The one he bullied
Hanna has always been smitten by Kerky's charms. One night on their Senior Prom, Kerky danced with her and said the things that she'd been wanting to hear - lit tle did she know that all of those things were a part of a trap. Now, ten years later, Hanna and Kerky's roads crossed again. For Hanna, it was all for revenge, for Kerky it was something else. What would happen if the former bully suddenly finds himself falling for the former campus odd ball?
-------------------------------1. Freaky, freaky
"Ayella Hanna Christine Mendoza." Kumunot ang noo a table sa loob nila kundi siya a iyon at hindi at saka ibinaba
ni Hanna habang nakatitig siya sa itim na envelop na nakalagay s ng cubicle niya. Umagang-umaga iyon at wala pang tao sa opisina lamang. Talagang inagahan niya ang pasok dahil Lunes nang araw n niya gusto ang ma-traffic. Pasimpleng dinampot niya ang envelop ang coffee cup na hawak niya.
"Ano ito? Bakit itim ang sobre?" Ayaw pa sana niyang hawakan ang sobreng iyon. N aisip kasi niya na baka anthrax ang laman niyon. Sa linya ng trabaho niya, hindi malabong mangyari iyon. Isa siyang investigative news writer. Nagtatrabaho siya sa isa sa pinakamalaking network sa buong bansa at kilala na rin ang pangalan n iya sa industriya. Writer siya at hindi reporter ngunit palaging napapasabak ang pangalan niya sa tuwing may expose na inilalabas ang news show na kinabibilanga n niya. Pinakatitigan niya ang sobre. Naka-engrave ang pangalan niya sa likod nito. Hind i kaya death threat ang laman noon? Napailing siya at saka naisip na kailangan n iyang buksan ang sobreng iyon. Kung ikamamatay niya ang nasa loob noon, bahala n a at least nakarating na siya sa punto ng buhay niya na masasabi niyang may cont ribution na siya sa mundo. She opened it and she smiled when she read what was inside that envelop. It was an invitation for their homecoming reunion. Napalabi siya. Reunion? Gaano na ba katagal mula nang huli niyang makahalubilo ang mga kaklase niya? Hindi na niya m atandaan at ayaw na rin naman niyang alalahanin. Wala siyang masyadong magandang alaala noong nasa high school siya. Hell ang high school life niya. At hindi na sana niya gustong balikan ang parte na iyon ng kanyang buhay. "Hanna ang aga mo naman." Ngumiti siya nang marinig niya ang boses ni Keir Dann. Kier Dann was one of their renowned reporters inside that TV station at hindi l ang iyon. Nanliligaw rin ito sa kanya. "Flowers for you..." Nakangiting tinangigap niya iyon. "Thanks. And good morning." She stared at the bouquet of flowers Keir Dann gave her. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit pero sa tagal na nanliligaw sa ka nya ni Kier Dann ay wala talaga siyang nararamdaman para dito kundi platonic lov e at ang kaya lang niyang ialok sa lalaking ito ay walang iba kundi friendship l ang. "Invitation? Para saan?" tukoy pa nito sa hawak niyang envelop.
"Class reunion." Matipid niyang sagot. Naupo siya sa swivel chair at saka in-on ang laptop niya. She needs to start working now, act like she's very busy so tha t Kier Dann would go away. "Pupunta ka?" muling tanong nito. She sighed. "Hindi ko pa alam. Kapag hindi busy." "Do you have a plus one?" tanong pa nito. Umiling siya. Hindi na siya makatiis a t tiningnan na niya si Kier. "Even if I have a plus one hindi kita aayain. I don't want to be rude pero you k now naman where I stand with all this panliligaw of yours diba?" Hindi nakasagot si Keir, tahimik itong umalis at iniwan siya. Napailing siyang m uli. Hindi naman niya gustong maging bastos kaya lang ay hindi na niya matiis. M insan ay sinusungitan na niya ng bongga si Keir pero hindi pa rin siya nito tini tigilan. Hindi naman sa ayaw niya kay Kier pero sa tingin niya ay hindi sila bag ay na dalawa. Alam niyang kaya lang siya nililigawan nito ay dahil sa hitsura ni ya. Hindi naman sa nagbubuhat siya ng bangko ngunit maganda siya. She got the fa ce of someone that could make Marian Rivera run out of money. Maganda siya. Ang nanay at ang mga kapatid niya ay dating beauty queen. Her mother was a former Mi ss Universe while her sisters both joined Mutya ng Pilipinas at parehong may nau wing title ang mga ito. Pero hindi tulad ng mga kapatid niya at nanay. Hindi siya totoong maganda. Nito lang naman siya gumanda, noong panahong nakialam ang mga ate niya at ginawa siya "project." Back when she was still in high school, in her adolescence stage, hindi siya ang Hanna na Hanna ngayon na 34-24-26. Ang Hanna noon ay 36-36-36. Bilog siya. Kumb aga sa hitsura Betty La Fea meets the biggest loser. May bakal siya sa bibig, ma y salamin at malaki ang katawan. Same reason kung bakit wala siyang fond memory noong high school siya. She spent the last four years of her life as a high scho ol student, living inside of her shell. Hell ang high school niya. She was alway s being made fun of. Laughing stock siya ng mga popular kids noon. Madalas siya mabato ng binilot na papel at madalas din siyang mabinyagan ng iba't-ibang panga lan. Freaky Hanna. Dirty Hanna. Hanna Baboy. At kung anu-ano pa. Ayos na sana ang mga iyon. Hindi naman kasi siya masyadong nasasaktan pero hindi rin siya talaga pinalampas ng mga kaklase niya noon. Ang pinaka matinding pambu -bully na naranasan niya ay noong prom night nila. At lahat ng iyon ay pasimuno ng animal na iyon na hanggang ngayon sa tuwing maiisip niya ang mukha ay kumukul o pa rin ang dugo niya. "Hanna!" nag-angat siya ng tingin nang marinig ang boses ng isang babae. She saw Menchie standing in front of her cubicle. Takang-taka itong nakatingin sa mga k amay niya. "Ano na namang iniisip mo at nabali iyang lapis na hawak mo?" Tiningnan niya ang lapis na hawak niya. Tama si Menchie, naputol nga niya ang la pis sa gitna. "Iniisip mo na naman iyong nam-bully sa'yo noon?" tanong nito.
"Hindi! Bakit ko iisipin iyon?" nakasimangot na tugon niya. Ibinaling niya ang k anyang mga mata sa laptop sa kanyang harapan. Pilit niyang iwinawaglit sa kanyan g isipan ang mukha ng hudas na lalaking naging dahilan ng most embarrassing mome nt niya. Hanggang ngayon kapag naaalala niya ang nakakaasar na mukha ng hudas na iyon ay kumukulo ang dugo niya. "Grr.. may araw ka rin sa akin ANTONIO KERKMEZ." Bulong niya habang pilit binaba sa ang article na kailangan niyang pag-aralan. Pasasaan ba at makakaganti rin si ya sa Antonio Kerkmez na iyon - ang lalaking may malaking kasalanan sa kanya. --------------------------------------------------Antonio Harvey Kerkmez. Masayang-masaya si Kerky habang tinititigan ang pangalan niya sa likod ng itim n a sobreng kanina lang niya natanggap. Kanina niya pa iyon pinaglalaruan sa kanya ng mga kamay habang palakad-lakad siya sa hallway ng Revert records - ang record ing company ng banda nila. He's in a band called The Pastels and they were just starting out in the industry. Pero kahit ganoon ay masasabi na niya na may binab at na ang banda niya kung ikukumpara sa iba. Apat sila sa banda. Si Caleb - the front man, Calen - lead guitars, Lex, - the drummer at siya - ang bassist. Hindi na nga niya maalala kung gaano na sila katagal magkakasama ng mga kaibigan niya . Basta ang natatandaan na lamang niya nagsimula ang lahat sa isang disastrous p rom night when he was sixteen years old at nang matapos ang gabing iyon he could say that they made history. "Lex!" sigaw niya nang makita niya si Lex na papasok sa conference room. Huminto ito at sinalubong siya. "Bok." Bati nito sa kanya. Tinapik niya ang balikat nito at saka pinakita ang en velop na hawak niya. "Meron ka na nito?" nakatawang tanong niya. "Yup, I received mine this morning." Sagot nito habang naglalakad papasok sa con ference room. Sinabayan niya ang paglakad nito. " "Are you coming? Ako I'm excited." Tuloy-tuloy lamang ang kanilang paglakad. Nan g makapasok sa loob ay agad na inukopa ni Lex ang paborito nitong upuan. "Why are you excited?" nakangising tanong ng kaibigan niya. "Hindi ka ba natatak ot?" Biglang kumunot ang noo niya. Bakit siya matatakot? Saan siya matatakot? Ang ala m niya reunion ang pupuntahan, hindi hazing. Anong dapat niyang ikatakot? Itatan ong sana niya iyon kay Lex nang biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Calen at si Caleb na kasunod naman si Ian. His initial reaction upon seeing Ian was to smile. But then he reminded himself that Ian was off-limits. Hindi sila pwede. Kahit na anong gawin niya malunod man si Ian sa nararadaman niya para dito ay hindi sila pwede dahil si Ian ay para k ay Robi - we'll that was another story. "Are you ready, boys?" Ian asked them in a very playful voice. "Ready saan? May burol ba?" tugon ni Lex habang nakatingin ka Calen na itim na i tim ang suot. "Rika wanted to see you. It could only mean two things. It's either may issue an
g isa sa inyo or, hit ang single ninyo and I am praying and hoping na iyong pang alawa ang dahilan at nandito kayo." "Nananakot ka pa, Ian eh." Reklamo niya habang nakatingin kay Ian. She smiled at him. Napabuntong hininga siya. Kaysarap makita ng mga ngiting iyon. Ang problem a lang ay hindi para sa kanya ang mga ngiting iyon. "Hindi kaya." Ian made a face. "Teka, saka lumabas sa pinto. Sinundan niya upo siya at saka yumuko. Sayang. Kung gkakataon at ibang panahon marahil ay
tatawagin ko na si Rika." Tumalikod ito at ito ng tingin. Napapabuntong hininga na na nakilala niya lang sana si Ian sa ibang pa pwede sila.
"Uy! Broken hearted!" pang-aasar sa kanya ni Calen. He looked at his friend and made a face. "Hindi ah. Pero, siyempre nanghihinayang pa rin ako." Iyon ang totoo. Noon talag a ay balak niyang ligawan si Ian, pero hindi natuloy dahil kay Robi. He respects the man so much that he couldn't bear making him his competition at sa isa pa w ala siyang laban sa forever. "Teka, pag-usapan natin itong reunion. Wala pa naman si Rika." Pilit niyang inii ba ang usapan. Iwinagayway niya ang sobre at saka tiningnan ang tatlo niyang kah arap. "Pupunta ba tayo?" tanong ni Calen. "Ako pupunta. Ewan ko sa inyo." "Wow! Ang lakas ng loob!" sigaw ni Caleb. Napatingin siya sa kanyang kaibigan. C alen and Caleb share the same face, the same height but they differ in their per sonalities. Calen was the mischievous one while Caleb was the serious silent typ e of guy. "At bakit naman ganyan ang reaction ninyo?" taking-takang tanong niya. "Bok, baka nakakalimutan mo na may naiwan kang atraso sa isa sa mga batch mates natin." Kumunot ang kanyang noo. He rested his back at the chair and looked at his band mates. Kanino siya may naiwang atraso? Parang hindi naman niya maintindihan. Ano bang sinasabi ng mga ito? "Bok, he doesn't remember," wika ni Calen. Siniko naman siya ni Lex. "Freaky Hanna," dahan-dahan niyang nilingon si Lex. His mouth fell as the image of a chubby teenage girl covered with slime and mud flashed on his brain. Freaky Hanna. Two words that he tried forgetting about pero ngayon naisip niya n a hindi niya pala kayang basta kalimutan ang babaeng iyon. "Sa tingin ninyo galit pa rin siya sa akin?" mahinang tanong niya. "Hindi na." Calen said. Kahit paano ay nakahinga siya ng maluwag. Siguro ay tama si Calen. Ilan taon na ba ang lumipas? Halos ten years na rin ang dumaan mula n ang mangyari ang insidenteng iyon noong prom night. Siguro naman ay napatawad na siya ni Freaky Hanna. "Hindi na siguro galit iyon noh?" nakangiting sabi niya. Tumango naman si Lex. "Hindi galit iyon. Malamang kinasusuklaman ka noon." Litanya ni Calen.
"Siguro, sinubukan ka ring ipakulam noon." Dagdag pa ni Lex. "At, kung nagkaroon ng pagkakataon, malamang ipina-assassinate ka na noon. Pinab aril sa ulo o kaya man pina-salvage sa mga frat na kakilala niya." "Pero, bok," hinawakan ni Calen ang braso niya. "Opinyon lang naman namin iyon. Hindi pa naman namin siya nakakausap o kung anuman." "Kaya wag kang matakot. Malay mo kapag nagkita kayo ni Hanna eh yakapin ka noon, " wika ni Lex. "Yakapin ka sabay saksak sa tagiliran. Pak!" muling pang-aasar ni Caleb. Tahimik na inirapan niya ang mga ito. Nag-iisip siya. Kung tutuusin ay hindi lan g naman siya ang may kasalanan sa nangyari noon. He had his share of fault. Pero hindi naman pwedeng isisi sa kanya ang lahat. Siguro ang kasalanan niya lang ay ang sinabi niya rito ang mga bagay na alam niyang dapat ay hindi lumabas sa kan yang bibig. Marahil ay iyon ang pinakamalaking kamaliang ginawa niya. Pero other than that, wala na siyang ibang ginawa. Hindi lang dapat sa kanya ituon ang sisi. "Wala naman na siguro sa kanya iyon." Biglang naiusal niya. Tumingin siya kay Le x. "Bok, sa tingin mo hanggang ngayon galit sa akin si Hanna?" "Hindi ko alam. Wala na akong naging balita sa kanya after noong graduation." "Seriously, the last time I heard, she had undergone plastic surgery." Sabi pa n i Calen. Napatingin siya sa kaibigan. "At saan mo naman nalaman iyan?" tanong niya. "Sa ex mo." Itinaas baba ni Calen ang kanyang mga kilay. "Kay Sandy?" hindi makapaniwalang tanong niya. "Paano mo - " hindi na niya naitu loy ang sasabihin dahil biglang bumukas ang pinto ng conference room at iniluwa noon si Rika. She was smiling ear to ear. "Congratulations, The Pastels! Your album sales are up. Your single, I don't wan na know why, is number one in the charts! I'm so happy for you guys!" Bigla ay nakadama siya ng tuwa. Napatayo siya at saka niyakap si Rika. Sumunod n a rin ang mga kabanda niya. "Group hug!" sigaw ng kung sino habang yakap-yakap nila si Rika. "Can't breathe!" reklamo nito maya-maya. Isa-isang lumayo sila kay Rika at pinal ibutan ito. "Bok, sikat na tayo!" sabi niya kay Lex. "Ano ka? Matagal ka ng sikat! Ngayon mo lang nararamdaman!" wika ni Caleb. Masaya siya. Masaya talaga. Unti-unti na niyang nakikita ang katuparan ng kanila ng mga pangarap. Masarap pala sa pakiramdam. Ngunit sa kabila noon, hindi niya m awaglit sa isipan niya ang mukha ng isang babaeng nagngangalang Ayella Hanna Chr istine Mendoza a.k.a. Freaky Hanna. 2. Surprise, surprise!
r>
"Mohawk!" Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa mukha ni Kerky nang marinig niya ang pangalang iyon. Isang tao lang ang tumatawag sa kanya ng ganoon at hindi siya maaaring ma gkamali. Agad na nilingon niya ang pinanggalingan ng tinig. "Jenny!" sigaw niya nang makita itong papalapit sa kanya. Jenny used to work for Neon - she used to be Trey's personal assistant but she was now Trey's girlfrie nd. "Mukhang napaaga ka, wala pa iyong boyfriend mo." Biro niya rito nang makalapit sa kanya. Kasalukuyan silang nasa loob ng cafeteria. Naupo si Jenny sa kanyang h arapan at saka pinagmasdan siya. "Amoy five-hundred ka na naman." Kumindat ito. "Balita ko may bonus ka ah. Libre mo naman ako!" ungot nito sa kanya. Tatawa-tawang napailing siya. He had known this girl for a year and a half now, pero hindi pa rin siya immune sa pagpapataw a nito. Suddenly the memory of their first meeting flashed inside his brain. Han ggang ngayon kapag naiisip niya ang nangyari noong nakilala niya si Jenny ay nat atawa pa rin siya. "Wag na. Sasapakin na ako ng boyfriend mo." Biro niya rito. "At bakit ka sasapakin ni Trey?" nagtatakang tanong nito. "Diba nga nagseselos siya sa akin?" pabulong na sabi niya. "Ungas! Bakit magseselos sa'yo iyon, eh ang gwapo-gwapo ng Trey ko?! Iyong ka-gw apuhan niya lagpas sa building na ito! Grabeh! Maisip ko pa lang siya kinikilig na ako!" "So hindi ako gwapo?" tanong niya. "Hindi! Yuck!" Jenny made a face. Sinipa naman niya ang paa nito. "Aray!" napangiwi ito sa sakit. "Uy, Kokey alam mo masama iyan." Nakangusong sab i nito sa kanya. "Anong masama?" "Iyan. Iyong gumagawa ka ng bad thing sa kapwa mo. Sabi nila kapag nakagawa ka n g masama sa isang tao, maji-jinx ka," seryosong pahayag ni Jenny. "Anong jinx?" "You know..." nagkibit balikat pa ito. "Hangga't hindi ka nakakahingi ng tawad s a taong nagawan mo ng masama dadalhin mo ang galit niya sa'yo habambuhay. Ang te ndency, hindi mo mahahanap ang totoong happiness mo." Napaawang ang mga labi niya. Jinx? Habambuhay na pagdadala ng galit? Ang hindi m akatagpo ng tunay na kaligayahan? Pinakatitigan niya si Jenny na sa pagkakataong iyon ay nakatingin lamang din sa kanya. "Bakit ganyan ang hitsura mo? Siguro may ginawa kang masama sa isang tao noon at hanggang ngayon ay hindi ka nakakapag-sorry noh?" inosenteng tanong ni Jenny sa kanya. Bigla ay napatayo siya. Inisip niya ang mangilan-ngilang insidente sa bu hay niya. Ang hindi niya pagkakaroon ng magandang relasyon sa kanyang ina.
Ang nararamdaman niyang emptiness palagi kapag nasa isang relasyon siya. Ang maling pagkakataon ng pagkakakilala niya kay Ian. At ang iba pang kamalasan sa buhay niya. "Hindi maaari!" usal niya. May kinalaman ba ang lahat ng iyon sa ginawa niya kay Freaky Hanna almost ten years ago? Kung meron, ang ibig sabihin, long overdue na ang forgiveness na noon pa niya da pat hiningi kay Freaky Hanna. Mabilis siyang kumilos. Agad niyang nilisan ang cafeteria at kahit naririnig niy a si Jenny na tinatawag siya ay hindi niya iyon pinansin. Kailangan niyang mahan ap si Lex o si Calen o si Caleb. Kailangan niyang manghingi ng payo. Kailangan n iyang harapin ang katotohanan na may posibilidad na kaya nagkakamalas-malas ang ilang aspeto ng kanyang buhay ay dahil sa katotohanan na baka hanggang ngayon ay konektado pa rin ang lahat kay Freaky Hanna. And as much as possible, ayaw na n iya ng koneksyon sa babaeng iyon. Masyado nang matagal ang sampung taon para mag ing koentado sila sa isa't-isa. "Calen!" sigaw niya nang mamataan si Calen sa loob ng men's room. Sinundan niya ito papasok. "Calen--- shit!" he cursed when he saw his friend Calen making out with some gir l inside the men's room. "Really, Cal? Inside the men's room?" sarkastikong tano ng niya. Tumigil ang dalawa. Calen smiled at the woman and asked her to leave. M atapos iyon ay binalingan siya nito. "Panira ka ng moment eh!" inis na wika ng kaibigan niya. "Bok makinig ka muna! Mahalaga ito!" pahiyag pa niya. "Kailangan nating magpunta sa reunion." Panimula niya. "Magpunta ka! Hawak ko ba ang paa mo?" inis na sabi nito. "Hindi! Kailangan nating magpunta talaga doon. Seryoso ako Calen." "Diba nga pupunta nga tayo? Kaya lang hindi sigurado." "Kailangan nga nating siguraduhin na pupunta tayo sa reunion." Muling sabi niya. Binalingan siyang muli ni Calen. "Hindi ka talaga natatakot kay Freaky Hanna, ano? Baka mamaya wrestlingin ka noo n!" "Wala akong pakialam. I need to see her." Matiim na sabi niya. Kunot na kunot an g noo ni Calen habang nakatitig sa kanya. "Bakit?" "Manghihingi ako ng tawad." Madamdaming pahayag niya. ----------------------"Hahaha! You're a freak, Hanna! Gullible freak!" Hanna stood in the middle of the dance floor covered with slime and mud. Hindi s iya makapaniwala sa mga nagaganap. Akala niya katuparan na ng fairytale dream ni
ya. Akala niya totoong magiging prinsesa na siya ngunit nagkamali siya. Lahat ng ito ay isang patibong upang mahulog na naman siya sa isang kahihiyan. Pinahid n iya ang mga luha niya. "Bakit ninyo ba ginagawa sa akin ito?" humihikbing tanong niya. "Cause you're a freak. Ilusyunada ka! Akala mo magkakagusto talaga si Kerky sa'y o?!" si Sandy ang nagsalita. Tiningnan niya ito. Sa pagkakataong iyon ay nakapal upot na ang mga kamay nito sa braso ni Kerky - ang lalaking kanina lang ay nagta tapat ng pag-ibig sa kanya. "Kerky will never fall in love with you. Diba, honey?" tiningnan pa nito si Kerk y. Napailing siya. "Hindi." Nanginginig ang boses na wika niya. "Sabi mo mahal mo na ako diba? You said.. you said - " "Don't believe everything you hear freak." Gumuho ang mundo niya nang marinig ni ya ang mga salitang iyon na namutawi sa bibig ni Kerky. "Kahit kailan ay hindi a ko papatol sa isang tulad mo, freaky Hanna." Ang sakit. She was only sixteen years old but she already got her heart shattere d into million pieces. Hindi pa ba sapat na napahiya siya? Kailangan ba talagang masaktan pa siya ng ganito? Hindi na niya kaya. She started running away at hab ang palayo siya sa lugar na iyon ay lalong lumalakas ang halakhak ng mga school mates niya... Habang naglalakad si Hanna ay hindi niya mapigilang na maalala ang insidenteng i yon sa kanyang buhay - the night of the prom where she got her ego torn into pie ces and her heart broken. Hinding - hindi niya makakalimutan ang mga taong nanak it sa kanya noong gabing iyon. Napangiti siya. Ano kaya ang sasabihin ng mga tao ng iyon sa oras na makita nila ang Hanna ngayon? Gustung-gusto niyang makita ang mga mukha nito sa oras na pumasok siya sa Arellano Hall kung saan gaganapin ang class reunion nila. Sisiguraduhin niya na ngayong gabi, sila naman ang mapapahi ya at siya naman ang tatawa nang malakas at ipamumukha kung gaano sila ka-worthl ess. Alam niyang mali ang principle niya para sa gabing iyon. Pero hindi rin naman ni ya kayang sisihin ang kanyang sarili. Ang tagal na panahong ikinahiya niya ang s arili niya sa ibang tao. Ang tagal niyang nagtago. Pakiramdam kasi niya mula noo ng gabing iyon ay kasalanan sa lipunan ang maging mataba at pangit. Ang akala ni ya dahil ganoon ang hitsura niya ay wala na siyang karapatang mabuhay. Mabuti na lang at hindi siya pinabayaan ng kanyang pamilya. All she needed was a little p ush and encouragement from her parents and sisters and huwala! The new Hanna was born. Matagal ang proseso sa muling pagbangon ng bagong Hanna. Hindi madali ang work o ut, diet at kung anu-ano pang pinagagawa sa kanya ng kanyang mga kapatid. Madala s sabihin sa kanya noong ng kanyang Ate Adriana na kung walang hapdi walang gand a and it turned out to be true. Sa sobrang daming hapdi at luhang iniiyak niya matapos ang ilang buwan ay unti-unting nababawasan ang kanyang timbang at makal ipas ang isa't kalahating taon ay nasusuot at nabibili na niya ang mga damit na gusto niya. "Good evening. Name please." Napatingin siya sa babaeng naka-itim na dress na na kaupo sa likod ng mahabang table malapit sa entrance ng hall. "Hanna Mendoza." Sagot niya. Ngumiti ang babae at hinanap ang pangalan niya sa i sang kulay pulang libro. Maya-maya ay may ibinigay itong papel sa kanya kung saa n nakasulat ang kanyang pangalan. Idinikit niya iyon sa kanyang damit. May ibini gay ring isang maliit na papel sa kanya kung saan nakasulat naman ang table numb
er niya. "Thank you." magalang na wika niya sa babae. She took a deep breath before enter ing the hall. She could hear the music playing loudly inside. Kinakabahan siya. Isang bagay na hindi na niya madalas maramdaman ngayon. Sa linya kasi ng trabaho niya ay hindi na uso ang salitang kaba. Hinawakan niya ang doorknob. Tatlong beses muna siyang nagbuga ng hangin bago tu luyang binuksan ang pinto. And just like what she thought, sinalubong siya ng in gay ng musika at ingay na nagmumula sa iba't-ibang table sa loob ng hall. Habang naglalakad siya ay unti-unti na niyang nakikita ang mga pamilyar na mukhang iyo n na hindi talaga niya kinalimutan. Napangiti siya nang mapansin niyang ilan sa mga kalalakihan sa loob ng hall ay sinusundan siya ng tingin. Hindi siya nagbubu hat ng bangko, ngunit sinuguro niya ngayong gabi na maganda talaga siya. She was wearing a simple sleeveless black dress. Hanggang tuhod niya lamang ang haba ng damit na iyon. Light lang ang make up niya but she put on an exaggerated red lipstick. She was also wearing her favorite stilettos. So right now, she co uld really feel that she was one of the most beautiful women inside the hall. Hinanap niya ang assigned table para sa kanya at nang makita iyon ay tahimik siy ang naupo. Wala pang tao sa mesang iyon kundi siya at iniisip niya kung may mauu po pa roon o isa na naman ito sa mga not-so-funny pranks ng mga butihin niyang k aklase. Tahimik siyang nagmasid. Marami rin ang dumating sa reunion nila. "Darating kaya ang Kerky g kilay niya nang makita bar at nakikipagtawanan. siya mali, si Sandy ang
na iyon?" bulong niya habang palingon-lingon. Tumaas an niya ang isang pamilyar na babaeng nakatayo malapit sa Kung hindi siya nagkakamali at alam niyang hindi talaga babaeng iyon.
One down, one to go. Nasaan na kaya ang Kerky na iyon? "Good evening, batch mates!" Lumipat ang tingin niya sa makeshift stage upang sinuhin ang nagsalita sa mic. P amilyar rin sa kanya ang mukha ng taong iyon. If she remember it right, Calen an g pangalan ng lalaki or was it Caleb? Hindi siya sigurado. Then only thing she w as sure of was that the man in front of the microphone has a twin brother. "We are The Pastels and we're going to color your world!" Matapos sabihin ang mga salitang iyon ay sumunod ang nakabibinging tunog ng drum s - a moment later the guys on the stage were making harmonious music together. And she was enjoying it. Napapangiti na siya nang biglang may mahagip ang kanyan g mga mata. Her smile froze as she recognized the man standing on that stage, ho lding a guitar and posing that funny Mohawk He was no other than Antonio Harvey Kerkmez. --------------------"Maputol iyang leeg mo, Kerky." Biglang bumigat ang mga balikat ni Kerky dahil sa pag-akbay na ginawa ni Lex. He looked at his friend. Hawak nito sa kanang kamay ang isang baso ng scotch. Clea rly he was having the time of his life. Luminga muli siya at natanaw naman niya si Calen na may kausap na tatlong babaeng pamilyar sa kanya ngunit wala siyang p anahon para alalahanin. Binalingan niyang muli si Lex.
