உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? - By Femila Johnson
இது ஒரு ேித்தியோசைோனக் கோதல் கமத.
"கோதல் என்ெது ைனதில் ேருேது! ெணத்மதப் ெோர்த்து, ஆ ம்ெரப் பெோருட்கமைப் ெோர்த்து ேருேது இல்மல. நிமலயோனக் கோதல், கோப்ெியங்கைில் எழுதப்ெ ோேிடினும் நிமலத்து நிற்கும்,
என்றும் அழியோைல்!! 1 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
கோதல் என்றோவே இனிமைதோன். கோதேின் சிறப்மைத் ததரிந்துதோன் புேேர்கள், கேிஞர்கள் அமனேரும் ைண்டு ததோட்வ
கோதமேத் தங்களதுப் ைம ப்புகளில் எல்ேோம், புனிதத்திலும்
புனிதைோன ஒன்றோக ேமைந்து மேத்திருக்கின்றனவைோ?. அமேகமளப் ைடிக்கும்வைோவத நைக்குள் எழும் உணர்வுகள் எத்தமன எத்தமன!! அப்ைடிப்ைட் கோேியங்களில் எழுதினோலும், அதில் ேிசித்திைம் எதுவும் இல்மே, வைோன்றததோரு கமததோன் இது. [ைடிச்சிட்டு என்மன அடிக்க ேைோதீங்க. ப்ளஸ்] ீ எங்வகோ ஒரு மூமேயில் கண்டிப்ைோக ந ந்துக் தகோண்டு இருக்கும் ஒரு உண்மைதோன் இதுவும். ஆனோ அந்தக் கோதலுக்கு ஆழம் அதிகம். புருவ
ோத்தைன் – நிர்ையி, இேர்கள்தோன் நம்ைவளோடு ையணிக்க இருப்ைேர்கள்.
ேிம கள் 1: “வநசம் தகோண் , உனது ைோர்மேயில், சுேோசம் அ ங்கி, ேசைோகிறது எந்தன் இதயம், உன்னி ம்!”
Every night in my dreams I see you, I feel you, That is how I know you go on Far across the distance And spaces between us You have come to show you go on.., என்ற ைோ ல் ஒேித்துக்தகோண்டு, அமழப்ைின் அழுகுைமே இனிமையோக ைோற்றி, அந்தக் கோமே வநைத்மத ைம்ைியைோக ைோற்றிக் தகோண்டிருக்க, நிகித் புருவ
ோத்தைன், அமதக் கேனிக்கோைல்,
அேன் வைோக்கில் அமேப்வைசியில் ஒேிக்கும் ைோட்டிற்குச் சற்றும் தைோருந்தோதத் தைிழ்ப்ைோட்ம ேிசிேடித்துக்
தகோண்டு
குடிதகோண்டிருந்த
கோரிமன
ைகிழ்ச்சி,
அேனது
இயக்கிக் உதட்டில்
தகோண்டிருந்தோன். ேிசில்
ேடிேம்
அேனது தைற்று
ைனதில் நர்த்தனம்
ஆடிக்தகோண்டிருந்தன! அேன் ைனதில் அந்த நிைி ம் நிருமேத் தேிை வேறு யோரும் இல்மே.
2 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அடித்து அடித்து ஓய்ந்த அமேப்வைசி, ைீ ண்டும் தனது இருப்மை உணர்த்த, அப்வைோதுதோன் கமேந்த நிகித், அமழப்மைப் ைோர்த்தோன். அதில் “நிரு வைைி” என்று ஒேித்தப் தையமைப் ைோர்த்து, அேனது இதழில் புன்னமக தேகுேோக ேிரிந்தது. “சற்று வநைம் ேிமளயோ ேோம்” என்ற குரூை புத்தி எட்டிப் ைோர்க்க, சிரிப்பு ன் அமழப்மை எடுக்கோைல், அப்ைடிவய வைோட்டுேிட்டு, ைீ ண்டும் ேிசிேடித்தைடி கோமை இயக்குேதில் கேனம் தசலுத்தினோன், நேயுக இடும்ைன். நிரு
ேி ோைல்
அமழத்துக்
தகோண்வ
இருந்தும்,
அேளின்
தசல்ே
“சிலுப்ைிப்
ைோண்டி”,
அமழப்மை ஏற்கோைல் இருக்க, “SP [சிலுப்ைிப் ைோண்டி] இரு ோ, உனக்கு இருக்கு கல்யோணத்துக்கு அப்புறம்”
என்று
சூளுமறத்துக்
தகோண்டு,
அமேப்வைசிமய
ஓைங்கட்டி
மேத்து,
தனதுக்
மககளில் இ ப்ைட்டு இருந்த தைஹந்தியின் ேோசத்மத முகர்ந்துப் ைோர்த்தைடி, கனவுகளில் மூழ்கத் துேங்கினோள். அேள் கனவுேகில் மூழ்கி, கனவேோடு ஒன்றி, நிஜத்தில் ந க்கப்வைோகும் திருைணத்மத அதில் ந த்திப் ைோர்க்க ேிமளந்த வநைம் ஹோேில், “ேிஸி, எனக்கு தைோம்ை தைோம்ை ேயிறு ைசிக்குது. என்ன சோப்ைோடு ைண்ணி ேச்சிருக்க? வசன்ட்ேிச் வைன்ட்ேித்ன்னு தசோல்ேி என்மன அேற ேச்சிறோத. எனக்கு வசோறுதோன் வேணும். வசோறு சோப்ைிட்டு ைே ைணி வநைம் ஆகுது. எங்க தகோண் ோ. நோன் சோப்ைி ட்டு” என்ற நிகித்தின் ைைப்ைோனத் தைிழில், கோல்ேோசி தைிழ் ததரிந்த ேிஸி எப்வைோதும் வைோல் இன்றும், வசன்ட்ேிச் வைன்ட்ேித் வசோறு என்ற ேோர்த்மதகமளத் தேிை ைற்ற எதுவும் ைிடிை ோைல், அேமனப் ைோர்த்துத் திரு திருதேன்று ேிழிக்க, “என்ன ேிஸி, என்மன அப்ைடி ேச்சக்கண்ணு ேோங்கோை ைோர்க்குற. நோன் அழகன்னு ததரியும் லூசி, இல்ே இல்ே தூசி, ச்வச அதுவும் இல்மே ஊசி, ச்வச ச்வச ேிஸி” என்று அேனது ஆஸ்தோனக் கிண் மேத் துேங்க, அேன் எப்வைோதும் தசய்யும் வேமேயோனததோல், ேிஸிக்கு அேன் அேள் தையமைக் தகோமே தசய்தது எல்ேோம் நன்றோகப் புரிந்தது. அேள் உணவு வைமஜயில் இருந்த, தண்ணர்ீ குேமளமய எடுத்து நிகித்தின் தமேயில், “என்ன த ல்ேிங் நீ. ைீ தூசோ? ைீ லூஸோ? ைீ ஊசோ?” என்று வகோைத்தில் வகட்டுக் தகோண்வ ஊற்றப் வைோக, “ஒய் திஸ் தகோேதேறி டி” என்று அேறியேன், 3 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அது ஊசோ இல்மே தூசி. அது ஊசி. யு வநோ ஊசி? ஊசி வைோன ஊத்தப்ைம். இந்தியோவுே வைோய் வகட்டுப் ைோரு உனக்குத் ததரியும். அங்க ஊத்தோப்ைம் எல்ேோம் தைோம்ை வைைஸ்.” என்று ேடிவேல் ைோணியில் அேளின் வகோைத்மத இன்னும் அமதவய தசோல்ேி
அேளுக்குப் ைோ ம் ந த்தி
ஏற்றிேி வும், நிரு அேளுக்குச் தசோல்ேிக் தகோடுத்தமேகமள, ஒன்றுேி ோைல் தசோல்ே ஆைம்ைித்தோள் ேிஸி, “வைோ ோ வ ய் ைடியோ!” “உட்கரு ோ வசோம்ைீறி” “ேோமய மூது ோ” அேள் தசோல்ேமதக் வகட்டு நிகித்திற்குக் வகோைம் ேைேில்மே, சிரிப்புத்தோன் ேந்தது. தன்னோல் முடிந்தைட்டும் சிரித்தேன், ேிஸிமயப் ைோர்த்து,”இம்ைோம் தைரிய
ோக்கு!” என்று அதிர்ந்தேன்
வைோல் நடிக்க, அேன் சிரிக்கத் துேங்கினதுவை வகோைத்தின் உச்சிக்குச் தசன்ற ேிஸி, ேிறு ேிறு என்று அேமன தநருங்கித் துைத்த ேை, “தசோன்னோலும் தசோல்ேோட் ோலும் நீ லூசிதோன் ேிஸி, இல்மே இல்மே ஸ்ேட் ீ லூசி” என்று தசோல்ேிேிட்டு, அேள் மகக்கு அகப்ை ோைல் ஓடினோன் நிகித். ஓடியேன் ேிஸிக்குப் வைோக்குக் கோட்டிேிட்டு நிருேின் அமறக்குள் தசல்ே முயே, அேனுக்குப் வைோக்கு கோட்டிேிட்டு ேிஸி அேனுக்கு முன்ைோக நிருேின் அமறக்கு முன் தசன்று, அேமனப் ைோர்த்து திரும்ைி நின்று, இருக் மககமளயும் இருபுறமும் நீட்டி, “வநோ!” என்று அேமனப் “இேளுக்கு என்னேோம்?
வேற
ைோர்த்து கூறி, ைின்,”நிரு, நிகித் இஸ் கியர். கம் சூன்” என்று கத்தினோள்.
வேமேவய
எப்ைடியும்
இல்மே.
தகோஞ்ச
நோளுே
இப்வைோ
நிருவேோ
கல்யோணம்
ஆகப்
அமறக்குள்ள வைோகுது.
வைோனோத்தோன்
தகோஞ்சம்
தனியோ
வைசேி ைோட் ோவள. இே எல்ேோம் ேண் ன்ேதோன் ைிறந்து ேளர்ந்தோளோ? இல்மே இந்தியோே ைிறந்து ேளர்ந்தோளோ? அங்கக்கூ
நிச்சயம் ஆனோ ைின்னோடி வைசேிடுேோகவள” என்று தநோடித்துக்
தகோண் ேனுக்கு, தநோடியில் வகோைம் முமளக்க, ேிஸிமயப் ைோர்த்து முமறத்துேிட்டுச் தசன்றோன், ஹோேிற்கு.
4 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
வகோைத்தில் தசல்லும் நிகித்மதக் கண்டு ேிஸிக்கு அேனின் ஆமசகள் புரிந்தோலும், ேிஸி தனது தந்மத
வகட் ,
தசோன்ன
உ ன்ைடிக்மகமய
ைீ றியும்,
கணேனின்
நம்ைிக்மகக்கு
ைீ றியும்
எமதயும் தசய்ய அனுைதிக்க முடியோது என்ைதில் உறுதியோய் இருந்தோள். ேிஸி அமழத்த அமழப்ைிற்கு உள்வள நிருேி ம் இருந்து ைதில் ேைோது வைோக, அமறக்கதமேத் திறந்துக் தகோண்டு தசன்றேள், அங்கு கனவுகளின் ைிடியில் இருந்து சிக்கித் தேித்த, நிருமேக் கண் தும், அேளி ம் வேகைோகச் தசன்று, அேமளச் ச ோதைன்று உலுக்க, நிரு திடுக்கிட்டு ேிழித்தோள். அேள் ேிழிக்கவும் சிரித்த ேிஸிமயப் ைோர்த்து, இப்வைோது நிரு முமறக்க, அமத எல்ேோம் கண்டுக்தகோள்ளோைல்,
“மைஸ்
வைக்
இஸ்
தேயிடிங்
இன்
தி
ஹோல்”
என்று
தசோன்னோள்
சிரிப்ைீனூவ . அவ்ேளவுதோன்
நிருேிற்கும்
சிரிப்பு
ேந்துேிட் து.
கேகேதேன்று
சிரித்தேமளப்
ைோர்த்து,
ேிஸி,”யு வஹவ் டு ைி மேக் திஸ் ஆல்வேஸ் நிரு” என்று தசோல்ே, “என்மனச் சுத்தி எப்வைோதுவை நல்ேேங்க இருக்கும்வைோது. நோன் எதுக்கு அண்ணி, இல்ே ேிஸி சிரிக்கோை இருக்கப்வைோவறன்” என்று ஆங்கிேத்தில் தசோல்ே, அேமளப் ைோர்த்துப் புன்னமகத்த ேிஸி, அவத ைனது ன்,”அஸ் யு தி மைஸ் வைக் ேித் மஹ த ம்ப்ைவைச்சர். தகட் தைடி சூன் அன்ட்
ுேல் ஐ வஹவ் அயன்ட் ோக் டு ஹிம். ஐ ேில் அைஞ்
ப்வைக்ைோஸ்ட் ைோர் யு வைோத்” என்று தசோல்ேிேிட்டு தேளிவய தசல்ே, “அ வ ய் கோமேயிவேவய திரும்ைவும் சிலுப்ைிப் ைோண்டி சிலுப்ைிகிடுச்சோ. வைோச்சு இன்மனக்கு ஆளு
கீ ழ
இறங்கைோட் ோன்”
என்று
நிகித்மத
நிமனத்து
ைனதளேில்
திட்டிக்தகோண்வ
தசன்றோள் நிரு அேமன வநோக்கி ஹோேிற்கு. அேமனக் கண் தும் நிரு நிகித்திற்குப் வைசவே அனுைதி தகோடுக்கேில்மே, “என்ன ைிஸ் ர்.எஸ்ைி, கோமேயிே வைோன் ைண்ணுனோ எடுக்கைோட்டியோ நீ? உனக்கு அவ்வளோ ஆகிப்வைோச்சோ. இரு நோன் அங்கிள் கிட் தசோல்வறன்” என்று தசோல்ேிக்தகோண்வ ஏற்கனவே
ேிஸி
ைண்ணியதில்
தசோல்ேி, உன் சிஸ் த்மத எல்ேோம் வஹக் ைண்ண அேனது அருகில் தசன்று தநருங்கி அைர்ந்தோள்.
வகோைத்தில்
இருந்தேன்,
நிரு
தசோன்ன
அங்கிள்
என்ற
ேோர்த்மதயில் ைீ ண்டும் வகோைம் தகோள்ள, நிகித்தின் முகம் வைலும் கடுமையோனது. அேனது முகம் ைோறியைின்வை ததரிந்தது, நிருேிற்கு தோன் தசோன்னமேகள். 5 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ச்வச.! இப்ைடி தசோல்ேிட்வ ோவை” என்று நிமனத்தேள், இருந்தோலும் ஒன்றும் இல்மே, என்று எண்ணியைடி,”ேோ சோப்ைி
வைோகேோம் நிகி” என்று அேமன எழுப்ை,
அேன் அமசயவே இல்மே. “என்ன நிகி எப்ைப்ைோரு முணுக் முணுக்குன்னு வகோைப்ைடுற. நீ எப்வைோ எப்ைடி இருப்ைன்னு ததரியவே ைோட்டுக்வக. ஒரு வநைம் முருங்மக ைைத்துே ஏறி உட்கோர்ந்துக்குற, இன்தனோரு வநைம், முருங்மக ைைத்துே இருந்து அந்தர் ைல்டி அடிச்சு கீ ழ ேிழுந்தது ைோதிரி, ேிழுந்து ேிழுந்து கோதைடி ைண்ணி சிரிக்குற” என்று அேமனப் ைற்றி நன்கு ததரிந்தும் சிணுங்க, “ஓவஹோ அப்வைோ உனக்கும் புரியமே என்மனப் ைத்தி. அவ்வளோதோனோ நம்ை இத்தமன ேரு
ம்
ைழகினதுக்கு அர்த்தம்” என்று அேமளப் ைோர்த்துக் வகட் ேனின் முகம் அடிைட்டு இருந்தது. அேன் முகம் ைோறவும், “அ
நோன் என்ன தசோல்வறன். நீ என்ன தசோல்ற”
“நோன் என்ன தப்ைோ தசோல்ேிட்வ ன்.” “எதுக்கு நிகி இப்வைோ வதமே இல்ேோை வைசுற” “நோன் என்ன வதமே இல்ேோை வைசுவறன். உங்க அண்ணி என்ன ோன்னோ, உன்
ரூமுக்குள்ள
ேந்தோ என்னவேோ நோன் ேில்ேன் ைோதிரி ஆகிடுவேன்னு ையப்ைடுறோ? தேளிய வைோனோ சீக்கிைம் ேந்தி னும், அப்ைடி இப்ைடின்னு ஆயிைத்ததட்டு கண்டி
ன். இவ்வளோ நோள் இல்ேோத கண்டிப்பு
இப்வைோ ைட்டும் என்ன அேளுக்கு? அதுவும் ைத்தோதுன்னு இப்வைோ எதுக்கு நீ அேமைப் ைத்தி வைசுற? அேை ைத்தித்தோன் உனக்கு நல்ேோவே ததரியுவை! நோன் எது தசய்யக்கூ ோதுன்னு தசோல்வறவனோ அமதத்தோன் தசய்ேோரு. அேருக்கு என்வைே உள்ள ைோசத்மதேி
வேற எதுக்கு வைமேவயோதோன் ைோசம் அதிகம்” என்று
வகோைத்தில் தசோல்ே, “அ
ேிஸி
ந ந்துகுறோ.
