Shenba-ந ெயனதின்னுயி
அத்தியாயம்—1
"கடவுேள! எல்லாம் நல்லபடியா நடக்க ந தான் வழி ெசால்லணும்" பயபக்தியுடன் கண்கைள மூடி பிரா&த்தைன ெசய்த ைவஷு, ைகயிலிருந்த திருவுளச் சீட்ைட கீ ேழ ேபாட்டாள். "ஜனனி, நல்ல சீட்டா எடுடி. நம்ம பிரச்சைனகள் எல்லாம் முடிவுக்கு வரணும்னா, ந எடுக்கும் சீட்டில் தான் இருக்கு" உடனிருந்த ேதாழி ஜனனியின் காதில் முணுமுணுக்க, ஜனனி திரும்பி அவைள முைறத்தாள். "நாேன எந்த ேநரம் இந்த வா&டன் வருேமான்னு பீதியில் இருக்ேகன். நாம இப்படி கும்பல் கூடி ேபசிட்டு இருப்பைதப் பா&த்தால் அவ்வளவு தான் ெதாைலஞ்ேசாம் எல்ேலாரும்" என்றாள் பயத்துடன். "ஏய் ேபசாமல் சீட்ைட எடு. நல்ல சீட்டு வரைல ந ெதாைலஞ்ச" "என்னங்கடி அடியாள் ேரஞ்சுக்கு என்ைன இந்த மிரட்டு மிரட்டறங்க. ேவணும்னா நங்கேள எடுங்க" என எடுத்த சீட்ைடக் கீ ேழ வசினாள். "அப்படிேய ஓங்கி குட்டினா எப்படி இருக்கும் ெதrயுமா? நம்ம க்ரூபிேலேய ந தான் சின்னப் ெபாண்ணுன்னு உன்ைன எடுக்க ெசான்ேனாம். ெராம்ப தான் பிகு பண்ற" என ேதாழிகள் நால்வரும் மாறிமாறிச் சண்ைடயிட, “ேபாதும்டியம்மா உங்க சண்ைடைய நிறுத்தறங்களா?” என கத்தினாள் ைவஷு.
“ஜனனி, ந கீ ேழ ேபாட்ட சீட்ைட எடுத்துக் ெகாடு" என வாங்கிக்ெகாண்டாள். "உனக்காக இவங்க மூணு ேபைரயும் சும்மா விடுகிேறன் ைவஷு" என்றபடி தன் ைகயிலிருந்த சீட்ைட ெகாடுத்தாள் ஜனனி. சுருட்டி இருந்த காகிதத்ைத ைவஷு ெமல்ல பிrக்க, பின்னால் நின்றிருந்த நால்வரும் "ெடாட்...ெடா....ேடாயங்..." என பின்னணி இைச எழுப்பின&. “எதுக்கு இந்த பில்டப்?” என முைறத்தாள் ைவஷு. “ஒரு சுவாரசியத்துக்காக ைவஷு” என்ற சீமாைவ பா&ைவயாேலேய அடக்கினாள். சீட்ைடப் பிrத்த ைவஷாலியின் விழிகள் விrந்த நிைலயில் இருக்க, அைனவரும் எதி&பா&ப்புடன் அவைள பா&த்தன&. "ைவஷு! என்னடி வந்திருக்கு?” என ஆவலுடன் ேகட்டன&. "ேஹ சாமிேய ஓேக ெசால்லிட்டா&" என குதிக்க, ேதாழிகளும் அந்த ஆரவாரத்தில் இைணந்து ஆ&ப்பrத்து ஒருவருடன் ஒருவ& ைஹ-ைப ெகாடுத்துக்ெகாண்டன&. "என்ன சத்தம் இங்ேக? இது ஹாஸ்டலா இல்ைல மீ ன் மா&க்ெகட்டா? படிக்கும் பசங்க தாேன நங்கெளல்லாம். ைவஷாலி நயும் இதுங்க கூட ேச&ந்து உருப்படாம ேபாகேபாறியா? இந்த ராத்திr ேநரத்தில் ஒண்ணா ேச&ந்து கூத்தடிக்கிறங்க. எல்ேலாரும் அவங்கவங்க ரூமுக்கு ேபாங்க” என மிரட்டும் விழிகைள ேமலும் உருட்டிக் காட்டிவிட்டுச் ெசல்ல,
ஐவரும் வந்த சிrப்ைப அடக்கிக் ெகாண்ேட தங்கள் அைறக்கு ெசன்றன&. “நாங்க மீ ன் மா&க்ெகட்டா? உங்க எல்லாருக்கும் ஆப்பு ெரடி பண்ண தாேன பிளான் ேபாட்டுட்டு இருக்ேகாம்” என்ற ஜனனியின் முதுகில் ெசல்லமாக ஒரு தட்டு தட்டிவிட்டு, சிrத்துக்ெகாண்ேட தங்கள் படுக்ைகயில் விழுந்தன&. கல்லூr முழுதும் வண்ணவண்ண ேதாரணங்களால் அலங்கrக்கப்பட்டு சிறப்பு விருந்தினrன் வருைகக்காக காத்திருந்தன&. கல்லூrயின் ெபாது ெசயளாலரான ைவஷாலி எதி&பா&ப்புடன் காத்திருந்தாள். அடுத்த சில நிமிடங்களில் பளபளெவன மினுமினுப்புடன் வந்து நின்ற ஆடம்பர ெவளிநாட்டுக்காrலிருந்து, ஒரு ராஜகுமாரைனப் ேபால இறங்கினான் ெசந்தளி& க்ரூப் ஆப் கம்ெபனிசின் ேச&மனும், ெசந்தளி& கைலக்கல்லூr டிரஸ்ட்டின் தைலவனுமான விக்ரம். கல்லூr சா&பில் ெகாடுத்த வரேவற்ைப ஏற்றுக்ெகாண்டவன் தன் ெசக்ரட்டrயிடம் ஏேதா ேபசிக்ெகாண்ேட கல்லூr அலுவலக அைறக்குள் ெசன்றான். அவ&களின் பின்னாேலேய ெசன்ற ைவஷாலி, கல்லூr முதல்வ&, உடனிருக்க அவைன எப்படி அணுகி ேபசுவது என புrயாமல் வராண்டாவிேலேய நின்றாள். சிறிது ேநரத்தில் ெமாைபலில் ேபசிக்ெகாண்ேட ெவளிேய வந்த விக்ரமின் ெசக்ரட்டrன் பின்னாேலேய ெசன்றாள். ேபான் ேபசிமுடித்து திரும்பியவன் தன் பின்னால் நின்றிருந்தவைளப்
பா&த்து புருவம் சுளிக்க, "என்ன ேவண்டும் மிஸ்?" என்றான். "சா&! விக்ரம் சாைர பா&த்து ஒரு ஐந்து நிமிஷம் ேபசணும். ப்ள ஸ்..." என்றாள். "ஐந்து நிமிஷமா! சான்ேச இல்ைல. எங்க விக்ரம் சா& எவ்வளவு பிசி ெதrயுமா?" என்றான். அவைன ஏற இறங்க பா&த்தவள், "மூணு மணிேநர ப்ேராக்ராம் பா&க்க வந்தவ&, எங்களுக்காக ஒரு ஐந்து நிமிடம் ஒதுக்க மாட்டாரா? நங்க ெகாஞ்சம் ேகட்டுப் பாருங்கேளன்" என்றாள். பவ்யமாக ெசால்வது ேபால இருந்தாலும் அவளது நக்கலான பதிைல ேகட்டவன், முகத்தில் அடித்தா& ேபால, "அெதல்லாம் இப்ேபாது ேநரம் இல்ைல. ப்ள ஸ் என்றவன், ெமாைபலில் ஏேதா ஒரு நம்பைரத் தட்டி ேபசியபடிேய ெசன்றான். அவைன எrச்சலுடன் பா&த்தபடி நின்றிருந்தவைள, "என்னடி ைவஷு?" என்றபடி ேதாழிகள் சூழ்ந்து ெகாண்டன&. "ம், சாமி வரம் ெகாடுத்தாலும் பூசாr வரம் ெகாடுக்காதாம். அந்தக் கைததான் இங்ேக நடக்குது. என்ன ஆனாலும் சr. இன்ைனக்கு விக்ரம் சாைரப் பா&த்து ேபசிேய ஆகணும்" என்றவள் ஒரு ேபப்பைர எடுத்து தங்களின் ேகாrக்ைககைளயும், பிரச்சைனகைளயும் எழுதி தன் ைகயில் ைவத்துக் ெகாண்டாள். நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் எப்படியாவது விக்ரம் ைகயில் ேச&த்துவிடேவண்டும் என்ற முடிவுடன் ேமைடைய ேநாக்கி நடந்தாள்.
ஆனால், விழா முடியும் முன்ேப முக்கியமான ேவைல என பாதியில் கிளம்பிவிட்டான். நிகழ்ச்சிையத் ெதாகுத்து வழங்கிக் ெகாண்டிருந்த ைவஷாலிக்கு அவைன எப்படி அணுகுவது என புrயவில்ைல. இப்ேபாது பாதியில் கிளம்பிவிட, தங்கள் பிரச்சைனகைள அவனிடம் எப்படி ெசால்வது?’ என புrயாமல் தவித்தாள். விழா முடிந்த பிறகும் அவளுக்கு அேத நிைனவு தான். ‘ேபானில் அத்தைன சீக்கிரம் அவனிடம் ேபசிவிட முடியாது. இந்த ெசகரட்டr மாதிr, எத்தைன நந்தி குறுக்க நிக்குேமா! அவேனாட ெமயில் அட்ரஸ் கிைடத்தால் கூட ேபாதுேம... எப்படி யாருகிட்ட வாங்குவது' என்று ேயாசித்தவளுக்கு, அவனது கம்ெபனியின் மின்னஞ்சல் முகவr நிைனவிற்கு வந்தது. சற்றும் தாமதிக்காமல் அப்ேபாேத அவனுக்கு விளக்கமாக ஒரு ெமயிைல அனுப்பி ைவத்தாள். "ைவஷு ந ெமயில் அனுப்பி ஒரு வாரம் ஆகியாச்சு. இதுவைரக்கும் எந்த முன்ேனற்றமும் இல்ைலேய?" என்றாள் ஜனனி. "அதுக்குள்ேள எப்படிடீ ெதrயும்? அதுல இருக்கறெதல்லாம் உண்ைமயா இல்ைலயான்னு அவங்க விசாrச்சு ெதrஞ்சிக்கணும் இல்ல?" என்றாள் மாலினி. "ெதrஞ்சிக்கணும் என்று நிைனச்சா இந்த ேநரம் என்ைன அவங்க யாராவது காண்டாக்ட் பண்ணி இருக்கணுேம. என் ேபான் நம்பரும் ெகாடுத்திருந்ேதேன. எனக்ெகன்னேவா விக்ரம் சா& இன்னும் ெமயில் பா&த்திருக்கமாட்டா&ன்னு தான் ேதாணுது" என்ற தன் சந்ேதகத்ைதச் ெசான்னாள் ைவஷாலி.
"ஆமாம் அப்படியும் இருக்கலாம்" என ேதாழிகள் ஆேமாதித்தன&. "இதுக்கு ஒேர வழி, நாம ேநராக அவேராட ஆஃபீஸிேலேய ேபாய் மீ ட் பண்ணுவது தான்." "என்ன ெசால்ற ைவஷு? ஆஃபீஸ்ல ேபாய் ேபசணுமா? இெதல்லாம் நம்ம பிrன்சிக்கு ெதrந்தால் அவ்வளவு தான்" என்றாள் மாலினி. "இல்ைல, இது தான் சr. நான் டிைசட் பண்ணிட்ேடன். நாைளக்ேக ேபாேறன். ைதrயம் இருக்கவங்க என்ேனாட வரலாம்" என்றாள். "நான் வருகிேறன் ைவஷு" என உடேன பதிலளித்தாள் ஜனனி. அத்தியாயம் - 2 “ெசந்தளி& குரூப் ஆஃப் கம்ெபன ஸ்…” ெபய& பலைகையப் பா&த்து உரக்க வாசித்தாள் ஜனனி. “ைவஷு! எவ்வளவு ெபrய ேகம்பஸ்டீ” என்றாள் வியப்புடன். “இடம் ெபrசா இருக்கறதும், ஆள் வசதியாக இருக்கறதும் ெபrசு இல்ைல. மனசு ெபrசா இருக்கணும்” என்றாள் ைவஷாலி. “ச்சூச்சூ! தத்துவம்… ைவஷாலி மாதாஜி” என பதிலுக்கு ேகலி ெசய்தாள் ஜனனி. “ேபாதும் வாைய மூடிகிட்டு வாடீ” என்றவள், உள்ேள ெசல்ல முயன்றாள்.
வாசலில் இருந்த காவலாளி, “ேமடம் யாைர பா&க்கணும்?” என ேகட்டான். “விக்ரம் சாைர பா&க்கணும்” என்றாள். “விக்ரம் சா& இப்ேபாதான் ெவளிேய கிளம்பினாங்க. அேதாடு அவைரப் பா&க்க அப்பாயின்ெமண்ட் வாங்கியாச்சா?” என ேகட்டான். அடடா இைத எப்படி மறந்ேதன்’ என நிைனத்துக்ெகாண்டவள், “சாr ெப&மிஷன் வாங்கைல. அவசரமாக பா&க்கணும். எப்ேபா அவைரப் பா&க்கலாம்?” “அப்பாயின்ெமண்ட் வாங்கிக்கிட்டு ேபாங்க. இல்ைலனா ஈவ்னிங் ஏழு மணிக்கு ேமல் வாங்க” என்றான். ஜனனியிடம் திரும்பி இெதல்லாம் ஆகாத ேவைலடீ. எட்டு மணிக்குள் ஹாஸ்டலுக்கு ேபாய் ேசரணும். ேபசாம அவேராட வட்டுக்கு ேபாய் பா&க்கலாமா? என ேகட்டாள். “ஐய்ையேயா! ேவணாம் ைவஷு” என அலறினாள் ஜனனி. “நமக்கு ேவைல ஆகணும் அவ்வளவு தாேன. இரு நான் ேகட்கேறன்” என்றவள் காவலாளியிடம் “அவேராட வடு ஆனந்த் த&த் நகrல் தாேன இருக்கு அங்ேக ேபானால் பா&க்கலாமா?” என ேகட்டாள். “சாr ேமடம். சா& வட்டில் யாைரயும் பா&க்க வ&றைத விரும்ப மாட்டா&. முக்கியமாக ேலடீஸ் நாட் அெலௗட்” என்றான் ஒருமாதிr
கிண்டலாக. ‘ஏன், உங்க முதலாளி என்ன விஸ்வாமித்திரேராட மறு அவதாரமா’ என வாய்வைர வந்த வா&த்ைதகைள, அப்படிேய உதடுகைள இறுக மூடி உள்ளுக்குள் அடக்கினாள். ‘இத்தைன தூரம் வந்து எதுவும் பிரேயாஜனம் இல்லாமல் ேபாய்விட்டேத’ என்ற சலிப்புடன், “ஹாஸ்டலுக்குப் ேபாயிடலாமா ஜனனி?” என ேகட்டாள். “காrயத்ைதக் ெகடுத்த ேபா! அங்ேக ேபாய் நாலு சுவத்ைதயும் எத்தைன ேநரம் பா&க்கறது. அந்தக் ெகாடுைமக்குத் தாேன உன்கூட வேரன்னு வந்ேதன்” என பதறியவைள, ‘ெதrயும்டீ கண்ணு உன்ைனப் பத்தி’ என்பது ேபால பா&த்தாள் ைவஷாலி. “சrசr விடு. இெதல்லாம் சகஜம்” என சாமாளித்த ஜனனி, “ஒண்ணு பண்ணலாம், இப்படிேய ெசன்ட்ரல் மாலுக்கு ேபாய் ஒரு சுத்து சுத்திட்டு, ெகாஞ்சம் திங்க்ஸ் வாங்க ேவண்டியது இருக்கு இல்ல, அைதயும் வாங்கிக்கலாம்” என ேயாசைன ெசான்னாள். ைவஷாலிக்கும் அது சrயாகப்படேவ இருவரும் கிளம்பி புேன ரயில் நிைலயம் அருகிலிருக்கும் ெசன்ட்ரல் மாலுக்கு வந்தன&. இரண்டு மணிேநரம் மால் முழுவைதயும் சுற்றி, தங்களுக்குத் ேதைவயானவற்ைற வாங்கிக்ெகாண்டாள் ஜனனி. ைவஷாலி தனக்குப் பிடித்த பாடக&களின் சி.டிக்கைள வாங்கிக்ெகாண்டு கைடயிலிருந்து ெவளியில் வந்தவளின் பா&ைவ, யாைரேயா பா&த்து ைகயைசத்து விைடெபற்று லிஃப்டில் ஏறிய விக்ரமின் மீ து பட்டது.
“ஏய் ஜனனி…! அங்ேக பாருடி…” என லிஃப்ைட சுட்டிக்காட்ட, அதற்குள் ேமேலறிய லிஃப்ட்ைட பா&க்காத ஜனனி நிதானமாக, “யாருடி?” என எட்டிப் பா&த்தாள். ”ேபாடீ இவேள! விக்ரம் சாrடீ” என்றாள் எrச்சலுடன். “விக்ரம் சாரா எங்ேக எங்ேக?” என்றாள் அவசரமாக. “உனக்காக அவ& இங்ேகேய நின்னுட்டு இருப்பாரா? வாடி சீக்கிரம். அவைர மிஸ் பண்ணிடப் ேபாேறாம்” என கீ ேழ வந்து நின்ற லிஃப்டில் ேவகமாக ஏறினாள். “ெவளிேய வந்தா ெகாஞ்சம் சுத்தி நடப்பைத கவனி. கிைரண்ட& மாதிr கால் கிேலா பாப்கா&ைன ஒண்ணா சாப்பிட்டா விளங்கும்” என தைலயிலடித்துக் ெகாண்டாள். மூன்று தளத்தில் அவன் எங்ேக இருக்கிறான் என ெதrயாமல் ேதடின&. “ைவஷு! அேதா ஃபுட் ேகாட்” என பாப்கா&ைன வாயிைலைடத்தபடி ெசான்ன ஜனனிைய முைறத்தாள். “உன்ைன என்ன ெசய்தால் தகும். நல்ல சான்ைச மிஸ் பண்ணிட்ேடேனன்னு தவிச்சிகிட்டு இருக்ேகன். இதுல ேநரம் காலம் ெதrயாம விைளயாடுற” என திட்டிக்ெகாண்டிருந்தாலும், காrயத்தில் கண்ணாக கண்கள் அந்த இடத்ைத அங்குலம் அங்குலமாக அலசியது.
வாயிலிருந்த பாப்கா&ைன விழுங்கியவள், “ந என்கிட்ட அடிபட ேபாற பாரு. விக்ரம் சா& ஃபுட் ேகாட் உள்ேள ேபாறா&ன்னு ெசால்ல வந்ேதன்” என்றாள் ேகாபத்துடன். “அப்படியா!” என ஜனனியின் ைகையப் பிடித்து இழுத்துக் ெகாண்டு, நான்காகவது தளத்திலிருந்த ஃபுட் ேகாட்ைட ேநாக்கி ஓடினாள். கண்ணாடிக் கதைவ திறந்து உள்ேள நுைழந்தவள் அங்ேக கண்ட காட்சியில், “ஆஹ்! என விழிவிrத்து ேநாக்கியவள், பட்ெடன திரும்பி நின்று ெகாண்டாள். அேத அதி&வுடன் நின்றிருந்த ஜனனிைய ெவளிேய இழுத்துக் ெகாண்டு வந்தவளுக்கு நிதானமாக மூச்சுவிட சற்ரு ேநரமானது. அங்ேக நிற்கேவ முடியாமல் ேவகமாக மாலிலிருந்து ெவளிேய வந்தாள்.
வழிெயல்லாம் பு;லம்பியபடி வந்த ஜனனியின் ேபச்ைச காதில் வாங்காமல் ஹாஸ்டலுக்கு வந்து ேசந்தாள். என்ன ஆயிற்ரு என ேகட்ட ேதாழிகளுக்கு ஜனனி சுவாரசியமாக பதில் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தாள். “ஷ்! நம்ம ைவஷு பயங்கர ெடன்ஷன்ல இருக்கா. ேபான ேவைல முடியைல. ஆனா, சூப்பரா ஒரு ெராமாண்டிக் லவ் சீன் பா&த்துட்டு வந்திருக்ேகாம்” என்றவள் கலகலெவன நைகத்தாள். “ஏய்! என்னடி விஷயம்” என்ற ேதாழிகளின் ஆ&வத்ைத ரசித்தபடி, “ம், எல்லாம் நம்ம விக்ரம் குமா& ெசௗத்r தான். முதல்ல எனக்கும் பக்குன்னு தான் இருந்துச்சி அப்புறம் ஹா ஹா ஹா” என்று தாங்க
முடியாமல் சிrத்தாள். “ேஹ! என்னது என்னது?” என நச்சrத்தன&. “ெசா&க்கம் மதுவிேல ெசாக்கும் அழகிேல…” என ஜனனி பாட ஆரம்பிக்க, அடுத்த வrகைள மற்றவ&கள் ேச&ந்து பாட ெகால்ெலன சிrப்ெபாலி எழுந்தது. கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்திருந்த ைவஷாலி தைலைய திருப்பி, “ஏய், இல்லாதைதெயல்லாம் அளந்துவிடாேத” என்றாள் கடுப்புடன். ”ஏன் ஏன் உனக்ேகன் இத்தைன ேகாபம் வருது?” என்றாள் மாலினி. ”சில்லியாக ேபசாேத” என தைலயைணைய தூக்கி மாலினி மீ து வசினாள். “ைஹ ைஹ விக்ரம் சாைர ைசட் அடிக்கிறியா!” என்ற ராகினிைய முைறத்தாள். “விகரைம யாருக்கும் ெப&சனலா ெதrயாது. அவைர பத்தி ெதrயாமல் தப்பா –ேபசாேதன்னு ெசான்ேனன். அேதாடு அவங்க எப்படி இருந்தால் நமக்ெகன்ன? ஒருத்தேராட ெசாந்த விஷயத்ைதப் பற்றி ேபசேவா கருத்து ெசால்லேவா நமக்கு எந்த அதிகாரமும் கிைடயாது, உrைமயும் கிைடயாது” என்றாள். விஷமப் புன்னகியுடன் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக்ெகாண்ட ேதாழிகள், “ஓேக, ஓேக. கூல் டவுன். இனி இப்படி ேபசைல ேபாதுமா” என்றன&.
“ம்” என தைலயைசத்தவள், “நான் ெகாஞ்சம் ெவளிேய ேபாய் வேரன்” என்று அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினாள். அத்தியாயம் - 3
“இளம் ெதாழில் அதிபrன் காதல் அரங்ேகற்றம். இளம் ெபண்களின் கனவு காதலன். நான்ேக ஆண்டுகளில் ெதாழில் சாம்ராஜியத்தில் தனக்ெகன தனி முத்திைர பதித்தவ&. ெசந்தளி& குழுமத்தின் உrைமயாள& விக்ரம் குமா& ெசௗத்rயின் காதல் lைலகள். இது உண்ைமயா? அல்லது எப்ேபாதும் தன்ைன முன்னிைலப் படுத்திக் ெகாள்ள அவ& ெசய்யும் தந்திரமா?” கல்லூr விட்டு வரும்ேபாேத, ஹாஸ்டல் விசிட்ட& அைறயிலிருந்த ெசய்தித்தாைளக் ெகாண்டு வந்த ராகினி, முதல் பக்கத்திலிருந்த சூடான ெசய்திையப் பா&த்ததும், ைவஷாலியின் காதில் விழும்படி சப்தமாகப் படித்தாள். அடுத்த வrைய அவள் படிப்பதற்குள், அவளது ைகயிலிருந்த ெசய்தித்தாைளப் பிடுங்கிக் ெகாண்டாள் ைவஷாலி. விக்ரைம கட்டியைணத்து ஒரு ெபண் முத்தமிடும் புைகப்படத்ைதக் கடைமயாக முதல் பக்கத்தில் ெவளியிட்டிருந்தன&. முன்தினம் மாலில் அவள் கண்ட அேத காட்சிதான். ‘நாட்டுல எத்தைனேயா பிரச்சைனகள் இருக்கும் ேபாது, இவங்களுக்கு இது தான் முக்கியமா படுதா!’ என எrச்சலுடன் நிைனத்துக் ெகாண்டாள் ைவஷாலி. எதுவும் ேபசாமல் ேயாசைனயுடன் இப்படியும் அப்படியுமாக
நடந்தாள். ராகினியும், மற்றவ&களும் அைமதியாக ைகக்கட்டி நின்று, ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தன&. அவசரமாக ைகப்ைபயில் ெமாைபல் ேபாைனயும், ஐடி கா&ைடயும் திணித்துக் ெகாண்டு, யாrடமும் எதுவும் ெசால்லாமல் கிளம்பினாள். “இத்தைன ேவகமா எங்ேகடீ ேபாறா?” என்ற ஜனனி புrயாமல் விழித்தாள். “இதுகூடவா ெதrயைல. எல்லாம் ெதாழில் சாம்ராஜ்ஜியத்து இளவரசைர பா&க்கத்தான்” என ேகலியாக புன்னைகத்தாள் ராகினி. விக்ரமின் அலுவலகத்திற்கு முன்பாக வண்டிைய நிறுத்தியவள், காவலாளியிடம், “ஹேலா!” என்று புன்னைகத்தாள். அவனும் அவைளப் பா&த்துச் சிrத்து, “ஹேலா ேமடம்” என்றான். “இன்ைனக்கு இருக்காரா உங்க ேச&மன்” புன்னைகயுடன் வினவியபடி, அங்கிருந்த பதிேவட்டில் ைகெயழுத்திட்டாள். “எங்க சா& கெரக்ட் ைடமுக்கு இருப்பா&. நங்க அப்பாயின்ெமண்ட் வாங்கிட்டீங்களா ேமடம்?” என ேகட்டான். “ஓ! ெரண்டு மணிக்கு அப்பாயின்ெமண்ட். இன்னும் பத்து நிமிஷம் இருக்கு. நாங்களும் ைடம் கீ ப்அப் பண்ணுேவாமில்ல” என சிrத்துவிட்டு அலுவலகத்திற்குள் நுைழந்தாள். அலுவலகம் தூய்ைமயாக பளிச்ெசன இருந்தது. கதைவத்
தள்ளிக்ெகாண்டு உள்ேள நுைழந்தவைள, எதிrலிருந்த rசப்ஷன் ெபண் புன்னைகயுடன் வரேவற்று, “குட் மா&னிங் ேமடம். ெவல்கம் டூ ெசந்தளி& குரூப் ஆஃப் கம்ெபன ஸ். ேகன் ஐ ெஹல்ப் யூ!” என வினவினாள். பதிலுக்குப் புன்னைகத்தவள், “குட்மா&னிங். உங்க ேச&மைனப் பா&க்கணும்” என்றாள். ”எக்ஸ்கியூஸ் மீ . சா& இப்ேபா யாைரயும் பா&க்க மாட்டாங்கேள…” என்றாள். “இல்ைல அவ&தான் என்ைன வரெசால்லியிருக்கா&” என்றாள். “இருக்காேத ெரண்டிலிருந்து ெரண்டைர வைர சா& rலாக்ஸ் பண்ற ேநரம். அந்த ேநரத்துல யாைரயும் பா&க்கமாட்டாங்க” என்று பதிலளித்தாள். ‘அப்படி என்ன ெவட்டி முறித்தா& உங்க ேச&மன்!’ என்று ேதான்றிய எண்ணத்ைத முகபாவத்தில் ெவளிக்காட்டாமல், “இல்ைல அவ& ெசால்லி தான் வந்திருக்ேகன். என்ைன உள்ேள அனுப்பைலனா நங்க தான் உங்க பாஸுக்கு பதில் ெசால்லணும்” என்றாள். நம்பமுடியாமல் ைவஷாலிையப் பா&த்த rசப்ஷன் ெபண், “ஒரு நிமிடம் ேமடம், நான் ெசக்ரட்டr சாrடம் ேகட்டுகிேறன். ெகாஞ்சம் ெவயிட் பண்ணுங்க” என்றவள் விக்ரமின் ெசக்ரட்டrைய ெதாட&புெகாண்டாள். விஷயத்ைத அவனிடம் ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, அங்கிருந்து
ெமல்ல நழுவினாள் ைவஷாலி. அவைளக் கவனித்து, “ேமடம்…” என்று குரல் ெகாடுத்த rஷப்ஷன் ெபண்ைண அசட்ைட ெசய்துவிட்டு, ேவக நைடயுடன் ஹாலின் கண்ணாடிக் கதைவத் திறந்துக் ெகாண்டு உள்ேள நுைழந்தாள். அவள் பாதி ஹாைலக் கடக்கும் ேபாேத விக்ரமின் ெசகரட்r தன் அைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்து அவள் முன்பாக நின்றான். “ஹேலா! எங்ேக வந்தங்க? இப்படி அனுமதி இல்லாமல் வரக்கூடாதுன்னு ெதrயாது உங்களுக்கு. எதுக்கு இப்படி அடாவடித்தனம் பண்றங்க?” என ேகட்டான். “ப்ள ஸ் சா& ஒரு பத்து நிமிடம் சாைரப் பா&த்து ேபசிட்டு ேபாயிடுேறன். இது ெராம்ப முக்கியமான விஷயம் சா&…” என்றாள் ெகஞ்சலாக. “ம்ச்சு! ஒருமுைற ெசான்னால் புrயாதா உங்களுக்கு” என அவன் எrச்சலுடன் ேகட்க, ைவஷாலிக்கும் ேகாபம் வந்தது. “அைதேய தான் நானும் ெசால்ேறன். ஒருமுைற ெசான்னால் புrயாதா உங்களுக்கு?” என உரக்கப் ேபசினாள். ெமாத்த அலுவலகமும் ஆ&வத்துடன் இருவைரயும் பா&த்தது. “இங்ேக பாருங்க ெசகரட்r சா&! எடுத்த ேவைலைய ஒழுங்காக ெசய்யத் ெதrயாத உங்க ேச&மன் அப்படி என்னத்த கிழிச்சிட்டு ெரஸ்ட் எடுத்துகிட்டு இருக்கா&” என சப்தமிட்டவள், “இ&ெரஸ்பான்சிபிலிட்டி ெப&சன்” என முணுமுணுத்தாள்.
“ேமடம், ைமண்ட் யுவ& ேவ&ட்ஸ்…” என ேகாபமாக குரலுய&த்தியவைன, “ராகவன்! அங்ேக என்ன பிரச்சைன” என்று ேகட்ட விக்ரமின் குரல் தடுத்தது. தனது அைறயின் வாசலருகில் நின்றிருந்த விக்ரைம பா&த்தாள் ைவஷாலி. ேராஜா வண்ண சல்வாrல், கைலந்த தைலமுடி ெநற்றியில் புரள, நண்ட விழிகளின் இைமகள் ேகாபத்தில் விrந்திருக்க, உதட்ைடச் சுழித்து நின்றிருந்தவைள, கண்கள் இடுங்க பா&த்தான். விக்ரமின் ெசகரட்டr ராகவன் பவ்யமாக, சா&! இவங்க நம்ம காேலஜ்…” என ஆரம்பித்தவைன, ைகநட்டி தடுத்தான். “ெவயிட் ராகவன், நான் ேபசிக்கிேறன்’ என்றவன் ைவஷாலியிடம், “ப்ள ஸ் கம் இன்” என்றான். ஒதுங்கி நின்ற ராகவைன முைறத்துவிட்டு, விக்ரமின் அைறக்குச் ெசன்றாள். “உட்காருங்க மிஸ்…” “ைவஷாலி…” என்றாள் அழுத்தமாக. ேலசாக முறுவலித்துக் ெகாண்டவன், “ெசால்லுங்க என்ன விஷயமாக என்ைனப் பா&க்க வந்தங்க?” என ேகட்டான். “நான் எஸ்.எஸ்.வ காேலஜில் எம்.எஸ்சி ேமத்ஸ் ஃைபனல் இய& படிக்கிேறன்” என்றவளின் குரலில் ேகாபம் சிறிதும் குைறயவில்ைல.
“ஓ! அந்தக் காேலஜில் படிப்பது இவ்வளவு ேகாபப்படும் அளவுக்கு இருக்கா என்ன?” என்றவன் தன்ைன கிண்டல் ெசய்கிறான் என புrந்தது. பதிலுக்கு ேபச்ைச வள&க்காமல் தன் ேவைலயில் கவனமானாள். “சா&, உங்க தாத்தா காலத்தில் ஆரம்பித்த காேலஜ்; அவ& அதுக்கு பிறகு உங்க அப்பா, இவங்க ெபாறுப்பில் இருந்த வைரக்கும் எல்லாேம நல்லாேவ நடந்து ெகாண்டு இருந்தது. ஆனால், நங்க ஆரம்பித்த பிசினைஸ மட்டும் நல்லா பா&த்து வள&த்தா ேபாதுமா? ஒண்ணு இந்தக் காேலஜ் நம்ம ெபாறுப்பில் இருக்ேக என்ற அக்கைறயில் நி&வாகம் பண்ணனும். அப்படி இல்ைலனா தான் ஒப்பைடத்த ஆள் தறம்பட நடத்துறாரா என்ற அளவுக்காவது அவ்வப்ேபாது கண்காணிச்சிருக்கணும். ெரண்டும் இல்லாமல் இத்தைன ேபேராட எதி&காலத்ைத ஏன் ேகள்விக்குறி ஆக்கறங்க?” என்றாள் அடக்கப்பட்ட ேகாபத்துடன். சுழல் நாற்காலியில் ஒரு பக்கமாக திரும்பி அம&ந்து, வலது முழங்ைக ேடபிள் மீ தும், இடது ைகைய முகவாயில் ைவத்துக் ெகாண்டு, கால் மீ து கால் ேபாட்டு, அவள் ெசால்வைத கவனமாக ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தான். “ெசால்ல வ&றைத ெகாஞ்சம் ெதளிவாக ெசான்னால் நல்லா இருக்கும்” என்றான் விக்ரம். “சா&! எத்தைனேயா ேபருக்கு இந்த படிப்பு தான் ேசாறு ேபாடணும். நல்ல கிளாஸ் ரூம்ஸ், ேலப் கிைடயாது. புதுசாக வந்த ப்ெராஃபச&ஸ், ெலக்சர&ஸ் சrயாக இல்ைல. அடிப்பைட வசதி கூட சrயாக இல்ைல. ஹாஸ்டல் லட்சணம் அதுக்கு ேமல… சாப்பாடு முதல் குடிக்கும்
தண்ண& வைரக்கும் வாயில் ைவக்க முடியறதில்ைல. இவ்வளவு எதுக்கு சா&… ைநட்ல எங்களுக்கு ரூம்ல இருக்கேவ பயம்மா இருக்கு. திடீ&னு யாேரா காம்பவுண்ட் சுவத்து ேமலா ஏறி கத்தறது, கல்ைல கதவு ேமல விட்ெடறியறாங்க. ஹாஸ்டல் ேபானில் யா& ேபைரயாவது ெசால்லி கூப்பிட்டு… ேச… ெசால்லேவ கூசுது” என்றவளின் முகம் சுருங்கியது. “இைதெயல்லாம் வா&டனிடேமா, ப்rன்சிபலிடேமா கம்ப்ெளயிண்ட் ெசய்தால், அவங்க எங்கைளத்தான் குைற ெசால்லி அசிங்கப்படுத்தறாங்க…” என்றாள். அைனத்ைதயும் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்த விக்ரமின் முகம் கடினமாக மாறியிருந்தது. இறுகியக் குரலில் சாr மிஸ்.ைவஷாலி. இத்தைனப் பிரச்சைனையயும் இந்த நான்கு வருடத்தில் ஒரு முைறகூட என் கவனத்துக்கு வரவில்ைல. rயலி சாr” என்றான். அவனது வருத்தம் ேதாய்ந்த குரைலயும் முகத்ைதயும் பா&த்தவளுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது. “இைதெயல்லாம் எழுதி உங்களுக்கு ெமயில் கூட அனுப்பிேனன்” என்றாள். “அப்படியா! முக்கியமான ெமயில் தவிர மற்றது என் பா&ைவக்கு வராது. ேடாண்ட் ெவாr. இனி இப்படி எந்த தவறும் நடக்காமல் பா&த்துக்கேறன். ேதைவயான நடவடிக்ைகைய உடேன எடுக்கிேறன்” என்றான். “ேதங்க்யூ சா&!” என சந்ேதாஷமாக ெசான்னவள், “உங்கைள நம்பலாமா?” என குறும்புடன் ேகட்டாள்.
“நம்பித்தான் ஆகணும். ேவற வழிேய இல்ைல” என அவனும் இலகுவாக புன்னைகத்தவன், இண்ட&காமில் தன் ெசகரட்டrைய அைழத்தான். “ராகவன், நாைளக்கு காைலல பதிேனாரு மணிக்கு எந்த ப்ேராக்ராம் இருந்தாலும் ேகன்சல் பண்ணிடுங்க. நம்ம ட்ரஸ்ட் ெமம்ப&ஸ் அத்தைன ேபருக்கும் ெமயில் அண்ட் ேபான் மூலமா மீ ட்டிங் இருக்குன்னு தகவல் ெசால்லி வரெசால்லுங்க. அதுக்கான ஏற்பாட்ைட நங்க ெசய்திடுங்க” என்று தனது உத்தரைவ பிறப்பித்தான். “மிஸ்.ைவஷாலி இப்ேபா சந்ேதாஷமா?” என்றான் சிrப்புடன். “ெராம்ப ேதங்க்ஸ் சா&” என்றவள் கைடக்கண்ணால் ராகவைனப் பா&த்தாள். ‘உன்ைன மாட்டிவிடாமல் ேபாறதில்ைல’ என மனதிற்குள் ெசால்லிக்ெகாண்டவள், “சா& நங்க காேலஜ் ஃபங்ஷனுக்கு வந்த ேபாேத உங்ககிட்ட ேபசணும்னு இவ&கிட்ட ெசான்ேனன் சா&. ஆனால், இவ& முடியாதுன்னு ஒேரயடியாக மறுத்துட்டா&. அேநகமா என்ேனாட ெமயிைல கூட இவ&தான் உங்களுக்கு ெதrயபடுத்தியிருக்க மாட்டா&. முதல்ல நங்க ஒரு நல்ல ெசகெரட்டrைய ேதடி கண்டுபிடிங்க” என ெசால்ல, விக்ரம் வாய்விட்டு சிrத்தான். காதில் புைகவராத குைறயாக ராகவன் உ&ெரன்ற முகத்துடன் நின்றிருக்க, விக்ரம், “ராகவன் அப்படிபட்டவ& இல்ைல. அவருக்கு கீ ேழ இருக்கவங்க ேவைலதான். நான் உடேன இைதக் கவனிக்கிேறன்” என்றான். ”ஓேக சா& நானும் உங்கேளாட rலாக்ேசஷன் ைடைம எடுத்துகிட்ேடன்
சாr சா&. என்ைன நம்பி காேலஜ் ெஜனரல் ெசகரட்டrயாக நியமிச்சவங்களுக்கு, நான் நல்லது பண்ணிட்ேடன்னு சந்ேதாஷப்படுேறன் சா&. “ெவrகுட்” என புன்னைகத்தவன், “ெரண்டு நிமிஷம் இருங்க டீ சாப்டுட்டு கிளம்புங்க” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத மூவருக்கும் டீ வந்து ேச&ந்தது. மூவரும் நாசுக்காக டீைய சுைவத்துக்ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலி தயக்கத்துடன் விக்ரைம பா&த்தாள். “என்னேவா ேகட்கணும்னு நிைனக்கிறங்க ேகளுங்க” என அவைள ஊக்கப்படுத்தினான் விக்ரம். “இல்ல இன்ைனக்கு உங்கைளப் பத்தி ேபப்பrல் ஒரு விஷயம்…” என்றவள் ராகினி படித்த ெசய்திைய ெசான்னாள். விட்ேடத்தியாக புன்னைகத்தவன், “அைத மட்டும் தான் பா&த்தங்களா இைத பா&க்கைலயா…?” என்று தனக்கருகிலிருந்த ேடபிள் மீ திருந்து ஒரு ேபப்பைர பிrத்து அவெளதிrல் நட்டினான். ‘காதல&களின் ஊடல் ெபாது இடத்தில் அரங்ேகற்றம்’ என்று தைலப்பிட்டு, விக்ரம் தன்ைன முத்தமிட்ட ெபண்ைண தள்ளிவிடுவது ேபான்று இருந்த ேபாட்ேடாைவ பிரசுrத்திருந்தன&. என்ன ெசால்வெதன ெதrயாமல் அவைனப் பா&த்தாள். அவேனா எதுவுேம நடக்காதது ேபால சிrத்துக்ெகாண்டு அம&ந்திருந்தான். “இதுக்கு நங்க மறுப்ேபா, கண்டனேமா ெசால்லலியா சா&!” என
ேகட்டாள். “எதுக்கு ெசால்லணும்?” என்றவைன வியப்புடன் பா&த்தாள். “சா& நான் உங்கைளப் பற்றி ஓரளவுக்கு ேகள்விபட்டிருக்ேகன். இப்படிபட்ட விஷயெமல்லாம், உங்க வாழ்க்ைகைய பாதிக்கத் தாேன ெசய்யும்?” “என்ைனக் காட்சிப் ெபாருளாக்கி அவங்க விளம்பரம் ேதடிக்கிறாங்க. ேபாகட்டும். எனக்கு இருக்கும் ேவைலயில் இந்த ெடன்ஷைனத் தைலயில் சுமக்க எனக்கு விருப்பமும் இல்ைல. இைதெயல்லாம் நிைனத்து கவைலப்பட ேநரமும் இல்ைல. யாருக்காகவும் என்ைன நியாயப்படுத்திக்க எனக்கு பிடிக்காது. என்ைனச் ேச&ந்தவங்களுக்கு என்ைனப் பற்றித் ெதrயும். அது ேபாதும் எனக்கு” என்றான். அவன் ெசான்னதிலிருந்த உண்ைம அவளுக்கும் புrய, ெமௗனமாய் புன்னைகத்தாள். அத்தியாயம் - 4 ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு... “ஹேலா சா& குட்மா&னிங்...” “ஹாய் மிஸ்.ைவஷாலி. என்ன காைலயிேலேய என் ஞாபகம்” “ஸ்டூடண்ட்ஸ் சா&பாக உங்களுக்கு, எங்கேளாட நன்றிைய ெசால்லணும். உங்க ெசக்கரட்டrகிட்ட ெசால்லி உங்களுக்கு எப்ேபா
வசதிபடும், ஒரு சின்ன ஃபங்ஷன் ைவக்கலாம்னு ேகட்ேடன். அவ& இப்ேபாைதக்கு நங்க ெராம்ப பிஸி முடியாதுன்னு ெசால்லிட்டா&. சr எந்த ஒரு அங்கீ காரமும் கிைடக்கும் ேநரத்தில் கிைடத்தால் தான் மதிப்பு. அேத ேபால ெசால்லேவண்டிய நன்றிைய உடேன ெசான்னால்தான் எங்களுக்கு சந்ேதாஷம்” என்றாள். “நன்றிதாேன ேபானிேலேய ெசால்லிடுங்க...” என்றான். “நான் மட்டும் இல்ைல சா&, என் ஃப்ெரண்ட்ஸ் எல்ேலாரும் ெசால்லணும். அதனால்...” “அச்சச்ேசா! லஞ்சுக்ெகல்லாம் கூப்பிடாதங்க ேமடம். உண்ைமயாகேவ ெராம்ப பிஸி” என்று ேபாலியாக அலறினான். “நங்களும் ெபrசா எைதயும் எதி&பா&க்காதங்க சா&. ெபாக்ேகவும், ேதங்க்ஸும் தான் உங்களுக்கு” என சிrத்தாள். “கருமி கண்ணம்மா” என புன்னைகத்தான். “ெசால்லுங்க ெசால்லுங்க... இதுக்ெகல்லாம் கவைலப்படும் ஆள் நான் இல்ைல” என்று பதிலுக்குப் பதில் ேபச, இப்படிேய இருவருக்கும் சற்று ெபாழுது ேபானது. “ஓ! மணி எட்டைர நான் காேலஜ் கிளம்பணும். உங்கைள எப்ேபா சந்திக்க வரலாமுன்னு நங்க ஒரு ைடம் ெசான்னால் நல்லா இருக்கும்” என்றாள் தன் ேவைலயில் கவனமாக. “ம், இன்ைனக்கு மதியம் ெரண்டு மணிக்கு. ஓேக...” என ேகட்டான்.
“தாராளமா சா&. ேதங்க்யூ” என ேபாைன அைணத்தாள். ****************** குறித்த ேநரத்தில், புன்னைக மல&களாக ைவஷாலியும், அவளது ேதாழிகளும் ைகயில் ஆளுக்ெகாரு பூங்ெகாத்துடன், விக்ரமின் அலுவலகத்திற்குள் நுைழந்தன&. கடுகடுெவன்ற முகத்துடன் rசப்ஷனிேலேய அவ&கைள எதி& ெகாண்டான், விக்ரமின் ெசக்கரட்டr ராகவன். தன்ைனக் கண்டதும் கடுகடுத்த அவனது முகத்ைதப் பா&க்கேவ, ைவஷாலிக்கு உற்சாகம் பீறிட்டது. ‘அன்ைனக்கு எனக்கு என்ன ஆட்டம் காட்டின! அது முடியாது இது முடியாதுன்னு. இன்ைனக்கு பா&த்தியா என்ைன வரேவற்க உன்ைன வாசலுக்ேக வரவச்சிட்ேடன்’ என்ற எண்ணத்துடன் அவைனப் பா&த்துக் கிண்டலாகப் புன்னைகத்தாள். “ெவல்கம் ஆல் ஆஃப் யூ! சா&, உங்கைள மீ ட்டிங் ஹாலில் சந்திப்பாங்க. ப்ள ஸ்” என்று முன்னால் ெசல்ல, “ேதங்க்யூ” என்றபடி, ேதாழிகளுடன் அவைனப் பின் ெதாட&ந்தாள் ைவஷாலி. பத்து ேப& அமரக்கூடிய அளவிற்கு வட்டமான ெபrய ேமைஜ, சுற்றிலும் நாற்காலிகள் ேபாடப்பட்டிருந்தது. ஐவரும் அமராமல் பா&த்துக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, “ஹாய்!” என்று புன்னைகத்தபடி, மற்ெறாரு வழியாக உள்ேள வந்தான் விக்ரம். ”ஹேலா சா&!” என்று ஐவரும் புன்னைகத்தன&. “ப்ள ஸ் உட்காருங்க” என இருக்ைகையக் காட்டினான்.
“இந்தக் குறுகிய காலத்துல எங்களுைடய ேதைவகைள ெராம்பேவ நிைறவாக ெசய்து ெகாடுத்திருக்கீ ங்க. அதுக்கு எங்க சா&பாக நன்றிைய ெதrவிச்சிக்கிேறாம் சா&!” என்று பூங்ெகாத்ைத நட்டினாள் ைவஷாலி. புன்னைகயுடன், “ேதங்க்யூ” என்றவன் மற்றவ&கள் ெகாடுத்த பூங்ெகாத்ைதயும் வாங்கிக் ெகாண்டான். அைனவரும் அமர, அவ&களுக்கு ஸ்வட், காரம் என ெகாண்டுவந்து ைவக்கப்பட, அவனது உபசரைணயில் திக்குமுக்காடிப் ேபாயின&. “எதுக்கு சா& இந்த ஃபா&மாலிட்டீஸ்?” என்றாள் ைவஷாலி. “உங்கைளெயல்லாம் ெகாஞ்சம் கூல் பண்ணத்தான்” என புன்னைகத்தான். திடீெரன அவளருகில் அம&ந்திருந்த ஜனனியின் பக்கமாக திரும்பியவன், “உங்க ெசாந்த ஊ& எது? ேபரண்ட்ஸ் என்ன பண்றாங்க?” என விசாrத்தான். இப்படிேய ஒவ்ெவாருவராக முடிந்து கைடசியாக ைவஷாலியிடம் வந்து முடித்தான். “அப்பா ெபய& சங்கரன். அம்மா ெபய& ேதவிகா” என்றவள், ஒரு புகழ்ெபற்ற இருசக்கர ேமாட்டா& வாகன உதிr பாகம் தயாrக்கும் கம்ெபனியின் ெபயைரக் குறிப்பிட்டு, “அப்பா அதில் ெஜனரல் ேமேனஜராக இருக்கா&. அம்மா இல்லத்தரசி. அவங்களுக்கு நான் ஒேர ெபாண்ணு. ேபான வருஷம் ரத்னகிrயில் புது பிரான்ச் ஆரம்பிச்சாங்க. அப்பாதான் இன்சா&ஜ். அதனால் அப்பா அம்மா ெரண்டு ேபரும் இப்ேபா ரத்னகிrயில் இருக்காங்க. நான் இங்ேக ஹாஸ்டலில் ேச&ந்துட்ேடன்”
என்றாள். “ஓ! என எல்லாவற்ைறயும் விளக்கமாக ேகட்டுக்ெகாண்டான். “நங்க எல்ேலாருேம ேவற ேவற டிபா&ட்ெமண்ட். அப்புறம் எப்படி ஃப்ெரண்ட்ஸ் ஆன ங்க?” என ேகட்டான். “தாய்ெமாழி தான் சா& எங்கைள ஒண்ணு ேச&த்து வச்சிருக்கு. ஹாஸ்டலிலும் எங்களுக்கு பக்கத்து பக்கத்து ரூம்” என்றாள். முழுதாக ஒருமணி ேநரத்ைத விக்ரமின் அலுவலகத்தில் ெசலவழித்துவிட்டு, ஒரு வழியாக கிளம்பின&. ***************** ஹாஸ்டலுக்கு வந்தவள் குளித்துவிட்டு, கூந்தைலக் ேகாதியபடி கட்டிலில் சாய்ந்தாள். ஹிந்தி பாடல் ஒன்ைற முணுமுணுத்தபடி அம&ந்திருந்தவளின் ெமாைபல் அைழத்தது. “ஹேலா அம்மா! எப்படியிருக்கீ ங்க?” என்றது தான் தாமதம். “ஏண்டீ ந என்கிட்ட ஒழுங்கா ேபசி ஒரு மாசத்துக்கு ேமல ஆகுது. இன்ைனக்காவது உனக்கு ைடம் இருக்கா இல்ைல ேபசிட்டு இருக்கும் ேபாேத ேபாைனக் கட் பண்ணப் ேபாறியா?” என ேகட்டா& ேதவிகா. “இத்தைன நாள் ெகாஞ்சம் ேவைல இருந்துச்சும்மா. இன்ைனக்கு நான் ெராம்பேவ ப்r நங்க ஒரு மணி ேநரம் கூட ேபசலாம்” என புன்னைகத்தாள். “சந்ேதாஷம்... சr, சாப்பிட்டியா?” “ஆச்சும்மா. நங்க சாப்பிட்டீங்களா? அப்பா எங்ேக சத்தேம இல்ைல”
என ேகட்டாள். “இேதா வழக்கம் ேபால அைமதியா என் பக்கத்திேலேய தான் உட்கா&ந்திருக்கா&” என்றா&. “அட ஆமாம்! மறந்ேத ேபாயிட்ேடன். நங்க இருக்கும் ேபாது அப்பா என்ைனக்குப் ேபசியிருக்காங்க. ஒேர வருஷத்தில் இெதல்லாம் மறந்து ேபாச்சு பாருங்கேளன்” என அன்ைனைய வம்பிழுத்தாள் ஆைசயுடன். “இந்த வாயில ஒண்ணும் குைறச்சல் இல்ைல. உனக்கு இது மட்டுமா மறந்து ேபாச்சு. எங்கைளேய மறந்து தாேன இந்தப் பக்கேம வராமல் இருக்க” என்று சட்ெடன சூடானா& ேதவிகா. ைவஷாலியின் புன்னைக முகம் வாடியது. “கல்ச்சுரல் ப்ேராக்ராம், ெகாஞ்சம் காேலஜ் ேவைலன்னு ெரண்டு மாசமா ெகாஞ்சம் பிஸிம்மா” என்று ெமதுவாகேவ ெசான்னாள். “ஆங்! ந ெசால்றைத நான் அப்படிேய நம்பேறன். ந ஏன் அங்ேகேய படிக்கிேறன்னு ெசான்னதுக்கான காரணம் எனக்ெகான்னும் ெதrயாமலில்ைல” என்றா& காட்டமாக. ேபச்சின் ேகாணம் திைச மாறுவைத உண&ந்த ைவஷாலி சற்று அைமதி காத்தாள். “ஏய் ைவஷு! ைலனில் இருக்கியா?” “ம், இருக்ேகன்” என்றாள் சுரத்ேத இல்லாமல். “ேபான வாரம் அந்த ேஜாதி வட்டுக்குப் ேபாயிருந்த ேபால.”
உதட்ைட அழுந்த கடித்தவள், “ஆமாம், ேபாேனன்” என்றாள். “என்கிட்ட ஏன் ெசால்லைல?” “நங்க இப்படி ேகட்பீங்கன்னு தான் ெசால்லைல” என்றாள் எrச்சலுடன். “நானூறு கிேலாமீ ட்டருக்கு அந்தப் பக்கம் இருக்கவளுக்கு என்ன ெதrயப் ேபாகுதுன்னு ெசால்லாம விட்டுட்டியாக்கும்” என்றா&. ைவஷாலி சற்று கடுப்பானாள். “அம்மா ேபாதும். உனக்கு ஏன் அவைளப் பா&த்தால் பிடிக்கமாட்ேடன்னுதுன்னு ேகட்கமாட்ேடன். ஏன்னு எனக்ேக நல்லா ெதrயும். ேஜாதிக்கு இது ஆறாம் மாதம். வட்டில் தனியா இருக்காேளன்னு ேபாய் ெகாஞ்சம் ேநரம் அவேளாடு இருந்துட்டு வந்ேதன்” என்றாள். “அேதாடவா விட்ட... அவைள ஹாஸ்பிட்டல் கூட்டிக்ெகாண்டு ேபாய், தாதி ேவைல பா&த்துட்டு வந்தைத மட்டும் ஏன் ெசால்லாமல் விட்டுட்ட?” ைவஷாலிக்கு இப்ேபாது விஷயம் புrந்தது. ேஜாதிைய ெசக்கப்பிற்காக ஹாஸ்பிட்டல் அைழத்துச் ெசன்ற இடத்தில், குல்க&னி ஆன்ட்டிையப் பா&த்த நிைனவு வந்தது. அவ&தான் அம்மாவிடம் ேபாட்டுக் ெகாடுத்து விட்டா& எனவும் புrந்தது. ”ஆமாம் ேபாேனன். ஏம்மா ந இப்படி இருக்க? அவள் என்ேனாட க்ேளாஸ் ஃப்ெரண்ட். அவளுக்கு இந்த ெஹல்ப் கூட ெசய்யக்கூடாதா?” என்றாள் ேகாபத்துடன்.
“ஏண்டீ ந யாரு உன்ேனாட ஸ்ேடட்டஸ் என்னன்னு ெதrயாமல் இருக்கிேய. ந திருந்தேவமாட்ட. இந்த மிடில் கிளாஸ் புத்திெயல்லாம் உனக்கு இப்ேபா ெதrயாது. பட்டால் தான் உனக்கு புத்தி வரும்” என்ற அன்ைனயின் ேபச்ைசக் ேகட்டவளுக்கு ெபாறுைம பறந்தது. ‘இைதப் ேபசவா என்ைனக் கூப்பிட்ட. என்ேனாட சந்ேதாஷமான நாைளேய ந ஸ்பாயில் பண்ணிட்ட’ ெசால்ல நிைனத்த வா&த்ைதகைள ெசால்லாமல் ெதாண்ைடக் குழியிேலேய தங்கிவிட்டது. “ேதவிகா! ேபாதும் குழந்ைதைய எதுக்கு வறுத்ெதடுக்கற? அவேள அங்ேக தனியா இருக்கா. ேபச உனக்கு ேவற விஷயமா இல்ைல” என மைனவியின் ேபச்சில் இைடப்புகுந்து, மகைளக் காப்பாற்றினா& சங்கரன். “இப்படி ெசல்லம் ெகாடுத்ேத தான் அவைளக் குட்டிச்சுவராக்கி வச்சிருக்கீ ங்க. இந்தாங்க நங்கேள ேபசுங்க உங்க அருைம மகேளாட” என்று ேபாைன கணவrன் ைகயில் திணித்தா& ேதவிகா. “என்னடா கண்ணா! எப்படியிருக்க?” ஆதூரத்துடன் ேகட்டா&. “நான் நல்லா இருக்ேகன்ப்பா” என புன்னைகத்தாள். “அம்மா ெராம்ப காய்ச்சி எடுத்துட்டாளா?” “அம்மா, இப்படி ேபசறது ஒண்ணும் புதுசு இல்ைலேயப்பா” என்றாள். “சrம்மா, இன்ைனக்கு விக்ரேமாட ஆஃபீஸுக்கு ேபாகப்ேபாறதா
காைலயில் ெசான்னிேய... ேபானியா?” என்று ேகட்டது தான் தாமதம். மைடதிறந்த ெவள்ளமாக ெசால்ல ஆரம்பித்த மகளின் ேவகத்ைதக் கண்ட சங்கரன் புன்னைகத்துக் ெகாண்டா&. அத்தியாயம் - 5 சனிக்கிழைம கல்லூr விடுமுைற தினமாதலால், ைவஷாலி ஹாஸ்டல் ெமாட்ைட மாடியில் அம&ந்து படித்துக் ெகாண்டிருந்தாள். ைவப்ேரஷன் ேமாடிலிருந்த அவளது ெசல்ேபான் சப்தெமழுப்பியது. விகரமின் ெமாைபல் நம்ப&. “ஹேலா சா&!” என்றாள். “ஹாய் ைவஷாலி எப்படியிருக்க? ஸ்டடீஸ் எல்லாம் எப்படி ேபாயிட்டிருக்கு?” “நல்லாயிருக்ேகன் சா&. ஃைபனல் எக்சாம்ஸ் வருதில்ைலயா முழுமூச்சாக படிப்பில் இறங்கியாச்சு. சண்ேட மட்டும் அைர நாள் அரட்ைடக்குன்னு ஒதுக்கிட்ேடன்” என சிrத்தாள். ”ெவல். அப்ேபா நாைளக்கு அந்த அைர நாைள எனக்காக ஒதுக்கிடுங்க” என்றான். “இல்ல சா&, நாைளக்கு...” என இழுத்தாள். “ேநா ேநா. ேவற ேபச்சுக்ேக இடமில்ைல. நாைளக்கு மதியம் ஒருமணிக்கு நாம ெரண்டு ேபரும் ேச&ந்து லஞ்ச் சாப்பிடுேறாம். சrயா பன்னிெரண்டைர மணிக்கு நான் வந்து பிக்-அப் பண்ணிக்கிேறன்” என்றான் கட்டைளயிடும் குரலில்.
“இல்ைல சா& ேவணாம். நங்க இடம் ெசால்லுங்க நாேன வந்திடுேவன்” என்றாள். இயல்பாக ேபசினாலும், மனத்திற்குள் ‘எதற்காக இந்த அைழப்பு’ என குழம்பினாள். “ஆ& யூ ஸூ&...!” “ம், ஸு&” என்றாள். “ஓேக!” என்றவன் ஊருக்குச் சற்று தள்ளியிருந்த rசா&ட் ஒன்றின் ெபயைரச் ெசாலியவன், மீ ண்டும் அவள் வருவைத உறுதிப்படுத்திக்ெகாண்டு ேபாைன அைணத்தான். படிக்கலாம் என வந்தம&ந்தவளுக்கு புத்தகத்ைதத் திறந்தால் படிக்கேவ முடியவில்ைல. எதற்காக இந்த அைழப்பு என்ற எண்ணேம அவைளச் சுற்றி வட்டமிட்டது. rசாட்டின் முன்பாக நின்றிருந்த விக்ரமின் காைரக் கண்டதும் ஆட்ேடாைவ நிறுத்தி இறங்கினாள் ைவஷாலி. அவைளக் கண்டதும், “ஹாய்!” என்றபடி புன்னைகயுடன் காrலிருந்து இறங்கினான் விக்ரம். ஜன்ஸ், டீ-ஷ&ட்டில் படி ஸ்மா&ட்டாக இருந்தான். ”ஹேலா! வந்து ெராம்ப ேநரமாச்சா?” என்றாள். “ெரண்டு ேபருேம ஷா&ப்பா ெசான்ன ேநரத்துக்கு வந்திருக்ேகாம். ேபாகலாமா” என rசா&ட்டின் பக்கமாகக் ைக காட்டினான்.
இருவரும் உள்ேள ெசன்று அம&ந்ததும், ெமனு கா&ைடப் பா&த்து மளமளெவன அவேன ஆ&ட& ெசய்தான். அவன் ெசான்ன உணவு வைககைளப் பா&த்து ைவஷாலி மைலத்துப் ேபானாள். “சா&, நாம ெரண்டு ேப& சாப்பிட இத்தைன ஐட்டமா!” “இது என்ேனாட ட்rட். ேசா நங்க சாப்பிட மட்டும் தான் வாையத் திறக்கணும். ஓேக” என்றான். “ஓேக!” என்றாள் புருவம் உய&த்தி. “இன்ைனக்கு எதுக்கு உங்கைள கூப்பிட்டிருக்ேகன்னு ஒரு சின்னக் குழப்பம் இருக்குேம!” ‘சின்னதா… ெபrய குழப்பேம இருக்கு’ மனத்தில் நிைனத்துக் ெகாண்டைத ெவளியில் ெசால்லாமல், “நங்க காரணமில்லாமல் கூப்பிடமாட்டீங்கன்னு ெதrயும் சா&…” என மழுப்பினாள். “அவ்வளவு நம்பிக்ைகயா என் ேமல…?” என்று வியப்பது ேபால புருவம் உய&த்தினான். “நங்க என்ைனக் கிண்டல் ெசய்றங்கன்னு புrயுது... உங்க ேமல நம்பிக்ைக இருப்பதால் தான், நங்க ெசான்ன இடத்துக்கு மறுக்காமல் வந்திருக்ேகன்” என்று உதட்ைடச் சுழித்தாள். “சமாதானம் சமாதானம்… ேகாச்சிக்காதங்க ேமடம்…” என ேமலும் அவளிடம் வம்பு ேபசினான்.
இருவரும் ேபச ேவண்டியைத விட்டுவிட்டு எைதெயைதேயா ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, ஆ&ட& ெகாடுத்த உணவு வைககளும் வந்து ேச&ந்தது. பrமாற வந்த ெவயிட்டைர அனுப்பிவிட்டு, விக்ரேம அவளுக்கு பrமாறினான். “ஹய்ேயா சா&! ப்ள ஸ் நாேன பrமாறிக்குேவன்” என தடுத்தாள் ைவஷாலி. “இன்ைனக்கு ைவஷாலி, விக்ரேமாட ஸ்ெபஷல் ெகஸ்ட். அண்ட் ைவஷாலிேயாட ஃப்ெரண்ட் மட்டுேம. அேதாடு என்னுைடய மrயாைதக்குrய ெஜனரல் ெசக்ரட்டrக்கு நான் ெகாடுக்கும் ஒரு சின்ன ெகௗரவம்” என்றான். அதுவைர உள்ளுக்குள் தயக்கத்துடன் இருந்த ைவஷாலி, வியப்பின் உச்சிக்ேக ெசன்றாள். “சா&! அது என்னுைடய கடைம. என்ைன நம்பி ஜி.எஸ் ஆக்கின எங்க ஸ்டூடண்ட்ஸ்காக நான் ெசய்யேவண்டிய நியாயமான ேவைல. அதுக்கு இவ்வளவு ெபrய அங்கீ காரமா! நிச்சயமா எதி&பா&க்கைல சா&” என்றவள் ெநகிழ்ந்து ேபாயிருந்தாள். “அன்ைனக்கு நங்க ஆஃபீஸுக்கு வந்த ேபாேத இைதச் ெசய்திருக்கணும். ஆனால், அது பத்ேதாடு பதிெனான்னாகியிருக்கும். ைவஷாலிக்கு ஸ்ெபஷலாக ெசய்யணும்னு நிைனத்ேதன். அதனால் தான் இப்படி, விஷயத்ைதச் ெசால்லாமல் ச&ப்ைரசாக கூப்பிட்ேடன்” என்றான் புன்னைகயுடன்.
ெநகிழ்ச்சியில் கண்கள் கலங்க, “ேதங்க்யூ சா&!” என்றாள். சிrத்தவன், “சாப்பிடுங்க…” என்றதும், “ம்” என்று உண்ண ஆரம்பித்தாள். சாப்பிட்டு முடித்து, பிங்க& ெபௗலில் ைகையக் கழுவிக்ெகாண்டு, டிஷ்யூ ேபப்பrல் நாசுக்காக உதடுகைள ஒற்றிெயடுத்து விட்டு இருவரும் எழுந்தன&. “ைவஷாலி, இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமண்ட்; நங்க ஹாஸ்டலுக்கு ஈவ்னிங் ேபானால் ேபாதுமில்ல… பின்னால ேதாட்டம்… ெராம்ப அழகா இருக்கும். அங்ேக ெகாஞ்ச ேநரம் உட்கா&ந்திருக்கலாமா?” என்று ேகட்டான். ைவஷாலிக்கும் அப்ேபாதிருந்த மனநிைலயில் மறுக்கத் ேதான்றவில்ைல. “ேநா பிராப்ளம் சா&” என ேதாைளக் குலுக்கினாள். இருவரும் rசா&ட்டின் பின்புறமிருந்த ேதாட்டத்திற்குச் ெசன்றன&. ஆங்காங்ேக ஒருவ& மட்டுேம அமரக் கூடிய வைகயில் மா&பிள் கல்லாலான சாய்வு இருக்ைககள் இரண்டிரண்டாக இருந்தது. ஒவ்ெவாரு இரு இருக்ைகக்கும் இைடயில் நளமான ேடபிள் ேபால ஒரு ேமைட அைமக்கப்பட்டிருந்தது. விசாலமான ேதாட்டம். ெவயில் படாத அளவிற்கு மரங்கள் உய&ந்து அட&ந்து வள&ந்திருந்தது. சற்று ெதாைலவில், குழந்ைதகள் விைளயாட ஊஞ்சல், சீசா, சறுக்கு மரம் என அைமக்கப்பட்டிருந்தது. கண்கைளச் சுழற்றி அைனத்ைதயும் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தவைள, விக்ரமின் கண்கள் ஆ&வத்துடன் வருடியது. ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தவைள, “ைவஷாலி!” என ெமன்ைமயாக அைழத்தான்.
“சா&…” என்றபடி அவைனப் பா&த்தாள். “திஸ் இஸ் ஃபா& யூ…” என்று உள்ளங்ைக அளேவயிருந்த கிஃப்ட் பா&சைல இருவருக்கு நடுவிலிருந்த ேமைட மீ து ைவத்து அவள்புறமாக நக&த்தினான். “இெதல்லாம்…’ என்று திணறினாள். “என்ேனாட ஞாபகமா இருக்கட்டும்” என்றதும் அவளது விழிகள் உய&ந்து அவனது முகத்தில் நிைலத்தது. சிrப்புடன் தன்ைனேய பா&த்தவனிடமிருந்து தவிப்புடன் பா&ைவைய விலக்கினாள். “என்ன ைவஷாலி… திடீ&னு முகெமல்லாம் ஒரு மாதிr ஆகிடுச்சி…?” அக்கைறயுடன் ேகட்டான். “ஒண்ணுமில்ைல சா&… ேநரமாகுது கிளம்பலாமா?” என ேகட்டாள். “இப்ேபாதாேன ஈவ்னிங் ேபாகலாம்னு ெசான்ன ங்க…!” “இல்ல வந்து…” என்று என்ன காரணம் ெசால்வது என புrயாமல் தடுமாறினாள். அேதேநரம், “ஹாய் விக்ரம்ம்ம்ம்…” என்ற உற்சாக கூக்குரல் ஒன்று அவ&களுக்குப் பின்னாலிருந்து வந்தது. திரும்பிய விக்ரம், “ஹாய் சீமா!” என்று அேத உற்சாகத்துடன் குரல் ெகாடுத்தான்.
“என்ன திடீ&னு விக்ரம் சாேராட காத்து இந்த பக்கமா அடிக்குது… சம்திங் ஸ்ெபஷல்!” என்றபடி திரும்பியவள், அப்ேபாது தான் ைவஷாலிைய நன்றாகப் பா&த்தாள். குறுகுறுெவன தன்ைனப் பா&த்த சீமாைவ, மலங்க மலங்க விழித்தபடி பா&த்தாள் ைவஷாலி. “ெவrெவr ஸ்ெபஷல் தான் ேபாலயிருக்ேக விக்ரம்…” என அவனிடம் கண் சிமிட்டினாள். ”ேஹ! உன்ேனாட கற்பைனக் குதிைரைய அப்படி எங்ேகயாவது ஓரமாக கட்டி ைவ” என்று சிrத்தவன், “மீ ட் மிஸ்.ைவஷாலி என்ேனாட நல்ல ஃப்ெரண்ட்” என்றவன், “ைவஷாலி, இவள் சீமா. எங்க அப்பா வழியில் ெசாந்தம்” என்று இருவைரயும் அறிமுகப்படுத்தி ைவத்தான். “ஏன், என்ேனாட அத்ைத ெபாண்ணுன்னு ெசான்னா சா& எங்ேகயாவது குைறஞ்சிடுவாராமா?” என்று வrந்து கட்டிக்ெகாண்டு வந்தாள் சீமா. “ெதrயாமல் ெசால்லிட்ேடன் தாேய! விட்டுடு” என்று தைலக்கு ேமல் ைககைளக் கூப்பி சீமாைவ வணங்கினான். “அந்த பயம் இருக்கட்டும்…” என்றவள் ைவஷாலியின் பக்கமாகத் திரும்பினாள். “பரவாயில்ைல ைவஷாலி, நங்க ெராம்ப ைதrயசாலிதான். இல்ைலனா இந்தப் ஃப்ராடு ைபயைன நம்பி இத்தைன தூரம் வந்திருப்பீங்களா?” என்றாள் குறும்புடன். என்ன ெசால்வெதன ெதrயாமல் இருவைரயும் பா&த்தாள் ைவஷு.
அதற்கு ேமல் சீமா விக்ரமிடம் இைழந்துெகாண்டு, ஒருவ& மட்டுேம அமரக்கூடிய இருக்ைகயில் ெநருக்கியடித்து அம&ந்திருந்தது ேவறு அவளுக்கு சங்கடமாக இருந்தது. “ேஹ! சீமா சும்மா இருக்கமாட்ட…” என்று அவைள அதட்டியவன், “அவள் விைளயாடுறா ைவஷாலி… நங்க தப்பா எடுத்துக்காதங்க” என்றவன். “அம்மா தாேய ந கிளம்பு. நாங்களும் கிளம்பணும்” என்று எழுந்து ெகாண்டான். “அெதப்படி ந ெசான்னதும் உன்ைன விட்டுடுேவனா? ைவஷாலிகிட்ட ெசால்ல ேவண்டியது நிைறய இருக்கு…” என்றவள், “இவன் காேலஜ் படிக்கும் ேபாது என்னெவல்லாம் ெசய்தான்னு ெதrயுமா?” என ஆரம்பித்தவளின் வாையப் ெபாத்தி, அவைளத் தரதரெவன ேவறு பக்கமாக இழுத்துச் ெசன்றான். “உனக்குப் புண்ணியமா ேபாகட்டும்… ெகாஞ்சம் வாைய அடக்கு. ந ஒண்ணு கிடக்க ஒண்ணு ெசால்ல, ஷாலு பயப்பட ேபாறா…” என்றான். அவனுேம சற்று படபடப்பாகத் தான் இருந்தான். சீமா அவைனேய இைமக்காமல் பா&த்தாள். “விக்ரம்! ந ைவஷாலிைய காதலிக்கிறியா…?” என மண்ைடயில் அடித்தைதப் ேபால பட்ெடன்று ேகட்டாள். அவளது ேகள்விைய சற்றும் எதி&பா&க்காதவன், “என்ன…?” என்று சட்ெடன முகம் சுளித்தான். “அவள் நம்ம காேலஜில் நடந்த சில விஷயங்கைள என் பா&ைவக்குக் ெகாண்டு வந்தாள். அதுக்கு ேதங்க் பண்ண இங்ேக கூட்டி வந்ேதன். ந நிைனப்பது ேபால எதுவுேம இல்ைல” என்றான் அழுத்தமாக.
“நான் எல்லாத்ைதயும் கவனித்து தான் ெசால்ேறன் விக்ரம். சr இதுக்கு பதில் ெசால்லு… அந்த கிஃப்ட்கூட ந ேதங்க் பண்ண ெகாடுத்தது தானா?” ேதாைளக் குலுக்கியவன், “ஆமாம்… அவ்வளவுதான்” என்றான். “சr, என்ன கிஃப்ட் வாங்கியிருக்க?” என ேகட்டாள். அவன் ெசான்ன பதிைலக் ேகட்டவள், விழுந்து விழுந்து சிrத்தாள். “எதுக்கு இப்படி சிrக்கிற?” எrச்சலுடன் ேகட்டாள். “ேவண்டாம் நான் எதுவும் ெசால்லைல. நயா புrஞ்சிக்குற ேநரம் வரும்... இப்ேபா கிளம்பு உன்ேனாட ைவஷாலி தனியாக இருக்காங்க. நாம ஏேதா ரகசியம் ேபசேறாம்னு தப்பா நிைனச்சிக்கப் ேபாறாங்க…” என்றாள். “அங்ேகயும் வந்து இப்படி உளாறாேத...” என்றான் எrச்சலுடன். கிளம்புகிேறன் என்றவ&கைள, தன்னுடன் ேதன & அருந்திவிட்டுத்தான் ெசல்ல ேவண்டும் என்று வற்புறுத்தி அமர ைவத்தாள். ெபண்கள் இருவரும் ெபாதுவாக தங்கைளப் பற்றி ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, விக்ரம் சற்று தள்ளிச் ெசன்று ேபான் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான். அந்த rசா&ட் சீமாவின் தந்ைதயுைடயது என்றும், அவள் மாதம் ஒருமுைற அங்ேக வருவது வாடிக்ைக என்று ெசான்னாள். அவள் இங்ேக வரும் இரண்டு நாட்களும் விக்ரமின் ஃப்ளாட்டில்
தங்கிக்ெகாள்வாள் என்றும் தன் அத்ைத மாமாவின் விருப்பம் என்றும் ெசான்னாள். அவள் ெசான்னைதெயல்லாம் கடைமயாக தைலயாட்டிக் ேகட்டுக் ெகாண்ட ைவஷாலியிடம், அவைளப் பற்றியும் விசாrத்துக் ெகாண்டாள். விக்ரம் வந்ததும் ேபச்சு ேகலியும் கிண்டலுமாக ேபானது. கிளம்பும் ேநரம் ைவஷாலியின் ைககைளப் பற்றிய சீமா, “உங்கைள சந்திச்சதுல ெராம்ப சந்ேதாஷம். இது என்ேனாட கா&ட். நங்க எப்ேபா ஃப்rேயா அப்ேபா என்ேனாடு ேபசுங்க. நான் உங்ககிட்ட நிைறய விஷயங்கள் ேபச ேவண்டி இருக்கு” என்று குறுஞ்சிrப்புடன் விக்ரைம பா&த்துக் ெகாண்ேட ெசான்னாள். “அடங்கமாட்ட ந. வட்டுக்கு வருவ இல்ைல இருக்கு உனக்கு…” என்றவன் ைவஷாலிைய அைழத்துக் ெகாண்டு கிளம்பினான். காrன் அருகில் ெசல்லும் ேபாது, ைவஷாலியின் ெமாைபல் அைழத்தது. எடுத்துப் பா&த்தாள் ேஜாதி தான் அைழத்திருந்தாள். கடவுேள! என நிைனத்துக் ெகாண்டவள், “ெசால்லு ேஜா!” என்றாள் ெமதுவாக. “எங்ேகடி இருக்க? உனக்காகத் தான் காத்துட்டு இருக்ேகாம் ஏன் இன்னும் வரைல இல்ல… மூணு மணியிலிருந்து உனக்கு ேபான் பண்ேறன் கால் rச் ஆகமாட்ெடன்னுது” ேஜாதியின் குரல் ேகாபத்துடன் ஒலித்தது. “திடீ&னு ெவளிேய வரேவண்டியதா ேபாச்சு ேஜா…” என்றவளுக்கு வா&த்ைதகள் தடுமாறியது.
“இங்ேக வ&றைத விட அப்படிெயன்னடி முக்கியமான விஷயம்…” “அது... விக்ரம் சாேராடு லஞ்சுக்கு ெவளிேய வந்திருக்ேகன்…” என்று ெசான்னதும் தான் தாமதம் ேஜாதி ெபாட்ெடன ேபாைன ைவத்தாள். ைவஷாலிக்கு தவிப்பாக இருந்தது. ேஜாதியின் வட்டிற்கு ேபான் ெசய்தும் அவள் எடுக்கேவயில்ைல. மீ ண்டும் முயற்சிக்க ைலன் பிசி என்ேற வர, rசீவைரத் தூக்கி கீ ேழ ைவத்துவிட்டாள் என்று புrந்தது. “ைவஷாலி கிளம்பலாமா…” என்று விக்ரம் குரல் ெகாடுக்க, “வேரன் சா&” என்றவள் மனத்தில் சஞ்சலத்துடேனேய காrல் ஏறினாள். அத்தியாயம் - 6 இறங்கும் ேபாது எடுத்துக் ெகாள்ளலாம் என்று எண்ணி, விக்ரம் ெகாடுத்த கிஃப்ட் பா&சைல, காrன் டாஷ் ேபா&டில் ைவத்தாள். ‘இப்ேபா இந்த ேஜாதிைய எப்படி சமாளிப்பது?’ என்று புrயாமல் அேத ேயாசைனயுடன் இருந்தவள், விக்ரமின் ேபச்ைசக் கவனிக்கவில்ைல. தனது ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லாமல் சிந்தைனயில் இருப்பவைளப் பா&த்துவிட்டு, காைர ஓரமாக நிறுத்தினான். அவைளப் ெபய& ெசால்லி அைழத்தும் கவனமில்லாமல் இருந்தவைள, “ைவஷாலி!” என அவளது வலது ைகையப் பற்றி ேலசாக உலுக்கினான். “ஹாங்!” என்று கனவிலிருந்து விழித்ெதழுபவைளப் ேபால, திடுக்கிட்டுத் திரும்பினாள்.
“என்ன ஆச்சு? இப்படி தன்ைன மறந்து உட்கா&ந்திருக்க?” என்று சிrத்தான். “ஒண்ணுமில்ைல சா&...” என்று சிrத்து மழுப்பினாள். “என்னிடம் ெசால்லக் கூடாத அளவுக்கு ப&சனலான விஷயம் ேபால... ஓேக!” என்று ேதாள்கைளக் குலுக்கினான். அவனது பதில் அவளுக்குச் சங்கடத்ைதக் ெகாடுக்க, “ப&சனல் தான் ஆனால் ெசால்லமுடியாத அளவுக்கு இல்ைல... இன்ைனக்கு என் ஃப்ெரண்டுக்கு பிறந்தநாள். வருஷாவருஷம் அவங்க வட்டில் இருப்ேபன். அதான் நான் வரைலன்னதும் எனக்கு ேபான் ெசய்திருக்கா…” என்றாள். “அடடா! முன்னாேலேய ெசால்லியிருக்கலாேம ைவஷாலி, நான் இன்ெனாரு நாைளக்கு வந்திருக்கலாேம…” என்றான் தாங்கலுடன். “நான் ெசால்ல வந்ேதன்… நங்கதான்…” என்று தடுமாற்றத்துடன் ெசால்ல முடியாமல் நிறுத்தினாள். “ஓ!” என்று ெநற்றிையத் தடவிக்ெகாண்ேட, “ஆமாம் என்னேவா ெசால்ல வந்தங்க, நான் தான் ேபசேவவிடைலேய” என்று ேயாசித்தவன், “ஓேக! இன்ைனக்கு உங்கைள த&மசங்கடத்தில் மாட்டி விட்டது நான் தான். ேசா, நாேன உங்கைள அவங்க வட்டில் ெகாண்டு ேபாய் விட்டுடுேறன்” என்றான். அவன் அைழத்துச் ெசல்கிேறன் என்றதுேம ைவஷாலிக்கு கதிகலங்கிவிட்டது. ‘இவன் அங்ேக வந்து ேஜாதிையப் பா&த்தால்,
அவ்வளவுதான் எல்லாம் ெகட்டுது. இப்ேபாைதக்கு இவனுக்கு எதுவும் ெதrயேவண்டாம். அதற்கான சந்த&ப்பம் வரும் ேபாது ெதrந்தால் ேபாதும்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள். பதட்டத்ைத மைறத்துக் ெகாண்டு, “ஹய்ேயா! சா&, உங்களுக்கு எதுக்கு வண் சிரமம். நங்க என்ைன சிட்டிக்குள்ள ேபானதும் இறக்கிவிட்டால் ேபாதும், நான் அங்கிருந்து ஆட்ேடா பிடிச்சி ேபாயிடுேவன்” என்றவள், ‘கடவுேள! இவன் இதுக்கு சrன்னு ெசால்லணுேம’ என்ற ேவண்டுதலுடன் அவனது பதிலுக்காக காத்திருந்தாள். ேயாசைனயுடன் ஸ்டியrங் வலில் விரல்களால் தாளமிட்டவன், “ஓேக! உங்க விஷ் அதான்னா எனக்கு ஒண்ணும் பிரச்சைன இல்ைல…” என்று ேதாள்கைளக் குலுக்கினான். அதன்பிறகு அவனுடன் ேபசிய எதுவும் முழுதாக அவளது மனத்தில் பதியா விட்டாலும், ேமேலாட்டமாக அவனுடன் உைரயாடிக் ெகாண்டிருந்தாள். சிட்டிக்குள் வந்ததும் அவள் ெசான்ன இடத்தில் காைர நிறுத்தினான். பரபரப்புடன் இறங்கி, “ேதங்க்யூ சா&!” என்ற வா&த்ைதயுடன் அவனிடமிருந்து விைடெபற்றாள். பின்னால் வந்த ஆட்ேடாைவக் ைககாட்டி நிறுத்தி ஏறிக்ெகாண்டாள். அவளது ெசய்ைக அவனுக்கு வித்தியாசமாக ெதrய வந்தது. சிறு தைலயைசப்புடன், புன்னைகத்தபடி காைரக் கிளப்பினான். காைர பா&க்கிங்கில் நிறுத்திவிட்டு, வட்டுச் சாவிைய எடுக்க டாஷ் ேபா&ைட திறந்தவனின் ைககளில் விரல்களில் ெமத்ெதன்ற ஸ்பrசம்
ஏற்பட என்னெவன்று எடுத்துப் பா&த்தான். சிகப்பு ெவல்ெவட் ேராஜாக்களால் அலங்கrப்பட்ட அழகான சுறுக்குப் ைப. ‘ைவஷாலிக்ெகன்று ஆைசயாக ெகாடுத்தது இங்ேக எப்படி வந்தது…?’ என ேயாசித்தவனுக்கு சட்ெடன விளங்கியது. ‘அடடா! இறங்கும் ேபாது எடுத்துக் ெகாள்ளலாம் என்று நிைனத்து டாஷ்ேபா&டில் ைவத்திருப்பாள். அவசரத்தில் மறந்து விட்டுவிட்டுப் ேபாய் விட்டாேள! அவளுக்காகத் ேதடிப்பிடித்து எத்தைன ஆைசயுடன் வாங்கி வந்ேதன். அவளுக்குப் ேபான் ெசய்து, அன்பளிப்பு பிடித்திருந்ததா!’ என்று ேகட்க நிைனத்த நிைனப்ெபல்லாம் வணாகிவிட்டேத’ என்று சலிப்பாக இருந்தது அவனுக்கு. காைரப் பூட்டிக்ெகாண்டு இறங்கியவனின் மூைளயில் பள ெரன ஒரு ேயாசைன உதித்தது. ஆஹா! இப்ேபா இைதத் திரும்ப ெகாடுக்கும் சாக்கில் அவைள ேநrல் சந்திக்க ஒரு வாய்ப்பு’ என்று விைரந்ேதாடி வந்த எண்ணத்தில் அவனது உதடுகள் புன்னைகயில் மல&ந்தது. ******************** “வாம்மா ைவஷு, ெசௗக்கியமா?” என்று விசாrத்தா& ேஜாதியின் தந்ைத மணிகண்டன். “நல்லாயிருக்ேகன் அங்கிள்” என்றவள் அவரது நலைன விசாrத்துக்ெகாண்டு, “ேஜாதி எங்ேக காேணாம்?” என்று விசாrத்தாள். “ேமேல தான் இருக்காம்மா… உன் ேமல ேகாபம் ேபால…” என்றா&. “ஆமாம் அங்கிள். நான் மதியேம வேரன்னு ெசால்லியிருந்ேதன்… திடீ&னு ெவளிேய ேபாகேவண்டி இருந்தது அதனால் ேலட் ஆகிடுச்சி”
என்றாள். “சrம்மா ந ேபாய் பாரு. நான் ெகாஞ்சம் ெவளிேய ேபாய் வந்திடுேறன்” என்றா&. ெமாட்ைட மாடியில் உம்ெமன்ற முகத்துடன் அம&ந்திருந்த ேஜாதிைய பா&த்தாள். ெமல்ல அடிேமல் அடி ைவத்து ஓைசெயழுப்பாமல் ெசன்று அவளது கண்கைள ெபாத்தினாள். “உன்ைனக் கண்டுபிடிக்கிறது ெபrய கஷ்டமாக்கும்… முதல்ல ைகைய எடுடி” என்று ைவஷாலியின் ைககைள தள்ளிவிட்டாள் ேஜாதி. “ஹேலா! ேமடம்… ெராம்ப தான் பிகு பண்றங்க?” என ேகட்டாள். “ேபசாேத ந ெகான்னுடுேவன். இத்தைன வருஷத்தில் ஒரு நாளாவது ந வராமல் இருந்திருக்கியா?” என்று ேகாபத்துடன் ேகட்டாள். “அதான் இப்ேபா வந்துட்ேடேன இன்னும் என்னடி ேகாபம்?” “ஆறைர மணிக்கு வந்திருக்க, ஏழு மணிக்கு காலில் சுடுதண்ணிைய ெகாட்டினது மாதிr கிளம்பி ஓடப் ேபாற… இதுக்கு ந வராமேலேய இருந்திருக்கலாம்” என்றாள் ேகாபத்துடன். “ம்... வராமேலேய இருந்திருக்கலாம்… ஏன் வரணும்… சr உனக்கு நான் வந்தது பிடிக்கைல ேபால நான் கிளம்பேறன்” என்று நகர முயன்றவைள பிடித்து இழுத்தாள் ேஜாதி. “வந்தவைள வான்னு ெசால்ல மாட்ட.. கிளம்பினாலும் விடமாட்ட
என்னதாண்டி உன் பிராப்ளம்… எனக்கும் ஆயிரத்ெதட்டு ேவைல இருக்குடியம்மா” என்று சற்று எrச்சலுடன் ெசான்னாள் ைவஷாலி. அவைளப் பிடித்திருந்த பிடிையத் தள&த்திய ேஜாதியின் கண்கள் ேலசாக கலங்கியது. “தப்புதான் ைவஷு. என்ேனாட சந்ேதாஷத்துக்காக உன்ைன பாடாய் படுத்தேறன் இல்ல. அன்ைனக்கு நான் மட்டும் ஒழுங்கா இருந்திருந்தா… இன்ைனக்கு இப்படி சூழ்நிைலேயாட இந்த வட்டில் வந்து உட்கா&ந்திருப்ேபனா!” என்று ேமடிட்டிருந்த தன் வயிற்ைறப் பிடித்துக் ெகாண்டாள். அவளால் அழுைகையக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்ைல. “ேஹ! ேஜாதி, நான் இந்த அ&த்தத்தில் ெசால்லைல. உன்ைன வம்பிழுக்கத்தான் அப்படிச் ெசான்ேனன். உன்ைனப் பத்தி எனக்குத் ெதrயாதா?” என அவளது முகவாய் பற்றி கண்கைளத் துைடத்துவிட்டாள். “ந ேவணா பாரு இன்னும் மூேண மாசம்… இந்தப் பிரச்சைன எல்லாம் த&ந்துடும். குட்டி சிங்கம் மாதிr உன்ேனாட ைபயன் ெவளிேய வந்ததும், இத்தைன நாள் என் அம்மாைவ தவிக்க விட்டுட்டு ஏண்டா ேபாேனன்னு அவேனாட அப்பாைவ நாலு உைத உைதக்கப் ேபாறான். நான் அைதப் பா&க்கத்தான் ேபாேறன்” என புன்னைகத்த ைவஷாலிைய அைணத்துக் ெகாண்டாள். “சாr ைவஷு! எனக்காக ஆறுதலாகவும், ஆதரவாகவும் இருக்கறது ந மட்டும் தான். என்ேனாட ேகாபத்ைதயும், ஆதங்கத்ைதயும் பகி&ந்துக்க எனக்குன்னு இருப்பது ந மட்டும் தான். நயும் வரைலன்னதும் தான் எனக்கு ேகாபமா வந்தது” என்றாள்.
“ெதrயும்டா… என் ேமேலயும் தப்பிருக்கு… சr ஒண்ணு பண்ணலாம் இதுக்கு காம்பன்ேசட் பண்ண அடுத்த வாரம் காைலல இங்ேக வந்துட்டு ஈவ்னிங் ேபாேறன் ஓேகவா” என்றதும் சந்ேதாஷமாக தைலயைசத்தாள் ேஜாதி. “ஓேக! பிராப்ளம் சால்வுட். எங்ேக உன் ைகயால் ெசய்த ேகசrைய சாப்பிடணும் ேபால இருக்கு. எனக்கு எடுத்து வச்சிருக்கியா; இல்ைல, ேகாபத்தில் என் பங்ைகயும் ேச&த்து நேய சாப்பிட்டுட்டியா?” என்று ேகட்டாள். “அெதல்லாம் நிைறயேவ இருக்கு வா” என்று ேதாழிைய அைழத்துக்ெகாண்டு கீ ேழ ெசன்றாள் ேஜாதி. ேஜாதியின் சந்ேதாஷமான நாட்கள் மீ ண்டும் அவளது வாழ்வில் வரேவண்டும் என்று கடவுைள மனதார ேவண்டிக்ெகாண்டாள். அேதேநரம் அவளது இத்தைன கவைலக்கும் காரணமானவைன நிைனத்த ேபாது ேகாபமாக வந்தது. அவன் ேஜாதிைய ேதடி வரும் நாள் கூடிய விைரவில் வரும் என்றும் நம்பினாள் ைவஷாலி. அத்தியாயம் - 7 “ராகவன் அத்துல் ெகௗரவ் ேமாட்டா&ஸ் கம்ெபனிேயாட ெரண்டு வருஷத்து டீெடயில்ஸ் என் ேடபிளுக்கு வரணும் குயிக்” அலுவலக அைறக்குள் நுைழயும் ேபாேத, கழுத்திலிருந்த ைடயின் முடிச்ைச தள&த்தியபடி ெசால்லிக் ெகாண்ேட இருக்ைகயில் அம&ந்தான். “எஸ் சா&” என்ற ராகவன் துrதமாக ெசயலில் இறங்கினான்.
விக்ரம் ேகட்டவற்றுடன் தான் ஏற்ெகனேவ குறித்து ைவத்திருந்த குறிப்புகைளயும் அவனது பா&ைவக்கு ைவத்தான். ராகவன் ெகாடுத்த குறிப்புகைள ேமேலாட்டமாகப் பா&த்த விக்ரமின் உதடுகள் முறுவலிக்க, ெமச்சுதலாக அவைனப் பா&த்தான். “குட் ஜாப் ேமன்” என்று பாராட்டியவன், “ஒரு அரசன் தன் குடிமக்கைள வழிநடத்தணும்னா அவனுக்கு நல்லது ெகட்டது எடுத்துச் ெசால்ல ஒரு மந்திr இருக்கணும். அது ேபால இந்த விக்ரேமாட ெவற்றிக்குப் பின்னால ந இருக்க” என்று அவனது ேதாளில் தட்டினான். “ேதங்க்யூ சா&!” என்றவன் ஏேதா ெசால்ல வந்து தயக்கத்துடன் நின்றான். “என்ன ேமன் ஏேதா ேகட்க வந்து தயங்கி நிக்கிற… என்ன விஷயம்?” என்றான். “ேநத்து பா&ட்டியில் என்ன பிரச்சைன சா&?” முன்தினம் இரவு பா&ட்டியில் அத்துல் ெகௗரவ் ேமாட்டா&ஸின் ப்ெராப்பைரட்ட& தன்னிடம் ேநருக்கு ேநராக ேமாதியைதச் ெசான்னான். “அந்த ஆைளச் சும்மாவா விட்டீங்க சா&?” என்று ேகாபத்துடன் ேகட்டான் ராகவன். “ராகவன்! சிrச்ேச கழுத்ைத அறுப்பதுன்னு ஒரு ெசால் இருக்கு… ேகாபத்ைத ேநராக காட்டாமல் நம்ம ெசயல்ல காட்டணும். காட்டுேவன் ேயாசிக்காமல் ஒரு விஷயத்தில் இறங்கமாட்ேடன்,
இறங்கிட்டா எதிராளிைய தைலதூக்க விடாமல் ெசய்திடுேவன். இந்த விக்ரேமாட தந்திரம் என்னன்னு அவனுக்கு புrயும் ேபாது எல்லாம் முடிந்து ேபாயிருக்கும்” நிதானமாக ேபசினாலும் அவனது கண்களில் ெதrந்த ெவறிைய ராகவன் உண&ந்ேதயிருந்தான். “ஓேக ராகவன், ேவைலையப் பா&ப்ேபாம்” என்று தனது ேவைலயில் கவனமாக, ராகவன் நிதானமான நைடயுடன் தனது இருக்ைகக்குத் திரும்பினான். நான்கு ஆண்டுகளாக விக்ரமின் நிழலாக இருக்கும் ராகவனுக்கு, தான் நிைனத்தைதச் சாதிக்க, எந்த அளவிற்கும் இறங்கும் விக்ரமின் சில நடவடிக்ைககள் ெகாஞ்சம் பிடித்தம் இல்லாமலும், சில விஷயங்களில் புrயாத புதிராகவும் ெதன்பட்டான். அவனது சுபாவம் இது தான் என்று புrந்த ேபாதும் இதனால் ஏற்பட்ட பிரச்சைனகள் என்றாவது ேமாசமான விைளைவக் ெகாடுக்கும் என்று ெதrந்ேத இருந்தது. ஆனாலும் அவனால் எதுவும் ெசய்ய முடியாமல், ெபருமூச்ைச மட்டுேம விடமுடிந்தது. ************************************************** ********************* ”வரவர உன்ேனாட அலம்பலுக்கு அளேவ இல்லாமல் ேபாச்சு ேஜா… இப்படி உடம்ைப வருத்திகிட்டு என்ைனப் பா&க்க வான்னு எந்த சாமிடீ ெசால்லியிருக்காங்க? ெதருவுக்குத் ெதருவுல பிள்ைளயா& ேகாயில் இருக்கு அைத விட்டுட்டு இவ்வளவு தூரம் இருக்க வரணுமா?” திட்டிக்ெகாண்ேட, ேஜாதியுடன் சது&ஷிrங்கி மைலக் ேகாவிலின் படியிறங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள் ைவஷு. “உன்ைன மாதிrேய இந்த மைலேமலயிருக்கும் பா&வதி ேதவியும்
எனக்கு ப்ெரண்ட். நானும், அவரும் முதன்முதலில் இந்தக் ேகாவிலில்தான் சந்திச்ேசாம். உனக்குத் ெதrயும் தாேன” என்ற ேஜாதியின் முகம் சட்ெடன ெபாலிவிழந்து ேபானது. “அடடா எனக்குத் ெதrயாதா… விடு நான் சும்மா விைளயாடிேனன்” என்று ஆறுதலுடன் அவளது ேதாைள அைணத்துக் ெகாண்டாள். ”அழுைகைய முதல்ல நிறுத்து ேஜா! சிய& அப்’ என்று ேதற்றியவள், “ந ஆட்ேடா ஸ்ேடண்டில் இரு நான் இந்தத் தட்ைடக் ெகாடுத்துட்டு வந்திடுேறன்” என்று ெசால்லிவிட்டுச் ெசன்றாள். கைடயில் தட்ைடக் ெகாடுத்துவிட்டு எங்ேகா ேவடிக்ைகப் பா&த்துக்ெகாண்ேட வந்த ைவஷாலியின் அருகில், “ஹேலா!” என்று குரல் ேகட்டதும், திடுக்கிட்டுத் திரும்பியவள் அங்ேக சிrத்தபடி நின்றுக்ெகாண்டிருந்தவைன சிறிதும் எதி&பா&க்கவில்ைல. ‘இவன் எங்ேக இங்ேக…! ஹய்ேயா… ேஜாதி!’ என்று நிைனத்தவளின் திைகத்தப் பா&ைவ அவனது முகத்தில் நிைலத்திருந்தது. “ஹேலா! ைவஷாலி…” என்று அவளது முகத்திற்கு ேநராக ைகைய ஆட்டினான். சுதாrத்துக்ெகாண்டவள், “சா&, நங்க இங்ேக… எதி&பா&க்கேவயில்ைல…” என்று மழுப்பலாகச் ெசான்னாள். “அைத உன் பா&ைவேய ெசால்லுேத… அதிருக்கட்டும் ந எங்ேக இங்ேக…?” என்று எதி& ேகள்வி ேகட்டான். “அது சும்மா… எக்சாம் வருதில்ைலயா…” என்றாள்.
“ஓ! சாமிகிட்ட இவ்வளவு லஞ்சம் ெகாடுக்கேறன்னு ேபரம் ேபசிட்டு வrயா” என்று கிண்டலாகக் ேகட்டான். “ஆமாம்…” என்றவள், “ஆஹ்! நான் ஏன் லஞ்சம் ெகாடுக்கணும்… சும்மா ஹாஸ்ட்டலிேலேய இருக்க ேபா& அடிச்சுது அேதாட இன்ைனக்கு சண்ேட இல்ைலயா அதான் வந்ேதன்” என்றாள். ேபச்சு அவனிடமிருந்தாலும் கண்கள் ேஜாதிையத் ேதடியது. அவளது கண்கள் அைலபாய்வைதக் கண்டதும் சுற்றும் முற்றும் பா&த்தான். “ேஹ! யாைரத் ேதடுற? ஃப்ெரண்ட்ஸ்கூட வந்தியா என ேகட்டான். “அெதல்லாம் இல்ைல… உங்க கூட வரும் ஒட்டுண்ணிையக் காேணாேமன்னு ேதடிேனன்… வரைலயா” என்றாள் தைழந்த குரலில். “ைவஷாலி, ராகவைனப் பத்தி உனக்குத் ெதrயாது. அவைன மாதிr ஒருத்தைனப் பா&ப்பது ெராம்ப கஷ்டம். ந அவைன எப்ேபா பா&த்தாலும் வம்பிழுத்துட்டு இருக்க” என்றான் சற்று அழுத்தமாக. ‘ஆமாம் சrயான சிடுமூஞ்சி’ என்று ெசால்ல நிைனத்த வா&த்ைதைய அவனது முகத்ைதக் கண்டதும் ெசால்லாமல் நிறுத்திக் ெகாண்டாள். “ஓேக சா&! அவைரப் பத்தி எனக்கு என்ன வந்தது. என்ைன மாதிr ஒரு அழகான, ஸ்மா&ட்டான ெசக்கரட்டrைய நங்க இழக்கறங்க… எனக்கு ஒண்ணும் நஷ்டமில்ைல. எனக்கு ேநரமாகுது நான் கிளம்பேறன்…” என்று கிளம்பினாள்.
“ஹாஸ்ட்டலுக்குத் தாேன அைரமணி ேநரம் ெவயிட் பண்ணு வந்திடுேறன்” என்றான். “நான் உங்கைள மாதிr இல்ைல சா& எனக்கு நிைறய கமிட்ெமண்ட் இருக்கு. ைப” என்றவள் ைகயைசத்துவிட்டு ேவகமாக ஆட்ேடா ஸ்டாண்ைட கடந்து அவனது பா&ைவயிலிருந்து மைறந்தாள். அவள் ெசல்வைத புன்னைகயுடன் பா&த்துக்ெகாண்ேட நின்றிருந்தவன், ஒ& ஆட்ேடாவின் பின்னால் மைறந்து தன்ைன ேநாட்டம் விட்டுக்ெகாண்டிருந்த உருவத்ைதப் பா&த்தான். தான் பா&ப்பைத உண&ந்ததும் ேவகமாக ேவெறாரு ஆட்ேடாவில் ஏறி ெசன்றவைள பா&த்துவிட்டான். “ேஜா…தி…!” ெநற்றிச் சுருங்க, கண்கள் இடுங்க பா&த்துக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத ஆட்ேடா ேவகெமடுத்தது. ேயாசைனயுடன் தாைடைய தடவிக்ெகாண்டான். அத்தியாயம் - 8 “ேபாைன எடுக்காமல் இந்த ராகவன் என்ன ெசய்றான்?” கடுப்பில் முணுமுணுத்தபடி வட்டினுள் நுைழந்த விக்ரமின் நாசிைய, கமகமெவன சைமயலின் மணம் தாக்கியது. கதைவத் திறக்கும் சத்தம் ேகட்டு சைமயலைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்த சீமாைவக் கண்டதும் ஆச்சrயமைடந்தான். “ேஹ! ந எப்ேபா வந்த? வ&றதா ெசால்லேவயில்ைல. வந்ததும் வராததுமா சைமயல்ல புகுந்திட்டியா?” என்றான் புன்னைகயுடன். “ச&ப்ைரஸ் விசிட்… அேதாடு ந இப்படி தப்ப&த்தம் பண்ணிக்க ேவண்டிய
அவசியேம இல்ைல. சைமச்சி வச்சைத ேடஸ்ட் பண்றது மட்டும்தான் என் ேவைல” என்றாள். “அதாேன பா&த்ேதன்; ந திருந்திட்டிேயான்னு ஒரு நிமிஷம் பயந்ேத ேபாயிட்ேடன்.” “அது சr” என்று தைலயாட்டியவள், வா&த்ைதக்கு வா&த்ைத ேபசினாலும் இன்ைனக்கு உன் முகத்தில் இன்ைனக்கு ஒளி குைறயுேத… ஏதாவது பிராப்ளமா?” என்று விசாrத்தாள். திவானில் கால்நட்டி அம&ந்தவன், “பிராப்ளம் இல்ைல ஆனால் சின்ன குழப்பம்” என்றபடி அவளது முகத்ைதப் பா&த்தான். அவனது பதிைலக் ேகட்டு நிமி&ந்து அம&ந்தவள், “வழக்கமா ந தாேனப்பா எல்ேலாைரயும் குழப்புவ! உன்ைனயும் ஒருத்த& குழப்பறாங்களா ஆச்சrயமா இருக்ேக” என்று வியந்தாள். “இன்ைனக்கு சது&ஷிrங்கி ேகாவிலுக்குப் ேபாயிருந்ேதன்… எதி&பா&க்காம ைவஷாலிைய மீ ட் பண்ணிேனன்.” “நியாயமா இதுக்கு ந சந்ேதாஷப்பட்டிருக்கணும்… குழப்பம் எங்ேகயிருந்து வந்தது?” “ம், ைவஷாலி கிளம்பினதும், நான் ேகாவிலுக்குப் ேபாக திரும்பிேனன். அங்ேக ேஜாதி மைறந்திருந்து என்ைனப் பா&த்துட்டு இருந்தா…” என்றான். “ஓ!” என்று புருவத்ைத உய&த்தினாள் சீமா.
“ேஜாதி, பிெரக்னண்ட்டா இருக்கா சீமா!” வாய்விட்டு நைகத்த சீமா, “ேஹ! கல்யாணமானா இெதல்லாம் சகஜம் தாேன… இதுக்கா இத்தைன பில்டப்” என்றாள். “இல்ைல சீமா, சம்திங் ராங். அவேளாட அந்த பைழய சிrப்பு, கண்களில் ெதrயும் அந்த ஸ்பா&க் எல்லாம் மிஸ்ஸிங்” என்று உண&ச்சிவயப்பட்டு ெசான்னான். “ஏன், ேபாய் அவைளேய ேகட்கறது தாேன” என்று எrச்சல்பட்டாள். “ேகட்டிருப்ேபன். ஆனால் நான் அவைள பா&த்ததும் ேவகமா ஆட்ேடாவில் ஏறி ேபாய்ட்டா” என்றான். ‘ஸ்’ என்று ெபருமூச்சு விட்டவள், “விக்ரம் இது உனக்குத் ேதைவயில்லாத விஷயம். தூக்கிப் ேபாட்டுட்டுப் ேபா. ஏற்ெகனேவ அவளுக்கு உன்ைனக் கண்டால் ஏேனா பிடிக்காது. இைத எத்தைனேயா முைற உனக்கு நான் ெசால்லியிருக்ேகன்… இப்பவும் ெசால்ேறன்” என்றாள். “என்னால அப்படி இருக்கமுடியைலேய சீமா. அதான் ராகவன்…” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத ராகவனிடமிருந்து அைழப்பு வந்தது. விக்ரம் அவசரமாக ேபாைன எடுக்க, “எத்தைன தடைவ ெசான்னாலும் உனக்குப் புrயாது” என்ற முனகலுடன் எழுந்து ெசன்றாள். ேபாைன எடுத்த விக்ரம் ேநரடியாக்க, “ராகவன்! எத்தைன
விஷயங்கைள என்னிடம் மைறச்சிருக்க…” என்று ெபாrந்தான். “என்ன சா& ெசால்றங்க? நான் என்ன ெசய்ேதன்?” என்று புrயாமல் ேகட்டான். “இன்ைனக்கு ேகாவில்ல ேஜாதிையப் பா&த்ேதன்” என்றாதும் மறுமுைனயில் சப்தேம இல்ைல. “ராகவன்…” என்று அைழத்தான். ‘ஹும்!’ என்று சீறலாக மூச்சுவிட்ட ராகவன், “இைதச் ெசால்ல எனக்கு சங்கடமாகத் தான் இருக்கு… ஆனாலும் சாr சா&, என் குடும்ப விஷயத்தில் நங்க தைலயிடாதங்க” என்று முகத்திலடித்தா& ேபால ெசான்னான். ராகவனின் வா&த்ைதகள் விக்ரமிற்கு ஆத்திரத்ைதக் ெகாடுக்க, ேமற்ெகாண்டு அவன் ேபச இடம் ெகாடுக்காமல் ேபாைன அைணத்தான். ேகாபத்துடன் கா& சாவிைய எடுத்துக் ெகாண்டு கதைவ அைறந்து மூடிவிட்டு ெவளிேயறினான். சப்தம் ேகட்டு ஓடிவந்த சீமா, கதைவ அைறந்து சாத்திய ேவகத்திலிருந்ேத என்ன ேபசியிருக்கக் கூடும் என்று விஷயத்ைத யூகித்துக் ெகாண்டவளுக்கு, விக்ரமின் இந்தக் குணம் ெபரும் ேவதைனையக் ெகாடுத்தது. ***************** ”ஹாய் ைவஷாலி” என்று ஸ்ேநக பாவத்துடன் ஒலித்த புதிய குரைலக் ேகட்டதும், “சாr… நங்க” என்று இழுத்தாள்.
“அப்ேபா என் நம்பைர ந ேசவ் பண்ணாைலன்னு நல்லா புrயுது. ஹும்! நாந்தான் ெராம்ப பத்திரமா உன் நம்பைர ப&சனல்ன்னு ேசவ் பண்ணி வச்சிருக்ேகன்” என்றதும் தான் அது சீமா என்று ைவஷாலிக்குப் புrந்தது. நாக்ைகக் கடித்துக் ெகாண்டவள், “ஹய்ேயா! சீமா ேமடம் சாr சாr; நங்க ெசால்றது ேபால எதுவும் இல்ைல. உங்க பிஸ்னஸ் கா&ட் பத்திரமா என் ப&சில் இருக்கு. ேதைவயில்ைலன்னு நிைனச்சா வச்சிருப்ேபனா? உங்க நம்பைர ஃபீட் பண்ணி rெஜக்ட் காலில் இல்ல ேபாட்டிருப்ேபன். பாருங்க உங்க குரைல வச்ேச கண்டுபிடிச்சிட்ேடன்” என்று சமாளித்தாள். “இது நல்ல கைதயா இருக்ேக! நான் க்ளூ ெகாடுத்ேதன் ந ஈசியா கண்டுபிடிச்சிட்ட” என்று மடக்கினாள் சீமா. “அச்சச்ேசா நான் சரண்ட&… ப்ள ஸ்” என்றாள். “அப்படி வா வழிக்கு. ந என்னிடம் சரண்ட& ஆனைத ெகாண்டாட நாம இன்ைனக்கு ைநட் டின்னருக்கு ெவளிேய ேபாேறாம்” என்றாள். சீமாவின் அைழப்ைப எதி&பா&க்காத ைவஷாலி திடுக்கிட்டாள். “டின்னருக்கா! சாr சீமா ேமடம் சான்ேச இல்ைல. ெவளிேய ேபானால் ைநட் எட்டு மணிக்குள்ள நாங்க ஹாஸ்ட்டலுக்கு திரும்பி வந்ேத ஆகணும். அேதாடு ஜி.எஸ் நாேன ரூல்ைஸ மீ றினா நல்லா இருக்காது. எல்ேலாருக்கும் வழிகாட்டினா மாதிr ஆகிடும்” என்று நாசுக்காக மறுத்தாள்.
“அடடா! புல்லrக்க ைவக்கிறிேய ைவஷாலி!” என்று ேகலியாகச் ெசான்ன சீமா விடாமல், “அைதப்பத்திெயல்லாம் ந கவைலப்படாேத ப&மிஷன் வாங்கறது என் ேவைல.” “இல்ைல சீமா ேமடம்…” என்று ைவஷாலி ஆரம்பிக்க, “ப்ள ஸ் ைவஷாலி எனக்கு உன்கிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசேவண்டி இருக்கு…” என்றாள் சீமா. அவளது குரலில் இருந்த ஏஎேதா ஒன்று ைவஷாலிைய சம்மதம் ெசால்ல ைவத்தது. “ேதங்க்ஸ் ைவஷாலி, ந தயாராக இரு. இன்னும் ஒன் ஹவ&ல நாேன வந்து உன்ைன பிக்அப் பண்ணிக்கிேறன். ைப” என்று சந்ேதாஷத்துடன் ேபாைன ைவத்தாள் சீமா. ‘தன்னிடம் மனம்விட்டு ேபச என்ன இருக்கிறது? அப்படி என்ன விஷயத்ைதப் பற்றி என்னிடம் ேபசப்ேபாகிறா&கள்?’ குழப்பத்துடேனேய சீமாவின் நம்பைர பதிவு ெசய்தாள். அத்தியாயம் - 9 ெபாறுத்துப் ெபாறுத்துப் பா&த்து முடியாமல், ேகாபத்துடன் ேஹாம் திேயட்ட& இருந்த அைறக்குள் நுைழந்த சீமா, இரு காதுகைளயும் ெபாத்திக்ெகாண்டாள். “விக்ரம்! சிஸ்டம் வால்யூைம குைற காது வலிக்குது. எனக்கு ஹாலில் உட்காரேவ முடியைல தைலவலி வந்திடும் ேபால” என்று ஏறக்குைறய கத்தினாள்.
அைதச் சற்றும் காதில் வாங்கிக்ெகாள்ளாமல், ைககைள பின்னந்தைலயில் ேகா&த்துக்ெகாண்டு ஈசி ேசrல் சாய்ந்தபடி அம&ந்திருந்தான். ஒரு கட்டத்தில் தாளமுடியாமல், மியூசிக் சிஸ்டத்தின் பிளக்ைக பிடுங்கி எறிந்தாள் சீமா. சப்தம் நின்று ேபாக கண்கைளத் திறந்தவன், “ஏய்! பிளக்ைகப் ேபாடு” என்று கத்தினான். “இங்ேக பாரு சும்மா கத்தாேத. உனக்கு மட்டும் தான் ேகாபம் வருமா எங்களுக்கு வராதா? ேகாபம் வந்தால் காைர எடுத்துக்கிட்டு ஊைர சுத்தணும், இல்ைலனா வட்டிலிருக்கும் எங்க காதுகைளெயல்லாம் ெசவிடாக்கணும். ேகட்க்க ஆளில்லாமல் ஓேரடியாக ஆடிக்கிட்டு இருக்க இெதல்லாம் நல்லாயில்ல ெசால்லிட்ேடன். உன் காைத ெசவிடாக்கிக்கணும்னா ந தனியா இருக்கும் ேபாது ஆக்கிக்க, ஏன் எங்க எல்ேலா& காைதயும் ேச&த்து ெசவிடாக்குற?” என்று இைடெவளி விடாமல் ேபசினாள். விக்ரம் அவைளேய பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். “என்னடா! முைறக்கிற? ஆனா உன் கூட சண்ைட ேபாட எனக்கு இப்ேபா ேநரம் இல்ைல. ெசால்ல வந்தைத ெசால்லிட்டு கிளம்பேறன். அதுக்கு அப்புறம் இந்த வேட இடிந்து தைலயில் விழும் அளவுக்கு சத்தமா வச்சிகிட்டு உட்கா&ந்திரு. நான் ைநட் டின்னருக்கு ைவஷாலிேயாடு ெவளிேய ேபாேறன். வர ேலட் ஆகும்; ேதடாேத” என்றவள் கதைவ ேநாக்கி நடந்தாள். விக்ரமிற்கு எந்த ேஹாட்டல் என்று ேகட்க ேவண்டுெமன்று துடித்த
நாக்ைக அடக்குவது சிரமமாக இருந்தது. எழுந்து நின்றவன் தைலையக் ேகாதிக் ெகாண்டு, ‘இவளாவது வாையத் திறந்து நயும் வான்னு ஒரு வா&த்ைத ெசால்றாளான்னு பாரு ராட்சசி’ என்று மனத்திற்குள் திட்டிக்ெகாண்டான். ைகப்ைபயுடன் தன் அைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்தவள் ஹாலில் நின்றிருந்தவைனக் கண்டுக்ெகாள்ளாமல் அவைனக் கடந்து ெசன்று கா& சாவிைய எடுத்தாள். விக்ரமின் இழுத்துப் பிடித்த ெபாறுைம பறந்து ேபானது. ‘சீமா…’ என்று அவைள அைழக்க நிைனக்கும் ேபாேத, “விக்ரம்” என்றபடி அவைன ேநாக்கி திரும்பினாள். ‘அவளது அைழப்பு அவனுக்கு உள்ளுக்குள் ஆ&ட்டீசியன் ஊற்றாக சந்ேதாஷம் ெபருக்ெகடுத்தது. இப்ேபாதாவது கூப்பிடணும்னு ேதாணியிருக்ேக இந்த கூமுட்ைடக்கு’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டவன், கனகாrயமாக முகத்ைத இறுக்கமாக ைவத்துக்ெகாண்டு அவைளப் பா&த்தான். ‘என்கிட்டேயவா?’ என மனத்திற்குள் சிrத்துக்ெகாண்ட சீமா, “ந மத்தியானம் சாப்பிடாததால் மீ ந்த சாப்பாட்ைட ஃப்rட்ஜில் வச்சிருக்ேகன். சாப்பிடணும்னு ேதாணினா சூடு பண்ணி சாப்பிடு” என்றபடி சுவ& கடிகாரத்ைதப் பா&த்தவள், “ஹய்ேயா மணியாகிடுச்சி, எட்டு மணிக்கு பீனிக்ஸ்ல ேடபிள் புக் பண்ணியிருக்ேகன். வேரன் விக்ரம்…” என்று கிளம்பினாள். ************************************************** ************************************************** **** “ம்ம், இந்த ஆலிவ் கிrன் நல்லா இருக்கா ைவஷாலி.”
“இைதவிட இந்த ெமட்டாலிக் புளூ உங்க நிறத்துக்கு இன்னும் சூட் ஆகும் ேமடம்” என்று ேவெறாரு டாப்ைஸ எடுத்தாள் ைவஷாலி. ைவஷாலிைய அைழத்துக்ெகாண்டு வந்த சீமா, தனக்கு சில துணிமணிகள் வாங்கேவண்டுெமன அந்த மாலிற்கு அைழத்துவர, இருவரும் அைரமணி ேநரமாக அந்த ெரடிேமட் கைடைய தைலக்கீ ழாக புரட்டிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தன&. “ம், ைநஸ்…” என்ற சீமா அேத ேபான்ற மற்ெறாரு டாப்ைஸ எடுத்து பில் ேபாட அனுப்பினாள். “எதுக்கு ெரண்டும் ஒெர மாதிr அதுக்கு அந்த ஆlவ் கிrேன நங்க எடுத்துட்டு இருந்திருக்கலாேம” என்றாள். கிெரடிட் கா&ைட வாங்கிக்ெகாண்டவள், “இது நம்ம ெரண்டு ேபருக்கும்” என்றாள். “சீமா ேமடம், நங்க என்ைன கடங்காr ஆக்கறங்க” என்றாள் சற்று கவைலேயாடு. “ஏன் நாைளக்கு இேத ேபால ந எனக்கு எடுத்துக் ெகாடுக்க மாட்டியா ைவஷூ?” என்று புன்னைகத்தாள். “ெடஃபனட்l… உங்களுக்கு இல்லாததா…?” என்றாள். “ஆனால், உன்ைன மாதிr நான் இப்படிெயல்லாம் டயலாக் ேபசமாட்ேடன். ந ஆைசயாக வாங்கிக்ெகாடுத்தா சந்ேதாஷமா வாங்கிக்குேவன்” என்றாள்.
“ஆஹா! ேசம் ைசய்ட் ேகால் ேபாட்டுட்ேடனா… ஓேக ெகாடுங்க நானும் ெராம்ப ெராம்ப சந்ேதாஷமா வாங்கிக்கிேறன்” என்று ைகநட்ட, புன்னைகயுடன் ஒரு கவைர அவளிடம் ெகாடுத்தாள் சீமா. இருவரும் ேபசிக் ெகாண்ேட ேஹாட்டலுக்குள் நுைழய, எதி&பாராமல் ஒருவன் ைவஷாலியின் ேமல் இடித்துக்ெகாண்டு ேவகமாக ெவளிேயறினான். ஒரு ெநாடி தடுமாறி விழ இருந்த ைவஷாலிைய தாங்கிப் பிடித்துக் ெகாண்டாள் சீமா. “ஏய்! அறிவிருக்கா உனக்கு?” என்று கத்திய சீமாைவ திரும்பிப் பா&த்துக் ெகாண்ேட ெசன்றான். “உனக்கு ஒண்ணும் ஆகைலேய ைவஷூ!” என்று பrவுடன் ேகட்டாள். “இல்லக்கா… ஐயம் ஓேக” என்றபடி இடித்தவனின் முகத்ைத நிைனவில் ெகாண்டுவர முயன்றவளுக்கு அவைன எங்ேகா பா&த்திருக்கிேறாம் என்று நிைனவு வந்தது. “என்ன ெசான்ன அக்காவா…!” ஆச்சrயத்துடன் சீமா ேகட்டதும் தான், ைவஷாலி தான் ெசான்ன வா&த்ைதைய உண&ந்தாள். புன்னைகயுடன், “ஏன் அக்கான்னு ெசால்லக்கூடாதா? அப்ேபா… ஆன்ட்டீன்னு ெசால்லட்டுமா?” என்று குறும்பு ேபசினாள். ெசல்லமாக முைறத்த சீமா, “அது எதுக்கு பாட்டீன்னு கூப்பிடு இன்னும் நல்லா ெபாறுத்தமா இருக்கும்” என்று ெசால்ல, “உங்க ஆைச அதுதான்னா அப்படிேய கூப்பிட்டுடுேவாம்” என்று பதில் ெசான்னாள்.
“உன்ைன… சrயான அறுந்தவாலு” என்று முதுகில் தட்ட, சிrப்புடன் இருவரும் உள்ேள ெசன்று தங்களுக்காக rச&வ் ெசய்திருந்த ேடபிளுக்குச் ெசன்று அம&ந்தன&. ஆ&ட& எடுக்க ெவயிட்ட& வர, “ஒரு பத்து நிமிடம் கழித்து வாங்க, ஒருத்த& வரணும்” என்றாள். “யாருக்கா உங்க ஃப்ெரண்ட்ஸ் யாராவது வராங்களா?” என்று ேகட்டாள் ைவஷாலி. “ஆமாம்… முக்கியமான வி.ஐ.பி” என்று புன்னைகத்தாள். உதட்ைடச் சுழித்து ேதாைளக் குலுக்கியவள், அதற்கு ேமல யா& அந்த வி.ஐ.பி என்று ேகட்கவில்ைல. “ேபான்ல என்னிடம் ஏேதா ேபசணும்னு ெசான்ன ங்க. ஆனால், இதுவைரக்கும் என்ன விஷயம்னு ெசால்லேவயில்ைல சீமாக்கா…!” என்று புன்னைகத்தாள். அதுவைர எப்படி ேபச்ைச ஆரம்பிப்பது என்ற தவிப்ைப ெவளிக்காட்டாதிருந்த சீமா, தனக்குச் சாதகமான அந்த சந்த&ப்பத்ைதப் பயன்படுத்திக்ெகாண்டாள். “ந விக்ரைம உனக்கு பிடிக்குமா?” என்று ேகட்டுவிட்ட ேபாதிலும், ‘இைத எப்படி எடுத்துக்ெகாள்வாேளா?’ என்று சீமாவிற்கு உள்ளுக்குள் ெகாஞ்சம் பயம் இருக்கத்தான் ெசய்தது. சற்று அசட்ைடயாக அம&ந்திருந்த ைவஷாலி நிமி&ந்து அம&ந்தாள். கண்கள் மின்ன, “எனக்கு விக்ரம் சாைர ெராம்பேவ பிடிக்கும்” என்றாள்
உற்சாகமாக. தடுமாறி திணறுவாள், மழுப்புவாள் என்று நிைனத்திருந்த சீமாவிற்கு, ைவஷாலியின் ெவளிப்பைடயான பதில் ஆச்சrயமூட்டியது. “பிடிக்கும்ன்னா ஏன் பிடிக்கும்? எதுக்குப் பிடிக்கும்?” என்று ஆ&வத்துடன் ேகட்டாள். “பிடிக்கும்னா பிடிக்கும். ஏன் எதுக்குன்னு காரணெமல்லாம் ெசால்லத் ெதrயாது. சிலைரப் பா&த்ததும் நமக்குப் பிடிக்காமல் ேபாயிடும். ஆனால், ஏன்னு ேகட்டா, நமக்கு அதுக்கான காரணம் ெதrயாது. இதுவும் அப்படித்தான்” என்று புன்னைகத்தாள். “இன்ைனக்கு நடந்த ஒரு விஷயத்ைத உனக்கு ெசால்ேறன்; அதுக்குப் பிறகு உனக்கு மனசுல பட்டைத ெசால்லு” என்றவள், அன்று பா&ட்டியில் நடந்த விஷயம், தனக்குத் ெதrந்த சில விஷயங்கைளச் ெசால்லிவிட்டு, “உனக்கு விக்ரேமாட ெசக்கரட்டr ராகவைனத் ெதrயும் தாேன” என்றாள். “ம், ெதrயும்” என்றாள். “இன்ைனக்கு ெரண்டு ேபருக்குள்ளும் ஒரு சின்ன மிஸ் அண்ட&ஸ்டாண்டிங் ஆகிப்ேபாச்சு…” என்றவள் விக்ரம் ெசான்னவற்ைறயும், அதன் பிறகு நடந்தவற்ைறயும் ெசால்ல, ைவஷாலி இைமக்காமல் ேகட்டுக்ெகாண்டாள். “நான் ஏத்தைனேயா முைற ெசால்லியிருக்ேகன் ைவஷூ, இந்த விக்ரம் ேகட்க மாட்ேடன்றான். ராகவன் இவனுக்குப் ப&சனல் ெசக்கரட்டr தான். அதுக்காக, அவேனாட ப&சனல் ைலப்ல
நுைழயலாமா! ராகவனுக்கு ேபான் ெசய்து ேகட்டதும் ராகவன் என்ன மூடில் இருந்தாேனா அேத என் குடும்ப விஷயத்தில் தைலயிடாதங்கன்னு ெசால்லிட்டான்” என்று சீமா ெசான்னைதக் ேகட்ட ைவஷாலி திைகத்துப் ேபானாள். “யாராக இருந்தாலும் அவங்கேளாட ெசாந்த விஷயத்ைதக் ேகட்டா ேகாபம் வரத்தாேன ெசய்யும். உடேன சாருக்கு மூக்குக்கு ேமல ேகாபம் வந்திடுச்சி. காைர எடுத்துட்டு ெவளிேய ேபாயிட்டான். ேபாைனயும் ைசலண்ட்ல ேபாட்டுட்டாச்சு. ஈவ்னிங் வட்டுக்கு வந்தவன் மியூசிக் சிஸ்டத்ைத அலறவிட்டுட்டு உட்கா&ந்திருக்கான். என்னால் தாங்க முடியைல. ேகாபம், நிைனச்சைதச் ெசய்யணும்னு பிடிவாதம்… இெதல்லாம் எங்ேக ேபாய் முடியும்னு ெதrயைல. அவேனாட மனசுல என்ன இருக்குன்னு சுலபத்தில் கண்டுபிடிக்க முடியாது. அவன் நல்லவன் தான்; ஆனால், இந்த மாதிr குணம் இருந்தால் கல்யாணத்துக்குப் பிறகு, இவன் எப்படி இருப்பாேனான்னு நிைனச்சா, சில சமயம் ெராம்ப பயமா இருக்கு ைவஷூ!” என்றாள் கவைலயுடன். ைவஷாலி சட்ெடன சிrத்தாள். “ெசால்ேறன்னு தப்பா நிைனச்சிக்காதங்க, அவேராட வாழ்க்ைகல உங்களுக்கு இருக்கும் அக்கைற, நிச்சயமா பாராட்டப்பட ேவண்டிய ஒண்ணு தான். ஆனால், நங்க அனாவசியமா கவைலப்படுறங்கன்னு நிைனக்கிேறன். அவ& ராகவன் குடும்பத்ைத தன் குடும்பமாக நிைனத்ததால் தான் உrைமயாக ேகட்டிருக்கா&…” என்றாள். “நயாவது என்ைனப் புrஞ்சிட்டு இருக்கிேய ேதங்க்ஸ் ைவஷாலி” என்றபடி அவளருகிலிருந்த இருக்ைகயில் விக்ரம் அமர, வரேவற்பாக
புன்னைகத்தாள் ைவஷாலி. “ந எங்ேக இங்ேக வந்த…?” என்று சிடுசிடுத்தாள் சீமா. “சாப்பிடத்தான்… ஏன்? என் இேமைஜ இன்னும் ேடேமஜ் பண்ணமுடியாமல் ேபாச்ேசன்னு கவைலயாயிருக்கா…?” என்று ேகட்டான். “உன்கிட்ட எனக்ெகன்ன பயம். ந இருக்கும் ேபாேத ெசால்ேவன்…” என்று வம்புடன் ெசான்னவள், “உனக்குத் தான் சாப்பாடு ஃப்rட்ஜ்ல வச்சிட்டு வந்ேதேன…” “எனக்கு ேஹாட்டல்ல சாப்பிடணும் ேபால இருந்தது.” “அதுக்கு இேத ேஹாட்டலுக்கு வந்து நான் rச&வ் பண்ணின ேடபிளுக்ேக வந்து உட்காரணுமா?” என்றாள். இருவரது ெசல்ல சண்ைடையயும் பா&த்த ைவஷாலிக்கு சிrப்பாக வந்தது. இருவrன் ேபச்சிலும் மருந்துக்குக் கூட தவிரம் இல்ைல என்று புrந்த ேபாதும் விடாமல் வம்பிழுப்பைத ஆ&வத்துடன் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். “நான் உன்ைனப் பா&த்தா வந்ேதன். ைவஷாலிையப் பா&த்து வந்ேதன்” என்றவன், “ஏஎன் ைவஷாலி நான் உன்ேனாடு ேச&ந்து சாப்பிடக்கூடாதா?” என்று ேகட்டான். ைவஷாலியும் உற்சாகமாக, “அதுக்ெகன்ன சா& தாராளமா…” என்றவள் சீமாைவப் பா&த்து நமுட்டுச் சிrப்பு சிrத்தாள்.
“ைவஷூ ந என்ேனாட பக்கமா இல்ைல அவன் பக்கமா…” என்று ேபச்சு ைவஷாலியிடம் தாவியது. 'இது இப்ேபாைதக்கு முடியாது ேபாலயிருக்ேக' என்று நிைனத்த ைவஷாலி, “நானா… நடுவுல ெகாஞ்சம் காணாமல் ேபான பக்கம்…” என்று ெநாந்தபடி ெசான்னாள். விக்ரம் சிrப்ைப அடக்கியபடி, “ைவஷுைவ எதுக்கு வம்புக்கிழுக்கற? என்கிட்ட ேபசு” என்றான். “டிrட் ெகாடுக்கேறன்னு அவைளக் கூட்டிட்டு வந்தது நான். நான் தான் பில் ேப பண்ணணும்” என்று ெசல்லமாக மிரட்டினாள். “ஏன் நான் டிrட் ெகாடுக்கமாட்ேடனா? இல்ைல பில்லுக்கு பணாம் ெகாடுக்கமாட்ேடனா…?” என்றான் வராப்பாக. “யா& ெசான்னது ந ெகாடுக்கமாட்ேடன்னு… இப்ேபா மட்டும் என்ன ந தாேன பில்லுக்குப் பணம் ெகாடுக்கப்ேபாற” என்றாள் சீமா. அவளது பதிைலக் ேகட்ட விக்ரம், ‘அடிப்பாவி இதுக்கா இத்தைன பில்டப் உனக்கு’ என்பது ேபால பா&க்க, அவனது முகம் ேபான ேபாக்ைகப் பா&த்து ெபண்கள் இருவரும் அடக்கமட்டாமல் சிrத்தன&. புன்னைகத்தபடிேய திரும்பிய சீமா, திைகத்தப் பா&ைவயுடன் தங்கைளேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த ராகவைனப் பா&த்ததும், “ஹாய் ராகவன்!” என்று ைகயைசக்க, விக்ரமும், ைவஷாலியும் ஒருேசர திரும்பிப் பா&த்தன&.
அத்தியாயம் - 10 கடுகடுத்த முகத்துடன் ேஹாட்டலின் உள்ளைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்த ராகவன், ெபண்களின் நைகெயாலிக் ேகட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தான். அங்ேகஅம&ந்திருந்த மூவைரயும் கண்டவன் திைகத்தான். சப்தமில்லாமல் அங்கிருந்து ெவளிேயறிவிடத்தான் எண்ணினான். ஆனால், அதற்குள் அவைனப் பா&த்துவிட்ட சீமா, ைகயைசத்து நலம் விசாrக்க, ேவறு வழியின்றி அவ&களருகில் ெசன்றான். வலிய புன்னைகத்தவன், “ஹேலா ேமடம். நல்லாயிருக்ேகன்” என்றவன் அவளது நலத்ைதயும் விசாrத்துக்ெகாண்டான். “ஹேலா சா&!” என்றவனுக்கு ெவறும் தைலயைசப்ைப மட்டும் பதிலாக்கினான் விக்ரம். ராகவனின் நிைல த&மசங்கடமாக்க இருந்தது. அங்ேக நிற்கவும் முடியாமல், ெசல்லவும் முடியாமல் தவிப்புடன் விக்ரைமயும், சீமாைவயும் பா&த்தான். ைவஷாலி அைமதியாக ராகவன், விக்ரம் இருவrன் முகங்கைளயும் ஆராய்ந்தாள். அவளுக்கு ஒன்றுமட்டும் புrந்தது. ராகவன் ெவளிப்பைடயாக காட்டும் அைனத்து உண&ச்சிகைளயும் விக்ரம் உள்ளடக்கியபடி அம&ந்திருப்பைதப் பா&த்தவளுக்கு, அவன் மீ து பrதாபம் கூட ேதான்றியது. சீமாைவ நிமி&ந்துப் பா&த்தாள் ைவஷாலி. இருவைரயும் கவனித்துக்ெகாண்டிருந்த சீமாவும், “என்ன ராகவன் இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்கீ ங்க?” என்று ேகட்டு, அங்ேக நிலவிய இறுக்கமான, ெமௗனத்ைத மாற்ற எண்ணினாள்.
“ஃப்ெரண்ட் ஒருத்தைரப் பா&க்க வந்ேதன் ேமடம்” என்றவன் ஓரப்பா&ைவயால் விக்ரைம பா&த்தான். அவேனா இருைககைளயும் ேகா&த்து தாைடையத் தாங்கியபடி அம&ந்திருந்தான். ெபண்கள் இருவரும் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக் ெகாண்டன&. “சr ேமடம் நான் கிளம்பேறன் ேநரமாகுது” என்று கிளம்ப ஆயத்தமானான் ராகவன். “நங்களும் எங்கேளாடு ஜாயின் பண்ணுங்கேளன் மிஸ்ட&. ராகவன்” என்றாள் ைவஷாலி. விக்ரம் ேலசாக இைமகைள உய&த்தி அவைளப் பா&த்தான். அைதக் கண்டுெகாண்ட ராகவன், “பரவாயில்ைல… வட்ல” என்று அவன் ெசால்ல ஆரம்பிக்க, “உட்கா& ராகவன்… டின்ன& முடிச்சிட்டுப் ேபாகலாம்” என்று தன் அருகில் இருந்த இருக்ைகையச் சுட்டிக்காட்டினான் விக்ரம். ேலசாக புன்னைகத்த ராகவனும் ேமற்ெகாண்டு மறுக்காமல், “ேதங்க்யூ சா&…” என்றபடி அவனருகில் அம&ந்தான். உணைவ ஆ&ட& ெகாடுத்துவிட்டு ெபண்கள் இருவரும் ெமதுவான குரலில் ேபசிக்ெகாள்ள, விக்ரம் சற்று ஒதுக்கத்துடனும், ராகவன் ஒரு எதி&பா&ப்புடனும் அம&ந்திருந்தன&. வrைசயாக ெகாண்டுவந்து அடுக்கப்பட்ட உணவு வைககைளப் பrமாற வந்த ெவயிட்ட&கைள அனுப்பிவிட்டு, தாங்கேள பrமாறிக்ெகாண்டன&. சிக்கன் லாலிபாப்
இருந்த தட்ைட எடுத்த விக்ரம், ராகவனின் தட்டில் பrமாறினான். இைதச் சிறிதும் எதி&பா&க்காத ராகவன், “சா&…!” என்று திைகப்புடன் அவனது கரத்ைதப் பற்றினான். “ேஹ! சாப்பிடு… ேமன்” என்று புன்னைகத்தான் விக்ரம். பற்றிய ைகைய விடாமல் ெநகிழ்ந்து ேபானவனாக, தழுதழுத்தக் குரலில், “சாr சா&…” என்றதும், “மீ டூ… ராகவன்” என்று பதிலுைரத்த விக்ரமும் இளகியிருந்தான். அவ&களிருவைரயும் பா&த்த ைவஷாலிக்கு, விக்ரம் மீ து இருந்த அபிமானம் ேமலும் உயர, அவைனப் பா&த்து ஸ்ேநகத்துடன் புன்னைகத்தாள். கசிந்திருந்த ஈரத்ைத ெவளிக்காட்டாமலிருக்க, கருமணிகைள இங்கும் அங்குமாக சுழற்றினாள். அவளது மனம் நிைலெகாள்ளாமல் எங்ெகங்ேகா அைலந்து ெகாண்டிருக்க, ைககள் தட்டிலிருந்த உணைவ அைளந்து ெகாண்டிருந்தது. ராகவன், சீமா இருவrடமும் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாலும், விக்ரம் ைவஷாலிையக் கவனிக்கத் தவறவில்ைல. “ைவஷாலி! எப்பவும் ராகவைன வம்பிழுப்ப, இன்ைனக்கு என்ன அைமதியாக இருக்க?” என்று ேவண்டுெமன்ேற ேகட்டான். நிமி&ந்து அவைனப் பா&த்தவள், “ஏன் சா& என் வாையப் பிடுங்கறங்க? நான் சும்மா இருந்தாலும் நங்க இருக்கமாட்டீங்க ேபால இருக்ேக. நான் ஏதாவது ெசால்லி, உடேன நங்க ‘ைவஷாலி, ராகவைனப் பத்தி உனக்குத் ெதrயாது. அவைன மாதிr ஒருத்தைனப் பா&ப்பது ெராம்ப கஷ்டம். ந ஏன் எப்ேபா பா&த்தாலும் அவைன வம்பிழுத்துட்டு இருக்க?’
அப்படின்னு ேகட்கவா?” என்று அவைனப் ேபாலேவ ேபசிக்காட்ட, அங்ேக மீ ண்டும் அைனவைரயும் கலகலப்பு ெதாற்றிக் ெகாண்டது. ராகவன் அவள் ெசான்னதற்கு புன்னைகத்தாலும், அவனது முகம் பrதவிப்ைபேய காட்டியது. ேபசிக்ெகாண்ேட சாப்பிட்டு முடித்துக் கிளம்பின&. “விக்ரம், நாங்க கிளம்பட்டுமா? ைவஷாலிைய நான் ஹாஸ்ட்டலில் விட்டுட்டு வேரன்” என்றாள் சீமா. “ஒரு ஐந்து நிமிஷம். ராகவனிடம் ேபசிட்டு வேரன் நங்க ெவயிட் பண்ணுங்க,” என்றவன், “ராகவன், ைபக்ல தாேன வந்த?” என்று ேகட்டபடி அவனுடன் இைணந்து நடந்தான். ைபக் நிறுத்தத்திற்கு சற்று தள்ளி, எதி& வrைசயில் தங்கள் கா& நிறுத்தியிருந்த இடத்தில், ெபண்கள் இருவரும் நின்று ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன&. ைவஷாலி நின்றிருந்த இடத்திலிருந்து இருவைரயும் நன்றாக பா&க்கமுடிந்தது. விக்ரம் ஏேதா ெசால்ல ராகவன் தயங்கித் தயங்கி ஏேதா ெசால்ல ஆரம்பித்தான். அவனது ேதாளில் தட்டிய விக்ரம் பதிலுக்கு ஏேதா ெசால்வைதயும் பா&த்தாள். ராகவன் ெசான்னைத ஆழ்ந்து ேகட்டுக்ெகாண்ட விக்ரம், “இைத ஆரம்பத்திேலேய என்னிடம் ெசால்லியிருக்கலாம்” என்றான். “நங்க எங்க ெரண்டு ேபருக்காகவும் எவ்வளேவா ெசய்திருக்கீ ங்க… ஆனாலும் ேஜாதி…” என்றவனுக்கு ேமற்ெகாண்டு ேபச சங்கடமாக
இருந்தது. “ஒரு கட்டத்துக்கு ேமல என்னால் முடியைல சா&… நானும் மனுஷன் தாேன…” என்று ெவறுப்புடன் தைலையக் ேகாதிக்ெகாண்டான். “புrயுது… ஓேக பிரச்சைனன்னு வந்தாச்சு சr பண்ணுேவாம்…” என்று அவனது ேதாைளத் தட்டிக் ெகாடுத்தான். வாட்ச்ைசப் பா&ப்பதும் தங்கைளப் பா&ப்பதுமாக நின்றிருந்த ைவஷாலிையப் பா&த்தவன், “உங்களுக்கும் ேநரமாகுது கிளம்புங்க சா&…” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, அவ&களுக்குப் பின்னால் கிறச்சிட்டு வந்து இரண்டு ைபக்குகள் நின்றது. விக்ரமும், ராகவனும் ேவகமாகத் திரும்பிப் பா&த்தன&. அந்தப் ைபக்கின் பின்னால் அம&ந்திருந்தவன், “எங்ேகடா அவ…? இருக்கா தாேன” என்று ஆத்திரத்துடன், அங்ேக காத்திருந்தவைனக் ேகட்டான். “அேதா அங்ேகதான் இருக்கா… அவைளப் பா&த்ததும் அடிச்சிபிடிச்சி வந்து உனக்கு ேபான் பண்ணினா ந இத்தைன ேலட்டா வ&ற. இன்னும் ெகாஞ்சம் ேநரமாகியிருந்தா அவ கிளம்பியிருப்பா” என்றவன் மற்ெறாருவனின் ைபக்கின் பின்னால் அம&ந்துக்ெகாள்ள, அங்ேகயிருந்த ஆட்கைளப் பற்றிச் சிறிதும் கவைலப்படாமல் ைபக்ைக ேவகத்துடன் கிளப்பின&. சீமாவிடம் ேபசிக்ெகாண்ேட சப்தம் ேகட்டுத் திரும்பிய ைவஷாலி, தங்கைள ேநாக்கி வந்த ைபக்குகைளப் பா&த்ததும், மனத்தில் இனம்புrயா பயம் ேதான்ற, தன்ைனயும் அறியாமல் இரண்டடி பின்னால் நக&ந்தாள். ைபக்கிலிருந்தவன் தன்ைன ேநாக்கி ைக நட்டுவது மட்டும் புrந்தது.