"Do you think Freaky Hanna came?" he asked feeling a bit anxious. Lex stared at him like he was an apparition. "Are you freaking serious?" hindi makapaniwalang tanong nito. "Pumunta ka talaga dito para mag-sorry kay Hanna? Pano kung i-sumo wrestling ka noon?" "O kaya man itali sa puno at ipakagat ang toytoy mo sa langgam?" sabay na napali ngon sila ni Lex sa pinanggalingan ng tinig. Nakatawang tumabi sa kanila si Cale b. "Hardcore shit, Bok!" nag-high five ang mga ito, habang siya ay hindi pa rin map akali. Patuloy na nanghahaba ang kanyang leeg kakahanap ng pamliyar na mukhang k anina pa nikya hinihintay. Seryoso talaga siya. Hihingi siya ng tawad kay Freaky Hanna. Kailangan. Kinakaba han siya sa tuwing maiisip niyang maaaring tama si Jenny. Ang kamalasan niya sa buhay pamilya, buhay pag-ibig at kung anu-ano pa ay baka dahil sa koneksyon niya sa babaeng iyon. Hangga't hindi pa siya napapatawad nito - hindi mawawala ang k amalasang iyon. Bad luck, ika nga ng iba. "Lingon ka ng lingon diyan, bakit hindi mo subukang magtanong sa usherette doon sa labas?" agad na sinunod niya ang sinabi ni Caleb. Lumabas siya at tinungo ang usherette na kanina pa nandoon pero hindi niya pinapansin. "Good evening." Nginitian niya ito. Tumayo ang usherette at sinalubong siya. "You're Kerky," kinikilig na sabi nito. He smiled at her. It was obvious, the wo man likes him. "Yeah... so..." pinagapang niya ang kanyang mga daliri sa mesa patungo sa mga da liri nito. Their hands touched and the girl - which he doesn't know - almost had an orgasmic expression on her face. "Can I ask a favor?" "Oh yeah..." the woman was almost panting for air. "Did you see or hear a certain Hanna Mendoza come in?" bigla ay nag-iba ang eksp resyon ng mukha ng babaeng katabi niya. Parang hindi ito makapaniwala na iyon an g tanong na lumabas mula sa bibig niya. Agad na kinuha nito ang log book na naka patong sa mesa at atubiling binuksan. "Yep, she came in earlier at 6:45." Walang kalatoy-latoy na sabi nito. He smiled at her. "Thanks." Naglakad siya palayo at pinuntahan ang kanyang mga kaibigan. "Nandito daw." Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya. Freaky Hanna came. She was here. Anong gagawin niya ngayon? "Oh, akala ko ba magso-sorry ka? Are you okay? You look flushed." Nang-aasar na wika ni Lex. Tinalikuran niya ang mga ito at muling pumasok sa loob. Patuloy ang paglinga niya at pagsilip sa bawat mukha na naroon. Makakampante lamang siya sa oras na makita niya si Freaky Hanna. "Ano bang hinahanap natin?" tanong ni Caleb. "Si Freaky Hanna. Sino pa ba?" inis na sagot niya. "No, I mean how do we know if it's her."
Huminto siya at humarap kay Caleb. "Siyempre, mataba iyon. Nakasalamin saka mukhang freak!" he hissed at him. "So kung mukhang freak si Hanna na agad?" tumatangong wika ni Caleb. "Alright, m aghanap na tayo ng freak." "Oo! Anong aasahan natin doon? It's not like she'll be pretty now. Imposible iyo n." Kumento pa niya habang naglalakad sa gitna ng hall. Pahakbang na muli siya n ang bigla ay may mabangga siyang babae. "My gosh." Napasinghap ang babae. Napahinto naman siya. Agad niyang sinino ang k anyang nabangga. "Miss, I'm very sorry." Magalang na sabi niya. He looked at the woman standing i n front of him only to be amazed by the view. The woman in front was wearing a s imple black dress, but her beauty was radiating. Nakakasilaw ang kagandahan ng b abaeng nasa kanyang harapan. She has what they call a timeless beauty. She had a heart shaped face, an aristocratic eyebrows, upturned nose and luscious, sensua l, full, red lips. She was the most beautiful woman she had ever laid eyes on. "It's okay." She smiled at him. Hindi rin niya mapigilang ang mapangiti. "Hi, I'm ---" hindi na niya naituloy ang sasabihin dahil biglang nagsalita ang b abae sa kanyang harapan. "Antonio Harvey Kerkmez." Nakangiting wika nito. Nakadama siya ng kasiyahan dahi l kilala siya nito. Pero hindi niya alam kung bakit parang may kakaiba sa tono n g babae habang sinasambit ang kanyang pangalan. Parang may lamang galit ang tini g nito. "How'd you know?" hindi mapigilang tanong niya. "Oh, we were batch mates and I know you're in a band." Nakangiti pa ring sagot n ito. Magsasalita pa sana siya nang bigla niyang marinig si Caleb. "Pre! Ayon. Si Freaky Hanna na yata iyon!" Sinundan niya ang direksyong tinuturo ni Caleb. Napaawang ang labi niya nang mak ita ang isang babaeng may kalakihan ang katawan at nakakulay pulang lacey dress. Napangiwi siya. Hanggang ngayon walang pinagbago si Freaky Hanna. Mukha pa rin siyang freak. Ipinilig niya ang kanyang ulo. Hihingi siya ng sorry at hindi mang -iinsulto. Dapat ay magagandang salita lang ang lalabas sa bibig niya. Panandali ang nakalimutan niya ang magandang babae sa kanyang harapan. Inilang hakbang niya ang kinatatayuan ni Freaky Hanna. Ayaw niyang mag-isip, per o nakakadama siya ng kaba. Sa laki ng braso ni Freaky Hanna kung babrasuhan siya nito matapos ang paghingi niya ng tawad ay malamang na tatalsik siya. "E-excuse m-me... Freak-este Hanna." Ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Lumingon ang babae. Tumaas ang kilay nito at saka tiningnan siya mula ulo hanggang paa. "Hindi ko alam kung Kerky at may ginawa sanang mag-sorry. I ng and immature and
natatandaan mo pa ako." Napakamot siya ng ulo. "Pero ako si akong malaking kasalanan sa iyo noong high school. Gusto ko want you to know that I didn't intend to hurt you. I was you I should've ----"
"Hindi ako si Freaky Hanna." Natigilan siya ng maintindihan niya ang sinasabi ng babaeng nsa harapan niya. "It's me, Kerky. Sandy. You're ex-girlfriend." Kulang sabihin na napanganga siya sa nakikita. Si Sandy na noon ay hugis coca-co la ay naging hugis LPG na ngayon! Kung siya si Sandy nasaan si Hanna? "Nasaan si Freaky Hanna?!" frustrated na tanong niya habang nakatingin kay Sandy . Napalakas ang boses niya kung kaya't napatingin sa direksyon nila ang ibang ta o. Tumahimik ang paligid. Comical ang expression ng mga miron habang nakatingin sa kanila. But then, out of nowhere, someone spoke... "I believe that it is me, you are looking for, Mr. Kerkmez. I am Hanna. Freaky H anna." Nanigas ang likod niya. Heto na iyon. Makakaharap na niya si Freaky Hanna. Dahan -dahan niyang nilingon ang nagmamay-ari ng tinig. And for the second time that n ight, he was taken aback. 3. Evil Plans
"You're Freaky Hanna!" Hindi mapigilang ni Hanna ang pagtaas ng kilay niya. Bagaman nakakaramdam siyan ng iritasyon ay pinilit pa rin niyang mapangiti. Kanina ay gusto niya tumawa ng malakas habang pinanonood niya si Kerky na humihingi ng tawad sa babaeng inakala nitong siya. Gusto sana niyang lapitan si Sandy at ipamukha kung sino na ang mu khang freak ngayon at kung sino na ang dapat maging laughing stock. But she woul d never stoop down her level so she just stood there and watch the two of them a s they talk. "I am. Hello." Pinilit niyang pakalmahin ang kanyang sarili. She tried to act as friendly as she could pero deep inside her, she wanted to slap Kerky. Taon na a ng lumipas ngunit hanggang ngayon ay wala itong pinagbago. Judgmental pa rin ito , bully at masama ang ugali. Narinig niya ang sinabi nito tungkol sa kanya kanin a. Mataba, nakasalamin, mukhang freak! Napangisi siya. Kung titingnan sila ni Sandy ngayon, sino ang mukhang freak? "May I have your attention please?" Natigil lang ang komosyong iyon nang magsalita ang master of ceremony. Parang mg a langgam na nagsibalik ang mga tao sa kanya-kanyang mga buhay na para bang wala ng pakialam sa nangyari kanina. She glared at Kerky and gave him her sweetest an d friendliest smile kahit na sa oras na iyon ay gustong-gusto niya itong saktan. Bumalik siya sa table niya at matamang nakinig sa nagsasalita. Ayon dito, nakai pon ang batch nila ng sapat na funds para sa charity event na gagapin next week. She wanted to stay and watch what will happen next to Kerky ngayon na nagkita na sila. Hindi niya alam kung bakit siya nito hinahanap o kung anong sinabi ni kay Sandy kaninang nag-uusap sila. Wala siyang panahon para mag-stay ngayong gabi. She had an early flight tomorrow morning. Pupunta siya sa Mindanao for another a ssignment about the war. Huminga siya nang malalim. She was excited for her assi gnment pero mas nae-excite siya dahil sa nakita niyang reaction ni Kerky. Maya-maya ay tumayo na siya. She quietly walked towards the exit door. Ngiuningi tian niya ang lahat ng nakakasalubong niya. Papunta na siya sa may parking lot w
hen she heard someone call out her name. "H-hanna!" She stopped dead. Nilingon niya ang nagmamay-ari ng tinig. She smiled widely whe n she saw that it was Kerky. "Hi." Confident na bati niya rito. Napangiwi ito at saka napakamot ng ulo. "May kailangan ka?" "A-ano k-kasi..." huminga ito ng malalim. Tumaas ang kilay niya. I don't know wh ere to start." Mahinang sabi nito. Lalong lumawak ang pagkakangiti niya. She kne w it. She had Kerkry just where she wanted to put him. Lumapit siya rito at saka ipinalupot ang kanyang kamay sa braso nito. "Why don't you walk with me to my car and start from the beginning?" malamyos na wika niya. She was aware of Kerky's reaction. Tatlong beses itong napalunok bag o sila nagsimulang manglakad. Gusto niyang tumawa ng malakas. "What is it, my dear?" "Ano k-kasi..." napapailing siya. Totoo ba itong naririnig niya? The great Anton io Kerkmez was stuttering in front of her - Freaky Hanna. Kumawala ito mula sa p agkakahawak niya. He took a step in front of him and looked at her - eye to eye. "Here goes nothing." Kinakabahang pahayag nito. "I know you hate me..." She wanted to smirk. Pinigilan niya lamang ang kanyang sarili. Hate? That was th e understatement of the decade. She doesn't hate Kerky. She loathes him. She dis gust him. She wanted to kill him for making her feel so small, and for hating he rself. "But I'm taking this shot." He continued. "I'm sorry, Hanna. I was young back th en. I didn't know what I was doing. I should've never pulled that trick on you t en years ago sa prom night. Dapat hindi ko sinabing ---" "Mahal mo ako?" lihim na naikuyom niya ang kanyang palad. The nerve of this man to bring back those old wounds! She wanted to hurt him - tear his soul apart and give it to the demons for them to eat! Ganyan kalaki ang galit niya kay Kerky. "Y-yeah..." nag-iwas ito ng tingin. Bigla ay tumawa siya. Hindi niya alam kung p ara saan ang halakhak na iyon. All she knew was that she needed to do that. Mayb e to mask the pain and the anger she could feel inside her. "W-why are you laughing?" parang natatakot na tanong nito sa kanya. "I'm sorry." Tumikhim siya. "It's just that you're such a child." "Huh?" nagtatakang tanong ni Kerky sa kanya. She waved her hands. "I was never mad at you. We'll - at first I was because you made me feel stupid pero I grew up, I matured and I moved on." "So hindi ka galit sa akin?" nasisiyahang wika nito sa kanya. "Hindi." She smiled. "So we can be friends."
Hindi niya napigilan ang pagtaas ng kanyang kilay nang ialok ni Kerky ang kamay nito sa kanya. She wanted to break his arm and make his insides bleed. She wante d him to scream of pain. "Friends." Tinanggap niya ang kamay nito ng buong ngiti. "There's nothing wrong with being friends." May diin ang bawat katagang sinasabi niya. Malapad ang ngit ing ibinigay nito sa kanya. "Maybe then we could have coffee tomorrow?" he said again. She gritted her teeth . This man was pushing her patience through the limit. "That would be nice pero wala ako bukas. I'd be flying to Mindanao. But I'll be back in a week. Maybe then we could have coffee. Your treat." Halata sa mukha nito ang disappointment. Huminga siya ng malalim. Ganito ba ang epekto niya kay Antonio Kerkmez? "I have to go now. I'll see you in a week." Nginitian niya ito saka nilagpasan. Ubod ng tamis ang mga ngiting sumilay sa kanyang mga labi. Naisip niyang ayos na rin kung magiging magkaibigan sila. Sabi nga keep your friends close and your e nemies closer. And in this scenario, Kerky was the enemy - and she needed to kee p him close. Sumakay siya sa kanyang kotse. Tinted ang salamin ng kayang sasakyan kung kaya't hindi nakikita ni Kerky ang matatalim na tinging ibinibigay niya rito. She igni ted the car, bago siya tuluyang umalis ay ibinaba niya ang bintana. "Hey," sa pagkakataong iyon ay nakatalikod na si Kerky at pabalik sa loob ng hal l. Niligon siya nito. "Changed your mind?" nakangisi ito sa kanya. Iniabot niya rito ang kanyang calli ng card. "Nah... I just want to give you my number." Mukhang nagtataka ito. "Ano ka ba? H ow can you call me after a week kung hindi mo alam ang number ko?" she winked at him. "I'll see you around, Kerky. Bye!" she waved at him. Pinasibad niya ang kotse. H abang papalayo ay sinisilip niya si Antonio Kekrmez sa kanyang rearview mirror. She grinned. The game of revenge had just started and she would make sure that t his time, she would be the one with the last laugh... ------------------------Hanna Mendoza 09478804343 MBC TV STATION Sa loob ng anim na araw ay hindi na mabilang ni Kerky kung ilang beses na niyang tinitigan ang itim na calling card na ibinigay ni Hanna sa kanya noong gabing m agkita sila sa reunion. Hindi siya makapaniwala. Totoo pala na maaaring mabago n g lumipas na panahon ang isang tao. Sinong mag-aakala na si Sandy - his ex - gir lfriend would look like that now? And Freaky Hanna would be - anong adjective ba ang pwede niyang gamitin? Beautiful would be an understatement - Magnificent. T hat was the word he was looking for. He couldn't believe that Hanna would be tha t magnificent. Isa pang bagay na napakahirap paniwalaan ay ang nararamdaman niya ngayon. He was - in a twisted way - attracted to Hanna. "Pwede ba iyon, bok?" ibinaba niya ang calling card at saka tumingin kay Lex. Sa
bado noon at nakatambay lamang siya sa unit nito. Wala silang band related work noong araw na iyon although may pasok si Calen at si Caleb. Kung tutuusin, lahat sila ay may ibang trabaho. Hindi sila iyong banda na banda lang talaga. They ar e professionals. Calen works as a toy designer in an international company haban g si Caleb naman ay isang renowned photographer sa isang top selling magazine. L ex was a licensed psychologist pero hindi naman na nito napa-practice ang pagigi ng psychologist. Habang siya - isa siyang architect at tulad ni Lex ay hindi nam an niya nagagamit ang kanyang propesyon at dahil iyon sa relasyon nilang mag-ina . "Ang alin?" tanong nito habang nakatingin sa gitarang nasa mga kamay nito. "Ma-attract sa isang babaeng na-bully mo noon." Lex slowly looked at him. He cro ssed his legs, and arms and rested his back on the couch. Tinitigan siya nito na para bang isa siyang palaka na malapit ng i-dissect. "Are you attracted to Hanna?" he asked in a very unusual tone. "I don't know. But I wanted to see her again." "So... you want to." Huminga ito ng malalim. "Can you elaborate to me the things that you felt when you saw her that night?" "Shit, bok!" binato niya si Lex ng unan. "Huwag mo ngang gawin sa akin iyang pag iging psychologist mo! Tang ina, bok! Psycho ka lang!" "Tang ina ka rin! Nagtatanong lang eh!" ibinalik niya sa akin ang unan na ibinat o ko sa kanya. "Nagtatanong lang ako kung posible ito. Kasi naman iyong puso ko..." "It's not the heart that is responsible for that emotion, Kerky. Ang trabaho lan g ng puso ay ang mag-pump ng blood. It's the hypothalamus that gives you that fe eling. Love is just hormones, bok." "Hindi ko naman sinabi na mahal ko siya. I'm just attracted to her." Napatanong si Lex. Sino ba naman ang hindi maa-attract kay Hanna. She's very beautiful. She 's perfect. Kung itatabi nga siya sa rito, magmumukha siyang alalay. "Kung attracted ka sa kanya, anong gagawin mo?" muling tanong nito sa kanya. "Itatanong ko kay Keith," biglang sabi niya. Kumunot ang noo ni Lex habang nakat ingin sa kanya. He grinned at him. "Not the actual Keith. Just my Iphone app." I nilabas niya ang kanyang cellphone at saka ipinakita ang sinasabi kay Lex. "Tatawagan ko ba si Hanna?" he shook his phone and it made a noise afterwards. "Paki ko? Tae ka!" he burst out of laughter. Natawa siya sa hitsura ni Lex. Napa iling ito. "Saan mo ba napagkukuha iyan app na iyan?" inis na tanong nito. "Calen designed this. He used some effects from his mac and the itanong mo kay K eith app was born. Gusto mo ipasa ko sa'yo?" "Sa inyo na lang." Lex made a face. "Anong gagawin mo kay Hanna?" "Tatawagan ko siya. Bukas na ang balik niya." Lumawak ang kanyang ngiti. "Tapos magkakape kami."
"Kape lang? Walang rendezvous?" nginisihan siya ng kaibigan. Alam na alam na niy a kung anong tumatakbo sa isip nito. "Huwag mo akong itulad sa'yo, Alissandro." Binato niya ito ng unan. Huminga siya ng malalim at saka muling tiningnan ang calling card ni Hanna. Muli niyang kinu ha ang kanyang cellphone at saka tumipa roon. He would send her a text message t hat would start their converstation pagkatapos noon ay bahala na. Sana lang tala ga ay hindi pa siya nakakalimutan nito. Dahil siya, sa loob ng anim na araw mula nang makita niya itong muli ay hindi na nawala sa isipan niya si Hanna at ang m agandang ngiti nito. -----------------"Hey, Hanna! It's Kerky. I hope you remember the coffee date you promised me. Se e you tomorrow!" Tumaas ang kilay ni Hanna habang binabasa ang text message na galing kay Kerky. Pasimpleng kinagat niya ang kanyang labi - mannerism niya iyon sa tuwing makakar amdam siya ng kakaibang excitement. Excited siya dahil unti-unti ng nahuhulog si Kerky sa kanyang mga plano. "What are you excited about?" iyon ang agad na bungad sa kanya ng kanyang Ate Ad riana. She was at their parents' house that day. Napaaga ang balik niya galing M indanao dahil ipinatawag siya ng big boss ng t.v. station. "Revenge is sweet, Ate." Ngiting-ngiting sabi niya. Tinitigan siya ng kanyang ka patid. "Sigurado ka ba diyan, Ayella Hanna?" tanong nito sa kanya. Alam nito kung ano a ng sinasabi niya sapagkat nai-kwento niya iyon dito noong gabing bago siya umali s papuntang Mindanao. "It's time that I give him what he deserves." Seryosong sabi niya. "Sis, may karma naman." Inirapan niya ang kanyang ate. Ang lagay ba ay hihintayi n niya pa ang karma? Paano kung ma-miss ng karma si Kerky? Or worse, baka manghi na ang karma sa charms ng unggoy na iyon - dahil aminin man niya o hindi, malaka s ang charms ng Kerky na iyon. He had this thing na kapag tiningnan mo siya ay p arang gagawin mo ang lahat ng ipagagawa niya sa iyo without questions asked. "Karma is a bitch. But I'm bitchier!" she growled. Napailing ang ate niya. Alam naman nitong hindi na magbabago ang kanyang gusto. At alam rin nitong kapag si K erky na ang pinag-uusapan ay nag-iiba ang ihip ng hangin sa kanya. "Anong klaseng paghihiganti ba ang gagawin mo? Are you going to feed him to the dogs?" biro pa nito. Napahalukipkip siya. "What is the best way of front of many people at d sweetly at her sister. g na hulog na siya, saka hihiyan."
getting back to a jerk who made you look like a fool in the night of your senior prom ten years ago?" she smile "I'll make him fall in love with me, Ate. At kapag hulo ko siya bibitiwan at hahayaang malaglag sa bangin ng ka
Her plan was perfect. Iyon na iyon mismo ang gagawin niya kay Antonio Kerkmez. H indi na niya hahayang saktan at paiyakin mula siya nito dahil sa pagkakataong iy on, sisiguraduhin niya na ito naman ang ikiyak at masasaktan dahil sa kanya. "Bahala ka, Hanna. But I'm warning you. Do not fall in love or else your plan wi ll backfire."
She looked at her sister with disbelief in her eyes. "Fall in love? Huh! Ewww!" 4. Epic Fail
"So what have you been up too?" Tanong niya kay Kerky. Nasa loob sila ng isang coffee shop nang araw na iyon. Hi ndi siya makapaniwala. Sa nakikita kasi niyang hitsura ni Kerky ay parang tuwang -tuwa itong pumayag siyang lumabas na kasama ito. She bit her lower lip. Her pla n was working. "Uhmm..." tumikhim ito. "Nothing much. Just the usual." "Usual? You mean making someone cry by humiliating them in front of other people ?" sarkastikong sabi niya. Mukhang napipilan naman ito. Hindi kaagad nakahuma si Kerky habang titig na titig sa kanya. Tumawa siya ng malakas. "I was just kidding! You should've seen your face!" Namutla talaga ito at parang hindi alam ang gagawin. Kulang na lang ay pagpawisa n ito ng malamig. Maya-maya pa ay sinasabayan na siya nito sa pagtawa. Alam na a lam niya ang tunog ng kanyang halakhak. It was fake. But she guessed that Kerky was too stupid to even notice. He was even laughing with her. Natigil lang ang p agtawa nila nang dumating ang in-order nila. Kerky ordered a piece of vanilla ch eese cake and mocha frappe with extra sugar habang siya ay simpleng kape lang an g in-order. "Are you sure na ayaw mo ng cake?" tanong nito sa kanya. "Nope. I'm watching my sugar and carbs..." "Nagda-diet ka pa eh ang payat-payat mo." Sabi nito habang ngumunguya ng cheese cake. Napaawang ang labi niya. Iniinsulto ba siya nito? Siya payat? Alam niyang medyo mababa ang timbang niya kaysa noon, pero walang tao ang nagsabi sa kanya n a siya ay payat! "I'm not thin." Giit niya. Umiling si Kerky. "Mas payat ka ngayon kaysa noong huli tayong nagkita eight days ago." Lalong umawang ang kanyang bibig. How could this man say that! Noon iniinsulto s iya nito dahil overweight siya. Ngayon naman ang tingin nito sa kanya ay underwe ight. Saan ba siya lulugar? "Anyway, anong ginawa mo sa Mindanao?" tanong nito. Nagkibit-balikat siya. "I took some pictures, wrote about the rebellion and some other stuff about the dispute between the army, rebels and some civilians." She sipped her coffee. "Hardcore pala iyang trabaho mo. Hindi ka natatakot? Baka mamaya ma-kidnap ka no ong mga rebelde." Sagot nito sa kanya. "Why would I be scared?" ngumiti siya. "I like the fact that I'm being excited a bout something unusual. I like taking risks." Sabi pa niya. Tumaas ang kilay niy a. "How about you? What's so good about your band?" sarcastic ang pagtatanong niya. Gusto niyang ipamukha kay Kerky na mas may kwenta ang trtabaho niya kaysa sa tr
abaho nito. Ano lang ba ang ginagawa nito sa buhay? Nagbabanda. That's not even a real job - habang siya she was - in some sort of way - helping change people's lives. "Our music and the satisfaction we feel whenever we're on stage." Ngiting-ngitin g sagot nito. She smirked. Rehearsed ang sagot ni Kerky. Malamang ay iyon ay pal aging sinasabi nito sa mga press sa tuwing ini-interview ang banda nito. "I see." Napailing siya. Kerky was definitely a bum. Anong magandang dulot ng ba nda nito? Wala. They were just a bunch of people trying to break in the industry at sigurado siyang mawawala ito kaagad tulad ng ibang mga banda. Hindi sila mag tatagal. Humalukipkip siya. "May girlfriend ka na?" tanong niya. Tumingin ito sa kanya. "Wala pa eh." Sagot nito. "Bakit naman?" "Ngayon ka lang kasi nagpakita ulit." Ngumiti ito sa kanya. Nanlaki naman ang ka nyang mga mata. Bigla ay pumalya ang tibok ng puso niya. Ano bang nangyayari? Pu malya ang tibok ng puso? What the hell? Ipinilig niya ang kanyang ulo at saka mu ling tinitigan si Kerky. "Mais..." nakangising sabi niya. "Ako na ang basag." Sagot naman ni Kerky sa kanya. She made a face. "Hindi ako bilib sa banda mo." Diretsong sabi niya rito. apatingin sa kanya. Hindi niya mapigilang ang pagtaas ng g isang nakakalokong ngiti sa kanyang labi. It was true. Pastels. She saw their set noong nag-reunion sila, they enough to be the next big thing.
Natigilan si Kerky at n kilay at ang pagguhit n Hindi siya bilib sa The were good but not good
"Ah," ani Kerky habang ibinaba nito ang hawak nitong tinidor. Bigla ay nagtaka s iya. Pinintasan niya ang banda nito - ang trabaho nito - pero iyon lang ang sina bi nito sa kanya. "What you're not mad at me?" iritableng tanong niya. "Hindi." Ngumiti ito. "Iba't-iba ang opinyon ng tao. Kung ikaw hindi ka bilib sa banda ko, may mga tao na bilib sa amin. Kaya igagalang ko ang opinyon mo." Lihim na naikuyom niya ang kanyang palad. Hindi siya makapaniwala na napahiya si ya rito. Of all people dapat alam niya ang bagay na iyon. She was a journalist a fter all! Alam niya dapat ang principle ng fact and opinion. "Dapat mainis ka sa akin dahil hindi ako bilib sa banda mo." Ipinagpatuloy pa ri n niya ang pang-aasar dito kahit na sa unang round palang ay duguan na siya. Mak akabawi rin naman siya at sisiguraduhin niya iyon. "Ayoko. Friends tayo kaya hindi ako maiinis sa'yo. I mean two friends can exist kahit na magkaiba ang kanilang mga beliefs. Isa pa, I'm going to make sure na bi bilib ka sa banda ko at siyempre - sa akin." Muli siyang binigyan ng isang matam is na ngiti ni Kerky. Kasabay ng ngiting iyon ay kinindatan rin siya nito. Nagpa pa-charming ang unggoy na lalaking ito sa kanya at ang hindi niya maintindihan a y kung bakit parang tinatablan siya. Hindi niya maintindihan kung para saan ang abnormality ng heart beat niya ngayon. Nakindatan lang siya biglang nag-somersau lt ang puso niya? Hindi pwede iyon! Mas nanaiisin niya pang dahil sa kape ang pa gbilis ng tibok ng puso niya at hindi dahil sa lalaking kinamumuhian niya.
"Whatever. I really don't like your band." Inis na inis na sabi niya. Gusto niya ng sabunutan ang sarili dahil siya naman ang nagsimula ng asaran contest na ito pero sa ngayon siya ang naaasar, siya ang natatalo. Hindi naman siya pikon pero napipikon siya kay Kerky. "Saan mo gustong magpunta after nito?" nakatawang tinanong siya nito. She looked at him habang nag-iisip siya. Saan nga ba magandang ayain ang ungas na ito? Sa Luneta park at ipabaril sa mga gwardya ni Rizal? Sa Manila Zoo at ipalapa sa mga lion, crocodile at malaking sawa o sa Star City tapos sasakay sila ng Ferris wh eel at itutulak niya ito? "Excuse me..." bago pa niya nasagot ang tanong ni Kerky ay may isang babaeng lum apit sa table nila. May dala itong camera, lapis at papel. Ngiting-ngiti ito hab ang tinititigan si Kerky. "Ikaw si Kerky ng The Pastels diba?" parang kilig na k ilig na tanong ng babae kay Kerky. "Yeah..." sumagot ang unggoy. "Oh my gosh! I'm a fan! Can I take a picture with you?" Tinanguan ni Kerky ang babae. Walang sabi-sabi na binalingan siya nito at ibinig ay ang camera na dala nito. "Gandahan mo, te. Pang-profile pic ko ito sa fb!" Lumapit ang hitad na babae kay Kerky habang ang unggoy naman ay umakbay sa babae ng hitad. Lalong nag-init ang ulo niya. Parang gusto niyang sabunutan ang babaen g iyon at kaladkarin palayo kay Kerky. Kinuhanan niya ang mga ito ng litrato. Pa gkatapos ay naiinis na ibinalik niya ang camera sa babaeng iyon. Ang buong akala niya ay aalis na ito ngunit hindi. She stayed at pilit pa ring nakikipagkwentuh an kay Kerky. "Uhm, excuse me, if you don't mind can we have our privacy back?" sarcastic na s abi niya sa babae. Binalingan naman siya nito at tinaasan ng kilay. "At sino ka naman?". How dare this woman ask her who she was! "Ako ang date ni Antonio Kerkmez ngayon. So if you don't mind, you can leave now or I'm going to call the guards." Nakipagsukatan ng tingin sa kanya ang babae. Sa huli ito rin ang nagmartsa paalis. "Grabe ka naman." Tila hindi makapaniwalang sabi ni Kerky habang nakatingin sa k anya. "Ano?" inis na tanong niya. "Hindi mo pa ako boyfriend, nang-aaway ka na ng groupie. Paano kapag naging tayo na, mananabunot ka na, ganoon?" "At sinong may sabing magiging boyfriend kita?" wala sa loob na napapitik siya s a hangin. "Ako. Liligawan kaya kita." Cool na cool na sabi nito. Her left brow rose. Kung makapagsalita ang lalaking ito ay parang siguradong-sigurado siya sa kanyang sar ili. "Ganoon? Paano kung hindi kita sagutin?" she played along, after all, this was a part of her plan.
