7
To όνομά μου είναι Κ_ Π_ & είμαι τριάντα ενός χρονών, τριών μηνών. Ύ ψ ο ς 1,75, βάρος 74 κιλά. Μάτια καστανά, μαλλιά καστανά. Κανονική σωματική διάπλαση. Αραιές φακίδες σε μπράτσα, ώμους. Αστιγματισμός & στα δύο μάτια, απαιτούνται διορθωτικοί φακοί για την οδήγηση. Διακριτικά χαρακτηριστικά: κανένα. Εκτός ίσως από αυτές τις αχνές σκουληκόμορφες ουλές στα γόνατά μου. Από ένα ατύχημα με το ποδήλατο, λένε, ήμουν μικρό αγόρι τότε. Δεν αντιλέγω αλλά δε θυμάμαι. Π ο τ έ δεν αντιλέγω. Συμφωνώ μαζί σου όταν λες τα σοφά σου λόγια. Ανοίγεις το κωλοτρυπιδόστομά σου & Μ Α Λ Ι Σ Τ Α Κ Υ Ρ Ι Ε απαντώ & Ο Χ Ι ΚΥΡΙΑ απαντώ. Τα ντροπαλά μου μάτια. Πίσω από γυαλιά με πλαστικό σκελετό, που έχουν χρώμα ίδιο με το δέρμα αν το κοιτάς μέσα από διάφανο πλαστικό. Δέρμα λευκού. Σ τ η ν οικογένειά μου είχαμε πάντα λευκό δέρμα & απ' τις δύο μεριές του οικογενειακού δέντρου απ' όσο ξέρω. To IQ μου στο τελευταίο τεστ: 112. Σε παλιότερο τεστ: 107. Σ τ ο τεστ στο Γυμνάσιο: 121. Γεννήθηκα στο Μάουντ Βέρνον του Μίσιγκαν. 11 Φεβρουαρίου 1963. Δημοτικό σχολείο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς. Γυμνάσιο & Λύκειο Ντέιλ Σπρινγκς. Απολυτήριο: 1981. Ο Κ_ Π_ αποφοίτησε τεσσαρακοστός τέταρτος σε σύνολο εκατόν δέκα οχτώ. Δεν π ή ρ ε υποτροφία για κανένα πανεπιστήμιο. Δεν ήταν μέλος καμίας αθλητικής ομάδας, δεν έγινε συντάκτης της σχολικής εφημερίδας, δε συμπεριλήφθηκε στην επετηρίδα, κ.λπ. Καλύτεροι βαθμοί στα Μαθηματικά εκτός από την Αλγεβρα στην Γ' Λυκείου όπου τα γάμησα.
8
Παρουσιάζομαι στον ε π ι μ ε λ η τ ή μου, κο Τ _ , κάθε δεύτερη Π έ μ π τ η στις 10 π.μ. στο κέντρο του Μάουντ Βέρνον. Πηγαίνω στον ψυχοθεραπευτή μου, Δρ. Ε_, κάθε Δευτέρα στις 4 μ.μ., στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο. Ομαδική ψυχοθεραπεία με το Δρ. Μ π _ κάθε Τ ρ ί τ η στις 7 μ.μ. Δεν τα πηγαίνω καλά, απ' ό,τι νομίζω. Άντε, το πολΰ έτσι & έτσι. Ξ έ ρ ω ότι γράφουν αναφορές. Μα δε μου επιτρέπεται να δω. Αν έστω & ένας ήταν γυναίκα θα τα πήγαινα καλύτερα, έτσι πιστεύω. Εκείνες σε πιστεύουν, δε σε κοιτάζουν όλη την ώρα. Η Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η Μ Ε Ε Χ Ε Ι Κ Α Τ Α Σ Τ Ρ Ε Ψ Ε Ι . Ο κος Τ_ μού κάνει ερωτήσεις σαν να τις παίζει κασέτα. Μ Α Λ Ι Σ Τ Α Κ Υ Ρ Ι Ε του λέω Ο Χ Ι ΚΥΡΙΕ. Εργάζομαι. Σε τακτική βάση πλέον. Ο Δρ. Ε_ είναι αυτός που γράφει τα φάρμακα. Μου κάνει ερωτήσεις για να με κάνει να μιλήσω. Η γλώσσα μου δε με αφήνει να μιλήσω. Ο Δρ. Μ π _ πετάει μια ερώτηση, όπως λέει, για να τους κάνει να μιλήσουν. Είναι δεξιοτέχνες στα ψέματα. Τ ο υ ς θαυμάζω. Κάθομαι μέσα στα ρούχα μου & κοιτάζω τα παπούτσια μου. Ολόκληρο το κορμί μου είναι μια μουδιασμένη γλώσσα. Πάω παντού με το φορτηγάκι μου το Ford. Είναι μοντέλο 1987, στο χρώμα της νωπής άμμου. Ό χ ι πλέον καινούργιο αλλά αξιόπιστο. Π ε ρ ν ά ε ι μέσα από το βλέμμα σου σαν να περνάει μέσα από ένα συμπαγή τοίχο αόρατο. Η διακοσμητική αμερικανική σημαία στο πίσω τζάμι μεγάλη σαν κανονική σημαία. Τ ο αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα γράφει Φ Ρ Ε Ν Α Ρ Ω Α Ν Δ Ω Ζ Ω Ο . Θ ε ώρησα καλή ιδέα να βάλω αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα μου.
Μ ή π ω ς ο Χρόνος είναι έξω μου, άρχισα να αναρωτιέμαι στο γυμνάσιο. Ό τ α ν τα πράγματα άρχισαν να τρέχουν. Ή μήπως ο Χρόνος είναι μέσα μου. Αν Ε Ξ Ω π ρ έ π ε ι να συμβαδίζεις με τα γαμημένα τα ρολόγια & τα ημερολόγια. Δεν μπορείς να λουφάρεις. Αν Μ Ε Σ Α , μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ. Οτιδήποτε. Δημιουργείς το δικό σου Χρόνο. Σ α ν να σπας τους δείκτες ενός ρολογιού όπως έκανα κάποτε & να μένει μόνο ο δίσκος με τις ώρες να σε κοιτάζει.
Είμαι εγγεγραμμένος σπουδαστής στα Τ Ε Ι του Ν τ έ ι λ Κάουντι όπου παρακολουθώ δυο μαθήματα τριών μορίων αυτό το εαρινό τετράμηνο. Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Σ Τ Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ & ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σ Τ Ο Ν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ. Αποφασίστηκε ότι ο Κ_ Π_ ίσως γίνει Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ . Υπάρχουν πολλά είδ η Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ω Ν . Χημικός Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ , πολιτικός Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ , ηλεκτρολόγος Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ , μηχανολόγος Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ & Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ αεροδιαστήματος. Το φυλλάδιο του Τ Ε Ι αναφέρει τις απαιτήσεις για επιτυχή αποφοίτηση. Ο Κ_ Π_ ίσως πάρει πτυχίο σε πόσα χρόνια, υπολόγισε ο Μπαμπάς. Σ τ ο κρατητήριο κάτω στα κεντρικά, εκεί όπου με έκλεισαν & περίμενα να πληρώσει την εγγύηοή μου ο Μπαμπάς, με είδαν να κάνω ταχύτατες πράξεις με το μολύβι. Σ τ α περιθώρια των σελίδων παλιών περιοδικών που βρήκα στο κελί. Παράξενο: το χέρι μου κουνιόταν σαν να 'χε δική του θέληση. Ό π ω ς στη Β' Γυμνασίου, εξισοισεις άλγεβρας. Ασκήσεις γεωμετρίας, μόνο που δεν είχα διαβήτη ή χάρακα & όμως ζωγράφιζα τα σχέδια. Πρόσθετα μεγάλες στήλες με αριθμούς, για την πλάκα μου νομίζω. Δεν ξέρω γιατί. Αυτό συνεχίστηκε πολλή ώρα. Για ώρες. Ιδρωμένος είχα σκύψει στις σελίδες των περιοδικών & παρακολουθούσα πού πήγαινε η μύτη του μολυβιού. Ακόμα & όταν η μύτη του μολυβιού φαγώθηκε & τα σημάδια ήταν αόρατα. Ακόμα & όταν μου μιλούσε ο φρουρός & εγώ δεν άκουγα. Με είχαν βάλει σε καραντίνα όπως το αποκαλούσαν. Σ τ ο κρατητήριο οι τρόφιμοι είναι μαύροι ή ισπανόφωνοι σε ποσοστό 9 1 % , τους λευκούς τούς κλείνουν σε ξεχωριστά κελιά. Ή μ ο υ ν με δύο λευκούς που τους είχαν τσακώσει για ναρκωτικά. Μ ο υ είπαν ότι είχα διαπράξει Φ Υ Λ Ε Τ Ι Κ Ο Α Δ Ι Κ Η Μ Α . Μ ό ν ο που δεν ήταν Φ Υ Λ Ε Τ Ι Κ Ο . Δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη Φ Υ Λ Ε Τ Ι Κ Ο .
Δεν είμαι Ρ Α Τ Σ Ι Σ Τ Η Σ . Δεν ξέρω τι στο διάβολο σημαίνει η λέξη Ρ Α Τ Σ Ι Σ Τ Η Σ . Ίδρωνα &C το χέρι που κρατούσε το μολύβι κουνιόταν αλλά δε μιλούσα. Καμία Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η με κανέναν. Π α ρ α τ η ρ ή θ η κ ε ότι στο διάστημα της κράτησης του ο Κ_ 11_ δε μίλησε & δεν είχε Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η με κανέναν. Με αυτόν τον τρόπο τρυπώνουν μες στην ψυχή σου οι καριόληδες. Π ώ ς έμαθε ο μπαμπάς για τις πράξεις, δε γνωρίζω. Ίσως να τον άφησαν να με παρατηρήσει πίσω από το μονόδρομο καθρέφτη. Ή από την κάμερα ασφαλείας. & τα περιοδικά μάλλον τα μάζεψαν & του τα 'δωσαν να τα δει. Είναι ο καθηγητής Π_ & έτσι τον αποκαλούν. Ε ί π ε ότι τότε του ήρθε η ιδέα. Να μου δανείσει τα δίδακτρα για το Τ Ε Ι όπου θα πήγαινα για να γίνω Μ Η Χ Α Ν Ι Κ Ο Σ . Το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μάουντ Βέρνον θα το ξεχνούσαμε όλοι, εκείνο το σενάριο δεν είχε επιτυχία. Πήγαιναν χρόνια από τότε. Π ρ ι ν από ακόμα περισσότερα χρόνια όταν ήμουν δεκαοχτώ πήγαινα στο Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι ο του Ανατολικού Μίσιγκαν, στο Ιπσιλάντι. Το είχαμε όλοι ξεχάσει & αυτό πριν πολύ καιρό.
Ο Κονέντιν έχει μια έμφυτη αγάπη για τους αριθμούς είπε ο Μ π α μ π ά ς στη Μαμά. Τ ο ν άκουσαν τα αυτιά μου. Η φωνή του ήταν βραχνή. Σ α ν να είχε φλέγματα στο λαιμό του & να μην ήθελε να τα βγάλει. Έχει χάρισμα στα μαθηματικά. Το
κληρονόμησε από μένα. Έπρεπε να το 'χα καταλάβει. ΓΙ' Α Υ Τ Ο Τ Ο Λ Ο Γ Ο είμαι σπουδαστής στα Τ Ε Ι του Ν τ έ ι λ Κάουντι. & μελετώ σκληρά. Τα Τ Ε Ι είναι δέκα χιλιόμετρα από την παρούσα κατοικία μου αλλά αυτό δε μου είναι πρόβλημα, είπα στον ε π ι μ ε λ η τ ή μου, τον κο Τ _ , έχω το φορτηγάκι μου & πάω παντού με αυτό. Μ ι α απόσταση χιλίων χιλιομέτρων δεν είναι τίποτα, αλλά αυτό δεν το είπα στον κο Τ _ .
11
Από την περασμένη Δευτέρα, κατοικώ στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τσερτς, στο Μάουντ Βέρνον. Γιουνιβέρσιτι Χάιτς ονομάζεται η περιοχή. Κοντά στα κτήρια του Πολιτειακού Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει ο καθηγητής Π _ . (Αλλά η Μαμά & ο Μπαμπάς μένουν στο προάστιο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, στην άλλη πλευρά της πόλης.) Σ τ ο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς είμαι Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ του κτηρίου, κάποτε κατοικία του Π α π π ο ύ μου & της Γιαγιάς μου. Κανείς από τους ενοίκους δε γνωρίζει αυτό το στοιχείο είμαι σίγουρος & εγώ δε θα τους το έλεγα ποτέ. Το κτήριο είναι ακόμα ιδιοκτησία της Γιαγιάς Π_ που ζει τώρα στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς. Ό μ ω ς το διαχειρίζεται ο πατέρας μου, Ρ_ Π _ , ως πανσιόν με εννέα ενοικιαζόμενα δωμάτια, με την έγκριση της Επιτροπής Πολεοδομίας.
Ως μια χειρονομία της εμπιστοσύνης μας, Κονέντιν είπε ο Μπαμπάς. Ω, μα ο Κονέντιν θα κάνει πολύ καλή δουλειά! Το ξέρουμε αυτό είπε η Μαμά. Το σπίτι της Γιαγιάς είναι ένα παλιό βικτωριανό, όπως το λένε, κτήριο, με ξεθωριασμένα κόκκινα τούβλα. Η π ρ ό σ ο ψ ή του δείχνει θαμπή σαν κάποιος να την έ τ ρ ι ψ ε με το δάχτυλο του. Τ ρ ε ι ς όροφοι & η σοφίτα. Μ ι α επέκταση που είχε χτιστεί παλιά στο πίσω μέρος χρησιμοποιείται ως αποθήκη. Μ ι α μεγάλη κουζίνα όπου οι ένοικοι έχουν «δικαίωμα χρήσης κουζίνας» όπως λέγεται. Έ ν α βαθύ υπόγειο όπου Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι Η Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ στους ενοίκους. Πέτρινα θεμέλια, πολύ στέρεα. Καθώς ξερίζωνα κάτι ζιζάνια ανακάλυψα στην μπροστινή δεξιά γωνία τη χρονολογία 1892 σκαλισμένη στον τοίχο. Φ ο ι τ η τ έ ς του πανεπιστημίου νοικιάζουν τα δωμάτια. Η πολυκατοικία έχει δηλωθεί στην πολεοδομία γι' αυτή τη χρήση από το 1978 έλεγε ο Μπαμπάς. Δεν ξέρω αν το γνώριζα αυτό ή όχι. Ως Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ του κτηρίου μένω στο πίσω μέρος του ισογείου στο δω-
13
μάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η . Είναι ένα δωμάτιο με δικό του μπάνιο, ντουζιέρα & λεκάνη. Έ χ ο υ ν υπάρξει & άλλοι Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Ε Σ που δούλευαν για τον Μ π α μ π ά αλλά δε γνωρίζω τίποτα γι' αυτούς. Η πίσω σκάλα για τους πάνω ορό(|)ους & η σκάλα για το υπόγειο είναι κοντά στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η κάτι που είναι βολικό. Κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτές τις σκάλες αν δεν περάσει πρώτα μπροστά από την πόρτα μου. Τα εργαλεία & τα σύνεργα, ο πάγκος, κ.λπ. του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η βρίσκονται στο υπόγειο. Έ χ ω π ρ ό σ β α σ η σε όλους τους ορόφους του σπιτιού. Ε π ε ι δ ή είμαι Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ . Ο πατέρας μου, Ρ_ Π _ , μου εμπιστεύθηκε αυτήν την ευθύνη & είμαι ευγνώμων που έχω την ευκαιρία να επανορθώσω. Το πασπαρτού μου ανοίγει τις πόρτες όλων των δωματίων του σπιτιού. Οι περισσότεροι φοιτητές που νοικιάζουν τα δωμάτιά μας είναι αλλοδαποί φοιτητές. Από την Ινδία, την Κίνα, το Πακιστάν, την Αφρική. Συχνά έχουν πρόβλημα με τις πόρτες τους στην αρχή & καλούμαι να τους βοηθήσω. Κύριε Π_ με φωνάζουν. & είμαι πάντα πρόθυμος αλλά δε μιλάω περισσότερο απ' όσο χρειάζεται & Α Π Ο Φ Ε Υ Γ Ω Ε Ν Τ Ε Λ Ω Σ Κ Α Θ Ε Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η .
Ευχαριστώ κύριε Π_ μου λένε μετά. Ή Σας ευχαριστώ πολύ. Το μελαμψό τους δέρμα & τα σκουρόχρωμα-φωτεινά τους μάτια & τα σκουρόχρωμα μαλλιά τους που δείχνουν λαδωμένα. Μυρωδιά τους σαν ώριμα δαμάσκηνα. Είναι ντροπαλοί & πιο ευγενικοί από τους Αμερικανούς φοιτητές & πληρώνουν το νοίκι τους στην ώρα & δεν προσέχουν πράγματα που θα πρόσεχαν οι Αμερικανοί φοιτητές & δεν κάνουν τα δωμάτιά τους γης μαδιάμ όπως οι Αμερικανοί φοιτητές γι' αυτό ο Μπαμπάς λέει ότι τους προτιμάει ως ενοίκους. Ή σ υ χοι τα βράδια. Σ τ α γραφεία τους, μελετούν. Π ά ν ε στη φοιτητική εστία για φαγητό & έτσι η χρήση της κουζίνας περιορίζεται στο ελάχιστο, εγώ κυρίως είμαι αυτός που χρησιμοποιεί τ η ν κουζίνα αλλά δεν τρώω εκεί τρώω στο δωμάτιο μου βλέποντας τηλεόραση. Ό τ α ν δεν είμαι έξω. Ό λ α τα σπίτια της οδού Νορθ Τ σ ε ρ τ ς είναι μεγάλα & παλιά βικτωριανά, τουβλόχτιστα ή με ξύλινο σκελετό. Σε μεγάλα οικόπεδα. Τ ο ν καιρό της Γιαγιάς & του Παππού όταν ο Μπαμπάς ήταν παιδί έμενε σε καθένα μόνο μία οικογένεια βεβαίως. Ή τ α ν μια αριστοκρατική γειτονιά. Γιουνιβέρσιτι Χάιτς. Η Γιαγιά λέει ότι η αλλαγή άρχισε μετά το Β' Π . Π . Σε όλο το Μάουντ Βέρνον. Τώρα όλα τα σπίτια της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς είναι πανσιόν όπως το δικό μας ή γραφεία ή τα
έχει αγοράσει το Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι ο όπως το διπλανό σπίτι που είναι Τ Μ Η Μ Α Α Ν Α Τ Ο Λ Ι Κ Ο Α Σ Ι Α Τ Ι Κ Ω Ν Γ Α Ω Σ Σ Ω Ν . Σ τ η γωνία Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς & 7ης τρία τετράγωνα μακριά εκεί όπου ήταν το σπίτι του πρύτανη του Πανεπιστημίου το οικόπεδο ισοπεδώθηκε & έγινε πολυώροφο πάρκινγκ. Απίστευτα άσχημο!λέει η Γιαγιά. Π ι ο πάνω είναι ένα καινούργιο Burger King που δεν το έχει δει ακόμα η Γιαγιά απ' όπου μερικές φορές παίρνω χάμπουργκερ & πατάτες & πηγαίνω στο δωμάτιο μου για να φάω & να δω τηλεόραση ή να διαβάσω για τα μαθήματά μου.
Αυτή είναι μια μικρή άσπρη κάρτα που έχω κολλήσει δίπλα στην πόρτα μου. Τ η ν έφτιαξα μόνος μου με μαΰρο μαρκαδόρο.
14
15
Δ ε υ τ έ ρ ε ς απόγευμα 4 : 0 0 μ.μ.-4:50 μ.μ- Π α ν ε π ι σ τ η μ ι α κ ό Ιατρικό Κέντρο του Μάουντ Βέρνον. Ο Δρ. Ε_ ρωτάει Τι όνειρα βλέπεις, Κονέν-τιν. Τι φαντασιώσεις
έχεις. Κάθομαι & κοιτάζω το πάτωμα. Ή τα χέρια μου που τα 'χω πλύνει. Υπάρχει ένα ρολόι στο γραφείο του Δρ. Ε_ εκείνος μπορεί να το δει & εγώ όχι. Φοράω όμως το ρολόι χειρός μου ήταν του ΣΤΑΦΙΔΟΜΑΤΗ που είναι ένα ακριβό ψηφιακό ρολόι. Το φοράω έτσι ώστε η κατάμαυρη π ρ ό σ ο ψ η του είναι πάντα απ' την εσωτερική πλευρά του καρπού μου όπου μόνο εγώ μπορώ να βλέπω τους μικρούς γκρίζους αριθμούς να αναβοσβήνουν πλησιάζοντας τις 4 : 5 0 μ.μ. Προσπαθώ να σκεφτώ ένα όνειρο για να πω στο Δρ. Ε _ . Να το εκμυστηρευτώ στο Δρ. Ε_. Κάτι που θα μπορούσε να είναι όνειρο. Σ α ν αυτά που βλέπουν οι άνθρωποι. Π ε τ ά ω ; Σ τ ο ν ουρανό; Κολυμπάω; Π ο ύ ; Σ τ η Λίμνη Μ ί σ ι γκαν; Σ τ ο ν εθνικό δρυμό Μάνιστι σε ένα από τα βαθιά & ορμητικά & χωρίς όνομα ποτάμια; Μακάρι να μη με κοιτούσε ο Δρ. Ε_. Η δυναμή του είναι ότι είναι ο Δρ. Ε_ ψυχίατρος στο Ιατρικό Κέντρο. ( Π ο υ υπάγεται στο Π ο λ ι τ ε ι α κ ό Πανεπιστήμιο.) Ο Δρ. Ε_ είναι ο προσωπικός μου ψυχοθεραπευτής τον προσέλαβε ο Μ π α μ π ά ς μα εκείνος στέλνει αναφορές στη Διεύθυνση Αναστολών του Μ ί σ ι γκαν & αυτές απαγορεύεται να τις δω. Μακάρι να μη βάραινε το μυαλό μου στο γραίρείο του Δρ. Ε_. Γίνεται σαν ζύμη για τηγανίτες, π η χ τ ή αλλά μαλακή, ωμή & κιτρινωπή. Μ ι α φορά στο γραφείο του Δρ. Ε_ που δεν είχε μιλήσει κανείς για αρκετή ώρα ένιωσα το σαγόνι μου να κρέμεται όπως των νεκρών & σάλιο να τρέχει στο πηγούνι μου. Είχα γείρει μπροστά στην ξύλινη καρέκλα με το σκληρό λείο κάθισμα που έχει το σχήμα των κωλομεριών ενός χοντρού κώλου. Κεφάλι πεσμένο & ώμοι σκυφτοί & ο Μ π α μ π ά ς με μάλωνε ψιθυρίζοντας αγανακτισμένος Για
τ'όνομα του Θεού Κονέντιν: θα 'πρεπε να δεις τη στάση σον. Έ ν α ς τραχύς ήχος σαν σίρήκα ίσως να ήταν ροχαλητό. Ή τ α ν ντροπή αυτό. Να αποκοιμηθώ στο γραφείο του Δρ. Ε _ . Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ο Δρ. Ε_ κοιτούσε το ρολόι στο γραφείο του. Κάτι χαρτιά στο γρα(ρείο του. Σκεφτόταν τις σκέψεις που θα έγραφε στον υπολογιστή του όταν φύγει ο Κ_ Π _ . Αν είναι ο Δρ. Ε_ <ρίλος του Μ π α μ π ά δεν μπορώ να ρωτήσω. Εχω λόγο να πιστεύω ότι είναι (& οι δυο τους είναι καθηγητές στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο) αλλά κανείς τους δε θα το παραδεχόταν αν τους ρωτούσα. Π ο τ έ δε ρωτάω. Ό τ α ν φύγω από το γραφείο του ο Δρ. Ε_ θα σηκώσει το ακουστικό & θα πάρει το Δρ. Π_ στο γραφείο του στο Πανεπιστήμιο. Φοβούμαι ότι ο γιος σον, ο Κον-
έντιν, δε σημειώνει κάποια πρόοδο. Το ήξερες ότι δε βλέπει ποτέ όνειρα; & η στάση τον σώματος τον είναι πολύ κακή. Εκείνο το απόγευμα πριν από μερικές βδομάδες ο Δρ. Ε_ από ευγένεια δεν ανέφερε ότι είχα αποκοιμηθεί στην καρέκλα που κοιτούσε το γραφείο του. Ισως να έφταιγαν τα δυνατά φάρμακα. Ίσως αυτό να σκέφτηκε. Ή ίσως ο Δρ. Ε_ να μην το παρατήρησε. Γιατί μερικές φορές νυστάζει & εκείνος. Έ χ ε ι μάτια με βλέφαρα βαριά σαν της χελώνας. Έ β ρ ε χ ε & το νερό κυλούσε στο παράθυρο πίσω από το κεφάλι του σε λεπτά ρυάκια. Σ α ν κάποιος να κατουρούσε. Έ γ ρ α ψ ε την επαναληπτική συνταγή μου & μου την έδωσε, δοσολογία όπως υποδεικνύεται. Η ιατροφαρμακευτική ασφάλιση του Μ π α μ π ά την καλύπτει. Λέει ότι αυτήν την εβδομάδα μπορούμε να τελειώσουμε τη συνεδρία μας μερικά λεπτά νωρίτερα - τ ο ρολόι μου λέει 4 : 3 6 μ.μ.— αν δεν έχω πρόβλημα, έχει συνέλευση το προσωπικό. Δεν είχα πρόβλημα.
16
17
Χ θ ε ς βράδυ δοΰλευα μέχρι αργά στο υπόγειο. Επείγουσες εργασίες επισκευής, Δ Ι Α Ρ Ρ Ο Η στο παλιό ντεπόζιτο του νερού. Δουλεύω σκληρά αν αυτό που κάνω έχει νόημα. Δε χρειάστηκα ύπνο (δεν πήρα τα φάρμακά μου το βράδυ) & έτσι στις 3 π.μ. ανέβηκα στη σοφίτα όπου υπάρχει ένα παράθυρο σε σχήμα αστεριού στην π ρ ό σ ο ψ η του σπιτιού. Το ψ η λ ό τ ε ρ ο σημείο του ταβανιού δεν είναι αρκετά ψ η λ ό για να μπορώ να σταθώ όρθιος & τέλος πάντων έ π ρ ε π ε να μαζευτώ εκεί ενώ κοιτούσα το νυχτερινό ουρανό όπου υπήρχε ένα Φ Ε Γ Γ Α Ρ Ι τόσο λαμπερό που μου πόνεσαν τα μάτια! Π ώ ς ήξερα ότι το Φ Ε Γ Γ Α Ρ Ι ήταν εκεί ενώ ήμουν στο υπόγειο, δεν το ξέρω. Κουρελιασμένα σύννεφα περνούσαν μπροστά από το φεγγάρι θολά & αραχνιασμένα σαν σ κ έ ψ ε ι ς που τρέχουν τόσο γρήγορα που δεν μπορείς να τις ακούσεις.
Τόσο λυπηρό & άσχημο Κονέντιν. Αλλά τώρα θα γυρίσουμε σελίδα έτσι δεν είναι γιε μου. Π α ς στη σοφίτα από μια απότομη στενή σκάλα στο τέλος του διαδρόμου του τρίτου ορόφου. Η σοφίτα είναι κλειδωμένη & Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι Η Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ στους ενοίκους όπως στο υπόγειο. Ανέβηκα τα σκαλιά σιωπηλά με μάλλινες κάλτσες γιατί δεν ήθελα να ξυπνήσω το νεαρό Πακιστανό τελειόφοιτο στο δωμάτιο που βρίσκεται σχεδόν κάτω από τη σκάλα.
18
Ο Ραμίντ δε θα ήταν ασq)αλές υποκείμενο. Κανένας απ' όσους μένουν κάτω απ' αυτή τη στέγη. Ο ύ τ ε καν το σκέφτομαι ποτέ. Σ τ η σοφίτα υπήρχε μια έντονη μυρωδιά σκόνης & εκείνη η γλυκόξινη μυρωδιά ψόφιων ποντικιών. Π ή ρ α βαθιά ανάσα & άλλη μία & άλλη μία - τα πνευμόνια μου σαν Μ Π Α Λ Ο Ν Ι Α που γεμίζουν με αέρα. Απόδειξη ότι δε χρειάζομαι τα γαμημένα τα φάρμακα. Είμαι άρρωστος; Π ο ι ο ς το λέει; Φ έ γ γ ω με το φακό μου στις γωνιές της σοφίτας.
Ίσως τελικά να είναι και καλό. Πον βγήκε το πρόβλημα στην επιφάνεια. Στο φως της
-μέρας. Αν έχω ξανάρθει εδώ; Π ρ ι ν πολύ καιρό ένα αγόρι είχε ανέβει εδώ πάνω φο-
βισμένο & τρέχοντας & είχε κρύψει κάτι γυαλιστερό & πλαστικό σε ένα από τα δοκάρια που χάνονται στις σκιές αλλά δεν ξέρω αν είμαι εγώ αυτό το αγόρι ή το άλλο που αιμορραγούσε & δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Αλλά τότε δε ιρορούσα γυαλιά, σωστά; (Δεν άρχισα να φοράω γυαλιά μυωπίας πριν τα δώδεκα.) Οπότε μάλλον δεν ήταν ο Κ_ Π _ . Ή μήπως μπερδεύω δύο χρονικές περιόδους. Γάμα τ ο Π Α Ρ Ε Λ Θ Ο Ν . Αφού Δ Ε Ν Ε Ι Ν Α Ι Τ Ω Ρ Α . Ό , τ ι Δ Ε Ν Ε Ι Ν Α Ι Τ Ω Ρ Α δεν είναι πραγματικό. Ή σ υ χ ο ς &C ακίνητος για αρκετά λεπτά. Έ χ ω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να το κάνει αυτό. & τα μάτια μου να διαπερνούν το σκοτάδι. Φέγγω με το φακό μου που είναι ο φακός του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η στις γωνιές της σοφίτας. Εκεί όπου οι σκιές πετιούνται σαν νυχτερίδες. Χαμογελάω που βλέπω πως, όταν κουνάς το φως, το φως που κρατάς στο χέρι σου, δυνατό σαν το φως των αστεριών, κάνει τις σκιές να πετιούνται. Οι σκιές είναι εκεί από πριν. ΑΛΛΑ ΕΣΥ Τ Ι Σ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΙ. Μαζεμένος μπρος στο παράθυρο κοιτάω το Φ Ε Γ Γ Α Ρ Ι να φεύγει. Ό π ω ς φεύγει ένα όνειρο & δεν μπορείς να το σταματήσεις. Καρδιά χτυπάει γρήγορα & δυνατά. & αρχίζω να καυλώνω. Ερεθισμένος, & το αίμα ρέει στον πούτσο μου. Δεν είμαι τόσο ασφαλής στη σοφίτα όσο στο υπόγειο όπου έχω & τον πάγκο με τα εργαλεία μου. Π ή γ α τα πράγματά μου & τα κλείδωσα στο μεγάλο συρτάρι του πάγκου μαζί με τα εργαλεία του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η . Αυτός ο χώρος στη σοφίτα είναι σαν κάτι όνειρα που έβλεπα όπου στέρεα πράγματα άρχιζαν να λειώνουν. & δεν μπορείς να προστατευτείς. & δεν μπορείς να το ελέγξεις. Το υπόγειο είναι ασφαλές γιατί είναι Κ Α Τ Ω Α Π Ο ΤΗ ΓΗ αλλά η σοφίτα είναι πολύ Π Α Ν Ω Α Π Ο ΤΗ Γ Η . Η συγκέντρωση Κ Ο Σ Μ Ι Κ Ω Ν Α Κ Τ Ι -
Ν Ω Ν είναι υψηλότερη σε μεγάλα ύ ψ η πάνω από τη Γη απ' ό,τι σε μικρότερα. Έ γ ι ν ε υπόδειξη από τον Μ π α μ π ά να καθαρίσω τη σοφίτα για να μειώσω τον
κίνδυνο πυρκαγιάς & εγώ είπα εντάξει. Θα το κάνω σύντομα. Αυτή τη στιγμή η σοφίτα είναι η Υπ' Αριθμόν Έ ν α προτεραιότητά μου.
Τώρα θα γυρίσουμε σελίδα έτσι δεν είναι γιε μου & εγώ είπα Ναι Μπαμπά.
ΐδ
Απ' όλους τους, τη Μ α μ ά & τον Μ π α μ π ά & τη Γιαγιά & την αδερφή μου την Τζοΰνι, ήταν πιο δύσκολο για τον Μπαμπά το ξέρω αυτό. Οι γυναίκες, είναι στη φύση τους να συγχωρούν. Για τους άντρες είναι πιο δύσκολο. Ταράχτηκε ο καθηγητής Ρ_ Π_ όταν έμαθε ορισμένα πράγματα για το μοναχογιό του & αυτά τα πράγματα ακούστηκαν στο δικαστήριο. Τι έχει να πει ο
πελάτης σας ρώτησε ο δικαστής, & ο δικηγόρος που είχε προσλάβει ο Μ π α μ π ά ς για μένα είπε Κύριε Δικαστά, ο πελάτης μου δηλώνει ένοχος. Μ έ σ α μου δ ε δήλωσα Ε Ν Ο Χ Ο Σ γιατί Δ Ε Ν Η Μ Ο Υ Ν Ε Ν Ο Χ Ο Σ & δεν είμαι. Αλλά ήταν & Φ Υ Λ Ε Τ Ι Κ Ο Ζ Η Τ Η Μ Α . Το αγόρι ήταν μαύρο & ο Κ_ Π_ είναι λευκός & ο δικηγόρος συμβούλευσε τον Μ π α μ π ά ότι αυτό ήταν ένα λεπτό ζήτημα στο Μάουντ Βέρνον αυτήν την εποχή & τα δικαστήρια ελέγχονται προσεκτικά, ας είμαστε ευγνώμονες που δε βγήκε μαύρος δικαστής στην κλήρωση. Αλλά τώρα τα πάω & πάλι καλά με την οικογένεια. &ί αυτό είναι καθησυχαστικό για όλους. Πηγαίνω τη Μαμά & τη Γιαγιά στην εκκλησία με το αυτοκίνητο & έχω παρακολουθήσει τη λειτουργία τέσσερις Κυριακές στη σειρά. Π η γαίνω τη Γιαγιά στο σύλλογο ηλικιωμένων & ε π ι σ κ έ ψ ε ι ς στους φίλους της. Τους έχω πει πόσο πολύ λυπάμαι που τους πλήγωσα. & πόσο σημαντικό είναι για μένα να με εμπιστευτούν. Θα είμαι αντάξιος της εμπιστοσύνης σας από εδώ & στο
εζηςτους
είπα.
Το ποτό είναι η αιτία & θα το κόψω από εδώ & στο εξής. Μ ο υ είναι απίστευτα δύσκολο να τους αγκαλιάσω! Ιδιαίτερα τον Μπαμπά. Λες & δεν έχουμε καθόλου αρθρώσεις. Αλλά το κάνω & πιστεύω ότι το κάνω καλά. Η Μαμά & η Γιαγιά & η Μ ε γ ά λ η Αδεριρή Τζούνι έκλαιγαν & κάποια δάκρυα που κύλησαν από τα μάτια μου δεν τα σκούπισα.
Ό τ α ν ο δικαστής Λ_ εξέδωσε απόφαση για Φ Υ Λ Α Κ Ι Σ Η Δ Υ Ο Ε Τ Ω Ν για μια ατέλειωτη στιγμή δεν ακούστηκε ούτε μία λέξη ούτε μία ανάσα, μέχρι που πρόσθεσε ΜΕ Α Ν Α Σ Τ Ο Λ Η . Τα μάτια του δικαστή Λ_ τα οποία έπρεπε —όπως με συμβούλευσε ο δικηγόρος μ ο υ - να τα κοιτάω ήταν γεμάτα αυστηρότητα αλλά & καλοσύνη. Ο δικαστής Λ_ είναι ένας δίκαιος άνθρωπος & όχι εκδικητικός & δεν τον κάνουν ό,τι θέλουν οι διάφορες ομάδες υπεράσπισης δικαιωμάτων όπως λέγεται. Τ ο ν ξέρει ο Μ π α μ π ά ς & ο δικαστής Λ_ ξέρει τον Μ π α μ π ά . Δε ρώτησα αλλά το Μάουντ Βέρνον είναι ένα μέρος όπου οι σημαντικοί άνθρωποι σε κάθε επάγγελμα γνωρίζονται μεταξύ τους & ίσως & να είναι μέλη του ίδιου ομίλου ή ομίλων αναψυχής. Ο Μ π α μ π ά ς είναι μέλος του Αθλητικού Ομίλου του Μάουντ Βέρνον, στο κέντρο της πόλης όχι μακριά από το δικαστήριο. Μ ε τ ά ο Μ π α μ π ά ς μού έσφιξε το χέρι τόσο δυνατά που πόνεσα & με αγκάλιασε & υπήρχαν δάκρυα στα μάτια του πίσω από τα γυαλιά του & ήταν λες & τα μάτια του εφάρμοζαν χαλαρά στις κόγχες τους σαν ζελέ που θα χυνόταν από στιγμή σε στιγμή. Μ ο υ έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του για να οδηγήσω εγώ & να τους πάω όλους σπίτι.
21
Ή τ α ν πιο δύσκολο για τον Μπαμπά γιατί ο Ρ_ Π_ είναι ένα όνομα γνωστό στον κόσμο. Σ τ ο Μάουντ Βέρνον όπου αυτός & η Μαμά έχουν ζήσει τα τελευταία χρόνια & στον επαγγελματικό χώρο του Μ π α μ π ά όπου είναι ένας διακεκριμένος άνθρωπος. Δεν εννοώ ότι ο Μ π α μ π ά ς είναι διάσημος όπως ο Αϊνστάιν ή ο Ο π ε ν χ ά ι μ ε ρ ή ο μέντορας του Μ π α μ π ά στο Ινστιτούτο Ουάσιγκτον, ή ότι είναι διάνοια στον τομέα του αλλά είναι πολύ γνωστός & τον θαυμάζουν & υπάρχουν πολλοί τελειόφοιτοι που θέλουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά του. Το διδακτορικό του είναι στη Φυσική & στη Φιλοσοφία ή ίσως & να χει δύο διδακτορικά & τα δύο από το Χάρβαρντ εκτός & αν το ένα είναι από κάπου αλλού, ο Μ π α μ π ά ς ήταν σε πολλά πανεπιστήμια & γνωρίζει πολύ κόσμο. Π ρ ο τ ο ύ γεννηθώ όταν ο Ρ_ Π_ είχε μόλις πάρει το διδακτορικό του, πήρε μια υποτροφία για το Ινστιτούτο Ουάσιγκτον & εκεί έγινε φίλος του ερευνητή επιστήμονα Δρ. Μ _ Κ _ που κέρδισε βραβείο Ν ό μ π ε λ τ ο 1958. Σ τ η νευροβιολογία νομίζω ή στην κυτταρική βιολογία. Πάνω στην κορνίζα του τζακιού στο σπίτι όπου μεγάλωσα στο Ν τ έ ι λ Σ π ρ ι ν γ κ ς υπάρχει μια φωτογραφία μερικών αντρών με βραδινή ενδυμασία & ένας απ' αυτούς είναι ο Δρ. Κ_ & ένας απ' αυτούς είναι ο Μ π α μ π ά ς τόσο νέος που είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιος είναι & αυτοί οι δύο δίνουν τα χέρια & χαμογελούν στο φακό. Κόκκινες κουκίδες στα μάτια τους από το φλας της μηχανής. Ο Δρ. Κ_ είναι ένας ηλικιωμένος ασπρομάλλης με φαλακρίτσα & ένα γενάκι που θυμίζει μουνί & ο Ρ_ Π_ θα μπορούσε να είναι ο γιος του αυτό θα νόμιζες. Σ ο β α ρ ό ς & έξυπνος & μόνο είκοσι εννέα χρονών αλλά ή δ η είχε δημοσιεύσει μερικές εργασίες όπως τις λέει. & ήδη ήταν παντρεμένος με τη Μαμά (η οποία δεν είναι στη φωτογραφία).
Αυτή η φωτογραφία του Δρ. Μ_ Κ_ & του Ρ_ Π_ υπάρχει σε τρία μέρη: στο γραφείο του Μ π α μ π ά στο κτήριο Εράσμους του Πανεπιστημίου &ί στο σπίτι στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & στο σπίτι της Γιαγιάς σ' έναν τοίχο της τραπεζαρίας μαζί με κυρίως οικογενειακές φωτογραφίες. Οι επισκέπτες την κοιτούν & λένε Ω!
Είναι αλήθεια ο...; — & ο Μπαμπάς λέει Ναι είναι. Κοκκινίζει σαν παιδί. Στην πραγματικότητα δεν τον γνώριζα και τόσο καλά & αλλά ήταν σπουδαίος άντρας, επηρέασε πολλές ζωές και σίγουρα επηρέασε και τη δική μου. Ό τ α ν πέθανε ο Δρ. Κ_ πριν από μερικά χρόνια στην ηλικία των ογδόντα γράφτηκαν επικήδειοι στο Time, το People, τους New York Times, ακόμα & στην τοπική ειρημερίδα του Μάουντ Βέρνον. Ο Μπαμπάς τους έ κ ο ψ ε όλους & τους πλαστικοποίησε & τώρα κρέμονται σ' έναν τοίχο στο γραφείο του στο Πανεπιστήμιο. Είχα δει έναν επικήδειο σε μια εφημερίδα του Ντιτρόιτ & θα 'πρεπε να τον είχα κόψει & να τον είχα κρατήσει για τον Μπαμπά αλλά το ξέχασα ή τον έχασα. Ή μ ο υ ν στο Ντιτρόιτ όπου πάω μερικές φορές & μένω σ' ένα μοτέλ στο Κας όπου με ξέρουν ως Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ έναν τύπο με σγουρά κοκκινοκάστανα μαλλιά & μουστάκι & δερμάτινη γραβάτα, που δείχνει αρκετά εντάξει αλλά & λίγο συντηρητικός, ένας μαλάκας που μπορείς εύκολα να εξαπατήσεις αν προσπαθήσεις. Ή μ ο υ ν με τον Π ε τ ε ι ν ό μαστουρωμένοι & οι δύο & γελούσαμε ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα κάτι που πάντα με κάνει να γελάω άμα είμαι στη σωστή διάθεση & ένας από μας γυρνούσε τις σελίδες γρήγορα & απότομα σαν παιδί που προσπαθούσε να τις σχίσει εκτός &C αν το κάναμε & οι δύο & τότε είδα μια φωτογραφία στη σελίδα με τους επικήδειους Α Π Ε Β Ι Ω Σ Ε Ν Ο Μ Π Ε Λ Ι Σ Τ Α Σ Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Α Σ & σκούντηξα τον Π ε τ ε ι ν ό & είπα Αυτός ο τύπος είναι κάποι-
ος που τον ξέρει ο Μπαμπάς μου & ο Π ε τ ε ι ν ό ς είπε Αλήθεια; Δε με δουλεύεις, έτσι;
2 4
25
Ή τ α ν πριν πέντε χρόνια που η ιδέα να δημιουργήσω ένα Ζ Ο Μ Π Ι για τους δικούς μου σκοπούς μου πρωτοήρθε κάποια στιγμή που σκεφτόμουν & μου άλλαξε τ η ζωή. Θ ε έ μου! Σε τέτοιες σπάνιες στιγμές μπορείς να νιώσεις τους ηλεκτρικά φορτισμένους νευρώνες του προμετωπιαίου εγκειράλου να αναδιατάσσονται σαν ρινίσματα σιδήρου που τα έλκει ένας μαγνήτης.
Η Γη βομβαρδίζεται διαρκώς από νπερταχείες κοσμικές ακτίνες έλεγε μια φωνή. Μ ι α φωνή περασμένη από ενισχυτή. Να ήταν ο Μπαμπάς; Ή κάποιος που προσποιούνταν τον καθηγητή Π_ με την ένρινη φωνή του & τη συνήθειά του να ξεροβήχει για να καθαρίζει το λαιμό του & να σταματάει για να δώσει χρόνο στους ακροατές του να κατανοήσουν τη βαρύτητα των λεγόμενων του.
Κοσμικές ακτίνες από το απώτερο διάστημα. Προερχόμενες από μια εποχή πριν πολλά εκατομμύρια χρόνια. Με συγκέντρωση υψηλότερη σε μεγάλα ύψη πάνω από τη Γη απ' ό,τι σε μικρότερα. Ή τ α ν ένα σκοτεινό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο. Δεν ήξερα πώς είχα βρεθεί εκεί. Δε θυμόμουν να είχα μπει στο αμφιθέατρο. Ίσως να είχε γίνει αντιληπτό ότι ο Κ_ Π_ είχε κρυφτεί εκεί σκοπίμως για να ακούσει την παράδοση του καθηγητή Π _ , ή μήπως έ ψ α χ ν ε κάποια στοιχεία ή κάποιο μυστικό; Σ α ν ένα σκυλί που ψάχνει ό,τι ψάχνουν τα σκυλιά μυρίζοντας το έδαφος & τα μάτια τους ανοιχτά. Με τη διαφορά ότι θα πρέπει να είχα αποκοιμηθεί στην τελευταία σειρά & όταν ξύπνησα δεν ήξερα πού βρισκόμουν στην αρχή κάτι που συνέβαινε εκείνο τον καιρό που δεν είχα τον έλεγχο του εαυτού μου όπως τώρα & το πήγαινα ως & σαράντα οχτώ ώρες χωρίς ύπνο & μετά κλάταρα & την έπεφτα όπου & να ήμουν. Το δέρμα μου ε ξ έ π ε μ π ε μια παλλόμενη θερμότητα & η ανάσα μου είχε μεταλλική γεύση & όταν με έβλεπαν οι φοιτητές έμεναν μα-
26
κριά μου δεν κάθονταν σε καμία κοντινή σειρά. Δεν έμενα στο σπίτι εκείνη την περίοδο αλλά είχα νοικιάσει ένα δωμάτιο στο κέντρο. Ή τ α ν δύσκολο να κάνεις μπάνιο εκεί, καθόλου ζεστό νερό. Ο Μ π α μ π ά ς ήταν στο βήμα στα δεξιά. Έ ν α μικρόφωνο-ψείρα πιασμένο στο γιακά του. Διακόσιοι ή τριακόσιοι φοιτητές στο αμιριθέατρο κρατούσαν σημειώσεις & αν ο Μ π α μ π ά ς είδε το γιο του δεν το άφησε να φανεί. Αλλά δε θα μπορούσε να με δει είμαι σίγουρος μέσα στο σκοτάδι.
Μετρήσιμα
και μη μετρήσιμα μεγέθη.
Μελέτη της πρώιμης περιόδου του Σύ-
μπαντος υποδηλώνει. Μ ι α φωτισμένη οθόνη προβολής στο μπροστινό μέρος της αίθουσας έδειχνε μια εξομοίωση μέσω υπολογιστή — ο καθηγητής Π_ είπε ότι είναι ένα τμήμα του Σύμπαντος πριν διακόσια εκατομμύρια χρόνια. Έ δ ε ι χ ν ε πώς το Σύμπαν εξελίχθηκε από τ η ν αρχική ομαλότητά του & ισοκατανομή της ύλης στην παρούσα κατάσταση με τα υπερνεφελώματα & τη σκοτεινή ύλη. Έως
και το ενενήντα τοις εκατό της μάζας τον Σύμπαντος βρίσκεται σε μη μετρήσιμες «μαύρες τρύπες». Συνεπώς, το μεγαλύτερο μέρος του Σύμπαντος δεν είναι ανιχνεύσιμο από τα όργανα μας και δεν «υπακούει» στους γνωστούς νόμους της Φυσικής. Υπήρχε ένας βόμβος & ένα μουρμουρητό & συνεχής δόνηση στην αίθουσα. Εκείνη η αίσθηση που έχεις ότι το πάτωμα γέρνει ή ότι η Γη κινείται & αλλάζει μορφή κάτω από τα πόδια σου. Οι φοιτητές του καθηγητή Ρ_ Π_ κρατούσαν σχολαστικά σημειώσεις & εγώ παρατηρούσα τα σκυμμένα κεφάλια τους & τους λυγισμένους ώμους τους & τότε σκέφτηκα ότι σχεδόν οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να είναι κατάλληλο υποκείμενο για να γίνει Ζ Ο Μ Π Ι . Μ ό ν ο που: θα ήθελες ένα υγιές, νεαρό άτομο, αρσενικού φύλου. Ορισμένου ύψους, βάρους & διάπλασης, κ.λπ. ©α ήθελες κάποιον με «τσαμπουκά» & «ζωντάνια» μέσα του. & να τον έχει μεγάλο. Αλλά οι φοιτητές του Πανεπιστημίου είναι απαγορευμένοι για μένα. Ύστερα από εκείνο το περιστατικό που, ευτυχώς για τον αδαή Κ_ Π _ , είχε αίσιο τέλος. Ή τ α ν σκοτεινά πίσω από τη φοιτητική εστία & το αγόρι ήταν μεθυσμένο & είχε σκύψει & ξερνούσε & κοντανάσαινε & όταν με άκουσε & σήκωσε το βλέμμα του ο λοστός προσγειώθηκε με δύναμη στο αυτί του & τον ξάπλωσε φαρδύ πλατύ στο έδαφος προτού καν εκείνος προλάβει να συνειδητοποιήσει ότι με είχε δει οπότε όλα ήταν Ο Κ . Φορούσα το μπουφάν μου με την κουκούλα & δεν υπήρχαν μάρτυρες, μα & έτσι ακόμα πανικοβλήθηκα & έτρεξα κάτι που δε θα έκανα ποτέ τώρα που έχω μεγαλύτερη πείρα. Αλλά όλα πήγαν Ο Κ . Έμαθα το μάθημά μου.