‘வல்’ என்ற அலறலுடன் கீ ேழ விழுந்தவளுக்கு, தன்னருகில் ஓடிவந்த விக்ரமின் முகம் மங்கலாகத் ெதrய, சிறிது சிறிதாக தனது நிைனைவ இழந்தாள். அத்தியாயம் - 11 ஷவrல் நைனந்துெகாண்டிருந்த விக்ரமின் மனம் முழுவதும் ேகாபமும், ஆத்திரமும் நிைறந்திருந்தது. ‘தான் அவளருகிேலேய இருந்தும் இத்தைகய நிைலைய ஏற்பட விட்டுவிட்ேடாேம’ என்ற இயலாைமயில் தன் மீ ேத அவனுக்குக் ேகாபம் எழுந்தது. கண்மூடி கண் திறப்பதற்குள் நடந்து முடிந்த அந்த நிகழ்வு, இப்ேபாதும் அவனது உடைல அதிரச் ெசய்தது. ராகவனுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த விக்ரம், தங்களுக்குப் பக்கவாட்டில் வந்து நின்ற ைபக்கிலிருந்தவ&கள் ேபசியைதக் ேகட்டான். யாெரன்று புrயாமல் இருந்தவன், “அேதா!” என்று ைவஷாலியிருந்த பக்கம் ைககாட்டிவிட்டு ேவகமாக கிளம்பின&. சூழ்நிைலைய உண&ந்து சுதாrப்பதற்குள், அவ&கள் ைவஷாலிைய ெநருங்கியிருந்தன&. அவளது கரத்ைதப் பற்ற முயற்சித்தவனின் ைககளில் அகப்படாமல், திரும்பி நகர முயன்றவளின் துப்பட்டா, அவனது ைகயில் சிக்கியது. துப்பட்டாைவ அவளது கழுத்ைதச் சுற்றிப் ேபாட்டிருந்ததால், ைபக்கின் ேவகத்ேதாடு இழுக்கப்பட்டு தடுமாறி மூன்று, நான்கடி ஓடினாள். வழியிலிருந்த ஸ்பீட்பிேரக்கrல் தடுக்கிவிடப்பட்டு, கீ ேழ விழுந்தவளின் வலது பக்க ெநற்றி முழுேவகத்துடன் தைரயில் ேமாத, வலியில் துடித்தவள் அப்படிேய மயங்கிச் சrந்தாள். ைவஷாலிைய இந்த நிைலக்கு ஆளாக்கியவ&கள் அைதச் சற்றும்
எதி&பா&க்கவில்ைல. சிறிது தூரம் ெசன்று திரும்பிப் பா&த்தவ&கள், ைவஷாலி விழுந்து கிடப்பைதயும், ஏய்…!’ என்றபடி தங்கைள ேநாக்கி ஓடிவந்த ஆண்கள் இருவைரயும் கண்டதும் பயத்துடன் ைபக்கில் பறந்தன&. அவ&கைளப் பிடிக்க ராகவன் பின்ேனாடு ஓட, விக்ரம் தவிப்புடன் அவளருகில் குனிந்தான். “ைவஷாலி!” என்று அைழத்த விக்ரமின் வா&த்ைதகள் ெதாண்ைடக்குழிேயாடு நின்று ேபானது. பதற்றத்துடன் குனிந்து அவளது தைலையப் பிடித்துத் தூக்கியவனின் ைககள் முழுவதும் இரத்தம். வாழ்க்ைகயில் முதன்முைறயாக இரத்தத்ைதப் பா&த்துச் ெசய்வதறியாமல் திைகத்தான். திரும்பி வந்த ராகவன், “சா&! ைவஷாலிைய தூக்குங்க, நான் காைர எடுக்கிேறன்” என்று சீமாவிடமிருந்து சாவிைய வாங்கிக்ெகாண்டு ஓடினான். அவைள அருகிலிருந்த மருத்துவமைனயில் ேச&த்தன&. அவளுக்குத் ேதைவயான மருத்துவ உதவிைய அளித்துவிட்டு, டாக்ட& அவனிடம் ேபசும் வைர, தனது உண&வுகைள முகத்தில் பிரதிபலித்துவிடாமல் இறுக்கமாக அம&ந்திருந்தான். “மிஸ்ட&.விக்ரம், நத்திங் டூ ெவாr. காயம் ெகாஞ்சம் ஆழமாக இருப்பதால் ஆறு ஸ்டிச்சஸ் ேபாட்டிருக்கு. டிrப்ஸ் ேபாட்டிருக்கு, தூங்க மருந்து ெகாடுத்திருக்கறதால காைலயில் தான் கண்விழிப்பாங்க. நங்க பா&த்துட்டு கிளம்புங்க, டிஸ்ட&ப் பண்ண ேவணாம்” என்றா&. “ேதங்க்யூ டாக்ட&…” என்றவன் சற்று ஆசுவாசத்துடன் மூச்சுவிட்டான்.
“சீமா ந ேபாய் பாரு, நான் வேரன்” என்றவன், வராண்டாவில் அைமதியாக நின்றிருந்த ராகவனின் அருகில் ெசன்றான். அவைனக் கண்டதும் நிமி&ந்து நின்றவைன, “ராகவன்… நம்ப& ேநாட் பண்ணியா…?” என்று ேகட்டான். “இல்ைல சா&…” என்றான் தயக்கத்துடன். “ம்சு! நானும் அந்த ேநரத்தில் கவனிக்கைல…” என்றபடி ெநற்றிையத் தடவிக் ெகாண்டான். “அவன் யாரு என்னன்னு எனக்குத் ெதrயணும். கமிஷ்னைரக் கூப்பிட்டு நான் ெசான்ேனன்னு ெசால்லு. நான் பிறகு ேபசேறன்னும் ெசால்லு” என்றான் அழுத்தமாக. “சr சா&” என்று நக&ந்தவனின் ேதாைளப் பற்றி, “விஷயம் ெவளிேய ெதrயக்கூடாது” என்றான் உறுதியான குரலில். “புrயுது சா&” என்று தைலயைசத்தான் ராகவன். ***************************** கட்டிலில் நலுங்கிய ேதாற்றத்துடன், மருந்தின் ஆதிக்கத்தில் உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தவைளப் பா&த்த விக்ரமிற்கு, வலியில் துடித்துக் கசங்கிய அவளது முகேம கண்முன்ேன ேதான்றியது. டிrப்ஸ் ஏறிக்ெகாண்டிருந்த அவளது கரத்ைத ெமன்ைமயாகப் பற்றினான். “சாr ஷாலு…! என்னால் தாேன…” என்றவனின் குரல் தழுதழுக்க, ேவதைனயுடன் அவளது கரத்தில் முகம் பதித்துக்ெகாண்டான். “விக்ரம்! rலாக்ஸ். இது ஹாஸ்பிட்டல்…” என்று அவனது ேதாளில்
அழுத்தினாள் சீமா. நிமி&ந்தவனின் முகம் குற்றவுண&வில் தவித்தது. “நான் மட்டும் ெகாஞ்ச ேநரம் காத்திருக்கச் ெசால்லாமல் இருந்திருந்தால், இந்த நிைலைம வராமல் இருந்திருக்குேம சீமா!” என்றான். “ேஹ! என்னப்பா ந? உன்ைன இப்படி நான் பா&த்தேதயில்ைல… ஆனால் நடந்ததுக்கு ந என்ன ெசய்வ? இப்படி நடக்கப் ேபாகுதுன்னு உனக்குத் ெதrயுமா? ெதrஞ்சிருந்தா அவைள காத்திருக்கச் ெசால்லியிருப்பியா? ந அங்ேக இருந்ததால், பிரச்சைன இேதாடு முடிஞ்சிருக்குன்னு நிைனச்சிக்ேகாேயன்” என்று பrவுடன் ெசான்னாள். “ஹும்! நான் என்ெனன்னேவா நிைனத்து வந்ேதன். ஆனால்…” என்று ேபசிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாது, கதைவத் தட்டி உள்ேள வர அனுமதி ேகட்டான் ராகவன். ைவஷாலியின் கரத்ைத விடுவித்த விக்ரம், “உள்ேள வா ராகவன்” என்றான். “சா&, கமிஷ்னrடம் ேபசிட்ேடன். அவ& உங்ககிட்ட நாைளக்குப் ேபசேறன்னு ெசான்னா&. நான் நங்க நாைளக்கு பிசினஸ் விஷயமா ஃபாrன் ேபாறைத ெசான்ேனன். சr நாேன பா&த்துக்கேறன்னு ெசால்லிட்டா&” என்றான். ைகக்கடிகாரத்ைதப் பா&த்த சீமா, “ஆமாம் விக்ரம் அைத நான் மறந்ேத ேபாயிட்ேடன். மணி இப்ேபாேவ பதிெனான்னு ஆகிடுச்சி” என்றாள். “ம், ைவஷாலிகூட…” என்று இழுத்தான் விக்ரம்.
“காைலயில் தாேன அவ கண்விழிப்பா. அதுவைரக்கும் ந&ஸ் பா&த்துப்பாங்க… நாம கிளம்புேவாம்” என்றாள். திரும்பி ைவஷாலிையப் பா&த்துவிட்டு, சrெயன கிளம்பியவன், “ராகவன் உன்ைன நாேன…” என்றவைன இைடமறித்து, “நான் ேஹாட்டலுக்குப் ேபாய் என்ேனாட ைபக் எடுத்துட்டு கிளம்பிடுேவன் சா&. அப்புறம், டிைரவருக்கு ேபான் ெசய்து உங்க காைர எடுத்துக்கச் ெசால்லியிருந்ேதன். அைதயும் பா&த்துட்டு அப்படிேய கிளம்பேறன்” என்றான். “ேதங்க்யூ..” என்று புன்னைகத்த விக்ரம், “உன் பிரச்சைனைய என்னிடம் விட்டுடு. மனைச ேபாட்டு குழப்பிக்காேத. நான் பா&த்துக்கேறன்” என்று ெசால்லிவிட்டு காைரக் கிளப்பினான். நடந்த அைனத்ைதயும் நிைனத்தபடிேய தைலையத் துவட்டிக்ெகாண்டு வந்தவன், அன்று ைவஷாலி காrல் மறந்து ைவத்துவிட்டுச் ெசன்ற கிஃப்ட் பா&சைல, தனது ேபண்ட் பாக்ெகட்டிலிருந்து எடுத்தான். இன்ைனக்காவது இைத உன்னிடம் ேச&த்திடணும்னு நிைனச்ேசன் ஷாலு… ம்ச்சு! முடியாமல் ேபாச்சு. ஆனால் கட்டாயம் என்ேனாட இந்த விைலமதிப்பில்லாத அன்பு பrைச உனக்குக் ெகாடுப்ேபன். விைலமதிப்பில்லாததான்னு ேகட்கறியா நிச்சயமா… ஏன்னா இது என்ேனாட காதல் பrசு. உனக்கு ெகாடுக்க ஸ்ெபஷலாக இருக்கணும்ன்னு பா&த்துப் பா&த்து வாங்கின ேபாதும், எனேனாட காதைல நான் உணரைல ஷாலு! அன்ைனக்கு இைத ந மறந்து வச்சிட்டுப் ேபானதும் நல்லதுக்குத் தான்.
ஏன் ெதrயுமா? அதனால் தாேன ந எனக்கு எவ்வளவு ஸ்ெபஷல்ன்னு இன்ைனக்குப் புrஞ்சது. ந குணமாகி நல்லபடியா உன்ேனாட படிப்ைப முடிச்சிட்டு வா. அதுவைரக்கும் நானும் இந்த கிப்ட்ைடப் ேபால ெபாறுைமயா காத்திருப்ேபன்” என்று ைவஷாலியிடம் ேபசுவது ேபால நிதானமாக ேபசியவன், கப்ேபா&ைடத் திறந்து கிப்ட்ைட பத்திரமாக ைவத்தான். கனவுலகில் சஞ்சrத்தபடி புன்னைகயுடன் திரும்பியவன், கதவருகில் ேகலிப் பா&ைவயுடன் நின்றிருந்த சீமாைவப் பா&த்தான். அவைளக் கண்டு திடுக்கிட்டவன், “என்ன?” என்று புருவம் உய&த்தி ெமன்குரலில், அப்பாவியாக முகத்ைத ைவத்தபடிக் ேகட்டவைனப் பா&த்து பகபகெவனச் சிrத்தாள். அவள் தன்ைனக் கண்டுெகாண்டாள் என்று புrய ேலசாக முகம் சிவந்தவன், சிrப்புடன் தைலையக் ேகாதிக் ெகாண்டான். சிரமப்பட்டுச் சிrப்ைப அடக்கிய சீமா, அவனது ெசய்ைகையக் கண்டதும் மீ ண்டும் சிrக்க ஆரம்பித்தாள். “ விக்ரம்! நான் பாக்கறெதல்லாம் கனவில்ைலேய…” என்று தன்ைனேய கிள்ளிப் பா&த்துக்ெகாண்டவள், “ஆ! வலிக்குது அப்ேபா நிஜம் தான்” என்று சிrத்தாள். “சீமா ேபாதும்…” என்று அவன் பல்ைலக் கடித்தபடி ெசான்னாலும், மல&ந்திருந்த முகத்ைத அவனால் மைறக்க இயலவில்ைல. “ஓேக ஓேக! சிrக்காமல் இருக்க முயற்சி ெசய்யேறன்; முடியுமான்னு ெதrயைல” என்றாள்.
“முடியைலன்னா உன் வாய்ல பிளாஸ்டைரப் ேபாட்டு ஒட்டுேறன்” என்று எrச்சலுடன் உைரத்தவன், “ந எதுக்கு இந்த ேநரத்துக்கு என் ரூமுக்கு வந்த?” என்று ேகட்டான். ஹாஸ்பிட்டல்ல இருந்து வரும் ேபாேத ெகாஞ்சம் ஒரு மாதிr இருந்தியா… அதுல நாைளக்கு ஊருக்குக் கிளம்பறைத மறந்துடப் ேபாேறன்னு அலாரம் ைவக்கச் ெசால்லலாம்னு நிைனவுப்படுத்த வந்ேதன்… இங்ேக என்னடான்னா காதல் மன்னன் ேரஞ்சுக்கு டயலாக் ேபசிட்டு இருக்க. வந்தது வந்ேதாம் அப்படி என்னதான் ேபசேறன்னு பா&க்கலாம்னு விட்டுட்ேடன்” என்றாள் குறும்புச் சிrப்புடன். “கதைவத் தட்ட ேவண்டியது தாேன…” என்றான். “அப்படி ேமன&ஸ் இல்லாமல் எங்க வட்டில் என்ைன வள&க்கைலப்பா…” என்று கண்சிமிட்டினாள். “ஓ!” என்றவனின் முகம் ேலசாகச் சிவந்தது. “ேடாண்ட் ெவா&r ஸ்வட் பாய்! ந உளறியைத அத்ைத, மாமா, அப்புறம் ைவஷு மூணு ேபைரத் தவிர ேவற யா&கிட்டயும் ெசால்லமாட்ேடன். ஓேகவா!” என்று க&மசிரத்ைதயாகக் ேகட்டாள். “ஏய்! ஆ&வக் ேகாளாறு நிறுத்து. நான் ேவற உன் எதி&ல… எல்லாத்ைதயும் உளறி… யாருக்காவது விஷயம் ெதrஞ்சுது ெகான்னுடுேவன்” என்றான் சலிப்பும், மிரட்டலுமாக. “ஐேயா! நான் ெராம்ப பயந்துட்ேடன்…” என்று நடுங்குவது ேபால
நடித்தவள், “நல்லா வைகயா மாட்டியிருக்க விட்டுடுேவனா? இைதச் ெசால்லிேய என் காrயத்ைதெயல்லாம் சாதிச்சுக்குேவன் இல்ல…” என்று நக்கலாக சிrத்தாள். “என் தைலெயழுத்து… சr ந நாைளக்கு எப்ேபா கிளம்பற?” என்று ேபச்ைச மாற்றினான். “எஸ்ேகப்பிசமா…” என்று சிrத்தவள், விைளயாட்டுத்தனத்ைத விட்டு, தவிரமான பாவத்திற்கு மாறினாள். இல்லப்பா… ைவஷாலி டிஸ்சா&ஜ் ஆனதும், அவைள ஹாஸ்டலில் விட்டுட்டு தான் கிளம்புேவன். நயும் ஊrல் இருக்கமாட்ட இல்ல” என்றாள் ேதாழைமயுடன். “ெராம்ப ேதங்க்ஸ் சீமா” என்றான் ெநகிழ்ந்தான். “ெராம்ப ஃபீல் பண்ணாதப்பா இதுக்ெகல்லாம் வட்டியும் முதலுமா வசூல் பண்ணிடுேவன்..” “அதுக்கு ேமேல ஏதாவது ேவணும்னாலும் ெசால்லு தாராளமா ெசய்யேறன்” என்று புன்னைகத்தான். “ஓேக! ந தூங்கு நாைளக்கு கிளம்பனும்… ஹாஸ்பிட்டல் வந்துட்டு அப்புறம்தாேன கிளம்புேவ…” “கண்டிப்பா… ஷாலுைவ பா&த்துட்டு அப்படிேய கிளம்பேறன்…” ைககளுக்கிைடயில் ெகாட்டாவிைய ெவளிேயறியவள், “குட் ைநட்ப்பா…” என்று கிளம்பியவைள, “சீமா நான் இல்லாதப்ேபா ஷாலுகிட்ட எைதயும்…” என்று ெகஞ்சலாக பா&த்தான்.
‘காதல் ஒரு மனுஷைன இந்த அளவுக்குப் படுத்துது. விக்ரமா இது?’ என்று மனத்திற்குள் சிrத்துக் ெகாண்டவள், “ைதrயமா ேபாய் வா. அது உன்ேனாட வாழ்க்ைகைய, ேநசத்ைத உனக்கு ெசாந்தமாகப் ேபாறவேளாட பகி&ந்துக்கறது. நிச்சயமா அந்த சந்ேதாஷத்ைத பறிக்கமாட்ேடன்…ேபாய் தூங்கு” என்றவள் புன்னைகயுடன் ெசன்றாள். அத்தியாயம் - 12 அதிகாைல ஆதவனின் ெபான்னிறக் கதி&கள் ஜன்னலருகில் நின்றிருந்த ைவஷாலியின் மீ து பட்டு, இளமஞ்சள் நிற அழகிையப் ெபான்னிறத்தில் உருமாற்ற, பிரயத்தனப்பட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. முகத்திற்கு ேநராக தனது வலது கரத்ைத உய&த்திப் பா&த்தவளின் கன்னங்கள், ெசம்ைம நிறத்ைதப் பிரதிபலித்தது. உள்ளம் முன் இரவில் அவனது ஸ்பrசத்தால் ஏற்பட்ட அதி&ைவ நிைனத்து மதிமயங்க, முகம் கனிவுடன் இளகியது. அவனது ைகயைணப்பில் இருந்த கரத்ைத, மறுைகயால் ெமல்லத் தடவிக் ெகாடுத்தாள். இறக்ைக முைளத்த காதல் மனம் கட்டுக்குள் அடங்காமல் கட்டவிழத் துவங்கிய ேநரம், கதைவத் தட்டும் ஓைச ேகட்டு திடுக்ெகனத் திரும்பிப் பா&த்தாள். “ஹேலா!” என்று தைலைய மட்டும் உள்ேள நட்டி, அவைளப் பா&த்துப் புன்னைகத்தவைனக் கண்டதும், அவளது இதழ்களும் ெமன்னைகயில் மல&ந்தது. “குட் மா&னிங்” என்று உற்சாகத்துடன் ெசான்ன விக்ரமிடம் பதிலுக்குக்,
“குட் மா&னிங்” என்று ெமன்குரலில் பகன்றாள். “ஸ்lப்பிங் பியூட்டிையப் பா&க்கலாம்னு அடிச்சி பிடிச்சி ஓடிவந்ேதன்… இங்ேக என்னடான்னா! பளிச்சுன்னு பிெரஷ்ஷா நிக்கிறங்கேள ேமடம்” என்று ெபருமூச்சு விட்டான். “மணி ஏழைர ஆகுது. இதுவைரக்கும் நான் தூங்கிட்டு இருப்ேபன்னு நங்க நிைனத்தால் நான் என்ன ெசய்யமுடியும்?” என்றாள் புன்னைகயுடன். “அதாேன… ந என்ன பண்ண முடியும்? ைநட் நல்லா தூங்கின தாேன… டிஸ்டபன்ஸ் எதுவும் இல்ைலேய…” என்று ேகட்டான். “இ..ல்ைலேய நல்லா தூங்கிேனேன…” என்று திக்கித் திணறியவள், விக்ரமின் பா&ைவயிலிருந்து தனது விழிகைள விலக்கிக் ெகாண்டாள். இருவrன் ேபச்ைசயும் ேகட்டபடி அைறக்குள் நுைழந்த சீமா, அவளது கள்ளத்தனத்ைதக் காட்டிக் ெகாடுப்பது ேபால, அைலபாய்ந்த அவளது விழிகைளக் கண்டு ெகாண்டாள். ரகசிய புன்னைக ஒன்ைற உதி&த்தபடி, ைவஷாலியிடம் நலம் விசாrத்தவள், ேமற்ெகாண்டு அவ&கள் இருவைரயும் ேபசவிட்டு, ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். சாதாரணமாக அவளிடம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த விக்ரம் ெமல்ல, “ேநத்து ைபக்கில் வந்தவைன உனக்கு முன்னேம ெதrயுமா? ஐ மீ ன் இதுக்கு முன்னேம அவனால் உனக்கு ஏேதா பிரச்சைன இருந்ததா?” என்று ேகட்டான். “இல்ல… ெதrயாது… நான் யாrடமும் வலிய எந்த பிரச்சைனயும்
ெசய்வதில்ைல” என்றாள். ேயாசைனயுடன் பா&த்தவன், “அவங்கைளத் திரும்பப் பா&த்தா அைடயாளம் ெதrயுமா?” எனக் ேகட்டான். “ம்ச்சு, இல்ைல’ என்பது ேபால உதட்ைடச் சுழித்தவள், “அங்ேக ெகாஞ்சம் மங்கலான ெவளிச்சம் இருந்ததால முகம் சrயா ெதrயைல” என்றதும் விக்ரமின் முகம் ேலசாக இறுகியது. “ஏன் சீமாக்கா! நங்களும் அங்ேக தாேன இருந்தங்க ெவளிச்சம் சrயாக இல்ைலதாேன…” என்று அவசரமாக ேகட்டதும், சீமா அவைள ஆராயும் பா&ைவ பா&த்தாள். இருவரது முகமாற்றத்ைதயும் கண்ணுற்ற ைவஷாலி, ேபச்ைச திைச மாற்ற முயன்றாள். “சr…, ஹாஸ்பிட்டல்ல இருக்கும் ேபஷண்ட்ைடப் பா&க்க வ&றதுக்கு இத்தைன ஸ்மா&ட்டா டிெரஸ் பண்ணிட்டு வரணுமா என்ன சீமாக்கா?” என்று விக்ரைம ஓரப்பா&ைவ பா&த்தபடி, சீமாவிடம் வினவினாள். சீமா பதில் ஏதும் ெசால்லாமல் முறுவலித்தாள். அவள் தனது உைடையத் தான் ெசால்கிறாள் என்று உண&ந்த விக்ரம், “ேமடம் பத்து மணிக்கு எனக்கு பிைளட். பிசினஸ் விஷயமா ெஜ&மன் ேபாேறன்” என்றான். “ஓ! அப்படியா… நங்க ேபாகும் ேவைல ெவற்றிகரமாக அைமய வாழ்த்துக்கள்.”
“ேதங்க்யூ…” எனப் புன்னைகத்தான். சீமா ைகயுடன் ெகாண்டு வந்திருந்த காைல உணைவ, மூவருமாக ேச&ந்து உண்டன&. விக்ரமின் ைகப்ேபசியில் அைழப்பு வர, ேபசிமுடித்தவன் ைகையக் கழுவிக்ெகாண்டு வந்தான். “ஓேக ைவஷாலி, உடம்ைப பா&த்துக்ேகா. எக்சாம்ஸ் நல்லா எழுது. ஏதாவது ெஹல்ப் ேவணும்னா சீமாவிடம் தயங்காமல் ேகளு. ராகவன் எனக்காக பா&க்கிங்கில் ெவயிட் பண்றான். நான் கிளம்பேறன்” என்றான் ைவஷாலியிடம். “ம்ம். ேடக் ேக&” என்று புன்னைகயுடன் அவைன வழியனுப்பி ைவத்தாள் ைவஷாலி. சற்று தயங்கித் தயங்கி நின்றவன், “ஓேக…” என்று கதைவ ேநாக்கி நடந்தான். “நான் ஏ&ேபா&ட் ேபாய்ச் ேச&ந்ததும், காைர இங்ேக அனுப்பி ைவக்கிேறன். ந யூஸ் பண்ணிக்க” என்று சீமாவிடம் ேபசியபடி அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினான். அவைன வழியனுப்பி ைவத்துவிட்டு திரும்பி வந்த சீமா, ைவஷாலியிடம் ெபாதுவாக ேபசிக் ெகாண்டிருந்தாலும், அவளது கவனெமல்லாம் ைவஷாலி அவசரமாகச் ெசான்ன பதிலிேலேய சுற்றி வந்தது. ‘இவள் தங்களிடம் எைதேயா மைறக்கிறாள். ஆனால் ஏன்?’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள். ஏ&ேபா&ட்டிலிருந்து விக்ரமின் கா& திரும்பி வந்ததும், ஹாஸ்டல்
வைர ெசன்று அவளுக்குத் ேதைவயானைத எடுத்துக்ெகாண்டு சீக்கிரம் திரும்பி வந்துவிடுவதாகச் ெசால்லிவிட்டு, கிளம்பினாள் சீமா. தனித்திருந்த ைவஷாலிக்கு காைலயிலிருந்த உற்சாக மனநிைல முற்றிலுமாகச் ெதாைலந்திருந்தது. தான் ெசான்ன பதிைல சீமா நம்பவில்ைல என்பைத அவளது பா&ைவ பrமாற்றத்திேலேய புrந்து ெகாண்டிருந்தாள். இப்ேபாது அவள் அருகில் இல்லாதிருப்பேத சற்று நிம்மதியாக இருப்பது ேபால ேதான்றியது. ேயாசைனயுடன் அம&ந்திருந்தவள் அைறக் கதைவத் தட்டிவிட்டு கும்மிைழதி திருகும் ஓைச ேகட்டதும், திரும்பிப் பா&த்தவள், உள்ேள வந்தவைரக் கண்டதும் பைழய உற்சாகம் மீ ண்டு வந்தது. “அப்பா…!” என்ற கூக்குரலுடன் கட்டிலிலிருந்து இறங்கினாள். “ைவஷும்மா! எப்படிடா கண்ணா இருக்க?” என்று ேதாளில் சாய்ந்துெகாண்ட மகளின் தைலைய, வாஞ்ைசயுடன் தடவிக் ெகாடுத்தா& சங்கரன். “ம், நல்லாயிருக்ேகன்ப்பா… நங்க எப்படி இருக்கீ ங்க? ெசால்லாம ெகாள்ளாம வந்திருக்கீ ங்க… அஃபிசியலா வந்திருக்கீ ங்களா?” என்று ேகட்டாள். “யா& ெசான்னது? ஹாஸ்பிட்டல்ல இருக்கும் என் மகள் ேமல எனக்கும் அக்கைற இருக்கும்மா” என்றா& சற்றுக் கவைலயுடன். “அப்பா! ப்ள ஸ்… நங்க வருத்தப்படுவங்கன்னு எனக்குத் ெதrயாதா? அதனால் தான் நான் உங்களுக்குப் ேபான் ெசய்யைல” என்று
கவைலயுடன் ெசான்னவள், “இந்த முந்திrக் ெகாட்ைட ேஜாதி தாேன உங்களிடம் ேபாட்டுக் ெகாடுத்தா?” என்று எrச்சலுடன் ேகட்டாள். “யா& ெசான்னா என்னடா? மனசு ேகட்காமல் ெசால்லிட்டாங்க” என்றா&. “ஹும்!” என்று சலுைகயுடன் தந்ைதயிடம் ெசல்லம் ெகாஞ்சியவள், “சr ேபாகட்டும்… நங்க எப்படி வந்தங்க?” என்று, ேசாஃபாவில் அம&ந்த தந்ைதயின் அருகில் அம&ந்தபடி ேகட்டாள். “ப்ைளட்ல தான் கண்ணம்மா. ஆனால், நான் இங்ேக வருவேத உன் அம்மாவுக்குத் ெதrயாது…” என்றா& ரகசிய குரலில். கிளுக்ெகன சிrத்துக்ெகாண்டவள், “ம்ம், ெதrஞ்சிருந்தா நான் இத்தைன ேநரம் ஹாயா இப்படி உங்ககிட்ட கைதயடிக்க முடியுமா? நங்க அைறக்குள்ள வ&றதுக்கு முன்ன, ஏண்டி உன் மனசுல என்னதான் நிைனச்சிட்டு இருக்ேகன்னு அம்மாேவாட குரல் தாேன முதல்ல வந்திருக்கும். என் மண்ைட உைடஞ்சது ேபாதாதுன்னு, திட்டு வாங்கி என் காதுல ரத்தேம வந்திருக்கும்” என்று ேகலியாகச் ெசான்னாள். மகைளச் சற்றுக் கவைலயுடன் பா&த்தா&. “உன் அம்மா கத்தினாலும், அதுல பாசம் இருக்குடா. எங்கேளாட ஒேர ெசல்லப் ெபாண்ணு ந. உன்ைன இங்ேக விட்டுட்டு நாங்க தவிக்கும் தவிப்ைப உன்னிடம் ெசால்லைலனாலும், உனக்கு புrயும்ன்னு நிைனக்கிேறன்” என்றா&. அைமதியாக தந்ைதயின் முகத்ைதப் பா&த்தாள். அவரும் மகேள ெசால்லட்டும் என்பது ேபால அைமதியாக இருந்தா&.
‘க்கும்’ என ெதாண்ைடைய ெசருமிக் ெகாண்டவள், “ராேகஷ் தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம்” என்றாள். “யாரு? உன்ேனாட ஸ்கூல் சீனியரா!” எனக் ேகட்டா&. “ஆமாம்ப்பா… காேலஜ் ஹாஸ்ட்டல்ல எங்க ரூைம பா&த்து கல்ெலறியறது, காேலஜ் ேபானில் ெராம்ப சீப்பா ேபசுவதுன்னு இவன் அட்டகாசம் தாங்க முடியைல. இைதெயல்லாம் காேலஜில் ெசால்லியும் எந்த நடவடிக்ைகயும் எடுக்கைல. அதனால் விக்ரம் சாைர ேநரடியாக பா&த்து நடந்த பிரச்சைனகைளச் ெசான்ேனன். சாரும் உடேன நடவடிக்ைக எடுத்தா&. அதில் ேபாlஸ் இவன் ேமேலயும் நடவடிக்ைக எடுத்தாங்க. கவனிச்ச கவனிப்பில் ெகாஞ்சம் நாள் வாைல சுருட்டிட்டு இருந்தான். இப்ேபா உடம்பு ெகாஞ்சம் ேதறியதும் என்ைனப் பழிவாங்க வந்திருக்கான் ேபால… என்னிடம் வாங்கினெதல்லாம் அவனுக்குப் ேபாதைலயாம் அதான் இன்னும் வாலாட்டிட்டு இருக்கான்” என்றவளின் முகம் ேகாபத்தில் ெஜாலித்தது. “எதுக்குடா கண்ணா உனக்கு இந்த ேவைலெயல்லாம்? காேலஜுக்கு நல்லது ெசய்யேறன்னு ேபாய் இப்படிப் பிரச்சைனைய இழுத்துட்டு வந்திருக்க. உன்ைன இங்ேக ஹாஸ்ட்டல்ல தனியா விட உன் அம்மாவிடம் நான் எத்தைனத் தூரம் ேபசிச் சம்மதம் வாங்கியிருக்ேகன். ந இப்படிச் சீ&திருத்தம் பண்ேறன்னு பிரச்சைனயில் சிக்கிக்கவா…” என்று கவைலயுடன் ேகட்டா&. “அெதல்லாம் ஒண்ணும் ஆகாதுப்பா… இன்னும் இருபது நாள்தாேன எக்சாம்ஸ் முடிஞ்சிடும்… அதுக்கப்புறம் உங்க ெசல்ல ெபாண்ணு உங்க
பக்கத்திேலேய இருக்கப்ேபாேறன். அதனால்தான் விக்ரம் ராேகைஷ ெதrயுமான்னு ேகட்ட ேபாது கூட ெதrயாதுன்னு ெசால்லிட்ேடன். அவனும் இதுக்கு ேமேல என்னிடம் வாலாட்ட வரமாட்டான்னு நம்பேறன்” என்ற மகைளப் பா&த்தா&. “ெசால்ல எதுவும் இல்லம்மா. உன்ைனப் பா&த்துக்க உனக்குத் ெதrயும். இருந்தாலும் அப்பாேவாட கடைம, உனக்குச் ெசால்ல ேவண்டியைதச் ெசால்லிட்ேடன்…” இதற்கு ேமல் உன் புத்திசாலித்தனம் என்பது ேபால, ேபச்ைச முடித்தா& சங்கரன். “ேதங்க்யூப்பா…” என்றவள் அவருடன் வளவளத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். ேஜாதிக்கு ேபான் ெசய்து அவைளக் கடுப்படித்து சிrத்துக் ெகாண்டாள். ஹாஸ்டலுக்குச் ெசன்ற சீமா திரும்பி வந்ததும் அவைளத் தந்ைதக்கு அறிமுகம் ெசய்தாள். சீமாவிற்கு நன்றி ெதrவித்தவ&, அன்ேற தான் கிளம்ப இருப்பதால் தன் நண்ப& மணிகண்டன் வட்டிற்குச் ெசன்று பா&த்துவிட்டுக் கிளம்புவதாகச் ெசான்னவ&, மகைள ஆதூரத்துடன் தட்டிக்ெகாடுத்துவிட்டு விைட ெபற்றா&. ஹாஸ்ட்டல் ெமாத்தமும் ஆரவாரமும், அம&க்களமுமாக இருந்தது. தங்களது படிப்ைப நல்லபடியாக முடித்த திருப்தியுடனும், தங்களது குடும்பத்தினைர பா&க்கப் ேபாகும் சந்ேதாஷமும் இருந்தாலும், அைனவrன் மனத்திலும் ேதாழிகைளப் பிrயப் ேபாகும் கவைலயில் கண்கள் கசிந்தன. ேதாழிகளிடமும், ஹாஸ்ட்டல் வாட&ன், ேவைல ெசய்பவ&கள் என அைனவrடமும் பிrயா விைடெபற்று கிளம்பிய, மாணவிகள் ேபருந்து
நிைலயத்திற்கும், இரயில் நிைலயத்திற்கும் கல்லூr வாகனத்திேலேய அனுப்பி ைவக்கப்பட்டன&. ெபாழுது ெமல்லப் புலர ஆரம்பித்தது. அந்த விடியைலப் ேபாலேவ தங்களது வாழ்க்ைகயும் புத்துண&ச்சியுடன் மலரும் என்ற நம்பிக்ைகயுடன் அவரவ& ெசல்ல ேவண்டிய ேபருந்தில் ெசன்று அம&ந்தன&. புேனவிலிருந்து நான் புறப்பட்டுவிட்டதாகத் தந்ைதக்குக் குறுந்தகவல் அனுப்பிவிட்டு, ைகப்ேபசிைய அைணத்தவள் ெவளிேய ேவடிக்ைக பா&க்க ஆரம்பித்தாள். ேபருந்து ெமல்ல நகர ஆரம்பித்தது. தன் தாய்வட்ைட விட்டுப் பிrயும் மணப்ெபண்ைணப் ேபால ைவஷாலியின் இதயம் கனத்தது. விழிகளில் அரும்பிய நைரக் கட்டுப்படுத்த இைமகைள மூடி அைணயாக்கினாள். அவளது நிைனவுகள் ஒவ்ெவான்றாய் ேமெலழுந்து குதியாட்டம் ேபாட்டது. நிைனவு ெதrந்த நாள் முதலாய் வள&ந்த ஊைரவிட்டுச் ெசல்வது சங்கடமாக இருந்தது. கூடேவ இதயத்தில் ஒளிந்திருந்த காதல் உண&வுகள் தைல தூக்கியது. ‘அவைன இனி எப்ேபாது பா&ப்ேபாம்’ என்ற ஏக்கம் எழ, ேவதைனயில் ெதாண்ைட அைடத்தது. மனத்தில் மல&ந்திருந்த ேநச உண&வுகள், ‘ந மீ ண்டும் இங்ேக தாேன வரப்ேபாகிறாய்’ என்று எடுத்துைரத்தது. அந்த இனிய நிைனவுகளில் மூழ்கியவளின் அனுமதி இல்லாமேலேய, மூடிய விழிகளுக்குள் அைழயாமேலேய வந்து நின்றான். அவனது உருவத்ைத, ெமய் மறந்து ரசித்துக் ெகாண்டிருந்தவளின் தைல ஜன்னலில் இடித்துக் ெகாள்ள அவளது இன்பக் கனவு
சட்ெடன்று கைலந்து ேபானது. அடிபட்ட இடத்திேலேய மீ ண்டும் இடித்துக் ெகாண்டதில் வலி விண்ெணன்று ெதrத்தது. ெமள்ள ெநற்றிையத் ேதய்த்துக் ெகாண்டவள், நிமி&ந்து பா&த்தாள். ேபருந்தில் ேலசான சலனம் ஏற்பட்டது. ஏசி ேபருந்தின் கதைவத் திறந்துெகாண்டு வந்த நடத்துனைரச் சில& திட்ட ஆரம்பிக்க, அவருக்குப் பின்னால் வந்த பயணிையக் கண்டதும் சிறு முணுமுணுப்புடன் சற்றுச் சமாதானம் அைடந்தன&. ைவஷாலியின் அருகில் வந்து நின்ற நடத்துன&, “ேமடம்! சா& ெகாஞ்ச ேநரம் இங்ேக உட்காரட்டும் அடுத்த நிறுத்தத்தில் அவருக்கு ேவற இடம் மாத்தி ெகாடுத்திடுேறன்” என்றா&. நடத்துனருக்குப் பின்னால் வந்த ெபrயவைரப் பா&த்தாள். வினாடியில் அவளது கண்கள் அவைர ஸ்ேகன் ெசய்தது. அவைரப் பா&த்ததும் தன் தந்ைதயின் நிைனவு வரப் புன்னைகயுடன், “அங்கிள் இங்ேக உட்காருவதில் எனக்கு ஒண்ணும் ஆட்ேசபைனயில்ைல” என்றாள். நடத்துனரும் நிம்மதியுடன் நன்றி ெசால்லிவிட்டு அகல, ஸ்ேநகத்துடன் புன்னைகத்தவைரப் பா&த்து, பதிலுக்குப் புன்னைகத்தாள். பின்னாேலேய அவரது ைகப்ெபட்டிையக் ெகாண்டுவந்து ெகாடுத்தவன் அவரது டிைரவ& ேபாலும். தயக்கத்துடன் மன்னிப்புக் ேகாrயவைனத் தட்டிக்ெகாடுத்து அனுப்பி ைவத்தா&. ைவஷாலி அவைரேய பா&த்தாள். உயரமும், வளைமயுமாக ஆஜானுபாகு ேதாற்றத்துடன் இருந்தாலும், முகத்தில் சாந்தம் ெதrந்தது. கலகல சுபாவமாக இருந்தேபாதும் பயண ேநரத்தில் யாருடனும் அதிகம் ேபசாதவளுக்கு ஏேனா அவளுக்கு அவ& மீ து
ெபrய மrயாைத உண்டாயிற்று. ைவஷாலியிடம் அவ& ேபச முற்படும் ேபாேத, அவரது ைகப்ேபசி ஒலித்தது. ேபசினா&… ேபசினா&… ேபசிக்ெகாண்ேடயிருந்தா&. ெமல்லிய குரலில் ேபசிய ேபாதும், ைவஷாலியால் அவரது ேபச்ைசத் ெதளிவாக ேகட்க முடிந்தது. அவரது திணறலிலிருந்ேத ேபசுவது அவருைடய மைனவி என்று புrந்து ெகாண்டாள். ேபாைன அைணத்தவ& திரும்பி அவைளப் பா&த்தா&. ”டிஸ்ட&ப் பண்ணிட்ேடனாம்மா!” என்றா&. “அெதல்லாம் இல்ைல அங்கிள்” என்று மறுப்பாக தைலயாட்டினாள். “சாr அங்கிள் என்ேனாட அனுபதி இல்லாமேலேய என் காது உங்க ேபச்ைசெயல்லாம் உள்வாங்கிடுச்சி” என்று புன்னைகத்தாள். அந்த பளிச்ெசன்ற ேபச்சும், கலகல சிrப்பும் அவள் மீ து பாரம் வர ேபாதுமாதாக இருந்தது ரவந்தருக்கு. “அட பரவாயில்ைலம்மா…” என்றவ&, “ரவந்த& குமா&. பிசினஸ் ேமன்” என்று ைக நட்டினா&. ைக குலுக்கியவள், “ைவஷாலி… எஸ்.எஸ்.வ காேலஜ். அப்பாவும், அம்மாவும் ரத்னகிrயில் இருக்காங்க. பி.ஜி ஃைபனல் எக்சாம்ஸ் முடிச்சிட்டு ஊருக்குப் ேபாயிட்டிருக்ேகன்” என்றாள். “ஓ! நயும் ரத்னகிr தானா!” என்று ேகட்டா&. “நங்களுமா…” என்று உற்சாகத்துடன் ேகட்டாள். அதன்பிறகு சுவாரசியமாக இருவருக்கும் ேபச நிைறய விஷயங்கள்
இருந்தன. தனது தந்ைத சில மாதங்களுக்கு முன்பு தான் புேனவிலிருந்து, ரத்னகிrக்கு மாற்றலாகிச் ெசன்றைதயும், தனக்கு இன்னும் அந்த ஊ& பrச்சயம் ஆகவில்ைல என்றும் ெசான்னாள். “ெராம்ப அற்புதமான ஊ&. பா&க்க நிைறய இடங்கள் இருக்கு. ேகாட்ைடகள், பீச், ேகாவில்ன்னு ெராம்ப பிரமாதமாக இருக்கும். இயற்ைகைய ரசிக்கறவங்களுக்கு ெராம்பேவ பிடிக்கும். ெதrயுமா… பாண்டவ&கள் பன்னண்டு வருட வனவாசத்துக்குப் பிறகு ரத்னகிrயில் ெகாஞ்ச காலம் வசித்ததாக கூட ெசால்வாங்க” என்றா&. ஆ&வத்துடன் அவ& ெசால்வைதக் ேகட்டுக் ெகாண்டாள். ேபச்சு அவளது கல்லூr படிப்பு என்று திைச மாறியது. சமீ பத்தில் அவளது கல்லூrயில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கைளப் பற்றி விசாrத்தா&. “உங்களுக்கு எப்படித் ெதrயும் அங்கிள்… ேபப்பrல் படிச்சீங்களா?” என்று அவள் ேகட்ட ேகள்விக்குப் பதிைலயும் அவேள ெசால்லிக் ெகாண்டாள். நடந்த விஷயங்கைளச் ெசான்னவள், விக்ரைமப் பற்றி ஒற்ைற வrயில், ‘ெஜன்டில்ேமன்’ என்று நற்சான்றிதழ் வழங்கினாள். ரவந்த& புன்னைகயுடன் ேகட்டுக் ெகாண்டா&. ெபாது விஷயங்கைளயும் சரளமாக அலசி ஆராய்ந்தவைள வியப்புடன் பா&த்தா&. ஐந்தைர மணிேநர பயணத்தில், ரவந்தருக்கு இைடயிைடயில் ேபானில் சிலருடன் ேபசேவண்டிய அவசியம் ஏற்பட்ட ேபாதும், இருவரது ேபச்சும் ஓயவில்ைல. ரத்னகிr ேபருந்து நிைலயத்தில் இறங்கியதும் சுற்றிலும் பா&ைவையச்
சுழலவிட்டாள். ெவயில் இருந்த ேபாதும் காற்று ெவக்ைகைய அதிகப்படுத்தாமல் இதமாக இருந்க்கச் ெசய்தது. “ஓேக அங்கிள் நான் கிளம்பேறன்…” என்றாள். “ந எங்ேக ேபாகணும்னு ெசால்லும்மா நம்ம காrேலேய ேபாயிடலாம்” என்றா&. “இருக்கட்டும் அங்கிள் அப்பா வந்திடுவாங்க. நங்க கிளம்புங்க ைப” என்றாள். புன்னைகயுடன் விைடெபற்ற ரவந்த& குமா&, தன்ைன ேநாக்கி ஓடிவந்த டிைரவrடம் ைகப்ெபட்டிையக் ெகாடுத்துவிட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தா&. சற்றுத் தூரத்தில் வந்துெகாண்டிருந்த தன் தந்ைதையப் பா&த்துக் ைகயைசத்துக் ெகாண்டிருந்தாள் ைவஷாலி. புன்னைகயுடன் காrல் ஏறியவrன் ைகப்ேபசி அைழத்தது. “வந்துட்ேடம்மா. காrலும் ஏறியாச்சு. வட்டுக்கு வந்து ேபசேறன் ெசந்தளி&” என்று இைணப்ைபத் துண்டித்தா& ரவந்த& குமா& ெசௗத்r. ‘ைவஷாலி…’ என்ற ெபயைர மனத்திற்குள் ஒருமுைற உச்சrத்தவருக்கு கூடேவ மகனின் நிைனவும் வந்தது. சிலமாதங்களுக்கு முன்பு நடந்த நிகழ்வுகள் நிைனவில் வந்தது. “ஹாய் விக்ரம் எப்படியிருக்க?” தங்களுடன் வடிேயா சாட்டிங்கில் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த மகைன அன்புடன் விசாrத்தா& ரவந்த& குமா& ெசௗத்r.
“நான் நல்லா இருக்ேகன்ப்பா. நங்க ெரண்டு ேபரும் எப்படி இருக்கீ ங்க?” “ெராம்ப நல்லா இருக்குக்ேகாம்” என்ற அன்ைனயிடம், “உங்கைளெயல்லாம் ெராம்ப மிஸ் பண்ேறம்மா” என்றான் பாசத்துடன். ெசந்தளி& அன்புடன் மகைனப் பா&த்தா&. அன்ைனயின் உடல்நிைல பற்றி விசாrத்தவன், தந்ைதயிடம் கம்ெபனி விஷயங்கைளத் பகி&ந்து ெகாண்டான். “நான் ஒரு விஷயம் ேகள்விப்பட்ேடன் உண்ைமயா?” ரவந்த& மகைன ெமல்ல விசாrத்தா&. “என்ன விஷயம்?” ஒன்றும் ெதrயாதது ேபாலக் ேகட்டாலும், அவனுக்குத் ெதrந்த விஷயம் தான், என்று அவனது புன்னைக முகேம காட்டிக் ெகாடுத்தது. “ம்ம்... திடீ&னு காேலஜ் பக்கெமல்லாம் ேபானதா ேகள்விப்பட்ேடன். என்ன விஷயம்?” புன்னைகயுடன் வினவினா&. ேலசாகப் புன்னைகத்தவன் தைலையக் ேகாதியபடி, “ஆமாம்ப்பா. நான் எவ்வளவு ெபாறுப்பில்லாமல் நடந்துட்டு இருந்திருக்ேகன்னு மிஸ்.ைவஷாலி என்னிடம் ேபசும் ேபாது தான் உண&ந்ேதன். இத்தைன ெபrய நிறுவனத்ைத நடத்தி என்ன பிரேயாஜனம்? ஒரு சின்னப் ெபாண்ணு நமக்கு அட்ைவஸ் பண்ற நிைலைமக்கு ஆகிடுச்ேசன்னு எனக்குக் ெகாஞ்சம் அசிங்கமாகப் ேபாச்சு” என்றான். அவனது முகம் சங்கடத்ைத ெவளிப்படுத்தியது. “ஓ! உன்ேனாட ஈேகா அங்ேக தைல தூக்கிடுச்சா?” என்று சிrத்தா&
ரவந்த&. ெசந்தளிேரா மகைன ஆழ்ந்த பா&ைவ பா&த்தபடி அம&ந்திருந்தா&. “உண்ைம அதுதான். ஆனால், சமாளிச்சிட்ேடன்” என்றவன், நடந்த விஷயங்கைளக் ேகா&ைவயாக ெசால்ல ஆரம்பித்தான். ைவஷாலியின் ெபயைரச் ெசால்லும் ேபாது அவனது உதடுகளில் அதத புன்னைக மல&ந்தைத அவ& கவனிக்க தவறவில்ைல. “ெபாண்ணு ெராம்ப அழகா இருப்பாேளா!” என்று ஆ&வத்துடன் அவனது ேபச்சில் இைடபுகுந்தா&, அவனது அன்ைன ெசந்தளி&. “அம்மா! ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா?” என்று ெசல்லமாக முைறத்தான். “இல்லடா கண்ணா! உன்ேனாட ஈேகாைவ தூக்கிப் ேபாட்டுட்டு, அந்தப் ெபாண்ணு ெசான்னதுக்காக ெசய்திருக்கிேய... அதுக்காகத்தான் ேகட்ேடன்” என்றவrன் கண்களில் சிrப்பு ெதrந்தது. “ைவஷாலி! ெசான்னது நம்மேளாட நல்லதுக்குத் தாேனம்மா. அேதேபால அதில் எத்தைன ேபேராட வாழ்க்ைக அடங்கியிருக்கு. இைதெயல்லாம் அப்பா ெசான்னேபாது எனக்கு ெபrசா எதுவும் ேதாணைல. அங்ேக ேபாய் பா&த்ததுக்கு அப்புறம் தான் புrந்தது. நம்மைள நம்பி தன் பிள்ைளங்கைள ஹாஸ்ட்டலில் விட்டுட்டு இருக்குற ேபரண்ட்ஸுக்கு நாம என்ன பதில் ெசால்ல முடியும்? நல்ல ேவைள ஒரு ெபrய பிரச்சைன வரும் முன்னால தப்பிச்சாச்சு” என்று நிம்மதி ெபருமூச்ெசான்ைற ெவளிேயற்றினான். “சrம்மா” எனப் புன்னைகத்தவன், “எனக்குக் ெகாஞ்சம் ேவைல
இருக்கும்மா மீ திைய நாைளக்குப் ேபசலாம். ைப, குட்ைநட்” என்று ெபற்றவ&களிடம் விைட ெபற்றான். ஆனால், அவனுக்கு எந்த ேவைலயுமில்ைல, தனது ேகஎள்விகளிலிருந்து தப்பிக்க அவனுக்குத் ேதைவப்பட்ட சாக்ைகச் ெசால்லிவிட்டு ஓடிவிட்டான் எனப் புrந்தது. சாட்டிங்ைக முடிட்த்துவிட்டு, திரும்பி மைனவிைய ஆழப்பா&ைவ பா&த்தா& ரவந்த&. “என்னங்க?” எனக் ேகட்டா& ெசந்தளி&. “ஏம்மா விக்ரைம இப்படிக் ேகட்ட! அவன் சங்கடப்படப் ேபாறான்...” என்றா& கவைலயுடன். “அவேனாட குணம் என்னன்னு உங்களுக்குத் ெதrயாதா? யாருக்காகவாவது அவன் தைழந்து ேபாயிருக்கானா?” என்று பதில் ேகள்வி எழுப்பினா&. ‘இல்ைல’ என்பது ேபால தைலயைசத்தா& ரவந்த&. “அப்ேபா அந்த ைவஷாலி ெசான்னைத எப்படி உடேன ெசய்தான்? அதுவும் அப்பா ெசான்னேபாது எனக்கு எதுவும் ெபrதா ேதாணைலன்னு நம்மகிட்டேய ெசால்றான்” என்று சிrத்தா&. ேயாசித்தவ&, “அவன்தான் ெசால்றாேன விளக்கெமல்லாம்...” என்றா&. “விளக்கெமல்லாம் நல்லாத்தான் இருக்கு. ஆனால், அவேன விளங்கிக்காதது இன்ெனான்னு இருக்கு. அது, அந்த ைவஷாலிைய
அவனுக்கு ெராம்பேவ பிடிச்சிருக்கு” என்றவrன் முகத்தில் எதி&பா&ப்பு ெதrந்தது. “ந ெராம்ப எதி&பா&க்குற தளி&…” என்றா& யதா&த்தத்துடன். “இத்தைன வருஷத்தில் அவன் எந்தப் ெபாண்ைணயும் இப்படிப் புகழ்ந்து ேபசி நான் பா&த்ததில்ைல. நானும் ெரண்டு வருஷமா அவைனச் ெசால்லிட்டு இருக்ேகன் கல்யாணம் ெசய்துக்கன்னு. ேபான மாதம் அவன் இங்ேக வந்தேபாது நம்ம பிரதாப் சிங்ேகாட ெபாண்ைணப் பத்தி ெசான்னப்ப பதிேல ெசால்லாமல் எழுந்து ேபாயிட்டான் இல்ல. நங்களும் இருபத்ெதட்டு வயெசல்லாம் ஒரு வயசான்னு என் வாைய அைடச்சிட்டீங்க...” என்ற மைனவிைய அைமதியாக பா&த்தா&. இெதல்லாம் நிைனவில் வர அன்று மைனவி ெசான்னது உண்ைம தான் என்று இப்ேபாது புrந்தது. சீமாவும் இைடயில் ைவஷாலி என்று ஒருமுைற அவைனக் கிண்டல் ெசய்ததும் நிைனவிற்கு வந்தது. குமா& ெசௗத்r குடும்பம் இன்ெனாரு தமிழ்நாட்டு மருமகைள வரேவற்க ேவண்டிய ேநரம் வந்துவிட்டது’ என்று புன்னைகத்துக் ெகாண்டா&. ************************************************** ********************* வாசலிேலேய காைர நிறுத்திவிட்டு, தந்ைதயும், மகளும் சப்தமில்லாமல் வாசலில் வந்து நின்றன&. உதட்டில் விரல் ைவத்து, “ஷ்” என்று ெசால்லிவிட்டு, ெமாைபைல எடுத்து வட்டு எண்ைண அழுத்தினாள். “ேஹ ருத்ரா இந்தத் துணிைய அக்காேவாட ரூமில் வச்சிடு” என்று ேவைலக்காரப் ெபண்ணிடம் ெசால்லிக்ெகாண்ேட ேபாைன எடுத்தவ&,
“ெசால்லு ைவஷூ! தயாராகியாச்சா…? எல்லாத்ைதயும் பத்திரமா எடுத்து வச்சிட்டியா? அைரமணி ேநரம் முன்னாேலேய ஸ்ேடஷனுக்கு வந்திடு” என்றா&. “அம்மா நான் ெசால்றைதக் ெகாஞ்சம் ேகளுங்க… வந்து…” “என்னடி…! ஊருக்கு வராமலிருக்க புதுசா ஏதாவது கைத ெசால்லப்ேபாறியா? ஏற்ெகனேவ எக்சாம் முடிஞ்சதும் ஃப்ெரண்ட்ஸ் கூட ெரண்டு நாள் இருந்துட்டு வேரன்னு ெசான்ன சrன்னு விட்டா இப்ேபா என்ன ெசய்யப் ேபாற?” என்று ேகாபத்துடன் கத்தினா&. சிrப்ைப அடக்கிக்ெகாண்டு, “இல்லம்மா… நான் இப்ேபா…” என்று இழுத்தாள். “இப்ேபா என்னடி… இழுக்காமல் ெசால்லித் ெதாைலேயன்” என்று மகள் வராத ஏமாற்றம் ஆத்திரமாக அவரது ேபச்சில் ெவளிப்பட்டது. “என்னம்மா நங்க ெசால்ல வ&றைத ேகட்காம, வந்து கதைவத் திறங்க. எத்தைன ேநரம் வாசலிேலேய நிக்கிறது…” என்று ேவண்டுெமன்ேற கத்தினாள். முதலில் அவள் ெசான்னைதப் புrந்து ெகாள்ளாத ேதவிகா புrந்ததும், “என்னது வாசலில் நிக்கிறியா…?” என்றவ&, கா&ட்ெலஸ் ேபாைன காதில் ைவத்தபடிேய, “உண்ைமயாவாடி…” என்று ேகட்டபடிேய ஓேடாடி வந்து கதைவத் திறந்தா&. “அம்மா…!” என்று சந்ேதாஷக் கூச்சலுடன் கழுத்ைதக் கட்டிக்ெகாண்டு கன்னத்தில் முத்தமிட்டவள், அவைர வாசலுக்கு இழுத்து, ேதாள்கைளப்
பற்றிக் குதூகலத்துடன் சுற்றினாள். “கடவுேள!” என்று சலித்துக்ெகாண்ட ேதவிகா, “ஏய்! நில்லுடி… நாெனன்ன வயசுப் ெபாண்ணா? உனக்குச் சrக்குச் சமமா ரங்கராட்டினம் சுத்த…” என்று அஸ்புஸ்ெசன மூச்சு வாங்கியவ&, வராண்டாவிலிருந்த ேசாஃபாவில் ஓய்ந்து ேபாய் அம&ந்தா&. “என் ெசல்ல அம்மா இப்ேபா நம்பறங்களா நான் வந்திருக்கறது உண்ைமதான்னு…” என்று அன்ைனயின் கன்னத்ைதப் பற்றி ஆட்டினாள். முைறத்த ேதவிகா, “ஆமாம்… இன்ைனக்கு ைநட் டிெரயின்ல தாேன வ&றதா ெசான்ன… எதுக்குக் காைலயில கிளம்பி வந்த? அட்lஸ்ட் வந்தவ எனக்குப் ேபான் ெசய்து ெசால்லணும்னு அறிவாவது ேவணாம். எங்கப் பா&த்தாலும் ஆக்சிெடண்ட் அது இதுன்னு நடக்குது… இதுல பஸ்ல இத்தைனத் தூரம் தனியா வந்திருக்க” எனச் சப்தமிட, அலுப்புடன் வட்டினுள் நுைழந்தாள் ைவஷாலி. “நான் ஒருத்தி ேபசிட்டு இருக்ேகன் ெகாஞ்சமாவது மrயாைத இருக்கா இந்தப் ெபாண்ணுக்கு. எல்லாம் நங்க ெகாடுக்கற ெசல்லம்” ேசாஃபாவில் ஓரமாக அம&ந்து மகளின் கலாட்டாைவ ரசித்துக்ெகாண்டிருந்த சங்கரனுக்கு ஒரு மண்டகப்படிைய அளித்துவிட்டு மகைளத் ேதடிச் ெசன்றா&. “ஹாய் ருத் ெசௗக்கியமா…?” என்று விசாrத்தவள், ைடனிங் ேடபிள் மீ திருந்த தண்ணைர எடுத்து அருந்தினாள். அந்த ேவைலக்காரப் ெபண் பதில் ெசால்லும் முன் அங்ேக வந்த ேதவிகா, “ந ேபாய் ேவைலையப் பா&” என்று அவைள
சைமயலைறக்கு அனுப்பிவிட்டு, மகளிடம் திரும்பினா&. “ைவஷூ…” என்று ஆரம்பித்தவைர இைமக்காமல் பா&த்தாள். “ஹுப்ஸ்!” என்றவள், “அம்மா, நமக்கு எது நடக்கணும்னு இருக்ேகா அது நடந்ேத தரும்… சும்மா புலம்பாேதம்மா…” என்று ெகஞ்சலாகச் ெசான்னவள், “ெராம்ப நாள் கழித்து உன் ைகயால் சாப்பிடப் ேபாேறன்னு சந்ேதாஷமா வந்திருக்ேகன்… பசிக்குதும்மா…” என்று பrதாபமாக முகத்ைத ைவத்துக் ெகாண்டு, அன்ைனயின் ேதாளில் சாய்ந்து ெகாஞ்சலாக ேபசினாள். மகளது ெகாஞ்சைலக் ேகட்டதும் ேதவிகாவின் ேகாபெமல்லாம் பறந்ேதாடி விட்டது. “ந நாைளக்குத் தான் வேரன்னு இன்ைனக்கு எதுவும் ஸ்ெபஷலா சைமக்கைலேயடி கண்ணம்மா! ஒரு அைரமணி ேநரம் ெபாறுத்துக்ேகா… உனக்குப் பிடிச்ச தால் ஃப்ைரயும், ேகாபி மஞ்சூrயனும் தயா& பண்ணிடுேறன்” என்றபடி சைமயலைறக்கு ஓடினா&. “அதுக்குள்ள நான் ஒரு குளியல் ேபாட்டுட்டு வந்திடுேறம்மா…” என்று குரல் ெகாடுத்தவள், தனது ெபட்டிைய எடுத்துக்ெகாண்டு அைறக்குள் நுைழந்தாள். ெவதுெவதுப்பான நrல் குளித்துவிட்டுப் புத்துண&ச்சியுடன் தைலையத் துைடத்துக்ெகாண்ேட வந்தவள், ேபாைன எடுத்து ஆராய்ந்தாள். ‘அட சீமாக்கா ேபான் ெசய்திருக்காங்க…’ என்று எண்ணிக்ெகாண்ேட, சீமாைவ அைழத்தாள். “என்னம்மா, வட்டுக்குப் ேபானதும் அம்மா முந்தாைனையப் பிடிச்சி சுத்திட்டு இருக்கியா? ேபான் ெசய்தால்கூட எடுக்க மாட்ேடன்றங்க…”
என்று வழக்கம் ேபாலத் தன் பல்லவிைய ஆரம்பித்தாள். “அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல அலுப்பு ேபாக குளிச்சிட்டு வந்ேதன். நாேன ேபான் ெசய்யணும்னு தான் இருந்ேதன்…” என்றாள். “என்னேவாம்மா நம்பேறன் ேவற வழி. ந பத்திரமா ேபாய் ேச&ந்தியான்னு ேகட்கைலன்னு ஒருத்தன் ேபான் பண்ணி என் உயிைர எடுத்தான். அதான் இப்ேபாேவ ெசய்ேதன். இல்ைலனா ஈவ்னிங் தான் ேபான் ெசய்திருப்ேபன். ெபாண்ணுங்கைளப் பத்தி இந்த ஆண்களுக்கு என்ன ெதrயும்? அவங்கைள மாதிrேய ேகட்கற ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்றவங்களா நாம? நிறுத்தி நிதானமா காைலல எழுந்ததுல இருந்து வடு வந்து ேச&ந்தது வைரக்கும் அம்மாவிடம் கைதயளந்து முடிச்சாதாேன நமக்குத் திருப்தி” என்றாள். ”அெதன்னேவா உண்ைம தான்க்கா. இன்னும் நான் கைதைய ஆரம்பிக்கேவயில்ைல. சாப்டுட்டு நிதானமா ேவைலயில் இறங்கணும். நான் இல்லாமல் முழுசா ஒருவருஷம் சந்ேதாஷமா இருந்தாங்க. இத்தைன நாள் ஏன் வரைல வரைலன்னு என்ைன துைளச்சாங்க இல்ல இன்ைனக்கு அதுக்கு தண்டைன ெகாடுத்ேத ஆகணும். நான் உங்ககிட்ட ஈவ்னிங் நிதானமா ேபசேறன். உங்கைள விசாrச்சவrடம் பத்திரமா வந்து ேச&ந்துட்ேடன்னு ெசால்லுங்க. நான் அப்புறமா ெமயில் அனுப்பேறன்” என்றவள் ேபாைன அைணத்தாள். மஞ்சள் நிற லாங் ஸ்க&ட்டும், கறுப்பு நிற டாப்சுமாக, ைகயில் ஒரு கவருடன், பாடல் ஒன்ைற முணுமுணுத்தபடி ைடனிங் ஹாலில் வந்தம&ந்தாள். “இந்தா ருத், உனக்கு சல்வா& வாங்கிட்டு வந்ேதன். பிடிச்சிருக்கான்னு
ெசால்லு…” என்று ேவைலக்காரப் ெபண்ணிடம் கவைரக் ெகாடுத்தாள். சந்ேதாஷத்துடன் உைடைய இப்படியும் அப்படியுமாகப் பா&த்துக்ெகாண்ேட, “தத ெராம்ப நல்லா இருக்கு… ேதங்க்ஸ்” என்றாள். புன்னைவத்தவள், “ேபான்ல ேமத்ஸ் ஏேதா சrயா புrயைலன்னு ெசான்னல்ல, அப்புறமா புக் ெகாண்டுவா ெசால்லி தேரன். இப்ேபா ந கிளம்பு நாைளக்கு வா ேபாதும்” என்று அவைள அனுப்பி ைவத்தாள். உணைவத் தாேன மூவருக்குமாக பrமாறினாள். ேதவிகா, மகைளப் ெபருைமயுடன் பா&த்தா&. சட்ெடன மகள் ெபrயவளாக ஆகிவிட்டது ேபால ஒரு எண்ணம் எழ அவளுக்குச் ெசய்ய ேவண்டிய கடைம நிைனவில் வர மனத்திற்குள் சிறு ேவதைன பரவியது. அத்தியாயம் - 15 “ைவஷாலி! ஈவ்னிங் என் ஃப்ெரண்ட் வட்டில ஒரு விேசஷம். நாலு மணிக்ெகல்லாம் தயாராகிடு, அப்பா வந்ததும் கிளம்பணும். ேலட் பண்ணிடாேத” என்றா& ேதவிகா. ேலப்டாப்பிலிருந்து கண்கைள அகற்றாமல், “நங்க ெரண்டு ேபரும் ேபாய் வாங்க. நான் வரைல…” என்றாள். “முதல்ல ேநரா நிமி&ந்து பா&த்துப் ேபசு. எப்ேபா பாரு அந்த ேலப்டாப்புக்குள்ளேய தைலைய விட்டுட்டு என்ன தான் ெசய்விேயா!” என்றபடி அவைள ேநாக்கி வர, ைடப் ெசய்துெகாண்டிருந்த ெமயிைல ேவகமாக மூடினாள்.
“இப்ேபா என்னதாம்மா உங்க ப்ராப்ளம்?”- சலிப்புடன் ேகட்டாள். “நதாேன வந்து பத்து நாள் ஆகுது…, என்ைன எங்ேகயும் ெவளிேய அனுப்ப மாட்ேடன்ேறன்னு புலம்பிட்டு இருக்க?” “புது ஊ&… தனியா ேபாகக் கூடாதுன்னு ெசால்லிட்டீங்க. அதுக்காக, உங்க கூட விேசஷத்துக்ெகல்லாம் என்னால் வரமுடியாது” என்றாள். “அேத மாதிr உன்ைன வட்டில் தனியாக விட்டுட்டும் ேபாக முடியாது. கிளம்பற வழிையப் பா&. அன்ைனக்கு இன்ைவட் பண்ண வந்தவங்க, உன்னிடமும் ெசால்லிட்டுத் தாேன ேபானாங்க…” என்று மகளுக்கு நிைனவு படுத்தினா&. ஆனால், அவள் வரமாட்ேடன் என்று பிடிவாதம் பிடிப்பதும் அதனால் தான் என்று அவருக்குப் புrயவில்ைல. நிைனவு படுத்துவதாக நிைனத்து, அவளது எrச்சைல அதிகமாக்கிவிட்டா&. நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு ேதவிகாவின் ேதாழி, தன் மகளுைடய நிச்சயதா&த்தத்திற்கு அைழக்க குடும்பத்துடன் வந்திருந்தா&. உடன் வந்த அவரது மகன் தன் ெபய& அக்*ஷய் என்று அறிமுகப்படுத்திக்ெகாண்டு அவளிடம் ேபச ஆரம்பித்தான். முதலில் சாதாரணமாக ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவளுக்கு ஒரு கட்டத்திற்கு ேமல் அவனது வழிசைல, ைவஷாலியால் தாங்க முடியவில்ைல. ‘நடுவில் எழுந்து ெசன்றால் மrயாைதயாக இருக்காேத’ என நிைனத்தவள் கடேன என்று அங்கு அம&ந்திருந்தாள்.
ேஜாக் என்ற ேபrல் அவன் ெசான்ன காலணாவுக்குப் ெபறாத அறுைவகைளத் தாங்கிக் ெகாண்டு ஒப்புக்காகச் சிrத்தவளுக்கு, ‘இவ&கள் எப்ேபாது கிளம்புவா&கள்!’ என்றாகிவிட்டது. கிளம்பும் ேபாதும், “கண்டிப்பாக ஃபங்க்*ஷனுக்கு வந்திடணும்… நான் எதி&பா&த்திட்டு இருப்ேபன்” என்று அவளிடம் ெசால்லிவிட்டு ேவறு ெசன்றான். “நிச்சயமா” என்று ேவகமாகத் தைலயாட்டியவள், அப்ேபாேத முடிவு ெசய்து ெகாண்டாள்… தான் நிச்சயமாக அந்த விழாவிற்கு ெசல்லப் ேபாவதில்ைலெயன்று. இப்ேபாது அன்ைனயின் வற்புறுத்தலால் கடுப்பானவள், ‘என்ன ெசால்லி இைதத் தவி&ப்பது’ என்று புrயாமல் திணறினாள். “என் ஃப்ெரண்ட்ஸ் எல்ேலாரும் உன்ைனப் பா&க்கணுமாம். கட்டாயம் கூட்டிட்டு வரச் ெசால்லி இருக்காங்க…” “என்ைனப் பா&க்கணுமா அவங்கைள நம்ம வட்டுக்கு வரச் ெசால்லுங்க என்ைன ேஷாேகஸ் ெபாம்ைம மாதிr நிறுத்தி, எல்ேலாருக்கும் காட்டப்ேபாறங்களா!” என்று அலற ேதவிகா நிதானமாக அவைளப் பா&த்தா&. அவரது பா&ைவையக் கண்டதும், ைவஷாலியின் மூைளயில் அபாய மணி அடித்தது. அம்மா இத்தைன நிதானமாக இருந்தால் அடுத்து தனக்கு ெபrய மண்டகப்படி காத்திருக்கிறது என்று புrந்து விட்டது. ெமல்ல அவளது முகம் இளக, “ப்ள ஸ்ம்மா! அங்ேக நங்க உங்க
ஃப்ெரண்ட்ஸ்கூட ேபசிட்டு இருப்பீங்க… அப்பா, அவங்க ஃப்ெரண்ட்ஸ்கூட ேபசிட்டு இருப்பாங்க, நடுவில் நான் வந்து எல்லா& முகத்ைதயும் ேவடிக்ைக பா&த்துட்டு இருக்கணும். சுத்த ேபா&ம்மா” என்று வா&த்ைதகள் குைழந்து வர ஆரம்பித்தது. “அெதல்லாம் ஒண்ணும் பிரச்சைன இல்ைல… ந கிளம்பு” என ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, வட்டினுள் நுைழந்தா& சங்கரன். “இேதா உன் அப்பாவும் வந்தாச்சு. உன் கைதைய அவ&கிட்ட ெசால்லு” என்றவ& கிச்சனுக்குச் ெசன்றா&. “என்னடா, வழக்கம் ேபால உங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ஆ&கியுெமண்ட்டா?” என்று, மகளின் ேதாளில் தட்டியபடி அவளருகில் அம&ந்தா&. விஷயத்ைதச் ெசான்னவள், “நங்க ெசால்லுங்கப்பா… அம்மா ெசான்னா ேகட்க மாட்ேடன்றாங்க” என்று சிணுங்கினாள். “அவங்க அத்தைனத் தூரம் வந்து அைழச்சிட்டு ேபாயிருக்காங்க. ந இங்ேகேய இருந்து வராமலிருந்தால் நல்லா இருக்காதுடா. நாம சீக்கிரேம திரும்பி வந்திடலாம் சrயா” என்று ெமதுவாக மகளுக்கு எடுத்துச் ெசால்ல, அைரமனத்துடன் சrெயன்றபடி எழுந்துச் ெசன்றாள். ைகயில் காஃபியுடன் வந்த ேதவிகா, “இத்தைன ேநரம் என் ெதாண்ைடதண்ணி வத்தற அளவுக்குச் ெசால்லியும் ேகட்கைல, அப்பா வந்து ஒரு வா&த்ைத ெசான்னதும் மண்ைடைய ஆட்டிக்கிட்டு கிளம்பறைதப் பாரு” என்று தன் ெசால்லக் ேகட்காத ஆதங்கத்தில் புலம்பிய மைனவிைய, புன்னைகயுடன் பா&த்தான் சங்கரன்.
ேதவிகா, பிறக்கும் ேபாேத சீமான் வட்டு வாrசு. அவ& தனக்கு இது ேவண்டும் என்று ேகட்கும் முன்ேப அைனத்தும் அவைரத் ேதடி வரும். அன்ைபக்கூட அவருக்கு அதிகாரமாகத் தான் ெவளிப்படுத்தத் ெதrயும். சங்கரனுக்கு எல்லாவற்ைறயும் ேயாசித்து, நிதானமாக ெசய்யும் குணம். ெபrதாக ெசால்லிக்ெகாள்ளும்படி எந்த பின்ணணியும் இல்லாத சாதாரணக் குடும்பத்திலிருந்து, மிகவும் சிரமப்பட்டு, படிப்படியாக முன்ேனறி வந்தவ&. ேதவிகாவின் தந்ைத, தனது நண்ப& அலுவலகத்திற்குச் ெசல்லும் ேபாது சங்கரைனக் கவனித்து தனது மகளுக்கு ஏற்றக் கணவன் என்று முடிவு ெசய்துவிட்டா&. இரு குடும்பத்திலும் ேபசி, ஏற்றத்தாழ்வுகைளச் சமாளித்து அைனவrன் சம்மதத்துடன், சங்கரைன மருமகனாக்கிக் ெகாண்டா&. திருமணம் முடிந்ததுேம சங்கரனின் ேவைலக்காக இருவரும் வட இந்தியா வந்துவிட, மாமனா&-மாமியா& இருவரும் கிராமத்திேலேய இருந்து விட்டதாலும், ேதவிகாவிற்கு அவ&களிடம் ெபrதாக எந்தப் பிரச்சைனயும் வந்ததில்ைல. இயல்பாகேவ விட்டிக்ெகாடுக்கும் மனப்பான்ைம ெகாண்ட சங்கரனின் ெபற்ேறா&, மருமகளால் தைலதூக்கும் சிறு பிரச்சைனகைள கூட, ஒன்றுமில்லாமல் நசுக்கிவிட்டன&. சங்கரன் – ேதவிகா இருவருக்குேம மகள் என்றால் உயி&. அதிகாரமாக அன்ைபக் காட்டும் அன்ைனையவிட, கனிவான பா&ைவயாேலேய பாசத்ைதப் ெபாழியும் தந்ைதயிடம் சுலபமாக ஒன்றிப் ேபானாள் ைவஷாலி.
************************************************** ***************************** சங்கரன் காஃபிைய குடித்து முடிக்கவும், ைவஷாலி தயாராகி வரவும் சrயாக இருந்தது. ேராஜா வண்ணப் பட்டுச் சுடிதாrல் ஆயத்தமாகி வந்தவைளக் கண்களில் நிைறத்துக் ெகாண்டன& ெபற்ேறா&. ‘என் மகள் எத்தைன அழகு’ என்று ெபருமிதத்துடன் பா&த்த அந்தத் தாயின் முகம், அைதக் கண்ணாடியாகப் பிரதிபலித்தது. “இப்படி அழகா கிளம்பி வ&றைத விட்டுட்டு இத்தைன அம&க்களம்…” என்றபடி ெதாடுத்து ைவத்திருந்த மல்லிச் சரத்ைத, மகளின் கூந்தலில் தவழவிட்டா& ேதவிகா. விழாவிற்குச் ெசன்ற ைவஷாலி, ‘தன் அன்ைனக்கு இத்தைனத் ேதாழிகளா!’ என்று வியந்து ேபானாள். ஒவ்ெவாருவைரயும் அறிமுகப்படுத்த புன்னைகயுடன் வணங்கியவள், வயதில் மூத்தவ&களின் கால்கைளத் ெதாட்டு வணங்கியும் ஆசி ெபற்றுக் ெகாண்டாள். மணப்ெபண்ைணச் சந்திக்க, மகைளயும் உடன் அைழத்துச் ெசன்று, அவளுக்கு அறிமுகப்படுத்தி ைவத்தா& ேதவிகா. ெபண்கள் இருவரும் ெமல்லிய முறுவலுடன் அைமதியாக இருந்தன&. எங்கும் இளைமப் பட்டாளமாக இருந்தது. அவள் கலகலப்பான சுபாவமாக இருந்த ேபாதும் அங்கிருந்த ஆரவாரம் அவளுக்கு அதிகப்படியாகத் ேதான்றியது. ைவஷாலி, ஏேனா அவ்விடத்தில் ஒன்றமுடியாமல் திக்குமுக்காடிக் ெகாண்டிருந்தாள். அதுவைர அவைளப் பா&க்காத மணப்ெபண்ணின் அண்ணன் அக்*ஷய்,
ைவஷாலிைய ேநாக்கி ேவகமாக வந்தான். “ஹாய் ைவஷாலி! ந கட்டாயம் வருேவன்னு எனக்குத் ெதrயும்” என்று அளவுக்கு அதிகமாகச் சிrத்தவனுக்கு, எrச்சைல அடக்கிக்ெகாண்டு சிரமப்பட்டு புன்னைகைய உதி&த்தாள். “ஏதாவது சாப்டியா?” என்று குளி&பானம் வரவைழத்துக் ெகாடுத்தான். “சாr, நான் கூல்டிrங்க்ஸ் குடிக்கமாட்ேடன்…” என்றாள். “ஓ!” என்றான். அவனால் உடேன அங்கிருந்து அகலமுடியாது. ஏெனனில் அவனது நண்ப&கள் தூரத்திலிருந்து இவ&கைள கவனித்துக் ெகாண்டிருந்தன&. “இந்த டிெரஸ் உனக்கு ெராம்ப நல்லாயிருக்கு” என்றான். அவன் கண்கைள ேநராகப் பா&த்தவள், “அப்படியா, ேதங்க்ஸ்” என்றதும் அவனுக்கு ஏமாற்றமாக ேபாயிற்று. ‘குைழவாள், ெவட்கப்படுவாள் அைத ைவத்து ேமற்ெகாண்டு ேபசி நண்ப&கள் மத்தியில் ெகாஞ்சம் பில்டப் ெகாடுத்துக்ெகாள்ளலாம்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டிருக்க, அவளது பதில் அவனுக்கு எrச்சைலக் கிளப்பியது. அவளது கண்கள் ெபற்ேராைரத் ேதடியது. ெதாைலவில் அவ&கள் யாருடேனா ேபசிக்ெகாண்டிருப்பது ெதrய ேவறு வழியில்லாமல் அம&ந்திருந்தாள்.
சிறிதுேநரம் அவளிடம் ஏேதேதா கைதயளந்தான். “ம்” என்ற வா&த்ைதையத் தவிர அவளிடமிருந்து ெபrதாக எந்த பிரதிபலிப்பும் இல்ைல. அேதேநரம் மாப்பிள்ைள வட்டா& வந்துவிட, “எக்ஸ்கியூஸ்மீ ” என்றவன் அங்கிருந்து அகல, நிதானமாக மூச்ைச ெவளிேயற்றினாள். சடங்கு, சம்பிரதாயம் முடிய, கிண்டல் ேகலி, என்று அங்ேக கலகலப்பு கூடியது. அந்த ஆரவாரத்திலிருந்து நக&ந்து விழாப் பந்தலின் மறுபக்கத்திற்கு வந்தாள். ேதாட்டத்துப் பூக்கைள கவனமாக ஆராய்ந்து ெகாண்டிருந்தவைள, “ஒரு பூேவ பூக்கைள ரசிக்குதா!” என்ற குரல் அவளுக்கு பின்னாலிருந்து ேகட்டதும், சடாெரன திரும்பிப் பா&த்தாள். அங்ேக சிrப்புடன் நின்றிருந்தவைனப் பா&த்ததும், “விக்ரம்!” என்று கண்கள் மின்ன, ஆச்சrயத்துடன் அவனது ெபயைர உச்சrத்தாள். கண்கைள மூடி தைலயைசத்தவன், “அட! இது நல்லாயிருக்ேக” என்று அழகாக புன்னைகத்தவன், தனது ெபயைர அவள் உச்சrத்தைதச் சுட்டிக் காட்டினான். அப்ேபாது அவளிருந்த நிைலயில் அைதெயல்லாம் கவனிக்கும் மனநிைல இல்ைல. சற்று முன்பு வைர இறுக்கமாகத் ெதrந்த சூழ்நிைல இப்ேபாது அதற்கு ேந&மாறாக ெதrந்தது. “வாட் எ ச&ப்ைரஸ்… நங்க எப்படி இங்ேக?” என்று ஆச்சrயத்துடன் வினவினாள்.
“மாப்பிள்ைள என்ேனாட ஃப்ெரண்ட்” என்றான். “ஓ! ெராம்ப ஆத்மா&த்தமான நட்ேபா… அவருக்காக இத்தைனத் தூரம் வந்திருக்கீ ங்க…” என்றதும் நைகத்தான். “இப்ேபா என்ன ேகட்டுட்ேடன்னு இந்த சிrப்பு?” என்று புrயாமல் ேகட்டாள். “உனக்கு ஒண்ணு ெசால்லட்டுமா…! என் அப்பா அம்மா இேத ரத்னகிrயில் தான் இருக்காங்க…” என்றான். “என்னது!” என்று திைகத்தவள், “நங்க ஏன் என்னிடம் இத்தைன நாளா இைதச் ெசால்லேவயில்ைல…” என்று உrைமயாக அவனிடம் ேகாபித்துக் ெகாண்டாள். “ெசால்லக்கூடாதுன்னு இல்ைல… உனக்கு ச&ப்ைரஸ் ெகாடுக்கலாேமன்னு ெசால்லைல” என்றான். “ம், இந்தச் சீமாக்காகூட என்னிடம் ெசால்லைல…” என்று உதட்ைடச் சுழித்து, தைலசாய்த்து, விழிகைளச் சுழற்றி இைமகைள மூட, விக்ரம் அந்தக் கண்களுக்குள் சிைறபட்டுக் ெகாண்டான். “சr உங்க ட்rப் எப்படி இருந்தது?” என்று அவனது ெவளிநாட்டு பயணத்ைதப் பற்றி விசாrத்தாள். இருவருக்கிைடயிலான சுவாரசியமான ேபச்சால் ேநரம் கடந்தேத ெதrயவில்ைல அவ&களுக்கு.
அத்தியாயம் - 16 ‘வட்டிலயிருந்து
கிளம்பும் ேபாேத சீக்கிரம் கிளம்பிடணும்னு ெசால்லிட்ேட இருந்தா. ேபசிட்டு இருந்ததில் ேநரம் ேபானேத ெதrயைல… ெராம்ப ேநரம் ஆகிடுச்சி; எங்ேக மூஞ்ைச தூக்கு வச்சிட்டு உட்காந்திருக்காேளா!’ என்று மனத்திற்குள் புலம்பிக்ெகாண்ேட, ைவஷாலிைய ேதடிக்ெகாண்டு வந்த ேதவிகா திைகத்து நின்றா. a ‘யா இவன்? ெராம்ப நாள் பழகினது ேபால அவேனாட ேபசிட்டு இருக்கா!’ என்று ேயாசித்துக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, அவன் ெசான்ன ேஜாக்கிற்கு அடக்கமாட்டாமல் சிrத்த மகைள, ஆழ்ந்து பாத்தா. “ேதவிகா!” என்றபடி வந்த அவரது ேதாழி, ெவறித்துப் பாத்துக்ெகாண்டிருந்த ேதவிகாவின் பாைவையத் ெதாடந்து தன் பாைவையச் ெசலுத்தினா. “ேஹ! அது விக்ரம் தாேன… உன் ெபாண்ணுக்கு, விக்ரைம ெதrயுமா?” என்று ஆச்சrயத்துடன் ேகட்டா மணப்ெபண்ணின் அம்மாவான மம்தா. “ம்” என்று ேகள்வியாக பாத்த ேதவிகாவின் ெசால்ைல, ‘ஆம்’ என்ற அத்தத்தில் எடுத்துக் ெகாண்டவ, விக்ரமின் அருைமப் ெபருைமகைளப் பற்றிச் ெசால்ல, அைனத்ைதயும் ஒருவிதப் பிரமிப்புடன் ேகட்டுக்ெகாண்டா ேதவிகா. மம்தாவின் ேபச்ைச வியப்பு மாறாமல் ேகட்டுக்ெகாண்டவ, ைவஷாலியின் பக்கமாகத் திரும்பினா. அங்ேக அவள் தன் தந்ைதக்கு விக்ரைம அறிமுகப்படுத்திக்ெகாண்டிருந்தாள்.
“சr மம்தா, நாங்க கிளம்பேறாம்… நாைளக்கு ேபான் ெசய்ேறன்…” என்ற ேதவிகாைவ, “ேஹ! சாப்டுட்டு ேபாப்பா…” என்று ெசால்லிவிட்டுச் ெசல்ல, சrெயன்றபடி, கணவைர ேநாக்கி நடந்தா ேதவிகா. “என் மகளுக்கு ெராம்ப ெபrய உதவி ெசய்திருக்கீ ங்க மிஸ்ட.விக்ரம். நன்றின்னு ஒரு வாத்ைதயில் முடிச்சிட முடியாது…” என்று ெநகிழ்ச்சியுடன் ெசான்னா சங்கரன். “அது என்ேனாட கடைம அங்கிள்” என்று இயல்பாக ெசான்னவைன ஆச்சrயத்துடன் பாத்தவள், தன் அன்ைன வருவைதக் கவனித்துவிட்டாள். “அப்பா, அம்மா வராங்க…” என்று எச்சrத்தவள், “விக்ரம் சா, அம்மாவுக்கு இது எதுவும் ெதrயாது… மாட்டி விட்டுடாத ங்க” என்று பல்லிடுக்கில் ேபசியவள், “இேதா அம்மாேவ வந்துட்டாங்க” என்று அன்ைனையப் பாத்துப் புன்னைகத்தாள். “சா இவங்க தான் என்ேனாட ஸ்வட்
அம்மா…” என்று ேதவிகாவின் ேதாைளப் பற்றிக் ெகாண்டு ெசான்னாள். “வணக்கம் ஆண்ட்டி” என்றவன் குனிந்து ேதவிகாவின் காைலத் ெதாட்டு வணங்கினான். அைதச் சற்றும் எதிபாக்காதவ, “நல்லாயிருங்க தம்பி” என்றவrன் முகத்தில் புன்னைக விrந்தது. விக்ரமின் அந்த ஒரு ெசயல், ேதவிகாவின் மதிப்பில் அவைன
உயத்தி ைவக்க ேபாதுமானதாக இருந்தது. கலகலப்பாக பழகும் அவனது சுபாவமும், நறுக்குத் ெதறித்தா ேபான்ற ேபச்சும் அவனது குணத்ைத அவருக்குப் பைறசாற்றியது. கிளம்பும் ேபாது விக்ரைம கட்டாயம் வட்டிற்கு
வரேவண்டும் என்றதும், அவனும், ‘நாைள மாைல வருகிேறன்’ என்று ெசால்லிவிட்டான். அப்ேபாேத மனத்திற்குள் மாைலச் சிற்றுண்டிக்கு என்ெனன்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்று பட்டியலிட ஆரம்பித்துவிட்டா ேதவிகா. ************************************************** ************************************************** ********************* “நான் ெகாஞ்சமும் எதிபாக்கேவயில்ைல. அடக்கம், ெபாறுைம, ெகாஞ்சம் கூட பந்தாேவ இல்லாமல் என் காைலத் ெதாட்டு கும்பிட்டாேன! என்ன அருைமயா வளத்திருக்காங்க…” என்று ஸ்லாகித்துக் ெகாண்டா. தந்ைதயும், மகளும் ஒருவைரெயாருவ பாத்துப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டன. “அம்மா! கால ஏறினதுல இருந்து இது எட்டாவது முைற…” என்று அவ விக்ரம் புகழ் பாடுவைதக் குறிப்பிட்டுச் சிrத்தாள். “அதனால என்னடீ! விக்ரம் அதுக்குத் தகுதியானவன் தான். இேத அந்த அக்ஷய்... ஒரு வருஷமா எனக்கு அவைனத் ெதrயும். இன்ைனக்கு வைரக்கும் ‘ஹாய் ஆண்ட்டி’ன்னு ெவள்ைளக்காரன் மாதிr ைகயைசச்சிட்டு ேபாவான்” என்ற அன்ைனைய வியப்புடன்
பாத்தாள் ைவஷாலி. “எப்படிம்மா இெதல்லாம்” என்றவள் கலகலெவன நைகத்தாள். “இந்த பங்ஷனுக்கு வற வைரக்கும் அவைன ஆஹா ஓேஹானு புகழ்ந்த ங்க… இப்ேபா இப்படி ெசால்லிட்டீங்கேள…?” என்று கிண்டலாகச் ெசான்னாள். தன்ைனக் குைற ெசால்வது ேபான்ற ேபச்ைச சற்றும் விரும்பாத ேதஎவிகா, “அது இருக்கட்டும்… உன் அப்பா எதுக்கு விக்ரமுக்கு அப்படி நன்றி ெசான்னா…” என்று கண்கள் இடுங்க ேகட்டா. ‘அச்சச்ேசா மாட்டிேனாம்’ என்று நிைனத்துக்ெகாண்ட ைவஷாலி, “எப்ேபாம்மா!” என்று ஒன்றும் ெதrயாதது ேபாலக் ேகட்டாள். “ம்…! ந அம்மாவுக்கு எதுவும் ெதrயாது மாட்டிவிட்டுடாத ங்கன்னு விக்ரம்கிட்ட, பல்லிடுக்குல ேபசினிேய… அப்ேபா” என்றா ேகலியாக. “அது வந்து ேதவி…” என்று ஆரம்பித்த கணவைர, “ந ங்க உங்க ெபாண்ணுக்கு சப்ேபாட் பண்ணாம காைர ஓட்டுங்க…” என்று அவ்வைர அைமதிபடுத்திவிட்டு மகள் பக்கமாக திரும்பினா. “உன்ைனத் தாேன ேகட்கேறன் ெசால்லு…” என்றா அதட்டலாக. ‘தன் வாையக் ெகாடுத்து இப்படி மாட்டிக்குேவாமா…! இனி தப்பிக்கேவ முடியாது’ என்று நிைனத்துக்ெகாண்டவள், ெமல்ல அைனத்ைதயும் ெசால்லி முடித்தாள். ேதவிகாவின் கண்களில் கனல் பறந்தது.
“உனக்கு இருக்கற ெநஞ்சு ைதrயம் இருக்ேக… காேலஜுக்குப் ேபாேனாமா… படிச்ேசாமான்னு இல்லாம ெரௗடி மாதிr ஊ வம்ைப இழுத்துட்டு வறது. ெவளிேய அனுப்பைலன்னு முழம் ந ளத்துக்கு மூஞ்சிையத் தூக்கி வச்சிட்டு உட்காந்திருக்க ெதrயுது இல்ல. இப்ேபா புrயுதா உன்ைன எதுக்கு ெவளிேய அனுப்பைலன்னு. வந்த அன்ைனக்ேக ேகட்ேடன் ெநத்தியிேல என்ன காயம்னு கதவுல இடிச்சிகிட்ேடன்னு ெபாய் ேவற…” என்று சரமாrயாக வைச மைழ ெபாழிய, ைவஷாலி ஐேயா பாவமாக முகத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு அமந்திருந்தாள். “ேதவி, குழந்ைதைய ஏன் இப்படி படுத்தற… நம்ம வட்டில்
இருக்கும் வைரக்கும் தாேன இப்படிச் சந்ேதாஷமா இருக்க முடியும்… கல்யாணமானா ெபாறுப்பு வந்திடும்மா…” என்று மகளுக்குப் பrந்துெகாண்டு வந்தா. “நாங்கள்ளாம் இல்ைலயா… இப்படியா வளந்ேதாம்… எல்லாம் அவைளச் ெசால்லித் தப்பில்ைல. உங்கைளச் ெசால்லணும்…” என்று ஒேர வrயில் கணவrன் வாைய அைடத்தா. “ேபான் பண்ணட்டும் உன் ஃப்ெரண்ட்ஸ்… இருக்கு ஒவ்ெவாருத்திக்கும். ஒருத்திகூட மூச்ேச விடைல என்கிட்ட. இந்த ஜனனி ெபாண்ணு அவளும் ெசால்லல. அம்மா… அம்மான்னு குைழவா இல்ல இருக்கு அவளுக்கு…” என்று பாரபட்சம் இல்லாமல் அைனவருக்கும் தனது வசைவ சrசமமாகப் பகிந்து வழங்கினா. ைவஷாலிக்கு ேபாதும்டா சாமி என்று இருந்தது. தனக்காக திட்டுவாங்கும் ேதாழிகள் மீ து பrதாபம் ெபாங்கியது. அேத ேநரம்
தனக்காக மாய்ந்து ேபாகும் அன்ைனயின் பாசமும் அவளுக்குப் புrந்ேத இருந்தது. இந்தத் திட்டுக்காகேவ இன்னும் குறும்பு ெசய்யேவண்டும் என்றும் ேதான்ற ெமல்லப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டாள். அத்தியாயம் - 17 “அம்மா, சேமாசா ேகால்டன் பிரவுன் வந்ததும் எடுங்க… ெவள்ைளயா இருந்தா அவ& சாப்பிடமாட்டா&… அம்மா, டீயில் அைரச் ச&க்கைர ேபாட்டால் ேபாதும்… அது தான் அவருக்குப் பிடிக்கும்” என என்றுமில்லாத திருநாளாக சைமயலைறயில் நின்றபடி ஒவ்ெவான்றாக ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்த மகைளக் கவனித்துக் ெகாண்ேட இருந்தா& ேதவிகா. மகளது ெசயல்கள் அவருக்குச் சற்று வியப்பாக இருந்தாலும், அது ேதவிகாவிற்கு பிடித்ேத இருந்தது. காைலயிலிருந்து அவரது ேதாழிகள் மாற்றி மாற்றி ேபான் ெசய்து, “விக்ரம் குமா& ெசௗத்rைய உன் மகளுக்குத் ெதrயுமாேம…! மம்தா ெசான்னா…” என்று ஆரம்பித்து, விக்ரம் மற்றும் அவனது ெபற்ேறாைரப் பற்றித் தாங்கள் அறிந்த, ேகட்ட விஷயங்கைளச் ெசால்லச் ெசால்ல, ேதவிகா பூrத்துப் ேபானா&. ஒேர நாளில் தான் அைனவருக்கும் முக்கியமானவளாக ஆனதில் அவருக்கு மனம் ெகாள்ளா சந்ேதாஷம். ‘விக்ரம் தங்கள் வட்டிற்கு மருமகனாக வந்துவிட்டால் ேபாதும்’ என்று ஒருபடி ேமலாகேவ ஆைசப்பட்டா&. அேத ேநரம் தன் கணவ& இதற்குச் சம்மதிப்பாரா? என்ற சந்ேதகமும்
ேச&ந்ேத ேதான்றியது. மறுகணேம அவைர எப்படியும் வழிக்குக் ெகாண்டுவந்துசிடலாம் என்ற நம்பிக்ைகயும் மனத்தில் எழுந்தது. மகளது நல்வாழ்க்ைகக்கு நிச்சயம் குறுக்ேக நிற்கமாட்டா& என்று சமாதானமும் ெசால்லிக்ெகாண்டா&. ஆனால் ைவஷாலி…? திடீெரன ேதவிகாவிற்கு மகளது மனத்தில் தான் நிைனப்பது ேபாலேவ நிைனக்க ேவண்டுேம… இல்ைல நான் சாதாரணமாக தான் பழகிேனன் என்று ெசால்லி விடக்கூடாேத!’ என்ற பயம் உதயமாக அைமதியாக ஒரு இடத்தில் அம&ந்துவிட்டா&. முன்தினம் நடந்தது அைனத்ைதயும் ஒருமுைற மனத்திைரயில் ஓடவிட்டு அவற்ைற அலசி ஆராய்ந்தா&. ‘தன் சந்ேதகத்துக்கு இடமளிக்கும் வைகயில் எதுவும் இல்ைல’ என்று ெதளிவைடந்தா&. ேமலும், ‘ைவஷாலி புத்திசாலி. நிச்சயமாகத் தன் வாழ்க்ைகயின் முக்கியமான கட்டத்தில் தவறுச் ெசய்யமாட்டாள்’ என்ற அபrமிதமான நம்பிக்ைக மகள் மீ து எழ, மனம் சற்று ஆசுவாசமைடந்தது. ேடபிள் மீ திருந்த தண்ணைர எடுத்துக் குடித்தவ& தன் ேவைலயில் மூழ்கினா&. “அம்மா…!” என்று ெபரும் குரலில் அைழத்தபடி சைமயலைறக்குள் நுைழந்த மகைள அன்புடன் பா&த்தா&. “என்னடா கண்ணம்மா” என்ற அன்ைனைய ஆச்சrயத்துடன் பா&த்தாள் ைவஷாலி. ”எதுக்கு இப்படிக் காட்டுக் கத்தல் கத்தற’ என்று தான் ேபசியதற்கு
ேமல் உரக்கப் ேபசும் அன்ைனயா இது? இது நிஜமா’ என்று நிைனக்கும் ேபாேத, இது நிஜேம தான் என்று ெசால்வது ேபால, ேதவிகா சேமாசாைவ எண்ைணயில் ேபாட்டதும் ஒரு துளி எண்ைணய் ெதறித்து, அவளது முழங்ைகயில் பட்டது. அந்த எrச்சலில், “ஸ்… ஆ!” என்று அலறினாள். “அச்சச்ேசா! ைகல பட்டுடுச்சா! சாrடா” என்று சிங்க் குழாையத் திறந்து ைவஷாலியின் கரத்தில் ந& படும்படிச் ெசய்தா&. “இரு நான் ஆயின்ெமண்ட் எடுத்துட்டு வேரன்…” என்று பதறிய அன்ைனையப் பாசத்துடன் அைணத்துக் ெகாண்டாள். “சின்ன காயம்தாம்மா… நத்திங் டூ ெவா&r…” என்று புன்னைகத்த மகைளப் பா&த்தவrன் மனம் சமாதானமாகவில்ைல. “rலாக்ஸ்ம்மா. நான் அப்பாவுக்கு ேபான் ெசய்து நிைனவு படுத்திட்ேடன். இன்னும் இருபது நிமிஷத்துல வந்திடுேறன்னு ெசால்லியிருக்காங்க. விக்ரம் ெராம்ப பங்க்சுவல் ஐந்து மணிக்கு வேரன்னு ெசான்னால் சrயா வந்திடுவா&. நங்க சீக்கிரம் தயாராகுங்க. நானும் தயாராகுேறன்” என்று ெசால்லிவிட்டுச் ெசல்லும் மகைள ஆதூரத்துடன் பா&த்தா&. ‘ஊ&க் கண்ேண என் குழந்ைத ேமலதான்… இன்ைனக்கு சுத்திப் ேபாடணும்’ என்று நிைனத்துக்ெகாண்ேட ேவைலகைள விைரந்து முடிக்க ஆரம்பித்தா&. ************************************************** ********************************************* சுவ&க் கடிகாரத்தில் ெபrய முள் பன்னிெரண்ைட ெதாட்டு மணி ஐந்து
என்று அறிவிக்கவும், விக்ரமின் கா& வாசலில் வந்து நிற்கவும் சrயாக இருந்தது. ேகட்ைடத் திறக்கும் சப்த ேகட்டதும், எட்டிப் பா&த்தவள், “அம்மா, அவ& வந்தாச்சு” என்று குரல் ெகாடுத்துவிட்டு, “வாங்க சா&” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட அவைன ேநாக்கிச் ெசன்றாள். நிதானமான நைடயுடன் வந்தவன், “ஹாய் ஷாலு! என்ன ெராம்ப தடபுடல் ெசய்துட்டீங்களா? வாசைன இங்ேக வைரக்கும் வருேத” என்றான் புன்னைகயுடன். “அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைல. சிம்பிள் தான்…” என்று புன்னைகத்தாள். “வாங்க தம்பி!” என்ற ேதவிகாவிற்கு ெசான்னபடிேய வந்துவிட்டாேன என்ற சந்ேதாஷம் வா&த்ைதகளிேலேய ெவளிப்பட்டது. “உட்காருங்க…” என்றவ&, “மன்னிக்கணும், ைவஷூேவாட அப்பாவுக்கு கிளம்பற ேநரத்தில் திடீன்னு ஒரு மீ ட்டிங் அட்ெடண்ட் பண்ணியாக ேவண்டிய சூழ்நிைல… தப்பா எடுத்துக்காதங்க” என்றா& ேதவிகா. “எனக்கும் அங்கிள் எஸ்.எம்.எஸ் அனுப்பி இருந்தாங்க. ஆனால், இெதல்லாம் சகஜம். பதவி உயர உயர ெபாறுப்பு அதிகம் தாேன. இப்ேபா எனக்ேக முக்கியமான ேவைல வந்திருந்து நான் வரமுடியாமல் ேபாயிருந்தால் நங்க புrஞ்சிக்க மாட்டீங்களா!” என்றான் இலகுவாக. ேதவிகா ஆெமன்பது ேபாலப் புன்னைகயுடன் தைலயைசத்தா&.
ஹாைல பா&ைவயால் அளந்தவன், “வட்ைட ெராம்ப அழகா வச்சிருக்கீ ங்க ஆண்ட்டி” என்றான் பாராட்டுதலாக. “எங்க அம்மா சகலகலா வல்லி! சைமயல், ஆ&ட் ஒ&க், பஜைனன்னு எந்த ெசக்ெமண்ட் ேபானாலும் கலக்கிடுவாங்க” என்றபடி தண்ண ருடன் வந்தவள், “எடுத்துக்ேகாங்க” என்று அவனிடம் டிேரைய நட்டினாள். “ஓ! அப்படியா, எங்க அம்மாவும் ெராம்ப நல்லா சைமப்பாங்க” என்றான். “ைவஷூ, ந தம்பிைய பின்னால இருக்கும் லானுக்கு கூட்டிட்டுப் ேபா… நான் ஸ்நாக்ஸ் எடுத்துட்டு வேரன்” என்றா& ேதவிகா. “வாங்க சா&! எனக்கு எங்க வட்டிேலேய ெராம்ப பிடிச்ச இடம் என் ரூம் பால்கனியும், இந்த லானும் தான். ெபரும்பாலும் வட்டின் முன்பக்கம் தான் லான் ைவப்பாங்க. எங்க அப்பாவுக்கு ெகாடுத்திருக்கும் கம்ெபனி வட்டில் பின்பக்கமா வச்சிருக்காங்க” என்று சிrத்தபடி, வட்டின் பின்புறம் அைழத்துச் ெசன்றாள். ேதாட்டத்தில் இறங்கியவன், “வாவ்! அருைமயாக இருக்கு. முன்பக்கம் இருந்திருந்தால் நாம உட்கா&ந்திருப்பெதல்லாம் ெவளிேய இருக்கவங்களுக்குத் ெதrயும். பட், பின்புறமா இருக்கறது ெராம்பேவ நல்லா இருக்கு. நாம rலாக்ஸ்டாக இருக்கலாம்” என்றான். ைடனிங் ஹாலிலிருந்து ேதவிகா அவ&கள் இருவரும் ேபசிக் ெகாண்டிருப்பைதப் பா&த்தா&. ‘விக்ரமின் ேதாற்றப் ெபாறுத்தத்திற்குச் சற்றும் சைளத்தவள் அல்ல தங்கள் மகள்’ என்ற க&வம் அவரது முகத்தில் எட்டிப்பா&த்தது.
ருத்ரா பின் ெதாடர புன்னைகயுடன் அவ&கள் இருந்த இடத்திற்குச் ெசன்றா&. “என்ன ைவஷூ! தம்பிைய நிற்க வச்ேச ேபசிட்டு இருக்க. நிதானமா உட்கா&ந்து ேபசக்கூடாதா!” என்றா&. “பரவாயில்ைல ஆன்ட்டி… எப்பவும் உட்கா&ந்து பா&க்கும் ேவைல தாேன ெசய்யேறன். எனக்கு நிற்பேத நல்லாயிருக்கு” என்றவனுக்குப் பாதாம் அல்வாவும், சேமாசாவும் இருந்த தட்ைட எடுத்துக் ெகாடுத்தாள் ைவஷாலி. “விக்ரம் சா&! எங்க வட்டில் இருக்கும் நாலாவது ஆைள உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தைலேய… இவள் தான் ருத்ரா. எனக்கு மட்டும் ருத். எனக்குக் குட்டித் தங்ைக மாதிr” என்று வட்டில் ேவைல ெசய்யும் ருத்ராைவ அறிமுகப் படுத்தினாள். “ஹேலா!” என்று விக்ரம் இயல்பாக ெசால்ல, “வணக்கம்” என்றவள் கூச்சத்துடன் உள்ேள ஓடிவிட்டாள். சிrத்த ைவஷாலி, “ெராம்ப நல்ல ெபாண்ணு. படிக்கணும்னு ஆைச; ஆனால், வசதி இல்ைல. ெடன்த் வைரக்கும் முடிச்சிருக்கா. மூணு வருஷம் ஆகுது. ேவைலக்கு வந்தவைள இப்ேபா அப்பாதான் படிக்க ைவக்கிறாங்க. இந்த வருஷம் பிளஸ் டூ எழுதறா” என்று அவைளப் பற்றிச் சிறு அறிமுகம் ெசய்தாள். “ெராம்ப நல்ல விஷயம். ஒருத்தருக்குக் கல்வி ெகாடுக்கறது ெபrய புண்ணியம். ருத்ரா காேலஜில் படிக்க ஆகும் ெசலைவ நம்ம டிரஸ்ட்
மூலமா ஏற்பாடு ெசய்யலாம் ஷாலு…” என்றதும், அவனது ெபய&ச் சுருக்கத்ைதக் ேகட்ட ேதவிகா மனத்திற்குள் சிrத்துக் ெகாண்டா&. “ெராம்ப ேதங்க்ஸ் சா&!” என்று மகிழ்ச்சியுடன் ெசான்னாள். சிறிது ேநரம் மூவரும் ெபாதுவாக ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன&. ெமாைபைல எடுத்து தனது அம்மாைவ அைழத்தவன், “ஆன்ட்டி! அம்மா உங்ககிட்ட ேபசணும்னு ெசான்னாங்க… ேபசுங்க” என்று ெமாைபைலக் ெகாடுத்தான். ேதவிகாவிற்கு சற்றுப் படபடப்பாகிப் ேபானது. தயக்கத்துடேனேய ேபாைன வாங்கியவ&, “ஹேலா, வணக்கம்மா” என்றா&. “நல்லாயிருக்கீ ங்களா ேதவிகா…” என்று அன்ைபக் ெகாட்டி வந்த வா&த்ைதயில் தன்ைன மூழ்கடித்துக் ெகாண்டா& ேதவிகா. ைவஷாலிையப் பற்றி விசாrத்த ெசந்தளி& அவைளயும் அைழத்து இரண்டு வா&த்ைதகள் ேபசினா&. அவள் தன் அன்ைனயிடம் ேபசும் அழைகக் கணகளில் நிைறத்துக் ெகாண்டான். இருவைரயும் கவனித்த ேதவிகாவிற்கு அப்படி இப்படி என்று இருந்த சந்ேதகமும் சுத்தமாக த&ந்து ேபானது. “அம்மா, ஆண்ட்டி உங்ககிட்ட ேபசணுமாம்’ என்று ேபாைன தன் அம்மாவிடம் ெகாடுத்தாள். ெசந்தளி& ெசான்னைதக் ேகட்ட ேதவிகா, “வட்டுக்குத் தாேன கட்டாயம் வேராம். இந்த ஞாயிற்றுக் கிழைம முடியுமான்னு ெதrயைல. இவங்க
அப்பா வந்ததும் ேபசிட்டு நாைளக்குச் ெசால்ேறேன” என்றா& ேதவிகா. “அப்படிேய ெசய்ங்க ேதவிகா. திங்கட் கிழைம விக்ரம் பூனா கிளம்பிடுவான்… அதான் அவன் இருக்கும் ேபாேத வந்தால் நல்லா இருக்கும்ன்னு நிைனத்ேதன். எனக்கும் ைவஷாலிைய பா&க்கணும் ேபால இருக்கு” என்றா& ஆைசயுடன். ேதவிகாவிற்கு சந்ேதாஷமாக இருந்தது. “கட்டாயம் இவங்க அப்பாவிடம் ேபசி நல்ல பதிலாேவ ெசால்ேறாம்” என்று மல&ந்த முகத்துடன் ேபாைன ைவத்தா& ேதவிகா. “சா&, எங்கைளப் பத்தி உங்க வட்டில் ெசால்லியிருப்பீங்கன்னு நிைனக்கேவயில்ைல” என்று ஆச்சrயம் விலகாமல் ெசான்னாள் ைவஷாலி. “உன்ைன என்ைனக்கு சந்திச்ேசேனா அன்ைனக்ேக ெசால்லிட்ேடன்…” என்றான். “ஓ! நங்க அம்மா ைபயனா…” என்று ேகட்டாள். “நான் ெரண்டு ேபருக்குேம ெசல்லப் ைபயன் தான்” என்றவன், “ஓேக ஆன்ட்டி, நான் கிளம்பேறன். அங்கிள்கிட்ட ேபசுங்க. அம்மா உங்கைளெயல்லாம் பா&க்க ெராம்ப ஆவலா இருக்காங்க” என்றவனின் பா&ைவக் கைடசி வாக்கியத்திற்கு ைவஷாலிைய ஸ்பrசித்துவிட்டு மீ ண்டது. “நிச்சயம் ெசால்ேறன் தம்பி. நங்க ரத்னகிr வரும் ேபாது நம்ம வட்டுக்கும் ஒரு எட்டு வந்திட்டு ேபாங்க” என்றவருக்குப்
புன்னைகையப் பதிலாக்கிவிட்டு, ைவஷாலி பக்கமாகத் திரும்பினான். ேதவிகா, பாத்திரங்கைள எடுத்துக்ெகாண்டு அங்கிருந்து நக&ந்தா&. ேதவிகாவின் குறிப்பறிதைல ைவஷாலி உண&ந்தாேளா இல்ைலேயா! விக்ரம் அறிந்து ெகாண்டான். புன்னைகயுடன், “கிளம்பேறன் ஷாலு. ேநரம் கிைடச்சா, ஒரு ேபாேனா ெமயிேலா பண்ணு. ந வருவைத கன்ஃபா&ம் ெசய்து ெசான்னால் சீமாைவ வரச் ெசால்ேறன் அவளும் உன்ைனப் பா&க்கணும்னு ெசால்லிட்டு இருந்தா” என்றான். “ெசால்ேறன் சா&. எங்க வா&த்ைதக்கு மதிப்புக் ெகாடுத்து வட்டுக்கு வந்ததற்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ்” என்றாள். “அம்மா ெபrய மனுஷி, நான் யாேரா அன்னியன் இல்ைல. என்ைனக்குேம…” ‘உன் விக்ரம் தான்’ என்று ெசால்ல வந்த வா&த்ைதையக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு, “உன் ெவல் விஷ& தான்” என்றான். மல&ந்த முகத்துடன் தைலயைசத்தவைள கண்களில் நிைறத்துக் ெகாண்டு, அவள் தங்கள் வட்டிற்கு வரும் நாளுக்காக, ஆவலுடன் காத்திருந்தான். அத்தியாயம் - 18 “ெசால்லு ராகவன்!”
“…………………….” “ஓேக! நான் நாைளக்கு ஆஃபிஸ் வந்ததும் ேபசிக்கலாம்…” “…………………….” “ஓேக சீயூ” என்று ேபசிக்ெகாண்ேட மாடியிலிருந்து இறங்கி வந்தவன், அவனது அன்ைனயின் அருகில் அம&ந்தான். “யாரு கண்ணா? ராகவனா?” என்று ேகட்டா& ெசந்தளி&. “ஆமாம்மா. ஒரு வழியா அவேனாட பிரச்சைனெயல்லாம் முடிஞ்சிடுச்சி. விஷயத்ைதச் ெசால்லத்தான் ேபான் ெசய்திருக்கான். அேதாட, நாம அவனுக்குக் ெகாடுத்திருக்கும் ஆஃபைர ஏத்துக்க ெராம்ப தயங்கறான். தன்ேனாட தகுதிக்கு மீ றினதுன்னு நிைனக்கிறான். நாைளக்கு ஆஃபிஸ் ேபானதும் ந அதுக்குப் ெபாறுத்தமானவன் தான்னு அவைனக் கன்வின்ஸ் பண்ணணும்” என்று புன்னைகத்தான். “உங்க அப்பாேவாட கணிப்பு என்ைனக்கும் ேசாைட ேபானதில்ைல. நான் கூட ஆரம்பத்தில் உங்க அப்பா அவன்கிட்ட ெராம்ப எதி&பா&க்கறாருன்னு நிைனச்ேசன்….” “அப்பா என்ேனாட ெசக்கரட்டrயா ராகவைன ெகாண்டு வந்தா&ன்னா அதுக்குக் காரணம் இல்லாமல் இருக்குமா!” “ம்ம்… சாதாரண அப்ரண்டீசா ேவைலக்கு வந்தவைன உங்க அப்பா உனக்கு ெசக்கரட்டr ஆக்கினா&. ந அவைன ஒரு கம்ெபனிக்ேக எம்.டி ஆக்கப் ேபாற! எல்லாம் நல்லபடி நடந்தால் சr” என்றா& ெசந்தளி&.
“எது நடக்கிறேதா அது நன்றாகேவ நடக்கிறது… கீ ைதல பகவாேன ெசால்லியிருக்காேர அத்ைத…” என்றபடி அங்ேக வந்தாள் சீமா. ஆெமன ஆேமாதித்த ெசந்தளி&, “லஞ்ச் தயாரா இருக்கா சீமா…” என்று விசாrத்தா&. “ஆல்ேமாஸ்ட் முடிஞ்சது. கீ & மட்டும் தயாராகிட்டு இருக்கு… அத்ைத” என்று பதிலளித்தாள். ேபசிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத வாசலில் கா& வந்து நிற்க, ரவந்தருடன், சீமாவும் வாசலுக்கு விைரந்தாள். “வாங்க நமஸ்காரம்” என்று அழகான தமிழில் விக்ரமின் தந்ைத ரவந்த& வரேவற்க, சங்கரனும், ேதவிகாவும் வியப்புடன் பா&த்தவ&கள், “நமஸ்காரம்” என்றன&. “ைவஷாலி…” என்றபடி தன்ேனாடு ேச&த்து அைணத்துக்ெகாண்டாள் சீமா. “சீமாக்கா!” என்று சிrத்தவள், ரவந்த& குமா& ெசௗத்rையக் கண்டதும் விழிகள் விrய திைகப்புடன் பா&த்தாள். அதற்குள் வாசலுக்கு வந்த ெசந்தளி&, “வாங்க வாங்க…” என்றைழத்தவ& சக்கர நாற்காலியில் அம&ந்திருப்பைதப் பா&த்தவள் திைகப்புடன், அதி&ச்சியும் ேசர நின்றாள். சக்கர நாற்காலிையப் பிடித்துக் ெகாண்டிருந்த விக்ரைம
ெசய்வதறியாதவள் ேபாலப் பா&த்தாள். அவேனா எப்ேபாதும் ேபால பள & புன்னைகயுடன் நின்றிருந்தான். சங்கரனும், ேதவிகாவும் கூட இைத எதி&பா&க்கவில்ைல. என்றாலும் சுதாrத்துக்ெகாண்ட ேதவிகா, மகளின் ைகைய யாரும் அறியா வண்ணம் தட்ட, சுதாrத்துக்ெகாண்டவள், ெபrயவ&களின் காைலத் ெதாட்டு வணங்கினாள். “என்னம்மா ைவஷாலி! எப்படியிருக்க? என்ைன அைடயாளம் ெதrயுதா” என்று சிrப்புடன் ேகட்டா& ரவந்த&. “அங்கிள்!” என்று சிrத்தவள், “அன்ைனக்ேக ெசால்லியிருக்கலாேம…” என்றாள். “எல்லாம் காரணமா தாம்மா… நான்னு ெதrஞ்சிருந்தா என்னிடம் சரளமா ேபசியிருப்பியா?” என்று பதில் ேகள்வி ேகட்டா&. அைனவரும் உள்ேள வந்து அமர, ேவைலயாள் ெகாண்டுவந்த பழச்சாைற அைனவருக்கும் ெகாடுத்தாள் சீமா. “இவ என் நாத்தனா& ெபாண்ணு சீமா” என்று ெசந்தளி& அறிமுகப்படுத்த, “வணக்கம்” என்றவள், விக்ரமின் அருகில் ெசன்று அம&ந்தாள். அறிமுகப்படுத்தியதும் அவைளப் பா&த்துச் சிrத்த ேதவிகா, விக்ரமின் அருகில் அவள் அம&வைதக் கண்டதும் அவரது முகம் அஷ்டேகாணலாகியது.
அவரது மாற்றத்ைதக் கண்டுவிட்ட சீமாவிற்கு சட்ெடனக் காரணம் புrந்துவிட, இவைர கடுப்ேபத்தாமல் விடுவதில்ைல என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாள். விக்ரமிடம் ரகசியம் ேபசுவது ேபால அவனருகில் ெசன்று ஏேதா ெசால்ல ேதவிகாவிற்கு எrச்சல் மண்டியது. ”நம்ம ஊ&க்காரங்கைள சந்திச்சு ேபசறேத அலாதிச் சந்ேதாஷம்தான்” என்றா& ெசந்தளி&. “உண்ைமதாங்க. விக்ரம் தம்பிகூட தமிழ்ல ேபசினப்ேபா எனக்கு ஆச்சrயமா இருந்தது. அப்ேபாதான் ைவஷு, விஷயத்ைதச் ெசான்னா…” என்று ெபண்கள் இருவரும் ெமன்குரலில் ேபச ஆரம்பிக்க, ஆண்கள் மூவரும் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன&. ைவஷாலி ைகயிலிருந்த பழச்சாற்ைறப் பருகுவதும், வட்ைடக் கண்களால் அளப்பதுமாக இருக்க, “சீமா, ைவஷாலிைய கூட்டிட்டுப் ேபாய் நம்ம வடு, ேதாட்டெமல்லாம் சுத்திக்காட்டும்மா” என்றா& ரவந்த&. “ஜுைஸ குடிச்சிட்டு வா ைவஷாலி” என்று சீமா அைழத்ததும், அனுமதிக்காகத் தன் அன்ைனையப் பா&த்தாள் ைவஷாலி. ேதவிகாவும் சம்மதமாக ‘ேபாய்வா’ என்பது ேபால தைலயைசக்க, ஒேர மடக்கில் ஜூைஸ காலி ெசய்தவள், சீமாவுடன் ெசன்றாள். அைனத்ைதயும் ெசந்தளி& அைமதியாக கவனித்துக் ெகாண்டிருந்தா&. “ைவஷாலி ெராம்ப நல்லா பழகுவான்னு விக்ரம் ெசால்லியிருக்கான். இங்ேக என்னடான்னா ேபசேவமாட்ேடன்றாேள” என்று ேகட்ட&
ெசந்தளி&. ெலாடெலாடன்னு அங்ேகல்லாம் ேபாய் ேபசக்கூடாதுன்னு அதட்டி அைழத்து வந்திருப்பைத எப்படிச் ெசால்வா& ேதவிகா. சிrத்து மழுப்பியவ&, “முதல் முைற இல்ைலயா ெகாஞ்சம் பழகினா சrயாகிடுவா” என்று உண்ைமையச் சமாளிப்பாகச் ெசான்னா&. சங்கரனுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த விக்ரமின் ெமாைபல் அைழத்தது. “ேடய், என்ைன இங்ேக விட்டுட்டு அங்ேக என்னடா ெசய்துட்டு இருக்க. அவங்கக்கூட எப்ேபா ேவணாலும் ேபசிக்கலாம். ஒழுங்கு மrயாைதயா எழுந்து வா…” என்று ரகசியக் குரலில் ேபசினாள். ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவ&கைள ஒரு பா&ைவ பா&த்தவன், “எக்ஸ்கியூஸ் மீ அங்கிள்” என்று அனுமதிக் ேகட்டுக்ெகாண்டு சற்றுத் தள்ளி வந்தவன், “ேஹ! நான் எப்படி வரமுடியும்? இதுக்குத் தான் ந வராேதஎ உனக்கு ஷாலு வருவது ெவறும் இன்ஃப&ேமஷன் தான்னு ெசான்ேனன். ேகட்டியா… குதிச்சிகிட்டு வந்த… இப்ேபா பாரு என்னாச்சுன்னு. ந வராமல் இருந்திருந்தா நாேன ஷாலுைவ அைழச்சிட்டுப் ேபாயிருப்ேபன்” என்றான் அப்பாவியாக. “இதாண்டா வரம் ெகாடுத்தவன் தைலயிேலேய ைக ைவக்கிறது” என்று பல்ைலக் கடித்தவள், “ஒண்ணு மட்டும் மனசுல வச்சிக்க தம்பி! இன்ைனக்கு இல்ைலனாலும், ஒரு நாைளக்கு இந்த சீமாேவாட உதவி உனக்குக் கட்டாயம் ேதைவப்படும். என்ைனப் பைகச்சிக்காேத ெசால்லிட்ேடன். சr, ைவஷாலி வ&றா ந அங்கிருந்து வ&ற வழியப் பாரு ேபாைன ைவக்கிேறன்” என்று அவசரமாக ேபாைன அைணத்தாள்.
மீ ண்டும் தந்ைதயின் அருகில் வந்தம&ந்தவனுக்கு என்ன ெசால்லிவிட்டு இங்கிருந்து ெசல்வது என ேயாசித்துக்ெகாண்டிருக்க, “விக்ரம்…” என்று அைழத்தபடி ைவஷாலியுடன் வட்டினுள் நுைழந்தாள் சீமா. “விக்ரம், ந இவளுக்கு வட்ைடச் சுத்திக் காட்டு… நான் லஞ்ச் தயாராகிடுச்சான்னு பா&த்துட்டு வேரன்” என்றவள் மற்றவ& ேபச ஆரம்பிப்பதற்குள் ேவகமாக அங்கிருந்து அகன்றாள் சீமா. “இல்ைல பரவாயில்ைல” என்று ைவஷாலி மறுக்கும் ேபாேத, “அைழச்சிட்டுப் ேபா விக்ரம்” என்ற ரவந்தrன் பா&ைவயில் குறும்புடன் மகைனப் பா&த்தா&. தந்ைதயின் பா&ைவையக் கவனித்துவிட்டவன் பின்னந்தைலையக் ேகாதியபடி அவைரப் பா&க்காமல், “வா ஷாலு!” என்றபடி முன்னால் ெசல்ல, ைவஷாலி அவைனப் பின் ெதாட&ந்தாள். சங்கரன் ேயாசைனயுடன் மைனவிையப் பா&த்தா&. அவேரா, ஆனந்தத்துடன் பா&த்துக்ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டவருக்கு, விளக்க முடியா கவைல ஒன்று புதிதாக முைளத்தது. ************************************************** ********************************************* மாடியிலிருந்த விசாலமான காrடாrல் இருவரும் அைமதியாக நடந்து ெகாண்டிருந்தன&. விக்ரமிற்கு ேபச்ைச எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று ெதrயாமல் தவிப்புடன் ைவஷாலிையப் பா&க்க, அவளும் நிமி&ந்து அவைனப் பா&த்தாள். இருவரும் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டன&.
“இந்தப் புடைவ உனக்கு ெராம்ப நல்லாயிருக்கு ஷாலு!” என்றான். குனிந்து தன்ைனப் பா&த்துக்ெகாண்டவள், “ேதங்க்ஸ். அம்மாேவாட வற்புறுத்தல்” என்று புன்னைகத்தாள். “ஓ!” என்றவனுக்கு ஏேனா ேபச வா&த்ைதகேள கிைடக்காதது ேபாலத் தவித்தான். ‘வட்ைடச் சுற்றிக் காட்டுகிேறன் ேப&வழி என்று அவைள அைழத்து வந்துவிட்டு, அப்படிேய இருந்தால் எப்படி?’ என்று நிைனத்தவன், அவளிடம் ேபசேவண்டுேம என்பதற்காகேவ அங்ேக மாட்டியிருந்த ஆளுயர புைகப்படங்கைள அவளுக்கு விளக்கிக் ெகாண்டிருந்தான். ஒருகட்டத்தில் அதுவும் முடிந்துவிட, அடுத்து என்ன என்பது ேபால அவன் முகத்ைதப் பா&த்தாள். அய்ேயா பாவமாக இருந்த அவளாது முகத்ைதப் பா&த்தவனுக்குச் சிrப்பாக வந்தது. “ேஹ! ஷாலு, ெராம்ப ேபாரடிச்சிட்ேடனா… இப்படிக் கண்ெணல்லாம் ெசாருகிப் பாதித் தூக்கத்தில் எழுப்பி உட்கார வச்சது ேபால இருக்க” என்று ெசால்லிச் சிrக்க, பாவமாக முகத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு அவைனப் பா&த்தாள். “ெடண்ட்த் ஸ்டாண்ட&ட்ல எங்க ஹிஸ்ட்டr டீச்சருக்குப் பிறகு இப்படி எனக்குக் கைத ெசால்லித் தூக்கம் வர வச்ச புண்ணியம் உங்கைளத் தான் சா& ேசரும்” என்றாள். “ெவயிட் ெவயிட்… அன்ைனக்கு யாேரா என்ைன விக்ரம்ன்னு அழகா ேப& ெசால்லிக் கூப்பிட்டாங்க… அவங்க யாருன்னு ெதrயுமா உனக்கு…?” என்றான்.
“அப்படியா…?” என்று ேயாசித்தாள். “ேஹ! என்ன உண்ைமயா ெதrயைலயா இல்ைல ேவணும்ேன ெசால்றியா?” என்று ேகட்டான். “ஒரு ஃப்ேளாவில் வந்திருக்கும் சா&. நங்க என்ைனவிட ஏழு வருஷம் ெபrயவ&…” என்று கண்கைள விrத்தவள், “அது சr நங்க ஏன் என்ைன ஷாலுன்னு கூப்பிடுறங்க?” என்றாள். ‘ந எனக்கு ஸ்ெபஷல்’ என்று வாய் வைர வந்த வா&த்ைதகைளக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு, “அதுவும் உன் ெபயெராட ஷா&ட் ஃபா&ம் தாேன…! அேதாடு எல்ேலாரும் கூப்பிடுவது ேபாலக் கூப்பிட்டால் எப்படி? நான் கூப்பிட தனியா ஒரு ெபய& இருக்கட்டுேம” என்றான். “ஓ! நங்க கூப்பிட தனிப் ெபயரா…? அப்ேபா எல்ேலாரும் கண்ைண கண்ன்னும் மூக்ைக மூக்கு-ன்னும் தான் ெசால்றாங்க. அைத மத்தவங்க மாதிrத் தான் ெசால்வங்களா இல்ைல அதுக்கு ஏதாவது ஸ்ெபஷல் ெபய& வச்சிருக்கீ ங்களா?” என்று அப்பாவியாக ேகட்க, விக்ரம் புைரேயறும் அளவிற்குச் சிrத்தான். “என்ன சா& எது ெசான்னாலும் சிrக்கிறங்க? நியாயமா உங்களுக்குக் ேகாபம் வரணும்” என்ற ேபாதும் சிrத்தவைனப் பா&த்து அசடு வழிந்தாள். அைறையச் சுற்றிப் பா&த்தவள், “சிrக்காதங்க விக்ரம்… இத்தைன ெபrய ரூமில் நங்க சிrக்கறது எனக்குப் பயமா இருக்கு” என்று ெசால்ல, சிrப்ைப அடக்கியவன், “ைநஸ்… ஷாலு! இன்ைனயிலிருந்து
என்ைன சா&ன்னு கூப்பிடுவைத விட்டுடு. விக்ரம்ேன கூப்பிடு சrயா!” என்றான் எதி&பா&ப்புடன். “ஓேக” என்றவள் அழகாகத் ேதாள்கைளக் குலுக்கி, கண்கைளச் சிமிட்டினாள். ************************************************** ********************************************* ஹாலில் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவ&களுக்கு இருவரது சிrப்புச் சப்தமும் ேகட்க, அன்ைனய& இருவரும் அ&த்தமாக சிrத்துக்ெகாள்ள, ஆண்கள் அைதக் கண்டும் காணாமல் இருந்து ெகாண்டன&. “நங்க பிறந்து வள&ந்தேத பூனாவா?” ேதவிகாவிடம் விசாrத்தா& ெசந்தளி&. “ெரண்டு ேபருக்கும் திருெநல்ேவலி… எங்க அப்பா ெசன்ைனயில் பிசினஸ் ெசய்துட்டு இருந்தா&. இவரும் ெசன்ைனயில் தான் ேவைல ெசய்துட்டிருந்தா&. கல்யாணத்துக்குப் பிறகு இங்ேக ேவைலக்காகப் பூனா வந்து இருபத்தி மூணு வருஷம் ஆகிடுச்சி” என்று தங்கைளப் பற்றிச் சுருக்கமாகச் ெசான்னா& ேதவிகா. “திருெநல்ேவலியில் எங்ேக…?” ெசந்தளிrன் குரலில் ஒரு பரவசம். “ஆலங்குளம்…” “அட! எங்கப்பாவும் ஆலங்குளம் தான். அப்பா மிலிட்டrயில் இருந்ததால் நாங்க நா&த்லேய இருந்துட்ேடாம். ஊருக்குப் ேபாவதும் ஒரு கட்டத்துக்கு ேமல நின்னு ேபாச்சு. ஆனால் எங்க
ெசாந்தெமல்லாம் இன்னும் அங்ேக இருக்காங்க” என்றா& ெசந்தளி&. ”மிலிட்டrேலயா…! எங்க அம்மாேவாட ஒண்ணுவிட்ட அண்ணன் கூட மிலிட்டrயில் தான் இருந்தாங்க. ேபரு கூட ம்ம்…, ஆ! சபாபதி…” என்று நிைனவுபடுத்திச் ெசான்னா&. “சபாபதியா…!” ெசந்தளிrன் முகத்தில் ஆச்சrயம். ரவந்த& கூட இவ&களின் ேபச்சில் ஆ&வமானா&. “அப்ேபா ந ரத்னாவதி அத்ைதேயாட ெபாண்ணு ேதவியா…!” “ஆமாம்…” என்றபடி கணவrன் முகத்ைதப் பா&த்த ேதவிகாவிற்கும் விஷயம் புrந்துவிட, குதூகலமாகிவிட்டா&. “ஹய்ேயா! கைடசியில் நாம ெசாந்தக்காரங்க ஆகிட்ேடாமா!” என்று உற்காகமாக ேபசினா& ேதவிகா. “பா&த்தியா ேதவி… சின்ன வயசுல பா&த்தது. இத்தைன வருஷம் பக்கத்திேலேய இருந்தும் ெதrயாமேலேய இருந்திருக்கு” பிrந்த உறைவ அறிந்துெகாண்டதில் ெசந்தளிருக்கு சந்ேதாஷமாகிவிட்டது. “எங்க அத்ைத அவங்க பசங்கைளப் பத்திெயல்லாம் ெசால்லிட்டு இருப்ேபன் இல்ல… இப்ேபா பாருங்க எப்படிெயப்படிேயா ேபாய் விட்ட குைற ெதாட்ட குைறயா வந்து ேச&ந்தாச்சு” என்றவருக்கு, “ஆமாம் அண்ணி கைடசியில் நம்ம பிள்ைளங்க மூலமா நாம ஒண்ணு ேச&ந்திருக்ேகாம்” என்று ஆேமாதித்து, தங்களது உறைவ ேமலும் ெநருக்கமாக பிைணத்துக் ெகாண்டா& ேதவிகா.
அத்தியாயம் - 19 “ேதவி! ஸ்ட்ராங்கா ஒரு காஃபி ெகாண்டுவாம்மா” என்றபடி ைடைய தள&த்திவிட்டுக்ெகாண்ேட ேசாஃபாவில் சாய்ந்து அம&ந்து, சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாண்டா& சங்கரன். “என்னப்பா, அம்மா ஊருக்குப் ேபாயிருக்காங்கேள மறந்துட்டீங்களா?” என்று ேகட்டுக்ெகாண்ேட தைலவலி மாத்திைரையயும், ைதலத்ைதயும் எடுத்துக் ெகாண்டு வந்தாள் ைவஷாலி. “பழக்கேதாஷம்டா…” என்ற தந்ைதையப் புன்னைகயுடன் பா&த்தவள், மாத்திைரையப் பிrத்துக்ெகாடுத்தவள், ைதலத்ைதத் ேதய்த்துவிட்டு வலிக்கு இதமாகத் தைலையப் பிடித்துவிட்டாள். அன்ைன, தந்ைத இருவருக்குள்ளும் எத்தைன மனக்கசப்பு வந்தாலுேம அந்தக் ேகாபம் அவ&களுக்கிைடயில் சிறிது ேநரத்திற்கு மட்டுேம நிைலக்கும். அடுத்த நிமிடேம ‘ேதவி’ என்று சங்கரன் குரல் ெகாடுத்தால், “வந்துட்ேடங்க” என்று ேதவிகா ஓடுவதும்; “என்னங்க” என்று அைழத்தால், “ெசால்லும்மா” என்று தந்ைத ஓடுவைதயும் பா&த்து வள&ந்தவளுக்கு, தானும் தன் கணவனிடம் இப்படி அன்னிேயான்யமாக கைடசி வைர இருக்கேவண்டும் என்று நிைனத்துக் ெகாள்வாள். “ெராம்ப டய&டா ெதrயறங்கேளப்பா! ஏதாவது பிரச்சைனயா…?” என்று பrவுடன் விசாrத்தாள். “ேலப&ஸ் மீ ட்டிங்டா… பிரச்சைன ேமல் பிரச்சைன. நாம ெகாஞ்சம் முகம் ெகாடுத்துப் ேபசினால் நம்ைமக் கீ ேழ தள்ளி ேமேல ஏறி
நிற்பாங்க ேபால… நாம அவங்களுக்குச் ெசய்யும் நல்லைத புrஞ்சிக்க புத்தியும் இல்ைல, எடுத்துச் ெசான்னா ேகட்டுக்க நிதானமும் இல்ைல” என்று சலித்துக்ெகாண்டா&. “விடுங்கப்பா… ெகாட்டுறது ேதேளாட குணம்… அதுக்காக வருத்தப்பட்டு ஆகப்ேபாறது எதுவும் இல்ைலப்பா… ஒண்ணு, அது ெகாட்ட வருதுன்னு ெதrஞ்சா அேதாட பாைதயிலிருந்து விலகிப் ேபாறதும், இல்ைலனா ெகாடுக்ைகத் தூக்க முடியாமல் அடிச்சிப் ேபாடுவதும் நம்ம ைகயில் தான் இருக்கு… இதுக்ெகல்லாம் கவைலப்பட்டு நங்க உடம்ைபப் ெகடுத்துக்காதங்க. நல்லைதச் ெசால்லி ேகட்கைலனா, எக்ேகேடா ெகட்டு ஒழின்னு விட்டுட்டு நம்ம வழியில் ேபாேவாம்ப்பா… ெரண்டு நிமிஷம் ஸ்ட்ராங்கா காஃபிேயாடு வேரன்” என்று ெசால்லிவிட்டுச் ெசல்லும் மகைளேய பா&த்தா&. தான் அவளிடம் சில விஷயங்கைளப் ேபசித் ெதளிவுபடுத்த ேவண்டும் என்று நிைனத்திருக்க, இங்ேக விஷயம் தைலகீ ழாக இருப்பது ேபாலத் ேதான்றியது. இருதினங்களுக்கு முன்பு மைனவியுடன் ஏற்பட்ட வாக்குவாதம் நிைனவிற்கு வந்தது. “நான் இன்ைனக்கு அண்ணிையப் ேபாய் பா&த்துட்டு வேரன். வரச்ெசால்லி ேபான் பண்ணாங்க. நங்க என்ைன அவங்க வட்டில் டிராப் பண்ணிட்டு, நங்க ஆஃபிஸ் ேபாய்ச் ேச&ந்ததும் காைர எனக்கு அனுப்பிடுங்க. ைவஷூவும் வரைலன்னு ெசால்லிட்டா. தனியாதான் ேபாேறன்… திரும்பி வரும்ேபாது ஆட்ேடாவில் வந்திடுேவன். இருந்தாலும் காrல் ேபாய் வந்தால் நமக்குத் தாேன மrயாைத. நம்ம பிரஸ்டீைஜ யாருக்காகவும் விட்டுக்ெகாடுக்க முடியாதில்ல” கழுத்திலிருந்த அட்டிைகையச் சr ெசய்தபடி ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்க, சங்கரன் அைமதியாக மைனவிையப் பா&த்தா&.
“ைவஷூ ஏன் வரைலயாம்?” என்று முகம் இறுக ேகட்டா&. “ெரண்டு நாைளக்கு முன்னால தாேன ேபாேனாம்… நங்க ேவணா ேபாயிட்டு வாங்கன்னு ெசால்லிட்டா, அவளுக்கு விக்ரம் இருந்தா ெபாழுது ேபாகும்… அவன்தான் இல்ைலேய” என்று சிrத்த மைனவிையப் பா&த்து எrச்சலாக வந்தது சங்கரனுக்கு. “சின்னப் ெபாண்ணு அவளுக்குத் ெதrயற விஷயம்கூட உனக்குப் புrயமாட்ேடன்னுது” என்று சிடுசிடுத்தா& சங்கரன். திரும்பிக் கணவைரப் பா&த்த ேதவிகாவின் முகத்தில் ேகாபம் ெதrந்தது. “என்ன புrயைல எனக்கு?” என்று ேவகமாக ேகட்டா&. “ம், அவங்க நமக்கு உறவுன்னு ெதrஞ்ச இந்தப் பதிைனந்து நாள்ள, நாம மூணு ேபரும் ேச&ந்து அவங்க வட்டுக்குப் ேபாய் வந்தைதத் தவி&த்து இது நாலாவது முைறயா அங்ேக ேபாற… இெதல்லாம் நல்லாவா இருக்கு” என்றா&. ‘தானும் பதிலுக்குப் பதில் ேபசினால் ஒன்றுக்கும் உதவாது’ என்று நன்றாக புrந்து ைவத்திருந்த ேதவிகா தனது ெநஞ்சக் குமுறைல உள்ளுக்குள்ேளேய மைறத்துக் ெகாண்டு, கணவைரப் பா&த்துப் புன்னைகத்தா&. “தூரத்து ெசாந்தமுன்னு தாேன ேயாசிக்கிறங்க… அைதப் பத்தி நங்க சங்கடப்படேவ ேவணாம். அண்ணன், அண்ணி ெரண்டு ேபருேம நம்ைம ெநருங்கிய ெசாந்தமாக்கிக்கணும்னு தான் விரும்பறாங்க…” என்று நிறுத்தியவ&, கணவைர ஆழ்ந்து பா&த்தா&.
“நம்ம ைவஷூைவ அவங்க வட்டு மருமகளாக்கிக்க விரும்பறாங்க…” என்றதும் சங்கரன் இைத எதி&பா&த்ேதன் என்பது ேபான்ற பா&ைவைய மைனவி மீ து வச, “விக்ரமுக்கும் அந்த ேநாக்கம் இருக்கும் ேபால…” என்றதும், சங்கரன் ஓய்ந்து ேபானவராக அைமதியாக அங்கிருந்த ேசாஃபாவில் அம&ந்தா&. “நம்ம ெபாண்ணுக்குக் கிைடக்கப் ேபாற வசதியான, ஆடம்பரமான வாழ்க்ைக. அதனால் நமக்குக் கிைடக்கப் ேபாற ெகௗரவம்… நிைனச்சிப் பாருங்க…” என்று கண்கள் மின்ன, ஆவலுடன் கணவrன் முகத்ைதப் பா&த்தா&. “ஒரு அம்மாவா உன்னுைடய ஆைச நியாயமானதுதான். ஆனால், ைவஷூக்கு இதில் சம்மதமான்னு ேகட்டியா? உன்ேனாட ஆைசக்காக நம்ம ெபாண்ைண பகைடக் காயா ஆக்கிடாேத…” என்றா&. அவரது அருகில் வந்த ேதவிகா, “இங்ேக பாருங்க, என் ெபாண்ணு அதி புத்திசாலி இல்ைலனாலும் முட்டாள் இல்ைல….” என்ற மைனவிைய என்ன ெசால்வெதன ெதrயாமல் பா&த்தா&. ‘ேதவிகாவிடம் இந்த விஷயத்ைதப் ேபசிப் ேபசிப் ெபrதாக்குவைத விட, சம்மந்தப்பட்ட ைவஷாலியின் மனத்தில் என்ன இருக்கிறது என்று ேநரடியாக ேபசித் ெதrந்து ெகாள்வது தான் நல்லது’ என்று நிைனத்தவ& மீ ண்டும் அைதப் பற்றி ேதவிகாவிடம் விவாதிக்கவில்ைல. “அப்பா!” என்று ேதாைள உலுக்கி மகள் அைழத்த சப்தம் ேகட்டு, பைழய நிைனவுகைளக் கைலந்து கண்கைளத் திறந்தா& சங்கரன்.
“காஃபிையக் குடிச்சிட்டு ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்கி எழுந்திrங்கப்பா…” என்றாள். “ம்… சrடா” என்றவ& காஃபி கப்ைப ைவத்துவிட்டு தனது அைறக்குச் ெசன்றா&. கப்ைபக் கழுவித் துைடத்து அதனிடத்தில் ைவத்தாள். தான் வட்டிற்கு வந்து கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் ஆகிவிட்டது. அப்ேபாெதல்லாம் இல்லாத மாற்றத்ைதக் கடந்த பதிைனந்து நாட்களாக அவrடம் உண&ந்தாள். ‘இயல்புக்கு மாறாக ஏேதா ேயாசைனயிேலேய இருந்தது ேபாலத் ெதrந்தைத அவrடம் முதலிேலேய ேகட்டிருக்கலாேமா! கம்ெபனியில் ஏேதனும் பிரச்சைனயாக இருக்குேமா!’ என்று நிைனத்தவளுக்கு மனம் எதிலும் ஒன்றவில்ைல. தந்ைதயின் அைறக் கதைவ ெமல்லத் திறந்து எட்டிப் பா&த்தாள். “ைவஷும்மா!” என்று அைழத்தா& சங்கரன். ”ெசால்லுங்கப்பா… ஏதாவது ேவணுமா” என்று அவசரமாக அைறக்குள் நுைழந்தாள். சிrத்தவ&, “ஒண்ணுமில்ைலடா… இன்ைனக்கு மணிகண்டன் அங்கிள் ேபான் ெசய்திருந்தான். நம்ம ேஜாதிேயாட பிரச்சைன எல்லாம் சrயாகிடுச்சி… வைளகாப்பு வச்சிருக்காங்களாம்” என்று விஷயத்ைதச் ெசான்னா&.
என்னேவா ஏேதாெவன்று பதறி ஓடிவந்தவள் தந்ைத ெசான்ன விஷயத்ைதக் ேகட்டதும் சந்ேதாஷத்துடன், “அப்படியாப்பா… இப்ேபாேவ நான் ேஜாதிட்ட ேபசேறன்ப்பா” என்றவள் தன் அைறக்கு ஓடினாள். ************************************************** ********************************************* “ைவஷூ! ஆயுசு நூறுப்பா உனக்கு...” உற்சாகப் பந்தாய் துள்ளியது ேஜாதியின் குரல். ‘இத்தைன சந்ேதாஷத்ேதாட இவ குரைலக் ேகட்டு எத்தைன நாளாச்சு’ என்று மனநிைறவுடன் புன்னைகத்துக்ெகாண்டாள் ைவஷாலி. “ந என்ைன நிைனவு வச்சிருக்ேகன்னு நம்பிட்ேடன்…” என்று ேபாலியான ேகாபத்ைத குரலில் வரவைழத்துக் ெகாண்டு ெசான்னாள். “ம்ம்” என்று புன்னைகத்த ேஜாதி, “எப்படியிருக்க ைவஷூ!” என்றாள். “நல்லாயிருக்ேகன். சrயான கள்ளிடீ ந. உன் வட்டுக்காரேராட ராசியாகி, வைளகாப்புக்கு ேததி குறிச்சது வைரக்கும் விஷயம் வந்திருக்கு… ஒரு வா&த்ைத கூட ெசால்லாம அமுக்குணியா இருந்திருக்க… அங்கிள் ேபான் ெசய்து ெசால்லைலனா எங்களுக்கு விஷயேம ெதrஞ்சிருக்காது” என்று நண்ட மூச்ெசான்ைற ெவளிேயற்றினாள் ைவஷாலி. “ேகாச்சிக்காேத ைவஷூ! நான்தான் சஸ்ெபன்சா வச்சி ெசால்லலாமுன்னு இருந்ேதன்… ப்ள ஸ்டா” என்று ெகஞ்சுதலாக ேபசினாள்.