"Sasagutin mo ako. After two months, girlfriend na kita." "Two months?" hindi niya alam kung maiinsulto siya o matatawa. Dalawang buwan? T inaningan talaga nito ang panliligaw nito sa kanya? "You think I'm that easy?" "Hindi ganoon iyon, Hanna." Kerky sighed. "What I mean is, it will only take you two months - more or less - before you find yourself falling deeply in love wit h me; so in love that you would want to grow old me with me as much as I would w ant to spend forever with you." Bahagyang napaawang ang kanyang mga labi. She didn't know what to say or how she would react. Ano bang dapat niyang sabihin. She knew that she had to think of a smart comeback para naman hindi siya magmukhang timang. Pero paano niya gagawin iyon kung hindi niya makontrol ang mabilis na pagtibok ng puso niya? Hindi nama n siya denial at inaamin niya na nakaramdam siya ng kakaibang sensasyon dahil sa mga salitang binitiwan ni Kerky sa kanya. She felt a tingling sensation run dow n her spine at kahit nakaupo siya ay nadarama niya ang panginginig ng tuhod niya . "Y-you would want to spend forever w-with m-me?" nais niyang saktan ang kanyang sarili dahil sa dami ng mga salitang pwedeng niyang sabihin ay iyon pa ang lumab as sa kanyang bibig. Lalong naging abnormal ang pakiramdam niya nang biglang siy anvg nginitian ni Kerky. "That's for me to know and you to find out." He was smiling from ear to ear as h e said those words. She made a face. Natawa lamang ito. He was playing with her. Alam na alam niya iyon at naiinis siya dahil sa round one ng larong sinimulan n iya ay siya ang natatalo. "Ewan ko sa'yo!" inis na wika niya. Pinagtuunan niya ng pansin ang kapeng kanina pa naghahanap ng atensyon. Kasalukuyan niyang iniinom iyon nang muling magsalit a si Kerky. "I like you, Hanna. Seryoso ako kanina noong sabihin kong liligawan kita. ================= Kerky was smiling so wide as he walked with Hanna inside that mall. Katatapos la ng nilang magkape at naisip niyang dalhin si Hanna sa mall na iyon. Malapit lang kasi iyon sa coffee shop na pinagkapehan niyang dalawa. "Bakit nakatawa ka?" nakalabing tanong nito sa kanya. Umiling siya. "Wala lang. Ang ganda mo kasi." Lalong lumawak ang pagkakangiti niya nang makita niyang namula ang pisngi nito. Agad na nag-iwas ng tingin si Hanna sa kanya at nagpatuloy sa paglakad. Huminga siya ng malalim. He was having the time of his l ife. Natutuwa siyang kasama niya ito ngayon. Hindi talaga niya inaasahan na ito na talaga iyong Hanna na nakilala niya noong high school pa lang siya. He was ha ppy to see her. He was happy to spend time with her. He was happy because he lik es her. Attracted siya kay Hanna - hindi dahil sa ganda nito - ngunit dahil sa isang bag ay na hindi niya alam at hindi niya matukoy. There was something about Hanna na sa tuwing naiisip niya ay napapangiti na lamang siya basta. Alam niyang masyadon g mabilis kung iisipin. Nito lang sila nagkita. Pangalawang beses niya pa lang i tong nakausap. Unang pagkakataon pa lang na lumabas sila - pero sa pakiramdam ni ya ay parang napakatagal na ng panahon na sila ay magkasama. Wala pa naman siya sa punto na mahal na niya ito ngunit alam niyang hindi imposible iyon. "Bakit nagba-blush ka?" tudyo niya rito. Hinarap siya ni Hanna.
"Hindi noh. Rosy cheeks o. Kanina pa ang labing ga labi ni Hanna sa mga et under his kisses. He
talaga ako." Lumabi pa ito. Ipinilig niya ang kanyang ul iyon - kanina pa niya naiisip kung anong pakiramdam ng m labi niya. He wanted to know if her lips would taste swe wanted to know... pero alam niyang hindi pa maaari.
"Hey you wanna go ice skating?" tanong niya rito habang naglalakad. Huminto ito at tumingin sa kanya. Nanlalaki pa ang mga mata nito. "Huwag mong sabihing hindi ka marunong?" "I just d-don't feel like it." Nabubulol na sabi nito. "Hindi ka marunong?" he teased her. "Ang tapang mong magpunta sa Mindanao tapos hindi ka marunong mag-ice skate?!" "Walang snow sa Pilipinas kaya hindi ako required matuto ng ice skating!" angil nito sa kanya. Napapailing na hinawakan niya ang kamay nito. Saglit namang nanig as si Hanna at parang napapasong binawi nito ang kamay. "What?" he asked. Again, he reached for her hand and this time he made sure that she won't be able to let go. Masarap sa pakiramdam ang kamay ni Hanna. Napakala mbot ng palad nito. Tumingin siya rito. He wanted to pull her closer and stare a t her. Kaya lang ay baka isipin nitong natatanga na siya. "Ayokong mag-skate!" singhal nito. Umiling siya. "Sa ayaw at sa gusto mo ay mag-skate tayo. Para rin sa'yo ito. Paano kung mapunt a ka sa Alaska tapos iyong gyera nasa yelo, paano ka susugod?" hinatak niya si H anna papalapit sa skating rink. Hindi pa rin niya binibitiwan ang kamay nito. Ki nausap niya ang isang babaeng nakatyo malapit sa skating rink, he paid for their ticket and for their shoes. Maya-maya pa ay iniaabot na ng babae ang ice skatin g shoes na gagamitin nilang dalawa. "Ayoko, Kerky." Muling sabi ni Hanna. Nginitian niya lamang ito at saka pinaupo. "Akina iyong shoes mo." Malumanay na sabi niya habang hinuhubad ang suot nitong sapatos. Matapos iyon ay siya na mismo ang nagsuot ng skate shoes kay Hanna. Hab ang ginagawa niya iyon ay titig na titig siya sa mukha nito. "Ang cute mo talaga kapag nagba-blush ka." Matapos niyang isuot ang skate shoes kay Hanna ay inalalayan niya itong tumayo. Dahil hindi marunong ay ilang beses i tong nadudulas kaya naisip niya hawakan si Hanna sa bewang. "Kerky..." Tawag nito sa kanya. "Gentleman ako." Biro niya rito. Hinapit niya ang bewang nito at iginiya sa gitn a ng skating rink. He was so close to her that he could smell her baby like scen t. He closed his eyes to savor that moment. Siya at si Hanna - malapit sa isa't - isa. It was a moment to remember. "Ay kabayo!" napasigaw ito nang bigla silang mapaupo. Napatingin sa kanila ang i lan habang si Hanna naman ay tawa ng tawa. "Ikaw kasi! Nabagsak tuloy tayo!" tat awa-tawang sabi nito. "S-sorry. Nasaktan ka ba?" tanong niya. Tumatawa pa rin si Hanna at hindi naman niya maiwasang na titigan ito. Tulad noong nangyari noong gabi ng reunion, muli na naman niyang naisip na si Hanna ang pinakamagandang babaeng kanyang nakita sa buong buhay niya. "Bakit nakatingin ka na naman?"
"Ikaw na yata talaga ang auntie ko." Nagsalubong ang kilay ni Hanna sa pagtataka. He smiled at her. Hinawakan niya an g kanang kamay nito at itinapat sa dibdib niya kung nasaan ang kanyang puso. "Auntie-nitibok ng puso ko..." kitang-kita niya ang muling pamumula ng pisngi ni to. He felt the urge of touching her face and he did just that. He wanted to fre eze this moment for he knew that even if he doesn't have any memory at all - his heart and his soul would always remember this day - the day when he first went out with Hanna - the woman that could make him feel this good about himself. 5. First kiss gone wrong
"Why are you biting your lip?" Hindi maalis-alis ni Hanna ang mga mata niya sa laptop na kaharap. Ayaw niyang h arapin ang nang-uuyam na mga mata ni Menchie. Menchie knew her so well na isang kibo't pa ;ang ng labi niya ay alam na nito ang mga bagay na iniisip niya. She k new that if she look at Menchie now, mahuhuoi nito na apektado siya sa ungas na Kerky na iyon. Hindi nga niya maintidihan ang kanyang sarili. Hindi siya dapat naaapektuhan sa mokong na iyon, pero isang kindat at ngiti lang nito sa kanya kahapon ay nagsirk o na ang puso niya - at hindi niya matanggap ang bagay na iyon. Galit siya kay K erky. Kinamumuhian niya ito ng higit pa sa lahat ng masamang element at masamang espirito sa buyong mundo pero bakit ganoon ang nararamdaman niya para dito. "Go away. I'm working." She hissed at Menchie. Hindi niya pa rin inaangat ang ka nyang ulo. She just continued pretending to look at those nasty pictures she too k in Mindanao. Nang masiguro niyang wala na si Menchie sa tapat ng kanyang cubic le ay saka lamang siya nag-angat ng ulo. Napalabi siya. Ano bang dapat niyang ga win? Does she need a new plan? Gustong-gusto na talaga niyang makaganti sa unggo y na iyon pero paano naman niya gagawin iyon kung apektado siya ng nakakainis na charms nito? "Kainis!" padabog na ibinaba niya ang ballpen na hawak at padaskol na tumayo siy a mula sa kanyang kinauupuan. She needed a break. Kailangan malinawan ng utak ni ya. She needed focus. Kailangan maibalik sa tamang direksyon ang utak niya. She needed to get back at her game. She wanted revenge and that's what Kerky will ge t. Tinungo niya ang garden ng TV Station. She sat at the bench and inhaled sharp ly. Dapat hindi na siya nakakaramdam ng ganoon para kay Kerky. Graduate na dapat siy a sa mga sensations na ganoon. She sighed. If those things that she felt yesterd ay while she was out on a date with him - happened ten years ago when she was st ill head over hills and over the mountains in love with Antonio Kerkmez - kaya n iya pang tanggapin at i-deal. Pero ngayon, hindi na talaga katanggap-tanggap. It 's been ten years. Dapat wala na ang lahat ng iyon, dapat nakalimot na siya, dap at galit siya. Pero hindi. She knew that Kerky was only playing with her, pero a ng hindi niya maintindihan ay kung bakita nakakaramdam siya ng kasiyahan at kili g. Muli siyang napabuntong hininga. Yesterday, she felt like she was fifteen aga in - so naïve, carefree, young, stupid and in love with Kerky. Ipinilig niya ang ka nyang ulo. Hindi niya maiwasang maaalala ang mga bagay na ginawa niya noon mapan sin lamang siya nito. She remembered one time that she volunteered to do his pro jects for him. Ginawa niya iyon hanggang sa umabot sa pagkakataon na siya mismon g may katawan ay hindi nakapagpasa dahil mas inuna niyang gawin ang project nito . Halos sambahin niya ang lupang nilalakaran ni Kerky noon. At kung nabigyan lam ang siya ng pagkakataon ay kaya niyang ibigay ang buong mundo dito. Pero bago pa man mangyari iyon ay binasag na nito ang pag-asa niya. Nagmukha siyang tanga.
Nasaktan siya. Nawasak ang kaisa-isang bagay na naging dahilan ng paggising niya sa umaaga. At hinding-hindi niya mapapatawad ang lalaking iyon! Ipinikit niya ang kanyang mga mata. She took a real deep breath. Pilit niyang ki nakalma ang kanyang sarili. Alam niyang may posibilidad na maiyak siya at hindi niya hahayaang mangyari iyon. Nangako siya sa kanyang sarili na hinding-hindi na siya muling luluha para sa lalaking iyon. Hindi na. Kahit kailan. "Tuloy ang plano, Hanna." Iyon ang winika niya sa kanyang sarili. about an hour ago · Like Ghecela Marie Chris Chiuco -------------"Gwapo na ba ko, bok?" Kinakabahang humarap si Kerky kay Lex. Hindi niya maintindihan kung para saan an g kabog ng dibdib niya. Kinakabahan siya para sa isang bagay na hindi niya alam kung ano. "Gago! Kailan ka ba pumogi?" pang-aasar ng kaibigan. Inismiran niya ito at saka muling inayos ang kanyang t-shirt. It was a very sunny Saturday morning at nasa isang eco-park sila ni Lex. Pagpapatuloy ito ng reunion nila na ginanap halos dalawang linggo na ang nakakar aan. Magkakaroon lang ng kauniting activities para sa araw na iyon tulad ng fun run, tree planting at isang benefit concert kung saan ang banda nila ang main ev ent. "Tang ina! Kinakabahan ako eh!" usal niya. Nilingon niyang muli si Lex na sa pag kakataong iyon ay tumutungga ng bote ng tubig. Tinapunan siya nito ng tingin. "Hindi na ko tinatablan ng kaba, bok." Nakangiting sabi nito. Umiling siya. Hind i na lamang siya kumibo. Muli niyang tinanaw ang entrance ng eco-park. May isang tao siyang hinihintay at ipinapanalangin niyang dumating sana. Gusto niya na mu ling makita si Hanna. Halos dalawang linggo na rin ang nakalipas mula nang lumabas sila at hindi na mu ling nasundan iyon. Sayang nga. Nais niya sana muling makasama ito. Kakaiba kasi ang sayang nadarama niya sa tuwing maaalala niya ang mga moment na pinagsaluhan nilang dalawa. "Ngingiti-ngiti ka diyan?" tanong ni Lex. "Wala noh." He said still smiling wide. Narinig niyang napapalatak ang kaibigan niya. "You have it bad." "What?" he asked him. Lex eyed him like he was a specimen under a microscope the n he grinned. "Go figure." Makahulugang sabi nito pagkatapos niyon ay tinalikuran siya nito. T akang-takang sinundan niya ng tingin si Alissandro. "Anong problema noon?" huminga siya ng malalalim at saka muling sinipat ang entr
ance ng eco-park. Padami na ng padami ang tao. Maya-maya lamang ay magsisimula n a ang fun run. Tatakbo siya. Gusto rin naman niyang makatulong sa pagbabago ng m undo -pero bago iyon ay gusto muna niyang makita ang taong nagpapahinto ng kanya ng mundo. And as if destiny was siding with him - bigla ay nakita niyang dumarating ang ka nyang hinihintay. His smile froze when he saw Hanna entering the premises. Hindi niya alam kung paano nito nagagawa iyon - making his heart stop like that. From where he was standing he could see it very well. Hanna was indeed the most beau tiful woman inside that park. She was only wearing her "Green is fun" t-shirt, h er faded blue skinny jeans, and a pair of black and white converse but still she could make a show stopper entrance. Everything in his world turned slow and the n it became slower when their eyes met. His world stopped when she smiled at him and finally his heart literally skipped a beat when she came over and said; "Hi, Kerky!" "H-hello," nahigit niya ang kanyang hininga. "Kanina ka pa?" "Oo. Uhm.. hinihintay kita eh." Napakamot siya bigla ng ulo. Hanna looked at him . Saglit na kumunot ang kanyang noo. Bakit parang may nakita siyang galit sa mga mata ni Hanna? "Talaga?" she smiled again. "Na-miss mo ko noh?" sabi pa nito. Alam niyang sa pa gkakataong iyon ay namumula ang kanyang pisngi. Hindi talaga niya maintindihan a ng kanyang sarili. Sa dami ng nanging girlfriends niya ay si Hanna lamang ang na kapagpa-pula ng kanyang pisngi. "Ano kasi..." panoo ba niya sasabihin? "Ano kasi, H-hanna, kasi -" "Hoy! Tatakbo na tayo!" Naputol ang kanyang sasabihin nang marinig niya ang sigaw ni Calen. Tumingin siy a sa direksyon nito at muli niyang ibinalik ang mga mata niya kay Hanna. He smil ed nervously. "Tatakbo muna ako, ha? Tapos may sasabihin ako sa'yo pagbalik ko." Hindi na niya nagawang hintayin ang isasagot nito dahil muli na namang siyang tinawag ni Cale n. He took one last look at Hanna and waved. He needed to tell her something, sa na nga lang talaga maging maayos ang lahat. ---------------Hanna was evilly smiling as she watched Kerky with his pastel friends. Tuloy na tuloy na ang plano niya. Wala nang kahit na anong bagay ang makakapigil sa kanya . Revenge was sweet. She could already taste it now. Kerky looked at her directi on. She smiled at him and wave. She pretended that she was actually cheering for him but the fact was, she was silently planning her next move. What was her next plan? She grinned. Kerky would know soon. And her gut feel was telling her that something good would actually happen today. Based on Kerky's b ehavior, she was so sure that something good as in really good would happen toda y. So she waited for the race to be over. Apparently, Kerky's friend Lex was the on e who won the race. She stared at them. Hinintay niya na dumako ang tingin ni Ke rky sa kanya. Maya-maya lamang ay bigla itong nagbaling ng direksyon sa kanya. M uli niyang itinaas ang kanyang kamay upang kawayan ito. Kerky waved back. Ngumit
i siya ngunit agad na napalis ang ngiting iyon when she realized that he wasn't waving at him. Sinundan niya ang tingin nito. Her mouth fell open when she saw a woman with a long hair - wearing a plain whit e shirt paired with a brown cargo pants and a pair of a really - as in - really old sneakers making her way towards Kerky. They embraced each other. Bigla ay na ikuyom niya ang kanyang mga kamao. What the hell was happening? He said that he intend to make her fall for him in the span of two months? Anong nangyayari? Who the hell was this woman and why wa s he hugging Antonio Harvey Kerkmez? Tiim ang mga bagang na nilapitan niya ang dalawa. Walang karapatan ang babaeng i yon na hawakan ang pag-aari niya. Oo, pag-aari. Kerky was hers. At hanggang hind i siya nakakapaghiganti dito ay hinding-hindi niya bibitiwan ang mokong na iyon! "Kerky," mariing tawag niya. Naghiwalay ang mga ito upang sinuhin siya. Kerky sm iled when he saw her habang siya naman ay tinititigan mula ulo hanggang paa ang mapang-ahas na babaeng iyon. "Hi," she said still gritting her teeth. "Hello," the woman said to her. "I'm Ian. The Pastel's RM." Inabot ng babae ang kamay nito sa kanya. Tiningnan niya lamang iyon. Reluctantly, the woman named Ia n withdrew her hand and stared at her too. "RM? What the hell does that mean?" humalukipkip siya. "Teka, teka lang..." sabat ni Kerky. Binalingan nito ang babae. "Ian, usap na la ng tayo mamaya ha? Text na lang kita." Naramdaman niya ang kamay ni Kerky sa kan yang braso. Tila hinahatak siya nito patungo sa kung saan. Inirapan niya si Kerk y. Gusto sana niyang itanong dito kung bakit kailangan niya pang i-text ang baba eng iyon. "Sino ba iyon?" hindi mapigilang tanong niya. Lumiko sila ni Kerky. Maya-maya ay natagpuan niya ang sarili niya sa ilalim ng isang malaking puno. Kerky let go o f her arm. "Si Ian iyon." Tiningnan niya ang mukha ng kausap. Kerky's face lacked emotion. Tahimik ito, pero hindi naman mukhang galit ngunit hindi rin ito mukhang masaya. He was just standing in front of her looking at her intently. "You're jealous." Walang kaabog-abog na wika nito. Nanlaki ang kanyang mga mata. Selos? At bakit siya makakaramdam ng selos? Walang selosan na nangyayari dito. Hindi niya lang talaga gusto na makita si Kerky kasama ang ibang babae habang na ghihiganti siya rito. Kerky must feel what she had felt the night after he pulle d that trick on her. "I am NOT jealous!" sigaw niya rito. "Why would I be jealous?! I'm not even your -------" She didn't have the chance to finish the sentence she started because with a bli nk of an eye, Kerky's lips crushed hers. She was wide eyed. Hindi niya alam kung anong gagawin. Sa una ay nakalapat lamang ang labi ni Kerky sa kanyang mga labi ngunit nahigit nita ang kanyang hininga nang magsimula ang paggalaw nito. He st arted giving her a real kiss. Every brush, every movement of his lips agains't h er make her knees wobbly. It was as if they were turning into jelly knees. Hindi niya alam kung anong gagawin, Should she kiss Kerky back? But, how would she do that if she didn't know how to? It was her actual real first ever kiss! At hind i siya makapaniwala na kay Kerky pa - of all people - si Kerky pa ang magbibigay ng unang halik sa kanya!
A while later, Kerky released her. Idinikit nito ang noo niya sa noon ito. His e yes were still closed and an amused smile was drawn on his face. "I've always wanted to do that..." wika nito habang nakapikit pa rin. She stared at him. He. Always. Wanted. To. Do. That.? What the hell? Pilit siyang lumayo kay Kerky at saka pinadapo ang kanang kamay niya sa kaliwang pisngi nito, Kerky's expression after the slap she gave him was comical. Nakaaw ang ang labi nito na para bang hindi makapaniwala sa naganap. She tried composin g herself. Pilit niyang kinalma ang kanyang sarili kahit na sa kaloob-looban ng kanyang buong pagkatao ay gusto niyang saktan ang lalaking ito. "Hanna?!" nagtatanong ang mnga mata nito. "How dare you kiss me!" she said. Hindi na niya napigilan. Her tears just starte d flowing out. She couldn't accept the fact that Kerky - the man she hated with every cells and bones in her body - was actually her first kiss. "Hanna..." he tried reaching her hand. Lumayo siya. "I hate you!" She turned her back and run away. Her tears were still flowing on the other hand she was confused. She got in her car and drove away. Iniisip niya pa rin si Ker ky at ang unang halik na ninakaw nito sa kanya. Ang kapal ng mukha ng lalaking i yon! Wala siyang karapatan para ganituhin siya! He was making her question her f eelings for him. Her heart was telling her that it wasn't just for revenge na ma y iba nang meaning ang kasiyahang nararamdaman niya sa tuwing maaalala niya ito. Ilang araw pa lang silang nagkikita pero parang nanunumbalik na naman ang narar amdaman niya dito noon. At hinding-hindi niya iyon hahayaang mangyari. Hindi na siya magpapakatanga kay Kerky kahit kailan. 6. Backfire
Inis na inis si Hanna habang pinanonood niya ang music video ng The Pastels sa Y outube. She was biting her nails while she looked at Kerky at the monitor of her laptop. Kahit nasa malayo ito at hindi niya talaga maabot ay nakadarama siya ng urge para muling sampalin ang mukha nitongt nakakainis. "Anong karapatan niyang halikan ako?!" gigil na gigil na tanong niya. Inis na in is na isinara niya ang laptop at saka tumayo. Nagpalakad-lakad siya sa loob ng k warto. Hanggang ngayon, kahit ayaw niya ay nararamdaman pa rin niya ang bawat ha god ng mga labi ni Kerky sa kanya - at ang mas kinaiinis niya pa ay ang katotoha nan na nakakaramdam siya ng kilig. Kung ang utak niya ay nandiri sa nangyari, an g puso naman niya ay naghuhumiyaw sa tuwa! "Argghhhh!" nagpapapadyak na sigaw niya. Iyon ang hitsura niya nang mapasukan si ya ng kanyang Mama. Her mother looked at her, bigla ay napaupo siya. "Sweetie, what's wrong?" her mother asked her. She pouted her lips. Siya ang bun so sa tatlong magkakapatid kung kaya't sa tuwing kakaiba ang reaksyon ngt kanyan g mukha ay kaagad na nag-aalala ang kanyang Mama. "W-wala po. Don't mind me," she sighed. Napapailing ang Mama niya.
"Oo nga pala, may nagpadala ng yellow roses sa'yo." mula sa likuran ng Mama niya ay lumabas si Inday dala ang isang boquet ng dilaw na rosas. Her mouth fell ope n. Ang ganda ng flower arrangements. Agad siyang napatayo at lumapit sa kasambah ay. "Kanino galing?" she had no idea kung sino ang magpapadala sa kanya ng ganitong klaseng bulaklak. Ngunit bigla ay parang alam na niya kung sino. She immediately took the card and opened it. Ganoon na lang ang disappointment niya when she re alized that the flowers were from Keir and not from Kerky. Sumabog na naman ang labi niya. Muli siyang bumalik sa kinauupuan niya. "Kanino galing?" tanong ng mama niya. "Kay Kier." matipid niyang sagot. "Your father likes that boy. He's polite." komento pa nito. Tinitigan niya ang M ama niya. "Yeah, polite and boring." wala sa loob na sagot niya. She fell silent again. He r mid drifted off to that place where Kerky made her feel those things that she wasn't aware of. The feelings she didin't know existed inside her. "Mama..." huminga siya ng malalim. "What if there was a guy who made you look li ke a fool in front of every one... tapos ---" hindi na niya maituloy ang sinasab i. Nag-iwas siya ng tingin. Sa pagkakataong kasing iyon ay naisip niya na kasaba y ng pagkamuhi niya kay Kerky ay ang katotohanan na gusto niya ito. Gusto niya p a rin ito hanggang ngayon. "You like a guy?" her mother said amusingly. "No!" nanlalaki ang mga matang tanggi niya. "I hate that guy! I hate him with ev ery cells in my body!" "Then, why are we talking about him?" "Because...." nagyuko siya ng ulo. "I'm con-confused." "About this boy?" "No!" she sighed. "Confused about what i want to do with him." "Hindi kita maintindihan, Ayella Hanna." nagugulumihanang wika ng kanyang Mama. "Ako din, Mama. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko." "Buti pa kumain ka na. Ikaw na lang ang hinihintay namin ng Papa mo. Sumunod ka na doon." Napalabi siya. Ano ba kasing dapat niyang gawin kay Kerky? Hindi naman kasi niya naisip na magiging sagabal ang charms ng gunggong na iyon sa mga plano niya. Hi ndi naman niya naisip na maaapektuhan siya ng karismang taglay nito. He was play ing with her and she was actually playing along kahit ayaw niya. She wanted to smash her face but she couldn't. She sighed. Tumayo na siya upang bumaba sa dining area nang mag-ring sang cellphone niya. Agad niya iyong sinagot . "H-hello?"
