Furkacja
Ubytki w furkacji
• anat anatmicz miczna na prz przestrz estrzeo eo mięzykrzeniwa znajująca się u pstawy rozwidlenia korzeni.
• utrat utrata a płża płża kst kstneg neg bifurkacji/trifurkacji.
Furkacja
Ubytki w furkacji
• anat anatmicz miczna na prz przestrz estrzeo eo mięzykrzeniwa znajująca się u pstawy rozwidlenia korzeni.
• utrat utrata a płża płża kst kstneg neg bifurkacji/trifurkacji.
F0
F1
F2
F3
• Brak ubytku ubytku pzimeg pzimeg w brębie brębie furkacji furkacji
• sna wprwazna wprwazna strny strny przesinka przesinka penetruje 1/3 szerk szerkści ści furkacji (1-3mm)
• sna wprwazna wprwazna strny strny przesinka przesinka penetruje pwyżej 1/3 szerkści, szerkści, ale nie przechzi na przeciwległą strnę furkacji (>3mm)
• sna wprwazna wprwazna strny przesink przesinka a przechzi na strnę przeciwległą przeciwległą furkacji („na wylt”), wskazując na całkwity ubytek kści w przestrzeni mięzykrzeniwej. mięzykrzeniwej.
Podklasa A
• ubytki kści kści w wymiarz wymiarze e pinwym pinwym sięgające 0–3 0–3 mm
Podklasa B
• ubytki kści kści w wymiarz wymiarze e pinwym pinwym sięgające 4–6 4–6 mm
Podklasa C
• ubytki kści kści w wymiarz wymiarze e pinwym pinwym sięgające lub przekraczające 7 mm
Uwzglęnili zależnśd mięzy pzimą i pinwą utratą przyczepu łączntkankweg a rzajem szyjki zęba. D każeg typu szyjki zaprpnwali sbną klasyfikację pzimej i pinwej utraty przyczepu łączntkankweg. Wyróżnili 3 typy furkacji na pstawie zależnści mięzy ługścią szyjki w niesieniu ługści krzenia:
typ A – A – pwiaa krótkiej szyjce sięgającej 1/3 ługści krzenia, typ B – B – pwiaa śreniej ługści szyjki szyjki sięgającej 1/2 ługści korzenia, typ C – C – pwiaa ługiej szyjce sięgającej 2/3 ługści krzenia.
Jest t pwiększenie istniejąceg ubytku mięzykrzeniweg III stpnia ( ewentualnie także zaawansowanej furkacji II stpnia) przez resekcję kstneg ograniczenia furkacji w celu utworzenia dogodnej dla zabiegów higienicznych przestrzeni mięzykrzeniwej przechzącej na strnę przeciwną.
Meta stswana głównie w lnych zębach trzonowych.
Warunkiem jest rozstawienie korzeni pod katem 30 st. raz taka ilśd substancji twarych zęba, która gwarantuje wylnśd czynnściwą zęba po przeprowadzonej tunelizacji.
Wejście furkacji nie mże znajwad się daleko doszczytowo, gdy trzon korzenia jest zbyt ługi, pnieważ uniemżliwiałby t stwrzenie stępu furkacji.
jest to metoda z wyboru wtedy, gdy inne mżliwści leczenia (hemisekcja, separacja ) kazują się mniej krzystne
brak kniecznści leczenia endodontycznego
brak kniecznści wyknania krny protetycznej
Wyknanie cięcia przez kiesznkę,Owarstwienie płata śluzówkw- okostnowego, na powierzchni pliczkwej leczneg zęba.
Usunięcie ziarniny i przeprwazenie skalingu. Wygłazenie pwierzchni krzenia p kntrlą wzrku.
Zniesienie frezami brzegu kści i resekcja kstneg na furkacji. Dn furkacji pwinn mied kształt płaski lub kopulasty.
Przyszycie płata śluzówkw- okostnowego po repozycji w kierunku wierzchłkwym.
Opatrunek z cementu chirurgicznego.
zabieg przeprwazany w zębach wielokorzeniowych (najczęściej zęby trznwe) zniszcznych i złamanych, częst ze stanem zapalnym. Polega na separacji i usunięciu w znieczuleniu miejscwym jeneg (alb więcej) krzenia zęba wraz z częścią krny zęba, przy pzstawieniu w jamie ustnej pzstałych krzeni. Najczęściej przeprwazany łącznie z stetmią. Taki ząb najczęściej wymaga odbudowy protetycznej.