தசோல்றதுே இேனுக்கு
என்ன தப்பு அது
இருக்கு?
புரியைோட்டுக்கு”
அம்ைோ இல்ேோத எனக்கு அம்ைோ என்று
தநோந்தேள்,
அங்கிமள
ைோதிரி
நிமனத்தும்
ேருந்தோைல் இல்மே. “சரி ைிஸ் ர், இப்வைோ அதுக்கு நோன் என்ன ைண்ணனும். வதோப்பு கைணம் வைோ ேோ? இல்மே ேிஸிட்
உனக்குப் ைிடிச்ச அல்ேோ ைண்ண தசோல்ேேோ? ஆனோ எனக்கு வநைம் ஆகுவத. இன்னும்
அமைைணி வநைத்துே ஆைீஸுக்கு வைோகமேன்னோ அந்தக்
க் ைவுத்[ேோத்து ேோயன்] என்மன
டின் கட்டிருேோன்”
6 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
நிகித்திற்கு அேள் தசோன்ன அல்ேோ, ேயற்மற புைட் , நிைி த்தில் ைோறியேன்,”அம்ைோ தோவய நீ எதுவும் தசய்ய வேணோம். நோ இன்னும் தைோம்ை நோள் உன்கூ அே
தசஞ்ச
ைிட்சோமேக்கூ
சோப்ைிட்டிருவேன்.
ஆனோ
இருக்கணும்னு நிமனக்குவறன்.
அே
தசய்ற
இந்தியன்
டிஷ்
ஷ்
வேணோம் தோவய. இந்த ஆட் த்துக்கு நோன் ேைமே. அமத எல்ேோம் உங்க அண்ணமனவய சோப்ைி
தசோல்லு.
அப்புறம் எனக்கும் ம ம் ஆச்சு, சீக்கிைம் கிளம்பு. சோப்ைிட்டுட்டு வைோகேோம்” என்று எழும்ைினோன். அேன்
எழும்ைியதும்,”ஹப்ைோ
ஒரு
ேழியோ
சிலுப்ைி
எழும்ைிருச்சி”
என்று
நிமனத்தேள்,
அேனு ன் உணவு வைமஜக்கு ேை, அங்கு நிரு தசய்து இருந்த வசோறும் ைருப்மையும் ேிஸி, நிகித்திற்கு
ைரிைோறிேிட்டு,
நிருேிற்கும்,
அேளுக்கும்
வசன்ட்ேிச்மச
ைரிைோறி
அேளும்
அைர்ந்துக் தகோண் ோள். அேனுக்குப் ைிடித்த உணதேன்றதும் நிகித் அமைதியோக சோப்ைி , ேிஸியும் நிருவும் அேமனப் ைோர்த்து, சிரிப்மை அேனுக்குத் ததரியோைல் ைகிர்ந்துக் தகோண் னர். ேயிைோற உண் ேன்,”நல்ேவேமள இந்த ஊசி இமதப் ைண்ணே. ைண்ணிருந்தோ அவ்வளோதோன். ைோேம் இளேைசன்” என்று தசோல்ேியைடிவய அேன் ேிஸிமய ைோர்க்க, [நிகித்திற்கு ேிஸி ைீ து வகோைம் இருந்தோலும். அேள் நிருேின் ைீ து தகோண்டிருக்கும் அன்பு புரியத்தோன் தசய்தது. ஆனோல் சிே வநைம் ைனம்தோன் ஏற்க ைறுத்தது] அங்கு ேிஸி அேமன தகோமேதேறியு ன் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோள். அதற்குள் நிருவும் சோப்ைிட்டு முடித்திருக்கவும், ேிஸியின் மககளில் சிக்கி மகைோ ஆகோைல், நிருமே
இழுத்துக்
தகோண்டு
ஓடினோன்
நிகித்.
வைோகும்
ேழியில்,”ஊசி
ைோசி
ேோங்க
ஆள்
இல்மேவயோ” என்று கத்திக் தகோண்வ ! அேன்
தசோல்ேமத
எல்ேோம்
ேோர்த்மதகமளப்
ைிடித்துப்
புரிந்துக்
தகோண்
ேிஸிக்கும்
சிரிப்புத்தோன் ேந்தது. கோரின் அருகில் தசன்றேன், நிருேிற்கு அைை, கோர் கதமேத் திறந்துேிட்டு, அேள் அைர்ந்ததும், அேனும் தசன்று அைர்ந்துக் தகோண்டு கோமை இயக்கினோன். அேன் கோமை இயக்கத் துேங்கவும், நிரு அேனது அமேப்வைசிமய எடுத்து வநோண் , “ஆைோ
கட்டிக்கப்வைோறேன்
உட்கோர்ந்துட்டு
வைச
ைக்கத்துே
ேி ைோட்டுக்கு,
உட்கோர்ந்துட்டு இங்வகயோேது
இருக்கோன்.
ேட்டுேதோன் ீ
வைசேோம்னு
வதோணுதோ.
ஒரு
சனி
இப்வைோவும்
அமேப்வைசிமய வநோண்டிட்டு இருக்கோ” என்று நிகித் முணுமுணுக்க, 7 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அமதக்
வகட்டும்
கண்டுக்தகோள்ளோதேேோய்,
அமேவைசியில்
கேனம்
தசலுத்திக்
தகோண்டிருந்தோள். அேள்
இப்ைடி
தசய்ேது
அேமன
தேறுப்வைத்த,
அேளி ம்
இருந்து
தைோமைமே
ைிடுங்கியேன்,”இப்வைோ நீ ஆைீஸுக்குப் வைோகனுைோ வேண் ோைோ?” என்று வகட்க, “நீ எதுக்கு என் அமழப்மை எடுக்கே” என்று ைதில் வகள்ேி வகட் ோள் நிரு. “சும்ைோத்தோன்” “அப்வைோ இதுவும் சும்ைோத்தோன்” “அப்வைோ சரி” என்று முகத்மதத் திருப்ைிக் தகோண் ோன் நிகித். அேன் அப்ைடி தசய்யவும் நிரு,”இப்வைோ எதுக்கு முகத்மதத் திருப்ைிக்கிற?” “நீ தோன் என்கிட்
வைச ேிருப்ைம் இல்மேன்னு தசோன்னிவய!”
“நோன் எப்வைோ தசோன்வனன்?” “தகோஞ்சம் முன்னோடி” தமேயில் அடித்துக் தகோண் ேள், அேனது அருகில் தநருங்கி அைர்ந்தோள். “இப்வைோ எதுக்கு ைக்கத்துே ேந்து உட்கோர்ந்திருக்க?” “என் தசல்ே சிலுப்ைோகிட்
நோன் உட்கோைைோ யோரு உட்கோருேோ?”
“இப்வைோ ைட்டும் எங்க இருந்து, இப்ைடி ைோசம் ேருது?” அேன் வகட்டுக் தகோண்டு இருக்கும்வைோவத, நிருேின் அலுேேகம் ேை, நிகித் அதுேமை இருந்தக் வகோைம் நீங்கி, அேளதுக் கன்னத்தில் முத்தம் ைதித்து,”ேில் ைிஸ் யூ நிரு வைைி” என்று கண்களில் கோதலு ன் தசோல்ே, நிருேின் ைனது அந்த ேளர்ந்தக் குழந்மதமய நிமனத்து உள்ளுக்குள் தினம் தினம் ேியப்ைது வைோே இன்றும் ேியந்தது. “ைிஸ் யூ டூ சிலுப்ைோ” என்று அேளும் அேனதுக் கன்னத்தில் முத்தம் மேக்க,
8 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“எனக்கு இப்வைோவே உன்மனக் கல்யோணம் ைண்ணிட்டு என்வனோ வே ேச்சிக்கணும்னு இருக்கு நிரு. வைசோை இளேைசமன சீக்கிைவை ேைச் தசோல்ேிடுவேோைோ? அந்தப் ைிைோஜக்ட்ம
வேறு
யோருகிட் யோேது ஒப்ைம க்கச் தசோல்ேிட்டு” “என்ன நிகித் நீ. சின்னுப்புள்ள ைோதிரி. இன்னும் தைண்டு ைோசம் தோன. அங்கிளும் அப்வைோதோன் ரிலீவ் ஆகி ப்ரீயோ இருப்ைோங்க. எப்ைடியும் அங்கிள் இந்தியோ வைோயிட் ோ திரும்ை ேைைோட் ோங்க. நீயும் இந்தியோ வைோகைோட் ” அவ்ேளவுதோன் ைீ ண்டும் வகோைம் தகோண் து நிகித்தின் ைனது. அேன் அமைதியோகவே இருக்க, "எதுக்கு நிகி இப்ைடி இருக்க நீ? அங்கிள் வைே நீ வகோைப்ைடுறதுே, அர்த்தவை இல்மே. இது நோன் இன்னக்கு வநத்து இல்மே. எத்தமனவயோ ேரு எல்ேோம்
வகட் வு வன
புரிஞ்சிக்வகோ.
அேரு
தசோல்ேிட்வ ன்.
உனக்கோகத்தோன்
தகோஞ்சைோேது
இங்க
இருக்கோரு."
எல்ேோம் அேன் வகட்க வகட்க, முகம் இறுகிக் தகோண்வ “இவதோ ைோரு நிகி. நீ என்கிட்வ வைரும் அங்கிள்கிட்
த்துக்கு முன்னோடி நீ தசோன்னமத நீ
அேங்க
என்று
அேள்
உணர்வுகமளயும் தசோன்னேற்மற
இருந்தது.
தசோன்னது தகோஞ்சம்தோன். ஆனோ நிமறய இருக்கு நோை தைண்டு
ததரிஞ்சிகிடுறதுக்கு. முதல்ே அமத தசய்ய முடியைோன்னு ைோரு.”
அேள் தசோல்ே தசோல்ே, நிகித் அமசயோைல் இருந்தோன். இது அேளுக்குப் ைழக்கப்ைட் துதோன். இருந்தும் அேளுக்கும் எதுவும் சரிேைத் ததரியோவத. எனவே அேளோல் முடிந்தேற்மற தசோல்ேிப் ைோர்த்தோள். இதற்குவைல் ஒன்றும் தசய்யமுடியோது என்று நிமனத்தேள், “சரி நோன் கிளம்புவறன். ேோத்து ேோயன் தேயிட் ைண்ணிட்டு இருப்ைோன்” என்று தசோல்ேிேிட்டு, நிகித் வகோைத்தில் இருப்ைமதயும் தைோருட்ைடுத்தோைல், ைீ ண்டும் அேனுக்கு ஒரு முத்தத்மத அளித்துேிட்டு, அேமனேிட்டு ேிேகி, கோரில் இருந்து இறங்கிச் தசன்றோள், அேனின் நிரு வைைி நிைஞ்சனோ. தசல்லும் அேமளவய ைோர்த்துக் தகோண்டிருந்த நிகித், வகோைம் இன்னும் அ ங்கோைல் இருக்க, அேள் உள்வள தசன்றதும், கோமை வேகைோகச் தசலுத்தினோன், தனது வகோைம் முழுேமதயும் அதில் கோட்டியைடி. அேனது ைனதில், ைதிமனந்து ேரு த்திற்கு முன்பு, என்னது எது என்று ததரியோத அந்த சிறிய ேயதில், அமனேரின் முன்பும் அசிங்கப்ைட்டு நின்றது, ேந்ததுச் தசன்றது.
9 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அமத ைமறக்க எத்தமனப் வைோைோட் ம், எத்தமன நோட்கள் தோனும் அவத ைோதிரி ஆகிடுவேனோ என்று ையந்து ையந்து ேோழ்ந்திருக்கிறோன். நிமனவுகளில் இருந்து ைீ ண் ேனுக்கு, ேிஸி நிமனவு ேை, சிரிப்பு தோனோக ேந்தது. வைக்கு!! ேில்ேன்னோ, நிருமே தேளிய கூட்டிட்டுப் வைோகும்வைோது எல்ேோம் ஆகைோட்வ னோ. இந்த ைோதிரி ேோஜிக்வக இல்ேோை வயோசிக்குறே வைச்மச எல்ேோம் வகட்டுட்டு, இந்த ைண்டும் ஆடுது.
அப்வைோமதய
வகோைம்
ேிைக்தி
தகோஞ்சம்
ைட்டுப்ை ,
அேனும்
அேனது
அலுேேகத்திற்குச் தசன்றோன். அலுேேகத்திற்குள் நுமழந்ததும், அேனது நண்ைன் வ ேிட் ேைவேற்றோன். அேமனக் கண் தும்,”வ ய் கருங்குைங்கு. ஏன் ோ கோேங்கோத்தோமேவய உன் மூஞ்சிமய என் முன்னோடி கோட்டுற. இன்மனக்கு என்ன ேில்ேங்கத்துே ைோட் ப்வைோவறவனோ” என்று நிகித் புேம்ை, “வ ய் வ ய் அ ங்கு. என்னவேோ நீ என்மனத்தோன் முதல் முதல்ேோ தினமும் ைோர்க்குறது ைோதிரி வைசுற. எனக்குத் ததரியோதோ நீ தினமும் டிமைேர் சர்ேஸ் ீ ைண்ணிட்டு ேருேன்னு” என்று கோமே ேோரினோன். அசடு ேழிந்தேன், கீ வழ ேிழுந்தோலும் ைீ மசயில் ைண் ஒட் ோதக் கமதயோக,”வ ய் கருங்குைங்கு நோன்
அமதச்
தசோல்ேே.
ஆைீஸ்ே
ேந்ததும்,
உன்வனோ
முகத்துமேயோ
முழிக்கனும்னு
தசோல்வறன்” “உன்மன எல்ேோம் தைத்தோங்களோ? தசஞ்சோங்களோ
ோ?”
“உனக்கு சந்வதகவை வேண் ோம் ைச்சி என்மன தசஞ்சோங்க” என்று நிகித் அேமனத் ததளிேோகக் குழப்ைினோன். “அது எப்ைடி தசய்யமுடியும்” வ ேிட் தனது சந்வதகத்மத முன்மேக்க, “நல்ேோ வயோசி ைச்சி, கண்டிப்ைோ நீ கண்டுைிடிச்சிருே. ஏன்னோ இந்த உேகத்துமேவய நீதோன் ேடிகட்டின புத்திச்சோேின்னு, அதைரிக்க ைிைதைர்ே இருந்து, அய்யர் ேட்டு ீ ைோைி ேமைக்கும் உன் வைோட்வ ோமேத் தோன் தினமும் கோமேே எழும்புனதும் கும்ைிடுறோங்க” என்று தசோன்னேன் தகோஞ்சம் நிறுத்தி, “”ஆனோ ைச்சி எனக்கு ஒரு சந்வதகம். இப்ைடி ஒரு அறிேோளிமயப் வைோய் எதுக்கு நம்ை ைைோ க்ட் வைவனஜர் அடிக்கடி வைச்சோமேவய கடிக்குறோருன்னு ததரியமே” என்று தசோல்ே, 10 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வ ய் வ ய். ஏன் ோ என்மன கோேங்கோத்தோமேவய கடுப்ைடிக்குற. உனக்கு நோன் என்ன ேஞ்சகம் தசஞ்வசன். நீ என் முகத்துே முழிச்சதுனோே ஆப்பு உனக்கு இல்மே ைச்சி, எனக்குத்தோன். இமதத்தோன் தசோந்தச் தசேவுமேவய சூனியம் ேச்சிக்கிறதுன்னு தசோல்ேோங்கவளோ” என்று வ ேிட் தநோந்துக் தகோண்டிருக்கும் வநைம், “ஆனோலும் நீ அறிேோளி ைச்சி” என்று அேனதுத் வதோளில் தட்டி,”இப்ைடிவய வைோனோ நீ எங்வகவயோ வைோயிருே ைச்சி” என்று தசோல்ே, “இன்னும் தகோஞ்ச வநைம் உன்கூ
வைசிட்டு இருந்வதன்னு ேய்யு.. நோன் ததருக்வகோடிேதோன்
நிப்வைன்” “அதோன்
தசோல்வறவன
ைச்சி.
நீ
அறிேோளின்னு”
என்று
ைீ ண்டும்
தசோல்ேிேிட்டு
நிகித்
அலுேேகத்திற்குள் நுமழய, வ ேிட் தனது நிமேமய எண்ணி ேருந்தியைடிவய தசன்றோன் அேனது ைின்னோல். தசல்லும்
ேழியில்,”ஆனோலும்
எல்ேோரும்
உன்மனய
ம வ்
அடிக்குறேவன[வ ேிட்]
தேள்மளக்கோைத்
துமைன்னு
உன்
தையமைக்
நிமனப்ைோணுக.