Wala siyang narinig na boses. Kumunot ang noo niya. "Hello?" "Please... look out your window." Matapos ang mga salitang iyon ay natapos ang tawag. Ikinakunot iyon ng kanyang n oon. Anong problema ng taong tumawag sa kanya? Whoever called her wanted her to look out her window. She was so puzzled. Sino ang wala sa huwisyong tatawag sa k anya para sabihin na dumungaw siya sa bintana? That was the weirdest message she had ever recieved. Nais sana niyang isantabi na lang ang natanggap na tawag, pero dahil sa writer s iya ay umiral ang kanyang writer's instinct. She wanted to know who called her. Probably, whoever it was, nandoon ito sa may bintana niya. Ayaw niyang mag-isip ng kung ano. Slowly, she walked towards her window and when she pushed away her curtains, she saw the biggest surprise of her life. There in front of there house, in the middle of the street was Antonio Harvey Ke rkmez, holding a bunch of yellow roses looking up on her with that sad look on h is face. Her mouth literally fell open as she look at Kerky who was looking up. "W-what are you doing?" she asked. Hindi siya makapaniwala. Anong ginagawa ni Ke rky sa harapan ng bahay ng mga magulang niya? Paano nito nalaman kung nasaan siy a at para saan ang dramang ito? She bit her lower lip. She was, again getting ex cited. Kitang-kita niya ngayon sa kanyang harapan ang bunga ng lahat ng sama ng loob niya. She knew that moment while she was looking at Kerky, she had him. At kayang-kaya na niya itong paikutin sa kanyang mga palad. "H-hanna..." he started. "Ano, ano.." "Hindi kita marinig. Teka bababa ako." she said smiling. She turned away from th e mirror and walked to the door. Hindi niya maipaliwanag ang kasiyahang nararamd aman niya. Basta masaya siya. Masaya siya dahil nandito si Kerky at dahil nandit o si Kerky ay alam na alam na niya na pwede na niyang isagawa ang mga plano niya . Make Kerky head over hill and over the mountain in love and push him off the cli ff. Iyon ang mantra na paulit-ulit na sinasabi niya sa kanyang sarili. Mabilis na ti nahak niyang ang pintuan. Gagawin niya ngayong araw ang step one. She grinned. A fter today, mababaliw si Kerky. After today, he'll be on ker palms - right where she wanted him to be. "Kerky!" malambing na bungad niya rito matapos niyang mabuksan ang gate. Agad it ong humarap sa kanya. She tiptoed while moving closer to him, "H-hi..." he nervously smiled at her. "A-anong ginagawa mo dito?" pagkatamis-tamis ng ngiting ibinigay niya rito. Nagk ibit-balikat si Kerky. "The last time we saw each other you said that you hate me." nagbuntong hininga ito. "I d-don't want you to hate me, Hanna." "B-but I d-don't hate you." Kerky's eyes widened with awe. Nginitian niya ito. Kung iisipin ay nakakatuwa an g reaksyon nito. She wanted to laugh. Sino ngayon ang gullible sa kanilang dalaw
a? "But you said---" "Shh!" agad niyang pinutol ang sinasabi nito. "I said things I know, pero nadala lang ako. I was caught off guard you see." she smiled sweetly. "You were?" She rolled her eyes. "Are you going to answer me with another question?" humalukipkip siya. "I'm sorry." nagyuko ito ng ulo. Napailing siya. "Okay lang..." she paused for a while. "But... did you really meant it when you said that you've been wanting to do that to me?" Kerky stared at her for a while. Parang hindi nito alam kung anong isasagot sa k anya. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lamang ang kasiyahan niya. Ay aw na rin naman niyang alamin. Basta ang mahalaga ay hawak na niya sa leeg ang l alaking kinamumuhian niya. "I meant everything I said, Hanna. Since the first time I saw you at the reunion - the apology, what I said on the date and what I said after kissing you." he s ighed. "You see, Ms. Mendonza, if you haven't notice, I really, really like you. Big time. I like you very much that I was always thinking about that brief mome nt when our lips met and the sensation I felt while our lips were locked in a ve ry sweet but compromising position. I like you a lot." "You do?" she asked. Her eyes were wide, her palms were sweaty and her heart was beating fast. "I do.." he moved forward until they were just inches away from each other. She took a deep breath, looked Kerky in the eye. Bahala na si Superman. This was all part of her plan. "Then kiss me, Kerky. Kiss me." ======================== Kerky couldn't believe his luck. He went to Hanna not really sure of what was go ing to happen and now, she was practically asking him to kiss her. He was just l ooking at her. Nabibingi na ba siya dahil sa lakad ng tibok ng puso niya? Huming a siya ng malalim. Hindi niya alam kung anong meron kay Hanna at nagagawa nitong patibukin ng mabilis ang puso niya. Sabi ni Lex, hyphothalamus ang may kasalana n sa mga emosyong nararamdaman niya para kay Hanna, pero sa bilis ng tibok ng pu so niya ay parang hindi naman totoo ang sinasabi ng kanyang kaibigan. "Kiss me, Kerky." she said again. He took a deep, deep breath, held Hanna's shou lders, pulled her closer and kissed her fully on the mouth. He was aiming for a sweet, light kiss, but then he went into frenzy when Hanna's lips started imitating his every move. She was kissing him back! He realized th at he needed to make this kiss longer and sweeter and memorable. He wanted Hanna to remember this, He wanted Hanna to forget about his first kiss. He wanted to
be Hanna's first kiss. Finally, after some minutes, he let her go. He looked at Hanna's face, there was a smile on her sweet, pretty lips. "How was it?" he asked her. She bit her lower lip before looking at him. "Sweet." halos tumalon siya sa tuwa sa narinig niyang sinabi nito. "Paano ngayon iyan?" muling tanong niya. Kumunot ang maganda nitong noo. "Anong paano na ngayon?" "Naghalikan na tayo. Ibig sabihin girlfriend na kita." malambing na wika niya. N akita niyang tumaas ang kilay ni Hanna habang nakatingin sa kanya. Ikinapagtaka niya ang galit na nakita niya sa mga mata nito. Galit ba iyon? Bakit naman siya magagalit sa kanya? Nawala ang galit sa mga mata ni Hanna nang ito ay ngumiti. "Hindi mo naman ako niligawan eh. Saka wala pang two months." "Hindi ba?" ipinakita niya rito ang dilaw na rosas na hawak niya. "Ito may flowe rs ako. Tapos ide-date ulit kita. Tapos dadalawin kita dito sa bahay mo. Tapos--" "Oo na. Ang kulit mo naman eh." Kinuha nito mula sa mga kamay niya ang rosas at nakangiting inamoy iyon. "Tayo na?" he asked. "O-oo..." she answered. "YES!" hindi niya napigilan ang pagsigaw at pagtalon. May girlfriend na siya! "G irlfriend na kita! Yes! Yes! Yes!" "Hoy! Ano ka ba?!" naramdaman niya ang kamay ni Hanna sa kanyang balikat. Humara p siya sa kanyang bagong kasintahan at hinawakan ang mukha nito. Ginawaran niya si Hanna ng isang matamis na halik. He was so happy! "Hindi kita papaiyakin." nakangiting sabi niya. Hanna grinned at him. "Kerky, kung may iiyak sa relasyong ito, sisiguraduhin kong hindi ako iyon." Saglit siyang natigilan. May kung anong kilabot na hatid ang boses na iyon ni Ha nna. May ibig ba siyang iparating? 7. A not so happy monthsary
"So...you have a girlfriend." Inirapan ni Kerky si Calen habang inaayos ang gitarang kinina niya pa hawak. Abu rido siya nang araw na iyon. Today was supposed to be their second monthsarry an d he would really love to spend the day with Hanna -- his girlfriend pero missin g in action na naman ang babaeng iyon. Hindi niya maintindihan kung anong nangyayari. Noong araw na sinagot siya ni Han na ay maayos naman sila. The following week ay napaka-sweet pa nito sa kanya. Ha los araw-araw siya nitong tinatawagan, tine-text at palagi nitong sinasabing "I miss you, honey..." Pero matapos ang ilang araw ay parang nagbago ang lahat. Bigla ay parang lumayo ang loob ni Hanna sa kanya. He tried asking her what the
problem was pero ang sabi lang nito ay busy ito sa trabaho. Sinubukan naman niya ng intindihin iyon, OO nga naman. Demanding ang trabahon nito at hindi ito basta -basta pwedeng hindi pumasok.Inintindi niya iyon. Iniisip niya lagi na busy lang t si Hanna at darating din ang oras na magkakaroon na sila ng time sa isa't-isa. Then, dumating iyong first monthsary na pinaghandaan niya ng sobra., He wanted their monthsary to be special and memorable so he planned it very well. Tinawaga n niya ito upang sabihin na may surpresa siya rito. He gave her the address and the name of the restaurant. Ang sabi nito ay pupunta ito. Naghanda siya ng dinner date para kay Hanna -- with matching candles, roses scat tered on the floor, floating lights on the pool, expensive wine he even paid an orchestra group to sing at their date --- pero namuti lang ang mata niya -- hind i naman dumating si Hanna. Hindi niya maipaliwanag ang naramdaman niya noon. Nasaktan siya. He felt so wort hless. Ni hindi man lang nga siya naalalang batiin ni Hanna ng happy monthsary. Ang sama ng loob niya noon. Huwag naman sabihin ni Hanna na nakalimutan nito ang monthsary niya. Parang hindi naman kasi kapani-paniwala iyon. Kailan pa nakalim ot ang isang babae sa monthsary? Iyong ibang magkasintahan nga inaaway ng girlfr iend dahil nakakalimutan iyongm monthsary pero si Hanna -- nakalimutan nga ba ni ya? Lalong sumama ang loob niya nang kinabukasan ay wala siyang narinig na kahit na ano mula rito. Ni hindi ito nagtext sa kanya. Ni walang "Sorry, hon. Hindi kita napuntahan." Buong umaga niyang hinihintaya ng text ni Hanna pero wala. Hindi na niya natiis, pinuntahan niya ito sa trabaho. And there, he saw her with that gu y -- Kier --- they were having coffee sa tapat ng T.V. Station na pinagta-trabah uhan ni Hanna. Thery seemed to know each other very well. Nakaramdam siya ng sel os at dahil sa selos na naramdaman niya ay pinuntahan niya ang mga ito. Nakita naman niyang agad na ngumiti si Hanna nang makita siya pero ang ikinapiko n niya talaga ay nang ipakilala siya nito sa Keir na iyon bilang "si Kerky -- fr iend ko." Nag-iinit talaga ang ulo niya tuwing naaalala niya ang tagpong iyon. "Pare!" Naramdaman niya ang biglang pag-akbay sa kanya ni Calen. Huminga siya ng malalim at saka ibinaba ang gitara. Inis na inis siya. Kaninang umaga niya pa hinihinta y ang tawag ni Hanna pero ni ha, ni ho ay wala siyang narinig dito. Naisip kasi niya na kung hindi niya ito babatiin ng happy monthsary ay baka ito ang makaalal a sa okasyon pero parang hindi naman mangyayari iyon. "Pare?" sa pagkakataong iyon ay nagtataka na ang tono ni Calen. Tumingin lang si ya sa mga ito at saka tumalikod. Lumabas siya ng studio seven kung saan sila nag re-rehearse. Nakakaramdam siya ng pagkadismaya. Ano bang nangyayari sa relasyon niya kay Hanna? Parang... parang wala siyang girlfriend. "Kokey!" agad niyang nilingon ang nagsalita. He found Jenny walking towards him. Tulad nang palagi niyang nakikita ay nakangiti ito sa kanya. "Anong problema mo?" tanong nito. Umiling siya. Umupo siya sa isa sa mga waiting chairs roon. Sumunod ito sa kanya. "May girlfriend na ako..." "Di maganda, eh bakit sambakol iyang mukha mo?" "Para kasing di naman niya ako mahal." Huminga si ng malalim. Iyon ang kanyang nararamdaman sa ngayon. Hindi na niya ka
yang itanggi pa sa kanyang sarili. Parang hindi naman siya mahal ni Hanna. "Nag-usap na ba kayo?" tanong ni Jenny. Umiling siya. "Kausapin mo, baka naman m ay issue lang." "Paano ko gagawin iyon eh ni hindi nga niya naaalalang batiin ako. Monthsary nam in ngayon. Pero ni text wala." "Malay mo may surprise siya sa'yo o baka naman nakalimutan niya lang." tiningnan niya si Jenny. "Ikaw Jenny, babae ka. Makakalimutan mo ba ang monthsary ninyo ni Trey?" Saglit na natahimik ang kanyang kausap. Maya-maya ay umiling ito. "Kita mo na." muli siyang tumayo. He just feel so worthless. His own girlfriend doesn't miss him. She doesn't think about him the way he thinks about her. Minsa n iniisip niya kung bakit ba siya sinagot ni Hanna. "Huy, saan ka pupunta?" narinig niyang tanong ni Jenny. Hindi siya sumagot. He j ust kept on walking until he found himself in the parking lot. He took his car a nd drove away. He was feeling so lost... -----------------"O.T. again?" Nalukot ang mukha ni Hanna nang marinig niya ang tanong na iyon ni Keir. Hindi p a ba obvious na overtime siya at hindi siya uuwin ngayon. She calmed herself and looked at him. "I'm very busy so why don't you just go away?" hindi niya alam kung bakit ang ku lit-kulit ni Keir sa kanya. Ilang beses na niyang sinabi na wala itong pag-asa s a kanya pero pilit pa rin ito ng pilit. Alam kasi nito na gusto siya ng Papa niy a kung kaya ganoon na lang ang tyaga nito. Imbyerna siya sa lalaking ito. Kahit kailan naman ay hindi siya pumayag sa panliligaw scheme nito. Napabuntong hining a siya. "Ang sungit mo naman. Anyway, I would really love to take you to dinner." muling sabi nito. Napailing siya. "Keir... please --" "As friends, okay?" napatingin siya dito. As friends? Tinimbang niya ang sinabi nito. Kier gives him flowers, nanliligaw ito sa kanya tapos ngayon ay gusto nito ng lumabas as friends? Napanguso siya... Bigla ay pumasok sa isip niya si Kerky. Today was supposed to be their monthsary , pero dahil kasama san paghihiganti niya ang pambabalewala dito ay hindi niya i yon iniintindi. Alam niyang naghihintay ito ng tawag at text mula sa kanya pero patitigasan niyang hindi siya tatawag o magtetext dito. Mamumuti ang mata nito s a kakahintay san kanya tulad nang nangyari noong first monthsary nila. Sinandya niyang kalimutan ang araw na iyon. She wanted to make Kerky feel the things she felt back when she was still kin love with him -- back when she was still freaky Hanna... "Alright.." sagot niya kay Keir. "Pero this is not a date and share tayo sa baya d."
"Whatever you say... Come" nakangiting kinuha niya ang bag niya at sumunod kay K eir. Kung tutuusin ay mas gwapo si Keir kay Kerky. Mas maayos itong manamit. Lag ing formal ito at kahit kailan ay hindi niya nakitang nawalan ito sa composure h abang si Kerky naman --- Mowhawk. Buhok pa lang nito sablay na agad at kung mana mit ito ay parang gusgusing bata. He was always waering those rugged jeans and o ld pair of sneakers tapos plain white shirt or minsan band tshirts na parang lag ing kailangan ng laba. Sumakay sila sa kotse ni Keir. They ended up having dinner in a fancy restaurant . Tulad noon ay trabaho lang ang pinag-uusapan nila ni Keir dahil sa tuwing ilil isya nito ang usapan sa kanilang dalawa ay ininiba niya ang topic. After a while , Kier asked for the bill and they let the restaurant. Inaya naman siya nitong m agkape at pumayag siya. Habang nasa loob ng coffee shop ay hindi niya maiwasang ikumpara si Keir kay Ker ky. At sa lahat ng bagay ay mas nakakalamang si Kier.. ang hindi lang niya maint indihan ay kung bakit hindi niya magawang ibigay ang gusto nito. "Penny for your thoughts?" Saglit siyang natigilan nang maulinigan ang tinig ni Kier. Bakit nga ba naiisip niya si Kerky? Dapat ay hindi ito pumapasok sa isipan niya. Dapat ay hindi siya apektado ng charms nito lalo na ngayon na wala naman ito sa harapan niya. "I..." she sighed. "I need to go back to the office." "Sure?" tanong pa nito sa kanya. "Yeah, kailangan kong tapusin iyong reports para kay Meg bukas." Hindi niya alam kung para saan ang guilt na nararamdaman niya. Nagi-guilty siya dahil nakipag-dinner siya kay Kier at hindi niya ininitindi ang monthsary nila n i Kerky? Hindi. Hindi dapat siya nakakaramdam ng ganon. She should be happy espe cially ngayon na alam niyang hindi maipinta ang hitsura nito. Inihatid siya ni Kier sa labas ng kanilang office. Ipinagbukas pa siya nito ng p intuan ng kotse at saka nakangiting humarap sa kanya. "I had fun. Thanks, Hanna." he said after that, he bent down and gave her a kiss on her left cheek. Hindi niya inaasahan iyon. After that, he just left. Nakaawang pa rin ang kanyang mga labing sinundan niya ng tingin si Kier. What the hell? Why would he do something like that? Hindi naman kasali iyon sa u sapan. That was crossing the line! Kung nagkaroon lang siya ng pagkakataon ay si nampal na sana niya ito. Naiinis na tumalikod siya at tinungo ang daan papasok s a building ng kanilang office. She was busy trying to collect her composure when she noticed a figure standing near the entrance door. She stopped dead. Dahan-dahan siyang nag-angat ng paningin. There, she saw the l ast person she wanted to see that night. Ilang beses siyang napalunok... "K-kerky..." Hindi nagsalita si Kerky. He just stood there looking at her like she was someth ing else. Nakita niyang may hawak itong isang boquet ng tulips. "A-anong ginagawa mo dito?" kumabog ang kanyang dibdib. Gusto niyang batukan ang
kanyang sarili. Was Kerky standing there the whole time? Did he see Kier kissed her on her cheeks? Bakit hindi ito nagsalita? And why the hell was she feeling guilty. As far as she knows, wala naman siyang ginawang masama. Lumapit si Kerky sa kanya at ibinigay ang bulaklak na hawak nito. She was waitin g for him to say something bad, something that could tear her soul apart but he just said: "Happy Monthsary." After saying those words, he just walked away. Sinundan niya ng tingin ito. Gust o niyang tawagin si Keky. Gusto niya mag-sorry pero naisip niya, bakit niya gaga win iyon? Wala naman siyang ginawang masama. She stood there watching him as he walk away. In her head she was saying: This is all a apart of a plan... Ang masaktan si Kerky. Ang magmukha itong tanga... Pero bakit parang nasasaktan rin siya? 8. I. DON'T. CARE.
Please be my baby.. make me your baby... Kerky looked at his phone. Hindi na niya mabilang kung ilang beses ng tumunog iy on nang gabing iyon at sa tuwing mangyayari iyon ay napapabunting hininga siya. Hanna kept on calling him pero hindi naman niya sinasagot ang tawag nito. Napail ing siya. Ngayon pa ba siya nito tatawagah kung kailan natapos na ang monthsary nila at kung kailan inis na inis siya sa lalaking humalik sa pisngi ng girlfrien d niya? Hindi siya galit kay Hanna. Nagtatampo siya rito, pero hindi siya galit. Masama lamang ang kanyang loob sapagkat binebale-wala siya nito. Pero kahit anong gawin niya ay hindi niya magawang magalit rito. Ang kaso, galit na galit na galit nam an siya sa lalaking iyon! Muli na naman siyang napabuntong hininga. Napag-alaman niyang kasama pala ni Hanna ang lalaking iyon sa trabaho. Ang hindi lang talaga niya maintindihan ay kung bakit biglang nagbago si Hanna sa kanya. Hindi naman ito ganoon noong bagu-bago pa lang ang kanilang relasyon pagkatapos ay bigla na lang itong nanlamig. He wanted to figure her out. He wanted to understand why sh e was acting that way but how could he do that if she doesn't even want to talk to him. "Okay ka lang ba, Kerky?" Iyon ang madalas itanong sa kanya ngayon ng kanyang mga kaibigan. They were all wondering if he was indeed okay - even Nathan - their former bandmate - called h im last night just to check on him. "Kerky, sabihin mo na kung anong problema mo. Baka mamaya mabaliw ka na lang bas ta diyan." ani Calen. He sighed and stood up. They were inside Revert Record's c onference room, may meeting sana sila ukol sa gagawing panibagong music video, t hey were just waiting for Rika and Anton to arrive. "I'm good." pagkasabi niyon ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Rika k asunod ang dalawang babaeng parehong nakasalamin. "Everyone this is Roba Shapiro and her assitant Gianne Alejo - you'll be working with them on your next video and photoshoot. Guys, this is The Pastels. The twi ns, Calen and Caleb, Lex and Kerky. "Hi..." malungkot na sabi niya.
"Oh my god." Rika said while looking at him. "You said hi and just like that, I want to die." nakahawak sa dibdib na wika nito. Nagtawanan ang mga tao sa kanyan g paligid. He tried smiling but he just couldn't. Not while Hanna was on his min d. The meeting started. Hindi naman siya nakikinig. He was there but it was as if h e didn't really existed. No one dared to ask him a question. Kung siya ang tatan ungin, hindi naman niya gusto ang mapunta sa lugar na iyon. He wanted to be some place else, somewhere where he could be with Hanna. "I'm sorry..." walang kaabog-abog na tumayo siya. Alam niyang tinitingnan siya n g masama ni Rika at alam niyang nagtataka sa kanya ang kanyang mga kasama but he doesn't give a damn. Hindi na niya kayang tiisin ang ilang araw pang darating n a hindi niya nakikita si Hanna. Tanga na kung tanga pero kailangan niyang makita ito. Hindi na niya kayang makip agtikisan pa sa babaeng iyon. He felt like he would die just like that if anothe r day passes by without being able to see her or talk to her. Tinahak niya ang daan palabas ng building na iyon. He went to the parking lot, t ook out his keys, get in his car and drive like there's no tomorrow. He needed t o get out there. He needed to be where he wanted to be and that place was nowher e but near Hanna. ====== "Dinadasalan mo ba ang bawat butil ng kanin na isinusubo mo, Hanna?" Huminga ng malalim si Hanna bago niya itinulk palayo mula sa kanya ang pagkaing kanina niya pa pinaglalaruan. Masama ang pakiramdam niya. Ilang araw na siyang g anoon. Hindi niya alam kung magkakasakit ba siya o dahil iyon sa ginawa niya kay Kerky. She sighed. Kahit pala gaano kalaki ang galit niya sa lalaking iyon ay h indi maiiwasan na tubuan siya ng konsensya. She felt guilty. Parang gusto niyang saktan ang kanyang sarili. Hindi yata talag a niya makakalimutan ang gabing iyon lalo na ang saglit na hapdi na nakita niya sa mukha ni Kerky. Hindi niya makalimutan ang lungkot na nakita niya sa mukha ni to. At kahit ilang beses niyang sabihin na wala pa iyon sa kalahati ng naramdama n niya noon dahil dito ay hindi niya makumbinsi ang kanyang sarili. Naisip niyan g talagang mabait siyang tao. Kahit galit na galit siya kay Kerky ay naaawa nama n siya dito. Paano ba naman siya makakpaghiganti ng maayos? "Ano bang problema?" tanong ni Menchie. "Wala." sagot niya. Inirapan siya nito. Umiling siya at saka biglang tumayo. She needed some air. She needed some cigarrette. Maybe that would do the trick of c alming her nerves. Pumunta siya sa smoking area ng building nila. She stood there while puffing. Na pailing siya. Kerky really brings the worst out of her. Matagal na siyang tumigi l sa paninigarilyo pero ngayon ay ginagawa na naman niya. Hindi talaga siya mapa kali. Gusto niyang kausapin si Kerky pero ano naman ang sasabihin niya rito? Minsan ay gusto na talaga niyang sabunutan ang kanyang sarili. Matapos ang ilang minuto ay naubos na niya ang isang stick. She headed back to t he main building only to be surprised of the sight she saw at the hallway. Bakit nagkakagulo ang mga babaeng iyon? Anong meron? Hindi na sana niya papansinin an g komosyong iyon ngunit may nahagip na kung ano ang kanyang mga mata.
Isang pamilyar na bulto. Hindi man niya ito masyadong makita ngunit sa naging pagtakbo ng tibok ng puso n iya at ang panginginig ng tuhof niya ay may ideya na siya kung sino ang pinagkak aguluhan ng mga babaeng iyon. Her mouth fell open when she saw Kerky emerged from the pool of girls surroundin g him. Their eyes locked. She could hear carpenters hammering through her heart. Unti-u nting lumalapit sa kanya si Kerky and the fact that her heart was beating faster by the moment drives her crazy. Anong problema niya? Inilang hakbang ni Kerky ang distansyang namamagitan sa kanilang dalawa. Her eye s widened when she felt his hands wrapped around her waist. He pulled her closer and looked at her eye to eye. "I missed you." madamdaming sabi nito. "Ker--" She wasn't able to finish her sentence because Kerky's lips landed in hers. Nanl alaki ang mga matang hindi siya makapaniwala. Kerky was kissing her. Yes! They k issed before but this kiss was different. It was passionate and loving and twitt erpattering and... her knees were melting, her limbs quievering. How could he po ssibly do that to her? After a while, Kerky ended the kiss. Idinikit nito ang kanyang noo sa noo nito. He;s eyes were still closed. "I don't care if you don't care about me or if you don't love me, Hanna, because right now, nothing matters but the fact that I'm so in love with you, I'm willi ng to be crap just so I could be with you..." 9. The realization
r>
"Pwede ba Kerky, huwag kang mageskandalo dito?" Bahagyang itinulak ni Hanna si Kerky. Tiningnan niya si Hanna na para bang hindi siya makapaniwala sa nagaganap. She actually thinks that he was making a scene? Kailan pa naging eskandalo ang pagsasabi ng "I love you" sa girlfriend niya? Hi ndi naman na kasi niya kayang itanggi sa kanyang sarili. Kaya ng siya nagkakagan ito, kaya nga hindi siya mapakali sa tuwing hindi niya ito nakikita, kaya nga hn asasaktan siya sa pambabale-walang ginagawa nito sa kanya. Mahal niya ito. He wa s in love with Hanna. Hindi naman niya ginusto na mahalin ang babaeng parang hin di naman siya mahal at hindi siya binibigyan ng halaga ay wala naman na siyang m agagawa. He fell in love with Hanna, deep and hard and he couldn't take his hear t back anymore. "I'm not making a scene." he said. Damang-dama niya ang sakit sa kanyang puso. " I just want you to know how much you mean to me. I love you. We never said it to each other before and now, I'm telling you. I love you." Pilit niyang hinuhuli ang mga mata ni Hanna. Nag-iwas ito ng tingin sa kanya. He tried holding her per o tinabig nito ang kanyang kamay. "Ano ba?!" she screamed at him. "Why don't you just leave?!" He stepped backward. Why is she doing this to him? She was asking him to leave?
Tiningnan niya si Hanna mula ulo hanggang paa. Then he smirked. "You don't love me." he said. It wasn't a question. It was a fact, a statement. It was the truth. Iyong katotohanan na hindi niya kayang aminin sa kanyang saril i. Hindi siya mahal ni Hanna. Wala itong nararamdaman para sa kanya. Pero bakit siya nito sinagot kung wala pala itong nararamdaman para sa kanya? Naawa lang ba ito sa kanya or was it because of something else? Kung anuman iyon ay ayaw na n iyang alam sapagkat lubos lang naman siyang masasaktan kung sakali man na marini g niya. Tama na iyong hindi siya nito mahal. Tama na iyong wala siyang halaga ri to. Hindi na niya gustong marinig kung bakit. All he knew right now was how pain ful it was to know that the one you love doesn't love you back. "Umalis ka na, Kerky." mariing sabi ni Hanna sa kanya. Napailing siya. Hindi niy a masyadong naiintindihan ang nangyayari. ang tanging alam lang niya ay masakit sa pakiramdam ang lahat. He found himself walking aimlessly at the sidewalks of the metro. Hindi na niya alam kung gaano na kalayo ang kanyang nalakad. All he c ould think about was that cold expression Hanna had on her face noong pinaaalis siya nito. Ang hirap tanggapin na hindi siya nito mahal. "Kerky?" isang tining ang nagbalik sa kanya sa reyalidad ng buhay. He looked up and there he saw Nathan. Nagulat siya nang makita ito. He looked around him and he realized that he was inside a hospital, he was standing in front of Nathan's clinic. Tulad niya ay mukhang nagulat rin ito. He smiled. "Bok..." he said to him. Nathan used to be a Pastel. But he had to leave the ban d for good because he wanted to pursue his medical career. Now, Nathan's one of the most renowned neuro surgeon in the country. "Bok, anong ginagawa mo dito?" Nathan asked him. He shook his head. Niluwagan ni Nathan ang bukas ng pintuan ng clinic nito at saka binalingan ang secretary. "C ancel all my appointments today." matapos iyon ay isinara nito ang pinto. Kerky sat on the couch near Nathan's table. Mukha namang alalang-alala sa kanya ang kaibigan niya. Humatak ito ng silya at saka umupo sa harapan niya. "You look shit, Kerks. What the hell happen?" "I'm in love." he said flatly. Napamulagat naman si Nathan. "So, what's the problem?" Nathan asked him. He shrugged. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung anong problema. Problema bang matatawag ang hindi pagmamahal sa k anya ni Hanna? "Hindi yata niya ako mahal." mahinang sabi niya. Nathan made a face. "Why the hell did you come to me, Antonio? I'm a nuero surgeon. Not a psychologi st. If you want some advice then you should've gone to Lex. His the psycho one.. I mean the psychologist." "Lex maybe a psychologist but he doesn't know anything about love." malumanay na wika niya. Nathan smiled. "Then ask Caleb. He's the believer." "He maybe a believer but he's also broken hearted." he sighed. "I need someone s ho could understand me. Someone who will listen. And that someone is you. Hindi ko nga alam na dito pala ako nagpunta. I was walking aimlessly, ni hindi ko alam kung gaano na kalayo. All I knew was I needed to be far away from Hanna, becaus
e as long as she's near me, I couldn't avoid the fact that she doesn't love me." "Hanna?" kunot noong tanong ni Nathan. "As in Freaky Hanna? Your Freaky Hanna?" "Yes..." "You're in love with freaky Hanna?" "We'll she's not as freaky as you imagine her to be. Plus she's such a good pers on. She's sweet, she has a good heart and those were the reason why I fell in lo ve with her... I guess." "Hanna... freaky Hanna..." inulit-ulit ni Nathan ang pangalan ni Hanna. Nagtatak a naman akong tumingin sa kanya. He looked as if something had hit him. He looke d as if he just realized something. "What's wrong?" he looked at him with disbelief in his eyes. "You said, you think that Hanna doesn't love you. Hindi mo ba naisip na baka she made you fall for her so she can have her revenge? Poetic justice, kumbaga." Napalis ang lahat ng sakit na nararamdaman niya sa pagkakataong iyon. He stared at Nathan for a while then he thought about almost all the time and the moments he had spent with Hanna. Her sudden coldness, her rudeness and the fact that she was trying to hurt him. "Fuck!" bigla siyang napatayo. "And now you know." Nathan said grinning. "Naghihiganti siya sa akin? Hindi pwede iyon, Bok! naghalikan na kami! Three tim es!" 10. I don't get it
Kerky considred what Nathan told him the other night. His friend was right. Ther e might be a possibility that Hanna wanted to get even with him. He considered a ll the situations, theire meeting, the way she talked to him that night -- it wa s so sweet that he felt at hime with her. The way she acted on their first date. He remembere her comments about his band. Was she trying to provoke him that ni ght? Her reaction when he kissed her for the first time. Di nga ba at sinabi nit o na "I hate you, Kerky?" The thing that she said noong sinagot siya nito. The s udden coldness, tapos iyong pagkalimot nito sa kanilang monthsary, tapos the thi ng that happened that day sa office nito aftee declaring his love for her. It was all postive. Planado nito ang mga bagay-bagay. But why would Hanna do that? Anong angyari noong prom night nila? But ot? Hindi pa ba ito nakaka-move on She was really beautiful now, pero
kasalanan niya rito? Dahil pa rin ba ito sa n that was years ago! Hindi pa ba iyo nakakalim sa mga nangyari noon? She looked better now. bakit siya paghihigantihan nito?