Wskazania Furkacje klasy F3
Przeciwwskazania nieprawiłwa buwa krzenia nieprawiłw przeprwazne leczenie endodontyczne
Złamanie pinwe zęba
Zmiany kłwierzchłkwe
Brak mżliwści przeprwazenia prawiłweg leczenia endodontycznego
chrby przyzębia (np. parantza) zła współpraca ze stmatlgiem, niestswanie się zaleceo niemżnśd pracwania zęba p cięciu jeg części – truny stęp chrba pacjenta (niemżnśd przeprowadzenia zabiegu)
Zabieg polega na chirurgicznym usunięci jednego lub więcej korzeni zęba w trzonowcach szczęki
Całśd odbywa się bez naruszenia korony
Znajduje zastosowanie w leczeniu furkacji F3
Mże zstad usunięty jeen lub wa krzenie zależnie ptrzeb, czywiście z zachwaniem krny zęba
Wskazania
• prces chrbwy w brębie rozwidlenia korzeni • pinwy ubytek kści wyrstka zębłweg • zmiany kłwierzchłkwe • bliteracja kanału • złamane narzęzie w kanale • próchnica w rozwidleniu korzeni • resorpcja wewnętrzna i zewnętrzna korzenia • złamania pionowe zęba i/lub korzeni
Wskazania
• zbyt krótkie korzenie • niekorzystny stosunek ługści krny korzenia • pwikłania w leczeniu endodontycznym • chrby przyzębia • zły stan zdrowia
A-usunięcie jednego z korzeni policzkowych B-usunięcie obu korzeni policzkowych
Mety leczenia zmierzające reparacji tkanek przyzębia eliminują najczęściej kiesznki przyzębne pprzez usunięcie ich ściany ziąsłwej ale bez odbudowy utraconych lub zniszczonych tkanek. W miejscu uszkznych tkanek (kśd, zębna) pwstaje najwyżej tkanka łączna. Jest t więc przee wszystkim bliznwacenie ające tylk pewne, mniej wartściwe odtworzenie struktury tkanek.
Mety zmierzające regeneracji tkanek przyzębia umżliwiają natmiast twrzenie pprzeniej struktury, a więc wszystkich utraconych tkanek (cementu korzeniowego, zębnej i kści).
Powtórny przyczep (reattachment) łączntkankwy twrzy się z resztek zębnej (na przykła w sytuacji pnwneg wprwazenia zęba zębłu), bez kniecznści twrzenia nweg cementu.
Nowy przyczep (new attachment) t nwe płączenie łączntkankwe mięzy cementem krzenia a kścią, które zstał wcześniej zniszczne. Pwstaje n pprzez twrzenie się nweg cementu z zaczepinymi w nim włóknami klagenwymi.
W metodach regeneracji tkanek chodzi o uzyskanie nowego przyczepu łączntkankweg
W metodach resekcyjnych uzyskujemy „ługi przyczep nabłnkwy”
Wytwrzenie skrzepu fibrynweg twrząceg „mst” pmięzy brzegami rany
Ukierunkowana, dokoronowa migracja komórek progenitorowych (z zachowanej wierzchłkwej części zębnej), ich adhezja i proliferacja na powierzchni korzenia (proces wolny)
blokowanie
Tworzenie nowego przyczepu łączntkankweg, warunkująceg regenerację
Prliferacja kmórek nabłnkwych brzegu ziąsła, ich wierzchłkwa migracja (proces szybki) Prliferujący nabłnek suwa skrzep fibrynowy od powierzchni korzenia Wytworzenie „długieg przyczepu nabłnkweg” blkująceg krnwą migrację kmórek progenitorowych
1 – kmórki nabłnka ziąsła 2 – fibrblasty ziąsła 3 – osteoblasty 4 – kmórki prgenitrwe zębnej
Zabiegi resekcyjne 2 - ługi przyczep nabłnkwy
Zabiegi regeneracyjne - new attachment
1. Uzyskanie akceptacji biologicznej powierzchni korzenia
2. Stabilnśd skrzepu i ahezja pwierzchni krzenia
3. Zapbieganie wierzchłkwej migracji kmórek nabłnkwych i łączntkankwych ziąsła
4. Zapewnienie przestrzeni dla regeneracji tkanek
5. Stymulacja komórek progenitorowych
6. Zachwanie właściwych wskazao zabiegu
7. Opwienia technika zabiegu i pstępwanie pzabiegwe
Pierwszą metą zapewniającą sterwaną regeneracją tkanek przyzębia były błny zaprwe. Zapewniają ne: 1.
Stabilizację skrzepu
2.
Zaprę przeciwk wierzchłkwej migracji kmórek nabłnka i tkanki łącznej ziąsła
3.
Przestrzeo la regeneracji tkanek
Umżliwia to: •Aktywnśd kmórek zębnej, które twarzają nwy cement korzeniowy wraz z zakotwiczonymi w nim włóknami klagenwymi •Aktywnśd steblastów twarzających kśd.
