnhalle. Από εκεί, δίχως να το υποψιάζονται τα πλήθη που είχαν παραταχθεί στα παγω μένα πεζοδρόμια καθώς ξημέρωνε η 22α Δεκεμβρίου 1937, η Ναζιστική Γερμανία, χωρίς σχεδόν κανείς να το καταλάβει, είχε εκτινα­ χτεί σε μια πορεία που θα την οδηγούσε στην υπέρτατη ερήμωση. Όλα συνέβησαν περίπου έτσι: ο στρατηγός Erich Ludendorff, παλιός επιτε­ λάρχης του Χίντενμπουργκ στον Μεγάλο Πόλεμο, είχε πεθάνει και το απλό δρύινο φέρετρό του είχε τοποθετηθεί στη σκιά της Αψίδας της Νί­ κης, τυλιγμένο με τη σημαία του Κάιζερ και περιτριγυρισμένο από ψη­ λούς στύλους καλυμμένους με μαύρα κρέπια που στην κορυφή τους έκαιγαν πυρσοί με τρεμάμενες φλόγες. Ανώτεροι αξιωματικοί της νέας Βέρμαχτ -τω ν Ενόπλων Δυνάμεων- είχαν πα ρασ ταθεί μισοπαγωμένοι όλη τη νύχτα σε κάθε γωνιά του φέρετρου, κρατώντας μεταξωτά μαξι­ λάρια με τα ογδόντα μετάλλια που ο εκλιπών πολεμιστής είχε κερδίσει. 0 Χίτλερ είχε φτάσει λίγο πριν από τις 10 π.μ . κι ο Werner von Blomberg, που πρόσφατα είχε ονομαστεί στρατάρχης, είχε υψώσει ζωηρά το χέρι του σε χαιρετισμό. O στρατηγός Χέρμαν Γκαίρινγκ, Αρχηγός της Λουφτβάφε και ο ισχυρός άνδρας μετά τον Χίτλερ και τον Blomberg, τον μιμήθηκε αμέσως σε αυτόν τον χαιρετισμό. O Αρχηγός του Στρατού β α ­ ρόνος W erner von Fritsch, εξακολουθούσε να είναι στην Αίγυπτο για διακοπές. Κάτω από τον πνιχτό γδούπο των τυμπάνων, έξι αξιωματικοί μετέφεραν το φέρετρο σε έναν κιλλίβαντα πυροβόλου. 01 φωτογραφίες δείχνουν τον Χίτλερ να βαδίζει ασκεπής, μόνος, και μπροστά από τους στρατιωτικούς διοικητές και τους Υπουργούς του, με το πρόσωπό του σαν μάσκα, ξέροντας ότι 100.000 μάτια ήταν καρφωμέ­ να πάνω του. Ή ξερε πω ς ο λαός ήθελε να δει αυτήν την εικόνα: τον Φύ­ ρερ του, ακολουθούμενο από τους πιστούς επιτελείς, περιτριγυρισμένο από τους υπηκόους του, όλους ενωμένους σε μια κοινή επίδειξη θεάμα-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

109

τος και μεγαλοπρέπειας. Καθώς οι τελευταίες μελαγχολικές νότες από το εμβατήριο 0 Πιστός Σύντροφος έσβηναν, δεκαεννιά αποχαιρετιστήριοι κανονιοβολισμοί ακοόστηκαν α π ό την πυροβολαρχία του Hofgarten, σκορπίζοντας ένα σμάρι ξαφνιασμένων περιστεριών στη γεμάτη ομίχλη ατμόσφαιρα. O Χίτλερ έφυγε με τους υπασπιστές του προς την αυλή όπου περίμεναν τα αυτοκίνητα. Εκεί τον πλησίασε ο Blomberg: «Φύρερ μου, μπορώ να σας πω κάτι ιδιαιτέρως;» Χωρίς να υποψιαστεί τίποτα, ο Χίτλερ τον κάλεσε στο ιδιαίτερο διαμέρισμά του. Μέσα σε πέντε λεπτά, βρισκόταν στον ανελκυστήρα του αριθμού 16 της πλατείας Prinzregenten. Εκεί, ο Blomberg ζήτησε την άδεια του Χίτλερ να ξαναπαντρευτεί. H μνηστή του ήταν μέτριας καταγωγής, μια γραμματέας που εργαζόταν σε μια κυ­ βερνητική υπηρεσία, αλλά αυτό δεν πρέσβευε ο Εθνικοσοσιαλισμός; 0 Χίτλερ έδωσε αμέσως τη συγκατάθεσή του. Με τον Blomberg ο Χίτλερ είχε δημιουργήσει μια στενή σχέση. Τόσο αυτός, όσο κι ο Γκαίρινγκ συμφώνησαν χωρίς δισταγμό, να παραστούν ως μά ρτυρες στο γά μ ο . H τελετή έλαβε χώ ρα σε στενό κύκλο στο Υπουργείο Στρατιωτικών στις 12 Ιανουαρίου 1938. H νύφη ήταν 24 χρονών, ενώ ο Blomberg64 πλησίαζε τα εξήντα. H κοπέλα ήταν αναμφίβολα γοητευτική: λεπτή, με ξανθά μαλλιά, πλατύ μέτωπο, γκριζογάλανα μ ά ­ τια, μικρούλα μύτη και «γεμάτο» στόμα. To ζευγάρι έφυγε αμέσως για τον μήνα του μέλιτος, χωρίς να διαισθάνεται ότι ο αταίριαστος γάμος του θα σημάδευε αργότερα την τελική προσέγγιση του Χίτλερ προς την απόλυτη εξουσία. O μήνας του μέλιτος διακόπηκε σύντομα λόγω του απρόσμενου θανά­ του της μητέρας του Blomberg. O αρχηγός του Επιτελείου της Βέρμαχτ, στρατηγός Βίλχελμ Κάιτελ, τον συνόδευσε στην κηδεία της στις 20 Iaνουαρίου, στο Έ μπερσ βαλντε, τριά ντα μίλια α πό το Βερολίνο. Όταν όμως ο στρατάρχης επέστρεψε, στις 24 του μηνός, κάποια άσχημα νέα τον περίμεναν και ζήτησε αμέσως επείγουσα ακρόαση από τον Χίτλερ. O Χίτλερ είχε επιστρέψει πριν λίγο από το Μόναχο, όπου είχε εγκαι­ νιάσει τη μεγάλη έκθεση Τεχνών και Χειροτεχνίας. Όταν το αυτοκίνητό του τον άφησε έξω από την πύλη της Καγκελαρίας του Βερολίνου, αργά την 24η Ιανουαρίου, βρήκε τον Γκαίρινγκ να τον περιμένει με ένα χοντρύ φάκελο στο χέρι. « 0 Blomberg παντρεύτηκε μια πόρνη!», του ανήγγειλε ο Γκαίρινγκ. «H νέα μας πρώτη κυρία, έχει βεβαρημένο ποινικό μητρώο. O Blomberg μας εξαπάτησε όταν παραστήκαμε μάρτυρες του». Αυτά που συνέβησαν κατά την απουσία του Blomberg, είχαν ως εξής: τρεις ημέρες νωρίτερα, στις 21 Ιανουαρίου, ο αρχηγός της Αστυνομίας του Βερολίνου, κόμης Wolf von Helldorf, έδειξε στον Κάιτελ μια αθώα κάρτα από τα μητρώα αλλαγής διεύθυνσης και ρώτησε αν ο Κάιτελ μπορούσε να βεβαιώσει ύτι η κυρία στη φωτογραφία του μητρώου ήταν η νέα κυρία

110

DAVID IRVING

von Blomberg. O Κάιτελ, ωστόσο, την είχε δει μόνο μια φορά στην κηδεία, όπου φορούσε ένα πυκνό, μαύρο βέλο. Ki έτσι, πρότεινε να ερωτηθεί ο Γκαίρινγκ, αφού αυτός την είχε δει στο γάμο. O Helldorf είχε εξηγήσει ότι κάτι από το παρελθόν της γυναίκας είχε έρθει τώρα στο φως, όταν εκείνη είχε δηλώσει, όπως επέβαλε ο νόμος, την αλλαγή της διεύθυνσής της στο διαμέρισμα του Blomberg, στο μέγαρο του Τπουργείου Στρατιωτικών. Έτσι, πήγε να δει τον Γκαίρινγκ το άλλο πρωί και του έδωσε τον πλήρη αστυνομικό φάκελο της δεσποινίδας Eva Gruhn, όπως ονομαζόταν πριν από τον γάμο της. Καθώς τώρα, στις 24 Ιανουαρίου, ο Χίτλερ άνοιγε τον κιτρινόχρωμο φάκελο, αντιμετώπισε μια συλλογή από κάρτες μητρώων, φωτογραφίες και έντυπα. Υπήρχε και μια κάρτα με αποτυπώ ματα. Αφίσες με την έν­ δειξη «ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ», και μισή δω δεκάδα φωτογραφίες που έδειχναν μια γυνα ίκα σε διάφορες σεξουαλικές πόζες με ένα χοντρό κερί. Oi αστυνομικές α ναφορές που πλαισίωναν όλα αυτά, αποτελούσαν ένα αντικαθρέφτισμα της κοινωνίας του Βερολίνου που μαστιζόταν από την οικονομική κρίση. O π α τέρ α ς της δεσποινίδας Gruhn65 είχε σκοτωθεί στον πόλεμο όταν εκείνη ήταν πέντε χρονών. H μητέρα της είχε δηλώσει ότι ασκούσε το επάγγελμα της μασέζ. To 1932, η Eva έφυγε από το σπίτι της, στα 18 της, και μετακόμισε στο σπίτι του εραστή της, ενός Τσεχοεβραίου, 41 χρονών, ονόματι Heinrich Lowinger. Αργότερα, την ίδια χρονιά, προσπάθησαν να του πουλήσουν πορνό φωτογραφίες και δ ε ­ λεάστηκε από το εύκολο χρήμα που θα μπορούσε να βγάλει. Προσέλαβε λοιπόν έναν Πολωνό φωτογράφο κι οι φωτογραφίες βγήκαν ένα χριστου­ γεννιάτικο απόγευμα. O Lowinger είχε πουλήσει μόνον οκτώ από αυτές όταν τον συνέλαβαν. Τα μόνα άλλα στοιχεία στο φάκελο ήταν σημειώ­ σεις από αναζητήσεις της όταν εκείνη έφυγε από το σπίτι της, ενώ ήταν ακόμη ανήλικη, και μια αστυνομική κάρτα του 1934 που ξεκάθαρα δήλω­ νε ότι η κοπέλα «δεν είχε βεβαρημένο ποινικό μητρώο». Σύμφωνα με τον φάκελο, είχε επισκεφθεί τελευταία τη μητέρα της, στις 9 Ιανουαρίου, μαζί με τον μέλλοντα σύζυγό της. Στο περιθώριο αυτού του εγγράφου ήταν σημειωμένο: «Και όλοι ξέρουμε ποιος είναι αυτός». Καθώς γύριζε τη μια σελίδα μετά την άλλη, ο Χίτλερ έδειχνε φανερά θυμωμένος. Ρίχνοντάς τον στα χέρια του Γκαίρινγκ, φώναξε: «Δεν μ πο­ ρώ λοιπόν να ησυχάσω ποτέ;» O Χίτλερ είχε μείνει κατάπληκτος για το πώς μπόρεσε ο Blomberg να του το κάνει αυτό. Ή ταν ξεκάθαρο, όπως έλεγε τώρα ο Γκαίρινγκ, ότι ο στρατάρχης έπρεπε να παραιτηθεί, αλλά, ποιος θα τον διαδεχόταν; O Χάινριχ Χίμλερ, ο παντοδύναμος αρχηγός των SS, ήταν ένας υποψήφιος. To ίδιο, φυσικά, κι ο Γκαίρινγκ. Πρώτος στον κατάλογο, ωστόσο, ήταν ο στρατηγός von Fritsch. Στις εμπιστευτικές, χειρόγραφες σημειώσεις του από αυτές τις δραματικές

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

111

εβδομάδες -σημειώσεις που μεταφέρθηκαν από το Πότσνταμ στη Μόσχα, το 1945- ο F ritsch66 α π α ρ ν ιό τα ν κάθε φ ιλοδοξία να δ ια δ ε χ τ ε ί τον Blomberg: «Θα έπρεπε να αρνηθώ έναν τέτοιο διορισμό καθώς, έχοντας υπόψη μου τη στάση του Κόμματος απέναντί μου, τα εμπόδια που θα συ­ ναντούσα θα ήταν ανυπέρβλητα». 0 Χίτλερ ένιωθε βαθύ σεβασμό για τον Fritsch, αλλά ένα απειλητικό φάντασμα πλανιόταν πίσω από τον στρατη­ γό, κι αυτό δεν μπορούσε να αγνοηθεί άλλο. Δυο χρύνια νωρίτερα, στη διάρκεια της κρίσης του 1936 για την επαναστρατιωτικοποίηση της Ρηνα­ νίας από τον Χίτλερ, ο Χίμλερ του είχε δείξει έναν αστυνομικό φάκελο που συνέδεε τον Fritsch με έναν ομοφυλόφιλο εκβιαστή. Εκείνη την επο­ χή, ο Χίτλερ είχε αρνηθεί να τον κοιτάξει, αλλά ο υπαινιγμός σίγουρα βα­ σάνιζε το μυαλό του. « Σ τα τέλη Μαρτίου, ή νωρίς τον Απρίλιο (του 1936)», θα έγραφε ο von Fritsch τρία χρόνια αργότερα, «κάλεσα τον Φύ­ ρερ να κάνει στο Στρατό την τιμή να γίνει Επίτιμος Συνταγματάρχης του 9ου Συντάγματος Πεζικού του Π ότσ ντα μ.Ό Φύρερ δέχτηκε, και το σύ­ νταγμα θα ερχόταν στο Βερολίνο για τον σκοπό αυτό, στις 20 Απριλίου. Στις 19 Απριλίου, ο Hossbach [ο υπασπιστής του Χίτλερ] μου τηλεφώνησε ότι ο Φύρερ είχε αποσύρει την αποδοχή αυτού του τίτλου, να γίνει συ­ νταγματάρχης του 9ου». Εκείνη την εποχή, το γεγονός αυτό φαινόταν να αποτελεί μυστήριο για τον Fritsch. Στα γενέθλια του Χίτλερ την άλλη ημέ­ ρα, είχε στείλει ένα τηλεγράφημα από το Άχτερμπεργκ, όπου βρισκόταν άρρωστος και κλινήρης: « 0 Στρατός κι εγώ σας ακολουθούμε γεμάτοι π ε ­ ρηφάνια, εμπιστοσύνη και πρόθυμη πίστη στο δρόμο που έχετε χαράξει για το μέλλον της Γερμανίας». (Στις 18 Ιανουαρίου 1939, ο Fritsch σχολία­ ζε: «Όλα αυτά ήταν απολύτως ειλικρινή εκείνη την εποχή. Σήμερα, δεν π ι­ στεύω καθόλου σε αυτόν τον άνθρωπο. Πόσο πολύ και για πόσο θα τον πιστεύει το σώμα των αξιωματικών, δεν μπορώ να υποθέσω».) To 1939, φυσικά, ο Fritsch ήξερε γιατί ο Χίτλερ είχε αποσύρει την αποδοχή του: «Ήταν την άνοιξη του 1936», έγραφε, ...όταν ο Χίμλερ [πρώτος] παρουσίασε στον Φύρερ τον φάκελο που περιείχε τους ισχυρισμούς ότι είχα πέσει θύμα εκβιασμού. Ίσως γι’ αυτό ο Φύρερ να απέσυρε την αποδοχή του τίτλου του συνταγματάρχη. H κατοπινή του εξήγη­ ση ότι το Κόμμα δεν θα καταλάβαινε ποτέ το γιατί ήθελε να γίνει συνταγμα­ τάρχης ενός συντάγματος, δεν ήταν αληθοφανής ή τουλάχιστον, αποδεκτή. To ακόλουθο είναι επίσης πιθανό: ο Χίμλερ μαθαίνει ότι ο Χίτλερ θέλει να γίνει συνταγματάρχης του 9ου Συντάγματος και φοβάται ότι κάτι τέτοιο θα ενισχύσει την επιρροή του Στρατού ακόμη περισσότερο. Ki έτσι, θέλει να τον εμποδίσει. Αυτός ο κακούργος ο Χίμλερ είναι απόλυτα ικανός για κάτι π α ­ ρόμοιο.

Από τον Δεκέμβριο 1937 ήδη, ενώ ο Fritsch βρισκόταν ακόμη στην Αίγυ­

112

DAVID IRVING

πτο, ο Χίμλερ είχε φέρει και πάλι αυτόν τον φάκελο τονίζοντας τον ά μ ε­ σο κίνδυνο που υπήρχε αν ο Fritsch ήταν ομοφυλόφιλος. 0 Χίτλερ υ π ο ­ ψιαζόταν, ωστόσο, ότι το Κόμμα τα είχε βάλει με τον Fritsch και ζήτησε να καταστρέψουν τον φάκελο. Μετά τηυ επιστροφή του Fritsch, ο Χίτλερ δεν τον είχε δει, εκτός από μια φορά στις 15 Ιανουαρίου 1938, όταν είχαν μια δίωρη έντονη συζήτη­ ση, την οποία ο Fritsch περιγράφει έτσι: 0 Φύρερ, θυμωμένα, άρχισε να μου μιλά για τις ανησυχίες του από την εξάπλωση αναρχικής π ρ ο π α γά νδ α ς στο Στρατό. Προσπάθησα μ άταια να τον ηρεμήσω. Του ζήτησα συγκεκριμένες αποδείξεις. O Φύρερ είπε ότι είχε τ έ ­ τοιο υλικό, αλλά δεν μπορούσε να το δώσει σε μένα και θα το έδινε μόνο στον Blomberg. Με άλλα λόγια, μου έδινε καθαρά να καταλάβω ότι δεν μου είχε εμπιστοσύνη. Δεν είχα σκοπό να αφήσω τα πράγματα έτσι. Λογάριαζα να ρωτήσω ξεκάθαρα τον Φύρερ αν μου είχε εμπιστοσύνη ή όχι, γιατί διαφο­ ρετικά θα παραιτούμην. Αλλά δεν φτάσαμε ποτέ ως εκεί...

Τώρα, στις 24 Ιανουαρίου, τα πρ άγματα είχαν αλλάξει πολύ. O Χίτλερ απεφάσισε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με τον Fritsch. Είπε σε έναν βοηθό του να καλέσει τον υπασπιστή του της Βέρμαχτ, τον Hossbach, στο τηλέφωνο. O συνταγματάρχης, ωστόσο, ήταν στο κρεβάτι και αρνήθηκε με πείσμα να εμφανιστεί πριν από το άλλο πρωί. O Χίτλερ έμεινε άγρυπνος μέχρι την αυγή, κοιτάζοντας το ταβάνι κι αγωνιώντας για το πώ ς θα α πέφευγε την αμαύρωση του γοήτρου του, αν αυτό το διπλό σκάνδαλο γινόταν δημόσια γνωστό. THN ΑΛΛΗ ημέρα, 25 Ιανουαρίου, ο Γκαίρινγκ ήρθε να του αναφέρει στις 11 π.μ. ότι είχε δει τον Κάιτελ και του είχε δώσει εντολή να μιλήσει με τον δύστυχο Τπουργό Στρατιωτικών για τη σύζυγό του. Νωρίς το απόγευμα, θα έβλεπε κι ο ίδιος τον Blomberg, συμπλήρωσε, και θα του έλεγε ότι έπρεπε να παραιτηθεί. O Γκαίρινγκ είπε μάλιστα στον Χίτλερ ότι ο Υπουργός ήταν πια ξοφλημένος. Μπροστά στον Hossbach τώρα, ο Γκαίρινγκ έδωσε στον Χίτλερ τον φάκελο της Γκεστάπο που συνέδεε το όνομα του Fritsch με έναν ομοφυ­ λόφιλο (απύ το 1936). Ή ταν φανερό πω ς ο φάκελος είχε, υποστεί π ρ ό ­ σφατη επεξεργασία περιείχε πολλά αντίγραφα με καρμπόν από ανακρί­ σεις και ένορκες καταθέσεις, καθώς και φ ω τοτυπίες. Έ ν α ς κάποιος εκβιαστής, ονόματι Otto Schmidt, είχε συλληφθεί το 1936 και είχε αφηγη­ θεί τις ομοφυλοφιλικές επιδόσεις κάποιου «σ τρατηγού von Fritsch», όπως τις είχε ο ίδιος παρακολουθήσει τον Νοέμβριο 1933. Είχε συστηθεί ως «αστυνομικός επιθεωρητής Kroger» και απείλησε να τον συλλάβει. O στρατηγός του έδειξε τη στρατιωτική του ταυτότητα και του φώναξε:

O ΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

113

«Είμαι ο στρατηγός von Fritsch!». Είχε δωροδοκήσει τον εκβιαστή του με 2.500 μάρκα που πήρε από την τράπεζά του στο προάστιο Λίχτερφελντε του Βερολίνου. O Γκαίρινγκ, φουσκώνοντας από ικανοποίηση, τ ό ­ νισε στον Χίτλερ ότι τα στοιχεία του Schmidt είχαν αποδειχθεί ακριβή και σε εξήντα ακόμη περιπτώσεις. Τα στοιχεία του φακέλου ήταν με δυο λόγια καταδικαστικά. Ακόμη κι έτσι, ο Χίτλερ ήταν αναποφάσιστος. Διέταξε τον Γκαίρινγκ να α ν α κ ρ ίν ει λ ε π τ ο μ ε ρ έ σ τ ε ρ α τον Schm idt, κα ι α π α γ ό ρ ε υ σ ε στον Hossbach να αναφέρει την υπόθεση στον Fritsch. Δυστυχώς, ο Hossbach το ίδιο εκείνο βράδυ εμπιστεύτηκε, μάλλον ασυνάρτητα, στον Fritsch ότι είχαν διατυπωθεί υπαινιγμοί για ανήθικη συμπεριφορά του με έναν νέο τον Νοέμβριο του 1933, κι ότι αυτή η ανεπιβεβαίωτη πρώτη πληροφορία θα είχε μοιραίες συνέπειες για τον Fritsch. 0 ίδιος συμπέραινε ότι κάποιο μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας βρισκόταν πίσω από όλα αυτά: το 1933 είχε φροντίσει ώστε ένας νεαρός Βερολινέζος, ο Fritz Wermelskirch, να προσληφθεί ως μαθητευόμενος στο εργοστάσιο της Mereedes-Benz στο Μαρίενφέλντε. 0 νεαρός όμως είχε καταλήξει εγκληματίας κι όταν άρχισε να παινεύεται στους φίλους του από τον υπόκοσμο ότι είχε την υποστήρι­ ξη ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου, ο Fritsch είχε διακόψει κάθε σχέση μαζί του. Και όλα αυτά είχαν συμβεί τρία χρόνια πριν. To επόμενο πρωί, ο Hossbaeh παραδέχτηκε ενώπιον του Χίτλερ ότι είχε προειδοποιήσει τον Fritsch: ο στρατηγός είχε απορρίψει με πάθος τους ισχυρισμούς λέγοντας ότι ήταν ένα «βρομερό ψέμα», και είχε π ρ ο ­ σθέσει: «Αν ο Φύρερ θέλει να απαλλαγεί από μένα, αρκεί μια λέξη του για να παραιτηθώ». Ακούγοντάς τα αυτά, ο Χίτλερ ανήγγειλε με φανερή ανακούφιση: «Τότε, όλα είναι εντάξει. O στρατηγός von Fritsch μπορεί τελικά να γίνει Υπουργός». Μέσα στην ημέρα, ωστόσο, οι αντίπαλοι του στρατηγού επικράτησαν. O Blomberg οδηγήθηκε στη βιβλιοθήκη του Χίτλερ, φορώντας πολιτικά. Θυμωμένος επέκρινε τον τρόπο με τον οποίο είχε απολυθεί. Μετά, η ορ­ γή έδωσε τη θέση της στη θλίψη κι ο Χίτλερ, που φοβήθηκε ειλικρινά ότι ο Blomberg θα έδινε τέλος στη ζωή του, προσπάθησε να τον παρηγορή­ σει. Άφησε να εννοηθεί πω ς όταν θα ερχόταν η ώρα της Γερμανίας, θα ήθελε να έχει και πάλι τον Blomberg στο πλευρό του. H συζήτηση σ τρά­ φηκε τότε προς τον διάδοχό του. O Χίτλερ σχολίασε: « 0 Γκαίρινγκ δεν έχει ούτε την αναγκαία επιμονή, αλλά ούτε και τις ικανότητες». Όσο για τον Fritsch, είπε ο Χίτλερ, υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν ότι ήταν κρυ­ φός ομοφυλόφιλος. Πάνω σε αυτό, ο Blomberg απάντησε ευθέως ότι ήταν κάτι που κι αυτός θα μπορούσε να το πιστέψει. Έτσι, ο λόγος του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας έφ τα σ ε να α ν τ ιπ α ρ α τίθ ε τα ι με τ α λόγια ενός κ α τά δικ ου, του Otto Sehmidt, που τώρα πια ήταν τριάντα ενός ετών, χλωμός και πρησμένος

114

DAVID IRVING

από τα χρόνια που είχε περάσει στη φυλακή. Αργά το βράδυ της 26 Iaνουοφίου, ο Fritsch κλήθηκε στη βιβλιοθήκη. 0 ίδιος δίνει μια αδημοσίευ­ τη μέχρι πριν λίγο, αφήγηση της περίφημης σκηνής: Τελικά, κλήθηκα εκεί γύρω στις 8.30' μ.μ. O Φύρερ αμέσως μου ανήγγειλε ότι είχα κατηγορηθεί γ ια ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες. Είπε ότι μπορούσε να δείξει κατανόηση για ο,τιδήποτε. Αλλά ήθελε να ακούσει την αλήθεια από μένα. Av παραδεχόμουν τις κατηγορίες, θα έπρεπε να φύγω για ένα ταξίδι και δεν θα μου συνέβαινε τίποτε άλλο. O Γκαίρινγκ επίσης μου μίλησε με τον ίδιο τρόπο. Αρνήθηκα κατηγορηματικά κάθε είδους ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες και ρώτησα ποιοι με κατηγορούσαν. O Φύρερ απήντησε ότι δεν είχε σημασία ποιοι ήταν οι κατήγοροί μου. Απλά, ήθελε να μάθει αν υπήρχε η παραμικρή έστω βάση γ ι’ αυτούς τους ισχυρισμούς.

O Fritsch τότε θυμήθηκε τον Wermelskirch. «Φύρερ μου», απήντησε, «αν κάτι υπάρχει, θα μπορούσε να έχει σχέση μόνο με κάποιον από τη Χιτ­ λερική Νεολαία!» O Χίτλερ έμεινε άναυδος με την απάντηση του Fritsch. O Otto Schmidt, ο άνθρωπος του φακέλου της Γκεστάπο, δεν ανήκε στη Χιτλερική Νεο­ λαία. Kai τότε, ο Χίτλερ πέταξε τον φάκελο στα χέρια του Fritsch. O στρατηγός τον περιεργάστηκε στα γρήγορα, έγινε κατακόκκινος και τα απέρριψε όλα ως άθλια κατασκευάσματα. Με ένα νόημα του Χ ίτ­ λερ, έφεραν στη βιβλιοθήκη τον εκβιαστή. O Schmidt έδειξε αδίστακτα το στρατηγό και φώναξε: «Αυτός είναι!». O Fritsch είχε μείνει άφωνος. Έ γινε κάτωχρος και τον οδήγησαν έξω. O Hossbach πίεσε τον Χίτλερ να δεχτεί σε ακρόαση τον στρατηγό Ludwig Beck, Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αλλά ακόμη κι α υ­ τό το τηλεφώνημα στο σπίτι του Beck, στο Λίχτερφελντε, ξύπνησε νέες υποψίες στο βασανισμένο μυαλό του Χίτλερ: τα χρήματα που πήρε ο εκβιαστής δεν είχαν εισπραχθεί από μια τράπεζα αυτού του προαστίου; (Αργότερα, ρώτησε επίμονα τον Beck για το πότε είχε δανείσει πρόσφατα χρήματα στον Fritsch. O συγχυσμένος στρατηγός το μόνο που μπόρεσε να απαντήσει ήταν ότι ποτέ δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο). Και η αξιολύπητη αφήγηση του Fritseh συνεχίζεται: 'Εδωσα στον Φύρερ τον λόγο της τιμής μου. Σε αντιπαράθεση με τους ισχυρι­ σμούς ενός κοινού απατεώνα, ο λόγος μου δεν είχε καμιά αξία και καμιά συ­ νέπεια. Με διέταξαν να αναφερθώ στην Γκεστάπο το άλλο πρωί. Βαθιά συ­ γκλονισμένος από τη σκληρότητα που έδειξαν ο Φύρερ κι ο Γκαίρινγκ απέναντί μου, πήγα στο σπίτι μου και πληροφόρησα τον ταγματάρχη [Curt] Siewert [διευθυντή του γραφείου] εν συντομία σχετικά με αυτούς τους ισχυρισμούς.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

11 5

Αμέσως μετά, πληροφόρησα επίσης και τον στρατηγό Beck. Ανέφερα και στους δυο ότι θα προτιμούσα να είχα αυτοκτονήσει, παρ ά να δεχτώ αυτήν την ανήκουστη προσβολή από τον Φύρερ.

O Fritsch67 ζήτησε τη σύγκληση του Ανώτατου Στρατοδικείου για να αποκαταστήσει το όνομά του. Και τώρα, ποιος θα διαδεχόταν τον Blomberg; O Γκαίμπελς πρότεινε να αναλάβει ο ίδιος ο Χίτλερ το Τπουργείο Στρατιωτικών. Όταν κάλεσαν τον Blomberg το άλλο πρωί, στις 27 Ιανουαρίου, εκείνος τόνισε ότι μετά τον θάνατο του Προέδρου Χίντενμπουργκ, ο Φύρερ ήταν, σύμφωνα με το σύνταγμα, ήδη, Ανώτατος Αρχηγός της Βέρμαχτ. Av δεν διόριζε κανέναν Υπουργό Στρατιωτικών, θα μπορούσε να έχει ο ίδιος τον άμεσο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων. «Θα το σκεφτώ αυτό», απάντησε ο Χίτλερ. «Αν όμως το κάνω, θα χρειαστώ έναν καλό Αρχηγό Επιτελείου της Βέρμαχτ». «Τον στρατηγό Κάιτελ», πρότεινε ο Blomberg. «Έχει κάνει την ίδια δουλειά και για μένα. Εργάζεται σκληρά και γνωρίζει καλά τη δουλειά του». Καθώς ο Blomberg, με πολιτικά τώρα, έφευγε από την Καγκελαρία για τελευταία φορά, παρατήρησε ότι η φρουρά δεν παρουσίασε όπλα για να τον χαιρετήσει. Στις 13.00 μ.μ. ο Χίτλερ δέχτηκε τον Κάιτελ, έναν ψηλό, όμορφο στρατηγό, με αμιγές στρατιωτικό παρουσιαστικό, π α ρ ’ όλο που του εί­ χαν πει να έρθει με πολιτικά. Είχε ηγηθεί του οργανωτικού κλάδου του στρατού στη διάρκεια της πρόσφατης ανάπτυξής του. Ή ταν ένας από τους υποστηρικτές της ενιαίας διοίκησης της Βέρμαχτ. O Χίτλερ τον ρώ ­ τησε ποιος θα έπρεπε να διαδεχτεί τον Blomberg, και ο Κάιτελ πρόφερε κι αυτός το όνομα του Γκαίρινγκ. «Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση», απάντησε ψυχρά ο Χίτλερ. «Δεν νομί­ ζω ότι ο Γκαίρινγκ έχει την ικανότητα. Πιθανόν να αναλάβω εγώ ο ίδιος τη δουλειά του Blomberg». Ζήτησε από τον Κάιτελ να του βρει ένα νέο υπασπιστή της Βέρμαχτ για να αντικαταστήσει τον ανυπάκουο Hossbach, xi ο Κάιτελ διάλεξε τον ταγματάρχη Rudolf Schmundt. Χίτλερ-Κάιτελ-Schmundt: οι κρίκοι της ιστορικής αλυσίδας της διοίκησης της Βέρμαχτ είχαν ενωθεί. Σχετικά με τον επόμενο κρίκο, τη θέση του Fritsch, το ζήτημα εξακολουθούσε να εκκρεμεί. ΟΠΩΣ διέταξε ο Χίτλερ, ο στρατηγός von Fritsch υποβλήθηκε σε ανάκρι­ ση από την Γκεστάπο εκείνο το πρωινό της 27 Ιανουαρίου 1938. Κρυμ­ μένα μικρόφωνα κατέγραψαν κάθε λέξη, και το πρακτικό των 89 σελί­ δων που περισώθηκε, αποκαλύπτει το δράμα, καθώς ο βαρόνος με το

il6

DAVID IRVING

μονόκλ βρέθηκε και πάλι σε αντιπαράθεση με τον λιγδιάρη εκβιαστή. 0 Schmidt επέμεινε στη βρομερή του ιστορία, π α ρ ’ όλες τις αυστηρές π ρ ο ­ ειδοποιήσεις του Werner Best για τις συνέπειες που θα είχε αν έλεγε ψέ­ ματα. O στρατηγός, τον οποίο είχε συναντήσει ο εκβιαστής το 1933, είχε καπνίσει τουλάχιστον ένα πούρο κατά τη διάρκεια των παζαριών. Και πάλι περιέγραψε την υποτιθέμενη σεξουαλική πράξη: «Αυτός ο Βαυαρός λεχρίτης», είπε αναφερόμενος στην αρσενική πόρνη, τον Weingartner, «στεκόταν όρθιος κι ο άντρας είχε γονατίσει μπροστά του και πιπίλιζε το ...», και πάνω σε αυτό ο Fritsch μπόρεσε μονάχα να φωνάξει αγανακτισμένος: «Πώς τολμάς να λες τέτοια πράγματα! Ki αυτός ο άντρας υποτίθεται ότι ήμουν εγώ ;» Έ να μέρος της ανάκρισης το διεξήγαγε ο ίδιος - δεν είχε καπνίσει ούτε τσιγάρο από το 1925. Παραδέχτηκε με ει­ λικρίνεια ότι οι ενδείξεις ήταν καταδικαστικές. «Πρέπει να ομολογήσω πω ς αν ασκήθηκε κάποια πίεση πάνω του από οποιαδήποτε υπηρεσία για να πει ένα ψέμα, τότε τα κατάφερε πάρα πολύ έξυπνα». Δυο άλλοι «μάρτυρες» είχαν τοποθετηθεί διακριτικά στα γραφεία της Γκεστάπο, από όπου μπορούσαν να τον βλέπουν. O Weingartner, η αρσενι­ κή πόρνη, ήταν κατηγορηματικός ότι αυτός ο άνδρας δεν ήταν πελάτης του στα 1933. O Bucker, συνένοχος του Schmidt, έβρισκε μια κάποια ομοιότητα αλλά δεν θα έπαιρνε όρκο για αυτό. O Χίτλερ δεν πληροφορήθηκε γι’ α υ ­ τήν την αμφιλεγόμενη κατάληξη. «Αν έλεγαν στον Φύρερ μόνον αυτά τα δυο γεγονότα», έγραφε αργότερα ο Fritsch, «τότε η απόφασή του θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική, αφού του είχα δώσει κιόλας τον λόγο της τιμής μου». «Είχαμε τον λόγο ενός άντρα εναντίον ενός άλλου», παρατηρούσε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. « 0 λόγος ενός ομοφυλόφιλου εκβιαστή ενάντια στον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού». Την άλλη μέρα, κα.τέγ'ραφε ότι πα ρ’ όλο που ο Χάιντριχ είχε διεξαγάγει πολλές «ολονύκτιες» ανακρίσεις, ο Fritsch στεκόταν στα πόδια του. O Χίτλερ, ωστόσο, είχε ήδή διαγράψει τον Fritsch. Στις 28 Ιανουαρίου συζητούσε κιόλας ένα σύντομο κατάλογο πιθανών διαδόχων του στη θέ­ ση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού. H πρώτη επιλογή του ήταν ο στρατηγός Walter von Reichenau, ο προκάτοχος του Κάιτελ στο Τπουργείο Στρατιωτικών. O Κάιτελ αποφάνθηκε εναντίον του. O δικός του υποψήφιος ήταν ο στρατηγός Βάλτερ φον Μπράουχιτς, ένας σταθε­ ρός, ευρύτατα σεβαστός αξιωματικός, του οποίου η φήμη είχε εδραιωθεί από την εποχή που υπηρέτησε ως Διοικητής Στρατιάς στην Ανατολική Πρωσία. Στην πραγματικότητα, ο Κάιτελ του είχε ήδη τηλεφωνήσει να πάρει επειγόντως το επόμενο τρένο από την Δρέσδη. Έ φτασε στις 20:45 εκείνο το βράδυ. To άλλο πρωί, ο Κάιτελ επανέλαβε στον Χίτλερ τις απαντήσεις που είχε δώσει ο στρατηγός σε μια σειρά ερωτήσεων: συγκε­ κριμένα, ο Μπράουχιτς ήταν πρόθυμος να συνδέσει το στρατό με το ναζιστικό κράτος.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

117

O Χίτλερ έστειλε να τον φέρουν. Ωστόσο, τώρα ο στρατηγός ανέφερε ότι κι αυτός είχε κάποιες λεπτές προσωπικές δυσκολίες: ήθελε να πάρει διαζύγιο για να παντρευτεί κάποια frau Charlotte Ruffer, που κι αυτή ήταν χωρισμένη. H πρώτη του γυναίκα έπρεπε να τακτοποιηθεί οικονο­ μικά, μια κατάσταση που ο στρατηγός δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει. 0 διορισμός του Μπράουχιτς έμοιαζε να σκοντάφτει. 0 ανταγωνισμός για το πόστο του Fritsch ξανάρχισε. 0 Reichenau θεάθηκε να τριγυρίζει στο κτίριο του Υπουργείου Στρατιω­ τικών. 0 Γκαίρινγκ έστειλε τον πιστό βοηθό του συνταγματάρχη Karl Bodenschatz να διαδώσει υπαινιγμούς μεταξύ των υπασπιστών του Χίτλερ, λέγοντας ότι ο Γκαίρινγκ έπρεπε να αναλάβει και το στρατό. O ναύαρχος Έ ριχ Ραίντερ, Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, έστειλε έναν υπασπιστή του να προτείνει τον αξιοσέβαστο, αλλά δύστροπο στρατηγό Gerd von Rundstedt ως προσωρινό υποψήφιο για αυτήν τη θέση. O Χίτλερ απέρριψε όλους αυτούς τους διεκδικητές"/ Πέταξε τον βαρύ τόμο των στρατιωτικών μητρώων στην άλλη άκρη του γραφείου του, όπου καθόταν ο υπασπιστής του Ραίντερ και τον προκάλεσε: «Πρότεινε έναν!» Στις 3 Φεβρουαρίου ο Χίτλερ δήλωσε απρόθυμα ότι ο ίδιος ήταν ικα­ νοποιημένος με τη στάση του Μπράουχιτς απέναντι στην Εκκλησία, στο Κόμμα και στα στρατιωτικά προβλήματα, κι αντάλλαξε επίσημα μια χει­ ραψία μαζί του αναγνωρίζοντάς τον ως διάδοχο του Fritsch. O δύστυχος στρατηγός von Fritsch ειδοποιήθηκε το ίδιο απόγευμα από τον Χίτλερ να υποβάλει την παραίτησή του. O Fritsch έγραφε αργότερα: «Δέχθηκα το αίτημά του, και μακάρι να μην συνεργαστώ με αυτόν τον άνθρωπο ξα ­ νά». Στις 4 Φεβρουαρίου, ο Χίτλερ υπέγραψε μια ψυχρή επιστολή προς τον Fritsch, όπου έλεγε ότι αποδεχόταν επίσημα την παραίτησή του «εξαιτίας της κλονισμένης υγείας σας». H επιστολή δημοσιεύτηκε, βάζοντας έτσι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Fritsch, όπως αποδείχτηκε. Στο μεταξύ, ο Χίτλερ είχε αναθέσει στον dr. Hans Lammers να δια­ πραγματευτεί την οικονομική ρύθμιση με την πρώτη κυρία φον Μ πράου­ χιτς προκειμένου να συμφωνήσει για ένα αθόρυβο διαζύγιο. Τελικά, το Ράιχ της παραχώρησε ένα επίδομα 1.300 μάρκων το μήνα. 0 Χίτλερ εξα­ γόρασε έτσι απόλυτα το κύρος του νέου Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, και μάλιστα για ένα σχετικά μικρό ποσό. Xίτλεp-Kάιτελ-Schmundt-Mπpάoυχιτς: η διοικητική αλυσίδα απέκτησε άλλον ένα κρίκο. 0 Χίτλερ αποφάσισε ότι ο Μπράουχιτς, ο Γκαίρινγκ κι ο Ραίντερ, οι τρεις Ανώτατοι Αρχηγοί, Στρατού, Ναυτικού και Α εροπο­ ρίας, θα έπαιρναν τις διαταγές τους από μια νέα Ανώτατη Ηγεσία, την Oberkommando der Wermacht (OKW), με τον Βίλχελμ Κάιτελ Αρχηγό του Επιτελείου της. O ίδιος ο Χίτλερ θα ήταν ο Αρχηγός του νεοσύστατου OKW.

118

DAVID IRVING

Αυτό τυ OKW θα ασκούσε επίσης και τα πρώην υπουργικά καθήκοντα του Blomberg. To παλιό Τμήμα Εθνικής Άμυνας, θα μεταφερόταν στο OKW ως Γραφείο επιχειρήσεων, με διοικητή τον συνταγματάρχη Max von Viebahn, έναν επιτελικό αξιωματικό της παλιάς γενιάς. Έτσι, ο ίδιος ο Κάιτελ έγινε ο κύριος προσωπικός, στρατιωτικός σύμ­ βουλος του Χίτλερ. O Χίτλερ δεν μετάνιωσε ποτέ γι’ αυτήν την επιλογή: ο στρατηγός αυτός είχε κάνει επάγγελμα την προθυμία του να υπακούει. Αυτό που χρειαζόταν περισσότερο α π ’ όλα ο Χίτλερ ήταν μια εργατική και αποτελεσματική «μηχανή», που να εφαρμόζει τη δική του στρατιωτική πολιτική. Εμπιστεύθηκε στον Κάιτελ ότι προγραμμάτιζε να κάνει κάτι που θα «έκοβε την ανάσα» της Ευρώπης. Αυτή η ίδια ενέργεια θα τραβούσε την προσοχή από τα προβλήματα της Βέρμαχτ. Θα έβαζε σε εφαρμογή ένα γενικό, υψηλού επιπέδου ανασχηματισμό, για να δώσει την εντύπω ­ ση ύχι μιας στιγμιαίας αδυναμίας, αλλά μιας γενικότερης ανασύνταξης δυνάμεων. ΕΓΙΝΑΝ, πρ α γμ α τικ ά , σημαντικές μεταβολές. O Χίτλερ άλλαξε τους Τπουργούς Εξωτερικών και Οικονομικών και κάποιοι ενοχλητικοί διπλω ­ μάτες, όπως ο πρεσβευτής Ulrich von Hassel στην Ρώμη, υποχρεώθηκαν σε συνταξιοδότηση. O Γκαίρινγκ προήχθη σε στρατάρχη, ενώ τρεις σ τρα­ τηγοί του Στρατού και της Λουφτβάφε που ήταν πολύ γέροι, συντηρητι­ κοί, ή πεισματάρηδες, αποσ τρατεύτηκαν ή μετατέθηκαν. O νεότερος αδελφός του Κάιτελ έγινε αρχηγός προσωπικού του Στρατού. Τα περισσότερα από αυτά τα θύματα, έμαθαν με κατάπληξη αυτές τις αλλαγές ύταν άνοιξαν την εφημερίδα τους το επόμενο πρωί. Στις 5 Φεβρουαρίου 1938, ο Χίτλερ ήξερε ότι η τακτική του είχε γενικά πετύχει. O βαρύνος του βρετανικού Τύπου, Rothermere, του τηλεγραφούσε, «Να μου επιτρέψετε, αγαπητέ μου Φύρερ να σας συγχαρώ για τις σωτή­ ριες αλλαγές που κάνατε. To άστρο σας ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά». O Γερμανικός Στρατός, ωστόσο, δεν μπορούσε τόσο εύκολα να εξαπατηθεί. H αποπομπή του Fritsch. θεωρήθηκε απόδειξη της ισχύος που αποκτούσε το Κόμμα. Στις 4 μ.μ. της 5 Φεβρουαρίου, ο Χίτλερ εκφώνη­ σε στους ανώτατους στρατηγούς του Στρατού και της Λουφτβάφε, που στέκονταν σε ημικύκλιο γύρω του στο Υπουργείο Στρατιωτικών, μια δίω ­ ρη ομιλία,68 κατά την οποία απήγγειλε (δίχως οίκτο) τις κατηγορίες που είχαν καταλήξει στις παραιτήσεις του Blomberg και του Fritsch. Διάβασε την επίσημη νομική άποψη του Υπουργού Δικαιοσύνης, καθώς και επιλεγμένα αποσπάσματα απύ τον φάκελο του Otto Schmidt. Στις οκτώ εκείνο το βράδυ, ο Χίτλερ προήδρευσε στο Υπουργικό Συμ­ βούλιο, που έμελλε να είναι το τελευταίο, όπως θα κατέληγαν τα π ρ ά γ ­ ματα. Με λίγα λόγια παρουσίασε τον Κάιτελ και τον Μπράουχιτς. O μεν

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

119

πρώτος συνέχισε να διοικεί πιστά τη Βέρμαχτ μέχρι το τέλος του επικεί­ μενου πολέμου στα 1945, ενώ ο δεύτερος αποδείχτηκε υπάκουος Αρχηγός του Στρατού μόνο μέχρι τον Δεκέμβριο 1941, οπότε οι δρόμοι τους χώρι­ σαν. Μετά από αυτήν τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Χίτ­ λερ έφυγε για την ορεινή κατοικία του στην Βαυαρία, ως Φύρερ, Κ αγκε­ λάριος του Ράιχ και τώρα, Ανώτατος Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, τόσο κατ’ όνομα, όσο και στην πράξη. «Πόσο κακό μπορεί να κάνει μια γυναίκα», σημείωνε με έκπληξη ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του την 6η Φεβρουαρίου. «Και μάλιστα, α υ ­ τού του είδους η γυναίκα!» Ωστόσο, αν αυτά τα σκάνδαλα είχαν αποδεί­ ξει κάτι, αυτό ήταν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ βρισκόταν μπλεγμένος πιο βα­ θιά στα δίχτυα των διεστραμμένων πρωτοπαλίκαρών του, βαθύτερα από όσο θα μπορούσε ποτέ να υποψιαστεί. Γύρω στις αρχές Μαρτίου, όταν γύρισε στο Βερολίνο, έφτασαν στ’ αυτιά του οι πρώτοι ψίθυροι ότι τον εί­ χαν παραπλανήσει - τα SS τον είχαν εξαπατήσει σκόπιμα, κι ο Γκαίρινγκ ήταν ως ένα βαθμό υπεύθυνος. O Χίτλερ προφανώς αγνόησε τις φήμες. 0 Fritsch ήταν πια χαμένος, χωρίς πιθανότητα επιστροφής, ενώ ο Χίμλερ, τα SS κι ο Γκαίρινγκ του ήταν απαραίτητοι. Oi ανακριτές του Στρατού άρχισαν τις έρευνές τους τον Φεβρουάριο. 0 Fritsch προσέλαβε έναν προικισμένο δικηγόρο, τον κόμη Rudiger von der Goltz. Την 1η Μαρτίου ο Goltz κατάφερε να αποδείξει ότι ο εκβια­ στής Schmidt δεν είχε δει τον Fritsch, αλλά ένα λοχαγό των τεθω ρακι­ σμένων με όνομα που έμοιαζε με του στρατηγού, τον Achim von Frisch. Αυτός ο τελευταίος παραδέχτηκε την πράξη του και για να στηρίξει τα λόγια του, προσκόμισε και την απόδειξη για τα 2.500 μάρκα που είχε δώσει στον εκβιαστή Schmidt, με την υπογραφή του. Κάτι ακόμη πιο ενοχλητικό: απεκάλυψε ότι η Γκεστάπο είχε ερευνήσει τον τραπεζικό του λογαριασμό ήδη από τις 15 Ιανουαρίου. Ή ταν καθαρή σύμπτωση το ό τι ό λ α α υ τ ά σ υνέβ η σ α ν μ όλις τ ρ ε ις η μ έ ρ ε ς μ ε τ ά τον γ ά μ ο του Blomberg; 0 στρατηγός Walther Heitz, εκπροσωπώντας το στρατοδικείο, έφερε όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία στον Χίτλερ στις 3 Μαρτίου. H πρώτη, παρορμητική αντίδραση του Χίτλερ ήταν να αναβάλει την επικείμενη δί­ κη. O Χάινριχ Χίμλερ ήταν, ωστόσο, παρών εκείνη την ώρα και παρενέβη: «Οι δυο υποθέσεις Fritsch και Frisch είναι δυο διαφορετικά ζητήματα. 0 εκβιαστής Schmidt είχε ο ίδιος αναγνωρίσει τον στρατηγό!»69Για να υ π ο ­ γραμμιστεί αυτό το ειδικό σημείο, ο Achim von Frisch συνελήφθη κι α υ ­ τός, μια που είχε ομολογήσει ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες. 0 Χίτλερ διέταξε η δίκη του Fritsch να αρχίσει μυστικά, στις 10 Μαρ­ τίου. Λίγες ημέρες αργότερα, ο ίδιος ο Fritsch έγραφε: Αρχικά, η εντύπωσή μου ήταν ότι ο Γκαίρινγκ [που προηδρευε] εργαζόταν

120

DAVID IRVING

για να εκδοθεί μια απαλλαγή λόγω αμφιβολιών, με άλλα λόγια ότι η ενοχή μου δεν είχε αποδειχθεί, αλλά ότι εξακολουθούσε να είναι πιθανή. H βαρύτητα των αποδεικτικών στοιχείων ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ακόμη κι ο Γκαίρινγκ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι κανένα λογικό άτομο δεν θα μπορούσε να μην πειστεί για την αθωότητά μου. Τελικά, ο κυριότερος μάρ­ τυρας, ο εκβιαστής, ομολόγησε ότι όλα όσα είχε π ει για μένα ήταν ψέματα.

Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας αποδείχτηκε ότι την π α ρ α ­ μονή της δίκης, ο επικεφαλής του ανακριτικού κλάδου της Γκεστάπο για το υ ς ομ οφ υλόφ ιλους, ε ισ α γ γ ε λ έ α ς Joseph M eisinger, α π είλη σ ε τον Schmidt ότι θα έχανε τη ζωή του αν δεν επαναλάμβανε ένορκα τη μαρ­ τυρία του. Τελικά ο Fritsch αθωώθηκε. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Χίτλερ ενδιαφέρθηκε έστω και ελάχιστα για το α πρεπές παρασκήνιο αυτής της σκευωρίας της Γκεστάπο. Έ νας από τους υπαλλήλους του Meisinger είχε ερευνήσει τον τραπεζικό λογα­ ριασμό τον Ιανουάριο, οπότε ο Meisinger τουλάχιστον είχε καταλάβει το λάθος που είχε κάνει. Λίγο μετά την έναρξη της δίκης, ο Χίμλερ φρόντι­ σε να τον απομακρύνει στέλνοντάς τον στην Βιέννη. H σταδιοδρομία του δεν ζημιώθηκε από αυτό το λάθος. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τη σταδιοδρομία του στρατηγού von Fritsch. Την επομένη της αθώωσής του, έγραφε στο δικηγόρο του: «To πότε και το αν ο Φύρερ θα επιτρέψει την αποκατάσταση μου παραμένει ακόμη άδηλο. Φοβάμαι ότι θα την εμποδίσει με όλες του τις δυνάμεις. Oi τελικές παρατηρήσεις του Γκαίρινγκ μοιάζουν να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο εν μέρει». Και στις ιδιωτικές του σημειώσεις, ο Fritsch θυμάται: Τόσο πριν το τέλος της εξέτασης των μαρτύρων, όσο και ενώ διαβαζόταν η απόφαση του δικαστηρίου, ο Γκαίρινγκ κατέβαλε απεγνωσμένες προσπάθειες να δικαιολογήσει τις πράξεις της Γκεστάπο... Παραδέχθηκε την τραγω δία που έζησα, αλλά είπε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις τίποτα δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει. Μέσα από αυτά τα λόγια μπορούσες να ακούσεις τη σκέψη τους: «Δόξα σοι ο Θεός, τον ξεφορτωθήκαμε και δεν μπορεί πια να επιστρέψει». O Γκαίρινγκ συνέχιζε να αναφέρεται σε μένα, ως «Αντιστράτη­ γο von Fritsch» [εν α ποστρατεία ].

O στρατηγύς φον Μπράουχιτς μόνο την Κυριακή, 20 Μαρτίου μπόρεσε να πετύχει μια ακρόαση από τον Χίτλερ για να ζητήσει την α ποκ ατά ­ σταση του Fritsch. « 0 Φύρερ προφανώς δεν ήταν τελείως αντίθετος στην αποκατάστασή μου», έγραφε αργότερα ο Fritsch. Συνέταξε έναν κ α τά ­ λογο από δώδεκα σημεία που αποδείκνυαν τη σκευωρία της Γκεστάπο. Στα τέλη Μαρτίου, τα ενσωμάτωσε σε μια επιστολή προς τον Χίμλερ,

Mcid)aiufljni)tlminiflmutii 'tfO tid)U ii

84am t

SctIiKs^ari0iicH&»rg, feea .4 .*....Jnni..1 938 *

S^iStrfIroij<116-124

S.>9ix.i^yfsgf.h, 5M %niit>ott feU4* Η φ 55.» fit- sngcb
© g i)g lm c $X eid)$iad)ci An die Adjutantur des Ftthrera z.Hd. SE-ObersturmbannfUhrer ',Vernicke

I

B e r 1 i n.

Betri fft i

Eiiokgsbe gelieierter Forschungsergebnisse,

1.5 Auf die mit Soivreiben vom 18.5.1958 (V 2228/ 58 g.Rs,) ertetene BQokgabe der Forsebuhgsergebnisse wurdon nur die am 8.2.58 nnoh BerchteEgaden geliei'erten forschungaergebnisse zurttckgegeben, v;as hiermit bestutigt wird. iie R'ickgobe der ttbrigen Forschungsergebnisse steht noch aus. F.s wird urn mtteilung gebeten, cb mit der Ruekgabe noeh gerechnet werden kann, oder ob sle mit Sicherheit der Veralchtung·anheJjngei'allen eind. Im letsten Falle Klrfl ua Hergabe einer 3estatigung der Verniohtung gebeten. 2.)

Ferner wird um Ruokgabe der l'aschensc!ilussel, die

3 A
W 1 e d e m a n n ¢ ^ i| ) j ,

^^J

^ 4 ,^ i ,

m X m , n im t.

O Π ρ ίγκ ιπ α ςΧ ρ ισ τό φ ο ρ ο ς τηςΈσσης, αρχηγός της Forschungsamt, πιέζει γ ια την επιστροφή άκρως απόρρητων υποκλαπέντω ν εγγράφω ν, καθώς και των κλειδιών των ταχυδρομικών σάκων, προκειμένου να π αραδ οθούν στον Χ ίτλερ. Αντίστοιχη μ ε τις σύγχρονες υπηρεσίες NSA και GCHQ, η Ναζιστική Forschungsamt είναι η απαραίτητη υπηρεσία υποκλοπώ ν και αποκωδικοποίησης τ ο υ Χ ίτ λ ε ρ . O π ρ ίγκ ιπ α ς Χ ρ ισ τ ό φ ο ρ ο ς -κ ουνιά δος του π ρίγκ ιπ α Φιλίππου, του μ ετέπ ειτα Δούκα του Ε δ ιμ β ο ύ ρ γ ο υ - θα πεθάνει σε αεροπορικό δυστύχημα το 1943. (ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΑ ΑΡΧΕΙΑ)

122

DAVID IRVING

που κατέληγε με αυτά τα εκπληκτικά λόγια: «H όλη στάση της Γκεστά­ πο σε αυτήν την υπόθεση έχει αποδείξει ότι το μοναδικό της ενδιαφέρον ήταν να με στιγματίσει ως ένοχο», και «γι’ αυτό σας προκαλώ σε μονο­ μαχία με πιστόλια». Ζήτησε πρώ τα από τον Beck κι ύστερα από τον Rundstedt να μεταφέρουν αυτήν την επιστολή στον Χίμλερ ως μάρτυρές του για τη μονομαχία. Ωστόσο, και οι δυο αυτοί αξιοπρεπείς κύριοι αρνήθηκαν ευγενικά. Κάτω από την πίεση του Μπράουχιτς, ο Χίτλερ έσχισε ένα φύλλο από το ιδιωτικό, χρυσόδετο σημειωματάριό του κι έγραψε ένα συμπονε­ τικό σημείωμα προς τον Fritsch.* 0 σ τρατηγός απάντησε με μια αξιοθρήνητη μακροσκελή επιστολή στην οποία αναφερόταν με συγκινητικά λόγια στον δεσμό εμπιστοσύνης που είχε πιστέψει ότι υπήρχε ανάμεσά τους. 0 Χίτλερ τον ειδοποίησε ότι κατά την επόμενη συνεδρία του Ράιχσταγκ θα μιλούσε επαινετικά γ ι’ αυτόν. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, και τον Ιούνιο ο Fritsch έφτασε στο ση­ μείο να στείλει μια ανοικτή επιστολή προς όλους τους κορυφαίους σ τρα­ τηγούς, αποκαλύπτοντας τα γεγονότα της αθώωσής του. To θέμα θα πρ έπ ει να έφτασε στ’ αυτιά του Χίτλερ, επειδή όλοι οι Αρχηγοί του Στρατού και της Λουφτβάφε που είχαν παραστεί στη μυστική ομιλία του Χίτλερ στο Βερολίνο στις 5 Φεβρουαρίου διατάχθηκαν να συγκεντρωθούν σε ένα απομακρυσμένο αεροδρόμιο της Πομερανίας στις 13 Ιουνίου, με την πρόφαση να παρακολουθήσουν μια επίδειξη υλικού της Λουφτβάφε. To μεσημέρι έφτασε κι ο Χίτλερ και τότε, ο πρόεδρος του στρατοδικείου τους διάβασε επί τρεις ώρες την απόφαση και τα ντοκουμέντα της δίκης του Fritsch. Μετά από αυτό ο Χίτλερ, φανερά αμήχανος, άρχισε να μιλά: «Κύριοι», είπε, «υπήρξα, θύμα ενός ασυγχώρητου λάθους σχετικά με τον στρατηγό von Fritsch». Τους κάλεσε να φανταστούν τη «διανοητική ταραχή» που του προκάλεσε η υπόθεση Blomberg. To 1936, είπε, δεν είχε πάρει στα σοβαρά τον φάκελο Schmidt, αλλά μετά το σκάνδαλο Blomberg είχε πιστέ­ ψει ότι όλα πια ήταν πιθανά. «Οι ισχυρισμοί κατά του στρατηγού von Fritsch δεν ήταν ένα κακόβουλο κατασκεύασμα», επέμεινε. «Ένας κατώ­ τερος αξιωματούχος είχε σφάλλει, κι αυτύ ήταν όλο».70 Είπε ακόμη ότι εί­ χε διατάξει να τουφεκιστεί ο εκβιαστής. 01 περισσότεροι από τους στρατηγούς αυτούς έφυγαν από το α ερο­ δρόμιο έχοντας πειστεί ότι ο Χίτλερ είχε μιλήσει έντιμα. Δυο ημέρες α ρ ­ γότερα, ο Μπράουχιτς μετέφερε τα γεγονότα εκείνης της ημέρας στον Fritsch. O Χίτλερ τον διόριζε συνταγματάρχη στο παλιό του σύνταγμα, αλλά αυτή η μεγάλη τιμή ελάχιστα θεράπευσε την πληγή. * Βλέπε στην εκτός κειμένου εικονογράφηση.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

123

« 0 Φύρερ θα πρέπει να φροντίσει ώστε ο νόμος και η τάξη να επ ι­ κρατήσουν και πάλι στην Γερμανία», έγραφε ο Fritsch, ...και άτομα όπως ο Χίμλερ κι ο Χάιντριχ να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους, αλλιώς θα συνεχίσει να καλύπτει τα εγκλήματα αυτών των ανθρώπων -και σε αυτήν την περίπτωση, φοβάμαι για το μέλλον. Αφού ο Φύρερ καθαγίασε και συγχώρησε τον τρόπο με τον οποίο η Γκεστάπο ενήργησε στην περίπτωσή μου, με θλίψη μου πρέπει να εγκαταλείψω τα σχέδιά μου να προκαλέσω τον Χίμλερ σε μονομαχία. Εξάλλου, αφού πέρασε ήδη τό­ σος καιρός, ίσως να νιώσει κατά κάποιον τρόπο, αυτός προσβεβλημένος. Αυτό που δεν μπορώ και δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω, είναι η στάση του Φύρερ απέναντί μου. Ίσως ο ίδιος προσωπικά να αισθάνεται μνησικακία εναντίον μου επειδή αμαύρωσα το φωτοστέφανό του, του αλάθητου, με το γεγονός ότι αθωώθηκα.

1 934. O Χίτλερ και ο Γ καίρινγκ στο Κάρινχολ.

H ΘΕΑ TYXH

Ο

ΧίΤΛΕΡ ξαναγύρισε στο Μπέργκοφ, ψηλά πάνω από τη μικρή πόλη

των Άλπεων Μπέρχτεσγκαντεν, νωρίς το πρωί της 6 Φεβρουαρίου 1938. Εκεί κατέφευγε πάντα όταν είχε να σκεφθεί ποιον δρόμο θα ακο­ λουθούσε. Από την πρώτη φορά που τον είχαν φέρει εκεί ψηλά, μέσα στο σάιντκαρ μιας μοτοσικλέτας, σκαρφαλώνοντας άγρια ορεινά μονοπάτια, είχε ερωτευτεί αυτή τη βουνοπλαγιά του Ομπερσάλτσμπεργκ, ένα καταπράσιvo τοπίο πάνω απύ λίμνες και δάση πεύκων και βελούδινα βοσκοτόπια, όπου έβοσκαν κοπάδια ζώων. Εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, είχε αγοράσει ένα αγροτόσπιτο με τα ποσοστά που του έφεραν οι πωλήσεις του Mein Kampf κι από τις αμοιβές του για άρθρα που δημοσίευε με ψευ­ δώνυμο στα έντυπα του Hearst και στους New York Times της Αμερικής. Γύρω από αυτό το αγροτόσπιτο είχε χτίσει το Μπέργκοφ του. O αέρας εκεί ψηλά ήταν καθαρός κι αγνός. « 0 φρέσκος αέρας είναι η πιο σπου­ δαία μορφή τροφής», έλεγε. 0 Ρούντολφ Ες, ο υπαρχηγός του, περιέγραψε την καθημερινή ρουτί­ να του Χίτλερ στο Μπέργκοφ σε μια πολυσέλιδη επιστολή προς τη μητέ­ ρα του, με ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1938:71 Τις ημέρες της ανάπαυσής του εδώ, ο Φύρερ αρέσκεται να μένει ξύπνιος ως αργά τη νύχτα: βλέπει μια κινηματογραφική ταινία, ύστερα φλυαρεί -κυρίω ς π ερί ναυτικών θεμάτων, όταν είμαι κι εγώ εκεί, επειδή μας ενδιαφέρουν και τους δ υ ο - μετά διαβάζει λίγο. Ki έχει ξημερώσει μέχρι που να π ά ε ι για ύπνο. Ζητάει να μην τον ξυπνήσουν πριν τις 1 ή 2 μ.μ., σε αντίθεση με το Βερολίνο όπου, ενώ δεν πηγαίνει νωρίτερα στο κρεβάτι, ξυπνά μόνο ύστερα από τέσσερις ως πέντε ώρες. Μετά από ένα κοινό γεύμα, αυτός και οι καλε­ σμένοι του συνήθως κάνουν έναν περίπατο μισής ώρας ή και παραπάνω , ως ένα περίπτερο για το τσάι που κτίστηκε πριν από ένα χρόνο, με υπέροχη θέα πάνω από το Σάλτσμπουργκ... Είναι στ’ αλήθεια υπέροχο να κάθεσαι μπρο­ στά στο τζάκι, σε ένα μεγάλο κοκλικό τραπέζι που σχεδόν καταλαμβάνει όλο

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

125

το στρογγυλό κτίσμα του περιπτέρου. 0 φωτισμός είναι από κεριά, πάνω σε κηροπήγια, γύρω στους τοίχους. 0 [Heinrich] Hoffmann [ο φωτογράφος του Χίτλερ] και η κυρία του είναι συνήθως εκεί, κι αυτός παίζει τον ρόλο του γ ε ­ λωτοποιού. Έ ρ χετα ι π ά ν τα κι ένας από τους γιατρούς του Φύρερ, ο δρ. [Karl] Brandt ή ο dr. [Werner] Haase, καθώς κι ο υπεύθυνος Τύπου dr. [Otto] D ietrich, οι [υ π α σ π ισ τ έ ς W ilhelm] B ruckner, [Julius] Schaub, ή [Fritz] Wiedemann. Συχνά, έρχεται ως εδώ πάνω κι η [Sophie] Stork, που τη γνωρί­ ζεις, με την Εύα Μπράουν και την αδελφή της [Gretl]. Και κάποιες φορές ο dr. [Theo] Morell με τη σύζυγό του Qohanna] κι ο καθηγητής [Albert] Speer ο Speer έρχεται συνήθως εδώ πάνω όταν προγραμματίζονται κάποια νέα κτί­ ρια. Μετά από μια-δυο ώρες βαδίζουμε προς τα κάτω για δέκα λεπτά π ερ ί­ που, ως τα αυτοκίνητα που μας περιμένουν για να μας κατεβάσουν.

O Χίτλερ ανέθεσε στον Μάρτιν Μπόρμαν, επιτελάρχη του Ες, τη διαχεί­ ριση του Μπέργκοφ. Ή ταν ένας διορισμός που σταδιακά έδωσε στον Μπόρμαν τον έλεγχο του ίδιου του νοικοκυριού του Χίτλερ. Πρώην δ ια ­ χειριστής ακινήτων από το Μέκλενμπουργκ, ο Μπόρμαν εργαζόταν σκλη­ ρά και φρόντιζε να το μαθαίνει αυτό ο Χίτλερ: του τηλεφωνούσε για ένα συνηθισμένο γεύμα εργασίας και μετά, το ακύρωνε «λόγω φόρτου». Στα μάτια των νωθρών και φιλήδονων στρατιωτικών και γραφειοκρατών, ο σκληρά εργαζόμενος Μπόρμαν ήταν ένα γελοίο πλάσμα. «Από το 1933, εργαζόμουν σαν άλογο», έγραφε στους αξιωματούχους του Κόμματος μετά την περίεργη αποστασία του Ες το 1941. «Και περισσότερο από ένα άλογο, γιατί και τα άλογα έχουν την Κυριακή τους και ξεκουράζο­ νται τις νύχτες». O λόγος του Χίτλερ ήταν διαταγή για τον Μπόρμαν. Έτσι, ο Μπόρμαν αγόρασε τα γειτονικά οικόπεδα, ώστε να διατηρηθεί η απομόνωση του Μπέργκοφ. Κάποια φορά, ο Χίτλερ ανέφερε ότι μια αγροικία του χαλού­ σε τη θέα, και την άλλη φορά που ξανακοίταξε, η. αγροικία είχε εξα φ α ­ νιστεί και η περιοχή είχε ισοπεδωθεί και δεντροφυτευτεί πρόσφατα. Στις 13 Ιουνίου 1937 -μ ια Κυριακή- ο Μπόρμαν σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Εξαιτίας της ζέστης του κατακαλόκαιρου, ο Φύρερ επιθύμησε να υπήρχε ένα δέντρο εκεί όπου έκανε τον συνηθισμένο περίπατό του. Παρήγγειλα ένα δέντρο από το Μόναχο». To δέντρο αυτό, μια λεμονιά, φ υ ­ τεύτηκε εκεί τέσσερις ημέρες αργότερα. Χιλιάδες άτομα σκαρφάλωναν καθημερινά ως το Μ πέργκοφ για να δουν τον Χίτλερ με σάρκα και οστά. « 0 Φύρερ είναι εκεί πάνω, στο Ομπερσάλτσμπεργκ, τώρα», έγραφε ο αρχιτέκτονας των αυτοκινητοδρό­ μων του, Fritz Todt,72 σε ένα φίλο του. «Τις ημέρες που δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο να κάνει, επιτρέπει σε όποιους θέλουν να περάσουν από τον κήπο του μετά το γεύμα, γύρω στις 2 μ.μ., και εκείνος τους κουνά το χέρι. Υπάρ­ χει πάντα μια χαρούμενη παρέλαση εδώ πάνω στο Ομπερσάλτσμπεργκ...

126

DAVID IRVING

Τα πλήθη προσπερνούν ήσυχα χαιρετώντας, αλλά δεν πρέπει να φω νά­ ζουν, ούτε να κάνουν ο,τιδήποτε άλλο. Μόνον στα παιδιά επιτρέπεται να έρχονται κοντά στον Φύρερ».72 To κύριο χαρακτηριστικό του ανακαινισμένου Μπέργκοφ ήταν η Με­ γάλη Αίθουσα, μια σάλα με πάνω από εξήντα πόδια μήκος. Έ νας ολό­ κληρος τοίχος της ήταν ένα πανοραμικό παράθυρο. Oi απροετοίμαστοι επισκέπτες που έμπαιναν εκεί, είχαν για μια στιγμή τη μαγική εντύπωση ότι έβλεπαν μια ασυνήθιστα ζωηρή πράσινη κουρτίνα, μέχρι που τα μ ά ­ τια τους να συνηθίσουν το άπειρο και τις μακρινές σιλουέτες των δ έ ­ ντρων του απέναντι βουνού: του Ούντερσμπεργκ. Από τα λατομεία του βουνού αυτού θα εξάγονταν αργότερα οι κόκκι­ νες μαρμάρινες πλάκες, με τις οποίες ο Χίτλερ θα ξανάκτιζε την Κ αγκε­ λαρία του στο Βερολίνο. O θρύλος έλεγε ότι στο βουνό αυτό είχε ταφεί ο μεσαιωνικός αυτοκράτορας Barbarossa* ότι θα έμενε εκεί για χίλια χρόνια κι ότι θα ξαναγύριζε μια μέρα, όταν η Γερμανία θα τον χρειαζό­ ταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Στη Μεγάλη Αίθουσα υπήρχε ένα πολύ μακρύ τραπέζι του οποίου η επιφάνεια καλυπτόταν από μια κόκκι­ νη μαρμάρινη πλάκα, φερμένη από την άλλη άκρη της κοιλάδας. Κάθε πρωί, οι υπασπιστές άπλωναν πάνω του την αλληλογραφία, τις εφημερίδες και τις τελευταίες αναφορές από το Βερολίνο. Σε αυτήν την ίδια μαρμάρινη πλάκα θα ξεδιπλώνονταν αργότερα οι χάρτες της Ευρώ­ πης και των ωκεανών του κόσμου. Μια φωτογραφία του 1940 δείχνει τον Χίτλερ να σκύβει πάνω σε αυτούς τους χάρτες, περιτριγυρισμένος από στρατηγούς και υπασπιστές. Oi γλάστρες με τα φυτά έχουν πα ραμ ερι­ στεί στην άλλη άκρη του τραπεζιού κι ο Schmundt έχει ακουμπήσει τον δερμάτινο χαρτοφύλακά του ανάμεσά τους. 0 Άλφρεντ Γιόντλ, Αρχηγός του Κλάδου Επιχειρήσεων της Βέρμαχτ, στέκεται ανέκφραστος, με τα μπράτσα διπλωμένα, μπροστά σε ένα βαρύτιμο χαλί τοίχου. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας, ο ίδιος ο Γιόντλ έχει σημειώσει με μολύβι, «31 Ιουλίου 1940: ψηλά στο Μπέργκοφ. 0 Φύρερ μας αναλύει μια απόφαση που πήρε λίγο πριν - κι ευτυχώς, οι χάρτες δεν μπορούν να αναγνωρι­ στούν». Oi χάρτες αυτοί ήταν της ΣοβιετικήςΈνωσης. Oi ημέρες στο Μπέργκοφ περνούσαν, μονότονα ίδιες, στο κτίριο αυτό με τους χοντρούς τοίχους όπου βασίλευε σιωπή εκκλησίας. Τη διέκοπταν μόνο τα γαβγίσματα από τα δυο σκοτσέζικα τεριέ κάποιας νεαρής γ υ ­ ναίκας, που ζούσε ανώνυμα στο πάνω πάτωμα, ή τα γέλια των παιδιών κάποιου υπασπιστή. 0 ίδιος ο Χίτλερ κοιμόταν όλο το πρωινό, ενώ οι

* Σ.χ.Ε. 0 Φρειδερίκος A', επονομαζόμενος Barbarossa (από το ιταλικό Barbarossa, δηλ. κοκκινογένης), υπήρξε Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1152-1190). Αμφισβήτησε την υπεροχή του Πάπα και επεδίωξε να εδραιώσει την υπεροχή της Γερμανίας στην Ευρώπη.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

127

υπηρέτες καθάριζαν αθόρυβα τα παράθυρα, ή ξεσκόνιζαν τα έργα Τ έ­ χνης - εδώ έναν πίνακα του Tintoretto ή του Tiepolo, πιο πέρα ένα μικρό έργο του Schwindt. Στα γεύματα, ο Χίτλερ καθόταν στην κεφαλή του τραπεζιού με τη νέα γυναίκα στα αριστερά του: συζητούσαν για κινημα­ τογράφο, θέατρο ή τη μόδα. Τα φαγητά ήταν συνήθως πουριτανικής λι­ τότητας. Παλαιότερα, ο Χίτλερ έτρωγε κρέας, αλλά ξαφνικά δήλωσε χορτοφάγος, μετά από μια τραγική αυτοκτονία που συνέβη στο διαμέρι­ σμά του στο Μόναχο, το 1931. Ή ταν μια περαστική μανία για την οποία ο ίδιος έδινε διάφορες εξηγήσεις: ότι ένιωθε μυρωδιές ανθρώπινου σώ­ ματος όταν έτρωγε κρέας, ή ότι η οδοντοστοιχία του ανθρώπου είχε σχε­ διαστεί για χορτοφαγικά γεύματα. O Χίτλερ διάνθιζε τα δείπνα στο Μπέργκοφ με αηδιαστικές λεπτομέ­ ρειες διάφορων εργασιών που είχε παρακολουθήσει σε ένα σφαγείο, κι όλες οι προσπάθειες της νέας γυναίκας να στραφεί αλλού η συζήτηση αποτύγχαναν, αφού εκείνος συνέχιζε να επαναλαμβάνει τα ίδια σε κάθε νέο ανυποψίαστο επισκέπτη. Μετά το δείπνο, οι κουρτίνες της Μεγάλης Αίθουσας έκλειναν και προβαλλόταν μια κινηματογραφική ταινία. O Χίτλερ διατηρούσε αυτή τη συνήθεια κάθε βράδυ, μέχρι που η Ευρώπη ερημώθηκε απύ έναν πόλεμο που εξαπολύθηκε κατά διαταγήν του. H όρεξή του για κινηματογραφικές ταινίες ήταν ακόρεστη, αλλά ο Μπόρμαν φρόντιζε να στέλνει κάθε εβδο­ μάδα καταλόγους στο Υπουργείο Προπαγάνδας και να ζητά ορισμένες από τις αγαπημένες του, όπως O Σκύλος των Μ πάσκερβιλ και Ανταρσία του Μ πά ουντι, να είναι π ά ν τ α δια θέσιμες γ ια την δια σ κέδασ η του Φύρερ.73 ΣΤΟ Μπέργκοφ πρύτεινε ο Χίτλερ να ετοιμαστεί το νέο του πραξικόπημα, σε μια συνδιάσκεψη με τον Αυστριακό Καγκελάριο Kurt Schuschnigg.74 Oi σχέσεις με την Αυστρία διέπονταν επίσημα από μια συνθήκη που είχε υπογραφεί τον Ιούλιο του 1936. O Schusehnigg ήταν απολυταρχικός και πείσμονας κι αρνούνταν να δεχτεί τη σκληρή πραγματικότητα των πολιτι­ κών πραγμάτων της Κεντρικής Ευρώπης. Στο φίλο του, τον διευθυντή της Αστυνομίας της Βιέννης, είχε κάποτε παραδεχτεί ότι το μέλλον της Αυ­ στρίας ήταν, «φυσικά», απόλυτα συνδεδεμένο με αυτό της Γερμανίας - α λ ­ λά καλύτερα να τον έπαιρνε ο διάβολος, αν επέτρεπε στο Βερολίνο να του υπαγορεύσει τη δική του εξωτερική πολιτική. Μια συνάντηση με τον Χίτλερ ήταν κάτι που ο Sehusehnigg ονειρευό­ ταν εδώ και καιρό: θα μιλούσε με τον Καγκελάριο του Ράιχ «ως άντρας προς άντρα», έλεγε. O Χίτλερ ήταν στην αρχή μονάχα χλιαρός, αλλά είχε πει στον ειδικό πρεσβευτή του στην Βιέννη, Franz von Papen, την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, ότι η συνάντηση θα έπρεπε να γίνει στο τέλος του μηνός. Στις 11, κατά τη δεξίωση του Χίτλερ προς τους διπλωμάτες

128

DAVID IRVING

για το Νέο Έτος, ο Frangois Poncet έτυχε να εκφράσει την ελπίδα ότι το 1938 δεν θα έβλεπε καμιά από τις «σαββατιάτικες εκπλήξεις» του Χ ίτ­ λερ. O Ναζί Υπουργός Εξωτερικών Neurath απάντησε ότι η εσωτερική κατάσταση στην Αυστρία προκαλοόσε ανησυχίες. Στη διάρκεια ενός δείπνου με τον Αυστριακό επιτετραμμένο, Stefan Tauschitz, στις 21 Ιανουαρίου, ο Neurath παρατήρησε: «Αν ένα καζάνι εξακολουθεί να βράζει χωρίς βαλβίδα ασφαλείας, είναι καταδικασμένο να εκραγεί». Αυτή ήταν μια αναφορά στη συνέχιση της κράτησης Αυ­ στριακών Ναζί, ενάντια στο πνεύμα της συνθήκης του Ιουλίου 1936. Στις 22 του μηνός, η Βιέννη έμαθε από το Βερολίνο ότι ο Γκαίρινγκ καυχιόταν μυστικά πω ς οι δυσκολίες του Ράιχ να πληρώσει σε μετρητά για πρώτες ύλες από την Αυστρία, θα τελείωναν την άνοιξη. Στις 26 Iaνουαρίου, την ίδια ημέρα της αντιπαράθεσης του στρατηγού von Fritsch με τον εκβιαστή του στη βιβλιοθήκη του Χίτλερ, ο Neurath τηλεγραφού­ σε από το Βερολίνο στην Βιέννη την πρόταση του Φύρερ να πρ α γμ α το­ ποιηθεί η συνάντηση στο Μπέργκοφ στις 15 Φεβρουαρίου. Πέντε ημέρες αργότερα, το ημερολόγιο του Άλφρεντ Γιόντλ αναφέρει ότι ο Κάιτελ εί­ πε: «[0] Φύρερ θέλει να στρέψει τους προβολείς μακριά από τη Βέρμα­ χτ, κόβοντας την ανάσα της Ευρώπης... O Schuschnigg θα ήταν καλύτερα να μην πάρει θάρρος, αλλά να τρέμει». ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1938, ο Χίτλερ διέσχισε τον κήπο της Καγκελαρίας πηγαίνοντας στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου διόρισε τον Γιόακιμ φον Ρίμπεντροπ νέο Υπουργό Εξωτερικών, στη θέση του Neurath.75 Είχε κιόλας αναφέρει στον Γκαίμπελς την πρόθεσή του αυτή δυο εβδομάδες πριν. O Γκαίμπελς τον προειδοποίησε ότι ο Ρ ίμπε­ ντροπ ήταν ένα «μηδενικό», αλλά ο Χίτλερ έβλεπε στο πρόσωπό του τον ιδανικό διπλωμάτη γραμματέα του, έναν πιστό βοηθό που θα κατηύθυνε τις πολιτικές του οδηγίες σε αποστολές στο εξωτερικύ. O Ρίμπεντροπ εί­ χε ελάχιστους θαυμαστές. Έ νας στρατηγός του Στρατού (ο Karl-Heinrich von Stiilpnagel) συνόψισε τα κύρια μειονεκτήματά του: Α περίγραπτα ματαιόδοξος... Oi ιδέες του για την εξωτερική πολιτική είναι οι εξής: ο Χίτλερ του δίνει ένα τύμπανο κι αυτός το βροντοχτυπάει. Ύστερα από λίγο, ο Χίτλερ του παίρνει το τύμπανο και του δίνει μια τρομπέτα. Ki αυτός παίζει την τρομπέτα, μέχρι που ο Χίτλερ να του πει να σταματήσει και αντί γι’ αυτήν, να παίξει φλάουτο. Γιατί βαράει το τύμπανο και γιατί φυσάει την τρομπέτα δεν το ’μαθε, κι ούτε θα το μάθει ποτέ.

O Ρίμπεντροπ ήταν τέσσερα χρόνια νεότερος από τον Χίτλερ. Είχε υπη­ ρετήσει ως αξιωματικός σε ένα καλό πρωσικό σύνταγμα. Μετά τον A ' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε στήσει μια ευημερούσα επιχείρηση εξαγωγών-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

129

εισαγωγών κρασιών και οινοπνευματωδών. Με τα αυξανόμενα κέρδη του αγόρασε μια βίλα στο αριστοκρατικό προάστιο Ντάχλεμ του Βερολίνου και παντρεύτηκε μια κόρη της οικογένειας Henkell, των παραγωγών σ α ­ μπάνιας. 0 Χίτλερ πίστευε πως αυτός ο νεόφερτος πλούσιος είχε σημαντικές διασυνδέσεις με το εξωτερικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είχε επιλέξει τον Ρίμπεντροπ^ που μέχρι τότε ήταν πρεσβευτής του στο Λονδίνο, για να αντικαταστήσει τον Neurath, με τη μάταιη ελπίδα ύτι αυτός ο διορισμός θα κολάκευε την κοινή γνώμη στη βρετανική πρωτεύουσα. Προφανώς, ο Χίτλερ είχε αποκαλύψει στον Ρίμπεντροπ μόνο τις πιο άμεσες γεω γραφι­ κές φιλοδοξίες του, δηλαδή την Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία, την πρώην γερμανική επαρχία του Μέμελ που είχε υφαρπάσει η Λιθουανία το 1923, το Ντάντσιχ και τον «Πολωνικό Διάδρομο» (τη λωρίδα γης που συνέδεε την Πολωνία με την Βαλτική, αλλά χώριζε την Ανατολική Πρωσία από την υπόλοιπη Γερμανία). O Ρίμπεντροπ από τη,μεριά του, σεβόταν τις εκμυ­ στηρεύσεις του Χίτλερ. Ή ταν ένας τζέντλεμαν, με αίσθηση του korrekt (του σωστού), που καμιά φορά έφτανε να παίρνει γελοία υπερβολικές διαστάσεις. Θα αρνιόταν να συζητήσει μετά τον πόλεμο με τους Αμερικα­ νούς ανακριτές τις λεπτομέρειες της μυστικής του συμφωνίας με τον Σ τά ­ λιν τον Αύγουστο του 1939, καθώς παρέμενε ακόμη απόρρητη «για λό­ γους διεθνούς αβρότητος!»76 O FRANZ VON PAPEN, ειδικός απεσταλμένος του Χίτλερ στην Βιέννη από το 1934, έφτασε στο Μπέργκοφ αργά στις 6 Φεβρουαρίου 1938, λίγο μ ε­ τά τον ίδιο τον Χίτλερ. O Χίτλερ τον είχε ανακαλέσει, αλλά τον έστειλε τώρα πίσω στην Βιέννη, με οδηγίες να καλέσει τον Αυστριακό Καγκελά­ ριο στο Μπέργκοφ στις 12 του μηνός. O Papen κατάπιε την περηφάνια του και το έκανε. Τις επόμενες λίγες ημέρες, αυτός και ο Schuschnigg σ υζήτησ αν τ α θ έ μ α τα π ο υ θα έθ ετε η μια π λ ε υ ρ ά στην άλλη. O Schusehnigg συμφώνησε κατ’ αρχήν να διορίσει φιλοΤερμανούς Υπουρ­ γούς Οικονομικών και Ασφαλείας. O Χίτλερ πάλι συμφώνησε να κλείσει τα γραφεία των Ναζί στην Βιέννη.77 Γι’ αυτήν τη συνάντηση κορυφής, ο Χίτλερ έστησε το σκηνικό του με τη φροντίδα ενός παραγω γού του φεστιβάλ Μπαϋρόυτ. Oi στρατώνες της φρουράς πάνω στο δρόμο που οδηγούσε στο Μπέργκοφ γέμισαν με άνδρες από μονάδες της «Αυστριακής Λεγεώνας»: στη Λεγεώνα υπηρε­ τούσαν 120.000 άνδρες, ένας αριθμός που ξεπερνούσε το νύμιμο στρατύ της Αυστρίας, σε αναλογία δύο προς ένα. H φρουρά των SS που επά ν­ δρωνε την πύλη της τελικής προσέγγισης, γρύλιζε άψογα σε διάλεκτο του Κέρντεν. Και καθώς ο Χίτλερ κατέβαινε τα σκαλοπάτια για να συ­ ναντήσει το ημιερπυστριοφόρο όχημα που έφερνε τη μικρή ομάδα του Sehusehnigg πάνω στους παγω μένους δρόμους, συνοδευόταν από τον

130

DAVID IRVING

Reichenau και τον πτέραρχο της Λουφτβάφε Hugo Sperrle - «τους δυο πιο κτηνώδεις στην όψη στρατηγούς μου», όπως έλεγε αργότερα με ένα βραχνό γέλιο στους υπασπιστές του. Μετά, καυχιόταν στον Γκαίμπελς ότι είχε χρησιμοποιήσει «αρκετά σκληρή» γλώσσα με τον Αυστριακό Κ α ­ γκελάριο και πω ς τον είχε απειλήσει ότι θα χρησιμοποιήσει βία για να ανοίξει τον δρόμο του, λέγοντας: «Τα κανόνια μιλούν πιο δυνατά από τις λέξεις». O Αυστριακός είχε κάνει άσχημη εντύπωση στον μυγιάγγιχτο Φύρερ. Παρατήρησε στους επιτελείς του ότι ο Schuschnigg δεν είχε ξυριστεί και πω ς τα νύχια του ήταν βρόμικα. H ατμόσφαιρα των συνομιλιών τους απεικονίζεται θαυμάσια στις αναμνήσεις του Χίτλερ τον Μάιο του 1942: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ξεράθηκε ο Schusehnigg όταν του είπα να ξε­ φορτωθεί αυτά τα ανόητα μικρά στρατιωτικά π α ρ απή γμ ατα απέναντι στα σύνορά μας, γιατί αλλιώς θα ’στελνα ένα-δυο τάγματα μηχανικού να τα κατεδαφίσω για λογαριασμό του». O Χίτλερ είπε ότι είχε αποφασίσει να λύσει το αυστριακό πρόβλημα, έτσι κι αλλιώς. Oi σύμβουλοί του είχαν υποβάλλει μια εναλλακτική λύση, λιγότερο στρατιωτική. O Sehusehnigg έπρεπε να την υπογράψει κι αυτός. «Αυτή είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που άλλαξα γνώμη», είπε ο Χίτλερ. O Sehusehnigg αντιστάθηκε με πείσμα, π α ρ ’ όλη τη χυδαία τακτική εκφοβισμού. Την ώρα του γεύματος, οι στρατηγοί του Χίτλερ συζητούσαν μεγαλό­ φωνα για τη Λουφτβάφε και τις καινούριες βόμβες της, κι ο Χίτλερ μι­ λούσε για τις μελλοντικές στρατιές των Panzer του. O Sehusehnigg αργομασούσε ανόρεχτα το φαγητό του. 'Υστερα, ο Χίτλερ άλλαξε απότομα τόνο κι άρχισε να μιλά με ενθουσιασμό για τα σχέδιά του να ανοικοδο­ μήσει το Αμβούργο, χτίζοντας γιγάντιους ουρανοξύστες, πιο ψηλούς κι από της Νέας Υόρκης, σκιτσάρισε τη γιγαντιαία γέφυρα με την οποία αυτός κι ο Todt θα έλυναν το πρόβλημα ζεύξης του ποταμού Έ λβα, τη μεγαλύτερη γέφυρα του κόσμου.78 «Ένα τούνελ θα ήταν φτηνότερο», π α ­ ραδέχτηκε. «Θέλω όμως οι Αμερικανοί να έρχονται στην Ευρώπη για να δουν από μόνοι τους ότι καθετί που μπορούν να κάνουν αυτοί, εμείς οι Γερμανοί μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα». Ανήγγειλε επίσης ότι α ρ ­ γότερα, μέσα στο 1938, ένα νέο πολεμικό πλοίο θα καθελκυόταν με το όνομα Admiral Tegethoff, προς τιμήν του Αυστριακού ήρωα που είχε βυθί­ σει τον ιταλικό στόλο στη Ναυμαχία της Λίσα, το 1866. «Θα καλέσω στην τελετή τόσο εσάς, ως Αυστριακό Καγκελάριο, όσο και τον ναύαρχο Horthy>>, υποσχέθηκε ο Χίτλερ στον Schuschnigg. Αυτή η δήλωση έγινε δεκτή με τέτοιον ενθουσιασμό, ώστε όταν ο Χίτλερ αποσύρθηκε μετά το γεύμα, με τον Ρίμπεντροπ για να συντάξουν το έγγραφο που θα έπρεπε να υπογράψει ο Schuschnigg, μερικοί από τους Αυστριακούς επισκέπτες φώναξαν «Χάιλ Χίτλερ», προς μεγάλη ενόχληση όλων. H διάθεση άλλαξε απότομα όταν ο Schuschnigg είδε την προτεινόμενη

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

131

συμφωνία. Είχε σαν προϋπόθεση να διορίσει τον dr. Arthur Seyss-Inquart Υπουργό Ασφαλείας και τον dr. Hans Fischbock Υπουργό Οικονομικών, για να προετοιμάσει μια οικονομική ένωση μεταξύ Αυστρίας και Γερμα­ νίας. Όλοι οι φυλακισμένοι Ναζί έπρεπε να αμνηστευτούν και να αποκατασταθούν. O Ρίμπεντροπ ξεκαθάρισε στον Schusehnigg ότι αυτοί οι όροι δεν ήταν διαπραγματεύσιμοι. Μια νέα μάχη άρχισε. Δεν πέτυχαν την υπογραφή του Sehuschnigg με αβρότητες. Κάποια στιγμή, ο Ρίμπεντροπ μπήκε μέσα και παραπονέθηκε: «Φ ύ­ ρερ μου, συμφώνησα μαζί του σε όλα τα σημεία, εκτός από ένα: δεν θα διορίσει τον Seyss-Inquart Υπουργό Ασφαλείας». O Χίτλερ απάντησε: «Πες του πω ς αν δεν συμφωνήσει, θα διατάξω αυτήν τη στιγμή την ει­ σβολή!» (Ήταν μπλόφα). O Sehuschnigg επέμενε σε μια προθεσμία χάριτος έξι ημερών, καθώς μόνο ο Π ρόεδρος Wilhelm MikIas μπορούσε να διορίζει τους νέους υπουργούς. O Χίτλερ τον κάλεσε πάλι στο γραφείο του και συνέχισε τους εκφοβισμούς. Σε μια στιγμή απείλησε: «Θέλετε η Αυστρία να γίνει μια νέα Ισ π α ­ νία;» Ύστερα ζήτησε από τον Sehusehnigg να βγει έξω και καθώς άνοιξε την πόρτα, φώναξε προς τη μεγάλη Αίθουσα: «Στρατηγέ Κ άιτελ!»Ό ταν ο Κάιτελ έτρεξε να παρουσιαστεί, ο Χίτλερ του έδειξε μια καρέκλα: «Α πλά καθίστε εδώ!». Αυτή η ηλίθια φάρσα κράτησε δέκα λεπτά, πριν κληθεί και πάλι ο Schuschnigg. O Αυστριακός μονόγραψε το τελικό κεί­ μενο της συμφωνίας χωρίς άλλη αντίρρηση. Είχε αντέξει στην υπνωτιστική επιρροή του Χίτλερ περισσότερο από όσο άντεξαν αργότερα οι π ε ­ ρισσότεροι έμπειροι στρατηγοί της Βέρμαχτ. «Πρέπει να παραδεχτώ», είπε ο Schuschnigg σε ένα Βιεννέζο φίλο του δυο ημέρες αργότερα, «ότι κάτι στον Χίτλερ σου θυμίζει έναν προφήτη». Παρ’ όλες τις σκληρές κουβέντες του, ο Χίτλερ δεν είχε καμιά π ρόθε­ ση να εισβάλει δυναμικά στην Αυστρία,79 αν ο Schuschnigg έμενε πιστός στη συμφωνία. O Χίτλερ είπε στον υπασπιστή του της Λουφτβάφε ότι η Αυστρία θα ερχόταν πιο κοντά στο Ράιχ με δική της θέληση -ίσω ς εκείνο το ίδιο φθινόπωρο του 1938- εκτός κι αν ο Schuschnigg έκανε στο μετα ­ ξύ κάποια βλακεία. Για να αποτρέψει, ωστόσο, τον Schuschnigg από τ έ ­ τοιες σκέψεις αργότερα, διέταξε το OKW να πραγματοποιήσει εικονικές προετοιμασίες για «εισβολή». O αντιναύαρχος Βίλχελμ Κανάρης ανέλαβε προσωπικά τα πάντα από το περιφερειακό του Επιτελείο της Άμπβερ στο Μόναχο. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, οι φόβοι αυτοί έμοιαζαν ανεδαφικοί. Λίγο μετά την επ ι­ στροφή του στο Βερολίνο, ο Χίτλερ στις 15 Φεβρουαρίου, έμαθε ότι ο Πρόεδρος Miklas είχε επικυρώσει πλήρως τη συμφωνία του Μπέργκοφ. O Χίτλερ δεξιωνόταν εκείνο το βράδυ το διπλωματικό σώμα: ο Αυστρια­

132

DAVID IRVING

κός επιτετραμμένος Stefan Tauschitz ανέφερε μετά στην Βιέννη ότι δ έ ­ χτηκε βροχή συγχαρητηρίων από τον Γκαίρινγκ, τον Γκαίμπελς και τον ίδιο τον Χίτλερ, που είπε στους διπλωμάτες ότι «η εποχή των παρεξηγή­ σεων» είχε τελειώσει. Ωστόσο, πριν περάσει πολύς καιρός, και αυτός ο τόνος άλλαξε. Σαν να είχε δοθεί κάποιο σύνθημα οι βρετανικές κι οι γαλλικές εφημερίδες άρχισαν να δημοσιεύουν ζοφερές ιστορίες σχετικά με τον «εκβιασμό» του Χίτλερ στο Μπέργκοφ. « 0 παγκόσμιος τύπος λύσσαξε», σημείωνε ο Γκαίμπελς, «και μιλά -ό χι τελείως αδικαιολόγητα- περί “ βιασμού” . To αποτέλεσμα ήταν πω ς στις 18 Φεβρουαρίου 1938 η Γερμανική Αεροπο­ ρία πήρε την πρώτη της, ως τότε, διαταγή από τον Γκαίρινγκ να ερευνή­ σει πιθανές επιχειρήσεις κατά του Αονδίνου και της Νότιας Αγγλίας, στην περίπτωση που θα ξεσπούσε πύλεμος με την Βρετανία. To προσω ­ πικό γραφείο πληροφοριών του Ρίμπεντροπ, με διευθυντή τον Rudolf Likus, έμαθε ότι μόλις γύρισαν στην Βιέννη ο Schuschnigg και ο Guido Schmidt, είχαν «ξαναβρεί την ισορροπία» τους, κι ότι εργάζονταν για να υπονομεύσουν τη συμφωνία του Μπέργκοφ. O Χίτλερ παρέμενε προσκολλημένος στο σχέδιό του - με επιμονή, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Στην επόμενη ομιλία του στο Ράιχσταγκ, στις 20 Φεβρουαρίου, επαινούσε τον Schuschnigg. Την επομένη, κάλεσε τον Αυστριακό ριζοσπαστικό Ναζί Joseph Leopold στο Βερολίνο και τον απέλυσε. O Χίτλερ πληροφόρησε τον διάδοχο του Leopold ότι από δω και π έρ α θα υπήρχε μια διαφορετική προσέγγιση προς την Αυστρία. Επανέλαβε στον Ρίμπεντροπ και σε πέντε Αυστριακούς Ναζί, τον Φ ε­ βρουάριο του 1938, ότι είχε εγκαταλείψει για πάντα κάθε σκέψη να χρη­ σιμοποιήσει βία κατά της Αυστρίας. O χρόνος, είπε, ήταν υπέρ του. ΣΤΙΣ 3 Μαρτίου ο Χίτλερ δέχτηκε τον νέο Αμερικανό ειδικό α πεσ ταλμέ­ νο Hugh R.Wilson. Σε μια προσωπική επιστολή του προς τον Πρόεδρο Ρούσβελτ, ο Wilson παρατηρούσε «την έλλειψη υπερβολής σε αυτήν την εξαιρετικά δραματική φιγούρα», και μιλούσε για την τυπικύτητα της συ­ νάντησης. Όταν ο Wilson είχε συναντηθεί με τον πρώην σαγματοποιό Πρόεδρο Friedrich Ebert, είχαν φάει μαζί μαύρο ψωμί και είχαν πιει μ πί­ ρα. O Χίτλερ όμως τώρα τον δέχτηκε φορώντας ένα αυστηρό, επίσημο κοστούμι. O Χίτλερ έδειχνε υγιέστερος απύ όσο περίμενε ο Wilson -π ιο γεροδεμένος και στητός, αν και χλωμός. Τα χαρακτηριστικά του προσώ ­ που του, τα λεπτά, καλλιτεχνικά χέρια του, η απλότητα κι η ευθύτητά του, αλλά κι η σεμνότητα ήταν οι πρώτες εντυπώσεις που ο Wilson μ ετέ­ φερε στον Ρούσβελτ. Την ίδια ημέρα, 3 Μαρτίου, ήρθε η νέα βρετανική πρωτοβουλία που περίμεναν από καιρό. H προσφορά είχε έρθει από το Λονδίνο μέσω του πρεσβευτή sir Nevile Henderson.80 O ίδιος ο Τσάμπερλαιν την είχε ανα­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

133

πτύξει στην επιτροπή εξωτερικής πολιτικής της Κυβέρνησής του στις 24 Ιανουαρίου, λέγοντας ότι ήταν μια συμφωνία με την οποία η Ναζιστική Γερμανία «θα καλείτο σε ένα διακανονισμό, έτσι ώστε να γίνει μια από τις Αποικιακές Δυνάμεις στην Αφρική». Σε αντάλλαγμα, περίμεναν ότι η Γερμανία θα περιόριζε τους εξοπλισμούς της και θα αναγνώριζε το status quo της Ευρώπης. O Χίτλερ άκουγε τη δεκάλεπτη ομιλία του πρεσβευτή με περιφρονητικύ χαμόγελο και μετά, ξέσπασε σε μια άγρια απάντηση που κράτησε μισή ώρα: τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει, αν δεν σταματούσε η εκ­ στρατεία του αγγλικού Τύπου εναντίον του. Ούτε επρόκειτο να ανεχθεί την παρέμβαση τρίτων σε ζητήματα της Κεντρικής Ευρώπης. Αρνήθηκε να εξετάσει το ζήτημα του μονόπλευρου περιορισμού των εξοπλισμών, εφ’ όσον συνεχιζόταν ανεξέλεγκτος ο εξοπλισμός της ΣοβιετικήςΈνωσης. O Henderson υπέδειξε υπομονετικά τις αποικίες που προσφέρονταν, π ά ­ νω στην υδρόγειο σφαίρα που υπήρχε στο γραφείο του Χίτλερ. Εκείνος τότε ρώτησε γιατί ήταν τόσο δύσκολο να επιστρέψουν απλά τις αφρικα­ νικές αποικίες που «είχαν ληστέψει» από την Γερμανία, μετά τον Π α­ γκόσμιο Πόλεμο. O Χίτλερ ζήτησε από τον Ρίμπεντροπ να επιστρέψει στο Λονδίνο για να πάρει την επίσημη διαπίστωσή του ως πρεσβευτής -μ ια πράξη υ π ο ­ λογισμένης κολακείας- και του έδωσε εντολές να ανακαλύψει αν ο Τσάμπερλαιν σοβαρά επιθυμούσε μια συμφωνία. Oi γενικότερες οδηγίες του Χίτλερ αντανακλώνται στις παρατηρήσεις του Ρίμπεντροπ προς τον β α ­ ρόνο Ernst von Weizsacker, στις 5 Μαρτίου, όταν τον κάλεσε να γίνει ο νέος υφυπουργός του. 0 Ρίμπεντροπ μίλησε για, ένα «μεγαλειώδες πρόγραμμα» που δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί π α ρ ά μό­ νο με το Ξίφος. Θα περάσουν, ωστόσο, τρία ή τέσσερα χρόνια ακόμη, μέχρι που να είμαστε έτοιμοι... Πού ακριβώς θα δοθεί ο αγώνας, και πότε, θα συ­ ζητηθεί αργότερα. Av όλα πάνε καλά, το θέμα της Αυστρίας πρέπει να κλείσει [liquidiert], πριν τελειώσει το 1938.

Στο Βερολίνο, ο Χίτλερ βρήκε τον Στρατό ακόμη ανήσυχο εξαιτίας της δημιουργίας του OKW. Ακούγονταν μακρινές βροντές. To Γενικό Επιτελείο Στρατού υπέβαλε τη γνώμη του στις 7 Μαρτίου 1938. O στρατηγός Βάλτερ φον Μπράουχιτς, Αρχηγός Στρατού, υπέγραψε το μνημόνιο που είχε συνταχθεί από τον στρατηγό Ludwig Beck, μαζί με τον υπαρχηγό του Erich von Manstein. H πρότασή τους ήταν ότι ο Στρα­ τός θα έπρεπε να έχει την πρωτοκαθεδρία στη διοίκηση της Βέρμαχτ. Av το δούμε κάτω από το φως ενός B' Παγκόσμιου Πολέμου που διεξήχθη σε γενικές γραμμές από τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα και τα υποβρύχια, το

134

DAVID IRVING

μνημόνιο του Beck ήταν φοβερά απογοητευτικό. Ως ένα βαθμό, προσέβα­ λε αδικαιολόγητα τον Χίτλερ. Σε περασμένες εποχές, κατέληγε το έγγρ α ­ φο, οποιοσδήποτε μονάρχης μπορούσε να γίνει πολέμαρχος, αν το ήθελε ο Μέγας Φρειδερίκος και ο Ναπολέων ήταν χαρακτηριστικά παραδείγμα­ τα. Αλλά τώρα, «ούτε μια μεγαλοφυΐα» δεν θα μπορούσε να ασκήσει ταυτόχρονα την πολιτική και τη στρατιωτική ηγεσία. 0 Beck υποστήριζε, δικαιολογημένα, ότι υπήρχαν δυο τελείως διακριτά λειτουργήματα σε έναν πόλεμο: η οργάνωση της πολεμικής οικονομίας στο εσωτερικό από έναν «Υπουργό Στρατιωτικών του Ράιχ», και η διεξαγωγή των πολεμικών επιχειρήσεων από έναν «Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων». Κατά συνέπεια, καθώς η ισορροπία των μελλοντικών πολέ­ μων θα βρισκόταν στα χέρια του Στρατού, ήταν σαφές ότι ο Στρατός θα πρόσφερε αυτήν τη στρατιωτική ηγεσία. Όσο έρχεται στο προσκήνιο ένας πόλεμος προς Ανατολάς που θα στοχεύει στην κατάκτηση εδαφών..., τόσο πιο φανερό γίνεται ότι η τελική απόδοση του Στρατού θα κρίνει τη νίκη ή την ήττα του έθνους σε αυτόν τον πόλεμο. Έ να ς περαιτέρω παράγοντας είναι ότι οι ανατολικοί μας εχθροί, η Ρωσία και η Πολωνία, δεν μπορούν να πληγούν θανάσιμα στη θάλασσα και στον α έ­ ρα. Ki αν ακόμη οι πόλεις και τα βιομηχανικά κέντρα της Τσεχοσλοβακίας καταστραφούν, θα μπορέσει στην καλύτερη περίπτωση να εξαναγκαστεί μόνο να εκχωρήσει ορισμένες περιοχές, αλλά όχι και να παραδοθεί ολοκληρωτικά.

To έγγραφο υπεστήριζε ότι το Ναυτικό και η Λουφτβάφε θα έπρεπε να περιοριστούν κυρίως σε αμυντικούς ρόλους, να «κρατήσουν τις θαλάσ­ σιες οδούς ανοικτές» και να «συμβάλουν στην άμυνα της πατρίδας». Oi πιθανότητες εκτεταμένου πολέμου με θωρηκτά και υποβρύχια σε επιχει­ ρήσεις όπως η από τη θάλασσα εισβολή στην Ολλανδία, ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου και η καταστροφή των πολωνικών, γαλλικών και ρωσι­ κών αεροπορικών δυνάμεων, δεν αντιμετωπίζονταν καν από τον Beck. O Χίτλερ είπε στους υπασπιστές του ότι το έγγραφο αυτό περιείχε ακριβώς τα απολύτως αντίθετα από όσα είχε διατάξει εκείνος στις 4 Φ ε­ βρουαρίου. «Αν ο Στρατός είχε τον πρώτο λόγο», θύμιζε αργότερα στον ταγματάρχη Rudolf Schmundt, «η Ρηνανία δεν θα ήταν ελεύθερη σήμερα, ούτε θα είχαμε επαναφέρει την υποχρεωτική θητεία, ούτε θα υπογρά φ α ­ με τη ναυτική συμφωνία, ούτε θα είχαμε εισέλθει στην Αυστρία».81 «ΟΥΤΕ ΘΑ είχαμε εισβάλει στην Αυστρία»: γύρω στο μεσημέρι της 9 Μαρτίου 1938, ο Χίτλερ άκουσε φήμες ότι ο Schuschnigg επρόκειτο να προκηρύξει δημοψήφισμα για το μέλλον της Αυστρίας. Αυτή ήταν η Dummheit (η ηλιθιότητα) που ο Χίτλερ περίμενε. Μια ερώτηση του δημο­ ψηφίσματος είχε διατυπωθεί έτσι ώστε όποιος Αυστριακός ψήφιζε «Όχι»,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

135

θα μπορούσε να κατηγορηθεί για έσχατη προδοσία (καθώς οι ψηφοφόροι έπρεπε να δηλώσουν το όνομα και τη διεύθυνσή τους πάνω στο ψηφοδέλ­ τιο). Μερικοί από τους Υπουργούς του πίστευαν ότι δικαίωμα ψήφου έπρεπε να έχουν μύνο όσοι ήταν 18 χρονών και μέλη του Κόμματος. Άλλοι θύμιζαν ότι το Σύνταγμα καθόριζε την ηλικία δικαιώματος ψήφου στα 21 χρόνια, αλλά ο Schuschnigg όρισε αυθαίρετα την ηλικία των 24 χρονών για την άσκηση του δικαιώματος αυτού -ο ι Ναζί ήταν βασικά ένα κόμμα νεο­ λαίων- καθώς και ότι οι ψήφοι έπρεπε να παραδοθούν στους κυβερνητι­ κούς αξιωματούχους, κι όχι στα συνήθη εκλογικά τμήματα. Ακόμη κι αν κάποιο από τα ψηφοδέλτια με τυπωμένο «Ναι» είχε διαγραφεί κι αντικατασταθεί με ένα μεγάλο «Όχι», θα το καταμετρούσαν ως «Ναι». Δεν υπήρχαν ψηφοδέλτια με «Όχι». 0 Χίτλερ έστειλε τον ειδικό απεσταλμένο του, τον Keppler, στη Βιέν­ νη με οδηγίες να προλάβει ώστε να μη γίνει δημοψήφισμα ή, αν αποτύχει σε αυτό, να επιμείνει σε μια συμπληρωματική ερώτηση που να βολιδο­ σκοπεί την αυστριακή κοινή γνώμη ως προς τη στάση της για μια ένωση με το Ράιχ. Εκείνο το βράδυ, ο Schusehnigg ανήγγειλε επισήμως το δη­ μοψήφισμα. 0 Χίτλερ το πληροφορήθηκε από μια εκπομπή του ραδιοφω ­ νικού σταθμού του Ίνσμπρουκ, και χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι φωνάζοντας: «Πρέπει να γίνει - και να γίνει τώ ρ α !» Έ ν α μήνα α ργότε­ ρα, ανήγγειλε: «Όταν ο herr Schusehnigg παραβίασε τη Συμφωνία της 9 Μαρτίου, εκείνη την ίδια στιγμή αισθάνθηκα ότι το κάλεσμα της Θείας Πρόνοιας είχε έρθει». Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ κάλεσε τους κυριότερους συνεργάτες του, Γκαίρινγκ, Γκαίμπελς και Μπόρμαν στην Καγκελαρία και τους είπε ότι αυτός «ο ανόητος και χοντρός» Schuschnigg, προσπαθούσε να τους κάνει τον έξυπνο. H άποψή του ήταν να επιβάλει τη δική του λύση στην Αυστρία, τώρα. O Γκαίμπελς πρότεινε να στείλουν γύρω στα 1.000 α ε ­ ροπλάνα να ρίξουν προκηρύξεις πάνω από την Αυστρία, κι ύστερα «να παρέμβουμε δυναμικά». O Spitzy, ιδιαίτερος γρ α μ μ α τέας του Ρ ίμ π ε­ ντροπ, έσπευσε στο Αονδίνο με μια επιστολή που ζητούσε από τον νέο Ναζί Υπουργό Εξωτερικών να αξιολογήσει αμέσως την πιθανή αντίδραση της Βρετανίας. O Χίτλερ έμεινε άγρυπνος μαζί με τον Γκαίμπελς και τους άλλους μέ­ χρι τις 5 π.μ., κάνοντας σχέδια. «Πιστεύει ότι ήρθε η ώρα», σημείωνε ο Γκαίμπελς. «Και θέλει απλώς να ξανασκεφτεί την απόφαση αυτή στη διάρκεια της νύχτας. Λέει ότι η Ιταλία κι η Βρετανία δεν θα κάνουν τίπο­ τα». H κυριότερη αγωνία ήταν πώς θα αντιδρούσαν οι ισχυροί γείτονες και φίλοι της Αυστρίας. O Χίτλερ κόπιασε πολύ μέχρι να συντάξει μια επιστολή προς τον Μουσολίνι, παρακαλώντας για την έγκρισή του. (To πλήρες κείμενο, που βρέθηκε εφτά χρόνια αργότερα στο γραφείο του Γκαίρινγκ, δείχνει ότι ο Χίτλερ όχι μόνο δικαιολογούσε την εισβολή του

136

DAVID IRVING

στην Αυστρία, αλλά κι ότι ξεκαθάριζε πω ς η επόμενη κίνησή του θα ήταν ενάντια στην Τσεχοσλοβακία.) Στο ημερολόγιό του ο Άλφρεντ Γιόντλ θα σημείωνε: «H Ιταλία είναι το πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα: αν δεν δράσει εναντίον μας, τότε δεν θα το κάνουν ούτε οι άλλοι». Γύρω στις 10 π.μ. της 10 Μαρτίου, όταν ο Κάιτελ κλήθηκε στην Κ α­ γκελαρία, ο Χίτλερ είχε αποφασίσει προς το παρόν να εισβάλει στην Αυ­ στρία δυο ημέρες αργότερα. «Θα πρέπει να γίνει κάτι μέσα στο Μ άρ­ τιο», έγραφε ενθουσιασμένος ο Γκαίμπελς. «Ήταν πάντα ο τυχερός μή­ νας του Φύρερ». O Neurath, πολύ ευχαριστημένος που ήταν και πάλι δί­ πλα στον Χίτλερ αφού ο Ρίμπεντροπ απουσίαζε, εισηγήθηκε κι αυτός μια γρήγορη κατάληψη της Αυστρίας. O Κάιτελ έστειλε πίσω στο Ε πιτε­ λείο της Βέρμαχτ έναν αγγελιαφόρο για να του φέρει τα σχέδιά τους για την επιχείρηση. Ωστόσο, πα ρά την ξεκάθαρη οδηγία του Blomberg από τον Ιούνιο του 1937, δεν υπήρχε κανένα σχέδιο εκτός από την Επιχείρη­ ση ΟΤΤΟ. Στο μεταξύ, ο Κάιτελ πήγε να βρει τον στρατηγό Beck και τον ρώτησε ποια σχέδια είχε κάνει το Γενικό Επιτελείο Στρατού για την ει­ σβολή στην Αυστρία. O Beck έμεινε με ανοικτό το στόμα. «Κανένα!» εί­ πε. To επανέλαβε ο ίδιος στον Χίτλερ όταν επέστρεψαν κι οι δυο στην Καγκελαρία. H μόνη κινητοποίηση που θα μπορούσε να κάνει, είπε, θα ήταν δυο Σωμάτων Στρατού. 0 Beek είπε προσεχτικά και με στύμφο: «Δεν μπορώ να αναλάβω καμιά ευθύνη για εισβολή στην Αυστρία». O Χίτλερ απάντησε: «Δεν χρειάζεται να αναλάβετε τίποτα εσείς. Ki αν επιμείνετε πάνω σε αυτό, θα εισβάλω με τα SS μου. Θα βαδίσουν με τις μπάντες τους να παίζουν. Αυτό λοιπόν θέλει ο Στρατός;» O Beck, σε μια επιστολή του προς τον Hossbach, τον Οκτώβριο, αναλογιζόταν με πικρία ότι αυτή ήταν η πρώτη κι τελευταία του στρατιωτι­ κή σύσκεψη με τον Χίτλερ κι είχε διαρκέσει μύλις πέντε λεπτά. H Λουφτβάφε δεν πρύβαλε κανένα παρόμοιο εμπόδιο. 0 Γκαίρινγκ ετοίμασε αμέσως 300 αεροπλάνα για προπαγανδιστικές πτήσεις. Αλλά κι οι διπλωματικοί αξιωματούχοι κινήθηκαν γρήγορα, όπως φανερώνει το ημερολόγιο του Weizsacker: 6.30' μ.μ. Άκουσα από τον Neurath ότι θα εισβάλουμε στην Αυστρία στις 12 Μαρτίου... Πάνω από όλα, επιμένω να εκμεταλλευτούμε τα εσωτερικά γ εγ ο ­ νότα της Αυστρίας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι μας ζητήθηκε από τους ίδιους να πάμε, για να έχουμε τη σωστή ιστορική δικαίωση. Αυτό φάνη­ κε νέα ιδέα στον Neurath, αλλά θα τη μεταφυτεύσει στην Καγκελαρία του Ράιχ.

Γύρω στις 8 μ.μ. ο Αυστριακός Ναζί Odilo Globocnik (θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε αυτόν, αργότερα) έφτασε στην Καγκελαρία. Έ πεισε τον Neurath να προτείνει στον Χίτλερ ότι θα έπρεπε ο Seyss-Inquart να τηλε­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

137

γραφήσει μια «έκκληση» στο Βερολίνο για γερμανική επέμβαση. O Χίτλερ, ο Γκαίρινγκ, κι ο Γκαίμπελς συνέταξαν ένα κατάλληλο κείμενο. To τηλε­ γράφημα (που ο ίδιος ο Seyss-Inquart δεν είδε ποτέ) διατύπωνε έκκληση στον Χίτλερ να στείλει στρατεύματα για να αποκαταστήσει την τάξη εξαιτίας των ταραχών, των δολοφονιών και της αιματοχυσίας που είχαν ξεσπά­ σει στην Βιέννη. Την ώρα του δείπνου στη βίλα του, ο Γκαίρινγκ παρέδωσε αυτό το σχέδιο τηλεγραφήματος στον Αυστριακό στρατηγό Glaise-Horstenau,82 για να το πάει πίσω στην Βιέννη. O Χίτλερ είχε ήδη δώσει στο στρατηγό ένα συγκεκαλυμμένο τελεσίγραφο για τον Seyss-Inquart, που ο ίδιος θα το παρέδιδε στον Schuschnigg. Στις 2 π.μ. κυκλοφόρησε μια οδηγία για την επιχείρηση της Βέρμαχτ, που «θα αποκαθιστούσε το συνταγματικό καθεστώς» στην Αυστρία. «Εγώ ο ίδιος θα αναλάβω την ευθύνη για την όλη επιχείρηση...» Είναι φανερό ότι ο Χίτλερ δεν κοιμήθηκε πολύ εκείνη τη νύχτα. Όταν ο Reinhard Spitzy γύρισε αεροπορικώς από το Λονδίνο στις 4 π.μ. (ο Χίτλερ του είχε τηλεφωνήσει ο ίδιος χρησιμοποιώντας κωδικό ύνομα, το προηγούμενο βράδυ), ο Χίτλερ τον κάλεσε σε πρόγευμα και διάβασε την ανάλυση του Ρίμπεντροπ για την πιθανή αντίδραση της Βρετανίας στην εισβολή. «Έχω βασικά πειστεί», είχε γράψει ο Υπουργός, «ότι για την ώρα η Βρετανία δεν θα κινηθεί εναντίον μας, αλλά αν αντιδράσει θα το κάνει για να καθησυχάσει τις άλλες δυνάμεις». Εκείνο το πρωί, στις 11 Μαρτίου, ο επικεφαλής προπα γά νδα ς του Γκαίμπελς Alfred-Ingemar Berndt ενημέρωνε εμπιστευτικά τους εκπρο­ σώπους του τύπου του Βερολίνου: «Ακόμη μεγαλύτερη έμφαση θα π ρ έ ­ πει να δοθεί στα γεγονότα της Αυστρίας σήμερα - τα «ταμπλόιντ» π ρ έ ­ πει να δημοσιεύσουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα γεγονότα αυτά, ενώ οι πολιτικές εφημερίδες να αφιερώσουν δίστηλα. Θα πρέπει να α ποφ ύ­ γετε τη μεγάλη ομοιομορφία». O Μπράουχιτς συσκεπτόταν στην Καγκελαρία ολόκληρη σχεδόν την ημέρα. Όταν ο στρατηγός Χάιντζ Γκουντέριαν ρώτησε αν μπορούσε να στολίσει τα άρματα μάχης με σημαίες και λουλούδια για να τονίσει τον «ειρηνικό» χαρακτήρα της επιχείρησής τους, ο Χίτλερ συμφώνησε με όλη του την καρδιά. Oi τηλεφωνικές γραμμές μεταξύ Βερολίνου και Βιέννης είχαν ανάψει με όλες αυτές τις μηχανορραφίες. Μια βλάβη στις γραμμές τηλεφώνων της Καγκελαρίας υποχρέωσε τον Χίτλερ και τον Γκαίρινγκ να συνεχίσουν από έναν τηλεφωνικό θάλαμο στο θερμοκήπιο. O ειδικός απεσταλμένος του Χίτλερ WiDielm Keppler παρακολουθούσε τώρα άγρυπνα τον Seyss-Inquart στην Βιέννη, για να βεβαιωθεί αν αυτός ο διστακτικός και υπερβολικά νομικιστής Ναζί Υπουργός θα έκανε ό,τι του είχε πει ο Φύρερ. Επί πολλές ώρες μετά τη λήξη της προθεσμίας που έθετε ο Χίτλερ στο τελεσίγραφό του, ο Schuschnigg εξακολουθούσε να

138

DAVID IRVING

χρονοτριβεί. Από τον τηλεφωνικό θάλαμο η φωνή του Γκαίρινγκ ακουγόταν να φωνάζει διαταγές στους πράκτορές του στην Βιέννη. H προσπά­ θεια του Γκαίρινγκ ήταν να εξασφαλίσει την παραίτηση του Schuschnigg. O Schuschnigg ανέβαλε το δημοψήφισμα τελικά, αλλά μετά από μια συζή­ τηση με τον Χίτλερ, ο Γκαίρινγκ τηλεφώνησε στον Seyss-Inquart για να του πει ότι ο Φύρερ ήθελε να ξέρει εξάπαντος μέχρι τις 5.30' μ.μ. αν ο Πρόεδρος Miklas τον είχε καλέσει να σχηματίσει νέα Κυβέρνηση. O SeyssInquart εξέφρασε τον ευσεβή πόθο ότι η Αυστρία θα παρέμενε ανεξάρτη­ τη, έστω και με εθνικοσοσιαλιστική μορφή. O Γκαίρινγκ του έδωσε μια αόριστη απάντηση. Oi δείκτες του ρολογιού πέρασαν τις 5.30' μ.μ. κι ακόμη δεν είχε έρ­ θει η απάντηση που περίμεναν. O Γκαίρινγκ διέταξε τον Seyss-Inquart και τον στρατιωτικό ακόλουθο στρατηγό Wolfgang Muff να επισκεφθούν τον πρόεδρο: «Πείτε του ότι δεν αστειευόμαστε... Av ο Miklas δεν το κατάλαβε αυτό επί τέσσερις ώρες, πείτε του ότι τώρα έχει τέσσερα λε­ π τά για να το καταλάβει». Σε αυτό, ο Seyss-Inquart απήντησε αδύναμα: «Ω, καλά». Στις 8 μ.μ. τηλεφώνησε πάλι από την Βιέννη: κανένας δεν παραιτήθηκε και η κυβέρνηση Schuschnigg είχε απλώς «αποσυρθεί», αφήνοντας την κατάσταση σε εκκρεμότητα. Επί μισή ώρα διεξάγονταν συζητήσεις όλο νευρικότητα στην Κ αγκε­ λαρία γ ι’ αυτήν την ανώμαλη κατάσταση, στις οποίες ο Γκαίρινγκ υπο­ στήριζε πλέον τη στρατιωτική επέμβαση, ενώ ο Χίτλερ παρέμενε παθητι­ κός, συλλογισμένος ακροατής. Τότε, και καθώς επέστρεφαν από τον τ η ­ λεφωνικό θάλαμο στην αίθουσα συσκέψεων βαδίζοντας αργά, ο Χίτλερ χτύπησε με το χέρι τον μηρό του, κοίταξε ψηλά κι ανήγγειλε: «Jetzt geht’s los-voran!» «Εντάξει, θα το κάνουμε τώρα, κινηθείτε!» Γύρω στις 8.30' μ.μ. ο Χίτλερ υπέγραψε τη σχετική διαταγή. H εισβο­ λή θα άρχιζε το επόμενο πρωί. Αμέσως μετά, στις 8.48' μ.μ., ο Keppler τηλεφώνησε από την Βιέννη ότι ο Miklas είχε διαλύσει την κυβέρνηση και είχε διατάξει τον αυστρια­ κό στρατό να μην προβάλει αντίσταση. Γύρω στις 10 μ.μ. έφτασε επίσης και το π ο λύ σημαντικό τη λεγρ ά φ η μ α με την υπογρ α φ ή του SeyssInquart, όπου έκανε έκκληση εκ μέρους της προσωρινής κυβέρνησης της Αυστρίας στα γερμανικά στρατεύματα να παρέμβουν για να α ποκ ατα ­ στήσουν την τάξη. Γύρω στις 10.30' μ.μ. ο Χίτλερ γνώριζε ότι κι ο Μου­ σολίνι83 έδινε τις ευλογίες του για τη γερμανική κατοχή της Αυστρίας. 0 Χίτλερ, σε κατάσταση υστερίας, αναζήτησε στο τηλέφωνο τον ειδικό απεσταλμένο του στη Ρώμη: «Πες στον Μουσολίνι ότι δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό!... Ποτέ, ποτέ, ποτέ! Πες του το αυτό!» Και, «Όταν τελειώσει αυτή η υπόθεση με την Αυστρία, είμαι πρόθυμος να συζητήσω ο,τιδήποτε μαζί του». Καθώς έκλεινε το τηλέφωνο, ο Χίτλερ ομολόγησε στον Γκαίρινγκ ότι

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

139

αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής του. Για πρώτη φορά, ύστερα από μια δεκαετία θα μπορούσε να ξαναγυρίσει στη γενέτειρά του την Αυστρία, και να επισκεφθεί τον τάφο των γονιών του στο Λέοντινγκ. 0 ΧΙΤΛΕΡ είπε στον Briickner, τον υπασπιστή του, να βεβαιωθεί ότι ο Ρί­ μπεντροπ θα έμενε στο Λονδίνο μέχρι «να κοπάσει η θύελλα», για δυο ή τρεις ημέρες ακόμη. O ίδιος θα βρισκόταν στη Βιέννη, αν όλα πήγαιναν καλά, όταν θα ξανάβλεπε τον Ρίμπεντροπ. 0 Neurath χλώμιασε όταν το άκουσε και παρακάλεσε τον Χίτλερ να μη διακινδυνεύσει ακόμη να πά ει στην Βιέννη - στο Μπράουναου, τον τόπο γέννησής του, ναι ίσως, αλλά όχι στην Βιέννη. O Χίτλερ επέμεινε και διέταξε απόλυτη μυστικότητα. Για πρώτη φορά μέσα σε δυο ημέρες αποσύρθηκε για να αναπαυτεί. Ωστόσο, ούτε αυτός, ούτε ο Κάιτελ κοιμήθηκαν πολύ, καθώς ανήσυχοι στρατηγοί και διπλωμάτες του τηλεφωνούσαν κάνοντας έξαλλες εκκλή­ σεις να ανακαλέσει την επιχείρηση «πριν χυθεί αίμα». O Μπράουχιτς κι ο Beck επανειλημμένα τηλεφώνησαν στον Κάιτελ και τον Weizsacker84 εκείνη τη νύχτα, παρακαλώντας τους να παρέμβουν. 0 επικεφαλής του γραφείου επιχειρήσεων του OKW, στρατηγός Max von Viebahn, βομβάρ­ διζε τον Κάιτελ με τηλεφωνήματα, και στις 2 π.μ., ο Yiebahn συνέδεσε πρόθυμα τον στρατηγό Muff, στρατιωτικό ακόλουθο στην Αυστρία, με τον Χίτλερ στο τηλέφωνο που ήταν πλάι στο κρεβάτι του. O Viebahn έπαθε νευρική κρίση85 το άλλο πρωί και οχυρωμένος μέσα σε ένα γ ρ α ­ φείο του Υπουργείου Στρατιωτικών, πετούσε μελανοδοχεία σε όποιον προσπαθούσε να διαβεί την πόρτα, σαν να ήταν ένας στρατιωτικός Λού­ θηρος. (O Γιόντλ τον διαδέχτηκε.) Ακόμα μια φορά, ήταν πάλι Σάββατο. Στις 6 π.μ. εκείνης της ημέρας, 12 Μαρτίου, ο Χίτλερ έφυγε από το Βερολίνο αεροπορικώς. Στο Μόναχο και στο στρατηγείο του στρατηγού Fedor von Beek ενημερώθηκε για την ως τότε πορεία της επιχείρησης. Πλήθη που ζητωκραύγαζαν έξαλλα εί­ χαν υποδεχτεί τους Γερμανούς «εισβολείς». Τα αυστριακά στρατεύματα και οι βετεράνοι του Παγκοσμίου Πολέμου είχαν παραταχθεί στις λεω ­ φόρους, χαιρετώντας και, επιδεικνύοντας περήφανα τα ξεχασμένα από καιρό παράσημα στο στήθος τους. H Τσεχοσλοβακία δεν είχε αντιδράσει. Πραγματικά, όπως σαρδόνια σχολίασε ο Χίτλερ στο στρατηγό Φράντς Χάλντερ που καθόταν πλάι του κλαίγοντας με λυγμούς, η Τσεχοσλοβακία φρόντιζε ξαφνικά με μεγάλη σπουδή να τον καλοπιάσει. Πέρασε τα σύνο­ ρα κοντά στο Μ πράουναου στις 4 μ.μ. και μέσα α π ό την ανοικτή Mercedes του, όρθιος στο μπροστινό κάθισμα, χαιρετούσε στρατιωτικά ή κουνούσε τα χέρια του, ενώ ο οδηγός του Erieh Kempka παιδευόταν να αποφύγει το υστερικό πλήθος που τους έκλεινε το δρόμο. Είχε σκοτει­ νιάσει πια όταν έφτασαν στο Λιντς, όπου περίμεναν 1.000.000 Αυστρια­

140

DAVID IRVING

κοί ζητωκραυγάζοντας. Από το μπαλκόνι του δημαρχείου μίλησε στα πλήθη: «Αφού η Θεία Πρόνοια με έδιωξε κάποτε από αυτήν την υπέροχη πόλη. και με έστειλε να ηγηθώ του Ράιχ, τότε σίγουρα θα πρέπει να είχε υπόψη της μια αποστολή για μένα. Ki αυτή η αποστολή δεν θα μπορού­ σε πα ρά να είναι μόνο μία - να επαναφέρω την αγαπημένη μου γενέτει­ ρα στο Γερμανικό Ράιχ!» To επόμενο απόγευμα πήγε με το αυτοκίνητο ως το Λέοντινγκ, όπου είχαν ταφεί -κ ι είναι ακόμη θαμμένοι- οι γονείς του. Καθώς επέστρεφε στο ξενοδοχείο του, μια ιδέα που του είχε περάσει από το μυαλό την προηγούμενη νύχτα, είχε πάρει μια πιο συγκεκριμένη μορφή: αρχικά είχε οραματιστεί μια αυτόνομη Αυστρία με εκλεγμένο πρόεδρο δικής του επ ι­ λογής, αλλά μήπως τώρα θα μπορούσε να διακηρύξει την πλήρη ένωση της Αυστρίας με το Ράιχ - δηλ. το Anschluss;86 H Αυστριακή κοινή γν ώ ­ μη του πρόσφερε εκπληκτική υποστήριξη. Έστειλε αεροπορικώς έναν αγγελιαφόρο στον Γκαίρινγκ, ζητώντας τη γνώμη του, και τηλεφώνησε στον Keppler στην Βιέννη να ζητήσει από τον Seyss-Inquart να θέσει το ζήτη­ μα αμέσως στην Κυβέρνηση. Όταν αυτοί οι δυο τελευταίοι έφτασαν το ίδιο βράδυ, επιβεβαίωσαν ότι η Αυστριακή Κυβέρνηση συμφωνούσε με το Anschluss με το Ράιχ. Έ τσι πήρε ο Χίτλερ την απόφαση. «Μόνο για μια στιγμή, η Θεά Τύχη σε αγγίζει», θύμισε στους υπασπιστές του. «Κι αν δεν την αδράξεις εκείνη τη στιγμή, δεν θα έχεις δεύτερη ευκαιρία». Δεν χρειάζεται να παρακολουθήσουμε τη θριαμβευτική πορεία του Χίτλερ την επόμενη ημέρα. O Α ρχιεπίσκοπος κα ρδινά λιος T heodor Innitzer, του είχε τηλεφωνήσει ζητώντας την άδεια να σημάνουν οι κ α ­ μπάνες των εκκλησιών της Αυστρίας για να τον καλωσορίσουν καθώς το αυτοκίνητο του Χίτλερ θα έμπαινε στην πρωτεύουσα και ζήτησε λάβαρα με τη σβάστικα για τη διακόσμηση των κωδωνοστασίων,. Στις 2 μ.μ. της 15 Μαρτίου δέχτηκε το χαιρετισμό μιας μεγάλης στρατιωτικής παρέλα­ σης μπροστά στο μνημείο της Μαρίας-Θηρεσίας. Στρατεύματα της Βέρμαχτ πέρασαν μπροστά του, μαζί με αυστριακά συντάγματα, όλα στολι­ σμένα με γιρλάντες λουλουδιών και λάβαρα. Χίλια βομβαρδιστικά και μαχητικά αεροπλάνα των δυο Αεροποριών -υ π ό την ηγεσία ενός Γερμα­ νού κι ενός Αυστριακού αξιωματικού- πετούσαν χαμηλά πάνω από τις στέγες της πρωτεύουσας. O βαρόνος von Weizsacker, που είχε φτάσει μαζί με τον Ρίμπεντροπ, έγραφε εκείνη την ημέρα: «Ποιος από μας δεν θυμάται το συχνά επαναλαμβανόμενο ερώτημα των πρώτων χρόνων: Σε τι απέδωσαν οι θυσίες μας του Παγκοσμίου Πολέμου;» Εκεί ήταν η απάντηση. Ολόκληρη η πόλη δονούνταν από φρενήρεις ζητωκραυγές. Όλοι έβλεπαν την αναγέννηση της μεγαλοσύνης της Γερ­ μανίας, ενός έθνους ηττημένου πα ρά την αιματηρή αυτοθυσία του, που διαμελισμένο μετά τη συνθήκη, ταπεινωμένο, εξουθενωμένο από τα διε­ θνή χρέη, ξυπνούσε και πάλι μέσα στην καρδιά της Ευρώπης - ενός

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

141

έθνους που ενώθηκε μέσ’ από την προσπάθεια ενός από τα πιο ταπεινά τέκνα του, ενός ηγέτη που υποσχόταν μια εποχή μεγαλοσύνης κι ευημε­ ρίας. Καθώς το σκοτάδι έπεφτε πάνω από την Βιέννη, που τώρα δεν ήταν π α ρ ά μια επαρχιακή πρωτεύουσα, ο Χίτλερ έδενε τη ζώνη στο κάθισμα του αεροπλάνου του, στα αριστερά του πιλοτήριου. Πέταξαν προς το ηλιοβασίλεμα, προς τις αγριωπές, ουρανομήκεις κορυφές των Άλπεων, όπου οι αποχρώσεις του πορφυρού και του χρυσωπού άλλαζαν συνεχώς. O στρατηγός Κάιτελ κοίταζε έξω, πάνω από την Βοημία και την Μορα­ βία, στα δεξιά του. Με δάκρυα στα μάτια ο Χίτλερ, τον κάλεσε να π ρ ο ­ σέξει την Αυστρία προς τη δική του πλευρά του αεροπλάνου. «Όλη αυτή η περιοχή είναι ξανά γερμανική τώρα!» Μετά από λίγο, έσκυψε πάλι προς το διάδρομο. O υπασπιστής του Κάιτελ, που καθόταν πίσω τους, είδε τον Χίτλερ να δείχνει ένα ζαρω μέ­ νο απόκομμα εφημερίδας που κρατούσε στα χέρια του από την ώρα που είχαν φύγει από την Βιέννη. Ήταν ένα σχέδιο χάρτη των νέων συνόρων του Ράιχ. H Τσεχοσλοβακία ήταν τώρα αποκλεισμένη από τρεις πλευρές. O Χίτλερ απόθεσε την αριστερή παλάμη του πάνω στο χάρτη, έτσι που ο δείκτης κι ο αντίχειράς του να καλύπτουν τα σύνορα της Τσεχοσλοβα­ κίας. Χαμογέλασε πλατιά προς τον στρατηγό του OKW, κι αργά-αργά έκλεισε μαζί αυτά τα δυο δάχτυλα.8'

O Χ ίτλ ερ στηνΒιέννη, το ν Α π ρ ίλιο του 1938. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

H ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΠΡΑΣΙΝΗ» KATA ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑΣ

της νέας διπλωματίας του Χίτλερ. Με χάθε ευκαι­ ρία από δω και πέρα, θα έλεγε με ικανοποίηση ότι οι Δυτικές Δυνά­ μεις δεν θα πολεμούσαν, αν αυτός θα έθετε τις εδαφικές διεκδικήσεις του με αρκετά λογικό τρόπο. Όταν ο στρατηγός Βάλτερ φον Μπράουχιτς του πρότεινε, στις 9 Μαρτίου 1938 την ενίσχυση των αμυντικών τους έρ­ γων κατά μήκος των ποταμών Μοζέλα και Ρήνου μέχρι τις αρχές του 1939, ο Χίτλερ είπε ότι δεν θεωρούσε επείγον κάτι τέτοιο. Ό πω ς εξήγη­ σε, σε μια μυστική ομιλία του προς Ναζί εκδότες, στις 10 Νοεμβρίου: «H γενική παγκόσμια κατάσταση φαίνεται ευνοϊκότερη για μας από ποτέ, προκειμένου να πετύχουμε τις διεκδικήσεις μας». H 17η Μαρτίου ξημέρωσε με τον Χίτλερ και τον σύμβουλο-μηχανικό του, τον Fritz Todt να ξεδιπλώνουν χάρτες και σχέδια για τις νέες εθνι­ κές οδούς της Αυστρίας. «Είναι εκπληκτικά, τα νέα σχέδια που έχουν ήδη εκπονηθεί», κατέγραφε ο Γκαίμπελς αργότερα. To επόμενο θύμα του Χίτλερ, όπως είχε πει στον Μουσολίνι, θα ήταν η Τσεχοσλοβακία. Σύμφωνα με τις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών, η Πράγα έδειχνε να αναζητά μια λύση σχετικά με το πρόβλημα των Γερμανών που ζούσαν στις Σουδιτικές περιοχές, μέσα στα σύνορά της. O Χίτλερ, ωστόσο, δεν είχε καμιά επιθυμία να υιοθετήσει οποιαδήποτε λύση θα πρότειναν οι Τσέχοι. Στις 19 Μαρτίου είχε μια σύσκεψη με τους Ναζί ηγέτες, τους οποίους είχε καλέσει στο μικρό γραφείο του στον πάνω όροφο της Κ α ­ γκελαρίας, παρόντος και του Γκαίμπελς: σε έναν ανοικτό χάρτη της Ε υ­ ρώπης, σχεδίασαν τις επόμενες κινήσεις τους. O Χίτλερ επιβεβαίωσε ότι η Τσεχοσλοβακία θα ήταν ο επόμενος στόχος: «Θα τη μοιραστούμε με τους Πολωνούς και τους Ούγγρους», κατέγραφε ο Γκαίμπελς αργότερα στο εκπληκτικό ημερολόγιό του: «Και χωρίς περαιτέρω φασαρίες».88 Την ίδια ημέρα, ο Υπουργός Προπαγάνδας κυκλοφόρησε μια μυστική εγκύκλιο προς τους Ναζί διευθυντές εφημερίδων, όπου τους έλεγε να

A

YTH HTAN H APXH

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

143

χρησιμοποιούν τον όρο Grossdeutsch -Μ εγάλη Γερμανία- μόνο σπάνια, προς το παρόν. «Προφανώς, κι άλλες περιοχές ανήκουν στο πραγματικό Μεγάλο Γερμανικό Ράιχ και θα τις διεκδικήσουμε όταν έρθει η ώρα τους». Πόσο συγκινητικό ήταν, συλλογιζόταν ο Γκαίμπελς στο ημερολό­ γιό του, να ακούς τον Φύρερ να λέει ότι η μόνη του επιθυμία ήταν να δει με τα ίδια του τα μάτια, «αυτήν τη Μεγάλη Γερμανία, το Τευτονικό Ράιχ». O Χίτλερ ανήγγειλε το σχέδιό του: η Γερμανία και η Αυστρία θα ψη­ φίσουν στις 10 Απριλίου, για να επικυρώσουν το Anschluss. H προεκλο­ γική καμπάνια του έδωσε την ευκαιρία να επισκεφθεί από την μια άκρη ως την άλλη τις δυο χώρες. Στις 7 του μηνός είχε εγκαινιάσει τα έργα για την κατασκευή του νέου δικτύου αυτοκινητοδρόμων στην Αυστρία. O γιατρός του, Hanskarl von Hasselbach, έγραφε αργότερα: «O κόσμος είχε παραταχθεί και στις δυο πλευρές του δρόμου, χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, έξαλλος από απερίγραπτο ενθουσιασμό. Πολλοί ανάμεσά τους έκλαιγαν στα φανερά, βλέποντας τον Χίτλερ». Αφού μίλησε από το μπαλκόνι του δημαρχείου της Βιέννης, στις 9 Απριλίου, ο Χίτλερ πήρε το νυκτερινό τρένο για το Βερολίνο. Καθώς περνούσαν μέσα από την Λειψία, ο Χ ίτ­ λερ παρατήρησε στον Γκαίμπελς ότι εργαζόταν πάνω σε ένα πρόγραμμα να στείλει όλους τους Εβραίους της Ευρώπης στην Μαδαγασκάρη, στον Ινδικό Ωκεανό. Στην πραγματικότητα όμως, το νησί αυτό ανήκε στη γαλλική επικράτεια, αλλά μια ώρα αργότερα, ο Χίτλερ εξηγούσε ότι κάποια μέρα θα τακτοποιούσε και το θέμα της Γαλλίας - «τη φλογερή φ ι­ λοδοξία της ζωής του», όπως είχε αντιληφθεί ο Γκαίμπελς. Και οι δυο άνδρες ψήφισαν σε ένα εκλογικό τμήμα του σιδηροδρομικού σταθμού. H ερώτηση στο ψηφοδέλτιο του δημοψηφίσματος ήταν: «Αποδεχόσαστε τον Αδόλφο Χίτλερ ως Φύρερ μας και, κατά συνέπεια, αποδεχόσαστε την επανένωση της Αυστρίας με το Γερμανικό Ράιχ, έτσι όπως πραγματοποιήθηκε στις 13 Μαρτίου 1938;» To αποτέλεσμα ξάφνιασε ακόμη και τον ίδιο τον Χίτλερ. Από τα 49.493.028 πολιτών που είχαν δικαίωμα ψήφου, τα 49.279.104 συνολικά ψήφισαν. Ki από αυτούς, τα 48.751.857 (δηλ. το 99.08 τοις εκατό) των ενηλίκων είχαν δηλώσει την υποστήριξή τους στην ενέργεια του Χίτλερ. Επρόκειτο για μια ομοφωνία με σχεδόν ενοχλητικές διαστάσεις. O Χίτλερ είχε πει στον Γκαίμπελς ότι θα πα ρ έπεμ πε τον πρώην Κ α ­ γκελάριο Schuschnigg σε δίκη, αλλά φυσικά θα ακύρωνε μια ποινή θανά­ του που πιθανόν να προέκυπτε. Ωστόσο, δεν υπήρξε δίκη. Αντίθετα, έδωσε οδηγίες στον Ρίμπεντροπ, ώστε ο Schuschnigg να τύχει καλής μ ε­ ταχείρισης και να του παραχωρηθεί μια ήσυχη έπαυλη κάπου. Στα χρό­ νια που ακολούθησαν, όπως πολλές άλλες εντολές του Χίτλερ, έτσι κι αυτή αγνοήθηκε, κι ο Schuschnigg οδηγήθηκε σε ένα στρατόπεδο συγκέ­ ντρωσης, από όπου απελευθερώθηκε μόνο το 1945.

144

DAVID IRVING

ΣΤΙΣ 24 MAPTIOY 1938, ο Χίτλερ συζήτησε και πάλι τις επόμενες κινή­ σεις του με τον Ρίμπεντροπ και τον Γκαίμπελς. Κάποια μέρα θα ρύθμιζε τα σύνορα μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά πρότεινε τα σύ­ νορά τους με την Ιταλία να παραμείνουν ως έχουν. «Ιδιαίτερα, δεν ήθελε να φτάσει στην Αδριατική», παρατηρούσε ο Γκαίμπελς. «Τα θαλάσσια σύνορά μας απλώνονται στα Βόρεια και στα Ανατολικά. Μια χώρα δεν μπορεί να ρίξει το βάρος της σε δυο κατευθύνσεις ταυτόχρονα». Σχεδόν αμέσως, ο Χίτλερ ενθάρρυνε ανατρεπτικές δραστηριότητες στις Σουδιτικές περιοχές. To απόγευμα της 28 Μαρτίου συζήτησε διάφο­ ρες τακτικές με τον Konrad Henlein, ηγέτη του Σουδιτικού Γερμανικού Κόμματος. Αυτόν τον Henlein τον είχε «ανακαλύψει» ο Κανάρης το 1935 και είχε εκπαιδευτεί από την Άμπβερ για ανατρεπτικές επιχειρήσεις. Από τότε, ο άνθρωπος αυτός είχε δημιουργήσει μια ισχυρή πολιτική ορ­ γάνωση μεταξύ των 3.200.000 Γερμανο-Σουδιτών. Σε μια άκρως απόρ ­ ρητη σύσκεψη μαζί του και με τον Ρίμπεντροπ και τον αξιωματούχο των SS Werner Lorenz, ο Χίτλερ του ανέθεσε δυο αποστολές: η πρώτη ήταν να διατυπώσει μια σειρά αιτημάτων στους Τσέχους, που θα είχαν τέτοιο χαρακτήρα, ώστε αν και θα ήταν φαινομενικά αρκετά λογικά, δεν θα υπήρχε περίπτωση ο Τσέχος ηγέτης, dr. Eduard Benes, να τα αποδεχτεί. H δεύτερη αποστολή ήταν, χρησιμοποιώντας την επιρροή που ο Henlein είχε αποκτήσει στο Λονδίνο, να πείσει τους Βρετανούς, ώστε να μην π α ρέμβουν. Ταυτόχρονα, άρχισαν κι οι στρατιωτικές προετοιμασίες. Την ίδια ημέ­ ρα, 28 Μαρτίου, ο Κάιτελ89 υπέγραψε μια σημαντική οδηγία προς τις δ υ ­ νάμεις του Στρατού και της Αεροπορίας να εκσυγχρονίσουν τις κύριες γέφυρες πάνω στο Δούναβη και τις εθνικές οδούς της Αυστρίας που οδη­ γούσαν στην Τσεχοσλοβακία. Την 1η Απριλίου, το Γενικό Επιτελείο Στρατού τηλεφώνησε στο στρατηγό Wilhelm von Leeb να παρουσιαστεί στον Beck: ο Leeb θα ηγείτο της 7ης Στρατιάς που θα άρχιζε επιχειρή­ σεις από το αυστριακό έδαφος εναντίον της Τσεχοσλοβακίας. H προσωπική εχθρότητα του Beck κατά των Τσέχων ήταν πασίγνω ­ στη. O Manstein, σε μια επιστολή του στις 21 Ιουλίου είχε μιλήσει για την «άγρια λαχτάρα» του Beck να καταστρέψει την Τσεχοσλοβακία. Tov Δεκέμβριο του 1937, ο Beek είχε αναφερθεί στην Τσεχοσλοβακία συνομι­ λώντας με τον Jeno Ratz, τον Ούγγρο Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, χαρακτηρίζοντάς την τμήμα του γερμανικού εδάφους: «Όσον καιρύ υπάρχει η Τσεχοσλοβακία, η Γερμανία δεν μπορεί να πολεμήσει πουθενά αλλού». Ένιωθε, ωστόσο, ότι η Τσεχοσλοβακία ήταν στρατιωτι­ κά απόρθητη. 0 Beek έμοιαζε να μην έχει πληροφορηθεί ότι τα σύγχρονα κράτη ήταν ευάλωτα και με άλλα μέσα, κι ότι ο Στρατός ήταν μόνο ένα όπλο στο οπλοστάσιο του Χίτλερ. O Χίτλερ και το OKW, ωστόσο, έβλεπαν τις

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

145

μελλοντικές τους εκστρατείες όχι μόνον υπό το πρίσμα των πυροβόλων και της μπαρούτης. Αντίθετα με τους στρατηγούς του, ο Χίτλερ ήξερε πολλά από τα μυστικά των αντιπάλων του. H υπηρεσία πληροφοριών (Forschungsamt) του Γκαίρινγκ και η υπηρεσία αποκωδικοποίησης Pers-Z του Ρίμπεντροπ παρακολουθούσαν τακτικά τα τηλεγραφήματα ανάμεσα σε Λονδίνο, Παρίσι και στις διπλωματικές αποστολές τους στο εξωτερικύ, καθώς και τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα απύ Ιταλούς και Ούγγρους διπλωμάτες στο Βερολίνο. Πολλές από τις αποφάσεις του Χ ίτ­ λερ, που έκαναν έξαλλους τους στρατηγούς του με τον επιφανειακό π α ραλογισμό τους εκείνη την εποχή, μπορούν να δικαιολογηθούν από τις υποκλοπές των σχεδίων των αντιπάλων του. OI ΔΕΣΜΟΙ της Γερμανίας με τη φασιστική Ιταλία ήταν τώρα γεγονός, και ο Χίτλερ ήλπιζε στην υπογραφή μιας επίσημης συνθήκης με τον Μου­ σολίνι στη διάρκεια της επικείμενης επίσημης επίσκεψής του στην Ιτα ­ λία. Στις 2 Απριλίου, αποχαιρετώντας τον Hans-George von Mackensen που έφευγε για την Ρώμη ως νέος πρεσβευτής του, είπε για άλλη μια φορά ότι είχε αποφασίσει να διαγράψει την αμφισβητούμενη μεθοριακή περιοχή του Νοτίου Τυρόλου, για χάρη της Ιταλίας - τα σύνορα της Γερ­ μανίας με την Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ουγγαρία ήταν σταθε­ ρά. «Οι βλέψεις μας», είπε ο Χίτλερ, σαν ηχώ όσων είχε πει στον Ρ ίμπε­ ντροπ και τον Γκαίμπελς, «είναι προς τον βορρά. Μετά τους Σουδίτες Γερμανούς, το βλέμμα μας θα στραφεί στην Βαλτική. Πρέπει να στρέ­ ψουμε το ενδιαφέρον μας στον Πολωνικό Διάδρομο και ίσως, προς τα άλλα Βαλτικά κράτη. Δεν θέλουμε κάποιους μη-Γερμανούς στην επικράτειά μας, αλλά αν πρόκειται να ηγεμονεύσουμε κάπου, τότε θα συμπεριλαμβάνονται και οι Βαλτικές χώρες». O Weizsaeker κατέγραψε τα λόγια αυτά. Σημείωσε επίσης ότι ο Χίτ­ λερ είχε πει στον Neurath στις 20 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του, ότι οι θρίαμβοι στο Εξωτερικό έρχονταν πολλοί και γρήγορα θα προετοι­ μαζόταν. Θα περίμενε την ευκαιρία κι ύστερα θα χτυπούσε κεραυνοβόλα. O Χίτλερ δεν τολμούσε να διακινδυνεύσει την τακτοποίηση των λογα­ ριασμών του με την Τσεχοσλοβακία, πριν σιγουρευτεί για την υποστήρι­ ξη του Μουσολίνι. Av στην Ρώμη ο Μουσολίνι του έλεγε εμπιστευτικά ότι σκόπευε να επεκτείνει την Αυτοκρατορία του στην Αφρική, τότε ο Χίτλερ θα ζητούσε την υποστήριξη της Ιταλίας για την Τσεχοσλοβακία, ως αντίτιμο της υποστήριξης των Γερμανών για την Αφρική. Και μετά, όπως εμπιστεύτηκε στον Sehmundt μια μέρα του Απρίλη, «Θα επιστρέψω από την Ρώμη, με την Τσεχοσλοβακία στις αποσκευές μου». Στις 21 Απριλίου, έδωσε εντολή στον Κάιτελ να συντάξει ανάλογες Οδηγίες Επιχειρήσεων προς το OKW. H ιδανική τακτική θα ήταν μια α ιφ ­

10

146

DAVID lRVING

νιδιαστική εισβολή, αλλά η παγκόσμια κοινή γνώμη θα την καταδίκαζε, εκτός αν ξεσπούσαν κάποιες αντι-γερμανικές ακρότητες εκεί, για π α ρ ά ­ δειγμα, όπως η δολοφονία κάποιου Γερμανού διπλωματικού α πεσταλμέ­ νου στην Πράγα. O Γερμανικός Στρατός κι η Αεροπορία θα χτυπούσαν ταυτόχρονα, αφήνοντας την Τσεχοσλοβακία απομονωμένη και με πεσ μ έ­ νο ηθικό, ενώ τα γερμανικά τεθωρακισμένα θα ξεχύνονταν ανελέητα μέ­ σω του Πίλσεν προς την Πράγα. Αυτή η κύρια μάχη έπρεπε να ολοκλη­ ρωθεί μέσα σε τέσσερις ημέρες. Την άλλη ημέρα ο Χίτλερ κάλεσε τον Ούγγρο επιτετραμμένο Dome Szt6jay, και του εμπιστεύτηκε ότι κατά τον επικείμενο τεμαχισμό της Τσεχοσλοβακίας, η Ουγγαρία θα μπορούσε να ανακτήσει τις περιοχές που είχε χάσει εκεί μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και η Μπρατισλάβα (Πρέσμπουργκ), η «αρχαία πόλη όπου στέφονταν οι βασιλείς της». O Sztojay90 ανέφερε αυτά τα υπέροχα νέα στον Υπουργό Εξωτερικών της χώρας του, Koloman von Kanya, σε μια απόρρητη χειρόγραφη επιστολή. H ΜΕΓΑΛΗ στρατιωτική παρέλαση για τον εορτασμό των τεσσαρακο­ στών ένατων γενεθλίων του Χίτλερ του θύμισε ότι τα χρόνια περνούσαν. Έ νας υπασπιστής τον άκουσε να παρατηρεί, για πρώτη φορά, ότι η οξύ­ τητα της αποφασιστικότητάς του βρισκόταν στο ύψιστο σημείο της. Ε π ί­ σης, η σφαίρα ενός δολοφόνου θα μπορούσε να τον εξοντώσει. Στις 23 Απριλίου 1938, υπέγραψε ένα απόρρητο διάταγμα που όριζε τον Γκαί­ ρινγκ ως διάδοχό του. Στις 2 Μαΐου, ο Χίτλερ συνέταξε ιδιόχειρα μια ιδιωτική διαθήκη, μια σπάνια, ενδεικτική έκλαμψή του ως ανθρώπινου πλάσματος που τακτοποιεί τις υποθέσεις του. Καθόριζε ακόμη και τον τρόπο της κηδείας του και διέθετε τα προσωπικά του αντικείμενα στην οικογένειά του και στο ιδιωτικό του προσωπικό. Ολόκληρη η κυβέρνηση του Ράιχ συγκεντρώθηκε εκείνη την ημέρα στο σταθμό Anhalt του Βερολίνου, για να τον αποχαιρετήσει ενώ έφευγε για την Ρώμη.91 Την τελευταία φορά που είχε δει την Ιταλία, το 1934, οι Ιτα ­ λοί τον είχαν φιλοξενήσει σε ένα αφόρητα ζεστό «παλάτσο» της Βενε­ τίας του οποίου τα παράθυρα έμεναν κλειστά, εξαιτίας των μυριάδων κουνουπιών. Στο υπνοδωμάτιό του, είχε σκαρφαλώσει με δυσκολία σε μια καρέκλα για να ξεβιδώσει όλους τους γλόμπους από τον πολυέλαιο, γιατί κι αυτοί ακόμη τον ζεμάτιζαν. Αυτήν τη φορά, ωστόσο, τον Μάιο του 1938, ο Μουσολίνι του είχε ετοιμάσει μια λαμπρή υποδοχή. Επί μια εβδομάδα στην Ιταλία, ο Χίτλερ μπόρεσε να μελετήσει την κατάσταση στη Ρώμη και να συγκρίνει τις εξουσίες του Ντούτσε, σε σχέ­ ση με τις δικαιοδοσίες του βασιλιά. Καθώς το ειδικό τρένο του έμπαινε στα προάστια της Ρώμης, στις 3 Μαΐου, προειδοποίησε αυστηρά την ακολουθία του να μην ξεκαρδιστεί στα γέλια κανείς τους βλέποντας μια

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

147

μικροσκοπική φιγούρα, που βάραινε από τα χρυσά σιρίτια κι έμοιαζε να είναι γονατιστή στην πλατφόρμα: γιατί αυτός θα ήταν ο βασιλιάς, και δεν θα ήταν γονατιστός, αλλά αυτό ήταν όλο κι όλο το μπόι του. Ωστό­ σο, δεν υπήρχε τρόπος να αποφύγουν το μικροσκοπικό βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ III, αφού τυπικά αυτός ήταν ο οικοδεσπότης του Χίτλερ. H βασιλική «καμαρίλα» όμως τον εξαγρίωσε, αφού όλοι τους φέρονταν σαν να είχαν συνωμοτήσει για να τον εξευτελίσουν, αυτόν τον ταπεινό γιο ενός υπαλληλάκου τελωνείου από το Μπραουνάου. Βρήκε τις πύλες της βασιλικής έπαυλης κατά λάθος κλειδωμένες όταν έφτασε, ενώ στο π α λ ά ­ τι ο Χίτλερ αντιμετώπισε το αποπνικτικό βασιλικό πρωτόκολλο για π ρ ώ ­ τη φορά. O αριστοκράτης Ιταλός προεξάρχων του πρωτοκόλλου οδήγησε τους Γερμανούς καλεσμένους σε ένα μακρύ, απότομο κλιμακοστάσιο, όπου χρυσοστόλιστοι λακέδες στέκονταν με επισημότητα σε κάθε σκαλο­ πάτι. O Χίτλερ, ο νευρικός ξένος επισκέπτης, σκόνταψε σε ένα σκαλοπά­ τι, προσπέρασε τον ένστολο αριστοκράτη και σταμάτησε απότομα προκαλώντας σύγχυση και στριμωξίδι στα σκαλοπάτια πίσω του. Μετά, ά ρ ­ χισε να ανεβαίνει ακόμη πιο γρήγορα, μέχρι που βρέθηκε πλάι στον Ιτα ­ λό. Αυτός, ωστόσο, προσποιήθηκε ότι δεν τον πρόσεξε, αλλά τάχυνε φ α ­ νερά το βήμα του, μέχρι που ολόκληρη η συνοδεία άρχισε να τρέχει σκαρφαλώνοντας τα τελευταία σκαλοπάτια με έναν αναξιοπρεπή καλπα­ σμό. Υπήρξαν και άλλες παρεξηγήσεις. 0 Χίτλερ είχε προτείνει να προσφέ­ ρει στην Ιταλία ένα πλανητάριο. O Ρίμπεντροπ τόνισε ότι η Ιταλία είχε ήδη δύο, που κι αυτά τα είχε αρπάξει από την Γερμανία με τη μορφή με­ ταπολεμικών αποζημιώσεων. «Έτσι, μου φάνηκε», παρατηρούσε ο Ρίμπε­ ντροπ σε ένα σημείωμά του, «ότι το δώρο ενός πλανητάριου στον Μουσολίνι θα ήταν εκτός τόπου». Στην παρέλαση, που ακολούθησε με το πέρας των συνομιλιών, μόνο τρεις σκαλιστές πολυθρόνες προσφέρθηκαν και τις δύο κατέλαβε το βασιλικό ζεύγος, οπότε οι δυο δικτάτορες αναπόφευκτα στάθηκαν όρθιοι αφήνοντας κενή την τρίτη, ενώ κάπου 100.000 Ιταλοί γ ε ­ λούσαν κοιτάζοντάς τους. Σε ένα κονσέρτο στη Villa Borghese, η αριστο­ κρατία κατέλαβε τις πρώτες σειρές των καθισμάτων, ενώ οι στρατιωτικοί Ροντόλφο Γκρατσιάνι, Italo Balbo και Πιέτρο Μπαντόλιο στριμώχνονταν πίσω, με το ανώνυμο πλήθος. To ίδιο έγινε και κατά τη στρατιωτική π α ­ ρέλαση στην Νάπολη. O Χίτλερ παρατήρησε οργισμένα και μεγαλόφωνα ότι αυτοί ήταν οι στρατηγοί που είχαν κατακτήσει για το στέμμα της Ιτα­ λίας την Αβησσυνιακή Αυτοκρατορία, οπότε ύστερα από αυτό, συμπτύχθηκαν όλοι πίσω του, μέχρι να έλθουν μπροστά οι στρατηγοί. Αργότερα, όπως μαρτυρούσε στη συνέχεια ο Wiedemann, ο Χίτλερ ανήγγειλε εκνευ­ ρισμένος στον Μουσολίνι: «Θα γυρίσω στην πατρίδα μου. Δεν ήρθα εδώ για να δω το βασιλιά, αλλά εσάς, φίλε μου!» Επέστρεψε στην Γερμανία στις 10 Μαΐου, με ανάμικτες εντυπώσεις.

148

DAVID IRVING

Oi χειρότεροι φόβοι του για τη στρατηγική αξία της Ιταλίας είχαν επιβ ε­ βαιωθεί. Στα μάτια των Γερμανών, τα πιο σύγχρονα όπλα του Ντούτσε, που παρέλασαν περήφανα στην Ρώμη, ήταν ήδη απηρχαιωμένα. O Χίτλερ έμεινε εμβρόντητος με την άγνοια του Μουσολίνι για την στρατιωτική τεχνολογία - θα ήταν στο έλεος των στρατηγών του, είπε, και αυτοί εί­ χαν δώσει όρκο πίστης στο βασιλιά. Oi Ιταλοί απέφυγαν να υπογράψουν το σχέδιο συμμαχίας που είχε φ έ­ ρει μαζί του ο Ρίμπεντροπ και, κατά τα λεγόμενα του Weizsacker, «μας έδωσαν ένα χαστούκι κατά πρόσωπο, με ένα δικό τους σχέδιο συνθήκης που έμοιαζε περισσότερο με συνθηκολόγηση με έναν εχθρό πα ρά με δ ε ­ σμό πίστης μεταξύ φίλων». O Χίτλερ είχε δυο πολύωρες μυστικές συνο­ μιλίες με τον Μουσολίνι στις 4 Μάίου, και του μίλησε για τις φιλοδοξίες του προς τα ανατολικά. «Σχετικά με την Τσεχοσλοβακία», σημείωνε ο Γκαίμπελς αργότερα εκείνη την ημέρα, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Χίτλερ, «ο Μουσολίνι μας άφησε απολύτως ελεύθερα τα χέρια». O Μου­ σολίνι βεβαίωσε ότι σε οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας και Τσεχοσλοβακίας, θα έμενε παράμερα, «με το σπαθί μου στο θηκάρι». H φράση έμοιαζε διφορούμενη, αλλά ο υπασπιστής του Κάιτελ κατέγραψε τα λόγια του Χίτλερ σε μια μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς στις 15 Αυγούστου 1938: «Ποια θα είναι η στάση της Ιτα λίας;Έ λα βα διαβε­ βαιώσεις [κατά την επίσκεψη στην Ιταλία]. Κανένας δεν πρόκειται να μας επιτεθεί!» Δυστυχώς, δεν υπάρχει πλήρης καταγραφή των σοβαρών παρατηρήσεων που προφανώς θα έκανε προς τον Μπενίτο Μουσολίνι πάνω στο θωρηκτό Conte Cavour.92 O Μουσολίνι θυμάται ότι του είπε: «H Γερμανία θα αρχίσει μια πορεία πάνω στην αρχαία τευτονική οδό, προς τα ανατολικά». TO ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ της επίσκεψης του Χίτλερ στην Ρώμη ήταν να εκπέσουν στα μάτια του οι μοναρχίες μια για πάντα. Στους στενούς συνερ­ γάτες του τα πρώτα χρόνια, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι κάποια μέρα θα αποσυρόταν και θα μεταβίβαζε την εξουσία σε κάποιο διεκδικητή της με βασιλικό αίμα. Θα περνούσε τα τελευταία χρύνια της ζωής του ως συ­ νταξιούχος στο Μόναχο, στο Ρέγκενσμπουργκ ή στο Λιντς, υπαγορεύο­ ντας τον τρίτο τόμο των απομνημονευμάτων του στη δεσποινίδα Johanna Wolf, την πιο ηλικιωμένη από τις γραμματείς του. Είχε όντως συζητήσει με τον μακαρίτη Πρόεδρο Χίντενμπουργκ το σχέδιό του να επαναφέρει τους Hohenzollern στο θρόνο - όχι τον φυσικό διάδοχο ΦρειδερίκοΤουλιέλμο, αλλά κάποιον από τους γιους του πρίγκιπα. Ωστόσο, αυτά που ο Χίτλερ είχε δει στη Ρώμη έδιωξαν κάθε τέτοια σκέψη από το μυαλό του. Επιστρέφοντας στο Βερολίνο, είπε στον Γκαί­ ρινγκ να έρθει σε επαφή με πρώην σοσιαλοδημοκράτες ηγέτες όπως ο Carl Severing, ο Gustav Noske, ο Otto Braun και ο Paul Lobe, και να αυξήσει τις

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

149

συντάξεις τους ως αναγνώριση της δράσης τους ενάντια στη μοναρχία.83 Παρ’ όλα αυτά έστειλε συγχαρητήρια ρουτίνας, στις 6 Μαΐου, για τα γενέ­ θλια του πρίγκιπα-διαδόχου Φρειδερίκου-Γουλιέλμου. 0 πρίγκιπας α π ά ­ ντησε με συγχαρητήρια για τη συμβολή του Χίτλερ για την ειρήνη στην Ευρώπη. 0 Χίτλερ παρατηρούσε αυστηρά στον Wiedemann: «Δεν είμαι εδώ για να εξασφαλίσω την ειρήνη στην Ευρώπη. Είμαι εδώ για να κάνω πάλι μεγάλη την Γερμανία. Av αυτύ μπορεί να γίνει ειρηνικά, ωραία και καλά. Av όχι, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αλλιώς». O ΧΙΤΛΕΡ είχε αποφασίσει ολοφάνερα να μην περιμένει, ως προς την Τσεχοσλοβακία. 0 Weizsacker κατέγραφε στις 13 Μαΐου: «Σκέπτεται να ασχοληθεί με το πρόβλημα των Σουδιτών Γερμανών πριν τελειώσει ο χρόνος, καθώς η υφιστάμενη ισορροπία δυνάμεων [Konstellation] θα μ πο­ ρούσε να στραφεί εναντίον μας». Μια πονηρή προπαγανδιστική εκστρα­ τεία είχε ξεκινήσει και ταυτόχρονα, μια εσκεμμένη σιωπή επί της δια μ ά ­ χης. O Γκαίμπελς ενημέρωσε τους Ναζί εκδότες των εφημερίδων στις 13 του μηνός: «Σας υπενθυμίζω και πάλι ότι δεν σας επιτρέπεται να αναφέρεστε σε μικροεπεισόδια στην Τσεχοσλοβακία». Ή ταν μια ψυχολογική μάχη που έπρεπε να κερδηθεί. Στο μεταξύ, ο Χίτλερ έστρεψε την προσοχή του στο υποτιθέμενο απόρθητο των τσεχικών μεθοριακών αμυντικών έργων. To OKW τον πλη­ ροφόρησε ότι αυτά τα οχυρά ήταν εκπληκτικά - διέθεταν μεγάλες θέσεις πυροβόλων άτρω τες από πυροβολικό κάθε διαμετρήματος, ανά εκατό μέτρα με «φωλιές πολυβόλων» ανάμεσά τους. O Χίτλερ αποφάσισε ότι η επίθεση θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί και από μέσα από τα οχυρά, ταυτόχρονα με την κύρια εισβολή απύ τα έξω. Αυτό θα συνοδευόταν με μια γρήγορη διείσδυση τεθωρακισμένων στην Τσεχοσλοβακία, ενώ π α ­ ράλληλα τα βομβαρδιστικά της Λουφτβάφε θα χτυπούσαν την Πράγα. H συμπαράταξη των αντιπάλων του ήταν τώρα σαφέστερη. H Βρετα­ νία του προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία. Oi πρ ά κτορές του στην Βιέννη είχαν κατασχέσει έγγραφ α που αποκάλυπταν την επιμονή με την οποία ο εκεί Βρετανός επιτετραμμένος πίεζε τον Schuschnigg να εναντιωθεί στον Χίτλερ. Oi δεσμοί της Βρετανίας με την Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες γίνονταν όλο και πιο ισχυροί: από διπλωματικές π η ­ γές ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί για τις αγγλο-γαλλικές συνομιλίες κορυ­ φής στο Λονδίνο - ένα αποκρυπτογραφημένο τηλεγράφημα του π ρ ε ­ σβευτή των Η.Π.Α. στο Λονδίνο, Joseph Kennedy, που έφτασε στον Χίτ­ λερ νωρίς τον Μάιο, αποδείκνυε ότι ενώ η Βρετανία προετοιμαζόταν να πιέσει την Τσεχοσλοβακία να αποδεχτεί κάποιους από τους όρους του Χίτλερ, δεν θα του άφηνε ελεύθερα τα χέρια στην Κεντρική Ευρώπη. Μετά από μια κοινή σύσκεψη με το Ναυτικό στις 4 Μάίου, ο υπαρχηγός επιχειρήσεων της Λουφτβάφε, σμήναρχος Hans Jeschonnek,94 έγραφε:

150

DAVID IRVING

«Πρόσφατα, η γενική πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά, και η Βρετανία προβάλλεται όλο και περισσότερο ως ο κυριότερος εχθρός της Γερμανίας». O Φύρερ είχε δηλώσει σχεδόν ξεκάθαρα στον Ραίντερ, λό­ γου χάρη, τον Ιανουάριο 1938: «Έχω την εντύπωση ότι το κατασκευαστι­ κό πρόγραμμα του Ναυτικού δεν προχωρεί αρκετά γρήγορα σε σύγκριση με τη δυναμική πρόοδο της Λουφτβάφε και με την ενεργητικότητα με την οποία ο στρατάρχης Γκαίρινγκ παρεμβαίνει και παρακινεί να εντεί­ νουν τις προσ πάθειές τους όλα του τα εργοστάσια». Στα ναυπηγεία ωστόσο, υπήρχε έλλειψη εξειδικευμένων εργατών, μεταλλοσυγκολλητών, αλλά και πρώτων υλών, κι ο Ραίντερ τόνισε τη ριψοκίνδυνη αύξηση των κατασκευαστικών προγραμμάτων στα δημόσια έργα, που ανταγωνίζο­ νταν το πρόγραμμα επανεξοπλισμού - τα εργοστάσια της Volkswagen, τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Μονάχου, την ανοικοδόμηση στο Βερολίνο, την Νυρεμβέργη, το Μόναχο κι αλλού. O Χίτλερ δεν έδινε καμιά σημασία σε αυτές τις διαμαρτυρίες. 0 τρ ό­ πος που δαπανούσε γενναιόδωρα, αλλά και μελετημένα, το δημόσιο χρή­ μα ήταν σαρωτικός για τη γερμανική μελαγχολική αρχιτεκτονική της προ του 1933 περιόδου. Εξεζητημένα νέα δημόσια κτίρια εκτινάσσονταν στα ύψη - το στιλ τους συχνά το υπαγόρευε ο ίδιος ο Χίτλερ, καθώς είχε την τάση να κάνει πρόχειρα σκίτσα για τα μεγάλα βουλεβάρτα και τα κτί­ ρια. O Χίτλερ απεχθανόταν τα άμορφα δημιουργήματα της παλιάς γ ε ρ ­ μανικής αρχιτεκτονικής σχολής και διόρισε τον νεαρό Albert Speer προϊ­ στάμενο αρχιτέκτονα για το Βερολίνο και τον αυτοδίδακτο Hermann Giesler στο Μόναχο. Στον Speer, στον οποίο ανέθεσε αμέσως να κτίσει μια νέα Καγκελαρία του Ράιχ, ο Χίτλερ σχολίαζε ότι το νέο κτίριο θα ήταν χρήσιμο για να υποδέχεται εκεί και να εντυπωσιάζει τα «μικρά έθνη». Ωστόσο τα σχέδιά του πήγαιναν ακόμη πιο μακριά: ένα βράδυ του Οκτωβρίου 1941, ο Χίτλερ εξηγούσε κατ’ ιδίαν:95 Όταν κάποιος μπαίνει στην Καγκελαρία του Ράιχ, θα πρέπει να έχει το συ­ ναίσθημα ότι επισκέπτεται τον Άρχοντα του Κόσμου. Θα πρέπει να φτάνει εκεί περνώντας από πλατιές λεωφόρους, που θα τις στολίζουν η Αψίδα του Θριάμβου, το Πάνθεον του Στρατού, την Πλατεία του Λαού - και καθώς τα βλέπει όλα αυτά να του κόβεται η ανάσα!... Για υλικό, θα χρησιμοποιήσουμε γρανίτη. 0 γρανίτης θα κάνει τα μνημεία μας να διαρκέσουν για πάντα. Σε 10.000 χρόνια θα υπάρχουν ακόμη. Κάποια ημέρα, το Βερολίνο θα είναι η πρωτεύουσα του κόσμου. O Χίτλερ ανέθεσε επίσης στον Speer ένα σχέδιο για ένα τεράστιο στάδιο στην Νυρεμβέργη, χωρητικότητας 350.000 θεατών. «Στο μέλλον», είπε, «όλοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα γίνονται εκεί».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

151

ΣΤΙΣ 17 ΜΑΪΟΥ 1938, ο Φύρερ πέταξε με τον ταγματάρχη Schmundt στο Μόναχο, όπου τον περίμενε ο Μάρτιν Μπόρμαν με μια φ ά λα γγα αυτοκι­ νήτων. Με ταχύτητα πομπής, η φ ά λαγγα κινήθηκε νότια προς το Μπέρχτεσγκαντεν, με την πανίσχυρη ανοιχτή Mercedes του Χίτλερ να προηγεί­ ται και τους συνοδούς και τις αποσκευές του να ακολουθούν. Κάθε τ ό ­ σο, ο Χίτλερ κοίταζε το ταχύμετρο για να ελέγξει ότι δεν ξεπερνούσαν το όριο ταχύτητας που είχε διατάξει, δηλαδή τα πενήντα μίλια την ώρα. H οικονόμος του και το υπηρετικό του προσωπικό είχαν παραταχθεί στη βεράντα του Μπέργκοφ. Υπηρέτες έτρεξαν κι άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου κι ο ίδιος εξαφανίστηκε μέσα στη βίλα του. Μπορούσε να ακούσει τα σκοτσέζικα τεριέ να γαβγίζουν από μακριά, να μυρίσει τις γνωστές του μυρωδιές του ξύλου και της παρκετίνης, και να απολαύσει τη θέα του κόσμου να απλώνεται στα πόδια του από τη Μεγάλη Αίθου­ σα. Βαδίζοντας στα στενά μονοπάτια που οδηγούσαν στη βουνοπλαγιά του Ομπερσάλτσμπεργκ, ο Χίτλερ άρχισε να αναλογίζεται δυνατά, ενώ έμπιστοι υπασπιστές του άκουγαν. Εξακολουθούσε να νιώθει ανήσυχος για τους στρατηγούς του Στρατού του. O Fritsch δεν υπήρχε πια, αλλά υπήρχε ακόμη ο Ludwig Beck, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρα­ τού. Ki ο Beek ήταν ένας αξιωματικός «που ένιωθε πιο βολικά στην π ο ­ λυθρόνα του γραφείου του, πα ρά στα λασπωμένα χαρακώματα», είπε βραχνά ο Χίτλερ. Ή ταν κι ο Gerd von Rundstedt, ο πρώτος σε σειρά α ρ ­ χαιότητας στρατηγός. 0 στρατηγός αυτός είχε προσβάλει βαθύτατα τον Χίτλερ πρόσφατα, συμβουλεύοντάς τον με τραχύτητα να μην έχει σχέση με αυτήν τη «νέγρικη κωλοτρυπίδα», τον Μουσολίνι. Στην Αυστρία, ωστό­ σο, ο Χίτλερ είχε ανανεώσει τη γνωριμία του με τον στρατηγό Φραντς Χάλντερ, υπαρχηγό του Beck. Είχε ήδη σχηματίσει εξαιρετική εντύπωση για τον Χάλντερ στη διάρκεια των μεγάλων γυμνασίων, τον Σεπτέμβριο του 1937. Ki αποφάσισε να αντικαταστήσει σύντομα τον Beek με τον Χάλντερ. Όσο ήταν στο Βερολίνο, ο Χίτλερ είχε ζητήσει από το OKW να συντάξει μια προκαταρκτική οδηγία για την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. Αυτή η οδη­ γία έφτασε στο Μπέργκοφ στις 21 Μάί'ου. Άρχιζε με έναν καθησυχαστικό καθορισμό των στόχων που είχε θέσει ο Χίτλερ: «Δεν είναι μέσα στις προθέσεις μου να καταστρέψω την Τσεχοσλοβακία στο άμεσο μέλλον με στρατιωτική δράση, εκτός κι αν με προκαλέσουν... ή εκτός κι αν τα π ο ­ λιτικά γεγονότα στην Ευρώπη δημιουργήσουν ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό -κ α ι ίσως ανεπανάληπτο- κλίμα για να γίνει αυτό». Την ίδια ημέρα έφτασε στον Χίτλερ η είδηση ότι Τσέχοι αστυνομικοί είχαν πυροβολήσει και σκο­ τώσει δυο Σουδίτες Γερμανούς αγρότες κοντά σ τοΈ γκ ερ ,96 κι ότι η Τσέ­ χικη κυβέρνηση είχε επιστρατεύσει 200.000 άνδρες με την -εντελώς ψευ­ δ ή - δικαιολογία ότι η Γερμανία είχε ήδη συγκεντρώσει σ τρατεύματα

152

DAVID IRVING

εναντίον της. O Χίτλερ κάλεσε θυμωμένος τον Κάιτελ και τον Υπουργό Εξωτερικών φον Ρίμπεντροπ να τον συναντήσουν στο Μόναχο. Σε μια μυστική ομιλία του, έξι μήνες αργότερα, θα διηγείτο: «Μ ετά τις 21 Μαΐου, ήταν μάλλον φανερό ότι αυτό το πρόβλημα θα έπρεπε να λυθεί, so oder so (έτσι κι αλλιώς)! Οποιαδήποτε περαιτέρω αναβολή θα το έκανε δυσκολότερο, και η λύση του θα γινόταν ακόμη πιο αιματηρή». 0 Γκαίμπελς ισχυριζόμενος ότι έχει την υποστήριξη του Χίτλερ, εξα ­ πέλυσε μια εκστρατεία του τύπου, κατά της Πράγας. «O Ρίμπεντροπ εί­ ναι έτοιμος να βάλει τα κλάματα», σημείωνε με απόλαυση. 0 Ρ ίμπε­ ντροπ έφτασε στο Μόναχο, έχοντας προειδοποιηθεί από τον στρατηγό φον Μπράουχιτς, πριν φύγει, ότι ο Στρατός δεν ήταν έτοιμος να επιτεθεί στην Τσεχοσλοβακία. Έ πεισε τον Χίτλερ ότι ο Τύπος έπρεπε να συγκρατήσει τα πυρά του. 0 Schmundt παρέδωσε στον Κάιτελ καταλύγους με ερ ω τή μ α τα α π ό τον Φύρερ. Μ πορούσαν να κινητοποιηθούν α ρ κετά στρατεύματα χωρίς οι Δυτικές Δυνάμεις να τεθούν σε επιφυλακή; Πόσο ισχυρή θα έπρεπε να είναι μια γερμανική μονάδα τεθωρακισμένων για να πραγματοποιήσει μόνη της την εισβολή; Μπορούν τα δυτικά σύνορα να ενισχυθούν από τα συνεργεία κατασκευών; 01 απαντήσεις του OKW που έφτασαν τηλεγραφικώς στο Μπέργκοφ, απέκλειαν κάθε ιδέα για άμεση δράση, αν δεν υπήρχε επείγουσα ανά­ γκη. Τα νέα βαριά howitzer (ολμοβόλα χαρακωμάτων των 15mm) δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πριν το φθινόπωρο, επειδή δεν θα ήταν έτοιμα νωρίτερα τα ανάλογα πυρομαχικά. Για την επίθεση στα εχθρικά οχυρωματικά έργα, ο Χίτλερ θα είχε μό­ νο είκοσι τρία ολμοβόλα των 21mm, και οκτώ από αυτά βρίσκονταν στην Ανατολική Πρωσία. Όλη την εβδομάδα ο Χίτλερ πάλευε με την απόφαση - να επιτεθεί τώ ρα ή αργότερα;Έ νιω θε ταπεινωμένος από την αχαλίνω­ τη αντι-γερμανική προπα γά νδα του ξένου τύπου. 0 λόρδος Halifax, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, ήταν τόσο αδιάκριτος, ώστε να του γράψει παρακινώντας τον να μην κάνει την κατάσταση αυτή ακόμη χει­ ρότερη - σαν να ήταν ο ίδιος ο Χ ίτλερ που την είχε αρχίσει. Oi Τσέχοι και οι Βρετανοί έφτασαν να λένε με χαιρεκακία ότι μόνο η διαταγή επ ι­ στράτευσης του Benes είχε αναγκάσει τον Χίτλερ να υποχωρήσει. O Χίτλερ όμως, την Τετάρτη 25 Μαΐου, είχε πάρει την απόφασή του. H αλληλουχία των σκέψεων που λειτούργησε για τη λήψη της α π ό φ α ­ σης, είχε γίνει αντιληπτή από όλους γύρω του. Tov άκουγαν να βαδίζει πάνω-κάτω ώρες ολόκληρες, όλη τη νύχτα. O πόλεμος με τις Δυτικές Δυ­ νάμεις έμοιαζε τώρα βέβαιος. Από εκεί, από το Μπέργκοφ, ο ναυτικός υπασπιστής του - ο πλοίαρχος Karl-Jesco von Puttkamer, μανιώδης καπνι­ στής πούρω ν- τηλεγράφησε στον ναύαρχο Ραίντερ97 ειδοποιώντας τον να είναι έτοιμος να συναντήσει τον Φύρερ στο Βερολίνο την Παρασκευή, 27 Μαΐου. O Puttkamer τον πληροφόρησε φιλικά ότι θα έπρεπε να επ ιτα ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

153

χυνθεί ακόμη περισσότερο η ναυπήγηση των πολεμικών πλοίων, καθώς «ο Φύρερ τώρα υπολογίζει ότι η Γαλλία και η Βρετανία θα ενταχθούν μεταξύ των εχθρών μας». * Στο Βερολίνο, εκείνη την Παρασκευή, ο Χίτλερ πληροφόρησε τον Ραί­ ντερ ότι ήθελε τα νέα θωρηκτά Bismarck και Tirpitz να είναι έτοιμα στις αρχές του 1940. Ακόμη, ζήτησε αναβαθμισμένο εξοπλισμό των νέων κ α ­ ταδρομικών, επέκταση της παραγω γικότητας των ναυπηγείων και συ­ μπλήρωση του συνολικού ποσοστού υποβρυχίων που επιτρεπόταν από την Αγγλο-γερμανική Ναυτική Συμφωνία του 1935. Παρ’ όλα αυτά, ο Χίτλερ κατάφερε να δώσει την εντύπωση στο ναύαρχο ότι η συμβολή του Ναυτικού στον οποιοδήποτε πόλεμο, δεν θα ήταν απαραίτητη πα ρά το 1944 ή 1945. Αυτό ήταν το πιθανό πλάνο που ανέπτυξε στη συνέχεια ο αρχηγός ναυτικών επιχειρήσεων του Ραίντερ, και σύμφωνα με αυτά τα χρονικά ύρια άρχισε το Γενικύ Επιτελείο Ναυτικού να διατυπώνει το νέο του πρόγραμμα ναυπήγησης πολεμικών σκαφών, το Πρόγραμμα-Ζ. O Χίτλερ είχε επίσης αποφασίσει να αρχίσει την κατασκευή ενός απόρθητου Δυτικού Τείχους98 κατά μήκος των δυτικών συνόρων - δυο παράλληλες αμυντικές ζώνες απύ τις οποίες η πρύσθια θα χτιζόταν και θα επανδρωνόταν από το Στρατό, και η οπίσθια από τη Λουφτβάφε. Την Παρασκευή 27 Μάίου, έστειλε εγκύκλιο με αντίστοιχους νέους στόχους στο Στρατό: έπρεπε να επισπευσθούν τα έργα επισκευής στα υπάρχοντα 1.360 πολυβολεία απύ μπετόν-αρμέ και επιπλέον, να κ α τα ­ σκευαστούν άλλα 1.800 και κατόπιν, 10.000 οχυρά, μέχρι την 1η Οκτω­ βρίου 1938. Την επομένη, Σάββατο 28 Μάίου, κάλεσε στην Καγκελαρία, σε σύσκεψη ανωτάτου επιπέδου, ορισμένους υπουργούς και στρατηγούς. O Γκαίρινγκ, που μάντεψε περί τίνος επρόκειτο, ψιθύρισε ανήσυχος στον Wiedemann: «Πραγματικά, ο Φύρερ φαντάζεται ότι οι Γάλλοι δεν θα κ ά ­ νουν τίποτα, αν επιτεθούμε στους Τσέχους; Δεν διαβάζει τα σημειώματα υποκλοπών της μυστικής υπηρεσίας μου;» O Χίτλερ είχε καλέσει και τους Μπράουχιτς, Beck και Neurath. O Ρ ί­ μπεντροπ δεν φάνηκε, αλλά ήρθε ο αξιωματικός σύνδεσμός του, Hewel, μαζί με τον βαρόνο von Weizsacker. O Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολό­ γιό του λίγα λόγια περιγράφοντας τον Χίτλερ να βαδίζει πάνω-κάτω, αναλογιζόμενος την απόφασή του. «Έ πρεπε να τον αφήσουμε μόνο. Με­ λετάει κάτι. Ki αυτό, συχνά θέλει λίγο χρόνο». O Χίτλερ τόνισε ότι θα αναλάμβανε την αποκλειστική ευθύνη για την απόφασ ή του - «Τις σπουδαίες αποφάσεις δεν γίνεται π α ρ ά να τις πάρεις μόνος», σημείωνε ο Beck, ότι είπε ο Χίτλερ - και η απόφαση που ανήγγειλε, σύμφωνα με τις αναμνήσεις του Beck, διατυπώθηκε ως εξής: «Έχω πάρει την α π ό φ α ­ ση, η Τσεχοσλοβακία να εξαφανιστεί από τον χάρτη της Ευρώπης». Τους εξήγησε γιατί δεν είχε αντιδράσει αμέσως στην πρόκληση της Πράγας, όταν άρχισε την χωρίς λόγο επιστράτευση: πρώτον, ο στρατός

154

DAVID IRVING

δεν ήταν ακόμη έτοιμος να διεισδύσει στα τσεχοσλοβακικά οχυρωμένα σύνορα, και δεύτερον, η κάλυψη των μετόπισθεν της Γερμανίας από τα δυτικά δεν ήταν η κατάλληλη για να αποκρούσει την Γαλλία. Ωστόσο, εί­ πε, καθώς ο εξοπλισμός των Βρετανών χρειάζεται ακόμη τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, και δεδομένου ότι οι γαλλικές δυνάμεις είναι το ίδιο απροετοίμαστες, αυτήν την ευκαιρία θα έπρεπε να την εκμεταλλευτούμε σύντομα: «Σε δυο ή τρία χρόνια», είπε, «η προσωρινή αδυναμία τους θα ξεπεραστεί». Μίλησε επί τρεις ώρες, αλλά όταν τέλειωσε, εξακολουθού­ σε να μην τους προσδιορίζει ακριβώς το πότε η ΠΡΑΣΙΝΗ, η επιχείρηση κατά της Τσεχοσλοβακίας, θα άρχιζε. Oi γνώμες διέφεραν. 0 Neurath εί­ π ε στον Wiedemann, καθώς έφευγαν από την Καγκελαρία: «Ώστε λοι­ πόν, έχουμε ακόμη τουλάχιστον ένα χρόνο. Πάρα πολλά μπορούν να συμβούν μέχρι τότε». Αργότερα εκείνο το Σάββατο, ο Γκαίρινγκ κάλεσε τους ανώτατους α ρ ­ χηγούς του της Λουφτβάφε σε σύσκεψη την άλλη μέρα. Στις 30 Μαΐου, και πάλι την 1η Ιουνίου, στο ημερολόγιο του Fritz Todt σημειώνεται ότι γευμάτισε με τον Χίτλερ: ο Χίτλερ του ανέθεσε επίσημα να επιβλέψει τα κατασκευαστικά έργα του Στρατού στο Δυτικό Τείχος. Την 1η Ιουνίου, το Υπουργείο Αεροπορίας κυκλοφόρησε τις διαταγές του για την κατασκευή της Δυτικής Ζώνης Αεροπορικής Άμυνας. To Ναυτικό δεν επέδειξε μικρό­ τερη σπουδή. O Ραίντερ" είχε, προφανώς, τονίσει στον Χίτλερ, κατά τη συνάντησή τους της Πέμπτης, ότι σε οποιοδήποτε πόλεμο στα δυτικά, ο πρώτος στρατηγικός σκοπός των Ναζί θα έπρεπε να είναι η επέκταση των παράκτιων βάσεών τους με την κατοχή των ουδέτερων χωρών Βελγί­ ου και Ολλανδίας, γι’ αυτό κι ο Χίτλερ ανέφερε αυτόν τον σκοπό σε μια μυστική σύσκεψη με τους υπουργούς και στρατηγούς του, την επομένη, 28 Μαΐου.100 Μόνο το Γενικό Επιτελείο Στρατού συμμορφώθηκε, αλλά πολύ α π ρ ό ­ θυμα. O Beck πρότεινε στον Μπράουχιτς να κάνουν το κέφι του Χίτλερ «για την ώρα». O Χίτλερ, με τη σειρά του, σχολίαζε με κυνισμό στον Γκαίρινγκ: «Αυτοί οι γέροι στρατηγοί μόλις που θα καταφέρουν να τ α ­ κτοποιήσουν την Τσεχοσλοβακία - και μετά, θα έχουμε μια περίοδο χάριτος τεσσάρων ή πέντε χρόνων». O ΧΙΤΛΕΡ τώρα σκεπτόταν να διαλύσει την Τσεχοσλοβακία με μια κεραυνοβόλα εκστρατεία τεσσάρων ημερών. (H Γαλλία θα χρειαζόταν τουλάχι­ στον τέσσερις ημέρες για να κινητοποιηθεί). Στον Schmundt περιέγραψε την εκστρατεία, όπως την είχε στο μυαλό του: την Πρώτη Ημέρα, οι Πε­ μπτοφαλαγγίτες του θα σαμποτάριζαν τα «νευραλγικά κέντρα» των Τσέχων, ενώ τα οχυρά θα καταλαμβάνονταν με την τακτική του Δούρειου Ίπ π ο υ ή θα βομβαρδίζονταν από τη Λουφτβάφε. Τη Δεύτερη Ημέρα, καμουφλαρισμένες μονάδες θα καταλάμβαναν τις γέφυρες-κλειδιά και θέ­

155

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

σεις μεταξύ των γερμανικών συνόρων και των εχθρικών οχυρών. Την Τρί­ τη Ημέρα, πάνω από αυτές τις γέφυρες θα ξεχύνονταν οι μηχανοκίνητες μονάδες του Στρατού, για να ανακουφίσουν τα στρατεύματα που θα βρί­ σκονταν ανάμεσα στα οχυρά. Και την Τέταρτη Ημέρα, θα ακολουθούσαν οι μεραρχίες που θα περίμεναν στα σύνορα, ενώ ένας μηχανοκίνητος σχη­ ματισμός και η 2η Μεραρχία Panzer θα ορμούσαν στην καρδιά της Τσεχο­ σλοβακίας. Oi τελικές Οδηγίες Επιχειρήσεων προς το OKW τις οποίες υπέγραψε ο Χίτλερ στις 30 Μαΐου, δεν έδιναν ημερομηνία για την επίθεση. To έ γ ­ γραφο όμως αυτό, άρχιζε ως εξής: «Έχω πάρει την αμετάκλητη α π ό φ α ­ ση να συντρίψω την Τσεχοσλοβακία με στρατιωτικά μέσα».

%*^*^iij*p.Nv j4*s* *— $

k) $K*N**^ 'j^*v: y^w V*^4l· 4^ ^ M < * &W$ ^*4££ & V * * v*t*ir><^ 'VrtA&iiv^*. **,v>V ^%ivA>v,^ ^*^f>

^ ’?HW«s v*4i Λ^Α\Μ__*W^l+^vvm
,

·

ry+&K*jp Λννίί Hf*4"' ^ ^**fyf*

/ ^y^%A<^CS,^Kv*w' vVW M 5· ^vi^*^^**^*" ' 4 C w ^ f c f t ftA i 4 λ ^ 4 ύ ν ν ν ξ

^ > ^ w | ^ , \ S K ^ v v *w S *rtr-

Υ&^Ρ**%$ 4^wr^ V^N^ Sv*w\ *v^*^*w*. ^ Jf

*J

sh^w**

<^^(. ^f^t4v^v ^^ν^ΛΛ \w4y-

%t. 'W%*^V* &■ . V>W»Wv Ί H4*vU*>MVyVW^Vw*i&V^ λ4ί> Wv. <'ftw* ^ &* ν ^ .!^ W >$siin***Wv*i**} * ‘v

^ ^ * * K l S *\ > » ν Λ < Λ ν ^ ί^ ν

^ & *^ h U t

1$ £ $

*i i&$6!

% Λ '^|Wiv%^i^vV^ : ^s^W^*. ^r>4Afe^-

^>>*cV' **^*^*w* ^v,|iwM· *?<«t'^*3 hv>vvw«H. *v*>^w yv* * » . e£ί ¢ ¢0ί> ' V vS$4 v i6*cW^W ir)f*^ ^v1V^lu ^>c &*Bvi**. if% *.^*v^>U^^ ^"^. ^ f 4j»|sw· ^jgF ^J ^$>*+*X**Jfa,$' &^^tVvy*V*X

i>'&*^rw

ί ? ^^^>W^*^^v^y* λ\<· ^w^u *^*Hj**t **£ *^fr VH **^9B Tw- y ^ i ^ v . ^ : ^*H*c*j ^jSBt! ^*^*UA,^. VVliUi ^iw tiiS'f w ^ * & ip ^ ^ rjp V ψ-W ^ tv**p. W 5Wi^wWj . - S H.Jtl- t t r , i c ^ &^4>^'^wA»^w .

1' "

W ^ * * fv * * f fr ^ .

&j %5f&^%Wvvs^. «vjJwvJii^.

Oi χ ειρ ό γρ α φ ες σημειώσεις του αρχιυπασπιστή του Χίτλερ, Συν/ρχη Rudolf Schmundt (“Schm”) γ ια την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. (ΕΘΝΙΚΑ APXEIA Η.Π.Α.)