He sighed. Hindi niya maintindihan si Hanna. Kung galit ito sa kanya, bakit hind i na lang siya nito kausapin? Madadaan naman nila ang mga bagay sa matinong usap an. Malaki na sila, pwede na silang umaktong mature. "Antoy!" nag-angat siya ng tingin nang maulinigan niya ang boses ng kanyang kapa tid. Nasa grocery sila nang araw na iyon. Sinamahan niya ito dahil naisipan ng k
anilang nanay na magluto ng tanghalian para sa lahat. Matagal-tagal na rin niyan g hindi nakakasabay sa kainan ang kanyang pamilya. So when his sister called him , agad naman siyang um-oo dito. Isa pa ay namimiss na niya ang kanyang nanay. Ma tagal na panahon rin silang hindi nag-uusap nito. Mula nang magdesisyon siyang i tigil ang pagiging arkitekto sa architectural firm ng kanyang ama ay hindi na si ya nito masyadong kinikibo. Gusto man niyang ipaliwanag rito ang kanyang punto a y ayaw naman niyang masaktan ang kanyang nanay. Hindi naman kasi tulad ng normal na pamilya ang pamilya nila. They were the second family. Hindi sila legal. Sa pangit na salita ay kabit ang nanay niya at sila ng mga kapatid niya ay anak sa labas. The only reason why his father stuck with their family was because of him . Siya lang ang nag-iisang anak na lalaki nito. "Antoy ano bang problema mo?" tanong ng kanyang Ate Sara. Napalabi pa ito at sak a naglagay ng pasta sa pushing cart na dala tulak-tulak niya. "Kanina ka pa tula la. Anong nangyari?" "Okay lang ako, Ate." pnilit niyang ngumiti. "Naku, sabihin mo namomoblema ka na naman sa babae." sabad ng kanyang Dite Ara. Kumunot ang noo niya. "So, pagtutulungan ninyo ako?" pabirong sabi niya. "Kaya pala pinapunta ninyo ak o dito dahil pagtutulungan ninyo ako." sagot niya. Nagtawanan ang kanyang mga ka patid. He smiled. Hearing his sisters laugh made his day. Lima silang magkakapatid. Apat na babaeng magkakasunod at siya ang bunso, ang na g-iisang lalaki. Mahal na mahal niya ang kanyang mga kapatid. At alam niyang gan oon rin ang mga ito sa kanya. "Ipapakilala mo na ba kay Nanay ang girlfriend mo?" muling tanong ng Ate Sara ni ya. Umiling siya. "W-wala naman akong girlfriend." gusto sana niyang sabihin na meron kaya lang hi ndi naman siya sigurado kung mahal ba siya nito. Noong nakausap niya si Nathan n oong isang linggo ay naisip niya kung talaga bang pagmamahal na ang nararamdaman niya para kay Hanna. In love nga ba siya rito o in love siya sa ideya na maaari ng mahal siya nito? Hindi niya alam. Bastga ang alam lang niya ay gusto niya itong palaging nakikita . Hindi siya napapakali kapag hindi niya ito nakaka-usap. "Wala? Ano ka ba naman, Antoy! Ang tanda mo na wala ka pa ring seryosong nakarel asyon. Kailan ka ba mag-aasawa? Gusto ko ng magkapamangkin!" "Dite naman, e di ikaw ang mag-asawa!" nanlalaki ang wanan ang kanyang mga kapatid. Siya naman ay tahimik ga ito. Napapangiti siya. Dapat yata talaga ay umuwi a. Kahit paano kasi ay nakakalimot siya kay Hanna at sa kanya.
mga matang sabi niya. Nagta na tinitingnan lamang ang m na siya ng madalas sa kanil sa mga evil plans nito para
He eyed his two sisters. Pagkatapos noon ay naramdaman niya na parang may nakati ngin sa kanya. He searched for that person. He was sure that someone was looking at him. Paglingon niya sa katapat na aisle, malapit sa mga mga prutasan ay naka tayo si Hanna. He was awe struck. Kahit na malayo ito sa kanya ay nararamdaman n iya ang tibok ng kanyang puso. Mabilis ito at para bang lalabas sa kanyang lalam unan. Anong ginagawa ni Hanna dito at bakit siya nakatingin sa kanya?
-----------Hanna was busy picking fruits for her mother. Bago kasi siya umuwi ay tumawag it o sa kanya at pinadadaan siya sa supermarket dahil gusto nito ng suha. She oblig ed. Sinabi niyang dadaan siya sa supermarket para dito. She was so into whatever she was doing nang maulinigan niya ang isang pamliyar na tinig. Agad siyang nap alingon nang masiguro niya na iyon nga ang tinig na naririnig niya. And she was right, Kerky was there pushing a cart, walking after two overweight girls. Ang m as lalo niya ikinagulat ang nang tawagin ni Kerky ang mga ito na Ate at Ditse. T hat means na magkakapatid ang tatlo. Kulang na lang ay mapanganga siya. Paano ma gkakaroon ng ganitong kapatid si Kerky? They were overweight and Kerky wasn't making fun at them. Bakit? Akala niya ba a y galit si Kerky sa mga matataba? Bakit nakikipagtawanan pa ito sa mga babaeng i yon? She knew that it was impolite ti stare pero hindi naman niya mapigilan. She stoo d there staring at Kerky and the overweight girl nang biglang mapatingin ito sa kanya. Mukhang nagulat rin ito nang makita siya. Anong gagawin niya? Should she say hi? Pero bakit siya ang babati rito? "Miss, iyong mansanas mo nalaglag." sabi sa kanya ng isang promodicer na nakatay o pala sa kanyang tabi. She sighed. Kinuha niya ang mansanas at saka muling ibin alik sa rack. She looked at Kerky's direction again pero hindi na sa kanya nakat ingin ang binata. Her eyes widened when she saw Kerky talking to some chinky eye d girl. Mukhang tuwang-tuwa pa si Kerky dahil ang laki ng ngiti nito sa babaeng iyon. Nakadama siya ng inis. Ang alam niya ay mag-boyfriend pa sila, nagkaroon l ang ng di pagkakaunawaan, pero bakit nakikipaglandian na ito sa ibang babae? Sa inis niya ay pinuntahan niya ang kinatatayuan ni Kerky. Mukha naman hindi siya nito napansin. He was too busy talking to that girl that he didn't notice him. Tumungo siya sa likod nito, matapos iyon ay pilit siyang s umiksik sa tabi nito. Mukhang nagulat si Kerky. Awtomatikong napatingin ito sa k anya, kunot na kunot ang noo at nagtataka. Ipinalupot niya ang braso niya sa bra so nito. Tumaas ang kilay nito habang nakatingin sa kanya. "Hi, baby." she said trying so hard to sound cool. Hindi kumibo si Kerky. Nanati li lamang itong nakatingin sa kanya. "Aren't you gonna introduce me to her?" tuk oy niya sa babaeng kausap nito. Tumikhim ang babaeng nasa harapan niya. She smil ed at her. Hinihintay niya si Kerky na ipakilala siya sa babaeng iyon pero hindi ito nagsasalita. He just stood besiden her like he was thinking of something. "Paano, Kokey, aalis na ako. See you na lang sa office!" Napanganga siya. Ni hindi siya ipinakilala nI Kerky sa babae. Naramdaman niya na dahan-dahang inaalis ni Kerky ang kamay niya sa braso nito. Literal na napangan ga siya. Pinanood niya si Kerky. He smiled at the chinky - eyed girl. "Bye, Jenny. See you!" lalo siyang nagulat ng hagkan ni Kerky ang babae sa pisng i. The chinky - girl he called Jenny smiled at him even more. Tumalikod na ito a t kumaway kay Kerky. Bumalik si Kerky sa likod ng cart. Takang-taka siya. Anong nangyayari? Why was Kerky ignoring him? "What was that for?" hindi napigilang sabi niya. Hindi siya nito nilingon. Sa ha lip ay itinulak nito ang cart at saka lumiko sa aisle ng mga delata. Napilitan s iyang sumunod. Hindi siya makapapayag na hindi siya pansinin nito. Ito ang may a traso sa kanya, ito pa ang nan-de-dedma? "Hindi mo ako papansinin? Masama ang loob mo sa akin?" patuloy na litanya niya.
Kerky kept on walking. "Ano ba!" naiiyak na sigaw niya. Pinagtinginan siya ng mga tao sa paligid! "Pans inin mo naman ako! Nakakainis ka na eh!" halos tumulo ang luha na wika niya. Ker ky stopped walking and turned to her. "Now you know how I felt when your were ignoring me." mala-yelong wika nito. Mat apos iyon ay tinalikuran siya nito. Literal siyang napanganga. How could Kerky d o that to her? Sinundan niya ito. Wala siyang pakialam kung pinagtitinginan siya ng ibang tao. Ang gusto niya lang ay makipag-usap kay Kerky. Sabi nito sa kanya ay mahal siya nito. But why was he doing this to her. "Kerky!" he called him. Huminto namang muli ito. "Why are you doing this to me? I'm your girlfriend!" ipinangalandakan niya sa loob ng grocery store na iyon ang estado ng relasyon nila. Napatingin sa kanya si Kerky. Kunot na kunot ang noo n ito. "Sabi mo Antoy wala kang girlfriend?" nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang kapatid ni Kerky na nakatayo sa likuran niya. Lumakad ito papunta sa kanyan g harap. The lady smiled at her. "A-antoy?" nagtatakang tanong niya. "Ako si Sara. Ate ako ni Antoy. Ikaw anong pangalan mo?" tanong ng babae. "H-hanna po.." "Girlfriend ka kamo ni Antoy?" muling tanong nito. Nilingon nito si Kerky. Tapos ay muli siyang tiningnan. "Po.. ano po..." Nagulat siya ng bigla siya nitong akbayan. "Kung girlfriend ka ni Antoy, bakit hindi ka sumama sa amin sa bahay. May kaunti ng salu-salo doon." "NO!" giit na tanggi ni Kerky. Ikinakunot iyon ng kanyang noo. What the hell was wrong? Ayaw ba niyang makita siya. Napakagat siya ng labi. "Sige, sasama ako. And yes, I'm his girlfriend, Ate Sara." ngumisi siya kay Kerk y. Kerky made a face. "Good. Lika na. Sigurado akong matutuwa si Nanay kapag nakilala ang girlfriend n g bunso namin." Nagpatiuna na si Ate Sara. Inirapan naman niya si Kerky habang papalapit siya ri to. "Why are you doing this?" he asked. "I don't know what your talking about." patay malisyang sabi niya. Sumunod siya kay Ate Sara. In her mind, nagsisimula na ang round 3. 11. You want revenge...
er>
Tahimik na nakaupo lamang si Kerky habang tinitingnan niya si Hanna na masayang nakikipag-usap sa Nanay niya. Kasalukuyang nasa kusina ang dalawa habang siya na
man ay nakaupo sa mahabang silya na nakatapat lamang sa kusina. He had never see n his mother smile like that to a woman she barely know. Si Hanna ang unang baba eng inuwi niya sa kanila at hindi niya inaasahan na ganoon ang magiging reaksyon ng mga kapatid niya lalo na ng kanyang Nanay. Matagal-tagal na rin siyang hindi nakakauwi sa kanila. Mula nang sabihin niya sa Nanay niya na hindi na siya magt a-trabaho sa kompanya ng tatay niya ay madalang na siyang umuwi. Alam kasi niyan g nagtatampo ang nanay niya sa kanya. His mother didn't want him to leave the co mpany because it was the only way he could ever be close to his father. Pero hin di naman mahalaga iyon sa kanya. Mula nang malaman niyang sila ang ikalawang pam ilya ay hindi na siya umasa na mabubuo ang kanilang pamilya. "Bakit tahimik ka?" untag ng Ate Sara niya. Umupo ito sa tabi niya. Napansin niy ang may hawak itong kutsilyo at sangkalan. Napailing siya. "Mukang gusto ni Nana y ang Hanna mo." Ngiti lamang ang isinagot niya sa kanyang kapatid. He couldn't help thinking abo ut what Nathan said to him the other night after they had a talk. After going to Nathan, he went to Lex and told him everything that Nathan have said at tulad n i Nathan ay ganoon din ang sinabi ni Lex. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. H anna trying to get even at him? For what? For that stupid prom night act he pull ed? Matagal na iyon. Ang ibig bang sabihin ay hindi nito nakalimutan ang bagay n a iyon? "Ate, paano mo nalaman na mahal mo na pala si Kuya Alfon?" tanong niya sa kanyan g kapatid. Ang tinutukoy niya ay ang asawa nito. Napangiti ang kanyang ate at sa ka tumingin sa kanya. Tumayo muna ito at hinatak ang isang basket ng mangga. Mul ing naupo ang kanyang kapatid at nagsimulang balatan ang mga mangga. "Ate..." kinalabit niya ito. Binigyan siya nito ng kutsilyo. "You want me to kil l myself?" "Ano ka ba, Antoy! Magbalat ka ng mangga!" pinanlakihan pa siya ng mata nito. "Sagutin mo iyong tanong ko." ungot niya. "Antoy, hindi ko alam ang sagot sa tanong mo. All I know is I am very much in lo ve with my husband. I didn't know how I realized the fact that I love him. Basta alam ko lang." nginitian siyang muli nito. "Bakit mo tinatanong?" "Because... we'll" he swallowed. "I don't know if I'm in love with Hanna." he si ghed. "I thought I was in love with her, but now I don't know anymore. Nathan an d Lex... they said that..." "Nathan and Lex?" tumaas ang kilay ng kanyang kapatid. "Bakit napasama si Nathan at Lex sa usapan? "They are my friends and ---" "If you want to know what you really feel about Hanna, you have got to stop list ening to other people. Hindi naman si Lex at si Nathan ang palaging kasama ni Ha nna, ikaw." "Do you think Hanna loves me, Ate Sara?" hindi nakatiis na tanong niya. Her sist er looked at Hanna. She was still talking to their mother. His sister smiled and said; "Yes. I do think she loves you." Kahit ayaw niya ay napangiti siya. Muli niyang tiningnan si Hanna. By that time ay nakasunod ito sa Nanay niya habang may dalang malaking plato.
"Kainan na!" nakatawang wika nito. Inilapag nito ang plato na may lamang paella -- ang especialty ng Nanay niya. "Hanna helped me cooked, Antoy. I like her." sabi ng kanyang Nanay. Saglit na na tigilan si Hanna habang nakatingin sa nanay niya. "T-thank you po, Tita..." "Anong Tita? Nanay na ang itawag mo sa akin." binalingan siya ng kanyang Nanay. "If you don't marry her, Antonio, I swear to god, ihahanap ko siya ng ibang maka katuluyan. She's a keeper." "Nay!" nakadama siya ng hiya. Hindi ba naisip ng nanay niya na nakakahiya kay Ha nna? Baka isipin nito ay ipinagduduldulan niya ang sarili nito sa kanya. "Kumain na nga tayo at pulang-pula na ang mukha ni Antoy." natatawang wika ng ka nyang Ate Sara. Tinawag nito ang iba pa niyang mga kapatid. Maya-maya lamang ay halos sabay-sabay na nilang pinagsasaluhan ang tanghaliang niluto ng nanay niya. Hanna seems to be enjoying herself. Kahit paano ay napapangiti siya. He sighed. If ever Nathan and Lex were right, he would be really broken hearted. So he sile ntly prayed that Hanna was being true to him and that she wasn't here just for r evenge. -----------"Kailangan ko na pong umuwi." Magalang na nagpaalam si Hanna sa mga kapatid at Nanay ni Kerky. Nalibang kasi s iya sa pagkikipagkwentuhan sa mga ito. She never realized that someone as boastf ul and mean as Kerky would come from a very humble family. Kanina nga, habang kausap niya ang mga kapatid nito ay naisip niyang baka ampon si Kerky. Ang babait kasi ng mga kapatid nito lalo na si Ate Sara at Dite Anna. Nalaman niya na si Kerky pala ang bunso sa limang magkakapatid at ito rin ang na g-iisang lalaki. Nalaman niya rin na isa palang licensed architect si Kerky at i to ang nagdisenyo ng bahay na kinatatayuan niya ngayon. She realized na sa panin gin ng mga kapatid nito ay isang napakabait na tao ni Kerky -- pero parang mali naman sila doon. Hinding-hindi niya pa rin talaga makakalimutan ang ginawa nito sa kanya noon. Ka ya nga nandito siya. She's here to look for something that she can use against h im. A deep secret. Something that will break him apart. "Uuwi? Pero gabi na. Bakit hindi ka na lang dito matulog?" "Nay!" narinig niyang sigaw ni Kerky. "Bakit? Alas diyes na ng gabi. Huwag mong sabihing ihahatid mo si Hanna sa Mayni la tapos ay babalik ka dito?" "Nay, Cavite lang naman ito. Ilang oras lang iyon. Kaya ko siyang ihatid." Kerky insisted. Umiling ang nanay nito. "Ay naku, Antoy!" bumaling ito sa kanya. "Dito ka na lang matulog at bukas ng um aga ay ihahatid ka ni Antoy pabalik sa siyudad, ayos ba iyon?"
Napakagat-labi siya. Dito siya matutulog? She looked at Kerky who was now signal ing her to shake her head and said no. She grinned at him. Anong akala nito? Sus undin niya ito? She smiled at looked at Kerky's mother. "O-okay lang po, Nay. I guess, I'll just text my parents." "Good." wika ng nanay ni Kerky. "What?!" tila nabibiglang sigaw ni Kerky. Napailing na lang siya. Agad na inilab as niya ang kanyang cellphone at iti-next ang mga magulang niya. Niyakag siya ng Dite Anna ni Kerky. "Halika, Hanna. Pahihiramin kita ng damit. Iyong mga damit ko noong sexy pa ako. " napahagikgik siya sa tinuran ng kapatid ni Kerky. Masayahin ang mga kapatid ni to. Nakilala niya halos lahat. Ang Sansi Roann ni Kerky ay isang chef, tulad ni Dite Anna ay chubby din ito, ang pangalawa sa bunso naman nila Kerky, si Ditse B elle ay nurse sa isang ospital doon, sa apat na magkakapatid na babae ay si Dits e Belle lang ang medyo payat. They went upstairs to Ditse Anna's bedroom. Pumasok siya at napangiti nang makit a niya ang ayos ng kwarto nito. Very environmental friendly ang bahay nila Kerky . Malalaki ang bintana at halos lahat ng gamit ay gawa sa kawayan. Parang modern version ng isang bahay kubo ang bahay nila. What really caught her attention wa s the big old narra tree standing mightily in the middle of the living room. "Ang ganda ng bahay ninyo, Dite." nakangiting sabi niya. "Ay, oo!" humarap ito sa kanya. "Ito iyong regalo ni Antoy kay Nanay dalawang ta on matapos niyang maka-graduate." May kinuha ito sa kabinet. Pagkatapos ay ibini gay nito iyon sa kanya. Isang duster na kulay pink ang ibinigay nito sa kanya. N apangiwi siya. Hindi naman siya nagsusuot ng duster pero dahil underwear lang an g baon niya ay mapipilitan siyang isuot iyon. "Thanks... Saan iyong bathroom ninyo?" itinuro nito ang direksyon. Nagpunta siya doon at saka naglinis ng katawan. Iniisip niya kung anong tumaktabo sa isip ni Kerky. Was he okay with this? Hindi talaga niya ala, but she felt like something had change with the way Kerky looked at her. Parang may alam ito na hindi nito dapat malaman na hindi naman sinasabi nito sa kanya. Nang matapos siyang maglini s ay lumabas siya. Naglalakad siya paakyat sa taas nang mapansin niya ang bulto ni Kerky na lumabas ng bahay. Sinundan niya ito. Kerky was wondering off that big piece of land his mother owns. Hindi nito alam na sinusundan niya ito. Nakita niyang naupo ito sa ilalim ng malaking puno ng ma ngga. Noon lamang niya napansin na may dala itong gitara. She tiptoed... dahan-d ahan niyang tinahak ang direksyon nito. Nang nakatayo na siya sa likod nito ay s aka niya ito ginulat. "Bulaga!" humagikgik siya. Kerky looked at her as if he had just seen a ghost. "Jeez! I could've died!" Umupo siya sa tabi nito. "Bakit hindi ka pa natutulog, Antoy?" she laughed when Kerky made a face. "Jeez... stop calling me that." "Iyon ang tawag nila sa'yo." nakangusong sabi niya. "We'll they're my family and I grew up with them so..."
Napahagikgik na naman siya. She didn't know what occured to her but she took Ker ky's hand and urged him to pull her closer. He did. They were now under the mang o tree, Kerky's arms around her waist and her head was leaning on his shoulder. "You didn't text me or called me after that drama you made in the office." she s aid. Huminga ng malalim si Kerky. Hinawakan nito ang kanyang kamay. "I figured you didn't wanna see me." "Why did you think that?" she asked again. "Because you don't love me..." halos bulong na iyon nang lumabas sa bibig nito. She looked up at him. He thinks that she doesn't love him? How come? Ibig sabihi n ay nararamdaman nito ang sakit na nais niyang maramdaman nito. Nakadama siya n g guilt. She could see pain in his eyes. Alam niyang dapat ay matuwa siya sapagk at nasasaktan niya si Kerky, it was all a apart of her plan but the, why was she feeling like this? "That's----" "Hey do you remember prom night?" Natigilan siya. Tinitigan niya si Kerky. He was smiling at her. "W-why?" "Wala lang. Bigla ko kasing naisip iyong nangyari that night. You know, when I p ulled a trick on you." Hindi niya napigilan ang pagtiim ng kanyang bagang. Muli na namang bumalik ang g alit niya kay Kerky. She was gritting her teeth. Pilit niyang kinakalma ang sari li. She hated the fact that he could be so happy upon remembering that night. Lu mayo siya rito. "You remembered?" she asked sardonically. "Why? Did you ever forgot, Hanna?" muli na naman siyang natigilan. Something was wrong with the way Kerky spoke those words. Tila may laman ang mga iyon. "Wait, why are we talking about this again?" she asked trying to divert the topi c. Kerky grinned. That grin took her breath away. "I knew, somehow, Hanna, you never forgot that night." may tila lungkot sa mga m ata nito. "And somehow, in my hearts of hearts, I wanted to help you forget that ." huminga pa ito ng malalim at saka hinawakan ang kanyang kamay. "Ano bang sinasabi mo?" tumahip ang kanyang dibdib. Kerky shook his head. "No more pretensions, Hanna. I know." Her eyes widened. He knows? What? "You want revenge. I'm giving it to you." Kerky finally said. Napanganga siya. H ow the hell did he knew about that? 12. Casualty
"You want revenge. I'm giving it to you." Napatayo si Hanna. Agad na lumayo si kay Kerky. Hindi siya makapaniwala. How did he knew about that? Ganoon ba talaga siya ka-obvious? Hindi pa siya nakakaganti ay alam na nito ang kanyang ginagawa. She slapped him hard. "Sa tingin mo ganoon kadali iyon?!" sigaw niya dito. "Ano ako, bata na aabutan m o ng candy? I've worked hard on this! I wanted you to fell the pain you have cau sed me! Tapos sasabihin mo that you're just ginna hand it to me! Fuck you!" Naramdaman niya ang pag-iinit ng kanyang mga mata. Hindi siya iiyak sa harap nit o. Hindi niya ipapakita dito ang kahinaan niya. "It was my fault. I knew what I have done and all I want was to give you what yo u want so you could have your peace of mind." kalmadong wika nito. Umiling siya. Wala pa sa hinagap ni Kerky ang naiisip nitong kasalanan nito sa kanya. Wala it ong ideya kung anong mga bagay ang dapat niyang pagdaanan marating niya lang ang kinatatayuan niya ngayon. He didn't know what pain she had to go through para l ang makaganti siya dito tapos sasabihin nito iyon? Ano ito, lokohan? "You didn't know what I had to go through, so stop!" tumalikod siya. Hindi niya alam kung hahakbang ba siya palayo o babalikan niya si Kerky. Anong mangyayari n gayon? All her plans were ruined. The thing that she wanted to do the most -- hu rt Kerky and leave him hanging couldn't be done because of this. "Hanna," tawag nito sa kanya. Hinarap niya ito. "Did you know that I hated myself for a long time because of what you did!" siga w niya dito. Muli na namang nanumbalik sa kanya ang sakit na naramdaman niya noo ng gabing iyon. "I was so in love with you, Kerky. Kulang na lang ay halikan ko ang lupang tinatapakan mo. Nagha-hyperventilate ko sa tuwing lalapit ka sa akin at kakausapin mo ako. Nagpapakatanga ako para sa'yo, nagpapauto. Ginagawa ko ang projects mo, kahit na ako iyong walang maipasa mapansin mo lang ako!" "I'm sorry for that..." mahinang pahayag ng binata sa kanyang harapan. Umiling s iya. Sorry? She suffered for years and all she could get was a simple sorry? Tha t was not even enough to supress the pain she has inside. "That night... all I wanted was a dance with you so I could leave the school wit h peace in my heart and yet, you humiliated me." hindi na niya napigil ang mga l uhang kanina pa nagbabadayang tumulo. She couldn't help it anymore. She could fe el the pain stinging her heart like it was a virus. Ang sakit. Hindi niya alam n a ganoon pa rin kalaki ang sugat na iniwan ni Kerky sa kanya. "Free yourself from the pain." Lumapit si Kerky sa kanya. She stepped back. "Free myself? How could I do that if I could see you happy?" napailing siya. "Th e only way for me to be happy is if I see you suffering from so much pain! Doon lang ako magiging masaya!" "Then hurt me! Sa tingin mo ba hindi ako nasasaktan? I found out that the woman I was supposed to be in love with only wanted me for revenge! Hindi ba masakit i yon?" "You ruined my life, Antonio Kerkmez! So if you are asking me if that wasn't eno ugh, then no. Hindi mo naman ako mahal. Iniisip mo lang na mahal mo ako kasi mag anda na ako ngayon, But if I was still that freaky Hanna in high school, hindi m o ako mamahalin!" "Hanna, I want to know what you went through. I want you to know how sorry I was
. " "Sorry doesn't take all the pain away Kerky." tuluyan na niyang tinalikuran ang binata. She ran inside the house and went straight upstairs. Sinubukan niyang ka lmahin ang kanyang sarili. It was a good thing Kerky's sisters were already asle ep. She went to bed and there she lie down and let the tears fall freely. Bakit ganoon? All nt to happen. She nanakit sa kanya akuha ang inaasam nd yet everything
she wanted was to get even. She waited for years for this mome waited for a long time para makaharap niyang muli ang lalaking ngunit bakit kung kailan sa tingin niya ay malapit na niyang m ay saka pa ito nangyari? She only wanted justice for herself a failed just because of that man.
Masama ba siyang tao for wanting that? Gusto lang naman niyang maging malaya at sa tingin niya talaga ay magiging malaya lamang siya sa oras na makita niyang si Kerky naman ang nahihirapan. Ang hirap tanggapin na sa isang iglap lahat ng plano niya ay bigla na lang nawal a. He already knew that she was only here for revenge. Ano pang sinabi nito? He was giving it to her. Ano iyon? Lokohan? Ano bang akala ni Kerky, candy ang hini hingi niya? She suffered for years because of him. She was depressed. She had tr ust issues. Nawala ang self confidence niya dahil dito tapos sasabihin nito ang mga katagang iyon na parang kay dali-dali? Unfair! She turned and embraced the huge pillow beside her. Why was it so hard getting o ver that jerk? She's not even in love with him and yet he's already breaking her heart. -------------------------------"Thank you for letting me stay..." Sinulyapan ni Kerky si Hanna habang nagpapaalam ito sa kanyang ina. He was obser ving her. Her eyes were a bit sore. Sigurado siya na umiyak ito kagabi matapos a ng usapan nila. Alam niyang nasaktan niya ito. Alam niyang hindi nito nagustuhan ang katotohanan na alam na niya ang balak nito. "Antoy, ingat sa pagmamaneho..." paalala ng nanay niya. He just nodded. Lumapit siya rito at saka niyakap ito. Bago siya humiwalay ay binulungan pa siya nito. " I like her, Antonio." "Si Nanay talaga." kunwa'y natatawa siya. Binalingan niya si Hanna. She seemed s o far. He wanted to hug her and tell her how sorry he was but he knew that she w ouldn't listen if he talks to her now. Inaya niya itong sumakay na sa kotse. Nag patiuna naman ito. She didn't even gave him the chance to open the door for her. A little while later, they were on the highway, Hanna was still very quiet and i t was killing him. "Hanna please talk to me." halos bulong na ang mga katagang iyon nang lumabas sa kanyang bibig. Hanna glared at him. "This would be the last time we'll ever see each other." "It doesn't have to end like this." muling pahayag niya. "I told you, I'm willin g to do anything just to make you feel better." "Ten years, Kerky and you're only saying that to me now?"