& στο Ιπσιλάντι πριν πολύ καιρό τόσο πολύ που η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να θυμηθώ κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα νομίζω. Το γεγονός είναι ότι: η απουσία οποιουδήποτε φοιτητή του Πανεπιστημίου —με την εξαίρεση των αλλοδαπών φοιτητών που είναι τόσο μακριά από την πατρίδα τους- θα γινόταν αντιλ η π τ ή αμέσως. & έχουν οικογένειες. Έ ν α ασφαλέστερο υποκείμενο για να γίνει Ζ Ο Μ Π Ι θα ήταν κάποιος που δεν κατοικεί στην πόλη. Κάποιος που ταξιδεύει με οτοστόπ ή κάποιος πλανόβιος ή κάνα πρεζόνι (αν είναι σε καλή κατάσταση όχι κοκκαλιάρης & εξουθενωμένος ή άρρωστος με A I D S ) . Ή κάποιος από τις δημοτικές κατοικίες των μαύρων στο κέντρο της πόλης. Κάποιος που κανένας να μη δίνει δεκάρα γι' αυτόν. Κάποιος που δε θα 'πρεπε ποτέ να είχε γεννηθεί. Βγήκα από το αμφιθέατρο ενώ η μονότονη φωνή συνέχιζε να μιλάει & πήγα στη βιβλιοθήκη του ψυχιατρικού να κοιτάξω το λήμμα Λ Ο Β Ο Τ Ο Μ Η .
27
28
Να γιατί: βλέποντας το Σ ύ μ π α ν έτοι - δ η λ α δ ή μια αναπαράσταση ενός πράγματος που έχει πεθάνει εδώ & δισεκατομμύρια χρόνια!- καταλαβαίνεις πόσο απίστευτα μάταιο είναι να πιστεύεις ότι έχει σημασία οποιοσδήποτε γαλαξίας πόσο μάλλον οποιοσδήποτε αστέρας οποιουδήποτε γαλαξία, ή οποιοσδήποτε πλανήτης όμοιος με κόκκο άμμου μέσα σε όλο αυτό το μελανόχρωμο κενό. Πόσο μάλλον οποιαδήποτε ή π ε ι ρ ο ς ή ο π ο ι ο δ ή π ο τ ε κράτος ή ο π ο ι α δ ή π ο τ ε πολιτεία ή οποιαδήποτε χώρα ή οποιαδήποτε πόλη ή οποιοσδήποτε άνθρωπος. Άλλος λόγος που η ιδέα μού ήρθε εκείνη τη στιγμή ήταν επειδή δυσκολευόμουν να μείνω καυλωμένος με όλους εκείνους τους τύπους να με κοιτάζουν από κοντά με τα Α Γ Ρ Υ Π Ν Α Μ Α Τ Ι Α τους.
29
Ζούσα σε ένα δυάρι στη 12η οδό στο Ρίαρντον, είχα ε π ι σ τ ρ έ ψ ε ι στο Μάουντ Βέρνον μετά από ένα διάστημα στο Ντιτρόιτ & αυτή η διεύθυνση ήταν γνωστή στον Μ π α μ π ά &ί στη Μ α μ ά & δούλευα στην εταιρεία μεταφορών Ace Q u a l i t y (ο Μ π α μ π ά ς νόμιζε ότι ήμουν υπάλληλος σε κάποιο γραφείο, αλλά στην πραγματικότητα φόρτωνα & ξεφόρτωνα φορτηγά) ή ίσως & να 'χα μόλις παραιτηθεί ή να με είχαν απολύσει όταν πέρασε να με δει ο Μπαμπάς. Μ ε ρ ι κ έ ς μέρες μετά από εκείνο το μάθημα στο αμφιθέατρο νομίζω. Δ ε ν ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου αν ο Μπαμπάς με είχε δει εκεί πέρα μέσα στο σκοτάδι με ΤΑ Μ Α Τ Ι Α Τ Ο Υ Ν Α Δ Ι Α Π Ε Ρ Ν Ο Υ Ν Τ Ο Σ Κ Ο Τ Α Δ Ι αλλά ίσως & ν α μην είχε γίνει αυτό. Σε ηλικία είκοσι εφτά χρονών & είναι καιρός να ΤΑ Β Γ Α Ζ Ω Π Ε Ρ Α Μ Ο Ν Ο Σ Μ Ο Υ τους είπα. & το εννοούσα. (Αν και: Η Μ α μ ά μού έδινε $ $ $ όταν τα χρειαζόμουν, όχι σε επιταγή αλλά μετρητά. Έ τ σ ι ώστε να μην το καταλαβαίνει ο Μπαμπάς.) Τ η ν εβδομάδα μετά τη Γιορτή των Ευχαριστιών το 1988. Ο Γαντάκιας είχε εξαφανιστεί πριν από δώδεκα μέρες αλλά ποτέ δεν είπαν τίποτα στην εφημερίδα του Μάουντ Βέρνον ή στα τοπικά κανάλια & γιατί να πουν; Ξ ε κ ί ν η σ ε από το Ν τ ι τ ρ ό ι τ για τη Μοντάνα & δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς. Π ό σ ε ς εκατοντάδες, χιλιάδες κάθε χρόνο. Σ α ν σπουργίτια στον αέρα - πετούν με τα φτερά τους & φτάνουν στα ύ ψ η & κουράζονται & πέφτουν & εξαφ α ν ί ζ ο ν τ α ι & δ ε ν τα ξ α ν α β λ έ π ε ι π ο τ έ κ α ν ε ί ς . & ο ί δ ι ο ς ο θ ε ό ς ε ί ν α ι η Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Η Υ Λ Η που τ α καταπίνει. Το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς (πληθ. 8 . 0 0 0 ) είναι το μέρος όπου ζουν οι Π_ & όπου μεγάλωσε ο γιος τους, ο Κ_. Προάστιο του Μάουντ Βέρνον δίπλα στη Λίμνη Μ ί σιγκαν & πολλά ψηλά δέντρα & καταπράσινο περιμετρικά γεμάτο γεράνια το
30
καλοκαίρι, τα βλέπεις όταν διασχίζεις με το αυτοκίνητο σου τα (αόρατα) σύνορα του με την πόλη του Μάουντ Βέρνον. Δέκα χιλιόμετρα βορειοδυτικά του πανεπιστημίου, τώρα μια μεγάλη πανεπιστημιούπολη που εξαπλώνεται διαρκώς. Κέντρο του Μάουντ Βέρνον εκείνη η μαλακισμένη γειτονιά όπου είχα νοικιάσει το δυάρι μου είναι οχτώ χιλιόμετρα προς το νότο οπότε τρέχα γύρευε. Ο Μ π α μπάς είπε ότι είχε Π Ε Ρ Α Σ Ε Ι για να μου κάνει ε π ί σ κ ε ψ η . Το χτύπημα στην πόρτα. Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα & οι κολλημένες βλεφαρίδες χωρίστηκαν & η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πανικόβλητη γιατί Δ Ε Ν Η Τ Α Ν ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ Σ Τ Ι Γ Μ Η . Τ ο υ ψέλλισα κάτι & πετάχτηκα από το κρεβάτι & παραπατώντας φόρεσα το παντελόνι μου. Ανέβασα το φερμουάρ. Τράβηξα τη χακί κουβέρτα & σκέπασα το στρώμα. Τα λεκιασμένα σεντόνια, τη γλυκιά μυρωδιά της κλεισούρας. Τ η ν είχα συνηθίσει πλέον & θα π ρ ε π ε να είχα προσπαθήσει να ανοίξω το παράθυρο αλλά δεν το έκανα. « Ο Κ » , είπα, « - ε ί μ α ι πρώτος, είμαι Ο Κ » . & ήταν ο Μπαμπάς. Ο δικός μου Μπαμπάς. Είχε Π Ε Ρ Α Σ Ε Ι για να δει πώς τα πήγαινα! Είχα την αλυσίδα στην πόρτα. & να σου ο καθηγητής Ρ_ Π_ χαμογελαστός με το κοτλέ πρόσωπο του στο χρώμα της άμμου & τ η ν τουίντ κωλοτρυπίδα που έχει για στόμα & τα μαύρα καθηγητικά πλαστικά γυαλιά του να στηρίζονται στη ράχη της μύτης του. Οι κινήσεις μου ήταν αδέξιες καθώς άνοιγα την πόρτα. Π ή γα να του πω ότι η πόρτα δεν άνοιγε άλλο, ότι είχε κολλήσει η αλυσίδα. Αλλά Τ Α Μ Α Τ Ι Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α λίγα μόλις εκατοστά από τ ο άνοιγμα.
31
Μ ο υ 'χε κόψει ένα καυλωτικό όνειρο με τον Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α & με χουφτώματα. Η φωνή του τόσο καθαρή στο μυαλό μου όπως ήταν το μυαλό μου πριν αλλάξει. & τα μάτια του καφετιά σαν τη λάσπη καθώς άρχισε να φαίνεται μέσα τους ότι Κ Α Τ Ι Ε Ι Χ Ε ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ & οι κόρες συρρικνώθηκαν & έγιναν σαν κεφαλάκι καρίρίτσας. «Κουέντιν, γεια! Εγώ είμαι! Δε σε ενοχλώ, έτσι;» Το χέρι μου κουνήθηκε & η αλυσίδα βγήκε. & ο Μπαμπάς γέμισε το κατώφλι της πόρτας, με το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου, λαχανιασμένος από τις σκάλες. Ό τ α ν το καθηγητικό γενάκι του Ρ_ Π_ έγινε από στιλπνό καστανό, γκρίζο σαν σφράγισμα, το ξύρισε από ματαιοδοξία αλλά στο πρόσωπο του υπάρχει ακόμα μια υποψία από εκείνο το γενάκι. & εκείνη η χροιά της φωνής του. «Γιε μου;» Οι δυο μας στο ίδιο ύψος αν εγώ σταθώ ολόρθος κάτι που είναι δύσκολο & σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω κατάματα. Ρώτησε πώς ήμουν όπως πάντα & του είπα. & εκείνος πώς ήταν & πώς πάνε τα πράγματα στο σπίτι; & η Μαμά & η Γιαγιά σού στέλνουν την αγάπη τους. Ναι & η Τζούνι. Ό λ ο ι αναρωτιούνταν γιατί δεν τους τηλεφώνησα & δεν πέρασα να τους δω & ανησυχούσαν —ξέρεις πώς είναι οι γυναίκες!— μήπως είμαι άρρωστος. &C τα Μ Α Τ Ι Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α καρφώθηκαν σαν βέλη εκεί όπου φοβόμουν, όπως ήξερα ότι θα έκαναν. Μ ι α παύση & ύστερα ερώτηση: «Εκείνη η ντουλάπα είναι καινούργια, έτσι;» & άλλη μία παύση. & μετά: « Τ ι έχει μέσα και είναι ανάγκη να την κλειδώνεις με λουκέτο, γιε μου;» Γύρισα να κοιτάξω τη μεταλλική ντουλάπα, ενάμισι μέτρο ύψος, που είχα βάλει στη γωνία. Ανάμεσα στο κρεβάτι & την πόρτα του μπάνιου. Λες & δεν την είχα δει ποτέ πριν & είχα & εγώ την ίδια απορία. «Κάτι πράγματα για το γυμναστήριο, Μπαμπά», είπα. Το είπα αμέσως. «Αθλητικά παπούτσια, κάλτσες. Π ε τ σ έ τ ε ς & τέτοια πράγματα». Ο Μ π α μ π ά ς ρώτησε, λογικότατα: «Ναι, αλλά το λουκέτο τι το θέλεις;» Ή τ α ν ένα λουκέτο με συνδυασμό σαν αυτά που βάζαμε στους φοριαμούς των αποδυτηρίων στο λύκειο. Είχα απομνημονεύσει το συνδυασμό & είχα πετάξει το χαρτί. Άκουσα τον εαυτό μου να λέει: « Τ η ν πουλούσανε μαζί με το λουκέτο, Μπαμπά. Ο Στρατός Σωτηρίας. Ή τ α ν πραγματική ευκαιρία, μόνο δώδεκα δολάρια. Ή τ α ν μέρος της προσφοράς. Έ τ σ ι μπορείς να εκμεταλλευτείς πλήρως την ντουλάπα». «Ναι, αλλά εσύ τι ανάγκη είχες να το βάλεις; Γιατί το έβαλες;»
32
Διακεκριμένος καθηγητής στο Πολιτειακό Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι ο του Μάουντ Βέρνον. Κάτοχος δύο εδρών, Φυσική & Φιλοσοφία. Εταίρος του Ινστιτούτου Προηγμένης Έρευνας της Πολιτείας του Μίσιγκαν. Τα Μ Α Τ Ι Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α πίσω από τα γυαλιστερά γυαλιά του. Με κοιτούν όπως όταν ήμουν δύο χρονών & καθόμουν &ί έχεζα στο πάτωμα του μπάνιου & όταν ήμουν πέντε χρονών & έπαιζα με το πουλάκι μου & όταν ήμουν εφτά χρονών &ί το μπλουζάκι μου λεκιασμένο με τα αίματα από τη μύτη ενός άλλου παιδιού & όταν ήμουν έντεκα & είχα γυρίσει από την πισίνα όταν πνίγηκε ο φίλος μου ο Μπάρι & τα πιο αυστηρά Μ Α Τ Ι Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α όταν ήμουν δώδεκα χρονών εκείνη τη φορά που ο Μπαμπάς ανέβηκε σαν σίιρουνας τις σκάλες & ήρθε στο δωμάτιο μου με τα περιοδικά για το μπόντι-μπίλντινγκ στο χέρι. «Γιε μου; Γιε μον,·» « Τ - Τ ι ; » τραύλισα. «Ακούω». Ο Μπαμπάς ήταν συνοίρρυωμένος. Π ε ν ή ν τ α εφτά χρονών & τα γεμάτα μαύρες τρίχες ρουθούνια του είχαν ανοίξει & φουσκώσει. «Γιατί χρειάζεσαι ειδικό λουκέτο για τα "πράγματα για το γυμναστήριο", γιε μου; Πώς είναι δυνατόν να μυρίζουν έτσι τα "πράγματα για το γυμναστήριο";» Τ ό τ ε κατάλαβα: Ο Μ π α μ π ά ς νομίζει ότι έχω αρχίσει να πίνω πάλι & να παίρνω ναρκωτικά πάλι, αυτό δεν είναι; & ότι έχω ξαναθυμηθεί τις ανθυγιεινές μου συνήθειες & βάζω σε κίνδυνο τη ζωή μου; Για τον Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α τι θα μπορούσε να ξέρει ο Μπαμπάς; Θα μπορούσε; Ανάμεσα στο σομιέ & το λεπτό μου στρώμα είχα το μαχαίρι για το ξεκοίλιασμα των ψαριών & τον παγοκόφτη & το ασημί 38άρι Smith & Wesson αλλά είχα παραλύσει & δεν μπορούσα να κάνω κάποια ξαφνική κίνηση για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Κοιτούσα τα χέρια μου που έτρεμαν ανεπαίσθητα λες & δονούνταν τα θεμέλια του κτηρίου. Η αλήθεια είναι ότι αναρωτήθηκα: Θα μπορούσα να στραγγαλίσω τον Μ π α μ π ά ; Θα μου αντιστεκόταν όμως, θα πάλευε & είναι δυνατός. & αν παλεύαμε θα ερχόμασταν τόσο κοντά. Κοιτούσα τα χέρια μου λες & δεν τα είχα ξαναδεί ποτέ, σαν να έμαθα ότι το όνομά μου είναι Κ_ Π_ & ότι αυτός είμαι εγώ & δεν υπάρχει κανείς άλλος που θα μπορούσα να είμαι, τα δάχτυλα ήταν κοντόχοντρα σαν μικρού παιδιού & οι αρθρώσεις τους ήταν γδαρμένες & τα νύχια, με τα περίεργα γαλακτόχρωμα μισοφέγγαρά τους, ασύμμετρα & σπασμένα & είχαν πιάσει βρομιά. & εγώ δεν ξέρω πόσες φορές είχα πλύνει γερά τα χέρια μου με εκείνο το γκρίζο σαπούνι στην Ace & είχα καθαρίσει τα νύχια μου μ' ένα σουγιά & όμως να που ήταν πάλι βρόμικα.
& τότε μου ήρθε η απάντηση. Είπα: «—πάω στοίχημα πως ξέρω τι είναι, Μπαμπά. Έ ν α ς ψόφιος αρουραίος». « Έ ν α ς ψ ό φ ι ο ς αρουραίος.;» «Ή ποντίκι. Μ π ο ρ ε ί να είναι πολλά ποντίκια». «Υπάρχουν ψόφια ποντίκια εδώ μέσα;» Ίσως να σκεφτόταν φαγητό, χαλασμένο φαγητό. Τ η ν πάτησα. Χτυπάει την πόρτα της ντουλάπας με τις αρθρώσεις της γροθιάς του. Η ντουλάπα ήταν βαμμένη χακί & χιλιογρατζουνισμένη & κουνήθηκε μπρος πίσω όταν τη χτύπησε. Το κοτλέ πρόσωπο του Μ π α μ π ά ζαρωμένο από αηδία. Είπα: « Ξ έ ρ ω ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος που ανατράίρηκα, Μπαμπά — ή η Τζούνι. Συγγνώμη». «Κουέντιν, πόσο καιρό είναι σ' αυτήν την κατάσταση το δωμάτιο σου;» « Ό χ ι πολύ, Μ π α μ π ά . Μ ι α δυο μέρες». « Μ α καλά, δε σε ενοχλεί αυτή η μυρωδιά;» « Τ ο σαββατοκύριακο έχω προγραμματίσει φασίνα, Μπαμπά». «Κοιμάσαι εδώ, δίπλα ακριβώς στην ντουλάπα, δίπλα σ' αυτή τη μυρωδιά και δε σε ενοχλεί;» « Μ ε ενοχλεί, Μπαμπά. Απλώς δεν αγχώνομαι κιόλας». «Γιε μου, με ανησυχεί βαθύτατα το γεγονός ότι μπορεί να μου λες ψέματα». «Δεν έχω πρόθεση να σου πω ψέματα, Μπαμπά. Απλώς δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάς». « Σ ε ρωτάω γιατί αυτή η ντουλάπα είναι κλειδωμένη με λουκέτο και γιατί βρομάει έτσι. Ξ έ ρ ε ι ς πολύ καλά τι σε ρωτάω». « Π έ ρ α από τα ποντίκια, Μ π α μ π ά » , είπα, «—δεν καταλαβαίνω τι εννοείς». «Η μητέρα σου ανησυχεί για σένα, και ανησυχώ κι εγώ για σένα», ε ί π ε ο Μπαμπάς, «όχι μόνο για το μέλλον σου, αλλά και για το παρόν σου. Π ώ ς είναι η ζωή σου τώρα, Κουέντιν; Π ώ ς θα την περιέγραφες;» «Η ζωή μου "τώρα"—;» «Δουλεύεις σε εκείνη τη μεταφορική εταιρεία;» «Ναι, αμέ. Μόνο που σήμερα έχω ρεπό». « Τ ι ακριβώς έκανες εδώ μέσα όταν σου χτύπησα την πόρτα;» «Έπαιρνα έναν υπνάκο». «Υπνάκο; Τ έ τ ο ι α ώρα; Με αυτή τ η . . . μ υ ρ ω δ ι ά ; Γιε μου, τι έχεις πάθει;» Κούνησα το κειράλι μου. Κοιτούσα το πάτωμα αλλά δεν το έβλεπα.
Αν πάει να δει στο μπάνιο, σκέφτηκα, τη γάμησα. Τ η ν μπανιέρα δεν είχα χρόνο να την τ ρ ί ψ ω . Η κουρτίνα είναι γεμάτη λεκέδες & πιτσιλιές. Τα εσώρουχα του Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α τυλιγμένα & μούσκεμα στο αίμα & μέσα έχω βάλει τις πουτσότριχες που μάζεψα από το πάτωμα. «Γιε μου; Σ ο υ μιλάω. Π ώ ς εξηγείς τη συμπεριφορά σου;» «Η αλήθεια είναι», είπα, «—ότι πέρα από τα ποντίκια, δε βλέπω πού είναι το πρόβλημα». Συνεχίστηκε κάπως έτσι. Τ ο Σ Τ Ο Μ Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α άρθρωσε ορισμένες λέξεις που βγήκαν σαν μπαλονάκια σε κόμικ & το στόμα μου άρθρωσε ορισμένες λέξεις & μου ήταν γνωστά όλα αυτά & αυτό με καθησύχασε. Σ τ ο τέλος ο Μ π α μ π ά ς καταθέτει τα όπλα γιατί στην πραγματικότητα δε θέλει να ξέρει & σκουπίζει το πρόσωπο του με ένα μαντήλι & λέει: «Κουέντιν, ο κύριος λόγος που πέρασα είναι αυτός: θα θελες να έρθεις στο σπίτι για να φάμε όλοι μαζί α π ό ψ ε το βράδυ; Η μητέρα σου έχει φτιάξει τάρτα με κρέμα βανίλιας», & εγώ είπα: «Ευχαριστώ, Μ π α μ π ά , αλλά δε νομίζω ότι πεινάω. Έ χ ω ήδη φάει».
34
Δώδεκα χρονών & στη Β' Γυμνασίου & τώρα φορούσα γυαλιά & είχα μακριά χέρια & ήμουν λεπτός & τρίχες έβγαιναν στις μασχάλες & στο βουβώνα μου & τα μάτια τους γλιστρούσαν πάνω μου & ακόμα & οι καθηγητές & στη γυμναστική δε δεχόμουν να πάω στα ντους δε δεχόμουν να περάσω γυμνός ανάμεσά τους & οι πούτσες τους να γυαλίζουν & εκείνοι να τρίβουν το στήθος ή την κοιλιά τους & μερικοί πολύ μυώδεις πολύ όμορφοι & γελάνε σαν πίθηκοι γιατί δεν υποπτεύονται τίποτα εκτός ίσως αν με κοιτάξουν στα μάτια που δεν μπορώ να τα κρατήσω καρφωμένα κάπου & πετιούνται εδώ & εκεί & κολυμπούν ανάμεσά τους σαν ψάρια & αν μ' έβλεπαν θα καταλάβαιναν & τα πρόσωπά τους θα παραμορφώνονταν από την αηδία Α Δ Ε Ρ Φ Η Α Δ Ε Ρ Φ Η Ο Κ Ο Υ Ε Ν Τ Ι Ν Ε Ι Ν Α Ι Α Δ Ε Ρ Φ Η & εκείνη τη φορά που ο Μ π α μ π ά ς μπούκαρε στο δωμάτιο για να με βρει την ώρα που έκανα τα μαθήματά μου & με βούτηξε από το μπράτσο & με π ή γ ε κάτω & στο γκαράζ & μου έδειξε τα περιοδικά για το μπόντι-μπίλντινγκ & τη γυμνή κούκλα Τζον-Τζον από την παιδική χαρά που 'χα φέρει κρυμμένη ανάμεσα σε παλιές εφημερίδες &C είχε βρει το πρόσωπο του λεκιασμένο & έξαλλος & τότε ο Μ π α μ π ά ς είχε γενάκι σαν του Δρ. Μ_ Κ_ & ακόμα & εκείνο ήταν θυμωμένο. Κρατούσε τα περιοδικά τυλιγμένα στα χέρια του σαν να προσπαθούσε να σπάσει το λαιμό ενός κοτόπουλου για να μη βλέπει τα εξώφυλλα & τις ζωγραφιές που είχε κάνει κάποιος πάνω σε αυτά με κόκκινο φωσφόριζε μαρκαδόρο. Ο ύ τ ε τις μέσα σελίδες που είχαν & άλλες τέτοιες ζωγραφιές ιδίως στα μυώδη ανδρικά σώματα στα φωτογραιρικά αφιερώματα & εκείνο τον τύπο που έμοιαζε όπως μπορεί να ήταν ο Μ π ά ρ ι μετά από μερικά χρόνια & πολλά κιλά πιο βαρύς & μια γυαλιστερή ροζ μπανάνα να ξεπετάγεται όρθια από το βουβώνα του & κάποια κομμάτια από κάποιες φωτογραφίες τα είχα ψαλιδίσει. Αυτό
είναι αρρωστημένο, Κονέντιν, το Σ Τ Ο Μ Α Τ Ο Υ Μ Π Α Μ Π Α άνοιγε, έκλεινε, ξεφυσούσε, είναι αηδιαστικό και ποτέ στη ζωή μου δε θέλω να ξαναδώ κάτι τέτοιο, ποτέ. Δε θα το πούμε στη μητέρα σον πήγε να πει & άλλα αλλά η φωνή του έσβησε. Μαζί κάψαμε τα αποδεικτικά στοιχεία. Π ί σ ω από το γκαράζ όπου δε θα μας έ β λ ε π ε η Μαμά.
36
Μετωπιαία λοβοτομή, επίσης γνωστή και ως λευκοτομή. Ακραία και μη αναστρέψιμη μορφή ψυχοχειρουργικής. Η διαδικασία καταστρέφει λευκή ουσία στον αριστερό και το δεξιό μετωπιαίο λοβό του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Οι νευρωνικές οδοί που συνδέουν τους μετωπιαίους λοβούς με το λιμπικό σύστημα και με άλλα τμήματα του εγκεφάλου καταστρέφονται. Επιθυμητά αποτελέσματα: εξάλειψη έντονων θυμικών εκφράσεων με σκοπό τη μείωση της έντασης των συναισθημάτων, της νευρικότητας, των ψυχαναγκαστικών γνωστικών λειτουργιών και πράξεων σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια και άλλες ψυχικές ασθένειες. Σε μετωπιαία λοβοτομή μπορούν να υποβληθούν και παιδιά, ηλικίας πέντε χρονών και άνω. Αυτή τη σελίδα την έκοψα με ένα ξυράφι από το σύγγραμμα. Πίσω από τα ράφια με τα βιβλία ψυχιατρικής εκεί όπου κανείς δεν μπορούσε να με δει. ΕΙΔΑ ΤΟ
ΖΟΜΠΙΜΟΎ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΑΡΚΑ & Ο Σ Τ Α Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α Σ Τ Α ΜΑΤΙΑ Μ Ο Υ . Έ ν α άλλο βιβλίο ακόμα καλύτερο, Ψνχοχειρονργική ( 1 9 4 2 ) των Δρ. Γουόλτερ Φρίμαν & Δρ. Τ ζ έ ι μ ς Γ. Γουάτς του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσιγκτον: Όταν ο ασθενής είναι αναίσθητος, ανασηκώνω το άνω βλέφαρο με το δείκτη και τον αντίχειρα, όσο περισσότερο γίνεται. Στη συνέχεια εισάγω την αιχμή του διακογχικού λευκοτόμου στο κόλπωμα του επιπεφυκότα, φροντίζοντας να μην ακουμπήσει το δέρμα ή τις βλεφαρίδες, και μετακινώ το εργαλείο ώσπου η αιχμή του να ακουμπήσει στο θόλο της κόγχης. Κατόπιν γονατίζω στο ένα πόδι δίπλα στη χειρουργική τράπεζα, για να στοχεύσω με το εργαλείο παράλληλο προς το οστούν της μύτης και κοντά στο
38
Σχήμα 1. Διαδικασία διακογχικής λοβοτομής. Με τη βοήθεια σφυριού με ελαστική κεφαλή, ο λευκοτόμος (ή «παγοκόφτης») διαπερνά την οστέινη κόγχη, άνωθεν του βολβού. Κατόπιν, με περιστροφή της λαβής του λευκοτόμου, η κόψη του διατέμνει ίνες λευκής ουσίας στη βάση των μετωπιαίων λοβών.
διάφραγμα. Ωθώ το λευκοτόμο ώστε να διαπεράσει την κόγχη και, όταν η αιχμή έχει εισχωρήσει σε βάθος 5 εκ., κινώ τη λαβή του εργαλείου ετεροπλεΰρως της κόγχης όσο είναι δυνατόν, με σκοπό να διατμήσω ίνες λευκής ουσίας στη βάση του μετωπιαίου λοβού. Σ τ η συνέχεια αποσύρω το εργαλείο κατά το ήμισι του μήκους του και το βυθίζω σε βάθος 7 εκ. από την άκρη του άνω βλεφάρου. Και πάλι στοχεύω όσο προσεκτικά είναι δυνατόν με το εργαλείο και, σε αυτή τη θέση, βγάζω μια φωτογραφία της πλάγιας όψης του προσώπου του ασθενούς. Αυτή η προσέγγιση παρέχει τη μεγαλύτερη ακρίβεια που είναι δυνατόν να μας δώσει αυτή η μέθοδος. Το επόμενο βήμα απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, λόγω της εγγύτητας ορισμένων αρτηριών. Διατηρώντας το εργαλείο στο μετωπιαίο επίπεδο, το μετακινώ 15°-20" παράλληλα με το διάφραγμα και περίπου 30" κάθετα σε αυτό, το επιστρέφω στην προηγούμενή του θέση και το αφαιρώ με μια συστρεπτική κίνηση, ιρροντίζοντας παράλληλα να ασκό') σεβαστή πίεση στο βλέφα-
ρο για να αποτρέψω τυχόν αιμορραγία. Έπειτα επαναλαμβάνω τη διαδικασία από την άλλη πλευρά του προσώπου, χρησιμοποιώντας πανομοιότυπο εργαλείο, το οποίο έχω μόλις αποστειρώσει. Ή μ ο υ ν ενθουσιασμένος & Κ Α Υ Λ Ω Ν Α κόβοντας αυτές τις σελίδες, ήξερα ότι αυτό ήταν ένα Σ Η Μ Ε Ι Ο Κ Α Μ Π Η Σ στη ζωή μου. Π ό σ ε ς χιλιάδες διακογ-
χικές λοβοτομές είχαν κάνει αυτοί οι τύποι στις δεκαετίες του '40 & του '50 & πόσο εύκολες ήταν, ο συγγραφέας του Βασικές αρχές ψνχοχειρονργικής ζπχζ πως έκανε ως & τριάντα σε μία μέρα μερικές φορές χρησιμοποιώντας μόνο έναν «ταπεινό» παγοκόφτη όπως τον αποκαλούσε! Ο Μ π α μ π ά ς & η Μαμά έλπιζαν για μένα να γινόμουν επιστήμονας σαν τον Μ π α μ π ά ή γιατρός. Αλλά τα πράγματα δεν είχαν έρθει έτσι. Ή ξ ε ρ α όμως ότι θα μπορούσα να κάνω μια διακογχική λοβοτομή σε κάποιον, ακόμα & αν γινόταν στα κρυφά. Το μόνο που θα χρειαζόμουν ήταν ένας παγοκόφτης. & ένα κατάλληλο υποκείμενο.
39
Σ τ η συνεδρία ομαδικής θεραπείας τ η ν Τ ρ ί τ η ο Δρ. Μ π _ μάς παρότρυνε να πούμε τι κρύβουμε στην καρδιά μας. Είμαστε έντεκα. Δεν κοιτιόμαστε στα μάτια. Λοι-
πόν, ας ξεκινήσουμε. Ποιος θέλει να αρχίσει; Π ε ρ ί ε ρ γ ο ς βόμβος στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Γύριζα διαρκώς το κεφάλι μου & κοιτούσα πίσω ή γύριζα ολόκληρος αλλά δεν υπήρχε κανένας πίσω μου ή αν υπήρχε δεν μπορούσα να τον δω. Να θυμάστε ότι κανείς δε θα κρίνει τον άλλο. Αυτή είναι η ουσία, φίλοι μου. Λάμπες φθορίου & μερικές από αυτές τρεμοπαίζουν. Τοίχος από τσιμεντόλιθους βαμμένος κίτρινο μουσταρδί & αφίσες & φυλλάδια & αιτήσεις & μία φωτογραιρία του Μάτζικ Τζόνσον με κάποιο μήνυμα γραμμένο πάνω της & κανένα παράθυρο εκτός από την πόρτα με το χοντρό τζάμι ενισχυμένο με σύρματα σαν τα κυκλώματα του εγκεφάλου & εγώ αναρωτιέμαι αν είναι μονόδρομο τζάμι & μας παρακολουθούν σαν πειραματόζωα ίσως & να μας μαγνητοσκοπούν; Αν & όταν μπήκαμε από αυτήν την πόρτα ήταν η ίδια πόρτα από την οποία μπαίνουμε κάθε βδομάδα θα 'παιρνα όρκο. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε, μιλήστε ειλι-
κρινά και πείτε τι κρύβετε στην καρδιά σας. Ποιος θέλει να αρχίσει; Ο Μ π ι μ μιλάει πρώτος, ο Μ π ι μ είναι ένας λευκός τύπος στην ηλικία μου με ένα πρόσωπο σαν ξεραμένο τυρί & τρέμει από τα φάρμακα που παίρνει & η μύτη του τρέχει διαρκώς & μύξες γυαλίζουν στα ρουθούνια του σαν δάκρυα, άμα ξεκινήσει να μιλάει & να γελάει & να μιλάει γρήγορα δεν μπορεί να σταματήσει & εγώ κοιτάζω το πάτωμα προσπαθώ να σκεφτώ τι θα μπορούσε να πει ο Κ_ Π _ , τρεις βδομάδες στη σειρά κάθεται & κοιτάει το πάτωμα & δεν ακούει & δε μιλάει & σαν ηλίθιο κωφάλαλο. Αν δε συνεργάζεσαι / επικοινωνείς Τ Η Ν Ε Χ Ε Ι Σ Γ Α Μ Η Σ Ε Ι . Μ ε τ ά μιλάει ένας άλλος λευκός τύπος, ο Πέρτσι, στα σαράντα του, φοράει πάντα καρό σακάκι & γραβάτα χαμογελαστός πάντοτε &
41
προσπαθεί να δώσει το χέρι σε όλους, με είδε στο δρόμο μία μέρα & φώναξε Κ Ο Y E N - T I N ! λες & ήμασταν κολλητοί & εγώ κοντοστάθηκα & τον κοιτούσα όχι στα μάτια αλλά στο στέρνο & με κοιτάει & εκείνος & με πλησιάζει δίνοντάς μου το χέρι & εγώ είμαι στο χώρο μου ακίνητος & δεν αναπνέω & τελικά κάνει πίσω λέγοντας Συγγνώμη, σε πέρασα για κάποιον που ξέρω. & μετά σειρά έχει ένας χοντρός, ένας τύπος μικρότερος από μένα με μια μπιροκοιλιά που ξεχειλίζει ολόγυρα από την καουμπόικη ζώνη του & ανεβαίνει προς το πηγούνι του σαν πρησμένος βάτραχος είναι, Βατραχομούρης είναι το παρατσούκλι που του 'χω βγάλει & μιλάει & εκείνος πολύ γρήγορα & ιδρώνει & λαχανιάζει & αν & δεν τον παρακολουθώ δυστυχώς τον ακούω, κάτι μαλακίες λέει ότι νιώθει στοι-
χειωμένος από τις αναμνήσεις, ότι το σκέφτεται συνέχεια, ότι λυπάται πάρα πολύ που έ κ α ψ ε ζωντανά τα παιδιά της αδερφής του κατά λάθος, έχυσε βενζίνη γύρω από το σπίτι & έβαλε φωτιά για εκδίκηση χωρίς να ξέρει αν ήταν κανείς μέσα & η ιστορία του παίρνει πάρα πολλή ώρα. & μετά είναι οι μαύροι, δύο από τους οποίους είναι μεγάλοι μάγκες, τους λέω Βελούδινη Γλώσσα & Π ε ι ρ α χ τ ή ρι, είναι πραγματικοί δεξιοτέχνες στα ψέματα & οι δύο με αναστολή από τις φυλακές Τζάκσον. Ο Κ_ Π_ θα μπορούσε να μάθει απ' αυτούς αλλά Μ Η Ν Ε Χ Ε Ι Σ Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η . & έτσι δεν έχω. Ξέχασα τα φάρμακά μου το πρωί & το μεσημέρι & έτσι στο δρόμο για το Δρ. Μ π _ πήρα δύο ηρεμιστικά. Τρώω δύο τσίζμπεργκερ & πατάτες & πίνω B u d στο φορτηγάκι μου, πήρα συσκευασία με έξι κουτάκια από ένα σούπερ-μάρκετ & ήπια τα τέσσερα, τόσο ξερός ήταν ο λαιμός μου. Παίρνω τον περιφερειακό & μετά π ε ρ ν ά ω μ π ρ ο σ τ ά από το π ο τ ά μ ι & από τ ι ς δ η μ ο τ ι κ έ ς κ α τ ο ι κ ί ε ς . Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Μ Ε Ν Η Π Ε Ρ Ι Ο Χ Η από την καταδίκη μου & μετά. Το διακινδυνεύω αν με σταματήσει κάνας μπάτσος & πίνω αλλά δεν πρόκειται να με σταματήσει κανένας μπάτσος, έναν καλοκουρεμένο λευκό που οδηγεί ένα φορτηγάκι με ΟΚ προβολείς, φώτα πορείας, δεν παραβιάζει τα όρια ταχύτητας & οδηγεί στη δεξιά λωρίδα. Ο Κ_ Π_ πήρε το δίπλωμα οδήγησης στα δεκάξι & πάντοτε & γαμώ τους προσεκτικούς οδηγούς. Είμαι λοιπόν άνετος & ήρεμος & παρακολουθώ τους άλλους τύπους ή κάνω πως τους παρακολουθώ & ο Δρ. Μ π _ συνοφρυώνεται & κουνάει & εκείνος το κεφάλι του & τους παρακολουθεί & εκείνος πολύ προσεκτικά. & δεν πρόκειται να πανικοβληθώ επειδή είναι η σειρά μου μετά από τον επόμενο τύπο. & ξέρω πως τα 'χω σκατώσει πως δε συνεισφέρω στη συζήτηση όπως την αποκαλεί ο Δρ.
42
Μ π _ . & ξέρω ότι μου 'χει ήδη βάλει κακό βαθμό ή ;;; στην αναφορά του. Κανείς
δε θα κρίνει τον άλλο, φίλοι μου. Πείτε τι κρύβετε μες στην καρδιά σας. Τίποτα δε θα βγει παραέξω, εντάξει; Οι ώμοι μου γυρτοί σαν του γΰπα & κοιτάζω τα παπούτσια μου που είναι παπούτσια για τρέξιμο με λεκέδες στο χρώμα της σκουριάς. Λοιπόν, Κονέν-τιν; Εσύ
τι έχεις να πεις; &C ανοίγω το στόμα μου για να μιλήσω & ακούγεται μια φωνή, είναι του Κ_ Π_ αλλά μοιάζει & με τη φωνή ενός άλλου τύπου, κάποιου από την τηλεόραση ίσως, ή μιμούμαι τον Μ π ι μ , τον Π έ ρ τ σ ι , τον Βατραχομούρη, τραυλίζω όταν λέω πόση ντροπή ένιωσα επειδή πρόδωσα την αγάπη & την εμπιστοσύνη της Μαμάς μου & του Μπαμπά μου & ότι αυτό ήταν το χειρότερο απ' όλα όσα μου συνέβησαν, όχι μόνο τότε αλλά πολλές φορές από τότε που ήμουν δεκαεννέα, αν & ποτέ πριν δε με είχαν συλλάβει & δεν είχα κάνει τίποτα πα-
ράνομο αλλά πολλά μικρότερα πράγματα. (Γιατί είπα δεκαεννέα δεν ξέρω, μου φάνηκε ΟΚ ηλικία. Σ τ η ν πραγματικότητα ήταν στα δεκαοχτώ μου το περιστατικό στο Ιπσιλάντι & πόσο στεναχωρήθηκε ο Μ π α μ π ά ς & η Μαμά.) Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το Χρόνο πίσω & να γινόμουν μωρό, είπα! & να αρχίσω το Χρόνο να κυλήσει ξανά απ' την αρχή. Ό τ α ν ήμουν αγνός & καλός. Ό τ α ν ήμουν στο δρόμο του θ ε ο ύ . Είπα ότι πιστεύω στο © ε ό αλλά δε νομίζω ότι Εκείνος πιστεύει σε μένα, γιατί δεν το αξίζω. Το πρόσωπο της Μ α μ ά ς ζαρώνει & καταρρέει με έναν ιδιαίτερο τρόπο όταν κλαίει, γιατί γερνάει, & το πρόσωπο μου κατέρρευσε με τον ίδιο τρόπο &C όλοι οι τύποι ντράπηκαν & κοίταξαν αλλού εκτός από τον Π έ ρ τ σ ι που απολάμβανε τη σκηνή, τη ρουφούσε σαν να ήταν χύσια & ο Δρ. Μ π _ είχε συνοφρυωθεί & κουνούσε το κεφάλι του. Έ ν α ς από τους μαύρους, η Βελούδινη Γλώσσα, μου έδωσε ένα χαρτομάντηλο αλλά δε με κοίταξε & η (ρωνή μου μιλούσε γρήγορα τώρα, σαν τροχόσπιτο που 'χει λυθεί & κυλάει σε μια μεγάλη κατι^>όρα. Είπα πόσο πολύ λυπόμουν για το δωδεκάχρονο αγόρι που με κατηγόρησαν ότι «κακοποίησα» (αλλά δεν τους έδωσα λεπτομέρειες, ότι ήταν μαύρος & καθυστερημένος & ένα φυσικό ζόμπι - έτσι πίστεψα!) — είπα ότι δεν ήξερα τι είχε συμβεί ακριβώς, αν είχα πλησιάσει εγώ το αγόρι στο πίσω μέρος του πάρκου πίσω από το σκουπιδοτενεκέ εκεί όπου είχα παρκάρει το φορτηγάκι μου ή αν το αγόρι με είχε ακολουθήσει εκεί & μου την είχε πέσει χωρίς να το συνειδητοποιήσω. Γιατί μερικές φορές μου συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ να τα καταλάβω. Πολύ γρήγορα & μπερδεμένα για να μπορώ να τα καταλάβω. Εκείνο το αγόρι έδειχνε πολύ μεγαλύτερο από δώδεκα με μάτια κο-
φτερά σαν λεπίδες ζήτησε να του δώσω λεφτά αλλιώς θα με κάρφωνε, ζήτησε $ 1 0 & όταν του έδωσα $ 1 0 ζήτησε $ 2 0 & όταν του έδωσα $ 2 0 ζήτησε $ 5 0 & όταν του έδωσα $ 5 0 ζήτησε $ 1 0 0 & τότε ήταν που ξέφυγα & άρχισα να του ουρλιάζω & τον ταρακούνησα ΑΛΛΑ Δ Ε Ν Τ Ο Ν Π Ε Ι Ρ Α Ξ Α Τ Ο Ο Ρ Κ Ι Ζ Ο Μ Α Ι . Τώρα τραύλιζα πάλι & στο πρόσωπο μου κυλούσαν δάκρυα! Δεν ήξερα ότι υπήρχαν δάκρυα στις κόγχες των ματιών μου & ήταν τόσο εύκολο να χυθούν απ' έξω & άμα ξεκινήσεις είναι εύκολο να κλαις & οι μισοί τύποι δε με κοιτούσαν & οι άλλοι μισοί, κυρίως λευκοί, με κοιτούσαν & ο Δρ. Μ π _ είχε κοκκινίσει λες & είχε ξεροχύσει στο βρακί του καθώς μου έκανε ερωτήσεις για το αγόρι λες & αυτό ήταν ένα αγόρι που ήξερα από τη γειτονιά ας πούμε & όχι ένας άγνωστος & παράξενες ερωτήσεις όπως ένιωσες τρυφερότητα; για το αγόρι & ένιωσες ότι
αυτή η τρυφερότητα έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης; & γι' αυτό έχασα τον έλεγχο, αυτό δεν έχασα, τον έλεγχο των συναισθημάτων μον, & φοβήθηκα; & έτρεμα τώρα, μια μικρή μίμηση του Μ π ι μ , τα τρεμάμενα χέρια & οι συσπάσεις του στόματος & το πρόσωπο μου να γυαλίζει από τα δάκρυα & σήκωσα το βλέμμα & κοίταξα το Δρ. Μ π _ για πρώτη φορά τόλμησα να έχω οπτική επαφή γιατί με προστάτευαν τα δάκρυα & είπα με δυνατή καθαρή φωνή λες & δεν το είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα & πραγματικά απορούσα τώρα: Ναι, γιατρέ. Ένιωσα τρυ-
φερότητα, γι' αυτό έχασα τον έλεγχο. Ύ σ τ ε ρ α από κάθε συνεδρία ο Δρ. Μ π _ γράφει μια αναφορά & τη στέλνει στη διεύθυνση αναστολών, το ξέρω αυτό. Δε μας επιτρέπεται να δούμε αυτές τις αναφορές γιατί είναι εμπιστευτικές, αλλά εκείνο το απόγευμα μου είπε κάτι που υποτίθεται ότι θα με έκανε να νιώσω αισιοδοξία, έπαιζε με το γενάκι του λες & ήταν το πουλί του & χαμογελούσε καλοσυνάτα όπως όλοι εκείνοι που σου πασάρουν για δώρο τα ίδια σου τα σκατά. Κονέν-τιν, επιτέλους σημειώνεις αληθινή πρόοδο,
έκανες ένα μεγάλο βήμα, ήρθες σε επαφή με τα συναισθήματά σου, Κονέν-τιν!
43
Έ ν α αληθινό Ζ Ο Μ Π Ι θα ήταν δικό μου για πάντα. Θα υπάκουε σε κάθε μου διαταγή, σε κάθε μου καπρίτσιο. Λέγοντας: «Ναι, Αφέντη» & « Ό χ ι , Αφέντη». Θα γονάτιζε μπροστά μου & θα σήκωνε το βλέμμα του για να με δει λέγοντας: « Σ ε αγαπώ, Αφέντη. Δεν υπάρχει κανένας άλλος πέρα από εσένα, Αφέντη». Έ τ σ ι θα είχαν τα πράγματα. Γιατί ένα αληθινό Ζ Ο Μ Π Ι δε θα μπορούσε να πει ένα πράγμα που δεν είναι, μόνο ένα πράγμα που είναι. Τα μάτια του θα ήταν ανοιχτά & διαυγή αλλά δε θα υπήρχε τίποτα μέσα τους που να βλέπει. & τίποτα πίσω τους που να σκέφτεται. Τ ί π ο τ α που να κρίνει. Σ α ν & εσένα που με παρακολουθείς (νομίζεις ότι δεν ξέρω ότι παρακολουθείς τον Κ_ Π _ ; γράφεις αναφορές για τον Κ_ Π _ ; μιλάς με τον έναν & τον άλλον για τον Κ_ Π _ ; ) & κάνεις τις κρυφές σου σ κ έ ψ ε ι ς - Δ Ι Α Ρ Κ Ω Σ Κ Ρ Ι Ν Ε Ι Σ & ΘΑ Κ Ρ Ι Ν Ε Ι Σ . Έ ν α Ζ Ο Μ Π Ι δε θα έκρινε. Έ ν α Ζ Ο Μ Π Ι θα έλεγε: «Ο Θ ε ό ς να σ' ευλογεί, Αφέντη». Θα έλεγε: «Είσαι καλός, Αφέντη. Είσαι ευγενικός & φιλεύσπλαχνος». Θα έλεγε: «Γάμα με απ' τον κώλο, Αφέντη, μέχρι να ματώσω». Θα ικέτευε για το φαγητό του & θα ικέτευε για το οξυγόνο που θα ανάπνεε. Θα ικέτευε για να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα & να μην τα κάνει πάνω του & λερώσει τα ρούχα του. Θα φερόταν πάντοτε με σεβασμό. Π ο τ έ δε θα γελούσε δε θα χαμογελούσε περιπαικτικά δε θα σούφρωνε τη μύτη του με αποστροφή. Θα έγλειφε με τη γλώσσα του κάθε (ρορά που θα του το ζητούσα. Θα ρουφούσε με το στόμα του κάθε (ρορά που θα του το ζητούσα. Θα άνοιγε τα κωλομάγουλά του κάθε φορά που θα του το ζητούσα. Θα τρύπωνε στην αγκαλιά μου σαν αρκουδάκι κάθε ιρορά που θα του το ζητούσα. Θα ακουμπούσε το κεφάλι του στον ώμο μου σαν μωρό. Ή θα ακουμπούσα εγώ το κειράλι μου στο δικό του ώμο σαν μωρό. Θα
ταΐζαμε ο ένας τον άλλο πίτσα. Θα ξαπλώναμε κάτω από τα σκεπάσματα στο κρεβάτι μου στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η & θα ακούγαμε το χειμωνιάτικο αέρα & τα καμπανάκια στον πύργο του Μουσικού Κολεγίου & ΘΑ Μ Ε Τ Ρ Ο Υ Σ Α Μ Ε ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΙΣΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ Π Ο Υ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΑΙΡΝΕ Ο Υ Π Ν Ο Σ Τ Η Ν ΙΔΙΑ Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ Σ Τ Ι Γ Μ Η .