H AAAH ΠΑΕΥΡΑ TOY XITAEP

Ε

ΝΩ 0 ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ των Ναζί στρεφόταν α ρ γά κα τά της Τσεχοσλο­

βακίας μέσα στο καλοκαίρι του 1938, ο Χίτλερ έμενε στο Μ πέργκ οφ κι ακολουθούσε τη νωχελική ρουτίνα ενός επαρχιώ τη α ρ ισ το ­ κράτη, περιτριγυρισμένος α π ό τους προσ ω πικούς του φίλους και τ α μέλη των οικογενειών τους. Σηκωνόταν α π ό το κρεβάτι στις 10 π.μ. το πρω ί, διάβαζε τις εφημερίδες, τριγύριζε εδώ κι εκεί, έβ λεπε μια κι­ νηματογραφική ταινία, που διά λεγε π ά ν τ α ο ίδιος, κι α ποσυρόταν π ε ­ ρίπου μεταξύ 10-12 το βράδυ. Κ ά ποια φορά, έμεινε ά γρ υπνος μέχρι τις 3.15' π .μ . για να ακούσει τα α ποτελέσ μ α τα α π ό έναν α γώ να π υ γ ­ μαχίας στις Η.Π.Α. μ εταξύ του Max Schmeling και του μαύρου Joe Louis. Αλλά ο δικός του πρω ταθλητής ηττήθηκε και για μέρες μετά, οι υπ α σ π ισ τές του χαμογελούσαν σαρκαστικά καθώ ς του έδιναν, σε πιστή μετάφ ραση τ α τη λεγρ α φ ή μα τα π ο υ έρχονταν α π ό πολίτες των Η .Π .Α . «Χ ερ Α δόλφο Χίτλερ, Βερολίνο, Γ ερ μ α νία » , τη λ εγρ α φ ο ύ σ ε ένας ανταποκ ριτή ς α π ό το Κολοράντο, «Π ώ ς νιώθετε μετά την α π ο ­ ψινή ήττα του υ π ’ αριθμόν «Έ να » Ναζί π υγμ ά χου α π ό Αφρο-Α μερικ α νό;» Ki ένα άλλο: « Τ α συλλυπητήριά μας για τη θλιβερή αποψινή εμφάνιση του χερ Μαξ. Άντεξε ακριβώ ς όσο θα αντέξετε κι εσείς αν εφορμήσουμε στην Γερμανία». Oi στρατιω τικοί σύμβουλοι του Χίτλερ πήραν τη συνηθισμένη τους καλοκαιρινή ά δεια . O Γιόντλ κι ο Schm undt πήραν π έντε εβδομάδες, μέχρι τ α τέλη Ιουλίου, ύσ τερ α έφ υγε ο Κάιτελ μέχρι τ α μέσα Α υγούστου. Α ρ γά τον Ιούνιο του 1938, έφ τα σε ένας νέος ναυτικός υ π α σ π ι­ στής, ο αυστηρός πλω τά ρχη ς A lw in-Broder Albrecht α π ό την Φριζία, ενώ ο Puttkam er επ έσ τρ εψ ε σ τα αντιτορπιλικά. O κομψός υ π α σ π ι­ στή ς τη ς Λ ο υ φ τβ ά φ ε Nicolaus von Below εξα κολουθούσε να είναι εκεί, ό π ω ς και ο νέος υ π α σ π ισ τή ς του Στρατού, ο φ α ντα χτερ ός και χω ρα τα τζή ς Gerhard Engel. O Χίμλερ είχε α π ο σ π ά σ ει επίσης κοντά στον Χίτλερ έναν όμορφο Obersturmfiihrer τω ν SS, τον Max W unsche, ως υπ α σ π ισ τή . To ημερολόγιο101 αυτού του τελευταίου μας π ρ ο σ φ έ ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

157

ρει ζω ντανές εντυπώ σεις α π ό τη ζωή του δικ τά τορ α και των κα θη με­ ρινών συνηθειών του, ό π ω ς επίσης α ποδεικνόει τη σχεδόν ολοκληρω ­ τική α π ο υσ ία α π ό το Μ πέργκοφ των Gauleiter και τω ν άλλων Ναζί αξιω ματούχω ν. Μια φορά, ο Viktor Lutze, αρχηγός του Ε πιτελείου τω ν SA, π έρ α σ ε απρόσκλητος την πύλη του Μ πέργκοφ. Μ ετά α π ό αυτό, ο Χίτλερ διέτα ξε τους φρουρούς του να αρνηθούν την είσοδο σε οποιοδή ποτε ζητούσε να τον δει χωρίς ραντεβού. To Μ πέργκοφ ήταν η ιδιωτική κατοικία του και πολλές φορές, κ α τά τη διά ρ κεια των κρίσεων π ο υ θα έρχονταν, ο Μ πόρμαν ή ο Lam m ers θα εξέδιδαν δ ια τα γ ές με ανάλογο περιεχόμενο. Εκεί, ο Φύρερ τους μπορούσε να κουβεντιάζει α π λ ά με τον Heinrich Hoffman, φ ω το γ ρ ά φ ο τη ς « α υ ­ λής» του, ή με τις διά φ ορες κυρίες π ο υ τελευτα ία είχαν κερδίσει την εύνοιά του. To ημερολόγιο του W unsche α να φ έρει ότι ο νεαρός α ρχι­ τέκ τονα ς Albert Speer ήταν τα κτικός επισ κέπτης κι ότι τηλεφώνησε γ ια να του α να γγείλει ότι α πέκ τησ ε μια-κόρη. Και μια φορά, α ν α φ έ ­ ρει π ω ς ο Χίτλερ π α ρ ά γ γ ε ιλ ε στον Μ πόρμαν να αγορ ά σ ει ένα ιδιω τι­ κό αυτοκίνητο, επειδή επιθυμούσ ε να π ρ α γ μ α το π ο ιή σ ει ένα ειδικό τα ξίδι κ ά π ο υ «ινκόγκνιτο». H περιφρόνηση του Χίτλερ για τους δικηγόρους ήταν φημισμένη. Σ τα 1935, είχε μάθει ότι το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ακυρώσει τη δ ια ­ θήκη μιας γη ρ α ιά ς κυρίας, επειδή την είχε γρά ψ ει σε χαρτί σημειω μα­ τάριου με τυπω μένο το όνομά της. O Χίτλερ έστειλε να καλέσουν τον F ranz Giirtner και συνέταξε μαζί του έναν ειδικό νόμο α να τρ έπ ο ν τα ς τη γελοία νομοθεσία, όταν όμω ς επρόκειτο, να συντάξει τη δική του διαθήκη, τον Μ άρτιο του 1938, την έγρα ψ ε ιδιόχειρα σε επίσημο χ α ρ ­ τί. (Αυτό δεν εμπόδισε τους μεταπολεμ ικούς δικηγόρους να την α κ υρώσουν, επίσης με κυβερνητικές οδηγίες.) Α πέδ ειξε το τι σ κεπτότα ν γ ια τους δικηγόρους σε μια οδηγία του, τον Αύγουστο του 1942, που τη μ ετέφ ερ ε ο L am m ers στον Gurtner: « Σ ε π ο λ λ ές π ε ρ ιπ τώ σ ε ις» , α ποφ α ινότα ν ο Χίτλερ, « θ α είναι α ναμφ ίβολα α να γκ α ίο να καθορί­ σουμε αν υπήρξαν σεξουαλικές σχέσεις μ εταξύ δυο ατόμω ν ή όχι. Αν, ωστόσο, κ άτι τέτοιο είναι πολύ γνω στό, είναι τελείω ς π ερ ιττό να α π ο δείξο υ μ ε αν τ α ά το μ α που είχαν σχέση, είχαν έρθει, σε σ εξουαλι­ κή επα φ ή π ώ ς και πού. H κ α τ ’ α ντιπα ρ ά σ τα σ η εξέταση των γ υ ν α ι­ κών ιδιαίτερα θα π ρ έ π ε ι να σ τα μ α τή σ ει!» Συνέχιζε ο Lammers: « Κ ά ­ θε φ ορ ά π ο υ οι α ξιω μ ατικοί τη ς αστυνομίας ή οι δικ α σ τές εφ α ρ μ ό ­ ζουν την κ α τ’ α ντιπα ρ ά σ τα σ η εξέταση, π ρ ο σ π α θ ώ ντα ς να α π ο σ π ά ­ σουν λ επτομ έρειες σχετικά με το π ώ ς και το π ο ύ διεπράχθη η συνου­ σία, ο Φ ύρερ έχει την ξεκάθαρη εντύπωση ότι αυτό γίνετα ι για τους ίδιους λόγους που οι ίδιες α υτές εξειδικευμένες ερωτήσεις γίνονται α π ό το υ ς π α π ά δ ε ς στο Ε ξομ ολογη τή ρ ιο».102 To ημερολόγιο του Max W unsche φανερώνει και μερικά άλλα ζητή­

158

DAVID IRVING

ματα που απασχολούσαν το μυαλό του Χίτλερ, εκείνο το καλοκαίρι του 1938. Στις 17 Ιουνίου, «ο Χίτλερ διέταξε να αλλάξουν το βάθρο της προτομής του Στράους». Στις 7 Ιουλίου, «ο Φύρερ παραγγέλλει οι ιστοί των σημαιών που χρησιμοποιούνταν συχνά, να μένουν μόνιμα στη θέση τους». Πέντε ημέρες αργότερα, «έδωσαν μια επιστολή στον Φύ­ ρερ, καθώς πήγαινε με αυτοκίνητο στο Μπέργκοφ. Σε αυτήν, ένας π ο ­ λίτης παραπονιόταν ότι ακόμη δεν είχε πάρει απάντηση σε ένα γράμμα που έστειλε πριν από χρόνια (επί Καγκελαρίας Bouhler). O Φύρερ ενοχλήθηκε πολύ και διέταξε καθετί που απευθυνόταν σε αυτόν να θεω­ ρείται επείγον». Στις 14 του μηνός βρίσκουμε τον Χίτλερ να έχει μια σοβαρή συζήτηση «για το πώς θα ήταν δυνατό να κατασκευάζονται όλα τα τσιγάρα χωρίς νικοτίνη». Λίγες ημέρες αργότερα, «δηλώνει ότι απαγορεύεται τελείως το κάπνισμα στο Μπέργκοφ». Όλες αυτές οι ασημαντότητες επεκτείνονταν και στην ασφάλεια των δρόμων: «στις 4.45 μ.μ., ο Φύρερ κατέσχεσε την άδεια οδήγησης του οδηγού του Gruppenfuhrer των SS, [Fritz] Weitzel, για έξι μήνες κι έδωσε εντολές να εφαρμοστούν αυστηρά μέτρα εναντίον των παραβατών της οδικής κυκλοφορίας». To ημερολόγιο του Wunsche καταγράφει επίσης μι­ κρές, άγνωστες πράξεις ανθρωπισμού: « 0 Φύρερ θα γίνει νονός στα τρίδυμα της κυρίας Feil από τον Κιρχανσέρουνγκ. Έ να καροτσάκι για μωρά παραγγέλθηκε στο Μόναχο και 300 μάρκα στάλθηκαν στη μητέ­ ρα. Oi λογαριασμοί του γιατρού θα πληρωθούν». Στις 21 Ιουλίου ο Wunsche κατέγραφε: «Γεύμα στην Osteria. 0 Χίτλερ διατάσσει να δ ο ­ θεί βοήθεια στη γυναίκα που του παρέδωσε μια επιστολή καθώς ερχό­ μαστε από το Ομπερσάλτσμπεργκ. 0 συνταγματάρχης των SS [Hans] Rattenhuber παρέλαβε 300 μάρκα γι’ αυτό τον σκοπό». Αυτός ήταν ο «δημοφιλής δικτάτορας» - φίλος των Τεχνών, ευερ­ γέτης των φτωχών, υπερασπιστής των αθώων, διώκτης των εγκλημα­ τιών. Σε ένα προηγούμενο Τπουργικό Συμβούλιο, στις 8 Ιουλίου 1933, είχε ταχθεί κατά της ποινής του θανάτου για οικονομικό σαμποτάζ, υποστηρίζοντας: «Είμαι εναντίον της επιβολής της θανατικής ποινής, επειδή κάτι τέτοιο είναι μη αναστρέψιμο. H ποινή του θανάτου θα πρέπει να επιβάλλεται για τα πιο σοβαρά εγκλήματα και μόνο, ιδιαί­ τερα για όσα έχουν πολιτικό χαρακτήρα». Tov Ιούνιο του 1938, ωστό­ σο, οι συνειδησιακοί δισταγμοί του ήταν λιγότεροι. «O Φύρερ υ π ο ­ γράφει τον νέο νόμο που προβλέπει τη θανατική ποινή για τους λη­ στές των αυτοκινητοδρόμων», και συγκεκριμένα, μια εβδομάδα αργό­ τερα, « 0 Φύρερ επικυρώνει τη θανατική ποινή για τον ληστή των εθνικών οδών Gotze». Επίσης παρενέβαινε ανοικτά στη δικαστική διαδικασία. « 0 Φύρερ», σημείωνε ο Munsche, «διατάσσει ο Salzberg, ο δολοφόνος των γυναικών, να καταδικαστεί όσο γίνεται πιο γρήγορα. 0 Υπουργός Δικαιοσύνης Giirtner ειδοποιήθηκε σχετικά με αυτό».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

159

Κάθε μέλος του Επιτελείου του Χίτλερ που ήθελε να παντρευτεί, έπρεπε να εξασφαλίσει πρώ τα την άδειά του, από τον πιο αξιοσέβαστο στρατάρχη, μέχρι τον πιο ταπεινό δεκανέα. Έ δειχνε προσωπικό ενδιαφέρον για τις μέλλουσες συζύγους, απαιτώ ντας να δει φω το­ γραφίες τους και συχνά αστειευόταν σχετικά με τις ιδιομορφίες του προτεινόμενου συνοικεσίου. Όταν τον Αύγουστο του 1936, ο οδηγός του Χίτλερ, Kempka, πρότεινε γάμο σε κάποια Rosel Bubenstinger, ο Schaub έγραψε πρώ τα στην υπηρεσία των SS ζητώντας μια γρήγορη έρευνα για το ποιόν της, μέχρι που να βρεθεί κάτι στραβό για τους προγόνους της. Ύστερα, ο Schaub τους τηλεφώνησε οδηγίες να μ ην βιαστούν να διεξάγουν αυτήν την έρευνα, «αλλά, αντίθετα, να την παρατείνουν, για να παρεμ ποδιστεί ο γάμος. Αυτή είναι η σαφής εντολή ενός Κορυφαίου Προσώπου», πρόσθετε εννοώντας ξεκάθαρα τον Χίτλερ.103 O ίδιος ο Χίτλερ αρνιόταν να παντρευτεί. Είχε διακηρύξει ότι ήταν καθήκον για κάθε γερμανική οικογένεια να αποκτήσει τέσσερα παιδιά, αλλά κυνικά ο ίδιος εξακολουθούσε να μένει εργένης. Έ π ρ ε ­ π ε να λαβαίνει υπόψη του και την ψήφο των γυναικών. Αυτός είχε νυμφευθεί την Γερμανία, έλεγε. Στη δεκαετία του ’20 έβρισκε τυχαία γυναίκες για να διασκεδάσει μια βραδιά - ο Emil Maurice, ο οδηγός του, είχε πει κάποτε στις γραμματείς104 του Χίτλερ ότι τον πήγαινε στο Βερολίνο και ότι «οργάνωνε» κορίτσια γ ι’ αυτόν. H πρώτη ερω ­ τική ιστορία που γ ι’ αυτήν είχε συνεχώς πικρές αναμνήσεις, ήταν με μια θετή ανεψιά του, την Geli Raubal, κόρη της ετεροθαλούς αδελφής του Άντζελα. O τραγικός θάνατος της Geli σε ένα κλειδωμένο δ ω μ ά ­ τιο στο διαμέρισμα του Χίτλερ στο Μόναχο, θα σφράγιζε την καμπή της σταδιοδρομίας του - μια στιγμή όπου θα προετοιμαζόταν για το μέλλον, αποδιώχνοντας όλες τις σαρκικές ηδονές, με την πιο κυριολε­ κτική έννοια. 0 γιατρός του, Karl Brandt, θα έγραφε με συμπάθεια γ ια την ηθική ανακούφιση και στήριξη που αυτή η νέα κοπέλα πρόσφερε στο Χίτλερ στα χρόνια του αγώνα του. «Θυμάμαι τη συγκίνη­ ση με την οποία μιλούσε ο Χίτλερ γ ι’ αυτήν στα πρώ τα χρόνια ήταν κάτι σαν τη λατρεία μιας Μ αντόνας».105 H Geli είχε αυτήν τη χαμογελαστή αποφασιστικότητα που ο Χ ίτ­ λερ λάτρευε σε μια γυναίκα, αλλά ζήλευε τις άλλες κοπέλες. To 1930 τον έπεισε να την πάρει μαζί του στις Γιορτές του Οκτώβρη στο Μό­ ναχο. Ενώ ο Χίτλερ έτρωγε ένα ψητό κοτόπουλο, πίνοντας μπίρα, εκείνη είδε τον Heinrich Hoffman να καταφθάνει παρέα με ένα όμορ­ φο ξανθόμαλλο κορίτσι, το οποίο σύστησε γελώντας σε όλους τρ ιγύ ­ ρω σαν α ν ε ψ ιά του. H Geli το εξέλαβε αυτό ως ειρωνεία εις βάρος της. Την επόμενη φορά που είδε την κοπέλα ήταν σε μια φω τογρα­ φία, να την κοιτάζει ακτινοβολώντας από τη βιτρίνα του στούντιο

160

DAVID IRVING

που είχε o Hoffman στο Μόναχο στην Amalien Strasse, όταν το ζεύ­ γος Schaub είχε πάει το Μάιο του 1931, για να βγάλει τις φω τογρα­ φίες του γάμου του. H κοπέλα αυτή ήταν η Εύα Μπράουν, 21 ετών τότε, μια από τις πιο χαριτωμένες γραμματείς του Hoffman. Μέσα στους επόμενους μήνες, η Εύα έβαλε στα κρυφά δυο τρυφερά ραβα ­ σάκια στις τσέπες του ανυποψίαστου Χίτλερ. To ένα το βρήκε π ρ ώ ­ τη η Geli. Tov Σεπτέμβριο του 1931, η βασανιστική ιστορία της Geli με τον Χίτλερ τελείωσε με την αυτοκτονία της. Αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά με το Walther των 6mm, το πιστόλι του Χίτλερ. To συναισθη­ ματικό πλήγμα που του προκάλεσε το γεγονός, δεν θεραπεύτηκε π ο ­ τέ. Διέταξε να κλείσουν το δωμάτιό της και να το αφήσουν όπως ήταν, με το αποκριάτικο κοστούμι της, τα βιβλία της, τα λευκά της έπιπλα και τα άλλα της υπάρχοντα σκορπισμένα τριγύρω, έτσι όπως ήταν την ημέρα που πέθανε. Συντάσσοντας τη διαθήκη του το Μάιο του 1938, παρήγγελλε: «Τα πάντα στο δωμάτιο του σπιτιού μου στο Μόναχο, όπου η ανεψιά μου Geli Raubal έμενε συνήθως, να δοθούν στην αδελφή μου Άντζελα» - τη μητέρα της Geli. ΛΙΓΕΣ ημέρες μετά τον θάνατο της Geli, ο Χίτλερ βρήκε άλλο ένα ση­ μείωμα από την Εύα, όπου εξέφραζε τα συλλυπητήριά της. H Εύα Μπράουν είχε κάτι από τον χαρακτήρα της Geli. «Όσο πιο σπουδαίος είναι ο άνδρας», διατύπωνε ως αξίωμα ο Χίτλερ το 1934, «τόσο πιο ασήμαντη πρέπει να είναι η γυναίκα του». O απλός χαρακτήρας της Εύας ταίριαζε απόλυτα στην άποψη αυτή. Είχε φοιτήσει αρχικά σε μοναστήρι, αλλά όσο μεγάλωνε αποκτούσε αυτοπεποίθηση και χάρη. Στην αρχή ο Χίτλερ αρκέστηκε μόνο να την καλέσει για τσάι στο διαμέρισμά του στο Μόναχο κι η Εύα χρειάστηκε να καταφύγει στην πιο μεγάλη γυναικεία πονηριά για να τον κερδίσει. Έ γραψ ε ψέματα στο ημερολόγιό της τον Μάιο του 1935, απειλώντας ότι θα αυτοκτονήσει, και το άφησε δήθεν ανέμελα κάπου για να το βρει ο Χίτλερ. (Είχε εξοργιστεί από φήμες ότι μια από τις γνωστότερες καλλονές της γερμανικής κοινωνίας, η βαρόνη Sigrid Laffert, ήταν τακτική κ α ­ λεσμένη του στο Μπέργκοφ). H Εύα κατάπιε μια δόση -α λ λ ά όχι υπερβολική- υπνωτικών χαπιών και τη «μετέφεραν βιαστικά στο νο­ σοκομείο». O Χίτλερ έσπευσε στο Μόναχο, τρομαγμένος απλώς και μόνο από την διαγραφόμενη απειλή ενός δεύτερου σκανδάλου σχετι­ κού με αυτοκτονία όπου πάλι θα αναμειγνυόταν το όνομά του. Του έδειξαν το «ημερολόγιό» της. Αμέσως μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, η πολυμήχανη κοπέλα πασπαλίστηκε με πούδρα για να φαίνεται ωχρή και του παρέστησε την άρρωστη, ενώ οι φίλες της ξε­ καρδίζονταν στα γέλια από το πάνω πάτωμα.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

161

Έτσι, η Εύα κέρδισε τον Αδόλφο της. Στα 1936, παραβρέθηκε στη μεγάλη συγκέντρωση της Νυρεμβέργης. Στο ξενοδοχείο Kaiserhof, η κυρία Angela Raubal, η μητέρα της Geli που βρισκόταν σε πένθος, τη συνάντησε πρόσωπο με πρόσωπο. H αγανακτισμένη μητέρα πήρε τις μισές γυναίκες του ξενοδοχείου με το μέρος της, ενώ οι υπόλοιπες πήγαν με το μέρος της Εύας. Ή ταν ένας ανοικτός πόλεμος, μέχρι που μπήκε στη μέση ο Χίτλερ και είπε στην ετεροθαλή αδελφή του να φύγει από την Νυρεμβέργη και να του αδειάσει τη γωνιά από το Μπέργκοφ, όπου μέχρι τότε φρόντιζε το σπίτι του. H Εύα Μπράουν μετακόμισε στο μόνιμο διαμέρισμά της στο Μπέργκοφ, αλλά η βίλα έγινε τώ ρα το χρυσό κλουβί της. Όταν έφταναν οι επίσημοι καλεσμέ­ νοι, εκείνη αποσυρόταν στα δωμάτια της σοφίτας διαβάζοντας παλιά κινηματογραφικά περιοδικά. Ή ξερε ότι ο Χίτλερ δεν θα την πα ρ ο υ ­ σίαζε ποτέ δημόσια ως σύζυγό το υ .106 Με το πέρασμ α των χρόνων, η Εύα, κι ο Αδόλφος αντάλλαξαν πολλές εκατοντάδες ιδιόγραφες επιστολές. Γέμιζαν ένα μπαούλο, που το λεηλάτησε τον Αύγουστο του 1945 ένας αξιωματικός της α μ ε­ ρικάνικης CIC*. Και με το πέρασμα των χρόνων, ο Χίτλερ της έμεινε πιστός. Κ ατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του, έτσι κι αλλιώς, η γενετήσια ορμή του ήταν μειωμένη - τα ιατρικά μητρώα του δείχνουν μόνο τη μισή έκκριση ορμονών από τους όρχεις του στο πλάσμα του αίματός του, σε σύγκριση με αυτήν ενός στελέχους επιχειρήσεων ή με ενός άνδρα που εξέτιε μια ποινή μακράς φυλάκισης. To ιδιωτικό προσωπικό του ήξερε την ύπαρξη της Εύας, αλλά κρατούσε καλά το μυστικό. Δεν τη συνέστησαν ποτέ σ τη νΈ μ μ υ Γκαίρινγκ. To προσω ­ πικό αναφερόταν σε αυτήν με τα αρχικά της «Ε.Μ.», κι όταν α π ε υ ­ θύνονταν στην ίδια, την αποκαλούσαν «κυρία» και φιλούσαν το χέρι της. O Χίτλερ τη φώναζε Patscherl κι εκείνη, «Αρχηγό». Συνέχιζε να της καταβ άλει τον μηνιαίο μισθό που έπαιρνε σ τα στούντιο του Hoffman μέχρι το τέλος της ζωής τους. Υπήρχε μια ξεκάθαρη συναι­ σθηματική ταύτιση μεταξύ τους, με μια ένταση που δεν αποδείχτηκε ποτέ πραγματικά, εκτός από τον τρόπο που διάλεξαν για να φύγουν από αυτόν τον κόσμο - την αυτοκτονία τους, το 1945. H Εύα παρέμεινε η ανώνυμη σκιά του Χίτλερ μέχρι το τέλος. * Σ.τ.Σ.: Δείτε σε σχετική σελίδα 30 της Εισαγωγής. To πρακτορείο Τύπου Dana ανήγγειλε, στις 22 Νοεμβρίου 1945: «Ένα κουρελιασμένο, γκρίζο χιτώνιο κι ένα σχι­ σμένο μαύρο παντελόνι - η στολή που φορούσε ο Χίτλερ κατά την ημέρα της από­ πειρας δολοφονίας του, στις 20 Ιουλίου 1944, ήταν ανάμεσα στα υπάρχοντα της Εύας. Πολλά κουτιά, άλμπουμ με φωτογραφίες, αντίγραφα επιστολών που είχε γράψει στον Χίτλερ, βρίσκονται τώρα στη φύλαξη του Στρατού». H πληροφορία προερχόταν από τον επιτελάρχη του Αϊζενχάουερ, υποστράτηγο Edwin L. Silbert. H στολή του Χίτλερ κάηκε τελετουργικά από τους Αμερικανούς το 1948.

Il

162

DAVID IRVING

H MONH άλλη γυναίκα της οποίας ο Χίτλερ εκτιμούσε τη συντροφιά, ήταν η Gerti Troost, η νεαρή χήρα του αρχιτέκτονα καθηγητή Ludwig Troost. Την πήρε υπό την προστασία του, τη διόρισε καθηγήτρια, και τη συμβουλευόταν σχετικά με τον συνδυασμό χρωμάτων για τα νέα ωραία κτίρια που οικοδομούνταν στην Γερμανία. O Χίτλερ είχε πρωτογνωρίσει τον άνδρα της στο σαλόνι της κυρίας Bruckmann το 1928, και την ίδια ημέρα είπε στον αρχιτέκτονα: «Όταν θα έρθω στην εξουσία, θα είστε ο αρχιτέκτονάς μου. Έ χω μεγάλα σχέδια στο μ υα­ λό μου και πιστεύω ότι είστε ο μόνος που μπορεί να τα υλοποιήσει». O Troost δεν έζησε όμως για πολύ. Καθώς ο Χίτλερ έδινε τα τρία καθιερωμένα χτυπήματα με το σφυρί στο θεμέλιο λίθο για τον Οίκο των Τεχνών (που βρίσκεται ακόμη στο σύγχρονο Μύναχο), το χερούλι του ασημένιου αυτού σφυριού έσπασε, οιωνός της χειρότερης κακοτυ χία ς, ό π ω ς ψιθύρισε διόλου ευ γενικά ο το π ικ ό ς α ρ χιτέκ το να ς Schiedermayer στον Φύρερ, στη διάλεκτό του: Dos bedeudt a Ungluck. 0 ίδιος ο Χίτλερ είχε σχεδιάσει τις γενικές γραμμές του Οίκου των Τεχνών, σε ένα σκίτσο στο πίσω μέρος του καταλόγου ενός εστιατο­ ρίου, κάποια μέρα τον 1931 - μια στοά σε αυστηρές αρχαιοελληνικές γραμμές που ακόμη και σήμερα την ονομάζουν κοροϊδευτικά Σταθμό Αθηνών του Μονάχου. O Οίκος των Τεχνών εγκαινιάστηκε το 1936, και γύρω στα 1938 θεωρήθηκε από το Κόμμα σταθερός συντηρητικός κυματοθραύστης των Ναζί απέναντι στην ανερχόμενη παλίρροια της εκφυλισμένης εβραϊκής Τέχνης. O Χίτλερ διατηρούσε με ευλάβεια στο διαμέρισμά του ένα βιβλίο με φωτογραφίες από το Ανάκτορο της Κνωσού στην Κρήτη, κι αυτό επηρέασε τα αρχιτεκτονικά του γούστα. Σχεδίαζε με πενάκι και σινική μελάνη εκατοντάδες μνημεία, αψίδες, γέφυρες και οικοδομήματα σαν ναούς, με εξαιρετικά καλό μ ά ­ τι ως προς τις αναλογίες χα ι την προοπτική, π α ρ ’ όλο που όλα έδει­ χναν μια τάση για υπερφορτωμένη διακόσμηση σαν του Gottfried Semper, ο οποίος είχε οικοδομήσει πολλά από τα κτίρια του 19ου αιώ­ να στην Βιέννη. O Troost επηρέασε τον Χίτλερ προτείνοντάς του κυ­ ρίως νεοκλασικά σχέδια - κολόνες από γρανίτη και μάρμαρο, καθώς και τα επιμήκη κτίρια που χαρακτήριζαν τα δώδεκα χρόνια της ναζιστικής εξουσίας. Τη θέση του Troost, ως προϊστάμενου αρχιτέκτονα του Χίτλερ, π ή ­ ρε ο Albert Speer, που είχε χτίσει προνοητικά για τον εαυτό του μια βίλα-στούντιο, ψηλότερα στο Ομπερσάλτσμπεργκ. O Speer έγραφε σε ένα μνημόνιο,107 στις 31 Αυγούστου 1938: Μόνον λίγοι ά νθρω π οι ξέρουν το μ έγεθος τω ν σχεδίων το υ Φ ύρερ γ ια την αναδιαμόρφ ω σ η το υ Βερολίνου, της Ν υρεμβέργης, το υ Μ ονάχου και του Α μβούργου. Α υτές οι τέσσερις π ό λεις θα αποκτήσουν μ έσα στα ε π ό μ ενα

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

163

δ έκ α χρόνια κτίρια π ο υ θα απασχολήσουν ένα μεγάλο μέρος τω ν ε π α γ ­ γελμ ατικώ ν οικοδομικών δραστηριοτήτων, ενώ η π α ρ α γ ω γ ή τω ν λατομείω ν μ ας ήδη δεν επα ρ κ εί γ ια να καλύψ ει τις τρέχουσες ανάγκες.

O Speer τόνιζε ότι δεν υπήρχαν αρκετοί αρχιτέκτονες εξοικειωμένοι με το ύφος που απαιτούσε ο Χίτλερ: O Φ ύρερ είχε ξεκινήσει α π ό βασικές σχεδιαστικές ιδέες, α π ό συχνές π ρ ο ­ σω πικ ές π α ρ ε μ β ά σ ε ις κι α π ό πλήθος προσ ω π ικώ ν βελτιώσεων, κι είχε δ η ­ μιουργήσει μια ν έα καλλιτεχνική σχολή π ο υ διέθετε, χω ρίς αμ φ ιβολία τα στοιχεία της βιω σ ιμότητας και της γενικής αρχιτεκτονικής γρα μμ ής. Σ ή μ ε­ ρα, ελάχιστοι αρχιτέκτονες δια δίδο υν τις σχεδιαστικές ιδέες του Φ ύρερ αρχιτέκτονες π ο υ γνω ρίζουν τι έχει σημασία γ ι’ αυτόν, μ έσ α α π ό τις σ τ ε ­ νές ε π α φ έ ς το υ ς μαζί του.

Από το 1937 και μετά, η γέφυρα του Έ λβα στο Αμβούργο ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Χίτλερ. Στις 29 Μαρτίου 1938, ο Todt κατέγραφε στο ημερολόγιό του: «Συζήτηση με τον Φύρερ για την κρεμαστή γέφυρα του Αμβούργου». O Χίτλερ προγραμμάτιζε επίσης μια τεράστια Αί­ θουσα Συνεδρίων, ένα κτίριο τόσο μεγάλο, ώστε θα ήταν αναγκαίο να προβάλλεται μια γιγάντια εικόνα του ομιλητή, σε μια οθόνη πάνω από το βήμα του με τη βοήθεια της τηλεοπτικής τεχνικής. Μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ο ερασιτέχνης αυτός αρχιτέκτονας θα σκιτσάριζε κτίρια και προσόψεις, ενώ ο πιστός του Speer θα κ α ­ τασκεύαζε μοντέλα σε κλίμακα, και τελικά τα ίδια τα κτίρια. O Χ ίτ­ λερ ήθελε τα μνημεία της ναζιστικής αναγέννησης να διαρκέσουν για χιλιετίες. Στις 17 Δεκεμβρίου 1938, όταν ο Todt του έφερε τα σχέδια του καθηγητή Wilhelm Thorak για ένα γιγαντιαίο Μνημείο της Ε ρ γα ­ σίας, το γεγονός αυτό έγινε φανερό: « 0 Φύρερ», έγραφε ο Todt, «εξέφρασε επιφυλάξεις ως προς το να χρησιμοποιήσουμε πέτρα από το Ούντερσμπεργκ... Μας συνέστησε ακόμα να εξετάσουμε αν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο κοκκινωπός γρανίτης ή κάποιο υλικό π α ­ ρόμοιας αντοχής έτσι ώστε αυτό το γιγαντιαίο μνημείο να βρίσκεται στη θέση του ύστερα από χίλια χρόνια και σε όλη του τη μεγαλοπρέ­ πεια, π α ρ ’ όλη την ατμοσφαιρική διάβρωση».108 O ΧΙΤΛΕΡ ΔΙΕΣΧΙΖΕ πάνω-κάτω ολόκληρη την Γερμανία με το α υ το­ κίνητο κι έβλεπε τα όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα. Του άρεσε να βλέπει τα πρόσω πα και τα χέρια των Γερμανών που ερ γά ­ ζονταν σε αυτά τα οικοδομήματα. Κάποια στιγμή, ο Wiedemann του ψιθύρισε, στα 1935: «Εξακολουθείτε να έχετε το λαό μαζί σας. Αλλά το ερώτημα είναι, για πόσον καιρό ακόμη;» O Χίτλερ του απάντησε

164

DAVID IRVING

αγανακτισμένος, «Με στηρίζουν περισσότερο από ποτέ - όχι «ακ ό ­ μη». Έ λα μαζί μου μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο Μόναχο, στην Στουτγάρδη, στο Βισμπάντεν, και θα δεις πόσο ενθουσιασμό δ ε ί­ χνουν οι άνθρωποι!» Δεν μπορούσε, ωστόσο, να αντέξει στην κριτική. Στις αρχές του 1939, ο W iedemann συνέταξε ένα σύντομο σκιαγράφημα από τις κουβέντες που έκανε με τον Χίτλερ: Ο ποια δή ποτε διαφω νία, όσο λογική κι αν ήταν, έμοιαζε κυριολεκτικά α δ ύ ­ νατη... O Φ ύρερ συνήθιζε να λέει ανέκ δο τα α π ό τον Π αγκόσμιο Π όλεμο... κι α π ό εμ π ειρ ίες της παιδικής και της νεανικής ηλικίας του, κι α π ο κ ά λ υ ­ π τ ε π ά ρ α π ο λλά α π ό α υ τ ά π ο υ του είχαν συμβεί με το π έρ α σ μ α τω ν χρ ό ­ νων, έτσι ώ σ τε όσοι γευ μ ά τιζα ν μαζί το υ πριν α π ό μια σ π ο υ δ α ία ομιλία, είχαν σχηματίσει μια μάλλον ξεκάθαρη ιδέα σχετικά με το τι επρόκειτο να π ει. Σ τα π ρ ώ τ α χρόνια, συχνά ξαφνιαζόμουν με τ α αχαλίνω τα σχόλιά του, σχετικά με το υς Ε βραίους, την Εκκλησία, την αστική τάξη, τις δημόσιες υπηρεσίες και του ς μοναρχικούς. Α ργότερα, με άφηναν π α ντελ ώ ς α δ ιά φ ο ­ ρο, γ ια τί ήταν τ α ίδια και τα ίδια.

Πριν τον πόλεμο, καλοκαίρι στην Β αυαρία. H Ε ύ α Μ πράουν, κοιμισμένη σε ένα λιβάδι. Α π ό ένα φίλμ που βρέθηκε στο Μ π έργκοφ το 1945. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Α Κ Ο Ν ΙΖ Ο Ν Τ Α Σ TH ΑΕΠΙΔΑ τακτικοί επισκέπτες εκείνου του καλοκαιριού του 1938 ήταν οι στρατιωτικοί. Σποραδικά, συγκεντρώνονταν στη Μεγάλη Αίθουσα του Μπέργκοφ - στρατηγοί τΟυ Στρατού και της Αεροπο­ ρίας ή ειδικοί επί των οχυρωματικών έργων, που στέκονταν όρθιοι, άβολα, πάνω στο σκούρο κόκκινο χαλί ή κοιτάζοντας ανήσυχα το τ α ­ βάνι με τη δρύινη επένδυση, μέχρι ο Φύρερ να κατέβει κάτω για να τους ακούσει. Δεν μπορούσε να καταλάβει τους στρατηγούς του. Για τον Χίτλερ, ο πρώτος πόλεμος ενός νέου έθνους θα ήταν τόσο ουσια­ στικός, όσο η αλλαγή δοντιών ενός μικρού παιδιού. Έ ξι χρόνια από τότε, στις 22 Ιουνίου 1944, θα ανέπτυσσε αυτήν την αιχμηρή φιλοσο­ φία σε μια μυστική ομιλία του109 σε στρατηγούς που μόλις είχαν προαχθεί: «Ό,τι κι αν γεννιέται σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να υποφέρει τον πόνο με τον ερχομό του. H πρώτη ένδειξη ζωής που μας δίνει ένα παιδί, αφήνοντας τη μήτρα της μητέρας του, δεν είναι μια κραυγή χ α ­ ράς, αλλά πόνου. Ki η μητέρα το ίδιο νιώθει, μόνο πόνο. Και το κάθε έθνος που ξεπροβάλλει σε αυτόν τον κόσμο, συνοδεύεται από δοκιμα­ σίες και βάσανα. Έ τσι έχουν τα πράγματα... To πιστοποιητικό γέννη­ σης των εθνών πρέπει πάντα να γράφεται με αίμα». H Λουφτβάφε εργάστηκε σκληρά όλο το καλοκαίρι, σχεδιάζοντας τους βομβαρδισμούς Τσεχικών πόλεων και αεροπορικές επιχειρήσεις, όλα αυτά, ωστόσο ήταν ένα «ανάθεμα» για τους παρηκμασμένους και γηραλέους στρατηγούς της Ράιχσβερ - ιδιαίτερα για τον Ludwig Beck, Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Όλο το καλοκαίρι συ­ νέτασσε φλύαρα μνημόνια με εσφαλμένα επιχειρήματα εναντίον της Επιχείρησης ΠΡΑΣίΝΗ. Ακόμη κι αν η Ουγγαρία επιτίθετο ταυτόχρονα, η εκστρατεία θα διαρκούσε τουλάχιστον τρεις εβδομάδες. Αλλά το νέο Δυτικό Τείχος δεν θα μπορούσε να κρατήσει περισσότερο από δυο εβδομάδες στην επίθεση των Γάλλων. To πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης του Χίτλερ για τον εξοπλισμό Ταγμάτων Εργασίας που θα επάνδρωναν το Δυτικό Τείχος, ήταν στρατιωτικώς ακατόρθωτο».

O

i ΛίΓΟΤΕΡΟ

166

DAVID IRVING

O στρατηγός Beck επιδοκίμαζε σχολαστικά την ιδέα καταστροφής της Τσεχοσλοβακίας. Αλλά, αναβλητικός καθώς ήταν, προτιμούσε όλα αυτά να συμβούν «στο μέλλον» - όχι τώρα που ήταν αυτός Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Τα μνημόνιά του γίνονταν όλο και πιο μεμψίμοιρα και εριστικά, μέχρι που τα μέσα Ιουλίου 1938, α π εί­ λησε τον Μπράουχιτς ότι θα καλούσε όλους τους κορυφαίους στρατη­ γούς να παραιτηθούν μαζί του, αν ο Φύρερ δεν εγκατέλειπε τις π ρ ο ­ θέσεις του. O Μπράουχιτς έδειξε το έγγραφο αυτό στον Χίτλερ. Τα επιχειρήματα του Beck στηρίζονταν μόνο σε εσφαλμένες εκτι­ μήσεις - ανάμεσά τους, ότι η γερμανική παραγω γή όπλων δεν θα μπορούσε π οτέ να αυξηθεί ή ότι όλοι οι σύμμαχοι της Γερμανίας ήταν αδύναμοι κι αναξιόπιστοι, ενώ οι εχθροί της ήταν αποφασισμέ­ νοι και ισχυροί. Μπροστά σε ένα ενθουσιώδες ακροατήριο, όπως ο Todt, ο Schmundt κι ο Engel, ο Χίτλερ έκανε κουρέλια αυτά τα ε π ι­ χειρήματα: παραδείγματος χάρη, ο Beek συμπεριλάμβανε την garde mobile, την αστυνομία και τη χωροφυλακή της Γαλλίας στον τακτικό στρατό της, αλλά δεν είχε προσθέσει στη δύναμη του γερμανικού στρατού τις αντίστοιχες μονάδες των SS, των SA και της αστυνομίας. « 0 Beek δεν πρέπει να με θεωρεί ανόητο», παραπονιόταν. Όταν όλα είχαν τελειώσει, περιέγραφε κατ’ ιδίαν σε κάποιους εκλεκτούς του Ναζί διευθυντές εφημερίδων πώς είχε εξελιχθεί αυτός ο εσωτερικός αγώνας: Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, κύριοι, ότι δεν ήταν π άντα εύκολο ούτε να παίρνω τέτοιες αποφάσεις, ούτε να τις υποστηρίζω, επειδή, προφανώς ολό­ κληρο το έθνος δεν τις στήριζε και πολύ λιγότερο, οι διανοούμενοι: υπήρχαν φυσικά πολλοί προικισμένοι άνθρωποι -ή, που θεωρούσαν τουλάχιστον τον εαυτό τους προικισμένο- οι οποίοι, αντί να ενθουσιάζονται, μου έφερναν πολλά εμπόδια γ ι’ αυτές τις αποφάσεις μου. Να γιατί ήταν π άρ α πολύ σημα­ ντικό να επιμείνω στις αποφάσεις που πήρα τον Μάιο και να τις εκτελέσω με σιδηρά αποφασιστικότητα, ενάντια στην όποια αντίθεση.110

0 Χίτλερ έτρεφε επίσης πολύ άσχημη γνώμη για τους μηχανικούς του Στρατού. Έβρισκε τον Επιθεωρητή Μηχανικού και Οχυρωματικών Έ ργων του Στρατού, στρατηγό Otto Forster, τελείως άσχετο στο σχεδιασμό πολυβολείων και στη σύγχρονη τεχνολογία των όπλων. Εξαιτίας αυτής της δυσπιστίας του, έστειλε στις αρχές Ιουνίου τον Γκαί­ ρινγκ και τους ειδικούς της Λουφτβάφε να επιθεωρήσουν την πρόοδο των έργων του Στρατού στο Δυτικό Τείχος. Νωρίς το 1938, μόνον 640 οχυρά από μπετόν είχαν χτισθεί εκεί και -μ έχρ ι να ζητήσει πρόσφα­ τα ο Χίτλερ 12.000- ο Στρατός είχε προγραμματίσει να προσθέσει μόνον άλλα 1.360 μέσα στο 1938. O Γκαίρινγκ πήγε στο Μπέργκοφ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

167

στις 14 Ιουνίου και, μαζί με τον Todt, παρέδωσαν μια απαισιόδοξη έκθεση για την πρόοδο που είχε σημειώσει ως τότε ο Στρατός. Κ υ­ ριολεκτικά, τίποτα δεν είχε γίνει: λόγου χάρη, ολόκληρο το Συγκρό­ τημα Istein καυχιόταν ότι διέθετε μόνο δυο ασήμαντα πολυβολεία. Τα σχόλια αυτά δεν ήταν δίκαια για τον εξηντάχρονο Γενικό Διευ­ θυντή Adam, επειδή ήταν υποχρεωμένος να λύσει π ρ ώ τα όλα τα προβλήματα καταλυμάτων, τροφοδοσίας κι ανεφοδιασμού του τε ρ ά ­ στιου ανθρώπινου δυναμικού που απασχολούσαν οι κατασκευές α υ ­ τές. Ki ενώ η μαζική κατασκευή των αρχικά σχεδιασμένων πολυβο­ λείων του Todt δεν θα άρχιζε παρά στις αρχές Αυγούστου, ο Στρατός αγωνιζόταν με πιο πολύπλοκες υποθέσεις. O Χίτλερ ήταν πολύ θυ­ μωμένος. O Μπράουχιτς, με τη σειρά του, ζήτησε να επισκεφθεί ο Adam το Μπέργκοφ στις 30 Ιουνίου. 0 Adam δεν μάσησε τα λόγια του. Χαρακτήρισε τη διαταγή του Χίτλερ να κτιστούν 12.000 πολυ­ βολεία μέχρι την 1η Οκτωβρίου ως ανέφικτη. «Είναι γραμμένο στα άστρα», αποφάνθηκε, «πόσα οχυρά θα έχουν χτισθεί μέχρι το φθινό­ πω ρ ο ». O Χίτλερ απάντησε: «H λέξη “ α νέφ ικ τη ” είναι άγνωστη στον [Todt]!» O ίδιος ο Todt, προβληματισμένος από τη μνησικακία του Στρατού, έγραφε την ίδια ημέρα στον υπασπιστή του Ρούντολφ Ες, Alfred Leitgen: «Έχετε εμπλακεί με ένα σωρό θέματα, που ειλικρινά δεν τα περιμένατε ύστερα από πέντε χρόνια Εθνικοσοσιαλι­ σμού». To αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ένα σημαντικό έγγραφο, που υπαγόρευσε ο Χίτλερ στη γρ α μ μ α τέα του Christa Schroeder - ένα φλύαρο δοκίμιο περί του σχεδιασμού των οχυρωματικών έργων και σχετικά με την ψυχολογία του Πεζικού.111 Αναμασούσε την εμμονή του ότι το Δυτικό Τείχος έπ ρ επε να συντηρεί τη μαχητική ικανότη­ τα των υπερασπιστώ ν του, κι όχι απλά να προφυλάσσει το σώμα τους. Γελοιοποιούσε το τερατώδες σημείο στηρίγματος που σχεδίασαν οι μηχανικοί του Στρατού. To ιδανικό του Χίτλερ ήταν μικρά, προφυλαγμένα από αέρια, φυλάκια που μπορούσαν εύκολα να κατασκευαστούν μαζικά και να σκορπιστούν σε βάθος σε όλη τη γραμμή, για να προφυλαχτεί το πεζικό από τα πυρά προπαρασκευής του πυροβολικού του εχθρού. Από τη στιγμή που θα τελείωνε ο βομβαρδισμός του εχθρικού π υ ­ ροβολικού, αυτά τα φυλάκια θα άφηναν να ξεχυθούν τα τμήματα του πεζικού με τα όπλα τους άθικτα, για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του γαλλικού πεζικού. «To να σκοτωθείς τύτε θα ήταν τιμητικό», εξηγούσε ο Χίτλερ, «ενώ το να σε πνίξουν τα αέρια μέσα σε ένα συ­ νηθισμένο οχυρό, δεν θα ήταν μόνο δειλία, αλλά και ανοησία». Ή ξερε ότι οι πεζικάριοι ήταν ανθρώπινα πλάσματα, που φοβούνταν τον θά­

168

DAVID IRVING

νατο και είχαν ανάγκες για ύπνο, φαγητό, φρέσκο νερό και μια σκε­ πή από πάνω τους. Πόσοι από τους συντρόφους του κατά τον Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχαν σκοτωθεί άδικα, ενώ πήγαιναν στα ουρητήρια, μόνο και μόνο εξαιτίας εκείνου του κοντόφθαλμου Otto Forsters, που είχε ξεχάσει να βάλει στα φυλάκια εσωτερικές τουαλέτες; «Ιδιαίτερα, οι νεότεροι στρατιώτες που πηγαίνουν στη μάχη για πρώτη φορά, χρειάζονται να ανακουφίζονται πιο συχνά», υπαγόρευε ο Χίτλερ. Σε κάποιο άλλο σημείο παρατηρούσε: «Μόνον κάποιος που έχει δώσει μια αμυντική μάχη επί εβδομάδες και μήνες, συνέχεια, ξέρει την πραγματική αξία ενός παγουριού με φρέσκο νερό και πόσο ευτυχισμένοι είναι οι στρα­ τιώτες όταν μπορούν να πιουν λίγο τσάι ή καφέ». Στις 4 Ιουλίου ειδοποίησε τον Todt πω ς τα κατασκευαστικά π ρ ο ­ γράμματα που δεν θα ήταν δυνατό να ετοιμασθούν εκείνη τη χρονιά, έπρεπε να παραχωρήσουν τη θέση τους σε αυτό το Τείχος, «το οποίο είναι ένα πρόγραμμα που θα καταστήσει δυνατή κάθε περαιτέρω ερ­ γασία σε εποχή ειρήνης», όπως εμπιστευόταν ο Todt στον Υπουργό Οικονομικών Werner Willikens, την άλλη ημέρα. Όλο εκείνο το καλοκαίρι, οι υπασπιστές του Χίτλερ τον έβλεπαν να σκιτσάρει νέα σχέδια φυλακίων. Υπολόγιζε πόσο πάχος θα είχε το τσιμέντο στους τοίχους, με πόσο σίδερο θα ενισχυθούν, τη θέση όλων των δοκών. Τα σκίτσα αυτά έγιναν κανονικά σχέδια, μετά ξύλινα καλούπια με ενισχυμένο σκελετό, προστέθηκαν εκατομμύρια τόνοι τσι­ μέντου και με ρυθμό περάτωσης 70 τέτοιων φυλακίων την ημέρα, το Δυτικό Τείχος πήρε τελικά μορφή. Περί τα τέλη Αυγούστου, 148.000 οικοδόμοι απασχολούνταν στο έργο αυτό, και το Μηχανικό του στρατού πρόσφερε 50.000 άτομα ακόμη. Εκατό τρένα την ημέρα μετέφεραν τα οικοδομικά υλικά στα δυτικά. Έ ξι πυροβολαρχίες από πρώην κανόνια 170mm του Ναυτικού θα τοποθετούνταν έτσι ώστε να μπορούν να στείλουν τις οβίδες τους στις γαλλικές πόλεις Στρασβούργο, Κολμάρ και Μυλούζ, ως αντίποι­ να των πιθανών γαλλικών επιθέσεων σε γερμανικές πόλεις. Στις 12 Αυγούστου, ο Todt κλήθηκε και πάλι στο Μ πέργκοφ112 και πήρε δ ια ­ ταγή από τον Χίτλερ να κατασκευάσει μια ενδιάμεση αμυντική θέση, που να αποτελείται από εκατοντάδες βαριά οχυρά που είχε σκιτσάρει ο ίδιος. 0 Todt αποφάσισε να σταματήσει τις εργασίες σε πολλά τμήματα αυτοκινητοδρόμων, για να εξασφαλίσει τους αναγκαίους ερ­ γάτες κι επιστάτες. ΠΟΣΑ από αυτά τα έργα ήταν ξεκάθαρη «μπλόφα», δεν θα το μ ά­ θουμε ποτέ. O ίδιος ο Spitzy υπήρξε μάρτυρας μιας πράξης μετά από ένα εξαίρετο γεύμ α με τον Χίτλερ και το προσωπικό του Επιτε-

M ittw o c h , d en 2 4 . A u g u s t hT3S

V,G rsp eise

Suppe

Seezunge

Ungai-ischesMasthuhn

Halbgitfrorenes

K asegcba

To μ ενο ύ ενός γεύ μ α το ς π ου παρέθεσ ε ο Χ ίτλερ στους Ο ύγγρους, την Τετάρτη 24 Α υγούστου 1938. (ΣΥΛΛΟΓΗΤΟΥΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

170

DAVID IRVING

λείο: ένας υπηρέτης ανήγγειλε την άφιξη ενός απεσταλμένου Βρετα­ νού λόρδου. O Χ ίτλερ τινά χτη κε π ά νω εκνευρισμένος. <
O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

171

ότι η Λουφτβάφε του Γκαίρινγκ ήταν ακατανίκητη. O ίδιος, είπε στον Ρίμπεντροπ σε μια άλλη ευκαιρία, ότι θα επέβαινε σε ένα από τα π ρ ώ ­ τα άρματα που θα εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία! Στις 14 Ιουλίου, ο Gauleiter του Ντάντσιχ, Albert Forster, συνάντησε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ και του είπε ότι «αν η Βρετανία και η Γερμανία μπορούσαν να συνεννοηθούν, θα μοιράζονταν τον κόσμο μεταξύ τους». Τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 18 Ιουλίου, ο Wiedemann γύρισε αεροπορικώς από το Λονδίνο, στο Μπέρχτεσγκαντεν. Είπε ότι ο λόρ­ δος Halifax του αποκάλυψε πω ς μια από τις φιλοδοξίες της ζωής του ήταν να δει, πριν πεθάνει, τον Φύρερ «στο πλάι του βασιλιά της Αγγλίας, να πηγαίνουν με την άμαξα στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, κάτω από τις ζητωκραυγές του πλήθους». 0 ΧΙΤΛΕΡ συνειδητοποίησε ότι οι στρατηγοί του Στρατού του δεν αντιμετώπιζαν το άμεσο μέλλον με την ίδια αισιοδοξία. Σ τ ις α ρ χ έ ς Α υ γ ο ύ σ τ ο υ 1938 έ μ α θ ε α π ό τον σ τ ρ α τ η γ ό von Reichenau ότι στις 4 Αυγούστου είχε πραγματοποιηθεί μια συγκέ­ ντρωση των περισσότερων ανώτατων αξιωματικών. O Beck είχε δ ια ­ βάσει το τελευταίο του μνημόνιο, και είχε ζητήσει μια από κοινού αντίδραση από μέρους του Στρατού. (Αστειευόμενος, ο Χίτλερ έλεγε στους επιτελείς του ότι ο Beek αποδεικνυόταν πω ς ήταν ικανός να πάρει μια απόφαση, αρκεί αυτή η απόφαση να ήταν ε ν ά ν τ ια στο να κάνει κάτι!) O Φύρερ κάλεσε στη Μεγάλη Αίθουσα του Μπέργκοφ τους στρα­ τηγούς Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων και τους μίλησε επί τρεις ώρες.115 Όταν, ωστόσο, έθιξε κατά την ομιλία του το θέμα του Δυτι­ κού Τείχους, ο υποστράτηγος Gustav von Wietersheim ανέφερε ότι ο ανώτερός του, στρατηγός Adam, είχε προβλέψει ότι το Δυτικό Τεί­ χους θα μπορούσε να αντέξει αμυντικά το πολύ τρεις εβδομάδες. 0 Χίτλερ άρχισε να ξεφυλλίζει τις σημειώσεις του και ξαφνικά τον διέκοψε με έναν καταρράκτη γεγονότων και αριθμών σχετικά με π ο ­ σότητες τσιμέντου, σιδήρου και ατσαλιού που είχαν χρησιμοποιηθεί στα οχυρά. Ξαφνικά έβαλε τις φωνές: «Σας λέω, στρατηγέ, ότι αυτή η θέση θα αντέξει όχι τρεις εβδομάδες, αλλά τρία χρόνια!» Μια ημέ­ ρα μετά από αυτήν τη συγκέντρωση, ο στρατηγός von Leeb έμαθε για όλα αυτά από τον Manstein, τον Αρχηγό Επιτελείου του: «Μόλις επέστρεψε από τον Φύρερ», σημείωνε ο Leeb στο ημερολόγιό του, στις 11 Αυγούστου. «Νομίζει ότι ο κύβος ήδη ερρίφθη». «Τι σόι στρατηγοί είναι αυτοί, που πρ έπ ει να τους μαστιγώσεις για να βγουν στον πόλεμο, αντί να τους συγκρατείς;» αναρωτιόταν με απελπισία ο Χίτλερ. Έ π ρ επ ε να βρεθεί ένα άμεσο αντίδοτο. Κ ά ­ λεσε όλους τους κορυφαίους στρατηγούς να παρακολουθήσουν μια

172

DAVID IRVING

εκδήλωση στη Σχολή Πυροβολικού του Γύτερμπογκ, στις 15 Αυγού­ στου. Στην πραγματικότητα, είχε προγραμ μ ατίσει πολλές τέτοιες επιδείξεις πυροβολικού. Στις 10 Νοεμβρίου, κάλεσε τους Ναζί εκδό­ τες εφημερίδων για να τους εξηγήσει, ξέροντας πω ς αυτοί ήταν σε θέση να τον καταλάβουν: «Έχω πειστεί ότι οι δραστηριότητες αυτών των μηνών θα έχουν σπάσει, αργά αλλά σίγουρα, τα νεύρα αυτών των κυρίων στην Πράγα». Στο Γύτερμπογκ είχαν φτιάξει πιστά αντί­ γρα φ α των τσεχικών μεθοριακών οχυρών. O συνταγματάρχης Walter Model, επικεφαλής του πειραματικού κλάδου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, οργάνωσε μια επίθεση πεζικού στα οχυρά αυτά. Σύμφωνα με τον Curt Liebmann, ήταν «ξεκάθαρα ένα θέατρο, με πολλές εφό­ δους, εφορμήσεις και ιαχές!» O στρατηγός Beck είχε γίνει έξαλλος, αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα. Τότε ο Χίτλερ διέταξε τα Howitzers των 150mm να ανοίξουν πυρ εναντίον των τσεχικών οχυρών, ενώ ακολούθησαν κι άλλα π υ ρ ο ­ βόλα - συμπεριλαμβανομένων και των υψηλής ταχύτητας αντιαερο­ πορικών των 88mm, από τα οποία είχε διατάξει 100 να τεθούν στη διάθεση του Στρατού για την επίθεση. Όταν καταλάγιασε το εκκωφαντικό αυτό μπαράζ, ο Χίτλερ σκαρφάλωσε με δυσκολία μέσα από τους καπνούς προς τους τσιμεντένιους όγκους, ενώ ο στρατηγός Κ άι­ τελ άναβε σπίρτα για να φωτίσει τα σκοτάδια. Μόνο κάποιες άμεσες βολές πάνω στα ανοίγματα των πολυβολείων είχαν φέρει αποτέλε­ σμα. O Χίτλερ ξεπρόβαλε, ωστόσο, χαμογελώντας, τίναξε τη σκόνη από το καφέ, κομματικό χιτώνιό του, και με δυνατή φωνή δήλωσε ότι είχε μείνει κατάπληκτος από την καταστροφή. Στην καντίνα μίλησε στους στρατηγούς. O Erhard Milch σημειώνει σύντομα στο ημερολόγιό του: «15 Αυγούστου 1938, ομιλία του Φύρερ προς τους στρατηγούς, 2.45'-4.15' μ.μ. Μια φευγαλέα ματιά στις σκέ­ ψεις του - έχει πάρει την απόφασή του!» O υπασπιστής του Κάιτελ, Eberhard, έγραψε μια πληρέστερη περιγραφή.116 Αυτό μας δείχνει ότι ο Χίτλερ, για άλλη μια φορά, έκανε πρόβες σχετικά με το πρόβλημα του Lebensraum. «To μόνο που φοβάμαι πάρα πολύ είναι ότι ίσως κάτι μου συμβεί, πριν μπορέσω να κάνω πράξή τις αναγκαίες αποφάσεις», εξηγούσε. Είχε ήδη κάνει το πρώ τα επτά βήματα: είχε θεμελιώσει το Κόμμα που «καθάρισε» την Γερμανία, είχε αποκαταστήσει την πολιτική ενό­ τητα στα 1933. Είχε βγάλει την Γερμανία έξω από την Κοινωνία των Εθνών, κι έτσι εξασφάλισε την ελευθερία δράσης της, την επανεξόπλισε, επανέφερε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, επαναστρατιωτικοποίησε την Γερμανική Ρηνανία, κι ένωσε ξανά την Αυστρία με το Ράιχ. To όγδοο βήμα ήταν τώ ρα μπροστά: «Όπως κι αν εξελιχθεί η κ α ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

173

τάσταση, η Τσεχοσλοβακία πρ έπει να εκμηδενιστεί πριν από καθετί άλλο». «Στην πολιτική ζωή, δεν υπάρχει π α ρ ά μια μόνο στιγμή που η Θεά Τύχη σε αγγίζει με τα φτερά της», αναφωνούσε. «Κι αν δεν την αδράξεις από τη φούστα, δεν θα έχεις δεύτερη ευκαιρία!» O επανεξοπλισμός της Βρετανίας είχε αρχίσει εδώ κι ένα χρόνο, τόνιζε ο Χίτλερ. «Θα δειλιάζουν όσο εμείς δεν δείχνουμε σημάδια αδυναμίας». H ποιότητα του πυροβολικού και της αεροπορίας της Γαλλίας ήταν αμφίβολη. Την Ρωσία ο Χίτλερ δεν τη φοβόταν καθό­ λου. Όσο για την ίδια την Τσεχοσλοβακία, ένας πόλεμος νεύρων θα απέδιδε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. «Αν κάποιος αναγκάζεται να παρακολουθεί επί τρεις ατέλειωτους μήνες τον γείτονά του να ακονίζει τη λεπίδα το υ ...» (O Χίτλερ άφησε ατελείωτη τη φράση.) Κ ατά την άποψή του, ύστερα από μια σύντομη, εμπνευσμένη άμυνα μερικών φανατικών («Ουσσιτών»),* η Τσεχοσλοβακία θα είχε τελειώ­ σει. O Χίτλερ κατέληγε συμπεραίνοντας: ,«Είμαι ακράδαντα π ε π ε ι­ σμένος ότι η Γερμανία θα νικήσει κι ότι η Εθνικοσοσιαλιστική ιδεολο­ γία θα μας βοηθήσει». Και πρόσθετε: «Πιστεύω ότι μέχρι να τελειώ­ σει αυτή η χρονιά, θα αναλογιζόμαστε όλοι μια μεγάλη νίκη μας στο παρελθόν». O Beck είχε τρομοκρατηθεί με όλα αυτά. Την άλλη ημέρα, 16 Α υ­ γούστου, στο Βερολίνο, ο στρατηγός Leeb έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο: «O κύβος ερρίφθη. O Φύρερ έχει πειστεί ότι η Βρε­ τανία και η Γαλλία δεν θα παρέμβουν. O Beck έχει αντίθετη γνώμη, θλιβερή διάθεση». Στο Γύτερμπογκ, ο Beek ξέσπασε στο στρατηγό Adam: «Ύστερα από μια επίδειξη τόσο γραφική σαν αυτή, ο άνθρω­ πος [ο Χίτλερ] θα γίνει ακόμα πιο έξαλλος». Είπε ότι θα περίμενε μέχρι που ο Χίτλερ «να τον πετάξει έξω», μα π α ρ ’ όλα αυτά έθεσε στη διάθεσή του Μπράουχιτς την παραίτησή του, στις 18 του μηνός. O Χίτλερ ζήτησε από τον Beek να παραμείνει για λίγο, και για «λό­ γους εξωτερικής πολιτικής», κι ο Beek υποτακτικά συμφώνησε. Πιθα­ νόν να ήλπιζε να του αναθέσουν τη διοίκηση ενός Σώματος Στρατού, αλλά τίποτα τέτοιο δεν πέρασε από το μυαλό του Χίτλερ. Γύρω στα τέλη Αυγούστου 1938, ο στρατηγός Φραντς Χάλντερ, 54 χρονών, ένας Βαυαρός με λεπτή κορμοστασιά και ήπιο, σχολαστικό χαρακτήρα, ανέλαβε το Γενικό Επιτελείο Στρατού. O Beek εκδιώχθηκε, κυριολεκτικά. ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ αυτού του μήνα, τον Αύγουστο του 1938, το «ακόνισμα της λεπίδας» συνεχίστηκε. Όταν ο αρχηγός της Γαλλικής Αερο­ πορίας, πτέραρχος Joseph Vuillemin, ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις * Σ.τ.Σ.: Αναφορά στον Jan Hus, τον Τσέχο πατριώτη και επαναστάτη.

174

DAVID IRVING

της Λουφτβάφε, ο Γκαίρινγκ οργάνωσε μια θεαματική αλλά απατηλή επίδειξη από τη μια άκρη της Γερμανίας στην άλλη. H γαλλική α π ο ­ στολή πληροφόρησε μυστικά το Παρίσι ότι η Γαλλική Αεροπορία δεν θα άντεχε πολλές μέρες την πίεση της Λουφτβάφε του Χίτλερ. Όταν όμως ο Χίτλερ προσπάθησε να δωροδοκήσει τους Ούγγρους για να του υποσχεθούν την ανοικτή υποστήριξή τους κατά την εισβολή του στην Τσεχοσλοβακία, απογοητεύτηκε. H Ουγγαρία είχε διαμελιστεί μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, χάνοντας μεγάλα τμήματα της επικράτειάς της προς όφελος της Τσεχοσλοβακίας. Μια πομπώδης επίσκεψη Ούγγρων επισήμων, για μια εβδομάδα σε συνδυασμό με την καθέλ­ κυση ενός καταδρομικού με το όνομα Prinz Eugen προς τιμήν τους,* δεν κατάφερε να αποσπάσει π α ρ ά λίγες μόνο υποσχέσεις από μ έ­ ρους του Αντιβασιλέα τους, ναυάρχου Miklos von Horthy. Oi Ούγγροι δεν ήταν έτοιμοι για πόλεμο. To 1937, ο Beck είχε υποδείξει ότι η σωστή χρονιά για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν το 1940 και - ό π ω ς εμπιστεύτηκε ο Ούγγρος Υπουργός Άμυνας Jeno Ratz στον Κάιτελ στις 22 Αυγούστου 1938- η Ο υγγαρία είχε κάνει ανάλογα σχέδια. 0 Χίτλερ χρησιμοποίησε όλη την γκανγκστερική γοητεία του για να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες. Ξέροντας ότι η κυρία Horthy ήταν αφοσιωμένη Καθολική, είχε πει να βάλουν ένα σκαμνάκι προσευχής κι έναν Εσταυρωμένο στο δωμάτιό της, καθώς και μια μεγάλη ανθο­ δέσμη από τα αγαπημένα της λουλούδια, τα κρινάκια του αγρού. Φι­ λοξένησε τον Horthy και τη συνοδεία του στο γιοτ Grille, έτσι ώστε ο γερο-ναύαρχος να μπορέσει να νιώσει τον βόμβο των μηχανών και το φλοίσβο των κυμάτων ξανά κάτω από τα πόδια του. 01 μυστικές συνομιλίες που άρχισαν στις 23 Αυγούστου, στη δ ιά ρ ­ κεια ενός θαλάσσιου ταξιδιού στην Ελιγολάνδη, ήταν θυελλώδεις. To πρωί, ο Χίτλερ συζήτησε κατ’ ιδίαν με τον Horthy. O Αντιβασιλέας δήλωσε κατ’ αρχήν τη θέλησή του να συμμετάσχει στην Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ, αλλά είπε ότι το 1938 ήταν πολύ νωρίς. O Horthy υπενθύμι­ σε με γραφικότητα στον Φύρερ ότι η Ουγγαρία είχε «150 γιουγκο­ σλαβικά στρατόπεδα» κατά μήκος των άλλων συνόρων της. Ki όταν διατύπωσε τον φόβο ότι η επιχείρηση αυτή θα μπορούσε να γίνει α ι­ τία ενός Παγκόσμιου Πολέμου που θα κατέληγε στην ήττα της Γερ­ μανίας από το βρετανικό ναυτικό, ο Χίτλερ ανυπόμονα το$ διέκοψε: «Αηδίες! Μάζεψε τη γλώσσα σου!» Θεωρούσε ακατανόητο το ότι η Ουγγαρία ήταν τόσο απρόθυμη να πολεμήσει για να ανακτήσει το τμήμα της από τα εδάφη της Σλοβα­ * Σ.τ.Σ.: H Ιταλία είχε αντίρρηση ως προς την αρχική επιλογή του ονόματος Admiral Tegethoff όπως είχε προτείνει ο Χίτλερ για να καλοπιάσει τον Schuschnigg.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

175

κίας.117 Ό πω ς τόνιζε πικρόχολα στον Imredy το ίδιο απόγευμα, «H κατάσταση είναι σαν κρύος μπουφές. Δεν υπάρχουν σερβιτόροι, κι ο καθένας παίρνει ό,τι θέλει μόνος του». Επέστρεψαν με χωριστά τρένα στο Βερολίνο στις 24 Αυγούστου. Στο τρένο, ο ναύαρχος Ραίντερ ζήτησε μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Χίτλερ και τον ρώτησε σχετικά με την πιθανότητα ενός ναυτικού πολέμου με τη Βρετανία. Έ θεσε τα τρομερά στρατηγικά προβλήματα που θα αντιμετώπιζε η Γερμανία. 0 Χίτλερ άκουγε ευγενικά κι έδω ­ σε τέλος στη συνάντηση μετά από μια ώρα, με την παρατήρηση: «Κύριε ναύαρχε, αυτά που συζητήσαμε οι δυο μας είναι σκέτη θεω­ ρία. H Βρετανία δεν θα πολεμήσει». Συνέχισε να πιέζει προς τους Ούγγρους επισκέπτες του. O Κάιτελ επισκέφθηκε τον Ratz στο ξενοδοχείο του στις 25 Αυγούστου, σύμ­ φωνα με ουγγρικές πηγές, και τόνισε ξανά τη σταθερή απόφαση του Χίτλερ να καταλάβει την Τσεχοσλοβακία, προσθέτοντας ότι μόνο η ημερομηνία δεν ήταν σίγουρη. Όταν την άλλη μέρα ο Ratz ρώτησε τον Φύρερ ποια πράξη θα θεω­ ρούσε αρκετά προκλητική από μέρους της Τσεχοσλοβακίας, ο Χίτλερ απάντησε: «Τη δολοφονία Γερμανών πολιτών». ME THN προστασία δυο χιλιάδων πρακτόρων, ο Χίτλερ ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου 1938 από το Βερολίνο, για μια πολυδιαφημισμένη επ ί­ σκεψη του Δυτικού Τείχους. Στο Άαχεν, κοντά στα βελγικά σύνορα, τον συνάντησε ο στρατηγός Adam και του δήλωσε πω ς όσα είχε να του πει θα έπρεπε να μείνουν μυστικά. Ζήτησε από τον Χίμλερ, τον αρχηγό επιθεώρησης εργασίας Konstantin Hierl και τον Fritz Todt να αποσυρθούν α πό το wagon restaurant, ενώ έμειναν οι σ τρατηγοί Μπράουχιτς, Κάιτελ και Γιόντλ.118 O Adam άρχισε με βαριά φωνή: «Ως γενικός διοικητής του Δυτικού Μετώπου είναι φανερό ότι γνω ρί­ ζω καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την κατάσταση και η αγωνία μου είναι, κατά συνέπεια, μεγαλύτερη». O Χίτλερ τον διέκοψε απειλητικά: «Ελάτε στο θέμα!» O Adam άρχισε μια μακροσκελή ανάλυση της κατάστασης, προειδοποιώντας τους ότι όταν θα έφταναν οι πρώ τες παγωνιές του χειμώνα, δεν θα είχε ολοκληρωθεί παραπάνω από το ένα τρίτο, το πολύ, του Δυτικού Τείχους κι ότι αυτός, ως στρατιωτικός διοικητής έπρεπε να λαμβάνει πά ντα υπόψη του τη χειρότερη πιθανότητα και συγκεκριμένα, ότι οι Δυτικές Δυνάμεις θα επιτίθεντο. Δεν προχώρησε περισσότερο. O Χίτλερ τον διέκοψε πάλι, τελειωτι­ κά αυτήν τη φορά, κλείνοντας τη σύσκεψη. Με μια φάλαγγα τριαξονικών οχημάτων παντός εδάφους και συνοδευόμενος από τους διοικητές τομέων του Adam περιόδευσε τα

176

DAVID IRVING

εργοτάξια. Oi στενοί επαρχιακοί δρόμοι ήταν γεμάτοι από χιλιάδες βαριά φορτηγά που κουβαλούσαν άμμο, χαλίκι, ατσάλι, τσιμέντο και αντικείμενα σκεπασμένα με μουσαμάδες, που ολοφάνερα ήταν πυρο­ βόλα και πυρομαχικά, κατευθυνόμενα δυτικά προς το Τείχος. Μετά, ο Χίτλερ γύρισε στο τρένο για τις επόμενες συσκέψεις και για να κοιμηθεί. Τα έγγραφ α του Γενικού Επιτελείου δείχνουν ότι π ρ ο σ π ά ­ θησε να πείσει τους στρατηγούς πω ς η Γαλλία δεν θα διακινδύνευε σοβαρή επέμβαση όσο ένιωθε ότι απειλείται από την Ιταλία στην Βό­ ρεια Αφρική και κατά μήκος των συνόρων της στις Άλπεις. 0 στρα­ τηγός Adam παρέμενε απαισιόδοξος. 0 Χίτλερ υποστήριξε με π ε ί­ σμα: «Δεν θα αναβάλω την επίθεση στην Τσεχοσλοβακία». Στις 29 του μηνός, την τελευταία ημέρα της περιοδείας του, δ ια ­ κήρυξε στους στρατηγούς: «Μόνο ένας αχρείος δεν θα ήταν ικανός να κρατήσει αυτό το μέτωπο!» 0 στρατηγός Adam στεκόταν εκεί, με την ουρά στα σκέλια, σύμφωνα με την περιγραφή του Eberhard υ π α ­ σπιστή του Κάιτελ. 0 Χίτλερ επιτίμησε τον δύστυχο Διοικητή του Δυτικού Μετώπου, λέγοντας: «Λ υπάμαι που είμαι μόνο Φύρερ και Καγκελάριος, κι όχι Ανώτατος Διοικητής του Δυτικού Μετώπου!» Για τον Κάιτελ ήταν φανερό ότι οι ημέρες του Adam στο πόστο αυτό ήταν μετρημένες.

17 Ν οεμ βρ ίου 1938, στην κηδεία του E m st von Rath.

O Χίτλερ με το αλσατικό του λυκόσκυλο, την Blondi στο Μ π έργκ ο φ . H επ ιγρ α φ ή στο κ ο­ λάρο της -«Π άντα στο π λ ε υ ρ ό σου»- βοήθησε ν α εντο π ισ θο ύ ν τα απομ εινάρια της π ο υ βρέθηκαν ν α φ υ λ ά ν ε ότι είχε α πομ είνει κι α π ό το ν Χίτλερ στα ερείπια της Καγκελαρίας του Ράιχ το ν Μ άιο του 1945. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ WALTER FRENTZ) Στην α π ένα ντι σεΑίδα. Α ποσπάσματα α π ό δυο π α λ ιές υ δ α το γρ α φ ίες ζω γρα φ ισ μ ένες α π ό το ν Χίτλερ: «Σπίτι με έναν άσ π ρ ο φράχτη» π ο υ το ζω γρά φ ισ ε στη Φ λ ά ν δ ρ α κατά την δ ιά ρ ­ κεια του A Παγκόσμιου Πολέμου· και «H εσωτερική Αυλή της Π αλιάς Βασιλικής Δ ιαμονής στο Μόναχο» 19 14 . (ΑΠΟ TH ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

TA ΠΙΣΤΑ ΠΡΩΤΟΠΑΛΙΚΑΡΑ Γιόζεφ Γκαίμπελς ο π ο ρ θ η τή ς του «Κόκκινου Βερολίνου» και Υ πουργός Π ρ ο π α γ ά νδ α ς (αριστερά). O Χ έρμαν Γκαίρινγκ, «Λέων τη ς Κοινωνίας» και αρχιτέκτων της α ερ ο π ο ρικ ή ς ισχύος τη ς Γερμανίας (FRENZ). Δ ύο α π ό τα χ ιλ ιά δ ες έγχρωμα π ο ρ ­ τρέτα π ο υ τράβηξε ο π ρ ο σ ω π ικ ό ς φ ω τ ο γ ρ ά φ ο ς και κάμεραμαν του Χίτλερ W alter Frenz. Tov β λέπ ο υ μ ε στην κάτω φ ω τ ο γ ρ α φ ία να κινηματογραφ εί μια συζήτηση, στο διάλειμμα κάπ οια ς συνεδρίασης. O ίδ ιο ς (κάτω αριστερά). Α π ό αριστερά στα δεξιά: Karl Wolff, Karl B odenschatz, Julius Schaub, ο Χίμλερ, Έριχ Ραίντερ, W alter Hewel, Α δ ό λ φ ο ς Χίτλερ, Γιόακιμ φ ο ν Ρίμπεντροπ, και οι στρατάρχες Βίλχελμ Κάιτελ και Βάλτερ φ ο ν Μ πράουχιτς. (ΣΥΛ­ ΛΟΓΗ HEWEL)

ε δ ρ α ιώ ν ο ν τα ς τη θέση του στο π λ ευ ρ ό του Χίτλερ, ο Γκαίρινγκ σκηνοθέτησε μια βαγνερική μ ε­ τακομιδή τω ν οστώ ν τη ς π ρ ώ ­ της του συζύγου Carin το ν Ιού­ νιο του 1934. Παρέστη ο Χίτλερ και ό λο το Υπουργικό Συμβού­ λιο του Ράιχ. (ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ TOY ΚΟΝΓΚΡΕΙΟΥΣΥΛΛΟΓΗ ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ)

To π ρ ο σ ω π ικ ό λάβαρο του Χίτ­ λερ, το μοτίβο τω ν εμβλημάτω ν π ο υ χρησ ιμ οποιούνταν στις κη­ δείες. (SALLY COX)

PSH i

\J U

i

ΚΑΡΔίΑ A n o ΠΕΤΡΑ ό π ω ς το ν εμφ άνιζαν τα επίσημα π ορτρέτα, αλλά κατ’ ιδίαν χαϊδεύει την Uschi, την κόρη τη ς α δ ε λ ­ φ ικ ή ς φ ίλ η ς της Εύας Μ π ρ ά ο υ ν Uschi Schneider (πάνω) ή τα π ο λυά ριθμ α π α ιδιά του Μ άρτιν Μ π ό ρ μ α ν (κάτω) παρ ου σ ιά ζο ντα ς ένα άλλο π ρ όσ ω π ο.

(ΕΘΝΙΚΑ APXEIA - ΙΥΑΛΟΓΕΙ EYAI ΜΠΡΑΟΥΝ KAI HEINRICH HOFFMANN)

Αριστερά: Tov Α ύγουστο του 1936, ο Χίτλερ διορίζει το ν Ρ ίμπεντροπ π ρέσ β η του στο

Λ ονδίνο, με την εντολή ν α πραγματοποιήσει το ό νειρ ο της ζω ής του - μια μακρόχρονη συμμαχία με την Βρετανία. (FRENTZ) Δεξιά: To μέγιστο επίτευγμα, ο Δ ούκας του Γούϊντσορ επισκέπτεται το ν Χίτλερ στο Μ πέρ-

γ κ ο φ το Φ θ ιν ό π ω ρ ο του 1937. (ΣΥΛΛΟΓΗ HEWEL)

^£%~f~^'**+*<"^- **έ~^έ /

y ^ y^4*c^+t i ^

A » y i ^r3*5L ,f' ^ C s y ^ V ? J ^ t ^*^s^

^^ f'^ *i> *v*rf'/^ y'4*.C ^ ^ " ^y'y***^ +^*$***S74&si*^&^ ^f'X^4s**S' ^*0ZJ^^^, C^t*^, ^,,^ '*^M^ii^<^4^ <£r- y£Zj^&&*ri //rv-y>**-yf 4*^Jf***^s^^<%& *^uZt*+ t***yr^^ ^ '^ y ^ ^ ^ ^ t /^ y r ^yr ^**>*2^. xi^* t%*J)*+y ^**^yfi*^*^yd^^*^>**^St4L++f* ^¾^

^ '^ ^ * * ^ t
'i ^

t

A ^ ^ 5 t* * * T T K ^ * A ^ .

^

i ^ *

<

r *

^

^^*^»« ^¾^ Λ ^ ν ν ' ^ ^ ^ ^ O t

^ * < V

^ > ^ ^ < * '< ¾ ¾

^ « ^ v

i ^ '4 '9 ^ T ^

^Hr /***~^/£~· *jfi**^^ Λ*, ^*TV'^***γ*~έ*^*-^Κ >^*^W> ^** ^*v ^ -y 4 ^ ^C^^2^^^ y^tJ^Ly^» ^ S ^ tr&*^C* **v><^ Jte**-J &*>* &40**^t ***%& **^fO &έ-4^ίέ*^£ *^^^***u*^ . f+TT- 04~** **++-*+ ^Z-Tfsi+t /2 ^ U r y J ^ y ^ f ^ w y ^ , j^ /i^ ,^ e i y S y S f . ^ £ ^ s i ^ * - V t pC^r

*^*T.

^yf^ii. ^ ' ^ / ^ ^ i S ? ^ y r ~ ~ y ^ U ^ ^ ^ ^ J

'Xi^^j ^^y*~~v s'i£^f>~~-f', '

«Vrv^ <=^y ^ 1, ^ * ^ ^ ¾ ^ * V ^ ^ ^^* ^ ) ^ * * ^ *

& & f *%>%^. j%***^iZ**-^>'&*-^ j-*-+^,j M+*^* ^ f *^5^^s. ^^4**~^if£+~v

^ , ^

ΣΚΑΝΔΑΛΟ. O Γκαίμπελς, ο Χίμλερ, ο Ρ ο ύντολφ €ς, ο Χίτλερ, ο W erner von Blomberg, ο W erner von Fritsch και ο Ραίντερ. Tov Ιανουάριο του 1938 ο Χίτλερ υποχρεώ νει το ν Blomberg να παραιτηθεί εξαιτίας ε ν ό ς α νά ρ μ ο ­ στου γάμου του. Ό μω ς, ο Χίμλερ κατηγορεί το ν Fritsch για ο μ ο φ υ λ ο φ υ λία στερώ ντας του τη δια δο χή του Blomberg. Δ εν ήταν ό μ ω ς αλήθεια. Έ ξαλλος ο Fritsch καλεί το ν Χίμλερ σε μ ο νο μ α ­ χία. O Χίτλερ, ζητά τα π ει­ ν ά συγνώμη στέλνοντά ς του μια ιδ ιό γρ α φ η επ ι­ στολή.

(ΕΘΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ. ΣΥΛΛΟΓΗ HOFFMANN KAI ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

H θέσ η τ ο υ Γκαίρινγκ ισ χυ ρ ο ­ π ο ιε ίτα ι μ ε τ η ν π ρ ο α γ ω γ ή τ ο υ σε Στρατάρχη. C ivai ήδη «Ta μ άτια και τ α αυτιά» το υ Χ ίτλερ. H Forschungsam t (η μυστική υ π η ρ εσ ία π ο υ ο ίδ ιο ς διοικεί) έχει τη ν α π ο κ λ εισ τικ ό τη τα ν α π α ρ α κ ο λ ο υ θ ε ί τα τ η λ έ φ ω ν α η χ ο γ ρ α φ ώ ν τ α ς α π ο φ α σ ισ τ ικ ή ς σ η μ α σ ία ς σ υ ν δ ια λ έ ξ ε ις ό π ω ς α υ ­ τή μ εταξύ το υ M (jan M asaryk) στο Λ ο ν δ ίν ο , και το υ B (Π ρ ο έ­ δ ρ ο υ Benes) στη ν Π ράγα. - O M asary k ζητάει χ ρ ή μ α τα γ ια ν α δ ω ρ ο δ ο κ ή σ ε ι Β ρ ε τα ν ο ύ ς π ο λ ιτ ι­ κούς. (HOFFMANN. ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΡ­ ΧΕΙΑ ΛΟΝΔΙΝΟ)

M.s "Ulr.r Koi3 z a n nlcht3. Oa Scr 0r.';el

CiGta3iu3S3ifitIt ΐϊνΛ M n t s r v w r * '

s c n i o o s e n u r TUr v e x h a n d e l t c ; e r ( C h a a b c r l a i n ) h a t zu k e l n e n M c n s c h e n e t w a s g e s a g t , m id d a h e r s i n d d i e V e r m u tungen V e r a c ta e d e n ,*

D.s Va.* fl.s

" S i n T e i l m e i n t , e a s e i s u k o i n e r f i l n l # u n g gekojm nen, e i n T e i l r a e l n t w i e d e r , daQ man s i c h g e e 3> n i g t h a t - "

Β .ί

V a .*

M.; liAlso bisber weiS ®an n3.chta·*

B.s Va.** M .j

nH ab e n S i e

etw aa ? »

B.: "Bei mir war Μ .ί

Π u η c i m a η

eben 1 Stunde,**

"Aha!*

B .;

"Icb

a.i

wJ a . I e h b i t t a n o e h v o r b e r , a o l l t e , ura G e l d . "

s e n d e I h n e n g e r a d e daru 'oer e l n Te le g ra ro D u * fa lls

es

s u e t w a a fcooroen

B.t Va." Μ ·:

"Ich b ra u e h e Je tz t

h is r gerad e

Senugi

B#s "Ttsrden es soiort veranlas3ea*” Μ.: wG o t t r a i t I b n e n l u

w isse n Sie***

vuid

Αριστερά: 1938. Στα γ ε ν έ θ λ ια το υ Χ ίτλερ έ ν α σ μ ή ν ο ς τ ω ν ν έ ω ν β ο μ β α ρ δ ισ τικ ώ ν H einkel 111 τ η ς Λ ο υ φ τ β ά φ ε π ετ ά ει, χ α ιρ ε τ ώ ν τ α ς το ν , π ά ν ω α π ό τ ο Β ερ ολίνο. Α λ λ ά τ ο κ α λο κ α ίρ ι τη ς ίδ ια ς χ ρ ο ν ιά ς {πάνω) ο Γκαίρινγκ σ υ ν ε ιδ η τ ο π ο ιε ί ότι τα β ο μ β α ρ δ ισ τικ ά το υ δ ε ν μ π ο ­ ρ ο ύ ν ν α φ τ ά σ ο υ ν σ το Β ερ ο λ ίν ο χ ω ρ ίς ν α π α ρ α β ιά σ ο υ ν τ ο ν ε ν α έ ρ ιο χ ώ ρ ο τ ω ν ο υ δ έ τ ε ρ ω ν Κάτω Χ ώ ρω ν. Ε υ τυ χ ώ ς ο β ρ ε τ α ν ό ς Π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ό ς ΝέΒιλ Τ σ ά μ π ερ λ α ιν εν τ υ π ω σ ιά ζε ι φ θ ά ν ο ν τ α ς α ε ρ ο π ο ρ ικ ώ ς σ το Μ π ε ρ χ τε σ γ κ ά ν τε ν σ τις 16 Σ επ τε μ β ρ ίο υ 1 9 3 8 γ ια ν α τα κ το π ο ιή σ ε ι τα π ρ ά γ μ α τα . O Ρ ίμ π ε ν τ ρ ο π και ο H ew el τ ο ν υ π ο δ έ χ ο ν τ α ι. (HOFFMANN, GORING ALBUM, HEWEL COLLECTION) Στην προηγούμενη σεήίδα: H θρ ια μ β ευ τικ ή ε π ισ τ ρ ο φ ή το υ Χ ίτλερ α π ό τ ο Μ ό ν α χ ο τη ν 1 Ο κ τω β ρ ίο υ 1938. (HOFFMANN)

Σε δ υ σ μ έν ε ια , λ ό γ ω τ ω ν υ π ο τ ιθ έ μ ε ν ω ν α π ισ τ ιώ ν το υ , ο Γκαίμ π ε λ ς κ αλείται στην «Α ετοφ ω λιά» τ ο υ Χ ίτλερ γ ια μια, κ υ ρ ιο λ εκ τικ ά μ ε τ ο ζό ρ ι, σ υμ ψ ιλ ίω σ η μ ε τη γ υ ν α ίκ α του. Κ αλείται και έ ν α ς φ ω τ ο γ ρ ά φ ο ς . Α ρ γ ό τ ε ρ α η Μ ά γ δ α Γ κ α ίμ π ελ ς και ο γ ι ο ς τ η ς Χ έμ ο υ τ χ α λ α ρ ώ ν ο υ ν μ ε τ ο ν Χ ίτλερ και τ η ν £ ύ α Μ π ρ ά ο υ ν . (HEWEL COLLECTION) ΐΥΓΚΕΝ ΤΡΩ ίΗ ΓΐΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ.

MONAXO

O

TAN 0 ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Φραντς Χάλντερ έκανε την πρώτη του αναφορά

στον Φύρερ ως νέος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στο κατάστρωμα του Grille, στις 22 Αυγούστου του 1938, ο Χίτλερ τον είχε πειράξει λέγοντάς του: «Δεν θα μάθετε ποτέ τις αληθινές μου προθέσεις. Ούτε καν οι πιο στενοί μου συνεργάτες, που έχουν πειστεί ότι τις ξέρουν, δεν θα τις ανακαλύψουν ποτέ». Έ να π ρ ά γμ α ήταν σίγουρο: εκείνο το καλοκαίρι ο Χίτλερ π ρ α γ μ α ­ τικά ήθελε έναν πόλεμο, είτε για να γράψει το «πιστοποιητικό γέννη­ σης» του νέου του Ράιχ με αίμα, είτε για να «σφυρηλατήσει τους Αυστριακούς και να τους κάνει αξιόλογο τμήμα της γερμανικής Βέρμαχτ», όπως είχε εξηγήσει στους στρατηγούς του, στις 15 Α υγού­ στου. « 0 Clausewitz* είχε δίκιο!», φώναξε γεμάτος ενθουσιασμό στους υπασπιστές του, καθώς έφευγαν από μια ακόμη στρατιωτική επίδει­ ξη στην Ανατολική Πρωσία μερικές ημέρες αργότερα: «Πόλεμος π α ­ τήρ πάντων!».** Αυτό ήταν το αγαπημένο απόφθεγμα του Χίτλερ. To επανέλαβε στις μυστικές ομιλίες του στις 20 Μάίου 1942, στις 27 Ιανουαρίου 1944, και πάλι στις 22 Ιουνίου 1944, και στην πολεμική συνδιάσκεψη στις 9 Ιανουαρίου 1945, όταν ακόμη κι οι πιο φλογεροί οπαδοί του είχαν π ια κουραστεί από τον πόλεμο του Χίτλερ. To 1938, έλεγε επίσης στους στρατηγούς του ότι ήθελε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία από τους στρατευμένους της Γερμανίας, όσοι ήταν 30-35 χρονών, να γνωρίσουν κάποια μάχιμη δράση σε αυτήν την εκστρα­ τεία κατά της Τσεχοσλοβακίας - οι νεότεροι θα γεύονταν το αίμα στη συνέχεια. * Σ.τ.Ε: O Carl von Clausewitz (1780-1831) ήταν Πρώσος στρατηγός, που τα βιβλία του, ιδίως του συγγραμμά του Περί Πολέμου, υποστήριξαν την άποψη του Ολοκλη­ ρωτικού Πολέμου. ** Σ.τ.Ε.: Πρόκειται για την γνωστή ρήση του Έλληνα φιλόσοφου Ηράκλειτου του Εφέσιου (6ος αι. π.Χ.).

12

178

DAVID IRVING

Ot απόψεις στο ανώτατο επίπεδο ήταν, και παρέμεναν διχασμένες σχετικά με το αν ο Χίτλερ μπλόφαρε ή όχι. O Weizsacker έγραφε στο ημερολόγιο του, την 1η Σεπτεμβρίου: «Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να με εμποδίσει να βάλω ένα (μικρό) στοίχημα ακόμη και τώρα, ότι θα διατηρήσουμε την ειρήνη το 1938». Τρεις ημέρες αργό­ τερα, ωστόσο, ο Ρίμπεντροπ τον πληροφορούσε και πάλι ότι η Ε π ι­ χείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ θα άρχιζε «μέσα σε έξι εβδομάδες». Για τεχνικούς λόγους, η επιχείρηση δεν μπορούσε, όπως και να είχαν τα πράγματα, να αρχίσει πριν από την 1η Οκτωβρίου. Αλλά και πάλι, για κ α λ ύ τ ε ­ ρες καιρικές συνθήκες πτήσης, δεν θα έπρεπε να καθυστερήσει πέρα από την 14η του μηνός. O ηγέτης του Σουδιτικού Γερμανικού κόμματος Konrad Henlein ήταν το «μυστικό όπλο» για να εξουδετερωθούν τα τσεχικά οχυρά. O Χίτλερ είχε μυστικές διαβουλεύσεις πολλές φορές, μέσα στον Ιούλιο και τον Αύγουστο 1938, με τον Henlein και τους κορυφαίους υπαρχηγούς του. O ίδιος ο Henlein δεν έδειχνε διόλου ενθουσιασμένος με την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. Στις 23 Ιουλίου, στο Μπαϋρόυτ, είχε πρ ο­ σπαθήσει μάταια να μεταπείσει τον Χίτλερ ώστε να μην χρησιμοποιή­ σει βία. O Χίτλερ απάντησε ότι η νεαρή του Βέρμαχτ είχε ανάγκη από ένα βάπτισμα πυρός. Στο φεστιβάλ Γυμναστικής του Μπρεσλάου, μια εβδομάδα αργότερα, συναντήθηκαν πάλι: ο Χίτλερ τον κάλεσε στο δ ω ­ μάτιο του ξενοδοχείου του. Είπε στον Henlein ότι δεν είχε τίποτα να προσθέσει στις οδηγίες που του είχε δώσει πριν από καιρό. Φυσικά, όλα αυτά ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού για τους δημοσιογράφους που πολιορκούσαν το ξενοδοχείο. Στα μέσα Αυγούστου, ο άξεστος βοηθός του Henlein, Karl-Hermann Frank, έφτασε στην Καγκελαρία και προσπάθησε να πείσει τον Χίτλερ ότι οι χάρτες απεδείκνυαν πως ο καταμερισμός των ομάδων του τσεχικού και γερμανικού πληθυσμού ήταν τέτοιος, ώστε και μόνον η «αυτοδιάθεση» θα μπορούσε τελικά να φέρει την Τσεχοσλοβακία στα χέρια του Χίτλερ. Ανακάλυψε ότι μιλού­ σε μάταια. O Χίτλερ διψούσε για αίμα. Την ίδια περίπου εποχή, ο Χίτλερ είχε αρχίσει να εξετάζει με το Επιτελείο του OKW τρόπους για να ελέγξει την κρίση που θα προκαλούσε η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. 0 Γκαίμπελς κατέγραφε ότι το πρόβλη­ μα ήταν τώ ρα το πώ ς μπορούσε ο Χίτλερ να δημιουργήσει «μια κ α ­ τάλληλη κατάσταση για να χτυπήσει». Στις 26 Αυγούστου, ο Χίτλερ διέταξε τον Frank να προετοιμαστεί για τη δημιουργία επεισοδίων στις Σουδιτικές περιοχές. Αυτό που δυσκόλευε τα π ρά γματα ήταν η βρετανική αποστολή για διαπραγματεύσεις που είχε εγκατασταθεί στην Πράγα, με επικεφαλής τον σεβάσμιο Φιλελεύθερο πατρίκιο, λόρδο Runciman. O Χίτλερ παρίστανε πω ς δήθεν πρόσεχε τις βρετα­ νικές προτάσεις. Φυσικά, όμως, ήθελε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

179

κι όχι απλά τον έλεγχο των Σουδιτικών περιοχών. Αυτό εξηγεί και την οργή του όταν ο εκπρόσωπος του Henlein στο Βερολίνο, Fritz Burger, έφερε τις προτάσεις του Runciman στο Μόναχο, στις 29 Αυγούστου. «Τι δουλειά έχουν οι Βρετανοί, να χώνουν τη μύτη τους εδώ π έ ρ α ;» φ ώ να ξε ο Χ ίτλερ. « Κ α λ ύ τερ α να φροντίσουν το υς Εβραίους τους στην Παλαιστίνη!» 0 Henlein εμφανίστηκε ανήσυχος στο Μπέργκοφ, την 1η Σ επτεμ ­ βρίου. Είχε έρθει κι ο Γκαίμπελς, κι ο Χίτλερ τους είπε ότι το χάσμα στα δυτικά αμυντικά έργα της χώρας είχε κυριολεκτικά καλυφθεί. «H Βρετανία», προφήτευσε, «θα κρατηθεί πίσω, επειδή δεν έχει ακόμη τη στρατιωτική ισχύ. To Παρίσι θα κάνει ό,τι κάνει και το Λονδίνο. H όλη υπόθεση πρέπει να διεξαχθεί με μεγάλη ταχύτητα. Για τα μεγάλα επ ι­ τεύγματα πρέπει να αναλαμβάνεις μεγάλους κινδύνους». O Γκαίμπελς σημείωνε αυτά τα λόγια με φόβο που δύσκολα μπορούσε να κρύψει. O Χίτλερ έδειξε στον Henlein την πρότυπη, πολυδάπανη κτηνοτροφική μονάδα του Μπόρμαν που είχε δημιουργηθεί για την τροφοδοσία των ανδρών των SS. («Ένας Θεός ξέρει πόσο κοστίζει ένα λίτρο από το γ ά ­ λα σου», συνήθιζε να τον πειράζει ο Χίτλερ.) Αστειευόμενος, είπε στον Henlein: «Εδώ έχουμε τις αντιπροσώπους της Εθνικοσοσιαλιστικής Λέ­ σχης Α γελάδω ν!»Ή ταν φανερό πως είχε κέφια, αλλά ο Henlein δεν συμμεριζόταν διόλου τη διάθεσή του. O Χίτλερ επανέλαβε ότι εξακο­ λουθούσε να προγραμματίζει μια στρατιωτική λύση: η Τσεχοσλοβακία έπρεπε να εκμηδενιστεί «αυτόν τον Σεπτέμβριο». O Henlein έπρεπε να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις του με την Πράγα και να αρχίσει να «κατασκευάζει» επεισόδια από τις 4 Σεπτεμβρίου. Στις 2 του μηνός, ο Χίτλερ έδωσε μια ακόμη μικρή συμβουλή στους φίλους του -Γκαίμπελς, Henlein, Ρίμπεντροπ, Μπόρμαν, Speer και Hoffman- να «κρατήσουν την ψυχραιμία τους». Ξεπροβοδίζοντας τον Henlein στις 3.30' μ.μ., λέγεται ότι ο Χίτλερ γέλασε, φωνάζοντας: «Ζήτω ο πόλε­ μος, έστω κι αν διαρκέσει οκτώ χρόνια!»119 Ίσως όλα αυτά να ήταν μια μπλόφα. (Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Χίτλερ χρησιμοποιούσε τον Henlein ως ένα ισχυρό ψυχολογικό όπλο μια από αυτές είναι η μυστική οδηγία προς το ναζιστικό Τύπο, μερι­ κές ημέρες αργότερα: «Θα γίνει μια δεξίωση στη Νυρεμβέργη... ο Henlein να μην αναφερθεί μεταξύ των επισήμων προσκεκλημένων, αλλά δεν υπάρχει αντίρρηση ως προς τη δημοσίευση φωτογραφιών που να δείχνουν ότι παραβρέθηκε».) 0 HENLEIN δεν ήταν ο μόνος που αγωνιούσε. 0 συντηρητικός Υπουρ­ γός Οικονομικών, κόμης Schwerin von Krosigk, έστειλε στον Χίτλερ ένα μνημόνιο, που είχε συνταχθεί με πολύ έξυπνο τρόπο: η γερμανι­ κή κοινή γνώμη στερείται εσώτερης αποφασιστικότητας για να δώσει

180

DAVID IRVING

ένα νέο πόλεμο. «Δεν θα είναι ικανή να αντέξει για πολύ τις μικρές ή μεγάλες ταλαιπωρίες ενός πολέμου: δελτία τροφίμων, αεροπορικές επιδρομές, απώλεια συζύγων και γιων». Αυτά, έγραφε ο Krosigk την 1η Σεπτεμβρίου στο μνημόνιό του119. Σε μια ομιλία του προς τους Ναζί διευθυντές εφημερίδων δυο μήνες αργότερα, ο Χίτλερ θα αναφερόταν στην «υστερία των κορυφαίων δέκα χιλιάδων μας». Δεν δεχόταν να ακοόσει ούτε τους διπλωμάτες του. O συντηρητικός Konstantin von Neurath προσπαθούσε μάταια να τον δει. Όταν ο πρε­ σβευτής του στο Λονδίνο προσπάθησε να του μεταφέρει ένα προσωπικό μήνυμα, γραμμένο από τον Νέβιλ Τσάμπερλαιν, ο Χίτλερ αρνήθηκε να τον δεχτεί. Όταν ο πρεσβευτής στο Παρίσι ανέφερε στο Βερολίνο την ξε­ κάθαρη προειδοποίηση του Γάλλου Τπουργού Εξωτερικών ότι η Γαλλία θα στεκόταν στο πλευρό της Τσεχοσλοβακίας, ο Χίτλερ έσπρωξε μακριά του το τηλεγράφημα και είπε ότι δεν τον ενδιέφερε. O Hans Dieckhoff, πρεσβευτής του στην Ουάσινγκτον, εισέπραξε μια «ιπποτική» μεταχείρι­ ση. Και οι τρεις αυτοί πρεσβευτές ζήτησαν να τον δουν. Εκείνος όμως δεν συγκατατέθηκε παρά μόνο στο Κομματικό συνέδριο, όταν στράφηκε στον Wiedemann και του έδωσε την εντολή: «Λοιπόν, φέρε μέσα αυτές τις Arschldcher [κωλοτρυπίδες]!» Ακολουθώντας μια συμβουλή του Ρίμπεντροπ, διέταξε και τους τρεις αυτούς πρεσβευτές να μην επιστρέψουν προς το παρόν στις έδρες τους. O Weizsacker έγραφε αγανακτισμένος για όλα αυτά: «Αφού άκουσα τους κυρίους Dieckhoff, von Dirksen, κόμη Welczek, [Hans Adolf] von Moltke [πρεσβευτή στην Βαρσοβία] και [Hans Georg] von Mackensen [Ρώμη] στις 7 Σεπτεμβρίου, ανέφερα τα ακόλουθα στον χερ φον Ρίμπεντροπ στις 8 του μηνός: “ H άποψη όλων αυτών των κυρίων βρίσκεται, με ορισμένες μόνο διαφορές αποχρώσεων, σε πλήρη αντίθεση με αυτήν του χερ φον Ρίμπεντροπ, αφού δεν πιστεύουν ότι οι Δυτικές Δημοκρατίες δεν θα αναμιχθούν σε περίπτωση γερμανο-τσέχικης σύρραξης”. Και πρόσθετα ότι και η δική μου γνώμη είναι ήδη αρκετά γνωστή στον χερ φον Ρίμπεντροπ». H ΚΑΘΗΜ ΕΡΙΝΗ ρουτίνα του Χίτλερ ήταν κάθε άλλο π α ρ ά η ρουτίνα ενός δικτάτορα που προετοιμάζεται για πόλεμο. Tov έβλεπαν να περνά τις μέρες τους πηγαίνοντας σε εκθέσεις στο Μόναχο: επιθεω ­ ρούσε τις μακέτες του Speer για τη νέα Καγκελαρία και πίνακες για το «Κτίριο Φύρερ» ( Fuhrerbau), το Επιτελείο του Κόμματος. Περνού­ σε ήρεμα τα βράδια του στο Μπέργκοφ βλέποντας δυο διόλου ικανο­ ποιητικές χολλυγουντιανές ταινίες - που και τις δυο τις είχε σ τα μ α­ τήσει απότομα στη μέση. Μετά τα μεσάνυχτα της 30 προς την 31η Αυγούστου, ο τα γμ α τά ρ ­ χης Schmundt έφερε τον φάκελο με τα σχετικά για το επίπλαστο «επεισόδιο» που θα οργανωνόταν για να δικαιολογήσει την Επιχείρη­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

181

ση ΠΡΑΣΙΝΗ. To OKW υπεστήριζε ότι το κυρίως «επεισόδιο» έπρεπε voc προκληθεί όταν οι καιρικές συνθήκες θα ήταν ευνοϊκές για τη Λουφτβάφε, κι ότι έπρεπε να συμβεί αρκετά νωρίς το πρωί ώστε να φτάσει η αυθεντική είδηση στα επιτελεία του OKW στο Βερολίνο ως το μεσημέρι της ημέρας, πριν από την εισβολή των Ναζί. Έτσι, οι Γερμανοί θα βρίσκονταν σε εχθρικό έδαφος, αντιμέτωποι πλέον των Τσέχων, πριν εκδοθεί οποιαδήποτε προειδοποίηση προς τις διπλω μα­ τικές αποστολές στην Πράγα και πριν από την πρώτη αεροπορική επιδρομή. Αυτό θα ικανοποιούσε τη βασική προϋπόθεση του Χίτλερ για την επιτυχία: τον αιφνιδιασμό. O Χ άλντερ είχε π ερ ιγρ ά ψ ει το σχέδιο του Γενικού Επιτελείου Στρατού στον Χίτλερ και τον Κάιτελ πάνω στο Grille, στο Κίελο, ξε­ διπλώνοντας ένα χάρτη της Τσεχοσλοβακίας. H χώρα θα χωριζόταν στα δύο στο στενότερό της σημείο. Στα μάτια του Χίτλερ αυτό ήταν λάθος: αυτό ακριβώς θα περίμενε κι ο εχθρός. Ζήτησε από τον Χ άλ­ ντερ να του αφήσει τον χάρτη κι αφού επέστρεψε στο Βερολίνο, έδωσε εντολή στον Μπράουχιτς να χρησιμοποιηθούν τα άρματα μ ά­ χης τελείως διαφορετικά και να συγκεντρωθούν σε μια δύναμη που θα ξεκινούσε βορειο-ανατολικά από την Νυρεμβέργη, μέσω των τσ ε­ χικών οχυρών και του Πίλσεν, κατευθείαν για την Πράγα. Από πολι­ τικής άποψης, ο αντικειμενικός στόχος ήταν να καταληφθεί η Πράγα, η τσεχική πρωτεύουσα, μέσα στις πρώτες λίγες ημέρες. To Γενικό Επιτελείο Στρατού διαφώνησε με το σχέδιο του Χίτλερ. Ki αυτός κάλεσε τον Μπράουχιτς στο Μπέργκοφ, στις 3 Σεπτεμβρίου, και δείπνησε μαζί του, εξηγώντας του γιατί επέμενε στο δικό του σχέδιο. Πρωταρχικά, είπε, οι Τσέχοι δεν είχαν προετοιμάσει την ά μ υ­ νά τους προβλέποντας μια επίθεση από την Αυστρία. Έτσι, τα οχυρά τους απέναντι στον Rundstedt στην Σιλεσία ήταν πολύ ισχυρότερα. «H 2η Στρατιά θα μπορούσε να περιπέσει σε ένα δεύτερο Βερντέν. Av επιτεθούμε εκεί, θα αιμορραγήσουμε μέχρι θανάτου προσπαθώ ­ ντας για το αδύνατο». Αυτύ που οι Τσέχοι δεν θα περίμεναν, ήταν η επίθεση που σχεδίασε ο Χίτλερ, με τον Reichenau και μια μαζική δ ύ ­ ναμη αρμάτων μάχης. «Ένας στρατός που θα εισχωρήσει στην κ αρ ­ διά της Βοημίας, θα ταχτοποιήσει το ζήτημα». To Γενικό Επιτελείο Στρατού όμως, απλώς αγνόησε το σχέδιο του Χίτλερ. O Χάλντερ εί­ π ε στον Κάιτελ ότι οι διαταγές είχαν ήδη φύγει και ότι ήταν πολύ αργά για να τις αλλάξουν. O Κάιτελ πέταξε στο Βερολίνο, νωρίς στις 8 Σεπτεμβρίου και πίεσε τον Μπράουχιτς να υπακούσει. Όταν, ωστόσο, ο αρχηγός του OKW επέστρεψε στον Χίτλερ στην Νυρεμβέργη το άλλο πρωί, όταν το συνέδριο του Κόμματος πλησίαζε στη θεαματική του αποκορύφωση, το μόνο που μπόρεσε να αναφέρει ήταν πω ς τόσο ο Χάλντερ, όσο κι ο Μπράουχιτς είχαν αρνηθεί να αλλάξουν τα σχέ­

182

DAVID IRVING

διά τους. Oi δυο ανυπάκουοι στρατηγοί έλαβαν τη συνοπτική δ ια τα ­ γή να έρθουν από το Βερολίνο και να παρουσιαστούν το ίδιο το βρά­ δυ στο ξενοδοχείο του Χίτλερ στην Νυρεμβέργη, το Deutscher Hof. H διαμάχη κράτησε πέντε ώρες. O Χάλντερ ανέπτυξε την άποψη του Γενικού Επιτελείου Στρατού. O Χίτλερ απάντησε- ότι θα έπρεπε να κάνουν τα σχέδιά τους έχοντας υπόψη τους την πιο πιθανή αντί­ δραση του εχθρού. «Χωρίς αμφιβολία», παραδέχτηκε, «η επιχείρησηλαβίδα που σχεδιάσατε είναι η ιδανική λύση. H κατάληξή της, ωστό­ σο, είναι πολύ αβέβαιη για να μπορέσουμε να βασιστούμε σε αυτήν και κυρίως επειδή πρέπει, για πολιτικούς λόγους, να πετύχουμε μια γρήγορη νίκη». Τους θύμισε ότι η Ιστορία είχε αποδείξει πόσο δ ύ ­ σκολο είναι να ματαιώσεις μια επιχείρηση που θα είχε πετύχει μύνο κατά το ήμισυ - αυτός ήταν ο γνωστός δρόμος που οδηγούσε σε φ ρι­ καλέα αποτελέσματα σαν αυτό του Βερντέν. Τα άρματα μάχης θα σκορπίζονταν σαν ψίχουλα ψωμιού κι όταν θα ήταν απαραίτητα στη συνέχεια για άλλες επιχειρήσεις σε βάθος, δεν θα βρίσκονταν εκεί. Ό λα αυτά φαίνονται σήμερα αυταπόδεικτα, αλλά τότε, τον Σ ε ­ πτέμβριο 1938, δεν ήταν διόλου φανερό ότι ο Χίτλερ είχε δίκιο. Oi δυο στρατηγοί εξακολουθούσαν να αρνούνται να υποχωρήσουν. Μέ­ χρι που, τέλος, τις μικρές πρωινές ώρες, ο Χίτλερ έπαψε να πρ ο σ πα ­ θεί να τους πείσει και τους δ ιέ τ α ξ ε να αναπτύξουν τα άρματα μάχης όπως αυτός είχε πει - κι έπρεπε να το κάνουν μέχρι το τέλος του μηνός. O Χάλντερ σήκωσε αδιάφορα τους ώμους, αλλά ο Μπράουχιτς τους ξάφνιασε όλους με μια διαχυτική εκδήλωση αφοσίωσης. Όταν έφυγαν, ο Χίτλερ εξέφρασε ανοιχτά το θυμό του στον Κάιτελ γ ι’ αυτούς τους δειλούς και διστακτικούς στρατηγούς: «Είναι κρίμα που δεν μπορώ να δώσω στους Gauleiter μου από μια στρατιά - α υ ­ τοί έχουν το κουράγιο και πιστεύουν όλοι τους σε μένα». Για να ντροπιάσει αυτούς τους ηττοπαθείς στρατηγούς, ο Χίτλερ αναφέρθηκε σε αυτούς με φαρμακερά λόγια στο συνέδριο της Νυρεμ­ βέργης, ενώ εκείνοι τον άκουγαν από τις πρώτες σειρές των καθισμά­ των, παγωμένοι. Ανήγγειλε την απονομή του Εθνικού Βραβείου στον Fritz Todt για την κατασκευή του Δυτικού Τείχους, μια αδικαιολόγητη ταπείνωση για τους μηχανικούς του Στρατού. Μόνο 40.000 περίπου από τους στρατολογηθέντες στην Υπηρεσία Εργασίας μπόρεσαν να παραστούν στο συνέδριο, αφού οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να εργάζονται στο Τείχος. Επί πέντε ώρες, στις 11 του μηνός, ο Χίτλερ στεκόταν όρθιος στο αυτοκίνητό του στην Πλα­ τεία Αδόλφου Χίτλερ, ασκεπής κάτω από τον καυτό ήλιο του Σ επτεμ ­ βρίου, χαιρετώντας, καθώς οι 120.000 άνδρες των SS και των SA π α ρήλαυναν μπροσ τά του, με το θεαματικό «βήμα χήνας». Εκείνος αστειευόταν χλιαρά με τους διπλωμάτες κατά την επίσημη δεξίωσή

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

183

τους, ενώ επέτρεψε ακόμη και στο Γάλλο πρεσβευτή να του βάλει στα χέρια έναν κρίνο - το σύμβολο της Γαλλίας. «Είναι μαζί και σύμ­ βολο ειρήνης», εξήγησε εύγλωττα ο Frangois Poncet, «και θα έπρεπε να το φορούν όλοι αυτοί που επιθυμούν να εργαστούν για την ειρή­ νη». O Χίτλερ ξεφορτώθηκε αυτόν τον κρίνο, όσο αξιοπρεπέστερα μπορούσε. Oi κορυφαίοι τίτλοι των γερμανικών εφημερίδων έγραφαν: «ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ TH ΣΟΥΔΙΤΙΑ - O ΦΥΡΕΡ ΑΠΑΙΤΕΙ NA ΜΠΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ». Στις 13 Σεπτεμβρίου, η Π ράγα κήρυξε στρατιωτικό νόμο γύρω από την πόλη του Έ γκερ. Τα πράγματα εξελίσσονταν ακριβώς όπως τα είχε υπολογίσει ο Χίτλερ. O Ναζιστικός Τύπος διακήρυττε την ά λ ­ λη ημέρα: «H ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΣΕΧΩΝ ΕΓΓΙΖΕΙ THN ΑΝΑΡΧΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΣΕΧΙΚΑ ΟΠΛΑ». Από τη Σουδιτική πόλη Ασχ, τη νύχτα της 14 του μηνός, ο Karl Frank τηλεφωνούσε στον Χίτλερ να στείλει γερμανικά στρατεύματα και ά ρ ­ μ α τ α μ άχη ς γ ια να π α ρ έ μ β ο υ ν α μ έσ ω ς. O Χ ίτλερ α π α ν το ύ σ ε : «Φρανκ, συγκρατήσου. Δεν ήρθε ακόμη η ώρα». KAI ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, δεν είχε έρθει. Αργά, την προηγούμενη νύχτα, 13 Σεπτεμβρίου, ο Βρετανός πρεσβευτής είχε παραδώσει στον βαρόνο von Weizsacker μια επιστολή, όπου ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν, που κό­ ντευε πια τα 70, προσφερόταν να πετάξει αμέσως για να συναντήσει τον Χίτλερ και να βρεθεί μια ειρηνική λύση. 0 Χίτλερ δύσκολα θα μπορούσε να αρνηθεί την προσφορά του Τσάμπερλαιν και ενοχλήθηκε που έχασε μια ευκαιρία έτσι, έστω και για λίγο. Οι «καφέ σελίδες»,120 με τις άκρως απόρρητες υποκλοπές τηλεφω­ νημάτων από τη μυστική υπηρεσία του Γκαίρινγκ, έφ ταναν στο Μπέργκοφ στις 14 του μηνός με ειδικό ταχυδρομείο. Μόλις εκείνο το πρωί, ο Jan Masaryk, ο δραστήριος Τσέχος απεσταλμένος στο Λονδί­ νο, είχε μιλήσει με τον Υπουργό των Εξωτερικών στην Πράγα. «Αν όμως αυτός [ο Χίτλερ] εισβάλλει», τον ρωτούσαν από την Πράγα, «τότε κι όλοι οι άλλοι θα επέμβουν, έτσι δεν είναι;» 0 Masaryk δεν έτρεφε και πολλές ελπίδες: «Νομίζω ναι, ύστερα από λίγο. Oi άνθρω­ ποι εδώ δεν με κοιτάζουν στα μάτια. Είναι ένας άξεστος όχλος!» 0 συνομιλητής από την Πράγα ξέσπασε: «Όχι, αυτό είναι αδύνατον!» «Είναι, α πλούστατα, ηλίθιοι άνθρω ποι που απέκτησαν δ εκ απ έντε αντιτορπιλικά», εξηγούσε ο Masaryk, «και φοβούνται μήπως τα χ ά ­ σουν». Όσο για την Γαλλία, είπε, «υπάρχουν κι εκεί μπόλικοι αλή­ τες». To ύφος αυτών των παρατηρήσεων φανέρωνε στον Χίτλερ π άρα πολλά για το ηθικό που επικρατούσε στο Λονδίνο και την Πράγα. H παράνομη πληροφόρηση που αποκτούσε ο Χίτλερ από αυτές τις συ­

184

DAVID IRVING

νομιλίες, μας εξηγεί αρκετά την αυτοπεποίθησή του. Oi υποκλοπές αποδείκνυαν ότι ο Τσάμπερλαιν καθυστερούσε για μέρες την π α ρ ά ­ δοση των τηλεγραφημάτων από την Πράγα προς τον Masaryk. Έτσι, κατά τρομερή ειρωνεία, ο Masaryk ήταν υποχρεωμένος να βασίζεται όλο και περισσότερο στις τηλεφωνικές επαφές του με την Πράγα. Oi καθημερινές υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ αποδείκνυαν ότι ο Τσέχος απεσταλμένος ξεστόμιζε χυδαίες βρισιές για τους δυ τι­ κούς πολιτικούς, ζητώντας από την Πράγα όλο και περισσότερα μ ε­ τρητά -επ ειγ ό ν τω ς- και συνωμοτώντας με τον Τσώρτσιλ και τον συ­ νάδελφό του στο Παρίσι, για μια πρόωρη ανατροπή των κυβερνήσεων του Τσάμπερλαιν και του Νταλαντιέ. Στις 9.50' μ.μ. της 14 Σεπτεμβρίου 1938, ο Masaryk τηλεφώνησε επειγόντως στον ίδιο τον dr. Benes. «Μ άθατε για τον Τσάμπερλαιν;» «Όχι». «Παίρνει το αεροπλάνο για το Μπέρχτεσγκαντεν, αύριο στις 8.30' π .μ .!» H ανάλυση της υποκλοπής συνεχιζόταν... Μετά από μ α ­ κρόχρονη παύση, ο Benes αναφώνησε φ ανερ ά τρομοκρατημένος: «Αυτό είναι αδύνατον!» 0 Masaryk απάντησε ότι ο Τσάμπερλαιν θα συνοδευόταν από «αυτό το γουρούνι», τον sir Horace Wilson. Την άλλη ημέρα, μια τιμητική φρουρά από τριάντα άνδρες των SS παρατάχθηκε στις βεράντες του Μπέργκοφ. Στις 6 μ.μ., η αποστολή των Άγγλων έφτασε. 0 Τσάμπερλαιν φορούσε το συνηθισμένο σκού­ ρο κοστούμι του και το σκληρύ κολάρο του με μια ανοιχτόχρωμη γραβάτα και την αλυσίδα του ρολογιού του στο γιλέκο. Στο γραφείο του, στον πάνω όροφο, ο Χίτλερ εξαπέλυσε το συνηθι­ σμένο του λογύδριο σχετικά με τη διογκούμενη εκστρατεία τρομοκρα­ τίας των Τσέχων. Ισχυρίσθηκε ότι 300 Γερμανοί Σουδίτες είχαν ήδη δο­ λοφονηθεί. O Τσάμπερλαιν, όμως, δεν είχε έρθει να μιλήσει για πόλε­ μο. «Αν ο χερ Χίτλερ δεν θέλει τίποτα περισσότερο παρά τις περιοχές των Σουδιτών Γερμανών», απάντησε με στόμφο, «τότε μπορεί να τις πάρει!» O Χίτλερ, ξαφνιασμένος, τον διαβεβαίωσε ότι δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για μη γερμανικά εδάφη. Στην πραγματικότητα, ο Τσάμπερλαιν είχε παρεμβάλει ένα είδος εμποδίου στις προετοιμασίες για την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. O Φύρερ, ωστόσο, είχε ζωηρέψει σχολιάζοντας τη συζήτηση εκείνο το βράδυ με τον Ρίμπεντροπ και τον Weizsacker. Αυτός ο τελευταίος έγραφε αργότερα στο ημερολόγιό του: Χ ω ρίς να κρύβει καθόλου τις επιθετικ ές πρ ο θέσ εις το υ γ ια τακτοποίηση του τσεχικού πρ ο βλ ή μ α τος τώ ρ α -α κ ό μ η και με τον κίνδυνο γενικού π ο ­ λέμου στην Ε υ ρ ώ π η - και αφήνοντας να φ ανεί ότι θα το υ αρκοόσε αυτό στην Ε υρώ πη, [ο Χίτλερ] παρακίνησε τον Τσ[άμπερλαιν] να α να λά β ει το έργο της παραχώ ρησης τω ν Σ ουδιτικώ ν περιοχώ ν στην Γ ερμ ανία. Αυτός, ο Φ ύρερ, δεν κ α τά φ ερ ε να αρνηθεί ένα δημοψήφισμα.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

185

Av οι Τσέχοι το απορρίψουν αυτό, ο δρόμος θα είναι ανοικτός για τη γερμανική εισβολή. Av οι Τσέχοι υποχωρήσουν, τότε η σειρά της Τσεχο­ σλοβακίας θα έρθει αργότερα, την επόμενη άνοιξη, ας πούμε. Υπάρχουν πραγματικά σαφή πλεονεκτήματα, αν λυθεί το πρώτο στάδιο -των Σουδιτών Γερμανών- φιλικά. Στη διάρκεια αυτής της εμπιστευτικής συζήτησης, ο Φύρερ δεν έκρυψε ότι έπαιρνε υπόψη του ένα μελλοντικό πόλεμο κι ότι είχε κατά νου πολύ πιο μακρόπνοα σχέδια. Για όλα αυτά δεν επικαλούνταν μόνο εθνικιστικά κίνητρα, αλλά και κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναμορφωτι­ κό κίνητρο, ή υπολανθάνων δυναμισμός. Ακτινοβολούσε από αυτοπεποί­ θηση και έδειχνε να μην φοβάται ούτε τον πόλεμο, ούτε την εξωτερική πολιτική και μιλούσε ξεκάθαρα, χωρίς να αρνείται τη δική του προσωπι­ κή ευθύνη για το γεγονός ότι κατηύθυνε την Γερμανία προς την αναπό­ φευκτη ένοπλη σύγκρουση με τους εχθρούς της στη διάρκεια της ζωής του. O Φύρερ αφηγήθηκε ύστερα μερικές λεπτομέρειες από τη συνομιλία του με τον ίδιο τον Τσάμπερλαιν, κάποια κόλπα μπλόφας και παραπλάνησης που είχε μεταχειριστεί για να στριμώξει το συνομιλητή του.121 Έ να χρόνο αργότερα, ο Weizsacker θυμόταν: «Μέσα από την Κ αγκε­ λαρία του Ράιχ ξεπηδούσε το σύνθημα ότι η νεολαία της Γερμανίας χρειαζόταν έναν πόλεμο για να χαλυβδωθεί. O πόλεμος με την Τσε­ χοσλοβακία έπαιρνε έναν χαρακτήρα του L ’ art pour Γ art (η Τέχνη για την Τέχνη)». Στην πραγματικότητα, ο Τσάμπερλαιν κι οι Γάλλοι πρότειναν να δοθούν στον Χίτλερ όλες οι περιοχές που είχαν πάνω από 50 τοις εκατό γερμανικό πληθυσμό. Ό πως ήταν αναμενόμενο, ο Jan Masaryk ακουγόταν να τηλεφωνεί έξαλλος στον dr. Benes μετά την επιστροφή του Τσάμπερλαιν στο Λονδίνο, παραπονούμενος ότι ο «θείος» δεν εί­ χε πει τίποτα ακόμη σε κανένα για τις συνομιλίες του Μπέργκοφ με τον Χίτλερ. O Τσέχος απεσταλμένος πρόσθετε με λεπτότητα: «Μ πο­ ρώ να ζητήσω να μου στείλετε χρήματα αν είναι να κάνω κάτι;__ Χρειάζομαι ακόμη λίγα, με καταλαβαίνετε;» O Benes είπε: «Θα σου τα στείλω αμέσως». H αφήγηση του Weizsacker δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο Χίτ­ λερ δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να αφήσει τον Τσάμπερλαιν να τον ξεφορτωθεί παραχω ρώ ντας του μόνο τις Σουδιτικές περιοχές. Ωστόσο, έπρεπε να ελιχθεί πολύ προσεχτικά για λίγο. Όταν ο Κανάρης τηλεφώνησε στο Μπέργκοφ για να ρωτήσει αν θα έπρεπε να α ρ ­ χίσουν την ανατρεπτική δράση τους οι ομάδες των ανταρτών και του σαμποτάζ που είχε οργανώσει, ο Κάιτελ απάντησε: «Όχι, όχι προς το παρόν». 0 Χίτλερ είχε αναπτύξει μια πιο σίγουρη μέθοδο - Ελεύθε­

186

DAVID IRVING

ρα Σ ώ μ ατα οργισμένων Σουδιτών Γερμανών,122 πο υ ξεσηκώθηκαν φαινομενικά αυθόρμητα μέσα στα τσεχικά σύνορα. Στην πραγματικύτητα, κάπου 10.000 υποστηρικτές του Henlein εί­ χαν καταφύγει στην Γερμανία μέσα στην τελευταία εβδομάδα: ο Χίτ­ λερ έδωσε διαταγή στην Βέρμαχτ να τους εφοδιάσει με τα κατάλλη­ λα όπλα -αυστριακής κατασκευής τουφέκια Mannlicher- και να τους ξαναπεράσει στην Τσεχοσλοβακία, κρυφά, μέσα στη νύχτα. Αυτοί οι «άτακτοι» θα βοηθούνταν από τον τακτικό Γερμανικό Στρατό και τους αξιωματικούς-συμβούλους των SA, ενώ το Κόμμα θα τους π α ­ ρείχε μεταφορικά μέσα. O Χίτλερ απεκάλυψε το σχέδιό του στον Karl-Hermann Frank στις 16 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια μιας δίωρης σύσκεψης. Τα Ελεύθερα Σώματα του Henlein θα π ρ α γμ α το­ ποιούσαν επιδρομές τύπου κομάντο στις τσεχικές μεθοριακές θέσεις κάθε νύχτα. Σκοπός τους θα ήταν, όπως ανέφερε ρητά ο Schmundt με τηλεγράφημά του προς το OKW την άλλη ημέρα, «να διατηρηθεί ένας υψηλός τόνος ταραχών και συγκρούσεων». TO ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 1937, ο Μάρτιν Μπόρμαν είχε παρατηρήσει πόσο άρεσε στον Αρχηγό του να κάνει τον περίπατό του μέχρι το περίπτερο για τσάι, κι αποφάσισε να φτιάξει για τον Φύρερ ένα καινούργιο, κ α ­ λύτερο από κάθε άλλο όμοιό του στον κόσμο. Εκείνον τον Αύγουστο, ο Μπόρμαν είχε διαλέξει την απόκρημνη βραχοκορφή του Κεχλστάιν, ύψους 5.500 ποδών, όχι μακριά από το Μπέργκοφ και ο ίδιος, μαζί με τον Fritz Todt, έμπηξαν τους πασσάλους των ορίων του. Στις 16 Σ ε ­ πτεμβρίου 1938, η Αετοφωλιά είχε τελειώσει. Στις 4 μ.μ., ο Χίτλερ, ο Todt κι ο Μπόρμαν ανέβηκαν με το αυτο­ κίνητο στη νέα αυτή φωλιά του - ο Μπόρμαν ήταν περήφανος, ο Χ ίτ­ λερ επιφυλακτικός. Είχε μάθει για το νέο σχέδιο-έκπληξη του Μ πόρ­ μαν όταν ήταν πια πολύ αργά για να το ανακαλέσει. Σύμφωνα με τον Julius Schaub, αφού ο Χ ίτλερ κατηγόρησε αυτήν τη folie des grandeurs (την τρέλα για μεγαλεία) του Μπόρμαν, χαμογέλασε με ε π ι­ είκεια κι άφησε τον εαυτό του να πειστεί ότι η Αετοφωλιά θα χρησί­ μευε για εντυπωσιασμό των ξένων επισκεπτών. 0 νέος δρόμος τέλειωνε περίπου κάτω από την κορυφή του Κεχλ­ στάιν. Έ νας χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων είχε λαξευτεί με φουρνέλα μέσα στον βράχο, όπου τοποθετήθηκαν π ό ρ τες α π ό μασίφ μπρούντζο, με υπέρθυρο μια γρανιτένια πλάκα που έγραφε: «Ανηγέρθη το 1938». Oi πόρτες άνοιξαν διάπλατα και το αυτοκίνητο χώ ­ θηκε μέσα στο βουνό, σε ένα τούνελ μήκους πάνω από 170μ. και με αρκετό πλάτος για να μπορούν να διασταυρωθούν δύο αυτοκίνητα. Στο τέλος του τούνελ βρισκύταν ένας θολωτός, κυκλικός χώρος που έμοιαζε με το εσωτερικό εκκλησίας: απέναντί τους, υπήρχαν μ πρού­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

187

ντζινες συρόμενες πόρτες. O Μπόρμαν πέρασε τον Χίτλερ μέσα στο δίχως παράθυρα δωμάτιο, πίσω από τις πόρτες - ήταν ένας ανελκυ­ στήρας με τοιχώματα από γυαλισμένο χαλκό, καθρέφτες και τα π ετσαρισμένες πολυθρόνες. Από εκεί, ανέβηκαν μέχρι την κορφή του Κεχλστάιν. Καθώς ο Χίτλερ βγήκε από τον ανελκυστήρα, βρέθηκε να απολα μ ­ βάνει μια θέα πιο μεγαλόπρεπη κι από αυτή του Μπέργκοφ. Πέρασε μια ώρα εκεί πάνω. Στην πραγματικότητα, χωρίς να το πει, είχε π α νικοβληθεί από τους χτύπους της καρδιάς του σε αυτό το υψόμετρο κι ένιωθε την ανάσα του δύσκολη (έτσι είπε στους γιατρούς του). Την άλλη ημέρα, στις 17, πήρε τον Γκαίμπελς και τους ανώτερους συνεργάτες του ως αυτό το ορεινό καταφύγιό του και τους ενημέρω­ σε για τις συνομιλίες με τον Τσάμπερλαιν - αυτόν τον «ψυχρό», υπολογιστικό Άγγλο. Μετά, εξέφρασε την εξαιρετική του ικανοποίη­ ση του για την προπαγανδιστική προσπάθειά τους, λέγοντας: «Έχου­ με κερδίσει ήδη τον μισό πόλεμο». O Γκαίμπελς ήταν αισιόδοξος ότι η Πράγα θα γονάτιζε από τον πόλεμο νεύρων, αλλά ο Χίτλερ δ ιαφ ώ ­ νησε. «To 1948», εξήγησε, «θα συμπληρωθούν ακριβώς 300 χρόνια από την Ειρήνη του Μύνστερ.* Θα πρ έπει να καταργήσουμε αυτήν τη συνθήκη ειρήνης, μέχρι τότε». Επισκέφθηκε την Αετοφωλιά του μόνο μια φορά ακόμη μέσα στις επόμενες ημέρες και δεν ξαναπήγε π α ρ ά πολύ σπάνια από τότε. ΑΠΕΜΕΝΑΝ τώ ρα δυο εβδομάδες πριν την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. Σε περιοχές εκπαίδευσης κοντά στα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας άρχι­ σαν να διεξάγονται με πολλή προσοχή τα πρώ τα γυμνάσια. O Τσάμπερλαιν είχε υποσχεθεί να επιστρέψει με τη συναίνεση της Κυβέρνησής του. O Χίτλερ ήταν καλά πληροφορημένος για τις εξελί­ ξεις στο Λονδίνο. Ή ξερε ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός Νταλαντιέ κι ο Υπουργός Εξωτερικών Georges Bonnet είχαν φτάσει στο Λονδίνο στις 18 του μηνός. Στη 1.20' μ.μ. της 19, ο Masaryk ακούστηκε να π α ρ α πονείται από το τηλέφωνο στον Benes. «Οι θείοι εδώ συνεδριάζουν και δεν έχουν π ει ακόμη λέξη σε κανέναν». O Benes αναφέρθηκε στις φήμες που είχε ακούσει και που ενέπλεκαν την Ουγγαρία και την Καρπαθο-Ουκρανία. Κατά την άποψή του, ύλα αυτά τα σχέδια ήταν εκτός συζήτησης, αλλά ο Masaryk τον διαβεβαίωσε: «Συζητούν να

* Σ.τ.Ε.: Στο δημαρχείο του Μύνστερ της Βεστφαλίας είχαν υπογραφεί στις 15 Μαΐου 1648 οι συνθήκες που έΘεσαν σταδιακά τέρμα στον Τριακονταετή Πόλεμο. Με τις συνθήκες αυτές, καθορίστηκαν μεταξύ άλλων και τα πεπρωμένα της Γερμα­ νίας για τα επόμενα 150 χρόνια και διασώθηκε ο Γερμανικός Προτεσταντισμός από ολοσχερή καταστροφή.

188

DAVID IRVING

προβούν και σε εδαφικές παραχωρήσεις και κάτι τέτοια, ξέρετε». Ύστερα από αρκετή κουβέντα, ο Masaryk πρόσθεσε θυμωμένα: «Δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να πάω ως εκεί [στην Downing Street]. Δεν έστειλαν να με καλέσουν, γ ι’ αυτό ό,τι έχω να πω είναι γαμ.... στε τους, κ. Πρόεδρε!» Μέσα στο απόγευμα το αγγλο-γαλλικό σχέ­ διο ανακοινώθηκε τελικά στον Benes, αλλά όχι στον Masaryk. Έδιναν, κυριολεκτικά εντολή στον Benes να παραδοθεί: έπρεπε να παραχωρή­ σει στον Χίτλερ όλες τις περιοχές που είχαν γερμανικό πληθυσμό π ά ­ νω από 50 τοις εκατό. O Benes είπε στον Masaryk μια περίληψη όλων αυτών από το τηλέφωνο στις 7 μ.μ. και τον ρώτησε τι σκέπτονταν κάποιοι, όπως ο Τσώρτσιλ. O Masaryk απάντησε: «Όταν τους ρώτη­ σα, αυτοί... ήλπιζαν ότι δεν θα το βάλουμε κάτω». Και πρόσθεσε: «To 75 τοις εκατό θα ήταν συζητήσιμο, αλλά το 5 0 το ις εκ α τό - α υ ­ τό είναι αδύνατο!». O Βεηεέαναστέναξε: «Τρομαχτικό!» Τις επόμενες δυο ημέρες, η Πράγα επίσημα σιωπούσε. O Benes ακούστηκε να εξηγεί στον Masaryk ότι αναζητούσε κάποια φόρμουλα -ο ύ τε Ναι, ούτε Ό χι- που θα του επέτρεπε να συνεχίσει έντιμα τις διαπραγματεύσεις. O Masaryk αναφέρθηκε περιφρονητικά στην π ρ ο ­ σεχή επιστροφή του Τσάμπερλαιν στην Γερμανία. «O γέρος μαζεύει πάλι τα μπαγκάζια του, τα έχει σχεδόν χαμένα». Και πάλι ζήτησε να του σταλούν κατεπειγόντως χρήματα στο Λονδίνο: «To μπαλόνι σύ­ ντομα θα πετάξει και θα βρεθώ εδώ απένταρος». Νωρίς στις 19 Σεπτεμβρίου, οι τρομοκρατικές διμοιρίες των Ελεύ­ θερων Σωμάτων του Henlein άρχισαν τις επιχειρήσεις τους. O Τσεχι­ κός Στρατός κινήθηκε πιο κοντά στα σύνορα. Oi ίδιοι οι στρατηγοί του Χίτλερ τον έπεισαν να περιορίσει τις επιχειρήσεις των Ελευθέρων Σωμάτων σε ομάδες των δώδεκα κομάντο ή και μικρότερες. Την ίδια ημέρα, ο Χίτλερ επανέλαβε τις ερωτοτροπίες του με τους Ούγγρους. 0 Horthy -π ο υ τύτε βρισκόταν πάλι στην Γερμανία ως καλεσμένος του Γκαίρινγκ για κυνήγι- είχε στείλει μια προσωπική επιστολή στον Χίτλερ εκφράζοντας την ανησυχία του για ορισμένα δημοσιεύματα των εφημερίδων που έλεγαν ότι ο Benes ετοιμαζόταν να παραχωρήσει γερμανόφωνες περιοχές στο Ράιχ, «αφήνοντας όλα τα άλλα ως εί­ χαν». (H επιστολή βρίσκεται στο Αρχείο Horthy στην Βουδαπέστη). 0 Χίτλερ συζήτησε το θέμα αυτό με τον Imredy και τον Kanya, στις 20 Σεπτεμβρίου, στο Μπέργκοφ. Γύρω στις 4 μ.μ. της ίδιας ημέρας, ο Χίτλερ δέχτηκε τον Joseph Lipski, πρεσβευτή της Βαρσοβίας στο Βερολίνο. 0 Χίτλερ ερωτοτρο­ πούσε και με την Πολωνία, την άλλη γείτονα της Τσεχοσλοβακίας από τα μέσα Ιουλίου. 0 Γκαίμπελς είχε ενημερώσει τους Ναζί διευ­ θυντές εφημερίδων να μην αναφέρουν αντιγερμανικά επεισόδια στην Πολωνία, «για την ώρα». Στις 6 Σεπτεμβρίου, ο Hans Fritzsche είχε

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

189

επαναλάβει την ντιρεκτίβα του Γκαίμπελς: «Δεν πρ έπει να υπάρξουν ρεπορτάζ για επεισόδια στην Πολωνία... όσο πολύ κι αν μας στενοχωρεί αυτό». Και τρεις ημέρες αργότερα, το επανέλαβε εξηγώντας: «Είναι βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής του Τρίτου Ράιχ να αντιμετωπίζουμε ένα πράγμα κάθε φορά». Τώρα, ο Χίτλερ έπαιρνε την ανταμοιβή του για τις προβλέψεις του: ο Πολωνός πρεσβευτής επικύρωνε το αρπακτικό ενδιαφέρον της Κυ­ βέρνησης της Βαρσοβίας για το Τεζίν, και βεβαίωνε τον Χίτλερ ότι οι «Πολωνοί δεν θα δίσταζαν καθόλου, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν βία». Μια ή δυο ημέρες αργότερα, καθώς ο Χίτλερ, ο Ρίμπεντροπ κι ο Γκαίμπελς ξεκινούσαν για το Μπαντ Γκότεσμπεργκ, ο Χίτλερ ε π α ­ νέλαβε σε αυτούς ότι ο πρεσβευτής Lipski είχε «υποσχεθεί» πω ς η Πολωνία θα χρησιμοποιούσε βία κατά της Τσεχοσλοβακίας. Ό λα εξελίσσονταν ήδη πολύ ικανοποιητικά. 0 Χίτλερ κι ο Ρ ίμπε­ ντροπ πήγαν γεμάτοι ικανοποίηση με ,το αυτοκίνητο ως το Πούλαχ και πέρασαν τη νύχτα στο σπίτι του Μπόρμαν. Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ έμαθε ότι ο Τσάμπερλαιν θα ερχόταν στο Μπαντ Γκότε­ σμπεργκ για να συναντηθεί μαζί του στις 22 του μηνός. Στις 2 π.μ. της 21 Σεπτεμβρίου, οι πρέσβεις της Βρετανίας και της Γαλλίας στην Πράγα κάλεσαν από κοινού τον Benes να δεχτεί το αγγλο-γαλλικό σχέδιο, «πριν δημιουργηθεί μια κατάσταση για την οποία η Γαλλία και η Βρετανία δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη». Έ ξι ώρες αργότερα, οι υποκλοπές του Γκαίρινγκ περιείχαν μια κρυπτογραφημένη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Πράγας και Παρισιού. H φωνή από την Πράγα ανήγγελλε ότι είχαν αποδεχτεί το σχέδιο, καθώς η Γαλλία κι η Βρετανία είχαν απειλήσει ότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα εγκαταλείψουν την Τσεχοσλοβακία εντελώς αβοήθητη. Oi υποκλοπές υποδήλωναν ότι ο Τσώρτσιλ123 είχε υποσχεθεί στον Masaryk ότι ο Τσάμπερλαιν θα ανατρεπόταν εκείνο το απόγευμα, ότι τρεις υπουργοί στο Παρίσι είχαν τηλεγραφήσει γρ απτές διαμαρτυρίες προς τον Νταλαντιέ κι ότι «αυτός ο βλαξ» ο Bonnet επρόκειτο να αποπεμφθεί επίσης. Oi Βρετανοί φίλοι του Masaryk πίεζαν την Πράγα να καθυστερήσει κάθε επίσημη απόφασή της μέχρι τις 26 του μηνός τουλάχιστον. H φωνή του Masaryk ακουγόταν να εξορκίζει τον Benes: Κ ύριε Π ρόεδρε, ένα π ρ ά γ μ α είναι π ο λύ σημαντικό... H υποστήριξη της κοινής γνώ μ ης εδώ φουντώ νει σαν π υ ρ κ α γ ιά ... Α υτό θα ήθελαν να ξέρ ετε ο Τσώρτσιλ, ο Ή ν τε ν κι ο α ρ χιεπ ίσ κ ο π ο ς...

Τώρα όμως το ήξερε κι ο Χίτλερ και, καθώς ήταν καλά πληροφορη-

190

DAVID IRVING

μένος, ήταν εξίσου καλά προετοιμασμένος. Από την πρώτη στιγμή που άκουσε ότι η Πράγα σκόπευε να δεχτεί τις θέσεις του, είχε δώ ­ σει εντολή στο OKW του να εξετάσει το πρόβλημα της διοίκησης μιας γερμανόφωνης περιοχής, που θα περνούσε στη γερμανική κατοχή χω ­ ρίς αντίσταση. Τώρα, ωστόσο, οι υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ έκαναν τον Χίτλερ να αλλάξει γνώμη. Όλα έδειχναν ότι ο Benes προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο. O Τσάμπερλαιν προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Κολωνίας στις 22 Σεπτεμβρίου. Έφερνε μαζί του, όπως και πριν («αυτό το γουρού­ νι») τον sir Horace Wilson. Στο ξενοδοχείο Dreesen στο Γκότεσμπεργκ, πάνω στον Ρήνο, ο Τσάμπερλαιν θύμισε στον Χίτλερ τη συμφωνία τους στο Μπέργκοφ. 0 Χίτλερ επίσημα ανήγγειλε: «E s tut mirfurchtbar leid, aber das geht nicht mehr», (Λυπάμαι τρομερά αλλά αυτό δεν ισχύει πια). Τώρα επέμεινε ότι έπ ρ επ ε να επιτραπεί στη Βέρμαχτ να καταλάβει τις γερμανόφωνες περιοχές της Τσεχοσλοβακίας αμέσως. 0 Τσάμπερλαιν διαμαρτυρήθηκε ότι ο Χίτλερ είχε αθετήσει τον λόγο του. Αφού άκουσε επί τρεις ώρες τα μεγαλόστομα επιχειρήματα του Χίτλερ, έγειρε σε έναν καναπέ κι ανήγγειλε ότι είχε κάνει ό,τι μπορούσε, η συνείδησή του ήταν καθαρή. Καθώς καμιά από τις δυο πλευρές δεν υποχωρούσε, οι συνομιλίες διεκόπησαν. Και η βρετανική αντιπροσω­ π ε ί α ε π έ σ τ ρ ε ψ ε με σ κ ά φ ο ς σ το υ π έ ρ ο χ ο ξ ε ν ο δ ο χ ε ίο τη ς , το Petersberg. Tov Μάιο του 1942, ο Χίτλερ αναφερόταν στην τότε « δ ι­ πρόσωπη» συμπεριφορά των Βρετανών - από τις υποκλοπές ήξερε για την κρυφή προθυμία τους να προχωρήσουν στις παραχωρήσεις που χρειαζόταν, αλλά δημόσια παρίσταναν τους σκληρούς. H ενόχλη­ σή του μεγάλωσε λόγω της προσχεδιασμένης θρασύτητας της βρετα­ νικής αντιπροσωπείας, αλλά κι από την ατημέλητη εμφάνισή τους. Αργότερα, επέπληξε με δριμύτητα τον Henderson, «Αν ξανάρθουν να με δουν άνθρωποί σας με τσαλακωμένα κοστούμια, θα στείλω τον πρεσβευτή μου στο Λονδίνο να δει τον βασιλιά σας φορώντας πουλόβερ: πείτε το αυτό στην κυβέρνησή σας». Ε πί πολλές ώρες, ο Χίτλερ καθυστερούσε την επύμενη συνάντηση, ενώ οι άνθρωποί του αποκρυπτογραφούσαν124 την απύρρητη αναφο­ ρά του Τσάμπερλαιν στην κυβέρνησή του. To επόμενο βήμα του πρω θυπουργού δεν ήταν λοιπύν απρύσμενο: στις 23 Σεπτεμβρίου έστειλε ένα σημείωμα στον Χίτλερ εξηγώντας του ότι η βρετανική κοινή γνώμη δεν θα ανεχόταν τα νέα γερμανικά αιτήματα. O Χίτλερ απάντησε ότι δεν εμπιστευόταν τους Τσέχους: έπαιζαν με τον χρόνο. O Τσάμπερλαιν απάντησε κοφτά, ζητώντας από τον Φύρερ να δια τυ­ πώσει τις προτάσεις του σε ένα μνημόνιο. To έγγραφο επιδόθηκε στον Τσάμπερλαιν όταν επέστρεψε στο ξενοδοχείο του Χίτλερ, εκεί-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

191

vo το βράδυ στις 10 μ.μ. Σχεδόν αμέσως, στις 10.30' μ.μ., ένας α γγελιαφόρος έφερε στον Χίτλερ ένα σημείωμα: «O Benes μόλις κήρυξε γενική επιστράτευση από το τσεχικό ραδιόφωνο». To γεγονός αυτό τίναξε στον αέρα τη συνάντηση. O Χίτλερ σηκώθηκε όρθιος και δή­ λωσε ότι όλα είχαν τελειώσει. 0 Τσάμπερλαιν σηκώθηκε κι αυτός και ετοιμάστηκε ήρεμα να φύγει. Ωστόσο, ο Χίτλερ δεν το ήθελε καθόλου αυτό. Την κατάσταση έσωσε ο Ρίμπεντροπ που πρότεινε ότι, αφού οι Βρετανοί είχαν ζητή­ σει ένα μνημόνιο, θα έπρεπε τουλάχιστον να το διαβάσουν. Κάθισαν πάλι. To έγγραφ ο έθετε μια τελευταία προθεσμία - οι Τσέχοι θα έπρεπε να αρχίσουν να εκκενώνουν τις γερμανικές περιοχές στις 26 και να ολοκληρωθεί η εκκένωση στις 28 του μηνός. 0 Τσάμπερλαιν, δικαιολογημένα, αντέτεινε ότι κάτι τέτοιο ήταν απλά ένα Dictate, μια διαταγή σε ηττημένους. 0 Χίτλερ απάντησε γεμάτος αυταρέσκεια: «Όχι, δεν είναι. Κοιτάξτε, η επικεφαλίδά γράφει Μ νη μ όνιο ». Ωστόσο, κάτω από πίεση, συμφώνησε να παρατείνει την προθεσμία μέχρι την 1η Οκτωβρίου (που ήταν η μυστική του Ημέρα-Χ για την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ). «Ξέρετε», είπε για να κολακέψει τον Τσάμπερλαιν, «είσαστε ο μόνος άνθρωπος, στον οποίο έχω κάνει ποτέ παραχώρηση». (Είχε χρησιμοποιήσει τα ίδια λόγια και προς τον Schuschnigg τον Φε­ βρουάριο στο Μπέργκοφ.) Στη 1.15' π.μ., ο Φύρερ τον αποχαιρέτησε. Αυτή ήταν η τελευταία εδαφική διεκδίκησή του στην Ευρώπη, τον διαβεβαίωσε. 0 Τσάμπερλαιν απάντησε: «Auf Wiedersehen». 0 Χίτλερ έμεινε στον κήπο του ξενοδοχείου για λίγη ώρα, π α ρ α ­ τηρώντας τα νερά του Ρήνου να κυλούν. Μετά, στράφηκε κι ευχαρί­ στησε τον Ρίμπεντροπ επειδή είχε παρέμβει νωρίτερα: «Σώσατε την κατάσταση για μας». 0 Τσάμπερλαιν ανέφερε τα καθέκαστα το άλλο απόγευμα στην κυβέρνησή του.* 0 Masaryk στο Λονδίνο ακουγόταν να φωνάζει στο τηλέφωνο προς τον Benes: «Οι Γερμανοί τον έκαναν τέτοιο κιμά, ώστε σήμερα το πρωί, μόλις που μπορούσε να τραυλίζει». Όταν ο Masaryk ανέφερε τις φήμες ότι ο Χίτλερ ζητούσε οι Τσέχοι να επιτρέψουν α μ έ­ σως στην Βέρμαχτ να περάσει τα σύνορα, ο Benes εξερράγη: «Ούτε συζήτηση... δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τις θέσεις μας!» Στη διάρκεια του γεύματος, ανάμεσα στους συνδαιτύμονες του * Σ.τ.Σ.: Στις 8.30' μ.μ., ο Τσάμπερλαιν είπε στους έμπιστους Υπουργούς του ότι π ί­ στευε πως είχε «επιβάλει κάποιο βαθμό προσωπικής επιρροής στον χερ Χίτλερ». Είχε την εντύπωση ότι ο Χίτλερ δεν θα αθετούσε τον λόγο του. Στις 5 μ.μ., είπε στο σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου ότι ο Χίτλερ «αγωνιούσε εξαιρετικά προκειμένου να εξασφαλίσει τη φιλία της Μεγάλης Βρετανίας... θα ήταν μεγάλη τρα­ γωδία αν χάναμε μια ευκαιρία να πετύχουμε συνεννόηση με την Γερμανία». Πί­ στευε ότι ο Χίτλερ τώρα τον εμπιστευόταν.

192

DAVID IRVING

Χίτλερ κυριαρχούσε το ερώτημα αν ο Benes θα υποχωρούσε ή όχι. O ίδιος ήταν σίγουρος ότι ο Τσέχος πρόεδρος δεν θα υποχωρούσε, ενώ ο Γκαίμπελς υποστήριζε το αντίθετο. O Χίτλερ επανέλαβε ότι ο στρα­ τός του θα επιτίθετο μετά τις 28 του μηνός. «Αυτό δίνει προθεσμία στον Φύρερ πέντε ημέρες», συνειδητοποιούσε ο Γκαίμπελς. «Είχε κ α ­ θορίσει αυτήν την ημερομηνία απύ τις 28 Μα'ί'ου», πρύσθετε. To ότι η Πράγα παρέμενε ανένδοτη, ήταν κάτι που ευχαριστούσε τον Χίτλερ. Ωστόσο, η Γαλλία είχε επίσης κηρύξει μερική επιστράτευση, κι ο Χίτ­ λερ δεν είχε λογαριάσει ύτι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο μέχρι την ίδια την Ημέρα-Χ. Ακόμη, μονάδες του βρετανικού στόλου είχαν βγει στα ανοικτά. Στις 25 Σεπτεμβρίου, η Γαλλία, η Βρετανία κι η Τσεχοσλο­ βακία απέρριψαν το χιτλερικό «μνημόνιο» του Γκότεσμπεργκ. Ό πω ς είπε ο Benes στον Masaryk, θα έπρεπε να αναγγείλει στο Λονδίνο σαφώς, ότι ο χάρτης που είχε επισυνάψει ο Τσάμπερλαιν στο μνημόνιο «δεν σήμαινε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, από μια άμεση παράδοση ολόκληρου του έθνους μας στα χέρια του Χίτλερ». Και πρόσθετε: «Δείξε σε όλους, πάνω στο χάρτη, πώ ς το έθνος μας θα καταστραφεί!» O Masaryk απάντησε: «Μέχρι τώρα, δεν μου έδει­ ξαν τον χάρτη. Είναι ένα βρόμικο κόλπο». Σ Τ ΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜ ΒΡΙΟΥ 1938, ο Χίτλερ κάλεσε τον Κάιτελ και του είπε

ότι η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ θα άρχιζε στις 30 του μηνός. Φυλλομετρώ­ ντας τα δελτία υποκλοπών της μυστικής υπηρεσίας με τις ακατονόμα­ στες χυδαιολογίες του Masaryk γ ια τον Τσάμπερλαιν και τον sir Horace Wilson, διέκρινε τη δυνατότητα να επιφέρει ένα πλήγμα στο εχθρικό στρατόπεδο. Έδωσε εντολές στον Γκαίρινγκ να αποκαλύψει τις υποκλοπές στον πρεσβευτή Henderson. Όταν ο Wilson ήρθε π ρ ο ­ σωπικά στο Βερολίνο για να του παραδώσει τις τελευταίες προτάσεις του Τσάμπερλαιν, τις οποίες ο Χίτλερ γνώριζε ήδη απύ τις φλυαρίες του Masaryk στο τηλέφωνο, τις απέρριψε ως ανάξιες λόγου, εφ’ όσον η Πράγα δεν δεχόταν τους όρους του Γκότεσμπεργκ. Εκόμπασε στον Γκαίμπελς ότι είχε βάλει τις φωνές στον Αγγλο, κατηγορώντας τον για υπεκφυγές. « 0 Φύρερ», έγραφε ο Γκαίμπελς, « πιστεύει στην αποστολή του με τη σιγουριά υπνοβάτη. Ούτε μια στιγμή δεν τρέμει το χέρι του. Μια μεγάλη ιδιοφυΐα ανάμεσά μας». O Χίτλερ τώρα είπε στον Henderson ότι θα έδινε προθεσμία στον Benes να δεχτεί μέχρι την Τετάρτη, 28 του μηνός. «Τα μεσάνυχτα της Τετάρτης;» ρώτησε κάπως δίβουλα ο Βρετανός πρεσβευτής. «Όχι, γύρω στις 2 μ.μ.», εί­ π ε ο Χίτλερ. Έτσι, το επίσημο τελεσίγραφο είχε διατυπωθεί. Ωστόσο, η πίεση προς τον Φύρερ αυξανόταν σταθερά. O λόρδος Rothermere του τηλεγράφησε απευθείας να το ξανασκεφτεί πριν εκ­ φωνήσει την προγραμματισμένη ομιλία του στο Μέγαρο του Αθλητι­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

193

σμού, στο Βερολίνο, το ίδιο βράδυ. H ομιλία ήταν έντονη και π ρ ο ­ κλητική. 0 Χίτλερ δήλωσε ότι τα στρατεύματά του θα βάδιζαν στις περιοχές των Σουδιτών Γερμανών μέσα σε πέντε ημέρες, την 1η Οκτωβρίου. «Έχουμε πάρει την απόφασή μας. Τώρα, ας αποφασίσει ο herr Benes!>> Αμέσως σχεδόν μετά την αναχώρηση του sir Horace Wilson, ο Χ ίτ­ λερ έστειλε τον Schmundt στον Κάιτελ με γρα πτές εντολές που έλε­ γαν ότι τα πρώ τα στρατεύματα κρούσεως έπρεπε να κινηθούν προς μια γραμμή από την οποία θα μπορούσαν να επιτεθούν στις 30 του μηνός. Διέταξε τα Ελεύθερα Σώματα να πυκνώσουν τις τρομοκρατι­ κές τους δραστηριότητες. Επίσης, έδωσε εντολή να παρελάσει μια μεραρχία τεθωρακισμένων στους δρόμους του κεντρικού Βερολίνου. 0 Γκαίμπελς πλημμύρισε με κόσμο τους δρόμους κι ανακάλυψε ότι ο λαός ήταν κατάπληκτος κι ανήσυχος με αυτήν τη στρατιωτική επίδει­ ξη. « 0 κόσμος έδειξε μια βαθιά αγωνία», κατέγραφε. «Ξέρουν ότι φτάνουμε τώ ρα στο χείλος του γκρεμού». 0 ΧΙΤΛΕΡ εξακολουθούσε να θέλει πόλεμο; 0 Weizsacker, που εμφανίστη­ κε μετά τα μεσάνυχτα, βρήκε τον Φύρερ να κάθεται μόνος με τον Ρίμπε­ ντροπ. 0 Χίτλερ ανήγγειλε κοφτά ότι τώρα θα σάρωνε την Τσεχοσλοβα­ κία. 0 Weizsacker σημείωνε μερικές ημέρες αργότερα: «Αυτά ειπώθηκαν μόνον μπροστά σε μένα και τον Ρίμπεντροπ... Έτσι, δεν θα ήταν σωστό να υποθέσουμε ότι ο Φύρερ έστηνε μια τεράστια και τερατώδη μπλόφα. Είναι η αγανάκτησή του από τις 22 Μάίου, όταν οι Βρετανοί τον χλεύα­ ζαν να “ κάτσει στ’ α υγά” του, που τον έφερε στο δρόμο του πολέμου». Ήταν πιθανό ο Χίτλερ να ήξερε, από τις σχετικές υποκλοπές, ότι ο Weizsacker δολοπλοκούσε με τους Βρετανούς διπλωμάτες. Κ ατά τις επικείμενες εχθροπραξίες, ο Χίτλερ ήθελε να παίξουν σημαντικό ρόλο τα SS. Κανόνισε ώστε δυο τά γμ α τα , με έμβλημά τους τη νεκροκεφαλή, να εξοπλιστούν με αντιαρματικά και πεδινά πυροβόλα για να προστατεύσουν μια «αυτόνομη κυβέρνηση Σουδιτών Γερμανών» που συγκροτήθηκε στο Ασχ, το οποίο τώ ρα κατεχόταν ολοκληρωτικά από στρατεύματα του Henlein. Στο κρατίδιο του Γιάβερινγκ, νότια του Μπρεσλάου, ο Henlein είχε ήδη καταλάβει την εξουσία. 0 έλεγχος των Ελευθέρων Σωμάτων του Henlein θα περνού­ σε στον Χίμλερ την ημέρα που θα άρχιζε η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. To τελεσίγραφο του Χίτλερ θα εξέπνεε στις 2 μ.μ. της επόμενης ημέρας, 28 του μηνός. O στρατιωτικός επιτετραμμένος του στο Παρί­ σι έκρινε ότι η Γαλλία θα μπορούσε να συγκεντρώσει τις 65 πρώτες μεραρχίες της στο Δυτικό Τείχος την έκτη ημέρα της επιστράτευσης. Σε μια μυστική σύσκεψη, ο Γκαίρινγκ παραδέχτηκε ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και θα μπορούσε να διαρκέσει επτά χρόνια. Νω-

194

DAVID IRVING

ρίς στις 28 του μηνός, ο Γερμανός ναυτικός ακόλουθος τηλεφωνούσε από το Λονδίνο ότι μια αξιόπιστη πηγή τον είχε μόλις πληροφορήσει ότι ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ', στην «α μφ ιτα λά ντευση» του οποίου β α ­ σιζόταν ο Χ ίτλερ, είχε υπογράφει τη διαταγή επιστράτευσης. Μόνον η ημερομηνία έμενε να προστεθεί. Στις 10 π .μ ., ο Μπράουχιτς είδε τον Κάιτελ και τον παρακάλεσε να πα ρέμβει στον Φύρερ ώστε η εισβολή να μην επεκταθεί πέρα από τις Σουδιτικές περιοχές. H εκτίμηση του φον Κανάρη ήταν ότι ο πόλε­ μος με τη Δύση ήταν βέβαιος. O στρατηγός Χάλντερ, ο νέος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, θεάθηκε σε κατάσταση νευρικής κατάρρευ­ σης, να κλαίει με ασυγκράτητους λυγμούς. Και κάτι χειρότερο ακόμη, γύρω στο μεσημέρι, το Βερολίνο μάθαινε ότι είχε κινητοποιηθεί ο Βρετανικός Στόλος. O Χ ίτλερ, αναμφίβολα, συνειδητοποιούσε τώρα ότι ο εκβιασμός του δεν θα τον ωφελούσε άλλο. Όπως παραδεχόταν με ειλικρίνεια αργότερα στον Γκαίρινγκ, αυτή η είδηση για την κινη­ τοποίηση του Βρετανικού Ναυτικού άλλαξε τις ισορροπίες εις βάρος του. Νωρίς στις 28 του μηνός,125 ο Γάλλος πρεσβευτής Frangois Poncet ζήτησε να δ ε ι τον Χ ίτλερ για να του μετα φ έρει τις νέες μυστικές προτάσεις εκ μέρους του Bonnet, τις οποίες δεν γνώριζαν ακόμη ούτε οι Τσέχοι. H ακρόαση ορίστηκε για το μεσημέρι. Λίγο πριν από το μεσημέρι ο Χ ίτλερ βρισκόταν σε σύσκεψη με τον Ρίμπεντροπ, όταν ο Γκαίρινγκ έφτασε με την είδηση που είχε εξασφαλίσει η μυστική του υπηρεσία, ότι ο Μουσολίνι είχε τηλεφωνήσει στον Ιταλό πρεσβευτή του στο Βερολίνο λίγα λεπτά πριν από τις 11 μ.μ., για να του π ει ότι ο Τσάμπερλαιν είχε μόλις έρ θει σε επαφή μαζί του. O Μουσολίνι ήθελε να πληροφορηθεί ο Χ ίτλερ ότι τον είχε υποστηρίξει μέχρι κ ε ­ ραίας, αλλά μήπως ο Χ ίτλερ θα ήταν πρόθυμος να αναβάλει την κ ι­ νητοποίηση για 24 ώρες; Μεγάλη διαφωνία ξέσπασε στο γραφείο του Χίτλερ. O Γκαίρινγκ κατηγορούσε τον Ρίμπεντροπ ύτι ουσιαστικά ήθελε πόλεμο. O Χίτλερ τους είπ ε λακωνικά να σωπάσουν. « 0 Ρίμπεντροπ», σημείωνε ο Γκαίμπελς, που μόλις είχε φτάσει για το γεύμα, «τρ έφ ει τυφλό μίσος για τη Βρετανία. O Γκαίρινγκ, ο Neurath κι εγώ παρακινήσαμε τον Χίτλερ να δεχτεί [τις προτάσεις του πρεσβευτή]. O Γκαίρινγκ... συμμερίστηκε πλήρως την άποψή μου κι είπε στον Ρίμπεντροπ ξεκάθαρα τη γνώμη το υ». Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ο Γκαίμπελς δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί περισσότερο και δήλωσε ανοιχτά: «Φ ύρερ μου, αν νομίζε­ τε ότι οι Γερμανοί διψάνε για πόλεμο, κάνετε λάθος. Tov βλέπουν να πλησιάζει με παγερή αδιαφορία». O Frangois Poncet έφτασε το μεσημέρι. To νέο σχέδιο του Bonnet που έφερνε, ήταν κάπως βελτιωμένο, όχι όμως αρκετά. Σχεδόν α μ έ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

195

σως ένας υπασπιστής παρέδωσε στον Χ ίτλερ ένα διπλωμένο σημείω ­ μα - ο Ιταλός πρεσβευτής περίμενε απέξω. O Χ ίτλερ ζήτησε συγ­ γνώμη, λέγοντας « Μ ε ζητούν στο τηλέφωνο», και βγήκε έξω να δ ε ­ χτεί το μήνυμα του Μουσολίνι. Συμφώνησε να μεταθέσει την ημερο­ μηνία κατά μία ημέρα. Oi Βρετα νοί κινούνταν επίσης: η μυστική υπηρεσία του Γκαίρινγκ σίγουρα είχε υποκλέψει το εντυπωσιακό τ η ­ λεφώνημα του Τσάμπερλαιν προς την πρεσβεία του Βερολίνου στις 11.30' π .μ ., στο οποίο ανήγγελλε ότι ήταν έτοιμος να έρθει ο ίδιος στην Γερμανία για άλλη μια φορά. 0 Χ ίτλερ γύρισε πάλι κοντά στον Frangois Poncet, αλλά σχεδόν αμέσως ο Ιταλός πρεσβευτής επ έσ τρεψε: ο Μουσολίνι είχε τηλεφω ­ νήσει ότι ο Τσάμπερλαιν είχε να κάνει μια πρόταση που θα αποτελούσε «μεγαλειώ δη νίκη». Σ τ ις 12.30' μ .μ ., καθώς έ φ ε υ γ ε ο F ran g ois Poncet, έφ τα ν ε ο Henderson με την επίσημη πρόταση του Τσάμπερλαιν για μια συν­ διάσκεψη των Πέντε Δυνάμεων: « Ε ίμ α ι έτοιμος», έγραφε ο γηραιός Βρετανός πρωθυπουργός, «να έρθω ο ίδιος στο Βερολίνο». 0 Χ ίτλερ υπαγόρευσε μια σύντομη σύνοψη των ελάχιστων α ιτημά ­ των του, την οποία έπρεπε να προωθήσει ο Ιταλός πρεσβευτής στον Μουσολίνι. Έτσι, η ειρήνη έμοιαζε εξασφαλισμένη. O Χ ίτλερ έτρωγε ακόμη, όταν ο πρεσβευτής Attolico επ έσ τρεψ ε στις 2.40' μ.μ. O Χ ίτλερ καλωσόρισε τον Ιταλό, με το στόμα ακόμη γεμάτο. 0 Attolico κατέβαλε γενναία προσπάθεια να μιλήσει γ ερ μ α ­ νικά: «Morgen 11 UhrMilnchen!» (11 π.μ. στο Μόναχο.) O Χ ίτλερ γ έ ­ λασε δυνατά. Μέσα στο απόγευμα, επίσημες προσκλήσεις κυκλοφόρησαν προς τις άλλες δυο δυνάμεις, την Βρετανία και την Γαλλία. Και οι δυο δ έ ­ χτηκαν. H Τσεχοσλοβακία δεν προσκλήθηκε. Στις 8.50' μ.μ. εκείνης της 28 Σεπτεμβρίου, το ειδικό τρένο του Χ ίτλερ βγήκε από το σταθμό Anhalt του Βερολίνου προς το Μόναχο για την ιστορική συνδιάσκεψη. ΓΎΡΩ στις 9.30' π .μ ., ο Χ ίτλερ π ερίμενε το τρένο του Μουσολίνι στο μικρό γερμανικό μεθοριακό σταθμό. 0 Ντούτσε μπήκε στο βαγόνισαλόνι του Φύρερ μαζί με τον κόμη Τσιάνο.126 Καθώς το τρένο ξ εκ ι­ νούσε πάλι για το Μόναχο, ο Χ ίτλερ είπ ε γελώντας δυνατά: « Ε μ ε ίς οι δυο επαναστάτες καταφέραμε να τραβήξουμε τα αυτιά της Ευρώ ­ πης, ο ένας μετά τον άλλο». O Κάιτελ περιέγρα ψ ε εμπιστευτικά τη στρατιωτική κατάσταση στον Ντούτσε. O Χ ίτλερ τον καθησύχασε, οι Δυτικές Δυνάμεις δεν θα παρενέβαιναν. 0 Μουσολίνι ζήτησε και του έδωσαν έναν έγχρωμο χάρτη που έδειχνε τη σημερινή Τσεχοσλοβακία. O Χ ίτλερ εξήγησε ότι δεν είχε

196

DAVID IRVING

διάθεση να δεχτεί χρονοβόρα δημοψηφίσματα στις διεκδικούμενες π ε ­ ριοχές. Από την άλλη μεριά, είπε, δεν ήθελε ούτε ένα τσεχικό χωριό. Τα γεγονότα στο «Μ έγαρο Φ ύ ρερ» του Μονάχου, που είχε διακο­ σμηθεί με τις σημαίες των Πέντε Δυνάμεων, αποδείχτηκαν αναπόφευ­ κτα μια «ψυχρολουσία». To αεροπλάνο του Τσάμπερλαιν έφτασε στη διάρκεια της ημέρας. O Χ ίτλερ τον περίμενε, μαζί με τον Μουσολίνι και τον Γάλλο πρωθυ­ πουργό Νταλαντιέ, στην αίθουσα καπνιστηρίου. O αρχιθαλαμηπόλος του είχε ετοιμάσει να τους προσφέρει σάντουιτς και μπίρα. Καθώς ο Χ ίτλερ ζητούσε μόνο τις γερμανόφωνες περιοχές κι οι άλλες τρεις Δυνάμεις συμφωνούσαν, το μόνο που έμενε να συζητηθεί ήταν ο τρό­ πος μεταβίβασης. Και καθώς το σχέδιο συμφωνίας που ο Χ ίτλερ είχε παραδώσει την προηγούμενη ημέρα στον Attolico, σερβιριζόταν τώρα από τον Μουσολίνι στα ιταλικά, ως δικό του, το αποτέλεσμα ήταν ήδη προβλεπόμενο. To μόνο αγκάθι ήταν η πεισματική απαίτηση του Χ ίτλερ να εκ κ ε­ νώσουν οι Τσέχοι τις περιοχές αυτές αμέσως και η εξίσου πεισματική υπεράσπιση από τον Τσάμπερλαιν των τσεχικών θέσεων. O Χ ίτλερ έπαιζε με ένα ρολόι όλο το πρωινό -χρειάστηκε να το δανειστεί γ ι’ αυτό τον σκοπό, καθώς δεν φορούσε ποτέ ρολόι- σαν για να αφήσει να εννοηθεί ότι μπορούσε, ακόμη και τώρα, να διατάξει την εισβολή στις 2 μ.μ. Ανάμεσα στις συνεδρίες αυτής της άτονης κι άκομψης συνδιάσκεψης, οι Υπουργοί ξάπλωναν σε καναπέδες ή τηλεφωνούσαν στις πρω τεύουσές τους. Σ ε μια στιγμή, ο Ν ταλαντιέ κι ο Χ ίτλ ερ αντάλλασσαν ανέκδοτα από τα χαρακώματα του A ' Παγκοσμίου Πο­ λέμου και σε μια άλλη, ο Τσάμπερλαιν του διηγούνταν ιστορίες από το ψάρεμα που έκανε τα Σαββατοκύριακα. Στις 3 μ .μ., ο Χ ίτλερ αποσύρθηκε στο διαμέρισμά του για φαγητύ με τον Χ ίμλερ και τους Ιταλούς. Ήταν θυμωμένος με το πείσμα του Τσάμπερλαιν: « 0 Νταλαντιέ πά λι... ε, αυτός είναι ένας δικηγόρος που βλέπ ει τα πράγματα όπως είναι και βγάζει τα ανάλογα συμπεράσματα. Αυτός ο Τσάμπερλαιν, ωστόσο... παζαρεύει το κάθε χωριουδάκι με μικροσυμφέρον μπακά­ λη, και μάλιστα χειρότερα από όσο θα το έκαναν οι Τσέχοι! Ti έχει να χάσει αυτός από την Βοημία; Και τ ι να κάνω με δα ύτον;» ξέσπα­ σε ο Χ ίτλερ. «Ε γ ώ δεν είχα ποτέ ελεύθερα Σαββατοκύριακα και σ ι­ χαίνομαι το ψ ά ρ εμ α !» H γεύση της νίκης άρχισε να γίνεται πιο πικρή στο στόμα του. «Ε ίν α ι καιρός η Βρετανία να π ά ψ ει να παριστάνει την γκουβερνάντα της Ευρώπης», παραπονέθηκε. «Α ν δεν παρατήσει το ρόλο του προ­ στάτη, τότε δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε για πολύ τον πόλε­ μο. Και θα πολεμήσω όσον καιρό εσείς κι εγώ, είμαστε ακόμη νέοι,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

197

Ντούτσε, επειδή αυτός ο πόλεμος θα είναι μια γιγαντιαία δοκιμασία δυνάμεων για τις δυο μας χώρες». H συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε αργότερα εκείνο το απόγευμα. Τις μικρές πρωινές ώρες, η Συμφωνία του Μονάχου υπογράφηκε. ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ, ο Τσάμπερλαιν ρώτησε αν μπορούσε να δει τον Χίτλερ. Εκείνος τον περίμενε στο διαμέρισμά του, στην Πλατεία Prinzregenten, με κάποια περιέργεια, για να μην πούμε με ανυπομονησία, αφού ο ανελκυστήρας που έφερνε τον Άγγλο σταμάτησε προς στιγμήν ανάμε­ σα σε δυο ορόφους. O Τσάμπερλαιν ζήτησε από τον Χίτλερ μια δ ια β ε­ βαίωση ως προς το ότι, αν οι Τσέχοι ήταν τόσο ματαιόδοξοι ώστε να απορρίψουν τη Συμφωνία του Μονάχου, η Λουφτβάφε δεν θα βομβάρ­ διζε κατοικημένες περιοχές. 0 Χίτλερ του την έδωσε. Μετά, ο Τσάμπερλαιν έβγαλε ένα φύλλο χαρτιού που περιείχε μια δακτυλογραφη­ μένη δήλωση και ζήτησε από τον Χίτλερ να την υπογράψει, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε πολύ τη θέση του στο Λονδίνο. O Χ ίτ ­ λερ την υπέγραψε χωρίς να δείξει ενθουσιασμό. H δήλωση τελείωνε με τα ακόλουθα: Θεωρούμε ότι η υπογραφείσα, χθες τη νύχτα, συμφωνία, καθώς και η Αγγλο-Γερμανική Ναυτική Συμφωνία συμβολίζουν την επιθυμία των δυο λαών να μην ξαναπολεμήσουν μεταξύ τους.

Αφού έφυγε ο Τσάμπερλαιν, ο Ρίμπεντροπ έφτασε στο «Μ έγαρο Φύρ ερ ». Μετά, καθώς κατέβαιναν μαζί το φαρδύ κλιμακοστάσιο, ο Ρ ί­ μπεντροπ είπ ε στον Χ ίτλερ πως δεν ήταν και τόσο σίγουρος αν είχε ενεργήσει σωστά υπογράφοντας ένα τέτοιο έγγραφο. 0 Spitzy κατάφ ερε να ακούσει την ψιθυριστή απάντησή του: «Α , αυτό το χαρτά­ κι!127 Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία».

0 Ν έβιλ Τσάμπερλαιν στο αεροδρόμιο του Μονάχου μ ε τον Υπουργό Εξωτερικών τουΡάιχ, Γιόα κψ φονΡίμπεντροπ, τον Σεπτέμβριο 1938. (WALTER HEWEL)

ENA BHMA IT O MAKPY ΜΟΝΟΠΑΤΙ

Ο

χ ιτΛ Ε Ρ

έφυγε από το Βερολίνο στις 2 Οκτωβρίου με τους Μπράουχιτς, Milch και Todt, για μια περιοδεία με αεροπλάνο πάνω από τις πρόσφατα επαναποκτηθείσες Σουδιτικές περιοχές. Θορυβώδη πλή­ θη στις παλιές αγορές του Ασχ και του Έ γκερ ζητωκραύγαζαν τη ν ί­ κη του. «Κ ατά λαβα το μέγεθος της νίκης», θα έλεγε βραχνά πέντε εβδομάδες αργότερα, «μόνο τη στιγμή που στάθηκα για πρώτη φορά καταμεσής της τσεχικής οχυρωματικής γραμμής: μόνο τότε συνειδη­ τοποίησα τ ι σημαίνει να έχεις καταλάβει μια γραμμή οχυρώσεων σε μέτωπο 2.000 σχεδόν χιλιομέτρων, χωρίς να ρίξεις ούτε μια τουφεκ ιά ». «Θ α είχαμε χύσει πολύ α ίμα », παραδεχόταν κατ’ ιδίαν στον Γ καίμπελς. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μια αναίμακτη νίκη για τον Χ ίτ ­ λερ. Τα Ελεύθερα Σώματα του Henlein είχαν χάσει 100 άνδρες κατά τις 200 επιδρομές κομάντο που είχαν κάνει. Καθώς ο Χ ίτλερ γύριζε με το αυτοκίνητο απύ το Ασχ και το Έ γκερ, κάποιες πύλεις έμοιαζαν να είχαν υποστεί τις πλήρεις συνέπειες ενός πολέμου: κτίρια ερειπ ω ­ μένα, τηλεφωνικές γραμμές κομμένες, σπασμένα γυαλιά παντού και ουρές για συσσίτια μπροστά από φορητές κουζίνες. Oi ένοπλοι « ά τ α ­ κ το ι» των Ελεύθερων Σωμάτων που συναντούσαν, έδειχναν το λιγότερο σκληροί - «δ εν είναι τύποι που θα ήθελες να τους βρεις μπρο­ στά σου τη νύχτα», σημείωνε ένας Γερμανός αξιωματικός. Oi σκέψεις του Χ ίτλερ ήταν πάντα στραμμένες προς τα απομεινάρια της Τσεχοσλοβακίας, καθώς θεωρούσε ότι ο Τσάμπερλαιν και το Μόναχο τον είχαν προσωρινά εξαπατήσει. H Πράγα ήταν η έδρα του πρώτου γερμανικού πανεπιστημίου, η Βοημία και η Μοραβία ανήκαν στο Πρώτο Ράιχ. Τα κακώς διαμορφωμένα σύνορα της Κεντρικής Ε υ ­ ρώπης προκαλούσαν πονοκέφαλο στον Χ ίτλερ για μερικές εβδο μά ­ δες. Oi Πολωνοί, όχι μόνο κατείχαν το Τέζιν, αλλά διεκδικούσαν και την Οστράβα της Μοραβίας και τις σημαντικές και, κατά μεγάλο πο­ σοστό, γερμανόφωνες πόλεις Βίτκοβιτς και Όντερμπεργκ.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

199

H Ουγγαρία είχε οριοθετήσει τους στόχους της μάλλον πολύ α ρ­ γά. Όταν τώρα πια άρχισε να κινείται ζωηρά και διατύπωσε αιτήμα­ τα για την Σλοβακία και το σύνολο της Καρπαθο-Ουκρανίας, ο Χ ίτ ­ λερ αρνήθηκε να τα ακούσει. H κυρίαρχη φιλοδοξία του εκείνο τον χειμώνα ήταν η κατοχή της Βοημίας και της Μοραβίας. H προώθηση της ανεξαρτησίας των Σλοβάκων ήταν ένας ανέξοδος τρόπος να ε π ι­ φ έρει το διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας. Έχοντας πάρει την απόφα­ σή του πάνω σε αυτό, ο Χ ίτλερ ήταν πια σε θέση να χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα αποκρούοντας τα αιτήματα της Ουγγαρίας επ ί της Σλοβακίας. Όταν ο Koloman Daranyi, ο πρώην Ούγγρος πρωθυπουρ­ γός, έφ ερ ε στις 14 Οκτωβρίου μια προσωπική επιστολή από τον Horthy με έκκληση για υποστήριξη, ο Χ ίτλερ απάντησε μόνο: «Σ α ς είπα ό,τι είχα να πω ». Σ ε ένα σημείωμα του Hewel γ ι’ αυτήν τη συ­ νάντηση διαβάζουμε: O Φύρερ θόμισε πόσο έντονα είχε προειδοποιήσει τους Ούγγρους, τόσο πάνω στο πλοίο [τον Αύγουστο], όσο κι όταν ο Imredy κι ο Kanya τον ε ί­ χαν επισκεφ θεί στο Ομπερσάλτσμπεργκ [τον Σεπτέμβριο]: τους είχε π ει συγκεκριμένα, ότι σχεδίαζε να τακτοποιήσει το πρόβλημα των Τσέχων, so oder so, [έτσι κι αλλιώς] τον Οκτώβριο. H Πολωνία είχε δ ει την ευκαιρία που της δινόταν, χτύπησε, και πήρε αυτό που ήθελε. Μ πορείτε να λύσετε τέτοια προβλήματα με διαπραγματεύσεις μόνον όταν είστε, κατά τα ά λ­ λα, αποφασισμένοι να πολεμήσετε. Μόνο αυτό κέρδισαν από εκείνον, τον Φύρερ, και το μόνο που ήθελε εκείνος. O κ. Kanya, ωστόσο, βασανιζόταν από δισταγμούς, παρ’ όλο που ο Φύρερ του είχε πει ότι η Βρετανία και η Γαλλία δεν θα πολεμούσαν.

Περί τα μέσα Οκτωβρίου, ο Χ ίτλερ έλεγε στον Daranyi: «Ο ι Σλοβάκοι η γέτες κάθε πολιτικής απόχρωσης μας είχαν πολιορκήσει επ ί ημέρες, φωνάζοντας ότι δεν ήθελαν την ένωση με την Ο υγγαρία». Αυτό ήταν παραπάνω από αληθινό. Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Σλοβάκος μηχανικός Franz Karmasin, ηγέτης του Καρπαθικού Γερμανικού Κόμματος, θεάθηκε στην έπαυλη του Γκαίρινγκ, στο δάσος του Κάρινχολ. O Karmasin κανόνισε μια συνάντηση του Σλοβάκου Αναπλη­ ρωτή Πρωθυπουργού, dr. Ferdinand Durcansky με τον Γκαίρινγκ, στις 12 Οκτωβρίου. O Πρωθυπουργός βεβαίωσε τον Γερμανό Στρατάρχη ότι ο λαός του δεν ήθελε την ένωση με την Ουγγαρία, ότι μόvov οι εβραϊκής καταγωγής Σλοβάκοι προτιμούσαν την Ουγγαρία. «Ο ι Σλοβάκοι θέλουν πλήρη αυτονομία, με ισχυρή πολιτική, οικονομι­ κή και στρατιωτική εξάρτηση από την Γερμα νία », είπ ε. Βεβαίω σε τον Γκαίρινγκ ότι η Σλοβακία θα τακτοποιούσε το εβραϊκό της πρό­ βλημα με τρόπους παρόμοιους με εκείνους της Γερμανίας. O Γκαί-

200

DAVID IRVING

ρινγκ, μετά, σημείωνε: « Ο ι σλοβακικές προσδοκίες για αυτονομία π ρ έπ ει να υποστηριχτούν ανάλογα. Μια Τσεχοσλοβακία χωρίς την Σλοβακία θα β ρ εθ εί ακόμη πιο ανυπεράσπιστη στο έλεός μας. H Σλοβακία128 θα είναι πολύ σημαντική αεροπορική βάση για μας για επιχειρήσεις στα ανατολικά», εννοώντας τη Ρωσία. Oi Τσέχοι τώρα, στρέφονταν κι αυτοί από την πλευρά τους στον Χ ίτλερ για προστασία. O Benes έφυγε κρυφά για τις Ηνωμένες Πολι­ τείες και οι Τπουργοί του αντικαταστάθηκαν από μετριοπαθή σ τελέ­ χη, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να εξασφαλίσουν την εύνοια του Χ ίτλερ. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Χ ίτλερ μόνο πολύ απρόθυμα ανέκοψε την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. O υπασπιστής του Κ άιτελ κατέγραψε ένα τηλεφώνημα από το Στρατηγείο του Φύρερ, με τα ακόλουθα: « 0 Schmundt ρωτά πόσο γρήγορα η Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ μπορεί να είναι έτοιμη να ενεργοποιηθεί και πάλι, και πότε η κοκκίΝΗ;» (κοκκίΝΗ ήταν η επιχείρηση κατά της Γαλλίας). H -διαχωριζόμενη πλέον με παύλα- Τσεχο-σλοβακία παρέμενε ζήτημα στρατιωτικού ενδιαφέρο­ ντος. Εξακολουθούσε να απασχολεί ακόμη πάνω από 25 γερμανικές μεραρχίες. Πολιτικά, ωστόσο, δεν ήταν η προηγούμενη απειλή. Στις 12 Οκτωβρίου, ο Τσέχος πρέσβης Voytech Mastny, βεβα ίω νε κατ’ ιδίαν τον Γκαίρινγκ ότι η χώρα του είχε κάνει μια «πλήρη μεταστρο­ φ ή»: η Τσεχοσλοβακία θα ευθυγράμμιζε την εξωτερική της πολιτική με την Γερμανία, θα ακολουθούσε τη γραμμή του Ράιχ ως προς την αντιμετώπιση των Εβραίων και των κομμουνιστών, και θα πρόσφερε βιομηχανική υποστήριξη στην Γερμανία. «H μοίρα και η ζωή των Τσέχων είναι στα χέρια της Γερμανίας», έγραφε κατόπιν ο Γκαίρινγκ γεμάτος ικανοποίηση στο ημερολόγιό το υ .129 « ( 0 Mastny) ικετεύει να μην καταδικαστεί η χώρα του σε πτώχευση». Π αρ’ όλα α υτά , όταν ο νέος Τ σέχος Υ π ου ργό ς Ε ξ ω τ ερ ικ ώ ν Frantisek Chvalkovsky επισκέφθηκε τον Χ ίτλερ, δυο ημέρες αργότε­ ρα, ο Φύρερ τον αντιμετώπισε με έναν απύ τους φημισμένους θεα ­ τρινισμούς του. Στις σημειώσεις του Τσέχου διαβάζουμε: « ( 0 Χ ίτλερ) δεν έκ ρυ ψ ε ότι δεν ήταν κάποιος που μπορούσες να παίξεις μαζί του, κι ύτι η τελική καταστροφή θα συνέτριβε το κράτος μας σαν κ ε­ ραυνός, αν ποτέ ξεφ εύ γα μ ε από τη γραμμή μας κι επ ισ τρ έφ α με στους παλιούς κακούς τρόπους. Είκοσι τέσσερις-οκτώ, και κροτάλισε τα δάχτυλά το υ ». ( 0 Χ ίτλερ απείλησε να καταστρέψει την Τσεχοσλο­ βακία σε είκοσι τέσσερις, ή ακόμη και σε οκτώ ώρες, και κροτάλισε τα δάχτυλά του, για να τονίσει αυτό που έλεγε.) «Όσο για εγγύηση, είπε, η μόνη εγγύηση που αξίζει κάτι, είναι αυτή που θα προέλθει από εκείνον: και δεν θα πρόσφερε καμιά (στην Τσεχοσλοβακία), όσο δεν έβλεπ ε κανένα λόγο για να το κάνει».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

201

O ΧΙΤΛΕΡ είχε επιστρέφ ει εκείνο το πρωινό, της 14 Οκτωβρίου 1938,

από μια δεύτερη πολυδιαφημισμένη π εριο δεία στο Δυτικό Τείχος, που είχε αρχίσει στις 9 του μηνός από το Ζααρμπρούκεν. Ε κεί είχε δώσει το πρώτο του χτύπημα εναντίον του πνεύματος του Μονάχου, στη διάρκεια μιας ομιλίας του προς τους εργάτες του Δυτικού Τ ε ί­ χους. Είχε αναγγείλει ότι δεν σκόπευε να χαλαρώσει την επαγρύπνη­ σή του, αφού στις δημοκρατίες, οι πολιτικοί που εργάζονταν ειλικρινά για την ειρήνη, μπορούσαν να αντικατασταθούν μέσα σε μια νύ­ χτα από «γ ερ ά κ ια του π ο λ έμ ο υ »: « Κ α ι μόνον αν δ ε ίτ ε τον Duff Cooper, τονΉ ντεν ή τον Τσώρτσιλ να ανέρχονται στην εξουσία αντι­ καθιστώντας τον Τσάμπερλαιν, να είστε απολύτως σίγουροι ότι σκο­ πός τους θα είναι να αρχίσουν ένα νέο πόλεμο. Δεν το κρύβουν κα­ θόλου, αντίθετα το παραδέχονται ολοφάνερα». O τόνος της ομιλίας του, τόσο σύντομα μετά το Μόναχο, ήταν μια οπισθοδρόμηση στα μάτια της κυβέρνησης Τσάμπερλαιν στο Λονδίνο. 0 Χίτλερ, ωστόσο, εξέφρασε τη λύπη του μια εβδομάδα αργότερα στον Frangois Poncet, επειδή είχε υπογράψει «εκείνο το χα ρτί» του Τσάμπερλαιν. Όταν έχεις να κάνεις με τους Γάλλους, κολάκεψε τον πρεσβευτή, μπορείς πάντα να περιμένεις από αυτούς ένα τίμιο ναι ή όχι. « Μ ε τους Άγγλους, όμως, το πράγμα διαφέρει. Τους δίνεις ένα χαρτί. Ξεσπά μια θύελλα συζητήσεων και μετά, δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς, και παρ’ όλ’ αυτά, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα από πριν». Πάντως, και για κάμποσο καιρό ακόμη, δεν μπορούσε να μπει ξανά σε μεγάλες περιπέτειες. Δεν μπορούσε να το αντέξει. Παρ’ όλες τις οι­ κονομικές δυσκολίες, ωστόσο, συνέχιζε την τεράστια νέα προσπάθεια εξοπλισμών, καθώς υποπτευόταν ότι η Βρετανία απλά επιδίωκε να κερδίσει χρόνο. Oi υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ130 άφηναν να εννοηθεί ότι τόσο το Παρίσι, όσο και το Λονδίνο προσπαθούσαν να σαμποτάρουν τη Συμφωνία του Μονάχου. Στο Μόναχο, ο Χίτλερ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Γερμανία θα πολεμούσε με την Β ρ ε­ τανία το 1942. Ακύμη και πριν φύγει από το Μόναχο, στις 30 Σ επ τ εμ ­ βρίου, ο Κάιτελ είχε δώσει τηλεφωνικά οδηγίες στον επικεφαλής προ­ μηθειών οπλισμού, συνταγματάρχη Georg Thomas,131 να δράσει με αυ­ τήν την προϋπόθεση. Έ π ρεπ ε να έχουν αρκετά πυρομαχικά, όταν θα ερχόταν ο καιρός: αυτό που χρειαζόταν ο Χίτλερ τώρα ήταν να συγκε­ ντρώσει νέα άρματα μάχης, πυροβόλα και αεροπλάνα. Διέταξε τον Γκαίρινγκ να αρχίσει ένα «γιγαντιαίο πρόγραμμα επανεξοπλισμού της Βέρμαχτ», ένα πρόγραμμα που θα επισκίαζε τα αντίστοιχα όλων των προκατόχων του. O Γκαίρινγκ, φυσικά, έθεσε σε απόλυτη προτεραιό­ τητα την αεροπορία του: η Λουφτβάφε θα αυξανόταν στο πενταπλά­ σιο. To πρόγραμμα της Λουφτβάφε εγκρίθηκε από τον Γκαίρινγκ, αρ­

202

DAVID IRVING

γότερα εκείνο τον μήνα. Τόνιζε τον ρόλο του τετρακινητήριου, βαρέος βομβαρδιστικού Heinkel 177: ο στόχος ήταν να έχει διαθέσιμες τέσσε­ ρις πτέρυγες -Geschwader- από αυτά γύρω στα 1942, ένα σύνολο 500 αεροπλάνων. To Ναυτικό υπέβαλε ένα πιο συνετό πρόγραμμα για τη ναυπήγη­ ση δυο ακόμη θωρηκτών, περισσότερων υποβρυχίων και διάφορων μικρότερων πολεμικών πλοίων μέχρι τα τέλη του 1943. 0 ναύαρχος Ραίντερ έδ ειξ ε το πρόγραμμα στον Χ ίτλερ την 1η Νοεμβρίου. O Χ ίτ ­ λερ το έσκισε σε κομμάτια, επικρίνοντας δριμύτατα το φτωχό εξο ­ πλισμό και τη θωράκιση των δυο θωρηκτών Bismarck και Tirpitz, κι έχασε τελείω ς την ψυχραιμία του όταν ο ναύαρχος τον ενημέρωσε ήρεμα ότι και τα περισσότερα από τα άλλα πολεμικά πλοία της Γερμανίας δεν ήταν κατάλληλα για ναυτικό πύλεμο με την Β ρ ετα ­ νία. O Χ ίτλερ δεν άργησε να τον ξεφορτωθεί, διαβεβαιώνοντάς τον με ευφράδεια ότι η Βρετανία δεν θα πολεμούσε. Ε π έμ ειν ε να τηρη ­ θεί αυστηρά το πρύγραμμα ανάπτυξης του ναυτικού, ως « ε ξ α ιρ ε τ ι­ κά επείγουσας ανάγκης», και προειδοποίησε ότι ήθελε να ενσωμα­ τωθούν σε αυτό «ορισμένοι επιπρόσθετοι τύποι πλοίων ειδικής χρη­ σιμότητας και σημασίας για μελλοντικές π ολεμικές επ ιχειρή σ εις». To αποτέλεσμα αυτών των συναντήσεων ήταν το εκπληκτικό ΣχέδιοZ, σύμφωνα με το οποίο το Ναυτικό θα ολοκλήρωνε, μέχρι τα τέλη του 1943, τη ναυπήγηση έξι πολεμικών πλοίων 35.000 τόνων, εξ ο ­ πλισμένων με πυροβόλα των 420mm. To Σχέδιο-Ζ αναπόφευκτα θα παραβίαζε την Αγγλο-γερμανική ναυτική συμφωνία: αλλά μέχρι τα τέλη του 1939, ο Χ ίτλερ θα απέρριπτε αυτό το «πα λιόχαρτο», ισχυριζόμενος ότι στην πραγματικότητα μόνο η Γερμανία έκανε παραχω­ ρήσεις. ΜΕΣΑ ΣΤΗ μοναξιά του Ομπερσάλτσμπεργκ, εκείνο το φθινόπωρο του 1938, ο Χ ίτλερ συγκέντρωνε τις σκέψεις του. Στις 17 Οκτωβρίου, είχε σχεδιάσει στο μυαλό του τα επόμενα βήματά του. Εκείνο το βράδυ, σύμφωνα με το αρχείο του Fritz Todt, ο Χ ίτλερ του τηλεφώνησε στην Σουδιτία και «προσδιόρισε ρητά πόσο πολλή δουλειά θα έπ ρεπε να γίνει (στο Δυτικό Τείχος) μέχρι τρεις ημερομηνίες-στόχους: στα τέλη Οκτωβρίου, στις 15 Δεκεμβρίου και στις 20 Μαρτίου». O Frangois Poncet πέτα ξε στο Μπέρχτεσγκαντεν την άλλη ημέρα, 18 Οκτωβρίου, κι έφτασε στο Μπέργκοφ στις 3 μ.μ. Από εκεί, τον οδήγησαν να συναντήσει τον Χ ίτλερ και τον Ρίμπεντροπ σε ένα μικρό πλαϊνό δωμάτιο του ορεινού περίπτερου με τη φανταστική θέα, στην κορυφή του Κεχλστάιν. 0 Φύρερ τον ξάφνιασε τώρα, προτείνοντάς του μια άμεση συνθήκη με την Γαλλία. Σ ε αυτήν την περίπτωση, ο Frangois Poncet αισθάνθηκε ότι του μιλούσε με απόλυτη ειλικρίνεια.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

203

«Μ ίλησε για τη “ λευκή κουλτούρα” μας ως κοινό και πολύτιμο κ ε ­ φάλαιο που έπ ρ επ ε να το υ π ερ α σ π ισ το ύ μ ε», ανέφ ερε ο Γάλλος. «Έ δειχνε να έχει πληγωθεί ειλικρινά από τον ανταγωνισμό που εξ α ­ κολουθούσε να υπάρχει ακύμη και μετά το Μύναχο και, κατά την άποψη του, η στάση της Βρετανίας έκανε το γεγονός αυτό ολοφάνε­ ρο. Ήταν σαφές ότι τον απασχολούσε η πιθανότητα μιας επικείμενης κρίσης κι ενός γενικού πολέμου». 0 Γάλλος πρεσβευτής έκρινε πιθανόν σωστά τις προθέσεις του Χ ίτλερ, όταν ανέφερε: Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι, παρ’ όλα αυτά ο Φύρερ είναι προσκολλημένος στις προθέσεις του να μπει σαν σφήνα ανάμεσα στην Βρετα­ νία και την Γαλλία και να σταθεροποιήσει την ειρήνη στη Δύση, μόνο και μόνο για να έχει ελεύθερα τα χέρια του προς την Ανατολή. Ποια σχέδια έχει κατά νου; Πρόκειται για την Πολωνία ή την Ρωσία; Ή, μήπως αυτά τα σχέδια θα υλοποιηθούν σε βάρος των κρατών της Βαλτικής; Ξέρει άραγε κι ο ίδιος; 0 Χ ίτλερ ξανάρχισε να παίζει θέατρο. Δυο ημέρες αργότερα, ξεκίνησε πάλι για τις Σουδιτικές περιοχές. Θα τον έβλεπαν να φ εύγει από το ξενοδοχείο του στο Λιντς, με τον συνταγματάρχη Schmundt που οδυ­ ρόταν μεγαλόφωνα ότι το Μόναχο είχε καταστρέψει τα σχέδιά τους για πόλεμο. Όλη η συνοδεία μπήκε σε ένα χάνι του χωριού για να γευματίσει, κι ο Χ ίτλερ στριμώχτηκε ανάμεσα σε είκοσι ανθρώπους σε ένα τραπέζι σε σχήμα πέταλου, ενώ οι χωρικοί και το προσωπικό της κουζίνας χάζευαν από τις πόρτες και τα παράθυρα. 0 στρατηγός Leeb σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Τεράστιος ενθουσιασμός μεταξύ του πληθυσμού. 0 Χ ίτλερ προκατειλημμένος με τους Βρετα νούς». Ένας αντισυνταγματάρχης, ο Helmuth Groscurth, σημείωνε στην ανα­ φορά του: «Υπήρξε μια θύελλα λεκτικών επιθέσεων κατά των Β ρ ετα ­ νών, των Γάλλων και, πάνω από όλα, των Ούγγρων, τους οποίους χα­ ρακτήρισε δειλούς και βρομερά κουνάβια». 0 Χίτλερ, με σκληρότητα, μιμήθηκε τις κινήσεις των Ούγγρων Υπουργών, ενώ επαίνεσε με έμφ α ­ ση τους Πολωνούς. H Πολωνία, είπε, ήταν ένα μεγάλο έθνος, κι ο Joseph Lipski ένας θαυμάσιος πρεσβευτής. Στο Κρουμάου, εκείνη την ημέρα, οι δρόμοι πλημμύρισαν από αντιπροσώπους της πόλης Μπαντβάις, περιοχής εξαιρετικά σημαντι­ κής για την παραγωγή μπίρας. Είχε πολυάριθμο γερμανικό πληθυ­ σμό, αλλά θα τον άφηναν στη λάθος πλευρά των νέων τσεχικών συ­ νόρων. Κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν: «TO ΜΠΑΝΤΒΑΙΣ ΘΕΛΕΙ TON ΦΥΡΕΡ ΤΟΥ!» O Χίτλερ, ωστόσο, δεν τους είχε ξεχάσει.

204

DAVID IRVING

ΣΤ ΙΣ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1938, το περίπτερο του Κεχλστάιν έγινε το σκη­ νικό μιας δεύτερης σημαντικής παράστασης. H Μάγδα Γκαίμπελς, η όμορφη, κατάξανθη σύζυγος του Υπουργού Προπαγάνδας, είχε έρθει να ανοίξει την καρδιά της στο Χ ίτλερ, με παράπονα για τον άπιστο άνδρα της. O Γιόζεφ Γκαίμπελς είχε πάρει το Βερολίνο από τους κομμουνι­ στές στη δεκαετία του 1920. Αυτός είχε δημιουργήσει την εικόνα του « Φ ύ ρ ε ρ » και είχε μετα τρέψ ει τη βιομηχανία του κινηματογράφου και του Τύπου σε ισχυρά όργανα της Ναζιστικής πολιτικής. O Χ ίτλερ ε ί­ χε παραδεχτεί στον Otto Wagener και στις γραμματείς του ότι τον γοήτευε η Μάγδα. Σύμφωνα με τη σύζυγο του Otto Meissner, η Μά­ γδα της είχε εξομολογηθεί μια φορά ότι στην πραγματικότητα, είχε συλλάβει τον γιο της, Χέλμουτ ύστερα απύ μια ερωτική συνάντηση με τον Χ ίτλερ, στη διάρκεια των διακοπών τους στη Βαλτική, το 1934. (Κρίνοντας απύ φωτογραφίες, κάτι τέτοιο δείχνει απίθανο). To 1938, ωστύσο, ο Γκαίμπελς είχε πέσει σε δυσμένεια. O Χ ίμλερ είχε παραδώσει στον Φύρερ ένα φάκελο της Γκεστάπο με καταθέσεις γ υ ­ ναικών που ισχυρίζονταν ότι είχαν σ υνευρεθεί σεξουαλικά με τον Γκαίμπελς. «Συνηθίζαμε να κατηγορούμε τους Εβραίους εργοδότες πως ξελόγιαζαν τις γυναίκες υπαλλήλους το υς», διαμαρτυρήθηκε ο Χ ίμλερ. «Σ ή μ ερ α κάνει το ίδιο ο δρ. Γκα ίμπελς». Ε π ί δυο χρόνια, ο Γκαίμπελς διατηρούσε έναν κρυφύ δεσμό με μια Τσέχα ηθοποιό, τη Lida Baarova, μια γυναίκα με πλούσια θηλυ­ κότητα και εντυπωσιακή κορμοστασιά. Όλη η Γερμανία απολάμβανε τα κουτσομπολιά γύρω από αυτήν την υπόθεση. Tov Αύγουστο, η Μάγδα είχε π ει στον Χ ίτλερ ότι ήθελε διαζύγιο, αλλά εκείνος δεν δ ε ­ χόταν καν να ακούσει κάτι τέτοιο για την «π ιο ευτυχισμένη οικογέ­ ν εια » της Ναζιστικής Γερμανίας. Είχε κατακεραυνώσει τον δύστυχο Γκαίμπελς στις 15 Αυγούστου και του είχε π ει να μην ξαναδεί ποτέ πια την ηθοποιό. (« Μ ε συγκλόνισε κυριολεκτικά», έγραφε ο κοντού­ λης δόκτωρ στο ημερολόγιό του. «Συγκινήθηκα βαθύτατα. O Φύρερ είναι σαν πατέρας για μένα. Τρέφω τόση ευγνωμοσύνη γ ι’ αυτόν. Παίρνω θλιβερές αποφάσεις. Αλλά είναι ορισ τικές».) Τώρα, στις 21 Οκτωβρίου, η Μάγδα ήρθε και πάλι, μόνη, να παραπονεθεί στον Χ ίτ ­ λερ και ζήτησε άδεια για διαζύγιο.132 Ε κ εί πάνω, στο περίπτερο του Κεχλστάιν, ο Χ ίτλερ την έπ εισε να συγκρατηθεί πριν κάνει οτιδήποτε. Δυο ημέρες αργότερα, ο Χ ίτλερ κάλεσε το ζεύγος Γκαίμπελς στο ίδιο περίπτερο, ( 0 Μάρτιν Μπύρμαν στύλισε αυτήν τη συμφιλιωτική επίσκεψη με ένα μεγάλο θαυμαστικύ στο ημερολόγιό του) και τους έπεισε να περιμένουν για τρεις μήνες ακόμη, μόνο και μόνο για χάρη των παιδιών τους: θα συμφω­ νούσε για το διαζύγιύ τους μετά από αυτό αν εξακολουθούσαν να

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

205

επιμένουν. «O Φ ύρερ», σημείωνε ο Υπουργός Προπαγάνδας στο η μ ε ­ ρολόγιό του, « μ ε κράτησε πίσω, για πολλή ώρα, μόνο μου. Μου εμπιστεύτηκε τα πιο απόκρυφα μυστικά του... Β λ έπ ει μια σοβαρή σύγκρουση να επέρχεται στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Πιθανόν με την Βρετανία, η οποία σταθερά προετοιμάζεται για κάτι τέτοιο. Θα χρειαστεί να αμυνθούμε και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποφασιστεί η ηγεμονία στην Ευρώπη. Όλα πρέπ ει να είναι έτοιμα για αυτή τη στιγμή. Ki αυτό π ρ έπ ει να έχει απόλυτη προτεραιότητα πάνω από όλες τις προσωπικές ελπίδες κι επιθυμίες μας. Ti είμαστε εμείς, τα άτομα, σε σύγκριση με τη μοίρα μεγάλων κρατών κι εθνών;» Στενοχωρημένος από τις επιτιμήσεις του Χ ίτλερ, ο Γκαίμπελς απο­ φάσισε να κάνει κάτι θεαματικό για να ξανακερδίσει την εύνοιά του. H ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ συμπεριφορά του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού πριν από το Μόναχο εξακολουθούσε να αποτελεί πηγή π ι­ κρίας για τον Χ ίτλερ. ( 0 Blomberg του είχε π ει κάποτε: «Σ τ ο Στρατύ, η υπακοή σταματά από τους στρατηγούς και πάνω ».) H εχθρύτητα των στρατηγών που συνεχιζόταν και μετά τον αναίμακτο θρίαμβο του Μονάχου, εξόργιζε τον Χ ίτλερ. Αποφάσισε να δράσει. Στα μέσα Οκτωβρίου, το Επιτελείο του Κ άιτελ συνέταξε ένα σημαντικό έγ γ ρ α ­ φο που αποσκοπούσε να επιστήσει την προσοχή όλων των αξιω ματι­ κών στις απόψεις του Χίτλερ. H προϋπόθεση για μια πολιτική και στρατιωτική νίκη του κράτους είναι η υπακοή, η νομιμοφροσύνη κι η εμπιστοσύνη στην ηγεσία του. Όπως γνω­ ρίζει κάθε αξιωματικός, ο οποιοσδήποτε στρατιώτης χωρίς αυτά τα προ­ τερήματα είναι άχρηστος. H αδιαφορία ή η μικρόψυχη υπακοή δεν αρκούν. Δεν θα πυροδοτήσουν ενθουσιασμό, ούτε θα εμπνεύσουν θυσίες και την αφοσίωση που είναι αναγκαία για να επιτευχθούν οι διαδοχικές προ­ σπάθειες. Πάντα, η μοίρα της Γερμανίας ήταν να μάχεται κάτω από άνισες συνθήκες. Όποτε πετύχαμε κάτι, κάποιες αόρατες δυνάμεις άρχιζαν να λειτουργούν πολύ ισχυρότερα από κάθε αριθμητική ή υλική υπεροχή του εχθρού. Θα ήταν απαράδεκτο αν το μοναδικό καθήκον των αξιωματικών είναι να υπολογίζουν την αριθμητική τους δύναμη εναντίον εκείνης του εχθρού, αγνοώντας ή υποτιμώντας όλους τους άλλους παράγοντες που στάθηκαν, αποφασιστικά πάντα, ανάμεσα στην ήττα ή τη νίκη κατά το παρελθόν. Αναφερόμενο, σαφέστατα, στα επιχειρήματα του στρατηγού Beck, το έγγραφο αυτό συνέχιζε: Είναι αντιστρατιωτικό και σύμπτωμα ελλιπούς στρατιωτικής εκπαίδευ-

206

DAVID IRVING

σης να μην υπολογίζουμε στις δυνατότητες μας, συγκρίνοντάς τες με όσα π εριμένουμε από τον εχθρό σαν κάτι φυσικό, ή να ελαχιστοποιούμε τη δική μας δύναμη, ενώ υπερεκτιμούμε αυτήν του εχθρού. To να το π ο θε­ τούνται οι στρατιω τικοί παράγοντες στη σωστή τους προοπτική όταν παίρνονται πολιτικές αποφάσεις, είναι κάτι που ανήκει στη δικαιοδοσία του αρχηγού του κράτους και μόνο. Av πρόκειται να π ερ ιμ έν ει μέχρι οι Έ νοπλες Δυνάμεις του να είναι εντελώς ετοιμοπόλεμες, δεν θα δράσει ποτέ, γ ια τί ποτέ δεν είναι εντελώς έτοιμες - ούτε καν όταν θεωρούνται έτοιμες. Ξέρω καλά ότι κατά τους περασμένους μήνες η μεγάλη μάζα των αξιωματικών έχει εκ τελέσ ει το καθήκον της με πνεύμα ακλόνητης πίστης κι αποφασιστικότητας. Αλλά προσδοκώ αυτό το γεγονός, και η επικύρωσή του με τον θρίαμβό μας [δηλ.τη συμφωνία του Μονάχου], να γ ίν ει αποδεκτό μια για πάντα από όλους τους αξιωματικούς μου, και να τονιστεί ανάλογα κατά την εκπαίδευση και την προετοιμασία των νέων αξιωματικών.133

Με αυτή την πικρόχολη διάθεση κάλεσε ο Χ ίτλερ τον Μπράουχιτς ως Α νώτατο Δ ιο ικητή του Στρα το ύ , στο Μ π έρχτεσ γκα ντεν, στις 24 Οκτωβρίου. H παγερή συνάντηση άρχισε στις 12.30' μ.μ. στη Μεγάλη Αίθουσα του Μπέργκοφ, και συνεχίστηκε και μετά το γεύμα μέχρι τις έξι, στο περίπτερο τσαγιού του Κεχλστάιν. Κορυφώθηκε με το α ί­ τημα του Χ ίτλερ για αποστρατεία δεκάδων αναξιόπιστων ανώτερων αξιωματικών του Στρατού. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα της γ εν ι­ κής κατεύθυνσης της συζήτησης από την ακόλουθη σημείωση στο ημερολόγιο του υπασπιστή του Κάιτελ, Wolf Eberhard: « 0 Φύρερ ήταν ειλικρινής μέχρι κυνικότητας δείχνοντας την περιφρόνησή του απέναντι στους στρατιω τικούς διοικητές: χρειάζονται γρήγορη κι επείγουσα αναπροσαρμογή, δεδομένου ότι επιδεικνύουν πλήρη έλ λ ει­ ψη εμπιστοσύνης προς την πολιτική ηγεσία και φοβούνται για την ίδ ια την α δυνα μία τους. Υ π ερβά λλο υν ως προς τη δύναμη του εχθρού. Μια τελ ευ τα ία έκκληση προς τον Ανώτατο Διοικητή του Στρατού να ασχοληθεί με ζέση με τα καθήκοντά του και να δράσει χωρίς καθυστέρηση. Αυτή είναι η “ ιστορική αποστολή” τ ο υ !» Και ο Eberhard σχολίαζε: «Α ς ελπίσουμε ότι αυτή θα είναι η τελευταία φο­ ρά που ο Φ ύρερ υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει τέτο ια γλώσσα προς τους στρατιώτες το υ». O τ ελ ικ ό ς κα τά λογος των ονομάτων π ηγα ινοερχό τα ν μ ετα ξ ύ Μπράουχιτς και Γκαίρινγκ στις 28 Οκτωβρίου, κι αυτός ο τελευταίος τον μ ετέφ ερε στον Χ ίτλερ δυο ημέρες αργότερα. Ανάμεσα σε αυτούς που περιλαμβάνοντα ν στη μαύρη λίστα, ήταν οι σ τρα τηγοί Curt Liebmann και Wilhelm Adam, Hermann Geyer και Wilhelm Ulex και, φυσικά ο Rundstedt κι ο Beck. Την 1η Νοεμβρίου 1938, ο Χ ίτλερ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

207

ανήγγειλε αυτές τις ανακατατάξεις στο Στρατό. Τη συνδύασε, ίσως άκομψα, με ένα κύμα προαγωγών στην Λουφτβάφε. ΣΤΙΣ αρχές Νοεμβρίου 1938, η ανεπιφύλακτη πίστη του Χ ίτλερ στους αξιωματούχους του Κύμματός του τέθηκε στην σοβαρότερη δοκιμα­ σία εξαιτίας ενός επεισοδίου, ενδεικτικού των ρατσιστικών ταραχών που μύλυναν την Κεντρική Ευρώπη επ ί πολλές δεκαετίες. To ε π ε ι­ σόδιο αυτό είχε ως αιτία του το εβραϊκό πρόβλημα. Στην Τσεχοσλο­ βακία,134 λόγου χάρη, υπήρχαν 259.000 Εβραίοι που δεν ήταν διόλου δημοφιλείς και εναντίον των οποίων το νέο καθεστώς ξεκίνησε μια διακριτική εκστρατεία για να κολακέψει την ισχυρή γείτονά του. 0 πρόεδρος Emil Hacha, ένας αξιοσέβαστος δικηγόρος που είχε δ ια δ ε­ χτεί τον Benes, εγκαινίασε μια σειρά αντιεβραϊκών μέτρων αναγκάζο­ ντας τους Εβραίους βιομήχανους να εγκαταλείψουν τις επιχειρήσεις τους. H εισροή Εβραίων προσφύγων απύ τις Σουδιτικές περιοχές οδήγησε σε νέο κύμα αντισημιτισμού, ιδιαίτερα μεταξύ των μορφω­ μένων Τσέχων, που ζητούσαν δημύσια την απομάκρυνση αυτών των « ε μ ιγ κ ρ έ δ ω ν » . Στην Μ οραβία και τη Β ο η μ ία υπήρχαν π ερ ίπ ο υ 99.000 Εβραίοι, στην Σλοβακία 87.000 και στη μικρή Καρπαθο-Ουκρανία όχι λιγότεροι από 66.000 (ή το 12 τοις εκατό του πληθυ­ σμού.) H Σλοβακία βιάστηκε να ενεργοποιήσει τα αντι-εβραϊκά δ ια ­ τάγματα που ζητούσε το Ράιχ. Ένα κύμα εκτοπίσεων άρχισε. Κανένας, ωστύσο, δεν ήθελε να στεγάσει αυτούς τους ανέστιους Εβραίους. Όταν ο Ρίμπεντροπ ταξίδευσε τον Δεκέμβριο στο Παρίσι, με εξαιρετική λαμπρότητα, για να υπογράψει την κοινή δήλωση που ο Χ ίτλερ είχε πρώτος προτείνει στον Frangois Poncet, ο Υπουργός Εξωτερικών Georges Bonnet τον παρακάλεσε να μην επ ιτ ρ έψ ει να εισρεύσουν στην Γαλλία οι Γερμανο-Εβραίοι, αφού εκ εί βρίσκονταν ήδη αρκετοί. («Σ τη ν πραγματικότητα», πληροφόρησε ο Ρίμπεντροπ τον Χ ίτλερ, «σκέπτονται την Μαδαγασκάρη γ ι’ αυτό τον σκοπό».) H στάση της Πολωνίας δεν ήταν περισσότερο φιλική. O πρεσ βευ­ τής Joseph Lipski βεβαίω νε τον Χ ίτλερ, από τις 21 Οκτωβρίου κιόλας, πως αν εκείνος κατάφερνε να λύσει το εβραϊκό πρόβλημα της Ευρώ ­ πης, η Βαρσοβία ευχαρίστως θα του έστηνε άγαλμα για να τιμήσει το επ ίτευ γμά του. H Πολωνική Κυβέρνηση είχε παρακολουθήσει από πολύ κοντά τις εξελίξεις σε όλη τη διάρκεια του 1938. Από φόβο μή­ πως μετά την κατοχή της Αυστρίας, ο Χ ίτλερ επαναπατρίσει τους χι­ λιάδες Πολωνο-Εβραίους της Βιέννης, η κυβέρνηση έβαλε σε εφαρμο­ γή εσπευσμένα, τον Μάρτιο, τον Νόμο Εκπατρισμού που είχε σχεδια­ στεί για να στερήσει από αυτούς τους Εβραίους την πολωνική υπη­ κοότητα. H συμφωνία του Μονάχου πανικόβαλε την Βαρσοβία που έσπευσε να κυκλοφορήσει ένα νέο διάταγμα, μετά την 31η Οκτωβρίου,

208

DAVID IRVING

σύμφωνα με το οποίο κανείς εκπατρισμένος Πολωνός δεν θα μπορού­ σε να ξαναγυρίσει στη χώρα του χωρίς ειδική « β ίζ α » εισόδου. Στις τ ε ­ λευταίες ημέρες του Οκτωβρίου ξετυλίγονταν τρομερές σκηνές στα σύνορα. Ενώ οι Πολωνοί μεθοριακοί υπάλληλοι κοιμούνταν, οι Ναζί περνούσαν ήσυχα στην Πολωνία τρένα εκτός των κανονικών δρομολο­ γίων, φορτωμένα με Εβραίους. Μόνο απύ το Ανόβερο, 484 Πολωνο-Εβραίοι «επαναπατρίστηκαν» με αυτό τον ταπεινωτικό τρόπο. Ανάμεσά τους, ήταν οι γονείς κι οι αδελφές ενός νεαρού δεκαεπτάχρονου Εβραίου που ζούσε τότε στο Παρίσι, του Herschel Grynszpan. Στις 3 Νοεμβρίου, όπως είπαν κατό­ πιν στον Χίτλερ, ο Grynszpan έλαβε ένα ταχυδρομικό δελτάριο από την αδελφή του όπου με λίγες λέξεις του περιέγραφ ε τον «επ α να π α ­ τρισ μό » της οικογένειας στην Πολωνία. O νεαρός τότε ορκίστηκε εκ ­ δίκηση κι αποφάσισε να δολοφονήσει τον Γερμανό πρεσβευτή στο Παρίσι, κόμη von Welczek. Καθώς δεν μπόρεσε να πλησιάσει τον πρεσβευτή, ο Grynszpan πυροβόλησε στις 7 Νοεμβρίου τον πρόξενο Ernst von Rath. Στην αρχή, το επεισόδιο δεν έκανε τον Χ ίτλερ να χάσει την ψ υ ­ χραιμία του. Δεν το ανέφερε καθόλου στις ομιλίες του κατά τις επ ό­ μενες ημέρες. Στις 9 Μαρτίου, επανεγκαινιάσθηκαν επίσημα οι ετ ή ­ σιες γιορτές του Felderrnhalle με μια μεσημεριανή τελετή. Στεφάνια κατατέθηκαν στα μαυσωλεία, ανάμεσα στα οποία ο Χ ίτλερ είχε δια ­ τά ξει να αναπαυτεί κάποια ημέρα και το δικό του σώμα. Εκείνο το βράδυ, βρισκόταν στο σεμνά επιπλωμένο διαμέρισμά του, στην Prinzregenten Strasse του Μονάχου, όταν έφτασε η είδηση ότι ο πρόξενος von Rath είχε πεθάνει από το τραύμα του πυροβολι­ σμού. Σύμφωνα με τον Γκαίμπελς, ο ίδιος είπ ε στον Χ ίτλερ ότι είχαν σημειωθεί αντι-εβράίκές διαδηλώσεις σε δυο επαρχίες. To ημερολό­ γιό του αναφέρει: «H υπόθεση του διπλωμάτη Rath που πυροβολήθηκε από τον Εβραίο στο Παρίσι, είναι ακόμη πολύ σοβαρή», και « 0 γερμανικός Τύπος κάνει αυτό που θέλουμε». Ύστερα, πρόσθετε ότι οι Ε βρ α ίο ι «μπ ο ρο ύν να περιμένουν ελάχιστα π ρ ά γ μ α τα ». Τότε, πληροφορήθηκε για τις διαδηλώσεις στο Κάσελ και Ντεσάου και για συναγωγές που πυρπολήθηκαν. Στις 5 μ.μ. το επίσημο πρακτορείο Τύπου ανήγγειλε ότι ο διπλωμάτης πέθανε εξαιτίας των τραυμάτων του. Καθώς ο Γκαίμπελς κι ο Χ ίτλερ έφυγαν για να παραστούν στις ναζιστικές γιορτές στο παλιό δημαρχείο, έφτασε η είδηση ότι η αστυ­ νομία του Μονάχου διέλυε αντι-εβράίκές διαδηλώσεις. O Χ ίτλερ είχε διατάξει, όπως είπ ε ο Γκαίμπελς αργότερα, ότι το Κόμμα δεν έπρεπε να οργανώσει καμιά τέτοια διαδήλωση, κάτω όμως από αυτές τις περιστάσεις δεν έπ ρεπε να καταπνίγονται, αν ξεσπούσαν αυθόρμη­ τα.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

209

Έχουμε μόνο τα λόγια του Γκαίμπελς για όλα αυτά, όπως αναφέρονται σε μια κατοπινή εσωκομματική έρευνα. Στο ημερολόγιο του έγραφε: «Πρωτοφανής δραστηριότητα. Ενημέρωσα τον Φύρερ για την υπόθεση. Αποφάσισε: Αφήστε τις διαδηλώσεις να συνεχιστούν. Κρατήστε μακριά την αστυνομία. Oi Εβραίοι π ρέπ ει να πάρουν μια γεύση του θυμού της κοινής γνώμης, έτσι για αλλαγή». 0 Γκαίμπελς τότε άφησε τον Χίτλερ, καθώς ο ίδιος έπ ρεπε να μ ι­ λήσει σε μια συγκέντρωση αξιωματούχων του Κόμματος στο παλιύ δημαρχείο του Μονάχου. O Υπουργύς πληροφύρησε τους αχροατές του, σύμφωνα με μια εκδοχή, ότι κι άλλες τέτοιες διαδηλώσεις θα μπορούσαν να οργανωθούν, παρ’ ύλο που το Ναζιστικό Κόμμα δεν έπ ρεπ ε να φαίνεται ως υπεύθυνο. Στο ημερολόγιό του κατέγραφε περήφανα το δικό του ηγετικό ρόλο σε κάτι που θα αποδεικνυύταν ένα από τα απεχθέστερα επεισόδια της ηγεμονίας του Χ ίτλερ: « Μ ε ­ ρικοί Gauleiter φέρνουν αντιρρήσεις. Αλλά τους κρατώ όλους ενω μέ­ νους. Δεν π ρ έπ ει να επ ιτρέψ ουμε να περάσει ατιμώρητη αυτή η δ ε ι­ λή δολοφονία. Ας αφήσουμε τα πράγματα να ακολουθήσουν τον δρό­ μο τους. Τα Stosstrupp [τάγματα εφόδου] “ Χ ίτ λ ε ρ ” ξεκινούν αμέσως για το Μύναχο. Και τα γεγονότα ξεσπούν αμέσως. Μια συναγωγή διαλύεται και γίνετα ι συντρίμμια. Προσπαθώ να τη σώσω από τη φωτιά, αλλά αποτυχαίνω». Και συνεχίζει: «Πηγαίνω στο Στρατηγείο του gau με τον [Gauleiter Adolf] Wagner. Τώρα, κυκλοφορώ μια λ ε ­ πτομερή εγκύκλιο που καθορίζει τ ι π ρ έπ ει να γ ίν ει και τ ι όχι. 0 Wagner κλονίζεται και τρ έμ ει για τα καταστήματα των Εβραίων του [του Μονάχου], Κανείς δεν θα με εμποδίσει. Στο μεταξύ, τα τά γμα ­ τα εφόδου συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους. Και χωρίς η μ ίμ ε­ τρα. Διατάζω τον [Werner] Wachter [διευθυντή του γραφείου προπα­ γάνδας] στο Βερολίνο να φροντίσει ώστε η συναγωγή της Strasse Fasanen να καταστραφεί». 01 ευθύνες είναι λοιπύν ξεκάθαρες. Μια μεταγενέστερη έκθεση δράσης135 απύ τον ηγέτη της Ομάδας SA Nordmark, θα ανέφερε: Γύρω στις 10 μ .μ. της 9 Ν οεμβρίου, η επιχείρηση ανατέθηκε σε έναν αριθμό από Gauleiter που συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Schottenhammel του Μονάχου, από ένα ανώνυμο μέλος του Reichsleitung [διευθυ­ ντηρίου] του Ναζιστικού Κόμματος. Πρόσφερα τότε εθελοντικά τις υπη­ ρ εσ ίες της Ο μάδας μου SA Nordmark στον G auleiter [του Sch lesw ig Holstein], Hinrich Lohse. Γύρω στις 10.30' μ.μ. τηλεφώνησε στον αρχηγό του Ε πιτελείου του στο Κίελο: «'Ενας Εβραίος πυροβόλησε κι ένας Γ ε ρ ­ μανός διπλωμάτης σκοτώθηκε. Υπάρχει πληθώρα τόπων εκκλησιασμού τους στο Φρίντριχσταντ, στο Κίελο και στο Λούμπεκ, κι αυτοί οι άνθρω­ ποι εξακολουθούν να έχουν εμπορικά καταστήματα ανάμεσά μας. Δεν

14

210

DAVID IRVING

χρειαζόμαστε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δεν π ρ έπ ει να υπάρξουν λεηλα­ σίες, ούτε χειροδικίες. Oi ξένοι Ε βραίοι δεν π ρ έπ ει να παρενοχληθούν. Av υπάρξει όμως αντίσταση, χρησιμοποιήστε τα όπλα σας. H όλη επιχείρηση π ρ έπ ει να γίνει με πολιτικά και να τελειώ σει μέχρι τις 5 π . μ . » 136

Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να φύγει από το δια μέρι­ σμά του για τη θεαματική τελετή ορκωμοσίας των SS. 0 Χίμλερ, φυσι­ κά, ήταν μαζί του. 0 αρχηγός του Επιτελείου του Χίμλερ, Karl Wolff, έφτασε με ένα οργισμένο μήνυμα του Χάιντριχ, που βρισκόταν στο ξ ε­ νοδοχείο Vier Jahreszeiten: το τοπικό Στρατηγείο της Γκεστάπο είχε μόλις τηλεφωνήσει, αναφέροντας ότι το περιφερειακό γραφείο προπα­ γάνδας του Γκαίμπελς είχε οργανώσει αντι-εβράίκές διαδηλώσεις και είχε διατάξει την αστυνομία -του Χίμλερ την αστυνομία- να μην παρέμβει. 0 Χίμλερ στράφηκε στον Χίτλερ για οδηγίες κι εκείνος απά­ ντησε ότι καθήκον της Γκεστάπο ήταν να προστατεύει τις περιουσίες και τη ζωή των Εβραίων. Ήταν ξεκάθαρο, για τον Χίμλερ ότι η όλη υπόθεση είχε δημιουργηθεί εν αγνοία του Φύρερ. Μετά τη μεσονύκτια τελετή, πίσω στο διαμέρισμά του, ο Χίτλερ πληροφορήθηκε στη 1 π.μ. από έναν υπασπιστή του της Βέρμαχτ, ότι από το ξενοδοχείο Vier Jahreszeiten είχαν τηλεφωνήσει για να τους ζητήσουν να πάνε και να μαζέψουν τα πράγματά τους, καθώς η συναγωγή πλάι του είχε πυρποληθεί.137 0 Julius Schaub, ο προσωπικός υπασπιστής του Χ ίτλερ, έγραψε μετά τον πόλεμο μια γλαφυρή αφήγηση της επόμενης νύχτας τρόμου, αλλά το ημερολόγιο του Γκαίμπελς αναφέρει ότι ο Schaub ήταν σε πολύ καλή διάθεση, καθώς «το παρελθόν του στα Τάγματα Εφόδου είχε αναβιώσει». «Καθώς γύριζα με το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο», συνεχίζει, «ακούστηκαν ήχοι σπασμένων γυαλιών. Μπράβο! Μπράβο! Σαν γιγάντιο παλιό καμίνι, η συναγωγή φλεγόταν». Τηλεφωνήματα άρχισαν να φτάνουν από απλούς πολίτες που ανέ­ φεραν ότι νέοι εμπρησμοί είχαν ξεσπάσει, ενώ εβράίκά καταστήματα λεηλατούνταν σε ολόκληρο το Μόναχο. Αμήχανος, ο Χίτλερ έστειλε να του φέρουν τον Gruppenfiihrer των SS, Friedrich Karl von Eberstein, αρχηγό της αστυνομίας της πόλης, και τον διέταξε να αποκαταστήσει την τάξη αμέσως. Μετά, τηλεφώνησε στον Γκαίμπελς και ρώτησε: « Τ ι γίνεται εδ ώ ;»138Έ στειλε έξω τον Schaub κι άλλα μέλη του Επιτελείου του για να σταματήσουν τους εμπρησμούς και τις λεηλασίες. Διέταξε να τεθούν υπό ειδική προστασία τα φημισμένα παλαιοπωλεία των Bernheimer. Στις 2.56' π.μ., ένα τέλεξ κυκλοφόρησε από το Επιτελείο του Ρούντολφ Ες -υπαρχηγού του Φύρερ- και κοινοποιήθηκε σε όλους τους Gauleiter ως Κομματική Διαταγή No 174, απαγορεύοντας τους εμπρησμούς: «Σύμφωνα με επείγουσα διαταγή που κυκλοφόρησε άνω-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

211

θεν, δεν πρέπ ει να υπάρξουν εμπρησμοί ή ό,τι άλλο παρόμοιο, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, εναντίον εβραΐκο>ν επιχειρήσεω ν»*. Στις 3.45' π.μ., η Γκεστάπο του Βερολίνου επανέλαβε αυτή την απα­ γόρευση. 0 Γκαίμπελς τώρα, χωρίς να αμφιβάλλει πια ως προς το τι επιθυμούσε ο Χίτλερ, πέρασε κι αυτός τη νύχτα στο τηλέφωνο προ­ σπαθώντας να σβήσει τις πυρκαγιές που είχε ανάψει η πονηρή του γλώσσα. H ζημιά, ωστόσο, είχε γίνει κι ο Ρίμπεντροπ δεν άφησε στον Χ ίτ ­ λερ καμιά αμφιβολία γ ι’ αυτό. O Χ ίτλερ απάντησε ότι δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον Γκαίμπελς τώρα, μια και επρόκειτο να τον χρειαστεί περισσότερο από ποτέ. Έ σ τειλε να του φέρουν τον Γκ α ί­ μπελς το άλλο πρωί, στις 10 Νοεμβρίου, για να συζητήσουν « τ ι θα γίνει μ ετά », κι ο υπουργός χρησιμοποίησε τη λέξη nunmehr, που υπο­ νοεί κάποιο στοιχείο ανησυχίας. O Γκαίρινγκ διαμαρτυρήθηκε στον Χ ίτλερ ότι οι γερμανικές ασφαλιστικές ετα ιρείες θα έπ ρεπε να πλη­ ρώσουν αποζημιώσεις στους Εβραίους. To κόστος σε ξένο συνάλλαγ­ μα θα ήταν τεράστιο, καθώς οι σπασμένες τζαμαρίες θα έπ ρεπε να αντικατασταθούν με γυαλί εισαγόμενο από το Βέλγιο. 0 Χ ίτλερ αρνήθηκε να τιμωρήσει τον Γκαίμπελς, όπως ζητούσε ο Reichsfuhrer των SS. Ούτε και κατώτερα μέλη του Κόμματος τιμωρήθηκαν - μ ε εξ α ίρ ε­ ση κάποιες πολύ ακραίες περιπτώ σεις- που είχαν ουσιαστικά διαπράξει τα έκτροπα αυτά, παρ’ όλο που 91 Εβραίοι δολοφονήθηκαν εκείνη τη νύχτα. 0 Γκαίμπελς κατάφερε να πείσει, την ώρα του γ ε ύ ­ ματος, τον Φύρερ ότι το πογκρόμ αυτό θα έδειχνε στο διεθνή Ε β ρ α ϊ­ σμό πως οι Γερμανοί του Εξωτερικού δεν ήταν εύκολη λεία για τους Εβραίους δολοφόνους. «Α υτός ο ένας νεκρός μας, στοίχισε στους Εβραίους α κριβά », καυχιόταν ο Γκαίμπελς στο ιδιωτικό του ημερο­ λόγιο. «Ο ι αγαπημένοι μας Εβραίοι θα το καλοσκεφτούν στο μέλλον, πριν τολμήσουν να πυροβολήσουν έτσι απλά Γερμανούς διπλω μά­ τ ες ». Υπήρξαν απερίφραστες επικρίσεις εναντίων αυτών των ακροτήτων

* Σ.τ.Σ.: Μερικοί συγγραφείς σήμερα ισχυρίζονται ότι οι Ναζί είχαν πέσει στην παγί­ δα των Σιωνιστών. Oi αξιωματούχοι της Χαγκάνα με τους οποίους διαπραγματεύ­ τηκε ο Adolf Eichmann κατά το ταξίδι του στην Παλαιστίνη, τον Νοέμβριο του 1937, τον άφησαν να εννοήσει ότι θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους, αν θερ­ μαίνονταν τα πράγματα με τους Εβραίους της Γερμανίας, για να επισπευστεί έτσι η μετανάστευσή τους στην Παλαιστίνη. Αξίζει να σχολιάσουμε εδώ ότι ο Grynszpan, παρ’ όλο που ήταν ένας φτωχός νεαρός, μπορούσε να μένει σε ξενοδοχείο το 1938 και να αγοράσει ένα περίστροφο με 250 φράγκα, κι ότι ο δικηγόρος που τον υπε­ ρασπίστηκε, ο Moro Giafferi, ήταν ο καλύτερος που μπορούσε να πληρώσει η Διε­ θνής Ένωση κατά του Αντισημιτισμού. Τα γραφεία της Ένωσης αυτής στο Παρίσι ήταν στη γωνία της οδού όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο του Grynszpan.