“என்னடி இதுக்ெகல்லாம் ெகஞ்சிட்டு இருக்க. நான் சும்மா விைளயாட்டுக்குப் ேபசிேனன். ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு ேஜா. உன் பக்கத்திலிருந்து உேனாட சந்ேதாஷத்ைத ேநrல் பா&க்கமுடியைலேயன்னு சின்ன வருத்தம் தான்” என்றாள் ெநகிழ்ச்சியுடன். ைவஷாலி ேபசிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, “ேஜா! நான் ெகாஞ்சம் ெவளிேய ேபாய் வேரன்…” என்ற ராகவனின் குரல் பின்னால் ேகட்டது. “என்னடி, சிடுமூஞ்சி சாமியா& வட்டில் தான் இருக்காரா?” என்று சிrத்தாள் ைவஷாலி. “ேஹ! யாைரப் பா&த்து சிடுமூஞ்சின்னு ெசால்ற” என்று குரைல உய&த்தினாள் ேஜாதி. “அேடங்கப்பா! சப்ேபா&ட் ஓவராதான் இருக்கு…” என்று சிrத்தவள், சிறிது ேநரம் ேபசிவிட்டுச் சந்ேதாஷத்துடன் ேபாைன ைவத்தாள். ************************************************** ********************************************* “ைவஷும்மா… அப்பா கிளம்பேறண்டா… பத்திரமா இரு. வட்ைடத் திறந்து ைவக்காேத… அம்மாைவ அைழச்சிட்டு ஈவ்னிங் வந்திடுேவன் பத்திரம்…” என்று மகளுக்குச் ெசால்லிவிட்டு, மைனவி ெசன்றிருக்கும் உறவின& வட்டுத் திருமணத்தில் கலந்து ெகாள்ள கிளம்பினா& சங்கரன். தந்ைதைய வழியனுப்பி ைவத்தவள், மீ ண்டும் படுக்ைகயில் வழ்ந்தாள்.
உறக்கம்தான் வரவில்ைல. அவளது அனுமதியில்லாமல் கண்ணுக்குள்ேளேய நின்று சிrப்பவைனத் தவி&க்க வழி ெதrயாமல் திண்டாடினாள் ைவஷாலி. ெதன்றலாக அவனது நிைனவுகள் உள்ளத்தில் சாமரம் வச, மனம் இன்று அவைன அளவுக்கதிகமாக எதி&பா&த்தது. “ெசால்லத்தான் நிைனக்கிேறன், ெசால்லாமல் தவிக்கிேறன், காதல் சுகமானது…” இதழ்கள் ெமல்ல முணுமுணுத்தது. காதலின் தாக்கம் விழிகளில் நராய் ெபருகி, கன்னத்தில் வழிந்தது. இத்தைன நாளாய் இல்லாத ஏக்கம் இன்று ஏன் வந்தெதன புrயாமல் கண்கைளத் துைடத்துக்ெகாண்டு எழுந்தாள். காைல உணைவக் கூட மறந்துவிட்டுப் படுத்திருந்தவள் மணிையப் பா&த்தாள். பத்தாகியிருந்தது. இத்தைன ேநரம் தன்ைன மறந்திருந்தவள் ேவகமாகக் கட்டிலிலிருந்து இறங்கினாள். குளித்துமுடித்து புதுமலராக கீ ேழ இறங்கி வந்தாள். ப்ெரட் பாக்ெகட்ைடப் பிrத்து ேடாஸ்டrல் வாட்டி எடுத்து, ெவண்ைண தடவிச் சாப்பிட்டாள். ருத்ரா வந்ததும் அவளுடன் ேச&ந்து வட்ைடத் துைடத்து, மதியச் சைமயல் ெசய்து இருவரும் ேச&ந்து சாப்பிட்டன&. அவளுக்குச் சிறிது ேநரம் கணக்குப் பாடம் ெசால்லிக்ெகாடுத்தாள். மூன்று மணி வாக்கில் ருத்ரா கிளம்பிவிட, ைவஷாலிக்கு ேலசாகக் கண்கைள உறக்கம் தழுவ, ஹால் ேசாஃபாவிேலேய படுத்துவிட்டாள். இரவு சrய்யாக உறக்கம் இல்லாததால் ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்தவள்
அைழப்புமணி ஓைச ேகட்டுத் திடுக்கிட்டு எழுந்தாள். ‘இந்த ேநரத்தில் யாராக இருக்கும்?’ ேயாசைன ஓடிச் ெசன்று முகத்ைத அலம்பி, துைடத்துக்ெகாண்ேட ெசன்று கதைவத் திறந்தாள். அப்படிேய திைகத்துப் ேபானவள், இைமக்க மறந்து அைசயாமல் நின்றாள். அவளது புலன்கள் தங்களது ெசயைல மறந்துவிட்டைதப் ேபால என்ன ெசய்வெதன ெதrயாமல் நின்றாள். “ஹேலா!” என்று கிண்டலாகத் தன்ைனப் பா&த்துச் சிrத்தபடி நின்றிருந்தவைனக் கண்டு சுயநிைனவிற்கு வந்தவள், கதைவ மூட முற்பட, அவைள முந்திக்ெகாண்டு கதைவ மூடும் முன்பாக தள்ளிக் ெகாண்டு வட்டினுள் நுைழந்தான். அவன் தள்ளியதில் இரண்டடி பின்னால் தள்ளப்பட்டுச் சுவrல் முட்டி நின்றவள், அவைனச் சுட்ெடrப்பைதப் ேபாலப் பா&த்தாள். அவளது பா&ைவையக் கண்டவன், கிண்டலாகச் சிrத்தபடி அவைள ேநாக்கி முன்ேனறினான். “கிட்ட வராேத… அங்ேகேய நில்லு… கத்தி ஊைரக் கூட்டிடுேவன்” என்றவளின் குரல் ஞஙணநமன ேபாட்டது. “அப்படியா, ெசய் . இதுக்ெகல்லாம் நான் பயப்படமாட்ேடன். எத்தைன நாள் எனக்கு ஆட்டம் காட்டின! இன்ைனக்கு வசமா மாட்டியிருக்க. வட்ல யாரும் இல்ைலன்னு ெதrஞ்சி தான் வந்திருக்ேகன். எல்லாம் அைமந்து வந்திருக்கு அத்தைனச் சுலபமா விட்டுடுேவனா!” என்று அவளது கரத்ைத எட்டிப் பிடிக்க முயன்றான்.
அவனது கரங்களில் சிக்காமல் நழுவி ஓடியவள், ேசாஃபா மீ திருந்த குஷைனத் தூக்கி அவன் மீ து எrந்தாள். இலாவகமாக அதிலிருந்து தப்பி அவன், அவளது கரத்ைதப் பற்றிச் சுண்டியிழுக்க, தனது ெநஞ்சில் விழுந்தவைளத் தன்ேனாடு ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டான். “ேஹ! விடுடா என்ைன… ஃப்ராடு… சீட்ட&…” என்று அவளது வா&த்ைதகள் சூேடற, அவனது அைணப்பு ேமலும் இறுகியது. “ஹய்ேயா! என் டிெரஸ்ெசல்லாம் கசங்குதுடா… இடியட் ராகவ்…” என்று சிணுங்கியவள், தன்னிடமிருந்து அவைன பலம் ெகாண்ட மட்டும் விலக்க முயல, இருவரும் தடுமாறி அங்கிருந்த திவானில் விழுந்தன&. அவைளப் பா&த்து உல்லாசமாகச் சிrத்தவைன சரமாrயாகத் தாக்கினாள். அவளது கரங்கைளப் பற்றியவன், “ஐ லவ் யூ கண்ணம்மா!” என்றான் காதலுடன். இரண்டு ஆண்டுகளாக அடக்கி ைவத்திருந்த காதல், கைரபுரண்டு ேபரைலயாக உருமாற, அவனது கழுத்ைத இறுக கட்டிக்ெகாண்டவளுக்குக் கண்ண & கைரயுைடத்தது. அத்தியாயம் - 20 “ைவஷூ! அழாேத…” என்று ஆறுதலாக அவளது ேதாைளத் தட்டிக் ெகாடுத்தவனின் கரத்ைத, பட்ெடன்று தட்டிவிட்டாள்.
சில வினாடிகள் ைககளில் முகத்ைதப் புைதத்துக்ெகாண்டு அழுதவள், நிமி&ந்து ராகவைன பா&த்தாள். கால் ேமல் கால் ேபாட்டுக்ெகாண்டு அைமதியாக அவைளப் பா&த்தபடி அம&ந்திருந்தவைனக் கண்டு ஆத்திரத்தில் பல்ைலக் கடித்தாள். பக்கத்திலிருந்த திண்ைடத் தூக்கி அவன் மீ து வசினாள். “ஏய்! எதுக்கு அடிக்கற…?” என்று முைறத்தான். “என்னடா, இங்க ஒருத்தி அழுதிட்டு இருக்காேள அவைளச் சமாதானப் படுத்துேவாம்னு இல்லாமல், என்னேவா ச&க்கஸ் பா&க்கறா மாதிr ேவடிக்ைக பா&த்துட்டு உட்கா&ந்திருந்தா அடிக்காமல் என்ன ெசய்வாங்க…?” என்று கத்தினாள். “இெதன்ன வம்பா இருக்ேக… சமாதானம் ெசய்தா தள்ளிவிடுற… எப்படியும் அழுைகைய நிறுத்தித்தாேன ஆகணும்னு ேபசாமல் இருந்துட்ேடன்” என்றான் சாதாரணமாக. “அதுக்காக அப்படிேய விட்டுடுவியா…? இவ்வளவு தான் உன் ெரண்டு வருஷத்து லவ்வா…” என்றாள் ேகாபத்துடன். “அதுசr, அதுக்காக உனக்குக் கூஜாவா தூக்க முடியும்…” என்றான் கிண்டலாக. “கூஜாெவல்லாம் தூக்க ேவணாம். நல்லதா ஒரு காஃபி ேபாட்டுக் ெகாடுத்தால் ேபாதும்” என்று குறும்பாகச் சிrத்தாள். அவளது சிrப்பிற்கு அ&த்தம் புrந்தவனாக, “ஆமாமாம் அழுதழுது டய&டாகிட்ட காஃபி குடிச்சிட்டு ெதம்பா ேபசு” என்றவன் எழுந்து
சைமயலைறக்குச் ெசன்றான். அடுத்த சில நிமிடங்களில் இருவருக்குமாக கமகமெவன்று மணக்கும் காஃபியுடன் வந்தான். “ேதங்க்ஸ்…” என்று புன்னைகயுடன் வாங்கிக் ெகாண்டாள். “ஊrலிருந்து வந்து, உனக்கும் ேச&த்து நான் காஃபி ேபாட்டுக் ெகாடுக்கேறன். இப்ேபாதாவது என் அக்கைறைய புrஞ்சிகிட்டா சr…” என்று ெபருமூச்சு விட்டபடி ேசாஃபாவில் அம&ந்தான். “எங்களுக்கும் ெதrயும்… அக்கைற இருப்பதால் தான், அன்ைனக்கு ஹாஸ்பிட்டல்ல ராத்திrெயல்லாம் என் ைகையப் பிடிச்சிகிட்டு அய்ேயா பாவமா ஒருத்த& உட்கா&ந்திருந்தாரு…” என்று ெசால்லிவிட்டு ஓரக்கண்ணால் அவைனப் பா&த்தாள். வியப்புடன் அவைளப் பா&த்தவன், “ேஹ! இெதல்லாம் உனக்கு எப்படித் ெதrயும்…?” என்று அவளருகில் ெநருங்கி அம&ந்தான். ஆைசயுடன் அவனது ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டவள், “எல்லாம் ெதrயும்… அன்ைனக்கு நங்க வரும் ெகாஞ்ச ேநரம் முன்னாேலேய எனக்கு ேலசா மயக்கம் ெதளிஞ்சிடுச்சி. ஆனால், கண்ைணத் திறக்க முடியைல. நங்க என்னிடம் நடந்தைதெயல்லாம் ெசால்லிக் ைகையப் பிடிச்சிகிட்டு கண் கலங்கியெதல்லாம் கனவு ேபால ெதrஞ்சது. காைலயில் நான் விழிச்சி எழுந்தப்ேபா கட்டில் ேமல தைலசாய்த்து படுத்திருந்த உங்கைளப் பா&த்ததும் எல்லாம் கனவில்ைல நிஜம்னு புrஞ்சது” என்றாள்.
அவளது முகவாையப் பற்றி உய&த்தினான். இருவrன் பா&ைவச் சங்கமத்தில் ெசால்லப்படாத எத்தைனேயா ெசய்திகள் இருவருக்கும் இருந்தன. அவளது ெசய்ைகயில் வருந்தி வரவைழத்த ேபாலித்தனத்ைத, புன்னைகக்க துடித்த அவளது இதழ்கள் காட்டிக்ெகாடுத்தன. இத்தைன நாட்களாகத் தனக்காக காத்திருந்தவளின் ஆதங்கம் அவனுக்கும் புrந்தது. அந்த ெநாடி அவள் மீ தான காதல் ெபாங்கி வழிய, கனிவும், தாபமும் ெபாங்க அவைளப் பா&த்தான். அவனது பா&ைவயால், அவளது உள்ளெமங்கும் பட்டாம்பூச்சி சிறகடிக்க, கன்னங்கள் சூடானது. ெமல்ல அவனிடமிருந்து விலக முயன்றவளின் ேதாைள வைளத்து, தன்னருகில் இழுத்துக்ெகாண்டான். அவளது விழிகைளத் தனது பா&ைவயால் ஊடுருவினான். ஆைசயும், தாபமும் இருவrடமும் நிைறந்திருந்த ேபாதும்; தனிைமயும், ெநருக்கமும் அவ&களுக்கு ஒருவித அச்சத்ைதயும் ெகாடுத்தது. ‘தன் மீ திருக்கும் நம்பிக்ைகயில் யாரும் இல்லாத ேபாதும் அவரது மகைளப் பா&க்க அனுமதித்த தனது வருங்கால மாமனாrன் நம்பிக்ைகைய ெபாய்யாக்க அவன் விரும்பவில்ைல.’ ெமல்ல அவைள விடுவித்தவன், எழுந்து சற்றுத் தள்ளிச் ெசன்று தைலையக் ேகாதியபடி நின்றான். ைவஷாலி அைமதியாக ைகவைளயல்கைள ஆராய்ந்தபடி அம&ந்திருந்தாள். திடீெரன, “ைவஷூ! அத்ைதயும், மாமாவும் வர ேநரமிருக்கு… நாம் ெரண்டு ேபரும் கிளம்பி ெவளிேய ேபாயிட்டு அப்படிேய டின்ன& முடிச்சிட்டு வந்திடலாமா?” என்று ேகட்டான்.
“அப்பா, அம்மாவுக்கு ெதrயாமலா…? நான் மாட்ேடன்” என்றாள் ேவகமாக. “நான் ஏற்ெகனேவ மாமாவிடம் ேபசிட்ேடன்” என்றவைன, அவள் நம்பாமல் பா&ப்பது புrய, “நம்பைலயா… அப்ேபா நேய ேபான் ெசய்து மாமாகிட்ட ேகளு…” என்றான் சாதாரணமாக. அவள் கிண்டலாக சிrத்தபடி நிற்க, “அப்ேபா நாேன ேபான் ெசய்ேறன்..” என்று தனது ெமாைபைல எடுத்தான். அவனது ெமாைபைல ேவகமாக பிடுங்கியவள், “சாருக்கு ெராம்ப ைதrயம் தான்…” என்று சிrத்தாள். “எனக்ெகன்ன பயம்?” என்று அவளது மூக்ைகப் பிடித்து இழுத்தான். “ஸ்… ஆ!” என்றபடி அவனது கரத்ைத தட்டிவிட்டவள், “எங்க அம்மாைவ பா&த்து பம்மின ஆைள நாங்களும் பா&த்திருக்ேகாமாக்கும்…” என்று ெசால்லிவிட்டு நாக்ைகத் துருத்திக் காட்டிச் சிrத்தாள். எதுவும் ேபசாமல் அழுத்தமாக அவைளப் பா&த்தான். அதிலிருந்ேத அவைன சீண்டிவிட்ேடாம் என்று புrய, “சாr ராகவ்...” என்றாள். ஆனாலும் அவனது முகம் சற்று இறுக்கமாகேவ இருக்க, ைவஷாலிக்கு த&மசங்கடமாக ஆகிவிட்டது. ‘ஆரம்பத்திலிருந்ேத அைனத்தும் அறிந்த தாேன இப்படி ேபசியிருக்கக் கூடாது’ என்று தன்ைனேய ெநாந்துெகாண்டாள்.
“ராகவ்...” என்று அவனது கரத்ைதப் பற்றினாள். அவளது முகத்திலிருந்த வருத்தத்ைதக் கண்ட ராகவன், “இட்ஸ் ஓேகமா” என்று முறுவலித்தான். அவனது முகத்தில் ெதrந்த முறுவலிப்பின் பிரதிபிம்பமாக, அவளது முகமும் மல&ந்தது. “ைவஷூ! அன்ைனக்கு நான் இருந்த நிைல ேவற... இன்ைனக்கு என்ேனாட நிைல ேவற. நான் முடிக்க ேவண்டிய சில கடைமகள் இருந்தது. உங்க அம்மா ேகட்ட ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்ல முடியாத நிைலயில் இருந்ேதன். ஆனால், இன்ைனக்கு எனக்கு வரப்ேபாகும் மைனவிைய சந்ேதாஷமா ஒரு குைறயும் இல்லாமல் சந்ேதாஷமாக வச்சிக்க ேதைவயான அத்தைன தகுதியும், திறைமயும் அதிகமாகேவ இருக்கு. அவங்க ேகட்கும் அத்தைன ேகள்விகளுக்கும் ேதைவயான பதிைல நிமி&ந்து நின்னு ெசால்லும் ைதrயம் இருக்கு” என்றவனின் குரலில் தன்னம்பிக்ைகயும், ைதrயமும் நிரம்பியிருந்தது. ைவஷாலியின் முகம் ெபருமிதத்தில் மிளி&ந்தது. அைனத்துேம அவள் அறிந்த விஷயங்கள் தாேன. ஆங்காங்ேக படித்து முடித்து ெபற்ேறாrன் கஷ்டநஷ்டம் புrயாமல் ஊதாrத்தனமாக சுற்றிக்ெகாண்டிருக்கும் இைளய தைலமுைறயினருக்கு மத்தியில், ராகவன் வித்தியாசமாக இருந்தான். சிறுவயதிேலேய தாைய இழந்து, தந்ைதயின் வள&ப்பில் வள&ந்தவன். தந்ைதயின் கஷ்டம் புrந்து கல்லூr கைடசி வருடம் முடித்த ைகேயாடு ரவந்த& குமா& ெசௗத்rயிடம் சாதாரண கிள&க்காக ேவைலக்குச் ேச&ந்தான். ேவைல ெசய்து ெகாண்ேட அதில் வந்த
பணத்தில் எம்.பி.ஏ முடித்தான். அவனது சுறுசுறுப்ைபயும், உைழப்ைபயும் கண்ட ரவந்த& புதிதாக ெபாறுப்ெபடுத்துக் ெகாண்ட தன் மகன் விக்ரமிடம் ேநரடி ெசயலாளராக ேச&த்துவிட்டா&. இன்று விக்ரேம அவைன தனது புதிய கம்ெபனிக்கு அவைன பங்குதாரனாக்க இருப்பது வைர அவள் அறிந்திருந்தது தான். “ஹேலா ேமடம்! ைலன்ல மாமா இருக்காங்க ேபசுங்க...” என்று ெமாைபைல அவளிடம் ெகாடுத்தான். புன்ைகயுடன் ெமாைபைல வாங்கியவள், “ஹேலா அப்பா!” என்றாள். “என்னம்மா மாப்பிள்ைள வந்தாச்சா... சந்ேதாஷமா...” என்ற தந்ைதயின் குரலில் ேகலி ெதrந்தது. “ம்ம், ஆனால் நங்க என்னிடம் ெசால்லேவயில்ைல...” என்றாள். சிrத்தவ&, “காஃபி நல்லா இருந்ததா...?” என்று ேகட்டதும், திரும்பி ராகவைனப் பா&த்து முைறத்தாள். “அதுப்பா...” என்று இழுக்க, “சrம்மா இது இருக்கட்டும் விடு. மாப்பிள்ைள கூட ெவளிேய ேபாயிட்டு அப்படிேய டின்னைர முடிச்சிட்டு வந்திடுங்க. நானும் அம்மாவும் வர எப்படியும் ஒன்பது மணியாகிடும்...” என்றா&. தயக்கத்துடன், “ஆனா அம்மா...” என்று இழுத்தாள். “இன்ைனக்கு உனக்கு ஒரு ச&ப்ைரஸ் மாதிr உங்க அம்மாவுக்கு ஒரு ெவடிகுண்டு...” என்றா&.
‘தந்ைத சிrத்தபடி ெசான்னாலும் அவருக்கும் உள்ளுக்குள் என்ன நடக்குேமா என்ற பயம் இருக்கத்தான் ெசய்கிறது’ என்று அவளுக்கும் விளங்கியது. மகளின் ெமௗனத்ைதக் கண்ட சங்கரன், “அம்மாடி விஷயம் எப்படியும் ெவளிேய வந்து தான் ஆகணும். அது இன்ைனக்ேக வரட்டுேம...” என்று மகளுக்கு ஆறுதல் ெசால்லிவிட்டு ேபாைன ைவத்தா&. ராகவனிடம் விஷயத்ைதச் ெசால்லிவிட்டு தயாராகி வருவதாக ெசால்லிவிட்டு தன் அைறக்குச் ெசன்றாள். சில நிமிடங்கள் கழித்து, ைவஷாலி மாடிப்படியில் இறங்கிவரும் ஓைச ேகட்டு ைகயிலிருந்த புத்தகத்திலிருந்து பா&ைவைய அகற்றி அவைளப் பா&த்தவன் தன்ைனயுமறியாமல் எழுந்து நின்றான். மஞ்சள் நிறத்தில் பச்ைசயும், சிகப்புமாக பூக்கைள அள்ளி ெதளித்தது ேபான்ற சுடிதாrல் அணிந்து ெகாண்டு இறங்கி வந்தவைள இைமக்காமல் பா&த்தான். பாடல் ஒன்ைற முணுமுணுத்தபடி ைடனிங் ேடபிள் மீ திருந்த தண்ண& பாட்டிைல பிளாஸ்டிக் கவrல் ேபாட்டு தனது ைகப் ைபயில் ைவத்துக்ெகாண்டு திரும்பியனாள். தன் பின்னால் நின்றிருந்தவைன சற்றும் எதி&பாராததில் திைகத்து தடுமாறியவள் ேடபிைள பிடித்துக் ெகாண்டு சமாளித்து நின்றாள். ேவகமாக துடித்த இதயத்ைதக் கட்டுப்படுத்த ெபருமூச்சு விட்டு ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாண்டாள்.
“ஒரு நிமிஷம் பயந்ேத ேபாயிட்ேடன்” என்று புன்னைகத்தவைள அவனது விழிகள் ரசைனயுடன் உள்வாங்கியது. அவனது பா&ைவயின் வச்சில் அவளது கன்னக் கதுப்புக்கள் ெவட்கத்தில் சிவக்க, விழிகள் அவன் முகம் பா&க்கும் துணிவில்லாமல் நிலம் ேநாக்கியது. அவள் மீ து கைரபுரண்ட காதலில், அவனது மனக்கட்டுப்பாடு ஆட்டம் கண்டது. அவனது அருகாைம அவளுக்குள் தகிப்ைப ஏற்படுத்தியது. அங்கிருந்து நகர முயன்றவளது இரு ைககைளயும் பிடித்து தன்னருகில் இழுத்தான். அவனது மூச்சுக் காற்rன் ெவப்பம் அவளது ேமனிையத் தாக்க, அைதத் தாளாத அவளது பூ உடல் ெமல்ல நடுங்கியது. இருவrைடயிலும் ஒரு எதி&பா&ப்பும், ஏக்கமும் எழுந்தது. அவனது ெசயல் அவளுக்கு பயத்ைதக் ெகாடுத்தாலும் அைத மறுக்கும் எண்ணமும் இல்ைல. இைமகள் தானாக மூடிக்ெகாள்ள, தனது உதடுகைள பற்களால் அழுந்த கடித்தாள். முகத்ைத இருைககளாலும் ஏந்தியவன், “ைவஷூ! வித் யுவ& ப&மிஷன்...” என்று குைழந்த குரலில் இைறஞ்சினான். மூடிய விழிகளுக்குள் அைலபாய்ந்த கருவிழிகைள, இைமகைள ேமலும் இறுக்கிக் ெகாள்ள, அதுேவ அவனுக்கு ேதைவயான சம்மதத்ைதக் ெகாடுத்துவிட, ஒற்ைற விரலால் அவளது உதடுகைள தடவி விடுவித்தவன், சற்றும் தாமதியாமல் தன் உதடுகளுக்கு இலக்காக்கிக் ெகாண்டான். மனத்திற்குப் பிடித்தவனின் முதல் இதழ் ஸ்பrசம் அவளது உயிrன்
அடி ஆழம் வைரச் ெசன்று தாக்கியது. ெமல்ல தன்ைன விடுவித்தவனின் ெநஞ்சில் தன் முகம் மைறத்துக் ெகாண்டாள். ஒேர ேநரத்தில் அவைள துக்கமும், மகிழ்ச்சியும் ஒரு ேசர ஆட்ெகாண்டது. ‘தங்கள் வாழ்க்ைகயின் முக்கியமான கட்டத்தில் பாதி கிணற்ைற மட்டுேம தாண்டியிருக்கிேறாம். மீ திக் கிணற்ைறயும் பத்திரமாக கடக்க ேவண்டுேம’ என்ற பயம் ெநஞ்சில் எழ, அவளது கண்களில் ஈரம் கசிந்தது. அவளது கண்ண ைர உண&ந்தவன், முகத்ைதப் பிடித்து உய&த்தினான். கண்ண ைரத் துைடத்துவிட்டு, முகத்தில் விழுந்திருந்த முடிக் கற்ைறகைள ஒதுக்கிவிட்டான். அவளது மனத்ைதப் படித்தவன் ேபால, “ைவஷூ! rலாக்ஸ். எனக்காகேவ காத்திருந்த ேதவைத ந. உன்ைன யாருக்காகவும், எதுக்காகவும் விட்டுக்ெகாடுத்திட மாட்ேடன்” என்று உறுதியான குரலில் ெசான்னான். “ராகவ்” என்று தழுதழுத்தவள், அவைன இறுக அைணத்துக் ெகாண்டாள். அவனது கரங்கள் அவைள அைணத்து ஆசுவாசப்படுத்திய ேபாதும், தன் அன்ைனைய நிைனத்துக் ெகாண்டவளது மனத்தில் ேலசான கலக்கம் எழத்தான் ெசய்தது. அத்தியாயம் – 21 “நம்ம ைவஷூ கல்யாணத்ைத இந்த மீ னாட்சி வட்டுக் கல்யாணத்ைத
விட பிரமாதமா நடத்தி, அவேளாட மூக்கு ேமல விரல் ைவக்கிறா மாதிr ெசய்யணும். ஆனாலும், இத்தைன அலட்டல் ஆகாது. ெதrஞ்சவளாச்ேசன்னு அவ ெபாண்ணு கல்யாணத்துக்குப் ேபானா... என்னேமா ஊrல் இல்லாத மாப்பிள்ைளையப் பிடிச்சிட்டாளாம். விக்ரைம பத்தி ெசால்லியிருந்தா அவ்வளவு தான்... அவளுக்கு ெநஞ்ேச ெவடிச்சிருக்கும்” என்று ெசால்லிவிட்டு சிrத்தா& ேதவிகா. ‘நல்லேவைள ெசால்லாமல் வந்திேய’ என்று மனத்திற்குள் நிைனத்துக்ெகாண்ட சங்கரன், திரும்பி மைனவிையப் பா&த்துவிட்டு, அைமதியாக ெவளிேய ேவடிக்ைக பா&க்கலானா&. “நான் எவ்வளவு முக்கியமான விஷயம் ெசால்லிட்டு இருக்ேகன்... கூட ேச&ந்து அைதப் பத்தி ேபசைலனாலும் அட்lஸ்ட் அப்படியா... ஆமாம், சrன்னு ஏதாவது ஒரு வா&த்ைத ெசால்லக்கூடாதா? எது ெசான்னாலும் ஒண்ணும் ெதrயாத மாதிr ஒரு பா&ைவ...” என்று சலித்துக் ெகாண்டா&. “கிட்டதட்ட ெரண்டு மணி ேநரமா இைதேய தாேன ெசால்லிட்டு இருக்க ேதவி” என்ற சங்கரனின் குரலில் எந்த வித்தியாசமும் இல்ைல. “எப்பவும் ஒேர மாதிr rயாக்*ஷன்... இருபத்து மூணு வருஷமா இைதேய தான் பா&த்துட்டு இருக்ேகன்... சலிச்சி ேபாச்சு” என்று சப்தமாகேவ முணுமுணுத்தா&. ஒரு ெபருமூச்சுடன் சாைலயில் தனது கவனத்ைதத் திைசத் திருப்பினா& சங்கரன். தங்கள் வடு இருக்கும் ெதரு வந்ததும், டிைரவrடம் வட்டின் அைடயாளம் ெசான்னா&.
கால் டாக்சியிலிருந்து இறங்கிய ேதவிகா குனிந்து உள்ேளயிருந்து டிராவல் ேபைக எடுத்துக்ெகாண்டு திரும்பியவrன் பா&ைவ அதி&ச்சியில் நிைலகுத்தி நின்றது. வாசலில் ைபக்ைக நிறுத்திய ராகவைனயும், அவனது ேதாைளப் பற்றியிருந்த ைவஷாலிையயும் பா&த்தவருக்கு மனம் ெகாதித்தது. ‘கடவுேள! இெதல்லாம் ெபாய்யாக இருக்கேவண்டும்’ என்று அவரது உள்ளம் துடித்தது. ெபற்ேறாைரக் கண்டதும் ைபக்கிலிருந்து ேவகமாக இறங்கிய ைவஷாலி அன்ைனயின் திைகத்த பா&ைவயில் தவிப்புடன் திரும்பி ராகவைன பா&த்தாள். ைபக்கிலிருந்து இறங்கியவன், உrைமயுடன் அவளது வலது கரத்ைத தனது கரத்துடன் பிைணத்துக் ெகாண்டு நிற்பைத ைகயாலாகாத்தனத்துடன் பா&த்தா& ேதவிகா. “வணக்கம் அத்ைத! ெசௗக்கியமா இருக்கீ ங்களா?” என்று சிrத்துக் ெகாண்ேட ேகட்டான் ராகவன். ‘அத்ைத’ என்ற அைழப்பு, சுத்தியலால் ஓங்கி தன் மண்ைடயில் யாேரா அடித்தைதப் ேபால துடித்துப் ேபானா& ேதவிகா. மகளின் கரத்ைத உrைமயுடன் பற்றிக்ெகாண்டு தன்ெனதிrல் நிற்பது, அவனது பா&ைவயில் இருந்த ெவற்றிக் களிப்பு, நான் ெசான்னைதச் சாதிச்சிட்ேடன் இனி என்ன? என்று ேகட்பது ேபான்ற அவனது சிrப்பு என அைனத்ைதயும் பா&த்த ேதவிகாவிற்கு மயக்கம் வரும் ேபால இருந்தது. டாக்சிைய அனுப்பிவிட்டு வந்த சங்கரன், “வாப்பா ராகவன்... உள்ேள
வா” என்று அைழத்தபடி வட்டினுள் ெசல்ல, ராகவன் அவைர பின் ெதாட&ந்தான். அைசயாமல் நின்ற அன்ைனையக் கண்ட ைவஷாலிக்கு, என்ன ெசய்வெதன்று புrயவில்ைல. “நங்க உள்ேள ேபாங்க...” என்று ராகவனிடம் ெசான்னவள், தனது கரத்ைத விடுவித்துக்ெகாண்டு, அன்ைனயின் அருகில் ெசன்றாள். ராகவனும் அவைள ஒரு பா&ைவ பா&த்துவிட்டுச் ெசன்றான். “அம்மா, ேபைகக் ெகாடுங்க” என்று அவrடமிருந்து வாங்க முயன்றாள். சடாெரன நிமி&ந்து அவைள முைறத்த ேதவிகா, விறுவிறுெவன உள்ேள ெசல்ல, தவிப்புடன் அவைரத் ெதாட&ந்தாள் ைவஷாலி. சங்கரனும், ராகவனும் ேபசிய எதுவும் ேதவிகாவின் காதில் விழவில்ைல. ஒரு தட்டில் பழங்கள், இனிப்பு, தங்ைகயின் வைளகாப்பு அைழப்பிதழ் என்று அடுக்கியவன், “தங்கச்சிக்கு வைளகாப்பு. முதல் அைழப்பு உங்களுக்குத் தான் மாமா. நங்களும் அத்ைதயும் முன்னால் நின்னு நல்லபடியா நடத்திக் ெகாடுக்கணும்” என்று உrய மrயாைதயுடன் அைழத்தான். ‘ேதவிகா, அைழப்ைப ெபற்றுக் ெகாள்ள நிச்சயம் வரமாட்டா&’ என்று ெதrந்த ேபாதும், ஒரு எதி&பா&ப்புடன் அவைரப் பா&த்தான் ராகவன். ஆனால், ேதவிகாேவா இறுகிய முகத்துடன் ைடனிங் ஹாலில்
அம&ந்திருக்க, ஏமாற்றத்துடன் சங்கரைன பா&த்தான். சங்கரனும், ைவஷாலியும் த&ம சங்கடமான நிைலயில் இருந்தன&. “ந ெகாடுப்பா” என்று வாங்கிக்ெகாண்ட சங்கரன், “ெபாறுப்பான ஒரு மனுஷனா உன்ைனப் பா&க்க ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு ராகவன்...” என்றவ& அைழப்பிதைழ பிrத்துப் படித்தா&. சிறிது ேநரம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்துவிட்டு ராகவன் கிளம்ப, தந்ைதயும், மகளும் வாசல்வைர ெசன்றன&. “நாைளக்குத் தாேன கிளம்பற ராகவன்.” “ஆமாம் மாமா. ஃப்ெரண்ட் வட்டில் தங்கி இருக்ேகன். நாைளக்கு விக்ரம் சா& வரா&. அவங்க வட்டுக்கும் பத்திrைக ெகாடுத்துட்டு மதியம் கிளம்பிடுேவன்” என்றான். “நல்லதுப்பா... ந வட்டுக்குப் ேபாய் ேச&ந்ததும் என் மகளுக்கு ஒரு ேபான் ெசய்து ேபசிடு. அப்ேபாதான் அவளுக்கு நிம்மதியாக இருக்கும். அதுவைர தூங்காமல் உட்கா&ந்திருப்பா...” என்று சங்கரன் சிrக்க, ராகவன் புன்னைகயுடன், “கட்டாயம் மாமா...” என்று ெசால்லிவிட்டு இருவrடமும் விைடெபற்றுக் கிளம்பினான்.
அதுவைர புன்னைகத்தபடி நின்றிருந்த இருவrன் முகமும் உண&ச்சியற்ற பாவைனைய ெவளிப்படுத்தியது. ஒரு ெபrய புயைல எதி&பா&த்தபடி தந்ைதயும், மகளும் வட்டினுள் நுைழந்தன&. ஆனால், அங்ேக ேதவிகா இல்லாதைதக் கண்ட இருவருக்குள்ளும் இப்ேபாது
ேலசான பயம் ேதான்றியது. ெவறும் புயல் அல்ல ெபrய சுனாமிேய வரப்ேபாவதற்கான அறிகுறியாக இருவருக்கும் பட்டது. கலக்கத்துடன் பா&த்த மகைள, “ந உன் ரூமுக்குப் ேபாடா” என்றா&. “இல்லப்பா, நான் எதி&பா&த்தைத விட அம்மா ெராம்ப அப்ெசட்டாகி இருக்காங்க ேபாலப்பா. அவங்க ஏதாவது ேகட்டுட்டாலும் பரவாயில்லப்பா... ஆனால், இது என்னேவா எனக்கு பயம்மா இருக்கு...!” என்றாள் அச்சத்துடன். ”நடக்கறது நடந்ேத தரும்... அப்பா இருக்ேகன் இல்ல. ந மனைச உழட்டிக்காம ேபாம்மா” என்று மகைள அனுப்பி ைவத்தா&. அைரமனத்துடன் தைலயாட்டிவிட்டுத் தன் அைறக்குச் ெசன்றாள் ைவஷாலி. ராகவன் தங்ைக வைளக்காப்பிற்கு அைழத்தேதா, அவன் ேபசியேதா எதுவுேம ேதவிகாவின் மனத்தில் பதியவில்ைல. மகளும், கணவரும் திட்டமிட்டு தன்ைன ஏமாற்றிவிட்டன&. அவ&கல் ஏமாற்றும் அளவிற்கு தான் முட்டாளாக இருந்துவிட்ேடாேம என்றா சுயபச்சாதாபத்திலும், அவமானத்திலும் மனத்திற்குள் குமுறிக்ெகாண்டு அம&ந்திருந்தா&. ‘கூடாது... இவ&கள் நிைனப்பது எதுவும் நடக்கக்கூடாது. தன் ேதாழிகள் மத்தியிலும், உறவின&கள் மத்தியிலும் தான் ேதாற்றுப் ேபாகக் கூடாது... அவ&கைள ெஜயிக்கவிடக் கூடாது’ என்று நிைனத்தவ&, தனது எண்ணத்ைத எப்படி ஈேடற்றுவது என்றும் முடிெவடுத்துக்
ெகாண்டு தங்கள் அைறக்குச் ெசன்றா&. இருண்டிருந்த அைறயின் விளக்ைகப் ேபாட்ட சங்கரன், இழுத்துப் ேபா&த்தியபடி படுத்திருந்த மைனவிையப் பா&த்தா&. கணவ& வந்திருப்பைத அறிந்த ேபாதும், ேதவிகா அைசயாமல் படுத்திருந்தா&. உைடைய மாற்றிக்ெகாண்டு வந்த சங்கரன், “ேதவி!” என்று ெமல்ல அைழத்தா&. ஆனால், அவரது அைழப்பிற்கு எந்த எதிெராலியும் இல்ைல. மீ ண்டும் அவ& அைழத்ததும், “என்ைன எதுவும் ேபச ைவக்காதங்க... அேதாட விைளவு ெராம்ப ெராம்ப ேமாசமாக இருக்கும்..” என்று ேபா&ைவைய விலக்காமல், அழுத்தம் திருத்தமாகச் ெசான்ன ேதவிகாவின் குரலில் அடக்கப்பட்ட ேகாபம் அப்பட்டமாக ெதrந்தது. “ேதவி, உன் ேகாபம் தப்புன்னு ெசால்லமாட்ேடன். ஆனால், நியாயமும் இல்ைல. எல்லாேம நம்ம ைவஷாலிக்காகன்னு புrஞ்சிக்க...” என்றா&. ேகாபத்துடன் எழுந்து அம&ந்த ேதவிகா, “அவ எனக்கும் மகள்தான். ஒரு அம்மாைவ விட மகேளாட வாழ்க்ைகயில் அடுத்தவங்களுக்கு அத்தைன அக்கைறயும், உrைமயும் இருக்கா... அது ெபத்த அப்பாவாக இருந்தாலும் கூட...” என்று கத்திய மைனவிைய உண&ச்சிையத் துைடத்த முகத்துடன் பா&த்தா&. இருபத்தி மூன்று வருட தாம்பத்தியத்தில் சங்கரன் தன் மைனவிைய
நன்கு புrந்து ைவத்திருந்தா&. மைனவியின் மனத்தில் இருக்கும் அத்தைன உண&வுகைளயும் படித்துவிட்டவராக, ேமற்ெகாண்டு எதுவும் ேபசாமல் எழுந்து ேதாட்டத்திற்குச் ெசன்றா&. மாடியில் ைவஷாலியின் அைறயில் விளக்கு எrந்து ெகாண்டிருக்க, பால்கனியில் நின்று ேஜாதியிடம் ெமாைபலில் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாள். மகளின் மல&ந்த முகமும், உற்சாகம் ததும்பிய ேபச்சும் அவரது கவைலைய சற்று மறக்கச் ெசய்தது. பாதி வாழ்க்ைகைய வாழ்ந்து முடித்துவிட்ட தான், வாழ்க்ைகையத் துவங்கப்ேபாகும் மகளுக்கு எந்தவித ேசதாரமும் இல்லாமல் அைமத்துக் ெகாடுக்க ேவண்டும் என்று திடமான முடிெவடுத்துக் ெகாண்டா&. மகளுக்கு நல்ல வசதியான வாழ்க்ைக அைமத்துக்ெகாடுக்க ேவண்டும் என்ற எண்ணத்திலிருந்த ேதவிகா; மகளின் விருப்பபடி விரும்பியவைனேய அவள் ைகப்பிடிக்க வைக ெசய்யும் விதத்தில் ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்த சங்கரன்; தனது வருத்தத்ைத ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளாமல் ேஜாதியிடம் ேபசிமுடித்த ைவஷாலி மூவrன் மனமும் அப்ேபாது ஒேர விஷயத்ைதத் தான் நிைனத்துக் ெகாண்டிருந்தது. அது... அத்தியாயம் – 22 நாளுக்கு நாள் ைவஷாலியின் மீ திருந்த காதல் விக்ரமின் மனத்தில் ெபருகிக்ெகாண்ேட தான் இருந்தது. ‘இனி தாள முடியாது ைவஷாலியிடம் தன் காதைல உறுதிப்படுத்தி விைரவாக அவைள
மணந்து, எப்ேபாதும் தன் அருகிேலேய ைவத்துக் ெகாள்ளேவண்டும்’ என்று ஏங்கிய மனத்ைத அடக்க முடியாமல் தவித்தவன், ரத்னகிrக்கு கிளம்பிவிட்டான். இன்னும் சற்று ேநரத்தில் தன் ேதவைதையச் சந்தித்து தனது காதைலச் ெசால்லப்ேபாகும் தருணத்ைத ஆவலுடன் எதி&பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தவைன ெமாைபலில் அைழத்தாள் சீமா. “விக்ரம் ரத்னகிr வந்தாச்சா?” “ம்ம், இன்னும் அைரமணி ேநரத்தில் ேபாய்ச் ேச&ந்திடுேவன். என் ேதவைதையப் பா&க்க” என்றான் காதலுடன். “அப்ேபா எனக்கு ஒரு ேவைல ெசய்ேயன் விக்ரம்” என்றவள், ஒரு rசாட்டின் ெபயைரக் குறிப்பிட்டு, “நம்ம rசா&ட் சம்மந்தமான ஃைபல் ஒண்ணு மிஸ்ட&. மல்ேஹாத்ரா ெகாண்டு வருவா&. அைத அவrடமிருந்து வாங்கிக்கணும். எனக்காக அந்த ஃைபைல வாங்கிக்கிட்டு அப்புறம் ேபாய் உன் ேதவைதைய பாேரன்” என்றாள் ெகஞ்சலாக. “ஏய்! விைளயாடுறியா?” என்றான் எrச்சலுடன். “ப்ள ஸ் விக்ரம்! முக்கியமான ஃைபல். எனக்கு ைடரக்ட் ஃப்ைளட் கிைடக்காததால இங்கிருந்து காrல் ெடல்லி வந்து அங்கிருந்து ரத்னகிr வ&றதா இருந்ேதன். பா&த்தால் ப்ைளட் ஒன் ஹவ& ேலட்பா. நான் அங்ேக வந்து ேச&ந்து, அவ&கிட்டயிருந்து ஃைபைல வாங்கிக்கறதுக்குள்ள அவ& கிளம்பிடுவா&. அப்புறம் ஒரு மாசம் அவைரப் பா&க்க முடியாது. ேவற எதுவாக இருந்தாலும் பரவாயில்ைல… இது பிசினஸ் விஷயம் உனக்குத் ெதrயாதது இல்ைல…” என்று ெகஞ்சுதலாகச் ெசான்னாள்.
முணுமுணுப்புடன் அவைள மனத்திற்குள் திட்டிக்ெகாண்டாலும், அவளது வா&த்ைதகைள மறுக்க மனமில்ைல. சrெயன ஒப்புக்ெகாள்ள, சீமா நிம்மதியானாள். “இேத சந்ேதாஷத்ேதாடு ேபாய் அம்மா, அப்பாகிட்ட நான் ரத்னகிr வந்திருப்பைத ேபாட்டுக்ெகாடுத்திடாேத. நான் ஷாலுைவ பா&த்துட்டு ேலட்டாதான் வட்டுக்கு வருேவன்னு. வந்து நான் ெமதுவா விஷயத்ைத அவங்ககிட்ட ெசால்லிக்குேவன். புrஞ்சிதா” என்றான் கறாரான குரலில். “இதில் ஒண்ணும் குைறச்சல் இல்ைல. ைவஷாலியா உன்கிட்ட லவ்ைவ ெசால்றதுக்கு முன்ன நயா ெசால்றதுக்கு உனக்கு ைதrயம் வந்திருக்ேகன் இதுக்காகேவ உன்ைன ேபாட்டுக்ெகாடுக்க மாட்ேடன் ஓேகவா” என்று அவனது எrச்சைல அதிகமாக்குவது ேபால ேபசினாள். “ந அடங்கமாட்ட. ந ெசான்ன ேவைலைய அப்படிேய விட்டுட்டு என் ேவைலைய மட்டும் முடிச்சிகிட்டு வரப்ேபாேறன் பாரு” என்று கடுகடுத்தவன், ேபாைன பட்ெடன அைணத்தான். ஆனாலும், அவன் எடுத்துக்ெகாண்ட ேவைலயில் பின்வாங்கமாட்டான் என்ற நம்பிக்ைகயுடன், சிrத்துக்ெகாண்டாள் சீமா. ******************* இரவு ஒன்பதைர மணிக்குக்கு ரத்னகிrயிலிருந்த விக்ரமின் வட்டிற்கு, அவள் வந்து ேச&ந்த ேபாது, விக்ரம் வந்ததற்கான அைடயாளேம இல்ைல. அத்ைத, மாமாவிடம் சிறிது ேநரம் ேபசிவிட்டு எழுந்து ஹாலுக்கு வந்தவள் விக்ரமின் ெமாைபலுக்கு முயன்றாள்.
“ஹய்ேயா! ேபாைன எடுடா ஹேரா. எவ்வளவு ேநரம் ட்ைர பண்றது? ேபாைன எடுக்காமல் அப்படி என்னடா ெசய்யற?” எrச்சலுடன் ேபாைன அைணத்த சீமா, நிைலெகாள்ளாமல் அப்படியும் இப்படியுமாக நடந்து ெகாண்டிருந்தாள். “சீமா! மணி பத்தைர ஆகுது தூங்கைலயா?” அைறக்குள்ளிருந்து அவைளப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த ெசந்தளி& ேகட்டா&. அவரது அைறவாசலில் வந்து நின்ற சீமா, “தூங்கணும் அத்ைத. உங்க அருைம பிள்ைளகிட்ட ஒரு ேவைல ெசால்லியிருந்ேதன்; அது முடிஞ்சிதா என்னன்னு ஒரு ேபான் ெசய்து ெசால்லியிருக்கலாம். நான் ேபான் பண்ணினா அைதயும் எடுக்கமாட்ேடன்றான்” என்றாள் சற்ேற ேகாபத்துடன். “என் பிள்ைளகிட்ட ெசான்ன ேவைல, என்ைனக்கு முடியாமல் இருந்திருக்கு. அவனுக்கு ேவற ஏதாவது முக்கியமான ேவைல வந்திருக்கும், அதில் மறந்திருப்பான். கவைலப்படாமல் ேபாய்ப் படு” என்றா&. “ம், அவைன நங்க என்ைனக்கு விட்டுக் ெகாடுத்திருக்கீ ங்க?” என்றவள், “ஆமாம், நங்க ஏன் இன்னும் தூங்காமல் இருக்கீ ங்க? ேடப்ெலட்ஸ் ேபாட்டீங்க தாேன?” “அெதல்லாம் ஆச்சு. தூக்கம்தான் வரைல” என்று ெபருமூச்சு விட்டா& ெசந்தளி&. ஆழ்ந்த ெபருமூச்சுடன் ெசான்னேபாதும், அவரது கண்களில் ெதrந்த
ஒளியில் ஆ&வமாக அவரருகில் ெசன்று அம&ந்தாள் சீமா. “என்ன அத்ைத? ஆயாசமா ெசால்றது மாதிr ெசான்னாலும், கண்ணுல ெதrயற ஸ்பா&க் ேவற விஷயம்ன்னு ெசால்லுது” என்றாள் சிrப்புடன். “உன் அத்ைதக்கு மாமியாராக ஆைச வந்துடுச்சாம்” என்றபடி அங்ேக வந்தா& ரவந்த&. “என்ைன ெசால்றாேர உன் மாமாவுக்கு மாமனா& ஆக ஆைச இல்ைலயாமா?” என்று கணவrடம், சrக்குச் சr ேகலியில் இறங்கினா& ெசந்தளி&. “உன் பிள்ைளக்ேக கல்யாண ஆைச வந்துடுச்சு. எனக்கு மாமனாராக ஆைச வராதா என்ன? நேய ெசால்ேலன் சீமா…” என்று அைமதியாக அவ&கைளப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தவைள, ேபச்சின் நடுவில் இழுத்து விட்டா&. ‘ஆஹா! விஷயத்ைத கண்டுபிடிச்சிட்டாங்க ேபால இருக்ேக. இப்ேபா என் வாையப் பிடுங்கத்தான் இத்தைன பில்டப்பா. அப்ேபாேவ ஒழுங்கா ேபாயிருக்கலாம். இப்ேபா நான் எைதயும் உளராமல் இருக்கணுேம. நான் சும்மா இருந்தாலும், என் வாய் சும்மா இருக்காேத. ஆண்டவா! காப்பாத்து’ மனத்திற்குள் ஆயிரம் ேவண்டுதலுடன், திருதிருெவன விழித்தபடி இருவைரயும் பா&த்தாள். “என்ன சீமா எதுவும் ேபசமாட்ேடன்ற? நாங்க என்ன ெசால்ல வ&ேறாம்ன்னு புrயுது இல்ல?” தவிர முகபாவத்துடன் ேகட்டா& ரவந்த&.
“ம், அது… வந்து மாமா! பாதி புrயுது…” என்று இழுத்தாள். “மீ தி உனக்கு புrயைலயாக்கும்” என்ற அத்ைதையப் பா&த்து அசட்டுத்தனமாக புன்னைகத்தாள். “ெரண்டும் கூட்டுக்களவாணிங்க. இவளுக்கு எதுவும் ெதrயாதாம்; அைத நாம நம்பணுமாம்” என்று அவளது காைதப் பிடித்துத் திருகினா& ெசந்தளி&. “ஆ! வலிக்குது அத்ைத” என்று அலறியபடி காைத விடுவித்துக் ெகாண்டவள், “என்ைனேய டா&ெகட் வச்சு ேபசுங்க. உங்க ெசல்லப் புத்திரைன பிடிங்க. அவன் என்னேமா ஒண்ணும் ெதrயாதவன் மாதிrயும்; நான்தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம் ேபாலவும் என்ைனேய ெசால்லுங்க. என்னதான் ஒரு அப்பாவி ெபாண்ணு தனியா மாட்டிகிட்டாலும், அதுக்காக இப்படியா?” விட்டால் அழுதுவிடுேவன் என்பது ேபாலப் ேபசுபவைளப் பா&த்து இருவரும் சிrத்துக் ெகாண்டன&. “சrடியம்மா, உனக்கு எதுவும் ெதrயாது. ந அப்பாவி ேபாதுமா” என்று சிrத்தா& ெசந்தளி&. “ம், அது!” என்று கலகலெவன நைகத்தாள். “உனக்கு முதலிேலேய விஷயம் ெதrயும் இல்ல. அப்புறம் ஏன் எங்ககிட்ட ெசால்லைல ந?” “இது நல்ல கைத. உங்ககிட்ட ெசால்லிட்டு, அவன்கிட்ட யாரு வாங்கிக்
கட்டிக்கிறது?” என்று படபடத்தவள், “ஆனா, இைத உங்ககிட்ட ெசால்ேவன்னு நங்க ெரண்டு ேபரும் எப்படி நிைனக்கலாம்? இது விக்ரேமாட வாழ்க்ைக. நங்க எனக்கு அத்ைத, மாமாவாக இருந்தாலும், அவன் என் ஃப்ெரண்ட். அவேனாட அனுமதியில்லாமல் அவைன உங்ககிட்டேய ேபாட்டுக் ெகாடுப்ேபனா?” என்று மல்லுக்கு நின்றாள். “அேடங்கப்பா! பா&த்தியா தளி&! அவனுக்கு எத்தைன ஸ்ட்ராங் சப்ேபா&ட்ட& இருக்காங்கன்னு” அவைளச் சீண்டினா& ரவந்த&. “நிச்சயமா. எந்த நிைலயிலும், இந்த சீமா, விக்ரமுக்கு துைணயாக நிற்ேபன் ெதrஞ்சிக்ேகாங்க” என்றாள் வராப்புடன். “அட அசேட! நாங்க என்ன அவேனாட விருப்பத்திற்குக் குறுக்ேக நிற்கவா ேபாேறாம்? ெகாஞ்சம் முன்னேம ெதrஞ்சிருந்தா இந்ேநரம் ைவஷு இந்த வட்டுக்கு மருமகளா வந்திருப்பாேளங்கற ஆதங்கத்தில் ெசால்ேறன்” என்றா&. “ஹவ் ஸ்வட் அத்ைத!” என்று அவரது கழுத்ைதக் கட்டிக்ெகாண்டவள், “உங்கைள மாதிr ஒரு அப்பா, அம்மா கிைடக்க அந்தப் படுபாவி எந்த ெஜன்மத்தில், என்ன புண்ணியம் ெசய்தாேனா?” என்று ஆற்றாைமயில் புலம்புவது ேபாலச் ெசான்னாலும், உள்ளா&ந்த அன்ேபாேட ெசான்னாள். “நாைளக்கு நாள் ெராம்ப நல்லா இருக்கு. விக்ரமும் இங்ேக இருப்பான். உங்க அப்பா, அம்மாவுக்கும் ேபான் ெசய்து வரச் ெசால்லியாச்சு. ஈவ்னிங் எல்ேலாரும் ைவஷூ வட்டுக்குப் ேபாய்ப் ேபசி, ைகேயாடு நிச்சய தட்டு மாத்திட்டு, கல்யாணத்துக்கு நாளும் குறிச்சிட்டு வந்திடலாம்” என்ற கூடுதல் தகவைலயும் ெசான்னா&.
“ைவஷூ வட்டுக்கு ெசால்லேவணாமா?” “நான் இன்ைனக்கு காைலயில் ேதவிகிட்ட ேபானில் ேபசிட்ேடன். ஏேதா கல்யாணத்துக்கு ேபாயிருக்காளாம். அதனால் ைநட் வட்டுக்குப் ேபாய் ேச&ந்ததும், நாைளக்கு நாம வ&றைத ெசால்ேறன்னும் ெசால்லிட்டா” என்றா&. ஆனந்தத்தில் இைமகள் விrய, “ஓ! இைத விக்ரமுக்கு ெசால்லைலயா?” என்று ேகட்டாள். “இல்ைல. அவனுக்கு ச&ப்ைரஸாக இருக்கட்டும். ந எதுவும் உளறி ைவக்காேத” என்றா& ெசந்தளி&. ‘அது சr. இன்னும் ெகாஞ்ச ேநரத்தில் அவன் இங்ேக வந்து உங்களுக்கு ச&ப்ைரஸ் ெகாடுக்கப் ேபாறாேன அப்ேபா ெதrயும்’ என நிைனத்துச் சிrத்துக் ெகாண்டவள், “ச&ப்ைரஸ் தாேன ெகாடுங்க, ெகாடுங்க. எல்லாம் நல்லபடியா நடந்தா சr” என்றவள் சந்ேதாஷத்துடன் தனது அைறக்குச் ெசன்றாள். *************** ராகவின் அைழப்பிற்காக காத்திருந்த ைவஷாலி, ெமாைபல் ஒலித்ததுேம ேவகமாக எடுத்தாள். ஆனால், அது சீமாவின் அைழப்பு எனத் ெதrந்ததும் மனத்தில் சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தது. ஆனாலும் உற்சாகத்ேதாேட, “ஹேலா அக்கா… எப்படியிருக்கீ ங்க?”
“என்னம்மா ஹேராயின், ெரண்டு rங்கூட முழுசா ேபாகைல பறந்து வந்து ேபாைன எடுத்துட்ட… யாருக்காக இந்த எதி&பா&ப்பு?” என்று ேகலியில் இறங்கினாள் சீமா. “உங்களுக்கு இேத ேவைல அக்கா. உங்க நம்பைர பா&த்துத் தான் எடுத்ேதன். என்ன விஷயம் இந்த ேநரத்தில் ேபான்?” “சும்மாதான். ஏன் ேபசக்கூடாதா? இல்ல உன்ேனாட ஸ்வட் டிrம்ைஸ கைலச்சிட்ேடேனா!” “ேபாதுேம. உங்க கற்பைனக் குதிைரைய ஒரு ஓரமா கட்டிைவங்க” எனச் சிrத்தாள் ைவஷாலி. “ெபrயவங்க ெசால்லிட்டீங்க ெசய்யாமல் இருப்ேபாமா…” என்று நண்ட மூச்ைச விடுவித்தவள், “சr எனக்கு ஒரு ரகசியம் ெசால்லு. ஏதாவது ஸ்ெபஷல் நியூஸ் இருக்கா?” என கிசுகிசு குரலில் ேகட்டாள். சீமா, விக்ரைம மனத்தில் நிைனத்துக் ெகாண்டு ேகட்க, ைவஷாலி சற்று திடுக்கிட்டுப் ேபானாள். “அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைலேய.என்ன திடீ&ன்னு?” என்றவள் சற்று திணறினாள். “ேஹ! உன் குரைல பா&த்தால் அப்படித் ெதrயைலேய… என்கிட்ட எைதேயா மைறக்கிறா மாதிr இருக்ேக” என்று ேவண்டுெமன்ேற ேகட்டாள். “அது உங்க நிைனப்பாக இருக்கும்” என்றாள் பட்ெடன்று.
சீமாவிற்கு குழப்பமாக இருந்தது. ஒருேவைள விக்ரைம சந்தித்தைதத் தன்னிடம் மைறக்கிறாேளா என்று எண்ணியபடி, “அப்ேபா…” என்று ஆரம்பித்தவள், “விக்ரம் ரத்னகிr வந்திருக்கான் ெதrயுமா?” என்றாள். “அவ& நாைளக்குத் தாேன வ&றா&” ேவகமாக பதிலளித்தவள் சட்ெடன நாக்ைகக் கடித்துக் ெகாண்டாள். ைவஷாலியின் படபடப்பான ேபச்சில் ஏேதா சrயில்ைல என்று அவளுக்குத் ேதான்ற, “அவன் நாைளக்கு வ&றான்னு உனக்கு யா& ெசான்னது?” என்று ேகட்டாள். “அது, ேநத்து காைலல அத்ைத, அம்மாவிடம் ெசான்னதா ெசான்னாங்க. அதான் ெசான்ேனன்” என்றதும் சீமாவிற்கு இருந்த ெகாஞ்ச நஞ்ச நம்பிக்ைகயும் தள&ந்து ேபானது. ேமலும் இரண்ேடாரு வா&த்ைதகள் ேபசிவிட்டு ேபாைன அைணத்த சீமா தைலையப் பிடித்துக் ெகாண்டு அம&ந்துவிட்டாள். ‘விக்ரம் ைவஷாலிைய பா&க்கவில்ைலயா? அவைனப் பா&த்திருந்தால் அைதயாவது அவள் ெசால்லியிருப்பாேள. ஏன் பா&க்கவில்ைல? இல்ைல நான் கிண்டல் ெசய்ேவன் என்று தன்னிடம் மைறக்கிறாளா?’ என்று நிைனத்தவளுக்கு, ‘முதலில் விக்ரம் ரத்னகிr வந்தானா?’ என்ற ேகள்வி புதிதாக முைளக்க, மனத்திற்குள் தவிப்பாக இருந்தது. அப்ேபாதுதான் நிைனவு வந்தவளாக, தனது ெமாைபலில் வந்திருக்கும் குறுஞ்ெசய்திகைள ஆராய்ந்தாள். அவள் எதி&பா&த்தபடிேய மிஸ்ட&. மல்ேஹாத்ரா, ஃைபைல விக்ரமிடம் ேச&ப்பித்துவிட்டதாக தகவல் அனுப்பியிருந்தா&.
‘அப்படியானால் விக்ரம் ரத்னகிr வந்திருக்கிறான். அப்படியானால் ேவைலைய முடித்துவிட்டு திட்டமிட்டபடி ைவஷாலிைய சந்திக்கவில்ைலயா? ஒருேவைள ைவஷாலி தன்னிடம் எைதயாவது மைறக்கிறாளா? இவனும் ேபாைன எடுக்க மாட்ேடங்கிறாேன! விக்ரம் ந எங்ேக இருக்க?’ என்ற பயம் மனத்திற்குள் எழ, தவிப்புடன் அவனது ெமாைபலுக்கு முயன்றாள். அத்தியாயம் – 23 ஆளுயரக் கண்ணாடியில் ெதrந்த தனது பிம்பத்ைதேய, ெவறித்துப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்த விக்ரமின் விழிகளில் அருவருப்பும், ேகாபமும் ஒவ்ெவாரு வினாடிக்கும் ஏறிக்ெகாண்டிருந்தது. சீமா ெசான்னபடி மிஸ்ட&.மல்ேஹாத்ராைவ சந்தித்து ஃைபைல வாங்கிக் ெகாண்டவன், அவரது வற்புறுத்தலால் rசா&ட்டின் பின்புறமிருந்த பீச்சில் அைமந்திருந்த ேஹாட்டலில், அவருடன் அம&ந்து காஃபி அருந்திக் ெகாண்டிருந்தான் அவனது அவசரம் புrயாமல், நச்சrத்து இழுத்துக்ெகாண்டு வந்தவrன் மீ ெதழுந்த ேகாபத்ைத, கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு அம&ந்திருந்தான். அைரமணி ேநர அளவளாவிற்குப் பிறகு, அவரது ப்ைளட்டிற்கு ேலட்டாவைத விக்ரேம நிைனவுபடுத்த, ஒருவழியாக அவைன விட்டுக் கிளம்பினா&. நண்ட ெபருமூச்சுவிட்டவன், திரும்பிக் கடற்கைரையப் பா&த்தான். ெசஞ்சாந்து குழம்பாக ெஜாலித்தபடி, கடலன்ைனயின் மடியில் துயில்ெகாள்ள ஆரம்பித்திருந்த ெசங்கதிேரானின் அழகில் சற்று
ெமய்மறந்து நின்றான். இந்தச் சூழ்நிைலயில் தன்னவள் அருகில் இல்ைலேய என்று ஏங்கிய மனத்ைத அடக்க முடியாமல் தவித்தான். அவைளக் காணேவண்டும் என்ற உத்ேவகம் மனத்தில் எழ, ேவகமாக திரும்பி இரண்டடி நடந்தவன், சட்ெடன நின்றான். அேத ேவகத்தில் தனக்கு வலதுபுறத்தில் திரும்பிப் பா&த்தவன், ஸ்தம்பித்து நின்றான். சற்று உள்ளடங்கியிருந்த இடத்தில், அம&ந்திருந்த ராகைவயும், அவனது ேதாளில் சாய்ந்து அம&ந்திருந்த ைவஷாலிையயும் கண்ட விக்ரம் சிைலெயன நின்றான். ‘இது அவ&கள் தானா; இல்ைல அவ&களில் சாயலில் ேவறு யாைரயும் பா&க்கிேறாமா?’ என்று தன் கண்கைளேய நம்பாதவனாக உற்றுக் கவனித்தான். அவன், அவளது ஒவ்ெவாரு விரலாக பிடித்து ஏேதா ெசால்ல, அவனது ேதாளில் சாய்ந்தபடி, அைத ஆேமாதிப்பது ேபாலத் தைலயாட்டிச் சிrத்தவளது சிrப்ெபாலி, அது ைவஷாலி தான் என்று கட்டியம் கூறுவது ேபால ஒலித்தது. நடந்த நிகழ்ெவல்லாம் மீ ண்டும் கண்முன்னால் வர, அவனது ேகாபம் ெவறியாக உருமாற, முழுேவகத்துடன் கண்ணாடிைய ஓங்கிக் குத்தினான். உைடந்து சிதறிய துண்டுகள் அவனது பிம்பத்ைதப் பிரதிபலித்து, ‘ேதாற்றுப் ேபானவன்’ என்று ேகலி ெசய்வைதப் ேபால இருக்க, அவனது ஆக்ேராஷம் கட்டுக்கடங்காமல் ேபானது. ‘என்ன இல்ைல தன்னிடம்? அழகு, திறைம, பணம், பதவி, அந்தஸ்து, ெசல்வாக்கு என்னதான் இல்ைல? ஆனால், எல்லாவற்றிலும் தன்ைனவிட தகுதி குைறந்த, தன்னிடம் ைககட்டிப் பணிபுrயும் ஒருவனிடம் தான் ேதாற்றுவிட்டைத அவனால் தாங்கிக் ெகாள்ள
முடியவில்ைல. தன்ைனவிட எந்தவிதத்தில் அவன் உயந்தவன்? எந்தவிதத்தில் அவன் ைவஷாலிைய கவ&ந்தான்? தன்ைன ஏன் அவளுக்குப் பிடிக்காமல் ேபானது? என்னிடம் சிrக்கச் சிrக்கப் ேபசிப் பழகியவளுக்கு, என் மனத்தில் இருப்பது எப்படிப் புrயாமல் ேபானது?’ என்று குமுறினான். நிைனவு ெதrந்து இதுவைர எதிலுேம ேதாற்றுப் பழக்கமில்லாதவனுக்கு, வாழ்க்ைகயில் விழுந்த முதல் அடியிேலேய நிைல குைலந்து ேபானான். அவனது ஒரு பா&ைவக்காக ஏங்கி நின்ற ெபண்கைள தன்னருகில் ெநருங்க விடாமல் பா&ைவயிேலேய தள்ளி ைவத்தவன் அவன். எத்தைனத் தான் சுற்றிச் சுற்றி வந்தாலும், உங்களது வசீகrப்பு என்ைன எதுவும் ெசய்யாது என்று மமைதயில் இருந்தவைன தனது ைதrயத்தாலும், துறுதுறுப்பான ெசயலாலும் நிதானித்துப் பா&க்க ைவத்தவள் ைவஷாலி மட்டுேம. அவளது துடுக்குத்தனமான ேபச்சும், கலகலப்பான சுபாவமும் அவள் மீ து எதி&பா&ப்ைபயும், ஆ&வத்ைதயும் அவனுக்கு உண்டு பண்ணியது. ஆரம்பத்தில் இந்த நிைனப்ெபல்லாம் சில நாட்களில் மாறிவிடும் என்று அலட்சியமாகத் தான் இருந்தான். ஆனால், நாளுக்கு நாள் அவளது நிைனவுகள் அவனது எண்ணங்கைள மட்டுமல்ல, அவைனயுேம ஆக்ரமித்துக் ெகாண்டிருப்பைத சற்றுத் தாமதமாகத் தான் புrந்து ெகாண்டான். புrந்து ெகாண்ட ேபாது அது மனத்திற்குச் சந்ேதாஷமாகேவ இருந்தது. பிசினஸ், மட்டுேம தனது ஒேர குறிக்ேகாளாக ைவத்துத் ெதாழில்
சாம்ராஜ்ஜியத்தில் தனக்ெகன ஒரு இடத்ைத நி&மாணித்துக் ெகாண்ட தனக்கும் காதல் வரும் என்று ஒரு ேபாதும் அவன் நிைனத்ததில்ைல. அவள் வலியில் துடித்து இரத்த ெவள்ளத்தில் கிடந்த ேபாது தனது இதயத்தில் எழுந்த ேவதைனதான் காதல் என்று அவன் உண&ந்த அந்த ெநாடி, தான் புதிதாக பிறந்தைதப் ேபால உண&ந்தான். ‘நான் காதலிக்கிேறனா?’ என்று தன்ைனேய பலமுைற ேகள்வி ேகட்டுக்ெகாண்டவனுக்கு, அன்றுதான் த&மானமாக, ‘ஆம்’ என்று ெசால்லிக் ெகாள்ள முடிந்தது. இத்தைன நாட்களாக மனத்திற்குள் ைவத்திருந்த அந்தக் காதல் ெசால்லப் படாமேலேய மனத்திற்குள்ேளேய மrத்துப் ேபானைத அவனால் தாங்க முடியவில்ைல. தன் காதல் ேதாற்றுவிட்ட நிைலயில் அவளது இந்த நிராகrப்ைப ஏற்க முடியாது, அவனது மனம் பட்ட வலியும் அவமானமும் அதிகம். ஏகாந்த ெபாழுதுகளில் தன்னுடன் கனவில் ேபசிக் சிrத்தவைள, இனி மறந்து விடேவண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்படுத்திய வலி எளிதில் ஆற்ற முடியாதது. நடக்கும் என்று நிைனத்துக் கனவில் களித்த கற்பைன வாழ்க்ைக, மண் ேமடாக கைலந்து ேபானது. காற்றில் அைலந்த அவளது கூந்தல், தனது முகத்ைத ஸ்பrசத்ைதக் கண்மூடி ரசித்துக் ெகாண்டிருக்கும் ேவைளயிேலேய, அது பாசக்கயிறாக மாறி தனது கழுத்ைத இறுக்குவைதப் ேபாலத் துடித்துப் ேபானான். உைடந்த கண்ணாடியின் சில்லுகள் அவனது ைககளில் குத்தி வழிந்த ரத்தம் தைரயில் உைறந்திருந்தது. அவனது மனக் காயத்தின் முன்பு
இந்த உடற்காயம் எந்தப் பாதிப்ைபயும் அவனுக்கு ஏற்படுத்தவில்ைல. ‘ஏன் ஷாலு என்ைன உனக்குப் பிடிக்காமல் ேபாச்சு…? ஏன்?’ என்ற ேகள்விகேளாேட கட்டிலில் விழுந்தான். ***************** அதிகாைல நான்கு மணிக்கு வட்டுத் ெதாைலேபசி சிணுங்க, தூங்காமல் விழித்திருந்த சீமா ஓடிவந்து எடுத்தாள். “விக்ரம்…!” என்றவளது குரல் தவிப்புடன் வந்தது. “ேமடம்! நான் விஜய்து&க் ெகஸ்ட் ஹவுஸ் வாட்ச்ேமன் ேபசேறன்” என்றது மறுமுைனயிலிருந்த குரல். “ெசா…ல்லுங்க” என்றேபாேத, அவளுக்குப் பாதி விஷயம் புrந்து ேபாயிற்று. விக்ரம் சந்ேதாஷேமா, கவைலேயா, குழப்பேமா அைனத்ைதயும் த&த்துக்ெகாள்ள, விஜய்து&க் ெகஸ்ட் ஹவுசில் தான் கழிப்பான். ஆனால், வாட்ச்ேமன் ெசான்ன விஷயத்ைதக் ேகட்டவள் அதி&ந்து ேபானாள். “ேநத்து ைநட் ஒரு மணி இருக்கும் ேமடம், சின்ன முதலாளி இங்ேக வந்தா&. வரும் ேபாேத நிதானம் இல்லாமல் தான் வந்தா&. நான் ஏதாவது ேவணுமான்னு ேகட்டு பின்னாேலேய ேபாேனன். என்ைனத் திட்டி ெவளிேய தள்ளிக் கதைவ பூட்டிகிட்டா&. நான் பயத்ேதாட ெவளிேயேவ நின்னுட்டு இருந்ேதன். ெகாஞ்சம் ேநரம் கழிச்சி கண்ணாடி சாமாெனல்லாம் உைடயற சத்தம் ேகட்டுச்சு. எனக்கு என்ன ெசய்யறதுன்னு ெதrயைல ேமடம்.
பக்கத்துல இருந்த ேதாட்டக்காரைன எழுப்பிக் கூட்டிட்டு வந்ேதன். அவன் மாடி ஜன்னல் வழியா உள்ேள ேபாய்ச் சின்ன முதலாளிேயாட ரூமில் சாவித் துவாரம் வழியா பா&த்தான். ரூேம தாறுமாறா இருக்குங்கம்மா… எங்களுக்கு என்ன ெசய்யறதுன்ேன ெதrயைல. ெபrயவங்க ெரண்டு ேபரும் பயந்துடப் ேபாறாங்கன்னு ேயாசிச்ேசாம். ஆனால், சின்ன முதலாளிையயும் பா&க்கணுேம… அதான் துணிஞ்சி ேபான் ெசய்ேதாம். நல்லேவைள நங்க இருக்கீ ங்க. இப்ேபா நான் என்னங்கம்மா ெசய்யட்டும்?” என்று ேகட்டான். “நான் உடேன கிளம்பி வேரன். அதுக்கு முன்னால விக்ரம் அங்ேகயிருந்து கிளம்பாமல் பா&த்துக்ேகாங்க” என்று ேபாைன ைவத்தவள், ெநற்றிைய அழுந்த துைடத்துக்ெகாண்டவள், விக்ரம் எங்கிருக்கிறான் என்று ெதrந்தேத சற்று நிம்மதிையக் ெகாடுக்க, ேவகமாக கிளம்பினாள். அவசர ேவைலயாக ெவளியில் ெசல்வதால் வந்து விஷயத்ைதச் ெசால்வதாக குறிப்பு எழுதி, ைடனிங் ேடபிள் மீ து ைவத்துவிட்டுக் கிளம்பினாள். ஒன்றைர மணி ேநரப் பயணத்ைதக் குழப்பத்திேலேய கழித்துவிட்டு, விக்ரமிருந்த அைறக்கதைவ திறந்தவள் திைகத்து நின்றாள். அைற முழுவதும் சிதறியிருந்த கண்ணாடி சில்லுகளும், அவற்றில் ெதறித்திருந்த இரத்தமும் அவளது பயத்ைத அதிகrத்தது. ேவகமாக அவனருகில் ெசன்றவள், அவனிருந்த நிைல கண்டு அவைளயுமறியாமல் கண்களில் கண்ண & வழிந்தது. நிைனவு ெதrந்த நாளிலிருந்து அவைனச் சிrப்பும், களிப்புமாகேவ கண்டிருந்தவளால் தாங்க முடியவில்ைல. எந்த நிைலயிலும் தனது நிதானத்ைதச் சற்றும்
இழக்காதவன், இன்று இருக்கும் நிைல கண்டு துடித்தாள். அவனது வலது ைகயில் கண்ணாடிச் சில்லுகள் குத்தியிருப்பைதப் பா&த்து, கண்ண ருடன் நடுங்கும் விரல்களால் ெமல்ல ஒன்ைறப் பிடித்து இழுத்தாள். அைரகுைற உறக்கத்திலிருந்தவன், ைகயில் திடீெரன ஏற்பட்ட வலியில் பட்ெடனக் கண்கைளத் திறக்க, கலங்கிய விழிகளுடன் அம&ந்திருந்தவைளக் கண்டதும் ேவகமாக எழுந்தான். உள்ேள ெசன்றிருந்த மதுவின் ைகங்கrயத்தால் அவனுக்குத் தைல சுற்றியது. இருந்தும் அைத ஒதுக்கித் தள்ளியவன் தள்ளாடியபடி எழுந்து நின்றான். “எதுக்கு இங்க வந்த? ெவளிேய ேபா” வா&த்ைதகளில் தடுமாற்றம் இருந்த ேபாதும் குரலில் ேகாபம் ெதrந்தது. “விக்ரம்! இங்க பாரு” என்று எழுந்து அவனருகில் வந்தாள். “கிட்ட வராத. எதுக்கு வந்த? என்ைனப் பா&த்துத் ேதாற்றுப் ேபானவன்னு பா&த்துக் ேகலி ெசய்து சிrக்கத் தாேன” ஆத்திரத்தில் கத்தினான். “விக்ரம்! நான் உன்ேனாட ஃப்ெரண்டுடா. உன்ைனப் பா&த்து நான் எதுக்கு சிrக்கணும்? அப்படி என்ன நடந்தது? உன்ேனாட ஷாலுைவ பா&த்துப் ேபசினியா?” ைவஷாலியின் ெபயைர ேகட்டதும் கண்கைள மூடிக் கசப்புடன் புன்னைகத்தவன், “என்ேனாட ஷாலுவா…? யா& ெசான்னது என்ேனாட ஷாலுன்னு. அவ என்ேனாட ஷாலுவா ஆகேவ முடியாது.”
“விக்ரம் என்ன ெசால்ற?” “ஏன்னா, அவ ராகேவாட ைவஷூ! ெதrயுமா உனக்கு. அவளுக்கு என்ைனப் பிடிக்கைல. என்கிட்ட ைகநட்டிச் சம்பளம் வாங்கற, என்ேனாட ேவைலக்காரைனப் பிடிச்சிருக்கு. ெதrயுமா உனக்குத் ெதrயுமா!” என்று ஆத்திரத்துடன் சீமாவின் ேதாள்கைளப் பற்றிக் குலுக்கினான். அதி&ச்சியில் கண்கள் விrய, என்ன ெசால்வெதன ெதrயாமல், “அவகிட்ட ேபசினியா?” என்றாள். ”என் ெரண்டு கண்ணாேலயும் பா&த்ேதன். ெரண்டு ேபரும் அந்நிேயான்யமா சிrச்சி ேபசினைத என் கண்ணால பா&த்ேதன்” என்று ெவறி பிடித்தவன் ேபால அலறியவன், “ஏன் சீமா என்ைன அவளுக்குப் பிடிக்கல? நான் என்ன ெசய்யைல அவளுக்காக? என்ைனவிட அவன் எந்த விதத்தில் உசத்தி? நான் ஷாலுைவ ேநசிக்கிற அளவில் பாதியாவது அவன் ேநசிப்பானா? உனக்குத் ெதrயும் இல்ல… அவள் ேமல நான் எந்த அளவுக்கு உயிைர வச்சிருக்ேகன். ஆனா, அவளுக்கு மட்டும் ஏன் இது புrயாமல் ேபாச்சு? ராகவ் ேமல எத்தைனப் பிrயம் வச்சிருந்ேதன். என்ேனாட பிசினஸில் அவைன ஒரு பங்குதாரனாக ஆக்கணும்னு நிைனச்ேசன். அவன் குடும்பத்ைத என் குடும்பமா பா&த்ேதன். ஆனால், இப்படி எனக்குத் துேராகம் ெசய்வானா? அவைனப் பத்தி எவ்வளவு ெபருைமபட்டிருக்ேகன்! அப்படிப்பட்ட என்ைன, அவைனப் பா&த்துப் ெபாறாைமப்பட வச்சிட்டாேன. எல்லாத்திேலயும் ெஜயிச்ேச பழக்கப்பட்டவன். ஆனால், எதில்
ெஜயிக்கணுேமா அதில் ேதாற்றுப் ேபாயிட்ேடன். எனக்கு, இது எத்தைன ெபrய வலின்னு ெதrயுமா சீமா? தாங்கமுடியைல சீமா” என்று புலம்பியவைன கலங்கிய விழிகளுடன் பா&த்தாள். “விக்ரம் ந எதுக்கு கவைலப்படற? ைவஷாலி ஒருத்தி தான் ெபாண்ணா. உன்ேனாட காதைல அனுபவிக்க ெகாடுத்துைவக்காத அவதான் துரதி&ஷ்டசாலி. ந இல்ைல. இங்ேக பா&, நடந்தைத மறந்திடு விக்ரம். ைவஷாலின்னு ஒருத்திைய ந சந்திக்கேவ இல்ைலன்னு நிைனச்சிக்க” என்று அவனது முகத்ைத தனது ைககளில் ஏந்தினாள். “ஹும்!” என்று விரக்தியாக புன்னைகத்தவன், “அப்படி நிைனக்கணுமா ஒண்ணு எனக்கு நடந்தெதல்லாம் மறந்து ேபாகணும், இல்ைல நான் ஒேரடியாக மைறந்து ேபாகணும்” என்றவனது வாைய தனது கரத்தால் மூடினாள். “என்ன ேபசற ந? அத்ைத, மாமாைவ நிைனச்சி பா&த்தியா? உன்ைனேய வாழ்க்ைகயா நிைனச்சிட்டு இருக்கவங்கைள காலம்பூரா கஷ்டபடுத்த ேபாறியா? இது உனக்கு மட்டும் வருத்தம் இல்ைல. உனக்காக ைவஷாலிைய இன்ைனக்கு ெபண் ேகட்டு கல்யாண ஏற்பாடு ெசய்யறதுக்கு இருந்தாங்க. ஆனால், எல்லாேம ஆரம்பிக்கும் முன்னாேலேய முடிஞ்சி ேபாச்சு. பிசினஸில் ந பா&க்காத இக்கட்டான சூழலா? அதிெலல்லாம் ந மீ ண்டு வரைலயா. அைதவிடவா ஒரு ெபாண்ணு ேமல ந வச்ச காதல் உன்ைன ேகாைழயாக்கிடுச்சி. உனக்குத் ெதrயாதது இல்ைல. இருந்தாலும் ெசால்ேறன் இன்ைனக்கு ெபrய பிரச்சைனயாக ெதrயறெதல்லாம் நாைளக்கு ஒண்ணுேம இல்லாமல் ேபாயிடும்.
கிளம்பு ேநரமாகுது. டாக்ட&கிட்ட ேபாயிட்டு வட்டுக்குப் ேபாகலாம். அத்ைத மாமாைவ நிைனவில் வச்சிக்க. மத்தெதல்லாம் ெபrசா ெதrயாது. உனக்குன்னு ஒருத்தி இனி பிறக்கப் ேபாறதில்ைல. நிச்சயம் உன்ைனத் ேதடி வரத்தான் ேபாறா” என்று ஏேதேதா ேபசி அவைனச் சமாதானப்படுத்தினாள். அவன் ைகயிலிருந்த காயத்ைதத் துைடத்து சுத்தப்படுத்தி, அைறைய தூய்ைமப்படுத்தச் ெசால்லிவிட்டு, விக்ரைம அைழத்துக்ெகாண்டு கிளம்பினாள். தன்னுைடய வா&த்ைதகளுக்கு மதிப்பு ெகாடுத்து அைமதியாக வருகிறாேன தவிர, அவனது மனத்திற்குள் இருக்கும் ேபாராட்டத்ைத அவளும் உண&ந்ேத இருந்தாள். ஆனால், இந்த நிைல விைரவில் மாறிவிடும் என்று தன்ைனத் தாேன சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டாள். ஆனால், அவளது சமாதானம் வட்டிற்குள் நுைழந்த ேபாது முற்றிலும் மாறிப் ேபானது. தன் ேசாகத்ைதெயல்லாம் உள்ளுக்குள் புைதத்துக்ெகாண்டு, வட்டில் நுைழந்த ேபாது ஹாலில் அம&ந்திருந்தவைள இைமக்காமல் பா&த்தான் விக்ரம். அத்தியாயம் - 24 ெபrய பூகம்பத்ைத எதி&பா&த்து வந்த ைவஷாலிக்கு, அங்கு நிலவிய அைமதி ெபரும் ஆச்சrயத்ைதயும், எச்சrக்ைகையயும் அளித்தது. அலுவலகத்திற்குச் ெசல்லத் தயாராகாமல், நிதானமாக ேபப்ப& படித்துக்ெகாண்டிருந்த தந்ைதயின் அருகில் வந்து அம&ந்தாள்.
“குட் மா&னிங்ப்பா!” என்றாள் புன்னைகயுடன். “குட் மா&னிங் கண்ணம்மா” என்றவ&, ஸ்ேபா&ட்ஸ் ேபைஜ எடுத்து மகளிடம் ெகாடுத்தா&. “என்னப்பா, இன்ைனக்கு ஆஃபிஸ் கிளம்பாம இருக்கீ ங்க? lவா?” ேபப்பைர புரட்டியபடி ஆச்சrயத்துடன் ேகட்டாள். “இன்ைனக்கு lவ் ேபாடச் ெசால்லி, ேநத்ேத உங்க அம்மாேவாட ஆ&ட& வந்தாச்சு” என்றா& கிசுகிசுப்பாக. “எதுக்குப்பா? lவ் ேபாட்டு, சண்ைட ேபாடவா” என்று சிrத்த மகைள வாஞ்ைசயுடன் பா&த்தா&. “இந்த நிைலயிலும் உனக்குச் சிrப்பு வருது…” என்று சங்கரன் ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, ைவஷாலிக்கு ேகட்காமேலேய, ருத்ரா மூலமாக காஃபி வந்து ேச&ந்தது. ேதங்க்யூ என்று காஃபிைய வாங்கிக்ெகாண்டவள் தைழந்த குரலில், “அப்பா! ெபrய இடி வரப்ேபாகுது. அதான் டிஃபன் காஃபிெயல்லாம் ெகாடுத்து நம்ைம தயா& படுத்தறாங்க” என்று சிrத்தாலும், மகளது மனத்தில் இருக்கும் பயம், அவருக்குப் புrயத்தான் ெசய்தது. ஆதரவுடன் மகளது முதுைக தட்டிக்ெகாடுத்தா& சங்கரன். காைல உணைவ ருத்ராவிற்கு ெகாடுத்து அனுப்பிவிட்டு, தாேன இருவருக்கும் பrமாறினா& ேதவிகா. மூவரும் அைமதியாக சாப்பிட்டு எழுந்தன&. ைகைய கழுவிக்ெகாண்டு மாடிக்குச் ெசன்ற ைவஷாலிைய
அைழத்தா&. “ைவஷூ! இங்ேக வா. உங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ஒரு விஷயம் ெசால்லணும்” என்றா&. தந்ைதைய பா&த்தவள், அைமதியாக வந்து அம&ந்தாள். “நான் மீ னாட்சி வட்டுக் கல்யாணத்தில் இருந்த ேபாது, ெசந்தளி& அண்ணி ேபான் ெசய்திருந்தாங்க. விக்ரமுக்கு நம்ம ைவஷாலிைய ெபாண்ணு ேகட்க, இன்ைனக்கு ஈவ்னிங் வேரன்னு ெசால்லியிருக்காங்க. ைகேயாட நிச்சயத்தட்டு மாத்திக்கிறா மாதிrயும் ெசான்னாங்க. நானும் சrன்னு வரச் ெசால்லிட்ேடன். அதனால் தான் உங்கைள ஆஃபிஸுக்கு lவ் ேபாடச் ெசான்ேனன்” என்று இருவருக்கும் ெபாதுவாக விஷயத்ைதச் ெசால்லிவிட்டு மகைளப் பா&த்தா&. ராகைவ பற்றி ஏேதா ேபசப்ேபாகிறா& என்று நிைனத்ததற்கு மாறாக, எதி&பாராத இந்தச் ெசய்தி தந்த அதி&ச்சியில், ைவஷாலிக்கு கண்ண ேர வந்துவிட்டது. கலங்கிய விழிகளுடன் தந்ைதையப் பா&த்தாள். சங்கரேனா, ேகாபத்தின் உச்சியில் இருந்தா&. மகளது கண்ண& அவரது இதயத்ைத உலுக்கியது. ேபப்பைர மடித்து டீபாய் மீ து ேபாட்டபடி, “கல்யாணத்துக்கு நாள் குறிச்சிட்டியா? என்ைனக்குக் கல்யாணம்?” என்ற ேகள்வியில், ேகாபத்தில் எழுந்த நிதானம் ெதrந்தது. “என்ன ேபசறங்க நங்க? அெதப்படி…” என்று எrச்சலுடன் ஆரம்பித்த மைனவிைய இைடமறித்து, “வாைய மூடு. மனுஷியா ந? உன்ேனாட இஷ்டத்துக்கு ஆடத்தான் நான் ஒருத்தன் இருக்ேகேன. அப்புறம் எதுக்கு என் மகைள இந்தப் பாடுபடுத்தற? ச்ேச! உன்ைனெயல்லாம்
என்ன ெசய்தால் தகும்?” என்று ேகாபத்தில் கத்தினா&. “என்ன ேகட்டீங்க? மனுஷியான்னா. பின்ேன, நான் என்ன ெதருவில் ேபாகும் நாயா?” ேகாபத்தில் வா&த்ைதயில் நிதானத்ைத இழந்தா& ேதவிகா. ைவஷாலி, காதுகள் இரண்ைடயும் இறுக ெபாத்திக்ெகாண்டாள். “என் ெபாண்ணு வசதியா, ெகௗரவமா வாழணும்னு நிைனக்கறது தப்பா?” “ந நிைனச்சது தப்பில்ைல. ஆனால், ஒரு நல்ல அம்மாவா ந என்ன ெசய்திருக்கணும்? அவேளாட விருப்பத்ைத ேகட்டிருக்கணும். உன்ேனாட வறட்டுப் பிடிவாதத்தால, அழகா இருக்கும் குடும்பத்தில் எல்ேலா& மனசிலும் விrசைல ஏற்படுத்தற. உனக்கு விக்ரம் இந்த வட்டு மாப்பிள்ைள ஆகணும்ங்கற ஆைசையவிட, ராகவ் இந்த வட்டு மாப்பிள்ைள ஆகக்கூடாதுங்கற பிடிவாதம் தான் அதிகம் ெதrயுது. எங்ேக நாம ேபாட்ட சவால்ல ராகவ் ெஜயிச்சிடுவாேனாங்கற பயம் உன் கண்ணில் ெதrயுது. அதனால் தான் ெகாஞ்சம் கூட ைவஷுேவாட வாழ்க்ைகைய நிைனக்காமல் இப்படி ராட்சஷி மாதிr நடந்துக்கற. இப்ேபா ெசால்ேறன் ேகட்டுக்ேகா. ைவஷுவுக்கும், ராகவுக்கும் கல்யாணத்ைத நடத்தத்தான் ேபாேறன். என் மகேளாட சந்ேதாஷம், எனக்கு முக்கியம். அைத மீ றி ந ஏதாவது குட்ைட கலக்கி ேவைல ெசய்யணும்னு நிைனச்ச, அவ்வளவுதான்… இதுவைரக்கும் பா&க்காத சங்கரைன ந பா&க்க ேவண்டி இருக்கும். ஜாக்கிரைத!” என்று
ேதவிகாைவ நடுவில் ேபசவிடாமல் ெசால்லவந்தவற்ைற ெசால்லி முடித்தா&. எதுவும் ெசால்லமுடியாமல், திைகப்புடன் தங்கைளப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த மகளிடம், “ைவஷூ! ந ேமஜ&. உன்ைன யாரும் எதுக்காகவும் கட்டுப்படுத்த முடியாது. உன்ைன மீ றி எதுவும் நடக்காது. ைதrயமாக இரு. யா& வந்து எப்படித் தடுக்கறாங்கன்னு நான் பா&க்கிேறன்” என்று கன்னத்ைத தட்டிக்ெகாடுத்துவிட்டு, அலுவலகத்துக்கு கிளம்பிச் ெசன்றா&. கணவrன் ருத்ரதாண்டவத்தில் சற்று நிைலகுைலந்து ேபான ேதவிகா ேகாபமும், ஆத்திரமுமாக மகைளப் பா&த்தா&. இப்ேபா சந்ேதாஷமாடி உனக்கு? நிம்மதியா இருக்கியா? உன்ைன பத்து மாசம் சுமந்து ெபத்த எனக்கு உன் கல்யாணத்ைத முடிவு ெசய்யும் உrைம கூட இல்ைலயா? பாக்கேறன் இது எத்தைன தூரத்துக்குப் ேபாகுதுன்னு. ெபாறுைமயா எடுத்துச் ெசான்னா புrஞ்சிக்கிற ெஜன்மம் இல்ைல ந. அப்படி ேகட்கறவளா இருந்திருந்தா எப்பேவா அவைன தைல முழுகிட்டு வந்திருப்பிேய… எல்லாம் என்ைனச் ெசால்லணும் உனக்கு சுதந்திரம் ெகாடுத்து வள&த்ேதன் இல்ல. அதான், இப்ேபா தட்டின மரத்துலேய எல்ேலாரும் கூ& பா&க்கறங்க. என்ைனக்கு அவன் ேமல ஆைசப்படுறன்னு ெதrஞ்சிேதா அன்ைனக்ேக உன் காைல உைடச்சிருந்தா இன்ைனக்கு இந்த நிைல வந்திருக்குமா? ஒேர ெபாண்ணு ஏகப்பட்ட ெசாத்து இருக்கு வைளச்சி ேபாட்டா காலத்துக்கும் காலாட்டிகிட்டு சாப்பிடலாம்னு அந்தக் குடும்பேம அைலயிது. அது புrயாம அப்பாவும், ெபாண்ணும் ஆடுங்க” என்ற அன்ைனைய ெபாறுைமயிழந்து பா&த்தாள்.
அம்மா! உங்களுக்குப் பிடிக்காதுங்கற ஒரு காரணத்துக்காக அவங்க ேமல வணா பழி ேபாடாதங்க. ராகவ் ஒண்ணும் என்ைனச் சுத்திச் சுத்தி வந்து காதலிக்கல. நானாதான் முதல்ல ராகவிடம் என் காதைல ெசான்ேனன். இெதல்லாம் சrவராதுன்னு அவ& ஒதுங்கித்தான் ேபானா&. நான்தான்…” என்று ேமற்ெகாண்டு ெசால்ல வந்த ைவஷாலியின் கன்னத்தில் இடிெயன இறங்கியது ேதவிகாவின் கரம். “அசிங்கமா இல்லடி உனக்கு… உன்ைன இப்படியா வள&த்ேதன் நான்?” என்ற அன்ைனைய முைறத்துப் பா&த்தாள். ”நதாம்மா வள&த்த. ெபத்த ெபாண்ணு ேமல நம்பிக்ைக இல்லாமல் அவன்கூட பழகாெதன்னு ெசால்லி ெசால்லி வள&த்த. நான் ராகைவ காதலிக்க காரணேம நதான். ஒண்ணும் ெதrயாத வயசுல என்ைன எச்சrக்ைக ெசய்யேறன்னு தினமும் ராகைவப் பத்தி என்னிடம் ேபசிப் ேபசி அவைர திரும்பிப் பா&க்க வச்சது நதான். உனக்கு சந்ேதகம். காேலஜில் ஸ்ெபஷல் கிளாஸ்ன்னு ெசான்னா நம்பமாட்ட. ேஜாதி வட்டுக்குப் ேபானியா? ராகவ் இருந்தானான்னு என்னிடேம துருவித் துருவிக் ேகள்வி ேகட்ப. நான் யூ.ஜி ெரண்டாம் வருஷம் கைடசி எக்சாம் எழுதிட்டு வந்தப்ேபா ஏேதா பிரச்சைனயால் பஸ் ஓடைல. திடீ&ன்னு எதி&பாராமல் மைழ ேவற, யேதச்ைசயா ராகவ் என்ைன வழியில் பா&த்துட்டு வட்டில் ெகாண்டுவந்து விட்டைத நயும், உன் ஃப்ெரண்ட் மம்தா ஆன்ட்டியும் ேச&ந்து ேபசி எப்படி ஊதிப் ெபrசாக்கின ங்க. ைபயன் நல்லா இருக்கான். உன் ெபாண்ணும் அழகா இருக்கா… பஞ்ைசயும் ெநருப்ைபயும் பக்கத்துப் பக்கத்தில் ைவக்காேதன்னு
அவங்க ெசான்ன ேபாது, ந என்ன ெசால்லியிருக்கணும்? என் ெபாண்ணு நல்லது ெகட்டது ெதrஞ்சவ. அப்படிெயல்லாம் எதுவும் நடக்காதுன்னு ெசால்லியிருக்கணுமில்ல. ஆனா, ந என்ன ெசான்ன? எனக்கு அதான் பயமா இருக்கு மம்தான்னு ெசான்ன இல்ல. அன்ைனக்குத் தான் ராகைவ நான் கவனிக்க ஆரம்பிச்ேசன். அதுவைரக்கும் சr அதுக்குப் பிறகும் கூட ராகவ் என்னிடம் நின்னு அநாவசியமா ஒரு வா&த்ைத ேபசியது கிைடயாது ெதrயுமா? அப்பா ராகைவப் பத்தி சில விஷயங்கள் ெசால்லும் ேபாதும், சின்ன வயசிலிருந்து ஒண்ணா வள&ந்த ஒரு ஃப்ெரண்ட் மாதிrதான் அவைர நிைனச்சிட்டு இருந்ேதன். என்ைனக்கு என் ேமல் நம்பிக்ைக இல்லாமல் ேபசின ங்கேளா, அன்ைனக்ேக உங்க வா&த்ைதைய மீ றினால் என்னன்னு தான் ேதாணுச்சு. இது தப்பு, எனக்கும் ஒரு தங்ைக இருக்கா. அவளுக்கு நான் தான் முன்ேனாடி. என்ைனப் பா&த்து வளரும் அவேளாட பாைத தடம் மாற நான் வழிகாட்டியா இருக்கமாட்ேடன்னு என்ைன மறுத்தவைர முதன்முதலா அளவுக்கதிகமா பிடிக்க ஆரம்பிச்சது. இப்படித்தான் நான் ராகைவ காதலிக்க ஆரம்பிச்ேசன். ராகைவ நான் காதலிக்கிேறன்னு ெதrஞ்சி அவைர என்னிடமிருந்து ஒதுங்கியிருக்கச் ெசால்லி நங்க மிரட்டினதும் எனக்குத் ெதrயும். அவ& ஒேரயடியா ஒதுங்கிட்டாருன்னு நங்க நிைனச்சிட்டீங்க. ஆனா, அவேராட தகுதிைய வள&த்துக்காமல் என்னிடம் தன்ேனாட காதைல ெசால்லமாட்ேடன்னு தள்ளி நின்னா&. கைடசி வைரக்கும் ந அவைர மிரட்டியைத என்னிடம் ெசால்லேவ இல்ைல ெதrயுமா? இன்ைனக்கு தன் உைழப்பால தங்ைகக்கு
கல்யாணம் ெசய்து வச்சிருக்கா&. அவங்க வட்ைட ெபrதா கட்டியிருக்கா&. தங்ைகக்கு அம்மா இல்லாத குைற ெதrயாமல் எல்லாத்ைதயும் பா&த்துக்கறா&. ஒரு நல்ல அண்ணணா, நல்ல மகனா இருக்கும் ராகைவ கல்யாணம் ெசய்துக்க நான்தான் ெகாடுத்து வச்சிருக்கணும். ராகவுக்கும், எனக்கும் கல்யாணம் நடக்காமல் ேபாக இந்தச் ெசாத்துதான் காரணம்னா, இந்தச் ெசாத்தில் ஒரு ைபசாகூட எனக்கு ேவண்டாம். கட்டின புடைவேயாடு ேபானால்கூட, என்ைன ஏத்துக்க ஒரு ெநாடிகூட ேயாசிக்க மாட்டா&. இந்தக் கல்யாணம் எல்லாேராட ஆசிவாதத்ேதாடு நடக்கத்தான் ேபாகுது” என்று ஆேவசத்துடன் ேபசி முடித்தவள், தன் அைறக்குச் ெசன்று ைகப்ைபைய எடுத்துக்ெகாண்டு வட்ைட விட்டு ெவளிேயறினாள். அவைளத் தடுக்கத் ேதான்றாமல், திைகப்புடன் நின்றிருந்த ேதவிகா, கால்கள் தள்ளாட திவானில் அம&ந்தா&. மகள் விக்ரம் வட்டிற்குத் தான் ெசல்கிறாள் என்று ெதrந்தும், மனத்ைத துக்கம் அழுத்த இைமகள் ஈரமாக அம&ந்திருந்தா&. அத்தியாயம் - 25 “இேதா, விக்ரேம வந்தாச்ேச!” என்ற ெசந்தளிrன் குரலில், நிமி&ந்து அவைனப் பா&த்தாள் ைவஷாலி. உண&ச்சிகைளத் துைடத்த அவனது முகத்ைதக் கண்டதும், தயக்கத்துடன் புன்னைகத்தபடி எழுந்தவள், “எப்படி இருக்கீ ங்க?” என்றாள்.
கண்கள் இடுங்க, ேகள்வியுடன் அவைள அளவிட்ட விக்ரம், ‘ம்’ என்பது ேபால ெமல்லத் தைலைய அைசத்தான். ேமற்ெகாண்டு அவன் ஏதும் ேபசாத ேபாதும், ஊடுறுவது ேபான்ற பா&ைவைய, தாள முடியாமல் ெமௗனமாக நின்றாள் ைவஷாலி. அவனது பா&ைவக்கான அ&த்தம் புrயாமல், ேபச வந்த விஷயத்ைத எப்படி ஆரம்பிப்பது என்றும் ெதrயாமல், தவிப்புடன் ெசந்தளிைரப் பா&த்தாள். அவளது தவிப்ைபயும், தனது ஏமாற்றத்ைத ெமௗனம் எனும் திைரக்குப் பின்னால் மைறத்தபடி நின்றிருப்பவனின் ஆத்திரத்ைதயும் உண&ந்திருந்த சீமா, விக்ரமின் கரத்ைத ஜாைடயாக இடித்தாள். “விக்ரம்! ைவஷூ உன்னிடம் ஏேதா அவசரமா ேபசணுமாம். கூட்டிட்டுப் ேபாய்ப் ேபசு” என்று புன்னைகத்த அன்ைனயின், இந்த இரகசிய சிrப்பிற்கான காரணத்ைத யூகித்தவனுக்கு, இதயம் வலித்தது. விழிகைள மட்டும் ைவஷாலியின் பக்கமாக ெசலுத்தியவன், எதுவும் ெசால்லாமல், வலது கரத்ைத பாண்ட் பாக்ெகட்டில் விட்டபடி ேவக நைடயுடன் மாடிக்குச் ெசன்றான். மகனது ேபாக்கு, ெபற்ேறாருக்கு ேவறுபாட்ைட உண&த்த, சீமாைவ பா&த்தன&. சுதாrத்த சீமா, “வா ைவஷூ!” என்று அவைள, அவனது அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்றாள். ”நங்க ேபசிட்டு இருங்க; நான் இேதா வந்திடுேறன்” என்றவள், விக்ரமின் கரத்ைத அழுத்திக் ெகாடுத்துவிட்டுத் திரும்பிப் பா&த்துக்ெகாண்ேட ெசன்றாள்.
ஆங்கில எடுத்து ‘டி’ வடிவில் அைமந்திருந்த அந்த அைற முன் பகுதி ஹாலாகவும், பின் பகுதி படுக்ைக அைறயாகவும், கண்ணாடிக் கதவுகளால் இரண்டாக பிrக்கப்பட்டிருந்தது. அைறைய ஒட்டி விசாலமான பால்கனி கடற்கைரையப் பா&த்த வண்ணம் இருந்தது. ஏசி குளுைமயில் அைறயின் நிசப்தமும், விக்ரமின் இயல்பிற்கு மாறான நடவடிக்ைககளாலும் குழம்பிப் ேபாயிருந்த ைவஷாலிக்கு, ேபச்ைச எப்படி எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று புrயவில்ைல. நண்ட ெபருமூச்சு எடுத்துக்ெகாண்டவன் திரும்பி, “உட்கா&” என்று ேசாஃபாைவக் காட்டினான். “ேதங்க்ஸ்” என்றவள், அைறையச் சுற்றி ேநாட்டமிட்டபடி. “ரூேமாட இண்டீrய& ெராம்ப அழகா இருக்கு” சூழ்நிைலைய இயல்பாக்கும் ேநாக்கத்துடன் ெசான்னாள். “இைதச் ெசால்லவா இத்தைனத் தூரம் வந்த?” என்ற அவனது கிண்டலான ேபச்சில், அவளது இதழ்களில் படந்திருந்த இளநைகைய மைறயச் ெசய்தது. “இல்ல… ஆனால், எப்படி ஆரம்பிப்பதுன்னு ெதrயைல” என்றாள். “ேபசணும்னு தாேன இத்தைனத் தூரம் வந்திருக்க, ேபசு” என்றான். சிறிதும் ஸ்ேநகபாவம் இல்லாத அவனிடம் ேபசுவேத கடினமாக இருந்தது. அவள் இப்படி ஒரு சூழ்நிைலைய எதி&பா&த்து வரவில்ைல. பட்டுத்ெதறித்தாற் ேபான்ற அவனது ேபச்சில் சற்று எrச்சலானாள்.
“நம்ம ெரண்டு வட்டிலும் நடக்கும் ேபச்சுவா&த்ைதப் பற்றித் ெதrயுமா?” “எைதப் பற்றி?” அலட்டிக்ெகாள்ளாமல் ேகட்டான். “க… கல்யாண விஷயம்…” “யாருக்குக் கல்யாணம்?” அவனது விட்ேடற்றியான ேபச்சில் ஆத்திரமாக வந்தது அவளுக்கு. ஆனால், ‘ேகாபமும், ஆத்திரமும் எதிராளியின் பலத்ைத அதிகrக்கச் ெசய்து, தன்ைனப் பலவனமாக்கிவிடும்’ என்று உண&ந்தவளாக சற்று ெமௗனம் காத்தாள். “உங்களுக்கும், எனக்கும்…” என்று இழுத்தாள். “ம், ெதrயும். ெகாஞ்ச ேநரத்துக்கு முன்னாலதான் சீமா ெசான்னா” என்றான். “அைதப் பத்தி உங்க முடிவு என்ன?” தவிப்புடன் ேகட்டாள். “இது வைரக்கும் எங்க அப்பா, அம்மா எனக்குப் ெபாறுத்தமானைதத் தான் ேத&வு ெசய்வாங்கன்னு நான் நம்பேறன்” என்றான் அழுத்தமாக. அவளுக்கு என்ன பதில் ெசால்வெதன்று ெதrயவில்ைல. உதட்ைட அழுந்த கடித்தபடி, விழிகைள உய&த்தி அவைனப் பா&த்தாள். அவனது கண்களில் ெதrந்த ஏேதா ஒன்று அவளுக்குப் பயத்ைதக் ெகாடுத்தது. ேமற்ெகாண்டு ேபச வா&த்ைதகள் வராமல் தவித்தாள்.
“இைதப் பத்தித்தான் ேபசணும்னு வந்தியா?” என்று ேகட்க, “இல்ைல. இந்தக் கல்யாணத்தில் எனக்கு விருப்பமில்ைலன்னு நங்க ெசால்லணும்” என்று ேவகமாக ெசால்லிவிட்டாள். ைகயில் ேபப்ப& ெவயிட்ைட ைவத்து உருட்டிக்ெகாண்டிருந்தவன், அைத நிறுத்திவிட்டு அவைளப் பா&த்தான். அவனது பா&ைவயின் உஷ்ணத்தில் ைவஷாலிக்கு மூச்சுத் திணறுவது ேபாலிருந்தது. சட்ெடன எழுந்தவன், அவள் அம&ந்திருந்த ேசாஃபாவின் ைகப்பிடியில் இருபக்கமும் ைககைள ஊன்றி நின்றபடி, “என்ைன என்னன்னு நிைனச்சிட்டு இருக்க? மனசுக்குப் பிடிச்ச ெபாண்ைண, ேவணாம்னு ெசால்ல எனக்கு என்ன ைபத்தியமா?” என்று ெவறி பிடித்தவன் ேபாலக் கத்தினான். பயத்தில் ைவஷாலிக்கு ைககால்கெளல்லாம் நடுங்கியது. மிரண்ட விழிகளால் அவைனப் பா&த்தாள். கண்கள் கைரயுைடக்கவா என்று அனுமதி ேகட்டு நின்றது. அவளது விழிகளில் திரண்ட ந&ப்படலத்தில், அவனது ேகாபெமல்லா காற்றில் கைரந்த கற்பூரமாக கைரந்து ேபானது. மிரண்ட அந்த விழிகளில் ெதrந்த ஏமாற்றத்ைத அவனால் தாங்க முடியவில்ைல. ெதாட&ந்து தனது ேகாபத்ைத அவள் மீ து வலுக்கட்டாயமாக காட்டமுடியவில்ைல. அவள் விழிகைள ஊன்றிப் பா&த்தவன், “என்ன பயந்துட்டியா?” என்றபடி நிமி&ந்து நின்றவன், அழகாக புன்னைகத்தான். நடப்பெதல்லாம் உண்ைமயா என்று புrயாமல் மலங்க மலங்க
விழித்தாள் ைவஷாலி. ”ேஹ, ைவஷாலி! ேபாதும் ேபாதும் நிைனவுலகுக்கு வா” என்றபடி அவெளதிrல் அம&ந்தான். “சr சr ெசால்லு, டாமும், ெஜ&rயுமாக இருந்த ெரண்டு ேபரும் எப்படிச் சமாதானம் ஆன ங்க? ெசால்லு ெசால்லு” என்றதும், ைவஷாலி அதி&ச்சியில் எழுந்ேதவிட்டாள். “ேஹ உட்கா&ந்ேத ெசால்லு…” என்றான் கிண்டலுடன். “விக்ரம்! உங்களுக்கு…” வா&த்ைதகள் ந&த்தனம் ஆடின. “ேநத்து ஈவ்னிங் இேத ெரண்டு கண்ணாேலயும் பா&த்ேதன். நம்பைலயா” என்று ேயாசிப்பது ேபாலச் ெசய்தவன், “ராகவ் உன் விரைலப் பிடித்து ஏேதா ெசால்ல, ந ராகேவாட ேதாளில் சாய்ந்து தைலயாட்டிச் சிrக்க…” என்று ெசால்ல ைவஷாலியின் முகம் ெவட்கத்தில் சிவந்தது. “ப்ள ஸ் விக்ரம்…” என்று அழகாக நாணத்தில் மிளி&ந்த அவளது முகத்ைதப் பா&த்தவனுக்கு இதயம் கனத்து வலித்தது. ஆனால், அவளது முகத்தில் மல&ந்திருக்கும் புன்னைகக்காக எைதயும் ெசய்யலாம் என்று எண்ணிக்ெகாண்ட மறு ெநாடி, அவைளக் ேகலியில் திக்குமுக்காட ைவத்தான். அைறக்குள் வந்த சீமா, விக்ரமின் ேபச்ைசயும், சீண்டைலயும் பா&த்து மனத்திற்குள் எழுந்த கசப்ைப புன்னைக என்னும் ச&க்கைரைய தடவி விழுங்கிவிட்டாள். சீமாைவக் கண்டதும் ைவஷாலியின் நாணம் ேமலும் அதிகrக்க,
முகத்ைதக் ைககளால் மூடிக்ெகாண்டு அம&ந்துவிட்டாள். தன்ைனப் பா&த்துக் கலங்கிய சீமாைவ, பா&ைவயாேலேய அடக்கினான். ேவகமாக கண்கைளத் துைடத்துக்ெகாண்டு, ெதாண்ைடைய ெசறுமிக் ெகாண்டவள், “கள்ளி! ேநத்து எத்தைனத் தூரம் துறுவித் துறுவிக் ேகட்ேடன். ஒரு வா&த்ைத ெசான்னியா?” என்றாள். “ஹய்ேயா அக்கா! நங்களுமா?” என்று குைழந்தாள் ைவஷாலி. “இன்ைனக்கு உன் விஷயத்ைதெயல்லாம் என்னிடம் ெசால்லாமல் இங்கிருந்து உன்ைன அனுப்புவதாக இல்ைல. எத்தைன நாளா என்னிடம் மைறச்சிருக்க?” என்று ேகட்டாள். ‘ெரண்டு’ என்று விரல்கைள மட்டும் உய&த்திக் காட்டினாள். “ெரண்டு மாசம்…” “ெரண்டு வாரம்” “ெரண்டு நாள்…” என்று அவள் ஒவ்ெவான்றாக ேகட்க, இல்ைல என்று தைலயாட்டியவள் வாையத் திறந்தாளில்ைல. “அப்ேபா என்னடி ெரண்டு மணி ேநரமா?” “இல்ைல” என்று ெவட்கத்துடன் தைலயைசத்தாள். “எனக்கு ஒண்ணுேம புrயைலேய. இப்பேவ கண்ைணக் கட்டுேத” என்றவள், “வாையத் திறந்து ெசால்ேலன்” என்று சலிப்புடன் ெசான்னாள். “ெரண்டு வருஷம்” என்றாள்.
விக்ரமும், சீமாவும் திைகப்புடன் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக் ெகாண்டன&. “ஏய்! ஒழுங்கா எங்களுக்கு விளங்கறா மாதிr ெசால்லு” என்றாள் சீமா. “எங்க ெரண்டு ஃேபமலியும் எதிெரதி& வடு. சின்ன வயதிலிருந்து நாங்க ஒண்ணாதான் வள&ந்ேதாம். ராகேவாட தங்ைக ேஜாதியும், நானும் ஃப்ெரண்ட்ஸ். ஆனால், அம்மாவுக்கு அவங்க குடும்பத்ைத ஏேனா ஆரம்பத்திலிருந்ேத பிடிக்காது” என்று ெதாடங்கியவள், ராகைவ காதலிக்க ஆரம்பித்தது, அவனது மறுப்பு, விஷயம் ெதrந்த அன்ைனயின் மிரட்டல், தந்ைதயின் இடமாற்றம், ஹாஸ்டல் வாழ்க்ைக என்று அைனத்ைதயும் ெசால்லி முடித்தாள். “அப்ேபா ராகைவ பா&க்கத்தான் ஆஃபிஸுக்கு வந்தியா?” என்று ேகட்டான் விக்ரம். “அதுவும் ஒரு காரணம். ஹாஸ்ட்டல் விஷயம் பற்றி அவrடம் ெசால்லி உங்ககிட்ட ேபசச் ெசால்லிக் ேகட்ேடன். அவ& விக்ரம் சா& காேலஜ் விஷயத்தில் தைலயிடுவது இல்ைல; ந ேமேனஜ்ெமன்ட்டில் ெசால்லி நடவடிக்ைக எடுக்கச் ெசால்லுன்னு ெசால்லிட்டா&. அதனால் தான் நான் ேநரடியாக உங்கைளப் பா&க்க வந்தது. அன்ைனக்கு நங்க rசா&ட்டுக்கு அைழச்சி பா&ட்டி வச்சப்ேபா ஃப்ெரண்டுக்கு பிறந்தநாள்ன்னு கிளம்பிப் ேபாேனன் இல்ல, ஆக்சுவலி அன்ைனக்கு ராகேவாட பிறந்த நாள்” என்றாள். “ஓ! ஆனா, ேஜாதி கல்யாணத்தப்ேபா உன்ைன நான் பா&க்கைலேய?” என்று தன் சந்ேதகத்ைதக் ேகட்டான்.
“ேஜாதிேயாட கல்யாணம் அவசரஅவசரமாக நடந்தது இல்ைலயா? அப்ேபா நாங்க குடும்பத்ேதாடு ஃபாrன் டூ& ேபாயிருந்ேதாம். அதனால் விஷயம் எனக்கு இங்ேக வந்த பின் தான் ெதrயும். அவள் ெபrய பணக்காரைன காதலிக்கிறான்னு நங்க பா&த்து, ராகவிடம் ெசான்ன ங்க. அவ& அவைளக் கூப்பிட்டு கண்டிச்சா&. ெரண்டு ேபரும் ேகாயில்ல கல்யாணம் ெசய்துகிட்டு யாருக்கும் ெதrயாமல் இருந்தேபாது, அவங்கைளக் கண்டுபிடிச்சி வட்ேடாடு ெகாண்டு வந்து ேச&த்தது நங்க. ெரண்டு குடும்பத்ைதயும் ேபசி ஒருவழியா நங்களும், மாமாவும் தான் ேச&த்து வச்சீங்க. அதுவும் ெதrயும். அதனாேலேய அவளுக்கு உங்கைளப் பா&த்தால் பிடிக்காமல் ேபாச்சு. இன்ைனக்கு அவ தன் கணவேனாட ேச&ந்து இருக்க காரணம் நங்கதான்னும் ராகவ் ெசால்லியிருக்கா&. ஆனால், வாழ்க்ைகயில் அந்தஸ்து ேபதம் பா&க்கும் வைரக்கும் இந்தப் பிரச்சைன ஓயப்ேபாறதில்ைல. ராகவும் அடுத்த ெவடிகுண்டு எப்ேபா வருேமான்னு எதி&பா&த்துட்டுத் தான் இருக்கா&” என்றாள். “ஆனால், ஏன் ெரண்டு ேபைரயும் ஒருத்தைர ஒருத்த& ெதrயும்னு காட்டிக்கேவயில்ைல” என்று எrச்சைல உள்ளடக்கிக்ெகாண்டு ேகட்டான். ”அதுக்குக் காரணம் ராகவ். அவ&தான் எங்க அம்மா ெசான்னாங்கன்னு என்னிடமிருந்து விலகிவிலகிப் ேபானாேர. அதனால் நானும் வம்பாக ெதrயாதது ேபாலேவ இருந்துட்ேடன். ஒரு கட்டத்துக்கு ேமல இைத எப்படிச் ெசால்வது ெதrயும் ேபாது ெதrயட்டும்னு விட்டுட்ேடன்” என்றாள்.
“ந பக்காவா பிளான் ேபாட்டுத் தான் ெசய்திருக்க. நான் தான் இதில் இளிச்சவாயனா இருந்திருக்ேகன்” என்றவனது குரலில் அவைனயும் மீ றி ேகாபம் ெதன்பட்டது. நிமி&ந்து பா&த்தவள், “சாr” என்றாள். “ம், பரவாயில்ைல. அடுத்து என்ன? அத்ைதைய கன்வின்ஸ் பண்ணணும் அதாேன?” “ஆமாம்.” “சr, விஷயத்ைத என்னிடம் ெசால்லிட்ட இல்ல, கவைலைய விடு நான் அம்மா மூலமா ேபசேறன்” என்று அவளுக்கு உறுதியளித்தான். “ெராம்ப ேதங்க்ஸ் விக்ரம்!” என்றாள் ெநகிழ்ச்சியுடன். மூவரும் இயல்பாக ேபசியபடி கீ ேழ வர, சீமாவின் மூலமாக விஷயமறிந்த ெபrயவ&கள் இருவரும் கனத்த இதயத்துடன் மகைனப் பா&த்தன&. ைவஷாலி சந்ேதாஷத்துடன் கிளம்பிச் ெசல்ல, விக்ரம் ேவக நைடயுடன் அைறைய ேநாக்கி நடந்தான். “விக்ரம்!” என்றைழத்த அன்ைனயின் குரலுக்குச் ெசவிசாய்த்து அவரருகில் ெசன்று முழங்காலிட்டு அம&ந்தான். கட்டு ேபாடப்பட்டிருந்த அவனது வலது கரத்ைத திருப்பிப் பா&த்தா&. ேகாபமாக அவன் ேசாஃபாவின் ைககைள ஊன்றியதால் ெவளிேயறிய இரத்தம் ஆங்காங்ேக திட்டுத் திட்டாக நைனத்திருந்தது.
இரு கரத்தாலும் அவனது ைகையப் பிடித்துக்ெகாண்டு, “அம்மாைவ மன்னிச்சிடு கண்ணா” என்று கண்கலங்கினா&. “அம்மா! நங்க என்ன ெசய்யமுடியும்? நடக்கறது தான் நடக்கும்.” “ந விரும்பியைத என்னால ெகாடுக்க முடியைலேய?” “ஆனால், அவேளாட விருப்பம் ேவற இடத்தில் இல்ல இருக்கு. விடுங்கம்மா… ெகாஞ்ச நாைளக்குக் கஷ்டமா இருக்கும். அப்புறம்… அது பழகிடும். நான் ஏற்ெகனேவ ெநாந்து ேபாயிருக்ேகன்ம்மா. நங்க அழுது என்ைனக் ேகாைழயாக்கிடாதங்க” என்றவனது கண்கள் கலங்கியது. மகனது வா&த்ைதகள், ெசந்தளிைர ேவதைனயில் ேதாய்த்ெதடுத்தது. நடுங்கும் விரல்களால் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டா&. ”விக்ரம்! உன்ேனாட கவைலைய மைறச்சிகிட்டு அவளுக்காக ேபசினிேய, உன்ைன நிைனச்சு ெபருைமயா இருக்கு” என்றாள் சீமா. “அது என்ேனாட சுயநலம் சீமா. எனக்கும் ேகாபம், ஆத்திரம், ஏமாற்றம் எல்லாேம வந்தது. ஆனால், அவேளாட கண்ண ைரப் பா&க்கும் சக்தி எனக்கு இல்ைல. அவேளாட சந்ேதாஷத்துக்குத் தைடயா என் காதல் இருக்குமானால், அப்படிப்பட்ட அந்தக் காதைலத் தூக்கிப் ேபாட நான் தயாராக இருக்ேகன்” என்றவன் விடுவிடுெவன தனது அைறைய ேநாக்கி நடந்தான். அத்தியாயம் - 26
“ஒேர ெபாண்ணுன்னு எத்தைனப் பிrயமா வள&த்ேதன்? ஆனால், இப்படி என் நிைனப்பில் மண்ைண அள்ளிப் ேபாடுவாளா? நான் என்ன அண்ணி ெசய்ேவன்?” ேதவிகா, தனது மனக்குமுறைல, ெசந்தளிrன் ேதாளில் சாய்ந்து ெகாட்டித் த&த்தா&. “ேதவி! எது நடக்கணும்னு இருக்ேகா அதான் நடக்கும். அவ விரும்பற வாழ்க்ைகைய அைமச்சிக் ெகாடுத்தால் தான், அவள் சந்ேதாஷமா இருப்பா. நம்ம குழந்ைதகளுக்காகத் தாேன நாம வாழேறாம். அவங்கேளாட விருப்பு ெவறுப்ைப நாமதான் புrந்து நடந்துக்கணும்.” “அவளுக்கு என்ன அண்ணி ெதrயும்? இருபத்திெரண்டு வயசாகுேத தவிர, இன்னும் எல்ேலாைரயும் அப்படிேய நம்புவா. சூதுவாது ெதrயாது.” சிrத்த ெசந்தளி&, “ஐம்பது வயசானாலும் நம்ம அப்பா, அம்மாவுக்கு நாம குழந்ைதங்க தான். என்ைனப் பத்திக் ேகட்டாலும் எங்க அப்பா, அம்மாவும் இைதேய தான் ெசால்வாங்க. ஆனால், அந்தந்த வயசுக்குrய பக்குவமும், வள&ச்சியும் அவங்ககிட்ட இல்லாமலா ேபாயிடும்? அப்படிேய ெதrயாதுன்னு ெபாத்திப் ெபாத்தி வச்சிக்க முடியுமா? ேபாய்ப் பட்டு அனுபவிச்சி ெதrஞ்சிக்கட்டும். ெசால்லித் ெதrயறைத விட, பட்டுத் ெதளியறது தான் நல்லது.” இருவrன் ேபச்ைசயும், ைவஷாலியின் அைறயிலிருந்து ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்த சீமா, “இந்த அத்ைத உனக்கு சப்ேபா&ட் பண்றாங்களா; இல்ைல சித்திக்கு சப்ேபா&ட் பண்றாங்களான்னு புrயைல. இந்த விக்ரம் பிடிச்சி வச்சவன் மாதிr மாத்தி மாத்தி இவங்கைள ேவடிக்ைக பா&த்துட்டு உட்கா&ந்திருக்கான்” என்று ைவஷாலியிடம் முணுமுணுத்தாள்.
“அதுக்காக, நம்ம தகுதிக்குக் ெகாஞ்சம் கூடப் ெபாருந்தாத ஒருத்தனுக்கு, என் ெபாண்ைண கல்யாணம் ெசய்து ெகாடுக்கச் ெசால்றங்களா?” ேகாபத்துடன் ேகட்டா& ேதவிகா. அதுவைர அைமதியாக அம&ந்திருந்த விக்ரம், “அத்ைத! தகுதின்னு எைதச் ெசால்றங்க? பணமா? அந்தஸ்தா? எந்த மனுஷன் கட்டின மைனவிேயாட உண&வுகளுக்கு மதிப்பு ெகாடுத்து; காலம் பூரா அவைளச் சந்ேதாஷமா வச்சி குடும்பம் நடத்தறாேனா அவன் தான் உலகத்திேலேய மனுஷன்னு ெசால்லிக்க தகுதியானவன். என்ைனப் ெபாறுத்தவைர ராகவுக்கு அந்தத் தகுதி அளவுக்கு அதிகமாகேவ இருக்கு. கல்யாணத்துக்குச் சம்மதம் ெசால்லுங்க. மத்தெதல்லாம் நான் பா&த்துக்கேறன்” என்றான். ேதவிகா எதுவும் ெசால்லாமல் அைமதியாக அம&ந்திருக்க, அைறயிலிருந்து அவ&கைளக் கவனித்துக் ெகாண்டிருந்த சீமா, கதைவ மூடிவிட்டுக் கட்டிலில் ைவஷாலியின் அருகில் ெசன்று அம&ந்தாள். “ஹேரா களத்தில் இறங்கிட்டான்; இனி உன் ேமட்டெரல்லாம் ஈஸியா கிளியராகிடும்” என்றவைளப் பா&த்து ெமல்ல புன்னைகத்தாள். “விக்ரம்! ந ைவஷாலிைய கல்யாணம் ெசய்ய விரும்பைலன்னு ெசால்லு; இந்தக் கல்யாணத்துக்கு நான் சம்மதிக்கிேறன்” ேதவிகா ேகட்டதும், விக்ரம் சில ெநாடிகள் கண்கைள மூடி அைமதியாக அம&ந்திருந்தான். அவனது துக்கத்ைதத் தனக்குள் மூழ்கடித்துக் ெகாள்கிறான் என்று, அன்ைனய& இருவருக்கும் நன்றாகேவ புrந்தது. ெசந்தளி& தன்ைனக்
கட்டுப்படுத்திக் ெகாள்ள, ேதவிகா முந்தாைனயால் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டா&. ெமல்லக் கண்கைளத் திறந்தவன், “ைவஷாலிைய நான் விரும்பியது நிஜம். ஆனால், இந்த நிமிஷம் நிச்சயமா எனக்கு அந்த எண்ணம் இல்ைல. எப்ேபா அவேளாட மனசுல இன்ெனாருவன் இருக்கான்னு ெதrஞ்சிேதா, அப்பேவ ைவஷாலிைய நிைனக்கிற தகுதிைய நான் இழந்துட்ேடன். இனி அவைள அந்த நிைனப்ேபாடு பா&க்கமாட்ேடேன தவிர, அவள் எனக்குள்ேள ெகாடுத்துட்டுப் ேபான நிைனவுகைள மறக்கமாட்ேடன் அத்ைத. ப்ள ஸ்! எனக்காக சrன்னு ெசால்லுங்க…” என்று ைகேயந்தி ேகட்டவனது ைககைளப் பிடித்துக் கண்களில் ஒற்றிக் ெகாண்டா& ேதவிகா. “விக்ரம்! ந இந்த வட்டுக்கு மாப்பிள்ைளயா வர நாங்க ெகாடுத்து ைவக்கைல. என்ைன மன்னிச்சிடுப்பா” என்று ஒரு மூச்சு அழுது த&த்தா&. “சr, இந்தக் கல்யாணத்துக்கு நான் சம்மதிக்கிேறன். ஆனால், முழுமனேதாடு சம்மதிக்கைல. அடுத்த முகூ&த்தத்திேலேய கல்யாணம். எந்த ஆடம்பரமும் இல்லாமல் எளிைமயாதான் நடக்கும். இதுக்குச் சம்மதம்னா மட்டும் அவங்க வட்டிலிருந்து வந்து ேபசட்டும்” என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசான்னா&. “ேதங்க்ஸ் அத்ைத! என் வா&த்ைதக்கு மதிப்பு ெகாடுத்து சம்மதிச்சதுக்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ்” என்றவன், ைவஷாலியின் அைறைய ேநாக்கி நடந்தான். அலுவலகத்திலிருந்து வந்த சங்கரன் விஷயத்ைதக் ேகள்விப்பட்டு எதுவும் ெசால்லாமல் அைமதியாக மைனவிையப் பா&த்தவ&, மகைளப் பா&த்து சிறு புன்னைக மட்டும் சிந்தினா&.
அடுத்த மூன்ேற நாட்களில், திருமணத்திற்கு நாள் குறித்து மூகூ&த்தப் பத்திrைகயும் வந்துவிட்டது. திருமணம் ேஜாதியின் வைளகாப்பிற்கு மூன்று நாட்கள் முன்னதாகேவ முடிவாகியிருந்தது. ேதவிகா எல்லாவற்றிலும் கலந்து ெகாண்டாலும், எதிலும் ஈடுபாடு இல்லாமேலேய இருந்தா&. எைதயும் ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளாவிட்டாலும், ைவஷாலி தனிைமயில் அழுது கைரந்தாள். சங்கரன் தான் மகளுக்குச் சற்று ஆறுதலாக இருந்தா&. *************************** கூடியிருந்த உறவின&கைள ேவனில் ேகாயிலுக்கு அனுப்பிவிட்டு, உள்ேள வந்த சங்கரன், ஹாலில் ஒருபக்கமாக அம&ந்திருந்த மைனவிையப் பா&த்தா&. “ேதவிகா! முகத்ைத ஏன் இப்படி முழ நளத்துக்கு தூக்கி வச்சிட்டிருக்க? நம்ம ஒேர ெபாண்ணுக்கு இன்ைனக்கு கல்யாணம். இப்படியிருந்தா எப்படி? ெகாஞ்சம் சிrச்சாப்பல இரு” என்றா& எrச்சலுடன். “என்னத்த சிrக்கறது? ஊேர என்ைனப் பா&த்து சிrக்கிறா மாதிr இருக்கு. விக்ரம் தான் இந்த வட்டு மாப்பிள்ைளன்னு எத்தைனப் ெபருைமயும், சந்ேதாஷமுமாக இருந்ேதன். இந்தப் பாவிப் ெபாண்ணு எல்லாத்திேலயும் மண்ைணயள்ளி ேபாட்டுட்டாேள! அந்த மம்தாவும், மத்தவங்களும் ேகட்கற ேகள்விக்கு என்னால் பதில் ெசால்ல முடியைல. ஏதாவது நடந்து இந்தக் கல்யாணம் நின்னு ேபாயிட்டாகூட நல்லாயிருக்கும்” ஆற்றாைமயுடன் புலம்பியவrன் வாயிலிருந்து, அவேர எதி&பாராமல் வா&த்ைதகள் வந்து விழ, சங்கரன் ஆடிப் ேபானா&.
“ேதவிகா! அறிவு ெகட்டத்தனமா ேபசாேத. இத்தைன ேநரம் ஏேதா ஆதங்கத்தில் ேபசேறன்னு சும்மா இருந்ேதன். இதுக்கு ேமல ஒரு வா&த்ைத ேபசின அவ்வளவுதான். வாைய மூடிட்டு ேபாய்க் காrல் ஏறு” என்று உத்தரவிட்டா&. ேபசிய பின்ேப, தனது வா&த்ைதகளின் வrயத்ைத உண&ந்த ேதவிகாேவ சற்று கலவரமாகிவிட்டா&. ‘கடவுேள! என்ன இது? எனக்கு ஏன் இப்படிெயல்லாம் ேதாணுது?’ என்று தன்ைனேய நிந்தித்துக் ெகாண்டவைர, கணவரது அதட்டல் வாையத் திறக்கவிடாமல் ெசய்தது. ேதவிகா காrல் ெசன்று அமர, உள்ேள திரும்பிய சங்கரன், படியில் அதி&ந்த முகத்துடன் நின்றிருந்த மகைளப் பா&த்தா&. தந்ைதையக் கண்டதும் தாங்க முடியாமல், அழுதபடி தனது அைறக்கு ஓடினாள். “அம்மாடி, நல்ல நாள் அதுவுமா அழாேதடா. அம்மா, ஏேதா வாய்தவறி ெசால்லிட்டா. மனசார எதுவும் ெசால்லியிருக்கமாட்டா. அவேளாட ெசல்லப் ெபாண்ணுடா ந” என்று மகைளச் சமாதானப்படுத்தினா&. “மனசுல இருக்கறது தாேனப்பா வா&த்ைதயாக வருது” என்றாள் அழுைகயுடன். வாஞ்ைசயுடன் மகைள அைணத்துக்ெகாண்டு, “என் ெபாண்ணு ெராம்ப ைதrயமானவன்னு நிைனச்சிட்டு இருக்ேகன். இப்படி அழுதால் எப்படிம்மா? கண்ைணத் துைட. இங்க பாரு எல்லாம் ெகாஞ்ச நாைளக்குத்தான். நயும், ராகவும் வாழப்ேபாற சந்ேதாஷமான வாழ்க்ைகதான், உன் அம்மாேவாட மனைச மாத்தும். முகத்ைதக் கழுவி ேலசா பவுட& ேபாட்டுட்டு வா. உனக்காக உன்ேனாட ராகவ்
அங்ேக காத்துட்டு இருப்பா&” என்றா& சிrப்புடன். ராகவ், என்ற ெபயைரக் ேகட்டதும் அவளது முகம் ெமல்ல இளகியது. “குட். இப்படிேய ந சிrச்சிட்ேட இருக்கணும் கண்ணம்மா!” என்று மகளது உச்சியில் முத்தமிட்ட, அந்தப் பாசமிகு தந்ைதயின் கண்கள் பனித்தன. ********************** குங்கும நிறச் ேசைலயில், எளிைமயான அலங்காரத்தில் காrலிருந்து இறங்கியவைளக் கண்ட விக்ரம் இைமக்காமல் சிைலெயன நின்றான். அவைனக் கவனித்துவிட்ட சீமா, ேவகமாக அவனருகில் ெசன்று அவன் கரத்ைதப் பற்றி ஒரு ஓரமாக இழுத்து வந்தாள். “விக்ரம்! என்ன இது? யாராவது பா&த்தால் என்ன நிைனப்பாங்க? ந என்னதான் உன் மனத்ைதப் பூட்டி வச்சாலும், ைவஷாலிைய பா&க்கும் ேபாெதல்லாம் ந நிதானத்ைத இழக்கற. இது நல்லதில்ைல” என்று எச்சrத்தாள். அழுந்த தைலையக் ேகாதியவன், தன்ைன நிதானித்துக் ெகாள்ள ேபாராடினான். “அவைள மறக்கணும்னு நிைனக்கும் ெநாடிெயல்லாம், அவேளாட நிைனைவ எனக்குள்ள அதிகப்படுத்துது சீமா. என்னால் முடியல. நான் அவசரப்பட்டுட்ேடேனான்னு ேதாணுது” என்றவைனப் பயத்துடன் பா&த்தாள். “ேடய், எந்த ேநரத்தில் என்ன ேபசற? யா& காதிலாவது விழுந்தால்
விைனயாகிடும். இதுக்குத் தான் நான் ேநத்ேத ெசான்ேனன் கல்யாணத்துக்கு ந வரேவண்டாம், ஈவ்னிங் rசப்ஷனுக்கு வான்னு. ேகட்டால் தாேன” என்று கடுகடுத்தவள், “முதல்ல என்கூட வா. இது சrபடாது” என்று அவைனக் ைகேயாடு அங்கிருந்து இழுத்துச் ெசன்றாள். ெசல்ேபானில் சிக்னல் கிைடக்காமல் அந்தப்பக்கம் வந்த ராகவ், இருவrன் உைரயாடைலயும் ேகட்டுப் புருவங்கள் முடிச்சிட நின்றிருந்தான். “அண்ணா! இங்ேக என்ன ெசய்யற? புேராகித& மாப்பிள்ைளைய வரச்ெசால்றா&. வா” என்று அைழத்தாள் ேஜாதி. ”ம்” என்றவன், தூரத்தில் சீமா, விக்ரமிடம் ரகசியமாக ஏேதா ெசால்வதும், மற்றவ&கைளப் பா&த்து அவசரமாக புன்னைகப்பதுமாக இருப்பைத பா&த்தபடி, மணவைறக்குச் ெசன்று அம&ந்தான். புேராகித& ெசான்னவற்ைற ெசய்தபடி இருந்தாலும், மனத்தில் ஒரு குழப்பம் இருந்துெகாண்ேட இருந்தது. அவ்வப்ேபாது அவனது கண்கள் விக்ரைம ேதடியது. ைவஷாலி மணவைறயில் வந்து அமரும் வைர முன்னால் நின்றிருந்த விக்ரம், ெமல்ல பின்னால் நக&ந்துவிட்டான். ஆயிரம் கனவுகைள விழிகளில் சுமந்து ெகாண்டு, அவனருகில் அம&ந்த ைவஷாலி, ஓரவிழியால் ராகைவ பா&த்தாள். ஆனால், அவேனா ஆழ்ந்த சிந்தைனயில் இருந்தான். “அண்ணா! ைவஷூ பாவம். ெகாஞ்சம் திரும்பி அவைள பாரு. விட்டா அழுதிடுவா ேபால” என்று ேஜாதி இைடயில் புகுந்து ேகலி ெசய்ய,
சுதாrத்துக்ெகாண்ட ராகவ், ைவஷாலிையப் பா&த்து புன்னைகத்தான். ேதாழியின் ேகலியில் முகம்சிவக்க, ேமலும் தைலகுனிந்து அம&ந்திருந்தவைள மனத்தில் நிைறத்துக் ெகாண்டவன், ெபrேயா&களின் ஆசியுடன், அவளது சங்கு கழுத்தில் மூன்று முடிச்சிட்டு, தன் உrைமயுள்ளவளாக ஆக்கிக் ெகாண்டான். அத்தியாயம் 27 கல்யாணச் சடங்கு, சம்பிரதாயங்கள் முடிந்ததும், வட்டிற்குப் புறப்படத் தயாராகிக்ெகாண்டிருந்த ைவஷாலியின் அருகில் வந்து நின்றான் அக்ஷய். யாரது இப்படி உரசுவது ேபால வந்து நிற்பது என்று திரும்பிப் பா&த்த ைவஷாலி, அக்ஷைய கண்டதும் சற்று நக&ந்து நின்றாள். “என்ைன இப்படி ஏமாத்திட்டிேய ைவஷாலி. நான் எவ்வளவு அப்ெசட் ெதrயுமா?” என்று உருக்கமாக ேபச, ைவஷாலி தவிப்புடன் ராகைவ பா&த்தாள். அவேனா கண்களில் சிrப்புடன், “ஹேலா! ஐயம் ராகவ்” என்று தானாக முன்வந்து தன்ைன அறிமுகம் ெசய்து ெகாள்ள, அக்ஷய் எrச்சலுடன் பா&த்தான். “எனக்கு வில்லன் சா& நங்க. எனிேவ வாழ்த்துக்கள்” என்று சம்பிரதாயத்திற்கு ராகவின் கரத்ைதப் பிடித்து குலுக்கிவிட்டுச் ெசல்ல, ைவஷாலி எrச்சலுடனும், ராகவ் சிrப்புடனும் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக் ெகாண்டன&.
“ைவஷூ! நான் உண்ைமயிேலேய அதி&ஷ்டசாலிதான்” என்று சிrத்தான். “என்ன திடீ&னு?” “பின்ேன, உனக்கு ஏகப்பட்ட ேபாட்டி இருந்திருக்ேக” என்று புருவத்ைத உய&த்திப் பா&த்துச் சிrத்தவைன, பல்ைலக் கடித்துக் ெகாண்டு நறுக்ெகன கிள்ளினாள். “ஏய்! ஏன் கிள்ற?” என்றான் ைகையத் தடவிக்ெகாண்ேட. “இதுேவ வடா இருந்திருக்கணும்… இருங்க, இருக்கு உங்களுக்கு…” என்றதும், சிrப்புடன் ஏேதா ெசால்ல வரும் ேபாேத, ‘வட்டிற்குக் கிளம்பலாம்’ என்றபடி சங்கரன் வந்தா&. மாைல மயங்கி இரவும் வர, மிதமான அலங்காரத்துடன் அைறக்குள் அனுப்பி ைவக்கப்பட்டாள். வருடக்கணக்கில் ேபசிப் பழகியவ&கள் தான் என்ற ேபாதும், ஏேதா ஒரு தயக்கம் இருவருக்கிைடயிலும் இருந்தது. அவனது ஒரு பா&ைவக்ேக ெசந்தாமைரயாக சிவந்தாள். அவளருகில் அம&ந்தவன், ெமல்ல அவளது கரம் பிடிக்க, ேதகம் முழுதும் மின்சாரம் தண்டியது ேபால ெமல்லிய உண&வைலகள் எழுந்தன. அவளது விரல்களில் அவனது உதடுகள் தண்ட, சிலி&த்ெதழுந்தவள், ேவகமாக அவனிடமிருந்து விலகி ஓடினாள். ஜன்னல் கம்பிகள் பற்று ேகாலாக மாற, ேதகம் முழுதும் அனலாக
ெகாதிக்க, விழிகைள மூடி மூச்சிைரக்க நின்றாள். புன்னைகயுடன் அவள் பின்னால் வந்து நின்றவனது மூச்சுக்காற்று அவளது காதுமடைல உரசியது. அவனது கரங்கள் அவளது ெவற்றிைடயில் பதிந்தி தன்னுடன் ேச&த்து அைணத்துக் ெகாள்ள, “ராகவ்!” என்றவள் திரும்பி அவனது ெநஞ்சில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டாள். புதுவித உண&வில் உடல் நடுங்க, தன்னிடம் ஒன்றியவைள முதுைகத் தடவிக்ெகாடுத்து ஆசுவாசப்படுத்தினான். “ைவஷூ! என்ைனப் பாேரன்” என்று ரகசிய குரலில் ெசான்னவன், அவளது முகவாையப் பற்றி உய&த்த முயன்றான். “ம்ஹூம்!” என்று ேமலும் முகத்ைத அழுத்திக்ெகாண்டவள், “ப்ள ஸ் ராகவ்! எனக்கு ஒருமாதிr இருக்கு…” என்றாள் ெகஞ்சலுடன். “ஏன் பயமாயிருக்கா…?” “இல்ைல…” “பின்ேன…” “ப்ள ஸ்!” என்றவளது குரல் ஞஙணநமன ேபாட்டது. அவளது உண&வுகைளப் புrந்து ெகாண்டவனாக, “சr… ெகாஞ்ச ேநரம் ேபசிட்டு இருக்கலாம்” என்றவன், தனது ைகயைணப்பிேலேய நடத்தி வந்து கட்டிலில் அமரைவத்தான்.
தைல கவிழ்ந்தபடிேய அம&ந்திருந்தவளிடம், “ஒரு விஷயம் மட்டும் எனக்குப் புrயேவயில்ைல” என்றவனது குரலில் வியப்பு அதிகமாக ெதrந்தது. ெமல்ல விழிகைள உய&த்தியவள், “எைதப் பத்தி?” என்றாள். “உன்ைனப் பத்தித் தான்” என்று உைரத்தவன், தவிரமான முகபாவத்துடன், “ந ேபாய் இப்படி ெவட்கப்படறிேய, அைதத் தான் என்னால் நம்பேவ முடியைல” என்றவன் கண்கைளச் சிமிட்டிச் சிrக்க, ஆத்திரத்தில் உதட்ைட அழுந்த கடித்தவள் திரும்பி அம&ந்துெகாண்டாள். இடுப்பில் ைகைவத்துச் சிrப்புடன் அவைளப் பா&த்தவன், கட்டிலில் சாய்ந்து அம&ந்து ெகாண்டான். “என்ன ெசால்லு எத்தைனக் ேகாபம் வந்தாலும், என் ைவஷுேவாட அழகு யாருக்கும் வராது” என்ற அவனது வா&த்ைதகளுக்கு மதிப்பு இருக்கேவ ெசய்தது. ெமல்ல சிrத்துக்ெகாண்டவள், “ேபாதும் ேபாதும்” என்றாள். “ஹப்பா ேகாபம் ேபாயிடுச்சி” என்றவன், அவைள ெநருங்கி அமர, அவள் விலகி அம&ந்தாள். “ெராம்ப பிகு பண்ணாேத” என்றவன், “ஸ்வட் சாப்பிடுறியா?” எனக் ேகட்டான். “ேவண்டாம்” என்று தைலைய அைசத்தாள். “சr ேவணாம். ேவற என்ன ேவணும்?”