45
Αγόρασα τον πρώτο μου παγοκόφτη, Μ ά ρ τ ι ο ς 1988. Ο δ η γ ώ το φορτηγάκι μου στον περιφερειακό 31 & προς την όχθη της λίμνης Μίσιγκαν & μέσα από τις μικρές μίζερες πόλεις όπως: Σ τ ό ν ι Λέικ, Σ έ ι μ π λ Π ο ρ τ , Λούντινγκτον, Πόρτατζ & Αρκέιντια. Μ έ σ α στο πουπουλένιο μου μπουφάν, με μάλλινο σκούφο, τα γυαλιά μου με το μαΰρο πλαστικό σκίαστρο στερεωμένο πάνω τους, γένια μίας βδομάδας & με τη φωνή μου επίτηδες σιγανή σαν να είναι βραχνή, σταματάω σε μία διασταύρωση σε ένα μαγαζί που πουλάει φαγώσιμα & εργαλεία & τον αγόρασα χωρίς κανένα πρόβλημα & τίποτα το ύποπτο. Γέρος βλέπει τηλεόραση πλάι σε σόμπα που καίει ξΰλα & χτυπάει το ποσό σε μια παμπάλαια ταμειακή μηχανή & το πρόσωπο του είναι ζαρωμένο σαν ξερό δαμάσκηνο & εγώ λέω, για να γελάσουμε: Κάθε άντρας χρειάζεται έναν παγοκόφτη τέτοια εποχή τον χρόνου, σω-
στά; Είναι αυτός ο γαμημένος ο χειμώνας τον Μίσιγκαν... & ο γέρος με κοιτάει με τα βλέφαρά του να πεταρίζουν λες &C δε γνωρίζει την αγγλική γλώσσα & έτσι λέω, χαμογελώντας πλατιά & αστειευόμενος: Πολύ ζόρικες αυτές οι χιονοθύελλες,
σωστά; Είναι αυτός ο γαμημένος ο χειμώνας του Μίσιγκαν... &C αυτή τη φορά ο κωλόγερος μάλλον με άκουσε ή τουλάχιστον κάνει πως με άκουσε & σουφρώνει το χείλι του & συμφωνεί. & εγώ σκέφτομαι αν ποτέ του ζητηθεί να αναγνωρίσει τον αγοραστή αυτου του παγοκόφτη & του δείξουν μία φωτογραφία του Κ_ Π_ (ξυρισμένος, χωρίς τα γυαλιά & το σκούφο) θα κουνήσει πέρα δώθε το κεφάλι του & θα πει: Μπα, δεν ήταν έτσι.
Πάρκαρα το φορτηγάκι μπροστά στην παγωμένη όχθη & η λίμνη & ο ουρανός γκρίζα σαν το ατσάλι & αντηλιά & δεν μπορείς να δεις που τελειώνει το ένα & που αρχίζει το άλλο, τόσο που θα μπορούσες να σκαρφαλώσεις από τη Γη στα Ουράνια αν πιστεύεις σ' αυτές τις μαλακίες Σ Τ Ι Σ Ο Π Ο Ι Ε Σ Ο Κ_ Π_ Δ Ε Ν Π Ι Σ Τ Ε Υ Ε Ι ! & είχα τον παγοκόφτη στο χέρι μου να κεντρίζει & να καρφώνεται & να βυθίζεται στο στόχο του & ξαφνικά Ε Ρ Ε Θ Ι Σ Τ Η Κ Α τόσο πολύ που χωρίς προειδοποίηση Ε Χ Υ Σ Α Τ Ο Σ Ω Β Ρ Α Κ Ο Μ Ο Υ δεν πρόλαβα καν ν α κατεβάσω το γαμημένο το φερμουάρ μου, ω Θ ε έ μου Η Τ Α Ν Σ Η Μ Α Δ Ι Α Υ Τ Ο ΓΙ' Α Υ Τ Α Π Ο Υ Θ Α Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Η Σ Ο Υ Ν ;
47
Δευτέρες & Π έ μ π τ ε ς πρωί μαζεύουν τα σκουπίδια στην οδό Νορθ Τ σ ε ρ τ ς . Έ τ σ ι σέρνω τους κίτρινους πλαστικούς κάδους ως το πεζοδρόμιο πριν τις 7 : 3 0 π.μ. & δε με πειράζει αυτό γιατί σηκώνομαι νωρίς αφού δε χρειάζομαι πολύ ύπνο όπως όλοι οι πιο αδύναμοι άνθρωποι. Φοράω τη φόρμα μου & ένα καπελάκι των Tigers & ρίχνω το βλέμμα μου στο πεζοδρόμιο λίγο πιο μπροστά από τα πόδια μου σαν να είμαι κάποιος που κοιτάει τη δουλειά του & ακούγεται μια φωνή από τον ουρανό γαμώ το κέρατο μου! —μια απαλή, σιγοτραγουδιστή φωνή!— & σχεδόν δεν την άκουσα αλλά μετά την άκουσα & έκανα μια απότομη στροφή σαν να ήμουν στο Βιετνάμ & να ήμουν πεζικάριος & ήταν ένας από τους ενοίκους! — ήταν απλώς ένας από τους ενοίκους ο Ραμίντ τόσο ευγενικός πήγαινε στο πανεπιστήμιο & φορούσε την κουκούλα του σαν μικρό παιδί & έχει το πρόσωπο μικρού παιδιού & τα μάτια του σαν λαχταριστοί χουρμάδες & ρωτάει αν χρειάζομαι βοήθεια & εγώ τον κοιτάω, υπάρχει Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η αλλά μόνο για μία στιγμή & μετά είμαι Ο Κ, λέω όχι ευχαριστώ είναι η δουλειά μου. Ευχαριστώ
πάντως.
4 8
48
Ο Δρ. Ε_ ρωτάει Ποια είναι η φύση των φαντασιώσεων σον, Κονέντιν; & εγώ μένω ανέκ<ρραστος & σιωπηλός κοκκινίζω όπως στο σχολείο όταν δεν μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση κάποιου δασκάλου ούτε καν (όλοι να με κοιτούν) να την καταλάβω. Λέω τελικά, τόσο σιγανά που ο Δρ. Ε_ αναγκάστηκε να κάνει το χέρι του χωνί & να το φέρει στο αυτί του για να ακούσει: Δε νομίζω ότι
έχω — απ'αυτές που λέτε «φαντασιώσεις», Δρ. Ε_. Δεν ξέρω.
Τ ο ν καιρό του Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α , του Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η & του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ δεν είχα πρόσβαση στο δωμάτιο του επιστάτη βέβαια ούτε & στο υπόγειο του σπιτιού στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς . Μόνο στο φορτηγάκι μου & στο δυάρι στη 12η οδό. Με την μπανιέρα στο μπάνιο. Τ η ν εκτέλεση της διαδικασίας δεν την έκανα & με τον πιο λεπτό τρόπο & συνεχώς αποτύγχανα στα πειράματά μου. Έ π ρ ε π ε να παίζει δυνατά το ραδιό(ρωνο, χέβι-μέταλ στον W M W M που εκπέμπει από το Μάσκιγκον & μερικές ιρορές βάζανε τις γαμημένες τις διαφημίσεις, η παρέμβαση της φωνής κάποιου ξένου σε μια λ ε π τ ή στιγμή. & αν τα χέρια μου έτρεμαν ή αν είχα πάρει ηρεμιστικά & δεν μπορούσα να εκτελέσω τις κινήσεις με τα χέρια μου όπως ήθελα σαν να μουνα σε όνειρο & να προσπαθώ να κινηθώ ενώ ολόγυρά μου υπάρχει κόλλα. & α ν Ε Ρ Ε Θ Ι Ζ Ο Μ Ο Υ Ν Π Ο Λ Υ Α Π Ο Τ Η Ν Α Ρ Χ Η . Π ο υ ν α πάρει. Ο Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α Σ , είχα μεγάλες ελπίδες γΓ αυτόν γιατί ήταν ο πρώτος, άρχισε να έχει σπασμούς σαν τρελός όταν έσπρωξα τον παγοκόφτη με τη γωνία που έδειχνε το διάγραμμα & διαπέρασα την «οστέινη κόγχη άνωθεν του βολβού» (ή ό,τι άλλο ήταν, πάντως έσπασα κάποιο κόκκαλο) & να ουρλιάζει αν & του είχα στουμπώσει ένα σφουγγάρι στο στόμα & το είχα δέσει εκεί & μάλιστα έσπασε το σύρμα με το οποίο του είχα ακινητοποιήσει τους αστραγάλους αλλά δεν ανέκτησε τις αισθήσεις του πέθανε μέσα σε δώδεκα λεπτά ενώ εγώ έχυνα κρύο νερό στο πρόσωπο του για να ξεπλύνω το αίμα & να τον συνεφέρω. Το πρώτο μου Ζ Ο Μ Π Ι . Σ κ έ τ η αποτυχία γαμώ το. Ο Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η Σ έζησε εφτά ώρες μέσα στην μπανιέρα μερικές φορές σ χ ε δ ό ν ε ί χ ε τ ι ς α ι σ θ ή σ ε ι ς του & ροχάλιζε ή ξεφυσούσε & εγώ νόμιζα Π Ε Τ Υ Χ Ε ! Π Ε Τ Υ Χ Ε ! Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ ! αλλά έ π ρ ε π ε ν α σηκώσω τ ο βλέ-
φαρο στο μάτι που του ε ί χ ε α π ο μ ε ί ν ε ι (του το «έκανα» μόνο στο ένα) & να το στερεώσω με συγκολλητική ταινία, γιατί μόνο του δε στεκόταν με τίποτα. Τ ο υ κουνούσα τα χέρια & τα πόδια για να βοηθήσω την κυκλοφορία. & του έπιανα & του ζουλούσα τον πούτσο —που π α ρ έ μ ε ν ε μαλακός & κρύος σαν τα εντόσθια ενός κ ο τ ό π ο υ λ ο υ - αλλά Δ Ε Γ Ι Ν Ο Τ Α Ν Τ Ι Π Ο Τ Α . & έπειτα τελείωσαν όλα & Γ Α Μ Ω Τ Ο Κ Ε Ρ Α Τ Ο Μ Ο Υ , Τ Ι Α Π Ο Γ Ο Η Τ Ε Υ Σ Η . Ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ ήταν ο πιο ελπιδοφόρος γιατί π λ έ ο ν πίστευα ότι είχα μάθει να χρησιμοποιώ τον παγοκόφτη με ε π ι δ ε ξ ι ό τ η τ α , είναι κάτι που το μαθαίνεις με εξάσκηση, χρησιμοποιούσα ένα σφυράκι όπως είχε πει ο Δρ. Φ ρ ί μ α ν αντί να τον χτυπάω με τ η ν παλάμη του αριστερού μου χεριού για να τον κάνω να φτάσει στο «μετωπιαίο λοβό». Ε π ί σ η ς ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ παρότι ήταν μισός μαύρος μισός ινδιάνος Χ ι ο ύ ρ ο ν από το Λάνσινγκ μπασκετμπολίστας που είχε παρατήσει το πανεπιστήμιο & ντίλαρε ναρκωτικά ήταν παράξενος, ήταν τόσο υγιής, θέλω να πω έδειχνε υγιής, τα μαλλιά του πυκνά & μαύρα & γυαλιστερά & τα κόκκαλά του τόσο μεγάλα & σκληρά, οι μύες του, το ε π ί π ε δ ο στομάχι του & οι τρίχες στο στήθος του & το πέος του μακρύ σαν χοιρινό λουκάνικο, το δέρμα του ένα πλούσιο σκούρο δαμασκηνί χρώμα τρελαινόμουνα να το γλείφω με τη γλώσσα μου & να το τραγανίζω με τα δόντια μου. Ακόμα & τα δάχτυλα των ποδιών του, τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών του! - Η Μ Ο Υ Ν Τ Ρ Ε Λ Ο Σ & Π Α Λ Α Β Ο Σ ΓΙΑ Κ Ε Ι Ν Ο Ν . & όμως ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ με απογοήτευσε όπως οι άλλοι, μετά την ε γ χ ε ί ρ η σ η π ο τ έ δεν επανήλθε σε κατάσταση συνειδητότη-
ταςόπως λένε & σαν τον Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η έτρεμε & έπαιρνε βαθιές αναπνοές σαν να ροχάλιζε όταν του τράβηξα το σφουγγάρι από το στόμα γιατί νόμιζα ότι πνιγόταν. Μ'ακούς; Μ'ακούς, ρε; Είσαι καλά; Έλα, άνοιξε τα μάτια σου. Αλλά το αριστερό μάτι —από εκείνη τη μεριά είχα βάλει τον π α γ ο κ ό φ τ η - ήταν κατακόκκινο & το δεξί δεν ήταν & πολύ καλύτερο, είχε γυρίσει προς τα πίσω & ε ί χ ε κ ρ υ φ τ ε ί μ ε ς στο κ ε φ ά λ ι τ ο υ λ ε ς & δ ε ν ή τ α ν μάτι αλλά κάτι άλλο. Ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ έζησε καμιά δεκαπενταριά ώρες & νομίζω ότι π έ θ α ν ε τ η ν ώρα που τον γαμούσα από τον κώλο (όχι στην μπανιέρα, στο κρεβάτι μου) για να του διδάξω την πειθαρχία που π ρ έ π ε ι να έχει ένα Ζ Ο Μ Π Ι & εγώ κατάλαβα ότι ήταν νεκρός μόνο όταν ξύπνησα τη νύχτα γιατί ήθελα να ρίξω ένα κατούρημα & ένιωσα πόσο κρύος ήταν, τα χέρια του & τα πόδια του που τα 'χα ρίξει πάνω μου & το κεφάλι του στον ώμο μου για να κάνουμε αγκαλίτσες, αλλά ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ ε ί χ ε αρχίσει να κοκκαλώνει από τη νεκρική ακαμψία & εγώ
πανικοβλήθηκα γιατί φοβήθηκα ότι θα έμενα για πάντα παγιδευμένος στην αγκαλιά του! Τα πρώτα τρία Ζ Ο Μ Π 1 μου - όλα αποτυχίες. Κι όμως ο Κ_ Π_ δεν απελπίστηκε. Ακόμα & σήμερα δεν έχω απελπιστεί.
Π Ω Σ Ε Ν Α Χ Α Ζ Ο Α Τ Ύ Χ Η Μ Α Μ Π Ο Ρ Ε Ι Ν Α Σ Ο Υ ΑΛΛΑΞΕΙ Τ Η Ζ Ω Η . Ή τ α ν να συναντήσω κάποιον, ένα παιδί από το Γουέιν Σ τ έ ι τ , στο συντριβάνι του πάρκου Γκραντ Σέρκους, στο κέντρο του Ν τ ι τ ρ ό ι τ , μια ζεστή αποπνιχτική καλοκαιρινή νύχτα πριν από εφτά, οχτώ χρόνια & ο Κ_ Π_ στην πόλη μόνος του για το σαββατοκύριακο & έδειχνε πολύ υγιής ανάμεσα σε όλους τους μεθύστακες που κάθονταν στο χιλιοκουτσουλισμένο σιντριβάνι κομμάτια απ' τα τριπάκια & την ηρωίνη & μερικοί τόσο χάλια που θα περνούσες ένα νέο για γέρο, ένα λευκό για μαύρο, μάτια κατακόκκινα ή γεμάτα βλέννα & δέρμα στο γκρίζο της μούχλας σαν κάποιο ξεθαμμένο πτώμα. & εκείνη την εποχή νομίζω ότι ήταν εκείνη την εποχή που παρακολουθούσα κάτι μαθήματα για να γίνω μεσίτης ακινήτων στο Μάουντ Βέρνον, ιδέα της μεγάλης μου αδερφής, της Τζούνι, & ήταν λογική, απλώς δεν πέτυχε. Ίσως να έπινα & εγώ αλλά δεν ήμουν μεθυσμένος, σίγουρα π ο τ έ δεν είμαι αυτό που λ έ μ ε Μ Ε Θ Υ Σ Μ Ε Ν Ο Σ & πατούσα γερά στα πόδια μου & τα μάτια μου δεν έπαιζαν & ακτινοβολούσαν δύναμη. & ήμουν & γαμώ με το σφιχτό μου τζιν & το μπουφάν από δέρμα αλόγου που το φορούσα για λόγους στιλ παρότι είχε 32 βαθμούς, τα μαλλιά μου σαν φτερά, περασμένα με κρέμα & χτενισμένα προς τα πίσω, λίγο κάτω απ' τα αυτιά μου. Είχα έρθει απ' τον ύπνο & ήμουν λιγάκι σαν χαμένος στην αρχή δεν ήξερα καλά καλά πού ήμουν & πριν ήμουν στον εξώστη ενός από εκείνους τους μεγάλους παμπάλαιους αριστοκρατικούς κινηματογράφους στην οδό Γούντγουορντ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ Α Γ Α Π Α Ν Ε ΦΛΟΓΕΡΑ & Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Μ Ε Ν Ε Σ Α Π Ο Λ Α Υ Σ Ε Ι Σ . & τώρα μεσάνυχτα & η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη ένας υπόκωφος βόμβος παντού αν & η Γούντγουορντ & η Γκράτιοτ ήταν σχεδόν έρημες. & περίμενα το φίλο μου, & περίμενα, & εκείνος δεν ήρθε & είχα τσατιστεί που σπατάλησα ένα με-
γάλο μέρος από το σαββατόβραδό μου & πήγα σε μερικά μπαρ στο Γκραντ Ρίβερ & θα πρέπει να μέθυσα & μετά περπατούσα στο πεζοδρόμιο όταν ξαφνικά μου ρίχτηκαν από πίσω δυο ή τρεις άγνωστοι, ίσως & να 'ταν περισσότεροι τριγύρω & να κοιτούσανε, καμιά συμμορία αράπηδων ίσως; — έφηβοι αλλά μεγαλόσωμοι & δυνατοί & γελούσαν φτιαγμένοι με χόρτο & τα μάτια τους γυάλιζαν απ' τη μαστούρα με πέταξαν κάτω στο βρομερό πεζοδρόμιο λες & παίζαμε μπάλα & μου έκαναν τάκλινγκ & άρχισαν να μου ρίχνουν Κ Λ Ο Τ Σ Ι Ε Σ Κ Λ Ο Τ Σ Ι Ε Σ Π Ο Λ Λ Ε Σ Κ Λ Ο Τ Σ Ι Ε Σ & να φωνάζουν Πού είναι το πορτοφόλι σου, ρε; Πού εί-
ναι το πορτοφολάκι σου; Μ ό λ ι ς πριν λίγο είχα δει ένα περιπολικό να περνάει από τη διασταύρωση αλλά κανείς δεν ήρθε να με βοηθήσει & αν υπήρχαν μάρτυρες στο δρόμο καρφί δεν τους καιγόταν & απομακρύνθηκαν ή κοντοστάθηκαν & γέλασαν με εκείνο το λευκό που τις έτρωγε, τα γυαλιά του σπασμένα, η μύτη του ανοιγμένη & όσο πιο πολύ σπαρταρούσε σαν ψάρι στο αγκίστρι τόσο πιο πολύ γελούσαν τα παιδιά & φώναζαν καθώς μου έσχιζαν το μπουφάν μου από δέρμα αλόγου & μου πήραν το πορτοφόλι μέσα σε δευτερόλεπτα αλλά συνέχισαν να γελάνε & να λένε όλοι μαζί: Πού είναι το πορτοφόλι σον, ρε; Πού είναι το
πορτοφολάκι σου; λες & ήταν στίχοι από κάποιο τραγούδι για αραπάδες & ίσως τελικά να ήταν. & εγώ κλαίω & προσπαθώ να πω: Οχι!μη με πειράξετε! σας πα-
ρακαλώ! όχι, ΟΧΙ! & κάνω όχι σαν παιδί αλλά σαν νήπιο, σαν μωρό ίσως, & κατουριέμαι πάνω μου & όταν σταματάνε & φεύγουν τρέχοντας ούτε που το καταλαβαίνω & κλαίω ακόμα, προσπαθώ να κρύψω το πρόσωπο μου, διπλώνομαι σαν ένα παχύ σκουλήκι που συστρέφεται, προσπαθώ να καλύψω την κοιλιά μου με τα γόνατά μου & ύστερα από πολλή ώρα κάποιος έρχεται & στέκεται από πάνω μου & ρωτάει: Ζεις, φίλε; Θες να φωνάξω κάνα ασθενοφόρο;
Μ ό ν ο όταν είδα το πρόσωπο μου την επόμενη μέρα συνειδητοποίησα τι μου είχε αποκαλυφθεί. Τα μάτια μου ανοιγόκλειναν νευρικά & πλησίασα πολύ τον καθρέφτη γιατί δε φορούσα τα γυαλιά μου & ξαφνικά βλέπω εκείνο το Π Ρ Ο Σ Ω Π Ο ! εκείνο το υπέροχο Π Ρ Ο Σ Ω Π Ο ! στραπατσαρισμένο & μπανταρισμένο (& αίμα να έχει ήδη ποτίσει τις γάζες) & γεμάτο ράμματα (πάνω από είκοσι ράμματα μου έκαναν στο Γενικό Νοσοκομείο του Ντιτρόιτ για τρία βαθιά σχισίματα) & τα χείλια μελανιασμένα & πρησμένα & εκείνα τα κατακόκκινα μαυρισμένα μάτια Μ Α Τ Ι Α Α Γ Ν Ω ΣΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ.
&C τότε κατάλαβα ότι θα μπορούσα να ζω με Π Ρ Ο Σ Ω Π Ο Α Γ Ν Ω Σ Τ Ο . Άγνωστο Σ Ε Ο Π Ο Ι Ο Δ Η Π Ο Τ Ε Σ Η Μ Ε Ι Ο Τ Ο Υ Κ Ο Σ Μ Ο Υ , θ α μπορούσα ν α πηγαίνω όπου θέλω Σ Α Ν Ν Α Η Μ Ο Υ Ν Κ Α Π Ο Ι Ο Σ Α Λ Λ Ο Σ . Θ α μπορούσα ν α κάνω οποιονδήποτε ν α νιώσει Ο Ι Κ Τ Ο , Ε Μ Π Ι Σ Τ Ο Σ Υ Ν Η , Σ Υ Μ Π Ο Ν Ο Ι Α , Θ Α Υ Μ Α Σ Μ Ο & Δ Ε Ο Σ με τέτοιο πρόσωπο. Θα μπορούσα να σου Φ Α Ω Τ Η Ν ΚΑΡΔΙΑ & δε θα το υποπτευόσουν ποτέ, ρε μαλάκα.
Χ τ ύ π η σ ε το τηλέφωνο & ήταν η Μαμά. Ρώτησε πώς ήμουν & είπα. Ρώτησε για τα μαθήματά μου στο Τ Ε Ι & είπα. Ρώτησε για την ιγμορίτιδα μου & είπα. Ρώτησε για τη δουλειά του επιστάτη (που ήταν ιδέα του Μπαμπά για τον Κ_ Π _ , όχι της Μαμάς) & είπα. Δεν έχουν περάσει έξι μήνες από το τελευταίο μου τσεκ-απ στον οδοντίατρο; ρώτησε η Μαμά & είπα ότι δεν ήξερα & η Μαμά ε ί π ε ότι φοβόταν ότι ήταν παραπάνω από έξι μήνες ίσως & ένας χρόνος; & θυμόμουν πόσα σφραγίσματα χρειάστηκε να κάνω πριν από δέκα χρόνια όταν είχα αμελήσει να επισκέπτομαι τακτικά τον οδοντίατρο & να πλένω τακτικά τα δόντια μου & είπα ότι θυμόμουν & η Μαμά ρώτησε μήπως θα ήθελα να μου κλείσει ένα ραντεβού; Με το Δρ. Φις; & εγώ στεκόμουν εκεί με το ακουστικό στο χέρι & κοιτούσα μέσα από την ανοιχτή πόρτα, στο βάθος του διαδρόμου εκεί που είναι τα γραμματοκιβώτια, εκείνον που λέγεται Ακίλ να μιλάει με εκείνον που λέγεται Αμπντέλα & αναρωτιόμουν τι να έλεγαν. Αν μπορούσα να τους ακούσω, αν γνώριζα τη γλώσσα που μιλούσαν...
Δεν μπορούσα να θυμηθώ πού τα είχα κρύψει. Ψαχουλεύω στο πάνω μέρος των δοκαριών, ένα σωρό βρομιές εκεί ιστοί αράχνης & ψόφια ξεραμένα έντομα & τα δάχτυλά μου δε βρίσκουν τίποτα. ΓΥΑΛΙΑ ΜΕ Σ Τ Ρ Ο Γ Γ Υ Λ Ο Υ Σ Φ Α Κ Ο Υ Σ & Δ Ι Α Φ Α Ν Ο Π Λ Α Σ Τ Ι Κ Ο Σ Κ Ε Λ Ε Τ Ο . Σ τ ο σχολείο στο απέναντι θρανίο τα μεταξένια του μαλλιά & το πρόσωπο κοιτούσα & το φως να μου κλείνει το μάτι στους φακούς του σαν να υπήρχε Μ Υ Σ Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η ανάμεσά μας. Μόνο που δεν υπήρχε. Ή ίσως να υπήρχε & εκείνος αρνιόταν να το παραδεχτεί. Με έσπρωχνε μακριά του αν στεκόμουν πολύ κοντά του στην ουρά στο εστιατόριο του σχολείου. Ο Μπρους & οι ιρίλοι του, & εγώ πήγαινα στα κρυφά & στεκόμουν πίσω τους & έκανα ότι ήμουν μαζί τους μερικές φορές τους ακουμπούσα κιόλας, τ η ν πλάτ η ενός αγοριού. Μ Π Ρ Ο Υ Σ Μ Π Ρ Ο Υ Σ Μ Π Ρ Ο Υ Ο Υ Ο Υ Ο Υ Σ ! ψιθύριζα & έχωνα τα δάχτυλά μου στο στόμα μου & το στόμα μου ακουμπούσε στο μαξιλάρι που ήταν υγρό από τα σάλια που μου έτρεχαν. Μ ι α πόρτα άνοιξε στο όνειρο μου & ήμουν ο Μπρους. Οι γονείς του ήρθαν για να μιλήσουν στον Μπαμπά & τη Μαμά. Κρύφτηκα όταν άκουσα τις τρομακτικές τους φωνές. Εν τέλει ο Μ π α μ π ά ς ήρθε & με φώναξε — Κουέντιν! Κουέν-τιν!— αναψοκοκκινισμένος & τα γυαλιά του θαμπωμένα στη ράχη της μύτης του & το γενάκι του να τρέμει όταν με ανακάλυψε να κρύβομαι μαζεμένος σαν τεράστιο σκουλήκι πίσω από το σκουπιδοτενεκέ στο ντουλάπι κάτω από το νιπτήρα. Για ποιο λόγο μου κρύβεσαι, γιε μου; Πιστεύεις πως μπο-
ρείς να μου κρυφτείς; Με πήρε από το μπράτσο & με οδήγησε στο σαλόνι & εκεί καθόταν η Μ α μ ά χαμογελώντας αμήχανα, μαζί με δύο ξένους, έναν άντρα & μία γυναίκα, τους γονείς του Μπρους, & τα μάτια τους σαν σπασμένα τζάμια
5 8
στα θυμωμένα πρόσωπά τους & ο Μ π α μ π ά ς στάθηκε πίσω μου με τα χέρια του στους ώμους μου & ρώτησε με ή ρ ε μ η φωνή σαν αυτοΰς που λένε τις ειδήσεις στην τηλεόραση αν είχα σκοπίμως χτυπήσει τον Μπρους, αν του είχα σκοπίμως πιάσει το κεφάλι & το λαιμό στις αλυσίδες της κούνιας & εγώ έχωσα τα δάχτυλά μου στο στόμα, ήμουν ένα ντροπαλό παιδί που έδειχνε αργόστροφο & τα μάτια μου ήταν γουρλωμένα & ο φόβος δεν ήθελε πολύ για να λ ά μ ψ ε ι στο πρόσωπο μου. Κοιτούσα το χαλί & εκείνα τα μικρά πλαστικά πραγματάκια που σήκωναν όλο το βάρος του χαμηλού τραπεζιού &C του καναπέ & είχαν τοποθετηθεί για να προστατεύσουν το χαλί & αναρωτήθηκα αν υπήρχε κάποια λέξη γι' αυτά τα πράγματα & ποια είναι η πηγή όλων αυτών των Ο Ν Ο Μ Α Τ Ω Ν , γιατί υπάρχουμε, ποιοι είμαστε & γιατί ερχόμαστε έτοι στον κόομο — ένας από εμάς Μ Π Ρ Ο Υ Σ & ένας από εμάς Κ Ο Υ Ε Ν Τ Ι Ν . Η Μαμά άρχισε να μιλάει με την ψ ι λή γρήγορη φωνή της & ο Μπαμπάς την έ κ ο ψ ε ήρεμα λέγοντας ότι ήταν δική μου ευθύνη να μιλήσω, ήμουν εφτά χρονών & αυτή είναι η ηλικία της λογικής. & εγώ άρχισα να κλαίω. Τ ο υ ς είπα όχι, ο Μπρους ήταν, ο Μπρους ήταν εκείνος που με χτύπησε, με (ρόβισε λέγοντάς μου ότι θα με έπνιγε με τις αλυσίδες της κούνιας επειδή δεν ήθελα να πιάσω το πιπί του & εγώ το έσκασα, το έσκασα τρέχοντας &C πήγα σπίτι & έκλαιγα πολύ, οι αγκώνες & τα γόνατά μου ήταν γρατσουνισμένα & τα ρούχα μου λερωμένα. & η Μαμά με αγκάλιασε &C εμένα μου είχε σηκωθεί & δεν ήθελα να με πιέσει στο στήθος της ή στην κοιλιά της ή σε εκείνο το μαλακό μέρος ανάμεσα στα πόδια της. & ο Μ π α μ π ά ς είπε ότι όλα ήταν εντάξει & ότι μπορούσα να πάω στο δωμάτιο μου. & οι γονείς του Μπρους ήταν όρθιοι, θυμωμένοι ακόμα αλλά η δύναμή τους είχε σβήσει. Ο πατέρας του Μ π ρ ο υ ς μού (ρώναξε καθώς έφευγα, σαν αγοράκι που με κορόιδευε: Και τα γυαλιά του παιδιού μας τι τα έκανες, ε;
Τηλεφώνησε η Μαμά. Άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή ότι μου έχει κλείσει ραντεβού με το Δρ. Φις. Επίσης, μήπως 0α ήθελα να έρθω για φαγητό την Κυριακή; Τ η ν ώρα που χτύπησε το τηλέφωνο ήμουν στον τρίτο στο δωμάτιο του Ακίλ & προσπαθούσα να ανοίξω με ένα κατσαβίδι το σκουριασμένο καπάκι του εξαεριστήρα που είχε μαγκώσει. Σκυμμένος & όλο το αίμα είχε έρθει στο κεφάλι μου. Ο Ακίλ είναι από την Καλκούτα, στην Ινδία. Να είναι Ινδουιστής άραγε; Τελειόφοιτος στο τμήμα Φυσικής & ίσως να είναι φοιτητής του Μπαμπά αλλά δε θα τον ρωτούσα ποτέ ούτε θα τολμούσα να συσχετίσω το διακεκριμένο καθηγητή Ρ_ Π_ με τον Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η αυτού του κτηρίου, που φοράει τζιν & κολεγιακό μπλουζάκι. Ο Ακίλ είναι ντροπαλός & λεπτός σαν κορίτσι & έχει δέρμα στο χρώμα του χώματος. Γύρω στα είκοσι πέντε τουλάχιστον, αλλά δείχνει δεκαπέντε. Το αίμα τους πολύ δ ^ ) ο ρ ε τ ι κ ό από το δικό μας. Αρχαίος πολιτισμός. Μοιάζουν με πιθήκους. Μ ι λ ά ε ι Αγγλικά τόσο απαλά & ψιθυριστά που σχεδόν δεν τον ακούω
- Σας ευχαριστώ πολύ. Προσέχω ΝΑ Μ Η Ν Ε Χ Ω Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η αλλά μέσα στην αμηχανία μας τον κοίταξα κάποια στιγμή & με κοιτούσε & εκείνος, χαμογελούσε. Μάτια υγρά καστανά όποος θα πρέπει να είναι & των πιθήκων & μέσα τους μια ζεστή λ ά μ ψ η . Ω, Θ ε έ μου, τα μάτια μου γλίστρησαν στο κορμί του, γλίστρησαν απ' την κορφή ως τα νύχια του. Έλειωσαν στο βουβώνα του. Έ γ ι ν α ν αστραφτερή λίμνη στα πόδια του. Ο Κ_ Π_ εθεάθη να σηκώνεται γρήγορα όρθιος. Έ π ρ ε π ε να φύγω από εκείνο το δωμάτιο. Η φωνή μου δυνατή & αμερικανική & χοντροκομμένη αλλά πιστεύω ότι αυτό ακριβώς θα έλεγε σε ανάλογες συνθήκες οποιοσδήποτε Ε Π 1 Σ Τ Α Τ Η Σ οποιασδήποτε πανσιόν στο Γιουνιβέρσιτι Χάιτς: Τίποτα, δουλειά μου είναι.
Η Π έ μ π τ η ήταν η γεμάτη μέρα του Κ_ 11_. Αγγαρείες στο σπίτι. Πρωινό στο φορτηγάκι, από τα Wendy's στην οδό Ν ι ουγουέιγκο. Πήρα δύο διεγερτικά μαζί με τον καφέ μου, χωρίς γάλα. Πέρασα από την 3η οδό & το βίντεο-κλαμπ X X X για να ε π ι σ τ ρ έ ψ ω την κασέτα που νοίκιασα χθες βράδυ & να πάρω άλλη, μια νέα κυκλοφορία. Αισθάνομαι Ο Κ . Σ τ ι ς 10 π.μ. συνάντηση με τον κο Τ_ στο κτήριο Δικαστικής Πρόνοιας, στην παλιά πτέρυγα της νομαρχίας δίπλα στο δικαστήριο. Ό π ο υ περνάς από τον ανιχνευτή μετάλλων & δύο βοηθοί του σερίφη σε κοιτάζουν από πάνω μέχρι κάτω. & στον πάνω όροφο, στη διεύθυνση αναστολών, η πόρτα του κου Τ_ είναι κλειστή & περιμένω για μερικά λεπτά & είμαι Ο Κ , είμαι μια χαρά. Ξυρίστηκα χθες βράδυ & έκανα ντους χθες το πρωί ή παραπροχθές. Πάντα φοράω γραβάτα, πανωφόρι & ζώνη για το παντελόνι μου όταν πηγαίνω στον κο Τ _ . Έ ν α ς μαύρος που μοιάζει με τη Βελούδινη Γλώσσα περιμένει & αυτός τον ε π ι μ ε λ η τ ή του αλλά δε θέλω να τον κοιτάξω προσεκτικά ούτε & αυτός. & ο κος Τ_ με καλεί στο γρα<ρείο του & χειραψία & Κάτσε, κάτσε, Κονέντιν, πώς πάνε τα πράγματα; & Τ Ο Υ ΛΕΩ. Πώς πάνε τα μαθήματά σον στο ΤΕΙ; & του λέω — αρκετά καλά, πήρα Β στην Εισαγωγή στον Προγραμματισμό Η / Υ & Β~ στην Εισαγωγή στη Μ η χ α ν ι κ ή & ο κος Τ_ κουνάει το κεq)άλι του & σημειώνει κάτι. Πάντως, δε με αμφισβητεί. Ρωτάει πώς πάει η ομαδική ψυχοθεραπεία μου, αν παρακολουθώ πιστά & του λέω. Π ώ ς τα πάω με τον ψυχοθεραπευτή μου & του λέω. & τα φάρμακά μου; Τα παίρνω ακόμα τα φάρμακά μου; & του λέω. Μ ο υ λέει ότι ο γιος της αδερφής του έχει πάρει πτυχίο ηλεκτρολόγου-μηχανικού από τα Τ Ε Ι του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & έχει μια καλή θέση στην General Electric στο Λάνσινγκ, στο πρώτο μισθολογικό επίπεδο.
61
Μ ο υ λέει για την επόμενη συνάντηση μας ότι λυπάται αλλά θα λείπει σε διακοπές οπότε θα το κάνουμε σε τέσσερις βδομάδες ίδια ώρα ίδιο μέρος, εντάξει; Άλλη μία χειραψία στο τέλος της συνάντησης. & ο Κ_ Π_ παρατηρείται να φέρεται ευγενικά & με σεβασμό. Μ Α Λ Ι Σ Τ Α ΚΥΡΙΕ. Ο Χ Ι ΚΥΡΙΕ. Α Ν Τ Ι Ο Σ Α Σ ΚΥΡΙΕ. Φεύγοντας από το γραφείο του κου Τ_ βλέπω εκείνο το μαύρο τύπο που τόσο πολύ μοιάζει με τη Βελούδινη Γλώσσα να ιρεύγει από το γραφείο του επιμελητή του & μένω ε π ί τ η δ ε ς πίσω για να τον αιρήσω να φτάσει πρώτος στο ασανσέρ & να το πάρει μόνος του για να κατέβει. ΚΑΜΙΑ Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η Ο Π Ο Υ Δ Η Π Ο Τ Ε ΚΑΤΩ Α Π Ο Α Υ Τ Η Τ Η ΣΤΕΓΗ. Έ π ε ι τ α στο Δρ. Φ ι ς στο Ντέιλ Σπρινγκς. Παίρνω τον περιφερειακό βόρεια & βγαίνω από την πόλη. Η άκρη της λίμνης. Σ τ ο χρώμα της λαμαρίνας & ο ουρανός το ίδιο χρώμα. Ραντεβού 11:30 π.μ. στο ίδιο ιατρείο που έχει εδώ & χρόνια ο Δρ. Φις, στο ίδιο κτήριο. Η κοπέλα στην αίθουσα υποδοχής είναι καινούργια & δε με γνωρίζει ούτε η βοηθός του, ασιατικής-αμερικανικής καταγωγής με επίπεδο πρόσωπο & βαθιά
μου λέει να περάσω μέσα & φοράει μια μάσκα από απο-
στειρωμένη γάζα & λαστιχένια γάντια & με καθίζει στην καρέκλα & με ετοιμάζει για τις ακτινογραφίες & μου καθαρίζει τα δόντια & εμένα μου 'χει σηκωθεί λιγάκι & μου κατεβάζει την καρέκλα με ένα πεντάλ & έναν ήχο πεπιεσμένου αέρα & το στομάχι μου ανακατεύεται & τα μάτια μου πετάγονται ορθάνοιχτα & η κοπέλα με κοιτάει Συγγνώμη! Το 'κανα πολύ γρήγορα, ε; Για εκείνη τη στιγμή & μόνο ήμουν ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ την ώρα που έχανε τις αισθήσεις του ή ο Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η Σ ή ο - π ώ ς τον έλεγαν;- ο Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α Σ . & είδα τη Βελούδινη Γλώσσα στη θέση μου & στο δικό μου σώμα, σ' αυτήν την καρέκλα, & ήταν σαν τα μάτια μου να ήταν τα δικά του! Αλλά περνάει. Είμαι Ο Κ . Η κοπέλα στρώνει τη μολυβένια ποδιά στο στήθος μου για να με προστατεύσει από τις ακτίνες Χ & μου βάζει το καρτελάκι για τις ακτινογραφίες στο στόμα & κοντεύω να πνιγώ αλλά κρατιέμαι, είμαι εντάξει. Η κοπέλα λέει: Μην κουνιέσαι, σε παρακαλώ &C φεύγει αθόρυβα από το δωμάτιο & κάνει το μηχάνημα να βουίζει. Ίσως ο Κ_ Π_ να φωτογραφίζεται ή / & να μαγνητοσκοπείται εδώ, ίσως να ακτινογραφείται ο ίδιος ο εγκέφαλος του Κ_ Π_ & τα αρνητικά να στέλνονται στη διεύθυνση αναστολών & στο Ανατολικό Λάνσινγκ, την πρωτεύουσα του Μίσιγκαν & στο FBI στην Ουάσιγκτον & στον Μπαμπά, στο Τ μ ή μ α Φυσικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μάουντ Βέρνον.
62
Αλλά δεν χαράζομαι, δείχνω ήρεμος & ανυποψίαστος. Δεν έχω τίποτα να κρύψω. Αυτό που συνέβη με το μαύρο αγόρι ήταν το πρώτο παράπτωμα του Κ_ Π_ & η ποινή που έφαγα ήταν με αναστολή δεν έκανα καθόλου φυλακή αν εξαιρέσω το κρατητήριο - ΑΥΤΑ Γ Ρ Α Φ Ε Ι Ο Φ Α Κ Ε Λ Ο Σ Μ Ο Υ . Η Πλακουτσομούρα με τη μάσκα επιστρέφει & εγώ σχεδόν κοιμάμαι, τόσο ήρεμος είμαι & μου βγάζει το καρτελάκι & βάζει ένα άλλο & φεύγει ξανά από το δωμάτιο & κάνει το μηχάνημα να βουίζει. & πάλι. & πάλι. Ο Τ Α Ν Ο Κ_ Π_ Σ Υ Ν Ε Ι Δ Η Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Ε ΓΙΑ Π Ρ Ω Τ Η Φ Ο Ρ Α Ο Τ Ι ΟΛΑ Σ Υ Μ Β Α Ι Ν Ο Υ Ν Ξ Α Ν Α & Ξ Α Ν Α . & Κ Α Π Ο Ι Ο Ι Τ Ο Ξ Ε Ρ Ο Υ Ν & Κ Α Π Ο Ι Ο Ι Δ Ε Ν Τ Ο Μ Α Θ Α Ι Ν Ο Υ Ν Π Ο Τ Ε . Σ τ η ν Α ' Γυμνασίου, όταν πέθανε ο φίλος μου ο Μπάρι. Ό τ α ν Ξ Ε Κ Ο Λ Λ Η Σ Α Τ Ο Υ Σ Δ Ε Ι Κ Τ Ε Σ Τ Ο Υ Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Υ . Η Πλακουτσομούρα επιστρέφει & το επόμενο βήμα είναι ο καθαρισμός των δοντιών μου & το νήμα & παίρνει πολλή ώρα. Κάπου μακριά κάποιος νιώθει μια σουβλιά & ένα τσούξιμο στο στόμα του αλλά εγώ σχεδόν κοιμάμαι. Ξέπλυνε, σε παρακαλώ & ξυπνάω & ξεπλένω το στόμα μου έχοντας φροντίσει να κλείσω τα μάτια μου γιατί δε θέλω να δω το υγρό που έχει μια απόχρωση αίματος. Τα ούλα κάποιου τσούζουν & αιμορραγούν. Αυτό συνεχίζεται λίγο ακόμα &ί κάποια στιγμή σταματάει επιτέλους & ο Δρ. Φις μπαίνει στο ιατρείο & ιροράει & αυτός μάσκα από αποστειρωμένη γάζα & λαστιχένια γάντια & εγώ αναρριγώ λιγάκι, ερεθίζομαι σαν να μου έχουν τρυπήσει με ένα σουβλί τον πούτσο, πίσω από τη μάσκα & τα γυαλιά δεν καταλαβαίνεις ότι ο Δρ. Φ ι ς είναι γέρος, τουλάχιστον πενηντάρης & βάλε, τα μαλλιά του είναι ακόμα ΟΚ εκτός & αν είναι βαμμένα & εξετάζει την οδοντιατρική καρτέλα που του έδωσε η βοηθός του & τις ακτινογραφίες & με ρωτάει τι κάνω, τι κάνει η οικογένειά σου, Κουέντιν, πώς πάει το σχολείο, με μπερδεύει με την αδερφή μου, την Τζούνι, αλλά δεν πειράζει. Τώρα ο Δρ. Φ ι ς εξετάζει το στόμα μου & είναι γρήγορος & συνο(ρρυώνεται & από κοντά μπορείς να δεις τις σακούλες κάτω από τα μάτια του. &ί αυτός είναι ο άνθρωπος που βλέπει μες στην ψυχή σου. Ξέπλυνε, σε παρακαλώ, Κονέν-τιν. Αφήνει ένα από τα ασημένια ξέστρα σε ένα δίσκο, πάνω σε λίγο χειρουργικό βαμβάκι, η άκρη του γυαλίζει από το αίμα. Αισθάνομαι έξαψη & αναγούλα μαζί στο στομάχι μου, ξεπλένω το στόμα μου & δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου να μη βλέπει το αίμα να διαλύεται σε έλικες μες στο νερό, είμαι αδύναμος & ξαναμμένος & μακάρι να μπορούσα να δω τα χέρια του Δρ. Φ ι ς & εκείνο το ασημένιο ξέστρο μέσα στο στόμα του Κ_ Π_ σαν να τα έβλεπα στο βίντεο! Συγγνώμη αν σε πονάω, Κου-
έν-τιν, λέει ο Δρ. Φις, το στόμα του τα λέει αυτά, στο χέρι του κρατάει ένα άλλο
63
ξέστρο τώρα, αλλά είχες πολύ καιρό να έρθεις για έλεγχο — πάνε τρία χρόνια. Φοβάμαι
ότι πρέπει να κάνεις αρκετά σφραγίσματα και έχεις και αρχόμενη πνόρροια. Έ π ε ι τ α η εξέταση τελειώνει & ο Δρ. Φ ι ς βγάζει τη μάσκα & τα λαστιχένια γάντια του & χαμογελάει ρωτάει μήπως θέλω να τον ρωτήσω τίποτα; & είναι έτοιμος να πάει στον επόμενο ασθενή στο διπλανό δωμάτιο & εγώ σηκώνομαι αδέξια τρέμοντας από την καρέκλα & ο Δρ. Φ ι ς με κοιτάει & δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι να τον ρωτήσω & εκείνος γυρίζει για να φύγει & τότε σκέφτομαι κάτι. «Τα κόκκαλα επιπλέουν;» « Π ώ ς είπες;» «Τα κόκκαλα. Επιπλέουν τα κόκκαλα;» Ο Δρ. Φ ι ς με κοιτάζει & τα μάτια του ανοιγοκλείνουν μία, δύο φορές. «Τι είδους κόκκαλα; Ανθρώπου ή ζώου;» «Υπάρχει διαφορά;» «Ε, ίσως και να υπάρχει». Ο Δρ. Φ ι ς ανασηκώνει τους ο'ψους του & συνοφρυώνεται & κάνει ένα δυο βήματα προς τα πίσω & έχω την εντύπωση ότι καθυστερεί γιατί δεν ξέρει την απάντηση. «Επίσης, είναι πιθανόν να εξαρτάται από το βάρος τους ή από το αν είναι ξεραμένα, όπως καταλαβαίνεις — κούφια & ελαφριά. Αν είναι, τότε θα επιπλέουν, είμαι σίγουρος». Μια παύση & μετά προσθέτει: «Εννοείς αν επιπλέουν στο νερό;» & εγώ κουνάω το κεφάλι μου μάλλον ακαθόριστα & εκείνος είναι ήδη στην πόρτα & μου κουνάει το χέρι του σαν να ήταν ατροφικό χέρι παιδιού της θαλιδομίδης: «Λοιπόν, Κουέν-τιν. Θα σε δω την επόμενη εβδομάδα;» Είχε ήδη κανονιστεί να σταλεί ο λογαριασμός στη Μαμά. Δεν υπήρχε λόγος να σταματήσω στο ταμείο. Η κοπέλα στην αίθουσα υποδοχής με φωνάζει ελαφρώς έκπληκτη & ρωτάει μήπως θα ήθελα να κλείσω νέο ραντεβού; & εγώ μουρμουρίζω όχι, θα τηλεφωνήσω εγώ κάποια στιγμή. & φεύγω μακριά από εκείνο το μέρος & εκείνη τη μυρωδιά, γρήγορα. & μπαίνω στο φορτηγάκι & τώρα μπορώ να αναπνεύσω & καθώς πηγαίνω προς την οδό Τ σ ε ρ τ ς συνειδητοποιώ ότι ο Σκατομούρης ο Φ ι ς δεν ήξερε μια για τα Κ Ο Κ Κ Α Λ Α . Οι οδοντίατροι δεν είναι γιατροί. Ούτε επιστήμονες. Πιθανότατα δεν ήξερε περισσότερα από τον Κ_ Π _ .