212

DAVII) IRVING

του Γκαίμπελς από όλους τους άλλους κορυφαίους Ναζί (εκτός από τον ίδιο τον Χ ίτλερ). «H διαταγή δόθηκε από τον Υπουργό Προπα­ γάνδας [Γκαίμπελς]», κατέγραφε ο Χίμλερ, «κ α ι υποπτεύομαι ότι ο Γκαίμπελς, μέσα στη μανία του για εξουσία, την οποία έχω παρατη­ ρήσει εδώ και πολύ καιρό, κι επειδή είναι άμυαλος επίσης, ξεκίνησε αυτήν τη δράση ακριβώς σε μια στιγμή όπου η πολιτική κατάσταση στο εξωτερικό είναι πολύ σοβαρή... Όταν ρώτησα τον Χ ίτλερ σχετικά με αυτό,139 μου έδωσε την εντύπωση ύτι δεν ήξερε τίποτα για τα γ ε ­ γονότα». O Χ ίτλερ postfacto ενέκρινε τις υπερβολές του πρωτοπαλίκαρού του. Όταν ο Γκαίρινγκ του έστειλε μια επιστολή έντονης δια ­ μαρτυρίας, ο Χ ίτλερ απάντησε ότι θα έπρεπε να αφήσουν κατά μ έ ­ ρος το ζήτημα. Σαν να ήθελε όμως να εξευμενίσει τον στρατάρχη, τον διόρισε επικεφαλής του συντονισμού όλων των περαιτέρω κινήσεων σχετικά με το Εβραϊκό πρόβλημα. Στην εβραϊκή κοινότητα επιβλήθη­ κε ένα συλλογικό πρόστιμο ενός δισεκατομμυρίου μάρκων για τη δο­ λοφονία του διπλωμάτη. Μετά την επιστροφή του Χίτλερ στο Βερολί­ νο, στις 15 Νοεμβρίου, ο Γκαίμπελς σημείωνε αυτάρεσκα στο ημερο­ λόγιό του: «Ε ίν α ι [ο Χίτλερ] σε θαυμάσια διάθεση. Απόλυτα, εναντίον των Εβραίων. Σχολαστικά υιοθετεί τη δική μ ο υ » - ένα φροϋδικό λαθάκι, που αμέσως το διόρθωσε, επεκτείνοντας το μου σε «κ α ι τη δική μας πολιτική». Τ ΙΣ ΕΠΟΜ ΕΝΕΣ ημέρες, ο Χ ίτλερ εμφανιζόταν και φωτογραφιζόταν

συχνά με τον Γκαίμπελς. Στα μάτια του, ο Γκαίμπελς ήταν ένας από τους αφανείς ήρωες της Συμφωνίας του Μονάχου. Σ ε μια μακρά και εκπληκτικά ειλικρινή, μυστική ομιλία του, στις 10 Νοεμβρίου,140 προς 400 Ναζί δημοσιογράφους εφημερίδων στο Μόναχο, τους είχε εξηγή­ σει κυνικά πόσα πολλά όφειλε στον ψυχολογικό πόλεμο. Αναφέρθη­ κε επίσης και στο θαυμασμό του για τον Ρίμπεντροπ. «Ακόμη κι ο Βίσμαρκ υποχρεώθηκε να πολεμήσει ενάντια στη γρα φ ειοκρα τία », είπ ε. « H σημερινή Εθνικοσοσιαλιστική Κυβέρνηση εξακολουθεί να παλεύει με τους γραφειοκράτες. Και αυτή η κατάσταση είναι χειρό­ τερη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Oi διπλωμάτες δεν εκπροσωπούν τις χώρες τους, αλλά την κλίκα μιας διεθνούς Ε τα ιρεία ς. Αυτή η ασθένεια στο Υπουργείο Εξωτερικών δεν μπορεί να θερα π ευτεί μέσα σε μια νύχτα. Θα χρειαστούν 10-15 χρόνια, μέχρι μια νέα γενιά εκ ­ παιδευμένων Εθνικοσοσιαλιστών διπλωματών να είναι έτοιμη. Μέχρι τώρα, ο πρώτος και μοναδικός διπλωμάτης που κάνει το Τρίτο Ράιχ περήφανο διεθνώς, είναι ο Ρίμπεντροπ. Είναι η ιδανική εικόνα αυτού που εγώ, ως Φύρερ, θεωρώ ότι π ρ έπ ει να είναι ο διπλωμάτης. Α υ­ τούς τους τελευταίους λίγους μήνες έχει αποδείξει ότι δια θέτει την ενεργητικότητα, τη σκληρότητα, το θάρρος και το νεύρο».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

213

Oi εσώτερες σκέψεις του Χ ίτλερ εξακολουθούσαν να περιστρέφο­ νται γύρω από την Βοημία και την Μοραβία. Πότε-πότε, αυτές οι σκέψεις ανέβαιναν στην επιφάνεια, αφρίζοντας σαν αέρια από τον β υ ­ θό ενός έλους. Στη διάρκεια ενός δείπνου, στις 14 Νοεμβρίου, στην Νυρεμβέργη, μαζί με μια δωδεκάδα τοπικών αξιωματούχων του Κ όμ­ ματος, η κουβέντα στράφηκε στην τεράστια Αίθουσα Συνεδρίων που κτιζόταν εκ εί κοντά. O Χ ίτλερ είπ ε ότι θα χρειαστούν τεράστιους όγκους γρανίτη, κι όταν κάποιος παρατήρησε ότι τα πιο πλούσια λα­ τομεία βρίσκονταν στα απομεινάρια της Τσεχοσλοβακίας, ο Χ ίτλερ γέλασε κοφτά και σχολίασε αποκαλυπτικά: «Ν α, ένας ακόμη λ ό ­ γ ο ς !» 141 Σχετικά όμως με την επόμενη κίνησή τους, η άποψή του διέφ ερε από των συμβούλων του Ρίμπεντροπ. O Weizsacker εισηγείτο στον Υπουργό Εξωτερικών, τον Δεκέμβριο 1938, να σ τρέψει την προσοχή του Χ ίτ λ ερ από τα νοτιοανατολικά προς τα βορειοανατολικά: ας αποκτήσει το Ράιχ πρώτα το Μ έμελ και το Ντάντσιχ στις ακτές της Βαλτικής, και μια πλατιά εδαφική ζώνη κατά μήκος του «Πολωνικού Δ ια δ ρ ό μ ο υ » στην Ανατολική Πρωσία. H Πολωνία, υ π οσ τήριζε ο Weizsacker, απολάμβανε ελάχιστη ή και καθόλου διεθνή συμπάθεια αυτήν τη στιγμή. O Χ ίτλερ θα μπορούσε να περιορίσει την Πολωνία σε ένα μέγεθος που να είναι του χεριού του, ώστε καμιά άλλη χώρα να μην τολμά να σηκώσει ούτε το μικρό της δαχτυλάκι για να τη βοηθήσει. H απάντηση του Ρίμπεντροπ ήταν αόριστη, καθώς ούτε κι αυτός ήξερε τις μύχιες προθέσεις του Χ ίτλ ερ .142 Αυτύ δεν σήμαινε ότι ο Χ ίτλερ προγραμμάτιζε να καταλάβει ό,τι είχε μείνει από την Τσεχοσλοβακία με πόλεμο, πράγμα που έκανε ο ίδιος φανερό στη διάρκεια μιας ακόμη περιοδείας του στα τσεχικά μεθοριακά οχυρά νωρίς τον Δεκέμβριο 1938. Αφού για άλλη μια φο­ ρά γευμάτισε σε ένα πανδοχείο κάποιου χωριού, με ακροατήριο σα­ ράντα στρατηγούς της Λουφτβάφε και του Στρατού, ανέπτυξε την πρόθεσή του μεγαλόφωνα να φ έρει την Βοημία και την Μοραβία στο Ράιχ, αλλά με πολιτικές διαδικασίες ύμως, κι ύχι με πύλεμο. Δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Δεκεμβρίου, ο Κ άιτελ επικύρωσε τις εντο­ λές του Χ ίτλερ στην Βέρμαχτ να προετοιμαστεί διακριτικά για μια, κυριολεκτικά χωρίς ενόχληση, κατοχή των υπόλοιπων περιοχών της Τσεχο-Σλοβακίας. O Χ ΙΤ Λ Ε Ρ ήταν φανερά αναποφάσιστος ποιο βήμα θα έκανε μετά από αυτύ. Θα έπρεπε να συνεννοηθεί με τις Δυτικές Δυνάμεις πριν βαδίσει προς τα ανατολικά; Στον Γκαίμπελς, στις 23 Οκτωβρίου, στο π ερίπ τερο του Κεχλστάιν, και πάλι εκ εί ψηλά στις 24 Οκτωβρίου προς τον Ρίμπεντροπ, ο Χ ίτλερ είχε αφήσει να εννοηθεί ύτι ο πόλε­

214

DAVID IRVING

μος με τη Δύση έμοιαζε αναπόφευκτος μέσα σε 4-5 χρόνια. Σ ε μια συνάντηση με τους Κάιτελ και Μπράουχιτς, για μυστικές συνομιλίες, στη βίλα του Γκαίμπελς, στο νησί Σβανενβέρντερ, στις 16 Νοεμβρίου -γ ια τ ί η Καγκελαρία είχε ήδη παραδοθεί στα χέρια των οικοδόμων του Speer- ο Χ ίτλερ ξαναμίλησε σχετικά με αυτήν την πιθανότητα. Τα σχέδιά του για τη Δύση θα εξαρτιόνταν από την υπογραφή μιας συμμαχίας με τον Μουσολίνι. H Γερμανία και η Ιταλία θα ασχολούνταν τότε, η καθεμιά, με τις Δυτικές Δημοκρατίες, σε διαφορετικό θέατρο πο­ λέμου. H Ιταλία θα ασχολούνταν με την Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρι­ κή. 0 Χίτλερ θα αναλάμβανε την Γαλλία πρώτα, είπε ονειροπολώντας: η ήττα της θα στερούσε την Βρετανία από ένα στρατηγικό οχυρό στην ευ­ ρωπαϊκή ενδοχώρα. H Γερμανία θα σεβόταν την ουδετερότητα της Ε λβε­ τίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας. 0 Χίτλερ δεν εντυπωσιαζόταν κα­ θόλου από τα μεθοριακά οχυρά της Γαλλίας. «Είναι μάλλον πιθανό να διεισδύσουμε μέσα από τη Γραμμή Maginot», δήλωσε. «T o έχουμε απο­ δείξει αυτό με τις δοκιμές πυρός εναντίον των τσεχικών οχυρών, που ε ί­ χαν κατασκευαστεί με τον ίδιο τρόπο όπως η Γραμμή Maginot». O XITAEP μίλησε αόριστα π ερ ί σχεδίων για μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου του τον Δεκέμβριο, χωρίς να δώσει συνέχεια. Αντίθετα, διέταξε τον Γκαίρινγκ να συγκαλέσει σε συνεδρίαση και να μιλήσει στο «Σ υμβούλιο Άμυνας του Ρ ά ιχ».143 O Γκαίρινγκ το έκανε επί τρεις ώρες, στις 18 Νοεμβρίου 1938: όλοι οι υπουργοί κι οι υφυ­ πουργοί του Ράιχ ήταν εκ εί, μαζί με τους Ρα ίντερ, Μπράουχιτς, Μπόρμαν και Χάιντριχ. 0 Γκα ίρινγκ α νήγγειλε ότι ο Χ ίτλ ερ είχε αποφασίσει να τριπλασιάσει τον εξοπλισμό του Ράιχ, αλλά τους προ­ ειδοποιούσε ότι, εξαιτίας των γεγονότων εκείνου του καλοκαιριού, η οικονομία του Ράιχ είχε σχεδύν χρεοκοπήσει. Πρόσθεσε: « Τ α μεγάλα αρχιτεκτονικά προγράμματα του Φύρερ, παρ’ όλα αυτά θα συνεχι­ στούν, για τί είναι προγράμματα ηθικής και ψυχολογικής αξίας», To μόνο ποσό που θα μπορούσε να ενισχύσει τον προϋπολογισμό του Ράιχ σε αυτήν την άμεση κρίση ήταν, τι ειρωνεία, το πρόστιμο του ενός δισεκατομμυρίου μάρκων που είχε επιβληθεί στην εβραϊκή κοι­ νότητα, εξήγησε ο Γκαίρινγκ. To ρολόι χτυπούσε τώρα πιο δυνατά για τους Εβραίους. Στις 5 Ιανουαρίου, μιλώντας με τον συνταγματάρχη Josef Beck, τον Πολωνό Υπουργό Εξωτερικών, ο Χ ίτλερ εξέφρασε παραπειστικά τη λύπη του για το ότι οι Δυτικές Δυνάμεις δεν είχαν αποδεχτεί τα αποικιακά α ι­ τήματα της Γερμανίας: «Α ν το είχαν κά νει», είπε, «θ α μπορούσα να έχω βοηθήσει στη λύση του εβραϊκού προβλήματος, φροντίζοντας να βρω μια περιοχή στην Αφρική για να εγκατασταθούν όχι μόνον οι Εβραίοι της Γερμανίας, αλλά και της Πολωνίας». Την 21η του μηνός

M unchonerAusgabe

_***«*«*.

3 1 .a u * fr.5 1 3 o ^ -< 5 m ji^ ^ -W ii,2 -2 0 X i

V

O

L

K

I

S

C

MunchenerAusgebe

^ ^ ¾ ¾ ^ ^ -

H

E

R

0

B

m$Hv&OT*e*31.3anu*1939

E

O

B

A

C

H

T

E

R

p^^^^^^^^^^^^^^^^^ l ^ompfbUn b r na^onoI'^>'^ 2^^^^^^^^^^[^^^y^^^^^|^^^^^^^

Der Fuhier ¥or dem ersten Reichstag GroBdeotscMands

@ int t o grfftten 9 U k « $tt*If S ille ts $ t w b t ( i f A t S ita tn n n e a n t a e S u itn tu m <3int>futiet#Mrlmntwi*jut beutiifHtoli
Ένας ταλαιπωρημένος από τον χρόνο οιωνός όσων θα ακολουθήσουν. H εφημερίδα του Ναζιστικού κόμματος στις 31 Ιανουαρίου 1939 έχει ως τίτλο: «Μ ια από τις σπουδαιότερες ομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ που απηύθυνε μια “ προ­ φητική προειδοποίηση” προςτουςΕβραίους». (Σ ΥΛΛΟ ΓΗ ΤΟ Υ ΣΥΓΓΡΑ ΦΕΑ )

216

DAVID IRVING

εκστόμισε στον Τσέχο Υπουργό Εξωτερικών Chvalkovsky τα εξής δυ ­ σοίωνα λόγια: «Ο ι Ε βρα ίο ι εδώ π ρ έπ ει να καταστραφούν [werden Oernichtet] » . O Τσέχος συμφώνησε κι ο Χ ίτλερ συνέχισε: «H βοήθεια μπορεί να έρθει μόνον από άλλες χώρες, όπως η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν απέραντες περιοχές, οι οποίες θα μπορούσαν να παραχωρηθούν στους Ε βρα ίου ς». Σ ε μια κορυφαία ομιλία του στο Ράιχσταγκ, στις 30 Ιανουαρίου 1939, ο Χ ίτλερ διατύ­ πωσε την ξεκάθαρη απειλή: Στη διάρκεια του αγώνα μου για την εξουσία, γέλασαν πρώτοι από όλους οι Εβρα ίοι με την προφητεία μου ότι μια μέρα θα γινόμουν αρχηγός του κράτους κι έτσι θα αναλάμβανα την ηγεσία ολόκληρου του λαού, κι ότι ανάμεσα στα άλλα, θα επέβαλα μια λύση στο εβραϊκό πρόβλημα. Π ι­ στεύω ότι τα γ έλ ια που βγήκαν από το λαιμό των Γερμανοεβρα ίω ν, έχουν σβήσει τώρα σε ρόγχο. Σήμερα θα ξαναγίνω προφήτης: αν ο διεθνής οικονομικός Εβραϊσμός, μ έ ­ σα κι έξω από την Ευρώπη, καταφέρει για άλλη μια φορά να εμ π λέξει τους λαούς μας σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, τότε, η κατάληξη δεν θα ε ί­ ναι μια μπολσεβικοποίηση του κόσμου και νίκη του εβραϊσμού, αλλά η καταστροφή της Εβραϊκής ράτσας στην Ευρώπη!

Αυτές οι φοβερές απειλές επιτάχυναν την έξοδο των Εβραίων από το Ράιχ, που συνεχίστηκε ολόκληρο το 1939, για να σταματήσει μόλις τον Οκτώβριο 1940, αφού μέχρι τότε ο Χάιντριχ είχε καταφέρει να εκδιώξει τα δύο τρίτα από αυτούς, κάπου 300.000 απύ την Γ ερ μ α ­ νία, 130.000 από την Αυστρία, και 30.000 από την Βοημία και την Μοραβία. Κάπου 70.000 από αυτούς έφτασαν στην Παλαιστίνη μέσω ανίερων κοινών στύχων που μοιράστηκαν για ένα μικρύ διάστημα τα SD του Χάιντριχ και οι Σιωνιστές. O ΧΙΤΛΕΡ απέφευγε την περιοχή της Καγκελαρίας στο Βερολίνο επί πολλές εβδομάδες, επειδή την είχε παραδώσει στους οικοδόμους του Speer. Τακτοποιούσε τις υποθέσεις του κράτους τηλεφωνικά, συνή­ θως από το Μπέργκοφ. Είχε μια συνταγματική δέσμευση να εξετάζει τις αιτήσεις χάριτος για την ποινή του θανάτου και να υπογράφει τα διατάγματα εκτέλεσης. Παλαιότερα, οι καταδικασμένοι εγκληματίες είχαν εκ παραδόσεως το δικαίωμα να δουν την υπογραφή του Κάιζερ στην εντολή εκτέλεσής τους πριν οδηγηθούν στο ικρίωμα. Στην επ ο ­ χή του Χ ίτλερ, η παράδοση αυτή έγινε λιγύτερο γραφική. Ένα τ η λ ε­ φώνημα από τον Schaub στον Lam m ers στο Βερολίνο - « O Φύρερ απέρριψε την αίτηση χά ριτο ς»- ήταν αρκετό για να βάλουν την υπο­ γραφή του Χ ίτλερ σε σφραγίδα στο διάταγμα εκτέλεσης. Σ ε κάποια

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

217

περίπτω ση, ο φάκελος που είχαν βά λει στο γρα φ είο του Χ ίτλερ , έγραφε απλά ότι η Καγκελαρία του Βερολίνου «θ α έπαιρνε τα ανα­ γκαία μ έτρ α » αν δεν τους ειδοποιούσε μέχρι τις 10 μ.μ. εκείνη τη νύχτα. H ανθρώπινη ζωή γινόταν όλο και φτηνότερη στην Γερμανία του Χ ίτλερ. Εκείνο το χειμώνα, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο Χ ίτλερ ήταν ευρύτερα. Απύ τον Μάιο 1938, ο πληθωρισμός αυξα­ νόταν με ιλιγγιώδη ρυθμό. O Blomberg δήλωνε αργότερα, στη διά ρ­ κεια των ανακρίσεων, πως όταν είχε επ ιστρέψει από την ετήσια ανα­ γκαστική εξορία του τον Ιανουάριο 1939, είχε διαπιστώσει μια σοβα­ ρή πτώση του βιοτικού επιπέδου. Γύρω στα τέλη του 1938, κυκλοφο­ ρούσαν 8.223 εκατομμύρια μάρκα, σε σύγκριση με τα 5.278 εκατομ­ μύρια του Μαρτίου 1938 και τα 3.560 εκατομμύρια του 1933. Στις 7 Ιανουαρίου 1939, ο dr. Hjalmar Schacht, Πρύεδρος της Τράπεζας του Ράιχ, και επτά ακόμη συνάδελφοί του διευθυντές υπέγραψαν μια αυ­ στηρή προειδοποίηση σχετικά με την πληθωριστική πίεση που προέκυψε απύ τις «επιχειρήσεις του εξω τερικού». O Χ ίτλερ έμεινε κατά­ πληκτος από την κίνηση αυτή, την οποία θεώρησε σχεδόν ανταρσία. Σ ε μια μυστική ομιλία προς τους ανθρώπους του, τον Φεβρουάριο, προειδοποίησε: «Δ εν επιτρέπ ετα ι σε οποιονδήποτε ούτε καν να σκεφθεί ότι υπάρ­ χει κάποιος θεσμός στην Γερμανία που μπορεί να έχει διαφορετική γνώμη από αυτήν που εκφράζει ο Φ ύρερ». Είχε ήδη -κ α ι σωστάυποπτευθεί ότι ο Schacht διατηρούσε παράνομες επαφές με ξένες κυβερνήσεις.* Κάλεσε τον Schacht στην Καγκελαρία στις 19 Ιανουαρίου, και του έδωσε εγγράφως την απόλυσή το υ.144 O Υπουργός Οι­ κονομικών Walter Funk, ένας πλαδαρός ομοφυλόφιλος, διορίστηκε στη θέση του Schacht. Την ίδια ημέρα, ο Χ ίτλερ απέλυσε και τον προσωπικό του υπασπιστή Fritz Wiedemann που τον υποπτευόταν ότι άφηνε να διαρρέουν κρατικά μυστικά. H τελική συνάντησή τους ήταν σύντομη και σκληρή. «Πάντα ήθελες να γίνεις γενικός πρόξενος στο Σαν Φραντσίσκο», του θύμισε ο Χ ίτλερ. «H επιθυμία σου πραγματοποιήθηκε». Την ίδια εποχή περίπου, ο Κάιτελ έσ τειλε στον Χάλντερ, Αρχηγό του Γενικού Ε π ιτελ είο υ Στρατού, ένα σημείω μα που έλ εγ ε ότι ο Στρατός θα έπ ρεπε να έχει ολοκληρώσει τις προετοιμασίες του μέχρι

* Σ.τ.Σ.: 0 Montagu Norman, Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας από το 1920 ως το 1944, είπε στον πρεσβευτή των Η.Π.Α. στο Λονδίνο ότι ο Schacht ήταν ο μόνιμος πληροφοριοδότης του επί 16 χρόνια σχετικά με τη δύσκολη οικονομική θέση της Γερμανίας. 0 πρεσβευτής των Η.Π.Α., Joseph Kennedy, ανέφερε το γεγονός στην Ουάσινγκτον στις 27 Φεβρουαρίου 1939.

218

DAVID IRVING

το 1943, κι ότι δεν θα γινόταν καμία κινητοποίηση ως τότε. Κατόπιν συμβουλής του OKW, ο Χ ίτλερ αποφάσισε να σταματήσει κάθε π α ­ ραγωγή όπλων μέσα στο 1939, για να προωθηθούν τα κατασκευαστι­ κά προγράμματα της Λουφτβάφε και τα προγράμματα ναυπήγησης του Ναυτικού. Αυτό θα έφερνε και τα τρία Όπλα στο ίδιο επίπεδο μέχρι το 1944. Σ τις 17 Ιανουαρίου 1939, ο ναύαρχος Ραίντερ έφ ερε το τελικό προσχέδιο του Σχεδίου-Ζ για το Ναυτικό στον Χ ίτλερ και στην Κ α ­ γκελαρία. Δέκα ημέρες αργότερα, ο Χ ίτλερ κυκλοφόρησε μια δια τα ­ γή που έδινε στο πρόγραμμα αύξησης του Ναυτικού απόλυτη π ρ οτε­ ραιότητα έναντι των άλλων δυο Όπλων. Βεβαίω σε και πάλι τον Ραί­ ντερ ότι δεν θα χρειαζόταν το Γερμανικό Ναυτικό για αρκετά χρύνια. ΠΟΙΑ αξία, ωστόσο, θα είχαν για την Γερμανία ακόμη και τα σπου­ δαιότερα όπλα, αν οι στρατηγοί ήταν απρόθυμοι να τα χρησιμοποιή­ σουν; «Ο ι γενναίοι θα πολεμήσουν, όποιοι κι αν είναι οι οιωνοί», είπε ο Χ ίτλερ στις 18 Ιανουαρίου. «Δώ στε όμως στους δειλούς όποια όπλα θέλετε, κι αυτοί θα βρουν πάντα αρκετούς λόγους για να τα απορρίψ ο υ ν!» Αυτή ήταν η ζημιά, όπως πίστευε ο Χίτλερ, που ο Beck και το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχαν προκαλέσει στο σώμα των αξιωματι­ κών. Στις αρχές του 1939, αποφάσισε να τη διορθώσει ο ίδιος, χρησι­ μοποιώντας το μεγαλύτερο ταλέντο του - τη ρητορική του δεινύτητα. Όλοι οι στρατηγοί κι οι σύμβουλοί του παραδέχονταν ότι είχε αυ­ τή τη δεινότητα. Γοήτευε με τον ίδιο τρόπο τις μάζες των ακροατών του, είτε μιλώντας από ένα προσεχτικά προετοιμασμένο χειρόγραφο που είχε επ εξεργα στεί ολόκληρη τη νύχτα, είτε ex tempore, συντονίζο­ ντας τις χειρονομίες και τις κωμικές πύζες του ανάλογα με τη διά θε­ ση του ακροατηρίου του. Κανείς απύ αυτούς που παρακολούθησαν την ομιλία του Χ ίτλερ στους νέους αξιωματικούς στο Βερολίνο, τον Φεβρουάριο του 1942, ύταν οι απεγνωσμένες επιχειρήσεις του Γ ερ ­ μανικού Στρατού στο παγωμένο Ρωσικό Μέτωπο είχαν φτάσει στην κορύφωσή τους, και που στάθηκαν μάρτυρες της αφοσίωσης που ενέπνεε - ο ι 10.000 αξιωματικοί υποδέχτηκαν το Χ ίτλερ που εμφανί­ στηκε θλιμμένος, με μια θύελλα χειροκροτημάτων και ψάλλοντας αμέσως μετά τον εθνικό ύμνο- κανείς από αυτούς δεν θα αμφέβαλε ότι ο ηγέτης της Γερμανίας εξέπ εμ π ε μια μαγεία που ελάχιστοι δ ιέ ­ θεταν στο παρελθόν και, σίγουρα, κανείς άλλος μετά από αυτόν. Από σπάνια τύχη, οι τρεις μυστικές ομιλίες του μέσα στον Ιανουά­ ριο και τον Φεβρουάριο του 1939, με τις οποίες ο Χ ίτλερ προετοίμασε το σώμα των αξιωματικών του για πόλεμο, έχουν διασωθεί.145 Όμως, κανένα σύντομο απόσπασμα από αυτές δεν θα μπορούσε να αποδώ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

219

σει το ύφος τους. Ήταν κυνικά ειλικρινείς. 0 Χ ίτλερ αναφέρθηκε στην αιμοδιψή και ρατσιστική βάση της Weltanschauimg (Κοσμοθεω­ ρίας) των Ναζί, στους οικονομικούς λόγους που υποχρέωναν την Γ ερ ­ μανία να προωθηθεί στην Κεντρική Ευρώπη, και στο αναπόφευκτο του πολέμου. Σ ε αυτόν τον πόλεμο, είπε, περίμενε από τους αξιωμα­ τικούς του να τον υπηρετήσουν ακλόνητα, να πεθάνουν με τιμή και να φανούν αληθινοί ηγέτες απέναντι στους άνδρες τους. Εξέφρασε ανοικτά την περιφρόνησή του για το παλιό πνεύμα της Ράιχσβερ, από την πρώτη κιόλας ομιλία του στους 3.600 ανθυπολοχαγούς του Στρατού που στριμώχτηκαν στην Αίθουσα Μωσαϊκών της νέας Κ α ­ γκελαρίας του Speer, στις 18 Ιανουαρίου 1939, ενώ οι τρεις Ανώτατοι Αρχηγοί των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και ο Κάιτελ παρακο­ λουθούσαν. Τους ζήτησε να καλλιεργήσουν την αισιοδοξία, επειδή ο πεσιμισμός ήταν ο χειρότερος εχθρός τους - έτρεφε την ηττοπάθεια και την παραίτηση. «Ποιο “ π ισ τεύω ” π ρ έπ ει να ζητήσω από σ α ς;» τους προκάλεσε. «Ζητώ από σας, νέοι αξιωματικοί μου, να π ισ τέψ ε­ τε, δίχως όρους, ότι μια μέρα η Γερμανία μας, το Γερμανικό μας Ράιχ, θα είναι η κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη, ότι καμιά άλλη δ ύ ­ ναμη δεν θα είναι σε θέση να μας σταματήσει, πόσο μάλλον να μας σ υ ν τρίψ ει!» Δέκα λεπτά αργότερα, προχώρησε ακόμη πιο πέρα: « Ε ί ­ ναι ακλόνητη η θέλησή μου, να γίνει η Γερμανική Βέρμαχτ ο ισχυρό­ τερος στρατός της Γ η ς». Τελικά, τους είπε: «Πάνω από όλα, αξιω­ ματικοί μου, πρέπ ει να είστε ικανοί κι αλύγιστοι, ακόμη κι απέναντι στις αντιξοότητες. Oi αληθινοί στρατιώτες δεν αναγνωρίζονται από τις νίκες, αλλά μετά από τις ήττες τους». H δεύτερη ομιλία του, που έμοιαζε περισσότερο μια διάλεξη, εκφωνήθηκε στις 25 Ιανουαρίου μπροστά σε 217 αξιωματικούς, ανάμε­ σα στους όποιους συμπεριλαμβάνονταν όλοι οι αρχαιότεροι στρατη­ γοί και ναύαρχοι. Πρόβαλε την Βρετανική Αυτοκρατορία ως παρά­ δειγμα γ ι’ αυτούς, όπως και τα ανθρώπινα προτερήματα με τα οποία την είχαν δημιουργήσει οι Βρετανοί. Όλες οι αυτοκρατορίες του κόσμου έχουν δημιουργηθεί μέσα από έργα τόλμης, κι έχουν χαθεί από τον φιλειρηνισμό. Αν, σε όλους τους αιώνες της ύπαρξής της, η Βρετανική Αυτοκρατορία είχε κυβερνηθεί από τις δ υ ­ νάμεις και τις τάσεις που κυριαρχούν τώρα, η Αυτοκρατορία αυτή δεν θα είχε κατ’ αρχην δημιουργηθεί.

0 Χ ίτλερ πρόβαλε στο ακροατήριό του τον ίδιο σταθερό και τελικό στόχο - το νέο Ράιχ, όπως θα γινόταν κάποια μέρα. Oi λεγεώνες του είχαν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με όλες τις προηγούμενες γενιές Γερμανών πολεμιστών: «Ε κ είνο ι βάδιζαν προς μια Χώρα των Ονεί­

220

DAVID IRVING

ρων που λίγοι μπορούσαν να οραματιστούν και κανένας δεν είχε δει ποτέ, ενώ εμείς βλέπουμε ήδη αυτόν τον στόχο». H τρίτη ομιλία ήταν αυτή που ο υπασπιστής του, συνταγματάρχης Schmundt, τον παρακίνησε να εκφωνήσει. O Χ ίτλερ μίλησε στις 6 μ.μ. της 10 Φεβρουαρίου 1939, σε όλους τους συνταγματάρχες του Στρατού που ήταν επικεφαλής διοικήσεων, πίσω από κλειστές πόρτες στο κτίριο της Όπερας Kroll του Βερολίνου. Αυτή τη φορά, ακόμη κι οι επ ιτελείς του ξαφνιάστηκαν για την ευθύτητα με την οποία αποκάλυψε τις μελλοντικές προθέσεις του. O Φύρερ π ερ ιέγ ρ α ψ ε την απογοήτευσή του για την έλλειψη κατανόησης των πράξεών του το 1938 από κάποιους αξιωματικούς, και προσπάθησε να αποδείξει ότι το Μόναχο ήταν απλά μια προσεκτικά σχεδιασμένη αλληλουχία γ εγ ο ­ νότων. «Ακόμη και το γεγονός ότι το 1938 τελείωσε με το μεγαλύτε­ ρο ίσως θρίαμβο της πρόσφατης ιστορίας μας αυτό, κύριοι, δεν είναι παρά μύνον ένα βήμα στο μακρύ δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας». Μερικά από τα επιχειρήματά του ήταν γνωστά: η ανάγκη να μην πεινάσουν οι μελλοντικές γενιές των Γερμανών, το γεγονός ότι κανέ­ νας μελλοντικός ηγέτης δεν θα διέθετε ούτε καν κάτι που να μοιάζει με το δικό του κύρος και ότι, όσο αριθμητικά ανώτεροι κι αν ήταν οι αντίπαλοι της Γερμανίας, δεν αποτελούνταν από αμιγείς φυλετικές οντότητες. H προσπάθειά τους τώρα, είπε, δεν ήταν τίποτα άλλο από το να διορθώσουν τον εκφυλισμό που είχαν υποστεί μέσα στους τρεις προηγούμενους αιώνες. Από την εποχή της Ειρήνης της Βεστφαλίας, ισχυρίστηκε ο Χίτλερ, η Γερμανία είχε υποπέσει σε πολιτική ανικανό­ τητα. Τώρα, το 1939, αυτός είχε φέρει την Γερμανία για άλλη μια φο­ ρά στο κατώφλι μιας νέας εποχής. «Έ χετε τον λόγο μου γ ι’ αυτό, κύ­ ριοι, οι θρίαμβοί μου αυτά τα τελευταία λίγα χρόνια ήταν αποκλειστι­ κά αποτέλεσμα του γεγονότος ότι άδραξα τις ξαφνικές ευκαιρίες... Ανέλαβα ο ίδιος να λύσω το Γερμανικό Πρόβλημα». Και συνέχισε: « Κ ι αυτό είναι το πρόβλημα του χώρου. Σημειώστε το καλά αυτό: όσο ζω, αυτό το ιδανικό θα καθορίζει κάθε πράξη μου. Προσέξτε κι αυτό: τη στιγμή που θα πιστέψω ότι θα πρέπ ει να σκοτώσω, θα χτυ­ πώ πάντα αμέσως, χωρίς να διστάσω να φτάσω ως το τέλος. Έχω π ε ι­ στεί ύτι αυτό το πρόβλημα π ρέπ ει να λυθεί so oder so [έτσι κι αλλιώς], και δεν θα ανασηκώσω ποτέ τους ώμους μου λέγοντας, “ Ε, καλά θα το αφήσω αυτό για όποιον έρθει μετά από μένα ” ». Ε ίπ ε σε αυτούς τους συνταγματάρχες της Βέρμαχτ ότι ήθελε οι αξιωματικοί του να πηγαίνουν στη μάχη με το σπαθί και την Κοσμο­ θεωρία τους στο χέρι, όπως άλλοτε κράδαιναν με το ένα χέρι το ξ ί­ φος και το άλλο τη Βίβλο:

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

221

rV αυτό, μην ξαφνιαστείτε αν, μέσα στα χρόνια που έρχονται, εκ μετα λ­ λευτώ κάθε ευκαιρία για να πετύχω αυτούς τους αντικειμενικούς σκο­ πούς της Γερμανίας, και παρακαλώ να μου προσφέρετε την τυφλή σας υποστήριξη. Πάνω από όλα, σας διαβεβαιώ ότι πάντα θα μελετώ πρώτα αυτά τα ζητήματα από κάθε πιθανή άποψη - κι από τη στιγμή που θα αναγγείλω την απόφαση που πήρα για την μία ή την άλλη πορεία δρά­ σης, αυτή η απόφαση θα είναι αμετάκλητη και θα την επιβάλω όποιοι κι αν είναι οι αντίθετοι οιωνοί.

Τάδε έφη ο Αδύλφος Χίτλερ στη Βέρμαχτ του, τον Φεβρουάριο 1939.

23 Αυγούστου 1939. Χίτλερ, Γκαίμπελς, Μπόρμαν και Dietrich, (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΜΕΡΟΣ II:

ΠΡΟΣ TH ΓΗ T H I ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ

C O L LO N A (κ ρ υ φ ά ): Ε ίν α ι τ ο είδ ω λ ο α υ το ύ τ ο υ Λ α ο ύ T ov ο π ο ίο μ ε α π ά τη χ ρ α τά ε ι μ α γ εμ έν ο

(Α πό την ό π ερ α R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

Παρέλαση του Ναζιστικού Κόμματος το 1934, στη Νυρεμβέργη. O Χ ίτλερ κι ο Χ ίμλερ επιθεωρούν τα στρατεύματα των SS Leibstandarte. (ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ HOOVER)

ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑ TOY XITAEP 0 ΧΙΤΛΕΡ επέστρεψε στο Βερολίνο στις 8 Ιανουαρίου 1939. η νέα Καγκελαρία του Ράιχ που έκτισε ο Speer είχε ολοκληρωθεί. H πλατιά πρόσοψη του κτιρίου ήταν από κίτρινο μαρμαροκονίαμμα και γκρίζα πέ­ τρα και δέσποζε σε μήκος ενός τέταρτου του μιλίου στην Voss Strasse. Σαν νάνοι δίπλα στις πανύψηλες τετράγωνες κολόνες της, οι ακίνητοι φρουροί με τις γκρίζες στολές έσμιγαν με το ίδιο το κτίριο, αθέατοι από όλους εκτός από τη στιγμή που παρουσίαζαν όπλα στους αξιωματικούς που περνούσαν. Τα τετρακόσια δωμάτιά της στέγαζαν την Πολιτική Υπηρεσία και την οργάνωση του Κόμματος. Στην αριστερή πτέρυγα ήταν τα γρα­ φεία του Hans Lammers, και στην δεξιά η προεδρική Καγκελαρία του Otto Meissner. Στο τελευταίο πάτωμα ήταν τα γραφεία του Philip Bouhler, της «Καγκελαρίας του Αρχηγού του Ναζιστικού Κόμματος». Παντού κίτρινες πινακίδες έδειχναν προς τα καταφύγια για αεροπορικές επιδρομές. Ελάχι­ στα ίχνη από αυτήν την Καγκελαρία του Χίτλερ υπάρχουν σήμερα - εκτός από κάποιες γλάστρες από κόκκινο μάρμαρο ή το πάνω μέρος τραπεζιών εδώ κι εκεί, που στολίζουν τώρα τα σπίτια, τέως στρατηγών ή μελών του Επιτελείου του. Τα Κυβερνητικά γραφεία βρίσκονταν στο ισόγειο. Oi επισκέπτες έφταναν με λιμουζίνες στην υποδοχή και αφού διέσχιζαν μια σειρά από αίθουσες που η μία ξεπερνούσε σε μεγαλοπρέπεια την άλλη, οδηγούνταν στο ίδιο το γραφείο του Χίτλερ, έναν τεράστιο χώρο με βαρείς πολυελαίους κι ένα απέραντο χαλί σε παστέλ χρώματα. Τρεις γλυπτές κεφαλές στόλιζαν το πρόσθιο φύλλο του μεγάλου επίπλου του γραφείου του: μια από αυτές ήταν η Μέδουσα, με φίδια που ξ ε ­ τυλίγονταν μέσα από τα μαλλιά της. Ωστόσο, ο ίδιος ο Χ ίτλερ εμφανιζόταν σπάνια στη νέα Καγκελα­ ρία. Συνέχιζε να ζει και να εργάζεται στο παλιό κτίριο, που είχε δια ­ τηρηθεί στη δεξιά πτέρυγα της νέας οικοδομής του Speer. Εκεί, στον πρώτο όροφο της Παλιάς Καγκελαρίας, είχε και την κατοικία του. Ένας προθάλαμος που ήταν παράλληλα και «garden room », και τ έσ ­ O

TAN

226

DAVID IRVING

σερα ακόμη δωμάτια έβλεπαν σε έναν παλιό κήπο μοναστικής σχεδόν ερημίας. Ε κ εί βρισκόταν το έφιππο άγαλμα του Φρειδερίκου του Μ ε­ γάλου, δώρο του Frangois Poncet, κι ένα πορτρέτο του Βίσμαρκ από τον Lenbach. Στο ίδιο κτίριο βρισκόταν και το πραγματικό γραφείο του Χ ίτλερ. Oi τοίχοι του ήταν ταπετσαρισμένοι με βαρύ κόκκινο β ε ­ λούδο. Μια σειρά απύ γεροφτιαγμένες καρέκλες, σχεδιασμένες απύ τον Troost, είχαν αντικαταστήσει τα εύθραυστα έπιπλα στιλ Λουδο­ βίκου ΙΔ', μετά από ένα ατύχημα που συνέβη σε ένα χονδρό Ινδό μα­ χαραγιά, τέσσερα χρόνια πριν. Στις 12 Ιανουαρίου 1939, ένα επεισόδιο κάποιας σημασίας συνέβη στο νέο κτίριο του Speer κατά τη δεξίωση της Πρωτοχρονιάς προς τ ι ­ μήν του Διπλωματικού Σώματος που, μαζί με τη γιορτή των γ ε ν ε ­ θλίων του Γκαίρινγκ, άνοιξε τις επίσημες κρατικές εκδηλώσεις της χρονιάς στο Βερολίνο. Φορώντας το καφε κομματικύ του χιτώνιο, ο Χ ίτ λ ε ρ π ε ρ ίμ ε ν ε στην αίθουσα του γρα φ είο υ του. Μ πορούσε να ακούσει τους διπλωμάτες να έρχονται, τις κλαγγές απύ την παρου­ σίαση όπλων της φρουράς και τους γνωστούς ήχους του πρωτύκολλου. Είχε αρχίσει να απολαμβάνει όλες αυτές τις τυπικότητες. Tov Ιούλιο του 1938, είχε δώσει εντολή να υποδεχτούν έναν Αιγύπτιο Υπουργό με πλήρη τιμητική φρουρά, ενώ στον σοβιετικό πρεσβευτή δεν θα αποδίδονταν τιμές, σαν παρίας που ήταν. To μεσημέρι, ο Χ ίτλερ μπήκε στη μεγάλη αίθουσα των δεξιώσεων, όπου οι διπλωμάτες είχαν συγκεντρωθεί σχηματίζοντας αμήχανοι η μ ι­ κύκλιο, και στάθηκε κάτω από τους δυο κρυστάλλινους πολυέλαιους για να μπορέσει να διαβάσει τον λόγο του χωρίς γυαλιά. Έ σφιξε β ια ­ στικά τα χέρια των διπλωματών με τη σειρά, αλλά όταν έφτασε στον Ρώσο, τον Alexei Merekalov, σταμάτησε κι άρχισε μ ια συνομιλία. Στον ζηλότυπο διπλωματικό κόσμο, το ίδιο το περιεχόμενο της συνο­ μιλίας ήταν άνευ σημασίας: αυτό που τους απασχολούσε, ήταν ο χρύνος που διήρκεσ ε αυτή η συνομιλία. O Χ ίτ λ ερ μίλησε μ ε τον Merekalov για αρκετά λεπτά. Με αυτό ήθελε να σ τείλει ένα μήνυμα στην Μόσχα, ότι μπορούσε εύκολα να ξεχάσει τα περασμένα.146 (0 Χ ίτλερ θα κόμπαζε στους στρατηγούς του στις 22 Αυγούστου, την παραμονή της ιστορικής συμφωνίας του με τον Στάλιν, ότι είχε αρχί­ σει να εργάζεται πάνω στο γεγονός αυτό από εκείνην ακριβώς τη δ ε ­ ξίωση.) Ε π ί δυο δεκα ετίες οι ρωσο-γερμανικές σχέσεις χαρακτηρίζονταν από αμοιβαία δυσπιστία. H επιφυλακτική συνεργασία που είχε ξ εκ ι­ νήσει το 1922 στο Ράπαλο, είχε διατηρηθεί μέχρι το 1933: η Γερμανία είχε προσφέρει ειδικό εξοπλισμό και τεχνογνωσία, ενώ η Ρωσία πρώ ­ τες ύλες και χώρο για την παράνομη εκπαίδευση της Ράιχσβερ. H Ράιχσβερ είχε εφοδιάσει τους Ρώσους με γερμανικά εγχειρίδια εκ ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

227

παίδευσης, πρωτότυπα όπλων και κολεγιακή εκπαίδευση στελεχών στην Γερμανία. H επανάσταση των Ναζί, το 1933, είχε προς στιγμήν ματαιώσει τις φιλοδοξίες της Μόσχας ως προς τις σχέσεις με την Γερμανία - ο Αδόλφος Χ ίτλερ ήταν, στο κάτω-κάτω, ο συγγραφέας του Mein Kampf και το Κεφάλαιο 14 εξακολουθούσε να επανεκδίδε­ τα ι αμετάβλητο, αποκαλύπτοντας γυμνό και άφθαρτο το ασίγαστο μίσος του για την Σοβιετική Ένωση και τους κατακτητικούς σκοπούς του προς αυτή την κατεύθυνση. 0 Χ ίτλερ θαύμαζε κρυφά τον Στάλιν, επ ειδ ή είχε κα τα φ έρει να υπ ο τά ξει τους υπάνθρωπους Σλάβους, ύπως τους αποκαλούσε, στον Μ πολσεβικισμό, την «τυραννία μιας εβραϊκής ηγετικής κλίκας», και είχε δημιουργήσει ακριβώς το είδος της ελίτ ηγεσίας, την οποία ο ίδιος αγωνιζόταν να επ ιβά λει στην Γ ε ρ ­ μανία. Ki οι δυο πλευρές, ωστόσο, προετοιμάζονταν για πόλεμο, η μια εναντίον της άλλης. Tov Μάρτιο του 1936, ο Χ ίτλερ μίλησε ανοικτά στο Ράιχσταγκ για τις ατελείωτες, εύφορες πεδιάδες της Ουκρανίας, τις οποίες κάποια ημέρα οι Γερμανοί «θ α απολάμβαναν πλήρως». Στις μυστικές ομιλίες του, το 1938, αναφερόταν πάντα στη στρατιω­ τική δύναμη της Σοβιετικής Ένωσης, χαρακτηρίζοντάς την ως quantite negligeable (αμελητέα ποσότητα). Αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι η Πολωνία δεν ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί μαζί του, ο Χ ίτλερ σκέφθηκε ότι η βοήθεια του Στάλιν θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμη. Μετά το Μόναχο, ο Χ ίτλερ έθεσε προσεχτικά την πρώτη του αξίω­ ση σχετικά με την Πολωνία που αφορούσε στην επιστροφή του Ντάντσιχ και στην απύ ξηράς πρόσβαση στην Ανατολική Πρωσία. Αλλά η Πολωνία τον απέκρουσε. O Χ ίτλερ δεν μπορούσε να παραβλέπει μό­ νιμα το πρόβλημα της Πολωνίας. H Ανατολική Πρωσία ήταν ζωτική για την Ostpolitik του, τη μελλοντική σταυροφορία του προς τα ανα­ τολικά. H πρωτεύουσά της, το Καίνιξμπεργκ, ήταν απολύτως και π έ ­ ρα από κάθε αμφιβολία γερμανική: στον καθεδρικό της ναό του 14ου αιώνα αναπαύονταν τα οστά του φιλόσοφου Immanuel Kant και πολ­ λών πριγκίπων Hohenzollern. Αλλά η επαρχία είχε πληθυσμό ολιγά­ ριθμο που διαρκώς ελαττωνόταν (μια συνέπεια, συλλογιζόταν ο Χ ίτ ­ λερ στις 12 Μάί'ου 1942, της επ ιπολα ιότητα ς των προηγούμενων Πρωσικών Κυβερνήσεων που θεωρούσαν την Πολωνία αποικία δ υ ­ σμενών μεταθέσεων για καθηγητές, δημοσίους υπαλλήλους και αξιω ­ ματικούς οι οποίοι δεν είχαν μπορέσει να σταδιοδρομήσουν στον τ ό ­ πο τους). Είναι σημαντικό ότι ο Χ ίτλερ αντιμετώπισε αυτό το πρό­ βλημα με ένα απόρρητο διάταγμα σχετικά με την «Αναζωογόνηση των Ανατολικών Μεθοριακών Περιοχών», και με οικονομικά μέτρα που είχαν σκοπό να αντλήσουν ανθρώπινο δυναμικό και πόρους από την Ανατολική Πρωσία.

228

DAVID IRVING

Στο μεταξύ, είχε εδώ και πολύ καιρό ορκιστεί να ανακτήσει το Ντάντσιχ, μια «Ν υρεμβέργη του Βορρά», για λογαριασμό της Γερμανίας. Είχε χαραγμένο στα μανικετόκουμπά του το έμβλημα του Ντάντσιχ, ένα ασημένιο καράβι που πλέει σε γαλάζια κύματα. Από τον Σ επ τέμ ­ βριο 1938, έτρεφε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να διαπραγματευτεί με την Πολωνία για μια αναίμακτη επιστροφή του Ντάντσιχ, σε αντάλ­ λαγμα με την Καρπαθο-Ουκρανία που εποφθαλμιούσε η Πολωνία. O Ρίμπεντροπ είχε μεταφέρει έντεχνα την ιδέα αυτή στον Πολωνό π ρ ε­ σβευτή Joseph Lipski, από τις 24 Οκτωβρίου. O Lipski είχε απαντήσει αόριστα. Απτόητος, ο Χίτλερ είχε προσκαλέσει τον Πολωνό Υπουργό Εξωτερικών, συνταγματάρχη Josef Beck, για την Πρωτοχρονιά. H μυ­ στική συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1939, στο Μπέργκοφ: ο Beck αρνήθηκε να καταπιεί το δόλωμα. Γ ι’ αυτό ακρι­ βώς κι ο Χίτλερ έφυγε για το Βερολίνο δυο ημέρες αργότερα, αποφα­ σισμένος πια να παίξει το χαρτί του με τον Στάλιν. H παρατεταμένη χειραψία του με τον Merekalov ήταν η πρώτη κίνηση. H δεύτερη ήταν η φανερή παράλειψη κάθε επιθετικού σχολίου εναντίον της Ε ΣΣ Δ κατά την ομιλία του στην επέτειο της 30 Ιανουαρίου. ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ο Χίτλερ τηρούσε ένα σχετικά τακτικό ωράριο. Δεχό­ ταν μεμονωμένα τους Υπουργούς της Κυβέρνησής του μέσα στο πρωι­ νό και γευμάτιζε αργά, στις τρεις ή τις τέσσερις. Αστειευόταν λέγο­ ντας ότι η τραπεζαρία του θα έπρεπε να ονομαστεί « 0 Χαρούμενος Καγκελάριος». Oi γυναίκες αποκλείονταν. To τραπέζι του γεύματος ήταν στην πραγματικότητα κάτι που έμοιαζε με σύγκληση Υπουργικού Συμβουλίου, μετά το 1938 (αν και, μια φορά, τον Φεβρουάριο 1939, συμφώνησε με την πρόταση του Lammers ότι θα έπρεπε να συγκληθεί επιτέλους ένα Υπουργικό Συμβούλιο: ο Γκαίρινγκ όμως έλειπε στην Ιταλία, για να αναπαυτεί μετά από μια θεραπεία αδυνατίσματος, και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε). To ημερολόγιο του Todt μας δείχνει ότι ε ί­ χε πάει εννιά φορές στην Καγκελαρία (συμπεριλαμβανομένης και μιας στις 27 Ιανουαρίου 1939, για να δείξει στον Χίτλερ τα σχέδια για την τεράστια κρεμαστή γέφυρα του Αμβούργου). Μετά το γεύμα, ο Χ ίτλερ διάβαζε τις εφημερίδες που του αγόραζε ένας υπασπιστής καθημερινά από ένα κιόσκι μπροστά στο γειτονικό ξενοδοχείο Kaiserhof. Τα πρώτα χρόνια, έπαιρνε το τσάι του στο ίδιο αυτό ξενοδοχείο και καθώς έμπαινε, η μικρή ορχήστρα έπαιζε τη Σ ε ­ ρενάτα του Γαϊδάρου, μελωδία από μια αγαπημένη του χολλυγουντιανή ταινία. Ομολογούσε ότι ήταν θαυμαστής της Shirley Temple και της Jeanette Macdonald. Έ β λ επ ε όποια κινηματογραφική ταινία ήθελε, αλλά από την πρώτη στιγμή, άρχιζε να την κριτικάρει, εκτός κι αν η ταινία του άρεσε αμέσως: « Τ ι αηδία είναι αυτή! Δεν θα

O ΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

229

έπ ρεπε να την προβάλλουν!» «Πώς μπόρεσε ο δρ. Γκαίμπελς να ε π ι­ τρ έψ ει τέτοιο φιλμ! Ποιος είναι ο σκηνοθέτης;» Oi υπασπιστές του Χ ίτλερ από τα SS συνέτασσαν πειθήνια έναν κατάλογο με αυτές τις πικρόχολες κριτικές του και τις έστελναν στο Υπουργείο Προπαγάνδας. Oi κριτικές αυτές είχαν τη βαρύτητα νό­ μου: αλίμονο στην ταινία που προκαλούσε την υπέρτατη απέχθεια του Χ ίτλερ και τη «δ ιέκ ο π τε στη μέση της προβολής», όπως οι τ α ι­ νίες Ύαινες των Λειβαδιών, Κορίτσια για Φίλημα, Βασιλιάς τηςΑ ριζόva, H Όγδοη Σύζυγος του Κυανοπώγωνα, 0 Μ έγας Γχαμπίνι, Σαγκάη - όλες αυτές οι ταινίες απορρίφθηκαν από την Καγκελαρία του Χ ίτ ­ λερ. Όταν προβλήθηκε η ταινία Μ αρίαΑ ντουανέττα, ο Χ ίτλερ σηκώ­ θηκε και βγήκε από το δωμάτιο. Δεν ήταν σίγουρος για την επόμενη κίνησή του. «Ίσως», έγραφε ο Γκαίμπελς την 1η Φεβρουαρίου 1939, «είν α ι πάλι η σειρά των Τσέχων». Την ώρα του γεύματος την άλλη μέρα, ο υπουργύς άκουσε τον Χ ίτλερ να σκέπτεται μεγαλύφωνα. «Κ υοφ ορεί νέα σχέδια π ά λι», κα­ τέγραφε. «Ένας πραγματικός Ναπολέων!» Στις 13 του μηνός, το ειδικό τρένο του Χίτλερ τον μετέφερε στο Αμβούργο. Εκεί, το μεγαλύτερο θωρηκτύ των Ναζί -35.000 θωρακισμέ­ νοι τύνοι- περίμενε την καθέλκυσή του. Πρώτα, ως σιωπηλή απύδοση τιμής, επισκέφθηκε στο γειτονικύ Φρήντριχσρουχ τον τάφο του Biσμαρκ, του πολιτικού του οποίου το όνομα είχε διαλέξει για το πρώτο υπερθωρηκτό πλοίο του Ράιχ. To άλλο πρωί, καθώς οι μπάντες παιάνι­ ζαν μπροστά σε 50.000 θεατές, ένα πράσινο οχηματαγωγύ του Έλβα μετέφερε τον Φύρερ, από την αποβάθρα Saint-Pauli ως τα ναυπηγεία Blohm & Voss. Στο Αμβούργο, η ημέρα αυτή είχε κηρυχτεί επίσημη αρ­ γία. Oi μπάντες σίγησαν καθώς ο Χίτλερ βάδισε προς την ψηλή σκαλω­ σιά κι εκφώνησε τον προκαθορισμένο λόγο του, εξυμνώντας το έργο του μεγάλου προκατόχου του που είχε θεμελιώσει το Δεύτερο Ράιχ. O Χ ίτλερ είχε τοποθετήσει ο ίδιος τις κινηματογραφικές κάμερες των Επικαίρων και είχε απαγορεύσει στους ξένους δημοσιογράφους να παραστούν. Αφού είχε μιλήσει επ ί δέκα λεπτά, μια μικρή κόκκινη λάμπα άναψε στο βήμα μπροστά του, ειδοποιώντας τον ότι οι τελ ευ ­ ταίοι πάσσαλοι είχαν αποσυρθεί και ο κολοσσός ήταν έτοιμος να κ ι­ νηθεί. To νέο θωρηκτό Bismarck κύλησε στα νερά του Έ λβα , ενώ ακουγόταν ο Γερμανικός Εθνικύς Ύμνος. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ αποκαλυπτικό είναι αυτό που σημείωσε κατ’ ιδίαν ο βαρόνος von Weizsacker για τις παρατηρήσεις του Χίτλερ, μετά από ένα δείπνο σε στενό κύκλο πλάι στην άσβεστη φλόγα του μνημείου του Βίσμαρκ στο Φρήντριχσρουχ, εκείνη την ημέρα, στις 13 Φ εβρουα­ ρίου:

230

DAVID IRVING

Για όσους από μας ξέραμε ότι το υπόλοιπο της Τσεχο-Σλοβακίας θα δ ε ­ χτεί το θανάσιμο πλήγμα στις προσεχείς τέσσερις εβδομάδες, είχε ενδια­ φέρον να ακοόμε τον Φύρερ να δηλώνει ότι ενώ ο ίδιος προτιμούσε την τακτική του αιφνιδιασμού, την είχε εγκαταλείψει τώρα για τί είχε εξαντλή­ σει όλες τις δυνατότητές της. O Φύρερ π εριέγρα ψ ε την κρίση του περασμένου Σεπ τεμβρίου ως εξής: «Ο φείλω τον θρίαμβό μου στην ακλόνητη στάση μου, η οποία άφησε την άλλη πλευρά να εννοήσει ότι θα γινόταν πόλεμος αν έκρινα πως ήταν αναγκαίο».

To σενάριο για την πιθανή εισβολή στην Τσεχο-Σλοβακία είχε εξ ελ ι­ χθεί πλέον, και μαζί με αυτό καταστρώθηκε ένα σχέδιο που θα το έκανε εύπεπτο για τις Δυτικές Δυνάμεις. O ίδιος ο Weizsacker, σε μια σημείωσή του χωρίς ημερομηνία, περιέγραφε αυτό το πιθανό σενά­ ριο: τεχνητά υποκινούμενες ταραχές διασπούν την Σλοβακία απύ την κυβέρνηση της Πράγας. H Γερμανία συμβουλεύει την Ουγγαρία «να αποκαταστήσει την τ ά ξ η » στην Καρπαθο-Ουκρανία. H Σλοβακική Κυβέρνηση ζητά από τον Χ ίτλερ να εγγυηθεί τα σύνορά της. Oi Γ ερ ­ μανοί της Βοημίας κάνουν έκκληση για προστασία. Τελεσίγραφ ο προς την Πράγα να υπογράψει συνθήκη με το Ράιχ, πράγμα που αν δεν συμβεί, θα εισβάλει η Βέρμαχτ. O προπαγανδιστικός μηχανισμός του Γκαίμπελς κατηγορεί τους Τσέχους τονίζοντας τη μετριοπάθεια των γερμανικών κινήσεων και αναφερόμενος σε παρόμοια επεισόδια από την Ιστορία. Μετά το Μόναχο, οι πράκτορες του Χ ίτλερ είχαν εισχωρήσει β α ­ θιά στη δομή της Σλοβακίας.147 Πράκτορες των SS του Χ ίμλερ, του Υπουργείου του Γκαίμπελς, του γραφείου Τετραετούς Προγράμματος του Γκαίρινγκ, καθώς και οι Ναζιστικές Οργανώσεις Εξωτερικού (AO) είχαν απλωθεί σε όλη την Σλοβακία. Στις 21 Ιανουαρίου 1939, όταν ο Χ ίτλερ είχε μια σκληρή συνάντηση με τον Τσέχο Υπουργό Ε ξω τερ ι­ κών Chvalkovsky, ήταν φανερό ότι είχε πάρει την απόφασή του. Ζή­ τησε απόλυτη ουδετερότητα των Τσέχων και σημαντικό περιορισμό των Τσεχικών Ενόπλων Δυνάμεων. O Chvalkovsky υποσχέθηκε ότι όλα αυτά θα γίνουν. O Voytech Tuka, ένας Σλοβάκος ταραχοποιός που είχε υποφέρει πολλά χρόνια στις τσεχικές φυλακές και είχε αμνηστευτεί μόλις πρό­ σφατα, μετά τη φυγή του Benes, τηλεγράφησε στον Χίτλερ μια ένθερ­ μη έκκληση για την προστασία των Σλοβάκων, ζητώντας παράλληλα να τους δεχτεί ως οικονομικούς και πολιτιστικούς εταίρους του «ένδ ο ­ ξου ΓερμανικούΈθνους». Στις 10 Φεβρουαρίου, περίπου, οι άνθρωποι του Karmasin στην Μπρατισλάβα πληροφορήθηκαν εμπιστευτικά ότι ο Χίτλερ θα ανέτρεπε το καθεστώς της Πράγας μέσα σε ένα μήνα. O

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

231

Tuka επισκέφθηκε τον Χίτλερ στις 12 του μηνός, και παρέδωσε επίση­ μα τα πεπρωμένα της Σλοβακίας στα χέρια του. «O λαός μου», είπε, «π ερ ιμ έν ει από εσάς την ολοκληρωτική απελευθέρωσή του». O Χ ίτλερ άφησε να κυκλοφορήσουν μια σειρά από έντονους υπα ι­ νιγμούς ότι η Σλοβακία θα διακήρυσσε την ανεξαρτησία της από την Πράγα. Αυτό ήταν το πρώτο στάδιο από το σενάριο που περιέγρα ψ ε (αν δεν το είχε κι ουσιαστικά προτείνει) ο Weizsacker. 0 Wilhelm Keppler έσ τειλε τον dr. Edm und Veesenmayer, στενό συνεργάτη του, στην Μπρατισλάβα να π ει στους Σλοβάκους να βιαστούν, για τί « α λ ­ λιώς η Ουγγαρία θα πά ρει την άδειά μας να καταλάβει την Σλοβα ­ κία, οποτεδήποτε μετά τις 15 Μ αρτίου». Όταν ο Durcansky κι ο Υπουργός των Οικονομικών του επισκέφθηκαν τον Γκαίρινγκ στις 28 Φεβρουαρίου, ο στρατάρχης τους υποδέχτηκε με τη φράση: « Κ α ι τώ ­ ρα τ ι θα γ ίν ει; Πότε θα κηρύξετε την ανεξαρτησία σας, για να μην υποχρεωθούμε να σας παραδώσουμε στους Ο ύγγρους;» Όσα συνέβησαν στις 10 Μαρτίου 1939 δεν βρήκαν διόλου απροετοί­ μαστο τον Χίτλερ. Στις 5.20' π.μ. ο Walther Hewel τηλεφωνούσε από την Βιέννη για να αναγγείλει ότι τσεχικά στρατεύματα είχαν σταλεί μέσα στην Μπρατισλάβα. O πατήρ Tiso, ο Σλοβάκος πρωθυπουργός, είχε καταφύγει σε ένα κολέγιο Ιησούίτών. O Γκαίμπελς εκτιμούσε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμενε ο Χίτλερ για να «λ ύ σ ει το πρόβλη­ μα που αφήσαμε μισο-λυμένο τον Οκτώβριο». O Χίτλερ έστειλε να τον καλέσουν γύρω στο μεσημέρι, και μετά κάλεσε κι άλλους υπουργούς: οι σημειώσεις του Hewel148 καταγράφουν τις συνομιλίες εκείνου του πρωινού ανάμεσα στον Ρίμπεντροπ, τον Χάιντριχ, τον Schmundt και τον Keppler. Στις 11.50' π.μ, «ο Keppler τηλεφωνεί: “ O Tuka συνελήφθη. Τα τηλέφωνα κόπηκαν. Στρατιωτικός νόμος. Στρατεύματα περιπολούν στην πόλη. Πιθανόν, έχει συλληφθεί και ο Karm asin” ». Στις 11.55' π.μ., «Πηγαίνω στον Φύρερ, πληροφορώ τον Schaub». Στις 12 μ.μ. το μεσημέρι: «Τηλεφώνημα στον Αρχηγό [Ρίμπεντροπ]: να έρθει αμέσως στον Φύρερ». Κλήθηκε επίσης ο Κάιτελ, στη 1 μ.μ. O Χίτλερ αποκάλυψε ότι είχε αποφασίσει να βαδίσει εναντίον της υπόλοιπης Τσεχοσλοβακίας στις 15 του μηνός και να καταλάβει την Πράγα. «Τ α σύνορά μας π ρ έπ ει να επεκταθούν ως τα Κ αρπάθια», σημείωνε ο Γκαίμπελς, και παρατηρούσε: «Α ι Ειδοί του Μ αρτίου».* Είμαστε όλοι πολυ ευχαριστημένοι [συνέχιζε ο Γκαίμπελς στο προηγουμέ­ νως αδημοσίευτο ημερολόγιό του], ακόμη κι ο Ρίμπεντροπ . O Φ ύρερ κραυγάζει από χαρά. Θα είναι παιχνιδάκι... * Σ.τ.Ε.: Ai ειδοί: To τελευταίο Ιδήμερο του μήνα στους Ρωμαίους, από το λατινικό idus. Στις «ειδούς του Μαρτίου» το 44 π.Χ. δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ από τον Βρούτο.

232

DAVID IRVING

Αργά το απόγευμα, πήγα πάλι στον Φόρερ. Πληροφορηθήκαμε από μια αναφορά ότι πριν συλληφθεί η κυβέρνηση Tiso έκανε έκκληση απελπισίας προς την Γερμανική Κυβέρνηση. To ίδιο το κείμενο θα το πάρουμε αργό­ τερα. O Φύρερ λέει, και πολύ σωστά, ότι δεν μπορείς να γράψ εις Ιστορία με δικηγόρους. ΓΙρέπει να έχεις καρδιά, μυαλό και θάρρος, όλα όσα λ ε ί­ πουν από τους δικηγόρους. To βράδυ, ύστερα από πρότασή μου, ο Χ ίτ ­ λερ θα π ά ει στο Θέατρο του Λαού για το θεαθήναι.

Για να καθησυχάσουν τον Ξένο Τύπο, οι Ναζί δημοσιογράφοι ενημε­ ρώθηκαν μυστικά να μην αφιερώσουν παραπάνω από ένα δίστηλο για την τσεχική κρίση. Στη διάρκεια εκείνης της νύχτας, το Σύνταγμα Σωματοφυλάκων (Leibstandarte) των SS του Χ ίτλερ τέθηκε σε συνα­ γερμό κι οι άνδρες του παρέλαβαν στολές εκστρατείας. Σ ε μια μυ ­ στική ομιλία του προς τους αποφοίτους της Σχολής Επιτελών, αργά στις 11 του μηνός, ο Χ ίτλερ εξηγούσε: «H δομή ενός κράτους απαι­ τ ε ί οι Εκλεκτοί να αναλαμβάνουν την οργάνωσή του, ενώ μια κάπως κατώτερη μάζα λαού -α ς την αποκαλέσουμε υποκορίαρχο είδος αν­ θρώπων- π ρ έπ ει να υπακούει σε αυτήν την ηγεσία ». H Ιστορία, αποφαινόταν ο Χ ίτλερ, μας προσφέρει πολλά παραδείγματα ενύς σχετι­ κά ολιγάριθμου κοινωνικού στρώματος κυρίαρχων που οργανώνει μια μεγάλη μάζα σκλάβων. Ε π ί μερικές ημέρες επικρατούσε σύγχυση στην Τσεχο-Σλοβακία. «H προσπάθεια να τελειώσουμε την υπύθεση με τα SS μας, πέτυχε μόνον ως ένα βαθμό», έγραφε ο Γκαίμπελς. «Όλα μοιάζουν σαν η Σλοβακία να μην είναι μαζί μας». Στις 12 του μηνός συζήτησε διάφο­ ρες τακτικές με τον Χ ίτλερ. Συμφώνησαν να κρατήσουν την κρίση μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μέχρι την Τετάρτη, ημέρα που είχαν επ ιλέξει για την εισβολή. «Α ν είχαμε μονάχα... μια έκκληση για βοήθεια ή στρατιωτική επ έμβα σ η», αναστέναζε ο Γκα ί­ μπελς. «Όλα θα ήταν πολύ απλά». Έμειναν ως αργά εκείνη τη νύχτα, συζητώντας για τα επόμενα βή ­ ματά τους. O Ρίμπεντροπ προειδοποίησε τον Χ ίτλερ ότι τελικά τα πράγματα οδηγούσαν σε μια σύγκρουση με την Βρετανία. « 0 Φύ­ ρ ε ρ » , σημείωνε ο Γκαίμπελς, που δεν έπαιρνε μέρος στις έντονες διαφωνίες που προέκυπταν κάποιες στιγμές, «προετοιμάζεται γ ι’ αυ­ τήν τη σύγκρουση, μα δεν τη θεω ρεί αναπόφευκτη». O Τσέχος Πρόεδρος Emil Hacha διόρισε τον dr. Karol Sidor. αντι­ καταστάτη του Tiso στην Σλοβακία. O Χ ίτλερ έστειλε τον πράκτορά του Keppler στην Μπρατισλάβα. O Keppler φυγάδευσε τον Tiso στο Βερολίνο στις 13 Μαρτίου. Χωρίς να τηρήσει κανένα πρόσχημα, ο Χ ίτλερ είπ ε στον Tiso να κηρύξει την ανεξαρτησία της Σλοβακίας από την Πράγα, και να το κάνει αμέσως.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

233

Πήγα και πάλι στον Φύρερ το βράδυ [έγραφε ο Γκαίμπελς]. Είχε δεχτεί τον Tiso. Του εξήγησε ότι η ιστορική ώρα της Σλοβακίας είχε έρθει. Av δεν αναλάβουν δράση, θα τους καταπιεί η Ουγγαρία. Έ π ρ επ ε να το ξανασκεφτεί και να επ ισ τρέψ ει στην Μπρατισλάβα. Δεν χρειαζόταν επανά­ σταση, όλα έπ ρεπ ε να γίνουν συνταγματικά και άνωθεν. Όχι πως π ε ρ ιμ έ­ νουμε πάρα πολλά από αυτόν. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία τώρα. O Χ ίτ ­ λερ θα εφαρμόσει το σχέδιό του άλλη μια φορά. Μέσα σε πέντε ημέρες, όλη η επιχείρηση θα έχει τελειώ σει. Την πρώτη ημέρα θα είμαστε ήδη στην Πράγα. Τα αεροπλάνα μας, ουσιαστικά, σε δυο ώρες. Νομίζω πως θα τελειώ σουμε χωρίς σημαντική αιματοχυσία. Και μετά, ο Φύρερ σκο­ π εύ ει να πά ρει μια βαθιά πολιτική ανάσα. Αμήν! Δεν μπορώ να το π ισ τέ­ ψω, μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό.

O Χ ίτλερ διέταξε την Βέρμαχτ να είναι σε αναμονή για την εισβολή στις 6 π .μ. της 15 του μηνός. To OKW συνέταξε ένα τελεσίγραφο για να σταλεί στους Τσέχους. To μεσημέρι της 14 Μαρτίου, ο Κ άιτελ ανέφερε στον Χ ίτλερ ότι η Βέρμαχτ είχε ήδη αναπτυχθεί στις θέσεις της στα τσεχικά σύνορα. O Χ ίτλερ συζήτησε με τον Γκαίμπελς το ιδρυτικό θέσπισμα του νέου κράτους «Β οημία ς και Μ οραβίας», κα­ θώς η ονομασία «Τσεχοσλοβακία» έπ ρεπε να εξαφανιστεί από δω και πέρα. O Γκαίμπελς έδωσε με τη σειρά του εντολή στο Επιτελείο του να προβάλλουν την ιστορική διεκδίκηση της Γερμανίας σχετικά με αυτές τις επαρχίες, σημειώνοντας: «Θ α αναφερόμαστε στην Βοη­ μία και την Μοραβία, ως αρχαίες γερμανικές περιοχές». Για να απα­ λύνει τις ξένες επικρίσεις, ο Χ ίτλερ πληροφόρησε την Πράγα ότι θα ήταν «προς μεγάλο όφελός το υς» αν ο dr. Hacha, παρ’ όλη την η λι­ κία και την αναπηρία του, τα ξίδευε μέχρι το Βερολίνο. Στις 2.15' μ .μ., η γερμανική διπλωματική αποστολή στην Πράγα βεβαίωνε ότι ο Hacha θα ερχόταν στο Βερολίνο το ίδιο βράδυ με τρένο, μια κι η καρδιά του δεν άντεχε στην ένταση μιας αεροπορικής πτήσης. O Χ ίτ ­ λερ διέταξε εμπιστευτικά το στρατό να εισβάλει στις 6 π.μ. κι έδωσε εντολή στον Κάιτελ να επ ισ τρέψ ει στην Καγκελαρία στις 9 μ.μ. O συνταγματάρχης Eduard Wagner149 εξέφραζε την ανακούφιση όλου του Γενικού Επιτελείου, με μια προσωπική επιστολή του εκείνο το βράδυ: «Δ εν νομίζω ότι θα συμβούν πολλά, και οι ξένες δυνάμεις έχουν εκφράσει την αδιαφορία τους. Τέλος της Τσεχο-Σλοβακίας! Ki αυτύ ήταν κάτι που το επ εδίω κα ν!» O Χ ίτλερ διέταξε να αποδοθούν πλήρεις στρατιωτικές τιμές κατά την άφιξη του Τσέχου προέδρου. H κόρη του Hacha τον συνόδευε ως νοσοκόμα του. O Χ ίτλερ έσ τειλε έναν υπασπιστή του να γεμ ίσ ει το δωμάτιό της, στο ξενοδοχείο Adlon, με κίτρινα τριαντάφυλλα που συνοδεύονταν με ιδιύχειρο σημείωμά του.

234

DAVID IRVING

Με την κάλυψη της νύχτας, οι πρώτες Γερμανικές Ένοπλες Δυνά­ μεις μπήκαν ήσυχα στην Τσεχο-Σλοβακία. Τα SS Leibstandarte πήραν εντολή να διεισδύσουν στην Οστράβα της Μοραβίας, πριν οι άρπαγες Πολωνοί απλώσουν χέρι στα σύγχρονα χαλυβουργεία στο Βίτκοβιτς. META το δείπνο, εκείνο το βράδυ της 14 Μαρτίου 1939, ο Χ ίτλερ αποσύρθηκε στο δωμάτιο μουσικής για να δ ει τη γερμανική κινημα­ τογραφική ταινία Ein hoffnungloser Fall (Μ ια Υπόθεση Χ ω ρ ίς Κ α μιά Ε λπ ίδα ). Σ ε λίγο, ο Ρίμπεντροπ του ανέφερε ότι το τρένο του Hacha είχε φτάσει. 0 Χ ίτλερ κοίταζε εξεταστικά τα νύχια του και παρατή­ ρησε ότι θα έπ ρεπε να αφήσουν τον γεράκο να αναπαυτεί μια-δυο ώρες. Μόνο γύρω στις 11 μ.μ. ο Meissner έφ ερε τον μικροκαμωμένο Τσέχο πρόεδρο στον Χ ίτλερ. « 0 Φύρερ τους υποχρέωσε να π ε ρ ιμ έ­ νουν μέχρι τα μεσάνυχτα», παρατηρεί ο Γκαίμπελς. «Α ργά και σί­ γουρα, για να τους εξουθενώσει. Αυτό έκαναν κι εκείνοι σε εμάς, στις Βερσαλλίες. Oi δοκιμασμένες κι αποδεδειγμένες μέθοδοι πολιτι­ κής τακτικής». 0 Χ ίτλερ διέταξε να βγουν όλοι έξω, εκτός από τους Ρίμπεντροπ και Hewel, ο οποίος και κράτησε γραπτές σημειώσεις των συζητήσεών τους.150 Με φωνή που έτρ εμε από συγκίνηση, ο Hicha εκφώνησε ένα λόγο για τη σταδιοδρομία του ως δικηγόρου των κρατικών υπηρεσιών της Βιέννης. Είχε διαβάσει και θαύμαζε τις ιδέες του Χ ίτλερ, είπε, και ήταν σίγουρος ότι η Τσεχοσλοβακία θα ήταν ασφαλής στα χέρια του Φύρερ. Καθώς αυτός ο μονόλογος συνεχιζόταν, ο Χ ίτλερ άρχισε να δείχνει εκνευρισμένος: «Όσο περισσότερο τραύλιζε ο Haeha για το πόσο ερ ­ γατικοί και ευσυνείδητοι ήταν οι Τσέχοι», θα θυμόταν ο ίδιος τον Μάιο του 1942, «τόσο περισσότερο εγώ ένιωθα να κάθομαι σε αναμ­ μένα κάρβουνα, ξέροντας ότι η διαταγή μου για την εισβολή είχε ήδη κυκλοφορήσει». 0 Χ ίτλερ του είπ ε ότι στις 6 π.μ. η Βέρμαχτ θα ε ι­ σέβαλε στην Βοημία και την Μοραβία, αλλά πως η αυτονομία της χώρας ήταν εξασφαλισμένη. Av ο Haeha υπέγραφε στη διάστικτη γραμμή ενός εγγράφου, θα απέφευγαν την αιματοχυσία. «Σχεδόν ντρεπόμουν που εμείς διαθέταμε μια ολόκληρη μεραρχία για κάθε σύνταγμα των Τσέχων». Δυο φορές μπήκε μέσα ο Κάιτελ για να τον διακόψει, και δυο φο­ ρές ο Χ ίτλερ κούνησε το κεφάλι του ευγενικά. Τελικά, αυτύ το θέα ­ τρο έφ ερε αποτέλεσμα. 0 Haeha και ο Υπουργός επί των Ε ξω τερι­ κών του αποσύρθηκαν σε ένα άλλο δωμάτιο για να συμβουλευτούν τηλεφωνικά την Πράγα. H γραμμή δεν λειτουργούσε καλά, κι ο ηλι­ κιωμένος πρύεδρος ήταν αναγκασμένος να φωνάζει, οπύτε γύρω στις 3 π .μ. υπέστη καρδιακή ανεπάρκεια. Χρειάσθηκε να του κάνει μια

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

235

ένεση ο προσωπικός γιατρός του Χ ίτλερ, καθηγητής Morell, για να ξαναζωντανέψει. Τα λεπτά περνούσαν. O Χ ίτλερ υπενθύμισε στον Hacha τη στρατιωτική κατάσταση: η Βέρμαχτ είχε ήδη κινηθεί. O Γκαίρινγκ, που είχε φτάσει βιαστικά εκείνο το βράδυ από τις διακο­ πές του στο Σαν Ρέμο, παρενέβη λέγοντας ότι με την αυγή η Aooφτβάφε θα εμφανιζόταν πάνω από τους δρόμους της Πράγας. Τ ελ ι­ κά, ο Hacha υπέκυψε. H κυρίως συμφωνία υπογράφηκε λίγο πριν από τις 4 π.μ. Σ ε ένα δεύτερο έγγραφο, ο Haeha συμφωνούσε να παραδώσει αμέσως όλα τα τσεχικά αεροπλάνα και όπλα στους Γερμανούς. Εξακολουθούσαν όμως να υπάρχουν προβλήματα. 0 Χ ίτλερ ζητούσε να συνυπογράψει και ο Chvalkovsky, ενώ ο Haeha αρνιόταν επίμονα. 0 Φύρερ θα θυμόταν αργότερα ότι είχε σκεφθεί: «Κ οίτα ξε, απέναντί σου έχεις έναν δικηγόρο. Ίσως υπάρχει κάποιος νόμος στην Τσεχοσλοβακία που να ακυρώνει α υ τή ντη συμφωνία αν δ ε ν τ ψ υπο­ γρά ψ ει και ο συναρμόδιος υπουργός!» 01 καλεσμένοι του Χ ίτλερ έφυγαν από το γραφείο του από τη μια πόρτα, ενώ ο πατήρ Tiso, ο Σλοβάκος Πρωθυπουργός, έμπαινε ορμη­ τικά από μιαν άλλη, για να πληροφορηθεί το αποτέλεσμα. Μ ετά από αυτό, ο Χ ίτ λ ε ρ έ σ τ ε ιλ ε να καλέσουν τον Wilhelm Keppler. Ki αυτός έγραφε λίγες ώρες αργότερα στον Χίμλερ: «Ενώ ήμασταν μαζί με τον Φύρερ, χθες το βράδυ, αφού υπογράφηκε η συμ­ φωνία, εκείνος έστειλε την ιδιαίτερη ευαρέσκειά του στους άνδρες που είχαν διακινδυνεύσει τη ζωή τους σε εξαιρετικά επικίνδυνες αποστολές στο μέτωπο. Πάνω σε αυτό, ο Ρίμπεντροπ δήλωσε ότι όλη η δουλειά είχε τελειώ σει με εξαιρετικά αποτελέσματα από τα SS και μ ό νο ...» Για μερικές στιγμές, ο Χίτλερ έμεινε μόνος. Γύρισε, άνοιξε την κρυφή πόρτα πίσω από το τεράστιο, μονοκόμματο γραφείο του, και μπήκε στο μικρό δωμάτιο όπου οι γραμματείς του, Christa Sehroeder και Gerda Daranowski περίμεναν να τελειώσει η ολονύκτια σύσκεψη. Τα μάτια του σπίθισαν και γέλασε δυνατά. «Λοιπόν, κορίτσια! Τώρα, δώ ­ στε ένα φιλάκι εδώ, κι άλλο ένα εδώ», είπ ε και δ ειλ ά ^ ειλ ά έδειξε τα δυο μάγουλά του. Oi κατάπληκτες γραμματείς συμμορφώθηκαν. « Α υ ­ τή είναι η πιο θαυμάσια ημέρα της ζωής μου», εξήγησε ο Χίτλερ. « Σ ή ­ μερα πραγματοποίησα κάτι που άλλοι αγωνίζονταν μάταια για αιώνες να το πετύχουν. H Βοημία κι η Μοραβία ανήκουν και πάλι στο Ράιχ. Θα περάσω στην ιστορία ως ο σπουδαιότερος Γερμανός όλων των εποχών!» Καθώς η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία άρχισε στις 8.02' π.μ., το ε ι­ δικό τρένο του Χ ίτλερ έβγαινε από τον σταθμό του Anhalt. O Haeha και η συνοδεία του κοιμούνταν ακύμη βαθιά στο ξενοδοχείο τους. O αντισυνταγματάρχης Kurt Zeitzler, από το Επιτελείο του Κάιτελ, ενη­

236

DAVID IRVING

μέρωνε συνεχώς τον Χίτλερ για την προέλαση του Στρατού. Γύρω στις 9 π.μ. τα γερμανικά στρατεύματα βρίσκονταν στους δρόμους της Πράγας. Δεν υπήρξε αιματοχυσία. Μια οδική γέφυρα ήταν αποκλει­ σμένη από Τσέχους πατριώτες που έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. 0 Γερ­ μανός διοικητής λόχου σταμάτησε τη φάλαγγά του μέχρι να τελειώσει ο ύμνος, διατάσσοντας τους άνδρες του να παρουσιάσουν όπλα. Στις 2.03' μ.μ. το τρένο του Χίτλερ έφτασε στο Λάιπα, μικρό μ ε­ θοριακό σταθμό της Βοημίας, όπου ο διοικητής των Σωμάτων Panzer, στρατηγός Erich Hoepner, τον περίμενε μαζί με τον συνταγματάρχη Έρβιν Ρόμελ (που θα διοικούσε αργότερα το «Επιτελείο Φύρερ»), Προς κατάπληξη του Χ ίμ λερ151 και του προσωπικού ασφαλείας, ο Χίτλερ αποφάσισε να πάει οδικώς κατευθείαν στην Πράγα. Στις 4 μ.μ., οι μπάρες που έκλειναν τα σύνορα, σηκώθηκαν για να περάσει ο Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία και η πομπή των αυτοκινήτων κατευθύνθηκε προς την πρωτεύουσα κάτω από χιονοθύελλα. Στεκόταν όρ­ θιος στο ανοικτό αυτοκίνητό του, χαιρετώντας καθώς προσπερνούσαν τα συντάγματά του. Είχε σκοτεινιάσει ύταν έφτασε στην Πράγα. Στην αρχή, κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν ο Πύργος Hradcany, η επίσημη κατοικία του Hacha. Oi οδηγοί των αυτοκινήτων του Χίτλερ πέρασαν τελικά μια πύλη στην πίσω πλευρά του μεγάρου. Ένας υπη­ ρέτης του μεγάρου βρέθηκε για να τους οδηγήσει σε μια πτέρυγα, όπου αυτοί οι απρόσμενοι επισκέπτες θα μπορούσαν να περάσουν τη νύχτα, αλλά ο Χίτλερ δεν ήθελε να ξεκουραστεί ακόμη. Άρχισε να υπαγορεύει ένα διάταγμα για την ίδρυση «γερμανικού προτεκτορά­ το υ» στην Βοημία και την Μοραβία. Στις 2 το πρωί τους σέρβιραν έναν «κρύο μπουφέ», από το τοπικό Γερμανικό Κέντρο. Υπήρχε και μπίρα «Π ίλσεν»: ο Χίτλερ ήπιε λίγη από ένα μικρό ποτήρι, αλλά έκανε μια γκριμάτσα, δεν την αποτέλειωσε και πήγε να κοιμηθεί. Oi πολίτες της Πράγας έμαθαν μόνον το επόμενο πρωινό ότι ο Χίτλερ βρισκόταν ανάμεσά τους, όταν είδαν το προσωπικό του λάβαρο με τη σβάστικα να κυματίζει από ένα κοντάρι, πάνω από τη χιονισμένη στέγη του ανάκτορου. H αρχική αντίδραση από το Λονδίνο ήταν πως επρόκειτο για μια υπύθεση η οποία δεν τους αφορούσε. H βρετανική κοινή γνώμη, ωστόσο, αρνήθηκε να χωνέψει εύκολα την «προσάρτηση» της Βοη­ μίας και της Μοραβίας από τον Χίτλερ, κι ο Τσάμπερλαιν υποχρεώ­ θηκε να εκφωνήσει μια ομιλία με σκληρά λόγια στο Μπίρμινγχαμ, ρωτώντας: «Είναι πράγματι αυτό ένα βήμα μιας απόπειρας για την κατάκτηση του κόσμου με τη β ία ;» Όμως, μια περίπου εβδομάδα αργότερα, ο Τσάμπερλαιν διαβεβαίωνε τον Χίτλερ μέσω τρίτων ότι κατανοούσε αρκετά αυτήν την κίνηση της Γερμανίας, παρ’ όλο που δεν μπορούσε να δηλώσει δημόσια κάτι τέτοιο, γιατί θα βρισκόταν

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

237

εκτεθειμένος σε ασυγκράτητες επιθέσεις από την κλίκα του Τσώρτσιλ. Τα οφέλη από αυτήν τη νέα κατάκτηση άξιζαν περισσότερο από τις ύβρεις των Δυτικών Δυνάμεων: ο έλεγχος της Πράγας έφερε στον Χίτλερ τα αποθέματα χρυσού που χρειαζόταν για να καλύψει το τ ε ­ ράστιο έλλειμμα του προϋπολογισμού του Ράιχ. Του πρόσφερε ακό­ μη αεροδρόμια για να απειλήσει την Πολωνία και την Ρωσία, και μια συνοριακή αμυντική γραμμή μικρότερη κατά 1.000 μίλια. Tov εφοδίασε με τσεχικά άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροπλάνα. Επίσης, έθετε την Ρουμανία και την Γιουγκοσλαβία υπό τον έλεγχό του, κα­ θώς και οι δυο αυτές χώρες προμηθεύονταν οπλισμό για τις Ένοπλες Δυνάμεις τους από τα εργοστάσια Skoda, στο Πίλσεν. Oi αξιωματικοί του Χίτλερ έμειναν έκθαμβοι με αυτό το νέο του επίτευγμα και πολ­ λοί από τους πιο αδύναμους ανάμεσά τους, που θα συντάσσονταν με το «αντιστασιακό κίνημα» όταν θα έρχονταν δυσκολότερες ώρες, έγραφαν τον Μάρτιο του 1939 λόγια γεμάτα θαυμασμό γ ι’ αυτόν στα προσωπικά ημερολόγια και σε επιστολές προς φίλους τους. Είναι εκπληκτικό, αλλά το «Προτεκτοράτο» ωφέλησε επίσης και τους Τσέχους. H οικονομία τους σταθεροποιήθηκε και η ανεργία εκ­ μηδενίστηκε. 0 ανδρικός πληθυσμός τους δεν θα καλούνταν να πάρει τα όπλα για να συγκρουστεί με τον Χίτλερ. Oi Ένοπλες Δυνάμεις τους διαλύθηκαν και οι αξιωματικοί τους συνταξιοδοτήθηκαν, με δια­ ταγή του Χίτλερ, προκειμένου να εξαγοράσει την εξάρτηση και τη συνενοχή τους. Oi Τσέχοι βιομήχανοι εξασφάλισαν συμβόλαια πλού­ σιων παραγγελιών από το Ράιχ κι έμαθαν τελικά να απολαμβάνουν την pax teiitonica που επιβλήθηκε από τον Ράινχαρτ Χάιντριχ, το 1941. Ήταν μια ειρήνη νεκροταφείου, όμως ο Χάιντριχ κέρδισε την αφοσίω­ ση των Τσέχων εργατών σε τέτοιο βαθμό -εφαρμόζοντας λόγου χάρη, το πρώτο από την εποχή του Βίσμαρκ σύστημα κοινωνικής ασφάλι­ σης και συνταξιοδύτησης- που το 1942 30.000 Τσέχοι συγκεντρώθη­ καν στην Πλατεία Wenceslas της Πράγας διαδηλώνοντας ενάντια στη δολοφονία του. O Χίτλερ δεν θα απαιτούσε από τους Τσέχους να του πουλήσουν την ψυχή τους, όπως είχε υποσχεθεί στον Hacha στο Β ε ­ ρολίνο. O ίδιος ο Hacha δεν ένιωσε ποτέ τύψεις για ό,τι έγινε.152 Ζή­ τησε από τον Morell να μάθει για την ένεση που του είχε κάνει κι από τότε, ο γιατρός του Χίτλερ του προμήθευε τακτικά το ίδιο φάρ­ μακο. Θα πέθαινε τελικά, λησμονημένος σε μια φυλακή των Συμμά­ χων, το 1945. O Tiso και ο Tuka εκτελέστηκαν με απαγχονισμό. ΣΤΙΣ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 1939, ο Υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ κυκλο­ φόρησε ένα ακόμη εμπιστευτικό διάταγμα προς τους Ναζί δημοσιο­ γράφους: «Δ εν είναι επιθυμητή η χρήση του όρου Grossdeutsches

238

DAVID IRVING

Reich (To κράτος της Μεγάλης Γερμανίας)». O όρος αυτός επιφυ­ λάσσεται γ ι’ αργότερα». Oi επόμενοι αντικειμενικοί στόχοι στον κατάλογο κατακτήσεων του Χίτλερ ήταν φυσικά το Μέμελ, το Ντάντσιχ και ο Πολωνικός Διά­ δρομος. Αργά, στις 21 Μαρτίου, ενώ ο δρ. Γκαίμπελς συνόδευε τον Χίτλερ στο θέατρο για να καλύψει όσα συνέβαιναν στο μεταξύ, ο Ρί­ μπεντροπ έστειλε ένα ωμό τελεσίγραφο προς την Λιθουανία, να επιστρέψει το Μέμελ. O Λιθουανός Υπουργός Εξωτερικών Juozas Urbsys βιάστηκε να πάει στο Βερολίνο και να υπογράψει τα σχετικά έγγρα­ φα, αφού βρισκόταν είδη σε αδιέξοδο από τις πιέσεις του Ρίμπε­ ντροπ και του Weizsacker. O Ρίμπεντροπ κάλεσε ταυτόχρονα τον Πο­ λωνό πρεσβευτή Lipski, κι επανέλαβε την πρόταση του Οκτωβρίου σχετικά με το Ντάντσιχ. Άφησε ακόμη να εννοηθεί ότι η Σλοβακία θα μπορούσε να είναι θέμα περαιτέρω συζητήσεων με την Πολωνία, αφού θα είχε πλέον τακτοποιηθεί το πρόβλημα του Ντάντσιχ. Ενώ ακόμη περίμενε την απάντηση της Λιθουανίας, ο Χίτλερ συζητούσε με τον Γκαίμπελς τις ενέργειες που θα ακολουθούσαν την επιστροφή του Ντάντσιχ: πρώτον, θα αναζητούσε μια ανάπαυλα, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης κι ύστερα, θα έθετε το ζήτημα των ανατολικών αποικιών της Γερμανίας. «Πάντα η παλιά μέθοδος του ένα^5ύο», έγραφε όλο θαυμασμό ο Γκαίμπελς. O Lipski πήγε ο ίδιος στην Βαρσοβία για να πετύχει μια απάντηση. «Πηγαίνει να ασκήσει κάποια πίεση στους Πολωνούς», έγραφε ο Γκαί­ μπελς, αφού συνομίλησε με τον Χίτλερ στις 24 Μαρτίου. «Κ ι ελπίζει ότι θα αντιδράσουν ευνοϊκά. Αλλά θα πρέπει να καταπιούμε και το πικρό χάπι, και να εγγυηθούμε τα άλλα σύνορα της Πολωνίας. Όλα αυτά θα αποφασιστούν πολύ σύντομα». Στις 25 του μηνός, ο Χίτλερ διαβεβαίωσε κατ’ ιδίαν τον στρατηγό φον Μπράουχιτς ότι δεν ήθελε να προσφύγει στη βία κατά της Πολωνίας. O υπασπιστής του στρατηγού σημείω­ νε ότι ο Χίτλερ είπε: «H πιθανότητα να καταλάβουμε το Ντάντσιχ με στρατιωτική ενέργεια θα εξεταστεί μόνον αν ο L[ipski] μας δώσει να καταλάβουμε ότι η Πολωνική Κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στην κοινή γνώμη της χώρας της την εκούσια παράδοση του Ντάντσιχ, οπότε ένα fait accompli από μέρους μας θα τους βοηθούσε να βρουν μια λύση». Είναι φανερό ότι ο Χίτλερ περίμενε πραγματικά έναν τ έ­ τοιο διακανονισμό κάτω από το τραπέζι. Στις 27 Μαρτίου, ο ναύαρχος Ραίντερ υπέγραψε ένα προσχέδιο που έλεγε ότι ο Χίτλερ θα επιβιβαζό­ ταν στο θωρηκτό Deutschland και θα εμφανιζόταν στο Ντάντσιχ με, κυ­ ριολεκτικά, όλο το μάχιμο στόλο: ο Χίτλερ θα έβγαινε στην ακτή με μια τορπιλάκατο και θα βάδιζε θριαμβευτικά προς το κέντρο της πό­ λης. Όλα αυτά όμως έμειναν στα χαρτιά. H πραγματική είσοδος του Χίτλερ στο Ντάντσιχ, έξι μήνες αργότερα θα ήταν πολύ διαφορετική.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

239

H Λιθουανία αποδείχτηκε πιο βολική για το Μέμελ. H παλαιά τευτονική πόλη είχε προσαρτηθεί από την Λιθουανία, μετά τον A ' Παγκόσμιο Πόλεμο. 0 Χίτλερ έφτασε στο Μέμελ πάνω στο Deutsch­ land στις 23 Μαρτίου και περιόδευσε συμβολικά στην πόλη, με τον Ρόμελ ως επιτελάρχη του, και τον Milch ως αντικαταστάτη του Γκαίρινγκ, που είχε επιστρέψει στο Σαν Ρέμο. Έπειτα, επέστρεψε στο Βερολίνο. « Τ ι εβδομάδα ήταν κι αυτή!», έγραφε ο Γκαίμπελς. Oi Πολωνοί αντέδρασαν άγρια σε αυτόν τον νέο θρίαμβο του Χ ίτ ­ λερ, με μερική επιστράτευση, όπως ανέφερε ο Κανάρης στις 25 Μαρ­ τίου. Όταν ο Χίτλερ έφυγε από το Βερολίνο εκείνο το βράδυ, είχε εξηγήσει, σύμφωνα με τον Μπράουχιτς:153 «Δεν θέλω να είμαι εδώ, όταν ο L[ipski] γυρίσει πίσω. O R[ibbentrop] θα ασχοληθεί αρχικά μαζί τους». O Lipski, όπως αναμενόταν, επέστρεψε από τη Βαρσοβία στις 26 του μηνός, με μια σκαιά απόρριψη του γερμανικού αιτήματος για το Ντάντσιχ, στην οποία πρόσθεσε την προφορική προειδοποίηση πως αν ο Χίτλερ επέμενε, αυτό θα σήμαινε πόλεμο. «Ο ι βρομο-Πολωνοί», σημείωνε αγριεμένος ο Γκαίμπελς, «θα είναι πάντα οι φυσι­ κοί εχθροί μας, όσο ευγενικοί κι αν έδειχναν στο παρελθόν από κα­ θαρά εγωιστικό συμφέρον, προκειμένου να μας κάνουν τάχα χάρη». Στις 27 Μαρτίου, ο Weizsacker συνόψιζε στο ημερολόγιό του: Δεν είναι πια δυνατό να λύσουμε το πρόβλημα του Ντάντσιχ, τώρα που χρησιμοποιήσαμε καλής θέλησης εξωτερική πολιτική για την Πράγα και το Μέμελ. Μια γερμανο-πολωνική σύγκρουση τώρα θα δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα εναντίον μας. Για την ώρα, ο μόνος τρόπος να αντιμετωπί­ σουμε τη θρασύτατη στάση των Πολωνών και την αδιάλλακτη απόρριψη της προσφοράς μας είναι να τσακίσουμε το ηθικό τους.

Κάνοντας περιπάτους στη βουνοπλαγιά του Ομπερσάλτσμπεργκ, ο Χίτλερ συλλογιζόταν την επόμενη κίνησή του, ακριβώς όπως έκανε στο ίδιο αυτό μέρος και το 1938 για την Επιχείρηση ΠΡΑΣΙΝΗ. Στις 25 Μαρτίου είχε διαβεβαιώσει τον Μπράουχιτς ότι δεν θα αντιμετώπιζε ακόμη το Πολωνικό ως ξεχωριστό πρόβλημα από το Ντάντσιχ. Θα πρέπει να υπάρξουν πρώτα ιδιαίτερα ευνοϊκές πολιτικές συνθήκες: «Τ ότε θα χτυπήσω την Πολωνία, τόσο πολύ, ώστε δεν θα την υπολο­ γίζουμε πια απύ πολιτικής άποψης για πολλές δεκαετίες». To Ράιχ θα αποκτούσε έτσι ξανά τα ανατολικά του σύνορα του 1914, από την Ανατολική Πρωσία ως την Ανατολική Σιλεσία. Στο μεταξύ, ο Στάλιν είχε επικρίνει δριμύτατα τις Δυτικές Δημο­ κρατίες σε ένα συνέδριο στην Μόσχα. O Χίτλερ μελέτησε τις ταινίες των κινηματογραφικών επικαίρων κι αποφάνθηκε ότι του φαινόταν

'240

DAVID IRVING

πως «συμφωνούσε» με τις απόψεις του Στάλιν.154 Αργά το βράδυ της 30 Μαρτίου, επέστρεψε στο Βερολίνο. ΕΚΕΙ, τον περίμενε μια οδυνηρή έκπληξη: το άλλο πρωί έφτασε η ε ί­ δηση ότι ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν επρόκειτο να αναγγείλει στο Κοινο­ βούλιο ότι «στην περίπτωση οποιασδήποτε ενέργειας που θα απει­ λούσε σαφώς την ανεξαρτησία της Πολωνίας και, στην οποία, κατά συνέπεια η Πολωνική Κυβέρνηση θα θεωρούσε επιτακτική ανάγκη να αντισταθεί..., η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος θα θεωρούσε υποχρέωσή της να προσφέρει στην Πολωνική Κυβέρνηση όλη την υποστήριξη που μπορούσε».· Αυτή ήταν η πρώτη δέσμη των απερίσκεπτων εγγυήσεων που πρύσφεραν οι Βρετανοί. Τα αποτελέσματά της δεν ήταν αυτά που ήλπιζε ο Τσάμπερλαιν. Στις 12.45' μ.μ., ο Χίτλερ έστειλε να του φέρουν τον Κάιτελ. Όποιο κι αν ήταν το νύημα των εγγυήσεων της Αγγλίας, τη στιγμή που ο Χίτλερ έφευγε πάλι από το Βερολίνο, στις 8.47' μ.μ. της 31 Μαρτίου, είχε ήδη δώσει διαταγές στο OKW να προχωρήσει σε όλες τις προετοιμασίες για πόλεμο με την Πολωνία, με την κωδική ονομα­ σία AEYKH.155 Στο Βιλχελμσχάβεν, το επόμενο πρωί, καθέλκυσε ένα δεύτερο θωρηκτύ 35.000 τόνων, το Tirpitz. Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ, ότι δεν είχε ακόμη εκδώσει καμιά ουσιαστική διαταγή για πόλεμο. H νέα ντιρεκτίβα προς το OKW για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ κυκλοφόρησε στις 3 Απριλίου, απλώς για να περιγράψει την πολιτική κατάσταση που θα μπορούσε να προκύψει απύ μια επίθεση κατά της Πολωνίας, αναγκαστικά μετά, ή και πριν την 1η Σεπτεμβρίου. Στο μεταξύ, το OKW αποφαινόταν ότι κάθε τρ ι­ βή με την Πολωνία θα έπρεπε να αποφευχθεί, κάτι που φαινόταν πο­ λύ δύσκολο αφού οι Πολωνοί σίγουρα δεν συμπεριφέρονταν ευγενικά προς τη δική τους γερμανική εθνική μειονότητα. Μέσα στον Απρίλιο -κα ι πάλι τον Μάιο- του 1939, δόθηκαν λεπτομερείς οδηγίες προς όλους τους Ναζί συντάκτες να μην προβούν σε συγκρίσεις μεταξύ των όσων συνέβαιναν στην Πολωνία, με τα ύσα είχαν συμβεί το 1938 στην Τσεχοσλοβακία. 0 Χίτλερ πιθανύν ήλπιζε ύτι το «ακόνισμα της λεπίδας» και μόνο, θα ανάγκαζε τους Πολωνούς να το ξανασκεφθούν. Καθώς σχολίαζε με θαυμασμύ ο στρατηγός Walter von Reichenau, στις 3 Οκτωβρίου 1938, «Αν ο Φύρερ ήταν παίκτης πόκερ, θα μπορούσε να κερδίζει εκατομ­ μύρια μάρκα κάθε βράδυ!» Tov Απρίλιο του 1939, αυτή η εικόνα του «παίκτη του πόκερ» ξανάρθε στο νου του βαρόνου von Weizsacker: ο διπλωμάτης αυτός πίστευε ότι ο Χίτλερ έπαιζε ένα παιχνίδι υψηλού κινδύνου, αλλά ήξερε πώς να μαζεύει τα κέρδη του ακριβώς την κα­ τάλληλη στιγμή, και να αποχωρεί. Στα μέσα Απριλίου, ο ίδιος πρό-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

241

βλεπε, κατ’ ιδίαν: «Μ ια υφέρπουσα κρίση, αλλά όχι πόλεμος. 0 καθέ­ νας πρέπει να κάνει το καθήκον του». Είναι περίεργο, αλλά ο Χίτλερ δεν συμβουλεύτηκε τον Γκαίρινγκ για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ. 0 στρατάρχης δεν είχε επιστρέψει από τις διακοπές του στην Ιταλική Ριβιέρα, μέχρι τις 6 μ.μ. της 18 Απριλίου. Μόνον τότε εμφανίστηκε στο τραπέζι του δείπνου του Χίτλερ, μαυρισμένος από τον ήλιο και δείχνοντας μια χαρά. O Χίτλερ του μίλησε για την απόφασή του περί βίαιου διακανονισμού του Ντάντσιχ. O Γκαίρινγκ έμεινε άναυδος: « Τ ι υποτίθεται πως πρέπει να καταλάβω με αυτό;» O Φύρερ απάντησε ότι αν αποτύγχαναν όλα τα άλλα για την επανάκτηση του Ντάντσιχ, θα χρησιμοποιούσε βία. O Γκαίρινγκ προειδοποίησε ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη δεν θα το ανεχόταν. O Χίτλερ τον ηρέμησε, λέγοντας ότι είχε χειριστεί επιδέξια κι άλλες κα­ ταστάσεις στο παρελθόν, κι ότι η Πολωνία δεν θα αποτελούσε εξαί­ ρεση. Την ίδια εποχή περίπου, ο Karl Bodenschatz, υπασπιστής του Γκαίρινγκ και πτέραρχος της Λουφτβάφε, έκανε έναν σαφή υπαινιγ­ μό στον Πολωνό στρατιωτικό ακόλουθο, πως αν ο Χίτλερ πίστευε ότι η Γερμανία ήταν περικυκλωμένη, τότε θα προχωρούσε σε μια συμμαχία ακύμη και με τον ίδιο τον διάβολο. «Κ ι εσείς κι εγώ, ξέρουμε πολύ καλά ποιος είναι αυτός ο διάβολος», απείλησε ο πτέραρχος σε μια ελάχιστα συγκαλυμμένη αναφορά προς την Σοβιετική Ένωση. Αρχικά, ο Χίτλερ ξεκίνησε την προσέγγισή του προς το Κρεμλίνο μό­ νο ως διπλωματικό αντίβαρο εναντίον της Πολωνίας, αλλά δεν υπήρ­ χε καμιά αμφιβολία για το ενδιαφέρον του Στάλιν. Ένας από τους ανώτερους υπαλλήλους του Ρίμπεντροπ στο Βερολίνο, ο Rudolf Likus, ανέφερε την 1η Απριλίου ότι ο Σοβιετικός Υπουργός Στρατιω­ τικών, στρατηγός K.E. Vorosilov, είχε προτείνει συνομιλώντας με τη σύζυγο του Γερμανού πρεσβευτή πως ο Χίτλερ κι ο Στάλιν έπρεπε να αναθεωρήσουν τις σχέσεις τους. Σε λίγο, ο Ρίμπεντροπ μάθαινε από τον ίδιο αξιωματούχο ότι ένας υψηλά ιστάμενος υπάλληλος της Σοβιετικής πρεσβείας είχε παρατηρήσει πως η Γερμανία και η Σοβιε­ τική Ένωση θα μπορούσαν να εφαρμόσουν μια σπουδαία πολιτική «πλάι-πλάι». 0 Χίτλερ όμως εξακολουθούσε να διστάζει να προχω­ ρήσει, έστω κι ένα βήμα, κι ο Ρίμπεντροπ έδωσε εντολή στον άνθρω­ πό του να μην συνεχίσει αυτόν τον διάλογο. Στα τέλη Απριλίου, ωστόσο, ο Χίτλερ παρέλειψε, σε μια ακόμη μ ε­ γάλη ομιλία του, τις συνηθισμένες εχθρικές αναφορές του στο σοβιετικό καθεστώς. O Στάλιν απάντησε στις 3 Μάίόυ, απολύοντας τον Maxim Litvinov, τον Εβραίο Υπουργό Εξωτερικών, που θα ήταν ένα φανερό εμπόδιο σε οποιοδήποτε διακανονισμό του με τη ναζιστική Γερμανία. O Χίτλερ το έλαβε πραγματικά υπόψη. Διέταξε κορυφαία στελέχη της

16

242

DAVID IRVING

πρεσβείας του στην Μόσχα να επιστρέφουν στην Γερμανία για να τον συναντήσουν. To αποτέλεσμα αυτών των διαβουλεύσεων ήταν η εντολή στον Γερμανό πρεσβευτή, κόμη Werner von der Schulenburg, να διερευνήσει προσεκτικά τις διαθέσεις του νέου Υπουργού Εξωτερικών Μολό­ τοφ, σχετικά με μια πιθανή επαναπροσέγγιση κι επανάληψη των εμπο­ ρικών διαπραγματεύσεων. Στις 5 του μηνύς, ο Γκαίμπελς πληροφορού­ σε εμπιστευτικά τους Ναζί συντάκτες ότι δεν θα έπρεπε να κυκλοφο­ ρούν κείμενα κατά του Μπολσεβικισμού ούτε εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, «μέχρι νεοτέρας». Την άλλη μέρα, ο Karl Bodenschatz άφησε άλλον ένα περίεργο υπαινιγμύ, αυτή τη φορά προς τον Γάλλο αεροπορικό ακόλουθο, Paul Stehlin. «Σύντομα θα ανακαλύψετε», του είπε ο πτέραρχος της Λουφτβάφε, «ό τι κάτι πρόκειται να συμβεί στα ανατολικά».

O Χίτλερ τη δεκαετία του 1930· μία αυτοπροσωπογραφία που βρέθηκε στο γραφείο του στο Μπέργκοφ το 1945 από τη γραμματέα του Christa Schroeder. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΠΕΝΗΝΤΑ άνθρωποι μετράμε την ηλικία μας με τα χρόνια που περνούν. O Χίτλερ τη μετρούσε σιωπηρά με τα χρόνια που του απέμεναν να ζήσει. Καθώς παρακολουθούσε τις εβδομάδες να « τ ρ έ ­ χουν» μέσα από τα κινηματογραφικά επίκαιρα, παρατηρούσε ότι άρχιζε να γερνά. Στις 20 Απριλίου 1939 έφτασε στην ηλικία-σταθμό των πενή­ ντα χρόνων. Σπάνια ο κόσμος είχε δει τέτοια χυδαία επίδειξη δύναμης σαν αυτή που οργάνωσε η ναζιστική Γερμανία για να γιορτάσει τα γενέ­ θλια του Φύρερ της, με 1.600 αξιωματούχους του Κόμματος να στριμώ­ χνονται στην Αίθουσα Μωσαϊκών, ενώ παράλληλα, οι τιμηθέντες με τα Εμβλήματα Αίματος -οι βετεράνοι του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 1923- τριγύριζαν στη Μαρμάρινη Στοά. Καθώς οι μπάντες παιάνιζαν το Εμβατήριο του Badenweiler εκεί­ νο το βράδυ, νομίζοντας -λανθασμένα- ότι ήταν το αγαπημένο του Χίτλερ, εκείνος βρισκόταν στο αυτοκίνητό του με τον Speer στο υπέ­ ροχο βουλεβάρτο που συνέδεε τη δυτική με την ανατολική πλευρά του Βερολίνου, για να το εγκαινιάσουν, ενώ τα πυροτεχνήματα σχη­ μάτιζαν στον ουρανό μια τεράστια σημαία με τη σβάστικα. Σε μια εξέδρα είχαν συγκεντρωθεί οι βετεράνοι από τους πολέμους της Γερ­ μανίας κατά τον 19ο αιώνα, οι επιζήσαντες των γενεών που είχαν βαδίσει μάταια προς εκείνη τη χώρα των ονείρων, που τώρα ήταν εν όψει. Όταν το αυτοκίνητο του Χίτλερ επέστρεψε στην Καγκελαρία, εκα­ τοντάδες δώρα είχαν εκτεθεί, συμπεριλαμβανομένου ενύς μοντέλου της Αψίδας Θριάμβου που σχεδίαζε να στήσει στη νέα λεωφύρο Bopρά-Νύτου. Στις πέτρες της θα χαράσσονταν τα ονύματα ύλων των Γερμανών και Αυστριακών νεκρών του A' Παγκοσμίου Πολέμου. H γραμματέας του Christa Schroeder σημείωνε την επόμενη ημέρα: l ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ

O

0 αριθμός κι η αξία των δώρων αυτής της χρονιάς είναι κάτι εκπληκτικό. Πίνακες του Defregger και του Waldmuller, του Lenbach, ακόμη κι ένας

244

DAVID IRVING

υπέροχος Τισιάνο, θαυμάσιες πορσελάνες Meissen, ασημένια σερβίτσια, πολύτιμα βιβλία, βάζα, σχέδια, χαλιά, έργα χειροτεχνίας, υδρόγειες σφαί­ ρες, ραδιόφωνα, ρολόγια, κτλ., κτλ., κτλ... Φυσικά, υπήρχαν μοντέλα πλοίων κι αεροπλάνων κι άλλων στρατιωτικών ειδών - γ ι’ αυτά ιδιαίτερα έδειξε πολύ ευτυχισμένος. Χάρηκε με αυτά σαν μικρό αγόρι.

Μονάδες από όλη την Γερμανία έφταναν στο Βερολίνο για την παρέ­ λαση των γενεθλίων. Έ ξι μεραρχίες Στρατού, κάπου 40.000 άνδρες με 600 άρματα μάχης, θα παρήλαυναν μπροστά του. Στις 8 π.μ. ξύ­ πνησε από τη μπάντα της Σωματοφυλακής που έπαιζε μια σερενάτα έξω από το παράθυρό του. Τα παιδιά των γιατρών και των υπασπι­ στών του ήρθαν δειλά-δειλά και του ευχήθηκαν να είναι καλά προσφέροντάς του ανθοδέσμες που τις είχαν φτιάξει με την καθοδήγηση της frau Anneliese Schmundt, συζύγου του αρχι-υπασπιστή του, και απαγγέλοντάς του ποιήματα. O Χίτλερ ήθελε τα παιδιά αυτά να ζήσουν μια μέρα που να τη θυμούνται και να τη διηγούνται στα εγγόνια τους. Πριν να αρχίσει η στρατιωτική παρέλαση, ο Χίτλερ δέχτηκε τη σύ­ ντομη επίσκεψη των τριών Ανώτατων Διοικητών του, Γκαίρινγκ, Μπράουχιτς και Ραίντερ, παρουσία του Κάιτελ, στο ψηλοτάβανο και επενδυμένο με ακριβό ξύλο γραφείο του. Όταν οι αξιωματικοί του πέρασαν στην αίθουσα, τον αντίκρισαν να στέκεται μπροστά στο τ ε ­ ράστιο έπιπλο του γραφείου του. O Κάιτελ σκόνταψε λίγο στο παχύ χαλί στο χρώμα της ώχρας καθώς, στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο. H ομιλία του Χίτλερ δεν πρέπει να κράτησε παραπάνω από δέκα λ ε­ πτά, αλλά όταν τέλειωσε, όλοι οι εκλεκτοί ακροατές του είχαν κατα­ λάβει ότι η Γερμανία βαδίζει ακάθεκτη προς πόλεμο, όχι αναγκαστι­ κά μέσα στο 1939, πάντως, σύντομα. H ίδια η παρέλαση των γενεθλίων αποτέλεσε ζωντανή απύδειξη της φυσικής αντοχής του Χίτλερ. Επί τέσσερις ώρες, τα στρατεύμα­ τα, τα θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, το πυροβολικό και τα άρματα μάχης περνούσαν με ρυθμικό βήμα, βροντοκοπούσαν και κροτάλιζαν εμπρός από την εξέδρα χαιρετισμού. H γραμματέας Christa Schroeder έγραφε μετά: «H χθεσινή παρέλαση ήταν τεράστια και κινούνταν ασταμάτητα... Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πού στο καλό βρίσκει τη δύναμη για ύλα αυτά, επειδή το να στέκεσαι όρθιος επί τέσσερις ώρες χαιρετώντας πρέπει να είναι διαβολεμένα κουρα­ στικό. Εμείς κουραστήκαμε φρικτά, μόνο και μόνο παρακολουθώντας - τουλάχιστον εγώ». ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι το 1939 ο Χίτλερ είχε σιδερένια σωματι­ κή αντοχή. Oi ιατρικοί του φάκελοι αποδεικνύουν ύτι οι φλέβες του

jw*Kj

H παρέλαση για τα πεντηκοστά γενέθλια του Χίτλερ, στις 20 Απριλίου 1939. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

246

DAVID IRVING

ήταν γεμάτες με αίμα της ομάδας A. H επιδερμίδα του ήταν χλωμή και πολύ λεπτή, στο στήθος και την πλάτη του ήταν λευκή και σχε­ δόν άτριχη. To κρανίο του ήταν του είδους που οι γιατροί χαρακτη­ ρίζουν «ελαφρά δολιχοκεφαλικό». To πρόσωπό του ήταν χλωμό και συμμετρικό και η έκφρασή του θεωρούνταν απύ τους γιατρούς ύτι ε ί­ χε «έντονο χαρακτήρα που σε υπέτασσε και σε αιχμαλώτιζε». To αριστερύ του μάτι ήταν ελαφρά μεγαλύτερο από το δεξί, μα και τα δυο ήταν γαλάζια, με ελαφρά γκρίζα απόχρωση. Παρατηρούνταν πά­ ντα ένας ελάχιστος βαθμός εξοφθαλμίας, μια διόγκωση των βολβών. Όταν ανακρίθηκαν, το 1945, οι θεράποντες ιατροί του Χίτλερ, απάντησαν ομόφωνα ότι ήταν μέχρι το τέλος διανοητικά υγιής. Ένας από αυτούς, ο καθηγητής Hanskarl von Hasselbach, θα παρατηρούσε αργύτερα: «H γερμανική κοινή γνώμη θα πρέπει να ήταν τρελή, αφού πρόσφερε την ομόθυμη υποστήριξή της σε έναν τέτοιον άνθρω­ πο, όπως μας παρουσιάζουν τον Χίτλερ σήμερα». Δεν υπήρχε κυριο­ λεκτικά κανένα κλινικό σύμπτωμα ανωμαλίας. Δεν έδειχνε σημάδια διανοητικής πάθησης, ύπως αδικαιολόγητη ευφορία, ακράτεια, αοσμία (δηλ. απώλεια της όσφρησης), ή αλλαγές προσωπικότητας. Oi εγκεφαλικές εξετά σεις δεν έδειξαν «α ισ θητήρια αφασία», ούτε «ονειρικές καταστάσεις». Έλεγχοι στα κέντρα των ανακλαστικών του και των λειτουργιών στη βάση της σπονδυλικής στήλης δεν αποκάλυψαν ανωμαλίες. Oi γιατροί είχαν καταγράψει ότι ο προσανατολισμός του ως προς τον χρόνο, τον χώρο και τα πρόσωπα, ήταν εξαίρετος. H έκθεσή τους προσθέτει: «Άλλαζε εύκολα διάθεση, κάποιες φορές ανυπόμονος κι άλλοτε παράξενος, αλλά κατά τα άλλα ήταν συνεργάσιμος, ενώ η προσοχή του δεν αποσπούνταν εύκολα. Συναισθηματικά ήταν πολύ ασταθής κι έδειχνε έντονα τις συμπάθειες κι τις αντιπάθειές του. H ροή των σκέψεών του φανέρωνε συνέχεια. H ομιλία του δεν ήταν ούτε αργή, ούτε γρήγορη, και ήταν πάντα λογική». Κοινά συμπτώματα παραφροσύνης έλειπαν. Oi γιατροί κατέληξαν στο συ­ μπέρασμα ότι ο Χίτλερ δεν είχε «μονομανίες, ψευδαισθήσεις, ούτε παρανοϊκές τάσεις». Ποιοι ήταν αυτοί οι γιατροί; O dr. Karl Brandt τον παρακολουθού­ σε από το 1934. Ένας όμορφος, νεαρός χειρούργος με μαύρα μαλλιά, και έντονα χαρακτηριστικά, που είχε γεννηθεί στην Γερμανική Αλσα­ τία, αλλά είχε εκτοπιστεί από τους Γάλλους όταν κατέλαβαν την επαρχία στα 1919, στα 15 του χρόνια. O Brandt είχε αυστηρή αίσθη­ ση της ευπρέπειας κι αρνήθηκε να συζητήσει τη σεξουαλική ζωή του Χίτλερ με τους Αμερικανούς ανακριτές του. Είχε σπουδάσει ιατρική σε ένα νοσοκομείο του Ρουρ. H μνηστή του ήταν η πρωταθλήτρια κο­ λύμβησης Anni Rehborn, ένα απύ τα «α στέρια » του γυναικείου στε­ ρεώματος γύρω από τον Χίτλερ στη δεκαετία του 1920. Είχε συστή-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

247

σει τον μνηστήρα της στον Χίτλερ το 1932 κι εκείνος συνειδητοποίη­ σε ότι ένας γιατρός που θα τον συνόδευε στα ταξίδια του, μπορούσε να φανεί χρήσιμος. O Brandt τον συνόδευσε στην Βενετία το 1934 και με τη σειρά του, του συνέστησε τον καθηγητή Werner Haase, συ­ νάδελφό του από το Ρουρ, ως αντικαταστάτη του, ενώ διόρισε τον Hanskarl von Hasselbach βοηθό του στο Επιτελείο του Χίτλερ, το 1936. Αργότερα εκείνη τη χρονιά, ένας άλλος γιατρός εισχώρησε στον κύκλο του Χίτλερ, κάποιος που θα γινόταν ο πιο αμφιλεγόμενος από τους γιατρούς του. Τρία χρόνια νεότερος από τον Χίτλερ, ο dr. Theo Morell ήταν ένας παχύσαρκος, φαλακρός και μαυριδερός άντρας. Τα σκουροκάστανα μάτια του ζάρωναν από μυωπία, πίσω από γυαλιά με χοντρούς φακούς. Τα χέρια του ήταν πλατιά και τριχωτά. Είχε καθιερωθεί ως κορυφαίος γιατρός στον κόσμο των θεατρικών και κι­ νηματογραφικών αστέρων της Kurfiirstendamm. O κόσμος του κινη­ ματογράφου τον σύστησε στον φωτογράφο του Χ ίτλερ, Heinrich Hoffman, και στο σπίτι του μάλιστα, ο Morell πρωτοσυνάντησε τον Χίτλερ τον Μάιο του 1936. Βρήκε τον Χίτλερ αναστατωμένο από τον θάνατο του οδηγού του, Julius Schreck, από μηνιγγίτιδα, λίγες ημέρες πριν. O Morell του έδωσε καθαρά την εντύπωση ότι αυτός θα μπο­ ρούσε να είχε σώσει τη ζωή του οδηγού. O Χίτλερ υπέφερε από οξεία νεύρωση στομάχου ως το τέλος σχε­ δόν της ζωής του. Την 1η Δεκεμβρίου 1944, ο Morell θα συνόψιζε το ιατρικό ιστορικό αυτού του δύσκολου ασθενή του, ως εξής: «Υ π έφ ε­ ρε από πραγματικά έντονους σπασμούς μετά από βίαιες συναισθη­ ματικές καταστάσεις, π.χ. κατά τη δίκη για προδοσία το 1924, που ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, ή το 1924, όταν έληγε ένα δάνειό του από την Volkischer Beobachter και τον εκδοτικό οίκο Eher, ή κατά την κρίση αναξιοπιστίας του Στρατού το 1935-36».* To Μάιο του 1936, ο καθηγητής von Eicken τον εξέτασε, και οι σημειώσεις του από αυτές τις εξετάσεις περισώθηκαν. Μάίου 20. Ιατρικό συμβούλιο στην Καγκελαρία του Ράιχ, μαζί με τον dr. Brandt. [0 Φύρερ υπέφερε από] πόνους και βουητό στα αυτιά, επί μερι* Σ.τ.Σ.: Μια αναφορά στην αντιπαλότητα ανάμεσα στα SS και την Βέρμαχτ, το 1935, και την επαναστρατιωτικοποίηση της Ρηνανίας, το 1936. To ημερολόγιο του Morell στα 1944 συνεχίζει αυτήν τη σύνοψη: «Είχε επιπλέον μια διαταραχή των βακτηρι­ δίων που πιθανόν προκαλούνταν από τους σπασμούς αυτούς. Oi σπασμοί του Φύ­ ρερ στα 1943, πριν από τη συνάντησή του με τον Ντούτσε στο Φέλτρε [στις 18 Ιου­ λίου], μια εποχή όπου είχε ήδη προβλέψει ή ήδη μάθει την επικείμενη προδοσία του Ιταλικού Στρατού. Ki ακόμη περισσότερους σπασμούς, το 1944, μετά τη συνωμοσία με τη βόμβα».

248

DAVID IRVING

κές ημέρες, με έντονους, υψηλούς μεταλλικούς ήχους στο αριστερό αυτί τη νύχτα. Φανερή υπερκόπωση. Επηρεασμένος (από τον θάνατο του οδη­ γού του!) Κοιμάται πολύ λίγο, δεν μπορεί να κοιμηθεί. [Συνέστησα]: βραδινούς περιπάτους πριν ξαπλώσει στο κρεβάτι, ζεστά και κρύα ποδόλουτρα, ήπια ηρεμιστικά! Να ξεδίνει. Πάντα νιώθει καλύτερα στο Βάχενφελντ [δηλ. στο Μπέργκοφ], Τα Χριστούγεννα του 1934, ο dr. Ernst-Robert Grawitz περιποιήθηκε τον ΜΦ (Μάιν Φύρερ) από οξεία τροφική δηλητηρίαση, με Neo-Balestol που περιέχει ζυμέλαιο. Πονοκέφαλοι, ζαλάδες, βουητό στα αυτιά.

Εκείνα τα Χριστούγεννα, ο Χίτλερ κάλεσε τον Morell να μείνει στο Ομπερσάλτσμπεργκ μαζί του. Ενώ οι άλλοι καλεσμένοι διασκέδαζαν με ένα θορυβώδη αγώνα μπόουλινγκ στο Μπέργκοφ, ο Χίτλερ πήρε τον Morell παράμερα και του αφηγήθηκε τον πύνο του: κανένας δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει από αυτές τις τρομερές κράμπες στο στομάχι. «Ε ίσ τε η τελευταία μου ελπίδα», είπε στον Morell. «Αν κα­ ταφέρετε να με απαλλάξετε από αυτούς τους στομαχύπονους, θα σας δώσω ένα υπέροχο σπίτι». Τότε, ο Morell υποσχέθηκε: «Θα σας κάνω καλά και γερό, πάλι, μέσα σε ένα χρόνο». H θεραπεία λειτούρ­ γησε. O Morell πήρε το σπίτι, μια θαυμάσια βίλα στο νησί Σβανενβέρντερ. Και στους μετέπειτα επικριτές του Morell -που ήταν ανα­ ρίθμητοι- ο Φύρερ τύνιζε όλο πίστη: « 0 Morell μου υποσχέθηκε: σε ένα χρόνο...» H πρώτη κλινική εξέταση του Χίτλερ, στις 3 Ιανουαρίου 1937, έδ ει­ ξε ύτι οι κράμπες του στομάχου δεν ήταν υστερικής προέλευσης. Υπήρχε σοβαρό έκζεμα στο αριστερό του πόδι, πιθανόν ως συνέπεια των διατροφικών προβλημάτων του Χίτλερ. « 0 Morell», θυμόταν ο Χίτλερ το 1944, «μου όρισε μια υγιεινή αγωγή, έλεγχε τη διατροφή μου και πάνω από όλα, μου επέτρεψε να αρχίσω πάλι να τρώω. Με έβαλε να επιστρέψω πίσω στις παραδοσιακές αρχές. Πρώτα εξέτασε τα βακτηρίδια των εντέρων μου, μετά μου είπε ότι οι κολοβάκιλλοί μου θα έπρεπε να αντικατασταθούν». O καθηγητής A. Nissle, διευθυ­ ντής του Ινστιτούτου Βακτηριολογικών Ερευνών του Φράυμπουργκ, είχε παρασκευάσει ένα φάρμακο για τη θεραπεία αυτής της πάθησης, που κυκλοφορούσε στο εμπύριο και ονομαζύταν Mutaflor. Ήταν ένα γαλάκτωμα απύ ένα ορισμένο είδος coli communis bacillus, που είχε την ιδιύτητα να εγκαθίσταται στον εντερικό αγωγό. «Μου έδωσαν αυτό το φάρμακο σε κάψουλες και μαζί, μεγάλες ποσότητες βιταμινών και εκχυλίσματα καρδιάς και ήπατος», αφηγείτο ο Χίτλερ. O Morell μετα­ κόμισε στο Μπέργκοφ. «Μ ετά απύ έξι μήνες περίπου», λέει ο Χίτλερ, «το έκζεμα είχε σβήσει και μετά από εννιά μήνες, ήμουν πάλι εντελώς

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

249

καλά». Tov Σεπτέμβριο 1937, ο Morell ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στο συνέδριο του Κόμματος: ο Χίτλερ μπορούσε να φορέσει πάλι τις μπότες του. O Morell άρχισε να φροντίζει τον Χίτλερ με φάρμακα που επινοού­ σε ο ίδιος και παρασκευάζονταν σε μια από τις δικές του φαρμακευτι­ κές εταιρείες.* O Χίτλερ του πλήρωνε μια ετήσια αμοιβή 36.000 μάρ­ κων. Oi «αυλικοί» του Χίτλερ έσπευδαν να γίνουν πελάτες του Morell - ο Funk, ο Ley, ο Speer, ο Γκαίμπελς, η οικογένεια Ρίμπεντροπ, όλοι οι γηραιότεροι υπασπιστές του Χίτλερ, στρατηγοί, όπως ο Kleist, ο Γιόντλ κι ο Heusinger, και διασημότητες του θεάτρου, όπως ο Richard Tauber (που ήταν Εβραίος), αλλά και ο 0 .E . Hasse. H εχθρότητα που δημιούργησε αυτή η κατάσταση, είναι εύκολα κατανοητή. Oi νεότεροι υπασπιστές έκαναν δύσκολη τη ζωή του Morell, που ανακάλυψε ότι το όνομά του δεν συμπεριλαμβανόταν στους καταλόγους προσκλήσεων ή ευχετηρίων για τα γενέθλια. Είναι αλήθεια ότι οι προσωπικές συνήθειες του Morell ήταν ανάρμοστες. Πλενόταν σπάνια κι από αυτήν την άποψη, δεν μπορούσε κανείς να τον πλησιάσει πολύ. Όμως ο Χίτλερ τον υπερασπιζόταν: «Δεν έχω εδώ τον Morell για να τον μυρίζω», είπε κάποτε, «αλλά για να με κρατά γερό». Tov Ιούλιο του 1939, ο γιατρός ήταν μεταξύ των καλε­ σμένων στο σπίτι της frau Winifred Wagner, στο Μπαϋρόυτ. Όταν ο Χίτλερ ρώτησε μια κόρη της γιατί δεν έτρωγε, εκείνη του έδειξε την ενοχλητική εικόνα του χοντρού γιατρού που καταβρόχθιζε με θόρυβο ένα ολόκληρο πορτοκάλι, βαστώντας το με τα δυο του χέρια και ρουφώντας το περιεχόμενό του από μια τρύπα που είχε ανοίξει στη φλούδα του. Όπως το περιγράφει ο Morell, το ιατρικύ ιστορικό του Χίτλερ δεν ήταν ασυνήθιστο. Όταν ήταν παιδί, είχε μια πνευμονική πάθηση που όμως εξαφανίστηκε με το πέρασμα των χρόνων. O Morell είχε προ­ σέξει ένα σημάδι στον αριστερό μηρό του Χίτλερ, που είχε προκληθεί από βλήμα στον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 1923, ο ετοιμοθάνατος Scheubner-Richter είχε συμπαρασύρει τον Χ ίτ­ λερ, ο οποίος είχε υποστεί πέφτοντας κάταγμα στην αριστερή ωμο­ πλάτη. Στα 1938 και 1939, ο Χίτλερ βρισκόταν αναμφισβήτητα στο απο­ κορύφωμα της υγείας του. Απύ τα ίδια τα αρχεία του Morell γίνεται φανερό ότι του χορηγούσε τα περισσότερα φάρμακα σε υποδόριες * Σ.τ.Σ.: Tov Σεπτέμβριο 1981, ο συγγραφέας βρήκε στα Εθνικά Αρχεία των Η.Π.Α. τα ημερολόγια του dr. Morell που θεωρούνταν χαμένα για χρόνια. Δημοσίευσε μια σχολιασμένη έκδοσή τους με τίτλο The Secret Diaries ofHitler’s Doctor (Μόναχο, Λον­ δίνο, Νέα Υόρκη, 1983).

250

DAVID IRVING

ενέσεις. O Morell συνήθως του έκανε ενέσεις με αβλαβή δεξτρόζη, ορμόνες ή βιταμίνες. Ακόμη, του χορηγούσε απεριόριστες ποσότητες σουλφαμιδικών φαρμάκων για να θεραπεύει ακόμη κι ένα κοινό κρυολόγημα. O Χ ίτλερ είχε σίγουρα εντυπωσιαστεί. «Χ ω ρίς τον Morell>>, είχε πει κάποτε, «δεν θα μπορούσα να πετύχω ούτε τα μισά από όλα αυτά. Δεν θα μπορούσα να αντέξω τον διανοητικό και σω­ ματικό φόρτο». Oi αμφίβολης θεραπευτικής αξίας καθημερινές ενέ­ σεις που του έκανε, με γλυκόζη και το δικής του επινόησης μίγμα Vitamultin, που αποτελούνταν απύ ασκορβικό οξύ, ασβέστιο και νικοταμίδη, και περιείχε είτε καφεΐνη, είτε κακάο, ως γλυκαντικό, πρόσφεραν στον Χίτλερ μια σύντομη ευφορία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι φυσιολογικές αμυντικές ικανότητες που αναπτύσσει το σώμα, αντι­ καθίσταντο από τις ουσίες των ενέσεων οι οποίες δεν ήταν ναρκωτι­ κές, αλλά δημιουργούσαν εθισμό. Σε ένα στρατόπεδο κρατουμένων το 1945, ο Brandt θα κατέκρινε τον Morell: «H συμπεριφορά σας ντρόπιασε ολόκληρο το ιατρικό επάγγελμα!» Ωστόσο, αν και ήταν πελάτης του Morell, ο Χίτλερ θα ζούσε περισσότερο από τον Νέβιλ Τσάμπερλαιν ή τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. ΣΤΙΣ ενέργειες του Τσάμπερλαιν και του Ρούσβελτ, τον Απρίλιο

1939, οφείλεται το ότι στα τέλη αυτού του μήνα, η Ευρώπη έκλινε και πάλι προς τον πύλεμο. Στις 23 Απριλίου, την ώρα του γεύματος, ο Χίτλερ πληροφόρησε τον Γκαίμπελς ότι η Βρετανία προσπαθούσε να διορθώσει τις σχέσεις της με τη Ναζιστική Γερμανία, κι ότι ο πρω­ θυπουργός Τσάμπερλαιν είχε στείλει και πάλι ανθρώπους του για μυστικές επαφές με το Βερολίνο. Ωστόσο, τρεις ημέρες αργότερα και για λόγους εσωτερικής πολιτικής, ο Τσάμπερλαιν επανέφερε το θε­ σμό της στρατιωτικής θητείας στην Βρετανία. Στο Λονδίνο ξεσηκώ­ θηκε μια έξαλλη εκστρατεία του Τύπου κατά του Χίτλερ. O π ρε­ σβευτής Henderson πληροφόρησε το Υπουργείο Εξωτερικών, στις 25 Απριλίου, με ένα τηλεγράφημα που υπέκλεψε η υπηρεσία του Γκαίρινγκ: « 0 βρετανικός Τύπος έχει κάνει τη ζωή μου πολύ δύσκολη». Την άλλη ημέρα, οι υποκλοπές έδειχναν ότι το Υπουργείο Εξωτερι­ κών του είπε να ειδοποιήσει προκαταβολικά τον Χ ίτλερ για την εξαγγελία της επαναφοράς της στρατιωτικής θητείας από τον Τσάμπερλαιν και να τον διαβεβαιώσει ότι αυτή η ενέργεια δεν θα έπρε­ πε να θεωρηθεί απειλή κατά της Γερμανίας. O Χίτλερ μέχρι τότε ένιωθε ότι μπορεί να αγνοεί την ανάμιξη του Ρούσβελτ στα πολιτικά πράγματα της Ευρώπης. Κατηγορούσε τον Ρούσβελτ ότι υιοθετούσε τις θέσεις των Εβραίων, και πίστευε ότι ο απομονωτισμός εξακολουθούσε να είναι μια ισχυρή δύναμη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Tov Απρίλιο 1939, ο Χίτλερ ήταν ο αποδέκτης

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

251

μιας ανοικτής επιστολής από τον Ρούσβελτ που τον καλούσε να δώ­ σει δημόσιες διαβεβαιώσεις ότι δεν θα επιτεθεί σε καμιά από τις 31 χώρες που αναφέρονταν σε αυτή. Υποκλοπές από την πρεσβεία των Η.Π.Α. στο Βερολίνο απεκάλυψαν ότι το Επιτελείο της θεωρούσε αυ­ τήν την έκκληση πολιτική γκάφα του Ρούσβελτ. O Χίτλερ έδωσε αυ­ τές τις διαβεβαιώσεις σε σαρκαστική ομιλία του στο Ράιχσταγκ, στις 28 του μηνύς. H αίθουσα της Όπερας Kroll τρανταζόταν από τα γ έ ­ λια, καθώς ο Χίτλερ ειρωνικά έδινε την προσωπική του διαβεβαίωση ότι το Ράιχ δεν προγραμμάτιζε να εισβάλει ούτε στις Η.Π.Α. Oi υπο­ κλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ σημείωναν ότι το Επιτελείο της πρεσβείας των Η.Π.Α. παραδεχόταν πως ο Χίτλερ είχε κερδίσει «το ματς». Στην ίδια αυτή ομιλία του στο Ράιχσταγκ, ακύρωσε το σύμ­ φωνο μη επιθέσεως του 1934 με την Πολωνία και τη ναυτική συμφω­ νία του 1935 με την Βρετανία. Σε ιδιωτικές συζητήσεις, δικαιολογού­ σε αυτήν τη σκληρή στάση του προς την Βρετανία, επικαλούμενος τα απόρρητα έγγραφα των αρχείων της Πράγας, τα οποία είναι σήμερα πλέον γνωστά. «Κάποια μέρα, θα τα ανακοινώσουμε σε όλο τον κό­ σμο για να α π ο δ είξο υ μ ε τη βρετα νική α νεν τιμ ό τη τα », είπ ε ο Bodenschatz σε ένα Γάλλο διπλωμάτη. Oi καλά πληροφορημένοι Γερμανοί εξακολουθούσαν να αμφιβάλ­ λουν για το αν θα γινόταν πόλεμος. O βαρόνος von Weizsacker σχο­ λίαζε σε μια επιστολή του, στις 29 Απριλίου: «Τελικά, δεν θα ξεφύγουμε από κάποιο δράμα. Δεν πιστεύω όμως ότι οι δυνάμεις του Άξονα έχουν επιθετικές προθέσεις, εκτός πια κι αν η άλλη πλευρά εξαπολύσει επίτηδες πόλεμο για προληπτικούς λόγους. Υπάρχει μόνο ένας κίνδυνος, κι αυτός είναι αυτοί οι αχαλίνωτοι Πολωνοί νάνοι που αστράφτουν και βροντούν πάνω-κάτω στην Ευρώπη, με αληθινά σλάβικη μεγαλομανία». Σύμφωνα με εσπευσμένες διαταγές του Γκαίμπελς, οι συντάκτες των εφημερίδων συνέχιζαν τις ήπιες αναφορές τους για αυτά τα «επ εισ ό δ ια » στην Πολωνία. «Ο ι Πολωνοί», έγραφε, κατ’ ιδίαν ο Γκαίμπελς την 1η Μάίου, «προπαγανδίζουν αισχρά εναντίον μας. O Φύρερ τα καλοδέχεται ύλα αυτά. Για την ώρα, δεν θα τα ανταποδώ­ σουμε, αλλά τα σημειώνουμε. H Βαρσοβία θα πάθει κάποια μέρα τα ίδια με την Πράγα». Μια-δυο ημέρες μετά από αυτή την εγγραφή στο ημερολόγιο, ο Γκαίμπελς διέταξε ύλους τους συντάκτες του να αντιμετωπίζουν ήπια την Μόσχα, μέχρι νεοτέρας διαταγής. O Γερμα­ νικός Στρατός συνέχιζε τις προετοιμασίες του για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ. Στα τέλη Απριλίου, ο Χάλντερ έδειξε στον Χίτλερ ένα πρώτο γενικό χρονοδιάγραμμα για την εισβολή. To Γενικό Επιτελείο Στρα­ τού πρότεινε να κινηθούν τα στρατεύματα μέχρι τα πολωνικά σύνο­ ρα, με την πρόφαση ότι εργάζονται για το Ανατολικό Τείχος και ότι

252

DAVID IRVING

διεξάγουν φθινοπωρινά γυμνάσια. Περισσότερες δυνάμεις θα μπο­ ρούσαν να μεταφερθούν στο κρατίδιο της Ανατολικής Πρωσίας, δήθεν για μια μεγάλη στρατιωτική παρέλαση για τον εορτασμό της 25ης επετείου της Μάχης του Τάνενμπεργκ* στις 27 Αυγούστου 1939. Oi τεχνικοί ραδιοφωνίας του Γκαίμπελς είχαν τώρα αρχίσει να στήνουν μερικούς από τους μεγαλύτερους ραδιοπομπούς προπαγάν­ δας του κόσμου. Ωστόσο, εκείνος διέταξε τους δημοσιογράφους να κρατούν το θέμα της Πολωνίας στη δεύτερη σελίδα των εφημερίδων τους. Την τρίτη εβδομάδα του Μα'ί'ου, ο Χίτλερ ξεκίνησε για μια ακόμη επιθεώρηση του στρατιωτικού Δυτικού Τείχους και της αερο­ πορικής ζώνης της Λουφτβάφε από τα βελγικά σύνορα μέχρι την Ελβετία. Και πάλι, τον ακολουθούσαν ορδές αξιωματούχων του Κόμ­ ματος και εικονοληπτών των Επικαίρων. Τα οχυρωματικά έργα είχαν σημειώσει σημαντική πρόοδο και ο στρατηγός Erwin von Witzleben, ο διάδοχος του Adam ως διοικητής του Δυτικού Μετώπου, έβγαλε έναν πομπώδη λόγο γ ι’ αυτό το επίτευγμα. Oi επαφές του με τους εργάτες και τους ντόπιους κατοίκους της Ρηνανίας επέδρασαν ενθαρ­ ρυντικά στον Χίτλερ. Γευμάτιζε σε πανδοχεία, ενώ ο Briickner, ο υπασπιστής του, έβγαινε έξω και καθησύχαζε τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί, β ε ­ βαιώνοντας ότι ο Φύρερ θα εμφανιζύταν ξανά σε λίγο. Oi γυναίκες ύψωναν τα παιδιά τους προς το μέρος του, μια απλή πράξη που αποτελούσε την μεγαλύτερη ένδειξη σεβασμού που θα μπορούσαν να προσφέρουν σε έναν ηγέτη, όπως παρατηρούσε ο Χίτλερ στους υπα­ σπιστές του. Αυτή ήταν η ασπίδα που προστάτευε τον Χίτλερ στα 1939: ήταν δικτάτορας με συγκατάθεση. Έναν δολοφόνο δεν θα μπορούσαν ούτε να τον συγχωρήσουν, ούτε να τον καταλάβουν. Αυτή η μονολιθική αλληλεγγύη Χίτλερ και Λαού διατηρήθηκε ως το τέλος, παρά τα όσα οι κατοπινές γενιές έχουν υποθέσει. ENA MHNA νωρίτερα, η ΕΣΣΔ είχε αρχίσει συνομιλίες με την Βρετα­ νία και την Γαλλία, αλλά ο Στάλιν ήξερε πως ο Χίτλερ είχε περισσό­ τερα να του προσφέρει. Στις 25 Μαΐου, οι υποκλοπές του Γκαίρινγκ από τον James Holburn, ανταποκριτή των Times στο Βερολίνο, απέ­ * Σ.τ.Ε.: Στο Τάνενμπεργκ (II) της ανατολικής Πρωσίας (Πολωνία) στον A' Παγκό­ σμιο πόλεμο, από 26-30 Αυγούστου 1914, έλαβε χώρα πολυαίμακτη μάχη μεταξύ ρωσικών και γερμανικών στρατευμάτων. Αυτή κατέληξε σε δεινή ήττα των Ρώσων, οι οποίοι απόλεσαν 30.000 νεκρούς και τραυματίες, καθώς και 92.000 αιχμαλώτους, ενώ οι Γερμανοί είχαν 13.ooo άνδρες νεκρούς και τραυματίες. Επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων ήταν ο στρατηγός Χίντενμπουργκ με επιτελάρχη τον στρατη­ γό Λούντεντορφ, των δε Ρώσων ο στρατηγός Σαμσόνωφ, ο οποίος και αυτοκτόνησε.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

253

δειξαν ότι όσο ήταν στο Λονδίνο, είχε μάθει, ότι ο Τσάμπερλαιν δεν είχε το θάρρος να προχωρήσει σε μια συμμαχία με τον Στάλιν: εξα­ κολουθούσε προς το παρόν να ελπίζει πως θα επαναλάβει τις άμεσες επαφές του με τον Χίτλερ. Στις 17 Μάίου, ο σοβιετικός επιτετραμμέ­ νος στο Βερολίνο, Astakhov, είχε υπαινιχθεί ότι « μ ε την παρούσα μορφή» οι συνομιλίες στρέφονταν κατά της Βρετανίας. Τρεις ημέρες αργότερα, ο ίδιος ο Μολότοφ δήλωνε στον πρεσβευτή του Χίτλερ ότι οι εμπορικές συνομιλίες με την Γερμανία μπορούσαν να επαναληφθούν αμέσως μύλις θεμελιωνόταν η αναγκαία «πολιτική βάση»: ο Ρίμπεντροπ συζητούσε επί ώρα με τον Χίτλερ για το πώς θα μπο­ ρούσε να ερ μ η ν ευ τ εί αυτή η αόριστη παρατήρηση. Τ ελικά , ο Weizsacker πήρε εντολή από τον Χίτλερ να δώσει αυτό το προσεκτι­ κά διατυπωμένο μήνυμα προς τον Astakhov: «Μ πορείτε να είστε φ ί­ λοι ή εχθροί μας. H επιλογή είναι δική σας!» Μερικές ημέρες αργότερα, στις 23 Μα'ίου, ο Χίτλερ εκφώνησε μια τετράωρη ομιλία προς τους Ανώτατους Διοικητές στο γραφείο του. Στεκόταν μπροστά σε ένα αναλόγιο και μιλούσε σε μια δωδεκάδα συνολικά αξιωματικών, που κάθονταν σε τρεις σειρές: Ραίντερ, Milch, Μπράουχιτς και Κάιτελ στην πρώτη (ο Γκαίρινγκ έλειπε), και οι Αρ­ χηγοί των Επιτελείων και οι υπασπιστές τους στις δυο άλλες σειρές. O Χίτλερ δήλωσε για άλλη μια φορά ύτι το Ντάντσιχ δεν ήταν ο απώτατος αντικειμενικός του σκοπός που θα εξασφάλιζε το Lebensraum προς ανατολάς και θα έδινε τροφή στα 80.000.000 των κατοίκων της Γερμανίας. «Αν η μοίρα μας αναγκάσει να πολεμήσουμε στη Δύση», τους είπε ο Χίτλερ, «θα γίνει κι αυτό εξίσου καλά, αν πρώτα κατέχου­ με αρκετό χώρο στα ανατολικά». Γι’ αυτό ακριβώς είχε αποφασίσει «την κατάληψη της Πολωνίας με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία». O άμεσος στόχος του τώρα, εξήγησε, θα ήταν να απομονώσει την Πολωνία. «Έχει βασική σημασία το να πετύχουμε να την απομονώ­ σουμε». H μύνη γραπτή μαρτυρία που περισώθηκε είναι του συνταγματάρ­ χη Schmundt, αλλά περιλα μβά νει στον κατάλογο των παρύντων αξιωματικών όχι μόνο τον Γκαίρινγκ και τον Warlimont, οι οποίοι δεν ήταν εκεί, αλλά και διάφορους αναχρονισμούς. O Χάλντερ, ο οποίος ανακρίθηκε στα μέσα του 1945, θυμήθηκε πολύ καλά τις διαβεβαιώ­ σεις του Χίτλερ ότι θα κρατούσε τις Δυτικές Δυνάμεις έξω από την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ: «Θα ήμουν τελείως ηλίθιος αν παρασυρόμουν σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο γι’ αυτόν τον άθλιο Πολωνικό Διάδρομο όπως έκαναν αυτοί οι μπούφοι το 1914». Καθώς ο Χίτλερ είχε αφήσει στο σκοτάδι τον Μουσολίνι σχετικά με την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, οι Ιταλοί δεν ήταν πρύθυμοι να υπογρά­ ψουν μια επίσημη συμμαχία μαζί του. Στις 6 Μάίου, ο Ρίμπεντροπ

254

DAVID IRVING

βεβαίωνε τον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών Τσιάνο ότι η Ιταλία θα έπρεπε να υπολογίζει πως θα επικρατούσε ειρήνη επί τρία ακόμη χρόνια, τουλάχιστον. O Τσιάνο ήρθε στο Βερολίνο στις 22 του μηνός, για να υπογράψει το «Χαλύβδινο Σύμφωνο», ενώ ο πτέραρχος Milch υπέγραφε μια χωριστή αεροπορική συμφωνία στην Ρώμη, δυο ημέρες αργότερα. Ωστόσο, ο Milch επέστρεψε στον Χίτλερ με μια προειδο­ ποίηση: ότι ο Μουσολίνι είχε τονίσει πως η Ιταλία δεν θα ήταν έτοιμη για πόλεμο μέχρι το 1942, ενώ σε ένα μνημόνιό του προς τον Χίτλερ, ο Μουσολίνι ανέφερε μέχρι το 1943. O Χίτλερ επίσης φλερτάρισε για λίγο και με την άλλη νότιο σύμμα­ χο του Ράιχ, την Γιουγκοσλαβία. Την 1η Ιουνίου, ο Αντιβασιλέας Παύ­ λος και η Αγγλίδα σύζυγός του έγιναν δεκτοί στο Βερολίνο με μια στρατιωτική παρέλαση. Προς τιμήν τους παρατέθηκε δείπνο και ακο­ λούθησε επίσημη δεξίωση με μουσική του Βάγκνερ στην Πρωσική Κρατική Όπερα. Αργότερα, ο Χίτλερ τους έδειξε τις μακέτες των νέων κρατικών κτιρίων και μνημείων της Γερμανίας. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Φύρερ, ο Παύλος ταξίδεψε μετά ως το Λονδίνο, χωρίς ούτε καν να υπαινιχθεί κάτι για την πρόθεσή του αυτή στο Βερολίνο. Στον Χίτλερ δεν άρεσαν καθόλου τέτοιου είδους εκπλήξεις, και ξέσπασε άγρια για το θέμα αυτό δυο ημέρες αργότε­ ρα. 0 Πρίγκιπας Παύλος δεν θα ήταν ικανός να εργαστεί ούτε ως έφορος στο Μουσείο Τεχνών, είπε, είχε όμως αποδειχθεί ότι γλ ι­ στρούσε σαν χέλι: κάθε φορά που ο Χίτλερ νόμιζε πως θα μπορούσε να αποσπάσει από αυτόν μια σταθερή συμφωνία, ο Παύλος ισχυριζό­ ταν ότι δεσμευόταν από το Κοινοβούλιύ του. Από τη μεριά της, η Αγγλίδα σύζυγός του Όλγα είχε υποκύψει ολοκληρωτικά στη γοητεία του Χίτλερ. 0 πρεσβευτής των Η.Π.Α. στο Βελιγράδι ανέφερε: H Πριγκίπισσα Όλγα διηγείται ότι ο χερ Χίτλερ της είπε πως δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τον παρεξηγούν τόσο πολύ στην Αγγλία κι ότι επιθυ­ μούσε οι σχέσεις να αποκατασταθούν ανάμεσα στην Μεγάλη Βρετανία και την Γερμανία... Όταν η συζήτηση στράφηκε στα παιδιά, είπε η πριγκίπισσα, δάκρυα φάνηκαν στα μάτια του. Περιέγραψε τα μάτια του ως αξιοπρόσεκτα, με καθαρό γαλάζιο κι έντιμο βλέμμα. Της είπε ότι είχε μια διττή προσωπικότητα, ότι η πραγματική του προσωπικότητα ήταν ενός ζωγράφου και αρχιτέκτονα, αλλά ότι η μοίρα είχε θελήσει να γίνει επίσης και πολιτικός, στρατιωτικός και οικοδόμος μιας νέας Γερμανίας.

TON ΜΑΪΟ 1939, μια ομάδα μελέτης υπό τον στρατηγό Gerd von Rundstedt είχε προβλέψει ότι οι Πολωνοί θα έπρεπε να καταστρώσουν τα αμυντικά τους σχέδια έτσι, ώστε να κρατήσουν τους Γερμα­ νούς για ύσο διάστημα θα χρειαζόταν για να φτάσει η βοήθεια από

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

255

τους Ρώσους ή τους Δυτικούς. To βασικό στρατηγικό πρόβλημα της Βέρμαχτ ήταν πώς θα εμπόδιζε την υποχώρηση του πολωνικού στρα­ τού, υπήρχε όμως η αίσθηση ότι οι Πολωνοί δεν θα υιοθετούσαν μια τέτοια στρατηγική για πολιτικούς λόγους. To τελικό πλάνο του Rundstedt, που χρονολογούνταν από τις 15 Ιουνίου, αποδεχόταν το αίτημα του Χίτλερ για αιφνιδιαστική επίθεση κατά την έναρξη της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ. Τα πολωνικά στρατεύματα δυτικά των ποταμών Βιστούλα και Νάρεβ θα εξουδετερώνονταν από επιθέσεις, οι οποίες θα ξεκινούσαν από την Σιλεσία στο νότο κι από την Πομερανία και την Ανατολική Πρωσία στο βορρά. H επιθετική ενέργεια από την Ανατολική Πρωσία που θα είχε ως αντικειμενικό σκοπό την Βαρσο­ βία, θα συμπεριλαμβανόταν στο σχέδιο αυτό, μετά από επιμονή του Χίτλερ και παρά τις αντίθετες εισηγήσεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ενισχύσεις από τη θάλασσα άρχισαν να κινούνται κατά μή­ κος της Ανατολικής Πρωσίας. Στις 7 Ιουνίου, ο Χίτλερ έφυγε από το Βερολίνο για το καλοκαίρι κι εγκαταστάθηκε στο Ομπερσάλτσμπεργκ. Μια φορά πήγε με το αυτοκίνητο στην Βιέννη, και στις 12 Ιουνίου πραγματοποίησε μια μο­ ναχική, μελαγχολική επίσκεψη, στον τάφο της Geli Raubal (τα οστά της τοποθετήθηκαν αργότερα σε έναν ανώνυμο τάφο). Μια εβδομάδα μετά, μια εγκύκλιος στάλθηκε σε όλους τους Υπουργούς και Gauleiter με την εντολή ότι «θα πρέπει να αποφύγετε με κάθε τρύπο τις επ ι­ σκέψεις [στο Μπέργκοφ], εκτός αν λάβετε ειδική πρόσκληση». Μια τέτοια πρόσκληση στάλθηκε στο δρ. Γκαίμπελς, κι άλλη μια στους στρατηγούς Μπράουχιτς και Ernst August Kostring. O τελευταίος ήταν στρατιωτικός ακόλουθος στην Μόσχα. O Γκαίμπελς σταχυολόγησε τις τελευταίες πληροφορίες από τον Φύρερ στις 20 Ιουνίου, στο περίπτερο: «H Πολωνία», προέβλεπε ο Χίτλερ, «θα προβάλει αντί­ σταση στην αρχή, αλλά μετά τις πρώτες ήττες θα καταρρεύσει αξιο­ θρήνητα. Oi Τσέχοι είναι πιο ρεαλιστές. Ot Πολωνοί είναι μάλλον υστερικοί κι απρόβλεπτοι. To Λονδίνο», πρόσθεσε ο Χίτλερ, «θα αφήσει την Βαρσοβία να βουλιάξει. [Οι Βρετανοί] απλά μπλοφάρουν. Έχουν πάρα πολλές άλλες έγνοιες... O Φύρερ λέει, κι έχει απόλυτο δίκιο, ότι η Βρετανία έχει τώρα την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να βοη­ θήσουν την Βαρσοβία. To ίδιο δεν έκαναν και με την Πράγα; Αυτά προκύπτουν από τους φακέλους που κατασχέσαμε στο Τσέχικο Υπουργείο Εξωτερικών». Oi δυο στρατηγοί, Μπράουχιτς και Kostring, ήρθαν στις 21 Ιουνίου να συζητήσουν την πρόοδο του προγραμματισμού για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, και τη στασιμότητα στις αγγλο-σοβιετικές διαπραγματεύσεις. Αφού έφυγαν οι δυο στρατηγοί, ο Χίτλερ χαλάρωσε με ένα μπλοκ

256

DAVID IRVING

σχεδίων. Σκιτσάρισε με επιδεξιύτητα ένα Φόρουμ του Κόμματος που θα στόλιζε το Μόναχο μετά τον θάνατό του, μια πλατεία παρελάσεων, κτίρια των γραφείων του Ναζιστικού Κόμματος, μια γέφυρα πάνω από τη Gabelsberger Strasse, και το δικό του μαυσωλείο που θα δ έ­ σποζε πάνω από τη φημισμένη Frauenkirche της πόλης και θα ήταν κτισμένο έτσι «που να διαρκέσει αιώνια». Όλα αυτά αποτελουσαν μια χειροπιαστή απόδειξη για την αισιοδοξία του σχετικά με το μέλ­ λον. Στον Χίτλερ άρεσαν τα οικεία πρόσωπα. Ανεχόταν ελάχιστα τους γαλαζοαίματους αξιωματικούς του, όπως τον Below και τον Puttkamer. O αρχιυπασπιστής του Wilhelm Bruckner, 54 ετών, ήταν ένας πρώην πολυβολητής που είχε βαδίσει μαζί του στο πραξικόπημα του 1923. Ένας άλλος προσωπικός υπασπιστής του ήταν ο πρώην φαρμακοποιός Julius Schaub, 40 χρονών, ένας ασήμαντος ανάπηρος τον οποίο ο Χίτλερ είχε προσέξει χρόνια πριν να έρχεται κουτσαίνοντας, με τα δεκανίκια του, στις συγκεντρώσεις του Κόμματος: αρχικά του είχε αναθέσει κάποια δουλειά και σιγά-σιγά, τον εκτιμούσε όλο και περισσύτερο. Αρχηγύς της προσωπικής Καγκελαρίας του Χίτλερ ήταν ο Albert Borman, ένας ήσυχος άνδρας 36 χρόνων, με πρόσωπο που αντανα­ κλούσε ειλικρίνεια. 0 μεγαλύτερος αδελφύς του, ο Μάρτιν, πίστευε ύτι ο Albert είχε πάρει γυναίκα κατώτερης κοινωνικής σειράς απύ την οικογένειά τους, κι από τότε δεν του είχε ξαναμιλήσει. Av ο Μάρτιν ήθελε να πει κάτι στον Albert, καλούσε μια ορντινάντσα και του έστελνε ένα γραπτό σημείωμα. Av ο Albert έλεγε ένα αστείο, μόνο ο Μάρτιν αρνιόταν να γελάσει. H γραμματέας που προτιμούσε ο Χίτλερ ήταν η Johanna Wolf, 39 χρονών. Εργαζόταν γ ι’ αυτόν από το 1930, αλλά συχνά αρρώσταινε. Εναλλασσόταν με την Christa Schroeder, 31 χρόνων, που ήταν γεροδεμένη και γλωσσού. Τα θαρρε­ τά σχόλια που έκανε σχετικά με την πρόοδο του πολέμου του Χ ίτ­ λερ, άφηναν τις συναδέλφους της συχνά με ανοικτό το στόμα. Από το 1938, ο Χίτλερ είχε προσλάβει επίσης και μια τρίτη γραμματέα, την Gerda Daranowski, 25 χρονών: ήταν όμορφη κι έξυπνη, κι ο Χ ίτ ­ λερ εκτιμούσε και τα δυο αυτά προτερήματά της. Όλα τα κορίτσια έμειναν μαζί του μέχρι το τέλος, αποδεικνύοντας ότι ήταν πολύ π ε­ ρισσότερο πιστές από πολλούς υπουργούς και στρατηγούς του Χ ίτ­ λερ. To μοναδικύ άλλο άτομο του ιδιωτικού προσωπικού του ήταν ο Walther Hewel, ένας ύμορφος κι εργένης Ρηνανός 35 χρόνων. Ήταν συγκρατούμενύς του απύ την εποχή της φυλάκισής του στο φρούριο Λάντσμπεργκ, όπως ο Briickner κι ο Schaub. Είχε μεταναστεύσει το 1926, κι επί δέκα χρόνια, εργαζόταν πρώτα στην Βρετανία και μετά, ως καλλιεργητής κινίνης, τσαγιού και καουτσούκ στις Ολλανδικές

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

257

Ανατολικές Ινδίες. Είχε επιστρέψει όταν τον κάλεσε προσωπικά ο Χίτλερ το 1936, ταξιδεύοντας μέσω Κίνας, Ιαπωνίας, Χαβάης και δυ­ τικών κι ανατολικών ακτών των Η.Π.Α, και είχε γίνει σύνδεσμος του Ρίμπεντροπ με τον Χίτλερ στα 1938. Με αυτήν την ιδιύτητα κράτησε ημερολύγια, τα οποία εμείς σταθήκαμε αρκετά τυχεροί ώστε να τα εξασφαλίσουμε. Επί είκοσι χρύνια, ο Hewel δεν έχασε ποτέ την π ί­ στη του στον Χίτλερ και υπακούοντας στις εντολές του αρχηγού του θα έδινε τέλος στη ζωή του, με τον ίδιο τρόπο με αυτόν του Φύρερ. TO ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ Επιτελείο του Χίτλερ, από τον Φεβρουάριο του 1938, ήταν κάτω από τον έλεγχο του Rudolf Schmundt. Ένας τριανταδυάχρονος συνταγματάρχης του Στρατού, με τεράστια αυτιά, που είχε γεννηθεί στο Μετς, το οποίο ανήκε τώρα στην Γαλλία, ο Schmundt είχε υποστεί εξαίρετη εκπαίδευση σε ένα φημισμένο σύ­ νταγμα του Πότσνταμ κι έδειχνε έντονη συμπάθεια προς τον Εθνικο­ σοσιαλισμό. Σεβόταν τον Ludwig Beck, μέχρι που η βεντέτα του στρατηγού εναντίον των αντιλήψεων της διοίκησης του OKW κατέ­ στησε αδύνατο πια ένα τέτοιο σεβασμό. Από τον Ιούνιο του 1937, αεροπορικός υπασπιστής του Χίτλερ από τη Λουφτβάφε ήταν ο σμη­ ναγός Nicolaus von Below, 31 ετών, ένας ήρεμος Πομερανός που είχε περάσει τη μυστική του εκπαίδευση στην αεροπορία, στο Λιπέτσκ της ΕΣΣΔ, κι έγινε υποδιοικητής του σμήνους Richthofen το 1935. Από τον Μάρτιο 1938, στρατιωτικός υπασπιστής του Χίτλερ ήταν ο λοχαγός Gerhard Engel, 33 ετών, με μια αίσθηση χιούμορ που τον έκανε αγαπητό στους κατώτερους αξιωματικούς, ύχι ύμως πάντα και στον Χίτλερ (που το 1943 θα τον έστελνε στο μέτωπο). 0 τέταρτος σε αυτήν την ομάδα ήταν ο ναυτικός υπασπιστής. Tov Ιούνιο του 1938, ο ναυτικός υπασπιστής του Χίτλερ αντικαταστάθηκε από τον αντιπλοίαρχο Alwin-Broder Albrecht, 35 ετών. To 1939, είχε παντρευτεί μια νεαρή δασκάλα από το Κίελο, που ήταν «πολύ γνω­ στή» στην τοπική φρουρά του Ναυτικού. Όταν οι άλλες σύζυγοι των αξιωματικών του Ναυτικού ξέσπασαν σε κατακραυγή, ο ναύαρχος Ραίντερ τον έστειλε σε «άδεια γάμου» κι ύστερα επέμενε να αποτα­ χτεί. Προς λύπη του Ραίντερ, ο Χίτλερ αρνήθηκε. H διαμάχη που επα­ κολούθησε στο Μπέργκοφ, μαινόταν επί δύο ώρες. O Ραίντερ χαρα­ κτήρισε με αγανάκτηση την ιστορία σαν μια νέα υπύθεση Blomberg. O Χίτλερ, ωστύσο, που είχε βρεθεί ήδη μια φορά προ απροόπτου, ζη­ τούσε αποδείξεις. Είπε σαρκαστικά: «Πύσες από αυτές τις συζύγους των αξιωματικών του Ναυτικού, που τώρα καμαρώνουν για την αρετή τους, δεν είχαν κι αυτές τις περιπέτειές τους στο παρελθύν!... H υπό­ θεση Blomberg ήταν διαφορετική». O ναύαρχος Ραίντερ ανήγγειλε ύτι θα παραιτείτο αν δεν έφευγε ο Albrecht. O Χίτλερ του απάντησε ότι

17

258

DAVID IRVING

μπορούσε να κάνει ό,τι του αρέσει. Κάλεσε τη frau Grete Albrecht να παρουσιαστεί στο Ομπερσάλτσμπεργκ, για να την εξετάσει προσωπι­ κά. O λοχαγός Engel τη συνόδευσε από το ξενοδοχείο Berehtesgadener Hof, την άλλη μέρα. 0 Χίτλερ δεν μπορούσε παρά να προσέξει ότι η ψηλή, ξανθή δασκάλα διέθετε αναμφισβήτητη θηλυκή γοητεία κι αποφάσισε ότι ο Albrecht είχε κάνει καλά που την παντρεύτηκε. Όλα αυτά είχαν μια σοβαρή συνέπεια. O Ραίντερ συνέχισε να δια­ μαρτύρεται κι απέλυσε τον Albrecht από ναυτικό υπασπιστή του Χίτλερ. O Χίτλερ απάντησε κάνοντας τον Albrecht προσωπικό του υπα­ σπιστή (το μητρώο αυτού του αξιωματικού δείχνει ότι έφυγε από το Ναυτικό στις 30 Ιουνίου 1939, για να γίνει Oberfiihrer, ή ταξίαρχος, στο Ναζιστικό Σώμα Μηχανοκινήτων την άλλη ημέρα). O Ραίντερ αντέδρασε αρνούμενος να διορίσει νέο ναυτικό υπασπιστή στη θέση του. Και πάλι, ο Χίτλερ ανταπάντησε με άρνηση να παρευρεθεί στην επόμενη τελετή καθέλκυσης πολεμικού πλοίου στην Βρέμη, την 1η Ιουλίου. To Ναυτικό συντάχθηκε γύρω από τον ανώτατο διοικητή του: προσκλήσεις για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις στέλνονταν στον Albrecht, χωρίς όμως να περιλαμβάνεται το όνομα της νέας του συζύγου, Grete. (H ίδια πάλι, ολοκλήρωσε αυτή τη φάρσα επιστρέφοντας σε έναν πρώην εραστή της και το 1940 ο δύστυχος υπασπιστής αναγκάστηκε να τη χωρίσει.) 0 Albrecht156 δεν ξέχασε ποτέ την υπο­ στήριξη του Χίτλερ κι έγινε φανατικός Εθνικοσοσιαλιστής, βάζοντας το καθήκον πάνω από όλα, όπως θα απεδείκνυαν οι τελευταίες συ­ γκινητικές επιστολές του από το Βερολίνο, το 1945. Θα πέθαινε με ένα πολυβόλο στο χέρι, όταν οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Καγκελαρία το 1945. 0 Ραίντερ δεν ξέχασε ποτέ την «προσβολή» που του έκανε ο Χ ίτ­ λερ το 1939. Περιορίσθηκε επί δυο μήνες στο Ναυαρχείο του, στο Βερολίνο, κι αρνήθηκε να συσκεφθεί πια με τον Φύρερ. Θα χρειαζό­ ταν να ξεσπάσει ο πόλεμος τον Σεπτέμβριο για να πειστεί να ξαναρ­ χίσει τις προσωπικές επαφές του με τον Χίτλερ.

ΥΣΤΑΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ ΓΙΑ ENAN CTOIMOOANATO

Η

απέναντι στην Εκκλησία ήταν διφο­ ρούμενη.157 Παρ’ όλο που τώρα ήταν απόλυτος δικτάτορας, εξα­ κολουθούσε να διστάζει προκειμένου να εξαπολύσει μια τελική επ ί­ θεση εναντίον της. Είχε επίτηδες απαγορεύσει στις εφημερίδες να κά­ νουν την παραμικρή αναφορά στο σχίσμα μεταξύ των διαφόρων θρη­ σκειών κι οι παραβάτες τιμωρούνταν αυστηρά. Tov Απρίλιο 1938, όλοι οι συντάκτες πήραν σχετική εγκύκλιο από το Υπουργείο Προπα­ γάνδας: «H απαγόρευση αντιπαράθεσης προς το Χριστιανισμό και την Εκκλησία εξακολουθεί να ισχύει». Όταν το 1939 ξέσπασε διένεξη σχετικά με την επιθυμία των εκκλησιών να πανηγυρίσουν την πεντη­ κοστή επέτειο των γενεθλίων του Φύρερ με καμπανοκρουσίες, ο Χ ίτ­ λερ αποφάνθηκε: «Ο ι εκκλησίες να μη συναντήσουν εμπόδια ως προς τον εορτασμό του γεγονότος. Ούτε όμως να υποχρεωθούν να τον εορτάσουν». Επί είκοσι χρόνια είχε προσπαθήσει να κρατήσει το Κόμμα μα­ κριά από όλα τα ζητήματα που μπορούσαν να προκαλέσουν θρη­ σκευτικές διαμάχες. «Π ρέπει να μάθουμε να αγωνιζόμαστε γ ι’ αυτά που μας ενώνουν και να αποφεύγουμε κάθε διαμάχη που μας διαι­ ρ εί», είχε πει το 1920, σε μια ομιλία του, όταν ήταν 31 ετών. Είναι φανερό ότι ένα στοιχείο πονηρού κυνισμού είχε εισχωρήσει με το πέρασμα των χρόνων. Στην ομιλία του προς τους κομματικούς αξιωματούχους, στις 23 Νοεμβρίου 1937, είχε αποφανθεί ότι οι εκ­ κλησίες ήταν ελεύθερες να αποδίδουν στον Κύριο όποια εικόνα επ ι­ θυμούσαν, καθώς ούτε αυτές, ούτε το Ναζιστικό Κόμμα δεν μπορού­ σαν να πουν με βεβαιότητα τ ι είναι σωστό και τι όχι: «Ε π ιτρέψτε μου όμως να ξεκαθαρίσω κάτι. Oi εκκλησίες μπορούν να αποφασί­ σουν τι θα συμβεί στην Γερμανία στον Άλλο Κόσμο, αλλά μόνο το Γερμανικό Έθνος κι ο Φύρερ του αποφασίζουν για τον εαυτό τους ΣΤΑΣΗ TOY ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

260

DAVID IRVING

τώρα. To έθνος μας», κραύγασε, «δεν δημιουργήθηκε από το Θεό για να γίνει κομμάτια από το ιερατείο». Oi απόψεις του Χίτλερ για τη μετά θάνατον ζωή διατυπώνονταν τακτικά στις ιδιωτικές του συζητήσεις. Πίστευε σε αυτύ που συνήθως ανέφερε ως Πρόνοια, στην οποία απέδιδε τις ίδιες μυστικές δυνάμεις ερμηνείας του ανεξήγητου, όπως κάνουν οι χριστιανοί με τον Θεό. H βαθιά απέχθεια του Χίτλερ για τον κλήρο είχε τις ρίζες της στον κα­ θηγητή του των Θρησκευτικών στο σχολείο, για τον οποίο είχε να διηγηθεί πλήθος, όλο αντιπάθεια, ανέκδοτα. To μυαλό του, πάντα σε εγρήγορση, αγανακτούσε με τους παραλογισμούς της θρησκείας. Oi καθηγητές του των Θρησκευτικών δεν μπορούσαν να του εξηγήσουν γιατί κάθε πρωί στις δέκα θα έπρεπε να διδάσκεται την ιστορία της Δημιουργίας σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, και γιατί στις έντεκα ο καθηγητής της Φυσικής θα δίδασκε μια τελείως διαφορετική εκδο­ χή. Ki αυτό ήταν κάτι φυσικό, αφού τα πάντα ήταν διαφορετικά μ ε­ τά τη θεωρία του Δαρβίνου και οι καθηγητές των Θρησκευτικών μπο­ ρούσαν τώρα πια να δίνουν εξηγήσεις, για τις οποίες -όπως παρατη­ ρούσε ο Χίτλερ με ένα κοφτό γέλιο- τετρακόσια χρόνια πριν, θα ε ί­ χαν γίνει ψητοί στην πυρά «ενώ το κοινό θα έψελνε θρησκευτικούς ύμνους». To 1939, ο Χίτλερ θεωρούσε την Εκκλησία ένα τεράστιο κι απρό­ σωπο οργανισμό που είχε επιβιώσει μέσα από αδίστακτες μεθόδους και απορροφούσε τεράστια κρατικά κεφάλαια. Στις ιδιωτικές συζη­ τήσεις του χλεύαζε το πονηρό αμάλγαμα πανουργίας και μεγαλοκερδοσκοπίας της Εκκλησίας. « 0 Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο», είπε κά­ ποτε, «κ ι ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να αμαρτάνει. O Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία να το κάνει αυτό. Επί μισό εκατομμύ­ ριο χρόνια, ο Θεός έβλεπε τους ανθρώπους να βγάζουν ο ένας τα μά­ τια του άλλου και μόνον τότε του πέρασε από το μυαλό να στείλει τον Υιό του τον Μονογενή. Τώρα όμως, επικρατεί ο διάβολος, εδώ και καιρό. Όλη αυτή η υπόθεση δεν είναι παρά μια τεράστια ανοη­ σία». Και, μερικές ημέρες αργότερα: Πόσο ανόητο είναι να λέμε ότι ο Παράδεισος μοιάζει με πειρασμό, αφού η ίδια η Εκκλησία μας λέει πως μόνον αυτοί που δεν τα πήγαν και τόσο κα­ λά στη ζωή τους, θα πάνε εκεί - λόγου χάρη, οι διανοητικά καθυστερημέ­ νοι και οι όμοιοί τους. Δεν θα είναι και τόσο όμορφα στον Παράδεισο αν, όταν πάμε εκεί, βρούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους -παρ’ όλη τη χαζομάρα τους- μας λένε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματ ι!» ενώ αυτοί όλοι δεν ήταν παρά μια ενόχληση, όσο ζούσαν! Και τι ε ί­ δους πειρασμός υποτίθεται ότι είναι, όταν όλο κι όλο αυτό που θα βρούμε εκεί πάνω θα είναι κακάσχημες και διανοητικά ανούσιες γυναίκες!

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

261

Όσο για τη Βίβλο, «αυτό το εβραϊκό κατασκεύασμα», ο Χίτλερ λυ­

πόταν πολύ γιατί κάποιοι τη μετέφρασαν στα γερμανικά. «O κάθε μυαλωμένος Γερμανός θα σφίγγει το κεφάλι του με τρύμο βλέποντας πώς αυτύ το εβραϊκό ξέσπασμα, αυτή η φλυαρία του παπαδαριού, τα κατάφερε να πείθει τους καλούς του συμπατριώτες να χορεύουν και να χοροπηδούν σαν πουλάρια, με έναν τρύπο σαν κι αυτόν που κοροϊδεύουμε βλέποντας τους δερβίσηδες της Τουρκίας να στροβιλί­ ζονται και τις φυλές των Νέγρων να χοροπηδούν». 0 Χίτλερ θα σχο­ λίαζε το 1942: «Προσπαθούμε να επιβάλλουμε την εντολή “ Ου φονεύσεις” φονεύοντας τον δολοφόνο. Αλλά η Εκκλησία, όσον καιρό κρατούσε τα χαλινάρια της εξουσίας, τους έστελνε πάντα στο θάνατο με φρικτά βασανιστήρια, τεμαχίζοντάς τους ή με άλλους παρόμοιους τρόπους». ΤΩΡΑ που ήταν στην εξουσία, το πρόβλημα αυτό δεν άφηνε τον Χ ίτ­ λερ να ησυχάσει. H Christa Schroeder έγραφε σε μια ιδιωτική επιστο­ λή της, στις 21 Απριλίου 1939: Ένα βράδυ, πρόσφατα, ο Αρχηγός μας παρουσίασε πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις μιλώντας για το πρόβλημα της Εκκλησίας... O χριστιανισμός θε­ μελιώθηκε πάνω σε γνώσεις που είχαν ηλικία 2.000 χρόνων, γνώσεις θα­ μπές και μπερδεμένες από μυστικισμό και αποκρυφισμό (όπως οι παρα­ βολές της Βίβλου). To ερώτημα είναι, γιατί οι χριστιανικές ιδέες δεν μπο­ ρούν να εκσυγχρονιστούν χρησιμοποιώντας τις σημερινές γνώσεις; 0 Λού­ θηρος αγωνίστηκε για μια Μεταρρύθμιση, αλλά κι αυτήν την παρεξήγησαν επειδή η μεταρρύθμιση δεν είναι μια υπόθεση «μ ια κι έξω», αλλά μια διαδικασία σταθερής ανανέωσης: δεν είναι απλά ένα θέμα που σφρα­ γίζει μια εποχή, αλλά μια πορεία σύμφωνα με τις εξελίξεις. 0 Αρχηγός ξέρει πάρα πολύ καλά ότι το πρόβλημα της Εκκλησίας ε ί­ ναι εξαιρετικά πολύπλοκο κι αν ξεσπάσει πόλεμος, θα μπορούσε να τον βλάψει στο εσωτερικό. Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ ευτυχισμένος αν μπο­ ρούσε να βρεθεί ένας σωστός τρόπος για να λυθεί.

Στα πρώτα χρόνια, ο Χίτλερ θεωρούσε πως ο μόνος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα ήταν η χρήση της δυναμίτιδας. Αλλά η ωριμότητα του πρόσφερε και τη γνώση ότι θα μπορούσε να πετύχει τον ίδιο στόχο αφήνοντας απλώς την Εκκλησία «να σαπίσει σαν ένα γαγγραινιασμένο χέρι», μέχρι που να απομείνουν στους βωμούς κάποιοι βλά­ κες μόνον και κάποιες γριές κυράτσες να κάθονται στα στασίδια, μπροστά τους: «T o υγιέστερο μέρος της νεολαίας θα είναι μαζί μας», πρόβλεπε με σιγουριά ο Χίτλερ. H Πρόνοια, είπε, έχει δώσει στον άνθρωπο δική του κρίση: «H κρίση μου με διδάσκει ότι αυτή η

262

DAVID IRVING

τυραννία του ψεύδους είναι καταδικασμένη να συντριβεί. Αλλά, με διδάσκει επίσης ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει ακόμη». Στις 29 Ιουνίου 1941, ο Hewel σημείωνε μια ακόμη συνομιλία με τον Χίτλερ για τη θρησκεία. «Δεν μπορεί κανείς να πολεμήσει τη θρησκεία, αλλά απλώς να την αφήσει να πεθάνει από μόνη της». Tov Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, ο Χίτλερ διαβεβαίωνε τον Γκαίμπελς ότι είχε αναβάλει μόνον τον διακανονισμό αυτού του θέματος. Και τον Φεβρουάριο του 1942, αναφερόμενος στους «στασιαστές ιερ είς», σχολίαζε στον κύκλο του: «Δεν μπορώ, ακόμη, να δώσω την απάντη­ σή μου σε αυτούς τους ανθρώπους. Όμως, όλα είναι σημειωμένα στο μικρό μαύρο βιβλίο μου». O Χίτλερ μιλούσε συχνά για τη θρησκεία H Anneliese Schmundt θα έγραφε στο ημερολόγιό της, στις 8 Ιουνίου 1941: «Μακρές συζητή­ σεις το βράδυ, για τη θρησκεία και τον Χριστιανισμό: πολιτιστική αναδρομή στην αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή Τέχνη». O Hewel έγρα­ φε περισσότερα για εκείνο το βράδυ: Στη διάρκεια του δείπνου, σπουδαία συζήτηση για την Ρωμαϊκή Αυτοκρα­ τορία και τον Χριστιανισμό που τη διαδέχθηκε... O Χριστιανισμός υπήρξε μια πολύχρονη πράξη εξαπάτησης και αυτοαναίρεσης. Κηρύσσει την κα­ λοσύνη, την ταπεινότητα και την αγάπη προς τον πλησίον, αλλά κάτω από αυτά τα κηρύγματα κάηκαν και βασανίστηκαν εκατομμύρια άνθρω­ ποι με τη συνοδεία χριστιανικών ψαλμών. Oi αρχαίοι παραδέχονταν ανοι­ κτά ότι σκότωναν για αυτοπροστασία, από εκδίκηση, ή ως τιμωρία. Oi Χριστιανοί κάνουν το ίδιο μόνο από αγάπη!... Μόνον ο Χριστιανισμός έχει δημιουργήσει έναν εκδικητικό Θεό, έναν Θεό που καταδικάζει τον άνθρωπο στην Κόλαση μόλις αρχίζει να χρησιμοποιεί το μυαλό που ο ίδιος Θεός του έδωσε. H Κλασική Εποχή ήταν μια περίοδος διαφωτισμού. Με την εμφάνιση του Χριστιανισμού, η επιστημονική έρευνα διακόπηκε κι άρχισε μια έρευ­ να μέσα από τα οράματα των αγίων, κι όχι για πράγματα που μας έδω­ σε ο Θεός. H έρευνα των πραγμάτων της φύσης έγινε αμαρτία. H τραγωδία είναι ότι ακόμη και σήμερα, υπάρχουν χιλιάδες «μορφωμέ­ νοι» άνθρωποι που πιστεύουν και διαδίδουν όλες αυτές τις βλακείες, αρνούνται ότι η η Φύση είναι παντοδύναμη, εξυμνούν τον αδύναμο, τον άρ­ ρωστο, τον ανάπηρο, και τον ανόητο. Στον ιδανικό κόσμο του [πάστορα Friedrich von] Bodelschwingh, οι υγιείς θα κερδίσουν την αιώνια ζωή μόνον αν αφιερώσουν τη ζωή τους στους αδύναμους, τους ηλίθιους, κι άλλους τ έ ­ τοιους. Oi ασθενείς υπάρχουν για να μπορούμε να κάνουμε καλές πράξεις. Av αυτό συνεχιστεί για κάμποσο καιρό, θα υπάρχουν σύντομα περισσότε­ ροι άρρωστοι από υγιείς. Σήμερα, υπάρχουν ήδη χίλια εκατομμύρια από αυτούς.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

263

Όσο για τη σκληρότητα, ο Χριστιανισμός έχει το παγκόσμιο ρεκόρ. O Χριστιανισμός είναι η εκδίκηση του περιπλανώμενου Ιουδαίου. Που θα ήμασταν σήμερα αν δεν υπήρχε ο Χριστιανισμός; Θα είχαμε το ίδιο μυα­ λό, αλλά θα είχαμε αποφύγει ένα χάσμα 1.500 χρόνων... To τρομερό εί­ ναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ή ενεργούν σαν να τα πιστεύ­ ουν όλα αυτά. Av ήμασταν όλοι Μωαμεθανοί, σήμερα ο κόσμος θα ήταν δικός μας. Αποσπάσματα από αδημοσίευτα αρχεία σαν κι αυτά αποδεικνύουν ότι ο Χίτλερ εμπνεόταν από τη θεωρία του Δαρβίνου από την αρχή για την επιβίωση του ισχυροτέρου που δεν χρειάζεται την ηθική πα­ ρηγοριά που μπορούν να προσφέρουν οι συνετές θρησκευτικές διδα­ σκαλίες. «H ελευθερία, η ισότητα και η αδελφότητα είναι οι μεγαλύ­ τερες ανοησίες», είχε πει ο Χίτλερ εκείνο το βράδυ. «H Ελευθερία αυτόματα αποκλείει την Ισότητα, επειδή οδηγεί αυτόματα στην επ ι­ βίωση του υγιέστερου, του καλύτερου και του ικανότερου, οπότε υπάρχει λιγότερη ισότητα». Ωστόσο, ο Χίτλερ εξακολουθούσε μέχρι τότε να εμποδίζει το Κόμ­ μα να ασκήσει υπερβολικές διώξεις κατά της Εκκλησίας. Ούτε είχε έρθει σε σύγκρουση με την Καθολική εκκλησία. Κάποια φορά, ο Μπόρμαν έκανε το λάθος να διατάξει το κλείσιμο ενός μοναστηριού στο οποίο ήταν καλόγρια μια θεία της Εύας Μπράουν. O Χίτλερ ακύρωσε τη διαταγή και σχολίαζε αργότερα λέ­ γοντας στον Schaub ότι ο Μπόρμαν είναι «λίγο ξεροκέφαλος». O ΧΙΤΛΕΡ είχε ομαλοποιήσει τις σχέσεις των Ναζί με το Βατικανό τον Ιούλιο του 1933, με εισήγηση του Papen, μέσω ενύς Κονκορδάτου. Αυτή ήταν η πρώτη διεθνής συμφωνία που υπέγραψε ο Χίτλερ και που ανέβασε πολύ το γόητρο του ναζιστικού καθεστώτος. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων, μονές και μοναστήρια έκλειναν κι απαλλοτριώνονταν. Μόνον οι Βενεδικτίνοι απολάμβαναν κάποιας ανοχής στην αρχή, πράγμα που οφειλόταν στην προσωπική αφοσίωση του Χίτλερ για τον ηγούμενο Albanus Schachleitner: είχαν συναντηθεί σε μια δια δήλω σ η κατά της γ α λ λικ ή ς κατοχής του Ρουρ, στην Konigsplatz του Μονάχου, κι ο ηγούμενος έγινε υποστηρικτής του Κόμματος. H εκκλησία του τον αφόρισε κι ο ηγούμενος πέθανε μέσα στη φτώχεια: ο Χίτλερ διέταξε να κηδευτεί δημοσία δαπάνη στο Μό­ ναχο (πράγμα που σήμαινε βέβαια ότι η Εκκλησία θα ξανάθαβε τα οστά του σε λιγότερο καθαγιασμένο χώμα, όταν ο Χίτλερ δεν θα ήταν πια ικανός να παρέμβει). Μεμονωμένοι Καθολικοί ηγέτες είχαν εντυπωσιάσει τον Χίτλερ με τη διπλωματία ή με το θάρρος τους όταν υποστήριζαν τις πεποιθήσεις

264

DAVID IRVING

τους. Ένας από αυτούς ήταν ο καρδινάλιος Michael von Faulhaber, αρχιεπίσκοπος του Μονάχου, τον οποίο δέχτηκε στο Μπέργκοφ όταν ο ιερέας είχε ζητήσει ακρόαση για να τον παρακαλέσει ως άντρας προς άντρα, να παρέμβει σε μια σειρά δικών κατά κληρικών που κατηγορούνταν για ομοφυλοφιλία. Ένας άλλος ήταν ο Theodor Innitzer, καρδινάλιος της Βιέννης, τον οποίο ο Χίτλερ είχε δεχτεί κατά τη θριαμβευτική του είσοδο το 1938: ο Καρδινάλιος μπήκε στο σαλύνι του Imperial Hotel της Βιέννης, κι όταν ο Χίτλερ έγειρε, ως όφειλε, για να φιλήσει το δαχτυλίδι του, εκείνος απάντησε κάνοντας το ση­ μείο του σταυρού πάνω από το κεφάλι του Φύρερ με έναν Εσταυρω­ μένο. O Χίτλερ δεν μπορούσε να μη θαυμάζει την αυτοπεποίθηση αυ­ τών των καρδιναλίων. O ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ πονοκέφαλος για τον Χίτλερ ήταν οι Λουθηρανικές και Μεταρρυθμιστικές Εκκλησίες στην Γερμανία. Τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του σφραγίστηκαν από μια μάταιη προσπάθειά του να συμφιλιώσει τις 30 αντιμαχόμενες φατρίες των Προτεσταντών και να τις οδηγήσει κάτω από μια κοινή ηγεσία. Σε μια πτέρυγα της Εκκλη­ σίας, είχε διαμορφω θεί μια εχθρική φατρία, η «Ε ξο μολογητική Εκκλησία», με επικεφαλής τον πάστορα Martin Niemoller.158 O Niemoller ήταν πρώην κυβερνήτης υποβρυχίων που είχε αρχίσει να κηρύσσει από το 1931 στο Ντάχλεμ του Βερολίνου. Ήταν «ο πρώ­ τος Ναζί ιερέας». To δικό του τηλεγράφημα συγχαρητηρίων ήταν ανά­ μεσα στα πρώτα που έλαβε ο Χίτλερ το 1933, όταν αποχώρησε από την Κοινωνία των Εθνών. Φιλοδοξία του ήταν να γίνει Αρχιεπίσκοπος του Ράιχ, στην Προτεσταντική Εκκλησία της Γερμανίας διορισμένος από τους Ναζί. Μέσα στο καλοκαίρι του 1933, οι διάφορες προτεσταντικές φατρίες έριζαν σχετικά με το ποιος ήταν ο καταλληλότερος για Αρχιεπίσκοπος του Ράιχ. Κανένα από τα ονόματα που προτάθηκαν -στα οποία συμπεριλαμβανόταν και ο Bodelschwingh- δεν ήταν απο­ δεκτό από το Κυβερνών Κόμμα. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1933, μια σύνοδος στην Βυρτεμβέργη εξέλεξε για το αξίωμα αυτύ τον Ludwig Miiller. O Muller υπήρξε ιερέας της φρουράς στο Καίνιξμπεργκ και εί­ χε προταθεί από τον von Blomberg, με τον οποίο είχε προσωπική γνω­ ριμία. Ένα βράδυ εκείνου του χειμώνα, ο Schwerin von Krosigk άκουσε τον Niemoller να προτείνει στον Bodelschwingh και σε άλλους, ότι η μοναδική λύση ήταν να επισκεφθούν τον Muller, κάποια σκοτεινή νύ­ χτα, με μερικούς γεροδεμένους νεαρούς από το εκκλησίασμά του στο Ντάχλεμ και «να δείρουν τον Αρχιεπίσκοπο του Ράιχ τόσο πολύ, ώστε να μη τον αναγνωρίζει ούτε η μάνα του». O Χίτλερ, κουρασμένος από τις διαμαρτυρίες κατά του Miiller, κάλεσε μια δωδεκάδα ηγέτες των Προτεσταντών στην Καγκελαρία

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

265

του, στις 25 Ιανουαρίου 1934. O Γκαίρινγκ είχε τότε αρχίσει να προ­ μηθεύει τον Χίτλερ με υποκλοπές του Niemoller. Κάποια από αυτές περιείχε μια πολύ πρόσφατη συνομιλία του Niemoller με έναν αδελ­ φό του κληρικό, σχετικά με μια ακρόαση που μόλις είχαν με τον Xiντενμπουργκ, πάνω στην εκστρατεία αντικατάστασης του Miiller. «Σίγουρα κάναμε στον γεράκο το ύστατο ευχέλαιο, αυτήν τη φορά», είχε καγχάσει ο Niemoller. «Τον περιχύσαμε με τόσο πολύ αγιασμέ­ νο λάδι, ώστε θα κλοτσήσει αυτόν τον μπάσταρδο [τον MiAller]». Ακούγοντας τους Προτεστάντες κληρικούς που είχε καλέσει, να φιλο­ νικούν μέσα στο γραφείο του στην Καγκελαρία, ο Χίτλερ έχασε την υπομονή του. Τους επέτρεψε να διατυπώσουν το αίτημά τους για την παραίτηση του Muller « μ ε εξεζητημένη γλώσσα και πολλά αποσπάσματα από τη Γραφή», όπως τους περιέγραψε ο ίδιος σε κάποια περίπτωση, ή με «γλοιώδη γλώσσα», όπως το έθεσε μια άλλη φορά και μετά, έκανε νόημα στον Γκαίρινγκ να διαβάσει δυνατά αυτά που έγραφαν τα δελτία των υποκλοπών του. 0 Niem611er αρνήθηκε ότι ε ί­ χε πει αυτά τα λόγια. Σύμφωνα με τον Lammers, ο Χίτλερ εξέφρασε την αγανάκτησή του λέγοντας ότι του ήταν αδύνατο να φανταστεί πως ένας ιερωμένος μπορεί να λέει ψέματα.159 Στη συνέχεια, ξέσπα­ σε ανοικτός πόλεμος μεταξύ του Niemoller και του ναζιστικού καθε­ στώτος. Tov Ιούλιο 1935, ο Χίτλερ έκανε μια τελευταία προσπάθεια να ηρεμήσει τα πράγματα ιδρύοντας το Υπουργείο Θρησκευμάτων του Ράιχ, με επικεφαλής τον Hans Kerrl. O Kerrl με τη σειρά του, εγκαθίδρυσε ένα Συμβούλιο Εκκλησιών του Ράιχ εκείνο τον Οκτώβριο, αλ­ λά κι αυτές οι προσπάθειες ματαιώθηκαν από τις διενέξεις των Γερ­ μανών χριστιανών με την «Εξομολογητική Εκκλησία» του Niemoller. Μέσα στους μήνες που ακολούθησαν, ένα κύμα επιδρομών της αστυ­ νομίας και συλλήψεις ξέσπασαν εναντίον αυτής της «Εκκλησίας». O ίδιος ο Niemoller γλίτωσε στην αρχή, αλλά εξαπέλυσε από τον άμβωνά του τέτοιες λεκτικές τορπίλες κατά του Υπουργού Kerrl, ώστε ο Franz Gurtner, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, τον προειδοποίησε να συμ­ μαζευτεί. O Χίτλερ δεν ήθελε καθόλου να τον κάνει μάρτυρα, αλλά την 1η Ιουλίου 1937, ο Niemoller τελικά συνελήφθη με την κατηγορία της στάσης. H δίκη, τον Φεβρουάριο του 1938, προκάλεσε θόρυβο. Με την έξοχη υπεράσπιση τριών δικηγόρων, ο Niemoller χρησιμοποίησε το εδώλιο του κατηγορουμένου για να καταγγείλει τον Χίτλερ και το καθεστώς του. «Στο μέλλον», μούγκρισε ο Χίτλερ, «θα επιτρέψω τη μονομαχία μόνον μεταξύ των κυρίων του Κλήρου και των νομικών». Π εριφ ρονώ ντα ς το κα θεστώ ς, το δ ικ α σ τή ρ ιο κ α τεδ ίκ α σ ε τον Niemoller σε επτάμηνη φυλάκιση, την οποία είχε ήδη εκτίσει. Ωστό-

266

DAVID IRVING

σο, προς μεγάλη ικανοποίηση του Χίτλερ, ο ιερωμένος αρνήθηκε να δώσει τις συνήθεις διαβεβαιώσεις στο δικαστήριο ότι θα έδειχνε καλή συμπεριφορά στο μέλλον, οπότε τον ξανασυνέλαβαν και τον έστειλαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί, αυτός ο ταραχοποιός κληρικός θα επιβίωνε, με καλές συνθήκες στέγασης και διατροφής, μέχρι το 1945. Στο Μόναχο, τον Σεπτέμβριο 1938, ο Μουσολίνι έκανε μια πα­ ρέμβαση προς χάριν του. O Χίτλερ ήταν ακλόνητα αρνητικός. «Μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο Niemoller απολαμβάνει μεγίστης ελευθερίας και τον φροντίζουν καλά», είπε. «Αλλά δεν θα ξαναδεί ποτέ τον έξω κόσμο> 160

1 Σεπτεμβρίου 1939, η πρώτη μέρα της εισβολής στην Πολωνία. Γερμανοί στρατιώτες περνούν τα σύνορα.

H ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΛΥΣΗ i ΝΙΚΗΤΕΣ του K Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Συνθήκη των Βερσαλ­ λιών, είχαν θέσει το λιμάνι του Ντάντσιχ κάτω από την εντολή της Κοινωνίας των Εθνών, αν και ήταν απόλυτα γερμανικό, τόσο από ιστορι­ κής πλευράς, όσο και ως προς το φρόνημα των κατοίκων του. H Πολωνία, ως προστάτιδα δύναμη, είχε ορισμένα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν η διπλωματική υπηρεσία, η έκδοση διαβατηρίων και οι στρατιωτικές υπηρεσίες. To σιδηροδρομικό δίκτυο, 120 περίπου τελωνεια­ κοί υπάλληλοι, καθώς και ένα μεγάλο κτίριο ταχυδρομικών υπηρεσιών, ανήκαν επίσης στους Πολωνούς. Av και όταν ο Χίτλερ θα ξεκινούσε την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, το Ντάντσιχ θα ήταν για αρκετές ημέρες ευάλωτο, όπως προειδοποιούσε ο στρατηγός Fedor von Beck, διοικητής της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, στις 27 Μάίόυ 1939, ο οποίος συνιστοόσε στο Γενι­ κό Επιτελείο Στρατού ότι θα έπρεπε να συγκροτηθεί παράνομα μια μυ­ στική ταξιαρχία από 12.000 εμπειροπόλεμους Γερμανούς του Ντάντσιχ κι από την αστυνομία της πόλης. Επίσης, πρότεινε ότι ακριβώς την ημέρα της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ, μια γερμανική ναυτική δύναμη θα μπορούσε «τυ ­ χαία» να έχει επισκεφθεί το Ντάντσιχ οπότε θα μπορούσε να αποβιβάσει ένα τάγμα στρατού για να εξασφαλίσει την πόλη. 0 Χίτλερ ενέκρινε το σχέδιο του Beck στις 11 Ιουνίου. Ένας υποστρά­ τηγος, ο Friedrich Georg Eberhardt, στάλθηκε με πολιτική περιβολή να οργανώσει ένα «Ελεύθερο Σώμα» εκεί.161 Πλοία φορτωμένα με όπλα και πυρομαχικά, που υποτίθεται ότι προορίζονταν για το Καίνιξμπεργκ, έπαθαν «μηχανική βλάβη» εν πλω και σταμάτησαν στο Ντάντσιχ για επισκευές, ενώ μέσα στην κάλυψη της νύχτας ξεφόρτωσαν για τον Eberhardt από πρόκες για αρβύλες μέχρι πυροβόλα των 150mm. Άνδρες των SS που είχαν έρθει για μια αθλητική επίδειξη στο Ντάντσιχ, έμειναν εκεί. Όταν θα έφτανε η ημερομηνία για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, ο Eberhardt θα διοικούσε δυο συντάγματα πεζικού, μια μοίρα πυροβολι­ κού, μαζί με «άτακτους» των SS. Γέφυρες ενισχύθηκαν, στρατώνες κτί­ στηκαν, πλωτές γέφυρες αποθηκεύτηκαν.

O

268

DAVID IRVING

O Χίτλερ καυχιόταν, κατ’ ιδίαν, «Μου χρωστούσαν 100 μάρκα, έχω μαζέψει τα 99 και τώρα θα πάρω πίσω ακόμη και την τελευταία πεντά­ ρα!» Στις 17 Ιουνίου, ανέθεσε στον Γκαίμπελς να εκφωνήσει μια προκλη­ τική ομιλία ισχύος στο Ντάντσιχ. O Γκαίμπελς ενημέρωσε εμπιστευτικά τους Ναζί συντάκτες: «Πρόκειται για ένα δοκιμαστικό μπαλόνι, για να ελεγχθεί η διεθνής ατμόσφαιρα, σχετικά με το διακανονισμό του προβλή­ ματος του Ντάντσιχ». To Βερολίνο άρχισε να εργάζεται πυρετωδώς. Στις 3 Ιουλίου, ο Χ ίτ­ λερ κι ο Γκαίρινγκ επισκέφθηκαν μια μυστική έκθεση εξοπλισμού της Λουφτβάφε, στην αεροπορική βάση του Ρέχλιν.162 Έδειξαν στον Χίτλερ ένα πειραματικό αεριωθούμενο Heinkel.'Eva βομβαρδιστικό Heinkel 111 με βαρύ φορτίο απογειώθηκε όπως φάνηκε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με τη βοήθεια συστημάτων αερώθησης. 0 Χίτλερ είδε τα πιο πρόσφατα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και τις καμπίνες σταθερής ατμοσφαιρι­ κής πίεσης για αεροπλάνα που πετούν σε μεγάλο ύψος. Στα εργαστήρια του έδειξαν απλές μεθόδους για να τεθούν σε κίνηση μηχανές σε θερμο­ κρασίες υπό το μηδέν, κι ένα νέο πυροβόλο των 30mm τοποθετημένο στον πυργίσκο ενός μαχητικού Messerschmitt 110. Όλα αυτά ήταν μια μεγαλόπρεπη αυταπάτη που θα είχε μοιραίες συνέπειες. O Χίτλερ απο­ φάσισε να αρπάξει ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της Πολωνίας, εκτός από το Ντάντσιχ και τον Διάδρομο. Tov Μάιο του 1942, ο Γκαίρινγκ θα αναφωνούσε: « 0 Φύρερ πήρε τις πιο σοβαρές αποφάσεις του μετά από αυτήν την επίδειξη. Ήταν θαύμα το ότι τα πράγματα λειτούργησαν έτσι όπως εξελίχθηκαν, κι ότι οι συνέπειες δεν ήταν πολύ χειρότερες». ΚΑΘΩΣ η ζέστη γινόταν όλο και πιο έντονη εκείνο το καλοκαίρι, οι υπουργοί του Χίτλερ έφευγαν από το Βερολίνο. Την ώρα του δείπνου, στις 4 Ιουλίου, ο Χίτλερ συμφώνησε με τον Υπουργό της Προπαγάνδας ότι τώρα πια θα έπρεπε να καλλιεργήσουν μίσος κατά της Βρετανίας, κι ότι ο γερμανικός λαός θα έπρεπε να μάθει ότι οι Βρετανοί ήταν το κυριότερο εμπόδιό του. Στις 9 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ έφυγε για διακο­ πές στη Λίμνη Φουσλ, κοντά στο Μπέργκοφ. O Μπράουχιτς παραβρέθη­ κε στον εορτασμό της Ημέρας του Στρατού στο Κάρλχορστ και αμέσως μετά έφυγε με άδεια μερικών εβδομάδων. 0 Γκαίρινγκ έκανε κρουαζιέ­ ρα στα κανάλια με το γιοτ του. 0 Χίτλερ δεν μπορούσε να αντέξει την αναμονή. Ήξερε ότι το Ράιχ έπρεπε να προσφέρει περισσότερα στον Στάλιν σε αντάλλαγμα για ένα σύμφωνο. Στα μέσα Ιουνίου 1939, οι Σοβιετικοί είχαν διατυπώσει πάλι πλάγιους υπαινιγμούς -αυτήν τη φορά μέσω του Βούλγαρου επιτετραμ­ μένου στο Βερολίνο- σχετικά με το ότι θα προτιμούσαν να συναλλαγούν με το Ράιχ, φτάνει ο Χίτλερ να υπέγραφε ένα σύμφωνο μη επιθέσεως. 0 Χίτλερ είπε στον Γκαίμπελς στις 8 Ιουλίου, ότι ήταν απίθανο το Λονδίνο

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

269

κι η Μόσχα να καταλήξουν σε μια συμφωνία. «Αυτό αφήνει το δρόμο ανοικτό για μας», συμπέρανε ο Υπουργός ΓΙροπαγάνδας. Στο μεταξύ, ο Χίτλερ ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο των στρατηγικών προ­ ετοιμασιών, σε συνεργασία με τον Χάιντριχ και τον Γκαίμπελς και, καθώς έλειπε ο ναυτικός υπασπιστής του, κατευθείαν με το ίδιο το Ναυαρχείο. O Albert Forster, Gauleiter του Ντάντσιχ, εμφανίστηκε πολλές φορές στο Μπέργκοφ. Στις 13 ίουλίου είχε «μια μακρά συνομιλία», όπως έγραφε η εφημερίδα Danziger Vorposten, με τον Χίτλερ. Ύστερα από μια άλλη συνά­ ντηση, μια εβδομάδα αργότερα, ο Forster είπε στους επιτελείς του: 0 Φύρερ λέει ότι... σκόπευε να καταλάβει μόνο το Ντάντσιχ αυτό το καλο­ καίρι. Αλλά η κοινή λογική, τώρα, υπαγορεύει ότι ο διακανονισμός αυτού του ζητήματος θα πρέπει να συνδεθεί με μια συνολική λύση του γερμανο-πολωνικού προβλήματος στον κατάλληλο χρόνο.

O F5rster χαρακτήριζε ως επιθυμητή προς το παρόν λύση την ανάκτηση των ανατολικών συνόρων του Ράιχ, έτσι όπως ήταν το 1914. Στις 22 Ιου­ λίου, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στο Ναυαρχείο και τους διέταξε να είναι έτοιμοι να στείλουν το παλιό καταδρομικό Niirnberg στο Ντάντσιχ, αμέ­ σως μόλις ειδοποιηθούν. ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ αργότερα, στις 24 Ιουλίου 1939, ο Χίτλερ πήγε με αυτοκί­ νητο στο Μπαϋρόυτ, για το ετήσιο προσκύνημά του στον Βάγκνερ. Εκεί απόλαυσε ένα βαγκνερικό όργιο, με τον Ιπτάμενο Ολλανδό, τον Πάρσιφαλ και ολόκληρο το Δαχτυλίδι. Στα νιάτα του, ο Χίτλερ ήταν μέλος της χορωδίας του Λάμπαχ, στην Άνω Αυστρία. To 1906, σαν ρομαντικός δεκαεπτάχρονος ξεριζωμένος νεαρός, είχε λουστεί και ξυριστεί για να πάει στην όπερα του Λιντς και να παρακολουθήσει ένα από τα πρώτα έργα του Βάγκνερ, την όπερα Rienzi, η οποία για πρώτη φορά αφύπνισε το alterego του, τον δημαγωγό που κρυβόταν μέσα στον καλλιτέχνη.163 Κατά κάποιο τρόπο, το λιμπρέτο της όπερας αυτής θα γινόταν η προ­ σωπική ιστορία του Χίτλερ. To παραδέχτηκε το 1945 κι απήγγειλε στον Schaub τους στίχους από την όπερα που επιθυμούσε να χαραχτούν στο μαυσωλείο του. H όπερα αυτή περιγράφει την αληθινή ιστορία των Ρω­ μαίων πληβείων που καταπιέζονταν από τους ασυνείδητους nobili (ευγενείς), μέχρι που ο νεαρός γραφέας Rienzi (1313-1354) ορθώνει το ανάστη­ μά του μέσα από το λαό, ένας άγνωστος πολίτης που συνενώνει, απελευ­ θερώνει και οδηγεί τον λαό του με τέτοιο τρόπο, ώστε ακόμη κι οι ίδιοι οι ευγενείς τον ανακηρύττουν αρχηγό τους. «Rienzi, Χάιλ! Ζήτω σε εσένα, τον ρήτορα του λαού!» Αργότερα, οι nobili συνωμοτούν, ακόμη κι οι πιο πιστοί εγκαταλείπουν τον Rienzi, και το χέρι που τον συντρίβει ανήκει σε κάποιον από την τάξη του.

270

DAVID IRVING

O Χίτλερ ένιωσε να ηλεκτρίζεται πρωτακούγοντας το δράμα του Rienzi το 1906: έφυγε από το θέατρο πολύ μετά τα μεσάνυχτα με τον August Kubizek, φίλο του από το σχολείο, και σκαρφάλωσαν σε ένα λό­ φο έξω από το Λιντς. Εκεί, ο Χίτλερ άρχισε ξαφνικά να λέει για μια συμφωνία, που μια μέρα ο λαός θα έκανε μαζί του, για να τους απαλλά­ ξει από την υποδούλωση και να τους οδηγήσει στον κολοφώνα της ελευ­ θερίας. Πέρασε εκείνη τη νύχτα στο ύπαιθρο. O φίλος του, ο Kubizek θα μπορούσε πολύ καλά να τον είχε προκαλέσει, πάλι με στίχους: <
O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

271

-αφού ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ' τον είχε ευχαριστήσει θερμά, όταν ο Χ ίτ­ λερ του εξέφρασε τη λύπη του, για την απώλεια του υποβρυχίου Thetisπως αν μπορούσε μόνο να συναντήσει κάποιον υψηλά ιστάμενο Άγγλο με τον οποίο θα μπορούσε να μιλήσει γερμανικά, θα κατάφερνε να τακτο­ ποιήσει σύντομα όσες διαφορές είχαν απομείνει μεταξύ των χωρών τους. Περί τα τέλη Ιουλίου, τα σημάδια έλεγαν ότι ο Τσάμπερλαιν κι οι σύμ­ βουλοί του προετοιμάζονταν για ένα νέο Μόναχο. Με βρετανική πρωτο­ βουλία, είχαν αρχίσει συνομιλίες ανάμεσα στον sir Horace Wilson, έναν από τους μετριοπαθείς συμβούλους του Τσάμπερλαιν, κι έναν από τους οικονομολόγους επιτελείς του Γκαίρινγκ, τον dr. Helmuth Wohlthat.164 O Wilson είχε προτείνει μια σαρωτική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συμφωνία με τον Χίτλερ, με αντάλλαγμα ορισμένες εγγυήσεις. «Ίσως να είμαι υπέρ το δέον αισιόδοξος», είπε ο Άγγλος, «και ίσως η λύση της πα­ ρούσας κατάστασης να φανεί εξωπραγματική σε πολλούς παρατηρητές. Αλλά είχα την ευκαιρία να μελετήσω τον Φύρερ και πιστεύω ότι ο Φύ­ ρερ, ενεργώντας ως πολιτικός υπέρ της ειρήνης, μπορεί να εξασφαλίσει πολύ μεγαλύτερα επιτεύγματα από αυτά που έχει πετύχει για την οικο­ δόμηση της Μεγάλης Γερμανίας». To χρονοδιάγραμμα του OKW για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ θα έμπαινε σύντομα σε ισχύ: ωστόσο καμιά σημαντική στρατιωτική απόφαση δεν αναμενόταν μέχρι τις 12 Αυγούστου, το Γενικό Επιτελείο είχε όμως απο­ φασίσει ότι η καταλληλότερη ημερομηνία για την επίθεση στην Πολωνία θα ήταν η 25η Αυγούστου, κι ο Χίτλερ θα έπρεπε να αποφασίσει υπέρ ή κατά της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ στις 15 του μηνός. To γεγονός αυτό του έδινε μόλις δυο εβδομάδες καιρό για να πετύχει την υπογραφή του Στάλιν σε ένα σύμφωνο, και κανένας δεν πίστευε ότι ο Ρίμπεντροπ θα κατά­ φερνε να το εξασφαλίσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. «Δεν πι­ στεύω ότι οι συνομιλίες της Μόσχας θα καταλήξουν σε αποτυχία», έγρα­ φε ο Weizsacker στο ημερολόγιό του, στις 30 Ιουλίου. «Αλλά, ούτε και πιστεύω ότι μπορούν να ολοκληρωθούν μέσα στις επόμενες 14 ημέρες, όπως προσπαθούμε τώρα. H συμβουλή μου είναι ότι θα πρέπει να χρησι­ μοποιήσουμε πιο ξεκάθαρη γλώσσα σχετικά με τη μοιρασιά της Πολω­ νίας. O Ρίμπεντροπ προτείνει να μιλήσει στην Μόσχα για μια μοιρασιά των Βαλτικών χωρών, έτσι ώστε βόρεια της Ρίγας να είναι ο Lebensraum. (Ζωτικός Χώρος) της Ρωσίας και νότια από αυτόν, ο δικός μας, αλλά τον συμβούλευσα να μην το επιχειρήσει!» O Χίτλερ εξακολουθούσε να απολαμβάνει το Μπαϋρόυτ - τον ενόχλη­ σαν μόνον οι υποθέσεις των πρωτοπαλίκαρων του Κόμματός του. Στις 25 Ιουλίου, πρόβλεψε στον Γκαίμπελς ότι οι Δημοκρατίες θα οπισθοχω­ ρούσαν σταδιακά μπροστά στην απειλή του πολέμου, κι ότι ακόμη κι η Βαρσοβία θα συντριβόταν με το πρώτο πλήγμα. O Γκαίμπελς περνούσε μια έντονη νευρική κρίση, αλλά για οικογενειακούς λόγους - η γυναίκα

272

DAVID IRVING

του, η Μάγδα, είχε δημιουργήσει έναν αξιοθρήνητο δεσμό με το νεαρό κι όμορφο Karl Hanke, υφυπουργό του στο Υπουργείο Προπαγάνδας. 0 Χίτλερ, και πάλι εξαγριωμένος, συμφιλίωσε το ζευγάρι και απαίτησε να έρθουν μαζί του στην όπερα την άλλη ημέρα. Όμως εκείνη τη βραδιά, κατά ειρωνεία της τύχης, παρουσιαζόταν η αισθηματική όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη, και η κ. Γκαίμπελς σιγόκλαιγε, ενώ ο Χίτλερ κι ο κατάχλωμος Υπουργός της Προπαγάνδας έκαναν ότι δεν έβλεπαν. O Robert Ley, ηγέτης του Εργατικού Μετώπου, βασάνιζε τον Χίτλερ με διαφορετικό τρόπο. Στο κομψό σαλονάκι της frau Winifred Wagner είχε προτείνει ότι στο επόμενο Συνέδριο της Νυρεμβέργης, θα έπρεπε να μην παίξουν οι μπάντες τη συνηθισμένη φανφάρα από την Aida του Verdi, αλλά ένα μικρό κομμάτι που είχε συνθέσει ο ίδιος ο Ley για την περίπτωση. Με σεμνότητα, έπαιξε στο γραμμόφωνο το δίσκο με τη δική του φανφάρα. Αλλά μόλις έσβησαν οι τελευταίες συγχορδίες από αυτήν τη φρικτή μουσική, ο Χίτλερ κοφτά ανήγγειλε: «Θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στην Aidal» ΣΤΟ ΜΠΑΪΡΟΥΤ ο Χίτλερ, κεφάτος, άφησε άναυδο τον Neurath λέγοντας: «Θα μείνετε κατάπληκτος με όσα πρόκειται να σας πω: τι θα λέγατε αν υπογράφαμε μια συμφωνία με την Ρωσία;» O Neurath έμεινε πραγματι­ κά άναυδος, αλλά αντέδρασε ευνοϊκά. 0 Χίτλερ είπε πάλι: «Θα είναι, ίσως, δύσκολο να συμφιλιωθούν οι πιστοί του Κόμματός μου με αυτήν την ενέργεια». O Neurath τον κολάκεψε: «To Κόμμα είναι σαν ζυμάρι στα χέρια σας, μάιν Φύρερ». Ωστόσο, ο Χίτλερ εξακολουθούσε να φοβάται την άρνηση του Σοβιε­ τικού δικτάτορα και στο μεταξύ, ο χρόνος κυλούσε. Στις 2 Αυγούστου, ο Ρίμπεντροπ, ενεργώντας σύμφωνα με τις οδηγίες του Χίτλερ, άφησε τον Σοβιετικό επιτετραμμένο να εννοήσει ότι η Μόσχα και το Βερολίνο έπρε­ πε να καθορίσουν τη μοίρα της Πολωνίας μεταξύ τους, και πρόσθεσε το δελεαστικό δόλωμα ότι δεν θα υπήρχε «κανένα πρόβλημα ανάμεσα στην Βαλτική και την Μαύρη Θάλασσα» που να μην μπορεί να λυθεί μεταξύ τους. O Ρίμπεντροπ τόνισε, ωστόσο, ότι η Γερμανία δεν βιαζόταν, μια επίπλαστη διαβεβαίωση που θα πρέπει να δυσκολεύτηκε πολύ για να την ξεστομίσει, λαμβάνοντας υπόψη το αυστηρό χρονοδιάγραμμα που ήδη είχε επιβάλει ο σχεδιασμός του OKW. To ρολόι είχε κιόλας αρχίσει να κτυπά, αλλά η Μόσχα έδειχνε να μην το ακούει. O Χίτλερ έφυγε από το Μπαϋρόυτ στις 3 Αυγούστου κι αφού περιόδευσε στο στάδιο της Νυρεμβέργης -σαν να μην υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να ματαιώσει την έναρξη της συγκέντρωσης του Κόμματος εκεί, μετά από ένα μήνα- επέστρεψε στο Μόναχο στις 4 του μηνός, με αυτοκίνητο, από την εθνική οδό. Στο διαμέρισμά του εκεί, φόρεσε ένα μαύρο κοστούμι και δέχτηκε στο σαλόνι τον στρατηγό Κάιτελ. O αρχη-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

273

γός του OKW του έφερνε το τελικό χρονοδιάγραμμα για την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ. O Στρατός ήθελε η ημέρα X να είναι η 25η Αυγούστου, καθώς οι βροχές περί τα μέσα Σεπτεμβρίου θα παρεμπόδιζαν τις επιχειρήσεις των αρμάτων μάχης στην Πολωνία χαι θα αποτελούσαν εμπόδιο για την Λουφτβάφε. O Χίτλερ έκανε νόημα στον Κάιτελ και τον επιτελή του ταγματάρχη Bernd von Lossberg165 να καθίσουν στις άνετες πολυθρόνες, και τους εξή­ γησε για άλλη μια φορά, σε μια προσηνή αυστριακή διάλεκτο που μάλ­ λον εξέπληξε τον Lossberg, γιατί ακριβώς το πολωνικό πρόβλημα έπρεπε να τακτοποιηθεί τώρα. Κατηγόρησε τις απερίσκεπτες εγγυήσεις του Τσάμπερλαιν προς την Πολωνία, οι οποίες και σκλήρυναν την αντίσταση της Βαρσοβίας. «Οι κύριοι στο Λονδίνο και το Παρίσι δεν πρόκειται να αναλάβουν καμιά δράση εναντίον μας ούτε αυτήν τη φορά», διαβεβαίωσε τους στρατιωτικούς. Ύστερα, η αβρή αυστριακή του διάλεκτος εξαφανί­ στηκε, μέσα στα διογκούμενα κύματα των γνωστών βραχνών γερμανικών του Χίτλερ: «Θα το φροντίσω κι αυτό. Αυτή η πολωνική σύρραξη δεν θα καταλήξει ποτέ, ποτέ, μα ποτέ σε ευρωπαϊκό πόλεμο». To ίδιο βράδυ γύρισε με αυτοκίνητο στο Μπέργκοφ, κι εκεί θα στηνό­ ταν το σκηνικό των κορυφαίων γεγονότων των επόμενων τριών εβδομά­ δων. ΑΠΟ TO ΛΟΝΔΙΝΟ, τα σημάδια ήταν και πάλι καθησυχαστικά. Στις 4 Αυ­ γούστου, ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν ανέβαλε τις συνεδριάσεις του Κοινοβου­ λίου για δυο μήνες. Ταυτόχρονα, διακινδύνευσε μια παράξενη κίνηση που έπεισε ακόμη περισσότερο τον Χίτλερ ότι η Βρετανία δεν ήταν ακό­ μη έτοιμη για πόλεμο: ο sir Horace Wilson κάλεσε τον πρεσβευτή Herbert von Dirksen να τον επισκεφθεί στο σπίτι του στο Τσέλσι, τονίζο­ ντας ότι θα έπρεπε να πάει με τα πόδια, για να μην προσελκύσει την προσοχή. Στη συνομιλία τους του περιέγραψε μια προσφορά για «μια πλήρη πολιτική μοιρασιά του κόσμου» μεταξύ της Βρετανίας και της Γερμανίας. Av ο Χίτλερ δεχόταν αυτούς τους ύρους, υπέδειξε ο Wilson, τότε η Βρετανία θα ασκούσε πίεση στην Πολωνία να αποδεχτεί τα αιτή­ ματα της Γερμανίας.Έτσι, οι ενοχλητικές βρετανικές εγγυήσεις στην Πο­ λωνία θα γίνονταν ανενεργές. O Ρίμπεντροπ έλαβε, αμέσως μετά, το εκ­ πληκτικό τηλεγράφημα του Dirksen σχετικά με αυτήν τη συνομιλία. O Weizsacker σημείωνε στις 6 του μηνός: «Μυστικές βολιδοσκοπήσεις των διαθέσεων του Τσάμπερλαιν για ένα συμβιβασμό (μέσω του Horace Wilson) αποδεικνύουν ότι ο διάλογος με την Βρετανία θα μπορούσε να διεξαχθεί, αν το επιθυμούσαμε». Ωστόσο, ο Χίτλερ δεν ήταν διατεθειμένος να υποκύψει. Στις 12 και 13 του μηνός δόθηκαν μυστικές οδηγίες στο γερμανικό Τύπο, με τις οποίες απαγορευόταν ακόμη και να αναφέρουν τη φανερή αλλαγή διαθέσεων

18

274

DAVID IRVING

των Βρετανών. «H Βρετανία ξεσήκωσε τους Πολωνούς, και τώρα πρέπει να πληρώσει το τίμημα», ήταν η επίσημη γραμμή που θα έπρεπε να τη­ ρηθεί. Oi δημοσιογράφοι πήραν εντολή να «πειθαρχήσουν απόλυτα» σε αυτές τις εντολές. O Χίτλερ είχε πειστεί ότι οι συνομιλίες της Βρετανίας με τον Στάλιν είχαν φτάσει σε νεκρό σημείο. Έδωσε λεπτομερείς οδηγίες σε έναν Ναζί πράκτορα να περιμένει στο αεροδρόμιο Croydon166 του Λονδίνου, όταν θα γύριζε από τη Μόσχα ο επίσημος Βρετανός διαπραγματευτής William Strang, στις 7 Αυγούστου. H απογοητευμένη έκφραση του Strang πρόδιδε ότι η πρόβλεψη του Χίτλερ ήταν μάλλον σωστή. Στις 9 του μηνός, ο ίδιος ο λόρδος Halifax μίλησε στον Dirksen. Αυτήν τη φορά υποσχέθηκε ότι η Βρετανία ήταν πρόθυμη να «προχωρήσει» πο­ λύ ως προς την ικανοποίηση των αιτημάτων της Γερμανίας. Αλλά η κύ­ ρια επιθυμία του Χίτλερ, τώρα, ήταν να έχει αυτό που αποκαλούσε « μ ι­ κρό του πόλεμο» με την Πολωνία. Αφού ο αρχηγός της Υπηρεσίας Πλη­ ροφοριών του, ο Κανάρης, συσκέφθηκε στις 10 Αυγούστου με τον Κάιτελ και τον Schmundt στο Σάλτσμπουργκ, και κατόπιν με τον Ρίμπεντροπ στο Φουσλ, ο αντισυνταγματάρχης Erwin Lahousen έγραφε στο ημερολό­ γιό του: «Υπαινιγμοί για Σύμφωνο Μη-Επιθέσεως με P .»,167 εννοώντας την Ρωσία. ΣΤΙΣ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ο Χίτλερ διέταξε ο κύριος όγκος της αντι-πολωνικής προπαγάνδας να φτάσει σε ποσοστό «80 τοις εκατό» της ολικής του ισχύος. 'Υστερα από την τήρηση προμελετημένης σιωπής μηνών από το ναζιστικό Τύπο σχετικά με τις πολωνικές «ακρότητες», στις 16 του μη­ νός οι Ναζί δημοσιογράφοι έλαβαν την ακόλουθη μυστική εγκύκλιο: «Ήρθε ο καιρός για τον γερμανικό Τύπο να εγκαταλείψει την επιφυλακτικότητά του». O Γκαίμπελς διέταξε τα «τρομοκρατικά επεισόδια» των Πολωνών να περάσουν από τη δεύτερη στην πρώτη σελίδα. Θα περιγράφονταν με μετριοπάθεια και δεν θα υπήρχε καμιά αναφορά στις εδαφι­ κές διεκδικήσεις της Γερμανίας. O Χίτλερ χρειαζόταν κάποια αξιόπιστα και βάσιμα «επεισόδια» σε έναν απολύτως καθορισμένο τόπο και χρόνο, γιατί έπρεπε να ανταποκριθεί στο αυστηρό χρονοδιάγραμμα του OKW. Δυο διαβολικά σχέδια εί­ χαν ετοιμαστεί, από τον Obergruppenfiihrer των SS, Ράινχαρτ Χάιντριχ,168 «ακολουθώντας τα δοκιμασμένα πρότυπα των δυτικών γειτόνων μας», όπως εξηγούσε στους διοικητές των SS στις 11 του μηνός. Σύμφωνα με το πρώτο, πράκτορές του μεταμφιεσμένοι σε Πολωνούς ακτιβιστές θα κατελάμβαναν τον γερμανικό ραδιοσταθμό στο Γκλάιβιτς, θα εξέπεμπαν μια προκήρυξη και αμέσως θα διέφευγαν. Σύμφωνα με το δεύτερο και πιο πολύπλοκο επεισόδιο, ένας λόχος πολωνόφωνων φανατικών θα στρατολογούνταν ανάμεσα στους εργάτες της Άνω Σιλεσίας και φορώντας

ΟΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

275

πολωνικές στολές, θα «κατελάμβαναν» τις παραμονές της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ ένα γερμανικό τελωνειακό φυλάκιο κοντά στο Χοχλίντεν. Μια στημένη μάχη θα δινόταν με στρατεύματα των SS, ενώ τα πραγματικά πολωνικά στρατεύματα από το φυλάκιο κοντά στο Ρύμπνικ θα παρασύρονταν να πάρουν μέρος στη σύγκρουση από έναν Πολωνό αξιωματικό, που είχε πρόσφατα λιποτακτήσει στην Γερμανία. O αρχηγός της Γκεστά­ πο, Heinrich Miiller, είχε προσθέσει κι αυτός τη μακάβρια ιδέα να απλώ­ σει φρέσκα πτώματα -εκτελεσμένων κατάδικων από το Νταχάου- στο «πεδίο της μάχης», που θα είχαν πάνω τους πραγματικά πολωνικά στρατιωτικά δελτία ταυτότητας. Όταν στις 11 του μηνός ο Χίτλερ μίλησε με τον καθηγητή Carl Burckhardt, Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών στο Ντάντσιχ, είχε προε­ τοιμάσει το έδαφος, υπογραμμίζοντας ότι: «Αν υπάρξει ακόμη και η πα­ ραμικρή πρόκληση, θα συντρίψω την Πολωνία, χωρίς προειδοποίηση, σε τόσο μικρά κομμάτια, που δεν θα έχει απομείνει πια τίποτα από αυ­ τήν». Καυχήθηκε μάλιστα πως, ενώ το 1938 χρειάστηκε να μαστιγώσει τους στρατηγούς του για να δράσουν, αυτήν τη χρονιά έπρεπε να τους συγκρατεί. O Χίτλερ συνέχισε (καθώς θυμόταν ο Burckhardt, χρόνια αρ­ γότερα): «Καθετί που κάνω στρέφεται κατά της Ρωσίας. Av η Δύση εί­ ναι τόσο χοντροκέφαλη ώστε να μην το κατανοεί αυτό, τότε θα αναγκα­ στώ να έρθω σε συμφωνία με τους Ρώσους και να στραφώ ενάντια στη Δύση πρώτα, στρέφοντας μετά όλες μου τις δυνάμεις κατά της ΕΣΣΔ». Την άλλη μέρα, ο Χίτλερ έκανε σχεδόν τις ίδιες δηλώσεις στον κόμη Γκαλεάτσο Τσιάνο, τον Υπουργό Εξωτερικών του Μουσολίνι, λέγοντας ότι σκόπευε να ακολουθήσει τον παλιό τευτονικό δρόμο προς ανατολάς, όπως είχε πει και στον ίδιο τον Ντούτσε πάνω στο κατάστρωμα του θωρηκτού Conte Cavour, τον Μάιο του 1938. OI ΙΤΑΛΟΙ, όμως, εξακολουθούσαν να μην ξέρουν τίποτα για την Επιχεί­ ρηση ΛΕΥΚΗ, το σχέδιο εισβολής στην Πολωνία. Για πρώτη φορά (έγραφε ο Weizsacker στο ημερολόγιό του) θεωρήσαμε τη συμμαχία με τους Ιταλούς ενόχληση, επειδή μέσα στην τελευταία εβδομάδα η πρόθεσή μας (δηλ. του Χίτλερ) για πόλεμο είχε γίνει πολύ ισχυρότερη. 0 Χίμλερ, ο Ρίμπεντροπ κι ο Gauleiter Forster είχαν ο καθένας τους προωθήσει την ιδέα του πολέμου, από τη δική τους πλευρά. 0 Ρίμπεντροπ έδινε εγγυή­ σεις ότι οι Βρετανοί και οι Γάλλοι θα έμεναν ουδέτεροι, φτάνει να εξουδετε­ ρώναμε την Πολωνία μέσα στις πρώτες τρεις ημέρες. Kt αυτό εκείνος το θεω­ ρεί βέβαιο.

O κόμης Τσιάνο έγινε δεκτός στο Μπέργκοφ στις 12 Αυγούστου. H Εύα Μπράουν, απομονωμένη στο πάνω πάτωμα, κόλλησε αργότερα μια σειρά

276

DAVID IRVING

φωτογραφιών στο άλμπουμ της, που δείχνουν τις αστραφτερές λιμουζίνες να φτάνουν, τους φαιοχίτωνες φασίστες ηγέτες να χαιρετούν τον Χ ίτ­ λερ, και μερικούς από αυτούς να κρυφοκοιτάζουν προς το παράθυρό της (σαν μικρό κορίτσι τραβούσε τις φωτογραφίες της και σαν να τους έλε­ γε: «Εδώ πάνω, εδώ υπάρχει κάτι απαγορευμένο. Κοιτάξτε με, εγώ εί­ μαι!») 0 Χίτλερ του διέθεσε ελάχιστο χρόνο, γιατί ελάχιστα συμπαθούσε τον Τσιάνο. Έλεγε στον Schaub ότι αυτός ο Ιταλός «βάζει πολλή μπριγιαντί­ νη κι είναι υπερβολικά κομψευόμενος» για να εμπνέει εμπιστοσύνη. O Χίτλερ μίλησε για τη δύναμη της Γερμανίας και για την εκπληκτικά ευά­ λωτη θέση της Βρετανίας αν γινόταν μια αεροπορική επίθεση. (Αυτά όλα, φυσικά, τα ’λεγε για να τα ακούσουν οι Άγγλοι. Και σε μια σύσκε­ ψη στις 20 Μάίου 1943, θα ’λεγε: «Κάθε μνημόνιο που έστειλα στο Ντούτσε έφτανε αμέσως μετά στην Βρετανία: έτσι του έγραφα μόνο αυ­ τά που ήθελα να μάθουν οπωσδήποτε οι Βρετανοί».) Είναι φανερό ότι ο Χίτλερ «εμπιστευτικά» πληροφόρησε τον Τσιάνο, ότι η Επιχείρηση ΛΕΥ­ ΚΗ θα άρχιζε σε δυο εβδομάδες, επειδή το βρετανικό Υπουργείο Εξωτε­ ρικών το έμαθε αυτό μερικές ημέρες αργότερα. O Τσιάνο έμεινε κατά­ πληκτος. O Χίτλερ τον βεβαίωσε ότι η Δύση δεν θα παρενέβαινε, αλλά δεν του εξήγησε γιατί: η αιτία ήταν το Γερμανο-Σοβιετικό σύμφωνο. Ενώ ακόμη ο Τσιάνο συζητούσε γεμάτος δυσφορία, με τον Χίτλερ στη Μεγάλη Αίθουσα, μια πόρτα άνοιξε διάπλατα και μπήκε βιαστικά ο Walther Hewel.169 Ψιθύρισε κάτι στον Ρίμπεντροπ κι εκείνος πήρε τον Χίτλερ κατά μέρος και του ψιθύρισε: ο Μολότοφ μόλις συμφώνησε κατ’ αρχήν να δεχτεί ένα Γερμανό διαπραγματευτή στην Μόσχα. H διάθεση του Χίτλερ άλλαξε αμέσως. Με ένα πλατύ χαμόγελο κάλεσε τους Φασί­ στες επισκέπτες του να τον συνοδεύσουν στην Αετοφωλιά του. Κατά περίεργο τρόπο, φαίνεται ότι κι ο βαρόνος von Weizsacker δεν ήξερε τίποτα στην αρχή για τα νέα από την Μόσχα. O πιθανότερος λό­ γος είναι ότι ο Weizsacker επικοινωνούσε δολίως με τους πρεσβευτές της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Στις 13 του μηνύς έγραφε: «H δική μου φόρμουλα παραμένει αμετάβλητη: αν η Πολωνία διαπράξει μια πρόκληση τόσο ανόητη, ώστε το Παρίσι και το Λονδίνο να την αναγνωρί­ σουν ως τέτοια, τότε θα μπορέσουμε να την τακτοποιήσουμε. Αλλιώτικα, πρέπει να μείνουμε μακριά... Δεν έχω καταλάβει ακόμη» συνέχιζε ο Weizsaeker κάπως μπερδεμένος στις 14 του μηνός, «τι επέφερε αυτήν την ανατροπή ανάμεσα στο Φουσλ [τη θερινή κατοικία του Ρίμπεντροπ] και στο Μπέργκοφ. Μια εβδομάδα πριν, όλοι τους έκλιναν προς την άποψη ότι οι Δυτικές Δυνάμεις δεν θα εγκατέλειπαν την Πολωνία, οπότε δεν θα μπορούσαμε να την πάρουμε». O Χίτλερ δίσταζε για μερικές ημέρες πριν απαντήσει στην Μόσχα. To χρονοδιάγραμμα όμως του OKW τον πίεζε. Oi σημαντικές αποφάσεις

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

277

έπρεπε να ληφθούν ως τις 15 του μηνός. Oi τελευταίες εκθέσεις της Υπη­ ρεσίας Πληροφοριών έδειχναν ότι η Βρετανία είχε προσφέρει στην Πολω­ νία ένα δάνειο 8.000.000 λιρών κι ότι οι πολωνικές προετοιμασίες για επιστράτευση είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από τις γερμανικές. Στις 14 Αυγούστου, ο Χίτλερ κάλεσε τους τρεις ανώτατους Αρχηγούς του στο Μπέργκοφ170 και τους εξήγησε γιατί η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ ήταν σε ισχύ και γιατί ήταν σίγουρος ότι οι Δυτικές Δυνάμεις δεν θα κήρυτταν τον πόλεμο. O στρατηγός sir Edmund Ironside είχε υποβάλλει μια δηκτι­ κή έκθεση σχετικά με το ετοιμοπόλεμο της Πολωνίας - ο Χίτλερ υπέθεσε ότι ο Τσάμπερλαιν θα τη χρησιμοποιούσε ως άλλοθι για να χαντακώσει τους Πολωνούς. Av η Βρετανία ήταν πραγματικά έτοιμη, θα είχε προ­ σφέρει στην Πολωνία περισσότερα από αυτό το ισχνό δάνειο των 8.000.000 λιρών («Οι Βρετανοί δεν επενδύουν χρήματα σε μια χαμένη υπόθεση») και οι Πολωνοί, με τη, σειρά τους, θα ήταν πιο θρασείς από όσο αποκάλυπταν τελευταία οι υποκλοπές-της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ. 0 Χίτλερ είπε ότι η μόνη του ανησυχία ήταν μήπως οι Βρετανοί τον εξαπατήσουν πάλι, ως προς την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, κάνοντας κάποια προ­ σφορά της τελευταίας στιγμής. Την ίδια ημέρα είπε στους Γκαίρινγκ, Μπράουχιτς και Ραίντερ ότι είχε αφήσει τους Βρετανούς να εννοήσουν πως θα τους προσέγγιζε πάλι, αργότερα, με μια δική του προσφορά αφού θα είχε τελειώσει με την Πολωνία. O Ραίντερ, που εξακολουθούσε να είναι πειραγμένος με την υπόθεση Albrecht, δεν μίλησε, ούτε όμως κι ο Μπράουχιτς. 0 Κανάρης έγραφε στο ημερολόγιό του: «O Αρχηγός του Στρατού δεν πρόλαβε να βγάλει μιλιά». O Χίτλερ έκανε τότε ένα ακόμη βήμα προς τη μοίρα του. Στις 10.53' μ.μ. εκείνη τη βραδιά της 14 Αυγούστου, ο Ρίμπεντροπ τηλεγράφησε αυτές τις δραματικές οδηγίες στην πρεσβεία της Μόσχας: έπρεπε να πληροφορηθεί ο Μολότοφ ότι ο ίδιος ο Ρίμπεντροπ ήταν πρόθυμος να μεταβεί προσωπικά στην Μόσχα. O υφυπουργός του Weizsacker σωστά συλλογιζόταν: «Αν ο Ρίμπεντροπ καταφέρει να κλείσει μια συμφωνία... αυτοί [οι Ρώσοι] θα μας καλέσουν από μόνοι τους να επιτεθούμε στην Πολωνία». Στις 15 του μηνός, ο Χίτλερ ενέκρινε όλες τις προγραμματισμένες ενέργειες σχετικά με την επίθεση κατά της Πολωνίας στις 25 του μηνός. 01 'Ενοπλες Δυνάμεις διατάχθηκαν να θεωρήσουν δεδομένο ότι η Επιχεί­ ρηση ΛΕΥΚΗ θα πραγματοποιούνταν. To Ναυτικό διατάχθηκε να έχει σε ετοιμότητα τα θωρηκτά «τσέπης» Graf Spee και Deutschland, μαζί με 14 υποβρύχια για επιχειρήσεις στον Ατλαντικό. H μεγάλη συγκέντρωση της Νυρεμβέργης ακυρώθηκε μυστικά, για να τεθούν όλα τα τρένα στη διά­ θεση της Βέρμαχτ. Αλλά οι ξένοι διπλωμάτες έμεναν ακόμη με την εντύ­ πωση ότι η συγκέντρωση θα γινόταν.171 Υπάρχουν λιγότερα αποδεικτικά στοιχεία για τις πιο ανορθόδοξες επι­

278

DAVID IRVING

χειρήσεις που σχεδίαζαν η Άμπβερ και τα SS. Είχαν προετοιμάσει επιχει­ ρήσεις κομάντο για να καταληφθούν βασικές γέφυρες, σήραγγες και βιο­ μηχανικά εργοστάσια πίσω από τις πολωνικές γραμμές, ακριβώς την πα­ ραμονή της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ. H Άμπβερ είχε εκπαιδεύσει μια δύναμη εφόδου για να καταλάβει το μήκους 300 μέτρων τούνελ στη Γιαμπλούνκα, πάνω στην κύρια σιδηροδρομική γραμμή Βιέννης-Βαρσοβίας. Av οι Πολωνοί ανατίναζαν τη δίδυμη σήραγγα, θα εμπόδιζαν την είσοδο προς την Νότια Πολωνία της 14ης Στρατιάς του WiDielm List, που τώρα συ­ γκεντρωνόταν στην Σλοβακία. O Χίτλερ επέμενε με έμφαση να υπάρξει σαφής διάκριση ανάμεσα σε αυτές τις «παράνομες» και τις τακτικές γερμανικές στρατιωτικές μονάδες: όταν ο Manstein ζήτησε άδεια να χρη­ σιμοποιήσει τρεις μονάδες εφόδου με πολωνικές στολές κατά τη διάρ­ κεια της επίθεσης της Ομάδας Στρατιών του Νότου, ο Χίτλερ την απέρριψε. Μετά, όταν ο Χίμλερ ζήτησε άδεια να χρησιμοποιήσουν τα SS πο­ λωνικές στολές στην ίδια ακριβώς περιοχή, ο Χίτλερ του έδωσε τις ευλο­ γίες του, στις 17 Αυγούστου, και διέταξε την Άμπβερ να διαθέσει από τα αποθέματά της 150 τέτοιες στολές στον Χάιντριχ γ ι’ αυτόν τον σκοπό171. Στο βόρειο άκρο του πολωνικού μετώπου, ο Χίτλερ σχεδίασε προσω­ πικά μια τυχοδιωκτική επιχείρηση για την κατάληψη δυο στρατηγικών γεφυρών πάνω στον ποταμό Βιστούλα στο Ντιρσάου.172 H ανατολική άκρη της κάθε γέφυρας κατέληγε στα εδάφη του Ντάντσιχ και η δυτική της σε πολωνικό έδαφος, στην Πομερανία. Έχοντας έμμονη ιδέα με τις γέφυρες του Ντιρσάου, ο Χίτλερ μελέτησε αεροφωτογραφίες και μοντέ­ λα τους, και σχεδίασε την επιχείρηση βήμα προς βήμα. Τελικά, συμφώ­ νησε με τους Γκαίρινγκ, Χίμλερ και Μπράουχιτς για μια μεγάλη αεροπο­ ρική επίθεση με βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως εναντίον της πολω­ νικής φρουράς των γεφυρών του τοπικού ηλεκτρικού σταθμού, και του μηχανισμού ανατίναξης των γεφυρών. Αμέσως μετά, θα ακολουθούσε μια επίθεση εδάφους: ένα εμπορικό τρένο θα έφτανε από την Ανατολική Πρωσία, λίγα λεπτά πριν την έναρξη της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ, φορτωμένο με καμουφλαρισμένους σκαπανείς και μονάδες εφόδου, με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Gerhardt Medem. O Χίτλερ προσωπικά του έδωσε οδηγίες. O συγχρονισμός θα είχε αποφασιστική σημασία, καθώς η επίθε­ ση έπρεπε να συμπέσει ακριβώς με τον βομβαρδισμό από την Λουφτβάφε της πολωνικής ναυτικής βάσης στην Γδύνια, που θα ήταν η πρώτη ανοικτή δράση της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ. To παλαιό πολεμικό πλοίο Schleswig-Holstein κινήθηκε προς το Ντάντσιχ. Όταν θα άρχιζε η ΛΕΥΚΗ, το πλοίο θα έπρεπε αμέσως να κανονιο­ βολήσει το πολωνικό οχυρό πυροβολείο που είχε στηθεί (παράνομα) στο Westerplatte, το στενό τμήμα ξηράς που ήλεγχε την είσοδο του λιμανιού. Αναπόφευκτα, οι Ρώσοι άρχισαν να αμφιταλαντεύονται. Μετά από

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

279

επίσημη πρόταση του Μολότοφ, στις 16 Αυγούστου, για ένα σύμφωνο μη επιθέσεως, ο Ρίμπεντροπ πρότεινε αμέσως να επισκεφθεί την Μόσχα, μέσα σε δυο-τρεις ημέρες, για την υπογραφή του. Oi Ρώσοι όμως καθυ­ στερούσαν. Στις 18 Αυγούστου, ο Ρίμπεντροπ τηλεφώνησε στον πρε­ σβευτή του πιέζοντάς τον να επισπεύσει την κατάσταση, λέγοντάς του να κάνει στους Ρώσους τη δελεαστική πρόταση ότι ήταν εξουσιοδοτημέ­ νος να υπογράψει ένα πρόσθετο μυστικό πρωτόκολλο, για κάποια θέμα­ τα τα οποία θα ήταν κωδικοποιημένα, αφού ήταν πολύ ευαίσθητα για δημόσια κατανάλωση. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Μολότοφ έδειχνε απρόθυμος να τον δεχτεί στην Μόσχα πριν τις 26 ή 27 Αυγούστου. Όπως ήξερε καλά ο Ρίμπεντροπ, το χρονοδιάγραμμα του OKW όριζε να εξαπολυθεί η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ μετά τις 25 του μηνός. Oi πολιτικές επιπτώσεις του συμφώνου θα εκμηδενίζονταν αν αυτό δεν υπογραφόταν αρκετά νωρίτερα από αυτήν την ημερομηνία. Στην πραγματικότητα, η κίνηση-Α, η αρχική μεταφορά 220 φορτίων τρένων για τη συγκέντρωση στρατιωτικών εφοδίων και στρατευμάτων στα ανατολικά, είχε ήδη αρχί­ σει. 0 ΧΙΤΛΕΡ θεώρησε ότι ήταν κατάλληλη ευκαιρία για να αναλάβει ένα προσωπικό ρίσκο. «Οι αντίπαλοί μας ακόμη ελπίζουν», κραύγαζε δυο ημέρες αργότερα, «ότι η Ρωσία θα εμφανιστεί ως εχθρός μας, αφού νική­ σουμε την Πολωνία. Αλλά οι αντίπαλοί μας δεν έχουν πάρει υπόψη τους τη δύναμη της πυγμής μου. Oi αντίπαλοί μας είναι μικρά σκουλήκια, τους είδα όλους τους στο Μόναχο!» Στις 20 Αυγούστου, πήρε τη δίχως προηγούμενο, αλλά κολακευτική απόφαση να στείλει ένα προσωπικό ση­ μείωμα στον Στάλιν, ζητώντας του να δεχτεί την παρουσία του Ρίμπε­ ντροπ στη Μόσχα, μετά στις επόμενες τρεις ημέρες. Τρομαγμένος από την ίδια του την τόλμη, ο Χίτλερ δεν μπορούσε στη συνέχεια να συγκρατήσει τη νευρικότητά του. Τηλεφώνησε στον Γκαίρινγκ τις μικρές ώρες. Γρύλιζε ανήσυχος στον Ρίμπεντροπ, λέγοντας ότι τον είχε βάλει στον πειρασμό να εκτεθεί στις μανούβρες της υψηλής διπλωματίας. Αλλά μέσα στο απόγευμα της 21 Αυγούστου, έφτασε η είδηση από την Μόσχα: ο πρεσβευτής του κλήθηκε να επισκεφθεί τον Μολότοφ στις 3 μ.μ. Ακολούθησαν κι άλλες ώρες γεμάτες αγωνία. Τελικά, ο Ρίμπεντροπ έφερε την αναφορά του πρεσβευτή. Ένα χαμό­ γελο φώτισε το πρόσωπο του Χίτλερ. Ένας φωτογράφος κλήθηκε να απαθανατίσει τη στιγμή που ο Φύρερ διάβαζε το τηλεγράφημα: το Κρεμλίνο θα δεχόταν με χαρά τον χερ Ρίμπεντροπ εντός δύο ημερών, όπως είχε ζητήσει ο Χίτλερ. Εορταστική ατμόσφαιρα επικράτησε στο Μπέργκοφ, σαν να είχε κερδηθεί μια μεγάλη νίκη. Ki από μιαν άποψη έτσι ήταν, γιατί όταν το γερ­

280

DAVID IRVING

μανικό ραδιόφωνο διέκοψε το πρόγραμμά του, στις 11.15' μ.μ., για να αναγγείλει στον κόσμο όλο τη μεγάλη είδηση, κανένας δεν μπορούσε να αμφιβάλλει ότι αυτό σήμαινε το τέλος της Πολωνίας. «Τώρα», είπε ο Χίτλερ θριαμβευτικά στους διοικητές του το άλλο πρωί, «τώρα έχω την Πολωνία ακριβώς εκεί όπου την ήθελα!»

O ΧάινριχΧίμλερ επιθεωρεί τους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, στις 25 Απριλίου 1939. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΣΥΜ ΦΩ Ν ΙΑ ME TON ΔΙΑΒΟΛΟ αγριεμένος, υποστήριξε στους υπασπιστές του ότι ήθελε μό­ νο να του επιτραπεί να χάνει τον «Πρώτο Σιλεσιανό Πόλεμό» του, και τίποτα περισσότερο. Θα εξηγούσε στους διοικητές του ότι από τώρα, ο γερμανικός λαός θα έπρεπε να συνηθίσει να πολεμά. H πολωνική εκ­ στρατεία θα ήταν μια καλή εισαγωγή. Στις 18 Αυγούστου, ειδοποίησε τηλεφωνικά τον δρ. Γκαίμπελς στο Βερολίνο να αυξήσει στο έπακρο την προπαγάνδα από την Τρίτη, 22 του μηνός. Με την Πολωνία ολοκληρωτι­ κά απομονωμένη μετά το Γερμανο-Σοβιετικό Σύμφωνο, ο Χίτλερ ήταν ενθουσιασμένος. Τηλεφώνησε στον Γκαίμπελς στις 22 του μηνός κι ο υπουργός του τον συνεχάρη γι’ αυτό το κορυφαίο επίτευγμα. O Χίτλερ εξακολουθούσε να μην έχει σαφή ιδέα για την αλληλουχία των γεγονότων μετά την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, δεν υπήρχε όμως αμφιβολία ότι η Θεά Τύχη θα φρόντιζε γι’ αυτό. To μόνο που θεωρούνταν σίγουρο, ήταν ο μακροπρόθεσμος σκοπός του, ένας σκοπός που τον είχε ήδη εκφράσει στο βιβλίο του Mein Kampf το 1924 και τον οποίο είχε αναπτύξει μυστικά στους Ανώτατους Διοικητές του στις 2 Φεβρουαρίου 1933, στις 5 Νοεμβρίου 1937, στις 28 Μάίου 1938 και πιο πρόσφατα, στις μυστικές ομιλίες του τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο 1939. H Επιχείρηση ΛΕΥKH ήταν απλά ένα ακόμη βήμα προς το 300 χρόνων όνειρο της Γερμανίας για ένα Ράιχ που θα κυβερνούσε την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη κι έτσι, θα κυριαρχούσε στον κόσμο. Ποια μέσα δεν θα ήταν δικαιολογημένα για ένα τέτοιο σκοπό; Την Βρετανία θα την παρηγορούσε και θα την κέρδιζε με χαϊδολογήματα: θα της πρόσφερε τη Βέρμαχτ του για να υπερασπιστεί την εκτεταμένη Αυ­ τοκρατορία της από τις ασιατικές ορδές κι άλλους άρπαγες. Τους άλ­ λους γείτονες της Γερμανίας, ο Χίτλερ θα τους εξαπατούσε, θα τους απειλούσε, θα τους δωροδοκούσε ή θα τους παραπλανούσε. «Σαν άτο­ μο, δεν θα αθετούσα ποτέ τον λόγο μου», θα εξομολογείτο στον Hewel τον Ιούνιο του 1941. «Αλλά αν χρειαστεί για την Γερμανία, τότε θα το έκανα χίλιες φορές!»

Ο

ΧΙΤΛΕΡ,

282

DAVID IRVING

ΧΩΡΙΣ να περιμένει την απάντηση του Στάλιν, είχε ήδη διατάξει από τις 19 του μηνός τους ανώτερους διοικητές του να τον συναντήσουν τρεις ημέ­ ρες αργότερα στο Μπέργκοφ. H πρόσκληση αυτή κυκλοφόρησε από το OKW173 και τόνιζε: « 0 Φύρερ θέλει ιδιαίτερα αυτή η σύσκεψη να παραμείνει απολύτως μυστική και να μη διαρρεύσει ούτε μια λέξη από αυτήν στον ξένο Τύπο». H σύσκεψη θα καλυπτόταν με τη μορφή ενός αθώου πάρτι για τσάι, καθώς τους μισούς θα τους παρελάμβαναν αυτοκίνητα του Χίτ­ λερ από το Σάλτσμπουργκ και τους άλλους μισούς από το Μόναχο. Όλοι τους ήρθαν με πολιτικά. Όταν ο Χίτλερ εμφανίστηκε στη Μεγάλη Αίθουσα, το μεσημέρι της 22 του μηνός, πενήντα περίπου αξιωματικοί ήταν καθισμένοι σε τέσσερις ή πέντε σειρές καθισμάτων - διοικητές Ομάδας Στρατιών και Στρατιάς, οι επιτελείς τους και οι ομόλογοί τους από το ναυτικό και την αεροπορία. Μπροστά καθόταν ο στρατάρχης Γκαίρινγκ, ο οποίος είχε ερμηνεύσει «την πολιτική ενδυμασία» κάπως διαφορετικά από τους άλλους. Φορού­ σε ένα κοντομάνικο πράσινο, δερμάτινο γιλέκο, με χονδρά κίτρινα κου­ μπιά, πάνω από λευκό, μεταξωτό πουκάμισο, ενώ τα ευτραφή κάτω άκρα του καλύπτονταν από μια γκρίζα φουφούλα και ψηλές, γκρίζες κάλτσες. Ένα χρυσό εγχειρίδιο κρεμόταν ανέμελα από μια εξωτική ζώνη ξίφους. O Χίτλερ άπλωσε τις περιληπτικές σημειώσεις του πάνω στο μεγάλο πιάνο, και ξεκίνησε τον πρόλογο της ομιλίας του. Τα επιχειρήματά του ήταν απλά, αλλά πειστικά: η Βέρμαχτ έπρεπε να ξεκινήσει την Επιχείρη­ ση ΛΕΥΚΗ, μια εκστρατεία που δεν έπρεπε να χαθεί. Δεν υπήρχε καλύτε­ ρη στιγμή από την παρούσα. Ούτε αυτός, ούτε ο Μουσολίνι θα ζούσαν για πάντα: «Οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσε να με δολοφονήσει κά­ ποιος εγκληματίας ή τρελός!» Δεν φοβόταν μήπως ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο. H Βρετανία και η Γαλλία μπορεί να εμφανίζονταν απειλητικές, αλλά, στην πραγματικύτητα δεν θα πολεμούσαν.174 Μετά, ο Χίτλερ πε­ ριέγραψε πώς είχε θέσει σε κίνηση τα πράγματα για μια προσέγγιση με τον Στάλιν, με την «ιδιαιτέρως εγκάρδια» υποδοχή που έκανε στον Σο­ βιετικό πρεσβευτή κατά τη δεξίωση της Πρωτοχρονιάς. «Εκείνο το ίδιο βράδυ», είπε, «ο πρεσβευτής μου εξέφρασε τις ευχαριστίες του γι’ αυτό και γιατί δεν αντιμετωπίστηκε σαν δεύτερης κατηγορίας καλεσμένος στη δεξίωση». Δείχνοντας προς το μέρος του Ρίμπεντροπ, ανήγγειλε θριαμ­ βευτικά ότι ο Υπουργός Εξωτερικών θα έπαιρνε το αεροπλάνο για την Μόσχα αμέσως, για να υπογράψει τη συμφωνία. «Τώρα, έχω την Πολω­ νία εκεί όπου την ήθελα!» Τώρα, η Γερμανία δεν θα ήταν πια δυνατό να απομονωθεί, επειδή η ΕΣΣΔ θα την ανεφοδίαζε με όλα τα δημητριακά, κτηνοτροφικά, κάρβουνο, ξυλεία, μόλυβδο και ψευδάργυρο που η χώρα θα χρειαζόταν. «To μόνο που φοβάμαι είναι μήπως κάποιος Schweinehund (ηλίθιος) μου προσφέρει κάποιο μεσολαβητικό σχέδιο!»

ΟΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

283

Ένας μπουφές στήθηκε στις βεράντες. Μετά, ο Χίτλερ μίλησε για άλ­ λη μια ώρα, καθώς τα σύννεφα μιας θύελλας μαζεύονταν έξω από τη με­ γάλη τζαμαρία. Εξόρκισε τους διοικητές να χαλυβδώσουν τα νεύρα τους, ακόμη κι αν η Βρετανία κι η Γαλλία προετοιμάζονταν για πόλεμο. « 0 καθένας κι όλοι σας πρέπει να δράσετε σαν να είχαμε, σε τελική ανάλυ­ ση, να πολεμήσουμε με τις Δυτικές Δυνάμεις». Ήταν ζωτικό να σβήσει κάθε ίχνος ζωής από την Πολωνία175 γρήγορα και, αν χρειαστεί, με σκλη­ ρότητα. «Θα σας προσφέρω προπαγανδιστικά προσχήματα για να εξα­ πολυθεί αυτός ο πόλεμος, είτε γίνουν αποδεκτά, είτε όχι: κανείς μετά δεν θα ζητήσει τον λόγο από τον νικητή, είτε είχε πει την αλήθεια, είτε όχι». 0 Χίτλερ κατέληξε με την έκκληση: «Εγώ έχω κάνει το καθήκον μου. Τώρα, πηγαίνετε κι εσείς να κάνετε το δικό σας!» 0 Γκαίρινγκ σηκώθηκε, σκαρφάλωσε τα τρία χαμηλά σκαλοπάτια με ένα άλμα, και βεβαίωσε τον Χίτλερ ότι η Βέρμαχτ θα έκανε το καθήκον της. 0 Μπράουχιτς αποχαιρέτησε χαμηλόφωνα τους στρατηγούς του με αυτά τα λόγια: «Κύριοι, στις διοικήσεις σας!» Oi πτέραρχοι της Λουφτβά­ φε Milch και Kesselring εμφανίστηκαν με πολύ καλή διάθεση. Μόνον ο Αρχιναύαρχος Ραίντερ πλησίασε για να υπενθυμίσει εν συντομία στο Χίτ­ λερ πόσο ευάλωτο ήταν το εκπαιδευτικό πλοίο με τους δοκίμους του, το οποίο βρισκόταν μόνιμα αγκυροβολημένο στον Κόλπο του Ντάντσιχ. 0 Φύρερ ακούστηκε να του απαντά: «Τ ι σημασία έχει αν βυθιστεί αυτό το σαπιοκάραβο!» 0 Αρχιναύαρχος, ψυχρά του θύμισε ότι ήταν αρκετές εκα­ τοντάδες οι δόκιμοι πάνω σε αυτό το πλοίο. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδε τον Χίτλερ στις τελευταίες ημέρες ειρήνης που απέμεναν. O Ρίμπεντροπ έφυγε το ίδιο απόγευμα για την Μόσχα,176 έχοντας υπό μάλης τις κατ’ ιδίαν οδηγίες του Χίτλερ να υποχωρήσει σε όλα τα αιτή­ ματα των Σοβιετικών, αν χρειαστεί: προκειμένου να εξασφαλίσει την υπογραφή του Μολότοφ, ο Ρίμπεντροπ θα παραιτούνταν από κάθε γερ­ μανικό ενδιαφέρον στη νοτιοανατολική Ευρώπη, «μέχρι και την Κωνστα­ ντινούπολη και τα Στενά των Δαρδανελίων». Εκείνο το βράδυ της 22ας Αυγούστου, ο Χίτλερ επανέλαβε ότι ο μοναδικός του φόβος ήταν μήπως κάποιος ηλίθιος κατάφερνε να τον υποχρεώσει με κάποιες «λεπτές και περίπλοκες προτάσεις» να υποχωρήσει πάλι. Ki ο φόβος αυτός δεν ήταν αβάσιμος: από τις 16 Αυγούστου, οι υποκλοπές της μυστικής υπηρεσίες του Γκαίρινγκ είχαν καταγράψει κάποιες φευγαλέες συζητήσεις μεταξύ του Βρετανού πρεσβευτή και του sir Horace Wilson στο Λονδίνο. O Wilson αναζητούσε απελπισμένα κάποια φόρμουλα που θα έδινε το Ντάντσιχ πίσω στο Ράιχ. Στις 20 Αυγούστου, είχε πει μυστικά στον Γερμανό ακόλουθο Τύπου στο Λονδίνο, ότι ήταν πρόθυμος «να μεταβεί μυστικά στην Γερμανία» αν χρειαζόταν. Αργά το βράδυ της 22ας Αυγούστου, ο Βρετανός πρεσβευτής τηλε­ φώνησε ζητώντας να δει τον Φύρερ την άλλη ημέρα. Είχε να του επιδώ­

284

DAVID IRVING

σει μια προσωπική επιστολή του Βρετανού πρωθυπουργού: «Καθορίζει επακριβώς τη θέση μας», είχε πει ο Henderson, όπως ακουγόταν στη σχετική υποκλοπή. «Πόσο δεσμευόμαστε από τις υποχρεώσεις μας προς τους Πολωνούς και πόσο θα ανταποκριθούμε σε αυτές αν η Πολωνία δε­ χτεί επίθεση». Σύμφωνα με την ίδια υποκλοπή, η επιστολή του Τσάμπερλαιν θα πρότεινε μια περίοδο ειρήνευσης, μέχρι να τακτοποιηθούν τα ζητήματα του Ντάντσιχ και της γερμανικής μειονότητας στην Πολω­ νία. Μέχρι να φτάσει ο Henderson με την επιστολή αυτή στο Μπέργκοφ, το μεσημέρι της 23, ο Χίτλερ είχε ήδη σχεδιάσει μια απάντηση. 0 Weizsacker έγραφε στο ημερολόγιό του: «Σκοπός του Φύρερ ήταν να τρομάξει τη Βρετανική Κυβέρνηση, ώστε να παραιτηθεί από τις εγγυή­ σεις της προς την Πολωνία». Όταν ο Henderson προσπάθησε να εξηγήσει ότι η Βρετανία δεσμευόταν να τιμήσει τις υποχρεώσεις της, ο Χίτλερ του απάντησε άγρια: «Τότε τιμήστε τις! Av προσφέρεις μια λευκή επιταγή, πρέπει να περιμένεις ότι κάποτε θα την εξοφλήσεις». Ζήτησε από τον Henderson να επιστρέψει αργότερα εκείνο το απόγευμα, για να πάρει την απάντησή του προς τον Τσάμπερλαιν. ΠΡΙΝ επιστρέψει, στις 3 μ.μ. ο Henderson τηλεφώνησε στην πρεσβεία του στο Βερολίνο από το Σάλτσμπουργκ. «Ελπίζω να έχω γυρίσει στο Βερολίνο γύρω στις 8 μ.μ.», ανέφεραν οι υποκλοπές ότι είπε. O [Χίτλερ] είναι απολύτως ασυμβίβαστος και ανικανοποίητος, αλλά δεν μπο­ ρώ να πω τίποτα περισσότερο μέχρι να πάρω τη γραπτή απάντηση του. Χ ο ­ ντρικά, τα σημεία που έθεσε, είναι: η Πολωνία προειδοποιήθηκε ότι οποιαδήποτε δράση της κατά της γερμανικής μειονότητας και οποιαδήποτε κίνηση κατά του Ντάντσιχ, συμπεριλαμβανόμενου και του οικονομικού στραγγαλι­ σμού, θα αντιμετωπίζονταν αμέσως. Av η Βρετανία συνεχίσει τα μέτρα κινη­ τοποίησής της, η Γερμανία θα κηρύξει γενική επιστράτευση... Ρώτησα αν αυ­ τό ήταν μια απειλή και μου απάντησε: «Όχι, είναι ένα μέτρο προστασίας».

H γραπτή απάντηση του Χίτλερ έδειχνε αδιαλλαξία. Κατά τη δεύτερη συνομιλία τους εκείνο το απύγευμα, ο Henderson ισχυρίστηκε ότι ήταν απόδειξη των καλών προθέσεων του Τσάμπερλαιν το ότι εξακολουθούσε να αρνείται να πάρει τον Τσώρτσιλ στην κυβέρνησή του. H αντιγερμανική μερίδα των Βρετανών αποτελούνταν κυρίως από Εβραίους και αντιναζιστές, είπε. Όταν έφυγε ο Henderson, ο Weizsacker συνάντησε τον Χίτλερ μόνο και τον προειδοποίησε ότι η Ιταλία έδειχνε χλιαρή ως προς τον πόλεμο, ενώ οι Βρετανοί ήταν δέσμιοι της ίδιας της εξωτερικής πολι­ τικής τους. «H Βρετανία και η Γαλλία είναι υποχρεωμένες να κηρύξουν πύλεμο. Δεν είναι άνθρωποι που μπορείς να διαπραγματευτείς μαζί

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

285

τους, λογικά και συστηματικά, λειτουργούν κάτω από μια ψύχωση, ένα είδος δηλητηρίασης από ουίσκι... Αύριο, ο Τσάμπερλαιν θα συνενώσει ολόκληρο το Κοινοβούλιο στο πλευρό του μόλις αρχίσει να μιλάει για πόλεμο». 0 Χίτλερ διαφώνησε, αν και χλιαρά, επειδή ο Weizsacker ση­ μείωνε την ίδια μέρα: «Εξακολουθεί να θεωρεί ότι μπορεί να κρατήσει τον πόλεμο σε τοπικό επίπεδο, αλλά επίσης λέει, -τουλάχιστον, σήμεραότι είναι ικανός να διεξάγει επίσης ένα γενικό πόλεμο. Μέχρι πρόσφατα, η άποψή του σχετικά με αυτό το θέμα, ήταν πολύ διαφορετική».177 ΜΟΝΟΣ ή με τη συντροφιά των υπασπιστών του, ο Χίτλερ βημάτιζε στις βεράντες του Μπέργκοφ. O Γκαίμπελς είχε φτάσει από το Βερολίνο. « 0 Φύρερ», έγραφε, «μ ε καλωσόρισε πολύ εγκάρδια. Με θέλει μαζί του τις επόμενες λίγες ημέρες. To απόγευμα μου έκανε μια ευρεία επισκόπηση της κατάστασης: η θέση της Πολωνίας είναι απελπιστική. Θα της επιτε­ θούμε με την πρώτη δυνατή ευκαιρία. To πολωνικό κράτος πρέπει να συντριβεί, όπως αυτό των Τσέχων. Δεν θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια. Πιο δύσκολο είναι το ερώτημα αν οι Δυτικές Δυνάμεις θα παρέμβουν. Για την ώρα, κανείς δεν μπορεί να το πει. Εξαρτάται. To Λονδίνο μιλά σκληρότερα από όσο τον Σεπτέμβριο 1938. Γι’ αυτό θα πρέπει να χειρι­ στούμε το θέμα έξυπνα. Για την ώρα, η Βρετανία είναι πιθανόν να μη θέλει πόλεμο. Αλλά δεν μπορεί και να χάσει την αξιοπρέπειά της... H Ιταλία δεν είναι πρόθυμη, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα ενταχθεί με εμάς. Δύσκολα θα έχει άλλη επιλογή». Αργά εκείνο το βράδυ, ο Ρίμπεντροπ ακουγόταν αδύναμα από το τη­ λέφωνο: ο Στάλιν ήθελε να ενταχθούν στη σφαίρα επιρροής του τα μικρά αλλά δίχως πάγο λιμάνια του Λίμπαου και Βίνταου της Λεττονίας. O Χίτλερ έστειλε μια ορντινάντσα να του φέρει έναν παγκόσμιο χάρτη, κι απάντησε ότι η ΕΣΣΔ μπορούσε να τα πάρει. Αργότερα, την ώρα του δείπνου, του έφεραν ένα σημείοψα. O Χίτλερ ενθουσιασμένος πρόσταξε τους ομοτράπεζούς του να σωπάσουν κι ανήγγειλε ότι το σύμφωνο με τον Στάλιν είχε υπογραφεί. Μετά το δείπνο, όλη η συντροφιά βγήκε για περίπατο στις σκοτεινές βεράντες. Πέρα, στην κοιλάδα, ο νυκτερινός ουρανός φωτιζόταν από ένα φαινόμενο που σπάνια παρατηρείται σε αυτά τα νότια πλάτη, μια aurora borealis, την αυγή των βόρειων χωρών, κόκκινη σαν αίμα. O Χίτλερ έμεινε μαζί με τον Γκαίμπελς και τους άλλους ως τις 4 π.μ. μιλώντας για διάφορα θέματα. Είχε αποφασίσει τώρα ότι η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ θα έπρεπε να ξεκινήσει στις 4.30' π.μ. της 26 του μηνός. H δεύτε­ ρη φάση, η κίνηση-Υ, θα άρχιζε (στις 8 μ.μ.): 1.300 βαγόνια φορτηγών τρένων με υλικό και στρατεύματα κινούνταν ανατολικά, και 1.700 προς τα δυτικά. Τα πολεμικά πλοία του Ραίντερ βρίσκονταν κιόλας στα ανοι­ κτά. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ένα γερμανικό μεταγωγικό, το

286

DAVID IRVING

Altmark, έριχνε ήδη άγκυρα στο σημείο συνάντησης με το γερμανικό κα­ ταδρομικό GrafSpee. Ti μπορούσε να πάει στραβά; O Weizsacker έγραφε

στο ημερολόγιό του εκείνο το βράδυ της 24 Αυγούστου: «H Ιταλία φέρεται σαν όλη αυτή η υπόθεση να μην την αφορά... H σκέψη ότι [ο Χίτλερ] μπορεί να πολεμήσει και με τη Δύση τον απασχολεί περισσότερο από όσο υποψιαζόμουν». Στις 3.30' μ.μ. ο Χίτλερ κι ο Γκαίμπελς γύρισαν στο Βερολίνο για να συναντήσουν τον Ρίμπεντροπ, που θα έφτανε στο αεροδρόμιο TempeUiof στις 6.45' μ.μ. από την Μόσχα. Στο Βερολίνο τον περίμεναν σοβαρά νέα: ο Τσάμπερλαιν είχε επαναβεβαιώσει την Βουλή των Κοινοτήτων που είχε επανασυγκληθεί, ότι η Βρετανία σχεδίαζε να τηρήσει τις εγγυήσεις της απέναντι στην Πολωνία, παρ’ όλο το Σύμφωνο της Μόσχας. 0 Χίτλερ ανέλυσε τη θέση αυτή με τους Ρίμπεντροπ, Γκαίρινγκ και Weizsacker. 0 Ρίμπεντροπ ήταν πλημμυρισμένος από τις εντυπώσεις του από το Κρεμλίνο. 0 Στάλιν, είπε, είχε κάνει προπόσεις για το κάθε μέλος της γερμα­ νικής αντιπροσωπείας με τη σειρά. « 0 Στάλιν σας μοιάζει πολύ, μάιν Φύρερ», είπε με ενθουσιασμό ο Ρίμπεντροπ. «Είναι εξαιρετικά ήπιος, και δεν μοιάζει καθόλου με δικτάτορα». Συζήτησαν βιαστικά το θέμα της Ιταλίας. O Χίτλερ αγνοούσε ακόμη κάθε ένδειξη ότι η σύμμαχός του στον Άξονα δεν ήταν και τόσο πρόθυμη για πόλεμο. O μόνος κίνδυνος που ο Χίτλερ θα μπορούσε να παραδεχτεί ήταν ότι οι Ιταλοί μπορούσαν να ισχυριστούν πως τα γεγονότα «είχαν πάρει μια απρόσμενη τροπή». Έτσι, μετά τα μεσάνυχτα, έβαλε τον Ρί­ μπεντροπ να τηλεφωνήσει στον κόμη Τσιάνο για να τον ειδοποιήσει ότι η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ ήταν τώρα έτοιμη να αρχίσει από στιγμή σε στιγμή. Για τον Ρίμπεντροπ και Υον Χίτλερ αυτή η ειδοποίηση ήταν απλά τυπι­ κή: διαβεβαίωσαν τον Τσιάνο ότι το Σύμφωνο της Μόσχας θα απέτρεπε κάθε δυτική παρέμβαση. OTAN ο Χίτλερ ξύπνησε το άλλο πρωί, στις 25 Αυγούστου 1939, στην επίσημη κατοικία του επικρατούσε ήδη συνωστισμός. H Επιχείρηση ΛΕΥKH απείχε τώρα λιγότερο από 24 ώρες. Oi καφέ ναζιστικές στολές κυ­ κλοφορούσαν παντού. Όλοι ήξεραν ότι στις 2 μ.μ. ο Χίτλερ έπρεπε να δώσει την κωδική εντολή, και κανείς από τους οπαδούς του δεν ήθελε να χάσει αυτήν την ιστορική στιγμή. Oi φωτογραφίες δείχνουν τον Μπόρ­ μαν, τον Γκαίμπελς, τον Ρίμπεντροπ και τον Χίμλερ να είναι εκεί. Τα καλώδια των τηλεφώνων σέρνονταν, μπερδεμένα σαν φίδια πάνω στα πανάκριβα χαλιά. O Ρίμπεντροπ υπαγόρευε από το τηλέφωνο μια επίση­ μη επιστολή του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή. O Χίτλερ ζητούσε μια άμεση απάντηση. Γύρω στο μεσημέρι, η απάντηση αυτή δεν είχε έρθει. Όταν ο Χίτλερ ρώτησε το OKW πόσο θα μπορούσε να καθυ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

287

στερήσει την απόφαση της επίθεσης: το Γενικό Επιτελείο συμφώνησε για παράταση μιας ώρας, ως τις 3 μ.μ. O Χίτλερ κάλεσε τον πρεσβευτή Henderson να έρθει στις 1.30' μ.μ. (O Weizsacker παρατηρούσε στο ημε­ ρολόγιό του: «Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στην Καγκελα­ ρία του Ράιχ. Ακόμη γίνονται προσπάθειες να αποκοπούν οι Βρετανοί από τους Πολωνούς».) Στις 12.30' μ.μ. ο αντισυνταγματάρχης Nikolaus von Vormann παρου­ σιάστηκε στον Χίτλερ και ανέλαβε ως σύνδεσμος αξιωματικός. 0 συνταγ­ ματάρχης Ρόμελ παρουσιάστηκε και ανέλαβε διοικητής του Επιτελείου του Φύρερ: ο Χίτλερ τον έστειλε επικεφαλής της επιτελικής ομάδας του στο Μπαντ Πόλτσιν, ένα σιδηροδρομικό σταθμό στην Πομερανία, όπου η Βό­ ρεια Ομάδα Στρατιών του Beck είχε εγκαταστήσει το Στρατηγείο της. O πλοίαρχος von Puttkamer είχε κι αυτός επιστρέψει στην Καγκελαρία. To Ναυαρχείο, ανήσυχο, τον είχε ανακαλέσει από τη δύναμη των καταδρομι­ κών για να τον διορίσει υπασπιστή του ναυτικού. 0 Χίτλερ τον πήρε κατά μέρος για να συζητήσουν τις εμπειρίες του από τα καταδρομικά μέχρι τη 1.15' μ.μ., όταν ο Μπόρμαν ανήγγειλε ότι το γεύμα είχε σερβιριστεί. Δεν είχε προλάβει ο Χίτλερ μαζί με τους εννιά επιτελείς του να καθί­ σουν στο τραπέζι, όταν μια τυμπανοκρουσία από την αυλή ανήγγειλε την άφιξη του sir Nevile Henderson. Επί μια ώρα, μιλώντας με φανερή ειλικρίνεια, ο Χίτλερ εξέθεσε στον πρεσβευτή την τρέλα της Βρετανίας να απεμπολήσει την Αυτοκρατορία της για χάρη των Πολωνών. Συνέχισε με την γνωστή τώρα πια προσφορά του: αφού θα τακτοποιούσε το πο­ λωνικό πρόβλημα, ήταν πρόθυμος να συνάψει συμφωνίες με την Βρετα­ νία, οι οποίες «θα..., αν ήταν αναγκαίο, εξασφάλιζαν για την Βρετανική Αυτοκρατορία τη συμπαράσταση της Γερμανίας, ανεξάρτητα από το πού αυτή η συμπαράσταση θα ήταν απαραίτητη». Πρόσφερε επιμέρους αφο­ πλισμό και υπαινίχθηκε ακόμη πως αν η Βρετανία κήρυσσε έναν «πόλε­ μο ντροπής» για να σώσει τα προσχήματα, δεν θα της κρατούσε κακία. Μόλις θα τελείωνε ο πόλεμος, εκείνος θα επέστρεφε στην αγαπημένη του αρχιτεκτονική. «Δεν είμαι, στ’ αλήθεια, διόλου πολιτικός», είπε. Oi υποκλοπές της υπηρεσίας του Γκαίρινγκ έδειχναν πως ο Henderson δεν ξεγελάστηκε. Ανέφερε κρυπτογραφικά στο Λονδίνο ότι ήταν ξεκάθα­ ρο πως ο Χίτλερ προσπαθούσε να βάλει μια σφήνα ανάμεσα στην Βρετα­ νία και την Πολωνία. H ΕΠΙΣΗΜΗ απάντηση του Μουσολίνι εξακολουθούσε να μην έρχεται, αλλά η μυστική υπηρεσία υπέκλεψε οδηγίες του κόμη Τσιάνο προς τον Ιταλό πρεσβευτή να δει αμέσως τον Ρίμπεντροπ και να τον πληροφορή­ σει για τη δήλωση του Ντούτσε σχετικά με τον πόλεμο: «Αν η Γερμανία επιτεθεί στην Πολωνία και η σύγκρουση παραμείνει τοπική, η Ιταλία θα πρόσφερε στην Γερμανία την απαιτούμενη από αυτήν πολιτική και οικο­

288

DAVID IRVING

νομική βοήθεια». Για τον Χίτλερ, αυτό ήταν ικανοποιητικό. Όταν, στη συνέχεια, ο Attolico ζήτησε επειγόντως ακρόαση, του είπαν να έρθει στις 2 μ.μ. O Attolico χρειάστηκε να περιμένει όσο ο Χίτλερ μιλούσε με τον Henderson. Περιμένοντας πληροφορήθηκε κατεπειγόντως από την Ρώμη ότι οι οδηγίες του είχαν ανακληθεί.178 O Χίτλερ έστειλε ανυπόμονα τον Ρίμπεντροπ να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Τσιάνο. H είδηση από την Ρώμη ήταν πως ο Τσιάνο κι ο Μουσολίνι είχαν φύγει για την πλαζ. Τώρα, η ώρα ήταν 2.45' μ.μ. Είχαν απομείνει μόνον δεκαπέντε λεπτά από την προθεσμία του Γενικού Επιτελείου. O Χίτλερ πέρασε στο δωμά­ τιο μουσικής μαζί με τον Ρίμπεντροπ κι έκλεισαν την πόρτα πίσω τους. Ύστερα από δεκαπέντε λεπτά, ο Χίτλερ αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο την απάντηση του Ντούτσε. Στις 3.02' μ.μ.,179 χλωμός, αλλά κατά τα άλλα ήρεμος, άνοιξε την πόρτα και ανήγγειλε στους συ­ νωστισμένους γύρω του: «H Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ αρχίζει!» Έτσι, η επίθεση θα άρχιζε το άλλο πρωί. To ειδικό τρένο του Χίτλερ, Amerika,m ετοιμάστηκε στο σταθμό Anhalt και τον περίμενε. Τηλεγραφή­ ματα στάλθηκαν προς όλους τους βουλευτές του Ράιχσταγκ καλώντας τους σε μια επείγουσα συνεδρίαση, στις πέντε του επόμενου πρωινού. Oi δημόσιες τηλεφωνικές γραμμές προς Λονδίνο και Παρίσι διεκόπησαν. Από το Επιτελείο του Μπράουχιτς, το σύνθημα τηλεγραφήθηκε στις 3.02' μ.μ., τηλετυπώθηκε, τηλεφωνήθηκε, και ανατυπώθηκε. To καμουφλάζ αφαιρέθηκε, οι μηχανές ελέγχθηκαν, οι κάσες με τα πυρομαχικά ανοίχτη­ καν: στις 8.30" εκείνο το βράδυ, θα άρχιζε η προέλαση προς τα πολωνι­ κά σύνορα. ΜΙΑ, ΔΥΟ ώρες πέρασαν. Ξαφνικά, ένα από τα τηλέφωνα χτύπησε: μια φωνή είπε ότι η βρετανική κυβέρνηση θα επικύρωνε στην πράξη τη συμ­ φωνία της με την Πολωνία το ίδιο βράδυ. H είδηση ερχόταν από το γρα­ φείο Τύπου. O Ρίμπεντροπ πίεσε τον Χίτλερ να σταματήσει την επίθεση, αλλά ο Χίτλερ δεν ήταν ερασιτέχνης, Ήξερε ότι ένας στρατός μοιάζει με ασχημάτιστο και απρόβλεπτο ζώο με πολλά μυαλά και πολλά νύχια. Κάλεσε τον συνταγματάρχη Schmundt κι αυτός τηλεφώνησε στο στρατη­ γό Κάιτελ, κι ο Κάιτελ αναζήτησε τον στρατηγό φον Μπράουχιτς, αλλά δεν τον έβρισκαν πουθενά. O Schmundt άρπαξε το χρονοδιάγραμμα του OKW, το ξεφύλλισε κι έγιναν οι υπολογισμοί. Όλα έδειχναν ότι υπήρχε ακόμη καιρός. Ενώ ακόμη συζητούσαν, γύρω στις 6 μ.μ., ο Ιταλός πρεσβευτής μπήκε βιαστικά μέσα. Έφερνε μαζί του άλλη μια «βόμβα», την απάντηση από τη Ρώμη. O Μουσολίνι έθετε τόσο φοβερούς όρους για την παροχή οποιασδήποτε βοήθειας εκ μέρους της Ιταλίας, -λόγου χάρη, «άμεσες παρα­ δόσεις πολεμικού υλικού και πρώτων υλών από την Γερμανία»- και χρη­ σιμοποιούσε μια τέτοια γλώσσα («Θεωρώ ότι είναι απόλυτο καθήκον

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

289

μου, ως πιστός φίλος να σας πω όλη την αλήθεια...»), ώστε ο Χίτλερ μπορούσε μονάχα να θεωρήσει αυτήν την απάντηση μια μίζερη άρνηση. Είπε βραχνά στον συνταγματάρχη von Vormann: «Πονηροί! Αυτό πρέπει να γίνουμε τώρα. Πονηροί σαν αλεπούδες!» Είχε μείνει κατάπληκτος. 0 Γκαίμπελς τον είδε συνοφρυωμένο να συλλογίζεται όσα είχαν μεσολαβή­ σει. «Είναι ένα άσχημο χτύπημα γι’ αυτόν. Αλλά θα βρει τρόπο να ξεφύγει, ακόμη κι από αυτήν την καταραμένη κατάσταση. Πάντα έβρισκε έναν τρόπο και θα τον βρει κι αυτήν τη φορά». O Χίτλερ διέταξε τον συνταγματάρχη να καλέσει τους αρχηγούς του, τον Μπράουχιτς, τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού και τον Χάλντερ. Αλλά ο Χάλντερ ήταν καθ’ οδόν με όλο το επιχειρησιακό Επι­ τελείο του, που μεταφερόταν από το Υπουργείο Πολέμου της Bendler Strasse στα γραφεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού στο Τσόσεν, έξω από το Βερολίνο. O Μπράουχιτς έφτασε στην κατοικία του Χίτλερ στις 7 μ.μ. Σοβαρός και ψύχραιμος, συμφώνησε ότι η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ μπο­ ρούσε να αναβληθεί. Στην πραγματικότητα, καλοδεχόταν την καθυστέρη­ ση, καθώς θα μπορούσε τώρα να δοθεί έμφαση σε μια σωστά σχεδιασμέ­ νη κινητοποίηση. Τώρα, έλεγε στον Χίτλερ: «Δώστε μου μια εβδομάδα για να ολοκληρώσω την κινητοποίηση, όπως σχεδιάστηκε, και θα έχετε στη διάθεσή σας 100 μεραρχίες. Εξάλλου, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα κερ­ δίσετε χρόνο για πολιτικούς χειρισμούς». Και υποσχέθηκε: «Μπορώ να σταματήσω τον στρατό πριν χτυπήσει τα σύνορα στις 4.30' π.μ.». Στις 7.45' μ.μ. ο Vormann στάλθηκε με αυτοκίνητο να διαβιβάσει τη γραπτή διαταγή «Α λτ!» προσωπικά στον ίδιο τον Χάλντερ. Όταν ο Χ ίτ­ λερ τηλεφώνησε στον Γκαίρινγκ, ο στρατάρχης τον ρώτησε για πόσο διά­ στημα λογάριαζε να αναβάλει την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ. O Χίτλερ απάντη­ σε, πολύ χαρακτηριστικά: «Θα πρέπει να δω αν μπορούμε να εκμηδενί­ σουμε αυτήν τη βρετανική επέμβαση». O Γκαίρινγκ αμφέβαλε: « Σ τ ’ αλήθεια, νομίζετε ότι τέσσερις ή πέντε ημέρες θα αλλάξουν τα πράγματα τόσο πολύ;»181 O ΧΙΤΛΕΡ εμφανίστηκε στον κάτω όροφο δείχνοντας πιο ανακουφισμέ­ νος, στις 26 Αυγούστου. Oi ειδήσεις έλεγαν ότι ο Στρατός είχε καταφέρει να σταματήσει την επίθεσή του στην Πολωνία κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή. H διαταγή «Α λτ!» δεν έφτασε μόνο σε μια στρατιωτική περίπο­ λο που είχε κιόλας διεισδύσει στην Πολωνία μόνη της και υπέστη τις συ­ νέπειες. Μια μικρή δύναμη εφόδου πρακτόρων της Άμπβερ, υπό τον υπολοχαγό Herzner, που είχε σταλεί στην Πολωνία πριν από την ώρα μηδέν, για να κρατήσει ανοικτές τις σιδηροδρομικές σήραγγες της Γιαμπλούνκα, δεν στάθηκε δυνατό να ανακληθεί. 'Ενα συγκινητικό μήνυμα έφτασε από τη μονάδα αυτή, ότι τώρα είχε περικυκλωθεί από τακτικά πολωνικά στρατεύματα. 0 Χίτλερ διέταξε τη μικρή μονάδα αυτών των

19

290

DAVID IRVING

ντεσπεράντος να κρατηθούν όσο μπορούσαν περισσότερο. Στο μεταξύ, οι Γερμανοί αποκήρυξαν εν ψυχρώ στις πολωνικές αρχές την ομάδα Herzner, χαρακτηρίζοντάς την ανεύθυνη συμμορία Σλοβάκων. Oi προ­ γραμματισμένες προβοκάτσιες του Χάιντριχ στην Άνω Σιλεσία ανακλήθηκαν την τελευταία στιγμή: τα «πτώματα των Πολωνών» που θα προμή­ θευε το Νταχάου, πήραν αναστολή.182 Στη διάρκεια της νύχτας, ένα τηλεγράφημα είχε φτάσει από τον Γερ­ μανό πρεσβευτή στην Ρώμη. Περιέγραφε με ζωηρές εκφράσεις την αντί­ δραση του Μουσολίνι στις 3.20' μ.μ. της προηγούμενης ημέρας, όταν διάβασε την πρώτη επιστολή του Χίτλερ: ο Ντούτσε είχε «τονίσει με έμ­ φαση» ότι θα στεκόταν, δίχως όρους στο πλευρό του Χίτλερ. Αυτό ταί­ ριαζε με την πρώτη εκδοχή της απάντησής του, όπως υποκλάπηκε από τις μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ. H στάση της Ιταλίας, ωστόσο, είχε αλλάξει θεαματικά. Στις 11.52' π.μ., οι υπηρεσίες υπέκλεψαν μια τηλεφωνική κλήση του Τσιάνο από την Ρώμη στον Attolico στο Βερολίνο183, που υπαγόρευε αυτά που χαρακτη­ ρίζονταν ως αιτήματα του Μουσολίνι από την Γερμανία: 150 πεδινές πυ­ ροβολαρχίες, εκατομμύρια τόνους άνθρακα, χάλυβα και βενζίνης, και απίθανες ποσότητες μολυβδένιου (600 τόνους!), λευκό μέταλλο, ζιρκόνιο και τιτάνιο. To μεσημέρι ήρθαν ο Κάιτελ, ο Μπράουχιτς και ο Γκαίρινγκ. O Κάιτελ διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε καμιά προοπτική από μέρους του OKW να ικανοποιηθούν οι ιταλικές απαιτήσεις. Γύρω στις 10.30' μ.μ. ο Attolico έφερε αυτόν τον κατάλογο. To και­ νούργιο στα αιτήματα του Attolieo ήταν πως όλα αυτά τα υλικά έπρεπε να φτάσουν στην Ιταλία «πριν την έναρξη των εχθροπραξιών». O Attolieo διαβεβαίωσε αυτάρεσκα τον Χίτλερ ότι όλοι αυτοί οι αριθμοί ήταν σωστοί. Στις 2.30' μ.μ. ο Hewel τηλεφώνησε στον πρεσβευτή von Mackensen, στη Ρώμη, προκειμένου να «επαληθεύσει» τους αριθμούς με τον Τσιάνο. O κόμης επέμεινε ότι δεν υπήρχε πιθανότητα λάθους. O Mackensen πήρε τότε εντολή να δει τον Μουσολίνι και να του δείξει τους αριθμούς, μια εντολή που ο πρεσβευτής βρήκε «αινιγματική», αφού υπο­ τίθεται ότι οι αριθμοί αυτοί είχαν δοθεί, κατ’ αρχήν από τον ίδιο τον Ντούτσε. Συγκρατώντας τον θυμό του, ο Χίτλερ άρχισε να υπαγορεύει μια ακό­ μη επιστολή προς τον Μουσολίνι. Έλεγε ότι θα κάνει ό,τι μπορούσε για να ανταποκριθεί στα αιτήματα. Εκεί όπου οι Ιταλοί ζητούσαν μόνο πεδι­ νές πυροβολαρχίες, ο Χίτλερ πρότεινε στο αρχικό σχέδιο της επιστολής να τους ενισχύσει και με στρατιωτικά τμήματα (Abteilungen). O Γκαίρινγκ έμεινε κατάπληκτος και αντέτεινε ότι κάτι τέτοιο ήταν τελείως αδύνατο. O Χίτλερ απάντησε κυνικά: «Δεν με ενδιαφέρει αν θα τα παραδώσουμε πραγματικά όλα αυτά. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να στερήσω από την Ιταλία κάθε δικαιολογία να μην τηρήσει τις υποχρεώσεις της».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

291

Λίγο πριν το γεύμα, ο πτέραρχος Milch έφτασε από το Κάρινχολ. Ήταν αυτός που παρατήρησε εύστοχα ότι η καλής θελήσεως ουδετερότη­ τα της Ιταλίας θα ήταν πολύ προτιμότερη κατά τη διάρκεια της Επιχεί­ ρησης ΛΕΥΚΗ. O Χίτλερ χτύπησε τον μηρό του και το πρόσωπό του φωτί­ στηκε. To περιεχόμενο της επιστολής στάλθηκε τελικά από τηλεφώνου στην Ρώμη στις 3 μ.μ. και αντικατόπτριζε αυτήν την αλλαγή έμφασης: ο Χίτλερ ζήτησε μόνον να κάνει η Ιταλία τις ανάλογες στρατιωτικές κινη­ τοποιήσεις, ώστε να συγκρατήσει κάποιες από τις δυνάμεις της Δύσης. Στο κάτω-κάτω, ποιος χρειαζόταν τη στρατιωτική συμπαράσταση της Ιταλίας; O Μουσολίνι επιβεβαίωσε εκείνο το βράδυ ότι, μια που η Γερμανία δεν μπορούσε να του προμηθεύσει τα υλικά που χρειαζόταν, η ίδια η Ιταλία δεν μπορούσε να συμμετάσχει ενεργά. O Χίτλερ απάντησε με δυο ανώδυνα αιτήματα: ζήτησε από τον φίλο του να μη δώσει στον κόσμο καμιά ένδειξη που να φανερώνει την απογοητευτική στάση της Ιταλίας κι επίσης, Ιταλούς εργάτες για τη βιομηχανία και τις αγροτικές καλλιέρ­ γειες του Ράιχ. O Μουσολίνι συμφώνησε πρόθυμα. Εκείνη την ημέρα, οι μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν μια έκθεση από την ιταλική πρεσβεία του Βερολίνου, περιείχε όσα ο Κανάρης χαιρέκακα είχε πει στον παλιό του φίλο Ιταλό στρατιωτικό ακόλουθο, για το πώς ο Χίτλερ είχε ανακαλέσει την Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, το προηγούμενο βράδυ. O Χίτλερ έστειλε οργισμένος να του φέρουν τον αρχηγό της Υπηρεσίας Πληροφοριών και τον κατσάδιασε γι’ αυτήν την ανεξήγητη φλυαρία του. H ΛΙΠΟΨΥΧΙΑ της Γαλλίας φαινόταν καθαρά από μια επιστολή του πρω­ θυπουργού της, Εντουάρ Νταλαντιέ, την οποία ο Γάλλος πρεσβευτής έφερε στον Χίτλερ στις 7 μ.μ., εκείνο το βράδυ της 26 Αυγούστου: « Ε ί­ στε σαν κι εμένα, ένας στρατιώτης που υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή του μετώπου κατά τον τελευταίο πόλεμο. Θα ξέρετε, όπως κι εγώ, πόση αθλιότητα και κατακραυγή προκάλεσαν οι καταστροφές αυτού του πο­ λέμου στις συνειδήσεις των εθνών, ανεξάρτητα με το πώς τελείωσε...» O πρεσβευτής Coulondre συμπλήρωσε την επιστολή με ένα συγκινητικό λο­ γύδριο ικετεύοντας τον Φύρερ, που είχε χτίσει μια ολόκληρη Αυτοκρατο­ ρία χωρίς αιματοχυσία, να διστάσει πριν χύσει τώρα το αίμα γυναικόπαι­ δων. O Χίτλερ απόμεινε σιωπηλός και τα έβαλε με τον εαυτό του αργό­ τερα, που δεν απάντησε στον Coulondre, πως από τη στιγμή που δεν θα βομβάρδιζε πολίτες, δεν θα μπορούσε κανείς να τον κατηγορήσει ότι έχυσε «αίμα γυναικόπαιδων». O Coulondre τηλεφώνησε στον Νταλαντιέ στο Παρίσι, ότι το μήνυμά του έφτασε σε ώτα μη ακουόντων. O Νταλα­ ντιέ απάντησε: «Τότε, στηρίζομαι στην πίστη μου στο Θεό και στη δύ­ ναμη του Γαλλικού έθνους». (Οι μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν κι αυτήν τη συνομιλία.)184

292

DAVID IRVING

Αντίθετα με τον Σεπτέμβριο 1938, αυτήν τη φορά, οι φωνές κατά του πολέμου185 μειοψηφούσαν. To Γενικό Επιτελείο Στρατού περίμενε με φα­ νερή ανυπομονησία την έναρξη της Επιχείρησης ΛΕΥΚΗ. Τη μόνη φωνή με επιρροή που προειδοποιούσε για τον επερχόμενο κίνδυνο, τη φωνή του Γκαίρινγκ, δεν την πρόσεξε κανείς. O Γκαίρινγκ διατηρούσε επαφές με ανώτερους Βρετανούς αξιωματούχους, με διάφορους ενδιάμεσους κι έναν Σουηδό επιχειρηματία, τον Birger Dahlerus186. Εκείνο το πρωί της 26 Αυγούστου, ο λόρδος Halifax είχε δώσει στον Σουηδό μια επιστολή προς τον Γκαίρινγκ, όπου επιβε­ βαίωνε την βρετανική επιθυμία για ειρηνικό διακανονισμό, αλλά τόνιζε την ανάγκη για ένα μεσοδιάστημα μερικών ημερών. To πνεύμα κατευνα­ σμού εμφανιζόταν ξανά; Χρειαζόταν, λοιπόν, πολύ πονηρή συμπεριφορά. O Χίτλερ ζήτησε από τον Dahlerus να τον συναντήσει και του έδωσε αρ­ κετές προτάσεις για να τις μεταφέρει στο Λονδίνο, όπου τον έστειλε. M,ETA από αυτό έμεινε άγρυπνος, στο σκοτάδι της κρεβατοκάμαράς του στην Καγκελαρία, και συλλογιζόταν αν θα έπρεπε να εφορμήσει τώρα, ή να αναβάλει αυτόν τον πόλεμο για δυο ακόμη χρόνια. To ένστικτό του έλεγε να επιτεθεί τώρα. Φυσικά, οι υποκλοπές έδιναν μόνο ελάχιστες εν­ δείξεις ότι οι Δυτικές Δυνάμεις θα «πουλούσαν» την Πολωνία. Ίσως όμως υπολόγιζαν ότι ο Χίτλερ θα έκανε πάλι πίσω, όπως στις 25 του μη­ νός. Τώρα, ήταν Κυριακή 27 Αυγούστου. Μια αντιαεροπορική πυροβολαρ­ χία ανέλαβε τη φρουρά στο Ξενοδοχείο Adlon, όπου έμεναν οι περισσό­ τεροι βουλευτές του Ράιχσταγκ. Στη διάρκεια της ημέρας, οι Ναζί υπέ­ κλεψαν187 ένα τηλεφώνημα του Holman, γραμματέα του Βρετανού πρε­ σβευτή που απουσίαζε, στο οποίο διαβεβαίωνε έναν Αμερικανό συνάδελ­ φό του ότι ο Henderson πίεζε το Λονδίνο να αποφύγει τον πόλεμο. Αλλά ο Hoknan πρόβλεπε ότι η πολωνική επιθετικότητα θα εξακολουθούσε να είναι εμπόδιο. O Γκαίμπελς ήρθε με τον υφυπουργό του Leopold Gutterer, που φορούσε τη μαύρη στολή του Brigadefiihrer, του ταξίαρχου των SS, είχε φέρει μια μονοσέλιδη έκθεση του Υπουργείου Προπαγάνδας σχετικά με τη γερμανική κοινή γνώμη: ο λαός ήταν ομόθυμα εναντίον του πολέμου. O Χίτλερ έγινε έξαλλος, αλλά ο Χίμλερ υποστήριξε τον Gutterer λέγοντας ότι κι οι εκθέσεις της Γκεστάπο έδειχναν την ίδια απογοητευτική εικόνα. «Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά», έγραφε ο Γκαίμπελς. «Αλλά ο Φύρερ θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση. To ελάχιστο αίτημά μας από την Πολωνία είναι το Ντάντσιχ και μια λωρίδα γης, κατά μήκος του διαδρόμου τους. Όσο για το μέγιστο, αυτό είναι άλ­ λο ζήτημα. O Φύρερ δεν μπορεί να εγκαταλείψει το ελάχιστο αίτημά μας. Και θα βρει τον τρόπο του. Έχει γίνει πια ζήτημα τιμής. Κανένας δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί. O Φύρερ είναι ευτυχής που δεν έχουμε

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

293

πια μοναρχία. H υπόθεση με την Ιταλία κρίθηκε άκρως απόρρητη. Ποινή θανάτου για τυχόν προδοσία». 0 Χίτλερ συνάντησε τους δυσαρεστημένους βουλευτές του Ράιχσταγκ στην σουίτα των πρεσβευτών της Καγκελαρίας, στις 5.30' μ.μ. Όλοι κα­ τάλαβαν ότι είχε περάσει μια άγρυπνη νύχτα. H φωνή του ήταν βραχνή, οι κινήσεις κι οι εκφράσεις του χαλαρές και χωρίς συνοχή. 0 Μπόρμαν σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Για την ώρα, το Ράιχσταγκ δεν θα συνε­ δριάσει. Μετά από μια σύντομη ομιλία προς τους βουλευτές, ο Φύρερ τους έστειλε σπίτι τους».188 O Χίτλερ τους είπε ότι τα πράγματα έδει­ χναν σοβαρά, είχε όμως αποφασίσει να λύσει το Ανατολικό ζήτημα so oder so (έτσι κι αλλιώς). To ελάχιστο αίτημά του ήταν η επιστροφή του Ντάντσιχ και μια λύση για τον Διάδρομο Επικοινωνίας. To μέγιστο ήταν οτιδήποτε θα κέρδιζε με έναν πόλεμο «μ ε τις πιο βάρβαρες κι απάνθρω­ πες μεθόδους». Σαν τον Μεγάλο Φρειδερίκο, ήταν πρόθυμος να διακιν­ δυνεύσει τα πάντα σε αυτό το παιγνίδι. H στάση του Μουσολίνι, είπε, ήταν πάντα ευμενής ως προς τα βέλτιστα συμφέροντά τους. O πόλεμος θα ήταν σκληρός ίσως, ακόμη και χωρίς ελπίδα: «Αλλά, όσο ζω εγώ, δεν πρόκειται να γίνει καν συζήτηση για συνθηκολόγηση». Λυπόταν που αυ­ τό το σύμφωνο με τον Στάλιν είχε παρεξηγηθεί τόσο πολύ. H ΕΣΣΔ δεν ήταν πια μπολσεβικικό κράτος, ισχυρίστηκε, αλλά μια απολυταρχική στρατιωτική δικτατορία όπως η δική τους. Είχε κάνει μια συμφωνία με τον Διάβολο για να διώξει από τη χώρα του τον Βελζεβούλ. «Αν πιστεύ­ ει κανείς από σας ότι κάποια από τις πράξεις μου δεν εμπνεύστηκε από την αφοσίωσή μου προς την Γερμανία, του δίνω το δικαίωμα να με σκο­ τώσει». Oi βουλευτές χειροκρότησαν, αλλά ανόρεχτα. ΣΤΙΣ 28 Αυγούστου 1939, χωρίς καμιά προειδοποίηση, εφαρμόστηκε δελ­ τίο στα τρόφιμα. Oi συνέπειες του φάνηκαν και στο πρόγευμα του ίδιου του Χίτλερ εκείνο το πρωί. Αλλά κατέβηκε κάτω με λαμπρή διάθεση, επειδή είχε μάθει στη διάρκεια της νύχτας ότι ο Σουηδός επιχειρηματίας Dahlerus είχε επιστρέψει από το Λονδίνο με την είδηση ότι οι Βρετανοί εξετάζουν σοβαρά την προσφορά του. O Χίτλερ καυχήθηκε στο Επιτε­ λείο του ότι είχε πετάξει την Βρετανία έξω από το παιχνίδι. Όταν ο Μπράουχιτς ήρθε για αναφορά, ο Χίτλερ δεν κράτησε προ­ σχήματα σχετικά με τη στρατηγική του: θα ζητούσε το Ντάντσιχ, ένα πέ­ ρασμα κατά μήκος του Πολωνικού Διαδρόμου, κι ένα δημοψήφισμα τύ­ που Σάαρ, που θα διαξαγόταν εκεί. H Βρετανία πιθανόν να αποδεχόταν αυτές τις προτάσεις, η Πολωνία θα τις απέρριπτε, και η διάσταση θα ήταν αγεφύρωτη. O Χίτλερ έδωσε εντολή στο Υπουργείο Εξωτερικών να συντάξει επίσημες προτάσεις μέσα σε αυτά τα πλαίσια, για να τις μελε­ τήσει η Βρετανική Κυβέρνηση. Oi προτάσεις -δεκαέξι, συνολικά189- ήταν τόσο μετριοπαθείς, ώστε ένας από τους διπλωμάτες του τις χαρακτήρισε

294

DAVID IRVING

«πραγματικό έγγραφο της Κοινωνίας των Εθνών». 0 Χίτλερ τις διάβασε στον Κάιτελ στην αίθουσα μουσικής. O στρατηγός απάντησε αφελώς: «Τις βρίσκω εκπληκτικά μετριοπαθείς». Στις 3.22' μ.μ. ο Μπράουχιτς τηλεφώνησε στο Γενικό Επιτελείο από την Καγκελαρία, λέγοντας ότι η προσωρινή νέα ημερομηνία ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. 0 συνταγματάρχης von Vormann έγραφε εκείνο το από­ γευμα: « 0 Χίτλερ είναι σε θαυμάσια διάθεση. Είναι βέβαιος ότι μπορού­ με να αναγκάσουμε τη Βρετανία να πάρει τέτοια θέση, ώστε να έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την Πολωνία. Όλοι μαντεύουμε αυτό που θα φέρει πίσω ο Henderson. Απογειώθηκε από το Λονδίνο στις 4.30' μ.μ. Και καμιά ένδειξη δεν έχει φτάσει ως εμάς ακόμη». 0 Henderson ήρθε στις 10.30' μ.μ. O Meissner κι ο Bruckner τον οδή­ γησαν στο γραφείο του Χίτλερ, όπου του παρέδωσε την βρετανική απά­ ντηση στην «προσφορά» του της 25 του μηνός. Δεν ήταν καθόλου αυτό που προσδοκούσε ο Χίτλερ: οι Βρετανοί ανήγγειλαν ότι είχαν λάβει μια «σαφή διαβεβαίωση» από τους Πολωνούς πως ήταν διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν. O Χίτλερ απάντησε ότι εξακολουθούσε να έχει κατά νου να διαπραγματευτεί με την Πολωνία σε «μια λογική βάση» - χωρίς αμφιβολία σκεφτόταν τις προτάσεις των 16 σημείων, που δεν είχε ακόμη αποκαλύψει. Είπε στον Henderson ότι θα εξέταζε την βρετανική απάντη­ ση την επόμενη μέρα. O Henderson τον διαβεβαίωσε: «Χρειασθήκαμε δυο ημέρες για να διατυπώσουμε την απάντησή μας. Δεν βιάζομαι, λοι­ πόν». «Εγώ όμως βιάζομαι», είπε ο Χίτλερ.* Ένα απόσπασμα από το δακτυλογραφημένο ημερολόγιο του Χάινριχ Χίμλερ ρίχνει μια δυσάρεστη δέσμη φωτός στις ομιχλώδεις εσωτερικές διεργασίες που γίνονταν στο μυαλό του Χίτλερ εκείνο το βράδυ: « 0 πρεσβευτής Henderson ήρθε να δει τον Φύρερ στις 10.30' μ.μ. κι έφυγε από την Καγκελαρία στις 11.45' μ.μ. Μετά, ο Γκαίρινγκ, ο Ες, ο Bodenschatz κι εγώ συναντήσαμε τον Φύρερ στην αίθουσα μουσικής. 0 Φύρερ βρισκόταν εκεί με τον Ρίμπεντροπ. Μας είπε το περιεχόμενο της απάντησης των Βρετανών. Ήταν διατυπωμέ­ νη με πολύ ευγενική φρασεολογία, αλλά δεν περιείχε τίποτα πραγματικά ου­ σιαστικό. Γενικά, ο Φύρερ ήταν σε πολύ καλή διάθεση και μιμήθηκε με τον απαράμιλλο τρόπο του τον Henderson, να του αναπτύσσει το θέμα, μιλώντας γερμανικά με βαριά εγγλέζικη προφορά. 0 Φύρερ ύστερα υπέδειξε ότι εμείς πρέπει να συντάξουμε τώρα ένα έγ­ γραφο προς τους Βρετανούς (ή τους Πολωνούς) που θα είναι αριστούργημα

* Σ.τ.Σ.: « 0 Henderson», έγραφε ο von Vormann την άλλη μέρα. «δεν έφερε αυτό που περιμέναμε, έτσι τουλάχιστον λένε. To τι θα ακολουθήσει, κυοφορείται μέσα στο σκοτάδι της μήτρας του μέλλοντος».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

295

διπλωματίας. Θέλει να περάσει την αποψινή νύχτα για να σκεφθεί, επειδή τις καλύτερες ιδέες του τις συλλαμβάνει πάντα τις μικρές ώρες, μεταξύ 5 και 6 το πρωί. Πάνω σε αυτό, ο Γκαίρινγκ ρώτησε: «Μα, Mein Gott, δεν θα κοιμηθείτε λ ί­ γο, ούτε και τώρα;Ή μήπως έχετε πάλι αϋπνίες;» 0 Φύρερ απάντησε ότι λα­ γοκοιμάται λίγο, μεταξύ τρεις και τέσσερις το πρωί κι ύστερα, ξαφνικά ξυ­ πνά και ανακαλύπτει πως η λύση των προβλημάτων βρίσκεται ξεκάθαρη μπροστά στα μάτια του. Μετά, τινάζεται πάνω και σημειώνει μερικά βασικά πράγματα με μολύβι. Δεν ξέρει ούτε κι ο ίδιος πώς συμβαίνει αυτό - το μόνο που ξέρει είναι ότι σε αυτές τις πρωινές ώρες. ό,τι είναι μπερδεμένο ή του περισπά την προσοχή, εξαφανίζεται.

Ήταν σίγουρο, ότι την ώρα που ξύπνησε ο Χίτλερ το επόμενο πρωί στις 29 Αυγούστου, το στρατήγημά του ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό του. Θα «δεχόταν» τις βρετανικές προτάσεις για διαπραγματεύσεις με την Πολω­ νία, αλλά θα έδινε στην Βαρσοβία μόνον μια ημέρα προθεσμία για να στείλει έναν πληρεξούσιο στο Βερολίνο. Ki αυτοί, φυσικά, θα αρνούνταν. Εναλλακτικά, αν συμφωνούσαν, ο Πολωνός θα έπρεπε να φτάσει στις 30 του μηνός και την άλλη ημέρα οι συνομιλίες θα διακόπτονταν, οπότε την 1η Σεπτεμβρίου θα ξεκινούσε η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ, όπως είχε προγραμ­ ματιστεί. Καθώς ένας συνταγματάρχης της Άμπβερ σημείωνε στο ημερο­ λόγιό του, «O Φύρερ είχε πει στον Ρίμπεντροπ, τον Χ ίμλερ, τον Bodenschatz x .a .: “Απόψε, θα σχεδιάσω κάτι διαβολικό για τους Πολω­ νούς, κάτι που θα τους πνίξει” ». 0 Weizsacker, εξίσου καλά πληροφορημένος, έγραφε μετά τις 3 π.μ. στο ημερολόγιό του: « 0 Γκαίρινγκ είχε πει στον Φύρερ: “Ας πάψουμε να προσπαθούμε να σπάσουμε την μπάν­ κα!” και σε αυτό ο Φύρερ απάντησε: “Είναι το μόνο παιχνίδι με χαρτιά που έπαιξα ποτέ, να σπάζω τις μπάνκες” ». H απάντηση που ο Χίτλερ έδωσε στον Βρετανό πρεσβευτή στις 7 μ.μ., αντικατόπτριζε το νέο του στρατήγημα. Έλεγε ότι θα ενέκρινε άμε­ σες διαπραγματεύσεις με την Βαρσοβία, και πως «υπολόγιζε στην άφι­ ξη» ενός Πολωνού πληρεξούσιου την άλλη ημέρα. Θα συμφωνούσε, επί­ σης, ως προς την εγγύηση των νέων συνόρων της Πολωνίας, αλλά μόνο σε συνεργασία με την Σοβιετική Κυβέρνηση. O Henderson αντέτεινε: «Αυτό μοιάζει εξαιρετικά με τελεσίγραφο». O Χίτλερ απάντησε ότι θα χρειάζονταν μόλις 90 λεπτά για να πετάξει ένας Πολωνός στο Βερολίνο από την Βαρσοβία. «Οι στρατιώτες μου με ρωτούν: “ Ναι ή Όχι;” » Σαν υπογράμμιση αυτής της άποψης του Χίτλερ, ο Henderson βρήκε τον Κάι­ τελ να περιμένει έξω από το γραφείο του, καθώς έφευγε. Και ειρωνικά, τον ρώτησε: «Πολύ απασχολημένος σήμερα. Στρατηγέ μου;» Στις 30 Αυγούστου ο Χίτλερ συσκεπτόταν όλο το απόγευμα με τους ανώτατους διοικητές του (εκτός, φυσικά, από τον Ραίντερ που ήταν ακό­

296

DAVID IRVING

μη πειραγμένος από την υπόθεση Albrecht). To χρονοδιάγραμμα του επέτρεπε τώρα μια ανάπαυλα. Ήταν σίγουρος ότι κανένας Πολωνός πλη­ ρεξούσιος δεν θα ερχόταν, ενώ οι υποκλοπές από την βρετανική πρε­ σβεία απεκάλυπταν ότι το Λονδίνο είχε την ίδια άποψη. O Henderson ακούστηκε να παραπονείται στις 11 μ.μ.: «Δεν μπορείτε απλώς να βγά­ λετε έναν Πολωνό αντιπρόσωπο όπως οι ταχυδακτυλουργοί βγάζουν ένα κουνέλι από το καπέλο». Αμέσως μετά τις 5 μ.μ., μια περίεργη έκθεση από τις υποκλοπές των μυστικών υπηρεσιών190 έφτανε στα χέρια του Χίτλερ. To Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών είχε τηλεφωνήσει στον Henderson ότι ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν είχε εντυπωσιαστεί λιγότερο από όσο ο πρεσβευτής του με τις φωνασκίες της Καγκελαρίας του Ράιχ, επειδή «είχε βρεθεί κάποτε κι αυτός εκεί», εξυπονοώντας ότι γνώριζε αυτούς τους ανθρώπους. H Φωνή [μιλώντας από το Λονδίνο] συνέχισε ότι τώρα βρίσκονταν, πραγματι­ κά στο σωστό δρόμο: Αυτοί [οι Γερμανοί] δεν μπορεί να περιμένουν στ’ αλή­ θεια ότι θα καθαρίσουν με αυτήν την υπόθεση και πάλι, καλώντας ανθρώ­ πους κοντά τους, δίνοντάς τους ένα έγγραφο και ζητώντας τους να το υπο­ γράψουν στην αράδα με τις μικρές τελείες. Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγ­ ματα τώρα.

Αυτό ήταν αρκετό: ο Χίτλερ έδωσε εντολή στον Ρίμπεντροπ να διαβάσει τα 16 σημεία των προτάσεων στον Henderson, όταν ήρθε εκείνο το βρά­ δυ, αλλά να μην του παραδώσει, με κανένα τρόπο, το ίδιο το έγγραφο. Στις 10.30' μ.μ. οι μυστικές υπηρεσίες κατέγραψαν τη συνομιλία του αξιωματούχου της βρετανικής πρεσβείας, sir George Ogilvie-Forbes, με τον Attolico, όπου του έλεγε ότι εξακολουθούσαν να πηγαινοέρχονται πάνω-κάτω περιμένοντας το τηλεγράφημα της απάντησης από το Λονδί­ νο. Ακριβώς τα μεσάνυχτα, έφτασε ο Henderson στην Καγκελαρία. Όταν ρώτησε αν οι γερμανικές προτάσεις είχαν συνταχθεί, ο Ρίμπεντροπ του απάντησε αδιάφορα πως ναι, είχαν: όμως τώρα πια ήταν άνευ αξίας, κα­ θώς οι Πολωνοί δεν έστειλαν τον πληρεξούσιό τους. 0 Ρίμπεντροπ του τις διάβασε για να του αποδείξει πόσο «λογικές» ήταν. Τα μεσάνυχτα, ο Χίτλερ τα διηγήθηκε όλα στον Γκαίμπελς: «Οι Βρετανοί», έγραφε αυτός στο ημερολόγιό του, «εξακολουθούν να παριστάνουν τους σκληρούς. Κα­ μιά ένδειξη από την Πολωνία ακόμη. 0 Φύρερ νομίζει ότι πάμε για πό­ λεμο. H λιποταξία της Ιταλίας ωστόσο δεν μας κάνει και πολύ κακό, κα­ θώς η Ιταλία είναι πιο ευάλωτη σε μια επίθεση από τις δυνάμεις της Entante. 0 Φύρερ έχει συντάξει ένα μνημόνιο: το Ντάντσιχ να γίνει γερ­ μανικό, ένα δημοψήφισμα για τον Διάδρομο εντός δώδεκα μηνών, πάνω στη βάση του 1918, το 51 τοις εκατό των ψήφων θα είναι αποφασιστικό.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

297

Oi χαμένοι θα πάρουν μια λωρίδα γης πλάτους ενός χιλιομέτρου κατά μήκος του Διαδρόμου. Τα προβλήματα των μειονοτήτων να εξεταστούν από μια διεθνή επιτροπή. Όταν ωριμάσει ο καιρός, ο Φύρερ θα κοινοποι­ ήσει αυτό το έγγραφο στην παγκόσμια κοινή γνώμη». Μερικά λεπτά αφού έφυγε ο πρεσβευτής Henderson, ο Φύρερ έστειλε να καλέσουν τον συνταγματάρχη Schmundt. Στις 12.30' π.μ. έστειλε και πάλι το κωδικό μήνυμα: «Συσκευάστε την Λ ΕΥ Κ Η ». Ki αμέσως μετά, αποσύρθηκε να κοιμηθεί. ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της επόμενης ημέρας, 31 Αυγούστου, ο Χίτλερ ήταν ήρε­

μος κι έδειχνε σιγουριά. Είχε πάρει την απόφασή του και τίποτα δεν θα μπορούσε να τον πείσει να την αλλάξει. Ot μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ ήξεραν ότι ο Henderson είχε συμβουλεύσει την Πολωνική Πρεσβεία να τηλεφωνήσει στην Βαρσοβία, ζητώντας επείγουσες οδηγίες. Στις 8.30' π.μ. ο Henderson τηλεφωνούσε επειγόντως και πάλι στην πολωνική πρεσβεία, προειδοποιώντας ότι μια αναμφισβήτητα αξιόπιστη πηγή τον είχε πληροφορήσει ότι θα γινόταν πόλεμος αν η Πολωνία δεν έκανε κάποια κίνηση μέσα στις επόμενες δυο-τρεις ώρες. Ωστόσο, ο Πολωνός πρεσβευτής Lipski αρνήθηκε ακόμη και να έρθει στο τηλέφωνο. Αμέσως μετά το μεσημέρι, οι μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν και πα­ ρέδωσαν στον Χίτλερ τις σαφείς οδηγίες της Βαρσοβίας προς τον πρε­ σβευτή της: ο Lipski «δεν έπρεπε να προχωρήσει σε καμιά συγκεκριμένη διαπραγμάτευση», αλλά απλά να παραδώσει ένα ανακοινωθέν της Πο­ λωνικής Κυβέρνησης προς την Κυβέρνηση του Ράιχ. Έτσι, οι Ναζί ήξεραν ότι οι Πολωνοί προσπαθούσαν μόνο να κερδίσουν χρόνο. 0 Lipski κρυβό­ ταν: «Δεν μπορούμε να τον βρούμε πουθενά», κατέγραφε ο Γκαίμπελς, «επ ί ώρες. H Πολωνία φανερά θέλει να κερδίσει χρόνο». 0 Υπουργός Προπαγάνδας ανησυχούσε επειδή ο στρατάρχης Γκαίρινγκ, ανώτατος Αρχηγός της Λουφτβάφε, «εξακολουθούσε να δείχνει σκεπτικισμό», αλ­ λά παρηγορούσε τον εαυτό του, σημειώνοντας στο ημερολόγιό του: « 0 Φύρερ εξακολουθεί να μην πιστεύει ότι θα παρέμβει η Βρετανία. Κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα ακόμη. Τα SS πήραν ειδικές εντολές για τη νύ­ χτα που έρχεται». 0 Γκαίρινγκ συγκάλεσε μια διυπουργική σύσκεψη στο Επιτελείο Επιχειρήσεών του έξω απύ το Πότσνταμ εκείνη την ημέρα. 0 Υπουργός Herbert Backe κατέγραφε: Σήμερα, πάλι στο Επιτελείο Επιχειρήσεων του Γκαίρινγκ... 0 Μπόρμαν αι­ σιόδοξος. 0 Γκ[αίρινγκ] είπε ότι τα πράγματα φαίνονται καλά. Oi Πολωνοί ήθελαν να υπεκφύγουν. Είμαστε αποφασισμένοι. Απόφαση σε 24 ως 48 ώρες. Άσχετα από τους Μουσολίνι-Στάλιν. (0 Γκαίρινγκ) ανέφερε κάτι για

298

DAVID IRVING

μια ανακοίνωση κάποιων θεμάτων, που θα μπορούσε να κρατήσει τους Β ρ ε­ τανούς έξω... Δυστυχώς, χάσαμε το στοιχείο του αιφνιδιασμού, κάτι που θα κοστίσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη [ζωές]. Αλλά κι έτσι, θα έχουμε το πάνω χέρι. [Θα χρειαστεί να υπερασπιστούμε μόνο] τα δυτικά σύνορα και την από αέρα προσέγγιση των ακτών από την Ολλανδία ως τη Δανία (και δυ­ τικά!) Μεγάλος κίνδυνος είναι το Ρουρ. Καθώς τα νέα σύνορα είναι πιο μ ι­ κρά, η γενική επιστράτευση είναι πιθανή, μετά την ήττα της Πολωνίας. Και μετά, ασταμάτητος επανεξοπλισμός κατά της Βρετανίας.

Στις σημειώσεις του συνταγματάρχη von Vormann εκείνης της ημέρας, έχουμε κι άλλες αποδείξεις σχετικά με το τι πίστευε ο Χίτλερ: «O Φύ­ ρερ», έγραφε, «είναι σταθερά πεπεισμένος, ότι η Γαλλία κι η Βρετανία απλά θα επισείσουν την απειλή ενός πολέμου». Τότε, λίγο πριν από τη 1 μ.μ. της 31 Αυγούστου, το OKW κυκλοφόρη­ σε την επίσημη διαταγή του Χίτλερ για την κήρυξη πολέμου. Όταν εμ­ φανίστηκε ο Ρίμπεντροπ λίγο αργότερα, ο Χίτλερ του απεκάλυψε: «Έδωσα τη διαταγή. Κλώτσησα την μπάλα και κυλάει». 0 Υπουργός Εξωτερικών τότε, απάντησε: «Σας εύχομαι καλή τύχη!» 0 Χίτλερ έδωσε εντολή στον Ρίμπεντροπ να «ξεφορτωθεί» τον Πολω­ νό πρεσβευτή, αν ζητούσε ακρόαση. Πραγματικά, μέσα στο απόγευμα, ο Lipski ζήτησε να δει είτε τον Χίτλερ, είτε τον Ρίμπεντροπ. 0 Μπράουχιτς πληροφορήθηκε μέσω του Κανάρη το αίτημα αυτό του Lipski και το είπε στον Χίτλερ. 0 Φύρερ απάντησε στις 4 μ.μ. ότι δεν είχε σκοπό να δει τον Πολωνό, κι επιβεβαίωσε ότι η Επιχείρηση ΛΕΥΚΗ συνεχιζόταν. Όταν τελικά ο Ρίμπεντροπ εδέησε να δεχτεί τον Lipski στις 6 μ.μ., ρώτησε απλώς τον πρεσβευτή αν ήταν εξουσιοδοτημένος να διαπραγμα­ τευτεί. H ακρόαση, η πρώτη μεταξύ διπλωματικών αντιπροσώπων Πολω­ νίας και Γερμανίας από τον Μάρτιο 1939, ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά. Καθώς ο πρεσβευτής έφευγε, όλες οι τηλεφωνικές γραμμές της Πολωνικής Πρεσβείας κόπηκαν. Όλα είχαν διεξαχθεί όπως τα είχε προγραμματίσει ο Χίτλερ. Τρεις ώρες αργότερα, το γερμανικό ραδιόφωνο διέκοψε το πρόγραμμά του για να μεταδώσει τα «απολύτως λογικά» 16 σημεία της προσφοράς στα οποία η Βαρσοβία είχε αρνηθεί να ρίξει έστω και μια ματιά. Στις 10.30' μ.μ. ακούστηκαν από το ραδιόφωνο οι ειδήσεις για τα πρώτα σοβαρά με­ θοριακά επεισόδια, στα οποία συμπεριλαμβανόταν και μια ένοπλη «πολω­ νική» επιδρομή στο σταθμό αναμετάδοσης του Γκλάιβιτς. Άλλες «προκλή­ σεις από μέρους των Πολωνών» αναφέρονταν κοντά στο Κρόυτσμπουργκ και το Χόχλιντεν. Πάνω από 2.000.000 Γερμανοί ήταν τώρα υπό τα όπλα και οι αφοσιωμένοι κι αδιάφθοροι υπάλληλοι της μυστικής υπηρεσίας πλη­ ροφοριών του Γκαίρινγκ συγκέντρωναν ενδείξεις ότι η Δυτική Συμμαχία κατέρρεε. O Coulondre τηλεφώνησε στον Henderson τα σχετικά με την

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

299

επίσκεψη του Lipski στον Ρίμπεντροπ, λέγοντας ότι ο Πολωνός είχε απλά παραδώσει μια διακοίνωση, χωρίς να δεχτεί τις γερμανικές προτάσεις (τις οποίες ο Henderson είχε εξασφαλίσει ανεπίσημα από τον Γκαίρινγκ κατά τη διάρκεια της ημέρας). O Henderson εξερράγη: «Μα τι σημασία έχει! Είναι γελοία όλα αυτά!» Σε άλλη συνομιλία αργότερα, ξέσπασε μία άγρια διένεξη που τέλειωσε με τους δυο πρεσβευτές να κλείνουν απότομα τα τηλέφωνά τους. Στις παραμονές του πολέμου, η Δύση βρισκόταν σε σύγχυση.

Ρίμπεντροπ καί Schaub. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ O ΠΡΩΤΟΣ ΣΙΛΕΣΙΑΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

που ξύπνησε ο Χίτλερ, τα στρατεύματά του είχαν ήδη J- προωθηθεί πολλά μίλια μέσα στην Πολωνία. Είχαν διαβεί σαν θύελλα τα σύνορα στις 4.45' π.μ. εκείνου του πρωινού της 1 Σ επ τεμ­ βρίου 1939, ενώ η Λουφτβάφε είχε βομβαρδίσει τα εχθρικά αεροδρό­ μια και τις αποθήκες εφοδίων. Σε πολλά σημεία, οι καμουφλαρισμένες επιχειρήσεις του Χίτλερ είχαν συναντήσει σθεναρή αντίσταση. Oi υπάλληλοι του πολωνικού σιδηροδρόμου στο ουδέτερο έδαφος του Ντάντσιχ είχαν καταφέρει «να σταματήσουν» τα «εμπορικά τρένα » που ξεκίνησαν από την Ανατολική Πρωσία για τη γέφυρα Ντιρσάου, στο γειτονικό σταθμό Σίμονσντορφ. Την ίδια μέρα, οι άνδρες των SA κατέσφαξαν, σε αντίποινα, αυ­ τούς τους Πολωνούς σιδηροδρομικούς που είχαν παρέμβει. Την ώρα που το τρένο με το κρυφό φορτίο του από άνδρες του γερμανικού μηχανικού και πεζικάριους έφτανε στη γέφυρα του Ντιρσάου, οι πύ­ λες ήταν κλειστές και οι γραμμές μπλοκαρισμένες. H Λουφτβάφε εί­ χε βομβαρδίσει έγκαιρα τους πυροδοτικούς μηχανισμούς στα σημεία που θα ανατινάσσονταν, αλλά γενναίοι Πολωνοί τα είχαν επιδιορθώ­ σει κι έτσι, η ενός μιλίου γέφυρα του Βιστούλα είχε ανατιναχτεί. Μια δεύτερη γέφυρα στο Γκράουντεντς είχε ανατεθεί σε έναν ου­ λαμό της Άμπβερ, του οποίου οι άνδρες δρούσαν ντυμένοι πολιτικά. Αυτοί διείσδυσαν στο πολωνικό έδαφος, μόνο για να συλληφθούν από έναν σχολαστικό και κατενθουσιασμένο Γερμανό υπολοχαγό του Στρα­ τού. Από μακριά, άκουσαν ότι κι αυτή η γέφυρα καταστρεφόταν. Στο ίδιο το Ντάντσιχ, το κτίριο του πολωνικού ταχυδρομείου άντεξε ολόκληρη την ημέρα, ενώ Πολωνοί αξιωματικοί του Στρατού μ ε­ HN ΩΡΑ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

301

ταμφιεσμένοι σε ταχυδρομικούς διεύθυναν την άμυνα. Τριάντα οκτώ Πολωνοί «ταχυδρομικοί» επιβίωσαν της πολιορκίας: όσοι βρέθηκαν να φορούν εσώρουχα του πολωνικού στρατού εκτελέστηκαν. Ήταν ένας σκληρύς πόλεμος «παρανόμων»191 κι από τις δυο πλευρές. Ένας «στρατύς» της Άμπβερ, που συγκροτήθηκε υπό τη διοίκηση δυο λο­ χαγών, των Ebbinghaus και Fleck, και αποτελούνταν απύ εθελοντές, αντάρτες των SA, τα Σουδιτικά Ελεύθερα Σώματα και Γερμανούς και Πολωνούς πράκτορες, διείσδυσε στην Πολωνία στις 3 μ.μ. για να κα­ ταλάβει σιδηροδρομικούς κόμβους, ανθρακωρυχεία, κι εργοστάσια. Την πρώτη ημέρα μόνο, από τους 500 μαχαιροβγάλτες που είχαν συ­ γκεντρώσει, οι δυο λοχαγοί είχαν χάσει 174 άνδρες, ενώ άλλοι 133 ήταν τραυματίες. Όσο για την Γιάμπλουνκα, οι Πολωνοί τώρα είχαν τον χρόνο να ανατινάξουν και τις δυο σιδηροδρομικές σήραγγες. 0 ΧΙΤΛ ΕΡ ντύθηκε εκείνη την ημέρα με μια φαρδιά γκρι στολή εκ­

στρατείας, αφήνοντας πίσω του το χιτώνιο του Κύμματος που φόρε­ σε για τελευταία φορά την προηγούμενη νύχτα. Ξεκίνησε στις δέκα με αυτοκίνητο συνοδευόμενος από τους επιτελείς του, και διέσχισε τους σχεδόν έρημους δρόμους του Βερολίνου κατευθυνόμενος προς την όπερα Kroll, όπου θα μιλούσε στο Ράιχσταγκ. Ένιωθε την ίδια νευρική υπερένταση, όπως κάθε φορά που η μικρή φάλαγγα αυτοκι­ νήτων διέσχιζε το στενό πέρασμα προς την Όπερα, γιατί ήξερε ότι αυτό ήταν ένα από τα ιδανικότερα σημεία του Βερολίνου για επίδο­ ξους δολοφόνους. Καμιά εκατοστή έδρανα μπροστά του ήταν άδεια, αφού οι βουλευτές στα οποία ανήκαν, είχαν καταταγεί μαζί με εκα­ τομμύρια άλλους στη Βέρμαχτ. Στην ομιλία του δήλωσε επίσημα ότι η χώρα ήταν σε πόλεμο με την Πολωνία. Ευχαρίστησε δημόσια τον σύντροφό του Μουσολίνι για την γεμάτη κατανόηση στάση του και την «προσφορά υποστήριξης», πρόσθεσε ύμως ύτι οι Ιταλοί έπρεπε να καταλάβουν πως η Γερμανία δεν χρειαζύταν εξωτερική βοήθεια για αυτόν τον πόλεμο. H ομιλία του ήταν γεμάτη με κούφιες υποσχέσεις: το Δυτικύ Τείχος θα ύριζε πάντα τα σύνορα της Γερμανίας στα δυτικά, το σύμφωνό του με τη Ρωσία εκμηδένιζε κάθε προοπτική να υπάρξει μια σύγκρουση μεταξύ τους. Με μια χειρονομία, δείχνοντας τη στολή του, διακήρυξε: «Δεν θα φορέσω ποτέ κάτι άλλο, μέχρι να νικήσουμε, ποτέ όσο είμαι ζω­ ντανός!» Oi βουλευτές χειροκροτούσαν συχνά, αλλά το χειροκρύτημά τους ακούστηκε εγκάρδιο μόνο όταν ο Χίτλερ ανήγγειλε ότι θα έδινε έναν ιπποτικό πόλεμο. «Θα διεξαγάγω αυτήν την επιχείρηση με τέτοιο τρό­ πο, ώστε τα γυναικόπαιδα να μη γίνουν ποτέ στόχοι, ούτε θύματα». Έ μεινε στο Βερολίνο επειδή πίστευε πως οι ημέρες για διπλωμα­

302

DAVID IRVING

τία δεν είχαν ακόμη εξαντληθεί. Στο Λονδίνο, ο λόρδος Halifax είχε καλέσει το Γερμανό επιτετραμμένο, Theo Kordt, αλλά μόνο για να του παραπονεθεί πως η γερμανική δράση εναντίον της Πολωνίας «δημιούργησε μια πολύ σοβαρή κατάσταση». O Χίτλερ αναθάρρησε. Στις 5.36' μ.μ. οι μυστικές υπηρεσίες είχαν υποκλέψει οδηγίες του Λονδίνου να ειδοποιηθεί το Βερολίνο ότι η Βρετανία θα στεκόταν στο πλευρό της Πολωνίας αν δεν αποσύρονταν τα ναζιστικά στρατεύμα­ τα: δεν οριζόταν όμως προθεσμία για κάτι τέτοιο. O συνταγματάρχης von Vormann, γράφοντας στις 6 μ.μ., παρατηρούσε: «T o μέγα ερώ­ τημα -η Βρετανία θα υποστηρίξει πραγματικά την Πολωνία;- παρα­ μένει ανοικτό». Σχεδόν αμέσως, οι μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν μια απερίσκεπτη παρατήρηση ενός Βρετανού αξιωματούχου της πρε­ σβείας, ότι η διπλωματική διακοίνωση δεν ήταν τελεσίγραφο, αλλά απλά μια προειδοποίηση. ΝΩΡΙΣ στις 2 Σεπτεμβρίου, ο Μουσολίνι έκανε μια προσπάθεια να σταματήσει τη χιονοστιβάδα. Πρότεινε κατάπαυση του πυρός και μια συνδιάσκεψη ειρήνης των Πέντε Δυνάμεων, λέγοντας πως και η Γαλ­ λία πιθανόν συμφωνούσε. Για μερικές ώρες, ο Χίτλερ φαίνεται πως πήρε στα σοβαρά την πιθανότητα κατάπαυσης του πυρός. Σε μια σύσκεψη την ίδια ημέρα, πίεσε τη Βέρμαχτ να καταλάβει όσο μεγα­ λύτερη περιοχή της Πολωνίας μπορούσε κατά τις επόμενες λίγες ημέ­ ρες, και ιδιαίτερα τον Πολωνικό Διάδρομο. Στις 9.20' π.μ. ο στρατιω­ τικός υπασπιστής του τηλεφώνησε στον Ρόμελ να μην περιμένει τον Φύρερ στο στρατηγείο του ούτε εκείνη την ημέρα. Στο μεταξύ, η κατοικία του Φύρερ έσφυζε από αξιωματούχους. 0 Briickner εμφανιζόταν συχνά από το ένα δωμάτιο στο άλλο, ρωτώ­ ντας τον καθένα τι δουλειά είχε εκεί και απέπεμπε με λεπτότητα τους αργόσχολους. 0 συνταγματάρχης von Vormann σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Διάθεση όλο αυτοπεποίθηση». Μέσα σε μια θορυβώδη Βουλή των Κοινοτήτων, ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν είχε επιμείνει ότι οι γερμανικές δυνάμεις πρέπει να αποσυρθούν ολοκληρωτικά από την Πολωνία. Oi μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ κατέγραψαν αυτήν τη δήλωση όταν τηλεγραφήθηκε στην βρετανική πρεσβεία στις 7.50' μ.μ., ενώ υπήρχε κι ένα υστερόγραφο: «Δ είτε τη ­ λεγράφημά μου που ακολουθεί αμέσως». 0 Henderson ακουγόταν να τηλεφωνεί στον Coulondre: «Δεν ξέρω τι θα περιέχει το επόμενο τη ­ λεγράφημα, αλλά μπορώ να το μαντέψω». Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα -ήταν τώρα Κυριακή, 3 Σεπτεμβρίουο Henderson έλαβε το «τηλεγράφημα που ακολούθησε αμέσως». To περιεχόμενό του ήταν αυτό που φοβόταν. «Θα πρέπει να ζητήσετε μια συνάντηση με τον Υπουργό Εξωτερικών στις 9 π.μ. πρωί της Κυρια­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

303

κής. Οδηγίες θα ακολουθήσουν». Όταν ο Χίτλερ διάβασε τη σχετική υποκλοπή, δεν είχε πια αμφιβολίες για το ποιες θα ήταν οι οδηγίες αυ­ τές. H Βρετανία θα έστελνε τελεσίγραφο στο Ράιχ. Στις 2 π.μ. ο Χ ίτ­ λερ διέταξε έναν υπασπιστή του να τηλεφωνήσει στον Ρόμελ, ότι το στρατηγείο του Φύρερ έπρεπε να περιμένει την άφιξή του μέσα σε 24 ώρες. ΣΤΟ Υπουργείο Εξωτερικών, ένας διερμηνέας ανέλαβε το άχαρο καθή­ κον να παραλάβει το βρετανικό τελεσίγραφο από τον Henderson. Στις 11 π.μ. αυτό το τελεσίγραφο εξέπνεε. Στις 11.30' π.μ., ο Henderson είδε τον Ρίμπεντροπ και τον πληροφόρησε ότι η Βρετανία ήταν τώρα σε πόλεμο με το Ράιχ. Δέκα λεπτά αργότερα, οι μυστικές υπηρεσίες άκουσαν την αναφορά της Βρετανικής Πρεσβείας προς το Λονδίνο, που έλεγε ότι ο Ρίμπεντροπ είχε παραδώσει στον Henderson μια απά­ ντηση 11 σελίδων, με την οποία αρνιόταν να δώσει διαβεβαιώσεις ότι τα γερμανικά στρατεύματα θα αποσύρονταν, ενώ κατηγορούσε ανοι­ κτά την Βρετανία: «Ο ι Γερμανοί», έλεγε η υποκλοπή της αναφοράς, «ήταν πολύ ευγενικοί». H αφήγηση του von Vormann για τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, αξίζει να αναφερθεί εδώ: Τώρα, τελικά, το χειρότερο συνέβη!... Δεν είμα ι κανένας δειλός ή ηττο­ παθής, αλλά το μέλλον μού φαίνεται πολύ σκοτεινό. Αυτό ακριβώς ήταν ό,τι δεν θέλαμε. Μέχρι σήμερα το πρωί, η ιδέα ήταν ότι έπαιζαν για να κερδίσουν χρόνο κι ότι θα ανέβαλαν την απόφαση. Ακόμη και σήμερα, ο Φύρερ εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι Δυτικές Δυνάμεις θα δώσουν έναν επίπλαστο πόλεμο, ας πούμε. Γ ι’ αυτό ακριβώς, μου ανέθεσαν να δ ια β ι­ βάσω μια διαταγή στο Στρατό, στη 1.50' μ .μ., να μην αρχίσουμε εμ είς εχθροπραξίες[στα δυτικά]. Δεν μπορώ να συμμεριστώ αυτό που πιστεύει. Έ χει σχηματίσει λανθα­ σμένη ιδέα για το σθένος των Βρετανών και των Γάλλων.

Oi αμφιταλαντεύσεις μέσα απύ τις οποίες είχε περάσει η Βρετανία μέχρι να φτάσει σε αυτήν την απόφαση της επίδοσης τελεσιγράφου, έπειθαν τον Χίτλερ για την απροθυμία της να πολεμήσει: αυτά π ερί­ που είπε στον Αρχιναύαρχο Ραίντερ εκείνο το απύγευμα. 0 Ραίντερ σημείωνε μια πικρύχολη ανάλυση αυτής της ημέρας, αρχίζοντας: «Σήμερα άρχισε ένας πόλεμος με την Βρετανία και την Γαλλία, με τις οποίες -κρίνοντας από όλα όσα έλεγε ο Φύρερ μέχρι χθες- δεν θα έπρεπε να πολεμήσουμε πριν από το 1944 π ερίπ ου...» Ki ο Γκαί­ μπελς, επίσης διακατεχόμενος από κάποια ανησυχία, προειδοποιούσε τον Χίτλερ σε ένα μνημόνιο 25 σελίδων με τίτλο «Σκέψ εις πάνω στην

304

DAVID IRVING

Έκρηξη του Πολέμου, 1939»,192 ότι υπήρχε ελάχιστος ενθουσιασμός γ ι’ αυτήν τη νέα σύγκρουση κι ότι η Βρετανία, δηλητηριασμένη από το «Εβραϊκό Κεφάλαιο», θα πολεμήσει μέχρι να πέσει κι ο τελευταίος άνδρας της: «H Βρετανία», τόνιζε, «κυβερνάται από τους γέρους του 1914, που είναι ανίκανοι να σκεφθούν καθαρά ή λογικά εξαιτίας των συμπλεγμάτων μίσους τους». Στην περίπτωση, ωστόσο, που ο Χίτλερ αποδεικνυόταν και πάλι σωστός, ο στρατάρχης Γκαίρινγκ -που δεν θαύμαζε διόλου τον Ρί­ μπεντροπ- ήταν έτοιμος να πετάξει αμέσως για το Λονδίνο. O Χ ίτ­ λερ του απαγόρευσε να εκτεθεί σε τέτοια περιπέτεια. Ξεχνώντας τ ε ­ λείως την παρουσία των συνεργατών του, ο Χίτλερ υπαγόρευσε μια γρήγορη αλληλουχία διακηρύξεων προς τον γερμανικό λαό, προς το Ναζιστικό Κόμμα, και προς τη Βέρμαχτ στα ανατολικά και στα δυτι­ κά. Στις διακηρύξεις αυτές, χαρακτήριζε τους Βρετανούς αιώνια φι­ λοπόλεμους, που σκοπός τους, εδώ και 200 χρόνια ήταν να καθυπο­ τάσσουν οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή Δύναμη έβλεπαν να ισχυροποιείται, σπέρνοντας ψέματα, λιβέλους ή χρησιμοποιώντας απάτες για να το πετύχουν. Δεν ασχολήθηκε με την Γαλλία. Έ ριξε μια γρήγορη ματιά στα δακτυλογραφημένα κείμενα και τα διοχέτευσε στον Τύπο. H γραμματέας του, Christa Schroeder, έγραφε εκείνο το βράδυ σε μια φίλη της: «Προγραμματίζουμε να φύγουμε από το Βερολίνο, σε λίγες ώρες... Όσο για μένα, είμαι έτοιμη να πάω ακόμη και στην Κόλαση με τον Αρχηγό. Av η τύχη μας εγκαταλείψει -κα ι προτιμώ να μην σκέπτομαι αυτό το ενδεχόμενο- τότε, η ίδια μου η ζωή δεν θα έχει πια σημασία για μένα». ENA ΤΕΤΑΡΤΟ του αιώνα πριν, οι στρατιές του Κάιζερ Γουλιέλμου ε ί­ χαν ξεκινήσει για τη μάχη κάτω από τις ζητωκραυγές του πλήθους που στόλιζε τους στρατιώτες με γιρλάντες λουλουδιών, ενώ παιάνι­ ζαν οι μπάντες. Πόσο διαφορετική ήταν η αναχώρηση του Αδόλφου Χίτλερ για το πολωνικό μέτωπο, εκείνη τη νύχτα! Στο σιδηροδρομικό σταθμό Anhalt, ένας μοναχικός σταθμάρχης περίμενε στα κάγκελα για να αποχαιρετήσει αυτόν και το Επιτελείο του. To ειδικό τρένο Amerika περίμενε στην αποκλεισμένη για το κοινό πλατφόρμα, με την ατμομηχανή του να βγάζει πυκνό καπνό, ενώ τα χρωματιστά φανά­ ρια των σινιάλων αντικαθρεφτίζονταν στο μέταλλο των ελαφρών π ε­ δινών πυροβόλων που είχαν τοποθετηθεί σε βαγόνια-πλατφόρμες, εμπρός και πίσω από την αμαξοστοιχία. Στις 9 μ.μ. το μακρύ τρένο ξεχύθηκε από το σταθμό, για τα πεδία των μαχών στην Πολωνία. «Παντοδύναμε Θ εέ», είχε γράψει κάποτε στο Mein Kampf ο Χ ίτ ­ λερ, «ευλόγησε τα όπλα μας, όταν θα έρθει η ώρα, δίκαιος όπως πά-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

305

ντα, κρίνοντας Εσύ ο ίδιος αν αξίζουμε τώρα την ελευθερία μας. Κ ύ­ ριε, ευλόγησε τον αγώνα μας!»

0 dr. Morell. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

20

O Γάλλος πρεσβευτηςΚοϋεή Coulondre αναχωρεί από τοΒερολίνο στις 2 Σεπτεμβρίου 1939, καθώς η χώρα του ετοιμάζεται να κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΜΕΡΟΣIII: O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ ΑΡΧΙΖΕΙ

R I E N Z I : «Έχει έρθει π ια η μέρα, η ώ ρ α ήρθε να εκμηδενίσεις το κακό που ανέχθηκες γ ια χίλια χρ όνια τ ώ ρ α !»

(Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΤ ΒΑΓΚΝΕΡ)

308

DAVID IRVING

u 4*jj> mn ^*¾

6yto^w^i f a i m * y ^ ^ t# *M m A 0 i# ty ,$ t+ i $ k *a i* iW«* y^W M*s> ψφ&Α. - U * * > * + i tju*w v«^yu», -

ψ Α *f^ > A M ^

^ f a J ^ M ^ h d k * U w ^w w >. ^

i.A m wk il^ > 4Y *> *4 tK -V '

^*Jj&Ufe* ir*U*M4A^U4wW & ^ c » >w4 t -^ 4 » « ;» ^ »»»4. *« . &* fo *y Aw**>w »~ «. j%Uw> «*·>» ^ *4 *e 4 K |, 4*fc W ^ i , ^ t^Hrk*M 4**yiU* .SttAt#*l feU *W ^4t4*, ^iW<*^1*>*** i%iA** Λ»*· .*>«% **
U H ^ HH ^u ^***·' *»·* J**"V v * ^ ^ W ^ * f c * ^ A ^ .^ i ^ % v 4 ..^ jJ^WA**· « ^ i **1» · ^*«kt*^MM· ^ ,**%M* γγ%»~„ ^W»‘* » ~ AuA$M*M**bA** M> i o 'W >M^ 4*. ^^***.4w fr**M rt*U»^w U 4wJ^JUn »»<4«Α Λ 4**» ^ M i^ y ^ - ^ H W ^ M ^Wk*wK. IW ^ i.A ^ ■ ^ E*r rnf^ **~^-j * i^jfL . Iψ fπ *ρ iM i . rft *A|,i | , t Y * * * 3 * r* * e ssm ψ τ ψ *ζ $ Γ % *π ψ *φ *Φ *^ κ & τ% Y Y v w ^ m

V ,\ ;i » .A > : ^ A :J . & ,

**W ^

^V ^ -

* ;· . ί * 'l. ‘i K 'l

-

'" ' '^ ' * . ■· ^

M i .' ί

To απόρρητο ημερολόγιο (1939) του Γκαίμπελς, παρέμενε κρυμμένο στα Αρχεία της Μόσχας μέχρι το 1992. Πρώτος ο συγγραφέας το ανακάλυψε και το ερμήνευσε.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΛΕΥΚΗ»

Η

ΕΐΔίΚΗ ΑΜΑΞΟΣΤΟίχίΑ Amerika ήταν σταθμεομένη σε έναν σκονι­

σμένο σιδηροδρομικό σταθμό της Πομερανίας, τριγυρισμένο από καψαλισμένα έλατα, που η μυρωδιά τους απλωνόταν παντού, κι από ξύλινες παράγκες που τις έψηνε η ξηρασία κι ο ήλιος της Κεντρικής Ευρώπης. Ήταν μια βαριά αμαξοστοιχία από 12-15 βαγόνια που τα έσερναν δυο ατμομηχανές. Αμέσως μετά, ακολουθούσαν θωρακισμέ­ να βαγόνια, οπλισμένα με αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20mm. To προσωπικό βαγόνι του Χίτλερ ήταν το πρώτο. Στο σαλόνι υπήρχε ένα μακρόστενο τραπέζι με οκτώ καρέκλες τοποθετημένες γύρω του. Τα τέσσερα υπόλοιπα διαμερίσματα του βαγονιού του Χίτλερ είχαν κα­ ταληφθεί απύ υπασπιστές και υπηρέτες. To νευραλγικύ κέντρο ήταν το «βαγόνι διοίκησης», συνδεδεμένο με το πρώτο, το δικό του. To μισό είχε διαμορφωθεί σε αίθουσα συ­ σκέψεων με έναν επιτραπέζιο χάρτη, και το άλλο μισό ήταν το κ έ­ ντρο επικοινωνιών του Χίτλερ, εξοπλισμένο με τηλέτυπα και ασύρ­ ματα τηλέφωνα. Τις υπόλοιπες δυο εβδομάδες, ο Χίτλερ θα περνού­ σε τις περισσότερες ώρες της ημέρας και της νύχτας, ύταν δεν κοιμύταν, σε αυτό τον ζεστό, περιορισμένο χώρο. Εκεί, ο Κάιτελ σύστησε στον Χίτλερ για πρώτη φορά τον επικεφαλής του γραφείου των επιχειρήσεών του, αντιστράτηγο Άλφρεντ Γιόντλ. Ένα χρόνο νεότερος από τον Χίτλερ, ο Γιόντλ θα ήταν ο κύριος στρατιωτικός σύμβουλός του μέχρι τις τελευταίες ημέρες του πολέμου. Μέσα στο τρένο, όπως και στην Καγκελαρία, κυριαρχούσαν οι κα­ φέ στολές του Ναζιστικού Κύμματος. O Χίτλερ σπάνια παρενέβαινε στη διεξαγωγή της πολωνικής εκστρατείας. Θα εμφανιζόταν στο βα­ γόνι διοίκησης κατά τις 9 π.μ. για να ακούσει την προσωπική αναφο­ ρά του Γιόντλ, σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε εκείνο το πρωί. H πρώτη του ερώτηση προς τον συνταγματάρχη von Vormann αφορούσε πάντα την επικίνδυνη κατάσταση στο Δυτικύ Μέτωπο, επειδή απύ τις 30 γερμανικές μεραρχίες που είχαν μείνει για να κρα­

310

DAVID IRVING

τήσουν τη γραμμή των 300 μιλίων, μόνον οι 12 ήταν ετοιμοπόλεμες και η Γαλλία μπορούσε να επιτεθεί την οποιαδήποτε στιγμή εναντίον τους με τις 110 μεραρχίες της. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο συνταγματάρ­ χης von Vormann γεμάτος δέος193 έγραφε: «Στο μεταξύ, ένας πύλεμος προπαγάνδας έχει ξεσπάσει στη Δύση. Θα αποδειχθεί τελικά, ύτι ο Χίτλερ είχε δίκιο; Λένε ύτι οι Γάλλοι έχουν υψώσει στο Σααρμπρύκεν ένα πανύ που γράφει: Δεν θα ρίξουμε εμ είς την πρώτη τουφεκ ιά ». H Πολωνία κατελήφθη μέσα σε τρεις εβδομάδες. Ούτε η γενναιό­ τητα των στρατιωτών της, ούτε οι υποσχέσεις των συμμάχων της κατύρθωσαν να αποτρέψουν αυτήν τη συντριπτική ήττα. Τα μηχανοκί­ νητα, τα άρματα μάχης και τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα δεν θα έπρεπε κανονικά να είχαν αιφνιδιάσει τους Πολωνούς κι ύμως, έτσι έγινε. Oi μηχανοκίνητες και θωρακισμένες μονάδες του Χίτλερ περικύκλωσαν τα πολωνικά στρατεύματα, ενώ ακόμη συγκεντρώνονταν στα δυτικά του Βιστούλα, όπου είχαν αναπτυχθεί για να βαδίσουν κατά του Βερολίνου, επειδή πίστευαν ότι αυτό το πλήγμα θα προκαλούσε μια αντι-ναζιστική επανάσταση στην Γερμανία. Όσα είχαν σχε­ διαστεί στους χάρτες του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου όλο το κα­ λοκαίρι, έπαιρναν συγκεκριμένη μορφή μέσα στους βαλτύτοπους και στα χωράφια της Πολωνίας τον Σεπτέμβριο 1939. O Χίτλερ άκουγε όσα γίνονταν γύρω του μέσα στο βαγόνι διοίκη­ σης, χωρίς να παρεμβαίνει. H παρουσία του δεν ενοχλούσε τους επ ι­ τελείς του, όπως έγραφε ένας από αυτούς, εκτύς από το γεγονός ύτι δεν μπορούσαν να καπνίσουν μπροστά του - μια απαγόρευση που έπεφτε βαριά για τον ναυτικό υπασπιστή του, ο οποίος κάπνιζε πού­ ρα. H μόνη στρατηγική του παρέμβαση αφορούσε στο σχέδιο ΜΕΓΑΛΗ ΛΑΒίΔΑ, που πρύβλεπε μια ισχυρή εφόρμηση προς το νότο με μηχανο­ κίνητες δυνάμεις από την Ανατολική Πρωσία, πίσω από τον Βιστού­ λα. Είχε επίσης αποπειραθεί να προβάλει βέτο για τους διορισμούς των στρατηγών Johannes Blaskowitz, στη διοίκηση της 8ης Στρατιάς, και Giinther von Kluge στην 4η Στρατιά: δεν ήθελε τον πρώτο, επ ει­ δή θυμόταν ότι σε κάποια γυμνάσια, τρία χρόνια πριν, δεν είχε πα­ ρατάξει τα άρματα μάχης του έτσι όπως θα θεωρούσε καλύτερα ο ίδιος ο Χίτλερ. Αργότερα, ο Χίτλερ θα έβρισκε λάθη στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων από την 8η Στρατιά. To γεγονός προκάλεσε τη μο­ ναδική πραγματική κρίση σε όλη την εκστρατεία. Αλλά η κρίση εμ ­ φανίστηκε ακριβώς εκεί όπου την περίμενε ο Χίτλερ, και είχε προκα­ ταβολικά διατάξει αντίμετρα. ΣΤΙΣ ΟΚΤΩ το πρωί της 4 Σεπτεμβρίου, ο στρατηγός von Beck, διοι­ κητής της Ομάδας Στρατιών του Βορρά, συναντήθηκε με τον Ρόμελ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

311

για να δώσουν αναφορά στον Χίτλερ. Και οι τρεις τους ξεκίνησαν για μια εκτεταμένη περιοδεία στις περιοχές των μαχών. 0 Χίτλερ επέβαινε μιας βαριάς, εξάτροχης Mercedes, ενώ τα μέλη του Επιτελείου και η φρουρά του ακολουθούσαν πάνω σε 6 ύμοια οχήματα. Γύρω στα 70 ή και περισσότερα αυτοκίνητα, γεμάτα με αξιωματούχους του Κόμματος και Υπουργούς, συνωστίζονταν για να εξασφαλίσουν μια θέση πίσω απύ τη φάλαγγα του Φύρερ. Σε κάθε σύντομη στάση, οι στρατηγοί και οι κομματικοί ηγέτες στριμώχνονταν για το ποιος θα πάει πιο κοντά του την ώρα που οι φωτογράφοι έκαναν τη δουλειά τους κι ύστερα, έτρεχαν στα αυτοκί­ νητα, πιέζοντας τους οδηγούς να πλησιάσουν όσο γινόταν περισσότε­ ρο την Mercedes του Φύρερ. Μια φορά, όταν ο Μπόρμαν επιτίμησε άγρια τον Ρόμελ γ ι’ αυτήν την αταξία, ο στρατηγύς του απάντησε πολύ ψυχρά: «Δεν είμαι νηπιαγωγός. Συμμαζέψτε τους εσείς, αν θέ­ λ ετε!» H Βέρμαχτ βάδιζε ήδη ολοταχώς προς βορρά, κατά το Θορν. Αυτά ήταν πεδία ποτισμένα από παλιά με γερμανικό αίμα. Στις 6 του μη­ νός, ο Χίτλερ περιόδευσε το πεδίο της μάχης στο Τούτσελερ Χάιντε, όπου είχε περικυκλωθεί ένα ισχυρό πολωνικό σώμα. (Έχοντας, καθώς φαίνεται, πειστεί ότι τα γερμανικά άρματα μάχης ήταν απλά θωρακι­ σμένα με τενεκέδες, το πολωνικό ιππικό τους είχε επιτεθεί με προτε­ ταμένες λόγχες.) Ένα μήνυμα από τον ασύρματο εκείνο το βράδυ, πληροφορούσε τον Χίτλερ ύτι η Κρακοβία είχε πέσει τώρα σε γερμα­ νικά χέρια. Στις 10 μ.μ. εκείνη τη νύχτα, ο συνταγματάρχης von Vormann τον ενημέρωνε για το Δυτικό Μέτωπο. (O «επίπλαστος πό­ λεμος συνεχίζεται», έγραφε ο ίδιος αργότερα εκείνη την ημέρα. «Μ έ­ χρι τώρα, δεν έχει πέσει ούτε μια τουφεκιά στο Δυτικύ Μέτωπο. Ki από τις δυο πλευρές υπάρχουν τεράστια μεγάφωνα, που γαβγίζουν το ένα στο άλλο, και το καθένα προσπαθεί να κάνει ξεκάθαρο στο άλλο πόσο απίστευτη είναι η συμπεριφορά τους και πόσο ανόητες ε ί­ ναι οι κυβερνήσεις τους».) O Vormann αναφερόταν και στη διάλυση του Πολωνικού Στρατού: «Ό,τι απομένει τώρα, μοιάζει με κυνήγι αγριοκούνελων. Στρατιωτικά, ο πύλεμος έχει τελειώσει». Αστράφτοντας απύ ευχαρίστηση, ο Χίτλερ πήρε το χέρι του συνταγματάρχη μέσα στα δυο του χέρια και το τίναζε πάνω-κάτω. H κατάσταση στα δυτικά έμοιαζε με οπερέτα. Μυστικές ανταλλα­ γές τροφίμων και ποτών γινόταν ανάμεσα στις γαλλικές και στις γερ­ μανικές γραμμές. O Χίτλερ άλλαξε τελείως την τακτική του για να μην προκαλέσει τη βρετανική κοινή γνώμη: όταν ο Γκαίρινγκ του ζήτησε την άδεια να βομβαρδίσει τον Βρετανικό Στόλο, ο Χίτλερ αρνήθηκε και μάλιστα, έγινε έξαλλος όταν η Βρετανία ανήγγειλε στις 4 Σεπτεμ­ βρίου ύτι ένα από τα υπερωκεάνιά της στον Ατλαντικό, το Athinia,

312

DAVID IRVING

τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο. O ναύαρχος Ραίντερ τον διαβεβαίωσε ύτι κανένα από τα λιγοστά τους υποβρύχια δεν βρισκόταν καν κοντά στο υποτιθέμενο ναυάγιο. 0 Χίτλερ υποπτεύθηκε ότι ο Τσώρτσιλ είχε διατάξει ο ίδιος να βυθιστεί το υπερωκεάνιο για να ξε­ σηκώσει την αμερικανική κοινή γνώμη. Ωστόσο, αμέσως μετά, ο Ραί­ ντερ τον πληροφόρησε εμπιστευτικά ότι ένας πλοίαρχος υποβρυχίου είχε παραδεχτεί τον τορπιλισμό. To υπερωκεάνιο ήταν υπό συσκότιση κι έκανε ελιγμούς, είπε ο Ραίντερ. O Χίτλερ συμφώνησε να παραμείνει η αλήθεια μεταξύ τους. OI Ε ΔΑ Φ ΙΚ ΕΣ επιδιώξεις του Χίτλερ στην Πολωνία εξακολουθούσαν να είναι ακαθόριστες. Σε μια μυστική ομιλία προς τους στρατηγούς του, στις 22 Αυγούστου, είχε θέσει ως στόχο του «την εκμηδένιση των πολωνικών δυνάμεων», αντί για κάποια συγκεκριμένη γραμμή πάνω στο χάρτη. Αλλά στις 7 Σεπτεμβρίου, ανέφερε επίσης στον Αρ­ χηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγύ φον Μπράουχιτς, την πιθανότητα ίδρυσης μιας ανεξάρτητης Ουκρανίας. H ιδέα του Χίτλερ ήταν να χαράξει τα τελικά σύνορα μεταξύ Ασίας και Δύσης, συγκεντρώνοντας τα υπολείμματα των γερμανικών φύλων που ήταν διασκορπισμένα στα Βαλκάνια, την Ρωσία και τα Βαλτικά κράτη, για να εποικίσει μια συνοριακή ζώνη στα ανατολικά του σύνορα, κατά μήκος του ποταμού Μπουγκ ή του Βιστούλα. H Βαρσοβία θα γινόταν ένα κέντρο γερμανικής κουλτούρας ή, εναλλακτικά, θα κατεδαφιζύταν και θα μετατρεπόταν σε πράσινα λιβάδια που θα απλώνονταν στις δυο όχθες του Βιστούλα. Ανάμεσα στο Ράιχ και τα «ασιατικά» σύνορα, θα μπορούσε να υπάρξει κάποια μορφή πολωνικού κράτους για να στεγάσει τον πολωνικής εθνικότητας πληθυσμό και άλλες μ ι­ κρότερες εθνότητες, καμιά δεκαριά εκατομμύρια συνολικά. Για να καταπνιγεί η ανάπτυξη νέων σοβινιστικών κέντρων, οι Πολωνοί δια­ νοούμενοι θα έπρεπε «να αποκοπούν και να εγκατασταθούν κάπου αλλού». Με αυτό το ανεξάρτητο τμήμα των καταλοίπων της Πολω­ νίας, ο Χίτλερ σχεδίαζε να διαπραγματευτεί έναν ειρηνικό διακανονι­ σμό που θα είχε μιαν επίφαση νομιμότητας, εξουδετερώνοντας έτσι τα σχέδια της Βρετανίας και της Γαλλίας. Αν, ωστόσο, αυτό το κα­ τάλοιπο της Πολωνίας διαλυόταν, η περιοχή της Βίλνα θα μπορούσε να προσφερθεί στην Λιθουανία και να παραχωρηθεί ανεξαρτησία στην Γαλικιανή και Πολωνική Ουκρανία. Σε αυτή την περίπτωση, όπως σημείωνε ο Κανάρης, οι οδηγίες προς τον Κάιτελ ήταν ότι οι ελεγχόμενοι από την Άμπβερ Ουκρανοί «έπ ρεπ ε να προκαλέσουν μια εξέγερση στην Γαλικιανή Ουκρανία, με σκοπό την εξόντωση του πο­ λωνικού κι εβραϊκού στοιχείου». O στρατύς του Χίτλερ είχε επιτεθεί στους μισητούς Πολωνούς με

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

313

ιδιαίτερη ευχαρίστηση. O συνταγματάρχης Eduard Wagner, ως αξιω­ ματικός επικεφαλής της επιμελητείας και υπεύθυνος για την στρα­ τιωτική διακυβέρνηση στα κατεχόμενα, έγραφε σε μια προσωπική επιστολή του, στις 4 Σεπτεμβρίου: «Άγριος ανταρτοπόλεμος ξέσπασε παντού και τους εξολοθρεύουμε δίχως οίκτο. Δεν μας σταματά τίπο­ τα. Στήσαμε ήδη έκτακτα στρατοδικεία που συνεδριάζουν συνεχώς. Όσο πιο σκληρά κτυπήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα έχουμε πάλι ειρή­ νη». Και μια εβδομάδα αργότερα: «Εκδίδουμε τώρα σκληρές διατα­ γές τις οποίες συνέταξα σήμερα μόνος μου. Μόνον ποινή θανάτου! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για τις κατεχόμενες περιοχές». 0 Χίτλερ και οι στρατηγοί του βρέθηκαν αντιμέτωποι με αυτό που έβλεπαν ως απόδειξη ότι η Ασία άρχιζε πραγματικά ακριβώς πέρα από τα παλιά σύνορα του Ράιχ. Δυτικά, στην πολωνική πόλη του Μπυντγκόστς (Μπρόμπεργκ), ο τοπικός Πολωνός διοικητής είχε διατάξει τη σφαγή μερικών χιλιάδων Γερμανών κατοίκων, ,με την κατηγορία ότι κάποιοι από αυτούς είχαν πάρει μέρος στις εχθροπραξίες. Oi αλεξιπτωτιστές του Γκαίρινγκ πυροβολούνταν επί τόπου όταν αιχμαλωτίζονταν από τους Πολωνούς. O λαός, λόγου χάρη, είχε πάρει εντολή, να χύνει βεν­ ζίνη πάνω στα ακινητοποιημένα γερμανικά άρματα μάχης και να τους βάζει φωτιά. «Ενάντια στους Γερμανούς, ο πολωνικός λαός πο­ λεμάει πλάι-πλάι με τους στρατιώτες του, κατασκευάζοντας οδο­ φράγματα και μαχόμενος εναντίον των γερμανικών επιχειρήσεων και θέσεων με όποιον τρόπο μπορούσε».194 TO ΕΙΔΙΚΟ τρένο του Χίτλερ Amerika, έφυγε από την Άνω Σιλεσία στις 9 του μηνός. Τελικά, σταμάτησε σε μια δευτερεύουσα σιδηρο­ δρομική γραμμή στάθμευσης στο Ιλνάου. Στα μέσα Σεπτεμβρίου, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από την ζέστη και την σκόνη. H γραμ­ ματέας του Χίτλερ, Christa Schroeder, έγραφε με παράπονο: Όλη την ημέρα, ο ήλιος καίει τα βαγόνια και λιώνουμε κάτω από τροπική ζέστη... O Φύρερ φ εύγει με το αυτοκίνητο τα πρωινά, αφήνοντάς μας κα­ ταδικασμένους να περιμένουμε την επιστροφή του... Τελευταία, στα θμεύ­ σαμε για μια νύχτα κοντά σε ένα νοσοκομείο εκστρατείας, από όπου πέρασε μια μεγάλη ομάδα τραυματιώ ν... Αυτοί που περιοδεύουν με τον Φύρερ στην Πολωνία βλέπουν πολλά, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολο γ ι’ αυτούς, επειδή οι εχθροί είναι τόσο δειλοί, που πυροβο­ λούν πισώπλατα και στήνουν ενέδρες, αλλά και για τί είναι δύσκολο να προστατεύουν τον Φύρερ, ο οποίος κυκλοφορεί σαν να ήταν στην Γ ερ μ α ­ νία, όρθιος στο ανοικτό αυτοκίνητό του, μέσα από τις πιο επικίνδυνες π ε ­ ριοχές... Την πρώτη κιόλας ημέρα, πέρασε με το αυτοκίνητό του μέσα από ένα δασύλλιο που ήταν ακόμη γεμάτο Πολωνούς - μόλις μισή ώρα

314

DAVID IRVING

νωρίτερα, εκ εί, είχαν σαρώσει μια άοπλη γερμανική ιατρική μονάδα. Ένας από τους γιατρούς που γλίτωσαν, του έδωσε μια περιγραφή αυτόπτη μάρτυρα... Μια άλλη φορά, ο Φύρερ στεκόταν όρθιος κι εκτεθειμένος σε ένα λοφίσκο, ενώ στρατιώτες προήλαυναν γύρω του από όλες τις πλευρές. Είναι φανερό ότι τονώνεται τρομερά το ηθικό τους όταν β λ έ­ πουν τον Φύρερ να αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο με αυτούς, αλλά εγώ εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν μπορούμε παρά να εμπιστευόμαστε στο Θεό ότι θα τον προστατεύσει.

« 0 Φύρερ βρίσκεται στην καλύτερή του διάθεση. Συζητώ συχνά μαζί του», έγραφε ο στρατηγός Ρύμελ. «Λ έει ότι σε 8-10 ημέρες θα έχου­ με τελειώσει στα ανατολικά και μετά ολόκληρη η σκληραγωγημένη στον πόλεμο, Βέρμαχτ θα κινηθεί δυτικά. Αλλά νομίζω ότι οι Γάλλοι εγκαταλείπουν τον αγώνα. Oi στρατιώτες τους κάνουν μπάνιο στο Ρήνο, χωρίς εμείς να τους εμποδίσουμε. Αυτήν τη φορά», συμπέραινε, «θα νικήσουμε οπωσδήποτε!» Εκείνη την ημέρα, 12 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ κάλεσε τον Γκαίρινγκ, τον Μπράουχιτς και τον Κάιτελ και τους απαγόρευσε ρητά να προκαλέσουν τους Γάλλους με οποιοδήποτε τρόπο. O Χίτλερ είχε μπει στο επιτελικό βαγόνι διοίκησης ακριβώς τη στιγμή που ο Κανάρης π ερ ιέ­ γραφε στον Κάιτελ τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα είχε στην κοινή γνώμη του εξωτερικού ένας βομβαρδισμός της Βαρσοβίας. Όταν του ζήτησαν νέα από το Δυτικό Μέτωπο, ο Κανάρης απάντησε έντεχνα ότι οι Γάλλοι συγκεντρώνουν συστηματικά στρατεύματα και πυροβο­ λικό απέναντι στο Σααρμπρύκεν για να εξαπολύσουν μια μεγάλη επίθεση.* 0 Χίτλερ παρέμεινε ευγενικά δύσπιστος. «Δύσκολα μπορώ να πιστέψω ότι οι Γάλλοι θα επιτεθούν στο Σααρμπρύκεν, στο ση­ μείο όπου βρίσκονται τα ισχυρότερα οχυρά μας». 0 Γιόντλ πρόσθεσε ότι οι προετοιμασίες του πυροβολικού για μια μεγάλη επίθεση θα χρειάζονταν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες, οπότε η γαλλική επίθεση δεν θα μπορούσε να εκδηλωθεί πριν τον Οκτώβριο. «Ν α ι», απάντησε ο Χίτλερ, «κα ι τον Οκτώβριο κάνει ήδη πολύ κρύο, κι οι άντρες μας θα κάθονται στα προστατευμένα φυλάκιά τους, ενώ οι Γάλλοι θα π ε­ ριμένουν να ανοίξει ο καιρός για να επιτεθούν. Ki αν ακόμη οι Γάλ­ λοι καταφέρουν να διεισδύσουν στα πιο αδύναμα σημεία του Δυτικού Τείχους, εμείς θα έχουμε μεταφέρει στο μεταξύ, τις μεραρχίες μας από τα ανατολικά και θα τους δώσουμε τέτοιο χτύπημα, που δεν θα το ξεχάσουν ποτέ». * Σ.τ.Σ.: O Κανάρης έκανε εσκεμμένα υπερβολική αναφορά195 μιας προγραμματισμέ­ νης μικρής επίθεσης των Γάλλων, με την ελπίδα ενός αντιπερισπασμού της πολωνι­ κής εκστρατείας του Χίτλερ, σύμφωνα με τη μαρτυρία του συνταγματάρχη Lahousen που τον συνόδευε.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

315

Ot περιοδείες του Χίτλερ σε αυτά τα πολωνικά πεδία μαχών ήταν η πρώτη πραγματική του επαφή με «τα ανατολικά». Ενίσχυσαν τις αρρωστημένες φαντασιώσεις του σχετικά με τους «υπάνθρωπους» και τους Εβραίους. Ήταν ακόμη Ευρώπη αυτά τα μέρη; Άθλιες, ξύλινες καλύβες με αχυροσκεπές ήταν σκορπισμένες εδώ κι εκεί, μέσα σε απε­ ριποίητα χωράφια. Στις άκρες των δρόμων, στέκονταν ομάδες Πολω­ νών μέσα στον ανεμοστρόβιλο της σκόνης που ξεσήκωναν τα αυτοκί­ νητα της φάλαγγας του Χίτλερ. Ανάμεσά τους, έπαιρνε το μάτι του και Εβραίους, με ψηλά καπέλα, καφτάνια και με τις παραδοσιακές μακριές μπούκλες των μαλλιών τους να κρέμονται στο πλάι. Έμοιαζαν με φιγούρες που βγήκαν από μεσαιωνικές, αντισημιτικές γκραβούρες. O χρόνος είχε σταματήσει εδώ για αιώνες. Oi Εβραίοι ήταν ο εχθρός. O dr. Chaim Weizmann, πρόεδρος του Εβραϊκού Πρακτορείου, εί­ χε γράψει στον Νέβιλ Τσάμπερλαιν, δίνοντάς του σαφή υπόσχεση ότι όλοι οι Εβραίοι, παντού στον κόσμο, θά πολεμούσαν στο πλευρό των δημοκρατιών ενάντια στην Ναζιστική Γερμανία. Oi Times δημοσίευ­ σαν αυτήν την επιστολή στις 6 Σεπτεμβρίου, κι ο Χίτλερ τη θεώρησε χωρίς αμφιβολία μια πράξη κήρυξης πολέμου από τους Εβραίους. Στα κατοπινά χρόνια μάλιστα, αναφερόταν συχνά σε αυτήν κάθε φο­ ρά που οι σκοτεινές προφητείες του επαληθεύονταν σκληρά. «Γ ια πρώτη φορά τώρα, εφαρμόζουμε τον αρχαίο εβραϊκό νόμο», καυχιό­ ταν στις 30 Ιανουαρίου 1942. «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Για τα πογκρόμ που τώρα άρχιζαν, ο Χίμλερ κι ο Χάιντριχ πρόσφεραν την τόλμη και την πρωτοβουλία. Μέσα στα πλαίσια αυτά, η μόνη διαταγή του Χίτλερ προς τον Χίμλερ, τον Reichsfiihrer των SS, ήταν αυτή που αναφερόταν στη σταθεροποίηση της γερμανικής φυλε­ τικής θέσης. Oi στρατηγοί του Στρατού έδειχναν εκνευρισμένοι από τις πράξεις των SS στην Πολωνία, αλλά ο Χίμλερ τους καθησύχασε σε μια μυστική ομιλία του στο Κύμπλεντζ, τον Μάρτιο του 1940, από την οποία περισώθηκαν οι χειρόγραφες σημειώσεις του. Εξηγούσε ότι τώρα, για πρώτη φορά, υπό την ηγεσία του Αδόλφου Χίτλερ, η λύση του χιλιόχρονου προβλήματος της Πολωνίας ήταν πραγματοποιήσιμη: μόνο με τη μετάγγιση γερμανικού αίματος, στην Πολωνία μερικοί Πολωνοί είχαν γίνει σπουδαίοι κι επικίνδυνοι. Τώρα που η Γερμανία ήταν ισχυρή, έπρεπε να φροντίσει για την «τελική προσάρτηση της περιοχής, για την κάθαρση και τη γερμανοποίησή της». Αλλά, μια «μπολσεβίκικη μέθοδος» -την οποία ο Χίμλερ καθόριζε σε ένα μνη­ μόνιό του, δυο μήνες αργότερα, ως ξεκάθαρη εξόντωση όλων των φυ­ λετικών μειονοτήτων- ήταν «αδύνατη». Συμφωνούσε να εκτελεστούν «όλοι οι κορυφαίοι ηγέτες της αντίστασης», αλλά τόνιζε πως αυτό δεν ήταν «μ ια βάρβαρη υπερβολή από μέρους των υφιστάμενων διοι­

316

DAVID IRVING

κητών, και πολύ λιγύτερο, από μέρους μου». Εδώ, ο Χίμλερ έπαιζε με μια γερμανική φράση -W eiss sehr genau, was vorgeht- που θα μπο­ ρούσε να μεταφραστεί είτε ως «[Εγώ] ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει», είτε «[Αυτός] ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει».* Δυο εβδομάδες αργότε­ ρα, ο Χίμλερ μίλησε σε μια πόλη του Ρουρ. Στις σχετικές σημειώσεις του δ ια β ά ζ ο υ μ ε: «H αποστολή που ο Φ ύρερ αν έ θ ε σ ε στον Reichsfuhrer των SS είναι η ποιύτητα του γερμανικού φύλου. To αίμα μας, η υπέρτατη αξία μας. Oi νέες περιοχές δεν είναι πολιτικό, αλλά εθνολογικό πρύβλημα». ΟΠΩΣ είχε συμβεί στην Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία, την ανερχύμενη παλίρροια των γερμανικών στρατιωτικών μονάδων ακολούθησε το αστυνομικό δίκτυο του Χάιντριχ. H κάθε στρατιά είχε τη δύναμη εφό­ δου της (Einsatzgruppe), και το κάθε σώμα είχε μια Einsatzkommando (ομάδα καταδρομών) από καμιά εκατοστή αξιωματούχους με στολές των Waffen SS και με διακριτικά της SD (Sicherheitsdienst, υπηρεσίας ασφαλείας) στα μανίκια τους. Πρωταρχικός ρόλος τους ήταν οι πληρο­ φορίες -να συγκεντρώνουν έγγραφα του εχθρού- κι ακόμη, αυτό που οι στρατιωτικές διαταγές περιέγραφαν επίσημα ως «καταπολέμηση των στοιχείων στα μετόπισθεν που αντιτίθενται στο Ράιχ και στην Γερ­ μανία». Σύμφωνα με τον Χάιντριχ,196 κι όπως ο ίδιος έγραφε δέκα μή­ νες αργότερα, η ειδική διαταγή προς τις μονάδες εφόδου να διεξάγουν «επιχειρήσεις ασφαλείας, πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα σε αυ­ τές τις νέες περιοχές» είχε κυκλοφορήσει από τον ίδιο τον Χίτλερ. Παράλληλα με τις μονάδες εφόδου των SS που ήταν προσκολλημένες στο στρατύ, υπήρχε μια ανεξάρτητη, «ειδικών καθηκόντων» μονά­ δα εφόδου, κάτω απύ τη διοίκηση του αλαζονικού και βάρβαρου στρατηγού των SS, Udo von Woyrsch. Όταν τελικά εκδιώχθηκε από την Πολωνία, με διαταγή του Γερμανικού Στρατού, διαμαρτυρήθηκε επίμο­ να ύτι εκτελούσε άμεσες εντολές του Φύρερ μέσω του Χίμλερ, που έλεγαν να σκορπίσει «τον φύβο και τον τρόμο, έτσι ώστε να αποθαρ­ ρυνθούν οι Πολωνοί και να μην οργανώσουν αντιστασιακές κινητοποιή-

* Σ.τ.Σ.: O στρατηγός Ulex, που ήταν παρών, θυμόταν μετά τον πόλεμο ότι ο Χίμλερ είπε: «Δεν κάνω τίποτα που να μη το γνωρίζει ο Φύρερ» (βλ. Καθηγητή Helmut Krausnik, Hitler and the Murders in Poland, VfZ, 1963, σελ. 196). Ωστόσο, κανείς άλ­ λος δεν θυμόταν κάτι τέτοιο. Και ο στρατηγός von Leeb, το ημερολόγιο του οποίου είναι στην κατοχή μου, σίγουρα θα είχε αναφέρει μια τόσο ειλικρινή δήλωση, δεδο­ μένου ότι δεν έκρυβε τις χριστιανικές του πεποιθήσεις. O Ulex είχε ταπεινωθεί από τον Χίτλερ στα τέλη του 1938. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ο συνταγματάρχης Eduard Wagner έγραφε στη συζυγό του την επόμενη μέρα: «To βράδυ ο Χίμλερ μί­ λησε στους Ανώτατους Διοικητές στο Κόμπλεντζ. Περισσότερα σχετικά με αυτό, θα σου πω προσωπικά...»

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

317

σεις. (Οι διαταγές του Χίμλερ προς τον Woyrsch που περισώθηκαν με χρονολογία 3 Σεπτεμβρίου, του ανέθεταν τη «ριζική καταστολή της ανόητης πολωνικής εξέγερσης στα νέο-κατεχόμενα τμήματα της Άνω Σιλεσίας», αλλά το όνομα του Χίτλερ δεν αναφερόταν.) Δεν έχουν περισωθεί στοιχεία για το πότε -ή αν- ο Χάιντριχ συσκέφθηκε με τον Χίτλερ στη διάρκεια της πολωνικής εκστρατείας. Αλλά πολλοί από τους στρατηγούς του Χίτλερ πληροφορήθηκαν από αυτόν ότι προγραμμάτιζε να εκμηδενίσει τους Πολωνούς διανοούμε­ νους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κι υιοθέτησαν μια συνωμοσία σιωπής. To αίμα του Χίτλερ ήδη έβραζε με τις δυσκίνητες διαδικασίες των στρατοδικείων που ενεργοποιήθηκαν εναντίον του πολωνικού αντάρ­ τικου: ήθελε τη γρήγορη και συνοπτική εκτέλεση των ανταρτών. Στις 7 Σεπτεμβρίου, συναντήθηκε με τον Μπράουχιτς στο βαγόνι του κι επί δύο ώρες συζητούσαν το πολιτικό μέλλον της Πολωνίας. O Χίτλερ έδωσε διαταγές στο Στρατό να απέχει από κάθε παρέμβαση στις επιχειρήσεις των SS. Την άλλη μέρα κυκλοφόρησε μια σειρά οδηγιών με έμφαση στο διορισμό αξιωματούχων του Κόμματος ως πολιτικών επιτρόπων, για να κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά στην Πολωνία. Ελάχιστες λεπτομέρειες είναι γνωστές σχετικά με όσα είπε ο Χ ίτ ­ λερ στον Μπράουχιτς. Αφού μίλησε με τον Χάλντερ στις 9 του μηνός, ο Eduard Wagner σημείωνε στο ημερολόγιό του: «Πρόθεση του Φύ­ ρερ και του Γκαίρινγκ είναι η καταστροφή και η εξόντωση του Πο­ λωνικού έθνους197. Περισσότερα πάνω σε αυτό δεν μπορώ ούτε καν να υπαινιχθώ γραπτώ ς». Την ίδια μέρα, ο συνταγματάρχης von Vormann έγραφε: « 0 πόλεμος στην Πολωνία τέλειωσε... O Φύρερ εξακολουθεί να συζητά σχέδια για το μέλλον της Πολωνίας, ενδιαφέ­ ροντα, αλλά όχι κατάλληλα για να αναφερθούν γραπτώς». Μόνον ο στρατηγός Walther Heitz, ο νέος στρατιωτικός κυβερνήτης της Δυτι­ κής Πρωσίας, ανασήκωσε μια άκρη από αυτό το πέπλο μυστικότη­ τας, γράφοντας σχετικά με τη σύσκεψη που είχε ο Χίτλερ με τον Μπράουχιτς, στις 10 Σεπτεμβρίου: «Άλλες δουλειές: πρόκειται να δ ι­ οικήσω την περιοχή με σιδερένια γροθιά. Τα μάχιμα στρατεύματα δείχνουν υπερβολική τάση για μια επίπλαστη αίσθηση ιπποτισμού». To ότι ο χαρακτήρας των επιχειρήσεων των SS είχε εξηγηθεί στον Μπράουχιτς, αποδεικνύεται από το ότι ο ναύαρχος Κανάρης υπενθύμιζε στον Κάιτελ ότι οι προγραμματισμένες «ευρύτατες εκτελέσεις» μελών του πολωνικού Κλήρου και της αριστοκρατίας θα αμαύρωναν την καλή φήμη της Βέρμαχτ. O Κάιτελ απάντησε ότι όλα αυτά είχαν αποφασιστεί εδώ και καιρό από τον Φύρερ, ο οποίος είχε ξεκαθαρίσει στον Μπράουχιτς πως «αν η Βέρμαχτ δεν θέλει να έχει καμιά σχέση με αυτά, ας αφήσει απλώς να τα κάνουν τα SS και η Γκεστάπο, ενεργώντας παράλληλα».'Ετσι

318

DAVID IRVING

εξηγείται και η δημιουργία παράλληλης πολιτικής εξουσίας στην Πολωνία. Αυτή θα αναλάμβανε το έργο της «δημογραφικής εξόντωσης», όπως ακρι­ βώς κατέγραψε ο Κανάρης τη φράση του Κάιτελ. Όταν ο Χάιντριχ πληρο­ φόρησε τον συνταγματάρχη Wagner ότι η προγραμματισμένη εκκαθάριση της Πολωνίας θα συμπεριλάμβανε «τους Εβραίους, τους διανοούμενους, τον Κλήρο και την αριστοκρατία», αυτός ο αξιωματικός του στρατού το μόνο που ζήτησε ήταν οι διαταγές για τις δολοφονίες να κυκλοφορήσουν στις κατά τόπους μονάδες εφόδου κατ’ ευθείαν από τον Χάιντριχ. Στην πραγματικότητα όμως, ο Χάιντριχ δεν είχε εξασφαλίσει την έγκριση του Χίτλερ για την εξόντωση των Εβραίων. Στις 14 Σεπτεμβρίου, έκανε αναφορά στο Επιτελείο του σχετικά με την περιοδεία του στις μο­ νάδες εφόδου. To πρακτικό της μυστικής σύσκεψης αναφέρει: « 0 Αρχη­ γός [Χάιντριχ] αναφέρθηκε λεπτομερώς στο εβραϊκό πρόβλημα της Πολω­ νίας κι εξέθεσε τις σχετικές απόψεις του. O Reichsfuhrer [Χίμλερ] θα θέσει συγκεκριμένες προτάσεις στον Φύρερ, σχετικά με τις οποίες μόνον ο Φύ­ ρερ μπορεί να αποφασίσει, καθώς θα έχουν επίσης σημαντικές επιπτώσεις στο εξωτερικό». O Χίτλερ, ωστόσο, ήταν υπέρ της εκτόπισης των Εβραίων μόνον, όπως διατύπωσε ρητά στον Μπράουχιτς και στον Χίμλερ, σε χωρι­ στές συσκέψεις μαζί τους στο Τσόποτ, στις 20 Σεπτεμβρίου. Στον Μπρά­ ουχιτς μίλησε μόνον για το σχέδιο ενός γκέτο για τους Εβραίους. Oi κάπως πιο συντηρητικές οδηγίες του Χίτλερ προς τον Χίμλερ ήταν, καθώς φαίνεται, αυτές που μετέφερε ο Χάιντριχ στους διοικητές των μο­ νάδων εφόδου στο Βερολίνο: οι πρώην γερμανικές επαρχίες της Πολωνίας θα επαναπροσαρτηθούν στο Ράιχ. Μια γειτονική Gau, (περιοχή) που θα αποτελούνταν από πολωνόφωνο πληθυσμό, θα είχε ως πρωτεύουσά της το Χάρκοβο και πιθανός κυβερνήτης της θα ήταν ο Αυστριακός dr. Arthur Seyss-Inquart. Αυτή η Gau -η κατοπινή Generalgouvernement (Περιφερειακή Διοίκηση)- θα ήταν ένα είδος «νεκρής ζώνης» έξω από το σχεδιαζόμενο Ανατολικό Τείχος και θα φιλοξενούσε τους Πολωνοεβραίους. 0 Χίτλερ εξουσιοδότησε επίσης τον Χάιντριχ να προωθήσει όσο γινόταν περισσότε­ ρους Εβραίους στη ρωσική ζώνη. Για να διευκολυνθεί αυτή η απέλαση, οι Εβραίοι θα έπρεπε να συγκεντρωθούν στις μεγάλες πολωνικές πόλεις. Εκεί, θα συνενώνονταν με τους Εβραίους και τα κατάλοιπα των 30.000 Αθιγγάνων από την Γερμανία. 0 Χίτλερ ζήτησε από τον Χίμλερ να δράσει ως απόλυτος συντονιστής αυτής της επιχείρησης μετεγκατάστασης, μιας επιχείρησης που, στα κατοπινά χρόνια, ονομάστηκε Εθνική Κάθαρση. Από τη μεριά του, ο στρατηγός φον Μπράουχιτς κυκλοφόρησε στους διοικητές των μονάδο)ν του μια εγκύκλιο που έλεγε: «Οι αστυνομικές μονάδες εφόδου πήραν διαταγές και οδηγίες από τον Φύρερ να εκτελέσουν κάποια εθνογραφικά (volkspolitische) καθήκοντα στην κατεχόμενη περιοχή». O μόνος ρητός όρος που ο Μπράουχιτς έθεσε, όταν συναντήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου με τον Χάιντριχ, ήταν να μην παρενοχλήσουν

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

319

οι επιχειρήσεις της απέλασης τις κινήσεις του στρατού, ούτε τις οικονο­ μικές ανάγκες της Γερμανίας. O Χάιντριχ συμφώνησε πρόθυμα. HTAN BEBAIO και αναμφισβήτητο ότι ο Χίτλερ απολάμβανε το σκηνικό των μαχών. Επισκεπτόταν το μέτωπο όποτε μπορούσε. Στο στρατηγείο μιας μεραρχίας που είχε εγκατασταθεί σε ένα σχολείο, μέσα στο βεληνε­ κές του πολωνικού πυροβολικού, ο Χίτλερ γνωρίστηκε με τον στρατηγό von Briesen. O Briesen μόλις είχε χάσει το ένα του χέρι οδηγώντας τη με­ ραρχία του στη μάχη, όπου απέκρουσε μια απελπισμένη πολωνική αντε­ πίθεση από τέσσερις μεραρχίες και ιππικό, στα πλευρά της 8ης Στρατιάς. Στη μάχη αυτή είχε χάσει 80 αξιωματικούς και 1.500 άνδρες, και τώρα έδινε αναφορά στον Φύρερ του, πολύ κοντά στο σημείο όπου κι ο πατέ­ ρας του, στρατηγός του Πρωσικού πεζικού, είχε σκοτωθεί κατά τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις 15 του μηνός, βρίσκουμε τον Χίτλερ στο Γιαροσλάβ, να παρακολουθεί τους στρατιώτες του να στήνουν μια γέφυρα στον ποταμό Σαν. Την άλλη μέρα, ο μεγαλύτερος στρατηγικός θρίαμβος της εκστρατείας ολοκληρώθηκε: ο Πολωνικός Στρατός που βρισκόταν στο Πόζεν (Πόζναν) με την αισιόδοξη προοπτική να επιτεθεί στο Βερολίνο, είχε περικυκλωθεί και το Κούτνο είχε καταληφθεί από την 4η και 8η στρατιά. Τώρα, ήταν πια ζήτημα ημερών για να πέσει κι η ίδια η Βαρσοβία. O Χίτλερ είχε αρχίσει να συζητά τη μοίρα αυτής της πόλης με τον Γιόντλ από τις 15 του μηνός. Βιαζόταν ιδιαίτερα να έχει αυτήν την πρω­ τεύουσα στα χέρια του, πριν ξαναρχίσει τις συνεδριάσεις του το Αμερι­ κανικό Κογκρέσο. Ήλπιζε ότι θα ήταν αρκετή μόνο η απειλή μιας από κοινού επίθεσης από ξηρά κι αέρα. Πίεζε τους αξιωματικούς του ζητώ­ ντας να υπολογίσουν σε πόσο καιρό θα έπεφτε στα χέρια τους η πόλη λόγω έλλειψης τροφίμων. Νωρίς το πρωί της 16 του μηνός, ένας Γερμα­ νός αξιωματικός μετέφερε στις πολωνικές γραμμές ένα τελεσίγραφο που έδινε στη διοίκησή τους έξι ώρες προθεσμία για να παραδοθούν. O διοι­ κητής αρνήθηκε ακόμα και να παραλάβει το τελεσίγραφο. Είχε περάσει άγρυπνος ώρες, προετοιμάζοντας την πρωτεύουσα για τη γερμανική επί­ θεση. Όλα τα οχυρά και τα αμυντικά έργα είχαν ενισχυθεί, όλα τα κτίρια των προαστίων είχαν προστατευθεί με σάκους άμμου, τσιμέντο και συρ­ ματοπλέγματα, ενώ τα υπόγειά τους συνδέονταν με σήραγγες σε ένα δί­ κτυο οχυρωματικών έργων. Βαθιά αντιαρματικά χαντάκια είχαν διανοιγεί στις εισόδους της Βαρσοβίας και οδοφράγματα είχαν στηθεί με στοιβαγ­ μένα τραμ, πλάκες πεζοδρομίων και σωρούς από πέτρες. Καθώς ανέφερε αργότερα ο Blaskowitz, «Αυτό που κατέπληξε ακόμη και τον πιο σκληραγωγημένο στρατιώτη ήταν πώς παραπλανήθηκε τόσο πολύ ο πληθυσμός με παρότρυνση των στρατιωτικών ηγετών του ώστε να αγνοήσει τελείως την αποτελεσματικότητα των σύγχρονων όπλων και να συμβάλει στην καταστροφή της ίδιας της πρωτεύουσάς του».

320

DAVID IRVING

Στις 3 το απόγευμα της 16 του μηνός, αεροπλάνα της Λουφτβάφε έρι­ ξαν πάνω από τη Βαρσοβία κάμποσους τόνους προκηρύξεων, δίνοντας στον άμαχο πληθυσμό διορία 12 ωρών να φύγει από δυο ειδικά καθορι­ σμένες διαδρομές. Στις 6 μ.μ. της άλλης μέρας, ο γερμανικός ραδιοφωνι­ κός σταθμός εξέπεμψε μια πρόσκληση στις πολωνικές δυνάμεις να στείλουν αξιωματικούς στις γερμανικές γραμμές για διαπραγματεύσεις που θα άρχιζαν στις 10 μ.μ. Όποιοι αξιωματικοί θα εμφανίζονταν για τις δια­ πραγματεύσεις, θα καλούνταν να παραδώσουν στο διοικητή τους ένα τε­ λεσίγραφο που ζητούσε την άνευ όρων παράδοση της πρωτεύουσας γύρω στις 8 π.μ. της άλλης ημέρας. Oi διακανονισμοί για την αποχώρηση του διπλωματικού σώματος θα ρυθμίζονταν σύμφωνα με τις αιτήσεις των εν­ διαφερομένων. Στις 11.45' π.μ. της 18 του μηνός, κανένας Πολωνός αξιω­ ματικός δεν εμφανίστηκε στις γερμανικές γραμμές.198 Oi προσπάθειες του Χίτλερ να πετύχει την αναίμακτη κατάληψη της πόλης ήταν αρκετές, κατά τη γνώμη του, για να έχει τη συνείδησή του καθαρή καταστρέφοντας την Βαρσοβία, όταν θα ερχόταν η ώρα. H Πολωνική Κυβέρνηση είχε ήδη καταφύγει στην ουδέτερη Ρουμανία. «Για να προστατεύσουν τα συμφέροντα της ουκρανικής και λευκορωσικής μειονότητας», δυο σοβιετικά σώματα στρατού είχαν εισβάλει στην ανατολική Πολωνία τις μικρές ώρες της 17 Σεπτεμβρίου. Τα νέα έφτασαν στο τρένο του Χίτλερ αμέσως μετά. Γύρω στις 4 π.μ. μπήκε στο βα­ γόνι διοίκησης, όπου βρήκε τον Schmundt να περιμένει μαζί με τον Κάι­ τελ και τον Γιόντλ. Όλοι τους ήταν σκυμμένοι πάνω από τον χάρτη της Πολωνίας, προσπαθώντας να μαντέψουν τις κινήσεις του Σοβιετικού Στρατού, μέχρι την στιγμή που έφτασε ο Ρίμπεντροπ, ο οποίος ύστερα από προτροπή του Χίτλερ, απεκάλυψε στους κατάπληκτους στρατηγούς τον διακανονισμό που είχε γίνει με τη Μόσχα για την Πολωνία: «Αποφα­ σίσαμε με τον Στάλιν μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυο σφαί­ ρες επιρροής, που θα διέρχεται κατά μήκος των τεσσάρων ποταμών Πίσα, Νάρεβ, Βιστούλα και Σαν», εξήγησε ο Υπουργός Εξωτερικών, καθώς χάρασσε κάπως χοντρικά τη γραμμή πάνω στο χάρτη. ΣΤΙΣ 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, όταν ο Χίτλερ και το Επιτελείο του έμπαιναν με

αυτοκίνητα στο Ντάντσιχ, η Πολωνική Εκστρατεία είχε πια τελειώσει. Πό­ σο γελούσε τώρα με τις Κασσάνδρες του Υπουργείου Εξωτερικών που εί­ χαν προβλέψει στρατιωτική καταστροφή!* Μόνον οι φρουρές της Βαρσο­ βίας, του Μοντλίν και της Χέλα αντιστέκονταν ακόμη. Καθώς ο νικητής * Σ.τ.Σ.: Βλ. στο αδημοσίευτο ημερολόγιο του Hewel, με ημερομηνία 10 Οκτωβρίου 1941: «Συζητήσαμε θριαμβολογώντας (με τον Φύρερ) σχετικά με το Υπουργείο Εξωτερικών. Ποιος πίστευε στη νίκη το 1939; Μήπως ο Υφυπουργός Εξωτερικών (Weizsacker);»

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

321

Φύρερ περνούσε με το αυτοκίνητο από τους δρόμους του Ντάντσιχ, τον έραιναν με λουλούδια από τα παράθυρα. Όταν η πομπή των αυτοκινήτων σταμάτησε έξω από το παλιό Ξενοδοχείο Artus, ο Schmundt ακούστηκε να σχολιάζει: «To ίδιο έγινε παντού, στην Ρηνανία, στη Βιέννη, στις Σουδιτικές περιοχές και στο Μέμελ. Αμφιβάλλετε ακόμη για την αποστολή του Φύρερ;» Εκεί, στο μακρύ διάδρομο με τους κίονες του 14ου αιώνα, που κτίστηκε στην ακμή των ταγμάτων των Γερμανών Ιπποτών, ο Χίτλερ εκ­ φώνησε έναν λόγο που κράτησε πολύ ώρα. Συνέκρινε τον ανθρωπισμό που είχε δείξει σε αυτόν τον πόλεμο, με τη μεταχείριση των Πολωνών απέναντι στη γερμανική μειονότητα μετά το θάνατο του Pilsudski. «Δεκά­ δες χιλιάδες εκτοπίστηκαν, τους κακομεταχειρίζονταν και τους σκότωναν με τον πιο κτηνώδη τρόπο. Αυτά τα σαδιστικά κτήνη άφησαν τα διε­ στραμμένα ένστικτά τους να αποχαλινωθούν, ενώ ο θρησκευόμενος, δημο­ κρατικός κόσμος παρακολουθούσε χωρίς να τρεμίσει κανένα βλέφαρό του». Κατά την ανακεφαλαίωσή του, αναφέρθηκε στον «Παντοδύναμο Θεό, που τώρα έδωσε στα όπλα μας την ευλογία Του». Μετά, το Επιτελείο του άνοιξε δρόμο για να περάσει μέσα από το πυκνό πλήθος των κατοίκων του Ντάντσιχ, που είχε συγκεντρωθεί έξω στην Αγορά. Ένα λουτρό περίμενε τον μουσκεμένο στον ιδρώτα Χίτλερ σε κάποιο πλουσιόσπιτο της πόλης. Μετά, πήγε να μείνει για την επόμε­ νη εβδομάδα στο Ξενοδοχείο Kasino του Τσόποτ, κοντά στο Ντάντσιχ, πλάι στη θάλασσα. Ήταν ασυγκράτητος. Τα μεσάνυχτα, δυο ημέρες μετά την άφιξή του, ακολουθούμενος από έναν υπηρέτη του που βαστούσε ένα δίσκο με ποτήρια σαμπάνιας, μπήκε ορμητικά στο δωμάτιο του Γιόντλ, όπου αρκετοί στρατηγοί γιόρταζαν τα γενέθλια του Κάιτελ. Αλλά οι απώτατες προθέσεις παρέμεναν οι ίδιες. Εκεί, στο Τσόποτ, ο Χίτλερ άρ­ χισε να σχεδιάζει μια πορεία δράσης τόσο φρικτή, όσο αυτή που είχε αναλάβει ο Χάιντριχ στην Πολωνία. Περίπου 250.000 κρεβάτια νοσοκο­ μείων χρειάζονταν για τον δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ψυχασθενών της Γερμανίας: κάπου 700-800.000 υπολογίζονταν τα θύματα τρέλας, από τους οποίους το 10 τοις εκατό ήταν μόνιμα έγκλειστοι σε ιδρύματα. Απασχολούσαν κλίνες και φροντίδα έμπειρου ιατρικού προσωπικού, που ο Χίτλερ χρειαζόταν τώρα επειγόντως για τη περίθαλψη των τραυματιών από τις επικείμενες εκστρατείες. Σύμφωνα με την κατάθεση του dr. Karl Brandt, του προσωπικού του γιατρού, μετά τον πόλεμο ο Χίτλερ ήθελε περίπου το 40-60 τοις εκατό των μόνιμα έγκλειστων ψυχασθενών να εξο­ ντωθεί αθόρυβα. Στη σουίτα του στο ξενοδοχείο Kasino, ο Χίτλερ κάλεσε τότε τους ια­ τρικούς και συνταγματικούς συμβούλους του, και ιδιαίτερα τον Hans Lammers, αρχηγό της Καγκελαρίας του Ράιχ, και τον αρχίατρο του Ράιχ, dr. Leonardo Conti, μαζί με τον πανταχού παρόντα Μάρτιν Μπόρμαν και τον αρχηγό της «Καγκελαρίας του Φύρερ», Philip Bouhler. (H χήρα του

21

322

DAVID IRVING

Conti ακόμη θυμάται το σύζυγό της, μετά την επίσκεψη στον Χίτλερ, να ψάχνει στην εγκυκλοπαίδεια για το λήμμα Ευθανασία). O Χίτλερ έδωσε στον dr. Conti την εντολή, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του πολέμου, να ετοιμάσει ένα πρόγραμμα για την ανώδυνη εξόντωση των αθεράπευτα ψυχασθενών. Ρώτησε επίσης τον dr. Conti, αν υπήρχε κάποια επιστημονική βάση που θα επέτρεπε να υποθέσει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιφέρει ευγονικά πλεονεκτήματα. Ακολούθησε μια συζήτηση πάνω στα πρακτικά θέματα του προγράμματος. O δρ. Conti πρότεινε τη χρήση ναρκωτικών, αλλά σε ιδιαίτερες συζητήσεις με τον dr. Brandt, ο Χίτλερ έμαθε ότι τα βαρβιτουρικά θα αργούσαν πολύ και δεν θα ήταν τόσο «ανθρωπιστικά», ενώ οι περισσότεροι γιατροί θεω­ ρούσαν ότι τα αέρια του μονοξειδίου του άνθρακα θα προσέφεραν έναν πιο γαλήνιο θάνατο. O Χίτλερ ζήτησε από τον Brandt να ερευνήσει σύ­ ντομα ποιος θα ήταν ο πιο γρήγορος θάνατος, σε συνδυασμό με μειωμέ­ νο αίσθημα πόνου.199 O Χίτλερ, από τη δεκαετία του ’20 κιόλας, ήταν ενθουσιώδης οπαδός της φυλετικής ανανέωσης του γερμανικού λαού. Με τη δικαιολογία ότι το 20 τοις εκατό του γερμανικού πληθυσμού είχε κληρονομικά βιολογικές ατέλειες, οι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν εφαρμόσει ένα σύστημα «φυλετικής υγιεινής» αμέσως μόλις πήραν την εξουσία. 0 Υπουργός Εσωτερικών Wilhelm Frick ήταν ένθερμος οπαδός της θεωρίας. Tov Ιούλιο 1933, η Κυ­ βέρνηση είχε ψηφίσει τον πρώτο σχετικό νόμο - οι γιατροί ήταν στο εξής υποχρεωμένοι να αναφέρουν ασθενείς τους με κληρονομικές παθήσεις, για να υποβάλλονται στη συνέχεια σε στείρωση. Έ νας ηλικιωμένος ο π α ­ δός του Δαρβινισμού (ο Alfred Ploetz), τον οποίο το Ράιχ είχε κάνει καθη­ γητή μετά το 1933, θα τόνιζε το 1935 ότι «οι αντι-επιλεκτικές επιπτώσεις του πολέμου πρέπει να αντισταθμιστούν με την αύξηση των ποσοστών εξόντωσης». O Frick είχε συντάξει τα απαραίτητα νομοσχέδια που ρύθμι­ ζαν τη λειτουργία των Τοπικών Υπηρεσιών Τγείας το 1934, παράλληλα με τις Τπηρεσίες Φυλετικής Πολιτικής του Κόμματος που λειτουργούσαν σε κάθε κομματική περιφέρεια. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, δεκάδες χι­ λιάδες προϊστάμενοι γιατροί και νοσοκομειακό προσωπικό θα περνούσαν από ειδικά σεμινάρια φυλετικής υγιεινής. Στα πλαίσια τους, ανέλυαν το οικονομικό βάρος που αντιπροσώπευαν αυτές οι ειδικές περιπτώσεις, ενώ τα ιδιαιτέρως απωθητικά δείγματα στεγάζονταν στα ινστιτούτα ως ζω­ ντανά εργαστηριακά εκθέματα. To 1935, ο Χίτλερ είπε ανοικτά στον προκάτοχο του dr. Conti ότι αν ξεσπούσε πόλεμος, «θα αντιμετώπιζε δραστικά το πρόβλημα της ευθανασίας», καθώς η ψυχολογία που θα επ ι­ κρατούσε σε καιρό πολέμου θα περιόριζε τον κίνδυνο αντιδράσεων εκ μέ­ ρους της Εκκλησίας. Αλλά μόνον γύρω στα τέλη του 1938 ο Χίτλερ αναμείχθηκε άμεσα στις αποφάσεις περί ευθανασίας, που τότε χαρακτηριζόταν «φόνος από

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

323

οίκτο». H Καγκελαρία του Bouhler είχε επανειλημμένα προωθήσει εκ­ κλήσεις ασθενών με ανυπόφορους πόνους, ή των γιατρών τους, ζητώντας από τον Χίτλερ να ασκήσει το δικαίωμα οίκτου που είχε ως Αρχηγός του Κράτους και να επιτρέψει στο γιατρό να βάλει τέλος στη ζωή του ασθε­ νούς, χωρίς το φόβο ποινικών διώξεων. Όταν ο Χίτλερ έλαβε μια τέτοια έκκληση από τους γονείς ενός δύσμορφου, τυφλού και διανοητικά καθυ­ στερημένου αγοριού από την Λειψία, έστειλε τον dr. Brandt, στις αρχές του 1939, να εξετάσει το παιδί και να εξουσιοδοτήσει τους εκεί γιατρούς να το «βάλουν να κοιμηθεί». Τελικά, κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1939 ένα Υπουργικό διάταγμα, που απαιτούσε από όλες τις μαίες να αναφέρουν λεπτομέρειες από τη γέννηση τέτοιων δύσμορφων νεογέννη­ των. Μια επιτροπή από τρεις πραγματογνώμονες έκρινε την κάθε π ερ ί­ πτωση και, αν συμφωνούσαν κι οι τρεις, το βρέφος απομακρυνόταν από τους γονείς είτε με τέχνασμα, είτε με εξαναγκασμό, και θανατωνόταν ήσυχα. Μετά τη συνάντηση στο Τσόποτ, πέρασε λίγος καιρός χωρίς να συμβεί τίποτα. O dr. Conti είχε μπλέξει σε ατέλειωτες συζητήσεις, όπου εξε­ τάζονταν η ηθική και νομική βάση των προτάσεων του Χίτλερ. To α π ο τέ­ λεσμα αυτής της καθυστέρησης ήταν να παραγκωνίσει ο Χίτλερ τόσο τον Lammers, όσο και τον Conti, σημειώνοντας σε ένα φύλλο από το ιδιωτι­ κό του σημειωματάριο μια διαταγή που διεύρυνε σημαντικά τη σκοπιά του σχεδίου Ευθανασία: O αρχηγός της Καγκελαρίας του Φύρερ, Bouhler1και ο dr. Brandt αναλαμβά­ νουν από τούδε πλήρη ευθύνη για να διευρύνουν τις δικαιοδοσίες ορισμένων ειδικών γιατρών, έτσι ώστε να παρέχουν ευθανασία σε άτομα που είναι ανθρωπίνως αδύνατο να θεραπευτούν, μετά από πολύ σοβαρή αξιολόγηση της ιατρικής τους κατάστασης. (Υπογραφή) ΑΔΟΛΦΟΣ Χ ΙΤ Λ Ε Ρ 199 H διαταγή αυτή του Χίτλερ συμβολικά έφερε την παλαιότερη ημερομηνία της 1 Σεπτεμβρίου, τότε δηλαδή που άρχισε η επιχείρηση, την οποία θεω­ ρούσε ως «Πρώτο Σιλεσιανό Πόλεμό» του. Τώρα πια, δεν ήταν μια τοπ ι­ κή εκστρατεία, αλλά μια αιματηρή σταυροφορία στην πορεία της οποίας ο γερμανικός λαός θα εξευγενιζόταν μέσω των συγκρούσεων και θα εξα ­ γνιζόταν από τα ακάθαρτα στοιχεία του αίματος και του σπέρματός του. Από τις 9 Οκτωβρίου, άρχισαν να κυκλοφορούν έντυπα απογραφής σε γιατρούς και νοσοκομεία, δήθεν για στατιστικούς σκοπούς. Oi επιτροπές των τριών εμπειρογνωμόνων αποφάσιζαν για τη ζωή και το θάνατο κάθε ασθενούς, με βάση μόνον α υ τά τα έντυπα. O Χίτλερ είχε π ει στον Bouhler ότι ήθελε μια διαδικασία απαλλαγμένη από τη γραφειοκρατία. Αυτό που είχε αρχίσει ως «ευθανασία» ελαχίστων, συνεχιζόταν τώρα με την προγραμματισμένη απαλλαγή από το βάρος δεκάδων χιλιάδων

324

DAVID IRVING

ψυχασθενών. Ki όλα αυτά δεν ήταν πα ρά η βάση μιας πολύ πλατύτερης εκστρατείας που θα ξεκινούσε το Ράιχ τώρα, που βρισκόταν σε πόλεμο.