வகட் தும்
இங்க
ேந்துப்
ைோர்த்தோத்தோன் ததரியும் அது தேள்ளக்கோைத் துமை இல்மே, கோக்கோன்னு” என்று நிகித் அேமன கிண் ல் அடிக்க, “வ ய் எமதப் ைத்தி வேணும்னோலும் வைசு, என் கேமைப் ைத்தி ைட்டும் வைசோத” என்று முறுக்கிக் தகோண் ோன் வ ேிட். “சும்ைோ தசோல்ேக்கூ ோது ோ. கருப்பு மேைம் ோ நீ” “வ ய் வைோதும் ேிட்டுடு. அப்புறம் அழுதுறுவேன்” என்று வ ேிட் வைோேியோகக் கேங்கவும், அேர்கள்
தசல்ேேிருக்கும்
தளமும்
ேந்துேி ,
நண்ைர்கள்
இருேரும்
இரு
திமசயில்
தசன்றனர். தசல்லும் வைோது வ ேிட்டிற்கு, நிகித் ைற்றின புதிர் இருந்துக் தகோண்வ தோன் இருந்தது.
ேிம கள் 2: “உன் ஒற்மைத் துைி கண்ண ீருக்கும் எந்தன் ைனது துடித்து, 11 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ெலக் கோேியங்கமை எழுதுகிைது கோப்ெியங்கைில் பெோைிக்க!!”
இருக்மகயில் அைர்ந்து, வேப் ோப்மை உயிர்ைித்து, ேந்திருந்த இ-தையில்கமளத் திறந்தோன் நிகித்.
திறக்கும்
ேந்திருக்கும்
வைோவத,”இன்மறக்கு
என்று
அந்த
ததரிந்துக்தகோண்வ ,
தையில்
ேந்திருக்கக்கூ ோது”
தைோய்யோன
உறுதி
என
எடுத்துத்
எப்ைடியும்
மைக்வைோசோப்ட்
அவுட்லூக்மக திறந்தேனுக்கு, இன்ைோக்ஸ்
கிளிக்
தசய்தவு ன்,
வதோன்றியது,
“இந்த
நோள்
இனிமையோக
அன்ைோர்ந்த ேோழ்த்துக்கள் – என்றும் உன் நிமனவுகளு ன் : நிர்ையி புருவ
அமைய
எனது
ோத்தைன்”.
இமதக் கண் தும் நிகித்திற்குக் வகோைத்மதச் தசோல்ேேோ வேண்டும். சும்ைோவே ஓமேப் ைட் ோசு வைோல், ை
ை தேன்று வகோைம் தகோள்ைேனுக்கு, இதுவும் எரிச்சமேக் கிளப்ை, ரீட் ரிசிைியன்ட்
வசமேயு ன்
ேந்த
தையிமே,
வேண் ோ
தேறுப்ைோக,
ரீட்
அழுத்திேிட்டு, “சீ வேற வேமேவய இல்மே” என்று எண்ணி,
ரிசிைியன்ட்
தைோத்தோமன
ிப்ட்+த லீட் தசய்தோன்.
அதில் அந்த தைோத்தோமன அழுத்தேில்மே என்றோல், எப்ைடியும் அேன் அழுத்தும் ேமை தையில்கள் ேந்துக்தகோண்வ
இருக்கும் என்ைது அேனுக்கு நன்றோகவே ததரியும். அதற்கு
ேழிேகுக்கக்கூ ோது என்ைதற்கோகத்தோன், அேனுக்குச் சுத்தைோகப் ைிடிக்கேில்மே என்றோலும் க்ளிக் தசய்ேது. ைிடிக்கேில்மே என்ைமதேி , தேறுப்புத்தோன் அதிகம். தினமும் கோமேயில் இருந்து எப்ைடியோேது அேனது நிம்ைதிமயக் தகடுக்கவேண்டும் என்வற சிேது ந க்கின்றன என்று தநோந்தேன், அமத ைமறக்க, கேகேப்ைோனப் வைோர்மேமய ைீ ண்டும் வைோர்த்திக் தகோண் ோன். இருக்மகயில் இருந்து எழுந்தேன், அேன் நியைித்து இருந்த ரிப்வைோர்டிங் வைவனஜர்களி ம், எல்ேோம் எப்ைடி தசல்கிறது என்று ேிசோரித்துேிட்டு, அேர்களதுச் சந்வதகங்களுக்கு ைதிேளித்து, ைின்
அேர்களு வன அைர்ந்து
அேர்களுக்கு
உதேி
தசய்யத்
துேங்கினோன்,
கேகேப்ைோகப்
வைசியைடி. அேனது
ஒருமுகம்தோன்
ைற்றேர்களுக்குத்
ததரியும்
என்ைதோல்,
அந்த
அலுேேகத்தில்
அமனேருக்கும் அேமன ைிகவும் ைிடிக்கும். இப்வைோதுதோன் தகோஞ்சம் கேகேப்ைோக இருந்தேமன ததோந்திைவு தசய்ேதற்கு என்று, அடுத்தது ேந்து வசர்ந்தது ஒரு தேோடுக்குப் ைோண்டி இல்மே இல்மே எருமை. 12 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அ க்க வுவள ஒவை நோளுே ைனு
னுக்கு எத்தமன வசோதமன ோ சோைி” என்று தநோந்த நிகித்,
ேந்த எருமைமய இன்முகத்வதோடு அழகோக ேைவேற்றோன்“என்ன ோ வகவக, ைணியோச்சினோ வைோதுவை, உனக்கு ேயித்துேயும் ரிங்க்வ ோன் ரீங்கோைைி
ஆைம்ைிச்சிருவை” என்று வ ேிட்ம
கேோய்க்கவும், “ைின்ன என்ன ோ, நீ ைோட்டுக்கு இங்க உட்கோர்ந்துட்வ
இருக்க, நைக்கு சோப்ைோடுதோன் முக்கியம்.
நீ என்ன ோனோ? க மே வைோட்டுட்டு இருக்க, உன் டீம்ே இருக்குற தைோண்ணுங்ககூ ” “ஏன் ோ,
நீ
ஆைீசுே
முழு
வநைமும்
ைண்றமத
நோன்
எப்வைோேோேதுதோன்
ைண்வறன்.
அது
தைோறுக்கமேயோ உனக்கு? இரு உன் தைோண் ோட்டிக்கு வைோன் வைோட்டு தசோல்வறன்” “அவ ய் உனக்கு நோன் வகோயில் வேணும்னோலும் கட்டி தகோடுக்குவறன். என் ேோழ்க்மகே, வகோல்ப்
ேிமளயோ ோத ோ!
அப்புறம்
நீ
குச்சிதோன்
தகோடுப்ை,
அே
அமத
ேச்சு
என்மன
ைந்துைோதிரி தூக்கி ஏறிேோ. நோன் ைோேம் ோ” என்று கதறுேது வைோே நடித்தோன். “சரி சரி அழோத. நோன் தசோல்ேைோட்வ ன். ஆனோ தைோதுேோ தசோல்வறன், எங்க ஆைீஸ்ே இருக்குற ஒருத்தனுக்கும், எஸ்தர்கும் சம்திங் சம்திங்னு” நிகித் கூறி சிரிக்க, “உனக்குத் வதமேயோ இது? ேயிறு ைசிச்சோ வைசோை வைோய் சோப்ைி இேமன எல்ேோம் கூப்ைி
வேண்டியதுதோன? இப்ைடி
ேருேியோ?” என்று வ ேிட் ஆள்கோட்டி ேிைமே அேமன வநோக்கிவய
கோட்டி வைச, “ஹோ.. ஹோ” என்று சத்தைோகச் சிரித்தோன் நிகித். சையம் ைோர்த்து வ ேிட்,”சரி ைச்சி, நோமளக்கு ேிடுமுமறதோவன, எங்வகயோேது வைோகேோைோ? நோவன உன்மன ேந்து ைிக்கப் ைண்வறன்” என்று ைிற்ைோதியில் அழுத்தம் தகோடுக்க, நிகித்தின் முகம் இருண் து. ைின் சைோளித்தேன்,”நோமளக்கு எனக்கு வேற ப்ளோன் இருக்கு
ோ.
இன்தனோரு நோள் ைோர்க்கேோம்” இது வ ேிட் எதிர்ப்ைோர்த்ததுதோன். அேனுக்கு இப்ைடி நிகித் எப்வைோதும் தேிர்ப்ைதுதோன் அேமன சந்வதகத்மத
ேைேமழத்தது.
ஒருேரு த்திற்கு
வைல்
நிகித்
வேமேப்
வ ேிட்டின்
நட்பு
ைோர்க்கிறோர்கள்,
ஆைீஸ்
ஆைீஸில்
ேமை
ைட்டும்தோன்.
இருக்கும்
ேமை
இங்கு
ஜோேியோக
அடுத்தேர் கோமே ேோரி ேிமளயோடுைேர்கள், அலுேேத்மதேிட்டு தேளிவய தசன்றோல் நீ யோவைோ நோன் யோவைோ தோன். வ ேிட் ைேமுமற அமத உம க்க நிமனத்தும், நிகித் அதற்கு இ ம் தகோடுக்கவே இல்மே. எதற்கோக இப்ைடி 13 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
என்று அேன் வகட்கவும் இல்மே. அேன் ேிருப்ைப்ைட் ோல் தசோல்ேட்டும் என்று நிமனத்து இருந்தோன். இப்வைோது நிமேமைமய சீைோக்க எண்ணி, நிகித்,”என்ன ோ சோப்ைி
வைோகேோைோ? இல்மே நோன்
வேமே தசய்ய ஆைம்ைிக்கட்டுைோ?” என்று வகட்க, “வ ய் நீ என்கூ
எங்வகயும் ேைவேணோம், இப்வைோ என்கூ
சோப்ைி
ேந்தோ வைோதும்”
“இப்வைோ நோன் ேைணுைோ வேணோைோ?” நிகித் கிண் ல் தசய்ய, “தைோக்மக வைோட்டு என்மனக் தகோல்றோவன” என்று தநோந்த வ ேிட், அதற்குவைல் ேோயடிக்கோைல் தசன்றோன் நிகித்து ன். அந்த
நோள்
முடிேம ந்த
நிமேயில்,
நிகித்
நிருமே
அமழக்கச்
தசன்றோன்
அேளின்
அலுேேகத்திற்கு. கோரினுள் ஏறியேள், முகத்மத உம்தைன்று மேத்திருந்தோள். என்ன ோ
இது,
நம்ை
வநட்சருக்கு
தைோருந்தோத
ைோதிரி
இருக்வக
என்று
நிமனத்த
நிகித்,
ேண்டிமயத் திருப்ைினோன் நிருேின் அலுேேகத்மத வநோக்கி, அேன் ேண்டிமயத் திருப்ைவும், என்ன ோ இது என்று அேள் அேமனப் ைோர்க்க, “என் நிரு வைைிமய கூட்டிட்டுப் வைோக ேந்வதன். ஆனோ அேளுக்கு ைதிேோ ஒரு எேி ததரியோை ஏறிடுச்சி. அதோன் அமத இறக்கிேிட்டுட்டு என் தசல்ேத்மத கூட்டிட்டு வைோகவைோவறன்” என்று நிகித் சிரிக்கோைல் தசோல்ேி, அேமளப் ைோர்த்து கண்ணடிக்க, “ஹவேோ யோமை எேின்னு தசோல்ற?” “எேிமயத்தோன் எேின்னு தசோல்வறன்” “வ ய் நீ ஓேைோ வைோற!” “நோன் எங்க வைோவறன். நோன் உட்கோர்ந்துட்டுதோன் இருக்வகன். ேண்டிதோன் வைோகுது” “ஐவயோ கடி தோங்கே” “யோரு கடிச்சோ நிரு வைப்ஸ்? எங்க அடிைட்டிருக்கு. ேோ நம்ை ஹோஸ்ைி ல் வைோகேோம்”
14 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“உன்மன கட்டிட்டு நோன் என்ன ைோடு ை வைோவறவனோ? ஆண் ேோ? எனக்கு வேற ஆமள தசட் ைண்ணி குவ ன். இதுக்கு வைே என்னோே முடியோது” நிரு புேம்ை, “உன் தமே எழுத்மத ைோத்த முடியோது, என் தசல்ேக் குட்டி. இந்த தஜன்ைம் இல்மே. இனி ேர்ற தஜன்ைமும் நீதோன் நோன். நோன்தோன் நீ.” “ஆைோ இந்த ைோதிரி உ ோன்ஸ் வைச்சுக்கு எல்ேோம் குமறச்சல் இல்மே” “வேற எதுே குமறஞ்சி வைோயிட்வ ன்” வகட்கும்வைோது அேனுக்குக் குைல் கைறியது. அேனதுக் குைேின் ைோற்றத்மத உணர்ந்தேள் அமத உதறிேிட்டு,“ேிஸி தகோஞ்சம் திங்க்ஸ் ேோங்கணும்னு தசோன்னோ” “சரி ேோங்கட்டும். அதுக்கு இப்வைோ என்ன?” “அவ ய் ேிஸிக்கு தகோஞ்சம் திங்க்ஸ் ேோங்கணும். அே ேிஸ்ட் தகோடுத்து ேிட்டிருக்கோ” “அப்ைடி ததளிேோ தசோல்ேவேண் ோைோ?” “தசோல்ேிட் ோலும்” “சரி
சரி
தைோம்ை
சிலுப்ைிக்கோத.
ேோங்கேோம்”
என்று
அமழத்துச்
தசன்றோன். வைோகும்
ேழியிவேவய,”ம ம் ஆகுது நிகி, சீக்கிைம் ேோங்கிட்டு ேட்டுக்குப் ீ வைோவேோம். இல்மேன்னோ ேிஸி திட்டுேோ” என்று அேள் கத்தியமத எல்ேோம் வகட்கோைல், அேமள தைஸ் ோைன்ட்டிற்குள் இழுத்துச் தசன்றோன். அங்கு தசன்று அைர்ந்ததும் “நிகி, ேிஸி நிமறய சோதனம் ேோங்க தசோல்ேிருக்கோ. நீ வேற இப்ைடி எல்ேோம்
இழுத்துட்டு
ேந்திருக்க.
அேளுக்கு
ைட்டும்
நம்ை
இப்ைடி
சுத்துறது
ததரிஞ்சோ
தசோல்றமத
எல்ேோம்
தைோம்ைவே வகோேப்ைடுேோ” “ஏன்
வைப்ஸ்,
அந்த
ஊசி
தசோல்றமதத்தோன்
வகட்ைியோ?
நோன்
வகட்கைோட்டியோ? அே ேர்றதுக்கு முன்னோடிேமை என் வைச்மசத்தோன் நீயும் உன் வைச்மசத் தோன் நோனும் வகட்டுட்டு இருந்வதன். இப்வைோ ைட்டும் என்ன புதுசோ?” “அப்வைோ எனக்கு அம்ைோ இல்மே நிகி” தசோல்ேிேிட்டு அேமனப் ைோர்த்தோள். “எனக்கு இப்ைவும் யோருவை இல்மே நிரு” அேன் திடிதைன்று சீரியஸோக.
15 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அதோன்
உன்
அப்ைோ,
அதோேது
எனக்கு
அங்கிள்
அப்புறம்
அப்புறம்”
என்று
தசோல்ே
ஆைம்ைித்தேள், அேன் முகம் ைோறுேமத உணர்ந்து நிறுத்த, அேள் நிறுத்தியதும், ஒரு ேினோடி அேமன அடிப்ைட் ப் ைோர்மே ைோர்த்தோன். அவ்ேளவுதோன் அதன்ைின், தோனோக ைோறி சிரிப்ைினூவ ,”என் தசல்ே வைப்ஸ்க்கு என்ன வேணும். எனக்கு கூல் ட்ரிங்க்ஸ் வைோதும், ஏற்கனவே வகவகேோே ைதியம் சோப்ைிட் வத புல்ேோ இருக்கு. உனக்கு எப்ைவும்வைோே” "எனக்கு எதுவும் வேணோம்" “என்ன
வைப்ஸ்
நீ?