Μ Ο Υ ΤΗ Σ Π Α Ε Ι που χάνω τόσα πολλά μαθήματα στο Τ Ε Ι . Δεν ξέρω πώς γίνεται. Πόσο μάλλον αφού αυτή τη (ρορά είμαι αποφασισμένος να γυρίσω σελίδα. Μ ό ν ο που στην Εισαγωγή στη Μηχανική τα σκάτωσα στο πρώτο διαγώνισμα, πήρα 3 4 / 1 0 0 (κόπηκα, δηλαδή). & έχασα το δεύτερο. & όταν πήγα στο εργαστήριο με τους υπολογιστές για να κάνω εκείνες τις εργασίες που έχω καθυστερήσει, υπήρχε μια παράξενη, ύποπτη μυρωδιά σαν της (ρορμαλδεΰδης, που ίσως να ήταν & κόλπο. (Για εκείνο του κομμάτι του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ που είχα φυλάξει πριν από δυο τρία χρόνια, είχα χρειαστεί τουλάχιστον ένα λίτρο φορμαλδεΰδης & την είχα πάρει από ένα μικροβιολογικό εργαστήριο στο Μάουντ Βέρνον, προσποιούμενος ότι είμαι φοιτητής, με ένα ψεύτικο κολλητό γενάκι & χοντρά γυαλιά & κρατώντας ένα χαρτοφύλακα όλοι με περνάνε για τελειόφοιτο.) & ο καθηγητής είναι ένας νεαρός τύπος που δε μου δίνει ποτέ σημασία, λες & δεν υπάρχω. Ο Μ π α μ π ά ς πλήρωσε τα δίδακτρά μου & επέμεινα να του δώσω πίσω τα λεφτά από το μισθό του επιστάτη, μόλις ξ ε μ π ε ρ δ έ ψ ω με κάποιες εκκρεμότητες. Χρωστάω ακόμα για το ιρορτηγάκι & υπάρχουν & άλλα έξοδα. Η Μαμά λέει ότι δεν προσέχω & ξοδεύω λεφτά για τους φίλους μου & τους δανείζω ενώ ξέρω ότι δε θα μου τα επιστρέψουν ποτέ, είμαι σαν & εκείνη, γενναιόδωρη ψυχή λέει &C χωρίς πολλές ικανότητες διαχείρισης χρημάτων. Μ ε τ ά από τα προβλήματα που είχα πέρυσι —τη σύλληψη, την ακροαματική διαδικασία & την καταδίκη μου με αναστολή, κ.λπ.- νομίζω ο Μ π α μ π ά ς με κοιτάζει διαφορετικά, δεν είμαι 1 0 0 % σίγουρος γιατί ντρέπομαι να σηκώσω το βλέμμα μου & να τον δω αλλά νομίζω ότι είναι σαν να με φοβάται, όπως παλιότερα που δεν είχε καθόλου υπομονή & με κατέκρινε όλη την ώρα. Ό π ω ς τότε που ο Κ_, ο μοναχογιός του, κόπηκε σε
ένα δικό του μάθημα. Παρόλα αυτά νομίζω ότι πιστεύει πώς ήμασταν πολύ τυχεροί, όπως είπε & ο δικηγόρος μου. Δεν έχει μεγάλη σημασία που η οικογένεια Π_ ντροπιάστηκε όταν ο Κ_ «ομολόγησε» ότι διέπραξε σεξουαλικό αδίκημα, τουλάχιστον ο Κ_ δε χρειάστηκε να εκτίσει την ποινή του στη φυλακή. Τουλάχιστον το δωδεκάχρονο «θύμα» του δεν τραυματίστηκε. Ή δεν έπαθε τίποτα χειρότερο. Ο Μ π α μ π ά ς να λέει ξανά & ξανά: Σκέψου το σαν μια επένδυση στο
κοινό μας μέλλον, γιε μου! Θα με ξεπληρώσεις όποτε μπορέσεις. Το σαγόνι του κολλημένο σε μια θέση, σαν να χει πάθει τέτανο ο Μπαμπάς. & χαμογελάει με εκείνη τη μικρή ρυτιδιασμένη ροζ κωλοτρυπίδα που 'χει για στόμα & τα καθηγητικά του μάτια είναι υγρά πίσω από τα γυαλιά του. Η Μ α μ ά με αγκαλιάζει & στέκεται στις μύτες των ποδιών της για να με φιλήσει στο μάγουλο. Τα κόκκαλά της είναι σαν ξερά κλαδιά που θα μπορούσα εύκολα να τα σπάσω με τα χέρια μου γι' αυτό δε σκύβω καθόλου & δεν αναπνέω για να μην εισπνεύσω την ανάσα της. Τι ακριβώς είναι αυτή η μυρωδιά δεν ξέρω & δε θέλω να την ονομάσω. Η Μαμά ήταν παχουλή γυναίκα κάποτε με στήθια μεγάλα & μαλακά σαν μπαλόνια γεμάτα με κάποιο ζεστό υγρό, εκτός & αν δεν τη θυμάμαι καλά. Ο Δρ. Ε_ λέει ότι θυμόμαστε τη μητέρα μας ως μεγαλόσωμη ε π ε ι δ ή ήμασταν τόσα δα μωράκια όταν μας θήλαζε. Ο Δρ. Ε_ λέει ότι υπάρχει τ ο Κ Α Λ Ο Σ Τ Η Θ Ο Σ & τ ο Κ Α Κ Ο Σ Τ Η Θ Ο Σ . Υ π ά ρ χ ε ι η Κ Α Λ Η Μ Η Τ Ε Ρ Α & η Κ Α Κ Η Μ Η Τ Ε Ρ Α . Ξέρεις ότι σε αγαπάμε Κουέντιν λέει η Μ α μ ά σαν κασέτα όταν πατάς το κουμπί & Αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε καλά. Λέω:
& βέβαια, Μαμά.
Λέω: Θα φροντίσω εγώ γι'αυτό, Μαμά. Τ ο υ ς τελευταίους δέκα μήνες πάνω κάτω πάω με το φορτηγάκι στο Ν τ έ ι λ Σ π ρ ι ν γ κ ς & πηγαίνω τη Μαμά & τη Γιαγιά στην εκκλησία & έχω χάσει μερικές Κυριακές τώρα τελευταία αλλά σκοπεύω να ξαναμπώ στο παλιό μου πρόγραμμα σύντομα. Η Μ α μ ά λέει: Αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε καλά. Με την
ευχή του Θεού. & η Γιαγιά λέει: Αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε καλά. Με την ευχή τον Θεού. Αμήν.
Μ Ο Ν Ο Π Ο Υ : βλέπω ξανά εκείνα τα παλιά όνειρα σε αυτό το νέο κρεβάτι σε αυτό εδώ το σπίτι που το χα επισκεφτεί τόσες πολλές φορές όταν ήμουν μικρό παιδί, η Τζούνι & εγώ, τα εγγόνια που αγαπούσαν η Γιαγιά & ο Παππούς. Π ο τέ δε γνώρισαν τον Κ_ Π_ & όμως έλεγαν ότι τον αγαπούσαν. Τα παλιά όνειρα τώρα που σταμάτησα να παίρνω τα φάρμακά μου, ξυπνάω με τέτοιες ΚΑ Υ Λ Ε Σ που μου 'χει γίνει Π Υ Ρ Α Υ Λ Ο Σ & τσιτσιρίζει & σκάει & χάνεται Σ Α Ν Τ Η Ν Ο Υ Ρ Α Ε Ν Ο Σ Κ Ο Μ Η Τ Η . Το χύσι μου είναι πηχτό & καυτό & κολλάει, το σκούπισα στα σεντόνια, στις κουρτίνες, στο κουτί της πίτσας & στις χαρτοπετσέτες από την καφετέρια Enzio & αυτές τις δίπλωσα μέχρι που έγιναν ένα τετραγωνάκι πλάτους 2,5 εκατοστών & τις έβαλα κάτω από το κρεβάτι του Ακίλ (που δεν ήταν & τόσο καλά στρωμένο, όπως θα περίμενε κανείς) ένα απόγευμα που το σπίτι ήταν άδειο. Ξυπνάω στο κρεβάτι μου, το κρεβάτι του επιστάτη, στο πίσω μέρος του ισογείου στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς , & βογγάω & τρέμω ολόκληρος καθώς ο Ο Ρ Γ Α Σ Μ Ο Σ με διαπερνάει σαν κεραυνός. Ονειρεύομαι ότι είμαι δεμένος στην καρέκλα του οδοντιάτρου & με έχουν γείρει προς τα πίσω & είμαι αβοήθητος & νυστέρια & ξέστρα μες στο στόμα μου & πνίγομαι με το ίδιο μου το αίμα. Ό τ α ν σηκώνομαι όμως αισθάνομαι ΟΚ & ανοίγω την τηλεόραση για να δω το «Καλημέρα Αμερική» & φτιάχνω ένα σκέτο καφέ & παίρνω μερικά διεγερτικά, τα ψωνίζω από έναν έμπορο στο δρόμο όταν τα χρειάζομαι. & τότε θυμάμαι ότι το μάθημα των υπολογιστών ήταν χθες. Ή καθώς πηγαίνω στο Τ Ε Ι με το φορτηγάκι μου & συνειδητοποιώ ότι είναι η λάθος μέρα ή λάθος ώρα τη σωστή μέρα. Γιατί άσχετα από την κατεύθυνση ο Χρόνος είναι σαν μια ταινία που έχει προσκολληθεί μέσα σου, στο έντερο σου. & έτσι συνεχίζω να οδηγώ αφού το φορ-
146
τηγάκι είναι ΕΝ Κ Ι Ν Η Σ Ε Ι & κατευθύνεται προς τα εκεί & είμαι προληπτικός & δε θέλω να αλλάζω πορεία εξαιτίας μιας παρόρμησης. & αν δω κάποιον να κάνει οτοστόπ στη διαδρομή, συνήθως μόλις βγαίνω από τον περιφερειακό, τις περισσότερες q:>opές σταματάω & τον παίρνω μαζί μου & τον παρατηρώ αποστασιοποιημένος σαν επιστήμονας & σκέφτομαι τι είδους ζόμπι θα γινόταν. Αλλά δεν μπαίνω ποτέ σε πειρασμό τόσο κοντά στο σπίτι μου. & στο Τ Ε Ι , ένα σκατομέρος π έ μ π τ η ς κατηγορίας που οι περισσότεροι στο πανεπιστήμιο συμπεριλαμβανομένου & του καθηγητή Ρ_ Π_ το αντιμετωπίζουν σαν να ήταν σταύλος ή βόθρος, παρκάρω το φορτηγάκι μου στο πάρκινγκ C για το οποίο έχω & το σχετικό αυτοκόλλητο & διασχίζω τις «εγκαταστάσεις» —τσιμέντο & κάτι λωρίδες μισοκιτρινισμένου γκαζόν & γυμνά ξερακιανά δέντρα που τα μισά απ' αυτά δε θα βγάλουν το χειμώνα— & σκέφτομαι Λοιπόν, θα πάω να δω
τους καθηγητές μου για να τους εξηγήσω ότι κάποιο μέλος της οικογένειάς μου είναι άρρωστο, ότι η Μ α μ ά δίνει μάχη με τον καρκίνο ή ότι η καρδιά του Μ π α μπά είναι σε κακή κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να βρω τα γpαq)εία τους ή αν βρω κάποιο γραφείο είναι σε λάθος κτήριο ή στη λάθος πτέρυγα του σωστού κτηρίου & όταν τελικά βρίσκω το σωστό γραφείο είναι κλειστό, η πόρτα κλειδωμένη & ο καριόλης έχει πάει σπίτι του. Ή μερικές φορές ξεκόβω από την πορεία μου & ακολουθώ κάποιους τύπους που είναι & αυτοί στο μάθημα της μηχανικής & πάμε στη λέσχη & εκεί πίνω το ένα φλιτζάνι σκέτο καφέ μετά το άλλο μέχρι που τα μάτια μου αρχίζουν να γυρίζουν σαν σβούρες κάθομαι κοιτάω ποιοι είναι γύρω μου Μ Ε Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ε Ι Κ Α Ν Ε Ι Σ ; Θ Ε Λ Ε Ι Κ Α Ν Ε Ι Σ Ν Α Κ Α Τ Σ Ε Ι Μ Α Ζ Ι Μ Ο Υ ; μισοκλείνω τα μάτια μου για να δω αν αναγνωρίζω κανέναν, αν μπορώ να κάτσω μαζί του ή μαζί τους, ίσως να είμαστε μαζί στη Μ η χ α ν ι κ ή ή ίσως στους Υπολογιστές ή ίσως να μοιάζω αρκετά με κάποιον που ξέρουν οπότε είναι Ο Κ . Κουβαλάω κάτι συγγράμματα, έτσι φαίνεται, & τα μαλλιά μου είναι κομμένα &C όχι πιασμένα σε αλογοουρά ούτε κρέμονται στους ώμους μου από τότε που με συνέλαβαν αν & φοράω τη μοδάτη δερμάτινη ρεπούμπλικα του Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η & τα δερμάτινα γάντια του Γ Α Ν Τ Α Κ Ι Α , με τ η ν επένδυση γούνας κουνελιού, είναι στην τ σ έ π η του αξίας 3 0 0 δολαρίων δερμάτινου μπουφάν μου & τα γυαλιά μου για τη μυωπία, με τον κεχριμπαρένιο σκελετό, που θυμίζουν γυαλιά πιλότου, αυτός ο σκελετός ήταν του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ οπότε νομίζω ότι δείχνω & γαμώ τα άτομα για ντροπαλός λευκός στα τριαντακάτι, με σαγόνι διόλου θεληματικό & αρχές φαλάκρας. & είναι παράξενο πόσο φιλικοί είναι οι υπόλοιποι σπουδαστές
105
& πόσο εύκολα σε εμπιστεύονται. Για παράδειγμα, αν είσαι γραμμένος & είσαι σπουδαστής σαν & αυτούς, δε σε ρωτάνε τίποτα. Ό λ ο ι πηγαινοέρχονται στα Τ Ε Ι όπως εγώ, ζουν στο Μάουντ Βέρνον ή στην περιφέρεια του νομού & οι περισσότεροι δουλεύουν κάνα τετράωρο τη μέρα ή κανονικό οχτάωρο όπως εγώ. Ακόμα & κάποια κοπέλα μερικές φορές παίρνει μια καρέκλα & έρχεται & κάθεται στο τραπέζι μου αν ξέρει κάποιον που κάθεται μαζί μου. Γεια!θα πει σαν μαζορέτα, απ' αυτές που είχαμε στο λύκειο. Σ α ν εκείνα τα κορίτσια στο λύκειο του Ν τ έ ι λ Σ π ρ ι ν γ κ ς που κοιτούσαν τον Κ_ Π_ όλα εκείνα τα χρόνια σαν να μην υπήρχε. Μήπως είμαστε στην ίδια τάξη, στο μάθημα των υπολογιστών; Μου φαίνε-
ται ότι σε ξέρω. Θα πρέπει να αναφέρω τις χειροποίητες μπότες μου από κατσικόδερμα κάπως μεγαλούτσικες για μένα ευγενική προσφορά του Π ε τ ε ι ν ο ύ . Τελευταία φορά που εθεάθη περπατούσε στους δρόμους της Γκρίκταουν, στο Ν τ ι τ ρ ό ι τ , το σαββατοκύριακο της Γιορτής των Ευχαριστιών, το 1991.
Π ο τ έ δε διάλεξα υποκείμενο - ε κ τ ό ς από εκείνο το μαύρο αγόρι που δεν το μ ε τ ρ ά ω - από τις δημοτικές κατοικίες στο Ρούσβελτ, από το Μάουντ Βέρνον & τις γύρω περιοχές. Αλλά είναι καλή ιδέα να τους μιλάω για να κάνω εξάσκηση. Αν & κυρίως ακούω. Για να μάθω τις λέξεις τους, την αργκό τους. Ας πούμε λένε, γουστάρω λένε, πολύ γουστάρω! κάθε λίγο & λιγάκι. Σίχαμα, γαμημένο, παρά-
ξενο, χάλια, ζόρικο, γαμάτο, την πούτσισα — οι λέξεις δεν αλλάζουν & πολύ & δεν είναι & πολλές. Είναι περισσότερο ο τρόπος που κουνάνε τα χέρια, στόματα, μάτια τους. Αν & αποφεύγω τα μάτια τους εκτός & αν φοράω τα γυαλιά ηλίου με τον πλαστικό σκελετό. Μ ε ρ ι κ έ ς φορές όπως λέει η Μ α μ ά παραείμαι γενναιόδωρος & πληρώνω για το φαγητό ή τις μπίρες κάποιου άλλου. Ή του δανείζω χρήματα. & πάω κάνα
1 ( δυο απ' αυτούς στο σπίτι με το φορτηγάκι αν έχουν χάσει το λεωφορείο τους & βγαίνω μερικά χιλιόμετρα απ' το δρόμο μου & πάω σε προάστια άγνωστα σε μένα &C Κανένα πρόβλημα.'λέω & σε αυτές τις περιπτώσεις η καλοσύνη του Κ_ Π_ δεν ξεχνιέται, ούτε το πρόσωπο μου & το φορτηγάκι μου με τη διακοσμητική Α Μ Ε Ρ Ι Κ Α Ν Ι Κ Η Σ Η Μ Α Ι Α στο πίσω τζάμι. Μ ι α μεγάλη αυτοκόλλητη σημαία που καλύπτει ολόκληρο το πίσω τζάμι. Αν χρειαζόμουν ποτέ ένα μάρτυρα —σε κάποια δίκη για παράδειγμα— θα θυμόσουν τον Κ_ Π_ από το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & ότι σου είχα φερθεί καλά. Μ ι α χειμωνιάτικη νύχτα με παγωνιά δάνεισα το δερμάτινο μπουφάν μου σε έναν κοκκαλιάρη Κινέζο χωρίς δεύτερη σκέψη. & μου το ε π έ σ τ ρ ε ψ ε , ίσως να είχαν περάσει & δύο βδομάδες αλλά μου το ε π έ σ τ ρ ε ψ ε . Σπουδαστής στο τμήμα Μηχανικής, «Τσου» τον έλεγαν, ή «Τσι». & τα μάτια του μαύρα γυαλιστερά & δεν έδειχνε & τόσο νέος & τόσο αθώος όσο οι περισσότεροι της φυλής του, αλλά όταν είπε Ευχαριστώ, δικέ μου το μόνο που είπα ήταν 'ντάξει.
6 S
Εκείνη την τελευταία φορά στο σπίτι μου στην οδό Ρίαρντον πήρα μεγάλο ρίσκο όταν έφερα σπίτι τον Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο . Τ ο ν πήρα στον 1-96, στην έξοδο του Γκραντ Ράπιντς, αλλά είπε ότι ήταν από το Τ ο λ ί ν τ ο & ότι ταξίδευε δυτικά. Π ά λευε με το φάρμακο που του 'χα ρίξει & τα μάτια του κυλούσαν σαν βόλοι μες στις κόγχες τους. Έλα ρε δικέ μου δε μου φαίνεται ότι θέλω να το κάνω αυτό εντά-
ξει; Ασε με να φύγω ρε δικέ μου & του είπα ότι ήθελα να μείνει μαζί μου σαν να ήμασταν φίλοι, αδέλφια, του είπα ότι θα τον πλήρωνα καλά & ότι δε θα έμενε απογοητευμένος & εκείνος ίδρωνε όλη την ώρα & έλεγε Ρε δικέ μου μη σε ανη-
συχεί δε θα το πω σε κανέναν τ' ορκίζομαι μόνο άσε με να φύγω από δω μέσα ρε δικέ μου σε παρακαλώ ρε γαμώ το εντάξει; & εγώ έσφιξα το κορδόνι & τα μεγάλα μάτια του γούρλωσαν & το δέρμα του πήρε μια σταχτιά-βαθυκόκκινη απόχρωση & τα χείλη του που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους έγιναν σταχτιά & η σ κ έ ψ η με διαπέρασε σαν ηλεκτρισμός Ε Χ Ε Ι ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ! ΤΟ Ε Χ Ε Ι ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ! Δ Ε Ν Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Γ Υ Ρ Ι Σ Μ Ο Ι ! Γιατί αυτό είναι τ ο σημείο στο οποίο π ρ έ π ε ι να φτάσει κανείς. Η είσοδος της μαύρης τρύπας που σε ρουιράει ολόκληρο. Έ ν α κλάσμα του δευτερολέπτου πιο πριν είσαι ακόμα ελεύθερος αλλά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα σε ρουφάει η μαύρη τρύπα & είσαι χαμένος. & ο πούτσος μου σκληρός σαν ραβδί. & μεγάλος σαν ραβδί. & οι σπίθες μες στα μάτια μου. & δεν τραύλιζα καθόλου όχι όπως μόλις μπήκε στο φορτηγάκι μου & πολύ τυπάς & άρχισε να με κοιτάει περιπαικτικά επειδή ήμουν λευκός & είχε ένα άνετο χαμόγελο σαν να έλεγε Λοιπόν, δικέ μου, να 'μαι,
τι σκοπεύεις να κάνεις; Σ τ ο πίσω μέρος το παλιό μισοδιαλυμμένο σύγγραμμα Στοιχεία Γεωφυσικηςγια να τον παραπλανήσω & το πυκνό ψεύτικο μουστάκι μου & τα μαλλιά μου χτενισμένα άψογη-περίεργη χωρίστρα στην αριστερή πλευρά του
105
κεφαλιού μου & στο εστιατόριο που καθίσαμε στο Γκραντ Ράπιντς & ήπιαμε μερικές μπίρες όλο εκείνος μιλούσε & εγώ καθόμουν & τον άκουγα & αν μας είδε κανείς θα είδε τον Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο & ένα λευκό τύπο που ποτέ δεν ήταν εκεί. Έ π ε ι τ α σπίτι μαζί μου & η υπόσχεση: ζεστό μπάνιο, σπιτικό φαγητό, βότκα, καθαρά σεντόνια, κ.λπ. & να χαμογελάει ο Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Σ επειδή νόμιζε ότι ο λευκούλης θα του έκανε πίπα & θα τον πλήρωνε κιόλας για τον κόπο του & ίσως & να σκόπευε να ξαφρίσει & τα πράγματα του λευκούλη αλλά τα πράγματα δεν έγιναν έτσι & αυτό μου το είπε ο πανικός μες στα μάτια του. Είπα Δεν
είμαι σαδιστής, δε -μου αρέσει να βασανίζω, σε βρίσκω τρομερό, σον ζητάω να συνεργαστείς & δε θα πάθεις τίποτα. Είχα ερεθιστεί, έπρεπε να κατεβάσω το φερμουάρ. Εκείνος είδε & τότε το κατάλαβε. Το καταλαβαίνεις ακόμα & όταν δεν το καταλαβαίνεις. Ή τ α ν τα δύο βαρβιτουρικά που του έριξα τριμμένα μες στη βότκα. Αλλά αργούσαν να δράσουν & εκείνος πάλευε & είπα & εγώ δεν ξέρω πόσες φορές δε θα σε πειράζω είπα αν κάτσεις ακίνητος. Αλλά η προσπάθειά του να ξεφύγει έκανε τα πράγματα χειρότερα για εκείνον & δεν ήθελε να συνεργαστεί. Έ κ λ α ι γ ε & είδα ότι ήταν απλώς ένα παιδί. Ίσως μόλις δεκαεννέα χρονών αλλά το είχε παίξει πολύ μεγαλύτερος, πολύ τυπάς! Τ ο υ έχωσα το σφουγγαράκι της κουζίνας στο στόμα & έπιασα τη λ ά μ ψ η ενός χρυσού δοντιού. Κόντευε να πνιγεί γι' αυτό έ π ρ ε π ε να είμαι προσεκτικός, δεν ήθελα να τον χάσω. Τ ο ν είχα δέσει σφιχτά για τη δική του ασφάλεια, του είχα δώσει τα βαρβιτουρικά & κανονικά θα έπρεπε να είχε χάσει τις αισθήσεις του αλλά η επίδραση καθυστερούσε. Οι γιατροί για να κάνουν τη λοβοτομή χτυπούσαν τους ασθενείς με ηλεκτρικές εκκενώσεις για να τους αναισθητοποιήσουν αλλά εγώ δεν είχα τα κότσια να το κάνω φοβόμουν ότι θα παθαίναμε ηλεκτροπληξία & ο Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Σ & εγώ. Ή τ α ν στην μπανιέρα τώρα γυμνός & το νερό έτρεχε & αυτό τον τρέλαινε Τ Ο Ε Χ Ε Ι ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ! Τ Ο Ε Χ Ε Ι ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ! Α ν & ακόμα δεν είχε δει τον παγοκόφτη. Λυγερός σαν φίδι & με ένα χρυσό δόντι — σκέτη ΚΑΥΛΑ! Χρώμα μαλλιών καυλιάρικο κόκκινο & βαθυκόκκινη λ ά μ ψ η στο δέρμα του. Σ α ν βερνίκι παπουτσιών στο κόκκινο της σκουριάς, το βερνίκι του Μ π α μ π ά που το θυμάμαι από τον καιρό που έμενα σπίτι, πριν χρόνια. Είναι όμορφοι, ή μάλλον είναι Π Α Ν Ε Μ Ο Ρ Φ Ο Ι & το ξέρουν αλλά όταν αναλαμβάνει δράση ο Κ_ Π_ είναι πλέον πολύ αργά. Ακινητοποίησα το κεφάλι του με ένα σφιγκτήρα & έφερα τον παγοκόφτη - τ ο ν είχα αποστειρώσει στο μάτι της κουζίνας- στο δεξί του μάτι όπως υποδείκνυε το διάγραμμα του Δρ. Φρίμαν αλλά όταν διαπέρασα την
«οστέινη κόγχη» ο Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Σ φρίκαρε & άρχισε να παλεύει & να ουρλιάζει παρότι είχε το σφουγγάρι στο στόμα & άρχισε να αναβλύζει αίμα & έχυσα, έχασα τον έλεγχο & έχυσα, τόσο καυλωμένος που Ε Χ Υ Ν Α & Ε Χ Υ Ν Α Σ Α Ν ΝΑ Ε Ι Χ Α Σ Π Α Σ Μ Ο Υ Σ δεν μπορούσα να σταματήσω ούτε καν να αναπνεύσω βογγούσα & άσθμαινα & όταν τέλειωσαν όλα & είχα πάλι τον έλεγχο είδα την έκταση της ζημιάς - ο γαμημένος ο παγοκόφτης είχε χωθεί ως τη λαβή στο μάτι του Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Υ & είχε φτάσει ως τον εγκέφαλο & το μαύρο αγόρι πέθαινε, ήταν ήδη νεκρό, αίμα ανάβλυζε απ' την πληγή σαν να του 'χαν ανοίξει & τα δύο ρουθούνια, άλλη μία αποτυχία & Ο Υ Τ Ε Α Υ Τ Η Τ Η Φ Ο Ρ Α Ζ Ο Μ Π Ι .
72
& μετά π ρ έ π ε ι να τους ξεφορτώνομαι. Το μεγάλο τους βάρος. Τ Ο Σ Ο Β Α Ρ Ι Ο Ι . Λες & τ ο κάνουν επίτηδες, Α Ν Τ Ι Σ Τ Ε Κ Ο Ν Τ Α Ι . Γυμνοί τυλιγμένοι σε πράσινους σάκους σκουπιδιών & δεμένοι με σχοινί & απ' έξω τυλιγμένοι με καραβόπανο & δεμένοι με σύρμα. Τ ο υ ς σέρνω τη νύχτα αθόρυβα & με άπειρη προσοχή. Τ ο υ ς κατεβάζω από τα σκαλιά & μέσα στο φορτηγάκι, το πίσω μέρος του προετοιμασμένο για το φορτίο του. Τ Ο Σ Ο Β Α Ρ Ι Ο Ι ! Ο Κ_ Π_ ιδρώνει ακόμα & όταν ο καιρός κρύος. Τα βάρη & οι ασκήσεις στο γυμναστήριο κάτι που κάνω από καιρό σε καιρό & σκοπεύω να το κάνω σε τακτική βάση όπως μου έχει προτείνει κάθε ψυχοθεραπευτής που είχα ποτέ δε με βοήθησαν να φτιάξω τους μυς που θα ήθελα να έχω στο πάνω μέρος του σώματος μου & στους μηρούς. Είναι Α Π Ο Γ Ο Η Τ Ε Υ Σ Η να ξεφορτώνομαι εκείνους τους Π Α Ν Ε Μ Ο Ρ Φ Ο Υ Σ τύπους. Με ρίχνει πολύ άσχημα αν δεν προσέξω & πρέπει να ξαναρχίσω τη θεραπευτική μου αγωγή. & τα γαμημένα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες, οπότε όπως & να 'χει σου τη φέρνουν. Ο Κ_ Π_ τηρεί πάντοτε το όριο ταχύτητας όταν οδηγεί & υπακούει σε όλους τους κανόνες του κώδικα. Είτε υπάρχει λαθραίο εμπόρευμα στο φορτηγάκι είτε όχι. Μ ε ρ ι κ έ ς φορές ανυπόμονοι οδηγοί τού κορνάρουν ε π ε ι δ ή πάει αργά & είναι προσεκτικός —για παράδειγμα σε βροχερό καιρό, στο χ ι ό ν ι - στη δεξιά λωρίδα. Αλλά δε δίνει απάντηση. Δεν κατεβάζει το παράθυρο & δε φωνάζει ούτε κραδ α ί ν ε ι τ ο 3 8 ά ρ ι του & π υ ρ ο β ο λ ε ί τ ο έ κ π λ η κ τ ο π ρ ό σ ω π ο κάποιου Ο Π Ω Σ ΚΑΝΟΥΝ Σ Τ Ο ΝΤΙΤΡΟΙΤ, ΔΙΚΕ ΜΟΥ! Βρίσκω πού γίνεται πρόσχωση ή πού υπάρχει χωματερή - στρατηγικής ση-
146
μασίας & οι δυο γιατί το χώμα είναι ήδη σκαμμένο. & μακριά από τη βάση μου — εκατό, εκατόν πενήντα, διακόσια πενήντα χιλιόμετρα είναι ο κανόνας του Κ_ Π _ . Αξίζει τον κόπο η επιπρόσθετη προσπάθεια όπως κάθε φορά που αγοράζω νέο μουστάκι, μούσι ή περούκα. Αχτιστα οικόπεδα, δασώδεις περιοχές κοντά σε πάρκα: επικίνδυνα γιατί εκεί παίζουν παιδιά, & σκυλιά. Τα σκυλιά είναι ο φυσικός σου εχθρός αν δε σκάψεις βαθιά. Αλλά τα βαλτοτόπια κοντά στην εθνική οδό σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος όπου ποτέ δεν πάει κανείς είναι καλή περίπτωση & τους δένω & ένα μεγάλο λοστό για βάρος & έχουν & το βάρος όλου του σύρματος & τους ρίχνω στα βαθιά - τον Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο τον έριξα σε ένα ποτάμι στον Εθνικό Δρυμό του Μάνιστι ανατολικά του Κρίσταλ Βάλεϊ. & ποτέ ούτε ένα κυματάκι ούτε μία λέξη. Ο ύ τ ε μία απλή αναφορά στις ειδήσεις. Ο ύ τ ε στις νεκρολογίες. Σ τ η ν πραγματικότητα είχε όνομα αλλά δεν του ταίριαζε. Μ ό ν ο αυτό το ενθύμιο έχω από εκείνον & το φυλάω: ένα από τα πιο πολύτιμα φυλαχτά του Κ_ Π _ .
Πόσες πολλές φορές. Κρατάω ενθύμια αλλά όχι αρχείο. Το ρολόι μου δεν έχει δείκτες & ο Κ _ Π_ ποτέ δεν έχει μείνει προσκολλημένος σε κάποιον ή στο παρελθόν ΤΟ Π Α Ρ Ε Λ Θ Ο Ν ΕΙΝΑΙ Π Α Ρ Ε Λ Θ Ο Ν & μαθαίνεις να συνεχίζεις τη ζωή σου. Θα μπορούσα να ήμουν Ξ Α Ν Α Γ Ε Ν Ν Η Μ Ε Ν Ο Σ Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ο Σ να τι σκέφτομαι μερικές φορές & ίσως τελικά να περιμένω αυτό το κάλεσμα. Σ τ ο μεταξύ, μου έχουν εμπιστευτεί το υπόγειο του παλιού σπιτιού του Π α π πού & της Γιαγιάς & είμαι Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ .
Θαρρώ πως άξαφνα μον 'ρχεται μια ζάλη, τώρα πον ο αέρας γέμισε με τόσο άρωμα πάλι— κάποιος ξέχασε μια Νέα ανθολογία αγγλικής ποίησης & τ η ν ξεφύλλισα στη φοιτητική λέσχη, όχι στα Τ Ε Ι αλλά στο Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι ο όπου έρχομαι μερικές (ρορές νωρίς το απόγευμα & αυτά τα λόγια από ένα ποίημα του «Τζέραλντ Μ ά ν λεϊ Χόπκινς» μου φώναξαν μέσα από τη σελίδα & ήχησαν σαν τα καμπανάκια του Μουσικού Κολεγίου. Γιατί τώρα είναι άνοιξη, είναι Απρίλιος & ο πρώτος χρόνος της αναστολής του Κ_ Γ Ι_ έχει περάσει.
75
76
Ο Μπαμπάς & η Μαμά & οι συγγενείς ένιωσαν ντροπή αλλά Ε Τ Σ Ι Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι ΤΑ Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α όπως έχει πει ο δικηγόρος μου, στην πραγματικότητα είναι ο δικηγόρος του Μπαμπά, τον έχει προσλάβει ο Μπαμπάς. Ε Τ Σ Ι Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. Αν ο γιος σας είχε παρουσιαστεί σε μαύρο δικαστή ή σε γυναίκα δικαστή ίσως τότε να ήταν πολύ, πάρα πολύ χειρότερα. Επιτράπηκε στον Κ_ Π_ ύστερα από διαπραγματεύσεις (στις οποίες ο Κ_ Π_ δεν πήρε μέρος) να δηλώσει ένοχος σεξουαλικού πλημμελήματος με ανήλικο
θύμα. Ο δικηγόρος μου & ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής τα βρήκαν μεταξύ τους. & ο δικαστής Λ_ έδειξε κατανόηση. Κάποιοι έλεγαν ότι αφού τα χρήματα αλλάζουν χέρια & ήταν ένας πρωτόπειρος λευκός, ανύπαντρος, τριάντα χρονών, εναντίον ενός μαύρου αγοριού από τις δημοτικές κατοικίες, & αυτό το μαύρο αγόρι, δώδεκα ετών, από οικογένεια με ανύπαντρη μητέρα, που ζούσε από την Πρόνοια, δεν ήταν δύσκολο να μ α ν τ έ ψ ε ι κανείς τι είχε συμβεί. Ο ύ τ ε τι είδους «δικαιοσύνη» θα αποδιδόταν.
Δ ήλωσε εσύ ένοχος & εμείς τα έχουμε βρει, θα είσαι εντάξει. Μα αν ο γιος μου δεν είναι ένοχος; — τι παρωδία! Ο Κουέντιν δε θα έκανε ποτέ τέτοιο πράγμα. Είναι ο γιος μου, το αγόρι μου, και το ξέρω. Εντάξει,
Κουέντιν; Σύμφωνοι;
Είναι γεγονός ότι ο Κ_ Π_ παρουσιάστηκε εμφανώς ντροπιασμένος & μετανοημένος & είχε «πάρει το μάθημά του» - αρκούσε μια ματιά στα ερεθισμένα από το κλάμα βλέφαρά του & στα ξεραμένα χείλη του για να το καταλάβεις. Π ο ι ν ή φυλάκισης δύο ετών - με αναστολή. Ε π ι σ κ έ ψ ε ι ς σε: ψυχοθεραπευτή,
105
σύμβουλο ψυχολόγο. Τακτικές εμφανίσεις στη διεύθυνση αναστολών, για αναφορά. Σύμφωνοι; Δακρυσμένος μπροστά στο δικαστή Λ_ & τα χέρια μου στις τσέπες, στη δεξιά τ σ έ π η του παντελονιού μου πιάνω το γούρικο Χ Ρ Υ Σ Ο Δ Ο Ν Τ Ι & ο Μ π α μπάς με παρακάλεσε ψιθυριστά να βγάλω τα χέρια από τις τσέπες. & εγώ το έκανα & ευχαρίστησα το δικαστή Λ_ για την κατανόησή του, κ.λπ., όπως με είχε συμβουλέψει ο δικηγόρος μου. & την ώρα που έφευγα από το διασκεπτήριο του δικαστή δυσκολευόμουν να αναπνεύσω & ο Μ π α μ π ά ς με κρατούσε σφιχτά από το μπράτσο. Όρθιος, γιε μον, αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του, τακτοποιήθηκαν
όλα &τώρα πάμε σπίτι. & στην άδεια αίθουσα του δικαστηρίου περίμεναν η Μ α μά & η Γιαγιά & η Τζούνι & ο αιδεσιμότατος Χορν, που είναι στενός φίλος της Γιαγιάς & «εγγυήθηκε» για τον Κ_ Π_ στο δικαστή Λ_ . Φορούσα ένα καινούργιο κοστούμι με μικρά καφέ καρό & μπεζ παπιγιόν με στενές κόκκινες ρίγες & τα μαλλιά μου ήταν κομμένα & περιποιημένα στα αυτιά & στο σβέρκο & δε φορούσα τα σέξι γυαλιά μου σε στιλ πιλότου αλλά εκείνα με το διάφανο πλαστικό σκελετό & τώρα δεν έκλαιγα πια αλλά χαμογελούσα & αγκάλιαζα την οικογένειά μου όπως θα έκανε ο καθένας σε ανάλογη περίπτωση. Έσφιξα το χέρι του Αιδεσιμότατου Σας ευχαριστώ, σας ενχαριστώ, είμαι τόσο χαρούμενος, τόσο ευγνώ-
μων. Σας ενχαριστώ που πιστέψατε σε μένα. Έ π ε ι τ α βγήκαμε έξω. Ζ ε σ τ ή βροχή πιτσίλισε το πρόσωπο μου. Τ ό τ ε ήταν που ο Μ π α μ π ά ς μού έδωσε τα κλειδιά του Lexus του, μοντέλο 1993. Το οποίο δεν είχα οδηγήσει π ο τ έ πριν. Κατανοούσα ότι έτσι ο Μ π α μ π ά ς μού έδειχνε πόσο με εμπιστευόταν & πόσο με εμπιστευόταν η οικογένεια & είπα μέσα μου ότι π ο τ έ ξανά δε θα τους απογοήτευα. & είχαμε βγει από το παλιό & κακοδιατηρημένο κομμάτι της πόλης & πηγαίναμε κατά μήκος της λίμνης κατευθυνόμενοι προς το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς όπου τα σπίτια είναι ευρύχωρα & είναι χτισμένα σε μεγάλα δεντρόφυτα οικόπεδα & οι δρόμοι έχουν δεντροστοιχίες & είναι σε καλή κατάσταση & αισθανόμουν ότι Ε Π Ε Σ Τ Ρ Ε Φ Α Σ Π Ι Τ Ι Μ Ο Υ & ότι ΜΕ Α Γ Α Π Ο Υ Σ Α Ν & οδηγούσα σταθερά στο όριο των 55 χ.α.ω. αγνοώντας τους άλλους οδηγούς που μου κολλούσαν από πίσω & μου κόρναραν & με προσπερνούσαν ανυπόμονα. Η Τζούνι, που για μένα είναι η Μ ε γ ά λ η Αδερφή μου ακόμα & στα τριάντα π έ ν τ ε της, & γυμνασιάρχης, πάντα με ένα ειλικρινές χαμόγελο για το μικρό της αδερφό, είπε Ο Κονέν ήταν ανέκαθεν εκείνος που
οδηγούσε καλύτερα απ' όλους μας & πρόσθεσε γρήγορα, -ε, εννοώ είναι. Σωστά,
105
Κουέν; Τ η ς έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο στον καθρέφτη του οδηγού. Σωστά, Τζούνι. Π ά ν τ ο τ ε υπήρχε ένα ιδιαίτερο συναίσθημα ανάμεσα στη Μ ε γ ά λ η μου Αδερφή & σε μένα. Από τη μεριά της, τουλάχιστον. Οδηγώ & κατευθύνομαι προς το σπίτι, το παλιό μου σπίτι όπου ήμουν πάντα καλοδεχούμενος αλλά από κάποια στιγμή & μετά παραήμουν μεγάλος για να μένω εκεί αλλά ο Κ_ Π_ είναι καλοδεχούμενος εκεί κάθε στιγμή & ίσως τελικά η γονική καθοδήγηση να είναι καλό πράγμα. Μ ι α από εκείνες τις ζεστές, βροχερές απριλιάτικες μέρες με αέρα. Ο ουρανός πάνω από το Γκρέιτ Λέικς σαν πτυχωτός γκριζόλευκος εγκεφαλικός ιστός. Ο Μπαμπάς δίπλα μου στη θέση του συνοδηγού σε αυτό το άνετο, καταπληκτικό αυτοκίνητο & (ροράει ένα κοστούμι που έφτιαξε στο ράφτη & δείχνει μια χαρά για γέρος της ηλικίας του & χαϊδεύει το πιγούνι του εκεί όπου πριν από πολύ καιρό υπήρχε το γενάκι του. & στο πίσω κάθισμα η Μαμά, η Γιαγιά &C η Τζούνι φλυαρούν, &C τα δάκρυα της Μαμάς & οι άλλοι την εμψυχώνουν & καθώς έστριβα στη λεωφόρο Λέικβιου για να βγω στο σπίτι μας σχεδόν δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήμουν τόσο χαρούμενος & αισθανόμουν τόσο ελεύθερος σκεφτόμουν το Μ Α Υ Ρ Ο Π Ο Υ Τ Σ Ο , το ντροπαλό πουλί του αγοριού, που συρρικνωνόταν & έμοιαζε με ένα μικρό γδαρμένο κουνέλι. Το είχα πιάσει σφιχτά & είχα γαργαλήσει το κεφαλάκι του με την άκρη του παγoκόq)τη αλλά τα χάπια δεν είχαν δράσει ακόμα γιατί ήμουν ανυπόμονος & δεν επέδειξα ορθή κρίση (το βλέπω ξεκάθαρα τώρα: ήμουν μεθυσμένος) & το αγόρι πανικοβλήθηκε & άρχισε να μουγκρίζει & ελευθερώθηκε & έκανε σαν μανιασμένο ζώο & έδωσε μια στην κλειδωμένη πίσω πόρτα του Ford & την άνοιξ ε Μ Α Ρ Τ Υ Σ Μ Ο Υ Ο Θ Ε Ο Σ Δ Ε Ν Ξ Ε Ρ Ω Π Ω Σ . & έπειτα άρχισε ν α τρέχει γυμνός στο δρόμο μόνο με το βρόμικο μπλουζάκι του σκούζοντας σαν συναγερμός όλο & πιο δυνατά. Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ ! Ο ύ τ ε δεκάρα δε μου είχε ζητήσει & ήταν πιστός σαν σκύλος. & όμως ο Κ_ Π_ δεν μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Κάτι με ρωτούσαν από το πίσω κάθισμα & εγώ δεν παρακολουθούσα, όπως συνήθως δεν παρακολουθείς τις γυναίκες, αλλά θα π ρ έ π ε ι να ήταν ΟΚ η απάντηση που έδωσα, ίσως να ρώτησαν να μάθουν αν ήθελα να αναλάβω τα καθήκοντα του επιστάτη, ή να τους άρεσε το νέο μου κούρεμα. & ο Μ π α μ π ά ς ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου. Για πρώτη ιρορά εκείνη τη μέρα που οδηγού-
σα π ί σ τ ε ψ α ότι μπορούσα να νιώσω την κίνηση της Γης. Τ η ς Γης, που διέσχιζε το αχανές κενό του διαστήματος. Π ε ρ ι σ τ ρ έ φ ε τ α ι στον άξονά της αλλά λένε ότι δεν το νιώθεις, δεν το καταλαβαίνεις. Αν το ένιωθες όμως θα φοβόσουν & ταυτόχρονα θα ήσουν χαρούμενος & θα καταλάβαινες ότι το μόνο που έχει σημασία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις & ότι είσαι αυτό που κάνεις. & ήξερα πλέον ότι προχωρούσα προς το μέλλον. Ό π ο ι ο & αν είναι το Π Α Ρ Ε Λ Θ Ο Ν κανείς δεν μπορεί να το φτάσει, για να αλλάξει τα πράγματα ή ακόμα & για να καταλάβει τι ακριβώς ήταν αυτά τα πράγματα, αλλά μέλλον υπάρχει σίγουρα, ζούμε ήδη σ' αυτό.
79
Το όνομα που του είχα βγάλει ήταν Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ . Αυτό ήταν το μυστικό του όνομα & το όνομα με το οποίο ίσως να ήταν γνωστός σε κάποιους ήταν άλλο. Ο Κ_ Π_ δεν είχε πρόθεση να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δεν ήταν σοφή επιλογή υποκειμένου. Το ήξερα αυτό, το ήξερα από την αρχή. Ή μ ο υ ν αποφασισμένος (πόσες φορές είχα δώσει σαφείς οδηγίες στον εαυτό μου!) ότι Δ Ε © Α Ε Π Ρ Ε Π Ε Ν Α Σ Υ Μ Β Ε Ι Κ Α Τ Ι Τ Ε Τ Ο Ι Ο . Δ ε θ α 'πρεπε ν α διαλέξω κάποιον που να έχει οικογένεια που νοιάζεται γι' αυτόν, λευκό & κάτοικο των προαστίων, κάτοικο του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς! Σε μεγάλο βαθμό φταίει η Γιαγιά. Θα πληγωνόταν αν το μάθαινε, αλλά πιστεύω ότι είναι αλήθεια. Βεβαίως, ούτε ο Κ_ Π _ , ο εγγονός της, ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα αποκάλυπτε ποτέ μια τόσο σκληρή αλήθεια σε μια τόσο μεγάλη γυναίκα. Ίσως να έχω άδικο που λέω ότι φταίει η Γιαγιά, νομίζω πως τελικά ίσως να μη φταίει κανένας. Είσαι προληπτικός & πίσω από την εποχή σου αν σκέφτεσαι ποιος φταίει, ποιος ευθύνεται, ποιος είναι ένοχος. Αυτό επιβεβαιώθηκε χθες βράδυ, όταν είδα στις ειδήσεις το ρεπορτάζ για τον κομήτη Shoemaker-Levy 9 που συγκρούστηκε με το Δία. Ο Μ π α μ π ά ς με προσκάλεσε σπίτι για να δω μαζί τους
αυτό το ιστορικό γεγονός αλλά είπα Ευχαριστώ, Μ π α μ π ά , αλλά έχω πολλή δουλειά (δουλειά πον κάνω για σένα, Μπαμπά, ήταν το μήνυμα που του πέρασα) & έμεινα στο τρισάθλιο δωμάτιο του επιστάτη & έφαγα Καυτό Καλτσόνε από την πιτσαρία του Ενρίκο & έγινα στουπί με κάνα δυο μπουκάλια φτηνιάρικο κόκκινο ιταλικό κρασί. Είπαν ότι οι εκρήξεις στο Δία ήταν εκατομμύρια φορές πιο ισχυρές από οποιαδήποτε έκρηξη έχει προκαλέσει ποτέ ο άνθρωπος στη Γη αλ-
105
λά στην οθόνη ήταν απλώς μικρές τολύπες μαύρου καπνού. Λ ά μ ψ ε ι ς & μπάλες φωτιάς & ιρλόγες σαν φτερά. Τα απομεινάρια ενός μετεωροειδούς & εγώ δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, που μπήκαν στην ατμόσφαιρα του Δία & πήραν φωτιά. Το τμήμα Κ προσέκρουσε στο Δία περίπου την ώρα που με π ή ρ ε ο ύπνος. Π ώ ς είναι δυνατόν να Φ Τ Α Ι Ν Ε εκείνες οι μπάλες φωτιάς; Αν θα σκάσουν στο Δία ή στη Γη. Αν αυτή τη μοίρα τούς είχε ορίσει το Σ ύ μ π α ν από την αρχή του χρόνου ή τη διαμόρφωσε ο άνθρωπος. Έ τ σ ι , δε Φ Τ Α Ι Ε Ι η Γιαγιά. Κάνω λάθος που θυμώνω με μια τόσο γριά γυναίκα. Π ο υ είναι τόσο καλή μαζί μου. Να τι έγινε: η Γιαγιά με ρώτησε αν θα μπορούσα να την πηγαίνω εδώ & εκεί γιατί εκείνη έχει σταματήσει να οδηγεί & εγώ είπα ότι δε θα είχα πρόβλημα — μερικές φορές. (Γιατί η Γιαγιά με πλήρωνε, βεβαίως.) Θα μπορούσα να την πετάξω στο σπίτι μιας άλλης γριάς ή να την πάω να επισκεφτεί κάτι σαραβαλιασμένους γέρους σε κάποιον οίκο ευγηρίας & να την περιμένω & μετά να τη γυρίσω σπίτι, & εγώ είπα Ο Κ . Αν ήμουν ελεύθερος & δεν είχα πολλές μαλακίες να κάνω ως επιστάτης ή πολύ διάβασμα για το Τ Ε Ι . ( Σ τ η ν πραγματικότητα, το τετράμηνο είχε τελειώσει τότε, το ίδιο & τα μαθήματα.) & τότε η Γιαγιά είχε την ιδέα να με προσλάβει για να κάνω δουλειές στον κήπο, να κουρεύω το γρασίδι (εμβαδόν περίπου τεσσεράμισι στρέμματα) & να κλαδεύω το λιγούστρο & να ρίχνω λίπασμα στα παρτέρια, κ.λπ. & εγώ είπα ΟΚ θεωρητικά. Η Γιαγιά θα μου έδινε από $ 5 0 μέχρι $ 7 5 μετρητά για λίγες ώρες δουλειάς & δεν ήταν ανάγκη να είμαι πολύ σχολαστικός, δεν έβγαινε ποτέ έξω για να δει τι είχα κάνει. Εγχείρηση για καταρράκτη ή κάτι τέτοιο στο ένα ή & στα δύο της μάτια, οπότε ίσως να μην μπορούσε να δει & τόσο καλά & εγώ δεν τη ρώτησα. Η Γιαγιά μού έβαλε στο χέρι κάτι χαρτονομίσματα λέγοντάς μου Αυτό θα μείνει μεταξύ μας,
Κουέντιν! Θα είναι το μικρό μας μυστικό! εννοώντας ότι δε θα το μάθαινε ούτε ο Μ π α μ π ά ς ούτε η Εφορία. Ίσως η Γιαγιά να αισθανόταν μοναξιά, ίσως γι' αυτό. Να προσπαθούσε να με καταφέρει να μείνω για ιραγητό, κ.λπ. Υπήρχε & μια άλλη γριά, μια χήρα που ήταν φίλη της Γιαγιάς, & μερικές φορές την πήγαινα & αυτή στο δικό της σπίτι & μου έδινε & αυτή ένα χαρτζιλίκι. Σ α ν να είχα ταξί. Με το φορτηγάκι μου το Ford, μοντέλο 1987, με τη διακοσμητική αμερικανική σημαία στο πίσω τζάμι.
Ακόμα & πριν από τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο ήταν μια εποχή με πολλά σχέδια! — έκαναν το κεφάλι μου να βουίζει σαν ιδέες που έρχονταν απ' το διάστημα! Μία φορά ξύπνησα στο φορτηγάκι μου χωρίς να ξέρω που ήμουν, στο πάρκινγκ κάποιου εστιατορίου σε κάποια πόλη άγνωστη σε μένα & ήταν πρωί & το δυνατό φως του ήλιου με σφυροκοπούσε, χωνόταν στα μάτια μου σαν καρφιά - έλεγξα ψύχραιμα το πίσω μέρος, τις προσεκτικά διπλωμένες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών & τους μουσαμάδες, κ.λπ. & δε βρήκα αποδεικτικά στοιχεία. Άλλη φορά ξύπνησα στο δωμάτιο του επιστάτη αλλά όχι στο κρεβάτι, στον καναπέ, ντυμένος αλλά με το φερμουάρ μου ανοιχτό & τον καυλωμένο πούτσο μου να εξέχει από το άνοιγμα, την τηλεόραση να παίζει δυνατά & ήταν πρωί αλλά δε γνώριζα ποια μέρα ήταν, άδεια μπουκάλια & κουτάκια μπίρας στο πάτωμα & κατσαρίδες να τρέχουν πάνω στις κόρες της πίτσας & τα καμπανάκια του Μουσικού Κολεγίου να ηχούν με τέτοια γλυκύτητα που ήταν σαν να είχε συμβεί ένα Θ Α Υ Μ Α όση ώρα κοιμόμουν! Μ ι α φωνή είπε Αν κατέβεις στο υπόγειο, Κονέντιν, θα είναι εκεί & θα σε περιμένει.