O Χίτλερ έθεσε τονΡΜίγγ Bouhler επικεφαλής του Προγράμματος «Ευθανασίας». Από αυτό προέκυψαν καί άλλες «εκκαθαρίσεις» διαφορετικού είδους. To 1945 κι ο ίδιος «εκκαθάρισε» εαυτόν. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

ΒΟΛΙΔΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ o T PE N O του Χίτλερ α να πα υότα ν νωχελικά σε μια δευτερεύουσα γραμμή τη ςΈ ξ ω Πομερανίας μέχρι τις 9.30' π.μ. της 26 Σεπτεμβρίου 1939, και μετά ξεκίνησε για την οκτάωρη διαδρομή της επιστροφής προς το Βερολίνο. Βαριά σιωπή επικρατούσε σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. 0 Γιόντλ θα πρέπει να ήταν στο διαμέρισμά του, γιατί μόνο ο συνταγμα­ τάρχης von Vormann ήταν παρών. Τις επόμενες λίγες ώρες, ο Χίτλερ δεν είπε ούτε λέξη, αλλά βημάτιζε νευρικά κατά μήκος του λικνιζόμενου β α ­ γονιού, καθώς το τρένο πλησίαζε στο Βερολίνο. Ακριβώς μετά τις 5 μ.μ., το τρένο μπήκε στο σταθμό Stettin του Βερολίνου. 0 Χίτλερ και οι άν­ θρωποί του μπήκαν σε αυτοκίνητα για να φτάσουν, σχεδόν στα κλεφτά, στην Καγκελαρία του Ράιχ. H ατμόσφαιρα ήταν πένθιμη. Χωρίς αμφιβολία, αυτό που σκεπτόταν τώρα ο Χίτλερ ήταν το επόμενο βήμα. Tov Ιανουάριο του 1944 θα απευθυνόταν μυστικά στους σκεπτικι­ στές στρατηγούς του, με λόγια που θα μπορούσε θαυμάσια να είχε σκεφθεί τότε το 1939. «Αν τώρα πρέπει να μιλήσω για το ποιες είναι οι συ­ γκεκριμένες προοπτικές για να τελειώσει ο πόλεμος, τότε θα σας ζητήσω απλώς να εξετάσετε την ιστορία το^ν πολέμων, και να μου πείτε πότε σε μια μεγάλη εκστρατεία υπήρχε σαφής η ιδέα για το πώς ο κάθε πόλεμος θα τέλειωνε... 0 ίδιος ο Moltke* έγραφε ότι είναι λάθος να περιμένεις πως οποιοδήποτε σχέδιο πολέμου θα ήταν δυνατό να θεωρείται ακόμη ορθό με­ τά τις πρώτες μάχες». Στην ίδια ομιλία, θα εξηγούσε: «Στη θέση μου, κα­ νένας δεν θα μπορούσε να έχει άλλο αφεντικό εκτός από την προσωπική του κρίση, τη συνείδησή του και την προσωπική του αίσθηση καθήκοντος». O Στρατός είχε κυκλοφορήσει μια διαταγή για την απόσυρση των π ε ­ ρισσότερων μάχιμων μεραρχιών από την Πολωνία και την μερική α π ο ­

T

* Σ.τ.Ε: Helmut von Moltke (1848-1916). Αρχηγός του Γερμανικού Γενικού Επιτελεί­ ου από το 1906. Κατήρτισε σχέδιο επιστράτευσης και συγκέντρωσης του Γερμανι­ κού Στρατού, που προέβλεπε κεραυνοβόλο επίθεση στη Βόρεια Γαλλία μέσω Βελγί­ ου, σύμφωνα με τις απόψεις του προκατόχου του στρατηγού Alfred von Sliffen.

326

DAVID IRVING

στράτευσή τους. Όταν το έμαθε αυτό ο Χίτλερ, δήλωσε: «Πρόκειται να επιτεθούμε στη Δύση, και θα το κάνουμε αυτό μέσα στον Οκτώβριο!» Υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι ο Χίτλερ ήξερε από την αρχή πως βρι­ σκόταν στο κατώφλι ενός πολύχρονου και σκληρού πολέμου με τη Βρετα­ νία. Από τις 5 Σεπτεμβρίου ήδη, ο Φύρερ διέταξε τον Walther Hewel να χρησιμοποιήσει κάθε πιθανή διπλωματική οδό για να γλιτώσει τον απαρη­ γόρητο φίλο του «Putzi» Hanfstaengl από τις συνέπειες της αυτοεξορίας του στο Λονδίνο και να οργανώσει τη δραπέτευσή του στην Γερμανία. H Βρετανία ξεκάθαρα προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο. To βράδυ της 12 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ είχε αποκαλύψει εμπιστευτικά στον συνταγματάρ­ χη Schmundt ότι μόλις θα νικούσε την Πολωνία, θα έκανε μεταβολή για μια επίθεση στη Δύση. Έ π ρ επ ε να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των Δυτι­ κών, όσο περισσότερο μπορούσε. Τα ίδια είπε και στον Γκαίμπελς: «Μ ό­ λις τελειώσουμε με την Ανατολή», κατέγραφε ο Υπουργός, «θέλει να στραφούμε στη Δύση. Δεν εννοεί μακροχρόνιο πόλεμο. Av χρειαστεί να γίνει πόλεμος, θα είναι σφοδρός και σύντομος». Στις 14 του μηνύς, συζή­ τησε με τον αρχιμηχανικό του Fritz Todt την ανάγκη για μια έδρα μόνι­ μου Στρατηγείου του στη Δύση. Στους υπασπιστές του, ο Χίτλερ εξηγού­ σε ότι η εμπειρία του από τον Μεγάλο Πόλεμο στην Φλάνδρα τον είχε δι­ δάξει ότι μέχρι τον Ιανουάριο ο καιρός θα διατηρούνταν καλός για μια επίθεση, αλλά μετά δεν θα ήταν συνετό να εξαπολυθεί μια ευρείας κλί­ μακας εκστρατεία πριν από τον Μάιο. Πρότεινε να κάνουν μια ακόμη προσφορά ειρήνης στην Βρετανία, αλλά δεν περίμενε στα σοβαρά να έρ­ θει σε συμφωνία η Βρετανία, πριν η Βέρμαχτ αναπτυχθεί στην απέναντι όχθη της Μάγχης. O Χίτλερ αποκάλυψε την πρόθεσή του στους κατάπληκτους ανώτα­ τους διοικητές του στις 27 Σεπτεμβρίου. Αυτό που ενοχλούσε τον Στρατό ήταν η επιμονή του Χίτλερ η επίθεση κατά της Γαλλίας να αρχίσει πριν από τα τέλη του 1939 επειδή η γερμανική υπεροχή σε όπλα και άνδρες ήταν μόνον προσωρινή, και, όπως το 1914, θα έπρεπε να εξαπολυθεί μέ­ σω του Βελγίου. O Χίτλερ εξήγησε ότι δεν είχε πειστεί για την έντιμη ου­ δετερότητα του Βελγίου. Υπήρχαν ενδείξεις ότι η χώρα αυτή θα επέτρεπε μια γρήγορη εισβολή των γαλλικών και βρετανικών δυνάμεων, που θα συ­ γκεντρώνονταν στα δυτικά σύνορά της. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ο Μπράουχιτς επαναστατούσε μέσα του εναντίον αυτής της νέας εκστρα­ τείας, ο Χίτλερ δεν ανέχθηκε καμιά συζήτηση ως προς την απόφασή του ή τις προοπτικές της. Τέλειωσε τη σύσκεψη, ρίχνοντας τις σύντομες ση­ μειώσεις του στη φωτιά που έκαιγε στο τζάκι του γραφείου του. O βαρόνος Ernst von Weizsacker σημείωνε ότι ο Χίτλερ είπε, παρουσία του, δυο ημέρες αργότερα, ότι η νέα εκστρατεία θα μπορούσε να στοιχί­ σει στην Γερμανία 1.000.000 άνδρες, αλλά θα κόστιζε και στον εχθρό τον ίδιο αριθμό, κι ο εχθρός δεν θα μπορούσε να αντέξει αυτές τις απώλειες.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

327

O Χίτλερ επανέλαβε τα επιχειρήματά του στους ανώτατους διοικητές του, όταν τους συγκέντρωσε στην Καγκελαρία την επόμενη ημέρα. H ΒΑΡΣΟΒΙΑ είχε μόλις πέσει. Σε άλλα σημεία της Πολωνίας οι πόλεις είχαν γενικά γλιτώσει από τις ζημιές. Είχε βομβαρδιστεί μόνο ένα μικρό μέρος της Κρακοβίας. Αλλά η μοίρα της Βαρσοβίας ήταν άλλη. Στις 21 του μηνός ήταν πια ξεκάθαρο ότι η πόλη θα έπρεπε να καταληφθεί με έφοδο. Είχε επιτραπεί στους 200 ξένους διπλωμάτες να φύγό^ν, και ο βομβαρδισμός της πόλης από το πυροβολικό επισπεύστηκε. Στις 25 του μηνός, ο Χίτλερ είχε επισκεφθεί τη 10η και την 8η στρατιά. H δεύτερη είχε 150 πυροβολαρχίες έτοιμες για τον τελικύ βομβαρδισμό, που θα ά ρ ­ χιζε την επομένη. Από την οροφή ενός αθλητικού σταδίου, ο Χίτλερ π α ­ ρακολουθούσε με κιάλια το πυροβολικό του να κάνει σκόνη τη Βαρσο­ βία. H έκθεση του Blaskowitz αναφέρει: O Χίτλερ ενημερώθηκε για το σχέδιο επίθεσης της 8ης Στρατιάς: σύμφωνα με αυτό, ο κύριος βομβαρδισμός πυροβολικού στο οχυρό θα αρχίσει νωρίς στις 26 Σεπτεμβρίου. Μέχρι τώρα, μόνο αναγνωρισμένοι στρατηγικοί στόχοι, εχθρικές πυροβολαρχίες και ζωτικές εγκαταστάσεις, όπως του φωταερίου, του νερού και οι ηλεκτρικοί σταθμοί, βομβαρδίζονται από την ξηρά και τον αέρα. Αφού του περιέγραψαν λεπτομερώς το σχέδιο επίθεσης, ο Φύρερ που εί­ ναι βαθιά ταραγμένος από τα βάσανα που τραβάει ο πληθυσμός του οχυρού [Βαρσοβία], προτείνει ότι θα έπρεπε να γίνει ακόμη μια τελευταία προσπά­ θεια για να πειστεί η στρατιωτική διοίκηση της Βαρσοβίας να εγκαταλείψει την τρελή πορεία της. Εγγυάται ότι στους αξιωματικούς του οχυρού θα παραχωρηθούν συνθήκες τιμητικής αιχμαλωσίας και πως θα κρατήσουν τα ξίφη τους, αν παραδοθούν αμέσως και εξέδωσε διαταγές να αφεθούν ελεύθεροι οι υπαξιωματικοί και οι άνδρες μετά τις αναγκαίες τυπικές διαδικασίες. Εκατομμύρια νέες προκηρύξεις που περιλάμβαναν αυτούς τους νέους όρους, έπεσαν πάνω από την Βαρσοβία εκείνο το βράδυ. O Πολωνός διοικητής δεν απάντησε. Έτσι, νωρίς στις 26 του μηνός, ο βομβαρδισμός του πυροβολικού στράφηκε προς την ίδια την πόλη, και η έφοδος του πεζικού άρχισε. Την άλλη μέρα όλα είχαν τελειώσει. Oi Πολωνοί συνθη­ κολόγησαν χωρίς να προβάλουν κυριολεκτικά καμιά στρατιωτική αντί­ σταση. Στις 2 Οκτωβρίου, ο στρατηγός Ρόμελ επισκέφθηκε την Βαρσοβία και μετά, ανέφερε στον Χίτλερ τις τρομερές σκηνές της καταστροφής. O Ρόμελ έγραφε στη σύζυγό του την άλλη μέρα: «Αναφορά στην Καγκελα­ ρία του Ράιχ και δείπνο στο τραπέζι του Χίτλερ. H Βαρσοβία είναι σε άθλια κατάσταση. Δεν υπάρχει ούτε ένα κτίριο που να μην έχει υποστεί κάποια ζημιά, ή που τα παράθυρά του να έμειναν ανέπαφα... 0 λαός θα πρέπει να υπέφερε τρομερά. Ε πί επτά ημέρες δεν υπάρχει νερό, ηλε­

328

DAVID IRVING

κτρικό, ούτε γκάζι, ούτε τρόφιμα... O δήμαρχος υπολογίζει τους νεκρούς και τους τραυματίες σε 40.000 χιλιάδες...» Μια πάχνη θανάτου εξακολουθούσε να πλανιέται πάνω από την Βαρ­ σοβία όταν ο Χίτλερ έφτασε αεροπορικώς εκεί, στις 5 Οκτωβρίου, για την παρέλαση της μεγάλης νίκης του. H μυρωδιά από τα πτώ ματα που σάπιζαν, μόλυνε τον αέρα της Βαρσοβίας. Σύμφωνα με τους πιο στενούς επιτελείς του, ο Φύρερ είχε εκνευριστεί από το θέαμα του θανάτου γύρω του. Εξωτερικά, έδειχνε σκληρός κι άκαμπτος. Στους ξένους δημοσιο­ γράφους που είχαν μαζευτεί γύρω του, είπε απειλητικά: «Κοιτάξτε καλά γύρω σας την Βαρσοβία. Έ τσι είμαι ικανός να φερθώ και σε κάθε ευρω ­ παϊκή πόλη». Αλλά, όταν είδε το συμπόσιο που είχε προετοιμάσει ο Στρατός στο αεροδρόμιο, είτε το στομάχι του επαναστάτησε, είτε το έν­ στικτό του για αρνητική δημοσιότητα τον προειδοποίησε να μην καθίσει στο τεράστιο πέταλο που σχημάτιζαν τα τραπέζια με τα άσπιλα λευκά τραπεζομάντιλα και τα πλούσια φαγητά, τη στιγμή που εκατοντάδες χι­ λιάδες κάτοικοι της Βαρσοβίας κυριολεκτικά πέθαιναν της πείνας. Τα σύνορα της Ανατολικής Ευρώπης είχαν τώρα συμφωνηθεί μεταξύ της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. O Χίτλερ είχε επιμείνει να πά ει αεροπορικά ο Υπουργός των Εξωτερικών στην Μόσχα, για τη ρύθ­ μιση των λεπτομερειών: «O καθορισμός των οριστικών συνόρων μεταξύ Ασίας κι Ευρώπης για τα επόμενα χίλια χρόνια είναι, στο κάτω-κάτω, έργο αντάξιο ενός Υπουργού των Εξωτερικών του Grossdeutsches Reich (Μεγάλου Γερμανικού Κράτους)!». Ενώ η γραμμή που είχε προσωρινά καθοριστεί στα μέσα Σεπτεμβρίου, εκτεινόταν κατά μήκος του ποταμού Βιστούλα, ακολουθούσε τώ ρα τον ποταμό Μπουγκ προς τα ανατολικά, καθώς ο Στάλιν είχε επίσης παραχωρήσει στην Γερμανία τα περίχωρα της Βαρσοβίας και το Λούμπλιν, ως αντάλλαγμα για το Βαλτικό κράτος της Λιθουανίας, το οποίο είχε τοποθετηθεί με το σύμφωνο του Αυγούστου στη σφαίρα επιρροής τής Γερμανίας. Έ τσ ι τώρα, τα γερμανικά στρατεύματα που είχαν προελάσει ως τον Μπουγκ και είχαν διαταχθεί να αποσυρθούν στον Βιστούλα, έπρεπε και πάλι να βαδίσουν ανατολικότερα, διανύοντας ένα δύσκολο έδαφος για τρίτη φορά μέσα σε μερικές εβδομάδες. THN ΠΡΩΤΗ από τις δυο εβδομάδες του Οκτωβρίου 1939, αναμφισβήτητα ο Χίτλερ ταλαντευόταν ανάμεσα στο να συνεχίσει τον πόλεμο ή να κάνει ειρήνη με τους άλλους εμπόλεμους, και με όσο καλύτερους όρους μ πο­ ρούσε να πετύχει. To γεγονός ότι είχε διατάξει τη Βέρμαχτ να είναι έτοιμη για την Επιχείρηση K iT PiN H (Fall Gelb, η επίθεση στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες), δεν τον αποσπούσε κατά κανένα τρόπο από την πραγματικότητα μιας επίθεσης ειρήνης. H Γερμανία θα χρειαζόταν του­ λάχιστον 50 χρόνια για να απορροφήσει τις νέες περιοχές και να εφ αρ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

329

μόσει τα προγράμματα αναγκαστικού εποικισμού, που είχε σχεδιάσει ο Χάινριχ Χίμλερ για να ενισχύσει το γερμανικό αίμα στα ανατολικά. Έτσι, οι ειρηνικές προσφορές του Χίτλερ προς το Λονδίνο ήταν ειλικρι­ νείς, κι όχι απλά ένα τέχνασμα για να βάλει μια σφήνα ανάμεσα στην Βρετανία και στην Γαλλία. O Weizsacker έγραφε νωρίς τον Οκτώβριο: «H προσπάθεια να αναβληθεί ο πόλεμος, είναι τώρα πραγματική. Εγώ ο ίδιος δίνω πιθανότητα επιτυχίας 20 τοις εκατό, ο Χίτλερ 50 τοις εκατό, ενώ η επιθυμία του για ειρήνη είναι 100 τοις εκατό. Av την πετύχει... θα πάψει να υφίσταται αυτό το άχαρο σχέδιο εξασθένισης της Βρετανίας με στρα­ τιωτικά μέσα». Νωρίς τον Σεπτέμβριο, ο Γκαίρινγκ είχε υπαινιχθεί στους Βρετανούς, μέσω του Birger Dahlerus, ότι η Γερμανία ήταν πρόθυμη να αποκαταστήσει την κυριαρχία σε μια Πολωνία από την οποία θα είχαν αφαιρεθεί οι επαρχίες που είχαν αποσπαστεί από την Γερμανία με το τ έ ­ λος του Μεγάλου Πολέμου κι ότι επίσης, θα υπήρχε περιορισμός των γ ερ ­ μανικών εξοπλισμών. H βρετανική αντίδραση ήταν μια επιφυλακτική πρ ο­ θυμία να ακούσει λεπτομερέστερες γερμανικές προτάσεις. O Χίτλερ είχε πει στον Dahlerus στο Βερολίνο, στις 26 Σεπτεμβρίου, ότι αν οι Βρετανοί ήθελαν ακόμη να περισώσουν κάτι από την Πολωνία, θα έπρεπε να βια­ στούν, κι ότι τώρα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς να συμβουλευτεί τους Ρώσους φίλους του. O Dahlerus έφυγε αμέσως για το Λονδίνο. O Γερμανικός Στρατός δικαίως είχε λόγους να παρακολουθεί με α γ ω ­ νία την ειρηνική επίθεση του Χίτλερ. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο υποδιοι­ κητής του Χάλντερ είχε μελαγχολικά -κ α ι τελείως λανθασμένα- προειδο­ ποιήσει ότι ο Γερμανικός Στρατός δεν μπορούσε να εξαπολύσει μετω πι­ κή επίθεση κατά της Γαλλίας πριν από το 1942. H τακτική που είχε αποδειχθεί τόσο επιτυχημένη στην Πολωνία, δεν θα αρκούσε εναντίον του καλά οργανωμένου Γαλλικού Στρατού, και παράλληλα ο ομιχλώδης και­ ρός και οι λιγότερες ώρες φωτός των φθινοπωρινών ημερών θα ήταν σο­ βαρό εμπόδιο για τη Λουφτβάφε. O Μπράουχιτς απαρίθμησε αυτά τα επιχειρήματα στον Χίτλερ στις 7 Οκτωβρίου κι ο Χίτλερ ζήτησε από τον Ανώτατο Διοικητή του Στρατού να του αφήσει τις σημειώσεις του φεύγοντας. Μέσα στις επόμενες δύο ημέρες, υπαγόρευσε ένα μνημόνιο 58 σελίδων μόνο για τον Κάιτελ και τους τρεις ανώτατους διοικητές. Στο μνημόνιο αυτό εξηγούσε ακριβώς το γιατί έπρεπε να εξαπολύσουν την Επιχείρηση K iT PiN H όσο νωρίτερα μπορούσαν, και γιατί ακριβώς ο χρόνος λειτουργούσε εναντίον της Γερ­ μανίας. 0 Φύρερ διάβασε αυτό το εκπληκτικό ντοκουμέντο στους δυσαρεστημένους στρατηγούς του στις 10 του μηνός. Σε αυτό, επέμενε ότι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της Βρετανίας παρέμεναν οι ίδιοι. O μακροπρό­ θεσμος σκοπός του γερμανικού πολέμου έπρεπε, λοιπόν, να είναι η ολο­ κληρωτική στρατιωτική ήττα της Δύσης. Αυτός ήταν ο αγώνας που έπ ρ ε­ πε να αναλάβει ο γερμανικός λαός, τώρα. Παρ’ όλα αυτά, πρόσθεσε, αν

330

DAVID IRVING

επιτευχθεί μια γρήγορη συμφωνία ειρήνης, πάλι θα εξυπηρετούσε τα γερμανικά συμφέροντα, αρκεί να μην υποχρεωνόταν η Γερμανία να επιστρέψει τίποτα από τα κέρδη της. ΣΤΙΣ 29 Σεπτεμβρίου, ο Alfred Rosenberg εξασφάλισε την άδεια του Χίτ­ λερ να βολιδοσκοπήσει, μέσω ενός μεσάζοντα από την Ελβετία, κάποιους αξιωματούχους στο Βρετανικό Υπουργείο Αεροπορίας. Αλλά αυτή η σπί­ θα ελπίδας έσβησε γρήγορα, όταν ο μεσάζων ανέφερε ότι οι φιλειρηνικές απόψεις μέσα σε αυτό το Υπουργείο καταπιέζονταν άσχημα από τις πιο μαχητικές δυνάμεις που επηρέαζε ο Τσώρτσιλ. Ελάχιστα μόνο πράγματα έγιναν γνωστά σχετικά με αυτές τις άτολμες προσεγγίσεις από την πλευ­ ρά του Λονδίνου. Ενώ ο Χίτλερ σκεπτόταν όλα αυτά, παρουσιάστηκε μια φαινομενική παρέμβαση του Προέδρου Ρούσβελτ, που ήταν ξαφνική ως προς την εμ­ φάνισή της, αλλά και αινιγματική ως προς την κατάληξή της. Στις αρχές Οκτωβρίου, ένας Αμερικανός μεγισ τάνας του πετρελαίου με πολλές επιρροές, ο William Rhodes Davis,200 έφτασε στο Βερολίνο με μια ειρηνι­ κή αποστολή σχετικά με την οποία είχε συζητήσει, όπως λεγόταν, επί 90 λεπτά με τον Ρούσβελτ. Στο Βερολίνο, ο Davis συνάντησε τον Γκαίρινγκ και έχει περισωθεί μια εφτασέλιδη περίληψη της συζήτησης των υποτιθέ­ μενων προτάσεων του Ρούσβελτ. To γεγονός, φυσικά, διαδόθηκε «εμπιστευτικά» στο Βερολίνο, δίνοντας αφορμή για ειρωνικές αναφορές σε πολλά από τα ημερολόγια της εποχής για την ξαφνική εμφάνιση του Ρούσβελτ ως «αγγέλου ειρήνης», ως μια τρίτη φιγούρα επί σκηνής. 0 Πρόεδρος Ρούσβελτ είναι έτοιμος να ασκήσει πίεση στις Δυτικές Δυνάμεις γ ια να αρχίσουν ειρηνευτικές συνομιλίες... Ζήτησε να τον πληροφορήσουν σχετικά με τα διάφορα σημεία που η Γερμανία θέλει να ρυθμίσει π α ρ α δ είγ­ ματος χάρη, την Πολωνία και τις αποικίες. Σε σχέση με αυτά, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ανέφερε επίσης το ζήτημα των καθαρά τσεχικών περιοχών, για τις οποίες όμως, δεν θα πραγματοποιούνταν κάποιος διακανονισμός πα ρ ά πολύ αργότερα. 0 Πρόεδρος Ρούσβελτ έθιξε αυτό το σημείο με αφορμή την κοινή γνώμη στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να κατευνάσει τους Τσέχους ψηφοφόρους και τους συμπαθούντες προς αυτούς, αν χρειαζόταν να ασκήσει πίεση προς την Βρετανία για το τέλος του πολέμου.

0 Ρούσβελτ υποπτευόταν ότι τα κίνητρα της Βρετανίας ήταν πολύ πιο επικίνδυνα κι ότι δεν είχαν καμιά σχέση με την Πολωνία. 0 ίδιος ανα­ γνώριζε ότι ο πραγματικός λόγος για τον πόλεμο ήταν το μονόπλευρο Diktat (συνθήκη) των Βερσαλιών, το οποίο καθιστούσε αδύνατο για το γερμανικό λαό να κατακτήσει ένα βιοτικό επίπεδο αντίστοιχο με αυτό των γειτόνων του στην Ευρώπη. H πρόταση του Ρούσβελτ, σύμφωνα με

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

331

την αδημοσίευτη αυτή περίληψη, ήταν να επιτραπεί στον Χίτλερ να κ ρα ­ τήσει το Ντάντσιχ κι όλες τις πρώην γερμανικές επαρχίες της Πολωνίας. Θα έπρεπε, επίσης, όλες οι αφρικανικές αποικίες της Γερμανίας, να της αποδοθούν αμέσως. Αλλά υπήρχε και συνέχεια. Av ο Νταλαντιέ κι ο Τσάμπερλαιν αρνούνταν να συμβιβαστούν, τότε ο πρόεδρος Ρούσβελτ θα υποστήριζε την Γερμανία -ανέφερε ο Davis- και στην αναζήτηση μιας διαρκούς ειρήνης: θα ανεφοδίαζε την Γερμανία με αγαθά και πολεμικό υλικό, που «θα μεταφερόταν στην Γερμανία κάτω από την προστασία των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων», αν κάτι τέτοιο χρειαζόταν. O John L. Lewis* είχε κατ’ ιδίαν υποσχεθεί στον Davis πως αν μπορούσε να επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ηνωμένων Πο­ λιτειών, τα συνδικάτα του θα παρεμπόδιζαν την παραγω γή πολεμικού υλικού για την Βρετανία και την Γαλλία. Στις 3 Οκτωβρίου, ο Γκαίρινγκ ανήγγειλε στον Αμερικανό απεσ τα λ­ μένο ότι ο Χίτλερ, στη σημαντική ομιλία του προς το Ράιχσταγκ στις 6 του ίδιου μηνός, θα έκανε κάποιες ειρηνευτικές προτάσεις ενσωματώνο­ ντας σε μεγάλο βαθμό τα σημεία που είχε φέρει ο Davis από την Ουάσινγκτον. O Γκαίρινγκ του είπε: «Αν κατά τη γνώμη του [Ρούσβελτ] οι προτάσεις προσφέρουν μια λογική βάση για μια συνδιάσκεψη ειρήνης, θα έχει τύτε την ευκαιρία να προωθήσει αυτόν τον διακανονισμό... Μπορείτε να διαβεβαιώσετε τον κ. Ρούσβελτ ότι αν θελήσει να αναλάβει αυτόν τον μεσολαβητικό ρόλο, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε ένα διακανονισμό, έτσι ώστε να προκύψουν ένα νέο Πολωνικό κράτος και μια ανεξάρτητη Τσεχοσλοβακική Κυβέρνηση». O Γκαίρινγκ ήταν πρόθυμος να παρευρεθεί σε μια τέτοια συνδιάσκεψη στην Ουάσινγκτον. O Χίτλερ ήλπιζε σε μια κάποια απάντηση από τον Ρούσβελτ γύρω στις 5 του μηνός. (Καθώς έγραφε ο Rosenberg: «Θα ήταν πολύ σκληρό χτύπημα για το Λονδίνο μια “ κατεπείγουσα” συμβουλή από την Ουάσινγκτον, να προχωρήσει σε ειρήνη!») Αλλά κάτι είχε πά ει λάθος: όταν ο Davis έφτασε στην Ουάσινγκτον, δεν έγινε ξανά δεκτός από τον Ρού­ σβελτ κι ούτε ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Μια διαφορετική άποψη ως προς την πολιτική του Ρούσβελτ αποκαλύφθηκε μέσα από πολωνικά ντοκουμέντα201 που κατέσχεσαν οι Ναζί σε αρχεία στην Βαρσοβία. Τα τηλεγραφήματα των Πολωνών πρεσβευτών στην Ουάσινγκτον και το Παρίσι απεκάλυπταν τις προσπάθειες του Ρού­ σβελτ να παρακινήσει την Γαλλία και την Βρετανία σε πόλεμο. Tov Νοέμ­ βριο 1938, ο William C.Bullitt, προσωπικός φίλος του και πρεσβευτής του στο Παρίσι, είχε αφήσει να φανεί στους Πολωνούς ότι επιθυμία του Προέδρου ήταν «να τα χαλάσουν η Γερμανία και η Ρωσία», οπότε τα δη­ * Σ.τ.Ε.: Αμερικανός συνδικαλιστής, Πρόεδρος της Εργατικής Ομοσπονδίας Ανθρα­ κωρύχων από το 1920 ως το 1960.

332

DAVID IRVING

μοκρατικά έθνη θα μπορούσαν να επιτεθούν στην Γερμανία και να την υποχρεώσουν σε υποταγή. Την άνοιξη του 1939, ο Bullit ανέφερε ότι ο Ρούσβελτ ήταν αποφασισμένος «να μη συμμετάσχει στον πόλεμο από την αρχή, αλλά προς το τέλος». H Ουάσινγκτον, είχε πει ο Bullit στους Πολωνούς διπλωμάτες, καθοδηγείτο αποκλειστικά από τα υλικά συμφέ­ ροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα γεγονότα ακολούθησαν λοιπόν την πορεία τους. Την Παρασκευή, 6 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ μίλησε στο Ράιχσταγκ. Χαρακτήρισε τον Τσώρτσιλ εκπρόσωπο των εβραϊκών καπιταλιστικών και δημοσιογραφικών κύκλων, οι οποίοι είχαν αποκλειστικό ενδιαφέρον την πρόκληση μιας ανάφλεξης σε διεθνή κλίμακα. Γεμάτος αισιοδοξία, ο Ρόμελ έγραφε από το Βερολίνο στις 7 του μηνός: «Αν ο πόλεμος τελειώσει σύντομα, ελπίζω ότι κι εγώ θα γυρίσω γρήγορα στο σπίτι...» Αργά το βράδυ της 9 Οκτωβρίου, ο Dahlerus ανέφερε στον Χίτλερ τους όρους της Βρετανίας, σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις ειρήνης: εκτός από το ότι επέμενε για ένα νέο πολωνικό κράτος, η Βρετανία ήθε­ λε την καταστροφή όλων των επιθετικών όπλων αμέσως. Αυτοί οι όροι ήταν πολύ σκληροί για να γίνουν αποδεκτοί, γιατί η Βρετανία αφελώς αγνοούσε την αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης και την επεκ τα τικ ή πολιτική της. Π αρ’ όλ’ α υτά , στις 10 του μηνός, ο Dahlerus πήρε εντολή να διαμηνύσει στο Λονδίνο ότι ο Χίτλερ θα α π ο δ ε­ χόταν κατ’ αρχήν αυτούς τους όρους. 0 Σουηδός διαπραγματευτής είδε τον Χίτλερ δυο φορές εκείνη την ημέρα, πριν αναχωρήσει για την Χάγη. Πήρε μαζί του μια επίσημη επιστολή από τον Γκαίρινγκ κι έναν κ α τά ­ λογο με τις προτάσεις του Χίτλερ. 0 Dahlerus παρατηρούσε σε έναν Γερμανό αξιωματούχο, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Χίτλερ, ότι «η Γερμανία, ήταν διατεθειμένη από την πλευρά της να δεχτεί ακόμη και σκληρούς όρους, φτάνει να διατυπωθούν με εύσχημο τρόπο». Είπε ότι έπαιρνε μαζί του στην Ολλανδία περισσότερα από όσα χρειάζονταν για να διαλύσουν την υφέρπουσα δυσπιστία της Βρετανίας απέναντι στον Χίτλερ. «Ε ξα ρ τά τα ι α πό το Λονδίνο», εξηγούσε ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς σε ένα γεύμα στις 10 Οκτωβρίου, «αν ο πόλεμος θα συνεχι­ σ τεί».202 Στην Ολλανδία, ωστόσο, ο Dahlerus περίμενε μάταια τον α πεσ ταλμέ­ νο που είχε υποσχεθεί το Λονδίνο. H πολυαναμενόμενη ομιλία του Τσάμπερλαιν στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 12 Οκτωβρίου τίναξε στον α έ ­ ρα την προσδοκία του Χίτλερ ότι η ειρήνη θα μπορούσε να βασιλεύσει στην Ευρώ πη μετά α πό πέντε εβ δομά δες πολέμου. O Τσάμπερλαιν απέρριψε τη δημόσια προσφορά του Χίτλερ ως «αόριστη και αβέβαιη», γιατί δεν είχε κάνει καμιά πρόταση για να επανορθώσει όσα είχαν συμβεί στην Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία. Av ο Χίτλερ ήθελε ειρήνη, εί­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

333

π ε ο Τσάμπερλαιν, «πρ έπει να προωθήσει πράξεις κι όχι λόγια μόνο». To ίδιο βράδυ, ο Χίτλερ κάλεσε τον Γκαίρινγκ, τον Milch και τον Udet της Λουφτβάφε και τους έδωσε εντολή να ξαναρχίσουν την παραγω γή βομβών το συντομότερο δυνατό: « 0 πόλεμος θα συνεχιστεί!» «Πριν φτάσαυν αυτές οι απαντήσεις», έγραφε ο Weizsacker δυο ημέ­ ρες αργότερα, «ο ίδιος ο Χίτλερ έτρεφε μεγάλες ελπίδες ότι το όνειρο που καλλιεργούσε για τη συνεργασία με την Βρετανία θα εκπληρωνόταν. Είχε μέσα στην καρδιά του την ειρήνη. O χερ φον Ρίμπεντροπ έδειχνε να είναι λιγότερο προδιατεθειμένος γ ι’ αυτήν. Έστειλε στον Φύρερ τη δική του λεκτική περιγραφή μιας μελλοντικής Ευρώπης που θα έμοιαζε με την Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου». O Χίτλερ, μιλώντας με τον Σουη­ δό εξερευνητή Sven Hedin, διατύπωσε την κατάπληξή του για την αδιαλ­ λαξία της Βρετανίας. Ένιωθε ότι είχε απλώσει επανειλημμένα το χέρι του για ειρήνη και φιλία προς τους Βρετανούς, και κάθε φορά του μ α ύ­ ριζαν το μάτι ως απάντηση. «H επιβίωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας είναι συμφέρον και της Γερμανίας», παρατηρούσε ο Χίτλερ, «επειδή αν η Βρετανία χάσει την Ινδία, εμείς δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα». K ai β έβ α ια , θα αποκαθιστούσε το πολωνικό κράτος - δεν ήθελε να βαρυστομαχιάσει τρώγοντας Πολωνούς. Όσο για τα άλλα ξεσπάσματα του Τσάμπερλαιν, αυτός, ο Χίτλερ, θα μπορούσε πολύ καλά να ζητήσει από την Βρετανία «να επανορθώσει τα λάθη» που είχε διαπράξει στην Ινδία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. H Βρετανία θα μπορούσε να έχει ειρήνη όποτε ήθελε, αλλά αυτοί -κ ι ανάμεσά τους αυτός ο «παρφουμαρισμένος με μπριγιαντίνη ηλίθιοςΉ ντεν» κι ο εξίσου ανίκανος Τσώρτσιλέπρεπε να κρατούν τη μύτη τους μακριά από την Ευρώπη. H ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ανάγκη να ξαναρχίσει η επίθεση ήταν αυτό που ο Χίτλερ τόνισε κυρίως στο μνημόνιό του της 9 Οκτωβρίου. To στρατιωτικό πλεο­ νέκτημα της Γερμανίας βρισκόταν τώρα στο ζενίθ του. Στην Ιταλία, ο Μουσολίνι γερνούσε. H στάση της Ρωσίας μπορούσε να αλλάξει εύκολα. Και υπήρχαν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους η Γερμανία έπρεπε να χτυ­ πήσει γρήγορα και να αποφύγει έναν παρατεταμένο πόλεμο. H Βρετανία έστελνε νέες στρατιωτικές μονάδες στην Γαλλία και το ψυχολογικό στή­ ριγμα που έδωσε το γεγονός αυτό στους Γάλλους δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Αντίθετα, θα γινόταν προοδευτικά όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί ο ενθουσιασμός της γερμανικής κοινής γνώμης για τον πόλε­ μο καθώς περνούσαν οι μήνες. H από αέρος ανωτερότητα της Γερμανίας ήταν μόνο προσωρινή - κι ο εχθρός θα εκμεταλλευόταν μια τέτοια ανω ­ τερότητα από τη στιγμή που θα πίστευε ότι την είχε πετύχει. Πάνω από όλα, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι ήξεραν πόσο ευάλωτες ήταν οι βιομηχα­ νίες του Ρουρ, και μόλις ο εχθρός θα αποκτούσε βάσεις για αεροσκάφη ή για πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς στα βελγικά ή ολλανδικά εδάφη, η

334

DAVID IRVING

Γερμανία θα έπρεπε να ξεγράψει τις βιομηχανίες του Ρουρ από την π ο ­ λεμική της προσπάθεια. Γι’ αυτό ακριβώς, ο Χίτλερ είχε πειστεί ότι η κατοχή του Βελγίου και της Ολλανδίας έ π ρ ε π ε να είναι ήδη στην ημερή­ σια διάταξη των Δυτικών Δυνάμεων, κι αυτό ακριβώς δικαιολογούσε τις διαταγές του προς τον Στρατό να προετοιμάσει την επίθεση κατά της Γαλλίας μέσω Βελγίου. Av οι ακτές της Δυτικής Ευρώπης έπεφταν στα χέρια του Χίτλερ, το πλεονέκτημα για την Γερμανία θα ήταν αποφασιστικό: για προφανείς στρατηγικούς λόγους, το γερμανικό Ναυτικό χρειαζόταν βάσεις υποβρυ­ χίων δυτικά της Μάγχης. Παρομοίως, η Λουφτβάφε θα είχε ανυπολόγι­ στο πλεονέκτημα σε επιθετική ισχύ, αν η απόσταση πτήσης της προς τους βρετανικούς στόχους συντομευόταν με αφετηρία την Ολλανδία, το Βέλγιο ή ακόμη, και το Πα ντε Καλαί της Γαλλίας. Αυτοί ήταν οι λόγοι που ανέπτυξε ο Χίτλερ για να ζητήσει από τη Βέρμαχτ να αρχίσει την επίθεση πρώτα προς τα δυτικά «αυτό το φθινό­ πωρο», και μάλιστα μαζικά. O Γερμανικός Στρατός θα επιτίθετο στους Γάλλους κατά μήκος ενός μετώπου από τα νότια του Λουξεμβούργου ως τα βόρεια της Νιζμέγκεν, στην Ολλανδία. H κύρια δύναμη, χωρισμένη σε δυο επιτιθέμενες ομάδες από τις δυο πλευρές του βελγικού οχυρού της Λιέγης, θα συνέτριβε τα γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα που θα έρ ­ χονταν να την αντιμετωπίσουν. Oi θωρακισμένοι γερμανικοί σχηματισμοί θα χρησιμοποιούνταν με τ έ ­ τοια ταχύτητα και μαεστρία, ώστε ο εχθρός να μην μπορεί να σταθερο­ ποιήσει μια συνεκτική γραμμή μετώπου. H Λουφτβάφε θα επικέντρωνε τις επιθέσεις της στη συντριβή των εχθρικών σιδηροδρομικών γραμμών και οδικών δικτύων, αντί να σπαταληθεί σε προσπάθειες καταδίωξης μ ε­ μονωμένων αεροσκαφών, « θ α πρέπει να περιοριστούν αυστηρά οι αερο­ πορικές επιθέσεις στις ίδιες τις πόλεις», οι οποίες θα βομβαρδίζονταν μόνον σε περίπτωση αντιποίνων μετά από επιδρομές σε πόλεις του Ράιχ. To Γερμανικό Ναυτικό και η Αεροπορία δέχτηκαν τα επιχειρήματα του Χίτλερ χωρίς μεμψιμοιρίες. H ηγεσία του Στρατού όμως, όχι. Ίσως επειδή για πρώτη φορά είδαν ξεκάθαρα τον Χίτλερ να παίρνει στα σο­ βαρά τη θέση του ως Ανώτατου Διοικητή της Βέρμαχτ. O ναύαρχος Ραίντερ πρόσθεσε μια δική του επείγουσα πρόταση, όταν είδε τον Χίτλερ το βράδυ της 10 Οκτωβρίου: για να ηττηθεί η Βρετανία, έπρεπε να πολιορκηθεί στενά, ανεξάρτητα από τις αντιρρήσεις που ίσως να διατύπωνε ο Στρατός. «Όσο πιο νωρίς αρχίσουμε κι όσο πιο σκληρή είναι η στάση μας, τόσο πιο γρήγορα θα έχουμε αποτελέσματα και τόσο πιο νωρίς θα τελειώσει ο πόλεμος». 0 Χίτλερ σκεπτόταν το ίδιο και τόνισε τη σημασία της συνέχισης του προγράμματος ναυπήγησης υποβρυχίων μέχρι και όλο το 1940. To OKH θεωρούσε τον Στρατό ανέτοιμο. Oi διοικητές Ομάδων Στρατιών Beck και

O ΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

335

Leeb διατύπωσαν τον ίδιο σκεπτικισμό, αλλά όχι με την ίδια έμφαση, και διοικητές Στρατιών, όπως ο Reichenau και ο Kluge, δεν έδειχναν διόλου ενθουσιασμένοι με την εκστρατεία. Έ να έμμεσο αποτέλεσμα της βρετανικής περιφρόνησης προς τις ειρη­ νικές προτάσεις του Χίτλερ ήταν μια περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης του ως προς το μέλλον της Πολωνίας. Δεν ανανέωσε την προσφορά του για δημιουργία ενός πολωνικού κράτους από τα κατάλοιπα της χώρας. H Πολωνία του 1939 θα παρέμενε διαιρεμένη, διαμελισμένη και εποικι­ σμένη κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μπορέσει ποτέ να συνέλθει και να ενοχλήσει την Γερμανία ή την ΣοβιετικήΈνωση. Μια σειρά από διατάγματα εγκαινίασαν αυτήν τη νέα τάξη π ρ α γμ ά ­ των. Στις 4 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ αμνήστευσε όλες τις εγκληματικές π ρ ά ­ ξεις που διέπραξαν Γερμανοί «εξοργισμένοι από τις ακρότητες των Πο­ λωνών εναντίον τους». Με ένα άλλο διάταγμα που υπέγραψε στις 7 του μηνός, ο Χίτλερ ανέθετε στον Χίμλερ το έργο της «εκμηδένισης των βλα­ βερών επιρροών από μη-γερμανικά τμήματα του πληθυσμού που αποτελούσαν κίνδυνο για το Ράιχ». Στις 8 του μηνός, υπέγραψε ένα διάταγμα με το οποίο οριοθετούνταν ως νέες Reich Gau (επαρχίες), η Δυτική Πρω­ σία και το Πόζεν. Όσο για τις υπόλοιπες υπό γερμανική κατοχή περιοχές, τα «πολωνικά κατάλοιπα», ο Χίτλερ συνέταξε στις 12 του μηνός ένα διάταγμα «για αποκατάσταση... της δημόσιας τάξης» εκεί, υποτάσσο­ ντας αυτές τις περιοχές σε ένα Γερμανό Περιφερειακό Διοικητή, που θα είχε εξουσίες ανάλογες με αυτές του αντιβασιλέα και θα ήταν υπόλογος μόνο στον εαυτό του. Σε μια σύσκεψη στην Καγκελαρία στις 17 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ ανήγ­ γειλε στους Κάιτελ,203 Frank και Χίμλερ ότι ο στρατός έπρεπε να μ ετα ­ βιβάσει τον έλεγχο στις περιφερειακές διοικήσεις που συγκροτήθηκαν υπό τους Hans Frank και τους Gauleiter Albert Forster και A rthur Greiser. O στρατός θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος που είχε α π α λλα ­ γεί από αυτό το άχαρο έργο, σημείωνε ο Χίτλερ και προχωρώντας πιο π έρα σχετικά με το θέμα, εξέδωσε μια διαταγή που έλεγε ότι η Περιφε­ ρειακή Διοίκηση κάθε άλλο πα ρά θα είχε το καθήκον να εγκαθιδρύσει μια πρότυπη επαρχία σύμφωνα με τα γερμανικά μέτρα ή να ανορθώσει οικονομικά τη χώρα. Ενδεικτικά, η προσπάθεια του Frank στην Πολωνία θα ήταν «να βάλει τα θεμέλια για μια στρατιωτική συγκρότηση στο μέλ­ λον» και να παρεμποδίσει τους Πολωνούς διανοούμενους από το να δη­ μιουργήσουν έναν σκληρό πυρήνα αντιστασιακής ηγεσίας. H Πολωνία έπρεπε να γίνει τόσο φτωχή, ώστε ο λαός να θέλει να π ά ει για εργασία στην Γερμανία. Oi Εβραίοι και τα άλλα σκουλήκια έπρεπε να φύγουν γρήγορα στα ανατολικά. Σε έναν συνταγματάρχη του στρατού, ο Κάιτελ ειλικρινά παραδεχόταν: «Οι μέθοδοι που θα εφαρμοστούν είναι ασυμβί­ βαστες με το σύνολο των αρχών μας σήμερα». Σύμφωνα με μια άλλη

336

DAVID IRVING

εκδοχή, ο Χίτλερ κατέληξε αναγγέλλοντας ότι ήθελε οι Gauleiter Greiser* και Forster να είναι σε θέση να αναφέρουν σε αυτόν μετά από 10 χρόνια ότι το Πόζεν και η Δυτική Πρωσία ήταν καθαρά γερμανικές επαρχίες σε πλήρη άνθηση, ενώ ο Hans Frank, από την πλευρά της Περιφερειακής Διοί­ κησης, ότι στα απομεινάρια της Πολωνίας το «έργο του Διαβόλου» είχε τελειώσει. Αυτή η «χειρουργική επέμβαση» στους πληθυσμούς που επιβλήθηκε από τον επανασχεδιασμό του χάρτη της Ανατολικής Ευρώπης, επηρέασε σκληρά και τους ίδιους τους Γερμανούς, καθώς Γερμανοί πρόσφυγες συνέρρεαν στους δρόμους των περιοχών της νοτιο-ανατολικής Πολωνίας, πέρα από τον ποταμό Σαν, μια περιοχή που είχε παραχωρηθεί στην Ρωσία. Εκεί, υπήρχαν πλήθος χωριά και χωριουδάκια, με κατοίκους που μιλούσαν τη γερμανική γλώσσα και είχαν γερμανική κουλτούρα κι όπου καλλιεργούσαν εδάφη που είχαν παραχωρηθεί στους προγόνους τους από τη Μαρία Θηρε­ σία και τον Ιωσήφ B', χωριά με ονόματα όπως Μπούργκθαλ και Βήζενμπεργκ ή Νόυντορφ και Στάινφελς, όπου τα αγροκτήματα είχαν δημιουργηθεί και καλλιεργούνταν με επιστημονικές μεθόδους, πράγμα που τα έκα­ νε να ξεχωρίζουν από τα γειτονικά τους που ανήκαν σε Πολωνούς και Ου­ κρανούς. Τις τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου 1939, ο στρατιωτικός υ π α ­ σπιστής του Χίτλερ του παρέδωσε μια έκθεση της 14ης Στρατιάς σχετικά με την έξοδο αυτών των χιλιάδων γερμανικής εθνικότητας ανθρώπων. Κ α­ μιά διαταγή δεν είχε δοθεί, αφού καμιά δεν χρειαζόταν. «Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτοί οι χωρικοί είχαν υποφέρει τόσο πολλά στη διάρ­ κεια του Μεγάλου Πολέμου (όταν οι Γερμανοί εκτοπίστηκαν στην Σιβηρία) και κατά τα χρόνια της μπολσεβίκικης κυριαρχίας του 1919 και 1920, έτσι ώστε να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους χωρίς δεύτερη προειδοποίηση και να το βάλουν στα πόδια». Καθώς αυτή η μετακίνηση προς τα δυτικά συνεχιζόταν, ένα άλλο δυσοίωνο ρεύμα άρχισε να μετακινείται ανατολικότερα: από το άλλο μισό της Πολωνίας που πέρασε στην κατοχή τους, οι Ρώσοι άρχισαν να εκτοπίζουν επικίνδυνους διανοούμενους και πρώην αξιω­ ματικούς του στρατού, ενώ στο γερμανικό τμήμα άρχισαν να μαντρώνουν τους Εβραίους, να τους περιορίζουν και να τους στέλνουν πέρα από τη διαχωριστική γραμμή και μέσα στη ρωσική ζώνη, όποτε μπορούσαν. H στάση του Χίτλερ προς το Κρεμλίνο αυτή τη φορά αποκάλυψε μια συναρπαστική σύγκρουση ανάμεσα στη βραχυπρόθεσμη επιθυμία του για σταθερότητα στο ανατολικό μέτωπο και εξασφάλιση του ανεφοδιασμού * Σ.χ.Σ.: Στις 17 Μαρτίου 1944, ο Gauleiter Arthur Greiser τηλεγράφησε στον Χίτλερ ότι 1.000.000 Γερμανοί είχαν εγκατα σ ταθεί επίσημα στην περιοχή του, την «Wartheland», από το παλιό Ράιχ, την υπόλοιπη Ευρώπη και, πιο πρόσφατα, από περιοχές της Μαύρης Θάλασσας. Όλοι οι Εβραίοι είχαν απλά εξαφανιστεί από την περιοχή, κι ο αριθμός των Πολωνών είχε μειωθεί από 4.200.000 σε 3.500.000 με την αναγκαστική μετανάστευση.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

331

του με πρώτες ύλες από τη μία πλευρά, και στο μακροπρόθεσμο, α μ ε­ τάβλητο μίσος και δυσπιστία του προς τον κομμουνισμό από την άλλη. Σε ιδιωτικές συσκέψεις τους, τόσο ο Χίτλερ, όσο κι ο Ρίμπεντροπ μιλού­ σαν με σεβασμό για τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει με την Μόσχα. Αλλά οι επαφές μεταξύ γερμανικών και σοβιετικών στρατευμάτων κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής είχαν απαγορευτεί από το Βερολίνο. Στο πολυσέλιδο μνημόνιό του, προς τους ανώτατους διοικητές του, τον Οκτώβριο, ο Χίτλερ είχε προειδοποιήσει: «Καμιά συμφωνία δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει τη διαρκή ουδετερότητα της Ρωσίας». H υπολανθάνουσα αυτή δυσπιστία εκφράστηκε από τον Χίτλερ στον Κάιτελ στις 17 του μηνός: η Πολωνία έπρεπε να αφεθεί στη σήψη, εκτός από το εργατι­ κό δυναμικό της που ήταν απαραίτητο για τους δρόμους, τους σιδηρό­ δρομους, και το δίκτυο σημάνσεων, ώστε να μετατραπεί η περιοχή σε σημαντικό στρατιωτικό εφαλτήριο. Σε μια πολύωρη ομιλία του, κεκλεισμένων των θυρών, προς ανώ τε­ ρους αξιωματούχους του Κόμματος και Gauleiter, τέσσερις ημέρες α ργό­ τερα, ο Χίτλερ υποσχέθηκε ότι από τη στιγμή που θα ανάγκαζε την Βρε­ τανία και την Γαλλία να γονατίσουν, θα έστρεφε την προσοχή του προς ανατολάς. «Από τη στιγμή που [θα τακτοποιούσε το ζήτημα και με την ανατολή]», κατέγραφε ένας ακροατής, «θα φρόντιζε να ξανακάνει την Γερμανία αυτό που κάποτε ή τα ν...»204 O Χίτλερ ήθελε το Βέλγιο. Όσο για την Γαλλία, τη σκεφτόταν σύμφωνα με τα παλαιά σύνορα του 1540, όταν η Αυτοκρατορία των Αψβούργων με τον Κάρολο E ' περιλάμβανε την Ελβετία και πλήθος δουκάτα, όπως η Βουργουνδία και η Λωρραίνη, μέχρι στα δυτικά ως τον ποταμό Μεύση. 0 Υπουργός του Ράιχ Darre σημείωνε επίσης τις παρατηρήσεις του Χίτ­ λερ προς τους Gauleiter στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Στην Ιστορία», είχε αναφωνήσει ο Χίτλερ, «οι νικητές έχουν πάντα δίκιο! Έτσι και σε αυτόν τον πόλεμο, θα κάνω μόνο αυτό που μου υπαγορεύει η συνείδησή μου, δη­ λαδή, ό,τι καλύτερο για το λαό που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός. Με ψυχραι­ μία, θα προσφύγω σε πράξεις που πιθανόν να παραβιάζουν κάθε νόμο που ισχύει για τα έθνη. Αυτό που χρειαζόμαστε», συνέχισε, «είναι χώρος. Ki ελ­ πίζω ότι θα αποκτήσουμε το χώρο που χρειαζόμαστε στα ανατολικά». Μια εβδομάδα μετά από αυτή την ομιλία του στους Gauleiter, συγκέ­ ντρωσε δυο δωδεκάδες στρατηγούς και ναυάρχους για μια τελετή παρασημοφύρησης στην Καγκελαρία. Κατά τη διάρκεια του συμποσίου που ακολούθησε, ξαφνικά ρώτησε τον στρατηγό των αρμάτων μάχης Χάιντζ Γκουντέριαν, ποια ήταν η αντίδραση του Στρατού ως προς το Σύμφωνο της Μόσχας. 0 Γκουντέριαν απάντησε ότι ο Στρατός ανάσανε με ανακού­ φιση. Αυτό ήταν φανερά οτιδήποτε, εκτός από την απάντηση που ήθελε ο Χίτλερ. Απόμεινε για λίγο σιωπηλός και συλλογισμένος, κι άλλαξε θέμα.

22

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 1939 ο Αδόλφος Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το γεγονός ότι ο πόλεμος θα συνεχιζόταν. Όταν ο Alfred Rosenberg πήγε να τον δει, με νεφελώδεις αναφορές νέων κινήσεων για ειρήνη στους κύκλους του Βρετανικού Υπουργείου Αεροπορίας, ο Φύρερ υποτίμησε τις πρ οο­ πτικές: ενώ ο ίδιος εξακολουθούσε να είναι υπέρ μιας γερμανο-βρετανικής προσέγγισης, είπε, το Λονδίνο ήταν δέσμιο ενύς εβραϊκού ελέγχου, μιας μειοψηφίας παραφρόνων. 0 Χίτλερ είπε ότι δεν μπορούσε να κ α τα ­ λάβει τι ήθελαν πραγματικά οι Βρετανοί. «Ακόμη κι αν Βρετανία νική­ σει, πραγματικές νικήτριες θα ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία και η Ρωσία». Τώρα, η γερμανική προπαγάνδα εμφάνιζε τους Βρετανούς -μ ε τους οποίους ο Χίτλερ είχε ανεπιτυχώς ερωτοτροπήσει- ως δολοφό­ νους, ψεύτες και υποκριτές. To ότι η Βρετανία συνέχιζε να μάχεται, ήταν μια εξοργιστική αλήθεια που ο Χίτλερ δεν μπορούσε να αγνοήσει πια. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την Πολωνία ο Χίτλερ είχε εξο­ πλίσει τη Μεγάλη Αίθουσα Συμβουλίων, στην επίσημη κατοικία του στο Βερολίνο, ως αίθουσα πολεμικών συσκέψεων. Στο κέντρο της υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι χαρτών. Oi στρατηγοί του OKW (Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ), Κάιτελ και Γιόντλ, μετακόμισαν στα γειτονικά δωμάτια που εκκένωσαν οι υπασπιστές του Χίτλερ. H θέση του Γιόντλ ήταν ακόμη σχετικά αδύναμη. Όταν κάποτε αποπειράθηκε να κάνει μια αξιολόγηση της συνολικής στρατηγικής κατάστασης, ο Χίτλερ τον διέκοψε μετά τις πρώτες φράσεις. Αλλά ο σεβασμός του Χίτλερ για τον Γιόντλ μεγάλωνε, ενώ η περιφρόνησή του για τους άλλους εκπροσώπους του Στρατού γ ι ­ νόταν εμφανέστερη. Στα μέσα Οκτωβρίου είπε στον Γιόντλ: «Πρόκειται να νικήσουμε σε αυτόν τον πόλεμο, ακόμη κι αν αυτό έρχεται σε αντίφα­ ση με εκατοντάδες θεωρίες του Γενικού Επιτελείου Στρατού - επειδή έχουμε καλύτερα στρατεύματα, πιο γερά νεύρα και μια ενωμένη, α π ο ­ φασιστική ηγεσία!» Στις 19 Οκτωβρίου, το απρόθυμο Υπουργείο Στρατιωτικών, κυκλοφό­ ρησε με διαταγή του Χίτλερ μια πρώτη εσπευσμένη ντιρεκτίβα για την

T

ON NOEM BPiO

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

339

Επιχείρηση κιτΡίΝΗ. Προέβλεπε μια κύρια μαζική επίθεση που θα εξα πο­ λύονταν μέσω Βελγίου απύ 75 μεραρχίες. H Γ ' Ομάδα Στρατιών, υπό τη διοίκηση του στρατηγού von Leeb, θα παρέμενε στην άμυνα πίσω από το Δυτικό Τείχος με 16 μεραρχίες. Στο μεταξύ, για να δικαιολογήσουν την εισβολή στο ουδέτερο Βέλγιο, οι μυστικές Υπηρεσίες Πληροφοριών πήραν εντολή να συγκεντρώσουν λεπτομερείς περιγρα φ ές επεισοδίων γαλλο-βελγικών συγκρούσεων, αφήνοντας τη φαντασία τους ελεύθερη ως προς το θέμα αυτό. Oi στρατιωτικές προοπτικές αυτού του πλάνου του OKH δεν ενθάρρυναν τον Beck και τον Rundstedt, που εξέφρασαν την απαισιοδοξία τους σε μνημόνια προς το Υπουργείο Στρατιωτικών μέσα στον Οκτώβριο. 0 Leeb πρόσθεσε μια παρόμοια μελέτη, όπου αναρωτιόταν αν ήταν σωστό να παραβιάσουν την ουδετερότητα του Βελγίου και της Ολλανδίας. Όταν ο Χίτλερ διατύπωσε τους δικούς του φόβους πω ς αν η Επιχείρηση Κ ΙΤ Ρ Ι­ ΝΗ δεν ξεκινούσε αμέσως, «μια ωραία νύχτα του χειμώνα, η Βρετανία κι η Γαλλία θα μπορούσαν να φθάσουν στον Μεύση χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά», ο στρατηγός von Reichenau απάντησε με πείσμα: «Αυτό θα ήταν προτιμότερο, κατά την άποψή μου». Όταν ο Κάιτελ επέστρεψε από το Τσόσεν, ο Χίτλερ κατηγόρησε με πίκρα τον αρχηγό του OKW, λέγοντας ότι «συνωμοτούσε με τους στρα­ τηγούς» εναντίον του. Επέμεινε ότι στο μέλλον ο Κάιτελ θα έπρεπε να μεταφέρει πισ τά τη θέληση του Φύρερ στο Υπουργείο Στρατιωτικών. Κατά την άποψη του Χίτλερ, ο Στρατός υπερτιμούσε τη δύναμη του γαλλικού στρατού. Αυτό που τον ανησυχούσε ήταν η αύξηση των βρετα­ νικών δυνάμεων στην Γαλλία, επειδή θεωρούσε ότι κάθε βρετανική μ ε­ ραρχία άξιζε όσο 3-4 γαλλικές. Άλλοι στρατηγοί τόνιζαν ότι οι χειμωνιά­ τικες νύχτες ήταν μεγάλες κι ότι σε συνδυασμό με τις βροχές και τις ομί­ χλες της ημέρας, οι πολεμικές κινήσεις θα γίνονταν δύσκολες. 0 Χίτλερ όμως ήθελε έναν πόλεμο κατά τον οποίο οι μηχανοκίνητοι και οι θο^ρακισμένοι σχηματισμοί του θα εφορμούσαν μπροστά, εκμεταλλευόμενοι την «έλλειψη ευελιξίας» των Γάλλων και την «αδράνεια» των βρετανικών στρατευμάτων. Όσο περισσότερο μελετούσε τους χάρτες, τόσο λιγότερο του άρεσε το πλάνο επιχειρήσεων που πρότεινε το Υπουργείο Στρατιωτικών. Την τρί­ τη εβδομάδα του Οκτωβρίου σχολίαζε σε οξύ τόνο στον Κάιτελ και τον Γιόντλ ότι το πλάνο του Χάλντερ, με την ισχυρή δεξιά του πτέρυγα κ α ­ τά μήκος των ακτών, δεν διέφερε και πολύ από το πλάνο Sehlieffen που σχεδιάστηκε πριν από τον Παγκόσμιο Πόλεμο: «Δεν μπορείς να νικήσεις δυο φορές με το ίδιο στρατηγικό σχέδιο. Έ χω κάτι διαφορετικό στο μυαλό μου. Oa το πω και στους δυο σας μέσα στις επόμενες λίγες ημέ­ ρες».205 H εναλλακτική λύση ήταν μια τεράστια κυκλωτική κίνηση, με επικε­

340

DAVID IRVING

φαλής τις θωρακισμένες μονάδες που θα εφορμούσαν τελικά προς την ακτή, μεταξύ του ποταμού Μεύση, του Αρράς και της Αμιένης. Πιο πέρα στο βορρά, στην Φλάνδρα, τα άρματα μάχης θα συναντούσαν εδαφικές δυσκολίες. H ιδέα αυτή τον κατέτρυχε και την παρουσίασε στον Ανώτα­ το Διοικητή στο τέλος μιας σύσκεψης με τους ανώτερους στρατηγούς της Επιχείρησης Κ ΙΤΡΙΝ Η , στις 25 Οκτωβρίου, στην Καγκελαρία του Ράιχ. O Beck, που ήταν επίσης παρών, έγραφε στο ημερολόγιό του ότι ο Φύρερ είπε, απαντώντας σε μια ερώτηση του Μπράουχιτς, πως από την πρώτη στιγ­ μή είχε την επιθυμία και την ιδέα να εξαπολύσει την κύρια επίθεση μόνον νό­ τια του Μεύση... έτσι ώστε με την προέλασή μας προς μια δυτική κι ύστερα βορειοδυτική κατεύθυνση, οι εχθρικές δυνάμεις που ήδη θα βρίσκονταν στην περιοχή είτε θα εκινούντο προς το Βέλγιο, είτε θα αποκόπτονταν και θα κα­ ταστρέφονταν. Ήταν φανερό πως ο Μπράουχιτς κι ο Χάλντερ κατελήφθησαν εξ απήνης, και άρχισε μια «ζωηρή» συζήτηση καθώς ανέλυαν αυτήν την ιδέα. Αυτό ήταν το εν σπέρματι πλάνο εκστρατείας, που θα οδηγούσε στην ήττα της Γαλλίας. Όλα παίζονταν σε ένα “χα ρ τί” - συγκεκριμένα, στο να πετύχουν τα γερμανικά στρατεύματα να προωθηθούν ως τις ακτές της Μάγχης. Αλλά ο Χίτλερ ζήτησε από τον Στρατό να εξετάσει την ιδέα του και, από μια παρατήρησή του στο περιθώριο, γινόταν σαφές ότι δεν θα ήταν αντίθε­ τος στην αναβολή της Επιχείρησης ΚΙΤΡΙΝΗ μέχρι την άνοιξη, αν χρειαζό­ ταν. AN O ΧΙΤΛΕΡ εισέβαλλε στο Βέλγιο, τότε το Κανάλι του Αλβέρτου και το οχυρό του Εμπέν Εμαέλ θα ήταν σοβαρά εμπόδια για την προέλαση της 6ης Στρατιάς του Reichenau. To Κανάλι είχε σχεδιαστεί από την αρχή ως αμυντική τάφρος, ήταν αναπόσπαστο τμήμα των βελγικών ανατολικών αμυντικών έργων και είχε ενισχυθεί με πολυβολεία, οχυρά και τείχη που σκαρφάλωναν στις απότομες πλαγιές του. Μόνον τρεις γέφυρες το διέσχι­ ζαν, κι αυτές είχαν κατασκευαστεί με πολεμίστρες και θαλάμους κατεδά­ φισης. To φρούριο του Εμπέν Εμαέλ είχε 8 βαρέα πυροβόλα, τοποθετημέ­ να σε σταθερές βάσεις και θωρακισμένους πυργίσκους, και ήταν επανδρω­ μένο από 1.000 Βέλγους στρατιώτες που ζούσαν σε υπύγειες σήραγγες κάτω από τα πολυβολεία. Καθώς το όλο αμυντικό σύστημα απείχε κάπου 20 μίλια από τα σύνορα του Ράιχ, οι γέφυρες θα μπορούσαν να ανατινα­ χτούν πολύ πριν οι γερμανικές προφυλακές μπορέσουν να τις προσεγγί­ σουν. Τότε, οι Γερμανοί θα έπρεπε να διασχίσουν τον πλατύ Μεύση από τις δυο διαθέσιμες γέφυρες που βρίσκονταν στην ολλανδική πλευρά, στο Μάαστριχτ, που ήταν επίσης προετοιμασμένες για ανατίναξη.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

341

Αυτό το πολύπλοκο πρόβλημα απασχολούσε τον Χίτλερ, όσο όλα μαζί τα υπόλοιπα προβλήματα της Επιχείρησης K iT P iN H . Την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου πρότεινε να ετοιμαστεί ένα καμουφλαρισμένο τάγμα της Άμπβερ υπό τον έλεγχο του Reichenau. Κ ά­ τω από τη διοίκηση κάποιου υπολοχαγού Hokke. To τάγμα αυτό θα ντυ­ νόταν με στολές της ολλανδικής μεθοριακής αστυνομίας του κρατιδίου του Μάαστριχτ. Όπω ς θα έλεγε ο Χίτλερ, «Σε καιρό πολέμου, μια στολή είναι πάντα το καλύτερο καμουφλάζ». Έ να ήταν ζωτικής σημασίας: οι αξιωμα­ τικοί του τμήματος εφόδου του Hokke να δίνουν απολύτως την εικόνα Ολλανδών αξιωματικών της αστυνομίας, τόσο από πλευράς γλώσσας κι εν­ δυμασίας, όσο και συμπεριφοράς. H αποστολή τους θα ήταν να εξουδετε­ ρώσουν τα καλώδια και όλο το σύστημα ανατίναξης. O Χίτλερ οίκτιρε την ανικανότητα των στρατηγών του Στρατού να συλλάβουν ιδέες σαν κι α υ­ τήν. «Αυτοί οι στρατηγοί είναι πολύ ηθικοί και τίμιοι», κορόιδευε μετά από μια τέτοια σύσκεψη. «Θα ’πρεπε να διαβάσουν πιο πολύ Karl May!»* Είχε βρει μια λύση και για το φρούριο Εμπέν Εμαέλ: κάπου 300 αερομεταφερόμενοι άνδρες θα προσγειώνονταν μέσα στα τείχη του φρουρίου μέσα στη νύχτα, λίγες ώρες πριν την αυγή. Θα ήταν εφοδιασμένοι με εκρηκτικά κοίλων γεμισμάτων των 50 κιλών, που θα μπορούσαν να ανατι­ νάξουν τα εκεί πυροβόλα. Στις αρχές Νοεμβρίου, η 7η Αεροκίνητη Μεραρ­ χία διατάχθηκε να δραστηριοποιήσει μια αερομεταφερόμενη μονάδα εφό­ δου γ ι’ αυτή την από αέρος επιχείρηση με ανεμοπλάνα. H μονάδα θα έπρεπε να ήταν έτοιμη για δράση γύρω στις 12 του μηνός, που ήταν η προβλεπόμενη ημέρα-D. Πολλά α πό αυτά θα μπορούσαν να πάνε λάθος, και πήγαν. Έ να ς αξιωματικός του γραφείου Μύνστερ της Άμπβερ εντοπίστηκε να α γορά ­ ζει μεγάλο αριθμό ολλανδικών στολών της αστυνομίας στην επαρχία του Γκρόνινγκεν. Για αρκετές ημέρες, οι ολλανδικές εφημερίδες δημοσίευαν γελοιογραφίες που ειρωνεύονταν τον τρόπο με τον οποίο οι Ναζί εισβο­ λείς θα ήταν ντυμένοι όταν θα έρχονταν. Μια από αυτές έδειχνε τον Γκαίρινγκ να φορά στολή Ολλανδού οδηγού τραμ. ME THN ΕΠΙΘΕΣΗ να απέχει, σύμφωνα με τα σχέδια, μόλις μια εβδομά­ δα, η διοίκηση του Γερμανικού Στρατού βρισκόταν σε αποκορύφωμα νευρικότητας. To μεσημέρι της 5 Νοεμβρίου, ο ίδιος ο στρατηγός φον Μπράουχιτς εξασφάλισε μια ακρόαση με τον Φύρερ, έχοντας συντάξει ιδιοχείρως μια πολυσέλιδη απάντηση στο μνημόνιο της 9 Οκτωβρίου του Χίτλερ. H κυρίως ανησυχία του αφορούσε στην κατάσταση του στρατού στα δυτικά. * Σ.τ.Σ.: Γερμανός συγγραφέας δημοφιλών και ευφυών ιστοριών με Αμερικανούς και Ινδιάνους.

342

DAVID IRVING

Κατά την πολωνική εκστρατεία, το πεζικό δεν είχε επιδείξει ιδιαίτερο σθένος στην επίθεση κι ο Μπράουχιτς μιλούσε ακόμη και για « α νταρ ­ σίες» σε μερικές μονάδες και ανέφερε πράξεις απειθαρχίας από μεθυ­ σμένους πεζικάριους στο μέτω πο και στους σιδηροδρόμους κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους στα δυτικά. Ακούγοντάς τα όλα αυτά, ο Χίτλερ έχασε την ψυχραιμία του και ζήτησε τα στοιχεία αυτών των μο­ νάδων. Αρπάζοντας το μνημόνιο του Μπράουχιτς από τα χέρια του, βροντοφώναξε στον στρατηγό: «Ούτε ένας διοικητής της πρώτης γραμμής δεν μου ανέφερε έλλειψη επιθετικού πνεύματος. Αλλά τώ ρα είμαι υπο­ χρεωμένος να τα ακούω όλα αυτά και μάλιστα, αφού ο στρατός πέτυχε μια περιφανή νίκη στην Πολωνία!» Επέμεινε να του φέρει ο Μπράουχιτς εκθέσεις με όσα του είχε αναφέρει. Βγαίνοντας ορμητικά από το δω μ ά ­ τιο, ο Χίτλερ βρόντηξε την πόρτα πίσω του κι άφησε το στρατηγό να τρέμει σύγκορμος. 0 Φύρερ υπαγόρευσε στη δεσποινίδα Schroeder ένα βοηθητικό μνημόνιο περιγρά φ οντα ς αυτήν τη φοβερή σκηνή. Επίσης, υπαγόρευσε ένα έγγραφο απόλυσης του Μπράουχιτς, αλλά ο Κάιτελ τον απέτρεψε. Δεν υπήρχε κατάλληλος διάδοχος του ευγενικού και συνεργάσιμου Ανώτατου Αρχηγού του Γερμανικού Στρατού. Δυο ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ ανέβαλε προσωρινά και για τρεις ημέρες την Επιχείρηση Κ ΙΤΡΙΝΗ, φέρνοντας ως δικαιολογία τον καιρό. EKEINO το βράδυ της 7 Νοεμβρίου 1939, το ειδικό τρένο του Χίτλερ έφευγε για το Μόναχο. Έ π ρ επ ε να μιλήσει στην «Παλαιά Φρουρά» στο Biirgerbraukeller. Αυτή η συγκέντρωση κι η μακρά πορεία μέσα από τους στενούς δρόμους του Μονάχου ήταν μια επαναλαμβανόμενη κάθε χρόνο ευκαιρία για δολοφόνους. Στις 9 Νοεμβρίου 1938, ένας Ελβετός σερβιτόρος ονόματι Maurice Bavaud -ανεψιός του Hjalmar Schacht, όπως αποδείχτηκε- είχε προσπαθήσει να τον πυροβολήσει κατά τη διάρκεια αυτής της ίδιας πορείας μέσα στο Μόναχο. O Χίτλερ έμαθε για την α π ό ­ πειρα όταν ο Bavaud συνελήφθη επειδή το εισιτήριό του δεν ίσχυε από την αστυνομία των σιδηροδρόμων στο Άουγκσμπουργκ, ενώ προσπαθού­ σε να φύγει από την Γερμανία. Ομολόγησε ότι είχε αποπειραθεί να π υ ­ ροβολήσει κατά του Χίτλερ και κατά τη διάρκεια των καθημερινών του περιπάτων στο βουνό Ομπερσάλτσμπεργκ, τον Οκτώβριο. O Bavaud θα δικαζόταν μυστικά από το Δικαστήριο του Λαού την 1η Δεκεμβρίου 1939 και θα αποκεφαλιζόταν.206 O Χίτλερ υποτίθεται ότι θα έμενε στο Μόναχο μέχρι τις 9 του μηνός. Ωστόσο, το πρωί της 8 του τηλεφώνησαν από το Βερολίνο ότι ο Στρατός ζητούσε να ληφθεί μια νέα απύφαση σχετικά με την ημερομηνία της Ε π ι­ χείρησης K iT P iN H , εν όψει του καιρού, κι αυτός έστειλε έναν υπασπιστή του να φροντίσει ώστε το ειδικό βαγόνι του να συνδεθεί με το κανονικό τρένο εξπρές που έφευγε το ίδιο βράδυ. O υπασπιστής του επέστρεψε λέ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

343

γοντας ότι όλα είχαν τακτοποιηθεί, φτάνει να έφευγε για το σταθμό αμέ­ σως μετά την ομιλία του. Έτσι, ο Χίτλερ άρχισε την ομιλία του πέντε λε­ π τά νωρίτερα, στις 8.10' μ.μ., και διέταξε τον Ες να τον αντικαταστήσει στις προγραμματισμένες για την άλλη ημέρα τελετές. Στις 8 ακριβώς, ο Χίτλερ έμπαινε στη σπηλαιώδη αίθουσα της μπιραρίας, οπότε η ορχήστρα σταμάτησε να παίζει, και ο Christian Weber (ηγετική φυσιογνωμία του Κόμματος στην Βαυαρία) είπε λίγα λόγια καλωσορίζοντάς τον. O Χίτλερ στάθηκε μπροστά σε ένα αναλόγιο, μπροστά σε έναν από τους ψηλούς, επενδυμένους με ξύλο, κίονες. H ομιλία του ήταν ουσιαστικά μια επίθεση κατά της Βρετανίας, της οποίας τα «αληθινά κίνητρα» για τη νέα σταυρο­ φορία της τα χαρακτήριζε ως ζηλοτυπία και μίσος εναντίον της Γερμανίας, που είχε πετύχει μέσα σε 6 χρόνια πολύ περισσότερα από όσα η Βρετανία μετά από αιώνες. O Julius Schaub του περνούσε ύλο νευρικότητα κάρτες που πάνω τους έγραφε επίμονους εξορκισμούς: «Δέκα λεπτά!» και μετά «Πέντε!» και τελικά του έγραφε, «Στοπ!», Τότε πια, ο Χίτλερ έκλεισε την ομιλία του: «Μέλη του Κόμματος, σύντροφοι του Εθνικοσοσιαλιστικού μας κινήματος, κι εσύ γερμανικέ μας λαέ και πάνω από όλα νικηφόρα μας Βέρμαχτ: Χ α ίρ ετε!» Ύστερα, κατέβηκε από το βήμα και βάδισε ανάμεσα στους αξιωματούχους του Κόμματος που τον περικύκλωναν. Με κόπο κατάφερε ο Julius Schaub να κατευθύνει τον Φύρερ έξω από την αίθουσα δώδεκα λεπτά μετά τις εννιά. Στον σταθμό του Άουγκσμπουργκ, τον πρώτο μετά το Μόναχο, στο βαγόνι του Χίτλερ έφτασαν συγκεχυμένα νέα, ότι κάτι είχε συμβεί στην μπιραρία. Στον σταθμό της Νυρεμβέργης, ο τοπικός διευθυντής της αστυνομίας, κάποιος dr. Martin, περίμενε με πιο λεπτομερείς ειδήσεις: ακριβώς οκτώ λεπτά μετά την αναχώρηση του Χίτλερ από την μπιραρία, μια ισχυρή βόμβα είχε εκραγεί στον κίονα, ακριβώς πίσω από το σημείο όπου στεκόταν ο Χίτλερ όσο μιλούσε. Πολλοί ήταν οι νεκροί κι οι τρ α υ ­ ματίες. O υπασπιστής του Χίτλερ από τη Λουφτβάφε, συνταγματάρχης Nikolaus von Below, έγραφε αργότερα: «H είδηση έκανε ζωηρή εντύπω ­ ση στον Φύρερ. Απόμεινε εντελώς σιωπηλός κι ύστερα, χαρακτήρισε ως θαύμα το γεγονός ότι η βόμβα δεν τον πέτυχε».* Για πολλές ημέρες α ρ ­ γότερα, οι υπασπιστές του Briiekner και Wiinsche έφερναν στον τα ρ α γ ­ μένο Χίτλερ τηλεγραφήματα συγχαρητηρίων από ανθρώπους όπω ς ο ναύαρχος von Horthy, ο βασιλιάς κι η βασίλισσα της Ιταλίας, ο Μπενίτο * Σ.τ.Σ.: H αφήγηση του Below συνεχίζεται, αναφέροντας ότι ο Χίτλερ συχνά επανελάμβανε με ενθουσιασμό τις περιστάσεις που τον έκαναν να φύγει από την μπιρα­ ρία πιο νωρίς. (βλ. επίσης ημερολόγιο Rosenberg, εγγραφή 11ης Νοεμβρίου). «Αστειευόταν λέγοντας ότι αυτήν τη φορά, οι ειδικοί επί του καιρού έσωσαν τη ζωή του. Με κάποιον άλλο τρόπο, σχολίασε ο Φύρερ, οι μετεωρολόγοι τον έστελναν στον τάφο - με τις προβλέψεις τους ότι η κατάσταση του καιρού ήταν μαύρη και ότι θα συνεχιζόταν έτσι».

344

DAVID IRVING

Μουσολίνι, ο πά ντα εξόριστος Κάιζερ Γουλιέλμος κι ο στρατάρχης von Blomberg. H βασίλισσα Βιλελμίνη της Ολλανδίας τηλεγραφούσε: Χερ Καγκελάριε του Ράιχ, παρακαλώ δεχτείτε τα πιο εγκάρδια συγχαρητή­ ριά μου για τη σωτηρία σας από τη φρικτή απόπειρα κατά της ζωής σας.

Ενώ ακόμη ο Χίτλερ μιλούσε στην μπιραρία του Μονάχου, ένας άνδρας εί­ χε συλληφθεί στην Κονστάντζα. Ήταν ο Georg Elser, ένας τριανταεξάχρονος Σουάβος ωρολογοποιός, που ομολόγησε ότι είχε από μόνος του σχε­ διάσει, κατασκευάσει κι εγκαταστήσει μια ωρολογιακή βόμβα στον κίονα. Μια εβδομάδα αργότερα, μετά από ανακρίσεις της Γκεστάπο, ήρθε στο φως ολόκληρη η ιστορία: ο άνθρωπος αυτός ανήκε στο Ερυθρό Μέτωπο δέκα χρόνια πριν, αλλά είχε χάσει το ενδιαφέρον του για την πολιτική και είχε εξοργιστεί με τα περιοριστικά μέτρα κατά των εργατών και της θρη­ σκείας. Την προηγούμενη χρονιά, είχε αποφασίσει να δολοφονήσει τον Αδόλφο Χίτλερ κι είχε αρχίσει να σχεδιάζει αυτήν τη βόμβα που ελεγχό­ ταν από δύο ωρολογιακούς μηχανισμούς. Μετά από 30 νύχτες σκληρής δουλειάς πελεκώντας τον κίονα, πίσω από την ξύλινη επένδυσή του, είχε μπορέσει να εγκαταστήσει τα δυο ρολόγια, με ηχομόνωση από φελλό για να μην ακούγονται. H απλοϊκή υπερηφάνεια του Elser σχετικά με την επιδεξιότητά του, γινόταν φανερή από τα πρακτικά των ανακρίσεων του.207 Προφανώς, έλεγε την αλήθεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας απλός ωρολογοποιός, ενεργώντας μόνος, είχε σχεδόν καταφέρει να πραγματοποι­ ήσει αυτό που ένα πλήθος συνταγματαρχών και διανοουμένων είχαν αποτύχει να κάνουν πέντε χρόνια αργότερα, μετά από χρόνια συζητήσεων, προγραμματισμού και συνωμοσίας. 0 Χίτλερ βεβαίωνε κατ’ ιδίαν το Επιτελείο του ότι κάποια μέρα θα έδινε στη δημοσιότητα ολόκληρη την ιστορία, αλλά όχι ακόμη, γιατί ήθε­ λε να αποκαλυφθούν όλοι όσοι είχαν κινήσει τα νήματα. 0 στρατηγός Ρόμελ έγραφε στις 9 Νοεμβρίου: «H μόνη μου ελπίδα είναι ότι τώρα στο Στρατηγείο του Χίτλερ, τα μέτρα ασφαλείας θα οργανωθούν καλύτερα και πω ς τα πά ντα θα ανατεθούν στα χέρια ενός ανθρώπου (τα δικά μου). Επειδή, αν κάποιος πρ έπει να αναλάβει αυτήν την ευθύνη, δεν μπορεί να τη μοιραστεί με κανέναν άλλο». Και στις 15 του μηνός, αναφερόμενος στην Επιχείρηση K iT PiN H , ο Ρόμελ έγραφε: «H απόπειρα δο ­ λοφονίας στο Μόναχο κατέστησε απλώς ισχυρότερη την απόφαση [του Φύρερ]. Είναι θαυμάσιο να παρακολουθείς όλα αυτά από κοντά». TH MEPA μετά την έκρηξη, ο Χίτλερ ανέβαλε και πάλι την Επιχείρηση K iT P iN H . Στις 13 Νοεμβρίου, έδωσε περαιτέρω διαταγές να μην ξεκινήσει η επίθεση πριν τις 22 του μηνός. Υπάρχει κάποιος λόγος να πιστέψουμε ότι ο ίδιος ο Χίτλερ δεν είχε σκοπό να τηρηθούν σοβαρά αυτές οι ημερο­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

345

μηνίες, κι ότι είχαν καθοριστεί για να κρατούν τον Στρατό σε μέγιστη ετοιμότητα για την περίπτωση που οι Δυτικές Δυνάμεις θα εισέβαλαν ξαφνικά στις Κάτω Χώρες. O Χίτλερ δεν αμφέβαλε ότι η Δύση είχε α ρ ­ κετά οικονομικά μέσα για να πιέσει τις Κάτω Χώρες σε «μια έκκληση β οηθείας» την κατάλληλη στιγμή. «Ας μην π ισ τέψ ο υ μ ε τώ ρ α ότι ο εχθρός στερείται λογικής», είπε αργότερα, μέσα στο Νοέμβριο. «Αν σε­ βαστούμε την ουδετερότητά τους [των Κάτω Χωρών], απλούστατα οι Δυτικές Δυνάμεις θα εισβάλλουν εκεί, μέσα στην άνοιξη». 0 Χίτλερ βρισκόταν επίσης κάτω από την πίεση του Γκαίρινγκ και του Αρχηγού του Επιτελείου της Λουφτβάφε, Hans Jeschonnek, να κ α τα ­ λάβει όλη την Ολλανδία: η κατοχή ολόκληρης της Ολλανδίας θα ήταν ζω­ τική για το μέλλον του αεροπορικού πολέμου μεταξύ Βρετανίας και Γερ­ μανίας. Έτσι, είχε έρθει ο καιρός για κάποιο επεισόδιο με τους Ολλαν­ δούς: Γερμανοί «αξιωματικοί του στρατού» που τους είχε διαθέσει ο Χάιντριχ, εμφανίστηκαν στις 9 του μηνός. στο Βένλο, μέσα στα ολλανδι­ κά σύνορα. Βρετανοί πράκτορες έφτασαν, με αυτοκίνητο, σε μια προκ α ­ θορισμένη συνάντηση μαζί τους. Σημειώθηκε μια γρήγορη ανταλλαγή π υ ­ ρών και σύρθηκαν, μαζί με τον οδηγό τους κι έναν άλλο αξιωματικό που τους συνόδευε, μέσα στα γερμανικά σύνορα, θανάσιμα τραυματισμένοι. O αξιωματικός αυτός, όπως διαπιστώθηκε, ήταν ένας Ολλανδός αξιω μα­ τικός της υπηρεσίας πληροφοριών. O Χίτλερ είπε ότι το επεισόδιο αυτό αποτελούσε απόδειξη ότι η επιφανειακά ουδέτερη Ολλανδία συνεργαζό­ ταν χέρι-χέρι με τους Βρετανούς. «Όταν έρθει ο καιρός, θα τα χρησιμο­ ποιήσω όλα αυτά για να δικαιολογήσω την επίθεσή μου», είπε στους στρατηγούς του. «H παραβίαση της ουδετερότητας του Βελγίου και της Ολλανδίας είναι κάτι ασήμαντο. Κανένας δεν θα ρωτήσει γ ι’ αυτά τα π ρ άγματα αφού νικήσουμε». Στις 13 Νοεμβρίου, ο στρατηγός Γιόντλ208 πληροφόρησε το Υπουργείο Στρατιωτικών ότι αναμενόταν μια νέα Οδηγία του Φύρερ: ο στρατός έπρεπε να είναι έτοιμος να καταλάβει όσο πιο πολλά εδάφη της Ολλαν­ δίας μπορούσε, για να βελτιωθεί η αεροπορική αμυντική θέση της Γερ­ μανίας. Στις 20 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ κυκλοφόρησε μια οδηγία που τελι­ κά έδινε την ίδια σπουδαιότητα στην επίθεση κατά της Ολλανδίας με αυτές κατά του Βελγίου και της Γαλλίας: Σε μια παραλλαγή προηγούμενης οδηγίας, όλα τα μέτρα που σχεδιάστηκαν κατά της Ο λλανδίας μπορούν να αρχίσουν να εφαρμόζονται ταυτόχρονα με την εκκίνηση της γενικής επίθεσης, χωρίς ιδιαίτερη διαταγή ε π ’ αυτού... Ό που δεν θα συναντήσουμε αντίσταση, η εισβολή θα πάρει το χαρακτήρα ειρηνικής κατοχής.

Στο μεταξύ, στα ανατολικά, το «έργο του Διαβόλου» εξελισσόταν πολύ

346

DAVID IRVING

καλά. Φρικτές αναφορές για σφαγές άρχισαν να κυκλοφορούν από σ τρα­ τιωτικά κανάλια. Oi υπεύθυνοι όμως έπρεπε να καλυφθούν κι έτσι, οι αναφορές αυτές περιορίστηκαν μεταξύ των υπασπιστών. Έτσι, λίγο α ρ ­ γότερα από την απόπειρα στο Μόναχο, ο λοχαγός Engel δέχτηκε από τον υπασπιστή του Μπράουχιτς μια τρομερή σειρά αφηγήσεων αυτοπτών μαρτύρων για εκτελέσεις που πραγματοποίησαν τα SS στο Σβετζ. Έ νας ντόμπρος αξιωματικός-γιατρός έστειλε προσωπικά στον Χίτλερ μια έκ­ θεση στην οποία συνόψιζε αφηγήσεις τριών ανδρών του που στάθηκαν αυτόπτες μάρτυρες: Μαζί με περίπου 150 συναδέλφους στρατιώτες, γίναμε μάρτυρες της συνοπτι­ κής εκτέλεσης περίπου 20-30 Πολωνών στο εβράικό νεκροταφείο του Σβετζ, στις 9.30' π.μ. περίπου της Κυριακής 8 Οκτωβρίου. H εκτέλεση πραγματοποιήθηκε από ένα απόσπασμα που το αποτελούσαν ένας άνδρας των SS, δυο άνδρες που φορούσαν παλιές μπλε στολές αστυνομίας κι ένας με πολιτικά. Έ νας ταγματάρχης των SS ήταν επικεφαλής. Μεταξύ αυτών που εκτελέστηκαν ήταν επίσης 5-6 π α ιδ ιά , ηλικίας 2 -8 χρονών.

Δεν είναι βέβαιο αν ο Engel έδειξε αυτό το έγγραφο, μαζί με τις αφηγή­ σεις των αυτοπτών μαρτύρων, στον Χίτλερ. To επέστρεψε όμως στον υπασπιστή του Μπράουχιτς σχεδόν αμέσως, μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε: «Οι ανάλογες ενέργειες που θα γίνουν προς αυτήν την κατεύθυν­ ση, θα συζητηθούν προφορικά». ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑ του Ράιχ, το μεγάλο τραπέζι στην παλιά αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν τώρα σκεπασμένο με έναν ανάγλυφο χάρτη των Αρδεννών209 της ορεινής δύσκολης περιοχής του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, η οποία επρόκειτο να γίνει δυο φορές το σκηνικό της ανορθόδοξης πολεμικής στρατηγικής του Χίτλερ. Ε πί πολλές ώρες στεκόταν μόνος τα βράδια κι αναρωτιόταν από πού θα μπορούσαν να περάσουν τα άρματα μάχης κι οι μηχανοκίνητες μεραρχίες του. Τώρα πια, του είχαν φέρει τα γνήσια σχέδια της κατασκευής των γεφυρών κατά μήκος του Καναλιού του Αλβέρτου. Ως τότε, είχε μόνον α ερ ο φ ω το γρ α φ ίες και κ ά ποιες κ α ρτ-ποσ τά λ αυτών των σημαντικών στρατηγικών στόχων. Από άλλες πηγές είχε παρόμοιες λεπτομέρειες του φρουρίου στο Εμπέν Εμαέλ. Μια μακέτα του φρουρίου είχε κ α τα ­ σκευαστεί, σε κλίμακα, και είχε αρχίσει εντατική εκπαίδευση των πλη­ ρωμάτων των ανεμοπλάνων, κάτω από άκρως απόρρητες συνθήκες. Oi γέφ υρες παρουσίαζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα, πολύ περισσότερο μ ά ­ λιστα καθώς οι Ολλανδοί είχαν πληροφορηθεί σχετικά από αντι-ναζιστές πράκτορες στο Βερολίνο. Ki έτσι, στις 12 Νοεμβρίου, είχαν ληφθεί ξαφνικά εξαιρετικά κι εκτεταμένα μέτρα ασφαλείας στις γέφ υρες α υ ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

347

τές του Μάαστριχτ.* O Χίτλερ συζήτησε τις επιχειρήσεις αυτές με τον Κανάρη και τον συνταγματάρχη Erwin Lahousen στις 16 Νοεμβρίου. O ίδιος δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό οι γέφυρες του Καναλιού του Αλβέρ­ του να καταληφθούν μύνο με αιφνιδιασμό κι άρχισε να συλλογίζεται άλλους τρόπους για να παρεμποδίσει την ανατίναξή τους. Έτσι, στις 20 Νοεμβρίου, διέτα ξε μια πλήρους κλίμακας μυστική σύσκεψη γ ια το σχέδιο των γεφυρών. 0 στρατηγός von Reichenau κατέστησε σαφές ότι, καθώς η εισβολή στην Ολλανδία είχε ήδη προδοθεί μια φορά, δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη στο σχέδιο «Δ ούρειοςΊππος» της Άμπβερ. Τώρα που οι ολλανδικές α ρ ­ χές περίμεναν ότι θα χρησιμοποιηθούν αστυνομικές στολές, όπως έδειχνε και το γεγονός ότι είχαν επιβάλει ειδικά περιβραχιόνια για τους άνδρες της αστυνομίας τους, οι πιθανότητες να πετύχει το σχέδιο της Άμπβερ ήταν ελάχιστες. 0 Χίτλερ του απάντησε: «Τότε, ολόκληρη η επιχείρηση που έχουμε σχεδιάσει ως τώρα, δεν έχει νόημα!» 0 Κανάρης έκανε ό,τι μπορούσε για να περισώσει το σχέδιο. 0 Χίτλερ ήταν αμετάπειστος: «Κανένα από τα σχέδια δεν μ π ο ρ εί να πετύχει». Αφού όμως μελετήθηκαν όλες οι άλλες πιθανότητες, ακόμη και το να επιτεθούν στις γέφυρες με μικρές βόμβες για να καταστρέψουν τα καλώδια των πυροδοτικών μηχανισμών ανατίναξης, και να εφορμήσουν με άρματα μάχης και πυρ ο­ βόλα των 88mm,** ο Χίτλερ αναγκάστηκε να επιστρέψει στον «Δούρειο Ίπ π ο » . «Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος για να πέσουν αυτές οι γ έ ­ φυρες στα χέρια μας», επέμενε. «Παλιότερα, καταφέραμε να λύσουμε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα». Όταν, τέσσερις ώρες αργότερα, η σύσκεψη τέλειωσε, ο Χίτλερ υιοθέ­ τησε προσωρινά την άποψη που πρότεινε ο Γκαίρινγκ: Ακριβώς την ώρα X, δεκαπέντε λεπτά πριν από την αυγή, τα ανεμοπλάνα θα προσγειώνο­ νταν αθόρυβα στο οχυρό Εμπέν Εμαέλ και στη γέφυρα της Καν. Πέντε λεπτά αργότερα, τα στούκας θα χτυπούσαν τις άλλες γέφυρες του Κ α ­ ναλιού του Αλβέρτου, για να καταστρέψουν τους πυροδοτικούς μηχανι­ σμούς ανατίναξης. Μετά από πέντε λεπτά, θα ακολουθούσαν κι άλλα ανεμοπλάνα με στρατό, ακριβώς στα ανατολικά των γεφυρών. Τ αυτό­ χρονα, οι μεταμφιεσμένοι άνδρες της Άμπβερ θα κατελάμβαναν τις γ έ ­ * Σ.τ.Σ.: O συνταγματάρχης Hans Oster, αρχηγός του Επιτελείου του Κανάρη στην Άμπβερ, είχε προσωπικά πληροφορήσει τις βελγικές και ολλανδικές διπλωματικές αντιπροσωπείες ότι ο Χίτλερ σχεδίαζε να επιτεθεί στις 12 Νοεμβρίου. Δεν αναφέρ­ θηκε όμως το σχέδιο με τις ψεύτικες στολές. O Oster είχε αποταχτεί από τη Ράιχσβερ για ένα ηθικής φύσεως σκάνδαλο το 1934 και είχε αμέσως προσληφθεί στην Άμπβερ από τον Κανάρη. Και οι δυο αυτοί άνδρες απαγχονίστηκαν ως προδότες τον Απρίλιο του 1945. ** Σ.τ.Σ.: «Αν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με τέχνασμα», είπε ο Χίτλερ, «τότε θα χρησιμοποιήσουμε ωμή βία».

348

DAVID IRVING

φυρες του Μάαστριχτ - για τον σκοπό αυτό, θα έπρεπε να διασχίσουν τα σύνορα με ολλανδικές στολές σαράντα πέντε λεπτά πριν από την ώρα X.210 0 καιρός εξακολουθούσε να είναι δυσμενής για την Επιχείρηση K l T P l NH. Κάθε πρωί, το Βερολίνο πολιορκούνταν από παγωνιά και ομίχλη που διαλύονταν το απομεσήμερο, αφήνοντας να φανεί ένας αδύναμος ήλιος. Στις 21 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ έστειλε δ ια τα γές στους κορυφαίους στρατηγούς και ναυάρχους του να παραστούν για να παρακολουθήσουν μια ανάπτυξη των απόψεών του δυο ημέρες αργότερα. Στο ακροατήριο που γέμισε ασφυκτικά την Μεγάλη Αίθουσα της Καγκελαρίας, ο Χίτλερ περιέγραψε την επικείμενη μάχη σαν μια επιχείρηση που τελικά θα έρι­ χνε την αυλαία του Παγκοσμίου Πολέμου, που έδινε η Γερμανία από το 1914. Αναφέρθηκε στο πλήθος περιπτώσεων όπου, με τη βοήθεια της Θείας Πρόνοιας και μόνον, είχε αγνοήσει τις κακές προφητείες άλλων κι είχε εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Αυτός, ο Αδόλφος Χίτλερ, είχε προσφέρει τώ ρα στους στρατηγούς μια, δίχως προηγούμενο, μετά το 1871, στρατηγική κατάσταση. «Για πρώτη φορά στην Ιστορία έχουμε να πολεμήσουμε μόνο σε ένα μέτωπο. To άλλο εί­ ναι προς το παρόν ανοικτό». Είχε εντυπωσιαστεί, μετά την πρόσφατη α πόπειρα δολοφονίας, με το πόσο αυτός ο ίδιος ήταν ευάλωτος - το ότι θα ακολουθούσαν κι άλλες απόπειρες ήταν πολύ πιθανό. Έτσι, δεν υπήρ­ χε χρόνος για χάσιμο. H αμυντική στρατηγική που επικαλούνταν οι δει­ λοί στρατηγοί του, ήταν για κοντόφθαλμους. O Moltke είχε αποδείξει ξ ε ­ κάθαρα ότι μόνο με την επίθεση κερδίζονταν οι πόλεμοι. Oi τωρινοί εχθροί της Γερμανίας, ήταν αδύναμοι και ανέτοιμοι. Και, στο σημείο α υ ­ τό, στήριξε την άποψή του δίνοντας έναν κατάλογο με τον αριθμό των γαλλικών αρμάτων μάχης και πυροβόλων, καθώς και των βρετανικών πλοίων. H ομιλία του ήταν γεμάτη με υπαινιγμούς κατά των στρατηγών του Στρατού. (0 Ρόμελ έγραφε την άλλη μέρα: «... Αυτό όμως ήταν μάλλον αναγκαίο, επειδή όσο περισσότερο μιλώ με τους συναδέλφους μου, τόσο λιγότερους βρίσκω να έχουν την καρδιά και την πεποίθησή τους αφιερω ­ μένες σε αυτό που κάνουν. Ki αυτό είναι πολύ απογοητευτικό»). Ενώ ο Χίτλερ επαινούσε το «επιθετικό πνεύμ α» του Ναυτικού και της Λου­ φτβάφε, είπε χλευαστικά: «Αν οι ανώτατοι διοικητές μας έχουν πάθει νευρική κρίση, όπω ς το 1914, τι μπορούμε να περιμένουμε από τους απλούς οπλίτες;» Είχε «βαθιά πληγωθεί» από υπαινιγμούς ότι οι αξιω ­ ματικοί θα έπρεπε να προηγούνταν των ανδρών τους στη μάχη, με συνέ­ πεια τις δυσανάλογα υψηλές απώλειες αξιωματικών: «Γι’ αυτό τον λόγο υπάρχουν οι αξιωματικοί». Θυμήθηκε πώ ς στα 1914, ύστερα από μήνες εκπαίδευσης, η επίθεση του πεζικού στη Λιέγη είχε καταλήξει σε πανικό και καταστροφή. «Δεν θέλω να ακούσω παράπονα ότι ο στρατός δεν εί­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

349

ναι σε καλή κατάσταση... Δώστε στον Γερμανό στρατιώτη τη σωστή η γε­ σία και μπορώ να κάνω τα πάντα με αυτόν». Τα πρ ά γμα τα δεν έδειχναν διόλου ότι η Γερμανία μπορούσε στ’ αλή­ θεια να επιλέξει ανάμεσα στη συνθηκολόγηση και τον πόλεμο. « 0 λαός θα με κατηγορήσει: πόλεμος, και πάλι πόλεμος! Αλλά θεωρώ τον πόλεμο μοίρα όλων των πλασμάτων. Κανένας δεν μπορεί να αποφύγει τον α γώ ­ να, εκτός κι αν θέλει να υποκύψει». Λίγα λεπτά αργότερα, είπε: «Νίκη ή ήττα! Και δεν είναι απλώς ζήτη­ μα του μέλλοντος της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, αλλά του έθνους που θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη για τα χρόνια που έρχονται. Γι’ αυτό και αξίζει να καταβάλουμε μια υπέρτατη προσπάθεια». Πίστευε ότι η παρούσα ευνοϊκή στρατηγική κατάσταση θα διαρκούσε ίσως ακόμη 6 μήνες, αλλά ότι μετά, τα βρετανικά στρατεύματα, «ένας πείσμονας εχθρός», θα ενίσχυαν σε τεράστιο βαθμό το προγεφ ύρω μά τους στη Γαλλία, και η Επιχείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ θα ήταν μια τελείως διαφορε­ τική πρόταση. H ομιλία διήρκεσε δυο ώρες.211 0 στρατηγός φον Μπράουχιτς επα νεμ­ φανίστηκε το βράδυ και με πνιγμένη φωνή πληροφόρησε τον Φύρερ ότι αν δεν είχε εμπιστοσύνη σε αυτόν, θα έπρεπε να τον αντικαταστήσει. 0 Χίτλερ απάντησε ότι ο στρατηγός έπρ επ ε να κάνει το καθήκον του, όπως κάθε άλλος στρατιώτης. Δεν ξεχνούσε «το πνεύμα του Τσόσεν» το οποίο επικρατούσε στον στρατό, και θα έπρεπε να το καταπνίξει. Στο Τσόσεν ήταν εγκατεστημένο το Γενικό Επιτελείο Στρατού και η έδρα των συντηρητικών και συνωμοτικών στοιχείων μέσα στον Γερμανικό Στρατό.

Ν ο έμ β ρ ιο ς 1939. 0 Χ ίμλερ σ υ σ κ έ π τ ετ α ι μ ε τον Χ άιντριχ κ α ι τον Αρχηγό της Γ κ ε ­ σ τ ά π ο Heinrich Miiller (δ εξιά ), μ ε θ έ μ α την σύλληψη του π α ρ ’ ολίγο δολοφ όν ου στην μ π υ ρ α ρ ία Biirgerbrau. (KEYSTONE)

O Χίτλερ με τον Μάρτιν Μπόρμαν (αριστερά) και τον fulius Schaub. (WALTER HEWEL)

ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

Ο

ήξερε ότι το σύμφωνο με τον Στάλιν είχε παρεξηγηθεί. Στην ομιλία του προς τους στρατηγούς, είχε διατυπώσει ξεκάθαρα και τις ίδιες τις δικές του υποψίες. «H Ρωσία, γ ια την ώρα, είναι αβλαβής», τους είχε διαβεβαιώσει. Oi συμφωνίες γίνονται σεβαστές μόνον όσο εξυ­ πηρετούν ένα σκοπό. «H Ρωσία θα μείνει πιστή στο σύμφωνο μόνον για όσο καιρό θεωρεί ότι είναι προς όφελός της». O Στάλιν είχε πολύ α π ώ ­ τερους σκοπούς, κι ανάμεσά τους ήταν η ενίσχυση της θέσης της Ρωσίας στην Βαλτική -π ρ ά γ μ α στο οποίο η Γερμανία θα μπορούσε να αντιταχθεί μόνον από τη στιγμή που θα ήταν ανενόχλητη στα δυτικ ά - η επέκταση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια και η εξάπλωση προς τον Περσικό Κόλπο. Σκοπός της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής ήταν η Ρωσία να εκτραπεί προς τον Περσικό Κόλπο, πράγμα που θα την οδηγούσε σε σύγκρουση με τη Βρετανία, αλλά ο Στάλιν έπρεπε να μείνει μακριά από τα Βαλκάνια. 0 Χίτλερ ήλπιζε ότι η παρούσα κατάσταση μεταξύ Γερμανίας και Ρ ω ­ σίας θα συνεχιζόταν για 2-3 χρόνια ακόμη, αλλά αν ο Στάλιν πέθαινε, θα μπορούσε να συμβεί κάποια γρήγορη κι άσχημη μεταστροφή στο Κρεμλίνο. Υπήρχαν ξεκάθαρες ενδείξεις ύτι η Ρωσία ξεκινούσε μια στρατιωτική ανασυγκρότηση. 0 Blaskowitz ανέφερε από την Πολωνία ότι είχαν ετοι­ μαστεί τέσσερα στρατιωτικά αεροδρόμια και είχαν μετρήσει 200-300 ρ ω ­ σικά βομβαρδιστικά γύρω από το Μπιάλιστοκ. Επιπρόσθετα, έγραφε ο Blaskowitz, η ρωσική προπαγάνδα καθιστού­ σε ξεκάθαρο ότι έπρεπε να κηρυχτεί ένας πόλεμος κατά του φασισμού. «H Γερμανία [έλεγαν στην ΕΣΣΔ] προγραμμάτιζε μια επίθεση κατά της Ρωσίας, μόλις θα νικούσε στη Δύση. Γι’ αυτό η Ρωσία έπρεπε να είναι σε επιφυλακή και να εκμεταλλευτεί την αδυναμία της Γερμανίας στην κ α ­ τάλληλη στιγμή». H Στρατιωτική Διοίκηση είχε εντοπίσει ρωσική κ α τα ­ σκοπία και κομμουνιστική ανατρεπτική δραστηριότητα πίσω από τις γερμανικές γραμμές στην Πολωνία, χωρίς καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Χ ΙΤ Λ Ε Ρ

352

DAVID IRVING

Με δυο λόγια, ο Χίτλερ έπρεπε να συμπεράνει ότι ο πόλεμος με την Ρωσία ήταν αναπόφευκτος. H νίκη θα ανήκε σε αυτόν που θα ήταν π ρ ώ ­ τος έτοιμος. Για να ενισχύσει τη θέση της στην Βαλτική, η Ρωσία είχε τώρα α π α ι­ τήσεις α πό την Φινλανδία. Όταν η Φινλανδία απάντησε προσβλητικά στους Ρώσους, ο Κόκκινος Στρατός επιτέθηκε την τελευταία ημέρα του Νοεμβρίου 1939. 0 Χίτλερ είχε εγκαταλείψει την Φινλανδία στη ρωσική επιρροή, με το μυστικό κωδίκελο του συμφώνου του Αυγουστου με τον Στάλιν, κι είχε δώσει εντολή στις ξένες αποστολές του να ακολουθήσουν την αντι-φινλανδική «γραμμή», γιατί η διατήρηση του εύθραυστου αυτού συμφώνου ήταν το ισχυρότερο όπλο του για την επίθεση κατά της Γαλ­ λίας. 0 Φύρερ συμφώνησε επίσης με το ρωσικό αίτημα για τη μεταφορά καυσίμων και προμηθειών με γερμανικά ατμόπλοια προς τα σοβιετικά υποβρύχια που είχαν αποκλείσει την Φινλανδία. Σύμφωνα με την οικονομική συμφωνία που είχαν υπογράψει οι δυο Δυνάμεις στις 19 Αυγούστου, η Ρωσία θα ανεφοδίαζε την Γερμανία με πρώτες ύλες κι επίσης, θα λειτουργούσε ως ασφαλής δίοδος προς την Γερμανία για αγαθά που εξάγονταν από την Ιαπωνία, την Μαντσουρία, το Αφγανιστάν, το Ιράν και την Ρουμανία, σε περίπτω ση βρετανικού ναυτικού αποκλεισμού. O Χίτλερ χρειαζόταν επίσης το πετρέλαιο που παρήγαγε η Ρωσία και η υπό σοβιετική κατοχή Πολωνία, και ήξερε ότι ο Στάλιν μπορούσε να ασκήσει έλεγχο στον ανεφοδιασμό της Γερμανίας από τα πετρέλαια της Ρουμανίας. Έτσι, του επιβαλλόταν να συμπεριφέρεται ως παροιμιώδης φίλος σε ώρα ανάγκης και, στη διάρκεια του χει­ μώνα, αποδείχτηκε πραγματικά φίλος, καθώς διέταξε τις στρατιωτικές και οικονομικές υπηρεσίες του να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να ικανο­ ποιούν τις ρωσικές ανάγκες. 0 κατάλογος των αναγκών της Ρωσίας δεν ήταν εύκολο να εξυπηρετη­ θεί πλήρως. Oi Ρώσοι ήθελαν το μισο-ναυπηγημένο καταδρομικό Liltzow και το αεροπλανοφόρο GrafZeppelin κι ακόμη, τα σχέδια αυτών των δύο, αλλά κι άλλων, πιο σύγχρονων γερμανικών πολεμικών πλοίων, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν το Bismarck και το Tirpitz. Ζητούσαν επίσης και σει­ ρές βαρέως οπλισμού πλοίων και τα 57.000 σχέδια που είχαν ετοιμαστεί για το νέο πυροβόλο της Krupp 406mm σε τριπλό πυργίσκο, τις συσκευές ελέγχου πυρός και τα σχετικά πυρομαχικά. To Σοβιετικό Ναυτικό ήθελε δείγματα συσσωρευτών και περισκοπίων για υποβρύχια, ένα φορτίο με ανώτερου βαθμού θωρακισμένες πλάκες για τη ναυπήγηση ενός αντιτορπιλικού στην Ρωσία, και υδρο-ακουστικά μηχανήματα, τορπίλες και νάρ­ κες. O Χίτλερ είπε στον Ραίντερ ότι η μοναδική του ανησυχία ως προς την παράδοση των σχεδίων του πολεμικού Bismarck στους Ρώσους ήταν ότι αυτά θα αποκάλυπταν πως το πλοίο είχε σχεδιαστεί πολύ ισχυρότερο από ό,τι καθόριζαν οι διεθνείς συμφωνίες, οι οποίες δέσμευαν την Γερμα-

ΟΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

353

νία εκείνη την εποχή. 0 Ραίντερ τον διαβεβαίωσε ότι οι Ρώσοι θα χρειά­ ζονταν τουλάχιστον 6 χρόνια για να αντιγράψουν το Bismarck. Ωστόσο, παραδεχόταν ότι θα ήταν ατυχές γεγονός το να πέσουν τα σχέδια σε χέ­ ρια Βρετανών. 0 ΧΙΤΛΕΡ είχε αναθέσει στο ναυτικό του έναν γενικά παθητικό ρόλο στον πόλεμο. Αρχικά, είχε απαγορεύσει στα υποβρύχιά του να επιτεθούν ακόμη και σε αγγλο-γαλλικές ναυτικές δυνάμεις. Στη διάρκεια της π ρ ώ ­ της χρονιάς του πολέμου, το Γερμανικό Ναυτικό είχε στη διάθεσή του περίπου μια δω δεκάδα υποβρυχίων για να αποκλείσει τις Βρετανικές Νήσους. Καθώς η Λουφτβάφε είχε την προτεραιότητα στις πρώτες ύλες, ο σταθερός περιορισμός προμήθειας του Ναυτικού σε ατσάλι είχε μειώ­ σει ακόμη περισσότερο την ενίσχυσή του. Από μια άποψη, ωστόσο, ο Ραίντερ είχε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τον Μ πράουχιτς και τον Γκαίρινγκ: για τον Χίτλερ, η θάλασσα ήταν ένα αναξιόπιστο στοιχείο, μια αβέβαιη περιοχή που δεν την καταλάβαινε, και είχε ανακουφιστεί που μπορούσε να την εμπιστευτεί στον αρχιναύαρχο Ραίντερ για να τη χειριστεί όπως αυτός έκρινε. Έτσι τα γερμανικά αντιτορπιλικά π ρ α γμ α ­ τοποιούσαν τολμηρές εξόδους μέσα στο ίδιο το στόμα του εχθρού, το π ο ­ θετώντας μαγνητικά ναρκοπέδια στις εκβολές των κυριότερων ποταμών της Βρετανίας. Έ να υποβρύχιο βύθισε το αεροπλανοφόρο Courageous κι ένα άλλο εισχώρησε στο Σκάπα Φλόου και βύθισε το πολεμικό Royal Oak. Στο νότιο Ατλαντικό, το Graf Spee είχε αρχίσει επιδρομές κατά των εχθρικών νηοπομπών, αλλά η Λουφτβάφε -κ α ι ο Γκαίρινγκ, προσω πικάήθελαν να φέρουν τον πόλεμο πιο κοντά στις βρετανικές ακτές: όταν στις 28 Νοεμβρίου, σε αντίποινα για τη γερμανική ναρκοθέτηση των π α ­ ράκτιων υδάτων, η Βρετανία κυκλοφόρησε ένα κυβερνητικό διάταγμα για τον αποκλεισμό των γερμανικών θαλάσσιων εξαγωγών, ο Γκαίρινγκ και ο Milch έσπευσαν προς τον Χίτλερ με προτάσεις μιας συντριπτικής επίθεσης της Λουφτβάφε κατά των βρετανικών ναυπηγείων, λιμανιών και λιμενικών εγκαταστάσεων. 0 Χίτλερ απέρριψε την πρόταση, αλλά κυ­ κλοφόρησε μια νέα οδηγία στην οποία ανέφερε λεπτομερώς ότι ο καλύ­ τερος τρόπος για να ηττηθεί η Βρετανία θα ήταν η παράλυση του εμ πο­ ρίου της. To γερμανικό Ναυτικό και η Λουφτβάφε έπρεπε να στραφούν προς αυτήν την κατεύθυνση, μόλις ολοκληρωνόταν επιτυχημένα η Επιχεί­ ρηση K iT P iN H . Καθώς ο Χίτλερ θα είχε τότε τον έλεγχο των ακτών της Μάγχης, η Λουφτβάφε θα μπορούσε άνετα να επιτεθεί στους στόχους που είχε προτείνει ο Γκαίρινγκ. TON ΟΚΤΩΒΡΙΟ 1939, ο Ραίντερ δεν είχε αφήσει στον Χίτλερ καμιά αμφι­ βολία για την άσχημη στρατηγική θέση στην οποία θα βρισκόταν η Γερ­

23

354

DAVID IRVING

μανία, αν οι Βρετανοί κατελάμβαναν την Νορβηγία: τον χειμώνα, όλες οι εισαγωγές της Γερμανίας σε μετάλλευμα περνούσαν μέσα από το α πα λ­ λαγμένο από πά γο λιμάνι του Νάρβικ. Τα γερμανικά εμπορικά και π ο ­ λεμικά πλοία δεν θα μπορούσαν πια να διασχίσουν τα νερά της ουδέτε­ ρης Νορβηγίας. H ΡΑΦ θα κυριαρχούσε πάνω από την Βόρεια Γερμανία και το Βασιλικό Ναυτικό θα επικρατούσε στην Βαλτική. Παρ’ όλο που ρεαλιστικά είχε συμβουλεύσει τον Χίτλερ ότι μια εκστρατεία κατά της Νορβηγίας θα μπορούσε να καταλήξει σε καταστροφή του γερμανικού στόλου, ο Ραίντερ δεν έβλεπε άλλη εναλλακτική λύση από αυτήν την εκ­ στρατεία, εκτός μόνον αν μπορούσε να προληφθεί ο κίνδυνος μιας βρε­ τανικής κατοχής της Νορβηγίας. H άποψη του Ραίντερ κατέλαβε τον Χίτλερ εξ απροόπτου. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι ναυτικοί του σύμβουλοι δεν τον άφηναν να ανασάνει από τη στιγμή που ξέσπασε ο Ρωσο-Φινλανδικός πόλεμος. To μεσημέρι της 11 Δεκεμβρίου, ο Alfred Rosenberg ενημέρωσε τον Χίτλερ σχετικά με μια παρόμοια άποψη που προερχόταν από έναν από τους Νορβηγούς συνδέσμους του, τον ταγματάρχη Vidkun Quisling. O Rosenberg είπε στον Χίτλερ ότι ο Quisling πίστευε πω ς η Γερμανία θα έπρεπε να ει­ σβάλει στην Νορβηγία, μετά από αίτημα μιας κυβέρνησης που θα σχη­ μάτιζε ο ίδιος. O Ρίμπεντροπ κι ο Weizsacker απέτρεψαν τον Χίτλερ α ­ κόμη κι από την ιδέα να συναντήσει αυτόν τον Νορβηγό. O Χίτλερ όμως είπε στον Rosenberg ότι ήταν πρόθυμος να συναντήσει τον Quisling.212 «Στη συνομιλία αυτή», κατέγραφε το γραφείο του Rosen-berg, «ο Φύρερ επανειλημμένα τόνισε ότι αυτό που θα προτιμούσε περισσότερο π ο ­ λιτικά, ήταν η Νορβηγία, και κατά συνέπεια όλη η Σκανδιναβία, να π α ­ ραμείνουν απολύτως ουδέτερες. Δεν είχε πρόθεση να διευρύνει το θέα­ τρο του πολέμου, συμπαρασύροντας κι άλλες χώρες στη σύρραξη. Αν, ωστόσο, η άλλη πλευρά σχεδίαζε μια τέτοια διεύρυνση του πολέμου... τότε θα υποχρεωνόταν προφανώς να πάρει μέτρα εναντίον αυτής της κίνησής τους. Σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την αυξανόμενη δ ρ α ­ σ τη ρ ιό τη τα τη ς εχθρικής π ρ ο π α γ ά ν δ α ς , ο Φ ύρερ υποσ χέθη κε στον Quisling οικονομική βοήθεια για το Παν-Γερμανικό κίνημά του». O Νορ­ βηγός είπε ότι είχε 200.000 οπαδούς, και πολλούς σε θέσεις-κλειδιά στη χώρα του. O Χίτλερ ζήτησε από το OKW να σχεδιάσει δυο εναλλακτικές επιχει­ ρήσεις, τη μια σύμφωνα με τις προτάσεις του Quisling, και μια άλλη που να αποβλέπει σε κατάληψη της Νορβηγίας με στρατιωτική επέμβαση. O Χίτλερ άρχισε έρευνες σχετικά με το παρελθόν του Quisling κι αποφάσι­ σε να μη βασιστεί σε αυτόν για άλλη βοήθεια εκτός από τις επιχειρήσεις αντιπερισπασμού: ένας αριθμός επίλεκτων Νορβηγών θα εκπαιδευόταν μυστικά σε συνθήκες ανταρτοπολέμου στην Γερμανία κι όταν θα γινόταν η εισβολή στην Νορβηγία, αυτοί θα κατελάμβαναν κτίρια-κλειδιά στο

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

355

Όσλο κι αλλού, κι έτσι θα έφερναν τον βασιλιά προ τετελεσμένου γ εγ ο ­ νότος. Δεν καθορίστηκε, ωστόσο, ημερομηνία για την επιχείρηση. TO ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ συνέχιζε ολοφάνερα να αντιμετωπίζει εχθρικά τον Χίτλερ. Ύστερα από την απερίφραστα σαφή ομιλία του της 23 Νοεμβρίου, ο στρατηγός Γκουντέριαν παραπονέθηκε κατ’ ιδίαν στον Χίτλερ για την απρόβλεπτη στάση του απέναντι στους ηγέτες ενός Στρατού που μόλις εί­ χε κερδίσει μια τέτοια νίκη στην Πολωνία. 0 Χίτλερ απάντησε ότι αυτός που τον είχε δυσαρεστήσει, ήταν ο ίδιος ο Ανώτατος Αρχηγός του Στρα­ τού, προσθέτοντας ότι δυστυχώς δεν υπήρχε κατάλληλος αντικαταστάτης. 0 αρχηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Μπράουχιτς σημείωνε: «Οι επαφές του Μπράουχιτς με τον Φυρερ είναι λιγότερες από ποτέ. Μια αλλαγή σχεδιάζεται». 0 Χίτλερ υποπτευόταν ότι το «χέρι» του Γε­ νικού Επιτελείου Στρατού ήταν απλωμένο παντού εναντίον του. Όταν η εφημερίδα Deutsche Allgemeine Zeitimg δημοσίευσε ένα εντυπωσιακό και βρόμικο άρθρο για τα «Ανώτατα Επιτελεία» ο Χίτλερ έγινε έξαλλος, με τον ξεκάθαρο υπαινιγμό ότι η Ιστορία γραφόταν από το Γενικό Ε π ιτε­ λείο κι όχι από τον ίδιο. Δύσκολα, ωστόσο, μπορούσε να ευχαριστήσει κανείς τον Φύρερ γιατί, όταν τα Χριστούγεννα η εφημερίδα Essener National-Zeitung επιχείρησε μια «διαχρονική» σύγκριση μεταξύ του Αδόλφου Χίτλερ και του Μεσσία, ο Γκαίμπελς πληροφόρησε εμπιστευτικά όλο τον γερμανικό Τύπο ότι ο Φύρερ θα προτιμούσε να μην προβαίνουν σε τέτοιες συγκρίσεις στο μέλ­ λον. ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ στιγμές στρατιωτικής κρίσης, ο Χίτλερ θα επιδείκνυε τέτοια

αναποφασιστικότητα και έλλειψη σταθερότητας που, κατά τα άλλα, δεν ταίριαζαν καθόλου στον χαρακτήρα του. Στις 13 Δεκεμβρίου, το θωρηκτό τσέπης GrafSpee χτυπήθηκε από τρία βρετανικά καταδρομικά έξω από τις ακτές της ουδέτερης Ουρουγουάης. Μόνον τις μικρές ώρες της 14 του μηνός έφτασαν οι πρώτες λεπτομέρειες στο Ναυαρχείο του Βερολίνου. «Δέχθηκα 15 πλήγματα, οι αποθήκες τρ ο­ φίμων και οι κουζίνες καταστράφηκαν. Πορεία προς Μοντεβιδέο». Σε όσους ήξεραν προς τα πού προσανατολιζόταν διεθνώς η Ουρουγουάη, ήταν ξεκάθαρο ότι οι μάχιμες ημέρες αυτού του πολεμικού πλοίου είχαν τελειώσει. Θα χρειάζονταν πολλές ημέρες για να επιδιορθωθούν οι ζημιές και η κυβέρνηση του Μοντεβιδέο παραχωρούσε μόνον τρεις. Στο μεταξύ οι βρετανικές ναυτικές δυνάμεις άρχισαν να συγκεντρώνουν άγνωστης ισχύος σκάφη στις εκβολές του Pio ντε λα Πλάτα. Στις 16 του μηνός, ο Ραίντερ έφτασε στην Καγκελαρία με το πιο πρόσφατο τηλεγράφημα από το πολεμικό. O πλοίαρχος Hans Langsdorff υπογράμμιζε:

356

DAVID IRVING

1. Στρατιωτική κατάσταση στο Μ οντεβιδέο: εκτός α π ό κατα δρ ο μ ικ ά και αντιτορπιλικά [υπάρχουν ακόμη] τα Ark Royal και Renown. Απόλυτος α π ο ­ κλεισμός τη νύχτα. Καμιά προοπτική να τον διασπάσω και να βγω στα ανοικτά, ούτε να επιστρέψω στην πατρίδα. 2. Προτείνω να βγω ανοικτά, μέσα στα όρια των ουδέτερων υδάτων. Av είναι δυνατόν να ανοίξω τον δρόμο μου πολεμώντας μέχρι το Μπουένος Άιρες, με τα πυρομαχικά που απέμειναν, θα το επιχειρήσω. 3. Στην περίπτωση που η προσπάθεια να διασπάσω τον αποκλεισμό καταλήξει σε βέβαιη καταστροφή του Spee, με καμιά πιθανότητα πρόκλησης ζη­ μιών στον εχθρό, ζητώ είτε να μου επιτραπεί να προσαράξω στα αβαθή στις εκβολές του Pio ντε λα Πλάτα, είτε να παραδοθώ.

O Χίτλερ συνάντησε τον ναύαρχο Ραίντερ στην πόρτα του γραφείου του ζητώντας του το Graf Spee να επιχειρήσει διάσπαση του αποκλεισμού του προς την ανοικτή θάλασσα. Av βυθιζόταν, θα έπαιρνε τουλάχιστον μαζί του και κάποιους εχθρούς. O Χίτλερ ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του ναυάρχου. «Πιστέψτε με, η μοίρα αυτού του πλοίου και του πληρώματός του μου προκαλεί τον ιδω πόνο όπως και σε εσάς. Αλλά έχουμε πόλεμο, και στην ανάγκη πρέπει να είμαστε σκληροί». Όμως, στα α π ο ­ φασιστικά αυτά λόγια του έδωσε συνέχεια με μια ανεξήγητη πράξη. O Ραίντερ του έδειξε ένα σχέδιο απάντησης του Ναυαρχείου προς τον πλοίαρχο Langsdorff: το GrafSpee έπρεπε να μείνει στο Μοντεβιδέο όσο θα το επέτρεπαν οι αρχές. Θα «εγκρινόταν» μια «διαφυγή» προς το Μπουένος Αιρες. «Αν ήταν να προσαράξει, θα έπρεπε πρώ τα να καταστραφούν σχολαστικά όλα».213 Αυτή η απάντηση ήταν τελείως άσχετη με το ηρωικό αίτημα του Χίτλερ, αλλά αυτός δεν είπε τίποτα. O Χίτλερ περίμενε με αγωνία τα νέα από την τελευταία ναυμαχία του GrafSpee. Στη διάρκεια της 17 του μηνός, έφτασαν τα συγκλονιστικά νέα ότι το πολεμικό είχε πλεύσει έξω από το Μοντεβιδέο, μεταφέροντας το πλήρωμά του σε ένα από τα ατμόπλοια που περίμεναν, κι ύστερα είχε «καθίσει» απαλά στα αβαθή των εκβολών του ποταμού. Έξαλλος, εκείνο το βράδυ ο Χίτλερ αναλογιζόταν τη ζημιά που ο Langsdorff είχε κάνει στη μαχητική εικόνα της Γερμανίας. Στις τρεις το πρωί, διέταξε να αλλάξει η επίσημη αναγγελία και να λέει: «Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, ο Φύρερ διέτα­ ξε τον πλοίαρχο Langsdorff να καταστρέψει το πλοίο ανατινάσσοντάς το». O Langsdorff ήταν ένας αξιωματικός του Επιτελείου του Γιόντλ και του εί­ χε δοθεί το GrafSpee, όπως είχε διαρρεύσει η είδηση, σαν «θεραπεία» από τον εκνευρισμό που του είχε προκαλέσει η υπηρεσία γραφείου. Αλλά όπως ήταν φανερό, η «θεραπεία» δεν είχε λειτουργήσει. Αυτοκτόνησε φτάνοντας στο Μπουένος Άιρες. To πλοίο ανεφοδιασμού του, το Altmark, ασφυκτικά γεμάτο με αιχμαλώτους από τα πληρώματα πλοίων που είχε βυθίσει το GrafSpee, διατάχθηκε να επιστρέψει στην Γερμανία.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

357

O Χίτλερ έφυγε α πό το Βερολίνο για μια σύντομη ανάπαυση στο Μπέργκοφ. Περνώντας από το Μόναχο, έκανε τις συνηθισμένες ετήσιες χριστουγεννιάτικες επισκέψεις του στους φίλους και «πάτρω νες» του, τους Bruckmann. Φλυάρησε μαζί τους για τα σχέδιά του περί κατάκτησης της Βρετανίας, χρησιμοποιώντας μαγνητικές νάρκες κι άλλα μυθικά όπλα. Στη σημείωσή του στο βιβλίο προσκεκλημένων των Bruckmann έγραψε: «Στη χρονιά του αγώνα για τη δημιουργία του μεγάλου Γερμανο-Τευτονικού Ράιχ!» Επί τρεις ημέρες περιόδευσε το δυτικό μέτωπο, συμμετέχοντας στις χριστουγεννιάτικες γιορτές μαζί με τα σμήνη της Λουφτβάφε, τους άνδρες των αντιαεροπορικών πυροβολαρχιών, το π εζι­ κό και τα συντάγματα των SS. Επιστρέφοντας στο Βερολίνο, ο Χίτλερ ανέβαλε και πάλι την Επιχείρηση K iT P iN H , αυτήν τη φορά για τα μέσα Ιανουαρίου. Έ χοντας να αντιμετωπίσει μια περίοδο ψύχους και ξεκάθα­ ρου χειμωνιάτικου καιρού, ο Φύρερ αποφάσισε πω ς θα έπρεπε να α να­ βάλει την Επιχείρηση Κ ΙΤΡΙΝΗ μέχρι την άνοιξη. Αποσύρθηκε στο Μ πέργκοφ για να περιμένει την Πρωτοχρονιά. Oi φωτογραφίες στο άλμπουμ της Εύας Μπράουν δείχνουν πω ς ακόμη κι όταν ο Χίτλερ καθόταν χαμογελώντας ελαφρά κι απολαμβάνοντας τη χριστουγεννιάτικη δεξίωση για τα παιδιά του Speer, του Γκαίμπελς και του Μάρτιν Μπόρμαν, εξακολουθούσε να φοράει το γκρίζο, στρατιωτικό χιτώνιο εκστρατείας, με μόνο στολίδι το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού π ου είχε απονείμει συγκινημένος στον εαυτό του την ημέρα που τα στρατεύματά του επιτέθηκαν στην Πολωνία. Σε μια φωτογραφία, ωστό­ σο, ο Χίτλερ εμφανίζεται με σκούρο βραδινό ένδυμα, να ρίχνει κουταλιές λιωμένο μολύβι μέσα σε μια γαβάθα με νερό, σύμφωνα με ένα πα ρ α δ ο ­ σιακό έθιμο της παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Μερικοί πιστεύουν ότι το μέλλον ενός ανθρώπου μπορεί να προβλεφθεί από τα σχήματα που θα πάρει το στερεοποιημένο μέταλλο. H έκφραση στο πρόσωπο του Χίτλερ πρόδιδε ότι δεν πίστευε και πολύ σε αυτή τη διαδικασία. Στο Μπέργκοφ έλαβε μια πολυσέλιδη, θυμωμένη και πραγματικά τρο­ μαγμένη επιστολή από τον Μπενίτο Μουσολίνι. H επιστολή αυτή διέκοπτε μήνες σιωπής και απεικόνιζε το χειρότερο σημείο των σχέσεων του Άξονα, που είχαν ψυχραθεί εξαιτίας του συνεχόμενου φλερτ του Χίτλερ με τη Μόσχα. Μόλις πρόσφατα, στις 22 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ είχε τηλεγραφήσει με την ευκαιρία των εξηκοστών γενεθλίων του Στάλιν τα συγχαρητήριά του, μαζί με τις καλύτερες ευχές του για τους Σοβιετικούς λαούς. O Στά­ λιν του είχε απαντήσει με εγκαρδιότητα. Στα μάτια του Μουσολίνι, ο Χίτ­ λερ ήταν ένας προδότης της φασιστικής επανάστασης. Είχε θυσιάσει τις αρχές αυτής της επανάστασης στις απαιτήσεις της τακτικής μιας και μόνο δεδομένης στιγμής: Δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε τα αντισημιτικά και αντι-μπολσεβικικά λάβα-

358

DAVID IRVING

p a π ο υ έχετε αναπεπταμένα επί 20 χρόνια [τον εξόρκιζε ο Μουσολίνι] και για τα οποία τόσο πολλοί σύντροφοί σας έχασαν τη ζωή τους... H λύση του Lebensraum (Ζωτικού Χώρου) σας βρίσκεται στη Ρωσία και πουθενά αλλού.

Στην επιστολή αυτή -την οποία ο Χίτλερ εσκεμμένα άφησε αναπάντητη επί δυο ακόμη μήνες- ο Μουσολίνι πρότεινε επίσης στον Χίτλερ να π ά ­ ρει μέτρα για την αποκατάσταση ενός είδους πολωνικού κράτους. H πολιτική του Χίτλερ στην Πολωνία είχε αλλάξει ριζικά το φθινόπωρο του 1939. Νωρίς τον Οκτώβριο, είχε υποδείξει στον Περιφερειακό Διοικη­ τή Frank ότι η Περιφερειακή Διοίκηση έπρεπε να είναι ένα είδος προσω­ ρινής επικυριαρχίας στην Πολωνία, αλλά τον Νοέμβριο είχε πει ανοικτά στον Frank: «Θα διατηρήσουμε την Περιφερειακή Διοίκηση. Δεν θα την παραδώσουμε ποτέ». O Χίτλερ δεν έβλεπε τίποτα το επείγον ως προς αυτό το ζήτημα και είχε πει ο ίδιος στον Χίμλερ το φθινόπωρο του 1939: «Δεν θέλω αυτοί οι Gauleiter από τα ανατολικά να διαγκωνίζονται για το ποιος θα μου α να ­ φέρει πρώτος, σε δυο τρία χρόνια: “ Μάιν Φύρερ, η επαρχία μου έχει πλήρως γερμανοποιηθεί”. Θέλω ο πληθυσμός να είναι φυλετικά άσπιλος και θα είμαι αρκετά ικανοποιημένος αν ένας Gauleiter μπορέσει να μου το αναφέρει αυτό σε 10 χρόνια». O Χίμλερ, ωστόσο ήθελε να επισπευσθούν τα πράγματα. Oi δυο Gauleiter, Forster και Greiser, μαζί με τους στρατηγούς των SS Kruger και Odilo Globocnik, αστυνομικούς διευθυντές με βάσεις το Χάρκοβο και το Λούμπλιν αντίστοιχα, ενεργώντας σύμφω­ να με μια σκληρή οδηγία που είχε κυκλοφορήσει ο Χίμλερ στα τέλη Οκτωβρίου, άρχισαν μέσα στο καταχείμωνο τον εκπατρισμό 550.000 Εβραίων από τις περιοχές τους, καθώς και τον εκπατρισμό των κυριότερων αντιγερμανικών στοιχείων και των διανοούμενων. Χρησιμοποίησαν το έδαφος της Περιφερειακής Διοίκησης του Frank σαν σκουπιδότοπο.214 Σε κάποιες περιπτώσεις, ο Χίτλερ λειτούργησε ως φρένο. Από τις κα ­ κογραμμένες σημειώσεις του Χίμλερ, ξέρουμε ότι υποχρεώθηκε να δώσει προσωπική αναφορά στον Χίτλερ σχετικά με την «εκτέλεση 380 Εβραίων στο Ό στρο» στις 19 Νοεμβρίου. Και όταν στα τέλη Νοεμβρίου, ο αρχιε­ πίσκοπος και ο βοηθός επίσκοπος του Λούμπλιν καταδικάστηκαν σε θά ­ νατο μαζί με δεκατρείς ιερείς, για κατοχή πυροβόλων όπλων και ανατρε­ πτικών εντύπων, ο Χίτλερ διέταξε την ακύρωση της ποινής και τη μετα­ φορά τους στην Γερμανία. Τα γεγονότα στην Πολωνία εξακολουθούσαν να ενοχλούν τον Στρατό. Έ να κύμα διαμαρτυριών αναστάτωσε τα γερ μ α ­ νικά στρατεύματα που στάθμευαν δυτικά, έτοιμα να εξαπολύσουν την Επιχείρηση Κ ΙΤΡΙΝ Η . O Χίτλερ πληροφορήθηκε ύτι στις 22 Ιανουαρίου ο αντιστράτηγος Friedrich Mieth, αρχηγός του Επιτελείου της 1ης Σ τρα ­ τιάς, είχε μιλήσει στους συγκεντρωμένους αξιωματικούς του για τις βαρ­ βαρότητες στην Πολωνία: «Τα SS προβαίνουν σε μαζικές εκτελέσεις, χω-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

359

ρίς κανονικές δίκες. Σημειώθηκαν ταραχές». O Mieth απολύθηκε. Α μέ­ σως μετά, ο Ανώτατος Διοικητής του στρατού στα ανατολικά, στρατηγός Johannes Blaskowitz, έστειλε στο Βερολίνο έναν επίσημο κατάλογο με συγκεκριμένες ακρότητες των SS στην Πολωνία, όπου συμπεριλαμβάνονταν δολοφονίες και λεηλασίες: «H άποψη ότι ο πολωνικός λαός μπορεί να πτοηθεί και να υποταχθεί με την τρομοκρατία, θα αποδειχθεί σίγουρα λανθασμένη», πληροφορούσε και πρόσθετε: «Είναι ένας πολύ σκληρο­ τράχηλος λαός». O Blaskowitz συμπλήρωνε ότι οι ακρότητες θα πρόσφεραν στον εχθρό ισχυρά όπλα σε ολόκληρο τον κόσμο. 0 Χίτλερ φαίνεται ότι είχε κυκλοφορήσει δια τα γές προς τον Hans Frank για κανονικές, αλλά με προφύλαξη, σφαγές των Πολωνών διανοού­ μενων. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν οι εμπιστευτικές π α ­ ρατηρήσεις του Frank προς τις αστυνομικές αρχές του στα τέλη Μαΐου 1940; « 0 Φύρερ μου έχει πει, “ To θέμα του διακανονισμού και της δ ια ­ φύλαξης των γερμανικών συμφερόντων στην περιοχή της Περιφερειακής Διοίκησης ανατίθεται στους ηγέτες της Περιφερειακής Διοίκησης, και μό­ νον σε α υτούς”. Και χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις: “ H ηγετική τάξη που έχουμε ήδη αποκαλύψει στην Πολωνία, πρέπει να εξοντωθεί. Πρέπει να προσέχουμε πολύ τι φυτρώνει και να το ξεριζώνουμε μόλις έρθει ο κατάλληλος χρόνος”». Ki ο Frank βιάστηκε να συστήσει στα παλικάρια του: «Δεν είναι διόλου απαραίτητο να τους στέλνουμε όλους αυτούς π ρ ώ τα σε σ τρ α τό π εδ α συγκέντρωσης στο Ράιχ. Αυτό θα καταλήξει απλώς σε πολλές ενοχλήσεις και ανώφελες ειδοποιήσεις προς συγγενείς. Όχι, θα καθαρίσουμε την υπόθεση εδώ, επί τόπου». 01 οδηγίες που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1940 η 18η Στρατιά, κατά τη μετάβασή της στην Πολωνία, είναι μια εύγλωττη απόδειξη της άνευ όρων παράδοσης του Στρατού στο Κόμμα. «Ε πί αιώνες, ένας α γώ ­ νας εθνοτήτων μαίνεται στα ανατολικά μας σύνορα. Για να μπει ένα τ έ ­ λος μια για πάντα, χρειάζεται να επιβληθεί μια αστραπιαία και σκληρή λύση. Συγκεκριμένα κλιμάκια του Κόμματος και της Κυβέρνησης έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν αυτό τον εθνολογικό πόλεμο στα ανατολι­ κά. Γι’ αυτό οι στρατιώτες δεν πρέπει να ανακατεύονται σε αυτά που πράττουν τα ειδικά κλιμάκια». Ακόμη κι ο Χίτλερ έκανε ότι δεν ήξερε τίποτα για τις υπερβολές στα ανατολικά. Έ νας ταγματάρχης του στρατού προέβη στη σύλληψη οκτώ Πολωνίδων πορνών και, ενεργώντας ανόητα, σκότωσε τέσσερις από αυτές στη φυλακή το ίδιο βράδυ. 0 Χίτλερ μετέτρεψε την ποινή θανάτου που είχε επιβληθεί στον ταγματάρχη σε ποινή φυλάκισης. Σε μια άλλη περί­ πτωση, ένας από τους αναρίθμητους νεαρούς αξιωματικούς των SA που είχε διοριστεί δικαστής στην Πολωνία, σκότωσε με το περίστροφό του 55 Πολωνούς καταδίκους, πάνω σε ένα όργιο μέθης. Και στην περίπτωση αυτή, ο τοπικός Gauleiter Greiser παρεκάλεσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης

360

DAVID IRVING

να μην καταστρέψει την καριέρα του πολλά υποσχόμενου νεαρού αξιω­ ματικού, κι ο Χίτλερ του έδωσε χάρη.215 Μέσα στην ίδια την Γερμανία, οι αστυνομικές υπηρεσίες του Χίμλερ εφάρμοζαν τώρα, από μόνες τους, το νόμο. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1939, ο Υπουργός Δικαιοσύνης υπέβαλε στον Χίτλερ ένα φάκελο εκτελέσεων Γερμανών πολιτών μετά από συνοπτικές διαδικασίες. O Χίτλερ α πά ντη ­ σε ότι δεν είχε δώσει στον Χίμλερ καμιά γενική διαταγή, αλλά είχε δια ­ τάξει ορισμένες εκτελέσεις ο ίδιος. «Γι’ αυτό ακριβώς, είχε τώρα δ ια τά ­ ξει να σταλούν οι ληστές της τράπεζας Τέλτοβ στο εκτελεστικό απόσπασμα», εξήγησε μέσω του Επιτελείου του. Αλλά οι φάκελοι αποδείκνυαν επίσης ότι ο Χίτλερ αντλούσε μεγάλο μέρος των πληροφοριών του για τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου από τυχαίες αναφορές στις εφη­ μερίδες. Κάποιος απερίσκεπτος συντάκτης μπορούσε, ας πούμε, να δη­ μοσιεύσει μια ιστορία με τίτλο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΑΠΟΣΠΟΥΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ κι αυτό ήταν αρκετό για να στείλει ο Φύρερ τον Schaub να τηλεφωνήσει βιαστικά στους αρμόδιους, λέγοντας ότι ο Χίτλερ διέταξε τον τουφεκισμό αυτού του ανθρώπου. H ΣΤΑΣΗ του Χίτλερ απέναντι στα δικαστήρια του ίδιου του Κόμματός του ήταν ακόμη πιο διφορούμενη, όπως απέδειξε η αντίδρασή του στη δίκη του Julius Streicher. Oi εχθροί του Streicher ήταν πάμπολλοι, αλλά ο Χίτλερ εξακολουθούσε να τον θεωρεί ιδεαλιστή κι αληθινό επαναστάτη. Τέσσερις ημέρες μετά τη μυστική ομιλία του Χίτλερ προς τους Gauleiter τον Οκτώβριο, ο Streicher είχε αποκαλύψει τα στρατηγικά σχέδια του Χίτλερ σε τοπικά μέλη του Κόμματος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του και είχε επαναλάβει αυτή την ασύνετη πράξη σε μια μεγαλύτερη συνά­ θροιση μερικές ημέρες αργότερα. Μιλώντας για την απόφαση του Χίτλερ να εισβάλει στο ουδέτερο Βέλγιο, ο Streicher είχε εξηγήσει: «Χρειαζόμα­ στε την ακτή για την επίθεσή μας στη Βρετανία». Oi πρόσφατες ομιλίες του περιλάμβαναν και βλάσφημες επιθέσεις κατά του Κλήρου, δυσφημι­ στικές αναφορές στους στρατηγούς του Μεγάλου Πολέμου, ενώ σε μια ομιλία του προς ένα νεαρό γυναικείο ακροατήριο τον Νοέμβριο, είχε εξορκίσει τις κοπέλες να μη θεωρούν διόλου ανήθικη την επιθυμία τους να ξελογιάζουν παντρεμένους. «Όποια γυναίκα ή κυρία που είναι αντί­ θετη με αυτό, είναι στα μάτια μου γουρούνα». To Ανώτατο Κομματικό Δικαστήριο -έ ξ ι Gauleiter και τρεις κομματι­ κοί δικαστές- συγκλήθηκε τον Φεβρουάριο του 1940, και στις 16 του μη­ νός αποφάνθηκε εναντίον του Streicher. 0 Χίτλερ τον απάλλαξε από κά ­ θε αξίωμα και του απαγόρευσε να εκφωνεί δημόσιες ομιλίες. Αλλά το Κόμμα δεν τον διέγραψε, όπως είχε ζητήσει ο Ες, και του επέτρεψαν να συνεχίσει την έκδοση των εφημερίδων του, συμπεριλαμβανόμενης και της βδελυρής Sturmer. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χίτλερ έδειξε λυπημένος

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

361

ακόμη και με αυτήν την ήπια καταδικαστική απόφαση και είπε σε άλ­ λους κομματικούς ηγέτες, όπως ο Ley, ότι ένιωθε πως μια αδικία είχε γ ί ­ νει κατά του Streicher: οι νομικιστές, είπε, ελάχιστη προσοχή έδωσαν στο κομματικό μητρώο του Streicher.

« Π ά ν τ α σ το π λ ευ ρ ό σου » , έ γ ρ α φ ε μ ια μικρή π ιν α κ ίδ α π ου κ ρ ε μ ό τ α ν στον λ α ιμ ό της Blondi, της λ ύ κ α ιν α ς το υ Χ ίτλερ. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

O Χ ίτλερ « η ρω ο π οιη μ έν ο ς» α π ό τον ζω γράφ ο Heinrich Knirr, 1938. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

«ΠΡΕΠΕΙ NA ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ KI ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΣ!»

Ε

χειμώνας κάλυψε τηνΤ ερμανία. Τα κανάλια π ά γ ω ­ σαν, οι σιδηρόδρομοι ασφυκτιούσαν από στρατιωτικές μετακινήσεις, ο λαός και η βιομηχανία είχαν σοβαρές ελλείψεις άνθρακα και δεν μ πο­ ρούσαν να καλυφθούν ούτε οι πιο στοιχειώδεις καθημερινές ανάγκες. Μέρα-νύχτα, ο Χίτλερ μιλούσε και ονειρευόταν την Επιχείρηση K iT P iN H . Γύρω στα Χριστούγεννα 1939, είχε ήδη αποφασίσει πού θα δημιουργού­ σε τη μεγαλύτερη ρωγμή στη γαλλική αμυντική γραμμή: στο Σεντάν, και πραγματικά εκεί θεμελιώθηκε ο θρίαμβος των Ναζί κατά της Γαλλίας. Τώρα ήταν Ιανουάριος 1940, κι ο Χίτλερ είχε επιστρέψει στην Καγκε­ λαρία του στο Βερολίνο. H γεμάτη τρόμο επιστολή που ο Μουσολίνι του είχε στείλει, αποδείκνυε πόσο λίγο μπορούσε ο Χίτλερ να βασιστεί στην Ιταλία. Ήταν πραγματικά μια παράξενη συμμαχία, γιατί η μυστική υπηρε­ σία του Γκαίρινγκ υπέκλεψε τώρα ένα κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα, με το οποίο ο Βέλγος πρεσβευτής στην Ρώμη ανέφερε στο Υπουργείο Εξωτερικών του στις Βρυξέλλες ότι ο κόμης Τσιάνο του είχε αποκαλύψει την σαφή πρόθεση του Χίτλερ να επιτεθεί στο Βέλγιο καθώς και την ημε­ ρομηνία που είχε οριστεί πρόσφατα γι’ αυτή την περιπέτεια. «Οι Ιταλοί είναι παράξενος λαός», έγραφε ο Weizsacker. «Μ ατιές όλο αφοσίωση προς το μέρος μας, προκειμένου να μοιραστούν όποιες επιτυχίες σημειώ­ σουμε. Και “ δώ ρ α ” και μικρές πράξεις προδοσίας προς τη Δύση, για να διατηρούν καλές σχέσεις και προς αυτήν την κατεύθυνση».216 Κανείς δεν παραξενεύτηκε που το Βέλγιο μετέφερε την κύρια αμυντι­ κή του προσπάθεια στα σύνορα με την Γερμανία. Μια μυστική έκθεση,217 που υποβλήθηκε απύ την υπηρεσία πληροφοριών του Στρατού τον Ια ­ νουάριο 1940, αποκάλυπτε ότι από τα μέσα Οκτωβρίου, πάν(ύ από τα δύο τρίτα των Βελγικών Ενόπλων Δυνάμεων είχαν συγκεντρωθεί στα ανατολικά. «Εκτός από μία, όλες οι υπόλοιπες μεραρχίες μηχανοκινήτου πεζικού, θωρακισμένων και ιππικού βρίσκονταν στα βελγικά σύνορα». H ΝΑΣ ΠΑΓΩΜ ΕΝΟΣ

364

DAVID IRVING

βελγική χωροφυλακή είχε πά ρει εντολές να διευκολύνει την διέλευση Γάλλων στη χώρα. Ki ενώ οι οδικές πινακίδες στο δυτικό Βέλγιο είχαν συμπληρωθεί και βελτιωθεί γι’ αυτόν τον σκοπό, οι πινακίδες στα ανατο­ λικά είχαν αφαιρεθεί τελείως για να παρεμποδιστεί μια γερμανική εισβο­ λή. Oi δήμαρχοι στα χωριά των Αρδεννών πήραν διαταγές να ετοιμάσουν καταλύματα για τα γαλλικά στρατεύματα. Γάλλοι στρατιώτες με πολιτι­ κά εντοπίστηκαν στα βελγικά μέσα μεταφοράς. Τα οχυρωματικά έργα στην Λιέγη και στο Κανάλι του Αλβέρτου ήταν αδύνατο να επανδρω ­ θούν αποκλειστικά από τους Βέλγους - ήταν φανερό πω ς είχαν σχεδια­ στεί για να διευκολύνουν και τα γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα. Βρετανικά βομβαρδιστικά διέσχιζαν τακτικά τον βελγικό εναέριο χώρο. Με δυο λόγια, ο Χίτλερ δεν έβλεπε κανένα λόγο να διστάσει να επιτεθεί σε αυτήν τη «μικρή, ουδέτερη» χώρα. Εξακολουθούσε όμως να κατσουφιάζει με την ιδέα ότι θα εξαπέλυε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο. Για ευρύτερη εσωτερική κατανάλωση, είχε αποφασίσει ότι ο καλύτερος τίτλος που θα τον κάλυπτε ήταν ο «Μ εγά­ λος Γερμανικός Απελευθερωτικός Πόλεμος». Στις 10 Ιανουαρίου συζήτη­ σε την Επιχείρηση Κ ΙΤΡΙΝΗ με τους Ανώτατους Διοικητές του. Oi αναφο­ ρές για τον καιρό ήταν εξαίρετες. Ki έτσι, αποφάσισε ότι η ΚΙΤΡΙΝΗ μπο­ ρούσε να αρχίσει στις 17 του μηνός. Καθώς τελείωνε η 10η Ιανουαρίου, η Γερμανία ήταν πιο κοντά από ποτέ στην έναρξη της εκστρατείας. Αντι­ μέτωποι με τις στρατιές της Γαλλίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας, περίμεναν 2.000.000 άνδρες. Ωστόσο, λίγο μετά το μεσημέρι της άλλης ημέρας, εξοργιστικές ειδή­ σεις έφτασαν στην Καγκελαρία. Έ νας αντισμήναρχος της Λουφτβάφε εί­ χε από λάθος περάσει τα βελγικά σύνορα με ένα ελαφρύ αεροπλάνο και είχε καταρριφθεί. O Χίτλερ όρμησε μέσα στο γραφείο του Γιόντλ και ζήτησε πλήρη κατάλογο των εγγράφων που είχε μαζί του ο αεροπόρος. «Κ άτι τέτοια θα μας κάνουν να χάσουμε τον πόλεμο!» φώναξε σε ένα ξέσπασμα εκπληκτικής ειλικρίνειας, από τα λίγα που βγήκαν ποτέ από το στόμα του. Ακόμη κι έτσι όμως, η απόφαση του Χίτλερ δεν κλονί­ στηκε ως προς την εξαπόλυση της Κ ΙΤ Ρ ΙΝ Η Σ στις 17 του μηνός, στις 3.15' μ.μ. πρ ά γμα που το διαβεβαίωσε. Μια βελγική εφημερίδα έγραφε ότι ο Γερμανός αεροπόρος είχε πετάξει τα έγγραφ α σε μια σόμπα στο δω μ ά ­ τιο όπου ανακρινόταν, αλλά ένας Βέλγος αξιωματικός είχε χώσει το χέρι του στη σόμπα και είχε αρπάξει τα μισοκαμένα χαρτιά. Στις 12 Ιανουαρίου, ο στρατιωτικός ακόλουθος στις Βρυξέλλες τηλεγραφούσε ότι ο αξιωματικός και ο πιλότος του τον είχαν βεβαιώσει πω ς έκαψαν όλα τα έγγραφα, εκτός από κάποια ασήμαντα, και επανέλαβε αυτό προσωπικά και στον Χίτλερ στην Καγκελαρία, στις 11 μ.μ. της 13 του μηνός.218 To επεισόδιο δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει την απόφαση του Χίτλερ. Αλλά λίγο μετά, μια αναφορά για κακοκαιρία τον αναστάτωσε, και στη

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

365

μία μετά το μεσημέρι εκείνο, διέταξε να σταματήσουν όλες οι κινήσεις. H K iT P iN H θα αναβάλλονταν προσωρινά, για τρεις ημέρες. Όμως, η εικό­ να του καιρού χειροτέρευε. O Χίτλερ είπε στο Επιτελείο του: «Αν δεν εξασφαλίσουμε μια καλοκαιρία τουλάχιστον 8 ημερών, τότε θα την α να ­ βάλουμε μέχρι την άνοιξη». Και το απόγευμα της 16 διέταξε να α να ­ βληθεί ολόκληρη η επιχείρηση μέχρι τότε. O Χίτλερ δεν άφησε στον Γκαίρινγκ καμιά αμφιβολία ως προς τον θυμό του για τη χαλάρωση των κανονισμών ασφαλείας της Λουφτβάφε, καθώς συνέβησαν δυο ακόμη επεισόδια. O Γκαίρινγκ αντέδρασε χαρακτηριστικά: απέλυσε τόσο τον στρατηγό Helmuth Felmy, τον προϊστάμενο του ήρωα του επεισοδίου, όσο και τον Αρχηγό του Επιτελείου του Felmy. Ki ύστερα, ήρεμα πλη­ ροφόρησε τον Χίτλερ ότι είχε συμβουλευτεί μια μάντισσα, η οποία τον βεβαίωσε ότι τα πιο σημαντικά έγγραφ α είχαν καταστραφεί. Oi α ναφο­ ρές της Υπηρεσίας Πληροφοριών, όμως, από το Βέλγιο έλεγαν ότι αυτό ήταν ψέμα. To Βελγικό Γενικό Επιτελείο διέταξε τις στρατιωτικές μονά­ δες του στο νότιο Βέλγιο να μην προβάλλουν καμιά αντίσταση στα γα λ ­ λικά ή βρετανικά στρατεύματα που ενδεχομένως να περνούσαν τα σύ­ νορα. Χάρις στην υπηρεσία πληροφοριών του Γκαίρινγκ, ο Χίτλερ είχε ήδη δ ια β ά σ ει το τη λ εγρ ά φ η μ α που είχε σ τείλει ο σ υ ντα γ μ α τά ρ χ η ς Goethals, Βέλγος στρατιωτικός ακόλουθος στο Βερολίνο, το βράδυ της 13 Ιανουαρίου, προειδοποιώ ντας ότι η γερμανική εισβολή ήταν π ρ ο ­ γραμματισμένη για την άλλη μέρα, σύμφωνα με όσα του είχε π ει ένας «αξιόπιστος πληροφοριοδότης». (H πηγή του Goethals ήταν ο Ολλανδός συνάδελφός του ταγματάρχης G.J. Sas και πηγή εκείνου ήταν ο Γερμα­ νός προδότης συνταγματάρχης Hans Oster). To πρωί της 17 του μηνός ήταν ξεκάθαρο, από τα επίσημα διαβήματα της Βελγικής Κυβέρνησης, ότι τα έγγρ αφ α του Γερμανού αξιωματικού της Αεροπορίας είχαν προδώσει το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικής μορφής της Επιχείρησης Κ ΙΤΡΙΝΗ.

Από μια άποψη, ο Χίτλερ θα έπρεπε να είναι ανακουφισμένος που αυτή η «ανοησία» τον είχε αναγκάσει να πάρει μια σπουδαία απόφαση. Εξάλλου, ο εχθρός θα συγκέντρωνε τώρα, σίγουρα, τις καλύτερες δυνά­ μεις του στο βορρά. Oi προοπτικές μιας κυκλωτικής επιχείρησης, που θα άρχιζε από το Σεντάν για να καταλήξει στις ακτές της Μάγχης, είχαν τώρα ενισχυθεί περισσότερο. Τα πάντα εξαρτόνταν από το να παραμείνει κρυφή από τον εχθρό η πραγματική του πρόθεση, και σε μια σειρά συσκέψεων, περί τα τέλη Ιανουαρίου 1940, ο Χίτλερ τόνισε αυτό το θέμα στους στρατιωτικούς διοικητές του. Ό πω ς είπε στις 12 του μηνός, είχε πειστεί ότι η Γερμανία θα κέρδιζε τον πόλεμο, «αλλά θα τον χάσουμε, αν δεν καταφέρουμε να μάθουμε να κρατάμε το στόμα μας κλειστό». Όταν η Κ ΙΤΡΙΝΗ θα άρχιζε, ένας αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερι­ κών θα αποστελύταν μυστικά στη Χάγη για να καλέσει τον Ολλανδό μο­

366

DAVID IRVING

νάρχη να δεχτεί την «ένοπλη υπεράσπιση της ουδετερότητας της Ολλαν­ δίας» από τη Βέρμαχτ.* Στο μεταξύ, έπρεπε να διατηρηθεί μια μόνιμη κατάσταση συναγερμού στο Δυτικό Μέτωπο, με την προϋπόθεση ότι η K iT PiN H θα μπορούσε να αρχίσει από τη μια στιγμή στην άλλη. ΠΕΡΙ τα τέλη Ιανουαρίου 1940, ο Φύρερ είχε στείλει τον επικεφαλής στρα­ τιωτικό υπασπιστή του σε μια από αέρος περιοδεία στο Δυτικό Μέτωπο. Όταν επέστρεψε στο Βερολίνο την 1η Φεβρουαρίου, ο συνταγματάρχης Schmundt βιάστηκε να αναφέρει όσα είχε δει στο Επιτελείο της Ομάδας Στρατιών του στρατηγού von Rundstedt στο Κόμπλεντζ. O πρώην επιτε­ λάρχης του Rundstedt, στρατηγός Erich von Manstein, ήταν ακλόνητα αντί­ θετος στο τωρινό σχέδιο επίθεσης του Γενικού Επιτελείου Στρατού (OKH) στη Δύση, όπως ήταν κι ο Χίτλερ. Ακόμη, ήταν οπαδός μιας ριζικής εναλ­ λακτικής λύσης, σχεδόν ταυτόσημης με αυτήν που ο Χίτλερ συζητούσε με τους στενούς επιτελείς του ήδη από τον Οκτώβριο. Αυτό έπεισε τον Χίτ­ λερ ότι είχε δίκιο, και το γεγονός ότι οι γραφειοκράτες του OKH είχαν απομακρύνει τον Manstein από το πόστο του πλάι στον Rundstedt και του είχαν δώσει τη διοίκηση ενός Σώματος Στρατού στα μετόπισθεν, τον εξέπληξε ακόμη περισσότερο.219 Στις 13 Φεβρουαρίου, ο Χίτλερ ανακοίνωσε στον Γιόντλ την απόφασή του να διατάξει τον κύριο όγκο των θωρακισμένων του να διασπάσουν τη γραμμή του Σεντάν, εκεί όπου τώρα ο εχθρός τον περίμενε ελάχιστα. 0 Γιόντλ συνέστησε προσοχή: οι Θεοί του Πολέμου θα μπορούσαν να τους «πιάσουν στον ύπνο» εκεί, καθώς οι Γάλλοι θα είχαν τη δυνατότη­ τα να εξαπολύσουν μια ισχυρή πλευρική επίθεση. Αλλά τώρα ο Χίτλερ δεν ήθελε να ακούσει καμιά κριτική. Στις 17 του μηνός, παρασημοφόρη­ σε προσωπικά τον Manstein, στη διάρκεια ενός δείπνου220 στην Καγκελα­ ρία που έδωσε για τους νέους διοικητές Σωμάτων Στρατού. 0 Manstein τον διαβεβαίωσε ότι το νέο σχέδιο ήταν το μόνο μέσο με το οποίο μ π ο ­ ρούσε να επιτευχθεί μια ολοκληρωτική νίκη στην ξηρά. Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ κάλεσε τον στρατηγό φον Μπράουχιτς και τον Αρχηγό του Επιτελείου του, και τους υπαγόρευσε το νέο σχέδιο επ ι­ χειρήσεων. Στις 24 Φεβρουαρίου, το Γενικό Επιτελείο Στρατού κυκλοφό­ ρησε τη νέα οδηγία για την Επιχείρηση Κ ΙΤΡΙΝ Η . H επακόλουθη εκπληκτι­ κή επιτυχία της νέας στρατηγικής έπεισε τον Χίτλερ για την προσωπική του στρατιωτική ιδιοφυ'ία. Από τότε, έκανε εύκολα το λάθος να εκλαμ­

* Σ.τ.Σ.: Για την αποστολή αυτή επιλέχθηκε ο ταγματάρχης Wemer Kiewitz, ο οποίος εί­ χε μεταφέρει το πρώτο τελεσίγραφο παράδοσης της Βαρσοβίας στις 16 Σεπτεμβρίου. Τελικά, οι Ολλανδοί αρνήθηκαν να του παραχωρήσουν βίζα εισόδου στη χώρα τους, κι ένα απεγνωσμένο σχέδιο να πέσει με αλεξίπτωτο στη Χάγη εγκαταλείφθηκε, καθώς εκείνες τις ημέρες η βασίλισσα είχε ήδη διαφύγει στην Αγγλία.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

367

βάνει την αξιοθαύμαστη ενστικτώδη διορατικότητα του ως την ικανότητα ενός πραγματικού πολέμαρχου να σχεδιάζει με ορθό και λογικό τρόπο. H απροθυμία του να δώσει προσοχή στους επαγγελματίες συμβούλους του, μεγιστοποιήθηκε περισσότερο από ποτέ. Για να υπονομεύσει το ηθικό των Γάλλων στρατιωτών, ο Χίτλερ έδω ­ σε διαταγές στη γερμανική προπαγάνδα να τονίζει ότι ο πραγματικός εχθρός του ήταν οι Βρετανοί. Αλλά, η αληθινή στάση του Χίτλερ α π ένα ­ ντι στην Βρετανία ήταν μια μεμψίμοιρη και δίχως ανταπόδοση τρυφερό­ τητα που τον ανάγκαζε να διστάζει ολόκληρο το 1940. Ό πω ς εξηγούσε ο Χάλντερ το πρόγραμμα του Χίτλερ στον αρχηγό της υπηρεσίας πληρο­ φοριών του στρατού, περί τα τέλη Ιανουαρίου: «O Φύρερ θέλει να... κατανικήσει την Γαλλία, κι ύστερα να προσφέρει το χέρι του μεγαλόψυχα προς την Βρετανία. Αναγνωρίζει την ανάγκη ύπαρξης της Αυτοκρατο­ ρίας». Στη διάρκεια ενός γεύματος στην Καγκελαρία, αυτές τις εβδομάδες στις αρχές του 1940, ο Ρούντολφ Ες ρώτησε κάποια στιγμή: «Μάιν Φ ύ­ ρερ, οι απόψεις σας για την Βρετανία εξακολουθούν να είναι οι ίδιες;» O Χίτλερ αναστέναξε θλιμμένα: «Αν ήξεραν μονάχα οι Βρετανοί πόσο λίγα ζητώ από αυτούς!» Πόσο πολύ του άρεσε να ξεφυλλίζει τις σελίδες κοι­ νωνικής ζωής του περιοδικού The Tatler, μελετώντας τη βρετανική αριστο­ κρατία στον φυσικό της περίγυρο! Κάποια φορά, τον είχαν ακούσει να λέει: «Αυτοί είναι αξιόλογα δείγμ ατα ανθρώπων, με αυτούς θέλω να κλείσω ειρήνη». To δείπνο στην Κ α γκελα ρ ία , όπου π α ρ εκ ά θ η σ ε ο Manstein και οι άλλοι διοικητές Σωμάτων Στρατού, συνέπεσε την επόμε­ νη ημέρα μετά το επεισόδιο του Altmark,221 κατά το οποίο το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό είχε παραβιάσει τα ουδέτερα νορβηγικά ύδατα υπό συνθήκες που θα εξηγήσουμε πιο κάτω. 0 Χίτλερ ανέπτυξε δυνατά την εγγενή ορθότητα τέτοιων ενεργειών, κάτι που θα διακήρυτταν αργότερα οι διεθνείς νομικοί όλου του κόσμου. H Ιστορία, εξήγησε για άλλη μια φορά, κρίνει μόνο ανάμεσα στις επιτυχίες και τις αποτυχίες: αυτό ήταν που μετρούσε πραγματικά, και ποτέ κανένας δεν θα ρωτούσε αν ο νικη­ τής είχε δίκιο ή άδικο. Μετά από όσα είχαν συμβεί στις ακτές της Ουρουγουάης, το πλοίο ανεφοδιασμού Altmark παρέμενε στα ρηχά, γεμάτο με 300 Βρετανούς ναυτικούς που είχαν αιχμαλωτιστεί από τα σκάφη-θύματα του GrafSpee. Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου 1940, το ανήσυχο γερμανικό Ναυαρχείο δεν είχε νεότερα από το πλοίο αυτό, αλλά στις 14 του μηνός έστειλε μήνυμα ότι ετοιμαζόταν να εισέλθει στα βόρεια ύδατα της Νορβηγίας. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Χάγης, είχε το δικαίωμα διέλευσης από εκεί επειδή δεν ήταν πολεμικό, αλλά βοηθητικό σκάφος με τη σημαία του γερμανι­ κού εμπορικού ναυτικού. Τα νορβηγικά λιμενικά σκάφη το ανέκριναν κι ανέλαβαν να το συνοδεύσουν, αλλά στο Βερολίνο, αργά το βράδυ της 16,

368

DAVID IRVING

το Ναυαρχείο άρχισε να υποκλέπτει βρετανικά ναυτικά σήματα που δεν άφηναν καμιά αμφιβολία ότι θα γινόταν μια προσπάθεια να αιχμαλωτι­ στεί το Altmark, έστω κι αν αυτό σήμαινε παραβίαση των ουδέτερων νορβηγικών υδάτων. Κατά τις 6 το άλλο πρωί, ένα ραδιοσήμα του Βρετανού διοικητή προς το Ναυαρχείο του Λονδίνου αποκρυπτογραφήθηκε στο Βερολίνο: το βρε­ τανικό καταδρομικό Cossack έπλεε παράλληλα με το Altmark, κι αυτός με τα υπόλοιπα σκάφη του επέστρεφαν στο Ροζάιθ. To μεσημέρι, μια πλή­ ρης αναφορά που είχε μεταδοθεί τηλεφωνικά μέσω της πρεσβείας του Όσλο έφτασε στα χέρια του Χίτλερ. Βλέποντας τη βρετανική ναυτική δ ύ ­ ναμη -έν α καταδρομικό κι 6 αντιτορπιλικά- να τον πλησιάζουν, ο πλοίαρ­ χος του Altmark είχε αναζητήσει καταφύγιο στο φιορδ Τζόσινγκ. Δυο νορ­ βηγικά σκάφη κράτησαν τα βρετανικά μακριά μέχρι να σκοτεινιάσει, οπότε το Cossack άνοιξε δρόμο ανάμεσά τους και προσπερνώντας τα, διέ­ ταξε το γερμανικό πλοίο να ανακόψει πλουν. H αναφορά του Altmark π ε ­ ριέγραφε πώ ς μια ομάδα ενόπλων κατέλαβαν τη γέφυρα του πλοίου «και άρχισαν να πυροβολούν στα τυφλά, σαν μανιακοί εναντίον του γερμανι­ κού πληρώματος που, φυσικά, ήταν όλο άοπλο». Oi 300 αιχμάλωτοι απελευθερώθηκαν και από το πλοίο και το πλήρω­ μά του αφαιρέθηκε ό,τι πολύτιμο. To Λονδίνο είχε στείλει σήμα στον πλοίαρχο διατάσσοντας τα αντιτορπιλικά να ανοίξουν πυρ κατά των νορ­ βηγικών περιπολικών, αν αυτά προέβαλαν αντίσταση στη βρετανική π ρ ο ­ σέγγιση. To πολεμικό ημερολόγιο του Γερμανικού Επιτελείου Ναυτικού συμπέραινε: «Από τις διαταγές του Βρετανικού Ναυαρχείου... γίνεται σαφές και πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι η επιχείρηση εναντίον του σκάφους ανεφοδιασμού Altmark ήταν... προγραμματισμένη με προφανή αντικειμενικό σκοπό να αιχμαλωτιστεί το σκάφος αυτό με οποιοδήποτε δυνατό μέσο ή να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι, ακόμη κι αν αυτό απαιτούσε την παραβίαση του νορβηγικού θαλάσσιου χώρου». 0 Χίτλερ διέταξε συγκρατημένα ότι κατά την επιχείρηση διάσωσης του Altmark, που είχε υποστεί ζημιές, έπρεπε να γίνει σεβαστή στο έπακρο η ουδετε­ ρότητα της Νορβηγίας. Περισσότερο ακόμη κι από τη στρατηγική ανάγκη κατοχής των νορβη­ γικών ακτών, πριν το κάνουν οι Σύμμαχοι, ο Χίτλερ άρχισε να σκέπτεται κάπως καθυστερημένα, ότι αφού οι Σκανδιναβικοί λαοί ανήκαν κι αυτοί στη γερμανική φυλή, ήταν φυσικό να ενταχθούν στους κόλπους της Γερ­ μανίας. Είναι σημαντικό να θυμίσουμε εδώ, ότι σε καμιά από τις μυστι­ κές ομιλίες προς τους στρατηγούς του δεν είχε υπαινιχθεί καν μια κατο­ χή της Σκανδιναβίας. Μόνον μετά τις επισκέψεις του Quisling, ο Φύρερ είχε διατάξει το Επιτελείο του Γιόντλ να μελετήσει μια τέτοια πιθανότη­ τα. H μελέτη του OKW συνιστούσε τη συγκρότηση ενός ειδικού εργασια­ κού Επιτελείου, με επικεφαλής έναν σμήναρχο της Λουφτβάφε, για να

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

369

σχεδιάσει ένα επιχειρησιακό πλάνο. Έτσι, με το κωδικό όνομα Σ Τ Ρ Ε ίΔ ΐ, αυτό το Επιτελείο άρχισε τις εργασίες του μια εβδομάδα αργότερα, υπό την αρχηγία του πτέραρχου Erhard Milch. Σχεδόν αμέσως, ωστόσο, ο Χίτλερ διέταξε να διαλυθεί η ομάδα αυτή. Δεν είχε πειστεί ότι η Λουφτβάφε θα μπορούσε να διαφυλάξει τη μυστι­ κότητα ενός τέτοιου σχεδίου. Αντίθετα, συγκροτήθηκε μια άκρως α π ό ρ ­ ρητη ομάδα κάτω από την προσωπική επίβλεψη του Χίτλερ. Επικεφαλής αξιωματικός της ήταν ένας πλοίαρχος του Ναυτικού, ο Theodor Krancke. Αυτός πρότεινε ταυτόχρονες αμφίβιες αποβάσεις σε επτά λιμάνια της Νορβηγίας -το υ Όσλο, του Κρίστιανσαντ, του Άρενταλ, του Στάβανγκερ, του Μπέργκεν, του Τροντχάιμ και του Νάρβικ- τα στρατεύματα θα μεταφέρονταν βόρεια με ένα στόλο ταχύπλοων^ σκαφών. Αλεξιπτωτιστές της 7ης Αεροκίνητης Μεραρχίας θα υποστήριζαν αυτήν την εισβολή. H διπλωματική πίεση προς την κυβέρνηση του Όσλο θα αναλάμβανε τα υπόλοιπα.222 EINAI ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ότι ο Χίτλερ δεν σ υμβουλεύτηκε ούτε τον Μπράουχιτς, ούτε τον Γκαίρινγκ σε αυτό το στάδιο. ΙΙειραγμένος από αυτό, ο Γκαίρινγκ αρνήθηκε να αποσπάσει έναν αξιωματικό της Λου­ φτβάφε στην ομάδα του Krancke. Στο μεταξύ, ο Χίτλερ ανέθεσε τις π ρ ο ­ ετοιμασίες της εκστρατείας στο στρατηγό του Πεζικού Nikolaus von Falkenhorst, κι αυτός αποδέχτηκε την αποστολή με ενθουσιασμό. Ε π έ ­ στρεψε στην Καγκελαρία στις 29 του μηνός με ένα πλήρες επιχειρησιακό πλάνο, το οποίο τώρα περιλάμβανε και την Δανία. Την 1η Μαρτίου, ο Χίτλερ υπέγραψε την οδηγία για την εισβολή στην Σκανδιναβία. O στρατός διαμαρτυρήθηκε αμέσως για την δημιουργία ενός νέου θεάτρου πολέμου. 0 Γκαίρινγκ όρμησε στην Καγκελαρία κι αρνήθηκε να θέσει τα σμήνη του υπό τις διαταγές του Falkenhorst. Μόνο το Ναυτικό αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην εκστρατεία. O Χίτλερ ήθελε να ξεκινήσει η εκστρατεία το συντομότερο και πριν τον προλάβουν οι Βρετανοί κι οι Γάλλοι. 0 Hewel του έφερνε το ένα τ η ­ λεγράφημα μετά το άλλο από το Ελσίνκι, το Τροντχάιμ και το Όσλο, που άφηναν να εννοηθεί ότι οι Σύμμαχοι προετοιμάζονταν για απόβαση στη Σκανδιναβία με το πρόσχημα της βοήθειας προς τη Φινλανδία, η οποία είχε δεχτεί, στο μεταξύ, επίθεση από την ΣοβιετικήΈνωση. O Χίτ­ λερ διέταξε προφορικά τις διοικήσεις των υπηρεσιών να επισπεύσουν τον προγραμματισμό τους. O Γκαίρινγκ εξακολουθούσε να είναι δυσαρεστημένος κι όταν ο Falkenhorst ανέφερε πρόοδο στις 5 Μαρτίου, εκείνος εξέφρασε ανοικτά την περιφρόνησή του για τον μέχρι τότε κοινό π ρ ο ­ γραμματισμό του Στρατού. O κίνδυνος για μια επέμβαση των Συμμάχων στη Σκανδιναβία ήταν πολύ μεγάλος. Μέσω του Rosenberg, ο Χίτλερ δ έ ­ χτηκε από τους ανθρώπους του Quisling στο Όσλο μια επείγουσα α ναφο­

24

370

DAVID IRVING

ρά, που έλεγε ότι τα σχέδια για εισβολή των Βρετανών και των Γάλλων είχαν προχωρήσει πολύ. Στη διάρκεια του γεύματος της 6 του μηνός, ο Χίτλερ έγειρε προς τον Rosenberg και του είπε: «Διάβασα το σημείωμά σας. Τα πρ άγματα δείχνουν άσχημα». H κρίση έφτασε στο πιο σκοτεινό σημείο της στις 12 Μαρτίου. Έ νας χείμαρρος τηλεγραφημάτων από τη Μόσχα και το Ελσίνκι αποκάλυπταν ότι είχαν αρχίσει συνομιλίες συνθηκολόγησης. To Λονδίνο άρχισε φρενή­ ρεις προσπάθειες να διατηρήσει τον φινλανδικό πόλεμο σε εξέλιξη, έστω και για μερικές ημέρες. 0 Ουίνστον Τσώρτσιλ πήγε αεροπορικώς στις 11 του μηνός στο Παρί­ σι, για να πληροφορήσει προσωπικά τη γαλλική κυβέρνηση ότι η εκστρατευτική του δύναμη θα απέπλεε για το Νάρβικ στις 15 Μαρτίου. Στις 3.30' μ.μ. της 12, οι μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν μια επείγουσα τηλεφωνική κλήση από τον Φινλανδό πρεσβευτή στο Παρίσι προς το Υπουργείο Εξωτερικών στο Ελσίνκι, το οποίο ανέφερε ότι ο Τσώρτσιλ κι ο Νταλαντιέ του είχαν υποσχεθεί πω ς αν οι Φινλανδοί έκαναν αμέσως έκκληση για βοήθεια, βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα θα α ποβιβά ­ ζονταν στη Νορβηγία.223 Αυτό έριξε πραγματικά λάδι στη φωτιά. 0 Χίτ­ λερ διέταξε όλα τα σχέδια της γερμανικής εισβολής να επισπευστούν, και τα στρατεύματα να αναμένουν την επείγουσα διαταγή για την αποκληθείσα Ά μεση Επιχείρηση. Ωστόσο, το άλλο πρωί, οι Ρώσοι υ π έγρ α ­ ψαν μια συνθηκολόγηση με την Φινλανδία, κι αυτή η άμεση κρίση ξεπεράστηκε. 01 υποκλοπές βρετανικών κρυπτογραφημένων ραδιοσημάτων από το Γερμανικό Ναυαρχείο έδειχναν ξεκάθαρα στον Χίτλερ ότι οι Βρετανοί κι οι Γάλλοι ήταν έτοιμοι για απόβαση στην Νορβηγία. To γεγονός ότι τα μεταγωγικά τους σκάφη βρίσκονταν ακόμη σε κατάσταση παρατεταμένου συναγερμού για απόπλου, αποδείκνυε ότι οι Σύμμαχοι είχαν απλώς αναβάλει την εισβολή τους. Oi προετοιμασίες για τη γερμανική εισβολή ξαναπήραν προς το παρόν πιο αργό ρυθμό. Για την ώρα, ο Χίτλερ καθυ­ στερούσε τη διαταγή εκτέλεσης της επιχείρησης. «Εξακολουθεί να αναζητά ικανοποιητική αφορμή», σημείωνε ο Γιόντλ στο ημερολόγιό του. EXOYME ΔΕΙ πώ ς ο Χίτλερ ασχολούνταν, π α ρ ’ όλα αυτά, όχι μόνον με θέματα υψηλής στρατηγικής, αλλά και με την παραμικρή λεπτομέρεια που αφορούσε στην κάθε επιχείρηση: την τοποθέτηση των εκρηκτικών για την ανατίναξη των γεφυρών στα κανάλια, το πάχος του τσιμέντου στα οχυρά του, το διαμέτρημα των πυροβόλων που ήλεγχαν τα νορβηγι­ κά φιορδ. Σε όλα αυτά τον βοηθούσε η εκπληκτική μνήμη του και οι β α ­ θιές τεχνικές γνώσεις του, ως προς τον σχεδιασμό των όπλων. Στο κομο­ δίνο του βρισκόταν η πιο πρόσφατη έκδοση του βιβλίου του Weyer, Taschenbuch der Kriegsflotten, ενός ναυτικού εγχειριδίου, σαν το Πολεμικά

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

371

Πλοία του Jane, για να το απομνημονεύσει σαν να προετοιμαζόταν για κάποια σπουδαία μουσική παράσταση. Ή ταν αυτός που ζήτησε πρώτος να εγκατασταθούν στα γερμανικά άρματα μάχης μακρύκαννα πυροβόλα των 75mm κι αυτός επίσης που εντόπισε ένα συνηθισμένο λάθος στα σχέδια των γερμανικών πολεμικών σκαφών - είχαν τον πρωραίο πύργο τόσο χαμηλά, ώστε, συνήθως, όταν η θάλασσα ήταν πολύ ταραγμένη, σκεπαζόταν από τα κύματα. Στα γενέ­ θλιά του, το 1937, το υπερήφανο Γερμανικό Ναυτικό του δώρισε ένα μο­ ντέλο του Scharnhorst. Αργά εκείνο το βράδυ, είχε ζητήσει τον υπασπιστή του Puttkamer και τον κάλεσε να πέσουν μπρούμυτα στο πάτω μα και να χαζέψουν τις λεπτομέρειες του μοντέλου. Είχε δίκιο φυσικά και, έστω και σε αυτό το τελευταίο στάδιο της ναυπήγησης, ο πρωραίος πύργος χρειάστηκε να ξανασχεδιαστεί. Όταν το Κόκκινο Βιβλίο της παραγωγής όπλων έφτανε στα χέρια του κάθε μήνα, ο Χίτλερ έπαιρνε ένα φύλλο χαρτιού και με ένα χρωματιστό κραγιόνι, έγραφε κάπου-κάπου μερικά νούμερα, καθώς η ματιά του διέτρεχε τις στήλες. Μετά πετούσε το χαρτί, αλλά τα νούμερα έμεναν χ α ­ ραγμένα στη μνήμη του, στήλη με τη στήλη, χρόνο με το χρόνο, για να υποδείξει στους υπασπιστές του - π ο υ έκαναν περισσότερα λάθη- τα σφάλματά τους. Κάποτε, γύρω στα τέλη του 1940, ο Κάιτελ του πα ρ ο υ ­ σίασε το σύνολο των πυρομαχικών που είχαν δαπανηθεί κατά την π ρ ό ­ σφατη εκστρατεία της Γαλλίας. Αλλά ο Χίτλερ απάντησε ότι το 1916 τα γερμανικά στρατεύματα είχαν δαπανήσει πολύ περισσότερα πυρομαχικά των 210 και των 150mm κάθε μήνα, κι ανέφερε τις συγκεκριμένες ακρι­ βείς ποσότητες από μνήμης. Μετά από αυτό, ο Κάιτελ έδωσε στενοχω­ ρημένος εντολή στον υπασπιστή του να προωθήσει αυτές τις νέες ποσό­ τητες στην υπηρεσία ανεφοδιασμού πυρομαχικών του OKW. «Αυτό είναι το νέο πρόγραμμα. Αφού το λέει ο Φύρερ, να ξέρετε ότι είναι σωστό». Παρ’ όλο που το OKW διατηρούσε τη δική του υπηρεσία προμήθειας πυρομαχικών υπό τον στρατηγό Georg Thomas, ο Κάιτελ πρόθυμα επανελάμβανε τις όλο και μεγαλύτερες επικρίσεις του Χίτλερ σχετικά με το ρυθμό παραγω γής στη διάρκεια του χειμώνα. Μάταια ο Κάιτελ τον π ρ ο ­ ειδοποιούσε ότι οι τεράστιοι αριθμοί στην παραγωγή δεν μπορούσαν να επιτευχθούν, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η υψηλή ποιότητα των σύγχρονων πυρομαχικών. 0 ίδιος ο Χίτλερ σχεδίασε ένα νέο πρόγραμμα π α ρ α γ ω ­ γής, όπου προτεραιότητα δόθηκε στην παραγωγή ναρκών για τον ναυτι­ κό και αεροπορικό αποκλεισμό της Βρετανίας, και στην τεράστια μηνι­ αία παραγω γή πυρομαχικών για το πυροβολικό. O Κάιτελ μετέφερε το πρόγραμμα αυτό στην υπηρεσία υλικού πολέμου του Στρατού, το οποίο διεύθυνε ο εξηντάχρονος καθηγητής, στρατηγός Karl Becker. Περί τα μέσα Ιανουαρίου 1940, αυτός ο τελευταίος έφερε αντιρρήσεις λέγοντας ότι το πρόγραμμα του Χίτλερ δεν μπορούσε να εκτελεστεί:

372

DAVID IRVING

«ούτε κατ’ ελάχιστο». 0 Χίτλερ ήδη ερωτοτροπούσε με την ιδέα -π ο υ πρώτος του είχε προτείνει ο Γκαίρινγκ, ο οποίος δεν έχανε την πα ραμ ι­ κρή ευκαιρία για να κατακρίνει την αδυναμία αυτής της υπηρεσίας του Στρατού- να διορίσει έναν πολίτη ως Υπουργό Ανεφοδιασμού, για να π ά ­ ρει την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών από τα χέρια των γραφειο­ κρατών, επιτελικών αξιωματικών του Στρατού. Όταν το Φεβρουάριο η Υπηρεσία Υλικού Πολέμου του Στρατού του ανέφερε τις ποσότητες π α ρ α ­ γωγής του προηγούμενου μήνα, ο Χίτλερ βρήκε πω ς αυτή ήταν η τελευ­ ταία σταγόνα στο ποτήρι. H παραγωγή των σημαντικότερων πυρομαχι­ κών είχε στην πραγματικότητα μειωθεί. Στις οβίδες των δυο κύριων δια­ μετρημάτων, οι αριθμοί που είχε δώσει στο πρόγραμμά του ο Χίτλερ δεν θα επιτυγχάνονταν ούτε καν τον Απρίλιο. Στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Γκαίρινγκ ανέθεσε στον dr. Fritz Todt, ως ειδικό ερευνητή, να εντοπίσει τι έφταιγε για τις καθυστερήσεις στην π ο ­ λεμική βιομηχανία και να προτείνει τρόπους για επιτάχυνση της π α ρ α ­ γωγής. O Todt έπεισε τον Χίτλερ πω ς αν καθιερωνόταν στη βιομηχανία το σύστημα της υπευθυνότητας, που είχε λειτουργήσει τόσο καλά στην κατασκευή των εθνικών οδών και του Δυτικού Τείχους, οι «απίθανες» ποσότητες που ζητούσε ο Χίτλερ θα μπορούσαν να επιτευχθούν. Tov Μάρτιο, ο Χίτλερ διόρισε τον Todt Υπουργό Εξοπλισμών και Πολεμοφο­ δίων. H προσβολή ήταν μεγάλη, τόσο για τον Κάιτελ όσο και για τον στρατηγό Becker, που πήρε τόσο βαριά αυτή τη δυσμένεια, ώστε λίγο αργότερα αυτοκτόνησε: ήταν ο πρώτος μιας θλιβερής ομάδας Γερμανών στρατηγών, που έφταναν σε αυτό το απονενοημένο διάβημα μόνο και μόνο επειδή είχαν αποτύχει να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του Χίτ­ λερ. ΣΤΙΣ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 1940, ο Χίτλερ συγκέντρωσε μυστικά τους Gauleiter στην Καγκελαρία και τα έβαλε με' τον καιρό για την έλλειψη δράσης τους προς τα δυτικά. Τους διαβεβαίωσε ότι ο πόλεμος θα τέλειωνε μέσα σε 6 μήνες γιατί τα νέα του όπλα θα ανάγκαζαν τον εχθρό να γονατίσει. Χωρίς αμφι­ βολία, υπαινισσόταν τη μαζική επιχείρηση ναρκοθέτησης που η Λουφτβάφε ήταν έτοιμη να αρχίσει χρησιμοποιώντας τη μαγνητική νάρκη, εναντίον της οποίας πίστευε ότι οι Σύμμαχοι δεν θα μπορούσαν να αμυνθούν. « 0 Φύρερ είναι ιδιοφυία», σημείωνε αργότερα, ο Γκαίμπελς. «Θα ιδρύσει την πρώτη Αυτοκρατορία του γερμανικού λαού». H αβέβαιη στάση της Ιταλίας εξακολουθούσε να ενοχλεί τον Χίτλερ. O Ρούσβελτ είχε στείλει τον αναπληρωτή Υπουργό των Εξωτερικών του, Sumner Welles, να βολιδοσκοπήσει στις εμπόλεμες ευρωπαϊκές πρωτεύου­ σες την προοπτική ειρήνης. O Χίτλερ μελέτησε τα ιταλικά ανακοινωθέντα περί των συνομιλιών του Welles στην Ρώμη και τα συνέκρινε με τις υπο­ κλοπές απόρρητων ιταλικών τηλεγραφημάτων από τη μυστική υπηρεσία

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

373

του Γκαίρινγκ.224 Κατά τη διάρκεια των δικών του συνομιλιών με τον Αμε­ ρικανό, είχε μείνει σταθερός στο επιχείρημα, πως καθώς αυτός ήταν ένας πόλεμος που υποκίνησε η Βρετανία, ήταν στο χέρι της Βρετανίας να τον τελειώσει. Στις 4 Μαρτίου, ο Χίτλερ επανέλαβε τα ίδια και στον αντιπρόε­ δρο της General Motors James D. Mooney:225 « 0 σημερινός πόλεμος μπορεί να οδηγηθεί σε ένα τέλος μόνον όταν οι άλλες χώρες παραιτηθούν από τις πολεμικές βλέψεις τους» κι εννοούσε την εξόντωση της Γερμανίας. H Γερ­ μανία, είπε, δεν είχε πολεμικές βλέψεις. Oi από θέσεως ισχύος διαπραγματεύσεις της Βρετανίας με τον Μου­ σολίνι ενίσχυσαν τη θέση του Χίτλερ στον Άξονα. Για να αναγκάσουν τον Μουσολίνι να πάρει στα σοβαρά τις εμπορικές διαπραγματεύσεις μαζί τους, οι Βρετανοί επέβαλαν στις αρχές Μαρτίου ναυτικό αποκλεισμό στον ανεφοδιασμό της Ιταλίας με άνθρακα. O Χίτλερ παρενέβη με μια άμεση προσφορά 1.000.000 τόνων άνθρακα τον μήνα.Έ δω σε εντολή στο Ε π ιτε­ λείο του Γ'ιόντλ να του ετοιμάσουν ένα φάκελο με πίνακες, όπου θα α π ει­ κονιζόταν και μια γενικά επίπλαστη στρατιωτική ισχύς της Γερμανίας (εμφανίζονταν 207 μεραρχίες αντί των πραγματικών της 157) και συνά­ ντησε τον Μουσολίνι στη διάβαση του Μπρένερ, στις 18 Μαρτίου. Ήταν η πρώτη τους συνάντηση μετά το Μόναχο. O Μουσολίνι έφτασε με τον αέρα ενός σχολιαρόπαιδου που δεν είχε διαβάσει τα μαθήματά του, όπως είπε αργότερα ο Χίτλερ. O Φύρερ του είπε με έμφαση ότι ο Ντούτσε μπορούσε μόνος του να αποφασίσει ποια ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κηρύξει τον πόλεμο, αλλά ότι ο ίδιος θα του συνιστούσε να το κάνει αμέσως μετά την πρώτη μεγάλη γερμανική επίθεση. 0 Ντού­ τσε υποσχέθηκε να μη χάσει χρόνο, αλλά παραδέχτηκε ότι θα προτιμού­ σε η K ITP iN H να καθυστερήσει για 3-4 μήνες, μέχρις ότου η Ιταλία να εί­ ναι σωστά προετοιμασμένη. 0 Χίτλερ υπερέβαλε ως προς τις δυνατότη­ τες της Γερμανίας: τα στρατεύματά της ήταν πιο ισχυρά από αυτά του 1914, είχε τώρα περισσότερα πυρομαχικά από όσα μπορούσε να χρησι­ μοποιήσει, η παραγω γή αεροπλάνων Junkers 88, καθώς και υποβρυχίων αυξανόταν συνεχώς. Όσο για τους Βρετανούς, από τη στιγμή που η Γαλ­ λία θα υπέκυπτε, θα αναγκάζονταν να διαπραγματευτούν με τον Χίτλερ. «Οι Βρετανοί είναι εξαιρετικά αποφασιστικοί στην άμυνα», είπε, «αλλά τελείως ανίκανοι στην επίθεση, ενώ επιπλέον διαθέτουν και ανίκανη η γε­ σία». Ωστόσο, π α ρ ’ όλες τις διαμαρτυρίες τους, ο Χίτλερ εξακολουθούσε να δυσπιστεί απέναντι στους Ιταλούς, αφού ούτε καν ανέφερε στον Μουσο­ λίνι το εντυπωσιακό σχέδιο των επιχειρήσεων που αυτός κι ο Manstein είχαν ετοιμάσει για τη νίκη στη δύση, ούτε και έκανε τον παραμικρό υπαινιγμό για τις προθέσεις του στη Σκανδιναβία. Στην οδηγία που εξέ­ δωσε αμέσως μετά προς τον Κάιτελ, κι όπου έδινε εντολή στη Βέρμαχτ να ξαναρχίσει τις επιτελικές συζητήσεις με την Ιταλία, δήλωνε ξεκάθαρα

374

DAVID IRVING

ότι στις ιταλικές δυνάμεις θα ανέθεταν αποστολές κατά το δυνατόν ανε­ ξάρτητες από τις κύριες γερμανικές επιχειρήσεις, για να ελαχιστοποιή­ σουν «τα αναπόφευκτα προβλήματα ενός πολέμου συνασπισμού». 0 Χίτλερ προσπάθησε στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με τον Μουσολίvi να τον πείσει ότι η Ρωσία είχε αλλάξει - αν και, το κατά πόσο τα λό­ για του αυτά απέβλεπαν σε σοβιετική κατανάλωση, είναι ζήτημα υποθέ­ σεων και μόνο. Θύμισε στον Μουσολίνι ότι πάντα ήθελε να βαδίσει πλάιπλάι με τους Βρετανούς. «Αλλά, η Βρετανία», είπε, «προτιμά τον πόλε­ μο». ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ πα ρά παράλογη ήταν η επιμονή του να παραδίδει η γερ μ α ­ νική βιομηχανία εφόδια στον Στάλιν. Όσον καιρό θα ίσχυε το σύμφωνό τους, ο Χίτλερ είχε ελεύθερες 60 υψηλής ετοιμότητας μεραρχίες, ώστε να τις χρησιμοποιήσει για την επίθεσή του ενάντια στην Γαλλία. 01 βαθύτερες προθέσεις του, το «μαύρο κοίτασμα», δεν ήταν ποτέ πολύ κάτω από την επιφάνεια. Oi Ρώσοι ίσως να τις είχαν μαντέψει, γ ια ­ τί σε μια ανατύπωση του Mein Kampf που κυκλοφόρησε το 1940, το Κ ε­ φάλαιο 14, όπου αναφερόταν η ξεκάθαρη δήλωση του Χίτλερ ότι σχεδίαζε εισβολή στα ανατολικά, παρέμεινε ανέπαφο.226 Στη συνομιλία του με τον Μουσολίνι, ο Χίτλερ έθιξε το ζήτημα της αναγκαστικής εκκένωσης από το Νότιο Τυρόλο του γερμανόφωνου πληθυσμού. Εξήγησε υπαινικτι­ κά ότι σχεδίαζε να εγκαταστήσει αυτόν τον λαό σε μια όμορφη περιοχή, «που ακόμη δεν την έχω, αλλά που σίγουρα θα την εξασφαλίσω». Θα πρέπει να έβλεπε ήδη την ημέρα όπου τα στρατεύματά του θα έφταναν ως την Κριμαία. Στις 22 Μαρτίου 1940, ο Αδόλφος Χίτλερ ταξίδεψε πάλι νότια, πη γα ί­ νοντας στο Μπέργκοφ για το Σαββατοκύριακο του Πάσχα. O πλοίαρχος Engel εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και κατά τη διάρκεια της πτήσης του παρέδωσε μια έκθεση που είχε συντάξει ο στρατηγός Γκουντέριαν σχετικά με τον τρόπο εκπαίδευσης των σοβιετικών στρατευμάτων που πολέμησαν στην Φινλανδία. O Χίτλερ την επέστρεψε με ένα λακωνικό σχόλιο: «Auch die miissen wir vernichten!», «Π ρέπει να κ α τα στρέφ ο υ μ ε κι α υτούς επίσης!»