• Ubytki kści w brębie furkacji (II klasa) • Pojedyncze kieszonki przyzębne pzębłwe • Recesje kści i ziąsła
Zachowanie fizycznej integracji w pierwszych tygodniach gojenia i regeneracji, z utrzymaniem miejsca dla regeneracji tkanek
Nieprzepuszczalnśd la kmórek nabłnka i fibrblastów ziąsła, a przepuszczalnśd la płynów i gazów
Zgnśd bilgiczna z tkankami gsparza
Kmpletna i bilgicznie pewna resrpcja rzpczynająca się p 4-6 tygodniach
Łatwśd psługiwania się nimi w warunkach klinicznych birąc p uwagę różne warunki anatmiczne
Oprnśd na infekcję bakteryjną w przypaku bnażenia
NIERESORBOWALNE
RESORBOWALNE
Gore-Tex (ePTFE), Millipore, Teflonowe, Koferdamowe, Tytanowe
Syntetyczne/estry alifotyczne (biodegradacja hydrolityczna)
Kolagenowe (bioresorpcja enzymatyczna)
•Vicryl i Resolut (kopolimery glikolowo-mlekowe)
Bio-Gide (wieprzowe)
•Guidor i Atrisorb (polimer kwasu mlekowego)
Bio-Mend (włwe)
•Celulozowe
Tissue Guide
•Chitozonowe (pochodna naturalnego polimeru chityny)
Błny nie ulegające resrpcji muszą byd p kilku tygniach usunięte, błny resrbwalne ulegają biodegradacji lub bioresorpcji w po ok.. 6 tygodniach a ich metabolizacja trwa 2 10 miesięcy
Błny wzmacniane tytanem
Ustalenie wskazao zabiegu - ocena kliniczna i radiologiczna
Jeśli utrata tkanek przyzębia kwalifikuje zęby zespłu en-perio, konieczne jest ich przeleczenie endodontyczne przed zabiegiem!!!
Opreparwnie płata śluzówkw-okostnowego
Opracowanie powierzchni korzenia, usunięcie tkanki ziarninwej (jak w peracji płatwej)
Dstswanie błny lkalizacji i rzaju ubytku kostnego – błna pwinna pkrywad ubytek tkanek i sięgad 3 mm pza kstny brzeg ubytku, ściśle przylegad krzenia zęba
Umocowana szwami błna zaprwa
Pkrycie błny płatem śluzówkwokostnowym, zabezpieczenie rany szw
Pstępwanie pzabiegwe jak w peracji płatwej
Wyniki leczenia oceniamy na podstawie: 1.
Reukcji głębkści kiesznek przyzębnych
2.
Uzyskaneg przyczepu łączntkankweg
3.
Obuwy kści wyrstka zębłweg w ubytku
Przed zabiegiem
3 miesiące p zabiegu
BIOMATERIAŁY WSZCZEPOWE Są stswane w sterwanej regeneracji tkanek przyzębia razem z błnami zaprwymi lub bez nich.
BIOMATERIAŁY WSZCZEPOWE
I. Autogenne – kśd własna pacjenta pbierana z klic jamy ustnej lub kści biodrowej. • Bardzo skuteczne w leczeniu ubytków kostnych, szybko się resrbują ale przyczyniają się też szybkieg twrzenia nwej kści i przyczepu łączntkankweg.
II. Allogenne – lifilizwana kśd luzka ze zwłk (bank kstny) np. FDBA – wszczep kstny mrżny i suszny • DFDBA – wszczep kstny wapniny, mrżny i suszony
BIOMATERIAŁY WSZCZEPOWE III.
Heterogenne – kśd pchzenia zwierzęceg głównie bylęca
np. Bio-Oss – kśd bylęca pzbawina części rganicznych, prukwana jak preparat kści krwej (Bio-Oss Corticalis) raz kści gąbczastej (Bio-Oss Spongiosa); Etikbone (kśd gąbczasta)
IV. Alloplastyczne – są t materiały kścizastępcze a) ceramiczne: naturalne i syntetyczne b) biszkła c) polimery
Stabilizację skrzepu krwi w ubytku kstnym
Ułatwienie wnikania naczyo krwinśnych i tkanki łącznej zięki prwatej pwierzchni (preparaty prwate) Ppieranie błny zaprwej, której zapanięcie zmniejsza bszar wytwrznej kści
Osseintegrację z nw twrzącą się kścią
Szczelniejsze wypełnienie ubytku kstneg w wyniku pwlnej resrpcji bimateriału (preparaty resrbwalne) Szybsze i lepsze uknturwanie się wytwrznej tkanki kostnej
Wskazania d użycia wszczepów kstnych w leczeniu chrób przyzębia: ubytki kostne pionowe (kieszonki pzębłwe), szczególnie głębsze i rzległe, zarówn w przebiegu agresywnych jak i przewlekłych zapaleo przyzębia -
- ubytki kostne w bi- i trifurkacjach krzeni zębów bocznych, szczególnie klasy II
- ubytki kstne twarzyszące recesjm ziąseł (bimateriały z błną zaprwą)
Czynnści pprzezające wprwazenie materiału wszczepowego
Kieszonka pzębłwa
Wprowadzenie bimateriału wszczepowego
Przebieg zabiegu wprwazenia materiału wszczepweg
Wskazania do leczenia chirurgiczneg metdą SRT •Ubytki pionowe mięzyzębwe głębsze niż 5-6 mm •Ubytki kści w furkacji krzeni lnych i górnych trzonowców klasy II •Ubytki kści w przebiegu recesji ziąseł I i II klasy
Brak wskazao d leczenia chirurgiczneg metdą SRT •Ubytki poziome •Ubytki pionowe (< 5 mm) •Ubytki kści w furkacji krzeni dolnych i górnych trzonowców klasy I i III •Ubytki kści w przebiegu recesji ziąseł III i IV klasy