Ποιος;
Ποιος με περιμένει;
Ξέρεις ποιος. Το
ΖΟΜΠΙμου;
Το
ΖΟΜΠΙμου;
Αλλά η φωνή χάθηκε μέσα στις διαφημίσεις της τηλεόρασης & βήματα από πάνω & ένα καζανάκι. & στο διπλανό δωμάτιο, στην κουζίνα, ο Μεγάλος Μαύρος (όπως τον λέω) από το Ζ α ΐ ρ σκοτώνει τις κατσαρίδες με μια εφημερίδα τυλιγμένη ρολό. Ακριβώς αυτό που του έχω ζητήσει να μην κάνει. Κατάλαβα τότε ότι ο Κ_ Π_ είναι μόνος του στο Σύμπαν. Αν θέλεις να γίνει κάτι, π ρ έ π ε ι να το κάνεις εσύ.
105
Συζητήθηκε να γραφτεί ο Κ_ Π_ στο καλοκαιρινό τμήμα του Τ Ε Ι αλλά η περίοδος των εγγραφών ήρθε & έφυγε. Είχα ενημερώσει τον Μ π α μ π ά & τη Μαμά & τον κο Τ_ ότι είχα περάσει & τα δύο μαθήματα & ότι το Τ Ε Ι μού άρεσε αλλά δεν είχα ακόμα αποφασίσει αν θα συνέχιζα. & ο Μ π α μ π ά ς ανησύχησε Και
τι θα γίνει με το μέλλον σον, γιε μου; — πέρασες πια τα τριάντα, δεν μπορείς να είσαι μια ζωή επιστάτης, έτσι δεν είναι; & έφτυσε τη λέξη «επιστάτης» σαν να ήταν σκατό. & είπα. & ο Μ π α μ π ά ς είπε. & η Μ α μ ά ε ί π ε ότι το φθινόπωρο ήταν ακόμα μακριά & δεν υπήρχε λόγος για βιαστικές αποιράσεις. Έ τ σ ι τελείωσε η συζήτηση εκείνη τη μέρα. Έ ν α ς φάκελος από τα Τ Ε Ι του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς παραδόθηκε στον Κ_ Π_ στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τσερτς. Μάλλον αναλυτική βαθμολογία. Τ ο ν έσκισα χωρίς καν να τον ανοίξω & πέταξα τα κομμάτια.
Κούρευα το γρασίδι της Γιαγιάς ένα Σάββατο, Ιούλιος & κλάδευα το λιγούστρο & άκουσα παιδιά να φωνάζουν & να γελάνε από δίπλα, στην πισίνα του γείτονα. Μ Η Ν Κ Ο Ι Τ Α Ξ Ε Ι Σ είπε ήρεμα η φο^νή. Αλλά στην ουσία με έβαλε σε πειρασμό. Ή τ α ν σαν να το ήξερε από πριν. Π έ ν τ ε με έξι παιδιά στην εφηβεία, μεταξύ τους & ένα αγόρι περίπου δεκαπέντε χρονών που πραγματικά με ξετρέλανε, όταν βγήκε από την πισίνα ύστερα από μία τέλεια βουτιά το μαγιό του έσταζε νερό & το νεαρό κορμί του σαν κάτι γυαλιστερό δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω του. Προχώρησα λίγο κατά μήκος του λιγούστρου για να δω καλύτερα & καρφώθηκε στο μυαλό μου σαν μαχαίρι όταν είδα το πρόσωπο του. Έμοιαζε τόσο με τον Μπάρι που θα μπορούσε να είναι ο Δ Ι Δ Υ Μ Ο Σ Α Δ Ε Ρ Φ Ο Σ του! Μ ό νο που ο Μπάρι ήταν μικρότερος στις αναμνήσεις μου & μελαχρινός, & αυτό το αγόρι ήταν μεγαλύτερο, ψηλό & λυγερό & γρήγορο & φωνακλάδικο & τα μαλλιά του ξανθοκάστανα σαν να τα 'χε βάψει τούφες τούφες ο ήλιος. Ο Μ π ά ρ ι , ο φίλος μου από τη Β' Γυμνασίου στο γυμνάσιο του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, το οποίο απείχε ενάμισι χιλιόμετρο από το σπίτι τ η ς Γιαγιάς! — εκείνο το κτήριο με τα ωχροκίτρινα τούβλα, περνούσα απ' έξω κάθε φορά που πήγαινα στη Γιαγιά, έβγαινα μόλις ένα τετράγωνο απ' το δρόμο μου. Ο Μ π ά ρ ι είχε πνιγεί σε ένα ατύχημα στην πισίνα του σχολείου, είχε χτυπήσει το κειράλι του σε μια γωνία & είχε πάει στον πάτο & ήταν τόσα πολλά παιδιά που φώναζαν & έκαναν σαν τρελά & πετούσαν μπάλες του βόλεϊ εδώ & εκεί, που κανείς δεν το παρατήρησε παρά μόνο όταν η πισίνα είχε σχεδόν αδειάσει. Δεν ξέρω πόσους μήνες μετά, πόσα χρόνια, κρυφάκουσα τη Μ α μ ά να λέει σε μια φίλη της στο τηλέφωνο Ο Κουέντιν ακόμα θρηνεί για το θάνατο εκείνου
του κακόμοιρου του παιδιού, δε νομίζω ότι θα το ξεπεράσει ποτέ.
105
Αποκόμματα από ε φ η μ ε ρ ί δ ε ς που φυλούσα για χρόνια, φωτογραφίες του Μπάρι - μ ό ν ο ς του αλλά & με τους συμπαίκτες του στην ομάδα του μπάσκετ από εκείνο το αναμνηστικό φΰλλο της σχολικής ειρημερίδας— μια βρόμικη κάλτσα που είχα κλέψει από το φοριαμό του, τα φυλούσα όλα σε μία από τις Κ Ρ Υ Ψ Ω Ν Ε Σ μου, ανάμεσα στο στρώμα & το σομιέ & μια νύχτα που έβαλα το χέρι μου για να χ α ϊ δ έ ψ ω την κάλτσα ανακάλυψα ότι ο θησαυρός μου είχε χαθεί. & όποιος & αν τον είχε πάρει, η Μαμά ή ο Μπαμπάς, δε μου είπε τίποτα. Αλλά & εγώ δεν είπα τίποτα για να μην προδοθώ. & Τ Ω Ρ Α Ο Μ Π Α Ρ Ι Ε Ι Χ Ε Γ Υ Ρ Ι Σ Ε Ι Π Ι Σ Ω , ΣΕ Μ Ε Ν Α ! Αλλά ολόχρυσος & αστραφτερός στον ήλιο & μάλιστα πιο όμορφος, ελκυστικός όπως όλα τα αγόρια στην εφηβεία που είναι τόσο σίγουρα για τον εαυτό τους & κορδώνονται με τους φίλους τους & κάνουν φιγούρα στα κορίτσια. « Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ » ήταν το όνομα που του έβγαλα μεμιάς, εκείνα τα ξανθοκάστανα μαλλιά του & η ενέργειά του & τα χαζά παιχνίδια του & το δυνατό κακάρισμά του. Το « Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ » μου ήρθε από μόνο του & αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω. Δε θα μπορούσε να είναι ένα τυχαίο γεγονός. Ο Κ_ Π_ είχε μείνει αποσβολωμένος σαν κάποιος να με είχε χτυπήσει στο κεφάλι με ένα σφυρί. & ο πούτσος μου ξύπνιος, να θαυμάζει τη θέα. Γιατί μπροστά μου είχα το αληθινό μου Ζ Ο Μ Π Ι . Δε χωρούσε αμφιβολία.
Ό μ ω ς ο Κ_ Π_ ήρεμος & συγκεντρωμένος, ξανάπιασα δουλειά, κ.λπ. Π ή ρα τ η ν ψαλίδα & συνέχισα τη δουλειά μου. & όλες μου οι σ κ έ ψ ε ι ς για μελαχρινά, μ ε λ α μ ψ ά υποκείμενα, για τον Ραμίντ &C τον Ακίλ & τον Αμπντέλα & τους
υπόλοιπους που ζουν κάτω απ' τ η ν ίδια σ τ έ γ η στο 118 τ η ς οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τς & ακόμα & για τη Β ε λ ο ύ δ ι ν η Γλώσσα χάθηκαν μέσα σε εκείνα τα λιγοστά δ ε υ τ ε ρ ό λ ε π τ α , σαν να ή τ α ν σκατά & να 'χα μόλις τ ρ α β ή ξ ε ι το καζανάκι.
89
Αυτό το κτήριο του οποίου ο Κ_ Π_ είναι Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ γιατί δεν μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά όλη μου τη ζωή αν αυτό επιθυμώ; Το σπίτι της οικογένειας Π _ , μεγάλο & επιβλητικό βικτωριανό, στο 118 της οδοΰ Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς , στο Μάουντ Βέρνον του Μίσιγκαν. Κανένα από τα μέλη της οικογένειας Π_ δε μένει πια εδώ εκτός από τον Κ_ Π _ , τον Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η . Είναι μια δουλειά που μου ταιριάζει. Ό π ω ς λέει ο κος Τ _ , τέτοιου είδους ευθύνες είναι ό,τι π ρ έ π ε ι για έναν άντρα. Το Γιουνιβέρσιτι Χάιτς άρχισε να αλλάζει μετά το Β' Π . Π . λέει η Γιαγιά. Αρχισαν να μετακομίζουν έγχρωμοι στην περιοχή & πολλοί λευκοί άρχισαν να φεύγουν προς τα προάστια —ένα από αυτά το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς— σε ένα σταθερό, μη αναστρέψιμο ρεύμα. Αχ, δε θα συγχωρήσω ποτέ τους Γερμανούς για κείνον
τον πόλεμο! λέει η Γιαγιά. Τα θεμέλια του σπιτιού μας μπήκαν το 1 8 9 2 & είναι ακόμα σταθερά. Το υπόγειο -ο Παππούς το επισκεύασε στη δεκαετία του '50 (έτσι μού έχουν πει, δεν είχα γεννηθεί ακόμα)— έχει τέτοια διαρρύθμιση ώστε είναι χωρισμένο σε δύο μέρη: το καινούργιο & το παλιό. Το καινούργιο έχει τσιμεντένιο πάτωμα & ενισχυμένους τοίχους με φατνώματα από ινοσανίδα. Εδώ βρίσκεται ο λέβητας, ο θερμοσίφωνας, ο πίνακας με τις ασφάλειες, το πλυντήριο, κ.λπ. Ο πάγκος του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η & τα εργαλεία του όπως το ηλεκτρικό κρουστικό τρυπάνι μου & το αλυσοπρίονό μου, που το αγόρασα πρόσφατα. Το παλιό κομμάτι του υπογείου δε χρησιμοποιείται ποτέ. Ό χ ι τόσο μεγάλο όσο το καινούργιο αλλά δεν είναι & μικρό, περίπου στο μήκος & το πλάτος της κουζίνας. Αντί για πάτωμα υπάρχει πατημένο χώμα & τα δοκάρια στο ταβάνι είναι χαμηλά (ούτε 1,80 από το πάτωμα) & γεμάτα με ιστούς από αράχνες. Οι τοίχοι φαγωμένοι από τερμίτες &
105
σάπιοι. Με την εξαίρεση κάποιων περιστασιακών μικροδιαρροών, το ντεπόζιτο του νεροΰ είναι άδειο βεβαίως, δεν έχει χρησιμοποιηθεί τα τελευταία σαράντα χρόνια. & είναι ανοιχτό από πάνω. Τ ο υ ς βροχερούς μήνες βρομάει η αποχέτευση εδώ κάτω αλλά εγκατέστησα & δεύτερη αντλία. Έ π ε ι σ α τον Μ π α μ π ά ότι είναι αναγκαίο να συντηρούμε το κτήριο, & είναι. Για να φτάσεις στο βάθος του παλιού υπογείου πρέπει να κινηθείς αργά & προσεκτικά, σκυμμένος. Π ρ έ π ε ι να έχεις δυνατό φακό. Π ρ έ π ε ι να έχεις γερή όραση. Π ρ έ π ε ι να μπορείς να προχωράς χωρίς να παίρνεις βαθιές ανάσες επειδή βρομάει. Π ρ έ π ε ι να έχεις θέληση που να μην κάμπτεται εύκολα. Π ά ν ε μήνες τώρα που δουλεύω & η μετατροπή του ντεπόζιτου έχει σχεδόν τελειώσει & σύντομα θα μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Αν & φαντάζομαι ότι θα συναντήσω κάποια δυσκολία μέχρι να βάλω στο εσωτερικό του τη «χειρουργική τράπεζά» μου & ένα πτυσσόμενο τραπέζι τραπεζαρίας από το Σ τ ρ α τ ό Σ ω τ η ρίας, απ' όπου πήρα & την ντουλάπα μου, είναι μάλλον το καταλληλότερο. Θα πρέπει να αναφέρω ότι η ντουλάπα μου είναι στο δωμάτιο μου. Τ η ν έτριψα & την καθάρισα & την ψέκασα με απολυμαντικό & τη χρησιμοποιώ για ρούχα, παπούτσια, κ.λπ. & για το μπουκάλι του ενός λίτρου με τη φορμαλδεΰδη που περιέχει ένα ενθύμιο που κράτησα από το Μ Ε Γ Α Λ Ο για γούρι & το ίδιο το μπουκάλι είναι προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο & γύρω γύρω σελοτέιπ. & περιοδικά, βιντεοκασέτες, φωτογραφίες polaroid, κ.λπ. Πάντοτε κλειδωμένη. Το παλιό μέρος του υπογείου & το ντεπόζιτο είναι τα καίρια σημεία, βέβαια. Έ ν α υγιές Ζ Ο Μ Π Ι θα μπορούσε να ζήσει εκεί & εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια γιατί ποιος θα ήξερε κάτι γι' αυτό; Ποιος, εκτός από τον Κ_ Π _ , τον Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η ; & αν ένα Ζ Ο Μ Π Ι αποδειχτεί αποτυχία μπορώ πάντοτε να σκάψω το έδαφος & να το ξεφορτωθώ χωρίς άσχημες συνέπειες για την ασφάλειά μου & την υγιεινή μου. & μια νέα πόρτα αντικατέστησε την παλιά σαπισμένη πόρτα & την περασμένη εβδομάδα αγόρασα ένα ατσαλένιο λουκέτο από ένα πολυκατάστημα, για περισσότερη ασ(ράλεια.
Ο
Κ - Γ Τ - Τ Ρ £ Λ Ο *
(ΊΑ Τ Ο Ν
Ι Κ ί ο γ ρ ο / / /
- έ γ ρ α ψ α με κόκκινο μαρκαδόρο σε μια τουαλέτα του ε σ τ ι α τ ό ρ ι ο υ H u m p t y D u m p t y οτη λεωφόρο Λέικβιου, στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, όπου ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δούλ ε υ ε β ο η θ ό ς σ ε ρ β ι τ ό ρ ο υ . Γ ο ύ σ τ α ρ α σαν τ ρ ε λ ό ς ό τ α ν σ κ ε φ τ ό μ ο υ ν ό τ ι ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ θα χρησιμοποιούσε την τουαλέτα & θα απορούσε με αυτή τη φράοη αφού δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο « Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ » πόσο μάλλον ο « Κ _ Π _ » ! Πόσων αγνώστων το βλέμμα θα έ π ε φ τ ε πάνω στο «Ο Κ_ Π_ Τ Ρ Ε Λ Ο Σ ΓΙΑ Τ Ο Ν Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο ! ! ! » χωρίς κατανόηση του τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις! Νιώθω την απίστευτη ενέργεια ενός πύρινου κομήτη οτον πούτσο μου. Το ωράριο του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ στο H u m p t y D u m p t y (αν το είχα καταλάβει σωστά) ήταν Τ ε τ . - Π έ μ . - Π α ρ . από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 6 το απόγευμα. Θα π ρ έ π ε ι να ήταν δουλειά μόνο για το καλοκαίρι. Έ ν α απόγευμα που είχα παρκάρει το φορτηγάκι μου στο πάρκινγκ & καθόμουν μέσα & περίμενα τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο τον είδα να βγαίνει από την πίσω πόρτα στις 6 : 0 6 μ.μ. & τον π ε ρίμενε μια γυναίκα -πιθανότατα η μητέρα του— με ένα στέισον-βάγκον αλλά άλλες φορές καβαλούσε το ποδήλατο του - δ ε μ έ ν ο με αλυσίδα μαζί τα ποδήλατα δυο τριών άλλων υπαλλήλων στο πίσω μέρος του ε σ τ ι α τ ο ρ ί ο υ - & ε π έ σ τ ρ ε φ ε μόνος του στο σπίτι του στην οδό Σ ί ν τ α ρ , μία απόσταση 3,8 χιλιομέτρων. Τ ε λικά ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δεν ήταν γείτονας της Γιαγιάς όπως είχα συμπεράνει αρχικά αλλά πήγαινε συχνά σε εκείνο το σπίτι για να κολυμπήσει στην πισίνα του φίλου του & να ακούσει ροκ δυνατά &C να παίξει όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. (Καλό σημάδι, ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δεν ήταν γείτονας της Γιαγιάς. Γιατί οι γείτονες είναι π ά ν τ ο τ ε αυτοί που ανακρίνει πρώτους η Αστυνομία.) Ό τ α ν ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ έπαιρνε το ποδήλατο του ήταν εύκολο να τον ακολουθήσω μέχρι το σπίτι του.
105
Είναι εύκολο να ακολουθήσεις οποιονδήποτε θέλεις μέχρι το σπίτι του. Δε χρειάζεται καν να είσαι Α Ο Ρ Α Τ Ο Σ . Έ μ α θ α το επώνυμο του. & τηλεφώνησα μια δυο (ρορές, έτσι, για να ακούσω το τηλέφωνο να χτυπάει σε εκείνο το σπίτι. Απάντησε μια γυναικεία φωνή (η «Μαμά» του;) & τον ζήτησα (το όνομά του δεν του ταιριάζει πολύ) & είπα μόνο Είμαι ο Κ_. Θα ξαναπάρω. Υπάρχουν δύο μικρότερα παιδιά στην οικογένεια, τουλάχιστον. & ο «Μπαμπάς» & η «Μαμά» ηλικίας γύρω στα σαράντα. Η «Μαμά» σαν οποιαδήποτε άλλη γυναίκα σε ένα δρόμο όπως η οδός Σίνταρ στο Ν τ έ ι λ Σ π ρ ι ν γ κ ς & ο « Μ π α μ π ά ς » είναι στέλεχος: οδηγάει μια B u i c k Riviera & έχει χαρτοφύλακα. Απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω, ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ πάει στο λύκειο του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, το παλιό σχολείο του Κ_ Π _ , ο οποίος το μισούσε & ήθελε να το κάψει ολόκληρο. Ό τ α ν θα ήταν όλοι μέσα. Μ έ ν ε ι στο 166 της οδού Σίνταρ, ενώ η Γιαγιά στο 149 της οδού Άρντεν. Παράλληλοι δρόμοι με παρόμοια σπίτια, κυρίως αποικιακού τύπου, σε δεντρόφυτους κήπους όπως της Γιαγιάς. Το σπίτι της οικογένειας του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ είναι αρκετά μεγάλο, με έναν άσπρο πασσαλοφράχτη & γιγάντια δέντρα - λ ε ύ κ ε ς ; οξιές;— & το σπίτι της Γιαγιάς είναι μικρότερο, με π ε τ ρ ό χ τ ι σ τ η π ρ ό σ ο ψ η . Η Γιαγιά ήρθε να μείνει εδώ όταν πέθανε ο Παππούς πριν από περίπου δέκα χρόνια. Για να είναι κοντά στο γιο της & στη νύφη της. & τις προάλλες που ήμουν στο σπίτι της Γιαγιάς & μου έφτιαξε βάφλες με σιρόπι βατόμουρο (έφαγα πρωινό αργά, πριν αρχίσω τη δουλειά στον κήπο), σκέφτηκα ότι η Γιαγιά είναι μια γρια γυναίκα & ότι δε θα ζήσει πολύ ακόμα. & κάπου θα αφήσει την περιουσία της, βέβαια. Αυτό το σπίτι & τις οικονομίες της & τις επενδύσεις της & την πανσιόν στο 118 τ η ς οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς που πόσο να άξιζε τώρα; — $ 8 0 . 0 0 0 ; $ 100.000; Συνολικά, η περιουσία της Γιαγιάς ήταν αξιοσέβαστη. Αραγε θα άφηνε ένα μέρος της στον εγγονό της & στην εγγονή της; Τ ο υ ς τελευταίους μήνες μου δόθηκε να π ι σ τ έ ψ ω ότι πλέον αγαπούσε εμένα περισσότερο & όχι την Τζούνι. Ίσως όμως να κάνω λάθος - πού να ξέρεις, με τις γυναίκες & τα συναισθήματα που τ ρ έ φ ε ι η μία για την άλλη; Ό π ω ς & να 'χει πάντως όταν πεθάνει η Γιαγιά Π_ θα αφήσει μεγάλη κληρονομιά στον κο & την κα Ρ_ Π _ . & ούτε & αυτοί πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Φαινόταν σωστό να κληρονομήσει ο Κ_ Π _ , ο Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ , την πανσιόν στην οδό Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς . Ίσως αυτή τη σ κ έ ψ η να την έχει κάνει & από μόνη της η γριά. Αυτό θα μείνει μεταξύ μας, Κονέντιν! Θα είναι το μικρό μας μυστικό!
Σ τ ά θ η κ ε στις μΰτες των ποδιών της για να μου χαϊδέψει το μάγουλο. Μ ι α παχουλή γριά, αλλά & εύθραυστη. Λένε ότι τα κόκκαλά τους δεν είναι ανθεκτικά, είναι κούφια & σπάνε εύκολα. Τα ξεπλυμένα άχρωμα μάτια της για μια στιγμή νόμισα ότι καθρεφτίζονταν μέσα τους μικροσκοπικοί Κ Ο Υ Ε Ν Τ Ι Ν τι παράξενο! Γιατί από τη στιγμή που θα σε αγαπήσουν όταν είσαι μωρό, παράξενη σάρκα τους βγαλμένη από το ίδιο τους το σώμα ή από το σώμα των παιδιών τους, σε βλέπουν πάντοτε σαν Μ Ο Ρ Ο .
9 4
Έ ν α σχέδιο είχε αρχίσει να σχηματίζεται σαν όνειρο σε αργή κίνηση & δεν ήθελα να το κάνω να πάει πιο γρήγορα. Αν & ήξερα ότι το καλοκαιρινό ωράριο του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ θα τέλειωνε την 1η του Σ ε π τ έ μ β ρ η . Πράγμα που άφηνε πόσες βδομ ά δ ε ς σ τ ο ν Κ _ Π _ για ν α τ ο ν α ι χ μ α λ ω τ ί σ ε ι ; Σ κ ά ρ τ ε ς π έ ν τ ε , μ ό λ ι ς . & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δούλευε στο H u m p t y D u m p t y μόνο τρεις μέρες τη βδομάδα. Είχαν πιάσει για τα καλά οι ζέστες του καλοκαιριού στο Μίσιγκαν & έκοψα εντελώς τα φάρμακά μου & ήμουν λιγότερο ντροπαλός με την Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η & έβλεπα πράγματα που συνήθως δεν τα έβλεπα. & τα ένιωθα βαθιά μέσα μου & τα συλλογιζόμουν. Ο υπεύθυνος άνθρωπος διαμορφώνει ο ίδιος την τύχη τον έχει πει ο Μ π α μ π ά ς . Μνημονεύοντας κάποιο σπουδαίο φιλόσοφο. Από εκείνο το Σ ά β β α τ ο στο σπίτι της Γιαγιάς, όταν κατασκόπευσα το θήραμα μου μέσα από το λιγούστρο, ήξερα ότι θα τον έπιανα τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο μου. Π ο τ έ μου δεν αμφέβαλα. Μ π ο ρ ε ί να με προκαλούσε & να έπαιζε μαζί μου όταν βουτούσε στην πισίνα & φώναζε & γελούσε έτρεχε & το στενό μαγιό του έσταζε νερό & στο H u m p t y D u m p t y το βλέμμα του να μη σταματούσε δευτερόλεπτο πάνω μου σαν να μην υπήρχε κανένας στο τραπέζι όπου καθόμουν αλλά αυτό δε θα απέτρεπε ό,τι θα συνέβαινε. Το τμήμα Κ του μεγάλου κομήτη διαλύθηκε σε μικρότερα πύρινα τμήματα επειδή πλησίασε πολύ κοντά στο Δία & το τρομακτικό βαρυτικό του πεδίο & τώρα θα συγκρουστεί με το στόχο του & θα εκραγεί & ήταν γραφτό να γίνει αυτό & θα γίνει. Γραφτό από την αρχή του Χρόνου. Μ ό ν ο που: η στρατηγική του Κ_ Π_ θα ήταν 1 0 0 % διαφορετική από εκείνη που ακολούθησε στο παρελθόν. Είχε να κάνει με το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & όχι με το κέντρο της πόλης ή κάποιο έρημο κομμάτι κάποιου αυτοκινητόδρομου. Είχε να κάνει με ένα λευκό αγόρι από υψηλή/μεσαία κοινωνική τάξη, ένα παιδί
105
(έτσι θα τον έβλεπαν οι γονείς του) & δεν ήταν μαύρος ή μιγάς & τον αγαπούσαν πολλοί & θα το καταλάβαιναν αμέσως αν εξαφανιζόταν. & θα ειδοποιούσαν τ η ν αστυνομία μες στον πανικό τους. Σίγουρα. Αλλά & αυτό μου άρεσε. Γιατί ποτέ στο παρελθόν ούτε μία φορά απ' όσο γνωρίζω δεν είχαν μάθει οι μπάτσοι για την εξαφάνιση κάποιου από τα υποκείμενά μου, ούτε βέβαια είχαν ξεκινήσει κάποια έρευνα. & έτσι αυτή τη φορά θα ήταν διαιρορετικά & ήμουν σίγουρος ότι θα (ραινόμουν αντάξιος της πρόκλησης. Τόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη που ένιωθα, η πείνα, ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ είχε μπει στη ζωή μου σαν ολόλαμπρος άγγελος - άξιζε ως & να πεθάνω για κείνον, δε χωράει συζήτηση! Γιατί κατά πάσα πιθανότητα ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δε θα έκανε οτοστόπ στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & αν έκανε θα ήταν απίθανο να περάσει μπροστά του ο Κ_ Π_ με το φορτηγάκι του, μία στο εκατομμύριο ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ Μ Π Ο Ρ Ο Υ Σ Α ΝΑ Π Ε Ρ Ι Μ Ε Ν Ω Τ Ο Σ Ο Π Ο Λ Υ , Ε Τ Σ Ι Δ Ε Ν Ε Ι Ν Α Ι ; - θ α έπρεπε ν α καταστρωθεί νέα στρατηγική. Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δε θα έμπαινε με τη θέλησή του στο φορτηγάκι. Τ ο ν Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο θα έπρεπε να τον χτυπήσω & να τον αιχμαλωτίσω & να τον βάλω σηκωτό & ίσως & το ποδήλατο του; Ίσως. & αυτό θα έπρεπε να γίνει χωρίς μάρτυρες, βεβαίως. Το βράδυ θα ήταν καλύτερα, αλλά να τη στήσω έξω από το σπίτι του στην οδό Σ ί ν τ α ρ χωρίς να ξέρω πότε θα ε π ι σ τ ρ έ ψ ε ι & χωρίς να ξέρω αν θα είναι μόνος του; Θα ήταν δύσκολο. Γιατί θα αναγνώριζαν το φορτηγάκι μου, που έχει το χρώμα της άμμου. Το Ν τ έ ι λ Σπρινγκς έχει ιδιωτική αστυνομία & περιπόλους κατοίκων. & να μπω στο ίδιο το σπίτι του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & να ρισκάρω να χτυπήσει ο συναγερμός, κ.λπ.; - όχι, γάμα το. Δούλευα στης Γιαγιάς & πέρασα με το φορτηγάκι μου από την οδό Σίνταρ & έφαγα στα H u m p t y D u m p t y & εγώ δεν ξέρω πόσες φορές, δεν μπορούσα να κρατηθώ μακριά του, & σκεφτόμουν μελαγχολικά τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο & όταν δεν ήταν εκεί & όταν ήταν. Κοιτούσα τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο & σκεφτόμουν Σ'αγαπώ, σε θέλω, θα πέθαινα
για σένα, είσαι τόσο υπέροχος, γαμώ το, γιατί δε με κοιτάς; δε μου χαμογελάς;'\σως & να είχα παραμελήσει τα καθήκοντα μου στο 118 της οδού Νορθ Τσερτς αλλά ήταν καλοκαίρι & μόνο πέντε δωμάτια ήταν νοικιασμένα &C αν δεν έβγαζα τα σκουπίδια στο πεζοδρόμιο τη μία εβδομάδα, σίγουρα θα τα έβγαζα την επόμενη. & έκανα καθαριότητα & συντήρηση όταν χρειαζόταν. & ψέκαζα τακτικά για τις κατσαρίδες. Π ή ρ ε τηλέφωνο η Μαμά & άφησε ένα μήνυμα & νόμιζα ότι θα γκρίνιαζε ως συνήθως αλλά αντιθέτως μ ε ευχαριστούσε που ήμουν Τ Ο Σ Ο Κ Α Λ Ο Σ Μ Ε Τ Η ΓΙΑΓΙΑ, Κ Ο Y E N - T I N !
S7
Ή τ α ν ρίσκο που έτρωγα στα H u m p t y D u m p t y τόσο συχνά, αλλά δεν μπορούσα να μείνω μακριά του. Το φορτηγάκι μου το άφηνα στο πάρκινγκ μερικές φορές, άλλες στο απέναντι πεζοδρόμιο ή έξω από ένα μανάβικο εκεί κοντά ή ακόμα & στην πίσω μεριά του τετραγώνου για να μην κινήσω υποψίες. Αλλά το πάρκινγκ των H u m p t y D u m p t y ήταν σχεδόν πάντα γεμάτο & το εστιατόριο είχε πολύ κόσμο, εκτός από τις 3-4 μ.μ., αλλά εγώ προτιμούσα να πηγαίνω μετά τις 5 μ.μ. γιατί τότε είχε πολλούς π ε λ ά τ ε ς & οικογένειες με μικρά παιδιά & υπήρχαν λιγότερες πιθανότητες να προσέξει κάποιος τον Κ_ Π _ . & αν έμενα έως τ ι ς 6 μ.μ. όταν άλλαζαν βάρδια οι β ο η θ ο ί των σερβιτόρων, έ β λ ε π α τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο να φεύγει, να φεύγει για το σπίτι με το ποδήλατο του. Εκείνη τη διαδρομή που ακολουθούσε, την είχα απομνημονεύσει. Τ ο ν ακολουθούσα με το φορτηγάκι μου από ασφαλή απόσταση. Ή έκανα τον κύκλο του τετραγώνου για να παρκάρω & περίμενα να περάσει μπροστά μου ανυποψίαστος. Αχ πώς οδηγούσε το ποδήλατο του ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ! — γρήγορα & σκυφτός & χωρίς π ε ρ ι τ τ έ ς κινήσεις. Ή τ α ν διορατικός στο δρόμο & περνούσε επιδέξια ανάμεσα από τα αυτοκίνητα στη λεωφόρο Λέικβιου όταν είχε κίνηση. & έκοβε δρόμο από έναν παράδρομο &C περνούσε από ένα στενό & έβγαινε στο πίσω μέρος μιας εκκλησίας, στο πάρκινγκ. Έ ν α καπέλο των Tigers φορεμένο με το γείσο προς τα πίσω στο κεφάλι του & τα ξανθοκάστανα μαλλιά του πιασμένα σε μια μικρούλα αλογοουρά στο σβέρκο του &C πόσο πολύ έμοιαζε με αγόρι αλλά & με άντρα επίσης, ήταν σχεδόν άντρας, με το στόμα του, που μπορούσε να χαμογελάσει πλατιά ή να μορφάσει σαρκαστικά, & τα μάτια του, που μπορούσαν να είναι τόσο ζεστά ή τόσο διαπεραστικά & με τον τρόπο που έπιανε το τιμόνι του ποδηλάτου του & με τις γυμνασμένες γάμπες του & τους μηρούς του & με την καμπύλη που σχημάτιζε η σπονδυλική του στήλη, που έδειχνε τόσο ελαστική - μου κοβόταν η ανάσα όταν σκεφτόμουν ότι αυτό το αγόρι θα γινόταν το Ζ Ο Μ Π Ι μου!
Αργότερα στα H u m p t y D u m p t y βλέπω τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο να κουβαλάει ένα δίσκο με άπλυτα πιάτα, κ.λπ. στον ώμο του. & οι νεανικοί του μύες φουσκώνουν & η μικρή αλογοουρά στο σβέρκο τ ο υ -
& ερεθίζομαι τόσο πολύ που αφήνω το Σ π έ σ ι α λ Χ ά μ π ο υ ρ γ κ ε ρ H u m p t y D u m p t y στη μέση & πάω στη τουαλέτα & μαλακίζομαι σε μία από τις καμπίνες βογγώντας & κλαψουρίζοντας. Έ ν α αληθινό Ζ Ο Μ Π Ι θα ήταν δικό μου για πάντα. Θα γονάτιζε μπροστά μου & θα έλεγε: ΣΕ Α Γ Α Π Ω , Α Φ Ε Ν Τ Η . Δ Ε Ν ΥΠΑΡΧΕΙ Κ Α Ν Ε Ν Α Σ ΑΛΑΟΣ ΠΕΡΑ Α Π Ο ΕΣΕΝΑ, Α Φ Ε Ν Τ Η . ΓΑΜΑ Μ Ε Α Π ' Τ Ο Ν Κ Ω Λ Ο , Α Φ Ε Ν Τ Η , Μ Ε Χ Ρ Ι Ν Α Μ Α Τ Ω Σ Ω . & σκουπίζω τ ο κολλώδες σπέρμα σε μερικά φύλλα χαρτί υγείας & επιστρέφω στο τραπέζι μου όπου θα τα αφήσω κ ρ υ μ μ έ ν α μέσα σ τ η χ α ρ τ ο π ε τ σ έ τ α μου για να τα μ α ζ έ ψ ε ι ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ανυποψίαστος. ΤΟ Ζ Ο Μ Π Ι ΜΟΥ! Δεν πεινούσα πολύ (αφού είχα φάει στης Γιαγιάς) & όμως καταβρόχθισα δύο Σπέσιαλ Τ ε ξ - Μ ε ξ (μπιφτέκια με λειωμένο τυρί, κρεμμύδια & κόκκινη πικάντικη σάλτσα) & δύο μερίδες Σπέσιαλ Τηγανητές Πατάτες H u m p t y D u m p t y , πηγμένες στο λάδι & το αλάτι. Δύο μεγάλα ποτήρια Coca-Cola & κάνα δυο φλιτζάνια σκέτο καφέ για να με χτυπήσει η καφεΐνη. & τα διεγερτικά που είχα πάρει το πρωί. Ζαλισμένος & κουρασμένος επειδή είχα μαλακιστεί τόσο δυνατά & η όρασή μου πότε θόλωνε & πότε καθάριζε & η σερβιτόρα με την τσίχλα στο στόμα με ρίότησε κάτι — Κύριε; Δε νομίζω ότι την άκουσα καλά & ανασήκωσα τους ώμους μου & απομακρύνθηκα αδιάφορα. Αλλά πού ήταν ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ; Δεν έβλεπα πουθενά τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο ! Έ ν α βουητό στα αυτιά μου & δυνατή ροκ να βγαίνει από τα ηχεία πάνω από το κεφάλι μου & φωνές παιδιών & γέλια να αντηχούν σαν μέσα στο ίδιο μου το κρανίο. & τότε εμφανίστηκε ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ & βοηθούσε ένα άλλο αγόρι να καθαρίσει ένα τραπέζι που ήταν σαν να είχαν φάει γουρούνια εκεί, το σκούπιζαν με κάτι σφουγγάρια & πετούσαν τις χαρτοπετσέτες, τα πλαστικά ποτήρια, κ.λπ. σε έναν πλαστικό κάδο. Ο άλλος β ο η θ ό ς ή τ α ν στην ηλικία του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & οι δυο τους ήταν φιλαράκια & όλο γελούσαν. (Αν το βλέμμα τους έπεφτε πάνω στον Κ_ Π _ , που τους παρακολουθούσε, πώς θα αντιδρούσαν;) Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ είναι έξυπνος & σέξι & το ξέρει, είμαι σίγουρος. & έχει καλύτερη
105
μυϊκή διάπλαση από το φίλο του. Το δέρμα του είναι λιγάκι ξεθωριασμένο γύρω απ' το στόμα του & ο ίδιος έχει τη συνήθεια να κάνει μορφασμούς & να γουρλώνει τα μάτια του, εκείνο το περιπαιχτικό βλέμμα που βλέπεις σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Κάποιοι φίλοι του μπαίνουν στο εστιατόριο & ξεκινάει μια ανταλλαγή πειραγμάτων & αστείων & προσβολών. Γιατί ο Κ_ Π_ δεν είχε φίλους σαν & αυ-
τούς, φίλους που να με συμπαθούσαν, φίλους που να είναι σαν αδέλφια; σαν δίδυμοι αδερφοί μου; & τώρα όταν με βλέπουν τα μάτια τους περνούν από πάνω μου χωρίς να με προσέχουν. Οι παλιοκαριόληδες ούτε που με βλέπουν. Το χέρι μου έτρεμε! — μου γλίστρησε το πιρούνι & έ π ε σ ε στο πάτωμα με ένα μεταλλικό ήχο την ώρα που ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ περνούσε από μπροστά. Γρήγορος & ευγενικός ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ μού έφερε ένα καθαρό πιρούνι, δε χρειάστηκε ούτε καν να το ζητήσω. Ορίστε, κύριε! με ένα χαμόγελο. & εγώ είπα ΟΚ, ευχαριστώ! & αν & σήκωσα το βλέμμα μου να τον κοιτάξω στα μάτια, δεν υπήρξε οπτική επαφή, ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ή δ η απομακρυνόταν. Μ ι α φευγαλέα ματιά στα γαμάταπρασινωπά του μάτια, όμως. Δια(ρορετικά από όλα τα άλλα μάτια που έχω δει ποτέ. Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ . Ο ύ τ ε καν με είχε προσέξει, μάλλον. & αυτό ήταν καλό. Δεν προσέχουν τύπους στην ηλικία μου, αυτό είναι καλό. Εντάξει, με πλήγωσε αυτό, με τσάτισε
& θα το πληρώσει αυτό μια μέρα το αρχιδάκι, σύντομα αλλά πράγματι ήταν καλό. Κ_ Π _ , ο αόρατος άνθρωπος. Τι φορούσα: χακί σορτς & ένα βρόμικο, αμάνικο φούτερ (φαρδύ, για να κρύβει τη μικρή μπιροκοιλιά μου) & τα γυαλιά μου σε στιλ πιλότου & κάτι μισοδιαλυμένα σανδάλια. Π ρ ι ν που δούλευα στης Γιαγιάς (ρορούσα & μια κόκκινη μπαντάνα στο κεφάλι μου σαν να ήμουνα κάποιος γαμάτος μαύρος τυπάς & μες στη ζέστη την είχα μουσκέψει στον ιδρώτα. Θα π ρ έ π ε ι να μύριζα αρκετά, δεν είχα μπει στον κόπο να κάνω ένα ντους, όπως μου είχε προτείνει η Γιαγιά. Το παραπλανητικό μέσο μου για εκείνη τη μέρα ήταν ένα εκ γενετής σημάδι στο αριστερό μου μάγουλο. Ζωγρα(ρισμένο με ζουμί από βατόμουρο & κόκκινο μαρκαδόρο. Σ α ν αστέρι, στο μέγεθος μικρού νομίσματος. Για να προσέχουν εκείνο αντί για εμένα. U
f
ι Ρ
l
£Κ
Γ ε Ν Ν β Τ Η *
2WHM
μβΓεθοί)
Η σερβιτόρα μσΰ έφερε το λογαριασμό, ήταν $ 1 6 , 9 5 & άφησα φιλοδώρημα $5. «Κοίτα να πάρει & ο βοηθός κάτι απ' αυτό», είπα στη σερβιτόρα. « Π ώ ς είπατε;» «Ο βοηθός. Εκείνο το παιδί εκεί πέρα, με την αλογοουρά. Αφήνω $5 (ριλοδώρημα & θέλω να πάρει & εκείνος το μερίδιο του». Η σερβιτόρα επιβράδυνε λίγο το μάσημα της τσίχλας της & με κοίταξε & ανοιγόκλεισε τα μάτια της & κοκκίνισε λιγάκι λες & την είχαν πιάσει να κλέβει, γιατί σίγουρα αυτό είχε συμβεί. Το βρομόμουνο σχεδίαζε να τσεπώσει τα $5 για πάρτη της. Λέει: «Τα μοιραζόμαστε τα φιλοδωρήματά μας, κΰριε. Είναι η πολιτική μας». « Ο Κ , μια παρατήρηση έκανα». «Είναι η πολιτική των H u m p t y D u m p t y , κύριε. Τα μοιραζόμαστε όλοι». « Ο Κ » , είπα & σηκώθηκα από το τραπέζι μου & στάθηκα στα ασταθή μου πόδια & τα γυαλιά μου γλίστρησαν ως τη μέση της μύτης μου, «—όλα εντάξει. Ό λ α μια χαρά». Αν ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ είχε παρακολουθήσει τη σκηνή & τώρα κοιτούσε τον Κ_ Π_ να απομακρύνεται με το κεφάλι ψηλά, δεν μπορούσα παρά να το υποθέσω.
100
Ο Κ_ Π_ Σ Υ Ν Ε Χ Ω Σ ΚΑΥΛΩΜΕΝΟΣ! Βροχή από παράξενα πράγματα στη ζωή μου εκείνο το καλοκαίρι! — σαν τα 21 «λαμπρά μαργαριτάρια» του κομήτη, που Ε Ξ Ε Ρ Ρ Α Γ Η Σ Α Ν ένα ένα στο μυαλό μου! & προοπτική για περισσότερα, & Π Ε Ρ Ι Σ Σ Ο Τ Ε Ρ Α ! & έβλεπα με Ν Ε Α Μ Α Τ Ι Α , & χρειαζόμουν μόνο λίγες ώρες ΰπνου, γεμάτου με σχέδια, & μεγάλη μυϊκή-ενέργεια & ζέση & ελπίδα για την αιχμαλώτιση του θηράματος μου & ΤΟ Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ να με περιμένει στο παλιό ντεπόζιτο του Παππού! Το πρόσεξε ακόμα & ο Δρ. Ε_ που συνήθως χασμουριόταν καθόλα τα 50 λεπτά της συνεδρίας μας & έβγαζε τα γυαλιά του για να τ ρ ί ψ ε ι τα μάτια του που είχαν το χρώμα του κάτουρου. Μ ί λ η σ ε για ένα υγιές χρώμα στ ο δέρμα μου & ρώτησε πώς πάνε τα πράγματα στη ζωή μου; & εγώ είπα τα πράγματα πάνε πολύ καλά γιατρέ, χαμογελώντας ντροπαλά αλλά σαν να το εννοούσα, δεν έλεγα μαλακίες & είμαι περήφανος & μετά ο Δρ. Ε_ ρώτησε αν έπαιρνα τα φάρμακά μου
αδιαλείπτως, τρεις φορές τη μέρα μετά το φαγητό; & είπα ναι γιατρέ & μετά ρωτάει αν άρχισα να βλέπω όνειρα; μήπως θυμάμαι κανένα όνειρο; & είπα ναι γιατρέ & εκείνος με κοίταξε με τα μάτια του να ανοιγοκλείνουν σαν να ήμουν ένας σκύλος που 'χε ξαφνικά σταθεί στα πισινά του πόδια & είχε αρχίσει να μιλάει στη γλώσσα των ανθρώπων.
«Εσύ, Κουέντιν; Εσύ είδες όνειρο;» «Ναι, γιατρέ». « Τ ι είδες;» «Κοτοπουλάκια». « Π ώ ς είπες;»
146
«Κοτοπουλάκια. Μικρά κοτόπουλα». Σ ι ω π ή , & μετά ο Δρ. Ε_ έσπρωξε τα γυαλιά του στην κορυφή της μύτης του & συνέχισε να με κοιτάζει. Τα κατουρομάτια του άγρυπνα & απορημένα, για πρώτη φορά σε δεκαέξι μήνες. «Μάλιστα — και τι έκαναν τα κοτοπουλάκια στο όνειρο σου, Κουέντιν;» «Δεν ξέρω», είπα & αυτό ήταν αλήθεια, τότε τουλάχιστον, « - α π λ ώ ς ήταν εκεί». Αισθανόμουν τόσο καλά μετά που παρολίγο —παρολίγο!— να πω στο Δρ. Ε_ ότι δεν τον χρειαζόμουν άλλο & τα σκατοφάρμακά του να τα χώσει στον κώλο του. & αργότερα εκείνη τη μέρα που ήταν Τ ρ ί τ η , & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δε θα δούλευε στα H u m p t y D u m p t y & ήταν μια αποπνικτική μέρα με ψιλόβροχο οπότε δε θα ήταν ούτε στην πισίνα του <ρίλου του δίπλα στο σπίτι της Γιαγιάς, διέσχιζα την πανεπιστημιούπολη με γρήγορο βήμα & όπως πάντα έκανα μια παράκαμψη γύρω από το κτήριο «Έρασμος» & φορούσα το χακί σορτσάκι μου & ένα φαρδύ μακό μπλουζάκι που έγραφε Vernon University & τα γυαλιά μου & μου έριχναν μερικά απορημένα βλέμματα αλλά & μερικά που φανέρωναν αποδοχή. Είχαν αρχίσει τα καλοκαιρινά μαθήματα & τα παιδιά με ρούχα σαν τα δικά μου. Εκτός βέβαια από τους γερομαλάκες τους καθηγητές που τους συναντάς πάντα στην πανεπιστημιούπολη & σε κοιτάνε λες & είσαι τέρας της φύσης ή Ναζί. Ή κάτι ακόμα χειρότερο. Αλλά αισθανόμουν γαμάτα μετά το χθεσινοβραδινό όνειρο με τα Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ Λ Α Κ Ι Α & αναρωτιόμουν τι να σήμαινε & ήμουν σίγουρος ότι θα έπαιρνα μια απάντηση, & σύντομα. & στο κτήριο «Δαρβίνος» όπου δεν είχα πάει για χρόνια & χρόνια πήγα με τις σκάλες στον τρίτο όροφο σαν να ήξερα πού πήγαινα. Έχωσα το κεφάλι μου σε ένα μεγάλο αμφιθέατρο, αλλά δεν ήταν αυτό. Έχωσα το κεφάλι μου στα γραφεία του τμήματος Βιολογίας, αλλά δεν ήταν αυτό. Έχωσα το κεφάλι μου σε ένα εργαστήριο με τόσο δυνατή μυρωδιά που άρχισαν να με τσούζουν τα μάτια μου & ήταν αυτό. Εκεί όπου πριν χρόνια είχα δει στοιβαγμένα κλουβιά με γάτες, κουνέλια, πιθήκους με ηλεκτρόδια χωμένα στα κρανία τους. Κάποια από τα ζώα ακίνητα στα κελιά τους & κάποια στριφογυρνούσαν & είχαν μυϊκούς σπασμούς. Κάποια χωρίς όραση αν & τα μάτια τους γυάλιζαν. & όλα χωρίς φωνή αν & άνοιγαν τα στόματά τους & έβγαζαν σιωπηλές κραυγές που δονούσαν τον
105
αέρα αν & ήταν άηχες. Θα π ρ έ π ε ι να ήταν ο Μ π α μ π ά ς που με είχε φέρει; — ή μήπως είχα ξεγλιστρήσει απ' τον Μ π α μ π ά σε κάποιο άλλο μέρος & είχα μπει στο εργαστήριο Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι Η Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ Σ Τ Ο Υ Σ Μ Η Ε Χ Ο Ν Τ Ε Σ Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α Ν - Τ Μ Η Μ Α Β Ι Ο Λ Ο Γ Ι Α Σ επειδή με είχε τραβήξει η οσμή; Ό μ ω ς αυτή τη φορά ήταν απλώς ένα εργαστήριο, ένα μακρόστενο δωμάτιο με νιπτήρες & πάγκους & όργανα, κ.λπ., & όλα εκείνα τα κλουβιά δεν υπήρχαν. & μια νεαρή τελειόφοιτος που έδειχνε ασιατικής καταγωγής με κοίταξε με τα μάτια της να ανοιγοκλείνουν νευρικά λες & με φοβόταν λιγάκι κάτι που δεν τον πειράζει τον Κ_ Π _ , γιατί μόνο τέτοιου είδους γυναίκες μπορείς να εμπιστεύεσαι. Ρωτάω λοιπόν πού είναι τα ζώα & λέει ποια ζώα & λέω κάποτε υπήρχαν γάτες, κουνέλια, πίθηκοι σ' αυτό το εργαστήριο & τους κάνατε πειράματα & λέει πότε γινόταν αυτό; & λέω πριν μερικά χρόνια & λέει ότι έχει μόλις δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο & δεν ξέρει τίποτα για τα πειράματα & ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει τώρα στο τμήμα. & οπισθοχωρούσε λιγάκι & είδα ότι σε λίγο η πλάτη της θα κολλούσε στη μεγάλη οθόνη ενός υπολογιστή σε ένα τραπέζι & έτσι έγινε & δεν μπορούσε να οπισθοχωρήσει άλλο & σκέφτηκα: Μ Η ! Μ Η Ν ΤΗ Φ Ο Β Ι Σ Ε Ι Σ Τ Η Ν Π Ο Υ Τ Α Ν Α & δεν πλησίασα άλλο & άλλαξα τον τόνο της φωνής μου όπως ξέρω, είμαι πολύ καλός σε αυτό & κάθε μέρα γίνομαι & καλύτερος. Μ ή πως σπουδάζει Βιολογία ρωτάω & λέει ότι σπουδάζει Βιογενετική & κάνει έρευνα για το διδακτορικό της & λέω είμαι τελειόφοιτος του Φυσικού & κάνω έρευνα για το διδακτορικό μου, είμαι ο βοηθός του καθηγητή Ρ_ Π _ . & με κοιτάει με τα σχιστά της μάτια & το πλακουτσωτό τ η ς πρόσωπο & καταλαβαίνω ότι δεν ξέρει ποιος διάολος είναι ο Ρ_ Π _ ! Πράγμα αστείο. Π ο λ ύ αστείο. & το κτήριο «Έρασμος» στην απέναντι γωνία. Έ τ σ ι έχω λαχανιάσει λιγάκι & περνάω τα δάχτυλά μου μέσα από τα μαλλιά μου, που είναι λιγδιασμένα & σαν αγκάθια σκαντζόχοιρου, αλλά δεν προχωράω άλλο. & συνεχίζουμε: « Π ο ύ ακριβώς είναι οι φωνητικές χορδές;» « Π ώ ς είπες;» «Φωνητικές χορδές. Π ο ύ ακριβώς είναι οι φωνητικές χορδές;» « Ο ι φωνητικές χορδές; Εννοείς — αυτές στο λάρυγγα;» «Ανθρώπινες φωνητικές χορδές, αλλά εγώ μιλάω για ζώα», λέω. Μιλάω ήρεμα, λογικά. Θα το καταλάβαινες ότι ήμουν συνάδελφος της, επιστήμονας, από τη συμπεριφορά μου. «Κόβουν τις φωνητικές χορδές των πειραματόζωων, έτσι δεν είναι; Πώς το κάνουν;»
& εκείνη με κοιτάζει κάπως φοβισμένη ξανά & διστακτική. Λέει: «Δεν κάνω τέτοιου είδους έρευνα». & εγώ λέω: « Ο ΰ τ ε & εγώ, είμαι στο διδακτορικό μου στη Φυσική όπως σου είπα. Αλλά πώς το κάνουν; Είναι εύκολο ή δύσκολο;» & η Πλακουτσομούρα κουνάει το κεφάλι της λες & δεν ξέρει. & έχω αρχίσει να τσατίζομαι κάπως αλλά δεν το δείχνω. Λέω: «Εντάξει, πού ακριβώς είναι οι δικές σου φωνητικές χορδές;» & η Πλακουτσομούρα φέρνει τα δάχτυλά της στο λαιμό της λες & ελέγχει να δει αν έχει. « Μ π ο ρ ε ί ς να τις νιώσεις», λέει. «Δονούνται όταν τις αγγίζεις, όταν μιλάς».