நோன்
ஆமசயோ
உன்கூ
தகோஞ்ச
வநைம்
தசேவு
ைண்ணனும்னு
நிமனக்குவறன்.” “கல்யோணத்துக்கு அப்புறம் உன்கூ தோன இருக்கப்வைோவறன்” “என் நிருேோ இப்ைடி தசோல்றோன்னு எனக்கு
ோக்கோ இருக்கு. முன்னோடி எல்ேோம் என்கூ
ைட்டும்தோன் இருப்ைோ. இப்வைோ அப்ைடி இல்மே” தநோடிக்கு தநோடி அந்நியன் ைோதிரி ைோறுைேமன என்னதேன்று தசோல்ேது. “சரி இப்வைோ என்ன தசய்யனும்?” “இப்வைோ வகட்டிவய இது நல்ே வகள்ேி” என்று சிரித்தேன்,”உனக்கு என்ன வேணும் தசோல்லு, ேோங்கிட்டு ேர்வறன்” “ஒன்னும் வேணோம்” “அப்வைோ சரி. என் ைக்கத்துவேவய உட்கோர்ந்துக்வகோ” என்றுேிட்டு, அேமள இடித்துக்தகோண்டு அைர்ந்து, அேளது ேேது மகமய எடுத்து, அேனதுக் மகக்குள் மேத்து, ைின் அதில் முத்தம் மேக்க, “என்ன ைண்ற நிகி” “சும்ைோ இரு நிரு. தகோஞ்ச வநைம் அமைதியோ இரு. அப்புறம் நோவன உன்மன கூட்டிட்டு வைோவறன்” அேளும் தகோஞ்சம் அமைதியோக இருந்தோள். அப்ைடிவய அேன் இ துக்மகமய அேமளச் சுற்றி வைோட்டு அமணத்துக்தகோண்டு,”நிரு” என்று கோதலு ன் அமழக்க, 16 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“என்ன ோ?” “எதுக்குடி
இப்ைடி
ைோறிவைோயிட் . என்மன
தசோல்ேிரு வைைி, இப்வைோவே இளோட்
உனக்கும்
ைிடிக்கமேயோ?
ைிடிக்கமேன்னோ
தசோல்ேி நிறுத்திறேோம் கல்யோணத்மத. ைமழயைடி
சின்னதுே இருந்து எப்ைடி நண்ைர்களோ இருந்வதோவைோ அப்ைடிவய இருக்கேோம்.” “ஏன் நிகி இப்ைடி வைசுற.” அேள் கண்களில் இப்வைோது நீர் நிமறந்து தேளிய ேைேிருந்தது. அேள் கண்களில் கண்ணமைக் ீ கண் தும், சிரித்தேன்,”அடிவயய் லூஸு. இப்வைோ என்னத்துக்கு கண்ணு
கேங்குற.
இருக்கமுடியும்.
நீ
இந்த
எேி
சிலுப்ைோன்னு
இல்ேோை என்மனக்
இந்தப்
பூமனயோே
ைட்டும்
கூப்ைி ன்னும்றதுக்கோகவே,
எப்ைடி நோன்
தனியோ உன்மன
யோருக்கும் ேிட்டுத் தைைோட்வ வன” என்று அேன் ைேைோகச் சிரிக்க, “வைோ ோ சிலுப்ைோ. அப்புறம் எதுக்கு இப்ைடி எல்ேோம் வைசுற?. இனிவை இப்ைடி வைசுனன்னு மேய்யு. உன்மன” என்று தசோன்னேமள, “என்மன” என்று அேன் கண்ணடித்துக் வகட்க, “ேிளக்தகண்தணய்” என்று தசோல்ேிேிட்டு அேளது ேிைல்கமளப் ைிடித்து இருந்த, அேனது ேேதுக்மகயின் தைருேிைமே நறுக்தகன்று கடித்துேிட்டு, அேனி ம் இருந்து தப்ைித்து ஓ , “வைைி, இப்வைோ என்கிட்
நீ ேோங்கிக்கட்டிக்கப் வைோற?” என்று தசோல்ேிக்தகோண்வ , மகமய
உதறிக்தகோண்டு ஓடினோன். அேள் அேனி ம் இருந்துத் தப்ைித்து, ேிஸி தசோல்ேியமேகமள ேோங்க தசல்ே, அேனும் அேளி ம் ேம்ைிழுத்துக் தகோண்டும், அேமள உைசிக்தகோண்டும், அேளுக்கு உதேி தசய்யோைல் ததோந்திைவு தசய்துக் தகோண்டு இருந்தோன்.. அப்வைோது இைண்டு வைர், அங்கு ேை, ஏன் என்று ததரியோைமேவய நிகித்திற்கு வகோைம் ஏற ஆைம்ைித்தது. “நிகி, இந்த க்ரீம் எடுத்துத் தோவயன். தைோம்ை உயைைோ இருக்கு” என்று நிரு நிகிமயப் ைோர்க்கோைோல் வகட்க, அேவனோ அமத எல்ேோம் கேனிக்கேில்மே. என்ன ோ கூ
ேந்தேன் எங்கப் வைோனோன் என்று அேள் திரும்ைிப் ைோர்க்கும்வைோதுதோன், அேன்
எங்வகவயோ ைோர்த்துக் தகோண்டு இருப்ைது ததரிந்தது. அேனது அருகில் தசன்று, யோமைப் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருக்கிறோன்? என்று வநோக்க, 17 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அங்கு அந்தத் திமசயில் ஒருேர்கூ “தகோஞ்ச நிைி
இல்மே.
ம் முன்னோடி ேமை என்ன என்னவேோ வைசிட்டு, இப்வைோ நீ யோமை மசட்
அடிச்சிட்டு இருக்க சிலுப்ைிப் ைோண்டி” என்று நிரு அேமன இடிக்க, ேினோடியில் ைோறும் ேித்மதமய எங்குதோன் ைடித்தோவனோ, சட்த ன்று ைோறி சிரிப்பு ன்,”ஒரு ைட்சி ேந்து, வைைி உனக்கு தசட் ஆகைோட் ோ. நீ என்மனக் கட்டிக்வகோவயன்னு வகட்டுச்சி. நோன் சரின்னு தசோன்வனன். அதோன் ப்மளயிங் கிஸ் தகோடுத்துச்சோ? நோனும் திருப்ைிக் தகோடுத்துட்டு இருந்வதன்” என்று கண்ணடித்துக் தகோண்வ
தசோல்ே,
தகோமேதேறியோகி ேிட் ோள் நிரு. “”எதுக்கு வைைி இப்வைோ உனக்கு புஸ் புஸ்ன்னு மூச்சு ேோங்குது?. இதுனோே நீ என்ன தசோல்ே ேர்றன்னு எனக்குப் புரியமேவய” என்று வைோேியோக நடிக்க, “வ ய் சிலுக்கு சிலுப்ைோ.”என்று கத்தியேளின் ேோமயப் நிகித் தனதுக் மககமளக் தகோண்டு தைோத்தினோன். அேவளோ அேள் மேத்திருந்த ேிஸ்ம
அேனி ம் திணித்துேிட்டு, ை ை தேன்று இறங்கி,
கோருக்குள் தசன்று அைை, “வ ய் உன் திருேோமய தகோஞ்சோைோேது மூடிட்டு இருக்கக்கூ ோதோ?” என்று
தன்மனவய
தநோந்தேன்,
அமனத்மதயும்
ேோங்கி
முடித்து,
கோமை
வநோக்கி
ேந்து,
வைைியின் மகமயப் ைிடிக்க, மகமய அேனி ம் இருந்து இழுத்துக் தகோண் ோள். “வைைி” என்று அேன் ைீ ண்டும் அமழக்க, அேமன ஒருமுமற முமறத்தேள், ைறுபுறம் திரும்ைிக்தகோண் ோள். “வைைி நீ இப்வைோ என்கிட்
வைசப்வைோறியோ? இல்மேயோ?”
அேள் ைதில் தசோல்ேோைவேவய இருக்க, “இப்வைோ வைசப்வைோறியோ இல்மேயோ? நீ வைசமேன்னோ நோன் முன்வை ேோ என் அன்வை ேோ ைோட்டுே
சூர்யோ
நடுவைோட்டுே
உட்கோர்ந்துட்டு
இருக்குறது
ைோதிரி,
நோனும்
இங்வகவய
கீ ழ
உட்கோர்ந்துக்குவேன். நீ வைசுற ேமைக்கும்” அேள் கண்டுக்தகோள்ளவே இல்மே. 18 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேளி ம் இருந்து ைதில் ேைோதுவைோக, கோமை ேிட்டு இறங்கியேன், கோர் ைோர்க்கிங் இ த்தில், நின்றுக்தகோண்டு ைியன்சிக்கும்
இருந்த
எனக்கு
அமனேமையும்
சின்ன
சண்ம .
அே
மகத்தட்டி என்கிட்
அமழத்து
ஆங்கிேத்தில்,”என்
வைசைோட்டுக்கோ.
அேன்
என்கிட்
வைசமேன்னோ, நோன் இப்ைடி தசோன்வனன்” என்று அேளி ம் தசோன்னமதச் தசோன்னேன், “இதுக்கு நீங்க எல்ேோம் என்ன தசோல்றீங்க ப்தைண்ட்ஸ்” என்று வகட்க, அங்கு இருந்தேர்கள், “யூ வகரி யோன் ைோய்” என்று ைச்மசக் தகோடி கோட் வும், அங்வகவய உட்கோைப் வைோன வநைம், நிரு தமேயில் அடித்துக்தகோண்டு அேமன இழுத்துக் கோரினுள் தள்ளினோள். அேள் தசய்ேமதப் ைோர்த்துச் சிரித்தேன், அமனேரி மும்,”என்வனோ
கோதேி என்கிட்
வைசிட் ோ” என்று கத்த,
இப்வைோது அேனது ேோமய இேள் தைோத்தினோள். அங்கு இருந்த அமனேரும் இேர்கமள ைோர்த்துச் சிரித்துக் தகோண் னர். இவத
ைனநிமேயு ன்,
அேளி ம்
ைே
அடிகமள
ேோங்கிக்தகோண்டு,
கோமை
வேகைோகச்
தசலுத்தினோன். இறங்கும்முன்
நிரு
அேனுக்கு
முத்தம்
அளிக்க,
அேனும்
தகோடுத்தேன்,
ைின்
அேமள
இறக்கிேிட்டு, தைோருட்கமளயும் தகோடுத்துேிட்டு, ேிஸியி மும்,”ேிஸி உன் வைருதோன் ஊசி ைோதிரி இருக்கு. ஆனோ நீ ைட்டும் ைீப்ைோ மசஸ்ே இருக்க” என்று தசோல்ே, அமதவகட்டு நிரு சிரிப்ைமதப் ைோர்த்துதுவை ேிஸிக்குப் புரிந்துேிட் து, அேன் தன்மனத்தோன் ேோருகிறோன் என்று, “வ ய் மைஸ்வைக், நோமளக்கு ஐ ேில் ப்ரிப்வைர் அல்ேோ ைோர் யூ” என்று அேளும் தசோல்ே, அேறியடித்துக்தகோண்டு ஓடினோன். இப்வைோதும் வைோகும்வைோது,”நீ சரியோன உன்கூ
ம்ைி ைீஸ் லூசி.
வசர்ந்து என் வைைியும் லூசோகுறோ. இன்னும் ஒன்னும் தசோல்வறன் தூசி, இன்மனக்கு
என் வைைிமய நீ தசோல்ற வநைத்துக்கு அமைைணி வநைம் கழித்துத்தோன் கூட்டிட்டு ேந்திருக்வகன்” என்று
கத்திக்தகோண்வ
கோமைக்
கிளப்ைி,
அவத
சையம்,
கண்களோல்
நிருேி ம்
கமதகள்
வைசிக்தகோண்டும் கிளம்ைினோன். அடுத்து அேன் தசல்ேேிருப்ைது அேனும ய ேடு, ீ ஆனோல் அங்கு தசல்ே துளியும் ேிருப்ைம் இல்மே. தகோஞ்ச வநைம் அங்வக இங்வக என்று கோரிவேவய சுற்றியேனுக்கு, கண்கள் தசோருகத் துேங்க, தைல்ே ேட்ம ீ
வநோக்கிக் கோமைக் கிளப்ைினோன்.
19 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேன் உள்வள நுமழந்த வநைம், அேனது தந்மத ஹோேில் அைர்ந்து வேப் ோப்ைில் ஸ்மகப்ைின் உதேியு ன், தனது துமணேியோரி ம் வைசிக்தகோண்டு இருந்தோர். அேரின் முகத்தில் அத்தமனச் சிரிப்பு. அமதக் கண் ேனுக்கு எரிச்சல் ேை, கோமே உமதத்துக்தகோண்டு தசன்றோன் அேனின் அமறக்கு, அேன் கோமே உமதத்தச் சத்தம் வகட்டு, எதிர்முமனயில்,”மையன் ேந்துட் ோனோங்க” என்று ஏக்கப் தைருமூச்சு ன் வகட்க, “ேந்துட் ோன்
ேந்துட் ோன்.
ஆனோ
எப்வைோதும்
வைோே
வகோைத்துேதோன்
வைோறோன்”
என்று
தசோல்ேவும், “நீங்க இருந்தோலும் இப்ைடி ைண்ணிருக்கக்கூ ோது. நோன் எத்தமன முமற தசோன்வனன். இது எல்ேோம் நம முமறக்கு ஒத்துேைோதுன்னு. நீங்க வகட்கவே இல்மே” கண்கள் ைணிக்க, “ேிடு தசல்ேம்ைோ, அேன் கண்டிப்ைோ ஒரு நோள் புரிஞ்சுப்ைோன்” “எத்தமன நோளுங்க கோத்து இருக்குறது? ேரு ஒரு ேோர்த்மதக்கூ
ம் ைதிவனழு ஆகுது. இதுேமை என்கிட்
அேன்
வைசமே. இப்வைோவும் ஒன்னும் தகட்டுப்வைோகமே நீங்க ைட்டும் ைனசு
ேச்சோ, அேன் உங்கக்கிட் யோேது நல்ேோ வைசுேோன்” என்று கண்ணமைத் ீ தும த்தைடி வைச, தசல்லும் ேழியில் வகட்டுக்தகோண்டிருந்த நிகித் ைனதில்,”நடிப்பு நடிப்பு அத்தமனயும் நடிப்பு. எப்ைடித்தோன்
இப்ைடி
சட்டு
சட்டுன்னு
கண்ணுே
தண்ணி
ேருவதோ?”
என்று
எண்ணியைடி
வகோைத்திவேவய தசன்று கதமேச் சோற்றிக்தகோண் ோன் “தசல்ேம்ைோ, உன்கிட்
ைேத மே தசோல்ேிட்வ ன். அேன் ஒருநோள் புரிஞ்சிப்ைோன்னு. சும்ைோ
வதமே இல்ேோை எமதயும் வைசிட்டு இருக்கோத” அந்தப்ைக்கம் சைோதோனம் அம ேது வைோே ததரியேில்மே. அேர் அழுதுக்தகோண்வ இேரும் “தசல்ேம்ைோ அழோத”, என்று சைோதோனப்ைடுத்திக் தகோண்வ
இருக்க,
இருந்தோர்.
அேன் உள்வள தசன்று சிே நிைி ங்கள் இருக்கும்.அப்வைோது அேனுக்கு ஒரு குறுந்தகேல் ேந்தது,”இனிய இைவு ேணக்கம் – அன்பு ன் நிர்ையி புருவ
ோத்தைன்”. இதுவும் ேழக்கம்தோன்.
ஆனோல் ஏற்கனவே வகோைத்தில் இருந்தேனுக்கு இது வைலும் வகோைத்மத உண்டுைண்ணியது. வகோைத்மத அ க்கி கேகே வைோர்மேமயப் வைோர்த்திக்தகோள்ள இது ஒன்றும் தேளி இ ம் இல்மே. ேடு ீ தோவன எனவே, தேறியில் தேளிவய தசன்றேன், “என்ன ந க்குது இங்க? எத்தமனவயோ த மே தசோல்ேிட்வ ன். அதுக்கும் எனக்கும் எந்தத் ததோ ர்பும்
இல்மேன்னு.
ைின்னும்
ைின்னும்
எதுக்கு
உறவு
தகோண் ோ
ேைணும்?
நோன் 20
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தசோல்றமதக் வகட்கோைோ நீங்க திரும்ைி திரும்ைி ைண்ணிட்வ முடிஞ்சதும்
நிருமேக்
கூட்டிட்டு
யோருகிட் யும்
தசோல்ேோை
இருந்தோ? நோன் கல்யோணம் தகோள்ளோை
இந்த
ஊமையும்
ேிட்டுட்டுப் வைோயிடுவேன்.” என்று கத்த, “என்னங்க, நோன்தோன் தசோன்வனவன, நீங்கத்தோன் நோன் தசோல்றமத எதுவும் வகட்கோை ைண்றீங்க” என்று கண்ணரு ீ ன் ஸ்மகப்ைில் சத்தம் வகட்க, நிகித்தின் தந்மத,“தசல்ேோம்ைோ இப்வைோ எதுக்கு அழற நீ. நீ அழுதோ எனக்கும் தைோம்ை தைோம்ை சங்க ைோ இருக்கு” “நோன் இங்க ஒருத்தன் கத்திட்டு இருக்குறது உங்களுக்கு புரியமே. ஆனோ அங்க எதுவேோ நீேிக்கண்ண ீர் ேடிச்சிட்டு இருக்கு. உங்களுக்கு அது தைருசோ வைோச்சோ?” நிகித் ைீ ண்டும் அேற, “ேோர்த்மதமய அ க்கி வைசு நிகித்” “என்ன அ க்கி வைசவேண்டி இருக்கு. எங்வகவயோ கி க்கவேண்டியமத எங்வகவயோ தகோண்டு ேந்து ேச்சோ இப்ைடித்தோன் இருக்கும்” “நிகித்!!” “என்ன நிகித்!! நீங்க என்ன தசோன்னோலும் நீங்க ைண்ணுனமத எல்ேோம் என்னோே ஏத்துக்க முடியோது. தைத்த ைிள்மளக்கு இங்க ைோசம் இல்மே. ஆனோ?” என்று தசோன்னேன்,”யோருக்கு ததரியும் நோன் உங்க ைத்தம் தோவனோ இல்மே என்னவேோ” “நிகித், ததரிஞ்சிதோன் வைசுறியோ?” “எல்ேோம் ததரிஞ்சிதோன் வைசுவறன்.” “அப்ைடி என்ன ததரிஞ்சிக்கிட் ?” “இன்னும் என்ன ததரிஞ்சிக்கி
வேண்டி இருக்கு?”