“தூங்கணும்” என்றாள். “தூங்… தூங்கணுமா!” திைகப்புடன் ேகட்டவன், கடுப்புடன் அவைளப் பா&த்தான். பrதாபமாக அவள் பா&த்த பா&ைவையக் கண்டவன், “சr தூங்கு ேபா” என்றதும் ேவகமாகக் கட்டிலில் ஏறிப் படுத்துக் ெகாண்டாள். விளக்ைக அைணத்துவிட்டு வந்தவன், எதுவும் ேபசாமல் மறுபக்கம் படுத்துவிட்டான். இதயம் தடக்தடக்ெகன அடித்துக்ெகாண்டது ைவஷாலிக்கு. சிறிதுேநரம் சப்தமில்லாமல் ேபாக என்ன ெசய்கிறான்? தூங்கிவிட்டாேனா?’ என்று எண்ணியவளுக்குத் திரும்பிப் பா&க்க பயமாக இருந்தது. விடிவிளக்கின் ெவளிச்சத்தில் அைறைய ெவறித்துக் ெகாண்ேட படுத்திருந்தாள். அவைளயும் அறியாமல் கண்ணய&ந்த ேநரத்தில், காதருகில் குறுகுறுக்க, இப்படியும் அப்படியுமாக ேலசாக தைலயைசத்தாள். உஷ்ணக் காற்று கன்னத்தில் படவும்தான் அது அவனது மீ ைச என்று புrந்தது. அேதேநரம், “தூங்கைலயா” என்ற அவனது குரலில் தூக்கிவாrப்ேபாட திரும்பியவைள, இருபக்கமும் ைககைள ஊன்றி சிைறெசய்தான். அவனிடமிருந்து விலக முடியாமல், “என்ன பண்றங்க?” என்றாள் தவிப்புடன். “ம், லவ் பண்ேறன்” என்று அவளது மூக்குடன் மூக்ைக உரசினான்.
“ம், எனக்குத் தூங்கணும்” என்று சிணுங்கினாள். அதிலிருந்த ேபாலித்தனத்ைத கண்டு ெகாண்டவனாக, “என் ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்லிட்டுத் தூங்கு” என்றான். “என்ன ேகள்வி?” “இதுேவ வடா இருந்திருக்கணும்… இருங்க, இருக்கு உங்களுக்குன்னு என்னேமா ெசான்னிேய… அது என்ன?” என்றான். என்ன ெசால்வெதன புrயாமல், “அ..அது ஒரு ஃப்ேளாவில் வந்துது” என்றாள் “ஓ! நான் என்ன நிைனச்ேசன்னா…” என்று அவளது முகத்ைத ெநருங்கினான். “என்ன… நிைனச்சீ…க” அவளது குரல் ேதய்ந்து உள்ேள ேபானது. “இைதத்தான் நிைனத்ேதன்” என்றவன் அவளது இதழ்கைள தனது இலக்காக்கிக் ெகாள்ள, அவனது ெமன்ைமயான ஆக்ரமிப்பில், ெமல்ல ெமல்லத் தன்ைன இைணத்துக் ெகாண்டாள். ****************** மஞ்சள் பூசிய முகமும், தைலயில் கட்டியிருந்த துண்டுமாக ெமட்டி சப்தமிக்க, இறங்கி வந்த மகைளப் பா&த்தா& ேதவிகா. முகத்திலிருந்த நாணமும், அழகின் மிளி&ைவயும் கண்டவருக்கு உள்ளம் பூrத்துப்
ேபானது. திருமணத்திற்குச் சம்மதம் ெசான்ன நாளிலிருந்து, ெபற்ற கடனுக்குச் ெசய்வதாக எண்ணிக்ெகாண்டவருக்கு, இன்று அப்படி இருக்க முடியவில்ைல. மகளின் பின்னாேலேய சைமயலைறக்குள் நுைழந்தவ&, “ைவஷும்மா! இைதக் ெகாண்டு ேபா” என்று தயாrத்து ைவத்திருந்த காஃபி ெகட்டிலிருந்த டிேரைய மகளிடம் ெகாடுத்தா&. “அம்மா!” என்று தழுதழுத்தவளுக்கு ேமற்ெகாண்டு ேபசமுடியவில்ைல. ேசச்ேச… அசடு… ேபா காஃபி ஆறிடப் ேபாகுது” என்று மகளது கண்ண ைரத் துைடத்துவிட்டவ&, தனது கண்கைளயும் துைடத்துக் ெகாண்டா&. ைடனிங் ஹாலிலிருந்த சங்கரன் இருவைரயும் பா&த்து நிைறவுடன் புன்னைகத்துக் ெகாண்டா&. ******************** இரண்டு நாட்கள் ேவகமாக ஓட, மூன்றாவது நாள் காைலயிேலேய ைவஷாலிைய அைழத்துக் ெகாண்டு ராகவ் கிளம்பிவிட்டான். அன்ைன, தந்ைத இருவrடமும் மாறி மாறிச் ெசல்லம் ெகாஞ்சி, கண்ண& வடித்து, அவேள இருவைரயும் சமாதானம் ெசய்து ேதற்றினாள். “நாைளக்குக் காைலல ெரண்டு ேபரும் பூேன வந்திடணும். மதியம் வைளகாப்பு ேநரத்துக்கு வந்து இறங்கக்கூடாது ெசால்லிட்ேடன்” என்று வட்டின் மருமகளாக இருவைரயும் அைழத்தாள்.
சந்ேதாஷத்துடன் சம்மதித்த ேதவிகா, “என் ெபாண்ைண நல்லபடியா பா&த்துக்ேகாங்க மாப்பிள்ைள” என்ற ேதவிகாைவ புன்னைகயுடன் பா&த்த ராகவ், “நிச்சயமா அத்ைத” என்றான். வாழ்க்ைகயில் தனக்கான ேசாதைனகளும், ேவதைனகளும் காத்திருப்பது ெதrயாமல், மகிழ்ச்சியுடன் கணவனின் வட்டில் காலடி எடுத்து ைவத்தாள் ைவஷாலி. அத்தியாயம் 28 “அப்பா! மாைல, பூெவல்லாம் நாைளக்குக் காைலயில் பத்து மணிக்கு வட்டுக்ேக ெகாண்டு வரச் ெசால்லிட்ேடன். நாம இங்ேகயிருந்து கிளம்ப ேவனுக்கும் ெசால்லிட்ேடன்” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட தந்ைதயின் அைறக்குள் ராகவ், அங்கு அம&ந்திருந்த ைவஷாலிைய திைகப்புடன் பா&த்தான். அடுத்த ெநாடிேய கலகலெவன நைகத்தவன், “ேஹ! என்ன இது ஜிங்குச்சான் மாதிr…” என்றான். பச்ைச, சிகப்பு, மஞ்சள் என்று வண்ண வண்ணக் கண்ணாடி வைளயல்கைள இரு ைககளிலும் முழங்ைக வைர அடுக்கிக்ெகாண்டு, ைகைய நட்டி மடக்கி அதன் சப்தத்ைத ரசித்துக் ெகாண்டிருந்தவளது முகம், அவனது ேகலியில் சுருக்கியது. “பாருங்க மாமா இவைர…” என்று சிணுங்கினாள் ைவஷாலி. “அவன் கிடக்கான் விடும்மா…” என்று மருமகளுக்கு பrந்து ெகாண்டு வந்தா& மணிகண்டன்.
“நான் இருக்ேகன். அத்ைத மட்டும் இைத பா&த்திருக்கணும்… அவ்வளவுதான். தங்கத்திேலயும், ைவரத்திேலயும் ேபாட ேவண்டிய ைகக்கு, இந்தப் பத்து ரூபா வைளயளான்னு, முதல்ல கழட்டித் தூரப் ேபாட்டுட்டுத் தான் மறுேவைல பா&ப்பாங்க” என்றான். சிறுவயதில் பா&த்தைத நிைனவு ைவத்துச் ெசால்கிறான் என்று புrய, “ஆமாம்… உங்க அத்ைதக்கு இந்தக் கண்ணாடி வைளயேலாட அருைம எங்ேக ெதrயும். இது எனக்காக, என்ேனாட அத்ைத ெகாடுத்ததாக்கும்” என்று இரு கரத்ைதயும் ேச&த்துத் தட்டி ஒலிெயழுப்பி அழகாகச் சிrத்தாள். “அத்ைதயா! இெதன்ன புதுக்கைத யாரந்த அத்ைத?” என்று ேகட்டான். “ேவற யாரு உன் அம்மாதாண்டா” என்றா& மணிகண்டன். “மாமனா&, மருமக ெரண்டு ேபரும் புrயறா மாதிr ேபசேவ மாட்டீங்களா?” “ஹய்ேயா! உண்ைமதான் ராகவ். ஒருமுைற அம்மா என்ேனாட கண்ணாடி வைளயைள தூக்கித் தூர வசிட்டாங்க. அப்ேபா அத்ைத, அைத அப்படிேய எடுத்து வச்சிருந்தாங்களாம். அப்புறம் ேஜாதிக்கு வாங்கும் ேபாது எனக்கும் ேச&த்து வாங்கி, தனியா வச்சிருந்தது தான் இெதல்லாம். எனக்கு என்ைனக்காவது ெகாடுக்கணும்னு மாமாகிட்ட ெசால்லிட்ேட இருப்பாங்களாம். ஆனால், அதுக்கு சந்த&ப்பேம இல்லாமல் ேபாச்சு” என்றவளது முகம் மல&ச்சிையத் ெதாைலத்து வருத்தத்ைத ெவளிப்படுத்தியது.
மணிகண்டனுக்கு மைனவியின் நிைனவில் இதயம் கனத்துப் ேபாக, ராகவும் அன்ைனயின் நிைனவில் அைமதியாக நின்றான். இருவரது ெமௗனத்ைதயும் கண்டவளுக்கு ேநரம் காலம் ெதrயாமல் உளறிைவத்தது புrய, சங்கடமாகி விட்டது. அைமதியாக தங்கள் அைறக்கு வந்து விட்டாள். ஆனால், பைழய நிைனவுகள் அத்தைன எளிதில் மறந்து விடுவதில்ைலேய! எப்ேபாதும், ‘லஷ்மி அத்ைத’ என்று அவ&கைளயும் இந்த வட்ைடயும் சுற்றி வந்தெதல்லாம் நிைனவிற்கு வந்தது. அவருக்கும், தன்ைனச் சுற்றிச் சுற்றி வரும் ைவஷாலி மீ து ெகாள்ைளப் பிrயம். அவளுக்குத் ெதrந்து லஷ்மி மனம் ேநாக யாைரயும் ேபசியதில்ைல. பிடிவாதமும், முன்ேகாபியுமான ேஜாதிைய கூட, அவ& திட்டிேயா அடித்ேதா பா&த்தேதயில்ைல. ‘ராகவ், குணத்தில் தனது அன்ைனயின் மறு வடிவம். அதனால் தான், தனக்கு அவைன மிகவும் பிடித்தேதா’ என்று நிைனத்தவளுக்கு, ெமல்லப் புன்னைக அரும்பியது. “ஹாய் ெபாண்டாட்டி! என்ன கனவா? கனவில் நான் தாேன?” என்றபடி, அவள் அம&ந்திருந்த இருக்ைகயின் ைகப்பிடியில் வந்து அம&ந்தான். “ம், ெராம்பத்தான் நிைனப்பு. நான் அத்ைதையப் பத்தி நிைனச்சிட்டு இருந்ேதன்” என்றவள், “அத்ைத நம்ம கூட இருந்திருந்தா எவ்வளவு நல்லா இருந்திருக்கும் இல்ல ராகவ்” என்றபடி அவன்மீ து சாய்ந்து ெகாண்டாள். அவளது கன்னத்ைதத் தடவிக் ெகாடுத்தவன், “நானும் இைத அப்பப்ேபா
நிைனச்சிக்குேவன் ைவஷூ. அம்மா இருந்திருந்தா, இந்த வடு இன்னும் நல்லா இருந்திருக்கும். ேஜாதிேயாட வாழ்க்ைக இப்படி பிரச்சைனேயாட இருந்திருக்காது. அவைள இன்னும் நல்லபடியா, ெபாறுப்ேபாட வள&த்திருப்பாங்க. ஒரு ெபண்ேணாட வள&ப்புக்கும், ஆேணாட வள&ப்புக்கும் நிைறய வித்தியாசம் இருக்கு. வள&க்கத் ெதrயாமல் வள&த்து அவேளாட வாழ்க்ைக இப்படியாக, ஒருவைகயில் நாங்க கூடக் காரணம்தான்” என்றவன், எழுந்து தைலையக் ேகாதியபடி கட்டிலில் ெசன்று அம&ந்தான். “ராகவ்! இன்னும் நங்க அவேளாட காதல் விஷயத்ைத மறக்கைலயா?” “ஹும்!” என்று ெபருமூச்ைச ெவளியிட்டவன், “ைவஷூ! ஒருத்த& ேமல இயல்பாக வரும் காதலுக்கும், பணத்துக்காக வ&ற காதலுக்கும் நிைறய வித்தியாசம் இருக்கு” என்றவனது குரலில் கசப்பு ெதrந்தது. “நங்க தப்பா புrஞ்சிட்டு இருக்கீ ங்க. ேஜாதிக்கு, பணத்தாைச உண்டுதான். அதுக்காக இப்படி பணத்துக்காகன்னு நிைனக்காதங்க. ேகட்கேவ அசிங்கமாக இருக்கு” என்றாள் சங்கடத்துடன். “இல்ைல ைவஷூ! நான் ெதrந்ததால் தான் ெசால்ேறன்.” “நான் நம்பமாட்ேடன்” என்றாள் பிடிவாதமாக. “நான் ெசான்னால் நம்பமாட்ட; குணால் ெசான்னா…” என்றவைன, அதி&ச்சியுடன் பா&த்தாள். “எனக்கும் இப்படி அதி&ச்சியா தான் இருந்தது. அன்ைனக்கு ந விக்ரம் சா&, சீமா ேமடம் எல்ேலாரும் ேஹாட்டலுக்கு வந்திருந்த ேபாது
நானும் குணாைல பா&த்துப் ேபசத்தான் அங்ேக வந்ேதன். அப்ேபா அவ& ெசால்லித்தான் ெதrயும். ேஜாதி தான் இப்படி. குணால், ெராம்ப நல்லவ&. காதலித்து, வட்ைட விட்டுப் ேபாய், யாருக்கும் ெதrயாமல் கல்யாணம் ெசய்துகிட்டவைள, அவங்க வட்டில் ெபrய மனசு பண்ணி ஏத்துக்கிட்டேத ெபrய விஷயம். இவ என்னடான்னா தினமும், ஷாப்பிங், மால், ேஹாட்டல்ன்னு சுத்தினால் எப்படி? ஆரம்பத்தில் குணாலுக்கு இருந்த ஆ&வம் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா குைறய ஆரம்பிச்சிடுச்சி. அேதாட இல்லாமல் அப்பப்ேபா ெசாத்ைதப் பிrப்பது பத்தி ேவற ேபசியிருக்க. பிரச்சைன இப்படித் தான் ெபrசாச்சு.” “அதுக்காக க&ப்பமாக இருக்கும் ெபாண்ைண ெகாண்டுவந்து வட்டில் விட்டுட்டுப் ேபாவாங்களா?” ஆற்றாைமயுடன் ேகட்டாள் ைவஷாலி. ”இல்ைல ைவஷூ! சண்ைட ேபாட்டுட்டு வந்தது இவதான். ஆனால், நம்மகிட்ட இவைள அனுப்பிட்டதா ெசான்னா. அவேமல இருந்த ேகாபத்தில் குணால் என்ைனப் பா&த்துப் ேபசேவ மறுத்துட்டா&. என்ேனாட ெதால்ைல தாங்காமல்தான் அன்ைனக்குச் சந்திக்க ஒத்துகிட்டா&. நடந்தைதெயல்லாம் ெசான்னா&. யா&தான் இதுக்ெகல்லாம் வாையமூடிட்டு இருப்பாங்க. ஒரு கட்டத்தில் இவ& திருப்பிக் ேகட்டதுக்கு, ெசால்லாமல் ெகாள்ளாமல் வட்டுக்கு வந்துட்டா. வந்து ெகஞ்சுவா&ன்னு நிைனச்சிருக்கா. ஆனால், ேகாபத்தில் அவ& வரேவயில்ைல. கைடசியில் விக்ரம் சாருக்குத் ெதrந்து அவ& ேபசி, அவங்க அம்மா
இவளுக்கு எடுத்துச் ெசால்லி… குணால் வட்டில் ேபசி எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சது. ஆனாலும், அடுத்த குண்டு எப்ேபா வருேமான்னு ஒரு பயம் உள்ளுக்குள்ேள இருக்கத்தான் ெசய்யுது” என்றான். “இவ்வளவு விஷயம் நடந்திருக்கா? இது ெதrயாமல், குணால் அண்ணா என்னிடம் எவ்வளவு திட்டு வாங்கியிருக்கா& ெதrயுமா?” என்றாள் பrதாபமாக. “முதல்ல எப்படிேயா ராகவ்… இப்ேபா அவள் அவைர புrஞ்சிகிட்டிருப்பான்னு நிைனக்கிேறன்” என்றாள். “நல்ல புத்தி வந்தால் சந்ேதாஷம் தான். ேஜாதிேயாட குணத்தால ந ஏதாவது பிரச்சைனயில் மாட்டிப்பிேயான்னு, ஒரு பயம் எனக்குள்ள இருந்துட்ேடதான் இருந்துச்சி. அதனால் தான் ந அவளுக்கு ஏதாவது காஸ்ட்லி கிஃப்ட் வாங்கிட்டு வரும் ேபாெதல்லாம் நான் உன்ைனத் திட்டுவது.” “உக்கும்! நல்லா திட்டுன ங்க. எப்ேபா பா& சிடுசிடுன்னு சிடுமூஞ்சி மாதிr. பா&க்கும் பா&ைவ அதுக்கு ேமல; நாலடி தள்ளி நில்லுன்னு ெசால்றது ேபால” என்று உதட்ைடச் சுழித்துப் பழிப்பு காட்டினாள். “பல விஷயங்களில் அவ உன்ைன டாமிேனட் ெசய்தாலும், சில விஷயங்களில் உன்னிடம் அவளுக்கு ஒரு பயம் இருக்கத்தான் ெசய்யுது” என்றான் புன்னைகயுடன். “நான் ஃப்ெரண்ட்ஷிப்புக்கு மதிப்பு ெகாடுக்கறவ தான். அதுக்காக கண்ைண மூடிகிட்டு அவ ெசால்றதுக்ெகல்லாம் தைலயாட்டும் ஆள் நான் கிைடயாது. தப்புன்னா தப்புன்னு ெசால்லும் ைதrயம் எங்களுக்கும் இருக்கு. ெதrஞ்சிக்ேகாங்க” என்றாள் வராப்புடன்.
“அது மட்டும்தான் ெதrஞ்சிக்கணுமா… இல்ைல ேவற ஏதாவது…?” என்றபடி அவளது இடுப்ைப வைளத்து தன்னருகில் இழுத்தான். ேவகமாக அவைனத் தள்ளிவிட்டவள், “இன்னும் ெரண்டு நாைளக்கு இந்த ேவைலெயல்லாம் ேவணாம் புrஞ்சிதா. வட்டுக்கு உறவுக்காரங்க வருவாங்க; அதனால் அடக்க ஒடுக்கமா இருங்க” என்றாள். அவள் தள்ளிய ேவகத்தில் கட்டிலில் விழுந்தவன், “ெரண்டு நாைளக்குப் பிறகு, ந இந்த ரூமுக்குத் தான் வரணும்” என்றான். “அைத அப்ேபா பா&த்துக்கலாம்” என்றவள் கண்ைணச் சிமிட்டிவிட்டுக் கீ ேழ இறங்கி ஓட, சிrத்தபடி தைலையக் ேகாதிக்ெகாண்டான் ராகவ். “ைவஷும்மா! வ&ற வழியில் கம&கட் வித்துட்டு இருந்தான் உனக்குப் பிடிக்குேமன்னு வாங்கிட்டு வந்ேதன்” என்று மணிகண்டன் சிறு ெபாட்டலத்ைதக் ெகாடுத்தா&. “ஹய்! ேதங்க்யூ மாமா. நங்க ெரண்டு எடுத்துக்ேகாங்க” என்றாள். “இருக்கட்டும்மா. ந சாப்பிடு. நான் ெகாஞ்சம் எதி&வடு வைரக்கும் ேபாய்ட்டு பத்து நிமிஷத்தில் வந்திடுேறன்” என்றவ& அங்கிருந்து ெசல்ல, ஒன்ைற எடுத்து வாயில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு, மாடிக்குச் ெசன்றாள். குளித்துவிட்டு வந்து உைட மாற்றிக்ெகாண்டிருந்த ராகவ், “என்ன சாப்பிடுற?” என்று ேகட்டான்.
“கம&கட்.” “ந மட்டும் சாப்பிடுற? எனக்கு எங்ேக?” என்றான். “நங்க சாப்பிட வரும் ேபாது ெகாடுக்கலாமுன்னு கீ ேழேய வச்சிட்டு வந்துட்ேடங்க” என்றாள். “எனக்கு இப்ேபாேவ ேவணும். ெகாடு” என்றான். “சr ெகாண்டு வேரன் என்றவைள இழுத்து சுவற்றில் சாய்த்து நிறுத்தியவன், “ெகாடு” என்றான். “விைளயாடாதங்க ராகவ்! யாராவது வரப்ேபாறாங்க…” என்று அவனிடமிருந்து விலக முயன்றாள். “அப்பா இல்ைல. வாசல் கதவு மூடியிருக்கு. அப்புறம் யா& வருவாங்க?” என்றவனது உதடுகள், அவளது கன்னத்தில் ேகாலமிட்டது. இதழ் ஒற்றலில் அவள் மயங்கி நின்றைத, தனக்குச் சாதகமாக்கிக் ெகாண்டான். அவன் அவைள விட்டு விலகிய ேபாது கம&கட் அவனது வாயிலிருந்தது. வசீகரப் புன்னைகயுடன் அவைளப் பா&த்தான். ெமல்லக் கண்கைளத் திறந்தவள் வாய்க்குள்ேளேய ஏேதா முணுமுணுத்தாள். “ைதrயம் இருந்தா சத்தமா ெசால்லு. எதுக்கு முனகற?” என்றான். “இரு இரு எங்க அம்மாகிட்ட ெசால்ேறன்…” என்று ெசால்லிவிட்டு
நமட்டுச் சிrப்பு சிrத்தவைள, உ&ெரனப் பா&த்தான். “நான் ெசால்லாமல் விடப்ேபாறதில்ைல. அன்ைனக்கு குடுத்தாங்க இல்ல சுருக்க உன் முதுகில் ெரண்டு. அைதப் ேபாலப் ேபாடச் ெசால்ேறன். பத்து வயசில் வாங்கினது மறந்து ேபாச்சாம். இப்ேபா குடுங்கன்னு ெசால்ேறன்” என்றாள். “காக்கா கடி கடிச்சி ெகாடுத்ததும் இதுவும் ஒண்ணா?” என்றான். “எல்லாம் எச்சில் தாேன…” “அப்படியா! அப்ேபா இைதயும் ேச&த்துச் ெசால்லு” என்றவன், ஓட முயன்றவைளப் பிடித்து இழுக்க, இருவரும் ேச&ந்து கட்டிலில் விழுந்தன&. “ப்ள ஸ், ப்ள ஸ் ராகவ் சாr” என்ற எைதயும் அவன் காதில் வாங்காதவன், தனது காrயத்ைதச் சாதித்துக் ெகாண்ேட விலகினான். அருகிலிருந்த தைலயைணைய எடுத்து நாலு ேபாடு ேபாட்டாள். சிrத்துக்ெகாண்ேட வாங்கிக் ெகாண்டவன், “இது தான் உன் ேகாபமா?” என்று கிண்டலாகச் சிrக்க, தனது ெபாய்க் ேகாபத்ைதத் ெதாடர முடியாமல் அவளும் சிrப்புடன் அவனது ேதாளில் சாய்ந்துெகாண்டாள். அைழப்பு மணி இரண்டு தரம் ஒலிக்க, தைலைய ஒதுக்கி, முகத்ைத ஒரு முைற கண்ணாடியில் பா&த்துச் சr ெசய்து ெகாண்டு கதைவத் திறக்க ஓடினாள்.
************************* காrலிருந்து இறங்கிய ேதவிகா, அந்த வட்ைடப் பா&த்து அசந்து நின்றா&. கைடசியாக லஷ்மி இறந்த ேபாது வந்தது. கிட்டதட்ட பத்து வருடங்கள் ஆகிறது. ேவலி இருந்த வடு இப்ேபாது மதில் சுவ& கட்டப்பட்டு, வட்ைடச் சுற்றியிருந்த இடத்தில் அழகாக காய்கறித் ேதாட்டமும், பூந்ேதாட்டமும் அழகாக பராமrக்கப்பட்டிருந்தது. அப்ேபாது ராகவின் வடு ஒற்ைறப் படுக்ைக அைற, சைமயலைற, சிறிய ஹால் என்று இருந்தது. இப்ேபாது கீ ேழேய இரண்டு படுக்ைக அைற, மாடிக்குச் ெசல்ல உள்ேளேய படிக்கட்டு, மாடியில் இரண்டு படுக்ைகயைற, என்று வடு பிரமாதமாக இருந்தது. சைமயலைறகூட நவன வசதிகளுடன் இருந்தது. வட்ைடச் சுற்றிக் காட்டிய மகைளச் சந்ேதாஷத்துடன் பா&த்தா&. மருமகைன நிைனத்துப் ெபருைமயாகக் கூட இருந்தது. “எப்படிம்மா இருக்கு வடு?” ஆைசயுடன் அன்ைனயின் கழுத்ைதக் கட்டிக்ெகாண்டு ேகட்டாள். “ெராம்ப நல்லாயிருக்குடா. ந எப்படி இருக்க? சந்ேதாஷமா இருக்கியா? உனக்கு இங்ேக எல்லாம் வசதியா இருக்கா?” “அம்மா! நான் இங்ேக வந்து முழுசா இருபத்தி நாலு மணி ேநரம் தான் ஆகுது. நங்க என்னேவா வருஷக்கணக்கா பா&க்காத மாதிr விசாrக்கிறங்க?” என்றாள். “நான் சந்ேதாஷமா இருக்ேகன்னு ெசால்ற ஒரு வா&த்ைதயில்தாம்மா
ஒவ்ெவாரு அம்மாக்கேளாட சந்ேதாஷமும் இருக்கு” என்றபடி சங்கரன் அைறக்குள் நுைழந்தா&. “நான் ெராம்ப ெராம்பச் சந்ேதாஷமா இருக்ேகன்” என்று குழந்ைதயின் குதூகலத்துடன் ெசான்னாள். “ஆமாம், சைமயல் இன்னும் மாப்பிள்ைள தான் ெசய்யறாரா?” “அப்பா! என்ைன என்னன்னு நிைனச்சிட்டு இருக்கீ ங்க? எனக்குப் பிரமாதமா சைமக்கத் ெதrயைலனாலும், ஓரளவுக்குச் சைமக்கத் ெதrயும். நான் எது ெசய்தாலும், மாமாவும், உங்க மாப்பிள்ைளயும் எதுவும் ெசால்லாமல் சாப்பிடுவாங்க. ெதrயுமா?” என்றாள். “அட, முழுசா ஒருநாள் தாேனடா ஆகியிருக்கு…” என்று சிrத்த தந்ைதையச் ெசல்லமாக முைறத்தாள். ”என்னடா என் மருமகைள கிண்டல் பண்ற? அவேளாட சைமயைல சாப்பிட்டுட்டு அப்புறம் ெசால்லு” என்றா& மணிகண்டன். “சாப்பிட்டதால் தாேனடா ெசால்ேறன்” என்று சங்கரன் ெசான்னதும், அைனவரும் கலகலப்பு ெதாற்றிக்ெகாண்டது. அத்தியாயம் - 29 வைளகாப்பு முடிந்து ேஜாதிைய வட்டிற்கு அைழத்து அைழத்து வந்துவிட்டன&. இத்தைன நாட்களாகக் கீ ழ் அைறயில் இருந்தவள், தான் மாடியிலிருக்கும் இன்ெனாரு அைறயிேலேய தங்கிக் ெகாள்வதாகக் கூற, மணிகண்டனும் சம்மதித்துவிட்டா&.
“ஏன் ேஜா? உனக்குப் படி ஏறியிறங்க கஷ்டமா இருக்குேம” என்ற ைவஷாலிக்கு, “ந இருக்கிேயப்பா… உன்ேனாடு ேபசிட்டு இருக்கலாம்; ஈவ்னிங்ல அப்படிேய ெமாட்ைட மாடியில் நடக்கலாம். அேதாட, படிேயறி இறங்கினா எக்ஸ&ைசஸ் தாேன” என்று அவள் ெசான்ன பதில் ஏற்றுக்ெகாள்வதாகத் தான் இருந்தது. “சr, ஆனா, பத்திரமா இரு” என்றேதாடு ராகவும் முடித்துக் ெகாண்டான். முதல் இரண்டு நாட்கள் ேதாழிகளுக்குள் ேபசிப் பகி&ந்துெகாள்ள நிைறய விஷயங்கள் இருந்தன. வேட சிrப்பும் ேபச்சுமாகத் தான் இருந்தது. இரவு ேவைலகைள முடித்துவிட்டு அைறக்குள் நுைழந்தாள். ராகவ் ேலப்டாப்பில் ஏேதா ெசய்து ெகாண்டிருந்தான். “தூங்கைலயா இன்னும்?” “ம், நாைளக்கு முக்கியமான மீ ட்டிங் இருக்குடா. காைலயில் ஏழு மணிக்ெகல்லாம் கிளம்பணும்” “ஓ! சr” என்றவள் படுத்துக் ெகாண்டாள். ேவைலைய முடித்துவிட்டு, விளக்ைக அைணத்துவிட்டு வந்து படுத்தான் ராகவ். “இன்ைனக்கு ேஜாதிக்குக் ெகாஞ்சம் முடியைல பாவம். உடம்ெபல்லாம்
வலிக்குதுன்னு ெகாஞ்சம் அவஸ்ைத பட்டுட்டா. ெராம்பப் பாவமா இருந்தது.” “ம், பிரக்னன்சில இெதல்லாம் சகஜம்ப்பா” என்றான். அவன் பக்கமாகத் திரும்பியவள், “ஏன் ராகவ்! பிரக்னன்சி ைடம்ல எல்ேலாருக்கும் இப்படித்தான் இருக்குமா?” அவனது டீ ஷ&ட்டின் பட்டைனத் திருகியபடிேய ேகட்டாள். கண்கைளத் திறந்து பா&த்தவன், ெசல்லமாக அவள் ெநற்றியில் முட்டி, “ஏன் பயமாயிருக்கா?” என்று ரகசியக் குரலில் ேகட்டான். ேமலும் அவைன ஒன்றிக்ெகாண்டவள், “ெராம்ப இல்ல ெகாஞ்சம்” என்றாள். அவளது கன்னத்தில் விரலால் ேகாடு வைரந்தவன், “நான் உன் கூடேவ இருக்கும் ேபாது உனக்ெகன்ன பயம்?” என்றபடி தன்னுடன் ேச&த்து இறுக அைணத்துக்ெகாண்டான். விழிகைள மூடி அவன் ெநஞ்சில் முத்தமிட்டவள், தங்கள் அைறக் கதவு தட்டப்படும் ஓைச ேகட்டு, அவனிடமிருந்து விலகி எழுந்தாள். “ந இரு” என்றவன் ெசன்று கதைவத் திறக்க, ேஜாதி நின்றிருந்தாள். “என்ன ேஜாதி? தூங்கைலயா? உடம்ைப ஏதாவது ெசய்யுதா?” அவனது ேகள்வியில் பாசமும், பrவும் ெகாட்டிக் கிடந்தது. ”இல்லண்ணா தூக்கம் வரைல. அதான் ைவஷூகூட ெகாஞ்ச ேநரம்
ேபசிட்டு இருக்கலாம்னு வந்ேதன். முழிச்சிட்டுத் தாேன இருக்கா?” உள்ளுக்குள் எrச்சல் மண்டியது அவனுக்கு. “ைவஷு… தூங்…” என ஆரம்பிக்கும் ேபாேத, “முழிச்சிட்டுத் தான் இருக்ேகன் ேஜா. நாம உன் ரூமுக்குப் ேபாயிடலாம். உங்க அண்ணன் தூங்கட்டும்” என்றாள். சr என்ற ேஜாதி அங்கிருந்து ெசல்ல, “நங்க தூங்குங்க ராகவ். நான் ெகாஞ்ச ேநரம் அவேளாட ேபசிட்டிருந்துட்டு வேரன்” என்றவள், அவனது முகபாவத்ைதப் பா&த்துவிட்டு, “ப்ள ஸ் ராகவ்! நம்ம ேஜாதிக்காக” என்று ெகஞ்சலாகப் பா&த்தாள். நண்ட ெபருமூச்ைச ெவளியிட்டவன், சம்மதமாக ேலசாக தைலயைசக்க, “ேதங்க்யூ” என்று அவன் கன்னத்தில் தனது இதழ்கைளப் பதித்துவிட்டுச் ெசல்ல, ராகவ் புன்னைகத்துக் ெகாண்டான். பதிேனாரு மணிக்குப் ேபச ஆரம்பித்த ேஜாதி, அதிகாைல மூன்று மணி வைர அவைள விடவில்ைல. ைவஷாலிக்ேகா தூக்கம் கண்கைளச் சுழற்றிய ேபாதும், ைக மைறவில் ெகாட்டாவிைய ெவளியற்றி சமாளித்துக் ெகாண்டு, கைத ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாள். ஒரு வழியாகத் தூக்கம் வருகிறது என்று ேஜாதி படுத்துவிட, ைவஷாலி தங்கள் அைறக்கு வந்தாள். ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்த கணவைன ேநசத்துடன் பா&த்தாள். குனிந்து அவனது ெநற்றியில் முத்தமிட்டாள். காைல ேநர இைரச்சலில் கண் விழித்தவள், பளிச்ெசன்று ெவயில் அடித்துக் ெகாண்டிருப்பைதப் பா&த்துப் பதறி எழுந்தாள். மணி பத்து.
‘இன்ைனக்கு மீ ட்டிங் இருக்குன்னு ெசான்னாேர’ என்று ேவகமாக மறுபக்கம் திரும்பியவள் ராகவ் இல்லாதைதக் கண்டதும் ேவகமாகக் கட்டிலிலிருந்து இறங்கினாள். அங்கிருந்த ேடபிள் மீ து அவன் எழுதி ைவத்துவிட்டுச் ெசன்ற குறிப்பு கண்ணில் பட்டது. ‘ஹாய் கும்பக&ணி, நான் ஷா&ப்பா ஏழு மணிக்குக் கிளம்பிட்ேடன். இட்லி ஊத்தி, காரச் சட்னி அைரச்சி வச்சிருக்ேகன். ஜாலியா சாப்பிடு. நடுவில் ேநரம் கிைடத்தால் ேபான் ெசய்ேறன்.’ படித்து முடித்தவள் சிrத்துக் ெகாண்டாள். சந்ேதாஷமாக இருந்த ேபாதும், சிறு வருத்தமும் இருந்தது. ********************** ”ஹேலா!” “ைவஷூ எப்படிம்மா இருக்க?” “அத்ைத! நல்லாயிருக்ேகன் நங்க எப்படியிருக்கீ ங்க? மாமா, சீமாக்கா எல்ேலாரும் எப்படியிருக்காங்க?” “எல்லாரும் ெசௗக்கியம். வட்டில் எல்லாப் ெபாறுப்பும் உன்ேனாடது தானாேம. என் ெபாண்ணு இத்தைனப் ெபாறுப்பா இருப்பான்னு நிைனக்கேவயில்ைல அண்ணின்னு உன் அம்மா ெபருைமயா ெசால்லிகிட்டாங்க. ேகட்கேவ ெராம்பச் சந்ேதாஷமா இருக்கு” என்றா& ெசந்தளி&.
சிrத்துக் ெகாண்டவள், “அய்ேயா அத்ைத! எல்லாேம இன்னும் அவ& தான் பா&த்துக்கறா&. நான் ேமேலாட்டமா எல்லாத்ைதயும் சr பா&த்துக்குேவன்” என்றவள், “அன்ைனக்கு அம்மா உங்களுக்கு ேபான் ெசய்து ேபசச் ெசான்னாங்க அத்ைத எனக்குத் தான் இருந்த ேவைலயில் மறந்து ேபாச்சு” என்றாள் சிறு குரலில். “பரவாயில்லம்மா. அதனால் என்ன? உனக்கு எப்ேபா ஃப்rயா இருக்கிேயா அப்பப் ேபசு…” என்றவருடன் சிறிது ேநரம் ேபசிவிட்டு, ேபாைன ைவத்தாள் ைவஷாலி. “ைவஷூ! அம்மா ேபானா?” என்றபடி அைறக்குள் வந்தாள் ேஜாதி. “அம்மா இல்ல ெசந்தளி& அத்ைத” என்றாள். “ஓ! என்னவாம் அவங்களுக்கு?” அலட்சிய பாவத்துடன் ேகட்டாள். “சும்மா விசாrச்சாங்க. உன்ைனப் பத்தியும் ேகட்டாங்க. ெஹல்த்ைத பா&த்துக்கச் ெசான்னாங்க.” “இதுல ஒண்ணும் குைறச்சல் இல்ைல. ெசால்ேறன்னு தப்பா நிைனக்காேத அந்தக் குடும்பத்ைதப் பா&த்தா எனக்குச் சுத்தமா பிடிக்கறதில்ைல. உனக்கும் ெசால்ேறஎன் ேகட்டுக்க, இனிக்க இனிக்க ேபசினாலும் சrயான அழுகுணி குடும்பம். அப்பா அம்மா, பிள்ள மூணு ேபரும் இனிக்க இனிக்க ேபசுவாங்க. ஆனால், மனசுல அவ்வளவும் அழுக்கு. அதுவும் அருைம பிள்ள விக்ரம் குமா& இருக்காேர ஹப்பா!” என்றாள்.
ேபசும் ேபாேத அவள் முகத்தில் அத்தைன ெவறுப்பு. ைவஷாலிக்கு சங்கடமாக இருந்தது. ஆனால், ேபசி அவள் ெவறுப்ைப அதிகமாக்க ேவண்டாம் என்று அைமதியாக இருந்தாள். “அவனுக்கு மனசுல ெபrய ஹேரான்னு நிைனப்பு. என் வாழ்க்ைகயில் வந்த அத்தைனப் பிரச்சைனகளுக்கும் அவன்தான் காரணம். ெபாண்ணுங்கன்னா அவனுக்கு கிள்ளு கீ ைரன்னு நிைனப்பு” என்று ெசால்லிவிட்டு ைவஷாலியின் முகத்ைதப் பா&த்தாள். ெசால்லவும் முடியாமல், ெமல்லவும் முடியாமல் இழுத்துப் பிடித்தப் ெபாறுைமயுடன் அம&ந்திருந்தாள். “நல்ல ேவைல ைவஷூ! ந தப்பிச்ச. அதுக்குத் தான் நான் ஆரம்பத்திலிருந்ேத அவன் கூடப் பழகினைத ேவண்டாம்ன்னு ெசான்ேனன். அப்ேபாேவ இைதெயல்லாம் ெசால்லியிருந்தா ந பயந்திருப்ப. அதான் முழுசா ெசால்லாமல் மைறமுகமா எச்சrக்ைக ெசய்ேதன்… இன்னும்…” என்று ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவைள இைடமறித்தாள் ைவஷாலி. “ேபாதும் ேஜா. நாம ேவற ஏதாவது ேபசலாமா?” என்றாள் ேகாபத்துடன். “ஓ! உன் உறவுக்காரங்கைளப் ேபசிட்ேடன்னு ேகாபமா?” என்றாள் கிண்டலாக. “அவங்க உறவுக்காரங்களா இல்லாமல் இருந்தாலும் நான் இைதத் தான் ெசால்லியிருப்ேபன். ஒருத்தைரப் பத்தி முழுசா ெதrயாமல் ேபசக்கூடாது. அவங்க ெப&சனல் ைலஃப்ல யா& எப்படி இருந்தால் நமக்ெகன்ன? அேதாடு, நான் விக்ரேமாட ெகாஞ்சநாள் தான்
பழகியிருக்ேகன். என்ேனாட பழகுபவைர எைடேபாடத் ெதrயாத முட்டாள் இல்ைல. இன்ைனக்கு வைரக்கும் அவ& உங்க அண்ணனுக்கும், உனக்கும் ஒரு நல்ல ெவல்விஷராகத் தான் இருக்கா&; இருப்பா&. அவைரப் பத்தி எனக்கு நல்லாேவ ெதrயும்” ேகாபத்துடன் ெசால்லி முடித்தாள். ேஜாதிக்கு உள்ளுக்குள் ெகாதித்தது. “அப்ேபா நான் ெசால்றது ெபாய்யா?” ”அைத நான் ேவற ெசால்லணுமா? ேஜாதி ந அவ& உன் வாழ்க்ைகயில் தைலயிட்டது பிடிக்காமல் ெவறுக்கற. ஆனால், அவ& உனக்கு நல்லது தான் ெசய்திருக்கா&. ஒரு நாள் இல்ைலனாலும் ஒரு நாள் இைத ந புrஞ்சிக்குவ. உன் வாழ்க்ைகயில் வந்த ஒவ்ெவாரு பிரச்சைனக்கும் நதான் காரணம். உங்க அண்ணன் எல்லாத்ைதயும் என்னிடம் ெசால்லிட்டா&” என்று ெசால்லி அவளது ேகாபத்ைத அதிகrத்தாள் ைவஷாலி. “சrம்மா, நான்தான் தப்பா புrஞ்சிகிட்ேடன். உனக்கு அந்த விக்ரைம பத்தி நல்லா ெதrயுேம, அப்ேபா நான் ெசால்ற விஷயம் உண்ைமயா ெபாய்யான்னு ெசால்ேலன்” என்றாள். “என்ன?” “விக்ரம் ஒரு ெபாண்ைண உயிருக்கு உயிராய் காதலிக்கிறான் அது ெதrயுமா?” ைவஷாலிக்கு ஆச்சrயமும், அதிசயமுமாக இருந்தது. “ெதrயாது. அது
யாருன்னு ெதrஞ்சிக்க ேவண்டிய அவசியமும் இல்ைல” என்றாள். “அெதப்படி, ந அவசியம் ெதrஞ்சிக்கணும்… அப்ேபா தாேன ந அவைன எந்த அளவுக்கு சrயா எைட ேபாட்டிருக்கன்னு உனக்குத் ெதrயும். அந்தப் ெபாண்ணு ேபரு…” என்றேபாது, “ேஜாதி!” என்ற அதட்டலுடன் ராகவ் ேகாபமாக அங்ேக வந்தான். அதுவைர ேகாபமும், வன்மமுமாக ேபசிக்ெகாண்டிருந்த ேஜாதி, ராகைவ கண்டதும் அடங்கிவிட்டாள். “இப்ேபா இது ெராம்ப முக்கியமா? அது யாரா இருந்தா என்ன? உனக்குத் ேதைவயில்லாத விஷயத்தில் ந எதுக்கு தைலயிடுற?” என்று அதட்டியவன், “ைவஷாலி! தைல வலிக்குது, ெகாஞ்சம் ஸ்ட்ராங்கா காஃபி ெகாண்டுவா” என்றான். அவள் ெவளிேய ெசன்றதும், “ஏய்! இப்ேபா எதுக்கு ேதைவ இல்லாமல் இந்தக் கைதைய இழுக்கற? என்ன ெதrயும் உனக்கு விக்ரம் சா& பத்தி?” “எல்லாம் ெதrயும். அன்ைனக்கு ேகாயில்ல அவங்க ேபசினைத ந மட்டும் ேகட்கல நானும்தான் ேகட்ேடன்” என்றாள் அலட்சியமான குரலில். அவன் பா&த்தப் பா&ைவயில் எங்ேக அடித்துவிடுவாேனா என்று உள்ளுக்குள் பயம் இருந்த ேபாதும் அழுத்தமாக நின்றிருந்தாள். “அதுக்கு என்ன இப்ேபா? இது எங்க ெரண்டு ேப& சம்மந்தப்பட்ட
விஷயம். அம்மா வட்டுக்கு வந்தியா; வந்த ேவைல முடிந்ததா; உன் வட்டுக்குக் கிளம்பிட்ேடயிரு. இந்த மாதிr குட்டிக் கலாட்ட ெசய்யும் ேவைலெயல்லாம் வச்சிக்காேத. நான் எல்லா ேநரமும் அைமதியாக இருக்கமாட்ேடன். ைவஷாலிக்கு இந்த விஷயம் ெதrய வந்து அவ சங்கடப்பட்டா நான் ெபால்லாதவனாகிடுேவன். உன்ைனத் தவிர இந்த மாதிr லூசுத்தனமான ேவைலைய யாரும் ெசய்யமாட்டாங்க. ஜாக்கிரைதயா இருந்துக்ேகா” என்று எச்சrத்தான். அவனது குரலில் இருந்த உறுதிேய இவன் ெசய்வான் என்று உண&த்த, அைமதியாக நின்றிருந்தாள். காஃபியுடன் வந்த ைவஷாலியிடம், “ேஜாதிக்கு காஃபி ெகாண்டு வரைலயா?” என்று ேகட்டான். “அவளுக்கு ஹா&லிக்ஸ் கலந்து ெகாண்டு வேரன். நங்க தைலவலின்னு ெசான்னதால உங்களுக்கு முதல்ல ெகாண்டு வந்துட்ேடன். உங்க மீ ட்டிங் நல்லபடியா முடிந்ததா?” என்றாள் புன்னைகயுடன். “ம், முடிந்தது…” என்று இருவரும் ேபசிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத அைறயிலிருந்து ெவளிேயறிய ேஜாதியின் மனத்தில் ேகாபம் எrமைலயாக கனன்று ெகாண்டிருந்தது. அத்தியாயம் - 30 ராகவிற்கு ேஜாதிைய நிைனத்துக் கவைல அதிகrத்துக் ெகாண்ேட இருந்தது. வாழ்வின் இருைளப் ேபாக்கும் ஒளிையப் ேபால, அைனவருக்கும் உபேயாகமாக இருக்க ேவண்டுெமன்று லஷ்மியும்,
மணிகண்டனும் ேயாசித்து மகளுக்கு, ‘ேஜாதி’ என்று ெபய& ைவத்தன&. ஆனால், அவேளா ெபயருக்கும், தனக்கும் சம்மந்தமில்ைல என்று, தனது ஒவ்ெவாரு ெசயலிலும் ெபற்றவ&களுக்கும், மற்றவ&களுக்கும் புrயைவத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். எதி&வட்டிலிருந்த சங்கரனும் தமிழ்நாட்டுக்கார& என்பேதாடு, இருவரும் ஒேர கம்ெபனியில் பணிபுrந்து ெகாண்டிருந்ததால், அவைரத் தங்கள் வட்டில் ஒருவராகேவ நிைனத்தன&. சங்கரன் திருமணமாகி, குழந்ைத பிறந்து இரண்டு வருடம் கழித்ேத, தனது குடும்பத்ைத பூேனவிற்கு அைழத்து வந்தா&. லஷ்மியும், மணிகண்டனும் அவ&களிடம் பாசத்துடன் இருந்த ேபாதும், ேதவிகாவிற்கு அவ&கைளக் ெகாஞ்சமும் பிடிக்கவில்ைல. அைத அவ&களும் உண&ந்ேத இருந்தன&. வசதி வாய்ப்ேபாடு வள&ந்தவ& ேபாகப் ேபாகப் புrந்து ெகாள்வா& என்று எண்ணிக்ெகாண்டா& மணிகண்டன். ஆனாலும், பா&த்த முதல்நாேள ெபண்கள் இருவrன் மனத்திலும் திைர விழுந்துவிட்டது. ஆண்கள் இருவரும் எப்ேபாதும் ேபால இயல்பாகேவ இருந்தன&. ராகவும், ேஜாதியும் இருந்ததால் ைவஷாலிக்கு ெபரும்பாலான ேநரம் அவ&களது வட்டிேலேய கழிந்தது. சிறு வயது முதேல ேதைவயில்லாத குணங்கேளாடு வள&ந்த ேஜாதிக்கு, ைவஷுவிடம் இருப்பைதப் ேபால உைடகள் இல்ைல; விைளயாட்டுச் சாமான் இல்ைல; ைசக்கிள் இல்ைல என்று எந்த ேநரமும் சலிப்புடனும், அழுைகயுடனும் காலத்ைதக் கடத்திக் ெகாண்டிருந்தாள். இைவ அைனத்ைதயும், ேகட்காமேலேய தன்னுடன் பகி&ந்து
ெகாள்ளும் ைவஷாலிைய, தன் விருப்பத்திற்ேகற்ப ஆட்டுவித்தாள். வளர வளர ேஜாதிக்கு, ைவஷாலி மீ து ெபாறாைமயும் ேச&ந்ேத வள&ந்தது. ெசல்வ மகளாக வள&ந்தவள் மீ து எப்ேபாதும் ஒரு காழ்ப்புண&ச்சியுடேன இருந்தாள். இது எைதயும் அறியாத ைவஷாலி, ேதாழியின் மீ து அளவு கடந்த அன்ைபப் ெபாழிந்தாள். ைவஷாலி, ஏழாம் வகுப்பு படித்துக் ெகாண்டிருந்த ேபாது, ஜுரம் என்று படுத்த லஷ்மி, பத்ேத நாட்களில் நிரந்தரமாகக் கண்ைண மூடிவிட்டா&. லஷ்மியின் இழப்பு அந்தக் குடும்பத்ைத மட்டுமல்ல, ைவஷாலிக்கும் ெபருத்த துயரத்ைதக் ெகாடுத்தது. பதிேனழு வயது மகனும், பன்னிெரண்டு வயது மகளுடனும் மணிகண்டன் வாழ்க்ைகைய எதி&ெகாள்ளும் வழி ெதrயாது மைலத்து நின்றா&. சங்கரனின் நட்பும், ராகவின் முயற்சியும் இல்லாமல் ேபாயிருந்தால் எப்ேபாேதா ெதாைலந்து ேபாயிருப்பா&. ேதாளுக்கு மிஞ்சினால் ேதாழன் என்பதற்ேகற்ப, தந்ைதக்கு எல்லா வைகயிலும் ேதாள் ெகாடுத்தான் ராகவ். ேகாபமும், ஆங்காரமும் ெகாண்ட ேஜாதிைய, ராகவ் ஒருவனால் மட்டுேம சமாளிக்க முடிந்தது. தாயில்லாத ேஜாதியின் மீ து பrதாபம் ெகாண்ட ைவஷாலி, முடிந்தவைர விட்டுக்ெகாடுக்க ஆரம்பித்தாள். அவ்வப்ேபாது இருவருக்குள்ளும் ஏற்படும் சண்ைடகள் கூட நின்று ேபானது. தனக்காக ஒவ்ெவாருவரும் பா&த்துப் பா&த்துச் ெசய்வைத, தனக்குச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் ெகாண்டாள் ேஜாதி. இந்நிைலயில் சங்கரனுக்கு பதவி உய&வுடன் மாற்றல் வர, துயரத்துடேனேய அவ&கைளப் பிrந்து ெசன்றாள் ைவஷாலி.
ஆனாலும், இருவரும் பன்னிெரண்டாம் வகுப்பு வைர ஒேர பள்ளியில் படித்தன&. தனக்குப் பண்டிைககளுக்கு உடுப்பு வாங்கும் ேபாெதல்லாம் ேஜாதிக்கும் ேச&த்ேத வாங்குவாள். ேதவிகாவிற்கு இது பிடிக்காத ேபாதும், அம்மா இல்லாத ெபண் என்று எதுவும் ெசால்லாமல் விட்டுவிடுவா&. ேதவிகாவிற்கு மட்டுமல்ல, ராகவிற்கும் இது பிடிக்கவில்ைல. சங்கரனிடம் ஜாைடமாைடயாக ெசால்லிப் பா&த்தும் பலன் இல்லாமல் ேபானது. ேதவிகாவிற்கு தங்கைளப் பிடிக்கவில்ைல என்று எப்ேபாது உண&ந்தாேனா அன்றிலிருந்ேத ைவஷாலியிடம் ேபசுவைதத் தவி&த்துவிட்டான். வலிய வந்து ேபசும் அவைளத் தவி&ப்பது, ஆரம்பத்தில் அவனுக்குப் ெபரும்பாடாக இருந்தது. ஆனாலும், சமாளித்துக் ெகாண்டான். ைவஷாலியும் என்ன உண&ந்தாேலா அவனிடம் ேபசுவைத நிறுத்திக் ெகாண்டாள். இருவரும் எதிெரதிேர பா&த்துக்ெகாள்ள ேந&ந்தாலும், சிறு புன்னைகக்குக் கூடப் பஞ்சமாகிப் ேபானது. அன்று கல்லூr விைரவாக முடிந்துவிட, ைவஷாலி ேபருந்து நிறுத்தத்தில் தனியாக நின்றுெகாண்டிருந்தாள். வானில் திரண்ட கருேமகங்கைளப் பா&த்தவள், சலிப்புடன் ைகயிலிருந்த ெமாைபலில் யாருக்ேகா முயன்று ெகாண்டிருந்தாள். “ஹாய்! என்ன இங்ேக நின்னுட்டு இருக்க?” என்ற குரைலக் ேகட்டுப் பா&ைவைய உய&த்தியவள், எதிrல் நின்றிருந்தவைனப் பா&த்தாள். வில்ெலன வைளந்திருந்த அவளது புருவங்கள் வியப்பில் உய&ந்து தாழ்ந்தது.
“எக்ஸ்கியூஸ் மீ … நங்க யாேரான்னு நிைனச்சி என்கிட்ட ேபச்சிட்டு இருக்கீ ங்கன்னு நிைனக்கிேறன்” என்றாள் தவிர முகபாவத்துடன். இறுக்கமான முகத்துடன் உதடுகைள மடித்துக் கடித்தபடி, பின்னந்தைலையத் தடவியவன், “ந ைவஷாலின்னு ெதrஞ்சிதா ேபசேறன்” என்றான். “பரவாயில்ைலேய… என் ேபைர இன்னும் ஞாபகம் வச்சிருக்கீ ங்களா? எங்ககிட்டல்லாம் நங்க ேபசமாட்டீங்கேள என்ன திடீ&ன்னு…?” “ெகாஞ்சம் ேபசணும்…” வணாக அலட்டுவாள் என்று நிைனத்தான். ஆனால், “சr” என்று பதிலளித்து அவைன நிம்மதியைடயச் ெசய்தாள். “அந்த காஃபி ஷாப்பில் உட்கா&ந்து ேபசலாமா?” “ஓசியில் காஃபி வாங்கித் தருவங்கேள கட்டாயம் வேரன்” என்று சிrத்தவளுடன் இைணந்து நைகத்தான். ஆளுக்ெகாரு காஃபிைய வாங்கிக்ெகாண்டு ஒரு பக்கமாக இருந்த ேடபிளில் அம&ந்தன&. “மாமா எப்படி இருக்காங்க?” “நல்லாயிருக்காங்க. உன்ைனப் பத்தி அடிக்கடி ேஜாதிகிட்ட ேகட்டுட்டு இருப்பாங்க. ந ஏன் இப்ேபால்லாம் வட்டுக்கு வ&றதில்ல?”
சட்ெடன விழிகைள உய&த்திப் பா&த்தாள். ேகட்ட பின்ேப, ‘ேதைவயில்லாமல் எதற்கு இைதக் ேகட்ேடாம்?’ என்று அவனுக்குத் ேதான்றியது. இதேழாரம் புன்னைக மலர, “ஃைபனல் இய& இல்ைலயா, ெகாஞ்சம் பாடெமல்லாம் அதிகம். அதான் மாசத்துல ெரண்டு முைற அப்பா வ&றாங்கேள! உங்கைளப் பற்றிெயல்லாம் அப்பா நிைறய ெசால்வாங்க” என்றாள். “ஓ!” என்றவன் ெமௗனமானான். “என்னேமா ேபசணும்னு ெசான்ன ங்கேள…” “ேஜாதிையப் பத்தித் தான்” என்றவன் ேமற்ெகாண்டு ெசால்ல சற்றுத் தயங்கினான். “ைவஷூ! ேஜாதி, உன்ைன எக்ஸ்பிளாய்ட் பண்றா. உன்ேனாட நல்ல நட்ைப, தன்ேனாட சுயநலத்துக்காக பயன்படுத்திக்கறா. ேசா…” “ேசா…” ெநற்றிையச் சுருக்கிக் ேகட்டாள். “தப்பா நிைனக்காேதஎ ைவஷூ, உன் நல்லதுக்குச் ெசால்ேறன். ந அவைள விட்டுக் ெகாஞ்சம் விலகி இரு.” “விலகி இருன்னா… எப்படி? நங்க என்னிடம் விலகி இருக்கீ ங்கேள இப்படியா?” திடுக்கிட்டுப் ேபானான் ராகவ். ‘இதற்கு என்ன பதில் ெசால்வது?’ புrயாமல் தவித்தான்.
“என்னால உங்கைள மாதிr இருக்கமுடியாது. ஒருத்த& நம்ைம காரணமில்லாமல் தள்ளிைவக்கிறாங்கன்னா அேதாட வலி என்னன்னு அனுபவிக்கிறவங்களுக்குத் தான் ெதrயும் மிஸ்ட&.ராகவ்” என்றவளது கண்கள் கலங்கியது. “ேஜாதி கூடேவ கிட்டத்தட்ட பத்து வருஷம் ஒண்ணா வள&ந்திருக்ேகன். பதிெனட்டு வருஷம் அவேளாடு பழகியிருக்ேகன். அவளுக்கு இருக்கும் ேகாபம்; ஆத்திரம்; அவ்வளவு ஏன் அவளுக்கு என் ேமல இருக்கும் ெபாறாைமகூட எனக்குத் ெதrயும். அவளுக்கு ஏன் என் ேமல் மட்டும் இந்த ஆத்திரம்? இது எல்லாேம தன்னிடம் இல்லாதது; என்னிடம் இருக்கு என்ற ஒேர மேனாபாவம் தான். ெரண்டு ேபருக்கும் ஒேர வயசு, பக்கத்துப் பக்கத்தில் இருக்ேகாம். எனக்குக் கிைடப்பெதல்லாம் அவளுக்கு கிைடக்கைலேயங்கற எண்ணம் அவளுக்குப் ெபாறாைமயா மாறுது. அவேளாட எண்ணமும் ெசயலும் ேவணா தவறாக இருக்கலாம். ஆனால் ேஜாதி தப்பானவள் இல்ைல. அவ விரும்பும் ெபாருைள நான் வாங்கிக் ெகாடுத்தா சந்ேதாஷப்படுறா. என்கிட்ட அவளுக்குப் அன்பு ெபருகுது. அடுத்தது அவளுக்கு எதிராக நடக்கும் ேபாது அது மைறஞ்சி ேபாகுது. இன்ைனக்கு அவேளாட பிடிவாதம் அவ ெசய்வைத சrன்னு நியாயப்படுத்தலாம். ஆனால், கட்டாயம் ஒரு நாைளக்கு எல்லாத்ைதயும் புrஞ்சிக்குவா. ேஜாதி ெசய்வது தப்புன்னு உங்களுக்குத் ெதrயுது அதுக்காக நங்க அவைள விலக்கி வச்சிருவங்களா? முடியாது. ஏன்னா அவ உங்க கூடப் பிறந்தவ. ஆனால், நான்… யாேரா ஒருத்தித்தாேன. என்ைன
விலக்கி ைவக்கிறது உங்களுக்குக் கஷ்டமா இருந்திருக்காது” என்று ஒேர மூச்சாக ேபசியவளுக்குத் ெதாண்ைட அைடத்தது. கண்கைள மூடி தைலையப் பிடித்தபடி அம&ந்திருந்தவைளப் பா&த்த ராகவின் பா&ைவயில் பிரமிப்பு ேதான்றியது. ‘இவளுக்கும், ேஜாதிக்கும் ஒேர வயது தாேன! இவளுக்கு இருக்கும் பக்குவம் ஏன் அவளுக்கு இல்லாமல் ேபானது?’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டவனுக்கு, ‘கைடசியில் தன்ைனேய அல்லவா குற்றவாளியாக நிைனக்க ைவத்து விட்டாள்’ என்று எண்ணி மனத்திற்குள் சிrத்துக் ெகாண்டான். முகத்ைத அழுந்த துைடத்துக் ெகாண்டு நிமி&ந்தவள், “எனிேவ, உங்க காஃபிக்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ்” ெசான்ன ேவகத்துடேனேய காஃபி ஷாப்பின் வாசைல ேநாக்கி நடந்தாள். “ைவஷூ! ப்ள ஸ் நில்லு” என்று அவள் பின்னாேலேய ஓடிவந்தான். தவிப்புடன், “நான்…” என்றவைனக் ைககாட்டித் தடுத்தாள். “எந்தவிதமான பிரதிபலைனயும் எதி&பா&க்காதது தான் உண்ைமயான ஃப்ெரண்ட்ஷிப். நான் உண்ைமயான ஒரு ஃப்ெரண்டா இருக்கணும்னு ஆைசப்படுேறன். கைடசி வைரக்கும் அப்படிேய இருப்ேபன். உங்கேளாட ஃேபவருக்கு என்னால் உடன்படமுடியாது. சாr” என்றாள். “அதில்ைல ைவஷூ! ஐயம் சாr…” “இட்ஸ் ஓேக. ஆனால், அைத உங்ககிட்ட நான் எதி&பா&க்கைல. என்ைன மனசுல வச்சி என்னிடம் ேபச வந்ததுக்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ்” என்றபடி நடக்க ஆரம்பித்தாள்.
“ேஜாதி மட்டும்தான் உன்கூடேவ வள&ந்தாளா? நான் இல்ைலயா? ந ேதங்க்ஸ் ெசால்ற அளவுக்கு நான் அந்நியமாகிட்ேடனா உனக்கு?” ஆற்றாைமயுடன் ேகட்டான். அவனது கண்கைள ேநராகச் சந்தித்தவள், “ஒரு நாளும் நான் அப்படி நிைனச்சதில்ல. நங்க அப்படி நிைனச்சதால்தான், இத்தைன நாளா என்ைன ஒதுக்கி வச்சிருந்தங்க.” “அதுக்குத் தான் சாr ெசால்லிட்ேடேன. ந நிைனக்கிறா மாதிr நான் உன்ைன அந்நியமா நிைனக்கைல ைவஷூ. அதுக்குக் காரணம்…” “எங்க அம்மா…” என்று அவன் ஆரம்பித்தைத முடித்து ைவத்தாள். ஆமாம் என்பது ேபால தைலயைசத்தான். “அதுக்கு நங்க என் அம்மாவிடம் ேபசாமல் இருந்திருக்கணும். நான் என்ன ெசய்ேதன்?” அத்தைன நாள் அடக்கி ைவத்திருந்த ஆத்திரெமல்லாம் சீறிப் பாய்ந்து வந்தது. “ஏேதா அறிவுக் ெகட்டதனமா பண்ணிட்ேடன். உன்ைன மாதிr எடுத்துச் ெசால்லிப் புrய ைவக்க நல்ல ப்ெரண்ட் இல்ைல” என்று பrதாபமாக முகத்ைத ைவத்துக் ெகாண்டுச் ெசான்னவைனப் பா&த்து கலகலெவன நைகத்தாள். அவள் மீ திருந்த பிரமிப்பு, அந்த ெநாடி அவனுக்குள் காதலாக மல&ந்தது. இத்தைன ஆண்டுகளாக மனத்திற்குள் ெமாட்டுவிட்டிருந்த ேநசம்தான், இப்ேபாது காதலாக மல&ந்திருக்கிறது என்று புrந்து ெகாண்டான்.
அைத சற்றும் உணராதவளாக, “சr ராகவ். கிளம்பேறன். அப்பாவுக்கு ேபான் டிைர பண்ேணன் கிைடக்கைல. ஆட்ேடா பிடிச்சிக்கிேறன். அம்மாவுக்கு ேபான் பண்ணா ெடன்ஷன் ஆகிடுவாங்க. அதனால் வட்டுக்குப் ேபாய்த் தான் ஆட்ேடாவில் வந்த கைதைய ெசால்லணும்” என்றாள். “உங்க வட்டுத் ெதருவில் ைபக் நுைழயாதா?” “இெதன்ன ேகள்வி? ஆட்ேடா நுைழயும் ேபாது ைபக் ேபாகாதா?” “அப்ேபா என்கூட ைபக்கிேலேய வரலாேம…” “ஹப்பா! நூறு ரூபா… என் பாக்ெகட் மணி தப்பிச்சிது” என்று சிrத்தவள் அவனுடன் கிளம்பினாள். அவனுடன் ைபக்கில் ெசன்று இறங்கியதால், ேதவிகாவிற்கு ஏற்பட்ட பயம், அந்தப் பயத்தால் தனக்குள் ஏற்பட்ட காதைலப் பற்றி ராகவிடம் ெசான்னாள். அவேனா! அவள் மீ திருந்த ேநசத்ைத அவளிடேம மைறத்தான். தன்னால் ேஜாதியின் வாழ்க்ைகத் தடம் மாறக்கூடாது என்றான். ஆனால், ஏற்ெகனேவ தங்ைகயின் வாழ்க்ைகைய அவேள த&மானித்துக் ெகாண்டது, அப்ேபாது அவனுக்குத் ெதrயவில்ைல. ேபாதாதற்கு ராகைவ சந்தித்த ேதவிகா ேகட்ட ேகள்விகளுக்கு அவனால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. இதனாேலேய தனது காதைல அவளிடமிருந்து ெதாட&ந்து மைறத்து வந்தான். ஆனால், இதிெலல்லாம் நான் உனக்குக் குரு என்பது ேபால, அவனுக்கு ஒவ்ெவாரு இடத்திலும் ெசக் ைவத்தாள் ைவஷாலி.
அடிக்கடி வட்டிற்கு வர ஆரம்பித்தாள். ஆயினும் சமயமும், சந்த&ப்பமும் அவனுக்கு வாகாக அைமயவில்ைல. ேஜாதியால் ேந&ந்த ெதாட& பிரச்சைனகளில் அவன் துவண்டு ேபான ேநரெமல்லாம் ேதாழியாக அவனுக்குத் ேதாள் ெகாடுத்தாள். ‘தனக்காக ஒருத்தி உருகுகிறாள்’ என்று நிைனத்தவனுக்கு, அவள் மீ து காதல் ெபாங்கி வழிந்தது. ஒரு கட்டத்திற்கு ேமல் தன் காதைலச் ெசான்னவன், அைத மைறத்ததற்கான காரணத்ைதயும் ெசான்னான். “பிரச்சைனகள் முடிந்து நயாக என்ைனத் ேதடி வரும் வைர உன்ைனத் ெதாந்தரவு ெசய்யமாட்ேடன்” என்றவள் அைதப் பின்பற்றவும் ெசய்தாள். கல்லூrப் பிரச்சைனக்குத் த&வு காண ேவண்டுெமன்று அலுவலகத்திற்ேக அவள் வருவாள் என்பைத, அவன் சற்றும் எதி&பா&க்கவில்ைல. அதன் பிறகு நடந்த ஒவ்ெவான்ைறயும் நிைனத்தவனுக்குச் சிrப்பாக வந்தது. அவைளப் பற்றிப் ெபருைமயாகவும் இருந்தது. ைவஷாலியால் நிச்சயமாக ேஜாதி மாறிவிடுவாள் என்று நம்பினான். அத்தியாயம் - 31 அடுத்து வந்த நாட்களில் அைனவரது வாழ்க்ைகயும் சீராக ஓடிக்ெகாண்டிருந்தது. அன்று பத்து மணியாகியும் எழுந்து வராத ேஜாதிையத் ேதடி அவளது அைறக்குச் ெசன்றாள் ைவசாலி. “ஆ..அம்மா!” என்று முனகிக் ெகாண்டிருந்தவைளக் கண்ட
ைவஷாலிக்கு பயமாகிப் ேபானது. “ேஜா! என்னப்பா ஆச்சு? இடுப்பு வலிக்குதா?” பதட்டத்துடன் விசாrத்தாள். “காெலல்லாம் குைடயுது ைவஷூ. இடுப்பு இழுத்துப் பிடிச்சா மாதிr இருக்கு” என்று வலியில் கண்கலங்கினாள் ேஜாதி. “ெகாஞ்சம் இரு இேதா வந்திடுேறன்” என்றவள் ஹட்டைர ேபாட்டுவிட்டு, கீ ேழ இறங்கி ஓடினாள். கஷாயத்துடன் வந்தவள், “இைதக் குடிச்சிட்டு வந்து குளி. சூட்டு வலியாக இருந்தால் சrயாகிடும். இடுப்பு வலியாக இருந்தால் அதிகமாகும்.” அவள் ெசான்னைதக் ேகட்ட ேஜாதிக்கு விய&த்து வழிந்தது. “பயப்படாேத. இைதக் குடி முதல்ல” என்று குடிக்கைவத்தாள். குளித்துவிட்டு வந்த ேஜாதிக்கு வலி விட்டு விட்டு வர ஆரம்பிக்க, ைவஷாலி, மாமனாrடம் ெசால்லிவிட்டு, கால் டாக்சிைய அைழத்தாள். ராகைவ ஹாஸ்பிட்டலுக்கு வரச் ெசால்லிவிட்டாள். ஒருநாள் முழுதாக ேவதைனைய அனுபவித்த ேஜாதிக்கு, கைடசியில் ஆபேரஷன் ெசய்ேத குழந்ைதைய எடுக்க ேவண்டியதாகியது. ேராஜா ெமாட்ைடப் ேபால, ெதாட்டால் சிலி&க்கும் குழந்ைதையப் பா&த்த ைவஷாலிக்கு சந்ேதாஷம் தாங்கவில்ைல.
“ராகவ்! நான் அத்ைத ஆகிட்ேடன்” என்று குதூகலத்துடன் சிrத்தவள் கரத்தில், குழந்ைதையக் ெகாடுத்தா& ந&ஸ். பயத்துடன் ைக நட்டி வாங்கியவைள, தனது பிஞ்சுக் கால்களால் தட்டி ஸ்பrசிக்க, அதன் ெமன்ைமயில் பூrத்துப் ேபானாள். ைவஷாலியின் ேதாைள அைணத்தபடி பக்கவாட்டில் நின்றிருந்த ராகவ், குழந்ைதயின் முகத்திற்கு ேநராக ெசாடக்கிட, விழிகைள உய&த்தி அவைனப் பா&த்தது அந்தச் சின்னஞ்சிறு சிசு. “ஹய்ேயா! பா&த்தங்களா இப்ேபா குழந்ைதங்கள்ளாம் ெராம்ப அட்வான்ஸா இருக்காங்க இல்ல?” என்று ெநக்குருகிப் ேபான மைனவிையப் பா&த்து புன்னைகத்தான். அப்படி இப்படிெயன முழுதாகப் பன்னிெரண்டு நாட்கள் மருத்துவமைனயில் இருந்துவிட்டு வடு திரும்பினாள் ேஜாதி. பகெலல்லாம் உறங்கும் குழந்ைத, இரெவல்லாம் விழித்திருந்தது. ைவஷாலியின் ெபரும்பாலான ேநரெமல்லாம் குழந்ைதயுடேனேய கழிந்தது. குழந்ைதையப் பா&க்க வந்த ேதவிகா, “ைவஷூ! ந கல்யாணம் ஆகி வந்து ஒரு மாசம் ஆகுது. அம்மா வடுன்னு ஒண்ணு இருப்பைத மறந்ேத ேபாயிட்டியா? ேபான் கூட ேபசறதில்ைல” என்று ஆற்றாைமயுடன் ேகட்டுவிட்டா&. “எப்படிம்மா மறப்ேபன்? இந்தக் குட்டிப் ெபாண்ணு கூட இருந்தால், ேநரம் ேபாறேத ெதrயறதில்ைல” என்றாள் சிrத்துக் ெகாண்ேட. “சr, நயும், மாப்பிள்ைளயும் ெரண்டு மூணு நாள் ேச&ந்து தங்குவது
ேபால வாங்க” என்றைழத்தா&. “கட்டாயம் வேரன்மா. ேஜாதிையயும், குழந்ைதையயும் பத்திரமா அவங்க வட்டுக்கு அனுப்பி வச்சிட்டு வ&ேறன். நங்க என்ைனக் கிளம்புன்னு துரத்தி விடும் அளவுக்கு நான் இருக்ேகன் ேபாதுமா” என்று அன்ைனயின் ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டு, சமாதானம் ெசய்தாள். ******************* அன்று அலுவலகத்திலிருந்து ைவஷாலிைய ேபானில் அைழத்த ராகவ், “ைவஷு டிய&! இன்ைனக்கு ஈவ்னிங் ெரடியாக இரு. நாம சினிமாவுக்குப் ேபாயிட்டு, அப்படிேய ெவளிேய டின்ன& முடிச்சிட்டு வேராம். ஓேகவா” என்றான் ஆைசயுடன். “என்ன ராகவ் திடீ&ன்னு ெசால்றங்க? நான் இப்ேபா எங்ேகயும் வரும் ஐடியாவில் இல்ைல.” “என்ன ைவஷு இப்படிச் ெசால்ற? இன்ைனக்கு நமக்குக் கல்யாணம் ஆகி ஐம்பதாவது நாள். இைத ெசலிபேரட் பண்ண ேவணாமா?” “புrயாமல் ேபசாதங்க. ேஜாதி குழந்ைதேயாடு இருக்கா. மாமா இருக்காங்க இவங்கைள விட்டுட்டு நாம தனியாகப் ேபாய் இைதக் ெகாண்டாடணுமா? இந்த ஐம்பதாவது நாைள விட்டா எழுபத்ைதந்தாவது, நூறாவது நாள் எல்லாம் வரப்ேபாகுது அப்ேபா ெவளிேய ேபாகலாம்” என்று சுலபமாக முடித்துவிட்டாள். ராகவிற்கு மனத்திற்குள் ஏமாற்றமாக இருந்தது. “நான் எவ்வளவு
எதி&பா&ப்ேபாடு இருந்ேதன் ெதrயுமா?” என்றான் சலிப்புடன். “ப்ள ஸ் ராகவ். புrஞ்சிக்ேகாங்க. நங்க முதலிேலேய என்னிடம் ேகட்டிருந்தா நான் ெசால்லியிருப்ேபன். ேஜாதி அவேளாட வட்டுக்கு நல்லபடியா ேபாகட்டும். அப்புறம் நங்க ெசால்லும் இடத்துக்ெகல்லாம் வேரன் ேபாதுமா” என்றாள். ”ஆனால், இதுக்ெகல்லாம் இருக்கு உனக்கு ஒரு நாைளக்கு” மிரட்டும் ெதானியில் ெசான்னான். “காத்திருக்ேகன்” என்றவள் சிrப்புடன் ேபாைன ைவத்தாள். ஹும் என்ற ெபருமூச்சுடன், தனது உண&வுகைளயும் ேச&த்துப் புைதத்துக் ெகாண்டு அைமதியாக அம&ந்திருந்தான் ராகவ். வழக்கத்ைத விட ேநரம் கழித்து வட்டிற்குள் நுைழந்தவனது முகம் ேசா&வுடன் இருந்தது. “என்னப்பா டல்லா இருக்க?” என்ற தந்ைதக்கு, “ேவைல அதிகம்” என்றவன் தனக்கு இரவு உணவு ேவண்டாம் என்று ெசால்லிவிட்டு அைறக்குச் ெசன்றுவிட்டான். ேஜாதி என்ன நிைனத்தாேளா குழந்ைத எழுந்தால் தான் பா&த்துக்ெகாள்வதாகச் ெசால்லி ைவஷாலிைய அனுப்பி ைவத்தாள். ேஜாதியிடம், ‘என்ன ெசால்லிச் சமாளித்துவிட்டுச் ெசல்வது’ என்று ேயாசித்துக்ெகாண்டிருந்தவளுக்கு நிம்மதியாக இருக்க, ேவகமாக தங்கள் அைறக்குச் ெசன்றாள்.
பால்கனியில் நின்று ெவளிேய ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்த ராகைவ பின்னாலிருந்து அைணத்தாள். தன்ைனச் சுற்றிப் பட&ந்திருந்த கரத்ைத விலக்கி அவைள முன்னால் இழுத்தவன், அைமதியாக அவைளப் பா&த்தான். ராகவ் எப்ேபாதுேம அைமதியானவன் தான். தனது ேகாபத்ைதக் கூடக் கடுைமயாக காட்டத் ெதrயாதவன் தான். ஆனாலும், இன்ைறய அவனது நிதானம், அவைளப் பrதவிக்க ைவத்தது. “ராகவ்! என் ேமல் ேகாபமா?” அவளது மனம் பைதபைதத்தது. “ேசச்ேச! ேகாபெமல்லாம் இல்ைல. ஆனால், சின்ன வருத்தம்.” “நான் என்ன பண்ணட்டும் ராகவ்? இருக்கறைத தாேன ெசான்ேனன். நங்க கூப்பிட்டதும் வந்திருந்தா, ேஜாதி ெவளிேய ெசால்லைலனாலும் மனசுக்குள்ள தப்பா நிைனக்க சான்ஸ் இருக்கு” என்றாள் தாங்க முடியாமல். “நான் உன்ைன ஒண்ணுேம ேகட்கைலேய ைவஷூ.” “அதான் ஏன் ேகட்கைல? இங்ேக பாரு உனக்கு வருத்தமா இருந்தா என்ைன ெரண்டு திட்டுத் திட்டு; வாங்கிக்கிேறன். இப்படி அைமதியா இருக்காேத எனக்குக் கஷ்டமா இருக்கு. உன்ைனப் பா&த்தா எனக்கு எங்க அப்பா நிைனவு தான் வருது. அவரும் இப்படித்தான் அம்மா ெசான்னா எதுக்கும் ெபrசா rயாக்ட் பண்ண மாட்டா&. மனசுக்குள்ளேய வச்சிப்பா&. இப்ேபா நயும் அப்படிேயதான் இருக்க. எனக்கு அழுைக அழுைகயா வருது” என்றாள் குரல் கரகரக்க.
“இெதல்லாம் ஓவ& ைவஷூ. நான்தான் இைதப் ெபrசா எடுத்துக்கைலன்னு ெசால்லிட்ேடேன, அப்புறம் எதுக்கு இந்த அழுைக?” என்று புன்னைகத்தான். “நிஜமா ேகாபம் இல்ைல இல்ல…” “இல்ைல” என்றான். “அப்ேபா ப்ரூவ் பண்ணு” “எப்படி?” “அைதயும் நாேன ெசால்லணுமா?” “அப்படி என்ன தான் புதுசா ெசால்ேறன்னு பா&க்கிேறன்.” “உன் ேமல ேகாபம் இல்ைலன்னு ெசால்லு.” “உன் ேமல எனக்குத் துளி கூடக் ேகாபம் இல்ைல.” “உன்ைன, எனக்கு ெராம்பப் பிடிக்கும்.” “உன்ைன, எனக்கு ெராம்ப ெராம்பப் பிடிக்கும்.” “அப்ேபா என்ைனச் ேச&த்துப் பிடிச்சிக்ேகா” என்றவள், கூச்சத்துடன் மறுபக்கம் திரும்பிக் ெகாண்டாள். சிrத்துக் ெகாண்டவன், அவள் கரத்ைதப் பற்றி இழுத்துத் தன்ேனாடு
ேச&த்து இறுக அைணத்துக் ெகாண்டான். “இப்ேபா உன் சந்ேதகம் ேபாச்சா?” “இன்னும் இல்ைல.” “இன்னும் என்ன ெசய்து உன் சந்ேதகத்ைத த&க்கணும்?” “மாங்கா மாங்கா… சrயான மாங்கா. இன்னும் விளக்கமா ெசால்வாங்களாக்கும்” என்று சப்தமாக முணுமுணுத்தவள், “ஒண்ணும் ெசய்யேவணாம் நான் கீ ேழ ேபாேறன். ந இப்படிேய வானத்ைத முைறச்சிட்டு நில்லு” என்று அவன் கரத்ைத விலக்க முயல, ராகவின் கரங்கள் அவைள அள்ளிக் ெகாண்டது. தனது உதடுகைளப் ேபனாவாக்கி, அவள் கன்னத்தில் முத்தத்தால் கவிைத வைரந்தான். அவளது கூந்தல் மல&கைளச் சுவாசம் பிடித்தவன், தன் இதயத்து ஆைசகைளெயல்லாம் பா&ைவயில் ேதக்கி தன்னவைளப் பா&த்தான். இருவrன் பா&ைவயும் சங்கமிக்க, அவள் உருகிப் ேபானாள். அவ&களது உள்ளத்து எண்ணங்கைளப் புrந்து ெகாள்ள அங்ேக ெமாழி ேதைவப்படவில்ைல. இருவrன் காதலும் கைர கடக்க, ஒருவrல் ஒருவ& கைரந்து ேபாயின&. ******************** குழந்ைதக்கு முப்பதாம் நாள் வட்டிேலேய ெபய& சூட்டும் ைவபவத்ைதப் பிரமாதமாக நடத்தி முடித்தான் ராகவ். விக்ரம் கூட வந்து தைல காட்டினான். ஆ&வமாக தன்னிடம் ேபசிய ைவஷாலிைய, உண&ச்சியற்ற பா&ைவ பா&த்தான்.
அவனது பா&ைவயிலிருந்த ெவறுைமைய, அவனது ேவைலயினால் வந்த ேசா&வு என்று நிைனத்துக்ெகாண்டாள். ராகவிடம் அைதப் பகி&ந்து ெகாண்ட ேபாது அவன் எதுவும் ெசால்லாமல் ெமௗனமாக விக்ரைம பா&த்தான். குழந்ைதக்கு ெசயின் ஒன்ைற பrசளித்த விக்ரம் பத்ேத நிமிடங்களில் விைடெபற்றுக் கிளம்பிவிட்டான். இைதக் கண்ட ேதவிகாவிற்கு எதுவும் ெசால்லமுடியாத நிைல. தன்னிடம் விைட ெபற வந்தவனிடம், “ரத்னகிrக்கு வந்துட்டு ேபா விக்ரம். உன் அம்மா ந இப்ேபால்லாம் வ&றதில்ைல, வந்தாலும் எதிலுேம ஈடுபாடு காட்டுறதில்ைலன்னு ெராம்ப வருத்தப்பட்டாங்க” என்றதற்கு, ெமல்லிய தைலயைசப்ைப மட்டும் பதிலாக்கிவிட்டுக் கிளம்பினான். உறவின&கள் அைனவரும் கிளம்பிவிட, ேதவிகாவும், சங்கரனும் கூடக் கிளம்பிவிட்டன&. “நங்களாவது இருந்து ேபாகலாேம” என்ற மகளுக்கு, “அப்பாவுக்கு மீ ட்டிங் நாைளக்கு ேபாேய ஆகணும்” என்றா& சங்கரன். “அம்மாைவயாவது விட்டுட்டுப் ேபாகலாேம” என்றதற்கு, “நிைறய ேவைல இருக்குடா. நயும், மாப்பிள்ைளயும் வட்டுக்கு வாங்க” என்ற சங்கரன், மைனவிையக் ைகேயாடு அைழத்துக் ெகாண்டு கிளம்பிவிட்டா&. மாைல மைனவி, குழந்ைதைய அைழத்துக்ெகாண்ட குணாலுடன், மணிகண்டனும் கிளம்பினா&.
“என்ன மாமா நங்களும் கிளம்பறங்க?” அதி&ச்சியுடன் ேகட்டாள். “ஆமாம்மா ேபத்தி கூட ெரண்டு நாள் இருந்துட்டு வரலாம் வாங்கன்னு மாப்பிள்ைள கூப்பிட்டா& கிளம்பிட்ேடன். ெரண்டு நாள்ள வந்திடுேறன்மா” என்றா&. “எனக்குத் தான் யாரும் இல்லாம ேபா& அடிக்கும். இந்தச் சின்னக்குட்டி கூட அத்ைதைய விட்டுட்டுப் ேபாறா” என்று புலம்பிக்ெகாண்டாள் ைவஷாலி. அைனத்ைதயும் பா&த்துக்ெகாண்டு அைமதியாக நின்றிருந்த ராகவின் காதில், குணால் ஏேதா கிசுகிசுக்க, இருவரும் ரகசியமாக புன்னைகத்துக் ெகாண்டன&. “இத்தைனப் ேப& இருக்கும் இடத்தில் உங்களுக்ெகன்ன ரகசியம்?” என்று கடுகடுத்தாள். “அதுதான் ரகசியமாச்ேச சிஸ்ட&. அப்புறம் எதுக்கு அைதக் ேகட்கறங்க?” என்று சமயசந்த&ப்பம் ெதrயாமல் குணால் சிrக்க, ைவஷாலிக்கு ஏrச்சலாக வந்தது. அைனவரும் கிளம்பிச் ெசன்றுவிட, ராகவ் அைறக்குச் ெசன்றுவிட்டான். வேட ெவறிச்ேசாடியிருந்தது. இத்தைனப் ெபrய வட்டில் ெமாட்டுெமாட்ெடன்று இெரண்டு நாைளக்கு அம&ந்திருக்க ேவண்டும் என்று நிைனத்தவளுக்கு, கடுகடுெவன இருந்தது. அத்தியாயம் - 32
யாருமில்லாத ஹாைல ெவறித்துக் ெகாண்டு அம&ந்திருந்தவளுக்கு, தூக்கம் கண்கைளச் சுழற்றியது. திருமணமாகி வந்த நாள் முதலாக ேவைல ேவைல ேவைலதான். பழக்கமில்லாத வட்டு ேவைலகைளச் ெசய்வதில் ஆரம்பத்தில் சற்று மூச்சு முட்டினாலும், எைதயும் கற்றுக் ெகாள்ள ேவண்டும் என்ற எண்ணம் ெகாண்டவளுக்கு அது ெபrதாக ெதrயவில்ைல. பத்ேத நாட்களில் ேவைலகள் பிடிபட்டுவிட்டன. ைவஷாலிக்கு உதவியாக ேவைலக்கு ஆைள ஏற்பாடு ெசய்தான் ராகவ். ஆனாலும், ேஜாதிக்குக் குழந்ைத பிறந்த பிறகு, ேவைலகள் இருமடங்காகி விட்டன. இரவில் உறக்கமும் குைறந்து ேபானது. இன்றும் ேவைல இடுப்ைப முறித்துவிட்டது. படுத்து உறங்கினால் ேபாதும் என்பது ேபால இருக்க, ெமல்ல எழுந்தாள். அப்ேபாதுதான் நிைனவுக்கு வந்தவளாக, ‘இந்த ராகவிற்கு என்ன ஆயிற்று? மூச்சுக்கு முன்னூறு முைற, “ைவஷூ! ைவஷூ!” என்று தன்ைனேய சுற்றி வருவான்… ேமேல ேபாய் கிட்டத்தட்ட அைரமணி ேநரம் ஆகியிருக்கு, என்ைனத் ேதடியும் வரைல, கூப்பிடவும் இல்ைல. அப்படி என்ன ெசய்றான்?’ என்று ேவகமாக அைறைய ேநாக்கி நடந்தாள். அைறக்குள் நுைழந்தவள், அவன் மும்முரமாக தனது உைடகைள ஒரு ஏ&ேபகில் அடுக்கிக் ெகாண்டிருப்பைதப் பா&த்தாள். “ராகவ்! என்ன துணிைய ேபக் பண்ணிட்டு இருக்கீ ங்க?” புrயாமல் ேகட்டாள். “ஊருக்குப் ேபாகத்தான்” என்றான் சாதாரணமாக.
“ஓ! எத்தைன நாளுக்கு?” திைகப்புடன் ேகட்டாள். “ெரண்டு நாைளக்கு. காலம்பற ஐந்து மணிக்குக் கா& வந்திடும்.” “எந்த ஊருக்கு…? கா&லேய ேபாகணுமா?” “பக்கத்துலதான். ஆனால், எங்ேகங்கறது சஸ்ெபன்ஸ். ெசால்லக்கூடாதுன்னு ஆ&ட&.” “ஆ&டரா? யாேராட ஆ&ட&?” “விக்ரம் சா&” என்றான். “விக்ரமா…?” “ஆமாம்” என்று புன்னைகத்தவன், “உன் பின்னால இருக்கும் அந்த டவைல எடு. மறந்திடப் ேபாேறன்” என்றான். அவன் ேகட்டைத எடுத்துக் ெகாடுத்துவிட்டு, அைமதியாகக் கட்டிலில் அம&ந்தாள். “ெரண்டு நாளில் வந்திடுவங்க இல்ல…” அவள் குரலிலிருந்த ேவறுபாட்ைட உண&ந்து நிமி&ந்து பா&த்தான். அவன் பா&ப்பைதக் கண்டதும், அவசரமாகக் கண்கைளத் துைடத்துக்ெகாண்டு, அங்கிருந்து ெசல்ல முயன்றவளது இடுப்ைப வைளத்து அைணத்தான். அவனது அருகாைம அவைள உண&ச்சிவசப்பட ெசய்ய, கண்ண ருடன் அவன் ெநஞ்சில் சாய்ந்தாள்.
அவளது முகத்ைதப் பற்றி நிமி&த்தியவன், காதலுடன் அவள் கண்களில் முத்தமிட்டான். “நான் உனக்கு ஸ்வட் ச&ப்ைரஸ் ெகாடுக்கலாம்ன்னு நிைனத்தால், ந என்ைனக் கதிகலங்க ைவக்கிற!” புrயாமல் பா&த்த ைவஷாலியின் கன்னத்ைதத் தட்டியவன், பாக்ெகட்டிலிருந்து இரண்டு கவ&கைள எடுத்து நட்டினான். வாங்கிப் படித்தவள் முகத்தில் குப்ெபனச் சந்ேதாஷ ேரைககள் பரவ, ேபச்சு வராமல் திக்குமுக்காடினாள். ஒன்று விக்ரம், தனது புதிய அலுவலகத்தில் ராகைவ ேமேனஜிங் ைடரக்டராக அறிவித்து ஒப்புதல் உத்தரவு. மற்ெறான்று அவ&களது திருமணப் பrசாக மூன்று நாட்களுக்கு இருவரும் ேகாவா ெசன்று வர, அவன் ஏற்பாடு ெசய்து ெகாடுத்திருந்த ஹனிமூன் டிராவல் பாக்ேகஜ். சிrப்புடன் புருவம் உய&த்தியவைன, ஆைசயுடன் கட்டிக்ெகாண்டாள். அவன் முகெமங்கும் முத்தமிட்டவள், “கங்கிராட்ஸ்” என்றாள் பூrப்புடன். ”ேதங்க்யூ” ரகசியக் குரலில் பகன்றவன், அவளது மூக்குடன் மூக்ைக உரசினான். “என்கிட்ட ஏன் முதலிேலேய ெசால்லைல?” குற்றம்சாட்டும் குரலில் ேகட்டாள். “சும்மா…” என்று ேதாைளக் குலுக்கினான். “இப்ேபா என் டிரஸ்ெசல்லாம் ேபக் பண்ணனும்…”
“எதுக்கு…?” “ேகாவா ேபாகத்தான்…” “அதான் எதுக்கு?” என்று குறும்பு மிளிரக் ேகட்டான். “ெவளி…” என்று ஆரம்பித்தவள், அவனது பா&ைவயில் ெதrந்த மாற்றத்ைதக் கண்டதும், ேகள்விக்கான அ&த்தம் புrய, “சீ” என்றாள் ெவட்கத்துடன். ேகாவாவில் மூன்று நாட்கள் ேதனிலைவ முடித்துக் ெகாண்டு, ரத்னகிrக்கு வந்து ேச&ந்தன& இருவரும். மறுவடு முடிந்து முதன்முைறயாக வட்டிற்கு வந்திருக்கும் மருமகனுக்காக பா&த்துப் பா&த்துச் சைமத்துப் பrமாறினா& ேதவிகா. “இன்னும் ெகாஞ்சம் வச்சிக்ேகாங்க மாப்பிள்ைள” என்ற ேதவிகாைவ நிமி&ந்து பா&த்தான். ‘எப்படி இருந்தவ&, இப்படி ஆகிவிட்டா&’ என்று நிைனத்து மனத்திற்குள் சிrத்துக் ெகாண்டான். “என்ைன எப்பவும் ேபால ராகவ்ன்னு ேப& ெசால்லிேய கூப்பிடுங்க அத்ைத. மாப்பிள்ைளனா, என்னேமா ெராம்ப மrயாைத ெகாடுத்துத் தள்ளி ைவக்கிறது மாதிr இருக்கு” என்றான் இலகுவாக. தட்டில் ைவத்த சன்னா மசாலாைவச் சுைவத்தவன், “வாவ் அத்ைத! நங்க இவ்வளவு பிரமாதமா சைமக்கறங்க; ைவஷூக்கு, ஏன் சுடு தண்ணி கூடச் சுடைவக்கத் ெதrயமாட்ேடன்னுது” அவள் அங்ேக இல்ைல என்ற ைதrயத்தில், மாமியா& புகழ் பாட்டினான் ராகவ்.
மருமகனின் பாராட்டில் உச்சி குளி&ந்து ேபான ேதவிகா, “எந்ேநரமும் புக்கும், ைகயுமா இருந்தா என்ன ெசய்வது? தானா கத்துக்கணுங்கற ஆ&வம் இருக்கணும்” என்றா& ேதவிகா. “ெடlஷியஸ். மாமா நங்க ெகாடுத்து வச்சவங்க” என்று சங்கரைனப் பா&த்துச் ெசான்னவன், “இந்தச் சாப்பாட்டு ருசிைய மறக்கேவ மாட்ேடன்” என்று நாக்ைகச் சப்பு ெகாட்டினான். எேதச்ைசயாக திரும்பியவன் மாடிப்படியில் தன்ைனேய முைறத்தபடி நின்றிருந்த மைனவிையப் பா&த்தான். “ந இங்ேக தான் இருக்கியா ைவஷூ?” என்று அசட்டுப் புன்னைகப் புrந்தான் ராகவ். “இேத வட்டுக்குள்ள தான் இருக்ேகன். ேவற எங்ேக ேபாேவன்? சீக்கிரம் சாப்பிட்டுட்டு ரூமுக்கு வாங்க, உங்ககிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்” என்று ைக வைளயைள இழுத்து விட்டுக்ெகாண்டு அவைனப் பா&த்தாள். அவன் தட்டு காலியாக இருப்பைதப் பா&த்த ேதவிகா, இன்னும் ெகாஞ்சம் பயத்தம் பருப்புப் புட்ைட ைவக்க, “அய்ேயா! அத்ைத இதுக்கு ேமல சாப்பிடேவ முடியாது…” என்று அலறினான் ராகவ், “சாப்பிடுப்பா, ரூமுக்குப் ேபானா வாங்கிக் காட்டிக்க ெதம்பு ேவணுமில்ல” மகளுக்கு ஆதரவாக ேபசுவது ேபால, அவன் காைல வாrனா& சங்கரன். “யூ டூ மாமா” என்றவன் பின்னால் திரும்பிப் பா&க்க, இடுப்பில் ைகைவத்து அவைன முைறத்துக் ெகாண்டு நின்றவள் அனல்கக்கும் பா&ைவைய அவன் மீ து வசி விட்டுத் தன் அைறக்குச் ெசன்றாள்.
‘இன்ைனக்கு என்ைன அந்தக் கடவுள் தான் காப்பாத்தணும்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்ேட எழுந்து ைகக்கழுவச் ெசன்றான். மாமனாrடம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்து விட்டுத் தங்கள் அைறக்கு வந்தவன், “ைவஷூ! என் கு&தா எங்ேக?” என்று இயல்பாக ேகட்டவைனப் பா&த்துக் ெகாண்ேட, ஏ&ேபகிலிருந்த கு&தாைவ எடுத்து, அவன் மீ து வசினாள். “ஏய்! ைவஷு… என்ன ெகாஞ்சம் கூட மrயாைத இல்லாம?” மிரட்டுவது ேபால இருந்தாலும் அதில் மருந்துக்குக் கூடக் ேகாபம் இல்ைல. “எனக்குச் சைமக்கத் ெதrயாதது இன்ைனக்கு தான் ெதrயுமா?” என்று கத்தினாள். “மாமியாைர கூலாக்க ஒரு வா&த்ைத ெசால்லக்கூடாதா?” “அதுக்கு என்ைனத் தான் கிண்டல் பண்ணணுமா? என்ைனப் பா&த்தா உனக்கு எப்படி இருக்கு? ேகனச்சி மாதிr இருக்கா?” கடுப்புடன் ேகட்டாள். ‘என்னடா இது’ என்று ஒற்ைற விரலால் ெநற்றிையச் ெசாறிந்தவன், சில வினாடிகள் அவைள உற்றுப் பா&த்தான். திடீெரனக் கண்கள் விrய எைதேயா கண்டுபிடித்துவிட்டவன் ேபால, “ைவஷூ! இத்தைன நாளா இது எனக்குத் ெதrயாமேலேய இருந்திருக்குப் பாேரன். ந ெசான்னதும் தான் கவனிச்ேசன். அப்படிேய அச்சுஅசல் ேகனச்சி மாதிrத்தான் ந இருக்க” என்றது தான் தாமதம். “ராகவ்! என்று ேகாபத்தில் பல்ைலக் கடித்தவள், அவைனத் துரத்த,
அவள் ைககளுக்கு அகப்படாமல், கட்டிைலச் சுற்றி ஓடினான். சிறிது ேநரத்தில் அவள் துரத்தியது மாறி, இவன் துரத்த, இலகுவாக அவனிடம் மாட்டிக்ெகாண்டாள். வலிைமயான கரங்களின் அைணப்பில் ெநகிழ்ந்தாலும், “ராகவ்! என்னால் முடியாது. நான் ெராம்ப டய&டா இருக்ேகன்” என்றவளது குரல் குைழந்தது. “ேநா பிராப்ளம். என்கிட்ட ெசால்லிட்ட இல்ல… நான் அைதப் பா&த்துக்கேறன்” என்றவனது மூச்சுக் காற்று அவளது கன்னத்தில் உரச, “ஐ லவ் யூ ைவஷூ!” என்றான் தாபத்துடன். “ப்ள ஸ் ராகவ்!” ெசல்லமாக சிணுங்கியவைள, தனது ைககளில் ஏந்திக் ெகாள்ள, தனது கரத்ைத அவன் கழுத்ைதச் சுற்றி மாைலயாக்கி, அவனது ெநஞ்சில் வாகாக சாய்ந்து ெகாண்டாள். ஏசியின் குளிரும், ெமல்லிய இரவு விளக்கின் ஒளியும், அவ&களுக்கான அந்த ஏகாந்த இரைவ, ேமலும் ரம்யமாக்கியது. *********************************** மறுநாள் காைலேலேய மணிகண்டன், ரத்னகிr வந்துவிட, தந்ைதயிடமும், மாமனாrடமும் ஆசிவாதம் வாங்கிக்ெகாண்டவன், அவனுக்குக் ெகாடுக்கப்பட்டிருந்த அலுவலகக் காrேலேய கிளம்பினான். ரத்னகிrயிலிருந்து இருபது நிமிடப் பயணத்தில், ‘கேணஷ்குேல’ என்ற அைமதியான, இயற்ைக எழில் ெகாஞ்சும் கடற்கைரச் சாைலயிலிருந்த மூன்று மாடிக் கட்டிடத்தின் முன்பாக இறங்கினான்.
அவனுக்கு முன்பாகேவ வந்திருந்த விக்ரமும், ரவந்தரும் புன்னைகயுடன் அவைன வரேவற்றன&. கம்ெபனியின் முக்கிய அதிகாrகள், ஆடிட்ட&, அலுவல&கள் முன்னிைலயில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு, நி&வாக அதிகாrயாக ெபாறுப்ேபற்றுக் ெகாண்டான். ஃைபலில் ைகெயழுத்திட்டு விட்டு நிமி&ந்தவன் முன்பாக ெமாைபைல நட்டி, “ேபசுங்க சா& உங்களுக்குத் தான் ேபான்” என்று ெகாடுத்த விக்ரம், அங்கிருந்து புன்னைகயுடன் விலகினான். ெதாழில் விஷயமாக ஏேதா ேபான் என நிைனத்து “ஹேலா!” என்றவன், மறுமுைனயில் ேகட்ட முத்தச் சத்தத்தில் ஆச்சrயமாகிப் ேபானான். “ேஹ ைவஷூ! நயா?” என்றான் ஆச்சrயத்துடன். “எம்.டி. சா& வாழ்த்துக்கள்” என்று புன்னைகத்தாள். “ேதங்க்யூ டிய&. ந என் ேபானுக்கு ெசய்திருக்கக் கூடாதா?” என்று தைலையக் ேகாதிக்ெகாண்டு புன்னைகத்தான். “நான் எங்ேகப்பா ேபான் ெசய்ேதன்? உங்க விக்ரம் சா&தான், நான் ெராம்ப ஆவலா காத்திட்டு இருப்ேபன்னு எனக்குப் ேபான் ெசய்து, உங்ககிட்ட ெகாடுத்தா&. ெராம்ப லவ்வபுல் ெப&சன் இல்லயா ராகவ்!” என்றாள் ெநகிழ்ச்சியுடன். “நிச்சயமா ைவஷும்மா” என்றவன், “சrடா நான் ஈவ்னிங் வந்து ேபசேறன் ைப” என்று ேபாைன ைவத்தான்.
விக்ரைம நிைனத்து அவனுக்குப் ெபருைமயாகவும், ஆச்சrயமாகவும் இருந்தது. தான் காதலித்த ெபண்ைண மணந்து ெகாண்டவனுக்கு, இத்தைனத் தூரம் உதவ யாருக்கு மனம் வரும்? விைரவிேலேய அவனது மனம் மாறி அவனுக்ேகற்ற ஒருத்திையத் திருமணம் ெசய்துெகாள்ள ேவண்டும் என்று அவனுக்காகக் கடவுைள ேவண்டிக் ெகாண்டான். மதியம் விக்ரம் கிளம்பும் ேநரம், “ராகவ்! நான் கிளம்பேறன். இன்ைனக்கு ைநட் நம்ம வட்டிேலேய அம்மா டின்ன& பா&ட்டி ஒண்ணு அேரன்ஞ் பண்ணியிருக்காங்க. ைவஷாலிக்கும், அத்ைதக்கும் அம்மா ெசால்லியிருப்பாங்க. தவறாம எல்ேலாரும் வந்திடுங்க” என்றவன், புன்னைகயுடன் கிளம்பிச் ெசல்வைத, ஆழ்ந்து பா&த்துக் ெகாண்டு அம&ந்திருந்தான். அத்தியாயம் - 33 எப்ேபாதும் ஏதாவது ேபசிச் சிrத்துக்ெகாண்டு வரும் ைவஷாலி, அைமதியாக ெவளிேய ேவடிக்ைகப் பா&த்துக்ெகாண்டும், முன்னால் அம&ந்திருந்த ராகவ் ேயாசைனயுடன் அம&ந்திருப்பைதயும் பா&த்த ேதவிகாவிற்கு கவைலயாக இருந்தது. “ைநட் பா&ட்டிக்கு நம்ைம இன்ைவட் பண்ணிட்டு, விக்ரம் ஏன் திடீன்னு புேன கிளம்பிட்டாராம்? அத்ைதகிட்ட ேகட்டீங்களாம்மா?” அங்கிருந்த அைமதிையக் கிழித்துக்ெகாண்டு வந்தது ைவஷாலியின் குரல். “ஆஃபீஸ்ல அவசர ேவைல வந்துடுச்சாம்” என்றா& ேதவிகா.
“பாவம் ெசந்தளி& அத்ைத! அவைரப் பத்தி ெராம்ப கவைலப்பட்டாங்க. எப்பப் பாரு ேவைல ேவைலன்னு ஓடுறான். இங்ேக வ&றைத கூட குைறச்சிகிட்டான். இந்த புது ஆஃபிஸ் ேவைலையக்கூட மாமாதான் பா&த்துகிட்டாங்களாம். கல்யாணப் ேபச்ைச எடுத்தால் பிடிெகாடுத்து ேபசமாட்ேடங்கறாராம். நயும், ராகவும் ெகாஞ்சம் அவனுக்கு எடுத்துச் ெசால்லும்மான்னு ெசான்னாங்க. நானும் ெகாஞ்ச நாளா பா&க்கிேறன் அவ& ஆேள சrயில்ல” என்றாள் அழுத்தம் திருத்தமாக. மருமகன் ேலசாகத் துணுக்குற்றுத் திரும்பி ைவஷாலிைய பா&த்தைதக் கவனித்த ேதவிகாவிற்கு ஏேதா புrவது ேபால இருந்தது. ராகவிடம், “இங்ேக பாருங்க, நங்க அடுத்தமுைற அவைர ேநrல் பா&க்கும் ேபாது இைதப் பற்றி ேபசறங்க” என்றாள் கண்டிப்புடன். “ேஹ! அவ& என்ேனாட பாஸ். நான் எப்படி அவேராட கல்யாணத்ைதப் பத்திப் ேபசமுடியும்?” என்றான். “உங்க ெரண்டு ேபைரப் பத்தி எனக்குத் ெதrயாதா? அவெரன்ன உங்கைள ெசக்கரட்டr மாதிrயா நடத்தினா&! ஆஃபிஸ் ேநரத்தில் தான் நங்க ெரண்டு ேபரும் பாஸ், ெசக்கரட்டr. மத்த ேநரத்தில் ஃப்ெரண்ட் மாதிr எல்லாத்ைதயும் ேபசுவங்க தாேன.” “அதுக்காக… என்ைன ஓவ& அட்வான்ேடஜ் எடுத்துக்கச் ெசால்றியா?” எrச்சலுடன் ேகட்டான். “அதுக்கு ேப& அட்வான்ேடஜ் இல்ைல, அக்கைற. அவ& என்ைன ஒரு தம்பி மாதிr பா&த்துப்பா&. எங்க குடும்பத்தில் ஒருத்த&ன்னு நங்களும் ெசால்லியிருக்கீ ங்க; அவரும் ெசால்லியிருக்கா&. அப்புறம் என்ன? ேபசினா என்ன ெசால்வா&? என் விஷயத்தில் தைலயிடாேதன்னு
ெசால்வாரா? ெசான்னா ெசால்லிட்டுப் ேபாகட்டும். நமக்காகவும், நம்ம ேஜாதிக்காகவும் அவ& எவ்வளவு ெசய்திருக்கா&?” என்றவள் முன் இருக்ைகயில் அம&ந்திருந்த மாமனாைரத் தனக்கு ஆதரவாக ேபச அைழத்தாள். “ைவஷு, ெசால்றது சrதாேன தம்பி. நாம நல்லாயிருக்கணும்னு நிைனக்கறவங்களுக்கு, நாமளும் நல்லது நடக்கணும்னு நிைனக்கறது தப்பில்ைலேய” என்றா& மணிகண்டன். “அவதான் புrயாம ேபசறான்னா, நங்களுமாப்பா?” என்று எrச்சலுடன் ெசான்னவன், “ேச” என்றபடி ெவளிேய ேவடிக்ைக பா&க்க ஆரம்பித்தான். ைவஷாலிக்கு உள்ளுக்குள் ேகாபம் ெபாங்கிவர உதட்ைடக் கடித்துக் ெகாண்டு அைமதியாக அம&ந்திருக்க, மூவrன் உைரயாடைலயும் ேகட்டபடி சங்கரனும், ேதவிகாவும் அைமதியாக வந்தன&. காrலிருந்து இறங்கி விறுவிறுெவனத் தன் அைறைய ேநாக்கிச் ெசன்றவைள அைழத்த ேதவிகா, “ைவஷூ! ைகேயாடு பாைல எடுத்துட்டுப் ேபா” என்றா&. கடுகடுெவன்ற முகத்துடன் நின்றிருந்தவைள, “இந்தா ெகாண்டு ேபா. அங்ேக ேபாய் உன் வட்டுக்கார&கிட்ட மல்லுக்கு நிக்காேத. அவ& ெசான்னா ஏதாவது விஷயம் இருக்கும்” என்று மகளுக்கு எடுத்துச் ெசன்னா&. “எல்ேலாரும் என்ைனேய ெசால்லுங்க” என்று முணுமுணுத்தபடி அைறக்குச் ெசன்றாள்.
பாைல அவனிடம் ெகாடுத்துவிட்டு, உைடமாற்றிக் ெகாண்டு வந்தவள், அைமதியாக படுத்துக் ெகாண்டாள். “ைவஷு!” “ம்ம் ெசால்லுங்க.” “பால் குடிக்கைலயா? ஆறிப்ேபாகுது.” “எனக்கு ேவணாம்” என்றவள் ேதாைளப் பற்றி தன் பக்கமாக திருப்பினான். “இப்ேபா எதுக்கு உனக்கு இவ்வளவு ேகாபம்?” ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்லாமல் அைமதியாக இருந்தாள். “சr, விக்ரம் சாrடம் இைதப் பத்தி ேபசேறன்” என்றான் சமாதானமாக. புன்னைகயுடன், “ெராம்ப ேதங்க்ஸ். அத்ைதக்காகத் தான் ேகட்ேடன். அவங்கைள பா&க்க ெராம்பக் கஷ்டமா இருந்தது ராகவ்” என்றாள். “ம், புrயுது. இந்தா பாைலக் குடிச்சிட்டுப் படு” என்று டம்ளைர எடுத்துக் ைகயில் ெகாடுத்தான். கட்டிலில் சாய்ந்து அம&ந்து, நிச்சலனமான முகத்துடன் உறங்கும் மைனவிையப் பா&த்து நண்ட ெநடிய மூச்ைச ெவளிேயற்றினான். ********************************* ரவந்த& கம்ெபனியின் சா&பாக ராகவிற்கு அழகான டியூயல் ஃப்ளாட்
ஒன்ைற ஏற்பாடு ெசய்தா&. கேணஷ்குேல பீச்ைச ஒட்டி, ெவண்ணிற மணற்பரப்பில் அழகாக எழும்பியிருந்த அந்த வட்ைட, ைவஷாலிக்கு மிகவும் பிடித்துவிட்டது. ஒரு நல்ல நாளில் அங்கு குடிவரலாம் என்ற முடிவுடன், தங்களுக்குத் ேதைவயான அத்தியாவசியப் ெபாருட்கைள எடுத்துக்ெகாண்டும், சில ேவைலகைள முடித்துக்ெகாண்டும் வரலாெமன, ராகவும், ைவஷாலியும் புேனவிற்கு கிளம்பின&. முதல் இரண்டு நாட்கள் ேபங்க், காஸ் நிறுவனம், என்று அைலயேவ ேநரம் சrயாக இருந்தது. அதிகாைல ஐந்து மணி. ராகவ் ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருக்க, ைவஷாலியின் தூக்கம் கைலந்தாள். இடுப்ைபச் சுற்றி இறுக்கி அைணத்திருந்த ராகவின் கரத்ைத ெமல்ல விலக்கிவிட்டு, படுக்ைகயிலிருந்து எழுந்தாள். முன்தின இரவுதான், அவளிடம் ஒரு டீல் ேபசி முடித்திருந்தான். “நாைளக்கு நமக்குக் கல்யாணமாகி, எழுபத்ைதந்து நாள் ஆகுது. ந ஏற்ெகனேவ ெசான்னபடி, நாைளக்கு நான் ெசால்வைத எல்லாம் ேகட்கணும். கூப்பிடும் இடத்துக்ெகல்லாம் வரணும்” என்று. அது இப்ேபாது நிைனவு வரப் புன்னைகயுடன் அவனருகில் ெசன்றாள். அவன் மீ தான காதல் கைரபுரண்டு ஓட, கவிழ்ந்து படுத்திருந்தவனது முதுகில் தைலசாய்த்து அவைன அைணத்தபடி படுத்துக் ெகாண்டாள். ெமல்லக் கண்விழித்தவன், “குட் மா&னிங்” என்றான். “குட் மா&னிங்” என்று அவன் கன்னத்தில் முத்தவிட்டவளது குரலில், காதல் ெபாங்கி வழிந்தது.
“என்ன இன்ைனக்கு ேகட்காமேலேய கிைடக்குது?” “ஏன்னா நமக்கு இன்ைனக்கு ஸ்ெபஷல் ேட இல்ைலயா?” என்று குைழந்தாள். “ேமடம் இன்ைனக்கு ெராம்ப ெராம்ப நல்ல மூடில் இருக்கீ ங்க ேபால…?” என்றபடி திரும்பினான். அவேளா அவனது முகம் பா&க்க ெவட்கி, ேவகமாக முகத்ைதத் திருப்பிக் ெகாண்டாள். சிrத்தபடி எழுந்தவன், “சீக்கிரம் குளிச்சிட்டு கிளம்பு ைவஷூ. டிஃபன் முடிச்சிகிட்டு முதல்ல சது&ஷிrங்கி ேகாவில் ேபாேறாம். மதியம் நல்ல ேஹாட்டல்ல லஞ்ச். அப்புறம் ஒரு நல்ல சினிமா. ஈவ்னிங் ஷாப்பிங் உனக்கு ஒரு ைடமண்ட் rங், உனக்குப் பிடிச்ச மாதிr நல்ல சாr ஒண்ணு. ைநட் டின்ன& நமக்கு பிடிச்ச டிஷ்ஷேசாட…” என்று அடுக்கிக்ெகாண்டு ேபானான். ******************* “ராகவ்! உங்க அம&க்களம் தாங்கைல. இவ்வளவு திங்க்ஸ் இப்ேபா வாங்கணுமா. உங்க சந்ேதாஷத்ைத இப்படிச் ெசலவு பண்ணி காட்டணுமா? இவ்வளவு ெபrய ேஹாட்டலுக்கு வரணுமா?” என்றாள் தாங்கலுடன். ரூஃப் கா&டனிங் அழைக ரசித்துக் ெகாண்ேட, “ைவஷூ! நான் ெராம்ப ெராம்பச் சந்ேதாஷமா இருக்ேகன். இந்த ெபௗ&ணமி ராத்திrயில்,
மாடியில் இப்படி இயற்ைகைய ரசிச்சிகிட்ேட சாப்பிடுவைத அனுபவி” என்று, அவள் வாைய அைடத்தான். இருவரும் ேபசிக்ெகாண்டும் ஒருவைர ஒருவ& வம்பிழுத்துக் ெகாண்டும் சாப்பிட்டு முடித்தன&. ஐஸ்கிrம் சுைவத்தபடி திரும்பியவள், இரண்டு ேடபிள் தள்ளி விக்ரம் யாருடேனா ேபசிக்ெகாண்டிருப்பைதப் பா&த்தாள். அவைனப் பா&த்ததுேம, ெசந்தளிrன் ேசா&ந்த முகம்தான் அவள் நிைனவுக்கு வந்தது. ராகவ், விக்ரமிடம் ேபசுகிேறன் என்று ெசால்லிேய நான்ைகந்து நாட்கள் ஆகிவிட்டது. இன்றுவைர அவன் ேபசவில்ைல என்பது ெதrயும். அதனால் தாேன இைதப் பற்றிப் ேபசிவிடுவது என்று முடிெவடுத்தாள். அதற்குள் விக்ரமிடம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவ& விைட ெபற்றுச் ெசன்றிருக்க, விக்ரம் தனது கா&ைட எடுத்துக் வாலட்டில் ைவத்தபடி அங்கிருந்து நக&வைதக் கவனித்தவள், “விக்ரம்!” என்றைழத்தாள். அப்ேபாது தான் அவைனக் கவனித்த ராகவ், “சா&!” என்று ேவகமாக எழுந்தான். “ேஹ! ச&ப்ைரஸ். ெரண்டு ேபைரயும் இங்ேக எதி&பா&க்கேவயில்ைல” என்றான் ஆச்சrயத்துடன். “உட்காருங்க சா&” என்று இருக்ைகையக் காட்டியவன், ேபரைர அைழத்தான். “ேநா ஃபா&மாலிட்டீஸ். இப்ேபாதான் பிசினஸ் ேபசிட்ேட டின்னைர
முடிச்ேசன். நங்க கண்டின்யூ பண்ணுங்க. நான் கிளம்பேறன்” என்றான் விக்ரம். “நல்லாயிருக்கு. எங்களுக்காகக் ெகாஞ்சேம ெகாஞ்சம் ஐஸ்கிrம் சாப்பிடுங்க” என்று அவனுக்கும் ஒன்ைற வரவைழத்தாள் ைவஷாலி. “ேதங்க்யூ ேமடம்” என்று புன்னைகத்தவனிடம், “ெவல்கம். ஆனால், நான் உங்க ேமல ெராம்பக் ேகாபமா இருக்ேகன்” உrைமயுடன் அவனிடம் ேபசினாள் ைவஷாலி. “நான் என்ன ெசய்ேதன் உன்ைன? என் ேமல எதுக்குக் ேகாபம்?” என்று இலகுவாக சிrத்தான். ராகவிற்கு அவள் என்ன ேபசப்ேபாகிறாள் என்று புrந்துவிட, “அவளுக்கு யாrடமாவது ஏதாவது வம்பு பண்ணணும் சா&” என்று சமாளித்தான் ராகவ். “இந்தச் சமாளிப்ெபல்லாம் ேவண்டாம். நான் ேகட்பதற்குச் சrயா பதில் ெசால்லணும்” என்று விக்ரைம பா&த்துச் ெசான்னவள், ”அன்ைனக்கு டின்ன& பா&ட்டியில் நங்க ஏன் கலந்துக்கல?” தவிர முகபாவைனயுடன் ேகட்டாள். “முக்கியமான…” என்று ஆரம்பித்தவைனக் ைகநட்டித் தடுத்து, “எனக்குத் ேதைவ உண்ைமயான பதில்” என்றாள் அழுத்தமாக. “ைவஷாலி! ஜஸ்ட் ஷட்-அப்” என்று குரைல உய&த்தாமல் அழுத்தமாகச் ெசான்னான் ராகவ்.
அந்தேநரம் விக்ரமிற்குள் ஒரு ேகாபம் எழுந்தது. ‘உன்ைனப் பா&க்க முடியாமல் தான் ேபாேனன். இப்ேபாது உன் ேமல எனக்குக் காதல் இல்ைலெயன்றாலும், உன்ைன முழுதாக மறக்க ேவண்டும்; உன்னால என் மனத்திற்குள்ள வந்த வலிைய மறக்க ேவண்டும். அதற்காகத் தான் ஒரு ேகாைழைய ேபால ஓடுகிேறன்’ என்று ெசால்லி, கத்த ேவண்டும் ேபாலிருந்தது அவனுக்கு. தன்ைனக் கட்டுப்படுத்திக்ெகாள்ள உள்ளுக்குள் ேபாராடினான். ைகயிலிருந்த ஐஸ்கிrம் ேகாப்ைபைய இறுக பிடித்திருந்ததிலிருந்ேத, அவனது மனத்திலிருந்தைத துல்லியமாக உண&ந்து ெகாண்ட ராகவ், “சா& ப்ள ஸ். அவ ேபசினதுக்கு நான் சாr ேகட்டுக்கேறன்” என்று விக்ரமின் கரத்ைதப் பிடித்தான். ”ைவஷு! ந ேபசாமல் இருக்க மாட்ட?” என்று தன்ைன முைறத்த கணவைன, எrச்சலுடன் பா&த்தாள். அதற்குள் தன்ைனக் கட்டுக்குள் ெகாண்டு வந்த விக்ரம், “சாr, உங்க நல்ல மூைட நான் ஸ்பாயில் பண்ணிட்ேடன். கிளம்பேறன்” என்று எழுந்தான். “ைவஷூ! ந ேகஷ் ேப பண்ணிட்டு ெவளிேய வா” என்று ெசால்லிவிட்டு, விக்ரமுடன் ேச&ந்து நடந்தான். *********************************** அவன் ெசான்னது ேபாலேவ ெசய்து விட்டு ேஹாட்டலின் ெவளிேய வந்து நின்றாள். சற்று தூரத்தில் இருவரும் நின்றிருப்பைதப் பா&த்தாள். ராகவ் ஏேதா ெசால்வது மட்டுேம அவளுக்குத் ெதrந்தது. இருவைரயும் ேநாட்டம் விட்டபடி நின்றிருந்தவைள யாேரா உலுக்க,
நிைனவுலகுக்கு வந்தவள் திரும்பிப் பா&த்தாள். “ஜனனி!” ேதாழிையக் கண்டதும் உற்சாகம் ெபாங்க அைழத்தாள். “ைவஷு! உனக்குக் கல்யாணம் ஆகிடுச்சா? எங்கைளெயல்லாம் மறந்துட்ட இல்ல?” கவைலயுடன் ேகட்டாள். “அது ெபrய கைத. அப்புறம் ெசால்ேறன். ந எப்படி இருக்க? நம்ம ஃப்ெரண்ட்ஸ் கூட காண்டாக்ட்ல இருக்கியா?” “எல்ேலாரும் நல்லா இருக்ேகாம். அைத விடு ெபrய கைதனா என்ன லவ்வா?” என்று கண்ணடித்தாள். ைவஷாலியின் சிrப்ைபப் பா&த்ததுேம, “அடிப்பாவி, நயா…? யாைர நம்பறதுன்ேன புrயைல” என்று மயங்கி விழுபவைளப் ேபால நடித்தவள், “உன்ைனக் கண்டு மயங்கின, அந்த அப்பாவி யாேரா?” என்றாள். “உனக்குத் ெதrஞ்சவ& தான். உனக்குப் பின்னால் பா&” என்றதும் அவள் ேவகமாக திரும்பினாள். அேதேநரம் ராகவ் அவ&கைள ேநாக்கி வரவும், விக்ரம் அங்கிருந்து அப்படிேய ெசல்லவும் சrயாக இருந்தது. இருவைரயும் பா&த்த ஜனனி குழம்பிப் ேபானாள். “ைவஷூ! இவ& விக்ரம் சாேராட…” முடிக்க முடியாமல் திணறலுடன் அவைளப் பா&த்தாள். “இவ& தான் என் வட்டுக்கார&.”
“அப்ேபா விக்… நாங்க என்ெனன்னேவா நிைனச்ேசாம்…” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, சாைலயில் விைரந்த வாகனங்களின் சடன் பிேரக்கால் கீ றிச்சிட்டு நிற்கும் சப்தமும், மக்களின் அச்சமூட்டும் கூச்சலும் எழ, ைவஷாலி தன் கண் முன்ேன நடந்தைத நம்பமுடியாமல் நின்றாள். அத்தியாயம் - 34 முழுதாகப் பதிெனட்டு மணிேநரம் ஆகிவிட்டது. இந்தப் பூவுலைக விட்டு, தனது ைவஷுைவ விட்டு, அவளது ெமாத்தச் சந்ேதாஷத்ைதயும் துைடத்ெதடுத்துக் ெகாண்டு, தனது காதைலத் துறந்து காலனின் பின்னால் ெசன்று விட்டான் அவளது ராகவ். ஐஸ்பாக்சில் கிடத்தப்பட்டிருந்தவனது முகத்திலிருந்து பா&ைவைய அகற்றாமல், உண&ச்சிகைளக் கைளந்த முகத்துடன், உயிருள்ள ஜடமாக அம&ந்திருந்தாள் ைவஷாலி. அதி&ச்சியில் அவளுக்கு அழுைககூட வரவில்ைல. சுற்றமும், உறவுகளும் அவைளப் பrதாபத்துடன் பா&த்தது. ஜனனியுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவள், வாகனங்களின் ேபெராலியில் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பா&த்த ேபாது, அவளது ராகவ் ஒரு ெபாம்ைமைய ேபால வசிெயறியப்பட்டு சாைலயில் விழுந்தான். நடந்தது புrயாமல் அதி&ச்சியுடன் நின்றிருந்தவைள, ஜனனிதான் பிடித்து இழுத்துக்ெகாண்டு அங்ேக ஓடினாள். விக்ரமின் ைகையப் பிடித்தபடி, அவனது பா&ைவ அவள் மீ து நிைலத்த ேபாது, அவனது கண்களில் ெதrந்த பா&ைவயின் அ&த்தம், அவளுக்கு
விளங்கவில்ைல. “ைவஷூ!” என்று அவளது ெபயைர அவன் உச்சrத்தைத, உதட்டைசவில் மட்டுேம புrந்து ெகாள்ள முடிந்தது. “ேஹ… ரா..கவ்!” விக்ரம் அதட்டலுடன் அைழக்க, அவன் கரத்ைத அழுத்த, அவனது இைமகள் தானாக மூடிக்ெகாண்டன. இைமகைள அழுந்த மூடித்திறந்த ைவஷாலி, அங்கு நிலவிய சலசலப்பில் தனது நிைனவுலகிற்கு வந்தாள். “ேநரமாகிவிட்டது, எடுத்திடலாம்” என்று யாேரா குரல் ெகாடுக்க, மூன்று மணி ேநரமாக வறண்டு ேபான உண&வுகளுடன் அம&ந்திருந்தவள், சுய உண&வு ெபற்று ேவகமாக எழுந்தாள். ஐஸ் பாக்சின் மீ திருந்த மாைலகைள ஒதுக்கிவிட்டு, அவனது முகத்ைதப் பா&த்தாள். மீ ளா உறக்கத்தில் இருந்தவன், தனது நிைனவுகளால் அவைள இம்சித்தான். ைககள் அவைனத் ெதாட பரபரத்தது. தனது ெமாத்தத் துக்கத்ைதயும் உள்ளுக்குள் விழுங்கிவிட்டு, மணிகண்டைன ேதற்றியபடி அம&ந்திருந்த சங்கரன், மகளது ெசய்ைகையக் கண்டதும் “ைவஷும்மா! என்னடா?” என்று ஓடிவந்து, ேதாேளாடு ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டா&. “அப்பா! எ..என் ரா..கவ்… அவைர….” ெசால்ல முடியாமல் திணறியவள், “ப்ள ஸ்ப்பா… எனக்கு அவைரத் ெதாட்டுப் பா&க்கணும்ப்பா” என்று பிடிவாதக் குழந்ைதையப் ேபாலத் திரும்பத் திரும்ப ெசான்னைதேய ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும் மகைள, கண்ண ருடன் பா&த்தா&. ஐஸ்பாக்ைச திறந்ததும், அவனருகில் முழங்காலிட்டு அம&ந்தவள்,
ைககள் தடுமாறியது. அவனது உடைல அைலபாய்ந்த விழிகளால் ஆராய்ந்தாள். முகம் மட்டுேம ெதrய, உடல் முழுவதும் ெவள்ைளத் துணியால் சுற்றிக் கட்டப்பட்டிருந்தது. நி&மலமான அவனது முகத்ைத நடுங்கும் ைககளில் ெதாட்டாள். சில்லிட்டிருந்த முகத்ைதத் ெதாட்டதும், சுrெரன இதயத்தில் ஒரு வலி எழுந்தது. ‘ராகவ்! ந எப்ேபா வருவ? எப்ேபா என்கிட்ட சிrச்சி ேபசுவ? உன்ேனாட சிrப்ைப பா&க்கணும் ேபாலயிருக்கு. உன் ேபச்ைசக் ேகட்கணும். உன்ேனாட குறும்பால என்ைன வம்பிழுக்கணும். இனி எப்ேபா என்ைனப் பா&த்து ஐ லவ் யூ ைவஷூன்னு உன் காதல்ல மூழ்கடிப்ப? எனக்கு உன்ேனாட ெநஞ்சில சாஞ்சிகிட்டு ேபசணும். உன்கிட்ட ெசல்லமா சண்ைட ேபாடணும். ந எதுகாகவும், வருத்தப்படக்கூடாது, உனக்கு என்ன ேவணுேமா என்கிட்ட ேகளுன்னு ெசால்விேய. இப்ேபா ேகட்கேறன். எனக்கு ந தான் ேவணும். ந மட்டும் ேபாதும்; ேவற எதுவுேம ேவணாம் ராகவ். எல்லாத்ைதயும் இப்படி ஆரம்பிச்ச ேவகத்திேலேய விட்டுட்டுப் ேபாயிட்டிேய! இனி உன்ேனாட ைவஷூ என்ன ெசய்வா? இது எல்லாேம விைளயாட்டுன்னு ெசால்லி எழுந்து வா ராகவ். ப்ள ஸ் ராகவ்’ மனத்தில் ேபாராட்டத்துடனும், அைலபாய்ந்த விழிகளுடனும், கண்கள் கலங்க, உதடுகள் துடிக்க, அவன் ெநற்றியில் இதழ்கைளப் பதித்தவள், ”ராகவ்!” என்று கதறியழுதாள். அருைம ெபருைமயாய் சீராட்டி, ெசல்வ மகளாய் வள&ந்தவள், தன் வாழ்க்ைகைய இழந்து, கதறித் துடிப்பைதக் காணச் சகிக்காமல், புடைவத் தைலப்பால் வாய்ப் ெபாத்தி அழுதா& ேதவிகா. தான் வணங்கிய அத்தைனத் ெதய்வங்கைளெயல்லாம் சபித்தா&.
”ைவஷூ!” எனக் கதறிய ேஜாதி, அவைள கட்டியைணத்துக் ெகாள்ள, மணிகண்டன் சப்தம் வராமல் குலுங்கி அழுதா&. “ேஜாதி! பா&த்தியா உங்க அண்ணைன. என்ைனக் கைடசி வைர பத்திரமா பா&த்துப்ேபன்னு ெசான்னவ&, இப்படி நிராதரவா விட்டுட்டுப் ேபாயிட்டா&. எனக்காக பா&த்துப் பா&த்துச் ெசய்தவருக்கு, நான் எைதயுேம ெசய்யைலேய… அவேராட சின்னச் சின்னச் சந்ேதாஷங்கைளக் கூட நிைறேவத்தைலேய. இனி நிைனச்சாலும் அைதெயல்லாம் ெசய்ய முடியாேத! அவ& இல்லாத இந்த வாழ்க்ைகைய எப்படி ஏத்துக்கப் ேபாேறன். இனி எனக்காக யா& இருக்கா?” என்று கதறியவைளப் பா&த்து அத்தைனச் சுற்றமும் ஊைமயாகக் கண்ண & விட்டது. ************************ “சா&! ைவஷுக்காக நான் மன்னிப்பு ேகட்டுக்கேறன். உங்க மனைச என்னால் புrஞ்சிக்க முடியுது. ஆனால், அன்ைனக்கு அம்மா அவகிட்ட ேபசினதிலிருந்ேத உங்ககிட்ட உங்க கல்யாணத்ைதப் பத்திப் ேபசச் ெசான்னா. நானும் அவைளச் சமாதானப்படுத்த சrன்னு ெசான்ேனன். பட் சாr சா&” என்றான் சங்கடத்துடன். தைலைய அழுந்தக் ேகாதிக்ெகாண்டவன், “ஹும்! பரவாயில்ைல” என்றான். “என் அப்பா அம்மா எனக்கு எப்பவும் ெபஸ்டாகதான் ெகாடுத்திருக்காங்க. ேகட்காமேலேய கிைடச்சிருக்கு. இப்படி ஒரு ேபரண்ட்ஸ் கிைடக்க நான் ெகாடுத்து வச்சிருக்கணும். அவங்களுக்கு நான் என்ைனக்குேம நன்றிக் கடன் பட்டிருக்ேகன்னு ெசால்வங்க. நங்க
கல்யாணம் ெசய்தெகாள்வது தான் அவங்களுக்குப் ெபrய சந்ேதாஷம்னா, அைத ஏன் நங்க ெசய்யக்கூடாது?” விக்ரம் ஏேனா அைமதியாக நின்றிருந்தான். “எல்லாக் காதலும், கல்யாணத்தில் முடியறதில்ல. காதலிக்கும் ெபண்ேணாட சந்ேதாஷத்திற்காக, உங்க காதைல மைறச்சிட்டு, அவ விரும்பியவேனாட ேச&த்து ைவக்க, ெராம்பப் ெபrய மனசு ேவணும். அப்படி எங்கைளச் ேச&த்து வச்ச நங்க நல்லாயிருக்கணும் சா&” மனத்திலிருந்த அைனத்ைதயும் ெகாட்டிவிட்டு, விக்ரைம பா&த்தான். அதி&ச்சியில் சிைலெயன உைறந்து நின்றிருந்தான் விக்ரம். ராகவிடம் எதுவும் ேபசாமேலேய அங்கிருந்து நக&ந்தவனது ெசவிகளில், அவன் ேபசிய வா&த்ைதகள் மீ ண்டும் மீ ண்டும் எதிெராலிக்க, கவனமில்லாமல் சாைலையக் கடந்தான். திடீெரன, தான் ஒரு பக்கமாக இழுத்துத் தள்ளப்பட, அடுத்த ெநாடி யா& மீ ேதா எதுேவா ேமாதும் சப்தம் ேகட்டுத் திரும்பினான். நான்கடி தூரத்தில் சாைலையப் பிrக்கும் ேபrேகட்ட& மீ து பின்னந்தைல ேமாத ராகவ் விழுந்து கிடப்பைதப் பா&த்தான். “சா…&…!” என்று தன்ைன ேநாக்கிக் ைகைய நட்டியவனது பா&ைவ, தங்கைள ேநாக்கி ஓடிவந்த ைவஷாலியின் மீ து படிந்தது. தன் கரத்ைதப் பிடித்தபடி, “ைவஷூ!” என்று உதட்ைட அைசத்தவனது பா&ைவ, மீ ண்டும் தன்ைனப் பா&ப்பைதக் கண்டதும், “ேஹ ரா…கவ்!” அதட்டலுடன் ஒலித்த தனது குரல், அவன் காதில் விழும் முன்ேப, அவனது இைமகள் மூடிக்ெகாள்ள, தனது பிடியிலிருந்த கரம் நழுவி
விழுந்தது. உயி& பிrந்துவிட்டது என்று ெதrந்தும் நம்பமுடியாமல், தன் காrேலேய அவைன மருத்துவமைனக்குக் ெகாண்டு ெசன்றது, ைவஷாலிைய ஜனனியின் ெபாறுப்பில் விட்டது, ஏற்ெகனேவ அவன் உடல் உறுப்புகைளத் தானம் ெசய்திருந்ததால் அதற்கான ேவைலகள், ைவஷாலியின் ெபற்ேறாருக்கும் தனது ெபற்ேறாருக்கும் தகவல் ெதrவித்தது, ராகவின் உடைல மீ ண்டும் வட்டிற்குக் ெகாண்டு வரும் வைர, அைனத்ைதயும் ஒ& இயந்திரகதியுடேன முடித்தான். சுவேராரமாக சாய்ந்து நின்றிருந்தவன் மனத்தில் அைனத்தும் ஓடிக்ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலியின் கதறலில் நிைனவுலகிற்கு வந்தான். எல்லாம் முடிந்து இடுகாட்டிலிருந்து ேநராக வட்டிற்கு வந்துவிட்டான். ரவந்தரும், ெசந்தளிரும் ைவஷாலியுடன் சிறிது ேநரம் இருந்துவிட்டு வருவதாகக் கூறிவிட்டன&. ெவகு ேநரம் ஷவrன் அடியில் நின்றிருந்தான். மனமும், உடலும் ஒருேசர வலித்தது. நிைலயாக ஓrடத்தில் அமரமுடியவில்ைல. முதன்முதலாக தன்ெனதிrல் அவன் வந்து நின்ற ேபாேத அவன் மீ து தனிப் பிrயம் வந்தைத நிைனத்துக் ெகாண்டான். அவனது ேபச்சும், ெசய்ைகயும் எைதயும் நிதானமாக ெசய்யும் பாங்கும் கண்முன்ேன நின்றது. ‘அவனது குணம் தான், யாைரயும் ேபச்சிேலேய ஒதுக்கி ைவக்கும் தன்ைனேய கவ&ந்தேதா!’ என அடிக்கடி நிைனத்துக் ெகாள்வான். அவைன ஒரு சேகாதரனாக நிைனக்கத் துவங்கினான். அைழக்கும்
ேநரெமல்லாம் ஓடிவந்து தன் முன் நிற்பவன். தனது கண் அைசவிேலேய விஷயத்ைதப் புrந்து ெகாண்டு காrயத்ைதக் கச்சிதமாக முடிப்பவன். ‘இனி இப்படி ஒருவைன எங்ேக பா&க்கப் ேபாகிேறாம்?’ ெநஞ்சு குமுறியது. கண்கைள மூடினால் அழகாக, புன்னைகக்கும் அவனது முகேம வந்தது. அைறக்குள் அைடந்துகிடக்க முடியாமல் ேதாட்டத்தில் உலவினான். அங்கும் ராகவின் நிைனவுகள் அவைன நிழலாகத் ெதாட&ந்தது. அைறக்குள் வந்து கதைவ மூடிக்ெகாண்டான். மனத்திற்கும் இப்படி ஒரு கதவிருந்தால், அவனது நிைனவுகைள ெமாத்தமாக பூட்டிைவத்து விடலாேம என்று நிைனத்தான். எைதயும் இயல்பாக ஏற்றுக்ெகாள்ளும் தன்னாேலேய இைத மறக்கமுடியாத ேபாது, அவைனக் காதலித்து, ைகப்பிடித்தவளது நிைல! எப்ேபாதும் மல&ந்த முகத்துடன், புதுமலைரப் ேபால இருக்கும் ைவஷாலி கண் முன்னால் வந்தாள். மணக்ேகாலத்தில் ராகவின் அருகில் வந்து அம&ந்த ேபாது அவள் முகம் எத்தைனப் பூrப்பில் இருந்தது? அந்தச் சந்ேதாஷத்ைத அவள் முகத்தில் என்ைறக்குேம நிைலத்திருக்க ேவண்டும் என்ற ஒேர காரணத்துக்காகத் தாேன என்ேனாட காதைல மனசுக்குள்ேள புைதச்சிகிட்ேடன். ஆனால் எல்லாேம விழுலுக்கு இைறச்ச நராக ேபாச்ேச.
ராகவ் இல்லாத வாழ்க்ைகைய ந எப்படி தாங்கிக்கப் ேபாற? நான் என்ன ெசய்ேவன் ைவஷாலி? உன் கல்யாணத்துக்காக ேபசினது ேபால ராகைவ திருப்பிக் ெகாண்டு வர முடிஞ்சா ெகாண்டு வந்திடுேவேன! உன்ேனாட முகத்தில் திரும்பவும் சந்ேதாஷம் வரும்னா, என் உயிைரக் ெகாடுத்து அவன் உயிைர மீ ட்டு, ெகாண்டுவர முடிஞ்சா அைதயும் ெசய்ேவேன… என்னால் முடியைலேய ைவஷாலி! நான் ஏன் அங்ேக வரணும்? உங்கைளப் பா&க்கணும்? ந எதுக்காக கல்யாணப் ேபச்ைச ஆரம்பிக்கணும்? ராகவ் ஏன் என்னிடம் தனியாக ேபசணும்? அதற்கு நான் ஏன் பிரைம பிடிச்சது ேபால ேராட்ைடக் கடக்கணும்? என்ைனக் காப்பாற்ற ராகவ் ஏன் வரணும்?’ முகத்ைத மூடிக்ெகாண்டு பதில் ெதrயாமல் தவித்தான். அவனது அத்தைன ‘ஏன்’ என்ற ேகள்விகளும், தன்ைன ேநாக்கி, ‘ந தான். உன்னால்தான்’ என்று குற்றம் சாட்டும்படி நிற்க, விக்ரம் உைறந்து ேபானான். முகத்திலிருந்து ைககைள ெமல்ல விலக்கினான். “ஆமாம் என்னால்தான். ராகவ் மட்டும் என்ைனக் காப்பாற்ற வராவிட்டால் அவனுைடய ைவஷாலியுடன் சந்ேதாஷமாக இருந்திருப்பான். அவைனக் ெகான்ற ெகாைலக்காரன் நான். ைவஷாலிேயாட சந்ேதாஷம், ஒரு தந்ைதேயாட பாசம், ஒரு சேகாதrேயாட அன்பு அத்தைனயும் ேபாய் அவங்கேளாட கண்ண ருக்குக் காரணமானவன் நான் தான். நான்தான் குற்றவாளி. “ஐ அம் எ கில்ல&. நான் ஒரு ெகாைலக்காரன்” சப்தம் ேபாட்டு ெவறிப் பிடித்தவன் ேபால மீ ண்டும் மீ ண்டும் கத்தினான்.
வட்டிற்குத் திரும்பி வந்த ரவந்த& மனது அலறைலக் ேகட்டு அவனது அைறக்கு ஓடிவந்தா&. “விக்ரம்! rலாக்ஸ். என்ன ஆச்சு உனக்கு?” தந்ைதயின் முகத்ைத அவனால் பா&க்க முடியவில்ைல. தவித்தான். “நான் ெகாைலகாரன்ப்பா… ராகைவ ெகான்னுட்ேடன். ைவஷாலிேயாட வாழ்க்ைகையக் குழித் ேதாண்டி புைதச்சிட்ேடன்ப்பா…” என்றான் குற்றவுண&ச்சியுடன். சக்கரநாற்காலியில் அங்கு வந்த ெசந்தளிrன் மடியில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டான். ஆதரவுடன் மகைனத் தட்டிக் ெகாடுத்த அந்தப் பாசமிகு அன்ைனயின் புடைவ, அவனது கண்ண ரால் ஈரமானது. அத்தியாயம் - 35 ராகவின் இழப்பு சிைதந்த ஓவியத்ைதப் ேபால, அவைள உருக்குைலய ைவத்திருந்தது. மனத்தின் ஆழத்திலிருந்த அவனது நிைனவுகள், அவைளத் துயரத்திலும், ேவதைனயிலும் மூழ்கடித்தது. தன்ைனச் சூழ்ந்திருந்த ெவளிச்சம் மைறந்து, இருள் ஆக்ரமித்துக் ெகாண்டைதப் ேபால, அவனில்லாத எதி&காலம் அவைள ெவகுவாக மருட்டியது. இரண்டைர மாத குடும்ப வாழ்வில், தங்களுக்குள் ேந&ந்த இனிைமயான ேநரத்ைத நிைனத்து நிைனத்து மருகினாள். வட்டின் ஒவ்ெவாரு இடத்திலும் அவன் நிற்பது ேபாலவும், தன்ைனப் பா&த்துச் சிrப்பது ேபாலவும், ேதான்ற துடித்துப் ேபானாள். ஒவ்ெவாரு ெநாடிையயும் அவனது நிைனவுகளிேலேய மூழ்கி, உருகிக் கைரந்தாள்.
அவன் தன்னருகில் இல்ைல என்ற நித&சனம் புrந்தாலும், ேநசம் ெகாண்ட ெநஞ்சம் அைத ஏற்க மறுத்தது. விழிகள் உறக்கம் மறந்தது. பசியுண&வு மந்தித்துப் ேபானது. ஆனாலும், மனத்தின் எண்ணங்கள் மட்டும் மீ ண்டும் மீ ண்டும் அவைனேய சுற்றிச் சுற்றி வந்தது. ராகவின் இழப்ைப ஓரளவு ஏற்றுக்ெகாண்ட குடும்பத்தினருக்கு, ைவஷாலிைய நிைனத்துக் கவைலயும், பயமும் ஏற்பட்டது. ெவறித்த பா&ைவயுடன் எப்ேபாதும் அைறக்குள்ேளேய அைடந்து கிடப்பவைள, இதிலிருந்து எப்படி ெவளிேய ெகாண்டு வரப் ேபாகிேறாம் என்று யாருக்குேம புrயவில்ைல. ********************** அைறயின் மூைலயில் சுருண்டு படுத்திருந்தவைளக் காண சீமாவிற்கு, ஆயாசமாக இருந்தது. அவளது திருமணத்தன்று பா&த்தது. அதன்பிறகு இப்ேபாது தான் பா&க்கிறாள். இத்தைன நாள் அவளிடம் ேபானில் ேபசேவண்டும் என்று கூடத் தனக்குத் ேதான்றாமல் ேபாயிருந்தேத. அவளாக ஒருமுைற ேபான் ெசய்து, ராகவ் ேமேனஜிங் ைடரக்டராக பதவிேயற்றிருப்பைதச் ெசான்னாள். அதற்கும் தான் ெபrதாக எந்த உண&ச்சிகைளயும் ெவளிப்படுத்தாமல், தனது வாழ்த்ைத மட்டும் ெதrவித்துவிட்டு, பிறகு ேபசுவதாகக் கூறி ேபாைன அைணத்துவிட்டது நிைனவுக்கு வர, இப்ேபாது த&மசங்கடமாக இருந்தது. “ைவஷாலி!” ெமல்லிய குரலில் வந்த அைழப்ைபக் ேகட்டு, ெமல்ல எழுந்தம&ந்தாள்.