"Iyon nga eh. Ten years but you didn't forget! You were living in the past and n ow that I want to straight it out, ikaw naman ang tumatanggi!" Hanna looked at him. He could see pain in her eyes and just like that he wanted to kill himsef. He silently cursed himself. "I'm sorry, Hanna... I didn't mean too.." Hanna didn't said anything. She again looked away. The rest of the trip was very quiet. Damang-dama niya ang bigat ng loob ni Hanna. He sighed. Kung pwede lang sana niyang ipaliwanag ang dahilan kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon sigu ro ay maiintindihan siya nito. Ang problema kasi ay nabulag na si Hanna ng galit nito sa kanya. He was sure that even though he tried talking to her ay hindi na man ito makikinig. They would just end up fighting each other and he didn't want that. Right now ay isa lang naman ang gusto niya, ang makitang nakangiti si Han na. Nais niyang mawala ang sakit na alam niyang siya ang may dulot. Kung hahayaa n lang sana niya nitong magsalita at magpaliwanag, marahil ay matagal na silang nagkaintindihan... Galit siya sa kanyang sarili dahil sa nangyayari sa kanila ngayon. Tama naman si Hanna. It was all his fault. If he didn't do that prank, if he didn't say those words then maybe wala sila sa sitwasyong ito. But if he didn't the things he di d back then, malamang siya naman ang wala sa lugar na ito. May malalim siyang da hilan kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon. He knew that if ever Hanna decid es to hear him ay maiintidihan siya nito kaya lang kailan iyon? Mukhang hindi na man makikinig sa kanya ang dalaga. At nasasaktan siya dahil doon. The last time he checked, he was in love with Hanna but now, he was confused. Ho w could he love somebody like Hanna? A woman who wanted him only for revenge. Ma las yata talaga siya sa pag-ibig. He always fell in love with the wrong ones. Fi rst it was with Hope, he fell in love with her and yet he didn't had the courage to show her how he really feels, tapos dumating si Ian, wrong timing naman ang nangyari sa kanila. He finally had the courage to tell her how he feels but then Robi came knocking on his door asking him to leave Ian alone. Ngayon naman ay s i Hanna. Muli ay tinapunan niya ito ng tingin. Ano bang dapat niyang gawin para mapatawad siya nito? Huminga siya ng malalim. Finally he reached Hanna's house. Walang pag-aatubili n a bumaba si Hanna sa sasakyan at dali-daling iniwan siya. Hinabol niya ito. "Hanna!" "Leave me alone!" "Hanna, if you wanna get even then you have to face me." Hinarap siya nito. "Leave me alone!" Matapos sabihin iyon ay pumasok na ito sa loob ng malaking gate na iyon at saka isinara. He walked closer, he knocked. "Hanna... please... If only you could hear me out..." 13. What?
Kerky sat on one of the chairs inside the witing room of Revert Records. He was
looking at the ceiling trying to figure out the things that he should do. Alam n iyang mya mga bagay siyang dapat gawin ngunit hindi niya ginagawa. He knew that he had to come and find Hanna -- we'l he knew ehre to fid nher, he was just scar ed to face her. Hindi pa rin kasi niya makalimutan ang sakit na nakit niya sa mg a mata nito noong gabing huli silang nag-usap. He saw the streak of pain in her eyes and everytime he remembers that, he felt like punching himself. He was a jerk -- we'll back in high school he was. Things have changed. Hindi na siya ang Kerky noon. He knew what hanna thinks of him at alam naman niyang tma ang tingin nito sa kanya kaya lang nakakaramdam pa rin siya ng lungkot sapagkat ayaw siyang pakinggan nito. If only Hanna would stop and listen to him, maybe th ey could turn the things around. "Kerky?" isang tinig ang narinig niya. Nag-angat agad siya ng tingin and he saw Ian approaching him. He smiled. Hindi na tulad noon ang nararamdaman niya dito. Noon kasi sa tuwing titingnan niya si Ian at ngingiti ito sa kanya ay nakakaramd am siya ng sakit sa tuwing maiisip niya na hindi pwedeng maging sa kanya si Ian, but seeing Ian now, he felt nothing but true happiness for her. "What are you doing here? The twins and Lex were inside the recording studio at the 4th floor. Bakit nandito ka?" He shrugged at her. He wanted to be alone, pero imposibleng mangyari iyon dahil magulo sina Lex at Calen. Buti kung si Caleb lang ang kasama niya, makakapg-isip siya. "Oh my, you're under a spell." nakangiting wika ni Ian. Nagtatakang nilingon nam an niya ito. "What spell?" he asked. "A love spell." she said laughing. "The guys, I mean the Neon boys had it bad, n ow all of them are taken." "Yeah, even Robi..." he commented. Ian's eyes twinkled and immediately he knew t hat Ian had finally got the happy ending she deserves. "So are you in love?" again, Ian asked him. The smile on his face froze. Is he i n love? Is he in love with Hanna? Hindi na niya alam. He liked Hanna before he f ound out that she wanted to get even with him. He liked Hanna. He loved the thou ght of her and him together, holding hands, feeling very happy, but that was bef ore pero ngayon ay hindi na niya alam. "How do you know if you're in love?" He looked at her. Ian just smiled. "You can never explain how it worls, Kerky. You'll just know." nagbuntong hining a si Ian at saka tinapik ang kanyang binti, she then stood up and left him there . Bigla ay napaisip siya. Bakit lahat ng tao na tinatanong niya ay ganoon ang sa got sa kanya? You'll just know. Paano malalaman iyon? He thought he was in love with Hanna, but now he wasn't sure at all. Paano niya malalaman kung anong narar amdaman niya para dito? All he knew was how much he wanted Hanna to listen to hi m. He sighed, if only Hanna would hear him out... --------------Some years ago... "Prom night na, may date na kayo?"
Kerky looked at his friends who was busy doing their own things. The twins - Cal en and Caleb were sitting beside each other, Caleb was looking at Calen's math t est, he was also shaking his head. Caleb seemed disappointed while Lex was playi ng with his pencil while looking away. Sinundan niya ang tingin ng kaibigan at t ulad ng hinala niya ay nakatingin na naman ito kay Barbara. He smirked. "Jeez, why don't you ask her out already? Barbara likes you too, Lex." komento n iya. Lex looked at him. "Hindi pa pwede, sophomore pa lang siya. Hindi pa pwedeng ligawan." "So how about prom night, guys? Are you coming?" pag-iba niya ng usapan. "Why are you so excited about the prom night?" Nathan asked him. Nathan was sitt ing beside him. "Kasi may date na ako. Ikaw Nathan, pupunta ka?" "Keith hates proms so, I really don't know..." mahinang wika nito. Kumunot ang n oo niya. Magrereklamo na sana siya nang biglang sumabat si Lex. "Just because Keith does not like prom night, hindi ka na pupunta? Ano iyon?" "Just shut up, Lex!" "Hoy!" he hissed. "It's bad enough Lex and Keith always fight, pati ba naman kay o?" napakamot siya ng ulo. Ano bang problema ng mga kaibigan niya? Mukhang hindi interesado ang mga ito sa prom night na gaganapin sa isang araw. Siya naman ay tuwag-tuwa, he already invited Sandy -- his girlfriend to the prom and she alrea dy said yes. Excited na siya, nakaayos na rin ang susuotin niya. Wala na siyang problema. Maghihintay na lang siya ng araw. "Kerky, si Freaky Hanna oh!" siniko siya ni Lex. Agad niyang nilingon ang itinur ong direksyon ng kaibigan. He saw Freaky Hanna -- iyong classmate niyang alam ni yang patay na patay sa kanya na nakatayo malapit sa malaking puno ng mangga at n akatingin sa kanya. He almost smirked but he didn't let her see that. He raised his hand and waved at him. Freaky Hanna waved back and then she left. Pa-sway-sw ay pa ang lakad nito. Napailing siya. "Si Hanna ba ang date mo sa prom?" nakangising tanong ni Calen. "Huuu! Hindi noh! Over my dead sexy body!" He met Hanna when he was in second year high school. Kaklase niya ito. Noong una ay hindi naman niya ito pinapansin but then one day, his classmate told him na may crush daw ito sa kanya. Simula noon ay nailang na siya rito. Kaya pala madal as niyang mahuling nakatingin ito sa kanya, pinagnanasaan pala siya nito. Hindi naman niya kasi gusto si Hanna. Unang-una si Sandy talaga ang gusto niya. Pangal awa, hindi niya magugustuhan si Hanna dahil hindi naman ito maganda. Hanna's fat . She's too fat for him. Sinabi niya talaga na hindi niya ito magugustuhan. Pero isang araw, biglang may ideyang pumasok sa isipan niya. Magagamit niya ang pagkagusto ni Hanna sa kanya para utuin itong gawin ang projects at assignments niya. Yes he was that evil and he's proud of it. Mula nang araw na iyon ay hindi na siya nawawalan ng assignments. Isang ngiti at kindat niya lang kay Hanna ay natutunaw na agad ang puso nito. "Ulol ka, Kerky." napatingin siya kay Caleb. "Ano na naman ang ginawa ko?"
"Alam mo bang pinagalitan siya ni Mr. De Dios kahapon sa faculty dahil hindi siy a nakapagpasa ng project sa Science." "Palagay ko kaya hindi nagpasa iyon kasi ginawa muna iyong sa'yo." komento pa ni Lex. Ipinagkibit balikat na lamang niya iyon. Wala siyang pakialam kahit na ano ng mangyari dito basta ang mahalaga ay naipasa nito ang project niya. Nagpasalam at naman siya dito kahapon, hindi na,an siya ganoon kasama na dararting sa punto na babalewalain niya ang mga bagay na ginagawa nito para sa kanya. He still hav e a heart. "Naku, bahala nga kayo diyan, pupuntahan ko muna si Sandy." Tinalikuran niya ang mga kaibigan. Tinungo niya ang daan patungo sa basket ball court kung saan matatagpuan niya si Sandy. Excited siyang makita ito. Natutuwa t alaga siya dahil pumayag itong makipag-date sa kanya. "Kerky!" agad itong ngumiti nang makita siya. Nilapitan siya nito at saka hinata k. "Na-miss mo ako?" malambing na tanong niya. Ang ganda talaga ng Sandy niya. Suot nito ang cheer leading uniform nito. She looked so cute wearing that. "Naku, may sasabihin pala ako sa'yo. Come here." hinatak siya nito patungo sa mg a bleachers. Napansin niyang naroon din ang ibang kaibigan nito. Anong nangyayar i? "Hi, Kerky..." sabay - sabay na bati ng mga ito. "Hello, anong meron?" nagtatakang tanong niya. Lumapit sa kanya ang isang kaibig an ni Sandy. Nakangiti ito sa kanya habang may inaabot na picture. Kinuha niya i yon at ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makita niya kung anong nasa litrato. It was his pictures. "W-who took this?" hindi makapaniwalang sabi niya. Hinablot sa kanya iyon ni San dy. "Does it matter?" tanong nito. "Ikaw iyan diba, Kerky? You took out Mr. Ramirez' s exam para malaman kung anong mga tanong doon. Kaya nga mataas ang scores mo sa Math and Science, it because you cheated." "What?" nagtatakang tumingin siya kay Sandy. "Why are you doing this to me? You' re my girlfriend!" "I am... and I love you but what you did is wrong..." "Are you gonna tell on me?" He asked feeling so nervous. chers about what he did, alam niyang ma-e-expell siya sa be disappointed of him again. Mag-aaway na naman ito at am niyang kapag nalaman ito ng kanyang Papa ay magagalit ihin na naman nito na kahihiyan siya sa pamilya.
If Sandy tell their tea school His mother would ang kanyang Papa. At al rin ito sa kanya. Sasab
Ayaw niyang ma-disappoint ang kanyang Nanay at ayaw rin niya magalit sa kanya an g kanyang Papa. Hindi nila pwedeng malaman ang ginawa niya. "But, don't worry, hindi naman namin sasabihin ito, Kerky..." "H-hindi?" he asked feeling a bit happy. "If you give in to our conditions..."
Kumunot ang kanyang noo. Anong kondisyon? "Anong kondisyon?" he asked feeling bad. "You know Freaky Hanna right..." ---------------He hated himself after that night. Alam niyang hindi niya dapat ginawa ang bagay na iyon. He saw how embarassed Hanna was. Hinding-hindi niya makakalimutan ang gabing iyon. He lterally crushed Hanna's dream kung kaya't hindi niya ito masisi si kung galit na galit ito sa kanya ngayon. Halos sampung taon na ang nakaraan pero dala-dala ni Hanna sa puso nito ang gali t nito pa sa kanya. Alam niyang hindi tamang rason niya noon, alam niyang mali p ero ginawa pa rin niya. He saved himslef by pushing Hanna off the boat. Ang taga l niyang hindi nakatulog dahil sa tuwing pipikit siya ay nakikita niya ang histu ra nito. Pero hindi naman niya alam na ganoon kalaki ang epekto ng ginawa niya k ay Hanna. He wanted to back out that night but he wa so scared that the cheer le aders might tell everyone about what he did so he just went with the flow. He knew what kind of an asshole he was on Hanna's eyes and he wanted to change t hat. He wanted her to see that he was now a changed man. He wanted to give her w hat she wants but how? ------------------"Coffee, Hanna?" Nag-angat ng tingin si Hanna nang marinig niya ang boses ni Menchie. She smiled at her and then she shook her head. Napakamot naman ng ulo ang kanyang kaibigan. "Ayaw mong magkape, ayaw mong kumain, gapos yosi ka lang ng yosi. Ano nagpapakam atay ka?" nakataas ang kilay nito. "Hindi naman ako nagyosi ngayon." nakangusong sabi niya. "Hindi ka PA nagyoyosi ngayon. Akala ko ba nag-quit ka na?" She thought so too. Iyon pala hindi pa. Nagsimula na naman ang bisyo niya mula n ang huli silang mag-usap ni Kerky. Lalo siyang namuli rito. Anong akala nito, ga noon kadali ang paghihiganting gusto niya at ibibigay na lang nito ang bagay na iyon na parang candy? Hindi naman siya nakikipaglokohan dito. Ang akala siguro n ito ay batang munti siya na maaari nitong utuin. Hindi na siya bata at mas lalon g hindi na siya uto-uto. Hindi siya papayag na ganoon na lang basta ang mangyaya ri. "Mas mabuti pang mag-coffee ka na lang kaysa maging yosi adik ka na naman." kome nto pa nito. Umiling siya. "Okay lang ako." she lied. Hindi siya okay. Gusto niyang sumigaw. Gusto niyang m agwala. Ano bang meron si Kerky at hanggang ngayon ay nasasaktan siya nito? She saw how great his family were, she have met his sisters at hindi niya maintindih an ay kung bakit ganoon ito sa kanya dati? Mataba ang mga kapatid nito, pero bak it ganoon na lang ang muhi nito sa kanya noon? Binuksan niya ang drawer niya at kinuha doon ang isang kaha ng sigarilyo. Everytime she thinks of Kerky, she felt
like having a puff. Tumayo siya at lumabas sa cubicle niya. Nakita niyang umili ng si Menchie. Hindi na lang niya ito pinansin. Lumabas siya at nagpunta sa smok er's area. She lit her cigarrette and she puffed away. Ang sama ng loob niya. Bakit ba ganito na lang ang epekto sa kanya ni Kerky? Kun g tutuusin ay parang alam niya ang sagot pero hindi naman kayang tanggapin ng ka looban niya. It's been years and she has cjanged kaya hindi niya kayang tanggapi n na hindi nakasama sa pagbabago niya ang nararamdaman niya para dito. Hindi niy a mahal si Kerky. Nalilito lang siya sa galit at pagkamuhi na nararamdaman niya dito. She doesn't love him. Hindi naman ibig sabihin na nasasaktan siya ay mahal niya pa rin itp. Nasasaktan lang siya dahil hindi natupad ang mga plano niya sa buhay. Naubos ang isang stick. Itinapon niya iyon kung saan. She shook her head and dec ided to go back upstairs para magtrabaho na lang ulit. She needed to take Kerky off her mind. Ayaw na ayaw niyang naiisip ito. Pumihit siya paharap, bigla ay na tigilan siya. Her mouth slightly fell open when she saw Kerky standing near the smorker's area sign looking at her intently. "I didn't know that you smoke." komento nito. She smirked at him, "Marami kang hindi alam. Anong ginagawa mo dito?" iritableng pahayag niya. Kerky moved closer. "Stay there and don't come near me." hindi na niya itatago ang ga lit niya dito. Kerky stopped after hearing that. "I owe you an apology and you owe me a moment." diretsong sabi nito. "I owe you a moment?" ulit niya. "What are you talking about? I don't owe you an ything." "You need to hear me out. Hear my explanation and after that you decide kung mag agalit ka sa akin o hindi." "Hindi ko naman na kailangan pakinggan iyang bullshit mo dahil kahit ano pa man iyan, galit ako sa'yo period." Nanggagalaiti na siya sa galit. Gusto na niyang magwala but then she didn't want to make a scene. Instead of yelling at Kerky, she again took out another stick of cigarrette, lit it and puffed it out. Kitang-kita niya ang pagkalukot ng mukh a ni Kerky. Mabilis na kinuha nito ang sigarilyo sa kanya at itinapon iyon kung saan. "I hate kissing a smoker." lukot na lukot ang mukha na pahayag nito. She looked at him. "I am not asking you to like kissing me!" she yelled. "Isa pa, sino bang nagsabi sa'yong gusto ko ang mga halik mo? I was just doing that to make you fall in lo ve with me. My plan was working so well but trhen you had to found out and every thing was screwed and ---" Kerky made her stop talking by pulling her closer and kissing her on the lips. N anlalaki ang mga mata niya. Hindi niya inaasahan na hahalikan siya ni Kerky sa g anoong sitwasyon. Nabitiwan niya ang hawak niyang kaha ng sigarilyo. Naramdaman rin niya ang panginginig ng kanyang mga tuhod. She needed support that was the r eason why she out her arms around his neck but what she couldn't explain was the fact that he was also pulling Kerky closer. She felt scared that he might end t he amazing kiss he was giving her. His kiss was truly amazing. Every brush, every stroke of his lips managed to bri ng a tingling sensation in every bones and veins of her body. She felt different
. She felt the hunger in Kerky's kiss. She felt wanted, she felt beautiful. Funn y because she was feeling those things right now and the person making her feel that was her most hated person. her most hated person was making her feel like s he was loved and treasured. Her most heated person was making her feel like she was the most important person ion Earth and the fact that she ,iked it made it e ven more harder for her to understand the things that was happening between them . Why was she letting him kiss her that way? Isang dahilan lang ang alam niya. Ang dahilan na ayaw tanggapin ng buong pagkata o niya. She's in love with Kerky... 14. The love she feels for Antonio Kerkmez
Hanna was so shaken with her realization. She couldn't believe the fact that she was still in love with Kerky. Kerky, the person who broke her heart into tiny m illion pieces, Kerky the person who made her hate herself for a long time. Bakit hindi nawala ang pagmamahal niya dito? She was supposed to be mad at him, she w as supposed to get even but what happened to her? Wala siyang nagawa sa nararamdaman niya para dito. Ni hindi siya makakilos. So w hen Kerky drag her by the hand, took her to his car and drove away, wala na rin siyang kibo. Hindi niya alam kung saan siya dadalhin nito, walang malinaw na bag ay para sa kanya ngayon. They drove for an hour and when he finally stopped, she had the guts to finally look at him in the eyes and speak. "Where are we?" mahina ang tinig na wika niya. Kerky looked at her. "In the middle of nowhere." he answered with the same tone as her. They both sig hed. "I'm sorry, Hanna." muling wika ni Kerky. She looked away. Ayaw niyang ipakita d ito na nanghihina siya, ayaw niyang makita nito na unti-unting natutunaw ang mga barriers na itinayo niya sa paligid niya. She didn't want him to see the love s he feels for hin in her eyes. She didn't want to raise the white flag yet. "You're an asshole." balik niya rito. "I was, I still am. But I'm truly very sorry for what I did, Hanna. I knew that I should've never done that. It didn't made me any superior to others. Nasaktan ka, kinamuhian mo ako. But that was years ago, we both need to move on." "Move on? Move on?" hinarap niya ito. "Paano ako makaka-move on kung hindi ko na kikita na nasaktan ka -tulad ng naramdaman ko noon?" hinampas niya ang balikat n ito. "Look at me, Kerky! Hindi naman ako ito eh! I'm not a bitch! I don't smoke anymore but you birng out all the bad habits in me! You're a bad habit! I don't want you in my life!" Sa inis niya ay lumabas siya ng sasakyan. She realized that hey were in the midd le of a hi-way. She started walking. Kailangan niyang makaalis sa lugar na iyon. She doesn't want anything to do with Kerky. She hates him. What was she thinkin g when she realized that she was still in love with him? It's been years! Hindi na posibleng mangyari ang bagay na iyon. Galit siya kay Kerky! Iyon lang ang nar aramdaman niya para dito. "Are you going to walk away everytime I try to talk some sense out of you?!" nar
inig niyang sigaw nito mula sa likuran. Hindi niya ito pinansin. She just kept o n walking. Bakit na siya makikinig dito eh wala naman totoo sa sasabihin nito sa kanya? She hates the guy, he would only lie to her so what's the point of havin g this fucking conversation? "What's the point of listening to you? You're a fucking liar!" sigaw niya. Hindi pa rin niya ito nililingon. "I'm a fucking liar?!" tila hindi makapaniwalang tanong nito. Huminto siya at hi narap si Kerky. "Yes! You're just gonna make up some stupid lies to make me believe that you're a good person just so you can get into my pants!" Iyon ang masakit na katotohana n sa buhay niya. Kerky only wanted him now because she's pretty. Kung siya pa ri n si Freaky Hanna ay sigurado siya na hindi siya pag-aaksayahan nito ng panahon. "If I'm a fucking liar, then you're a stupid bitch!" Nagpantig ang mga tainga niya. She's a stupid bitch? Anong karapatan nito para p agsalitaan siya ng ganoon? "Fuck you, Kerky! I hated myself for years because of how you made me feel! I lo st the will to get up every fucking morning because of what you did! Nagkaroon a ko ng trust issues dahil sa'yo. Nawalan ako ng confidence! Bumaba ang self estee m ko and I needed consult a fucking shrink for a year para lang mawala ang depre ssion ko! Now tell me dapat ba akong matuwa sa'yo?! You ruined my life!" "I ruined you're life?" sa pagkakataong iyon ay nakalapit na ito sa kanya. "Have you look into the mirror, Hanna? If I ruined your life, then why do you look li ke that now? If I ruined your life then why are you so confident of yourself, yo u have a good job, you have a career ahead of you. You got what you lost, your c onfidence, your self esteem, everything, you have it back now. If I ruined your life, anong tawag mo sa'yo ngayon?" Hindi siya kaagad nakasagot. Ano nga ba ang dapat niya sabihin? Kung tutuusin ay may punto ito. Kung tutuusin ay tama ang halos lahat ng sinabi nito sa kanya. "Kung titingnan natin, Hanna, I made you that. If it weren't for me, you'd still be Freaky Hanna." Matapos sabihin ni Kerky ang bagay na iyon ay itinaas niya ang kaliwang kamay ni ya upang padapuin sa mukha nito. She slapped him so hard, bumakat ang kamay niya sa mukha nito. "Ang kapal ng mukha mo!" Itinuro niya ang sarili. "This is all because of you! I waited so long for this day na makakaganti ako sa'yo, tapos sisirain mo lang an g lahat!" "Ganti? I told you, I'm giving you what you want! Gumanti ka na! Sinasabi mo na hindi ganoong kadali? Ano bang gusto mo? Masaktan ako? Gusto mong makita akong m asaktan? Iyon ba ang gusto mo? Fine!" Hindi niya maintindihan ang sinasabi ni Kerky. Pinagmasdan lamang niya ito haban g naglalakad ito palayo. Her eyes widened when she saw him stand in the middle o f the desserted hi-way. Walang masyadong sasakyan, ngunit alam niyang dinadaanan ng mga behikulo ang lugar na iyon. Alam niyang maya-maya lamang ay may dadaan s asakyan doon. Kerky stopped in the middle of the hi way and looked at her. He even spread out
his arms and closed his eyes. "Kung magpapasagasa ako, masasaktan ako, then maybe if that happend, mapapatawad mo na ako. Iyon lang naman ang gusto mo diba? Ang makita akong masaktan? I'm gi ving it to you." Nakadama siya ng panginginig ng tuhod. Hindi siya makagalaw. Pinanood niya laman g si Kerky habang nakatayo sa gitna ng hi way . Dapat bang may gawin siya? Pipig ilan niya ba si Kerky. Suddenly, put of nowhere, may narinig siyang isang busina. She looked at the oth er side of the hi-way. Nanlaki ang mga mata niya nang makiat niya ang isang FLAM MABLE na truck na papunta sa lugar ni Kerky. She bit her lower lip. Kahit nangin ginig ang mga tuhod ay inilang hakbang niya ang distansya ni Kerky sa kanya upan g itulak ito palayo. The next thing she knew, nagpapagulong-gulong na sila sa damuhan. Kerky's arms w ere around her as if trying to prevent her from hurting. Narinig niya ang truck na dumaan na. Matapos iyon ay pinaghahamapas niya ang dibdib nito. She was sitti ng on top of him, her tears were falling. "Ang tanga mo! Bakit ka magpapakamatay!" inis na inis siya dito. Napahagulgol na siya. Why would Kerky do that himself? "Hush...." bumangon ito upang umupo. Niyakap siya nito at pilit na pinapakalma. She kept on hitting his chest. "You're a stupid boy!" humahagugol na sigaw niya dito. "Hush, baby.... stop..." Hinagkan nito ang kanyang buhok. He was wiping her tears. "Tanga ka, bakit mo gagawin iyon!" "Because I want you to see how sorry i was for making you feel all of those thin gs. I may be an asshole but I am a changed man now and I want you to see that be cause I don't want this war anymore. I'm in love with you, Hanna. God knows -how much I love you, so please, please open your heart and forgive me..." nagsusuma mong wika nito. Lalo siyang napahagugol. She embraced Kerky so tight, she knew t hat he would find it hard to breath. Wala na. Tapos na ang laban. She raised her white flag. Hindi na mahalaga para s a kanya kung nasaktan man siya ni Kerky noon o kung ano man ang plano niya para makaganti dito. Right in that moment, as she leans on his shoulders, nothing mat ters anymore except for the love she feels for Antonio Kerkmez. 15. Happy endings
Kerky smiled as he drove to that desserted hi-way. Hanna was beside him, sleepin g like a little kid. She had that smile on her face and he wanted to believe tha t it was him who put it their. Alam niyang mahal niya ito. Hindi na kailangan pa ng maraming dahilan o pagkakataon o ng kahit na anong paliwanag para matanggap lamang niya sa sarili niya na mahal niya si Hanna. Ni hindi niya na inaalam sa k anyang sarili kung kailan nagsimula ang pagmamahal na nararamdaman niya para dit o, basta ang malinaw lang ay mahal niya ito. Maybe he had always loved her, maybe back when they were in high school, or mayb e back then in the reunion when he first saw her. Hindi niya alam, hindi siya si
gurado pero hindi naman iyon mahalaga. He had always looked for that one person who he'd want to spend his lifetime with, and now that he had found that person, he will never let her go. Marahil ay tama si Jenny tungkol sa jinx. Ever since Hanna came back to his life , unti-unti nang naaayos ang buhay niya. Maayos na muli ang relasyon nila ng kan yang Nanay, wala na ang nararamdaman niya kay Ian -- he was actually happy for h er an Robi, unti-unti na ring nawawala ang kamalasan na noon ay tila ba nakabunt ot lamang sa kanya at nawala na rin ang emptiness na nararamdaman niya because w henever she was with Hanna, the emptiness was replaced by happiness and complete ness. "Eyes on the road, Kerky.." Nagulat siya nang bigla itong magsalita. She didn't realized that she was now awake. Umayos ito ng upo at saka ngumiti sa kanya. He prayed so hard that, that smile meant nothing but pure love, sana wala itong bah id ng paghihiganti o galit tulad ng mga naunang ngiting ibinibigay nito sa kanya . "You complete me." maemosyong wika niya dito. Sa kabila ng dilim ay nakita niya ang pamumula ng mukha ni Hanna. She took his hand and put it near her face. "I hope this is not a dream because if it is, I'm so gonna kill you." nakatawang wika nito. He smiled too. "You love me?" tanong niya. Hanna made a face. "Wala namang element of surprise kapag sinabi ko sa'yo ang sagot. Saka hindi ako easy to get. Ligawan mo muna ako." "Diba niligawan na kita dati?" "Hindi counted yon! Galit ako noon sa'yo eh!" "Kasalanan ko ba iyon?" natatawang sabi niya. Sukat binatukan siya ni Hanna. "Heh! Sige, ganyanin mo na naman ako!" Lumabi pa ito. "Hindi na, sige na, liligawan na kung liligawan. Wala naman akong sinabing hindi ." "Hmp. Dapat lang noh. Kundi sinasabi ko sa'yo!" bahagyang sinuntok pa siya ni Ha nna sa braso. Matapos iyon ay nagkatinginan silang dalawa at sabay nagtawanan. It was a good day, he thought as he drove in that desserted hi-way. A good day b ecause he now have the woman of his dreams beside him, and she had accepted the fact that he was in love with her. ==== "Hanna!" Agad na sinilip niya si Menchie mula sa kanyang cubicle. Mabilis siyang tumayo n ang makita niyang may dala itong isang boquet ng red roses at papalapit sa kanya . Nakangiting sinalubong niya ang kaibigan. "Pang 12 na iyan today. Kanino ba galing iyan?" tanong nito sa kanya. Hindi siya kumibo. Agad niyang kinuha ang card na nakasabit sa bulaklak. Roses are red, Violets are blue, you are as beautiful as the flowers I sent to y
ou. --A.K. "A.K?" nagtatakang tumingin sa kanya si Menchie. "Ang Kabayo?" "Antonio Kerkmez!" pinanlakihan niya ito ng mata. "Iyong nam-bully sa iyo noong high school? NIliligawan ka niya? Ano ito, kasama na naman sa revenge mo?" "Hindi. Kami na kaya." "Kayo?" Tiningnan niya ang kaibigan at saka siya ngumiti ng ubod ng tamis. "Yes, kami na. Without pretensions, without the revenge thingy. I love him, Menc hie. Hindi ko ipagkakait sa sarili ko ang kasiyahan na nararamdaman ko tuwing ka sama ko siya. Baduy man sabihin pero I'm head over heels in love with my Mowhawk guy." Habang sinasabi niya ang mga salitang iyon ay nakatingin siya sa mga bulaklak na padala nI Kerky. He remained true to his words. Nililigawan nga siya nito. Hind i na niya kailangan maghintay pa ng matagal na panahon dahil kinabukasan matapos siyang ihatid nito sa bahay noong gabing nagkaayos sila, ay agad itong nagsimul a sa "panliligaw" nito. He makes her smile everyday. Ang nakakatuwa pa ay alam n iya na sibrang abala ito sa trabaho nito bilang miyembro ng bandang The Pastels pero tila hindi nito alintana ang bagay na iyon -- halos araw-araw rin silang ma gkasama, isang bagay na gustong-gusto naman niya. She likes spending time with Kerky. He makes her feel special everytime they wer e together. Literal ring hindi ito tumitingin sa ibang babae sa tuwing magkasama sila. "Naku." napatingin siya kay Menchie. "Babalik na ako, si boss." mabilis na tumal ilis si Menchie sa kanyang cubicle. Tahimik naman na inayos niya ang mga bulakla k niya. "Valentines day?" pasimpleng tanong ng boss niya. She just smiled at him. "Love day everyday, boss." matapos iyon ay nakangiti siyang bumalik sa trabaho. She was so excited upon the end of the day because she knew that she'll be able to see Kerky again. The day ended quickly, she excitedly waited got out of her cubicle. Natanggap na niya ang mensahe ni Kerky na papunta na ito para sunduin siya. Habang binabasa niya ang mensahe nito ay nakadama siya ng butterflies sa kanyang stomach. Naitan ong niya sa sarili niya kung normal ba ang bagay na iyon, everytime she knew tha t she would see Kerky, nararamdaman niya ang mga paru-parong iyon. Nakababa siya sa lobby. Nagpapalinga-linga. Maya-maya ay sadyang binagalan niya ang kanyang mga hakbang. Natanaw na niya ang kanyang hinahanap. She stood there for a while admiring the view. Kerky was standing near the glass door, with a ye llow rose in his hand, patiently waiting for him. She sighed. Napatingin ito sa kanyang direksyon. He waved at her. She waved back. Agad siyang lumakad papunta rito. "Ilang babae na ang tiningnan mo habang naghihintay sa akin?" nakataas ang kilay na tanong niya. Kerky made a face. Matapos iyon ay ibinigay nito sa kanya ang d
ilaw na rosas. "Alam mo ba? Mula nang minahal kita, nabawasan ang five senses ko." Bigla ay kumunot ang kanyang noo. "Ano?" "Iyong kasing sense of sight ko, saka sense of feeling, naiwan na sa'yo." kinind atan pa siya nito. "Ah ganoon, so bumabanat ka ha." natatawang sabi niya. Lumapit siya dito at ipin alupot ang braso sa braso nito. "Ikaw, pagod ka na ba?" "Bakit naman?" tanong nito habang naglalakad sila. "Kasi, maghapon ka ng tumatakbo sa isipan ko." "Ayee! Si Hanna bumabanat din!" "Ikaw kasi eh." nakangusong wika niya. Huminto sila nang marating nila ang kotse nito. Pinagbuksan siya nito ng pinto. "Kailan mo ba ako sasagutin? Gusto ka nang makilala ng mga kaibigan ko." "Kilala naman nila ako." "Bilang si Hanna, oo, pero bilang girlfriend ko, hindi pa." kasabay noon ay isin ara nito ang pintuan niya. Nakangiting sinundan niya ng tingin ito. Kulang ang s abihing nasa cloud nine siya. Gusto siyang ipakilala ni Kerky sa mga kaibigan ni to bilang girlfriend? How romantic is that? "What?" he asked in a funny tone. Nakatingin kasi siya rito. Hindi kasi talag si ya makapaniwala kung paano nangyayari ang mga bagay na ito. From getting even, n gayon naman ay puro kilig ang nararamdaman niya kay Kerky. How great was that? "Oo na nga..." "Anong oo na?" kunot noong tanong nito. "Oo na. Official na tayo. I love you too na rin." Bigla ay lumabas si Kerky ng kotse. Pinanood niya ito. Kitang -kita niya nang ma nghatak ito ng mga taong di naman nito kilala. Lumabas siya ng sasakyan. "Kerky?!" maya-maya ay lumapit na ito sa kanya kasama ang isang matandang babae. "Kilala ninyo ba siya, Maam?" tanong nito sa matanda. "Siya si Hanna, girlfriend ko. WHOA! GIRLFRIEND KO NA SI HANNA!" "Hoy, ano ka ba!" natatawa ngunit kinikilig na saway niya rito. Bigla ay hinapit siya nito at saka hinagkan. Matapos iyon ay ngumiti ito sa kanya. "I will never hurt you, Hanna. Hindi ka magsisisi na sinagot mo ako. I love you. " Yes, He loves her and she loves him too. Saan na pupuntab ang love life nilang d alawa. She smiled as she thought about it. Happy ending. Iyon ang pupuntahan nil a.