“எதுவுவை ததரியே உனக்கு.” “எனக்கு
எதுவுவை
ததரியவேண் ோம்.
நீங்க
ைட்டும்
எல்ேோம்
ததரிஞ்சேைோச்வச!
அந்த
கோேத்துமேவய ைி.இ ைடிச்சேரு. உங்களுக்கு எதுவும் ததரியோை இருக்குைோ?” “நீயும் ைடிச்சேன் தோவன?”
21 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நோன் எதுக்கு ைிறந்வதன்னு நிமனக்குவறன். இதுே ைடிப்பு ஒண்ணுதோன் குமறச்சல்” இமதக்வகட் தும், தசல்ேம்ைோ ஓதேன்று அேறினோர். “தம்ைி அப்ைடி எல்ேோம் வைசோதப்ைோ. நீதோன் எங்களுக்கு உசுவை.” “எனக்கு அதுகிட்
எல்ேோம் வைச ேிருப்ைம் இல்மேன்னு தசோல்லுங்க”
“என்ன ோ அம்ைோமே எதிர்த்துப் வைசுற?” “யோரு யோருக்கு அம்ைோ? அேங்க என்மனப் தைத்தோங்களோ? அம்ைோன்னோ என்ன அர்த்தம்ன்னு ததரியுைோ அேங்களுக்கு?” “வ ய் நீ ேிைிட் தோண்டி வைசுற” “அேமன ஒன்னும் தசோல்ேோதீங்க. அேனும ய ஆத்திைத்மத எல்ேோம் தகோட் ட்டும்” “தசல்ேம்ைோ நீ சும்ைோ இரு. நீ தகோடுக்குற இ ம்தோன் இப்ைடி அேமன வைசமேக்குது” “ஆைோ அப்ைடிவய இ ம் தகோடுத்தோலும்?” நிகித் தநோடித்துக் தகோண் ோன். “நிகித், அப்ைோக்கிட்
சண்ம
வைோ ோத ோ” என்று தசல்ேம்ைோ தசோல்ே,
“அமதச் தசோல்ே நீ யோரு” என்று கத்தினோன் நிகித். “நிகித். ஜஸ்ட் சட் யுேர் ைவுத். இதுக்கு வைே ஒரு ேோர்த்மத வைசுன, நோன் ைனு
னோவே
இருக்கைோட்வ ன். ஒன்னும் ததரிஞ்சிக்கோை ஏவதவதோ வைசிட்டுப் வைோற?” என்று அேரும் எகிற, “நோன் என்மனக்கு உங்களுக்கு முக்கியைோ ததரிஞ்சிருக்வகன்” என்று கத்தியேன், வேப் ோப்ைின் புறம் திரும்ைி,”நீ ைட்டும் எங்க அப்ைோ கண்ணுே ை ோை இருந்திருக்கேோம்” என்று சோடிேிட்டு தசன்றுேிட் ோன். அமறக்குள்
தசன்றேனுக்கு
ைனதின்
வகோைம்
அ ங்க
ைறுத்தது
என்றோல்,
தேளிவய
தசல்ேம்ைோமே சைோதோனம் தசய்துக் தகோண்டிருந்தோர் அேரின் கணேர். “ஏங்க, அேன் கல்யோணம் முடியுற ேமைக்குைோேது சும்ைோ இருங்கவளன்” “அது
எப்ைடி
இளேைசன்
முடியும்
தசல்ேம்ைோ.
தேளியூருக்குப்
எனக்கு
எப்வைோ
வைோயிருக்குறதுனோே
இந்தியோவுக்கு
இவ்வளோ
நோள்
ேருவேன்னு
இருக்கு.
இருக்கவேண்டி
இருக்கு,
22 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இல்ேன்னோ இப்வைோவே என்வனோ
வேமேமயயும் ேிட்டுட்டு, இேனுக்குக் கல்யோணத்மதப்
ைண்ணிேச்சிட்டு ேந்திருப்வைன். என்ன வைச்சு வைசுறோன்.” “என்னங்க
நீங்க
எனக்குத்தோன்
ஒன்னும்
அந்த
இங்க
ைோக்கியம்
ேைவேண் ோம்,
கிம க்கே,
நீங்க
புள்ள அங்க
கிட்வ வய
இருந்துக்வகோங்க.
இருக்குறதுனோேதோன்
அேன்
குைமேயோேது வகட்க முடியும். நீங்களும் ேந்துட் ோ எப்ைடி” “அது எல்ேோம் நிரு ைோர்த்துப்ைோ” “அேகிட்ம யும் வைச முடியமேவய!!” “கேமேப்ை ோத தசல்ேம்ைோ அே உன்மன ைோதிரி” “என்னங்க தசோல்றீங்க அே என்மன ைோதிரியோ?” என்று தசல்ேைோ கேங்க, “அே உன்மன ைோதிரி தைோம்ை தங்கைோனே” “என் ேயித்துே ைோமே ேோர்த்தீங்க” “சரி நீங்க தூங்கு தசல்ேம். நோமளக்கு ஏவதோ ரிஸ்கோன வகஸ் இருக்குன்னு தசோன்னிவய!” “ஆைோ
இருக்கு.
சரி
நீங்களும்
தூங்குங்க.
மையமனப்
ைத்திைைோ
ைோர்த்துக்வகோங்க.”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு தசல்ேம்ைோ தூங்கச் தசல்ே, இேரும் தூங்கச் தசன்றோர். அதற்கு முன்பு, ஒரு சிறிய வேமேமயச் தசய்துக்தகோண்டு. ைறுநோள் கோமே, ேிஸியும் நிருவும் நிகித்தின் ேட்டில் ீ இருந்தனர். ேோம்ைோ நிரு, தேல்கம் ேிஸி என்று இருேமையும் ேைவேற்றேர்,”மைஸ் வைக் இஸ் ஸ்டில் ஸ்லீப்ைிங்” என்று சிரிப்பு ன் தசோல்ே, இருேரும் ேிழுந்து ேிழுந்துச் சிரித்தனர். “நோன் எழுப்புனோ வகோைப்ைடுேோன். நிருைோ நீவய வைோய் எழுப்பு” எனவும், நிரு ேிஸிமயப் ைோர்க்க,”வகோ நிரு. வேக் தட் மைஸ் வைக்” என்று அேளும் சிரிக்க, தகோஞ்சம் அதிர்ந்த நிரு, ேிஸிமயவய ைோர்த்துக் தகோண்டு இருக்க,”உங்க அண்ணன் ஒ.வக தசோல்ேியோச்சு. உங்க அண்ணன் தசோல்றோன் நோன் கண்டிப்புன்ற வைருே உங்கமளக் தகோடுமை ைடுத்துவறனோம். அமதேி தைரியப்
ைிள்மளங்க,
உங்கமள சின்னப் ைசங்க ைோதிரி ந த்துவறனோம். நீங்க எல்ேோம்
உங்களுக்கு
ததரியோதது
எதுவும்
இல்மேன்னு
தசோல்ேி
என்மன 23
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
திட்டுறோன். இனிவைல் நோன் ஒன்னும் தசோல்ே ைோட்வ ன். அதுனோே தோன் உன்மன இங்க அமழச்சிட்டு ேந்ததும்.” என்று ஆங்கிேத்தில் தசோல்ே, நிரு சிரித்துக்தகோண்வ
நிகித்தின் முகத்தில் தண்ணமை ீ ஊற்ற ஓடினோள்.
ேிம கள் – 3: “வே குலோெி, நீ எந்தன் ேோழ்ேில் ேந்த ஜிவலெி!! ைமழ வெோல என்வனோடு நீ இருந்தோல் நோனும் ஆகுவைன் சிமல வெோல! உம்பைன்று நீ இருந்தோல் ஆகிைது எனது ைனது கம்பைன்று!! கோைியோய் ைோைினோவலோ ஆகிைது கோலியோய்!! பைோத்தத்தில் வெெியோய் இருந்து என்மனப் வெயோய் ஆட்டிப்ெம க்கிைோய்!!” நிரு சிரித்துக்தகோண்வ
உள்வள நிகித்தின் அமறமய வநோக்கி ஓ , அவத வநைம் இந்தியோேில்,
தசல்ேம்ைோ, தனது அமேப்வைசியில், தனது கணேரின் எண்ணிற்கு மேைரில் குறுந்தகேல் அனுப்ைினோர்,”என்னங்க கோல் ைண்ணுங்க, சந்வதோ
ைோன ேி
யம் ஒன்னு தசோல்ேணும்” என்று.
அேர் அனுப்ைிய சிே ேினோடிகளில், நிகித்தின் தந்மதயின் அமேப்வைசி,”தசல்ேம்ைோ” என்று குைல் எழுப்ைியது. அது குைல் எழுப்ைவும், ேிஸியி ம் வைசிக்தகோண்டு இருந்தேர், தனது அமேப்வைசிமய எடுத்து, ேந்தக் குருந்தகேமேப் ைடித்தவு ன், ைிக உற்சோகைோய், தசல்ேம்ைோேிற்கு அமழத்தோர். இது
இேரின்
கட் மள.
முக்கியைோன
ேி
யங்கமளத்
தேிை,
ைற்ற
வநைம்
எல்ேோம்
குறுந்தகேல் ைட்டும் அனுப்ைினோல் வைோதும், நோன் உ வன அமழக்கிவறன் என்ைது.
24 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“என்ன ோ தசல்ேம்ைோ? தைோம்ை சந்வதோ
ைோ இருக்கவைோமேவய!”
“ஆைோங்க, நோன் இன்மனக்கு தைோம்ை தைோம்ை தைோம்ை சந்வதோ
ைோ இருக்வகன்”
“என்ன
தசல்ேோம்ைோ.
எனக்கும்
சந்வதோ
ப்ைடுவேன்”
ேி
யத்மத
தசோன்னோல்தோவன
ததரியும்?
நோனும்
“எல்ேோம் நம்ை நிகித் ைத்திதோங்க” “என்னது நிகித் ைத்தியோ?” என்று அேர் வயோசமனயு ன் வகட்க, “ஆைோங்க” “சரி தசோல்லு, அேமனப் ைத்தி என்ன நல்ேேி “என்ன நல்ே ேி
யம் உனக்குத் ததரிஞ்சிது”
யம்னோ வகட்குறீங்க? வநத்து ந ந்தக் கவளைைத்துே நீங்க கேனிக்கமே
வைோே.அதோன் இப்ைடி சந்வதகைோ வகட்குறீங்க” “அ
என்ன தசல்ேம்ைோ இது? என்னன்னு தசோல்ேோை இப்ைடி புதிர் வைோட்டுட்டு இருந்தோ எப்ைடி?
நீ என்னத்தோன் நல்ே ேி
யம்ன்னு தசோன்னோலும், எனக்கு ைனசு ைதறுது”
“சரி சரி தசோல்வறன். தைோம்ை ேரு அறியோமைவய என்கிட்
ைோ வைசோத நம்ைப் மையன், வநத்து வகோைத்துே அேமன
வைசிட் ோன் ைோர்த்தீங்களோ? அதுவும் கம்ப்யூட் ர் முன்னோடி ேந்து
என்மன ைோர்த்துத் திட்டுனோன்” என்று சந்வதோசம் தைோங்க தசோல்ே, இங்கு இேரின் முகம் சிறுத்துப் வைோனது. “என்னம்ைோ நீ இன்னும் சின்னக் குழந்மதயோட் ம்” என்று கண்டிப்பு ன் கூறினோர். “என்னங்க இதுே சின்ன புள்ள தைரிய புள்ளன்னு இருக்கு? ஆறு ைோசத்துக்கு முன்னோடி நோன் அங்க ேந்தப்வைோ கூ , அேனும ய முகத்மதப் ைோர்க்கமுடியே. ஆனோ வநத்து அவ்வளோ தநருக்கத்துே கோமேேதோன்,
ைோர்த்வதன். எனக்வக
எனக்கு
அங்க
அப்வைோக்கூ
ந ந்தது
புரிஞ்சிது.
வதோணமே, எனக்கு
ஆனோ
இன்மனக்குக்
உண்மையிவேவய
சந்வதோ
ம்
தோங்கமேங்க. ஆனோ வேமே இருந்ததுனோே வைசமே. இப்வைோ நீங்க எழும்ைி இருப்ைீங்கன்னு ததரிஞ்சதும் வைசுவறன்” என்று அேர் ைிக ைிக சந்வதோ
த்வதோடு தசோல்ேவும்,
இேருக்கு, என்ன தசோல்ேது என்று ததரியேில்மே.
25 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“என்னங்க ஒன்னுவை தசோல்ே ைோட்டுக்கீ ங்க. உங்களுக்வக சந்வதோ
ோைோ இருக்குல்ே. அதோன்
தசோன்வனன். சரி சரி நோன் மேக்குவறன். இங்க எதுவேோ ைிைச்சமன வைோே, நோன் என்னன்னு ைோர்க்குவறன்” என்று தசோல்ேிேிட்டுச் தசல்ே, இேரும் ேிஸியின் எதிர்புறம் ேந்து அைர்ந்தோர். ைனதில் வேதமனயு ன். அங்கு நிகித்தின் அமறயில், உள்வள
தசன்ற
நிரு,
ைீ ண்டும்
தேளிவய
ேந்து,
உணவு
வைமஜயில்
இருந்து
தண்ண ீர்
குேமளமய எடுத்து, தைதுேோகப் பூமன நம யு ன் தசன்றோள். அங்கு
தசன்றதும்,
குேமளமய
நிகித்மதப்
ஓைைோக
மேத்து,
ைோர்க்க,
அேன்
தகோஞ்ச
ஆழ்ந்த
வநைம்
உறக்கத்தில்
அேனது
இருப்ைது
கூந்தமே
ேரு ,
ததரிந்தது. அேவனோ
தூக்கத்திலும் கோதைடியனோக இருந்துப் ைழகி இருப்ைோவனோ?? அேளதுக் மகமயத் தட்டிேிட்டு, ைீ ண்டும் தூங்க ஆைம்ைித்தோன். அேன் இப்ைடி தசய்யவும்,”சிலுப்ைிப் ைோண்டி தூக்கத்துமேயும் ைண்ணுற அலும்ைமேப் ைோரு” என்று ைசித்தேள், அேனுக்கு தநற்றியில் இைண்டு மூன்று முத்தங்கமள மேக்க, அதில் ேிழித்தேன்,”ஐவயோ வைய்!! அம்ைோ வைய்!!” என்று அேறினோன். அேன் அேறவும், நிரு ை ோதைன்று ைின்னோல் நகர்ந்தோள். கூ வே கோளியோகிக் தகோண்டு! ஒரு ேினோடிதோன், அதற்குள் அேனது தைத்மத ைீ து ஏறி அைர்ந்து,”வ ய் யோமைப் ைோர்த்து வைய்ன்னு தசோல்ற? உனக்கு நோன் வைய் ைோதிரி ததரியுவறனோ? வைய் ைோதிரி ததரியுவறனோ?” என்று அேமன தைோத்தத் துேங்கினோள். “கோேங்கோத்தோவேவய சின்னப்மையன் ைக்கத்துே, தமேேிரி வகோேைோ ேந்து நின்னு மூஞ்மச கோண்ைிச்சன்னோ, நோன் ையப்ை ைோட்வ னோ?” என்று அடிேோங்கிக்தகோண்வ
அேன்
சிரித்தைடி
தசோல்ேவும், “என்னது நீ சின்னப்மையனோ? அதுேயும் நீ என்மன ைோர்த்து ையந்தியோ? வகக்குைே வகனச்சின்னு நிமனச்சியோ?” “அடிக்கோத வைைி, ேேிக்குது. அடிவயய் வையி, ச்வச ச்வச வைைி. அடிக்குறத நிப்ைோட்டு ேேிக்குது ேேிக்குது” என்று அேன் கத்த, “என்னது திரும்ைவும் வையோ? இரு ோ உனக்கு இது ைத்தோது. இந்தோ ேோவறன்” என்று அேமன ேிட்டு ேிேகி, சுற்றும் முற்றும் வதடினோள் மகயில் ஏதோேது ைேைோகக் கிம க்குைோ என்று! 26 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அப்வைோதும் நிகித் ேோமய மேத்துக்தகோண்டு சும்ைோ இருக்கோைல்,”ஆனோலும் இன்மனக்குத்தோன் நீ உன்மனப் ைத்தின உண்மைமய, நீவய தசோல்ேிருக்க.” நிரு அேமனத் திரும்ைி முமறக்க, “சும்ைோ தசோல்ேக்கூ ோது வைைி, நீ வகனச்சின்னு ஒத்துக்கிட்டிவய” என்று தசோல்ேி நிகித் ேிழுந்து ேிழுந்து சிரிக்க, “வ ய்”
என்று
கத்திக்தகோண்டு,
அப்வைோது
மேத்தக்
குேமளமய
எடுத்து,
தண்ணமை ீ
ேிருட்த ன்று ேிசிறி அடித்தோள் அேனின் முகத்திவேவய! அேன் சுதோரிக்கும்முன் இது ந ந்துேி , நிகித் ததோப்தைன்று நமனந்து இருந்தோன். அேன் எழும்ைி அேமளப் ைிடிக்கேை, அேனி ம் இருந்துத் தப்ைித்து ஓடியேமள ைிடித்து நிறுத்தி, அேனதுத் தமேயில் இருந்தத் தண்ணமை, ீ தமேமய இ ப்புறம் ேேப்புறம் ஆட்டி அேளது முகத்தில் ததளிக்க, “சீ, ேிடு ோ சிலுப்ைோ, அரிசிமூட்ம ” “யோரு அரிசிமூட் ? நீதோன்டி அரிசிமூட்ம ” “நோன் இல்மே. அது நீதோன் ோ ேோமழப்ைழ ேோயோ.!!” அேள் சிரிக்க, அேன் அேமள முமறத்துேிட்டு இன்னும் நன்றோகத் தமேமய ஆட்டினோன். “அங்கிள் இந்தத் தடியமனப் ைோருங்க! கோமேயிவேவய ேம்பு இழுக்குறோன்” அேமள ேிட்டு சற்று நீங்கியேன், அேமளப் ைோர்த்துக்தகோண்வ ,”என்ன ேோர்த்மத தசோல்ேிட் வைைி. அதுவும் என்மனப் ைோர்த்து! அது எப்ைடி உன்னோே முடிஞ்சிது? அதுவும் என்மனப் ைோர்த்து. அது எப்ைடி உன்னோே முடிஞ்சிது? அதுவும் என்மனப் ைோர்த்து?” என்று அேன் தசோன்னமதவய மூன்று நோன்கு முமற திருப்ைிச் தசோல்ே, நிரு வசோைோேில் வைோய் ஆயோசைோக அைர்ந்துக்தகோண் ோள் சம்ைணைிட்டு. “என்ன வையி.ச்வச வைைி. நோன் ஒருத்தன் இங்க ததோண்ம த் தண்ணி ேத்த வைசிட்டு இருக்வகன், என் ைீலீங்க்ஸ் எல்ேோம் தகோட்டி. நீ என்ன ோன்னோ அக்க ோன்னு வைோயி உட்கோர்ந்துட்டு இருக்க? என் வைே இைக்கவை இல்மேயோ??”