‘பதிைனந்ேத நாளில் ஒருத்தி இத்தைன உருக்குைலந்து ேபாகமுடியுமா?’ சீமாவால், ைவஷாலிைய கண்ெகாண்டு பா&க்கமுடியவில்ைல. ‘பட்டாம்பூச்சி ேபால எப்ேபாதும் துறுதுறுெவனச் சுற்றிக் ெகாண்டிருந்தவளா இவள்?’ என்று ேதான்றியது. கண்கள் ேசா&ந்து, கன்னங்கள் ஒட்டி, எழுந்து அமரக்கூட ெதம்பில்லாமல் எழுந்து அம&ந்தவைளப் பா&க்கப் பா&க்க, ேவதைன இதயத்ைதப் பிைசந்தது. தாளமுடியாமல், “ைவஷாலி!” என்று சீமா அவளது ேதாைளப் பற்றினாள். கண்கள் உைடப்ெபடுக்க, உதட்ைடக் கடித்து அழுைகைய அடக்க முயன்றவைள, ஆதரவுடன் தனது ேதாளில், சாய்த்துக் ெகாண்டாள் சீமா. “ைதrயமா இருடா. உன்ைன இப்படிப் பா&த்தா, எல்ேலாரும் இன்னும் துவண்டு ேபாயிடுவாங்க” என்று ஆறுதலுடன் தட்டிக்ெகாடுத்தாள். “ைதrயமா இருந்துதாேன ஆகணும். என் எதி&ல ெதrயற வாழ்க்ைகைய நான் கடந்து ேபாகணுேம. அதுக்கு நிச்சயம் ைதrயமா ேவணுேம சீமாக்கா. ஆனால், என்னால முடியலேய. நான் என்ன ெசய்ேவன்?” என்று உைடந்து ேபாய் அழுதவைள அவளால் பா&க்க முடியவில்ைல. எங்ேக தானும் அழுது, அவைள ேமலும் துக்கத்தில் தள்ளிவிடுேவாேமா என்று சுதாrத்துக் ெகாண்டாள் சீமா. ேதவிகா ெகாண்டுவந்து ெகாடுத்த உணைவ, வற்புறுத்தி அவைளச்
சாப்பிடைவத்தாள் சீமா. அைரகுைறயாக விழுங்கிவிட்டு, மீ ண்டும் படுத்துக் ெகாண்ட ைவஷாலி உறங்கும் வைர அருகிேலேய அம&ந்திருந்தாள். “தூங்கிட்டாளா?” என்றபடி வந்தா& ேதவிகா. “ம், தூங்கிட்டா” என்று சீமா ெசால்லி முடித்தது தான் தாமதம், ேதவிகா தன்ைன மறந்து அழுதா&. “சித்தி!” என்று அவைரத் தன்னுடன் ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டாள். ெமல்ல ஆறுதலைடந்தவ&, கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு, “இப்படிேய அழுதுட்டு, எதுவும் சாப்பிடாம, தூங்காம ரூமுக்குள்ளேய அைடந்து இருக்கா. ேநத்து மயக்கம் ேபாட்டு ேவற விழுந்துட்டா. டாக்ட&கிட்ட தூக்க மாத்திைர வாங்கி, சாப்பாட்டில் கலந்து ெகாடுக்கேறன் சீமா. இவைள இப்படிப் பா&க்கவா அப்படிப் பாசத்ைதக் ெகாட்டி வள&த்ேதாம். இவைளப் பா&த்துப் பா&த்து, அவங்க அப்பா உள்ளுக்குள்ேளேய உருகிப் ேபாறா&. இரண்டு ேபைரயும் பா&க்கேவ எனக்குப் பயமாயிருக்கு. நான் ஒருத்தி என்ன ெசய்ய முடியும்? எனக்கு மட்டும் கவைல இல்ைலயா? அதுக்காக அப்படிேய இடிந்து ேபாய் உட்கா&ந்தா முடியுமா? யாருக்கு ஆறுதல் ெசால்றதுன்னு ெதrயாம தவிக்கிேறன்” அவரது ஆற்றாைமயும், துயரத்தில் ேந&ந்த ஆதங்கமும் ஒருேசர ெவளிவந்தது. சிறிது ேநரம் சமாதானமாக ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவள், “ைவஷாலிைய உங்ககூட வட்டுக்குக் கூட்டிட்டுப் ேபாறங்களா? இல்ைல…?”
“இங்ேக இருந்தா இவளும் எங்களுக்கு இல்லாமல் ேபாயிடுவா. நிச்சயமா கூட்டிட்டுப் ேபாயிடுேவன். இன்னும் அைதப் பத்திப் ேபசைல. ஆனால், விட்டுட்டுப் ேபாற ஐடியா எனக்குச் சுத்தமா இல்ைல” என்று தனது முடிவில் உறுதியாக இருந்தா&. எைதேயா ேகட்க நிைனத்தவள், அதற்கான ேநரமில்ைல என்று உண&ந்து அைமதியாக இருந்தாள். ****************************** கண்ணாடிக் ேகாப்ைபயில், ைகநடுக்கத்திற்கு ஏற்றா& ேபால அைசந்து ெகாண்டிருந்த, சிகப்பு நிறப் ேபாைத வஸ்துைவேய இைமக்காமல் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தான் விக்ரம். ராகவின் மைறவிற்குப் பிறகு இைடப்பட்ட நாட்களில் ஒருமுைற கூட, அங்கு ெசல்லவில்ைல. ைவஷாலிைய பா&க்கேவ அவனுக்குப் பயமாக இருந்தது. முதலில் தன்ைனத் ேதற்றிக்ெகாண்டால் ஒழிய, அவனால் அங்ேக ெசல்லேவா அவ&களின் முகம் பா&த்துப் ேபசேவா முடியாெதன்பேத காரணமாக இருந்தது. அவனுக்குப் பதிலாக, ரவந்த& இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு ஒருமுைற ெசன்று வந்தா&. ெசந்தளிrன் உடல்நிைலயில் இத்தைனத் தூரம் பிரயாணம் ெசய்து வந்தேத ெபrய விஷயமாயிருக்க, நடுவில் ஒருமுைற ெசன்று வந்தேதாடு சr. பதிைனந்து நாட்களுக்குப் பிறகு அன்றுதான் சீமாைவயும் அைழத்துக் ெகாண்டு ெசன்றான். முற்றுப் ெபறாத ஓவியம் ேபால, அம&ந்திருந்தவைளப் பா&த்தவனுக்கு, ெநஞ்ைசப் பிைசந்தது. கனத்த
இதயத்துடன் ஆண்கள் இருந்த அைறக்குள் ெசன்று அம&ந்தான். சடங்கு, சம்பிரதாயம் என்று அங்கு நடந்த நிகழ்வுகைளப் பா&த்தவனுக்கு ஏன் வந்ேதாம் என்றாகிவிட்டது. ஆத்திரத்துடன் அங்கிருந்தவ&களிடம் அவன் ேபசிய ேபச்சுக்குப் பலன் இருக்கேவ ெசய்தது. அவனது ேபச்சு ெபrயவ&கள் மூவருக்கும் ஆறுதலாக கூட இருந்தேதா என்னேவா! ேதவிகாவின் பா&ைவ நன்றியுடன் அவன் மீ து படிந்தது. இப்ேபாது அைதெயல்லாம் நிைனத்துக் ெகாண்டவனுக்கு, ேகாபத்தில் மூச்சு வாங்கியது. தனது ேகாபத்திற்கு வடிகால் ேவண்டி, ைகயிலிருந்த ேகாப்ைபையத் தூக்கித் தூர எறிந்தான். அவ்வளவு ேநரமும் அவைனேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த சீமா, “இன்ெனாரு கண்ணாடி டம்ள& நஷ்டம்” என்றாள் கிண்டலாக. “ஒண்ணு ேபானா இது மாதிr நூறு வாங்குேவன்…” என்றான் எrச்சலுடன். “பணத்திமிருடா உனக்கு” என்றாள் பட்ெடன்று. “நான் கஷ்டப்பட்டு சம்பாதிக்கிேறன். யாைரயும் ஏமாத்திப் பிைழக்கல. அதனால் திமி& இருக்கத்தான் ெசய்யும்” என்றான் ேகாபமாக. “சr சரண்ட&. உன்ைனக் ெகாஞ்சம் கூல் பண்ண நிைனச்சிதான் ேபசிேனன். அது சீrயசாக ேபாகுது. உன்கிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும் இப்படி உட்கா&” என்றாள்.
அவனும் அைமதியாக வந்து அம&ந்தான். “காைலல ஏன் அப்படிப் ேபசின எல்ேலாrடமும்?” “யாrடம்?” “ைவஷாலி வட்டுப் ெபrயவங்ககிட்ட.” “உண்ைமையத் தாேன ேபசிேனன். சடங்கு, சம்பிரதாயம் என்ற ேபrல் ஏற்ெகனேவ ெநாந்து ேபாயிருப்பவைள, இன்னும் இம்ைச பண்றா மாதிr இருக்கு. இந்தச் சடங்ெகல்லாம் ெசய்தாதான் ராகேவாட ஆன்மா சாந்தி அைடயும்னு நிைனச்சா நிச்சயமா அது தப்பு. அவைள வருத்தினா, அவேனாட ஆன்மாவும் ேச&ந்துதான் வருத்தப்படும். அவங்க இரண்டு ேபரும் எவ்வளவு அன்னிேயான்யமா இருந்தாங்கன்னு எனக்குத் ெதrயும். அவன் அவ ேமல உயிைரேய வச்சிருந்தான் சீமா” என்றவனுக்குத் ெதாண்ைட அைடத்தது. “விக்ரம்!” என்று அவன் ேதாைளத் ெதாட்டாள். கரகரத்த ெதாண்ைடையச் ெசருமிக் ெகாண்டான். “அதனால் தான் எல்ேலாருக்கும் ேகட்கறா மாதிrச் ெசான்ேனன். என் இறப்புக்குப் பின் என் மைனவி அமங்கலியா இருக்கறது தான் எனக்குச் சந்ேதாஷம்னு, எந்தக் கணவன் ெசால்வான்? உண்ைமயான அன்பு வச்சிருக்க யாரும், இப்படி நிைனக்க மாட்டாங்க. அப்படி நிைனச்சா, அவைனப் ேபால வக்கிரம் பிடிச்சவன் யாரும் இருக்கமுடியாது. சாஸ்திரம், சம்பிரதாயெமல்லாம் நாம உருவாக்கினது. நல்லதுன்னு நிைனத்துச் ெசய்யும் எல்லா விஷயமும் நல்லதுதான். இன்ைனக்கு
ைவஷாலிைய ேநரா பா&க்கேவ முடியல. அவளா இதுன்னு இருந்தது. முதல்ல எல்ேலாரும் ேச&ந்து அழுது, அவைள இன்னும் பயமுறுத்தாதங்க. அவளுக்கு இப்ேபாைதக்குத் ேதைவ பrதாபம் இல்ல. ைதrயம்” என்றான். அவைனேய ைவத்த கண் வாங்காமல் பா&த்த சீமா, “பரவாயில்ைலேய… நிச்சயம் பாராட்டிேய ஆகணும்” என்றாள். “எதுக்கு? யாைர?” “உன்ைனத் தான். பதிைனந்து நாள்ள அவளுக்குத் ேதைவ ைதrயம்ன்னு ஆராய்ந்து கண்டு பிடிக்கும் அளவுக்கு, ந ேதறி இருக்கிேய அதுக்குத் தான்” என்றாள் சிrப்புடன். அவளது சிrப்பிற்கான அ&த்தத்ைதப் புrந்து ெகாண்டவனாக, ‘என்ேனாட வருத்தம் என்ேனாடு. முதலில் ைவஷாலிைய இதிலிருந்து ெவளிேய ெகாண்டு வரணும். அதுக்காக என்ன ேவணும்னாலும் ெசய்ேவன்’ என மனத்தில் நிைனத்துக் ெகாண்டவன், “ஆமா, உனக்கு யா& இைதெயல்லாம் ெசான்னது? அப்பாவா?” என்றான் கடுப்புடன். “சாட்சாத் அவேரதான்” என்று புன்னைகத்தவள், “உண்ைமயிேலேய சந்ேதாஷப்படுேறன் விக்ரம். நடந்ததுக்ெகல்லாம் நதான் காரணம்னு மனைசப் ேபாட்டுக் குழப்பிக்காேத. அவேனாட தைலவிதி முடிந்து ேபாச்சு. ைவஷாலிைய நிைனத்தால் கஷ்டமாகத் தான் இருக்கு. ஆனா, நாமல்லாம் இருக்ேகாேம அவைள பா&த்துக்கலாம்” என்றவளது பா&ைவ, அவன் மீ து அ&த்தமுடன் படிந்தது. “ம்” என்ற தைலயைசப்புடன், சீமாைவ ஒருவிதப் பாவைனயுடன்
பா&த்தவன், ெசால்ல வந்த வா&த்ைதகைளச் ெசால்லாமல் மைறத்து, “நிச்சயமா. அவளால் இைத அத்தைனச் சீக்கிரம் மறக்கமுடியாது. இருந்தாலும், அவைள இதிலிருந்து ெவளிேய ெகாண்டுவர முடியும்” என்றவன், “சr, ந நாைளக்கு காைலல கிளம்பணுேம ேபாய்த் தூங்கு” என்றபடி, எழுந்து உள்ேள ெசன்றான். ‘தான் எந்த அ&த்தத்தில் ெசான்ேனாம் என்பைத இவன் சுத்தமாகப் புrந்து ெகாள்ளவில்ைலேய’ என்ற ஆயாசத்துடன் ெபருமூச்சு விட்டாள். அைறயிலிருந்தபடி, இருவrன் ேபச்ைசயும் முழுதாக ேகட்ட ரவந்த&, ேயாசைனயுடன் தாைடையத் தடவிக் ெகாண்டா&. அத்தியாயம் - 36 “அம்மாடி, ைவஷாலி்!” மருமகைள கனிவுடன் அைழத்தா& மணிகண்டன். “ஏதாவது ேவணுமா மாமா?” என்று வந்து நின்றவைளப் பா&த்து அவரது இதயம் ஒரு கணம் நின்று துடித்தது. ‘இனி இது தான் வாழ்க்ைக’ என்ற நித&சனத்ைதப் புrந்து ெகாண்டாேளா என்னேவா! காைலயிலிருந்து எழுந்து நடமாடிக்ெகாண்டிருந்தாள். வட்டுப் ெபrயவ&களுக்கு அதுேவ ெபrய ஆறுதலாக இருந்தது. முன்தினம் இரவுதான் சங்கரன், தாங்கள் ைவஷாலிைய அைழத்துக் ெகாண்டு, இன்னும் இருதினங்களில் ரத்னகிr புறப்படலாெமன்று
இருப்பைத ெமல்ல, தயங்கிக் ெகாண்ேட ெசான்னா&. மருமகைளயும் அைழத்துச் ெசல்ல இருப்பைதக் ேகட்ட மணிகண்டன், நிமி&ந்து சங்கரனின் முகத்ைதப் பா&த்தா&. “நாேன ெசால்லலாமுன்னு இருந்ேதன் சங்கரா. ைவஷூ, இங்ேகேய இருந்தா அவைனேய தான் நிைனச்சிட்டு இருப்பா. நல்ல முடிவுதான்” என்றவ& ேமற்ெகாண்டு எதுவும் ேபசவில்ைல. “மணி! தப்பா நிைனக்காேதப்பா” என்று அவ& ைகையப் பிடித்துக்ெகாண்டா& சங்கரன். “ஏன்டா அப்படிச் ெசால்ற? ைவஷாலி, நான் தூக்கி வள&த்த குழந்ைதடா. எனக்கு மருமகளா வந்தாலும், எனக்கு அவளும் மகள்தாேன. அேதாடு, அவைள இப்படிேய விட்டுடாேத சங்கரா! அவள் வாழேவண்டிய குருத்து. என் பிள்ைளதான்…” என்றவ& ேபசமுடியாமல் குலுங்கிக் குலுங்கி அழ, அவைரச் ேச&த்து அைணத்துக்ெகாண்ட சங்கரனும் அழுதா&. திடீெரன ஆேவசம் வந்தவ& ேபால, “இேதா, படத்துல இருக்காேள மகராசி, தினம் இவைளக் கும்பிட்டுட்டுத்தாேன, என் பிள்ைள வட்ைட விட்ேட கிளம்புவான். சாமியா இருந்து என் குழந்ைதங்கைள பா&த்துக்குவான்னு நிைனச்சிட்டு இருந்ேதேன. ஆனா, பாவி என் ஒரு பிள்ைளையக் கூட்டிட்டு, இன்ெனாரு குழந்ைதைய இப்படி மூைலயில் உட்காரவச்சிட்டாேள… அவ தூக்கி வள&த்த குழந்ைததாேன அது. அந்த இரக்கம் கூட அவளுக்கு இல்லாம ேபாச்ேச சங்கரா…” என்று ெபருங்குரெலடுத்து அழுதவைரச் சமாளிக்க முடியாமல் திணறினா& சங்கரன்.
கண்ண& வழிய, தனது அைறயில் படுத்திருந்த ைவஷாலி, மாமனாrன் குரைலக் ேகட்டு, ேவகமாக மாடியிலிருந்து எட்டிப் பா&த்தாள். கண்கைள இறுக மூடி சுவற்றில் சrந்து அம&ந்தாள். முடிய இைமகைளத் தாண்டி அருவிெயன ெபாங்கியது கண்ண &. முதலில் சுதாrத்துக்ெகாண்ட ைவஷாலி, “மாமா!” என்றாள். தன் நிைனைவக் கைலந்து எழுந்த மணிகண்டன், “ஒண்ணுமில்லடா, உன்கிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்” என்று தன்ெனதிrல் அமரைவத்துக் ெகாண்டா&. ெபrயவ&கள் மூவரும் ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக்ெகாள்ள, அவைள ரத்னகிr அைழத்துச் ெசல்லப்ேபாவைத ெமல்லச் ெசான்னா& மணிகண்டன். அதி&ச்சியுடன் ெபற்ேறாைரப் பா&த்தவள், “இதுதான் என் வடு. நான் எங்ேகயும் வரமாட்ேடன். இப்ேபா மாமாைவப் பத்திரமா பா&த்துக்கேவண்டிய ெபrய ெபாறுப்பு எனக்கு இருக்கு” என்று திடமாக மறுத்தாள். அவளுக்குப் பலவைகயில் எடுத்துச் ெசால்லி, புrயைவக்க முயன்ற ேபாது, “அவ& இல்ைல என்றதும் எனக்கும், இந்தக் குடும்பத்துக்கும் சம்மந்தேம இல்ைலன்னு ெசால்றங்களா?” என்று அழுதவைள, ெசய்வதறியாமல் பா&த்தன&. ”அம்மாடி! மாமா ெசால்ேறன்னு தப்பா நிைனக்காேத. இது உன் வடு தான். உன் விருப்பப்படி ந எப்ேபா ேவணும்னாலும் வரலாம்,
ேபாகலாம். உன்ைன யாரும் ேகள்வி ேகட்க முடியாது. ந ெகாஞ்ச நாைளக்கு உன் அப்பா, அம்மாகூட ேபாய் இருடா. அவங்களுக்கும் ெகாஞ்சம் ஆறுதலா இருக்கும். நானும் எங்ேகயாவது ேகாயில், குளம்ன்னு ேபாய் வரலாம்னு இருக்ேகன். உன்ைனப் பா&க்கணும்னு ேதாணினா, ேநரா ரத்னகிr வந்திடப் ேபாேறன்” என்று விதவிதமாகச் ெசால்லி, அைரமனத்துடன் அவைளச் சம்மதிக்க ைவத்துவிட்டா& மணிகண்டன். ****************** வட்டிற்குள் நுைழந்தவள், பைழய நிைனவுகளின் தாக்கத்தில் அப்படிேய படிக்கட்டில் அம&ந்து, ைகப்பிடி கம்பியில் தைலசாய்த்துக் ெகாண்டாள். அழக்கூடாது என்ற ைவராக்கியம் மனத்தில் எழ, வந்த கண்ண ைர சிரமப்பட்டு அடக்கினாள். “தத!” என்றபடி அவைள அைணத்துக்ெகாண்டு அழுத ருத்ராைவ, அைமதியாக தட்டிக்ெகாடுத்தாள். அவளது இந்த திடீ& மாற்றம், ேதவிகாவிற்கு கவைலைய அளித்தது. ‘எல்லாவற்ைறயும் மனத்திற்குள் ைவத்துக்ெகாண்டு, மன அழுத்தத்தில் விழுந்து விடுவாேளா!’ என்ற பயமிருந்தது. ஆனால், நித&சனத்ைதப் புrந்து ெகாண்ட ைவஷாலி, ராகவ், இல்லாத வாழ்க்ைகைய, ைதrயத்துடன் எதி&ெகாள்ளத் தயாரானாள். ருத்ராவிற்கும் இப்ேபாெதல்லாம் அடிக்கடி பாடத்தில் சந்ேதகம் வர ஆரம்பித்திருந்தது. அந்தச் சிறு ெபண்ணிற்கு, தன் மீ திருக்கும் பாசத்ைத நிைனத்து, மனத்திற்குள் சிrத்துக் ெகாண்டாள்.
சங்கரனும், தனது அலுவல்கைளக் கவனம் ெசலுத்த ஆரம்பித்தா&. ேதவிகா இப்ேபாெதல்லாம் மகளது ேபச்சிற்கு மறுேபச்சு ேபசுவதில்ைல. மணிகண்டனும், தினமும் ேபான் ெசய்து அவளிடம் சிறிது ேநரம் ேபசலானா&. இத்தைனப் ேபrன் மன ஆறுதலுக்காக, தன்ைன ெவகுவாக மாற்றிக் ெகாண்டாள் ைவஷாலி. தனியாக இருக்கும் ேநரத்ைத முடிந்த அளவிற்குக் குைறத்துக் ெகாண்டாள். அன்ைனயுடன் சைமயல், வட்டு ேவைல என்று உதவி ெசய்ய ஆரம்பித்தாள். அவ்வப்ேபாது ேகாயிலுக்குச் ெசல்வது, ருத்ராவுடன் மா&க்ெகட் ெசன்று வருவது என்று ெவளி ேவைலகளில் ஈடுபடலானாள். கண்மூடிக் கண் திறப்பதற்குள், அவள் ரத்னகிr வந்து ஒன்றைர மாதம் ஓடிவிட்டது. ருத்ராவுடன் ேகாயிலுக்குச் ெசன்றுவிட்டு வட்டிற்கு வந்த ைவஷாலியின் காதில் அன்ைனயின் சற்று உற்சாகமான ேபச்சும், ெமல்லிய சிrப்ெபாலியும், ேகட்டது. இந்த இரண்டு மாதங்களாக, தனது ேபச்ைசேய குைறத்துக் ெகாண்டிருந்தவ&, இன்று மனம் விட்டுச் சிrப்பைதப் பா&த்ததும், அவளுக்கு உள்ளம் ெநகிழ்ந்து ேபானது. புன்னைகயுடன் வட்டினுள் நுைழந்தவள் அங்கு அம&ந்திருந்த விக்ரைம கண்டாள். “ஹாய் ைவஷாலி!” என்றவனுக்கு, “ஹாய்!” என ஒற்ைற வா&த்ைதயில் பதிலளித்துவிட்டு, உள்ேள ெசல்ல, அவளுக்குப் பின்னால் வந்த ருத்ராவிடம் படிப்ைபப் பற்றி விசாrத்துக் ெகாண்டிருந்தான். முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு வந்தவள், அவனுக்கு எதிrலிருந்த ேசாஃபாவில் அம&ந்தாள். “எப்படியிருக்கீ ங்க? பிஸ்னஸ் எப்படி
ேபாகுது?” என்று சம்பிரதாயத்திற்கு விசாrத்தாள். “எல்லாம் நல்லா ேபாயிட்டு இருக்கு” என்று புன்னைகத்தான். “நங்க ேபசிட்டு இருங்க, நான் இேதா வேரன்” என்று எழுந்தா& ேதவிகா. “டீ தாேனம்மா நாேன எடுத்துக்கேறன். நங்க உட்காருங்க” என்றவள் எழுந்து சைமயலைறக்குச் ெசன்றாள். ருத்ராவிற்கு ஒரு கப்ைபக் ெகாடுத்துவிட்டு, தனக்கு ஒரு கப்ைப எடுத்துக்ெகாண்டு ஹாலுக்கு வந்தாள். “பிஸ்கட்!” என்று தட்ைட எடுத்து அவள்புறமாக நட்டினான் விக்ரம். “ேதங்க்ஸ்” என்று ஒரு பிஸ்கட்ைட எடுத்துக் கடித்தவள், டீையச் சுைவக்கலானாள். ேதவிகா, விக்ரமிடம் கண்களாேலேய ஜாைட ெசய்து அவளிடம் ேபசும் படிச் ெசான்னா&. ேலசாகத் ெதாண்ைடையச் ெசருமிக் ெகாண்டவன், “அத்ைத! இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமண்ட், ைவஷாலிகிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்” என்றான். “பின்னால ேதாட்டத்தில் உட்கா&ந்து ேபசுங்கேளன். ைவஷூ கூட்டிட்டுப் ேபாடா” என்றா&. இருவrன் ஜாைடப் ேபச்ைசயும் கண்டும் காணாமல் அம&ந்திருந்தவள், எழுந்து ேதாட்டத்திற்குச் ெசன்றாள். இருவரும் அங்கிருந்த
இருக்ைகயில் எதிெரதிேர அம&ந்தன&. சற்று ேநரம் எதுவுேம ேபசாமல், வானத்தில் ெதrந்த ேமகக் கூட்டத்ைத பா&த்துக்ெகாண்டு அம&ந்திருந்தாள். அவேனா கள்ளம்கபடமில்லாத அவளது முகத்ைதப் பா&த்தான். வானில் ெதrந்த ேமகக் கூட்டத்ைதப் பா&த்தான். “உலகத்திேலேய ெராம்ப திறைமயான ஓவியன் யா& ெதrயுமா? கடவுள்!” என்றான். திரும்பி அவைனப் பா&த்து முறுவலித்தவள், “இரக்கேம இல்லாதவன் கூட அேத கடவுள் தான்” என்றாள் ேவதைனயுடன். நாசுக்காக கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டவைள அவைள இைமக்காமல் பா&த்தான். “ைவஷாலி! ெகாஞ்சம் மனம் விட்டுப் ேபசுேவாமா?” என்று ஆழ்ந்த குரலில் ேகட்டான். அவன் எைதப் பற்றிப் ேபசப்ேபாகிறான் என்று உண&ந்திருந்தால், இதழ்கைள இறுக மூடி அைமதியாக அம&ந்திருந்தாள். “வாழ்க்ைகயில் உனக்கு நடந்திருப்பது ெபrய இழப்புதான். ஆனால், அைதேய நிைனச்சிட்டு இருப்பதில் என்ன பிரேயாஜனம். உன்ைனயும் கஷ்டப்படுத்திட்டு மத்தவங்கைளயும் வருத்தப்பட ைவக்கிற. மாற்றம் தானா வராது. நாமதான் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா மாத்திக்க முயற்சி ெசய்யணும்” குரலில் எந்த உண&ச்சிையயும் காட்டாது ேபசினான். கழுத்திலிருந்த ெசயிைன வருடியபடி, எைதேயா ெமல்லவும்
முடியாமல் விழுங்கவும் முடியாமல் இருக்கும் பாவத்துடன் அம&ந்திருந்தாள். ‘ேகாபத்ைத அடக்குகிறாள்’ என்று அவனுக்கு நன்றாகேவ புrந்தது. ‘ஆனாலும், அவளிடம் ஆறுதலாகப் ேபசி, எந்த விஷயத்ைதயும் சாதிக்க முடியாது’ என்று உண&ந்திருந்ததால், தனது நிைலப்பாட்டிலிருந்து சிறிதும் மாறவில்ைல. ‘அவள் வாையத் திறந்து ேபச ேவண்டும்; சண்ைடயிட்டாலும் பரவாயில்ைல’ என்ற எண்ணம் தான் அவனுக்கு. ஆனால், அவேளா இப்படிேய இருந்தாலும் இருப்ேபேன தவிர, வாையத் திறக்கமாட்ேடன் என்ற உறுதியுடன் இருப்பவைளப் ேபால அம&ந்திருந்தாள். “என்ேனாட ப&சனல் ைலஃப் பத்தி ந ேபசாேதன்னு ெசால்லலாம்னு பா&க்காேத. இது உன்ேனாட வாழ்க்ைக மட்டும் இல்ைல. உன்ைனச் சுத்தி இருக்கவங்க அத்தைனப் ேபேராட, நிம்மதியும், சந்ேதாஷமும் இதில் அடங்கியிருக்கு” என்றவைன ேலசாக முகத்ைத உய&த்திப் பா&த்தாள். ‘மனத்தில் நிைனத்தைத அப்படிேய ெசால்லிவிட்டாேன’ என்ற வியப்பில் தான் நிமி&ந்து பா&த்தாள். “வாழ்க்ைகைய அ&த்தமுள்ளதா ஆக்கிகறதும், அன&த்தமாக மாத்திக்கறது நாமதான்” என்றான் சற்றுக் ேகாபமாக. உதட்ைடக் கடித்துக்ெகாண்டு, ந& திரண்ட விழிகைள உருட்டி, கண்ண & ெவளிவராதிருக்க, பிரயத்தனப்பட்டுக் ெகாண்டிருந்தவைளப் பா&த்தவன்,
தனது உண&வுகைள அடக்க ெபரும் பாடுபட ேவண்டியிருந்தது. ‘எடுத்தவுடேனேய இத்தைன ேவகமாக அவைள மட்டுேம குைற ெசால்லிப் ேபசியிருக்க ேவண்டாேமா!’ என்று ேதான்ற ெமௗனமானான். தான் வந்த ேவைல நிைனவுக்கு வர, “எக்ஸாம் rசல்ட் வந்திடுச்சி இல்ல… ேமற்ெகாண்டு என்ன ெசய்வதாக உத்ேதசம்?” சற்று இறங்கிய குரலில் ேகட்டான். “இது வைரக்கும் எதுவும் இல்ைல” என்றாள் ெமன்குரலில். “இத்தைன நல்ல மா&க்ேகாட பாஸ் பண்ணி, ெரண்டு டிகிrைய ைகயில் வச்சிட்டு இருக்க. ேவைலக்குப் ேபாகும் ஐடியா இல்ைலயா?” “ம், முதலில் இருந்தது…” “இப்ேபா என்ன ஆச்சு?” என்றவனுக்குப் பதில் ெசால்லாமல் ைக விரல்கைள ஆராய்ந்து ெகாண்டிருந்தாள். ‘தான் இத்தைனப் ேபச்சு ேபசியதற்கு சrதான் ேபாடா என்று எழுந்து ேபாகாமல் ேகட்கும் ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்வேத ெபrது’ என்று எண்ணிக்ெகாண்டான். “ந டிஸ்டிங்ஷன்ல பாஸானதுக்கு என்னுைடய பrசு” என்று தன் பாக்ெகட்டிலிருந்து, இரண்டாக மடித்த காகித உைறைய எடுத்து அவளிடம் நட்டினான். பிrத்துப் படித்தவள், “இதுக்கு என்ன அவசியம்?” என்று ேகட்டாள்.
“எனக்கு ெசய்யணும்னு ேதாணுச்சி. அவ்வளவு தான்.” “இதுக்கு நான் அவசியம் சrன்னு ெசால்லணுமா?” “அது உன் விருப்பம். நான் உன்ைன வற்புறுத்தைல. சம்மதிக்கணும்னு எந்த அவசியமும் இல்ைல” என்று ேதாைளக் குலுக்கினான். கடிதத்ைத மீ ண்டும் ேயாசைனயுடன் பா&த்தாள். “கண்டிப்பாக ந இந்த ேவைலக்குப் ேபாகணும்னு நான் ெசால்லைல. ேபானால், உனக்கு ஒரு மாற்றமா இருக்கும். வட்டிேலேய இருப்பைதவிட, ெவளியில் நாலு ேபேராடு பழகும் வாய்ப்பு கிைடக்கும்.” ேயாசைனயுடன் மீ ண்டும் கடிதத்ைதப் பா&த்தவள், “எனக்காக இந்த முயற்சி எடுத்ததுக்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ். ஆனால், இைதப் பற்றி நான் ேயாசிக்கைல. அப்பாவிடமும், மாமாவிடம் ேபசிட்டுச் ெசால்ேறேன” தன்ைமயாகேவ பதிலளித்தாள். “ஓேக. உன் திருப்திக்காக ேபசு. எனக்குத் ெதrந்து, இைத யாரும் ஆட்ேசபிக்க மாட்டாங்க. நான் கிளம்பேறன்; ேடக் ேக&” என்றபடி எழுந்தான். அவைனேய பா&த்தவள், “அடுத்தவங்களுக்கு அட்ைவஸ் பண்றது ெராம்பச் சுலபம். தனக்குன்னு வந்தால் தான் எல்லாம் ெதrயும்” என்று முணுமுணுத்தாள்.
எழுந்த ேவகத்தில் திரும்பி அம&ந்தவன், “எதுவாக இருந்தாலும் ைதrயமாக ஃேபஸ் பண்ணுேவன். மனசுல வச்சி மருக மாட்ேடன். வாழ்க்ைகயில் மனுஷனுக்கு சாதிக்கணும் என்ற ெவறி இருக்கணும். இல்ைலனா, நாம நிதானமா திரும்பிப் பா&க்கும் ேபாது, எல்ேலாருக்கும் பின்னால் இருப்ேபாம். நான் உன்ைன பைழய ைவஷாலியா, தன்னம்பிக்ைகேயாட எைதயும் எதி&த்துப் ேபாராடும் ைவஷாலிைய திரும்ப பா&க்கணும்னு ஆைசப்படுேறன். கண்டிப்பாகப் பா&ப்ேபன்” என்றவன், “உன் ேபானுக்காக எதி&பா&த்துட்டு இருப்ேபன்” என்றவன் புன்னைகயுடன் கிளம்பினான். அத்தியாயம் - 37 “ஹாய் விக்ரம்! வா, வா” தனது இருக்ைகயிலிருந்து எழுந்து வந்து ைக குலுக்கினான் ேராஹித். “ஹாய்டா! இவங்க தான் ைவஷாலி” என்றவன், “ைவஷாலி என் க்ேளாஸ் ஃப்ெரண்ட் ேராஹித்” என்று இருவைரயும் அறிமுகப்படுத்தி ைவத்தான். மrயாைத நிமித்தமாக ைக குலுக்கியவள், ‘இவைன எங்ேகா பா&த்திருக்கிேறாேம எங்ேக?’ என்று சிந்திக்கலானாள். “உட்காருங்க…” என்ற ேராஹித்தின் குரல், அவளது கவனத்ைத சிதறடித்தது. அவளது ஃைபைல வாங்கிப் புரட்டிக்ெகாண்ேட, “இெதல்லாம்
ஃபா&மாலிட்டீஸ் தான். விக்ரம், ெசான்னதுக்குப் பிறகு, இதுக்ெகல்லாம் அவசியேமயில்ைல” என்று புன்னைகத்தவன், ேபானில் யாைரேயா அைழத்தான். ஃப்ெரஷ் ைலம் ஜூைச மூவரும் நாசுக்காக அருந்திக்ெகாண்டிருக்க, அைறக்கதைவத் தட்டி அனுமதிப் ெபற்று உள்ேள வந்தவைனப் பா&த்ததும், அவளுக்கு ‘ேராஹித்’ யாெரன்று புrந்து ேபானது. இருவைரயும் பா&த்து, “ஹாய்!” என்ற அக்*ஷய், ேராஹித்தின் பக்கமாகத் திரும்பினான். “அக்ஷய்! ைவஷாலிைய, உன்ேனாட அசிஸ்ெடண்ட்டாக அப்பாயிண்ட் பண்ணியிருக்ேகன். பா&த்துக்ேகா” என்றவன், “ைவஷாலி! நங்க ேவைலயில் ஜாயின் பண்ணிக்ேகாங்க. அக்ஷய் உங்களுக்குக் ைகட் பண்ணுவா&” என்றான். “ேதங்க்யூ சா&!” என்று எழுந்தவள், விக்ரமிடம் பா&ைவயாேலேய விைடெபற்று அைக்ஷயுடன் ெசன்றாள். அவள் ெசல்வைதேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த விக்ரைம, ேராஹித்தின் விழிகள் ஆராய்ந்து ெகாண்டிருந்தது. தனது நிச்சயதா&த்த விழாவிேலேய அவன் விக்ரைம கவனித்திருந்தான். அவனது மனத்ைதப் படிக்க, ெவகுேநரம் பிடிக்கவில்ைல. கல்லூr நாட்களில் நண்ப&கேளாடு கலகலெவன ேபசுவான். மற்றவ&கள் ெபண்கைளப் பற்றி சுவாரசியமாகப் ேபசும் ேபாது
சிrத்துக்ெகாள்வாேன தவிர, ெபrதாக எந்த ஈடுபாடும் காட்டமாட்டான். ேகட்டாலும், “ேராஹித்! ெபண்கள் ெராம்ப சுவாரசியமானவ&கள்; பழகுவதற்கு இனிைமயானவ&கள், நம்முைடய எல்ைல எது என்று அறிந்து அவ&களிடம் பழகும் வைர” என்று தத்துவம் ெசால்வான். நிதானமாக அவற்ைறெயல்லாம் ேகட்டுக்ெகாண்டாலும், ேராஹித்திற்கு அது புrயவில்ைல. ஆனால், ைவஷாலியிடம், விக்ரம் பழகுவைதப் பா&த்த பிறேக, அதற்கான முழு அ&த்தத்ைத உண&ந்து ெகாண்டான். சீமா மூலமாக, விஷயம் ேவறு விதமானைத அறிந்த ேபாது, நண்பனுக்காக மிகவும் வருத்தப்பட்டான். விைரவிேலேய இதிலிருந்து மீ ண்டு வருவான் என்பதில் திடமாக இருந்தான். ஆனால், மீ ண்டும் ெதாடங்கிய இடத்திற்ேக வந்திருப்பைதக் கண்டு அவனுக்குத் திைகப்புத் தான். இன்று வைர விக்ரம், ைவஷாலிையப் பற்றி யாrடமும் எதுவும் ெசான்னதில்ைல. ேராஹித்திற்ேக சீமா மூலமாக அறிந்தது தான். ைவஷாலிக்கு ேவைலக் ேகட்டு ேபான் ெசய்த ேபாது கூட, தனது உறவுக்காரப் ெபண், ராகவின் மைனவி என்று தான் ெசான்னான். பத்து வருட நட்பில், விக்ரைமப் பற்றி நன்கு அறிந்திருந்தவனுக்கு, ‘விக்ரமின் அடிமனத்தில் புைதந்திருக்கும் காதல், ெவளிவர இன்னும் சrயான ேநரம் வரவில்ைல. கூடிய விைரவில் அது நடக்கும்’ என்றும் நம்பினான். ைவஷாலி, அைறயிலிருந்து ெவளிேயறியதும் ெபருமூச்சுடன்
திரும்பிய விக்ரம், “ேராஹித்! உன்ைன நம்பித்தான் ைவஷாலிைய அைழச்சிட்டு வந்திருக்ேகன். அவைளப் பற்றிய விஷயம் எதுவும் ெவளிேய ெதrய ேவண்டாம். ப்ள ஸ்!” என்றான் ேவண்டுதலாக. “இைதெயல்லாம் ந ெசால்லணுமா? கவைலப்படாேத… எந்த விஷயமும் ெவளிேயஎ வராது. அதனால்தான் அவங்கைள ெசக்ஷனில் ேபாடாமல், அைக்ஷக்கு உதவியாளரா ேபாட்டுட்ேடன்.” “ெராம்ப ேதங்க்ஸ்டா! அடுத்தவங்கேளாட அனுதாபப் பா&ைவ, அவைள நிச்சயம் ெதளிய ைவக்காது. முடக்கிப் ேபாட்டுடும்” என்றவன், ைவஷாலிக்கு ஒரு குறுஞ்ெசய்திைய அனுப்பிவிட்டு, ேராஹித்திடம் விைடெபற்றுக் கிளம்பினான். ***************** கண்மூடிக் கண் திறப்பதற்குள், நான்கு மாதங்கள் ஓடிவிட்டது. ேவைலக்குச் ெசன்று பலேராடு பழகும் வாய்ப்பு கிைடத்ததில், அவளது ேவதைன முழுதுமாக மைறந்து விடாத ேபாதும், முகத்தில் ஒரு ெதளிவு வந்திருந்தது. ெபrயவ&கள் ெசான்ன ஒேர காரணத்திற்காக, விக்ரம் ெசான்ன ேவைலைய ஏற்றுக்ெகாண்டாேள தவிர, விருப்பத்துடன் ெசல்லவில்ைல. அதுவும், அக்ஷைய அலுவலகத்தில் கண்டதும் உள்ளுக்குள் சற்று அதிருப்தி எழத்தான் ெசய்தது. ஆனால், முன்ைவத்த காைல பின்ைவக்க விருப்பமில்லாமலும், அேதேநரம் தனக்காக முயற்சி எடுத்த விக்ரமிற்கும் சங்கடம் என்று எண்ணிேய, ேவைலக்குச்
ேச&ந்தாள். ஆனால், இந்த நான்கு மாதங்களில், அக்ஷய் அலுவலக விஷயம் தவிர மற்ற எைதப் பற்றியும் ஒரு வா&த்ைத அதிகப்படியாக ேபசாதேத அவளுக்கு அதிசயமும், ஆச்சrயமுமாக இருந்தது. ‘ஒருேவைள தங்ைக கணவரது அலுவலகம், அேதாடு அவ& மீ திருக்கும் பயம் கலந்த மrயாைதகூட காரணமாக இருக்கலாம்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள். அவன் மட்டுமல்ல, அலுவலகத்தில் அைனவருேம அவளிடம் இயல்பாகப் ேபசுவைதப் ேபாலத் ேதான்றினாலும், சற்று மrயாைதேயாடு பழகுவைதக் கண்டிருந்தாள். ‘யேதச்ைசயாக ஒருநாள் ைடப்பிஸ்ட் ஆருஷியிடம் இைதப் பற்றிக் ேகட்ட ேபாது, “ேமடம் நங்க விக்ரம் சாேராட கசினாேம… எம்.டி.யும் அவரும் ெராம்ப திக் ஃப்ெரண்ட்ஸ். நங்க ஜாயின் பண்ணின அன்ைனக்கு, ெசக்ஷன் ஆஃபிசrடம், ைவஷாலி என் சிஸ்ட& மாதிr. ேவைலயில் ஏதாவது ெஹல்ப் ேகட்டால் ெசய்து ெகாடுங்க. நங்க ேலடிங்கறதால உங்ககிட்ட சகஜமா ேபசலாம் அதுக்காகத் தான் ெசான்ேனன்னு, நடுஹால்ல நின்னு எல்ேலாருக்கும் ேகட்பது ேபாலச் ெசான்னாேர” என்றாள். எம்.டி.யின் இந்த ஏற்பாட்டிற்கான காரணம் அவளுக்கு நன்றாகேவ புrந்தது. ‘தன்னிடம் அைனவரும் பழகினாலும், அளவுக்கு அதிகமாக ெநருங்கிப் பழகித் தன்ைனக் காயப்படுத்தி விடக்கூடாது என்ேற ேராஹித் ேபசியிருக்கிறான்’ என்று அவைன நன்றியுடன் நிைனத்துக் ெகாண்டாள்.
நிச்சயம் இதற்குப் பின்னால் விக்ரம் இருக்கிறான் என்று புrய, புன்னைகயுடன் தனது ேவைலையப் பா&க்கலானாள். *********************** ெவகுநாட்களுக்குப் பிறகு, அன்று வேட சற்றுக் கலகலத்துக் ெகாண்டிருந்தது. ேஜாதியின் ஏழுமாதக் குழந்ைத அபி தான் அத்தைன உற்சாகத்திற்கும் காரணம். முந்தினம் இரேவ மணிகண்டனும், ேஜாதி தனது கணவன், குழந்ைதயுடன் வந்திருந்தன&. வந்ததிலிருந்து அந்தக் குட்டி இளவரசிக்கு, அத்ைதயின் மடிேய சிம்மாசனமாகியிருந்தது. குழந்ைதயின் கள்ளமில்லா சிrப்பில் தன்ைனேய மறந்திருந்தாள் ைவஷாலி. எதி&பாராத விதமாக ரவந்தரும், ெசந்தளிரும் கூட வந்தன&. அைனவைரயும் ஒட்டுெமாத்தமாக பா&த்ததில், ெசந்தளிருக்கு மிகவும் சந்ேதாஷமாகிவிட்டது. அவ&கைளப் பா&த்தால் முகம் திருப்பிக்ெகாள்ளும், ேஜாதிகூட, அவ&களிடம் சகஜமாக ேபசியது, ைவஷாலிக்ேக ஆச்சrயம். அந்த ஆச்சrயம் அவளுக்குப் பிடித்தும் இருந்தது. வந்தவ&கைள ஆ&வத்துடன் வரேவற்றா& ேதஎவிகா. அவருக்குேம வட்டில் பைழய கலகலப்பு இல்லாவிட்டாலும், இப்படி அைனவரும் ஒன்றுகூடியிருப்பது, மனத்திற்குச் சற்று ஆறுதலாக இருந்தது. “வாங்க அண்ணி! என்று ெசந்தளிrன் கரத்ைதப் பற்றிக்ெகாண்டா&.
“நதான் இப்ேபால்லாம் வட்டுக்ேக வ&றதில்ைலேய, அதான் நாேன வந்துட்ேடன்” என்றா&. “எங்ேக அண்ணி? இவரும் ேவைல ேவைலன்னு இருக்கா&. ைவஷூவும் ஆஃபிஸ், ேபாறது வ&றதுன்னு இருக்கா. எனக்கு ேநரம் கிைடச்சா, அக்கடான்னு உட்கா&ந்திருக்கலாமான்னு இருக்கு. மனசு ெராம்ப ஓய்ந்து ேபானது ேபால இருக்கு” என்றா& கவைலயுடன். ஆறுதலுடன் அவரது ைகையப் பற்றிய ெசந்தளி& குழந்ைதயின் சிrப்புச் சத்தத்தில் திரும்பிப் பா&த்தா&. வாயில் காற்ைற இழுத்து, குழந்ைதயின் வயிற்றில் ைவத்து ஊத, கிளுக்கிக் கிளுக்கிச் சிrத்த குழந்ைத, ஆைசயுடன் ைவஷாலியின் கன்னத்ைதப் பிடித்துச் சிrத்தது. அவள் வயிற்றின் அருகில் முகத்ைதக் ெகாண்டுவந்தால் சிrத்தபடித் தள்ளிவிடுவதும், அவள் விலகினால், “ஆ…ங்க்…” என்று மழைல ெமாழியில் அைழப்பதுமாக அவளிடம் விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்தது. தனது கவைலகைளெயல்லாம் மறந்து குழந்ைதக்குச் சமமாக சிrத்து விைளயாடும் மகைளப் பா&த்தா& ேதவிகா. வருத்தமும், சந்ேதாஷமும் கலந்த கலைவயான உண&வுகளுடன், இதயம் கனக்க கண்கள் கலங்கியது அவருக்கு. ஆனால், ைவஷாலிேயா இது எைதயும் அறியாமல், குழந்ைதயுடன் தனி உலகில் சஞ்சrத்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.
கண்கள் கலங்க அம&ந்திருந்த ேதவிகாைவ, ஆறுதலுடன் தனது ேதாளில் சாய்த்துக் ெகாண்டா& ெசந்தளி&. சமாளித்துக்ெகாண்ட ேதவிகா, “விக்ரம் எப்படியிருக்கான் அண்ணி?” என்று விசாrத்தா&. “நல்லாயிருக்கான். ேநத்துதான் வந்தான். அவைனயும் வரச்ெசால்லியிருக்ேகன். ஏேதா மீ ட்டிங் இருக்காம் முடிச்சிட்டு வேரன்னு ெசால்லியிருக்கான்” என்றா&. மதிய உணவு ேநரத்தில் ைவஷாலி, குழந்ைதக்கு அrசிக் கஞ்சிைய சற்றுத் திடமாகக் கிளறி ஊட்டிக்ெகாண்டிருக்க, ேகட்ைடத் திறந்து ெகாண்டு உள்ேள வந்தான் விக்ரம். அவைள நலம் விசாrத்தவன், குழந்ைதைய அைடயாளம் கண்டுெகாண்டான். அவன் ைக நட்டியதும், தாவி வந்த மழைலைய ஆைசயுடன் தூக்கிக் ெகாண்டான். உணவு பrமாறிக் ெகாண்டிருந்த ேதவிகா, குழந்ைதயுடன் உள்ேள வந்த விக்ரைமயும், பின்னாேலேய வந்த மகைளயும் ேச&ந்து பா&த்தவ&, ஒருெநாடி திைகத்து நின்றா&. “அடேட, வாப்பா விக்ரம்!” என்ற சங்கரனின் குரலில் அவரது கனவு கைலய சுதாrத்துக் ெகாண்டா&. உணவுக்குப் பிறகு, தனது அைறயில் அம&ந்திருந்த ைவஷாலி, மடியில் உறங்கிக் ெகாண்டிருந்த குழந்ைதயின் தைலையப் பrவுடன் தடவிக் ெகாடுத்தாள்.
ேஜாதி சற்று ேநரத்திற்கு முன்பு பா&த்த காட்சிையயும், ேதவிகாவின் ெநகிழ்ச்சிையயும் மனத்தில் அைசேபாட்டபடி, ைவஷாலிைய பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். குணால், விக்ரமிடம் ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, ெபrயவ&கள் ஐவரும் ஹாலில் அம&ந்திருந்தன&. ரவந்த& ெமல்ல ைவஷாலியின் எதி&காலத்ைதப் பற்றிப் ேபச ஆரம்பிக்க, மணிகண்டன் அைதப் பின் ெதாடர ஆரம்பித்தா&. மகளுக்கு ஒரு வாழ்க்ைக அைமய ேவண்டும் என்று நிைனத்தாலும், ெபற்றவ&களுக்கு சங்கடமுன், கவைலயும் இருந்தது. ைவஷாலியிடம் எப்படிப் ேபசுவது என்ற தயக்கமும் அவ&களிடம் இருந்தது. “இைத அண்ணனும், ேதவியும் ேபசுவைத விட, சீமாவும், ேஜாதியும் ஆரம்பிக்கட்டும். ஒேர வயசு இருக்கவங்க, ேபசறதுக்கு அத்தைனத் தயக்கம் இருக்காது. நம்மகிட்ட ேபசறைத விட அவங்கக்ட்ட ைவஷூ மனசு விட்டுப் ேபசலாம்” என்றா&. அைனவருக்கும் அது சrெயன்ேற பட்டது. ேதவிகா அைமதியாக அம&ந்திருப்பைதப் பா&த்த ெசந்தளி&, “ேதவி! ந எதுக்கும் கவைலப்படாேத. எல்லாம் நல்லபடி நடக்கும். விக்ரம்கிட்ட ெசால்லி நல்ல மாப்பிள்ைளயா நான் பா&க்கச் ெசால்ேறன்” என்றா& அழுத்தமாக. ேதவிகா ஒருவித அதி&ச்சியுடன் அவைரப் பா&க்க, அவ& த&க்கமான பா&ைவைய ேதவிகாவிடம் ெசலுத்தினா&.
அத்தியாயம் - 38 கண்கைள மூடி அம&ந்திருந்த ைவஷாலியின் மனம் முழுவதும் ெவறுைம சூழ்ந்திருந்தது. இரண்டு நாட்கள் குழந்ைதயுடன் கழித்த ேநரங்கள் நிைனவுக்கு வந்தது. வட்டின் ஒவ்ெவாரு மூைலயிலும், குழந்ைதயின் சிrப்ெபாலிேய ெசவிகளில் எதிெராலித்தது. ெநஞ்சில் ஏக்கப் ெபருமூச்சு எழ, ஒருவித தவிப்புடன், உறக்கம் வராமல் அம&ந்திருந்தாள். ஏேனா, இன்று ராகவின் நிைனவுகள் அவைள முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்தன. அவனது புைகப்படத்ைத ெநஞ்ேசாடு அைணத்துக்ெகாள்ள, உள்ளத்தில் எழுந்த ேவதைன, விழிகைள நிைறத்தது. இரவு சrயாக சாப்பிடாத மகளுக்காக, பாலுடன் அவளது அைறக்குள் நுைழந்த ேதவிகா, அவளிருந்த நிைலக் கண்டு துடித்துப் ேபானா&. “ைவஷூ!” என்றபடி பதட்டத்துடன் அவளது ேதாைளத் ெதாட்டா&. அடுத்த ெநாடி, “அம்மா!” என்ற கதறலுடன், அன்ைனயின் இடுப்ைபக் கட்டிக் ெகாண்டு, அழுது கைரந்தாள். ‘சிலநாட்களாக தனது துக்கத்திலிருந்து சிறிது சிறிதாக ெவளிவந்து ெகாண்டிருப்பவள், விைரவில் தனது இயல்புக்கு மாறிவிடுவாள்’ என்று நிைனத்து ஆறுதல் பட்டுக்ெகாண்டிருந்த ேதவிகாவின் நிைலையச் ெசால்லேவ ேவண்டாம். மகளுக்கு ஆறுதல் ெசால்லவும் முடியாமல், தனது அழுைகையக் கட்டுப்படுத்தவும் முடியாமல், துவண்டு ேபானா&. ைவஷாலியின் கதறைலக் ேகட்டு ஓடிவந்த சங்கரன், அவளது ேவதைனையக் காணச்
சகிக்காமல், மாடி வராண்டாவில் அம&ந்துெகாண்டா&. ைவஷாலிக்குத் ெதrயாமல், தூக்க மாத்திைர ஒன்ைற பாலில் கலந்தா& ேதவிகா. இன்னும் எத்தைன நாட்களுக்குத் தான் இந்த நிைலைம என்று அவரது மனம் ஊைமயாக அழுதது. ேவண்டாம் என்று மறுத்தவைள வற்புறுத்திக் குடிக்க ைவத்தா&. மகைள மடியில் படுக்கைவத்துத் தட்டிக்ெகாடுத்து, ஆசுவாசப்படுத்தி, உறங்க ைவப்பதற்குள், ேதவிகாவிற்கு ேபாதும் ேபாதுெமன்றாகி விட்டது. தூக்கத்திலும் ராகவின் ெபயைரச் ெசால்லி அரற்றிக் ெகாண்டிருந்தவைள விட்டு நகரவும், பயமாக இருந்தது அவருக்கு. அவளது கரத்ைதப் பிடித்துக் ெகாண்ேட பக்கத்தில் அம&ந்திருக்க, அழுது ஓய்ந்து உறங்கும் மகைளப் பா&த்தபடிேய அங்கிருந்த இருக்ைகயில் அம&ந்திருந்தா& சங்கரன். அவ&களின் இதயம் சுமந்த ேவதைனயின் கனம், அவ&களது இைமகைள மூட விடாமல் ெசய்தது. *************** காைல உணைவ ைடனிங் ேடபிளின் மீ து அடுக்கிக் ெகாண்டிருந்த ேதவிகா, அலுவலகத்திற்குச் ெசல்லத் தயாராகி வந்து ெகாண்டிருந்த ைவஷாலிையப் பா&த்தா&. “குட் மா&னிங்ம்மா!” என்று புன்னைகத்துவிட்டு சைமயலைறக்குள் நுைழந்தாள் ைவஷு. அடுப்பில் சாம்பா& ெகாதித்துக் ெகாண்டிருக்க, “ம்ஹூம், ஏற்ெகனேவ ேலட்டாகிடுச்சி இன்னும் சைமயல் முடியைலேய…” என்று
முணுமுணுத்தவள், “அம்மா! நன் மதியத்துக்கு ேகண்டீன்ல சாப்பிட்டுக்கேறன்” என்றபடிேய காைல உணைவ டிபன்பாக்சில் அைடத்தாள். “ஆஃபிஸ் கிளம்பிட்டியா ைவஷூ!” என்று அதிசயமாக ேகட்டா&. “அைதத்தாேன ெசால்லிட்டு இருக்ேகன்” என்று புன்னைகத்தவள், “ம், ேநரமாகிடுச்சி, இன்ைனக்கு ஆட்ேடாதான் பிடிக்கணும். அப்பா ஆஃபிஸ் கிளாம்பிட்டாங்க இல்ல. சr, நான் ஈவ்னிங் வந்து ேபசேறன். வேரம்மா” என்றபடி வாசலில் இறங்கி விைரந்தாள். ேதவிகா அவள் ெசல்வைதேய பா&த்துக்ெகாண்டு நின்றிருந்தா&. தடித்த இைமகளும், சிவந்த கண்களும் மட்டும் இல்லாமல் இருந்திருந்தால், இரவு ஏேதா கனவு கண்டிருக்கிேறாம் என்று நம்பியிருப்பா&. இரவு ெவகுேநரம் அரற்றிக்ெகாண்ேட இருந்தவள், ஆழ்ந்த உறக்கத்திற்குச் ெசல்ல, ெவகு ேநரமாகியிருந்தது. ‘தூங்கும் ேநரமாவது அவள் சற்று நிம்மதியுடன் இருக்கட்டும்’ என்று நிைனத்து காைல எட்டைர மணிவைர அவைள எழுப்பவில்ைல ேதவிகா. ஆனால், திடீெரன அலுவலகம் ெசல்லத் தயாராகி வருவாள் என்று நிைனக்கவில்ைல. வட்டிலிருந்து ஒருவ& முகத்ைத ஒருவ& பா&த்து ேவதைன அைடவைத விட அவள் அலுவலகம் ெசல்வேத நல்லது என்று எண்ணிக் ெகாண்டா&. ***************
வாசலில் நின்றிருந்த காைரப் பா&த்துக்ெகாண்ேட வட்டினுள் நுைழந்த, ைவஷாலிைய, மம்தாவின் குரல் வரேவற்றது. புன்னைகயுடன் அவைர நலம் விசாrத்தவள், அருகில் அம&ந்திருந்த அவரது மகளும், தனது எம்.டி.யின் மைனவியுமான கல்பனாைவ பா&த்து வரேவற்பாக புன்னைகத்துத் தைலயாட்டினாள். சிறிதுேநரம் சாதாரணமாக ேபசிக்ெகாண்டிருந்த மம்தா, “ைவஷாலி! ந என் மாப்பிள்ைள ஆஃபிஸில் தான் ேவைல ெசய்றியாேம; அக்ஷய் ெசான்னான், ந அவனிடம் அசிஸ்ெடண்டா இருக்ேகன்னு” என்று சிrத்தா&. ைவஷாலியும், “ஆமாம்” என்றாள் ெமல்ல. “இத்தைன நாளா இைத ந ெசால்லேவயில்ைலேய ேதவிகா! என்று அவrடம் ெபாய்க் ேகாபம் காட்டினா&. சமாளிப்பாக புன்னைகத்த ேதவிகா, “நான் இைதப் பத்தி ஏற்ெகனேவ உன்னிடம் ேபானில் ேபசும் ேபாது ெசால்லியிருக்ேகன் மம்தா” என்றா&. “ஓ! எத்தைன விஷயத்ைத நிைனவு வச்சிக்க முடியுது ெசால்லு. என் மாப்பிள்ைள ஒரு கம்ெபனி வச்சிருக்கா& இல்ைலயா… நிைறய ெசாந்தகாரங்க ேவைல ேகட்க ெசால்றாங்க… அெதல்லாம் நடக்கற காrயமா ெசால்லு…” என்று தனது மாப்பிள்ைள ஒரு கம்ெபனியின் ெசாந்தக்காரன் என்ற பீற்றைல எடுத்து விட்டா&. “இப்ேபா உன் ெபாண்ணுக்குக் கூட விக்ரேமாட ெரக்கமண்ேடஷன்
இருந்ததால கிைடச்சிது… ஆனா, எனக்கு ஒண்ணு மட்டும் புrயைல. விக்ரமுக்கு இல்லாத பிஸ்னஸா? அவன் நிைனச்சிருந்த அவேனாட ஆஃபீஸிேலேய ேவைலப் ேபாட்டுக் ெகாடுத்திருக்கலாம்” அக்கைறயுடன் ெசால்வது ேபால ேதவிகாைவ மட்டம் தட்டினா&. ேதவிகாவிற்கு ேபாராட்டமாக இருந்தது. ைவஷாலிேயா கீ ழ் உதட்ைடக் கடித்தபடி, தனது எrச்சைல அடக்கிக்ெகாண்டு தன்ைனப் பா&ப்பைதப் பா&த்தா&. ெகஞ்சலான பா&ைவ ஒன்ைற மகளிடம் வசினா&. “ம்ஹும்! சr, அவன் மனசுல என்ன இருக்ேகா” என்று நண்ட ெபருமூச்ைச ெவளிவிட்டா& மம்தா. அங்கு நிலவிய கனத்த ெமௗனத்ைதக் கைலக்க, மீ ண்டும் மம்தாேவ ஏேதா ெசால்ல ஆரம்பிக்க, “அம்மா! ேநரமாகுது… இன்னும் நிைறய ேபைர அைழக்கணும். ெசால்லிட்டுக் கிளம்பலாம்” என்றாள் கல்பனா நாசுக்காக. “ம், அதுவும் சrதான். என் ெபாண்ணுக்கு கல்யாணமாகி முதல் க&வா ெசௗத் விரதம் இருக்கா. அதனால் ெராம்ப விேசஷமா ெசய்யலாமுன்னு இருக்ேகாம் ேதவிகா. வழக்கம் ேபால இந்த வருஷமும் அவசியம் வந்து கலந்துக்க. வட்டுக்காரருக்கு ஆயுள் பலம் கூடும்” என்றவ& ஓரக்கண்ணால், ைவஷாலியின் முகம் சுருங்குவைதத் திருப்தியுடன் பா&த்துக்ெகாண்டா&. கல்பனாவிற்கு அவைளப் பா&க்கேவ பாவமாக இருந்தது. அவளது ைகையப் பற்றி, “ைவஷாலி நங்களும் அவசியம் வாங்க. நங்க வந்தால் நான் ெராம்ப சந்ேதாஷப்படுேவன்” என்று அன்புடன் அைழத்தாள்.
சr என்பது ேபாலத் தைலைய ஆட்டினாள். மனக்குமுறைல அடக்கியபடி அவ&கைள வழியனுப்ப வாசல் வைர ெசன்றா& ேதவிகா. “ெசால்ேறன்னு தப்பா நிைனக்காத. பூைஜக்கு ந மட்டும் வா. என் ெபாண்ணு ஒரு மrயாைதக்குத் தான் உன் ெபாண்ைண கூப்பிட்டா. புrஞ்சிக்குேவன்னு நிைனக்கிேறன்” என்றவ&, அவ& மனத்தில் ெநருப்ைப அள்ளிக் ெகாட்டிவிட்டுச் ெசன்றா&. ேதவிகாவிற்கு உடேல தப்பற்றி எrவது ேபால இருந்தது. ஏற்ெகனேவ ெநாந்து ேபாயிருக்கும் மகைள இப்படித் தன் வட்டிற்ேக வந்து ேபசிவிட்டுச் ெசல்பவைர, தான் ஏன் ெபாறுத்துக் ெகாண்ேடாம்? என்ற ேகாபம் தன் மீ ேத எழுந்தது. உள்ளமும், உடலும் ேசா&ந்து ேபாக, வராண்டா இருக்ைகயிேலேய அம&ந்துவிட்டா&. காrல் ஏறிய மம்தாைவ பிலுபிலுெவனப் பிடித்துக்ெகாண்டாள் கல்பனா. “ஏம்மா இப்படியிருக்க? பாவம் அவங்க இப்ேபாதான் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா நடந்தைத மறந்துட்டு வராங்க. இதுல ந எல்லாத்ைதயும் கிளறி விட்டுட்டு. ைவஷாலி பாவம் அவேளாட முகத்ைதப் பா&க்கேவ கஷ்டமா இருந்தது. நடந்ததுக்கு அவ என்ன ெசய்வா? மகேளாட வாழ்க்ைக இப்படி ஆகிடுச்ேசன்னு அந்தம்மா எவ்வளவு வருத்தத்தில் இருக்காங்க. அவங்கைளப் ேபாய்…” என்று ெவறுப்புடன் நிறுத்தினாள். “உனக்கு விஷயம் ெதrயாது. அந்த விக்ரம் இவ வட்டுக்கு மாப்பிள்ைளயாகப் ேபாறான்னு என்ன ஆட்டம் ேபாட்டா ெதrயுமா?
அவேளாட ெபாண்ேண அவளுக்கு ேவட்டு வச்சாேள. அைதச் ெசால்லிக்காட்டாமல் விட்டா அவேளாட மண்ைடயில் எப்படி உைறக்கும்? இன்ைனக்கு இத்தைனப் ேபசிேனேன திரும்பிப் ேபச அவளுக்கு வாய் வந்ததா?” என்றா& எக்காளச் சிrப்புடன். “ஏன் தான் இப்படி இருக்கிேயாம்மா? என் வட்டுக்கார& முன்னால இப்படி ஏதாவது ேபசி ைவக்காேத. அப்புறம் உன் வட்டுக்கார& அைதச் ெசான்னா& இைதச் ெசான்னாருன்னு என்னிடம் வந்து நிக்காேத” என்று கறாராக ெசான்னவள், “ஆனா, ஒண்ணும்மா… விக்ரம், அந்த வட்டு மாப்பிள்ைளயாக நிைறய வாய்ப்பு இருக்கு. இன்னும் ெகாஞ்ச நாளில் அந்த நியூஸ் உன் காதுக்கு வரும். அப்ேபா ந என்ன ேபச்சுவ?” என்று சிrத்தாள். “உன் வட்டுக்காைர ெசான்னாரா? நங்க யாரும் என்ைன இன்னும் புrஞ்சிக்கேவ இல்லடீ. இப்ேபா நாம எங்ேக ேபாேறாம்?” “விக்ரேமாட அம்மாைவ பா&க்க.” “எதுக்குப் ேபாேறாம்?” “ெபrய அதிசயமா? க&வா ெசௗத் விரதத்துக்கு அைழக்க…” “அதான் இல்ைல. இங்ேக பாரு” என்றவ&, தனது ைகப்ைபயிலிருந்து ஒரு புைகப்படத்ைதயும், ஜாதகத்ைதயும் எடுத்துக் காட்டினா&. “அம்மா! ந ேதைவ இல்லாத ேவைல பா&க்கற…” என்று எச்சrத்தாள் கல்பனா.
“ேதைவ இருக்கறதால தான் பா&க்கேறன். அத்தைனச் சீக்கிரம் இைத நடக்க விட்டுடுேவனா? விக்ரம் எப்ேபா அந்த ைவஷாலிைய ெகாண்டு வந்து ேவைலயில் ேச&த்தாேனா, அப்ேபாேவ எனக்குச் சந்ேதகம்தான். ஆனால், இது எதுவும் நடக்கக்கூடாது. அதுக்குத் தான் அவங்க அம்மாைவ ேபாய்ப் பா&க்கப் ேபாேறன்.” சிrத்தவள், “அம்மா! ைவஷாலி அவங்க உறவுக்காரப் ெபாண்ணு. ந மூக்ைக உைடச்சிக்கப் ேபாற” என்றாள். “ைபத்தியம், அந்த ெசந்தளி& நாலும் ேயாசித்துச் ெசய்யும் ஆளாக இருந்தாலும், விக்ரமுக்கு அம்மா தாேன…” என்றா& குரூரத்துடன். கல்பனாவிற்கு, ‘ேச’ என்றாகிவிட்டது. ‘இெதன்ன இப்படி ஒரு குணம் இந்த அம்மாவிற்கு! என்னதான் ேதவிகா ஆன்ட்டி மீ து இவருக்குக் ேகாபமும், ெபாறாைமயும் இருந்தாலும், இத்தைன நாள் குடும்பத்தில் ஒருவராகப் பழகிய ேதாழியின் நிம்மதிைய அழிக்கத் ேதான்றுமா? இப்படி உறவாடிக் ெகடுப்பதால் யாருக்கு என்ன பலன்? இதனால் இவங்க மனம் நிம்மதி அைடந்துவிடுமா?’ அவளுக்கு ெவறுத்துப் ேபானது. ‘ேதவிகா ஆன்ட்டி, ெகாஞ்சம் ெபருைமயாக அலட்டிக்ெகாண்டு ேபசுபவ& தான். ஆனால், தன் அன்ைனையப் ேபால அடுத்தவ& குடும்பத்ைதக் ெகடுக்கும் குணம் ெகாண்டவரல்ல. ைவஷாலி அப்படிபட்டவள் அல்ல; மிகவும் நல்ல குணங்கள் ெகாண்ட அrதான ெபண். அவளுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்ைக அைமய ேவண்டும்’ என்று இைறவனிடம் மானசீகமாக ேவண்டிக் ெகாண்டாள்.
அத்தியாயம் -39 “ஹாய் விக்ரம்! எப்படியிருக்க?” உற்சாகத்துடன் ேகட்டாள் சீமா. “ஃைபன். ஆமாம் என்ன திடீ&ன்னு வாய்ஸ் சாட்ல கூப்பிட்ட?” “உன் முகத்ைதப் பா&த்துட்ேட ேபசணும் ேபால ஆைசயா இருந்தது அதான்” என்று சிrத்தாள். “ஏய்! கிண்டலா?” என்று குரைல உய&த்தினான். “உண்ைமையச் ெசான்னா நம்பணும். கடுப்படிக்கக் கூடாது” என்றாள். “சrம்மா, நம்பிட்ேடன். ெசால்ல வந்தைதச் ெசால்லிட்டு இடத்ைதக் காலி பண்ணு. எனக்கு நிைறய ேவைல இருக்கு.” “என்ன ெபrய்ய்…ய ேவைல? மூட்ைடக் கட்டும் ேவைல தாேன?” என்றாள் அலட்சிய பாவத்துடன். “ஏன் அது ேவைல இல்ைலயா?” “ம், ேவைலதான்” என்றவள், “ஏண்டா இப்ேபா திடீ&ன்னு மூ&ைர முடிச்ைசக் கட்டிட்டு ரத்னகிrக்கு ஓடுற?” குரலில் தவிர பாவம் இருந்தாலும், அவளது கண்களில் ஒரு குறும்பு ெதறித்தது. “அப்பாவுக்காகத் தான்…” “ஓ! அப்பா ேபச்ைசத் தட்டாத பிள்ைளயா ந? ஆறு மாசத்துக்கு
முன்னால ெகஞ்ேசா ெகஞ்சுன்னு ெகஞ்சி அந்தப் ெபrயவங்க ெரண்டு ேபரும் வரச்ெசால்லி கூப்பிட்டப்ேபாலாம் ேபாகாத துைர இப்ேபா ேபாறங்களா?” என்றாள். “அப்ேபா வரச் ெசான்னது சும்மா. இப்ேபா வரச் ெசால்லி இருக்கறது பிசினைஸப் பா&க்க. ராகவ் ெபாறுப்பில் விட்ட புதுக் கம்ெபனிைய, பா&க்க அப்பாவால் முடியைல. அதான் திரும்ப ஒரு திறைமயான ஆைளக் ெகாண்டு வரும் வைர கம்ெபனிைய என்ேனாட ெபாறுப்பில், எடுத்துக்கச் ெசால்லிட்டாங்க. இங்ேக நம்ம கம்ெபனிையப் ெபாறுத்த வைர எந்தப் பிரச்சைனயும் இல்ைல. நான் இல்ைலனாலும் ேவைல தன்னால நடக்கும். அதான் சrன்னு கிளம்பிட்ேடன்” என்றான். “ஏன்? ஆறு மாசத்தில் மாமாவுக்குத் தடி ஊன்றி நடக்கும் அளவுக்கு வயசாகிடுச்சாமா? உங்களுக்ெகல்லாம்… காரணம் கிைடக்குது பாரு! இைதயும் ேகட்டுட்டு உட்கா&ந்திருக்க என்ைனச் ெசால்லணும்” என்று தைலயிலடித்துக் ெகாண்டாள். அவைளப் பா&த்து உல்லாசமாகச் சிrத்தான். ‘ந ஒரு ஃபா&முக்கு வந்துட்ட மகேன. இல்ைலனா இப்படித் துள்ளிட்டு ரத்னகிrக்கு ஓடுவியா? இந்த அய&ன் ேமைன கவ&ந்து இழுக்கும் ேமக்னட் யாருன்னு எங்களுக்குத் ெதrயாதாக்கும்?’ என்று மனத்திற்குள் நிைனத்துச் சிrத்துக் ெகாண்டாள். “ைவஷாலிட்ட ேபசினியா விக்ரம்?” “நான் ேபசி ஒருவாரம் இருக்கும். ந ேபசைலயா?” என்று ேகட்டான்.
“ெரண்டு நாைளக்கு முன்னால் ேபசிேனன். வாய்ஸ் சாட்டில்…” “ஓ! எப்படியிருக்கா?” அவனது குரல் குைழந்தது. “நல்லாயிருக்கா… முன்ன அளவுக்கு இல்ைலனாலும், ஓரளவு சகஜமா ேபசினா. உன்ைனப் பத்திக் ேகட்டா.” விக்ரமின் விழிகள் மின்ன, முகத்தில் மகிழ்ச்சி ேரைக உயி&த்ெதழுந்தது. “என்ன ேகட்டா?” குறுகுறுப்புடன் ேகட்டான். “உனக்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ் ெசால்லணும்னு ெசால்லிட்டு இருந்தா.” “ேதங்க்ஸா எதுக்கு?” “இந்த ேவைல ெராம்ப பிடிச்சிருக்காம். ெகாஞ்சம் rலாக்ஸ்டா ஃபீல் பண்றா விக்ரம். ஒரு கட்டாயத்துக்காகத் தான் ேபாேனன். ஆனா, இப்ேபா விருப்பப் பட்டுப் ேபாேறன். எல்ேலாருேம ெராம்ப நல்லா பழகறாங்க. புது ஃப்ெரண்ட்ஸ் மட்டும் இல்ல, எனக்கு ஒரு நல்ல அண்ணணும் கிைடச்சிருக்காங்கன்னு ேராஹித் பத்திச் ெசான்னா. என் வட்டில் நான் எப்படிப் பாதுகாப்பா உணருேவேனா, அேத ேபால் ஆஃபிஸிலும் ஃபீல் பண்ேறன். இப்படி ஒரு பாதுகாப்ைப எனக்குக் ெகாடுத்தது விக்ரம் தான்னு ெசான்னா” என்றாள். சீமா ெசான்னைத ஆழ்ந்து ேகட்டுக் ெகாண்டான். முகத்தில் ஒரு சிறு முறுவல் பூக்க, தைலையக் ேகாதிக்ெகாண்டான்.
உண&ச்சிகளின் தாக்கத்தில் மிதப்பவைன, குறுஞ்சிrப்புடன் பா&த்தாள் சீமா. “என்னடா, எதுவும் ெசால்லாமல் ம&மமா சிrக்கிற?” என்றாள். தன் நிைனவுக்கு வந்தவன், “ம், நாம முயற்சி தான் எடுக்க முடியும். ெவளிேய வரணும்னு ைவஷாலி நிைனச்சதால் தான் முடிந்தது. அப்படிப் பா&த்தால், நாமதான் அவளுக்குத் ேதங்க்ஸ் ெசால்லணும்” என்றான். ”ெசால்லு ெசால்லு. நாைளக்கு ரத்னகிrக்குப் ேபாய், ேநrேலேய ெசால்லு” என்றாள். அழகாக புன்னைகத்தவைன, மனம் குளிரப் பா&த்தாள். “விக்ரம்! ஒரு நிமிஷம் அப்படிேய கண்ணாடி முன்னால் நின்னு பாரு. எங்கேளாட பைழய விக்ரம் திரும்பி வந்தது ேபால இருக்கு” என்றவளுக்குக் கண்கள் பனித்தன. “ேஹ! ேஜாக்கடிக்காேதம்மா” என்று மனம் விட்டுச் சிrத்தான். “எதுக்கு திடீ&ன்னு வாய்ஸ் சாட்டில் கூப்பிட்டன்னு ேகட்ட இல்ல. உன்ேனாட rயாக்ஷைனப் பா&க்கத்தான். நான் இப்ேபா அங்ேக ேநrல் இல்ைலேயன்னு இருக்கு விக்ரம். உன்ைனக் கலாய்க்க எவ்வளவு நல்ல சந்த&ப்பம்” என்றாள். “ேபாதும் ேபாதும். ந எப்ேபா வ&ற?” “இன்னும் நாைலந்து நாளில்… இந்த முைற அஃபிஷியல் டிrப்.”
“ஓ! ெவல்கம். அட்வான்ஸ் வாழ்த்துக்கள்.” “ேதங்க்யூ. சrசr ந ேபாய் மூட்ைட முடிச்ைசக் கட்டு. நான் கிளம்பேறன். ைப!” என்றவள், புன்னைகயுடன் சாட்ைட அைணத்தாள். சீமா ெசான்னது ேபாலேவ, எழுந்து ெசன்று கண்ணாடிையப் பா&த்தவன், தனது ெசயைல நிைனத்துச் சிrத்தபடி, சந்ேதாஷத்துடன் படுக்ைகயில் விழுந்தான். அைனத்து ேவைலகைளயும் அவனது நிைனவிலிருந்து பின்னுக்குத் தள்ளி, மனக்கண்ணின் முன்னால் வந்து நின்றாள், ‘அவனுைடய’ ஷாலு. ********** விக்ரமின் மனத்தில், மீ ண்டும் காதல் பூக்கள் அரும்பத் ெதாடங்கிய அேத ேநரத்தில், அவனது அன்ைன ெசந்தளி&, மம்தா ெகாடுத்துவிட்டுச் ெசன்ற ேசானாலியின் புைகப்படத்ைத, மகனது படத்துடன் இைணத்து, அவ&களின் ேஜாடிப் ெபாருத்தத்ைத ரசித்துக்ெகாண்டிருந்தா&. அத்தியாயம் - 40 ேஜாடிப் ெபாருத்தம் பிரமாதமா இருக்குல்ல? உயரம் தான் ெகாஞ்சம் கம்மி. மத்தபடி, குைற ெசால்வது ேபால எதுவும் இல்ைல. எனக்கு ெராம்பப் பிடிச்சிருக்கு. உங்க அபிப்ராயம் என்ன?” என்று ரவந்தைரப் பா&த்துக் ேகட்டா& ெசந்தளி&.
ெபண்ணின் புைகப்படத்ைத வாங்கிப் பா&த்த ரவந்தருக்கு, என்னேவா ேபாலிருந்தது. உடைல இறுக்கிப் பிடித்த உைடயும், அதிகப்படியான அலங்காரமும் அவ& மனத்திற்கு ஒப்பேவயில்ைல. ரவந்த&, ெசந்தளிrடம் காதல் ெகாள்ள காரணமாக இருந்தது, அவரது அடக்கமான அழகும், அலட்டல் இல்லாத குணமும் தான். குடும்பத்துடன் ஒத்துப் ேபாகும் அவரது பாங்ைகப் பா&த்ேத வந்த அத்தைன எதி&ப்ைபயும் சமாளித்து அவைர மணந்தா&. ‘விக்ரம், ைவஷாலிைய விரும்புகிறான்’ என்று அறிந்த ேபாது, அவளும், ெசந்தளிைரப் ேபாலேவ அத்தைனக் குணங்களும் ெகாண்டிருந்தேத காரணமாக இருந்தது. அேதாடு எைதயும் துணிச்சலாக முடிெவடுத்து, ேந&ைமயாக நடந்து ெகாள்ளும் அவளது இயல்பு, அவைர மிகவும் கவ&ந்தது. மகனுக்கு நல்ல மைனவியாக, குடும்பத்ைத அனுசrத்துப் ேபாகும் மருமகளாக இருப்பாள் என்று மிகவும் சந்ேதாஷப்பட்டா&. ஆனால், அது எதுவும் நடக்காத ேபாதும், ைவஷாலி என்ற ெபண்ைண அவருக்கு மிகவும் பிடித்ேத இருந்தது. அன்று சீமாவும், விக்ரமும் ேதாட்டத்தில் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தைதக் ேகட்ட பின் ெவகுவாக ேயாசித்தா&. ‘அவள் மீ து தனக்கு இப்ேபாது காதல் இல்ைல’ என்று அவன் ெசால்லிக் ெகாண்டாலும், அவனது அடிமனத்தில் மைறந்திருந்த உண&வுகைள, அவ& புrந்து ெகாள்ளாமல் இல்ைல. அவளுக்காக உருகியது, அவளுைடய ேவதைனைய தனது வலியாக ஏற்றுக்ெகாண்டதும், அவைள ெவளிக்ெகாண்டுவர அவன்
பாடுபடுவைதயும் கண்டும்காணாமல் கவனித்துக் ெகாண்டுதான் இருக்கிறா&. எத்தைனேயா விஷயங்களில் முன்ேனறிக்ெகாண்டிருக்கும் உலகில் விதைவத் திருமணம் ஒன்றும் ெபrதாக அவருக்குத் ேதான்றவில்ைல. மைனவிைய இழந்த கணவன்மா&கள், இரண்டாம் திருமணம் ெசய்யும் ேபாது; கணவைன இழந்த ஒரு ெபண், ஏன் இரண்டாம் திருமணம் ெசய்து ெகாள்ளக்கூடாது என்று ேகட்பவ& தான் ரவந்த&. அப்படிப்பட்ட ெபண்கைள மனமுவந்து திருமணம் ெசய்து ெகாண்ட இைளஞ&கைள, பாராட்டியும் இருக்கிறா&. ஆனால், தன் மகேன அப்படி ஒரு ெபண்ைணத் திருமணம் ெசய்துெகாள்ள விரும்புவான்’ என்று அவ& நிைனத்தும் பா&த்ததில்ைல. மகனது முடிவும் அவருக்குப் பிடித்ேத இருந்தது. அவருக்கு இருந்த ஒேர கவைல ைவஷாலிைய எப்படிச் சம்மதிக்க ைவப்பது என்பது தான். ஆனால், இப்ேபாது அைதவிடப் ெபrய கவைலைய, ஆரம்பித்து ைவத்திருக்கும் மைனவிைய, எப்படி மனம் ேநாகாமல் சம்மதிக்க ைவப்பது என்று புrயாமல் தடுமாறினா&. எதுவும் ெசால்லாமல் ெமௗனமாகப் ேபாட்ேடாைவக் ெகாடுத்த, கணவைர வித்தியாசமாக பா&த்தா& ெசந்தளி&. “என்ன ஒண்ணும் ெசால்ல மாட்ேடங்கறங்க? ெபாண்ணு எப்படி இருக்கா?” கணவrன் கருத்திற்காக ஆவலுடன் காத்திருந்தா&. “நல்லாத்தான் இருக்கா. இருந்தாலும், கல்யாணம் ெசய்துக்கப் ேபாறது விக்ரம். அவனுக்குப் பிடிச்சிருக்கணும் இல்ைலயா?” என்றா&
ெபாறுைமயாக. “அவ்வளவு தானா உங்க முகத்ைதப் பா&த்து நான் பயந்துட்ேடன். பிடிக்காமல் ேபாக என்ன இருக்கு? படிச்சிருக்கா, வட்டுக்கு ஒேர ெபாண்ணு; வசதியிலும் குைறச்சல் இல்ைல இதுக்கு ேமேல என்ன ேவணும்? நாைளக்கு விரதத்ைத முடிச்சிட்டு, அப்படிேய அவங்க கூப்பிட்ட மrயாைதக்குப் ேபாய்த் தைலையக் காட்டிட்டு, ெபாண்ைணயும் பா&த்துப் ேபசிடலாம். என்ன ெசால்றங்க?” என்றா& ஆவலுடன். “எதுக்கு இப்படி அவசரப்படுற தளி&? நாைளக்கு விக்ரம் வரான். ெரண்டு நாள் ெபாறு அவன் ெகாஞ்சம் நிதானிக்கட்டும். அப்புறம் அவனிடம் ேபசு. ேபாட்ேடாைவக் காட்டு. அவனுக்குப் பிடிச்சிருந்து சrன்னு ெசான்னால் நான் என்ன ேவண்டாமுன்னா ெசால்லப் ேபாேறன்” நிதானமாக ெசான்னாலும், கைடசியில் அவரது ேபச்சில் ேலசாக எrச்சல் ெவளிப்படத்தான் ெசய்தது. ெசந்தளி& இருந்த மனநிைலயில் அவரது எrச்சைலக் கவனிக்கவில்ைல. இந்தத் திருமணத்ைத உடேன நடத்திவிடேவண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுேம அவருக்கு இருந்தது. “உங்களுக்கு எல்லாத்திேலயும் நிதானம்” என்று கழுத்ைத ெநாடித்துக் ெகாண்டா&. புன்னைகத்தவ&, “பதறாத காrயம் சிதறாது” என்றா&. ஏறயிறங்க கணவைரப் பா&த்தவருக்கு விஷயம் புrவது ேபால இருந்தது. “நங்க ேபசுவைதப் பா&த்தா, எைதேயா பக்காவா பிளான் பண்ணிச் ெசய்வது ேபால இருக்கு” என்று முகத்ைதக் காட்டினா&.
அதுவைர இருந்த ெபாறுைம பறந்து ேபாக, “பிளான் பண்றது நான் இல்ல; ந. நான் ேநரடியாேவ ேகட்கேறன்… இந்த மம்தாைவ உனக்கு எத்தைன நாளாக ெதrயும்? இத்தைன அக்கைறேயாடு நம்ம மகனுக்கு ெபாண்ணு பா&க்க ேவண்டிய அவசியம் என்ன வந்தது?” “மமதாைவ எனக்கு ெராம்பப் பழக்கமில்ைலனாலும், நிைறய பா&ட்டி, ஃபங்ஷனில் பா&த்துப் ேபசியிருக்ேகன். நம்ம ேராஹித்ேதாட மாமியா&. அேதாடு, கல்யாண வயதில் இருக்கும் ைபயனுக்கு அவங்களுக்குத் ெதrந்த ெபாண்ைண ெசால்லியிருக்காங்க. இதிெலன்ன இருக்கு?” “நிைறய இருக்கு…” “அப்படிெயன்ன கண்டுபிடிச்சீங்க?” “நானும் ஆரம்பத்தில் ெபrசா எதுவும் நிைனக்கைல. ஆனால், எல்லாம் ேபசிமுடிச்சிட்டு கைடசியில் ைவஷாலிைய விட நம்ம விக்ரமுக்கு தகுதியான, ெபாறுத்தமான ெபாண்ணுன்னு ெசான்னாங்க பா&.. அங்ேக தான் எனக்குப் ெபாறி தட்டுச்சு” என்றா& ேகாபத்துடன். “குற்றம் கண்டுபிடிக்கும் ேநாக்கத்ேதாடு பா&த்தால் எல்லாேம குற்றமாகத் தான் ெதrயும்.” “எல்லாத்ைதயும் உன்ைனப் ேபால நல்லவிதமாகேவ பா&த்தால் ஏமாந்து தான் ேபாகணும். அதுக்காக அடுத்தவங்ககிட்ட குற்றம் கண்டுபிடிக்க ெசால்லைல. முன்ெனச்சrக்ைகயாக இருக்கச் ெசால்ேறன்” என்றா&.
“கைடசியா என்னதான் ெசால்ல வ&றங்க?” சலிப்புடன் ேகட்டா& ெசந்தளி&. “விக்ரம் வரட்டும் ேபசலாம். அவசரப்பட்டு ந அவங்ககிட்ட எதுவும் ேபசி ைவக்காேத. பின்னால் வருத்தப்பட்டுப் பிரேயாஜனம் இல்ைல” என்றா&. “நங்க எைத மனசுல வச்சிட்டு ேபசறங்கன்னு எனக்குத் ெதrயும். ஆனால், அது நிச்சயம் நடக்கப் ேபாறது இல்ைல” என்றா& ஆத்திரத்துடன். “ஏதாவது உளறாேத தளி&. விக்ரம் முடிைவ ேகட்டுட்டு ேமற்ெகாண்டு ேபசலாம்னு ெசால்ேறன்” என்றா&. “அவன் மட்டும் என்ன புதுசா ெசால்லப் ேபாறான்? நங்க மைறமுகமா ெசான்னைத அவன் ேநரடியாக ெசால்வான்…” மைனவிைய ஆராய்ச்சியுடன் பா&த்தா&. “அப்ேபா அவன் மனசுல என்ன இருக்குன்னு ெதrஞ்ேச தான் ெசய்றியா?” “பிள்ைளேயாட மனைசப் புrஞ்சிக்கத் ெதrயாதவ இல்ைல நான். அேத ேநரம் அவேனாட முடிவு தப்பாக இருந்தா அைத எடுத்துச் ெசால்லிப் புrய ைவக்கும் கடைமயும் எனக்கு இருக்கு.” “அப்ேபா அவேனாட நிைனப்பு தப்புன்னு ெசால்றியா?” “நிச்சயமா. பிள்ைளைய வள&ப்பேதாட, அம்மாக்கேளாட கடைம முடிஞ்சி ேபாறதில்ைல. அவேனாட இன்பதுன்பத்ைத ேயாசித்துத் தான்
எந்த முடிைவயும் எடுப்பா. ஒரு அம்மாவா நான் ெசய்வது தான் சr” அழுத்தம் திருத்தமாக தனது முடிைவச் ெசான்னா&. “அப்ேபா, உன் பிள்ைளேயாட சந்ேதாஷம் உனக்கு முக்கியமில்ைல?” சலிப்புடன் கணவைரப் பா&த்தா&. “இங்ேக பாருங்க… நான் ெசால்றைத ெகாஞ்சம் புrஞ்சிக்ேகாங்க… ைவஷாலி, இந்த வட்டுக்கு மருமகளா வரணும்னு உங்கைள விட, அதிகமாக ஆைசப்பட்டது நான்தான். ஆனால், நாேன இன்ைனக்கு ேவணாம்னு ெசால்ேறன்னா அதில் இருக்கும் உண்ைமைய நங்கேள புrஞ்சிக்கைலனா எப்படி? நங்க ெசால்வது ேபாலேவ ைவஷாலி, விக்ரம் கல்யாணம் நடந்தால் என்ன ஆகும் ெதrயுமா…? ைவஷாலியால் விக்ரேமாட இயல்பா குடும்பம் நடத்த முடியும்னு நிைனக்கறங்களா? ஏதாவது பிரச்சைனன்னா, பைழய விஷயத்ேதாடு இப்ேபா இருப்பைத ஒப்பிட்டுப் பா&க்கச் ெசால்லும். இருந்தது, இல்லாததுன்னு குழப்பம் தான் ேதாணும். இதுக்ெகல்லாம் ேமேல என் பிள்ைளக்கு என்ன குைற. அவனுக்கு எதுக்கு இப்படி இரண்டாவதாக…” என்று ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்க, “ெசந்தளி&!” என்று அதட்டலாக குரல் ெகாடுத்தா& ரவந்த&. “இத்தைன ேநரம் ந ேபசினதிேலேய கைடசியாக ெசான்ன பாரு அது தான் உண்ைம. இேத ேபால ஒரு பிரச்சைன ெகாஞ்ச வருஷங்களுக்கு முன்னால் நம்ம வட்டில் வந்த ேபாது, இெரண்டாவது கல்யாணத்ைத ஆதrச்சிப் ேபசினது ந தான். உனக்கு ஒரு நியாயம் ஊருக்கு ஒரு நியாயமா? ந நல்லவளா இருந்தால், அன்ைனக்குப் ேபசிய அேத ேபச்ைச, இன்ைனக்கும் ேபசி
இருக்கணும். உன்ைன நான் இப்படி எதி&பா&க்கைல. ைவஷாலி வட்டுக்குப் ேபாய் வந்த அன்ைனக்கு ைநட் ந ஒரு வா&த்ைத ெசான்ன நிைனவிருக்கா… விகரமும், ைவஷாலியும் குழந்ைதேயாடு உள்ேள வந்த ேபாது, ேதவிகா அவங்கைள ஒரு பா&ைவ பா&த்தா பாருங்க, என்னால் ஜரணிச்சிக்கேவ முடியைலன்னு… அன்ைனக்ேக உன்ைனப் பத்தி புrஞ்சிட்டு இருந்திருக்கணும். ஒரு அம்மாவாக நான் ெசய்தது சrன்னு வாதாடுறிேய… இைதேய தாேன அந்த தாயுள்ளமும் நிைனக்கும். எல்லாம் ெதrந்தும் ெதrயாத மாதிr இருக்க உன்னிடம் இதுக்கு ேமல ேபசிப் பிரேயாஜனேம இல்ைல” என்றவ&, ேவகமாக அங்கிருந்து ெவளிேயறினா&. ெசந்தளிrன் முகம் இறுகியது. முதன்முைறயாக ேதவிகாவின் மீ தும் அவரது குடும்பத்தின் மீ தும் ஒருவிதக் ேகாபம் உருவானது. அத்தியாயம் - 41 ‘சீக்கிரேம என் மகளுக்கு நல்ல வழிையக் காட்டுக் கடவுேள!’ என்று உருக்கமாக ேவண்டிக் ெகாண்டிருந்த ேதவிகா, அைழப்பு மணியின் ஓைச ேகட்டு வாசலுக்கு விைரந்தா&. ைகநிைறய ஸ்வட்டும், பழங்களும் நிைறந்த கவ&களுடன் நின்றிருந்த விக்ரைம கண்ட ேதவிகா, ஒரு ெநாடி திைகத்துப் ேபானா&. “என்ன அத்ைத அப்படிேய வாசேலாடு அனுப்பிட உத்ேதசமா?” என்று சிrத்தான்.
“ஸ், வா விக்ரம்! உன்ைன எதி&பா&க்கேவயில்ைலயா அதான்…” என்று சமாளித்தா&. “எதி&பாராத ேநரத்தில் ச&ப்ப்ைரஸ் ெகாடுப்பது தான் இந்த விக்ரம் ஸ்ைடல்” இரு ைககைளயும் விrத்து, ேதாைளக் குலுக்கியவைனப் பா&த்துச் சிrத்தா& ேதவிகா. “ம், என்று சிrத்த ேதவிகா, “அம்மா, அப்பா ெசௗக்கியமா இருக்காங்களா? அன்ைனக்கு வட்டுக்கு வந்து ேபானதுக்குப் பிறகு, நான் அம்மாவிடம் ேபான் கூட ேபசைல” என்றா&. “நல்லாயிருக்காங்க அத்ைத!” என்றவன், “மாமாவுக்கு ஆஃபிஸ் lவ் தாேன?” “உங்க மாமா ஆஃபிஸ் விஷயமா ெவளியூ& ேபாய் ெரண்டு நாள் ஆகுது.” “ம், ைவஷாலி…!” “காய்ந்த துணிகைள மடிச்சி எடுத்துட்டு வேரன்னு ெமாட்ைட மாடிக்குப் ேபாய் அைரமணி ேநரம் ஆகுது. இன்னும் வரைல. ஏதாவது ேயாசைனயில் இருப்பா. நானும் அவைள ெராம்பவும் எதுவும் ெசால்லிகிறது இல்ைல” என்றா& கவைலயுடன். “இப்ேபா எப்படியிருக்கா அத்ைத?” “பரவாயில்ைல விக்ரம். ஆனா, அவேள எல்லாத்ைதயும் மறந்து ெகாஞ்சம் ெவளிேய வரணும்னு நிைனத்தாலும், மத்தவங்க
வரவிடமாட்டாங்க ேபால…” என்றவரது இைமகள் நைனந்தன. “ஏன், ஷாலுைவ யாராவது ஏதாவது ெசான்னாங்களா?” இயல்ைப மீ றிய ேவகம் அவனது ேபச்சில் ெதன்பட்டது. “ேநத்து மம்தா, அதான் உன் ஃப்ெரண்ட் ேராஹித்ேதாட மாமியா& வந்திருந்தா” என்று அவ& ேபசியைதெயல்லாம் ஒன்றுவிடாமல் ெசான்னா&. “ஏற்ெகனேவ ெநாந்து ேபாயிருக்கும் எங்கைள வா&த்ைதயால் குத்தி ரணமாக்கணுமா? அவ என்ைனப் பத்தி ஏதாவது ெசால்லியிருந்தாலும் பரவாயில்ைல. ைவஷூ, அவ என்னப்பா தப்பு ெசய்தா? என்னிடம் ெசான்ன விஷயங்கைள அவ எதிrல் ெசால்லியிருந்தா என் குழந்ைத எப்படி துடிச்சிப் ேபாயிருப்பா. எங்களுக்கு யாரும் ஆறுதலும், அனுசரைணயும் காட்ட ேவணாம். அைமதியாக இருக்கும் எங்கைளக் காயப்படுத்தாமல் இருக்கலாமில்ல. ைவஷுேவாட கல்யாணத்ைதக் கூட, நான் மனநிைறேவாட நடத்தல விக்ரம். அவளும், கல்யாணச் சந்ேதாஷம் எைதயும் நிைறவா அனுபவிக்கைல. சமயத்தில் என்னுைடய அந்தச் ெசயேலாட விைளவுதான், இன்ைனக்கு என் தங்கம் அனுபவிக்கிற ேவதைனக்குக் காரணாேமான்னு உள்ளுக்குள்ள புழுங்கிட்டு இருக்ேகன். எங்ேக தன்ைனப் பா&த்து அப்பா, அம்மா கஷ்டப்படுவாங்கேளான்னு, தன்னுைடய ெமாத்தத் துக்கத்ைதயும் மைறச்சுட்டு, எங்க முன்னாடி சாதாரணமா நடமாடிட்டு இருக்கா. நாங்கேள இப்ேபால்லாம் ேபசும் ேபாது, இந்த வா&த்ைத அவ மனைச பாதிச்சிடுேமான்னு ெராம்ப ேயாசிச்சி ேயாசிச்சித் தான் ேபசேறாம். ஆனா, வந்த மகராசி
பட்டுபட்டுன்னு முகத்திலடிச்சது ேபாலச் ெசால்லிட்டுப் ேபாயிட்டா. யாைரயும் ெசால்லிப் பிரேயாஜனம் இல்ைல. நான் எந்த ெஜன்மத்தில் ெசய்த பாவேமா, என் மகைளப் பிடிச்சி வாட்டுது. அவேளாட முகத்ைதப் பா&க்கும் ேபாெதல்லாம் ெபத்த வயிறு பத்தி எrயுது விக்ரம். சின்ன வயசுல இருந்ேத அவளுக்கு எல்லாேம ேகட்காமேலேய கிைடச்சது. அவளா ஆைசப்பட்டு ேகட்டது தன்ேனாட கல்யாணம் மட்டும் தான். ஆனா, அது காலத்துக்கும் நிக்காமல் ேபாச்ேச. அவளுக்குத் ேதைவயில்லாதைத ெகாடுத்துட்டு, ேதைவயானைத பிடுங்கிகிட்டாேன அந்தக் கடவுள்!” உைடந்து ேபாய் அழுத ேதவிகாைவ ேதற்றாமல், ெமௗனமாக அம&ந்திருந்தான். ஒரு தாயின் ேவதைனைய அவ்வனால் புrந்து ெகாள்ள முடிந்தது. அழட்டும், மனத்தில் தங்கி ரணமாக்கிக்ெகாண்டிருக்கு அத்தைனச் ேசாக முட்களும், அவரது அழுைகயில் கைரந்து ெவளிேயறட்டும் என்று ெமௗனம் காத்தான். தனது மனம் கவ&ந்த ேதவைதக்காக, அவனது இதயம் ரத்தக் கண்ண& வடித்தது. ‘ெபண்ணுக்குப் ெபண்ேண எதிr’ என்ற கூற்று எத்தைன உண்ைமயானது. அடுத்தவ& ேவதைனயில் சந்ேதாஷம் காணும் ெஜன்மங்கைள, என்ன ெசால்வது? மனித&கள் மீ திருக்கும் அதிப்பும், மrயாைதயும் அவ&களது நடத்ைதையப் பா&த்துத் தான் வரும். அடுத்தவைரப் பற்றிப் புறம் ேபசும் இவ&களுக்கு, தங்கைளத் தாங்கேள தாழ்த்திக் ெகாள்கிேறாம் என்று ஏன் புrவதில்ைல. மம்தாைவப் பற்றி அவன் அறிந்திருந்த ேபாதும், இப்படி ெவந்த
புண்ணில் ேவைலப் பாய்ச்சுவது ேபால, ெநஞ்சில் வா&த்ைதகைள அமிலமாக்கிக் ெகாட்டுவா& என்று அவன் நிைனத்தேதயில்ைல. உலகம் ேவகமாக முன்ேனறினாலும், மனிதன் மிகக் ேகவலமாகிக் ெகாண்டு வருகிறான். நவநாகrக ஆைடயும், நுனிநாக்கு ஆங்கிலமும் மனிதைன ேமம்படுத்தி விடுவதில்ைல. நமது பண்பாட்ைடயும், கலாச்சாரத்ைதயும், பழகும் விதத்ைதயும் கட்டிப் ேபணி காப்பது தான் மனிதனுக்கு உய&வு. அடுத்தவைரக் குத்திக் குதறித்தான் சந்ேதாஷம் அைடவது என்றால், மனிதனுக்கு எதற்கு ஆறாம் அறிவு? ெதருவில் இருக்கும் நாய்க்குக் கூட, நன்றி, நட்பு என்ற மூன்ெறழுத்து வா&த்ைதகளுக்கு அ&த்தம் ெதrயும் ேபாது, மனித&களுக்கு அதன் அருைம ெதrயவில்ைலேய!’ என்று சலிப்புத் தான் ேதான்றியது அவனுக்கு. ெமல்ல அழுைக அடங்க, முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு வந்த ேதவிகா, “சாr விக்ரம்! வட்டுக்கு வந்த உன்ைன உபசrக்காமல், என்னுைடய ேசாகத்ைதச் ெசால்லி, உன்ைனயும் மூட்அவுட் பண்ணிட்ேடன்” என்றா&. “எதுக்கு சாrன்னு ெபrய வா&த்ைதெயல்லாம் ெசால்றங்க? உங்க மனைச அழுத்திட்டு இருந்த விஷயத்ைத என்னிடம் பகி&ந்துகிட்டீங்கேள, அப்ேபா என்ைன மூணாவது மனுஷனா நிைனக்காமல், இந்த வட்டில் ஒருத்தனா நிைனத்ததால் தாேன ெசான்ன ங்க.” “உனக்ெகன்ன சந்ேதகம்? நயும் இந்த வட்டில் ஒருத்தன் தான்.”
“நிச்சயமா…” “அட, எதுக்கு இவ்வளவு டவுட் உனக்கு?” என்று சிrத்தா&. “அப்புறம் ேபச்சு மாறமாட்டீங்கேள?” என்று குறும்பாகச் சிrத்தான். “விக்ரம்…!” என்று இழுத்த ேதவிகாவிற்கு அவனது சிrப்ைபப் பா&த்ததும் ஏேதா புrவது ேபால இருந்தது. சற்று படபடப்பாகி விட்டா&. ஆனால், மறுெநாடிேய அதிலிருக்கும் சிக்கல்கைள, மனம் ஆராயத் துவங்கிவிட்டது. ‘ெசந்தளிrன் பா&ைவ ெசான்ன பதிைல அவரால் அத்தைனச் சீக்கிரம் மறக்க முடியுமா? ஆனால், தன் நிைல என்னெவன்று அவ& உணராமலில்ைல. அன்று இருவைரயும் ேச&த்துப் பா&த்த ேபாது, ேபசியபடி இப்படி நடந்திருந்தால் எத்தைனச் சந்ேதாஷமாக இருந்திருக்கும் என்று தான் நிைனத்தாேர தவிர, மீ ண்டும் விக்ரைம மாப்பிள்ைளயாக்கிக் ெகாள்ள ேவண்டும், என்று அவ& ஒரு ேபாதும் நிைனக்கவில்ைல. இப்ேபாது இவனது முகமும், ேபச்சும் குறிப்பாக உண&த்துவது என்ன? சாதாரணமாக அவன் ேபசும் ேபச்சு, தனக்குத் தான் இப்படித் ேதான்றுகிறேதா? இல்ைல நிஜமா?’ என்று புrயாமல் குழம்பினா&. அவரது குழம்பிய முகத்ைதப் பா&த்தவன், அவ& ெதளிந்து ஏதாவது ேகள்விையக் ேகட்டுத் தன்ைனக் கண்டு ெகாள்வதற்குள் ேவகமாக எழுந்தான். “அத்ைத! சூப்பரா ஒரு டீ ேபாட்டு ைவங்க… நான் ஷா… ைவஷாலிைய
கூட்டிட்டு வந்திடுேறன்” என்று ெமாட்ைட மாடிைய ேநாக்கி விைரந்தான். ேதவிகாவிற்கு ெகாஞ்சம் பரபரப்பாக இருந்தது. ‘இது உண்ைமயாக இருக்கும் பட்சத்தில், நிச்சயம் சிக்கல் வரும். ‘வந்தாலும், அைத விக்ரம் சமாளிப்பான்’ என்று அவரது மனேம, இரு பிrவாகப் பிrந்து வாதாடியது. ேதவிகாவிற்ேக தன் மனத்ைதப் புrயவில்ைல. ‘தன் அடிமனத்தில், இன்னும் இப்படி ஒரு ஆைச இருக்கிறேதா?’ என்று தன்ைனேய ேகள்வி ேகட்டுக்ெகாண்டா&. என்றாலும், இப்ேபாைதக்கு இது எைதயும் நிைனக்கேவண்டாம் நடப்பது நடந்ேத தரும். காலேம இதற்குப் பதில் ெசால்லட்டும் என்று சமாதானம் ெசால்லிக்ெகாண்டு எழுந்து சைமயலைறக்குச் ெசன்றா&. **************** துணிகைள மடித்துைவத்துக் ெகாண்டிருந்த ைவஷாலி, சற்றுத் தள்ளியிருந்த பக்கத்து வட்ைடக் கவனித்தாள். சிறு குழந்ைதகள் முதல் ெபrயவ&கள் வைர ைகயில் ெமஹந்தியும், சராராவும் சரசரக்க, திருமணமான ெபண்கள் எல்லாம் புதுப்ெபண்ைணப் ேபால அலங்கrத்துக்ெகாண்டு, சந்திேராதயத்திற்காக காத்திருந்தன&. “என்னம்மா இன்னும் நிலா வரல?” ேசாகமாகக் ேகட்டாள் ஒரு குட்டிப் ெபண். “தினமும் நாலு மணிக்ேக கண்ணுக்குத் ெதrயும். ஆனா, இந்த க&வா
ெசௗத் அன்ைனக்கு மட்டும், அப்படி எங்ேக ேபாய் ஒளிஞ்சிக்குேமா. ேபாதாதுக்கு இந்த ேமகம் ேவற… மணி ஏழு ஆகிடுச்சி..” என்று அக்குழந்ைதயின் அன்ைன சலித்துக் ெகாள்வைதக் ேகட்டுச் சிrத்துக் ெகாண்டாள். ‘இப்படித் தாேன நானும், ேஜாதியும் க&வா ெசௗத் விரதத்தன்று விதவிதமாக அலங்காரம் ெசய்து ெகாண்டு ேகாயிலுக்குச் ெசன்று வருேவாம்’ என்று நிைனத்தவள் சிறிது ேநரம் அந்தச் சந்ேதாஷத்தில் மூழ்கினாள். திருமணமான புதிதில் ராகவுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த ஒரு விஷயம் அவளது நிைனவிற்கு வரச் ேசா&வுடன் அங்கிருந்த இருக்ைகயில் அம&ந்தாள். சப்பாத்திக்கு மாைவச் சலித்துக் ெகாண்டிருந்தவள், ைகயிலிருந்த ஜல்லைடைய நன்றாக தட்டிவிட்டு, முகத்துக்கு ேநராக உய&த்து பிடித்து, சைமயலைற கூைரையப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தாள். “ேஹ! என்ன ெசய்ற ந?” சிrத்தபடி சைமயலைற வாசலில் வந்து நின்றான் ராகவ். “ம், rக&சல்…” என்றாள். “rக&சலா.. ஏதாவது டிராமால நடிக்கப் ேபாறியா?” “அது ஒண்ணுதான் குைற. இது நிஜத்துக்கான rக&சல். க&வா ெசௗத் வரும் இல்ல. அப்ேபா இந்த ஜல்லைடயால நிலாைவ பா&த்துட்டு அப்படிேய உன் முகத்ைதப் பா&ப்ேபன்…” என்று ெசால்லிக்ெகாண்ேட
அேத ேபாலச் ெசய்தவள், வாசலில் நின்றிருந்தவைனக் காணாமல் ெவளிேய எட்டிப் பா&த்தாள். அவேனா தவிரமாக யாருடேனா ேபானில் ேபசிக்ெகாண்ேட, ஒரு நிமிடம் என்பது ேபாலச் ைசைக ெசய்தான். “ம்ஹும், சின்ன வயசில இருந்து இப்படி ெசய்யணும்னு எத்தைன ஆைசயா இருந்ேதன். நான் ெசால்வைதக் ேகட்கக் கூட இவனுக்கு ேநரமில்ைல” என்று ெசல்லமாக அவைனக் ேகாபித்துக் ெகாண்டாள். “சாrடா, ஆஃபிஸிலிருந்து முக்கியமான ேபான்…” “ந உன் ஆஃபிைஸேய கட்டிகிட்டு அழு” என்றாள் எrச்சலுடன். “இப்படிெயல்லாம் ேகாவிச்சிகிட்டா, க&வாெசௗத் அன்ைனக்கு உன் கண் முன்னாேலேய வரமாட்ேடன்…” என்று மிரட்டுவது ேபாலச் ெசான்னான். “வரமாட்டியா…? உன்ைன…” என்றவள், சலித்துக் ெகாண்டிருந்த மாைவ அள்ளி அவன் மீ து வசினாள். அெதல்லாம் இப்ேபாது நிைனவுக்கு வர, ‘ெசான்னது ேபாலேவ என் கண் முன்னால வராமல் காணாமல் ேபாயிட்ட இல்ல ராகவ்’ என்று மானசீகமாக அவனுடன் ேபசியவளது கண்களிலிருந்து கரகரெவன கண்ண& வழிந்தது. கண்கைளத் திறக்காமேலேய கண்ண ைரத் துைடத்துக்ெகாண்டு இருக்ைகயில் தைல சாய்த்து அம&ந்திருந்தாள்.
சிலுசிலுெவன காற்றடிக்க, கலந்திருந்த கூந்தல் அவளது கன்னத்ைத வருட, ெகாடியிலிருந்த துப்பட்டா ஒன்று பறந்து வந்து, அவளது முகத்தில் விழுந்தது. அதன் ஸ்பrசத்தில் திடுக்கிட்டுக் கண்விழித்தவள், ேமகத்திற்கு இைடயிலிருந்து ெவளிேய வந்து, முகம் காட்டிய நிலைவப் பா&த்தாள். “ேஹ! நிலா வந்திடுச்சி…” சுற்றுப்புறம் எங்கிலும் அேத ஆரவாரம். தன்னயும் அறியாமல் எழுந்து நின்றவள், முகத்தின் மீ து விழுந்திருந்த துப்பட்டாைவ இரு ைககளாலும் எடுத்து முகத்திற்கு ேநராக உய&த்திப் பிடித்தவள், ெமல்ல கீ ழிறக்கினாள். அவைளேய பா&த்தபடி படியருகில் நின்றிருந்த விக்ரமின் முகத்தில், அவளது பா&ைவ நிைலத்தது. அங்ேக அவைனச் சற்ரும் எதி&பாராதவள் விதிவிதி&த்துப் ேபானாள். ைககள் அனிச்ைசய்யாக கீ ழிறக்கியது. ‘ேச! என்ன காrயம் இது. அவன் தன்ைனப் பற்றி என்ன நிைனப்பான்?’ மனம் அவைளச் சாட, சட்ெடனத் திரும்பி நின்றுெகாண்டாள். விக்ரேமா, தனது ெஜன்மபலைன அைடந்துவிட்டைதப் ேபால முகம் ெகாள்ளா பூrப்புடன், தைலைய அழுந்த ேகாதிக்ெகாண்டான். ஒரு ைகைய பாக்ெகட்டில் நுைழத்தபடி, அவளருகில் வந்தான். ெமாத்தக் காதைலயும் கண்களில் ேதக்கி, குரலில் தாபத்ைதக் கலந்து, “ஷாலு…!” என்றைழத்தான். ைவஷாலி இருந்த மனநிைலயில், அவனது உச்சrப்பும், ெவகு நாட்களுக்குப் பிறகு, அவன் அைழக்கும் ெபயrன் சுருக்கேமா, அவளது கருத்தில் பதியவில்ைல.
“எ..ப்ேபா வந்தங்க?” அவன் முகத்ைத நிமி&ந்ேத பா&க்கவில்ைல. “அைர மணி ேநரம் ஆகுது. கீ ேழ அத்ைத கூடப் ேபசிட்டு இருந்ேதன்” என்றான். பா&ைவ மட்டும் அவளது முகத்திலிருந்து விலகவில்ைல. “ஓ!” என்றவளுக்கு, என்ன ேபசுவெதன்ேற ெதrயவில்ைல. அைதவிட அவனது அருகாைம ஏேனா படபடப்ைபக் ெகாடுத்தது. ‘தன்ைனப் பற்றி அவன் என்ன நிைனப்பான்?’ என்ற எண்ணேம அவளுக்கு அவஸ்ைதயாக இருந்தது. அவைளக் காப்பாற்றுவது ேபால ேதவிகா அவைள அைழக்கும் சப்தம் ேகட்டது. “அ..ம்மா கூப்பிடுறாங்க.. வாங்க ேபாகலாம்” என்றவள் தப்பித்தால் ேபாதும் என்பது ேபால மடித்து ைவத்திருந்த துணி பாஸ்ெகட்ைட எடுத்துக்ெகாண்டு விடுவிடுெவன நடந்தாள். “ஹுஃப்!” என்று ஒரு ெபருமூச்ைச ெவளிேயற்றினான். ேதவிகாவின் குரலால், கனவிலிருந்து விடுபட்டவன் ேபால உண&ந்தான் விக்ரம். ‘நல்லேவைள, அத்ைத குரல் ெகாடுத்தாங்க. இல்ைலனா, என் காதைல இன்ைனக்கு அவளுக்குத் ெதrயப்படுத்தி இருப்ேபன். அைத மட்டும் நான் ெசய்திருந்தால், என்ன ஆகியிருக்கும்? என் முகத்திேலேய விழிக்காேதன்னு ஓங்கி ஒரு அைற விட்டிருப்பா. தப்பிச்ேசன். ெபாறு மனேம ெபாறு. இன்னும் சrயான சந்த&ப்ப அைமயவில்ைல.
அவேள நடந்த விஷயத்தில் ெகாஞ்சம் தடுமாறிப் ேபாயிருக்கிறாள். அவளிடம் ேபசிக் ேகாபத்ைதேயா, அல்லது பயத்ைதேயா உண்டு பண்ணிவிடாேத’ என்று தன்ைனேய சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டு புன்னைகயுடன் கீ ேழ ெசன்றான். அத்தியாயம் - 42 அலுவலக சம்மந்தமாக அக்ஷய் ெசால்லிக்ெகாண்டிருந்தைத, கம்ப்யூட்டrல் பதிவு ெசய்து ெகாண்டிருந்தாள் ைவஷாலி. அவனது ேடபிள் மீ திருந்த ெதாைலேபசி அைழக்கவும், “ைவஷாலி! இைத கன்டினியூ பண்ணுங்க” என்று ெசால்லிவிட்டுச் ெசன்று ேபாைன எடுத்தான். “ஹாங் ஜஜூ! ஓேக, சr!” என்று மூன்று நிமிடம் அந்தப் பக்கம் ெசான்னதற்ெகல்லாம், சr சrெயனத் தைலயாட்டிக் ெகாண்டான். அவன் ெகாடுத்துவிட்டுச் ெசன்ற ேவைலைய முடித்துவிட்டு, அைத பிrண்ட் எடுத்தவள், பத்து நிமிடமாகியும் அவனது குரலும் ேகட்கவில்ைல, ஆளும் வரவில்ைல என்றதும், தனது தடுப்பைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்தாள். சுழல் நாற்காலியில் தைலையப் பிடித்தபடி அவன் அம&ந்திருப்பைதக் கண்டவள், “சா&! ஏதாவது பிரச்சைனயா?” என்று ேகட்டாள் ெமலிதாக. “ம்!” என்று நிமி&ந்து பா&த்தவன், “ஓ! ேவைலையப் பாதியில் விட்டுட்டு வந்துட்ேடன் இல்ல… ெரண்டு நிமிஷம்… வந்திடுேறன்” என்றான்.
“அைத நான் முடிச்சி, பிrண்ட்டும் எடுத்துட்ேடன் சா&. நங்க ஏன் இப்படி உட்கா&ந்திருக்கீ ங்க? ெசால்லலாம்னா, ெசால்லுங்க சா&.” “ெபrசா ஒண்ணுமில்ைல ைவஷாலி. அந்த ேகாத்தாr கா&ெமண்ட்ஸ் எக்ஸ்ேபா&ட் விஷயமா, அவங்கேளாட மா&க்ெகட்டிங் ேமேனஜைரப் பா&த்துப் ேபசணும். ேராஹித், அைத என்னிடம் ெகாடுத்துட்டா&.” “அவ்வளவு தாேன சா&. நான், என்னேவான்னு பயந்துட்ேடன்” என்று இலகுவாகப் புன்னைகத்தாள். “இருங்க. நான் இன்னும் முழுசா முடிக்கைல. இந்த டீைல ேபசப்ேபாறது நங்க. உங்கைளக் கூட்டிட்டுப் ேபாய் வரும் டிைரவ& ேவைல தான் எனக்கு” என்றான் பாவமாக. ைவஷாலிக்குச் சந்ேதாஷமாக இருந்தது. தன்ைன நம்பி இத்தைனப் ெபrய ெபாறுப்ைப ஒப்பைடத்திருக்கும் எம்.டிக்கு, மனதார நன்றி ெசால்லிக்ெகாண்டாள். அேத உற்சாகத்துடன், “எத்தைன மணிக்கு சா& கிளம்பணும்?” என்று ேகட்டாள். “ஹேலா! என்ன இது? இைதச் சாதாரண விஷயம்னு நிைனச்சிட்டு இருக்கீ ங்களா? எத்தைனக் ேகாடி இன்வஸ்ெமன்ட் ெதrயுமா? விைளயாட்டு இல்ைல. நங்க எப்படி இைத ஹாண்டில் பண்ணப்ேபாறங்கன்னு, நான் கவைலல இருக்ேகன்; நங்க என்னடான்னா, இத்தைனக் கூலா ேகட்கறங்க?” என்றான் தவிரமான முகபாவத்துடன்.
“நான் அவங்க ஃைபைலத் தேராவா படிச்சிருக்ேகன் சா&. அப்படிேய எனக்கு ஏதாவது ெகாஞ்சம் ெதrயாமல் ேபானால், நங்க இருக்கீ ங்க இல்ல… சமாளிக்க.” “ம்ம்! இது ேவறயா?” என்று சிrத்தவன், “ஓேக, ஈவ்னிங் நாலு மணிக்கு கிளம்பணும். ைநட் டின்ன& நமக்கு அங்ேகதான்” என்றான். “சrங்க சா&. நான் அம்மாவுக்குப் ேபான் ெசய்து ெசால்லிடுேறன்.” “ம், ேகா அெஹட்!” என்றவன், புன்னைகத்தான். ******************** மாைல நான்கு மணிக்கு அைக்ஷயின் காrேலேய கிளம்பின& இருவரும். முதன்முதலாக ஒரு பிஸினஸ் மீ ட்டில் ேபசப்ேபாகிேறாம் என்ற பரபரப்பும், பதட்டமுமான கலைவயான உண&வுகள் அவைள ஆட்ெகாண்டிருந்தன. கடற்கைரச் சாைலயில், ஊருக்குச் சற்று ெவளிேய இருந்த ெகஸ்ட் ஹவுஸினுள் கா& நுைழந்தது. இருமருங்கிலும் மாமரங்களும், ெதன்ைன மரங்களும் அட&த்தியாக வள&ந்திருந்தன. முன்பனிக் காலம் ஆதலால், அப்ேபாேத ேலசாக இருள் கவிழ ஆரம்பித்திருக்க, அந்த இடம் இன்னும் அச்சமூட்டுவதாக இருந்தது அவளுக்கு. மீ ட்டிங் என்றதும், ஏேதனும் ேஹாட்டல், அல்லது கான்ஃப்ரன்ஸ் ஹாலில் இருக்குெமன்று நிைனத்தவள், இப்படிேயா& இடத்ைதச் சற்றும் எதி&பா&க்கவில்ைல.
“இது ேராஹித்தும், அவ& ஃப்ெரண்டும் ேச&ந்து புதுசா வாங்கியிருக்கும் வில்லா. இங்ேகேய சைமயல்காரன், ேதாட்டக்காரன்னு எல்ேலாரும் இருக்காங்க. அவங்கேளாட வடும், வில்லாவுக்குப் பின்னாேலேய இருக்கு.” “ஓ!” என்று ேகட்டுக் ெகாண்டாள். “இறங்கு ைவஷூ!” என்றவன், காைரப் பூட்டிக்ெகாண்ேட, “எப்படியிருக்கு ெகஸ்ட் ஹவுஸ்?” என்றான். ைவஷூ! இத்தைன நாட்களாக, அவன் அவைள மறந்தும் அப்படி அைழத்ததில்ைல. இன்று அவனது நடவடிக்ைகயும், அைழப்பும் அவைள மருட்டியது. தான் உள்ளுக்குள் பயந்திருப்பைத ெவளியில் காட்டிக் ெகாள்ளாமல், “ம்” என்றபடி தைலயாட்டினாள். “உள்ேள ேபாகலாம், வா” என்றான். அவன் உள்ேள ெசல்லத் திரும்பியதும், ‘இப்படிேய ஓடிவிடலாமா?’ என்று ேதான்றிய எண்ணத்ைத, உடேன மாற்றிக்ெகாண்டாள். ‘இது ேதைவயில்லாத பயமாகக் கூட இருக்கலாம் என்று சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டு, எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று ெமாைபல் ேபாைனக் ைகயிேலேய ைவத்துக் ெகாண்டாள். உள்ேளயிருந்த சைமயல்காரைன அைழத்து ஏேதா ெசால்ல, அவன் ைவஷாலிைய ேமலிருந்து கீ ழ்வைர பா&த்துவிட்டு, உடேன அங்கிருந்து நக&ந்தான். “என்ன சா&? ஐந்து மணிக்ெகல்லாம் மீ ட்டிங்ன்னு ெசால்லியும்,
இன்னும் யாரும் வரைல?” தனது படபடப்ைப மைறத்துக்ெகாண்டு ேகட்டாள். “நானும் அதான் பா&க்கிேறன்; இரு, ேபான் பண்ணிேய ேகட்டுடேறன்” என்றவன் அங்கிருந்து நக&ந்து ெசன்றான். அந்த இைடப்பட்ட ேநரத்தில் ைவஷாலி மளமளெவன்று தான் இருக்கும் இடத்தின் சrயான முகவr ெதrயாத ேபாதும், எம்.டீ’ஸ் நியூ ெகஸ்ட் ஹவுஸ், பீச் ேராட்... என்று ேதவிகாவின் ெமாைபலுக்கு ெமேசஜ் ெசய்யவும், அக்ஷய் திரும்பி வரவும் சrயாக இருந்தது. ேபாைன இடது ைகயில் ைவத்து, ெவளிேய ெதrயாதபடிக்கு துப்பட்டாைவ உள்ளங்ைகயில் சுற்றிக்ெகாண்டாள். ேவைலயாள் ெகாண்டுவந்து ெகாடுத்த ஜூைஸ எடுத்து, “சாப்பிடு ைவஷூ! உனக்கு கூல்டிrங்க்ஸ் பிடிக்காது இல்ல; அதான், நிைனவு வச்சி ஃப்ெரஷ் ஜூஸ் ெகாண்டுவரச் ெசான்ேனன்” என்றவன், டம்ளைர அவளது ைகயில் திணித்தான். அைத வாங்கிக் ெகாண்டவள், “ேபான் ெசய்தங்களா… என்ன ெசான்னாங்க? அவங்க வரமுடியைலனா, இன்ெனாரு நாள் பா&த்துக்கலாமா?” என ேவகமாகக் ேகட்டாள். நிமி&ந்து அவளது முகத்ைதப் பா&த்தவன், “ஏன் ெராம்ப ெடன்ஷனா இருக்க? எனி பிராப்ளம்?” என்றான் அக்*ஷய். “அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. நங்க ேபான் ெசய்தங்கேள, அவங்க என்ன ெசான்னாங்க?” எனக் ேகட்டைதேய மீ ண்டும் ேகட்டாள். இம்முைற பதட்டம் அவளது முகத்தில் ெதள்ளத் ெதளிவாக ெதrந்தது.
“நத்திங் டு ெவா&r. இன்னும் அைரமணி ேநரத்தில் வந்திடுவாங்க” என்றான். ‘அவன் ெசால்வைத நம்புவதா, இல்ைலயா’ என்று குழப்பமாக இருந்தது. ேபசாமல் ேராஹித்தின் ெமாைபலுக்கு ஒரு மிஸ்ட் கால் ெகாடுத்து விடுேவாமா?’ என்ற ேயாசைன எழுந்தது. ஆனால், அக்ஷய் அங்கிருந்து நக&ந்தால் தாேன அது முடியும்? கால் ேமல் கால் ேபாட்டு சட்டமாக எதிrல் அம&ந்து ெகாண்டிருந்தவைன, என்ன ெசால்லி இங்கிருந்து அனுப்பமுடியும்?’ என்று ேயாசித்தாள். மனம் ஏேனா தவியாய்த் தவித்தது. தன்ைன ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாள்ள, ைகயிலிருந்த ஜூைஸப் பருக ஆரம்பித்தாள். ஜூஸ் ெமல்ல ெமல்ல அவளது ெதாண்ைடயில் இறங்கியது. அக்ஷய், அவைளப் பா&ைவயாேலேய ஆராய ஆரம்பித்தான். திடீெரன ைவஷாலிக்கு என்னேவா ேபாலிருக்க, கண்ைணத் துைடத்துக் ெகாண்டு, தைலைய உலுக்கினாள். அத்தைன ேநரம் ஏேதா சந்ேதகத்திேலேய இருந்தவளுக்கு, இப்ேபாது எல்லாம் ெதள்ளத் ெதளிவாக விளங்கியது. ெவளிறிய முகத்துடன், அக்ஷையத் திரும்பிப் பா&த்தாள். பிrட்ைஜத் திறந்து பிய& டின்ைன எடுத்தவன், அவைளப் பா&த்துச் சிrத்தபடிேய அைதப் பருகினான். “அக்ஷய்! இதில் என்ன கலந்த?” என்று ேகட்டபடி எழுந்தவளுக்கு, தைல சுற்ற ஆரம்பித்தது. கண்கள் மசமசெவன, பிம்பங்கள் ெதளிவில்லாமல் ெதrய, அருகிலிருந்த ேமைஜையப் பிடித்துக்ெகாண்டு நின்றாள்.
“அது எதுக்கு உனக்கு ைவஷூ டிய&?” என்றபடி, வக்கிரமான சிrப்புடன் அவைள ெநருங்கினான். ********* “ஹேலா அத்ைத!” என வாய் நிைறய அைழத்தாலும், வழக்கமான சிrப்ைபத் ெதாைலத்த விக்ரமின் முகத்ைதப் பா&த்தா& ேதவிகா. “வாப்பா. என்ன டல்லாத் ெதrயற?” “ம்! ெசால்ேறன். ைவஷாலி எப்ேபா வருவா?” “இன்ைனக்கு ஏேதா மீ ட்டிங்காம். டின்னரும் முடிச்சிட்டுத் தான் வருவாளாம்.” “மீ ட்டிங்கா? என்ன மீ ட்டிங்?” “ெதrயைலப்பா, திடீ&னு மூணு மணிக்குத் தான் ேபான் பண்ணிச் ெசான்னா.” “ஓ! அவளும் இருந்திருந்தா, ேபச வசதியாக இருந்திருக்கும். மாமா நாைளக்குத் தாேன வராங்க?” “ஆமாம்!” என்ற ேதவிகாவிற்கு, ‘அப்படி என்ன அவசரமான விஷயம்?’ என்ற குறுகுறுெவன ஒ& உண&வு இதயத்ைதத் துைளத்தது. ஆனாலும், அவனது முகத்திலிருந்த இறுக்கத்ைதக் கவனித்து, பிரச்சைன என்னவாக இருக்கும் என்பைத அவரால் ஓரளவு யூகிக்க முடிந்தது.
ேயாசைனயுடன் ேமைஜயில் விரல்களால் தட்டியபடி அம&ந்திருந்தவைனப் பா&த்தா&. “இன்ைனக்கு ந ஆேள சrயில்ைல. இரு டீ ெகாண்டு வேரன். குடிச்சிட்டு, நிதானமாகப் ேபசலாம்” என்றவ& எழுந்து சைமயலைறக்குச் ெசன்றா&. அவன் எழுந்து, இப்படியும் அப்படியும் நடந்தான். ைகைய மூடி சுவற்றில் ேலசாகக் குத்தினான். தனது முடிவில் திடமாக இருந்தாலும், ேபச்ைச எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று அவனுக்குப் புrயவில்ைல. ‘க&வா ெசௗத்’ அன்று ைவஷாலி வட்டிலிருந்து கிளம்பி தன் வட்டிற்குச் ெசன்றவைன, ‘பூைஜயன்று கூட வட்டில் இல்லாமல், அப்படி எங்ேக ெசன்றாய்?’ என்று ெசந்தளி& அவைனப் பிடித்துக் ெகாண்டா&. இரண்டு நாட்கள் எந்தப் பிரச்சைனயும் இல்லாமல் நக&ந்தது. ஆனால், இன்று காைலயில் தன் திருமணத்ைதப் பற்றி அவ& ேபச்ைச எடுத்த ேபாது, அவன் சாதாரணமாகத் தான் இருந்தான். ஆனால், மணப்ெபண் யாேரா ேசானாலி என்றதும், தனது மனத்தில் இருந்தைத அன்ைனயிடம் ெதளிவாகச் ெசால்லிவிட்டான். ஆனால், அவ& சிறிதும் ேயாசிக்காமல், ைவஷாலிையத் தன்னால் மருமகளாக ஏற்றுக்ெகாள்ள முடியாது’ என்று திட்டவட்டமாகச் ெசான்னைதக் ேகட்டு, ெகாஞ்சம் ஆடித்தான் ேபானான். இன்றுவைர ைவஷாலிைய சம்மதிக்க ைவப்பது தான் சற்றுச் சிரமமான விஷயமாக இருக்கும் என்று நிைனத்தாேன தவிர, இப்படி ஒரு திருப்பம் வரும் என்று எதி&பா&க்கேவயில்ைல.
எவ்வளேவா ெபாறுைமயாக எடுத்துச் ெசால்லியும் ெசந்தளி& ெகாஞ்சமும் தணிந்து வரவில்ைல. நான் வருவதாக உறுதி ெகாடுத்துவிட்ேடன். எனக்காக ந வந்து ெபண்ைணப் பா&. மற்றைத பிறகு ேபசிக்ெகாள்ளலாம் என்று முடிவாகச் ெசால்லிவிட்டா&. ‘அவள் ேதவேலாக ரம்ைபயாக இருந்தாலும், ைவஷாலிையத் தவிர, தன் மனத்தில் ேவெறாருத்திக்கு இடமில்ைல’ என்று அவனும் உறுதியாகச் ெசால்லிவிட்டான். அதுவைர அவனுேம மிகவும் ெபாறுைமயாகத் தான் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான். ஆனால், அதன் பிறகு ெசந்தளி& ெசான்ன வா&த்ைதகள் தான் அவைனக் ேகாபத்தில் தள்ளியது. இப்ேபாது நிைனத்தாலும், ‘தன் அன்ைனயா இப்படி ெசன்டிெமண்ட் பிளாக்ெமயில் ெசய்வது?’ என்று அவனுக்கு எrச்சலாக வந்தது. வட்டிேலேய இருக்கப் பிடிக்காமல், ெவளிேய கிளம்பி விட்டான். நண்ட ேயாசைனக்குப் பிறகு, ‘முதலில் ைவஷாலியிடம் ேபசேவண்டும். அவள் எப்படியும் மறுப்பாள். ஆனாலும், புrய ைவக்கேவண்டும், புrய ைவக்க முடியும்’ என்ற எண்ணத்துடன் கிளம்பி வந்துவிட்டான். ைவஷாலியின் நிைனவுகளில் இருந்தவைன, அவனது ைகப்ேபசியின் ஒலி மீ ட்டது. ‘ைம ைலஃப்’ என்ற எழுத்துக்கள் ஒளிர, “ஷாலு!” என்று ஆச்சrயத்துடன் ேபாைன உயி&ப்பித்தான். அவன் ேபாைன காதில் ைவக்கும் முன்ேப, “வி..க்..ரம்…!” என்ற ைவஷாலியின் குரல், அவனது இதயத்ைத உலுக்கியது.
“ஷாலு…!” என்றவன் அங்கிருந்து நக&ந்து, ஹாலுக்கு வந்தான். “விக்..ரம்! ப்ள ஸ் என்ைனக் காப்பாத்துங்க… இந்த அக்ஷய்... அம்மா ெமாைபலுக்கு… ெமேசஜ்…” திக்கித் திணறி வா&த்ைதகள் ேகா&ைவயாக இல்லாமல் வர, ேபானும் கட்டாகிவிட்டது. விக்ரமின் ஒவ்ெவாரு ெசல்லும் பரபரத்தது. ஷாலுவிற்கு இந்த அைக்ஷயால் பிரச்சைன. அவள் இப்ேபாது எங்ேக இருக்கிறாள்?’ மீ ண்டும் அவனது ேபானுக்கு முயற்சிக்க, rங் ேபாய்க் ெகாண்ேட இருந்தது. ‘அம்மா ெமாைபல் ெமேசஜ்’ என்றது நிைனவு வர, “அத்ைத! என் ேபானில் சிக்னல் இல்ைல உங்க ேபான் ெகாஞ்சம் ெகாடுங்கேளன்” என்றான். “ஹால் ெஷல்ஃபில் இருக்குப்பா… எடுத்துக்ேகா” என்றா&. ேவகமாக ெமேசைஜ வாசித்தவன், “அத்ைத! எனக்ெகாரு முக்கியமான ேவைல இருக்கு, வந்து ேபசேறன்” ஷூைவ மாட்டிக்ெகாண்ேட ெசான்னவன், அவரது பதிலுக்குக் காத்திராமல் காைர ேநாக்கி ஓடினான். “இந்த டீைய குடிச்சிட்டுப் ேபாகலாேம… அப்படிெயன்ன அவசரம்…” என்று முணுமுணுத்தவ&, புrயாமல் பா&த்தா&. அசுர ேவகத்தில் காைரச் ெசலுத்தினான். அவன் மனம் முழுவதும் ைவஷாலியின் மீ ேத இருந்தது. கண்டவுேனேய அந்த அைக்ஷைய ெகால்லேவண்டும் என்ற ெவறி நிமிடத்திற்கு நிமிடம்
ஏறிக்ெகாண்டிருந்தது. ‘விக்ரம்’ என்று பrதவிக்கும் குழந்ைதயாக அவள் அைழத்த அைழப்பு அவனது காதில் எதிெராலிக்க, ‘ஷாலு! நான் வந்துட்ேட இருக்ேகன்… இன்னும் ெகாஞ்ச ேநரம் சமாளி…’ என்று மனத்திற்குள் புலம்பினான். ****************** “ஏய் ைவஷாலி! கதைவத் திற. இல்ைலனா உைடச்சிட்டு உள்ேள வருேவன். என்கிட்ட தப்பிக்கலாம்னு மட்டும் நிைனக்காேத” என்று ெவளியிலிருந்து மிரட்டிக்ெகாண்டிருந்தான் அக்ஷய். ெஷல்ைப தைல சாய்த்து நின்றபடி, இருந்தவளது உடல், அவன் கதைவ இடித்த ஒவ்ெவாரு இடிக்கும், பயத்தில் அதி&ந்தது. கண்கள் ெசாருக, முகத்தில் தண்ண ைர அடித்துக் கழுவினாள். ‘விக்ரம் வருவான், அதுவைர மயக்கமாகி விடாேத’ என்று தனக்குத் தாேன ெசால்லிக்ெகாண்டாள். ஆனாலும், கால்கள் தள்ளாட மனம் ேசா&ந்தது. படாெரன ெபட்ரூமின் கதவு திறக்கும் ஓைச ேகட்டதும், ேதாள்பட்ைடயில் கிழிந்த உைடைய ஒரு ைகயால் பிடித்தபடி ெசய்வதறியாமல், கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு ெமௗனமாக அழுதாள். ‘விக்ரம்… வந்திடுங்க விக்ரம்… என்ைனக் காப்பாத்துங்க’ என்று மீ ண்டும் மீ ண்டும் மனத்தில் உருப்ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள். “ைவஷாலி!” என்று பாத்ரூமின் கதைவ உைதத்தவன், “ஆ… ஐேயா” என்று அலறும் ஓைச ேகட்க, ைவஷாலி ெமல்லக் கண்கைளத் திறந்தாள். ”ைவஷாலி எங்ேகடா?” என்று உறுமிய குரைல, அைடயாளம்
கண்டுெகாண்டவளுக்கு உடலில் புது சக்தி பாய, தட்டுத் தடுமாறிக் கதைவத் திறந்தாள். சப்தம் ேகட்டுத் திரும்பிப் பா&த்த விக்ரம், அவளது ேகாலத்ைதக் கண்டு ஒரு ெநாடிக் கலங்கிப் ேபானான். அவனது உயிைர அவனிடமிருந்து யாேரா பிடிங்கி எறிந்தது ேபாலத் துடித்தான். ‘இவைள இப்படி ஒரு நிைலயில் என்ைனப் பா&க்க ைவத்துவிட்டாேய’ என்று அந்தக் கடவுைள மனதாரத் திட்டித் த&த்தான். கன்னத்தில் பதிந்திருந்த விரல் தடங்களும், நகக் கீ றல்களும் அவைன மூ&க்கமாக்க, கண்மண் ெதrயாமல் அைக்ஷைய துைவத்ெதடுத்தான். தன்ைனக் காக்க வந்த ேதவதூதனாக அவன் அவளுக்குக் காட்சியளிக்க, “விக்ரம்…! என்ற கதறலுடன் அவைன ேநாக்கி வர முயன்றவள், அப்படிேய வாடிய ெகாடியாக துவண்டு கீ ேழ விழ, “ஷாலூ…!” என்றபடி ஓடிச் ெசன்று அவைளத் தாங்கிக்ெகாண்டான். அவள் கண்களிலிருந்து வழிந்த கண்ண & அவன் இதயத்ைதச் சுட்டது. கட்டில் மீ திருந்த துப்பட்டாைவ எடுத்து, அவள் கழுத்ைதச் சுற்றிப் ேபா&த்தினான். வலியில் சுருண்டு துடித்துக்ெகாண்டிருந்த அைக்ஷயின் ெமாைபல் ஒலிக்க, திரும்பிப் பா&த்தவன் ேராஹித் என்று ெதrய, ேபாைன எடுத்து, “ஹேலா!” என்றான். “வி.க்ரம்…! என்னடா அைக்ஷ ேபாைன ந எடுக்கற? அவன் எங்ேக” ஆச்சrயத்துடன் ேகட்டான்.
“இங்ேகதான் இருக்கான். வந்து அவைன ஹாஸ்பிட்டலுக்கு அள்ளிட்டுப் ேபா. உயிேராட இருந்தா ெகட்ெவல் சூன்-னு ெபாக்ேக அனுப்பேறன்; ேபாய்ச் ேச&ந்துட்டா ெசால்லியனுப்பு, மல&வைளயத்ேதாடு வந்து மrயாைத பண்ணிட்டுப் ேபாேறன்” என்றவன், ேபாைன அைணத்துத் தூக்கிப் ேபாட்டான். ைவஷாலிைய ைககளில் ஏந்தியவன், திரும்பி, “இன்ைனக்கு உனக்கு நல்ல ேநரம்னு நிைனச்சிக்க, இன்ெனாரு முைற என் கண்ணில் பட்டுடாேத, பட்டால்…” என்று அவைன எச்சrத்துவிட்டு, காைர ேநாக்கி நடந்தான். அத்தியாயம் - 43 விக்ரம், காைர ேபா&ட்டிேகாவில் நிறுத்தும் சப்தம் ேகட்டு, அவன் முன்ேப ேபானில் ெசான்னபடி, வட்டின் விளக்குகள், வராண்டாவின் விளக்கு அைனத்ைதயும் அைணத்துவிட்டு, கதைவத் திறந்தா& ேதவிகா. காrலிருந்து இறங்கி சுற்றும் முற்றும் பா&ைவையச் ெசலுத்தியவன், பின்தைவத் திறந்து ைவஷாலிையத் தூக்கிக் ெகாண்டு வட்டினுள் ெசன்றான். ‘எதற்காக விளக்ைகெயல்லாம் அைணத்துவிட்டுத் தன்ைன வட்டினுள்ேளேய இருக்கச் ெசான்னான் என்று புrயாமல், அவன் ெசான்னைதச் ெசய்துவிட்டு காத்திருந்தா& ேதவிகா. ைககளில் யாைரேயா ஏந்தியபடி வருபவைனக் கண்ட ேதவிகாவிற்கு, வயிற்ைறப் பிைசந்தது. ெநஞ்சிக்குள் இனம் புrயா பயம் ஏற்பட,
வயிற்ைறப் பிடித்துக் ெகாண்டா&. ஏெனன்று ெதrயாமேலேய, “ைவஷூ!” என்று முணுமுணுத்தா&. விக்ரம் உள்ேள வந்ததும் கதைவ பூட்டிவிட்டு, விளக்ைகப் ேபாட்டவ& திவானில் கிடத்தப்பட்டிருந்த மகைளக் கண்டதும் அதி&ந்து ேபானா&. “ைவஷூ…!” என்று அலறிய ேதவிகாவின் ேதாள்கைளப் பற்றி நிறுத்தி, “அத்ைத! ப்ள ஸ், அவளுக்கு ஒண்ணுமில்ைல. rலாக்ஸ். சத்தம் ேபாட்டுப் பிரச்சைனைய ெவளிேய ெதrய வச்சிடாதங்க” என்று அழுத்தமாகச் ெசான்னான். அவனது ேபச்சுக்கு மதிப்பு ெகாடுத்த ேபாதும், “ஐேயா விக்ரம்! என் குழந்ைதக்கு என்னப்பா ஆச்சு?” என்று கதறியவைர, அவனால் கட்டுப்படுத்தேவ முடியவில்ைல. “அது…” என்று அவன் ஆரம்பிக்கும் ேபாேத, ைவஷாலியிடம் அைசவு ெதrய, “விக்..ரம்! என்..ைனக் காப்..பாத்..து.ங்க…” என்று திணறலுடன் வா&த்ைதகைள உதி&த்தாள். மகளருகில் முழங்காலிட்டு அம&ந்து, “ைவஷூ கண்ணா! அம்மா கூட ந பத்திரமா இருக்கடா” என்று தைலையக் ேகாதிக் ெகாடுத்தா&. கண்கைளத் திறக்காமேலேய, “அம்..மா!” என்று அவரது கரத்ைதப் பற்ற, அவளது ைககைளத் காற்றில் துழாவினாள். “தங்கம்… என்னடா?” என்று மகைள அைணத்துக்ெகாண்டு கண்ண& வடித்தா&.