HORS D’ OEUVRE - OPEKTIKA του Πάσχα, 25 Μαρτίου 1940, ο Χίτλερ επέστρεψε στην Καγκελαρία του Βερολίνου. Την επόμενη φορά που θα έβλεπε το Ομπερσάλτσμπεργκ, θα ήταν κατακαλόκαιρο και ο ίδιος θα ήταν κύριος της Βόρειας Ευρώπης, από το Ακρωτήριο του Βορρά στην Νορβηγία ως τα ισπανικά Πυρηναία. To μεσημέρι της επομένης από την επιστροφή του Χίτλερ στο Βερολίνο, ο ναύαρχος Ραίντερ του ανέφερε ότι η βρετανική εισβολή στην Νορβηγία έδειχνε τώρα λιγότερο επικείμενη από όσο δυο εβδομάδες νωρίτερα, οπότε οι Γερμανοί θα έκαναν καλά να αναλάβουν την πρωτοβουλία τώρα. To κα­ λύτερο θα ήταν να καταλάβουν την Νορβηγία στις 7 Απριλίου, γιατί από τις 15 του μηνός, οι νύχτες θα ήταν πλέον πολύ σύντομες. O Χίτλερ συμφώνη­ σε. O ναύαρχος ζήτησε επίσης από τον Χίτλερ να διατάξει την άμεση ανά­ ληψη των ναρκοθετήσεων από τη Λουφτβάφε, καθώς φαινόταν ότι το μυστι­ κό των μαγνητικών ναρκών είχε πια αποκαλυφθεί. Παρ’ όλο που τόσο ο Κάιτελ, όσο κι ο Γκαίρινγκ ήθελαν να καθυστερήσει η εκστρατεία ναρκοθετήσεως μέχρι να ξεκινήσει η Επιχείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ, ο Χίτλερ διέταξε να αρχί­ σει αμέσως. Ενάντια στις συμβουλές του Γκαίρινγκ, ο Χίτλερ αφέθηκε να πειστεί από τον Ραίντερ και σε σχέση με ένα άλλο θέμα: ο Φύρερ ήθελε αρχικά τα 12 αντιτορπιλικά που θα μετέφεραν στρατεύματα στο Νάρβικ και το Τροντχάιμ να παραμείνουν ως υποστήριξη ναυτικού πυροβολικού και για ενίσχυση του ηθικού των ανδρών που θα αποβιβάζονταν. Όπως το έθεσε στον Γιόντλ ένα βράδυ στην αίθουσα χαρτών, δεν μπορούσε «να ανεχθεί το Ναυτικό να φύγει αμέσως». Ti θα σκέπτονταν τα αποβατικά στρατεύματα; Αλλά ο Ραίντερ ήταν αμετάπειστος. H πιο επικίνδυνη φάση στην όλη επι­ χείρηση εισβολής, επέμενε, θα ήταν το να αποσυρθούν τα πολεμικά σκάφη από τη Βόρεια Νορβηγία, στην ασφάλεια των γερμανικών υδάτων κάτω από τη μύτη του πιο ισχυρού ναυτικού του κόσμου. O Ραίντερ ήταν προε­ τοιμασμένος να διακινδυνεύσει το στόλο του για την Νορβηγία, αλλά δεν θα ανεχόταν να στέκεται εκεί και να παρακολουθεί την καταστροφή του. Oi πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών για τις προθέσεις της Βρετα­

T

H ΔΕΥΤΕΡΑ

376

DAVID IRVING

νίας προς την Σκανδιναβία σκλήροναν. Πολύ πιο σημαντικό τώρα για τον Χίτλερ ήταν ότι έμαθε μια απόφαση του Ανωτάτου Συμμαχικού Πολεμι­ κού Συμβουλίου, που συγκ?;ήθηκε στο Λονδίνο στις 28 Μαρτίου, να ανα­ πτύξει σε δυο στάδια τη σκανδιναβική επιχείρηση νωρίς τον Απρίλιο: το κυνικό κύριο σχέδιο των Συμμάχων ήταν να προκαλέσουν τον Χίτλερ, με την τοποθέτηση ναρκών στα ουδέτερα ύδατα της Νορβηγίας, ώστε να κα ­ ταλάβει βιαστικά την Ν ότια Νορβηγία. Αυτή η κίνηση του Χίτλερ θα « δι­ καιολογούσε» μια πλήρους κλίμακας απόβαση των Συμμάχων στο Νάρβικ, στο βορρά, για να καταλάβουν τη σιδηροδρομική γραμμή προς τα ορυχεία σιδήρου της Σουηδίας. To πρώτο αυτό στάδιο θα συνδυαζόταν με πολλές επιχειρήσεις νοτιότερα. Στις 30 Μαρτίου, η γερμανική κατα­ σκοπία υπέκλεψε την αναφορά ενός διπλωμάτη από το Παρίσι σχετικά με μια συνομιλία του με τον Πωλ Ρενώ, τον νέο πρωθυπουργό της Γαλλίας. 0 Ρενώ βεβαίωσε αυτόν τον διπλωμάτη, αγνώστων λοιπών στοιχείων, ότι τις επόμενες λίγες ημέρες οι Σύμμαχοι θα εξαπέλυαν μια πολύ σημαντική επιχείρηση στην Βόρεια Ευρώπη. Την ίδια ημέρα, ο Τσώρτσιλ σε μια εκ­ πομπή του από το BBC απηύθυνε μια προειδοποίηση προς την Νορβηγία ότι οι Σύμμαχοι θα συνέχιζαν τον αγώνα «όπου κι αν αυτό μπορούσε να τους οδηγήσει». (Τα σχέδια του Τσώρτσιλ σχετικά με την Νορβηγία ήταν γνωστά στη γερμανική Τπηρεσία Πληροφοριών, από μια σειρά απρόσε­ κτων υπαινιγμά)ν που ακούστηκαν σε μια μυστική συνέντευξη Τύπου προς τους απεσταλμένους δημοσιογράφους των ουδετέρων χωρών, που δόθηκε στο Λονδίνο στις 2 Φεβρουαρίου.) Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο το ότι αργότερα ο Χίτλερ αναφέρθηκε αρκετές φορές στις απερισκεψίες που διέπραξαν ο Ρενώ κι ο Τσώρτσιλ,227 οι οποίες και του πρόσφεραν το τελικό, επείγον κίνητρο για τη δική του περιπέτεια.* H υποκλοπή μιας έκθεσης της ελβετικής πρεσβείας από την Στοκχόλ­ μη υποστήριζε ότι τόσο η βρετανική όσο και η γερμανική εισβολή στις νορβηγικές ακτές ήταν επικείμενες. O Χίτλερ, αφού πέρασε δυο ημέρες εξετάζοντας όλες τις λεπτομέρειες της επιχείρησης με τους διοικητές που θα έπαιρναν μέρος, αποφάσισε ότι η πρώτη έφοδος στις νορβηγικές ακτές θα γινόταν στις 5.15' π.μ. της 9 του μηνός. H νευρική υπερένταση που είχε καταλάβει τον Χίτλερ θα είχε τσακί­ σει οποιονδήποτε άλλον. Ίσως η ίδια η ιδέα ήταν πολύ τολμηρή για να πετύχει; Όταν την 1η Απριλίου απευθύνθηκε προσωπικά στους διοικητές που είχαν επιλεγεί, μια σχετική έκθεση αναφέρει: « 0 Φύρερ χαρακτηρί­ ζει την επιχείρηση... ως την “ πιο τολμηρή” από όλες τις επιχειρήσεις της σύγχρονης στρατιωτικής ιστορίας. Αλλά και σε αυτό το γεγονός βασίζει * Σ.τ.Σ.: O πρεσβευτης Hewel κατέγραψε στο ημερολόγιό του τι είχε πει ο Χίτλερ κατά τη διάρκεια του δείπνου, στις 5 Ιουλίου 1941: «... αν ο Τσώρτσιλ κι ο Ρενώ συγκρατούσαν τη γλώσσα τους, μπορεί να μην είχα καταλάβει την Νορβηγία».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

377

την επιτυχία τη ς ». Στις 2 το πρωί της 3 Απριλίου, η επιχείρηση πέρασε το μη αναστρέψιμο σημείο. Τα πρώτα τρία μεταγωγικά, καμουφλαρισμένα ως φορτηγά μεταφοράς κάρβουνου, απέπλευσαν από την Γερμανία συνοδευόμενα από το τάνκερ Kattegat για το Νάρβικ, κάπου 1.000 μίλια προς βορρά. Τέσσερα ακόμη «καρβουνιάρικα», -τρ ία για το Τροντχάιμ κι ένα για το Σ τά βα νγκερ- ήταν έτοιμα στα γερμανικά λιμάνια. Όλα μ ε ­ τέφεραν βαρύ οπλισμό, πυροβόλα, πυρομαχικά και προμήθειες, κ ρυ μ μ έ­ να κάτω από κάρβουνο. Τα πρώτα στρατεύματα εφόδου θα μεταφέρονταν από ταχέα πολεμικά σκάφη, μερικά από τα οποία θα έμπαιναν στα νορβηγικά λιμάνια με βρετανική σημαία: δέκα αντιτορπιλικά θα μ ετ έφ ε­ ραν 2.000 άνδρες στο Νάρβικ, συνοδευόμενα από τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau. Άλλες 17.000 άνδρες θα αποβιβάζονταν στο Τροντχάιμ από το καταδρομικό Hipper και τέσσερα αντιτορπιλικά. Χιλιάδες στρα­ τεύματα εφόδου θα αποβιβάζονταν σε πέντε ακόμη λιμάνια από το σύ­ νολο κυριολεκτικά του γερμανικού Ναυτικού, έναν στόλο από θωρηκτά, τορπιλάκατους, φαλαινοθηρικά, ναρκα λιευτικά , ανθυποβρυχιακά, ρ υ ­ μουλκά, και ναυαγοσωστικά. Ενισχύσεις θα έφταναν στη διάρκεια της ημέρας με δεκαπ έντε εμπορικά πλοία και με προορισμύ το Όσλο, το Κρίστιανσαντ, το Μπέργκεν και το Στάβανγκερ. Av κάτι έστω πήγαινε στραβά με ένα από αυτά τα πλοία που ήταν φορτωμένα με στρατεύμα­ τα με στολή εκστρατείας, ύλη επιχείρηση θα είχε προδοθεί. Εκείνο το απόγευμα το Υπουργείο Στρατιω τικώ ν ειδοποιούσε τον Χ ίτλερ ότι η μετακίνηση των στρατευμάτων εισβολής, που θα γινόταν σ ι­ δηροδρομικά από τον τόπο συγκέντρωσής τους στην καρδιά της Γ ερ μ α ­ νίας προς τις αποβάθρες της Βαλτικής, είχε αρχίσει σύμφωνα με το χρο­ νοδιάγραμμα. Από το Ελσίνκι έφτασαν νέες ειδήσεις για επικείμενη β ρ ε­ τανική επιχείρηση κατά του Νάρβικ. Σουηδοί και Νορβηγοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να διαβεβαιώσουν το Βερολίνο ότι οι Σύμμαχοι επιχειρού­ σαν απλώς να προκαλέσουν την Γερμανία σε μια κακοσχεδιασμένη ε κ ­ στρατεία, αλλά ο Χ ίτλερ παρέμενε αμετάπειστος. Αισθανόταν ήδη ότι οι Σουηδοί ήξεραν περισσότερα από όσα θα ήταν καλό γ ι’ αυτούς. To ίδιο δυσοίωνες ήταν κι οι τηλεφωνικές συνομιλίες που υπέκλεψαν228 οι μυσ τι­ κές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ, μεταξύ του Δανού Στρατιωτικού Ακόλου­ θου και του Δανού και Νορβηγού πρεσβευτή στο Βερολίνο, κατά τις οποίες ο ακόλουθος ζητούσε επείγουσες συναντήσεις μαζί τους, γ ια τί ε ί­ χε να τους π ει κάτι «υ ψ ίσ της πολιτικής σημασίας».* Στη διάρκεια της νύχτας της 7 Απριλίου άρχισε η επιχείρηση του γ ε ρ ­ * Σ .τ.Σ .: O επιτελάρχης του ναυάρχου Κανάρη, Hans Oster, πληροφόρησε τον Δανό στρατιωτικό ακόλουθο συνταγματάρχη Sas για όλα αυτά, πιθανόν για να αποκαταστήσει τη δική του αξιοπιστία μετά από πολλούς λανθασμένους συναγερμούς που είχε δώσει τον χειμώνα. O Sas μεταβίβασε την πληροφορία στον Δανό και τον Νορ­ βηγό πρεσβευτή, παρ’ όλο που κανένας από τους δυο δεν εντυπωσιάστηκε σοβαρά.

378

DAVID IRVING

μανικού στόλου. Τα πολεμικά σκάφη απέπλευσαν. Διαπιστώθηκε τότε μια περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης της Νορβηγίας απέναντι στην Γ ερ ­ μανία. Τα παράκτια νορβηγικά οχυρά τέθηκαν σε συναγερμό, οι φάροι έσβησαν. Oi Νορβηγοί πιλότοι για τα «κα ρβουνιάρικα » που περίμεναν να περάσουν βόρεια μέσω του Λιντς προς Νάρβικ και Τροντχάιμ έρχο­ νταν πολύ αργοπορημένα - ήταν άραγε εσκεμμένη ενέργεια παρεμπόδισης από μέρους των Νορβηγών; Σύντομα ολόκληρος ο γερμανικός στόλος εισβολής έφθασε στ’ ανοικτά. 0 Χ ίτλερ «έ π α ιζ ε » ανάμεσα σε μια κατα­ στροφική ήττα με βέβαιη συντριβή του ναυτικού του, και σε μια θεαματι­ κή νίκη. Νωρίς στις 8 Απριλίου, η γερμανική πρεσβεία στο Όσλο τηλεφώνησε στο Βερολίνο την είδηση ύτι βρετανικά πολεμικά πλοία είχαν αρχίσει να τοποθετούν νάρκες στα νορβηγικά ύδατα. Αυτή η παραβίαση της ουδε­ τερότητας της Νορβηγίας δύσκολα θα μπορούσε να μη θεω ρηθεί μια θαυμάσια ευκαιρία για τις προθέσεις του Χ ίτλερ. Στο Όσλο ξέσπασαν ταραχές και οργή. H αποφασιστικότητα των Νορβηγών να υπ ερα σπι­ στούν την ουδετερότητά τους ανάγκασε τον Ραίντερ να διατάξει τα πο­ λεμικά του να εγκαταλείψουν την αρχική πρόθεση εισόδου στα νορβηγι­ κά λιμάνια υπό βρετανική σημαία. 0 ενθουσιασμός στο Βερολίνο ξεθύμανε μετά το δεύτερο τηλεφώνημα της πρεσβείας από το Όσλο νωρίς το βράδυ. To Rio de Janeiro, ένα αργο­ κίνητο εμπορικό πλοίο που έπλεε προς το Μπέργκεν με άλογα και π ε ρ ί­ που 100 άνδρες, είχε τορπιλιστεί λίγες ώρες νωρίτερα έξω από τις νορ­ βηγικές ακτές. Αλλά η τύχη ήταν ακόμη με το μέρος του Χ ίτλερ. Στο Βερολίνο, το Γενικό Ε πιτελείο Ναυτικού πίστευε απόλυτα ότι οι Β ρ ετα ­ νοί θα συμπέραιναν λανθασμένα πως αυτές οι κινήσεις των πολεμικών πλοίων αποσκοπούσαν σε μια έξοδο προς τον Ατλαντικό. 0 Ραίντερ είχε επ ιμ είνει να προσκολλήσει πολεμικά πλοία στην πρώτη ομάδα και τώρα δικαιωνόταν για τί πραγματικά οι Βρετανοί είχαν ξεγελαστεί κι ανέπτυ­ ξαν τις δυνάμεις τους πολύ βορειότερα από την ουσιαστική εστία των επιχειρήσεων. Μόνον τότε ο Χ ίτλερ έστειλε να καλέσουν τον δρ. Γκαίμπελς και τον πληροφόρησε, ενώ περπατούσαν στον κήπο της Καγκελαρίας, για ό,τι ε ί­ χε συμβεί. 0 υπουργός βρήκε το θάρρος να ρωτήσει ποια ήταν η αναμε­ νόμενη αντίδραση της Ουάσινγκτον. «H υλική βοήθεια από μέρους τους δεν μπορεί να υπολογίζεται πριν περάσουν οκτώ μήνες», απάντησε ο Χ ίτλερ, « κ ι όσο για ανθρώπινο δυναμικό, όχι πριν από ενάμιση χρόνο». Τις μικρές ώρες της 9 Απριλίου, το Βερολίνο υπ έκλεψε ένα νορβηγικό ραδιοσήμα που ανέφερε ότι κάποια περίεργα πολεμικά έμπαιναν στο φιορδ του Όσλο. 0 Χ ίτλερ ήξερε ότι το πιο σκληρό μέρος της επιχείρη­ σης είχε αρχίσει. Αλλά, λίγο πριν από τις 6 π .μ ., έφτασαν μηνύματα από τα στρατεύματα που ζητούσαν υποβρύχια για τη φρούρηση των εισόδων

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

379

των λιμανιών. Oi προσβάσεις προς την Νορβηγία είχαν τώρα διανοιγεί. 0 στρατηγός von Falkenhorst ανέφερε στις 5.30' μ .μ .: «Ν ορβηγία και Δα­ νία, υπό κατοχήν... σύμφωνα με τις διατα γές». 0 ίδιος ο Χ ίτλερ συνέταξε την ανακοίνωση του γερμανικού πρακτο­ ρείου ειδήσεων, η οποία α νήγγελλε ότι η Κυβέρνηση της Δανίας είχε υποταχθεί στην ανώτερη γερμανική ισχύ μεμψιμοιρώντας, αλλά χωρίς να π έσ ει ούτε ένας πυροβολισμός. Χαμογελώντας πλατιά, συγχάρηκε τον Rosenberg: «Τ ώ ρα ο Quisling μπορεί να σχηματίσει την κυβέρνησή του στο Όσλο». Στην Νότια Νορβηγία το αεροδρόμιο του Στάβανγκερ, που βρισκόταν σε καλή στρατηγική θέση, είχε καταληφθεί από Γερμανούς αλεξιπτωτιστές εξασφαλίζοντας στον Χ ίτλερ άμεση υπεροχή στον αέρα. Στο ίδιο το Όσλο πέντε λόχοι αλεξιπτωτιστών και αερομεταφερόμενου πεζικού είχαν προσγειω θεί στο αεροδρόμιο του Φόρνεμπαου. Μια μικρή ομάδα πεζικάριω ν μπ ήκε σε σχηματισμό παρέλασης στην νορβηγική πρωτεύουσα με την μπάντα να παίζει, και το Όσλο έπεσε. Όταν σέρβιραν το δείπνο στον Χ ίτλερ, εκείνο το βράδυ, με μεγάλη επισημότητα, το κυρίως μενού που περιλάμβανε μακαρόνια, ζαμπόν και πράσινη σαλάτα είχε ως ορεκτικό, για την περίπτωση, το smorrebrod που συνηθίζεται στις Σκανδιναβικές Χώρες. 0 Χ ίτλ ερ εμπ ισ τεύτηκε στους υπασπιστές του πως έστω κι αν το Ναυτικό του δεν έκανε τίποτε άλλο σε αυτόν τον πόλεμο, είχε δικαιολο­ γήσει τώρα την ύπαρξή του, χαρίζοντας την Νορβηγία στην Γερμανία. Oi απώλειές του ήταν βαριές. Κατά την τελική προσέγγιση στο Όσλο, κατά μήκος του πενήντα μιλίων φιορδ, το πιο πρόσφατα ναυπηγημένο βαρύ καταδρομικό, το Blucher, είχε πάθει σοβαρές ζημιές από τα παλιά κανό­ νια K rupp μιας νορβηγικής παράκτιας πυροβολαρχίας. To αποτέλειωσαν με τορπίλες και υπήρξαν βαριές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Έξω από το Μ πέργκεν, το καταδρομικό Konigsberg χτυπήθηκε επίσης από παρά­ κτια πυροβολαρχία και βυθίστηκε την άλλη ημέρα από βρετανικά αερο­ πλάνα. Νότια του Κρίστιανσαντ, το καταδρομικό Karlsruhe βυθίστηκε από βρετανικό υποβρύχιο. Τρία ακόμη καταδρομικά έπαθαν ζημιές και πολλά από τα μεταγωγικά σκάφη βυθίστηκαν. Σ ε μια περίπτωση, ωστό­ σο, το καταδρομικό Hipper και τέσσερα αντιτορπιλικά που μετέφεραν 1.700 άνδρες στο Τροντχάιμ, αναχαιτίστηκαν από τις πυροβολαρχίες που φρουρούσαν το φιορδ. O Heye, πλοίαρχος του Hipper, έσ τειλε ένα διφο­ ρούμενο σήμα στα αγγλικά: «Ήλθα με κυβερνητικές οδηγίες». Ki όταν πια οι πυροβολητές, που για μια στιγμή τα έχασαν, άνοιξαν πυρ, τα πλοία είχαν ήδη περάσει. Εκείνη την ημέρα, 9 Απριλίου, την ώρα του γεύματος, ο Χ ίτλερ και πάλι καυχήθηκε στον δρ. Γκαίμπελς σχετικά μ ε την έλευση μια νέας γερμανικής Αυτοκρατορίας. Στο Νάρβικ, ωστόσο, ξεσπούσε μια πραγματική κρίση. Δέκα αντιτορ-

380

DAVID IRVING

πιλικά είχαν αποβιβάσει 2.000 Γερμανούς κι Αυστριακούς άνδρες του ορεινού σώματος του στρατηγού Eduard Dietl, κυριολεκτικά χωρίς αντί­ σταση, για τί ο τοπικός Νορβηγός διοικητής ήταν οπαδός του Quisling. Μόνον το τάνκερ Jan Wellem έφτασε ακριβώς στην ώρα του από τη ναυ­ τική βάση που πρόσφερε ο Στάλιν στο Μουρμάνσκ. Τα δέκα αντιτορπιλικά μπορούσαν να ανεφοδιαστούν με καύσιμα σε αργό ρυθμό από αυτό το μοναδικό τάνκερ, οπότε δεν ήταν σε θέση να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής παρά μόνον πολύ αργά στις 10 του μηνός. Ωστόσο, νωρίτερα εκείνη την ημέρα, πέντε βρετανικά αντιτορπιλικά είχαν εισχωρήσει στο φιορδ και κατά την ανταλλαγή κανονιοβολισμών που ακολούθησε, και τη ναυμαχία που δόθηκε εκ εί τρεις ημέρες αργότερα, το γερασμένο βρ ετα ­ νικό θωρηκτό Warspite κι ένας ολόκληρος στολίσκος αντιτορπιλικών βύ θ ι­ σαν και τα δέκα γερμανικά αντιτορπιλικά, τα οποία όμως προκάλεσαν αρκετές ζημιές στους Βρετανούς. H μισή δύναμη αντιτορπιλικών του Ραίντερ είχε σαρωθεί. Όταν μέσα στις επόμενες δυο ημέρες έφτασε η ε ί­ δηση ότι βρετανικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στο Χάρσταντ, όχι πο­ λύ βορειότερα από το Νάρβικ, και στο Νάμσος, βόρεια του Τροντχάιμ, η δυσμενής στρατιωτική κατάσταση έφ ερε τον Χ ίτλερ στα όρια μιας νευρ ι­ κής κρίσης. AN H ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ επίθεση στο Όσλο είχε προετοιμαστεί το ίδιο σχο­ λαστικά όσο κι η στρατιωτική εισβολή, η νορβηγική κυβέρνηση θα μπο­ ρούσε να είχε εξουδετερω θεί αποτελεσματικά. Όταν το Bliicher βυθίστη­ κε στο φιορδ του Όσλο, η ομάδα εφόδου που είχε πάρει εντολή να συλλά βει τα μέλη της νορβηγικής κυβέρνησης, δυστυχώς δίστασε. To α ποτέ­ λεσμα ήταν πως ο βασιλιάς και η κυβέρνηση είχαν τον χρόνο να φυγα­ δευτούν από την πρωτεύουσα, ενώ ο τοπικός Γερμανός επιτετραμμένος, Kurt Brauer, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Στις 10 Απριλίου, τόσο ο βασιλιάς, όσο και η κυβέρνηση ήταν διατεθειμένοι να διαπραγμα­ τευτούν, αλλά ο Brauer τους ζητούσε να αναγνωρίσουν τη νέα κυβέρνη­ ση του Quisling κι εγκα τέλειψ ε τις συνομιλίες χωρίς να π εριμ ένει απά­ ντηση στις προτάσεις του. O βασιλιάς αρνήθηκε κι ένας μπερδεμένος -α λλά πάντα ακήρυκτος- πόλεμος ξέσπασε μεταξύ Νορβηγίας και Γ ε ρ ­ μανίας. Av ο Brauer δεν είχε επ ιμ είνει υπέρ του Quisling, αλλά είχε δ ια ­ πραγματευτεί με την υπάρχουσα κυβέρνηση, δεν θα είχε προκύψει αυτή η κατάσταση. Στις 14 Απριλίου, το Υπουργείο Εξωτερικών έστειλε αερο­ πορικώς τον Theo Habicht στο Όσλο για να κάνει μια τελευταία προσπά­ θεια εξασφάλισης μιας συμφωνίας με τον βασιλιά. Αλλά οι βρετανικές επιχειρήσεις στο Νάρβικ ενίσχυσαν την αποφασιστικύτητα των Νορβη­ γών. Oi εκπρόσωποι του Ρίμπεντροπ συγκάλεσαν ένα «Σ υμ βο ύλιο Δ ιο ί­ κησης» που αποτελούνταν από κορυφαίους πολίτες του Όσλο, αλλά όλα προχωρούσαν πολύ αργά και μάλλον αντίθετα προς τις επ ιθυμίες του

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

381

Χ ίτλερ. O ίδιος κόντευε να πάθει αποπληξία από τον θυμό του με τους Brauer και Habicht, που είχαν επ ιτρ έψ ει σε αυτούς τους «Νορβηγούς δ ι­ κηγόρους» να τους ξεγελάσουν. Αυτός ήθελε να δει τον Quisling επικεφα­ λής μιας επιφανειακά νόμιμης κυβέρνησης, κι όχι μια «χούντα» κάποιων νομικών. H ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ κρίση ξέσπασε παράλληλα με τη διπλωματική. Ούτε η Λουφτβάφε, ούτε τα υποβρύχια μπορούσαν να μεταφέρουν πυρομαχικά ή ενισχύσεις στον στρατηγό Dietl. Με τους δικούς του 2.000 άνδρες, που τώρα είχαν αυξηθεί με άλλες 2.000 ναύτες από τη δύναμη των αντιτορπιλικών, δεν θα μπορούσε να κρατήσει το Νάρβικ από τη στιγμή που θα ξεσπούσε η κύρια έφοδος των Βρετανών στο λιμάνι. To γεγονός ανησυ­ χούσε τον Χ ίτλερ περισσότερο, επειδή οι άνδρες αυτοί ήταν κυρίως Αυ­ στριακοί και δεν ήθελε ακόμη να φορτώσει με τέτοιο βάρος το Anschluss. Στις 14 Απριλίου, συζητούσε ήδη με τον Μπράουχιτς την εγκατάλειψη του Νάρβικ και τη συγκέντρωση όλης της προσπάθειας στην άμυνα του Tpoντχάιμ, που απειλούνταν από το βρετανικό προγεφύρωμα στο Νάμσος και στο Άανταλσνες. Σχεδίαζε να αναπτύξει το Τροντχάιμ ως στρατηγική γερμανική ναυτική βάση που θα έκανε τη βρετανική Σιγκαπούρη να μοιά­ ζει με «παιδικό παιχνίδι». Μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες, μετά από επανειλημμένες συσκέψεις με τους Γκαίρινγκ, Milch και Jeschonnek, δ ιέ ­ ταξε την ολοκληρωτική καταστροφή του Νάμσος και του Άανταλσνες και της όποιας άλλης πόλης ή χωριού πατούσαν το πόδι τους Βρετανοί, χωρίς να λογαριάσουν τον άμαχο πληθυσμό. Συνοφρυωμένος, είπ ε στους υπα­ σπιστές του: «Ξ έρ ω τους Βρετανούς. Ήμουν αντίπαλός τους στον Μ εγά­ λο Πόλεμο. Όπου κι αν πατούσαν γερά το πόδι τους, δεν υπήρχε τρόπος να τους διώξεις μ ετά ». Στις 14 του μηνός, είχε κατά κάποιον τρόπο σχηματίσει την εντύπωση ότι οι Βρετανοί είχαν ήδη αποβιβαστεί στο Νάρβικ. Δεν ήξερε καμιά άλλη λύση, εκτός από το ότι ο Dietl έπ ρεπ ε να ανοίξει, μαχόμενος, τον δρόμο του νότια, προς το Τροντχάιμ. O Χ ίτλερ ανήγγειλε την προαγωγή του Dietl σε αντιστράτηγο και ταυτόχρονα υπαγόρευσε στον Κάιτελ ένα μή­ νυμα με το οποίο διέτασσε τον Dietl να εκκενώσει αμέσως το Νάρβικ. Oi Βρετανοί θα καταλάμβαναν τώρα το Νάρβικ χωρίς αντίσταση. O Γιόντλ έγραφε στο ημερολόγιό του: «H υστερία είναι τρομακτική». To Επιτελείο του Γιόντλ είχε σκανδαλιστεί με την έλλειψη ψυχραιμίας του Φύρερ ε κ ε ί­ νες τις ημέρες. To μήνυμα του Χίτλερ, ωστόσο, προς τον Dietl δεν εστάλη ποτέ. O επιτελής αξιωματικός του Γιόντλ, συνταγματάρχης Bernhard von Lossberg, αρνήθηκε να σ τείλει ένα τέτοιο μήνυμα - ήταν αποτέλεσμα μιας νευρικής κρίσης «π ου δεν μπορούσε να συγκριθεί παρά με αυτήν των χ ει­ ρότερων ημερών της Μάχης του Μάρνη στα 1914». 0 βασικός α ντικειμε­ νικός σκοπός της εκστρατείας στην Νορβηγία ήταν να διασφαλιστούν οι

382

DAVID IRVING

προμήθειες της Γερμανίας σε σίδηρο. Μπορούσαν λοιπόν τώρα να εγκαταλείψουν το Νάρβικ στους Βρετανούς χωρίς μάχη; O Γιόντλ πληροφόρη­ σε ήρεμα τον συνταγματάρχη του ότι αυτή ήταν η προσωπική επιθυμία του Φύρερ. Αυτός, όμως, έπεισε επιδέξια τον Μπράουχιτς να υπογράψει ένα άλλο μήνυμα προς τον Dietl, όπου του έδινε συγχαρητήρια για την προαγωγή του καταλήγοντας: « Ε ίμ α ι βέβαιος ότι θα υπερασπιστείτε τις τόσο ζωτικής σημασίας για την Γερμανία θέσεις σας, μέχρι να π έσ ει κι ο τελευταίος άνδρας». O Lossberg παρέδωσε το κείμενο στον Γιόντλ κι αυ­ τός έσχισε το χειρόγραφο του Κάιτελ με τη διαταγή του Φύρερ μπροστά στα μάτια τους. Έ τσι τέλειωσε μια ημέρα της κρίσης του Νάρβικ.230 Καθώς περνούσαν οι ημέρες, η φωνή του Γιόντλ αποκτούσε όλο και π ε ­ ρισσότερη σιγουριά. Τελικά, οι Σύμμαχοι είχαν αποβιβάσει κάπου 12.000 βρετανικά, γαλλικά και πολωνικά στρατεύματα για να αντιμετωπίσουν την πολύ μικρότερη δύναμη του Dietl. O Γιόντλ δεν έδειχνε διόλου εντυπωσια­ σμένος. Ki όταν ο Χίτλερ άρχισε να μιλά ξανά για εγκατάλειψη του Νάρβικ, έχασε την ψυχραιμία του και βγήκε από την Αίθουσα Συμβουλίου χτυ­ πώντας την πόρτα πίσω του τόσο δυνατά που ακούστηκε σε όλο το κτίριο της Καγκελαρίας. Όλη την ημέρα της 17, οι διαφωνίες μεταξύ τους οξύνονταν. 0 Χ ίτλερ είχε συντάξει πάλι ένα μήνυμα διατάσσοντας τον Dietl να αποσυρθεί. «Δ εν μπορούμε να εγκαταλείψουμε έτσι απλά αυτά τα στρατεύμα­ τα » , φώναξε. O Γιόντλ απάντησε, με την παλιά βαυαρική προφορά του: «Μ άιν Φύρερ, σε κάθε πόλεμο έρχονται στιγμές όπου ο Ανώτατος Δ ιοι­ κητής π ρ έπ ει να συγκρατεί τα νεύρα τ ο υ !» Και με την κάθε λέξη χτυ­ πούσε τις γροθιές του τόσο δυνατά πάνω στο χάρτη, που μετά έδειχναν κάτασπρες. O Χ ίτλερ συγκρατήθηκε κι απάντησε: « Τ ι θα σ υμβο υλεύα τε;» To ίδιο βράδυ, ο Χ ίτλερ υπέγραψε μια διαταγή να κρατηθούν πάση θυσία οι θ έ ­ σεις, την οποία του υπέβαλέ ο Γιόντλ. Αλλά πριν το κάνει, κατέστησε απόλυτα σαφές ότι πίστευε πως ολόκληρη η θέση στα βόρεια ήταν κατα­ δικασμένη να καταληφθεί τελικά από τους Συμμάχους. Ki αυτή δεν ήταν μια από τις πιο επιτυχείς δηλώσεις του. Τα γενέθλια των 51 χρόνων του πέρασαν χωρίς να σημειω θεί σπου­ δαίος ενθουσιασμός από τον λαό. Όταν ο Alfred Rosenberg του έκανε δώρο μια μεγάλη πορσελάνινη προτομή του Μέγα Φρειδερίκου, δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του Φύρερ. «Όταν τον βλ έπ εις», είπε, «σ υνειδητο­ ποιείς πόσο φτωχές είναι οι αποφάσεις που παίρνουμε, σε σύγκριση με τα προβλήματα που αντιμετώπισε εκείνος». 0 Γκαίρινγκ ανέφερε, στη διάρκεια μιας ακρόασης με τον Χ ίτλερ, ότι ένα μαζικό αντιστασιακό κίνημα δημιουργούνταν στην Νορβηγία. Στην επόμενη σύσκεψη, ο Χ ίτλερ ανήγγειλε την πρόθεσή του να μετα φ έρει την εκτελεστική εξουσία στον Falkenhorst. 0 Joseph Terboven, σκληρός,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

383

νεαρός Gauleiter του Έσεν, θα διοριζόταν Επίτροπος του Ράιχ που θα ανέφερε μόνο στον ίδιο τον Φόρερ. O Κ άιτελ -που δικαιολογημένα φο­ βόταν ότι τώρα η Νορβηγία θα υπέφερε αυτά που ήδη είχε υποφέρει η Πολωνία- έφ ερε αμέσως αντιρρήσεις. Όταν η μοναδική απάντηση του Χ ίτλερ ήταν απλώς να μη δώσει σημασία στον αρχηγό του OKW, ο Κ ά ι­ τελ έσχισε ένα φύλλο από το σημειωματάριο του Γιόντλ και βγήκε ορμη­ τικά από την αίθουσα της σύσκεψης. Στις 21 Απριλίου, ο Terboven και το Ε πιτελείο του βρίσκονταν καθ’ οδόν προς το Όσλο, έτοιμοι να εφ αρ­ μόσουν μια βασιλεία τρόμου στον νορβηγικό λαό. O Χ ίτλερ βασανιζόταν και πάλι από αϋπνίες. Av έπ ρεπ ε να π ισ τέψ ει τους στρατηγούς της Λουφτβάφε, ο Falkenhorst ήταν ήδη απελπισμένος και έτοιμος να θεωρήσει το Τροντχάιμ χαμένο. O Χ ίτλερ έστελνε τον έναν αξιωματικό μετά τον άλλο στην Νορβηγία, για να του αναφέρουν την πρόοδο των δυο μεραρχιών του πεζικού που αγωνίζονταν να γεφυρώσουν το κενό των 300 μιλίων ανάμεσα στο Όσλο και το Τροντχάιμ. Στις 22 Απριλίου, έσ τειλε τον Schmundt αεροπορικώς στο Όσλο, μαζί με τον συνταγματάρχη von Lossberg. Αυτός ο τελευταίος ήρθε να αναφέ­ ρει στον Χ ίτλερ το επόμενο βράδυ, μετά από μια περιπετειώ δη πτήση. H ατμόσφαιρα απελπισίας που επικρατούσε στην Καγκελαρία τον άφησε έκπληκτο, σε σημείο που αποξεχάστηκε. Όταν ο Χ ίτλερ τον ρώτησε πό­ σες δυνάμεις είχαν αποβιβάσει τώρα οι Βρετανοί στο Νάμσος και στο Άανταλσνες, φώναξε: «5.000, μάιν Φ ύ ρ ερ !» H απάντηση αυτή ήταν για τον Χ ίτλερ απογοητευτική, αλλά ο συνταγματάρχης τον διέκοψε απότο­ μα: «Μ άλιστα Μάιν Φύρερ, μόνον 5.000 άνδρες. O Falkenhorst ελέγχει όλα τα σημεία κλειδιά, κι έτσι θα μπορούσε να τελειώ σει με τον εχθρό, ακόμα κι αν αυτός δ ιέθ ετε μεγαλύτερη δύναμη. Θα π ρ έπ ει μάλλον να χαιρόμαστε για τον κάθε Άγγλο που στέλνεται στη Νορβηγία, αντί να τον βρούμε μπροστά μας στα δυτικά του Μ εύση». O Lossberg πήρε κο­ φτά εντολή να αποχωρήσει από τη σύσκεψη και για εβδομάδες μετά, του απαγόρευαν να εμφανίζεται μπροστά στον Φύρερ. Στο τραπέζι με τους χάρτες, ο Lossberg είχε αφήσει πίσω του μια μ ι­ κρή δέσμη κατασχεμένων βρετανικών στρατιωτικών εγγράφων,231 που ε ί­ χε φ έρει μαζί του από το Όσλο. Μια βρετανική ταξιαρχία πεζικού που μαχόταν νότια του Άανταλσνες, είχε υποχρεωθεί σε φυγή εγκαταλείποντας σημαντικούς φακέλους. H τεράστια πολιτική σημασία του ευρήμα­ τος φάνηκε μέσα σε μια νύχτα: ο διοικητής της βρετανικής ταξιαρχίας ε ί­ χε πά ρει προηγουμένως οδηγίες σχετικά με το σχέδιο κατάληψης του Στάβανγκερ, πολύ πριν τη γερμανική εισβολή στην Νορβηγία. Oi βρ ετα ­ νικές διαταγές είχαν ημερομηνία 2, 6 και 7 Απριλίου. Άλλες βρετανικές αποβατικές επιχειρήσεις είχαν π ρογραμμα τισ τεί για το Μ πέργκεν, το Τροντχάιμ και το Νάρβικ. H γερμανική επιχείρηση είχε λάβει χώρα α κρι­ βώς στα ενδιάμεσα του βρετανικού σχεδιασμού. «Α υτό είναι θείο δώ­

384

DAVID IRVING

ρο », έγραφε ενθουσιασμένος ο δρ. Γκαίμπελς. «Γλιτώ σ α με από την κα­ ταστροφή μέσα σε λίγες ώρες. 0 Τσώρτσιλ περίμενε αναφορές για την αγγλική εισβολή - και οι καταραμένοι Γερμανοί έφτασαν εκ εί πρώ τοι». 0 Χίτλερ ήταν καταχαρούμενος. Σχεδίασε προσωπικά την εκστρατεία προπαγάνδας για να εκμεταλλευτούν τα έγγραφα. Μέχρι τις μικρές πρωι­ νές ώρες, αυτός, ο Schmundt και ο Γιόντλ ήλεγχαν τη Λευκή Βίβλο που ε ί­ χε προετοιμάσει το Υπουργείο Εξωτερικών. H εσπευσμένη δημοσίευση π ε­ ριείχε φωτοαντίγραφα εγγράφων, μεταφράσεις και δηλώσεις Βρετανών αξιωματικών που βεβαίωναν την αυθεντικότητα των εγγράφων αυτών. O ίδιος ο Χ ίτλερ συνάντησε τους Βρετανούς αιχμαλώτους που του έφεραν στο Βερολίνο από την Νορβηγία και μίλησε μαζί τους. Κάποιος από το Ε π ιτελείο του Χάλντερ έγραφε εκείνη την εποχή: «Ο ι πρώτοι Βρετανοί αιχμάλωτοι που έφτασαν στο Βερολίνο, συναντήθηκαν με τον Χ ίτλερ, έφαγαν κι ήπιαν, και ξεναγήθηκαν στην πόλη επί τέσσερις ώρες. Απλούστατα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσο φυσιολογικά έδειχναν τα πράγματα εδώ. Πάνω από όλα, τους διακατείχε ο μόνιμος φόβος μή­ πως εκτελεστούν: έτσι τους είχαν παραπλανήσει να πιστεύουν». Μερικές ημέρες αργότερα, μαθαίνοντας ότι Πολωνοί αιχμάλωτοι είχαν επ ιτεθ εί στους νεο-αφιχθέντες Βρετανούς, ο Χ ίτλερ ζήτησε την επόμενη φορά να παρευρίσκονται φωτογράφοι για να απαθανατίσουν τη σκηνή όπου υπο­ τιθέμενοι σύμμαχοι ξυλοκοπούνταν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την επίπτωση που είχε η Λευκή Βίβλος στην παγκόσμια κοινή γνώμη. O Χ ίτλερ θα μπορούσε θαυμάσια να ρωτήσει: «Ποιος τολμά ει τά>ρα να με καταδικάσει, αφού οι ίδιοι οι Σύμμαχοι ενδιαφέρονται τόσο λίγο για την ουδετερότητα των μικρών κρα τώ ν;» Όπως και να είχε το πράγμα, την ίδια ημέρα που τα έγγραφα αυτά δόθηκαν στη δημοσιότητα, στις 27 Απριλίου 1940, ο Χ ίτλερ ανήγ­ γ ειλε μυστικά στο Ε πιτελείο του την απόφαση να εξαπολύσει την Ε π ι­ χείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου. ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ, ο Χ ίτλερ είχε διαθέσει 137 μεραρχίες. Ωστόσο, ακόμη κι

έτσι αντιμετώπιζε έναν αριθμητικά ανώτερο εχθρό. Oi υπηρεσίες πληρο­ φοριών του είχαν εντοπίσει τη θέση 100 γαλλικών μεραρχιών και 11 ακό­ μη μεραρχιών από το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα. Oi Βέλγοι είχαν συγκροτήσει 23 μεραρχίες κι οι Ολλανδοί 13. Στο σύνολο αυτό των 147 μεραρχιών, έπ ρεπ ε να προστεθούν και οι 20 που υποστήριζαν τα μεθο­ ριακά οχυρά. O Χ ίτλερ δεν αμφέβαλε διόλου για το αποτέλεσμα της επερχόμενης ένοπλης σύρραξης. O Γιόντλ, χρόνια αργότερα, έγραφε: «Μόνον ο Φύρερ μπορούσε να αγνοήσει τις τετριμμένες αντιλήψεις του Γενικού Επιτελείου Στρατού και να συλλάβει ένα επιβλητικό σχέδιο, σε όλα του τα στοιχεία - την εσώτερη προθυμία του λαού να πολεμήσει, τη χρήση της προπα­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

385

γάνδας, και όλα τα σχετικά. Όλα αυτά αποκάλυψαν όχι το αναλυτικό μυαλό του επιτελικού αξιωματικού, ή του στρατιωτικού ειδικού μέσα στον Χίτλερ, αλλά τον μεγάλο γνώστη της στρατηγικής». Την παραμονή της εισβολής στην Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, ο Χ ίτλερ θα διεκήρυσσε στη συνάθροιση του Επιτελείου του: «Κ ύριοι, θα γίνετε μάρτυρες της πιο περίφημης νίκης στην Ισ τορία !» Ελάχιστοι οραματίστηκαν το άμεσο μέλ­ λον τόσο αιματηρό, όσο αυτός. Τώρα, η πραγματική πίεση είχε περάσει. Στις 30 Απριλίου, ο Χ ίτλερ διέταξε να είναι έτοιμη ολόκληρη η Βέρμαχτ για την εξαπόλυση, κατόπιν προειδοποίησης 24 ωρών, της Επιχείρησης KlTPiNH από τις 5 του μηνός και μετά. Εκείνη την ημέρα, ο στρατηγός Γιόντλ τον είχε διαβεβαιώσει ότι είχαν τώρα ενωθεί στην Νορβηγία οι γερμανικές δυνάμεις που είχαν ξεκινήσει από το Τροντχάιμ και το Όσλο, εβδομάδες πριν. O Φύρερ πα ­ ραληρούσε από χαρά. «Α υτό δεν είναι μόνο μια μάχη που κερδήθηκε, αλ­ λά μια ολόκληρη εκσ τρα τεία !» φώναξε. Μπρος στα μάτια του μπορούσε κιόλας να δ ει τον αυτοκινητόδρομο που θα έφτιαχνε στο Τροντχάιμ. O Νορβηγικός λαός τον άξιζε. Πόσο φανερό ήταν πως διέφεραν από τους Πολωνούς! Oi Νορβηγοί γιατροί και νοσοκόμοι είχαν π εριπ οιηθεί τους τρ α υ μ α τίες μ έχ ρι που έπ εφ τα ν λιπ ό θυμο ι από την κούραση, ενώ οι «υπά νθρω π οι» Πολωνοί τους έβγαζαν τα μάτια. Παρακινημένος από αυ­ τήν τη σύγκριση, ο Χ ίτλερ θα έδινε στις 9 Μάίου μια διαταγή στον στρα­ τιωτικό του διοικητή στην Νορβηγία, που άρχιζε με τα ακόλουθα: O Νορβηγός στρατιώτης α π έρ ρ ιψ ε όλες τις άνανδρες και δόλιες μεθόδους που συνήθιζαν οι Πολωνοί. Oi Νορβηγοί πολέμησαν μ ε ανοικτό μυαλό κι έντι­ μα, και περιποιήθηκαν τους αιχμαλώτους και τους τραυματίες μας σωστά και όσο καλύτερο μπορούσαν. To ίδιο κι ο άμαχος πληθυσμός. Δεν αναμείχθηκαν πουθενά στις μάχες κι έκαναν ό,τι μπορούσαν για την περιποίηση των τρα υ­ ματιών μας. Έ τσι, έχω αποφασίσει, συνεκτιμώντας όλα αυτά, να διατάξω την α π ελευ ­ θέρωση των Νορβηγών στρατιωτών που κρατούμε αιχμαλώτους.

0 Χ ίτλερ συγκέντρωσε το Επιτελείο του για έναν τελευταίο γύρο μυσ τι­ κών συσκέψεων για τις λεπτομέρειες της Επιχείρησης ΚΙΤΡΙΝΗ: όλοι β ρ ί­ σκονταν τώρα σε ετοιμότητα - τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα και οι αλεξιπτωτιστές, οι μεταμφιεσμένοι «Ολλανδοί αστυνομικοί», ο π ο λιτι­ κός εκπρόσωπος, και 2.000.000 άνδρες. O επικεφαλής της μετεωρολογικής υπηρεσίας της Λουφτβάφε έφτυνε αίμα κάτω από το βάρος της ευθύνης, που τώρα μόνος αυτός έπ ρεπ ε να σηκώσει. Στις 3 Μάί'ου, ο Χ ίτλερ ανέβαλε την Επιχείρηση KiTPiNH με ε ι­ σήγηση αυτού του μετεωρολόγου, για μια ημέρα, την Δευτέρα. Στις 4 του μηνός την ανέβαλε και πάλι. Την Κυριακή, 5 του μηνός, οι π ρ οβλέ­

25

386

DAVID IRVING

ψεις για τον καιρό ήταν πάλι αβέβαιες κι έτσι, η ΚΙΤΡΙΝΗ αναβλήθηκε για την Τετάρτη, 8 του μηνός. O Χ ίτλερ ήταν αποφασισμένος να τηρηθεί αυτή η τελευταία ημερομη­ νία: διέταξε να τυπωθεί ένα ειδικό χρονοδιάγραμμα για το προσωπικό του Επιτελείου του, ως μέρος των προσεκτικά συγκαλυμμένων προθέσεων του. To χρονοδιάγραμμα έδειχνε ότι το τρένο του θα αναχωρούσε από έναν μ ι­ κρό σταθμό κοντά στο Βερολίνο στις 7 Μάίου, και θα έφτανε την άλλη μέρα στο Αμβούργο, καθ’ οδόν για « μ ια επίσημη επίσκεψη στο Όσλο». Ωστόσο, στις 7 Μαΐου, ο μετεωρολόγος της Λουφτβάφε πίστευε απόλυτα ότι εξακολουθούσε να υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πρωινής ομίχλης κι έτσι, ο Χ ίτλερ ανέβαλε την Επιχείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ για άλλη μια μέρα. K i αυτήν την ημέρα επίσης, οι μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ του έδειξαν δυο κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα,232 που μόλις είχε σ τείλει ο Βέλγος πρεσβευτής από το Βατικανό προς την κυβέρνησή του: ένας Γερμανός πολίτης, ο οποίος είχε φτάσει στην Ρώμη στις 29 Απριλίου, ε ί­ χε προειδοποιήσει ότι ο Χ ίτλερ ήταν έτοιμος να επ ιτεθ εί στο Βέλγιο και την Ολλανδία. H Άμπβερ πήρε διαταγές να ερευνήσει σχετικά με αυτόν τον πληροφοριοδότη, κι αυτό ήταν το άκρον άωτο της ειρωνείας: τα SS ανακάλυψαν τέσσερα χρόνια αργότερα, ότι ο ένοχος ήταν ένα κατώτερο μέλος του δικτύου της Άμπβερ του Κανάρη.* Τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Νωρίς το πρωί της 8 του μηνός, η Ολλανδία ήταν σε κα­ τάσταση πολιορκίας. Oi τηλεφωνικές συνδέσεις με το Εξωτερικό είχαν διακοπεί, η περιοχή των κυβερνητικών κτιρίων στην Χάγη είχε απομονω­ θεί και η φρουρά στις σημαντικές γέφυρες είχε ενισχυθεί. O Χ ίτλερ δεν ήθελε να π εριμ ένει άλλο, αλλά ο Γκαίρινγκ συγκρατούσε τα νεύρα του: ο καιρός βελτιωνόταν καθημερινά και η 10η Μάίου θα ήταν ιδανική η μ ε ­ ρομηνία. O Χ ίτλερ διχαζόταν ανάμεσα στις συμβουλές των ειδικών του και στις ψιθυριστές φωνές της διόρασής του. Ενάντια σε όλες του τις παρορμήσεις, συμφώνησε απρόθυμα να αναβάλει την Επιχείρηση KiTPiNH μέχρι τις 10 Μαΐου, «α λλά ούτε μια μέρα παραπάνω». * Σ .τ.Σ .: Ήταν ο dr. Joseph Miiller, ένας Καθολικός δικηγόρος που έγινε μεταπολεμι­ κά, Υπουργός Δικαιοσύνης της Βαυαρίας. 0 συνταγματάρχης Oster επανέλαβε επ ί­ σης τις προηγούμενες πράξεις του, δίνοντας στον Ολλανδό στρατιωτικό ακόλουθο αναλυτικά σχόλια για την κάθε αναβολή της Επιχείρησης KiTPiNH, καθώς και την τ ε ­ λική προειδοποίηση στις 9 μ.μ. της παραμονής της επίθεσης. Τα πολύπλοκα κίνη­ τρά του θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής: αναγνωρίζοντας την τεράστια λαϊ­ κή υποστήριξη του Χίτλερ στα 1940, επιθυμούσε να του προκαλέσει μια στρατιωτι­ κή ήττα τέτοια, ώστε ένα πραξικόπημα εναντίον του να έχει μεγαλύτερες πιθανότη­ τες επιτυχίας. Επίσης, ο συνταγματάρχης αυτός επιθυμούσε να τον πάρουν στα σο­ βαρά οι Σύμμαχοι ως μεσολαβητή εταίρο τους. Σύμφωνα με την τρέχουσα γερμανι­ κή νομοθεσία, είναι προσβολή ο χαρακτηρισμός του Oster ως προδότη. Αρκεί να πούμε ότι ο Ολλανδός στρατιωτικός διοικητής τον θεωρούσε «αξιολύπητο πλά­ σμα».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

387

Νωρίς στις 9 του μηνός, ο Puttkamer, ο υπασπιστής υπηρεσίας, τ η λ ε­ φώνησε στο Στρατηγείο ενός εκ των πιο προωθημένων Σωμάτων στη Δύ­ ση, στο Άαχεν. O αρχηγός του εκεί Στρατηγείου του είπ ε ότι υπήρχε λ ί­ γη ομίχλη, αλλά ο ήλιος ήδη τη διέλυε. Όταν ο ναυτικός υπασπιστής το επανέλαβε στον Χίτλερ, εκείνος φώναξε: «Ω ραία. Τότε μπορούμε να α ρ­ χίσουμε». Oi υπηρεσίες διοικήσεων ειδοποιήθηκαν ότι οι τελικές διατα ­ γές για επίθεση ή αναβολή (με κωδικές ονομασίες «Ν τά ντσ ιχ» και «Α ουγκσμπουργκ» αντίστοιχα) θα κυκλοφορούσαν γύρω στις 9.30' μ.μ. το α ρ­ γότερο. Εξαιρετικά μέτρα ασφαλείας είχαν ληφθεί, ακόμη και μεταξύ του ίδιου του προσωπικού του Χ ίτλερ. Ακόμη κι ο Μάρτιν Μπόρμαν αφέθηκε να π ι­ στεύει ότι θα πήγαιναν για επίσκεψη στο Όσλο. Ούτε ο Julius Schaub, ο πιο παλιός οικείος του Χίτλερ, δεν ήξερε την αλήθεια. To απόγευμα, ο Χ ίτλερ και το Επιτελείο του βγήκαν με αυτοκίνητα από το Βερολίνο προς το σιδηροδρομικό σταθμό του Φίνκενκρουγκ, που ήταν δημοφιλής τοποθε­ σία εκδρομών. Ε κ εί περίμενε το ειδικό τρένο του Χίτλερ. Ξεκίνησε στις 4.38' μ.μ. τραβώντας βόρεια, προς το Αμβούργο. Αλλά μόλις έπεσε το σκοτάδι, μπήκε στον μικρό επαρχιακό σταθμό του Χάγκεναου. Όταν ξεκ ί­ νησε πάλι, ακόμη κι ο πιο αμύητος θα καταλάβαινε πως η πορεία του δεν ήταν προς βορρά, αλλά νότια και δυτικά. 0 Χ ίτλερ αποσύρθηκε νωρίς στο βαγόνι του, αλλά το λίκνισμα του τρένου κι οι ανησυχίες του δεν τον άφηναν να κοιμηθεί. Κοίταζε έξω από το παράθυρο του βαγονιού με τις ώρες, ψάχνοντας για τις πρώτες εν δ εί­ ξεις από σύννεφα πάχνης που θα σχηματίζονταν. Μια ώρα πριν την αυ­ γή, το τρένο γλίστρησε σε έναν μικρό σταθμό, από τον οποίο είχαν απο­ συρθεί όλες οι πινακίδες ονομασίας του. Μια φάλαγγα από τριαξονικές λιμουζίνες τον περίμεναν μέσα στο μ ι­ σοσκόταδο. Ε π ί μισή ώρα, αυτός και όσοι τον συντρόφευαν ταξίδευαν περνώντας μέσα από τα χωριουδάκια του Άιφελ. O Χ ίτλερ έσπασε τη σιωπή μόνο μια φορά. Γυρνώντας προς τον υπασπιστή του της Λουφτβάφε, που καθόταν πλάι στον Schaub στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου, ρώτησε: «Έ χ ει υπολογίσει η Λουφτβάφε ότι εδώ, στα δυτικά, ο ήλιος βγαίνει λίγα λεπτά αργότερα από ό,τι στο Βερολίνο;» Και ο von Below, τον καθησύχασε. OTAN η λιμουζίνα του σταμάτησε, ο Χ ίτλερ βγήκε έξω, πιασμένος. Μια παλιά θέση αντιαεροπορικών στην πλαγιά ενός λόφου είχε διαμορφωθεί για να στεγάσει το στρατηγείο του. To πιο κοντινό χωριό είχε πλήρως εκκενωθεί, και θα στέγαζε το κατώτερο επιτελικό προσωπικό του. O ήλιος είχε ήδη βγει. Από παντού ακούγονταν κελαηδήματα πουλιών που ανάγγελναν ένα ακόμη ξημέρωμα. Από τους δυο κύριους δρόμους, δεξιά κι αριστερά του λόφου, ακουγόταν ο βαρύς βόμβος από φάλαγγες φορ-

388

DAVID IRVING

τηγών που τραβούσαν δυτικά. Ένας υπασπιστής έδειξε, χωρίς να μιλή­ σει, το ρολόι του: ήταν 5.35' π.μ. Λίγο μακρύτερα ακούγονταν οι βρο­ ντές από το βαρύ πυροβολικό που άρχισε να βάλλει, και πίσω τους ο τρομερός θόρυβος των αεροπλάνων, καθώς σμήνη μαχητικών και βο μ ­ βαρδιστικών της Λουφτβάφε πλησίαζαν.

O Χίτλερ στο Παρίσι.

ΜΕΡΟΣ IV:

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΙ»

R I E N Z I : K i ό μ ω ς α κ ο ύ σ τε τ ο κ ά λεσμ α τη ς Σ ά λ π ιγ γ ο ς να η χ εί μ ε μ α κ ρ ό σ υ ρ το ήχο τ ό τ ε ξυ π ν ή σ τε, β ια σ τή τ ε Ε λ ε υ θ ε ρ ία σα ς α γ γ έ λ ω τέκ ν α τη ς Ρώ μης. K i έ τ σ ι χ ω ρ ίς σπ ου δ ή Α ς δ ε ίξ ε ι καθένας ό τ ι είνα ι Ρ ω μ α ίο ς. Κ α λ ω σ ο ρ ίσ τ ε έ τ σ ι την Η μ έ ρ α Ε κ δ ικ ε ίτα ι γ ια σα ς και τη ν ν τρ ο π ή σας.

(Από την όπερα R I E N Z I του ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

O Χ ίτλερ συζητά για τα οχυρωματικά έργα μ ε τον στρατάρχη Κάιτελ και τον στρατηγό Χάλντερ. (WALTER FRENTZ)

I

O ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Σ

τ ίΣ 10 ΜΑϊΟΥ 1940, η εφημερίδα Volkischer Beobachter, επίσημο όργανο

του Ναζιστικού κόμματος κυκλοφόρησε στο Βερολίνο, το Μόναχο και την Βιέννη με έναν κύριο τίτλο, που με κόκκινα γράμματα έλεγε: «O Α Π Ο Φ Α Σ ΙΣ Τ ΙΚ Ο Σ Α ΓΩ Ν Α Σ Τ Η Σ Γ Ε Ρ Μ Α Ν ΙΑ Σ E X E I Α Ρ Χ Ι Σ Ε Ι !» κα ι « O ΦΥΡΕΡ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ Μ ΕΤΩ Π Ο». Ύστερα από μισής ώρας σκληρές διαφω­ νίες, ο Κ άιτελ είχε π είσ ει τον Χ ίτλερ να επ ιτρ έψ ει ώστε το ανακοινωθέν του OKW να καταλήγει με την αναγγελία ότι ο ίδιος είχε μ ετα βεί στο Δυτικό Μέτωπο για να αναλάβει τη διοίκηση. 0 Χ ίτλερ ένιωθε απρόθυ­ μος να κ λέψ ει τη δόξα του στρατηγού του. To γόητρό του βρισκόταν π ο ­ λύ ψηλά. O στρατηγός Ρόμελ, που τώρα διοικούσε μια μεραρχία αρμά­ των μάχης στα δυτικά, έγραφε σε μια επιστολή του στις 21 Απριλίου: «Ν α ι, αν δεν είχαμε και τον Χ ίτλερ! Ποιος ξέρει αν υπάρχει άλλος Γ ε ρ ­ μανός με τέτοια ιδιοφυΐα στρατηγική, και επίσης με μια τόσο απροσμέ­ τρητη μαεστρία πολιτικού η γ έτ η !» Ως στρατιωτικός ηγέτης, ο Χ ίτλερ παρέμεινε ένα αίνιγμα, ακόμη και για τους πιο στενούς συνεργάτες του. O Άλφρεντ Γιόντλ, ίσως ο πιο ικα­ νός στρατιωτικός του σύμβουλος, έγραφε μέσα από το κελί της φυλακής του ότι ακόμη αναρωτιόταν αν είχε πραγματικά γνωρίσει τον άνθρωπο που πλάι του έζησε μια τόσο ταραχώδη κι όλο αυταπάρνηση ζωή. « Ε ξ α ­ κολουθώ να κάνω το ίδιο λάθος: κατηγορώ την ταπεινή καταγωγή του. Αλλά κατόπιν θυμάμαι πόσο πολλοί γιοι χωρικών ευλογήθηκαν από την ιστορία με την επωνυμία του Μ εγάλου». 0 στρατηγός Zeitzler ήταν κι εκείνος προβληματισμένος με αυτό το φαινόμενο, αν και ασχολήθηκε μ α ­ ζί του πιο αναλυτικά. «Ήμουν κοντά στον Χ ίτλερ σε οποιαδήποτε π ε ρ ί­ σταση μπορεί να φανταστεί κανείς - σε στιγμές τύχης και κακοτυχίας, νίκης και ήττας, με καλή διάθεση και σε ξεσπάσματα θυμού, κατά τη διάρκεια ομιλιών και συσκέψεων, περιτριγυρισμένον απύ χιλιάδες ή από μια χούφτα ανθρώπων ή κι απολύτως μόνο, να μιλά στο τηλέφωνο, καθι-

392

DAVID IRVING

σμένον στο Στρατηγείο του, στο αυτοκίνητο, στο αεροπλάνο του - με δυο λόγια, τον γνώρισα κάτω από όλες τις περιστάσεις. Αλλά, παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είδα μέσα στην ψυχή του, ούτε κατά­ λαβα ποτέ τ ι επ ιδίω κε». O Zeitzler τον έβλεπ ε σαν ηθοποιό που μπορού­ σε να ελέγχει την κάθε λέξη, την κάθε χειρονομία, ακόμη και τους μορ­ φασμούς του, προβάροντας μόνος το διαπεραστικό βλέμμα του επ ί ώρες μπροστά σε κάποιον καθρέφτη. Κέρδιζε όσους τον πρωτοσυναντούσαν με την πρώτη χειραψία και με τη διαπεραστική του ματιά και, κατά παράδοξο τρόπο, έδειχνε να είναι η ίδια η ενσάρκωση του ισχυρού κι ατρόμητου ηγέτη, με τίμ ια κι ανοικτή καρδιά. Καλλιεργούσε την εντύπωση ότι νοιαζόταν πολύ για να περνούν καλά οι υφιστάμενοι του. Θα τηλεφωνούσε μέσα στα μεσάνυχτα σε κά­ ποιον στρατηγό που επρόκειτο να φύγει: « Σ ε παρακαλώ, μην πάρεις το αεροπλάνο με τέτοιο άσχημο καιρό, για τί θα με κάνεις να ανησυχώ για την ασφάλειά σου». Ή, θα κοίταζε κάποιον κατώτερο αξιωματούχο στα μάτια και θα του εξηγούσε: «Τώ ρα σου τα λέω αυτά ιδιαιτέρως, και π ρ έπ ει να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό». Αρχεία που περισώθηκαν, είναι γεμάτα από παραδείγματα για τη συ­ μπάθεια που ο Χ ίτλερ ενέπνεε στους άλλους. O Ρόμελ, όλο περηφάνια, έγραφε στις 3 Ιουνίου: «H επίσκεψη του Φύρερ ήταν παραμυθένια. Με χαιρέτησε λέγοντας: “ Ρόμελ! Ανησυχούσαμε όλοι για σένα στη διάρκεια της επίθεσης! ” » O Milch σημείωνε τα λόγια που του είπε ο Χ ίτλερ στις 21 Απριλίου 1941, μετά από μια επικίνδυνη πτήση επιστροφής του από τη Βόρεια Αφρική: «Δ όξα σοι ο Θεός που γύρισες π ίσ ω !» Tov Ιούνιο 1941, το ημερολόγιο του γραφείου του Albert Speer αναφέρει: « 0 Φύρερ έσ τειλε τηλεφωνικό μήνυμα από το Ομπερσάλτσμπεργκ, παρακαλώντας τον herr Speer να εγκα τα λείψει την προτιθέμενη επίσκεψή του στην Νορ­ βηγία επειδή η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη εκεί, και ο Speer είναι αναντικατάστατος». Tov Φεβρουάριο του 1943, ο στρατάρχης Wolfram von Richthofen έγραφε στο ημερολόγιό του: «Τ ελικ ά , ο Φύρερ ρωτούσε πολύ ανήσυχος για την υγεία μου». Στο αποκορύφωμα του πολέμου, θα σταματούσε μια επείγουσα σύσκεψη επ ί μισή ώρα, ενώ οι στρατηγοί του δεν είχαν γευματίσει, για να πάνε οι στενογράφοι για φαγητό. Ένας από αυτούς έγραφε στο ημερολόγιό του στις 20 Φεβρουαρίου 1943: «Κ α τά τη μεσημβρινή σύσκεψη, η θερμάστρα που μας υποσχέθηκε ο Φύρερ ήταν πραγματικά εκ εί - μια μικρή πορσελάνινη σόμπα... To απόγευμα, πριν από μια σύντομη συνάντηση με επτά επ ίλεκτους αξιωματικούς στους οποίους θα ανέθετε ειδικές αποστολές, ο Φύρερ τους ενημέρωσε με λίγα λόγια και ρώτησε, παρουσία του στρατηγού Schmundt, αν η σό­ μπα μας ζέσταινε αρκετά. Όταν είπα με πως ναι, έδ ειξε πάρα πολύ ε υ ­ χαριστημένος και γέλασε δυνατά». H αξιολόγηση χαρακτήρων από μέρους του ήταν άμεση και απόλυτη.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

393

Ένα μέλος του Επιτελείου του Γιόντλ, ο λοχαγός Ivo-Thilo von Trotha,233 έγραφε το 1946: «H εντύπωσή μου ήταν πως ο Φύρερ καταλάβαινε α μ έ­ σως και ξεκάθαρα τις αδυναμίες των συνεργατών του και φρόντιζε να διατηρεί κάποιες αποστάσεις». Κάποια φορά, άρπαξε ένα έγγραφο από τα χέρια του Κ άιτελ και το πέταξε στο πάτωμα. O Κάιτελ, μειλίχιος, το περιμάζεψε. O Χ ίτλερ έκρινε τους νεοφερμένους με την πρώτη ματιά. Σχολίασε πικρόχολα έναν στρατιωτικό διοικητή: «Μ οιάζει σαν δάσκα­ λ ο ς !» - και καθώς γ ι’ αυτόν όλοι οι δάσκαλοι ήταν « Steisstrommler», ξυ­ λοφορτωτές, η καριέρα αυτού του στρατηγού είχε ήδη τελειώ σει. O Χάλντερ μιλούσε για την ασυνήθιστη εξυπνάδα κι αντίληψή του, για τη δ ύ ­ ναμη της φαντασίας και της θέλησής του. O Γιόντλ έγραφε ότι κατά την εκστρατεία της Γαλλίας, η ηγεσία που ασκούσε ο Χ ίτλερ ήταν πλήρης, σταθερή και ικανή. O Γιόντλ πίστευε ότι ο Χ ίτλερ συντάσσοντας τους όρους της συνθηκολόγησης με την ηττημένη Γαλλία είχε δ είξ ει τόση γενναιοφροσύνη, ώστε ήλπιζε κανείς ότι από τις δυο αλληλοσυγκρουόμενες παρορμήσεις που υπήρχαν μέσα του, η καλύτερη ήταν αυτή που επ ικρα ­ τούσε. Στις κατοπινές εκστρατείες έδειξε, ωστόσο, ότι επικράτησε η χειρό τε­ ρη. H κλασική πρώτη Ντιρεκτίβα του Φύρερ, όπου έδινε στους διοικητές του μια γενικότερη αποστολή και άφηνε στη διακριτική τους ευχέρεια την εκτέλεσή της, συμπληρωνόταν και ανατρεπόταν όλο και πιο πολύ από τις διαταγές με τις οποίες ο Χ ίτλερ παρενέβαινε στις τακτικές επ ι­ χειρήσεις, σε όλα τα επίπεδα. TO ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ του Χ ίτλ ερ για την Επιχείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ βρισκόταν στο Μυνστεράιφελ. Βρήκε ότι εκ εί το υπόγειο Στρατηγείο ήταν πολύ στενά­ χωρο. Μόνος, στο δωμάτιό του, με ένα κρεβάτι εκστρατείας, ένα τρ α π έ­ ζι και μια καρέκλα, μπορούσε να ακούσει και τον παραμικρό θόρυβο που έκαναν ο Κ άιτελ κι ο Γιόντλ δίπλα. Έτσι, προτιμούσε να κάνει τις πολεμικές συσκέψεις του στην ύπαιθρο. Εμπιστεύθηκε κάποια στιγμή στο Ε πιτελείο του, πως όταν ο πόλεμος θα τελείωνε, θα έρχονταν όλοι κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο Μυνστεράιφελ, «τον παράδεισο των πο υ­ λιών μ ο υ». H τοποθεσία παρέμεινε αμετάβλητη μέχρι το 1944 - τη θεω ­ ρούσαν μόνιμο μνημείο του «Α πελευθερω τικού Π ολέμου» του Χ ίτλερ. Όπως είχε π ροβλέψει η Λουφτβάφε, η 10η Μαΐου ήταν μια θαυμάσια ημέρα. Αμέσως, οι αγγελιαφόροι του έφεραν ευχάριστες ειδήσεις ότι τα βρετανικά και τα γαλλικά στρατεύματα είχαν αρχίσει να ξεχύνονται στο Βέλγιο. Tov Οκτώβριο 1941, όταν τα στρατεύματά του βρίσκονταν μπρο­ στά στην Μόσχα, ο Χ ίτλερ θυμόταν ακόμη τον ενθουσιασμό εκείνης της στιγμής. «Θ α μπορούσα να κλάψω από χαρά! Είχαν π έσ ει με τα μούτρα στην παγίδα μου! Ήταν μια επιδέξια κίνηση από μέρους μας να χτυπή­ σουμε προς την Λιέγη - έπ ρεπ ε να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι μ έ ­

394

DAVID IRVING

ναμε πιστοί στο παλιό Σχέδιο Schlieffen... Πόσο ευχάριστο θα είναι αρ­ γότερα να αναπολείς ξανά όλες αυτές τις επιχειρήσεις. Πολλές φορές, μέσα στη νύχτα, πήγαινα στο δωμάτιο επιχειρήσεων κι έσκυβα πάνω από αυτούς τους ανάγλυφους χάρτες». Oi Βέλγοι και οι Ολλανδοί δεν ήταν απροετοίμαστοι. Όπως σημείωνε κάποιος από το Επιτελείο του Γιόντλ: «Τ α στρατεύματά μας εφόρμησαν ενάντια σε έναν εχθρό που ήταν έτοιμος και περίμενε την επίθεσή μας να αρχίσει νωρίς στις 10 Μ άίου». Κατά τραγική ειρωνεία, ανατέθηκε στην Ά μπβερ του Κανάρη να ανακαλύψει πώς ο εχθρός είχε πληροφορηθεί τα σχέδια, και η Άμπβερ έσ τρεψ ε επιδέξια τις υποψίες σε έναν ανώ­ τερο υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών. Τρομερή αγωνία βασίλευε στο Επιτελείο του Χ ίτλερ. Ένας από τους αξιωματικούς του Γιόντλ που συνόδευε με ένα φορτηγό ραδιοασυρμάτου το πρώτο κύμα των αρμάτων μάχης που εισέβαλαν στην Ολλανδία, είχε διαταχθεί να δίνει αναφορές κατευθείαν στον Χ ίτλερ σχετικά με την κα­ τάσταση των γεφυρών πάνω από τον Μεύση και το Κανάλι του Α λβέρ­ του. Oi Ολλανδοί, πράγματι, είχαν καταφέρει να ανατινάξουν και τις δυο γέφυρες κατά μήκος του Μεύση, βόρεια και νότια του Μάαστριχτ. To Ειδικό Τάγμα 100 της Άμπβερ, ο «Δ ούρειοςΊπ π ο ς», είχε υποστεί βαριές α πώ λειες. Αλλά οι βελγ ικ ές γ έφ υ ρες κατά μήκος του Καναλιού του Αλβέρτου -όπου καμιά εκατοστή άνδρες είχαν προσγειωθεί αθόρυβα με ανεμοπλάνα το ξημέρω μα- ήταν ανέπαφες, εκτός από μία στην Καν. Κατά τις 4.30' μ.μ. ο Χ ίτλερ έμαθε ότι η 4η Μεραρχία Panzer είχε ουσια­ στικά περάσει τον Μεύση. Στο Εμπέν Εμαέλ, είχε π έσ ει με ανεμοπλάνα μια ομάδα ατρόμητων ανδρών του γερμανικού μηχανικού, οπλισμένων με εκρηκτικά και είχε εξουδετερώ σει ολόκληρο το φρούριο: τα πληρώματα των υπόγειων πυροβόλων κλείστηκαν μέσα και οι πυροβολαρχίες τους αδρανοποιήθηκαν. Νωρίς το επόμενο πρωί, στις 11 Μάίου, μια πρόχειρη γέφυρα κατασκευάστηκε στον Μεύση, στο Μάαστριχτ, και μια ταξιαρχία Panzer τη διέσχισε. To Εμπέν Ε μαέλ παραδύθηκε το μεσημέρι, και μαζί του σφραγίστηκε η μοίρα του Βελγίου. Στα βόρεια, μαινόταν μια τετραήμερη μάχη, καθώς οι Ολλανδοί προ­ σπάθησαν να απωθήσουν τους αλεξιπτωτιστές και το αερομεταφερόμενο πεζικό που προσγειώθηκαν στο Ρότερνταμ και την Χάγη. Στις 14 Μαΐου, σμήνη βομβαρδιστικών είχαν ήδη αναλάβει δράση για να ανακουφίσουν από την πίεση τους αλεξιπτωτιστές στο Ρότερνταμ,234 όταν έφτασε η ε ί­ δηση ότι οι Ολλανδοί είχαν συνθηκολογήσει. Μόνο τα μισά βομβα ρδιστι­ κά μπόρεσαν να ανακληθούν - τα υπόλοιπα έριξαν εκατό σχεδόν τόνους βομβών στην πόλη. Εννιακόσιοι άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα στην κόλα­ ση που ακολούθησε. Την άλλη ημέρα, η Ολλανδία παραδόθηκε επισήμως. Ήταν τώρα καιρός να καταφέρει ο Χ ίτλερ το αριστοτεχνικό του χτύ­

O ΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

395

πημα. H κυρίως επίθεση θα άρχιζε πολύ νοτιότερα, στο Σεντάν, όπου τα θωρακισμένα του στρατηγού von Kleist είχαν μόλις διασχίσει τον Μεύση. Στις 14 Μάί'ου, ο Χ ίτλερ διέταξε όλα τα διαθέσιμα Panzer και τις μηχα­ νοκίνητες μεραρχίες να συγκεντρωθούν για μια γρήγορη έφοδο από αυτό το προγεφύρωμα προς τα δυτικά κι ύστερα, να στραφούν βορειοδυτικά προς την Μάγχη. H πορεία των μέχρι τώρα επιχειρήσεων δείχνει ότι ο εχθρός δεν έχει αντιληφθεί τη βασική ιδέα της δικής μας επιχείρησης, που είναι η τελική διείσδυση της A ' Ομάδας Στρατιών [του Rundstedt]. Ακόμη μετακινούν ισχυρές δυνά­ μεις σε μια εκτεταμένη γραμμή από την Αμβέρσα στο Ναμύρ, και έχουν π α ­ ραμελήσει φανερά τον τομέα που αντιμετωπίζει η A ' Ομάδα Στρατιών.

Από τη στιγμή εκείνη και μετά, μόνο ένας αποφασιστικός ηγέτης με τη στήριξη ισχυρής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, θα μπορούσε να σώσει την Γαλλία. O στρατηγός Gerd von Rundstedt λέγετα ι ότι είχε π α ­ ρατηρήσει πως θα το έβρισκε πολύ πιο ενδιαφέρον αν ηγείτο κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης εκστρατείας στη θέση του Αρχηγού του Γα λλι­ κού Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Maurice Gamelin. Και πάλι, όπως στην νορβηγική εκστρατεία, τα νεύρα του Χ ίτλ ερ έσπασαν για λίγο. Όταν ο Μπράουχιτς του έκανε τα τακτικά δύο τηλεφωνήματά του, κάθε μέρα, ο Χ ίτλερ τον βομβάρδιζε με λεπτομερείς κι ασήμαντες οδηγίες τις οποίες οι σχολαστικές προετοιμασίες του Στρατού είχαν π ρο βλέψ ει εδώ και καιρό. Καθώς τα άρματα μάχης του Kleist opμούσαν προς τις ακτές της Μάγχης στις 17 Μάίου, ο Χ ίτλερ παρενέβη με τη διαταγή να σταματήσουν για να επιτρέψουν στις πιο αργοκίνητες μ ε ­ ραρχίες πεζικού να τους προφτάσουν. H υπηρεσία πληροφοριών του Χάλντερ, υπολόγιζε σταθερά ότι οι μισές αγγλο-γαλλικές δυνάμεις β ρ ί­ σκονταν βόρεια, περιμένοντας να αποκοπούν. H ευφορία της νίκης σά­ ρωνε το Βερολίνο. O Γκαίμπελς έγραφε κατ’ ιδίαν στις 19 του μηνός: «Α π ό το 1938 έχουμε κατακτήσει επτά ευρωπαϊκές χώ ρες». 0 Χ ίτλερ, ωστόσο, φοβόταν μήπως είχε υπερβά λει τον εαυτό του. Έ σπευσε έτσι στο στρατηγείο του Rundstedt και, όλο νευρικότητα, μελέτησε τους χάρ­ τες επιχειρήσεων, ενώ επιστρέφοντας στο δικό του στρατηγείο, έσπειρε την τελείω ς ανώφελη φοβία σχετικά με έναν δήθεν κίνδυνο από τα νότια. Όταν ο Χάλντερ κι ο Μπράουχιτς τον είδαν την άλλη μέρα, ήταν έξαλλος και φώναζε ότι ο Στρατός διακινδύνευε μια ήττα χωρίς λόγο. Μόνον στις 20 Μαρτίου, η κρίση αυτή πέρασε. O Στρατός ανήγγειλε ότι τουλάχιστον είκοσι εχθρικές μεραρχίες είχαν πα γιδευτεί βορείως του Σομ. To βράδυ, όταν ο Μπράουχιτς τηλεφώνησε στον Χ ίτλερ τα νέα ότι τα άρματα μάχης είχαν φτάσει στις ακτές της Μάγχης, αυτός ξέσπασε σε όλο έκσταση επαίνους προς τον Στρατό και τους διοικητές του. H

396

DAVID IRVING

υγεία του αντανακλούσε την ευφορία των νικών. O προσωπικός του γ ια ­ τρός Morell, έγραφε στις 26 Μάίου: «Ρώτησα τον Φύρερ πριν από λίγες ημέρες, αν είχε καθόλου ενοχλήσεις. Ε ίπ ε ότι ένιωθε θαυμάσια, εκτός από ένα πράγμα: είχε πολύ μεγάλη όρεξη για φαγητό. Και πραγματικά έδειχνε υπέροχα». Σύμφωνα με τον Γιόντλ, ο Φύρερ μιλούσε για μια συνθήκη ειρήνης που θα υπέγραφε τώρα με την Γαλλία - θα ζητούσε την επιστροφή όλων των περιοχών και των περιουσιών που οι Γάλλοι λήστε­ ψαν από τον γερμανικό λαό τα τελευταία τετρακόσια χρόνια, και θα εκ ­ δικούνταν τους Γάλλους για τους ατιμωτικούς όρους που επέβαλαν στην Γερμανία το 1918, με το να διεξα γά γει τις πρώτες διαπραγματεύσεις ε ι­ ρήνης στο ίδιο μέρος - στο δάσος της Κομπιένης. 0 Χ ίτλερ, όλο ενθου­ σιασμό, πρόβλεπε ότι η νίκη θα διόρθωνε τα λάθη που είχαν γ ίν ει με την Ειρήνη της Βεστφαλίας, το 1648, η οποία έβαλε τέλος στον τριακονταετή Πόλεμο και καθιέρωσε την Γαλλία ως κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη. Αυτήν ακριβώς την ψύχωση νίκης, που πρόωρα επικράτησε στο στρα­ τιωτικό του Επιτελείο, θα την φανέρωνε το φιάσκο στην Δουνκέρκη. ΓΙΑ ENA ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ο Χ ίτλερ έσ τρεψ ε την προσοχή του σε μακρόχρο­ νους προγραμματισμούς. Δεν θα ήταν έξυπνο να πολεμήσει την Β ρετανι­ κή Αυτοκρατορία, όχι επειδή φοβόταν τα αποτελέσματα, αλλά επειδή συμπαθούσε τους Άγγλους. Παρ’ όλο που ανοικτά κατηγορούσε τον Τσώρτσιλ και τους Υπουργούς του ως εγκληματίες πολέμου, συχνά μ ι­ λούσε στον περίγυρό του και στον δρ. Γκαίμπελς, που σίγουρα δεν ήταν καθόλου αγγλόφιλος, για τη συμπάθειά του προς την Βρετανία. O Γ κ α ί­ μπελς κατέγραφε στις 21 Απριλίου: «Πρόθεση του Φύρερ είναι να δώσει ένα χτύπημα νοκ άουτ. Αλλά έστω κι έτσι, θα ήταν πρόθυμος σήμερα για μια συνθήκη ειρήνης, με τον όρο ότι η Βρετανία θα μείνει μακριά από την Ευρώπη κι ότι θα μας δώσει πίσω τις αποικίες μας... Δεν θέλει διόλου να σ υντρίψει την Βρετανία ή να γ κ ρ εμ ίσ ει την Αυτοκρατορία τη ς». «Α υτο ί [οι Βρετανοί] θα μπορούσαν να έχουν μια ειρήνη με τους πιο ευνοϊκούς όρους», έλεγε αναστενάζοντας ο Χ ίτλερ στον Γκαίμπελς λίγες ημέρες αργότερα. «Α ντί γ ι’ αυτό, διεξάγουν έναν πόλεμο και γ κ ρ ε­ μίζουν την Αυτοκρατορία τους ως τον πυρήνα τη ς ». Και πρόσθετε, μ ε ρ ι­ κές ημέρες μετά, στις 7 Μάίου: « Ε μ ε ίς ούτε είμαστε ικανοί, ούτε θέλου­ με να πάρουμε την Αυτοκρατορία τους. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μαζί τους μπορείς να μιλήσεις λογικά, μόνο αφού τους σπάσεις τα δό­ ντια ».

H δεύτερη φάση της εκστρατείας τον έφερε λοιπόν αντιμέτωπο με κά­ τ ι σαν δίλημμα. Σ τις 20 Μάίου, είχε ήδη συσκεφθεί σχετικά με τους Μπράουχιτς και Χάλντερ. H αρχική του βιασύνη για να συμπράξουν ιτα­ λικές μεραρχίες σε μια επίθεση στο μέτωπο του Άνω Ρήνου, είχε τώρα σβήσει. Έ γρα ψ ε στον Μουσολίνι ανακοινώνοντάς του τις πρόσφατες νίκες

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

397

του, αλλά η απάντηση του Ντούτσε ήταν ένα απογοητευτικό αμάλγαμα ευγενικών συγχαρητηρίων και συγκρατημένων υποσχέσεων για κατοπινή πολεμική συνεργασία. Πραγματικά, μια διαφοροποίηση αντικειμενικών σκοπών άρχιζε τώρα να εμφανίζεται: για την Ιταλία, κύριος εχθρός ήταν τώρα η Βρετανία, ενώ ο Χ ίτλερ ήλπιζε ότι θα μπορούσε να υποχρεώσει τους Βρετανούς να διαπραγματευτούν μαζί του. Όταν ο Γιόντλ πρότεινε, λ ίγ ες η μ έ ρ ες α ργότερα , να π ρ ο ετ ο ιμ α σ τ εί μια ά μεση εισ βολή στην Αγγλία, ο Φύρερ κατηγορηματικά απέρριψε την ιδέα χωρίς να δώσει εξη­ γήσεις. Πρέπει, εδώ, να συμπεράνουμε ότι πίστευε πως ο αποκλεισμός με τα υποβρύχια κι οι βομβαρδισμοί θα ανάγκαζαν τους Βρετανούς να υποταχθούν, επειδή -όπως σημείωσε μετά την ήττα της Γαλλίας- θα συ­ γκέντρω νε όλες τις προσπάθειές του στη ναυπήγηση υποβρυχίων και στην κατασκευή βομβαρδιστικών Junker 88. H ΠΑΝΤΑΧΟΥ παρούσα ρωσική απειλή για .την Γερμανία βρισκόταν ακό­ μη μακριά. 0 αργός ρυθμός με τον οποίο προχωρούσε η κατασκευή α ε ­ ροδρομίων στις κατεχόμενες από τους Ρώσους, μεθοριακές περιοχές, έδειχνε ξεκάθαρα ότι η Γερμανία μπορούσε να αναπνέει ήσυχη, ενώ στο διάστημα αυτό το Κρεμλίνο συνέχιζε να καθησυχάζει τον Χ ίτλερ. O Μο­ λότοφ είχε εκφράσει την ειλικρινή ανακούφιση της Ρωσίας, επειδή η Γ ε ρ ­ μανία είχε κατορθώσει να εισβάλει στην Νορβηγία πριν από τους Σ υ μ ­ μάχους, κι είχε δεχτεί τις πληροφορίες για την Επιχείρηση ΚΙΤΡΙΝΗ με την ίδια συμπάθεια. Αλλά ο «μήνας του μ έλιτος» δεν θα διαρκούσε περισσό­ τερο από όσο θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Ρωσίας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς την αινιγματική παρατήρηση του Χ ίτ ­ λερ προς τον Χάλντερ στις 24 Απριλίου 1940; « T o συμφέρον μας είναι να φροντίσουμε ώστε οι [Ρουμανικές] πετρελαιοπηγές να μας ανεφοδιάζουν μέχρι την επόμενη άνοιξη τουλάχιστον. Μετά από αυτό, θα είμαστε πιο ελεύθεροι». H Ρουμανία εξήγαγε τότε πάνω από 130.000 τόνους π ε ­ τρέλαιο τον μήνα στην Γερμανία - τίποτα, λοιπόν, δεν έπ ρεπ ε να θέσει σε κίνδυνο αυτές τις πετρελαιοπηγές. Ένα βαλκανικό τέλμα ήταν ο εφιάλτης του Χ ίτλερ! Στα τέλη Μάίου ο κίνδυνος εντάθηκε, καθώς πολλαπλασιάζονταν οι φήμες σχετικά με τα σχέδια των Ιταλών να επιτεθούν στην Γιουγκοσλαβία. Κάτι τέτοιο θα άφηνε ελεύθερη την Ουγγαρία να επ ιτεθ εί στην Ρουμανία, ενώ η Ρωσία θα χρησιμοποιούσε το γεγονός σαν δικαιολογία για να εισβάλει κι αυτή στη χώρα. Στις 20 Μάί'ου, ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Μό­ σχα ανέφερε στο Βερολίνο αξιόπιστες λεπτομέρειες για συγκεντρο3σεις σοβιετικών στρατευμάτων στα ρουμανικά σύνορα. O Μολότοφ το αρνή­ θηκε, αλλά τα γεγονότα μιλούσαν από μόνα τους. O Μπράουχιτς, στις 22 του μηνός, πίεζε τον Χ ίτλερ να κάνει κάτι για να ανακόψει τις ρωσικές φιλοδοξίες. O Χ ίτλερ απάντησε ότι «ή λ π ιζ ε» να περιορίσει τη ρωσική

398

DAVID IRVING

επέκταση στην Βεσαραβία. O Weizsacker έκανε μια παράξενη εγγραφή στο προσωπικό του ημερολόγιο, στις 23 Μάίου: «Α ν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει μια συντριπτική νίκη στη Δύση, η προφανής επόμενη κίνηση θα είναι να επ ιβληθεί μια νέα τάξη πραγμάτων και στην Ανατολή, γεγονός που θα μας δώσει έναν χώρο αναπνοής και παραποτάμια σύνορα - μια τάξη που θα διαρκέσει. Ε ίτε η Βρετανία υποταχθεί αμέσως, είτε χ ρεια ­ στεί να βομβαρδιστούν τα νευραλγικά της κέντρα, το γεγονός είναι ότι πιθανόν θα π ρέπ ει να γίνει μια ακόμη τακτοποίηση λογαριασμών στην Ανατολή...» ΤΙΠΟΤΑ δεν έδειχνε ακόμη ότι ήταν πιθανό το Λονδίνο να είχε ήδη απο­

φασίσει να εκκενώσει την Βόρεια Γαλλία. Αντίθετα, ο Χ ίτλερ είχε π ε ι­ στεί ότι οι Βρετανοί θα πολεμούσαν μέχρι τον τελευταίο γύρο. Στις 21 Μάί'ου σημειώθηκε μια μικρή κρίση, όταν βρετανικά και γαλλικά άρματα μάχης εξαπέλυσαν μιαν αιφνιδιαστική επίθεση στην εσωτερική πλευρά της γερμανικής 4ης Στρατιάς, στο Αρράς.235 Τόσο ο Χ ίτλερ, όσο κι ο Rundstedt θεώρησαν το γεγονός σαν μια προειδοποίηση ότι οι προωθημέ­ νες θωρακισμένες προφυλακές της A ' Ομάδας Στρατιών είχαν προχωρή­ σει πολύ γρήγορα, κι ο Rundstedt διέτα ξε την 4η Στρατιά και την Ομάδα Panzer του Kleist να καθυστερήσουν την προέλασή τους προς τα λιμάνια της Μάγχης, μέχρι να ξεδιαλύνει η κρίση. Oi Μπράουχιτς και Χάλντερ αντέδρασαν για την υπερβολικά συγκρατημένη διοίκηση του Rundstedt ως προς τις επιχειρήσεις της A ' Ομάδας Στρατιών, που εκινείτο προς τα λιμάνια της Μάγχης από τα νοτιοδυτικά και, χωρίς να πληροφορήσουν τον Χ ίτλ ερ , διέταξαν την 4η Στρατιά να συνταχθεί με την B" Ομάδα Στρατιών, του στρατηγού von Beck η οποία προήλαυνε προς τα λιμάνια της Μάγχης από τα ανατολικά. O Beck θα διηύθυνε την τελευταία φάση της περικύκλωσης. O Χ ίτλερ το έμαθε όταν επισκέφθηκε το στρατηγείο του Rundstedt στη Σάρλβιλ, το επόμενο πρωί, 24 Μαΐου.236 H 4η Στρατιά διατάχθηκε να σταθμεύσει για την ώρα εκ εί όπου β ρ ι­ σκόταν. Στρατηγικά αυτό ήταν απαράδεκτο, ισχυρίστηκε ο Χ ίτλερ, να υποχρεώσει κανείς τα άρματα μάχης να κολλήσουν στα βαλτώδη χωρά­ φια της Φλάνδρας, όπου θα τα έστελνε το Γενικό Ε πιτελείο Στρατού. Την προηγούμενη ημέρα, ο διοικητής της 4ης Στρατιάς, στρατηγός von Kluge, είχε προσωπικά πείσει τον Rundstedt ότι θα ήταν καλύτερα να δώσουν στα Panzer του Kleist τον χρόνο να ανασυγκροτηθούν για μια πιο συντονισμένη έφοδο στις 25 του μηνός. H πρόταση του Rundstedt, όπως αναφέρθηκε στον Χ ίτλερ στις 24 Μαΐου, προχωρούσε ένα βήμα π ε ­ ρισσότερο: τα Panzer του θα έπ ρεπ ε να παραμείνουν εκ εί όπου βρίσκο­ νταν, για να υποδεχτούν όπως άρμοζε τις εχθρικές δυνάμεις που εξω ­ θούνταν προς τα δυτικά από την B" Ομάδα Στρατιών του Beck. Ki αυτή η ανάπαυλα θα έδινε στα άρματα μάχης μια πολύτιμη ανάσα.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

399

Υπήρξε κι ένα πολιτικό στοιχείο σε αυτήν την αμφιλεγόμενη απόφα­ ση. O Χ ίτλερ επιθυμούσε να απαλλάξει τον σχετικά φιλικό φλαμανδικό πληθυσμό του Βελγίου από την καταστροφή της περιουσίας του, που θα επ έφ ερε αυτή η τελική πράξη της Επιχείρησης ΚΙΤΡΙΝΗ. Όπως και να είχε το πράγμα, ο Χ ίτλερ δεν δίστασε να επικυρώσει την απόφαση του Rundstedt να βάλει φρένο στα άρματα μάχης. Στις 23 του μηνός, από το Στρατηγείο του Φύρερ τηλεφώνησαν τη «δια τα γή Α λτ»: τα άρματα μάχης έπ ρεπ ε να κρατήσουν τις θέσεις τους δυτικά της γ ρα μ ­ μής του καναλιού της Μάγχης. Με την ενέργεια αυτή δεν μπορούσε κα­ νένας να π ε ι ότι φερόταν ήπια στους Βρετανούς, αφού την ίδια ημέρα, με μια νέα διαταγή που έδινε κατευθυντήριες γραμμές για την π ερ α ιτέ­ ρω εκστρατεία κατά της Βρετανίας, ο Χ ίτλερ απλά υποδείκνυε πα ρενθε­ τικά ότι η τωρινή αποστολή της Λουφτβάφε στο βορρά θα συνίστατο στη συντριβή κάθε αντίστασης του «περικυκλω μένου εχθρού» και στην παρεμπόδιση των βρετανικών δυνάμεων να διαφύγουν διασχίζοντας το Κ α ­ νάλι. Έ τσι, τα άρματα μάχης παρέμεναν «ριζωμένα επιτόπου», όπως π ι­ κρόχολα σχολίαζε ο Χάλντερ στο ημερολόγιό του. O Χ ίτλερ αρνιόταν να βά λει σε κίνηση τα άρματα. Ένας άλλος παράγοντας είχε προκύψει. To βράδυ της 26 του μηνός εξήγησε στους υπασπιστές του ότι ήθελε ιδ ια ι­ τέρως να λά βει μέρος σε αυτήν την κρίσιμη δράση στην Δουνκέρκη η εκλεκτή ταξιαρχία των SS, υπό τη διοίκηση του Sepp Dietrich. Πρόθεσή του ήταν να δ είξ ει στον κόσμο ότι διέθετε στρατεύματα ισάξια με τα καλύτερα που ακόμη κι ένα φυλετικά προοδευμένο έθνος, όπως η Β ρ ε ­ τανία, μπορούσε να παρατάξει εναντίον του. Στις 26 Μαΐου, η «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χ ίτ λ ερ », η μονάδα του Dietrich, είχε καταλάβει θέσεις. Εκείνο το πρωί, επίσης, το Ε πιτελείο του Rundstedt άλλαζε τη στάση του, καθώς οι υποκλοπές σημάτων των αντι­ πάλων έδειχναν ότι οι εκτιμήσεις τους για τις προθέσεις του εχθρού ήταν λανθασμένες. Oi Βρετανοί έδειχναν να αποσύρονται. O κλάδος των Υπη­ ρεσιών Πληροφοριών, του Χάλντερ είχε αναφέρει με βεβαιότητα από την 21η Μαΐου ότι ο ασυνήθιστος αριθμός οπλιταγωγών του στρατού που ε ί­ χαν συγκεντρωθεί στην Δουνκέρκη και στην Βουλώνη, θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα βρετανικά στρατεύματα ετοιμάζονταν για εκκένωση, ενώ ο μόνιμος ραδιοσύνδεσμος μεταξύ του Υπουργείου Στρατιωτικών από το Λονδίνο και του B E F στην Γαλλία, που πρωτοακούστηκε την επόμενη ημέρα, άφηνε να εννοηθεί ότι ο έλεγχος των επιχειρήσεων είχε αφαιρεθεί από τους Γάλλους. Στις 10.30' μ.μ. της 26 Μαΐου, ο Χ ίτλερ είπ ε στον Μπράουχιτς ότι τα άρματα μάχης έπ ρεπ ε να ξαναρχίσουν να κινούνται προς τα ανατολικά αμέσως. Έ π ρεπ ε να βρεθούν στο βεληνεκές του π υ ­ ροβολικού από την Δουνκέρκη, ενώ το βαρύ πυροβολικό του Στρατού και η Λουφτβάφε θα έκαναν τα υπόλοιπα.

400

DAVID IRVING

H Λουφτβάφε από τον αέρα, μπορούσε να δει ότι οι Βρετανοί ε π ιβ ί­ βαζαν τα στρατεύματά τους εγκαταλείποντας όλα τους τα εφόδια καθώς έφευγαν. Oi ακτές ήταν γεμά τες από Άγγλους που περίμεναν, οι δρόμοι ήταν μπλοκαρισμένοι με φάλαγγες φορτηγών μήκους δεκαπέντε μιλίων. O Γκαίρινγκ καυχιόταν για τη σφαγή που είχαν προκαλέσει τα βομβα ρ­ διστικά του στο λιμάνι της Δουνκέρκης. «Μόνο κάποια ψαροκάικα μπό­ ρεσαν να ξεφύγουν. Ας ελπίσουμε ότι οι «Τ ό μ μ η δ ες » ξέρουν κο λύμ π ι!» H πραγματικότητα, ωστόσο, ήταν διαφορετική: τα βομβαρδιστικά της Λουφτβάφε, που γενικά επιχειρούσαν από αεροδρόμια στην Γερμανία, ήταν αναποτελεσματικά ενάντια στα μικρά πλοία, ή έριχναν τις βόμβες τους χωρίς να προκαλούν ζημιές στους αμμολόφους. Πιο δυσοίωνο ακόμη ήταν το γεγονός ότι τα γερμανικά βομβαρδιστικά αποδείχτηκαν ανίσχυ­ ρα να αντιμετωπίσουν τα μικρής εμβέλειας βρετανικά μαχητικά. Oi Γ ε ρ ­ μανοί ανακάλυψαν ότι για πρώτη φορά ο εχθρός είχε τοπική αεροπορική υπεροχή, και στο κακό αυτό ήρθε να προστεθεί το γεγονός ότι, περί τα τέλη Μαΐου, το 8o Σώμα Αεροπορίας της Λουφτβάφε έμεινε καθηλωμένο στο έδαφος επ ί τρεις ημέρες λόγω ομίχλης. ΕΝΩ συνέβαιναν αυτά τα κορυφαία γεγονότα στην Δύση, στις νέες ανα­ τολικές περιοχές της Γερμανίας είχε αρχίσει ένα ανελέητο πρόγραμμα υποταγής και ειρηνοποίησης. Την Κυριακή 25 Μαΐου, ο Reichsfuhrer των SS περιέγραφ ε στον Χ ίτ ­ λερ και στον επικεφαλής της Καγκελαρίας του, Hans Lammers, τις προ­ τάσεις γ ια την αντιμετώ πιση των διάφορων φυλετικών προβλημάτων στην Πολωνία. O Χ ίμ λερ παρέδωσε στον Χ ίτλερ ένα εξασέλιδο σχέδιο237 για τον διαχωρισμό του πληθυσμού αυτών των νέων περιοχών από ενήλι­ κους και παιδιά με καθαρό αίμα, που θα μπορούσαν να αφομοιωθούν στην Γερμανία. Πρότεινε να δώσουν σε όλα τα άλλα παιδιά μόνο μια στοιχειώδη μόρφωση: «Απλώς, να μετρούν μέχρι το 500, να μάθουν να γράφουν το όνομά τους και να διδαχθούν, ως θεία εντολή, την υπακοή στους Γερμανούς, και να γίνουν τίμιοι, εργατικοί και με καλή σ υμπ ερι­ φορά άνθρωποι». Τα φυλετικώς αποδεκτά παιδιά θα μεταφέρονταν στο Ράιχ για να αποκτήσουν σωστή αγωγή. Όπως τόνιζε ο Χ ίμ λερ: «Όσο σκληρή και τραγική μπορεί να είναι για την κάθε ατομική περίπτωση, η μέθοδος αυτή εξακολουθεί να είναι η ηπιότερη και η καλύτερη, αν θ έ­ λουμε να απορρίψουμε ως αντιγερμανική, απίθανη κι ασυμβίβαστη με τις πεποιθήσεις μας, την μπολσεβίκικη μέθοδο φυσικής εξόντωσης μιας φυλής». Μετά από μερικά χρόνια τέτοιας φυλετικής μεταλλαγής, έλεγε, θα παραμείνει στην Ανατολή μόνον ένα κατώτερου βαθμού μείγμα από φυλές. « 0 πληθυσμός αυτός θα είναι διαθέσιμος για την Γερμανία, σαν εργατικό δυναμικό χωρίς ηγεσία... Ki αυτοί οι άνθρωποι θα τρώνε και θα ζουν καλύτερα από όσο κάτω από την πολωνική κυριαρχία. Και, κα-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

401

θώς θα στερούνται κουλτούρας, θα είναι απολύτως κατάλληλοι για εργα ­ σία κάτω από την αυστηρή, σωστή και δίκαιη ηγεσία του γερμανικού έθνους, γ ια την εκπλήρωση της προαιώνιας π ο λιτισ τικής αποστολής το υ ». Όσο για τους Εβραίους, το σχέδιο του Χ ίμ λερ κατέληγε: «Ελπίζω να ολοκληρωθεί η πλήρης εξαφάνισή τους [από την Ευρώπη] μέσω μιας μαζικής μετανάστευσης όλων τους προς την Αφρική, ή σε κάποια άλλη παρόμοια αποικία». Κατόπιν, ο Χ ίμ λερ έγραφε με τον φρικτό γραφικό του χαρακτήρα στο σημειωματάριό του: «Μνημόνιο για την Πολωνία. O Φύρερ το ενέκρινε θερμά ». O Χ ίμ λερ ένα μήνα αργότερα, βρήκε την ευκαιρία στη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο μαζί με τον Χ ίτλερ, να του δ είξ ει ένα σχέδιο οκτώ σ ε­ λίδων για την εγκατάσταση στις ανατολικές επαρχίες πολυάριθμου γ ε ρ ­ μανικού πληθυσμού. O Χ ίμ λερ πρότεινε να δοθούν κίνητρα σε νεαρούς ανύπανδρους Γερμανούς στρατιώτες, ώστε να εγκατασταθούν και να καλλιεργήσουν τη γη στις ανατολικές επαρχίες επ ί οκτώ χρόνια, πριν παντρευτούν και τους παραχωρηθούν αγροκτήματα. Oi ξένοι εργάτες θα παρέμεναν υπύ καθεστώς δουλοπαροικίας. Oi απόπειρες σύναψης σ ε­ ξουαλικών σχέσεων με τους Γερμανούς κυρίους τους θα τιμωρούνταν με θάνατο. Στη συνέχεια, σημείωνε πάνω στο έγγραφο: « 0 Φύρερ είπ ε ότι κάθε σημείο των προτάσεών μου είναι σωστό». KA TA τις 2 Ιουνίου 1940, η εκκένωση των βρετανικών δυνάμεων από την

Δουνκέρκη είχε τελειώ σ ει. H Τπηρεσία Πληροφοριών του Γερμανικού Στρατού υπολόγιζε ότι οι μισές εχθρικές δυνάμεις είχαν σαρωθεί από τα πεδία των μαχών. 0 Μπράουχιτς ενημέρωσε τηλεφωνικά τον Χ ίτλερ το ίδιο βράδυ. 0 Γερμανικός Στρατός με τις 136 μεραρχίες του ήταν κυριο­ λεκτικά ανέπαφος. Θα ξεκινούσε για την τελική ήττα της Γαλλίας με υπεροχή δύο προς ένα. 0 σχεδιασμός του Χ ίτλερ γ ι’ αυτήν την επιχείρη­ ση διαπνεόταν σε μεγάλο βαθμό από βραχυπρόθεσμους πολιτικούς π α ­ ράγοντες: το Βερντέν έπ ρεπ ε να καταληφθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα. Εξω τερικές επαφές έπ ρεπ ε να γίνουν με την Ισπανία. To ίδιο το Παρίσι θα παρακάμπτονταν προς τα ανατολικά και τα δυτικά, για τί ο Χ ίτλερ δεν φοβόταν τίποτα περισσότερο από μια κομμουνιστική εξέγερση όπως αυτή του 1871 στην πρωτεύουσα, που πιθανόν θα ανάγκαζε τις δυνάμεις του σε ένοπλη σύγκρουση με τους Γάλλους κομμουνιστές που είχαν σο­ βιετική υποστήριξη. H γραμμή Maginot θα καταλαμβανόταν εκ των όπ ι­ σθεν. Αυτή η δεύτερη φάση θα άρχιζε στις 5 π.μ. της 5 Ιουνίου. Στο μεταξύ ο Χ ίτλερ, συνοδευόμενος από κομματικούς αξιωματούχους και δικούς του σωματοφύλακες, περιόδευε τα πεδία μαχών στην Βόρεια Γαλλία και στην Φλάνδρα. O Morell, που τον συνόδευε, ανέφερε: «Ήμασταν στο δρόμο επ ί δυο ημέρες. Βρυξέλλες, πεδία μαχών στην Φλάνδρα (Υπρ, Λορέτο, Γέφυρα Βιμύ, Μπενσάιμ, Κουρταί, και Λίλλη).

26

402

DAVID IRVING

Καθώς αυτές οι περιοχές ήταν περίπου οι πιο πυκνοκατοικημένες της γης, μπορεί κανείς να φανταστεί την ερήμωση. Ένα μεγάλο τετράγωνο στην Αίλλη ήταν γεμάτο από πετσοκομμένους κορμούς δέντρων κι αυτο­ κίνητα, σπαρμένο με πτώματα αλόγων, πυρπολημένα άρματα μάχης και κτίρια. Κατά μήκος των δρόμων που ακολουθούσαν τα βρετανικά και τα γαλλικά στρατεύματα υποχωρώντας, έβλεπες άτακτα σκορπισμένους σω­ ρούς ρούχων, εγκαταλειμμένα πυροβόλα και τσακισμένα άρματα μάχης, μ ε λιποτάκτες να επιστρέφουν κατά κύματα στα σπίτια τους κι από τις δυο πλευρές του δρόμου, κυρίως πάνω σε ποδήλατα φορτωμένα με ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν». Σ τις Βρυξέλλες, όπου ο Beck είχε συγκεντρώ σει τους κορυφαίους στρατηγούς του, ο Χ ίτλερ εξήγησε: «Κ ύριοι, θα απορείτε για τί σταμάτη­ σα τις θωρακισμένες μεραρχίες έξω από την Δουνκέρκη. To γεγονός ήταν ότι δεν ήθελα να σπαταλήσω τη στρατιω τική μας προσπάθεια. Αγωνιούσα εξάλλου μήπως ο εχθρός εξαπολύσει μια επίθεση από το Σομ και σαρώσει τις αδύναμες δυνάμεις Panzer της 4ης στρατιάς, φτάνοντας ίσως και μέχρι την Δουνκέρκη. Μια τέτοια στρατιωτική αποτυχία», όπως τη χαρακτήρισε, «θ α μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην εξωτερική π ο λιτικ ή ...» Στην Σάρλβιλ, την επομένη, 2 Ιουνίου, μίλησε προς τον Rundstedt και τους στρατηγούς του. Τους περιέγρα ψ ε τη νέα επιχείρηση και τους πλη­ ροφόρησε ότι η Ιταλία θα βρισκόταν σύντομα στο πλευρό τους. Μίλησε και για τις επανορθώσεις που σκόπευε να αποσπάσει από την Γαλλία. Για άλλη μια φορά, επαίνεσε την Βρετανία και ό,τι είχε πράξει για τη Λευκή φυλή. Δεν του ήταν αδιάφορο, είπε, ποια δύναμη θα κυβερνούσε την Ινδία.238 Ένας από τους στρατηγούς έγραφε στο ημερολόγιό του: «Τ όνισ ε ότι χωρίς ένα Ναυτικό ισότιμο με της Βρετανίας δεν θα μπορού­ σαμε να κρατήσουμε για πολύ τις αποικίες της. Έτσι, μπορούμε ήρεμα να βρούμε μια βάση για μια συμφωνία ειρήνης με την Βρετανία. H Γαλ­ λία, από την άλλη μεριά, π ρέπ ει να τσακιστεί, π ρέπ ει να πληρώσει τα σπασμένα». Καθώς έφ ευγε από την έπαυλη, πλήθη στρατιωτών που ζη­ τωκραύγαζαν πολιόρκησαν το αυτοκίνητό του. O Χ ίτλερ, σαν μέγας πο­ λέμαρχος, αποδεχόταν ευχάριστα τις ζητωκραυγές τους. Και ο ίδιος είχε τη γνώμη ότι ο πόλεμος είχε ήδη τελειώ σει νικηφόρα. Ε ίπ ε κάτι τέτοιο και στον ναύαρχο Κανάρη στις 3 Ιουνίου, ύταν ο αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών ήρθε να του αναφέρει πόσοι πράκτορες της Ά μπβερ είχαν σκοτωθεί μέχρι τότε κατά την εκστρατεία, και το επανέλαβε στον ναύ­ αρχο Ραίντερ την άλλη μέρα. H πολιτική κατοχής του Χ ίτλερ για την Ολλανδία και το Βέλγιο ήταν να εγκαθιδρύσει αυτές τις γερμανικές πολιτείες ως παραμεθόριες εξα ρ­ τημένες χώρες γύρω από έναν ισχυρό γερμανικό πυρήνα. Από τον Νοέμ­ βριο κιόλας, είχε συντάξει ένα διάταγμα για τη διοίκηση αυτών των χω­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

403

ρών, όταν θα τις κατακτούσε με την Επιχείρηση KiTPiNH. Από μια πα ­ ραλλαγή του εγγράφου αυτού, που υπέγραψε στις 9 Μάίου, είχε απαλείψ ε ι τη φράση: «Δ εν θα υπάρξει εκμετάλλευση αυτών των περιοχών με βάση το εγωιστικό γερμανικό συμφέρον». Στην Ολλανδία, όπως και στην Νορβηγία, διόρισε έναν Επίτροπο του Ράιχ, για να καλύψει το κενό που άφησε η μοναρχία, όταν διέφυγε. Διάλεξε έναν Αυστριακό, τον Arthur Seyss-Inquart, φανερά μετά από σύσταση του Χ ίμλερ. Καθώς το Βέλγιο είχε πολεμήσει έντιμα και είχε συνθηκολογήσει άνευ όρων, ο Χ ίτλερ ήταν διατεθειμένος να δ είξ ει επ ιείκεια . Συμφώνησε με τη μεγαλόψυχη πρόταση του Γκαίρινγκ να φερθούν στον βασιλιά Λεοπόλδο ιπποτικά. Ένας ανώτερος διπλωμάτης, ο Otto Meissner, εστάλη να π ει στον βασιλιά ότι αν το Βέλγιο φερόταν τώρα λογικά, το βασίλειό του θα επιβίωνε - διαφορετικά, ο Χ ίτλερ θα δημιουργούσε μια νέα « g a u -Φλάνδρα ». Ένα τηλεγράφημα στους φακέλους του Γερμανικού Στρατού δ ε ί­ χνει ότι ο βασιλιάς Αεοπόλδος είχε γίνει έξαλλος239 με τις λεηλασίες και την εσκεμμένη καταστροφή της χώρας του από τα αποσυρόμενα βρ ετα ­ νικά και γαλλικά στρατεύματα, οπότε η πολιτική φρόνηση του Χ ίτλερ να διατάξει τα στρατεύματά του να αποφύγουν, όταν δεν χρειαζόταν, να επισκεφθούν τις πύλεις της Φλάνδρας, εφόσον αυτό δεν ήταν απαραίτη­ το, έφ ερε τα αποτελέσματά της. Ki εκεί πάλι ο Χ ίτλερ διόρισε ένα Γ ε ρ ­ μανό στρατιωτικό διοικητή: ο στρατηγός Alexander von Falkenhausen ήταν ένας φιλελεύθερος στρατιωτικός που διατήρησε φιλικές σχέσεις με τον βασιλιά. Κατά συνέπεια, ελάχιστη ήταν η αντίσταση των Βέλγων στην παρουσία των Ναζί. O Χ ίτλερ πήρε πίσω για την Γερμανία τις πρώ­ ην γερμανικές περιοχές του Έ υπεν, του Μαλμεντύ και του Μορεσνέ, οι οποίες είχαν προσαρτηθεί στο Βέλγιο το 1918. Διέταξε τον Μπράουχιτς να διαχωρίσει τους Βέλγους αιχμαλώτους πολέμου σε Φλαμανδούς και Βαλλόνους - οι πρώτοι, 200.000, με αξιόπιστη γερμανική προέλευση, θα απελευθερώνονταν αμέσως, ενώ οι άλλοι, 150.000, λιγότερο φιλικοί αιχ­ μάλωτοι, θα κρατούνταν, ως συνεχές ενέχυρο. ΓΙΑ TO ΔΕΥΤΕΡΟ μισό της γαλλικής εκστρατείας, το Επιτελείο του Χ ίτ ­ λερ βρήκε ένα νέο Στρατηγείο, κάπου στο νότιο Βέλγιο, στο έρημο χωριό Μπρυλύ-ντε-Πες, μέσα σε ένα ξέφωτο δάσους. Ολόκληρο το στρατηγείο, με την κωδική ονομασία «Λ ιβά δι Δάσους», ήταν έτοιμο, με αντιαεροπο­ ρικές πυροβολα ρχίες και π εριφ ρα γμ ένο με σ υρμ α το π λέγμ α τα , όταν έφτασε εκ εί ο Χ ίτλ ερ στις 6 Ιουνίου. Ωστόσο, ποτέ δεν ένιωσε τόσο ασφαλής εδώ, όσο στο Μυνστεράιφελ. Ίσως έφταιγαν τα σμήνη κουνουπιών, που υψώνονταν από τα πυκνά χαμόκλαδα και τον βασάνιζαν, ή ίσως η γενική ανυπομονησία να τελειώ σει ο πόλεμος. O Μπράουχιτς τον επισκεπτόταν συχνά. O Χ ίτλερ του φερόταν πιο φιλικά και φαίνεται πως ο στρατηγός είχε κερδίσει περισσότερο την εμπιστοσύνη του για τα μ ελ­

404

DAVID IRVING

λοντικά στρατηγικά του σχέδια. Για λίγο, ο Χ ίτλερ εγκα τέλειψ ε την ιδέα να απομακρύνει τον Μπράουχιτς - δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο στον Ανώτατο Διοικητή ενός νικηφόρου στρατού, όπως ο ίδιος ανέφερε σε έναν υπασπιστή του. Ένα μέλος του επιτελικού προσωπικού του έγραφε γ ι’ αυτές τις εβδο ­ μάδες αναμονής της γαλλικής συντριβής: «Κ ά θ ε βράδυ, ο Φύρερ έτρωγε κατ’ ιδίαν ή με δέκα ή δώδεκα άλλους... Θυμάμαι που συζητούσαμε για τον λόγο που εξω θεί τον κούκο να αφήνει τα αυγά του στις φωλιές άλ­ λων πουλιών». Μια από τις γραμματείς του σημείωνε στις 13 Ιουνίου: « Ε π ί μια εβδο­ μάδα τώρα είμαστε πάλι στο μέτωπο, σε ένα έρημο χωριό... Κάθε βράδυ έχουμε την ίδια παράσταση: ακριβώς στις δώδεκα και είκοσι, ένα εχθρικό αεροπλάνο έρχεται και κάνει κύκλους πάνω από το χωριό... Av τυχόν δεν έρθει, ο Αρχηγός» -εννοώντας τον Χ ίτλ ερ - «ρω τά ει: “ Πού είναι απόψε ο αεροπόρος της υπηρεσίας μ α ς;” Όπως και να ’ναι, κάθε νύχτα μας β ρ ί­ σκει στο πόδι μέχρι τις τρεισήμισι ή τέσσερις το πρωί, με τον Αρχηγό και τα άλλα μέλη του Επιτελείου του στο ύπαιθρο να παρακολουθούν τις νυ­ κτερινές αεροπορικές κινήσεις, μέχρι να εξαφανιστούν τα αναγνωριστικά αεροπλάνα με τον ερχομό της αυγής. To τοπίο αυτήν την ώρα του πρω ι­ νού μου θυμίζει έναν πίνακα του Caspar David Friedrich...» Στις 10 Ιουνίου 1940, η Ιταλία κήρυξε επισήμως τον πόλεμο στην Βρετανία και την Γαλλία. 0 Χ ίτλ ερ δεν έκανε καμιά προσπάθεια να κρύψ ει την περιφρόνησή του κι απαγόρευσε κάθε συζήτηση μεταξύ επ ι­ τελών του μ ε τις ιταλικές δυνάμεις. Ένα μέλος του Επιτελείου του Κ ά ι­ τελ σημείωνε: «H άποψη του Φύρερ είναι πως αφού η Ιταλία μας άφησε σε τέτοια δύσκολη θέση το περασμένο φθινόπωρο, δεν έχουμε καμιά υποχρέωση απέναντί της τώ ρα ». Στο Υπουργείο Εξωτερικών γίνονταν ειρωνικές συγκρίσεις του Μουσολίνι μ ε τους παραδοσιακούς κλόουν του τσίρκου, που μαζεύουν τα χαλιά αφού τελειώσουν οι ακροβάτες την πα ­ ράστασή τους και ζητούν από το κοινό να χειροκροτήσει αυτούς. Ή, έλ ε­ γαν ότι οι Ιταλοί ήρθαν να μαζέψουν τα στάχυα που ξέπεσαν από τον θερισμό.240 Ανάμεσα στα χαρτιά του Walther Hewel έχει διασωθεί το ανακοινω­ θέν της Γερμανικής Κυβέρνησης που ανήγγελλε την ατυχή κίνηση της Ιταλίας, με εύγλωττες διορθώσεις από το ίδιο το χέρι του Χ ίτλερ. Ε κ εί όπου το αρχικό κείμενο διακήρυσσε: «Γερμ α νο ί και Ιταλοί στρατιώτες θα βαδίσουν τώρα, πλάι-πλάι και δεν θα σταματήσουν μέχρι που η Β ρ ε ­ τανία κι η Γαλλία να τσακιστούν», ο Χ ίτλερ είχε οργισμένα σβήσει τη λ έ ­ ξη «Β ρ ετ α ν ία », και ανασύνταξε την τελική φράση ώστε να λέει: « . .. και θα πολεμήσουμε μ έχρι που αυτοί οι οποίοι βρίσκονται στην εξουσία στην Β ρετα νία και την Γαλλία να θελήσουν να σεβαστούν τα δικαιώ ματα ύπαρ­ ξης των δύο μας λαών».

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

405

KATA την τελευταία σύσκεψη του Ανώτατου Πολεμικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στην Γαλλία, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός, ικέτευσε τους Γάλλους να συγκρατήσουν τις γερμανικές δυνάμεις υπερασπιζόμενοι το Παρίσι. H έκκλησή του να χυθεί κι άλλο γαλλικό αίμα για χάρη της Βρετανίας, φαίνεται πως αντήχησε κυνική στ’ αυτιά των συμμάχων του. Oi Γάλλοι στρατηγοί δεν του άφησαν καμιά αμφιβολία ότι ο πόλεμος είχε χαθεί γ ι’ αυτούς. Την επομένη, 13 Ιουνίου, μια από τις γραμματείς του Χ ίτλερ έγραφε: «Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί πέραν του Ιουνίου. Χ θες έγινε Πολεμικό Συμβούλιο στο Παρίσι: ο στρατηγός Weygand δήλωσε ότι η μάχη του Παρισιού είχε χαθεί και πρότεινε χωριστή συνθήκη ειρήνης, ενώ ο στρα­ τηγός Πετέν τον υποστήριξε. Αλλά, ο Ρενώ και μερικά άλλα μέλη του Συμβουλίου τον κεραυνοβόλησαν με τις διαμαρτυρίες τ ο υ ς ...» H Γαλλική Κυβέρνηση παραιτήθηκε και ο ηλικιωμένος στρατάρχης Ανρί-Φιλίπ Πετέν, βετεράνος ήρωας του A' Παγκοσμίου Πολέμου, ανέλαβε την εξουσία. 0 Πετέν επιθυμούσε μια συνθηκολόγηση και θέλησε να μά θει τους γερμανικούς όρους. Κάποιος από το Ε π ιτελείο του Γιόντλ έγραφε αργότερα: «Όταν άκουσε αυτά τα νέα, ο Χ ίτλερ ενθουσιάστηκε τόσο πολύ ώστε αναπήδησε από τη χαρά του. Δεν τον είχα δ ει ποτέ ως τότε τόσο χαρούμενο». Αποφάσισε να συναντηθεί με τον Μουσολίνι α μ έ­ σως για να συζητήσουν τους όρους. Στο μεταξύ, η Βέρμαχτ διατάχθηκε να καταλάβει το Χ ερβούργο και την Βρέστη, ως ζήτημα τιμής, και να επ ιβά λει κατοχή στην Αλσατία και ιδιαίτερα στο Στρασβούργο, ως ζήτη­ μα πολιτικής γεωγραφίας. 0 Χ ίτλερ επ ί πολλές ημέρες συλλογιζόταν τη μορφή αυτής της συνθη­ κολόγησης: θα καλούσε τους Γάλλους να υποστούν την ίδια ατίμωση, που είχαν επ ιβά λει στους ηττημένους Γερμανούς στρατηγούς στην Koμπιένη το 1918. Έ βρεχε εκείνη την ημέρα του 1918, και οι Γάλλοι άφη­ σαν τους Γερμανούς να περιμένουν κάτω από τη νεροποντή για να τους ταπεινώσουν. Ωστόσο, μετά, μαλάκωσε κάπως. 0 Χ ίτλερ ήθελε να δ είξ ει στους Βρετανούς πόσο μεγαλόψυχος ήταν όταν νικούσε. Στο Μύναχο, έπ εισ ε τον Μουσολίνι241 να αφήσει κατά μέρος τις ιταλικές εδαφ ικές διεκδικήσεις μέχρι μια τελική συνθήκη ειρήνης. Oi Γερμανοί θα είχαν υπό κατοχή μόνον την Βόρεια Γαλλία και τις ακτές του Ατλαντικού, ως κάτω στα ισπανικά σύνορα. H υπόλοιπη Γαλλία θα παρέμενε υπό τον έλεγχο του Πετέν. Όταν ο ναύαρχος Ραίντερ ρώτησε τον Χ ίτλερ, στις 20 του μ η­ νός, αν η Γερμανία θα μπορούσε να διεκδικήσει τον στόλο, εκείνος του απάντησε ότι το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό δεν είχε δικαίωμα στα πλοία αυτά, καθώς ο Γαλλικός Στόλος δεν πήρε μέρος στην εκστρα ­ τ εία 242. Κατά τη συνθηκολόγηση, λοιπόν, επισήμως α πέρριψε κάθε δ ιεκ ­ δίκηση επ ί του Γαλλικού Στόλου: οι Γάλλοι θα μπορούσαν να διατηρή­ σουν τμήμα του για να υποστηρίξουν τα συμφέροντα των αποικιών τους.

406

DAVID IRVING

O υπόλοιπος Στόλος θα παροπλιζόταν. Κατά τα άλλα, τα σκάφη θα π α ­ ρέμεναν ανέπαφα - στην πραγματικότητα, ο Χ ίτλερ δεν ήθελε τίποτα καλύτερο από το να τα βυθίσουν τα πληρώματά τους. To μεσημέρι της 21 Ιουνίου, ο Χ ίτλερ ξεκίνησε με αυτοκίνητο, μέσα από δρόμους γεμάτους ομίχλη για να φτάσει στο δάσος της Κομπιένης. To παλιό ξύλινο βαγκόν-ρεστοράν μέσα στο οποίο ο στρατάρχης Φος ε ί­ χε υπαγορεύσει τους όρους του στους Γερμανούς στις 11 Νοεμβρίου 19 18,243 είχε μεταφερθεί από τη μόνιμη μουσειακή θέση του στην Ρετόντ και είχε στηθεί στο ίδιο σημείο του δάσους. Σαράντα λεπτά αργότερα, έφτασαν οι Γάλλοι. O Χ ίτλερ καθόταν στο μακρύ τραπέζι του βαγονιού, ενώ ο στρατηγός Κ άιτελ διάβαζε την εισαγωγή. O ίδιος ο Χ ίτλερ είχε συντάξει αυτές τις φράσεις: «Μ ετά από ηρωική αντίσταση, η Γαλλία νικήθηκε. Γ ι’ αυτό η Γερμανία δεν προτίθεται να δώσει στους όρους ή στις διαπραγματεύσεις ειρήνης χαρακτήρα εκμετάλλευσης ενός τόσο γενναίου εχθρού». Μετά από αυτά τα δώδεκα λεπτά εισαγωγής, ο Χ ίτλερ έφυγε, ενώ ο Κάιτελ συνέχισε να υπαγορεύει τους όρους. To σιδηροδρομικό αυ­ τό βαγόνι θα μεταφερόταν αργότερα στην Γερμανία σαν έκθεμα, ενώ το μνημείο των Γάλλων στην Κομπιένη καταστράφηκε με εκρηκτικά - μό­ νον το άγαλμα του στρατάρχη Φος παρέμεινε άθικτο, σύμφωνα με οδη­ γίες του Χ ίτλερ. Εκείνος μπορούσε τώρα πια να πραγματοποιήσει το όνειρό μιας ζωής: να επισκεφθεί το Παρίσι και να δ ει την αρχιτεκτονική του. Έ σ τειλε να καλέσει τους τρεις ευνοούμενους διανοούμενούς του, τους αρχιτέκτονες Speer και GiesIer και τον γλύπτη Arno Breker, κι αυτοί έφτασαν στο Μπρυλύ-ντε Πες το ίδιο βράδυ της 22ας Ιουνίου. Στις 4 π.μ. το άλλο πρωί πέταξαν μυστικά ως το αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ. Ε κ ε ί τελικά, υπήρχαν τα μνημεία που γνώριζε τόσο καλά από εγκυκλοπαιδείες. Μπή­ κε μάλιστα μέσα στο ρυθμού μπαρόκ κτίριο της Όπερας, ζητώντας από τον γκριζομάλλη ταξιθέτη νά του δ είξ ει αίθουσες από καιρό ξεχασμένες, των οποίων την ύπαρξη είχε πληροφορηθεί απύ σχέδια αρχιτεκτονικής.244 Ε π ί τρεις ώρες, αμέσως μετά την αυγή, περιπλανιόταν γύρω απύ τον Πύργο του Αιφελ, την Αψίδα του Θριάμβου και το μνημείο των Απομά­ χων, όπου έβγαλε το πηλήκιό του, από σεβασμό μπροστά στη σαρκοφά­ γο του Ναπολέοντα. Όταν η ημέρα φώτισε αρκετά, βρέθηκε να κοιτάζει την πόλη από το προαύλιο της Σακρ-Κερ στον λόφο της Μονμάρτρης. Στις 10:00 εκείνο το πρωί γύρισε με το αεροπλάνο στο Βέλγιο. To ίδιο βράδυ παρήγγειλε στον Speer να συντάξει ένα διάταγμα για την ανοικο­ δόμηση του Βερολίνου - ήθελε η πρωτεύουσά του ξεπεράσει σε λάμψη όλα όσα είχε δ ει στο Παρίσι. Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 25 Ιουνίου 1940, στις τέσσερις γωνίες του στρατηγείου του Φύρερ στο χωριό, στάθηκε από ένας σαλπιγκτής του 1ου Λόχου Φρουρών. Καθισμένος στο γυμνό, ξύλινο τραπέζι του επιταγ-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

407

μένου σπιτιού, ο Χ ίτλερ περίμενε με τον Speer τους υπασπιστές και τους γρα μμα τείς του. Σ ε όλη την Ευρώπη, εκατομμύρια ραδιοφωνικές σ υ­ σκευές είχαν συντονιστεί με το μήκος κύματος αυτού του ήσυχου δά ­ σους. O Χ ίτλερ ζήτησε να σβήσουν τα φώτα της τραπεζαρίας, και να ανοίξουν το παράθυρο. Ένα ραδιόφωνο που ακουγόταν σιγανά, ψιθύρισε κάποιο σχόλιο. Στη 1 .3 5 'μ .μ ., την προκαθορισμένη στιγμή για την υλο­ ποίηση της συνθηκολόγησης, οι σαλπιγκτές σάλπισαν την κατάπαυση του πυρός. Αυτή ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του Χ ίτλερ. Ε π ί τέσ σ ε­ ρα χρόνια είχε άλλοτε πολεμήσει ως ανώνυμος πεζικάριος, και τώρα ως Ανώτατος Διοικητής του παραχωρούνταν το δικαίωμα να οδηγήσει τον λαό του σε μια περιφανή νίκη. Μετά από λίγο έσπασε τη σιωπή. « T o φορτίο της ευ θύ νη ς...» άρχισε να λέει, αλλά δεν μπορούσε να συνεχίσει και ζήτησε να ανάψουν πάλι τα φώτα.

Ευτυχισμένες μέρες, ο Χ ίτλερ επισκέπτεται την Ιταλία. Ε ίχε «προσβληθεί από αθεράπευτη εμπιστοσύνη προς τον Μουσολίνι» κι αυτό πιθανόν να δικαιολογεί ορισμένες λανθασμένες αποφάσεις του. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

H ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Ε

κύμα συγχαρητηρίων τηλεγραφημάτων245 έφταναν στην Καγκελαρία του Βερολίνου -από τον εξόριστο στην Ολλανδία Κάιζερ, από τον πρίγκιπα διάδοχο, από την κόρη του Χίντενμπουργκ, ακόμη κι από τον γέρο δάσκαλο του Χ ίτλερ στην Αυστρία- ο Χίτλερ, όλος ικανοποίηση, περιόδευε στην Φλάνδρα τα πεδία μαχών του A' Πα­ γκοσμίου Πολέμου, με τους παλιούς του συντρόφους Amann και Schmidt. Σ ε ένα σημείο, έτρεμε μπροστά και σκαρφάλωσε σε μια απότομη πλαγιά ψάχνοντας για τον τσιμεντένιο τοίχο πίσω από τον οποίο είχε κάποτε κα­ λυφθεί. H μνήμη του δεν τον είχε απατήσει, επειδή το ίδιο αυτό ασήμα­ ντο τοιχίο βρισκόταν ακόμη εκεί και, από όσο ξέρουμε, βρίσκεται ακόμη και σήμερα. 0 συνταγματάρχης Schmundt είχε προετοιμάσει ένα ενδιάμεσο στρα­ τηγείο, το «Τ ά νενμ π εργκ », ψηλά στον Μέλανα Δρυμό. O Χ ίτλερ δεν ή θ ε­ λε να επ ισ τρέψ ει στο Βερολίνο πριν φτάσει κάποια ανεπίσημη απάντηση από τους μεσολαβητές ειρήνης που είχε δικτυώ σει προς την Βρετανία μέσω Σουηδίας. Τότε, θα οργάνωνε μια θριαμβευτική επιστροφή στην πρωτεύουσα στις 6 Ιουλίου και θα διατύπωνε την επίσημη προσφορά του, με μια ομιλία στο Ράιχσταγκ, δυο ημέρες αργότερα. Μετά, θα ήταν ελεύθερος να αντιμετω πίσει την Ρωσία το 1941. O Στάλιν ήταν ένας εθνικός ηγέτης για τις στρατηγικές ικανότητες του οποίου ο Χ ίτλερ δεν είχε καμιά αμφιβολία. Ήξερε να κάνει μακρο­ πρόθεσμα σχέδια κι έβαζε για τον εαυτό του απώτερους στόχους, που επιδίω κε στη συνέχεια με τέτοια μονομανία και αναλγησία, ώστε ο Φ ύ­ ρερ δεν μπορούσε παρά να τον θαυμάζει. Από τις 2 Ιουνίου 1940 κιόλας, ο Χ ίτλερ είχε αναφέρει στον Rundstedt στη Σάρλβιλ: «Τ ώ ρα που η Β ρ ε ­ τανία πιθανώς θα θελήσει ειρήνη, θα αρχίσω την τελική τακτοποίηση λο­ γαριασμών με τον μπολσεβικισμό». Ήταν φανερό ότι αντιμετώ πιζε το σύμφωνο του Αυγούστου 1939 με τον Στάλιν ολοένα και με περισσότερο κυνισμό. Ήταν ένα συμβόλαιο ασφάλειας ζωής πλέον για το οποίο είχε προσπαθήσει σταθερά, τώρα όμως θεωρούσε ότι είχε ολοκληρώσει τον ΝΩ ENA ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

409i

σχοπό του. H νίκη του στη Γαλλία του είχε εμπνεύσει ένα συναίσθημα αθανασίας. Υπάρχει πλούτος αποδείξεων από εκείνη την εποχή ότι ο Χ ίτλερ εξα ­ κολουθούσε να είναι θετικά προδιατεθειμένος ως προς την Βρετανική Αυ­ τοκρατορία. Τα αρχεία του OKW και OKN προσφέρουν πολλά παραδείγ­ ματα. Γ ι’ αυτό κι ο Κ άιτελ α πέρριψε μια πρόταση για σαμποτάζ στα αποθέματα τροφίμων της Βρετανίας, ενώ στις 3 Ιουνίου ο Χ ίτλερ ξεκάθα­ ρα απαγόρευσε στον Κανάρη να αρχίσει βακτηριολογικό πόλεμο κατά της Βρετανίας.246 Στις 17 Ιουνίου, ο πρώτος βοηθός του Γιόντλ επ ιβεβα ίω ­ νε στο OKN ότι: ο Φύρερ δεν έχει διόλου την πρόθεση μιας πλήρους καταστροφής της Βρετα­ νικής Αυτοκρατορίας, καθώς μια πτώση της Αγγλίας θα ήταν επιβλαβής για τη Λευκή φυλή. Κατά συνέπεια, υπάρχει η δυνατότητα ειρήνης με την Βρετα­ νία μετά την ήττα της Γαλλίας και σε βάρος αυτής της τελευταίας, με τον όρο της επιστροφής των αποικιών μας, ενώ η Βρετανία θα παραιτείτο από την επιρροή της στην Ευρώπη. Σχετικά με μια εισβολή... ο Φόρερ δενέχει εκ­ δηλώσει ως τώρα καμιά τέτοια πρόθεση, καθώς έχει πλήρως συνειδητοποιήσει τις συμφυείς δυσκολίες μιας τέτοιας επιχείρησης. Και γι’ αυτό επίσης η Ανώ­ τατη Διοίκηση δεν έχει ακόμη εκπονήσει καμιά τέτοια μελέτη, ούτε έχει αναλάβει προετοιμασίες. (0 Ανώτατος Διοικητής της Λουφτβάφε, έχει υπόψη του ορισμένα πράγματα, π.χ. τη δραστηριοποίηση μιας μεραρχίας αλεξιπτωτι­ στών.) O Χ ίτλερ σχεδίασε με τον Γκαίρινγκ, ένα πλάνο διάθεσης δώδεκα μ ε ­ ραρχιών στην Βρετανία για «υπερπόντιους σκοπούς» για την άμυνα της Αυτοκρατορίας της εναντίον τυχόν επιθέσεων. Πιο ρεαλιστικά, ο ναύαρ­ χος Ραίντερ τον παρακινούσε να εξαπολύσει άμεσες αεροπορικές ε π ι­ δρομές σε κύριες βρετανικές ναυτικές βάσεις και να προετοιμάσει μια από θαλάσσης εισβολή. O Χ ίτλερ, ωστόσο, πίστευε ότι μια εισβολή θα ήταν περιττή. «Μ ε τον ένα ή τον άλλο τρόπο», έλεγε, « η Βρετανία θα υποχωρήσει». Στις 25 Ιουνίου, η Christa Schroeder, μια από τις ιδιαίτερες γρα μμα ­ τείς του, έγραφε: « 0 Αρχηγός σχεδιάζει να μιλήσει σύντομα στο Ράιχσταγκ. Ki αυτή πιθανόν να είναι η τελευταία του έκκληση για ειρήνη προς την Βρετανία. Av δεν υποχωρήσουν ούτε τύτε, θα προχωρήσει δ ί­ χως οίκτο. Νομίζω ότι ακόμα και τώρα τον ενοχλεί το ότι θα αναγκαστεί να χτυπήσει τους Βρετανούς. Θα ήταν όλα πιο εύκολα γ ι’ αυτόν αν το καταλάβαιναν κι οι ίδιοι. Av ήξεραν μονάχα ότι ο Αρχηγός δεν θέλει τ ί­ ποτα περισσότερο από αυτούς, παρά την επιστροφή των πρώην αποι­ κιών μας, ίσως θα ήταν προθυμότεροι για δ ιά λ ο γ ο ...» Την ίδια ημέρα, ο πτέραρχος Hans Jeschonnek, ο Αρχηγός του Ε π ιτ ε ­

410

DAVID IRVING

λείου της Λουφτβάφε, αρνήθηκε να συμμετάσχει στο σχεδιασμό εισβολής της Ανώτατης Διοίκησης (OKW ), καθώς «κ α τά την άποψή του, ο Φύρερ δεν είχε πρόθεση να προχωρήσει σε εισβολή». Παρ’ όλα αυτά, όταν ο επιτελής αεροπορίας του Γιόντλ τον πίεσε να βοηθήσει, ο πτέραρχος π ι­ κρόχολα απάντησε: «Όλο αυτό είναι υπόθεση του OKW. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά εισβολή και δεν σκοπεύω να χάνω τον καιρό μου σχε­ διάζοντας κάτι τέτο ιο ». 0 Χ ίτλερ ένιωθε ότι η βρετανική κοινή γνώμη είχε εσκεμμένα παραπλανηθεί σε σχέση με τους πολεμικούς σκοπούς του. «Φυσικά, έχει μ ε ­ γάλη σημασία το γεγονύς ότι οι Βρετανοί περιμένουν πως σκοπός του Χ ίτλερ είναι να πολεμήσει τη χώρα τους», έγραφε στις 30 Ιουνίου ο Walther Hewel σε κάποιον από τις « ε π α φ έ ς » του στην Ε λβετία . «Ο ι Βρετανοί παραπλανώνται και οδηγούνται προς αυτήν την καταστροφή από τους εμιγκρέδες κι από κάποιους φιλελεύθερα σκεπτόμενους... τώ ­ ρα, είναι στο χέρι τους να βρουν έναν τρόπο για να βγουν από αυτήν την περιπ έτεια. H ουσία είναι αν θα μπορέσουν οι Βρετανοί να καταλάβουν ότι η ιδιοφυΐα και η μεγαλοσύνη του Φύρερ δεν λειτουργούν μόνον προς όφελος της Γερμανίας, αλλά κι ολόκληρης της Ευρώπης. Επίσης, θα μπο­ ρέσουν να καταπιούν αρκετά τη ζήλια και την περηφάνια τους, ώστε να τον δουν, όχι ως κατακτητή, αλλά ως δημιουργό της νέας Ευρώπης; Av το καταφέρουν, τότε αυτόματα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο Φύρερ δεν θέλει να καταστρέψει την Αυτοκρατορία τους, όπως ισχυρίζο­ νται οι εμιγκρέδες που τους παραπλανούν». Μ ερικές ημέρες αργότερα, ο βαρόνος Ernst von Weizsacker συνόψιζε την κατάσταση στο ημερολόγιό του ως εξής: «Ίσως, χωρίς να το θέλου­ με, δειλιάζουμε να αναλάβουμε την τεράστια προσπάθεια να κληρονομή­ σουμε τόσο την Ευρώπη, όσο και την Βρετανική Αυτοκρατορία. “ Να κα­ τακτήσουμε τη Βρετανία -κ α ι μετά τι, και για ποιο λό γο ;” Αυτό το ερώ ­ τημα του Φύρερ μετρά και για άλλους, όπως ο χερ φον Ρίμπεντροπ που έφερνε σαν παράδειγμα δυο μεγάλα δέντρα που δεν μπορούν να ευδοκι­ μήσουν αν τα φυτέψουμε πολύ κοντά το ένα στο άλλο». Κατά την άποψη του Weizsacker η Βρετανία δεν θα υποχωρούσε, εκτός κι αν τη συνέτριβαν - και μόνον αν έφ ευγε από τη μέση ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. ΒΑΘΙΑ μέσα στον Μέλανα Δρυμό, ο Φύρερ σχεδίαζε τα σύνορα του νέου Ράιχ. Τώρα που η νίκη ήταν δική του, δεν έβλεπ ε κανένα λόγο να μη μ α ­ ζέψ ει τη λεία του πολέμου. Θα περιόριζε τη Γαλλία στα σύνορά της του 1540.247 Έδωσε προσωπικά εντολή στους δυο δυτικούς Gauleiter Joseph Biirckel και Robert Wagner να επαναπροσαρτήσουν την Αλσατία και την Λωρραίνη στα κρυφά. Οποιαδήποτε επίσημη γερμανική εξαγγελία για το τι σκύπευαν να κάνουν, θα μπορούσε να προκαλέσει τον Μουσολίνι να

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

411

ενισχύσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της Ιταλίας ενάντια στην Γαλλία, ή ακόμη και να προκαλέσουν τον στρατάρχη Πετέν να μ ετα βιβά σ ει τον στόλο του και τις αφρικανικές αποικίες του στον εχθρό. O Χ ίτλερ π ρ ο ει­ δοποίησε τους νομικούς του συμβούλους να «βάλουν στο χαρτί όσο γινό­ ταν λιγό τερα » από αυτά τα σχέδια, για τί η Γερμανία θα αποκτούσε δ υ ­ τικά σύνορα τα οποία δεν κατείχε από τα τέλη του Μεσαίωνα. H γ ρα μ ­ μή που οραματιζόταν ξεκινούσε από τις εκβολές του Σομ στα νότια κι έδινε στην Γερμανία τα λιμάνια της Μάγχης, όπως τη Βουλώνη, το K a λαί και την Δουνκέρκη, μεγάλο μέρος της Φλάνδρας, όλη την Λωρραίνη, τη Φρανς-Κομτέ και μέρος της Βουργουνδίας, ως πέρα στη λίμνη της Γ ε ­ νεύης. Την ώρα του διακανονισμού της ειρήνης, ο Χ ίτλερ σκόπευε επίσης να υποχρεώσει τους πρώην εχθρούς του, όπως και τις φίλες χώρες του Άξο­ να, να συμφωνήσουν σε μια ομοιογενή λύση του εβραϊκού προβλήματος. H Γαλλία θα υποχρεωνόταν να παραχωρήσει την Μαδαγασκάρη για να στεγαστούν εκ εί οι Εβραίοι της Ευρώπης. O Χ ίτλερ αποκάλυψε την από­ φασή του αυτή στον ναύαρχο Ραίντερ στις 20 Ιουνίου και τελικά στον Piμπεντροπ και τον Χ ίμλερ αμέσως μετά, καθώς οι ειδικοί του Υπουργείου Εξωτερικών εργάζονταν εντατικά πάνω στο σχέδιο ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ ολόκλη­ ρο το καλοκαίρι. O Χ ίμλερ είπε στον ανακουφισμένο Περιφερειακό Διοι­ κητή, Hans Frank, ότι ο Φύρερ είχε διατάξει να δοθεί τέλος στη συγκέ­ ντρωση Εβραίων μέσα στην Περιφερειακή Διοίκηση της Πολωνίας, καθώς θα εκτοπίζονταν όλοι, μαζί με τους Πολωνοεβραίους, πέρα από τη θάλασ­ σα. Σ ε μια σύσκεψη στην Κρακοβία, ο αρχηγός των SS που αστυνόμευαν την πόλη, στρατηγός Bruno Streckenbach,248 ανέφερε ότι ο Χ ίμ λερ είπε: « T o πότε και πώς θα γίνει η εκτόπιση, εξαρτάται από τον διακανονισμό της ειρήνης». EINAI δύσκολο να συσχετίσουμε τις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις του καλοκαιριού του 1940 με τις αποφάσεις που πήρε ο Χ ίτλερ για τη βιομηχανία, οι οποίες ήταν κατ’ ανάγκη πιο μακροπρόθεσμες. Μέσα στη δεύτερη εβδομά δα του Ιουνίου, δ ιέτα ξ ε την πολεμική βιομηχανία να προσαρμοστεί στις ειδικές ανάγκες του πολέμου κατά της Βρετανίας: όλες οι προσπάθειες έπ ρεπ ε να στραφούν στη μαζική παραγωγή βομ­ βαρδιστικών Junker 88 και υποβρυχίων. Αλλά παρ’ όλο που οι αποθήκες πυρομαχικών έπ ρ επ ε να ξαναγεμίσουν, η βιομηχανία καταναλωτικών αγαθών ξανάρχισε να λειτουργεί όπως σε ειρηνικούς καιρούς. Τα στρα­ τεύμα τα στα π εδία των μαχών θα περιορίζονταν κατά 35 μεραρχίες, πράγμα που θα πρόσφερε στη βιομηχανία το εργατικό δυναμικό που τώ ­ ρα της έλειπε. H Σοβιετική Ένωση δέσποζε όλο και πιο πολύ στον ορίζοντα του Χ ίτ ­ λερ. Όπως προβλεπότα ν από το σύμφωνο της 12 Ιουνίου, η Μόσχα

412

DAVID IRVING

έστειλε τελεσίγραφο στο βαλτικό κράτος της Λιθουανίας, που συνοδεύ­ τηκε από άλλα, παρόμοια αιτήματα, προς την Εσθονία και την Λεττονία. 0 Σοβιετικός Στρατός και οι αστυνομικές δυνάμεις του NKVD εισέβαλαν στις χώρες αυτές, και από τις συγκεντρώσεις δυνάμεων στα σύνορα της Ρουμανίας είχε γίνει φανερό ότι προβλέπονταν κι εκ εί περαιτέρω κινή­ σεις. H Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού κατέγραφε ένα κύμα ανα­ φορών, οι οποίες έλεγαν ότι οι Ρώσοι ετοιμάζονταν να εισβάλουν στην Γερμανία. H ταχύτητα με την οποία ο Χ ίτλερ είχε νικήσει την Γαλλία θα π ρέπ ει να ξάφνιασε τον Στάλιν, για τί στις 23 του μηνός ο Μολότοφ πλη­ ροφορούσε την Γερμανία ότι παρ’ όλες τις αρχικές υποσχέσεις αποφυγής πολέμου με την Ρουμανία στην περιοχή της Βεσαραβίας, η Σοβιετική Ένωση δεν θα καθυστερούσε άλλο κι ήταν αποφασισμένη «να χρησιμο­ ποιήσει βία αν η Ρουμανική Κυβέρνηση αρνιόταν έναν ειρηνικό διακανο­ νισμό». Προς φανερή κατάπληξη του Χ ίτλερ, ο Ρώσοι πρόβαλαν επίσης και διεκδικήσεις στην Βουκοβίνα, μια περιοχή που ανήκε προηγουμένως στο στέμμα της Αυστρίας, και ποτέ στην Τσαρική Ρωσία. H Βουκοβίνα ήταν πυκνοκατοικημένη από λαό γερμανικής εθνικότητας. O Χ ίτλερ όμως ήταν αποφασισμένος να αποφύγει με κάθε θυσία μια εμπλοκή στα Βαλκάνια και, κάτω από τη γερμανική πίεση, η Ρουμανική Κυβέρνηση υπέκυψε στην force majeure στις 28 του μηνός. O Χ ίτλερ εξέφρασε στους υπασπι­ στές του όλη την κρυφή οργή του γ ι’ αυτές τις δυο κινήσεις των Ρώσων -πρώ τα στα βαλτικά κράτη κι ύστερα στην ανατολική Ρουμανία- καθώς δεν μπορούσε να την εκδηλώσει δημόσια. Και τις χαρακτήρισε ως τις «π ρώ τες ρωσικές επιθέσεις στην Δυτική Ευρώ πη». Από το φθινόπο^ρο του 1939, ο Στάλιν είχε ως τώρα προσαρτήσει πά ­ νω από 286.000 τετραγωνικά μίλια, με πληθυσμό που ξεπερνούσε τα ε ί­ κοσι εκατομμύρια. Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών του Ιουνίου, ο Χ ίτλερ είχε α ρκε­ τές ιδιωτικές συνομιλίες με τον Μπράουχιτς,249 ενώ σε μερικές από αυτές παρευρισκόταν κι ο Χάλντερ. O Χάλντερ ανησυχούσε για τη σταθερή συ­ γκέντρωση δυνάμεων της Ρωσίας κατά μήκος της μεθοριακής γραμμής του Σ επ τεμ βρίου 1939 στην Πολωνία, κι από το κολοσσιαίο της π ρό­ γραμμα εξοπλισμών. Στις 23 Ιουνίου, ο Χ ίτλερ αποφάσισε ότι ο Στρατός έπ ρεπ ε να π ερ ιο ­ ριστεί από 155 σε 120 μεραρχίες (αν και 20 από τις 35 μεραρχίες που θα διαλύονταν, θα μπορούσαν να ανασυγκροτηθούν αμέσως, σε περίπτωση ανάγκης). Διέτα ξε όμως οι θωρακισμένες και μηχανοκίνητες μεραρχίες να διπλασιαστούν κι ότι, όχι λιγότερες από 17 μεραρχίες θα έπρεπ ε να σταθμεύουν στα ανατολικά, μαζί με τα επιτελεία της 18ης Στρατιάς του στρατηγού Kiichler. Δυο ημέρες αργύτερα, ο Χάλντερ ενημέρωνε τους επ ιτελείς του για

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

413

όλα αυτά, τα οποία ήταν « η δύναμη κρούσης της Γερμανίας στην Ανατο­ λ ή ». Σ ε μια διαταγή του προς τους τρεις διοικητές Ομάδων Στρατιών στις 25 Ιουνίου, ο στρατηγός φον Μπράουχιτς ανέφερε ότι οι διάφορες οργανωτικές αλλαγές θα πραγματοποιούνταν «ω ς ένα βαθμό στις κατεχόμενες περιοχές, ως έναν δεύτερο στην Γερμανία, κι ως έναν τρίτο στα Ανατολικά». Την τελευταία ημέρα του Ιουνίου, ο Χάλντερ εξήγησε στον βαρόνο von Weizsacker ότι η Γερμανία έπ ρεπ ε να κρατά άγρυπνο το βλέμμα της προς τα Ανατολικά. «H Βρετανία πιθανόν να χρεια στεί μια επίδειξη στρατιωτικής ισχύος πριν υποχωρήσει και μας αφήσει ελ εύ θε­ ρους να κινηθούμε προς Ανατολάς». Μόνον στις 3 Ιουλίου, ο στρατηγός Χ άλντερ έγινε πιο σαφής: «Έ π ρεπ ε να εξετα σ τεί το ζήτημα ως προς το αν θα ήταν καλύτερα να καταφέρουμε ένα στρατιωτικό πλήγμα στην Ρωσία, για να αποσπάσουμε από αυτήν την αναγνώριση του κυρίαρχου ρόλου της Γερμανίας στην Ευρώ πη». «ΣΗΜΕΡΑ, ΠΡΩΙ ΣΑΒΒΑΤΟΥ», έγραφε ο Morell στις 29 Ιουνίου 1940, « π έ ρασα περίπου μισή ώρα μόνος με τον Φύρερ. Είναι σε θαυμάσια υγεία. Αυτός ο όλο αρώματα αέρας κάνει θαύματα και για τον ίδιο. Λ έει ότι χθες το βράδυ κοιμήθηκε περισσότερο και καλύτερα από π ο τέ». To Τάνενμπεργκ δεν ήταν σαν τοποθεσία από τις πιο ιδανικές για στρατηγείο του Χ ίτλερ. Τα ψηλά πευκόδεντρα βογκούσαν κάτω από τον άνεμο κι οι βροχές ήταν ασταμάτητες. Μόνον μερικές ημέρες βγήκε ο ήλιος μέσα στην εβδομάδα που έμεινε εκεί, αρχίζοντας από την 28η Ιου­ νίου. O Ιταλός πρεσβευτής τον επισκέφθηκε εκ εί κι ο Χ ίτλερ τον άφησε να εννοήσει ότι η Γερμανία ήταν στο κεφαλόσκαλο «νέων, μεγάλων προ­ σ πα θειώ ν», χωρίς να προχωρήσει σε περισσότερες λ επ το μ έρ ειες . Σ τ ’ αλήθεια, ο Χ ίτλερ δεν είχε πάρει ακόμη την απόφασή του προς τα πού θα στραφεί. Ανέφερε στον Schmundt ότι στριφογύριζε στο μυαλό του αν θα έπ ρεπ ε ή όχι να πολεμήσει με την Ρωσία. O «α υτούκλα ς» αυτός υπα­ σπιστής της Βέρμαχτ μίλησε αργότερα στον Below γ ι’ αυτήν τη σημαντι­ κή παρατήρηση, καθώς περπατούσαν βαρύθυμοι στο δάσος που το μού­ λιαζε η υγρασία. (To σκηνικό αυτού του διαλόγου παρέμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη του υπασπιστή της Λουφτβάφε και μας βοηθά να προσδιορί­ σουμε το χρόνο των αποφάσεων του Χ ίτλερ μέσα στην ορμητική ροή της Ιστορίας, εκείνο το καλοκαίρι). O Χ ίτλερ φαίνεται ότι συζήτησε επίσης αυτήν την πιθανότητα με τον Υπουργό των Εξωτερικών του. K i ένας από τους επιτελείς του Γιόντλ, κατ’ ιδίαν, άρχισε να σχεδιάζει -αν και δεν μπορέσαμε να αποσαφηνίσουμε ότι δεν ήταν με εντολή του Χ ίτ λ ερ ένα επιχειρησιακό πλάνο του OKW για μια επίθεση στην Ρωσία.* * Σ .τ.Σ .: Πρόκειται για τον συνταγματάρχη Berhard von Lossberg και για το πλάνο του («Επιχείρηση Φ Ρ ΙΤ Σ », βλ. σελ. 416).

414

DAVID IRVING

O ΧΙΤΛΕΡ, αργά τον Ιούνιο 1940, υποπτεύθηκε ότι οι Βρετανοί δεν είχαν καμιά πρόθεση να υποκύψουν. Και περί τα τέλη της πρώτης εβδομάδας του Ιουλίου, οι υποψίες του κατέληξαν σε βεβαιότητα. To γεγονός ότι οι Βρετανοί σχεδίαζαν να πολεμήσουν, βασιζόμενοι στην αεροπορία τους για την άμυνα των νήσων τους και σε μια στρατιω­ τική επίθεση στα μετόπισθεν της Γερμανίας, ήταν μια διόλου ευχάριστη αποκάλυψη για τον Χ ίτλερ και το Επιτελείο Επιχειρήσεων του OKW. 0 Χ ίτλερ διέταξε τους επικεφαλής των υπηρεσιών να αρχίσουν προετοιμα­ σίες εισβολής, καθώς μπορούσε να προκύψει ανάγκη για κάτι τέτοιο «κά τω από ορισμένες π ερ ισ τά σ εις». Αλλά και μόνο η σκέψη ότι θα έπ ρεπ ε να διαθέσει τριάντα επίλεκτες μεραρχίες σε μια αμφιλεγόμενη «υ π ερ π ό ν τια » επιχείρηση, θα π ρέπ ει να πλημμύρισε τον Φύρερ με σοβα­ ρούς φόβους. Δεν ήθελε μέσα από την καρδιά του κάτι τέτοιο. « 0 Φύρερ δεν θέλει πραγματικά να ασκήσει πίεση [κατά της Βρετα νία ς]», είχε σημειώσει ήδη από τις 27 Ιουνίου ο δρ. Γκαίμπελς. «Α λλά ίσως χρεια στεί να το κάνει. Ki αν μάλιστα παραμείνει ο Τσώρτσιλ, σίγουρα». 0 Χ ίτλερ εξακολουθούσε να απορρίπτει τα σχέδια του Γκαίρινγκ για μια μαζική αεροπορική επιδρομή κατά της Βρετανίας, ακόμη κι όταν τα βρετανικά βομβαρδιστικά συνέχιζαν τις εξόδους τους πάνω από την Γ ερ ­ μανία. « 0 Τσώρτσιλ», έγραφε ο Γκαίμπελς στις 29 του μηνός, «α πλά προσπαθεί να μας προκαλέσει. Αλλά ο Φύρερ δεν προτίθεται να απαντή­ σει ακόμη». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χ ίτλερ δεν θα συνέχιζε να α π ειλεί με μια ε ι­ σβολή, με σκοπό τη στρατηγική παραπλάνηση. Μια οδηγία του OKW που υπογράφηκε στις 28 Ιουνίου από τον Lossberg -ο οποίος σίγουρα ήξερε ότι μια εκστρατεία κατά της Ρωσίας ήταν τώρα στα σκαριά- δ ιέ ­ τασσε τις υπηρεσίες πληροφοριών να χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα «κ α νά λια » για να κάνουν τους Βρετανούς να πιστέψουν ότι «η Γερμανία προετοιμάζεται για πόλεμο στην ενδοχώρα της Βρετανίας και στις υπ ερ­ πόντιες κτήσεις της, από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι η Βρετανία ε π ι­ θυμούσε να συνεχίσει να μάχεται». Μια μεγάλη αεροπορική επίθεση θα άρχιζε από τη στιγμή που η Λουφτβάφε θα ξανάβρισκε την ανάσα της. Ακόμη, όπως άφηνε να εννοηθεί το σχέδιο εξαπάτησης, η Γερμανία, η Ιταλία και η Ρωσία θα ξεκινούσαν σύντομα μια εκστρατεία κατά των βρετανικών θέσεων στη Μέση Ανατολή - αυτή ήταν η «π ρ α γ μ α τικ ή » εξήγηση για τις πέντε μεραρχίες Panzer και της μιας μεραρχίας πεζικού που είχαν αποσυρθεί από την Γαλλία στο Ράιχ. (Αυτές ήταν οι μεραρχίες που θα κινούνταν ενάντια στην Ρωσία.) O Χ ίτλερ, ωστόσο, δεν είχε σχεδιάσει κανένα σχέδιο για επίθεση κατά της Βρετανίας. Όταν κάλεσε τον δρ. Γκαίμπελς στις 2 Ιουλίου, το κ α τέ­ στησε απολύτως φανερό: αντίθετα θα πρόσφερε στους Βρετανούς μια

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

415

τελευταία ευκαιρία, σε μια ομιλία του στο Ράιχσταγκ. Av δεν δέχονταν, θα τους συνέτριβε μέσα σε τέσσερις εβδομάδες: « 0 Φύρερ δεν θέλει να καταστρέψει την Αυτοκρατορία», κατέγραφε ο Γκαίμπελς μετά από αυ­ τήν τη συνάντηση, «επ ειδ ή οποιαδήποτε απώλειά της θα ενισχύσει τις ξένες δυνάμεις κι όχι εμά ς». Ακριβώς την άλλη ημέρα, ο Τσώρτσιλ επ έδ ειξε τον βαθμό της αποφασιστικότητάς του να πολεμήσει: στις 3 Ιουλίου διέταξε το Ναυτικό του να ανοίξει πυρ στα υπολείμματα του Γαλλικού Στόλου που ήταν αγκυ­ ροβολημένος στο Μ ερ-ελ-Κεμπίρ της Βόρειας Αφρικής, μια πράξη π ειρ α ­ τείας που σκότωσε 1.297 ναυτικούς, οι οποίοι μέχρι πριν λίγες ημέρες ήταν σύμμαχοί του και τραυμάτισε άλλους 351. Αυτή ήταν η «γλώ σσα» που καταλάβαινε ο Χ ίτλερ, και το μήνυμα έφτασε ως αυτόν δυνατό και ξεκάθαρο. Επίσης, έγγραφα που κατασχέθηκαν στην Γαλλία250 αποδείκνυαν αναμφισβήτητα το είδος του πολέμου που η Βρετανία προετοιμα­ ζόταν να δώσει: ανάμεσα στα αρχεία του Ανώτατου Πολεμικού Σ υμβου­ λίου ήταν ένα έγγραφο από μια σύσκεψη του Νοεμβρίου 1939, κατά την οποία ο Τσάμπερλαιν είχε αποκαλύψει ότι το Ε πιτελείο της ΡΑΦ είχε αναπτύξει ένα σχέδιο για τη χρήση των καινούργιων, μεγάλης ακτίνας δράσεως, βομβαρδιστικών της, για την καταστροφή του Ρουρ, μιας π ε ­ ριοχής όπου βρισκόταν το 60 τοις εκατό περίπου της γερμανικής βιομη­ χανίας. Oi πράκτορες του Χ ίτλερ είχαν επίσης ανακαλύψει σημειώσεις του Νταλαντιέ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Τσώρτσιλ και των Βρετανών ηγετών της ΡΑΦ στο Παρίσι, στις 16 Μα'ίου. 0 Γάλλος πρωθυ­ πουργός έγραφε σχετικά με μια «πολύωρη τεχνική διαφωνία με τους στρατηγούς του, οι οποίοι μου δήλωσαν ότι η γερμανική προέλαση στην Γαλλία μπορούσε να καθυστερήσει μόνο με τον βομβαρδισμό του Ρουρ. Εγώ απάντησα ότι ήταν ανόητο να το π ισ τεύει κανείς αυτό». Κατάπληκτος από την υπόθεση του Μ ερ-ελ-Κεμπίρ, ο Χ ίτλερ ξέσχισε το χειρόγραφο της κατευναστικής ομιλίας που είχε συντάξει για να εκ ­ φωνήσει στις 6 Ιουλίου 1940 στο Ράιχσταγκ, και ανέβαλε μάλιστα την ίδια τη συνεδρίαση. EKEINH την ημέρα επ έσ τρεψ ε στο Βερολίνο, δυο μήνες μετά την αναχώ­ ρησή του για το μέτωπο. Στην πρωτεύουσα, η ημέρα αυτή κηρύχτηκε επίσημη αργία κι ένα εκατομμύριο σημαίες με τη σβάστικα μοιράστηκαν δωρεάν σε όσους είχαν παραταχθεί στους δρόμους προς την Καγκελα­ ρία, ενώ τριαντάφυλλα είχαν σκορπιστεί στους δρόμους για να τα πα τή­ σει η φάλαγγα των αυτοκινήτων του Χ ίτλερ. O ίδιος ο δρ. Γκαίμπελς έκανε τη ραδιοφωνική περιγραφή και τα σχόλια για τη διαδρομή σε όλο το ραδιοφωνικό δίκτυο, από τη στιγμή που το ειδικό τρένο του Χ ίτλερ έμπαινε στις 3 μ.μ. στο σταθμό Anhalt. H επιλογή μεταξύ της προοπτικής για επίθεση κατά της Βρετανίας ή

416

DAVID IRVING

εναντίον της Ρωσίας ήταν αυτή που θα τον απασχολούσε αδιάκοπα, μ έ ­ χρι το τέλος Ιουλίου και σε μικρό τερο βαθμό, μ έχ ρι το φθινόπωρο. Απρόσμενα τώρα αντιμετώπιζε δυο εχθρούς, μια πολύ άσχημη προοπτι­ κή για οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά μια μονάχα σφαίρα είχε απομείνει στη θαλάμη, όπως είπ ε πολύ παραστατικά ο ίδιος, αργότερα. To γεγονός ότι η ΡΑΦ μπορούσε να βομβαρδίσει τη γερμανική βιομηχανία απασχολούσε λιγότερο τον Χ ίτλερ, από όσο η ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει η Βρετανία στα Βαλκάνια - την πηγή του πετρελαίου του. Τα έγγραφα σχεδιασμού που πρόσφατα είχαν κατασχεθεί στην Γαλλία ήταν αποκαλυ­ πτικά, προδίδοντας ουσιαστικά, τη μάλλον αλληλέγγυα στάση της Τουρ­ κίας, της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Γιουγκοσλαβίας προς τις διάφορες κινήσεις που παρατηρήθηκαν από μέρους των Συμμάχων. Με δυο λόγια, τα Βαλκάνια θα μπορούσαν να αποδειχθούν μπελάς για τον Χ ίτλερ και αυτό ήταν ένα από τα θέματα συζήτησης με τον Υπουργό Εξωτερικών της Ιταλίας, την άλλη ημέρα κιόλας της επιστροφής του στο Βερολίνο. Oi Ιταλοί επιθυμούσαν να εισβάλουν στην Γιουγκοσλαβία τώρα, αλλά ο Χ ίτ ­ λερ τους πίεσε να μην το κάνουν. Επειδή, αν το έκαναν, η Ουγγαρία θα μπορούσε να εισβάλει στην Ρουμανία και τότε, όλα τα Βαλκάνια θα τ υ ­ λίγονταν στις φλόγες. «Ο ι Ρώσοι θα μπορούσαν σίγουρα να προελάσουν προς την κατάκτηση του αρχαίου βυζαντινού σκοπού τους, τα Δαρδανέ­ λια και την Κωνσταντινούπολη», είπ ε ο Χ ίτλερ. «Τ α πράγματα θα μπο­ ρούσαν να φτάσουν τόσο μακριά, ώστε η Βρετανία κι η Ρωσία, κάτω από την πίεση των γεγονότων, πιθανόν να ανακάλυπταν ότι έχουν κάποια κοινά συμφέροντα». ΤΩΡΑ πια, τόσο ο στρατηγός φον Μπράουχιτς, όσο κι ο συνταγματάρχης von Lossberg, μέλος του Επιτελείου του Γιόντλ, είχαν ήδη συνειδητοποιήσει ότι ο Χ ίτλερ πρότεινε μια ,εκστρατεία κατά της Ρωσίας. Την 1η Ιουλίου 1940, ο Μπράουχιτς είχε ζητήσει από το OKH να διατυπώσει «κάποιες επ ι­ χειρησιακές σ κέψ εις» πάνω σε αυτό, και ο Χάλντερ251 είχε ζητήσει από τον στρατηγό Hans von Greiffenberg να αρχίσει τον σχετικό σχεδιασμό σε συμ­ φωνία με τον κλάδο επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ταυτόχρονα, ο Lossberg συμπλήρωσε μια μελέτη του OKW252 για την εκστρατεία κατά της Ρωσίας, στην οποία έδωσε τον κωδικό όνομα ΦΡΙΤΣ, όπως έλεγαν το γιο του, μια μελέτη που κάλυψε κάπου τριάντα σελίδες. Στις αρχές του Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της στάθμευσης του τρένου διοί­ κησης του OKW, Atlas, σε μια δευτερεύουσα γραμμή του σταθμού Γκρούνεβαλντ του Βερολίνου, έδωσε οδηγίες στον λοχαγό von Trotha να προμη­ θευτεί χάρτες της Ρωσίας. Χωρίς αμφιβολία, είχε δίκιο όταν υποστήριξε αργότερα ότι έπαιξε ρόλο και ο ψυχολογικός παράγων στην απόφαση του Χίτλερ να ασχοληθεί πρώτα με την Ρωσία. O Φύρερ συνειδητοποίησε ότι η νίκη στην Γαλλία προκάλεσε τόσο στα διοικητικά του κλιμάκια, όσο και

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

417

/στο γερμανικό λαό μια μακαριότητα και αυτόίκανοποίηση και ένα αίσθη­ μα απόλαυσης, λόγω της επερχόμενης ειρήνης που απειλούσαν να υπονο­ μεύσουν κάθε ελπίδα εξαπόλυσης μιας υπεράνθρωπης σταυροφορίας ενά­ ντια στους Μπολσεβίκους.253 Tov Απρίλιο 1941 θα έλεγε: «Π ρέπ ει πάντα να τραβάς τον λαό από τη μύτη για να τον οδηγήσεις στον παράδεισο. Σήμερα είμαστε πιο ισχυρά οπλισμένοι από ποτέ... Γ ι’ αυτό και π ρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που έχουμε τώρα για την πραγματική μάχη, αυτήν που μετράει, επειδή μια μέρα οι Ρώσοι, τα αναρίθμητα εκατομμύ­ ρια των Σλάβων, θα κατέλθουν». Παρ’ όλα αυτά, ο Χ ίτλερ επ έτρεψ ε να συνεχιστούν οι παραπλανητικές προετοιμασίες εισβολής κατά της Βρετανίας, με την ελπίδα ότι αυτή η απειλή θα λογίκευε τον βρετανικό λαό. O ναύαρχος Ραίντερ υποστήριζε ότι οι Βρετανοί δεν θα προχωρούσαν σε ειρήνη πριν -αλληγορικά μιλώ­ ντας- νιώσουν τη γεύση του μαστιγίου: πίεζε τον Χ ίτλερ να διατά ξει σφοδρούς αεροπορικούς βομβα ρδισ μούς σε μ ερ ικ ές μ εγά λες πόλεις, όπως το Λίβερπουλ, ενώ η εισβολή θα έπρεπ ε να θεω ρείται μόνον ως τελευταία επιλογή. O Χ ίτλερ αρνήθηκε να επ ιτρ έψ ει στη Λουφτβάφε μια επιδρομή κατά της Βρετανίας.254 Τα σημάδια ήταν, πραγματικά, αντιφα­ τικά. Έ μα θε ότι ο εκπατρισμένος Δούκας του Γουίντσορ - ο οποίος είχε υπηρετήσει στη στρατιωτική αποστολή κοντά στο Παρίσι, αλλά είχε τώ ­ ρα καταφύγει μέσω της Ισπανίας στην Πορτογαλία- είχε επ ιτεθ εί πικρό­ χολα κατά της ανώφελης παράτασης του πολέμου από τον Τσώρτσιλ και προέβλεπ ε ότι «παρατεταμένοι σφοδροί βομβαρδισμοί θα καθιστούσαν την Βρετανία έτοιμη να συνομολογήσει ειρήνη». O Χ ίτ λ ε ρ ήταν μ π ερ δ εμ έν ο ς μ ε τη συνεχιζόμενη α δια λλα ξία της Αγγλίας. Στις 6 Ιουλίου είπ ε στον Γκαίμπελς ότι είχε έτοιμη την ομιλία του προς το Ράιχσταγκ, με την πρόταση ειρήνης, όταν ο βομβαρδισμός του Τσώρτσιλ στον Γαλλικό Στόλο του Μ ερ-ελ-Κεμπίρ είχε χαλάσει τα σχέδιά του. Υπέθεσε ότι ο Τσώρτσιλ είχε εσκεμμένα παραπλανήσει τους συναδέλφους του σχετικά με τις απαιτήσεις για ειρήνη της Γερμανίας προς την Γαλλία, γ ια τί οι άνθρωποι του Γκαίρινγκ είχαν ακούσει τον πρεσβευτή Stafford Cripps να εξη γεί στην Μόσχα ότι η Βρετανία δεν μπορούσε να προχωρήσει σε ειρήνη, «επ ειδ ή η Γερμανία θα ζητούσε, χω­ ρίς αμφιβολία, να της παραδοθεί ολόκληρος ο Βρετανικός Στόλος». O Χ ά λντερ, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά πια τώρα επιχειρήματα που είχε ακούσει, έγραφε στις 31 του μηνός: « 0 Φ ύρερ... δέχεται ότι θα μπορούσε να εξαναγκάσει την Β ρετανία να κάνει ειρήνη, αλλά είναι απρόθυμος να το κάνει, επειδή αν νικούσαμε τους Βρετανούς στο πεδίο της μάχης, η Αυτοκρατορία τους θα διαλυόταν. H Γερμανία δεν θα ω φε­ λούνταν σε τίποτα από αυτό. Θα έπ ρεπ ε να πληρώσουμε με γερμανικό αίμα για κάτι από το οποίο μόνον η Ιαπωνία, η Αμερική και άλλοι θα ε ί­ χαν όφελος».

27

418

DAVID IRVING

O ΧΙΤΛΕΡ, αφού ανέβαλε επίσημα την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Ράιχσταγκ, έφυγε από το Βερολίνο στις 8 Ιουλίου, αναγγέλλοντας στο προσωπικό του Επιτελείο ότι ήθελε να ξανασκεφθεί κάποια πράγμα­ τα. Τις επόμενες δέκα ημέρες τριγυρνούσε άσκοπα στη Βαυαρία και την Αυστρία, ενώ μετά αποσύρθηκε στο Ομπερσάλτσμπεργκ για μιαν εβδο ­ μάδα ήρεμων σκέψεων. Στις 10 Ιουλίου, ο Ούγγρος πρωθυπουργός, κό­ μης Paul Teleki, του έφ ερε μια επιστολή από τον αντιβασιλέα του, ναύ­ αρχο Nikolas Horthy. H επιστολή αυτή χάθηκε αλλά το χειρόγραφο προ­ σχέδιο του Horthy άφηνε να εννοηθεί ότι η Γερμανία ήταν η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να εμποδίσει τον Στάλιν και τον Κόκκινο Στρατό «να καταβροχθίσουν ολόκληρο τον κόσμο, σαν αγκινάρα, φύλλο το φύλλο». O Ρίμπεντροπ με τη συγκατάθεση του Χ ίτλερ, άρχισε εκτεταμένους χειρισμούς για να κερδίσει την υποστήριξη του Δούκα του Γουίντσορ, ο οποίος έμενε τώρα στην Λισαβόνα, στο μέγαρο ενός από τους κορυφαίους Πορτογάλους τραπεζίτες, πριν αναλάβει ένα νέο πόστο στις Βερμούδες. O σεβασμός του Χ ίτλ ερ προς τον Δούκα (τον οποίο είχε συναντήσει το 1937) μεγάλωσε ύστερα από νέες αναφορές σχετικά με την απροκάλυ­ πτη απέχθεια αυτού του τελευταίου για τον Τσώρτσιλ και τον πόλεμο και εξαιτίας της προθυμίας του, όπως δήλωνε, να δεχτεί ένα ανώτερο αξίωμα σε μια Βρετανία ταπεινωμένη, μετά από συνθηκολόγηση. Για την ώρα, η γερμανική πολιτική περιοριζόταν στην προσπάθεια να φ έρει τον Δούκα σε έναν τόπο διαμονής σε περιοχή μέσα στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας όπως, παραδείγματος χάρη, η Νότια Ισπανία. O Ρίμπεντροπ πραγματικά φοβόταν ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν σκοτει­ νά σχέδια για τον Δούκα, για τί έστειλε τον Walther Schellenberg στην Λ ι­ σαβόνα, με οδηγίες να φροντίσει έτσι ώστε να μην του συμβεί τίποτα κακό. O Schellenberg255 θα έπ ρεπ ε επίσης να κανονίσει για να περάσουν στην Ισπανία ο Δούκας και η Δούκισσά του, αν το επιθυμούσαν. Στις 11 Ιουλίου, ο Ρίμπεντροπ τηλεγραφούσε εμπιστευτικά στον π ρ ε­ σβευτή του στην Μαδρίτη πως, αν ο Δούκας το επιθυμούσε, η Γερμανία ήταν πρόθυμη να εξομαλύνει τον δρόμο «ώ σ τε ο Δούκας και η Δούκισσα να καταλάβουν τον βρετανικό θρόνο». Την τελευταία εβδομάδα του Ιου­ λίου, όλα έδειχναν ότι ο Ρίμπεντροπ θα μπορούσε να πετύχει: ο α π ε­ σταλμένος του στην Ισπανία ανέφερε ότι ο Δούκας έλεγε πως θα διέκοπτε τις σχέσεις του με τον αδελφύ του, βασιλιά Γεώργιο, και με τη σ ημε­ ρινή βρετανική πολιτική κι ύτι θα αποσυρόταν σε μια γαληνεμένη ζωή στη Νότια Ισπανία - αλλά η Βρετανική Πρεσβεία της Λισαβόνας κατα­ κρατούσε τα διαβατήρια του ζεύγους. Όταν ειπώθηκε στον Δούκα ότι θα μπορούσε να έρθει πάλι μια στιγμή όπου θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην αγγλική δημόσια ζωή, και ότι ίσως ακόμη και να επ έστρεφ ε στον θρόνο, είχε απαντήσει κατάπληκτος ότι το βρετανικό Σύνταγμα απαγόρευε κάτι τέτοιο σε έναν βασιλιά που είχε

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

419

κάποτε παραιτηθεί. O πρεσβευτής του Ρίμπεντροπ ανέφερε: «Όταν, κα­ τόπιν, ο απεσταλμένος του αντιπρότεινε ότι η πορεία του πολέμου θα μπορούσε ίσως να επ ιφ έρει αλλαγές ακόμη και στο Βρετανικό Σύνταγ­ μα, η Δούκισσα ιδιαίτερα έδ ειξε πολύ σ κεπτική». Δεν είναι να απορεί κανείς που η κυβέρνηση του Τσώρτσιλ κατέβαλε, μετά τον πόλεμο, αγω­ νιώδεις προσπάθειες να εντοπίσει και να καταστρέψει αυτά τα αποκα­ λυπτικά απόρρητα τηλεγραφήματα. OI ΥΠΟΨΙΕΣ του Χ ίτλερ για μια κρυφή συνεννόηση μεταξύ Ρωσίας και Βρετανίας ενισχύθηκαν έντονα από αναφορές συνομιλιών ξένων διπλω ­ ματών στην Μόσχα. Oi αναφορές αυτές είχαν υποκλαπεί από την Γ ερ μ α ­ νική Τπηρεσία ΙΙληροφοριών.256 Έτσι, στις 5 Ιουλίου, ο Τούρκος πρεσβευτής ανέφερε στην Άγκυρα τα σχετικά με μια συνομιλία του μ ε τον Βρετανό πρεσβευτή sir Stafford Cripps: ο Mikhail Ivanovich Kalinin, ο Πρόεδρος του Πρεζίντιουμ του Ανώτατου Σοβιέτ, είχε διαβεβαιώ σει τον Βρετανό διπλωμάτη ότι Β ρ ετα ­ νία και Ρωσία είχαν πολλά κοινά συμφέροντα. Ήταν αναγκαίο οι δυο χώ­ ρες να προχωρήσουν σε μια αμοιβαία κατανόηση. Παρόμοια, ένα αποκρυπτογραφημένο τηλεγράφημα που στάλθηκε στην Αθήνα από την Ε λ ­ ληνική Πρεσβεία στη Μόσχα, μιλούσε για μια δίωρη συνέντευξη μ ε τον Cripps στις 6 Ιουλίου. 0 Άγγλος είχε τονίσει με έμφαση ότι οι Ρώσοι προετοιμάζονταν πυρετωδώς για πόλεμο («π ρ ά γμ α που είνα ι απολύτως σωστό», σημείω νε το ελληνικό τηλεγράφημα). Ενδεικτικά , ο Έλληνας επιτετραμμένος είχε απαντήσει στον Cripps: «Όμως, αν η Γερμανία π ι­ σ τεύει ότι το Κρεμλίνο σκοπεύει οριστικά να επ ιτεθεί, για τί δεν αναλαμ­ βάνει αμέσως δρά σ η;» 0 Cripps είχε ισχυριστεί στην απάντησή του ότι, η Γερμανία δεν θα ήταν έτοιμη να επ ιτεθ εί στην Ρωσία πριν το φθινόπω­ ρο, ενώ ακόμη κι έτσι δεν θα μπορούσε να αντέξει σε μια χειμερινή ε κ ­ στρατεία, άρα «θ α αναγκαζόταν να αναβάλει τον πόλεμο κατά της Ρω­ σίας μέχρι την επόμενη άνοιξη - ως τότε όμως θα ήταν έτοιμοι και οι Ρώσοι». Μ έχρι τότε, και τα δυο μέρη θα απέφευγαν οποιοδήποτε κλονι­ σμό των αμοιβαίων τους σχέσεων. Μιλώντας στον Τούρκο πρεσβευτή στις 16 Ιουλίου, ο Cripps παραδέχτηκε: «Κατανοώ πλήρως το πόσο λ ε ­ πτό είναι το ζήτημα, αλλά ενόψει της επικείμενης γερμανικής επίθεσης... είμ α σ τε αναγκασμένοι να προβούμε σε κάποιους διακανονισμούς με τους Ρώσους, όποιο κι αν είναι το κόστος». Αυτά τα τηλεγραφήματα, προϊόντα υποκλοπής, έφτασαν στα χέρια του Χ ίτλερ μόλις επ έσ τρεψ ε στο Βερολίνο. Τώρα πια ήταν ζωτικό να κατανικηθεί η Ρωσία, ενώ δεν ίσχυε το ίδιο για την Βρετανία. Στις 16 Ιουλίου, ο Χ ίτλερ, χωρίς έκδηλο ενθουσιασμό, δέχτηκε το σχέδιο διαταγής του Γιόντλ προς την Βέρμαχτ να προετοιμα­ στεί για μια εισβολή στην Βρετανία, « κ ι αν χρειαστεί, να την εκ τελέσ ει».

420

DAVID IRVING

Αλλά το Ναυτικό ήταν πιο επιφυλακτικό. H συνακόλουθη απόσυρση χιλίων μεγάλων φορτηγίδων από τα νερά της γερμανικής ενδοχώρας θα παρέλυε μεγάλους τομείς της βιομηχανίας,257 ενώ επιπλέον η τοπική υ π ε­ ροχή της αεροπορίας ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιχείρηση εισβολής. Στις 15 του μηνός το OKW είχε ρωτήσει προφορικά τους ανώ­ τατους διοικητές αν όλα θα μπορούσαν, θεωρητικά, να είναι έτοιμα γύρω στις 15 Αυγούστου. Με την επιστροφή του στο Βερολίνο, ο Χ ίτλερ έμαθε από τον Ραίντερ ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο. Παρ’ όλα αυτά, ο Φ ύ­ ρερ διέταξε να ετοιμαστεί το σκηνικό - τα μεταγωγικά πλοία με τα πληρώματά τους δίατάχθηκαν να παραταχθούν κατά μήκος των ακτών του Καναλιού, έτσι ώστε να τα βλέπουν οι Βρετανοί. 0 σκοπός του ήταν ολοφάνερος, για τί στο μεταξύ η Λουφτβάφε λειτουργούσε επιφυλακτικά και συγκρατημένα, και δύσκολα θα ανταποκρινόταν στον στρατηγικό αντικειμενικό σκοπό της εξασφάλισης της αεροπορικής υπεροχής. 0 Χ ίτλερ επ έσ τρεψ ε στο Βερολίνο στις 19 Ιουλίου 1940 και γύρω από το τραπέζι του γεύματος, έδωσε μια περίληψη στον Γκαίμπελς και στους άλλους της ομιλίας του, που καθυστερούσε εδώ και καιρό και που τώρα σκόπευε να εκφωνήσει στο Ράιχσταγκ. Θα περιείχε μια σύντομη, πετσο­ κομμένη προσφορά ειρήνης προς τον βρετανικό λαό, υπογραμμίζοντας ξεκάθαρα πως αυτή θα ήταν η τελευταία του λέξη πάνω στο θέμα. H ανθοστόλιστη αίθουσα της Όπερας Kroll, το επιλεγμένο σκηνικό για την ομιλία, ήταν ασφυκτικά γεμάτη εκείνο το απόγευμα. H εκφώνηση του λόγου του ήταν το ίδιο αποτελεσματική όπως πάντα, πότε αφηγημα­ τική, πότε χλευαστική, πότε συγκινητική και πότε στομφώδης. H βαρύτη­ τα δόθηκε σε μια «έκκληση προς την κοινή λογική της Βρετανίας». Και το ανορθόδοξο στοιχείο ήταν ότι ανήγγειλε μια χιονοστιβάδα προαγωγών για όλους τους κορυφαίους του διοικητές του Δυτικού Μετώπου. 0 Χ έρ μαν Γκαίρινγκ θα π ρ έπ ει να είχε μάθει ότι είχε δημιουργηθεί ο βαθμός του Στρατάρχη του Ρ ά ιχ γ ι’ αυτόν -ένα ς βαθμός παραπάνω από του στρατάρχη- για τί είχε ήδη π α ρα γγείλει για την περίπτωση μια φανταχτερή νέα στολή. H προσφορά ειρήνης έφτασε σε αυτιά κωφών. To ίδιο βράδυ, ο Β ρ ε ­ τανός δημοσιογράφος Sefton Delmer ακούστηκε να μιλά από το ραδιό­ φωνο του BBC επικρίνοντας άγρια και ειρωνικά τις προτάσεις, ενώ ο Τσώρτσιλ διέταξε μιαν ακόμη αεροπορική επιδρομή εκείνη τη νύχτα. 0 Χ ίτλ ερ εξακολουθούσε να ελπίζει ότι θα επικρατούσε η λογική. « Γ ια την ώ ρα», σημείωνε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του, «ο Φύρερ δεν θέλει να δεχτεί ότι αυτή είναι πραγματικά η βρετανική απάντηση. Σ κ έπ τ ετα ι να π ερ ιμ έν ει λίγο ακόμη. Στο κάτω-κάτω, έκανε έκκληση στον βρετανικό λαό κι όχι στον Τσώρτσιλ». ΠΡΙΝ τελειώ σει εκείνη η ημέρα, ο Χ ίτλερ βεβαίωνε εμπιστευτικά τον εξη-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

421

νταπεντάχρονο von Rundstedt, που τώρα είχε προαχθεί σε στρατάρχη, ότι δεν είχε την ελάχιστη στην πραγματικότητα πρόθεση να εξαπολύσει μια εισβολή διασχίζοντας την Μάγχη. Φαίνεται ότι επανέλαβε και στον Μπράουχιτς το αίτημά του να διερευνήσει προσεκτικά το Ε πιτελείο μια εκστρατεία κατά της Ρωσίας.258 O στρατηγικός αντικειμενικός σκοπός που περιέγρα ψ ε ο Χ ίτλερ, ήταν κάτι ανάλογο με το σχέδιο του Lossberg με την κωδική ονομασία ΦΡίΤΣ. « Γ ια να ηττηθεί ο ρωσικός στρατός, ή τουλάχιστο για να καταληφθεί όσο γινόταν περισσότερο ρωσικό έδαφος, όσο ήταν αναγκαίο για να προστατευτεί το Βερολίνο και η βιομηχανική περιοχή της Σιλεσίας από τις εχθρικές αεροπορικές επιδρομές. Θα ήταν επιθυμητό να προελάσουμε τόσο πολύ μέσα στη Ρωσία, ώστε να μπο­ ρούμε να ερημώσουμε τις πιο σημαντικές περιοχές εκεί, με τη δική μας Λουφτβάφε». Πριν φύγει από το Βερολίνο, στις 21 Ιουλίου, ο Χ ίτλερ συ­ γκέντρωσε στην Καγκελαρία τους Ραίντερ, Μπράουχιτς και τον Αρχηγό του Επιτελείου του Γκαίρινγκ, Jeschonnek, x a i τους εξήγησε την ανάγκη να ληφθούν τα απαιτούμενα πολιτικά και στρατιωτικά μέτρα για να εξ α ­ σφαλίσουν τις πολύτιμες εισαγωγές πετρελαίου για την «εξα ιρετικ ά α π ί­ θανη» περίπτωση που ο ανεφοδιασμός από την Ρουμανία και την Ρωσία θα σταματούσε. Ως προς το θέμα μιας εισβολής στην Αγγλία, ο Χ ίτλερ κατέληξε: «Αν οι προετοιμασίες δεν μπορέσουν να ολοκληρωθούν οριστικά γύρω στις αρχές Σεπ τεμβρίου, θα κριθεί αναγκαίο να σκεφθούμε άλλα σχέδια». Με αυτό εννοούσε ότι θα ανέβαλε την απόφαση ως προς την Αγγλία μέχρι τον Μάιο του 1941, και πως η επίθεση στην Ρωσία θα γινόταν εκείνο το ίδιο φθινόπωρο. Ενώ περίμενε την έκθεση του Ραίντερ επ ί των προοπτικών μιας εισβολής στην Βρετανία, ο Χ ίτλερ πραγματοποίησε την περιοδεία του στην Βαϊμάρη και στο Μπαϋρόυτ. Τώρα, υπήρχαν υπ εύ ­ θυνοι για την αεράμυνα στο περίφημο θέατρο, ενώ το έντυπο του προ­ γράμματος που κρατούσε στα χέρια του, περιείχε μια ολόκληρη σελίδα με οδηγίες για το τ ι θα έπ ρεπ ε να κάνουν οι θεατές αν αντηχούσαν σ ει­ ρήνες. Στις 25 του μηνός ο Χ ίτλερ ξαναγύρισε στην πρωτεύουσα. O Ραίντερ προσπάθησε και πάλι να τον μετα πείσ ει ως προς την εισβολή στην Β ρ ε ­ τανία. O Χ ίτλερ του ζήτησε να του αναφέρει και πάλι την άποψή του, μέσα σε λίγες ημέρες. H τελική του απόφαση, ωστόσο, πιθανόν να επισπεύσθηκε από ένα νέο τηλεγράφημα, προϊόν υποκλοπής, το οποίο του έδειξαν πριν φύγει από το Βερολίνο για το Μπέργκοφ στην Βαυαρία, αργά εκείνο το βράδυ. Σ ε αυτό το τηλεγράφημα, ο Γιουγκοσλάβος πρεσβευτής στην Μόσχα, Milan Gavrilovic, ανέφερε την άποψη του sir Stafford Cripps ότι η συντρι­ βή της Γαλλίας είχε φοβίσει πολύ την Σοβιετική Κυβέρνηση ως προς την Γερμανία. «H Σοβιετική Κυβέρνηση φοβάται ότι η Γερμανία θα εξαπο­

422

DAVID IRVING

λύσει μια ξαφνική κι απρόσμενη επίθεση. Προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο». 0 Gavrilovic συζήτησε επίσης με τον Τούρκο ομόλογό του την αυξανόμενη ρωσική στρατιωτική ισχύ. O Τούρκος πρεσβευτής θεωρούσε ότι ο πόλεμος ανάμεσα στην Γερμανία και την Ρωσία ήταν μια προβλεπόμενη κατάληξη. Στις 26 Ιουλίου ο Χ ίτλερ έφτασε στο Μπέργκοφ έγκαιρα για το γ ε ύ ­ μα. Εκεί, μέσα στις επόμενες λίγες μέρες, είχε μια σειρά συναντήσεων με αξιωματούχους απύ τα Βαλκάνια. Ένα πρωί, μετά την κανονική πολεμική σύσκεψη στη Μεγάλη Αίθουσα του Μπέργκοφ, ζήτησε από τον στρατηγό Γιόντλ να παραμείνει259 και άρ­ χισε να τον ρωτά για τη δυνατότητα εξαπόλυσης μιας κεραυνοβόλας επ ί­ θεσης κατά της Ρωσίας πριν από τον χειμώνα. Oi ερωτήσεις αυτές αναμ­ φισβήτητα απηχούσαν την ανησυχία του για τον αινιγματικό τόνο που υιο­ θετούσαν οι Σοβιετικοί ηγέτες κατά τις συνομιλίες τους με διπλωμάτες των Βαλκανίων. O ίδιος ο Χ ίτλερ αναφέρθηκε σε «συνομιλίες απύ υποκλο­ π έ ς » σε σχέση με το θέμα αυτό, στις 31 Ιουλίου. Εξήγησε ότι είχε απολύτως συνειδητοποιήσει πως ο Στάλιν υπέγραψε με την Γερμανία το σύμφω­ νο του 1939, για να ανοίξει τους υδατοφράκτες του πολέμου στην Ευρώ­ πη. Αυτό που ο Στάλιν δεν είχε όμως υπολογίσει, ήταν ότι ο Χ ίτλερ θα τέλειωνε τόσο γρήγορα με την Γαλλία. Αυτό εξηγούσε την εσπευσμένη κα­ τοχή των κρατών της Βαλτικής και των ρουμανικών επαρχιών από την Ρω­ σία, το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου. Ήταν ξεκάθαρο, από την αυξανόμενη σοβιετική στρατιωτική ισχύ κατά μήκος των ανατολικών συνό­ ρων, όπου η Γερμανία εξακολουθούσε ακόμη να έχει μόνον πέντε μεραρ­ χίες, ότι η Ρωσία είχε κατά νου κι άλλες κατακτήσεις. O Χ ίτλερ φοβόταν ότι ο Στάλιν λογάριαζε ή να εισβάλει στις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας ή να τις βομβαρδίσει εκείνο το φθινόπωρο. Oi στόχοι της Ρωσίας, είπε, δεν είχαν αλλάξει από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου: ήθελε ολόκληρη την Πολωνία και την πολιτική απορρόφηση της Βουλγαρίας, ύστερα της Φιν­ λανδίας και τελικά, των Δαρδανελίων. O πόλεμος με την Ρωσία ήταν ανα­ πόφευκτος, υποστήριξε ο Χίτλερ. Ki αφού η κατάσταση ήταν αυτή, θα ήταν καλύτερα να επιτεθούν τώρα, μέσα στο φθινύπωρο. O ίδιος θα έκανε μια τελική πολιτική προσπάθεια να διερευνήσει τις προθέσεις του Στάλιν, πριν την οριστική του απόφαση. OTAN ο Χ ίτλερ κάλεσε τους αρχηγούς του OKW, του στρατού και του ναυτικού στο Μπέργκοφ στις 31 Ιουλίου 1940, η απροθυμία του να πάρει μια σταθερή απόφαση για την εισβολή στην Βρετανία ήρθε σε έντονη αντίφαση με τα ισχυρά επιχειρήματά του υπέρ της επίθεσης στην Ρωσία. 0 ναύαρχος Ραίντερ έδωσε αρχικά την εντύπωση ότι το Ναυτικό θα ήταν έτοιμο για μια εισβολή στην Αγγλία π ερί τα μέσα Σ επ τεμ βρίου 1940. Μετά από αυτό όμως, εξέθεσε με ιδιαίτερη έμφαση τους σημαντι-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

423

κούς από τεχνικής άποψης λόγους οι οποίοι επέβαλλαν στην Γερμανία να π εριμ ένει μέχρι τον Μάιο 1941. Μέσα στο ερχόμενο φθινόπωρο, μό­ νον δυο περίοδοι φεγγαρόφωτου και παλίρροιας ήταν ελκυστικές - από τις 20 ως τις 26 Αυγούστου, κι από τις 19 ως τις 26 Σεπ τεμβρίου. H πρώτη περίοδος ήταν πολύ νωρίς κι η δεύτερη συνέπιπτε με μια περίοδο στην οποία συνήθως επικρατούσε κακοκαιρία. Από την άλλη μεριά, αν ο Χ ίτλερ π ερίμ ενε μέχρι τον Μάιο 1941, ο πολεμικός στόλος θα αυξανόταν κατά δύο ακόμη πλοία, τα καινούργια θωρηκτά Tirpitz και Bismarck. Αφού ανέπτυξε στα θέματα αυτά, ο ναύαρχος επ έσ τρεψ ε στο Βερολίνο. Όταν έφ υγε, ο Χ ίτλ ερ σχολίασε το θέμα με τους Μπράουχιτς και Χάλντερ, λέγοντας ότι αμφέβαλε για το κατά πόσο θα ήταν εφικτή μια εισβολή από τεχνικής άποψης. Ήταν εντυπωσιασμένος με τη ναυτική υπεροχή της Βρετανίας και δεν έβλεπ ε κανένα πραγματικό λόγο να αναλά βει «έν α τέτοιο ρίσκο, για τα ελάχιστα». O πόλεμος κάθε άλλο παρά είχε κερδηθεί. Με πολύ πιο έντονο ενθουσιασμό, ο Φύρερ αναφέρθηκε σε άλλα μέσα για να σαρωθούν οι ελπίδες της Βρετανίας. Με τον υποβρυχιακό και α ε ­ ροπορικό πόλεμο θα χρειάζονταν δυο χρόνια για να ηττηθεί η Βρετανία, η οποία εξακολουθούσε να τρέφ ει πολλές ελπίδες σχετικά με τις Ηνωμέ­ νες Πολιτείες, ενώ γαντζωνόταν από την Ρωσία σαν τον πνιγμένο: αν η Ρωσία έβγαινε από το σκηνικό, τότε θα έκαναν το ίδιο κι οι Η.Π.Α. ε π ε ι­ δή αν εκμηδενιζόταν η Ε.Σ.Σ.Δ., η Ιαπωνία θα εξελισσόταν πλέον σε απειλητική δύναμη στην Άπω Ανατολή. Αυτύ ήταν το ωραίο, με την επ ί­ θεση κατά της Ρωσίας. «Α ν η Ρωσία έπεφτε, τότε η τελευταία ελπίδα της Βρετανίας θα έσβηνε, και η Γερμανία θα κυριαρχούσε στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια». Δεν υπήρχε, αλίμονο, καθόλου χρόνος προκειμένου να αρχίσει μια ρω ­ σική εκστρατεία εκείνο το φθινόπωρο, καθώς ο χειμώνας θα έφτανε πριν ολοκληρωθεί η επιχείρηση. Αλλά, αν άρχιζε την άνοιξη -τον Μάιο του 1941- ο στρατός θα είχε στη διάθεσή του πέντε μήνες, στη διάρκεια των οποίων θα μπορούσε να ηττηθεί η Σοβιετική'Ενω ση. O Στρατός, που είχε πρόσφατα περιοριστεί σε 120 μεραρχίες, θα έφτανε στον αριθμό-ρεκόρ των 180 μεραρχιών. Ενώ στις 23 Ιουνίου, ο Χ ίτλερ κι ο Μπράουχιτς είχαν συμφωνήσει να μεταφέρουν 17 μεραρχίες πεζικού στα ανατολικά, ο ίδιος τώρα πρότεινε ότι γύρω στην άνοιξη, η δύναμή του εκεί θα έπ ρεπ ε να ανέλθει στις 120 μεραρχίες. Ούτε ο στρατάρχης φον Μπράουχιτς, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ούτε ο στρατηγός Χάλντερ έφεραν αντίρρηση.

TO ΔΙΛΗΜΜΑ

Ε

χρόνια, ο Χ ίτλερ ονειρευόταν μια συμμαχία με την Βρετανία. Και μέχρι τώρα, στη διάρκεια του πολέμου, έμενε προσκολλημένος σε αυτό το όνειρο με την ίδια μάταιη, ελαφρώς γελοία ε π ι­ μονή ενός εραστή, που δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι τα αισθήματά του απορρίπτονταν. O Γκαίμπελς παρακολουθούσε αυτό το αναξιοπρεπές σκηνικό με ανησυχία, αποκαλύπτοντας στο ημερολόγιό του, την 1η Αυγούστου 1940: «Ο ι μεσολαβητές από εδώ, στην Βρετανία, χωρίς α ποτέ­ λεσμα. Κ αι μέσω Ισπανίας, το ίδιο. To Λονδίνο οδηγείται στην κατα­ στροφή». Όπως είπ ε ο Χ ίτλερ στον ταγματάρχη Quisling στις 18 του μη­ νός: «Ύ σ τερα από την απόρριψη από τους Βρετανούς της μιας πρότασής μου μετά την άλλη για την αναδιοργάνωση της Ευρώπης, είμ α ι τώρα αναγκασμένος, χωρίς να το θέλω, να δώσω αυτόν τον πόλεμο κατά της Βρετανίας. Βρέθηκα στην ίδια θέση με τον Μαρτίνο Λούθηρο, που ε π ι­ θυμούσε πολύ λίγο να συγκρουστεί με την Ρώμη, αλλά δεν είχε άλλη εναλλακτική λύση». Αυτό ήταν το δίλημμα που αντιμετώπιζε ο Χ ίτλερ εκείνο το καλοκαί­ ρι. Δίσταζε να συντρίψει την Βρετανία. Και, κατά συνέπεια, δεν μπορού­ σε να δεχτεί με την καρδιά του τον προγραμματισμό της εισβολής. Ακό­ μη πιο μοιρολατρικά, ο Χ ίτλερ συγκρατούσε τη Λουφτβάφε κι απαγό­ ρευε κάθε επίθεση στο Λονδίνο με την απειλή παραπομπής σε στρατοδι­ κείο. O συστηματικός βομβαρδισμός του Λονδίνου, για τον οποίο τον πίεζαν οι στρατηγικοί του σύμβουλοι Ραίντερ, Γιόντλ και Jeschonnek, συ­ ναντούσε το βέτο του Χ ίτλερ, για τον ένα ή τον άλλο -διόλου αξιόπιστολόγο. Ενώ οι επιτελείς του είχαν πά ρει εντολές να εξετάσουν κάθε π ε ρ ι­ φ ερεια κή βρετανική θέση -Γ ιβρ α λ τά ρ , Αίγυπτο, Διώρυγα του Σ ο υ έζ σχετικά με το πόσο τρωτές θα ήταν σε μια επίθεση, τα πράγματα ε π έ ­ τρεπαν στην καρδιά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας να χτυπά ανεμπόδι­ στα, μέχρι που ήταν πολύ αργά πια. Μέσα σε αυτούς τους μήνες, ένας υπασπιστής άκουσε τον Χ ίτλερ να ωρύεται στο τηλέφωνο της Καγκελα­ ρίας: «Δ εν έχουμε καμιά δουλειά να καταστρέψουμε την Βρετανία. EiΔΩ KAI ΕΙΚΟΣΙ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

425

μαστε μάλλον ανίκανοι να αρπάξουμε την κληρονομιά τη ς», εννοώντας την Αυτοκρατορία, και στη συνέχεια αναφέρθηκε στις «κα ταστρεπτικές σ υνέπ ειες» της συντριβής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Oi απόψεις του Δούκα του Γουΐντσορ θα π ρέπει να είχαν επηρεάσει την άποψη του Χ ίτλερ σχετικά με τη βρετανική νοοτροπία. Του ανέφεραν από την Λισαβόνα ότι ο Δούκας είχε χαρακτηρίσει τον πόλεμο «έγ κ λ η ­ μα », την ομιλία του λόρδου Halifax που απέρριψε την «προσφορά ειρή­ νης» του Χ ίτλερ «α π α ίσ ια », και τις ελπίδες των Βρετανών για μια επ α ­ νάσταση στην Γερμανία «π α ιδα ριώ δεις». O Δούκας καθυστερούσε την αναχώρησή του για τις Μπαχάμες, όσο πιο πολύ μπορούσε.21’0 «Ωστόσο, όσο κι αν παραμένει αμείωτη η υποστήριξή του προς την πολιτική του Φ ύρερ», ανέφερε ο πρεσβευτής από την Λισαβόνα, «θ εω ρ εί ότι θα ήταν πρόωρο γ ι’ αυτόν να τη δηλώσει δημόσια». O Ρίμπεντροπ τηλεγράφησε στον πρεσβευτή του στην Μαδρίτη να σ τεί­ λει εμπιστευτικό μήνυμα στον Πορτογάλο οικοδεσπότη του Δούκα, έναν τραπεζίτη, ότι η Γερμανία ήταν αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει όση βία ήταν αναγκαία για να οδηγήσει την Βρετανία στο τραπέζι της ειρήνης. «Θα ήταν καλό να παρέμενε εκεί ο Δούκας, περιμένοντας περαιτέρω εξελίξεις». Υπό αυστηρή συνοδεία ένοπλων αστυνομικών της Σκότλαντ Γυάρντ, ο Δού­ κας έφυγε ωστύσο για τις Μπαχάμες, την 1η Αυγούστου. Στη διάρκεια της τελευταίας συνομιλίας του με τον οικοδεσπότη του, ο Δούκας απάντησε στο τελευταίο μήνυμα του Ρίμπεντροπ: επαίνεσε την επιθυμία του Χίτλερ για ειρήνη και επανέλαβε πως αν ήταν ακόμη αυτός βασιλιάς, δεν θα υπήρχε πόλεμος, αλλά εξήγησε ότι αφού είχε λάβει επίσημη οδηγία από την κυβέρνησή του να εγκαταλείψει την Ευρώπη για τις Μπαχάμες, δεν ε ί­ χε άλλη επιλογή από το να υπακούσει. Av δεν υπάκουε, θα έδειχνε τα χαρτιά του πολύ νο^ρίς. Είχε μάλιστα προκαθορίσει έναν κώδικα συνεννόη­ σης με τον τραπεζίτη για την άμεση επιστροφή του στην Λισαβόνα. Από έναν πράκτορά του στο Στέητ Ντηπάρτμεντ, ο Χ ίτλερ εξασφάλι­ σε αντίγραφα των πιο πρόσφατων μηνυμάτων του Αμερικανού π ρεσ βευ­ τή στο Λονδίνο, Joseph Kennedy. O Kennedy προέβλεπ ε στα τηλεγραφή­ ματα αυτά ότι οι Γερμανοί δεν είχαν παρά να συνεχίσουν τον αποκλει­ σμό - τα λιμάνια των ανατολικών ακτών της Βρετανίας είχαν ήδη παραλύσει, ενώ τα υπόλοιπα είχαν πληγεί άσχημα. Αυτή ήταν και η άποψη του Χ ίτλερ. Για τον Γκαίρινγκ, όλα αυτά ήταν ένας ακόμη λόγος για να μη θυσιάσει τη Λουφτβάφε του σε π ροετοιμα σίες γ ια μια εισβολή η οποία πίσ τευε ότι δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. «Α ν οι απώλειες που θα υποστούμε είναι εύλο γες», έγραφε ο Γκαίμπελς μετά από μια σύσκε­ ψη με τον Χ ίτλερ στις 6 του μηνός, «τ ό τ ε οι επιχειρήσεις [βομβαρδισμού] θα αρχίσουν. Av όχι, θα δοκιμάσουμε νέους τρόπους. H εισβολή δεν προ­ γραμματίζεται, αλλά θα την υπαινισσόμαστε με πολύ λεπτό τρόπο στην προπαγάνδα μας για να μπερδεύουμε τον εχθρύ».

426

DAVID IRVING

O Χ ίτλερ φαίνεται πως είχε προσκολληθεί στον τρελό του έρωτα για την Αγγλία. Στις 6 Αυγούστου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Σ τρ α ­ τού παραπονιόταν στο ημερολόγιό του: «Βρισκόμαστε τώρα σε μια π α ­ ράξενη κατάσταση, κατά την οποία το Ναυτικό έχει τη γλώσσα του δ ε ­ μένη με απαγορεύσεις, η Λουφτβάφε είναι απρόθυμη να ασχοληθεί με το έργο που κατ’ αρχήν π ρ έπ ει να εκπληρώσει, και το OKW -π ο υ έχει πραγματικά κάποιο έργο διοίκησης της Βέρμαχτ να επ ιτ ελ έσ ει- είναι ανήμπορη. Ε ίμα στε οι μόνοι που πιέζουμε να πάμε μπροστά». Στις 8 του μηνός, και στους καλεσμένους του για γεύμα στο Β ερο λί­ νο, ο Χ ίτλερ εξηγούσε αόριστα ότι ο καιρός δεν ήταν αρκετά καλός για βομβαρδισμό του Λονδίνου. Ύστερα επ έσ τρεψ ε στο Μπέργκοφ, όπου τ ί­ μησε τη «Φ ρ ά ο υ » Μπόρμαν με τον χρυσό Σταυρό της Μητέρας για τις σημαντικές αναπαραγωγικές προσφορές της, κι επιθεώρησε τις νέες κυ­ ψέλες μελισσών που είχε στήσει ο Μπόρμαν - σαν να μην υπήρχαν άλλα πιεστικά προβλήματα αυτές τις ημέρες στην ιστορία της Γερμανίας. ΣΤΟ ΜΠΕΡΓΚΟΦ, η ταπισερί είχε παραμεριστεί στη μια πλευρά της Μ ε­

γάλης Αίθουσας και μια κινηματογραφική οθόνη ορθωνόταν στην άλλη. Ε κ εί προβάλλονταν, συνεχώς, ξανά και ξανά, όλα τα κινηματογραφικά ρωσικά και φινλανδικά επίκαιρα που υπήρχαν από τον πρόσφατο πό λε­ μο μεταξύ των δύο χωρών, ενώ ο Χ ίτλερ και το Ε πιτελείο του μελετού­ σαν τα όπλα και τις τακτικές της Ρωσίας που αποκάλυπταν οι ταινίες αυτές. Oi εκθέσεις των Υπηρεσιών Πληροφοριών που έφταναν τώρα στον Χ ίτλερ ήταν αδιαμφισβήτητες και ενοχλητικές: μια γιγάντια προσπάθεια εξοπλισμού είχε αρχίσει στην Ρωσία και επιπλέον, σύμφωνα με την κα­ τασκοπευτική οργάνωση του Ράινχαρτ Χάιντριχ, οι σοβιετικές εμπορικές αποστολές διέδιδαν κομμουνιστική προπαγάνδα και οργάνωναν πυρήνες στα γερμανικά εργοστάσια. Μια μέρα στο Καφέ Κτίριο, όπου στεγάζο­ νταν τα γραφεία του Ναζιστικού Κόμματος στο Μόναχο, ο Χ ίτλερ είπ ε στον Ρίμπεντροπ ότι δεν σκόπευε να μείνει αδρανής και να επ ιτρέψ ει στην Σοβιετική Ένωση να ισοπεδώσει την Γερμανία. O Ρίμπεντροπ τον ικέτευσε να μη συλλογίζεται έναν πόλεμο με την Ρωσία, και του ανέφερε το απόφθεγμα του Βίσμαρκ π ερί της απροθυμίας των θεών να επ ιτρ έ­ ψουν σε απλούς θνητούς να κρυφοκοιτάζουν την τράπουλα της Μοίρας. Όταν ο Κάιτελ του υπέβαλε ένα χειρόγραφο μνημόνιο κατά της δ ιε ­ ξαγωγής πολέμου με την Ρωσία, αν αυτός μπορούσε να αποφευχθεί, ο Χ ίτλερ τον κάλεσε σε μια ιδιαίτερη συνάντηση και, δηκτικά, κατέρριψε τα επιχειρήματα του στρατάρχη του ένα προς ένα: ο Στάλιν είχε ελάχι­ στη πρόθεση να τηρήσει τη συμφωνία τους, όπως και ο ίδιος ο Χ ίτλερ, κι ακόμη, τόνισε ο Χ ίτλερ, ο Στάλιν ανησυχούσε με τις δικές του στρατιω τι­ κές επιτυχίες. O Κάιτελ ένιωσε προσβεβλημένος. Χωρίς να π ει λέξη, έκανε μεταβολή

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

427

και βγήκε από το δωμάτιο. 0 Χ ίτλερ κράτησε το μνημόνιο. Προφανώς, το εξαφάνισε στο χρηματοκιβώτιό του, μαζί με την υπόλοιπη συλλογή του από άλλα, το ίδιο ενοχοποιητικά έγγραφα. O Κάιτελ, στις 2 Αυγούστου, είχε ήδη πληροφορήσει τους επιτελείς του στο OKW ότι ο Φύρερ αναγνώριζε πως η Βρετανία δεν μπορούσε να συντριβεί εκείνη τη χρονιά. To 1941, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν π ι­ θανό να παρέμβουν, «κ α ι οι σχέσεις μας με την Ρωσία ίσως θα υφίσταντο μια α λλαγή». O ναύαρχος Κανάρης πήρε επίσης οδηγίες τον Αύγου­ στο για την πρόθεση του Χ ίτλερ να επ ιτεθ εί στην Ρωσία την άνοιξη. To OKW κυκλοφόρησε μια διαταγή για να καμουφλαριστεί η συγκέ­ ντρωση γερμανικών δυνάμεων στην Ανατολή, η οποία με πολλή διαφά­ νεια, ή και ίσως πολύ πονηρά, πήρε το κωδικό όνομα ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΥ ΓΚ Ε ΝΤΡΩΣΗ.