104
105
ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ & ΜΗ ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ ΜΕΓΕΘΗ! Για πολύ καιρό, & εγώ δεν ξέρω πόσα γαμημένα χρόνια απ' τη ζωή του Κ_ Π _ , ιραίνονταν ίσως σαν ένα επιστημονικό πείραμα, σαν ένα αξίωμα λόγου χάριν για το πώς μετακινείσαι αριστερά ή δεξιά, πέντε δέκα εκατοστά & όχι παραπάνω. Ή πώς ψηλώνεις. & όλο το Σύμπαν επαναπροσαρμόζεται. & άλλοι γεννιούνται με αισθητήριο γι' αυτό αλλά όχι ο Κ_ Π _ . Το αξίωμα —αν & δεν το είχα διατυπώσει τότε, ήμουν πολύ μ ι κ ρ ό ς - του πώς πάω & στέκομαι κολλητά στα αγόρια στην ουρά του εστιατορίου, στον Μπρους & τους φίλους του. Ή πώς μπαίνω στα ντους στο σχολείο την κατάλληλη στιγμή, με το κατάλληλο βήμα, & το κεφάλι & τους ώμους στην κατάλληλη γωνία. &C χθες αγόρασα τρεις δωδεκάδες κοτοπουλάκια στο μαγαζί ενός πτηνοτρόφου στο Λούντινγκτον γιατί αυτό ήταν
κάτι που ο Κ_ Π_ δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή τον & όταν το έκανε έστω & μία φορά άλλαξε, έγινε κάποιος άλλος. Ή εκείνους τους μήνες στο Π α ν ε π ι σ τ ή μ ι ο του Ανατολικού Μίσιγκαν όταν ο Κ _ Π _ πάλευε ν α Ξ Α Ν Α Β Ρ Ε Ι Τ Ο Ν Ε Α Υ Τ Ο Τ Ο Υ αγόραζε ρούχα & παπούτσια που δεν ήταν του γούστου του αλλά έμοιαζαν με εκείνων που παρατηρούσε προσεκτικά & έκανε ντους δύο φορές τη μέρα (για λίγο, μέχρι που το δέρμα μου άρχισε να ξεφλουδίζει σαν να 'χα λέπια) & πίεζε τον εαυτό του να έχει διαφορετικό χαρακτήρα & διαφορετική υπογραφή την οποία του π ή ρ ε πολλές βδομάδες να τελειοποιήσει. Αλλά την τελειοποίησε\
106
Μ ε ρ ι κ ο ί μετακινούνται προς τα αριστερά ή τα δεξιά ή προς τα πάνω ή τα κάτω, ή προς το πιο χοντρό ή το πιο λεπτό. Άλλοι αλλάζουν το χρώμα του δέρματος τους, πιο σκούρο ή πιο ανοιχτό, ή βγάζουν φακίδες. Ή αποκτούν πιο βαριά φωνή, όχι πια στριγκή & ένρινη. & ο Κ_ Π_ θα γινόταν σαν τον αγαπημένο του τραγουδιστή, λόγου χάρη, τον Ν Τ Ε Κ Ε Ν Τ Ε Κ Ε Ρ Σ Ο Ν ! Αλλά κάτι που φαινόταν πολύ εύκολο ήταν στην πραγματικότητα πολύ δύσκολο. Αν είχες καρδιά, να πώς θα ράγιζε. & τις προάλλες πήγαινα με το φορτηγάκι τη Μαμά & τη Γιαγιά σε έναν οίκο ευγηρίας για Πρεσβυτεριανούς, στο Χόλαντ. Ό π ο υ έκαναν επίσκεψη σε κάποια ηλικιωμένη, σταφιδιασμένη συγγενή τους & της πήγαν μια γλάστρα με βαμμένα μπλε λουλούδια & εγώ περπατούσα πάνω κάτω στον προθάλαμο για κάμποση ώρα & μετά έξω στο πάρκινγκ & εκεί κάποια σε αναπηρική καρέκλα & οι συγγενείς της να με κοιτάζουν & τελικά ένας τους να λέει, ένας σχετικά νέος τύπος αλλά η φωνή του τρεμάμενη Συγγνώμη, μήπως μπορείτε να σταματήσετε να κοιτάτε έτσι
τη μητέρα μου; & στην πανεπιστημιούπολη εκείνη τη μέρα φούντωσα όταν στο πρόσωπο κάθε παιδιού ενός ορισμένου ύψους έβλεπα τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο - Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο & ο πούτσος μου έγινε σκληρός σαν ρόπαλο & τα μαλλιά μου πετούσαν σαν αγκάθια σκαντζόχοιρου & έπρεπε να βρω μια τουαλέτα για να μαλακιστώ προτού ΕΚΡΑΓΩ. & ανοίγω πόρτες στα τυφλά & βρίσκομαι σε μια αίθουσα με μια φωτισμένη σκηνή & κάτι τύποι & κάτι κοπέλες με γκέτες ή κάτι παρόμοιο κάνουν πρόβα ένα χορευτικό με υπόκρουση κάτι τύμπανα & κάτι πνευστά & είναι τόσο απορροφημένοι στο χορό τους που δε βλέπουν τον Κ_ Π_ να τους κοιτάζει μέσα από τις σκιές. & τελικά κάποιος με πλησιάζει, κάποια μαλακισμένη καθηγήτρια, γυναίκα, με γυαλιά πατομπούκαλα, & με ρωτάει ποιος είμαι, παρακαλώ; & εγώ γυρίζω ατάραχος προς το μέρος της & λέω, λες & αυτή είναι η πιο φυσική απάντηση στη σκατομαλακισμένη ερώτηση της, Είμαι η οιηότητα που βρί-
σκεται στην παρούσα διασταύρωση Τόπου ό" Χρόνου — ποιος άλλος; & εκείνη τη νύχτα στο φορτηγάκι μου, το Ford, που έχει το χρώμα της άμμου & την αμερικανική σημαία να καλύπτει το πίσω παράθυρο, κατέβηκα την οδό Σίνταρ, στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, & πάρκαρα στις σκιές & με τα κιάλια μου στραμμένα σε αχνοφώτιστα ή σκοτεινά παράθυρα σκέφτηκα Αν είμαι εδώ που είμαι, εί-
μαι αυτός που είμαι. & έτσι ήταν.
107
Π Ω Σ Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι Τ Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α . 2 8 Ιουλίου τηλεφώνησα στο δικηγόρο που είχε προσλάβει πέρυσι ο Μ π α μ π ά ς για μένα, δεν είχα έρθει σε επαφή από εκείνη τη μέρα που βγήκαμε από το διασκεπτήριο του δικαστή Α_. Είπα μιλώντας γρήγορα Μην το πείτε στον Μπαμπά μου, σας παρακαλώ! Φοβάμαι ότι οι αστυνομι-
κοί με παρακολουθούν, με παρενοχλούν, δε μου έκαναν τίποτα ούτε μου είπαν κάτι, αλλά μέρα νύχτα τα περιπολικά τους ανεβοκατεβαίνουν την οδό Νορθ Τσερτς. & έχω λόγο να πιστεύω ότι ανέκριναν κάποιους από τους ενοίκους της πανσιόν. & αν οι ένοικοι φύγουν η φωνή μου είχε δυναμώσει, είχα λαχανιάσει, & ο Μπαμπάς με βγάλει από το πόστο του επιστάτη — ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ; Αγόρασα ένα μικρό, πτυσσόμενο τραπεζάκι κουζίνας. Ό χ ι από το Σ τ ρ α τ ό της Σ ω τ η ρ ί α ς αλλά από κατάστημα με έπιπλα στο Γκραντ Ράπιντς. Ο ιδιοκτήτης με βοήθησε να το μεταφέρω & να το φορτώσω στο φορτηγάκι. Έι, δε θες και τις
καρέκλες; — πάει σετ με τέσσερις καρέκλες. & λέω
Τις καρέκλες; Γιατί;
Αγόρασα λαστιχένια γάντια, κοινά, για οικιακή χρήση. Απ' αυτά για το πλύσιμο των πιάτων. Αγόρασα ένα ρολό γάζα από ένα φαρμακείο. Για να φτιάξω μια χειρουργική μάσκα. Έ β α λ α φαγητό & νερό στα κοτοπουλάκια. Σε τρία χαρτοκιβώτια με τρύπες για τον αέρα. Είχα τραβήξει μια μακριά μπαλαντέζα στο παλιό υπόγειο & να που μου χρησίμευσε. Ο πτηνοτρόφος με συμβούλεψε ότι θέλουνε ζέστη & έτσι έβαλα από μια 50άρα λάμπα πάνω από κάθε κιβώτιο. Τ Σ Ι Ο Υ Τ Σ Ι Ο Υ Τ Σ Ι Ο Υ Τ Σ Ι Ο Υ . Μικροσκοπικά ράμφη & πόδια με γ α μ ψ ά νύχια & κίτρινα χνουδοφτερά που μοιάζουνε βαμμένα. Π ο τ έ δε σκέφτεσαι τα πασχαλινά κοτοπουλάκια που γεννιούνται τέτοια εποχή.
Τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου. Η δύναμη της θέλησης μου είναι τέτοια που δεν πλησιάζω τα H u m p t y D u m p t y την Τ ε τ . & την Π ε μ . αλλά να που είμαι πάλι εδώ την Π α ρ . & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δεν είναι στο μαγαζί απ' ό,τι βλέπω. & κοντεύω να q;piK0pci). Σ τ ο τραπέζι μου στην πιο πίσω γωνιά κοντά στις αμφίδρομες πόρτες της κουζίνας. & φοράω ένα καπελάκι των Tigers με το γείσο προς τα πίσω & μαύρα πλαστικά σκίαστρα πάνω από τα κανονικά μου γυαλιά & έχω ζωγραφίσει & το εκ γενετής σημάδι μου & Π Ο Υ Θ Ε Ν Α Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ . Παραιτήθηκε; Έ φ υ γ ε ; Π ώ ς θα τον ξαναβρώ; Ω, Χ ρ ι σ τ έ μου. Ω, Θ ε έ μου, αν υπάρχεις βοήθησέ με τώρα! & οι πόρτες της κουζίνας ανοίγουν & βγαίνει ζέστη & αέρας γεμάτος μυρωδιές - & ΝΑ Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ! Ώ ρ α 5 : 0 7 μ.μ., ημερομηνία 29 Ιουλίου. Τα ανήσυχα μάτια μου χαμηλωμένα στο πιάτο μου όπου τρώω Σ π έ σ ι α λ Κοτόπουλο Π α ν έ H u m p t y D u m p t y & Σ π έ σ ι α λ Τ η γ α ν η τ έ ς Π α τ ά τ ε ς H u m p t y D u m p t y & Σ π ι τ ι κ ή Λαχανοσαλάτα αλλά πιάνω τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο με την άκρη του ματιού μου να καθαρίζει τραπέζια γεμάτα βρόμικα πιάτα, κ.λπ. Ιδρώτας γυαλίζει στο πάνω χείλι του. & μόνο να με κοιτούσες. & μόνο να μου χαμογελούσες. Μό-
νο μία φορά!Όμως, σαν τον Μ π ά ρ ι , δε με βλέπει. Σ α ν τον Μπρους, δε με βλέπει. & σε ένα από τα τραπέζια είναι τρία κορίτσια με σορτσάκια & ξώπλατα μπλουζάκια & τα αστραφτερά τους μαλλιά πέφτουν σαν κουρτινάκια. & πειράζουν τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο , που είναι φίλος τους. & εκείνος κοκκινίζει ντροπαλός μες στη λερωμένη ποδιά του. Ναι αλλά του αρέσει — σίγουρα. ΤΟ Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ να περπατάει καμαρωτό σαν πούτσος μπροστά σ' αυτά τα πουτανάκια! & ένα λοξό χαμόγελο & τους δείχνει τα εκτυφλωτικά δόντια του & ένα λακκάκι στο δεξί του
105
μάγουλο που δεν το είχα προσέξει πιο πριν & καταπίνω μια μπουκιά χόνδρο & μου στέκεται λίγο στο λαιμό & εκείνα τα πουτανάκια αναρριγούν & χαζογελάνε σαν να χύνουν & τα τρία μαζί & τρίβουν τον κώλο τους στα πλαστικά καθίσματα. & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ περνάει κορδωμένος μπροστά τους, με ένα μεγάλο δίσκο με πιάτα στον ώμο του, ο αφέντης τους. Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ ν α μ ε προδίδει απροκάλυπτα! Σ τ ι ς 5:58 μ.μ. ο Κ_ Π_ έφυγε από τα H u m p t y D u m p t y & π ή γ ε στο φορτηγάκι του που το 'χε παρκάρει στο πίσω μέρος της Αγοράς Τροφίμων Λέικβιου για να μην το δει κανείς. Έ χ ε ι πολύ κόσμο αυτήν την Παρασκευή το απόγευμα. & στο φορτηγάκι αφήνει τη μηχανή στο ρελαντί για κάνα λεπτό & μετά μπαίνει ήρεμα στο ρεύμα που πάει προς τα ανατολικά & ύστερα από λίγο εμφανίζεται ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ να κάνει πετάλι στο ποδήλατο του, πηγαίνοντας ανατολικά στη Λέικβιου. & μένω στη δεξιά λωρίδα & τον ακολουθώ από ασφαλή απόσταση, αργά, σαν να ψάχνω να βρω μέρος να παρκάρω. Βλέπω τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο να στρίβει νότια ως συνήθως σε μια στενή κάθετο, την οδό Λόκαστ, & δεν τον ακολουθώ όταν στρίβει σε ένα στενό μονόδρομο (παράλληλο τ η ς Λέικβιου, μισό τετράγωνο νότια) & συνεχίζει ανατολικά προς το πίσω μέρος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας της Αγ. Αγνής & περνάει το Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν (όπου θα έχω παρκάρει το φορτηγάκι για να τον αιχμαλωτίσω). Αντίθετα, επιταχύνω & στρίβω δεξιά στην Π ε ρ λ , νότια δηλαδή, & περνάω την εκκλησία & το γειτονικό της νεκροταφείο & ύστερα από κάνα λεπτό εμφανίζεται στον εσωτερικό μου καθρέφτη ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ στο ποδήλατο του, ανυποψίαστος! Σ α ν να είναι σε ταινία, & δεν το ξέρει! Αλλά το ξέρω εγώ. & παρκάρω στη γωνία & τον αφήνω να με περάσει. Τα δυνατά του πόδια κάνουν πετάλι & η λυγερή του πλάτη γερμένη μπροστά, σαν να χει λιποθυμήσει πάνω στη σέλα του! & τον ακολουθώ αργά & διασχίζω την Άρντεν (όπου μένει η Γιαγιά, ένα τετράγωνο μακριά, ανατολικά) & πάω δύο δρόμους πιο κάτω, στη Σ ί ν τ α ρ (όπου μένει ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ , ενάμισι τετράγωνο μακριά, ανατολικά) & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ στρίβει στη Σ ί ν τ α ρ &C εγώ συνεχίζω νότια στην Π ε ρ λ . Αυτό θα μείνει μεταξύ μας. Θα είναι το μικρό μας
μυστικό.
no
Αποτελεί απαίτηση, Σωφρονιστικής Υπηρεσίας του Μίσιγκαν, να έρχεται ο επιμελητής σου & να «ελέγχει» την κατοικία σου κάθε λίγες εβδομάδες ή ίσως & μήνες. Ο κος Τ_ ήταν ξεθεωμένος στη δουλειά - ό π ω ς π α ρ α π ο ν έ θ η κ ε - &C χρειάστηκε να αναβάλει τ η ν ε π ί σ κ ε ψ ή του στην κατοικία του Κ_ Π _ , αλλά τελικά ήρθε στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς την Τ ρ ί τ η , 2 Αυγούστου. Ο Κ_ Π _ , που είχε δηλώσει ένοχος «σεξουαλικού πλημμελήματος με ανήλικο θύμα», διανύει το δεύτερο χρόνο της αναστολής του & ο φάκελος εργασίας, η διαγωγή του & ο ιατρικός του φάκελος «υποδειγματικά». Ο κος Τ_ είχε μόνο δέκα λεπτά εξήγησε & φαινόταν τσατισμένος, μίλησε για λίγο στο τηλέφωνο του αυτοκινήτου του προτού ανέβει τα σκαλιά & Α, γεια σου, Κουέντιν! & μου έσίριξε το χέρι με εκείνο τον τσιμπητό του τρόπο σαν να μη θέλει να έχει επαφή με το χέρι του & την εστία μολύνσεώς σου. Σ η κ ώ ν ε ι τα μάτια του πίσω απ' τους διπλεστιακούς του & είναι εντυπωσιασμένος από το σπίτι της οικογένειας Π_ είναι ιρανερό. Συνοικία Γιουνιβέρσιτι Χάιτς. Εκείνος είχε πάει στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Μ ί σιγκαν, στο Καλαμαζού. Ανοιξα την πόρτα & ο κος Τ_ με προσπέρασε & μπήκε & ήδη έλεγε με δυνατή φωνή λες & μιλούσε σε κανένα διανοητικά καθυστερημένο Οπότε είσαι
υπεύθυνος για όλο αυτό το κτήριο, σωστά; Μπράβο, Κουέν-τιν. Τ ο υ έδειξα το μεγάλο σαλόνι όπου υπάρχει ένας καναπές & καρέκλες & μια τηλεόραση για τους ενοίκους. Τ ο υ έδειξα την κουζίνα όπου οι ένοικοι έχουν «δικαίωμα χρήσης κουζίνας». Είχα πλύνει τα βρόμικα πιάτα & είχα τ ρ ί ψ ε ι & το νεροχύτη & βρομούσε εντομοκτόνο αλλά δεν υπήρχαν κατσαρίδες. Δεν άνοιξα τις πόρτες των ντουλαπιών όπου είχα χώσει βιαστικά διάφορα πράγματα. Άνοιξα την πόρτα του ψυγείου δήθεν τυχαία & ο κος Τ_ ίσως & να αναστέναξε από την ανακούφισή
Π 2
του όταν ξεφύσηξε μέσα απ' τα δόντια του. Έξοχα, Κονέν-τιν. Κι εσύ πού μένεις; Τ ο υ έδειξα το δωμάτιο μου στο πίσω μέρος του σπιτιού. Κ_ Π_ Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ με μαύρο μελάνι σε μια άσπρη κάρτα δίπλα στην πόρτα. Το κλιματιστικό στο παράθυρο έτριζε & ο εξαεριστήρας ανοιχτός & πιστεύω ότι το δωμάτιο δε μύριζε πολύ όποια & αν μπορεί να ήταν η μυρωδιά του. (Τα δικά μου ρουθούνια είχαν συνηθίσει τη μυρωδιά, όποια & αν ήταν, & έτσι δεν ήταν αξιόπιστα.) Κάλτσες κοκκαλωμένες απ' τον ιδρώτα & εσώρουχα που ήθελαν πλύσιμο & βρεγμένες πετσέτες, κ.λπ. Η γκρίζα μάκα στο νιπτήρα του μπάνιου & τη λεκάνη & την ντουζιέρα. Αλλά το κρεβάτι ήταν καλοστρωμένο & το σεντόνι -αγορασμένο από τη Μαμά, μπλε της θάλασσας με μικρά καραβάκια & άγκυρες & ιπτάμενα ψάρια— τραβηγμένο ως το μαξιλάρι, που ήταν τοποθετημένο σε ίσια θέση. Το μοναδικό παράθυρο χρειαζόταν πλύσιμο απ' έξω & είχα παραμελήσει το χορταριασμένο κήπο από πίσω & είχα βδομάδες να τον κουρέψω, είχα πολλή δουλειά στης Γιαγιάς. Αλλά ο κος Τ_ δε φάνηκε να το προσέχει. Ο ύ τ ε τις δώδεκα π έ τ ρ ε ς πάνω στο κλιματιστικό. Ανοιξα την πόρτα της ντουλάπας μου οικειοθελώς & στις κρεμάστρες ήταν - γ ι α μια αλλόκοτη στιγμή είδα τα κατεστραμμένα Ζ Ο Μ Π Ι μου!- τα ρούχα μου, όχι πολλά αλλά μερικά ήταν φανταχτερά & μοδάτα - η δερμάτινη ρεπούμπλικα του Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η στο ράφι & ένα άσπρο πουκάμισο του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ (πολύ μεγάλο για τον Κ_ Π _ ) με ρίγες σαν της ζέβρας & μερικές δερμάτινες γραβάτες, ζώνες από δέρμα σαύρας, το μπουφάν από δέρμα προβάτου & στο πάτωμα οι αγαπημένες μου μπότες από κατσικόδερμα, ευγενική προσφορά του Πετεινού. Ανοιξα & την πόρτα της μεταλλικής μου ντουλάπας &C μέσα υπήρχε το ημερολόγιο μου κολλημένο με σελοτέιπ στη μέσα μεριά της πόρτας με σημάδια όπως
+
& τα μπλουζάκια
μου, τα πρόχειρα σορτσάκια μου, τα παπούτσια μου για το τζόγκινγκ, κ.λπ. Δυνατή, καθαρή μυρωδιά απολυμαντικού. Σε μια σακούλα με επένδυση αλουμινίου σαν & αυτές που βάζεις μέσα ένα ψ η μ έ ν ο κοτόπουλο για να το φέρεις σπίτι & να το ζεστάνεις στο φούρνο, το μπουκάλι του ενός λίτρου με τη φορμαλδεύδη & το πολύτιμο ενθύμιο του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ αλλά το μπουκάλι προσεκτικά κλεισμένο & με σελοτέιπ βέβαια & δε μύριζε ούτε δημιουργούσε υποψίες. Δεν έχω ανοίξει τη σακούλα για να κοιτάξω το αντικείμενο εδώ & πολύ καιρό. Ο κος Τ_ ούτε μία ματιά δεν έριξε σ' όλα αυτά & γιατί άλλωστε. Ο Κ_ Π_ δεν έχει τίποτα να κρύψει, τα πέντε ή έξι μαχαίρια & ο παγοκόφτης, κ.λπ. & το πιστόλι κλειδωμένα στο υπόγειο. Ο κος Τ_ λέει Έξοχα, Κονέν-τιν. Πολύ φροντισμένα & κα-
105
θαρά. Ο,τι πρέπει για σένα, έτσι; Λέει Οι ευθύνες κάνουν τον άντρα να αισθάνεται ωραία, δε συμφωνείς; Τα περιοδικά με τους μπρατσαράδες & τις τσόντες μου τις είχα κρύψει άλλου. & τις polaroid μου. & το χάρτη με τη διαδρομή που ακολουθεί ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ με το ποδήλατο του. Σ τ η θέση τους υπήρχε μια τακτοποιημένη στοίβα από τεύχη του Φλόγα, του περιοδικού των Τ Ε Ι , & καφετιές χαρτοσακούλες ισιωμένες προσεκτικά & διπλωμένες στο πάτωμα. Σαν τη γυναίκα μου, είπε ο κος Τ _ . Έτσι κάνει & αυτή με τις διαολεμένες τις χαρτοσακούλες! Σ τ ο τραπεζάκι πλάι στο κρεβάτι μου Στοιχεία Γεωφυσικής & ο κος Τ_ το πήρε στα χέρια του & κοίταξε μέσα & είδε το όνομα. Μεταχειρισμένο, ε; & εμένα όλα μου τα βι-
βλία μεταχειρισμένα ήταν. Δεν είχα λεφτά για καινούργια. Με ρώτησε για τα μαθήματά μου στο Τ Ε Ι & του είπα ό,τι του είχα πει & άλλες φορές & είπε ότι ήταν καλή σχολή, ο γιος της αδερφής του έχει πάρει πτυχίο ηλεκτρολόγου-μηχανικού από εκεί & έχει μια καλή θέση στην General Electric στο Λάνσινγκ, στο πρώτο μισθολογικό επίπεδο. Σ τ ο μεγάλο χολ συνόδευα τον κο Τ_ ως την πόρτα & να ο Αμπντέλα & ο Ακίλ στα γραμματοκιβώτια & κουβεντιάζανε & τα μάτια & τα δόντια τους άστραφταν & σταμάτησαν αμέσως μόλις ο κος Τ_ (που είναι ένας μεγαλόσωμος λευκός με πλαδαρή κοιλιά, αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο & καραφλίτσα) βρέθηκε μπροστά τους & μουρμούρισε Με συγχωρείτε! & πέρασε ανάμεσά τους. & ο Αμπντέλα & ο Ακίλ ανέβηκαν στον όροφό τους σιωπηλοί τώρα. & ο κος Τ_ δεν είπε τίποτα μέχρι που βγήκαμε στη βεράντα της εξώπορτας & μετά είπε Πρέ-
πει να τους είναι κάπως παράξενο να έχουν λευκό επιστάτη, ε; & πρόσθεσε γρήγορα Δεν υπονοώ τίποτα, έχω πολλούς μαύρους φίλους. Αν λάβουμε υπόψη μας την Ιστο-
ρία, εννοώ.
11 4
Πάνω στο κλιματιστικό στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η
Π_ απομένουν εννέα
πέτρες από αυτές που είχα πάρει από τον πίσω κήπο. Ή τ α ν δεκαπέντε αρχικά. Καθώς οι μέρες περνούσαν. & το Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν βρίσκεται κάπου μέσα σε εκείνες τις υπόλοιπες μέρες του Αυγούστου. 9 Αυγούστου. Τ η λ ε φ ώ ν η σ ε ο Μ π α μ π ά ς & η Μαμά & μου άφησαν μήνυμα από κοινού. Θα έφευγαν ως συνήθως για δύο βδομάδες διακοπές στο νησί Μακίνακ.
Κρίμα που δε θέλεις να έρθεις μαζί μας Κονέντιν! Αλλά αν αλλάξεις γνώμη- & πάτησα το κουμπί ΔΙΑΓΡΑΦΗ. 11 Αυγούστου. Τηλεφώνησε η Τζούνι. Ή μ ο υ ν στο παλιό υπόγειο & προετοίμαζα το «χειρουργείο» μέσα στο ντεπόζιτο & ανέβηκα στο ισόγειο για μια μπίρα & άκουσα την επικριτική (ρωνή της Τζούνι να ηχογραφείται. Έ λ ε γ ε ότι περίμενε πως θα την είχα πάρει & εγώ ένα τηλέφωνο & γιατί δεν πήρες Κονέντιν. Εί-
σαι καλά Κονέντιν. Σνμβαίνει τίποτα Κονέντιν. Πες μον ότι δεν άρχισες να πίνεις πάλι Κονέντιν. Σε παρακαλώ, τηλεψώνησέ μον. ΔΙΑΓΡΑΦΗ.
Π Ω Σ Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι ΤΑ Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α . Μία ορισμένη διασταύρωση Τόπου & Χρόνου. Ένα ορισμένο λεπτό μιας μέρας σε μία ζωή & ένα τμήμα ενός μονόδρομου με συρματοπλέγματα, ψηλούς φράκτες & τυφλούς πίσω τοίχους κτηρίων. (Το μέρος που διάλεξα για το φορτηγάκι & την αιχμαλώτιση ήταν πίσω από ένα κτήριο με γραφεία που Π Ω Λ Ε Ι Τ Α Ι & η πίσω έξοδος & το γκαράζ δε χρησιμοποιούνται από κανέναν. Δεν υπάρχουν κατοικίες εκεί κοντά. Πάντα η πιθανότητα να περάσει κάποιος με το αυτοκίνητο του ή άλλα παιδιά με τα ποδήλατά τους, κ.λπ., αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρει ο Κ_ Π J. & Δ Ε Ν Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Γ Ύ Ρ Ι Σ Μ Ο Σ .
44 Απομένουν έξι π έ τ ρ ε ς πάνω στο κλιματιστικό. & μετά πέντε, & μετά τέσσερις. Το Τ Μ Η Μ Α Κ πρόκειται να Ε Κ Ρ Α Γ Ε Ι , αλλά: πότε; Π έ μ π τ η 25 Αυγούστου θα είναι η ημερομηνία, σκέφτηκα. Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν & στο ημερολόγιο που έχω κολλήσει στην εσωτερική πλευρά της πόρτας της ντουλάπας μου τη σημείωσα με κόκκινο μαρκαδόρο: * Πόσες φορές ο Κ_ Π_ περιμένει τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο το θήραμά του μέσα στο φορτηγάκι του ήρεμος & μεθοδικός. & πόσες φορές ο Κ_ Π_ είναι ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ & κάνει πετάλι στο ποδήλατο του γρήγορα & καμαρωτός & όλος χάρη & ανυποψίαστος για όλους τους κινδύνους σαν ελάφι που τρέχει & πηδάει & το σκόπευτρο του κυνηγού σημαδεύει την καρδιά του. Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ με το καπελάκι των Tigers φορεμένο ανάποδα στα ξανθοκάστανα μαλλιά του & οι λεπτοί του ώμοι γερμένοι πάνω από το χαμηλωμένο τιμόνι & η ζώνη του & η μέση του τζιν του τόσο στενή που φαινόταν σαν να μπορούσα να την κλείσω μέσα στα δάχτυλά μου. & εκείνη η μικρή αλογοουρά! & το ηλιοκαμένο όμορφο πρόσωπο του σηκωμένο, το μέτωπο του ζαρωμένο λιγάκι όπως το βλέπεις μερικές φορές & σε παιδιά & εκπ λ ή σ σ ε σ α ι που ένα π α ι δ ί σ κ έ φ τ ε τ α ι , π ό σ ο μάλλον που ανησυχεί. Λ ε ς & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ γνωρίζει ότι έχει ένα Ξ Ε Χ Ω Ρ Ι Σ Τ Ο Π Ε Π Ρ Ω Μ Ε Ν Ο . & είδα τους κόμπους των σπονδύλων της ραχοκοκκαλιάς του & ένα ρίγος με διαπέρασε.
Όχι! είναι τόσο όμορφος που δεν πρέπει να τον αγγίξει ο Κ_ Π_! Μαλακίζομαι κάθε λίγες ώρες, νιώθω τέτοια νευρικότητα που δεν μπορώ να σταθώ σ' ένα σημείο & τέτοια διέγερση που δε με παίρνει να βγω έξω γιατί μπορεί να με δει κανείς & να καταγγείλει ότι έχω πάρει αμφεταμίνες ή ότι έχω παρα-
105
φρονήσει εντελώς. & αποφεύγω τους ένοικους, δεν απαντώ όταν κάποιος μου χτυπάει την πόρτα. & η Μαμά τηλεφώνησε από το Μακίνακ & ρώτησε γιατί δεν πήγα από εκεί τελικά, να περάσω μερικές μέρες, είναι τόσο ωραία εδώ η θάλασσα τόσο όμορφη και ο αέρας τόσο καθαρός. & ο Μ π α μ π ά ς ακούστηκε πολύ θερμός & φιλικός & ΔΙΑΓΡΑΦΗ με το δάχτυλο μου. & ξανά η Τζούνι & σηκώνω το ακουστικό & αμέσως αρχίζει να μου τα ψ έ λ ν ε ι . Είναι 21 Αυγούστου & γιατί δεν την πήρα ένα τηλέφωνο ύστερα από τόσες φορές που μ' έχει πάρει εκείνη, μου έχει αφήσει τουλάχιστον τρία μηνύματα μα για όνομα του Θ ε ο ύ δεν καταλαβαίνω ότι ανησυχεί για μένα; & τα λοιπά. Τ ρ ώ ω κατεψυγμένα μπουρίτο T a c o Bell με μοσχαρίσιο κιμά & πίνω Bud κουτάκι. Κάνω ζάπινγκ στα κανάλια της τηλεόρασης. 52 κανάλια & πίσω πάλι στο πρώτο. Είμαι ανήσυχος, σαν να ψάχνω κάτι & να μην ξέρω τι είναι. Η Τζούνι Μ Ι Λ Α Ε Ι . Π ά ν τ ο τ ε Μ Ι Λ Ο Υ Σ Ε . Η Μ ε γ ά λ η Αδερφή που το παίζει & πολύ πρώτη, γυμνασιάρχης. Πράσινη παχύρρευστη σος γκουακαμόλε κυλάει στο μπράτσο μου. Σ τ ο κανάλι 6 δείχνουν γυμνά μαύρα πτώματα σ' ένα λάκκο κάπου στην Αφρική. Σ τ ο κανάλι 9 δείχνουν παιδιά που σκούζουν σε κάποιο βομβαρδισμένο νοσοκομείο σε ένα μέρος που το λένε Βοσνία. & περνάνε σε μια πολιτική διαφήμιση Σας-μιλά ο Κυβερνήτης σας. Σ τ ο κανάλι 11 μία διαφήμιση για ένα φορτηγάκι που διασχίζει ένα βραχώδες ερημικό τοπίο & χοροπηδάει εδώ & εκεί. Σ τ ο κανάλι 12 η πρόγνωση του καιρού
Οι υψηλές θερμοκρασίες θα διατηρηθούν στο Μίσιγκαν και στην περιοχή του Γκρέιτ Αέικς. Σ τ ο M T V μια καυλιάρα Πορτορικάνα με φουντωτά μαλλιά γλείφει τις ρώγες ενός λευκού μαστουρωμένου κοκάκια & επιστρέφω στο κανάλι 11. Η Τζούνι λέει αυστηρά λες & είναι εδώ στο δωμάτιο μαζί μου Που να σε πάρει, Κου-
έντιν, είσαι εκεί; & ο Κ_ λέει Πού στο διάβολο θα μπορούσα να είμαι, Τζούνι; & ξαφνικά σιωπή λες & κάποιος τη χαστούκισε την καριόλα. & προσπαθώ να τελειώσω το μπουρίτο & κοιτάζω διαρκώς την οθόνη της τηλεόρασης επειδή ξέρω ότι υπάρχει κάποιο μήνυμα εκεί, κάτι επείγον. Η Τζούνι λέει ότι θα ήθελε να μιλήσουμε, ότι ανησυχεί για μένα, για την κακή επιρροή που μπορούν να ασκήσουν πάνω μου οι λάθος παρέες. Το αυτοκίνητο που διασχίζει με ταχύτητα το βραχώδες τοπίο είναι το νέο D o d g e Ram. Μεγάλο φωτεινό φεγγάρι στον ουρανό. Ή μήπως το D o d g e R a m είναι στο φεγγάρι & εκείνο εκεί το ουράνιο σώμα είναι η Γη; Η Τζούνι λέει ότι το χρωστάω στη Μαμά & στον Μ π α μ π ά να προσπαθήσω να ζήσω μια καλή ζωή. & είμαι καλός άνθρωπος κατά βάθος - το ξέρει. Λέει ότι ούτε & η ίδια έχει πάντοτε συναισθηματική ισορροπία. Είναι & εκεί-
105
νη στρεσαρισμένη κατά περιόδους. & μάλιστα πηγαίνει σε έναν ολιστικό -ψυχο-
θεραπευτή στο Αν Άρμπορ. Αλλά, σε παρακαλώ, μην το πεις στη Μαμά και στον Μπαμπά, έτσι Κουέντιν; Νομίζουν ότι εγώ είμαι η δυνατή. Βασίζονται πάνω μου, περιμένουν να τους στηρίξω. Μ ι α παύση & μετά λέει Κουέντιν; Είσαι εκεί; & εγώ ξεροβήχω & ναι, ναι & αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν η αδερφή σου -ή θα μπορούσε να είναι & ο αδερφός σ ο υ - να βγαίνει από την ίδια ακριβώς τρύπα που βγήκες & εσύ. & πιο πριν, να βγαίνει από τον ίδιο ακριβώς πούτσο. & όλα αυτά εντελώς τυχαία & απροσδιόριστα & όμως υπάρχει & ο Κ Ω Δ Ι Κ Α Σ T O Y D N A . & γι' αυτό μια αδερφή -ή ένας α δ ε ρ φ ό ς - σε ξέρει με έναν τρόπο που δε θέλεις να σε ξέρουν. Ό χ ι ότι η Τζούνι με ξέρει εμένα. Ό χ ι ότι υπάρχει έστω & ένας άνθρωπος στο Σ ύ μ π α ν που με ξέρει εμένα. Αλλά αν υπήρχε, αυτή θα ήταν η Τζούνι που θα μπορούσε να δει μες στα βάθη της ψυχής του Κ_ Π _ . Η Τζούνι επαναλαμβάνει ότι με προσκαλεί για φαγητό αύριο το βράδυ, όχι μόνο για να μιλήσουμε αλλά είναι & εκείνη η φίλη της που θέλει να μου γνωρίσει & εγώ λέω ότι έχω δουλειά. Ε τότε, τι λέω για μεθαύριο βράδυ; - & έχω δουλειά. & εκείνη τσατίζεται & λέει τι τρέχει, λοιπόν, στη ζωή σου, Κουέντιν; Μη μου αρχίζεις τις μαλακίες εμένα. Λέει, ποιος ξέρει με ποιους έχεις μπλέξει & εγώ βλέπω τηλεόραση & δεν ακούω. & λέει, με σοβαρό ύφος τώρα, Ξ έ ρ ε ι ς τι φοβάμαι, Κουέντιν; Ό τ ι κάποιος από τους κρυφούς φίλους σον, κάποιο πρεζόνι, θα σου κάνει κακό αργά ή γρήγορα, να τι φοβάμαι. Μα δε λυπάσαι τη Μ α μ ά & τον Μπαμπά; Είσαι τόσο αφελής & τόσο ευκολόπιστος, λες & ζεις στη δεκαετία του '60, & τελικά είσαι τόσο ανόητοςτίου να σε πάρει & να σε σηκώσει που δεν μπορείς να δεις το πραγματικό σου συμφέρον. To D o d g e R a m χοροπηδάει στο ερημικό τοπίο. Η εικόνα σβήνει & μετά δείχνουν κάτι μαλάκες με στολές μπέιζμπολ, στο στάδιο των Tigers, στο Ν τ ι τ ρ ό ι τ . Τώρα ξέρω το τελικό βήμα. Τ ρ ώ ω το δεύτερο μπουρίτο, που ούτε καν πεινάω αρκετά για να το φάω, αλλά είμαι σαν λιμασμένος & το στόμα μου είναι ζωντανό &C καταβροχθίζει ό,τι έχω στο χέρι μου. Σε τέσσερις μέρες θα είμαι στο Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν . Σ α ν ένα κομμάτι ενός παζλ που μου έ λ ε ι π ε & τώρα το βρήκα & συμπλήρωσα την εικόνα. Κατέβηκα στο υπόγειο & έκλεισα & κλείδωσα τ η ν πόρτα όταν μπήκα. & πέρ α σ α σ τ ο π α λ ι ό υ π ό γ ε ι ο & έ κ λ ε ι σ α & α σ φ ά λ ι σ α τ η ν π ό ρ τ α . & να τα
η
8
Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ Λ Α Κ Ι Α μου όπως τα είχα ονειρευτεί μόνο που τώρα είναι αληθινά! Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π - Τ Σ Ι Ρ Π κάνουνε. & δε με φοβούνται καθόλου. & τους άλλαξα το νερό - σ ε αλουμινένια πιατάκια— σε κάθε κιβώτιο & μάζεψα μερικές από τις κουτσουλιές τους &C τους έριξα να (ράνε σβώλους ψωμιού & λίγη βρώμη. & αν & μόλις μιας εβδομάδας ή εκεί γύρω, εκείνα τα Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ Λ Α Κ Ι Α άρχισαν λαίμαργα να τσιμπάνε με ακρίβεια το φαγητό τους & ήταν ικανά να φροντίσουν τον εαυτό τους σαν να ήταν μεγάλα πουλιά. Γιατί όλη τους η ζωή δεν ήταν παρά μόνο το φαγητό. & αυτό τους το παρείχε κάποιος. Τα μέτρησα έτσι για την πλάκα. Σε κάθε κιβώτιο δώδεκα Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ Λ Α Κ Ι Α . Τριάντα έξι Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ Λ Α Κ Ι Α . Ζούσαν όλα ακόμα.
Τ η ν ε π ό μ ε ν η μέρα, ρώτησα τη Γιαγιά αν μπορούσα να δανειστώ $ $ $ για την προκαταβολή για ένα D o d g e R a m - το γέρικο Ford μου είναι μισοδιαλυμένο & στο συνεργείο μου είπαν ότι η επισκευή (φρένα & καρμπιρατέρ) θα κοστίσει περισσότερο απ' όσα θα έπιανε αν το πουλούσα. & η Γιαγιά λέει Μα βέβαια, Κου-
έντιν! & χαμογελάει & τα κοκκαλιάρικα χέρια της τρέμουν λιγάκι ενώ μου γράφει την επιταγή. Είναι δάνειο, λέω. Θα σον τα δώσω πίσω. & η Γιαγιά γελάει Ω,
Κουέντιν. Έ χ ο υ ν ανάγκη κάποιον για να τον αγαπούν & να ζουν γι' αυτόν οι γυναίκες. Δεν έχει σημασία ποιον, δεν είναι όπως για τους άντρες. & για μεσημεριανό μου έφτιαξε στη σχάρα μεγάλα σάντουιτς με τυρί & τραγανιστό μπέικον, τρελαινόμουν γι' αυτά όταν ήμουν παιδί & πηγαίναμε ε π ί σ κ ε ψ η στη Γιαγιά. & η Γιαγιά πίνει το τσάι της που έχει το χρώμα του κάτουρου &C παίρνει τα «χάπια για την καρδιά» της όπως τα λέει. Νιώθω ότι πραγματικά σε γνώρισα καλά,
Κουέντιν. Αυτό το καλοκαίρι. Αγνωσται αι βονλαί τον Κνριού, δε συμφωνείς; Λέει Αυτό θα μείνει μεταξύ μας, Κουέντιν! Θα είναι το μικρό μας μυστικό! Πεινάω, & τρώω. & η επιταγή στην τ σ έ π η του πουκάμισού μου. Από τότε που πήρα την απόφασή μου, μου άνοιξε η όρεξη όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια & σήμερα το πρωί αναγκάστηκα να ανοίξω νέα τρύπα στη ζώνη μου. Με τη διπ λ ή δόση ηρεμιστικών η καρδιά μου είναι ή ρ ε μ η & δυνατή & χτυπάει σταθερά & ο σφυγμός της έντονος στον πούτσο μου. Το Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν τόσο κοντά που είναι σαν να έχει κιόλας συμβεί. & όταν ε π ι σ τ ρ έ ψ ω στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ θ α μ ε περιμένει στο υπόγειο. Φ α γ η τ ό & ποτό & ένας ολόσωμος καθρέφτης γι' αυτόν - & τον αφέντη του. Τα αξιολάτρευτα πράσινα μάτια του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & εκείνη η σέξι αλογοουρά. & ε κ ε ί ν ο το Σ Τ Ο Μ Α φ τ ι α γ μ έ ν ο για φιλιά & π ί π ε ς . & ε κ ε ί ν ο ς ο υπέροχος
Κ Ω Λ Ο Σ . & η Γιαγιά λέει με τη φωνή της να τρέμει ελαφρά ότι τώρα λείπει μόνο ένα πράγμα για να νιώσει ότι ολοκληρώθηκε η ζωή της, θα πέθαινε ευτυχισμένη αν γινόταν, αν η Τζούνι ή εγώ, ή & οι δυο μας, που μας αγαπάει τόσο πολύ, παντρευόμασταν & κάναμε παιδιά &C δεν έσβηνε το οικογενειακό μας όνομα. Περήιρανοι άξιοι επιφανείς αξιοπρεπείς Χριστιανοί, άντρες & γυναίκες, ήταν οι πρόγονοι μας λέει η Γιαγιά. & λέμε: «Κουέντιν; Τ ί π ο τ α άλλο δε θα με έκανε πιο ευτυχισμένη». «Άλλο από τι, Γιαγιά;» «Είπα — τίποτα άλλο δε θα με έκανε πιο ευτυχισμένη από το να παντρευτείς σύντομα και να κάνεις παιδιά». Σκούπισε τα μάτια της & γέλασε στεναχωρημένη & είπε: « Τ ο ξέρω ότι είμαι μια γριά γυναίκα και δεν έχω δικαίωμα να ανακατεύομαι στις ζωές των νέων». « Ό χ ι , Γιαγιά, δεν πειράζει». « Τ ο ξέρω ότι ζητάω πολλά. Μ ό ν ο και μόνο για να γίνει ευτυχισμένη μια γριά». « Ό χ ι , Γιαγιά, δεν πειράζει». « Τ ο ξέρω - αχ, πώς έχει αλλάξει ο κόσμος...» & εγώ μαζεύω με τη γλώσσα μου από το κουτάλι το παγωτό με σιρόπι κεράσι & τυλίγω τη γλώσσα μου γύρω από το κουτάλι & λέω: «Έλα, Γιαγιά. Μ η ν κλαις. Δεν έχει αλλάξει & τόσο πολύ ο κόσμος».