ெமல்லக் கண்கைளத் திறந்தவள் அன்ைனையக் கண்டதும், தான் பத்திரமாக இருக்கிேறாம் என்ற நிம்மதியிலும், சுயபச்சாதாபத்தில் அவளது விழிகள் மைடதிறந்தது. “அத்ைத! அவளுக்கு முதல்ல குடிக்க ஏதாவது ெகாண்டு வாங்க” என்றான் விக்ரம். அப்ேபாதுதான் அவன் அங்கிருப்பைதப் பா&த்த ைவஷாலியின் பா&ைவயில் ேவதைன ெபாங்க, முகத்ைதத் திரும்பிக் ெகாண்டு குலுங்குக் குலுங்கி அழுதாள். இருவைரயும் பா&த்த ேதவிகா கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு, அங்கிருந்து நகர, அவெளதிrல் அம&ந்தவன், “ைவஷாலி!” என்று ஆறுதலாக அவளது ைகையப் பிடித்தான். எழுந்து அமர முயன்றவைள, “rலாக்ஸ் ைவஷாலி! அப்படிேய படு. ெகாஞ்சம் ஆசுவாசப்படுத்திக்ேகா. நடந்தைத நிைனத்து வருத்தப்படாேத. உன்னுைடய புத்திசாலித்தனம் தான் உன்ைனக் காப்பாத்தியிருக்கு. எல்லாம் சrயாகிடும்” என்று ேதற்றினான். ெகாஞ்சம் சிரமத்துடன் எழுந்து சாய்ச்து அம&ந்தவள், “என்ன ெபrய புத்திசாலித்தனம்? என்னுைடய முட்டாள்தனத்தால் தான் இப்படி ஆச்சு” என்று, நடந்த அைனத்ைதயும் ெசான்னவள், “மனசுக்குள்ள ஒரு சந்ேதகம் வந்தவுடேனேய, நான் அந்த ஜூைஸக் குடிக்காமல் இருந்திருக்கணும்” என்று தன்ைனேய ெநாந்து ெகாண்டாள். “இட்ஸ் ஓேக. சமேயாஜிதமா அத்ைதேயாட ெமாைபலுக்கு ெமேசஜ் அனுப்பியிருக்கிேய… அதுேவ பாராட்டப்படேவண்டியது தான்” என்றான்.
அைனத்ைதயும் ேகட்ட ேதவிகாவிற்கு, தாங்க முடியாத ேகாபம் எழுந்தது. ேநராக ெடலிேபாைன ேநாக்கிச் ெசன்றவ&, “இந்த மம்தாைவ நாக்ைகப் பிடுங்கிக்கிறது ேபால நாலு ேகள்வி ேகட்டால் தான் என் மனசு ஆறும்” என்றபடி rசீவைர எடுக்க, விக்ரம் ேவகமாகச் ெசன்று அவைரத் தடுத்தான். “அத்ைத! விஷயத்ைதப் ெபrசாக்காதங்க” என்றான். “எப்படி விக்ரம்? அன்ைனக்கு அத்தைனப் ேபசினா இல்ல… இன்ைனக்கு என் ெபாண்ேணாட நிைலக்கு, அவேளாட பிள்ைளதாேன காரணம். இைத இப்படிேய விடச் ெசால்றியா?” என்றா& கண்ணருடன். “அம்மா! ப்ள ஸ் ேவண்டாம். அவன் ெசய்த தப்புக்கு அவேன அனுபவிப்பான். நங்க ஏதாவது ேகட்கப் ேபாய், என்ைனத் தாம்மா அசிங்கப்படுத்துவாங்க” என்ற மகைள, பா&த்தபடி உைறந்து நின்றா&. மகளின் கூற்றில் இருக்கும் நியாயத்ைத உண&ந்து, ேபாைன ைவத்துவிட்டு அப்படிேய அம&ந்தா&. அேதேநரம் விக்ரமின் ெசல்ேபான் ஒலிக்க, எடுத்தவன், “யா, நான் வாசலுக்கு வேரன்” என்றவன் ேபசிக்ெகாண்ேட, வாசலுக்கு விைரந்தான். வரும்ேபாது அவனது வயைதெயாத்த ஒரு ெபண்ைணயும் உடன் அைழத்து வந்தான். “அத்ைத! இவங்க டாக்ட&.சந்தியா. சீ மாேவாட ஃப்ெரண்ட். வரும்ேபாது
அவங்களுக்கு ேபான் ெசய்து வரச்ெசால்லியிருந்ேதன்” என்றவன், ைவஷாலியின் பக்கமாகக் ைகையக் காட்டினான். ேதவிகாவிடம் ெவந்ந& ெகாண்டுவரச் ெசால்லிவிட்டு, “உங்க ரூம்…?” என்று இழுத்தா&. “மாடியில் இருக்கு டாக்ட& வாங்க” என்றவைள, ைகத்தாங்கலாக எழுப்பிவிட்டா& சந்தியா. “நாேன ேமேனஜ் பண்ணிக்குேவன் டாக்ட&. ேதங்க்ஸ்” என்றவள், அவ& உதவ வந்தைத மறுத்துவிட்டு, ெமல்ல நடந்து படிேயற, சந்தியா அவைளப் பின் ெதாட&ந்தாள். அவளது மனத்ைதrயத்ைதப் பாராட்டி புன்னைகத்துக் ெகாண்டான் விக்ரம். “நத்திங் டு ெவா&r. ெரண்டு நாைளக்கு ேடப்ெலட்ஸ் கன்டினியூ பண்ணுங்க. டிடி ேபாட்டிருக்ேகன்” என்று சிறு விளக்கம் ெசால்லிவிட்டுக் கீ ேழ வந்தவள், விக்ரமிடமும் ைவஷாலிையப் பற்றிப் ேபசிவிட்டு, விைடெபற்றுக் கிளம்பினாள். ைவஷாலியின் அைறக்கதைவத் தட்டி, ேதவிகாைவ அைழத்து, தான் கிளம்புவதாகச் ெசான்னான். அவரும் தயக்கத்துடன் சr என்றா&. அவரது தயக்கம் புrந்த ேபாதும், அவனுக்கு ேவறு வழியில்லாமல் கிளம்பியவைன, “விக்ரம்!” என்று அைழத்தாள் ைவஷாலி. அைறக்குள் எட்டிப் பா&த்தவனிடம், “ெராம்ப ேதங்க்ஸ்” என்று
புன்னைகக்க, அவனும் தைலயைசத்து புன்னைகத்தான். “எதுவாக இருந்தாலும், எந்த ேநரமாக இருந்தாலும், எனக்குப் ேபான் பண்ணுங்க” என்று ேதவிகாவிடம் விைடெபற்றான். சற்றுத் தள்ளி வந்து காைர நிறுத்தியவன், முதல் ேவைலயாக ேபாைன ைசலட் ேமாடில் ேபாட்டான். சீட்ைட சற்றுப் பின்னால் தள்ளிச் சாய்ந்து அம&ந்தபடி, ைவஷாலியின் வட்ைடேய பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். ****************** கைளத்த முகத்துடன் வட்டினுள் நுைழந்தவைன, “நில்லுடா!” என்று அதட்டலுடன் குரல் ெகாடுத்தா& ெசந்தளி&. எஜமானியம்மாவின் குரலில் ேவைலச் ெசய்து ெகாண்டிருந்த ேவைலயாட்கள் நின்று திரும்பிப் பா&க்க, அங்ேக விக்ரைமக் கண்டதும் அைனவரும் அங்கிருந்து ெசல்ல, ரவந்த& மாடியிலிருந்து எட்டிப் பா&த்தா&. “அம்மா ப்ள ஸ்! ெராம்ப ஓய்ந்து ேபாய் வந்திருக்ேகன். நான் ெகாஞ்சம் ெரஸ்ட் எடுக்கணும். மத்தைத அப்புறம் ேபசலாம்” என்றான் ெகஞ்சலான பா&ைவயுடன். ”உன்ைனக் ேகட்க ஆள் இல்ைலன்னு நிைனப்பா. இது வடு; ந உன் இஷ்டத்துக்குப் ேபாக வர ேஹாட்டல் இல்ைல. ைநட்ெடல்லாம் எத்தைன முைற ேபான் ெசய்வது? எங்ேக இருக்க ஏதுன்னு ஒரு தகவலும் இல்ல” ேகாபத்தில் அவருக்கு மூச்சிைரத்தது.
தான் எங்கிருக்கிேறாம் என்று ெசால்லாதது தவறு தான் என்று புrந்த ேபாதும், அன்ைனயின் இந்தச் ெசயல் அவனுக்கு எrச்சைலக் கிளப்பியது. “நான் என்ன எலிெமண்ட்r ஸ்கூல் ைபயனா? நங்க நிற்க வச்சி ேகள்வி ேகட்க? இதுக்கு முன் எத்தைனேயா நாள் ராத்திr வட்டுக்ேக வராமல் இருந்திருக்ேகன். அப்ேபால்லாம் ஒரு சின்னக் ேகள்வி கூடக் ேகட்காத நங்க இன்ைனக்கு எதுக்கு வrைசயாகக் ேகள்வி ேகட்கறங்க?” என்று ேகட்டான். “அப்படி ஒரு கட்டாயத்திற்கு என்ைனக் ெகாண்டு வந்து நிறுத்தி இருப்பது ந தான். ேநத்ேத படிச்சி படிச்சி ெசான்ேனன். நாைளக்கு ேசானாலி வட்டுக்கு வ&றதா ெசால்லியிருக்ேகன், பத்து மணிக்கு அங்ேக இருக்கணும்னு. ந என்னடான்னா, நிதானமா பதிேனாரு மணிக்கு வட்டுக்கு வ&ற… ேபான் ேமல ேபான். அவங்களுக்குச் ெசால்லி சமாளிக்கறதுக்குள்ள அப்பப்பா” என்றா& கடுப்புடன். “எதுக்குச் சமாளிக்கணும்? நான் ெசான்ன பதிைல ேநராக ெசால்லேவண்டியது தாேன.” “விக்ரம்! ந ஆைசப்படும் இந்த விஷயத்துக்கு என்னிடமிருந்து என்ைனக்குேம சம்மதம் கிைடக்காது நிைனவில் வச்சிக்க. அப்படியும் இது நடக்கும்ன்னு நிைனச்சா… நான்…” என்றவைரக் ைகநட்டி, “ேபாதும்” என்று தடுத்தான். “சும்மா இந்த மிரட்டும் ேவைலெயல்லாம் ேவண்டாம். உங்களுக்கு மட்டும் தான் மிரட்டத் ெதrயுமா? இதுக்கு ேமல் எனக்கும் மிரட்டத்
ெதrயும். கல்யாணம்னு ஒண்ணு நடந்தால் ைவஷாலிேயாடு தான். இல்ைலனா எனக்குக் கல்யாணேம இல்ைல. இப்படிேய இருந்துட்டுப் ேபாேறன். இது உங்க மிரட்டைலப் ேபால இல்ைல... என்னுைடய பிடிவாதம் பற்றித் ெதrயும் இல்ல. இன்ெனாரு முைற என் கல்யாணப் ேபச்ைச யாரும் ேபசக்கூடாது. ேபசினால் நான் இருக்ேகனா இல்ைலயாேன உங்களுக்ெகல்லாம் ெதrயாமல் ேபாயிடும்” என்றவன் ேவக நைடயுடன் தன் அைறைய ேநாக்கி நடந்தான். ெசந்தளி& உைறந்த சிைலயாக அம&ந்திருந்தா&. ‘மகனது குணம் ெதrந்தும் தான் அவசரப்பட்டுவிட்ேடாம். சற்று விட்டுப் பிடித்திருக்க ேவண்டும்’ என்ற காலம் கடந்த எண்ணம் ேதான்ற அடுத்து என்ன ெசய்வது என்று அவருக்குப் புrயேவயில்ைல. மாடியிலிருந்து அைனத்ைதயும் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த ரவந்த&, மகனது அைறக்குச் ெசன்றா&. தைலையக் ைககளில் தாங்கியபடி அம&ந்திருந்தவைனப் பா&க்கேவ அவருக்குப் பrதாபமாக இருந்தது. ஆறுதலுடன் முதுைகத் தட்டிக் ெகாடுத்தா&. “அப்பா!” என்றவனது குரல், ெபrதும் ஓய்ந்து ேபாயிருந்தது. “ைவஷாலியிடம் ேபசியாச்சா? முடியாதுன்னு மறுத்துட்டாளா? மனைசத் தளர விட்டுடாேத. எறும்பு ஊரக் கல்லும் ேதயும்” என்றா&. “ம்ச்சு!” என்று சலித்துக்ெகாண்டவன், “விஷயேம ேவறப்பா” என்று அைனத்ைதயும் ெசால்லி முடித்தான். “கடவுேள! அடுத்தடுத்து இன்னும் எத்தைனச் ேசாதைனையத் தான்
அவள் தாங்குவா?’ என்று அவளுக்காக வருத்தப்பட்டவ&, அந்த நாய்கைள சும்மாவா விட்ட?” அதுவும் அந்தச் சைமயல்காரைன…” என்று ேகாபத்துடன் ெபாங்கினா&. “அெதப்படிப்பா விடுேவன். காைலயில் ேநராக அங்ேக ேபாய் அவைனக் கவனிச்சிட்டுத்தான் வேரன். மூட்ைடமுடிச்ைசக் கட்டி அவேனாட ஊருக்ேக துரத்தி விட்டுட்ேடன். ஷாலு, ெகாஞ்சம் சுதாrச்சதால எதுவும் நடக்காமல் தப்பிச்சா. இல்ைலனா… நிைனச்சிப் பா&க்கேவ முடியைலப்பா…” என்று ேவதைனயில் தவித்தான். விடுப்பா முடிந்தது, முடிஞ்சாச்சு. எல்லாக் ெகட்டதும் தூரப்ேபாச்சுன்னு நிைனச்சிக்கலாம். இனி நல்லேத நடக்கும்” மகனுக்கு ஆறுதல் ெசால்வது ேபாலத் தனக்கும் ேச&த்துச் ெசால்லிக்ெகாண்டா& ரவந்த&. ************* ஊrலிருந்து திரும்பி வந்த சங்கரனிடம், ேதவிகா நடந்தவற்ைற ெமதுவாகச் ெசால்ல, இடிந்து ேபானா& சங்கரன். மகளின் நிைலைய நிைனத்துக் கண்ண & வடித்தா&. மருந்தின் வrயத்தில் உறங்கிக்ெகாண்டிருந்த மகளின் தைலையப் பrவுடன் தடவி ெகாடுத்தவ&, அவளருகிேலேய அம&ந்துவிட்டா&. அவளது வாழ்க்ைகயில் சில முக்கியமான முடிவுகைள எடுக்க ேவண்டிய கடைமைய உண&ந்து, அைத விைரந்து முடிக்க ஆயத்தமானா&. மைனவி ெசான்ன தகவல்கைளக் ேகட்டுக்ெகாண்டவ&, அைதப் பற்றி சிந்திக்கலானா&. ேகட்பதற்கும் நிைனப்பதற்கும் நன்றாக இருந்த
ேபாதும், அதிலிருக்கும் சிக்கல்கைளயும் அவ& ேயாசிக்காமல் இல்ைல. முடிவில் எதிலும் அவசரப்பட ேவண்டாம் நிதானமாகப் ேபசி முடிெவடுப்ேபாம். இப்ேபாைதக்கு ைவஷாலிைய மீ ட்ெடடுப்பது முதல் ேவைல என்றா&. ஆனால், அவ&கள் நிைனத்ததற்கு மாறாக, ைவஷாலி மாறினாள். வாழ்க்ைகயில் ஏற்படும் ேதால்விகளும், அவமானங்களும், வலிகளும் ேவதைனகளும் சிலைர சுயபச்சாதாபத்தில் தள்ளி, வாழ்க்ைகயில் எதற்கும் உபேயாகமில்லாமல் ஆக்கிவிடும். ஆனால், அதுேவ சிலரது வாழ்க்ைகையச் ெசம்ைமப்படுத்தி உய&த்தி விடும். இப்ேபாது ைவஷாலியும் தன்ைனச் ெசம்ைமப் படுத்திக் ெகாள்ள ஆரம்பித்துவிட்டாள். தான் கடக்க ேவண்டிய பாைதயிலிருக்கும் முட்கைளக் காயப்படாமல் ஒதுக்கித் தள்ளும் உத்ேவகத்ைதப் ெபற்றுவிட்டாள். நடந்தைதேய நிைனத்துக்ெகாண்டு தன்ைனயும் மற்றவ&கைளயும் வருத்தியது ேபாதும். வாழ்க்ைக என்பது, இத்துடன் முடிந்துவிடுவதில்ைல. தனக்ெகதிrல் அது நண்டு கிடக்கிறது என்ற நித&சனத்ைதப் புrந்து ெகாண்டாள். குட்டக் குட்டக் குனியும் ேகாைழத்தனத்ைத விட்டு, நிமி&ந்து நிற்க தன்ைனத் தயா& படுத்திக் ெகாண்டாள். இருளுக்கும், ெவளிச்சத்துக்கும் இைடப்பட்ட அஸ்தமனத்தின் மங்கலிலிருந்து தன்ைன ெவளிப்படுத்திக் ெகாள்ள முடிெவடுத்தாள்.
அத்தியாயம் - 44 “வாங்க உள்ேள வாங்க” என்ற ைவஷாலியின் குரைலக் ேகட்டு, யாைர இப்படி வரேவற்கிறாள் என்று வாசலுக்கு விைரந்த ேதவிகா, அங்ேக நின்றிருந்தவ&கைளக் கண்டதும் ஆத்திரத்தில் பல்ைலக் கடித்தா&. ேதவிகாவின் ேகாப முகம், கல்பனாவிற்கு சங்கடத்ைதக் ெகாடுக்க, தவிப்புடன் ேராஹித்ைதப் பா&த்தாள். ைவஷாலி ெகஞ்சுதலாக அன்ைனையப் பா&க்க, “வாங்க” என்று பட்டும்படாமல் அைழத்தா&. ேராஹித் சங்கடத்துடன், “சாr ைவஷாலி! எனக்கு என்ன ெசால்றதுன்னு ெதrயைல. உன்னிடம் மன்னிப்பு ேகட்கக் கூட எனக்கு ெவட்கமா இருக்கு. என்ைன நம்பி தான் விக்ரம் உன்ைன நம்ம கம்ெபனியில் ேவைலக்குச் ேச&த்தான். ஆனால்…” தவிப்புடன் நிறுத்தினான். “யாேரா ெசய்த தப்புக்கு நங்க எதுக்கு மன்னிப்பு ேகட்கணும்? அைத நான் எதி&பா&க்கவும் இல்ைல” என்றாள். “உனக்கு ெராம்பப் ெபrய மனசும்மா” கல்பனா நன்றியுடன் அவள் ைககைளப் பற்றிக் ெகாண்டாள். “அச்சச்ேசா! என்ைனப் ெபrய மனுஷி ஆக்கிடாதங்க. வாழ்க்ைகயில் அனுபவங்கள் தான் நம்ைமப் பக்குவப்படுத்துது. நான் ெகாஞ்சம் பக்குவம் அைடஞ்சிட்ேடன்னு ேவணும்னா ெசால்லலாம்” என்றாள்.
சிறிது ேநரம் ெபாதுவாகப் ேபசிெகாண்டிருந்துவிட்டு இருவரும் விைடெபற்றுக் கிளம்பின&. ேதவிகாவிடம் ெசால்லிக்ெகாள்ள, தைலைய மட்டும் ஆட்டிக் ெகாண்டா&. “ேராஹித் சா&!” என்று அவைன அைழக்க, கதவு வைர ெசன்றவன் திரும்பிப் பா&த்தான். “எனக்கு இன்னும் ெரண்டு நாைளக்கு lவ் ேவணும். புதன்கிழைமயிலிருந்து ேவைலக்கு வேரன்” என்று ெசால்ல, சந்ேதாஷத்துடன் சம்மதித்தான் அவன். ேதவிகா பிலுபிலுெவனப் பிடித்துக் ெகாண்டா&. அலுவலகத்திலிருந்து வந்த சங்கரனிடம் ெசால்ல, அவ& ேயாசைனயுடன் மகைளப் பா&த்தா&. அவளது முகத்தில் ெதrந்த ெதளிவு, அவைரப் புன்னைகயுடன் சம்மதம் ெசால்ல ைவத்தது. ேதவிகா தான், ேபாகும் ேபாதும் வரும் ேபாதும் புலம்பிக்ெகாண்ேட இருந்தா&. தந்ைதயும், மகளும் கூட ஜாைடயாக சிrத்துக் ெகாண்டன&. சங்கரனுக்கு பைழய ைவஷூ திரும்பி வந்தது ேபால ஒரு எண்ணம் ஏற்பட, ெமௗனமாக புன்னைகத்துக் ெகாண்டா&. *************** ேராஹித்தும், கல்பனாவும் வருவைதக் கண்ட ெசந்தளி&, ெபண் பா&க்க வருவதாகச் ெசால்லிவிட்டு வராதைதக் ேகட்க வந்திருப்பதாக எண்ணிக்ெகாண்டா&. இருவரும் ெகாஞ்சம் தயங்குவைதக் கண்டதும், விக்ரமின் மனத்தில் இருப்பைத அவ&களிடம் முழுவதுமாகச் ெசால்லிவிட்டா&. ேராஹித் மைனவிைய அழுத்தமாகப் பா&த்தான்.
அவனது பா&ைவக்கான அ&த்தத்ைத உண&ந்து ெகாண்டவளாக, “இைத நான் அன்ைனக்ேக ெசால்லியிருக்கணும். அம்மா, இருந்ததால் என்னால் எதுவும் ேபசமுடியைல. விக்ரம் அண்ணாவுக்கு இந்த இடம் ேவண்டாம் ஆன்ட்டி. இது முடியக் கூடாதுன்னு தான் நானும் ேவண்டிகிட்ேடன். நல்லேவைள விக்ரம் அண்ணா நல்ல முடிவு தான் எடுத்திருக்காங்க” என்றாள். ேபசும் ேபாேத, கல்பனாவின் முகம் ேபான ேபாக்ைகப் பா&த்த ெசந்தளி&, திைகத்துப் ேபானா&. ‘இந்த மம்தாவிற்கு ஏன் தன் குடும்பத்தின் ேமல் இத்தைன ஆத்திரம்?’ என்று குழப்பமாக இருந்தது. ஆனால், இந்தக் ேகாபம் தங்கள் மீ தல்ல, ேதவிகாவின் மீ து என்பது, கல்பனா ெசான்ன விஷயங்களிலிருந்து புrந்தது. அன்று ேதவிகாவின் வட்டில் அவ& ேபசிய ேபச்சுக்கைளயும் ெசான்னாள். ெசந்தளி& ெவறுத்துப் ேபானா&. ேராஹித்தும் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த விஷயங்கைள ெமல்ல அவrடம் ெசால்லிவிட்டான். விக்கித்து ேபானா& அவ&. அதனால்தான் விக்ரம் அன்று வட்டுக்கு வரவில்ைலயா? அவைனப் ேபாட்டு பாடாய்படுத்திவிட்ேடாேம. எப்படியும் நடந்த விஷயங்கைள அவன் அப்பாவிடம் ெசால்லாமல் இருந்திருக்கமாட்டான். அவரும் என்னிடம் ெசால்லவில்ைலேய’ என்ற சிறு ேகாபம் மனத்தில் எழ, திரும்பிக் கணவைரப் பா&த்தா&. அவேரா இதற்கும் தனக்கும் சிறிதும் சம்மந்தமில்ைல என்பது ேபால ேராஹித்துடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தா&.
ெசந்தளிருக்கு ஒன்று மட்டும் ெதrயாது. ‘இைதெயல்லாம் அம்மாவிடம் ெசால்ல ேவண்டாம்’ என்று விக்ரம் ெசால்லியும், ேராஹித் மூலமாக விஷயத்ைதத் தன் மைனவிக்குத் ெதrயும்படிச் ெசய்தவேர அவ&தான் என்று. அதன் பிறகு மற்ற மூவருேம ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, ெசந்தளி& பலத்த ேயாசைனயில் இருந்தா&. சிறிது ேநரம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்துவிட்டு இருவரும் கிளம்பும் ேநரம், அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பி வந்த விக்ரம், இருவைரயும் வரேவற்றான். பா&ைவ மட்டும் அன்ைனயின் மீ ேத இருந்தது. ெசந்தளிரும் தளாராத பா&ைவைய மகன் மீ து வசினா&. கடந்த இரண்டு நாட்களாக இருவருேம ஒருவrடம் ஒருவ& ெமௗனவிரதம் காத்தன&. அவன்கூட நடந்தைத ஒதுக்கிவிட்டு அன்ைனயிடம் ேபசினான். ஆனால், ெசந்தளி& அவனிடம் முகம் ெகாடுத்ேத ேபசவுமில்ைல; அவன் இருக்கும் இடத்திற்கும் வருவதில்ைல. அவனாக வந்தாலும், எதுவும் ேபசுவதில்ைல என்பதால் விக்ரமும் ஒதுங்கிக்ெகாண்டான். “என்னடா திடீ&ன்னு உன் காத்து இந்தப் பக்கம் அடிக்குது?” கிண்டலாகக் ேகட்டான் விக்ரம். “ைவஷாலிையப் பா&க்க வந்ேதாம். அப்படிேய இங்ேக வந்ேதாம்” என்றான். “ம்” என்றவன் அதற்கு ேமல் எதுவும் ேகட்டுக்ெகாள்ளவில்ைல. “திரும்பவும் ேவைலக்கு வேரன்னு ெசால்லிட்டா விக்ரம்” என்றவைன
ஆச்சrயத்துடன் பா&த்தான். “rயலி! ெவr குட்… எனக்குத் ெதrயும்டா அவளுக்குள்ள ஒரு ேபாராட்டக் குணம் இருக்கு. எைதயும் சமாளிக்கும் திறைம இருக்குடா” மல&ந்த முகத்துடன் மகன் ேபசுவைதப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்த ெசந்தளிருக்கு, மனத்ைத என்னேவா ெசய்தது. “எனக்கு ேநத்துதான் அண்ணா இவ& விஷயத்ைதச் ெசான்னா&. உண்ைமயிேலேய பாராட்டப்படேவண்டிய விஷயம். காதலித்த ெபண்ணாக இருக்கட்டும், இல்ைல யாேரா முன்பின் ெதrயாத ெபண்ணாக இருக்கட்டும்… கணவைன இழந்தவங்களுக்கு மறுவாழ்வு ெகாடுப்பது என்பது அத்தைனச் சுலபமான விஷயமில்ைல. ெராம்பப் ெபrய மனசு ேவணும். “மறுவாழ்வு அது இதுன்னு ெசால்லி என்ைனத் தியாகி ேரஞ்சுக்கு ஆக்கிடாேதம்மா. ைவஷாலி என்பதால் கூட எனக்கு இந்த நிைனப்பு வந்திருக்கலாம். ேவெறாருவராக இருந்தால் நாேன இப்படி ஆைசப்பட்டிருப்ேபனான்னு ெதrயாது” என்றான் அடக்கத்துடன். “உண்ைமயிேலேய நங்க கிேரட் அண்ணா! மனசுல இருப்பைத மைறக்காமல் ெசால்லவும், ைதrயம் ேவணும். என்ன? எனக்கு இப்படி ஒரு அண்ணன் இல்லாமல் ேபாயிட்டாேரன்னு, ெகாஞ்சம் வருத்தமாயிருக்கு” ெநகிழ்ந்து ேபாயிருந்த கல்பனாவிற்கு கண்கள் ஈரமானது. “ேஹ! கூடப் பிறந்தால் தான் தங்ைகயா? ேஜாதி மாதிrேய, நயும் எனக்கு தங்ைகதான்” என்றான் கனிவுடன்.
கிளம்புகிேறன் என்ற ேராஹித்ைத சாப்பிட்டுவிட்டுத் தான் ேபாக ேவண்டும் என்றவன், “அம்மா! நங்க ெசால்லுங்க இவனுக்கு” என்றான். “அதுக்ெகன்ன, வந்தவங்க சாப்பிடாமல் ெவளிேய அனுப்பேவ ேபாறதில்ைல” என்றவ&, ேவைலயாைள அைழத்து ெமனுைவச் ெசான்னா&. அம்மாவும், மகனும் ஒருவைர ஒருவ& ஓரப்பா&ைவ பா&த்துக்ெகாண்டைத மற்றவ&கள் ரகசியமாக கவனித்துப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டன&. அைனவrன் மனத்திலுமிருந்த இறுக்கம் தள&ந்திருந்ததாேலா என்னேவா அைனவரும் சற்றுக் கலகலப்பாகேவ ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன&. அைதக் ெகடுப்பது ேபாலத் ெதாைலேபசி அலறியது. ேபாைன எடுத்த ரவந்த&, “தளி& கல்பனாேவாட அம்மா” என்றபடி கா&ட்ெலஸ்ைஸ ெகாண்டுவந்து மைனவியிடம் ெகாடுத்தா&. அவrடம் ேபசேவ விருப்பமில்லாத ேபாதும், ெபாறுத்துக்ெகாண்டு, “ெசால்லுங்க மம்தா” என்றா&. அவ்வளவுதான் மைடதிறந்த ெவள்ளமாக ேபச ஆரம்பித்தவ&, அங்ேக சுற்றி இங்ேக சுற்றித் தங்களது ேபச்சில் ைவஷாலிையக் ெகாண்டு வந்து நுைழத்தா&. அவைளப் பற்றித் ேதைவயில்லாமல் ேபசினா&. ஒரு கட்டத்திற்கு ேமல் அைதப் ெபாறுக்க முடியாத ெசந்தளி&, “நிறுத்து மம்தா! ைவஷாலிையப் பற்றி எதுக்குத் ேதைவயில்லாமல் என்னிடம்
ெசால்ற?” என்றதற்கு மம்தாவால் எந்தப் பதிலும் ெசால்ல முடியவில்ைல. “ந என்னிடம் ேபச ேவண்டியது கல்யாண விஷயம் மட்டும் தான். இப்ேபா அதுக்கும் அவசியம் இல்ைல. இன்ெனான்னு ெசால்ேறன் நல்லா ேகட்டுக்ேகா… ைவஷாலிையப் பற்றி உன்ைனவிட எனக்கு நல்லாத் ெதrயும். முதல்ல உன் பிள்ைளக்கு நல்ல புத்தி ெசால்லித் திருத்தப் பாரு. அடுத்தவங்க குடும்பத்ைதப் பத்தி ந கவைலப்படத் ேதைவயில்ைல. அேதாடு இனி ந இந்த வட்டுப் பக்கம் வந்திடாேத. ேதவிகா மாதிr ந ேபசுவைதெயல்லாம் ேகட்டுக்கணும்னு எனக்குத் தைலெயழுத்தில்ைல. உன் மrயாைதைய ந தான் காப்பாத்திக்கணும். இதுக்கு ேமல பளிச்சுன்னு யாராலயும் ெசால்லமுடியாது ைவ ேபாைன” என்று பட்ெடன rசீவைர ைவத்தா&. ெசந்தளிrன் முகம் ேகாபத்தில் ெசந்தணலாக சிவந்தது. கல்பனாவிற்குச் சற்றுச் சங்கடமாக இருந்த ேபாதும், ‘தன் அம்மாவின் குணத்திற்கு இது ேதைவதான்’ என்று எண்ணிக் ெகாண்டாள். தன்ைன ஆசுவாசப்படுத்திக்ெகாண்ட ெசந்தளி&, நிமி&ந்து மகைனப் பா&த்தா&. ‘எனக்கும் இதற்கும் சம்மந்தமில்ைல’ என்பது ேபால அம&ந்திருந்தாலும், அவனது ெசவிகள், அவ& ெசால்லப் ேபாகும் வா&த்ைதக்காக காத்திருப்பைதப் புrந்து ெகாண்டா&. வியப்புடன் தன்ைனப் பா&த்துப் புருவம் உய&த்திய கணவrடம், “ைவஷாலி ேமல எனக்கு தனிப்பட்ட ேகாபேமா ெவறுப்ேபா எதுவும்
இல்ைல. அவள் நல்ல ெபாண்ணுதான். அவேளாட ேகரக்டைரப் பற்றி அடுத்தவங்க ச&ட்டிஃபிேகட் ெகாடுக்கணும்னு இல்ைல. மம்தா ெசான்னது அபாண்டம். அதுக்குத் தான் திருப்பிக் ேகட்ேடன்” என்றா& மிடுக்காக. ‘ம்’ என்று புருவம் உய&த்தியவ&, மகனிடம் ரகசியமாக, “கீ ேழ விழுந்தாலும் மீ ைசயில் மண்ணு ஒட்டைலயாம்” என்று சிrத்தவ&, “உன் அம்மாைவப் ெபாறுத்தவைர ஃபிஃப்டி ப&சன்ட் ரூட் கிளிய&. இனி ந சம்மதிக்க ைவக்க ேவண்டியது, என் மருமகைளத் தான். இனி எல்லாேம உன் ைகயில் தான் இருக்கு. மகேன! உன் சம&த்து” என்றா& கிசுகிசுப்பாக. “ெசால்லிட்டீங்க இல்ல… இனி இந்த விக்ரேமாட ெப&ஃபா&ெமன்ைஸ பாருங்க” என்று காலைர தூக்கிவிட்டுக் ெகாண்டு அழகாக புன்னைகத்தான். அத்தியாயம் - 45 “அவ்வளவு தாேன-ப்பா ேவற விஷயமில்ைலேய? அப்ேபா, நான் என் ரூமுக்குப் ேபாேறன்” என்று எழுந்த மகைள, ேகாபத்துடன் பா&த்தா& ேதவிகா. ”ைவஷூ! அப்பா எவ்வளவு முக்கியமான விஷயம் ெசால்லிட்டு இருக்காங்க; ெகாஞ்சம் கூட மrயாைத இல்லாமல், எழுந்து ேபாற?” என்று அதட்டினா&. “எல்ேலாருக்கும், எல்லா விஷயமும் முக்கியமானதா இருக்கறதில்லம்மா. ெசால்லப்ேபானா, எனக்கு இது ேதைவயில்லாத
விஷயம்!” என்றாள் அழுத்தமாக. “ைவஷூ! என்னப் ேபசுேறாம்னு, புrஞ்சி ேபசு!” -குரைல உய&த்தினா& ேதவிகா. “ேதவி! இரும்மா. அவ ெசால்வதிலும் தப்பில்ைலேய!” எனப் ெபாறுைமயாக மைனவிையச் சமாதானம் ெசய்தா& சங்கரன். “என்னங்க நங்க? சின்னக் குழந்ைதக்குச் ெசால்றாமாதிr, இத்தைன ெபாறுைமயா ெசால்லிட்டு இருக்ேகாம்; அவ என்னடான்னா, யாருக்ேகா ெசால்வது ேபால… அவ்வளவுதாேனன்னு ேகட்டுட்டு எழுந்து ேபாறா. இதுக்கு ேமல, என்னால் ெபாறுைமயா இருக்க முடியாதுங்க.” ஒவ்ெவாரு நாளும், இன்ைனக்கு என்ன பிரச்சைன வரும்? யாராவது ஏதாவது ெசால்லிடுவாங்கேளான்னு நான் தவிக்கணுமா? எங்ேகயாவது ெவளிேய ேபானவ, வரக் ெகாஞ்சம் ேநரமானா கூட, இவளுக்கு என்ன ஆச்ேசா, ஏதாச்ேசான்னு வயத்துல ெநருப்ைபக் கட்டிட்டு அைலய, என்னால் முடியாது. ஒண்ணு சrன்னு ெசால்லணும். இல்ைல… முடியாதுன்னா, ஏன் முடியாதுன்னும் எனக்கு ெரண்டுல ஒண்ணு பதில் ெதrஞ்ேச ஆகணும்!” ேதவிகா தனது முடிவில் த&மானமாக நின்றா&. “ஏம்மா கண்டைதயும் ேபசறங்க? உங்க ெரண்டு ேபைரயும் நான் ெராம்ப மதிக்கிேறன். அதுக்காக, எனக்கு விருப்பமில்லாத விஷயத்ைதச் ெசய்யச் ெசால்லாதங்க. நிச்சயமா, நங்க ெசால்லும் விஷயத்தில் எனக்கு உடன்பாடு இல்ல. இந்தப் பத்து மாசத்தில், நங்க எல்ேலாரும் ராகைவ மறந்திருக்கலாம். ஆனால், நான் எப்படிம்மா? மூணு மாசேம வாழ்ந்திருந்தாலும், ஒரு
நிைறவான வாழ்க்ைகைய அவ& கூட வாழ்ந்துட்ேடன். ராகேவாட இடத்தில் இன்ெனாருத்தைர வச்சிப் பா&க்க, உங்களால எப்படி முடியுது? ேவணும்னா வச்சிக்கவும், ேவணான்னா தூக்கிப் ேபாடவும், இது உயிrல்லாத ெபாருளில்லம்மா... மனசும்மா மனசு! இன்னும் இந்த மனசுல, அவ& ேமல இருக்கும் காதலும், அவேராட நிைனவுகளும் அழியாமல் அப்படிேய தான் இருக்கு. என் மனசுல கல்ெவட்டா பதிந்து ேபான அவைரயும், அவேராட நிைனவுகைளயும் தூக்கி எறிஞ்சிட்டு, இன்ெனாருவேராடு என்னால் எப்படிம்மா குடும்பம் நடத்த முடியும்? இந்த மனசு, ராகவுக்கு மட்டும் தான் ெசாந்தம். எந்த நிைலயிலும் அவேராட இடத்ைத… யாராலும், எப்ேபாதும் நிரப்பேவ முடியாது” என மனத்திலிருந்தைத அழுத்தம் திருத்தமாக்கச் ெசால்லிவிட்டு, அங்கிருந்து ெவளிேயறினாள். கலங்கிய விழிகளும், தழுதழுத்த குரலும் அவளது நிைலையப் ெபற்ேறாருக்கு ெதள்ளத் ெதளிவாக எடுத்துைரத்தது. ‘இன்னமும் அவள், அவைனத் துளிகூட மறக்கவில்ைல. தங்களுக்காக, இயல்பாக இருப்பைதப் ேபால, தனக்கு ஒரு முகமூடி இட்டுக்ெகாண்டு நடமாடுகிறாள்’ என்ற உண்ைம புrந்த ேபாது, ெபற்றவ&களது இதயம் ைநந்து ேபானது. ‘மகளுக்கு ஒரு நல்வாழ்வு அைமயப் ேபாகிறது’ என்ற பூrப்பிலிருந்த ேதவிகாவின் நிைனப்ெபல்லாம் சிைதந்து ேபானது. ரவந்த& வந்து ேபசிச் ெசன்ற பின்ன&, ெவகுவான ேயாசைனக்குப் பிறேக, சங்கரன் அவளிடம் நிதானமாகத் திருமணப் ேபச்ைச எடுத்தா&. ‘ைவஷாலி சுலபத்தில் சம்மதிக்கமாட்டாள் என்று ெதrந்த ேபாதும், அைத அவள் வாய்ெமாழியாக ேகட்கும் ேபாது, மிகுந்த வருத்தமும்,
ேவதைனயுமாக இருந்தது. இவைள, என்ன ெசால்லி ேதற்றப்ேபாகிேறாம்?’ என்ற கவைல ஒருபுறமிருக்க, விக்ரைம நிைனத்து மறுபுறம் ெபரும் கவைல உண்டானது. ஏற்ெகனேவ ஒருமுைற திருமணப் ேபச்சு முறிந்து ேபான நிைலயில், மீ ண்டும் அேதேபால் நடந்தால், அவனது நிைல என்னவாக இருக்கும்? ேதவிகாவால் அைதக் கற்பைன கூடச் ெசய்ய முடியவில்ைல. ********** ைவஷாலியின் மனதில் ஏேதேதா எண்ண அைலகள் பறந்தன. ெபற்ேறா& தன் மனத்ைதப் புrந்து ெகாள்ளவில்ைலேய என்ற ஆதங்கத்தில், ேகாபம் எழுந்தது. ‘அவ&களது ஆைசையயும் குற்றெமன்று ெசால்ல முடியாது. ஒரு ெபற்ேறாராக, அவ&கள் தன்ைனப் பற்றி ேயாசிப்பது, நியாயமும் கூட. அதற்காக, அவ&கள் ெசால்வைதெயல்லாம் மறுேபச்சில்லாமல் அப்படிேய ஏற்றுக்ெகாள்ள ேவண்டுெமன்று, தன்ைன வற்புறுத்துவது எந்த விதத்தில் நியாயம்? என்னுைடய உண&வுகளுக்கும், அவ&கள், மதிப்புக் ெகாடுக்க ேவண்டும் அல்லவா? அதுவும், ராகவின் இடத்தில், இன்ெனாருவனா?’ என்று நிைனத்ததுேம, அதுவைர அடக்கி ைவத்திருந்த உண&வுகெளல்லாம் கட்டுைடக்க, கண்ண ெரல்லாம் வறண்டு ேபாகுமளவிற்கு குமுறிக் குமுறி அழுதாள். ராகவின் முகம் அவளது மனக்கண்ணில் ேதான்றி இம்ைச ெசய்தது. பூட்டி ைவத்திருந்த அவனது நிைனவுகளின் ஆதிக்கம் ேமேலாங்க, மனம் கட்டுக்கடங்காமல் சண்டித்தனம் ெசய்தது. உட்கார முடியவில்ைல; நிற்க முடியவில்ைல; எைதயும் ேயாசிக்க
முடியவில்ைல; மனம் முழுவதும் ேபாராட்டம். அவளது மனம் கைளத்துப் ேபானாலும், நிைனவுகளின் ஓட்டம் முடிவுக்கு வராமல், அவைளத் தடுமாறச் ெசய்தது. மனத்தில் ஆத்திரம் எழ, என்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்பது கூட, அவளுக்குப் புrயவில்ைல. ைகயில் கிைடப்பைதெயல்லாம் தூக்கிெயறிய ேவண்டும் ேபால இருந்தது. எனக்கு அைமதி ேவண்டும்; நிம்மதி ேவண்டும்… என்று கூக்குரலிட்ட உள்ளத்ைத அடக்க வழி ெதrயாமல் திண்டாடினாள். ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக, முகத்ைதத் துைடத்துக்ெகாண்டு ேவகமாக வாசைல ேநாக்கி நடந்தாள். சைமயலைறயிலிருந்த ேதவிகாவும், கண்கைள மூடி ஈஸி ேசrல் சாய்ந்து அம&ந்திருந்த சங்கரனும், அவைளக் கவனிக்கவில்ைல. ‘தத!’ என்றைழத்த ருத்ராவின் குரலும், அவளது ெசவிைய எட்டேவயில்ைல. நடந்தாள்; நடந்தாள்; கால்கள் ஓயும் வைர நடந்தாள். இலக்கில்லாமல் நடந்து ெகாண்டிருந்தவள், ேகாயில் மணிேயாைச ேகட்டு, நின்று நிதானித்து, ெமல்லத் திரும்பிப் பா&த்தாள். ேவழமுகத்ேதான் கருைண ெபாங்கும் கண்களால் அவைள அைழப்பது ேபாலிருக்க, கால்கள் தானாக அவனது சன்னதிைய ேநாக்கி இட்டுச் ெசன்றது. அனிச்ைசயாக வாசலிலிருந்த மணிைய ஒலிக்க ைவத்தவள், கண்கைள மூடி, இருகரங்கைளயும் கூப்பி வணங்கினாள். ெநஞ்சு விம்ம, உதடு துடிக்க, கண்களில் கண்ண ருடன் நிற்பவைள, கனிவுடன் பா&த்தான் விைன த&க்கும் விக்ன விநாயகன். திடீெரன யாேரா ேதாைளத் ெதாடும் உண&வு ஏற்பட, திரும்பிப் பா&த்தாள்.
“ைவஷாலி! ந எங்ேக இங்ேக? தனியாகவா வந்திருக்க?” ெநற்றி சுருங்க, விழிகளில் ஆராய்ச்சியுடன் ேகட்டாள் சீமா. அப்ேபாது தான், தானிருக்கும் இடத்ைதச் சுற்றும் முற்றும் பா&ைவகளால் ஆராய்ந்தவள், ‘இத்தைனத் தூரமா வந்திருக்கிேறாம்!’ என்று தன்ைனேய ேகட்டுக் ெகாண்டாள். சிவந்திருந்த கண்களும், ேசா&ந்திருந்த அவளது முகமும், ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்லாமல் மலங்க மலங்க விழிப்பவைளயும், பா&த்தவளுக்குப் பாவமாக இருந்தது. “ைவஷாலி! ஆ& யூ ஆல்ைரட்?” என்று ேகட்டதும், “ஆஹ்! ஐயம் ஆல் ைரட்!” என்றாள். “சr, வட்டுக்குத் தாேன? வா ேபாகலாம்.” அப்ேபாது தான், ‘யாrடமும் ெசால்லாமல் வந்துவிட்ேடாம்’ என்பது புrய, “ம்! ஆமாம்” என்றாள். “ெரண்டு நிமிஷம் இரு. ஆட்ேடா பிடிச்சிட்டு வேரன்” என்ற சீமா, ைவஷாலிைய பிரகாரத்திேலேய அமர ைவத்துவிட்டு, ெவளிேய ெசன்றாள். வராண்டாவிேலேய பrதவிப்புடன் நின்றிருந்த ேதவிகா, ஆட்ேடாவில் வந்து இறங்கியவ&கைளப் பா&த்ததும் வாயிைல ேநாக்கி ஓடினா&. “ைவஷூ! எங்ேகம்மா ெசால்லாமல் ேபாயிட்ட?” என்று தவிப்புடன் ேகட்டவைர, அழுத்தமாக ஒரு பா&ைவ பா&த்துவிட்டு, எதுவும்
ேபசாமல் உள்ேள ெசன்றாள். ஸ்தம்பித்து நின்ற ேதவிகாைவ, “சித்தி! நங்க வாங்க. அவளுக்கு ஒண்ணுமில்ைல” என்றவள், ‘என்ன நடந்தது?’ என்று விசாrத்தாள். ேதவிகா ெசால்லச் ெசால்ல, சீமாவிற்கு ஆயாசமாக இருந்தது. அங்ேக மாமா வட்டில், அத்ைதையத் தவிர மற்ற இருவரும் என்னேவா இவள் தான் மருமகள் என்று முடிவாகிவிட்டைதப் ேபால ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, இங்ேக இவள் இப்படி ஒரு இடிையத் தைலயில் இறக்குகிறாேள!’ என்று கலவரமானாள். ************ “நாங்க மூணு ேபரும் ேகாவில்ல இருந்து ெவளிேய வேராம், எதிrேலேய வந்தவ எங்கைளக் கவ்வனிக்காமல் ேநேர உள்ேள ேபாறா…” சீமா விளக்கமாக ெசால்லிக்ெகாண்டிருக்க, சட்ைடயின் முழங்ைக பட்டைனப் ேபாட்டபடி, “ம்” என்றான் விக்ரம். “இவ என்ன இப்படி இருக்காேளன்னு? நிைனச்சி பக்கத்தில் ேபாய்ப் பா&த்தா, அழுதுட்டு இருக்கா. சr, வட்டில் கல்யாணப் ேபச்ைச எடுத்துட்டாங்க ேபாலன்னு நிைனச்ேசன், கைடசியில் அப்படித்தான் நடந்திருக்கு” என்றாள். கழுத்தில் ைடைய முடிச்சிட்டபடி, “ஓ” என்றான் சதாரணமாக. “மாமாவும், அத்ைதயும் என்ேனாடு வந்தேத அவளுக்குத் ெதrயைல. அத்ைததான் நாங்க வந்திருப்பைதச் ெசால்லாத, ந மட்டும் கூட
ேபாய்வான்னு என்ைன அனுப்பிட்டு, அவங்க வட்டுக்குக் கிளம்பி வந்துட்டாங்க. நான் இவைளக் கூட்டிட்டு வட்டுக்குக் ேபானா, அவங்க அம்மாைவப் பா&த்தும் ஒரு rயாக்ஷனும் இல்லாமல் அவேளாட ரூமுக்குப் ேபாய்ட்டா. ஆட்ேடாவில் கூட என்னிடம் வாையத் திறக்கலன்னா பாேரன். இவைளத் ேதடி, இவங்க அப்பா எங்ேகெயல்லாம் அைலஞ்சாேரா பாவம்! சித்தி ேபான் ெசய்து விஷயத்ைதச் ெசால்லி வரச் ெசால்லிட்டு, நடந்தைத என்னிடம் ெசான்னாங்க. இைதெயல்லாம் ேகட்டதும், எனக்கு என்ன ெசால்றதுன்ேன ெதrயைல விக்ரம்” என்று ேசாகமாகச் ெசான்னாள். “அதுக்கு ந ஏன் இத்தைனச் ேசாகமா முகத்ைத வச்சிருக்க?” ைடயின் முடிச்ைசச் சr ெசய்தபடிேய ேகட்டான். “பின்ேன, உன்ைன நிைனச்சா கவைலயா இருக்கு; அவைள நிைனச்சா பாவமா இருக்கு” முன் பாதிைய எrச்சலுடனும், பின் பாதிைய வருத்தத்துடனும் ெசான்னாள். “அப்படியா…!” என்றான் இலகுவாக. “ேடய்! நான் எவ்வளவு முக்கியமான விஷயத்ைதச் ெசால்லிட்டு இருக்ேகன். ந என்னேமா, ைடைய கட்டுறதும், தைலைய வாருறதுமா இருக்க. உன் வாழ்க்ைகையப் பத்தித் தாேனடா ேபசிட்டு இருக்ேகன்…” என்று கடுப்புடன் கத்தினாள். சீப்ைப டிரஸ்ஸிங் ேடபிள் மீ து ைவத்தவன், “எதுக்கு இப்படிக் காட்டுக்கத்தல் கத்தற? கத்தினதால எல்லாம் சrயா ேபாச்சா? உனக்கு
அவைளப் பத்தித் ெதrயும் தாேன! கல்யாணம் ெசய்துக்ேகான்னு ெசான்னதும், சrன்னு தைலைய ஆட்டிட்டு, மணேமைடயில் வந்து உட்காருவாளா? இெதல்லாம் ஒண்ணுேமயில்ைலன்னு நங்க நிைனக்கறா மாதிr, இன்னும் அவள் என்னெவல்லாம் ெசய்யப் ேபாறான்னு பாரு” என்றான் சிrப்புடன். “அடப்பாவி! ந என்னடா இப்படிச் சிrக்கிற? இந்தக் கல்யாணம் முடியறதுக்குள்ள, இன்னும் என்னல்லாம் நடக்குேமான்னு நான் பயத்தில் இருக்ேகன். ந இத்தைனக் கூலா இருக்க!” என்றாள் வியப்புடன். “எதி&பா&க்காத விஷயம் நடந்தால் தான் அதி&ச்சி, ஆத்திரம், ேகாபெமல்லாம் வரும். எதி&பா&த்தது நடந்தா இப்படித் தான்.” “என்னேமா ேபா” என்றவள், “ஆமா! ந எங்ேக கிளம்பிட்ட?” ேசாஃபாவிலிருந்து எழுந்து ெகாண்ேட ேகட்டாள். “ஒரு கிைளயண்ைட மீ ட் பண்ணணும். அைத முடிச்சிட்டு, அப்படிேய ேபாய் ஷாலுைவ பா&த்துட்டு வரலாம்ன்னு இருக்ேகன்” என்றான் கூலாக. “அங்ேக ஒரு எrமைலேய ெபாங்கிட்டு இருக்குடா. மாப்பிள்ைள யாருன்னு ெதrயாத வைரக்கும் நல்லது. அது நதான்னு ெதrஞ்சா அவ்வளவு தான்.” “நடப்பது நடந்ேத தரும். வரட்டுமா” என்றவன், கா&ச் சாவிையத் தூக்கிப் ேபாட்டுப் பிடித்தபடிச் ெசல்வைத, ‘இது எங்ேக ேபாய் முடியுேமா?’ என்று, ஒருவிதப் பயத்துடன் பா&த்தாள்.
அத்தியாயம் - 46 “வாப்பா விக்ரம்!” – அைழத்த ேதவிகாவின் குரல் தள&ந்து ேபாயிருந்தது. முறுவலித்தவன், “எப்படியிருக்கீ ங்க மாமா?” ேசாஃபாவில் அம&ந்திருந்த சங்கரைன விசாrத்தான். “ம்ம், இருக்ேகாம்ப்பா. அதான் பா&க்கறிேய…” என்றா&. “விஷயம் ேகள்விப்பட்ேடன். ஆனால் இதுக்காக நங்க மனைசத் தளர விடாதங்க மாமா” என்றான் ஆறுதலாக. “ம், எங்களுக்கு இருக்கறது இவ ஒருத்திதாேன. அவ நல்லா இருக்கணும்னு தாேன இத்தைனயும் ெசய்ேறாம். இப்படி புrஞ்சிக்காமல் இருந்தா எப்படி? காைலல இருந்து எதுவும் சாப்பிடைல, யாrடமும் ேபசவும் இல்ைல. அவேளாட நிைலையப் பா&த்தா எனக்கு ெராம்பப் பயமா இருக்கு விக்ரம். அவேளாட வாழ்க்ைக, எங்க கண்ணு முன்னாடிேய ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா உருக்குைலயறைதப் பா&க்கவா நாங்க உயிேராடு இருக்ேகாம்!” ஆற்றாைமயுடன் புலம்பியபடி, கண்ண & விட்ட ேதவிகாவின் கரத்ைத ஆறுதலுடன் பற்றிக்ெகாண்டான். “அத்ைத! எல்லாம் சrயாகிடும். நங்க ைதrயமா இருங்க. இப்ேபா ைவஷாலி எங்ேக இருக்கா?” “அவேளாட ரூமில் இருக்கா.”
“நா..ன் ேபாய்ப் பா&க்கட்டுமா…?” சற்றுத் தயக்கத்துடன் ேகட்டான். நிமி&ந்து அவனது முகத்ைதப் பா&த்தவ&, “எங்கைளேய பக்கத்தில் ேச&க்க மாட்ேடன்றா. ஏதாவது ஒரு ேகள்விைய, ஒரு முைறக்கு ெரண்டு முைற ேகட்டால் எrஞ்சி விழறா. இதுல…” என்றபடி, கணவrன் பக்கமாக விழிகைளத் திருப்பினா&. அவ& வாக்கியத்ைத முடிக்கும் முன்ேப, “நான் பா&த்துக்கேறன் அத்ைத எனக்குத் ேதைவ, உங்க ெரண்டு ேபேராட அனுமதி” ேவகமாகவும், உறுதியாகவும் விக்ரமின் குரல், அவைர இைடமறித்தது. “அது இல்ல விக்ரம்…” என ஆரம்பித்த, மைனவியின் ேதாைளப் பற்றிய சங்கரன், “நங்க ேபாய்ப் பாருங்க மாப்பிள்ைள” என்று, அவனுக்கான உrைமையக் ெகாடுக்க, புன்னைகயுடன், “ேதங்க்ஸ் மாமா” என்றவன், ேவகமாக படிேயறினான். திைகப்புடன் பா&த்த ேதவிகாவிடம், அ&த்தபுஷ்டியான ஒரு பா&ைவையச் ெசலுத்தியவ&, “ேவப்பிைல கசப்பாக இருந்தாலும், நிைறய நல்ல தன்ைம அதிலிருக்கு. அதுேபால, ஆரம்பத்தில் அவளுக்கு இது கசப்பாக இருந்தாலும், புrஞ்சிக்குவா. நாம ேபசுவைத விட, விக்ரேம ேநரடியாக ேபசட்டுேம” என்றா& அழுத்தமாக. ‘கடவுேள எல்லாம் நல்லபடியாக முடியணும்’ பயத்துடனும், பrதவிப்புடனும் ேவண்டிக் ெகாண்டா& ேதவிகா. ********** இரண்டு முைற அைறக் கதைவத் தட்டியும், உள்ேளயிருந்து எந்தப்
பதிலும் வராமல் ேபாக, சற்று பலத்ைதக் கூட்டித் தட்டினான். “என்னம்மா ேவணும் உங்களுக்கு? நான் ெகாஞ்ச ேநரம் நிம்மதியாக இருப்பது கூட உங்களுக்குப் ெபாறுக்கைலயா?” எrந்து விழுந்தபடி கதைவத் திறந்தவள், அங்ேக குறுஞ்சிrப்புடன் நின்றிருந்த விக்ரைமக் கண்டதும், திைகத்தாள். “அேடங்கப்பா! ைவஷாலிக்கு இவ்வளவுக் ேகாபம் வருமா?” என்று புன்னைகயுடன் ேகட்டான். “சாr, நான் அம்மான்னு…” என்று திணறினாள். “ஓேக ஓேக. ேநா இஷ்யூஸ்” என்று ைககைள உய&த்தியவன், “உன்னிடம் ெகாஞ்சம் ேபசணுேம. இங்ேகேய ேபசினால் நல்லாயிருக்காது. ம், ெமாட்ைடமாடிக்குப் ேபாகலாமா? ெகாஞ்சம் காத்தாட நின்னு ேபசலாம்” மளமளெவன அவேன ேகள்வியும் ேகட்டு, பதிைலயும் ெசான்னவன், “உனக்கு எதுவும் ஆட்ேசபைண இல்ைலேய?” என்று ெநற்றிையச் சுருக்கி அவைளப் பா&த்தான். “அ..அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைல. ேபசலாம்” என்றாள். “அப்ேபா ேபாகலாமா?” என்று படிக்கட்டின் பக்கம் ைககாட்ட, அவள் முன்னால் ெசல்ல, இவன் அவைளப் பின்ெதாட&ந்தான். குளுகுளுெவன வசிய குளி&க் காற்றும், அதற்கு இதமாக அஸ்தமன ஆதவனின் இளம் சூடும், ேமனிைய வருட, உடலில் ஒரு புத்தண&ச்சி பாய்வது ேபால இருந்தது.
மாடி ைகப்பிடிச் சுவைரச் சுற்றிலும் அைமக்கப்பட்டிருந்த அழகழகான பூச்ெசடிகளும், நான்கடி உயரத்திற்கு வள&ந்திருந்த குேராட்டன்ஸ் ெசடிகளும் கண்களுக்குக் குளி&ச்சிையக் ெகாடுத்தது. நான்கு பக்கமும் மூன்று ேப& அமரக்கூடிய அளவிற்குக் கல் ெபஞ்சுகள் அைமக்கப்பட்டிருக்க, அவற்றில் ஒன்றில் வாகாக சாய்ந்து அம&ந்து இரு ைககைளயும் உய&த்தித் தைலக்குப் பின்னால் ேகா&த்தபடி அம&ந்தான் விக்ரம். “வாவ்! இத்தைன நாளா இந்த இடத்ைத மிஸ் பண்ணியிருக்ேகன். அன்ைனக்கு ைநட் வந்ததால், இந்த அழகு கண்ணுக்குத் ெதrயாமேலேய ேபாச்சு” என்று ரூப் கா&டைனப் பற்றிப் புகழ்ந்தான். அவன் ெசான்ன அன்ைறய தினம் தான் ெசய்த காrயம் நிைனவுக்கு வர, ைவஷாலி அைமதியாக இருந்தாள். அவளது அைமதிக்கான காரணம் புrய, “உனக்கு என்ன பிராப்ளம் ைவஷாலி?” - பrவுடன் ேகட்டான். “ம்” என்று நிமி&ந்து பா&த்தவளது கண்கள் கலங்கின. தளும்பிய கண்கைள மைறக்க, விrந்த இைமகைளக் குைடயாகக் கவிழ்த்தாள். அவளது முகத்தில் ெதrந்த உண&வுகைள சற்றும் பிறழாமல் படித்தவனாக, “ைவஷாலி!” என்றைழத்தான். உதட்ைட அழுந்த கடித்து, கண்கைள இறுக மூடி ஆழமூச்ெசடுத்து, கண்ண ைர அடக்கியபடி, “சீமாக்கா எல்லாத்ைதயும் ெசால்லியிருப்பாங்க… அப்புறம் ஏன் என்ைனக் ேகக்கறங்க?” என்றவளது குரல் தழுதழுத்தது.
இைமக்காமல் அவைளக் கண்ேணாடு கண் ேநாக்க, அவனது பா&ைவயின் ஆளுைமையத் தாள இயலாமல், விழிகைள அகற்றினாள். இதயம் படபடெவனத் துடிக்க, அவனது அருகாைமையத் தவி&த்து விலகி நடந்தாள். அவள் பின்னாேலேய எழுந்தவன், “நடந்தது நடந்து ேபாச்சு. ந இப்படிேய ஏேனாதாேனான்னு இருப்பது நல்லாவா இருக்கு? உன் அப்பா அம்மாைவ ெகாஞ்சம் நிைனச்சிப் பாரு. சில விஷயங்களில் நாம நம்ைம கன்வின்ஸ் பண்ணிக்கறது தப்பில்ைல” என்றான். ”இது வியாபாரம் இல்ைல கன்வின்ஸ் பண்ணிக்க; வாழ்க்ைக. இதுக்குத் ேதைவ கமிட்ெமண்ட்” என்றாள் எrச்சலுடன். “நிச்சயமா உன்ேனாட வா&த்ைதைய ஒத்துக்கேறன். ஆனால், சில விஷயங்களில் வைளந்து ெகாடுத்துத் தான் ேபாகணும். நடந்து முடிந்தைத நிைனச்சிட்டு இருக்கறதால என்ன பிரேயாஜனம்?” “இேத ேகள்விைய நானும் உங்கைளக் ேகட்கலாமில்ல” என்றாள் பட்ெடன்று. “அதுக்கான அவசியம்…?” “இேத கல்யாண விஷயம்தான். உங்க அம்மா எத்தைன நாளா ெசால்லிட்டு இருக்காங்க… நங்க ஏன் சம்மதிக்கைல? ஆம்பைளக்கு ஒரு நியாயம்; ெபாண்ணுக்கு ஒரு நியாயமா? நங்க ெசான்ன அேத கன்வின்ஸிங் இங்ேக ஏன் ெசல்லுபடி ஆகைல?” என்று கிண்டலாகக் ேகட்டாள்.
அவளது எதி&க் ேகள்விேய அவளுக்கு எதிராகத் திரும்பப்ேபாவைத அறியாமல் படபடத்தவைளப் புன்னைகயுடன் பா&த்தான். “என்ன எதி& விவாதமா?” அேத கிண்டல் அவனது ேகள்வியிலும் ஒலித்தது. “அப்படின்னு நங்கதான் ெசால்றங்க.” “சr, இத்தைன நாளா கல்யாணத்ைதத் தள்ளிப் ேபாட்ேடேன தவிர, அைத ேவண்டாமுன்னு ஒதுக்கல. உனக்கு ஒண்ணு ெதrயுமா? நான் கல்யாணம் ெசய்துக்க சம்மதிச்சு ெராம்ப நாள் ஆச்சு. ஆனால், ெபாண்ணு எனக்குப் பிடிச்ச ெபாண்ணுதான்னு ெசால்லி, ெரண்டு வட்டுப் ெபrயவங்களிடமும் சம்மதம் வாங்கியாச்சு. இப்ேபா நான் சம்மதம் வாங்க ேவண்டியது, ெபாண்ணுகிட்ட மட்டும் தான்” என்று அவைள இைமக்காமல் பா&த்தான். அவனது பதிலில் திைகத்தவள், நிமி&ந்து அவைனப் பா&த்தாள். அவனது பா&ைவ ெதrவித்த ெசய்தி, அவளது மனத்திற்கு உவப்பானதாக இல்ைல. “ஷாலு!” என்று அருகில் வந்தவனிடமிருந்து, தடுமாற்றத்துடன் பின்னால் நக&ந்தாள். அவனது பா&ைவக் கூ&ைமயுடன் அவள் மீ து படிய, அவன் முகத்தில் ெதrந்த உண&ச்சிக் ெகாந்தளிப்பில் தடுமாறினாள். “விக்ரம்! நங்க என்னிடம் விைளயாடுறங்க. நான் இைத நம்பமாட்ேடன்”
அவளது ேபச்சிற்கும், முகத்தில் ெதrந்த மிரட்சிக்கும் சற்றும் சம்மந்தமில்ைல. ேபசியபடிேய தன்னிடமிருந்து விலகி நடந்தவளது மணிக்கட்ைட இறுகப் பற்றி தன்னருகில் இழுத்தான். தடுமாறி அவன் மீ து ேமாதாமல் நின்றவள், அவனது கரத்திலிருந்து ைகைய விலக்க முயற்சித்தபடி, “விக்ரம்! என்ன இது? நான் ேபாகணும்…” – அவளது விழிகள் பயத்தில் விrந்தது. பயமும், ேகாபமும் ஒன்று ேசர அவளது உடல் நடுங்கியது. அவளது விலகைலக் கண்டதும், அத்தைன ேநரம் அவனிடமிருந்த கனிவு மைறய, “என் ேகள்விக்குப் பதில் ெசால்லிட்டுப் ேபா ைவஷாலி. என்ைனப் பிடிச்சிருக்கா? இல்ைலயா?” கடினமான முகத்துடன் ேகட்டான். “நங்க ேபசுவது எதுவும் சrயில்ைல. நான் ஏற்ெகனேவ கல்யாணம் ஆனவள்” - கண்ண & முட்டிக்ெகாண்டு வந்தது. “ராகவ் உயிேராடு இருந்து, இைத உன்னிடம் நான் ேபசியிருந்தால் தான் தப்பு” என்றான். “ேபாதும். உங்க ேபச்சு எனக்கு அருவருப்பா இருக்கு. உங்க வா&த்ைதைய மதிச்சி நான் இங்ேக வந்தேத தப்பு” என்றவள் ேவகமாக அவனது கரத்ைத உதறினாள். அவளது உதாசீனம் அவனது ேகாபத்ைதக் கிளறியது. “ஆமாம், ந வந்தது தப்புதான். ஏண்டி வந்த? துடிச்சிட்டு இருக்கற என் இதயத்ேதாடு, துடிப்பாக கலந்து ேபான உன்ைன, மறக்க முடியாமல்
சித்ரவைத அனுபவிகிற என்ைன ஏண்டி ேசாதிக்கிற…” ஆேவசமாக உரக்கப் ேபசியவன், அவளது புஜத்ைதப் பற்றினான். அடுத்த ெநாடிேய அவனது குரல் தைழந்து, “ஷாலு! உனக்கு ஏன் என்ைனப் பிடிக்கல? என் காதல் உண்ைமன்னு உனக்குப் புrயைலயா? இல்ல புrயாத மாதிr நடந்துக்கறியா? என் மனசுல கைரபுரளும் ேநசத்ைத, என் கண்கள்ல உன்னால் பா&க்க முடியைலயா? ெசால்லு ஷாலு, என் காதைல நிரூபிக்க நான் என்ன ெசய்யணும்?” என்று அவைளப் பற்றினான். ைவஷாலி விக்கித்து நின்றாள். இைமகள் இைமக்க மறந்து, விழியகலாமல் திைகத்த பா&ைவயுடன் நின்றிருந்தாள் ைவஷாலி. அவனது ஒவ்ெவாரு வா&த்ைதயும், கத்திையப் ேபால அவளது இதயத்தில் இறங்கியது. அவளால் எைதயுேம நம்ப முடியவில்ைல. விழிகளில் ந திைரயிட்டது. அதி&ச்சி விலகாமல் நின்றிருந்தவைள, “ஷாலு!” என்று உலுக்கினான். அவனது கரத்ைதத் தள்ளிவிட்டவள், “கூப்பிடாதங்க. என்ைன அப்படிக் கூப்பிட உங்களுக்கு எந்த உrைமயும் இல்ைல. ஒரு ெபாண்ேணாட ேசாகத்ைதத் தனக்குச் சாதகமாக்கிக்க துடிக்கிற, குரூரமான எண்ணம் ெகாண்ட சாடிஸ்ட் நங்க. ராகவ்! ேபால ஒரு நல்லவ& இருந்த மனசுல, உங்கைளப் ேபால ஒருத்தருக்கு நிச்சயம் இடம் கிைடயாது. உங்களுக்கும், அந்த அகஷய்க்கும் என்ன வித்தியாசம்?” என்று ஆத்திரத்துடன் ேபசியவள், ேவகமாகப் படிைய ேநாக்கி நடந்தாள். “நில்லு ைவஷாலி!” என்றவன், நிதானமான நைடயுடன் அவளருகில்
வந்தான். கடினமான அவனது முகத்தில், உதடுகள் மட்டும் ேகலியாக புன்னைகத்தது. ைவஷாலிக்கு பயத்தில் இதயம் தாறுமாறாக துடித்தது. அேதேநரம் அவனது ெசய்ைக, அவளது ேகாபத்ைதக் கிளறியது. இருவருேம ஒருவைரெயாருவ& முைறத்துக் ெகாண்டு நின்றன&. “மங்கம்மா சபதம் ேபால இது ைவஷாலி சபதமா!” என்று கிண்டலாகச் சிrத்தான். “நான் ெஜயித்ேத பழக்கப்பட்டவன். என்ேனாட ேதால்விைய ெவற்றியாக்கிக்க எனக்குத் ெதrயும். நானா விட்டுக்ெகாடுத்தால் தவிர, என்ேனாட இடத்ைத யாராலும் தட்டிப் பறிக்கமுடியாது. இன்ைனக்கு முடியாதுன்னு ெசால்லிட்டுப் ேபாகும் நேய, என்ைனக் கல்யாணம் ெசய்துக்க சம்மதம்ன்னு ெசால்ல ைவப்ேபன். இது விக்ரம் குமா& ெசௗத்rேயாட ேசலஞ்ச்” என்றான். “ஒரு நாளும் உங்கைள ெஜயிக்க விடமாட்ேடன் மிஸ்ட&. விக்ரம் குமா& ெசௗத்r” என்று ேகாபத்துடன் அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினாள் ைவஷாலி. அத்தியாயம் - 47 ேவைலைய முடித்துவிட்டு ெலப்டாப்ைப அைணத்தவள், ைககைள உய&த்திச் ேசாம்பல் முறித்தாள். உறக்கம் கண்கைளத் தழுவ, பின்னங்கழுத்ைதத் தடவியபடி கடிகாரத்ைதப் பா&த்தாள். மணி ஒன்று. ‘ஓ! கடவுேள இந்த ேவைல இப்படி இழுத்துடுச்ேச’ என்று சலித்துக்ெகாண்ேட விளக்ைக அைணத்தவள், ஜன்னைல இழுத்து மூடப் ேபாக, ேதாட்டத்தில் யாேரா நடந்துெகாண்டிருப்பது ெதrந்தது.
‘இந்த ேநரத்தில் யா&?’ என்று நிதானித்துப் பா&த்தாள். ‘விக்ரம்! இவன் எப்ேபா வந்தான்? வந்தவன் தூங்காமல், ேதாட்டத்தில் என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்?’ என்று இப்படியும், அப்படியுமாக நடந்து ெகாண்டிருந்தவைனப் பா&த்தாள். ஒரு முடிவுடன், இரவு உைடயின் மீ து ேகாட்ைட மாட்டிக் ெகாண்டு ேதாட்டத்திற்குச் ெசன்றாள். ‘உனக்கும் அந்த அக்ஷய்க்கும் என்ன வித்தியாசம்?’ ைவஷாலி ேகட்ட ேகள்விேய அவனது காதுக்குள் எதிெராலித்தது. ஆயிரம் ஊசிகைளக் ெகாண்டு அவனது இதயத்ைதக் குத்தியது ேபால வலித்தது. ேபாயும் ேபாயும் அவனுடன் தன்ைன ஒப்பிட்டுவிட்டாேள! என் காதைல இப்படி உதாசீனப்படுத்தி, அசிங்கப்படுத்தி விட்டாேள’ என்ற ஆத்திரம் உள்ளுக்குள் கனன்று ெகாண்ேட இருந்தது. அத்தைனக் ேகாபத்ைதயும் எப்படிக் கட்டுப்படுத்திக்ெகாண்டு அங்கிருந்து வந்ேதாம் என்பேத அவனுக்கு ஆச்சrயம் தான். ‘எங்ேக வட்டிற்கு வந்தால், இருக்கு ேகாபத்தில் யாைரயாவது வா&த்ைதகளால் குதறிவிடுேவாேமா’ என்று அஞ்சிேய, அைனவரும் உறங்கிய பிறகு வட்டிற்கு வந்தான். அைறக்குக் கூடச் ெசல்லாமல், சீறும் ேவங்ைகையப் ேபால, உள்ளுக்குள் சினந்தபடி ேதாட்டத்தில் உலவிக்ெகாண்டிருந்தான். இத்தைன ேநரத்தில் அவனது ஆத்திரம் சற்றுக் குைறந்திருந்த ேபாதும், ேகாபம் ெகாஞ்சமும் குைறயவில்ைல. தைலைய அழுந்த ேகாதிக்ெகாண்டு, கண்கைள மூடி ஆழ மூச்ெசடுத்தவன், நிதானமாக மூச்ைச ெவளிேயறியபடி கண்கைளத் திறந்தான்.
ைககைளக் கட்டியபடி தன்ைனேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த சீமாைவ, சற்ரும் எதி&பாராதவன், திடுக்கிட்டுப் ேபானான். சுதாrத்துக் ெகாண்டு, “ேஹ! நயா? தூங்கைலயா இன்னும்?” என்றான். “ெகாஞ்சம் ேவைலயிருந்தது. ந என்ன ெசய்யற இந்த ேநரத்துக்கு?” “ந ேபா. நான் ெகாஞ்ச ேநரம் ெபாறுத்து வேரன்” என்றான். தயங்கியவள், “விக்ரம் ஏதாவது பிராப்ளமா? ைவஷாலி.. ஏதாவது…” என்று இழுக்க, “ெசான்னா ேகட்கமாட்ட? ஏன் என் உயிைர எடுக்கற?” என்று கத்தினான். “ேஹ! ெமதுவா… அத்ைத மாமா முழிச்சிக்கப் ேபாறாங்க” என்றவள், அவனது முக வாட்டத்ைதக் கவனித்து, “இல்லடா அவள் எது ெசால்லியிருந்தாலும், ேகாபத்தில் ெசால்லியிருப்பா..” என்று ைவஷாலிக்கு ஆதரவாகப் ேபசினாள். “ஏய்! ேபசாமல் ேபா. என்ைன மிருகமாக்காத” என்று உறுமினான். அவனது மிரட்டலில் சற்று மிரண்டவள் அைமதியாகிவிட, அவனுக்ேக அவைளப் பா&க்க பாவமாக இருந்தது. ‘தனக்காக இவள் என்னெவல்லாம் ெசய்திருக்கிறாள். இவைளப் ேபாய் உதாசீனப்படுத்திவிட்ேடேன’ என்று தன் மீ ேத ேகாபம் வந்தது அவனுக்கு. அைமதியாக திரும்பி நடந்தவைள, “சீமா!” என்றவன், ேவகமாக அவளது ைகையப் பற்றி, அங்கிருந்த இருக்ைகயில் அமரைவத்தான். தைலையக் ேகாதினான்; ெநற்றிையத் தடவினான்; ஆனால், எப்படி
அவளிடம் ெசால்வெதன புrயவில்ைல. சீமா, பrதாபமாக அவைனப் பா&த்தாள். “விக்ரம்! ேவண்டாம் விட்டுடு. நான் உன்ைன எதுவும் ேகட்கல. உனக்கா எப்ேபா ெசால்லணும்னு ேதாணுேதா அப்பச் ெசால்லு” என்றாள் ஆறுதலாக. தைலைய உலுக்கிக் ெகாண்டு, “நான் அவைள எந்த அளவுக்கு ேநசிக்கிேறன்; எவ்வளவு மதிக்கிேறன்; அவேளாட உண&வுகளுக்கு மதிப்புக் ெகாடுத்துத் தாேன இத்தைனயும் ெசய்ேதன். ஆனா, அவ என்ைன அந்த அக்ஷேயாடு கம்ேப& பண்ணிப் ேபசி… என்ேனாட காதைலேய ெகாச்ைசப்படுத்திட்டா சீமா…” என்றவனது குரல் உைடந்து ேபாயிருந்தது. அவள் ெசான்ன வா&த்ைதகைள அவன் ெசான்ன ேபாது, அவனது முகத்தில் எழுந்த துயரத்ைத வா&த்ைதகளாள் வடிக்க முடியாது. எப்ேபாதும் அவைனக் கம்பீரமாகேவ பா&த்துப் பழகியிருந்தவளுக்கு, இந்நிைலயில் அவைனக் காணச் சகிக்கவில்ைல. அந்த நிமிடம் ைவஷாலி மீ து அளவு கடந்த ேகாபம் ஏற்பட்டது. “உன் அருைம ெதrயாதவளுக்காக, ந ஏன்டா உருகிட்டு இருக்க? ைகல இருக்கும் வைரக்கும் அது ெபாக்கிஷமாகேவ இருந்தாலும், அேதாட அருைம ெதrயாது. இவளும் அப்படித் தான். யாருைடய ேபச்ைசயும் ெபrசா எடுத்துக்காத ந, எதுக்கு இவேளாட வா&த்ைதக்காக உைடஞ்சி ேபாற? தூக்கிப் ேபாடு” என்றாள் ேகாபத்துடன். “முடியைல சீமா… மத்தவங்க ேபச்ைச ெபrசா நிைனக்கைலன்னா, அவங்கல்லாம் யாேரா! ஆனா, ைவஷாலி! அவ என்ேனாட உயி&;
என்ேனாட வாழ்க்ைக…” என்றவைனத் தள&ந்து ேபாய்ப் பா&த்தாள். *********** அலுவலகத்திற்குக் கிளம்பிக்ெகாண்டிருந்த ைவஷாலி, திறந்திருந்த அைறக்கதவு தட்டப்படும் ஓைச ேகட்டு, திரும்பிப் பா&த்தாள். வாசலில் நின்றிருந்த சீமாைவ உள்ேள அைழக்கேவண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்த ேபாதும், அவளது மனம் அதற்கு இடம் ெகாடுக்கவில்ைல. ெமல்ல நிமி&ந்தவள், “ஓ! நங்களா? என்னடா இன்னும் யாரும் வந்து அட்ெடண்டன்ஸ் ேபாடைலேயன்னு நிைனச்ேசன்… வந்துட்டீங்க. ெசால்லுங்க என்ன விஷயம்?” அலட்சிய பாவத்துடன் ேகட்டாள். சீமாவிற்கு உள்ளுக்குள் ஆத்திரம் வந்தாலும் அைதக் காட்டிக்ெகாள்ளாமல், “ைவஷாலி, நான் சுத்தி வைளக்காமல் விஷயத்துக்கு வேரன். ந ெசான்ன வா&த்ைதயால விக்ரம் ெராம்ப ெநாந்து ேபாயிருக்கான். அவன் ெராம்ப நல்லவன் ைவஷாலி. உன் ேமல உயிைரேய வச்சிருக்கான். உனக்காக என்னெவல்லாம் ெசய்திருக்கான் ெதrயுமா? அவைனக் ெகாஞ்சம் புrஞ்சிக்க ட்ைர பண்ணு” என்றாள் ெகஞ்சலாக. “ஸ்… ஹப்பா!” என்று ெபருமூச்சு விட்டவள், “நான் ஒண்ணு ெசால்லட்டுமா?” என்றவைளக் ேகள்வியுடன் பா&த்தாள் சீமா. “உங்களுக்கும் அவைரப் பிடிக்கும், அவருக்கும் உங்கைளப் பிடிக்கும். அப்படியிருக்கும் ேபாது, இனிேமல் நான் அவைர புrஞ்சிகிட்டு, அவேராட காதைல கன்சிட& பண்றதுக்கு பதிலா… அவைரப் பத்தி எல்லாம் ெதrஞ்ச, புrஞ்ச நங்கேள அவைரக் கல்யாணம்
ெசய்துேகாங்கேளன். பிராப்ளம் சால்வுட்” என்று ேதாள்கைளக் குலுக்க, “ைவஷாலி!” என்று அைறேய அதிர கத்தினாள் சீமா. ”எதுக்கு கத்தறங்க? உங்கைளப் பற்றி ஒண்ணு ெசான்னா, உங்களுக்கு எப்படி இருக்கு? நான் உண்டு; என் ேவைல உண்டுன்னு இருக்கும் என்ைன, எதுக்கு நங்க வற்புறுத்தறங்க? என் வாழ்க்ைகைய முடிவு ெசய்ய என்ைனத் தவிர யாருக்கும் உrைம கிைடயாது. இதுக்கும் ேமல என்ைன விக்ரம் வற்புறுத்தினால் என்ன ெசய்ேவன்னு எனக்குத் ெதrயாது” என்றாள் ஆத்திரத்துடன். “ேபாதும் ைவஷாலி, உனக்குத் தான் ேபசத் ெதrயும்னு ேபசாேத. விக்ரைம பத்தி உனக்கு என்ன ெதrயும்? அவன் உனக்குச் ெசய்த நல்லது எல்லாேம மறந்து ேபாச்சு இல்ல?” “மறக்கைல அந்த உதவிக்கு நன்றின்னு ெசால்ல முடியுேம தவிர, அவைரக் கல்யாணமா ெசய்துக்க முடியும்?” “உனக்குத் ெதrந்த விஷயம் அது மட்டும் தான். அவைனப் ேபாய், ேகவலம் எவேனா ஒருத்தேனாட கம்ேப& பண்ணி ேபசற? உன் சந்ேதாஷத்துக்காக, உன் ஆைசக்காக அவன் ெசய்த எந்த விஷயமும் உனக்குத் ெதrயாது. அவன் எவ்வளவு ெபrய மனுஷத்தனத்ேதாடு நடந்துட்டு இருக்கான்னு ெதrயுமா உனக்கு?” சீமாவின் வா&த்ைதகளில் நிதானம் தவற ஆரம்பித்தது. அடுத்த வா&த்ைதைய அவள் ேபச ஆரம்பிக்கும் முன், “சீமா! உன்ைன இங்ேக வரக்கூடாது, ைவஷாலிேயாடு ேபசக்கூடாதுன்னு ெசான்ேனன் இல்ல? எதுக்கு இங்ேக வந்த?” என்றபடி அைறக்குள் நுைழந்த விக்ரம், சீமாவின் கரத்ைதப் பற்றி ெவளியில் இழுத்துச் ெசன்றான்.
அவனது கரத்ைத உதறிய சீமா, “ந ெசான்னா… நான் ேகட்கணுமா? ேநத்து ந இருந்த நிைலைய என்னால மறக்கேவ முடியைல விக்ரம். அவேளாட வா&த்ைத எந்த அளவுக்கு உன்ைனக் காயப்படுத்தி இருந்தா, ந அப்படி உைடஞ்சி ேபாயிருப்ப. உன் நல்ல மனசு புrயாம, இவ இன்னும் உன்ைன ஏதாவது ேபசக்கூடாதுன்னு தான், ந அவ்வளவு ெசால்லியும் மீ றி வந்ேதன். ந என்னடா ெசால்றது என்ைன? வராதா ேபசாேதன்னு. உனக்காக வருேவன்; ேபசுேவன். அைதக் ேகட்க யாருக்கும் உrைம இல்ைல?” என்றவள் தாளமுடியாமல் அழுதாள். அவளது கண்ண ைரக் கண்ட விக்ரமிற்கு என்னேவா ேபாலிருந்தது. ேதவிகாவும், சங்கரனும் அவ&களது ேபச்சிலிருந்து விஷயம் பாதி புrந்தும், பாதி புrயாமலும் ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தன&. ைகதட்டியபடி, படியில் இறங்கி வந்து ெகாண்டிருந்த ைவஷாலிைய, நால்வரும் திரும்பிப் பா&த்தன&. சீமாவின் அருகில் வந்து நின்றவள், “என்ன ெப&ஃபா&மன்ஸ்? என்ன டயலாக்? நிச்சயமா ஆஸ்க& இல்ைலனாலும், ேநஷனல் அவா&ட் கிைடக்கும். ேபசாமல் நங்க சினிமாவில் டிைர பண்ணுங்கேளன்” என்று கிண்டலாகச் ெசான்னவள், விக்ரமின் முைறப்ைப அசட்ைடயுடன் ஒதுக்கித் தள்ளினாள். “எங்களுக்ெகல்லாம் ேவைல ெவட்டி இல்ைலன்னு நிைனச்சிட்டு இருக்கீ ங்களா? காலங்கா&த்தால் வந்து என் உயிைர எடுக்கறங்க. உங்களுக்கு ஒருமுைற ெசான்னால் ெதrயாதா? எங்க அப்பா சின்ன வயசில் அடிக்கடி ஒ& வா&த்ைத ெசால்வா&. நல்ல மாட்டுக்கு ஒரு சூடு; நல்ல மனுஷனுக்கு ஒரு ெசால்லு…” என்றவள், விக்ரமின்
பா&ைவயில் ெசால்ல வந்தைத பாதியில் நிறுத்தினாள். சீமாவின் கரத்ைதப் பற்றி விலக்கி நிறுத்தியவன், ைவஷாலியின் அருகில் ெசல்ல, அவளுக்கு திக்திக்ெகன மனம் அடித்துக் ெகாண்டது. பயத்தில் எச்சிைலக் கூட்டி விழுங்கினாள். “இங்ேக பா& ைவஷாலி, ந ஏன் இப்படிெயல்லாம் ேபசேறன்னு புrஞ்சிக்க முடியாத முட்டாள் இல்ைல நான். உன்ேனாட பழகினது ெகாஞ்ச நாளாக இருந்தாலும், உன்ைன எனக்கு நல்லாேவ ெதrயும். இப்படிெயல்லாம் ேபசி மத்தவங்க முன்னாடி, உன்ைன நேய தாழ்த்திக்காேத. ந என்ன ேபசினாலும் என் முடிவில் நான் உறுதியா இருக்ேகன். ராகவுக்கும், உனக்கும் இருந்தது உண்ைமயான காதல்னா; என்னுைடயது அைதவிட உய&ந்த காதல்தான். ந நம்பினாலும், நம்பாவிட்டாலும் உண்ைம அதுதான். காதல்ங்கறது புrயைவக்கறது இல்ைல. தானாக உணரணும். ஒருநாள் என்னுைடய காதைல நயும் உணருவ. அன்ைனக்கு, என் காதலும் ெஜயிக்கும். அதுக்காக எத்தைனக் காலமானாலும் காத்திருப்ேபன்” அவளது கண்கைளக் பா&த்து ெமன்குரலில் அழுத்தம் திருத்தமாகச் ெசால்லிவிட்டு, “வா சீமா” என்று அவைள அைழத்துக்ெகாண்டு ெசன்றான். கீ ழுதட்ைடக் கடித்துக் ெகாண்டு நின்றவள், அன்ைனயும், தந்ைதயும் எதுவும் ெசால்லாமல், ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக்ெகாண்டு, அங்கிருந்து ெசல்வைதக் கண்டாள். விக்ரமின் ேபச்சால், அவளுக்கு அவமானத்தில் உடெலல்லாம் எrந்தது.
அத்தியாயம் - 48 “நான் உள்ேள வரலாமா மாமா?” ெசால்லாமல், ெகாள்ளாமல் இந்த இரவு ேநரத்தில் வாசலில் வந்து நிற்கும் ைவஷாலிைய சற்றும் எதி&பா&க்காத மணிகண்டன், என்னேவா ஏேதாெவனப் பதறிப்ேபானா&. அவளது ேகள்வியில் சுதாrத்து, “வாம்மா! என்ைனக் ேகட்கணுமா?” என்று வழிைய விட்டா&. ஒரு ைகப்ைபைய மட்டும் எடுத்து வந்திருந்தவைள, கூ&ந்து பா&த்தா&. இதுவைர நடந்த எதுவும் அவருக்குத் ெதrயாத ேபாதும், ஏேதா விஷயமிருப்பைத உண&ந்துெகாண்டா&. “ந வேரன்னு ஒரு வா&த்ைத கூடச் ெசால்ைலேய ைவஷும்மா!” “இதுதாேன மாமா என் வடு. நங்க தாேன ெகாஞ்ச நாைளக்கு அம்மா வட்டுக்குப் ேபாய் வரச் ெசான்ன ங்க. அங்ேக இருந்ததும் ேபாதும்னு ேதாணுச்சி; அதான் நம்ம வட்டுக்கு வந்துட்ேடன்” என்றாள். இவள் வாையயும், மனத்ைதயும் திறந்து எதுவும் ெசால்லப்ேபாவதில்ைல என்று புrந்து ெகாண்டவ&, எதுவும் ெசால்லாமல் ெமௗனமாக புன்னைகத்துக் ெகாண்டா&. “நான் ெகாஞ்சம் rஃப்ெரஷ் ஆகி வேரன் மாமா” என்று அைறக்குச் ெசன்றாள்.
கதைவ மூடிவிட்டு, அதன் மீ ேத சாய்ந்து நின்றவளுக்கு ெநஞ்ைச அைடப்பது ேபால இருந்தது. அைறயின் ஒவ்ெவாரு இடத்திலும் ராகவ் இருப்பது ேபான்ற பிரைம. கண்கைள மூடி, சrந்து அம&ந்தாள். சிrத்தபடி அவைள ெநருங்கிய ராகவ், தனது ஈர உதடுகளால், அவளது கன்னத்தில் ெமன்ைமயாக முத்தமிட, பட்ெடனக் கண்கைளத் திறந்தாள். எல்லாம் பிரைம. கன்னத்ைதத் ெதாட்டுப் பா&த்தவளது ைக மீ து மீ ண்டும் ஈரம் பட, சட்ெடனத் திரும்பிப் பா&த்தாள். ஜன்னல் வழியாக வந்த மைழச்சாரல், இப்ேபாது சற்று வலுக்கத் துவங்கியது. ஏக்கப் ெபருமூச்சுடன், எழுந்து ஜன்னல்கைள மூடினாள். பயண அலுப்புப் ேபாகக் குளித்துவிட்டு, கீ ேழ இறங்கி வந்தாள். ைவஷாலி, அைறக்குச் ெசன்றதுேம, அவள் இங்ேக வந்திருக்கும் விஷயத்ைத சங்கரனுக்குத் ெதrவித்தா& மணிகண்டன். மறுமுைனயில் அவைளக் காணாமல் தவித்துக் ெகாண்டிருந்த இருவரும், சற்று நிம்மதியைடந்தது அவ&களது ேபச்சிேலேய ெதrந்தது. அலுவலகம் ெசன்றவள் இன்னும் வரவில்ைலேய என்று பதறிய ேதவிகா, விக்ரைம ெதாட&பு ெகாண்டா&. சீறலாக மூச்சுவிட்டவன் ெபாறுைமயாக, அத்ைத! நங்க ராகவ் வட்டுக்குப் ேபசுங்க; நிச்சயமா அங்ேக தான் ேபாயிருப்பா. நான் முக்கியமான மீ ட்டிங்கில் இருக்ேகன். முடிச்சிட்டு வட்டுக்கு வேரன். பயப்படாதங்க’ என்று ேபச்ைச முடித்துக் ெகாண்டான். அவனது பதிைலக் ேகட்ட ேதவிகா மாய்ந்து ேபானா&. “இப்படிப் பட்டும்
படாமல் ேபசறாேன! எனக்ெகன்னேவா பயமா இருக்குங்க. திரும்ப அவளுக்கு ஏதாவது பிரச்சைன இருந்தால்…” பயத்தில் நடுங்கிய மைனவிைய, சங்கரன் சமாதானம் ெசய்தா&. “இல்லமா. எனக்கும், விக்ரம் ெசான்னது தான் நடந்திருக்கும்னு ேதாணுது” என்றபடி ெமாைபைல எடுத்த அேதேநரம், மணிகண்டனும் ேபான் ெசய்தா&. ைவஷாலி பூேன வந்திருப்பைதச் ெசால்ல, ெபற்றவ&கள் இருவரும் ெபருத்த நிம்மதி அைடந்தன&. ெமல்ல நடந்த விஷயங்கைள மணிகண்டனிடம் ெசால்ல, அவ& அைமதியாக ேகட்டுக் ெகாண்டா&. ைவஷாலி மாடியிலிருந்து இறங்கி வருவது ெதrய, தான் பிறகு ேபசுவதாக ேபாைன அைணத்தா& மணி. இரவு உணவு தயா& ெசய்வதாகக் கூறி, சைமயலைறக்குச் ெசன்றாள். சைமத்தாள்; மாமனாருடன் ேபசியபடிேய உணவருந்தினாள். நண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு, தான் இயல்பாக இருப்பைதப் ேபால உண&ந்தாள். சிறிது ேநரம் ேஜாதிையப் பற்றியும், குழந்ைதையப் பற்றியும் ேபசினாள். உறக்கம் கண்கைளத் தழுவ, தன் அைறக்கு வந்து படுக்ைகயில் விழுந்தாள். ‘அப்பாவும், அம்மாவும் இப்ேபாது என்ன ெசய்து ெகாண்டிருப்பா&கள்? என்ைனக் காணாமல் ேதடியிருப்பாங்க. ஆனால், நான் இங்ேக வந்திருப்பைத மாமா நிச்சயம் அவ&களிடம் ெதrவித்திருப்பா&. அதனால் தான் என்னிடம் எைதயும் ேகட்கவில்ைல’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்ேட தனது ெமாைபைல உயி&பித்தாள். ‘எப்ேபாது விக்ரைம ேபசவிட்டு, ேவடிக்ைகப் பா&த்தா&கேளா!
அப்ேபாேத இனியும் தான் அங்கிருப்பது முடியாத காrயம்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள். ஆனாலும் அவ&களிடம் ெசால்லாமல் வந்தது, அவ&கைள எந்த அளவு ேவதைனப்படுத்தும், தன்ைனக் காணாமல் பrதவிப்பா&கள் என்று ெதrந்த ேபாதும், மனத்ைதக் கல்லாக்கிக் ெகாண்டாள். ெபற்றவ&கைள நிைனத்துக்ெகாண்ட மனத்தில் ெமல்ல விக்ரமின் நிைனவுகள் எழுந்தன. ‘என்ன இருந்தாலும் தான் அவைன அப்படி எடுத்ெதறிந்து ேபசியிருக்கக் கூடாது. அந்த அைக்ஷேயாடு, விக்ரைம ஒப்பிட்டுக் கண்டபடி ேபசி, அவனது மனத்ைதப் புண்படுத்திவிட்ேடாம். இரெவல்லாம் தூங்க வில்ைலயாேம… மனத்திற்குள் எவ்வளவு தவித்திருப்பான். ேச, ெசால்ல வந்தைதச் சாதாரணமாகேவ ெசால்லியிருக்கலாம். எனக்கு ஏன் அப்படிக் ேகாபம் வந்தது? ேயாசிக்காமல் ேபசிவிட்டு எதற்கு இந்தத் தவிப்பு?’ தன்ைன நிைனத்ேத சலிப்பாக இருந்தது அவளுக்கு. மனத்தில் பலவிதமான எண்ணங்கள் ஓட, புரண்டு புரண்டு படுத்தாள்; உறக்கம் வரவில்ைல. சற்று முன்பு வைர இயல்பாக இருப்பைதப் ேபால உண&ந்தவளுக்கு, ெசால்ல முடியாத ஏேதா ஒரு உண&வு ஆட்ெகாண்டது. ‘தான் என்ன நிைனக்கிேறாம்’ என்று அவளுக்ேக புrயவில்ைல. ‘ஓ’ெவன கதறி அழேவண்டும் ேபால இருந்தது; ஆனால், அதுவும் முடியவில்ைல. தன் நிைலையக் குறித்து அவளுக்ேக பrதாபமாக இருந்தது. தைலயைணைய அைணத்துக் ெகாண்டு கவிழ்ந்து படுத்தாள். எப்ேபாது எப்படித் தூங்கினாள் என்ேற ெதrயவில்ைல. திடீெரன மூச்சு முட்டுவது ேபால இருக்க, பதறித் துடித்து எழுந்தவளுக்கு உடல் ெதப்பலாக நைனந்திருந்தது.
‘கனவா…! இல்ைல இது கனவல்ல. அன்று, ராகவ் தன்ைனப் பா&த்து ஏேதா ெசால்ல நிைனத்தான்; ஆனால், முடியவில்ைல. என் ெபயைர உச்சrத்தான். பிறகு வலி தாங்காமல் விக்ரமின் கரத்ைதப் அழுத்திப் பிடித்தான். அவனது பா&ைவ ெசான்ன ெசய்தி என்ன? ஏன் இப்ேபாது அெதல்லாம் நிைனவிற்கு வரேவண்டும்?’ குழப்பத்துடன் இரைவக் கடத்தினாள். ******************** சைமயலைறயில் மும்முரமாக இருந்தவள், வட்டுத் ெதாைலேபசி ஒலிக்க, ெசன்று எடுத்தாள். மறுபுறம் ேதவிகாவின் இைடவிடாத ேபச்ைசப் ெபாறுைமயாக ேகட்டாள். முடிவில், “அம்மா! நான் ெசால்லிட்டு வராதது தப்புத்தான். ெசால்லிட்டு வர நங்க அனுமதிச்சிருக்க மாட்டீங்க. அேதாடு, என் வட்டுக்கு வர நான் யாrடமும் அனுமதி ேகட்கணும்னு ேதாணைல” என்றாள் திடமாக. மறுபுறம் சற்று அைமதியாக இருந்து, பின்ன& ெதாைலேபசிைய ைவக்கும் சப்தம் ேகட்டது. ேபசிய ேபச்சு அதிகம் தான் என்றாலும், அவளுக்கு ேவறு வழி ெதrயவில்ைல. மூன்று நாட்கள் ேபான ேவகம் ெதrயாமல் ஓடிவிட்டது. வட்ைடத் துைடத்துச் சுத்தம் ெசய்வது, ேதாட்டத்ைதப் பராமrப்பது என்று அவளுக்கு ஏகப்பட்ட ேவைலகள் இருந்தன. ேசாம்பிக் கிடக்கும் மனம் சாத்தானின் உைலக்கலம்’ என்பைத அறிந்தவளாக, எப்ேபாதும் தன்ைன ஏதாவது ஒரு ேவைலயில் ஈடுபடுத்திக் ெகாண்டாள்.
‘மூன்று நாட்கள் நிம்மதியாக இருந்துவிட்டாேய, அது ேபாதும்’ என்பது ேபால, அவளது அைமதிையக் குைலக்க, வந்து இறங்கினாள் ேஜாதி. “ேஹ… தியா குட்டி!” என்ற குதூகலக் குரலுடன், ைகநட்டிய ைவஷாலியிடம், பா&த்து ெவகு நாட்கள் ஆகியிருந்த ேபாதும், அத்ைதைய அைடயாளம் கண்டு, தாவிக்ெகாண்டு வந்தாள் அந்தக் குட்டி இளவரசி. “அங்.. ஆஊ” என்று சந்ேதாஷக் கூச்சலுடன், இரு ைககளாலும் அவளது முகத்ைதப் பற்றி, ஆைசயுடன் முகத்துடன் முகம் ேமாதியது அந்த மல&க் ெகாத்து. ஆைசயுடன் விைளயாடிய குழந்ைத திடீெரன, அவள் மூக்ைகப் பிடித்துக் கடித்து, தைல முடிையப் பிடித்து இழுத்து, இத்தைன நாள் ஏன் என்ைனப் பா&க்க வரவில்ைல என்பது ேபால தனது ேகாபத்ைத அழகாக ெவளிப்படுத்தியது. “ஆ! என்னடா அம்மூ…?” என்றபடி, தைலமுடிையச் சிரமத்துடன் விடுவித்துக் ெகாண்டாள். “அவைளப் பா&க்க ந வரைலன்னு ேகாபம் ைவஷூ!” என்று சிrத்துவிட்டு உள்ேள ெசன்றான் குணால். அந்தச் சிசுவின் அன்பில் கைரந்தவளாக, பனித்த கண்களும், நிைறந்த மனமுமாக, குழந்ைதைய ெநஞ்ேசாடு அைணத்துக் ெகாண்ட ைவஷாலி, தன்ைனேய பா&த்தபடி நின்றிருந்த ேஜாதிையப் பா&த்தாள்.
“என்னடி இப்படி பா&க்கற? உள்ேள வா” என்று அைழத்துச் ெசன்றாள். இன்னும் ஒரு வாரத்தில் வரப்ேபாகும் குழந்ைதயின் முதல் பிறந்தநாைள இங்ேகேய ெகாண்டாடப் ேபாவதாகவும், அதனால் ேஜாதிைய இங்ேகேய விட்டுச் ெசன்றால், ஏற்பாடுகைளக் கவனிக்க சrயாக இருக்கும் என்றவன், மதிய உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு கிளம்பிவிட்டான். மணிகண்டன் தனது அைறயிலிருக்க, ைவஷாலி, குழந்ைதைய மடியில் படுக்கைவத்து உறங்க ைவத்தபடி ேஜாதியுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாள். ேஜாதி தனது கணவனுடன் சுமுகமாக இருப்பைதக் ேகட்கேவ அவளுக்குச் சந்ேதாஷமாக இருந்தது. கைடசியில் ேபச்சு பிறந்தநாள் விழாவில் வந்து நின்றது. யாைரெயல்லாம் அைழக்கேவண்டும் என்று ெபrய பட்டியேல இட்ட ேஜாதி, “என் ெபrய மாமியா& அப்ேபாேவ ெசான்னாங்க. இவ்வளாவு ேபைரக் கூப்பிடணும், நம்ம வட்டிேலேய வச்சா இடம் வசதியாக இருக்கும்னு; குணால் தான் ேகட்கல. எனக்குக் கூட இங்ேக ைவக்கப் பிடிக்கைல. அேதாட நான் ேதைவயில்ைலன்னு நிைனக்கிற சில ேபரும் இந்த லிஸ்டில் இருக்காங்க. அைத நிைனச்சா தான் எrச்சலா இருக்கு” என்று முகத்ைதச் சுளித்தாள். அவள் ‘ேதைவயில்ைல’ என்றேபாது, தன்ைன ஊன்றிப் பா&த்தது ேபால ைவஷாலிக்குத் ேதான்றியது. ஆனால், மறுெநாடிேய, ‘ேசச்ேச இருக்காது’ என்று தன்ைனேய சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டாள். ைககைள உய&த்திச் ேசாம்பல் முறித்த ேஜாதி, “ைவஷூ! ந உன் ரூமுக்குப் ேபா. நான் ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்கணும்” என்று,
ைவஷாலிைய அனுப்பிவிட்டுக் கதைவ மூடித் தாளிட்டாள். ைவஷாலிக்கு ஒருமாதிrச் சங்கடமாகிவிட, அைமதியாகத் தன் அைறக்குச் ெசன்று அைடந்து ெகாண்டாள். அதன்பிறகு வந்த ஒவ்ெவாரு நாளும், ேஜாதி சில விஷயங்களில் ஜாைடமாைடயாகவும், சிலவற்ைற ேநரடியாகவும் ைவஷாலிைய ேபச ஆரம்பித்தாள். எல்லாவற்றுக்கும் ேமலாக, ேஜாதி, குணாலுடன் ெமாட்ைட மாடியில் அம&ந்து ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, எேதச்ைசயாக அங்கு வந்த ைவஷாலிைய, கண்டதும் ேஜாதி முகம் ேபான ேபாக்ைகப் பா&த்து, அவளுக்கு ெவறுத்துப் ேபானது. அன்றிலிருந்து முடிந்த மட்டும் ேவைல ேநரம் தவிர ைவஷாலி தனது அைறைய விட்டு ெவளிேய வரேவயில்ைல. எந்ேநரமும் தனிைமயிேலேய அவளது ேநரம் ெசல்லச் ெசல்ல, மனம் ேதைவயில்லாத விஷயங்கைள நிைனத்துக் கவைலப்பட ஆரம்பித்தது. பிறந்தநாளும் வந்துவிட்டது. ைவஷாலி சந்ேதாஷமாக கலந்து ெகாண்டாலும் எதிலும் முன்னால் வரவில்ைல. சைமயலைறேயாடு நின்று ெகாண்டாள். மணிகண்டன் கூட அவைள அைழத்துப் பா&த்தா&; அவள் வரேவயில்ைல. விழாவிற்கு வந்திருந்த சங்கரன், மகைளப் பா&த்துப் ெபருமூச்சு விட்டேதாடு சr. அவளிடம் நின்று ஒரு வா&த்ைதகூடப் ேபசவில்ைல. எதிலும் பட்டும் படாமலும் இருக்கும் மகைளப் பா&த்த ேதவிகா, ெபயருக்கு அவைள நலம் விசாrத்துவிட்டு, ‘இது உனக்குத் ேதைவயா?’ என்பது ேபால ஒரு பா&ைவ பா&த்தா&.
எதுவும் ெசால்லாமல் தைலையக் குனிந்து ெகாண்ட ைவஷாலி, உள்ளுக்குள் ெவகுவாக ெநாறுங்கிப் ேபானாள். தன்னுைடய அசட்டுத்தனத்தால் ெபற்றவ&களுக்கு ஏற்படுத்திய ேவதைன, இப்ேபாது தான் அவளுக்கு முழுதாகப் புrந்தது. ‘தன் வடு’ என்று நிைனத்து, ெபற்றவ&கைள உதாசீனப்படுத்திவிட்டு வந்த அந்த வேட, இப்ேபாது அவளுக்கு அன்னியமாகி விட்டதாகத் ேதான்றியது. விழா முடிந்து கூட்டெமல்லாம் கிளம்பிவிட்டது. குணால் குடும்பத்தின& மட்டும் இருக்க, சங்கரனும், ேதவிகாவும் கூடக் கிளம்பிவிட்டன&. மணிகண்டன் கூட சங்கரனிடம், அவள் ெசால்லாமல் வந்தது தப்புத்தான். அதுக்காக ெரண்டு ேபரும் இப்படி அந்தப் ெபாண்ைண கஷ்டப்படுத்துவங்களா?” என்று இருவைரயும் கண்டித்தா&. “அவளா தாேன நாங்க ேதைவயில்ைலன்னு வந்தா. அவளா திரும்பி வரட்டும். அதுவைரக்கும் நான் இப்படித்தான் இருப்ேபன். ேதவி ந ேவணும்னா ேபாய்ப் ேபசு” என்றா& மைனவியிடம். ஹாலின் ஒரு பக்கம் அழுத்தமாக நின்றிருந்தவைளப் பா&த்த ேதஎவிகா, “ேநரமாகுது நாம கிளம்பலாம்” என்று ெசால்லிவிட்டு முன்னால் ெசல்ல, சங்கரன், “வேரன் மணி” என்று காைர ேநாக்கி நடந்தா&. கிளம்பும் ேநரமாவது தன்னிடம் ேபசுவா&கள், இல்ைல தானாவது ேபசலாம் என்று நிைனத்து ேவகமாக வாசலுக்கு வந்தவளிடம் எதுவும் ெசால்லாமேல இருவரும் கிளம்பிவிட, ெமாத்தமாக உைடந்து ேபானாள்.
தான் என்ன தவறு ெசய்துவிட்ேடாம்? இப்படி முகம் திருப்பிச் ெசல்ல? ெரண்டு திட்டு திட்டியிருக்கலாமில்ல… இப்படிக் கைடசி வைரக்கும் ேபசாமேலேய கிளம்பிட்டாங்கேள என்று மாய்ந்து ேபானாள். குணாலின் குடும்பத்தின& அைனவரும் தன்ைனப் பா&ப்பது புrய ேவகமாக சைமயலைறக்குள் ெசன்று புகுந்து ெகாண்டாள். அடக்கிைவத்த அழுைக கட்டுக்கடங்காமல் ேபாக, ெபாங்கிப் ெபாங்கி அழுதாள். யாேரா வரும் சப்தம் ேகட்டதும், அருகிலிருந்த ஸிங்கில் முகத்ைதக் கழுவினாள். ேவைலயாள் ெகாண்டு வந்து ெகாடுத்த மீ தியான உணவுப் ெபாருட்கைள, ப்rட்ஜில் ைவத்துவிட்டுத் திரும்பியவள், அவளுக்குப் பின்னால் வந்து நின்ற குழந்ைதையக் கவனிக்காமல் ேமாதிவிட, குழந்ைத கீ ேழ விழுந்து பின்னந்தைல தைரயில் ேமாதியது. பதறித் துடித்து அவள் தூக்கும் முன்ேப, குணாலின் ெபrயம்மா ஓடிவந்து குழந்ைதையத் தூக்கிக் ெகாண்டா&. “அம்மா! இருங்க தைலைய ேதய்க்காதங்க, ஐஸ் க்யூப்ஸ் ைவக்கலாம்” என்றாள் ைவஷாலி. “குழந்ைதைய ெசய்யறைதயும் ெசய்துட்டு ேபச்சு என்ன ேவண்டி கிடக்கு? ேபா அப்படி” என்று அவளது கரத்ைத தள்ளிவிட்டுச் ெசல்ல ைவஷாலி பதறிப் ேபானாள். ேஜாதி, குழந்ைதைய வாங்கிச் சமாதானப்படுத்த, சுதாrத்துக் ெகாண்ட ைவஷாலி, ஐஸ் க்யூப்கைள எடுத்துக்ெகாண்டு ேஜாதியின் அைறக்குச் ெசன்றாள்.
“நான் அப்ேபாேவ ெசான்ேனன், அங்ேக உன் அண்ணன் ெபாண்டாட்டி இருக்கா. அவேளாட கண்ணு பட்டால் பிள்ைளக்கு ஆகாதுன்னு. ேகட்டீங்களா ெரண்டு ேபரும்…” அந்தப் ெபrயம்மா ேபசிய ேபச்ைசக் ேகட்டு அைற வாசலிேலேய நின்று விட்டாள் ைவஷாலி. அைனவருேம அங்கிருந்தும் ஒருவ& கூட அவ& வா&த்ைதகைள மறுத்துக் கூறவில்ைலேய என்ற ஏமாற்றம் மனத்தில் எழ அப்படிேய வந்த வழிேய திரும்பினாள். இெத ெபrயம்மா, ேஜாதியின் வைளகாப்பு முடிந்ததும், அேத மைணயில் தன்ைன அம&த்தி ைகநிைறய வைளயைள அடுக்கி, “ராஜாத்தி! அடுத்த வருஷம், உன் மடியிலும் ஒரு குழந்ைத தவழணும்” என்று ெநட்டி முறித்தைத எண்ணி எண்ணி விரக்தி அைடந்தாள். எது தன் வடு என்று வந்தாேளா; எங்ேக தனக்கு, நிம்மதி கிைடக்கும் என்று நிைனத்தாேளா; அங்ேக தன் அத்தைன நிம்மதிையயும், ைதrயத்ைதயும் ஒருங்ேக ெதாைலத்தாள். அத்தியாயம் - 49 இரண்டு நாட்களாக ெகாட்டித் த&த்த மைழ, இன்று விடுமுைற எடுத்துக் ெகாண்டு விட்டது. கைலந்து ெசன்றுெகாண்டிருந்த கருேமகங்களுக்கு இைடயிலிருந்து, அவ்வப்ேபாது தைலகாட்டி ஒளிந்து விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்தான் ஆதவன். ேவைலகைள முடித்துவிட்டு சைமயலைறயிலிருந்து வந்த ைவஷாலி, ெவளிேய வானத்ைத ெவறித்துக்ெகாண்டிருந்த மாமனாைரப் பா&த்தாள்.
தியாவின் பிறந்தநாளன்று முதேல இப்படித்தான் இருக்கிறா&. இன்னும் இரண்டு நாட்களில் ராகவின் முதலாமாண்டு நிைனவு நாள். தன்னாேலேய அவனது மைறைவ தாங்கிக் ெகாள்ள முடியாத ேபாது, அவரால் எப்படி முடியும்? புத்திரேசாகம் அவைர ஒேர வருடத்தில் அவரது ேதாற்றத்ைத ஐந்து வயது அதிகமாக்கிக் காட்டியிருந்தது. இன்றுவைர தன்னிடம் பிrயமாக இருக்கும் ஒேர ஜவன். அவரது கவைல ேதாய்ந்த முகத்ைதக் காண அவளுக்கு ேவதைனயாக இருந்தது. “மாமா!” - அவரது ேதாள்கைளப் பற்றி உலுக்கினாள். “ஆ…ஹ்! என்னம்மா” – திடுக்கிட்டு சுய உண&வு ெபற்றா&. “எங்ேகேயா ெவளிேய ேபாகணும்னு ெசால்லிட்டு இருந்தங்கேள… கிளம்பைலயா?” “ம், ேபாகணும்மா” என்றவ& ேவகமாக சட்ைடைய மாட்டிக்ெகாண்டு வர, குைட ஒன்ைறக் ெகாண்டுவந்து ெகாடுத்தாள். “வண்டில ேவண்டாம் மாமா. ஆட்ேடால ேபாய்ட்டு வாங்க…” அக்கைறயுடன் ெசான்னாள். “சrம்மா” என்றவ& தள&ந்த நைடயுடன் ெசல்பவைர கனத்த இதயத்துடன் பா&த்தாள். கதைவ மூடிவிட்டு ைடனிங் ேடபிள் மீ து ைககைளக் மடித்து ைவத்து தைலசாய்த்துக் ெகாண்டாள். மனத்தளவில் ஓய்ந்து ேபாயிருந்தாள்.
‘மதியம் ேஜாதி குடும்பத்துடன் வந்துவிடுவாள். நாைள, அப்பா அம்மா வந்துவிடுவா&கள். இத்தைனச் ெசாந்தங்கள் இேத இடத்தில் இருக்கும். ஆனால், என்னிடம் யாரும் ேபசமாட்டா&கள். இன்னும் இரண்டு நாைளக்கு இைதெயல்லாம் பல்ைலக் கடித்து, ெபாறுத்துக்ெகாள்ள ேவண்டும். நிைனக்க நிைனக்க ைவஷாலிக்கு ஆயாசமாக இருந்தது. கணவன், மைனவி, பிள்ைள, குடும்பம் என்று வாழும் ேபாது பிற்காலத்ைதப் பற்r சிந்திப்பேதயில்ைல. அதுேவ ஒரு ெபண் கணவைன இழந்துவிட்டால், அவளுக்ெகன்று சில வைரயைறகைள இந்தச் சமூகம் நி&ணயித்துவிடுகிறது. எதி&காலம் அவளுக்குக் ேகள்விக் குறியாகி விடுகிறது. திருமணம் தான் ஒரு ெபண்ணுக்குப் பாதுகாப்ெபன்றால் எல்ேலாருக்கும் அது சாத்தியமா?’ ைவஷாலியின் மனம் முழுதும் அைமதியின்றி தவித்தது. தன்ைனயும் மீ றி வழிந்த கண்ண ைரத் துைடத்துக் ெகாண்டாள். இப்ேபாெதல்லாம் வற்றாத ஜவநதிையப் ேபால அவளது விழிகளும் மாறிவிட்டது. பலவித ேயாசைனகளில் உழன்று ெகாண்டிருந்தவள் அைழப்பு மணி ஓைச ேகட்டு, எழுந்து ெசன்று கதைவத் திறந்தாள். அங்ேக விக்ரம்! ைவஷாலியின் இதயம் தறிெகட்டுத் துடித்தது. அவளது அதி&ந்த முகத்ைத ெநாடிப்ெபாழுதில் கண்டுெகாண்டான். “உள்ேள வரலாமா?” “வாங்க…” அைழத்தவள், இருக்ைகையக் காட்டி, “உட்காருங்க” என்றாள். “வட்டுல ெபrயவ&…?”
“ெவளிேய ேபாயிருக்காங்க.” “ஓ! ெகாஞ்சம் தண்ணி கிைடக்குமா?” என்றான். “ஸ்” என்று தைலயில் தட்டிக்ெகாண்டவள், தண்ணைரக் ெகாண்டுவந்து ெகாடுத்தாள். குடித்துவிட்டு டீபாய் மீ து கிளாைஸ ைவத்தவன், நிமி&ந்து அவளது முகத்ைதப் பா&த்தான். சிவந்திருந்த விழிகள் அவளது நிைலையப் பைறசாற்றின. மனத்திற்குள் இனம்புrயாத உண&வு எழுந்தது. “எப்படியிருக்க ைவஷாலி?” என்றான் ெமன்ைமயாக. அவளது மாமாவிற்குப் பிறாகு இத்தைன ஆறுதலுடன் ஒரு குரல் நலம் விசாrத்ததில் தழுதழுத்துப் ேபானாள். பதில் ெசால்ல முடியாமல் சுயபச்சாதாபத்தில் ெதாண்ைட அைடக்க, “ம்” என்று தைல குனிந்த படிேய தைலைய ஆட்டினாள். சில ெநாடிகள் அழுத்தமான அவனது பா&ைவயால் அவைள ஸ்பrசித்துவிட்டு, “நான் வேரன்…’ என்று விடுவிடுெவனக் கதைவ ேநாக்கி நடந்தான். சட்ெடன அவன் கிளம்பிவிட, ைவஷாலி ஒரு ேவகத்தில், “விக்ரம்!” என்றைழத்தாள். வியப்புடன் அவைளப் பா&த்தான். அவனது கூ&ைமயான பா&ைவையக் கண்டதும், ைதrயத்ைதத் திரட்டி,
“ெகாஞ்சம் ேபசணும்” என்றாள். ெநஞ்சின் குறுக்காகக் ைககைளக் கட்டிக்ெகாண்டு, சற்று பின்னால் சாய்ந்தபடி அவளருகில் வந்து அைமதியாக நின்றான். ைவஷாலி தடுமாறினாள். வா&த்ைதகள் ெவளிவர மறுத்தன. “வந்து… நான்… சாr. அன்ைனக்கு… உங்கைள அப்படிப் ேபசியிருக்கக் கூடாது. என்னால ராகேவாட இடத்தில், யாைரயும் நிைனக்கேவ முடியல. அதனால தான் ஒரு ேகாபத்தில் உங்கைள அப்படி…” என்று இழுத்தாள். ெநற்றிச் சுருங்க, அவனது முகம் இறுகியது. ைககளின் அழுத்தத்தில் நரம்புகள் புைடத்தன. ஆனால், ைவஷாலி இது எைதயும் கவனிக்கவில்ைல. மறுபக்கம் திரும்பி நின்றவள், “அேதாடு உங்களுக்கு என் ேமல் இருப்பது பrதாபம். இந்தப் பrதாபம் தான் அன்பாக மாறியிருக்கு. அைத நங்க காதல்ன்னு தப்பா நிைனச்சிட்டு இருக்கீ ங்க” நிறுத்தி நிதானமாகப் ேபசினாள். அவனது இறுகிய முகம் பாைற ேபால ேமலும் இறுக, ேபசிக்ெகாண்ேட ேபான ைவஷாலியின் கரத்ைதப் பற்றி, தன் பக்கமாக ேவகமாகத் திருப்பினான். அவளது ேதாள்கைள இறுகப் பற்றினான். இைதச் சற்றும் எதி&பா&க்காத ைவஷாலி நடுங்கினாள். அவனது முகத்ைதப் பா&த்து பயந்து ேபானாள். “இது ஒண்ணும் விடைலக் காதல் இல்ல… ந ெசால்வது நடக்க. உனக்கு அப்படி ஒரு எண்ணமிருந்தா, அதுக்கு நான் ெபாறுப்பாக முடியாது. நான் முட்டாள் இல்ல. இருப்பைத இல்ைலன்னும்; இல்லாதைத
இருக்குன்னும் ெசால்ல. என் முடிவில் நான் உறுதியா இருக்ேகன். புrஞ்சிதா” என்றான் கடுைமயான குரலில். அவள் ெவலெவலத்துப் ேபானாள். அவனது முறுகிய முகமும், பளபளத்த கண்களும், அடக்கப்பட்ட ேகாபத்துடன் நிதானமாக வந்த வா&த்ைதகளும் அவைள அச்சுறுத்தின. “ேயாசி. என் மனசுல இருப்பது, உனக்கும் புrயும்” என்று அவைள உதறிவிட்டு ேவகமாக ெவளிேயறினான். ஓயாத இைறச்சலுடன் கைரையத் ெதாட்டுச் ெசல்லும் அைலகைளப் ேபால, விக்ரமின் வா&த்ைதகள் விடாமல் அவைளத் தாக்கின. **************** சந்தன நிறச் ேசைலயில், துைடத்து ைவத்த குத்துவிளக்ைகப் ேபால வட்டின் ஒரு பக்கமாக நின்றிருந்த ரவந்தருக்கு, துக்கம் ெநஞ்ைச அைடத்தது. அன்று ேகாவிலில் அழுதபடி நின்றிருந்தவைளக் கண்ட கணவன், மைனவி இருவருேம அவளது ேசாகத்ைதக் கண்டு தாள முடியாமல் தான் சீமாைவ மட்டும் அவளிடம் ேபச அனுப்பி ைவத்தன&. அதன்பிறகு வந்த நாட்களில் ெசந்தளிருக்கு அவளது நிைனேவ வாட்டி எடுத்தது. அடுக்கடுக்காக எத்தைனத் துயரத்ைதத் தாங்கிக்ெகாண்டு நிற்கிறாள் என்று அவளது ைதrயத்ைதக் கண்டு வியந்து ெகாண்டா&. மகனது முடிவுக்குத் தான் ஏன் குறுக்ேக நிற்கேவண்டும் என்ற எண்ணம் தவிரமைடய, தனது சம்மதத்ைதக் கணவrடம் ெதrயப்படுத்தினா&.
“வாங்க மாமா சாப்பிடலாம்” அைழத்த ைவஷாலியின் குரலில் நிைனவுக்கு வந்தவ&, “ம், வேரம்மா” என்று எழுந்தா&. அவருக்கு அருகில் அம&ந்திருந்த விக்ரைம நிமி&ந்து பா&த்தாள். அவைளயும் அறியாமல், அவளது உடல் அதி&ந்தது. எழுந்தவன், அவைள தனது கூ&ைமயான பா&ைவயில் ஆராய, அங்கிருந்து விலகினாள் அவள். இருவைரயும் ஆரம்பத்திலிருந்ேத கவனித்துக் ெகாண்டிருந்த ேஜாதி வாய்க்குள் என்னேவா முணுமுணுத்துக் ெகாண்டாள். சாப்பிட்டு முடித்து வந்தவ&கள் கிளம்பிவிட, குணாலும், ைவஷாலியின் ெபற்ேறாரும் மட்டுேம இருந்தன&. எல்ேலாரும் ஹாலில் அம&ந்து ஏேதேதா ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, தட்டில் ெகாஞ்சம் சாதத்ைதயும், ரசத்ைதயும் ஊற்றிக்ெகாண்டு சைமயலைறயில் அம&ந்து சாப்பிட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள் ைவஷாலி. “ஏம்மா இங்ேக உட்கா&ந்து சாப்பிடுற? எதுவும் காய் ேபாட்டுக்காமல் இப்படிச் சாப்பிட்டா ெதாண்ைடைய அைடக்கப் ேபாகுது” என்றவ&, உருைளக் கிழங்கு வறுவைல அவளது தட்டில் ைவத்தா&. “இல்ல மாமா பசிக்குது ஆனா, சாப்பிட முடியைல…” என்றாள் பrதாபமாக. சைமயலைறைய ஒட்டிய ேசாஃபாவில் அம&ந்திருந்த ேதவிகாவிற்கு மகைளக் கட்டிக்ெகாண்டு அழேவண்டும் ேபால இருந்தது. அவளுக்கு ஆதரவாக இருக்க ேவண்டிய ேநரத்தில் இப்படி ஒதுங்கி நின்று
அவைளத் துன்புறுத்துகிேறாேம என்று வருத்தமாக இருந்தது. ஆனால் இெதல்லாம் அவளது நன்ைமக்காகத் தாேன என்று தன்ைனேய ேதற்றிக்ெகாண்டு, நாசுக்காகக் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டா&. மணிகண்டன் எதுவும் ெசால்லாமல் எழுந்து நிற்கவும், “என்னப்பா இெதல்லாம்…?” என்ற கத்தலுடன் ேஜாதி வசியடித்த பத்திரங்கள் எல்லாம் அவரது காலடியில் வந்து விழுந்தது. ேகாபாேவசமான அவளது முகத்ைதப் பா&த்த ைவஷாலி, பாதிச் சாப்பாட்டில் எழுந்து நின்றாள். குனிந்து பத்திரங்கைள எடுத்த மணிகண்டன், “ேஜாதி! எல்லாம் நியாயமா ெசய்ய ேவண்டியைதத் தான் ெசய்திருக்கு” என்றா& எrச்சலுடன். “என்னத்த நியாயமா ெசய்துட்டீங்க? இந்த வட்டில் பாதிையயும் அம்மாேவாட நைகையப் பாதியும் இவளுக்கு எப்படிக் ெகாடுக்கலாம். அண்ணேன இல்ைலன்னு ஆனதுக்குப் பிறகு, இெதல்லாம் அவசியமா? நான் ஒரு ெபாண்ைணப் ெபத்து வச்சிருக்ேகன். ஆனா, அவளுக்ெகன்ன குழந்ைதயா, குட்டியா? அேதாட அவளுக்கு என்ன ெசாத்தா இல்ைல? வட்டுக்கு ஒேர ெபாண்ணு. எல்லாேம அவளுக்குத் தாேன. எங்க அண்ணன் ெசத்து ஒரு வருஷம் முடியறதுக்குள்ேளேய அவளுக்குக் கல்யாணம் ெசயணும்னு, வட்டில் எல்லா ஏற்பாடும் ெசய்ய ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. இன்ெனாரு வட்டுக்குப் ேபாகப் ேபாறவளுக்கு, எதுக்கு இந்த வட்டில் பாதிையக் ெகாடுக்கணும்? ேபாகப் ேபாற இடம் என்ன சாமானியப்பட்டதா? ஹும்! ெகாடுத்துவச்ச மகராசி” என்று ெபருமூச்சு விட்ட ேஜாதியின் வா&த்ைதகளில் துடிதுடித்துப்
ேபானாள் ைவஷாலி. ”என்ன மாமா? இவ என்ெனன்னேவா ெசால்றா?” தவிப்புடன் ேகட்டாள். “ஆஹா! உனக்கு இது எதுவுேம ெதrயாது இல்ல. இைத நாங்க நம்பணும். இந்தப் பூைனயும், பால் குடிக்குமான்னு இருந்துகிட்டு எல்லாத்ைதயும் சாம&த்தியமா நடத்திக்கிட்ட இல்ல” என்றாள் ஆத்திரத்துடன். ”ேஜாதி! அநாவசியமா வா&த்ைதைய விடாேத. எனக்கு இைதப் பத்தி எதுவுேம ெதrயாது. இைதப்பத்தி முதல்லேய ெதrஞ்சிருந்தா, உயில் எழுத விட்டிருக்கமாட்ேடன்.” “ேபாதும்டீ உன் நடிப்பு. இேதா சுத்தி நிக்கிற அத்தைனப் ேபரும் உன்ைன நம்பலாம். ஆனா, நான் நம்பமாட்ேடன். ஏமாளி மாமனா& இருக்கா&. ெகாஞ்ச நாள் கூட இருந்தா லட்சக்கணக்கான ெசாத்ைத எழுதி வாங்கிடலாம்னு பிளான் ேபாட்டுத் தாேன உன் வட்ைட விட்டுட்டு இங்ேக வந்து உட்கா&ந்திருக்க. இைதக் கூட புrஞ்சிக்க முடியாத முட்டாளா நான்?” என்றாள் எகத்தாளத்துடன். “முட்டாள்தான்டி ந அடி முட்டாள்தான். ேகவலம் அழிந்து ேபாற ெசாத்துக்காக, உங்க ேமல உண்ைமயான பாசம் வச்சிருக்கும் என்ைன இப்படிெயல்லாம் ேபசுவ? உன் அண்ணன் ெசான்ன ேபாது கூட நான் நம்பைல. ஆனா ந சுயநலவாதிதான். உன் குடும்பம் என் குடும்பம்னு இன்ைனக்கு வைரக்கும் நான் பிrச்சி பா&த்திருப்ேபனா? எந்தச் சூழ்நிைலயிலும் உன்ைன உங்க அண்ணன் உட்பட யாrடமும், விட்டுக்ெகாடுக்காம தாேன இருந்ேதன்.
பணத்துக்காக இத்தைன வருஷ நட்ைப ேகவலப்படுத்துவியா ந. ஒரு வசதியான வட்டில் பிறந்து வள&ந்தது மட்டும் தான் எனக்குக் கிைடத்த சந்ேதாஷம். உன் அண்ணைன, கல்யாணம் ெசய்து ெகாண்டு வரும் ேபாது எத்தைனச் சந்ேதாஷத்ேதாடு வந்ேதன் ெதrயுமா? ஆனா, மூேண மாசத்தில் எல்லாேம முடிஞ்சி ேபாச்சு” என்றவள் கதறி அழுதாள். “என்ேனாட எதி&காலம் ேகள்விக்குறியா மாறினது தான் எனக்குக் கிைடத்த பலன். ஆனா, உனக்கு நல்ல வாழ்க்ைக, அன்ைபக் ெகாட்டக் கணவன், பாசத்ைதக் காட்ட குழந்ைத, இதுக்கு ேமல ஒரு ெபண்ணுக்குக் கிைடக்க ேவண்டிய ெகௗரவம், அந்தஸ்து எல்லாேம இருக்கு. எனக்கு மறுக்கப்பட்ட எல்லாம் உனக்கு நிைறவா கிைடச்சிருக்கு. இதுக்காக நான் உன் ேமல் என்ைனக்காவது ெபாறாைம பட்டிருப்ேபனா? நான் ஆைசப்பட்ட வாழ்க்ைகதான் எனக்கு நிைலக்கல, இருப்பவங்கைள என் ெசாந்தமா ஏத்துகிட்டு கைடசி வைரக்கும் உங்க எல்ேலா& கூடவும் இருக்கணும்னு மட்டும் தாேன பிrயப்பட்ேடன். அதுக்காக என்ைனப் ெபத்தவங்கேளாட மனைச கூட உைடச்சிட்டு உங்கைளெயல்லாம் ேதடி வந்ேதன். உனக்கு இவ்வளவுப் ேபராைசயா? அதுக்கும் உனக்குத் தகுதி இல்ைலன்னு என்ைன பிrச்சி வச்சிட்டீங்க இல்ல?” அழுைகேயாடு ேகட்டவள் கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டு, தன் அைறக்குச் ெசன்றாள். பத்து நிமிடங்களில் ைகயில் ஒரு ைபயுடன் திரும்பி வந்தாள். “அன்பும், அக்கைறயும் தானாக கிைடக்கணும். பிச்ைச ேகட்டு வாங்கக் கூடாது. இனியும் அப்படிப்பட்ட இடத்தில் இருந்தால், எனக்கு மrயாைத இருக்காது. அதனால் இனி நான் கிளம்பேறன்.
மாமா! நங்க என் ேமல உண்ைமயான பாசம் காட்டின ங்க; அதனால் தான் இத்தைனயும் ெசய்தங்க. ஆனா, எனக்கு உங்க பாசம் மட்டும் ேபாதும் மாமா. அடுத்தவங்கேளாட உதாசீனமும், மனசு ேநாக ேபசுவது எந்த அளவுக்கு வலிக்கும்னு புrஞ்சிகிட்ேடன். என்ைனக்காவது உங்களுக்கு என் நிைனவு வந்தா, ஒரு ேபான் பண்ணுங்க மாமா” என்று அவரது ைககைளப் பிடித்துக் ெகாண்டு கதறினாள். ஒரு வா&த்ைத கூடப் ேபசாத மணிகண்டன், ெமௗனமாகக் கண்ண & வடித்தா&. சங்கரன் தைல குனிந்து, கண்கைள மூடி அம&ந்திருக்க, ேதவிகா தவிப்புடன் கைரகட்டிய கண்ண ருடன் மகைளப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தா&. சமாதானமாகி நிமி&ந்தவள், “மாமா! இது அத்ைதேயாட நைக; கல்யாணமாகி நான் வந்தேபாது நங்க எனக்குக் ெகாடுத்தது. இனி இைத நான் எடுத்துட்டுப் ேபாக முடியாது. அதனால்” என்று அவரது ைகயில் ைவத்தாள். ஒரு ேபப்பைர அவrடம் ெகாடுத்து, “இந்த ெசாத்துக்கைள என்னுைடய நாத்தனா& ெபயருக்ேக சுயநிைனவுடன் எழுதிக் ெகாடுக்கேறன்னு எழுதிக் ைகெயழுத்துப் ேபாட்டிருக்ேகன். இதுேவ ேபாதும்னாலும் சr, இல்ைல பத்திரத்தில் எழுதிக் ைகெயழுத்துப் ேபாட்டுக்ெகாடுத்தால் தான் ெசல்லுபடியாகும்னு ெசான்னா, அைதயும் ெசய்து ெகாடுக்கேறன்” என்றவள் ேஜாதியின் அருகில் வந்து நின்றாள். அலட்சிய பாவத்துடன் ைவஷாலிையப் பா&த்தாள் அவள். “ேஜாதி! ந எப்படி இருந்தாலும் கைடசி வைரக்கும் நான் உனக்கு ஒரு
நல்ல ேதாழியாதான் இருந்திருக்ேகன். நயா ேகட்கைலனாலும், நானா இைத கட்டாயம் ெசய்திருப்ேபன். பணத்துக்காக ஒரு நல்ல நட்ைப ந இழந்துட்ட. இன்ைனக்கு இல்ைலனாலும், என்ைனக்காவது உனக்கு இது புrயும்” என்றாள் அழுத்தமாக. ெபற்ேறாrன் அருகில் தயக்கத்துடன் ெசன்றவள், ைபைய கீ ேழ ைவத்துவிட்டு, இரு ைககைளயும் கூப்பினாள். “என் தப்ைப நான் உண&ந்துட்ேடன். என்ைன மன்னிச்சிடுங்க” என்று அழுைகயில் குலுங்கியவள், “என்ைன உங்கேளாடு கூட்டிட்டுப் ேபாறங்களா? எனக்குன்னு யாருேம இல்ைல” என்றவைள, “ைவஷூ! என்று கதறலுடன் அைணத்துக்ெகாண்டா& ேதவிகா. ைவஷாலியும், ேதவிகாவும் காrல் அம&ந்திருக்க, தங்களது உைடைமகைள எடுத்து வர உள்ேள வந்த சங்கரன், அழுது ெகாண்டிருந்த ேஜாதியிடம், “ெராம்ப நன்றிம்மா” என்று தழுதழுதா&. “ைவஷூ, ெராம்ப நல்லவ மாமா. அவேளாட வாழ்க்ைக இப்படிேய இருக்கக்கூடாது. அவ ெசௗக்கியமா இருக்கணும். அவ இருக்கும் சூழ்நிைல அவைள எைதயும் ேயாசிக்க விடல. காலம் வரும் ேபாது எல்லாத்ைதயும் புrஞ்சிக்குவா. சீக்கிரமா நல்ல தகவைல ெசால்ல்லுங்க மாமா. எங்க அண்ணேனாட ஆத்மாவும் அைதத் தான் ஆவேலாட எதி&பா&க்கும்” என்றவளுக்கு நன்றிையச் ெசால்லிவிட்டுக் கிளம்பினா&. மணிகண்டன் ஒரு பக்கம் கவைலயும், மறுபக்கம் சந்ேதாஷத்துடனும் அைறக்குச் ெசன்றா&.
குணால் மைனவியின் கண்ண ைரத் துைடத்து, அவைள ஆறுதலுடன் அைணத்துக் ெகாண்டான். அத்தியாயம் - 50 அநாவசிய ேபச்சுகள் இன்றி, தானுண்டு தன் ேவைலயுண்டு என்று இருக்கும் மகைளப் பா&க்கப் பா&க்கப் ெபற்ேறாrன் ேவதைன அதிகrத்தது. அவளது மனமாற்றத்திற்காக என்று ெசய்த அத்தைனச் ெசயல்களும் அவைள ெவகுவாகப் பாதித்துவிட்டைத, காலம் கடந்ேத அறிந்துெகாண்டன&. அவளிடம் சிrப்புதான் இல்ைலெயன்றால், இப்ேபாெதல்லாம் அழுவது கூட இல்ைல. அவளிடம் சிறிதுச் சிறிதாகப் ேபசிப் புrயைவத்திருக்க ேவண்டும். எடுத்ேதாம் கவிழ்த்ேதாம் என்று ெசய்து, இன்று இப்படி எதிலும் பிடிப்பில்லாமல் இருப்பைதப் பா&க்க அவ&களுக்குப் பயமாக இருந்தது. ேபச்சிலும், விவாதத்திலும் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு த&ைவச் ெசால்லிவிட முடியாது. சில விஷயங்களில் உண&வுகளின் மூலமாகத் தான் ெசயல்பட்டாக ேவண்டும் என்று புrயாமல் இல்ைல. ஆனால், ‘இவள் இப்படிேயயிருந்தால் கடுைமயான மன அழுத்தமாக மாறி, அவைளத் தாழ்வு மனப்பான்ைமயில் தள்ளிவிடுேமா’ என்று அஞ்சின&. ேதவிகா ெசந்தளிrடம் இைதப் பகி&ந்து ெகாண்ட ேபாது, “ேயாசிக்காேத, ந கல்யாணப் ேபச்ைச ஆரம்பி. அவ தனக்கு யாருமில்ைலன்னு மனசால ெநாந்து ேபாயிருக்கா. இப்ேபா தான் அவளுக்கு ஒரு துைண ேவணும். ைதrயமா ேபசு; மத்தைத அப்புறம் பா&த்துக்கலாம்” என்று ேதவிகாவிற்கு ைதrயம் ெசான்னா&.
குனிந்து என்னேவா எழுதிக்ெகாண்டிருந்தவள், அன்ைனயின் குரல் ேகட்டு நிமி&ந்து பா&த்தாள். ேதவிகாவிற்கு உள்ளூரப் பயம். ஆனால், பதட்டத்ைத மைறத்துக்ெகாண்டு, “முக்கியமா ஏதாவது ேவைலயில் இருக்கியாம்மா?” என்று ேகட்டா&. “இல்லம்மா, ெசால்லுங்க” என்றவள், அங்ேக வந்த தந்ைதையப் பா&த்தாள். விஷயம் ெமல்லப் புrய ஆரம்பித்தது. ெசால்லமுடியாத ேவதைன மனத்ைதத் துைளக்க, உதட்ைட அழுந்த கடித்தபடி அம&ந்திருந்தாள். ெமல்லக் கல்யாணப் ேபச்ைச ஆரம்பித்தா& சங்கரன். ைவஷாலியின் உடல் நடுங்கியது. அங்கிருந்து எழுந்தவள் உள்ளுக்குள் கனன்ற எrமைலையப் ெபாங்கிப் ெபருக விடாமல், ஜன்னல் கம்பிகைள அழுந்த பற்றிக்ெகாண்டாள். சிரமத்துடன் தன்ைனக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டவளுக்கு, மூச்சு வாங்கியது. “ைவஷும்மா!” ேதவிகா தழுதழுத்த குரலில் மகைள அைழத்தா&. ஆனால், அதற்கான பிரதிபலிப்பு எதுவும் அவளிடம் இல்ைல. ஜன்னல் கம்பியில் தைல சாய்த்து அைமதியாக நின்றாள். “உனக்காகத் தாம்மா இத்தைனயும் ெசய்யேறாம். புrஞ்சிக்க முயற்சி ெசய்டா…” என்றவ&, ேமலும் ேபசி அவைளச் சமாதானம் ெசய்ய முயன்றா&. “என்னடா எதுவும் ெசால்லமாட்ேடன்ற? எங்களுக்குக் கல்யாணத்தில் சம்மதம்ன்னு விக்ரம் வட்டுக்குத் தகவல் ெசால்லிடட்டுமா?” ேதவிகாவின் குரலில் அளவுக்கதிகமான எதி&பா&ப்பு ெதrந்தது.