16. Somewhere in the past
"OMG. Si Kerky." Agad na nagtago si Hanna nang makita niya si Kerky kasama ng mga kaibigan nito. Naglalakad ang mga ito sa hallway at tila nagkakasiyahan. Wala naman siyang paki alam sa ibang kasama nito, ang gusto niya lang makita ay si Kerky. Lihim siyang napangiti. Kailan nga ba nagsimula ang pururut niyang pag-ibig para dito? Hindi na niya matandaan. Ang alam lang niya ay gusto niya ito at kung pwe deng lahat ay gawin niya, gagawin niya basta magustuhan lang siya nito. Nagyuko siya ng ulo nang mapadaan ya ng malalim nang hindi man lang angit pa siya. Alam naman niya na eader, pero umaasa siya. Alam rin mapigilan.
ang grupo nito sa direksyon niya. Napahinga si siya nito tingnan. Sayang. Bakit kasi naging p wala siyang panama sa girlfriend nitong cheerl niyang masama ang umasa pero hindi naman niya
"Rnnng!" The bell rang. Nag-unahan ang mga kaklase niyang magpasukan ng room. Dahan-dahan naman siyang naglakad. Nagsisiksikan kasi ang mga ito sa pintuan. Finally, lumu wag na ang pinto at saka siya pumasok. "Freaky Hanna...." Iyon ang paulit-ulit niyang naririnig habang naglalakad siya papunta sa upuan ni ya. Sanay naman siya sa ganoong tawag kaya hindi na niya pinapansin. On the corn er of her eyes, she saw Kerky sitting at the back with his friend, Calen or was it Caleb? Hindi niya sigurado... Minsan kasi ay nalilito siya dahil nga kambal a ng mga ito. But she guessed that it was CAleb dahil si Caleb ang kaklase niya. "Freak!" bago siya makaupo ay itinulak muna siya ni Quinn, ang matalik na kaibig an ng number bully sa school -- si Sandy na girlfriend naman ni Kerky. Halos map aupo siya sa lakas ng tulak nito. Malaking babae si Quinn, habang siya naman, ka hit mataba ay kayang-kayang itulak nito. Nalaglag ang mga librong hawak niya. Di nig na dinig naman niya ang tawanan ng mga kaklase niya. "Freak! Walang date sa prom!" sigaw pa ni Quinn. Mangiyak-ngiyak na pinulot niya ang kanyang mga libro. How she wished that Kerky would stand up for her. Pangar ap niya iyon. Ang ipagtanggol ni Kerky. Pero alam naman niyang hindi mangyayari. Kilala lang naman siya ni Kerky sa tuwing may project o assignment ito na ipaga gawa sa kanya. "Hanna Baboy!" muling sigaw ng mga ito. Kaunti na lang talaga ay papatak na ang kanyang mga luha. "Freaky Hanna, you will never have a boyfriend!" "Can you just shut up!" Isang tinig ang pumailanlang sa loob ng classroom. Her heartbeat faster as she l ooked up to see who said those words, but she was disappointed when she saw who it was, it was Caleb. Kerky was there too, pero nakatingin lamang ito sa kanya n a para bang nandidiri. Caleb moved closer to her and helped her get her books. Matapos iyon ay itinayo siya ni Caleb. "Okay ka lang ba, Hanna?" tanong nito.
She smiled at him. Si Caleb lang ang mabait sa kanya sa mga kaibigan ni Kerky. M aski ang kakambal nito ay isa sa mga nambubully sa kanya. "Thanks, o-okay lang ako..." Nilagpasan niya ito at saka naupo sa kanyang silya. She waited for the teacher. Hindi na niya pinansin ang mga ito. Sanay naman na siya na ginagawa siyang laugh ing stock ng mga ito. Dumating ang teacher nila sa Math. Nagsimila na itong mag-discuss. She was liste ning attentively when suddenly, may bumato sa kanya ng papel. Kunot-noong pinulo t niya iyon. Parang alam na niya kung anong laman noon. Kundi, caricature tungko l sa kanya at sa katabaan niya, insulto na naman iyon. She sighed but she still opened the crumpled paper. Wala sa loob na binasa niya iyon. Will you go with me to the prom? xKerky. Was it a joke? Inulit niya ang kanyang binasa. Paulit-ulit hanggang sa muli na n aman niyang maramdaman na may bumato sa kanya ng nakabilot na papel. Kinuha muli niya iyon at muling binasa. Ang tagal ng response mo. I'm gonna pick you up. xKerky She crumple the paper again. Malamang ay hindi para sa kanya ang papel na iyon. Siguro para talaga lay Sandy iyon at tumatama lang sa kanya dahil nahaharangan n iya ang upuan nito. Pinagsama niya ang mga papel at ipinasa kay Sandy iyon. Bago kinuha ni Sandy ang papel ay inirapan muna siya nito saka tumalikod. Natapos ang klase. Isa siya sa mga cleaners. Katulong nkiya si Caleb na palaging nakangiti sa kanya. Buti pa ito, mabait sa kanya. "Okay ka ba?" tanong nito. Tumangi siya. Muli siyang nagpasalamat dito. She star ted cleaning again nang bigla ay may umagaw ng walis sa kanya. "Ano ba?" nakadama siya ng inis. "Bakit mo binigay iyong papel kay Sandy?" Nanigas ang likod niya nang marinig ang tinig ni Kerky. He was standing in front of her. "Ha? A.. e..." "I o u. Bakit nga?" tanong nito. Nagyuko siya ng ulo. "Pa-para s-sa kan-kanya na-naman iyoon.. Ibinigay ko lang." "Fuck!" nagulat siya ng magmura ito. "Bakit kasi hindi ko nilagyan ng pangalan." bulong pa nito. Anong ibig nitong sabihin? "Hanna, will you go with me to the prom?" That was the moment that changed her life forever. Hanna, sat in the middle of h er bed, holding those crumpled paper Kerky threw to her ages ago. Naninilaw na a ng mga papel na iyon ngunit hanggang ngayon ay malinaw na nakasulat roon ang mga letrang bumago sa buhay niya.
Hindi siya makapaniwala kung paano siya napunta sa sitwasyong iyon ngayon. She p lanned for revenge and yet she found herself falling in love. She realized that she never forgot what he felt for Kerky. She realized that no matter how she sai d she hated him, the fact remains that she was in love with him and she only fel l in love with him hard and deep the moment she tried getting back to him for wh at he did to her. Iyong galit niya kay Kerky, it fueled her. Pero hindi niya inaasahan na iyon din ang magbabalik sa kanya sa pagiging tanga dito. Oo, tanga siya dahil kahit halo s masira ang buhay niya ay ito pa rin ang mahal niya. Gusto sana niyang itanong dito kung bakit ba nito nagawa ang bagay na iyon, pero naisip niya na hindi na mahalaga ang nakaraan. What happened it the past happen ed in the past. Ang importante ngayon ay ang kasalukuyan at ang bukas. She wante d to think that Kerky will be her future. Mahal niya talaga ito. "Christine?" Agad niyang itinago sa box ang mga papel na iyon. She saw her father coming insi de her room. Ang daddy niya lang ang tumatawag ng Christine sa kanya. "Dad!" she smiled at kissed his cheeks. "Akala ko may sakit ka." sabi nito. "Pero mukhang okay ka naman. What's new with you?" he asked. She smiled. Paano ba niya sasabihin ang tungkol kay Kerky? "Your sister said that there's a boy..." "Dad! Hindi naman siya boy...Man siya." nakangusong sabi niya. "Okay, so there's a man. Kailan ko siya makikilala?" "You wanna meet him?" di makapaniwalang tanong niya. "OO naman. I'm curious..." "Sige, I'll ste it up!" "Invite him to dinner. Para makilala na siya ng mga kapatid mo at ng mama mo." Matapos sabihin iyon ay agad itong lumabas ng silid. She was smiling widely. Sig urado siyang magugustuhan ng Daddy niya si Kerky. Hindi niya nga lang sigurado k ung anong magiging reaksyon ng Mama niya tungkol dito, pero she'll try and she'l l hope that everything will go well. ================= "My family wants to meet you. Come over tomorrow evening. Dinner time." Halos malaglag ni Kerky ang cellphone na hawak niya nang mabasa niya ang text ni Hanna. Ipakikilala siya nito sa pamilya nito? Kinabahan siya. Hanna's family wa s a known and able family. Talagang mayaman ang mga ito. Ang mga magulang ni Han na ay may -ari ng isa sa mga pinakamalaking TV Station sa buong bansa. Hindi niy a pa lang nakikilala ang mga ito pero alam niya na may posibilidad na hindi siya magustuhan ng mga ito.
"Tang ina, shit!" bulong niya. Agad na napatayo siya at naglakad ng pabalik-bali k salas. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya. "Tae ka, Antoy! Kapag nadumihan iyong rug ko!" sigaw ni Calen nang makita siyang palakad-lakad. Nakadama siya lalo ng kaba. He was in Calen's house, hanging out and all he wanted to do was to go home and look for some decent clothes. Alam n iyang hindi uubra ang jeans and statement shirts na madalas niya suot. Kailangan maging presentable siya. "Do you have a polo shirt or a tux?" ninenerbyos na tanong niya kay Calen. Tinap unan siya ng tingin nito. "Saka, bok, bakit hindi ka magdamit?" Calen just got out of the shower. Nakatapi lang ito ng tuwalya habang palakad-la kad sa bahay nit. "It's my house." inis na wika nito. "What do you need the tux for?" his friend a sked. He shook his head. "Hanna..." "Please! Do not start your sentence with Hanna. Alam mo naman na hindi ako nanin iwala na mahal ka noon, bok." "Inggit ka lang kasi wala kang love life." hindi matiis na sagot niya. Calen gri nned. "Bakit ako maiingit? Did you see how miserable Lex was? Nakita mo ba ang sarili mo na para kang hilong talilong kakaisip sa Hanna na iyon? And have you met my t win brother? Did you see how broken he was? And do you know how crazy Nathan was ? So bakit ako maiingit? Love makes intelligent people stupid." "Ewan ko sa'yo. Ang ampalaya gulay, bok. Hindi inuugali iyan." Napapailing na tinalikuran niya si Calen. He headed towards the door. Hindi na n iya masyadong pinagpapansin si Calen. Alam naman niya kung bakit nagkakaganoon a ng kaibigan niya pero napakahabang istorya at napakasalimoot pa. Binuksan niya a ng pinto ng bahay. He was thinking of going to Calen's house and search for a pe rfect outfit for tomorrow's dinner or he'll just go to Ian and ask her to dress him. Pagbukas na pagbukas niya ng pinto ay napanganga siya. There was a woman in fron t of Calen's door. She was about to ring the bell when he opened the door. Ibina ba nito ang kamay at saka tumingin sa kanya. "Annyeong Haseyo, Kekry. Is Caleb here?" Boom. Iyon lang ang tanging pumasok sa isip niya. 17. Meet the nightmare
r>
Kerky fixed his collar before taking a deep breath. Kinakabahan talaga siya. Kun g malalaman lang ni Hanna kung anong ginawa niya para lang maging posible ang ga bing iyon ay baka matawa pa ito. Damang-dama niya sa kanyang dibdib ang nerbyos. He was thinking about her parents and how they would react with him. He just wi shed na sana ay magustuhan siya ng mga ito. Itinaas niya ang kanyang kamay at saka pinindot ag doorbell. Mayaman talaga ang pamilya ni Hanna. Hindi niya nga maintindihan kung bakit kailangan pang magtraba ho nito, kung tutuusin ay mas mayaman talaga ito kaysa sa kanya. Hindi naman may
aman ang kanyang pamilya. Average lang ang buhay na mayroon siya. Hindi naman si ya nakranas ng gutom o ng sobrang hirap pero masasabi taloaga niya na malayo ang agwat niya sa agwat ni Hanna. Bumukas ang pinto. Agad na gumuhit ang ngiti niya nang makita niya si Hanna. She looked extremely beautiful tonight. She was wearing a red dress that reaches he r knees. Light lang ang make up nito at nakalugay ang buhok. "Beautiful." iyon lang ang tanging nasabi niya. Hanna smiled at him even more. "Bolero." She said before she bent down and kissed his lips. Tapos noon ay ipina lupot nito ang braso nito sa braso niya. "Teka..." biglang sabi niya. Huminto sila ni Hanna. "Kinakabahan ako. Baka ayaw sa akin ng mama mo." "Wag mong isipin iyon, okay?" she said in a low voice. Hinaplos nito ang kanyang mukha. "They'll like you. Think positive." Napangiti siya ngunit hindi pa rin naibsan ang kanyang kaba. Niyakag siya ni Han na papunta sa dining area. Malaki ang bahay ng mga ito. Mas malaki pa yata iyon kaysa sa bahay ni Lex. Lalong lumakas ang kaba niya nang matanaw niya ang mga pi gurang nakaupo sa dining table. "Mom, Dad." tawag ni Hanna sa mga magulang niya. "This is Antonio Kerkmez. He's my boyfriend." Kitang-kita niyang tumaas ang kilay ng nanay ni Hanna. Gusto niyang maluha nang tingnan siya nito mula ulo hanggang paa, pabalik sa ulo niya. He knew that Hanna 's mom was looking closely at his mowhawk. Napalunok siya. "Good evening po..." he said in a low voice. "Upo ka." wika ng Daddy ni Hanna. He sat beside Hanna. "So I heard you're in a band?" tanong ng Daddy ni Hanna. "Yes, Sir." "Why?" tila naguguluhang tanong ng Mommy ni Hanna sa kanya. "When are you going to fin a real job?" "Mom...." Pinisil ni Hanna ang kanyang kamay. "Kerky is good at what he does. He 's a jack of all trades." "Master of none..." Hanna's mother said. That pained his chest. Ang sakit isipin na ang nanay ng babaeng mahal niya ay minamata siya. "Mom!" halos mapasigaw si Hanna. Parang wala naman sa Mommy nito ang reaksyon ng anak. "Oh, nandito na pala ang bisita ko." nakangiting wika nito at saka tumayo. Tinin gnan niya ang direksyon na tinitingnan nito at ganoon na lang ang paniningkit ng mga mata niya nang makita niya si Keir -- ang epal na nanliligaw kay Hanna. "Tita, Sir..." bati nito sa mga magulang ni Hanna. Hanna's mother even kissed th e guy tapos ay pinaupo sa harapan ni Hanna. "How was work today, Keir?" tanong ng Mommy ni Hanna.
"Stressful as usual tita. Hey Hanna." naikuyom niya ang palad niya nang makita n iya kung paano ngumiti ang ugok sa girlfriend niya. "Keir, this is Kerky, boyfriend ko." He smiled when Hanna introduced him. Keir's smile faded away. "Kumain na tayo." wika ng Daddy ni Hanna. The food was superb. Hanna told him na halos lahat ay luto nito. Habang kumakain sila ay walang sawang nagkekwento ang hambog na si Kier at mukhang tuwang - tuwa naman ang Mommy ni Hanna. Keir talke d about his accomplishments, his family business and how good he was at his job. At habang nagkekwento ito ay pakiramdam niya isa siyang alikabok. Ang buong aka la pa naman niya ay gusto siyang makilala ng mga magulang ni Hanna kaya siya nan dito. It turns out na nandito siya upang pamukhaan ng Mommy ni Hanna. Malinaw pa sa sikat ng araw na hindi siya gusto nito para kay Hanna. Hindi rin n aman siya bobo para hindi makita kung bakit nandito si Kier. Kier was here to in spite him. Parang gusto niya mapaluha. Ang sakit tanggapin na hindi siya tanggap ng magulan g ng babaeng mahal niya. "Kerky..." Bumalik lamang sa reyalidad ang pag-iisip niya nang tawagin ni Hanna ang kanyang pangalan. She was smiling at him. "Are you okay?" bulong nito. "Yeah... I love you..." "Love you too." Hanna held his hand again. He realized that by just one smile, H anna could make everything better. Napaigtad siya bigla ng mag-ring ang cellphone niya. Napatingin sa kanya si Hann a pati ang mga magulang nito at ang epal na si Kier. Nginitian niya ang mga ito at saka tumayo. Private number ang tumatawag sa kanya. Hindi niya man alam kung sino iyon ay kailangan niyang sagutin. Baka emergency. "Excuse, I have to take this..." mabilis na lumabas siya ng dining area at saka sinagot ang telepono. "H-hello?" bati niya. " You bo se yo?" Korean. Iyon ang lengwaheng narinig niya. Koreana ang tumatawag sa kanya. Parang gusto niyang mawalan ng malay. Paano nalaman ng babaeng iyon ang number niya? "You bo se yo?" inulit muli iyon ng kanyang kausap. Napalunok siya. Ano ba ang d apat niyang sabihin? "Ahh, I don't speak Korean." kumabog ang dibdib niya. "I know, old habits die hard. I need someone to talk to Kerky." Mabilis na wika nito. "Jin Hye..." napakagat labi siya. Bakit kailangan ngayon pa mangyari ang bagay n a ito kung kailan kasama niya ang pamilya ni Hanna? All she wanted was a peacefu l dinner with his girlfriend's family pero ang daming distraction.
"Please... I'm outiside your girlfriend's house. I need to talk to you." "OUTSIDE?!" napasigaw siya. May lahi talagang stalker ang babaeng iyon! Dali-dal i niyang ibinaba ang telepono at saka tumakbo palabas ng bahay nila Hanna at tul ad nga ng sinabi nito ay nasa labas ito at tila naghihinta nga sa kanya. "What t he fuck are you doing here, Jin Hye?!" "Come down, Kerky. I just needed to talk to you." "For what? Why the hell are you here? How did you know I was here?!" "I put a tracking device in your car." "You put a what?!" Jin Hye just shrugged. Umakto ito na parang normal lamang at saka tumingin sa ka nya. "I thought it was Caleb's car." "Caleb's not with me." wika niya. "I figured that out. Nathan, Lex or Calen -- especially Calen didn't want me to know where he is." Hinawakan nito ang kanyang kamay at saka niyakap siya. "You're my only hope, Kerky. Please, tell me where Caleb is..." ===================== "Hanna, I don't like him." Hanna put down her fork and looked at her mother. Talagang sinasabi nito ang mga bagay na iyon sa harapan nI Keir. "Ma, please." "Wala naman problema kay Kerky," wika ng Daddy niya kahit paano ay napangiti siy a. "Anong walang problema? He doesn't have a decent job. Unlike Kier---" "Ma. Hindi ko gusto si Kier!" diretsahang wika niya. Binalingan niya ng tingin s i Kier. "I will never love you, Kier. Ilang beses kong kailangan isampal iyon sa mukha mo. So if your here or if you invited him, mom to spite Kerky, pwes kalok ohan lang ang dinner na ito." tumayo siya at saka umalis. Hindi siya makapaniwala na ganoon ang gagawin ng mommy niya sa boyfriend niya. W ala na bang respeto ito sa feeling niya at sa feelings ni Kerky? Hindi ba madali para dito na tanggapin na mahal niya si Kerky at hindi si Kier na ipinagpipilit an nito sa kanya. "Ayella Hanna!" sinundan siya ng Mama niya sa sala. "Hindi kita pinalaking ganya n!" sigaw nito sa kanya. "Hindi ka ba nahihiya kay Kier." "Kayo ang may gusto kay Kier bakit hindi kayo ang magkipag-boyfriend sa kanya!" alam niyang mali pero nasagot niya ito. Kahit kailan ay hindi niya pa nasasagot
ang kanyang mommy pero hindi niya lang talaga matiis ngayon. And she knew she de sereves the slap she gave her after saying that. "Did you see the way he dresses? Ni wala siyang magandang trabaho pero nabubulag ka sa kanya! Anong mangyayari sa'yo? Hindi ka mapapakain ng pagmamahal lang!" "Mahal ko si Kerky, Mom. Nothing you can do about it." Tinalikuran niya ang Mommy niya. Umaagos ang patungo sa labas ng bahay. She knew that if ito at magiging maayos ang lahat. Wala naman niya rito, ang mahalaga ay mahal niya ito at aglalaban niya ang nararamdaman niya dito.
luha niya habang tinatahak ang daan Kerky saw her crying, aaluin siya n siyang pakialam kung ayaw ng mommy sigurado siyang mahal siya nito. Ip
Nakalabas siya ng bahay. She was looking for him. Ganoon na lamang ang pagkagula t niya nang makita niya itong nakatatayo sa tapat ng gate nila habang may kayaka p na babae. "Don't cry, Jin Hye. It's over. You've known for a long time that it's over..." Lalo siyang napaiyak. What was he saying? Why was he embracing that girl? Who wa s she? Anong kinalaman niya sa buhay ni Kerky? "I don't want it to be over. I wanna fight." humihikbing wika nito. She gritted her teeth. Nagdilim ang paningin niya. Hindi na niya alam kung anong sumunod na nangyari basta bigla na lang niyang hinablot ang buhok ng babaeng kayakap ni Ker ky. "How dare you!" she said sobbing. "Hanna!" Halos daganan niya ang babaeng iyon. Si Kerky naman ay pilit siyang inalalayo. A nong karapatan ni Kerky na gawin iyon sa kanya? NI wala pang tatlong buwan ang r elasyon nila ay niloloko na siya nito? "Hanna please stop!" sigaw ni Kerky. "Hoe dare you!" sinampal niya si Kerky. "You sadi you love me, you said na hindi mo ako paiiyakin anong ginagawa mo ngayon!" "It's not what you think! I was just trying to---" "He's breaking up with me already." Napanganga siya nang marinig ang sinabi ng babae. Breaking up with her? Kerky wa s breaking up with her? Ang ibig sabihin ay pinagsabay siya nito at ang babae? "What the fuck, Jin Hye?" "Ang kapal ng mukha mo!" sigaw niya kay Kerky. "To think na ipinaglalaban sana k ita sa mga magulang ko! But then they were right! You're not good enough for me! " humahagulgol na wika niya. "Hanna, magpapaliwanag ako!" Narinig niyang sigaw ni Kerky. Tumalikod siya. Tumakbo siya papasok ng bahay at dumiretso sa silid niya. There, she lay on her bed, letting the tears fall, tell ing herself that her fairytale was over.
It didn't have the happily ever after she wanted. Her heart was shattered. 18. Changes
"Hanna, Hanna, Hanna..." Nagmamadali si Hanna habang naglalakad siya papasok sa building na pinagtatrabah uan niya. She saw Kerky standing nera the netrace waiting for her. Mukhang kanin a pa ito naghihintay sa kanya. He was holding a boquet of red roses. Nang makala pit siya sa pinto ay agad na nilapitan siya nito. "Hanna, kausapin mo naman ako. Magpapaliwanag ako." Hindi niya ito pinansin. Halos isang linggo nang ganoon ang sistema nila. Darati ng siya sa opisina ng maaga, makikita niya ito roon, makikiusap ito pero hindi n iya papansinin. Ayaw niyang makausap ito. Kung tutuusin ay niloloko lang siya ni to. Pinagsabay siya nito at ang kung sinumang babaeng iyon. "Hanna." hinawakan nito ang kanyang braso. Agad niyang itinulak palayo si Kerky. "Get the fuck out of my life!" sigaw niya dito. Tumilapon sa malayo ang mga bula klak na dala nito. Alam niyang nasaktan ito sa ginawa niya. Kitang-kita niya ang mukha nito. He acted as if he was the one who was drowning in pain. Samatalang ito naman talaga ang nanakit sa kanya. She was willing to give him a chance, fpr crying out loud! She bared her very so ul to him pero sa huli ay nagawa pa rin siyang saktan nito. "Hanna naman... ang dami nating naging problema for the past months, sa ganito l ang ba tayo susuko? Simpleng misunderstanding lang naman pero ayaw mo akong paki nggan." "Misunderstanding?" she said. "Do not try to lie to me, Kerky. I know what I saw . I heard you at pinatunayan lang iyon nang babaeng iyon! Ang buong akala ko nag bago ka na. For a while there, akala ko mahal mo ako but I guess it's just a tri ck, a trick you deviced so you could get in my pants!" "Hindi iyon ganoon? Jin Hye, she's just ---" "A fling? Someone you make fun of whenever you're bored? Iyon naman ang gusto mo diba? Ang mga babaeng easy. Kaya nga naging girlfriend mo si Sandy, ngayon iyon g babaeng iyon naman. Tama si Mommy, you're not good enough for me!" "I am good enough for you! I love you, isn't that enough?" Parang batang inagawan ng kendi na wika nito sa kanya. Umiling siya. "Did you see the way you dress? Jeans and shirt doesn't fit in my world, Kerky. You as a guitarist will never make the ends meet. Walang pera sa trabaho mo. Mom my's right. Hindi tayo bagay. I should've just stuck with my plan of getting bac k with you." Nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Kerky. Punong-puno ng panlulumo ang mukha nit o. Parang kahit anong oras mula ngayon ay tutulo ang luha nito at magmamakaawa s a kanya. Gumuhit ang isang malungkot na ngiti sa labi nito.