720
Π Ω Σ Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι Τ Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α . Αγόρασα τ ο D o d g e R a m στις 2 3 Αυγ. Μ ε έ κ λ ε ψ α ν στην ανταλλαγή (πήρα μόνο $ 1 . 3 0 0 για το Ford) αλλά δεν ήμουν σε θέση για παζάρια. Σκούρο καφεπράσινο φινίρισμα & γερό, όμορφο σασί με μεγάλη απόσταση από το έδαφος, πιο τσαμπουκαλίδικο από το Ford & 4 X 4 βέβαια. & μεγαλύτερη ιπποδύναμη από το Ford & πιο ευρύχωρο πίσω. Έκανα εξάσκηση στην οδήγησή του με αλλαγή ταχυτήτων, φώτα, κ.λπ. & με το σύστημα κλιματισμού, που είναι περίπλοκο. Αγόρασα δώδεκα σκουροπράσινες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών για να καλύψω τα πίσω παράθυρα & όχι αμερικανική σημαία αυτή τη φορά — μπορεί να βάλω μία αργότερα. & καινούργιο αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα Π Ρ Ο Τ Ι Μ Ω ΤΟ Ι Σ Τ Ι Ο Π Λ Ο Ϊ Κ Ο ΜΟΥ. Το μεγαλύτερο μέρος της 2 4 η ς Αυγ. τακτοποιούσα τα σύνεργά μου στο υπόγειο & το ντεπόζιτο. Παγοκόφτης, ξέστρο, μαχαίρια διαφόρων μεγεθών όλα φρεσκοακονισμένα. Ιώδιο & γάζες & επίδεσμοι κ.λπ. Τ ρ ο φ έ ς για τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο εύκολες στη χ ώ ν ε ψ η & νερό Evian & κουβέρτες & ένα ουροδοχείο (μια κεραμική γλάστρα που βρήκα στη σοφίτα, μήπως είναι κειμήλιο;) & χαρτί υγείας, κ.λπ. & τον ολόσωμο καθρέφτη, επίσης από τη σοφίτα. Επίσης, προετοιμασίες στο φορτηγάκι μου. Στερέωσα ένα χώρισμα από κοντραπλακέ ανάμεσα στη δεύτερη σειρά καθισμάτων & στο πίσω μέρος. Σ τ α πίσω καθίσματα, ένα μπλουζάκι, ένα παντελόνι τζιν, καραμέλες Froot L o o p s για γρήγορη ενέργεια & μερικά ακόμα μπουκάλια Evian & τρία μπουκάλια κόκκινο ιταλικό κρασί τυλιγμένα σε χαρτοσακούλες. Σ τ ο πίσω μέρος, γάντια & σφουγγάρι για φίμωτρο & ρολά συγκολλητικής ταινίας & σχοινί & ένα σάκο από καναβάτσο & αδιάβροχο καραβόπανο για το πάτωμα & μερικές ακόμα σακούλες σκουπιδιών. Δ ε ν ήθελα να λερωθεί το πίσω μέρος - το φορτηγάκι μου ήταν καινούργιο. (Σύμφωνα με το σχέδιο
122
μου δε θα χυνόταν αίμα στο φορτηγάκι & έλπιζα ότι δε θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά συχνά τα υποκείμενα πανικοβάλλονται ακόμα & τα πιο γενναία από αυτά & χάνουν τον έλεγχο του σφιγκτήρα τους.) & το μαχαίρι μου για το ξεκοίλιασμα των ψαριών. (Το 38άρι μου θα το είχα στην τ σ έ π η μου.) & διάλεξα τη σγουρή κοκκινοκάστανη περούκα & το περιποιημένο μουστάκι του Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ , που δεν τα είχα αγγίξει για χρόνια. Έ φ α γ α στα Burger King μερικά στενά πιο πάνω & πέρασα & από ένα εστιατόριο για φοιτητές & ήπια μόνο μερικές μπίρες & δε μίλησα σε κανέναν & νωρίς για ύπνο, μόνο ένα ηρεμιστικό & κοιμήθηκα σαν μωρό. 25 Αυγ. ξύπνησα στις 6 : 2 0 π.μ. σε υπερένταση & ο πούτσος μου σαν ηλεκτρο(ρόρο ραβδί & μαλακίστηκα δύο φορές για να ηρεμήσω & το χύσι ήταν καυτό σαν λάβα. Σ π έ σ ι α λ Burger King Breakfast $ 3 , 9 9 & καθάρισα το πιάτο μου & ήπια τόσο πολύ καφέ που έκανα κεφάλι από την καφεΐνη & ήταν ωραία. Συνηθισμένες αγγαρείες στο σπίτι. Είπα «Γεια χαρά», κ.λπ. στον Μ ε γάλο Μαύρο (που είναι όλη την ώρα στην κουζίνα & τηγανίζει κάτι σκούρο & λαδερό) & πιστεύω ότι τον χειρίστηκα καλά. Για να τους κάνω να σκεφτούν, αν μισούν το λευκούλη, εσύ δεν είσαι λευκούλης τελικά αλλά κάτι άλλο. Έκανα ντους & φόρεσα το Vernon University μπλουζάκι μου, λευκό βαμβακερό με πράσινα γράμματα & λογότυπο ένα ινδιάνικο τσεκούρι. Πρόχειρο χακί σορτσάκι χωρίς ζώνη, κάλτσες & παπούτσια για τρέξιμο. Τηλεφώνησα στη Γιαγιά, όπως ακριβώς το είχα σχεδιάσει. Είναι Π έ μ π τ η & λογικά π ρ έ π ε ι να κουρέψω το γρασίδι σε ένα τμήμα του κήπου. Αλλά η Γιαγιά με ρώτησε αν θα μπορούσα, με παρακάλεσε κιόλας, να πάρω με το φορτηγάκι την καλή της φίλη την κα Θ α τ ς & να τη φέρω στο σπίτι - γιατί αυτό το είχα κάνει & στο παρελθόν & ποτέ δεν είχα φέρει αντίρρηση. & έτσι τραύλισα ένα: «Εντάξει» & μετά ήταν ή δ η πολύ αργά. Έ π ε ι τ α σκέφτηκα Ισως να είναι καλύτερα: δύο γριές & όχι μόνο μία. Συνέχισα τις προετοιμασίες. Άνοιξα την τηλεόραση στο δωμάτιο μου & έιρυγα αφού πρώτα κλείδωσα την πόρτα. 4 : 4 0 μ.μ. & το σπίτι άδειο τέτοια ώρα. Ανέβασα τα χαρτοκιβώτια με τα κοτοπουλάκια από το υπόγειο & τα φόρτωσα στο φορτηγάκι, στο πίσω μέρος, που το 'χα παρκάρει μπροστά στην πίσω πόρτα του σπιτιού. Π ή γ α στο Ν τ έ ι λ Σ π ρ ι ν γ κ ς από τη συνηθισμένη διαδρομή & πήρα την κα Θ α τ ς από το 13 της οδού Αίλακ στις 5:00 μ.μ. Τ έ σ σ ε ρ α λεπτά οδήγηση ως το σπίτι της Γιαγιάς στο 149 της Άρντεν. Η γριά φλυαρούσε ακατάπαυστα & έλεγε Πό-
σο τυχερή είναι η Γιαγιά σον που έχει έναν τόσο ευγενικό εγγονό. Τα κοτοπουλάκια Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π - Τ Σ Ι Ρ Π αλλά πίσω από το χώρισμα & η γριά δεν τα
146
ακούει από τη φλυαρία της ή είναι κουφή. Σ τ η ς Γιαγιάς ήπια λεμονάδα & μετά από μερικά λεπτά άφησα τις δυο γριές να πολυλογούν μόνες τους στο σπίτι & πήγα να παρκάρω το φορτηγάκι πίσω από το γκαράζ σε μια θέση στην οποία δε φαινόταν απ' το σπίτι. & φόρεσα το καπελάκι των Tigers & γάντια κήπου & έβγαλα την κουρευτική μηχανή από το γκαράζ & άρχισα να κουρεύω το πίσω μέρος του κήπου στις 5:25 μ.μ. σε κατά μήκος λωρίδες όπως συνήθως ξεκινώντας από το σπίτι & πηγαίνοντας ως την πέρα άκρη του κήπου. Σ τ ι ς 5:35 έκρυψα τη μηχανή πίσω από έναν αειθαλή θάμνο περίπου στο κέντρο του γρασιδιού & έβαλα το φρένο & άφησα το μοτέρ να δουλεύει & πήγα στο γκαράζ χωρίς να με δει κανείς από το σπίτι. Σ τ ο φορτηγάκι, φόρεσα την περούκα & το μουστάκι Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ & το καπελάκι των Tigers πάλι. Σκούρα γυαλιά ηλίου. Σ τ ι ς 5 : 5 2 μ.μ. βγήκα από το γκαράζ της Γιαγιάς οδηγώντας πολύ αργά & έ σ τ ρ ι ψ α δυτικά της Άρντεν, στη Λόκαστ & βόρεια στο στενό μονόδρομο από την κάτω μεριά της λεωφόρου Λέικβιου & διέσχισα το μονόδρομο μέχρι που έφτασα στο Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν όπου πάρκαρα, με τη μηχανή αναμμένη. Το δρομάκι άδειο. Σ τ ο πίσω μέρος, τελικές προετοιμασίες. Άνοιξα μία από τις πίσω πόρτες & στις 6 : 0 2 μ.μ. ξεφόρτωσα τα χαρτοκιβοταα με τα κοτοπουλάκια & τα άφησα στο έδαφος & στις 6 : 0 3 μ.μ. άνοιξα τα χαρτοκιβώτια & έβγαλα έξω τα κοτοπουλάκια. Αμέσως Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π Τ Σ Ι Ρ Π - Τ Σ Ι Ρ Π & χτυπούσαν τ α μικρά τους φτερά & απομακρύνονταν από τα χαρτοκιβώτια & ράμφιζαν το χώμα & ανήμπορα να αντιληφθούν οτιδήποτε άλλο γύρω τους πέρα από το χώμα. & εγώ παρέμεινα ήρεμος & διατήρησα τον έλεγχο μου. Γιατί ό,τι έχει συμβεί, ανήκει
ήδη στο παρελθόν. Από την αρχή τον Χρόνου. Π ε ρ ί π ο υ στις 6 : 0 8 μ.μ. είδα το ποδήλατο να στρίβει & να μπαίνει στο μονόδρομο. Από εκεί & μετά σταμάτησα να καταγράφω την ακριβή ώρα αλλά παρέμεινα ήρεμος & διατήρησα τον έλεγχο. Ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ερχόταν προς το μέρος μου, όπως στα όνειρά μου. Γιατί πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Γ ι α τ ί ποια άλλη μοίρα μ π ο ρ ε ί να ε ί χ ε . & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ δεν μπορεί να π ι σ τ έ ψ ε ι στα μάτια του όταν βλέπει τα κίτρινα πασχαλινά κοτοπουλάκια τόσο χνουδωτά & χαριτωμένα να είναι μες τη μέση του δρόμου & δεν έχει άλλη επιλογή απ' το να πατήσει φρένο & να σταματήσει το ποδήλατο του. & καβάλα στο ποδήλατο του γελάει & λέει Αλλο πάλι και τούτο.
Κοτοπονλάκια; & ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ αγχωμένος & θυμωμένος λέει Δε βλέπεις τι έπαθα, το σκάσανε, μπορείς να με βοηθήσεις; Σε παρακαλώ'. & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ που είναι καλοσυνάτο παιδί, απονήρευτο & χαίρεται να βοηθάει χαμογέλασε
1 46
πλατιά & έβαλε το οταντ στο ποδήλατο του λέγοντας Μα βέβαια! Σ κ ύ β ε ι & πιάνει δύο από τα κοτοπουλάκια που φτεροκοπούσαν & τα φέρνει στον Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ που έχει σ κ ύ ψ ε ι πάνω από ένα χαρτοκιβώτιο στο πίσω μέρος του D o d g e R a m . Λέει Καλά, πού τα βρήκες όλα αυτά; Πω-πω! Γουστάρω! λες & είναι αστείο, κάτι φανταστικό που έχει δει στο M T V ίσως. & ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ χαμογέλασε & είπε Ευχαριστώ! & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ γύρισε για να πιάσει δύο κοτοπουλάκια κοντά στο πίσω δεξί λάστιχο του D o d g e R a m & εκείνη τη στιγμή ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ γρήγορος σαν φίδι έπιασε κεφαλοκλείδωμα το αγόρι & με το άλλο του χέρι ακινητοποίησε τα χέρια του αγοριού, που κουνιόνταν πέρα δώθε σαν τρελά & Ε Ν Α Δ Υ Ο Τ Ρ Ι Α δυνατά χτυπήματα στη τραχεία του αγοριού & λίγο έ λ ε ι ψ ε να του σπάσει το λαιμό & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ έπεσε, τα πόδια του άψυχα & άχρηστα. & ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ μέσα σε δευτερόλεπτα τον σήκωσε & τον ιρόρτωσε στο Dodge Ram & τις πόρτες έκλεισε & κλείδωσε. & ο Τ Ο Ν Τ ΚΑΤΛΕΡ ήταν ερεθισμένος & βίαιος & τα μάτια του είχαν γουρλώσει &C πετούσαν. & ο πούτσος του τεράστιος. & χώνει το σφουγγάρι στο στόμα του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & το στερεώνει με τη συγκολλητική ταινία, τυλίγοντάς τη γύρω από το κεφάλι του. & q)opάει το σάκο από καναβάτσο στο κειράλι του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & τον στερεώνει & αυτόν με τη συγκολλητική ταινία. & τώρα το κεφάλι & το πρόσωπο έχουν χαθεί & το σώμα του αγοριού πεσμένο τρέμει με κάθε ανάσα. & ένας σκούρος λεκές απλώνεται στον καβάλο του. & η οσμή των ούρων. & ερεθισμένος ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ ψαχουλεύει & μετά σκίζει το τζιν του αγοριού & φανερώνει το μαλακό υγρό του πούτσο & σκίζει & τα δικά του ρούχα & πιάνει τα αρχίδια του αγοριού & τα τραβάει δυνατά προς τα κάτω Μ Ι Α Δ Υ Ο Τ Ρ Ε Ι Σ φορές & βογγάει & τα μάτια του τρεμοπαίζουν & χύνει, & χύνει. & το μυαλό του σβήνει για πόσα δευτερόλεπτα ή λεπτά δεν ξέρει. & είναι πεσμένος πάνω στο αγόρι & τρέμει & προσπαθεί να ηρεμήσει την καρδιά του. Σ'αγαπάω, μη με αναγκάσεις να σον κά-
νω κακό. Σ'αγαπάω αγαπάω αγαπάω! & σάλια έτρεχαν από το στόμα του σαν να ήταν μωρό. &C τα μάτια του τυφλωμένα από τα δάκρυα. & το καναβάτσο φαγουρίζει το αναψοκοκκινισμένο δέρμα του. & το αγόρι τόσο λεπτό από κάτω του, τα πλευρά του & οι ωμοπλάτες του. & το αγόρι συνήλθε & άρχισε να βογγάει αδύναμα με το σφουγγάρι στο στόμα & να χτυπάει τα χέρια & τα πόδια του. & ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ έριξε όλο του το βάρος πάνω του για να τον σταματήσει. Μείνε ακίνητος & δε θα πάθεις τίποτα! Μείνε ακίνητος & δε θα πάθεις τίπο-
τα! Είμαι φίλος σου. & μες στον τρόμο του το αγόρι ήταν δυνατότερο απ' ό,τι πε-
105
ρίμενε ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ αλλά εκείνος ήταν ακόμα πιο δυνατός. Γρυλίζοντας, ακινητοποιεί τα χέρια του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & τον δένει με μια λωρίδα καναβάτσο & με σχοινί σαν ζουρλομανδύα. & δένει τα πόδια του αγοριού, αστράγαλοι & γάμπες & γόνατα. & το αγόρι δεν μπορούσε να κουνηθεί πια, μόνο να σφαδάζει σαν πληγωμένο σκουλήκι. & όμως δε σταμάτησε να σφαδάζει & από τα βάθη του λάρυγγά του ένα μουγκρητό, ένα πνιχτό ουρλιαχτό, σαν να κλαίει κάποιο μωρό κάπου μακριά & αυτό εκνεύρισε τον Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ & έτσι κάθισε πάνω του & έσφιξε με τα δάχτυλά του το λαιμό του αγοριού εκεί όπου ήταν ο σφυγμός του λέγοντας λαχανιασμένα Δ ε θα σον κάνω κακό! Δε θα σον κάνω κακό σ' το
υπόσχομαι! Αλλά ΜΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ.
& ο Τ Ο Ν Τ Κ Α Τ Λ Ε Ρ έσφιξε
&
άλλο τα δάχτυλά του & ταρακούνησε & ταρακούνησε το κεφάλι του αγοριού χτυπώντας το στο πάτωμα μέχρι που κάποια στιγμή παρατήρησε ότι το αγόρι ήταν ακίνητο & δεν αντιστεκόταν πια & τότε σύρθηκε μακριά του. & τότε συνειδητοποίησε πού βρισκόταν & την αποστολή του & τον κίνδυνο. Γιατί ήταν σαν να 'χε ξεχάσει τον κίνδυνο. Ό π ω ς πάντα σε τέτοιες καταστάσεις. & κοιτάει το ρολόι του & βλέπει την ώρα τώρα 6 : 2 3 μ.μ. & στην αρχή δεν μπορούσε να καταλάβει τι σήμαινε αυτό. Έ π ε ι τ α συνήλθε για τα καλά & έβγαλε την περούκα & το μουστάκι —που είχε ξεκολλήσει από τη μία μεριά & κρεμόταν στα χείλη του— & σήκωσε & κούμπωσε το χακί σορτσάκι του, που το 'χε ανοίξει. & κοίταξε προσεκτικά το αγόρι & είδε ότι ανέπνεε, το στήθος του ανέβαινε & κατέβαινε με μικρούς σπασμούς. Ο π ό τ ε ήταν Ο Κ . & βιαστικά βγήκε από το φορτηγάκι & πήγε από την πλευρά του οδηγού & κάθισε στη θέση του οδηγού & κοίταξε από τον εσωτερικό καθρέφτη & είδε ότι το δρομάκι ήταν ακόμα άδειο. & οδήγησε το φορτηγάκι (το ταμπλό του τόσο ασυνήθιστα καινούργιο & το τιμόνι σφιχτό & ο όγκος του οχήματος απρόσμενος) στην αρχή με μικρά τινάγματα προς τα εμπρός & μετά πιο ομαλά & μέσα από το πάρκινγκ της εκκλησίας - π ο υ ήταν σχεδόν άδειο & κανένας εκεί για να ρίξει έστω & μια ματιά προς το μέρος του— & στην οδό Π ε ρ λ & νότια προς την Αρντεν & ανατολικά στην Άρντεν για το σπίτι της Γιαγιάς. & κανένας ήχος από το πίσω μέρος. & πάρκαρε το φορτηγάκι εκεί όπου ήταν πριν. &C κλείδωσε όλες τις πόρτες με το κεντρικό κλείδωμα. & προσπάθησε να κοιτάξει στο εσωτερικό του D o d g e R a m από το πίσω παράθυρο αλλά οι σκούρες πλαστικές σακούλες σκουπιδιών έκρυβαν τα πάντα. & μετά έτρεξε στην κουρευτική μηχανή που δούλευε ακόμα. Είχε περάσει τόση ώρα
& δούλευε ακόμα. & οι γριές θα την άκουγαν & θα νόμιζαν ότι ήμουν εκεί. Ξ α -
105
νάπιασα το κούρεμα & άρχισα να το απολαμβάνω, όπως συμβαίνει μερικές φορές — μπρος & πίσω, μπρος & πίσω, κατά πλάτος του κήπου. &C κατά τύχη βλέπω, καθώς κοιτούσα τριγύρω - τ ι είναι α υ τ ό ; - Ε Ν Α Σ Κ Υ Λ Ι Ν Α Μ Υ Ρ Ι Ζ Ε Ι Τ Ο Φ Ο Ρ Τ Η Γ Α Κ Ι ! Ε Ν Α ΣΚΥΛΙ! - & για μια στιγμή είχα μείνει & κοιτούσα & έπειτα χτύπησα τα χέρια μου & του φώναξα να φύγει & εκείνο στάθηκε & με κοίταξε για λίγο & του φώναξα Πήγαινε σπίτι σου! Φύγε! & το σκυλί έκανε μεταβολή & κατηφόρισε το δρομάκι του πάρκινγκ με μικρά βήματα. & έφυγε. & στις 6:54 μ.μ. σταμάτησα το κούρεμα & έβαλα τη μηχανή στο γκαράζ. Έλεγξα το φορτηγάκι & είδα ότι όλα φαίνονταν ΟΚ & δεν ακουγόταν κανένας θόρυβος από το πίσω μέρος. Μ π ή κ α στο σπίτι & είπα στη Γιαγιά ότι είχα τελειώσει για σήμερα, είχα κουρέψει όλο τον πίσω κήπο. Ή τ α ν 7 : 0 0 μ.μ. & έ π ρ ε π ε να φύγω. & τ] Γιαγιά & η άλλη γριά με κοίταξαν. & η Γιαγιά είπε Κουέντιν, το πρόσωπο σον,
&ί εγώ είπα Τι τρέχει με το πρόσωπο μου; & η Γιαγιά είπε Δείχνεις ξαναμμένος, γλυκό μου παιδί, δεν πας να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπο σου; & πήγα & έριξα λίγο νερό. & είδα στον καθρέφτη του μπάνιου τον Κ_ Π_ να με κοιτάει σαστισμένος &: ήταν σαν να 'χε καεί από τον ήλιο. & μια φλεβίτσα είχε σπάσει στο αριστερό του μάτι. & αρχές φαλάκρας πάνω απ' το μέτωπο του. Και τι θα γίνει με το
μέλλον σον, γιε μου; — πέρασες πια τα τριάντα. & η μπιροκοιλιά & η σφιχτή ζώνη, αν είχα ιρορέσει ζώνη με το χακί μου σορτσάκι, πράγμα που δεν είχα κάνει. & ξαναπήγα στην κουζίνα, όπου η Γιαγιά & η άλλη γριά μιλούσαν για τον Κ_ Π _ , το ξέρω. & μου πέρασε από το μυαλό να τις σκοτώσω & τις δύο τότε, & το αγόρι στο φορτηγάκι, & να ξεφορτωθο') τα τρία πτώματα αμέσως & έτσι θα γλύτωνα πολύ χρόνο & δε θα χρειαζόταν να το σκέφτομαι άλλο. Η Γιαγιά λέει Αχ,
Κουέντιν, γιατί δε μένεις για φαγητό; & εγώ είπα γιατί. & η Γιαγιά λέει Μα θα το ήθελα τόσο πολύ! Δεν τρέφεσαι σωστά, τώρα που ζεις μόνος σου. Η ζωή του εργένη είναι σκληρή. & εγώ είπα ότι τώρα π ρ έ π ε ι να πάω τ η ν κα Θ α τ ς στο σπίτι της. Αλλά τελικά η κα Θ α τ ς θα έμενε για φαγητό & λέει ότι δεν πειράζει, θα πάρει ένα ταξί. & εγώ πήγαινα προς την πόρτα & η Γιαγιά λέει Κουέντιν, περίμενε! & μου έδωσε ένα φάκελο που θα π ρ έ π ε ι να είχε $ $ $ & τον πήρα &C την ευχαρίστησα & έφυγα. & στο (ρορτηγάκι, που ήταν το καινούργιο γυαλιστερό καφεπράσινο D o d g e R a m & όχι το άλλο, Η Τ Α Ν ΠΑΛΙ ΤΟ Σ Κ Υ Λ Ι - ένα αδύνατο κοπρόσκυλο με βρόμικο τρίχωμα & ουρά γυριστή σαν της μαϊμούς &ί μάτια έξυπνα & του φώναξα Φύγε! Αντε γαμήσου! & χτύπησα τα χέρια μου & πήγα να το κλοτσήσω & εκείνο έφυγε τρέχοντας. Να ήταν το σκυλί του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ ; Το
12 7 38άρι ήταν στην τ σ έ π η μου — να το σκοτώσω; Κανένας θόρυβος από το εσωτερικό του D o d g e R a m . Μ π ή κ α μέσα & βγήκα με την όπισθεν από το δρομάκι του γκαράζ αλλά στραβά & πέρασα πάνω από το γρασίδι αλλά μετά στο δρόμο οδήγησα σωστά, το τιμόνι ήταν κάπως σφιχτό στο νέο μου φορτηγάκι & ο όγκος μεγάλος & δύσκολο να τον υπολογίσεις. Αλλά τα κατάιρερα. Ή τ α ν 7 : 1 2 μ.μ. Δυτικά στη Αέικβιου προς τη λίμνη, είχε κίνηση & πηγαίναμε αργά. Αυτό το στάδιο του σχεδίου του Κ_ Π_ πριν την επιστροφή στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τς μες στο σκοτάδι δεν είχε καταστρωθεί ξεκάθαρα το συνειδητοποίησα & ήταν μια θολούρα στο μυαλό μου. Ό π ω ς σε μια ταινία, κάνουν F A D E O U T & μετά F A D E IN & έχει περάσει κάποιος χρόνος. Αλλά εγώ δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Δεν είχα αυτή τη δύναμη. Εγώ ήμουν μέσα στον Χρόνο. & το ρολόι δεν είχε δείκτες & ήταν κολλημένο. & το D o d g e R a m έκαιγε τη βενζίνη γρηγορότερα από το Ford. Στην αρχή ίσως να εκπλαγείς λιγάκι- την πρώτη φορά που θα βά-
λεις βενζίνη, να ξέρεις ότι θα δώσεις πολλά για να γεμίσεις το ντεπόζιτο είχε πει ο πωλητής. Αλλά δεν μπορούσα να σκέφτομαι τέτοια πράγματα τώρα. Σ τ α μ ά τ η σα στο πάρκο Σ ά μ ι τ που έχει θέα τη λίμνη & έφαγα Froot L o o p s γιατί πεινούσα & ήπια κρασί από ένα από τα μπουκάλια, φροντίζοντας να το έχω καλά κρυμμένο μέσα στη χαρτοσακούλα. Γιατί αν το έ β λ ε π ε ένας μπάτσος & ερχόταν να με ανακρίνει; & το 38άρι που είχα στην τσέπη μου δεν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω με ασφάλεια γιατί ο ήχος του πυροβολισμού θα ακουγόταν. Γιατί αυτό είναι το αδύνατο σημείο ενός όπλου & να γιατί ένα μαχαίρι είναι ανώτερο. Αλλά δεν είναι εύκολο να σκοτώσεις με μαχαίρι οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα. Θα ήθελες να το αποφύγεις, αν μπορείς. Ο ήλιος ήταν ακόμα ψηλά στον ουρανό πάνω απ' τη λίμνη & σκέφτηκα Δε θα σκοτεινιάσει ποτέ. Σκούρα ξεφτισμένα σύννεφα σαν σπασμένα δόντια στην απέναντι όχθη της λίμνης & από πάνω πιο φωτεινός ουρανός. & το Ζ Ο Μ Π Ι μου μου είναι βάρος & όχι η χαρά που περίμενα. & τελείωσα το πρώτο μπουκάλι & θα πρέπει να με π ή ρ ε ο ύπνος στο τιμόνι & ξύπνησα από ένα μουγκρητό που βγήκε από το δικό μου λαρύγγι. & έξω ήταν ακόμα μέρα! & ο ήλιος να λάμπει πάνω από τα ίδια σύννεφα. Σ α ν ένα τυφλό μάτι & όμως ακόμα έλαμπε. & τα κυματάκια της Λίμνης Μίσιγκαν φλοίσβιζαν στη ζέστη. Τοξινοκύματα είπε η Τζούνι. Τι έχουμε κάνει στη φύση! είπε η Τζούνι. Θα σε κοιτάξει στα μάτια & θα το καταλάβει: & τι πρέπει να κάνεις; Γύρισα & κοίταξα το χώρισμα από κοντραπλακέ πίσω από τα καθίσματα & ήταν - απλώς εκεί. & κανένας ήχος από πίσω του. & για μια στιγμή δεν μπορούσα
105
να θυμηθώ ποιος ήταν εκεί πίσω — ποιο από τα υποκείμενά μου. Γιατί ό,τι συμβαίνει, έχει ξανασυμβεί & θα συμβεί ξανά. & θυμήθηκα τότε το αγόρι που έβγαινε από την πισίνα — έλαμπε από ζωή. & άρχισα να νιώθω αναζωογονημένος πάλι, & σε υπερδιέγερση. Γιατί ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ ήταν δικός μου τώρα, & θα ήταν πάντα έτσι. Σ τ ι ς χαρές & στις λύπες & μέχρι να αποχωρήσει ο Θάνατος. Έ τ σ ι έβαλα μπρος τη μηχανή & πέρασα μέσα από το μέρος όπου κάνουν πικνίκ, τόσοι πολλοί άνθρωποι! Οικογένειες! Τ ό σ α πολλά παιδιά! Η οσμή κρέατος ψημένου στα κάρβουνα, & αργά μέσα απ' το πάρκο & μου ήρθε αυτή η παράξενη σ κ έ ψ η
Ναι αλλά θα μπορούσες να τον απελευθερώσεις ακόμα & τώρα, να τον παρατήσεις στο δάσος & κάποιος θα τον βρει. Γιατί τον ΤΟΝΤ ΚΑΤΛΕΡ έχει δει & όχι τον Κ_ Π_. Αλλά ήμουν τσατισμένος μαζί του. Πάντα τσατίζεσαι μαζί τους, & θέλεις να τιμωρήσεις. Με χλεύαζε & είχε μπει στο μυαλό μου & με ακολουθούσε όλες αυτές τις εβδομάδες. Σ τ α H u m p t y D u m p t y το βλέμμα του δε σταματούσε ποτέ πάνω μου, σαν να μην υπήρχε κανένας εκεί όπου καθόμουν. & με προκαλούσε, με εκείνο το λοξό χαμόγελο & τα λακκάκια & τα πράσινα μάτια. & οδηγούσα στο νότιο τμήμα του Μάουντ Βέρνον κατά μήκος της λίμνης & άρχισα να έχω ένα προαίσθημα. & άνοιξα το ραδιόφωνο για να ακούσω ειδήσεις, γιατί ήταν 8:08 μ.μ. τώρα & ήδη θα ανησυχούσαν για την εξαφάνιση του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ . & ίσως να είχε ειδοποιηθεί η αστυνομία; & να είχε αρχίσει τις έρευνες & να έστηνε μπλόκα; Τ ί π ο τ α σχετικό στις ειδήσεις. Αλλά αυτό ίσως να ήταν κόλπο. Ό μ ω ς δεν μπορούσα να ε π ι σ τ ρ έ ψ ω σπίτι πριν νυχτώσει & πέσει σκοτάδι. & να πού τα
σκάτωσες, Κουέν-τιν, παρόλα τα σχέδιά σου. Διέκρινα την κοροϊδία στη φωνή του Μ π α μ π ά αλλά δεν τον κατηγόρησα, δί έτσι αποφάσισα ξαφνικά να στρίψω & τελικά να κατευθυνθώ προς το βόρειο τμήμα της πόλης, στον περιιρερειακό 31 που τον ξέρω σαν το πρόσωπο μου. & περνάω το Χόλαντ & περνάω το Μάσκιγκον & μέχρι τις 9:20 μ.μ. & το σκοτάδι, είχα περάσει το Λούντινγκτον & ήμουν στον εθνικό δρυμό Μάνιστι & αισθανόμουν καλά ξέροντας ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση. Γιατί δεν είχε συμβεί αυτό, αυτό που είχα πει στο δικηγόρο του Μ π α μπά. Ό τ ι οι μπάτσοι του Μάουντ Βέρνον περνούσαν από τη Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς & με παρενοχλούσαν. & όμως τώρα φαινόταν ξεκάθαρα ότι έτσι είχαν τα πράγματα. & εγώ δεν το ήξερα. & εξαιτίας της εξαφάνισης του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς η αστυνομία θα παρακολουθούσε όλους τους σεσημασμένους σεξουαλικούς
παραβάτες στην περιοχή, δί πόσοι θα ήταν; - δεκάδες, εκατό. & ο Κ_ Π_ μαζί τους στη λίστα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. & έτσι ήταν έξυπνο που έφυγα
105
από το Μάουντ Βέρνον & πάρκαρα στην άκρη ενός μονοπατιού στο δάσος & πήγα στο πίσω μέρος του D o d g e R a m & το φωτάκι άναψε & η οσμή των ούρων τρύπωσε στα ρουθούνια μου & με ερέθισε & είδα το σώμα, το αγόρι, πεσμένο ανάσκελα στο πάτωμα, κεφάλι κρυμμένο μέσα στο σάκο, μισόγυμνο & ο αδύνατος θώρακάς του κουνιόταν ανέπνεε ακόμα! ήταν ακόμα ζωντανός! Θα πρέπει να είχα τσακίσει κάτι στο λαιμό του — την τραχεία; το λάρυγγα; & έτσι που τον είχα δέσει με τη συγκολλητική ταινία & το σχοινί ήταν όπως θα έδενε κάποιον ένα παιδί, του 'χα τυλίξει το σχοινί γύρω γύρω. Γεια σον είπα. Γεια. Κάθισα πάνω του & τον άγγιξα & τον έ τ ρ ι ψ α & τον χάιδεψα αλλά το πουλάκι του ήταν άψυχο & κρύο, σαν πεθαμένο ζώο, το ζούληξα για να τον ξυπνήσω λιγάκι & οι μύες του συσπάστηκαν & μου φάνηκε πως φώναξε κάτι αλλά είχε το σίρουγγάρι στο στόμα. Τ ο υ έβγαλα το σάκο — & να το πρόσωπο του. Το δικό χ ου πρόσωπο, αλλά αλλαγμένο. & όχι τόσο όμορφο τώρα. Το κάτω μέρος του προσώπου του ήταν καλυμμένο με ταινία, αλλά τα μάτια τρεμόπαιζαν. Τώρα βλέπεις
το αληθινό μου πρόσωπο, τώρα γνωρίζεις τον Αφέντη σον. Τ ο υ έριξα νερό Evian & τα μάτια του άνοιξαν καλύτερα & εστίασαν & είδα μέσα τους τον τρόμο. Δε θα
σου κάνω κακό, είμαι φίλος σου. Αν δε μον αντισταθείς. Η φωνή μου τρυφερή, για να τον καλοπιάσω. Ό μ ω ς δεν έδειχνε να με ακούει. Υπήρχε ο τρόμος στα μάτια του, & μεγάλη ένταση στο κορμί του σφιγμένο σαν σανίδα. Το καλό παιδάκι με το ξεραμένο αίμα στα ρουθούνια, είχα αρχίσει να τα παίρνω μαζί του. Το πουτσάκι του είχε συρρικνωθεί, τόσο μικροσκοπικό, σαν δεκάχρονου παιδιού, &C εκείνο το βλέμμα στα μάτια του. & κουνούσε το κεφάλι του πέρα δώθε σαν τρελός & προσπαθούσε πάλι να μου αντισταθεί —να μον αντισταθεί!— αδύναμος σαν πατημένο σκουλήκι. Τ Ο Ζ Ο Μ Π Ι Μ Ο Υ . Μ Ο Υ Α Ν Τ Ι Σ Τ Ε Κ Ο Τ Α Ν . & έχασα τον έλεγχο τότε & τον γύρισα μπρούμυτα & τον καβάλησα & άρπαξα τη μικρή αλογοουρά του & άρχισα να του βαράω τα μούτρα στο πάτωμα & να τον γαμάω από τον κώλο ο πούτσος μου τεράστιος & έτσι το δέρμα σχίστηκε & άρχισε να αιμορραγεί, του τον έχωσα με δύναμη Μ Ι Α Δ Υ Ο Τ Ρ Ε Ι Σ φορές σαν σπαθί που του τρυπάει τα σπλάχνα Ποιος είναι ο Αφέντης σου; Ποιος είναι ο Αφέντης
σον;
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο
ΑΦΕΝΤΗΣ ΣΟΥ;
Επιπλέουν τα κόκκαλα; & αν επιπλέουν, αλλά δεν έχει μείνει πάνω τους καθόλου κρέας, & τα ίδια τα κόκκαλα είναι σκορπισμένα & μακριά το ένα από το άλλο, τι απομένει από την ταυτότητα·, Π ο τ έ δεν το σκέφτομαι.
131
26 Αυγ. & μόλις είχα γυρίσει σπίτι & είχα βγει από το ντους & άρχιζα τις καθημερινές δουλειές του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η όταν ακούστηκε το δυνατό χτύπημα στην εξώπορτα μου. & ήξερα. Δεν είχα ακούσει κανένα δελτίο ειδήσεων. & γιατί θα έπρεπε να ακούσει ο Κ_ Π _ . Ή τ α ν 7:50 π.μ. Δεν ήξερα τίποτα, δεν είχα αντιληφθεί τίποτα. Αλλά φρεσκοξυρισμένος & τα μαλλιά μου —που έχουν αρχίσει να αραιώνουν— καλοχτενισμένα & βρεγμένα στο κεφάλι μου & τα μάτια μου γεμάτα κόκκινες φλέβες αλλά δε φανέρωναν τίποτα πίσω από τα γυαλιά μου με το διαφανή πλαστικό σκελετό. Φοράω ένα απλό, λευκό βαμβακερό μπλουζάκι, ένα παλιό χακί παντελόνι με διαγώνια ύφανση, σανδάλια. (Θα ήταν άλλη μία ζεστή-υγρή μέρα.) & άκουσα το χτύπημα στην εξώπορτα & τα παράσιτα ενός ασυρμάτου της αστυνομίας & ένα περιπολικό είχε παρκάρει πίσω από το D o d g e R a m . Δεν κοίταξα αλλά ήξερα. & άκουσα κάποιον να ξεκλειδώνει την πόρτα & να την ανοίγει, ήταν ένας από τους ενοίκους που έφευγε εκείνη την ώρα & στα σκαλιά δύο αστυνομικοί του Μάουντ Βέρνον. & οι φωνές τους ρώτησαν αν ο Κ_ Π_ κατοικεί σε αυτό το σπίτι; & πάγωσα & παράλυσα στο διάδρομο & σκέφτηκα το ντεπόζιτο! το πτυσσόμενο «χειρουργικό» τραπέζι! τα χειρουργικά εργαλεία & τα εφόδια! Τ ι ς τροφές & τις κουβέρτες & τον ολόσωμο καθρέφτη! & στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η τις αναμνηστικές φωτογραφίες polaroid των αποτυχημένων Ζ Ο Μ Π Ι μου, & το αναμνηστικό κομμάτι του Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ στη φορμαλδεΰδη, & άλλα αντικείμενα που δεν π ρ έ π ε ι π ο τ έ να δουν άλλα μάτια πέρα από του Κ_ Π _ . Το D o d g e R a m είχα φροντίσει & το είχα καθαρίσει όσο πιο σχολαστικά μπορούσα, πριν ξημερώσει δούλεψα πυρετωδώς, ξυπόλητος & γυμνός από τη μέση & πάνω & ξέπλυνα όλα τα στοιχεία. Γιατί υπήρχε λίγο αίμα μέσα στο φορτηγάκι,
105
αλλά κυρίως ούρα & η επίμονη δυσοσμία των ούρων. Τα λερωμένα ρούχα μου, την περούκα, κ.λπ., τα έκοψα κομματάκια & τα έθαψα σε διάφορα σημεία κατά μήκος του περιφερειακού 31, ούτε ο ίδιος ο Κ_ Π_ δε θα μπορούσε να θυμηθεί σε ποια σημεία. & το 38άρι μου, τα μαχαίρια μου & το μοναδικό ενθύμιο που κράτησα από τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο τα είχα κρύψει σε ασφαλές μέρος μακριά από το 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς . & όμως δεν είχα άλλη επιλογή από το να (ρανερωθώ & να δηλώσω Ναι εί-
μαι ο Κ_ Π_. & ήρεμος & απορημένος καθώς πλησίαζα τους αστυνομικούς στην πόρτα, ένας ένστολος & ο άλλος με κοστούμι & γραβάτα. Με χαιρέτησαν & ρώτησαν αν θα ήθελα να βγω λίγο έξω. Αλλά εγώ δε βγήκα. Ο ύ τ ε τους είπα να περάσουν μέσα. Γιατί τώρα δεν ήταν όπως τότε που με συνέλαβαν, όταν το μαύρο αγόρι ελευθερώθηκε & άρχισε να τρέχει στο δρόμο σκούζοντας, τότε με είχαν βγάλει από το φορτηγάκι τραβώντας με & με είχαν πετάξει κάτω μπρούμυτα & το πρόσωπο μου στο χώμα & μου είχαν περάσει χειροπέδες πίσω από την πλάτη & εγώ ούρλιαζα από τον πόνο. Αυτή δεν ήταν κανονική σύλληψη — ήταν; Ό μ ω ς μόνο μερικές ερωτήσεις. Γιατί ήταν πολλά ονόματα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, σεσημασμένοι σεξουαλικοί παραβάτες. Γιατί δεν είχαν αποδεικτικά στοιχεία & δεν είχαν ένταλμα αλλιώς θα είχαν ή δ η αρχίσει να κάνουν έρευνα στο σπίτι. Μην τους αφήσεις να μπουν στο σπίτι, είχε πει ο δικηγόρος του Μ π α μ π ά . Μην πας πουθενά μαζί τους οικειοθελώς. Αν συνεχίσουν να σε παρενο-
χλούν, τηλεφώνησέ μου. Ό,τι ώρα και να 'ναι, πρωί ή βράδυ—τηλ εφώνησέ μου. Ρώτησαν αν θα μπορούσαν να περάσουν μέσα & εγώ κούνησα το κεφάλι μου, όχι, δε νομίζω. Με ρώτησαν πάλι ευγενικά αν θα ήθελα να βγω έξω & εγώ ήμουν ευγενικός & λογικός & είπα, προσπαθώντας να μην τραυλίσω, δε νομίζω. & αυτό τους προκάλεσε έκπληξη, γιατί έχουν συνηθίσει να τρομοκρατούν τους πολίτες. Τ ο υ ς ρώτησα τι ήθελαν; & εκείνοι με κοίταξαν, ο μεγαλύτερος απ' τους δυο, με το κοστούμι & τη γραβάτα, βύζαινε το χείλι του, Ξέρεις τι θέλουμε, αγόρι μου,
έτσι δεν είναι; & εγώ κούνησα το κεφάλι μου, όχι, δεν ξέρω, & με θάρρος τον κοίταξα στα μάτια & μέσα τους δεν είδα ούτε ίχνος βεβαιότητας, αλλά ούτε & στο πρόσωπο του άλλου. & αυτό συνεχίστηκε για αρκετά λεπτά. & αυτό που ήξερα ήταν ότι ήξερα & εκείνοι πάλι όχι. & ότι γνώριζα τα δικαιώματά μου ως πολίτης. & δε θα αποδεχόμουν την παρενόχληση από την αστυνομία ενός πολίτη που έχει καταδικαστεί με αναστολή, που δεν έχει παραβιάσει τους όρους της αναστολής του. & ενός πολίτη που είναι «ομοφυλόφιλος» & δε διατυμπανίζει το γε-
105
γονός αυτό αλλά δεν ντρέπεται κιόλας & το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά ένοχο για κάτι. & επιτέλους μίλησαν για ένα «νεαρό αγόρι» που έπεσε θύμα «απαγωγής» το προηγούμενο απόγευμα στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς & είχε εξαφανιστεί & το ποδήλατο του βρέθηκε σε ένα δρομάκι & ήθελαν μόνο να μου κάνουν μερικές ερωτήσεις, μήπως γνωρίζω κάτι σχετικό ή μήπως έχει πάρει κάτι το αυτί μου, κ.λπ., εδώ ή στο αστυνομικό τμήμα, & αν δεν είχα αντίρρηση θα ήθελαν να ρίξουν μια ματιά & στο σπίτι. & εγώ κούνησα το κεφάλι μου & επανέλαβα όχι, δε νομίζω, ο δικηγόρος μου με έχει συμβουλέψει να του τηλεφωνήσω αν έχω οποιουδήποτε είδους προβλήματα με την αστυνομία, αν με παρενοχλούν με οποιονδήποτε τρόπο & τώρα θέλω να του τηλεφωνήσω. & μετά σιωπή. & οι αστυνομικοί ακίνητοι να με κοιτούν, & εγώ παρέμενα πίσω από το κατώφλι της εξώπορτας & δεν έκανα μπροστά ούτε πόντο. Ο αστυνομικός ε ί π ε Εντάξει, αγόρι μου. Τηλεφώνησε στο δικηγόρο σου. Τηλε-
φώνησέ τον τώρα αμέσως. Εμείς θα είμαστε εδώ έξω. & έτσι πήρα το δικηγόρο του Μ π α μ π ά στο σπίτι του. & η φωνή μου, σαν μικρού θιγμένου παιδιού, του είπε για αυτήν την τελευταία παρενόχληση. Για μία «απαγωγή» για την οποία δε γνώριζα τίποτα, επειδή δεν είχα δει ειδήσεις, & μπορούν να με συλλάβουν; χωρίς στοιχεία, να με συλλάβουν; & ο δικηγόρος του Μπαμπά μίλησε για να με καθησυχάσει, μου είπε τα δικαιώματά μου, αν & είπε ότι θα έ π ρ ε π ε να μη βγω από το σπίτι. Ή τ α ν σίγουρος ότι περίμεναν να βγει ένταλμα ερεύνης. Από το σημείο όπου στεκόμουν στο δωμάτιο μου έβλεπα τους δυο τους & έναν ακόμα, ένστολο, στο δρομάκι του γκαράζ, να κοιτάζουν το D o d g e R a m που γυάλιζε τόσο πολύ κάτω απ' τον ήλιο, να πηγαίνουν γύρω γύρω & να προσπαθούν να δουν από το πίσω παράθυρο (είχα αφαιρέσει το χώρισμα από κοντραπλακέ, βεβαίως, & τις πλαστικές σακούλες από τα παράθυρα) & τελικά τι είδαν; Τ ί π ο τ α . Γιατί δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να δουν. & όμως δεν τόλμησαν να διαρρήξουν το φορτηγάκι γιατί φοβόντουσαν ότι, αν έβρισκαν αποδεικτικά στοιχεία, θα τα είχαν βρει με παράνομο τρόπο & δε θα είχαν καμία αξία. Ο δικηγόρος του Μ π α μ π ά είπε ότι θα ερχόταν αμέσως & να μη μιλήσω άλλο στην αστυνομία & πάνω απ' όλα να μην προσφερθώ να τους δώσω οποιεσδήποτε πληροφορίες όσο αθώες & αν ήταν ούτε να τους αφήσω να μπουν, & εγώ του είπα ΟΚ & το έκλεισα. Π ό σ ο χρόνο είχα! Π ό τ ε θα έμπαιναν με τη βία! Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ρίξω το χρυσό δόντι του Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Υ
105
στη λεκάνη & να τραβήξω το καζανάκι - βγήκε από την τσέπη μου & χάθηκε για πάντα. & το επόμενο, έβγαλα το μπουκάλι με τη φορμαλδεΰδη από την ντουλάπα & πήγα δίπλα στην κουζίνα & είπα σε δύο από τους ενοίκους που περίμεναν να βράσει το τσάι τους ότι θα έκανα απολύμανση στην κουζίνα & μήπως θα μπορούσαν να βγουν έξω για μερικά λεπτά για λόγους ασφαλείας, αλλά μπορούσαν να αφήσουν την τσαγιέρα τους στο μάτι, κ.λπ. Έ τ σ ι , βγήκαν έξω, ήταν ο Ακίλ & ένας νεαρός Αιγύπτιος φοιτητής Χημείας, & πέταξα τον Μ Ε Γ Α Λ Ο στο νεροχύτη της κουζίνας & με ένα μαχαίρι έκοψα & κομμάτιασα & έχωσα τα κομμάτια στο σκουπιδοφάγο & έβαλα μπρος το σκουπιδοφάγο, που άρχισε να αλέθει με ένα οξύ μουγκρητό. & η ιρορμαλδεΰδη χύθηκε στο νεροχύτη & τα μάτια μου έτσουζαν & ήμουν έτοιμος να ξεράσω, & έριξα M r . Clean στο νεροχύτη & τον έτριψα με ένα συρμάτινο σφουγγαράκι & μετά D r a n o στο σκουπιδοφάγο αλλά & στο μπουκάλι, για να εξουδετερώσω τη δυνατή μυρωδιά του χημικού, & πιστεύω πως το πέτυχα. & έβαλα πάλι μπρος το σκουπιδοφάγο, αυτή τη φορά έριξα κομμάτια από ένα σαπούνι για τα χέρια & μετά ήταν όλα ωραία & καθαρά & μύριζαν καθαριότητα. & το νερό έβραζε & η τσαγιέρα σφύριζε & την κατέβασα απ' το μάτι & φώναξα στον Ακίλ & στο φίλο του να μπουν & τους είπα ότι η απολύμανση είχε τελειώσει & τους είπα ότι πίστευα ότι δε διέτρεχαν κάποιον κίνδυνο τώρα. Ξαναπήγα στο δωμάτιο μου (είδα τους μπάτσους να στέκονται ακόμα έξω από το γκαράζ - Κ Α Ρ Ι Ο Λ Η Δ Ε Σ ! ήθελα να τους φωνάξω από το παράθυρο Κ Α Ρ Ι Ο Λ Η Δ Ε Σ ! Με Π Α Ρ Ε Ν Ο Χ Λ Ε Ι Τ Ε & μου Γ Α Μ Α Τ Ε τη ζωή!) & έσκισα το χάρτη με τη διαδρομή του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ & τις polaroid & τα έκαψα στο νιπτήρα του μπάνιου μου & έριξα νερό να (ρύγουν οι στάχτες &C τον έ τ ρ ι ψ α & αυτόν με το συρμάτινο σφουγγαράκι. & κάτω, στο παλιό υπόγειο, έβγαλα το πτυσσόμενο τραπέζι από το ντεπόζιτο & το πήγα στο καινούργιο υπόγειο. Έ β α λ α πάνω του ένα πλαστικό καλάθι απλύτων. & ένα κουτί T i d e γίγας. Τ ο ν παγοκόφτη & τα μαχαίρια τα πήγα στην κουζίνα & τα πέταξα μέσα σε ένα συρτάρι μαζί με παρόμοια κουζινικά. & το μικρό ασημένιο ξέστρο που είχα κ λ έ ψ ε ι από το γραφείο του Δρ. Φ ι ς το έβαλα στο ντουλάπι με τα φάρμακα, μαζί με την οδοντόβουρτσά μου, το νήμα για τα δόντια, κ.λπ., γιατί ήταν λογικό να είναι εκεί & δεν ήθελα να χάσω ένα τόσο πολύτιμο εργαλείο. Γιατί υπήρχαν & άλλα υποκείμενα που περίμεναν αναμφίβολα, & δε θα με παρενοχλούσαν & φόβιζαν εμένα εκείνοι οι καριόληδες ώστε να τους αφήσω να καταπατήσουν τα δικαιώματά μου. Τ ο υ ς επιδέσμους, τις γάζες, κ.λπ., τα έβαλα σε ένα
135 ντουλάπι με διάίρορα πράγματα στην αποθήκη, & χα τρόφιμα & το νερό Evian. Τ ο ν ολόσωμο καθρέφτη τον έσυρα ως το υπόγειο & τον έστησα σε μια γωνία μαζί με κάτι παλιά έπιπλα. Σ τ ο ν καθρέφτη ο Κ_ Π_ με πρόσωπο βλοσυρό & σαν λαδωμένο &ί τα μαλλιά του σίγουρα αραιώνουν γαμώ το κέρατο τους, το φως αντανακλάται στα γυαλιά του. Ο υπεύθυνος άνθρωπος διαμορφώνει ο ίδιος την
τύχη του. Αλλά ήμουν θυμωμένος. Ευτυχώς, η Μαμά & ο Μ π α μ π ά ς βόρεια, στο Μακίνακ. Ό τ α ν μάθουν γι' αυτήν την ταπείνωση, όλα θα έχουν τελειώσει. Έ φ τ α σ ε ο δικηγόρος του Μ π α μ π ά , & ύστερα από λίγο ένα περιπολικό ακόμα & οι καριόληδες είχαν ένταλμα ερεύνης & δε γινόταν να τους σταματήσει κανείς. Δύο ξεκίνησαν με το D o d g e R a m - δ ε ν είχα άλλη επιλογή από το να τους δώσω τα κ λ ε ι δ ι ά - & οι υπόλοιποι μπήκαν στο σπίτι. & ο δικηγόρος τούς τόνισε ρητά & κατηγορηματικά ότι η έρευνα π ρ έ π ε ι να περιοριστεί σε συγκεκριμένους χώρους γιατί μέρος του παρόντος οικήματος είναι νοικιασμένο & τα δωμάτια των ενοίκων αποτελούν ιδιωτικό τους χώρο που δεν π ρ έ π ε ι να καταπατηθεί κατά τ η ν έρευνα. & έτσι έψαξαν στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η βέβαια, το έκαναν άνω κάτω, & σε όλο το υπόγειο & στη σοφίτα, & στα δωμάτια του ισογείου, τις ντουλάπες, κ.λπ. & ΔΕ Β Ρ Η Κ Α Ν Τ Ι Π Ο Τ Α . ΓΙΑΤΙ Δ Ε Ν Υ Π Η Ρ Χ Ε Τ Ι Π Ο Τ Α ΓΙΑ Ν Α Β Ρ Ο Υ Ν . Εκείνη τη μέρα με ανέκριναν για το αγόρι που είχε εξαφανιστεί, το όνομα του οποίου ήταν καινούργιο & άγνωστο σε μένα - Τζέιμς\\ «Τζέιμι» Γουόλντρον. Ο δικηγόρος του Μπαμπά ήταν παρών βέβαια, για να προστατεύσει τα δικαιώματά μου. Γιατί ο Κ_ Π_ δε γνώριζε τίποτα για το αγόρι, & μπορούσε μόνο να επαναλαμβάνει & να επαναλαμβάνει ορισμένα γεγονότα. Ό τ ι δούλευα στον κήπο της Γιαγιάς από τις 5 μ. μ. μέχρι τις 7 μ. μ. & μετά είχα πάει με το φορτηγάκι στο πάρκο Σάμιτ για να χαλαρώσω & είχα φάει κάτι στα M c D o n a l d ' s εκεί κοντά & μετά -η ιδέα μού ήρθε ξαφνικά, γιατί θα κοιτούσαν το οδόμετρο του ολοκαίνουργιου Dodge R a m & θα έβλεπαν τα χιλιόμετρα- είχα κάνει μια μεγάλη βόλτα στις όχθες της λίμνης & στην περιοχή του Γιουνιβέρσιτι Χάιτς για να χαλαρώσω. & ως τότε ο δικηγόρος είχε τηλεφωνήσει στη Γιαγιά, & στην κα Θατς, για να επιβεβαιώσουν ότι ήμουν στο σπίτι της Γιαγιάς τις ώρες εκείνες, & ήταν & οι δύο απολύτως σίγουρες ότι ήμουν. Η Γιαγιά είπε ότι ο εγγονός της είναι ο πιο καλός & ο πιο ευγενικός νεαρός στη Γη, ότι την επισκέπτεται συχνά & της κάνει χάρες, όχι μόνο σ' αυτή αλλά & στις φίλες της. & μιας & η ώρα της απαγωγής του αγοριού είχε
105
προσδιοριστεί στο διάστημα από τις 6 μ.μ. όταν το αγόρι iqiir^ από το μέρος όπου εργαζόταν μέχρι τις 6:40 μ.μ. όταν το ποδήλατο του ανακαλύφθηκε εγκαταλειμμένο σε ένα δρομάκι, σε απόσταση περίπου ενάμισι χιλιομέτρου από το σπίτι του,
δεν νττήρχε καμία περίπτωση να ήταν αναμειγμένος ο Κ_ Π _ . & βέβαια, υπήρχε & το μυστήριο με τα κοτοπουλάκια που βρέθηκαν στο δρομάκι. Κανένας απ' όσους ζούσαν εκεί κοντά δεν τα είχε ξαναδεί & δεν ισχυρίστηκε ότι ήταν δικά του. Κανένας δεν είχε ξαναδεί κοτοπουλάκια σε ένα τέτοιο μέρος. Ο ύ τ ε υπήρχαν κότες σε εκείνη τη γειτονιά. Ο αστυνομικός φαινόταν απορημένος όταν ανέφερε αυτό το στοιχείο, Τ Ρ Ι Α Ν Τ Α Ε Ξ Ι Κ Ο Τ Ο Π Ο Υ ΛΑΚΙΑ ελεύθερα & να σκαλίζουν με το ράμφος τους το χώμα στο δρομάκι, & το ακριβό ποδήλατο του αγοριού που είχε εξαφανιστεί παρκαρισμένο εκεί δίπλα με το σταντ του. Κάτι που δήλωνε ότι δεν τον απήγαγαν ενώ έκανε ποδήλατο, αλλά ότι ο ίδιος είχε πάει εκεί μαζί με τον απαγωγέα του, με τη θέλησή του. Ποια σχέση μπορεί να υπήρχε ανάμεσα στην απαγωγή του αγοριού & στα κοτοπουλάκια! Ή μήπως δεν υπήρχε καμία απολύτως σχέση; Ο Κ_ Π_ καθόταν σιωπηλός & συνοφρυωμένος & δεν είχε τίποτα να πει, γιατί δεν είχε ιδέα. Ο δικηγόρος είπε με σκεπτικισμό Ίσως το αγόρι να κάνει πλάκα & να μην έχει εξαφανι-
στεί. Ίσως να είναι κάποια φάρσα της αδερφότητάς τον στο σχολείο. Ο αστυνομικός με το κοστούμι & τη γραβάτα δάγκωσε το χείλι του & είπε
Αν είναι φάρσα, δεν είναι και πολύ αστεία. Σωστά; Οι αστυνομικοί τελείωσαν την έρευνά τους στον πάνω όροφο & στο ισόγειο, & βγήκαν έξω. Ή τ α ν 12:40 μ.μ. Δεν είχα φάει τίποτα από τις 6 π.μ., όταν κατάπια μερικές Froot L o o p s με λίγο νερό Evian ζεστό σαν κάτουρο ενώ ήμουν στον περιφερειακό 31 & γυρνούσα σπίτι από τον εθνικό δρυμό Μάνιστι. Από το στενό & βαθύ & ορμητικό & δίχως όνομα ποτάμι όπου το αποτυχημένο Ζ Ο Μ Π Ι μου ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ κείτεται στο βυθό γυμνός & με το λαιμό του κομμένο, εκεί όπου μπήκε στο νερό με τέτοιο τρόπο ώστε το νερό π ή ρ ε το αίμα μακριά στην αιωνιότητα έτσι που να μην μπορέσει ποτέ να το ανακαλύψει κάποιος, & το αδύνατο του κορμί παρασυρμένο στο βυθό από το γεμάτο π έ τ ρ ε ς σάκο δε θα αναδυθεί ποτέ παρά μόνο όταν τα κόκκαλά του ξεκολλήσουν το ένα από το άλλο, χάσουν κάθε ίχνος σάρκας & ταυτότητας. Θα υπάρχει βέβαια το κρανίο & τα δόντια του κρανίου λένε ότι μπορείς να τα αναγνωρίσεις - ΑΛΛΑ ΘΑ Μ Π Ο Ρ Ο Υ Σ Ε Ν Α Ε Π Ι Π Λ Ε Υ Σ Ε Ι Ε Ν Α Κ Ρ Α Ν Ι Ο ; Δ ε νομίζω ότι ένα κρανίο θ α μπορούσε να επιπλεύσει, επειδή είναι πολύ βαρύ.