‘மகள், எங்ேக முடியாது என்று கூறிவிடுவாேளா!’ என்ற பயம், அவரது தவிப்பில் ெதrந்தது. இருவரும் அைமதியாக அவைளேய பா&த்துக்ெகாண்டிருக்க, கதவு வைர ெசன்றவள், தயக்கத்துடன் நின்றாள். அவளது மனம் இருதைலக் ெகாள்ளியாக தவித்தது. மகளது பதிைல ஆவலுடன் எதி&பா&த்தது அந்தத் தாயுள்ளம். ெபற்ேறா&களுக்காகச் சம்மதம் என்று ெசால்ல நிைனத்தாலும், ராகவின் மீ து காதல் ெகாண்டிருந்த அவளது மனம் அைத ஏற்க முடியாமல் தவித்தது. ெபற்றவ&களின் சந்ேதாஷத்திற்காக, திருமணத்திற்குச் சம்மதித்து தனது காதைலத் துறந்தால், அது ராகவிற்கு ெசய்யும் துேராகம் என்று மனசாட்சி அவைளச் சாடியது. ‘ெபற்றவ&களா, காதலா?’ என்று மனம் இராண்டாக பிrந்து வாதிட, ‘இது அவ&களுக்காக மட்டுமல்ல உன் எதி&காலத்துக்காகவும் தான்’ என்று மூைள எடுத்துைரத்த கருத்ைத, அவளால் ஒதுக்கித் தள்ளவும் முடியவில்ைல. ெமல்ல நிமி&ந்தவள், திரும்பி இருவைரயும் மாறி மாறிப் பா&த்தாள். இறுதியாக உண&ச்சிகளற்ற ஒரு பா&ைவைய அன்ைனயிடம் ெசலுத்தியவள், “உங்க விருப்பப்படிேய ெசய்ங்க” என்றவளுக்குக் கண்கள் உைடப்ெபடுக்க, ேவகமாக அங்கிருந்து அகன்றாள். ேதவிகாவிற்கு அவள் ெசான்னது புrயேவ சில ெநாடிகளாயின. புrந்ததும் அவரது சந்ேதாஷத்திற்கு அளேவயில்ைல. சிrப்புடன், கண்கள் கலங்க கணவைரப் பா&த்தா&. அவேரா முறுவலுடன், நாசுக்காகக் கணகைளத் துைடத்துக்ெகாண்டு கண்ணாடிைய
அணிந்தபடி, ரவந்தருக்கு ேபான் ெசய்தா&. அதன்பிறகு எல்லாேம மளமளெவன நடந்ேதறியது. ஒரு நல்ல நாளில் ேராக்கா என்றைழக்கப்படும் இருவட்டின& கலப்பிற்கு ஏற்பாடு ெசய்யப்பட்டது. ைவஷாலி வட்டின&, விக்ரம் வட்டிற்குச் ெசல்ல, கணபதி பூைஜயுடன், திருமணப் ேபச்ைசத் துவங்கின&. தங்கள் மகைள விக்ரமிற்கு திருமணம் ெசய்து ெகாடுக்க, ெபண்ணின் ெபற்ேறா& மனப்பூ&வமாக சம்மதிக்க, இரு குடும்பத்தினரும் பrசுப் ெபாருட்கைளப் பrமாறிக்ெகாண்டன&. ரவந்த& குமா&, அடுத்த பதிைனந்து நாளில் திருமணம் என்றும், ெபண்ைண மட்டும் அைழத்து வந்தால் ேபாதும், மற்றெதல்லாம் எங்கள் ெபாறுப்பு என்று த&மானமாக ெசால்லிவிட, ேதவிகாவும், சங்கரனும் சந்ேதாஷத்துடன் சம்மதித்தன&. ஆனாலும், தங்கள் மகளுக்குச் ெசய்ய ேவண்டிய அைனத்ைதயும், நிைறவாகேவ ெசய்தன&. ********** “விக்ரம்! ைவஷாலிக்கு ேபான் பண்ணச் ெசான்ேனேன பண்ணியா?” திருமண ேவைலகளுக்கு நடுேவ கடைமயாக வந்து ேகட்டாள் சீமா. ஆஃப்ட& ேஷவ் ேலாஷைன முகத்தில் தடவியபடி, “எதுக்கு?” என்றவைன, ஓங்கி அைறய ேவண்டும் ேபால இருந்தது சீமாவிற்கு. “ேநத்து அவங்க வட்டுக்குப் ேபான ேபாது என்ைனக் கூப்பிட்டு, சாr ேமல சாr ேகட்டா. எனக்ேக பாவமா ேபாச்சு. உன்கிட்ட ேபசணும்னு
மூணு நாளா டிைர பண்றாளாம், ந ேபாேன எடுக்கைலயாேம…” “ஆமாம். ேவணும்னு தான் எடுக்கல” என்றான் அழுத்தமாக. “அறிவு இருக்காடா உனக்கு? பாவம் அவளுக்கு உன்னிடம் என்ன ேபசணுேமா, என்னேவா! அட்lஸ்ட், நங்களாவது அவ&கிட்ட ெசால்லி, என்னிடம் ெகாஞ்சம் ேபசச் ெசால்லுங்கன்னு ெகஞ்சினாடா” என்றாள் பrதாபமாக. “இங்க பா&, அவளுக்காக ெராம்ப ஃபீல் பண்ணாேத. அவ என்ெனன்ன டயலாக் ேபசுவான்னு எனக்குத் ெதrயும். உனக்கு இருக்கறது பrதாபம். அைத காதல்னு தப்பா நிைனச்சிகிட்டீங்க. இப்ேபா கைடசியில் என் வாழ்க்ைகேயாடு ேச&த்து, உங்க வாழ்க்ைகயும் வணாகிப் ேபாச்சு. என்ேனாட மனசு என்ைனக்கும் மாறாதுன்னு, அவ ேபசறைத ைககட்டி நின்னு ேகட்கச் ெசால்றியா? நம்மால ஆகாது. அவைள என் வழிக்கு எப்படிக் ெகாண்டு வரணும்னு எனக்குத் ெதrயும்” என்றான் திடமாக. அவைனேய முைறத்துக் ெகாண்டு நின்றிருந்தாள் சீமா. “கல்யாணம் முடிந்ததும் உங்களுக்ெகல்லாம் அப்பாடான்னு இருக்கும். ஆனா, அதுக்குப் பிறகு தான் எனக்குத் தைலவலி ஆரம்பிக்கும். எல்லாத்துக்கும் முரண்டு பிடிப்பா; நான் சமாளிக்கணும். ஆரம்பத்திேலேய ெகாஞ்சம் இழுத்துப் பிடிச்சாதான் சrபடும்” என்றவைன அதிருப்தியுடன் பா&த்தாள். “கைடசியில் எல்லா ஆம்பிள்ைளகளும் ஒேர மாதிrதான் இருக்கீ ங்க” எrச்சலுடன் ெசான்னவள், “தைலவலின்னு ெதrயுது இல்ல,அப்புறம்
ஏன் அவதான் ேவணும்னு இப்படிப் பிடிவாதமா இருந்த? ேவற எவளாவது உனக்குக் கிைடக்காமலா ேபாயிடுவா” என்றாள் கடுப்புடன். அைறக் கதவருகில் ெசன்றவன், “என்ன ெசய்யறது? இது எனக்குப் பிடிச்ச, அழகான தைலவலியாச்ேச. அதனால் தான்” என்றவன், “காரணத்ைத ெதrஞ்சிகிட்ட இல்ல, கிளம்பு” என்று முதுகில் ைகைவத்து அவைள அைறக்கு ெவளிேய தள்ளினான். “எப்படியாவது ேபாய்த் ெதாைல. எனக்ெகன்ன? கல்யாணம் முடியட்டும் இருக்கு மகேன உனக்கு ைவஷாலிகிட்ட” என்றவளது வா&த்ைதகள், காற்ேறாடு ேபானது. **************** வட இந்திய திருமணம் என்பதாேலேய குழந்ைதகள் முதல் ெபrயவ&கள் வைர குதூகலத்துடன் இருந்தன&. முதல் நாள் ெமஹந்தி .சகுன் என்ற இரு நிகழ்சிகளுடன் திருமணம் ஆரம்பித்தது. உறவுக் கூட்டம் வட்டில் கூடிவிட, அதுவும் இரு பக்கமும் உறவு முைறயாகிப் ேபாக, விட்டுப் ேபான ெசாந்தங்கள் அைனத்தும் இந்தத் திருமணத்தில் ேச&ந்திருந்ததால் ஆரவாரத்திற்கும், சிrப்புக்கும் பஞ்சமில்லாமல் இருந்தது. நடக்கும் ஆரவாரங்கைள, தனது அைறயிலிருந்து ெமௗனமாக பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள் ைவஷாலி. சிrத்த முகத்துடன் பைழயபடி வைளய வரும் தந்ைதையப் பா&த்து மனம் ஆறுதலைடந்தாலும், ‘எல்லாவற்ைறயும் அத்தைனச் சீக்கிரத்தில் மறந்துவிட்டா&களா?’ என்ற எண்ணம் வர, மனத்தில் வலி எழாமல் இல்ைல.
ேதவிகா முழுமூச்சுடன் எல்லாவற்ைறயும் ெசய்து ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலிக்கு, ஏேனா இரண்டு திருமண ஏற்பாடுகைளயும், ஒப்பிட்டுப் பா&க்காமல் இருக்க முடியவில்ைல. உள்ளுக்குள் மனது கசந்து ேபானது. எதுவுேம பிடிக்காதது ேபாலத் ேதான்ற, கதைவ மூடிவிட்டு அைறக்குள்ேளேய அைடந்து ெகாண்டாள். திடீெரனக் கதைவத் திறந்து ெகாண்டு உள்ேள வந்த ேதவிகாவின் சித்திப் ெபண், “என்ன கல்யாணப் ெபாண்ணு, இப்படிச் சுருண்டு படுத்துட்டு இருக்க, எழுந்து முகத்ைதக் கழுவிட்டுத் தயாராகு. அைர மணிேநரத்தில் ெமஹந்தி ேபாட வந்திடுவாங்கன்னு இப்ேபா தான் ேபான் வந்தது. எழுந்திரு, எழுந்திரு” என்று அவசரப்படுத்திய சித்திைய, எrச்சலுடன் பா&த்தாள். தைலவிதிைய ெநாந்தபடி, முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு வந்தவைள அமரைவத்து, தைலவாr, ெபாட்டு ைவத்து, பூைவச் சூட்டும் ேபாது ெபாங்கி வந்த அழுைகைய அவளால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்ைல. அவளது உண&வுகைளச் சrயாகப் படித்த ெபrயவள் தன் வயிற்ேறாடு அவைள அைணத்து ஆறுதலாக தட்டிக்ெகாடுத்தா&. ெமல்ல அவைளத் ேதற்றி, தயா& ெசய்து அைழத்துவந்த ேபாது, ெபற்றவ&கள் இருவரும் மனம் நிைறய மகைளக் கண்டு மகிழ்ந்து ேபாயின&. ைவஷாலிைய ஒரு இருக்ைகயில் அமரைவக்க, இரு ெபண்கள் ைககளிலும், இருவ& கால்களிலும் அவளுக்கு மருதாணி ைவக்க ஆரம்பிக்க, விழாக் கைளகட்ட ஆரம்பித்தது. இரவு, அழகாகச் சிவந்திருந்த கரத்ைதப் பா&த்தபடிேய படுத்திருந்தவள், உடற் ேசா&விலும், மனச்ேசா&விலும் ஆட்பட்டு, தன்ைன மறந்து
உறங்க ஆரம்பித்தாள். அவளது அைறக்கு வந்த ேதவிகா, மகைளக் கண் நிைறய பா&த்துக்ெகாண்டார ********** மசாலாவின் மணம் மூக்ைகத் துைளக்க, ேசாம்பலுடன் கண்கைளத் திறந்த ைவஷாலி, மணி எட்டு எனக் காட்டிய கடிகாரத்ைதப் பா&த்தது, பதறி எழுந்தாள். “கல்யாணப் ெபாண்ணு எழுந்தாச்சா? சீக்கிரம் ஓடிப் ேபாய் குளிச்சிட்டு வா. ெரண்டு மணி ேநரத்தில் மாப்பிள்ள வந்திடுவா&. பியூட்டி பா&ல& ேவற ேபாகணும். சீக்கிரம்” என்றா&. “முதல்லேய எழுப்பக்கூடாதா சித்தி. பியூட்டி பா&ல& ேபாகைலன்னு யா& அழுதா?” என்று முணுமுணுத்துக்ெகாண்ேட, குளியலைறக்குள் நுைழந்தாள் ைவஷாலி. அேதேநரம் அைறக்குள் நுைழந்த ேதவிகா, “மாலதி! மாப்பிள்ள இப்ேபா தான் ேபான் ெசய்தா&. ைவஷுைவ பியூட்டி பா&ல&லாம் கூட்டிட்டுப் ேபாக ேவணாமாம். நேய அலங்காரம் பண்ணிடு” என்றா&. “அது சr, இப்ேபாேவ வரப்ேபாற ெபாண்டாட்டிக்கு சப்ேபாட்டாக்கும்” என்று சிrத்த மாலதி, ைவஷாலிைய பா&க்கும் ேபாெதல்லாம் சிrத்துக் ெகாண்டா&. ைவஷாலிக்கு தைலவிதிேய என்றிருந்தது. பத்து மணிக்கு ெவளிேய ேகட்ட சலசலப்பிலிருந்ேத விக்ரம்
வந்துவிட்டைத அறிந்து ெகாண்ட ைவஷாலிக்கு, ைகக்காெலல்லாம் நடுங்க ஆரம்பித்தது. அைத ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளாமல் இருக்க, இரு ைககைளயும் ேகா&த்தபடி, தைல குனிந்து அம&ந்திருந்தாள். வடஇந்திய திருமணத்ைதப் பா&க்க ேவண்டுெமன்ேற வந்திருந்த உறவுக்கூட்டம் ெமாத்தமும் ெவளியில் இருக்க, அதுேவ அவளுக்குப் ெபரும் ஆறுதலாக இருந்தது. “ைவஷூ! வாம்மா” என்று மாலதி அைழக்க, கால்கள் நகர மறுத்தது. இருக்ைகயிலிருந்து எழ முடியாமல் தவித்தவைள, “ைவஷூ! இந்தா தண்ணிையக் குடிச்சிட்டு வா” என்றவ&, தன்ேனாடு வந்திருந்த ெபண்கைளப் பா&த்துச் சிrத்து ைவத்தா&. தண்ண ைரக் குடித்தவள், ெமல்ல எழுந்தாள். ேவேராடியிருந்த கால்கைளச் சிரமத்துடன் நக&த்தினாள். வட்டின் பக்கவாட்டில் ெபrய பந்தல் ேபாடப்பட்டிருக்க, அப்ேபாது தான் அைதக் கவனித்தாள். கூடியிருந்த அத்தைனப் ேபrன் பா&ைவயும் விக்ரமின் வருங்கால மைனவிையப் பா&க்கும் ஆவலுடன் காத்திருக்க, ைவஷாலி அங்ேக நுைழயவும், ைகத்தட்டலும், அவைள வரேவற்பது ேபாலப் பாடலும், என்று அந்த இடேம கூச்சலும், ஆரவாரமுமாக கைளக் கட்டியது. குனிந்த தைலயுடன் ேமைடைய ேநாக்கி நடந்தவள், தனக்கு முன்னால் நண்ட கரத்ைதப் பா&த்ததும் திடுக்கிட்டு நிமி&ந்தாள். ஆழ்ந்த நலநிற ேகா&ட் சூட்டில், உதடுகளில் ேதங்கிய புன்னைகயுடன், அவள் ேமைடயில் ஏற உதவுவைதப் ேபாலக் ைக நட்டியிருக்க, ைவஷாலி அவைளயும் அறியாமல் தனது கரத்ைத அவனது கரத்தில் ைவத்தாள்.
விக்ரம் ைகெகாடுத்து ேமைடயில் அவைள ஏற்றிய பிறகும், அவளது கரத்ைத விடாமல் பற்றியிருக்க, ைவஷாலி அவஸ்ைதயில் ெநளிந்தாள். அவனது கண்கள் தன்ைனப் பா&ப்பைத உண&ந்தாள். அடுத்த ெநாடி, அவளது கரத்ைத ேலசாக அழுத்திக் ெகாடுத்தவன், தனது கரத்ைத விலக்கிக் ெகாள்ள, ைவஷாலி சற்று இலகுவாக மூச்சுவிட்டாள். நல்ல ேநரத்தில், இருவரும் ேமாதிரம் மாற்றிக்ெகாள்ள, பrசுப் ெபாருட்களும், நைககளும் பrமாறிக்ெகாள்ளப்பட, நிச்சயதா&த்தம் இனிதாக நடந்து முடிந்தது. அவனது அைழப்பு வரும் என்று அத்தைன நாட்கள் காத்திருந்தவள், வராமல் ேபாக, இப்ேபாதாவது அவனிடம் ேபசேவண்டும் என்று எண்ணி அவைனப் பா&க்கும் ேபாெதல்லாம், அவன் கவனமாக அவைளத் தவி&த்தான். கைடசி வைர அவனிடம் எதுவுேம ேபசமுடியாமேல ேபானது. அவளுக்குள் இருந்த ெகாஞ்சநஞ்ச நம்பிக்ைகயும் தக&ந்து ேபானது. ஒவ்ெவாரு நிமிடமும் யுகமாக கழிந்தது. ஆனால், மற்றவ&களுக்ேகா ேநரம் ஓட்டமாக ஓடியது. இேதா வாசலில் வாத்திய முழக்கங்களுடன் பராத் வந்துவிட்டது. விக்ரம் ெஷஹராவுடன் (மல்லிைகப் பூச்சரத்தினால் மூடப்பட்டு) குதிைர மீ து வந்து இறங்கிவிட்டான். மண்டப வாசலில், ெபண் வட்டினரும், மாப்பிள்ைள வட்டினரும் ஒருவருக்ெகாருவ& மாைல மrயாைத ெசய்து உள்ேள அைழத்துவரப்பட்டு, விருந்து பrமாறப்பட்டது.
குடும்பனரும், நண்ப&களும் மட்டும் இருக்க, ேஹாமம் வள&க்கப்பட்டு, மந்திரங்கள் ஒலிக்க ஆரம்பித்தது. முழுவதும் சrைகயால் இைசக்கப்பட்ட சிவப்பு நிற ' ெலெஹங்கா' ேசாளி அணிந்து, முகத்ைத மூடியபடித் துப்பட்டா அணிந்து ைவஷாலி அம&ந்திருக்க, சந்தன நிற ெஷ&வாணியில் தைலப்பாைகயுடன் ெஷஹராவால் முகம் மைறக்கப்பட்டு அவளருகில் அம&ந்திருந்தான் விக்ரம். ெபrயவ&களின் ஆசியுடன், ைவஷாலியின் கழுத்தில் கருகமணி மாைலைய (மங்கல சூத்ரா) அணிவித்து, அக்கினிைய வலம் வந்து, அவைளத் தன்னில் சrபாதியாக்கிக் ெகாண்டான் விக்ரம். திருமணம் முடிந்ததும் வழக்கம் ேபால, மாலதியின் ெபண்கள் இருவரும் விக்ரமின் ஷூைவ மைறத்து ைவத்து ேவடிக்ைக ெசய்ய, அவனும் அவ&களுக்குச் சமமாக விைளயாட்டாகப் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான். கைடசியில் ஆளுக்கு ஐயாயிரம் ரூபாய் ெகாடுத்து தனது ஷூைவ ெவற்றிகரமாக வட்டுக் ெகாண்டான். கைடசியாக ைவஷாலி, புகுந்தவடு ெசல்லேவண்டிய ேநரம் வந்தது. அத்தைன ேநரம் கலகலப்பும், உற்சாகமுமாக இருந்த சங்கரனும், ேதவிகாவும் மகைளப் பிrவைத எண்ணி, கவைலயில் ஆழ்ந்தன&. வாசற்படிைய தாண்டி வந்தவளிடம், முறத்தில், அrசிப் ெபாrயும், சில்லைர காசுகளும் நட்டப்பட்டது. காசு பிறந்த வட்டின் வளைமயும், அrசிப் ெபாr அவ&களின் நலத்ைதயும் என்று காக்க ேவண்டும் என்று கடவுைள ேவண்டிக்ெகாண்டு, ெபண் ெபற்றவ&களுக்குச் ெசய்யும் நன்றிக் கடன் த&ப்பதாக ஐதகம். அதன்படி, ெபாrையயும், காசுகைளயும் ைக நிைறய அள்ளியவள், தைலக்கு ேமல் பின்ேநாக்கி வச, ேதவிகா, தனது முந்தாைனயில் அவற்ைறப் பிடித்துக் ெகாண்டா&.
விக்ரமின் கரத்தில் மகளின் கரத்ைத ஒப்பைடத்த சங்கரன், ேபச்சு வராமல், தழுதழுக்க மகைளத் ேதாேளாடு அைணத்துக் ெகாண்டா&. சுற்r இருந்த அைனவருக்குேம ெநகிழ்ச்சியான தருணமாக அைமந்திருந்த ேநரத்தில் ைவஷாலி மட்டும் இறுக்கமான முகத்துடன், அைமதியாக நின்றிருந்தாள். கூட்டத்தில் யாேரா, “ெபாண்ணு அழணும்…” என்று சப்தமாகச் ெசால்ல, பல்ைலக் கடித்தவள், அழுத்தமாக நின்றிருந்தாள். ேதவிகா ைவஷாலியின் ெநற்றியில் முத்தமிட, “எல்ேலாரும் ேச&ந்து என்ைன ஏமாத்தி, நங்க நிைனச்சைத சாதிச்சிட்டீங்க இல்ல” என்று ெமல்லிய குரலில் ெசான்னவைள, திைகப்புடன் பா&த்தா& ேதவிகா. அன்ைனயின் முகத்ைத ஆழப் பா&த்தவள், எதுவும் ெசால்லாமல் விலகி, காைர ேநாக்கி நடந்தாள். அவளுக்குள் இருந்த ஆத்திரம் கட்டுக்கடங்காமல் ேபாக, அருகில் அம&ந்திருந்த விக்ரைம ஓரப்பா&ைவ பா&த்தாள். அவேனா, அவைள இைமக்காமல் ேநராக பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். அத்தியாயம் - 51 “ைபயா! பாபிஜி ேபசேவ மாட்டாங்களா? எது ெசான்னாலும் அைமதியாேவ இருக்காங்க?” இருவைரயும் சுற்றியிருந்த கூட்டத்திலிருந்த, விக்ரமின் சித்தப்பா ெபண் ேகட்டாள். “உங்க பாபி ெராம்ப ெராம்ப சாஃப்ட். ேகாபம் வந்தால், ெராம்ப ெராம்ப
ஹாட். சந்ேதாஷமா இருந்தாலும், ேகாபமா இருந்தாலும் இப்படித் தான் அைமதியா இருப்பாங்க” என்று கிண்டலாகப் பதிலளித்தான் விக்ரம். “எதுக்குேம rயாக்ஷன் ெகாடுக்காமல் இருந்தால், அவங்க எந்த மூடில் இருக்காங்கன்னு எப்படிக் கண்டுபிடிப்பீங்க?” ஆ&வத்துடன் ேகட்டாள் அந்தப் ெபண். “இப்ேபா உங்க அண்ணி பயங்கரக் ேகாபத்தில் இருக்காங்க. அந்தேநரம் ந என்ன ெசான்னாலும், வாேய திறக்கமாட்டாங்க” என்று சிrத்தான். குனிந்தபடி அம&ந்திருந்த ைவஷாலி, ைகைய ஆத்திரத்துடன் மூடித் திறப்பைத, பா&த்து உள்ளுக்குள் சிrத்துக் ெகாண்டான். “பின்ன உங்கைளச் சமாளிக்க ேவணாமா?” என்று பதிலளித்தான் கூட்டத்தில் ஒருவன். “ேபாதும் பசங்களா அவங்கைளக் ெகாஞ்சம் தனியா விடுங்க” என்றபடி அங்கு வந்தா& ெசந்தளி&. ைவஷூ! ெகாஞ்ச ேநரம் படுத்து எழுந்திரு. பதிேனாரு மணிக்குக் கல்யாணத்ைத ெரஜிஸ்ட& பண்ண வருவாங்க. உறவுக்காரங்க வந்தால் ெரஸ்ட் எடுக்க ேநரம் இருக்காது. ைநட் ஊருக்கு ேவற கிளம்பணும்” என்றவ&, “சீமா! ைவஷாலிைய உன் ரூமுக்கு கூட்டிட்டுப் ேபா” என்றா&. சீமாவுடன் ெசல்லும் மைனவிையேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த மகனிடம், “விக்ரம்! நயும் ெகாஞ்ச ேநரம் ேபாய் ெரஸ்ட் எடு” என்று அனுப்பி ைவத்தா&. உைடைய மாற்றிக்ெகாண்டு படுத்தவன், ைவஷாலிையப் பற்றி
ேயாசித்துக்ெகாண்ேட உடல் அசதியில் உறங்க ஆரம்பித்தான். ைவஷாலி உைட மாற்றிக்ெகாண்டு வர, ஜன்னலின் திைரச்சீைலகள இழுத்து மூடிக்ெகாண்டிருந்தாள் சீமா. “ைவஷாலி! தூங்கி எழுந்து குளிச்சிட்டு இந்தப் புடைவையயும், நைகையயும் ேபாட்டுக்க” என்று ட்ெரஸ்சிங் ேடபிள் மீ து ைவத்திருந்தவற்ைறச் சுட்டிக் காட்டிவிட்டு, கதைவ மூடிக்ெகாண்டு ெவளிேயறினாள். ைவஷாலிக்ேகா உறக்கம் வரவில்ைல. மனம் மீ ண்டும் மீ ண்டும் தான் ேகட்ட வா&த்ைதகளிேலேய உழன்றுெகாண்டிருந்தது. திருமணம் முடிந்து சற்று ஓய்வாக அம&ந்திருந்த ேநரம், தியாவின் குரைலக் ேகட்டு, சட்ெடன நிமி&ந்து பா&த்தாள். அத்தைன ேநரம் இறுக்கத்துடன் அம&ந்திருந்தவளது முகம், குழந்ைதைய கண்டதும் மல&ந்து விகசித்தது. அவள் எழுந்து ைகநட்ட, “அத்த…!” என்றபடி அவளிடம் தாவி ஓடிவர, தூக்கி கன்னத்தில் முத்தமிட்டு தன்னுடன் அைணத்துக் ெகாண்டாள். சிலெநாடிகள் அைசயாமல் நின்றவள், ‘அப்ேபா ேஜாதி வந்திருக்காளா?’ என்று விழிகைளச் சுழற்றி அவைளத் ேதடினாள். தூரத்தில் மணிகண்டன் அவளது ெபற்ேறாருடன் ேபசிக்ெகாண்டிருப்பைதப் பா&த்தவளுக்குக் குழப்பம் ஏற்பட்டது. மூன்று நாள் கல்யாணக் கைளப்பில் ஆங்காங்ேக எல்ேலாரும் சாவதானமாக அம&ந்திருக்க, சில& உறக்கக் கலக்கத்தில் இருந்தன&. குழந்ைதயுடன் வட்டிற்குள் நுைழந்தவைள, “என்ன ைவஷூ அதுக்குள்ள ைகயில் குழந்ைத” என்று ேநரம் ெதrயாமல்
கிண்டலடித்தா& மாலதி. “ம்ச்! இது ேஜாதிேயாட குழந்ைத, சித்தி” என்றாள். அதற்குள் அங்கு வந்த மாலதியின் ெபண் குழந்ைதைய வாங்கிக்ெகாண்டு ெகாஞ்ச ஆரம்பிக்க, ைவஷாலி ேஜாதிையத் ேதடினாள். ைடனிங் ஹாைல எட்டிப் பா&த்தவள், ேதாட்டத்துப் பக்கமிருந்து ேஜாதியின் குரல் ேகட்க, சற்று நிதானித்தாள். ‘இங்ேக யாருடன் ேபசிக்ெகாண்டிருக்கிறாள்?’ என்று பா&த்தவள், அங்ேக விக்ரைமயும், குணாைலயும் கண்டதும் அதி&ந்து ேபானாள். ‘இவள் எப்படி விக்ரமுடன்?’ குழப்பத்துடன் பா&த்தாள். அவள் கண்ைணக் கசக்க, விக்ரம் ஆறுதலுடன் அவள் ேதாளில் தட்டிக்ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தான். அதன்பின் இருவரும் ேபசியது அவளது காதில் ெதளிவாக விழுந்தது. ைவஷாலிக்கு, ேகாபத்தில் என்ன ெசய்வது என்று புrயவில்ைல. ‘தான் எந்த அளவிற்கு ஏமாற்றப்பட்டிருக்கிேறாம்’ என்று நிைனத்தவளுக்கு ஆத்திரத்தில் உடல் நடுங்கியது. ஒட்டுெமாத்தமாக அைனவைரயும் அந்த ேநரத்தில் ெவறுத்தாள். நம்பிய அத்தைனப் ேபரும் தன்ைன ேமாசம் ெசய்துவிட்டதாக மருகினாள். அத்தைனக் ேகாபமும் விக்ரமின் மீ து பாய்ந்தது. அத்தைனக்கு அவைனேய காரணக&த்தாவாக ஆக்கினாள். ேவதைன அைனத்ைதயும் ெநஞ்சுக்குள்ேள ைவத்துக்ெகாண்டவள், விைடெபறும் ேநரம், அன்ைனயிடம் மட்டும் அனல் கக்கும் வா&த்ைதகைளக் கூறிவிட்டு வந்து விட்டாள்.
மனத்திற்குள் ெபாருமியபடிேய இருந்தவள், சீமா வந்து எழுப்பும் வைர, தன்ைன மறந்து உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தாள். குளித்துவிட்டு, ைவலட் நிற ஜா&ெஜட் புடைவயும், அதற்குத் ேதாதான நைககைளயும் அணிந்து, கூந்தைல தளர பின்னிக்ெகாண்டு வந்தவைள, இைமக்க மறந்து பா&த்தான் விக்ரம். பதிவுத் திருமணம் முடிந்து, மதிய உணவும் முடிய மாைல நான்கு மணியாகிவிட்டது. அவரவ& ஊருக்குக் கிளம்ப தயாராக, ஆரம்பித்தன&. ைவஷாலி, சீமாவின் அைறக்குச் ெசன்றாள். சிறிது ேநரம் ஜன்னல் வழியாகத் ேதாட்டத்ைத ெவறித்துக் ெகாண்டிருந்தவள், ெபரு மூச்சுடன் எழுந்து தனது ெபட்டிையச் சrபா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். கதைவத் தட்டும் சப்தம் ேகட்டதும், “வாங்க” என்றவள், உள்ேள வரும் அரவம் ேகட்டு, ‘ேவைலயாள் டீ ெகாண்டு வந்திருக்கிறா&’ என நிைனத்து, “அங்ேக டீபாய் ேமல வச்சிட்டுப் ேபாங்க” என்று திரும்பாமேலேய ெசான்னாள். ஆனால், கதைவ அழுந்த மூடி தாளிடும் சப்தம் ேகட்டுத் திரும்பியவள், கதவின் மீ து சாய்ந்து நின்றிருந்த விக்ரைமக் கண்டதும், அவளது இதயம் ஒரு ெநாடி நின்று துடிக்க ஆரம்பித்தது. கதவில் சாய்ந்து நின்றிருந்தவனது விழிகள் ரசைனயுடன் அவைளத் தழுவியது. அதுவைர இருந்த ைதrயெமல்லாம் ேபாய், விரல்கள் தந்தியடிக்க ஆரம்பிக்க, ெபட்டிைய மூடிவிட்டு, ெசய்வதறியாமல் நின்றாள். அவனது காலடியின் ஓைச அவளது காதுகளில் ஒலிக்க, இதயம் முரசாக ஓங்கி ஒலித்தது. அவனது மூச்சுக் காற்றின் ஸ்பrசம் அவளது
கழுத்தில் உரச, பயத்தில் ேமல்மூச்சு வாங்க கண்கைள மூடி நின்றாள். “ஹப்பா! உன்ைன உrைமேயாடு இந்த வட்டுக்குக் கூட்டிட்டு வர எவ்வளவு பாடுபட ேவண்டி இருந்தது” என்றபடி அங்கிருந்த டிெரஸ்சிங் ேடபிளின் ஸ்டூைல இழுத்துப் ேபாட்டு அவெளதிrல் அம&ந்தான். அவளது மனத்திலிருந்த ேகாபம் பயத்ைத விலக்க, நிதானமாக அவைனப் பா&த்தாள். “பின்ன, ேசாேலா ெப&ஃபா&ெமன்ைஸ கூடப் பண்ணிடலாம். ஒரு கும்பைலேய நடிக்க ைவக்கறதுன்னா… கஷ்டம்தான். அைதேய ெவற்றிகரமா முடிச்சிருக்கீ ங்கேள நிச்சயமா பாராட்டணும்” என்று ேகலியாக ெசால்லிக் ெகாண்ேட ைக தட்டினாள். ெநற்றி சுருக்கிப் பா&த்தவன், அவள் சற்றும் எதி&பாராத ேநரத்தில் ைகையப் பற்றி, கட்டிலில் அமரைவத்து, “என்ன ெகாழுப்பா?” தகிப்புடன் வந்தன அவனது வா&த்ைதகள். அவன் அமரைவத்த ேவகத்தில் ெகாஞ்சம் தடுமாறியவள், சமாளித்துக் ெகாண்டு, “உங்களுக்கு இருக்கறைத விடக் கம்மிதான்” என்றாள் அேத அழுத்தத்துடன். “ச்ேச!” என்று அவளது கரத்ைத விடுவித்தவன், “நயும் சம்மதிச்சி தான் இந்தக் கல்யாணம் நடந்திருக்கு. இன்னும் என்ன உனக்கு? என்னேமா ஏேதா கட்டாயத்துக்கு நடந்தா மாதிrேய ேபசுற?” என்றான் கடுப்புடன். அவனது ஏமாற்றத்ைதச் சந்ேதாஷத்துடன் பா&த்தாள். இெதன்ன அடுத்த டிராமாவுக்கு rக&சலா?” என்றாள் கிண்டலாக. அவன் உண&ச்சிகைளத் துைடத்த முகத்துடன் அவைளப் பா&த்தான்.
“ேஜாதி மூலமா நாடகம் நடத்தி, உங்க இஷ்டப்படி கல்யாணத்ைத முடிச்சிட்ேடாம்ன்னு சந்ேதாஷப்படாதங்க. உங்கைள அந்தச் சந்ேதாஷத்ைத அனுபவிக்க என்ைனக்கும் விடமாட்ேடன்” என்றாள் சவால் விடுவைதப் ேபால. ெமல்லக் கழுத்ைதத் தடவிக்ெகாண்டவன், “முடிச்சிட்டியா? நாடகம் நடத்தி உன்ைனக் கல்யாணம் ெசய்துக்க ேவண்டிய அவசியம் எனக்கு இல்ல. உன் ஃப்ெரண்டும் ஒண்ணும் ெதrயாத ஆளில்ல” என்றவன் எழுந்து அவளது ைகையப் பற்றித் தூக்கினான். “என் சந்ேதாஷத்ைத என்னிடமிருந்து யாராலயும் தடுக்கேவா, பறிக்கேவா முடியாது. அைத எப்படி தக்க வச்சிக்கணும்னு எனக்குத் ெதrயும். ந ேவணும்னா, அைத அனுபவிக்க விடாமல் தடுக்க என்ன பண்ணணும்னு ேயாசி” என்று ஒருமாதிr சிrத்தபடி அவளது கரத்ைத விடுவித்தான். ைவஷாலியின் முகம் ஆத்திரத்தில் சிவந்து ேபானது. அைதப் பா&த்துச் சிrத்தபடிேய இரண்டடி நடந்தவன், நின்று திரும்பிப் பா&த்தான். “ேயாசிச்சாலும் ஒண்ணும் பிரேயாஜனம் இல்ைல… இருந்தாலும், உன் ஆைசைய ஏன் ெகடுப்பாேனன்? ஆல் த ெபஸ்ட்” என்றவன் அவளருகில் வந்தான். “என்னடா! ேபானவன் திரும்பி வரான்னு பா&க்கறியா? என்னுைடய வாழ்த்ைத ந மறந்திடக் கூடாது இல்ல… அதுக்கு ந எப்பவும் நிைனவு வச்சிக்க என்ன பண்ணலாம்?” என்றவனது பா&ைவ அவைள அணுஅணுவாக துைளத்தது.
அதுவைர ைதrயமாக இருப்பைதப் ேபாலக் காட்டிக்ெகாண்ட ைவஷாலி அவனது உrைமயான பா&ைவயில் படபடத்துப் ேபானாள். சட்ெடனக் குனிந்து அவளது வலது உள்ளங் ைகயில் முத்தமிட, ைவஷாலி உடல் ெவடெவடக்க, பட்ெடனக் ைகைய இழுத்துக் ெகாண்டாள். முகெமல்லாம் முத்துமுத்தாக விய&ைவ அரும்ப, பயத்தில் ெதாண்ைடக் குழி உல&ந்து ேபானது. அவனது முகத்தில் ஒரு ெவற்றிப் புன்னைக ேதான்ற, ெமன்குரலில், “முதல் முைறங்கறதால ைகல ெகாடுத்ேதன். அடுத்த முைற ந ேசலஞ்ஜ் பண்ணும் ேபாது ேவற… இடம். ேவணா அைதயும் நேய ேயாசிச்சி ைவ” என்றவன், “வரட்டுமா ஷாலு! சீக்கிரம் ெரடியாகு ைடம் ஆகுது” என்றான். அவன் நிதானமான நைடயுடன் ெவளிேயற, ைவஷாலி குறுகுறுத்த தனது வலது கரத்ைதேய, ெவறித்துப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். அத்தியாயம் - 52 மாைல ஆறு மணியளவில், சீமா, அவளது அன்ைனயும், புதுமணத் தம்பதிகளும், ரவந்த& குமாrன் ெசாந்த ஊரான பத்திண்டாவிற்குப் புறப்பட்டன&. ெசந்தளிரால் ெவகுதூரம் பிரயாணம் ெசய்ய முடியாத காரணத்தால், அவரது ேவண்டுேகாளுக்குச் சம்மதித்து, ைவஷாலியின் ெபற்ேறா& அவ&களுடன் ெசன்றன&. ரத்னகிrயிலிருந்து மும்ைபக்கு காrலும், அங்கிருந்து சண்டிகருக்கு விமானத்திலும், மீ ண்டும் பத்திண்டாவிற்கு காrலும் பிரயாணம் ெசய்து
வந்து ேச&ந்ந்த ேபாது ஏறக்குைறய விடியும் ேநரமாகிவிட்டது. பிரயாணம் முழுக்கேவ ைவஷாலி, யாrடமும் எதுவும் ேபசாமல், ேகட்பதற்கு மட்டும் பதிலளித்தபடி அைமதியாக வந்தாள். விக்ரமும் அவளிடம் எந்தப் ேபச்சும் ைவத்துக் ெகாள்ளவில்ைல. காrலிருந்து இறங்கிய ைவஷாலி, குட்டி அரண்மைண ேபான்றிருந்த வட்ைடப் பிரமிப்புடன் பா&த்தாள். வாசல் வைர ேதாரணமும், வண்ண விளக்குகளும் ஒளி&ந்து ெகாண்டு இருந்தன. அவ&களது வருைகக்காகேவ காத்திருந்த ேவைலயாட்கள் ஓடிவந்தன&. விக்ரைமக் கண்டதும் மrயாைதயுடன் வணங்கி, பவ்யமாக அவனிடம் ேபசுவைதப் பா&த்துக்ெகாண்டு நின்றாள். இருவைரயும் நிற்க ைவத்து ஆரத்தி எடுத்து வட்டிற்குள் அைழத்துச் ெசன்றன&. ெபrயவ&கள் முன்ேன ெசல்ல, ைவஷாலி வட்டின் பிரம்மாண்டத்ைதப் பா&த்தபடி ெமல்ல நடந்து ெகாண்டிருந்தாள். “ைவஷாலி! ந இந்த ரூமில் தங்கிக்க” என்ற சீமாவிற்கு புன்னைகயுடன் தைலயாட்டினாள். சீமாவும் அங்கிருந்து ெசன்றுவிட, ைவஷாலி வட்டின் உத்திரத்தில் ெதrந்த சித்திரங்கைளயும், தூண்கைளயும் ஆராய்ந்து ெகாண்டிருந்தாள். “இது தான் அப்பா பிறந்த வடு” என்ற குரல் ேகட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தாள். அத்தைனப் ெபrய ஹாலில் அவைளயும், விக்ரைமயும் தவிர ேவஎறு யாைரயுேம இல்ைல.
விழிகைள உய&த்தி அவைனப் பா&த்தாள். பிறந்து வளா&ந்த வட்ைட ஆைசயுடன் அவனது கண்கள் தழுவியது. “தாத்தா, பாட்டி இருந்த வைர வருஷா வருஷம் நாங்க, சித்தப்பா, அத்ைத எல்ேலாரும் குடும்பத்ேதாடு இங்ேக வந்திடுேவாம். வேட திருவிழா மாதிr இருக்கும்” என்றவன் கண்களில் அந்த நாைளய நிைனவுகளின் தாக்கம், சில ெநாடி வந்து ெசன்றது. ெபருமூச்ைச ெவளியிட்டவன், “தாத்தா, பாட்டி ெரண்டும் ேபரும் ஒருத்த& பின்னால் ஒருத்தரா ேபாயிட்டாங்க. அேதாடு அம்மாவுக்கும் இப்படி ஆன பிறகு, நாங்க ேச&ந்து இங்ேக வருவேத நின்னுேபாச்சு. ெராம்ப முக்கியமான ேவைல தவிர, அப்பா, அம்மாைவ விட்டுட்டு ஒருநாள் கூட எங்ேகயும் வரமாட்டாங்க. எப்ேபாதாவது நான் மட்டும் வருேவன். இந்த மூணு நாலு வருஷமா அதுவும் இல்ைல. எல்ேலாருக்கும் ேவைல, படிப்புன்னு ஆயிரம் பிரச்சைனகள் நிைனச்சபடி வர முடியைல. சித்தப்பா பாrன்ல ெசட்டில் ஆகிட்டாங்க. சீமாவும், அத்ைதயும் மட்டும் நம்ம வட்டுக்கு அடிக்கடி வருவா. எத்தைன நாள் ஆகிடுச்சி இங்ேக வந்து. இந்த மண்ேணாட வாசம், இந்த மக்கள், இந்த இயற்ைக, பசுைம, இந்த வடு எல்லாத்ைதயும் ெராம்ப மிஸ் பண்ணிட்ேடன்” ெமல்லிய குரலில் ெசான்னான். திடீெரன அவனது முதுகில் தட்டி, “ரூமுக்கு ேபாகாம, தூைண கட்டிப்பிடிச்சிட்டு கனவு காணுறியா என்ன?” என்றாள் சீமா. “ஆஹ்!” என்று அவள் பக்கமாக்கத் திரும்பியவன், “ஷாலு!” என்றபடி மைனவிையத் ேதடினான்.
“அவ அவேளாட ரூமில் இருக்கா. ந ேபாய்ப் படு ெகாஞ்ச ேநரம்” என்றவள் சைமயலைறைய ேநாக்கி நடந்தாள். ‘தன்ைன இப்படி தனியாகப் புலம்பைவத்து விட்டுச் ெசன்றுவிட்டாேள’ என்ற ஆத்திரத்துடன் தனது அைறக்குச் ெசன்றான். ********** தைலையத் துவட்டியபடி குளியலைறயிலிருந்து ெவளிேய வந்த ைவஷாலி, ஹாய் ஷாலு டிய&! குட்மா&னிங்” என்ற குரல் ேகட்டுத் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தாள். கட்டிலில் ஒய்யாரமாக சயனித்திருந்தவைன இைமக்காமல் பா&த்தாள். “நங்…க எப்படி? கதைவ லாக் பண்ணிட்டுத் தாேன ேபாேனன்” என ெசால்லிக்ெகாண்ேட கதைவப் பா&த்தாள். தாளிட்ட கதவு அப்படிேய இருந்தது. “ஹேலா ேமடம்! இது என் வடு. இங்கிருக்கும் எல்லா ரூமுக்குேம ெரண்டு வழி உண்டு. இது ெதrஞ்சிருக்க உங்களுக்கு வாய்ப்பில்ைல” என்று இரு ைககைளயும் விrத்தான். முகத்தில் விழுந்த கூந்தைல, காதுக்குப் பின்னால் தள்ளியபடி, “ஓ! சr இப்ேபா என்ன விஷயமா வந்தங்க?” என்றாள் காட்டமாக. ”என்ன என்ைன ெவளிேய ேபாகச் ெசால்றியா?” என்று முைறப்புடன்
ேகட்டான். சலிப்புடன், “ச்சு” என்றவள், “எப்ேபா பாரு விதண்டாவாதம்…” ஏன்று முணுமுணுத்தபடி, கண்ணாடியின் எதிrல் ெசன்று நின்றவள், குங்குமத்ைத எடுத்து உச்சியில் ைவத்தாள். எழுந்து அவள் பின்னால் வந்து நின்றவன், “ேகள்வி ேகட்டா என்னேவா வாய்க்குள்ேளேய முனகற? என்ன?” என்றான் பிடிவாதமாக. “ஒண்ணுமில்ல” என்றபடி அங்கிருந்து நகர முயன்றவள் புஜத்ைத இறுகப் பற்றினான். “என்ன காலங்கா&த்தால் வம்பு பண்றங்களா? விடுங்க…” என்று கடுகடுத்தாள். அழுத்தமான பா&ைவைய அவள் மீ து ெசலுத்தியவன், “ேநத்து நான் ேபசிட்டு இருக்கும் ேபாது நடுவில் ஓடின இல்ல… இப்ேபா ஓடு பா&&ப்ேபாம்” என்றான். “சும்மா இந்த மிரட்டற ேவைலெயல்லாம் ேவணாம். முதல்ல விடுங்க என்ைன…” அவள் என்னேவா கடுகடுெவனத் தான் ெசால்ல முயன்றாள். ஆனால், இருக்க இருக்க குரல் உள்ேள ெசன்றது. “மிரட்டுேறனா? அப்படின்னா என்னன்னு ெதrயுமா உனக்கு? சr, அைத உனக்கு இன்ெனாரு நாள் ெசால்லித் தேரன் இன்ைனக்கு உனக்கு ேவற பாடம். நான் ேபசிட்டு இருக்கும் ேபாது எழுந்து ேபானாேலா, ெசால்ல வ&றைத காது ெகாடுத்து ேகட்காட்டாலும் என்ன நடக்கும்னு ந ெதrஞ்சிக்க ேவணாம்” என்றவன், இரு ைககளாலும் அவைளச் சுற்றி
வைளத்துத் தன்ேனாடு ேச&த்து அைணத்தான். அவன் ஏேதா ெசயப்ேபாகிறான் என்று உண&ந்து சுதாrக்கும் முன், விக்ரம் அவைள அைணக்க, தடுமாறிப்ேபானாள் ைவஷாலி. “வி..க்ரம்…” என்று திணறியவள், அவனது ெநஞ்சில் ைகைவத்துத் தள்ளினாள். உடல் நடுங்க, கண்கைள இறுக மூடி உதடு துடிக்க நின்றிருந்தவைள அத்தைன அருகில் பா&த்தவனுக்கு, மனத்தில் காதல் த ெகாழுந்து விட்டு எrயத் துவங்கியது. ஈரக்கூந்தலின் வாசமும், பூசியிருந்த மஞ்சளின் வாசமும் அவனது உண&வுகைளச் சுண்டி இழுத்தது. அவளது கூந்தலில் முகம் புைதத்து, ஆழ நுக&ந்தவன், அவளது கன்னத்ைத ேநாக்கி முன்ேனறினான். தன் பலம் முழுவைதயும் திரட்டி, அவள் தன்னிடமிருந்து விக்ரைம தள்ளிவிடவும், சீமா பின் வாசல் வழியாக உள்ேள வரவும் சrயாக இருந்தது. திைகப்பும், வியப்புமாக இருவைரயும் பா&த்த சீமா, வந்த ேவகத்திேலேய அைறயிலிருந்து ெவளிேயறிவிட்டாள். ஆனால், ைவஷாலிக்கு அழுைகேய வந்துவிட்டது. விைளயாட்டிற்கு ஆரம்பித்து விைனயாகிப் ேபானைத நிைனத்து, தன்ைனேய ெநாந்து ெகாண்டான் விக்ரம். தாைடையத் தடவியபடி, “ைவஷாலி!” என்று அவளது ேதாைளத் ெதாட்டான்.
“என் முகத்திேலேய விழிக்காதங்க. ெவளிேய ேபாங்க” என்றவள் ேதம்பித் ேதம்பி அழ ஆரம்பித்தாள். தன்ைனேய திட்டிக்ெகாண்டு வந்த வழிேய திரும்பியவைன ெவளிேய சீமா பிலுபிலுெவனப் பிடித்துக் ெகாண்டாள். பின்னந்தைலையத் தடவியபடி, அவள் திட்டியைதெயல்லாம் வாங்கிக் ெகாண்டு, நான் ேவணுேம எதுவும் ெசய்யைல” என்று பிடிவாதக்காரக் குழந்ைதையப் ேபாலச் ெசான்னவைனப் பா&க்க அவளுக்ேக பாவமாக இருந்தது. “சr, உன் ரூமுக்குப் ேபா. பின் பக்கமாேவ ேபா” என்றாள். “ஏன் முன்பக்கம் ேபானால் என்ன?” என்றான் வம்பாக. ”கடவுேள! தைலெயழுத்து” என்று தைலயிலடித்துக் ெகாண்டவள், “உன் சட்ைடையப் பாருடா” என்றாள். குனிந்து இடது பக்கம் ஒட்டியிருந்த குங்குமத்ைதப் பா&த்தவன், அசட்டுப் புன்னைக ஒன்ைற அவளிடம் சிந்திவிட்டு, ைகயால் மைறத்தபடி ேவகமாகத் தன் அைற ேநாக்கி நடந்தான்.“ அைனவரும் விக்ரமின், தாத்தா - பாட்டி நிைனவிடத்திற்குச் ெசல்லத் தயாராகி, ைவஷாலியின் வரவிற்காக்க காத்திருந்தன&. “ேடய் நான் அவைளச் சமாதானப்படுத்தி வச்சிருக்ேகன். ஏதாவது ெசய்து அவைள உசுப்ேபத்தி விடாேத ெசால்லிட்ேடன்” – விக்ரமின் காைதக் கடித்தாள் சீமா.
அவள் ெசான்னதற்ெகல்லாம் தைலயாட்டிக் ெகாண்டவனது மனம், அவளது ஓரப் பா&ைவக்காக ஏங்கியது. அவள் அவன் பக்கமாக திரும்பினால் தாேன. கவனமாக அவன் பக்கமாக திரும்புவைதத் தவி&த்தாள். ெபrயவ&களின் நிைனவிடட்த்தில் சிறு பூைஜயும், அஞ்சலியும் ெசலுத்திவிட்டு வட்டிற்குத் திரும்பின&. காrலிருந்து இறங்கிய சீமாவிடம், ேவைலக்காரப் ெபண் ஓடி வந்து ஏேதா ெசால்ல, புடைவ முந்தாைனையத் தைலயில் இழுத்து மூடிக்ெகாண்டு வட்டினுள் ேவகமாகச் ெசன்றாள். ைவஷாலி உள்ேள ெசன்ற ேபாது, ஹாலில் அம&ந்திருந்த ெபrயவ&கள் இருவrன் காைலயும் ெதாட்டு வணங்கிக்ெகாண்டிருந்தாள் சீமா. சீமாவின் அம்மா அவ&கைள மrயாைதயுடன் வணங்கி, சங்கரைனயும், ேதவிகாைவயும் அவ&களுக்கு அறிமுகப்படுத்தினா&. ைவஷாலிைய அைழத்த விக்ரம் ேச&ந்து ெபrயவ&கைள வணங்கி எழுந்தன&. அந்தப் ெபrயவ& விக்ரைம ெநஞ்ேசாடு அைணத்துக் ெகாண்டா&. ”உனக்கு ஒரு நல்ல கணவன் கிைடச்சிருக்கான். அவைன நல்லபடியா பா&த்துக்கம்மா” என்றா& அந்தப் ெபrயம்மா. ைவஷாலியும், ெபrயவ& ெசான்னதற்காக தைலயைசத்தாள். அவைளேய புன்னைகயுடன் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்த விக்ரம், “ஷாலு!
இவங்க யாருன்னு உனக்குத் ெதrயாேத இவங்க தான் நம்ம சீமாேவாட மாமனா& மாமியா&” என்றான். அவனது வா&த்ைதகைள உள்வாங்கி அ&த்தம் புrந்து ெகாள்ள, அவளுக்குச் சிறிது ேநரம் பிடித்தது. திைகத்த பா&ைவையக் கணவனிடம் ெசலுத்தியவள், லஸ்ஸி டம்ள&கைள ஏதிந்யபடி வந்த சீமாைவ கண்ெகாட்டாமல் பா&த்தாள். அத்தியாயம் - 53 சீமாவின் மாமனா& - மாமியா& புறப்படும் வைர, ைவஷாலிக்கு இருப்ேப ெகாள்ளவில்ைல. சீமாவிற்குத் திருமணமாகிவிட்டது என்ற விஷயேம அவளுக்குப் புதிது. சீமாவின் கணவன் எங்ேக? இருக்கிறானா! இல்ைலயா! ‘ச்ேச’ என்று தன் நிைனப்பு ேபாகும் ேபாக்ைக நிைனத்து தைலயிலடித்துக் ெகாண்டாள். அவளது குழம்பிய முகமும், தவிப்பான பா&ைவயும், அவளது நிைலைய ெதள்ளத் ெதளிவாகச் எடுத்துச் ெசால்ல, அவைளேய பா&த்தான். விஷய்ம் ெதrந்த ேபாதும், என்ன ெவன்று ஆறுதலாகக் ேகட்கக் கூட அவனுக்குப் பயமாக இருந்தது. ெபrயவ&கள் முன்னால் ஏதாவது ேபசிவிடுவாேளா என்று ெமௗனமாக அவைளப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். அவ&கள் கிளம்பிச் ெசன்ற பிறகும் சீமா எங்ேகா ெவளியில் ெசன்றுவிட, அவளிடம் ேபசுவதற்கான சந்த&ப்பம் அைமயவில்ைல. சீமாவிடம் ேகட்கேவண்டிய ேகள்விகள் நிைறய இருந்தன அவளுக்கு.
ேநரம் ெசல்லச் ெசல்ல இழுத்துப் பிடித்தப் ெபாறுைமயுடன் காத்திருந்தாள். ேதவிகா என்னெவன்று விசாrக்க, தைலவலி என்றவள், அைறக்குள் வந்து முடங்கிக் ெகாண்டாள். சீமாவின் அன்ைனயிடம் ேகட்கலாமா என்ற எண்ணத்ைதயும் மாற்றிக்ெகாண்டு, சீமாவிற்காக காத்திருந்தாள். ஊேர அடங்கிப் ேபான ேநரத்தில் சீமாவின் கா& ேபா&ட்டிேகாவில் வந்து நின்றது. தூங்காமல் விழித்திருந்த ைவஷாலி வாசைல ேநாக்கிச் ெசன்றாள். “ைவஷாலி! இன்னும் தூங்கைலயா?” வியப்புடன் ேகட்டாள் சீமா. “உங்ககிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்க்கா” ெகஞ்சலும், தவிப்புமாக ஒலித்தது அவளது குரல். விரக்தியாக புன்னைகத்தவள், “அது என்ன காவியமா, சந்ேதாஷமா ெசால்ல? ஆனா, கண்டிப்பா ந இைத ெதrஞ்சிக்கணும். ஒரு பத்து நிமிஷம் வந்திடுேறன்” என்றவள் தன் அைறக்குச் ெசன்றாள். உைடமாற்றிக்ெகாண்டு ெசான்னபடிேய திரும்பி வந்தவள், அவளது அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்றாள். “எங்க இருந்து ஆரம்பிக்கிறது? என் காதல்ல இருந்தா? கல்யாணத்தில் இருந்தா? இல்ல… என்ேனாட ஆரம்பக் காலத்திலிருந்து ஆரம்பிச்சா தான் உனக்குப் புrயும்” என்றவள் நண்ட ெபருமூச்ைச இழுத்து, ஒரு கணம் கண்கைள மூடித் திறந்தாள்.
அந்த ஒரு கணம் அவளது முகத்தில் ெதrந்த ேவதைனைய, ைவஷாலி இது வைர அவளிடம் கண்டதில்ைல. “இந்த ஊrேலேய தாத்தா தான் ெபrய ஜமீ ன். விக்ரம் மூத்த ஆண் வாrசு. நான் மூத்த ெபண் வாrசுங்கறதால, எல்ேலாருக்குேம நாங்க ெராம்பச் ெசல்லக் குழந்ைதகள். எங்க தாத்தா பாட்டிக்கு, எங்கைள வாழ்க்ைகயிலும் இைணச்சி பா&க்கணும்னு ஆைச இருந்தது. ஆனால், ஒண்ணாேவ ஒேர வட்டிேலேய வள&ந்த எங்களுக்குள்ள சேகாதர பாசம் தான் இருந்தேத தவிர, ேவற எந்த உண&வும் வரேவயில்ைல. ேபாகப் ேபாக அவங்களும் அைதப் புrஞ்சிகிட்டாங்க. ெசான்னா நம்ப மாட்ட ைவஷாலி… பத்து வருஷத்துக்கு முன்னால் வைரக்கும், நானும், விக்ரமும் எப்ேபாதும் எலியும் பூைனயுமா தான் இருப்ேபாம். நாங்க வட்டில் இருந்தா, எந்த ேநரமும் வடு ேபா&க்களமா தான் இருக்கும். இந்தியா – பாக்கிஸ்தான் பிரச்சைன த&ந்தாலும், உங்க பிரச்சைன ஓயாது ேபால இருக்ேகன்னு எல்ேலாரும் சிrப்பாங்க. ஆனா, அேத விக்ரம் தான் என்ேனாட பிரச்சைனகள் எல்லாம் த&ந்து நான் இன்ைனக்கு இந்த அளவுக்கு இருக்கக் காரணம். நான் பிளஸ் டூ படிக்கும் ேபாேத எங்க அப்பா ஃபாக்rல நடந்த ஒரு ஆக்சிெடண்டில் இறந்துட்டா&. அதுக்கப்புறம் நானும், அம்மாவும் இங்ேக தாத்தா வட்ேடாடு வந்துட்ேடாம். நான் காேலஜ் ஃைபனல் இய& படிச்சிட்டு இருந்ேதன். அன்ைனக்கு ேஹாலி, விக்ரம் தன்ேனாட ஃப்ெரண்ைட வட்டுக்குக் கூட்டிட்டு வந்தான். அவன்தான் சந்தப். விக்ரம் ஊrலிருந்து வந்திருக்கான்னு ெதrஞ்சதும், அவனுக்கு நான் தான் முதலில் ேஹாலி கல&
பூசணும்னு, ேவகமா அவேனாட ரூமுக்கு ஓடிப்ேபாய்க் கதைவத் தட்டிேனன். கதைவத் திறந்ததும், ைகயில் மைறத்து வச்சிருந்த பவுடைர அவன் ேமல வசிேனன். ஆனால், அது சந்தப். விக்ரம் சிrக்க, நான் அவனிடம் மன்னிப்பு ேகட்கன்னு ஆரம்பிச்சது. ெரண்டு ேபரும் இங்ேக இருந்த ஒரு வாரத்தில், நான் சந்தப்புக்கு ெராம்ப ெநருக்கமானவளாக ஆகிட்ேடன். எங்க ேபச்சு, ேபானிலும் ெதாட&ந்துச்சு. விக்ரம் வரும் ேபாெதல்லாம், சந்தப்பும் வருவான். அடுத்த ெகாஞ்ச நாள்ள, அவன் மட்டும் தனியாக வர ஆரம்பிச்சான். ஆரம்பத்தில் யாருக்கும் எந்த சந்ேதகமும் வரைல. விக்ரம் ஃப்ெரண்ட் என்பதால் அவனுக்கு பலமான உபசரைண நடக்கும். ஆனால், ஆறு மாதத்தில் ெமல்ல வட்டிலிருப்பவங்களுக்கு ெகாஞ்சம் சந்ேதகம் வர ஆரம்பிச்சது. ஒரு கட்டத்தில் விஷயம் ெதrய ஆரம்பிச்சதும், நான் எல்லா உண்ைமையயும் ெசால்லிட்ேடன். விக்ரம் அப்ேபா தான் ரத்னகிrயில் மாமாவுக்கு ெஹல்ப்பா பிஸ்னசில் ஈடுபட ஆரம்பித்த ேநரம். தாத்தா அவைனக் கூப்பிட்டு, சந்தப்ைபப் பற்றி விசாrத்தா&. ெகாஞ்சம் நடுத்தரக் குடும்பம். திறைமயானவன். ைகதூக்கிவிட்டா முன்னுக்கு வந்திடுவான்னு ெசான்னான். தாத்தாவும் அங்கங்ேக விசாrத்தா&. எல்லாம் நல்லதாகேவ இருக்க, எங்க கல்யாணம் எந்தச் சிக்கலும், சிரமமும் இல்லாமல் பிரமாதமா நடந்தது. கல்யாணம், ஹனிமூன்னு வாழ்க்ைகேய ெசா&க்கமா ெதrந்தது. ெமல்ல இயல்பு வாழ்க்ைகக்கு வர ஆரம்பிச்ேசாம். ஆடம்பர
வாழ்க்ைகயும், ைகயில் புரண்ட பணமும், ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா சந்தப்ேபாட சுயரூபத்ைத ெவளிேய ெகாண்டுவர ஆரம்பிச்சது. அதுவைரக்கும் இல்லாத ஒரு புது சந்தப்ைப பா&த்ேதன். ேதைவயில்லாத எல்லாப் பழக்கமும் அவனுக்கு இருந்திருக்கு. இதில் அதிசயம் என்னன்னா… அத்தைனத் தூரம் பழகின விக்ரமுக்ேக இெதல்லாம் ெதrயாது. அவ்வளவு சாம&த்தியமா அவனிடம் நடந்திட்டு இருந்திருக்கான். அவன் எங்க வட்டுக்ேக திட்டம் ேபாட்டுத் தான் வந்திருக்கான்னு பின்னால் தான் ெதrந்தது. ஒவ்ெவாரு நாளும் அடி, சித்ரவைத. தடுக்க வந்தா மாமனா&, மாமியாருக்கும் ேச&த்து விழும். இந்த விஷயத்ைத வட்டில் யாருக்குேம நான் ெசால்லைல. மகள் சந்ேதாஷமா இருக்கறதா நிைனச்சிட்டு இருப்பவங்க நிம்மதிைய, ெகடுக்க விரும்பல. ஒரு வைகயில் இதுக்கு முழுக்க முழுக்க காரணம் நான் தாேன. அதனால் எல்லாம் என்ேனாடு ேபாகட்டும்னு நிைனத்து மைறச்சிட்ேடன். அந்த நிைலைமயில் தான் நான் க&ப்பமா இருப்பது ெதrயவந்தது. ெராம்ப சந்ேதாஷப்பட்ேடன் ைவஷாலி. என்ேனாட கஷ்டத்ைதத் த&க்க எனக்ெகாரு ெபாக்கிஷத்ைத கடவுள் ெகாடுத்திருக்கா&ன்னு ெராம்ப சந்ேதாஷப்பட்ேடன். ஆனால், அைதயும் அந்தப் பாவி நாசமாக்கிட்டான். அைதவிடக் ெகாடுைம அந்தக் குழந்ைதக்கு அப்பான்னு, அவன் விக்ரைம ைககாட்டி விட்டது தான்” என்றவள் தாள முடியாமல் அழுதாள். ைவஷாலி திக்பிரைம பிடித்தவள் ேபால அம&ந்திருந்தாள். “குழந்ைதையக் கைலக்கச் ெசான்னான். நான் முடியாதுன்னு பிடிவாதமா மறுத்துட்ேடன். இதுக்கு ேமல என்ைனத் ெதால்ைல
ெசய்தா எல்லாத்ைதயும் என் வட்டில் ெசால்லிடுேவன்; உனக்கு வரும் இந்தப் பணம், அந்தஸ்து எதுவும் இல்லாமல் ேபாயிடும்னு மிரட்டிேனன். ேகாபத்ேதாடு ெவளிேய ேபானான். சr, ெகாஞ்சம் பயந்து ேபாயிருக்கான்னு நிைனத்ேதன். ஆனால், அவன் ஒரு திருந்தாத ெஜன்மம்னு எனக்குப் புrயாமேல இருந்தது. கண்மண் ெதrயாம குடிச்சிட்டு வந்து, சண்ைட ேபாட்டான். என்ைனயும், விக்ரைமயும் ேச&த்து வச்சி ேகவலமா ேபசினான். இதுக்கு ேமல தாங்க முடியாதுன்னு அவைன ஓங்கி ஒரு அைற விட்ேடன். தள்ளாடிக் கீ ேழ விழுந்தான். என் ேகாபம் ெகாஞ்சம் கூட குைறயல… ஆனாலும் என்ைனக் கட்டுப்படுத்திகிட்ேடன். இதுக்கு ேமல ெபாறுக்க முடியாதுன்னு வட்ைட விட்டுக் கிளம்பி ெவளிேய வந்த என்ைன பின்னாலிருந்து எட்டி உைதச்சான். அந்த நிமிஷத்ேதாடு எல்லாேம முடிஞ்சி ேபாச்சு. என் குழந்ைத, என் வாழ்க்ைகக்கு ஆதாரம்னு நான் நிைனச்ச என் குழந்ைத… என்னால காப்பாத்த முடியாமல் ேபாச்சு ைவஷாலி… என் வாழ்க்ைகக்கு ஒரு அ&த்தம் ெகாடுக்கும்னு நான் நிைனச்ச என் குழந்ைத… ேபாச்சு… எல்லாேம ேபாச்சு” என்றவள், வயிற்ைறப் பிடித்துக்ெகாண்டு தாள முடியாமல் அழுதாள். ைவஷாலி கண்களில் கண்ண & வழிய, “அக்கா!” என்று அவைளத் தன்ேனாடு ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டாள். ெமல்ல சமாதானமைடந்து கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டாள். “பாசத்துக்கும், காதலுக்கும் வித்தியாசம் ெதrயாத அந்த மிருகத்ேதாட ஆத்திரம், என்ைன அந்தக் கதிக்கு ஆளாக்கியும் அடங்கல. விக்ரமுக்கு
ேபான் ெசய்து கண்டைதயும் ேபசி, உன் குழந்ைதைய இல்லாமல் பண்ணிட்ேடன்னு வாய்க்கு வந்தைதெயல்லாம் ேபசினான். அவன் என்னேவா ஏேதான்னு எங்க வட்டுக்குத் தகவல் ெசால்ல, எல்ேலாரும் வந்து பா&த்த ேபாது, எங்க ப்ளாட்டில் இருப்பவங்க உதவிேயாட, நான் ஹாஸ்பிட்டல்ல இருந்ேதன். என்ன நிைனச்சாேனா இவங்க வரும் ேபாது அவன் எங்ேகேயா தைலமைறவா ேபாய்ட்டான். ஊருக்குப் ேபாயிருந்த மாமனா&, மாமியா& திரும்பி வந்து எங்க தாத்தா காலில் விழாத குைறயா மன்னிப்பு ேகட்டாங்க. அதுவும், எனக்கு வயத்துல அடிபட்டதால் இனி குழந்ைத பிறக்க வாய்ப்பில்ைலன்னு ெசான்னதில், எங்க தாத்தா ெராம்பேவ உைடஞ்சி ேபாயிட்டா&. ஆைச ஆைசயா வள&த்த ேபத்திேயாட நிைலைம இப்படி ஆகிடுச்ேசன்னு உள்ளுக்குள்ள மருகிப் ேபானா&. இதுக்கு நடுவில் விக்ரம், சந்தப்ைப ேதடிக் கண்டுபிடிச்சி அவைனப் பின்னி எடுத்திட்டான். ெராம்ப நல்லவன் மாதிr என்னிடம் வந்து மன்னிப்பு ேகட்டான் சந்தப். அப்ேபாேவ இனி இவேனாடு வாழக்கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணிட்ேடன். வட்டுக்கு வந்ததும் முதல் ேவைலயா அவனுக்கு ைடவ&ஸ் ேநாட்டீஸ் அனுப்பிேனன். எல்ேலாருேம என்ைனக் ெகாஞ்சம் ெபாறுைமயா ேயாசிக்க ெசான்னாங்க. என் வாழ்க்ைகதான் இப்படி முடமாகிப் ேபாச்சு என் மகேளாட வாழ்க்ைகயும் இப்படி அழியனுமான்னு எவ்வளேவா ெசான்னாங்க. ஆனால், நான் அங்ேக ேபானால் திரும்ப நங்கள்ளாம் என்ைனப் பா&ப்பீங்களான்னு சந்ேதகம் தான் அதுக்கு உங்களுக்ெகல்லாம் சம்மதம்னா நான் அவேனாடு வாழ தயா&னு ெசான்ேனன்.
அதுக்குப் பிறகு யாரும் எதுவுேம ேபசைல. ஒரு வருஷம் முடிந்ததும் ைடவ&ஸ் கிைடச்சது. விக்ரம் என்ைன வற்புறுத்தி ரத்னகிr கூட்டிட்டுப் ேபானான். பிஸினஸ் கத்து ெகாடுத்தான். என்ைன ேபாஸ்டல்ல எம்.பி.ஏ. படிக்கச் ெசான்னான். கவுன்சலிங் கூட்டிட்டுப் ேபாவான். எனக்காக ேயாகா க்ளாஸ் ஏற்பாடு ெசய்தான். எனக்காக அவேனாட ேநரத்ைத ெபருமளவு ெசலவழிச்சான். அவனால் தாேன சந்தப் எனக்கு அறிமுகமானான்னு அவனுக்குள்ள ஒரு குற்றவுண&ச்சி இருந்திருக்கு. இது என் தைலவிதி, உன்னால் எதுவும் இல்ைலன்னு அவனிடம் ெசான்ேனன். ஆனாலும் அவன் சமாதானமாகைல. அவனுக்காகேவ நான் ேபாராடி இதிலிருந்து மீ ண்டு வந்ேதன். அப்பாேவாட ஃபாக்டr, rசா&ட்னு என்ேனாட கவனத்ைதத் திருப்ப ஆரம்பிச்ேசன். என்ேனாட சந்ேதாஷம் தான் தங்கேளாட சந்ேதாஷம்னு நிைனச்ச என் குடும்பத்துக்காக மாறிேனன். தாத்தா, பாட்டி ெரண்டு ேபரும் ஒருத்த& பின்னால் ஒருத்த& ேபானதற்கு அப்புறம், நானும் அம்மாவும் சந்தப் இருக்கும் அேத ேகம்பசில் அவனுக்கு எதி& ப்ளாட்டில் இப்ேபா இருக்ேகன். ைவஷாலி அவைள அதிசயமாக பா&த்தாள். சிறு முறுவலுடன், “விக்ரம் தான் காரணம். தப்பு ெசய்த அவேன ைதrயமாக இருக்கும் ேபாது ந ஏன் பயப்படுற? அவன் உன்னிடம் வாலாட்ட மாட்டான். அதுக்கு நான் ேகரண்டின்னு ைதrயம் ெகாடுத்தான். ஒரு குருட்டுத் ைதrயத்தில் தான் அந்த வட்டுக்குப் ேபாேனன்.
ஆரம்பத்தில் அவைனப் பா&க்கும் ேபாதும் அந்த மாடிப்படிையப் பா&க்கும் ேபாதும் விக்ரைம ஆயிரம் முைற திட்டியிருக்ேகன். ஆனால், எல்லாத்ைதயும் ஒதுக்கி வச்சிட்டு பா&க்கும் ேபாது, அவனிடம் நான் பட்ட அவமானங்களும், ேபச்சுக்களும் நிைனவு வரும் ேபாது, உள்ளுக்குள் ஒரு எrமைலேய ெபாங்கும். நம்ைம அத்தைனக் ேகவலமாக நடத்தினாேன, இவன் எதிrல் நாம நிச்சயம் வாழ்ந்து காட்டணும் என்ற ைவராக்கியம் வரும். உைழச்ேசன், என் ஆழ்மனத்திற்குள் புைதந்திருக்கும் அத்தைனக் கசடுகைளயும் தூக்கி எறிஞ்ேசன். இன்ைனக்கு அந்த சந்தப் நிமி&ந்து பா&க்கும் உயரத்தில் இருக்ேகன். இப்ேபால்லாம் அவன் என் கண்ணில் பட்டாலும் எனக்கு அவன் யாேரா ஒரு மூணாவது மனுஷனா தான் ெதrயறான். அவைன மன்னிக்கும் பக்குவம் வரைலனாலும், மறக்கும் மனசு வந்தாச்சு” என்று ஆழ மூச்ெசடுத்தாள். சீமாவின் விஸ்வரூபத்ைதக் கண்டு சற்று ெநகிழ்ந்து தான் ேபாயிருந்தாள் ைவஷாலி. “என்ன ைவஷாலி? ெராம்ப ெஹவியா இருந்ததா?” என்று அத்தைன ேநரம் பா&த்த சீமா ேவறு யாேரா என்பது ேபாலப் புன்னைகத்தபடி நின்றிருந்தாள். இத்தைனச் ேசாகத்ைதயும் தன்னுள் மைறத்துக்ெகாண்டு, எப்ேபாதும் மல&ந்த முகத்துடன் வைளயவரும் இவளுக்கு முன் தான் எம்மாத்திரம்’ என்று எண்ணியவள் வியப்புடன் அவைளப் பா&த்தாள்.
“எல்லாத்ைதயும் மறந்துட்ேடன்னு ெசால்றங்க… ஆனா, ஏன்… நங்க…” தயங்கியபடி நிறுத்தினாள். “ஏன் இன்ெனாரு கல்யாணம் ெசய்துக்கைலன்னு ேகட்கறியா…? நிச்சயமா ெசய்துப்ேபன். என்ைனப் புrஞ்சிகிட்டு, என்ைனப் பrபூரணமா ேநசிக்கும் ஒருவன் வந்தால் நிச்சயம் கல்யாணம் ெசய்துப்ேபன். இதுவைரக்கும் தனக்குன்னு எதுவுேம ேகட்காத என்ேனாட அம்மாவுக்காக நிச்சயம் ெசய்துப்ேபன். ெதrயுமா, தளி& அத்ைத தான் எனக்கு ெரண்டாவது கல்யாணம் ெசய்வதில் ெராம்பத் தவிரமா இருந்தாங்க. விக்ரம் மட்டும் இல்ைலனா, இதில் எதுவுேம நடந்திருக்காது. எனக்கு எல்லா விதத்திலும் உதவியாக இருந்தது அவன்தான். பாசம் காட்டுவதில் ஒரு அண்ணனா, அறிவுைர ெசால்வதில் நல்ல நண்பனா எனக்கு நல்ல வழிகாட்டியா இருந்தது அவன் தான் ைவஷாலி. எல்லாத்துக்கும் ேமல அவன் நல்ல மனிதன். அவைன நம்பினா அவங்களுக்காக உயிைரயும் ெகாடுப்பான்; ஏமாத்தினா நிச்சயம் அவங்கைள மன்னிக்கேவ மாட்டான். உன்ேமல அவன் உயிைரேய வச்சிருக்கான் ைவஷாலி. அவைனப் புrஞ்சிக்குவன்னு நம்பேறன்” என்றவள் த&க்கமான பா&ைவைய அவள் மீ து ெசலுத்தினாள். கண்கள் தளும்ப, “அக்கா!” என்று அவளது ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டாள் ைவஷூ.
ெமல்ல புன்னைகத்தபடி அவளது தைலைய வாஞ்ைசயுடன் தடவிக் ெகாடுத்தாள் சீமா. அத்தியாயம் - 54 “வாங்க… வாங்க! பிரயாணெமல்லாம் ெசௗக&யமா இருந்ததா?” பதிண்டாவிலிருந்து திரும்பி வந்த சம்மந்தியிடம் விசாrத்தா& ரவந்த&. “ெராம்பப் பிரமாதம் சம்மந்தி” மனநிைறவுடன் ெசான்னா& சங்கரன். அைமதியாக நின்றிருந்த ைவஷாலியிடம், “என்னம்மா நம்ம வடு எப்படியிருக்கு? உனக்குப் பிடிச்சிருந்ததா?” வாஞ்ைசயுடன் ேகட்டா& ரவந்த&. “ெராம்ப பிடிச்சிருந்தது மாமா. சுத்தமான காத்து, இயற்ைக சூழேலாட இருக்கும் வடு, பாசத்ைத ெபாழியற ஜனங்க. எனக்கு அங்ேகேய இருக்கணும் ேபால இருந்தது” என்றாள் புன்னைகயுடன். அன்ைனயின் கரத்ைதப் பிடித்தபடி, அவரருகில் அம&ந்திருந்த விக்ரம், ஒரு ேகள்விக்கு ஒன்பது பதிைலச் ெசால்லும் மைனவிைய, ஆழப்பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். சங்கரனும், ேதவிகாவும் கூட ஒருவைரெயாருவ& பா&த்துக் ெகாண்டன&. ‘ஆக அவளது ேகாபெமல்லாம் தங்கள் மீ து தான். புகுந்த வட்டில் ெபrயவ&களுக்கு உrய மrயாைதையக் ெகாடுக்கிறாேள, அதுேவ உத்தமம்’ என்று நிம்மதியைடந்தன&. காைல உணைவ முடித்துக்ெகாண்டு அைனவரும் வந்து அமர, விக்ரம்
ெமல்லப் ேபச்ைச ஆரம்பித்தான். இங்கிருக்கும் கம்ெபனிக்குத் தகுதியான ஆைள அம&த்திவிட்டதாகவும், தந்ைத ேமற்பா&ைவயில் இனி கம்ெபனி இருக்கும் என்பதால், தான் மறுநாள் ைவஷாலியுடன் பூனா ெசல்ல முடிெவடுத்திருப்பதாக ெசான்னான். ”என்ன மாப்பிள்ள திடீ&னு இப்படிச் ெசால்லிட்டீங்க? நங்க ெரண்டு ெபரும் இங்ேக இருப்பீங்கன்னு இல்ல நிைனச்ேசாம்… அதுவுமில்லாமல், கல்யாணமாகி…” என்ற ேதவிகா, ெசந்தளிைர எப்படிச் ெசால்வெதன ெதrயாமல் பா&க்க, சங்கரன் இைடபுகுந்தா&. “மாப்பிள்ள எது ெசய்தாலும் விஷயமிருக்கும்” ெமன்குரலில் மைனவியிடம் ெசான்னவ&, “முதல்லேய ெதrஞ்சிருந்தா நாங்க யாராவது கூட வந்திருப்ேபாம்… ஏற்ெகனேவ ேபாட்டது ேபாட்டபடி, ஊருக்கு வந்தாச்சு… அதனால தான்” என்றா& சமாளிப்பாக. “விக்ரம் முதலிேலேய என்னிடம் ெசான்னான் சம்மந்தி. நான் தான் ெசால்ல மறந்துட்ேடன்” என்றா& ரவந்த&. “இந்த ஃபா&மாலிட்டீஸ் எல்லாம் ேவண்டாம் மாமா. நங்கெளல்லாம் எப்ேபா முடியுேமா வாங்க. நானும் மாசத்துக்கு ஒரு முைற வந்துட்டுதாேன இருக்ேகன்” என்றான். சற்றுத் தயங்கிய சங்கரன், “அதுவும் சrதான் மாப்பிள்ைள. அப்ேபா நாங்க கிளம்பேறாம். ஊருக்குக் கிளம்பும் முன்ன, ெரண்டு ேபரும் வட்டுக்கு வந்துட்டுப் ேபாங்க” என்றா&. நடப்பைதெயல்லாம் ேவடிக்ைக பா&த்தபடி, அைமதியாக அம&ந்திருந்தாள் ைவஷாலி.
“ைவஷு! ந ேவணா, உன் அம்மா அப்பாேவாடு ஒரு நாள் இேரன்” என்றா& ெசந்தளி&. ஓரக்கண்ணால் விக்ரைம பா&த்தாள். அவனும், அவளது பதிலுக்காக அவள் முகத்ைதேய பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தான். “இல்லத்ைத… நான் நம்ம வட்டிேலேய இருக்ேகன்” என்றாள். ேதவிகாவின் முகம் சற்று வாடினாலும், ‘நம்ம வடு’ என்ற மகளது விளிப்பில், அகம் மகிழ்ந்து தான் ேபானா&. ெசந்தளிரும் உள்ளுக்குள் இருந்த சிறு சஞ்சலமும் விலகிட, மனம் நிைறவுடன் பா&த்தா&. “உன் வட்டுக்காரன் என்ன ெசால்வான்னு ேயாசிக்கிறியா?” என்று சிrத்தா& ெசந்தளி&. மைனவியின் பதிலில் புளங்காகிதமைடந்த விக்ரம், “பரவாயில்ைல ஷாலு! கிளம்பு. உனக்கு ேவணுங்கற திங்க்ைஸயும் எடுத்துக்கணும் இல்ல. நான் நாைளக்கு வந்து உன்ைன அைழச்சிக்கிேறன். விட்டுட்டுல்லாம் ேபாக மாட்ேடன் பயப்படாேத” என்றான். அைனவரும் சிrத்துவிட, ைவஷாலி கீ ழ் உதட்ைட அழுந்த கடித்தாள். விக்ரமின் பா&ைவ ேலசாகச் சிவந்திருந்த, அவளது கன்னக் கதுப்பினில் நின்றது. ************* அலுவலகத்திற்கு ேபானில் உத்தரவு பிறப்பித்துக் ெகாண்டும், திருமணத்திற்கு வாழ்த்துத் ெதrவித்துக் குவிந்திருந்த
மின்னஞ்சல்களுக்கு பதிலளித்தபடியும், இருந்த விக்ரமின் நடவடிக்ைககைள, கவனித்தபடிேய அம&ந்திருந்தாள் ைவஷாலி. இந்த ஐந்து நாட்களாகத் தான் கண்ட விக்ரமிற்கும், தற்ேபாது இருப்பவனுக்கும் எத்தைன ேவறுபாடு? அலுவலக ேநரத்தில், அவன் எப்படியிருப்பான் என்று அறிந்திருந்த ேபாதும், இப்ேபாது தான் பா&க்கிறாள். இதற்கு முன்ேப அவைன அலுவலகத்திலும், கல்லூrயிலும் பா&த்திருந்தாலும், இத்தைன உன்னிப்பாக கவனிப்பது இதுேவ முதன்முைற. ‘இவனது நறுக்குத் ெதறித்தா& ேபான்ற ேபச்சின் ேதாரைணயிேலேய, எதிrலிருப்பவ& வாையத் திறக்கக் கூடப் பயப்படுவான் ேபாலும்’ என்று எண்ணிக்ெகாண்டாள். ‘இனி நாெளல்லாம் இவனது அருகாைமையயும், ேபச்ைசயும் ஏற்கப் பழகிக் ெகாள்ள ேவண்டும். அதுவும் தனிைமயில்…’ எண்ணம் ேதான்ற உடலில் ேலசான பயம் ேதான்றியது. ஓரக்கண்ணால் அவைனப் பா&த்தாள். தனது ேலப்டாப்பில் பிசியாக இருந்தான். திடீெரன இதயம் படபடெவன அடித்துக் ெகாள்ள, சற்று அெசௗக&யமாக உண&ந்தாள். ஏசி காrலும் புழுக்கமாக்க இருப்பைதப் ேபால, முத்து முத்தாக விய&ைவ அரும்பியது. ெநற்றிையப் பிடித்துக் ெகாண்டு அம&ந்திருந்தவைள, “ஷாலு! ஆ& யூ ஓேக!” என்று அவளது வலது கரத்ைதப் பற்றினான்.
“ஆங்…!” என்றபடி நிமி&ந்தவைள, வியப்புடன் பா&த்தான். “ேஹ! என்னாச்சு உனக்கு? இப்படி விய&க்குது… உடம்ைப ஏதாவது ெசய்யுதா?” ஆதூரத்துடன் ேகட்டான். “இ..ல்ல… தைலவலிக்குது. தூங்கினா சrயாகிடும்” என்றாள் சமாளிப்பாக. “ேவற ஒண்ணுமில்ைலேய…!” என்று அவைளக் கூ&ந்து பா&த்தான். இல்ைல என ெமல்ல தைலயைசத்தாள். “ஓேக!” என்று பிடித்திருந்த ைகையத் தட்டிக்ெகாடுத்தவன், “ந இந்தப் பக்கம் வந்திடு. அந்தப் பக்கம் ெகாஞ்சம் ெவயில் வருது” என்றவன், காைர நிறுத்தி மறுபுறத்திற்கு மாறி அம&ந்தான். அவனது கrசனம், ைவஷாலிக்கு ஆறுதலாவும், அேதேநரம் அவஸ்ைதயாகவும் இருந்தது. “ேதங்க்யூ” என்றாள் உள்ளடங்கிய குரலில். புன்னைகத்தவன், “இந்த ேடப்ளட்ைட ேபாட்டுட்டுத் தூங்கு” என்று ஃப&ஸ்ட் எய்ட் பாக்ஸிலிருந்து, மாத்திைரைய எடுத்துக் ெகாடுத்தான். அைமதியாக வாங்கிப் ேபாட்டுக்ெகாண்டாள். ‘ேநரங்ெகட்ட ேநரத்தில், இந்த அழுைக வந்து ெதாைலக்கப் ேபாகிறது’ என்று ஒரு பக்கமாக திரும்பி அம&ந்து, கண்கைள மூடிக்ெகாண்டாள்.
‘உன்ேமல, அவன் உயிைரேய வச்சிருக்கான் ைவஷாலி. அவைனப் புrஞ்சிக்க முயற்சி பண்ணு…’ என்ற சீமாவின் குரல், இப்ேபாதும் அவளது காதில் ஒலித்தது. ********* தனது மனத்தில் மைறத்து ைவத்திருந்த உண்ைமையெயல்லாம் ைவஷாலியிடம் மனம்விட்டுப் ேபசிவிட்டுச் ெசன்ற பின்ன&, உறக்கம் அவைள விட்டுத் தூர விலகிப் ேபானது. ெபரும் மைல ேபான்ற துயரமான கடந்த காலத்ைத, ைதrயமாகக் கடந்து வந்த சீமாவின் கைதையக் ேகட்ட ைவஷாலுக்கு, அதன்முன்பு, தனது துயரெமல்லாம் சிறு கடுைகப் ேபாலேவ ேதான்றியது. வாழ்க்ைகத் துைணைய இழப்பது ெகாடுைமதான். ஆனால், கணவன் இருந்தும் இல்லாமல் ேபான பிறகு, எல்லாவற்றுக்கும் காரணமானவனுக்கு எதிrேலேய, ஒருத்தி ெஜயித்து வர ேவண்டுெமன்றால், அதற்கு எத்தைன ைவராக்கியமும், உத்ேவகமும் ேவண்டும்! அதுமட்டுமா? அதற்குத் ேதைவயான ஆறுதலும், அரவைணப்பும் அந்தப் ெபண்ணுக்கு எத்தைன அவசியம். சீமா துவண்ட ேபாெதல்லாம், ேதற்றி ெவளிக் ெகாணர, விக்ரம் என்ன பாடுபட்டிருப்பான்? சீமாவுக்கு மட்டுமா…? விக்ரம் உனக்காகப் பாடுபடவில்ைலயா?’ என்று ேகட்ட மனசாட்சிக்குப் பதில் ெசால்ல முடியாமல் தடுமாறினாள் ைவஷாலி.
விடியவிடிய உறக்கம் வராமல் அைறக்குள்ேளேய உலாவிக் ெகாண்டிருந்தாள். சீமாவிடம் மனம் விட்டுப் ேபசேவண்டும் ேபால இருந்தது. என்னேவா, அவளிடம் ேபசினால், தனது அத்தைனப் பிரச்சைனகளுக்கும் ெதளிவு பிறக்கும் என்ற நம்பிக்ைக, அவளது மனத்தில் துளி&விட்டது. விடிந்தும் விடியாததுமாகக் குளித்துவிட்டு, சீமாவின் அைறக்கு ஓடினாள். யாரது இந்த ேநரத்தில் கதைவத் தட்டுவது என்று எழுந்து வந்தவள், ைவஷாலிையக் கண்அதுேம விஷயத்ைதப் புrந்துெகாண்டாள். “ைவஷாலி! உள்ேள வா” என அைழத்தாள். தயங்கிக் ெகாண்ேட ேசாஃபாவில் அம&ந்தவள், “அக்கா! சாr… உங்க தூக்கத்ைத டிஸ்ட&ப் பண்ணிட்ேடன்” என்றாள். சிறு புன்முறுவலுடன், “ஒரு அைரமணி ேநரம் ெவயிட் பண்றியா? வந்திடுேறன்!” ‘ம்’ என்று தைலைய ஆட்டினாள் ைவஷாலி. காஃபிைய ருசித்தபடி, “ெசால்லு! என்ன விஷயம்?” “அது…” ேபசேவண்டும் என்று வந்துவிட்ட ைவஷாலியால், ஏேனா ேபசேவ முடியவில்ைல. தயக்கமும், தவிப்புமாக இருந்தாள். “ஐ ேகன் அண்ட&ஸ்ேடண்ட் ைவஷாலி! ெகாஞ்சம் சிரமமாக விஷயம்தான். பட்… ந அைத ஃேபஸ் பண்ணித் தான் ஆகணும்.
rயாலிட்டி இதுதான். நடந்தைதேய நிைனத்து வருத்தப்படுறதில் என்ன இருக்கு ெசால்லு? மாற்றம் உடேன வராது. ஆனால், மாற்ற முடியாதது எதுவுேம இல்ல. அதுக்குத் ேதைவ, ெகாஞ்சம் ெபாறுைம; அன்பு; இதுக்கும் ேமல, உங்க ெரண்டு ேபேராட மனைசயும் புrஞ்சிக்கிற சக்தி. எனக்ெகாரு பதில் ெசால்லு. அன்ைனக்கு ஒரு நாள், விக்ரைம உனக்குப் பிடிக்குமான்னு… உன்கிட்ட ேகட்ேடன். நிைனவிருக்கா!” நிமி&ந்து பா&த்தவள், கலங்கிய விழிகளுடன், “ம்” என்றாள். “நயும் ெராம்பப் பிடிக்கும்னு ெசான்ன…” “ஆமாம்…” என்றாள் ெமன்குரலில். “அப்ேபா… இப்பவும் அவைனப் பிடிச்சிருக்கா…? “அது…” என்று ெமன்று விழுங்கியவள், ெமல்ல, “பிடிக்கும்…” என்றாள். “ஹப்பா! பிராப்ளம் சால்வ்ட்” என்றவள் உற்சாகமாக. புrயாமல் சீமாைவப் பா&த்தாள் ைவஷாலி. “எனக்கும் விக்ரைம பிடிக்கும். ஆனா, அதுக்குப் ேப& பாசம். உனக்கு அவன் ேமஎல இருக்கறது அன்பு. விருப்புக்கும், ெவறுப்புக்கும் நடுவில் எப்படி நூலிைழ அளவு வித்தியாசேமா… அன்புக்கும், காதலுக்கும் கூட அேத நூலிைழ அளவு வித்தியாசம் தான். நான் ஒரு ேகள்வி ேகட்கிேறன்… என்ைனத் தப்பா நிைனக்காேத”
“ேகளுங்க…” “சப்ேபாஸ்… ராகைவ ந காதலிக்காமல், விக்ரைம சந்திச்சு... அவன் உன்னிடம் பிரேபாஸ் பண்ணியிருந்தா… உன்ேனாட பதில் என்னவாக இருக்கும்?” என்று ேகட்டாள். ைவஷாலியின் முகம் ேலசாகச் சுருங்கியது. “ைவஷாலி! நான் உன்ேனாட மனைச உனக்குப் புrயைவக்கத் தான் ெசால்ேறன். இதில் இெரண்டு ேபைரயும் கம்ேப& பண்ணணும்ற எண்ணம் எனக்குச் சுத்தமாக இல்ைல. கமான் ெசால்லு…” என்றாள் விடப்பிடியாக. ைவஷாலிக்கு அழுைகேய வந்துவிடும் ேபாலிருந்தது. பட்ெடன எழுந்தவள், “ேவண்டாங்க்கா… நாம இன்ெனாரு நாைளக்குப் ேபசலாம்” என்று அங்கிருந்து ெசல்ல முயன்றவைள இழுத்து அமரைவத்தாள் சீமா. “ேபச வந்தாச்சு எல்லாத்ைதயும் ேபசிடலாம். மனசுக்குள்ேள வச்சி அைதேய ேயாசித்து ேநரத்ைதயும், வாழ்க்ைகையயும் வணாக்கறது தான் மிச்சம். ேபசு ைவஷாலி…” என்றாள் அழுத்தமாக. ேபசாமல் அழுதுெகாண்டிருந்தவைள முைறத்துப் பா&த்துக் ெகாண்ேட அம&ந்திருந்தாள் சீ மா. “நான் ெசால்லட்டுமா? அந்தச் சந்த&ப்பத்தில் விக்ரைம ெகாஞ்சமும் தயங்காமல் ந ஏத்துட்டு இருந்திருப்ப…” என்ற சீமாைவ திைகப்புடன்
பா&த்தாள். “நிச்சயமா இதுதான் உன் மனசுல இருக்கு. அப்படி இல்ைலனா, நான் ேகட்ட ேகள்விக்கு இல்ைலன்னு ேயாசிக்காமல் ஒரு பதிைலச் ெசால்லிட்டுப் ேபாயிருக்கலாேம…” வறண்ட இதழ்கைள நாவால் ஈரப்படுத்திக் ெகாண்டாள் ைவஷாலி. “உண்ைம என்ைனக்கும்ேம கசக்கத்தான் ெசய்யும். உன்ைனக் காயப்படுத்தனும்ேனா, வருத்தப்பட ைவக்கனும்ேனா இைதச் ெசால்லல. நித&சனத்ைத ந புrஞ்சிக்கன்னு ெசால்ேறன். விதிைய நம்ம புத்தியால ெகாஞ்சம் வைளச்சிக்கலாேம தவிர, மாத்தி எழுத முடியாது. சில விஷயங்கள் ஏன் நடக்குது? எதுக்கு நடக்குதுன்னு காரணம் ெசால்ல முடியாது. நடக்கறெதல்லாம் நல்லதுக்குன்னு நிைனச்சிக்க ேவண்டியது தான். ந நல்லா இருக்கணும்னு தான் உன்ைனச் சுத்தி இருக்கும் எல்ேலாருேம ஆைசப்படுேறாம். அதுக்காக உன்ைனச் சில விஷயங்களில் ேபா&ஸ் பண்ணவ்வும் ேவண்டி இருந்தது. இதுமாதிr அக்கைறயான ெசாந்தங்களும். நட்பும் எல்ேலாருக்கும் கிைடக்காது ைவஷாலி. அந்த வைகயில் நாம ெரண்டு ேபருேம அதி&ஷ்டசாலிகள். எனக்காக இவ்வளவு ேயாசித்துச் ெசய்த விக்ரம், விருப்பப்பட்டு கல்யாணம் ெசய்துகிட்ட உனக்காக ேயாசிக்க மாட்டானா… ெசால்லு? நயும் அவனிடம் ெகாஞ்சம் மனம்விட்டுப் ேபசு. தப்பில்ைல. கல்யாணத்துக்குச் சம்மதம்னு ெசான்ன ேபாேத ந நாைலயும்
ேயாசித்துத் தாேன ெசால்லியிருப்ப. அன்ைனக்கு இருந்த ைதrயம், இன்ைனக்கு அைத ேநரடியாக சந்திக்கும் ேபாது இருக்கணுமில்ல… இதுக்கு ேமல ெசால்ல எதுவும் இல்ைல. உன்ைன நேய சுய பrேசாதைன ெசய்து புrஞ்சிக்கப் பா&. இப்ேபா உன்கிட்ட சில விஷயங்கைள நான் ஓப்பனா ெசால்ல முடியாது. ேநரமும், காலமும் வரும் ேபாது, உனக்ேக ெதrயும்.” அவளது மனத்ைத அவளுக்ேக புrயைவக்க எடுத்துச் ெசான்ன சீமா, கூ&ைமயாக ைவஷாலிையப் பா&த்தாள். ‘குழம்பிட்டா, இனி ேயாசிப்பாள்’ என்று நிைனத்து, அங்கிருந்து ெவளிேயறினாள். சீமா ெசான்னைத ேயாசிக்கும் ேபாது, சில விஷயங்கைள ஏற்றுக்ெகாள்ள மனம் சங்கடப்பட்டாலும், எல்லாேம சr என்பதாகத் தான் ெதrந்தது ைவஷாலிக்கு. அதன் முதல் படிதான் மாமனா& மாமியாrடம் சுமுகமாக அவள் ேபச முயன்றது. பூேன கிளம்பும் ேநரம் அன்ைனயின் மடியிலும், தந்ைதயின் ேதாளிலும் சாய்ந்து அழ முடிந்தது. ஆனால், விக்ரமிடம் மட்டும் ேநராகப் ேபச இன்னமும் தடுமாற்றம் தான். இதில் இவனிடம் மனம் விட்டுப் ேபசுவது எப்படி? மிகப்ெபrய ேகள்விக்குறி அவளது கண் முன்ேன ேதான்றியது. எல்லாவற்ைறயும் நிைனத்து, ெபருமூச்சு எழ, நிமி&ந்து ேநராக அம&ந்தாள். அத்தியாயம் – 55 விக்ரமின் டியூப்ெளக்ஸ் அப்பா&ட்ெமண்ைட அைடயும் ேபாேத,
அவ&களுக்காக அவனது உறவின&கள் சில&, அவ&கைள வரேவற்க காத்திருந்தன&. காrலிருந்து இறங்கிய ைவஷாலிக்கு அவ&கைளப் பா&த்தது நிைனவிலிருந்தும், என்ன உறெவன்று ெதrயவில்ைல. “வாம்மா!” என்றவ&கைளப் பா&த்து, ஒப்புக்குச் சிrத்து ைவத்தாள். ஐந்தாவது ஃப்ேளாrல் இருந்த அவ&களது பிளாட்டின் முன்பாக நிற்கைவத்து ஆரத்தி எடுத்து உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றன&. ைவஷாலி பூைஜயைறயில் விளக்ேகற்றிவிட்டு வர, சிறிது ேநரம் ேபசிக்ெகாண்டிருந்த உறவின&கள், இருவருக்கும் தனிைம ெகாடுத்து, இன்ெனாரு நாள் வருவதாகக் கூறிக் கிளம்பின&. விக்ரம் அவ&கைள வழியனுப்பி ைவக்கச் ெசன்றுவிட, ைவஷாலி கைலநயத்துடன் இருந்த வட்ைட விழிகளால் அளந்தாள். சாதாரணமாகேவ அழகாக இருந்த வட்ைட; பூந்ேதாரணங்களும், அலங்காரங்களும் ேமலும் அழகாக்கிக் காட்டியது. விசாலமான ஹால், ைடனிங்குடன் கூடிய கிச்சன், கச்சிதமான பூைஜயைற, ஒரு படுக்ைகயைற, இன்ெனான்று மினி ேஹாம் திேயட்ட& அைற’ எனக் கீ ழ் தளத்தில் அைமந்திருந்தது. ஹாைல ஒட்டியிருந்த நண்ட பால்கனியில் நின்றாள். படபடெவன அவளது புடைவத் தைலப்ைபப் பறக்கவிட்டு, அவைள உரசிச் ெசன்றது காற்று. வாகன இைறச்சல் இல்லாமல் அைமதியாக இருக்க, அைத அனுபவித்தபடி அைமதியாக நின்றிருந்தாள்.
கதைவத் திறந்து மூடும் சப்தம் ேகட்டு, ஹாலுக்கு வந்தாள். “ஓ! இங்ேக இருக்கியா? வடு எப்படி இருக்கு? உனக்குப் பிடிச்சிருக்கா?” என்று அவளருகில் வந்து நின்றான். “ம், பிடிச்சிருக்கு” என்றாள் சிறு முறுவலுடன். அவளது மல&ந்த முகத்ைதப் பா&த்ேத அகம் மகிழ்ந்து ேபானான். “உனக்கு முக்கியமான ெரண்டு ேபைர இண்ட்ரடியூஸ் பண்ணணும்” என்றவன், “மன ஷ் பாய்…! இத& ஆயிேய” என்று அைழத்தான். ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒருவரும், அவைரவிட நான்ைகந்து வயது மூத்தவராகத் ேதான்றிய ஒரு ெபண்மணியும் வந்தன&. “இவ&தான் மன ஷ்! நம்ம வட்டுப் ெபாறுப்பு, ெவளி ேவைல எல்லாத்ைதயும் இதுவைரக்கும் இவ&தான் பா&த்துட்டு இருக்கா&. இனி உன்ேனாட ேமற்பா&ைவயில் பா&த்துப்பா&. இவங்க சுனிதா தத! மன ேஷாட அக்கா. நம்ம வட்டில் சைமயல் டிபா&ட்ெமண்ட் இவங்கதான்” என்றவன், “இவங்க தான் என்ேனாட மைனவி, ைவஷாலி” என்று ஒருவருக்ெகாருவைர அறிமுகப்படுத்தி ைவத்தான். “ெரண்டு ேபருேம ெராம்ப rைலயபுள். ெமாத்த வட்ைடயும் இவங்க ெபாறுப்பில் விட்டுட்டுப் ேபாேறன்னா பா&த்துக்ேகா. நம்ம அனுமதி இல்லாமல் ேமேல வரமாட்டாங்க” என்றான். அவன் ெசால்வைதெயல்லாம் காது ெகாடுத்து, கவனமாக ேகட்டுக் ெகாண்டாள் ைவஷாலி.
“சா&! டின்ன& ெரடியா இருக்கு. வந்தா சாப்பிடலாம்” என்றா& சுனிதா. “இேதா ஒரு பத்து நிமிஷம்” என்றவனது ெமாைபல் ஒலிக்க, “ஷாலு! ேமேல ைரட் ைசட் மூணாவது ரூம். உன்ேனாட திங்க்ஸ் அங்ேக இருக்கு” என்று ெசால்லிவிட்டு, ேபாைன எடுத்தான். ேபசிமுடித்துவிட்டு, நிதானமாக அைறக்குள் வந்தவன், திடுக்கிட்டுப் ேபானான். சட்ெடனத் திரும்பி ைவஷாலிைய பா&க்க, அவள் கலவரமான முகபாவத்துடன் நின்றிருந்தாள். “மன ஷ்!” என்று உரக்கக் குரல் ெகாடுத்தான். “சா&!” என்று பவ்யமாக வந்து நின்றா& அவ&. “என்ன இெதல்லாம்?” என்று பாதியில் நின்றிருந்த அைறயின் அலங்காரத்ைதயும், பூக்கூைடகைளயும் சுட்டிக் காட்டிக் ேகட்டான். “அம்மா ேபான் பண்ணாங்க சா&. நங்க வ&றதுக்குள்ள முடிக்கணும்னு நிைனச்ேசன்… நங்க சாப்பிட்டுட்டு வ&ற்ந்துக்குள்ள முடிச்சிடுேறன்” என்று கடைமயாகப் பதில் ெசான்னா&. தான் ஒன்ைற நிைனத்துச் ெசால்ல அவன் ஒருவாறாகப் புrந்து ெகாண்டு பதிலளிப்பைதப் பா&த்து, ேகாபப்படுவதா, சிrப்பதா என்று புrயாமல் நின்றான் விக்ரம். “முதல்ல இைதெயல்லாம் இங்ேகயிருந்து கிளிய& பண்ணுங்க” என்று கத்தினான்.
அடுத்த இரண்டு நிமிடங்களில் அங்கிருந்த பூக்கூைடகள் அகற்றப்பட, அைறயில் சற்று மைறவாக இருந்த தடுப்பின் பின்னால் நின்றிருந்த ைவஷாலியின் அருகில் ெசன்றான். அவளது முகத்திலிருந்து எைதயும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்ைல அவனால். “சாr ஷாலு! எனக்கு எதுவும்… rயலி சாr. உன்ேனாட ஃபீலிங்க்ஸ் எனக்குப் புrயுது…” என்று இறங்கிய குரலில் ேபசினான். “பரவாயில்ல…” என்றவளது குரலும் இணக்கமாகேவ இருக்க, விக்ரம் சற்று நிம்மதியானான். “ந rஃப்ெரஷ் ஆகு… இேதா வேரன்” என்று ேபானுடன் ெவளிேயறினான். அவன் ெசல்லும் ேவகத்ைதப் பா&த்ேத, இன்று மாமியாருக்கு மண்டகப்படி என்று புrய, தனது ேவைலையப் பா&க்கலானாள். ஐந்து நிமிடத்திற்குப் பிறகு, கதவு தட்டப்படும் ஓைச ேகட்டு, கதைவத் திறந்தாள். “அஞ்சு நிமிஷம்…” என்றவன் குளியலைறைய ேநாக்கி நடந்தான். “ஒரு நிமிஷம்… இங்ேக என்ேனாட அைற எது?” என்றாள் கால்கைள எட்டிப் ேபாட்டு நடந்தவன், சட்ெடன நின்று திரும்பிப் பா&த்து, “என்ன?” என்றான் கண்கள் இடுங்க. அவனுக்குச் சrயாக ேகட்கவில்ைலேயா என்ெறண்ணி, “என்ேனாட அைற எதுன்னு ேகட்ேடன்” என்று சற்றுச் சப்தமாகச் ெசான்னாள்.
உதடுகைள உள்ளாக மடக்கி, முைறத்தவன், “எதுக்கு ேகட்கற?” என்றான். “என் டிரஸ்ைஸ அடுக்கணுன்னு வா&ட்ேராைப திறந்ேதன். அப்ேபாதான் இது உங்க அைறன்னு ெதrஞ்சது. என் திங்க்ஸ் எல்லாம் இங்ேக இருக்கவும், இது என்ேனாட அைறன்னு நிைனச்சிட்ேடன்” என்று புன்னைகத்தாள். இரு ைககைளயும் இடுப்பில் ைவத்துக்ெகாண்டு, அவைள ேமலிருந்து கீ ழ்வைர பா&த்தவன், “நிைறயக் கைத புக்ஸ், சினிமா பா&க்கும் பழக்கம் இருக்கா…?” என்றான் கிண்டலாக. ‘இெதன்ன சம்மந்தா சம்மந்தம் இல்லாமல் ஒரு ேகள்வி’ என்று நிைனத்தவள், “கைத புக்ஸ் நிைறயப் படிப்ேபன்” என்றாள் இலகுவான குரலில். “அதான் இப்படி ஒரு ேகள்வி ேகட்கற” என்று கடுகடுத்தவன், “கஷ்டப்பட்டு உன்ைனச் சம்மதிக்க வச்சி, கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்தது, ந ஒரு அைறயிலும், நான் ஒரு அைறலும் உட்கா&ந்து சுத்தி இருக்கும் நாலு சுவத்ைதயும் பா&க்கவா?” என்றான் கடுப்புடன். விrந்த இைமகைள சற்றும் அைசக்காமல் அவைனப் பா&த்தாள். “இது என் அைற. இனி உன்ேனாட அைறயும். அதாவது நம்ம ெரண்டு ேபேராட அைறயும் இதான் புrஞ்சதா?” என்று உறுதியான குரலில் ெசான்னான். ெசய்வதறியாமல், பாவமாக நின்றாள்.
“ெலஃப்ட் ைசட்ல் இருக்கும் வா&ட்ேராைப ந யூஸ் பண்ணிக்க. இப்ேபா கீ ேழ ேபா… நாைளக்கு அந்த ேவைலையச் ெசய்யலாம். நான் வந்திடுேறன்..” என்றவன், குளியலைறக்குள் புகுந்து ெகாண்டான். ைவஷாலிக்கு எங்ேகயாவது ேபாய் முட்டிக் ெகாள்ளலாம் என்று இருந்தது. ‘ேதைவயா உனக்கு?’ என்று தன்ைனேய ேகட்டுக்ெகாண்டாள். சற்று ேநரத்திற்கு முன்பு தனக்காக ேயாசித்தவன், நிமிடத்தில் மாறிய அதிசயத்ைத, ஜரணிக்க முடியாமல் தவித்தாள். ‘என்ேனாட அைற எது? என்று ேகட்டதற்ேக, இப்படி உருட்டி மிரட்டுபவன், இன்னும் நான் ெசால்ல நிைனப்பைதச் ெசான்னால் என்ன ெசய்வான்? ெசய்வது பிறகு இருக்கட்டும். முதலில் விஷயத்ைதக் காது ெகாடுத்துக் ேகட்பானா?’ என்பேத அவளுக்குச் சந்ேதகமாக இருந்தது. சுைவயான இரவு உணவு கூட அவளுக்கு ருசிக்காமல் ேபானது. சுனிதாைவ பாராட்டியபடிேய சாப்பிட்டுக் ெகாண்டிருந்த விக்ரமின் கவனெமல்லாம், மைனவியின் மீ ேத இருந்தது. உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு அைறக்கு வந்தவன், “ந தூங்கு எனக்குக் ெகாஞ்சம் ேவைல இருக்கு முடிச்சிட்டு வேரன்” என்று ேலப்டாப்ைப எடுத்துக் ெகாண்டு, தனது அைறேயாடு ஒட்டியிருந்த மற்ெறாரு அைறக்குள் ெசன்றான். விட்டால் ேபாதுெமன்று நிைனத்தவளாக, படுக்ைகயில் விழுந்த ைவஷாலி, உடல் அசதியில் விைரவாகேவ தூங்கிப் ேபானாள்.
ேவைலகைள முடித்துவிட்டு வந்தவன், விளக்ைகக் கூட அைணக்காமல், குளிரால் தன்ைனக் குறுக்கிக் ெகாண்டு அசந்து தூங்கும் மைனவிைய இைமக்காமல் புன்னைகயுடன் பா&த்தான். காலருகிலிருந்த பிளாங்க்ெகட்ைட இழுத்துக் கழுத்து வைர மூடிவிட, அந்தக் கதகதப்ைப உண&ந்தவளாக, கம்பளிையக் ைககேளாடு ேச&த்துச் சுருட்டி கழுத்துக்கடியில் ைவத்தபடி, மீ ண்டும் உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள். ‘தனி ரூம் ேவணுமா? ஆனாலும், உனக்கு இத்தைன ஏத்தம் ஆகாதுடி’ என்று நிைனத்துச் சிrத்துக் ெகாண்ேட, விளக்ைக அைணத்துவிட்டுப் படுத்தான். இப்ேபாைதக்கு அவளது அருகாைமேய அவனுக்கு ெபரும் ஆறுதலாக இருக்க, ெவகுநாட்களுக்குப் பிறகு நிம்மதியாக உறங்கினான். அத்தியாயம் - 56 ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்த ைவஷாலிக்கு, எங்ேகேயா மணியடிப்பது ேபால உண&வு. ஹப்பா! ேபாைன யாராவது எடுங்கேளன்’ என்று நிைனத்தவளுக்கு, விடாமல் ஒலிக்கும் ெதாைலேபசிையத் தூக்கிப் ேபாட்டு உைடக்க ேவண்டும் ேபாலயிருந்தது. சிரமத்துடன் ேபா&ைவைய விலக்கியவள், கண்கைளத் திறக்காமேலேய ைககளால் துழாவி, rசீவைர எடுத்து, “ஹேலா!” என்றாள் ேசாம்பலுடன். ”ேமடம்! மணி பதிெனான்னு. இன்னும் துயில் கைலயைலயா உங்களுக்கு?” – கிண்டலாகக் ேகட்டான் விக்ரம்.
“என்னது?” என்று அலறியடித்துக் ெகாண்டு எழுந்தவள், விக்ரைம ேதடினாள். அவன் இல்ைல என்றதும், அடுத்து கடிகாரத்ைதத் ேதடினாள். “நான் காைலல ஏழு மணிக்ேக ஆஃபிஸ் வந்துட்ேடன். இப்ேபா உனக்கு ைடம் என்னன்னு பா&க்கணுமா? அப்படிேய திரும்பிப் பின்னால் பா&” என்றான். திரும்பியவள், அப்ேபாது தான் மணி எட்ைட ெநருங்கிக் ெகாண்டிருப்பைதக் கண்டதும், “ஹும்!” என்று ெபருமூச்சு விட்டாள். “ேநரத்ைத ெதrஞ்சுகிட்டியா? அப்படிேய ேபாய் ேவைலைய முடிச்சிகிட்டு, சாப்டுட்டு வந்து தூங்கு. அதுக்குத் தான் எழுப்பிேனன். ஈவ்னிங் சீக்கிரம் வரப் பா&க்கிேறன்.” “சr” என்றாள் ெமதுவாக. “ம், ைப” என்று ேபாைன ைவத்தான். ‘இன்ைனக்கு ஆஃபிஸ் ேபாேறன்னு ெசால்லேவயில்ைலேய…’ என்று நிைனத்தபடி, rசீ வைர ைவத்துவிட்டு, சலிப்புடன் கட்டிலிலிருந்து இறங்கினாள். குளித்து முடித்துச் சாப்பிட்டுவிட்டு அைறக்கு வந்தவள் சிறிது ேநரம் பால்கனியில் அம&ந்திருந்தாள். ேதவிகாவும், ெசந்தளிரும் ஒருவ& பின் ஒருவராக ேபான் ெசய்ய, அவ&களிடம் ேபசி முடித்த ேபாது மணி பதிெனான்றாகி விட்டது.
ெபட்டியிலிருந்த துணிகைள அடுக்க, வா&ட்ேராைபத் திறந்தவள், மைலத்து நின்றாள். ேமலிருந்து கீ ழ்வைர ஒரு பக்கம் முழுவதும் கண்கைள உறுத்தாத பல நிறங்களில், அழகழகான டிைசன்களில் புடைவகள், சுடிதா&கள் எனப் பிrத்து அடுக்கப்பட்டிருந்தது. சற்று ேநரம் அவற்ைறேய பா&த்தாள். பின்பு, காலியாக இருந்த மற்ெறாரு பக்கத்தில் ெகாண்டு வந்திருந்த உைடகைள அடுக்கி முடித்தாள். ேநரம் ஆைம ேவகத்தில் நக&ந்து ெகாண்டிருக்க, ேவறு என்ன ெசய்வெதன ெதrயவில்ைல. சைமக்கவாவது ெசய்யலாெமன்று நிைனத்து, ெசன்ற ேபாது சுனிதா எல்லா ேவைலகைளயும் முடித்து, பாத்திரங்கைளத் சுத்தம் ெசய்து ெகாண்டிருந்தா&. ைவஷாலிக்கு சப்ெபன்றாகிவிட, ெமல்ல அவrடம் ேபச்சுக் ெகாடுத்தாள். அவரும், தனது குடும்பத்ைதப் பற்றிச் ெசால்லிக் ெகாண்ேட ேவைலையப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தா&. சுனிதா, தனது கைதகைளச் ெசால்லி முடித்த ேநரம், அைழப்பு மணி ஒலிக்க, “நங்க இருங்க தத, நான் பா&க்கிேறன்” என்றபடி, கதைவத் திறக்கச் ெசன்றாள் ைவஷாலி. வாசலில் நின்றிருந்த விக்ரைமக் கண்டதும், அனிச்ைச ெசயலாக அவளது முகம் மலர, “ஈவ்னிங் தான் வருேவன்னு ெசான்ன ங்க?” என்றாள் சிrப்புடன். “அப்படிச் ெசான்னதால தாேன, இப்படி ஒரு rயாக்ஷைன உன் முகத்தில் பா&க்க முடியுது” என்றவன், அவளது மூக்ைக நிமிண்டிவிட்டுச் ெசன்றான்.
சட்ெடன பின்னால் திரும்பிப் பா&த்தபடி, மூக்ைகத் தடவிவிட்டுக் ெகாண்டாள். “இங்ேக இருக்கவங்களுக்கு இங்கிதம் ெதrயும்…” அவளது காதருகில் ெசால்லிவிட்டு, தங்கள் அைற ேநாக்கிச் ெசல்பவைனப் பா&த்தாள். நிைலெகாள்ளாமல் ஹாலுக்கும், சைமயலைறக்கும் நடந்தவைள, சுனிதா கண்டுெகாள்ளாமல் தனது காrயத்தில் கண்ணாக இருந்தா&. ‘அைறக்குச் ெசன்றவன் அவனாகக் கீ ேழ வருவான்’ என அவள் நிைனத்துக் ெகாண்டிருக்க, அவன் வருவது ேபாலத் ெதrயவில்ைல. இருப்புக் ெகாள்ளாமல், எழுந்து அைற ேநாக்கி நடந்தாள். கதைவத் தட்ட, “வா ஷாலு!” அவனது அனுமதி கிைடக்க, உள்ேள நுைழந்தாள். கட்டிலில் தைலயைணைய நிமி&த்தி ைவத்துச் சாய்ந்து அம&ந்திருந்தான். உடைல இருக்கிப் பிடித்த பனியனுடன் அம&ந்திருந்தவைனக் கண்டதும், அவளுக்குச் சற்றுப் படபடப்பாக இருந்தது. அவைன ேநராகப் பா&க்காமல், “சாப்பிட வrங்களா?” என்றாள். ைகக் கடிகாரத்ைதப் பா&த்தவன், “ைடம் ஆகைலேய… அேதாட, இன்ைனக்கு நம்ம வட்டுக்கு லஞ்சுக்கு சிலைர கூப்பிட்டிருக்ேகன்” என்றான். “அப்படியா… முதல்லேய ெசால்லியிருந்தா ஸ்ெபஷலா ஏதாவது ெசய்திருக்கலாேம… சr நான் ேபாய் பா&க்கேறன்” என்றாள்.
“அெதல்லாம் ததகிட்ட ெசால்லிட்ேடன்” என்று, டீவி ேசனல்கைள மாற்றிக் ெகாண்ேட அவளிடம் ேபசினான். ைவஷாலிக்கு உள்ளுக்குள் கடுகடுெவன வந்தது. ‘வட்டில் ேவைல ெசய்பவrடம் ெசால்வைத, என்னிடம் ெசால்லக் கூடாதா?’ மனத்திற்குள் ஆற்றாைம வர, விறுவிறுெவன அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினாள். ைகயிலிருந்த rேமாட்ைட கீ ேழ ைவத்துவிட்டு, புன்னைகயுடன் ைககைள உய&த்திச் ேசாம்பல் முறித்தான் விக்ரம். காலிங்ெபல் சப்தம் ேகட்டும் ைவஷாலி, சைமயலைறக்குள் அைசயாமல் நின்றிருந்தாள். சிறிதுேநர இைடெவளியில் மீ ண்டும் ஒலிக்க, ேவறுவழியில்லாமல் ெசன்று கதைவத் திறந்தாள். ெவளிேய மணிகண்டைனயும், தியாைவயும் கண்டதும், வியப்பிலும், ஆச்சrயத்திலும், விழிகள் விrய, “வாங்க மாமா!” என்றவள், “தியா குட்டி!” என்று குழந்ைதைய அள்ளி எடுத்துக் ெகாண்டாள். மணிகண்டன் உள்ேள வர, அப்ேபாது தான் அவருக்குப் பின்னால் நின்றிருந்த ேஜாதிையக் கவனித்தாள். முகத்ைத ேலசாகச் சுருக்கியவள், “வா ேஜாதி!” என்று அைழத்துவிட்டு, குழந்ைதயுடன் உள்ேள ெசன்றாள். குழந்ைதயுடன் சிrத்த முகமாக நின்றிருந்த மைனவிையப் பா&த்தபடி வந்தான் விக்ரம். பரஸ்பர நல விசாrப்பு நிகழ, குழந்ைதயுடன் சைமயலைறக்குள் ெசன்றாள் ைவஷாலி. பிஸ்கட் ஒன்ைறக் ைகயில் ெகாடுத்துவிட்டு, ஸ்வட்ைட தட்டில் அடுக்கிக் ெகாண்டிருந்தாள்.
“அத்ைத தியாக்கு…!” என்று தனக்ெகாரு ஸ்வட்ைட ேகட்ட குழந்ைதயிடம், ”என் தங்கத்துக்கு இல்லாததா…” என ஒரு துண்ைடக் ெகாடுத்து விட்டு, கன்னத்தில் முத்தமிட்டு நிமி&ந்தவள், அங்ேக ேஜாதிையக் கண்டதும் தன் ேவைலயில் கவனமானாள். “ந இன்னும் என் ேமல் ேகாபமா இருக்ேகன்னு ெதrயும். ப்ள ஸ்டீ… எனக்கு ந மட்டும் தான் ஃப்ெரண்ட். உன்ேனாட மனைச நான் காயப்படுத்தி இருக்ேகன். ஆனால், அது எல்லாம் உன் ேமல இருக்கும் அக்கைறயில் தான் ைவஷூ!” கண்ண ருடன் ேதாழியின் ேதாைளப் பற்றி, அவள் மீ ேத சாய்ந்து ெகாண்டாள். ேதாழியின் பாசத்தின் முன்னால், தனது ேகாபத்ைத ெதாடரமுடியாத ைவஷாலி, “ேஜா…!” என்ற அைழப்புடன், அவைளத் தன்ேனாடு ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டாள். அதன்பிறகு ேதாழிகளின் அளாவலும், கிண்டலுமாக ஒருவைரெயாருவ& வம்பிழுத்துக் ெகாண்டன&. குழந்ைதயின் மழைலயில் சிறிதுேநரம் அைனவரும் தங்கைள மறந்தன&. பின்ன&, மதிய உணவும் முடிய, சாவதானமாக அம&ந்து ேபசிக்ெகாண்டிருந்தன&. மணிகண்டனுக்கு பகலில் சற்று ஓய்ெவடுப்பது வழக்கெமன்பதால், அவருக்கு கீ ேழயிருந்த விருந்தின& அைற ஒன்ைற ஒதுக்கிக் ெகாடுத்தாள் ைவஷாலி. ைவஷூ, ேஜாதியுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருக்க, அவ&கைளத் ெதாந்தரவு ெசய்யாமல் விக்ரமிடம் விைளயாடிக் ெகாண்டிருந்தாள் தியா குட்டி. ேஜாதியுடன் ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாலும், அவ்வப்ேபாது தியாவின்
சிrப்ெபாலியில் ஈ&க்கப்பட்டு, குழந்ைதையப் பா&த்தாள் ைவஷூ. ேஜாதிக்கு இது பழக்கமான ஒன்று என்பதால் அவள் சாதாரணமாக பா&த்துக்ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலிக்கு அக்குழந்ைதயின் ெசயல்கள் அைனத்துேம பா&க்க அதிசயமும், ஆச்சrயமுமாக இருந்தது அவளுக்கு. அதிலும், விரல் நுனியில் தன்னிடம் ேவைல ெசய்பவ&கைள ஆட்டி ைவத்தபடி, ேகாட்டு சூட்டுடன் கம்பீரமாக உலா வரும் விக்ரம், தானும் குழந்ைதயுடன் குழந்ைதயாக மாறி விைளயாடுவைதச் சுவாரஸ்யமாக பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். தனது ேபச்சுக்கு எந்தவிதமான பதிலும் ைவஷாலியிடமிருந்து வராதைத உண&ந்து, திரும்பி அவைளப் பா&த்தாள் ேஜாதி. அவளது கவனெமல்லாம், விக்ரமின் மீ ேத இருப்பைத அறிந்தது, ெமல்லப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டாள். ைவஷாலி, விக்ரைமயும், தியாைவயும் மாறி மாறிப் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்தாள். சிறிதுேநரம் அவைளேய கண்காணித்துக் ெகாண்டிருந்த ேஜாதி, “இேதா வேரன் ைவஷூ!” என்றவள் தனது ெமாைபைல எடுத்துக் ெகாண்டு, அவ&களுக்குத் தனிைம ெகாடுத்து விலகிச் ெசன்றாள். தியாவுடன் ேபசிக்ெகாண்ேட திரும்பிய விக்ரம், தங்கைளேய பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த ைவஷாலிையப் பா&த்து, ‘என்ன’ என்பது ேபால, புருவத்ைத உய&த்திக் ேகட்டான். அவளுக்குப் படபடெவன வர, ேவகமாக ‘ஒன்றுமில்ைல’ என்று தைலயாட்டினாள். முறுவலுடன், ேதாளில் அம&ந்திருந்த குழந்ைதயுடன், அவளருகில்
ெநருங்கி அம&ந்தான். சட்ெடன விலகி அமர முயன்றாள். ஆனால், விக்ரமின் ேதாளில் அம&ந்தபடி, ைவஷாலியின் கழுத்ைத வைளத்து இழுத்து ஆைசயுடன் அவளது தைல மீ து, தனது தைலையச் சாய்த்துக் ெகாண்டாள் தியா குட்டி. முகத்துடன் முகம் உரசும் அளவிற்கு அத்தைன ெநருக்கத்தில், அவனது முகத்ைதப் பா&க்கும் துணிவில்லாமல் ெநஞ்சம் படபடெவன அடித்துக் ெகாண்டது. அவளது அவஸ்ைதையப் பா&த்தவன், “ெகாஞ்ச ேநரம் இப்படி வந்து உட்காருங்க” என்று குழந்ைதைய இறக்கி மடியில் இருத்திக் ெகாண்டான். “ம், ேமடம் இத்தைன ேநரம் விைளயாடுறங்கேள தூக்கம் வரைலயா?” என்று கன்னத்ைதப் பிடித்து ஆட்டினான். “ம்ஹும்!” இருபுறமும் தைலைய ேவகமாக ஆட்டினாள் குட்டிப் ெபண். “மாமா…! தியா ேம…ல ெதாடணும்….” தைலக்கு ேமல் தூக்கச் ெசால்லி வற்புறுத்தினாள். “ஓஹ் மாமா ெராம்ப டய&ட்…” என்றான் கவைலயுடன். தியா, “ம்ம்….” என்று அவனது ெநஞ்சில் அடிக்க, “ஹா வலிக்குேத…!” என்று அவன் ேபாலியாக அலற, தியாவிற்கு உற்சாகம் ெபாங்கியது. அந்த விைளயாட்டும், தன்னுடன் சைளக்காமல் விைளயாடும் மாமாைவயும் அவளுக்குப் பிடித்து விட, “மாமா! மாமா!” என்று
அவைனக் ெகாஞ்சித் த&த்தாள். ஆரம்பத்தில் அைனத்ைதயும் புன்னைகயுடன் பா&த்துக்ெகாண்டிருந்த ைவஷாலிக்கு, குழந்ைதயின் ‘மாமா’ என்ற அைழப்பு, அவளது அடிமனத்ைத அைசத்தது. அவைளயும் அறியாமல் ராகவின் நிைனவில் ெதாண்ைடக் குழி அைடக்க, விழிகளில் கண்ண & ெபருகியது. கணவன் தன்ைனப் பா&ப்பைத உண&ந்து, அவைன ேநருக்கு ேந& பா&க்கும் ைதrயமில்லாமல், ேவகமாக எழுந்து தங்கள் அைறைய ேநாக்கி ஓடினாள். மீ ண்டும் அவள் கீ ேழ இறங்கி வரும் ேபாது, மணிகண்டன் எழுந்து வந்திருந்தா&. ெவளிேய சாதாரணமாக காட்டிக்ெகாண்டாலும், உள்ளுக்குள் குற்றவுண&வுடேனேய நடமாடினாள். அவ&கள் கிளம்பிச் ெசன்ற பின்ன& விக்ரம் அலுவலக ேவைலயில் அம&ந்துவிட, ைவஷாலி, சுனிதாவுடன் ேச&ந்து இரவு உணவு தயாrத்துக் ெகாண்டிருந்தாள். அத்தியாயம் - 57 அலுவலக அைறயில், விக்ரம் லாப்டாப்ைப மூடிவிட்டு, கழுத்ைத தடவியபடி அம&ந்திருக்க, ைவஷாலி கதைவத் தட்டினாள். “சாப்பிட வrங்களா…?” என்றாள். “ம்” என்றவன், “ைவஷாலி!” என்றைழத்தான். “என்னங்க…?” என்றாள்.
“ெகாஞ்சம் இரு. உன்கூடப் ேபசணும்” என்றவன், எழுந்து வந்து அவளது கரத்ைதப் பற்றி தங்கள் அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்றான். ைவஷாலிைய ேசாஃபாவில் அமரைவத்து விட்டு, இன்ெனாரு ேசாஃபாைவ இழுத்துப் ேபாட்டு அவெளதிrல் அம&ந்தான். அவளது ைககைள தனது கரங்களுக்குள் பிடித்துக் ெகாண்டவன், பrவுடன் அவைளப் பா&த்தான். “ஷாலு!” ஆழ்ந்த குரலில் அைழத்தவன், “உனக்கு என்ன குழப்பம்? ெரண்டு நாளா என்கிட்ட என்னேவா ேபசணும்னு நிைனக்கிற. ஆனா, ெசால்ல முடியாம தவிக்கிற. ெசால்லுடா…” என்றான். ைவஷாலி துடிப்பும், தவிப்புமாக அம&ந்திருந்தாள். இத்தைன நாட்களாக ேபச ேவண்டும் என்று மனத்தில் உருப்ேபாட்ட வா&த்ைதகளுக்கு உயி& ெகாடுக்க முடியாமல் தடுமாறினாள். ேபச வாய்ப்பில்லாத ேபாெதல்லாம் அவன் மீ து ேகாபப்பட்டதும்; இப்ேபாது அவேன ேகட்கும் ேபாதும், எப்படிச் ெசால்வெதனப் புrயாமல் குழம்பினாள். ‘என்னெவன்று ெசால்வது? இன்னும் தன் மனத்திலிருந்து ராகவின் நிைனவுகள் முழுைமயாக மைறயவில்ைல என்றா? என் வாழ்வில் உனக்கான இடத்ைத இதுவைர துரும்பளவும் ெகாடுக்கவில்ைல என்றா?’ நிமி&ந்து அவனது முகத்ைதப் பா&த்தாள். கனிவு ெபாங்கும் கண்களுடன், ஆதரவாக பற்றிய கரங்களுமாக தன்ைன இைமக்காமல்
பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தவனது பா&ைவ, அவளது மனத்ைத கலங்க ைவத்தது. “விக்ரம்…!” நடுக்கத்துடன் ஒலித்த அவளது குரல். அவள் மனத்திலிருப்பைத அவளாக ெசால்ல ேவண்டும் என்று அழுத்தமான பா&ைவயுடன் அைமதி காத்தான். “என் மனசுல இருக்கும் விஷயத்ைத உங்ககிட்ட ெசால்லணும்னுதான் நிைனச்ேசன். ஆனா, இப்ேபா அைத உங்க முகத்ைதப் பா&த்து ெசால்லும் ைதrயம் எனக்கு இல்ல. என் வாயாேலேய ெசால்லணும்னு தான் நங்க எதுவும் ெதrயாத மாதிr இருக்கீ ங்கன்னு எனக்கும் புrயுது. ப்ள ஸ் விக்ரம்… எனக்குக் ெகாஞ்சம் ைடம் ேவணும். எல்லாத்துக்குேம…” என்றாள் அழுைகேயாடு. சலனேம இல்லாமல் அவைளப் பா&த்தான். “எனக்கிருந்த இன்ெசக்யூrட்டி ஃபீலிங்ேகாட தான் கல்யாணத்துக்குச் சம்மதிச்ேசன். அப்புறம் தான் ெகாஞ்சம் அவசரப்பட்டு ஒத்துக்கிட்ேடாேமான்னு மனசுக்குள்ள ஒரு பயம் வந்துச்சு. அதனால் தான் உங்ககிட்ட கல்யாணத்துக்கு முன்னாேலேய ேபசணும்னு ெசான்ேனன். ஆனா, நங்க ேபசேவயில்ைல. அதுக்கு அப்புறம், கல்யாணத்தன்ைனக்கு, ேஜாதி உங்ககூட ேபசிட்டு இருந்தைத ேகட்ேடன். எல்ேலாரும் ேச&ந்து என்ைன ஏமாத்திட்டாங்கன்னு ேகாபம் வந்துச்சு. அதுக்குக் காரணம் நங்க இல்ைலன்னு ெதrந்தாலும், உங்களால் தாேன இெதல்லாம் நடந்ததுன்னு மனசுக்குள்ள பயம் வந்துச்சு.
ஆனா, எல்லாேம சீமாக்கா பத்தி ெதrயும் வைரக்கும் தான். அவங்ககிட்ட மனசுவிட்டு ேபசினதுக்குப் பிறகு, எல்ேலாருேம என்ேனாட நல்லதுக்காக ேயாசிச்சிருக்காங்கன்னு புrஞ்சிது. நடக்கறது ஏத்துக்க தயாராேனன். அப்பவும் உங்…ககிட்…ட மட்டும் ெகாஞ்சம்…” என்று தயக்கத்துடன் அவனது முகம் பா&த்தாள். அதுவைர அவளது முகத்ைதப் பா&த்தபடி அைமதியாக அம&ந்திருந்தவன், பக்ெகன சிrத்தான். “ேஹ! நானும் மனுஷன் தான். அடுத்தவங்கேளாட உண&வுகைள புrஞ்சிக்கத் ெதrயாதவன் இல்ைல. ஓேக…” என்றான். அவனது இலகுவான ேபச்சில் சற்று ெதம்பு வர, “என்ைனக் கிண்டல் பண்றங்க…” என்றாள் குற்றம்சாட்டும் குரலில். “இல்லடா…” என்றவன், அவளது முகத்ைத தன் இருைககளிலும் தாங்கி, அவளது கண்கைள ஊடுருவினான். “ஐ லவ் யூ ஷாலு!” ெமாத்தக் காதைலயும் குரலில் ேதக்கி, அவளிடம் ெசான்னான். ைவஷாலியின் கணகளில் வழிந்த கண்ண ைர, இரு ெபருவிரல்களாலும் நாசுக்காக துைடத்தான். “உன் நிைலைம புrயாமல் இல்ைல. எனக்கும் உன்னிடம் நிைறய ேபசணும். ஆனா, அதுக்கான ேநரமும், காலமும் எனக்கு இருக்கு. முதல்ல ந உன் மனைச புrஞ்சிட்டு வா. காத்துட்டு இருப்ேபன். ‘காமமில்லாத காதல் இல்ல; ஆனா, கட்டுப்படுத்த முடியாத காமத்தில் காதேல இல்ல’ இந்த வா&த்ைதகைள நயும் ேகள்விப்பட்டிருப்ப.
இப்ேபா உனக்கு அைத நிைனவு படுத்தேறன். என்ேனாட முதல் ேதைவ உன்ேனாட மனசு, மனசு மட்டுேம. ேபாதுமா.” ஆத்மா&த்தமாக அவன் ேபசிய வா&த்ைதகள், அவளது உயி& வைரத் தாக்க, “விக்ரம்!” என்ற அைழப்புடன், அவனது ேதாளில் சாய்ந்தாள் கண்ண ருடன். “என்னடா, சாப்பிட கூப்பிட வந்ேதாம்… ேபசணும்னு ெசான்னான், ேபசிேனாம். அேதாடு முடிஞ்சிதுன்னு எழுந்து ேபாய், வட்டுக்காரனுக்குப் பசிக்குேமன்னு டின்னைர எடுத்து ைவக்காம, ஹாயா அவன் ேதாளில் சாஞ்சிட்டு ெகாஞ்சிட்டு இருக்க…” என்று அதட்டும் குரலில் ெசால்ல, படக்ெகன நிமி&ந்து அம&ந்தாள். ஒலித்த குரலுக்கும், முகத்தில் ெதrந்த குறும்பு புன்னைகக்கும் சம்மந்தமில்லாமல் அம&ந்திருந்தவைன விழியகல பா&த்தாள். “என்ன லுக்கு…?” என்றான் ேகலியாக. “அது…” என இழுத்தவள், அவனிடமிருந்து விலகி நின்றாள். “ேபாய் டிஃபன் எடுத்து வச்சிட்ட்டு என்ைனக் கூப்பிடு” என்று அதிகாரமாகச் ெசான்னான். “ம்” என்று அப்பாவியாக முகத்ைத ைவத்துக்ெகாண்டு தைலயாட்டியவள், “உங்க மிரட்டல்ல நான் ெராம்பேவ பயந்துட்ேடன்…” என்று நடுங்குவது ேபாலச் ெசால்லிவிட்டு, “ெவவ்வேவ…” என்று அவைனக் கிண்டல் ெசய்தாள்.
“உன்ன…” என்று ேவகமாக அவன் எழ, அருகிலிருந்த குஷைன எடுத்து அவன் மீ து வசி விட்டு, கீ ேழ ஓடினாள். சிrப்புடன் தைலைய ேகாதிக் ெகாண்டான் விக்ரம். விக்ரமின் அணுகுமுைறயும், ஆதரவான அவனது ெசயல்களும், ைவஷாலியின் மனத்தில் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக மாற்றங்கைள ஏற்படுத்தத் தான் ெசய்தது. ஆனாலும் அவளால் எல்லா ேநரத்திலும் அப்படிேய இருக்க முடியவில்ைல. சமயங்களில் அவனது அருகாைம அவளுக்கு சங்கடத்ைதயும், அவஸ்ைதையயும் ெகாடுத்தாலும், பல ேநரங்களில் அவற்ைற மனப்பூ&வமாக ரசித்தாள். அன்ைனயின் வற்புறுத்தலுக்காக எப்ேபாதாவது ேகாயிலுக்குச் ெசல்பவன், அவளுக்காக ெவள்ளிக்கிழைமகளில் ேகாயிலுக்குச் ெசல்வைத வழக்கமாக்கிக் ெகாண்டான். மஞ்சள் பூசிய முகத்துடன், தளர பின்னிய கூந்தலில் மல்லிைகச் சரத்ைதச் சூட்டிக் ெகாண்டு பட்டுப்புடைவ சரசரக்க வருபவைள பா&ைவயாேலேய மனத்தில் நிரப்பிக் ெகாள்வான். அவளுடன் ெசலவழிக்கும் அந்தச் சிறிதுேநர இன்பத்ைத இழக்க மனதில்லாமேலேய, ஒவ்ெவாரு ெவள்ளிக்கிழைமையயும் ஆவலுடன் எதிபா&க்கத் துவங்கினான். அவளும் இப்ேபாெதல்லாம் அவனுடன் ஏட்டிக்குப் ேபாட்டியாக ேபசுவது, அலுவலக ேவைலயில் அவனுக்கு உதவுவது என்று, ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாக அவனுடன் ெசலவழிக்கும் ேநரத்ைத அதிகrத்துக் ெகாண்டாள். அவனுக்காக பா&த்துப் பா&த்துச் சைமப்பதும்,
உடனிருந்து பrமாறுவதுமாக அவனுடன் இயல்பாக பழக ஆரம்பித்தாள். ஒரு மாத காலம் ஓடிய ேவகேம ெதrயவில்ைல. தங்கள் மணவாழ்க்ைக எதி&பா&த்த அளவிற்கு அத்தைனக் கடினமானதாக இல்ைலெயன்று இருவருேம எண்ணிக் ெகாண்டன&. நடுவில் ஒருமுைற சங்கரனும், ேதவிகாவும் வந்து இரண்டு நாட்கள் தங்கிச் ெசன்றன&. மகளது நடவடிக்ைககள் அைனத்தும் திருப்தியாக இருக்க, ெபற்றவ&களுக்கு அதுேவ ேபாதுமானதாக இருக்க, மனநிைறவுடன் கிளம்பின&. இருவருமாக ஒரு முைற ரத்னகிr ெசன்று வந்தன&. சீமாவுடன் அடிக்கடி ேபானில் ேபசிக்ெகாண்டாள். அன்று அலுவலகத்துக்குக் கிளம்பிக் ெகாண்டிருந்தவன், “ஷாலு!” என்று அவைள நான்கு முைற அைழத்துவிட்டான். “தத! இைதக் ெகாஞ்சம் அடிபிடிச்சிடாம கிளறிட்டு இருங்க, வந்திடுேறன்” என்றவள் ேவகமாக அைறக்கு ஓடினாள். ேபானில் யாrடேமா ேபசிக்ெகாண்டிருந்தவன், அவள் வருவைதக் கண்டதும், ேபாைன ஒரு ைகயால் மூடியபடி, “எத்தைன தடைவ கூப்பிடுறது? இந்த ஷ&ட் பட்டன் பிஞ்சி வந்திடுச்சி, ேவற ைதத்து விடு” என்றான் தமிழில். “ெகாடுங்க, நங்க ேவற ஷ&ட் ேபாடுங்க” என்று ஊசி, நூலுடன் வந்தாள். “மாத்த ேநரமிருந்தா மாத்தியிருக்க மாட்ேடனா? இப்படிேய ைத”
என்றவன் ேபானில் ேபச ஆரம்பிக்க, பட்டனுடன் அவனருகில் ெசன்றாள். என்னதான் அவனுடன் சகஜமாக ேபச முடிந்தாலும், இன்னும் அவனது அருகாைம அவளது கவனத்ைத அைலகழிக்கத் தான் ெசய்தது. ஒரு நிமிடத்தில் முடியேவண்டிய ேவைல அவளது தடுமாற்றத்தால் மூன்று நிமிடங்களுக்கு இழுத்தது. அவசரம் அவசரம் என்று கத்தியவன் கூட அவைளத் துrதப்படுத்தாமல் அைமதியாக இருந்தான். வாய்க்குள்ேளேய என்னேவா முனகிக்ெகாண்ேட ேவைலைய முடித்தாள். கத்தrயால் நூைல கத்தrத்துவிட்டு நக&ந்தவைள, “ஏய்! எதுக்கு இப்படி வாய்க்குள்ேளேய முனகுற? ைதrயம் இருந்தா ேநரா ெசால்லு” என்றான். “ம்க்கும், எனக்ெகன்ன பயம்?” என்றவள், “இந்த சட்ைட எப்ேபா எடுத்தது? நங்க பிளஸ் டூ படிக்கும் ேபாதா! இத்தைன இறுக்கிப் பிடிச்சா பட்டன் பிய்யாமல் என்ன ஆகும்?” என்றாள். “ஆமாம் ெராம்ப அவசியமான ேகள்வி? ேகாட்டுக்குள்ள ேபாடும் சட்ைடைய ெதாளாெதாளான்னா ேபாட்டுட்டுப் ேபாவாங்க?” என்றபடி ேகாட்ைட மாட்டிக்ெகாண்டு, பிrஃப்ேகசுடன் கிளம்பினான். அறுந்து விழுந்த பட்டைனத் ேதடிப்பா&த்து கிைடக்காமல் கீ ேழ இறங்கிச் ெசன்றாள். ஆனால் மறுநாள் அவனது ேபண்ட் பாக்ெகட்டிேலேய அது கிைடத்த ேபாது அவன்மீ து ெசல்லக் ேகாபம் வர, அவனது ெசயைல நிைனத்துச் சிrத்தபடி, பட்டைனத் தூக்கிப்
ேபாட்டாள். மாைல அலுவலகத்திலிருந்து வந்தவன், “ஷாலு!” என்றைழத்தான். “என்ன இப்ேபா கஃப் பட்டன் அறுந்துப் ேபாச்சா…?” என்று கிண்டலாகக் ேகட்டாள். ேபாலியாக அவைள முைறத்தவன், ேகாட் பாக்ெகட்டிலிருந்து இரண்டு ஃப்ைளட் டிக்கட்ைட எடுத்து நட்டினான். ேகள்வியுடன் வாங்கிப் பா&த்தவள், “ஹய்ேயா! மால்தவ்ஸ்…” என்று ஆச்சrயத்தில் வாையப் பிளந்தாள். இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னால் அவளுக்கு மால்தவ்ஸ் ெசன்று வரேவண்டும் என்ற ஆைச இருந்ததாகவும், ஆனால் கைடசி ேநரட்த்தில் அந்தப் பயணம் ேபாக முடியாமல் ேபானதாகவும் ெசான்னைத நிைனவு ைவத்து இந்த ஏற்பாட்ைடச் ெசய்திருந்தான். சந்ேதாஷத்துடன், “ேதங்க்யூ” என்றாள். அவளது சந்ேதாஷப் பூ முகத்ைத புன்னைகயுடன் பா&த்தான். அத்தியாயம் - 58 மனத்ைத மயக்கும் பச்ைச வண்ணக் கடலில், மிதக்கும் கப்பல்கைளப் ேபான்று ஆங்காங்ேக சிதறியிருந்த நல நிறத் தவுகைள, ெவண்ணிற மணல் நுைர ததும்பி அைணத்திருப்பைதப் ேபால, பா&க்கேவ அழகாக இருந்தது.
ஜன்னேலார இருக்ைகயில் அம&ந்திருந்த ைவஷாலி, குதூகலத்துடன் பா&த்துக்ெகாண்டிருக்க, சிறிது சிறிதாக விமானம் தைரயிறங்க ஆரம்பித்தது. விமானத்திலிருந்து இறங்கும் ேபாேத சிறுதூறலாக பன்ன & தூவி வருணன் அவ&கைள ஆனந்தத்துடன் வரேவற்றான். “நல்ல ெவயில் இருக்கும்னு ெசான்ன ங்க இல்ல. பாருங்க, நாம வேராம்ன்னு வருண பகவான் வரேவற்க வந்துட்டா&” என்றாள். “ம், அவ& இப்ேபா மட்டுமா வரா&? அடிக்கடி ெசால்லாம ெகாள்ளாம இங்ேக வருவா&. வா அவ& ேவகமா வ&றதுக்குள்ள, அப்படி ஏ&ேபா&ட் உள்ேள ேபாேவாம்” என்று அவளுடம் விமான நிைலயத்திற்குள் நுைழந்தான். தங்கள் ெசக்கிங்ைக முடித்துக் ெகாண்டு உைடைமகளுடன் ெவளிேய வந்தால் இருபதடி தூரத்தில் பரந்து விrந்து, கண்களுக்கு இதமாக காட்சியளித்துக் ெகாண்டிருந்தாள் கடல் அன்ைன. விமான நிைலயேம ஒரு குட்டித் தவுதான். அங்கிருந்து தைலநக& மாலிக்கு சிறிய கப்பல் மூலமாக பத்துநிமிட பயணத்தில் வந்து ேச&ந்தன&. ெமாத்தேம நான்கு கிேலா மிட்ட& சுற்றளவில் அைமந்திருந்தது மாலித் தவு. சாைலகள் சற்றுக் குறுகலாக, கான்கிrட்டால் அைமந்திருந்தது. பா&க்க ஏேதா மினிேயச்ச& நகரம் ேபாலத் ேதான்றியது அவளுக்கு. “இங்ேக எங்ேகயுேம ெமாட்ைட மாடிேய இல்ல பாருங்கேளன். ஃபுல்லா ஓடு ேபாட்டுத் தான் இருக்கு” என்றாள் ஆச்சrயத்துடன்.