"Is it because of that? Cause I don't wear corporate attire? Was it because of m y funny haircut and my worn out sneakers and my faded jeans?" tila hinayang na h inayang na wika nito. "Ganoon lang ba ang sukatan ng pagmamahal sa mundo mo Hann a? Were those the reasons why you didn't wanna listen to me?" Her tears almost fell but she tried to hide it. "We're over, Kerky. Accept it, get on with it. Move on." Tinalikuran niya ito. She started walking away again. Bago siya makalayo ay nari nig niya itong nagsalita. "Mahal kita. Hindi dahil maganda ka na o dahil hindi ka na sa hindi na ikaw si F reaky Hanna. Mahal kita. Iyon ang alam ko. Siguro kahit tumaba ka pa ulit o kahi t ibalik iyong salamin mo at iyong braces mo at kahit na magmukha ka ulit na si Freaky Hanna, mamahalin pa rin kita." Hindi na niya kinaya. Lumabas na ang mga luha niyang kanina pa nagbabadya. Gusto niyang lingunin si Kerky, gusto niyang yakapain ito, gusto niyang makinig dito pero hindi niya alam kung bakit ayaw sumunod ng katawan niya sa kanyang isipan. She just stood there crying while Kerky was behind her... "But, if..." he said again. "If this is really what you want, wala akong magagaw a. Pero isa lang ang masasabi ko Hanna. You will never find another man who coul d love you the way I love you." she closed her eyes. Hilam na ang kanyang mukha sa luha. Bakit ang sakit? Bakit ganoon ang pakiramdam niya? Bakit naiisip niya na kahit anong gawin ni Kerky o s abihin ni Kerky sa kanya ay hindi niya paniniwalaan? Bakit? Gusto niyang makinig dito -- God knows how much she wanted to listen to him, pero pakiramdam niya ay hindi siya handa. Sapat para sa kanya ang narinig niya noong gabing iyon. "He's already breaking up with me..." Paano kung nagsisinungaling lamang si Kerky sa kanya? Paano kung lokohin lang si ya nito? Paano kung masaktan na naman siya? She didn't handle her first heartbre ak well at kung sakaling mauulit naman iyon ay sigurado siyang mas masasaktan si ya ngayon, dahil sa pagkakataon ngayon, sa sitwasyon nila ni Kerky, alam niyang tunay na ang nararamdaman niyang pagmamahal para dito at hindi basta puppy love na lamang. ============= Kerky almost fell down the stairs habang paakyat siya. Katatapos lamang ng gig n iya at ng mga kabanda niya at hindi niya napigilan ang uminom. He drowned himsel f with alcohol para hindi niya maramdaman ang sakit na naroon sa dibdib niya. Hi ndi niya makalimutan ang sinabi ni Hanna. Ganoon na lang ba iyon? Dahil hindi siya mayaman at dahil sa tingin nito ay tama ang Nanay nitong mapangmata ay hindi na ito makikinig sa kanya? For crying out loud! Ni hindi niya gusto si Jin Hye! Bakit ba hindi magawa ni Hanna na pakingga n siya? Ganoon ba siya kasinungaling para dito? "Antoy!" Narinig niya ang sigaw ni Calen. Agad siyang dinaluhan ng kaibigan at saka tinul ungang tumayo.
"Pucha, bok! You're wasted! Are you trying to kill yourself?" "Tang ina mo, bok!" Tinulak niya si Calen. "Kasalanan mo ito eh!" Sigaw niya sa kaibigan. "Ikaw ang naglasing pero ako ang sinisisi mo? What the fuck is that?!" "Tang ina mo! Kung hindi mo itinatago ng pilit si Caleb kay Jin Hye eh di sana h indi niya ako pinuntahan kay Hanna at hindi siya nakita ni Hanna at hindi nagkan da-leche-leche ang buhay ko! Nawala sa akin ang babaeng mahal ko dahil sa Jin Hy e na iyan! Dahil sa'yo! Tang ina!" Hindi na niya napigilan. Napaiyak na siya. Ang sakit ng kanyang nararamdaman. Th e only thing he wanted was for Hanna to love him back. Mahal niya talaga ito eh. No matter how complicated their love story was, or the way their relationship s tarted, alam niya sa kanyang sarili na mahal niya si Hanna. He kept asking himself kung bakit sa dami ng babae ay si Hanna pa. Si Hanna na s inubukan siyang gantihan. Si Hanna na na-bully niya noong high school, si Hanna na kinamumuhian siya noo at kulang na lang ay isuka siya, bakit iyon pa ang mina hal niya? He didn't know, how or when it started, but he just woke up one day na si Hanna ang hinahanap niya. He couldn't help but to think about her. He couldn't get eno ught of her. "Tang ina ninyo! Tang ina mo, Calen, tang inang buhay ito!" sigaw niya. "Iuwi mo na si Jin Hye kay Caleb. Pucha!" "Mas tang ina mo!" sigaw ni Calen sa kanya. "I couldn't take Jin Hye to Caleb!" "Pucha ka!" sinipa niya ang basurahan sa kanyang tabi. "Asawa ni Caleb si Jin Hy e bakit hindi mo sabihin sa kanya kung nasaan ang kapatid mo hindi iyon sisirain ninyong dalawa ang buhay ko!" "Utang na loob, Kerky! We both know na matagal nang sira ang buhay mo! The mere fact na ayaw mong tanggapin ang Papa mo, the mere fact na nagkakaganyan ka, the mere fact na isinentro mo ang buhay mo sa isang babae at the mere fact na nandit o ka at nagkakaganyan kaysa gumagawa ka ng isang bagay na alam mong makakbuti sa 'yo, sira na ang buhay mo! Huwag mong isisi sa akin o kay Jin Hye ang bagay na i yon!" "Tang ina mo!" Sa galit niya ay sinugod niya si Calen at sinuntok sa mukha. Nata maan niya ito. Nakadalawang suntok siya bago siya nagantihan nito. Nakipagbuno s iya dito. Maya-maya ay napapalibutan na sila ng mga tao. Putok ang labi ni Calen, pero may pasa siya sa mukha. Maraming pumipigil sa kanya pati na rin sa kaibigan. Sa hul i ay namalayan niya na may mga pulis na dumating at saka siya dinampot kasama si Calen. Isinakay siya at si Calen sa police patrol at dinala sa presinto. Doon, itinapon sila ni Calen sa loob ng rehas. "Kasalanan mo ito." bulong sa kanya ni Calen. "Kasalanan ko? Kasalanan mo!" "Gago!" si Calen.
"Mas gago ka!" sigaw niya. "Paglabas na paglabas ko dito, aalis na ako sa banda. Maghanap ka ng guitarista mo!" =========== One month later "O.T. ka na naman?" Lumabas mula sa kabilang cubicle ang ulo ni Kamile. Nakangiting tiningnan nito a ng ginagawa niya. "Tatapusin ko lang ito. Tapos uuwi na ako." muli ay ibinalik niya ang mga mata s a iginuguhit niyang plano. "Kerky, hindi ka pa ba napapagod? Sabi ni Dad palagi ka daw gabi umuwi. Naisip k o kaya ganoon kasi nalulungkot ka." Sa narinig niyang lumabas sa bibig ni Kamile ay napahinto siya sa kanyang ginaga wa. Kamile was her half sister. Ito ang nag-iisang anak na babae ng kanyang ama sa legal na asawa nito. Mabait ito sa kanya at hindi ito tulad ng ibang half sib lings na kung tratuhin ang kapatid nito sa labas ay ganoon na lang. Kasundo niya ito at kapareho niyang arkitekto. They both worked fot their father's Architect ural firm. Mas mataas nga lang ang posisyon nito kaysa sa kanya. Halos isa't kalahating buwan na rin ang lumipas. Tulad nga ng sinabi niya kay Ca len noong gabing dinampot siya at ito ng mga pulis ay umalis siya sa The Pastels . Rika -- their manager didn't want him to leave the band, even Calen didn't wan t him to leave, pero dahil sa nangyari sa kanila ni Calen, alam niyang kailangan niyang dumistansya. Matapos siyang makapagpaalam ng maayos sa kanyang mga kaibi gan ay inayos naman niya ang gusot nila ng kanyang ama. He went back working wit h his company and the rest was history. Wala na rin siyang halos balita kay Hanna. Minsan ay nakakarinig siya ng sabi-sa bi tungkol dito pero halos hindi na rin naman niya pinapansin. In his heart, he was happy for her, kahit minsan ay nasasaktan siya. One time, he saw him with th at bastard Kier. Kumakain ang mga ito sa isang romantic restaurant. Kulang ang s abihin na dumugo ang puso niya. Nasaktan siya dahil hanggang ngayon ay hindi pa skiya nakaka-move on sa kasawian niya kay Hanna. Minsan ay napapaniginipan niya ito, minsan naman ay bigla-bigla niyang gustong puntahan itoo pero alam niyang k ahibangan lamang iyon. "Dad said na baka nami-miss mo iyong bandmates mo." "Hindi... hayaan mo sila doon." Nakakalungkot. Nasaktan siya sa mga sinabi nito noon. She hated the way he dress es, even his haircut. Minsan kapag naiisip niya pa rin iyon ay may kung anong ma liliit na perdible ang tumutusok sa dibdib niya. Nalulungkot siya dahil sa unang pagkakataon ay nagmahal siya ngunit wala namang nangyari. Sabi nga sa kanta; "He had the right love at the wrong time." "Hindi ka talaga uuwi?" muling tanong nito. Napatingin siya dito at saka nagbunt ong hininga. Ibinaba niya ang lapis na hawak niya at saka ngumiti. "Okay. Gutom ka ba? Lilibre mo ako ng dinner ha.." biniro pa niya ang kapatid. K amile laughed with him. They walked together side by side hanggang sa makarating
nila ang parking lot. "Lilibre mo ako, Kamile ha.." muli niya pang biniro ito. "Oo na. Mas malaki ang sahod ko. Sige na sige na..." They got in the car and he drove. Funny how a month could change things around h im. Minsan kapag tinitingnan niya ang sarili niya sa salamin ay napapabuntong hi ninga siya. Minsan kasi ay parang hindi na niya kilala ang kanyang sarili. "Dito na lang tayo." wika ni Kamile sa kanya. He stopped the car and they got ou t at the same time. Romatics. Iyon ang pangalan ng restaurant. Natawa siya. "What?" "Wala, may naalala lang ako." Bigla ay naalala niya si Hanna. Dito iyong restaurant kung saan nakita niya ito kasama ang Kier na iyon. They went in. Nauuna sa paglalakad si Kamile habang bus y naman siya sa pagtingin sa cellphone niya. There was a message from Caleb, it says; Bok, may gig, pwede kang humabol. Namimiss ka na ni Calen. :) Napangiti siya, sinong matinong tao ang maglalagay ng smiling face sa dulo ng te xt? Nakakabading naman iyon. "Hanna?!" Muntik na niyang mabitiwan ang teleponong hawak niya nang marinig niya ang panga lang iyon. Kakaiba pa rin talaga ang epekto sa kanya ng pangalang iyon. Bigla-bi gla kapag naririnig niya at parang tumitigil ang pagtibok ng puso niya. Dahan-dahan niyang iningat ang kanyang ulo. Maraming Hanna sa mundo at alam niya ng isa na namang false alarm ang magaganap sa gabing iyon ngunit bigla siyang na tigilan nang makita niya ang Hanna niya na nakatingin sa kanya habang hawak ang kamay ng kanyang kapatid. "Hanna, si Kerky, kapatid ko. Kerkz, si Hanna, kaibigan ko from college." Ang liit talaga ng mundo. 19. Prom night
Hanna almost didn't recognize Kerky that night. Hindi niya makalimutan iyon. Hindi niya maalis sa kanyang isipan kung gaano HIND I si Kerky ang nakita niya. "Hindi si Kerky iyon." bulong niya sa kanyang sarili habang nakaupo sa kanya cub icle. She was looking at herself in the mirror pero ang mukha naman ni Kerky ang nakikita niya. That was not Kerky. She couldn't believe that. That was not Kerky. Kerky is not Kerky without the mowhawk, the faded jeans and the statement shirts. Hindi si Ke rky iyon. "Hanna..." nag-angat siya ng tingin nang marinig niya ang boses ni Mechie. May h awak itong isang pink na envelope. "Para yata sa'yo iyan." Agad niyang inabot iyon. Kunot noong tiningnan niya ang likod ng envelope. Naka-
engrave roon ang kanyang pangalan. Walang nakalagay kung kanino galing ang envel ope. Nagtatakang binuksan niya iyon. It was an invitation. "Uy, wedding?" tanong ni Menchie. "Hindi. Prom night." "Prom night?" Walang sabi-sabing binawi ni Menchie sa kanya ang invitation at sa ka binasa. Nakatingin lamang siya. Pilit niyang iniisip kung kanino galing iyon o kung para ba talaga sa kanya. Hindi niya alam. Naguguluhan siya. Who would sen d her that? Tapos na ang prom night niya -- it's been over for years now and it turned out to be a total disaster. So who was the invitation from? "Sabi dito, wear your best gown daw. Ang sosyal. Mag black dress ka!" Pabalyang kinuha niya ang invitation mula rito. "Hindi ako pupunta." "At bakit hindi? Ano iyan? Sayang iyan. Malay mo. Saka tingnan mo iyong venue, s a dating school mo daw." Muli niyang binasa ang invitation. Sabi roon ay bukas iyon ng gabi. Pupunta ba s iya? Kung pupunta siya anong mangyayari? Sinong aabutan niya roon? She wondered kung pati ang iba niyang batchmates ay nakatanggap ng ganoong imbitasyon. "Pumunta ka na..." muling sabi ni Menchie. Tiningnan niya ito. Umiling siya. "Ayoko baka mamaya kung ano iyan." sabi pa niya. Inilagay niya ang imbitasyon sa kanyang drawer. She will forget about that. She went back to work, pero panakanaka ay naiisip niya ang imbitasyon. Kanino nga kaya galing iyon? At bakit prom night agad? Ayaw na ayaw niyang naaalala ang prom night niya... But then... She thought of the young boy with that mischievous smile who made her fall in lo ve with him that night of the prom. It was almots perfect but then he ruined it for making her feel like she doesn't deserve to be love for who she was just lik e how that same boy ruined her supposed to be perfect night with her family. She wondered if the suit and the expensive shoes and that great haircut did some thing to Kerky. Siguro ay hindi na niya malalaman dahil wala na silang pagkakata on. It's too late. She just really had to let him go... ========== Hanna's parents were in a cruise habang ang mga kasama naman niya sa bahay ay na gsipag-day off. Kung kaya't mag-isa lamang siya sa bahay. She planned on spendin g the whole day watching a movie or eating the things she missed eating like a g allon of ice cream or box of chocolate but then, it she ended up spending her da y just sitting on the sofa, crying over that one movie which she thought sucked but turned out to be a great movie -- Dear John. she had read the novel, but she never thought that watching the movie would re-o pen the wounds of her past. Hindi iyong part na napahiya siya kundi iyong part n a nasaktan siya. Iyong totoong masakit.
She had loved no one but Kerky. Nagka-boyfriend siya noong college pero hindi pa rin nawala sa kanya ang pagmamahal niya kay Kerky. Pero kahit naman mahal na ma hal niya ito ay parang wala na siyang magagawa dahil wala na ang Kerky na minaha l niya. Binago na ng panahon ang Kerky na minahal niya. Sayang. Hindi pa man nagsisimula ay agad ng natapos ang fairy tale niya. Hindi nga niya maintindihan ang sarili niya. Nakakaramdam siya ng panghihinayang pero ayaw nama n niyang pakinggan ang paliwanag nito. The other night when she saw her with Kamile, ang akala niya ay si Kamile naman ang bago nitong nililigawa but then she found out that he was Kamile's older bro ther. Nakahinga naman siya ng maluwag doon, pero habang kasama niya ang mga ito ay tahimik na pinagmamasdan niya si Kerky and he was totally different. Mas nasa ktan siya. Looking at Kerky and hearing him talk to Kamile about architecture on ly means one thing, the Kerky she fell in love with has faded away. And maybe, she was the one who killed him. At iyon ang iniiyak niya ngayon. Namumutaktak sa what if's ang sa utak niya. What if she listend to Kerky? Will t hey work? What if hindi siya nagwala, would they still be together? "Ako na iyong tanga..." humihikbing wika niya. Natigil siya sa pag-iyak nang tum unog ang doorbell. Pinahid niya ang kanyang luha at saka nag-atubiling tumayo. S ino naman ang pupunta sa kanya sa ganoong oras? Gusto niyang isiping si Kerky pe ro ni hindi naman siya nito pinansin noong isang gabi. She opened the door and s aw a man in a black suit, smiling at her. "Good evening, Miss Mendoza." magalang na wika nito. Kunot noong tinitigan niya ang lalaki. "Sino ka?" nagtatakang tanong niya. The man took a step back and that was when s he noticed the black limousine parked just right outside their house. "Get in, Miss. We're going to be late." Kunot na kunot ang noo niya. "Huh?" Kinabahan siya. Muling lumapit ang lalaki sa kanya. Napaatras siya. "Huwa g kang lalapit! Marunong ako ng taekwondo!" "Miss, hindi ito kidnap. Male-late na tayo sa prom." Sisigaw pa sana siya nang bigla siyang hatakin nito pero naisip niyang hindi nam an siguro siya kikidnapin nito. "Teka kuya," sabi niya. "Anong pangalan mo, irereport kita sa pulis!" "Miss, may ID ako." inabot nito ang ID sa kanya. "At isa pa, napag-utusan lang a ko. Ginagawa ko lang ang trabaho ko. Kaya sakay na." Wala na siyang nagawa nang itulak siya nito sa sasakyan. Maya-maya ay tinahak na nila ang daan patungo sa dati niyang eskwelahan. Tulad noong nangyari noong reu nion ay maraming alaala ang nanumbalik sa kanya. She remembered her first day of
school, her first friend. She remembered the first time she heard her classmate called her freaky Hanna. She remembered the first time she saw Kerky at the cor ridor walking with his friends. She remembered everything like it was just yeste rday. Huminto ang sasakyan. Bumaba ang driver at saka siya pinagbuksan ng pinto. She s tepped out feeling out of place. Muntik pa siyang mapaurong nang makita ang red carpet sa ilalim ng kanyang mga paa. "Kuya, naka-short lang ako eh..." sabi niya. Parang gusto niya pang yakapin ang sarili dahil nakapambahay lamang siya. "Halika na, Miss." yakag nito sa kanya. "Kuya, naka-short lang ako eh..." Naiilang na umapak siya sa red carpet. Umakyat na siya sa hagdan. Kinakabahan si ya. Ano bang nangyayari? Maya-maya ay natatanaw na niya ang school corridor. Nat atakpan ang sahig noon ng red carpet na may petal na iba't-iba ang kulay. Sa dul oo ng corridor ay may dalawang babaeng nakaabang sa kanya. Narating niya ang dul o. "Good evening, Miss." wika nang isa. May dalawang babae pang dumating na may dal ang malaking box. Inilapag iyon nang isa at saka binuksan. Kumunot ang noo niya. Inside the box lies a very beautiful blue lacey gown. Pamilyar sa kanya ang gow n na iyon. Kamukha ng gown na iyon ang gown na suot niya noong prom night niya. "Miss, suot na natin..." Pinalibutan siya ng mga babae. Naka-short at naka-sando shirt lamang siya kaya h indi mahirap para sa mga babaeng iyon -- kung sinuman sila na ipatong sa suot ni ya ang gown na iyon. Ang dalawang babaeng kanina ay may dala ng box ay pilit na hinuhubad ang flat shoes niya upang isuot ang pair of pumps sa kanya. Naguguluha n siya. "Teka ate, sino ba kayo? At anong ginagawa ko dito?" "Prom mo ngayon, Miss." wika ng isa. "Prom ko?" Naguguluhang tanong niya. Natapos na ang mga ito. "Ayan.. Let's go. May naghihintay sa'yo sa ng Baker's hall. Baker's hall. Doon ginanap ang prom niya noon. Niyakag siya ng mga ito. Habang n aglalakad siya ay lumalakas ang tibok ng kanyang puso at habang lumalakas ang ti bok ng kanyang puso ay lumalakas din ang naririnig niyang tugtog. May banda sa loob ng Baker's Hall. When she finally reached the entrance of the hall, she notice the yellow roses a round her. Paborito niya ang yellow roses. Pero ano bang nangyayari? Her heart was beating, her body was trembling but she had to go inside kahit nat atakot siya dahil pinapatay na siya ng kanyang curiosity. She stepped inside and just as she started to walk, someone started singing... It's her hair and her eyes today That just simply take me away
And the feeling that i'm falling further in love Makes me shiver but in a good way Her mouth fell open when she saw the man in the middle of the Baker's hall weari ng a holey statement shirt, a pair of faded jeans and a pair of worn out chuck. It was Kerky minus the mowhawk. Coz And Coz And
i love her with all that i am my voice shakes along with my hands she's all that I see and she's all that I need i'm out of my league once again...
Her heart swoon. Gusto niyang kurutin ang kanyang sarili dahil sa nakikita niya. Si Kerky ba ito? Si Kerky ba talaga ito? Was he really here? Was he really sing ing to her? It's a masterful melody when she calls out my name to me As the world spins around her she laughs, rolls her eyes And i feel like i'm falling but it's no surprise Coz i love her with all that i am... Ipinalibot niya ang mga mata niya sa paligid. She saw Lex, Calen and Caleb at th e stage playing their insturments. Si Kerky lang ang nasa ibaba. Siya ang nasa h arapan ng mikropono, siya ang kumakanta. Cause it's frightening to be swimming in this strange sea But i'd rather be here than on land Yes she's all that i see and she's all that i need And i'm out of my league once again... The song ended. Her tears were about to fall. Her knees were trembling as she lo ok at Kerky. She asked him the question that has been on her mind since the driv er took her here. "Ano ito?" nanginginig ang tinig na tanong niya. Kerky put down the guitar. He s miled at her. Hindi pa rin ito umaalis sa kinatatayuan nito. "Si Jin Hye..." panimula nito. Kumunot iyong noo niya. "I knew that I should've told you this noon pa man kahit ayaw mo na akong makita pero naduwag ako, Hanna. " malumanay na wika niya. "Si Jin Hye... ex wife siya ni Caleb." Nailagay niya ang kamay niya sa kanyang bibig. Tuluyan nang tumulo ang kanyang m ga luha. So, sa lahat ng ito, siya ang tanga. Siya ang matigas ang ulo at siya a ng makitid ang utak. Misunderstanding lang ang nangyari at pinalaki niya dahil lang sa ayaw niyang ma kinig. "I'm so-" "Ako muna. I let you talk last time, ako naman..." huminga ito ng malalim. "Maha l kita, Hanna, pero nasasaktan ako sa tuwing naiisip ko na you only want me beca use of revenge. Masakit iyon. Biro mo iyong freaky Hanna na binully ko dati, nag hihiganti. Okay na sana -- if I didn't fall in love with you." "Kerky oka----" "SHHH!" sumenyas pa ito. "I fell in love with you, I don't know when or why or h ow, but one thing I learned was that when you fall in love you don't need any re asons at all. You just fall."
She smiled. It was nice hearing those words. She could've kissed Kerky kung hind i lang ito maarte. "Aaminin ko na, nilapitan lang kita noong reunion dahil naniwala ako sa jinx na sinabi ni Jenny --" "Who is Jenn--" "SHHH! Hindi l into ndi pa
Ako nga muna!" muling sabi nito. "I thought the jinx was true pero hindi. ka jinx, lucky charm ka. Nang pumasok ka sa buhay ko, everything else fel places, my relationship with my mom, my job, my dad, everything.. Pero hi okay dahil ikaw na lang ang kulay."
Iminuwestra nito ang buong paligid. "I did this... all of these for you.. para makita mo na mahal kita at kung gusto mong maghiganti, para makapag-move on ka na, gagawin ko. Ibibigay ko sa'yo." Kumunot na naman ang noo niya. Hindi niya maintindihan ang huling sinabi ni Kerk y. Magtatanong pa sana siya nang makita niyang sumenyas ito at saka pumikit. The next things she knew, Kerky was covered with that smelly blue slimey -- just li ke what happened to her. Napanganga siya. Matapos iyon ay bumaba si Lex at saka itinulak si Kerky. Hindi ito lumaban kaya sumadalak ito sa sahig. Napasinghap siya. Bigla ay naintindihan niya ang ginagawa ng mga ito. Her tears feel down. Kerky was trying to recreate that moment in her life. The next scene, Calen went down and poured another pail of slimey at Kerky. Tapos ay sinipa nit o si Kerky. "Enough!" sigaw niya. "Hindi naman ako sinipa ni Kerky dati eh!" "Adlib lang iyon Frea--- este Hanna." nakangising sabi nito. Sa inis niya ay nil apitan niya si Calen at saka itinulak. "Umalis ka!" humihikbing sabi niya. Lumuhod siya sa tabi ni Kerky. "A-ano bang g inagawa mo? W-why are you doing this?" "You want revenge diba? Isa na lang iyong kulang." Sinenyasan nito si Lex. May i nabot ito sa kanyang puting papel. Naiinis na binuksan niya iyon. "Say those words tapos okay na..." mahinang wika nito. She read the words writte n on the paper. Umiling siya. Inudyukan siya ni Kerky. She bit her lower lip. "I will never..." tumulo ang luha niya. She looked at Kerky then she put the pap er down and said the remaining words. "Screw you. How dare you do this to me?" h umihikbing sabi niya. "I love.. love.. y-you... I love you and fuck the words on the paper. I love you and I'm sorry if I bitched out. I love you and I'm sorry if I didn't wanna listen, if I said those things. I love you Kerky." "Love mo na ako?" tila hindi makapaniwalang tanong nito. "Of course. I love everything about you.. iyong sira-sira mong jeans, iyong chuc k taylor mo, iyong shirt mong minsan butas sa iyang mowhawk mo... Hindi ikaw ang Kerky ko, kapag wala kang mowhawk." She was supposed to be happy, and she was pero hindi niya lang maintindihan kung bakit siya umiiyak. Umupo si Kerky sa harapan niya. He cupped her face. Hindi n iya alintana ang malagkit sa kamay nito...
"I changed myself because of you. Honestly speaking, sometimes, when I look at t he mirror and see my reflection, naninibago ako. I would ask myself kung bakit k o ginawa iyon, kung bakit ko binago ang sarili ko at ipinagpalit ang pangarap ko , tapos maaalala ko ang sagot. Maiisip kong worth it naman ginawa ko iyon dahil ikaw, Hanna. Ikaw ang pangarap ko. And if you're not with me, I'll slowly fade a way." Nagsunod-sunod ang pagpatak ng kanyang mga luha. What Kerky said had touched her heart. Mahirap paniwalaan na ang Kerky na tinatanghuran niya lang noon ay ito n a sa harap niya at minamahal na rin siya ngayon. "You don't have to fade away because I'm here now..." Kerky smiled at her. "I would really want to kiss you but I'm covered with slimey and ---" Sa pagkakataong iyon ay hindi na niya ito pinakinggan. She bent down and she kis sed him. A little while later, Kerky was the one dominating the kiss. Oh, it was a good kiss, a great kiss, a kiss to be remembere because that kiss had brought back the man she loved all her life. Baduy man sabihin pero Kerky will surely b e the first and the last man she will love with all her heart. "Yuck lang ha!" sigaw ni Calen. Bahagyang itinulak niya si Kerky at tiningnan ng masama si Calen. "The moment I stand up, I swear I'm gonna kick your ass!" Pinanlakihan iya ito n g mata kasabay noon ay natawa ang mga kaibigan nito. Muli ay binalingan niya si Kerky. "Huwag kang titingin sa ibang babae ha? I swear mananabunot ako." malambing na w ika niya. Kerky kissed her hand. "Yes, maam." he said smiling. "Saka, Kerky... hindi bagay sa'yo iyo ang suit. Mukha kang hoodlum." biro niya d ito. "Saka ibabalik mo na iyong mowhawk mo." "Teka..." lumayo ito. "Firsy, you only wanted me for revenge. Ngayon naman you w ant me for my mowhawk? Paano kapag nakita mo na ang sexy body ko?" "TSE!" binatukan niya ito tapos ay tumawa. She stared lovingly at the man who to ok her heart. Happy ending sila. Napangiti siya. If someone had told him the the former bully would be with her -- the former odd ball -- tonight, hindi siya ma niniwala. Pero nangyari na. At masaya siya. Her fanstasy became reality. The one who bullied her was now the one who loves her. Isn't it a great combination? A bully and an odd ball. Kerky and Hanna. Forever....