27 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேமன ஒரு நிைி ம் நிரு முமறக்க. “அப்ைோ ோ! நீ இப்வைோ எவ்வளோ அழகோ இருக்கன்னு ததரியுைோ? தயவு தசய்து தப்ைித் தேறிகூ சிரிச்சிறோத, அது கர்ணக் தகோடூைைோய் இருக்கு. அதுக்கு இது
புள் ட்டிர்ப்ைிள் ஒவக” என்று
சீரியஸ்ஸோக தசோல்ேவும், “லூஸி, அங்கிள்”என்று கத்தினோள் நிரு. இேளதுக் குைமேக் வகட்டு ேிஸி இருக்மகயில் இருந்து எழும்ை, ”அதுங்க
தைண்டும்
இப்ைடித்தோன்
அடிச்சிக்கும்
ேிஸி.
இப்வைோ
நீ
அங்க
வைோனோ?
நீதோன்
கஷ்ட் ப்ைடுே” என்று தசோல்ேவும், ேிஸி சிரித்தைடி அைர்ந்தோலும், அேளுக்குக் தகோஞ்சம் இடிக்கத்தோன் தசய்தது. அங்கு நிகித்வதோ அப்வைோதும் தந்மதமய ஒதுக்கிேிட்டு“எதுக்கு வைைி இப்வைோ அந்த தூசி ைிடிச்ச ைீப்ைோமேக் கூப்ைிடுற? அது ேந்து உருண்டுச்சினோ என் தைத்மத ஒவை நோளுே வைப்ைர் ஆகிடும்” “அவ ய் சிலுக்கு சிலுப்ைோ. தயவு தசஞ்சு ேிட்டிரு. கோமேயிவேவய என் கழுத்மத அறுக்கோத. முடியே” என்று நிரு தைருமூச்சு ேி , “கோமேயிவேவய உன் ைத்தக் கோட்வ ரி முகத்மத இந்தப் ைச்சப்புள்மளயின் முன் கோட்டி அேற மேத்தது நீ? அதற்குப் ைின் ையந்தேன் ைீ து தண்ணமை ீ ஊற்றியது நீ? இப்வைோது கூ
என்மன
இப்ைடி வைச மேப்ைது நீ? அதுவும் இல்ேோைல் ஊசி ைோசிமயக் கூப்ைிடுேது நீ. அப்புறம்” என்று அேன் ஆயிைத்ததட்டு நீ வைோ , “நிகி வைோதும். நிறுத்து. இதுக்குவைே நீ வைசுனோ நோன் ைனு
ியோவே இருக்கைோட்வ ன்”
“இப்வைோ ைட்டும் எப்ைடி இருக்கியோம்?” “வ ய் ேிடு ோ”!! என்று ைல்மேக் கடித்தோள். ”நோன் எங்க உன்மன ைிடிச்சி ேச்சிருக்வகன்”. தமேயில் மகமேத்தேள்,”வேணோம் சிலுப்ைோ? தசோன்னோக் வகளு. கடிக்கோத” என்று முமறக்க, “அப்வைோ சரி நீ எனக்கு ேந்துத் தமேமயத் துேட்டி தகோடு. நோன் அமைதியோ இருக்வகன்” “உன் தமே நீவய துேடிக்வகோ”
28 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நீதோன தண்ணி ஊத்துன” “நீ தசஞ்சதுக்குத் தோன் ஊத்துவனன்” “அதோன் தும ச்சிேிடு” “முடியோது வைோ ோ” “அப்வைோ நோவன ேந்து உன்
ோப்ே து ச்சிப்வைன்”
“தேவ்வே” என்று ைழிப்பு கோட் , அேவனோ அேமள தநருங்கினோன். அப்வைோதுதோன் அேனுக்கு உமைத்தது. இேள் எப்ைடி இங்கு? அதுவும் லூசி என்னும் அஞ்சு கோசு ஹிட்ேர் இருக்கும்வைோது, தன்னும ய அமறயில்? என்று வயோசித்தேன், அேளது அருகில் தசன்று, “நீ எப்ைடி வைப்ஸ் இங்க? அதுவும் என் அமறயிே? இத்தமன நோளுக்கு அப்புறம் திடிர்னு” என்று வகட்க, “ஏன் என் ரூம்க்கு நோன் ேருவேன், ேைோை இருப்வைன் உனக்கு என்ன?” “ஹவேோ இது என் ரூமு” “இது என் ரூம்ன்னு தசோல்வறன்.” “ஒய் என்ன?” “உனக்கு யோரு இங்க இ ம் தகோடுத்தது. அதுதோன் உனக்குன்னு ஒரு தைரிய ரூம் ஸ்வ ோர் ரூம் தகோடுத்திருக்கோங்கள்ள? மைஸ்வைக்மக எல்ேோம் அங்கத்தோன மேக்கணும்” “வை ம் தகோஞ்சம் எழும்புங்க. அப்புறம் தசோல்வறன் யோரு எங்க இருக்கணும்னு” “நோன் எதுக்கு ோ எழும்ைணும்” “நீ எழும்ை வேணோம். நோவன உன்மன தூக்கி ைோல்கனிே இருந்து கீ ழ வைோடுவறன்” என்று தசோல்ேிக்தகோண்வ
அேமள தநருங்க,
“சீ நோறுது. ைோண்ம . வைோய் குளி முதல்ே” என்று அேள் வகேிக்கோகச் சிரித்துக்தகோண்வ தசோன்னோள்.
29 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அடிப்ைோேி அப்வைோ என் ைக்கத்துே ேந்து முகத்மதக் கோட்டும்வைோது எல்ேோம் நோறமேயோ. உன்மன ேி ைோட்வ ன்டி” என்று தசோல்ேி அேமளப் ைிடித்து அேளதுக் கன்னத்தில் முத்தம் மேக்க, “வைோ ோ ைோண்ம ” என்று சிலுப்ைிக்தகோண்டு அேமனத் தள்ளிேிட் ோள். “சரி தசோல்லு, எப்ைடி அந்த அஞ்சு கோசு உன்மன இங்க ேைேிட் து?” அேன் வகட் தும், நிரு ேிஸிக்கும் இளோவுக்கும் ந ந்த வைச்சுக்கமள தசோல்ே, நிகித்திற்கு வகோைம் ேந்தது. “அேன் தசோன்னதும் நோன் நல்ேேனோயிட்வ னோ அேளுக்கு? அது எப்ைடி தகோஞ்ச வநைத்துே நோன் ைோறிப்வைோவனன்?” என்று முறுக்க, “அேளுக்கு என் வைே அதீத ைோசம் நிகி. உனக்குத் ததரிஞ்சதுதோன” “ஆைோ. அமதேி வகட் தும்
நம்ை தைண்டு வைமை ைத்தி அேளுக்குத் ததரியனும்தோன?” இேன் வகட்க,
நிருயின்
முகம்
ேோடியது.
அமதக்
கண் ேன்
ேிற்றுேிட்டு,”சரி சரி.. எப்ைடியும் இப்ைோேோேது புரிஞ்சிவத. ஆைோ இதுகூ
வகோைத்மத
ேிமேக்கு
நல்ேோத்தோன் இருக்கு.
அது எப்ைடி சிே வநைம் எேி ைோதிரி இருக்க, சிே வநைம் வைய் ைோதிரி இருக்க? புரியமேவய” என்று நிகித் சிரிக்க, அேமன முமறத்தேள்,”வைோ ோ வைோய் முதல் குளி” என்று தசோல்ேிேிட்டு, அேனது ைதிமே எதிர்ப்ைோர்கோைல் ஓடினோள். “எங்க ஓடுற என் தசல்ே வைப்ஸ், ஒரு ைத்து நிைி தைட்ம
ம் இரு, நோன் ேந்திடுவறன். அதுேமைக்கும்
சரி ைண்ணி மேயி”
“யோரு தைட்ம “என் தைட்ம
யோரு சரி ைண்றது?” நீதோன்”
“வைோ ோ முடியோது” “என்னது முடியோதோ? இரு ேர்வறன்” என்று அேமள தநருங்கப் வைோக, துள்ளிக் குதித்து ஓடினோள் தேளிவய. “சரியோன ைங்கி” என்று நிகித் தசோன்னமே எல்ேோம் நிருேின் கோதுகளில் வகட்கத்தோன் தசய்தது. 30 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தேளிவய
ேந்தேள்,”அங்கிள்
அங்கிள்”
என்று
கத்திக்தகோண்வ
தசன்றோள்,
அேரி மும்
ேிஸியி மும். அேள் சந்வதோ மூேமும்,
ைோக ேருேமதக் கண்
கணேன்
மூேமும்,
சந்வதோ
ைோய்
சந்வதோ
ைோய் இருப்ைோள் என்று”.
திருைணம்
வகள்ேிப்ைட்டு
இருப்ைமதேி ,
நிச்சயித்தப்
ேந்திருக்கின்றனர்.
ைின்பு
அதுவும்
ேிஸிக்கு ைிகுந்த ஆச்சரியம். அேள் அேளதுத் தந்மத இருக்கிறோள்,”நிரு
நிகித்வதோடும்
இன்றுதோன்,
நிகித்தின்
அங்கிவளோடும்
ேிஸியும்
அப்ைோ
நம்ைி ம்
நிருவும்
அமழத்ததோல்
தோன்.
இருக்கும்வைோது
இருக்கும்வைோதுதோன்
நிகித்தின்
ேட்டிற்கு ீ
இப்வைோது
அேளின்
ைகிழ்ச்சிமயக் கோணும்வைோது, அன்மனயோய், அண்ணியோய் அேளது ைனது ைகிழ்ந்தது. "அ
தைதுேோ ேோம்ைோ நிரு. எதுக்கு இப்வைோ இப்ைடி ஓடி ேர்ற. நோன் இங்கதோன இருக்வகன்"
“அ
எத்தமன நோள் கழிச்சி ேந்திருக்வகன் அங்கிள். இன்மனக்கு என் சமையல்தோன் இங்வக.
தசோல்லுங்க
என்னது
எல்ேோம்
வேணும்
உங்களுக்கு?
ஹப்ைோ
ேிஸி
கோமேயிே
தசோல்லும்வைோது எனக்கு நம்ைிக்மகவய இல்மே, இங்க கூட்டிட்டு ேருேோன்னு. இனி அே என்ன
தசோன்னோலும்
ைைேோயில்ே.
சோயந்திைம்
ேமை
இங்கத்தோன்
இருப்வைன்.”
என்று
தசோன்னேள், ேிசியி ம் திரும்ைி,”என்ன ேிஸி, நோன் தசோல்றது சரிதோவன” என்று வகட்க, அேள் முகத்தில் இருந்த ைகிழ்ச்சிவய என்ன? ஏது? என்று வகட்கோைல் ேிஸிமய “ஒவக” என்று தமேமய ஆட் மேத்தது. அேள் தமேமய ஆட் வும், நிரு,”ைோருங்க அங்கிள் ேிஸி ஒவக தசோல்ேிட் ோ. சரி தசோல்லுங்க என்ன வேணும் உங்களுக்கு?” “எனக்கு என்னம்ைோ? நீ மைஸ்வைக்ட்
வகளு. அேனுக்கு எது ைிடிக்குவதோ ைண்ணுைோ”
“அ , அேனுக்கு வசோறும் ைருப்பு உசிேியும் தகோடுத்தோ வைோதும். கம்முன்னு கி ப்ைோன். நீங்க தசோல்லுங்க?” என்று அேரி ம் அேருக்குத் வதமேயோனேற்மற வகட் ேள், அப்வைோ சரி நோன் தகோஞ்ச வநைம் சிலுப்ைோவேோ
ரூம்ே, எனக்குத் ததரியோை என்னது எல்ேோம் ேச்சிருக்கோன்னு
வசோதமனப் வைோட்டுட்டு ேர்வறன். என்று ைீ ண்டும் ஓடினோள் அேனின் அமறக்கு. “நிரு தைோம்ை சந்வதோ
ைோ இருக்கோல்ேப்ைோ.. ம்ம்.. அங்கிள். உங்க ேட்டுக்கு ீ ேந்ததும்?” ேிஸி
வகட்க, “ஆைோ ோ. நோன் என்மனக்கு அேமளப் ைோர்த்வதவனோ? அப்ைத்துே இருந்தேளுக்கும், நிகித்வதோ ைழகுனதுக்கு அப்புறமும் இருக்கிறேளுக்கும் எவ்வளோ ேித்தியோசம். தைண்டு வைரும் அேங்க அேங்கவளோ
அமறயிவேவய அம ஞ்சி கி ப்ைோங்க. அேங்க அேங்க துன்ைத்மத நிமனச்சி. 31
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேளுக்கு
அம்ைோ
இல்மே.
சின்னதுவேவய
இறந்துட் ோங்க.
அப்ைோவும்
அண்ணனும்தோன்.
அப்ைோவும் நோங்க இங்க ேர்றதுக்கு முன்னோடி இறந்துேி . அேளுக்கு யோருவை இல்மேன்ற ேருத்தம். என்னத்தோன் அண்ணன் இருந்தோலும், தைத்தேங்க ைோதிரி ேருைோ? தகோஞ்சம் தகோஞ்சைோ ைோத்துவனன். என்னோே இேமள சரி ைண்ண முடிஞ்ச அளவு நிகித்மதப் ைண்ணமுடியே. அேனுக்கு என்மனப் ைோர்த்தோவே தேறுப்பு. ஆனோ அைேமணப்பு வதடி இருந்த தைண்டு
வைரும்
ஒருத்தருக்கு
ஒருத்தர்
அைேமணப்ைோகிட் ோங்க.
எங்க
தைண்டு
வைரும்
நண்ைர்களோவே இருந்திருேோங்கவளோன்னு நோன் ையந்த ையத்துக்கு எல்ேோம் இப்வைோதோன் ேிடிவு ேந்திருக்கு! தைண்டு வைரும் ஒவ்தேோருத்தவைோ அமதேி
துயைத்மத அடுத்தேங்கக்கிட்
தசோல்ே ேிருப்ைப்ை மே.