“ம், அேத ேபால இங்ேக ேபா& ெவல்ெலல்லாம் கிைடயாது. அரசாங்கம் ெகாடுக்குற தண்ணி தான்” என்று ேமலும் ஒரு விவரத்ைதச் ெசான்னான். அவ்வப்ேபாது மைழ வருவதும், சட்ெடன வானிைல மாறி ெவயில் வருவதுமாக இருந்தது. மதியம் வைர அங்ேகேய சுற்றிப் பா&த்துவிட்டு, ஏற்ெகனேவ முன்பதிவு ெசய்திருந்த, அனந்தரா தவிற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். தவில் இறங்கியதுேம அவ&களது பாரம்பrய இைசக்கருவிைய வாசித்தும், பாட்டுப் பாடியும் வந்தவ&கைள வரேவற்றன&. இது அைனத்ைதயும் தனது ஹாண்டி ேகமில் பதிவு ெசய்துெகாண்டாள் ைவஷாலி. வழக்கமான ேவைலகள் முடிய, “ஷாலு! ேபாகலாம்” என்று அவைள அைழத்துக் ெகாண்டு, அங்கு நின்றிருந்த பாட்டr கா& ஒன்ைற ேநாக்கி நடந்தான். முதலில் குதூகலத்துடன் அம&ந்திருந்தவள், எதிrல் ெதrந்த பாலத்ைதக் கண்டதும், “கடவுேள!” என்று உரக்கச் ெசான்னாள். “இந்தப் பிrட்ஜ் ேமல இந்தக் காrேலேய ேபாகணுமா?” என்றாள் விக்ரமிடம். “ஆமாம்” என்றான் நிதானமாக. அந்தப் பாலம் ெமாத்தேம ஐந்தடி அகலம் மட்டுேம இருக்க, பயத்தில் சற்று அவைன ெநருங்கி அம&ந்து ெகாண்டாள். “முருகா…! முருகா…!” என்று முணுமுணுத்தாள்.
“நியாயமா ந விக்ரம், விக்ரம்ன்னு என்ைனத் தான் கூப்பிடணும். கண்ணுக்ேக ெதrயாத கடவுைள நம்பற; உன் பக்கத்திேலேய இருக்கும் என்ைன நம்பமாட்ேடன்ற. ஹூம்!” என்று ெபருமூச்சு விட்டான். அதற்குள் அவ&கள் தங்கேவண்டிய rசா&ட் வந்துவிட, ேவகமாக இறங்கினாள். “விட்டா நங்கேள தள்ளிவிட்டுட்டு, அப்புறம் தூக்கிட்டு வருவங்க ேபால…” என்று பல்ைலக் கடித்துக் ெகாண்டாள். “உன்ைனத் தூக்கிட்டு வரணும்னு நிைனச்சிட்டா, அைதச் ெசய்தாலும் ெசய்ேவன் ந ஜாக்கிரைதயா இருந்துக்ேகா…” என்றான். அவளது முகம் ேபான ேபாக்ைகப் பா&த்து, “எவ்வளவு ெராமாண்டிக்கா ஒரு சிச்சுேவஷன் ெசால்ேறன். அதுக்கு இப்படி விளக்ெகண்ெணய் குடித்தது ேபால ஒரு rயாக்*ஷன் ெகாடுக்கற” என்றான் விைளயாட்டாக. ைவஷாலி என்ன ெசால்வெதனத் ெதrயாமல் அவைனப் பா&ப்பைதத் தவி&த்தாள். “ேஹய்! பயந்துட்டியா? சும்மா விைளயாட்டுக்குச் ெசான்ேனன். வா” என்று அவைள உள்ேள அைழத்துச் ெசன்றான். முன்னால் ெபrய ஹால், அைதயடுத்து விசாலமான படுக்ைக அைற, அங்கிருந்ேத கடைலப் பா&க்கும் வண்ணம் கண்ணாடிச் சுவ& அைமத்திருந்தன&. அைதயடுத்து சிறு நச்சல் குளமும், அதனருேக அம&ந்திருக்க, நிழற் குைடயுடன் கூடிய ேமைஜகளும் அைமந்திருக்க,
அங்கிருந்து கடலில் இறங்கிச் ெசல்லப் படிக்கட்டும் இருந்தது. அைறையச் சுற்றிப் பா&த்தவளது முகம் திருப்திைய ெவளிப்படுத்த, அவைனப் பா&த்து ெமன்ைமயாகப் புன்னைகத்தாள். “ஷாலு! முகத்ைதக் கழுவிட்டுத் தயாராகு. டீ ெகாண்டுவரச் ெசால்லியிருக்ேகன். வந்ததும் சாப்பிட்டுட்டு ஒரு ரவுண்ட் ேபாய் வருேவாம்” என்றான். இருவரும் முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு பின்னாலிருந்த சிட்டவுட்டில் அம&ந்து கடைல ரசித்தபடி, டீைய ருசித்துக் ெகாண்டிருந்தன&. குளுகுளுெவன்ற காற்று ேமனிைய வருட, அந்த இதமான சூழல் மனத்திற்கு மிகவும் ெதம்ைபக் ெகாடுப்பது ேபால இருந்தது. இயற்ைகைய ரசித்தபடி இருந்த இருவrன் மீ தும், பன்ன & தூவலாக விழுந்த மைழ சில ெநாடிகளில் படபடெவனப் ெபாழிய ஆரம்பிக்க, அைறக்குள் ஓடி வந்தன&. “என்ன ஷாலு? மைழ இப்படி நம்ம பிளாைன ெசாதப்பிடுச்சு” என்றான் விக்ரம். “ஹும், ெவளிேய ேபாய் மைழயில் மாட்டிக்காமல் இருந்ேதாேம அதுவைரக்கும் சந்ேதாஷம். இன்ைனக்கு ெரஸ்ட் எடுத்துக்க ேவண்டியது தான்” என்றாள். “ஓேக. ந ெகாஞ்ச ேநரம் டி.வி. பாரு. ெகாஞ்சம் ேவைல இருக்கு முடிச்சிட்டு வேரன்” என்றவன், ேலப்டாப்பில் மூழ்கிவிட்டான். ைவஷாலிக்கு டி.வி. பா&க்கப் பிடிக்கவில்ைல. சிறிது ேநரம் மைழைய
ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டு அம&ந்திருந்தாள். சிறிது சிறிதாக இருள் கவிழ ஆரம்பிக்க, மைழயும் வலுக்க ஆரம்பித்தது. அவ&கள் இருக்கும் இடத்ைதத் தவிர கண்ணுக்ெகட்டிய தூரம் வைர இருள் சூழ்ந்திருக்க, பகலில் கண்கைளக் கவ&ந்த அழகு, இப்ேபாது ேலசான அச்சத்ைதயும், புதுவித அனுபவத்ைதயும் தந்தது. காற்றின் ேவகத்தில் அதுவைர நிமலமாக இருந்த கடல், ெமல்ல ஆ&ப்பrக்க துவங்கியது. அைலகள் எழுந்து ேவகமாக அவ&களது சிட்டவுட்டில் விழுந்து, தண்ண& வடிந்து ஓட, ேவகமாக எழுந்து உள்ேள வந்து கதைவ மூடினாள். முன்னைறயில் வடிேயா சாட்டிங்கில் இருந்தவைன எட்டிப் பா&த்தாள். அவன் தவிரமாக ஏேதா ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான். மணி எட்ைட ெநருங்கியிருந்தது. அவேள ேபான் ெசய்து இரவு உணைவ அைறக்கு வரவைழத்தாள். சாட்டிங்ைக முடித்த பின்பும், ேலப்டாப்பில் எைதேயா ஆராய்ந்து ெகாண்டிருந்தான். “விக்ரம்! இப்ேபா எழுந்து வரப்ேபாறங்களா? இல்ைலயா?” என்றாள் ேகாபத்துடன். “ம்” என்று திரும்பியவன், “சாrம்மா… ைடம் ஆகிடுச்சி இல்ல… இேதா வேரன்” என்று எழுந்து வந்தான். மைழ விட்டிருந்த ேபாதும் தூறல் விடவில்ைல. காற்றும் ேவகமாக வசிக்ெகாண்டிருந்தது. உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு மீ ண்டும் ேலப்டாப்பின் முன்னால் ெசன்று அம&ந்தான். அைதக் கண்ட ைவஷாலி, ேவகமாக ெசன்று ேலப்டாப்ைப எடுத்துக்
ெகாள்ள, ‘என்ன?’ என்பது ேபால அவைளப் பா&த்தான். “எனக்கு வ&ற ேகாபத்துக்கு… இைத அப்படிேய தூக்கி கடல்ல ேபாட்டுடுேவன்” என்றாள் மிரட்டலாக. கால் ேமல் கால் ேபாட்டு நன்கு சாய்ந்து அம&ந்தவன், எதுவும் ெசால்லாமல் அவைளேய பா&த்தான். “எதுக்கு இப்படிப் பா&க்கறங்க? ெசய்ய மாட்ேடன்னு நிைனக்கிறங்களா? ெசய்ேவன். இதுக்கா இவ்வளவு ெசலவு பண்ணி இங்ேக கூட்டிட்டு வந்தங்க? இைத வட்டிலிருந்ேத ெசய்ய ேவண்டியது தாேன” என்றாள். புன்னைகத்தவன், “இப்ேபா என்ன ெசய்யணும்?” என்று ேகட்டான். “எனக்கு ெவட்டுெவட்டுன்னு இருக்கு. என்கிட்ட ேபசுங்க” என்றபடி அவனருகில் அம&ந்தாள். “ேபசணும் அவ்வளவு தாேன… நான் ேபசிடுேவன். ஆனா, அது உனக்குப் பிடிக்குேமா… பிடிக்காேதா…!” என்று இழுத்தபடி, அவைள ஒரு மாதிrயாகப் பா&த்தான். அவனது பா&ைவயில் ேலசாக முகம் சிவந்தவள், “அப்படிப் பிடிக்கைலனா… ெசால்ேறன்” என்றாள் நாணத்துடன். “நிச்சயமா ெசால்லமாட்ட. ஏன்னா, உனக்குப் பிடிக்காதைத நான் ேபசப் ேபாறதில்ைலேய” என்றபடி அவளது கரத்ைத தனது கரத்துடன் பிைணத்துக் ெகாண்டான்.
ைககள் பிைணந்திருக்க, ேதாேளாடு ேதாள் உரச, அவனது ெநருக்கமான அருகாைமயால் அவளுக்குப் படபடெவன வந்தது. ெவட்கத்தில் இைமகள் தாழ, உதட்ைட அழுந்த கடித்தாள். விக்ரமின் மனத்தில் சந்ேதாஷச் சாரலடித்தது. “பிடிச்சிருக்கா…?” ெமன்ைமயாக அவளது காதருகில் ேபசினான். “எ…து?” ேகட்பதற்குள் நா வரண்டு ேபானது. “இந்த ஊ&தான். ஏன் ந என்ன நிைனச்ச? என்றான் ேகலியாக. சட்ெடன விழிகைள உய&த்தி அவைனப் பா&த்தாள். குறும்புச் சிrப்பில் கண்கள் மின்ன, “ம்…” என்று புருவம் உய&த்தி, கண்கைளச் சிமிட்டினான். அந்தச் சிrப்பில் ெகாஞ்சம் மயங்கித் தான் ேபானாள். அேத உண&வுடன், “பிடிச்சிருக்கு” என்றபடு இைம மூடினாள். அவனும், “எைத?” என்று அவைள ேமலும் சீண்டினான். “ம், நங்க ெசான்ன இேத ஊைரத் தான்” என்று கடுப்புடன் ெசான்னவள், அவனிடமிருந்து விலக முயன்றாள். அவள் விலகாதபடி இழுத்துப் பிடித்து, “இன்ைனக்கு என்னாச்சு மகாராணிக்கு இப்படி டக்குடக்குன்னு எல்லாத்துக்கும் ேகாபம் வருது?” என்றான் அப்பாவியாக. “நங்க பண்ற அழும்புக்குக் ேகாபம் வராம…? உங்கைள அப்படிேய…”
என்றவள், வா&த்ைதகளின் அ&த்தம் ேவறுவிதமாக ேபாவைத நிைனத்து அப்படிேய நிறுத்திவிட்டு, தயக்கத்துடன் அவைனப் பா&த்தாள். “பிடிச்சி…” என்றபடி காதலுடன் பா&த்தவன், அவளது கரத்ைத உய&த்தி ெமன்ைமயாக முத்தமிட, ைவஷாலி திைகத்துப் ேபானாள். ைவஷாலி, அவனிடமிருந்து கரத்ைத இழுத்துக் ெகாள்ள முயல, அவேனா ேவண்டுெமன்ேற இறுக்கிப் பிடித்து விைளயாடினான். அவளது முகம் ெமல்ல மாற ஆரம்பித்தது. மற்ெறாரு ைகயால் அவளது ேதாைள வைளத்து தன்னருகில் அவன் இழுத்த அேதேநரம் அவனது ெமாைபல் ஒலித்தது. “உ…ங்க ேபா…ன்…” என்றாள் திணறலாக. “ேகட்குது…” என்றபடிேய அவளது முகத்ைத ெநருங்க முயன்றவன், அவளது ைககளில் நடுக்கத்ைத உண&ந்து அவைளக் கூ&ந்து பா&த்தான். அழுந்த மூடியிருந்த அவளது இைமகள் அைலப்புறுதலுடன் அைசந்து ெகாண்டிருக்க, ெமதுவாக அவளிடமிருந்து விலகினான். ேபாைன எடுத்துக் ெகாண்டு அைறயிலிருந்து ெவளிேயறியவன், தன்ைனச் சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாள்ளப் ேபாராடினான். அதற்குள் அவனுக்கு வந்த அைழப்பும் நின்று ேபாயிருந்தது. ஆழ மூச்ெசடுத்து தைலையக் ேகாதிக் ெகாண்டான். ‘அவசரப்படாேத’ என்று மீ ண்டும் மீ ண்டும் தனக்குத் தாேன ெசால்லிக் ெகாண்டான்.
அைறவாசலில் நின்று அவைனப் பா&த்த ைவஷாலிக்கு ஆயாசமாக இருந்தது. ‘எல்லாம் புrந்தும் நான் ஏன் இப்படி நடந்து ெகாள்கிேறன்? விக்ரமின் உண&ச்சிகேளாடு விைளயாடிக் ெகாண்டிருக்கிேறேன… என் நிைலயுண&ந்து எத்தைனக் கண்ணியமாக விலகிவிட்டான்’ என்று கலங்கினாள். மீ ண்டும் அவனது ெமாைபல் ஒலிக்க, யாருடேனா ேபசிக்ெகாண்டிருந்தான். அவன் முடிக்கும் வைர காத்திருந்தவள், அவன் ேபசி முடித்ததும், “விக்ரம்!” என்று ெமல்ல அைழத்தாள். “என்ன ஷாலு? என்று புன்னைகயுடன் தன்ைனத் திரும்பிப் பா&த்தவைனக் கட்டிக்ெகாண்டு ஓெவன அழேவண்டும் ேபால இருந்தது அவளுக்கு. ஆனாலும் ஏேதா ஒன்று அவைளத் தடுக்க, “சாr” என்றாள் இறங்கிய குரலில். “ேஹய்! ைம ஸ்வட் ஹா&ட். சாr நாந்தான் ெசால்லணும். உனக்கான ைடம் ெகாடுக்கேறன்னு ெசான்னைத மீ றிட்ேடன். ெவr ெவr சாr… இனி என்னிடமிருந்து ெநத டிஸ்ட&பன்ஸும் உனக்கு வராது. ஓேக” என்றான். ம் என்று தைலயைசத்தவள், அவன் மீ து ெபாங்கிய ேநசத்ைத அவளது உள்ளப் ேபாராட்டம் உணரவிடாமல் தடுத்துவிட்டது. தனது தவிப்ைபத் தவறாக எண்ணாமல், புrந்து ெகாண்டாேன என்ற எண்ணத்துடன், “ேதங்க்யூ” என்று ஆத்மா&த்தமாகப் புன்னைகத்தாள். “தட்ஸ் குட்!” என்று அழகாக புன்னைகக்க, அவளும் அதில் இைணந்து ெகாண்டாள்.
மீ ண்டும் அவனது ெமாைபல் விடாமல் ஒலிக்க, “சீமா!” என்று அவளிடம் ெசால்லிவிட்டு, “ஹேலா!” என்றபடி ஸ்பீக்க& ேமாைட ஆன் ெசய்தான். “என்ைனக் கரடின்னு திட்டினதாேன…” சிrப்புடேன ஆரம்பித்தாள் சீமா. “பரவாயில்ைலேய… கெரக்டா ெசால்லிட்டிேய கரடி…” என்று ேகலியாகச் ெசான்னவன், ைவஷாலிையப் பா&த்துக் கண்கைளச் சிமிட்டினான். பதிலுக்குப் புன்னைகத்தவள், அங்கிருந்த இருக்ைகயில் அமர, சிறிதுேநரம் ேபசிய விக்ரம், ேபாைன ைவஷாலியிடம் ெகாடுத்தான். அவள் ‘ஹேலா’ என்றதுதான் தாமதம்; “ஹனிமூன் ேபாகுமளவுக்கு வந்திருக்கு என்னிடம் ெசால்லேவயில்ல ந” என்று குற்றப்பத்திrைக வாசித்தவள், ைவஷாலிைய இைடேய ேபசவிடேவயில்ைல. அவள் எதுவும் ெசால்லமுடியாமல் தவிப்புடன் கணவைனப் பா&த்தாள். அவளது நிைலைய உண&ந்தவனாக, ேபாைன வாங்கிக் ெகாண்டான். “அம்மா ெதய்வேம நாங்க தூங்கணும்… ேபாைன ைவக்கிறியா?” என்றான். “உனக்குத் தூக்கம் வருதா விக்ரம்?” என்று எைதயுமறியாமல் சீமா கிண்டலில் இறங்க, அவன் ைவஷாலிையப் பா&த்தான். அவளது நிைல இருதைலக் ெகாள்ளி எறும்ைபப் ேபால இருந்தது.
“ஏய்! முதல்ல ேபாைன ைவ. குட்ைநட்” என்று ேபாைன அைணத்தான். அவள் அைமதியாக அம&ந்திருக்க, “ைவஷாலி! ேநரமாகுது ேபாய்ப் படு. காைலயில் ேநரத்ேதாடு கிளம்பணும்” என்றான். “சr” என்றவள், “ந..ங்க?” என்றாள். “ெகாஞ்ச ேநரத்தில் வேரன்” என்று ஒரு புத்தகத்ைத எடுத்துக் ெகாண்டு அம&ந்தான். அவன் உறக்கம் வராமல் புத்தகத்ைதப் புரட்டிக் ெகாண்டிருக்க, அவேளா, அவனது நிைனவுகளுடன் மனத்துக்குள் ேபாராடியபடி, படுக்ைகயில் புரண்டு ெகாண்டிருந்தாள். அத்தியாயம் – 59 இரெவல்லாம் விடுேவனா என்பது ேபால இைடவிடாமல் ெபாழிந்த மைழ ெபாய்ேயா! என்பது ேபால, ெதளிவான வானமும், அைமதியான கடலுமாக காட்சியளித்தது. நிமிடத்திற்கு நிமிடம் நிறம் மாறும் கடலும், ெமன் துகள்களாய்ச் சிதறிக் கிடக்கும் ெவண்ணிற மணலும், அவளது உற்சாகத்ைதப் பன்மடங்காக கூட்டியது. கடலும், வானும் ெதrயாவண்ணம் நலநிறமாகக் காட்சியளித்த இயற்ைகயின் அழைக இரசித்துக் ெகாண்டிருந்த ைவஷாலி, விக்ரமின் குரல் ேகட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தாள்.
“ஷாலு! ெரடியா? ைகயில் கடிகாரத்ைதக் கட்டிக் ெகாண்ேட அைறக்குள் வந்தவன், அவைளப் பா&த்து அசந்து நின்றான். கடல் நலநிற சல்வாrல், அவற்றுக்குத் ேதாதாகக் கழுத்ைத ஒட்டி அணிந்திருந்த முத்துமாைலயும் அவளது எழிலுக்கு எழில் ேச&த்தது. அசாத்திய உயரத்தில் சாம்பல் வண்ண ேபண்ட்டும், ஆழ்ந்த நலநிற முழுக்ைகச் சட்ைடயும் அவனது வசீகரத்ைத இன்னும் உய&த்திக் காட்ட, அவளறிய முதன்முைறயாக அவைன ரசித்தாள். அவளது பா&ைவ மாற்றத்ைத ெநாடியில் கண்டுெகாண்டாலும், முகத்தில் எவ்வித உண&ச்சிகைளயும் ெவளிக்காட்டாமல், “கிளம்பலாமா?” என்றான். “ம்” என்றவள், ேவகமாக வந்து அவனுடன் இைணந்து நடந்தாள். ஏ& டாக்ஸி என்றைழக்கப்படும் சிறியரக விமானம் ஒன்றில், அவைள அைழத்துச் ெசன்றான். விமானத்தில் யாருமில்லாமல் இருக்க, விக்ரைம அ&த்தம் ெபாதிந்த பா&ைவப் பா&த்தாள். புன்னைகத்தவன், “உனக்காக...” என்றான். ைவஷாலிக்கு உருகிப் ேபாயிற்று. அவள் ஏேதா ெசால்ல வாெயடுக்க, “உட்கா& ஷாலு!” என்றான். தன்ைனக் கட்டுப்படுத்திக் அவன் சுட்டிக் காட்டிய ஜன்னேலார இருக்ைகயில் அம&ந்தாள். ஆரம்பத்தில் இருந்த தயக்கம், சற்று ேநரத்தில் முற்றிலுமாக மாறிப் ேபானது. மினிேயச்ச&களாகத் ெதrந்த
தவுகைளயும், கப்பல்கைளயும் வியப்பும், சிrப்புமாக பா&த்துக் ெகாண்டும், இைடயிைடேய விக்ரமிடம் சகஜமாக ேபசிக்ெகாண்டும் வந்தாள். அநாவசியமாக எந்த உண&ச்சிகளுக்கும் அடிபணியக் கூடாது என்பதில் திடமாக இருந்தாலும், அவைனச் ேசாதிப்பது ேபாலேவ அவளது ெசயல்கள் இருந்தன. திடீெரன ஆளரவமற்ற ஒரு தைவச் சுட்டிக்காட்டி, “அங்ேக ேபாகலாமா!” என்றாள். “ேபாகலாேம என்றவன், ைபலட்டிடம் ெசால்ல, விமானம் தண்ண rல் இறங்கி கைரேயாரமாக நின்றது. ேவகமாக குதித்து இறங்கியவள், சற்று தூரம் கைரேயாரமாகேவ நடக்க, விக்ரம் அவைளப் பின்ெதாட&ந்தான். பளிங்கு ேபான்ற நrல் பாதம் நைனயும் அளவு நrல் நின்றாள். அவளது கால்கைளச் சுற்றி விசிறி ேபான்ற அகன்ற ேதாற்றம் ெகாண்ட மீ ன்கள் இரண்டு சுற்றிவர, ஆைசயுடன் குனிந்தபடி, அதன் பின்னாேலேய நடந்தாள். “ஷாலு! ேவணாம் பின்னால் வா”என்றான் எச்சrக்கும் குரலில். “இருங்க விக்ரம்! பாருங்கேளன், எவ்வளவு அழகா நந்துது” தனது பாதத்ைத உரசிவிட்டுச் ெசன்ற மீ ைனப் பா&த்து உற்சாகமாக குரெலழுப்பினாள். அந்த மீ ன்கள் அவைள இரண்டு சுற்று சுற்றிவர, குதூகலமானவள் அவற்ைற ெதாட்டுப் பா&க்க முைனந்த ேநரம், விக்ரம் அவளது இைடையப் பற்றி முழு ேவகத்துடன் பின்னால் இழுக்க, இருவரும்
தடுமாறி மணலில் விழுந்தன&. அேதேநரம் அந்த மீ ன்கள், தன்ைன எதிr தாக்க வருவதாக நிைனத்தேதா என்னேவா? தன்ைனக் காத்துக் ெகாள்ள அதன் வாைலச் சுழற்றிச் சுழற்றி அடித்துவிட்டு, நருக்குள் ெசன்றுவிட்டது. ‘விக்ரம் தன்ைன இழுத்து வராவிட்டால் என்னவாகியிருக்கும்?’ நிைனத்ததுேம அவளது உடல் ெமல்ல நடுங்க, அவனது ேதாளில் முகத்ைதப் புைதத்துக் ெகாண்டாள். “ஷாலு! rலாக்ஸ் ஒண்ணுமில்ைல. ஓேக.” “ம், நான் இைதக் ெகாஞ்சமும் எதி&பா&க்கைல” என்றாள் பயத்துடன். “அது, தனக்கு ஆபத்துன்னு நிைனச்சிருக்கும். அதான் வாலால் தாக்கியிருக்கு. அேதாட பலேம அந்த வால்தான். அதில் பற்சக்கரம் மாதிr முள்ளுமுள்ளாக இருக்கும். தாக்கினா வலி உயி& ேபாயிடும். சைத பிச்சிகிட்டு வந்திடும்.” அவன் விவரத்ைதத் தான் ெசான்னான். ஆனால், அவளுக்கு இன்னும் பயமாகிவிட்டது. “ேபாதும் நாம கிளம்பலாம்” என்றவள், அவனது கரத்ைத விடாமல் பற்றிக்ெகாண்ேட நடந்தாள். அடுத்த சிலெநாடிகளில் அவள் சகஜநிைலக்கு திரும்பிவிட்டாள். விக்ரம் அவைளப் பாரா கிைளடிங்கிற்கு அைழத்துச் ெசன்று, அவள் மறுக்க மறுக்க, வற்புறுத்தி கிைளடrல் ஏற்றிவிட்டான். ேமெலழும்பும் ேபாது அவளுக்கிருந்த பயம் நங்கி, கடல் ேமல் பறக்கும் ேபாது தானும் ஒரு பறைவையப் ேபால உண&ந்தாள்.
இறங்கி வந்ததும் எப்படியிருந்தது என்று ேகட்டவனிடம் இன்ெனாரு ரவுண்ட் ேபாகணும்” என்று ெசால்லி மீ ண்டும் ெசன்று வர, விக்ரம் அவளது குழந்ைதத்தனத்ைத எண்ணிப் புன்னைகத்துக் ெகாண்டான். மதிய உணவிற்குப் பிறகு, அவைள மீ ன் பிடிக்கும் படகிற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். கடலில் சிறிது தூரம் ெசன்ற பிறகு பக்ெகட்டிலிருந்த சிறு சிறு மீ ன்கைளத் தூக்கிக் கடலில் வசின&. “மீ ன் பிடிப்பாங்கன்னு பா&த்தா ைகல இருக்கறைத தூக்கித் திரும்ப கடல்ல ேபாடுறாங்க?” என்றாள். “அது தான் சின்ன மீ ைனப் ேபாட்டு ெபrய மீ ைனப் பிடிக்கிறது” என்றான். “அப்ேபா இது ெபாறியா…?” என்றாள். “சந்ேதகேம ேவணாம்” என்று அவன் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, தூண்டிலில் வrைசயாக மீ ன்கள் மாட்ட ஆரம்பித்தது. “ஹய்ேயா! எனக்கும் மீ ன் பிடிக்கணும் ேபால இருக்கு” என்று அவள் ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப, ஒரு தூண்டிைல வாங்கிக் ெகாடுத்தான். “நாம ெரண்டு ேபரும் ேச&ந்து பிடிக்கலாம்” என்று அவைனயும் பிடிக்கச் ெசான்னாள். இருவரும் ேச&ந்து தூண்டிைல வச, ெபrய அளவு ருணா மீ ன் ஒன்று மாட்டிக் ெகாள்ள, ைவஷாலிக்குச் சந்ேதாஷம் தாங்கவில்ைல.
“இந்த மீ ன் இங்ேக அதிக அளவுல எக்ஸ்ேபா&ட் ஆகுது. ெகாஞ்சம் காஸ்ட்லியான மீ ன்” என்று மைனவிக்கு விளக்கினான் விக்ரம். இரவு நிலவு வானத்தில் வலம் வரும் ேநரம், இருவரும் தவிற்குத் திரும்பி வந்தன&. தங்களது அைறக்குச் ெசல்லாமல், கடற்கைர மணலிேலேய காள்கைள நட்டி அம&ந்துவிட்டன&. குளி&ந்த நிலெவளி, தனிைம, அருகில் மனத்திற்குப் பிடித்தவள், அதிலும் சில நாட்களாக ெதrயும் அவளது மனமாற்றம்… வாழ்க்ைகேய ெசா&க்கமாகத் ேதான்றியது அவனுக்கு. அவளும் அேத நிைலயில் தான் இருந்தாள். காைலயிலிருந்து நடந்த ஒவ்ெவான்ைறயும் நிைனத்துப் பா&த்தாள். முன்தின இரவுக்குப் பின், அவன் தன்னிடம் இயல்பாகேவ இருந்தாலும், ேபச்சிலும், ெசயலிலும் ெநருக்கத்ைதக் காட்ட முயலாதது, சற்று ஏமாற்றத்ைதக் ெகாடுத்தது. ஆனாலும், அந்தக் கண்ணியம் தான், அவனிடம் தன் மனத்ைதச் சிறிதுச் சிறிதாக இழக்கக் காரணம் என்று உணரவும் ெசய்தாள். இருந்தும் அைதப் பrபூரணமாக அவனிடம் ெவளிப்படுத்த இயலாதபடி, சிறு குழப்பம் ஒன்றும் அவைள ஆட்ெகாண்டிருந்தது. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணிேநரம் ெமௗனமாகேவ அம&ந்திருந்தன&. இருவருேம மற்றவரது அருகாைமைய மனப்பூ&வமாக விரும்பின&. அவனது ேதாளில் சாய்ந்து கைத ேபச அவளுக்கும்; அவள் கூந்தைல வருடி, ெநற்றியில் முத்தமிட்டு, தனது காதைலச் ெசால்ல அவனுக்கும் ஆைசதான். ஆனால், எைதேயா எண்ணி இருவருேம தயக்கத்துடன், தவித்துக் ெகாண்டிருந்தன&.
ேநரமாவைத உண&ந்து, அவைள அைழத்துக் ெகாண்டு, கடலுக்கு அடியில் கட்டப்பட்டிருந்த ெரஸ்டாெரண்ட் ஒன்றிற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். உணவருந்தியபடிேய கடலில் நந்திச் ெசல்லும் மீ ன் இனங்கைளயும், கடல்வாழ் உயிrனங்கைளயும் காண முடியும். “வாவ் லவ்லி!” என்ற ைவஷாலிக்கு ேமற்ெகாண்டு ேபச வா&த்ைதகேள வரவில்ைல. ‘தனக்காக என்னெவல்லாம் ெசய்கிறான்!’ என்று எண்ணியவளுக்கு, கண்களில் கண்ண & தளும்பியது. அவன் பா&த்துவிடாமலிருக்க, மீ ன்கைளப் பா&ப்பது ேபாலக் கண்கைளச் சுழற்ற ஆரம்பித்தாள். சப்தமில்லாமல் உணவருந்திக் ெகாண்டிருக்க, “ஷாலு! ஒரு ரகசியம்” என்றவன், கண்களால் அருகில் வா என்பது ேபால தைலயைசத்து அைழத்தான். என்னேவா ஏேதாெவன்று சற்று முன்ேனாக்கி வந்தாள். “இேத ெரஸ்டாரண்ட்ைட ஹனிமூன் சூட்டாக கன்வ&ட் பண்ணி ெகாடுக்கறாங்களாம். தங்கிடுேவாமா…?” ரகசியக் குரலில் ஆரம்பித்து, சிrப்புடன் முடித்தான். அவள் எதுவும் ெசால்லாமல், அவனிடமிருந்து கண்கைள விலக்கி விரல்களால் தட்ைட அைளந்தாள். “உனக்கும் இந்த இடம் ெராம்பேவ பிடிச்சிருக்குன்னு நிைனக்கிேறன். ரூம்ல ஆளுக்ெகாரு பக்கமா சுவத்ைத பா&க்காமல் இங்கிருந்து கடைலப் பா&க்கலாமில்ல” என்றான் கிண்டலாக.
அவன் விைளயாட்டாகத் தான் ெசான்னான். ஆனால் அவளுக்கு அந்த வா&த்ைதகள் சுருக்ெகன இதயத்தில் ைதத்து, ேவதைனையக் ெகாடுத்தது. அதுவைர இருந்த இதமான உண&வு ெதாைலய, சட்ெடன நிமி&ந்து அவைனப் பா&த்தாள். கண்கள் கலங்க, “எனக்குப் ேபாதும்” என்றவள், அவன் ஏதும் ெசால்லும் முன் பாதி உணவிேலேய எழுந்துவிட்டாள். ”ஷாலு!” என்றைழத்தைத அவள் காதிேலேய வாங்கிக் ெகாள்ளவில்ைல. யதா&த்தமாகச் ெசால்லப் ேபாய், அவளது மனத்ைத ேநாகடித்து விட்ேடேன!’ என்று கவைல ெகாண்டான். முகத்ைதத் துைடத்தபடி திரும்பி வந்தவைள கூ&ந்து பா&த்தான். அழுதிருக்கிறாள் என்று புrய, அன்ைறய தினத்தின் உற்சாகெமல்லாம் ெமாத்தமாக வடிந்துவிட்டது ேபாலாயிற்று அவனுக்கு. அத்தியாயம் – 60 “குட்மா&னிங்!” ைவஷாலியின் குரல் ேகட்டு, ெமல்லக் கண்விழித்தான் விக்ரம். அவன், உறக்கம் கைலந்து கண்விழிப்பைதப் பா&த்ததும், அவைனப் ேபாலேவ புருவத்ைத உய&த்தி, கண்கைளச் சிமிட்டினாள்.
அதிகாைலயில் ெமாட்டுவிட்ட புதுமலராக, தன்னருகில் நிற்பவைளப் பா&த்து, “குட்மா&னிங்!” என்றான் பதிலுக்கு. இரவு நடந்த நிகழ்வுகளின் தாக்கம் சிறிதும் இல்லாமல், சிrப்புடன் நின்றவைள கண்ெகாட்டாமல் பா&த்தான். “எக்ஸ்கியூஸ்மீ ! இன்னும் எத்தைன ேநரம் இப்படிேய பா&க்கறதா உத்ேதசம்?” – ேகட்டவளது குரல் குைழந்தது. ‘காலங்கா&த்தால இப்படி அப்சரஸ் மாதிr வந்து நின்னுட்டு ேகள்வியா ேகட்கற? உன்ைன… இருடி இருக்கு உனக்கு’ வாய் வைர வந்த வா&த்ைதகைள மனத்திற்குள் புைதத்துக் ெகாண்டு, ேசாம்பல் முறித்தபடி எழுந்தவன், “நாள் முழுக்கக் கூடப் பா&ப்ேபன். என்ைனவிட யாருக்கு அந்த உrைம இருக்கு?” - அவள் மீ தான பா&ைவைய விலக்காமல் ெசான்னான். ெவட்கத்தில் முகம் சிவக்க, “ேபாதுேம. ேபாய் முகத்ைதக் கழுவிட்டு வாங்க” என்று, ைகயிலிருந்த துண்ைடத் தன் ேதாளில் ேபாட்டுக்ெகாண்டு, அவன் முதுகில் ைகைவத்து குளியலைற பக்கமாக தள்ளினாள். அவன் ேவண்டுெமன்ேற நகராமல் பின்னால் அவள் மீ து சாய முயல; அவேளா, தனது முழுத் திறைனயும் பயன்படுத்தி அவைன முன்ேன தள்ளினாள். அவன் அைசந்து ெகாடுத்தால் தாேன இப்படிேய மாற்றி மாற்றிச் ெசய்ய, ைவஷாலியால் முடியாமல், “விக்ரம்…!” என்று ெசல்லமாகச் சிணுங்கினாள். சிrப்புடன் அவள் ேதாளிலிருந்த துண்ைட எடுத்துக் ெகாண்டு
குளியலைறக்குள் நுைழந்தான். உள்ளத்தில் உற்சாகம் கைரபுரள, பாடல் ஒன்ைற முணுமுணுத்தபடி கண்ணாடிையப் பா&த்தாள். ெவகு நாட்களுக்குப் பிறகு தனது முகம் அழகாக இருப்பது ேபால ேபான்றியது. கூடேவ உள்ளுக்குள் எழுந்த நிைனவுகைளத் தைலைய உலுக்கி துைடத்ெதறிய முயன்றாள். ‘இப்ேபா நடப்பது தான் நிஜம். இனி இதுதான் என்னுைடய வாழ்க்ைக. விக்ரைம நான் ேநசிக்கிேறன்… விக்ரைம நான் ேநசிக்கிேறன்’…’ கைடசி வாக்கியத்ைத மட்டும், கண்கைள மூடி பலமுைற தனக்குள் உச்சrத்துக் ெகாண்டாள். ெமல்ல இைமகைள விrத்தவளுக்கு, மீ ண்டும் கண்ணாடியில் தனது முகத்ைதப் பா&க்க ைதrயமில்ைல. ஆழ்ந்த மூச்ெசடுத்து தன்ைன ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாண்டு, ெவளிேய கிளம்ப ஆயத்தமானாள். அேதேநரம் தைலையத் துவட்டியபடி வந்தான் விக்ரம். “குளிச்சிட்ேட வந்தாச்சா?” என்றவள், “இந்த கிrன் டீையக் குடிச்சிட்டு கிளம்புங்க. அப்படிேய ஒரு வாக் ேபாய் வரலாம்” என்றாள். “டன் ேமடம்!” என்றான். கடலும், வானும் இைணந்த புள்ளியிலிருந்து, தகதகெவன மின்னியபடி சிறிதுச் சிறிதாக ேமெலழும்பி, தன் பிரதிபலிப்ைப மடிதாங்கிய கடலன்ைனைய, ெபான்னிறமாக்கி அழகுக்கு அழகு ேச&த்தான் ஆதவன்.
அதன் அழகில் லயித்திருந்தவனிடம், “ெராம்ப அழகா இருக்கு இல்ல?” என்றபடி அவைன ெநருங்கி நின்றாள். திரும்பிப் பா&த்தவன், துறுதுறுெவன்ற அவளது விழிகளில் ெதாைலந்தவனாக, “ஆமாம். உன்ைன மாதிrேய…” என்றவனது கண்களில் காதல் ெபாங்கியது. ெவட்கத்தில் முகம் சிவக்க, தயக்கத்துடன் அவனது கரத்ைதப் பிடித்தவள், ெமல்ல இரண்டு ைககளாலும் அவனது கரத்ைதச் ேச&த்துப் பிடித்தபடி, “நம்மள மாதிr” என்றாள். ெசால்லிவிட்டாலும், மனம் படபடெவன அடித்துக் ெகாண்டது. ‘இரண்டு நாட்களாக அவைனச் ேசாதிப்பைதேய ேவைலயாக, தான் ெசய்து ெகாண்டிருக்க, இந்த ேநரத்தில் அவன் இைத எப்படி எடுத்துக் ெகாள்வாேனா?’ என்ற பயம் இருந்தது. அவளது முகமும் அைதக் காட்டிக் ெகாடுத்தது. இருமனதாக ேபாராடிக்ெகாண்டிருக்கும் அவளது உண&வுகைளப் படித்தவனாக, ெமன்ைமயாகப் புன்னைகத்தான். இத்தைன விைரவில் தன் கூட்ைட விட்டு அவள் ெவளிவரத் துவங்கியிருப்பேத அவனுக்குப் ெபரும் வியப்ைபயும், ஆச்சrயத்ைதயும் ெகாடுத்தது. ஆனாலும், அவளது விழிகளில் ெதrந்த எதி&பா&ப்ைப, அவன் ெபாய்யாக்க விரும்பவில்ைல. “ஷாலு!” என்றவன், அவளது முகத்ைதக் ைககளில் ஏந்திக் கண்கைள ஊடுருவினான்.
“ப்ள ஸ் விக்ரம்! அப்படிப் பா&க்காதங்க…” குரல் கரகரத்தது அவளுக்கு. புன்னைகயுடன் அவைளத் தனது ேதாேளாடு ேச&த்தைணத்தான். ஒரு ேமான நிைலயிேலேய இருவரும் rசா&ட்டிற்குத் திரும்பின&. அைறக்குள் வந்தவள் கணவனின் முகம் பா&க்க முடியாமல், தயங்கித் தயங்கி நின்றாள். அவனுக்குேம அவளது நிைலப் புrந்தது; தன்ைனயும் நிதானப்படுத்திக் ெகாள்ள ேவண்டியிருந்ததால் முன்னைறயிேலேய அம&ந்து ெகாண்டான். ஆனால், தனது உண&வுகைளக் கட்டுக்குள் ெகாண்டுவருவது தான் அவனுக்குப் ெபரும் பாடாக இருந்தது. இதற்கு ேமலும் ஒரு ெபண் எப்படித் தனது காதைல ெவளிப்படுத்துவாள்? இத்தைன நாள் காத்து வந்த கண்ணியம், நாகrகம் என்ற, அத்தைன முகமூடிகைளயும் கழற்றி, தூக்கிெயறிந்து விடும் ேவகம் வந்தது. இருந்தும், அவள் ெநகிழ்ந்திருக்கும் இந்தச் சந்த&ப்பத்ைதப் பயன்படுத்திக் ெகாள்ள, அவனது இயல்பு தடுக்க, தனது உண&ச்சிகைள அடக்கினான். ‘இது இன்னும் எத்தைன ேநரத்திற்கு இருக்குேமா? ெகாஞ்சம் ெபாறு மனேம! ஆக்கப் ெபாறுத்தாச்சு, ஆறப் ெபாறுக்க முடியாதா?’ என்று, தைலதூக்கிய ஆைசகைளத் தட்டி அடக்கினான். ைகக்கடிகாரத்ைதப் பா&த்தான். ஒன்றைர மணி ேநரமாகியிருந்தது. இத்தைன ேநரமா உண&வுச் சூழலில் சிக்கித் தவித்திருக்கிேறாம்…’ என்று சிrத்துக் ெகாண்டான். “ஷாலு!” என்றபடி அைறக்கதைவத் திறந்தவன், தான் அைழத்தது கூடத் ெதrயாமல், காதல் உண&வில் கட்டுண்டு கிடந்தவைள
ஆழப்பா&த்தான். கண்கைள மூடி உடைல மடக்கிக் ெகாண்டு இருக்ைகயில் அம&ந்திருந்த ேகாலத்தில், அவனது உள்ளம் தடுமாறியது. தைலைய அழுந்த ேகாதி, ெநஞ்ைச நவிட்டுக் ெகாண்டான். ேவகமாக மூச்ைச இழுத்துவிட்டவன், “ஷாலு!” என்று அவளது ேதாளில் ைகைவத்தான். அவனது ஸ்பrசத்தில் கனவு கைலந்தவளாக, சட்ெடன விழித்தாள். தன்னருகில் நின்றிருந்தவைனக் கண்டதும், எழுந்து நின்றாள். இருவrன் பா&ைவயும் சிலெநாடிகள் தழுவி விலகின. “கிளம்பலாமா…? சாப்டுட்டு, ேபாகச் சrயா இருக்கும்” என்றான். அவள் அைமதியாக தைலயைசத்தாள். அவைள ஒரு படகு குழாமிற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். அங்கிருந்து ஒரு படகில் சற்றுத் தூரம் ெசல்ல, அங்கு கடலில் இரண்டு மிதைவகள் இருக்க அதில் ஒரு மிதைவக்கு மாறின&. ைவஷாலி, இரு மிதைவகளுக்கும் நடுவிலிருந்த ஒரு ெபrய ெபாருைளப் பா&த்தாள். அது ஒரு ந& மூழ்கிக் கப்பல். ஆஹா! ந&மூழ்கிக் கப்பலில் பயணமா?’ என்று அவள் பிரமிப்புடன் பா&த்துக்ெகாண்டிருக்க, கப்பலுக்குள் ெசல்லும்படி அறிவிப்பு ெசய்தன&. அைலகளுக்கு ஏற்ப கப்பல் ஆட, அதனுள்ேள இறங்குவது சற்றுச் சிரமமாக இருந்தது.
உள்ேள ெசன்றதும் ஒரு கண்ணாடி ஜன்னலின் அருகில் அம&ந்தன&. சில நிமிடங்களில் கப்பல் மூழ்கத் ெதாடங்க, ஆ&வத்துடன் ஒரு பரபரப்பும் இருந்தது. அவள் முகத்தில் ெதrந்த கலவரத்ைதக் கண்ட விக்ரம், ேதாளில் ைகப் ேபாட்டு அழுந்தப் பிடித்துக் ெகாள்ள, அவளுக்குள் சில்ெலன்ற உண&வு பரவ, புன்னைகத்துக் ெகாண்டாள். முதலில் கலங்கலான தண்ண ரும், ெமல்ல ெமல்லப் பளிங்கு ேபான்ற நரும் ெதன்பட, வண்ணவண்ண மீ ன்கள் இங்குமங்குமாக நந்திக் ெகாண்டிருப்பது ெதrந்தது. இன்னும் ெகாஞ்சம் ஆழம் ெசல்ல, பவழப் பாைறகளும், அவற்றில் வாழும் ெபய& ெதrயாத உயிrனங்கைளயும் கண்டு களித்தன&. ந&மூழ்கியின் அருகில் மீ ன்கைள வரைவப்பதற்காக, ைடவ&கள் அவற்றிற்குத் ேதைவயான உணைவக் ெகாண்டுவர, உடேன மீ ன்கள் அவ&கைளச் சுற்றி வர ஆரம்பித்தது. மீ ண்டும் ேமேல வந்த ேபாது, கடலுக்குள்ேளேய ெசன்று வந்தைதப் ேபான்ற சந்ேதாஷமும், புதுவித அனுபவமும் தனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது என்று தனது உண&வுகைளக் கணவனிடம் பகி&ந்து ெகாண்டாள். “கடலுக்கு உள்ேளேய ேபாய் பா&க்கறியா?” என்றான். “அச்சச்ேசா, என்னால முடியாது” என்றாள். “மால்தவ்ஸ் பா&க்கணும்னு ஆைச. ஆனால் கடைலக் கண்டால் அவ்வளவு பயம்?” என்றான் ேகலியாக. “அெதன்னேவா ெதrயைல சின்ன வயசுல இருந்ேத அப்படித்தான்.
அப்ேபா எனக்கு எட்டு வயசு இருக்கும். நச்சல் கத்துக்க க்ளாஸ்க்கு ேபாேனன். ஆரம்பத்தில் கூடேவ இருந்து ெசால்லிக்ெகாடுத்த ேபாது ஓரளவுக்கு கத்துகிட்ேடன். திடீ&ன்னு ஒருநாள் நச்சல்குளத்தில் இறக்கி விட்டதும் ெசாய்ங்குன்னு உள்ேள ேபாய்ட்ேடன். “அப்புறம்…” “அப்புறம் என்ன? என்ைனக் காப்பாத்த வந்தவங்க கழுத்ைதயும் பிடிச்சி உள்ள இழுத்து, ெகாைல பண்ற அளவுக்குப் ேபாயி…” என்று சிrத்தாள். “ஐேயா! ஏண்டா இந்தப் ெபாண்ைணக் காப்பாத்த வந்ேதாம்ங்கற நிைலக்கு அவங்கைள ஆளாக்கி… கைடசியில் ஒரு வழியா ேமேல வந்துட்ேடன்” என்று தான் நச்சல் பழகிய விதத்ைதச் சிrப்புடன் பகி&ந்து ெகாண்டாள். அவளது சிrப்ைபேய இைமக்காமல் பா&த்தான். “ஐ லவ் யூ ஷாலு!” என்றான் உருக்கமாக. திைகத்துப் ேபானாள் ைவஷாலி. எதுவும் ெசால்லாமல் தைலைய குனிந்து ெகாண்டாள். அவேனா அதற்காகச் சிறிதும் சஞ்சலப்படாமல், “ேபாலாமா?” என்று அவள் கரத்ைதப் பிடித்து அைழத்துச் ெசன்றான். அடுத்ததாக அவன் அைழத்துச் ெசன்ற இடத்ைதப் பா&த்ததும், ‘ஐேயா’ என்று அலறத் ேதான்றியது அவளுக்கு. அத்தியாயம் - 61
“ேநா… ேநா… ேநா… விக்ரம்! என்னால முடியாது. ப்ள ஸ்!” என்றாள் ெகஞ்சலாக. “ேஹய்! உன்ைன எதுக்காகவாவது இதுவைர கம்ெபல் பண்ணியிருக்ேகனா? ஹூம்…” என்றவைனப் பா&த்து இல்ைலெயன்பது ேபால தைலயைசத்தாள். “அப்ேபா எனக்காக…” ெகஞ்சலும் ெகாஞ்சலுமாகக் ேகட்டவனிடம் அவளால் மறுக்க முடியவில்ைல. “ேதங்க்யூ” ஆத்மா&த்தமாகச் ெசான்னான். வானில் கருேமகங்கள் சூழ ஆரம்பிக்க, சற்று ேநரத்திற்ெகல்லாம் சடசடெவனக் ெகாட்டித் த&ந்தது மைழ. அந்தச் சிறிய க்ரூஸில் அம&ந்திருந்தவளுக்கு, கடைலப் ேபாலேவ அவளது மனமும் ஆ&ப்பrத்தது. பத்துநிமிடத்தில் மைழ அடங்கிவிட, விக்ரம், ைடவிங் உைடைய அணிய ஆரம்பித்தான். உள்ளப் பrதவிப்ைப ெவளிக்காட்டாமல் தனக்கான உைடையக் ேகட்டாள். “ந இங்ேகேய இருடா. நான் மட்டும் ேபாய் வேரன்” என்றான். அைதக் ேகட்டவளது கண்கள் ெபrதாக விrந்தன. “விைளயாடுறங்களா? கடைலப் பாருங்க எப்படி இருக்கு?” ேகாபத்துடன் கூறினாள். “உனக்குச் சாதாரணமாேவ பயம் அதான் அப்படித் ெதrயுது. இது ேசஃப் தான்டா” என்றான்.
“நான் உங்கைளத் தனியா விடமாட்ேடன்” கண்கள் கலங்கின அவளுக்கு. “அப்ேபா ேபாகாமல் விட்டுடவா? வணா சீன் கிrேயட் பண்ணாேத” என்றான் ேலசான எrச்சலுடன். “நான், உங்கைளத் தடுக்கல. ஆனா, தனியா ேபாக விடமாட்ேடன். நா…நானும் வேரன்” என்றாள் திக்கித் திணறி. இப்ேபாது அவைள ஆச்சrயத்துடன் பா&ப்பது அவனது முைறயானது. “உனக்குப் பயமாயில்ல!” “நங்க இருக்கீ ங்கேள…” ெநகிழ்ந்து ேபாய் நின்றான். தன் மீ து அவளுக்கு எவ்வளவு காதலிருந்தால் இப்படிெயாரு பதிைலச் ெசால்லுவாள்! இறக்ைக இல்லாமல் பறந்தான். ஆைசயும், தாபமும் ேபாட்டி ேபாட, சட்ெடன அவைள அைணத்து ெநற்றியில் முத்தமிட்டான். அவள் இைசந்து ெகாடுத்தாள். சூழ்நிைல உண&ந்து இருவரும் அேத ேவகத்தில் விலகின&. ெசஞ்சாந்தாய் சிவந்த அவளது கன்னத்ைதத் தட்டி, “ேதங்க்யூ” என்றான் உள்ளா&ந்த காதலுடன். அடுத்து ஸ்கூபா ைடவில் என்ன ெசய்ய ேவண்டுெமன்று அவன் விளக்கியைத, கவனமாகக் ேகட்டுக் ெகாண்டாள். அப்ேபாது சில& ைகயில் முக்காலி ேபான்ற இரும்பு ஸ்டூல் ஒன்ைறக் கடலுக்குள்
எடுத்துச் ெசல்ல, அது என்னெவன்று அவ&களிடம் விசாrத்தாள். அந்த இரும்பு முக்காலியில், துரு பிடிக்காமலிருக்க ெபயிண்ட் அடித்து, காய்ந்ததும் உயிருள்ள பவழப் பாைறயின் ஒரு சிறு பகுதிைய ைவத்துக் கட்டி ஆழ்கடலில் ெகாண்டு ெசன்று ைவத்துவிட்டால், அதில் முழுதுமாக பவழப்பாைற புதிதாக வளருெமன்று விவரம் ெசான்னா&கள். உடேன தாங்களும் அைதப் ேபாலச் ெசய்யலாெமன்று விக்ரமிடம் கூற, அவனும் அைத ஒப்புக் ெகாண்டான். இருவரும் ேச&ந்து கடலில் ஒரு இடத்தில் அவற்ைற ைவத்தன&. பல இடங்களில் இைதப் ேபான்ற முக்காலிகைளப் பா&த்தாள். கணவனுடன் ைகக் ேகா&த்தபடி கடலில் ஆழத்தில் பவழப்பாைறகைள பா&ைவயிட்டாள். ெஜல்லி மீ ன்கைளக் கண்டாள். ெமாத்தத்தில் அந்த ேநரத்ைத முழுதாகச் சந்ேதாஷத்துடன் அனுபவித்தாள். மீ ண்டும் குரூஸிற்குத் திரும்பி வந்து, மதிய உணைவ அங்ேகேய முடித்துக் ெகாண்டன&. கைரக்குத் திரும்பியவ&கள் கடேலாரமாகேவ rசா&ட்ைட ேநாக்கி நடந்தன&. ஆள் நடமாட்டேம இல்லாமல் இருந்த தவில் அைலகளின் ெபாருமல் சப்தமும் மட்டுேம ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்தது. மைழ வருவதற்கான அறிகுறியுடன் சிலுசிலுெவன வசிய குளி&க் காற்றும் ஒருவிதச் சந்ேதாஷத்ைதக் ெகாடுக்க அைத அனுபவித்தபடி நடந்தவைள, “ஷாலு! இஃப் யூ ேடாண்ட் ைமண்ட். இதில் ேபாகலாமா?” என்றான்.
கடலுக்கு ேமல் நடந்து ெசல்லும்படி, ஐந்தடி அகலத்தில் பக்கவாட்டுச் சுவேரா, தடுப்ேபா எதுவும் இல்லாமல் நண்டிருந்த மரப்பாலத்ைதக் காட்டினான். ெகாந்தளிப்பாக இருந்த கடலும், சுழன்றடித்துக் ெகாண்டிருந்த காற்றும் அவளுக்கு அச்சத்ைதக் ெகாடுத்தாலும், அவன் உடனிருக்கும் ைதrயத்தில், “ம்” என்றாள் அைரமனத்துடன். அவன் கரத்ைதப் பிடித்தபடி, பாலத்தின் மறுமுைன வைர ெசன்றாள். ேலசான அச்சமிருந்தாலும், ஒரு பரபரப்பாகவும் இருந்தது. திரும்பி அவளாது முகத்ைதப் பா&த்தவன், “ஸ்கூபா ைடவிங் ேபாேனாேம, அந்த எக்ஸ்பீrயன்ஸ் எப்படியிருந்துச்சு? ந எதுவுேம ெசால்லைலேய” என்றான். “நாட் ேபட்” என்றாள் சாதாரணமாக. “அவ்வளவு தானா?” அவனது குரலில் சிறு ஏமாற்றம். “ஆமாம்” – விழிகளில் குறும்புச் சிrப்பு மின்னியது. அைதக் கண்டுெகாண்டவன், “ெபாய்” என்றான் அழுத்தமாக. “ேசச்ேச, நிஜம்” என்றாள் பா&ைவைய மாற்றாமல். “நிரூபிச்சிட்டா?”
“ைல டிெடக்ட்ட& வச்சா?” அவைளப் ேபாலேவ, “ேசச்ேச” என்றவன், “எக்ஸ்ேர காெமரா” என்றபடி, இருைககளாலும் அவளது இைடைய வைளத்து அருகில் இழுத்தான். “விக்ரம்! என்ன இது? பப்ளிக் ப்ேளஸ்ல…” அவனது ெநருக்கத்ைத விரும்பிய ேபாதும், இயல்பான கூச்சமும், சூழ்நிைலயும் அவைளத் தடுத்தது. “ேஹ! சுத்திப்பாரு கண்ணுக்குத் ெதrந்த வைரக்கும் யாருேம இல்ைல. அேதாட நான் ெவறும் எக்ஸ்ேர தாேன பண்ணப்ேபாேறன். நயா ஏன் எைதயாவது கற்பைன பண்ணிக்கிற?” என்று அவளது ெநற்றியில் முட்டிச் சிrத்தான். “ச்சீய்…” என்று ராகம் பாடி விலக முயன்றவைள, அவன் விட்டால்தாேன. அவன் பா&ைவயில் ெவட்கியவளாக, ஒருைகயால் அவனது கண்கைளப் ெபாத்தினாள். ஒரு கரம் அவளது இைடைய வைளத்திருக்க, மறுகரத்தால் தனது கண்கைளப் ெபாத்தியிருந்த அவள் கரத்ைத அழுந்தப் பற்றியவன், ெமல்ல இறக்கினான். கூ&ைமயான அவனது நாசிையக் கடந்து, ட்rம் ெசய்யப்பட்டிருந்த மீ ைசயில் விரல்கள் பட, குறுகுறுப்பில் சிலி&த்த அவளது உடல், கைடசியாக அவனது உதடுகைள ஸ்பrசிக்க, அவஸ்ைதயில் தவித்தாள். தவிப்பின் ெவளிப்பாடாக இதயம் ேவகமாகத் துடித்தது.
உதடுகளில் தங்கிவிட்ட அவள் விரல்கள் ஒவ்ெவான்றிற்கும் நிதானமாக முத்தமிட்டவன், தனது ெநஞ்சில் தைலசாய்த்துக் ெகாண்டவைள ஆறுதலாக தட்டிக் ெகாடுத்தான். “ஷாலு!” ெமன்ைமயாக அைழத்தான். “ம்” முகத்ைத நிமி&த்தாமேல குரல் ெகாடுத்தாள். “இது பப்ளிக் ப்ேளஸ்ன்னு யாேரா ெசான்னாங்கேள… அவங்க இப்ேபா எங்ேகன்னு உனக்குத் ெதrயுமா?” என்றான். அவ்வளவுதான் சடாெரன அவனிடமிருந்து விலகியவள், முகம் சிவக்க கைரைய ேநாக்கி ஓடினாள். “ஷாலு! நான் கண்டுபிடிச்ச எக்ஸ்ேர rசல்ட்ைட இன்னும் ெசால்லைலேய… உனக்குத் ெதrயேவணாமா?” என்று உரக்கச் ெசான்னவனது குரல்கூட, அவைள நிறுத்தவில்ைல. அவளது ெவட்கத்ைத உண&ந்து உல்லாசமாகச் சிrத்துக் ெகாண்டான் விக்ரம். அத்தியாயம் – 62 ஒரு மரக்கிைளையப் பற்றிக் ெகாண்டு, மறுபுறமாக திரும்பி நின்றிருந்தவள் அருகில் வந்து நின்றான். “இன்ைனக்ெகல்லாம் இப்படிேய நிக்கிறதா உத்ேதசமா? ரூமுக்குப்
ேபானா ஒரு குளியல் ேபாட்டுட்டு படுத்து எழுந்திrக்கணும். எனக்கு உடம்ெபல்லாம் அடிச்சிப் ேபாட்டது ேபால இருக்கு. அங்க எப்படி?” என்றான். எதுவும் ெசால்லாமல் திரும்பியவள், நிலம் பா&த்த விழிகைள உய&த்தேவயில்ைல. புன்னைகயுடன் அவளது ைகேயாடு ைக ேகா&த்துக் ெகாண்டு rசா&ட்ைட ேநாக்கி நடந்தான். அலுப்பு தரக் குளித்துவிட்டு வந்த இருவரும் இருந்த அயற்சியில் ஆழ்ந்து உறங்கிவிட்டன&. அவள் உறக்கம் கைலந்து எழுந்த ேபாது, விக்ரம் கண்ணாடி முன்பாக நின்று தைலவாrக் ெகாண்டிருந்தான். “எழுந்தாச்சா? நாேன எழுப்பலாம்ன்னு இருந்ேதன். எட்டு மணிக்கு டின்னருக்கு ேடபிள் அேரஞ்ச் பண்ணியிருக்ேகன். இன்னும் அைரமணி ேநரம் இருக்கு அதுக்குள் தயாராகிடுவியா?” என்று ேகட்டான். “சr” என்று கட்டிலிலிருந்து இறங்கினாள். முகத்ைதக் கழுவிக் ெகாண்டு வந்தவளிடம், “ஷாலு! இந்தப் புடைவைய கட்டிக்க” என்று ஒரு கவைர அவளிடம் ெகாடுத்தான். ஓரப்பா&ைவயால் அவைனப் பா&த்துவிட்டு, சrெயன தைலைய ஆட்டினாள். அவன் கதைவ மூடிக்ெகாண்டு அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினான். புன்னைகயுடன் கவrலிருந்த உைடைய ெவளிேய எடுத்தாள். நாவல்பழ நிறத்திலிருந்த ஆ&ட் சில்க் புடைவயும், டிைசன& ேசாளியும்
மிக அழகாக இருந்தது. ஆைசயுடன் தடவிப் பா&த்துப் புன்னைகத்துக்ெகாண்டாள். பரபரப்பான மனநிைலயுடன் அம&ந்திருந்த விக்ரம் கதவு திறக்கும் சப்தம் ேகட்டுத் திரும்பிப் பா&த்தான். கண்கள் மின்ன, அந்தச் ேசைல அவளுக்குப் பாந்தமாக இருக்க, உற்சாகத்துடன் விசிலடித்தான். “இந்த அழகான மங்ைகயின் உடைலத் தழுவும் ெபரும் ேபறு ெபற்ற ேசைலேய! அவள் உடுத்தியிருப்பதால் ந அழகாகத் ெதrகிறாயா? அல்லது உன்ைன உடுத்தியிருப்பதால் அவளது ேதாற்றப் ெபாலிவு கூடியிருக்கிறதா?” என்று சங்கத் தமிைழக் கைரத்துக் குடித்தவைனப் ேபாலப் ேபசினான். ஏற்ெகனேவ முகம் பா&க்கத் தயங்கிக் ெகாண்டிருப்பவளுக்கு ேமலும் அவஸ்ைதயாக இருந்தது. “ஷாலு! நான்கூட நல்லாேவ தமிழ் ேபசேறன் இல்ல. இைதத் தான் காதல் வந்தா கவிைத தன்னால வரும்னு ெசால்றாங்கேளா?” என்றவைன ஓரப்பா&ைவப் பா&த்துக் கிளுக்கிச் சிrத்தவள், “இது கவிைதயா…? என்றாள். “ஏன் இல்லயா?” என்றபடி, அவளது பின்னங்கழுத்தில் ைககைளக் ேகா&த்து தன்னருகில் இழுக்க, அவனுக்கு வைளந்து ெகாடுத்து அருகில் வந்தவள், உதட்ைடச் சுழித்துச் சிrத்தாள். “என்ைனப் பா&த்தா உனக்குப் பாவமா இல்ைலயா ஷாலு?” இைமகைளத் தட்டி, ‘ஏன்? என்னாச்சு?’ என்பது ேபாலப் பா&த்தாள்.
“நான் சில விஷயங்கைள ெராம்ப ஸ்ட்rக்டா கைடபிடிக்கிற ஆள். இப்படி ெவட்கப்பட்டு சிrச்சி, ஓரக்கண்ணால் பா&த்து… ேபசாமேலேய என்ைனக் காதல் மைழயில் நைனய ைவக்கிறதுன்னு இப்படி அழிசாட்டியம் பண்ணாேத. என்ேனாட ெபாறுைமெயல்லாம் ஒரு ெலவலுக்குத் தான். அப்புறம் நடக்குற விஷயங்களுக்கு நான் ெபாறுப்பில்ல ெசால்லிட்ேடன்” என்றான் ெகாஞ்சலாக. அவன் ெசான்னைதக் ேகட்டுத் திைகப்புடன் அவைனப் பா&த்தவள், ெவட்கத்துடன் அவனது ெநஞ்சில் சாய்ந்துெகாண்டாள். “உஷ்! ஹப்பா இது ேவைலக்காகாது” என்றவன், “ந முதல்ல கிளம்பு” என்று, அவைள படுக்ைகயைற ேநாக்கி அைழத்துச் ெசன்றான். “டின்னருக்கு ேபாகலாம்னு ெசால்லிட்டு….” அவள் வாக்கியத்ைத முடிக்கும் முன், மூடியிருந்த திைரச்சீைலைய விலக்கியவன், ெடக்கிற்குச் ெசல்லும் பின்பக்கக் கதைவத் திறந்தான். ெடக்கின் இருபுறமுன், விளக்குகளும், நடுவில் புதிதாக முைளத்திருந்த ைடனிங் ேடபிள். அதன் மீ து உணவுப் ெபாருட்கைள அழகாக அடுக்கியிருக்க, ெபௗ&ணமி ெவளிச்சத்தில் ரம்யமாக இருந்தது. புன்னைகயுடன் விக்ரைம பா&த்தாள். “நான் தான் ெசான்ேனன் இல்ல… உனக்குக் கற்பைனச் சக்தி அதிகம்” என்று சிrத்தான். “ஹய்ேயா! ெதrயாம ெசால்லிட்ேடன் சாr” என்றாள்.
“ஓேக ஓேக வா” என்று அவளது கரம் பற்றி அைழத்துச் ெசன்று அமரைவத்தான். பrமாற வந்த ஆட்கைள அனுப்பிவிட்டு, இருவருேம ஒருவருக்ெகாருவ& பrமாறிக்ெகாண்டன&. மனம் நிைறந்திருந்ததாேலா என்னேவா, பசி ெபrதாக இல்ைல. அைர வயிற்றுக்கு மட்டுேம உண்டன&. ைகையக் கழுவிக்ெகாண்டு, நாசுக்காக டிஷ்யூவால் உதட்ைடத் துைடத்தபடி எழுந்தன&. நிமிடத்தில் அங்கிருந்த உணவு ேமைச அகற்றப்பட்டு, பைழயபடி மாற்றப்பட்டது. இருவருேம அந்தத் தனிைமைய அனுபவித்து மகிழ்ந்தன&. அவனருகில் வந்து நின்றவள், “ேதங்க்யூ. அழகான புடைவக்கும், அருைமயான ேகண்டில் ைலட் டின்னருக்கும்” என்றாள். “உனக்கு ேதங்க்ஸ் கூட ஒழுங்காச் ெசால்ல ெதrயைலேய… இப்படியா ெசால்வாங்க?” என்றான். “பின்ேன எப்படிச் ெசால்லுவாங்க?” என்றாள் குைழவுடன். சட்ெடன அவைளத் தன்னருகில் இழுத்தவன், தனது ெநஞ்சில் ேமாதியவைளத் தன்ேனாடு ேச&த்தைணத்துக் ெகாண்டான். அவனது முகம் பா&க்கும் துணிவில்லாமல் முகத்ைத அவனது ெநஞ்சில் புைதத்துக் ெகாண்டாள். “ஷாலு! நான் எவ்வளவு சந்ேதாஷமா இருக்ேகன் ெதrயுமா? உனக்கு என்ன ேவணும் ேகளு…” என்றபடி அவளது முகத்ைத உய&த்தினான்.
“உனக்கு ஒரு நல்ல சான்ஸ். மிஸ் பண்ணிடாேத” என்று கிசுகிசுத்தான். “உங்களுக்குப் பிடிச்சது எதுவா இருந்தாலும் ஓேக” என்றாள் ெமன் குரலில். “அப்ேபா எனக்கு ட்வின்ஸ்” என்றான் குறும்புடன். “அப்ேபா எனக்கும்…” என்றவள் பட்ெடனக் கண்கைளத் திறந்தாள். “அப்ேபா உனக்கும்… என்ன ேவணும்?” என்று புன்னைகத்தான். காதல் ததும்பும் அவனது பா&ைவயால், சில்ெலன்ற உண&வு தாக்க, ெவட்கத்துடன் விலகி அைறக்குள் ஓடினாள். அவள் பின்னாேலேய விைரந்தவன், ேவகமாக அவளது ைகையப் பற்றிச் சுவேறாடு சாய்த்து நிறுத்தினான். ேமல்மூச்சு வாங்க, ஒரு பக்கமாக முகத்ைதத் திருப்பிக் கண்கைள மூடி நின்றிருந்தவளது ேகாலம் அவனுைடய மனத்தில், காதல் தையக் ெகாழுந்து விட்டு எrயச் ெசய்தது. ெமல்ல அவளது மூக்குடன் மூக்ைக உரச, அவளது உடல் சிலி&த்தது. அவளது கழுத்தில் முத்தமிட, ேலசாக நடுங்க ஆரம்பித்தாள். அவனது உதடுகள் முன்ேனறி காதுமடைல வருட, அவனது கரங்கள் அவளது ெவற்றிைடயில் பரவியது. அவனது உதடுகள் அவளது இதழ் தண்டிய ேநரம் அதுவைர தாக்கு பிடித்த ைவஷாலி, திமிற ஆரம்பித்தாள். காதல் ேவகத்திலிருந்தவனுக்கு அவளது மாற்றம் புrபடவில்ைல. இைடயிலிருந்த கரத்ைத அவள் தள்ளிவிட முயல, அைதக் கூச்சம்
என்று நிைனத்து புறந்தள்ளினான். ஆனால், ைவஷாலி திடீெரன ஆேவசம் வந்தவள் ேபால முழு ஆற்றைலயும் திரட்டி அவைனத் தள்ளிவிட, கட்டிலில் விழுந்தான். அவன் ைகயில் அகப்படாமல் ஓட முயன்றவைள, விைளயாடுகிறாள் என்று நிைனத்து எட்டிப் பிடித்தான். “ப்ள ஸ் விக்ரம்! ேவண்டாம்” என்ற அவளது ெகஞ்சல் கூட, அவனுக்குக் ெகாஞ்சலாகத் ேதான்றியது. “அெதப்படி… அப்புறம் ந ேகட்ட ட்வின்ஸ் எப்படி வரும்?” என்று அவன் ேகலி ேபசியவன், தனது இரு ைககளிலும் அவைள ஏந்த, ைவஷாலி கலவரமானாள். “விக்ரம்! ேவண்டாம்…” என்று மீ னாகத் துள்ளினாள். ைவஷாலியின் ேபச்சில் எrச்சலைடந்த விக்ரம், அவளது முகத்ைதப் பா&த்தான். அதுவைர அவன்ைனப் பீடித்திருந்த காதெலனும் மாயவைல அறுந்துவிழ, அவளது மனநிைலையத் துல்லியமாக உண&ந்து ெகாண்டான். அந்த ெநாடி தனது அத்தைனக் காதைலயும் ஒதுக்கி ைவத்துவிட்டு, ‘அவைளத் ேதற்றுவது தான் இப்ேபாது முக்கியம்’ என்றுண&ந்து, அவைள ெநருங்கினான். “ஷாலு! ப்ள ஸ்… இங்ேக பா&. நான் ெசால்றைத ேகளு” என்று, அவளது ேதாள்கைளப் பற்றினான். அவன் ஆறுதலாகப் ேபச வந்தைத சற்றும் உணராமல், அவன்
ைககைளத் தட்டிவிட்டாள். “என்ைன ஏன் இப்படி ெகால்றங்க? நான்தான் ெசால்ேறேன… ேவணாம்ன்னு. ஏன் புrஞ்சிக்க மாட்ேடன்றங்க. அப்ேபா உன்ேனாட மனசு தான் எனக்கு முக்கியம்ன்னு ெசான்னெதல்லாம் ெபாய்யா? ஆனால், உங்க மனசுல அப்படி ஒரு நிைனப்ேபாட என்கிட்ட வந்தா என்ைனேய நான்…” என்று உளறிக்ெகாண்ேட ேபாக, “ைவஷாலி!” என்று உறுமினான். கண்கள் ேகாபத்தில் துடிக்க, ைககைள இறுக மூடி ஆத்திரத்ைதக் கட்டுப்படுத்தினான். ெகாஞ்சம் கூடத் தன்னுைடய விளக்கத்ைதக் ேகட்காமல் தனது காதைலச் சந்ேதகித்தைத, அவனால் ெபாறுத்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல. சுட்டுவிரைல நட்டியபடி கண்கைள அழுந்த மூடித் திறந்தவன், “இன்ெனாரு வா&த்ைத ேபசின…” என்றவன் வாக்கியத்ைத முடிக்காமல் அவைள உறுத்து விழித்தான். அவனது பா&ைவயில் அடங்கியவளாக, ெமல்ல எழுந்தாள். தைலைய அழுந்தக் ேகாதியவன், தனது ேகாபத்ைதக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அருகிலிருந்த ஃப்ளவ& வாைஸத் தூக்கி சுவற்றில் விட்ெடறிந்தான். கிரஷ்ட் கிளாஸ் வாஸ் உைடந்து அைறெயங்கும் சிதற, அேத ேகாபத்துடன் அைறயிலிருந்து ெவளிேயறினான். அதி&ந்த முகத்துடன் நின்றிருந்த ைவஷாலி, ெமல்ல நிதானத்திற்கு வர, “சாr விக்ரம்!” என்று முணுமுணுத்தவள், முகத்ைத மூடிக்ெகாண்டு கதறினாள். நள்ளிரவு வைர பீச் மணலில் வானத்ைதப் பா&த்தபடி படுத்திருந்தான்.
ேலசான குளி&க் காற்று உடைல வாட்ட, ைநந்த மனத்துடன் rசாட்டிற்குத் திரும்பினான். அைற முழுதும் சுத்தம் ெசய்யப்பட்டுச் சிதறியிருந்த கண்ணாடிச் சில்லுகள் ஒரு ேபப்பrல் ேச&த்து ைவக்கப்பட்டிருந்தைதக் கவனித்தான். கட்டிலுக்கு மறுபக்கமிருந்த ேசாஃபாவில் தைலசாய்த்தபடி தைரயில் அம&ந்த நிைலயிேலேய உறங்கிவிட்டிருந்தாள். அவள் கன்னங்களில் காய்ந்திருந்த கண்ண& கைறையக் கண்டதும் அவனது உள்ளம் பrதவித்தது. இருந்தும் அவளது வா&த்ைத தந்த ேவதைனயுடன், தன்ைனத் ேதற்றிக்ெகாண்டு முன்னைறக்கு வந்து ேசாஃபாவிேலேய படுத்துவிட்டான். அத்தியாயம் - 63 “ஆமா, நாைளக்கு காைலல நான் ஆஃபிஸ் வந்ததும் பா&த்துக்கலாம். இப்ேபா ஒண்ணும் அவசரமில்ல” ேபானில் யாrடேமா உரக்கப் ேபசியபடி, முன்னைறக்கு நக&ந்தான். அவனுைடய குரைலக் ேகட்ேட கண்விழித்த ைவஷாலி, அவன் குளித்துத் தயாராகி நிற்பைதப் பா&த்த பின்ேப அவன் ேபசிய ேபச்சின் அ&த்தத்ைத உண&ந்தாள். பத்துநாள் என்று வந்தவன் தன்னால் மூன்ேற நாளில் கிளம்பும்படி ஆக தான்தாேன காரணம் என்ற ேவதைனயில் கலங்கினாள். உள்ேள வந்து கப்ேபா&டில் எைதேயா ேதடியவைன, “வி..க்..ரம்!” என்றைழத்தாள். “பத்து மணிக்கு ஃபைளட். ப்ேரக் ஃபாஸ்ட் வரும் சாப்டுட்டு கிளம்பு” என்றவன் தனது ேவைலயில் கவனமானான்.
அழுத்தம் திருத்தமாக அவன் ெசான்னேத, ‘ேபசாமல் ேவைலையப் பா&’ என்றைதப் ேபாலிருக்க, கண் கலங்க நின்றாள். இரவு வட்டிற்கு வந்து ேசரும் வைர அவளிடம் எைதயும் அநாவசியமாக ேபசாவிட்டாலும், அவளது ேதைவகைள ஒரு நல்ல கணவனாக, ெபாறுப்பாக கவனித்துச் ெசய்தான். மூன்று நாட்கள் யாைரயும் ெதrயாத அந்நிய மண்ணில், காதல் பறைவகளாக சிறகடித்துப் பறந்து சந்ேதாஷத்ைத அனுபவித்த இருவரும், தங்களது ெசாந்த வட்டில் ஒருவைர ஒருவ& அந்நியமாக உண&ந்தன&. உைட மாற்றிக் ெகாண்டு கீ ழ்தளத்திற்கு வந்தவன், தனது ெபற்ேறாrன் அைறயிேலேய படுத்துவிட்டான். உறக்கம் வராமல் படுத்திருந்த ைவஷாலி, அவன் இன்னும் வரவில்ைலேய என்ற எண்ணத்துடன் கீ ேழ இறங்கி வந்தாள். ஹால் இருண்டிருக்க, மாமனாrன் அைறயில் ஏசி ஓடும் சப்தம் ேகட்டுக் கதைவத் திறந்து பா&த்தவள், விளக்ைகக் கூட அைணக்காமல் ஆழ்ந்து உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தவைனப் பா&த்ததும் ெபாங்கிவந்த அழுைகையக் கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு விளக்ைக அைணத்துவிட்டு அைறக்கு வந்தாள். அன்ைறய இரவு, அவளுக்கு உறங்காத நண்ட இரவானது.
“ைவஷு! எப்படிம்மா இருக்க? ெராம்ப ேநரமா விக்ரேமாட ெமாைபலுக்கு ட்ைர பண்ேறன். அவன் எடுக்கேவயில்ைல. ேநத்தும்
ேபசைலேய… அதான் உனக்கு ேபான் பண்ணிேனன். இன்ைனக்கு சுத்திப் பா&க்க எங்ேக ேபாறங்க?” ஆ&வத்துடன் மருமகளிடம் விசாrத்தா&. கலவரமான ைவஷாலி, ‘தாங்கள் ஊருக்கு வந்தது இவ&களுக்குத் ெதrயாேத… இன்ைறக்குப் பிள்ைள ேபான் ெசய்யவில்ைல என்றதும் அவங்கேள ேபான் ெசய்துவிட்டா&கள். விக்ரமும் இல்ைல. இப்ேபாது என்ன ெசால்லிச் சமாளிப்பது?’ - புrயாமல் தவித்தாள். “ைவஷாலி! ைலன்ல இருக்கியா?” என்றா& ெசந்தளி&. “ஹா… இருக்ேகன் அத்ைத!” என்றவள் தயக்கத்துடன், “அத்ைத! நாங்க இப்ேபா நம்ம வட்டில் தான் இருக்ேகாம். ஆஃபிஸ்ல ஏேதா பிராப்ளம்ன்னு ேபான் வந்ததால, ேநத்து ைநட்ேட திரும்பி வந்துட்ேடாம். இவ& காைலலேய ஆஃபிஸ் கிளம்பிட்டா&. மீ ட்டிங்ல இருந்திருப்பாங்க… அதான் உங்க ேபாைன எடுத்திருக்கமாட்டாங்க…” மளமளெவன நிறுத்தாமல் முழுதாகச் ெசால்லி முடித்தாள். ‘எனக்கு இப்படிக் ெகாஞ்சம் கூட ேயாசிக்காமல் ெபாய் ெசால்ல வருமா என்ன?’ என்று தன்ைனேய ேகட்டுக் ெகாண்டாள். “ஓ! அப்படியா. சrம்மா, நான் ஈவ்னிங் ேபசேறன்” என்று ேபாைன ைவத்தா&. ஷ் என்று நண்ட மூச்ைச ெவளிேயற்றித் தன்ைன ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாண்ேட ெபாத்ெதன ேசாஃபாவில் அம&ந்தாள் ைவஷாலி. ஏேதா சமாளித்தாகி விட்டெதன அவள் நிைனத்திருக்க, இப்படிச் ெசால்லாமல் ெகாள்ளாமல் பாதியிேலேய திரும்பி வந்து விட்ட
மகைனயும், மருமகைளயும் நிைனத்து கவைலயுடன் அம&ந்திருந்தா& ெசந்தளி&. ********** அைறக்கதவு தட்டும் ஓைச ேகட்டு, “கம் இன்” என்ற விக்ரம் நிமி&ந்து பா&த்தான். ைகயில் ஹாட் ேகஸுடன் நின்றிருந்தாள் ைவஷாலி. வா என்றும் ெசால்லாமல், ஏன் வந்தாய் என்றும் ேகட்காமல், தன்ைனேய பா&த்துக் ெகாண்டிருந்த கணவனது பா&ைவைய, சற்றும் சைளக்காமல் தாங்கினாள். “உங்களுக்கு லஞ்ச் ெகாண்டு வந்திருக்ேகன்” என்றாள். அவன் எதுவும் ெசால்லாமல், ஃைபைல பா&த்தான். “காைலல, அத்ைத ேபான் பண்ணியிருந்தாங்க.” அவனது விழிகள் ஃைபலில் அைசயாமல் நிைலகுத்தி நின்றது. ேபானில் அவrடம் ெசான்னைத வா&த்ைத மாறாமல் ெசான்னவள், “இைதச் ெசால்லத்தான் உங்க ஆஃபிஸ் ேபானுக்கு பண்ணிேனன். நங்கதான் எடுத்துட்டு எதுவும் ேபசாமல் வச்சிட்டீங்க” என்றாள் குைறயாக. நிதானமாக இருக்ைகயில் சாய்ந்து அம&ந்தவன், “இைதச்
ெசால்லத்தான் ஆஃபிஸுக்கு வந்தியா?” என்றான். இல்ைலெயன தைலயாட்டியவள், “உங்களுக்கு லஞ்ச்சும் எடுத்திட்டு வந்ேதன். காைலலேய நங்க எதுவும் சாப்பிடாம வந்துட்டீங்கேள…” என்றாள் அக்கைறயுடன். கூ&ைமயான பா&ைவைய அவள் மீ து ெசலுத்தியவன், “ஓ! நல்ல மைனவியா உங்க கடைமைய ெசய்றங்க ேபால!” என்று ேகலியாகச் சிrக்க, ைவஷாலி தவித்துப் ேபானாள். “இல்ைலங்க…” என்று ஆரம்பித்தவைள, “லஞ்ச் ெகாண்டு வந்த இல்ல… வச்சிட்டு கிளம்பு” என்றவன், ேவைலயில் கவனத்ைதத் திருப்பினான். அவனது ேகலிையயும், உதாசீனத்ைதயும், அவளால் தாங்க முடியவில்ைல. ‘எல்லாம் என்னால்தாேன. எனக்கு இது ேதைவதான்!’ என்று மனத்திற்குள் நிைனத்தபடி, எதுவும் ெசால்லாமல் கிளம்பினாள். கலங்கிய விழிகளுடன் அவள் ெவளிேயறுவைதேய, ேவதைனயுடன் பா&த்தான் விக்ரம். மணி இரண்டு. ேவைலப் பளுவில், சாப்பிடும் ேநரம் தள்ளிப் ேபானது. காைலயிலும் ஒன்றும் சாப்பிடாததால் பசி வயிற்ைறக் கிள்ள, ைகையக் கழுவிக் ெகாண்டு வந்தான். எல்லாேம அவனுக்குப் பிடித்த உணவு வைககள். ஆனால், வழக்கத்ைதவிட உணவு அளவில் அதிகமாக இருப்பது ேபாலத் ேதான்ற, விஷயம் புrந்து ேபானது.
பசித்த ேபாதும் சாப்பிடப் பிடிக்காமல் ேசாஃபாவில் முடங்கிக் கிடந்தவள், அைழப்பு மணி ஓைச ேகட்டு, எழுந்து ெசன்று கதைவத் திறந்தாள். வாசலில் நின்றிருந்த கணவைன சற்றும் எதி&பாராதவள், அவன் உள்ேள வர வழிவிட்டு ஒதுங்கி நின்றாள். சிவந்திருந்த அவளது விழிகைளப் பா&த்தவன், ‘ெசய்யறைதெயல்லாம் ெசய்துட்டு, அப்பப்ேபா அழுைக ேவற…’ என்று எrச்சலானான். “காலிங் ெபல் அடிச்சா யாரு என்னன்னு பா&க்கமாட்டியா? அப்படிேய கதைவத் திறந்து வச்சிட்டு நிக்கிற” என்று கடுகடுத்தான். அவனது வருைகக்கான காரணத்ைத யூகித்தவளுக்கு, மனத்தில் சந்ேதாஷ பூ பூத்தது. அவனிடமிருந்த ஹாட் ேபக்ைக வாங்கிக் ெகாண்டாள். ‘தான் இங்ேக கடுகடுத்துக் ெகாண்டிருக்க, இவளுக்ெகன்ன சிrப்பு?’ என்று முறுக்கிக் ெகாண்ேட அைறக்குச் ெசன்றான். அவன் உைடமாற்றிக் ெகாண்டு வருவதற்குள், தட்டில் உணைவப் பrமாறினாள். அைமதியாக சாப்பிட்டு முடித்தன&. அவள் ைடனிங்ைக சுத்தம் ெசய்துவிட்டு வந்து அமர, அவனும் ெமாைபலுடன் அவளருகில் வந்தம&ந்தான். அன்ைனைய அைழத்தவன், “எப்படிம்மா இருக்கீ ங்க? ேபான் பண்ணியிருந்தங்களாம்” என்றான். “…………..”
“ஆமாம். ஷாலு ெசான்னா இல்லயா…” “…………..” “அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. அவ சrன்னு ெசான்னா, அடுத்த மாசேம அவைளக் கூட்டிட்டு சுவிஸ் கிளம்பிடமாட்ேடன்” என்று ேபசியபடிேய திரும்பி அவைளப் பா&த்தான். அவனது ெசயலும், ேபச்சுேம தங்களுக்குள் எல்லாம் சrயாகிவிட்டைதப் ேபாலச் சந்ேதாஷத்ைதக் ெகாடுக்க, ஒரு எதி&பா&ப்புடன் அவைனப் பா&த்துப் புன்னைகத்தாள். “…………..” “உங்களுக்கு அந்தச் சந்ேதகேம ேவணாம். அவ சந்ேதாஷமா தான் இருக்கா. ேவணும்னா நங்கேள உங்க மருமகைள ேகட்டுக்ேகாங்க” என்று ேபாைன அவளிடம் ெகாடுத்தான். மனநிைறவுடன், “ெசால்லுங்க அத்ைத!” என்றவள் அவ& ேகட்டதற்ெகல்லாம், கணவனுக்குச் சாதகமாகேவ பதில் ெசால்லி முடித்து, ேபாைன அைணத்தாள். அதற்குள் அலுவலகத்திற்குச் ெசல்லத் தயாராகி வந்தவன், “ேபசிட்டியா?” என்று ேகட்டான். “ம்” என்றவள் அவன் தயாராகி நிற்பைதக் கண்டு ஏமாற்றமைடந்தாள். “ைநட் நான் வர ேலட் ஆகும். ந சாப்பிட்டுட்டு படுத்துக்க” என்றவன்
கிளம்பிவிட்டான். மீ ண்டும் ெதாடங்கிய இடத்திற்ேக வந்து நிற்பைதப் ேபான்ற உண&வில் ேசா&ந்து ேபானாள் ைவஷாலி. அத்தியாயம் – 64
இரண்டு நாட்கள் எந்தவிதமான மாற்றமும் இல்லாமல் ெசன்றது. விக்ரமின் வாசம் இப்ேபாெதல்லாம் கீ ழ் அைறயிேலேய நிைலத்துவிட்டது. முக்கியமான ேவைல இருந்தாெலாழிய அலுவலக அைறக்குக் கூட அவன் ெசல்லவில்ைல. வட்டிலிருக்கும் ேபாது, விக்ரமிற்கு ேபான் வரும் ேபாது மட்டுேம அவனது குரைல அவளால் ேகட்க முடிந்தது. மற்ற ேநரத்தில் ஓrரு வா&த்ைதகள் ேபசுவேதாடு சr. அவெளதிrேலேய அம&ந்திருந்தாலும் எதுவும் ேபச மாட்டான். ைவஷாலிக்கும், ‘எந்த முகத்துடன் அவனிடம் ேபசுவது? என்னெவன்று ேபசுவது?’ என்ற தயக்கத்திலும், பயத்திலுேம காலத்ைதக் கடத்திக் ெகாண்டிருந்தாள். அன்று அலுவலகத்திலிருந்து வட்டிற்குள் நுைழந்தவன், கதைவத் திறந்த சுனிதா ததயிடம் என்னேவா ெசால்லிவிட்டு, “ஷாலு!” என்று குரல் ெகாடுத்தான். மாடியிலிருந்த பால்கனியில் அம&ந்திருந்தவள், அவனது அைழப்ைபக் ேகட்டதும் ேவகமாக இறங்கி ஓடிவந்து மூச்சிைரக்க அவன் முன்பாக நின்றாள்.
அவேனா சாதாரணமாக, “யா& வந்திருக்காங்கன்னு பாரு” என்றான். அப்ேபாது தான் உள்ேள நுைழந்த சீமாைவக் கண்டதும், “அக்கா!” என்றபடி அவைள எதி&ெகாண்டு அைழத்தாள் ைவஷாலி. சுனிதா தயாrத்துக் ெகாடுத்த டீயுடன் நலவிசாrப்பு, அரட்ைடக் கச்ேசr என்று நண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு வட்டில் ஒரு இயல்பு தன்ைம வந்திருந்தது. ஷாலு, ஷாலு என்று அவன் தன்னிடம் ேபசும் ேபாெதல்லாம் அவைனக் கட்டிக்ெகாண்டு அழேவண்டும் என்ற எண்ணம் ேதான்றி, அவைள இம்சித்தது. தனது கண்ண ைர மைறக்கேவ, அடிக்கடி எழுந்து ேவைலயிருப்பது ேபால, சைமயலைறக்குள் நுைழந்து ெகாண்டாள். “ைவஷாலி! நாங்க அங்ேக ேபசிட்டு இருக்ேகாம்… ந இங்ேக என்ன பண்ற?” என்றபடி அங்ேக சீமா வர, அவசர அவசரமாக அவளுக்கு முகத்ைதக் காட்டாமல் ஃப்rட்ஜில் எைதேயா ேதடுவைதப் ேபாலக் குனிந்து கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டாள். “ஸ்வட் ெகாண்டு வேரங்க்கா” என்று குரல் ெகாடுத்தாள். “அெதல்லாம் ேவணாம் வா” என்று வம்படியாக அவைளப் பிடித்து இழுத்துச் ெசன்று விக்ரமின் அருகில் அமரைவத்தாள். எப்ேபாதும் ேபால அவள் வளவளத்துக் ெகாண்டிருக்க, விக்ரமும் சைளக்காமல் அவளுக்குப் பதில் ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலி ெமௗனமாக அம&ந்திருந்தாள்.
இரவு உணவும் சற்று தடபுடலாகேவ இருந்தது. விக்ரம் ெவளிேய ெசன்று சாப்பிடலாம் என்று ெசால்லியும், “சுனிதா தத, ைகயால சாப்பிடணும்னு ஆைசயா வந்திருக்ேகன். அைதக் ெகடுத்துடாேத” என்று தடுத்துவிட்டாள் சீமா. ைவஷாலி, பட்ட& நாைண விக்ரமிற்கு ைவக்க, அவன் ேபாதுெமன்று எழுந்து ெகாள்ள அவளது முகம் சுருங்கிவிட்டது. “ைவஷாலி! அவனுக்கு ஏற்ெகனேவ உடம்ெபல்லாம் ெகாழுப்பு அதிகம். இதில் பட்ட& நாண் இத்தைனச் சாப்பிட்டால் அவ்வளவு தான். சா& இன்னும் ஆேற மாசத்தில் சது&ஷிrங்கி மஹாராஜ் மாதிr ஆகிடுவா&” என்று கிண்டலடித்தாள். ைவஷாலி கீ ற்றாக புன்னைகக்க, விக்ரம் அவைளேய ஆழப்பா&த்தான். “விக்ரம்! ைவஷாலிகிட்ட ெராம்ப மாற்றம் ெதrயுதில்ைல. கல்யாணத்துக்குப் பின்னால இவ ெராம்பப் ேபசறேத இல்ைல. ேபான்லதான் அப்படியிருக்கான்னு பா&த்தா… ேந&லயும் அப்படிேயதான் இருக்கா” என்றாள் சீமா யதா&த்தமாக. “ஆமாமாம். அவளுக்கு இப்பல்லாம் ேபசேவ வாய் வரமாட்ேடன்னுது” என்று கிண்டலாக அவைளப் பா&க்க, ைவஷாலிக்கு அவமானமாக இருந்தது. ‘அன்று தான் ேயாசிக்காமல் ேபசிய வா&த்ைதகளின் பலன் தான் இெதல்லாம்’ என்று விளங்க, சிரமத்துடன் அைத ஜரணித்துக் ெகாண்டாள். அவனது அருகாைமக்காக ஏங்கிய மனம், ‘சீமா இருப்பதால், நிச்சயம் இரவு தங்கள் அைறக்குத் தான் உறங்க வருவான்’ என்று நிைனத்து,
அத்தருணத்ைத ஆவலுடன் எதி&பா&த்தது. அைதப் ெபாய்யாக்காமல் வரவும் ெசய்தான். கால்கைள நட்டிக் கட்டிலில் அம&ந்தவன், “இன்ைனக்கு ஒரு நாைளக்கு அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்க. நாைளக்கு ஈவ்னிங் கிளம்பிடுவா. அதுவைரக்கும் என்ைனக் ெகாஞ்சம் சகிச்சிக்க” என்றான். “ேபாதும் விக்ரம்… நானா உங்கைள இந்த ரூமில் இருக்கக் கூடாதுன்னு ெசான்ேனன்?” என்றாள் ேகாபத்ேதாடு. “ேநரடியா ெசால்லைலனாலும் அ&த்தம் அதுதான். நாைளக்கு நாமளும் அந்த ஃபங்ஷனுக்குக் கட்டாயம் ேபாகணும்னு அம்மா ெசால்லியிருக்காங்க. அதனால ஈவ்னிங் தயாரா இரு. ஃபங்ஷன் முடிஞ்சதும் அங்கிருந்து அப்படிேய அவ ரத்னகிr கிளம்பிடுவா. நயும் அவேளாட கிளம்பறதுன்னா கிளம்பு. அம்மா ேநத்ேத க&வா ெசௗத் விரதத்துக்கு வரணும்னு ெசான்னாங்க இல்ல” என்றான். அவனது ேபச்சு ைவஷாலிக்கு அலுத்துப் ேபானது. தனியாகப் ேபாகச் ெசான்னது ேவறு ேகாபத்ைதக் கிளற, “இல்ல, நான் உங்ககூடேவ வேரன்” என்றாள். “நான் வரப்ேபாறதில்ல. ந மட்டும் தான் ேபாகப் ேபாற. தனியா ேபாறதுக்கு இவேளாட ேச&ந்து ேபா” என்றவனது முகம் இறுக்கமாக இருந்தது. “விைளயாடுறங்களா? விரதத்துக்கு நங்க கட்டாயம் இருக்கணும். அத்ைத ெசால்லும் ேபாது சrசrன்னு தைலயாட்டின ங்க இல்ல. இப்ேபா என்ைன மட்டும் ேபான்னா என்ன அ&த்தம்? நான் மட்டும்
ேபாய் என்ன பண்றது?” என்றாள் எrச்சலுடன். “மிலிட்டrல, ஃபாrன்ல இருக்கவங்க வட்டுல என்ன ெசய்வாங்க?” என்று உரக்கச் ெசான்னவன், “இங்ேக பக்கத்தில் இருந்து மட்டும் என்ன வாழுது?” என்று முணுமுணுத்தான். பதில் ெசால்ல முடியாமல் திைகப்புடன் அவைனப் பா&த்தாள். “விக்ரம்! நான்…” என்று ஆரம்பித்தவைள, “உன் கைதையக் ேகட்க எனக்கு இப்ேபா ேநரமில்ல. ந வாைய மூடிட்டு இருந்தா, நான் இங்ேகேய இருக்ேகன். இல்ைலனா இப்ேபாேவ கிளம்பேறன்” என்றான் ேகாபத்துடன். அவள் பதில் ேபசாமல் தன் தைலவிதிைய ெநாந்து ெகாண்டாள். ெசன்ற வருடம், க&வா ெசௗத் அன்று நடந்த நிகழ்ச்சிைய நிைனத்துப் பா&த்தவளுக்குப் ெபருமூச்சு எழுந்தது. அவனும், அப்ேபாது அைதத் தான் நிைனத்தபடி, கண்கைள மூடிப் படுத்திருந்தான். ெசந்தளி& மறுநாளும் ேபான் ெசய்து, விழாவிற்குக் கண்டிப்பாகச் ெசன்று வரேவண்டுெமன்று ெசால்ல, மூவருமாக கிளம்பின&. ஆனால், அங்ேக ெசன்ற பின்ேப, அந்தப் ெபண் தான் முதலில் விக்ரமிற்கு பா&த்திருந்த ெபண் என்றும், இந்தத் திருமணத்ைத முடித்து ைவத்தேத விக்ரமின் நண்பன் ேராஹித்தின் மாமியா& மம்தா என்பதும் ெதrய வந்தது. ைவஷாலிக்கு ஏண்டா வந்ேதாெமன்று ஆகிவிட்டது. மாமியா& இப்படிக் காைலவாr விடுவாரா? அதனால் தான் இருவைரயும் ேச&ந்து ெசன்றுவரச் ெசான்னா& ேபாலும்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள்.
மம்தா ைவஷாலிையப் பா&த்துவிட, அவ& முகம் அஷ்டேகாணலாக மாறியது. எதிrல் வந்துவிட்டவைர ெதrயாது ேபாலப் ேபாக மனம் வராதவள், அன்ைனயின் முன்னாள் ேதாழி ேவறு என்ற ஒேர காரணத்திற்காக, நலம் விசாrத்தாள். ஆனால், அவேரா தனது மகனது வாழ்க்ைகயில் மண்ைண அள்ளிப் ேபாட்டவள் என்ற நிைனப்பில் ஒரு அருவருப்பான பா&ைவைய அவள் மீ து வசிவிட்டு நக&ந்தா&. பத்தடி கூடச் ெசன்றிருக்க மாட்டா&, எதிrல் விக்ரம் வருவைதக் கண்டதும் வாெயல்லாம் பல்லாக, அவனிடம் நின்று ேபச, அவனும் ேராஹித்தின் மாமியா& என்ற காரணத்திற்காக ெரண்டு வா&த்ைத நின்று ேபசிவிட்டு வந்தான். சீமா, ைவஷாலிையப் பா&த்து அ&த்தமாகப் புன்னைகத்தாள். “வட்ைடப் ெபருக்கும் ெபாருளா இருந்தாலும், ராஜா வட்டுதா இருக்கணும் ேபால. உன்ைனக் கண்டால் ஆகைல. உன் வட்டுக்காரன் மட்டும் உறவாடணுமாம் இப்படியும் சில ெஜன்மங்கள் இருக்ேக” என்றாள் கசப்புடன். ைவஷாலி, எதுவும் ெசால்லாமல் புன்னைகத்துக் ெகாண்டாள். மூவரும் ேச&ந்து ேபசிக்ெகாண்ேட சாப்பிட்டு முடிக்க, பலரது பா&ைவ ைவஷாலியின் மீ ேத இருந்தது. எல்லாவற்ைறயும் கண்டும் காணாமல் இருந்து ெகாண்டாள். ேநரமாகிறெதன சீமா விைடெபற்றுக் கிளம்பிவிட, விக்ரம் தங்களுைடய காைர ேநாக்கி நடந்தான். அப்ேபாது ெசடிகளுக்கு மறுபுறம், இவ&கள் இருப்பைத அறியாத
ெபண்கள் கூட்டம் ஒன்று விக்ரம் ைவஷாலிையப் பற்றி சுவாரசியமாக ேபசிக் ெகாண்டிருக்க, சட்ெடன நின்றான் விக்ரம். மம்தா அவ&களிடம் ைவஷாலியின் வாழ்க்ைகைய பிட்டுப்பிட்டு ைவத்துக் ெகாண்டிருக்க, அதில் ஒருத்தி, “அப்ேபா விக்ரமுக்கு எப்பவுேம ெசக்கண்ட் ஹாண்ட் ெபாருள் தான் ராசி ேபால. பிஸினஸிலும் சr, வாழ்க்ைகயிலும் சr” என்று ெசால்ல, அங்ேக ெபrய சிrப்பைலேய எழுந்தது. ஆத்திரத்துடன் ெசடிகளாஇக் கடந்து ெசல்ல முற்பட, கலங்கிப் ேபாயிருந்த ைவஷாலி, “ேவண்டாம் விக்ரம். வந்த இடத்தில் எந்தப் பிரச்சைனயும் ேவணாம். ப்ள ஸ்” என்றாள். கலங்கியிருந்த அவளது விழிகைளப் பா&த்தவனுக்குக் ேகாபம் கட்டுக் கடங்காமல் ேபானது. அேத ேகாபத்துடன் காைர எடுத்தான். ைவஷாலிக்கு பயமாகிப் ேபானது. “விக்ரம்! ெகாஞ்சம் ெமதுவா ேபாங்க” என்றாள் அச்சத்துடன். ஆனால், அைதக் காதிேலேய அவன் வாங்கிக் ெகாள்ளவில்ைல. காைர ேபா&ட்டிக்ேகாவில் நிறுத்திக் கதைவ அைறந்து மூடினான். அவனது ேவகத்திற்கு ஈடுெகாடுக்க முடியாமல் பின்னாேலேய ஓட்டமும் நைடயுமாக பின்ெதாட&ந்தாள் ைவஷாலி. வட்டிற்குள் வந்த பிறகும் நிைலெகாள்ளாஅமல் அங்கும் இங்கும் நடந்து ெகாண்டிருந்தான். உைட மாற்றிக் ெகாண்டு வந்த ைவஷாலி அவைன அதிசயமாகப் பா&த்தாள். மற்றவ&கள் மூலமாக அவனது ேகாபத்ைதப் பற்றிக் ேகள்விப்பட்டிருக்கிறாேள அன்றி, இதுவைர அைத
ேநrல் பா&க்கும் சந்த&ப்பம் வாய்க்கவில்ைல. அவைன ெநருங்கேவ அச்சமாகத் தான் இருந்தது. ஆனாலும் இன்னும் எவ்வளவு ேநரம் இப்படிேய நடந்து ெகாண்டிருப்பான் என்று நிைனத்து அவனருகில் ெசன்றாள். “விக்ரம்! இப்ேபா என்ன ஆகிடுச்சின்னு இப்படி இருக்கீ ங்க? அவங்க ஒண்ணும் தப்பா ெசால்லைலேய. நிஜம் அது தாேன. இைத இப்ேபா ேயாசிச்சி என்ன பிரேயாஜனம்?” என்றாள். அவைனச் சமாதானப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக அது அவனது ேகாபத்ைத அதிகப்படுத்தியது. விக்ரம் அவைள உக்கிரத்துடன் பா&த்தான். “என்ன ெதrயும் உனக்கு? என்ைனப் பத்தி என்ன ெதrயும்? உனக்ேக எதுவும் ெதrயாத ேபாது யாேரா ஒருத்தருக்கு எப்படித் ெதrயும்? நான் ஒண்ணும் பrதாபப்பட்ேடா, இரக்கப்பட்ேடா உன்ைனக் கல்யாணம் ெசய்துக்கல. காதலிச்ேசன் மனசார காதலிச்ேசன். நான் இன்ெனாருத்தைன காதலிக்கிேறன்னு, ந என்னிடம் வந்து ெசால்லும் வைரக்கும் இந்த ெநஞ்சில, அத்தைன ஆைசையயும் வள&த்துகிட்ேடன். நான் காதலிச்சவ எனக்கு இன்ெனாருத்தைனப் பிடிச்சிருக்கு, நதான் முன்னால நின்னு கல்யாணத்ைத நடத்தி ைவக்கணும்னு ெசால்லும் ேபாது, என் மனசு என்ன பாடுபட்டிருக்கும்னு ெதrயுமா உனக்கு? காதலிச்ச ெபாண்ணு கழுத்துல, இன்ெனாருத்தன் தாலி கட்டுவைதப் பா&க்க முடியாமல் ேகாைழ மாதிr ஓடிப் ேபானது ெதrயுமா? உன்ைன நிைனக்கவும் முடியாமல், மறக்கவும் முடியாமல் ஒவ்ெவாரு ெநாடிையயும், ேவதைனேயாட கழிச்சது ெதrயுமா?
எல்லாத்துக்கும் ேமல அவைளக் கல்யாணம் ெசய்துகிட்டவனுக்கு, அவன் மைனவிைய நான் காதலிச்சது ஏற்ெகனேவ ெதrயும்னு ெதrய வரும் ேபாது எவ்வளவு அவமானமா இருந்திருக்கும்னு ெதrயுமா? உனக்கு எதுவுேம ெதrயாது. இப்ேபா ெதrஞ்சிகிட்ட இல்ல… என்ேனாட மனச… அன்ைனக்கு என்ன ேகட்ட? எனக்கு உன்ேனாட மனசு தான் முக்கியம்ன்னு நிைனச்சது தப்புன்னுதாேன. அன்ைனக்கு மட்டும் இல்ல, ஆரம்பத்திலிருந்ேத உன்ேனாட சந்ேதாஷம் தான் என்ேனாட சந்ேதாஷம்ன்னு உன்ைனேய விட்டுக் ெகாடுத்தவன் நான். ந ெசால்வது மாதிr, உன் அழகுக்கா நான் ஆைசப்பட்ேடன்னு இருந்திருந்தா அன்ைனக்ேக உன்ைன எனக்குச் ெசாந்தமாக்கிக்க எனக்கு எத்தைன ேநரமாகியிருக்கும். இல்ல எனக்கு ேவற ெபாண்ேண கிைடக்காமல் ேபாயிருக்குமா? இப்பவும் ெசால்ேறன் எனக்கு ந ேவணும். உன் மனசுல எனக்குன்னு ஒரு இடம் ேவணும். அதுக்காக இந்த வாழ்க்ைக முழுக்கக் காத்திட்டு இருக்கணுமா. நான் தயா&. ஏன்னா என் வாழ்க்ைகேய ந தான்” என்றவன் விறுவிறுெவன வட்ைட விட்டு ெவளிேயறினான். திக்பிரைம பிடித்தவள் ேபால அம&ந்திருந்தாள் ைவஷாலி. ராகைவப் பற்றி அவனிடம் ெசான்னது, அைத ேவதவாக்காகக் ெகாண்டு கல்யாணத்திற்குச் சம்மதம் வாங்கியது. தன்னிடமிருந்து விலகி நின்றது. ேஜாதி அவன் யாைரேயா காதலிக்கிறான் என்று ெசான்ன ேபாது ராகவ் இைட புகுந்தது. விக்ரமிடம் திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள தான் ேபசமாட்ேடன் என்றது என இத்தைன நாட்களாக மறந்திருந்த
விஷயங்கெளல்லாம் நிைனவுக்கு வந்தன. அப்படியானால் அதற்காகத் தான் அன்று ராகவ், தன்ைனயும் விக்ரைமயும் மாறிமாறிப் பா&த்து ஏேதா ெசால்ல முயன்றானா? இத்தைனத் தூரம் நடந்த ேபாதும் அவன் தனக்காக என்னெவல்லாம் ெசய்தான். இைதத் தான் அன்று சீமா விக்ரமிற்காக என்னிடம் ேபசும் ேபாது குறிப்பிட்டாளா? இப்ேபாதும் உன்ைனக் காதலிக்கிேறன். உன் மனம் தான் எனக்கு ேவண்டும் என்று பிடிவாதமாக நிற்பவைன என்னெவல்லாம் ேபசிவிட்ேடன். அவனது உண&ச்சிகளுடன் விைளயாடியது நான். என்னால்தாேன அன்று அத்தைனத் தூரம் அவன் தன்ைன ெநருங்கி வந்தான். அதுவைர வாயளவில் அவன் சீண்டினாலும், தன்ைன என்றுேம அவன் எதற்கும் வற்புறுத்தியதில்ைலேய… “என்ைன மன்னிச்சிடுங்க விக்ரம்! உங்க காதேலாட ஆழத்ைத நான் நல்லாேவ புrஞ்சிகிட்ேடன். வாழ்க்ைகக்கு ஆதாரேம ஒருத்தைர ஒருத்த& புrஞ்சி நடந்துக்கறது தான்னு நான் உண&ந்துட்ேடன். நங்க உங்கைள எனக்குப் புrய வச்சைதப் ேபால, நானும் என்ைன உங்களுக்குப் புrய ைவக்கணும். ப்ள ஸ் விக்ரம்! உங்ககிட்ட ேபசணும். எங்ேக இருக்கீ ங்க? திரும்பி வாங்க” என்று வாய்விட்டு புலம்பியவள், அவனது ெமாைபலுக்கு முயன்றாள். ஹால் ேசாஃபாவிேலேய இருந்தது அவனது ெமாைபல். இப்ேபாது எங்ேக இருப்பான்? துடித்துப் ேபானாள். மனம் அவனுக்காக பrதவித்தது. ஒருேவைள அலுவலகத்தில் இருப்பாேனா என்ற எண்ணம் ேதான்ற, அலுவலகத்திற்கு முயன்றாள்.
மூன்று நான்கு rங் ேபாக, மறுபுறம் rசீவ& கீ ேழ எடுத்து ைவக்கப்பட்டது. அவளுக்கு அழுைக வந்த ேபாதும், அவன் அங்ேகதான் இருக்கிறான் என்ற ெசய்தி நிம்மதிையக் ெகாடுக்க, அவனிடம் மனம் விட்டுப் ேபசேவண்டும் என்ற ேபாதும், இப்ேபாது ேவண்டாம் அவன் சற்றுச் சமாதானமாகட்டும். இத்தைன நாள் ேச&த்துைவத்திருந்த பாரத்ைதெயல்லாம் இறக்கி ைவத்திருக்கிறான். தன்ைன சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக் ெகாள்ளட்டும்’ என்று நிைனத்துக் ெகாண்டாள். மனத்தில் உற்சாகம் கைரபுரண்ேடாடியது. முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு வந்தாள் தூக்கம் வரவில்ைல. மனெமல்லாம் அவனது அருகாைமைய நாடியது. அேத ேநரம் இத்தைன நாட்கள் மைறந்திருந்த அவளது இயல்பான குணம் ெவளிப்பட இப்படிச் ெசய்தால் என்ன என்று நிைனத்தவள், அதுதான் சr என்ற முடிவுடன் எழுந்தாள்.
அத்தியாயம் – 65 அைறக்கதைவ சப்தமாக யாேரா தட்டுவது ேகட்க, உறக்கம் கைலந்து கண்விழித்தான் விக்ரம். ‘ஓ! ைநட் முழுக்க இங்ேகேய இருந்துவிட்ேடாமா? ஷாலுைவ தனியா விட்டுட்டு வந்துட்ேடாேம… அவேளாட ேபான் வந்த ேபாதுகூட ேபசாமல் வச்சிட்ேடாேம… என்ைன நிைனச்சி தவிச்சிருப்பாேள’ என்ற பrதவிப்புடன், ேபான் rசிவைர சrயாக ைவத்துவிட்டு எழ, மீ ண்டும் கதவு தட்டும் ஓைச ேகட்டது. ெதாண்ைடையச் ெசருமிக் ெகாண்டு, “எஸ்” என்றான்.
“சா&! சாய் ெகாண்டுவரட்டுமா?” - பியூன் ேகட்டா&. முதலாளி அவ்வப்ேபாது இரவு ேநரத்தில் ேவைல பா&க்க, அலுவலகத்தில் தங்குவது சகஜெமன்பதால் எப்ேபாதும் ேபாலச் சாதாரணமாக வந்து ேகட்டான். “இல்ைல நான் வட்டுக்குக் கிளம்பேறன். அங்ேக பா&த்துக்கேறன்” என்றவன் முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு கிளம்பினான். அைழப்பு மணிைய அடித்தும் யாரும் கதைவத் திறக்கவில்ைல. சுனிதா, மன ஷ் இருவரும் நான்கு நாட்கள் விடுமுைறயில் ெசன்றிருந்ததால் ைவஷாலிையத் தவிர வட்டில் யாருமில்ைல. ‘அசதியில் தூங்குகிறாேளா!’ என்று நிைனத்தபடி, தன்னிடமிருந்த சாவியால் கதைவத் திறந்து உள்ேள ெசன்றான். ேநராகத் தங்கள் அைறக்குச் ெசன்றான். ஆனால் அங்ேக ைவஷாலி இல்ைல. கீ ேழயும் இல்ைல இங்ேகயும் இல்ைல… எங்ேக ேபாயிருப்பாள் என்று ேயாசித்தவனுக்கு, அன்று ெவள்ளிக்கிழைம என்பது நிைனவுக்கு வந்தது. மளமளெவனக் குளித்துவிட்டுக் கீ ேழ வந்தான். அப்ேபாது தான் ைடனிங் மீ து காசேராலி இருப்பைதப் பா&த்தான். ‘ஓ! டிஃபைனயும் ெசய்துவச்சிட்டுப் ேபாயிருக்காளா?’ என்று புன்னைகத்துக் ெகாண்டவன், கிrன் டீ தயாrத்துக் குடித்துவிட்டு, அவைள அைழத்துவர ேகாயிலுக்குக் கிளம்பினான். பயண வழியில் கூட முன்தினம் நடந்த நிகழ்வுதான் அவனது
மனத்தில் உழன்று ெகாண்டிருந்தது. இப்படித் தான் படாெரன அவைளக் காதலித்தைதெயல்லாம் ேபாட்டு உைடத்து விட்ேடாேம… இப்ேபாது அவளது மனநிைல எப்படி இருக்கும். ஏற்ெகனேவ தனக்குள் புழுங்கிக் ெகாண்டிருப்பாைள குற்றவாளியாக்கி நிறுத்திவிட்ேடாேமா’ என்று இப்ேபாது அவனுக்குச் சங்கடமாக இருந்தது. ேபாதாகுைறக்கு இரெவல்லாம் அவைள தவிக்கவிட்டுச் ெசன்றைத அவள் என்ன நிைனத்திருப்பாள். ெவகுவாக குழம்பிப் ேபாயிருப்பாள். நான் அவளுடன் இருந்திருக்கேவண்டும். அந்த ேநரத்தில் அவைளத் ெதளிவுபடுத்தாமல், என்னுைடய ேவதைனைய நிைனத்து நான் விலகியிருக்கக் கூடாது. நான் ெபrய தப்பு பண்ணிட்ேடன். காைலயில் எழுந்து டிஃபெனல்லாம் தயா& ெசய்து ைவத்துவிட்டுக் ேகாவிலுக்கு வந்திருக்கிறாெளன்றால், அவளிடம் தான் சஞ்சலம் ெகாள்ளும் அளவிற்கு எந்தப் பிரச்சைனயும் இல்ைல’ என்று தனக்குச் சாதகமான பதில் கிைடத்த சந்ேதாஷத்துடன் பா&க்கிங்கில் காைர நிறுத்திவிட்டு, ேகாயிலுக்குள் ெசன்றான். வழக்கத்ைதவிட அதிகக் கூட்டம் இருந்தது. ஆனாலும், அவனது பா&ைவ மைனவிையத் ேதடி அங்குலம் அங்குலமாக அலசியது. முழுதாக மூன்று முைற ேகாயிைலச் சுற்றி விட்டான். அவள் கண்களில் படேவயில்ைல. ஒருேவைள நான் இங்ேக வந்த ேநரம் அவள் வட்டிற்குச் ெசன்றிருப்பாேளா என்ற எண்ணம் ேதான்ற, அவளது ெமாைபலுக்கு முயற்சித்தான். rங் ேபாய்க் ெகாண்ேட இருந்தது. சலிப்புடன் காைர எடுத்துக் ெகாண்டு வட்டிற்கு விைரந்தான்.
ஆனால், அவள் வட்டிலும் இல்ைல. ஒருேவைள அவேளாட வட்டுக்குப் ேபாயிருப்பாேளா? என்ற எண்ணம் ேதான்றிய அடுத்த ெநாடிேய இருக்காது அப்படி இருந்திருந்தால் நிச்சயம் அத்ைத இந்ேநரத்திற்கு ெதrயப் படுத்தி இருப்பா&கேள. ஒருேவைள ராகவ் வட்டிற்குச் ெசன்றிருப்பாேளா’ என்ற நிைனவு வரும் ேபாேத, ‘ேசச்ேச, நிச்சயமா அப்படிச் ெசய்யமாட்டாள்’ என்று நிைனத்தாலும் மணிகண்டனுக்கு ேபான் ெசய்தான். அவ& அவனுைடய நலத்ைத விசாrத்ததுடன், ைவஷாலிையப் பற்றியும் விசாrக்க, அங்ேகயும் இல்ைல’ என்ற முடிவுக்கு வந்தவன், குழம்பிப் ேபானான். முதன்முைறயாக விக்ரமிற்கு பயம் வந்தது. நிச்சயம் எந்த விபrத முடிவிற்குச் ெசன்றிருக்க மாட்டாள் என்ற நம்பிக்ைகயிருந்த ேபாதும் எங்ேக ெசன்றிருப்பாள்? என்ற பயம் ெதாற்றிக் ெகாண்டது. அடுத்து என்ன ெசய்வெதன்று ெதrயாமல் சிறிது ேநரம் அப்படிேய அம&ந்துவிட்டான். ‘ஷாலு! ப்ள ஸ் என்னிடம் திரும்ப வந்துவிடு. உன்ைன இனி எதுவுேம ெசால்லமாட்ேடன். எதற்குேம வற்புறுத்தமாட்ேடன். ந என் பக்கத்தில் இருந்தால் அதுேவ ேபாதும். ப்ள ஸ் ஷாலு!’ மனத்திற்குள் அவளது ெபயைரேய உச்சrத்தபடி அம&ந்திருந்தான். மதிய உணவு ேவைள கூடக் கடந்துவிட்டது. பசியுண&வுகள் கூட மந்தித்துப் ேபாயிருந்தது. ஒருேவைள அவளது ேதாழி யா& வட்டிற்காவது ெசன்றிருப்பாளா? ேஜாதி அவேளாட அப்பா கூடத் தான் இருக்கிறாள் அதனால் அங்கு
ெசன்றிருக்க வாய்ப்பில்ைல. கல்லூrத் ேதாழிகள் யாராவது….? ேயாசித்தான். ஆனால், திருமணமாகி இத்தைன நாட்களில் யாrடமும் அவள் ேபான் ெசய்ததுமில்ைல. அப்படிச் ெசான்னதாக அவனுக்கு நிைனவுமில்ைல. எதற்கும் விசாrக்கலாம் என்ற எண்ணத்துடன் அவளது ேபான் ைடrையத் ேதடினான். கப்ேபா&டில் இல்ைல என்றதும் லாக்கைரத் திறந்தவனது கண்களில் நல நிற ஃைபல் ஒன்று அவனது கவனத்ைத ஈ&க்க, எடுத்துப் பிrத்தான். ைவஷாலி கவுன்சிலிங் ெசன்று வந்ததற்கான rப்ேபா&ட் அடங்கிய ஃைபல். தாங்கள் மாலத்தவிலிருந்து திரும்பி வந்த மறுநாள் ேததியும், ேநரமும் அதில் குறிப்பிட்டிருப்பைதப் பா&த்தான். விக்ரமிற்கு ேவதைனயாக ேபாய்விட்டது. ஃைபைல ெநஞ்ேசாடு அைணத்துக் ெகாண்டு அப்படிேய கட்டிலில் அம&ந்துவிட்டான். “ஷாலு!” என்று உண&ச்சிப் ெபருக்கில் உரக்க அைழத்தவனது மனம் பrதவித்தது. திடீெரன அவனது உள்ளுண&வு ரத்னகிrக்குப் ேபா என்று ெசால்ல, முகத்ைதக் கழுவிக்ெகாண்டு ேவறு உைடக்கு மாறினான். இனி அவளில்லாமல் இந்த வட்டிற்குள் நுைழவதில்ைல என்ற முடிவுடன், கிளம்பினான். அவன் காைர எடுத்த அேதேநரம், அவனது அன்ைனயிடமிருந்து ேபான் வர, காைர ஓரமாக நிறுத்தினான். “அம்மா!” என்று இயல்பான குரலில் ேகட்க முயன்றான்.
“விக்ரம்! ைவஷாலி எங்ேக?” என்றா& ேநரடியாக. ெகாஞ்சம் தடுமாறியவன், “ஏம்மா என்ன விஷயம்?” என்றான். “உனக்கும் அவளுக்கும் என்ன பிரச்சைன?” “பிரச்சைனயா? அெதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைலேய… உங்ககிட்ட ஏதாவது ெசான்னாளா?” ஒருேவைள அவருக்கு அவள் இருக்குமிடம் ெதrந்திருக்குேமா என்ற சந்ேதகத்தில் ேகட்டான். “சமாளிக்காேதடா… எதுவுேம இல்லாம தான் காலங்கா&த்தால அவ இங்ேக வந்தாளா?” “என்னம்மா ெசால்றங்க?” என்றவனுக்கு ஒரு பக்கம் நிம்மதியாகவும், மறுபக்கம் அதி&ச்சியாகவும் இருந்தது. “எட்டு மணிக்கு வந்தா. எதுவும் ெசால்லைல. எப்பவும் ேபால ேபஎசினா. சாப்பிட்டா. பத்து மணிக்கா ரூமுக்குப் ேபாய்க் கதைவ மூடினவ தான். சாப்பிடவும் வரல. ேகட்டாலும் பசிக்கைலன்னு ரூமுக்குள்ேளேய உட்கா&ந்திருக்கா. ந அவைள என்ன ெசான்ன?” அவள் அங்கிருக்கிறாள் என்றது ெதrந்ததும் சற்று இலகுவானவன், “என்ைனேய எல்ேலாரும் டா&ெகட் பண்ணுவங்களா? நான் இப்ேபா அங்ேக வரத் தான் கிளம்பிேனன். சீக்கிரம் வந்திடுேறன்” என்று ேபாைன அைணத்தான். மின்னல் ேவகத்தில் காைரச் ெசலுத்தினான். ேவகமாகேவ ெசன்ற
ேபாதும் கடக்க அதிக ெதாைலவு இருப்பைதப் ேபாலத் ேதான்றியது. கைலந்த தைலயும், ேசா&ந்த முகமுமாக வட்டிற்குள் நுைழந்தவைனக் கண்ட ெபrயவ&கள் இருவரும் ஒருவைர ஒருவ& பா&த்துக் ெகாண்டன&. மகன் வந்ததும் நன்றாக ேகட்கேவண்டுெமன நிைனத்திருந்த ெசந்தளி&, அவனது ேகாலத்ைதக் கண்டு வாயைடத்துப் ேபானா&. “விக்ரம்! என்னடா ேகாலமிது?” “ஒண்ணுமில்லம்மா” என்று சமாளித்தவன், “எங்ேக அவ? மாடியிலிருக்காளா?” என்று அடக்கப்பட்ட ேகாபத்துடன் ேகட்டவன், ேவகமாக தனது அைறக்குச் ெசன்றான். ெபrய கண்ணாடிக் கதவிற்கு அப்பால் நின்று ஆ&ப்பrக்கும் கடைல ேவடிக்ைகப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தாள். ேகாபமாக உள்ேள வந்தவன் அவைளக் கண்டதும் சில ெநாடிகள் அவைளேய பா&த்தான். எல்லாம் சில ெநாடிகளுக்குத் தான். தன்ைன எப்படி ஆட்டிைவத்து விட்டாள் என்ற எண்ணம் எழ, ‘தான் இத்தைனத் தூரம் அல்லல் பட்டு வந்திருக்க, இது எைதயும் அறியாதவளாக ேவடிக்ைகப் பா&த்துக்ெகாண்டிருக்கிறாேள’ என்ற ஆத்திரத்துடன் அவைள ேநாக்கிச் ெசன்றான். தனது நண்ட கால்களால் அைறையக் கடந்து அவளருகில் ெசன்றவன் அவளது ேதாைளப் பற்றி தன்பக்கமாகத் திருப்பினான். அவனது எதி&பாராத ெசயலில் தடுமாறியவள், கண்களில் கனன்ற
ேகாபத்துடன் நின்றிருந்தவைனக் கண்டு ேலசாகத் திடுக்கிட்ட ேபாதும், ஒன்றும் அறியாதவள் ேபால, அவைன ெவறித்துப் பா&த்தாள். “அறிவிருக்காடி உனக்கு? உன்ைனக் காேணாேமன்னு காைலல இருந்து ைபத்தியக்காரன் மாதிr சுத்திட்டு இருக்ேதன். இங்ேக வ&றவ ெசால்லிட்டு வரேவண்டியது தாேன. அட்lஸ்ட் எழுதி வச்சிட்டாவது வந்திருக்கலாமில்ல. உனக்கு என்ன ஆச்ேசா ஏதாச்ேசான்னு துடிச்சது எனக்குத் தாண்டி ெதrயும். ராட்சசி!” – அவனது உள்ளத்துக் ேகாபெமல்லாம் வா&த்ைதகளாக ெதறித்தது. இைமக்காமல் அவனது முகத்ைதப் பா&த்தாள். அவனது ஆேவசட்ைதயும், கனல் ெதறித்த விழிகைளயும், அம&த்தலான பா&ைவயில் அலட்சியப்படுத்திவிட்டு அைறக்குள் ெசன்றாள். “ஏய் நில்லு! இங்க ஒருத்தன் ேகட்டுட்டு இருக்ேகன். அதுக்கு பதில் ெசால்லாமல் யாைர அலட்சியம் பண்ற?” என்று எrந்து விழுந்தான். நிதானமாக திரும்பிப் பா&த்தவள், “எதுக்கு இப்படி காட்டுக்கத்தலா கத்தறங்க? ஏன் நான் இங்ேக வரக்கூடாதா?” என்றாள். “இங்ேக பா&, ேபச்ைச மாத்தாேத. வரக்கூடாதுன்னு எப்ேபா ெசான்ேனன்? வ&றதுக்கு முன்னால என்கிட்ட ஒரு வா&த்ைத ெசால்லிட்டு வந்திருந்தா காைலலயிருந்து உன்ைனத் ேதடி அைலஞ்சிருக்க மாட்ேடன் இல்ல.” “அதுக்காகத் தான் ெசால்லல.” “என்னது?”
“ஆமாம். நல்லா அவஸ்ைதபட்டு அைலயட்டுனு தான் ெசால்லைல” என்றாள் அழுத்தமாக. “எவ்வளவு ைதrயம் உனக்கு… என்கிட்டேய இைதச் ெசால்ற?” என்று பல்ைலக் கடித்தான். அேதேநரம் கதவு தட்டும் ஓைச ேகட்டுத் திறந்தாள். “சாr, ெரண்டு ேபருக்கும் டிஃபன் ெகாண்டு வந்திருக்ேகன். எதுவா இருந்தாலும் சாப்டுட்டு ேபசுங்க” என்று ட்ேரைய ைவஷாலியிடம் ெகாடுத்துவிட்டுச் ெசன்றாள் சீமா. விக்ரம் நின்று பா&த்துக் ெகாண்டிருக்க, ைவஷாலி டீபாய் மீ து தட்ைட ைவத்துவிட்டு, “முதல்ல சாப்பிடுங்க. அப்புறம் ேபசலாம்” என்றாள் ெபாறுைமயாக. “ஆமா, இப்ேபா அது தான் முக்கியம். விைளயாடுறியா ந?” என்று சிடுசிடுத்தான். ”எல்லாம்… அவங்க அவங்களுக்குன்னு வந்தாதான் ெதrயும்” என்று முணுமுணுத்தாள். அவன் திரும்பி அவைளப் பா&க்க, அைதச் சற்றும் எதி&பாராதவள், இதழ்களில் மல&ந்த புன்னைகைய மைறக்க, சட்ெடன அவனுக்கு எதி&புறமாக திரும்பி நின்றுெகாண்டாள். ஆனால், அவளது அத்தைனச் ெசய்ைககைளயும், எதிrலிருந்த நிைலக்
கண்ணாடி பிரதிபலிக்க, அைத ெவறித்துப் பா&த்தான் விக்ரம். “ஷ்…ஷாலு…!” காதல் உண&வுகள் அத்தைனையயும் வா&த்ைதகளில் கலந்து ெமன்ைமயாக, குைழந்த குரலில் அைழத்தான். அவனது குரலிலிருந்த காதைல உண&ந்து ெகாண்டவளாக முகத்ைத உய&த்தியவள், கண்ணாடியில் தன் பின்ேன வந்து நின்றவைன விழியகலாமல் பா&த்தாள். தன்ைனச் சுற்றித் தாேன பின்னிக்ெகாண்டிருந்த அத்தைன மாய உண&வுகைளயும் அறுத்ெதறிந்தவள், “ஐ லவ் யூ விக்ரம்! ஐ லவ் யூ” என்று அவன் முகெமங்கும் முத்தமிட்டவள், அைணத்தபடி அவன் ெநஞ்சில் சாய்ந்து கதறினாள்.
அத்தியாயம் – 66
“உனக்கு ஞாபகம் இருக்ேகா இல்ைலேயா? எனக்கு நல்லா நிைனவிருக்கு. ந முதன்முதல்ல என்ைனப் பா&க்க ஆஃபிஸ் வந்த. அதுவைரக்கும் என்கிட்ட கண்ணுல ேபாலி மயக்கத்ேதாட குைழந்து ேபசின ெபண்கைளத் தான் அதிக அளவில் பா&த்திருந்ேதன். எடுத்தவுடேனேய, நான் யாருன்னு ெதrந்தும் ேகாபமா ேபசின ந, எனக்கு வித்தியாசமா ெதrஞ்ச.
யாருக்குேம கட்டுப்பட்டாத நான், உன் வா&த்ைதக்குக் கட்டுப்பட்ேடன். நான் வரேவண்டிய அவசியம் இல்லாத ேபாதும் உன்ைனப் பா&க்கேவ அடிக்கடி காேலஜுக்கு வந்ேதன். எல்லாப் பிரச்சைனகளும் முடிஞ்சதும், உன்ைன எப்படி பா&க்கறதுன்னு நிைனச்சிட்டு இருந்தப்ேபாதான் ந உன் ஃப்ெரண்ட்ஸ் கூடச் ேச&ந்து வ&ேறன்னு ெசான்னதும் சந்ேதாஷமா சம்மதிச்ேசன். உன்கூட அைர நாள் ஸ்ெபண்ட் பண்ணனும்னு தான் ட்rட் என்ற ேப&ல உன்ைனக் கூட்டிட்டுப் ேபாேனன். உனக்காக ேதடித் ேதடி கிஃப்ட் வாங்கிேனன். அப்ேபால்லாம் கூட உன்ைனக் காதலிக்கிேறன்னு நிைனக்கல. ஆனா, உன்ைன எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு, அப்படிங்கற நிைலல தான் இருந்ேதன். என்ைனேய எனக்குப் புrய வச்சது அந்த ஆக்ஸிெடண்ட் தான். நமக்குப் பிடிச்சவங்களுக்கு ஏதாவதுன்னா நமக்கு எவ்வளவு வலிக்கும்னு அன்ைனக்குப் புrஞ்சிகிட்ேடன். அதுக்குப் பிறகு ஃபாrன் ட்rப் உன்ேனாட எக்ஸாம்ஸ்ன்னு நாள் ஓடினாலும், உன்ைன நான் மறக்கேவயில்ல. ரத்னகிr வந்து உனக்குப் ேபான் பண்ணலாம்னு இருந்ேதன். ஆனால் ேராஹித் நிச்சயதா&த்தத்தில் சந்திச்சது எனக்ேக ச&ப்ைரஸ் தான். அத்ைதயும், அம்மாவும் ஒரு வைகயில் ெசாந்தம்னு ெதrஞ்ச ேபாது எல்லாேம தானா அைமந்து வருதுன்னு சந்ேதாஷப்பட்ேடன். ஆனா, நான் ஆைசேயாடு என் மனசுல கட்டின காதல் ேகாட்ைட இடிஞ்சி… என்னால…” ேமேல ேபச முடியாமல் அைமதியாக, கண்கைள அழுந்த மூடினான்.
அவனது உண&வுகைளத் துல்லியமாக உண&ந்தவளுக்கு தாள முடியவில்ைல. “சாr விக்ரம்… ெவr சாr” என்று அவனது முகத்ைத தனது வயிற்ேறாடு ேச&த்து அைணத்துக் ெகாண்டாள். “நான் எைதயுேம ப்ளான் பண்ணி ெசய்யல. நான் உங்கைள ஏமாத்தணும்னு நிைனக்கேவயில்ல. ஒரு நல்ல ஃப்ெரண்டா நிைனச்சிதான் உங்கேளாட பழகிேனன். ஆனால், என்ேனாட லிமிட்ைடத் தாண்டி நான் பழகினது தான் உங்கைள இப்படி நிைனக்க வச்சிருக்கு. என்ைன மன்னிச்சிடுங்க. என் மனதறிஞ்சி இைதச் ெசய்யல” என்று கண்ண & சிந்தினாள். “இதில் யாைரயும் தப்பு ெசால்ல முடியாது. எல்லாம் விதின்னு நிைனச்சிக்க ேவண்டியது தான்” என்றான். “ம், ேவற என்ன ெசால்றது” என்று ெபருமூச்சு விட்டாள். சிறிது ேநரம் அைமதியிேலேய கழிய, “உங்க காதைல நங்க ெசால்லிட்டீங்க. எனக்கு எப்ேபா உங்க ேமல காதல் வந்துதுன்னு ேகட்க மாட்டீங்களா?” ெமல்லிய குரலில், நாணத்துடன் ேகட்டாள். “ஷாலு! ந என்ைன லவ் பண்றியா என்ன?” என்று வியப்புடன் ேகட்டான். அவ்வளவுதான் அவளுக்கு வந்தேத ேகாபம், “உங்கைள என்று அருகிலிருந்த தைலயைணைய எடுத்து அவன் முதுகிேலேய நாலு ேபாட்டாள். “ஏய்! தாலி கட்டின இந்த அப்பாவிைய அடிக்காதடீ ராட்சஷி” என்று
கத்தினான். “நான் ராட்சஷி தாேன அப்படித் தான் அடிப்ேபன்” என்று இன்னும் இரண்டு ேபாட்டவள், தைலயைணையத் தூக்கிெயறிந்தவள், “அப்பாவியா நங்க…” என்றாள் கடுப்புடன். “ந எக்ேகடாவது ெகட்டுப் ேபான்னு விட்டுட்டுப் ேபான நல்லவ& தாேன நங்க” என்றாள். கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்துச் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்தவன், அவைள வாத்சல்யத்துடன் பா&த்தான். “சாrடா ஷாலு! தப்பு தான். ேவணுமா ேதாப்புக்கரணம் ேபாடட்டுமா… எண்ணிக்ேகா” என்றவன் காைதப் பிடித்துக் ெகாள்ள, அவள் அவனது கரத்ைதப் பிடித்தாள். “ஒண்ணும் ேவணாம்” என்றாள். புன்னைகயுடன் அவைள அைணத்துக் ெகாண்டவன், “இப்ேபா ெசால்லு…” என்றான். அதுவைர ஒளிந்திருந்த ெவட்கம் மீ ண்டும் தைலகாட்ட, ெமல்லிய குரலில், “ேபான வருஷம் க&வா ெசௗத் அன்ைனக்குத் தான்னு ஆரம்பிச்சுதுன்னு நிைனக்கிேறன்” என்றாள். “ேஹ! அைத இன்னும் நிைனவு வச்சிருக்கியா?” என்றான் ஆச்சrயத்துடன். “எப்படி மறக்கமுடியும்?” என்றவள் அந்த நாைள நிைனவில் ெகாண&ந்தாள். அங்ேகதான் ஆரம்பிச்சிருக்கு, அப்புறம் அந்த அக்ஷய்...
அன்ைனக்கு நான் உங்களுக்குத் தாேன ேபான் பண்ேணன். அப்பா ஊ&ல இல்லாததால் உங்கைளக் கூப்பிட்ேடன்னு சமாதானம் ெசால்லிகிட்டாலும், அப்பா இருந்திருந்தாலும், உங்கைளத் தான் கூப்பிட்டிருப்ேபன்னு அப்புறம் புrஞ்சிகிட்ேடன். எனக்கு ஒரு பாதுகாப்பு ேவணும்னு தான் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்ேசன். ஆனாலும் ேவற யாராவதா இருந்திருந்தா நிச்சயம் சம்மதிச்சிருக்க மாட்ேடன். கூடேவ ெரண்டு வருஷம் ராகைவ காதலிச்சிருக்ேகன். கல்யாணம் ெசய்து மூணு மாசம் அவேராட சந்ேதாஷமா வாழ்ந்திருக்ேகன். அப்படியிருக்க, இந்தக் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சா… அவைரக் காதலிச்சது ெபாய்ன்னு ஆகிசாதுன்னு என்ைனேய ேகட்டுப்ேபன். கல்யாணமும் நடந்துச்சு. ஆரம்பத்தில் உங்ககிட்ட ெநருங்க எனக்குப் பயம் தான். ஆனா, சீமா அக்காகிட்ட ேபசினதுல எனக்கு சில விஷயங்கள் ெதளிவாச்சு. உங்ககிட்ட சகஜமா இருக்க நிைனச்ேசன். ஆனால், உங்கைள விரும்பேறன்னு அப்ேபா தான் புrஞ்சிகிட்ேடன். ராகேவாட வாழ்ந்தது கடந்த காலம், இப்ேபா இருப்பது தான் நிஜம்னு புrஞ்சிகிட்ேடன். அடிக்கடி உங்கைள காதலிக்கிேறன்னு மனசுக்குள்ள ெசால்லிக்குேவன். ஆனா, நங்க என்கிட்ட ெநருங்கி வரும் ேபாெதல்லாம்… என்ைன மீ றி நடந்தது தான். என்னால…” என்றவள் குலுங்கிக் குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். “ஷாலு! ேபாதும்டா. உன்ைன எனக்கு நல்லாேவ புrயுது. அன்ைனக்கு ந விலகினதுேம நான் புrஞ்சிகிட்ேடன். ஆனா ந நான் விலகின பின்னால ேபசின ேபச்ைசத்தான் தாங்கிக்க முடியாமல் அப்படி நடந்துகிட்ேடன். ைநட்ெடல்லாம் ேயாசிச்ேசன்.
எனக்கு ந முக்கியம். உன் நிம்மதி முக்கியம் அதுக்குத் தான் அவசர அவசரமா ஊருக்குத் திரும்பி வந்ேதன். அந்த ேநரத்தில் நான் உன்கிட்ட அனுசரைணயா நடந்துகிட்டா ந துடிச்சிப் ேபாவ. ஒரு முடிவுக்கு வரமுடியாம உன்ைனேய குற்றவாளியா நிைனச்சி தவிப்ப. அதனால் தான் அந்தத் தவிப்புக்குப் பதில் இந்தத் தற்காலிக பிrவு தரும் வலி குைறவுதான்னு ேதாணுச்சி” என்றான் விளக்கமாக. கண்ண ருடன் அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட, அவன் ஆறுதலாக புன்னைகத்தான். “நான் சீக்கிரேம மாறிடுேவன் விக்ரம். அதுக்காக தான் நான்…” என்றவைள இைடமறித்து, “கவுன்சிலிங் ேபாற…” என்றான். திைகப்புடன், “உங்களுக்கு எப்படித் ெதrயும்…?” என்றாள். “இன்ைனக்கு தான் ெதrயும். அப்படிேய ந என்ைன எந்த அளவுக்கு ேநசிக்கிறங்கறைதயும் இன்ைனக்கு புrஞ்சிகிட்ேடன். நமக்கான ேநரம் நிைறய இருக்கு. அதுவைரக்கும் நல்ல காதல&களா இருப்ேபாேம. தாம்பத்தியம்ங்கறது ெரண்டு ேபேராட வாழ்க்ைகைய ஆரம்பத்தில் இைணக்கும் ஒரு பாலம் தாேன தவிர, காலம் முழுக்கக் கூட வரப்ேபாறது ஆத்மா&த்தமான அன்பும், புrதலும் தான்” என்றான். தனக்கு இப்படிெயாரு வாழ்க்ைகைய அைமத்துக் ெகாடுத்த கடவுளுக்கு மனதார நன்றி ெசான்னாள் ைவஷாலி. ***********
“அத்ைத! இன்னும் இந்த நிலாைவ காேணாேம… மைழ வ&றா மாதிr ேவற இருக்கு” என்று அழாத குைறயாக ேபசினாள் சீமா. “அக்கா! நிலா வரைலனா நிலா நிலா ஓடிவான்னும், மைழ வரக்கூடாதுன்னா ெரயின் ெரயின் ேகா அேவன்னும் பாடுங்க” என்று அவளது காைல வாrனாள் ைவஷாலி. “ெசால்றாைத நல்லா ெதளிவா ெசால்லு சீமா… மாத்தி பாடிட்ட, நிலா ஓடிப் ேபாயிடும், மைழ ேஜான்னு வந்திடும்” என்று இன்னும் ெகாஞ்சம் ஸ்ருதிையக் கூட்டிவிட்டான் விக்ரம். ைவஷாலி, சிrப்புடன் அவனுக்கு ைஹஃைப ெகாடுக்க, சீமா கடுகடுெவனப் பா&த்தாள். “ேநரம்டா எல்லாம். டாம் அண்ட் ெஜ&r மாதிr இருந்தவங்க இப்ேபா ேச&ந்துட்டீங்கங்கற ெகாழுப்பு” என்றாள். ெபrயவ&கள் அைனவரும் சிrப்புடன் அவ&கைளப் பா&த்துக் ெகாண்டிருந்தன&. சிrப்பும் ேபச்சுமாக ேநரம் ெசன்றுெகாண்டிருக்க, ேதவிகா, “அண்ணி நிலா வந்திடுச்சி” என்று குரல் ெகாடுக்க, அைனவரும் ஒன்றாகச் ேச&ந்து குளத்தில் ெத&rந்த நிலவிற்கு ஆ&த்தி எடுத்தன&. நிலைவப் பா&த்துவிட்டு, ைகயிலிருந்த ஜல்லைட வழியாகக் கணவனின் முகத்ைதப் பா&த்தாள் ைவஷாலி. காலில் விழுந்து வணங்கி எழ, பூைஜ தட்டிலிருந்த பிரசாதத்ைத அவளுக்குக் ெகாடுத்துவிட்டு, கங்ைகத் தண்ண ைர அவளுக்குப் புகட்டினான்.
காதலுடன் அவன் அவைளப் பா&க்க, அவளது இைமகள் ெவட்கத்துடன் நிலம் பா&த்தது. சுற்றிலும் ஒரு முைற பா&ைவைய ஓடவிட்டவன், அவள் பின்னால் வந்து நின்றான். “ஷாலு! அன்ைனக்கு உனக்கு ஒரு ஆப்ஷன் ெசான்ேனன் ஞாபகமிருக்கா?” ‘என்ன ஆப்ஷன்?’ என்பது ேபால அவைனப் பா&த்தாள். “எனக்கு ட்வின்ஸ் ேபாதும் உனக்கு” என்று ேகட்க, அவனுக்குப் பின்னாலிருந்து எங்களுக்கும் ட்வின்ஸ் ேபாதும் என்று ேகாரஸாக குரல் ேகட்க, திைகப்புடன் இருவரும் திரும்பிப் பா&த்தன&. ெமாத்தக் குடும்பமும் அவ&கைளப் பா&த்துச் சிrத்தபடி நின்றிருந்தன&. விக்ரம் சிrப்புடன் பின்னந்தைலைய தடவிக் ெகாண்ேட ைவஷாலிையப் பா&க்க, அவள் நாணத்துடன் அவனது ேதாளில் சாய்ந்தாள்.