Το οφουγγάρι-φίμωτρο, τη συγκολλητική ταινία τα είχα αφήσει στη θέση τους. Τελικά είχα κάνει γρήγορη δουλειά. Ο αστυνομικός είπε ευχαριστώ & αντίο προς το παρόν & δε φαινόταν σαρκαστικός παρά μόνο κουρασμένος. & έξω στο δρομάκι του γκαράζ τον είδα να μιλάει με έναν από τους νεότερους άντρες, έναν ένστολο. & διέκοψα το δικηγόρο που κάτι έλεγε για -μήνυση για παρενόχληση αν συνεχιζόταν αυτή η μεταχείριση, & είπα: «Ίσως — ίσως τελικά να μπορούσα να τους μ-μιλήσω λίγο». « Π ώ ς είπες;» «Στους αστυνομικούς. Ίσως τελικά να μπορούσα να τους μιλήσω λίγο». Κατάπινα με δυσκολία, ο λαιμός μου τόσο στεγνός. Δεν είχα Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η με το δικηγόρο του Μπαμπά. «Για ένα λεπτό μ-μόνο, μόνος μου;» Ο δικηγόρος κοιτούσε τον Κ_ Π_ λες & δε με είχε ξαναδεί ποτέ πριν. & δεν του άρεσε αυτό που έβλεπε. Το κεφάλι του είχε το σχήμα λαμπτήρα & χλομό & σχεδόν άτριχο, οι λιγοστές τρίχες λεπτές μεγάλες & κατσαρές. Ή τ α ν στην ηλικία του Μ π α μ π ά & αν δεν κάνω λάθος ήταν φίλος του Μπαμπά από κάποια άλλη εποχή όταν ήταν όλοι τους νέοι. Είπε: « Τ ο 'χεις χάσει εντελώς; Δεν υπάρχει περίπτωση». « Ο Κ » , είπα.
137
Η μ έ ρ α της Εργασίας, πρώτη Δευτέρα του Σ ε π τ έ μ β ρ η & μερικές μέρες αργότερα. Τ η λ ε φ ώ ν η σ ε η Τζούνι & άφησε ένα μήνυμα στην κασέτα. Αν είδα τ η ν πρωινή εφημερίδα. Τ η ν είχαν σοκάρει — τα νέα για το Δρ. Μ_ Κ _ .
Ο Μπαμπάς θα καταστεναχωρηθεί είπε η Τζούνι. Το μήνυμα το άκουσα ύστερα από μερικές μέρες, & πλέον δε θα μπορούσα να βρω την εφημερίδα εκείνης της μέρας. Δεν ήμουν καν σίγουρος ποια μέρα ήταν.
138
Ημέρα της Εργασίας, & αρχίζει τσ φθινοπωρινό τετράμηνο στο πανεπιστήμιο. & από τους εννέα ενοίκους μας π έ ν τ ε είναι καινούργιοι, μόλις μετακόμισαν. Ό λ ο ι τους ξένοι φοιτητές. Τ ε λ ε ι ό φ ο ι τ ο ι θετικών επιστημών κυρίως. Από Ινδία, Κίνα, Πακιστάν, Ζ α ΐ ρ , Αίγυπτο, Δυτικές Ινδίες. Ο Μ π α μ π ά ς λέει πως αυτοί είναι οι καλύτεροι ένοικοι & έχει δίκιο. Ό λ ο ι μελαμψοί &C ευγενικοί & ντροπαλοί & μιλούν τη γλώσσα μας με προσοχή. Είμαι ο Κ_ Π_ ο Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ & έτσι τους συστήνομαι. Ξανάρχισα να παίρνω τα φάρμακα που μου έχει γ ρ ά ψ ε ι ο Δρ. Ε _ . Τ ρ ε ι ς φορές την ημέρα μαζί με το φαγητό. & για να με βοηθούν να κοιμάμαι όταν έχω πρόβλημα. Δεν π ρ έ π ε ι να καταναλώνεις αλκοόλ όσο ακολουθείς θεραπευτική αγωγή με λίθιο αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για μένα. Ο σκοπός είναι η
διατήρηση μιας συναισθηματικής ισορροπίας όπως λέει ο Δρ. Ε_. Τελευταία μ' έχει πάρει από κάτω. Από το Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν & μετά. Έ χ ω τις μαύρες μου. Αλλά δεν το σκέφτομαι, & τα φάρμακα βοηθάνε. Αυτός είναι ο σκοπός τους. & δεν έχει νόημα να κατηγορώ άλλους, όπως τον Μ π α μ π ά ή τη Γιαγιά. (Σταμάτησα επ' αόριστον να δουλεύω στον κήπο της Γιαγιάς. & να πηγαίνω τη Γιαγιά από δω & από κει σαν να ήμουν ταρίφας. Βαρέθηκα να το παίζω καλός εγγονός. Μ ό ν ο σε μπελάδες έμπαινα.) Ο Ζ α ν - Π ο λ από τις Δυτικές Ινδίες, λευκό πουκάμισο & μαλλί αφάνα, σορτσάκι, σανδάλια, γυμνασμένες κεραμιδιές γάμπες. Π λ η σ ί α σ ε τον Κ_ Π_ στα Burger King δ£ είπε γεια, τόσο φιλικός. Τ ε λ ε ι ό φ ο ι τ ο ς με υποτροφία στα οικονομικά. Τ ό σ ο γρήγορος & φιλικός που δεν μπόρεσα να αποφύγω την Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η . Αλλά αυτό δε θα επαναληφθεί. Κανένας απ' όσους μένουν κάτω απ' αυτή τη στέγη. Ούτε καν το σκέφτομαι ποτέ.
Δευτ. 4 : 0 0 - 4 : 5 0 μ.μ. Ιατρικό Κέντρο του Μάουντ Βέρνον στην απέναντι πλευρά της πανεπιστημιούπολης, αν έχει καλό καιρό πάω με τα πόδια & αν έχει κακό καιρό με το D o d g e R a m . Ο Δρ. Ε_ λέει Λοιπόν, Κονέν-τιν. Αυτός ο φρέσκος φθι-
νοπωρινός αέρας σε τονώνει, έτσι δεν είναι; Μετά από αντό το μακρύ και καυτό καλοκαίρι που είχαμε. Υπάρχει διπλό νόημα στα λόγια του, το ξέρω. Καλοκαίρι ήταν η περίοδος της παρενόχλησης & της ταπείνωσης του Κ_ Π_ από την Αστυνομία του Μάουντ Βέρνον. Αλλά χαμογελάω & λέω Ν Α Ι Γ Ι Α Τ Ρ Ε . Ο Χ Ι Γ Ι Α Τ Ρ Ε . Είμαι καθισμένος & χαμογελάω & τα μαλλιά μου κομμένα & με διαφορετική χωρίστρα. Ο δικηγόρος του Μ π α μ π ά ζήτησε να στέλνονται αναφορές στη Διεύθυνση Αναστολών του Μίσιγκαν & έτσι είναι γνωστό σε εμάς ότι η πρόγνωση του Δρ. Ε_ για τον ασθενή του, Κ_ Π _ , είναι «πολύ καλή». Ο Κ_ Π_ «αναμφίβολα σημειώνει πρόοδο». Παρόλα αυτά νιώθω άβολα στο γραφείο του Δρ. Ε _ . Καθόμαστε αντικριστά & εγώ κοιτάω το πάτωμα. Ή τα χέρια μου, που τα έχω τ ρ ί ψ ε ι γερά. Το ρολόι του Σ Τ Α Φ Ι Δ Ο Μ Α Τ Η στο αριστερό μου χέρι & η γκρίζα π ρ ό σ ο ψ ή του κρυμμένη & μόνο εγώ βλέπω τους μικρούς γκρίζους αριθμούς να αναβοσβήνουν. & γύρω από το δεξιό μου καρπό, το μοναδικό ενθύμιο του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ . Ο Δρ. Ε_ με ρωτάει αν σήμερα θυμάμαι κάποιο όνειρο για να του μιλήσω γι' αυτό. Ο αέρας χορεύει τα πεσμένα φύλλα στο παράθυρο πίσω του & ο ουρανός σκοτεινιάζει πολύ νωρίς. Εγώ κάθομαι & είμαι συνοφρυωμένος & λιπαρές σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπο μου & στο πάνω χείλι μου & σιωπή για πολλή ώρα. Έ π ε ι τ α λέω Είδα ότι ήμουν κάπου μέσα σε νερό. & ο Δρ. Ε_ λέει Αλήθεια; Και στη
συνέχεια; & εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο & εκείνος λέει ενθαρρύνοντάς
με όπως θα ενθάρρυνες ένα μικρό παιδάκι να μιλήσει Μήπως κολυμπάς μες στο
νερό, Κουέντιν; & εγώ κουνάω το κεφάλι μου & λέω Δε νομίζω, ίσως είμαι απλώς μέσα στο νερό. &το νερό με σκεπάζει &με παρασύρει. & ο Δρ. Ε_ λέει Και τι συμβαίνει στο όνειρο σου, Κουέντιν; & εγώ λέω Δεν ξέρω. Απλώς είμαι εκεί. Υπάρχει γαλήνη στο γραφείο του Δρ. Ε_. Σε ανακουφίζει. Ο Μπαμπάς & η Μαμά είναι ευχαριστημένοι με την πρόγνωση για το γιο τους & ελπίζουν ότι θα συνεχίσω με το Δρ. Ε_ όταν λήξει η αναστολή μου. Το είπε & η Τζούνι με εκείνο το αυστηρό απόλυτο ύφος της ότι ο Κουέν σίγουρα παρουσιάζει κάποια βελτίωση. Επιτέλους είναι 4 : 4 9 μ.μ. Ο Δρ. Ε_ μού γράφει μια επαναληπτική συνταγή. Ρ ω τ ά ε ι αν έ χ ω τ ί π ο τ α να τ ο ν ρ ω τ ή σ ω & δ ε ν μ π ο ρ ώ να σ κ ε φ τ ώ κ ά τ ι & Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω Π Ο Λ Υ Γ Ι Α Τ Ρ Ε & η συνεδρία τελειώνει.
141
Γιατί ό,τι έχει συμβεί, ανήκει ήδη στο παρελθόν. Από την αρχή του Χρόνου. Το αποδέχομαι αυτό. Κάθε δεύτερη Π έ μ π τ η 10 π.μ. στον κο Τ _ , τον επιμελητή μου. Τ ρ ί τ η 7 μ.μ.8:30 μ.μ. ομαδική ψυχοθεραπεία με το Δρ. Μ π _ . Δευτ. & Πεμ. περνάνε για τα σκουπίδια. Σ έ ρ ν ω τους κίτρινους πλαστικούς κάδους σκουπιδιών ως το πεζοδρόμιο. Υπάρχει μια αλλαγή στη ζωή μου: Δεν είμαι πλέον γραμμένος στα Τ Ε Ι του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς αλλά μετεγγράφηκα σε ένα παράρτημα του πανεπιστημίου (στην π α ν ε π ι σ τ η μ ι ο ύ π ο λ η στο κ έ ν τ ρ ο του Μ ά ο υ ν τ Β έ ρ ν ο ν ) . Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Σ Τ Η Λ Ο Γ Ι Σ Τ Ι Κ Η Δευτ. & Τ ε τ . 7 μ.μ.-8:20 μ.μ. Ε π ε ι δ ή ο Ρ_ Π_ είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο, τα δίδακτρά μου είναι μόλις $ 2 0 0 . Τα πληρώνω εγώ. Ανοίγει ένα νέο drive-through M c D o n a l d ' s στην 3η οδό μόλις δύο τετράγωνα από το 118 της οδού Νορθ Τ σ ε ρ τ ς . Φανταχτερά κίτρινα πανό ανεμίζουν & Κ Ο Υ Π Ο Ν Ι Α ΓΙΑ Σ Π Ε Σ Ι Α Λ B I G M A C στους πρώτους πελάτες. Π ή ρ ε τ ο μάτι μου τον Ζ α ν - Π ο λ να κάθεται σε ένα από τα τραπέζια με μία γυναίκα, νομίζω. Είχε ανοιχτόχρωμο δέρμα εκείνη & ο Ζ α ν - Π ο λ έχει βαθύ καστανόμαυρο. Αλλά δεν είδα καθαρά. Δεν κοιτούσα, & δε με είδαν.
143
Έ ν α αληθινό Ζ Ο Μ Π Ι θα ήταν δικό μου για πάντα. Θα υπάκουε σε κάθε μου διαταγή, σε κάθε μου καπρίτσιο. Λέγοντας: «Ναι, Αφέντη» & «'Οχι, Αφέντη». Θα γονάτιζε μπροστά μου & θα σήκωνε το βλέμμα του για να με δει λέγοντας: « Σ ε αγαπώ, Αφέντη. Δεν υπάρχει κανένας άλλος πέρα από εσένα, Αφέντη». Έ τ σ ι θα είχαν τα πράγματα. Γιατί ένα αληθινό Ζ Ο Μ Π Ι δε θα μπορούσε να πει ένα πράγμα που δεν είναι, μόνο ένα πράγμα που είναι. Τα μάτια του θα ήταν ανοιχτά & διαυγή αλλά δε θα υπήρχε τίποτα μέσα τους που να βλέπει. & τίποτα πίσω τους που να σκέφτεται. Τ ί π ο τ α που να κρίνει. & δε θα υπήρχε ούτε τρόμος στα μάτια του Ζ Ο Μ Π Ι μου. Ούτε ανάμνηση. Γιατί χωρίς την ανάμνηση δεν υπάρχει τρόμος. Έ ν α Ζ Ο Μ Π Ι δε θα έκρινε. Έ ν α Ζ Ο Μ Π Ι θα έλεγε: «Ο Θεός να σ' ευλογεί, Αφέντη». Θα έλεγε: «Είσαι καλός, Αφέντη. Είσαι ευγενικός & φιλεύσπλαχνος». Θα έλεγε: «Γάμα με απ' τον κώλο, Αιρέντη, μέχρι να ματώσω». Θα ικέτευε για το φαγητό του & θα ικέτευε για το οξυγόνο που θα ανάπνεε. Θα φερόταν πάντοτε με σεβασμό. Θα έγλειφε με τη γλώσσα του κάθε φορά που θα του το ζητούσα. Θα ρουφούσε με το στόμα του κάθε φορά που θα του το ζητούσα. Θα άνοιγε τα κωλομάγουλά του κάθε φορά που θα του το ζητούσα. Θα τρύπωνε στην αγκαλιά μου σαν αρκουδάκι κάθε φορά που θα του το ζητούσα. Θα ακουμπούσε το κεφάλι του στον ώμο μου σαν μωρό. Ή θα ακουμπούσα εγώ το κεφάλι μου στο δικό του ώμο σαν μωρό. Θα ξαπλώναμε κάτω από τα σκεπάσματα στο κρεβάτι μου στο δωμάτιο του Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η & θα ακούγαμε το φθινοπωρινό αέρα & τα καμπανάκια στον πύργο του Μουσικού Κολεγίου & ΘΑ Μ Ε Τ Ρ Ο Υ Σ Α Μ Ε ΤΑ Κ Α Μ Π Α Ν Ι Σ Μ Α Τ Α Μ Ε Χ Ρ Ι Π Ο Υ Θ Α Μ Α Σ Ε Π Α Ι Ρ Ν Ε Ο Υ Π Ν Ο Σ Τ Η Ν ΙΔΙΑ Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ Σ Τ Ι Γ Μ Η .
Η Τζούνι ε ί π ε Μην κάνεις κουβέντα γι'αυτό στον Μπαμπά.
Τον ράγισε η καρδιά.
& η Μ α μ ά είπε Ο πατέρας σον γέρασε είκοσι χρόνια! Αλλά όταν τον δεις, μην
αρχίσεις. Τα νέα δε μου είχαν φανεί σημαντικά, όχι πιο σημαντικά από τα περισσότερα νέα που βλέπεις στην τηλεόραση ή διαβάζεις στην εφημερίδα. Μάλιστα είχαν συμβεί εδώ & πολΰ καιρό. & ο Δρ. Μ_ Κ_ πεθαμένος & δεν αντιμετώπισε π ο τ έ τις συνέπειες. Ν Ο Μ Π Ε Λ Ι Σ Τ Α Σ Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Ο Ν Α Σ Ε Π Ι Κ Ε Φ Α Λ Η Σ Π Ε Ι Ρ Α Μ Α Τ Ω Ν Μ Ε ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ Τ Η Ν Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο 1953-1957. Θ Η Ρ Ι Ω Δ Ι Α Α Ν Α Λ Ο Γ Η Τ Ω Ν ΓΙΑΤΡΩΝ Τ Ω Ν «ΝΑΖΙ». Είδα τη φωτογραφία του ασπρομάλλη Δρ. Κ_, του ηλικιωμένου μέντορα του Μπαμπά στο Ινστιτούτο Ουάσιγκτον, & διάβασα για το σκάνδαλο όπως το ονόμασαν τα Μ Μ Ε . Ο Δρ. Κ_ είχε ηγηθεί μιας ομάδας επιστημόνων που είχαν διεξαγάγει μυστικά πειράματα για λογαριασμό της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Σε ένα πείραμα τάισαν με ραδιενεργό γάλα τριάντα έξι διανοητικά καθυστερημένα παιδιά σε ένα σχολείο στη Μ π ε θ έ σ ν τ α του Μέριλαντ. Σε ένα άλλο, που έγινε σε αρκετά πανεπιστήμια της Βιρτζίνια, οι όρχεις κρατουμένων εκτέθηκαν σε «ιονίζουσα ακτινοβολία». Γιατί αυτά τα παλιά νέα αποκαλύπτονταν τώρα ύστερα από τόσα πολλά χρόνια & γιατί ένα σωρό άνθρωποι προσποιούνταν ότι τους ένοιαζε, δεν ξέρω. Αλλά δεν μπορούσα να μη γελάσω. Ευτυχώς για τον Μ π α μ π ά & τη Μ α μ ά ήταν ακόμα στο Μακίνακ όταν ξέσπασε το σκάνδαλο. Εφημερίδες & τηλεόραση & το Peopled το Time, κ.λπ. Ο Μ π α μ π ά ς γλύτωσε την ντροπή που θα ένιωθε όταν θα του τηλεφωνούσαν οι δημοσιογράφοι & θα του ζητούσαν να κάνει μια δήλωση. Αργότερα έκανε επίσημη δήλωση: Η διεξαγωγή πειραμάτων πάνω σε οιονδήποτε άνθρωπο χωρίς την πρό-
τερη ενημέρωση και συγκατάθεση του αποτελεί πράξη που στερείται κάθε ηθικής αξίας. Παρόλα αυτά, γνώριζα καλά το Δρα. Κ_ και αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι ένοχος τέτοιων πράξεων. Θα πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος. Σε ιδιωτικές συζητήσεις έλεγε: Είναι τόσο άδικο για ένα νεκρό άνθρωπο!Ο Μ π α μ π ά ς βγάζει τα γυαλιά του & τρίβει τα μάτια του με τα ακροδάχτυλά του. & το κωλοτρυπιδόστομά του σφιγμένο από την οδΰνη. Ακούς να διασύρεται μετά θάνατον ένας σπουδαί-
ος άντρας! Και πώς να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Γι' αυτό το θέμα δεν έχω μιλήσει στον Μπαμπά, ούτε & πρόκειται. Δεν υπάρχει αυτού του είδους η άνεση ανάμεσά μας. Ο ύ τ ε ο Μ π α μ π ά ς μού μίλησε για την παρενόχλησή μου από την αστυνομία όταν εξαφανίστηκε ο γιος των Γουόλντρον. Αλλά ο Μ π α μ π ά ς κατέβασε τις κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του με το Δρ. Μ_ Κ_ από το γραφείο του στο πανεπιστήμιο & από το σπίτι. Αν η Γιαγιά συνεχίζει να έχει κρεμασμένες τις δικές της στο σαλόνι της δεν το γνωρίζω. Δεν πηγαίνω πια στο σπίτι της Γιαγιάς. Ο ύ τ ε καν στο Ν τ έ ι λ Σπρινγκς, εκτός από μερικές φορές που πάω για να δανειστώ $ $ $ από τη Μαμά.
14 5
146
Μ ί α μέρα διαρκεί πολύ & έτσι & αυτό το χρονικό διάστημα διάρκεσε πολύ. Από τ ο Σ Η Μ Ε Ι Ο Μ Η Δ Ε Ν . Δ ε ν α π ο μ α κ ρ ύ ν ο μ α ι από τ ο σ π ί τ ι ε π ε ι δ ή ε ί μ α ι ο Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ αυτού του ακινήτου. Δουλειά που μου εμπιστεύτηκαν ο Μ π α μπάς & η Μαμά. Εκτός από μερικά σαββατοκύριακα που παίρνω το D o d g e R a m (που έχει τόσο καλά κρατήματα στο δρόμο & κινείται με τόση περηφάνια) & πάω στο Ν τ ι τ ρ ό ι τ από τον 1-96 & μια φορά βγήκα στη λίμνη Έ ρ ι & από εκεί πήγα στο Τολίντο όπου δεν είχα ξαναπάει ποτέ. & στο Αν Άρμπορ, όπου το πανεπιστήμιο είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό του Μάουντ Βέρνον, σε ένα φεστιβάλ Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας τον Οκτώβριο. Επιστροφή από τον 1-94 την ώρα που χάραζε μάλλον & ο ουρανός φωτιζόταν & είχε ροζ & γκρίζες ζάρες & πτυχώσεις προς την ανατολή & πινακίδες με έντονο πορτοκαλί χρώμα έρχονταν με ταχύτητα προς το μέρος μου ΕΡΓΑ Ο Δ Ο Π Ο Ι Ι Α Σ - Κ Ι Ν Η Σ Η ΣΕ Μ Ο Ν Η ΛΩΡΙΔΑ - ΟΡΙΟ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ: 60 Χ.Α.Ω. αλλά είναι πολύ νωρίς & ο αυτοκινητόδρομος είναι έρημος. & τ ο Ν Τ Ο Υ Π Ν Τ Ο Υ Π Ν Τ Ο Υ Π της ασφάλτου σαν σφυγμός. Λες και το D o d g e R a m & ο Κ_ Π_ έχουν κοινό σφυγμό. & είμαι μάλλον χαρούμενος, ή τουλάχιστον είμαι ήσυχος μέσα μου. & μερικές φορές άντρες που κάνουν οτοστόπ. Δεν ήθελα να συμβεί αλλά τα βλέμματά μας συνα-
ντήθηκαν.
& εκείνος μαστουρωμένος & καυλωμένος & βαριανάσαινε σαν άλογο.
&
στη βρόμικη τουαλέτα του εστιατορίου ΕΧΥΣΕ & ήταν σαν πύρινη λάβα. & μια φορά τον Ν ο έ μ β ρ ι ο αισθανόμουν ανήσυχος & πήγα βόρεια με το φορτηγάκι, από τον περιφερειακό 31, στον εθνικό δρυμό Μάνιστι. & χιόνιζε & το τοπίο ήταν αλλαγμένο. Σ α ν άλλος τόπος ή πλανήτης όπου δεν μπορούσα να προσανατολιστώ. Δεν μπορούσα να βρω το δρόμο που είχα πάρει με τον Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο & έτσι δεν μπορούσα να βρω το ποτάμι. Έκανα κύκλους & θύμωσα πάρα πολύ άσχη-
147
μα επειδή μ π έ ρ δ ε ψ α την ανατολή με τη δύση (αλλά δεν υπάρχουν δρόμοι που να σε βγάζουν εκεί που θέλεις κατ' ευθείαν) & τελικά κατέληξα στο Μ π ι γ κ Ράπιντς, στην απέναντι πλευρά του εθνικού δρυμού. Τ ι ς περισσότερες μέρες παίρνω κανονικά τα φάρμακα που μου γρά^ιει ο Δρ. Ε_. Τ ρ ί α χάπια ημερησίως, μαζί με το φαγητό. Κάνουν τα λόγια μου να βγαίνουν λίγο μασημένα & υπνηλία όταν οδηγώ & στην Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Σ Τ Η Λ Ο Γ Ι Σ Τ Ι Κ Η , όπου κάθομαι στη γαλαρία της αίθουσας. Αλλά η διάθεσή μου είναι Ο Κ . & δεν είμαι τόσο θυμωμένος & η Ο Π Τ Ι Κ Η Ε Π Α Φ Η δε με ενοχλεί. Αν είναι Τ Υ Χ Α Ι Α & όχι σκόπιμη (εκ μέρους μου). Λόγου χάρη ο Ακίλ μού χτυπάει την πόρτα & λ έ ε ι Με συγχωρείτε, αλ-
λά νομίζω πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την τουαλέτα στον πρώτο όροφο. Ο Ζαν-Πολ, που είναι νέος στο σπίτι & όλο κάνει ερωτήσεις, για παράδειγμα κάτω στο υπόγειο όπου υπάρχει ένα πλυντήριο & ένα στεγνωτήριο & Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι Η Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ στους ενοίκους αλλά μια μέρα του ε π έ τ ρ ε ψ α να τα χρησιμοποιήσει, αφού πρώτα μου υποσχέθηκε ότι δε θα το έλεγε στους άλλους ενοίκους. & χρειαζόταν τον Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η για να τον βοηθάει σε κάθε του βήμα. Έχω
συνηθίσει να φροντίζουν οι γυναίκες τα άπλυτά μου λέει γελώντας ο Ζ α ν - Π ο λ . Τα περισσότερα βράδια δε βγαίνω, δε μου φτάνουν τα λεφτά. Ζητιανεύω για ψίχουλα από τον Μπαμπά & τη Μαμά γαμώ το κέρατο μου. Παίρνω φαγητό σε πακέτο από τα Burger King, τα T a c o Bell κ.λπ., & πίνω μπίρες & βλέπω τσόντες. Ή τηλεόραση, ζάπινγκ στα κανάλια. Είναι δύσκολο να παρακολουθήσω ένα κανάλι για πάνω από είκοσι δευτερόλεπτα, ή έστω για δέκα. Πολλές φορές το φθινόπωρο είδα τον κο & την κα Γουόλντρον, τους γονείς του « Τζέιμι», του αγοριού που είχε εξα-
φανιστείνα κάνουν έκκληση στα τοπικά κανάλια του Μίσιγκαν. & φωτογραφίες του «Τζέιμι» & στιγμιότυπα που είχαν βιντεοσκοπήσει οι γονείς του. & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ να μου χαμογελάει & να μου κουνάει το χέρι, & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ να παίζει μπάσκετ στο σχολείο, & ο Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Σ να παίρνει κάποιο βραβείο. & πάνω απ' όλα αυτά μία φωνή να λέει Αν έχετε οποιαδήποτε πληροφορία, τηλεφωνείστε στην ειδική γραμ-
μή Τ-Ζ-Ε-Ι-Μ-Ι. Προσφέρεται αμοιβή $50.000 για οποιαδήποτε πληροφορία οδηγήσει στην ανακάλνψή του ο κος & η κα Γουόλντρον λένε όλο τα ίδια λόγια Πιστεύουμε βαθιά ότι ο γιος μας είναι ακόμα ζωντανός, πιστεύουμε βαθιά ότι θα τον ξαναδούμε, ζωντανό & τώρα η κα Γουόλντρον κλαίει & ο κος Γουόλντρον προσπαθεί να μην κλάψει. & εγώ χάνω την ψυχραιμία μου & λέω δυνατά & εξοργισμένος Τι εννοείτε —
ζωντανός; Γιατί πρέπει να είναι ζωντανός; Γιατί θα πρέπει να ΕΙΝΑΙ ζωντανός, γαμώ το μουνί μου; & λέω Καριόληδες, τώρα ΞΕΡΕΤΕ. & αλλάζω κανάλι αηδιασμένος.
Τ ο ν Νοέμβριο, γύρω στη Γιορτή των Ευχαριστιών, μια απρόσμενη είδηση στην τοπική τηλεόραση, κάποιος ισχυρίστηκε ότι είχε «δει» το εξαφανισμένο αγόρι να κάνει οτοστόπ στο Σικάγο. Αλλά δε βγήκε τίποτα απ' αυτό απ' όσο γνωρίζω.
14 8
Η Τζούνι είναι η Μ Ε Γ Α Λ Η Α Δ Ε Ρ Φ Η μου από τη μέρα που γεννήθηκα. Είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερη από μένα. & εξίσου ψ η λ ή , & με σχεδόν ίδιο βάρος. Παρολίγο & θα έμπαινε στην ολυμπιακή ομάδα κολύμβησης στο λύκειο & ήταν το αστέρι της γυναικείας ομάδας λακρός. Τώρα Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Α Ρ Χ Η Σ στο γυμνάσιο του Ν τ έ ι λ Σπρινγκς. Η Τζούνι πάντοτε ενδιαφερόταν για τον Κ_, το μικρό αδερφό. Το μοναδικό αδερφό της στην οικογένεια. Σ τ ο γυμνάσιο όταν είχα κάτι συναισθηματικά προβλήματα & τη χρονιά που πήγα στο κολέγιο Ίστερν Μίσιγκαν & τα σκάτωσα. Ή τ α ν ιδέα της Τζούνι να οπουδάσω κτηματομεσιτικά & να μην επιστρέψω στο κολέγιο όπως με προέτρεπε ο Μπαμπάς, λέγοντας ότι το κολέγιο δεν κάνει για όλους. Λέγοντας ότι ο Κουέν θα γινόταν τρομερός μεσίτης φτάνει να χαλάρωνε λιγάκι. Άφησε ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή Η λογιστική είναι πολύ ωραία ιδέα, Κου-
έν. Πολύ πιο ρεαλιστική από τις ιδέες του Μπαμπά. Η Μ α μ ά & ο Μ π α μ π ά ς είναι περήφανοι για την Τζούνι & από το γυμνάσιο κιόλας, όταν ήταν επικεφαλής της τάξης της & εξαιρετική αθλήτρια. Αποφοίτ η σ ε π έ μ π τ η από τη χρονιά της, το 1976. & υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν για να σπουδάσει δημόσια εκπαίδευση & διοίκηση, από το Αν Άρμπορ το αριστοκρατικό δημόσιο σχολείο όχι δεύτερης & τ ρ ί τ η ς διαλογής όπως το Λάνσινγκ & το Μάουντ Βέρνον. & στο πανεπιστήμιο τα π ή γ ε αρκετά καλά. & τώρα γυμνασιάρχης & φιλοδοξεί να κάνει κάτι άλλο, παρακολουθεί καλοκαιρινά «σεμινάρια», κ.λπ. στο Αν Άρμπορ. Η Τζούνι είναι «κοινωνική» & έχει πολλούς φίλους, απ' αυτούς που πας μαζί τους για ορειβασία ή για σκι. Ό τ α ν η Τζούνι αγόρασε το δικό τ η ς σπίτι πλάι στη λίμνη σε ένα προάστιο που λέγεται Γκράα(ρσαπ η Μαμά ανησυχούσε ότι Τώρα η Τζούνι δεν πρόκειται ποτέ να πα-
105
ντρευτεί. Η Τζούνι έχει περάσει φάσεις που ήταν πολΰ θυμωμένη με το μικρό της αδερφό, τον Κ_, & δε μου μιλούσε & μια φορά (ήμουν μεθυσμένος ή σε κάποια παρόμοια κατάσταση &C δε συνειδητοποιούσα 1 0 0 % τι έκανα, φορούσα δερμάτινα & είχα αλογοουρά) έκανε πως δε με γνώρισε όταν συναντηθήκαμε τυχαία στο δρόμο. Αλλά από τη σ ύ λ λ η ψ ή μου & μετά & αφού έφαγα δύο χρόνια με αναστολή & η Μαμά & ο Μπαμπάς στενοχωρήθηκαν τόσο πολύ, η Τζούνι άρχισε πάλι να παίζει το ρόλο της Μ Ε Γ Α Λ Η Σ Α Δ Ε Ρ Φ Η Σ . Λες & είναι πρόκληση για εκείνη να έχει για μικρό αδερφό ένα σεξουαλικό παραβάτη & δεν είναι στο χαρακτήρα της να υποχωρεί μπροστά στις προκλήσεις. Λες & εγώ είμαι ένας από τους προβληματικούς της μαθητές που χρειάζεται μόνο να εξιλεωθεί από κάποιον ενήλικο. Λες & είμαι κάποιος που μπορείς να τον πειράζεις & να τον τσιγκλάς με ένα χαμόγελο & να του λες Κουέν, θα ήσουν πολύ γοητευτικός αν δεν κλα-
ψούριζες όλη την ώρα, αλήθεια σ' το λέω. & ίσια την πλάτη σου, για τ' όνομα του Θεού. & δεν μπορείς να κάνεις κάτι για τα μαλλιά σου, &για τα ρούχα σου; Με κάλεσε στο σπίτι της για φαγητό, ένα βράδυ δυο βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Μερικοί φίλοι της που τους είχα γνωρίσει παλιότερα, νομίζω, αν & ίσως όχι — όλοι οι καθηγητές-φίλοι της Τζούνι μοιάζουν πολύ. & στον τρόπο που μιλάνε. & μια νέα καθηγήτρια στο σχολείο της Τζούνι, η Λ Ο Υ Σ Ι Λ . Αλλη μία μεγαλόσωμη γυναίκα με βυζιά σαν νεροκολόκυθα & ένα στρογγυλό χαμογελαστό πρόσωπο & έντονη «προσωπικότητα» όπως η Τζούνι. Διδάσκει στη Β' Λυκείου. Σ ο υ σιρίγγει το χέρι σαν άντρας. Καθόμαστε στο τραπέζι για να φάμε. Μ ι α μεγάλη «παέγια» με θαλασσινά που έφτιαξε η Τζούνι. & λευκό κρασί. Π ή γ α με το D o d g e R a m & έφτασα λιγάκι καθυστερημένος γιατί έπινα στη διαδρομή, & χαλαρωμένος από τα ηρεμιστικά & ένα απαλό βούισμα στο μυαλό μου, σαν τον τόνο μιας τηλεφωνικής γραμμής. & έτσι μπορώ να κλείσω όλο τον κόσμο απ' έξω & απ' το πρόσωπο μου να φαίνεται ότι παρακολουθώ τη συζήτηση. Η Τζούνι & η Λουσίλ & οι άλλοι όλο κάνουν χειρονομίες & συζητούν για τ η ν πολιτική, & της πολιτείας του Μίσιγκαν & της κυβέρνησης, για το πρόγραμμα του Κλίντον για την υγεία κ.λπ., & ένας τύπος, κοντοστούπης αλλά μιλάει με αρκετή αυτοπεποίθηση, λέει ότι η υγεία είναι το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της εποχής μας & ότι στην παρούσα φάση δε λειτουργούμε οαν πολιτισμένο κράτος, & κάποιος άλλος λ έ ε ι ότι η εγκληματικότητα είναι το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα, οι Αμερικανοί ζουν με το φόβο ότι θα πέσουν θύματά της & έτσι έχουν γίνει επιρρεπείς σε επικίνδυνες,
105
ακροδεξιές, παρανοϊκές πολιτικές. & από εκεί στο θέμα του ελέγχου των όπλων, & στις αμβλώσεις. & εγώ είμαι Ο Κ , πίνω κρασί & βλέπω μπροστά μου το υπόγειο μου & το ντεπόζιτο, που τα έχω επαναφέρει στην κατάσταση που ήταν πριν έρθουν οι μπάτσοι να με παρενοχλήσουν. Το πτυσσόμενο τραπέζι είναι πάλι μέσα στο ντεπόζιτο & η μπαλαντέζα & οι λάμπες των 150 κεριών & οι επίδεσμοι & οι γάζες, κ.λπ. Παγοκόφτης, ξέστρο, μαχαίρι, κ.λπ. & περιμένω να μου έρθει ένα σχέδιο. & είμαι σε διέγερση, γιατί ξέρω ότι θα μου έρθει, σαν ένα όνειρο. Κανένα υποκείμενο κάτω από αυτή τη στέγη. Απαγορεύεται. Εκτός & αν, ας πούμε ότι μόλις έχουν ξεκινήσει οι διακοπές ή ότι κάποιος από τους ενοίκους επιστρέφει στην πατρίδα του για τα καλά. Σ τ η ν Ινδία, στο Ζαΐρ, στις Δυτικές Ινδίες. Εντάξει; & τα έχει πακετάρει όλα & έχει ξενοικιάσει το δωμάτιο του, κ.λπ. & ο Κ_ Π _ , ο Ε Π Ι Σ Τ Α Τ Η Σ , προθυμοποιείται να τον πάει στο αεροδρόμιο. Ό χ ι στο Καλαμαζού, αλλά στο Λάνσινγκ, στο διεθνές αεροδρόμιο. Εντάξει; & αυτή είναι καλή & ευγενική πράξη. & απ' όσο γνωρίζουν όλοι στο σπίτι ή στο πανεπιστήμιο, εκείνος έχει φύγει. Έ χ ε ι φύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες. & δεν τον σκέφτονται πια, ανήκει στο παρελθόν. & στο δρόμο για το αεροδρόμιο ο Κ_ Π_ τού δίνει κάτι να π ι ε ι ή να φάει & τον παίρνει ο ύπνος & το φορτηγάκι είναι & πάλι έτοιμο να δεχτεί έναν ειδικό ε π ι β ά τ η στο πίσω μέρος & όλα είναι ωραία. & αφότου βραδιάσει επιστρέφουμε στο 118 της οδού Ν ο ρ θ Τ σ ε ρ τ ς . & είναι περασμένα μεσάνυχτα & όλοι κοιμούνται. & ο Κ_ Π_ μεταφέρει το Ζ Ο Μ Π Ι του στο υπόγειο & αφού μπει κλειδώνει την πόρτα πίσω του. & στο χειρουργικό τραπέζι η πρώτη επέμβαση αυτή τη φορά δεν είναι η διακογχική λοβοτομή αλλά η «διατομή» των φωνητικών χορδών. Έ τ σ ι ώστε είτε το Ζ Ο Μ Π Ι βγει καλό είτε όχι, τουλάχιστον θα είναι σιωπηλό & αξιόπιστο με αυτόν τον τρόπο. & θα βρω μια απεικόνιση του λάρυγγα ή όπως αλλιώς το λένε εκείνο το μέρος τέλος πάντων στη βιβλιοθήκη του βιολογικού. & ίσως να χρησιμοποιήσω ένα ξυράφι, μάλλον. Απαλά. Μπορείς να τις νιώσεις. Δ ονοννται όταν μιλάς. Η Τζούνι & οι φίλοι της μιλάνε για τη θρησκεία τώρα, έτσι νομίζω. & ένας από τους άντρες λέει ότι η θρησκεία είναι τυραννία & πλάνη. & υπεύθυνη για πολλές βαναυσότητες στην ιστορία του ανθρώπου. & η Λουσίλ θίγεται & θυμώνει & λέει όχι δεν είναι η θρησκεία που φταίει, η εξουσία είναι, η πολιτική εξουσία, & ΐ] θρησκεία αφορά τον πνευματικό μας κόσμο & τον εσωτερικό. & η Τζούνι συμφωνεί & συμμετέχει & αυτή με ζήλο & λέει ότι τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα στη μάχη που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος είναι από τη μία ο εξω-
105
τερικός κόσμος & η πολιτική, & από την άλλη ο εσωτερικός κόσμος, ο πνευματικός κόσμος. & ίσως η επερχόμενη χιλιετία να φέρει τη σωτηρία του H o m o Sapiens. & εγώ τις ακούω & τις κοιτάω. Τη Μ ε γ ά λ η Αδερφή & τη Λουσίλ.
μου 'ρχε-
ται η ιδέα: αν κ ό ψ ε ι ς τα βυζιά μιας γυναίκας τότε δε θα είναι & πολύ διαφορετική από έναν άντρα, όπως ας πούμε αν κόψεις τον πούτσο ενός άντρα δε θα είναι & πολύ διαφορετικός από μια γυναίκα. Τα βυζιά είναι κυρίως λίπος - κόκκαλα έχουν; &C η Λουσίλ με βλέπει που την κοιτάω & κοκκινίζει λιγάκι όπως κάνουν οι γυναίκες. & με βλέπει να γυρίζω το βραχιόλι μου γύρω γύρω απ' τον καρπό μου όλη την ώρα, σαν να έχω ψυχαναγκαστική νεύρωση, & με ρωτάει τι εί-
ναι αυτό; το ενθύμιο του Σ Κ Ι Ο Υ Ρ Ο Υ , ένα κομμάτι από την ξανθοκάστανη αλογοουρά του & μερικές δικές μου τρίχες πλεγμένα μαζί με πετσί & κόκκινη κλωστή.
& έτσι λέω: «Είναι ινδιάνικο. Τ ω ν Τσιπέουα. Το αγόρασα στον καταυλισμό τους, στα βόρεια της πολιτείας». & η Λουσίλ το αγγίζει & λέει: «Είναι ασυνήθιστο. Έ χ ε ι κάποιο συμβολικό νόημα; Είναι κάποιο έθιμο των Τσιπέουα;» & εγώ λέω: «Μάλλον. Δεν ξέρω». & η Τζούνι πετάγεται & λέει ξερά & για να με πειράξει, η Μ ε γ ά λ η Αδερφή, &ί ακουμπάει & το χέρι της στην πλάτη μου: « Ξ έ ρ ε ι ς , ο Κουέν είναι σαν χίπης. Μόνο που γεννήθηκε τριάντα χρόνια αργότερα». & η Λουσίλ χαμογελάει & λέει: «Τα μαλλιά του όμως παραείναι κοντά για χίπη». &C η Τζούνι λέει: «Παλιότερα όμως δεν ήταν».
Τ η λ ε φ ώ ν η σ ε η Μ α μ ά & άφησε ένα μήνυμα & ο τηλεφωνητής τα γάμησε & έσβησε το μεγαλύτερο μέρος του. Μάλλον ήθελε να μάθει αν θα πήγαινα να φάμε μαζί τα Χριστούγεννα.
153