அமதைத்தி வைசி என்ன ஆகப்வைோகுதுன்னு தேறுப்பு. அதுனோே நோனும் எதுவும்
தசோல்ேே. ஆனோ தைண்டு வைருக்கும் அவதோ
தோக்கம் இருக்கு இப்ைவும்.
நிருவுக்கு, இப்வைோ நீ நோன்னு ேந்ததுனோே தகோஞ்சம் ைோறியிருக்கோ. இல்மேன்னோ அேளும் நிகித் ைோதிரிதோன். ஆனோ நிகித்தோன் ைோறவே இல்மே” என்று தசோல்ேி ேருந்தியேர், “இருந்தோலும்
எனக்கு
தைோம்ை
தைோம்ை
சந்வதோ
ம்.
தைண்டு
வைரும்
நட்மைத்
தோண்டி
தங்களும ய ேோழ்க்மகமய எடுத்துச் தசல்ே முடிதேடுத்ததும். எனக்கு தைண்டு வைமையும் வேற
வேமறயோ
ைோர்க்கத்
வதோணமே.
அேோன்ன
இேன்.
இேன்னோ
அே.
இப்ைடித்தோன்
வதோணுது சின்னதுே இருந்வத” என்று தைருமையோக ேிஸிக்குப் புரியும்ைடி தசோல்ே, ேிஸிக்கு,
தனக்கு
ைட்டும்
இப்ைடி
யோைோேது
இருந்திருந்தோல்,
தோன்
அப்ைடி
வேதமனப்
ைட்டிருக்கவேண் ோவைோ என்று வதோன்றியது. அமத ஒதுக்கியேள்.தோன் இப்வைோது எந்தேிதத்தில் குமறந்தேளோய் இருக்கிறோள் என்று நிமனக்க, ”தைற்றேர்கள் மேத்திருக்கும்
இல்ேோதது நோத்தனோர்,
தேிை,
அன்ைோன
வதோழி,
கணேன்,
குழந்மத
தனது
நிரு,
வைல்
தன்மன
ைதிப்பும்
எப்வைோதும்
அன்பும் கிண் ல்
அடித்துக்தகோண்டு சிரிக்கமேக்கும் தம்ைி நிகித்.” எதிலுவை அேளுக்கு குமற ததரியேில்மே. எல்ேோமையும்வைோல் அேளும் ைோக்கியேதி என்வற நிமனத்தோள். "என்னம்ைோ
என்ன
வயோசிக்குற?
நோன்
தசோல்றமத
நம்ை
முடியமேயோ?
இது
எல்ேோம்
உண்மைதோன். கண்டிப்ைோ இன்னும் ேிளோேோரியோ ததரியேரும். அது உன் கணேன் மூேைோவேோ இல்மே யோர் மூேைோேவதோ" “சரி அங்கிள். நோன் ஒன்னும் நிமனக்கமே”
32 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“சும்ைோ
அப்ைோன்னு
கூப்ைிடுைோ.
திருைணம்
முடிஞ்சி
இப்வைோதோன்
தைண் ோேது
த மே
ேந்திருக்க. உனக்கு கண்டிப்ைோ எதோேது ேோங்கித் தைணும்.” என்று தசோன்னேரி ம், “அது எல்ேோம் ஒன்றும் வேண் ோம் அங்கிள். ஏற்கனவே இளோ எல்ேோம் ேோங்கித் தந்திருக்கோரு” “என்னத்தோன் இருந்தோலும், அப்ைோவேோ
சீதனம்னோ அதுக்கு தனி இது இருக்குல்ே” என்று
தசோல்ே, ேிஸிக்கு கண்கள் ைணித்தது. நிகித்தின் அமறக்குள் தசன்ற நிரு, சிறிது நிைி ங்கள் அங்வக இங்வக என்று எமத எமதவயோ எடுத்துப்
ைோர்த்தோள்.
இறுதியில்
ஓடிச்தசன்று எடுத்தேள்,
அேளின்
திறந்ததும்
அது
கண்களில்
ததன்ைட் து,
“குய்வயோ முய்வயோ”
அேனது
ைடிக்கணினி.
என்று ஒப்ைோரி
மேத்தைடி
ைோஸ்ேர்ட் வகட்க,”Nikru@143” என்று தகோடுத்ததும், இப்வைோது “ஹோ ஹோ ஹோ” என்று ைல்மே இளித்துக்தகோண்டு உள்வள தசல்ே ேழிேிட் து, “இந்தச் சிலுப்ைோ இன்னும் ைோஸ்ேர்ட் கூ
ைோத்தமே. இன்னும் எத்தமன ேரு
ம் ஆனோலும்
இமதத்தோன் ேச்சிருப்ைோன் வைோே” என்று அேமனச் தசல்ேைோகத் திட்டியேமள, ேோல்வைப்ைர் ைசிக்கமேத்தது. அது
இைண்டு
தைரும்
முதன்முதேோக
ஒன்றோக
வசர்ந்து
எடுத்தப்
புமகப்ை ம்,
எடுத்து
எத்தமனவயோ ேரு ங்கள் ஆகின்றன, ஆனோல் இன்றும் அது புதிதோகத் வதோன்றியது. அவ்ேளவு அழகு! அப்வைோது, அவத இதையில் ேந்தது,”நோன் கண்
ஓேியம், என் கண்ணோல் ேமைந்வதன். அதில்
உன்முகம் வதோன்றியது! இன்மறய நோள் இனிமையோக அமைய எனது ேோழ்த்துக்கள் – உன் அன்ைில் அைேமணப்மை வதடும் - நிர்ையி புருவ
ோத்தைன்.”
இமத எதோர்த்தைோகப் ைடித்த நிருேிற்கு, முக வேறு ைோதிரி ைோறியது. இந்தப் தையமை இதுக்கு முன்பும் நிகித்தின் அமேப்வைசியில் ைோர்த்து இருக்கிறோள் சிே த மே. இந்தப் தையமைக் கண் ோவே நிகித் என்னதேன்று ேோசிக்கும்முன் அழித்துேிடுேோன். அப்வைோது அேனது முகம் ைோமறயோய் இருக்கும். அேனது முகம் ைோறும் என்ைதற்கோகவே அேள் எமதயும் வகட்கைோட் ோள். “உன் அன்ைின் அைேமணப்மைத்
வதடும்”
நிகித்தின் தையரிலும் புருவ
இதற்கு
என்ன
அர்த்தம்?
நிர்ையி
யோர்?
புருவ
ோத்தைன்
யோர்?
ோத்தைன் இருக்கிறது? ஆனோல் அங்கிளின் தையர் இதுேல்ேவே!
33 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஆன்ட்டியின் தையரும் தசல்ேம்ைோ அல்ேேோ? ஒருவேமள தங்மகயோக இருக்குவைோ! என்று வயோசிக்கத் துேங்கியேமள, “வஹ எேி இன்னுைோ என் தைட்ம நிமனவுகளில்
இருந்துக்
சரி தசய்யே? உன்மன!!” என்று நிகித் கத்த,
கமேந்தேள்,”எனக்குத்
ததரியோை
என்னது
எல்ேோம்
ஒளிச்சி
ேச்சிருக்கன்னு நோன் ைோர்த்துட்டு இருக்வகன்.” “ஆைோ ஒளிச்சி ேச்சிட் ோலும்!” “உன்மன நம்ைமுடியோது ோ கிைோதகோ” வகட் தும் நிகித் முகம் வசோர்ந்தது. “வேணும்னோ நம்பு இல்ேோட்டினோ வைோ!” நிகித் ைட்த ன்று ததறிக்க, “என்மனயோ வைோ-ன்னு தசோல்ற” இப்வைோது அேளது முகம் ைோறியது அழுேது வைோல். அதில் சுதோரித்தேன், “எங்க வேணும்னோலும் வைோ, ஆனோ வைோகும்வைோது என்மனயும் கூட்டிட்டு வைோ” என்று சிரிக்க, “உன்மன எல்ேோம் கூட்டிட்டு வைோகமுடியோது ோ. கிவைன் ேச்சித்தோன் தூக்கணும்” “அங்க ைட்டும் என்ன ேோழுதோம் குண் ம்ைோ, தின்னு தின்னு ஊசிப்வைோன ைீப்ைோ ைோதிரி ைோறிட்டு ேர்ற! ஆமசயோ தூக்கக்கூ
முடியமே” என்று அேன் சிரிக்க,
“வைோ ோ கிழேோ!” “வைோடி கிழேி” “வைோ ோ
சிலுப்ைோ” என்று அேள் முறுக்கிக்தகோண்டு தேளிவய தசல்ே, அேனும்
ேந்தோன்
அேளு ன், அப்வைோதுதோன் ேிஸி இேர்கமளத் வதடி ேை, “நில்லு வையி” என்று தசோல்ேிக்தகோண்டு ேந்தேன், ேிஸி இம யில் ேை, அேமளக் கண் தும், நிருமேத் தோண்டிச் தசன்று, ேிஸிமயத் தூக்கிச் சுற்றினோன். கூ வே,”இப்வைோத்தோன் வைைிட் தசோல்ேிட்டு இருந்வதன். ேிஸி தைோம்ை ஒல்ேி, நிருதோன் ைீப்ைோன்னு” என்று தசோல்ேி நிருமேப் ைோர்க்க, நிரு கண்ணில் அணுகுண்ம
மேத்திருந்தோள் அேமனப் ைஸ்ைைோக்க!
34 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேவனோ, அமதக் கண்டுதகோள்ளோைல் இருந்தவதோடு, ேிஸி கூறிய,”லீவ் ைீ ” என்று கத்தமேயும் தைோருட்ைடுத்தோைல்,”ைோசி நீ ைட்டும் இல்மேன்னோ இன்மனக்கு நிரு இங்க ேந்திருக்கைோட் ோ. உனக்கு தைோம்ை தைோம்ை வதங்க்ஸ். அவதசையம், இரு உன்மன கோசிக்கு வைக் ைண்வறன். இல்மேன்னோ, இந்த வைைிக்கும் வைஸிக் எல்ேோம் ைறந்திடும் உன்வனோ
வசர்ந்து. நீ வைோனதுக்கு
அப்புறம் ஜோேியோ வைைி மகயோே வகசரி கிண்டி சோப்ைி ப் வைோவறன்” என்று அேமள ேி ோைல் சிரிக்க, அப்வைோதுதோன் தேளிவய தசல்ே ேிமளந்த அேனின் தந்மதக்கு, அேனின் இந்த சிரிப்ைோன முகம், ைனதில் புன்னமகமயக் தகோண்டு ேந்தது.
ேிம கள் – 4: “இதயத் துடிப்ைின் தைல்ேிய ஒேியிலும், இமைகள் மூடித்திறக்கும் தைௌன ஓமசயிலும், என்தறன்றும் நீவய நிமறந்து இருக்கிறோய் என் அன்வை!!” நிகித்
ைோஸியோன
சுற்றிக்தகோண்வ
ேிஸிமய,
அேளுக்கு
ேசிங் ீ
ேரும்
ேமைக்கும்
தூக்கி
மேத்து
இருக்க, அதில் வேசியோனயேள், மூச்சுக்கோற்றுக்கோய் ஏங்கவும், அமத நிகித்
கேனிக்கோேிட் ோலும், நிரு தசல்ேக் வகோைத்தில் இருந்தோலும் கேனித்துேி , “வ ய்
ோங்கி அேமள இறக்கிேிடு. அேளுக்கு எதுவேோ ைண்ணுது. உன் ேிமளயோட்ம
அப்புறைோ ேச்சிக்வகோ” என்று கத்தினோள். “இந்தத் தூசினோே அடுத்தேங்களுக்குத்தோன் ைிைச்சமன ேருவை தேிை, இேளுக்கு எதுவும் ேைோது. நீ ைீல் ைண்ணவேண்டிய அேசியவை இல்மே” என்று கத்திக்தகோண்வ
அேன் வைலும்
சுற்ற, நிமேமையின் ேரியத்மதப் ீ புரிந்த நிரு,”நிகி தசல்ேம், அே உண்மையிவேவய கஷ்ட் ப்ைடுறோ? தகோஞ்சம் அே முகத்மதப் ைோரு” என்று அழுதுேிடுேது வைோே தசோல்ேவும்,
35 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் ேிஸியின் முகத்மதப் ைோர்த்த நிகித்திற்கும், அேளி ம் ேித்தியோசம் ததரியவே, ை ை தேன்று அேமளத் தூக்கியைடிவய அருகில் இருந்தச் வசோைோவுக்குச் தசன்று அேமள தைல்ே அைைமேத்தோன். ேிஸி, சுேோசிக்க முடியோைல் தேிக்கவும், அருகில் டீைோயில் கி ந்த தைல்ேியப் புத்தகத்மத எடுத்து,
ேிசிறினோன்.
அவதவைோே
நிருவும்
அேமள
எந்தேித
ததோந்திைவும்
இல்ேோைல்,
ேசதியோக இருக்கும்ைடி உட்கோைமேத்தோள். அேளின் நிமே தகோஞ்சம் ைட்டுப்ைட் தும், சமையல் அமறக்கு தசன்று தண்ண ீர் எடுத்துேந்து குடிக்கக் தகோடுத்து, அேமள வசோைோேிவேவய சோய்ந்து உட்கோரும்ைடி தசய்ய, நிகித் அந்த நிமேயிலும், நிரு ேிஸியின் ைீ து கோட்டும் அக்கமறமய கேனித்து ைசித்தோன். இப்ைடித்தோன் ஒருகோேத்தில் அேள் அேனுக்கு தசய்ததும், அேன் அேளுக்குச் தசய்ததும், இப்வைோதும் அவததோன் நீடிக்கின்றன. அந்த ஒரு கேனிப்பு அன்புதோன், இருேமையும் ேருத்தம் தரும் ேி ேிஸிமயக்
யம் எதுேோய் இருந்தோலும், அமதப் ைற்றி வைச அனுைதிக்கேில்மே. கேனித்துக்
தகோண்டு
இருந்த
நிரு,
எதோர்த்தைோக
நிகித்மதப்
ைோர்க்க,
அேன்
இேமளத்தோன் மேத்தக் கண் ேோங்கோைல் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோன். எல்ேோேற்மறயும் தசய்துேிட்டு இந்தக் குைங்குக்குப் ைோர்மேமயப் ைோரு என்று ைனதினில் தநோடித்தேள், “உன்கிட்
அப்ைவே
தசோன்வனனோ?
ேிஸிமய
இறக்கிேிடுன்னு!
ைோரு
இப்வைோ
எப்ைடி
இருக்கோன்னு” என்று ைற்கமளக் கடித்தைடி வகட்க, “வஹ வைப்ஸ் என்ன தசோல்ற, இதுக்கு நோனோ கோைணம். சத்தியைோ நோன் இல்மே. எனக்கு முன்னோடி
நீ
ேந்து
உன்
முகத்மதக்
கோட்டுனது
ைோதிரி
அேக்கிட்ம யும்
கோட்டிருப்ை?