O ναύαρχος Ραίντερ, ωστόσο, πληροφορήθηκε από τον Χ ίτλερ, μέσα στον Αύγουστο, για το αντίθετο - ύτι δηλαδή αυτές οι αυξανόμενες κινή­ σεις στρατευμάτων προς το ανατολικό μέτωπο, ήταν ένα εξωτερικό καμουφλάζ για να αποσπαστεί η προσοχή από την επικείμενη εισβολή στην Βρετανία.261 Στην πραγματικότητα, η αλήθεια ήταν το αντίθετο. To πολεμικό η μ ε­ ρολόγιο του OKW δήλωνε ξεκάθαρα στις 8 του μηνός: «H ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ Σ Υ ΓΚΕΝΤΡΩΣΗ είναι το καμουφλάζ μας για τις προετοιμασίες ενάντια στη Ρωσία». H σκέψη του Χ ίτλερ κινούνταν μέσα σε πλαίσια σχετικά με το Μ εγά­ λο Γερμανικό Ράιχ που θα γινόταν πραγματικότητα και πάνω από όλα, μ ε το πώς η Γερμανία θα αστυνόμευε τους πιο ενοχλητικούς κι απείθαρ­ χους λαούς που θα περικλείνονταν μέσα στα νέα σύνορά της. Όπως δή­ λωσε στις 6 Αυγούστου, στον συνταγματάρχη Schmundt, αυτό θα το αναλάμβαναν σε καιρούς ειρήνης τα Waffen SS του. Δεν υπήρχε καμιά ανάγκη να κληθούν τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις να πάρουν όπλα κα­ τά των συμπατριωτών τους. Αυτές οι αστυνομικές δυνάμεις, σημείωνε ο Schmundt, έπ ρεπ ε να γίνουν οι ασυμβίβαστοι πρόμαχοι της ναζιστικής ιδεολογίας ένα σώμα ανδρών που δεν θα είχαν ποτέ κοινά ιδανικά με το στασιαστικό προλεταριάτο. Για να αυξήσουν το κύρος τους στα μάτια του λαού, τα Waffen SS έπ ρεπ ε να αποδείξουν την αξία τους στα πεδία των επικείμενων μαχών, έπ ρεπ ε να καταστούν μια στρατιωτική « ε λ ίτ » . H Βέρμαχτ έφερε πικρόχολες αντιρρήσεις για αυτόν το νέο παραγκωνισμό της από τον ιδιωτικό στρατό του Χ ίμλερ, αλλά ο Κ άιτελ συμφώνη­ σε με τα επιχειρήματα του Χ ίτλερ και διέταξε τα SS να κυκλοφορούν όσο γινόταν ευρύτερα μέσα στον Στρατό. O ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ είπε στον Χ ίτλερ ότι χρειαζόταν καλοκαιρία τριών ημερών για να αρχίσει τις αεροπορικές επιδρομές κατά των βάσεων των βρετα νι­

428

DAVID IRVING

κών μαχητικών. Στις 12 Αυγούστου ανήγγειλε ότι η επίθεση θα άρχιζε την άλλη ημέρα. Ki ο Χ ίτλερ έφυγε για το Βερολίνο. Όταν ο Ραίντερ τον προειδοποίησε, στις 13 του μηνός, ότι η εισβολή στην Βρετανία ήταν το τελικό τους όπλο κι ότι δεν έπ ρεπ ε να αντιμετω πιστεί επιπόλαια, ο Χ ίτ ­ λερ τον διαβεβαίω σε ότι ήθελε πρώτα να δει ποια θα ήταν τα α ποτελέ­ σματα των επιδρομών της Λουφτβάφε. Αλλά αυτοί που τον ήξεραν, συ­ νειδητοποίησαν ότι η εισβολή δεν θα γινόταν ποτέ. «Όποια κι αν είναι η τελική του απόφαση, ο Φύρερ θέλει η απειλή απόβασης στην Βρετανία να σ υ ν τη ρ είτα ι», σημειωνόταν στο πολεμικό ημερολόγιο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στις 14 Αυγούστου. « Κ α ι γ ι’ αυτό, οι προετοιμα ­ σίες, όποια κι αν είναι η τελική απόφαση, π ρ έπ ει να συνεχιστούν». Oi νεοπροαχθέντες στρατάρχες συγκεντρώθηκαν στην Καγκελαρία, στις 14 Αυγούστου, για να δεχτούν από τα χέρια του Χ ίτλερ τις στολι­ σμένες με πολύτιμους λίθους ράβδους τους. Έχουν περισω θεί δυο π ε ρ ι­ γραφές γραμμένες από στρατάρχες. O Χ ίτλερ είπ ε ότι το μεγαλύτερο όπλο της Γερμανίας είναι η εθνική της ενότητα. Αφού η Βρετανία είχε α πορρίψει την προσφορά του, μια σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη, αλλά θα μπορούσε να περιοριστεί σε επιχειρήσεις της Λουφτβάφε. «T o αν ο Στρατός θα έπ ρεπ ε να χρησιμοποιηθεί, είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφτεί. Όπως και να είναι, θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος, αν ε ί­ μαστε απόλυτα αναγκασμένοι να το κάνουμε». H αφήγηση του Leeb είναι αρκετά σημαντική για να την αναφέρουμε εν εκτάσει: Δυο λόγοι εξηγούν γ ια τί η Βρετανία δεν θέλει ειρήνη. Πρώτον, ελπ ίζει σε βοήθεια των Η.Π.Α, αλλά οι Αμερικανοί δεν μπορούν να αρχίσουν μεγά λες παραδόσεις όπλων πριν το 1941. Δεύτερον, ελπ ίζει να σ τρέψ ει την Ρωσία κατά της Γερμανίας. Αλλά η Γ ε ρ ­ μανία είναι στρατιωτικά πολύ ανώτερη από την Ρωσία. H κινηματογραφική ταινία από το ρωσικό πόλεμο στην Φινλανδία π εριέχει αρκετά γελο ίες σκη­ νές. H απώλεια καυσίμων [εισαγωγές από τη Ρωσία] μπορεί εύκολα να καλυ­ φ θεί από την Ρουμανία.262 Υπάρχουν δυο περιοχές κινδύνου που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια σύγκρουση με την Ρωσία: η μια είναι οι ρωσικοί θύλακες στην Φινλανδία. Κ άτι τέτοιο θα κόστιζε στην Γερμανία την κυριαρχία της στη Βαλτική και θα εμπόδιζε μια γερμανική επίθεση κατά της Ρωσίας. H δεύτερη είναι η π ερα ι­ τέρω επέκταση της Ρωσίας προς τη Ρουμανία. Δεν μπορούμε να το επ ιτρ έ­ ψο υμε αυτό, λόγω του ανεφοδιασμού καυσίμων της Γερμανίας από την Ρου­ μανία. Γ ι’ αυτό, η Γερμανία π ρ έπ ει να συνεχίσει να είναι πλήρως εξοπλισμένη. Την άνοιξη θα διαθέτουμε 180 μεραρχίες. Όσο για την Ευρώπη, δεν υπάρχει δικαιολογία για την ύπαρξη μικρών

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

429

εθνών και ιδιαίτερα, αυτά τα έθνη δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε αποικιακές κτήσεις. Στην εποχή της Αεροπορίας και των θωρακισμένων μεραρχιών, τα μικρά έθνη είναι χαμένα. Αυτό που ενδιαφέρει σήμερα, είναι μια ενοποιημένη Ευρώπη εναντίον της Αμερικής. H Ιαπωνία θα πρέπει να αναζητήσει επαφές με την Γερμανία, επειδή η νίκη της Γερμανίας θα αλλάξει την κατάσταση στην Άπω Ανατολή κατά της Βρετανίας, υπέρ της Ιαπωνίας. Αλλά η Γερμα­ νία δεν αγωνίζεται να συντρίψει την Βρετανία επειδή τα οφέλη από αυτό δεν θα ήταν υπέρ της Γερμανίας, αλλά υπέρ της Ιαπωνίας στην ανατολή, της Ρω­ σίας στην Ινδία, της Ιταλίας στη Μεσόγειο, και της Αμερικής στο παγκόσμιο εμπόριο. Γ ι’ αυτό, είναι πιθανή η ειρήνη με την Βρετανία, αλλά όχι όσο πα­ ραμένει πρωθυπουργός ο Τσώρτσιλ. Έτσι, πρέπει να δούμε τι μπορεί να κά­ νει η Λουφτβάφε και να περιμένουμε πιθανές γενικές εκλογές στην Αγγλία. OI ΠΡΩΤΕΣ δυο ημέρες της επίθεσης της Λουφτβάφε στην Αγγλία ήταν μια απογοήτευση. To απρόβλεπτο αγγλικό καλοκαίρι εμπόδισε κάθε προ­ σπάθεια συντονισμού των επιχειρήσεων των τριών αεροπορικών στόλων (Luftflotten) του Γκαίρινγκ. Κηρύχτηκε τύτε «γενικός αποκλεισμός» των Βρετανικών Νήσων, αλλά ακόμη κι έτσι, επρόκειτο για ένα ημίμετρο γιατί σύντομα συνοδεύτηκε από μια σύνοψη του OKW περί κάποιων πρακτικών οι οποίες απαγορεύονταν για τα γερμανικά στρατεύματα: ο Χ ίτλερ τόνιζε ότι έπ ρεπ ε να τηρηθεί αυστηρά η συνέχεια της απαγόρευσης αεροπορι­ κών επιδρομών στο Λονδίνο κι απαγόρευε επίσης την οποιαδήποτε « ε π ί­ θεση εκφοβισμού» χωρίς την άδειά του. To βράδυ της 16 του μηνός, ο Χ ίτλερ έφυγε πάλι από το Βερολίνο για το Ομπερσάλτσμπεργκ. Oi ελπί­ δες του ότι θα μπορούσε να στηριχτεί στην εκστρατεία της Λουφτβάφε, διαψεύστηκαν προσωρινά. Στο Μπέργκοφ ο Χ ίτλερ ασχολήθηκε λιγότερο με σχέδια για εισβολή στην Βρετανία και περισσότερο, με άλλους τρό ­ πους συντριβής της θέλησής της. Μ ελέτησε μια αρχική πρόταση του Μπράουχιτς να σταλεί μια εκστρατευτική δύναμη στην Λιβύη για να υποστηρίξει μια ιταλική επίθεση κατά των βρετανικών θέσεων στην Αίγυπτο. Ζήτησε επίσης από τον Ρ ί­ μπεντροπ να διερευνήσει τρόπους για να βγ ει η Ισπανία στον πόλεμο. O στρατηγός Φράνκο, ωστόσο, έδειχνε απροθυμία να κηρύξει πόλεμο, ε π ε ι­ δή η οικονομία της χώρας του δεν είχε ακόμη συνέλθει από τα τρία χρό­ νια του εμφυλίου. Σύντομα, επίσης, τα γεγονότα ανανέωσαν την ανησυχία του Χ ίτλερ για τα Βαλκάνια. Ύστερα από μιας εβδομάδας συνομιλίες μεταξύ Ουγγαρίας και Ρουμανίας σχετικά με τη διαμφισβητούμενη περιοχή της Τρανσυλβα­ νίας, ο πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών έδειχνε επικείμενος, στις 23 Αυγούστου. H Ρουμανία απηύθυνε έκκληση στην Γερμανία να διαιτητεύσει σε αυτήν τη διαφορά, και -χωρίς να συμβουλευτεί την Μόσχα, όπως ήταν υποχρεωμένος από τους όρους του συμφώνου με τον Στά λιν- ο Χ ίτλερ

430

DAVID IRVING

συμφώνησε. Στο μεταξύ, διέταξε τον Γερμανικό Στρατό να βρίσκεται σε ετοιμότητα προκειμένου να καταλάβει τις ζωτικές πετρελαιοφόρες π εριο­ χές της Ρουμανίας, για να εμποδίσει μια «τρ ίτη χώρα» -εννοώντας την Ρωσία- να φτάσει εκ εί πρώτη, αν οι διαιτητικές συνομιλίες αποτύγχαναν. 0 Κανάρης είχε ήδη σ τείλει στην περιοχή μερικές εκατοντάδες άνδρες για αντι-σαμποτάζ. Όταν ο στρατάρχης φον Μπράουχιτς επισκέφθηκε το Μπέργκοφ στις 26 του μηνός, ο Χ ίτλερ του εξήγησε την ανάγκη να διαφυλαχτεί η Ρουμανία, χωρίς «α κ ό μ η » να προκαλέσουν ιδιαίτερα τους Ρώ­ σους. Ζήτησε ο Στρατός να μετακινήσει δέκα επίλεκτες μεραρχίες ανατολικότερα της Περιφερειακής Διοίκησης και της Ανατολικής Πρωσίας, α μ έ­ σως. Την άλλη μέρα, ο συνταγματάρχης Schmundt πήρε το αεροπλάνο για την Ανατολική Πρωσία, μαζί με τον dr. Fritz Todt, επιφορτισμένος με οδηγίες να αναζητήσει την κατάλληλη τοποθεσία για το στρατηγείο του Φύρερ κατά τη διάρκεια της επικείμενης εκστρατείας κατά της Ρωσίας. MIA ΝΥΧΤΑ, προς το τέλος του Αυγούστου 1940, βρετανικά αεροπλάνα θεάθηκαν για πρώτη φορά πάνω από το Βερολίνο κι έριξαν μερικές σκόρπιες εμπρηστικές βόμβες. Τις πρωινές ώρες της 29 του μηνός έφτασε τηλεφωνικώς η είδηση στο Μπέργκοφ ότι βομβαρδιστικά είχαν και πάλι χτυπήσει το Βερολίνο κι ότι αυτή τη φορά, δέκα πολίτες είχαν σκο­ τωθεί. Τώρα πια, η πρωτεύουσα του Ράιχ αντιμετώπιζε τα βάσανα των πυρκαγιών κάθε βράδυ. To ίδιο εκείνο απόγευμα ο Χ ίτλερ γύρισε αερο­ πορικώς στο Βερολίνο. Δεν του άρεσαν καθόλου αυτές οι νέες εξελίξεις. O Ρούντολφ Ες, ο υπαρχηγός του, είπ ε σε έναν Βρετανό Υπουργό, μερικούς μήνες αργότε­ ρα, ότι έβλεπ ε εφιάλτες με τα φέρετρα να παρατάσσονται στη σειρά και πίσω τους να στέκονται μανάδες που θρηνούσαν τα παιδιά τους. 0 Χ ίτ ­ λερ, με την υποψία ότι οι πράκτορές του που διερευνούσαν τις προθέσεις για ειρήνη, δεν έφταναν ως τους απλούς Άγγλους πολίτες, ζήτησε από τον Ες να αποκαταστήσει μυστικές επαφές με τους φίλους του στην Β ρ ε­ τανία. Την τελευταία ημέρα του Αυγούστου, ο Ες συζήτησε αυτήν την περίεργη αποστολή του με τον παλιό του καθηγητή, Karl Haushofer και, τ ρ εις ημ έρες αργότερα, ο καθηγητής έγρα φ ε στον γιο του Albrecht: «Όπως ξέρεις, τα πάντα έχουν προετοιμαστεί για μια πολύ δραστική επ ί­ θεση στο περί ου ο λόγος νησί και το Μεγάλο Αφεντικό δεν έχει παρά να πατήσει το κουμπί». O Ες ρώτησε τον Haushofer αν έβλεπ ε κάποιον τρό­ πο να αρχίσουν ειρηνευτικές συνομιλίες σε «κά ποια άλλη τοποθεσία», ίσως με τον Δούκα του Hamilton, έναν Σκωτσέζο αριστοκράτη που είχε γνωρίσει για λίγο στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936. Oi εφιάλτες του Ες για τα παιδιά μέσα στα φ έρετρα άνοιξαν τον δρόμο γ ια ηρωικές ονειροπολήσεις του να κάνει μια μοναχική πτήση

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

431

στην Αγγλία -καθώς ήταν έμπειρος πιλότος- που θα έφερνε το τέλος του πολέμου. Πήρε πολύ σοβαρά την αποστολή του και πήγε στο εργο­ στάσιο Messerschmitt του Αουγκσμπουργκ, στις 8 Νοεμβρίου, για να ε π ι­ θεωρήσει το νέο Me-110, μακράς πτήσης μαχητικό αεροπλάνο. Περί τα τέλη του 1940 θα μπορούσε να πιλοτάρει ένα τέτοιο αεροπλάνο μόνος του. Tov Οκτώβριο ή Νοέμβριο, ο Ες έσ τειλε τον οδηγό του στο τοπικό αεροδρόμιο του Μονάχου, για να του φ έρει ένα χάρτη της Αγγλίας και μετά, τον υπηρέτη του στο βιβλιοπωλείο Lanai για να αγοράσει δυο χάρ­ τες της νοτιοδυτικής Ευρώπης. Μια φορά, ο υπηρέτης του, μπαίνοντας στο γραφείο του Ες που κανονικά θεωρούνταν άβατο, τον βρήκε να μ ε ­ λ ετά ει τους χάρτες. 0 Ες ζήτησε κατόπι από το εργοστάσιο, να προσθέ­ σουν βοηθητικά ρεζερβουάρ καυσίμων στο « δ ικ ό » του Me-110. Κάποια φορά, ο εκπαιδευτής του εργοστασίου Messerschmitt τον ρώ ­ τησε για τί ήθελε να μάθει αν το αεροπλάνο αυτό μπορούσε να μ ετα φ έ­ ρ ει μια βόμβα ή τορπίλη, μαζί με βοηθητικά ρεζερβουάρ. Μήπως λογά­ ριαζε να π ετά ξει στην Αγγλία με αυτό; «Όχι, όχι», απάντησε ο Ες με ένα χαμόγελο. Ύστερα, άφησε στους επιτελείς του να εννοήσουν ότι σκε­ πτόταν να δοκιμάσει ο ίδιος μια νέα μέθοδο ναρκοθέτησης στα βρετα νι­ κά λιμάνια. Tov Ιανουάριο παράγγειλε στην εταιρεία κατασκευής αθλη­ τικών στολών Schuster του Μονάχου μια δερμάτινη φόρμα αεροπόρου και μπότες ενισχυμένες με γούνα (προηγουμένως είχε δανειστεί τέτοιες μπότες από το εργοστάσιο Messerschmitt). Στις 20 Απριλίου, ο υπασπι­ στής του Ες, Karfteintz Pintsch, θα έλεγε σε έναν συνάδελφο υπασπιστή, πίνοντας μπίρα, ότι ο αρχηγός τους ανησυχούσε, επ ειδή ή ξερ ε πόσο απρόθυμος ήταν ο Φύρερ να καταστρέψει την Αγγλία κι επειδή έβλεπ ε τον πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Σοβιετική Ένωση να πα ­ ραμονεύει κι έτσι, συνέχισε ο Pintsch, σχεδίαζε να πραγματοποιήσει προ­ σωπικές επαφές με φιλειρηνικούς κύκλους στην Βρετανία κι ότι επ εξ ερ ­ γαζόταν ένα μνημόνιο, το οποίο θα παρέδιδαν στον Χ ίτλερ « μ ε τ ά την αναχώρησή τ ο υ » .263 Tov Απρίλιο, ο Ες θα εξασφάλιζε μερικά βιβλία σχε­ τικ ά μ ε το Β ρ ετα ν ικ ό Σ ύ ν τα γ μ α κι επ ισ κ έφ θ η κ ε τον ρα π τικ ό οίκο Schwarz, στην Prielmayer Strasse του Μονάχου, για να π α ρα γγείλει μια γκρι-μπλε στολή σμηναγού της Λουφτβάφε.* O Χ ίτλερ δεν βασίστηκε μόνον στον Ρούντολφ Ες, αλλά τον Αύγουστο 1940 είχ ε σ τ ε ίλ ε ι ταυτόχρονα τον Βερολινέζο δικηγόρο dr. L u d w ig * Σ .τ.Σ .: H στολή της Λουφτβάφε κόστιζε περίπου 150 μάρκα. Ki απέκτησε μια σχε­ δόν μυστικιστική σημασία για τον προληπτικό Ες. Αυτή η στολή ξεκινώντας από το ραφτάδικο του Μονάχου, άρχισε ένα απίθανο ταξίδι που τελείωσε μετά από 50 και πάνω χρόνια, όταν επιστράφηκε από τις βερολινέζικες αστυνομικές αρχές στον ενή­ λικο γιο του Ες (είχε κλαπεί από το κελί της φυλακής του ενενηντατριάχρονου Ρού­ ντολφ Ες στο Σπαντάου, από Βρετανούς στρατιώτες, λίγες ημέρες πριν από τον μυστηριώδη θάνατό του, το 1987).

432

DAVID IRVING

Weissauer στην Στοκχόλμη, με την εντολή να ενημερώσει προφορικά τον Βρετανό πρεσβευτή για τις ειρηνικές προσφορές του: σε αυτές περιλαμβανόταν πολιτική ανεξαρτησία για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που κ α ­ τείχε η Γερμανία, καθώς και του μελλοντικού «Πολωνικού Κράτους», όχι όμως και της Τσεχοσλοβακίας. Θα δινόταν ένα τέλος στην οικονομική δι­ αίρεση της Ευρώπης και δεν θα υπήρχε καμιά γερμανική διεκδίκηση επί της Αυτοκρατορίας ή των βρετανικών αποικιών. Αυτή ήταν «η τελευταία ευκαιρία» που δινόταν στην Βρετανία, θα έπρεπε να τονίσει ξεκάθαρα ο δικηγόρος, για να αποφύγει μια εντατικοποίηση των εχθροπραξιών.264 Με εντολές του Τσώρτσιλ, ο Weissauer δεν έγινε καν δεκτός στην πρεσβεία της Στοκχόλμης, ενώ η ιδιωτική επιστολή του Haushofer που είχε σταλεί με εντολή του Ες265 προς τον Δούκα του Hamilton μέσω μιας γνωστής του στην Λισαβόνα, είχε κλαπεί από τις μυστικές υπηρεσίες του Τσώρτσιλ στο Λονδίνο266. H απάντηση του πρωθυπουργού ήταν να δ ια ­ τάξει και πάλι τον βομβαρδισμό της καρδιάς της γερμανικής πρω τεύου­ σας. Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ απέσυρε την απαγόρευση των βομβαρδι­ σμών στο κέντρο του Λονδίνου, αλλά ανέβαλε ξανά την κυκλοφορία της σχετικής διαταγής. Και τα φέρετρα εκείνα που βασάνιζαν τον ύπνο του Ες, θα ξανάρχιζαν σύντομα να γεμίζουν. O ΧΙΤΛΕΡ τον Σεπτέμβριο 1940, ο Χίτλερ εκφώνησε μια από τις πιο δ υ ­ ναμικές δημόσιες ομιλίες του. Κορόιδευε τις πομπώ δεις καθησυχαστικές προβλέψεις που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί επίσημοι, υπαινισσόμενοι την πάντα επικείμενη πτώση του. «Παραδείγματος χάρη, λένε: “ Μάθαμε ότι...”, ή “Ό πω ς ενημερωθήκαμε από καλά πληροφορημένους κύκλους”, ή “Ό πω ς ακούσαμε από αρμόδιες α ρ χές”, ή “ Κατά την άποψη των ειδι­ κώ ν” - και στην πραγματικότητα, έφτασαν ως το σημείο να αναγγέλ­ λουν: “ Εκτιμάται ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να π ισ τεύουμ ε...” » Έ λεγε κοροϊδευτικά ότι, αφού η Γερμανία είχε διώξει τους Συμμάχους από την Νορβηγία, αυτοί άλλαξαν τον τόνο τους: «Θέλαμε μόνο να π α ­ ρασύρουμε τους Γερμανούς εκεί. Ti μοναδικός θρίαμβος ήταν αυτός για μας!» Και μετά την ήττα της Γαλλίας, η Βρετανία χαιρόταν που τώ ρα θα υπερασπιζόταν μόνο τον εαυτό της. «Και τώρα κατατρώγει την Β ρετα­ νία η περιέργεια και ρωτάει: “ Ε, λοιπόν, γιατί ο Χίτλερ δεν εισβάλει;” Απαντώ: “ Ηρεμήστε, έρχεται! ” » Όσο για τους νυκτερινούς βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων του Ρουρ, τους οποίους ο Τσώρτσιλ είχε αρχίσει τρεις μήνες νωρίτερα, ο Χίτλερ τώ ρα ανήγγειλε ότι θα απαντούσε με αντίμετρα και κάτι περισ­ σότερο. «Αν διακηρύσσουν ότι θα επιτεθούν σε μεγάλη κλίμακα στις π ό ­ λεις μας, εμείς θα σαρώσουμε τις δικές τους!» Την 5η του μηνός, ω στό­ σο, τα βομβαρδιστικά του Τσώρτσιλ φάνηκαν πάλι πάνω από την π ρ ω ­ τεύουσα του Ράιχ, σκοτώνοντας δεκ α πέντε ακόμη Βερολινέζους. Την

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

433

ώρα του γεύματος, στις 6 Σεπτεμβρίου, ήταν φανερό πως η υπομονή του Χίτλερ άρχισε να εξαντλείται. «O Φύρερ», σημείωνε ο Γκαίμπελς, «δεν αντέχει άλλο. Θα διατάξει τον βομβαρδισμό του Λονδίνου, κι αυτός ο βομβαρδισμός αρχίζει απόψε». Δεν είναι βέβαιο αν ο Χίτλερ είχε πληροφορήσει τον Γκαίρινγκ σχετι­ κά με το ότι σκόπευε να εκπληρώσει την αγαπημένη του φιλοδοξία επ ί­ θεσης κατά της Ρωσίας. To Επιτελείο όμως του Γιόντλ σίγουρα είχε π ρ ο ­ σέξει, στις 5 του μηνός, ότι ο Στρατάρχης του Ράιχ δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για τις προετοιμασίες εισβολής στην Αγγλία, «καθώς δεν π ι­ στεύει ότι θα πραγματοποιηθεί». O Γκαίρινγκ είχε εγκαταστήσει έναν Στρατηγείο του στις ακτές της Μάγχης και διηύθυνε προσωπικά τη νέα αεροπορική επίθεση, που άρχισε εκείνη τη νύχτα με ένα βομβαρδισμό του Λονδίνου, αν και περιορίστηκε μόνο στις λιμενικές εγκαταστάσεις και τα διυλιστήρια πετρελαίου. O ναυτικός υπασπιστής του Χίτλερ είχε πληροφορήσει προσωπικά τον ναύαρχο Ραίντερ ότι ένα Στρατηγείο για τον Φύρερ είχε κατασκευαστεί για την ρωσική εκστρατεία. Στις 6 Σεπτεμβρίου ο αρχηγός του Ναυτι­ κού, τον οποίο ο Χίτλερ είχε διατηρήσει μετά την εποχή της Δημοκρα­ τίας της Βάίμάρης, έφτασε στην Καγκελαρία με μια σειρά νέων ισχυρών επιχειρημάτων που εξηγούσαν, γιατί η Γερμανία έπρεπε να επικεντρώσει την επιθετική προσπάθειά της κατά των βρετανικών θέσεων στην Μεσό­ γειο και στον αποκλεισμό των Βρετανικών Νήσων από θαλάσσης κι α έ ­ ρα. O Ραίντερ πληροφόρησε τον Χίτλερ ότι θα ήταν αδύνατο να επιχειρηθεί ταυτόχρονα μια επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης -στην οποία ο ναύαρχος αναφερόταν διακριτικά ως «πρόβλημα Σ .» - και μια εισβολή στην Βρετανία. To Ναυτικό προτιμούσε να εκδηλωθεί αυτή η δεύτερη επίθεση μόλις λιώσουν οι πάγοι στην Βαλτική, καθώς κάτι τ έ ­ τοιο θα έκλινε τη ζυγαριά σε βάρος του Ρωσικού Ναυτικού. O Χίτλερ β ε­ βαίωσε τον ναύαρχο πω ς αν εγκατέλειπε την εισβολή, θα φρόντιζε για την εκδίωξη των Βρετανών από την Μεσόγειο, μέσα στον επερχόμενο χειμώνα.267 Και, για πρώτη φορά, ανέφερε ότι η Γερμανία και η Ιταλία θα έπρεπε να εξασφαλίσουν βάσεις στις Αζόρες, στις Καναρίους και στα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. O Ραίντερ τα συνόψισε όλα αυτά στο Επιτελείο του, λέγοντας: «H απόφαση του Φύρερ να εισβάλει στη Βρε­ τανία είναι απολύτως οριστική...» O Χίτλερ όμως και πάλι ανέβαλε επί τρεις ημέρες τη μοιραία απόφαση περί εισβολής και το Ναυτικό, για λό­ γους ευγένειας, το απέδωσε στις πρόσφατες «τελείως αντίξοες» καιρικές συνθήκες. O βομβαρδισμός του Λονδίνου είχε αρχίσει τώρα με ένταση. Ήταν η «κεραυνοβόλα επίθεση», που ο Τσώρτσιλ επιθυμούσε, ενώ ο Χίτλερ όχι. Συζητώντας τη νέα εκστρατεία με τους καλεσμένους του στο γεύμα της 10 του μηνός, ο Χίτλερ και πάλι δίσταζε. Τελικά, δεν θα υποχωρούσε η

28

434

DAVID IRVING

Βρετανία; ρώτησε. «Οι στρατιωτικοί συμμερίζονται την άποψή μου», έγραφε ιδιωτικά ο Γκαίμπελς. «Μια πόλη οκτώ εκατομμυρίων δεν μ πο­ ρεί να αντέξει για πολύ... Σβήσαμε τα αυτάρεσκα χαμόγελα από τα πρόσ ω πα των λόρδων τους. Θα τους τσακίσουμε, μέχρι να ζητήσουν κλαίγοντας έλεος». Όταν στις 14 του μηνός268 ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους διοικητές του - ο στρατάρχης Milch αντικαθιστούσε τον Γκαίρινγκ που βρισκόταν π ά ­ ντα στο στρατηγείο του στη Μ άγχη- άρχισε με μια πολιτική ανάλυση. O Milch κατέγραψε μια λεπτομερειακή σημείωση στο ημερολόγιό του: «H Μόσχα είναι δυσαρεστημένη με την εξέλιξη των πραγμάτων. Oi Ρώσοι ήλπιζαν ότι θα αιμορραγούσαμε μέχρι θανάτου». O Χίτλερ πρόσφερε στρατιωτική βοήθεια στην Ρουμανία επειδή η Γερμανία χρειαζόταν το πετρέλαιό της, και στην Φινλανδία για να διατηρηθεί η ισορροπία δυνά­ μεων στην Βαλτική. Παρ’ όλο που ήταν δύσκολο να δουν το μέλλον, τα πάντα μπορούσαν να συμβούν. «Νέες συγκρούσεις είναι πολύ πιθανές». O Χίτλερ δεν περίμενε ότι ο μικρής κλίμακας επανεξοπλισμός της Αμερι­ κής θα ολοκληρωνόταν πριν από το 1944, και σίγουρα ο ίδιος δεν ήθελε να διαρκέσει ο πόλεμος τόσο πολύ. «Έχουμε πετύχει τους αντικειμενι­ κούς σκοπούς μας, οπότε δεν έχουμε κανένα συμφέρον για την π α ρ ά τα ­ σή του». Από τώρα και στο εξής θα διεξαγόταν ένας πόλεμος νεύρων, με επιδρομές βομβαρδιστικών και την α π ειλ ή εισβολής που προοδευτικά εξασθενούσαν την αντοχή του βρετανικού λαού. «Αν τα οκτώ εκατομμύ­ ρια των κατοίκων [του Λονδίνου] τρελαθούν, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή. Av ο καιρός είναι καλός και μπορέσουμε να εξουδε­ τερώσουμε την εχθρική αεροπορία, ακόμη και μιας μικρής κλίμακας ει­ σβολή μπορεί να κάνει θαύματα». O Χίτλερ πρότεινε λοιπόν, να π εριμέ­ νουν ακόμη λίγες ημέρες πριν ακυρώσουν τελικά την επιχείρηση. Av αποκαλύπτονταν κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να φτάσει σ τ’ αυτιά του εχθρού, οπότε η νευρική ένταση θα ήταν πολύ μικρότερη. O Χίτλερ θα εξακολουθούσε να μην επιτρέπει στη Λουφτβάφε να εκτελέσει καταιγι­ στικές βομβαρδιστικές επιδρομές στις περιοχές ιδιωτικών κατοικιών του Λ ονδίνου, ό π ω ς ζήτησε ο α ρ χη γός του Ε π ιτελ είο υ του Γ κα ίρ ινγκ , Jeschonnek. «Αυτοί οι βομβαρδισμοί θα είναι τα έσχατα αντίποινά μας!» Τρεις ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ ανέβαλε την εισβολή «μέχρι νεοτέρας». Oi διοικητές του ήξεραν τι εννοούσε με αυτό - στο εξής θα διατη­ ρούνταν η απειλή της εισβολής. Στην πραγματικότητα, η σκέψη του Χίτ­ λερ ήταν στραμμένη αλλού. ΜΕΣΑ στον Σεπτέμβριο του 1940, ξένοι διπλωμάτες στην Μόσχα ανέφε­ ραν ότι κορυφωνόταν η πικρία των Σοβιετικών έναντι του Χίτλερ σχετικά με την αμφιλεγόμενη Επιδιαιτησία της Βιέννης και τις εγγυήσεις του προς την Ρουμανία, οι οποίες δεν μπορούσαν παρά να ερμηνευτούν ως

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

435

εχθρικές προς την Ρωσία. Στους στρατώνες του Κόκκινου Στρατού κ υ­ κλοφορούσαν γελοιογραφίες του Χίτλερ, του Γκαίρινγκ, της «Ναζιστικής Λερναίας Ύ δρας» και του αδηφάγου «φασιστικού καρχαρία». Oi γερ μ α ­ νικές μυστικές υπηρεσίες έμαθαν για τη συνεδρίαση του Ανώτατου Σο­ βιέτ, στις 2 Αυγούστου, κατά την οποία διατυπώθηκαν αμφιβολίες για την εμπιστοσύνη που έπρ επ ε να τρέφουν προς την Γερμανία, επειδή «ορισμένες πληροφορίες έδειχναν ότι μετά τη νίκη στη Δύση η [Γερμα­ νία] θα άρχιζε έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας». «Πραγματικά», συνέχιζαν οι Ρώσοι, «θα πρέπει να αρχίσουμε πρώτοι την επίθεση, πριν ο κλέφτης γείτονάς μας από τη Δύση πραγματοποιήσει τη δική του». Κάτω από τον οικείο πλέον τίτλο περί «διασποράς των δυνάμεων που είχαν συγκεντρωθεί πυκνά στη Δύση», ο Μπράουχιτς υπέγραψε στις 6 Σεπτεμβρίου προσωπικά μια διαταγή για τη μετακίνηση δύο επιπρό­ σθετων μεραρχιών προκειμένου να ενωθούν στα ανατολικά με την 18η Στρατιά που βρισκόταν ήδη εκεί, την 4η και τη 2η. Αυτή η μετακίνηση θα ανέβαζε σε τριάντα πέντε τον αριθμό των μεραρχιών στο Ανατολικό Μέτωπο. Την ίδια ημέρα, ο στρατηγός Γιόντλ διέταξε την Άμπβερ να διοχετεύσει σε Ρώσους πράκτορες την πλαστή πληροφορία που έλεγε ότι ο κύριος όγκος των γερμανικών δυνάμεων βρισκόταν στο νότιο άκρο του μετώπου. Oi Ρώσοι θα έβγαζαν από αυτό το συμπέρασμα, «ότι οι Γερ­ μανοί είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας στα Βαλ­ κάνια από τα νύχια των Ρώσων, οποιαδήποτε στιγμή, με ισχυρές δυνά­ μεις».269 Στην πραγματικότητα, το Επιτελείο του Γιόντλ πίστευε ότι, για σ τρα ­ τηγικούς λόγους, η κύρια στρατιωτική προσπάθεια κατά την έναρξη της επίθεσης στην Ρωσία θα έπρεπε να γίνει από τον βορρά. Εκεί, εξηγούσε ο συνταγματάρχης Lossberg στο πρόχειρο σχέδιό του για την εκστρατεία (ΦΡίΤΣ)270, το οποίο είχε υποβάλει στον Γιόντλ -αργότερα μέσα στον Σ ε­ πτέμ βριο- υπήρχαν καλύτερες οδικές και σιδηροδρομικές διευκολύνσεις, και η ρωσική επιρροή στις Βαλτικές χώρες θα μπορούσε γρήγορα να εξαφανιστεί. Πάνω από όλα, μια επίθεση από βορρά θα έφερνε πιο γρή­ γορα το Λένινγκραντ και την Μόσχα κάτω από τα γερμανικά πυροβόλα. Από πλευράς τακτικής, έπρεπε να εμποδίσουν τους Ρώσους να α ποσ ύ­ ρουν τις δυνάμεις τους στην τεράστια ενδοχώρα τους, όπως είχαν κάνει απέναντι στη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα το 1812. To σχέδιο ΦΡίΤΣ αποτέλεσε αναμφίβολα τη βάση για την κατοπινή στρατηγική του Χίτλερ κατά της Ρωσίας. H κύρια προσπάθεια βόρεια των Ελών Πρίπυετ που πρότεινε ο συνταγματάρχης, θα εξελισσόταν ως ακολούθως: «Μια επίθεση δυο Ομάδων Στρατιών, επί της νοητής κατεύ­ θυνσης ανατολικά της Βαρσοβίας προς το Καίνιξμπεργκ, με τη Νότια Ομάδα, να είναι ισχυρότερη - θα συγκεντρωνόταν γύρω από την Βαρσο­ βία και νοτιότερα της Ανατολικής Πρωσίας και σε αυτήν θα τοποθετού­

436

DAVID IRVING

νταν ο όγκος των θωρακισμένων και των μηχανοκίνητων μονάδων». 0 Lossberg πρόβλεπε ότι η αντίσταση νότια των Ελών Πρίπυετ θα ήταν ασθενέστερη, καθώς η Ουκρανία μαστιζόταν από εσωτερικές αναταραχές τις οποίες είχαν προκαλέσει οι προηγηθείσες ανατρεπτικές επιχειρήσεις της Άμπβερ. H περαιτέρω στρατηγική θα εξαρτιόταν από το αν και π ό ­ τε η Ρωσία θα εκάμπτετο κάτω από την ισχύ της αρχικής γερμανικής εφόρμησης. Μόνο μια πιθανότητα παρέμενε ανοικτή στην Μόσχα - να ξεκινήσει την επίθεση πρώτη, με σκοπό να αποδιαρθρώσει τις ημιτελείς προετοι­ μασίες της Γερμανίας για εισβολή. Ή, να εισβάλει στις ρουμανικές π ε ­ τρελαιοφόρες περιοχές, ίσως χρησιμοποιώντας μόνο αερομεταφερόμενα στρατεύματα. Έ ργον της μελλοντικής γερμανικής στρατιωτικής αποστο­ λής στην Ρουμανία θα ήταν να παρεμποδίσει μια τέτοια σοβιετική ενέρ­ γεια. Ωστόσο, κατά την άποψη του Lossberg, οι Ρώσοι θα αναγκάζονταν για πολιτικούς λόγους να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τη γερμανική επίθεση κοντά στα σύνορα. Γιατί, αλλιώς θα υποχρεώνονταν να εγκαταλείψουν τις πλευρικές θέσεις που είχαν πολύ πρόσφατα εξασφαλίσει στις ακτές της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας. ΣΤΗΝ Ρουμανία, ο βασιλιάς είχε παραιτηθεί με την κρίση που πυροδότη­ σε την Επιδιαιτησία της Βιέννης και ο σκληρός, αλλά αδιάφθορος σ τρα­ τηγός Antonescu διορίστηκε εθνικός ηγέτης και δικτάτορας. O Antonescu ζήτησε μυστικά από τον Χίτλερ να εκσυγχρονίσει τον Ρουμανικό Στρατό με γερμανικά άρματα μάχης και πυροβολικό και να του «δανείσει» Γερ­ μανούς επιτελικούς αξιωματικούς. Σε αντάλλαγμα, υποσχέθηκε να π α ­ ρατάξει τις δυνάμεις του αποκλειστικά στα σύνορα με την Ρωσία, και μακριά από την ουγγρική μεθόριο. Στις 19 Σεπτεμβρίου, το OKW κυκλοφόρησε ένα έγγραφο όπου δήλω­ νε ότι οι «πραγματικές αποστολές» που θα έπρεπε να ανατεθούν στα μέλη τόσο της ρουμανικής, όσο και της γερμανικής αποστολής, ήταν οι ακόλουθες: 1. να προστατευτούν οι πετρελαιοπηγές από την αρπαγή μιας τρίτης δύνα­ μης, κι από πιθανή καταστροφή, 2. να καταστούν ικανές ot Ρουμανικές Δυνάμεις να εκπληρώσουν ειδικές αποστολές, με ένα αυστηρό πρόγραμμα, ευθυγραμμισμένο με τα γερμανι­ κά συμφέροντα, και 3. να προετοιμαστούν οι επιχειρήσεις γερμανικών και ρουμανικών δυνάμεων από το ρουμανικό έδαφος σε περίπτωση που θα αναγκάζονταν σε πόλεμο με την ΣοβιετικήΈνωση.

Θα πρέπει, ωστόσο, να υπενθυμίσουμε στον αναγνώστη ότι ακόμη και

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

437

σε αυτό το στάδιο, δεν υπήρχε αμετάκλητη διαταγή επίθεσης κατά της Ρωσίας. O Χίτλερ προετοίμαζε προς το παρόν μόνο τη στρατιωτική του μηχανή.

O Χίμλερ φεύγει από το Στρατηγείο του Μονάχου. Tov ακολουθεί ο υπαρχηγός του Χάιντριχ. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Μ ΟΛΟΤΟΦ που προηγήθηκαν της καταδικασμένης σε αποτυχία επίσκεψης του Βιάτσεσλαβ Μολότοφ στο Βερολίνο, τον Νοέμβριο 1940, είναι μια περίοδος όπου η εξωτερική πολιτική του Χίτλερ είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει κατανοητή. Διαβουλευόταν με τους Ιταλούς και τους Ισπανούς σχετικά με τους προσφορότερους τρόπους για να κτυπήσει την Βρετανική Αυτοκρατορία στην περιφέρεια, οδήγησε την Ιαπωνία στον Άξονα με ένα Τριμερές Σύμφωνο, κι επίσης σκεπτόταν την πιθανό­ τητα μιας συμμαχίας με την Γαλλία. Αυτά όλα είναι πολύ ξεκάθαρα. Αλλά τι συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε σχετικά με τις πιο α π ο φ α ­ σιστικές προσπάθειές του να δελεάσει την Σοβιετική Ένωση ώστε να ενταχθεί κι αυτή στο Τριμερές Σύμφωνο; Την ιδέα για μια π ε ρ ιφ ε ρ εια κ ή λύση την πρότεινε ο ναύαρχος Ραίντερ. Νωρίς τον Σεπτέμβριο, αυτός είχε εξετάσει μαζί με τον Χίτλερ τις στρα­ τηγικές επιλογές που προσφέρονταν στην Γερμανία. Και στις 26 του μη­ νός, όταν ήρθε για μια πολύωρη κατ’ ιδίαν συζήτηση πάνω στο θέμα, είχε πειστεί ότι υπήρχαν τρ όποι.για συνδιαλλαγή με την Ρωσία πιο κομψοί από την ωμή βία. H Γερμανία θα έπρεπε να πετάξει τους Βρετανούς έξω από την Μεσόγειο, να προσφέρει βοήθεια στην Ιταλία για την κατάληψη της Διώρυγας του Σουέζ και να προετοιμάσει την κατοπινή προέλασή της μέσω της Παλαιστίνης προς την Συρία. H Τουρκία θα βρισκόταν τότε στο έλεος της Γερμανίας. «Κατόπιν, το ρωσικό πρόβλημα θα αποκτούσε μια εντελώς διαφορετική όψη. H Ρωσία βασικά φοβόταν την Γερμανία» - ένα σημείο με το οποίο συμφωνούσε ο Χίτλερ. «Και θα ήταν απίθανο να κα ­ ταστεί τότε αναγκαία η όποια επίθεση κατά της Ρωσίας στα βόρεια». 0 Χίτλερ έδειξε να του αρέσει αυτό το σχέδιο: θα μπορούσαν τότε να καλέσουν την Ρωσία να στραφεί προς την Περσία και την Ινδία -π ά λ ι προς τη βρετανική περιφ έρεια- χώρες που ήταν πολύ πιο σημαντικές γ ι’ αυτήν από την Βαλτική. Αφού έφυγε ο ναύαρχος, ο Φύρερ ανέφερε στο ναυτικό υπασπιστή του Puttkamer, ότι η σύσκεψη αυτή ήταν πολύ διαφωτιστική, καθώς συμφωνούσε με τις δικές του απόψεις.

O

i ΕΞί ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

439

To πιο αξεπέρασ το εμπόδιο για την γαλλο-γερμανική συνεργασία ήταν το ενδιαφέρον, που είχαν εκδηλώσει τόσο η Ιταλία, όσο κι η Ισ πα ­ νία για σημαντικά τμήματα των γαλλικών κτήσεων στην Αφρική. O Χίτ­ λερ ανέβαλε τη λήψη μιας τελικής απόφασης σχετικά με τις διεκδικήσεις τους, μέχρι να μπορέσει να συναντήσει τους ηγέτες τους και τον Μουσο­ λίνι. Είναι λοιπόν άξιο απορίας το ότι ο προβληματισμένος συντάκτης του ημερολογίου της Ανώτατης Διοίκησης μεμψιμοιρούσε: «H πολιτική της διοίκησής μας μοιάζει να υπαγορεύεται τον τελευταίο καιρό από τις διαθέσεις του Στρατάρχη του Ράιχ και των Ιταλών». Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1940, ο Χίτλερ για ένα πράγμα ήταν σίγουρος. Av η Ισπανία έβγαινε στον πόλεμο και κατελάμβανε το Γιβραλτάρ, και παράλληλα η Γαλλία ενθαρρυνόταν να ενταχθεί στη μεγάλη συμμαχία, αυτός έπρεπε να καταφύγει «σε μια απάτη μεγάλης κλίμακας»,271 όπως τελείως αφοπλιστικά έθεσε το ζήτημα στον Ρίμπεντροπ: ο κάθε «μνη­ στήρας» έπρεπε να μείνει με την αισιόδοξη-πεποίθηση ότι γενικά οι ευ­ χές του θα πραγματοποιούνταν. 0 πρώτος διεκδικητής που έπρεπε να εξαπατηθεί ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι, με τον οποίο συναντήθηκε στο Μπρένερ, στα σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας, στις 4 Οκτωβρίου 1940. O Χίτλερ, του πρότεινε πονηρά να δελεάσουν την Ισπανία προκειμένου να βγει στον πόλεμο, με την υπόσχεση ότι θα ικανοποιήσουν τα αποικιοκρατικά της αιτήματα με την τελική υπογραφή συνθήκης ειρήνης με την Γαλλία. Στον Μουσολίνι υποσχέθηκε την Νίκαια, την Κορσική και την Τυνησία. Όλοι θα ’παιρναν κάτι από αυτήν τη συμμαχία. Ε πί τρεις ημέρες στο Μπέργκοφ ο Χίτλερ, νωχελικά, κάτω από τη φθινοπωρινή λιακάδα, συλλογιζόταν τη νέα στρατηγική της πολιτικής του. To χρονοδιάγραμμά του είχε ξεκάθαρα σχεδιαστεί: θα ήθελε πρώτα να δει τον πρώην Γάλλο πρεσβευτή, Andre-Frar^ois Poncet, στο Βερολίνο (τον οποίο από πάντα συμπαθούσε). Ύστερα, θα ξεκινούσε μια μεγάλη περιοδεία για να δει τον Στρατάρχη Πετέν, στην Γαλλία και μετά τον στρατηγό Φράνκο στην Ισπανία, πριν επιστρέψει στην Γαλλία, για να κανονίσει με τον Πετέν τους όρους της μελλοντικής τους συνεργασίας. Ωστόσο, πρώτα θα έγραφε στον Στάλιν για να τον δελεάσει με ένα με­ ρίδιο από την βρετανική κληρονομιά, με αντάλλαγμα τη συμμετοχή της Ρω­ σίας στη συμμαχία. «Αν τα καταφέρουμε όλα αυτά», είπε στον Μπράου­ χιτς, «θα μπορέσουμε να ξεμπερδέψουμε τελείως με την Βρετανία». O Χίτλερ έδωσε εντολή στον Γκαίρινγκ να βεβαιωθεί ότι όλοι οι όροι των ρω ­ σικών συμβολαίων με τη γερμανική βιομηχανία είχαν εκπληρωθεί, ώστε ο Στάλιν να μην έχει κανένα λόγο για παράπονα. Εξουσιοδότησε όμως π α ­ ράλληλα την Λουφτβάφε να αρχίσει εκτεταμένες αεροφωτογραφικές ανα­ γνωριστικές αποστολές από μεγάλο ύψος στην ενδοχώρα της Ρωσίας. Στις 9 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ επέστρεψε στην Καγκελαρία του Βερολί­

440

DAVID IRVING

νου. 0 Ρίμπεντροπ πρότεινε μια συνδιάσκεψη κορυφής μεταξύ του Σ τά ­ λιν και του Φύρερ, αλλά ο Χίτλερ τόνισε ότι ο Στάλιν δεν θα έβγαινε από τη χώρα του. 0 ίδιος ο Χίτλερ υπαγόρευσε, στις 13 του μηνός, μια εκτεταμένη επιστολή προς τον Στάλιν, καλώντας τον Μολότοφ να τους επισκεφθεί το συντομότερο στο Βερολίνο. Av ο Μολότοφ ερχόταν στο Βερολίνο, κατέληγε η επιστολή, ο Χίτλερ θα ήταν σε θέση να του αναλύ­ σει τους κοινούς στόχους που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν. ΣΤΙΣ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ο Χίτλερ κυκλοφόρησε ένα απόρρητο μήνυμα προς

τις υπηρεσίες του, όπου καταργούσε επίσημα όλες τις προετοιμασίες ει­ σβολής στην Βρετανία. Ό πω ς καυχιόταν ο Χίτλερ σε έναν Ιταλό Υπουργό που τον επισκέφθηκε, στις 14 του μηνός: «Αφήστε τους Βρετανούς να λένε ό,τι θέλουν. H κατάσταση στο Λονδίνο πρέπει να είναι τρομερή... Ας περιμένουμε, λοιπόν, για να δούμε πώ ς θα μοιάζει το Λονδίνο μετά από δυο-τρεις μήνες. Av δεν μπορώ να εισβάλω εκεί, μπορώ τουλάχι­ στον να καταστρέψω ολόκληρη τη βιομηχανία τους!» Oi αεροφω τογρα­ φίες που του έφερναν πίσω τα πληρώματα των βομβαρδιστικών, αποδείκνυαν την έκταση των καταστροφών που γίνονταν στην Βρετανία από τη μια νύχτα στην άλλη. Αυτό που μπέρδευε τον Χίτλερ ήταν η ολοκληρωτική έλλειψη σχεδίου και σκοπιμότητας των επιδρομών των βρετανικών βομβαρδιστικών. H Γερμανία είχε φοβηθεί έναν ατέλειωτο βομβαρδισμό στα διυλιστήρια π ε ­ τρελαίου της, αλλά ο Τσώρτσιλ είχε κάνει το βασικό λάθος να βομβαρδί­ ζει Γερμανούς πολίτες και να προκαλεί μόνον αμελητέες ζημιές στην π ο ­ λεμική προσπάθεια της Γερμανίας που βρισκόταν σε εξέλιξη. H ανησυχητική συνειδητοποίηση ότι ακόμη δεν υπήρχε οργανωμένη άμυνα κατά των νυκτερινών βομβαρδισμών του εχθρού, έφερε τον Χίτ­ λερ αντιμέτωπο με ένα πλήθος νέα προβλήματα. Av έστω κι ένα μόνο αεροπλάνο πλησίαζε το Βερολίνο, ολόκληρη η πόλη θα έπρεπε να τρέχει στα καταφύγια, μόλις ακούγονταν σειρήνες; Τη νύχτα της 14 Οκτωβρίου, ένα χαρακτηριστικό επεισόδιο έκανε τον Χίτλερ να θυμώσει πολύ: οι σειρήνες είχαν σφυρίξει τη λήξη του συναγερμού και αναγκάστηκαν να σημάνουν νέο, όταν αρκετά εχθρικά βομβαρδιστικά εντοπίστηκαν πάνω από το Μαγδεμβούργο. Oi νοσηλευόμενοι στα γερμανικά νοσοκομεία εί­ χαν ήδη αναγκαστεί δυο φορές να τρέξουν στα καταφύγια - κι αυτό ήταν ένα βάρος που δεν σκόπευε διόλου να επιβάλει στο γ ε ρ μ α ν ικ ό λαό. Την επόμενη μέρα, έστειλε να του φέρουν τον Milch και τον διέταξε να λύσει το πρόβλημα. 0 Χίτλερ ήταν χαρούμενος που θα έφευγε από το Βερολίνο για να απολαύσει την ησυχία του Μπέργκοφ, εκείνη τη νύχτα. Πίσω στο Μπέρχτεσγκαντεν, η μόνη επίσημη υποχρέωσή του ήταν μια ιδιωτική επίσκεψη της Ιταλίδας διαδόχου του θρόνου, πριγκίπισσας Maρία-Ζοζέ, της κομψής συζύγου του πρίγκιπα διάδοχου Ουμβέρτου και

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

441

αδελφής του βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου. O Χίτλερ την περιποιήθηκε, στις 17 του μηνός, προσφέροντάς της απογευματινό τσάι, ψηλά στη βουνίσια «Αετοφωλιά» του. H πριγκίπισσα, διστακτικά στην αρχή, παρακάλεσε τον Χίτλερ να απελευθερώσει τους Βέλγους αιχμάλωτους πολέ­ μου. Ki όταν ο Χίτλερ αρνήθηκε, εκείνη σταθερά επανέλαβε το αίτημά της. O Χίτλερ εντυπωσιάστηκε με τη θαρραλέα συμπεριφορά της. Ki όταν η πριγκίπισσα έφυγε από το βουνό του, εκείνος είπε, αστειευόμενος: «H γυναίκα αυτή είναι ο μόνος αληθινός άντρας στον Οίκο της Σ α ­ βοΐας!» O ΧΙΤΛΕΡ έφυγε από την Βαυαρία με το ειδικό τρένο Amerika γύρω στα μεσάνυχτα της 20 Οκτωβρίου 1940, για τον πρώτο σταθμό ενός σιδηρο­ δρομικού ταξιδιού που θα κάλυπτε πάνω από 4.000 μίλια μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Oi Γάλλοι ηγέτες δεν ήξεραν ακόμη ότι πήγαινε να τους βρει. To τρένο του Χίτλερ μπήκε αργά αργά στον μικρό σιδηροδρο­ μικό σταθμό του Μοντουάρ, στις 6.30' μ.μ. της 22ας Οκτωβρίου. H π ε ­ ριοχή του σταθμού είχε στρωθεί με φρέσκο χαλίκι κι είχαν ξετυλίξει ένα παχύ, κόκκινο χαλί. Στις 7 μ.μ. ο κοντός και γεροδεμένος Πιέρ Λαβάλ έφτασε με αυτοκίνητο. Στο βαγόνι-τραπεζαρία, ο Χίτλερ διατύπωσε κο­ φτά την επιθυμία του να μιλήσει προσωπικά με τον Πετέν για τα π λ α ί­ σια μιας πιθανής συνεργασίας της Γαλλίας με την Γερμανία. 0 Λαβάλ, τον διαβεβαίωσε ειλικρινά ότι κι αυτός επιθυμούσε την ήττα της Βρετα­ νίας. H Βρετανία, είπε ο Λαβάλ είχε παρασύρει την Γαλλία σε έναν ανε­ πιθύμητο πόλεμο, την είχε εγκαταλείψει και μετά, είχε καταρρακώσει την τιμή της στο Μερ-ελ-Κεμπίρ και πιο πρόσφατα, στο Ντακάρ. 0 Λ α­ βάλ υποσχέθηκε να επιστρέψει με τον Πετέν μετά από δυο ημέρες. Από την προθυμία του στρατηγού Φράνκο να βγει στον πόλεμο θα εξαρτιόταν ο τόνος της κύριας προσέγγισης προς τον Πετέν. Γύρω στις 4 μ.μ. της 23 του μηνός, το τρένο του Χίτλερ έφτανε στη μεθοριακή πόλη Χεντάγιε. To τρένο του Φράνκο κύλησε στο πλάι, σε μια άλλη πλατφ όρ­ μα στην οποία τέλειωνε το ισπανικό σιδηροδρομικό δίκτυο. H συζήτηση που ακολούθησε, θα βασάνιζε τον Χίτλερ ως το τέλος της ζωής του. Αργότερα, είπε στον Μουσολίνι: «Καλύτερα να μου έβγαζαν τρία, ακόμη και τέσσερα δόντια, πα ρά να ξαναπεράσω όσα πέρασα». Μάταια π ρ ο ­ σπάθησε να πείσει τον Ισπανό δικτάτορα να συμμαχήσει αμέσως μαζί του και να επιτρέψει στα γερμανικά στρατεύματα να καταλάβουν το Γiβραλτάρ. O Φράνκο αρνήθηκε να καταπιεί το δόλωμα του Χίτλερ. Ήταν ξεκάθαρο ότι αμφέβαλε για την πιθανότητα μιας νίκης του Αξονα. O Χίτλερ μόλις που κατάφερε να ελέγξει την οργή του, όταν ο Υπουργός Εξωτερικών του Φράνκο τον διέκοψε αρκετές φορές με έναν διόλου ευ­ γενικό τρόπο και συνήθως, ακριβώς τη στιγμή που ο Χίτλερ πίστευε ότι ο Φράνκο ήταν έτοιμος να δεχτεί τους γερμανικούς όρους.

442

DAVID IRVING

Κάποια στιγμή, σηκώθηκε απότομα και είπε ότι ελάχιστη σημασία εί­ χε πια να συζητήσουν άλλο, συνέχισε όμως να συζητά μέχρι που σέρβι­ ραν το δείπνο στο βαγόνι-τραπεζαρία του. O Χίτλερ αντιμετώπισε και πάλι τον Φράνκο, συζητώντας μαζί του σχετικά με τις απαιτήσεις της Ισπανίας σε πυροβόλα, βενζίνη και τρόφιμα, μέχρι αργά τη νύχτα. Όταν, στις 2.15' π.μ. το τρένο του Ισπανού ηγέτη έφυγε από τον μικρό, μεθοριακό σταθμό, κάτω από τους ήχους του ισπανικού εθνικού ύμνου, δεν υπήρχε πια θέμα να ενταχθεί ο Φράνκο στον Άξονα. Ήταν ολοφάνερο σε όλους όσοι συνόδευαν τον Χίτλερ σε αυτό το βιαστικό ταξίδι της επι­ στροφής στο Μοντουάρ, ότι ήταν έξαλλος. Ξεστόμιζε φράσεις για το «ιησουίτικο γουρούνι» και τους «Σπανιόλους» με την «αλόγιστη αίσθηση υπερηφάνειας». Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, καθώς ο θυμός του με­ ταλλάχθηκε σε ψυχρή περιφρόνηση, έλεγε στο Επιτελείο του Γιόντλ: «Κο­ ντά μου, ο Φράνκο δεν θα ήταν ούτε καν ένας κατώτερος αξιωματούχος του Κόμματος». Στις 3.30' μ.μ. το άλλο απόγευμα, 24 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ είχε πλέον επιστρέψει στο Μοντουάρ. Όλο νευρικότητα, μετά το γεύμα, βγήκε από το τρένο του για να βεβαιωθεί προσωπικά ότι ένα κατάλληλο τιμητικό απόσπασμα περίμενε να χαιρετήσει τον «νικητή του Βερντέν». O Πετέν κατέβηκε από το αυτοκίνητό του φορώντας μια μακριά γαλλική, γκρίζα στρατιωτική χλαίνη και το κόκκινο πηλήκιο του στρατηγού, κάτω από το οποίο άστραφταν τα γκρίζα μαλλιά του. O Ααβάλ ακολουθούσε. O Πε­ τέν ήταν φανερά ικανοποιημένος με τη μεγαλοπρέπεια της γερμανικής υποδοχής, αλλά δεν προχώρησε πέρα από το να επικυρώσει την κατ’ α ρ ­ χήν ετοιμότητα της χώρας του να συνεργαστεί με την Γερμανία. H σ τρα­ τιωτική απλότητα στη συμπεριφορά του Πετέν ενίσχυσε τον θαυμασμό που έτρεφε ο Χίτλερ γ ι’ αυτόν. Αργότερα, είπε: «H Γαλλία θα έπρεπε να είναι περήφανη που έχει έναν τέτοιον ηγέτη, έναν άνδρα που θέλει μόνον το καλό της πατρίδας του». Πίστεψε ότι στις συσκέψεις στο Μο­ ντουάρ είχε φέρει σε πέρας όλα όσα ήθελε να πετύχει, κι αυτό διαφαίνεται από την πρώτη παράγραφο της επόμενης οδηγίας που κυκλοφόρησε προς τιςΈ νοπλες Δυνάμεις: Είναι στόχος της πολιτικής μου προς την Γαλλία, η συνεργασία με αυτήν τη χώρα με έναν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερο τρόπο, για να πολεμήσου­ με κατά της Βρετανίας στο μέλλον. Για την ώρα, θα ανατεθεί στην Γαλλία ο ρόλος της «μη εμπόλεμης» χώρας που είναι υποχρεωμένη να δεχτεί τα στρα­ τιωτικά μέτρα που λαμβάνονται από τη γερμανική διοίκηση πολέμου στα εδάφη της, και ιδιαίτερα στις αφρικανικές της αποικίες, και να υποστηρίξει τα μέτρα αυτά, όπου χρειαστεί, με επιχειρήσεις των δικών της αμυντικών δ υ ­ νάμεων.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

443

To ειδικό τρένο του Χίτλερ παρέμεινε όλη τη νύχτα στον σταθμό του Μ οντουάρ. Λογάριαζε να επισ τρέψ ει στο Βερολίνο αλλά τότε, κάτι απρόσμενο συνέβη. O Hewel του έφερε μια πολυσέλιδη, όλο ζήλια επ ι­ στολή του Μουσολίνι, που μόλις είχε φτάσει μέσω της τηλετυπικής κρυ­ πτογραφικής υπηρεσίας του OKW. H επιστολή, με ημερομηνία πέντε ημερών πριν,272 περιείχε μια ανυπόμονη έκκληση του Ντούτσε προς τον Φύρερ να εγκαταλείψει τις επικίνδυνες ερωτοτροπίες με την Γαλλία. Όσο για τα δικά του σχέδια, ο Μουσολίνι ανέφερε ότι η βρετανική α π ε ι­ λή που παραμόνευε πάνω από την Ελλάδα, μπορούσε να συγκριθεί με αυτήν που ο Χίτλερ είχε ματαιώσει τόσο πετυχημένα στην Νορβηγία. «Και όσον αφορά στην Ελλάδα», σημείωνε ο Μουσολίνι, «είμαι α π ο φ α ­ σισμένος να δράσω χωρίς δισταγμό και πραγματικά να δράσω τα χύ τα ­ τ α » .273 O Χίτλερ τρόμαξε κι έδωσε εντολή στον Ρίμπεντροπ να κανονίσει μια συνάντηση με τον Μουσολίνι σε λίγες ημέρες, στην Βόρεια Ιταλία. Σίγου­ ρα, οι Ιταλοί δεν θα επιτεθούν στην Ελλάδα τώρα, με τις φθινοπωρινές βροχές και τα χιόνια του χειμώνα πάνω τους; Αυτό θα ήταν «ξεκάθαρη τρέλα» θα ήταν μια ανοικτή πρόσκληση προς τους Βρετανούς να κ α τα ­ λάβουν την Κρήτη κι άλλα ελληνικά νησιά μέσα στην ακτίνα δράσης των βομβαρδιστικών τους κατά των πετρελαιοπηγών της Ρουμανίας. Πάντα, αυτός ο βάλτος των Βαλκανίων! Κ ατά τη διά ρκεια της συνάντησής του με τον Μουσολίνι, στις 4 Οκτωβρίου, στο Μπρένερ, ο Χίτλερ πιθανόν να είχε προσφέρει θεωρητική υποστήριξη σε μια ιταλική κατοχή της Ελλάδας, αν -κ α ι μόνον, α ν - χρ ει­ αζόταν να προλάβει μια βρετανική εισβολή. Πρέπει να δεχτούμε ότι η Άμπβερ είχε αναφέρει φήμες για ιταλική επίθεση στην Ελλάδα μερικές μέρες νωρίτερα. Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, ο Γερμανός στρατιωτι­ κός ακόλουθος στην Ρώμη τηλεγράφησε ότι ο ίδιος ο στρατάρχης Μπαντόλιο τον είχε πληροφορήσει ότι τώρα, οι Ιταλοί είχαν πληροφορίες πως οι Βρετανοί σκόπευαν να καταλάβουν τα ελληνικά εδάφη κι ότι οι Ιτα ­ λοί, από την πλευρά τους, είχαν πάρει όλες τις αναγκαίες προφυλάξεις, ώστε να παρέμβουν ακριβώς τη στιγμή που ο πρώτος Βρετανός θα π α ­ τούσε το πόδι του σε ελληνικό έδαφος. Αλλά, ο Μπαντόλιο τον είχε διαβεβαιώσει: «Θα σας πληροφορήσω αν συμβεί κάτι τέτοιο». To τρένο του Χίτλερ έφτασε τελικά στο Μόναχο, το Σάββατο. Τα δυο βασικά μηνύματα από την Ρώμη, εκείνο το βράδυ της Κυριακής -αυτό του στρατιωτικού ακόλουθου που απεκάλυπτε ότι η Ιταλία επρόκειτο να επι­ τεθεί στην Ελλάδα το επόμενο πρωί, και το άλλο, με την αναφορά του πρεσβευτή για την ανακοίνωση του Τσιάνο για τον ίδιο λόγο, στις 9 μ.μ. δεν είχαν αποκρυπτογραφηθεί από τους παραλήπτες τους στο Βερολίνο μέχρι την Δευτέρα το πρωί και σίγουρα, δεν είχαν φτάσει στα χέρια του Χίτλερ όταν το τρένο του ξεκινούσε από το Μόναχο για την Φλωρεντία,

444

DAVID IRVING

ακριβώς στις 6 π.μ. Τα στρατεύματα του Μουσολίνι είχαν εισβάλει στην Ελλάδα στις 6.30' μ.μ. εκείνου του πρωινού, της 28ης Οκτωβρίου. Τα εκπληκτικά νέα έφτασαν όταν το τρένο του Χίτλερ βρισκόταν στην Μπολόνια, πενήντα μίλια βόρεια της Φλωρεντίας. Σκοπός του Χίτλερ μέ­ χρι τότε ήταν να πείσει τον Ντούτσε να μην επιτεθεί κατά της Ελλάδας. O Χίτλερ ήθελε επίσης να μπορέσει να δώσει στον φίλο του τη συμβουλή ενός ειδικού, σχετικά με το πού έπρεπε να επιτεθεί και να οργανώσει μιαν απόβαση με γερμανικά αερομεταφερόμενα στρατεύματα στην Κρήτη, αφού πρώτα οι μεραρχίες του θα μεταφέρονταν σε βορειο-αφρικανικό έδαφος. H κατοχή της Κρήτης ήταν, άλλωστε, το κλειδί για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Όταν όμως μια ώρα αργότερα, στις 11 π.μ., το τρένο του Χίτλερ έμπαινε στον σταθμό της Φλωρεντίας, είχε καταπιεί την έντονη απογοήτευσή του από τη βιαστική αυτή κίνηση του συμμάχου του, αν και του ήταν δύσκολο να συγκρατήσει τον θυμό του όταν ο Μουσολίνι βάδισε καμαρωτά προς το μέρος του για να του αναγγείλει στα γερμανι­ κά: « Fiihrerwirmarschieren!» «Φύρερ, προελαύνουμε!» Όλοι οι φόβοι του Χίτλερ αποδείχτηκαν απλώς και μόνον απολύτως βάσιμοι.274 H Ιταλία δεν είχε διαθέσει αρκετές δυνάμεις για την εκστρα­ τεία και την άλλη ημέρα μετά τη συνάντηση στην Φλωρεντία, βρετανικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην Κρήτη. Στις 3 Νοεμβρίου, οι πρώτες βρε­ τανικές στρατιωτικές μονάδες έφταναν στην ελληνική ενδοχώρα. Μέσα σε μια εβδομάδα, ο Χίτλερ αναγκάστηκε να διατάξει τη Βέρμαχτ να προετοιμάσει μια επίθεση κατά της Ελλάδας για να απαλλάξει από την πίεση τον ταλαιπωρημένο και χοντροκέφαλο σύμμαχό του. To πρόγρα μ­ μα για την άνοιξη του 1941, που ήδη προέβλεπε πολλές πιθανές κορυ­ φαίες επιχειρήσεις σε Ανατολή και Δύση, τελικά αποδιαρθρώθηκε. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν οι ενδείξεις που ο Χίτλερ θα μπορούσε να εί­ χε διακρίνει, αν δεν επηρεαζόταν από την τυφλή εμπιστοσύνη του προς τον Μουσολίνι. Αλλά και ο Ρίμπεντροπ δεν ήταν άμοιρος σφαλμάτων. 0 ναυτικός υπασπιστής του Χίτλερ, Puttkamer, δήλωνε ότι το αφεντικό του αρνιόταν να πάρει στα σοβαρά τις προειδοποιητικές ενδείξεις. Στις 18 Ο­ κτωβρίου, οι πρώτοι που άκουσαν τις φήμες ήταν οι επιτελείς του Γιόντλ. Στις 17 του μηνός ένας συνταγματάρχης του Ιταλικού Γενικού Επιτελείου είχε πει εμπιστευτικά σε έναν Γερμανό αξιωματικό, σύνδεσμο στην Ρώμη, ότι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας θα άρχιζε οκτώ ή εννιά ημέρες αργότερα. Έ νας ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών συ­ νέταξε τότε ένα τηλεγράφημα προς τον Γερμανό πρεσβευτή στην Ρώμη με εντολές να προβεί σε αυστηρό διάβημα προς την Ιταλική Κυβέρνηση, αλλά ο Ρίμπεντροπ τον εμπόδισε να στείλει το τηλεγράφημα αυτό, λέγο­ ντας ότι ο πρεσβευτής θα έπρεπε απλά να απευθύνει μια «φιλική προει­ δοποίηση» προς τον κόμη Τσιάνο. Λίγο πριν, ο Χίτλερ είχε λάβει μια πλήρη έκθεση από τον πρεσβευτή σχετικά με μια συζήτηση που είχε με

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

445

τον Τσιάνο. Στη συζήτηση αυτή, ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών τόνισε: «H Ιταλία είναι απολύτως ελεύθερη να δράσει εναντίον της Ελλάδας. O Φύρερ το παραδέχτηκε αυτό στον Ντούτσε». Αυτά τα λόγια ανάγκασαν τον Ρίμπεντροπ να τηλεφωνήσει στον πρεσβευτή του και να ακυρώσει ακόμη και το τηλεγράφημα περί «φιλικής προειδοποίησης». H απόφαση του Χίτλερ ήταν ότι έπρεπε να έχουν εμπιστοσύνη στην Ιταλία κι ότι δεν χρειαζόταν να σταλεί καμιά προειδοποίηση στην Ρώμη. KATA τις επόμενες δυο εβδομάδες -π ο υ έληξαν με την άφιξη του Μολό­ τοφ από την Μ όσχα- ο Χίτλερ έχασε την πρωτοβουλία εξαιτίας του Μουσολίνι. Δίχως ενθουσιασμό, εξέταζε το ένα περιφερειακό σχέδιο μετά το άλλο. Τώρα, άρχιζε να μετανιώνει που δεν είχε εισβάλει στην Βρετα­ νία. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου αναποφασιστικότητας, μόνον οι βομβαρδισμοί της Λουφτβάφε -π ο υ είχαν σκοτώσει μέχρι τότε 14.000 ανθρώπους στην Βρετανία- και ο αποκλει.σμός από τα υποβρύχια συνε­ χίζονταν. Λίγο καιρό πριν, ο Χίτλερ επιστρέφοντας μέσω Γαλλίας από τη συνάντησή του με τον Φράνκο, είχε τηλεγραφήσει στον ναύαρχο Καρλ Νταίνιτς, τον σκληρό διοικητή του γερμανικού στόλου υποβρυχίων, να τον συναντήσει στο τρένο του και τον διέταξε να χτίσει τεράστια, τσιμε­ ντένια καταφύγια στις νέες βάσεις υποβρυχίων στην Δυτική Γαλλία για να προστατεύει τα σκάφη του από εχθρικές αεροπορικές επιδρομές. H συμμαχία του Άξονα, έτσι όπω ς ήταν, βρισκόταν και πά λι σε άμπω τη.275 Μέσα στο καλοκαίρι, ο Γερμανικός Στρατός είχε ενθαρρύνει τον Χίτλερ να προσφέρει στην Ιταλία μονάδες θωρακισμένων για να εξα ­ σφαλίσει τη νίκη της στην Αίγυπτο και στη συνάντηση του Μπρένερ, νω ­ ρίς τον Οκτώβριο, ο Ντούτσε είχε αφήσει να εννοηθεί ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει γερμανικά άρματα μάχης, ενώ ο Χίτλερ είχε προετοιμα­ στεί να στείλει την 3η του Μεραρχία των Panzer για να βοηθήσει τους Ιταλούς να καταλάβουν την Μάρσα Ματρούχ. O Στρατός είχε στείλει έναν στρατηγό των Panzer να εκτελέσει μια επιτόπια έρευνα στην Βό­ ρεια Αφρική. Την εποχή που ο στρατηγός ανέφερε στον Χίτλερ, στις α ρ ­ χές Νοεμβρίου, ο Φύρερ είχε αποφασίσει να αφήσει τους Ιταλούς να βράζουν στο ζουμί τους όλο τον χειμώνα. H αναφορά του στρατηγού των Panzer από την Βόρεια Αφρική ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι. O Χίτλερ «διέγραφε» κάθε ιδέα να στείλει στρατεύματα στη Βόρεια Αφρι­ κή και διέταξε να συνεχιστεί ο προγραμματισμός μόνον σε βάση επιμε­ λητείας. Κατά μεγάλη ειρωνεία, ο Φύρερ τώρα δήλωνε στον Ρόμελ: «Δεν θα στείλω ούτε έναν άντρα, ούτε μια δεκάρα στη Βόρεια Αφρική». Λί­ γες ημέρες αργότερα, η ατίμωση των Ιταλών ήταν πλήρης. Είχαν κρατή­ σει τον πολεμικό στόλο τους στα λιμάνια, αντί να διακινδυνεύσουν μια επίθεση στην Κρήτη. Τώρα, μια χούφτα βρετανικών τορπιλοφόρων α ερο­ πλάνων επιτέθηκαν στο λιμάνι του Τάραντα και κατέστρεψαν τρία θωρη-

446

DAVID IRVING

κτά, ανάμεσα στα οποία περιλαμβανόταν και το πιο σύγχρονο θωρηκτό του Μουσολίνι. H έλλειψη στρατηγικού σκοπού του Χίτλερ φάνηκε πολύ ξεκάθαρα κατά την ασυνάρτητη συζήτησή του με τους ανώτατους διοικητές του, στις 4 Νοεμβρίου, και στη συνακόλουθη οδηγία του προς τη Βέρμαχτ που κυκλοφόρησε μια εβδομάδα αργότερα. Τώρα έλεγε στους διοικητές του ότι ήθελε να επισπευσθεί η είσοδος της Ισπανίας στον πόλεμο και να καταλάβει το Γιβραλτάρ, αμέσως μόλις οι πολιτικές διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονταν. Στα Βαλκάνια, θα έπρεπε να σχεδιαστεί μια επιχείρηση για την κ α τά ­ ληψη της Βόρειας Ελλάδας (Μακεδονία και Θράκη), όταν θα προέκυπτε η ανάγκη. Είναι επίσης φανερό ότι ο Χίτλερ επιθυμούσε να περάσουν τα Δαρδανέλια υπό γερμανικό έλεγχο. Στις 4 Νοεμβρίου, ωστόσο, σχολίαζε προς τον στρατηγό Χάλντερ: «Δεν μπορούμε να φτάσουμε ως κάτω στα Δαρδανέλια πριν νικήσουμε την Ρωσία». H ΡΩΣΙΑ παρέμενε μια μεγάλη περιοχή όπου ο Χίτλερ μπορούσε να π ά ­

ρει μια τολμηρή πρωτοβουλία, κι εξακολουθούσε να βρίσκεται ψηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων του, αντί της εισβολής στην Βρετα­ νία. Στα τέλη Οκτωβρίου, ένα μέλος του Επιτελείου του Γιόντλ σημείω­ νε: «Καμιά διαταγή, κανενός είδους, δεν έχει κυκλοφορήσει για την Υπό­ θεση Ανατολής, κι ούτε περιμένουμε να κυκλοφορήσει καμιά για την ώ ρα». Στο Ναυαρχείο, πίστευαν όλο αισιοδοξία ότι η «Υπόθεση Ανατολή δεν θεωρείται πια πιθανή, όπως δείχνουν τώρα τα πρά γμα τα ». Αλλά, στις 4 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ είπε στον Χάλντερ ότι η Ρωσία παρέμενε η ουσία των προβλημάτων της Ευρώπης: «Πρέπει να κάνουμε ο,τιδήποτε χρειάζεται ώστε να είμαστε έτοιμοι για την τελική παράσταση». Ti ήταν αυτό που πυροδότησε τούτη την παρατήρηση του Χίτλερ; To Ναζιστικό Κόμμα φαίνεται ότι είχε υπενθυμίσει στον Χίτλερ ποια ήταν η πραγματική του αποστολή. Την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου, ο Arthur Greiser παραπονιόταν ότι τα μάτια του γερμανικού λαού ήταν τώ ρα στραμμένα προς τη Δύση - ο Lebensraum θα μπορούσε τώρα να εξασφαλι­ στεί μόνον με κατακτήσεις προς την Ανατολή. « 0 Φύρερ συμφώνησε ότι αυτή η γνώμη ήταν σωστή», σημείωνε ο Μπόρμαν, «και τόνισε πω ς όταν θα υπογραφόταν η ειρήνη, όλοι απολύτως οι νέοι και ικανοί κρατικοί λειτουργοί που θα προσδοκούσαν μια προαγωγή, θα έπρεπε να υπηρετήσουν μερικά χρόνια στις ανατολικές περιοχές». Την παραμονή της άφιξης του Μολότοφ στο Βερολίνο, ο Χίτλερ επισκέφθηκε τον στρατάρχη von Beck, τον τρομερό νέο του Ανώτατο Διοι­ κητή στην Ανατολή. Ki ο στρατάρχης Fedor von Beck, από το νοσοκο­ μείο όπου βρισκόταν υπό ανάρρωση, έγραφε:

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

447

O Φύρερ με επισκέφθηκε. κάθισε για μισή ώρα πλάι στο κρεβάτι μου κι ήταν πολό φιλικός κι όλο ενδιαφέρον. Καλύψαμε τη γενική κατάσταση λεπτομερώς. Είναι έξαλλος με το φιάσκο της Ιταλίας στην Ελλάδα... H τελική -κ ι εξαι­ ρετικά ανεπιθύμητη- κατάληξη είναι ότι οι ρουμανικές πετρελαιοπηγές θα απειληθούν από βρετανικές αεροπορικές επιδρομές από την Θεσσαλονίκη. Αυτός ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος, ώστε μας υποχρεώνει σε μέτρα αντιμετώπισης... Ti θα συμβεί στην Ανατολή είναι ακόμη ένα ανοικτό ερώτημα. Oi π ερ ι­ στάσεις μπορεί να μας αναγκάσουν να ματαιώσουμε άλλες, πιο επικίνδυνες εξελίξεις.

Πολλά θα εξαρτόνταν από το αποτέλεσμα της επίσκεψης του Μολότοφ. Στις απόρρητες οδηγίες που κυκλοφόρησε προς τους διοικητές του στις 12 Νοεμβρίου ο Χίτλερ υιοθέτησε αυτήν.τη διατύπωση: «Ρωσία. Όποιες πολιτικές συζητήσεις θα ξεκινήσουν με σκοπό να διαπιστωθεί ποια θα εί­ ναι η θέση της Ρωσίας κατά την επερχόμενη περίοδο. Ανεξάρτητα από την κατάληξη αυτών των συζητήσεων, να συνεχιστούν όλες οι προετοιμα­ σίες που διατάξαμε προφορικά για την Ανατολή». 0 Σοβιετικός Υπουργός των Εξωτερικών έφτασε στον σταθμό Anhalt, με έναν μεγαλόσωμο σωματοφύλακα. 0 Weizsacker τους περιέγραφε ως «αντιπροσωπευτικούς τύπους γκάνγκστερς για κινηματογραφική ταινία» κι έβρισκε απογοητευτικό το γεγονός ότι 130 εκατομμύρια Ρώσων, αντι­ προσωπεύονταν από μια τέτοια παρέα. 0 Μολότοφ συνοδευόταν από έναν νεαρό αξιωματούχο που προφανώς εκτελούσε χρέη διερμηνέα, αν και δεν είπε ούτε λέξη στους Γερμανούς. 0 Weizsacker έγραφε στο ημε­ ρολόγιό του: «Είναι φανερό πω ς όλοι τους είναι φοβισμένοι με εμάς. Πολλοί από αυτούς αναφέρονται στον Βίσμαρκ και στην άποψή του περί γερμανο-ρωσικής συνεργασίας». Και μερικές ημέρες αργότερα: «Όσο αυτή η χώρα κυβερνάται από λειτουργούς σαν κι αυτούς που είδαμε εδώ, ελάχιστοι θα είναι οι φόβοι μας σε σύγκριση με την εποχή που στην εξουσία ήταν οι τσάροι!» O Αδόλφος Χίτλερ είχε να ακούσει, από τον καιρό των συνομιλιών του με τους Βρετανούς, το 1938, πριν από το Μόναχο, μια τόσο σκληρή γλώσ­ σα σαν αυτή που χρησιμοποίησε ο Μολότοφ στις 12 και 13 Νοεμβρίου. Όπω ς είχε κάνει κι ο Ρίμπεντροπ πριν από αυτόν, ο Χίτλερ μίλησε προς τον Ρώσο Υπουργό σαν να αγόρευε σε κάποια συγκέντρωση του Κόμμα­ τος: αν η Ρωσία ήθελε να μοιραστεί τη λεία από την πτώση της Βρετανι­ κής Αυτοκρατορίας, τότε είχε έρθει ο καιρός να δηλώσει την αλληλεγγύη της με τις δυνάμεις του Τριμερούς Συμφώνου. Κατανοούμε, είπε, τις επι­ θυμίες της Ρωσίας για μια διέξοδο προς την ανοικτή θάλασσα, και πρότεινε ότι η Ρωσία θα έπρεπε να επεκταθεί προς τα νότια από το Μπατούμ

448

DAVID IRVING

και το Μπακού, προς τον Περσικό Κόλπο και την Ινδία, ενώ η Γερμανία θα επεκτεινόταν στην Αφρική. Όσο για το ενδιαφέρον της Ρωσίας στα Δαρδανέλια, ο Χίτλερ επανέλαβε την προθυμία του να ζητήσει να επανεξετασθούν οι όροι της Συνθήκης του Μοντραί του 1936, ώστε να ευθυ­ γραμμιστούν με τα αμυντικά συμφέροντα της Μόσχας, ως προς τα Στενά. Τα αιτήματα που διατύπωσε ο Μολότοφ ήταν εξοργιστικά. H Ρωσία ήθελε άλλο ένα κομμάτι της Φινλανδίας - σκόπευε να καταλάβει και να προσαρτήσει ολόκληρη τη χώρα, η οποία στο κάτω-κάτω της είχε π α ρ α ­ χωρηθεί το 1939 με το σύμφωνο που είχε υπογράψει ο Ρίμπεντροπ στην Μόσχα. O Χίτλερ, ωστόσο, χρειαζόταν το νικέλιο και την ξυλεία της Φιν­ λανδίας. Όταν ο Μολότοφ ανήγγειλε την πρόθεση της Ρωσίας να καλέσει την Βουλγαρία να υπογράψει ένα σύμφωνο μη-επίθεσης, το οποίο θα επέτρεπε την εγκατάσταση μιας σοβιετικής βάσης κοντά στα Δαρδανέ­ λια, ο Χίτλερ ειρωνικά τον ρώτησε αν η Βουλγαρία είχε ζητήσει μια τ έ ­ τοια συμπαράσταση. Όταν αργότερα τον πίεσε ο Μολότοφ για μια α π ά ­ ντηση στους σοβιετικούς όρους, ο Χίτλερ απάντησε αόριστα ότι έπρεπε να συμβουλευτεί τον Μουσολίνι! Όλες οι συσκέψεις του Μολότοφ με τον Χίτλερ τέλειωναν με τον ήχο των σειρήνων που ανήγγειλαν επιδρομή βρετανικών αεροπλάνων, αλλά και το δείπνο του στην Σοβιετική Πρεσβεία, στις 13 του μηνός, διακόπη­ κε απότομα για τον ίδιο λόγο. O Ρίμπεντροπ κάλεσε τον Μολότοφ σε ένα τσιμεντένιο καταφύγιο στο σπίτι του, όπου ο Σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών απεκάλυψε ότι η Μόσχα δεν μπορούσε να παραιτηθεί εντε­ λώς από τα ενδιαφέροντά της για μια προσέγγιση στη Δύση, ούτε για την Β α λτικ ή - το Κάτεγκατ και το Σκάγερακ. Όταν ο Ρίμπεντροπ μετέφερε αυτήν την συζήτηση στον Φύρερ, εκεί­ νος έμεινε αποσβολωμένος. «Ζητούσε να του δώσουμε στρατιωτικές β ά ­ σεις στο έδαφος της Δανίας, στις εξόδους προς τη Βόρεια Θάλασσα», θα θυμόταν ο Χίτλερ την τελευταία εβδομάδα της ζωής του. «Μ ας είχε ήδη διατυπώσει μια σχετική διεκδίκηση. Ζητούσε την Κωνσταντινούπολη, την Ρουμανία, την Βουλγαρία και την Φινλανδία - και υποτίθεται ότι οι νικη­ τές ήμασταν εμείς!» Ενώ η κοινή γνώμη τροφοδοτούνταν σκόπιμα με την εντύπωση ότι οι επίσημες γερμανο- σοβιετικές συζητήσεις διεξάγονταν αρμονικά κι επ ι­ τυχημένα, μέσα στην Καγκελαρία δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι οι δυο χώρες θα ακολουθούσαν χωριστούς δρόμους.276 Όσο αμετάκλητη και τρομερή στην κατάληξή της κι αν ήταν η α π ό φ α ­ ση που πήρε, ο Αδόλφος Χίτλερ δεν θα μετάνιωνε ποτέ γ ι’ αυτήν, ούτε καν όταν κατρακυλούσε στην άβυσσο της τελικής ήττας.

«ME ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΥΓΠΚΟΤΗΤΑ». Ό ταν ο Χίτλερ θέλει οι Βρετανοί να π λη ρ οφ ορη θούν κάτι γρήγο­ ρα το λέει στον Ιταλό Υπουργό εξωτερικών Κόμη Γκαλεάτσο Τσιάνο. (HOFFMANN) Κάτω: Καλοπιάνει τον Ούγγρο Αντιβασιλέα, ναύαρχο von Horthy, με επιστολές που διαλέ­ γει προσεκτικά τις λέξεις τους, αλλά και τον προειδοποιεί: «Αν θέλετε να λάβετε μέρος στο τραπέζι, θα πρέπει προηγουμένω ς να βοηθήσετε και στην κουζίνα». (HEWEL)

2Σ.15.2Ϊ.

ta*rer »areftl*seM
z tie in ttt ^estsraSe *oa ipftl® n«£ . l r -

.

nen giw ntr ^rate1 d1s rSr ?sr sinlses ^

4*'.Lr 4*>>-^iy«M nO-r^-*x Ά ^v.^ jr c i .y i ./ ., . * „ .? ... ,; . ^ .

*&y^. _*^i.f X..^ “ ·/

·'

. < i s f3 li! sshc:r, ans '·:■ el1ea

.o rts n c
^^t

I c a s & s s* -= = fe s s o t*

.=v. ‘ f s i t r

,i*tWttM ^>:"3' qr:,-\'~zL£x=^*i~a ^ *"^ "'^^Ul'' J,‘**'1**' .·*y'‘'y'^'y/ ^—‘ 1'*'''j'j^ *■’ - -^ ■; -■i'%,Y^^^' .*^y**' . «ltj*W*M4«e?^S3frtlasgin •. V -·· -I.^...;-y,~r.z.t,·.<, . -ss*h M^fw-uarElIaaeat, tfifts *wetets ira a aeeahlln,Me I d

n
- a ’ C i s v - f - ^ 5 i,r

adapestiJnjars

1939. Στην πρωτοχρονιάτικη δεξίωση του Διπλωματικού Σώματος ο Χίτλερ δη­ μιουργεί αίσθηση: συνομιλεί με το ν Σοβιετικό πρέσβη. Στα γενέθλιά του λέει στους τρεις Αρχηγούς των €πιτελείω ν του (κάτω) ότι ο π ό λ εμ ο ς είναι αναπόφευκτος. Κατόπιν στις 22 Αυγούστου συγκεντρώνοντας ό λου ς τους ανωτάτους διοικητές του -μεταξύ αυτών τον Γκαίρινγκ, τον Manstein, τον Beck και τον Μ πράουχιτς- με πολιτική περιβολή στο Μ πέργκοφ (δεξιά) τους π ληροφ ορεί ότι είναι επικείμενη η επίθεσή του εναντίον της Πολωνίας. ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ.

κΛ Μ *

(ΣΥΑΑΟΓΗ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ. HOFFMANN, VON BELOW/ ΣΥΛΛΟΓΉ STANLEY HUBBARD)

Φ θάνουν νέα από τον Ρίμπεντροπ που βρίσκεται στη Μόσχα - ο ΣτάFhv υπέγραψε το Σύμφωνο μεταξύ των Ναζί και των Σοβιέτ. Χίτλερ: «Τώρα έχω στριμώξει την Πολω­ νία». (ΣΥΛΛΟΓΗ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ)

Πώς θα αντιδράσει η Βρετανία; Στο Μ πέργκοφ για τον Γκαίμπελς, τον Χίτλερ, τον Μάρτιν Μ πόρμαν και την Otto Dietrich αρχίζει η αναμονή. (ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΥΑΣ ΛΛΠΡΑΟΥΝ)

Ma » t «... .
YftOhdmBotschAftr H· a d · r · o n xm £ & 3 0 W xr sua K h rm r gekonaen war und 2 3 .4 5

Ohr die

Reichskanslci rerlaseen hatte, gingen G8ring, H e ·, Bodenachsts und Ich sua FUhrer in dea Wintergsirten- Der FUhrer befand aich in Geeellschmft τοη Rlbbentrop . Er erz&hlte uns den Bvfaalt des englisehen Angebotee, dss seftr h8flicb abgefasat war, aber kelne un*ittelbar greifbaren Dinge snthielt· Er war ins-

,

gesset sehr guter. Lsune und gab In unnacfashaJLicher Tons wieder, was Henddrson in deutscher Spracbe *Lit engllsc&e* Akzent vorgebracht hatte.

.

Der FUhrer spraeb dann daruber, daas aun ein SchriftstUck mn die Englander bexw. an Folen g*richtet warden srtiaa* das ein Meisteratiiek an Diplonacle daratelle. J£r wolls darUber Jetst nachta nachdenken; die klarsten Cedanken k&aea ih * nlallch aei■tens in der FrUhe swiscbea 5 un4 6 Ofar. COring frsgte daraufbini aXsln Cott, schlafen Sle dann noch nieht, oder schlafsn Sia dann achon srleder nieht ? * , *orauf der FUhrer aeinte, er scfaIafe oft τοβ 3 bla 4 5hr* dann waohe er pl9tslleh au f, und dana w&raa>dt^ Frobleae lha la krlatallener Xlarhelt *o r Aagea. Er afftade dann auf und sehrlsbe sloh d ie Stlcbaorte a it dea S lelatlft auf, Er *lsse salbst n i e h t , « 1 · das koesaa, · * b e r Ia dieeen Hergenstundea f a l l · o/ffeakundig; a U e s , '« a s verwlrreneder

ablenkea k8rme, a b .

1Berlln, dea 2 9 .6 .1 9 3 9 .

Ft.

^ r p f t m U r -

το ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ. O Βρετανός πρέσβης sir Nevile Henderson και ο Σουηδός μεσολαβητής, Birger Dahlerus ταξιδεύουν μεταξύ Λονδίνου-Βερολίνου-Βαρσοβίας μας λέει ο ]osef Lipski (δεξιά) για να κερδίσουν χρόνο. O Χίμλερ στο ημε­ ρολόγιό του (επάνω) θαυμάζει τα νεύρα του Χίτλερ. Την 1 Σεπτεμβρίου ο Χίτλερ δηλώνει στο Ράιχσταγκ «Επιστρέ­ φ ουμε τα πυρά τους». (RADIO TIMES HULTON, US ARMY, HOFFMANN, ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ο Χ ίτλερ καθελκύει το α ερ ο π λ α νο φ ό ­ ρο Graf Zeppelin στο Κίελο στις 8 Δεκεμβρίου 1938, του οπ οίου η ναυπήγηση π οτέ δ εν περατώθηκε. To Ναυτικό είναι απελπιστικά ανέτοιμο για π ό λεμ ο το 1939. (HOFFMANN) ΑΝΕΤΟίΜΟΐ.

Jarliner

Ausgabo

-¾ j|u ;i -' 55.3*¾?¾. ‘ £ ;« slp i« i 35?f. / A sw 2 iit 3DPf- £ ? £

Berliner Auigobe

,f f e A t:i sn<3 Brni*

£^¾¾¾-

B « rlin , M it tw o c b , S. J u ! i I M J

VOLKISCHER^BEOBACHTER KampibIatt der natkmaisozialistischcn Bewegung GroGdeuterhIanHs

Der VemichtungssehIag gegen den giofien GeIeitzug im Eismeer

Troti starkster Sicherung 192400 BRT.! Verfolgung der Sowjets wird 5ber Woronesch hinaus iorigeseizi

Woronesch — Sewastopol — Eismeer VB. Bet!!s, 7. JisH.

Das Ende von Sewastopol

V>ti MJHag d«* ? . Ja li hat z v e l *afl«s! bt4e tsH m t SoBderm*leuen itu if^ is n O lk a;ivr. i n der O*UrooS H i W s f s a e i C f t , die p o S e M s(Htw !sHsche Jndat1tifiU-4i M ttkh det B o a geJ*l)*fi' a sd i*er SSfSM se364l. wj* tus dem OKK.-Ek ,.fc.,»-^,i<«*~ Κ ή ·; ·» n u Im 0 ··.« .- v w K<
oi NAYAPx01. Υπό τις διαταγές του ναυάρχου Ραίντερ το Ναυτικό πέτυχε σπουδαίες νίκες όπω ς την καταστροφή της Αγγλοαμερικάνικης νη οπομπής PQ. 17 το 1942. €ίναι «άνθρω­ πος» των μεγάλων πλοίω ν και ο Χίτλερ τον αντικαθιστά με τον Καρλ Νταίνιτς, τον αρχηγό των υποβρυχίων του τον Ιανουάριο του 1943. (FRENTZ)

V u rw i< 5 iitr M ilt tt c g iu u b i e im w K iU H r k t'

de# ReIAsrfdkeAeiiedienetee gcfMkcn ain^MBt B e r u r a O ) ie n e tg r l

DieuftteM^: rf6 Wohaung

JW Aomte U t fceisa A n m ta id A tt dsr DiesdiSke se!ort s Verhat $ $ A nm isS fc bc*cMeenig^^Istei. B e r im t A m

ijg«eb£»j|fe%J&s«redbrift)

Perio&lidi0f Adjutftat d^kFufercrs O καθηγητής Theo Morell είναι ένα ς τακτικός επισκέπτης της Καγκελαρίας τ ο υ Ράιχ. O Χίτλερ τον διόρισε προσωπικό του γιατρό τον Ιανουάριο του 1937. Tov Αύγουστο του 1941 ο, αμ φιλεγόμενης σοβαρότητας, Morell από αυτό το καρδιογράφημα καταλήγε. στην διάγνωση ότι ο Χίτλερ πάσχει από σκλήρωση της στεφανιαίας. Στην αρχή κρατάει αυ­ τά τα κακά νέα μ όνο για τον εαυτό του. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ KAl TOY MORELL) ο ΓΙΑΤΡΟΣ.

%^'ff*gi C^vw^M>fW^>yo

: ^K_

mm; '

"

DfaftQ'cttn'.i

.

,, * V^,^HA. PB^i, rofwMtoflr

Ill

mwmcvm*mm

-£L

^ M W .i^

l || |i . IIK | - M|

Τρομαγμένος από τις συνέπειες ενό ς πιθανού θανάτου του Ασθενούς A' (Χίτλερ), ο Morell αρχίζει να γράφει αναλυτικά καθημερινά δελτία περιγράφοντας τις θεραπείες. (ΣΥΛΛΟΓΗ MORELL)

Αυτά εδώ αποκαλύπτουν ότι στις 16 Απριλίου 1945 αρχίζει να δίνει στον Χίτλερ αυξανό­ μενες δόσεις Harmin και Homburg-680, δύο φαρμάκων που χρησιμοπούνταν μόνο ενα­ ντίον της εξουθενωτικής Νόσου του Πάρκινσον. SoattJfl. ΐ Γ fcpril

Montag, 1¾. AptM_____ %

^ %

* 'f c t f c - - L i

W

-^ * v ^ W

t i, y s

D iem U », I^ A p ffi _ -------------------- ψ---------------^ '* ^ $ t ' '^ * * * * * * - ^ Q - * * ft" - ,* < ^ v i y ^ N ^ ^.v.v*
M lttwoch, ί& Α ρ τ»

Donnoritag, W Apri! ---------------------- ;—f --------------

; % ^ - f e ' V , > - - f - 3-'* ^ t* v w i^ 4 , .V%^fe , *3 "* 2 i* w ^ . Vu i. K ^ J * ,U ^ ,,

Fiafeas, M fAfM iI

:,,.' .....

. JL -

Sonnabend. 2?. A pril

ϊ .

w *rV . ^ ; ^ μ , .s W - H > ^ ,.w i j ^ i . » ^ Λ ^v v w ^*iv r5 ^, VH -^it^_..;.H uJ.

- w -* S ' r i V * r ^ ,w W . ._ .y ^ ^

j fk ,j--^ ._

i^ H i" > * 5 * ^ . V & ^ K '; * & * if ! .

^ ½

'^ ^ ' ^ U * f c V ^ i f L

- '* ^ ^ t t a i ^ ; " i S - ;

Z ^

1 i^ t " ’ ^ K

i^

^fjf%.A ^ .k ^ y , J ! 1 ^

Sasata&% AprB

Montag, f o Aptil

PkHtrtaftIffAptfl

•, '^4- ^V - ^ . Vi >fc^u_*jrfj -ViHfc ^ * . - & ^ # j g * v | i ^ ^ , i f c b 3 ^ ,i." .,c~j· W S C ^w 5, ,K - .CXjru^ tiw ^ * ^ ^ ^ i ^ ^ E ^ v ^ W^V >v,i. 4- ^ , v 4 , , ^ Λ ,. ,v· h « i^ i^ w , 'H vs^j. w»tw : W ; W ^ J . j ^ k r w ^ - ^ * j^ h I v.% .'2 ^"^% .γ ^*¾*¾. w ; ^ ^ v ^ νΓ“'~ ^ ~ · · } ί t*>^U i4 j ‘^ > -V W i^ ^ „ ^ „ . '^ ¾1-, ' ' ^ 1* ' · *·« v^*V* v^ v '- “ i»“^i**» ^ .y i.l' '.' V7C■V ^ - ^ - 'r $-K-v*. Wj *■ --'·- >..^y.^ * ^ / - , ^ ^ t H ^ r . w . ' , - Λ '^νΛτ. y \ ^ ^ » ^ *'>^siUi.'V · i v U f c j v> S ^ i ^ - - *··^ - *xjU xjf^,, V~Ci *»»· i i W ^ u · ^ **'·** ~'~“ ' ν-^~γν^«Λ ^*A,fc>. Vv4^ .Jft^ W ^ i U & '* . .#\ V**iU -*‘. -*,4^,Uv_ ««iwu* ^ ' ^ f 'Jw*^, Us^ t t 'iU v ^ .^ ,< i 4 v ^ V ^ A^*^>A**K^wiV-V*j^*^'twV^f*' tJ d ti& ii:? ? > * » . r \ ; ‘, v , . - ju.,.'-i<

Mittwoch. l j *P<8

Pen w fittg, tj^April

%.^s

,

Pt*taftlj&Apdl

$enB*b*ntH^AprB

Y&Gpr '\U ^ iS , $ . . . i , ^^. **-w**. ¾ * JfU* , f>M*fc*< '¾ i

|

|

i

|

· '" · · . · . . - . ;

W

,i,

| ,-

.

Στην επόμενη σεΠΙδα: H ΑΝΩΤΑΤΗ ΔίοιΚΗΧΗ O Γκαίρινγκ, ο Κάιτελ, ο Νταίνιτς, ο Χίμλερ και ο Χίτλερ χαιρετούν κατά την παρέλαση της Ημέρας των Νεκρών τον Μάρτιο του 1944 στο Βερολίνο. (FRENTZ)

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΜ Μ Α Χ ίΑ ΐ. O ΧίτΑερ συσκέπτεται με τον Ρουμάνο στρατάρχη Antonescu, έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του, και τον αρχηγό του Γενικού €πιτελείου Στρατηγό Φ ραντς Χάλντερ. (FRENTZ)

H ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Τον Νοέμβριο του 1940 ο Σοβιετικός Υπουργός Εξωτερικών Βιάτσεσλαβ Μ ολότοφ επισκέπτεται την Καγκελα­ ρία του Ράιχ. (Διακρίνονται επίσης ο Hewel, ο Gustav Hilger, ο Κάιτελ, ο Μ πόρμαν και ο αρχιθαλαμηπόλος Kannenberg). H ανταπό­ κριση του Μ ολότοφ στις προτάσεις του Χίτλερ δ εν είναι ικανοποιητική. Λίγες μέρες αργότερα ο Χίτλερ επαναβεβαιώνει την απόφασή του να επιτεθεί εναντίον της Ρω­ σίας. Μάταια ο Γκαίρινγκ προσπαθεί να τον αποτρέψει. (FRENTZ)

10

.3 .e _ r.lJ .n _ .

I Tt 3 e g r i f f , tlia Grenze Deutschl*ncs .zu v e r la s s a n , b i'iis icn 3 ie , H e rr.S e ic h s!isn z le r, aeiiisn Jank enige^enzuneSi.'.:en fiir die fre u n dliciie Aafoaiiiiie1 die r»ii r in Deutschland e rwiesen worden i s t , / I·. oJ ^ o t o w ευχαριστήριο του Μ ολότοφ, για τη φ ιλοξε­ νία, δακτυλογραφημένο με ειδικά μεγάλους χαρακτήρες για να μπορεί να το διαβάσει ο Χίτλερ χωρίς γυαλιά. (FEDERAL ARCHIVES KOBLENZ)

M alkinia,den 14.Movembsr 1940.

ο

O Γιόζεφ Γκαίμπελς στέκεται στο πλάι του Χίτλερ μέχρι το τέλος και γίνεται, σαν ανταμοιβή του, Καγκελάριος του Ράιχ για μια μέρα. (FRENTZ)

Φ ίΛ Ο ΐ τ Ω Ν ΔΥΣΚΟΛΩΝ ΚΑίΡΩΝ.

OI ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ TOY ΣΧΕΔΙΟΥ «ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ»

i ΑΠΟΨΕΙΣ

των κυριότερων συμβούλων του Χίτλερ διίσταντο σχετικά

O με την ρωσική εκστρατεία. O Ρίμπεντροπ είχε πειστεί ότι δεν υπήρ­ χε άλλη διέξοδος. O Μπράουχιτς σίγουρα δεν ήταν αντίθετος. H αντίθε­ ση του Κάιτελ είχε καμφθεί κι ο Γιόντλ αναμφισβήτητα θεωρούσε την ρωσική εκστρατεία αναπόφευκτη. O Γκαίμπελς, στον οποίο θα έπεφτε το βάρος της προσπάθειας για την προετοιμασία του γερμανικού λαού, δεν είχε πληροφορηθεί τίποτα. Μόνον ο Γκαίρινγκ κι ο Ραίντερ δια τύπω ­ σαν ζωηρές αντιρρήσεις. O Χάινριχ Χίμλερ απηχούσε πιθανόν πιο πιστά, τις απόψεις του Χίτλερ σε μια ομιλία του προς τους αξιωματούχους του Κόμματος, τον Νοέμβριο 1940: Μέχρι τώρα, μέσω αυτού του συμφώνου [Ρωσο-γερμανικής φιλίας] η Ρωσία έχει υποτάξει ολόκληρες χώρες και έθνη, εκτός της Φινλανδίας, χωρίς καν να βγάλει το σπαθί της από τη θήκη του. Προσάρτησε τεράστιες περιοχές στα δυτικά και νότια σύνορά της. H όρεξή της απειλούσε να γιγαντωθεί, οπότε ήταν ανάγκη να υπενθυμίσουμε ο ένας στον άλλο τα αμοιβαία συμφέροντά μας. Στη διάρκεια της για τόσο καιρό αναμενόμενης επίσκεψής του στο Βε­ ρολίνο, ο Μολότοφ είχε πάρει τις αναγκαίες οδηγίες. Av αυτό που έχω ακούσει είναι αληθινό, τότε δεν θα επιτραπεί στον Στάλιν να ξεκινήσει προς το παρόν οποιοδήποτε πόλεμο, ούτε σύγκρουση, γιατί διαφορετικά θα δεχτεί δυναμική απάντηση από τα πυροβόλα μας. Αυτή η διαταγή ισχύει τόσο για τα κακόβουλα σχέδια της [Σοβιετικής Ένωσης] ως προς την Φινλανδία, όσο και για τα άλλα που μπορεί να έχει στα νότια ή νο­ τιοανατολικά. Της επιτρέπεται να εξαπολύσει στρατιωτικές επιχειρήσεις μό­ νον με την απευθείας άδεια του Φύρερ. Για να υπογραμμίσουμε τις διαταγές μας, έχουμε μεταφέρει αρκετά στρατεύματα κατά μήκος των ανατολικών μας συνόρων, έτσι ώστε ο Κόκκινος Τσάρος να πάρει στα σοβαρά όσα είπαμε... H Ρωσία είναι αρκετά αδύναμη στρατιωτικά. To σώμα των αξιωματικών της

29

450

DAVID IRVING

είναι τόσο ασθενές, ώστε δεν μπορεί να συγκριθεί με το δικό μας, ενώ ο στρατός της είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένος κι εκπαιδευμένος. Δεν μπορούν κατά συνέπεια να αποτελουν κίνδυνο για μας.

Πριν περάσουν καν δέκα ημέρες, έγινε ακόμη πιο φανερό ότι οι στόχοι της Ρωσίας ήταν ασυμβίβαστοι με αυτούς του Χίτλερ. O Ρίμπεντροπ είχε υποβάλει στην Μόσχα ένα σχέδιο συνθήκης που ενσωμάτωνε την ουσία των προφορικών προσφορών του Χίτλερ προς τον Μολότοφ: η εδαφική επέκταση της Γερμανίας θα ήταν προς την Κεντρική Αφρική, της Ιταλίας προς τη βόρεια και τη βορειο-ανατολική Αφρική, της Ιαπωνίας προς την Άπω Ανατολή, και της Σοβιετικής Ένωσης προς τον Ινδικό Ωκεανό. Στις 25 Νοεμβρίου, ο Μολότοφ υπέβαλε τους τέσσερις όρους σχετικά με τους οποίους θα υπέγραφε η Ρωσία. Oi πρώτοι δύο - το αίτημα να αποσύρει ο Χίτλερ από την Φινλανδία τα στρατεύματα που είχε στείλει τον Αύ­ γουστο 1940, και το να υπογράψει η Βουλγαρία ένα σύμφωνο με την Ρω ­ σία όπου θα της παραχωρούσε στρατιωτικές βάσεις, με τον Βόσπορο μ έ­ σα στην ακτίνα δράσης τους - ήταν τελείως απαράδεκτοι για τον Χ ίτ­ λερ. Έ δω σε εντολή στον Ρίμπεντροπ να μην απαντήσει καθόλου. 0 ΧΙΤΛΕΡ, μετά απύ αυτά τα τραυματικά γεγονότα του Βερολίνου στις 16 Νοεμβρίου, βρήκε καταφύγιο και πέρασε τις επόμενες λίγες ημέρες στο Μπέργκοφ. Και από εκεί, ο ίδιος προσωπικά ειδοποίησε κρυφά τον βασιλιά της Βουλγαρίας Βύρις για τις προτάσεις που ο Μολότοφ είχε κάνει σχετικά με την σοβιετική «προστασία» προς τη χώρα του. 0 κο­ ντούλης, μαυριδερός Βούλγαρος μονάρχης, ο οποίος μιλούσε άπταιστα γερμανικά και συμπεριφερόταν με μεγάλη άνεση, κέρδισε αμέσως τη συ­ μπάθεια του Φύρερ. Του άρεσε να κάνει «περιπάτους», τόσο στη φοιτη­ τική συνοικία του Μονάχου, όσο και στους Αγγλικούς Κήπους. Ή ταν ένας πονηρύς «επιχειρηματίας» και, με τον όρο να μην τον εκθέσει ο Χίτλερ πολύ νωρίς, εξέφρασε την προθυμία του να αφήσει τις γερμανι­ κές μεραρχίες να διασχίσουν τη χώρα του, όταν θα ερχύταν η ώρα να επιτεθούν στην Βύρεια Ελλάδα. O Χίτλερ του πρόσφερε την Δυτική Θρά­ κη ως διέξοδο προς το Αιγαίο, αν τα βουλγαρικά στρατεύματα συμμε­ τείχαν, αλλά οι βλέψεις του βασιλιά έφταναν ακόμη πιο μακριά. H Βουλ­ γαρία ήταν επίσης απρόθυμη προς το παρόν να ενταχθεί στο Τριμερές Σύμφωνο. Εντάχθηκε την 1η Μαρτίου 1941, ταυτόχρονα με την είσοδο των πρώτων γερμανικών μεραρχιών στο έδαφός της. Περί τα τέλη της επόμενης εβδομάδας, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, και η Σλοβακία είχαν κι αυτές ενταχθεί στο Τριμερές. Στην Βιέννη, ο Ούγγρος πρωθυπουργός συμφώνησε να επιτρέψει στα γερμανικά στρατεύματα να περάσουν προς την Ρουμανία. H Γιουγκοσλαβία θα έπρεπε να δελεασθεί για να μην παρενοχλήσει τις γερμανικές μετακινήσεις προς τα ελληνικά

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

451

σύνορα: ο Χίτλερ επέμεινε να παρασύρει την Γιουγκοσλαβία με το μέρος του Άξονα, δελεάζοντάς την με ένα τμήμα της Βόρειας Ελλάδας (την Θεσσαλονίκη) και με εγγυήσεις σχετικά με τις κτήσεις της. O εξευτελισμός της Ιταλίας στα Βαλκάνια κατέστησε ευκολότερη την απόρριψη των ισπανικών και των ιταλικών διεκδικήσεο^ν σε περιοχές της Αφρικής, πράγμα πολύ πιο αναγκαίο τώρα που η σημασία των επιχειρή­ σεων προς κατάληψη του Γιβραλτάρ είχε ενισχυθεί από το βρετανικό προγεφύρω μα στην Ελλάδα. Όταν ο Υπουργός Εξωτερικών του Φράνκο, Serrano Suner, επισκέφθηκε το Μπέργκοφ, στις 18 του μηνός, ο Χίτλερ του έδωσε μια «φιλική συμβουλή»: να κηρύξει η Ισπανία τον πόλεμο κ α ­ τά της Βρετανίας, το συντομότερο δυνατόν και του υποσχέθηκε να ανεφοδιάσει την Ισπανία με όσα δημητριακά και πετρέλαιο θα χρειαζόταν. Δεν μπόρεσε, ωστόσο, να δώσει ουσιαστική απάντηση στο επιχείρημα του Υπουργού ύτι ο ισπανικός λαός δεν ήταν ψυχολογικά έτοιμος για ένα νέο πόλεμο, κι ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να πάρει συγκεκριμένες πρ ω το­ βουλίες για να αντικαταστήσει τις αόριστες εγγυήσεις που είχαν δοθεί τόσο κατά τη συνάντηση του Χεντάγιε, όσο και σε μια μυστική συμφω­ νία την οποία η Ισπανία είχε κατόπιν υπογράψει με την Ιταλία και την Γερμανία, σχετικά με τις αφρικανικές περιοχές που θα της παραχωρούνταν. O Χίτλερ είχε συνειδητοποιήσει απόλυτα πως αν δημοσιοποιούσε την εισβολή στο Μαρόκο, οι Γάλλοι αμέσως θα εκδηλώνονταν υπέρ του Ντε ΓκοΛ. Υπήρχαν ήδη ενδείξεις ότι ο Πετέν συνδιαλεγόταν με τον εχθρό. O Ισπανός Υπουργός Εξωτερικών πληροφόρησε τον Χίτλερ ότι ο Πιέρ Λαβάλ ήταν ο πιο μισητός άνθρωπος στην Γαλλία, επειδή συνεργαζόταν με την Γερμανία, κι ότι το γεγονός αυτό φανέρωνε τα αληθινά αισθήματα του γαλλικού Λαού. Όταν η Ουάσινγκτον ανήγγειλε τον διορισμό ενός ναυάρχου ως πρεσβευτή στο Βισύ, στη θέση ενός χαμηλόβαθμου επιτε­ τραμμένου, οι υποψίες του Χίτλερ γι’ αυτήν τη «γριά αλεπού», τον Πε­ τέν, ενισχύθηκαν. Oi μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ ανέφεραν, στις 11 Νοεμβρίου, ότι μυστικές συνομιλίες διεξάγονταν στην Νέα Υόρκη μ ε­ ταξύ απεσταλμένων του Πετέν και του Τσώρτσιλ. Εξακολουθούσαν να υπάρχουν αρκετά ενοχλητικά, άλυτα προβλήμα­ τα. Στις 19 Νοεμβρίου, ο βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος οδηγήθηκε στο Μπέργκοφ, όπου άφησε να εννοηθεί πω ς αν ο Χίτλερ ανήγγελε από ραδιοφώνου μια ξεκάθαρη εγγύηση για την ανεξαρτησία του Βελγίου -ό π ω ς έκαναν οι Βρετανοί- οι Βέλγοι θα ήταν ανοικτοί σε στρατιωτικές και πολιτικές συμφωνίες. O Χίτλερ δεν τσίμπησε το δόλωμα: δεν έβλεπε κανέναν λόγο για να το κάνει. H δεύτερη περιοχή που προσέλκυε την προσοχή του Χίτλερ ήταν η Νότια Ιρλανδία. H Ιρλανδική Δημοκρατία είχε παραμείνει ουδέτερη, αν και με έκδηλες φιλογερμανικές συμπάθειες. Στα μέσα Νοεμβρίου, το

452

DAVID IRVING

OKW είχε εξετάσει την πιθανότητα να υποκινήσει το Δουβλίνο να κάνει έκκληση για γερμανική βοήθεια. Αλλά στις 22 του μηνός, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες συνέλαβαν ένα βρετανικό ραδιοσήμα από το οποίο έβγαλαν το συμπέρασμα ότι επίκειτο μια βρετανική εισβολή στην Νότια Ιρλανδία.277 Στις 27, ο Χίτλερ ζήτησε από την Ανώτατη Διοίκησή του να αναλύσει τα υπέρ και τα κατά μιας εισβολής στην Ιρλανδία. Av η δημο­ κρατία αυτή έπεφτε σε γερμανικά χέρια, θα σήμαινε το τέλος της Βρε­ τανίας. H απάντηση που πήρε, ήταν ότι μια παρατεταμένη γερμανική κατοχή της Ιρλανδίας, λαμβανομένης υπόψη της τεράστιας βρετανικής ναυτικής υπεροχής, δεν μποροόσε να πραγματοποιηθεί. Ίσως κανένα άλ­ λο επεισόδιο να μην απεικονίζει τόσο ζωηρά τις διαθέσεις που υ π α γό ­ ρευαν την ad hoc στρατιωτική τακτική του Χίτλερ. Παρ’ όλη την αξιοσημείωτη αντοχή του βρετανικού λαού στις σφοδρές αεροπορικές επιδρομές, όλοι οι σύμβουλοί του έβλεπαν τον αδιάκοπο βομβαρδισμό της βρετανικής βιομηχανίας και των λιμενικών εγκατασ τά­ σεων -σ ε συνδυασμό με τη δραστηριότητα των υποβρυχίων- σαν τον πιο πιθανό τρόπο να γονατίσουν την Βρετανία. To Κόβεντρυ και το Μπίρμινγχαμ είχαν ερημώσει εξαιτίας των νυκτερινών επιδρομών, μέχρι να χειροτερεύσει ξανά ο καιρός, οπότε θα σταματούσαν οι γερμανικοί βομ­ βαρδισμοί. O Χίτλερ εξακολουθούσε να μη δείχνει την απαιτούμενη σκληρότητα, ώστε να χρησιμοποιήσει στο ακέραιό της τη στρατηγική δ ύ ­ ναμη των βομβαρδιστικών. To πρωί, μετά την πρώτη αεροπορική επ ι­ δρομή της Λουφτβάφε στο Μπίρμινγχαμ, είπε σε έναν Ούγγρο επισκέ­ πτη ότι λυπόταν πολύ που υπέροχες πόλεις και άνθρωποι καταστρέφο­ νταν στην Βρετανία, αλλά για όλα έφταιγαν οι ανίκανοι Βρετανοί πολιτι­ κοί. O Χίμλερ εξηγούσε επίσης σε αξιωματούχους του Κόμματος: « 0 Φύρερ δεν επιθυμεί καθόλου να καταστρέψει τον βρετανικό λαό, ούτε την Αυτοκρατορία του. Oi Βρετανοί είναι μια φυλή συγγενική με εμάς κι η σπονδυλική τους στήλη είναι πολύ δύσκαμπτη. Αυτό το έδειξαν με την απίστευτη ανθεκτικότητα, με την οποία ο βρετανικός λαός υποφέρει στα χτυπήματα της Λουφτβάφε όλους αυτούς τους μήνες...» Στις 25 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ εξέτασε με τους Milch και Jeschonnek τρό­ πους για να επιτεθεί στις βρετανικές θέσεις της ανατολικής Μεσογείου. O πιο σημαντικός στόχος θα ήταν ο βρετανικός στόλος στην Αλεξάνδρεια, αλλά αυτό δεν μπορούσε να γίνει πριν οι Ιταλοί καταλάβουν την Μάρσα Ματρούχ. Στο μεταξύ, η Λουφτβάφε θα έπρεπε να βοηθήσει τους Ιτ α ­ λούς να βγουν από τη δύσκολη θέση, βομβαρδίζοντας στρατηγικούς στό­ χους στην Ελλάδα. Τα ιταλικά σμήνη, που για λίγο είχαν βοηθήσει στην επίθεση κατά της Βρετανίας, μεταφέρθηκαν στην Αλβανία. O Χίτλερ π α ­ ραπονιόταν στους δυο στρατηγούς του της Αεροπορίας ότι οι Ιταλοί διέσπειραν τις δυνάμεις τους, κι ότι είχαν φέρει τα βρετανικά σμήνη βομ­ βαρδιστικών τόσο κοντά, ώστε η Γερμανία έπρεπε τώρα να εφοδιάσει

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

453

την Ρουμανία με αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες που χρειαζόταν άμεσα (για να προστατεύσει τα πετρελαϊκά συμφέροντά της), αλλά και την Ν ό­ τια Γερμανία. Στις 4 Δεκεμβρίου, ο Milch έφερε στον Χίτλερ λεπτομέρειες επί των προτάσεων του Γκαίρινγκ: μεταφέροντας τη βάση του 10ου Σώματος Αεροπορίας στη Νότια Ιταλία, η Γερμανία θα μπορούσε να μπλοκάρει αποτελεσματικά τα στενά ανάμεσα στη Σικελία και την Βόρεια Αφρική. 0 βοηθός του Jeschonnek έγραφε μετά από αυτή τη σύσκεψη: «Συζήτηση μεταξύ του Φύρερ και του Milch σχετικά με το χτύπημα των βρετανικών θέσεων στη Μεσόγειο. Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο, καθώς η πανωλεθρία των Ιταλών στην Ελλάδα είχε και ψυχολογικές επιπτώσεις, εκτός από τα στρατηγικά μειονεκτήματα: η Αφρική και η Ισπανία αρχίζουν να κλονίζο­ νται ως προς τη στάση τους απέναντί μας». O Χίτλερ παρέδωσε στον Milch μια επιστολή, για να τη μεταφέρει αμέσως στον Μουσολίνι. Με αυτήν προειδοποιούσε τον Ντούτσε ότι έπρέπε να στείλει πίσω αυτά τα σμήνη μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου, για να χρησιμοποιηθούν αλλού. Στις 7 του μηνός, ο Mileh και ο υπαρχηγός του Επιτελείου Αεροπορίας ε π έ ­ στρεψαν από την Ρώμη, αναφέροντας στον Χίτλερ την αισιοδοξία του Μουσολίνι σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα. «To μεσημέρι, πίσω στο Βερολίνο», έγραφε ο βοηθός του Jeschonnek. «Σύσκεψη με Φύρερ, που είναι πολύ αναστατωμένος με τις δυσάρεστες συνέπειες από τη στρατηγική κατάσταση στην Μεσόγειο. Φοβάται ότι όλα αυτά θα έχουν επίπτωση στη στάση της Ισπανίας». Αυτοί οι φόβοι δεν ήταν αβάσιμοι, κι αυτό αποδείχτηκε μερικές μέρες αργότερα. Στις 28 Νοεμβρίου, ο πρεσβευτής του Ρίμπεντροπ στην Μαδρί­ τη είχε αναφέρει ότι ο στρατηγός Φράνκο ήταν πρόθυμος να αρχίσει προε­ τοιμασίες για την προτεινόμενη είσοδο της Ισπανίας στον πόλεμο. O Χίτ­ λερ υπέθεσε ότι αυτό σήμαινε «πρόσω ολοταχώς», και στις 4 Δεκεμβρίου έστειλε τον ναύαρχο Κανάρη στον Φράνκο με μια ειδική επιστολή ύπου πρότεινε γερμανικά στρατεύματα να περάσουν επισήμως τα ισπανικά σύ­ νορα, στις 10 Ιανουαρίου, πράγμα που σήμαινε έναρξη της επίθεσης στο Γιβραλτάρ, εξακόσια μίλια από τα σύνορα, μέσα στην πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου. Σε μια πολύωρη ακρόαση, το βράδυ της 7 του μηνός, ο Φράνκο ξεκαθάρισε στον Κανάρη ότι για οικονομικούς λόγους, η Ισπανία δεν θα μπορούσε να είναι έτοιμη στις 10 Ιανουαρίου.278 H Ισπανία μ πο­ ρούσε να βγει στον πόλεμο μόνον αν η Βρετανία έφτανε στο χείλος της συντριβής. H βιασύνη με την οποία ο Χίτλερ τώρα εγκατέλειψε τον «Φελίξ» [Φράνκο], μας αφήνει να εννοήσουμε ότι το ένστικτό του τον προει­ δοποιούσε επίμονα, να μην αποδεχτεί καμιά άλλη υποχρέωση απέναντι σε ένα δεύτερο Λατινικό έθνος. H ΑΡΝΗΤΙΚΗ απ ά ντησ η του Μ ολότοφ στις π ρ οτά σ εις του Χ ίτλερ, σ τα τ έ ­

454

DAVlD IRVING

λη Νοεμβρίου 1940, διέλυσε κάθε δισταγμό που ίσως διατηρούσε ακόμη σχετικά με την επίθεση κατά της Ρωσίας. Όταν πήγε να επισκεφθεί και πάλι για λίγο, στις 3 Δεκεμβρίου, τον άρρωστο Fedor von Beck, την ημέ­ ρα των εξηκοστών γενεθλίων του στρατάρχη, ο Χίτλερ τον ειδοποίησε ότι το «ανατολικό πρόβλημα» βρισκόταν τώρα στο προσκήνιο. Ki αυτό με τη σειρά του, θα έκανε πιο πιθανή μια κοινή αγγλο-ρωσική επιχείρηση: «Αν οι Ρώσοι εκμηδενιστούν», είπε αναπτύσσοντας τις σκέψεις του, «η Βρετανία δεν θα έχει την παραμικρή ελπίδα να μας νικήσει στην Ευρώ ­ πη». Και, δυο ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ ανήγγελλε στον Μπράουχιτς: «H ηγεμονία της Ευρώπης θα κριθεί στη μάχη με την Ρωσία». Έτσι διαμορφώθηκε το στρατηγικό χρονοδιάγραμμα του Χίτλερ. Θα πραγματοποιούσε, νωρίς τον Μάρτιο 1941, την επίθεση κατά της Ελλά­ δας (που πήρε την κωδική ονομασία Επιχείρηση MAPITA, α π ό το όνομα μιας κόρης του Γιόντλ). Φυσικά, αν οιΈ λληνες αποφάσιζαν να απομακρύνουν τους Άγγλους «καλεσμένους» τους, θα ανακαλούσε οριστικά τη ΜΑΡίΤΑ - δεν είχε το παραμικρό ενδιαφέρον να καταλάβει την Ελλάδα. Ύστερα, θα άρχιζε την επίθεση κατά της Ρωσίας, μέσα στον Μάιο. «Σε τρεις εβδομάδες θα βρισκόμαστε στο Αένινγκραντ!» τον άκουσε να λέει ο Schmundt. Κυριολεκτικά, τίποτα δεν ήταν γνωστό σχετικά με τον Κόκκινο Στρατό εκείνης της εποχής: μια πλήρης έρευνα των αρχείων στην Γαλλία -π ο υ τότε ήταν η μοναδική σύμμαχος της Ρωσίας- δεν έφερε τίποτα στο φως. O Χίτλερ ήταν βέβαιος ότι το γερμανικό άρμα μάχης Mark III με πυροβό­ λο του των 50mm θα του πρόσφερε σαφή υπεροχή πάνω στον απηρχαιω­ μένο εξοπλισμό του Κόκκινου Στρατού. Oi Γερμανοί θα διέθεταν 1.500 άρματα αυτού του τύπου μέχρι την άνοιξη. « 0 ίδιος ο Ρώσος, ως στρα­ τιώτης, είναι κατώτερος. 0 στρατός του δεν έχει ηγέτες», βεβαίωνε ο Χίτλερ τους στρατηγούς του. «Από την πρώτη στιγμή που θα χτυπηθεί ο ρωσικός στρατός, η καταστροφή θα ακολουθήσει την αναπόφευκτη π ο ­ ρεία της». Στις 3 μ.μ. της 5 Δεκεμβρίου, οι στρατιωτικοί σύμβουλοι του Χίτλερ ήρθαν στην Καγκελαρία για να σχεδιάσουν κάθε φάση αυτών των επικεί­ μενων επιχειρήσεων. Τώρα, για πρώτη φορά, οι δυο διαφορετικές θεω­ ρίες για τη ρωσική εκστρατεία πήραν τη μορφή μιας επίσημης σύνθεσης. H πρόταση του Γενικού Επιτελείου Στρατού του Χάλντερ υποστήριζε μια ιδιαίτερα ισχυρή, κύρια επίθεση προς την Μόσχα. H μελέτη ΦΡίΤΣ του Lossberg και του OKW έριχνε περισσότερο βάρος προς τη βορειότε­ ρη Ομάδα Στρατιών και την κατοχή των ακτών της Βαλτικής. 0 Χίτλερ, στην απάντησή του προς τον Χάλντερ, βασιζόταν τώρα στα επιχειρήμα­ τα του Lossberg. Και τα δυο σχέδια, ωστόσο, προϋπέθεταν ότι οι Ρώσοι θα έπρεπε να υπερασπιστούν τις δυτικές περιοχές της ΣοβιετικήςΈνωσης και την Ου-

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

455

κρανία. Kat τα δυο δήλωναν ότι οι Ρώσοι έπρεπε να παρεμποδιστούν από το να επιχειρήσουν μια διατεταγμένη υποχώρηση, όπως το 1812. 0 Στρατός και το OKW συμφωνούσαν επίσης ότι έπρεπε να κατακτηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες σοβιετικές εκτάσεις. Αυτό θα εμπόδιζε τη ρωσική αεροπορία να φτάσει στα εδάφη του Ράιχ. 0 Χάλντερ πρότεινε ότι η επίθεση θα έπρεπε να ολοκληρωθεί κατά μήκος μιας γραμμής από τον ποταμό Βόλγα μέχρι τον Αρχάγγελο. 0 Χίτλερ είχε ενστάσεις για την επιμονή του Χάλντερ ότι τίποτα δεν θα έπρεπε να τους αποσπάσει από την κύρια έφοδο κατά της Μόσχας. Ήθελε να περικυκλωθούν πρώτα τα ρωσικά στρατεύματα στις χώρες της Βαλτικής. Mia παρόμοια κυκλωτική κίνηση από την Ομάδα Στρατιών του Νότου στα νότια των Ελών Πρίπυετ θα εκμηδένιζε τα ρωσικά στρατεύ­ ματα στην Ουκρανία. Μόνον μετά από αυτό θα αποφασιζόταν αν θα προελάσουν κατά της Μόσχας, ή αν θα παρέκαμπταν εκ των όπισθεν την σοβιετική πρωτεύουσα. «H Μόσχα δεν είναι καθόλου σημαντική», εξή­ γησε. Όταν συντάχθηκε το πρώτο σχέδιο οδηγίας για την εκστρατεία της Ρωσίας, που έφερε στον Χίτλερ ο Γιόντλ, εξακολουθούσε να είναι σύμ­ φωνο με τις συστάσεις του Χάλντερ για μια κύρια έφοδο προς την Μό­ σχα («σύμφωνα με τα σχέδια που μου υπεβλήθησαν»). 0 Χίτλερ ω στό­ σο, διέταξε να ξανασυνταχθεί το έγγραφο με τη μορφή που εκείνος είχε τονίσει: η κύρια προσπάθεια των δυο Ομάδων Στρατιών που θα δρούσαν βόρεια των Ελών Πρίπυετ, θα απέβλεπε στο να εκδιώξουν τους Ρώσους από τις χώρες της Βαλτικής. T a κίνητρα του Χίτλερ ήταν ξεκάθαρα. H Βαλτική ήταν η περιοχή εκπαίδευσης του Ναυτικού κι ο δρόμος μέσω του οποίου θα γινόταν ο ανεφοδιασμός της Γερμανίας με μεταλλεύματα από την Σκανδιναβία. Εξάλλου, όταν οι Ρώσοι θα εκμηδενίζονταν από τις χώρες της Βαλτικής, θα απελευθερώνονταν μεγάλες δυνάμεις για άλ­ λες επιχειρήσεις. H ρωσική εκστρατεία έπρεπε να ολοκληρωθεί πριν από το τέλος του 1941, γιατί από το 1942 και μετά, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να παρέμβουν. 0 ΧΙΤΛΕΡ απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες θα επιδείκνυε μια ακούσια υπομονή επί έναν ολόκληρο χρόνο, π α ρ ’ όλες τις σοβαρές προκλήσεις που δεχόταν. Αμερικανοί πολεμούσαν στις τάξεις της RAF και πολεμικά πλοία των Ηνωμένων Πολιτειών παρακολουθούσαν εμπορικά πλοία του Άξονα, παρενοχλώντας τους πλόες τους στα διατλαντικά ύδατα. To Ναυαρχείο στο Βερολίνο ήξερε, από αναγνωριστικά ραδιοσήματα, ότι οι Αμερικανοί μετέδιδαν πληροφορίες στους Βρετανούς σχετικά με τον αποκλεισμό. Μάταια ο ναύαρχος Ραίντερ είχε διαμαρτυρηθεί προς τον Χίτλερ γ ι’ αυτές τις «εξόφθαλμες αποδείξεις περί μη ουδετερότητας των Ηνωμένων Πολιτειών». Ρώτησε αν το να αγνοούν όλα αυτά «συμβιβάζο­ νταν με την τιμή του Γερμανικού Ράιχ». Τίποτα όμως δεν θα άλλαζε την

456

DAVID IRVING

α π ο φ α σ ισ τικ ή άρνηση του Χίτλερ να σηκώσει το γάντι που του έριχναν οι Αμερικανοί. Ki ούτε που θα πα ρ ασ υρ ότα ν για να εισβάλει στην Αγγλία. Σε μια απόρρητη ομιλία του προς τους Gauleiter, στις 11 Δεκεμβρίου, είχε δηλώσει ότι ο πόλεμος ήταν καλός όταν έφερνε τη νίκη και τους βε­ βαίωνε ότι η «εισβολή δεν προγραμματίζεται για την ώρα». «Πρώτα από όλα, είναι απαραίτητη η αεροπορική υπεροχή», συμπέραινε αργότερα ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του και πρόσθετε το δικό του μονολεκτικό σχό­ λιο περί των ψυχώσεων του Χίτλερ: «Υδατοφοβία» - ο Χίτλερ ένιωθε απέχθεια για τις υπερπόντιες επιχειρήσεις. Είχε επίσης συγκρατηθεί, π ο ­ νηρά σκεπτόμενος, και δεν είχε αποκαλύψει στον δρ. Γκαίμπελς τα σχέδιά του για επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. «Τον τρομάζουν τα νερά», έγραφε πάλι ο Γκαίμπελς, μετά από μια νέα συνομιλία του με τον Χίτλερ στις 22 του μηνός, για την εισβολή στην Αγγλία. Και σε αυτήν τη φράση πρόσθετε: «Λέει ότι θα την επιχειρούσε αν βρισκόταν σε άμεση ανάγκη». Χωρίς να το ξέρει, όμως, ο Υπουργός Προπαγάνδας, το βλέμμα του Χίτλερ ήταν καρφωμένο στην Ρωσία. Στις 18 Δεκεμβρίου, ο Γιόντλ του έφερε το τελικό κείμενο των Οδηγιών Επιχειρήσεων για την εκστρατεία, που ξαναδακτυλογραφήθηκε στην τεράστια «γραφομηχανή του Φύρερ». Είχε μετονομαστεί σε Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ.279 Έργο, ως ένα βαθμύ, του Γιόντλ που μιλούσε πολύ καθαρά κι απλά γερμανικά, κι ως ένα άλλο προϊόν της πένας του Χίτλερ, το έγγραφο αυτό των 11 σελίδων έδινε εντο­ λές στη Βέρμαχτ να προετοιμαστεί «για την εξουδετέρωση της Σοβιετικής Ένωσης, με μια γρήγορη εκστρατεία, πριν τελειώσει ο πόλεμος με την Βρετανία». Όλες οι προετοιμασίες έπρεπε να ολοκληρωθούν μέχρι τα μέ­ σα Μάί'ου 1941.

ΑΠΟ TOTE και μετά, η πρόθεση να απαλλαγεί από την σοβιετική απειλή κυριαρχούσε στα μεγαλεπήβολα στρατηγικά σχέδια του Χίτλερ. Oi στό­ χοι του για την Αφρική και οι πολιτικές του απέναντι στην Ισπανία και την Γαλλία είχαν καταντήσει κυκεώνας εξαιτίας της στρατιωτικής τ α π ε ί­ νωσης της Ιταλίας στην Ελλάδα. Oi σύμβουλοι του Μουσολίνι του είχαν υποσχεθεί ότι θα έκαναν απλώς κάτι παραπάνω από «παρέλαση» κατά την εισβολή τους στην Ελλάδα. Αλλά τώρα ο Ελληνικός Στρατός, περνώ ­ ντας στην αντεπίθεση, είχε εισχο^ρήσει βαθιά στην Αλβανία κυνηγώντας τις ιταλικές μεραρχίες, υπερέχοντας αριθμητικά περισσότερο από δύο προς έναν. Στις 9 Δεκεμβρίου, μια νέα καταστροφή ξέσπασε για την Ιταλία, καθώς τα βρετανικά στρατεύματα στην Αίγυπτο εξαπέλυσαν μια αντεπίθεση που θα απωθούσε τις ιταλικές δυνάμεις πίσω στη Λιβύη και μέσα σε λίγες ημέρες θα κατέληγε στην αιχμαλω σία 88.000 Ιταλών στρατιωτών, μαζί με τέσσερις στρατηγούς του Μουσολίνι. Oi βρετανικές απώλειες δεν ξεπερνούσαν τους 100 άνδρες.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

457

O εξευτελισμός της Ιταλίας δεν ήταν έτσι κι αλλιώς ένα μειονέκτημα. Ό πω ς εξηγούσε ο Χίτλερ στον στρατηγό Χάλντερ, μπορούσε τώ ρα να υποσχεθεί στην Γαλλία τα πάντα, αν αυτή ήθελε να συνεργαστεί με τον Άξονα. Ωστόσο, αυτός ο μ ή να ς το υ μ έ λ ιτ ο ς θα διαρκούσε λιγότερο από μια εβδομάδα. Τις πρώ τες πρωινές ώρες της 14 Δεκεμβρίου, έφτασε στον Χίτλερ το κείμενο μιας επιστολής από τον Στρατάρχη Πετέν. Ε υχα­ ριστούσε τον Φύρερ για την τιμητική του πρόθεση να μεταφέρει στο Μνημείο των Απομάχων τα λείψανα του αγαπημένου γιου του Ναπολέοντα, Δούκα του Ράιχσταντ, που αναπαύονταν από το 1832 στην Βιέννη. Αλλά, επίσης πληροφορούσε τον Χίτλερ ότι είχε απολύσει τον Πιέρ A aβάλ και ύτι στη θέση του είχε διορίσει το ναύαρχο Ζαν Φρανσουά Νταρλάν, στον οποίο το Βισύ είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Μάταια ο Ρίμπεντροπ προσπάθησε να επαναφέρει τον Λαβάλ στο αξίωμά του - ο ά τυ ­ χος πρωθυπουργός είχε τεθεί σε απομόνωση κατά διαταγήν του Πετέν. Ακόμη μεγαλύτερη υπήρξε η προσβολή του Χίτλερ λόγω της άρνησης του Πετέν να παραστεί στην επίσημη τελετή στο Μνημείο των Α πομ ά­ χων. O Στρατάρχης πίστεψε στις φήμες που έλεγαν ότι όλο αυτό ήταν ένα κόλπο των Γερμανών για να τον δελεάσουν να πάει στο Παρίσι και εκεί να τον απαγάγουν - μια φήμη που έκανε έξω φρενών τον Χίτλερ. Έ τσι τώ ρα νέες Άρπυϊες χτυπούσαν την πόρτα του - η πιθανότητα να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης με την Βρετανία, αλλά αυτήν τη φορά, σε βάρος της Γαλλίας. ΚΑΤΙ, που έμοιαζε αόριστα με το Πνεύμα των Χριστουγέννων, κατέκλυσε τον Χίτλερ. Δίνοντας εντολές στη Λουφτβάφε του Γκαίρινγκ να σταματή­ σει όλους τους βομβαρδισμούς μέχρι να τελειώσουν οι γιορτές των Χρι­ στουγέννων, ξεκίνησε, με το προσωπικό του Επιτελείο για μια χριστουγεν­ νιάτικη περιοδεία στο Δυτικό Μέτωπο. Προγραμμάτιζε να επιθεωρήσει τις μεγάλου βεληνεκούς πυροβολαρχίες, και ήθελε να περάσει τις γιορτές με τα πληρώματα των μαχητικών και βομβαρδιστικών σμηνών του Γκαίρινγκ. (O ίδιος ο Γκαίρινγκ περνούσε άνετα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρο­ νιά στο ιδιόκτητο κτήμα θηραμάτων του Ρόμιντεν, κάπου είκοσι μίλια από τα ρωσικά σύνορα, στην Ανατολική Πρωσία). Μια ψυχρή συνέντευξη με τον Νταρλάν, τον διάδοχο του Πετέν, π ά ­ γωσε την ατμόσφαιρα στο ειδικό τρένο του Χίτλερ. O Νταρλάν άρχισε να αφηγείται πώς η οικογένειά του μισούσε ανέκαθεν τους Βρετανούς και τους πολεμούσε επί τριακόσια χρόνια - μια άτοπη ίσως εκμυστήρευ­ ση, αν είχε κανείς υπόψη του την τότε διάθεση του Χίτλερ. H Christa Schroeder έγραφε σε μια φίλη: «Δεν έχουμε σταματήσει να κινούμαστε από τις 21 Δεκεμβρίου. Χριστούγεννα, στις γαλλικές ακτές - Καλαί και Δουνκέρκη. Καθώς δειπνούσαμε στο ειδικό τρένο μας, στις 23 του μηνός στην Βουλώνη, οι Βρετανοί ήρθαν κι άρχισαν να βομβαρδίζουν, και τα

458

DAVID IRVING

αντιαεροπορικά μας μούγκριζαν εναντίον τους. Παρ’ όλο που είμαστε προφυλαγμένοι σε μια ασφαλή σήραγγα, δεν μπορούσα να συγκρατηθώ και να μη νιώθω κάπως παράξενα... Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η ατμόσφαιρα ήταν κάτι περισσότερο από βαριά». 0 Χίτλερ επέστρεψε στο Μπέργκοφ. 0 δρ. Γκαίμπελς θα έκανε την παραδοσιακή ραδιοφωνική εκπομπή της Πρωτοχρονιάς. O Χίτλερ είχε ήδη εγκρίνει το κείμενο και το «στόλισε» με τις αραχνοειδείς διορθώσεις του, με μαύρο μελάνι. Ήταν ασήμαντες διορθώσεις, εκτός ίσως από μια: εκεί όπου ο Γκαίμπελς ήθελε να διακηρύξει: «Δεν θα συνθηκολογήσουμε ποτέ, δεν θα κουραστούμε ποτέ, και ποτέ δεν θα απελπιστούμε», ο Χίτ­ λερ είχε διαγράψει τις τέσσερις πρώτες λέξεις.280

Γερμανοί μοτοσικλετιστές στην Γαλλία.

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ H ΕΥΡΩΠΗ THN ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ

Ο

είδε να μπαίνει η Νέα Xpovux του 1941, με δυο φιλοδοξίες που απείχαν πολύ η μία από την άλλη: να συντρίψει την Σοβιετική Ένωση κι έτσι να αναγκάσει την Βρετανία να υποταχθεί χωρίς δυσάρε­ στες συνέπειες για την Αυτοκρατορία της, και να περισώσει τον Φασι­ σμό στην Ιταλία, όπου απειλούνταν να καταρρακωθεί πλήρως. Μέσω του ναυάρχου Κανάρη είχε προσφερθεί, χρησιμοποιώντας σκοτεινά διπλω μα­ τικά κανάλια, να μεσολαβήσει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία, αλ­ λά μάταια. «To γεγονός είναι πως, για το καλύτερο ή το χειρότερο, η Γερμανία είναι δεμένη με τον Ντούτσε», εξηγούσε ο Χίτλερ στις 14 Iaνουαρίου. «Μακροπρόθεσμα, μπορεί κανείς να γράψει την ιστορία μόνο μέσω της αφοσίωσης», συλλογιζόταν ενάρετα. Στα Βαλκάνια είχε αναπτυχθεί μια επικίνδυνη κατάσταση, μετά την άκαιρη επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο. Πάνω στο τ ε ­ ράστιο γραφείο του Χίτλερ, στο Μπέργκοφ, οι αναφορές από τους ειδι­ κούς του Ρίμπεντροπ μαζεύονταν σε σωρό. Γνωστοί και άγνωστοι, όλοι εξέχοντα π ρόσ ω πα και διπλω μά τες της Βαλκανικής, περνούσαν α πό εκεί. Tov Ιανουάριο, έφτασε ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας και μια εβδομάδα αργότερα, ο βασιλιάς Βόρις, για δεύτερη φορά, πά ντα υ π ο ­ σχόμενος να ενταχθεί στο Τριμερές Σύμφωνο, αλλά φοβούμενος ειλικρινά ότι οι Ρώσοι θα εισέβαλαν στη χώρα του από τη στιγμή που οι Γερ­ μανοί θα π α το ύ σ α ν το π ύ δ ι τους στην Β ουλγαρία. Ή τα ν εκεί κι ο Antonescu, επαναβεβαιώνοντας την προθυμία των Ρουμάνων να πολεμή­ σουν για τον Χίτλερ, αλλά ζητώντας τώρα νάρκες και βαρέα πυροβόλα για να υπερασπιστεί το λιμάνι της Κονστάντζας στην Μαύρη Θάλασσα (όπου είχαν αποθηκευτεί 700.000 τόνοι γερμανικού πετρελαίου) από μια ρωσική επίθεση. Κανένα έδαφος δεν ήταν λιγότερο κατάλληλο για τα σύγχρονα στρατεύματα, από τα Βαλκάνια. Πριν καν τα στρατεύματα του Χίτλερ μπουν στην Βουλγαρία, θα έπρεπε να ρίξουν πλωτές γέφυρες χίΤ Λ Ε Ρ

460

DAVID IRVING

πάνω από τον αγριεμένο Δούναβη, που είχε πλάτος ένα σχεδόν μίλι. Oi δρόμοι ήταν κυριολεκτικά αδιάβατοι τον χειμώνα και γίνονταν μικρά έλη όταν έλιωναν τα χιόνια. Oi σαραβαλιασμένες γέφυρες πάνω από τα α να­ ρίθμητα μικρά ποτάμια των Βαλκανίων δεν θα άντεχαν ποτέ το φορτίο που θα τους επέβαλε ένας τέτοιος στρατός. Παρ’ όλα αυτά, η Βέρμαχτ υπερνίκησε όλα τα εμπόδια: τις εβδομά­ δες που α πέμενα ν πριν την Επιχείρηση MAPITA, Γερμανοί επιτελικοί αξιωματικοί με πολιτικά και πάνω σε Volkswagen στάλθηκαν στην Βουλ­ γαρία να επιθεωρήσουν την ενίσχυση των γεφυριών και την επανεπίστρωση των δρόμων. Για τον Χίτλερ, στις αρχές του 1941, τα Βαλκάνια σήμαιναν δυο π ρ ά γ ­ ματα: τις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι στην Ρουμανία, που τώρα βρίσκο­ νταν μέσα στην ακτίνα δράσης των βομβαρδιστικών της RAF, έστω κι αν η κυβέρνηση της Αθήνας αρνιόταν την αναγκαία άδεια πτήσης πάνω από τον εναέριο χώρο της στη Βόρεια Ε λλάδα- και την Θεσσαλονίκη, από όπου οι Σύμμαχοι είχαν εξαπολύσει την τελική επίθεσή τους κατά της Αυστρο-Ουγγαρίας κατά τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάλεσε τους κορυ­ φαίους στρατιωτικούς συμβούλους του και τον Ρίμπεντροπ σε πολεμικό συμβούλιο στο Μπέργκοφ. Άρχισαν στις 7 Ιανουαρίου και τέλειωσαν στις 9 του μηνός με μια μακροσκελή, απόρρητη ομιλία του ίδιου του Χίτλερ, όπου υπογράμμισε τη λογική πάνω στην οποία στηριζόταν η υψηλή στρα­ τηγική του, εκτεταμένα και με ασυνήθιστη ειλικρίνεια, πράγμα που δεν είχε κάνει από την εποχή των θυελλωδών λόγων του, το 1939. Όλοι είχαν προβλέψει με υπερβολική σιγουριά, παρατήρησε, ότι η Βρετανία θα υπέκυπτε κάτω από την πίεση των επιθετικών βομβαρδι­ σμών της Λουφτβάφε. Τώρα, ούτε καν ο Χίτλερ μπορούσε να το δεχτεί αυτό: αναγνώριζε ότι η «αντοχή» του βρετανικού λαού ήταν ένας τελεί­ ως απρόσμενος παράγοντας. «Οι επιδρομές εκφοβισμού της Λουφτβάφε έχουν ελάχιστη προοπτική επιτυχίας», εξήγησε. Ii Λουφτβάφε έπρεπε να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στην ενίσχυση του ναυτικού αποκλει­ σμού και σε ασφυκτικές επιθέσεις κατά της πολεμικής βιομηχανίας. H Βρετανία παραδεχόταν ήδη μείωση της τάξης του 10 τοις εκατό στην παραγωγή όπλων. Oi φήμες περί αύξησης της βρετανικής στρατιωτικής ισχύος μπορούσαν εύκολα να διαψευστούν με μιαν απλή ανάλυση των δεδομ ένω ν σε π ρ ώ τες ύλες. Προς το παρόν, η Γερμανία π α ρ ή γ α γ ε 24.000.000 τόνους σιδήρου τον χρόνο, σε σύγκριση με τους λιγότερους από 8.000.000 της Βρετανίας. H Γερμανία μπορούσε να διαθέσει πολύ περισσότερες εφεδρείες σε ανθρώπινο δυναμικό, ενώ στην Βρετανία ο αριθμός των ανέργων ουσιαστικά είχε αυξηθεί - πράγμα που ουσιαστικά αποδείκνυε τα βιομηχανικά προβλήματά της. O ναυτικός αποκλεισμός που είχε επιβάλει η Γερμανία είχε μόλις αρχίσει. «H καταστροφή της αγγλικής πατρώ ας γης είναι αναπόφευκτη με το πέρασμα του χρόνου»,

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

461

συμπέραινε ο Χίτλερ. «H Βρετανία βασίζεται στην πίστη της προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία». Oi ερωτοτροπίες της με τον Στάλιν αποκαλύπτονταν από πολλές πηγές: ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί από υποκλοπές για τα διπλωματικά ανοίγματα που η Βρετανία ετοιμαζόταν να κάνει προς την Μόσχα. H Βρετανία είχε παραιτηθεί από κάθε ενδια­ φέρον της για τα Δαρδανέλια και ο καταιγισμός των αυξημένων α πα ιτή ­ σεων της Ρωσίας, από το καλοκαίρι του 1940, θεωρούνταν απίθανο να οφείλεται σε σύμπτωση. 0 Στάλιν ήταν απεριόριστα έξυπνος - πρέπει να τον θεωρούμε ένα ψυχρό εκβιαστή, που δεν θα δίσταζε να ξεσχίσει κάθε έγγραφο συνθήκης, αν κάτι τέτοιο εξυπηρετούσε τους σκοπούς του. Εκτός από τα σύνορα με την Ρωσία, η θέση της Γερμανίας ήταν τώρα απόρθητη - τουλάχιστο για τη χρονιά που ερχόταν, όπως πρόσθεσε ο Χίτλερ. H Νορβηγία ήταν ασφαλής από πλευράς εισβολής. H κατεχόμενη Γαλλία ήθελε το τέλος του πολέμου και η μη-κατεχόμενη εξακολουθούσε να ονειρεύεται μια αλλαγή της τύχης, αλλά ο Χίτλερ είχε προετοιμάσει την Επιχείρηση ΑΤΤΙΛΑΣ για να καταλάβει κι αυτό το τμήμα της χώρας, αν ο στρατηγός Weygand -π ο υ «μισούσε τόσο τους Γερμανούς»- δήλωνε ότι η Βόρεια Αφρική θα περνούσε στους Συμμάχους. Εξακολουθούσε να είναι αναποφάσιστος ως προς την Ισπανία: ο Φράνκο είχε περισσότερες από μια φορά αθετήσει την υπόσχεσή του σχετικά με το Γιβραλτάρ και δεν θα συμφωνούσε να βγει στον πόλεμο πα ρά μόνον αν η Βρετανία γ ο ­ νάτιζε κι έβγαινε από το παιχνίδι. Στα Βαλκάνια, μόνον η Ρουμανία έδειχνε ανεπιφύλακτα φιλική - ο Antonescu είχε κάνει στον Χίτλερ «την καλύτερη εντύπωση που μπορούσε να φανταστεί». H Βουλγαρία έδειχνε πιστή, π α ρ ’ όλο που φοβόταν επέμβαση από μέρους της Ρωσίας μέχρι πρόσφατα, αλλά θα εντασσόταν στο Τριμερές Σύμφωνο εν καιρώ. Την Ουγγαρία «μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε», για την ώρα. H Γιου­ γκοσλαβία ήταν ψυχρή. Έτσι, η Ρωσία έπρεπε να είναι η τελευταία ελπίδα της Βρετανίας. «Θα παραδοθεί μόνον αν γκρεμίσουμε αυτήν την τελευταία ελπίδα της στην Ευρώπη. Oi Βρετανοί δεν είναι τρελοί», είπε ο Χίτλερ. «Θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει πω ς αν χάσουν αυτόν τον πόλεμο, δεν θα έχουν π ια τα ηθικό κύρος για να κρατήσουν την Αυτοκρατορία τους ενω­ μένη. Από την άλλη μεριά, αν καταφέρουν και κινητοποιήσουν τριάντα ή σαράντα μεραρχίες, κι αν οι Η.Π.Α. και η Ρωσία τους βοηθήσουν, τότε η Γερμανία θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση». Πάντα πίστευε, είπε, στην καταστροφή των πιο ισχυρών στηριγμάτων του εχθρού πριν από οτιδήποτε άλλο. «Γι’ αυτό ακριβώς η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί τώρα. Στην πραγματικότητα, οι ρωσικές δυνάμεις είναι ένας γίγαντας από πηλό, χωρίς κεφάλι - αλλά ποιος ξέρει πώ ς θα εξελιχθούν στο μέλλον;» H ήττα της Σοβιετικής Ένωσης πρέπει να είναι γρήγορη και τελική. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτραπεί στους Ρώσους

462

DAVID IRVING

να ανασυγκροτηθούν μετά την πρώτη, άγρια εφόρμηση. Και πάλι, ζήτη­ σε γρήγορη κατάκτηση των ακτών της Βαλτικής, πρώ τα από όλα. Oi αντικειμενικοί σκοποί των στρατηγών ήταν η εκμηδένιση του Ρωσικού Στρατού και η κατοχή των πετρελαιοπηγών του Μπακού, στην Κασπία Θάλασσα. Av και τεράστιο, και νέο, αυτό το αίτημα δεν θα έπρεπε, ωστόσο, να αποθαρρύνει τους στρατηγούς. Τα στρατεύματά τους είχαν καλύψει το ίδιο τεράστιες αποστάσεις μέσα σε λίγες εβδομάδες κατά τη γαλλική εκστρατεία, τους θύμισε ο Χίτλερ. Και κατέληξε: «Όταν αρχί­ σουμε την εκστρατεία αυτήν, η Ευρώπη θα κρατήσει την ανάσα της!» Από τότε, μέχρι τον Ιούνιο του 1941, ο Χίτλερ δεν αναφέρθηκε ποτέ στην Ρωσία κατά τις δημόσιες ομιλίες του. ΣΤΙΣ 5 Ιανουαρίου 1941, μια μικρή βρετανική δύναμη είχε καταλάβει το ιταλικό οχυρό της Μπάρντια στην Λιβύη συλλαμβάνοντας 45.000 Ιταλούς αιχμαλώτους. Είχαν απομείνει τώ ρα μόνον πέντε ιταλικές μεραρχίες στην Κυρηναϊκή και πέντε ακόμη στην Τριπολίτιδα. Στο μεταξύ, οι σχη­ ματισμοί της Λουφτβάφε, τους οποίους ο Χίτλερ είχε μεταφέρει στην Μεσόγειο, είχαν αρχίσει τις επιδρομές τους στις 6 Ιανουαρίου βυθίζοντας ένα βρετανικό θωρηκτό και προκαλώντας ζημιές σε ένα αεροπλανοφόρο. O Χίτλερ αναζήτησε άλλους τρόπους για να βοηθήσει τους Ιταλούς και να τους βγάλει απύ τη δύσκολη θέση όπου οι ίδιοι είχαν περιέλθει: όπως το να στείλει μια ορεινή μεραρχία στην Αλβανία και μια μικρή «δύναμη στήριξης» από άρματα και Μηχανικό για να βοηθήσει τους Ιταλούς να κρατηθούν στην Τριπολίτιδα. Στις 9 του μηνός, ο πρεσβευτής του στην Ρώμη συνόδευσε τον Ρίμπεντροπ στο Μπέργκοφ και πίεσε ώστε η Γερ­ μανία να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή στην ιταλική στρατηγική, αλλά ο Χίτλερ αρνήθηκε χαρακτηριστικά να κάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να βλάψει τη φήμη του Ντούτσε. Δυο ημέρες αργότερα, υπέγραψε την οδη­ γία που διέτασσε τον Στρατό και τη Λουφτβάφε να προετοιμαστούν για να υποστηρίξουν την άμυνα των Ιταλών στην Αλβανία και την Τριπολίτιδα. O Μουσολίνι συμφώνησε τελικά να έρθει σε μια συνάντηση, αλλά δή­ λωσε ότι δεν ήθελε επισημότητες, ούτε φωτογράφους. 0 Χίτλερ τον π α ρέλαβε από ένα μικρό σιδηροδρομικό σταθμό κοντά στο Σάλτσμπουργκ στις 10 π.μ. της 19 Ιανουαρίου. Ακολούθησαν δυο ημέρες συσκέψεων και περιπάτων γύρω από το χιονισμένο Ομπερσάλτσμπεργκ. O Χίτλερ είχε και μια κατ’ ιδίαν συνομιλία 90 λεπτών με τον Ντούτσε, αλλά από τα πρακτικά των άλλων συσκέψεων αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ότι δεν συζητήθηκε τίποτα περισσότερο από όσα είχε ήδη ανακοινώσει στους δι­ κούς του στρατηγούς στις 9 του μηνός, εκτός από το ότι ο Χίτλερ δεν έκανε καμιά αναφορά στο σχέδιό του για μια επίθεση κατά της Ρωσίας σύντομα. Μάλιστα παραδέχτηκε και πάλι ότι όσο θα ζούσε ο πονηρύς

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

463

και συνετός Στάλιν, η Ρωσία θα έμενε προσκολλημένη στις συμφωνίες της. Αυτή η συνάντησε έδωσε τέλος στο όνειρο του Μουσολίνι να διεξαγάγει έναν ανεξάρτητο πόλεμο, παράλληλο με του Χίτλερ, στην Μεσόγειο. Δέχτηκε την προσφορά του Χίτλερ για μια «δύναμη στήριξης» στην Tpiπολίτιδα, αλλά δεν μπορούσε να δεχτεί την ορεινή μεραρχία στην Αλβα­ νία, καθώς χρειαζόταν τον χώρο των αλβανικών λιμένων για τις δικές του ενισχύσεις. Oi ταπεινώσεις του Μουσολίνι συνεχίζονταν. Στις 22 Ιανουαρίου, έ π ε ­ σε στα χέρια των Βρετανών το Τομπρούκ μαζί με 25.000 Ιταλούς αιχμα­ λώτους. To σύνολο της Τριπολίτιδας κινδύνευε τώρα. 0 ειδικός στα ά ρ ­ ματα μάχης, στρατηγός Hans von Funck, που στάλθηκε στη Βόρεια Αφρική περί τα μέσα Ιανουαρίου, έδωσε στον Χίτλερ την 1η Φεβρουαρί­ ου μια πολύ απαισιόδοξη αναφορά στην Καγκελαρία του Βερολίνου: οι Ιταλοί δεν κατόρθωναν να αντισταθούν στη σφοδρή επίθεση των Βρετα­ νών στην Βόρεια Αφρική. «To πιο τρελό», είπε κατόπιν ο Χίτλερ στο Επιτελείο του, «είναι ότι, από τη μια μεριά οι Ιταλοί στριγκλίζουν για βοήθεια, από την άλλη είναι τόσο ζηλότυποι και συμπεριφέρονται τόσο παιδιάστικα, ώστε να μη θέλουν βοήθεια από Γερμανούς στρατιώτες. 0 Μουσολίνι θα προτιμούσε μάλλον τα στρατεύματά μας να πολεμούν εκεί με ιταλικές στολές». Σε μια σύσκεψη με τους αρχηγούς του Γενικού Επιτελείου Στρατού και της Λουφτβάφε, δυο ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ δήλωσε και πάλι ότι από στρατηγικής πλευράς, η απώλεια της ιταλικής Βόρειας Αφρικής θα σήμαινε ελάχιστα. Ωστόσο, οι πολιτικές και ψυχολογικές επιπτώσεις α υ ­ τής της απώλειας θα ήταν καταστρεπτικές. 0 Χίτλερ αποφάσισε να στεί­ λει κάτι περισσότερο από μια «δύναμη στήριξης» εκεί. Θα έστελνε μια μεραρχία ελαφρού πεζικού και μια αρμάτων στη Λιβύη, με ένα γερμανι­ κό Επιτελείο Σώματος Στρατού. Επέλεξε τον Έρβιν Ρόμελ281 για να διοικήσει αυτό το Άφρικα Κορπ. (Africa Corps: To Γερμανικό Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του στρα­ τηγού Έρβιν Ρόμελ, που στάλθηκε στην Βόρεια Αφρική το 194i ) . Tov Αύγουστο του 1942 εξήγησε στον Ιταλό πρεσβευτή Dino Alfieri: «Διάλε­ ξα τον Ρόμελ επειδή είναι σαν τον Dietl - ξέρει πώ ς να παρασύρει τα στρατεύματά του προς τα εμπρός μαζί του, και αυτό είναι απολύτως ζωτικό προτέρημα για τον διοικητή μιας στρατιάς που μάχεται κάτω από ακραίες κλιματολογικές συνθήκες, είτε πρόκειται για τη Βόρεια Αφρική, είτε για τον απώτατο Βορρά». Στις 6 Φεβρουαρίου, κάλεσε για ενημέρωση στο Βερολίνο τον Ρόμελ και τον στρατηγό Enno von Rintelen, τον στρατιωτικό ακόλουθο στην Ρώμη. Έ δω σε εντολή στον Rintelen να ζητήσει από τον Μουσολίνι να θέ­ σει όλες τις ιταλικές μηχανοκίνητες μονάδες του στην Λιβύη, κάτω από

464

DAVID IRVING

τη διοίκηση του Ρόμελ, O Ρόμελ θα κρατούσε την Τριπολίτιδα για λογα­ ριασμό των δυνάμεων του Άξονα, αναχαιτίζοντας τους Βρετανούς κι εμποδίζοντάς τους να ενωθούν με τους Γάλλους στην Τυνησία. «Είδα πρώτα τον Ανώτατο Διοικητή [Μπράουχιτς]», έγραφε ο Ρύμελ στη σύζυ­ γό του. «Μ ετά τον Φύρερ. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Oi αποσκευές μου θα σταλούν μετά. To κεφάλι μου βουίζει όταν σκέπτομαι ότι όλα αυτά μπορεί να πάνε στραβά. Θα περάσουν μήνες πριν δούμε κάποια αποτελέσματα!» Τα πρώτα στρατεύματά του άρχισαν να αποβιβάζονται στην Τριπολίτιδα της Βόρειας Αφρικής στις 12 του μηνός. O ΧΙΤΛΕΡ, ενοχλημένος από την αμφιταλαντευόμενη στάση του Βισύ μέ­ σα στον Ιανουάριο του 1941, ανανέωσε την πίεσή του στον στρατηγό Φράνκο να αναθεωρήσει τις απόψεις του για το Γιβραλτάρ. Oi Βρετανοί υποστήριζε ο Χίτλερ, θα άφηναν σίγουρα την Ισπανία στα κρύα του λου­ τρού. O Φράνκο φυσικά δεν νοιαζόταν καθόλου για το χρονοδιάγραμμα που είχε ήδη σχεδιάσει ο Χίτλερ. Αυτό εξηγεί και το όλο και πιο εξοργι­ σμένο ύφος των τηλεγραφημάτων του Ρίμπεντροπ προς την Μαδρίτη μέ­ σα στις επόμενες δυο εβδομάδες. Στις 20 του μηνός, ο Γερμανός π ρ ε ­ σβευτής τηλεγραφούσε από την Μαδρίτη ότι ο «Caudillo», ο Φράνκο, εί­ χε αποφύγει έξυπνα το κεντρικό ζήτημα: «Ως προς το α ν η Ισπανία θα έβγαινε στον πόλεμο, δεν υπήρχε θέμα... το πρόβλημα ήταν το π ό τ ε » . 0 Γερμανός πρεσβευτής πήρε επίσης εντολή να τονίσει στον Φράνκο έξι σημεία, τα οποία ελάχιστα ικανοποιούσαν τη ματαιοδοξία του δικτά­ τορα. To πρώτο σημείο έλεγε: «Χωρίς τη βοήθεια του Φύρερ και του Ντούτσε, δεν θα υπήρχε Εθνικιστική Ισπανία σήμερα. Ούτε και κάποιος “Caudillo” ». Av ο Φράνκο δεν εγκατέλειπε την «αμφιταλαντευόμενη στά­ ση» του, τότε το τέλος της Εθνικιστικής Ισπανίας θα ήταν ζήτημα χρόνου μόνο. O Φράνκο, αγριεμένος, το χαρακτήρισε άδικο: δεν είχε αμφιταλαντευτεί ποτέ του. O πρεσβευτής τηλεγράφησε στον Ρίμπεντροπ ότι ο Caudillo έμοιαζε πιο διστακτικός από πριν. O Ρίμπεντροπ του απάντησε να δει τον Φράνκο και να του διαβάσει ένα μήνυμα που άρχιζε ως εξής: «Μόνον η άμεση είσοδος της Ισπανίας στον πόλεμο θα είχε κάποια στρα­ τηγική αξία για τον Άξονα». (Κι αυτή ήταν η σκληρή αλήθεια). Από τη στιγμή που θα δινόταν η πολυπόθητη υπόσχεση, η Γερμανία θα έστελνε αμέσως 100.000 τόνους σιτηρά μέσω Λισαβόνας. Στις 28 Ιανουαρίου, ο Γιόντλ τόνισε στον Χίτλερ ότι θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί ουσιαστική επίθεση κατά του Γιβραλτάρ πριν από τα μέσα Απριλίου, πράγμα που σήμαινε ότι τα εκατοντάδες πυροβόλα και τα στρατεύματα που θα έπαιρναν μέρος, δεν θα μπορούσαν να δ ια ­ τεθούν για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ στα μέσα Μαΐου. 0 Χίτλερ ολο­ φάνερα στήριζε ακόμα κάποιες ελπίδες στις συνομιλίες της 12 Φεβρουαρίου, που θα είχε ο Μουσολίνι με τον Caudillo. Αίγες ημέρες πριν, έστει­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

465

λε στον Φράνκο μια προσωπική επιστολή, λέγοντάς του ότι σε περιόδους κρίσης τα έθνη μπορούσαν να σωθούν «όχι τόσο με συνετές προβλέψεις, όσο με τολμηρή καρδιά». Στις 14 του μηνός ο Ρίμπεντροπ τηλεφωνούσε στο Μπέργκοφ ένα μήνυμα από τον Ντούτσε. O Φράνκο είχε καταστήσει α πολύτω ς ξεκάθαρο ότι η Ισπανία δεν θα έβγαινε στον πόλεμο. Θα έπ ρ επ ε να παραχωρηθεί στην Ισπανία ολόκληρο το Γαλλικό Μαρόκο, ενώ η επίθεση στο Γιβραλτάρ θα έπρεπε να εκτελεστεί από ισ π α ν ικ ές δυνάμεις, και ίσως με γερμανική υποστήριξη. 0 Walther Hewel έγραφε στο ημερολόγιό του εκείνη την ημέρα: « 0 Φύρερ είναι έτοιμος να εγκαταλείψει την Ισπανία. Κυριολεκτικά, θα τους πάρει η κάτω βόλτα». «To βράδυ, καθίσαμε για πολλή ώρα με τον Φύρερ πλάι στο τζάκι», συνέχιζε το ημερολόγιο. « 0 Φύρερ μιλούσε για τη σύνταξή του - ενός δημοσίου υπαλλήλου μέσου βαθμού! Σκοπεύει να γράψει βιβλία - έναν τρίτο τόμο του Mein K am p f...» Νωρίτερα εκείνο το απόγευμα είχε περάσει δυόμισι ώρες προσπαθώ ­ ντας, όλο νευρικότητα, να π ε ίσ ε ι τον Γιουγκοσλάβο πρωθυπουργό να μετάσχει στο Τριμερές Σύμφωνο. 0 Χίτλερ δήλωσε ότι ήταν χιμαιρικό να περιμένει κανείς ότι οι Βρετανοί θα εγκατέλειπαν τώρα το προπύργιό τους στην Ελλάδα. «Μόνον όταν εμφανιστούν τα καθέτου εφόρμησης βομβαρδιστικά μας και τα σώματα των θωρακισμένων μας, θα φύγουν από την Ελλάδα, και μάλιστα τόσο βιαστικά, όσο έκαναν και όπου αλ­ λού χρησιμοποιήσαμε αυτά τα μέσα. H Γερμανία δεν είχε καμιά α πα ίτη ­ ση από την Ελλάδα. Τόσο εκεί, όσο κι αλλού, η Βρετανία είναι η αιτία των δυσκολιών».* Όταν οι Γιουγκοσλάβοι έφευγαν από το Μπέργκοφ, εί­ παν ότι θα τα ανέφεραν όλα αυτά στον πρίγκιπα-αντιβασιλέα και θα ει­ δοποιούσαν τον Χίτλερ. Από την απάντηση αυτή θα εξαρτόνταν η Ε π ι­ χείρηση ΜΑΡίΤΑ, και ο Χίτλερ είχε κάθε λόγο να είναι νευρικός. TO ΠΡΩΤΟ κύμα των μεραρχιών κινούνταν τώρα προς τα σύνορα με την

Ρωσία - μια αργή προώθηση προς το παρόν. To δεύτερο κύμα δεν θα ξεκινούσε νωρίτερα από τα μέσα Μαρτίου 1941. Καθώς είχε τονίσει ο Lossberg, το σιδηροδρομικό δίκτυο της Γερμανίας ήταν σημαντικά ανώ ­ τερο από αυτό της Ρωσίας, ώστε όταν ο πραγματικός αγώνας δρόμου θα άρχιζε, η Γερμανία θα μπορούσε να μετακινήσει επτά μεραρχίες την ημέ­ ρα, ενώ οι Ρώσοι μόνον πέντε. Όσο δυτικότερα θα μπορούσαν να φτά-

* Σ.τ.Σ.: Av η Ιταλία δεν είχε επιτεθεί στην Ελλάδα, οι δυσκολίες αυτές δεν θα είχαν προκύψει. Αλλά ο Hewel απηχούσε τις απόψεις του ανωτέρου του, όταν έγραφε σε ένα φίλο του στις 23 Ιανουαρίου 1941: «Ουσιαστικά, είναι λυπηρό που είμαστε υποχρεωμένοι να συντρίψουμε και να καταστρέψουμε τόσα πολλά που δεν θα θέ­ λαμε να καταστρέψουμε, και που δεν θα έπρεπε να είχαν καταστραφεί και χαθεί για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την κυρίαρχη γερμανική φυλή».

30

466

DAVID IRVING

σουν οι μεραρχίες της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, τόσο το καλύτερο - και τόσο «μεγαλύτερη θα ήταν η έκπληξη των Ρώσων, όταν η συγκέντρωση των γερμανικών στρατευμάτων θα άρχιζε». Όταν, την 1η Φεβρουαρίου, ο στρατάρχης von Beck παρουσιάστηκε στον Χίτλερ για να πάρει εντολές, η συζήτησή τους κλιμακώθηκε σε σχέ­ ση με την επίθεση στη Ρωσία: ο Beck συμφώνησε ότι αν οι Ρώσοι κ ρ α ­ τούσαν τις θέσεις τους κι αγωνίζονταν, θα μπορούσαν να ηττηθούν, κι αναρωτήθηκε αν θα αναγκάζονταν σε συνθηκολόγηση. Αυτή η συνθηκολόγηση θα ήταν η κατάληψη της Ουκρανίας, της Μό­ σχας και του Λένινγκραντ από τους Γερμανούς, απάντησε ο Χίτλερ. Δια­ φορετικά, η Βέρμαχτ έπρεπε να προελάσει προς το Αικατερίνενμπουργκ. «Όπως και να χει το πράγμα», κατέληξε, «είμαι ευχαριστημένος που ενισχύσαμε τη βιομηχανία όπλων μας, γιατί τώρα είμαστε αρκετά ισχυ­ ροί να τα βγάλουμε πέρα με οποιονδήποτε. Έχουμε πολύ περισσότερα από τα αναγκαία εφόδια, ώστε έχουμε ήδη αρχίσει να σκεπτόμαστε τη μετατροπή τμημάτων της βιομηχανίας μας. H ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού της Βέρμαχτ είναι καλύτερη απύ όσο όταν άρχισε ο πόλεμος. H Οικονομία μας είναι απολύτως σταθερή». O Φύρερ απέρριψε ξεκάθαρα κάθε ιδέα υπαναχώρησης, χωρίς βέβαια ο Beck να υπαινιχθεί κάτι τέτοιο. «Θα πολεμήσω», είπε, «κι έχω πειστεί ότι η επίθεσή μας θα τους σαρώσει σαν καταιγίδα». Δυο ημέρες αργότερα, ο σ τρατάρχης φον Μ πράουχιτς έφερε τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού Φραντς Χάλντερ στην Κ αγκε­ λαρία για να αναπτύξει τις Οδηγίες Επιχειρήσεων του Στρατού για το σχέδιο ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Παρ’ όλο που οι μυστικές υπηρεσίες του Στρατού πίστευαν ότι οι Ρώσοι θα έπρεπε να διαθέτουν 10.000 άρματα μάχης, σε σύγκριση με τις 3.500 δικά τους, τα ρωσικά θωρακισμένα ήταν ένα συ­ νονθύλευμα απηρχαιωμένων τύπων. «Ακόμη κι έτσι όμως, δεν μπορούν να αποκλειστούν οι εκπλήξεις», προειδοποίησε ο Χάλντερ. Όσο για τους Ρώσους στρατιώτες, ο Χάλντερ πίστευε ότι οι Γερμανοί ήταν ανώτεροι σε πείρα, εκπαίδευση, εξοπλισμό, οργάνωση, διοίκηση, εθνικό φρόνημα και ιδεολογία. O Χίτλερ φυσικά συμφώνησε. Όσο για τον σοβιετικό οπλι­ σμό, ήταν κάτι που σαν ειδικός στην παραγωγή όπλων ήξερε καλά, είπε, και άρχισε να δίνει από μνήμης μια δεκάλεπτη διάλεξη με στατιστικά στοιχεία για την παραγωγή αρμάτων μάχης από το 1928. O Χίτλερ ενέκρινε τις Οδηγίες Επιχειρήσεων του Στρατού, αλλά για άλλη μια φορά έδωσε έμφαση στην κατάληψη των ακτών της Βαλτικής και του Λένινγκραντ. Αυτό το τελευταίο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό αν οι Ρώσοι υποχωρούσαν από αλλού, καθώς αυτό το βόρειο προγεφύρω μα θα αποτελούσε την καλύτερη βάση ανεφοδιασμού για τη δεύτερη φάση της εκστρατείας. O Χίτλερ ήξερε ότι ο Χάλντερ είχε ολοκληρώσει έναν π ρ ώ ­ το γύρ ο συνομιλιών με τον Φινλανδό ομόλογό του, σ τρ α τη γό Erik

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

467

Heinrich, στο Βερολίνο. Είχε πειστεί ότι οι Φινλανδοί θα ήταν ιδανικοί σύμμαχοι, π α ρ ’ όλο που η εξωτερική πολιτική της Φινλανδίας θα ήταν πρόβλημα, καθώς επιθυμούσε να αποφύγει μια πλήρη ρήξη με τις Ηνω­ μένες Πολιτείες και την Βρετανία. Όπω ς είπε στους επιτελείς του, «Οι Φινλανδοί είναι θαρραλέος λαός και τουλάχιστον θα έχω μια καλή πλευ­ ρική κάλυψη από αυτήν τη μεριά. Και πέρα από αυτό, είναι πάντα καλό να έχεις συντρόφους εν όπλοις που διψούν για εκδίκηση...» Με το τρίτο κύμα στα μέσα Απριλίου, συνέχισε ο Χάλντερ, θα άρχιζε το πλάνο μεγίστης μεταφορικής ικανότητας, και οι συγκεντρώσεις στρα­ τευμάτων δεν θα μπορούσαν πια να αποκρυβούν, εκτός κι αν θεωρούνταν σαν μια τεράστια παραπλανητική επιχείρηση «για να αποσπαστεί η π ρ ο ­ σοχή από μια εισβολή στην Βρετανία». Αλλά όταν το τέταρτο και τελικό κύμα των μεραρχιών Panzer, που επανεξοπλίζονταν και στάθμευαν στην κεντρική Γερμανία, θα άρχιζε να κυλά προς τα ανατολικά από τις 25 Απριλίου και μετά, η εισβολή στην Βρετανία δεν θα μπορούσε πια να συγκαλύψει την αληθινή επιχείρηση. 0 Χίτλερ συμφώνησε, θαυμάζοντας όλα όσα του είπε ο Χάλντερ. «Όταν η Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ αρχίσει, ο κόσμος ολόκληρος θα κ ρα ­ τήσει την ανάσα του - και δεν θα κουνήσει ούτε ένα δαχτυλάκι του!» ΙΣΩΣ καμιά μεγάλη εκστρατεία να μην είχε οργανωθεί ποτέ με τη συνο­ δεία τόσο ανεπαρκών υπηρεσιών πληροφοριών. Oi Υπηρεσίες Πληροφο­ ριών μετέφεραν στις κατώτερες διοικήσεις τους τις πιο άσχετες πληρο­ φορίες σχετικά με τους Ρώσους. Oi χάρτες ήταν ανύπαρκτοι. H ρωσική αεροπορική βιομηχανία θεωρούνταν ένας άγνωστος παράγοντας και οι πληροφορίες σχετικά με αυτήν άρχισαν να εμφανίζονται προοδευτικά. Πρόσφατες ενδείξεις έλεγαν ότι επεκτεινόταν με ενοχλητική ταχύτητα. 0 Γκαίρινγκ φοβόταν ότι η ρωσική αεροπορία θα αποδεικνυόταν πιο ισχυ­ ρή από όσο έδειχναν οι αριθμοί της υπηρεσίας πληροφοριών του Στρα­ τού. Ενώ ο Χάλντερ πληροφορούσε εμπιστευτικά τον Φύρερ στις 3 Φε­ βρουαρίου, ύτι θα αντιμετώπιζαν μύνον μια μικρή αριθμητική ανωτερότη­ τα του Κόκκινου Στρατού, δηλαδή 155 μεραρχίες: νωρίς τον Απρίλιο ο αριθμός αυτός είχε φτάσει στις 247 μεραρχίες, και τέσσερις μήνες α ργό­ τερα, όταν πια ήταν πολύ αργά για υποχώρηση, το Γενικό Επιτελείο Στρατού παραδέχτηκε ότι τώρα οι σοβιετικές μεραρχίες που θα αντιμε­ τώπιζε, ήταν 360. Ολόκληρη η στρατηγική του Χίτλερ βασιζόταν στην προϋπόθεση ότι η Ρωσία θα υποτασσόταν μπροστά στον Blitzkrieg (Αστραπιαίο Πόλεμο) μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Τώρα, στις 8 Φεβρουαρίου, ο Κάιτελ έμαθε από το Επιτελείο του, ότι ενώ η Λουφτβάφε και το Ναυτικύ θα είχαν αρκετά καύσιμα για να κινηθούν μέχρι το επόμενο φθινόπωρο, η βενζίνη και το πετρέλαιο για τα δικά του άρματα μάχης και τα μεταφορικά μ έ­

468

DAVID IRVING

σ α δεν θα επαρκούσαν πέρα από τον Αύγουστο - εκτός φυσικά κι αν οι

πετρελαιοπηγές του Καυκάσου καταλαμβάνονταν έγκαιρα.282 H κατάσταση ανεφοδιασμού σε ελαστικά επέτρεπε ακόμη μικρότερα περιθώρια. Μεγάλο μέρος του ανεφοδιασμού της Γερμανίας σε καου­ τσούκ έφτανε από την Άπω Ανατολή με τον Τπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο. O πόλεμος με την Ρωσία θα έσπαζε αυτόν τον κρίκο, αφήνοντας μόνον έναν επισφαλή τρόπο ανεφοδιασμού μέσω πλοίων που θα διέσπαζαν τον αποκλεισμό. Αργότερα τον Φεβρουάριο, το OKW υπέβαλε στον Χίτλερ και στον Γκαίρινγκ μια πλήρη έκθεση σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. 0 ειδικός στα οικονομικά εμπειρογνώμων του Κάιτελ, στρατηγός Thomas, σημείωνε μετά τη συνάντηση με τον Γκαίρινγκ, στις 26 Φεβρουαρίου: «Συμμερίζεται τη γνώμη του Φύρερ ότι με την είσο­ δο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ρωσία, ολόκληρο το μπολσεβίκικο κράτος θα καταρρεύσει κι ότι γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να φοβόμαστε για καταστροφή μεγάλης κλίμακας των αποθεμάτων και του σιδηροδρομι­ κού δικτύου, όπως φοβάμαι εγώ. To ουσιαστικό είναι να απαλλαγούμε, πρώτα από όλα και γρήγορα, από τους Μπολσεβίκους ηγέτες». H αγωνία του Γκαίρινγκ σχετιζόταν με την αδυναμία των γερμανικών γραμμών ανε­ φοδιασμού. «Θυμήθηκε ότι η αποτυχία ανεφοδιασμού αποδείχτηκε μοιραία για τον Ναπολέοντα. Γι’ αυτόν τον λύγο συνέχιζε να πιέζει τον Φύρερ να επικεντρώσει την προσοχή του περισσότερο στην οργάνωση του ανεφοδια­ σμού και λιγότερο στην κινητοποίηση νέων μεραρχιών, μερικές από τις οποίες μάλιστα δεν θα έφταναν ποτέ ως τη γραμμή πυρός». O Χίτλερ, ωστόσο, σ κεπτόταν ήδη τα μ ετέπ ειτα της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Στις 17 του μηνός, ο Γιόντλ πληροφόρησε το Επιτελείο του ότι ο Φύρερ ζητούσε απύ αυτούς να μελετήσουν τα προβλήματα συ­ γκέντρωσης στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, για μια επίθεση στην Ινδία. THN ΚΥΡΙΑΚΗ, 16 Φεβρουαρίου, ο επικεφαλής υπασπιστής το υ Χίτλερ

από τη Βέρμαχτ, Rudolf Schm undt που είχε πετάξει στη Βόρεια Αφρική με τον Ρόμελ, την προηγούμενη εβδομάδα, επέστρεψε στο Μ πέργκοφ φέρνοντας φωτογραφίες από την άφιξη του Ρόμελ και μια πρώτη ανάλυ­ ση της κατάστασης. Δεν είναι διόλου περίεργο ότι ο Χίτλερ περίμενε «πυρετικά» τις επιχειρήσεις του Ρόμελ, όπως έγραφε ο Schmundt λίγες ημέρες αργότερα. O υπασπιστής του περιέγραψε τον ενθουσιασμό με τον οποίο ο Ρόμελ είχε αναλάβει το έργο του. O Χίτλερ ικανοποίησε όλα του τα αιτήματα, για αντιαεροπορικά πυροβόλα, νάρκες και αναγνωρι­ στικά της Λουφτβάφε, καθώς και στενή αεροπορική υποστήριξη. Τα πρώ τα στρατεύματα του Ρόμελ είχαν καλύψει τα 350 μίλια μέχρι το ιταλικό μέτωπο, δυτικά της Ελ Αγκέιλα, μέσα σε 26 ώρες. Πριν φύγει για την Τριπολίτιδα είχε αρχίσει την κατασκευή δεκάδων κουβουκλίων

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

469

Βρέθηκε στην Πενσυλβανία, σε ένα σκουπιδοτενεκέ, το 2001. Μετά τον θάνατο του δικηγόρου Robert Kempner, η οικογένειά του πέταξε τους φακέλους που είχε αφαιρέσει από την Νυρεμβέργη - ανάμεσα σ ’ αυτούς το ανεκτίμητο ημερολόγιο της Ειδικής Δύναμης Κρούσης OLDENDURG που δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 1940 για να προγραμματίσει την εκμετάλλευση της Σοβιετικής Ένωσης μετά την ήττατης. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

εικονικών αρμάτων μάχης πάνω σε σασί Volkswagen για να εξαπατήσει τους Βρετανούς, ώστε να σκεφθούν ότι διέθετε μια ισχυρή δύναμη θωρα­ κισμένων. Oi επιστολές που έστειλε ο Ρόμελ στον Schmundt ξεχείλιζαν από ενθουσιασμό σε κάθε αράδα τους.283 0 Χίτλερ αποφάσισε να του στείλει την 15η Μεραρχία αρμάτων όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Στα μ έ­ σα Μαρτίου, ο Ρόμελ ήρθε να αναφέρει στον Χίτλερ προσωπικά κι ύσ τε­ ρα επέστρεψε στην Αφρική. Χωρίς να περιμένει να φτάσει η νέα μεραρ­ χία αρμάτων κι ενάντια στις ρητές οδηγίες του Ιταλού Ανώτατου Διοικη­ τή, Italo Gariboldi, ο Γερμανός στρατηγός εξαπέλυσε μια τολμηρή έφοδο

470

DAVID IRVING

στις αρχές Απριλίου. Και δεν σταμάτησε μέχρι που έφτασε στα σύνορα της Α ιγύπτου και συνέλαβε 3.000 Βρετανούς αιχμαλώτους και πέντε στρατηγούς. ΠΕΡΙ τα τέλη Φεβρουαρίου 1941, η τελευταία μεγάλη κρίση πριν την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ είχε ξεπεραστεί ή τουλάχιστον, έτσι πίστευε ο Χίτλερ. Στις 7 το πρωί στις 28 Φεβρουαρίου, καθώς η Ελλάδα περήφανα αρνιύταν να προσφέρει όρους ειρήνης στην Ιταλία, η γερμανική Βέρμαχτ άρχισε να ποντίζει τρεις μεγάλες γέφυρες πάνω από την ενός μιλίου πλάτους κοίτη του αφρισμένου Δούναβη, από την Ρουμανία στην Βουλ­ γαρία. Ύστερα από πολλές λανθασμένες εισαγωγές, ο Χίτλερ υπαγόρευσε στη δεσποινίδα Wolf μια σημαντική επιστολή, βεβαιώνοντας τον Πρόε­ δρο της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού ότι δεν έβλεπε «κανένα λόγο, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον, η Τουρκία με την Γερμανία να έχουν τις οποιεσδήποτε εχθρικές σχέσεις».* Την 1η Μαρτίου βρίσκουμε τον Χίτλερ στην Βιέννη, όπου ο πρ ω θυ­ πουργός της Βουλγαρίας Φίλοφ είχε εξουσιοδοτηθεί από τον βασιλιά Βόρις να υπογράψει την επίσημη είσοδο της χώρας του στο Τριμερές Σύμ­ φωνο. Μέσα σε μια εβδομάδα, οι πρώτοι Γερμανοί στρατιώτες θα έφταναν στα ελληνικά σύνορα αντιμετωπίζοντας βρετανικά και ελληνικά στρατεύ­ ματα, όπως είχαν κάνει και το 1918. Αυτήν τη φορά, τα πρά γμα τα ήταν σίγουρα διαφορετικά: ούτε η Τουρκία, ούτε η Ρωσία δεν θα κουνούσαν ούτε ένα δαχτυλάκι τους εναντίον των Γερμανών.

* Σ.τ.Σ.: To σημειωματάριο στενογραφίας της δεσποινίδας Wolf με την επιστολή προς τον Ivovoo βρέθηκε από Αμερικανούς στρατιώτες που έψαχναν για λάφυρα στα ερείπια του Μπέργκοφ, το 1945.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ THN ΠΟΡΤΑ

Λ

την εισβολή των στρατευμάτων του Χίτλερ στην Ρωσία, η Σουηδία, ως εκπρόσω πος-χώ ρα, έδωσε στην Γερμανία άδεια διακριτικής έρευνας του κτιρίου της-Σοβιετικής πρεσβείας στο Π α­ ρίσι. Στο κτίριο αυτό μπήκαν με τη βία ένας υποστράτηγος της γερμανι­ κής αστυνομίας και μια διμοιρία ειδικών της δικαστικής υπηρεσίας του Χάιντριχ. H έκθεση του Χάιντριχ προς τον Ρίμπεντροπ ανέφερε: «Υπήρχαν 26 Σοβιετικοί μέσα στο κτίριο. Πέντε από αυτούς (τέσσερις άντρες και μια γυ ν α ίκ α ) κλειδώθηκαν σε ειδικ ά θω ρακισμένα δ ω μ ά τια , με π ό ρ τες φτιαγμένες από ατσάλινες πλάκες. Ασχολήθηκαν με την καταστροφή ε γ ­ γράφων κι άλλων υλικών, τα οποία έκαιγαν σε ειδικούς φούρνους, εγκ α ­ τεστημένους εκεί. Δεν μπορέσαμε να τους εμποδίσουμε να το κάνουν, καθώς ακύμη κι αν χρησιμοποιούσαμε ειδικά εργαλεία, θα μας χρειάζο­ νταν ώρες για να ανοίξουμε αυτά τα δωμάτια». Oi αστυνομικοί του Χάιντριχ είχαν εντυπωσιαστεί λιγότερο από τον όγκο των ραδιοφωνικών πομπώ ν, των ωρολογιακών μηχανισμών, των εκρηκτικών και περισσότερο από τους φούρνους που βρέθηκαν στην ει­ δική πτέρυγα του κτιρίου που χρησιμοποιούσε η GPU, η σοβιετική μυστι­ κή αστυνομία. H έρευνα απέδειξε ότι οι φούρνοι αυτοί χρησιμοποιού­ νταν και για την καύση πτωμάτων. O Ρίμπεντροπ έφερε αυτήν την έκθεση στον Χίτλερ, αλλά εκείνος είχε ήδη ακούσει λεπτομέρειες από πρώτο χέρι κι από τον ίδιο τον ναύαρχο Κανάρη, αφού ένας από τους επικεφαλής τμήματός του είχε επίσης επ ι­ θεωρήσει το κτίριο του Παρισιού. Είχε καταγράψει: «H πλήρως α πομο­ νωμένη πτέρυγα της πρεσβείας, όπου ήταν τα γραφεία της GPU και οι θάλαμοι εκτελέσεων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνον ως εργαστή­ ριο εγκληματιών και δολοφόνων, με τις πιο εκπληκτικές τεχνικές διευκο­ λύνσεις: τοίχοι με ηχητική μόνωση, βαριές ατσάλινες ηλεκτροκίνητες π ό ρ ­ τες, κρυφά παρατηρητήρια και πολεμίστρες για όπλα που μπορούσαν να βάλλουν από το ένα δωμάτιο στο άλλο, ένας ηλεκτρικός φούρνος και μια ΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ META

472

DAVID IRVING

μπανιέρα όπου πετσοκόβονταν τα πτώ ματα ολοκλήρωναν το μακάβριο κατάλογο, μαζί με εργαλεία διάρρηξης, κάψουλες δηλητηρίου και άλλα παρόμοια. Έ τσι έχουμε εκεί όλες τις ενδείξεις ότι... πολλοί δύστυχοι Λευκορώσοι εμιγκρέδες ή αντίπαλοι των Σοβιέτ στην Γαλλία εξαφανίζο­ νταν κατ’ αυτό τον τρόπο - κυριολεκτικά γίνονταν καπνός». O Χίτλερ διέταξε να ερευνηθούν και τα κτίρια της Σοβιετικής Πρε­ σβείας στο Βερολίνο. Στα γραφεία της Σοβιετικής Εμπορικής Αποστο­ λής, στο No 11 της Litsenburger Strasse, βρέθηκαν οι ίδιοι θωρακισμένοι θάλαμοι με φούρνους, καθώς και όπλα και πυρομαχικά. Σε μια κυνική εγγραφή στο ημερολόγιό του, ο Γκαίμπελς σημείωνε: «Αυτές οι σοβιετι­ κές πρεσβείες είναι στην πραγματικότητα καταφύγια εγκληματιών. Όταν μια συμμορία εγκληματιών έρθει στην εξουσία, τότε θα χρησιμοποιήσουν εγκληματικά μέσα στη διεξαγωγή της πολιτικής τους. Είναι σπουδαίο που θα απαλλαγούμε μια για πά ντα από τον μπολσεβικισμό με την εκ­ στρατεία μας στην Ανατολή. Στο κάτω-κάτω δεν θα υπάρχει θέση, μ α ­ κροπρόθεσμα, για μας τους δυο στην Ευρώπη284».* O ΧΙΤΛΕΡ περίμενε ότι ο πόλεμος με την Σοβιετική Ένωση θα ήταν ανε­ λέητος. Ή ξερε καλά τις μεθόδους των Μπολσεβίκων. H βαρβαρότητά τους κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο της Ισπανίας, κατά την κατάληψη της μισής Πολωνίας από τον Στάλιν και πιο πρόσφατα στα δυστυχή κράτη της Βαλτικής, έδειχναν ότι η απειλή αυτή θα ήταν μόνιμη. Στις Βαλτικές χώ ­ ρες, ο Στάλιν είχε διορίσει κομισάριους (συνήθως Εβραίους) που είχαν φροντίσει για τον εκπατρισμό και την εκκαθάριση του σύνολου των δ ια ­ νοούμενων μέσα σε μερικές εβδομάδες. Αυτοί οι κομισάριοι είχαν αντικατασταθεί από Ρώσους που φρόντισαν να απαλλαγούν με τον ίδιο τρ ό­ πο από τους προκατόχους τους. Στις εκστρατείες του προς τη Δύση, ο Χίτλερ είχε διατάξει τη Βέρμαχτ να πολεμήσει πειθαρχημένα. Κατά τη συνθηκολόγηση που ακολούθησε, είχε διατάξει ξεκάθαρα όλα τα στρατεύματα των κατεχόμενων περιοχών να εκτελούν «άψ ογα» τα καθήκοντά τους με την ανάλογη επιφυλακτικότητα. Oi οποιεσδήποτε πράξεις λόγω μέθης ή βιαιότητας θα τιμωρούνταν αυστηρά, ακόμη και με «θάνατο και καθαίρεση». Στην ανατολική εκ­ στρατεία, ωστόσο, δεν υπήρξαν τέτοιοι φραγμοί από καμιά πλευρά. Έ να μέλος του Επιτελείου του Γιόντλ έγραφε αργότερα: «Για τον Χίτλερ, ο μπολσεβικισμός δεν ήταν ένας εχθρός με τον οποίο μπορούσες να δ ια ­

* Σ .τ.Σ .: Στην πρώτη γερμανική έκδοση αυτής της βιογραφίας, Hitler und seine Feldherren (0 Χίτλερ και οι Στρατάρχες του) OJlistein Verlag, West Berlin, 1975), αυ­ τές οι παράγραφοι απαλείφτηκαν από τον εκδότη, χωρίς να το γνωρίζει ο συγγρα­ φέας, «από φόβο προσωρινών μέτρων εκ μέρους της Σοβιετικής Πρεσβείας στην Βόννη». O συγγραφέας διέκοψε την πώληση αυτής της έκδοσης.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

473

σταυρώσεις ιπποτικά τα ξίφη. Κατά την άποψή του, έπρεπε να περ ιμ έ­ νουμε όλων των ειδών τις ύπουλες και βάρβαρες ενέργειες από την π ρ ώ ­ τη στιγμή». 0 Χάιντριχ διέταξε ότι όπου οι πληθυσμοί των Βαλτικών χω ­ ρών ξεκινούσαν πογκρόμ κατά των Εβραίων «καταπιεστών», έπρεπε να ενθαρρυνθούν δραστήρια. Ως ένα βαθμό όμως, οι Μπολσεβίκοι ηγέτες, με την άρνησή τους να υπογράψουν τη Συνθήκη της Γενεύης του 1929 περί μεταχείρισης των αιχμαλώτων πολέμου, είχαν ανοίξει τον δρόμο για όλα αυτά. Μ πορού­ σαν να κάνουν ό,τι ήθελαν με τους Γερμανούς αιχμαλώτους που έπεφταν στα χέρια τους, αλλά δεν θα έπρεπε να περιμένουν έλεος από τη μεριά του Χίτλερ. To Μάρτιο 1941 κυκλοφόρησε τις ακόλουθες διαταγές προς τον Γιόντλ, ως οδηγίες για τη Βέρμαχτ σχετικά με την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ: H επικείμενη εκστρατεία είναι π αραπάνω από μια απλή ένοπλη σύγκρουση. Θα καταλήξει σε σύγκρουση ιδεών. Δεδομένου ότι η χώρα αυτή είναι τερ ά ­ στια, δεν θα ήταν αρκετό να νικήσουμε τις ένοπλες δυνάμεις του εχθρού για να τελειώσει ο πόλεμος... Oi ευχές και μόνο δεν θα απαλλάξουν τη σύγχρονη Ρωσία από τις σοσια­ λιστικές ιδέες, οπότε αυτές οι ιδέες και μόνο μπορούν να λειτουργήσουν ως εσωτερική πολιτική αυτών των νέων κρατών και κυβερνήσεων. H εβραιομπολσεβίκικη ιντελιγκέντσια, όπως και οι σημερινοί «ποδηγέτες» του λαού, π ρ έπ ει να ξεριζωθούν. H πρώην αστική αριστοκρατία, στο βαθμό που έχει επιβιώσει στο εξωτερικό, είναι επίσης άχρηστη - την έχει απορρίψει ο ρωσι­ κός λαός και είναι οπωσδήποτε αντι-γερμανική... Επιπρόσθετα, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να εμποδίσουμε μια εθνι­ κιστική Ρωσία να αντικαταστήσει την μπολσεβίκικη, αφού όπως απέδειξε η ιστορία, ήταν κι αυτή ανέκαθεν αντιγερμανική. Αποστολή μας είναι να εγκαθιδρύσουμε όσο γίνεται πιο σύντομα και με την ελάχιστη στρατιωτική π ρ ο ­ σπάθεια, σοσιαλιστικά μικρά κράτη, εξαρτημένα από μας. Αυτές οι π ρ ο σ π ά ­ θειες θα είναι τόσο δύσκολες, ώστε δεν μπορούμε να τις εμπιστευτούμε στον Στρατό και μόνο.

Ii ουσιαστική ζώνη επιρροής του στρατού θα ήταν όσο το δυνατόν μι­ κρότερη και πιο ευέλικτη ενώ στα μετόπισθεν τα SS του Χίμλερ και οι διάφοροι «επίτροποι του Ράιχ» θα φρόντιζαν για την εγκαθίδρυση κυ­ βερνήσεων στα νέα κράτη. Τα αρχεία της Ανώτατης Διοίκησης (OKW) μι­ λούν με συγκεκαλυμμένο τρόπο για την ανάγκη να καταστούν ακίνδυνοι να βλάψουν «όλοι οι μπολσεβίκοι ηγέτες και κομισάριοι»: ο Χίμλερ είχε πάρει διαταγή από τον Χίτλερ να αναλάβει με δική του ευθύνη «ορισμέ­ να ειδικά καθήκοντα» του είδους που αναμενόταν σε μια μάχη ανάμεσα σε δυο διαμετρικά αντίθετα πολιτικά συστήματα.

474

DAVID IRVING

Τα αρχεία του Στρατού φανερώνουν πιο καθαρά τον σκοπό του Χίτ­ λερ. O Χάλντερ κατέγραφε ότι ο Χίτλερ του είπε: «Πρέπει να ιδρύσουμε αποσταλινοποιημένες δημοκρατίες. H ιντελιγκέντσια που διορίστηκε από τον Στάλιν πρέπει να εξοντωθεί... Σε ολόκληρη την Ρωσία θα ήταν α να ­ γκαίο να χρησιμοποιηθεί η πιο γυμνή και στυγνή βία. Oi ιδεολογικοί δ ε ­ σμοί δεν ήταν ακόμη αρκετά ισχυροί για να κρατήσουν ενωμένο τον ρ ω ­ σικό λαό. Από τη στιγμή που οι αξιωματούχοι θα εξοντωθούν, το έθνος θα διαλυθεί». 0 αρχηγός της υπηρεσίας εφοδιασμού του Χάλντερ (π α ­ ραδοσιακά υπεύθυνος για την πολιτική της στρατιωτικής διακυβέρνησης σε κατεχόμενες χώρες) παρακολουθούσε αυτήν τη σύσκεψη. Στη συνέ­ χεια, αφού συζήτησε θέματα πολιτικής με τον Χάιντριχ λίγες ημέρες α ρ ­ γότερα, συνέταξε ένα σχέδιο ενέργειας προς τον στρατό που έδινε στα «τάγματα εφόδου» των SS απόλυτη ελευθερία να εκτελέσουν ορισμένα θλιβερά καθήκοντα μέσα στη στρατιωτική ζώνη των επιχειρήσεων. Σε μια ομιλία προς τους στρατηγούς του Στρατού και της Λουφτβά­ φε, περί τα τέλη του Μαρτίου 1941, ο Χίτλερ προετοίμασε κι αυτούς για τον διαφορετικό χαρακτήρα του επικείμενου πολέμου με την Ρωσία. Συνέκρινε την κομμουνιστική ιδεολογία με τη νομιμοποιημένη εγκληματικό­ τητα. «Πρέπει να αποβάλουμε από το μυαλό μας οποιοδήποτε επιχείρη­ μα περί στρατιωτικής συναδελφικότητας», είπε στους στρατηγούς του. «Οι κομμουνιστές δεν είναι συνάδελφοι και δεν θα γίνουν ποτέ». Πρότεινε ακόμη ότι «οι κομισάριοι και οι αξιωματούχοι της GPU (Σοβιετικές Μυστικές Υπηρεσίες) θα έπρεπε να θεωρηθούν εγκληματίες και να αντι­ μετωπιστούν ως τέτοιοι». Καταλήγοντας, ο Χίτλερ παρατηρούσε: «Δεν περιμένω οι στρατηγοί μου να καταλάβουν τις διαταγές μου στην περίπτωση αυτή. Αλλά τους ζητώ να υπακούσουν». ΣΤΙΣ αρχές Μαρτίου 1941, το Βρετανικό Ναυτικό εξετέλεσε μια αστραπιαία επιδρομή στις Νήσους Λοφότεν της Νορβηγίας. O Χίτλερ θεώρησε το γεγο­ νός απαράδεκτο χτύπημα κατά του γερμανικού γοήτρου και κυκλοφόρησε διαταγές για την εκτέλεση όλων των Νορβηγών που είχαν βοηθήσει τον εχθρό. O ναύαρχος Hermann Boehm, ο ναύαρχος διοικητής της Νορβηγίας, κλήθηκε στο Μπέργκοφ. Κατά τη σύσκεψή του με τον Χίτλερ αποφασίσθηκε ότι δεν ήταν πλέον δυνατό να διατεθεί το 40 τοις εκατό της στρατιωτι­ κής δύναμης που βρισκόταν στην Νορβηγία για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Και στα επόμενα τρία χρόνια, ο Χίτλερ δεν απαλλάχτηκε ούτε στιγμή από τον φόβο ότι οι Βρετανοί θα επιχειρούσαν μια εισβολή στην Νορβηγία. Καθώς τα χιόνια έλιωναν στην Κεντρική Ευρώπη, το χρονοδιάγραμμα της Βέρμαχτ άρχισε να λειτουργεί. H γραμματέας του Χίτλερ, Christa Schroeder, έγραφε στις 7 Μαρτίου από το Μπέργκοφ:

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

475

Σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα επιστρέψουμε στο Βερολίνο. Έ χουμε μεί­ νει αρκετό διάστημα εδώ κάτω. Πιθανό να γυρίσουμε στο Βερολίνο περί τα μέσα του μηνός... Πρέπει να εμβολιαστούμε πάλι για χολέρα και τύφο - κι αυτό συμβαίνει πριν από όλα τα μεγάλα ταξίδια μας!

0 Γκαίρινγκ είχε τώ ρα επιστρέψει από την παρατεταμένη άδειά του χαι στις 6 Μαρτίου εξασφάλισε μια πολύωρη συνέντευξη με τον Χίτλερ, κ α ­ τά τη διάρκεια της οποίας ανανέωσε τις καλές τους σχέσεις που είχαν διαβρωθεί κατά την απουσία του. Εκείνη την εποχή, το γόητρο του Γκαίρινγκ είχε μειωθεί μετά από την ήττα του στη Μάχη της Βρετανίας. Είχε έρθει σε δύσκολη θέση επίσης, εξαιτιας των υπερβολικών ισχυρισμών των πιλότων του ότι είχαν «κ α τα ­ στρέψει» αεροπλάνα, πολεμικά πλοία και αεροπλανοφόρα του εχθρού, τα οποία όμως επέστρεφαν ανέπαφα στη βάση τους. Είναι ενδεικτικό ότι π α ρ ’ όλο που ο Γκαίρινγκ αναφερόταν στον εαυτό του, τον Φεβρουάριο 1941, ως «τον δεύτερο τη τάξει ηγέτη του κράτους», ο Χίτλερ εξηγούσε ιδιαιτέρως στον Κάιτελ και τον Γιόντλ ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους θα ήταν αναγκαία ένα ισχυρό OKW στο μέλλον ήταν το ότι «ο άνδρας, που θα έπαιρνε αργότερα τη θέση του, ίσως να ήταν ο καλύτερος πολιτικός, αλλά ενδεχομένως να μη διέθετε και τις ανάλογες στρατιωτικές γνώσεις και ικανότητες, όπως ο ίδιος». Αυτή η παρατήρηση κάθε άλλο π α ρά υποδείκνυε τον Γκαίρινγκ ως διάδοχό του. 0 ναύαρχος Ραίντερ είχε γίνει πιο τολμηρός στις επιθέσεις του ενά­ ντια στον απόντα Στρατάρχη του Ράιχ, παρουσιάζοντας αεροφω τογρα­ φίες του Πόρτσμουθ, του Πλύμουθ και του Κάρντιφ, για να αποδείξει την αναποτελεσματικότητα των βομβαρδισμών της Λουφτβάφε και να τονίσει ότι οι αυξανόμενες επιδρομές της RAF στην Γερμανία ήταν α π ό ­ δειξη πω ς η εχθρική αεροπορική δύναμη δεν είχε διόλου ηττηθεί. Μόνο για βομβαρδισμούς των θαλάσσιων οδών του εχθρού μπορούσε πια να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά η Λουφτβάφε. Αυτά τα επιχειρήματα έγιναν αποδεκτά από τον Χίτλερ στις οδηγίες του, στις 6 Φεβρουαρίου, για διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων κατά της οικονομίας της Βρετα­ νίας. Θεωρούσε την απώλεια βρετανικών εμπορικών πλοίων έναν ισχυρό παράγοντα για την καταστροφή της βρετανικής πολεμικής οικονομίας. Και ο Χίτλερ τόνιζε: «Δεν πρέπει να αναμένουμε κανένα αποφασιστικό αποτέλεσμα από τις συστηματικές επιδρομές εκφοβισμού». Τα γεγονότα το απέδειξαν. Έ νας Γάλλος διπλωμάτης που έφυγε από την Βρετανία τον Δεκέμβριο, ανέφερε στις γερμανικές αρχές ότι π α ρ ’ όλου που οι νυκτερινοί βομβαρδισμοί του Λονδίνου και του Κόβεντρυ εί­ χαν επηρεάσει ως ένα βαθμό το ηθικό του λαού, το Νιούκαστλ όπου βρι­ σκόταν ο ίδιος, δεν είχε υποφέρει σχεδόν καθόλου. 0 Χίτλερ προσωπικά υπογράμμισε με μπλε μολύβι τις παρατηρήσεις αυτού του πληροφοριο­

4 76

DAVID IRVING

δότη, ότι «κ α μ ιάμ αζικ ή επιδρομή κατά του Νιούκαστλ δεν είχε σημειω­ θεί μέχρι την αναχώρησή του». O διπλωμάτης είχε εκφράσει την κ α τά ­ πληξή του σχετικά με αυτό, δεδομένου ότι «εκείνες τις ημέρες στα να υ­ πηγεία Vickers Armstrong του Νιούκαστλ ναυπηγούνταν ένα αεροπλανο­ φόρο, δυο καταδρομικά μάχης, ένα ελαφρύ καταδρομικό, έξι ως εφτά αντιτορπιλικά και τρία ως τέσσερα υποβρύχια». O Χίτλερ διέταξε όλα αυτά να τεθούν υπόψη της Λουφτβάφε, αλλά αρνήθηκε να πλήξει την υπερηφάνεια του Γκαίρινγκ δίνοντας στο Ναυτι­ κό τον άμεσο έλεγχο των αεροπορικών μονάδων που χρειαζόταν. Στην Αλβανία, η ιταλική εαρινή επίθεση που εξαπολύθηκε στις 9 Μαρ­ τίου, είχε εκφυλισθεί. O Χίτλερ ήταν ενδόμυχα ευχαριστημένος που ο Ντούτσε είχε κάψει πάλι τα δάχτυλά του. O Έλληνας στρατιωτικός διοι­ κητής της Βόρειας Στρατιάς άφησε μυστικά τους Γερμανούς να καταλά­ βουν ότι θα συμφωνούσε σε μια άμεση συνθηκολόγηση στην Αλβανία, αν τα ιταλικά στρατεύματα αντικαθίσταντο από γερμανικά. Θα μιλούσαν επίσης και για εδαφικές διεκδικήσεις, φτάνει να μην υπήρχαν Ιταλοί στο τραπέζι των συνομιλών. 0 Χίτλερ, ωστόσο, είπε στους Μπράουχιτς και Ραίντερ ότι ακόμη κι αν η Ελλάδα συμφωνούσε τώρα να εκδιώξει τους Βρετανούς, η Γερμανία θα έπρεπε να καταλάβει ολόκληρη τη χώρα, για να μπορεί η Λουφτβάφε να ελέγχει την ανατολική Μεσόγειο. Στις 24 Μαρτίου, όταν ο Χίτλερ αναχώρησε για την Βιέννη, όπου θα παρίστατο στην υπο­ γραφή προσχώρησης στο Τριμερές Σύμφωνο της Γιουγκοσλαβίας, ύλοι π ί­ στευαν πως οι Βρετανοί είχαν αποβιβάσει 40.000 περίπου στρατεύματα στην Ελλάδα. To OKW έδωσε εντολή στον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Ουάσινγκτον να φροντίσει ώστε η παρουσία αυτού του όγκου βρετα­ νικών στρατευμάτων στην Ελλάδα να πάρει όσο γινόταν μεγαλύτερη δη­ μοσιότητα. «Όσο περισσότερα λένε οι Βρετανοί, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η προπαγανδιστική επίπτωση από την ήττα τους». Φτάνοντας στην Βιέννη, ο Χίτλερ ήταν σε εξαιρετικά καλή διάθεση, κ α θώ ς το τρ ένο του έ μ π α ιν ε στο σ τα θ μ ό . Έ μ ε ιν ε στο ξενο δο χείο Imperial, με τις αναμνήσεις του Μαρτίου 1938 να τον κατακλύζουν. Κάποια στιγμή, ο υπασπιστής του επέτρεψε σε μια «frau Wolf» να δει τον Χίτλερ - ήταν η μικρότερη αδελφή του Paula, που εργαζόταν ινκόγκνιτο ως γρ α μ μ α τέας σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο. Φλυάρησαν για λίγο πάνω σε οικογενειακά ζητήματα. H Paula είπε: «Κάποιες φορές, όταν εί­ μαι στα βουνά και βλέπω ένα μικρό εκκλησάκι, μπαίνω μέσα και π ρ ο ­ σεύχομαι για σένα». O Χίτλερ συγκινήθηκε βαθιά, κι ύστερα από λίγο απάντησε: «To ξέρεις ότι πιστεύω απόλυτα πω ς ο Κύριος έχει α πλω μέ­ νο το προστατευτικό Του χέρι πάνω μου;» H Paula ήταν έντεκα χρονών όταν πέθανε η μητέρα τους, κι ο Αδόλφος δεκαοχτώ. Είχε να τη δει δ ε ­ κατρία χρόνια, απύ τότε. Ki εκείνη εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ήταν κρίμα που δεν έγινε αρχιτέκτονας, όπως ήθελε ο ίδιος π ά ντα .285

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

477

EIXE περάσει όλος ο Μάρτιος, ώσπου να πειστούν οι αμφιταλαντευόμεvoi Γιουγκοσλάβοι να προσχωρήσουν στο Τριμερές Σύμφωνο, αλλά το ψυχολογικό χτύπημα που δέχτηκε η Βρετανία άξιζε αυτό το χάσιμο χρό­ νου. Επιπρόσθετα, τα στρατεύματα του Χίτλερ που θα μάχονταν στην Ελλάδα θα εξαρτιόνταν από μια γραμμή επικοινωνιών που εκτεινόταν σε μήκος περίπου 250 μιλίων, και μόνο 12 μίλια μακριά από τα γιουγκο­ σλαβικά σύνορα. Μια φορά, ο Γιουγκοσλάβος Αντιβασιλέας πρίγκιπας Παύλος τον επισκέφθηκε ανεπίσημα στο Μπέργκοφ. Είχε θέσει σκληρούς όρους προκειμένου να αποδεχτεί η χώρα του τα σχέδια του Χίτλερ: τα στρατεύματα του Άξονα δεν θα διέσχιζαν γιουγκοσλαβικά εδάφη, η Γιου­ γκοσλαβία δεν θα είχε καμιά στρατιωτική συμβολή, αλλά θα ελάμβανε την Θεσσαλονίκη ως ανταμοιβή. Μόνον όταν η Γερμανία συμφώνησε με αυτούς τους όρους, το γιουγκοσλαβικό Ανακτοβούλιο286 δέχτηκε να υ π ο ­ γράψει το σύμφωνο. Ωστόσο, τα αντι-ιταλικά αισθήματα ήταν τόσο έντο­ να στο Βελιγράδι, ώστε πολλοί Υπουργοί παραιτήθηκαν μετά από αυτό. Αφού υπογράφηκε το σύμφωνο, ο Χίτλερ κάλεσε τον Κάιτελ και του εκ­ δήλωσε την ευχαρίστησή του, επειδή δεν θα υπήρχαν πια άλλες δυσάρε­ στες εκπλήξεις για την Γερμανία στα Βαλκάνια. O βάλτος, αυτός ο βάλ­ τος! Ωστόσο, σπάνια υπήρξε άλλο σύμφωνο τόσο βραχύβιο, όσο αυτό με την Γιουγκοσλαβία. Πρωί πρωί στις 27 Μαρτίου, ο Iiewel έφερε στον Χίτλερ την εκπληκτική είδηση ότι σημειώθηκε πραξικόπημα στο Βελι­ γράδι. O Πρίγκιπας Παύλος ανατράπηκε. Πλήθη διαδήλωναν έξω από τη γερμανική διπλωματική αποστολή, το γερμανικό Γραφείο Τουρισμού είχε καταστραφεί, οι διαδηλωτές είχαν εκλάβει τον Σουηδό επιτετραμμένο ως Γερμανό και τον ξυλοκόπησαν μέχρις αναισθησίας, ενώ βρετανικές ση­ μαίες που μοίραζε η βρετανική διπλωματική αποστολή, κυμάτιζαν π α ­ ντού. Τα πλήθη τραγουδούσαν την Κόκκινη Σημαία, στους δρόμους. To πραξικόπημα στην Γιουγκοσλαβία είχε οργανωθεί από τον πρώην Αρχηγό της Αεροπορίας, πτέραρχο Dusan Simovic, ένα Σέρβο γνωστό για την εχθρότητά του κατά της Γερμανίας. H επαναστατική κυβέρνησή του δεν επικύρωσε μεν την είσοδο της χώρας στο Τριμερές Σύμφωνο, αλλά διακήρυξε τη φιλία της απέναντι στην Γερμανία. 0 Χίτλερ ελάχιστη σημασία έδωσε σε όλα αυτά - είχε διατυπώσει κι ο ίδιος αρκετές τέτοιες διακηρύξεις στο παρελθόν. Έξαλλος και δηλώνο­ ντας ότι αυτή η επανάσταση δεν ήταν πα ρά μια τρύπα στο νερό, κάλεσε τον Κάιτελ και τον Γιόντλ. Εξαιτίας της αυστριακής του ανατροφής, τον ανησυχούσαν πάντα οι σοβινιστικές διαθέσεις των Σέρβων του Βελιγραδίου. Πίστευε ότι ήταν αφάνταστα τυχερός που όλα αυτά είχαν συμβεί τώρα κι όχι αργότερα. H Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ είχε προγραμματιστεί να αρχίσει περί τα μέσα Μαΐου κι αν η ανατροπή του πρίγκιπα Παύλου είχε συμβεί τότε, θα είχε επιφέρει τεράστιες επιπλοκές στα σχέδια του

478

DAVID IRVING

Χίτλερ. «Ευτυχώς, οι εχθροί αποκαλύφθηκαν μόνοι τους τώρα», κ όμ πα ­ ζε, «που τα χέρια μας είναι ακόμη ελεύθερα!» 0 Hewel έγραφε στο ημε­ ρολόγιό του: « 0 Γκαίρινγκ, ο Μπράουχιτς κι ο Ρίμπεντροπ κλήθηκαν αμέσως. Oi αποφάσεις πάρθηκαν γρήγορα. H διάθεση ήταν ενθουσιώδης. Oi πρέσβεις της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας κλήθηκαν στη συνέχεια». Σχεδύν αμέσως μετά, οι μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ παγίδευσαν μια αποκαλυπτική τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Simovic και του πρεσβευτή του στην Ουάσινγκτον, Foltic - ο πρώτος μιλούσε για τα πραγματικά του σχέδια κι ο άλλος για μια συνομιλία του με τον Πρόε­ δρο Ρούσβελτ.287 O Χίτλερ είπε στον Ούγγρο επιτετραμμένο Dome Sztojay ότι το μήνυ­ μά του προς τον αντιβασιλέα της Ουγγαρίας Horthy, ήταν τούτο: είχε σημάνει η ώρα για να πάρει η Ουγγαρία την εκδίκησή της. O Φύρερ θα υποστήριζε τις εδαφικές διεκδικήσεις της κατά της Γιουγκοσλαβίας στο ακέραιο. «Βαδίστε επιστρέφοντας στο Μπάνατ!» συμβούλευσε, αναφερόμενος στα εδάφη που η Ουγγαρία είχε χάσει στο Τριανόν και πρόσφερε και το λιμάνι του Φιούμε ως μια διέξοδο στην Αδριατική, πράγμα που σίγουρα επιθυμούσε ο ναύαρχος Horthy. Αμέσως μετά, ο Χίτλερ δ έ ­ χτηκε τον Βούλγαρο πρέσβη Draganoff και του πρόσφερε αυτό που θα ήταν το μερίδιο της Γιουγκοσλαβίας από την Ελλάδα, την Μακεδονία. «H προαιώνια αβεβαιότητα εκεί κάτω τέλειωσε», είπε χαρούμενα. «H λαίλαπα θα ξεσπάσει πάνω στην Γιουγκοσλαβία με αστραπιαία ταχύτη­ τα». Σε ένα σύντομο πολεμικό συμβούλιο με τους Μπράουχιτς Χάλντερ και Ρίμπεντροπ, ο Χίτλερ διατύπωσε ένα ευρύ σχέδιο επίθεσης στα Βαλ­ κάνια. «Από πολιτικής άποψης, πρέπει το χτύπημα κατά της Γιουγκο­ σλαβίας να είναι ανελέητο». O Γκαίρινγκ θα ξεκινούσε την εκστρατεία με ένα κύμα βομβαρδισμών κατά του Βελιγραδιού. Γύρω στις μικρές ώρες του πρωινού μετά το πολεμικό συμβούλιο, η επίσημη ντιρεκτίβα ήταν στα χέρια του Χίτλερ: «H Γιουγκοσλαβία έπ ρ επ ε να θεωρηθεί εχθρική χώρα και γι’ αυτύ να καταστραφεί όσο γινόταν πιο γρήγορα, άσχετα με οποιεσδήποτε εκδηλώσεις αφοσίωσης θα μπορούσε προς στιγ­ μήν να διατυπώσει». H επίθεση κατά της Ρωσίας θα αναβαλλόταν για περισσότερες από τέσσερις εβδομάδες. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, η μοίρα ήταν με το μέρος του Χίτλερ: η άνοιξη του 1941 είχε καταφθάσει με ασυνήθι­ στα πυκνές βροχοπτώσεις στην Κεντρική Ευρώπη και το έδαφος θα ήταν πολύ βαλτωμένο για τις μεραρχίες των Panzer. Oi ποταμοί και τα κανά­ λια είχαν πλημμυρίσει σε ολόκληρη την Νότια Ρωσία. Oi μεραρχίες που τώρα ο Χίτλερ διέθετε στα Βαλκάνια, θα έμεναν άπρακτες έτσι κι αλ­ λιώς μέχρι τον Ιούνιο.288

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

479

ΑΚΡΙΒΩΣ στις 4 μ.μ. της 27 Μαρτίου, χωρίς να φαίνεται επηρεασμένος

από τα ραγδαία γεγονότα, ο Χίτλερ δέχτηκε στην Καγκελαρία τον Ιά π ω ­ να Υπουργό Εξωτερικών Yosuke Matsuoka. O Χίτλερ έβλεπε τις εδαφικές διεκδικήσεις της Ιαπωνίας στην Άπω Ανατολή ως ισχυρό μέσο που θα οδηγούσε στην υποταγή της Βρετανίας. O ναύαρχος Ραίντερ έστρεψε πρώτος την προσοχή του Χίτλερ στην Σιγκαπούρη, το «κλειδί» της βρε­ τανικής υπεροχής στην Άπω Ανατολή. Αργότερα, τον Δεκέμβριο, ο Ραί­ ντερ του είχε δείξει μια επιστολή από τον Γερμανό ναυτικό ακύλουθο στο Τύκιο, που ανέφερε ότι ορισμένοι κύκλοι του Ναυτικού της Ιαπωνίας ευνοούσαν σοβαρά την κατάληψη της Σιγκαπούρης το συντομότερο δ υ ­ νατό. O Ραίντερ ανέπτυξε στον Χίτλερ πόσο συνέφερε την Γερμανία να συγκρουστεί η Ιαπωνία με την Βρετανία, όσο μακρόχρονη και άκαρπη κι αν αποδεικνυόταν η εκστρατεία της αυτή. O Χίτλερ είχε αορίστως υπαινιχθεί στον αποχωρούντα Ιάπωνα Πρε­ σβευτή Saburo Kurusu στις αρχές Φεβρουαρίου ότι «οι αμοιβαίοι φίλοι θα μπορούσαν μια μέρα να γίνουν αμοιβαίοι εχθροί μας» -εννοώντας τη σχέση Γερμανίας και Ρω σίας- αλλά αυτό το μήνυμα δεν προκάλεσε κ α ­ μιά ορατή αντίδραση στο Τόκιο. O Χίτλερ έδωσε εντολή στο OKW να συντάξει ένα σχέδιο για ευρείας κλίμακας κοινές διαβουλεύσεις μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας. H Βέρμαχτ και η γερμανική βιομηχανία έπρεπε να προσφέρουν στη σύμμαχό τους γενναιόδωρη πρόσβαση σε όλα τα υπερσύγχρονα μυστικά όπλα και σχέδιά τους, με τη σιωπηρή ελπίδα ότι η Ιαπωνία «θα αναλάμβανε δραστήρια μέτρα στην Άπω Ανατολή το συ­ ντομότερο δυνατό». Αργότερα τον Φεβρουάριο, ο Χίτλερ κι ο Ρίμπεντροπ είχαν παρακινή­ σει τον νέο Ιάπωνα πρεσβευτή Στρατηγό Hiroshi Oshima, να συστήσει στην κυβέρνησή του μια ιαπωνική επίθεση στη Σιγκαπούρη.289 O Oshima είπε ότι η Ιαπωνία πίστευε πως τώρα έπρεπε να προετοιμαστεί για πόλε­ μο όχι μόνο με την Βρετανία, αλλά και με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κι ότι αυτό θα έπαιρνε χρόνο. Oi προετοιμασίες για την επίθεση στην Σιγκαπού­ ρη θα ολοκληρώνονταν περί τα τέλη Μάίου. Στις 27 Φεβρουαρίου, ο Ρί­ μπεντροπ τηλεγράφησε στον πρεσβευτή του στο Τύκιο: «Παρακαλώ, χρη­ σιμοποιήστε κάθε μέσο που διαθέτετε για να πείσετε την Ιαπωνία να κα­ ταλάβει τη Σιγκαπούρη το συντομύτερο δυνατό». O Χίτλερ εξακολουθού­ σε να αρνείται να παρουσιάσει το κρυφό χαρτί του - να αποκαλύψει, δη­ λαδή, στους Ιάπωνες την αμετάκλητη απόφασή του να επιτεθεί στην Ρω­ σία. Σε μια οδηγία του που κυκλοφόρησε το OKW, στις αρχές Μαρτίου, τονιζόταν ότι αυτή η επίθεση στην Ρωσία θα πρόσφερε στην Ιαπωνία μια ευκαιρία να εξαπολύσει τις δικές της εκστρατείες, αλλά προειδοποιούσε ότι «κανένας, οποιοσδήποτε, υπαινιγμός δεν θα έπρεπε να φτάσει στην Ιαπωνία, σχετικά με την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Μετά από πρόταση του στρατηγού Χάλντερ, στις 17 Μαρτίου, ο Χίτ-

480

DAVID IRVING

λερ συμφώνησε απλώς να αφήσει έναν υπαινιγμό ως προς αυτήν την π ι­ θανότητα, όταν θα ερχόταν ο Matsuoka να τον δει. O Χίτλερ παρατήρησε πόσο επιφυλακτικός ήταν ο Matsuoka σχετικά με την Σιγκαπούρη - ο επισκέπτης τόνισε με κουραστικές λεπτομέρειες την ελάχιστη βαρύτητα που είχε ο λύγος του σχετικά με το θέμα στο Τόκιο, και είχε αναπτύξει κατ’ ιδίαν την άποψή του για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ στον στρατη­ γό Oshima κατά τη διάρκεια γεύματος, στις 28 του μηνός. Του τόνισε: «Αν η ΣοβιετικήΈνωση επιτεθεί στην Ιαπωνία, τότε η Γερμανία δεν θα διστάσει να εξαπολύσει επίθεση κατά της ΣοβιετικήςΈνωσης». Όταν, λί­ γες ημέρες αργότερα, ο Matsuoka πέρασε από το Βερολίνο, ο Χίτλερ του πρόσφερε μια πα.ρόμοια εγγύηση για την περίπτωση που η Ιαπωνία θα βρισκόταν σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 10 Απριλίου, ο Piμπεντροπ θα εμφανιζόταν ακόμη πιο ξεκάθαρος, δηλώνοντας ότι «η Γερ­ μανία θα μπορούσε να κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στην ΣοβιετικήΈνωση πριν τελειώσει η χρονιά, κι αυτό θα εξαρτόνταν από τη συμπεριφορά αυτής της χώρας». Αλλά η αντίδραση της Ιαπωνίας ήταν απογοητευτική - μάλιστα, στην πραγματικότητα, ενώ επέστρεφε μέσω Μόσχας στο Τό­ κιο, ο Matsuoka υπέγραψε μια συμφωνία ουδετερότητας μεταξύ της χώ ­ ρας του και της Μόσχας. O XITAEP είχε αφήσει απληροφόρητους πολλούς από τους κορυφαίους Υπουργούς του σχετικά με την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Δεν είχε πληρο­ φορήσει ούτε καν τον δρ. Γκαίμπελς μέχρι λίγο πριν από την επίσκεψη Matsuoka, γιατί μόνο όταν πια ο επικεφαλής της προπαγάνδας παρεκάθησε στο δείπνο που έδωσε ο Χίτλερ προς τιμήν του Ιάπωνα Υπουργού, στις 28 Μαρτίου 1941, σημείωνε αυτά τα αποκαλυπτικά λόγια στο ημε­ ρολόγιό του: «[Μετά τη Γιουγκοσλαβία] θα ακολουθήσει η μεγαλύτερη ως τώρα επιχείρηση: κατά της P. Την κρατήσαμε απόρρητη σχολαστικά και μόνο πολύ λίγοι ξέρουν. Θα ξεκινήσει με μαζικές κινήσεις στρατευ­ μάτων προς τα δυτικά. Θα στρέψουμε την προσοχή όλων, με κάθε τρ ό­ πο, σε οποιοδήποτε άλλο σημείο εκτός από τα ανατολικά. Μια π α ρ α ­ πλανητική επιχείρηση εισβολής κατά της Αγγλίας θα προετοιμαστεί και μετά, α σ τραπιαία, θα στραφούν ύλοι πίσω (ανατολικά) και εναντίον τους». Αυτύ απαιτούσε ένα αριστούργημα προπαγάνδας, παραδεχύταν, αλλά: «Μ εγάλες νίκες μας περιμένουν στο μέλλον». Για άλλη μια φορά, στις 30 Μαρτίου, οι στρατηγοί κι οι ναύαρχοι του Χίτλερ κλήθηκαν από όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, για να ακούσουν μια μυστική ομιλία στο Βερολίνο.290 O Χίτλερ εξήγησε κάπως πλατύτερα την απόφασή του να επιτεθεί στην Ρωσία, αρχίζοντας ενδεικτικά με την ά ρ ­ νηση της Βρετανίας να κάνει ειρήνη τον Ιούνιο του 1940. Αναφέρθηκε με δριμύτητα στις κακοτυχίες της Ιταλίας μιλώντας όλο οίκτο για τους θαρ­ ραλέους, αλλά ανεπαρκώς εξοπλισμένους Ιταλούς στρατιώτες, που βρί­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

481

σκονταν κάτω από την ηγεσία βυσσοδομούντων στρατιωτικά και πολιτι­ κά ηγετών. «Γιατί πολεμά μέχρι τώρα η Βρετανία;» ρώτησε. Και δ ια π ί­ στωσε δυο κύριους μέχρι τώρα λόγους: την επιρροή των Εβραίων και τις διεθνείς οικονομικές εμπλοκές της Βρετανίας, καθώς και την κυρίαρχη επιρροή της κλίκας του Τσώρτσιλ. Oi νυκτερινοί βομβαρδισμοί της Γερ­ μανίας από τη RAF αναπτέρωσαν κυρίως το ηθικό του βρετανικού λαού, και λιγότερο έβλαψαν τη γερμανική βιομηχανία. Τώρα, η Βρετανία στή­ ριζε την τύχη της στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία, δήλωνε ο Χίτ­ λερ. Τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν τις φοβόταν. Αλλά η Ρωσία έπρεπε να ηττηθεί τώρα. «Μας δίνεται η ευκαιρία να συντρίψουμε την Ρωσία, όσο τα μετόπισθέν μας είναι ελεύθερα. Αυτήν την ευκαιρία δεν θα την ξαναβρούμε τόσο γρήγορα. Θα πρόδιδα το μέλλον του γερμανικού λαού, αν δεν την εκμεταλλευόμουν τώρα!» 0 Χίτλερ συνέστησε επίμονα στους στρατηγούς του να μην έχουν αναστολές όταν θα παραβίαζαν τη συνθήκη με την Ρωσία. 0 Στάλιν την είχε υπογράψει μόνο για το δικό του συμφέρον. Αλλά τους παρακινούσε επίσης να μην υποτιμούν τα ρωσικά άρματα μάχης και την αεροπορία, ούτε να στηρίζονται ιδιαίτερα στους συμμάχους της Γερμανίας γ ι’ αυτόν τον αγώνα. Τους εξήγησε διεξοδικά ότι αυτός θα ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα σε δυο μεγάλες ιδεολογίες και σαν τέτοιος, θα ήταν πολύ δ ια ­ φορετικός από τον πόλεμο στη Δύση. «Στην Ανατολή, η σκληρότητα που θα δείξουμε τώρα, θα αποδειχθεί καλή για το μέλλον». Oi Ρώσοι κομι­ σάριοι και οι αξιωματούχοι της GPU ήταν εγκληματίες, κι έπρ επ ε να αντιμετωπισθούν σαν τέτοιοι. «Δεν είναι δουλειά μας να αφήσουμε α υ ­ τούς τους εγκληματίες να επιβιώσουν». Εργαζόμενο τα χύτα τα και αριστουργηματικά, το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ανασύνταξε το σχέδιο εκστρατείας στα Βαλκάνια μέσα σε εν­ νιά ημέρες, έτσι ώστε να προβλέπει την εισβολή στην Γιουγκοσλαβία. H πλούσια και γόνιμη περιοχή του Μ πάνατ θα επιστρεφόταν στην Ο υγγα ­ ρία, οι ακτές της Δαλματίας και το Μαυροβούνιο θα εκχωρούνταν στην Ιταλία, ενώ η ίδια η Σ ερβ ία θα περνούσε στην γερμανική στρατιωτική κυριαρχία. H Κροατία θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος. Όλα φαίνονταν σαν ένα πολύ ικανοποιητικό τέλος του Βαλκανικού εφιάλτη, πριν π ρ α γ ­ ματικά αρχίσει. H στάση της Ρωσίας στα Βαλκάνια παρέμενε αβέβαιη. Oi φήμες πολλαπλασιάζονταν. Θα πρόσφερε ο Στάλιν στο νέο καθεστώς της Γιουγκο­ σλαβίας ένα σύμφωνο μη επίθεσης; Μήπως τους πρόσφερε κρυφά όπλα κι εφόδια; O Στάλιν ετοιμαζόταν να αρπάξει την Ρουμανία; Στις 5 Α πρι­ λίου, το Γενικό Επιτελείο της Ρουμανίας ανέφερε στον Χίτλερ ότι οι Ρ ώ ­ σοι αύξαναν όλο και περισσότερο τις αναγνωριστικές πτήσεις τους πάνω από την χώρα τους κι ότι μια νέα σχολή αλεξιπτωτιστών είχε μόλις ιδρυ­ θεί στο Κίεβο.

31

482

DAVID IRVING

O κύβος είχε ριφθεί. 0 Χίτλερ έδωσε εντολές στον Ρίμπεντροπ να αγνοήσει κάθε νέα δήλωση αφοσίωσης από το Βελιγράδι. Όταν ο κόμης Τσιάνο τηλεφώνησε, μετά το δείπνο της 31 Μαρτίου, την είδηση ότι ο αναπληρωτής πρω θυπουργός της Γιουγκοσλαβίας ζητούσε να δει τον Μουσολίνι, ο Χίτλερ τον συμβούλευσε: «Κρατήστε τον μακριά για τις επόμενες λίγες ημέρες». Στις 5 Απριλίου, ο πολιτικός ορίζοντας είχε καθαρίσει: ο Hewel έφερε στον Χίτλερ μια ενοχλητική υποκλοπή των μυστικών υπηρεσιών, η οποία αποδείκνυε ότι ο Στάλιν ήταν έτοιμος να υπογράψει ένα σύμφωνο με το νέο αντι-γερμανικό καθεστώς του Βελιγραδίου. H στιγμή λοιπόν είχε έρ­ θει - ή τώρα, ή ποτέ. Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα - 6 Απριλίου 1941- ο Χίτλερ έστειλε να καλέσουν τον Γκαίμπελς. Χρειαζόταν συντροφιά. Είπε στον Γκαίμπελς ότι ήταν έτοιμος να ξεκινήσει αυτόν τον πόλεμο κατά των Σέρβων χωρίς οίκτο. 0 Χίτλερ έπινε τσάι μέχρι τις 5.20' το πρωί -τη ν ώρα μηδέν για την επίθεσή το υ - κι ύστερα, πήγε στο κρεβάτι, κ α ­ θώς οι γερμανικές μεραρχίες Panzer και το πεζικό περνούσαν ορμητικά τα σύνορα της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας. Τριακόσια γερμανικά βομβαρδιστικά ήταν στον αέρα - στόχος τους το Βελιγράδι.

Χ ίτλερ και Γκαίρινγκ. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

MIA ΠΙΚΡΗ NIKH

Ο

ΧΙΤΛΕΡ

είχε λάβει υπόψη του τις αδυναμίες το)ν νέων συμμάχων του πλήρως. Σε μια οδηγία που κυκλοφόρησε στις αρχές Απριλίου 1941, δήλωνε ότι θα υποδείκνυε ο ίδιος τους αναγκαίουςαντικειμενικούς σκο­ πούς για τις ιταλικές και τις ουγγρικές δυνάμεις. Με τον Horthy δεν είχε πρόβλημα. To πρόβλημά του ήταν η επίσημη αγάπη του, ο Ντούτσε, του οποίου ο εγωισμός είχε πληγεί από τις διαδοχικές ήττες, πράγμα που υποχρέωνε τον Χίτλερ να υιοθετεί δημόσια θέσεις και διαστρεβλώσεις για λογαριασμό της Ιταλίας - έτσι για πρώτη φορά συνένωσε το OKW, το Υπουργείο Εξωτερικών, τον Στρατό και το Ναυτικό σε μια χωρίς κ α ­ τανόηση οργή, που σιγόβραζε κατά της ανοχής του Φύρερ τους απέναντι σε αυτόν τον ανίκανο σύμμαχο. Μέσα σε δώδεκα ημέρες από την έναρξη της επίθεσης του Χίτλερ, η Γιουγκοσλαβία είχε ηττηθεί. To Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα βρέθηκε να διεξάγει έναν απεγνωσμένο πόλεμο οπισθοφυλακών ενάντια στις γ ε ρ ­ μανικές θωρακισμένες και ορεινές μονάδες, που είχαν παρακάμψει άνετα την εκπληκτική «γραμμή Μεταξά», για να ξεχυθούν στην Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα. Oi Βρετανοί είχαν διαπράξει μια πραγματική γκάφ α υι­ οθετώντας το πραξικόπημα στην Γιουγκοσλαβία. O Χίτλερ είχε διατάξει να αρχίσει η επιχείρηση με καταιγιστικό βομ­ βαρδισμό του Βελιγραδίου, υπολογίζοντας στην αποτρεπτική εντύπωση που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο σε άλλες δυνάμεις, συγκεκριμένα στην Τουρκία και την ΣοβιετικήΈνωση. Τουλάχιστο 17.000 πολίτες σκοτώθη­ καν σε αυτήν την αεροπορική επιδρομή και τα γιουγκοσλαβικά στρατεύ­ ματα, έχοντας χάσει το νευραλγικό τους κέντρο, υπέκυψαν. Πάνω από 340.000 Γιουγκοσλάβοι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν. Oi γερμανικές απώλειες ήταν μόνον 151 νεκροί, π α ρ ’ όλο που οι Γερμανοί ανέλαβαν το κύριο βάρος της επίθεσης.29* Σε όλη τη διάρκεια της εκ­ στρατείας, οι Ιταλοί και οι Ούγγροι επέδειξαν έντονη απροθυμία να επ ι­ τεθούν πριν ο εχθρός ηττηθεί ξεκάθαρα από τα γερμανικά στρατεύματα. O Horthy διατύπωσε τον ευσεβή πόθο να «μην απομακρυνθούν π ά ρ α

484

DAVID IRVING

πολύ από την Ουγγαρία» τα ουγγρικά στρατεύματα, κατά τον επικείμε­ νο πόλεμο. Εκείνη την εποχή, δεν ήξερε τίποτα για τα σχέδια του Χίτλερ να αρχίσει έναν πόλεμο της συμμαχίας κατά της Ρωσίας μετά από τρεις μήνες. TO ΑΠΟΓΕΥΜΑ της 9 Απριλίου, το γερμανικό ραδιόφωνο μετέδωσε μια σειρά από έξι έκτακτα δελτία ειδήσεων για τις νίκες στα νοτιο-ανατολικά. O Hewel σημείωνε την «εξαιρετική διάθεση» του Χίτλερ στην Κ αγκε­ λαρία. Αυτή η διάθεση μειώθηκε για λίγο, όταν 50 βρετανικά βομβαρδι­ στικά έφτασαν πάνω από το Βερολίνο. 0 Χίτλερ πήγε στο αντιαεροπορι­ κό καταφύγιό του κι αφού η επιδρομή τελείωσε, έστειλε τον Hewel να περιοδεύσει στη βομβαρδισμένη περιοχή. To Κάστρο Μπελβιού, το α νά ­ κτορο του Πρίγκιπα Διαδόχου, η Κρατική Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστή­ μιο είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Στην Κρατική Ό περα της λεωφόρου Under der Linden, η φωτιά θέριευε ανεξέλεγκτη. 0 Τσώρτσιλ ισχυρίστη­ κε ότι είχε σκοτώσει 3.000 άτομα στο Βερολίνο. Θέλοντας να πατσίσει αυτές τις απώλειες με εκείνες του Βελιγραδίου, ο Γκαίμπελς περιόρισε αυτό τον αριθμό σε 1.500 μόνο. Ως εκδίκηση, μια εβδομάδα αργότερα, ο Χίτλερ έστειλε τη Λουφτβάφε να βομβαρδίζει συνεχώς επί δέκα ώρες το Λονδί'Ό με βόμβες χιλιάδων τόνων. Αργά το βράδυ της 10 Απριλίου, το τρένο του Χίτλερ έφευγε από το Βερολίνο για το Μόναχο και στις 11 του μηνός ταξίδευε, μέσω Βιέννης προς το Γκρατς. Εκεί, ένα τούνελ διέσχιζε με μια μονή σιδηροδρομική γραμμή τις Αλπεις. To τρένο διοίκησης του OKW, Atlas, σταμάτησε στην άλλη άκρη του πα γω μένου τούνελ των τριών χιλιομέτρων. To τρένο Amerika του Χίτλερ σταμάτησε πριν την είσοδο, κοντά στο μικρό σταθμό του Μένιχκιρχεν. Αυτή η περιοχή κάτω από αυστηρή φρούρηση, έγινε το Στρατηγείο του για τις επόμενες δυο εβδομάδες. H μοναδική του επαφή με τον έξω κόσμο ήταν το σύστημα επικοινωνιών του OKW, η πα ρακ ο­ λούθηση κάποιων, άγρια πετσοκομμένων κινηματογραφικών επίκαιρων στο γειτονικό Hof Hotel του χωριού, και οι επισκέψεις των στρατηγών και των Υπουργών του. Στις 12 Απριλίου, η ναζιστική σημαία κυμάτιζε ήδη πάνω από τα ερεί­ πια του Βελιγραδίου. Στις 14, οι Έλληνες άρχισαν να εκκενώνουν την Αλβανία. Στις 15, το OKW έμαθε ότι η βρετανική εκστρατευτική δύναμη βρισκόταν σε πλήρη υποχώρηση προς τα λιμάνια επιβίβασης. Μιλώντας από το ραδιόφωνο προς τον γιουγκοσλαβικό λαό, ο Τσώρτσιλ πρόσφερε απατηλή παρηγοριά: οι Βρετανοί στέκονταν ακόμη ακριβώς πίσω τους. Ήταν μια ατυχής και διφορούμενη δήλωση, που τα μέσα μαζικής ενημέρω­ σης την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο κατόπιν εντολής του Γκαίμπελς. Oi διαταγές του Χίτλερ προς του OKW έλεγαν πως αν η Ελλάδα παραδιδό­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

485

ταν, όλοι οι Έλληνες αιχμάλωτοι θα έπρεπε να αφεθούν ελεύθεροι - μια ένδειξη του θαυμασμού του προς τη γενναιότητα με την οποία είχαν υ π ε­ ρασπιστεί τα σύνορά τους. O Χίτλερ διατύπωσε τύτε την αρχή ύτι οι πρ ο­ σφορές παράδοσης έπρεπε να γίνονται αποδεκτές πάντα από τους Γερμα­ νούς διοικητές μονάδων, όσο μικρή κι αν ήταν η δύναμη του εχθρού. O στρατάρχης List δέχτηκε επίσημα την παράδοση του Ελληνικού Στρατού στις 21 Απριλίου, έστω κι αν οΈλληνας διοικητής στρατηγός Τσολάκογλου του κατέστησε σαφές ότι δεν παραδιδόταν στους Ιταλούς, τους οποίους τα στρατεύματά του είχαν κατανικήσει (και οι οποίοι πραγματικά είχαν γίνει άφαντοι για μερικές ημέρες). O Μουσολίνι είχε γίνει πελιδνός. H Ιταλία, κραύγασε ο Ντούτσε, π ο ­ λέμησε* με 500.000 άντρες και είχε 63.000 νεκρούς κατά τους έξι μήνες του πολέμου με την Ελλάδα. Τότε, ξαφνικά, η Σωματοφυλακή των SS «Α δ ό λ φ ο ς Χ ίτλ ε ρ » προωθήθηκε για να καταλάβει μια γέφυρα, εμποδίζο­ ντας έτσι δραστικά τους Ιταλούς να καταδιώξουν τους Έλληνες! O Χίτ­ λερ υπαναχώρησε απρόθυμα και είπε στον Γιόντλ ότι ο List έκανε λάθος που δέχτηκε την παράδοση κι ότι οι μάχες έπρεπε να συνεχιστούν μέχρι οιΈλληνες να παραδοθούν και στους Ιταλούς. O Ρίμπεντροπ επισκέφθηκε τον Χίτλερ εκείνο το απόγευμα της 21 Απριλίου. O Hewel σημείωνε: «Οι συνομιλίες παράδοσης βρίσκονται σε εξέλιξη με τον Ελληνικό Στρατό. Εμπόδιο: οι Ιταλοί. Όλοι είναι έξαλλοι, ακόμη κι ο Φύρερ. Πάντα διχάζεται ανάμεσα στον στρατιώτη και στον πολιτικό». O Ελληνικός Στρατός όχι μόνο παραδόθηκε στους Γερμανούς και κατέ­ θεσε τα όπλα του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του ήταν ήδη σε αιχμα­ λωσία - πώ ς θα μπορούσαν τώρα οιΈλληνες να συνεχίσουν να πολεμούν για να ικανοποιηθεί η Ιταλία; O Χίτλερ έστειλε μήνυμα στο Επιτελείο του Ντούτσε, λέγοντας πως ίσως οι Ιταλοί θα ήθελαν να στείλουν έναν αντι­ πρόσωπό τους για να βοηθήσει τον Γιόντλ στη ρύθμιση των όρων παράδο­ σης των Ελλήνων την άλλη ημέρα το πρωί, στις 22 Απριλίου. Oi δυνάμεις του Μουσολίνι είχαν στο μεταξύ αρχίσει μια επίθεση πλαγιοκόπησης στο μέτωπο της Ηπείρου, μόλις πληροφορήθηκαν ότι οιΈλληνες θα παραδίδο­ νταν στον List. Και οι Έλληνες όχι μόνον εξακολουθούσαν να μάχονται εκεί, αλλά και είχαν προκαλέσει βαριές απώλειες στους Ιταλούς. To OKW έστειλε βιαστικά το σχέδιο με τους όρους παράδοσης στην Ρώμη. Όταν ο Μουσολίνι διάβασε στο σχέδιο ότι ο Φύρερ ήθελε να επ ι­ * Σ.χ.Ε.: O Ιταλός κριτικός Αμεντέο Τόστι στο σύγγραμμά του O πόλεμος που δεν έπρεπ ε να γίνει (La guerra che non si dovevafare), Ρώμη 1945, γράφει: «H εκστρατεία αυτή, παρατιθείσα επί έξι μήνες απορρόφησε και καταπόνησε 30 περίπου Μεραρ­ χίες με 700.000 άνδρες, 90.000 κτήνη και 17.000 αυτοκίνητα και μας στοίχησε περί­ που 14.000 νεκρούς, 51.000 τραυματίες και 25.000 αιχμαλώτους και αγνοουμένους και υπέρ τους 12.000 αχρηστευθέντες από κρυοπαγήματα».

486

DAVID IRVING

τρέψει στους Έλληνες αξιωματικούς να κρατήσουν τα ξίφη και τα ξιφίδιά τους, διαμαρτυρήθηκε. Στο σημείο αυτό, όμως, οι Γερμανοί ήταν ακλόνητοι - ολόκληρος ο κόσμος είχε θαυμάσει την παρατεταμένη αντί­ σταση του Ελληνικού Στρατού και ο Χίτλερ θεωρούσε σωστό να ανα­ γνωρίσει τη γενναιότητά του. Εκτός από αυτό, ο Χίτλερ αποδέχτηκε τυφλά τα υπόλοιπα ιταλικά αιτήματα. Προς μεγάλη οργή του ναυάρχου Ραίντερ, ανήγγειλε ότι το Ναυτικό της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας θα προσφέρονταν στους Ιταλούς, όταν θα έφταναν, και προς μεγάλη οργή τόσο του OKW, όσο και του Στρατού, ο Χίτλερ υποχώρησε στο αίτημα του Μουσολίνι να πραγματοποιήσουν τα στρα τεύμα τα του Άξονα επίσημη είσοδο στην Αθήνα, με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς πλάι-πλάι. Oi Ιταλοί όμως βρίσκονταν τότε μακριά από την Αθήνα και το ότι χρειάζονταν τουλάχι­ στον μιας εβδομάδας πορεία δεν έκανε καθόλου εύκολη την κατάσταση. Στη Θεσσαλονίκη, το έγγραφο της παράδοσης υπογράφηκε κι από τα τρία μέρη το απόγευμα της 23 Απριλίου, αφού ο Μουσολίνι έπαιξε το τελευταίο του κόλπο στον Χίτλερ. 0 Φύρερ είχε απαγορεύσει την πρόω ­ ρη κυκλοφορία της είδησης για την παράδοση, αλλά στις 10 π.μ. οι Ιτα ­ λοί ξαφνικά τη μετέδωσαν ραδιοφωνικά σε όλο τον κόσμο. «Τα στρα­ τεύματα του εχθρού στην Ή πειρο και την Μακεδονία κατέθεσαν τα όπλα τους. H παράδοση πραγματοποιήθηκε από ελληνική στρατιωτική αντι­ προσωπεία, χθες στις 9.04 μ.μ. στον διοικητή της 11ης Ιταλικής Στρατιάς του μετώπου της Ηπείρου». O Hewel τα συνοψίζει όλα αυτά στο ημερο­ λόγιό του με τη σημείωση: «Οι Ιταλοί ενεργούν σαν τρελοί και ηλίθιοι». Στην Κροατία είχε δημιουργηθεί ένα αποσχιστικό κίνημα με ενέργειες των παράνομων ομάδων του Κανάρη. O στρατηγός Sladko Kvaternik, ένας αξιωματικός του παλαιού Αυστρο-ουγγρικού στρατού, είχε καταλά­ βει την εξουσία στο Ζάγκρεμπ με τη βοήθεια της οργάνωσης Jupiter της Άμπβερ και είχε στήσει με τις ευλογίες του Χίτλερ ένα ανεξάρτητο κ ρά ­ τος με Επικεφαλή (Poglavnik), τον dr. Ante Pavelic, που είχε περάσει πολλά χρόνια εξόριστος στην Ιταλία. H απόφαση του Χίτλερ να π α ρ α ­ χωρήσει την περιοχή των ακτών της Δαλματίας στην Ιταλία προκάλεσε έντονη αγανάκτηση στο Ζάγκρεμπ.292 Ωστόσο, ο Φύρερ έκλεισε τα μάτια απέναντι στο μίσος που η Γερμανία θα ενέπνεε στους Κροάτες με την ενέργειά της αυτή. Στις 24 Απριλίου, ο υπαρχηγός του Κανάρη, συνταγ­ ματάρχης Lahousen, συνομίλησε με τον στρατηγό Kvaternik, τον νέο Κροάτη Υπουργό Πολέμου στο Ζάγκρεμπ. 0 συνταγματάρχης ανακάλυ­ ψε ότι ο θαυμασμός αυτού του παλαιού, ανυποχώρητου εθνικιστή για την Γερμανία και τον Φύρερ της ήταν απεριόριστος, όπως και το μίσος του για τους Ιταλούς, που τώρα έπαιρναν την εκδίκησή τους στην Δαλ­ ματία. «Οι Κροάτες είναι ένας έντιμος λαός, με μακρόχρονη στρατιωτική παράδοση», παραπονέθηκε ο Kvaternik, «και θεωρούν ανείπωτα σκληρό

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

487

να τσαλαπατιούνται και να ατιμάζονται τώρα από ένα στρατό που δεν είναι ικανός να σημειώσει ούτε μια νίκη». O Kvaternik φοβόταν ύτι αυτή «η απολύτως παράλογη πολιτική στάση των Ιταλών» θα έσπερνε σοβα­ ρούς μελλοντικούς κινδύνους. Στις 24 Απριλίου 1941, ο Ούγγρος αντιβασιλέας, ναύαρχος Horthy, επισκέφθηκε το τρένο του Χίτλερ. 0 Χίτλερ είχε λάβει πολλές επιστολές από τον ναύαρχο, γραμμένες στο ιδιόρρυθμο, αρχαϊκό γερμανικό στιλ. H τελευταία είχε φτάσει στα μέσα Απριλίου και σε αυτήν ο Horthy είχε προτείνει για άλλη μια φορά μια γερμανική επίθεση κατά της Ρωσίας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ουγγαρία θα συμμετείχε, αν έπαιρνε την υπόσχεση ότι θα της παραχω ρούνταν ολόκληρη η Τρανσυλβανία, της οποίας ένα τμήμα βρισκόταν τώ ρα κάτω από ρουμανική κατοχή. «Κ ανέ­ νας άλλος δεν ξέρει ότι έχω γράψει αυτήν την επιστολή, και δεν θα την αναφέρω ποτέ, ακόμη κι αν γράψω κάποτε τα απομνημονεύματά μου». Στις 19 Απριλίου, ο Χίτλερ είχε πει στον Ούγγρο επιτετραμμένο Sztojay ότι ο Horthy κατανοούσε φανερά -ό π ω ς έδειχνε η επιστολή το υ - τη ρω ­ σική απειλή. Παρ’ όλα αυτά, μέσα του ο Χίτλερ απέρριπτε κάθε ιδέα δ έ ­ σμευσης απέναντι στην Ουγγαρία σε βάρος της Ρουμανίας. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του Hewel, ο Ούγγρος αντιβασιλέας «μιλούσε συνέχεια σε όλη τη διάρκεια του γεύματος κι ακύμη ισχυρίστηκε, χρησιμοποιώντας μια από τις αγαπημένες φράσεις του Φύρερ, ότι η αρχαία Ελλάδα ηττήθηκε επειδή ήταν μια δημοκρατία, όπου “ οι ψήφοι δυο ηλιθίων μετρού­ σαν περισσότερο από αυτήν ενός σοφού” ». O Κάιτελ παρέσυρε τον Horthy προτείνοντάς του να διηγηθεί στον Χίτλερ κάποιες ιστορίες από τα κυνήγια του, ξέροντας πόσο μισούσε ο Χίτλερ τους κυνηγούς. Αυτοί που τον ήξεραν καλά, γνώριζαν και πύσο απεχθανύταν τα άλογα. Όταν, τρία χρόνια αργότερα, ο στρατηγός των SS Hermann Fegelein, ο νέος αξιωματικός-σύνδεσμος του Χίμλερ, εμφανί­ στηκε μπροστά στον Χίτλερ φορώντας μπότες με σπιρούνια που κουδού­ νιζαν, εκείνος του πρότεινε ειρωνικά «να καλπάσει μέχρι την πλαϊνή πόρτα» για να του φέρει κάποια έγγραφα. Αλλά τώρα τίποτα δεν μ π ο ­ ρούσε να χαλάσει τη διάθεση του Χίτλερ. Oi Βρετανοί είχαν τραπεί σε φυγή: ο Χίτλερ είχε εξοντώσει ή αιχμαλωτίσει άλλες 22.000 επίλεκτα στρατεύματα. Μετά απύ πρόταση του Jeschonnek, ο Χίτλερ διέταξε μια αερομεταφερόμενη επίθεση στην Κρήτη, καλά προετοιμασμένη. 0 ΧΙΤΛΕΡ είχε διαμορφώσει την άποψή του σχετικά με την εκστρατεία κατά της Ρωσίας, αλλά εξακολουθούσε να θέλει να πείσει τον Ρ ίμ πε­ ντροπ για την αναγκαιότητά της. Ήξερε ότι δεν θα έπαιρνε με το μέρος του τον Υπουργό Εξωτερικών. Από τη στιγμή που αυτός είχε αποτύχει να τον προειδοποιήσει για τον κίνδυνο πραξικοπήματος στο Βελιγράδι, είχε χάσει ακόμη περισσότερο την εκτίμησή του. Είχε αποφασίσει να

DAVID IRVING

διορίσει τον κύριο θεωρητικό του Κόμματος Alfred Rosenberg, που είχε γεννηθεί στην Βαλτική, να διοικήσει τις νέες ανατολικές κτήσεις - έχο­ ντας εντυπωσιαστεί προφανώς από τα πρώτα κείμενά του σχετικά με την μπολσεβικική απειλή. Δεν είναι να απορούμε λοιπόν που το ημερο­ λόγιο του Hewel μας δείχνει τον Ρίμπεντροπ ως «ασθενή» ολόκληρο σχε­ δόν τον Απρίλιο 1941 - προσποιούνταν τον άρρωστο, επειδή είχε οργι­ στεί από αυτήν τη νέα συρρίκνωση των εξουσιών του. Στις 25 Απριλίου, ο Χίτλερ τηλεφώνησε στον Ρίμπεντροπ στην Βιέννη και τον κάλεσε στο Στρατηγείο του, στο ειδικό τρένο, όπου τον ανακοί­ νωσε ότι είχε αποφασίσει τελικά να επιτεθεί στην Ρωσία. O Ρίμπεντροπ θυμόταν αργότερα: Είπε ότι όλες οι στρατιωτικές πληροφορίες που έφταναν ως αυτόν, επιβεβαίω­ ναν ότι η Σοβιετική Ένωση προετοιμαζόταν εντατικά σε όλη την έκταση των συνόρων από την Βαλτική, ως την Μαύρη Θάλασσα. Δεν θα ήθελε να καταλη­ φθεί εξ απήνης εφόσον είχε αντιληφθεί τον κίνδυνο. To σύμφωνο της Μόσχας με τη Σερβική Κυβέρνηση των πραξικοπηματιών ήταν μια ξεκάθαρη πρόκληση προς την Γερμανία και μια φανερή αποχώρηση από την γερμανο-ρωσική συν­ θήκη φιλίας. Στη διάρκεια αυτής της συνομιλίας συνέστησα να ακούσει πρώ τα τον π ρ ε ­ σβευτή μας [στη Μόσχα] κόμη {Werner von der] 5Λ υ1θΓ ώ υ^...Ή θελα να δ ο­ κιμάσουμε πρώ τα ένα διπλωματικό διακανονισμό με την Μόσχα. Αλλά ο Χίτ­ λερ αρνήθηκε κάθε τέτοια προσπάθεια και μου απαγόρευσε να συζητήσω το θέμα αυτό με άλλους. Κανενός είδους διπλωματική κίνηση δεν θα μπορούσε να αλλάξει τη ρωσική στάση, όπως την αντιλαμβανόταν τώρα, αλλά θα μ πο­ ρούσε να τον κάνει να χάσει το σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα του αιφνι­ διασμού, όταν θα επιτίθετο.293

Στις 26 Απριλίου, το τρένο τού Χίτλερ έφυγε από το Μένιχκιρχεν για τα πρώην γιουγκοσλαβικά σύνορα. O Χίτλερ πήγε με αυτοκίνητο στο Μάριμπορ -τώ ρ α Μ άρμπουργκ- και περιόδευσε στις γερμανόφωνες επαρχίες που η 2η Στρατιά του είχε ξαναφέρει στο Ράιχ. Παντού τεράστια πλήθη περίμεναν για να τον καλωσορίσουν θερμά, ειδικά μπροστά στο δημαρ­ χείο του Μάρμπουργκ. «Μετά, με το τρένο πίσω στο Γκρατς», κα τέγρα ­ φε ο Hewel. «Τεράστια υποδοχή κι εδώ... O Φύρερ, πολύ ευτυχισμένος, φανατικό καλωσόρισμα. Θαυμάσια τραγούδια. Στο Μουσείο. Γεύμα στο ξενοδοχείο Wiesler, ύστερα έφυγε για την Κλαγκενφούρτ, το βράδυ... Καφές στο κάστρο, με φοβερά άσχημες δεσποινίδες που μας τις έστειλε η τοπική κρατική σχολή. Αλλά τραγουδούσαν χαριτωμένα». Εκεί στην Κλαγκενφούρτ, ο Χίτλερ συνάντησε την άλλη ημέρα τον παλιό του καθηγητή της Ιστορίας, Leopold Poetsch. O Χίτλερ είχε γράψει στο Mein Kampf ότι ολόκληρη η πορεία της ζωής του θα ήταν διαφορετι­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

489

κή, αν η μοίρα δεν του είχε χαρίσει αυτόν τον καθηγητή της Ιστορίας που μπορούσε να δίνει ζωντάνια στα θέματά του. Στις 28 Απριλίου, ο Αδόλφος Χίτλερ βρισκόταν πάλι στην Καγκελαρία. Εκείνο το βράδυ παρουσιάστηκε στην Καγκελαρία ο πρεσβευτής του Ρίμπεντροπ στην Μόσχα. O Χίτλερ παραχώρησε στον κόμη Schulenburg τριάντα λεπτά από τον χρόνο του. O πρεσβευτής δεν είχε επίσημα πληροφορηθεί για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. 0 Hans Krebs, ο στρατιωτι­ κός του ακόλουθος, είχε αυστηρά ειδοποιηθεί να μην του πει τίποτα. O κόμης όμως δεν ήταν κουτός. Oi φήμες που κυκλοφορούσαν σε όλη την Κεντρική Ευρώπη, του τα είχαν πει όλα. O πρεσβευτής είχε την εντύπω ­ ση ότι ο Φύρερ είχε παρασυρθεί από τις προκατειλημμένες ιδέες του Vidkun Quisling, ο οποίος πρώτος είχε ψιθυρίσει στον Χίτλερ ότι μετά τις πρώτες κιόλας στρατιωτικές ήττες, το απεχθές μπολσεβίκικο καθε­ στώς θα κατέρρεε. O Χίτλερ τον ρώτησε γιατί, στο διάβολο,. οι Ρώσοι είχαν υπογράψει α υ­ τό το σύμφωνο με το καθεστώς των πραξικοπηματιών του Βελιγραδίου; Ήταν μια απύπειρα να τρομάξουν την Γερμανία; H γνώμη του πρεσβευτή ήταν ότι οι Ρώσοι απλούστατα ήθελαν να υποδηλώσουν τις διεκδικήσεις τους στα Βαλκάνια. Ανησυχούσαν πολύ και από τις φήμες μιας επικείμε­ νης γερμανικής επίθεσης. O Χίτλερ απάντησε ότι οι Ρώσοι είχαν ξεκινήσει τον αγώνα δρόμου για στρατιωτικές κινητοποιήσεις, αλλά ο πρεσβευτής άφησε να εννοηθεί ότι αυτό ήταν χαρακτηριστικό της ρωσικής υπερβολικής αντίδρασης απέναντι στις γερμανικές κινητοποιήσεις. Αφού ο Στάλιν δεν είχε συμμαχήσει με την Γαλλία και την Βρετανία όσο ήταν κι οι δυο ισχυ­ ρές και ανέπαφες, θα ήταν δύσκολο να το κάνει τώρα. Για τον Χίτλερ αυτό ήταν ένα χωρίς περιεχόμενο επιχείρημα: στα 1939, ο Στάλιν είχε θελήσει να ενθαρρύνει έναν πόλεμο ανάμεσα στην Γερμανία και την Δύση. Πώς μπορούσε να προβλέψει ότι ο Χίτλερ θα έβγαινε νικητής τόσο σύντομα; O Χίτλερ αποφάσισε τώ ρα ότι η Επιχεί­ ρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ θα ξεκινούσε στις 23 Ιουνίου, μια Κυριακή, καθώς θα κορυφωνόταν το τελικό πρόγραμμα μεταφοράς στρατευμάτων που είχε αρχίσει ένα μήνα νωρίτερα. Τα γερμανικά στρατεύματα στον νότο θα ήταν αριθμητικώς κατώτερα από αυτά του εχθρού. H Ομάδα Στρατιών του Νότου δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει την κίνηση λαβίδας που είχε αρχικά προγραμματιστεί για να καταστρέψει τις ρωσικές δυνάμεις νότια των Ελών Πρίπυετ, αλλά θα επιχειρούσε μια σχεδόν αδύνατη να πραγματοποιηθεί κυκλωτική κίνη­ ση με τη βορειότερη πτέρυγά της. Παρ’ όλα αυτά, ο Μπράουχιτς εξακο­ λουθούσε να πιστεύει ύτι μετά από τεσσάρων εβδομάδων σκληρές μάχες στο μέτωπο, η ρωσική αντίσταση θα παρέλυε. Επίμονες φήμες για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ έφτασαν σύντομα ως τη Μόσχα.

490

DAVID IRVING

H πιο χειροπιαστή απόδειξη έφτασε εκεί από την Ρουμανία κι έμμε­ σα, από το Βελιγράδι. O Χίτλερ ήταν απολότως ειλικρινής στις συζητή­ σεις του με τον στρατηγό Antonescu. Όταν ο Γκαίρινγκ είχε δει τον Antonescu στην Βιέννη, στις 5 Μαρτίου, του είχε πει ότι «κάποια μέρα τα αποθέματα πετρελαίου θα εξαντλούνταν». O Γκαίρινγκ είχε ρωτήσει πόσοι Ρουμάνοι ζούσαν τώρα σε ρωσικές περιοχές και είχε κάνει μια σαρωτική χειρονομία, αντί για άλλη εξήγηση. O Χίτλερ απροκάλυπτα είχε μιλήσει, επίσης και στον Γιουγκοσλάβο πρίγκιπα αντιβασιλέα, στις 4 Μαρτίου, στο Μπέργκοφ, για την Επιχείρη­ ση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. O Βρετανός Υπουργός ΕξωτερικώνΉντεν είχε πει στον sir Stafford Cripps αρκετά σχετικά με την υπόθεση. Ανέφερε, ως πηγή των πληροφοριών του τον βασιλιά Γεώργιο της Ελλάδας.294 H ουγγρική υπηρεσία πληροφοριών έμαθε τι είχε πει ο Ήντεν στην Μόσχα και διαβί­ βασε την πληροφορία στον ναύαρχο Κανάρη, στις 11 Απριλίου. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γερμανός ναυτικός ακόλουθος στην Μόσχα, τηλε­ γραφούσε ότι ο Cripps είχε προβλέψει πω ς ο Χίτλερ θα επιτίθετο στην Ρωσία, στις 22 Ιουνίου, μια ψεύτικη είδηση τόσο «φανερά ανόητη», ώστε θα έκανε ό,τι μπορούσε για να την διαψεύσει. H αντίδραση του Στάλιν σε αυτές τις προειδοποιήσεις ήταν διαφωτιστική. Με πρόταση του Cripps, ο Γιουγκοσλάβος πρεσβευτής στην Μόσχα είχε από τις αρχές Απριλίου προειδοποιήσει τον Στάλιν για την Επιχείρη­ ση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Ki ο Στάλιν του είχε απαντήσει αλαζονικά: «Ας έρ­ θουν. Θα είμαστε έτοιμοι». H ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ νίκη του Χίτλερ στα Βαλκάνια είχε σβήσει το χαμόγελο

από το πρόσωπο του Στάλιν. Ακολούθησε μια εξαιρετική περίοδος κατά την οποία η Σοβιετική Κυβέρνηση προσπάθησε να ηρεμήσει τον Χίτλερ: δημητριακά, πετρέλαιο, μαγγάνιο κι άλλες πρώτες ύλες άρχισαν να ρέουν προς τα δυτικά, ενώ παράλληλα του διέθεταν ειδικά εμπορικά τρένα για να μεταφέρουν καουτσούκ στην Γερμανία κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής του Υπερσιβηρικού. Την ημέρα που ο Ιάπωνας Υπουργός Εξωτερικών αναχώρησε για το Τόκιο, ο Στάλιν πραγματοποίησε μια εκπληκτική προσωπική εμφάνιση στην αποβάθρα του σιδηροδρομικού σταθμού, αγκάλιασε τους Ιάπωνες επίσημους κι ύστερα, αναζήτησε τον πρεσβευτή Schulenburg και ανήγ­ γειλε δυνα τά ,295 πα ρουσία του συνόλου του διπλω ματικού σώματος: «Πρέπει να παραμείνουμε φίλοι, κι εσείς πρέπει να κάνετε ό,τι μπορείτε γι’ αυτό!» O Χίτλερ μελέτησε όλες τις αναφορές, μαζί με μια που του υπέβαλαν οι μυστικές υπηρεσίες του Γκαίρινγκ, σχετικά με αυτήν την αινιγματική σκηνή στην Μόσχα. Εξίσου αξιοσημείωτη ήταν η ευγένεια που επέδειξαν οι Σοβιετικοί

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

491

στις αντιδράσεις τους για οκτώ γερμανικές παραβιάσεις του σοβιετικού εναέριου χώρου, στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Απριλίου. 'Υστερα από μια σύσκεψη με τον Κάιτελ σχετικά με τις επιχειρήσεις της Άμπβερ στο εσωτερικό της Ρωσίας, ο ναύαρχος Κανάρης σημείωνε: «O στρατηγός Γιόντλ μου αποκάλυψε [μετά] ότι ανησυχούσαν πολύ για την ήπια και ανεκτική στάση των Ρώσων απέναντί μας και πρύσθεσε μισοαστειευόμενος με μια αναφορά στο No. 800 των “ Ειδικών Καθηκόντων” μας περί Εκπαίδευσης του Συντάγματος BRANDENBURG:* “Αν αυτοί οι τύ π ο ι” - ε ν ­ νοώντας τους Σοβιετικούς- “ συνεχίσουν να είναι τόσο βολικοί και να μην προσβάλλονται με τίποτα, τότε, εσύ θα χρειαστεί να σκηνοθετήσεις ένα επεισόδιο για να αρχίσει ο πόλεμος”».296 OAO τον Μάρτιο, οι μετακινήσεις ρωσικών στρατευμάτων κοντά στο μέ­ τω πο ήταν τόσο έντονες, με μια ισχυρή ροή ενισχύσεων από την Μόσχα προς το Σμολένσκ και το Μινσκ, ώστε ο. στρατηγός Χάλντερ άρχισε να ανησυχεί μήπως οι Ρώσοι αναλάβουν προληπτική δράση. «H διάταξη των ρωσικών δυνάμεων θα πρέπει να μας κάνει να σκεφθούμε», έγραφε στις 7 Απριλίου. «Αν παραμερίσουμε το σλόγκαν ότι οι Ρώσοι θέλουν ειρήνη και δεν σκοπεύουν να επιτεθούν σε κανέναν, τότε θα πρέπει να π α ρ α δ ε­ χτούμε ύτι αυτή η αναδιάταξη των δυνάμεών τους θα τους επιτρέψει να περάσουν πολύ γρήγορα από την άμυνα στην επίθεση - κι αυτό θα αποδεικνυόταν πολύ ενοχλητικό για μας». O ίδιος ο Φύρερ δεν είχε καμιά αμφιβολία. Όταν πια τελείωσαν όλα, το 1945, θα έλεγε: «Δεν πήρα έτσι ελαφρά την απόφαση να επιτεθώ στην Μόσχα, αλλά το έκανα επειδή ήξερα από έγκυρες πληροφορίες ότι ετοιμαζόταν μια συμμαχία ανάμεσα στην Βρετανία και την Ρωσία. To μεγάλο ερώτημα ήταν, αν θα έπρεπε να χτυπήσουμε εμείς πρώτοι, ή αφού θα είχαν εισβάλει στη χώρα μας σε κάποια στιγμή, στο μέλλον». 0 ναυτικός ακόλουθος ανέφερε από την Μόσχα ότι το σοβιετικό ναυτι­ κό κατασκευαστικό πρόγραμμα βρισκόταν στη διαδικασία ναυπήγησης τριών θωρηκτών, έντεκα καταδρομικών, εξήντα ενός αντιτορπιλικών και περίπου τριακοσίω ν υποβρυχίων297 - το μεγαλύτερο μέρος αυτού του Στόλου θα συγκεντρωνόταν στην Βαλτική. Μετά την 7η Απριλίου, η Γερ­ μανική Πρεσβεία στην Μόσχα παρατηρούσε αυξανόμενο ρυθμό επιστρά­ τευσης. Στις 8 του μηνός, οι οικογένειες της ρωσικής εμπορικής αποστο­ λής άρχισαν να εγκαταλείπουν το Βερολίνο. Στις 23, έφτασαν νέες ανα­ φορές από το Βουκουρέστι περί συγκέντρωσης μαζικών ενισχύσεων στην Βουκοβίνα και την Βεσαραβία. Την άλλη ημέρα, ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος στο Βουκουρέστι ανέφερε ότι σοβιετικά στρατεύματα έφταναν στην Οδησσό και μεταφέρονταν σιδηροδρομικώς προς τον Μπουγκ και * Σ.τ.Σ.: To

BRANDENBURG

ήταν το γερμανικό σύνταγμα κομάντο.

492

DAVID IRVING

τον Δνείστερο. Στις 25, Ot αποκρυπτογράφοι του Ναυτικού υπέκλεψαν ένα τηλεγράφημα του Βρετανού στρατιωτικού ακόλουθου στην Μόσχα προς το Υπουργείο Πολέμου στο Λονδίνο. Έλεγε: « 0 στρατιωτικός μας ακόλουθος στην Βουδαπέστη, ταξιδεύοντας προς την Μόσχα πριν από λί­ γες ημέρες, είδε στο Λέμπεργκ (Λβοφ) τουλάχιστον μια ταξιαρχία αρμά­ των μάχης... στη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Λέμπεργκ και Κιέβου, να κατευθύνεται δυτικά. Προσπέρασε επ τά στρατιω τικά τρένα, α πό τα οποία τέσσερα μετέφεραν άρματα μάχης και μηχανικό εξοπλισμό και τα άλλα τρία, στρατεύματα». Oi Γερμανοί ακόλουθοι επίσης είδαν πολλά τρένα μεταφοράς στρατευμάτων να κατευθύνονται δυτικά, μεταξύ Μινσκ και Μπαρανόβιτσι. Στις 5 Μαΐ'ου, ο Antonescu ήταν σε θέση να ειδοποιή­ σει τους Γερμανούς ότι σοβιετικά στρατεύματα συγκεντρώνονταν μεταξύ Κιέβου και Οδησσού και ότι ενισχύσεις εξακολουθούσαν να ρέουν προς τα δυτικά, από την Σιβηρία. «To πιο αξιοσημείωτο είναι ότι εργοστάσια γύρω από την Μόσχα είχαν πάρει εντολή να μεταφέρουν τον εξοπλισμό τους στο εσωτερικό της χώρας». Σε μια ομάδα μηχανικών του Γκαίρινγκ επιτράπηκε να περιοδεύσουν σε οκτώ ή εννιά από τα μεγαλύτερα ρωσικά εργοστάσια που παρήγαγαν ρουλεμάν, κράματα, αεροσκάφη και μηχανές αεροπλάνων, και να δουν τις προόδους που είχαν σημειώσει οι σοβιετικές έρευνες. Ή ταν ξεκάθαρο ότι η Σοβιετική Αεροπορία ήταν πολύ μεγαλύτερη απειλή από όσο υ π ο ­ λόγιζε ο Χίτλερ. Τα εργοστάσια αεροπλάνων ήταν τα πιο μεγάλα και τα πιο σύγχρονα της Ευρώπης. Όταν οι Γερμανοί ειδικοί παρεκάθησαν σε ένα δείπνο, ο κορυφαίος Σοβιετικός σχεδιαστής αεροσκαφών Mikoyan, δήλωσε ξεκάθαρα: «Θα αντιμετωπίσουμε γενναία οποιαδήποτε επίθεση, από όπου και αν προέλθει!» Σύμφωνα με διαταγές του Κόκκινου Στρατού, οι ξένοι διπλωμάτες δεν είχαν την άδεια να ταξιδεύουν ελεύθερα. Στις 13 Μαΐου, ένας Γερ­ μανός πρόξενος από το κέντρο της Κίνας ανέφερε ότι έξι ημέρες πριν, η Μόσχα είχε δώσει εντολή σε όλες τις αποστολές της να ξεκαθαρίσουν τη στάση που θα κρατήσουν οι άλλες χώρες στην περίπτωση μιας γερμανοσοβιετικής σύγκρουσης. Στις 16 του μηνός, ο Ρώσος πρεσβευτής στην Στοκχόλμη ελέγετο ότι δήλωσε πως σε καμιά στιγμή της ιστορίας της η Ρω σία δεν είχε σ υγκεντρώ σ ει π ερ ισ σ ό τερ α σ τρ α τεύ μ α τ α στη Δύση (πράγμα που επιβεβαίωνε τους υπολογισμούς του Σουηδού αεροπορικού ακόλουθου στην Μόσχα, ότι από τα μέσα και μόνο του Μαρτίου ήδη, το 60 τοις εκατό του Κόκκινου Στρατού είχε συγκεντρωθεί στην δυτική Ρω ­ σία και ιδιαίτερα απέναντι στην Ρουμανία). TA TPENA του Στάλιν, με φορτία ελαστικού, ακατέργαστου σιδήρου, π ε ­ τρελαίου και δημητριακών, συνέχιζαν να φτάνουν στα δυτικά και στη χιτλερική Γερμανία, μέχρι και τις 22 Ιουνίου, καθώς έφτανε η μέρα για

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

493

την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Αλλά πλησίαζε κι η ημερομηνία που ο Στάλιν είχε προτείνει μυστικά για την επανάληψη του σοβιετικού ε π ε ­ κτατικού προγράμματος, το οποίο είχε σταματήσει προσωρινά η επιμονή του Χίτλερ για ένα σύμφωνο φιλίας. Στις 5 Μάίου, ο Στάλιν είχε εκφω­ νήσει δυο μυστικές ομιλίες298 στη διάρκεια ενός συμποσίου στο Κρεμλίvo, μπροστά σε χίλιους αξιωματικούς απόφοιτους των Σχολών Επιτελών της Μόσχας. Μ εταξύ των επισήμων που πέρασαν από την Πύλη της Τριάδας του Κρεμλίνου εκείνη τη βραδιά, ήταν ο Μολότοφ, ο Mikoyan, ο Voroshilov, ο Kalinin και ο Beria. Ή ταν ακόμη και δυο στρατηγοί κι ένας ταγματάρχης, που αργότερα έπεσε στα χέρια των Γερμανών και περ ιέ­ γραψε με τη θέλησή του τις ομιλίες αυτές στους Γερμανούς ανακριτές του, με πολλές λεπτομέρειες*. Av ο Schulenburg - ο οποίος άκουσε μόνον ότι ο Στάλιν είχε εκφωνή­ σει μια ομιλία σαράντα λεπτώ ν- βρισκόταν εκεί, ίσως η αισιοδοξία του για τα σχέδια της Σοβιετικής'Ενωσης να είχε εξανεμιστεί. O Στάλιν εποδύθηκε σε μια σοβαρή περιγραφή της ανάγκης προετοιμασίας για πόλε­ μο με την Γερμανία: Τα νέα μοντέλα αρμάτων μάχης, τα Mark I και III, ετοιμάζονται. Πρόκειται γ ια εξαίρετα άρματα, με θωράκιση που αντέχει σε οβίδες των 76mm. Στο εγγύς μέλλον θα υπάρχει κι ένας νέος τύπος άρματος, που θα φέρει το όνο­ μά μου... To πολεμικό μας σχέδιο είναι έτοιμο, έχουμε κατασκευάσει αερο­ δρόμια και διαδρόμους προσγείωσης και τα αεροπλάνα της πρώτης γραμμής του μετώπου είναι ήδη στη θέση τους. Έ χει γίνει ό,τι χρειάζεται για να εκκα­ θαριστούν τα μετόπισθέν μας: όλα τα ξένα στοιχεία έχουν απομακρυνθεί. Κατά συνέπεια, στους επόμενους δυο μήνες μπορούμε να αρχίσουμε τον π ό ­ λεμο με την Γερμανία... Πρέπει να πάρουμε την εκδίκησή μας για την Βουλ­ γαρία και την Φινλανδία.

To παρτιζάνικο κίνημα, που με τόσο κόπο οργανώθηκε σε όλη την Ευρώπη, συνέχιζε ο Στάλιν, θα γιγαντωθεί και θα παραλύσει τις γερμανικές γραμμές ανεφοδιασμού. Με το τέλος του πρώτου χρύνου, η Γερμανία θα έχει εξα­ ντλήσει τα περιορισμένα της εφόδια σε σπάνιες πρώτες ύλες. «H Γερμανία ίσως είναι ικανή να κατασκευάζει αεροπλάνα και άρματα μάχης, αλλά δεν θα έχει πολεμιστές για να τα επανδρώσει». O Στάλιν τόνιζε: «Δεν υπάρχει ανίκητος στρατός, όποια κι αν είναι η χώρα προέλευσής του». * Σ.τ.Σ.: Oi δυσοίωνες αυτές ομιλίες του Στάλιν αναφέρονται στο πρωτότυπο των απομνημονευμάτων του Στρατάρχη Ζούκοφ, αλλά απαλείφτηκαν από την αγγλική και την γερμανική έκδοσή τους. O Ullstein, εκδότης της αρχικής γερμανικής έκδοσης της παρούσης βιογραφίας του Χίτλερ, αφαίρεσε κάθε αναφορά στις ομιλίες αυτές, οι οποίες ωστόσο επιβεβαιώθηκαν αργότερα από ιστορικούς που εργάστηκαν στα πρώην σοβιετικά αρχεία.

494

DAVID IRVING

Ακολούθησε ένα πλούσιο συμπόσιο με οινοποσία, ως αργά τη νύχτα. Έ νας από τους στρατηγούς, ο διευθυντής της περίφημης στρατιωτικής ακαδημίας Frunze, έκανε μια πρόποση στην ιδιοφυΐα του Στάλιν που αγωνίζεται για «τη διατήρηση της ειρήνης» στην Ευρώπη, οπότε ο Σ τά ­ λιν του έκανε θυμωμένα νοήματα να σταματήσει. Τινάχθηκε όρθιος κι εκφώνησε έναν δεύτερο λόγο: Στα χρόνια που η ΣοβιετικήΈνωση ήταν πολιορκημένη από τον καπιταλισμό, μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε αυτό το σύνθημα [των ειρηνόφιλων], ενώ προεκτείναμε τα σύνορα της χώρας μας βόρεια και δυτικά. Αλλά τώρα πρέπει να απορρίψουμε αυτό το σύνθημα ως αντιδραστικό και στενόμυαλο, καθώς δεν θα μας χρησιμεύσει για να κερδίσουμε ούτε ένα τετρ α ­ γωνικό εκατοστό εδάφους. Είναι καιρός να καταπιούμε πια αυτήν την ιδιαίτε­ ρη μπουκιά που μηρυκάζουμε τόσον καιρό, σύντροφε Chosin: ας πάψουμε να είμαστε απλοϊκοί! H εποχή της βίαιης επέκτασης για την Σοβιετική Ένωση έχει αρχίσει.

Υψώνοντας το ποτήρι του, ο Στάλιν έκανε μια νέα και διαφορετική π ρ ό ­ ποση: «Ζήτω η δρ α σ τή ρια πολιτική επ ιθ ετικ ό τη τα ς του Σοβιετικού Έθνους!»

O Γκαίμπελς στο γρα φ είο του. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Φ Ο Ν ΕΣ ICAI ΜΠΟΡΜΑΝ και ως στρατιώτης, θεωρώ ότι είναι κατώτερό μου να υποτιμήσω έστω για μια στιγμή ένα γενναίο εχθρό», φώναξε ο Χίτ­ λερ στη συγκέντρωση των βουλευτών του Ράιχσταγκ, στις 4 Μαΐου 1941.* «Αλλά κρίνω ότι είναι αναγκαίο να κάνω κάτι για να προστατεύ­ σω την αλήθεια α πό τα αλαζονικά ψεύδη ενύς ανθρώπου που είναι άθλιος τόσο ως πολιτικός, όσο και ως στρατιωτικός». 0 Χίτλερ επαίνεσε τον πρόσφατο θρίαμβο της Βέρμαχτ στα Βαλκάνια. «Ακριβώς όπως έκα ­ νε μετά την Νορβηγία και την Δουνκέρκη, ο κ. Τσώρτσιλ -π ο υ αυτός προκάλεσε αυτήν τη σύγκρουση- προσπάθησε τώρα να πει κάτι, ώστε να μπορέσει να διαστρεβλώσει και να μετατρέψει όλα αυτά σε βρετανι­ κή νίκη... O Τσώρτσιλ είναι ίσως ικανός να στήνει προπετάσματα κ α ­ πνού μπροστά στα μάτια των συμπατριωτών του, αλλά δεν μπορεί να σβήσει τα αποτελέσματα των καταστροφών που προκάλεσε». Τώρα, ο γενναίος ελληνικός λαός πλήρωσε για την τρέλα του φιλοβρετανού μο­ νάρχη του. «Λυπήθηκα γ ι’ αυτό, από την αρχή. Για μένα, τον Γερμανό, που γεννήθηκα και ανατράφηκα έτσι ώστε να σέβομαι και να τιμώ την τέχνη και τον πολιτισμό αυτής της χώρας από όπου ξεπήδησαν οι π ρ ώ ­ τες αχτίδες ηθικής ομορφιάς κι αξιοπρέπειας, ήταν μια σκληρή και πικρή εμπειρία, το να βλέπω να συμβαίνουν όλα αυτά και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να τα εμποδίσω». Από γαλλικά και βρετανικά έγγραφ α που βρέθηκαν στην Γαλλία, φαίνεται ότι ο Χίτλερ είχε συνειδητοποιήσει, όπως είπε, πόσο πολύ η Ελληνική Κυβέρνηση είχε παραδοθεί στον ενα­ γκαλισμό της Βρετανίας. O Ρούντολφ Ες299 καθύταν ανάμεσα στον Χίτλερ και τον Ρίμπεντροπ

Ω

Σ ΓΕΡΜΑΝΟΣ

* Σ.τ.Ε.: Στον ίδιο λόγο, ο Χίτλερ θα σημειώσει για την Ελλάδα: «...H ιστορική δι­ καιοσύνη. όμως, με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης ιδίως επολέμησε με ύψιστον ηρωϊσμόν και αυτοθυσίαν. Εσυνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίστασις δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανέναν λόγον».

496

DAVID IRVING

κατά τη διάρκεια αυτής της ομιλίας στο Ράιχσταγκ. O Ρίμπεντροπ είπε αργότερα ότι τα μάτια του Ες έδειχναν παράξενα όλο το βράδυ. O Ες που, σύμφωνα με το σύνταγμα, ήταν «Αναπληρωτής Φύρερ» και δεύτε­ ρος στη σειρά διαδοχής μετά τον Γκαίρινγκ, ήταν ένας εκκεντρικός. Και ακριβώς το πόσο εκκεντρικός υπήρξε, το γνωρίζουμε σήμερα από τις ανακρίσεις που διεξήγαγε η Γκεστάπο στα μέλη του προσωπικού του, οι οποίες ήρθαν στο φως πρόσφατα. O Kriminalrat (σύμβουλος ποινικού εγκλήματος) Frantz Lutz, αστυνομικός της προσωπικής φρουράς του, θα περιέγραφε με λεπτομέρειες την πληθώρα γιατρών, θεραπευτών, ραβδοσκόπων, μαγνητιστών, υπνωτιστών και μασέρ, με μια α πέχθεια που οφειλόταν, φυσικά στην απαίτηση του αφεντικού του να εφαρμόζουν όλοι αυτοί οι αμφίβολοι ιατρικοί θεραπευτές τις μεθόδους τους πρώτα στο προσωπικό του, κι ύστερα σε αυτόν. 0 Ες είχε γεννηθεί στην βρετα­ νική Αίγυπτο και ήταν ανυποχώρητα φιλοβρετανός, ειρηνιστής και ιδεα­ λιστής. Σύμφωνα με τον γραμματέα του, ο Ες μίλησε ιδιαιτέρως με τον Χίτ­ λερ μετά το τέλος της ομιλίας στο Ράιχσταγκ, μόνο και μόνο για να τον ρωτήσει αν ο Φύρερ εξακολουθούσε να μένει σταθερός στο πρόγραμμα που είχε θέσει στο Mein Kampf - ότι θα προχωρούσε πλάι-πλάι με την Βρετανία. O Χίτλερ κούνησε το κεφάλι αργότερα και ισχυρίστηκε ότι δεν είχε δώσει καμιά σημασία στην ερώτηση. Αμέσως μετά την ομιλία, στις 8.15' εκείνης της βραδιάς της 4 Μαΐου 1941, ο Χίτλερ έφυγε σιδηροδρομικώς α πό το Βερολίνο για τα ναυπηγεία του Γκότενχαφεν στην Βαλτική, όπου θα επιθεωρούσε τα νέα θωρηκτά του Ραίντερ, το Bismarck και το Tirpitz. OI ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ της Γκεστάπο απέδειξαν αργότερα ότι αυτή η ακρόαση του Ες με τον Χίτλερ είχε πραγματοποιηθεί στις 3 Μαΐου, το βράδυ πριν από την ομιλία και όχι στις 4 του μηνός, και έδωσαν μια αρκετά διαφορε­ τική άποψη για το θέμα αυτό. O υπασπιστής του Ες, Giinther Sorof, ανέ­ φερε ότι στις 3 Μάίου ο Ες είχε φύγει για το αεροδρόμιο Riem του Μο­ νάχου για να πετάξει με κυβερνητικό αεροπλάνο στο Βερολίνο κι ότι δ έ ­ κα λεπτά πριν την απογείωση, ο καθηγητής Karl Haushofer είχε έρθει να μιλήσει με τον Ες. Μετά ο Haushofer είχε ζητήσει από τον υπασπιστή να μείνει και να περιμένει τηλεφωνικό μήνυμα από αυτόν για να το προωθή­ σει στον αναπληρωτή του Φύρερ, φον Ες, στο Βερολίνο. Συνεχίζοντας, ο Sorof είπε ακόμα ότι το ίδιο βράδυ, στις 3 Μάίου, ο Haushofer όντως τη ­ λεφώνησε το μήνυμά του στον υπασπιστή, λέγοντάς του να το διαβιβάσει στον Ες: «Σε κλίμακα 1 προς 6, τα πράγματα βρίσκονται περίπου 3 ως 4, και θα χρειαστούν περισσότερα». O γιος του Albrecht, πρόσθετε, θα ανέφερε, αμέσως μετά την επιστροφή του από την Πορτογαλία. O υ π α ­ σπιστής Pintsch, που δεν είχε εμπιστοσύνη στο νεαρό Haushofer και που

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

497

αναρωτιόταν πώ ς το Κόμμα επ έτρ επ ε σε αυτόν «τον γλοιώδη μισοΕβραίο» να μπαινοβγαίνει στο Επιτελείο του, μετέφερε, αυτό το κρυπτο­ γραφικό μήνυμα στον Ες, στο Βερολίνο, καθώς είχε καθήκον. 0 Ες είχε φτάσει στο Βερολίνο στις 5.20' μ.μ. της 3 Μαΐου. Είχε π α ραγγείλει στο προσωπικό του να του φέρουν την ολοκαίνουρια στολή του της Λουφτβάφε (από τον οίκο Hauptmann), οπότε έδειχνε ότι σίγου­ ρα σχεδίαζε κάτι. Ή ξερε ότι ο νεαρός Haushofer είχε φύγει από την Γερ­ μανία για να έρθει σε επαφή με άτομα που αντιπολιτεύονταν τον Τσώρτσιλ. «Εκείνο το βράδυ», βεβαίωνε ο αστυνομικός της προσωπικής του φρουράς, αργότερα, τους ανακριτές της Γκεστάπο, «ο σύντροφος Ες ήταν με τον Φύρερ». O υπασπιστής Pintsch βεβαίωσε ότι ο Ες, μόλις έλαβε το σημαντικό τηλεφωνικό μήνυμα από τον Haushofer, το πήγε κατευθείαν στον Φύρερ. Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι προερχόταν από την Πορτογαλία». Αφού μίλησε με τον Ες, ο Χίτλερ έκανε μια σημαντική αλλαγή στο κείμενο της ομιλίας του στο Ράιχσταγκ για την άλλη ημέρα - ποια ήταν αυτή η αλλαγή, δεν ξέρουμε. To προσωπικό του Ες είχε π?νηροφορηθεί εδώ και μερικές εβδομάδες ότι ερωτοτροπούσε με την ιδέα να πετάξει στην Σκωτία. O αστυνομικός Lutz, που αμφιταλαντευόταν ως προς το αν έπρεπε να το αναφέρει αυτό στον Χίμλερ, ρώτησε τον Pintsch την άλλη μέρα, στις 4 του μηνός, αν ο Ες είχε μιλήσει γι’ αυτήν την πρόθεσή του στον Φύρερ. O υπασπιστής απάντησε ότι το αφεντικό τους του είχε πει, ναι, είχε μιλήσει στον Φύρερ για το σχέδιό του. « 0 Φύρερ δεν ήταν αντί­ θετος σε αυτύ», είχε πει. THN ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που ο Χίτλερ είχε δει το Tirpitz ήταν κατά την καθέλκυσή του, στο Βίλχελμσχαφεν, δυο χρόνια πριν. Και θυμόταν ακό­ μη τα αδρά, έντιμα χαρακτηριστικά των εργατών του ναυπηγείου, «μια πραγματική αριστοκρατία της εργατικής τάξης», όπως θυμόταν. Τα δυο νέα πολεμικά πλοία κυριαρχούσαν στην αποβάθρα. To Bismarck με τα 28.000 μιλιων ηλεκτρικά του κυκλώματα και τα ελεγχόμενα με ραντάρ πυροβόλα του, ήταν το πιο σύγχρονο πολεμικό πλοίο στις θάλασσες. Πραγματικά, το Ναυτικό το θεωρούσε αβύθιστο, κι ο ναύαρχος Giinther Liitjens, ο κάτισχνος διοικητής στόλου, τόνισε αυτό το επίθετο στον Χ ίτ­ λερ μέσα στην καμπίνα του. Ανέφερε για την καλά οργανωμένη πειρατική επιδρομή της οποίας εί­ χε ηγηθεί, με τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau, κατά των νηοπομπών που μετέφεραν πολεμικά εφόδια στην Βρετανία από τις Ηνωμένες Πολι­ τείες. Όταν ο Χίτλερ διατύπωσε κάποιους ενδοιασμούς στην πρόταση του Lutjens να διακινδυνεύσει τόσο σπουδαία πλοία στο εγγύς μέλλον κα τά των νηοπομπώ ν του Ατλαντικού, ο ναύαρχος τον καθησύχασε.

32

498

DAVID IRVING

«Φύρερ μου», είπε, «δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να πά ει στραβά για μένα, με ένα πλοίο σαν κι αυτό. O μόνος κίνδυνος που μπορώ να υπολογίσω είναι οι από αέρα τορπίλες των αεροπλάνων που ίσως α π ο ­ γειωθούν από αεροπλανοφόρα». O Χίτλερ επέστρεψε στο Βερολίνο. Σχολίασε και πάλι με τον δρ. Γκαίμπελς την ερήμωση που δυστυχώς επέφερε ο Τσώρτσιλ στην Βρετα­ νική Αυτοκρατορία, και επίσης συζήτησε τις στρατηγικές αποτυχίες της Ιταλίας. «Χωρίς αυτούς», παρατήρησε περιφρονητικά, αναφερόμενος στους Ιταλούς, «ο Πετέν θα είχε μείνει στο πλευρό μας, ο Φράνκο ίσως να είχε ενωθεί μαζί μας και το Γιβραλτάρ θα ήταν στα χέρια μας. Ύστερα, και η Τουρκία θα ήταν ανοικτή στις δικές μας προσφορές». Ή ταν κάτι που δεν μπορούσε ούτε να το σκέπτεται, θρηνούσε ο Γκαίμπελς καταγράφοντας αυτές τις παρατηρήσεις στο ημερολόγιό του, καθώς ο Χίτλερ έφευγε για το Μπέρχτεσγκαντεν, όπου θα συναντούσε τον Νταρλάν, στις 11 Μα'ΐου. Για λίγο, ο Χίτλερ έστρεψε την προσοχή του στο Ιράκ. Στις 2 Απριλίου, ένα πραξικόπημα εκεί, είχε φέρει τον αντιβρετανό στρατηγό Rashid Ali al Gailarti στην εξουσία. Όταν οι Βρετανοί αποβίβασαν ισχυρές δυνάμεις στο λιμάνι της Μπάσρα του Περσικού Κόλπου, ο μικρός στρατός του στρατη­ γού πολιόρκησε την αεροπορική βάση στη Χαμπανίγια, κάπου είκοσι π έ ­ ντε μίλια από την Βαγδάτη και οι μάχες ξέσπασαν. Oi Ιρακινοί έκαναν έκκληση στην Γερμανία για βοήθεια. Oi Γερμανοί στρατιωτικοί εμπειρο­ γνώ μονες έσπευσαν α εροπορικώ ς με μια μικρή δύναμη αεροπλάνω ν Messerschmitt και Heinkel, στα οποία ο Νταρλάν επέτρεψε να προσγειω­ θούν στα αεροδρόμια του Γαλλικού Βισύ στην Συρία. Εκείνο το Σαββατόβραδο της 10 Μαΐου, ένα χοντρό πακέτο έφτασε στο Μπέργκοφ. Του είπαν ότι ήταν από τον Ες, κι ο Χίτλερ το έσπρωξε στο πλάι. ΠΡΟΣ TO ΜΕΣΗΜΕΡΙ της άλλης μέρας στεκόταν στη Μεγάλη Αίθουσα

του Μπέργκοφ, όπου επικρατούσε αναστάτωση. Έ νας από τους υπ α σ π ι­ στές του Ες όρμησε μέσα. Παρέδωσε στον Χίτλερ έναν λεπτό φάκελο. Δυο σελίδες υπήρχαν μέσα. O Χίτλερ φόρεσε τα γυαλιά του κι άρχισε να τις διαβάζει αδιάφορα. Ξαφνικά, έπεσε σε μια καρέκλα και ούρλιαξε τ ό ­ σο δυνατά, που τον άκουσαν σε όλο το σπίτι: «Ω, Θεέ μου! Θεέ μου! Πέταξε στην Βρετανία!» 0 υπασπιστής του Ες επιβεβαίωσε ότι ο αρχη­ γός του είχε φύγει από το αεροδρόμιο του Άουγκσμπουργκ στις 5.40' μ.μ. το προηγούμενο βράδυ. O Χίτλερ στράφηκε στον Bodenschatz. «Πώς έγινε, στρατηγέ και η Λουφτβάφε άφησε τον Ες να πετάξει πα ρά την απαγόρευσή μου; Φέρτε μου εδώ τον Γκαίρινγκ!» Τότε, μόνο, ανα­ κάλυψε ότι το χοντρό πακέτο από τον Ες περιείχε μια μακροσκελή π ερ ι­ γραφή των κινήτρων του γι’ αυτήν την πτήση και το σχέδιό του για ειρή­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

499

νη που θα πρότεινε - ήταν γραμμένη προφανώς τον Οκτώβριο του 1940. O Ες υποσχόταν να μην προδώσει την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ στους Βρετανούς. O Bodenschatz τηλεφώνησε στον Γκαίρινγκ, στο κάστρο του στο Βελντενστάιν, κοντά στην Νυρεμβέργη. O Στρατάρχης του Ράιχ ρώτησε νευ­ ριασμένος γ ια τ ί τον ζητούσαν στο Μπέργκοφ. O Χίτλερ άρπαξε το ακου­ στικό και φώναξε: «Γκαίρινγκ, να έρθεις αμέσως!» 'Υστερα έκλεισε με π ά τα γο το τηλέφωνο. O υπασπιστής του Ες που είχε φέρει αυτά τα φ ο ­ βερά νέα, συνελήφθη κι απομακρύνθηκε. Έ να κύμα υστερικών εικασιών ξέσπασε στο Μπέργκοφ. «Ό λες οι πιθανότητες εξετάζονταν», έγραφε η σύζυγος του Schmundt στο ημερολόγιό της. O Χίτλερ εμπιστεύτηκε στον Julius Sehaub τους φόβους του. «Αν ο Ες φτάσει πραγματικά εκεί, φαντάσου μονάχα τι θα συμβεί: ο Τσώρτσιλ θα έχει στο χέρι τον Ες! Ti τρέλα κι αυτή από μέρους του Ες... Θα του δώσουν κάποιο ναρκωτικό ή κάτι άλλο και θα τον βάλουν να σταθεί μπροστά στο μικρόφωνο για να πει από το ραδιόφωνο ό,τι θέλει ο Τσώρτσιλ». 0 Bodensehatz άρχισε αμέσως τεχνικές έρευνες. Ίσως το αεροπλάνο του Ες να είχε πέσει ή να είχε βρεθεί μέσα σε θύελλα... O ΝΑΥΑΡΧΟΣ Νταρλάν -τώ ρ α αναπληρωτής πρωθυπουργός του Πετέν, Υπουργός Εξωτερικών και Εσωτερικών τα υτόχρ ονα - έφτασε μετά το δείπνο μαζί με τον Ρίμπεντροπ. Αλλά τώρα που ο Χίτλερ είχε πάρει την απόφασή του για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, το ενδιαφέρον του για την Μεσόγειο είχε υποχωρήσει και η προσωπική του δυσπιστία για τους Γάλλους δεν μπορούσε να ξεπεραστεί εύκολα. Σε γιουγκοσλαβικούς φ α ­ κέλους που κατασχέθηκαν στο Βελιγράδι, είχε βρεθεί ένα έγγραφο που απεδείκνυε ότι ο στρατηγός Weygand προετοιμαζόταν να δηλώσει την πίστη του στον Ντε Γκωλ. O Κανάρης σημείωνε εκείνη την εποχή: Όταν έφερα τη συζήτηση στις ανατρεπτικές επιχειρήσεις της Άμπβερ στην Συρία και το Ιράκ, ο στρατάρχης [Κάιτελ] μου εξήγησε ότι ο Φύρερ έδειχνε σκεπτικισμό ως προς τη στάση των Γάλλων στο θέμα αυτό, όπως και για το πώ ς αντιμετώπιζαν τη συνεργασία με την Γερμανία γενικότερα... O αρχηγός της OKW ανέφερε παρενθετικά μια συζήτηση επί του θέματος του Ντε Γκωλ, κατά την οποία ο Φύρερ διέκοψε τον Ρίμπεντροπ - ο οποίος έκανε μια υποτι­ μητική παρατήρηση για τον Ντε Γκωλ- λέγοντας: «Εδώ που τα λέμε τώρα, αγαπητέ μου Ρίμπεντροπ, αν βρισκόσουν στην ίδια θέση, θα ήσουν ο πρώτος που θα γινόσουν Γκωλικός!»

Από τον Φεβρουάριο, ο Ρίμπεντροπ φλερτάριζε σοβαρά με την ιδέα να πετύχει τη συνεργασία της Γαλλίας - οι Γάλλοι θα μπορούσαν να θέσουν τον στόλο τους στη διάθεση του Άξονα για τον πόλεμο κατά της Βρετα­

500

DAVID IRVING

νίας και να παραχωρήσουν στην Γερμανία βάσεις στην Γαλλική Αφρική. O Χίτλερ, ωστόσο, είχε δείξει σκεπτικισμό και ψυχρότητα απέναντι στον Νταρλάν. Στις 5.30' μ.μ. έκαναν ένα διάλειμμα για τσάι, αλλά ο Hewel παρατήρησε ότι το μυαλό του Χίτλερ ήταν αλλού. Δεν είναι να α πορού­ με - το μυαλό του Χίτλερ ήταν στον Ες. O Γκαίρινγκ έφτασε στις 9 μ.μ. O Hewel σημείωνε εκείνη τη νύχτα: «Μια μακρά συζήτηση με τον Φύρερ, κάτω, στην Αίθουσα: ο Φύρερ, ο Υπουργός Εξωτερικών, ο Γκαίρινγκ, ο Μπόρμαν. Πολύς θυμός. Πολλές εικασίες». Ολόκληρη την ημέρα και την επομένη, τα επιχειρήματα έπα ιρ­ ναν κι έδιναν ως προς το αν ο Ες είχε φτάσει στην Βρετανία ή αν ήταν ήδη νεκρός. «Μια μέρα ανάστατη», έγραφε ο Hewel στις 12 του μηνός. «O Γκαίρινγκ κι ο Udet πίστευαν ότι ο Ες δεν θα τα κατάφερνε να τα βγάλει πέρα σε αυτήν τη δύσκολη πτήση προς την Γλασκώβη... O Φύρερ σκέπτεται ότι ο Ες θα τα κατάφερε». O Ρίμπεντροπ τόνισε συνετά πως αν περίμεναν λίγο ακόμη, οι Βρετα­ νοί θα ανήγγελαν την είδηση - στην πραγματικότητα, θα ισχυρίζονταν ότι ο Ες είχε φέρει μια επίσημη πρόταση για χωριστή ειρήνη. Κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να έριχνες τη γά τα ανάμεσα στα περιστέρια. O Χίτλερ κατατρόμαξε. Έ δω σε εντολή στον Ρίμπεντροπ να τηλεφωνήσει για να καθησυχάσει τον Τσιάνο. Στο μεταξύ, οι πρώτες έρευνες έδειξαν ότι ο Ες είχε πέσει θύμα διάφορων φυσιοθεραπευτών και αστρολόγων. Κάτι τέτοιο διευκόλυνε την αναγγελία ότι, π α ρ ’ ύλο που ο Ες ενήργησε με ιδεολογικά κίνητρα, ήταν στην ουσία τρελός. «O Φύρερ αποφασίζει να προβεί σε αυτήν την αναγγελία», έγραφε ο Hewel. «Επιμένει να συμπεριλάβει και τη φράση ότι αυτή ήταν μια π ρ ά ­ ξη τρελού». Αργά το απόγευμα, το δέκατο προσχέδιο του ανακοινωθέντος είχε ολοκληρωθεί. To υπέβαλαν στον Χίτλερ και εκφωνήθηκε από το ραδιό­ φωνο στις 8 μ.μ. Σε αυτό, το Κόμμα επίσημα ανήγγελλε ότι ο Ες α π ο ­ γειώθηκε από το Άουγκσμπουργκ με ένα αεροπλάνο, «σε έξαλλη κ α τά ­ σταση» και κανένας δεν τον είδε από τότε. «Υπάρχουν φόβοι ότι το κομματικό μέλος Ες είχε συντριβεί με το αεροπλάνο αυτό ή υπέστη κ ά ­ που, κάποιο ατύχημα».300 0 Χίτλερ, σημείωνε ο Hewel, είχε «τώρα χαλαρώσει κάπως κι έδειχνε πιο ζωηρός». Πέρασαν ώρες και τελικά, το BBC ανακοίνωσε: ο Ρούντολφ Ες είχε πέσει με αλεξίπτωτο, δυο νύχτες πριν, κάπου στην Σκωτία. H ένταση στο Μπέργκοφ χαλάρωσε και, μια ατμόσφαιρα ιλαρότητας πήρε τη θέση της. « 0 Φύρερ θέλει να περιμένει μέχρι αύριο», κατέληγε ο Hewel στη σύντομη εγγραφή εκείνης της ημέρας. To Κόμμα είχε ήδη αρχίσει μια αγωνιώδη έρευνα σχετικά με την α π ο ­ σκίρτηση του αναπληρωτή Φύρερ. Στις 13 Μα'ΐου, το Κόμμα εξέδωσε ένα δεύτερο ανακοινωθέν: έγγραφ α που άφησε πίσω του ο Ες - ο οποίος

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

501

γνώριζε περισσότερο από κάθε άλλον τις αληθινές προτάσεις ειρήνης του Φ ύρερ- αφήνουν να εννοηθεί ότι πίστευε πω ς αν αναλάμβανε κάποιο προσωπικό διάβημα με Άγγλους γνωστούς σε αυτόν από παλαιότερες εποχές, θα μπορούσε να πετύχει μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και βρετανίας. Στην πραγματικότητα, ο θυμός του Χίτλερ ήταν τεράστιος. 0 Hans Frank -π ο υ κλήθηκε εσπευσμένα στο Μπέργκοφ μαζί με άλλους αξιωματούχους και Gauleiter του Κόμματος και ο οποίος είχε παρευρεθεί σε πολλές κρίσεις, ως προσωπικός δικηγόρος του Χίτλερ- τον βρήκε πιο ταραγμένο από όσο τον είχε δει ποτέ, «α πό τον καιρό του θανάτου της ανεψιάς του Geli Raubal». Σιγά-σιγά, ο θυμός του Χίτλερ καταλάγιασε. O Schaub έγραφε αργότερα: «Τα τελευταία χρόνια, ο Χίτλερ σπάνια ανέφερε το όνομα του Ες, αλλά όταν το έκανε, τόνιζε πάντα πόσο πολύ τον εκτιμούσε - ήταν πάντα ένας σωστός κι έντιμος άνθρωπος, μέχρι που παραστράτησε». H ΓΚΕΣΤΑΠΟ συνέλαβε και το υπόλοιπο προσωπικό του Ες και το ανέ-

κρινε. O φάκελος με τις εκθέσεις των ανακρίσεων, που ήταν χαμένος για περισσότερα από 50 χρόνια, βρέθηκε στην Καλιφόρνια το 1998. Tov Ια ­ νουάριο του 1941, όπως κατέθεσε ο Gunther Sorof, ο Ες τον είχε ρωτήσει αόριστα, κάποια στιγμή, αν ο Βρετανός «στρατηγός Hamilton» ήταν ακό­ μη ζωντανός. Είχε ήδη κάνει μια σοβαρή απόπειρα να πετάξει στη Βρε­ τανία, στις 10 Ιανουαρίου, όταν απογειώθηκε από το Άουγκσμπουργκ στις 3 μ.μ. με το ειδικά προετοιμασμένο αεροσκάφος Me-110. Πριν φύγει από το κτίριο του διοικητηρίου, ο Ες είχε ζητήσει χαρτί για να γράψει κάτι και μετά την αναχώρησή του, ο υπηρέτης του παρέδωσε στον υ π α ­ σπιστή Pintsch έναν ογκώδη φάκελο. Μόλις διάβασε το περιεχόμενο ο Pintsch έγινε κατακόκκινος, κι ανήγγειλε ότι ο αρχηγός τους είχε πετάξει για την Αγγλία. Αλλά, εκείνη την ώρα, ο πύργος ελέγχου ανήγγειλε ότι το Me-110 γύριζε πίσω κι έκανε κύκλους από πάνω τους. O Ες έπρεπε να καταναλώσει καύσιμα ενενήντα λεπτών, πριν προσγειωθεί με ασφά­ λεια. Εξήγησε ύτι το πηδάλιο ήταν ελαττωματικό. O Pintseh έβαλε τους άλλους να ορκιστούν ότι θα τηρήσουν το μυστικό. H συνείδησή του τον ενοχλούσε κι ο αστυνομικός του Ες, ο Lutz, ρώτησε τον Pintseh αν ο Φύ­ ρερ ήξερε τι συνέβαινε, καθώς έπρεπε να δώσει κάποιου είδους αναφορά στον Χίμλερ. Δυο ή τρεις ημέρες αργότερα, ο Pintseh απάντησε ότι ο Ες τον είχε διαβεβαιώσει πω ς θα ματαίωνε αυτές τις πτήσεις για την ώρα. Και δεν επισκέφθηκε ξανά το Άουγκσμπουργκ, μέχρι τον Μάρτιο. To προσωπικό του Ες παρέμενε ανήσυχο - ο καμαριέρης του είχε α π οκ α λ ύψ ει α π ό τα μέσα Ιανουαρίου στον κα τά πληκ το υπ α σ π ισ τή Alfred Leitgen ότι ήξερε το σχέδιο του αφεντικού του, και πρότεινε να το αναφέρουν στον Μάρτιν Μπόρμαν. Αλλά κανένας δεν αναλάμβανε εθελοντικά αυτό το καθήκον, αφού κανένας δεν ήταν βέβαιος αν ο Φύ-

502

DAVID IRVING

ρερ είχε διατάξει αυτήν τη μυστική αποστολή ή όχι. O Lutz πίεσε π ο λ­ λές φορές τον Pintsch να το κάνει. «O Pintsch τότε μου είπε», κατέθεσε ο Lutz στους ανακριτές της Γκεστάπο στις 18 Μάίου, «ότι ο σύντροφος Ες είχε προφανώς μιλήσει με τον Φύρερ γι’ αυτό το σχέδιο, όταν βρισκό­ ταν στο Βερολίνο (3-4 Μαΐου). Επομένως, δεν χρειαζόταν να το αναφέ­ ρω στον αρχηγό των SS». O Lutz βολεύτηκε με την απόφασή του ότι ο Ες « π ρ έπ ει» να είχε πληροφορήσει τον Φύρερ για το σχέδιό του. Όλα οδηγούσαν σε εκείνη την μυστική συνομιλία μεταξύ Χίτλερ και Ες στις 3 Μαΐου 1941, ακριβώς πριν από την ομιλία στο Ράιχσταγκ, όπου ο Χίτλερ είχε διορθώσει ένα κρίσιμο σημείο εξαιτίας του μηνύματος που εί­ χε φέρει ο νεαρός Haushofer από την Πορτογαλία. Κατόπιν, ο Ες έδωσε οδηγίες στον Pinsteh να δακτυλογραφήσει την ομιλία του Χίτλερ μετα­ φρασμένη στα αγγλικά, και πακετάρισε μερικά αντίτυπα αυτής της μετά­ φρασης στις αποσκευές του. O οδηγός Lippert κατέθεσε ότι λίγες ώρες μετά τη συγκέντρωση στο Ράιχσταγκ, στις 4 Μαΐου, ο Ες διέταξε το κα ­ τάπληκτο προσωπικό του να ετοιμαστούν αμέσως για ένα σιδηροδρομικό ταξίδι ως το Άουγκσμπουργκ. Έ να ειδικό βαγόνι με κουκέτες ύπνου είχε συνδεθεί στο νυκτερινό εξπρές για το Μόναχο και στις 5.10' μ.μ. ο Ες έφευγε από το Βερολίνο. Την άλλη μέρα, 5 Μαΐου, την ώρα του γεύματος στο Μόναχο, ο Ες είχε συναντήσει τον νεαρό Haushofer στο ξενοδοχείο Drei Mohren, προφανώς για να διερευνήσει κάποιες λεπτομέρειες του τ ε ­ λευταίου μηνύματος από την Πορτογαλία. Μίλησαν ιδιαιτέρως κι ο Ες πήρε την απόφαση να πετάξει την ίδια νύχτα για τη Σκωτία. To Me-IlO ήταν γεμάτο καύσιμα και στις 4 μ.μ. ο Ες πήγε με αυτοκίνητο ως το α ε­ ροδρόμιο της Messersehmitt στο Άουγκσμπουργκ. Για πρώτη φορά φ ο ­ ρούσε την καινούρια στολή της Αουφτβάφε κάτω από τη δερμάτινη φόρ­ μα πτήσης. Επέτρεψε στον αστυνομικό Lutz να τον φωτογραφήσει, ξο­ δεύοντας ένα ολόκληρο φιλμ, με το ασυνήθιστο αυτό ντύσιμο, σε ένα δω ­ μάτιο του κτιρίου του αεροδρομίου. Όταν ο οδηγός του ρώτησε για τη στολή, ο Ες του είπε να μη του ξεφύγει λέξη από όλα αυτά. «Έχω σχε­ διάσει μ«χ μικρή έκπληξη», εξήγησε στο προσωπικό του. Παίρνοντας μαζί του μερικά αντίτυπα της ομιλίας του Χίτλερ, μια φωτογραφία του γιου του, που ήταν τότε μωρό ακόμη, αλλά χωρίς άλλες αποσκευές για να γλι­ τώσει βάρος, ανέβηκε στο αεροπλάνο και ξεκίνησε στις 5.15' μ.μ. τραβώ ­ ντας βόρεια. H πτήση αποδείχτηκε και πάλι φιάσκο. Ύστερα από μια ώρα, το Me110 επανεμφανίστηκε πάνω από το αεροδρόμιο, κάνοντας κύκλους για να ξοδέψει καύσιμα - μια βλάβη στον ραδιοασύρματο τον είχε α ναγκά­ σει να επιστρέψει. Καθώς επέστρεφαν με το αυτοκίνητο στο Μόναχο, ο καμαριέρης του πρόσεξε ότι η διάθεση του Ες ήταν μελαγχολική. To πρωί της 10 Μαΐου, ο Ες είπε στον Pintseh να τηλεφωνήσει σε έναν μετεωρολόγο για να του πει το χαμηλότερο ύψος των νεφών πάνω

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

503

από τη Σκωτία. O υπασπιστής τηλεφώνησε μετά στο Υπουργείο Α εροπο­ ρίας και ζήτησε να του φέρουν έναν συγκεκριμένο ραδιοφάρο τύπου Elektra. Στο μεταξύ, ο Ες έδωσε εντολές στο προσωπικό του να έχουν τα μάτια τους ανοικτά επειδή περίμενε ένα γράμμα από μια θεία του στην Ζυρίχη. Αργότερα, το ίδιο πρωί, 10 Μάίου, έφτασε το γράμμα της θείας για τον Ες. Του ανέφερε ότι της είχε τηλεφωνήσει να περιμένει κάποια επιστολή από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, αλλά ότι δεν είχε έρθει ακόμη. Εκείνος όμως είχε ήδη ξεκινήσει για την περιπέτειά του. Αυτή τη φορά, ο Ες απαγόρευσε στον Lutz να τραβήξει φωτογραφίες, λέγοντάς του ότι ήταν μια πρόληψη των αεροπόρων να μη φωτογραφίζο­ νται πριν από μια πολύωρη πτήση, αλλά ο ίδιος κρέμασε τη δική του φωτογραφική μηχανή Leica στον λαιμό του. O Pintsch του παρέδωσε χάρτες και τον φάκελο που περιείχε την ομιλία του Χίτλερ. Στις 5.42' μ.μ. το Me-110 απογειώθηκε, τραβώντας πάλι βόρεια. Αυτή τη φορά δεν ξαναφάνηκε. Στις 9.45' μ.μ. ο Pintseh αποκάλυψε στους συναδέλφους του: «Δεν έγινε κανένα τηλεφώνημα κι έτσι, η πτήση του συντρόφου Ες φαίνεται ότι πέτυχε». Έβγαλε από τον χαρτοφύλακά του ένα πακέτο που περιείχε έναν οδικό χάρτη που ήταν σημειωμένη μια διαδρομή -κατέληγε κάπου στη Σκωτία, όπου ο Ες σκόπευε να πέσει με αλεξίπτωτο στο κτήμα Hamilton- και πολλές επιστολές, χειρόγραφες ή δακτυλογραφημένες, προς τον Φύρερ, τον Χίμλερ, σε έναν διευθυντή του εργοστασίου Messerschmitt και σε κάποια μέλη της οικογένειάς του. Αποφασίζοντας ότι ήταν πολύ αργά για να ενοχλήσει τώρα τον Φύρερ με όλα αυτά, ο Pintseh περίμενε όλη τη νύχτα κι ύστερα, στις 7.35' π.μ., πήρε ένα αργό τρένο από το Μόναχο για το Μπέρχτεσγκαντεν. Φεύγο­ ντας, είπε στους συναδέλφους του ότι ήλπιζε να μη θυμώσει πολύ ο Φύ­ ρερ. Αυτή ήταν η πρώτη ανησυχητική εκτίμηση ότι ο Χίτλερ μπορεί να μην ήξερε τίποτα για την υπόθεση. Όλα αυτά σήμερα ανήκουν στην Ιστορία. Υπήρξαν πολλοί που π ίσ τε­ ψαν ότι ο Μπόρμαν ήταν ηθικά υπεύθυνος για τη φυγή του Ες - ότι είχε υπονομεύσει τη θέση του Ες τόσο πολύ, ώστε αυτός ένιωσε υποχρεω μέ­ νος να αναλάβει αυτήν τη δραστική πράξη για να αποκαταστήσει την κλονισμένη του θέση απέναντι στον Χίτλερ. Ό ταν ο Γκαίρινγκ ρώτησε τον Χίτλερ αν σκόπευε να διορίσει τον Μπόρμαν διάδοχο του Ες, ο Φύρερ κούνησε το κεφάλι του και είπε ότι προόριζε τον Μπόρμαν να διαδεχτεί τον τα μία του Κόμματος Frantz Xaver Schwartz. O Γκαίρινγκ απάντησε ξεκάθαρα ότι ο Χίτλερ έκανε ολοφάνερο λάθος αν πίστευε πω ς έτσι θα ικανοποιούσε τη φιλοδοξία του Μπόρμαν. «Δεν με νοιάζει διόλου η φιλοδοξία του», αντέτεινε ο Χίτλερ. O Μπόρμαν θα συνέχιζε να είναι επικεφαλής της Καγκελαρίας του Κόμ­ ματος, κι ο Γκαίρινγκ θα έπρεπε να ψάξει για έναν κατάλληλο νεαρό υποψήφιο για τη θέση του Υπουργού του Κόμματος.

504

DAVID IRVING

ΣΤΙΣ 13 Μάί'ου 1941, το Μπέργκοφ ήταν γεμάτο ηγέτες του Κόμματος και Gauleiter. Από τις 4 ως τις 6.30' το απόγευμα ο Μπόρμαν301 κι ο Χίτ­ λερ τους μιλούσαν για την υπόθεση Ες: είχε γίνει γνωστό τώρα, είπε ο Χίτλερ, ότι τον Ες τον «εκμεταλλεύονταν» οι διάφοροι αστρολόγοι, μέ­ ντιουμ και φυσιοθεραπευτές. O Hewel περιέγραψε αργότερα αυτήν τη σκηνή στο ημερολόγιό του: «O Μ πόρμαν διάβασε τις επιστολές που άφησε ο Ες. Μια δραματική συγκέντρωση, φορτισμένη από συγκίνηση. O Φύρερ έρχεται, μιλά πολύ ανθρώπινα, αναλύει την πράξη του Ες όπως συνέβη, και αποδεικνύει ότι παρασύρθηκε από έλλειψη λογικής: η ιδέα να προσγειωθεί κοντά σε ένα κάστρο που δεν είχε δει ποτέ και που ο ιδιοκτήτης του, ο Hamilton δεν ήταν καν εκεί, κτλ. Ki ο Hoare είναι στη Μαδρίτη.* Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην απήχηση αυτής της πράξης στο Εξωτερικό και μετά, για τις επιπτώσεις στο Εσωτερικό. Βαθιά συ­ γκινητικές δηλώσεις. Συμπάθεια [από τους Gauleiter]: “ Τίποτα δεν χάθη­ κε, Φύρερ μ α ς”. Κατόπιν, πολύωρες συζητήσεις». 0 Hewel συμπέρανε ότι ο Φύρερ είχε ανακουφιστεί που δεν θα είχε πια έναν επίσημο ανα­ πληρωτή. Όταν πια σταμάτησε να μιλά, ο Χίτλερ έγειρε ακουμπώντας στο μεγά­ λο μαρμάρινο τραπέζι, ενώ εξήντα ως εβδομήντα Gauleiter κι άλλοι στριμώχνονταν γύρω του, σε σιωπηλό ημικύκλιο. Έστρεψε το βλέμμα του στον Gauleiter Ernst Bohle, τον μόνο ανάμεσα σε όλους που είχε γεννηθεί στο Εξωτερικό, στο Μπράντφορντ, και τον ρώτησε με έμφαση: «Πες μου τι ήξερες για την υπόθεση». 0 Bohle, όλος ενοχή, απάντησε ότι τον Οκτώ­ βριο ο Ρούντολφ Ες τον είχε βάλει να ορκιστεί ότι θα κρατούσε το μυστι­ κό και του ζήτησε να μεταφράσει στα αγγλικά μια επιστολή που είχε γ ρ ά ­ ψει στον Δούκα του Hamilton, τονίζοντάς του ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να πει τίποτα στον Ρίμπεντροπ. Στο σημείο αυτό, ο Χίτλερ πή ­ ρε κατά μέρος τον Bohle, του έδειξε τις επιστολές που είχε αφήσει ο Ες και του ζήτησε να υπογραμμίσει, παράγραφο προς παράγραφο, ποια ση­ μεία από αυτές υπήρχαν και στην επιστολή που ο Ες μετέφερε στον Hamilton. Έχοντας δει τις ίδιες επιστολές, με τις αποκρυφιστικές ανοησίες τους, ο Γκαίμπελς έβραζε από τον θυμό του: «Με τέτοιου είδους ανθρώ­ πους κυβερνάμε την Γερμανία», έγραφε. «H όλη υπόθεση μπορεί να εξη­ γηθεί μόνο σε συνάρτηση με τον χαρακτήρα κάποιου που τρεφόταν με χορτοφαγικές ανοησίες». 0 Viktor Lutze συμφώνησε αργότερα προειδο­ * Σ.τ.Σ.: 0 sir Samuel Hoare ήταν ο Βρετανός πρεσβευτής στην Μαδρίτη. O Ες, στην πραγματικότητα, είχε καταφέρει να φτάσει μέσα σε πυκνό σκοτάδι μόλις δώδεκα μίλια μακριά από τον στόχο του και έπεσε ασφαλής με το αλεξίπτωτο (διόλου μι­ κρό κατόρθωμα για έναν άντρα 47 χρονών, που έκανε κάτι τέτοιο για πρώτη φορά) και ουσιαστικά, μετά από λίγες ώρες συνομιλούσε με τον Δούκα του Hamilton. O Ες δήλωσε ότι είχε έρθει ως απεσταλμένος, άοπλος και με τη δική του ελεύθερη βούληση. O Τσώρτσιλ διέταξε να φυλακιστεί μέχρι το τέλος του πολέμου.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

505

ποιώντας τον Γκαίμπελς μέσα στο αυτοκίνητο που τους πήγαινε στο τοπι­ κό αεροδρόμιο, ότι η κοινή γνώμη θα άρχιζε σίγουρα να αναρωτιέται πώς ήταν δυνατό τέτοιοι άρρωστοι άνθρωποι να έχουν καταφέρει να αναρριχηθούν στα ανώτερα κυβερνητικά αξιώματα. 0 Albrecht Haushofer, ο νεαρός φίλος και συνεργός του Ες, συνάντησε τους δυο υπασπιστές του Ες τον Pintsch και τον Leitgen, σε ένα στρατό­ πεδο συγκέντρωσης. 0 Χίτλερ παρενέβη υπέρ της κ. Ίλσε Ες αλλά ο Μπόρμαν, πανίσχυρος τώρα, άλλαξε τα ονόματα των δυο παιδιών του -π ο υ τα είχε βαφτίσει Ροόντολφ και Ίλσ ε- και φρόντισε να σβηστεί το όνομα του πρώην προϊσταμένου του από τα βιβλία της Ιστορίας. Αλίμο­ νο σε όποιον αντιμετώπιζε την οργή του δυναμικού διάδοχου του Ες. Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Μαΐου 1942, τηλεφώνησαν από τα γραφεία του Κόμματος στο Μόναχο ότι ο ατίθασος Gauleiter του Όντενμπουργκ Karl Rover ακολουθούσε τα αχνάρια του Ες. Ύστερα από κάποιες επισκέψεις σε θεραπευτές και διάφορους τέτοιους τσαρλατάνους, ο Rover είχε αναγγείλει εκείνη την ημέρα την πρόθεσή του να πετάξει για να πά ει να δει τον Τσώρτσιλ -α φ ού πρώτα θα πήγαινε να επισκεφθεί το Στρατηγείο του Φ ύρερ- «καθώς ολόκληρος ο κόσμος είχε τρελα­ θεί». Γύρω στο μεσημέρι, οι πράκτορες του Μπόρμαν πήγαιναν κιόλας να τον βρουν, εφοδιασμένοι με εντολές « ανω τάτου επιπέδου». Δυο ημέ­ ρες αργότερα, ο Rover είχε εγκαίρως αναχωρήσει για τους ουρανούς.302 O Χίτλερ διέταξε επίσημη κηδεία, κι ο Γκαίμπελς μπορούσε να αναστε­ νάζει στο ημερολόγιό του: «Έφυγε ένα ακόμη μέλος της Παλαιάς Φρου­ ράς». Και πάλι η ευθανασία αποδείχτηκε χρήσιμη... ΣΤΙΣ 12 Μάίου 1941, ο Χίτλερ αντικατέστησε επισήμως το παλιό Γραφείο Αναπληρωτή Φύρερ που κατείχε ο Ες, με μια Καγκελαρία του Κόμματος, με επικεφαλής τον Μπόρμαν. Τώρα ο Μπόρμαν συγκέντρωνε εξουσίες που ο Ες δεν είχε ποτέ, αλλά ο Χίτλερ δεν εμπιστεύτηκε ποτέ σε αυτόν τον σκληρά εργαζόμενο, χωρίς ενδοιασμούς, ούτε οίκτο υποτακτικό του, για καμιά από αυτές. H γραμματέας Christa Schroeder τον κρυφάκουσε να προστάζει τον Μπόρμαν: «Απλά, κοίταξε να κρατάς τους Gauleiter μακριά μου!» Ki ο σαραντάρης Μπόρμαν - ο οποίος το 1930 είχε συγκε­ ντρώσει μια περιουσία για το Κόμμα, επινοώντας ένα ασφαλιστικό π ρ ό ­ γραμμα σύμφωνα με το οποίο κάθε μέλος από τα εκατομμύρια των SA, πλήρωνε τριάντα πφένιχ τον μήνα και κολλούσε ένσημα σε μια κίτρινη κά ρτα - έκανε ακριβώς αυτό. Σε συνεργασία με τον επιδέξιο ειδικό συνταγματολόγο dr. Hans Lammers, ο Μπόρμαν εγκαθίδρυσε έναν πολιτικό δίαυλο μέσα από τον οποίο έπρεπε τώρα να περνούν όλες οι κρατικές υποθέσεις, πριν φτάσουν στον Χίτλερ. Τα παραμικρά καπρίτσια του Χίτ­ λερ, μόλις τα διατύπωνε, σημειώνονταν από τον Μπόρμαν, τα επεξεργά ­ ζονταν οι νομικοί του Επιτελείου του και κυκλοφορούσαν μέσα από τα

506

DAVID IRVING

κανάλια του Κόμματος κι από τηλέτυπα, σχεδόν αμέσως, ως Εντολές του Φύρερ. Από τότε πια, όλο και περισσότερο ο Μπόρμαν θα κυβερνούσε το Ράιχ, ενώ ο Χίτλερ θα κατηύθυνε τον πόλεμό του. O Μπόρμαν διέθετε το πιο επικίνδυνο από τα προτερήματα: είχε γίνει απαραίτητος. O Χίτλερ αγνοούσε πόσο αγροίκος ήταν αυτός ο άνθρω­ πος: η μια και μοναδική δημόσια ομιλία του Μπόρμαν, σε μια σύσκεψη των Gauleiter, ήταν φιάσκο. Μέσα του όμως ο Χίτλερ δεν μπόρεσε ποτέ να τον συγχωρήσει για όσα αυτός και το Κόμμα είχαν κάνει στο Ομπερσάλτσμπεργκ του. To Μπέργκοφ είχε περικυκλωθεί από όλο και περισ­ σότερα κτίσματα, οικοδομές και φυλάκια. O Χίτλερ έφτασε μάλιστα στο σημείο να πει στον Schaub ότι σκεπτόταν να μεταφέρει τη μόνιμη κατοι­ κία του στο Λιντς ή στο Μπαϋρόυτ εξαιτίας όλων αυτών. Διαφωνούσε ακόμη και με τη βάρβαρη στάση του Μπόρμαν στις σχέσεις του με την Εκκλησία και τους Εβραίους. Ωστόσο, ο Μπόρμαν κατάφερε να επιβιώ­ σει μέχρι το τέλος, ονειρευόμενος την ημέρα που θα έπαιρνε τη θέση του Φύρερ. « 0 Μπόρμαν είχε κολλήσει πάνω του σαν τον κισσό στη βαλανι­ διά», θα ’λεγε ο Robert Ley, «χρησιμοποιώντας τον για να βγει στο φως και να φτάσει στην κορυφή». ΓΙΑ τον Χίτλερ, η υπόθεση Ες είχε κλείσει - το βλέμμα του ήταν στραμ­ μένο προς τα ανατολικά. H 2η Αεροπορική Δύναμη είχε ήδη αρχίσει να αποσυναρμολογεί τις εγκαταστάσεις εδάφους της στα δυτικά. Γύρω στα τέλη Μαΐου, μόνο ένα μεγάλο συγκρότημα ραδιο-παρενόχλησης θα π α ρ έ­ μενε για παραπλάνηση του εχθρού. H Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ έπρεπε να παραμείνει μεταμφιεσμένη, σαν ένα αριστουργηματικό σχέδιο εξα π ά ­ τησης: «Όσο περισσότερο πλησιάζει η ημερομηνία επίθεσης», έλεγαν οι εντολές του OKW, «τόσο πιο ωμά θα είναι τα μέσα παραπλάνησης που θα χρησιμοποιήσουμε (και μέσα από τα κανάλια των μυστικών υπηρε­ σιών)». H αερομεταφερόμενη'εισβολή στην Κρήτη θα παρουσιαζόταν ανοικτά σαν «επιχείρηση πρόβας για την εισβολή στην Βρετανία», και πολλά Υπουργεία πήραν εντολή να αρχίσουν αμέσως τον προγραμματι­ σμό για την κατοχή της Βρετανίας. Ήρθε επίσης η στιγμή για να αρχίσει με απόλυτη μυστικότητα η α π ο ­ στολή προσεκτικών μεσολαβητών στην περιοχή των ταλαίπωρων δυτικών γειτόνων της Ρωσίας. Υπήρχαν στρατιω τικοί λόγοι για τους οποίους έπρεπε να προσεγγιστεί η Φινλανδία τώρα. Έ χοντας υπόψη τις βαριές απώλειες της Φινλανδίας κατά τον πρόσφατο πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, δεν θα έπρεπε να επιβαρυνθεί υπερβολικά. H Φινλανδία έπρ επε να αποφασίσει για τον βαθμό στον οποίο θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις γερμανικές απαιτήσεις. Θα έλεγαν στην Φινλανδία: «H πορεία αυτού του υποθετικού πολέμου θα εξελισσόταν οριστικά ως ακολούθως, αφού η Ρωσία θα έχανε μια ορισμένη περιοχή

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

507

χάρη στη συμμετοχή πολλών μικρών εθνών (μια σταυροφορία κατά του μπολσεβικισμού)303 και ιδιαίτερα, χάρη στην υπεροχή της γερμανικής Βέρμαχτ, θα καθίστατο πλέον ανίκανη να πολεμήσει». To ημερολόγιο του Hewel, στις 15 Μάΐου, αναφέρει: Μετά το γεύμα, ο Αρχηγός [ο Ρίμπεντροπ] ήρθε με τον [dr. Julius] Schnurre στο βουνό. O Schnurre πήρε οδηγίες να συζητήσει το ρωσικό πρόβλημα στην Φινλανδία και να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τον [Risto] Ryti [τον Φινλανδό πρόεδρο]. Ήθελε να επιστρέψει μέσω Στοκχόλμης, αλλά ο Φύρερ είναι πολύ εχθρικός προς τους Σουηδούς. Λέει ότι η ηγετική τους τάξη είναι φιλοβρετανική. Av έδειχναν οποιοδήποτε ενδιαφέρον [για την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟ­ ΣΑ], θα ήταν γ ια να το αναφέρουν αμέσως στην Β ρετανία... Ακόμη κι ο Στρατάρχης του Ράιχ [Γκαίρινγκ] έχει θεραπευτεί από τον ξεμωραμένο έρω­ τά του για τους Σουηδούς. Oi Σουηδοί πρόθυμα θα θυσίαζαν την Φινλανδία, αν η Γερμανία έχανε τον πόλεμο. Φοβούνται μήπως χάσουν την κυρίαρχη θέ­ ση τους στην Σκανδιναβία.

Στις 19 Μάί'ου ο Χίτλερ ήταν πιο χαλαρωμένος, αφού βρήκε να πει καλά λόγια ακόμη και για την Ιταλία. «Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι ο Ντούτσε είναι ένας από τους σπουδαιότερους άνδρες της σύγχρονης Ιστορίας», είπε στον Hewel. «Αυτά που κατάφερε να εμπνεύσει στον ιταλικό λαό είναι θαυμάσια. Av δεν προχώρησε πιο πέρα, οφείλεται απλούστατα στο γεγονός ότι έφτασε αυτό τον λαό στα α πώ τατα όρια των ικανοτήτων του. Μετά από αυτόν, για πολύ καιρό, δεν θα υπάρξει άλλος με την ενεργητικότητα και το ταλέντο του». To άλλο πρωί, στις 20 Μάί'ου, καθώς οι αλεξιπτωτιστές του Γκαίρινγκ άρχιζαν την επιχείρηση στην Κρήτη που τους κόστισε τόσο ακριβά, ο Χίτλερ κατέβηκε με αυτοκίνητο στο Μόναχο, κι επί δυο ημέρες έμεινε κλεισμένος ήσυχα στο διαμέρισμά του, εκεί. H αγωνία τον κατάτρωγε καθώς μελετούσε τους χάρτες της Ευρώπης. Νωρίτερα, μέσα στον Μάιο, φοβόταν ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν να εισβάλουν στην Πορτογαλία ή την Ισπανία: δέχτηκε για λίγο τον Ισπανό πρέσβη, τον προειδοποίησε για τις βρετανικές δραστηριότητες στο Μαρόκο και του είπε για τις αναφο­ ρές της Άμπβερ σχετικά με τα σχέδια των Βρετανών να εισβάλουν στην Ιβηρική χερσόνησο. Α ργότερα τον Μάιο, οι αγω νίες του αφορούσαν στην Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ: το ότι το ανατολικό μέτωπο ήταν ήσυχο, δεν δημιουργού­ σε υποψίες; To OKW κυκλοφόρησε στους επιτελείς της επιχείρησης μια λακωνική προειδοποίηση: « 0 Φύρερ σας υπενθυμίζει και πάλι ότι κατά τις επόμενες εβδομάδες είναι πιθανά ρωσικά προληπτικά μέτρα». O ΑΡΧΙΝΑΥΑΡΧΟΣ Ρ α ίν τ ε ρ ή ρ θε ν α τον δ ε ι σ τις 22 Μαΐ'ου. Π ε ρ ισ τ α σ ια κ ά

508

DAVID IRVING

ανέφερε ότι το Bismarck και το Prinz Eugen είχαν μόλις αποπλεύσει για την πρώτη τους σαρωτική επιδρομή στον Βόρειο Ατλαντικό. O Χίτλερ θυμήθηκε όλα τα προαισθήματά του που είχε διατυπώσει χαμηλόφωνα στην κατ’ ιδίαν συνομιλία του με τον ναύαρχο Lutjens, πάνω στο θωρηκτό, στο Γκότενχαφεν. Σύμφωνα με τον ναυτικό υπασπιστή του Χίτλερ, ένας άλλος παράγων της αγωνίας του ήταν η επιθυμία να στερήσει από τον Ρούσβελτ κάθε δικαιολογία για πόλεμο τουλάχιστον για την ώρα. Ανέφερε στον Ραίντερ τις επιφυλάξεις του Liitjens σχετικά με τα τορπι­ λοβόλα αεροπλάνα και τον ρώτησε ξεκάθαρα; «Κύριε Αρχιναύαρχε, δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω αυτά τα πλοία;304» O Ραίντερ του ανέφερε ότι τεράστιες προετοιμασίες είχαν γίνει σχετικά με αυτήν την έξοδο και είπε ότι η ανάκληση των θωρηκτών τώρα θα είχε καταστρεπτική επίπτω ­ ση στο ηθικό του Ναυτικού. H πολιτική μη οξύτητας του Χίτλερ απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε στο μεταξύ αποδώσει καρπούς. To Γερμανικό Ναυαρχείο παραδέχτη­ κε με πίκρα ότι η πολιτική του Χίτλερ έμοιαζε μέχρι τότε να δικαιώνεται, αλλά οι περιορισμοί που συνέχιζε να επιβάλει στα ταλαιπωρημένα πληρώ­ ματα των υποβρυχίων στον Βόρειο και Νότιο Ατλαντικό ήταν π α ρ ’ όλα αυτά ενοχλητικοί. Δεν τους επιτρεπόταν να επιτεθούν σε αμερικανικά π ο ­ λεμικά πλοία, ούτε να ασκήσουν έλεγχο σε σκάφη ύποπτα για μεταφορά πολεμικού υλικού προς τον εχθρό, ούτε να χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους ακόμη κι όταν οι Αμερικανοί παραβίαζαν κατάφωρα την ίδια την ου­ δετερότητά τους - εκτός αν οι Αμερικανοί άνοιγαν πυρ πρώτοι305. To ημερολόγιο του Hewel στις 22 Μαΐου απεικονίζει το δίλημμα του Χίτλερ σχετικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες: O Φύρερ εξακολουθεί να διστάζει ως προς τη στάση του απέναντι στην Αμε­ ρική, καθώς «δεν μπορείς να διεισδύσ εις στο μυαλό του Ρούσβελτ». Av θέλει πόλεμο, θα βρει πάντα τα μέσα, έστω κι αν νομικά έχουμε δίκιο. H Ιαπωνία κρατεί το κλειδί. Έ στω κι αν ο Ρούσβελτ δεν έχει πάρει ακόμη απόφαση, εί­ ναι καλύτερα να κρατήσουμε τις Η.Π.Α. εκτός πολέμου, πα ρ ά να βυθίσουμε ακόμη κι άλλα εμπορικά πλοία συνολικού εκτοπίσματος 100.000 τόνων. Χω­ ρίς τις Η.Π .Α ., ο πόλεμος θα τελειώσει αυτόν τον χρόνο, ενώ με τις Η .Π .Α ., θα συνεχιστεί γ ια πολλά χρόνια. Μια «προειδοποίηση» συμφωνήθηκε. Τσάι. Έκλεισα ένα ραντεβού για τον Cudahy.

0 John Cudahy, πρώην πρεσβευτής του Ρούσβελτ στις Βρυξέλλες ήρθε στο Μ πέργκοφ το άλλο απόγευμα για να πάρει μια συνέντευξη από τον Χίτλερ, που θα δημοσιευόταν στον αμερικανικό Τύπο. Oi απαντήσεις του Χίτλερ ήταν όλο νευρικότητα κι ανυπομονησία. Από την αρχή, π ρ ο ­ σπάθησε να βγάλει από το μυαλό του επισκέπτη του τη «γελοία» εντύ­ πωση ότι οι Ναζί θα μπορούσαν ποτέ να εισβάλουν στην Αμερική. Αυτό

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

509

ήταν απλώς ένα άθλιο ψέμα που είχε επινοηθεί για να παραπλανηθεί η αμερικανική κοινή γνώμη, είπε ο Χίτλερ και μάλιστα γέλασε δυνατά και τα απέρριψε όλα σαν παιδαριώδεις σκέψεις, φωνάζοντας: «Αυτό μοιάζει σαν να λέμε ότι οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να κατακτήσουν τη Σελήνη!» Έ χοντας κατά νου την προπαγάνδα που αποσκοπούσε να αποστρέψει την προσοχή από την Επχχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, ο Χίτλερ πρόσθεσε ότι το OKW του δεν προγραμμάτιζε εκστρατείες στη Σελήνη, αλλά ήταν απασχολημένο με μάλλον πιο βραχυπρόθεσμα σχέδια, όπως η Κρήτη, σε μια κλίμακα εξήντα μιλίων, ή η Βρετανία, σε απόσταση μόνο είκοσι μιλίων. 0 Hewel έγραφε αργότερα: «Ερωτήσεις από έναν άλλο κόσμο, παιδαριώδεις, όπως την εποχή του αγώνα, είκοσι χρόνια πριν. Υπήρξε και κάτι θετικό. 0 Cudahy εντυπωσιάστηκε βαθιά». META την επίσκεψη του Ραίντερ, ο Χίτλερ ασχολήθηκε με ένα εσωτερικό επεισόδιο που τον έκανε να εγκαταλείψει. τη στενή παρακολούθηση της πορείας του Bismarck προς την Αμερική. Μια παρατήρηση που έκανε κ ά ­ ποιος μεθυσμένος ανώτερος αξιωματούχος του Γκαίμπελς, ο καθηγητής Karl Bomer, στη διάρκεια μιας δεξίωσης που έδωσε η βουλγαρική αντι­ π ρ οσ ω πεία στα μέσα Μα'ΐου, απείλησε να προδώ σει την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. «Σε τέσσερις εβδομάδες οι Ρώσοι θα έχουν τελειώσει», εί­ χε π ει ο B5mer. « 0 Rosenberg θα γίνει Γενικός Κυβερνήτης της Ρ ω ­ σίας». 0 Χίτλερ πληροφορήθηκε το επεισόδιο και διέταξε έρευνα. Ήθελε να πάρει το κεφάλι του Bomer και διέταξε την παραπομπή του σε δίκη α πό το Λαϊκό Δικαστήριο. «Από αυτήν τη στιγμή θα είμαι ανελέητος απέναντι σε όποιον δεν μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του!» Αργά στις 24 Μαΐου, ο Ραίντερ τηλεφώνησε από το Βερολίνο με θαυ­ μάσια νέα. To Bismarck είχε πέσει πάνω σε δυο αγγλικά θωρηκτά που είχαν σ τα ­ λεί για να το αναχαιτίσουν. Είχε διαλύσει το Hood., το πιο ισχυρό θωρηκτό του Τσώρτσιλ, μέσα σε λιγότερα από πέντε λεπτά. To βρετανικό θωρηκτό Prince of Wales είχε υποστεί σοβαρές ζημιές και αναγκάστηκε να αποσυρθεί. Υπήρχαν όμως και κακά νέα: το ίδιο το Bismarck είχε χτυπη­ θεί δυο φορές κι έχανε καύσιμα. H ταχύτητά του μειώθηκε, κι ο ναύαρ­ χος Lutjens δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τα εχθρικά πλοία που τον καταδίωκαν. O Lutjens είχε προτείνει να παρατάξει ο Νταίνιτς όλα τα διαθέσιμα υποβρύχια σε μια περιοχή για να μπορέσει να παρασύρει τον εχθρό, αλλά την άλλη μέρα ανήγγειλε ότι τα καύσιμά του είχαν μειωθεί τόσο, ώστε έπρεπε να πλεύσει κατευθείαν προς το Σαιν-Ναζέρ. Εκείνο το βράδυ, ο Liitjens ανέφερε τις πρώτες αεροπορικές επιδρο­ μές, οπότε το βρετανικό αεροπλανοφόρο Ark Royal βρισκόταν ολοφάνερα πολύ κοντά. O Hewel σημείωνε για τον Χίτλερ στο Μπέργκοφ: «Εφ ιαλ­ τικές ώρες εξαιτίας του Bismarck».

510

DAVID IRVING

To μεσημέρι της 25 του μηνός, ο Lutjens είχε καταφέρει τελικά να απαλλαγεί από τους διώκτες του. Αλλά για πόσο ακόμη; O Γκαίρινγκ διέταξε τους διοικητές του να προωθήσουν αεροπορική κάλυψη όσο πιο κοντά γινόταν προς το «τραυματισμένο» θωρηκτό. O Χίτλερ έστειλε ανόρεχτα ευχές στον Lutjens για τα γενέθλιά του. H δ ιά ­ θεση στο Μ πέργκοφ έγινε ακόμη πιο άσχημη, με την παρουσία του Χάιντριχ και του Γκαίμπελς που διαπληκτίζονταν μεγαλόφωνα σχετικά με την υπόθεση Bomer. Όταν ο Χίτλερ σηκώθηκε από το κρεβάτι, στις 26 του μηνός, τα νέα που τον περίμεναν ήταν ότι το Bismarck είχε εντοπιστεί πάλι από τον εχθρό. Ήθελε ακόμη 600 μίλια για να φτάσει στην Βρέστη, ενώ το π α ρ α ­ κολουθούσε ένα εχθρικό αεροπλάνο. Αμέσως μετά τις 9 μ.μ. ο Liitjens ειδοποίησε με τον ασύρματο ότι το εχθρικό αεροπλάνο είχε ρίξει τορπίλες που χτύπησαν το θωρηκτό στη μέση και στην πρύμνη. Και στις 9.50' έφτασε η φοβερή είδηση ότι το π η ­ δάλιο του θωρηκτού είχε αχρηστευτεί: το αβύθιστο Bismarck επέπλεε και τα πυροβόλα του ήταν άθικτα, αλλά μπορούσε να κάνει μόνο αργούς και περήφανους κύκλους, ενώ ο βρετανικός πολεμικός στόλος το πλησίαζε όλο και πιο πολύ. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο Lutjens ειδοποιούσε: «To πλοίο ακυβέρνητο. Μαχόμεθα μέχρι τελευταίας οβίδος. Ζήτω ο Φύ­ ρερ!» Προς τον ίδιο τον Χίτλερ τηλεγραφούσε: «Θα αγωνιστούμε ως το τέλος, με εμπιστοσύνη προς εσάς, Φύρερ μου, και με πίστη στην τελική νίκη της Γερμανίας». O Χίτλερ έδωσε εντολή στο Ναυαρχείο να α πα ντή ­ σει: «Όλη η Γερμανία είναι μαζί σας. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. 0 τρ ό­ πος με τον οποίο εκτελέσατε το καθήκον σας θα ενισχύσει το έθνος μας στον αγώνα του για επιβίωση. Αδύλφος Χίτλερ». Μέσα στις πρωινές ώρες της 27 Μαΐ'ου, η Λουφτβάφε ερευνούσε την περιοχή. Ναυαγοσωστικά σαλπάρισαν. Ζητήθηκε από την Ισπανική Κυβέρ­ νηση να στείλει σωστικά σκάφη. To τελευταίο ραδιομήνυμα του Lutjens εί­ χε ληφθεί στις 6.25' π.μ. «H θέση μας παραμένει ίδια. Ισχύς ανέμου 8 ως 9». Και ύστερα, σιωπή. Πένθιμη θλίψη απλώθηκε στο Μπέργκοφ. To μεσημέρι, ο Χίτλερ έμαθε ότι η Βρετανική Κυβέρνηση είχε α να γ­ γείλει τη βύθιση του Bismarck, μια ώρα νωρίτερα. Με τα τελευταία του πυρομαχικά να έχουν εξαντληθεί, το Bismarck αυτοβυθίστηκε306 ενώ δεχόταν τους κανονιοβολισμούς του Βρετανικού Ναυτικού. Βυθίσθηκε έντιμα, με τη σημαία του αναπεπταμένη και π α ίρ ­ νοντας μαζί του στον βυθό 2.100 περίπου άνδρες 0 Χίτλερ έδωσε εντολή να μη βγει στη θάλασσα κανένα πολεμικό ή θωρηκτό πλοίο χωρίς τη δική του διαταγή. O Hewel έγραφε στις 27 Μάίου: H μελαγχολία του Χίτλερ δεν περιγράφεται με λόγια. Ασυγκράτητη οργή για το Επιτελείο του Ναυτικού:

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

511

1. To πλοίο δεν θα έπρεπε ποτέ να σταλεί σε επιδρομή. 2. Αφού αποτέλειωσε το Hood, θα έπρεπε να ασχοληθεί και με το Prince of Wales και να μη φύγει. 3. Θα έπρεπε να επιστρέψει αμέσως στην Νορβηγία και να μην πλεύσει κατευθείαν στη φωλιά του λιονταριού. Γραφειοκρατία και πείσμα στο Ναυτικό. Δεν ανέχονται τη γνώμη κανενός άλλου. O Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ ήρθε το απόγευμα. O Χίτλερ του είπε τη γνώμη του με βρισιές και κατάρες, κι ύστερα ηρέμησε. Ένας περίπατος ως το περίπτερο τσαγιού. O Φύρερ βρήκε πάλι τον εαυτό του, μιλά για νέους τύπους πλοίων και τις αέρος-επιφανείας τορπίλες ως όπλο. O Ραίντερ απάντησε στις επικρίσεις του Χίτλερ με σοβαρότητα την επ ό ­ μενη φορά που ήρθε στο Μπέργκοφ. Τόνισε ιδιαίτερα ότι για το Bismarck θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνο να επιστρέψει μέσω των βορείων περα σμ ά ­ των προς την Νορβηγία, από όσο το να συνεχίσει την πλεύση του στον Ατλαντικό. O Χίτλερ ζήτησε από το Ναυαρχείο να υιοθετήσει μια πολιτι­ κή συντήρησης δυνάμεων, μέχρι να γίνουν γνωστές οι επιπτώσεις από την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ στην Βρετανία. «Καθώς η συντριβή της Βρετανίας θα πρέπει να θεωρείται ως επικείμενη, κάποια πολύ σημαντι­ κά καθήκοντα θα παρουσιαστούν για τα δικά μας πλοία επιφανείας». H απώλεια του Bismarck δεν ήταν μάταιη. Είχε παρασύρει στην κα τα ­ δίωξή του 5 θωρηκτά, 2 αεροπλανοφόρα, 3 βαρέα καταδρομικά, 11 κ α ­ ταδρομικά, και 21 αντιτορπιλικά, πράγμα που εξασφάλισε την επιτυχη­ μένη εισβολή στην Κρήτη. Και η κατάληψη της Κρήτης περιόρισε με τη σειρά της τη ναυτική παρουσία της Βρετανίας στην Μεσόγειο κι άνοιξε τον δρόμο για τον θρίαμβο του Ρόμελ στην Βόρεια Αφρική. ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο Χίτλερ είχε κυκλοφορήσει μια καθυστερημένη οδηγία προς το OKW, όπου διέτασσε την υποστήριξη του αραβικού «απελευθερω­ τικού κινήματος» κατά της Βρετανίας. O επικεφαλής βοηθός του Γιόντλ, στρατηγός Walter Warlimont, είχε σταλεί στο Παρίσι για μια εβδομάδα, προκειμένου να επαναλάβει τις στρατιωτικές συνομιλίες που είχαν δ ια ­ κοπεί τον Δεκέμβριο. Υπογράφηκε ένα πρωτόκολλο που έκανε στους Γάλλους ορισμένες παραχωρήσεις σε αντάλλαγμα για τη συμπαράστασή τους στην Συρία και το Ιράκ,307 καθώς και για τη μελλοντική χρήση του λιμανιού Μπιζέρτα της Τυνησίας για τον ανεφοδιασμό των στρατευμά­ των του Ρόμελ στην Βόρεια Αφρική. Όχι και τόσο πρόθυμα, οι Γάλλοι συμφώνησαν κατ’ αρχήν να επιτρέψουν στον Χίτλερ να χρησιμοποιήσει το λιμάνι του Ντακάρ ως βάση των υποβρυχίων του και της Λουφτβάφε στις δυτικές ακτές της Αφρικής. Επίσης, συμφώνησαν μυστικά να α π α λ ­ λάξουν τον στρατηγό Weygand από τη διοίκησή του, π α ρ ’ όλο που κάτι

512

DAVID IRVING

τέτοιο δεν αναφέρθηκε ειδικά στο πρωτόκολλο. To πρωτόκολλο υπογράφηκε στο Παρίσι στις 28 του μηνός, και την άλλη ημέρα ο Warlimont επέστρεψε αεροπορικώς στο Μπέργκοφ για να δώσει την αναφορά του. Τα γεγονότα στο Ιράκ, ωστόσο, είχαν προλάβει τον Χίτλερ. Oi Βρε­ τανοί ήδη προέλαυναν προς την Βαγδάτη, και το τέλος δεν φαινόταν μ α ­ κριά. Είπε: «H ίδια η Μέση Ανατολή δεν θα ήταν πρόβλημα αν τα άλλα σχέδιά μας» -εννοώντας την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ- «δεν ήταν ανέκ­ κλητα. Όταν αυτά πετύχουν, μπορούμε να ανοίξουμε από εκεί μια π ό ρ ­ τα στην Μέση Ανατολή». O Μουσολίνι ήταν αντίθετος στην άποψη να εγκαταλειφθούν οι αντάρτες του Ιράκ κι έστειλε ένα μήνυμα στον Χίτ­ λερ, που έλεγε: «Εγώ, ο Μουσολίνι, είμαι υπέρ της δραστήριας υποστή­ ριξής τους, καθώς αυτή αποτελεί μια ευκαιρία για να ξεσηκωθεί ολόκλη­ ρος ο πληθυσμός της Μέσης Ανατολής κατά της Βρετανίας. Αλλά αν το Ιράκ συντριβεί, όλοι θα αποθαρρυνθούν πάλι. Av η Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση αποφασίσει τη δραστήρια υποστήριξή τους, τότε θεωρώ ανα­ γκαία και την κατάληψη της Κύπρου -μ ετά την Κρήτη και την Ρόδομια και βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Συρίας και αποτελεί κλει­ δί για ολόκληρη την Μέση Ανατολή». H πρώτη αντίδραση του Χίτλερ ήταν ένα ξέσπασμα: « 0 Μουσολίνι πιστεύει πω ς θα πρέπει να καταλάβουμε και την Κύπρο!» Και ο Hewel κατέγραφε: « 0 Φύρερ προτείνει να συμφωνήσουμε και να του πούμε να το κάνει αυτό ο ίδιος». O Χίτλερ ρώτησε π α ρ ’ όλα αυτά τον Γκαίρινγκ και τον Jeschonnek, αν υπήρχε δυνατότητα να καταληφθεί η Κύπρος. O Στρατάρχης του Ράιχ, όλο κατήφεια αναφέρθηκε στο αίμα της Λουφτβά­ φε που χύθηκε για την Κρήτη (είχαν απαιτηθεί 150 μεταγωγικά Junkers52 αποκλειστικά για την επιχείρηση αυτή) και τάχθηκε κατά της εισβο­ λής στην Κύπρο. «Από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος, η Λουφτβάφε δεν γνώρισε ούτε μιας ημέρας ανάπαυση», είπε ο Γκαίρινγκ. «Μ ετά την Κρήτη, θα πρέπει τώρα να ριχτούμε σε έναν επιθετικό πόλεμο κατά του Βρετανικού Στόλου και του Τομπρούκ». O Hewel κατέγραψε μια μακρά αφήγηση της γεμάτης αγωνία σύσκε­ ψης του Χίτλερ με τον Ρίμπεντροπ και τους στρατηγούς του OKW στις 29 Μαΐου: To υπό συζήτηση θέμα είναι ως ποιο σημείο θα καταφέρουμε την Γαλλία να έρθει μαζί μας σε έναν πόλεμο κατά της Βρετανίας... O Φύρερ αναθεματίζει τους Ιταλούς. Μισεί τους Ισπανούς. Για την Ιταλία λέει ότι δεν μπορείς να κάνεις παραχωρήσεις σε κάποιον που τρέχει εδώ κι εκεί με τον πισινό του μελανιασμένο από τις κλοτσιές, κι ούτε μπορεί να το ανεχθεί αυτό ο γερ μ α ­ νικός λαός... H άποψη του Φύρερ είναι πω ς όταν τελειώσει η Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, δεν θα χρειαστεί π ια να δίνει σημασία στην Ιταλία! Τότε, α υ ­ τόματα, θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε με τους Γάλλους. Υπολογίζουν να

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

513

εκδιώξουν την Ιταλία από την Τυνησία μετά τον πόλεμο. 0 Φύρερ θέλει μια συζήτηση με τον Μουσολίνι, σύντομα.

Αργότερα εκείνη την ημέρα, ο dr. Schnurre του Υπουργείου Εξωτερικών τον ενημέρωσε πλήρως για την Φινλανδία και την Σουηδία. Ot Φινλανδοί είχαν στείλει κορυφαίους στρατηγούς στην Γερμανία να συζητήσουν με το OKW και το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Τους ζητήθηκε να ετοιμάσουν δυο μεραρχίες για να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις του Χίτλερ από την Βόρεια Νορβηγία κατά της Βόρειας Ρωσίας.308 « H Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ είναι ένα τυχερό παιχνίδι όπως όλα τα άλλα», είπε ο Χίτλερ στον Hewel. «Αν αποτύχει, όλα θα ανατραπούν. Av επιτύχει, θα έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση η οποία πιθανόν να αναγκάσει την Βρετανία να υπογράψει ειρήνη... Όταν θα πέσει ο πρώτος πυροβολισμός, ο κόσμος θα κρατήσει την ανάσα του».

^T . *M f*JS&'

tJ$&*f<

M B fittT tV t t V.'

,:

vMi^fF 1iiS; r :

''
O Γκαίμπελς, η γυνα ίκα του και ο Τσιάνο. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

33

ΤΡΥΠΩΝΤΑΣ TH ΣΑΠΟΥΝΟΦΟΥΣΚΑ

Η

ζέστη του κατακαλόκαιρου είχε έρθει στο Μ πέργκοφ. Ή ταν τώ ρα αρχές Ιουνίου του 1941: το τελευταίο κλιμάκιο των στρατευμάτων της εισβολής είχε ξεκινήσει από την Γερμανία για το Ανα­ τολικό Μ έτωπο.308 Σε λιγότερες από τρεις εβδομάδες η Επιχείρηση ΜΠΑΡ­ ΜΠΑΡΟΣΑ θα άρχιζε. Ή ταν καιρός να ξεκινήσουν οι υπαινιγμοί του Χίτλερ προς τους πιθανούς, μελλοντικούς συμμάχους του. O Χίτλερ ζήτησε από τον Ντούτσε να τον συναντήσει στο Μπρένερ, στις 2 Ιουνίου309 και μίλησε μόνος μαζί του επί δυο ώρες, πριν οι δυο δ ι­ κτάτορες καλέσουν τους Υπουργούς Εξωτερικών τους. Όταν στις 4 το απόγευμα το τρένο ξεκίνησε πάλι για το Μπέρχτεσγκαντεν, ο Hewel κά ­ θισε μαζί με τον Χίτλερ. «Είναι ευχαριστημένος. Λέει ότι ο Μουσολίνι είναι γεμ άτος εμπιστοσύνη και σίγουρος για τη νίκη. Άφησε κι έναν υπαινιγμό για την Ρωσία, «αν οι ναυτικές απώλειες μόνον δεν είναι α ρ ­ κετές» - εννοώντας ότι έπρεπε να βγάλουμε και την Βρετανία από τον πόλεμο. Ανέφερε επίσης στον Μουσολίνι την πιθανότητα ο David Lloyd George να διαδεχτεί τον Τσώρτσιλ, όταν αυτός θα είχε χάσει τον πόλεμο. «Τότε, πρέπει να δούμε ποιες πιθανότητες έχουμε να τακτοποιήσουμε τις διαφορές μας». Στον Ιάπωνα πρεσβευτή στρατηγό Oshima,310 ο οποίος κλήθηκε επ ει­ γόντως στο Μπέργκοφ, την άλλη μέρα, ο Χίτλερ έδωσε την αρμόζουσα «αντιβρετανική» παράσταση. 0 Oshima, αφού άκουσε για πολύ το ίδιο τροπάριο από τον Ρίμπεντροπ, έστειλε ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφη­ μα στον Matsuoka. «Και οι δυο εντιμότατοι με άφησαν να καταλάβω ότι ένας γερμανο-σοβιετικός πόλεμος δεν μπορεί να αποφευχθεί». O Χίτλερ δήλωσε ξεκάθαρα ότι θα ήταν, όπως πάντα, αυτός που πρώτος θα τρ α ­ βούσε το σπαθί αν διαπίστωνε οποιαδήποτε απειλή εκ μέρους του αντι­ πάλου και π α ρ ’ όλο που δεν το διατύπωσε έτσι, οι παρατηρήσεις του στον Oshima εξυπονοούσαν ότι ενώ το Τριμερές Σύμφωνο δεν θεωρού­ νταν expressis verbis όργανο ενάντια της ΣοβιετικήςΈνωσης, η υποχρέω ­ ση της Ιαπωνίας παρέμενε ίδια, κι ο Χίτλερ περίμενε ότι η Ιαπωνία θα ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

515

την τιμούσε. 0 Ρίμπεντροπ βεβαίωσε τον Oshima ότι η ρωσική εκστρα­ τεία θα τέλειωνε μέσα σε δυο ως τρεις μήνες - δεν μπορούσε να του πει πότε θα άρχιζε, αλλά «αν η Ιαπωνία έκρινε αναγκαίο να προετοιμαστεί γι’ αυτό το ενδεχόμενο, τότε θα τη συμβούλευε να το κάνει όσο γινόταν πιο σύντομα». Στις 4 Ιουνίου, ο Χίτλερ δέχτηκε για δυο ώρες τον βασι­ λιά της Βουλγαρίας Βόρις. O Hewel κράτησε σημειώσεις και από αυτήν τη συνάντηση, αλλά φαίνεται ότι χάθηκαν. Oi Φινλανδοί βεβαίωσαν τους Γερμανούς αξιωματικούς που στάλθη­ καν στο Ελσίνκι ότι είχαν συνειδητοποιήσει πω ς η «ιστορική ώρα» είχε σημάνει. O Antonescu ήρθε στο Μόναχο και πρόσφερε πάλι την υποστή­ ριξή του στην επίθεση, με όλες τις στρατιωτικές δυνατότητες που είχε στη διάθεσή της η Ρουμανία. O συνασπισμός πήγαινε καλά. Στο μεταξύ ο Χίτλερ κυκλοφόρησε διαταγές προς τη Βέρμαχτ, τόσο φοβερές, ώστε αργότερα ο Κάιτελ κατέστρεψε όλα τα αντίτυπά τους: όλοι οι πολιτικοί κομισάριοι που ήταν αποσπασμένοι σε μονάδες του Κόκκινου Στρατού και που αναγνωρίζονταν από το κόκκινο αστέρι μέσα σε χρυσό σφυροδρέπανο στο περιβραχιόνιό τους, έπρεπε να εκτελούνται αμέσως μόλις αιχμαλωτίζονταν. Γι’ αυτό το θέμα, καθ’ υπαγόρευση του Χίτλερ, ο Γιόντλ συνέταξε μια ερμηνευτική εγκύκλιο αυτής της α π ό φ α ­ σης περί εκκαθάρισης των κομισάριων. Αυτοί ιδιαίτερα, είπε, θα μ ετα ­ χειρίζονταν τους Γερμανούς αιχμαλώτους με περιφρονητικό, σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, γιατί αυτοί είχαν «ξεκινήσει τέτοιες βάρβαρες ασια­ τικές μεθόδους πολέμου». O Χίτλερ διέταξε: «Αν συλληφθούν μαχόμενοι ή αν προβάλλουν αντίσταση, πρέπει να τουφεκίζονται επιτόπου, χωρίς εξαιρέσεις και αμέσως». O ρόλος που έπαιξε το Γενικό Επιτελείο Στρατού, για να μην αναφέ­ ρουμε τους Γερμανούς αξιωματικούς της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, στο σχεδιασμό αυτών των διαταγών ήταν κάθε άλλο παρά ένδοξος. To Επιτε­ λείο του Μπράουχιτς είχε συντάξει δυο χωριστές διαταγές, ύστερα από εβδομάδες κοπιαστικών γραφειοκρατικών διαδικασιών. H πρώτη ήταν α υ­ τή «περί κομισάριων»311, και η δεύτερη, μια διαταγή που περιόριζε τις δι­ καιοδοσίες των στρατοδικείων σε ρωσικό έδαφος. O Χίτλερ ενοχλούνταν π ά ντα με αυτές τις σχολαστικές διαδικασίες που επικρατούσαν στα στρατοδικεία, γιατί πίστευε ότι μόνον οι γρήγορες καταδίκες κι εκτελέσεις έχουν άμεσο αποτρεπτικό χαρακτήρα. O Χάλντερ, ωστόσο, πρότεινε να συμπεριληφθεί στη διαταγή αυτή η τελική παράγραφος: «Άμεσα, συλλογι­ κά αντίποινα θα εφαρμόζονται εναντίον πόλεων και χωριών όπου θα ση­ μειώνονται ενέδρες ή ύπουλες επιθέσεις κατά της Βέρμαχτ, με διαταγές ενός αξιωματικού που θα φέρει βαθμό όχι κατώτερο από αυτόν του διοι­ κητή τάγματος, αν οι περιστάσεις δεν επέτρεπαν την άμεση σύλληψη των ατόμων που διέπραξαν αυτά τα αδικήματα». Στην επίσημη διαταγή που κυκλοφόρησε ο Κάιτελ εκ μέρους του Χίτλερ τον Μάιο, η Βέρμαχτ ειδο­

DAVID IRVING

516

ποιούνταν ότι οποιεσδήποτε παραβάσεις κατά Ρώσων πολιτών δεν θα τι­ μωρούνταν κι ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές θα έπρεπε να σαρώνονται κατά τη μάχη, ή «ενώ θα προσπαθούσαν να δραπετεύσουν». Για τον Χίτλερ, ο Κόκκινος Στρατός δεν ήταν εχθρός που μπορούσε κα­ νείς να τον μεταχειρισθεί «με το γάντι». Σε μια σύσκεψη, στις 5 Ιουνίου, προειδοποίησε και πάλι το Επιτελείο του ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα τακτικές που δεν είχαν εγκρίνει οι διεθνείς συμβάσεις. O Χίτ­ λερ πρόβλεπε, παραδείγματος χάρη, ότι οι Ρώσοι θα μόλυναν τις γραμμές υποχώρησής τους με δηλητηριώδη αέρια ή θα χρησιμοποιούσαν δηλητηριώ­ δεις ουσίες σε αποθέματα τροφίμων και πηγές πόσιμου νερού, σε περιοχές που θα καταλάμβανε η Βέρμαχτ. O Χίτλερ συνήθιζε τον τελευταίο καιρό να συγκεντρώνει γύρω του τα βράδια φίλους, υπασπιστές και τις συζύγους τους και να φλυαρεί ασυ­ νάρτητα και χωρίς τέλος περί χριστιανισμού και Ρωμαϊκής Αυτοκρατο­ ρίας. Στις 8 Ιουνίου, ο Hewel κατέγραφε στο ημερολόγιό του από το Μπέργκοφ: Βροχές. Oi Βρετανοί προωθούνται στο εσωτερικό της Συρίας. ΓΙολυωρη συζή­ τηση κατά μύνας με τον Φύρερ για την Ρωσία. Λέει ότι θα είναι μια «σκληρή πρόκληση», αλλά έχει εμπιστοσύνη στη Βέρμαχτ. Στην Α εροπορία έχουμε αριθμητική υπεροχή σε μαχητικά και βομβαρδιστικά. Tov φοβίζουν κάπως τυχόν αεροπορικές επιδρομές εναντίον του Βερολίνου και της Βιέννης. «H περιοχή που πρόκειται να καταλάβουμε δεν θα είναι πολύ μεγαλύτε­ ρη σε έκταση από την Δανία ως το Μπορντό. Oi Ρώσοι έχουν συγκεντρώσει όλη τους τη δύναμη στα δυτικά τους σύνορα, και είναι η μεγαλύτερη στην Ιστορία. Av η Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ τώ ρα δεν π ά ει καλά, είμαστε όλοι σίγουρα χαμένοι. Μόλις όλα αυτά τελειώσουν, το Ιράκ και η Συρία θα φρο­ ντίσουν μόνες τον εαυτό τους. Ύ.στερα, θα έχω ελεύθερα τα χέρια μου και θα μπορέσω να φτάσω ως εκεί μέσω Τουρκίας. «Αν οι Γάλλοι χάσουν την Συρία - κ ι έχω πειστεί ότι η Συρία έχει χαθείτότε θα μένει ένας μονάχα κίνδυνος, ότι θα χάσουν και την Αλγερία. Av συμβεί αυτό, θα εφορμήσω κατευθείαν μέσω της Ισπανίας και θα αποκλείσω την Μεσόγειο για τους Βρετανούς. Είναι ακριβώς αυτή η άθλια αναμονή που σε εκνευρίζει τόσο!»

Μερικές ημέρες αργότερα, το OKW ζήτησε από τους ανώτατους διοικη­ τές την άποψή τους σχετικά με ένα σχέδιο οδηγίας για την περίοδο μετά την Επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Είναι ενδεικτικό ότι ούτε καν μια υποτιθέ­ μενη εισβολή στην Βρετανία δεν αναφερόταν σε αυτό το έγγραφο. Στις 11 του μηνός, ο Χίτλερ έστειλε τον Schmundt να ελέγξει αν ήταν έτοιμο το στρατηγείο που χτιζόταν γι’ αυτόν στο Ράστενμπουργκ της Ανατολικής Πρωσίας.

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

517

Κάτι που έμοιαζε με υστερία είχε κατακλύσει την Μόσχα, καθώς συ­ νειδητοποιούσαν τις κινητοποιήσεις του Χίτλερ. Στις 9 Ιουνίου, ένας Γερ­ μανός αξιωματικός του Ναυτικού στη Γερμανική Πρεσβεία της Μόσχας κατάφερε να εισχωρήσει κρυφά σε μια συνεδρίαση καθοδήγησης του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου ένας αξιωματούχος εκφώνησε μια βίαιη αντιγερμανική ομιλία, προειδοποιώντας το ακροατήριό του να είναι σε επιφυλακή για τις επόμενες λίγες εβδομάδες. O ομιλητής είπε ότι κανέ­ νας στην Μόσχα δεν περίμενε ότι ο Χίτλερ θα κατακτούσε τόσο γρήγορα τα Βαλκάνια. Για τον Μπολσεβικισμό, το πλεονέκτημα ήταν ότι οποιοσ­ δήποτε πόλεμος τριβής θα οδηγούσε στην εξόντωση των μεσαίων τάξεων. To συμφέρον της ΣοβιετικήςΈνωσης θα εξυπηρετούνταν καλύτερα αν έμενε έξω α πό τον πόλεμο, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη θα αιμορραγούσε ως το τέλος του. O Χίτλερ γύρισε στο Βερολίνο νωρίς στις 13 Ιουνίου, με τη σκέψη του αποκλειστικά στην επικείμενη εκστρατεία. Εκείνο το πρωινό η Αστυνομία έκανε επιδρομή σε όλα τα κιόσκια της πρωτεύουσας και κατέσχεσε το τ ε ­ λευταίο φύλλο της εφημερίδας Volkischer Beobachter. Αλλά αρκετά φύλλα είχαν διαφύγει και έφτασαν στους ξένους ανταποκριτές και στις πρεσβείες με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η διάχυτη εντύπωση ότι ένα κύριο άρθρο του Γκαίμπελς με τίτλο «Π.χ. η Κρήτη» είχε απερίσκεπτα προδώσει ότι μέ­ σα σε δυο μήνες θα γινόταν εισβολή στην Βρετανία. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι ο Γκαίμπελς έπεσε σε δυσμένεια, αλλά θεάθηκε την άλλη μέρα στην κατοικία του Χίτλερ να φωνάζει δυνατά ότι με αυτόν τον τρόπο είχε πετύχει τη διαρροή παραπλανητικών φημών. O Χίτλερ τον είχε διαβεβαιώσει ότι η νέα του εκστρατεία θα τελείωνε σε ένα μήνα κι ο Γκαίμπελς υπέθεσε ότι το διάστημα αυτό θα ήταν μικρότερο, γράφοντας: «Αν υπήρξε ποτέ κάποια επιχείρηση που έμοιαζε με περίπατο, τότε είναι αυτή!» ΣΤΙΣ 15 Ιουνίου, η Καγκελαρία του Ράιχ γέμισε με διοικητές της Βέρμαχτ για μια άκρως απόρρητη σύσκεψη. Όλοι τους έφτασαν από διαφορετι­ κούς δρόμους και εισόδους: ο Μπράουχιτς θα έφτανε από την πύλη του κήπου που βρισκόταν στην Hermanin Goring Strasse, ο Γκαίρινγκ από την WiDielm Strasse και οι διοικητές στρατιών μέσω της Νέας Καγκελαρίας της Voss Strasse. Μετά το γεύμα, ο Χίτλερ ζήτησε σιωπή και μίλησε αναφερόμενος στους στρατηγικούς λόγους που υπαγόρευαν την επίθεση κα­ τά της Ρωσίας. Από αυτήν τη σύσκεψη περισώθηκε ένα αδημοσίευτο μέ­ χρι τώρα σημείωμα που κράτησε ένας στρατηγός της Λουφτβάφε: Ομιλία του Χίτλερ μετά το γεύμα. O κύριος εχθρός είναι πάντα η Βρετανία. H Βρετανία θα μάχεται για όσο διάστημα υπάρχει λόγος να μάχεται. Αυτό είναι χαρακτηριστικό των Βρετανών, όπως έχουμε δει από τη συμπεριφορά των απλών στρατιωτών τους στην Φλάνδρα, ενώ το ίδιο αποδείχτηκε πάλι

518

DAVID IRVING

στην Δουνκέρκη, στην Ελλάδα και στην Κρήτη. Αλλά ο πόλεμος της Βρετα­ νίας είναι λογικός, όσο ελπίζει ότι η αμερικανική βοήθεια θα ενεργοποιηθεί κι ότι θα βρει υποστηρικτές στην Ευρώπη. Αυτό εξηγεί το γιατί οι Βρετανοί έχουν πολλές ελπίδες ότι οι Ρώσοι θα επέμβουν και θα καθηλώσουν τους Γερμανούς εξαντλώντας την πολεμική τους βιομηχανία, ενώ στην ισορροπία δυνάμεων θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο η αμερικανική βοήθεια. Για την ώρα, η βοήθεια αυτή είναι ελάχιστη. Δεν θα γίνει αποτελεσματική μέχρι το καλο­ καίρι του 1942, με την προϋπόθεση ότι θα έχουν αρκετά μεταγωγικά πλοία για τη μεταφορά της. Αλλά οι απώλειες των πλοίων τους γίνονται όλο και μεγαλύτερες. H απόδειξη για τις προτάσεις [της Βρετανίας] προς την Ρωσία είναι η πλήρης ομοιομορφία του τρόπου με τον οποίο ο Τύπος τους χειρίστηκε το ταξίδι του Cripps.* H στάση της Ρωσίας είναι μονίμως σκοτεινή. Εκμεταλλεύ­ τηκε κάθε στιγμή πολιτικής ή στρατιωτικής αναταραχής σε κάθε άκρη της γης, για να διατυπώσει αμέσως απαιτήσεις. To είδαμε να συμβαίνει με την επέμβαση της Ρωσίας στην εκστρατεία κατά της Πολωνίας, και πάλι κατά των Βαλτικών Κρατών και της Φινλανδίας, και τώρα στα Βαλκάνια (Βεσαραβία και το Σύμφωνο Φιλίας με την Γιουγκοσλαβία). H προσπάθειά μας «να ξεκαθαρίσει τη θέση της» είχε σαν απάντηση τα ακόλουθα ερωτήματα από τον Μολότοφ. Πρώτον: Ti σημαίνει η εγγύησή μας στην Ρουμανία και αν θα είχαμε αντίρρηση σχετικά με μια ρωσική στρατιω­ τική αποστολή εκεί; Δεύτερον: τα Δαρδανέλια, και Τρίτον: σχετικά με την Φινλανδία. Με άλλα λόγια, συνεχείς προσπάθειες να «πιαστούν» από κάπου. Καθώς αυτές συνέπιπταν χρονικά, με τις διάφορες πρόσκαιρες αδυναμίες της γερ μ α ­ νικής θέσης, θα π ρέπει να αναμένουμε από αυτούς ότι θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία που θα τους δοθεί στο μέλλον για να δράσουν ενάντια στα γερμανικά συμφέροντα. Oi ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι αρκετά ισχυρές για να μας παρεμποδίσουν από την αποστράτευση δικών μας ανδρών για την απασχόλησή τους σε βιομηχανίες όπλων και καταναλωτικών αγαθών, όσον καιρό θα υπάρχει αυτή η υπολανθάνουσα απειλή της Ρωσίας. Ακόμη κι αν συνάψουμε ειρήνη με την Βρετανία, η απειλή αυτη θα υπάρχει πάντα. Θέλουμε αυτή η σύγκρουση να πραγματοποιηθεί νωρίς. Πραγματικά, είναι απόλυτα ζωτικό να εκμεταλλευτούμε τις ευνοϊκές συνθήκες που επικρατούν. O κύριος όγκος των ρωσικών δυνάμεων βρίσκεται ήδη στα σύνορα, οπότε έχουμε μια καλή ευκαιρία να τους κατανικήσουμε ακριβώς εκεί.

O Χίτλερ ολοκλήρωσε την ομιλία του με μια προειδοποίηση: να μην υπο­ τιμούν καθόλου τον Κόκκινο Στρατό. Μετά, πήρε τον Γκαίρινγκ από το * Σ.τ.Σ.: O Βρετανός πρεσβευτής sir Stafford Cripps είχε φύγει από την Μόσχα μια εβδομάδα πριν, για μια σύσκεψη στο Υπουργείο Εξωτερικών του Λονδίνου.

ΟΠΟΛΕΜΟΣΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

519

μπράτσο και δήλωσε σοβαρά: «Γκαίρινγκ, αυτός θα είναι ο πιο σκληρός αγώνας μας - σκληρότερος από κάθε άλλον μέχρι σήμερα!» O Γκαίρινγκ ρώτησε γιατί, κι ο Χίτλερ απάντησε, «Επειδή για πρώτη φορά θα πολεμήσουμε με έναν εχθρό με φανατισμό στις θέσεις του, με έναν εχθρό που εμμένει ιδεολογικά».Άη OI ΓΝΩΣΤΕΣ κρίσεις αϋπνίας άρχισαν πάλι να τον βασανίζουν. Τις νύχτες ξάπλωνε, έμενε ξάγρυπνος κι αναρωτιόταν ποια κενά στο μεγαλόπρεπο σχέδιό του θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν οι Βρετανοί. Έστειλε τον στρατάρχη Milch σε μια εκτεταμένη περιοδεία των αμυντικών έργων κ α ­ τά των αεροπορικών επιδρομών, καθώς υποπτευόταν ότι η επιτυχημένη επιχείρησή του με αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη θα μπορούσε να πα ρακι­ νήσει τους Βρετανούς να επιχειρήσουν μια παρόμοια ενέργεια στα Νησιά της Μάγχης, μόλις δένονταν τα χέρια του στην Ρωσία. Ki έτσι διέταξε να αυξηθούν και να ενισχυθούν εκτεταμένα οι φρουρές των νησιών, πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς σκόπευε να κρατήσει τα νησιά Γκέρνσεϊ και Τζέρσεϊ, μετά την τελική συνθήκη ειρήνης με την Βρετανία. Στις 18 Ιουνίου, κι ενώ οι εφημερίδες όλων των χωρών εκτός της Γερ­ μανίας, αναρωτιόνταν ανοικτά πότε θα άρχιζε η επίθεση του Χίτλερ κ α ­ τά της ΣοβιετικήςΈνωσης, ο σοβιετικός πρεσβευτής στο Βερολίνο ζήτησε ακρόαση. O Hewel, στην Καγκελαρία του Χίτλερ, κατέγραφε μια, όλο νεύρο σημείωση στο ημερολόγιό του: «Μ έγα πρόβλημα: ο [Vladimir] Dekanozov α νή γγειλε ότι θέλει να δει τον Υφυπουργό Ε ξω τερικώ ν [Weizsacker]. Ti μας φέρνει; O Στάλιν πρόκειται να επιχειρήσει ένα μ ε­ γάλο διάβημα ακόμη και τώρα; Μια μεγάλη προσφορά, κτλ., κτλ. [0 Φ ύ­ ρερ είχε] μια μακρά συζήτηση με τον Υπουργό Εξωτερικών. O Engel [ο στρατιωτικός υπασπιστής του Χίτλερ] κι εγώ εξετάσαμε κάθε πιθανή άποψη. O Φύρερ κι ο Υπουργός Εξωτερικών θα πρέπει να εξαφανιστούν - για να μη μπορεί να τους βρει. Πολλά σχέδια: στο Σόνενμπουργκ, στο Κάρινχολ, ή στο Μπέργκοφ, με το τρένο. Στο Γουίλντπαρκ*. Έτσι, μια ακόμη ημέρα με πεσμένη διάθεση στην Καγκελαρία του Ράιχ». O Hewel έκλεινε την εγγραφή του με τα ακόλουθα: «Αυτές οι τελευταίες ημέρες πριν από μια επιχείρηση σου σπάζουν τα νεύρα». To άλλο απόγευμα, καθώς ο Χίτλερ ήταν στη μέση της υπαγόρευσής του για τη διακήρυξη της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ -«Π ρος τα Στρατεύ­ ματα του Ανατολικού Μ ετώ που!»- ο Ρίμπεντροπ τηλεφώνησε για να αναφέρει ότι ο Dekanozov είχε συζητήσει καθαρά υποθέσεις ρουτίνας, και είχε φύγει αφού διηγήθηκε μερικά ανέκδοτα. * Σ.τ.Σ.: Στο Σόνενμπουργκ ήταν η εξοχική κατοικία του Ρίμπεντροπ, στο Κάρινχολ ήταν του Γκαίρινγκ και στο Γουίλντπαρκ ήταν η έδρα των επιτελείων της Λουφτβά­ φε, έξω από το Πότσνταμ.

520

DAVID IRVING

H διακήρυξη του Χίτλερ ήταν μια περιγραφή της γερμανικής εξωτερι­ κής πολιτικής από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Αλλά στις τέσσερις πυκνοτυπωμένες σελίδες της υπήρχαν κάποιες αράδες άξιες προσοχής. Εδώ, ο Χίτλερ ισχυριζόταν ότι ο γερμανικός λαός δεν αισθανόταν ποτέ αντιπά­ θεια γ ια το υ ς κ ατοίκους της Ρωσίας. «Αλλά, επ ί δυο δ εκ α ετίες οι Εβραίο-Μπολσεβίκοι ηγεμόνες της Μόσχας προσπαθούσαν να πυρπολή­ σουν όχι μόνο την Γερμανία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη». Είπε ακό­ μη ότι αυτός δεν είχε προσπαθήσει ποτέ να εξαγάγει τη Ναζιστική ιδεο­ λογία στην Ρωσία, με τον τρόπο που το Κρεμλίνο δοκίμασε να προσηλυ­ τίσει στον κομμουνισμό την υπόλοιπη Ευρώπη. Με μια κυνική υπεραπλούστευση, ο Χίτλερ υπενθύμιζε στα στρατεύματά του: «Εσείς, οι στρα­ τιώτες μου, ξέρετε πολύ καλά ότι μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες δεν υπήρχε ούτε μια μηχανοκίνητη μεραρχία ή μια μεραρχία αρμάτων μάχης στα ανατολικά μας σύνορα». Και η ιστορική αυτή διακήρυξη κατέληγε: Στρατιώτες του Ανατολικού Μετώπου! Αυτή τη στιγμή αποτελείτε μια συγκέ­ ντρωση πλήρους ισχύος που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος ποτέ, σε τέτοιο όγκο και κλίμακα. Σε πλήρη συναδέλφωση με φινλανδικές μεραρχίες, οι σύντροφοί μας είναι παρατεταγμένοι με τον θριαμβευτή του Νάρβικ [Dietl] στις ακτές της Αρκτικής στον βορρά. Γερμανοί στρατιώτες κάτω από τη διοίκηση του κατακτητή της Νορβηγίας [Falkenhorst], και οι Φινλανδοί ήρωες της ελευθε­ ρίας κάτω από την ηγεσία του δικού τους στρατάρχη [Mannerheim] προστα­ τεύουν την Φινλανδία. Στο Ανατολικό Μέτωπο, πάρτε θέσεις! Στην Ρουμανία, στις όχθες του Προύθου και κατά μήκος του Δούναβη, μέχρι τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας υπάρχουν γερμανικά και ρουμανικά στρατεύματα ενωμέ­ να υπό τον Antonescu, τον επικεφαλής του κράτους. Όταν αυτή, η μεγαλύτε­ ρη γραμμή μετώπου στην ιστορία, αρχίσει τώρα την προέλασή της, θα το κ ά­ νει όχι απλώ ς γ ια να βρεθεί ένας τρόπος να τελειώσει για πάντα αυτός ο με­ γάλος πόλεμος, ούτε για να υπερασπιστεί αυτές τις χώρες που έχουν ήδη εμπλακεί, αλλά για τη σωτηρία ολόκληρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της κουλτούρας του. Γερμανοί στρατιώτες! Εισέρχεστε τώ ρα σε έναν σκληρό και απαιτητικό πόλεμο, επειδή η μοίρα της Ευρώπης, το μέλλον του Γερμανικού Ράιχ, η ύπαρξη του έθνους μας στηρίζονται στα χέρια σας και μόνο. Είθε ο Κύριος ο Θεός να μας βοηθήσει όλους σε αυτόν τον αγώνα.

0 Hewel έγραφε: «Μ ακρά συνομιλία με τον Φύρερ... Επιθυμεί να περάσουν ακόμη δέκα εβδομάδες από τώρα. Στο κάτω-κάτω, θα υπάρξει π ά ­ ντα ένα μεγάλο στοιχείο κινδύνου. Στεκόμαστε έξω από μια κλειδωμένη πόρτα. [Θα καταφύγουμε] σε μυστικά όπλα; H επιμονή του φανατικού; Τώρα υποχρεώνεται να παίρνει υπνωτικά χάπια για να κοιμηθεί. Εξακο­ λουθεί να υπαγορεύει. Μου είπε ότι σήμερα το πρωί [20 Ιουνίου] ανέλυ­

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

521

σε και πάλι ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια, αλλά δεν βρήκε κ α ­ μιά πιθανότητα ο εχθρός να κερδίσει κάτι από την Γερμανία. Νομίζει ότι η Βρετανία θα πρέπει να παραιτηθεί, κι ελπίζει ότι αυτό θα γίνει πριν τελειώσει ο πόλεμος». ΗΔΗ από τον Σεπτέμβριο 1940, ο Υπουργός Προπαγάνδας είχε μάθει ότι ο Χίτλερ είχε δώσει το «πράσινο φως» για το Σχέδιο ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ, σύμ­ φωνα με το οποίο τριάμισι από τα τέσσερα εκατομμύρια Εβραίοι που ζούσαν τώρα κάτω από την κυριαρχία του, θα στέλνονταν σε αυτό το νη­ σί στον Ινδικό Ωκεανό, μέσα σε ένα ως δύο χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Από το καλοκαίρι, οι ειδικοί του μελετούσαν την πιθανότητα να εγκαταστήσουν 10.000.000 Εβραίων της Ευρώπης σε αυτό το μεγάλο νησί, που ήταν γαλλική κτήση. H Μαδαγασκάρη ήταν διπλάσια από την Βρετανία, και ο προπολεμικός πληθυσμός της έφτανε στα 4.000.000 κα ­ τοίκους. O Χίτλερ δεν ήθελε να παραμείνουν οι Εβραίοι στους τωρινούς τ ό ­ πους κατοικίας τους γύρω στο Λούμπλιν, καθώς η ιστορική εμπειρία είχε αποδείξει ότι θα μπορούσαν να προκαλέσουν κινδύνους επιδημιών. Στις 2 Οκτωβρίου 1940, είχε συζητήσει το θέμα αυτό με τον Hans Frank και τον Baldur von Schirach, τον Gauleiter της Βιέννης. O Schirach είχε τονί­ σει ότι οι 50.000 Βιεννέζοι Εβραίοι του έπρεπε να εκτοπιστούν στην Πο­ λωνία, κι ο Frank διαμαρτυρήθηκε ότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με μια νέα εισροή. Στην αρχή ο Χίτλερ απέρριψε τις αντιρρήσεις του, αλλά ύστερα άρχισε να εξετάζει τη λύση της Μαδαγασκάρης. Στις 2 Ιου­ νίου 1941, ο Χίτλερ είπε στον Μουσολίνι: «To νησί μπορεί να προσφέρει χώρο για 15.000.000 ανθρώπους». To πρόβλημα με αυτό το σχέδιο, είπε στον Μπόρμαν, ήταν η μεταφορά των Εβραίων τόσο μακριά, σε καιρό πολέμου. «Θα ήθελα πά ρα πολύ να διαθέσω ολόκληρο τον στόλο των υπερωκεανίων μου του Προγράμματος Kraft durch Frende (Δύναμη με Χ α ­ ρά)»,* είπε, «αλλά δεν θέλω να κινδυνεύσουν τα γερμανικά πληρώματά τους να βυθιστούν από εχθρικές τορπίλες». Κατ’ ιδίαν -στον Κάιτελ, τον Μπόρμαν και τον Speer- τα περιέγραψε όλα αυτά ως υπέρτατη επιθυμία του Χίτλερ να εκμηδενίσει κάθε εβραϊκή επιρροή στις περιοχές του Άξο­ να. H παρουσία τους εξακολουθούσε να προκαλεί γραφειοκρατικά π ρ ο ­ βλήματα. Στις 7 Ιουνίου 1941, ο dr. Hans Lammers έγραφε στον Μ πόρ­ μαν: «O κύριος λόγος για τον οποίο ο Φύρερ δεν είχε εγκρίνει τον κανο­ νισμό που είχε προτείνει το Υπουργείο Εσωτερικών, είναι ότι κατά τη γνώμη του, έτσι κι αλλιώς, δεν θα απέμενε ούτε ένας Εβραίος στην Γερ­ μανία μετά τον πόλεμο». H επικείμενη κατοχή νέων περιοχών στην Ανατολή έδινε στον Χίτλερ * Σ.τ.Σ.: Κρουαζιερόπλοια για την Γερμανική ΕργατικήΈνωση, την DAF.

522

DAVID IRVING

μια νέα εναλλακτική λύση του Εβραϊκού Προβλήματος. Καθώς η Επιχεί­ ρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ πλησίαζε, το γεγονός ότι μια νέα Ανατολική Αυτο­ κρατορία θα δημιουργούνταν, θα τον βοηθούσε να υπερκεράσει τις θορυ­ βώδεις αντιρρήσεις του Hans Frank για τη μεταφορά Εβραίων στην π ε ­ ριοχή που διοικούσε,313 καθώς και την αυξανόμενη επιρροή του Χίμλερ εκεί. Τρεις ημέρες πριν η Βέρμαχτ επιτεθεί στην Ρωσία, ο Χίτλερ το ανήγγειλε ξεκάθαρα στον Frank κι αυτός με τη σειρά του ενημέρωσε το Επιτελείο του, λέγοντας ότι δεν έπρεπε να δημιουργηθούν άλλα γκέτο, «καθώς ο Φύρερ μου δήλωσε ανοικτά στις 19 Ιουνίου ύτι όταν έρθει η ώρα, οι Εβραίοι θα μετακινηθούν από την περιοχή μας, κι ότι αυτή η π ε ­ ριοχή θα είναι, ας πούμε, μόνον ένα στρατόπεδο διερχομένων». Κατά την άποψη του δρ. Γκαίμπελς, που παρεκάθησε σε αυτές τις συζητήσεις της 19 Ιουνίου, αυτή η εκτόπιση προς τα ανατολικά θα ήταν μια «αρμόζουσα τιμωρία» γ ι’ αυτούς τους ταραχοποιούς, όπως ουσιαστικά ο ίδιος ο Φύρερ είχε προφητεύσει. Ε πτά μήνες αργότερα, το Σχέδιο ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ «πέθανε από φυσικό θάνατο». Έ νας αξιωματούχος του Υπουργείου Εξωτερικών θα έγραφε: « 0 πόλεμος κατά της Σοβιετικής Ένωσης έχει στο μεταξύ καταστήσει δυνατή την απόκτηση άλλων περιοχών για την Τελική Λύση. Έτσι, ο Φύ­ ρερ έχει αποφασίσει ότι οι Εβραίοι δεν θα εκτοπιστούν στην Μ αδαγα­ σκάρη, αλλά προς τα ανατολικά». ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ απέμεναν, και η Ρωσία παρέμενε ένα αίνιγμα πίσω από εφτασφράγιστη πόρτα. Σε ένα διάλειμμα για καφέ που ετοίμασαν οι γ υ ­ ναίκες γραμματείς του στη μικρή τους τραπεζαρία στην Καγκελαρία, ο Χίτλερ σημείωνε ότι υπήρχε κάτι δυσοίωνο σχετικά με την Σοβιετική Ένωση - του θύμιζε το πλοίο-φάντασμα στον Ιπ τά μ εν ο Ολλανδό. «Δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα για τη Ρωσία», είπε. «Θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη σαπουνόφουσκα, αλλά, θα μπορούσε εξίσου να αποδειχθεί κάτι πολύ διαφορετικό». Στις 9 μ.μ. της Παρασκευής 20 Ιουνίου, ο συνταγματάρχης Schmundt, ο υπασπιστής του της Βέρμαχτ, έφερε νέα από το Ναυαρχείο. Έ να γ ε ρ ­ μανικό υποβρύχιο ανέφερε κομπάζοντας ότι είχε επιτεθεί στο αμερικανι­ κό πολεμικό Texas, το οποίο συνάντησε δέκα μίλια μέσα στη ζώνη α π ο ­ κλεισμού στον Βόρειο Ατλαντικό που διεκδικούσαν οι Γερμανοί. Από τις 6 Ιουνίου ήδη, ο Χίτλερ είχε επαναλάβει στον ναύαρχο Ραίντερ γιατί ήθελε να αποφύγει επεισόδια με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και τώρα, ο Ραίντερ υποστήριζε ότι το υποβρύχιο είχε ενεργήσει σωστά, αλλά πρότεινε την απαγόρευση επιθέσεων σε αμερικανικά πλοία στα είκοσι μίλια μέσα στη ζώνη αποκλεισμού. O Χίτλερ στην αρχή συμφώνησε, αλλά μ έ­ σα στη νύχτα άλλαξε απόψεις και τηλεφώνησε στο Ναυαρχείο ότι δεν έπρεπε να σημειωθεί κανένα επεισόδιο, οπουδήποτε, με τις Η.Π.Α., μέχρι

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

523

να ξεκαθαρίσει η έκβαση της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. H Εδια διαταγή κυκλοφόρησε και προς τη Λουφτβάφε. Λιγότερες από δώδεκα ώρες απέμεναν πριν την επίθεση. O Χίτλερ κάλεσε τον Γκαίμπελς και βημάτιζε μαζί του μέσα στο μεγάλο «καθιστι­ κό» της Καγκελαρίας επί τρεις ώρες, εξετάζοντας από όλες τις πλευρές τους κινδύνους αυτής της επιχείρησης και συζητώντας το μέλλον της Βρετανίας - γιατί, λόγου χάρη, ο Τσώρτσιλ εξακολουθούσε συστηματικά να αγνοεί τον Ες και την ειρηνική αποστολή του; Από το Υπουργείο Εξωτερικών τηλεφώνησαν ότι ο Σοβιετικός πρεσβευτής είχε ζητήσει και π ά λ ι επειγόντω ς να δει τον Ρίμ πεντρ οπ. Α πέρριψαν το α ίτημα του Dekanozov, λέγοντας ότι ο Ρίμπεντροπ θα απουσίαζε μέχρι το βράδυ κι ότι αυτή η συνάντηση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί όταν θα ε π έ ­ στρεφε. Στην πραγματικότητα, ο Ρίμπεντροπ βρισκόταν στην Καγκελα­ ρία κι επισκέφθηκε πολλές φορές τον Χίτλερ. Τηλεγράφησε διαταγές στον πρεσβευτή Schulenburg στη Μόσχα να καταστρέψει αμέσως τα βι­ βλία με τους κωδικούς της πρεσβείας και να ζητήσει επείγουσα ακρόαση από τον Μολότοφ. Κατά τη συνάντηση θα διάβαζε μια φλύαρη ανακοί­ νωση που θα κατέληγε με τη φράση: «O Φύρερ διέταξε τη γερμανική Βέρμαχτ να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή με όλες τις δυνάμεις που έχει στη διάθεσή της». Στις 9.30' μ.μ. επέτρεψαν στον Dekanozov να δει τον βαρόνο von Weizsacker. Προς μεγάλη ανακούφιση του στρατηγού, παρέδωσε μόνο μια επίσημη διαμαρτυρία της ΣοβιετικήςΈνωσης για τις επανειλημμένες γερμανικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου της. MLa παράλληλη δ ια ­ μαρτυρία, που διατυπώθηκε και στον Schulenburg στη Μόσχα, προκάλεσε μεγάλη ιλαρότητα όταν έφτασε στην Καγκελαρία τις μικρές πρωινές ώρες: «Μια σειρά συμπτωμάτων μας δίνει την εντύπωση ότι η Γερμανική Κυβέρνηση είναι δυσαρεστημένη με την Σοβιετική Κυβέρνηση...» γκρίνιαζε ο Μολότοφ. O Χίτλερ άφησε τον Γκαίμπελς να φύγει από τα διαμερίσματά του στις 2.30' π .μ .314 Είχε πια ξημερώσει η 22α Ιουνίου 1941, η επέτειος της επίθεσης του Ναπολέοντα στην Ρωσία. «Επεξεργαζόταν αυτήν την επι­ χείρηση από πέρσι τον Ιούλιο», παρατηρούσε ο Γκαίμπελς στο ημερολό­ γιό του. «Και τώρα σήμανε η ώρα». Mia ώρα αργότερα, κατά μήκος των συνόρων που εκτείνονταν από τον Αρκτικό Ωκεανό μέχρι τη Μαύρη Θά­ λασσα, 3.000.000 γερμανικά και συμμαχικά στρατεύματα επιτίθεντο ενα­ ντίον της Αυτοκρατορίας του Στάλιν. O αιφνιδιασμός ήταν πλήρης. O Χίτ­ λερ αποσύρθηκε για λίγο στην κρεβατοκάμαρά του, παρατηρώντας στους υπασπιστές του: «Πριν περάσουν τρεις μήνες, θα δούμε τη συντριβή της Ρωσίας, μια συντριβή που δεν έχει ξαναδεί η Παγκόσμια Ιστορία!» MIA «ήσυχη διά θεσ η , ό π ο υ κ υ ρ ια ρ χ ε ί η α υ τ ο σ υ γ κ ρ ά τ η σ η » ε π ικ ρ α τ ο ύ σ ε

524

DAVID IRVING

στην Καγκελαρία εκείνο το πρωινό, σύμφωνα με την περιγραφή του Hewel. Ήταν μια Κυριακή όπως όλες οι άλλες, εκτός από το ότι ο Χίτλερ κι ο Ρίμπεντροπ πήγαν γρήγορα να κοιμηθούν μετά το γεύμα. Oi υπασπι­ στές του Χίτλερ, που μαράζωναν κάτω από τον ήλιο της Κεντρικής Ε υ­ ρώπης, πήγαν να κολυμπήσουν. H Ιταλία είχε τιμήσει τις υποχρεώσεις της με αξιοσημείωτη ταχύτητα, τηλεγραφώντας στις 3 μ.μ. ότι θεωρούσε πως βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ρωσία. Τα ρουμανικά στρα­ τεύματα είχαν διασχίσει τον Προύθο και μάχονταν στις επαρχίες όπου εί­ χαν εισβάλει οι Ρώσοι, πριν από δώδεκα μήνες. H Μαδρίτη τηλεφώνησε ότι μια λεγεώνα εθελοντών στρατολογούνταν για να πάρει μέρος στη σταυροφορία. Εκστασιασμένος, ο ναύαρχος Horthy έλεγε με ενθουσιασμό στον Γερμανό πρεσβευτή στην Βουδαπέστη ότι ονειρευόταν αυτήν την ημέρα επί είκοσι δύο χρόνια - το ανθρώπινο γένος θα ευχαριστούσε τον Χίτλερ κατά τους επερχόμενους αιώνες. Διέκοψε τις διπλωματικές σχέ­ σεις του με την Μόσχα, αλλά αυτό ήταν το μόνο που είχε να κάνει για την ώρα. Στις 6 μ.μ. ο απογοητευμένος στρατηγός Γιόντλ τηλεφωνούσε στον σύνδεσμο αξιωματικό του στην Βουδαπέστη. Αλλά ο Horthy είχε φύγει για να παίξει πόλο, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου «δεν ήταν διαθέσιμος» και ο Υπουργός Αμύνης είχε π ά ει για ψάρεμα. Ακριβώς όπως το περίμενε ο Χίτλερ, οι Ούγγροι, πονηροί όπως πάντα, περίμεναν να δουν τα πρώτα αποτελέσματα της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. O κύριος όγκος της προωθημένη ρωσικής αεροπορικής δύναμης είχε συντριβεί στο έδαφος από την πρώτη ημέρα - πάνω από 1200 σοβιετικά αεροπλάνα είχαν καταστραφεί. Στις 23 Ιουνίου, ο Hewel έγραφε: «11.30' π.μ... 0 Φύρερ σε θαυμάσια διάθεση, χάρη στην τεράστια επιτυχία στην Ρωσία (Λουφτβάφε)». Ό πω ς είχε γίνει τόσο συχνά στο παρελθόν, ο Χίτλερ και το Επιτελείο του πέρασαν με αυτοκίνητα από τους δρόμους του Βερολίνου που είχαν πυρώσει κάτω από τον ήλιο, προς το ειδικό τρένο. Μισή ώρα μετά το μεσημέρι, έφευγε για την Ανατολική Πρωσία - οι δίδυμες ατμομηχανές έσερναν με ταχύτητα την αμαξοστοιχία περνώντας από χωράφια και π ό ­ λεις που τόσο πρόσφατα είχε «απελευθερώσει» από τους Πολωνούς. Oi αναμνήσεις του ζωντάνευαν ξανά, καθώς έπαιρνε το τσάι του με τον Hewel και τους άλλους. «H Ρωσία», παραδέχτηκε κάποια στιγμή, « εξ α ­ κολουθεί να είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό». Πολύ μετά τα μεσάνυχτα, βρισκόταν σε μια φ ά λα γγα αυτοκινήτων που διάβαινε τα διαδοχικά φυλάκια ενός δάσους περίπου δέκα μίλια έξω από το Ράστενμπουργκ. Βαθιά μέσα του ήταν κρυμμένα τα κτίρια του νέου Στρατηγείου του. Στη διάρκεια του σιδηροδρομικού ταξιδιού είχε αποφασίσει να το ονομάσει Φωλιά του Λ ύκου (Wolfsschanze). «Γιατί πάλι του Λύκου·,» είχε ρωτήσει η Christa Schroeder, «όπω ς και το άλλο Στρατηγείο σας;»

O ΠΟΛΕΜΟΣ TOY ΧΙΤΛΕΡ

5 25

Ki ο Χίτλερ απάντησε, «Αυτό ήταν το ψευδώνυμό μου στα Χρόνια του Αγώνα». Ή ταν 1.30' μ.μ. όταν μπήκε στην απαγορευμένη περιοχή. Από εκεί, λογάριαζε να διευθύνει την ήττα της ΣοβιετικήςΈνωσης.

O γιός του Στάλιν στα χέρ ια των Γερμανών.

TON ΑΠΡΙΛΙΟ TOY 1977 ο εκδοτικός κόσμος αιφνιδιάστηκε από την έκδοση σε Λονδίνο και N. Υόρκη του βιβλίου του David Irving, O Πόήεμος του Χίτήερ. O τρόπος περιγραφής ενός τόσο με­ γάλου ιστορικού γεγονότος σαν τον B Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μοναδικός - σχεδόν σαν να τον διηγιόταν κάποιος από τους δικτάτορες πρωταγωνιστές του. H έκδοση είναι Βασισμένη στα όποια τελευταία αρχεία βρέθηκαν, συμπεριλαμβανομένων και των ημερολογίων του Χέρμαν Γκαίρινγκ και του περιβόητου γιατρού του Χίτλερ, Theo Morell. Για πρώτη φορά επίσης, παρουσιάζονται έγχρωμες, δραματικές φωτογραφίες που τράβηξε ο κινη­ ματογραφιστής του Χίτλερ, ο Walter Frentz. Αυτή η τελευταία έκδοση έχει ένα ακόμη προσόν: περιέχει τα, για πολύ καιρό χαμένα, αρχεία από τις ανακρίσεις από την Γκεστάπο του στενού πε­ ριβάλλοντος του Ρούντολφ Ες, που τώρα ανήκουν σε ιδιώτη καθώς και σήματα υποκλαπέντα από τους Βρετανούς. «Οτιδήποτε ο Χίτλερ δεν διέταξε ή δεν έπεσε στην αντίληψή του, δεν αναφέρεται σ’ αυτό το βι­ βλίο», μας λέει ο συγγραφέας. «H αφήγηση των γεγονότων ξεδιπλώνεται με την ίδια σειρά που ο Χίτλερ ασχολήθηκε μ’ αυτά». To πρώτο που μαθαίνει ο αναγνώστης σχετικά με τις όποιες από­ πειρες έγιναν εναντίον της ζωής του Χίτλερ, είναι το γεγονός της έκρηξης της ΒόμΒας, που το­ ποθέτησε ο κόμης von Stauffenberg κάτω από το τραπέζι στο Στρατηγείο του Φύρερ. H τεχνική του συγγραφέα είναι ασυνήθιστη, αλλά τις περισσότερες φορές πετυχαίνει. To βιΒλίο πούλησε 25.000 αντίτυπα στην πρώτη του έκδοση στη Μ. Βρετανία, ενώ έκτοτε έχει επανεκδοθεί και μεταφραστεί επανειλημμένως. Αποτελεί πλέον, εγκεκριμένο εγχειρίδιο των Στρατιωτικών Σχολών West Point και Sandhurst και σημαντικό εγχειρίδιο για πολλές Πανεπιστημιακές Βιβλιο­ θήκες ανά τον κόσμο, λόγω της πληθώρας ντοκουμέντων που περιέχει, που άλλοι ιστορικοί δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν.

TI E l N A I « Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α » ; Είναι η Imopia nou ταξιδεύει κατευθείαν από την ιστορική προσωπικότητα στο ντοκουμέντο και από τα αρχεία στο συγγραφέα και το βιβλίο του, χωρίς πολιτικές παρεμβολές και ακαδημαϊκές προκαταλήψεις είναι η Ιστορία που δεν εξαγοράζεται και δεν πουλιέται.

ISBN SEI 960-270-909=X ISBN 960-270-910-3