அதுனோேதோன் இப்ைடி ஆகியிருக்கு. இனிவை இப்ைடி எல்ேோம் ைண்ணோத வைைி. ஊசி ைோேம்ே” என்று தசோல்ேி வைோேியோக ேருந்த, “அவ ய் உன்மன எல்ேோம் என்ன தசய்யுறது?” “இந்தத் கோேனோ தூசி இருக்கோவளன்னு ைோர்க்குவறன். இல்மேன்னோ நீ வகட் த்துக்கு என்ன என்ன ைதில் தசோல்ேணுவைோ அமதச் தசோல்ேவேண்டிய ேிதத்துே தசோல்ேிருப்வைன்” என்று சிரிக்க, “வ ய் கோமேே இருந்து என்மனக் தகோமேதேறி ஆக்குறதுவேவய குறியோ இருக்க நீ? இந்த ைணகேத்துமளயும் உனக்குக் குதூகேம் வகட்குதோ?” 36 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“என்ன வைப்ஸ் இப்ைடி தசோல்ேிட் ? ைணத்துகேத்துே கிம க்குற குதூகேத்துக்குத்தோன் ைவுசு ைவுசு எல்ேோவை அதிகம்!” “வ ய் உன்மனக் தகோல்ேப் வைோவறன் சிலுக்கு சிலுப்ைோ” “என்ன வேணும்னோலும் தசய்யு, ஆனோ உன் மகயோே தசய்யு. நீ எது தசஞ்சோலும் எனக்கு சந்வதோ
ம்தோன்” என்று தசோல்ேி அேன் சிரித்துக் தகோண்வ
இருக்க,
நிருேிருக்கு எரிச்சல் நீச்சல் அடித்துக் தகோண்டு ேந்தது. “ேிஸி, கம் தேட்ஸ் வகோ டு அேர் வஹோம்” என்று இப்வைோது ேிஸியி ம் நிரு எரிச்சேில் வகட்கவும், ேிஸி நிகித்மதப் ைோர்த்தோள். அேளும் ைோர்த்துக்தகோண்டு தோவன இருக்கிறோள், இேர்கள் இைண்டு வைரும் முட்டிக்தகோண்டு சண்ம யிடுேமத! ைோம உணர்வுகமளயும்,
அமதப்
வைசும்வைோது
புரியோேிட் ோலும் முகங்களில் இருக்கும்
ததோனிக்கும்
ஒேிகமளயும்
மேத்து
கணிக்க
முடியோதோ? நிரு இப்ைடி தசோன்னதும் நிகித்தின் முகம் சிறுத்துப் வைோயிற்று. அேனும் ைோேைோக ேிஸிமயப் ைோர்க்க, ேிஸிக்கு அேமனக் கண் தும் புன்னமக ேந்துேிட் து. தைல்ே தேளிவய ததரியோைல் புன்னமகமய ேோய்க்குள்வளவய அ க்கியேள், “ஐ நீட் சம் தைஸ்ட் நிரு. இவ்ேளவு
வநைம்
தகோடுத்தோல்
எைர்
முகத்தில்
ல் ேி வகோ ஆப் ர் சம் ம ம்” என்று வகட்க, அடித்துக் எப்ைடி
தகோண்டிருந்தக் ஒரு
ைிைகோசம்
வகோட், ேருவைோ,
திடிதைன்று அதுவைோே
சரியோன
அவுட்புட்
நிகித்தின்
முகம்
ைிைகோசைோகியது. நிரு ைட்டும்ை ோைல்,”ஒவக ேிஸி” என்று தசோல்ே, நிகித் ேிஸியி ம்,”தசோல்லு என் ததய்ேவை! உனக்கு என்ன வேண்டும். எனது ேோழ்க்மகமய ேளோைோக்கிய நீ
ேோழ்க,
உைது
குேம் ேோழ்க” என்று
ைீ ண்டும் தனது
கடிவேமேகமளத்
துேங்கினோன் தசவ்ேவன! “ேிஸி அேமன சும்ைோ இருக்கச் தசோல்லு!” என்றோள் நிரு அேமன முமறத்துக் தகோண்வ , “ேிஸி அேமளச் தசல்ேப்ைோர்மே ைோர்க்கவேண் ோம்னு தசோல்லு” 37 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ேிஸி அேனுக்கு அந்த நிமனப்பு வேற இருக்கோ?” “ேிஸி, இப்ைடி நிமனக்குறதுே என்ன தப்பு இருக்கு” “ேிஸி அேனுக்கு ேோய் ஓேைோ இருக்கு” “ேிஸி அேளுக்குத் திைிர் ஓேைோ இருக்கு” “ேிஸி இேன் அ ங்கவே ைோட் ோனோ?” “ேிஸி இேளுக்கு இப்வைோ எண்ணப் ைிைச்சமனன்னு வகவளன்” “ேிஸி, இேன்தோன் ைிைச்சமனன்னு தசோல்லு” நிகித்தின் முகம் சுருங்கினோலும், தேளிவய,”ேிஸி இேளுக்கு நோன் எந்தேிதத்துே ைிைச்சமன ஆகிட்வ ன்னு வகவளன்?” “ேிஸி ப்ளஸ் ீ தயவுதசஞ்சு அேன் திருேோமய கோட் ன் ேச்சு அ ச்சிட்டு இருக்கச் தசோல்லு” “ேிஸி, ேட்டுே ீ கோட் ன் இல்மேவய!” இேர்கள் இைண்டு வைரின் அக்கப்வைோரில் ைோட்டிக்தகோண்டு தேித்தப்ைின்புதோன், ேிஸிக்கு அப்ைோ தசோன்னது நிமனவு ேை,”என்மன ைோட்டிேிட்டுட்டு அேரு தப்ைிச்சிட் ோவை!” என்று தநோந்தேள், இேர்கவளோடு வைோைோ
முடியோைல்,
“தகோஞ்ச வநைம் தைண்டு வைரும் அமைதியோ இருக்கீ ங்களோ? சப்ைோ!!” என்று தைருமூச்சு ேிட் ோள். “ைோரு சின்கி வைப்ஸ். உன் வைச்மச எல்ேோம் இந்தத் இத்துப்வைோன ஊசினோமேவய வகட்க முடியமே” “அது என் வைச்மச இல்மே என் ைட் ைோன வைோைிவயோ. அது உன் வைச்சு!” “வேணும்னோ
இந்த
கோஞ்சுவைோன
ைீப்ைோட்ம வய
வகட்வைோம்
யோரு
வைச்மசக்
வகட்கமுடியமேன்னு” “சரி சரி வகட்டுப் ைோர்க்கேோம். கண்டிப்ைோ அே உன்மனப் ைத்தித்தோன் தசோல்லுேோ” “அமதயும் ைோர்க்கேோம் என் தசல்ே ஸ்ேட்டி ீ வைப்ஸ்” என்று நிகித் கூற, இது எல்ேோம் ஆங்கிேத்தில் இருந்ததோல்,
ேிஸிக்கு உண்மையிவேவய மூச்சு முட்டுேது வைோே இருந்தது.
இமத எப்ைடி சைோளிப்ைது என்று ததரியோைல் ேிழித்தோள். 38 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நிரு, கோமேயிேிருந்து எதுவுவை சோப்ைி மே. தைோம்ைப் ைசிக்குது.” என்று தசோன்ன ேிஸி, நிகித்தி ம் திரும்ைி,“ேட்ே ீ சோக்வேட் இருக்குத்தோன? நோன் சோக்வேட் வசன்ட்ேிச் ைண்வறன்” என்று தசோல்ே, அப்வைோதுதோன்
நிருேிற்கும்
நிகித்திற்கும்
தோங்கள்
சோப்ைி ோததும்,
ேிஸியும்
சப்ைி ோததும்
புரிந்தது. “உன்கூ
ேோயடிச்சிட்டு இருந்தோவே இப்ைடி எல்ேோவை ைறந்துப் வைோயிடுது” என்று நிரு ைீ ண்டும்
துேங்க, இது இன்வறோடு முடியப்வைோேதில்மே என்று நிமனத்த
ேிஸி, தோவன எழுந்து சமையல்
அமறமய வநோக்கிச் தசன்றோள். சமையல் அமறமயக் கண்டுைிடிப்ைது அவ்ேளவு கடினைோக இல்ேோததோல், அங்கு தசன்று வேமேகமளத் துேங்கினோள். அேள் கோமே
உணமே தசய்துக்தகோண்டு
ேரும்
ேமைக்கும்கூ
இருேரும்
ைோறி
ைோறி
ேோயடித்துக் தகோண்டிருக்க, அமதக் கண்டு சிரித்த ேிஸி, “ைிஸ் ர் மைஸ்வைக் அன்ட் ைிஸ் வைைி, தகோஞ்சம் சோப்ைிட்டிட்டு ததம்ைோ சண்ம
வைோடுங்க”
என்று சிரிப்பு ன் தசோல்ேவும், நிகித் சிரித்துக்தகோண்வ ,”மை டியர் பூச்சி
ோர்ேிங். நோங்க எப்ை சண்ம
வைோட்வ ோம்?” என்று
சிரிக்க, “அதோவன நோங்க எப்ை சண்ம
வைோட்வ ோம்” என்று நிருவும் வகட் ோள்.
இப்வைோது ேிஸிக்குத்தோன் என்ன தசய்ேது என்று ததரியேில்மே. அேள் திரு திருதேன்று ேிழிக்க,
“ச்வச..!
ச்வச
இந்தப்
ைோர்மேமய
எல்ேோம்
இளோமே
வநோக்கி
ேிடு
தூசி.
சின்னப்ைிள்மளங்க இருக்கும்வைோவத உன் ைன்னேமை நிமனச்சி இப்ைடி வைோைோன்ஸ்ே அசடு ேழிஞ்சன்னோ, நோங்க எல்ேோம் ைோேம் இல்மேயோ?” என்று நிகித் நடிக்கவும், “இரு ோ உன்மன!” என்று தசோல்ேி ேிஸி அேமனத் துைத்த, நிரு அேர்கமளப் ைோர்த்துச் சிரித்துக் தகோண்வ
இருந்தோள்.
அேர்கள் இருேரும் ஓடிப்ைிடித்து ேிமளயோடிக்தகோண்டிருக்கும் வைோது, நிரு சிரிப்ைமதப் ைோர்த்த நிகித்திற்கு, இது சரியில்மேவய என்று வதோன்ற, நிருேின் அருகில் ஓடிச்தசன்றேன், “ைல்ேி ைல்ேி” என்று கத்த, நிரு அேறியடித்துக் தகோண்டு வசோைோேின் ைீ து ஏறி நின்றோள். 39 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேன் ேி ோைல் “அங்கதோன் இருக்கு, வைைி” என்று சீரியஸோக கத்தவும், அதிேிருந்து இறங்கி ஓடிேள், அேன் ைீ வத ஏறி அைர்ந்தோள். அேவனோ அேள் அேறியடித்துக் தகோண்டு ேந்தமத நிமனத்து, ேிழுந்து ேிழுந்துச் சிரிக்கோதக் குமறயோய் சிரிக்கத் துேங்கினோன். அேள் தசய்தமதக் கண்டு ேிஸியும் சிரிக்க, நிருேிற்கு வகோைம் ேைத்துேங்கியது. “வைோ ோ
சிலுக்கு
சிலுப்ைோ,
ேோமழைழ
ேோயோ”
என்று
தசோல்ேி
அேனி ம்
இருந்து
ேிேகியேமளப் ைோர்த்து ைீ ண்டும் அேன் சிரிக்க, அேமன தைோத்து தைோத்து என்று அடித்துத் துமேத்தோள் நிரு. அேள் இருந்தக் வகோைத்தில், எப்வைோது அேன் வசோைோேில் தசன்று அைர்ந்தோன்? எப்வைோது அேனது ைடியில் வைோய் அைர்ந்துக் தகோண்டு அடிக்கத்துேங்கினோள்? என்று அேளுக்வக ததரியேில்மே. ஒய்ந்தேள், அேனின் ைீ வத சோய்ந்துக்தகோள்ள, “இங்க யோரு ோ இதுகமள சின்னப் புள்மளங்கன்னு தசோன்னது? இதுே அவ்ேளவு மைல் தூைத்துே இருக்குற, என் ேவ்ேி புரு
மன நிமனச்சி நோன் வைோைோன்ஸ்ே அசடு ேழிஞ்சி
இதுகமள தேறுப்வைத்துவறனோம்” என்று ேிஸி கிண் ேடிக்க, இப்வைோது அசடு ேழிந்தனர், நிருவும் நிகித்தும். “சரி சரி சோப்ைிடுங்க” என்று ேிஸி ஆர் ர் வைோ வும், “அஞ்சு கோசு ஹிட்ேர், ஆர் ர் வைோட்டுட் ோங்கப்ைோ, இனிவை வகட்கமேன்னோ ஹிட்ேர் நம்ைமள இங்கிேிைீஸ்ே
ைடு
வகேேைோ
திட்
ஆைம்ைிச்சிருேோங்க”
என்று
நிகித்
தசோல்ேியைடிவய,
நிருமேப் ைோர்த்து, “எதுக்கு வைைி, ேட்ே ீ அவ்வளோ இ ம் இருந்தும், என் ைடியிே உட்கோர்ந்துட்டு இருக்கோ, ஹப்ைோ, கோலு ேேித்து, இந்த கிமைண் மை தூக்கி ேச்சிருக்குறதுனோே, முடியமே” என்று தநோந்தேன் வைோே நடிக்கவும், நிரு அேனின் மகயில் ைேைோகக் கிள்ளிேிட்டு, அேன் “அம்ைோ” என்று அேறுேமத கண்டு ஆமசத்தீை சிரித்துேிட்டு, அமைதியோக தசன்று சோப்ைி த் துேங்கினோள். சோப்ைிடும்வைோதும் லூட்டி அடித்துக் தகோண்டு சோப்ைிட் ேர்கள், அதன்ைிறகு நிகித்திற்கு வ ேிட் அமழக்கவும், தையில்களிலும் இன்னும் சிே ைே அமழப்ைிலும் அேமன ஆழ்த்திக்தகோள்ள, 40 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ேிஸியும்
நிருவும்
ைோல்கனியில்
இருந்த
தசடிகளி ம்
தங்களது
வநைத்மதப்
வைோக்கத்
அதுேமை நிகித்தி ம் ேம்ைிழுத்துக் தகோண்டு இருந்ததோல், நிருேிற்கு நிர்ையி புருவ
ோத்தைன்
துேங்கினர், சிறிது வநைம்.
ைற்றி ைறந்து இருந்தது. இப்வைோது அது ைீ ண்டும் நிமனவு ேை,”அது யோைோய் இருக்கும்? அேர் முக்கியைோனேர் என்றோல் நிகித் கட் ோயம் தசோல்ேி இருப்ைோவன!” என்று நிமனத்தேள், “ஆைோ
தசோல்ேிட்டுத்தோன்
ைறுவேமே
ைோர்ப்ைோன்.
அப்ைடி
இருந்தோல்,
ஆன்ட்டியி ம்
வைசேிட்டிருப்ைோவன!! அேனுக்குப் ைிடிக்கோது, அேனுக்கு ேருத்தம் அளிக்கும், வகோைப்ைடுேோன் என்ைதோல்தோன்
ஆன்ட்டியி ம்
அங்கிளி ம் வைசுேதற்குக்கூ
இதுேமை
ஒரு
ேோர்த்மதக்
கூ
வைசியது
இல்மே.
ஏன்
முதேில் திட் த்தோன் தசய்ேோன்.
ைின் எப்ைடிவயோ அேன் வைசோேிட் ோலும், அேள் வைசுேமத தடுக்கைோட் ோன். அதுவே சிே வநைங்களில் தகோஞ்சம் சிரித்துப் வைசிேிட் ோல், இேரின் முகம் இரும்புப்வைோே ஆகிேிடும். இத்தமன நோள் என்னவேோ எவதோ என்று இருந்தேளுக்கு, இன்று ஏவனோ அமத எப்ைடியோேது ததரிந்துக்தகோள்ள வேண்டும் என்று வதோன்றியது. ஏன் தனக்கு இப்ைடித் வதோன்றுகிறது என்று அேளோல் புரிந்துக்தகோள்ளவே முடியேில்மே. எப்ைடியும் அங்கிளி ம் வகட் ோல் ததரிந்துேிடும் என்று நிமனத்தேளோய், அேரின் ேருமகமய எதிர்வநோக்கிக் கோத்து இருந்தோள்.” சிறிது வநைம் தசன்றதும், இருேரும் சமைக்கத் துேங்க, அப்வைோதுதோன்
ேந்துச்
வசர்ந்தோன்,
நிகித்
தனது
வேமேகமள
முடித்துேிட்டு.
ேந்தேன்
திரும்ைவும் தனது அலும்ைமேத் துேங்க, மூேரும் சிரித்துக் தகோண்வ
சமையல் வேமேமயக் தகோஞ்சைோகவும், ேோயடிப்ைது, அடுத்தேர்
கோல்கமள ேோருேது வைோன்ற வேமேகமள அதிகைோகவும் தசய்துக் தகோண்டு இருந்த வநைம், தேளிவய தசன்ற நிகித்தின் தந்மத ேட்டிற்குள் ீ ேந்தோர். ேந்தேருக்கு, மூன்று வைரும் சிரித்துக் தகோண்டு,
சமையல்
அமறயில்
இருந்து
நோட்களுக்குப் ைிறகு ைிகவும் சந்வதோ
வேமேகமளப்
ைோர்க்கும்
சத்தம்
வகட்க,
நீண்
ைோக உணர்ந்தவதோடு ைசிக்கவும் துேங்கினோர் அமைதியோக
அேர்கமளத் ததோந்திைவு தசய்யோைல், அேர்களின் சத்தம் அதிகைோக இருக்க, எப்வைோதும் வைோல், அமத அேர்களுக்குத் ததரியோைல், தோன் மேத்து இருந்தத் வைோனின் உதேியு ன், ஒேிகமள ைட்டும் ைிடித்து தசல்ேம்ைோேிற்கு மேவ் த ேிக்கோஸ்ட் தசய்துக் தகோண்டிருந்தோர். 41 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இது தேறுதோன் என்று ததரிந்தோலும், வேறு ேழி இல்மேவய! அந்தப் ைக்கம் தசல்ேம்ைோவேோ, இேர்கள் வைசுமதக் வகட்டு, சிரித்தும் ைசித்தும், தனது தசல்ே ைகனின் குறும்புகளில் ைனம் நிமறந்து ைகிழ்ந்துக் தகோண்டிருந்தோர். அேருக்கு கிம த்த அற்ை சந்வதோ
த்மதயும் குமேக்கதேன கோத்திருந்தது வ ேிட் ேடிேில்.
நிகித்திற்கு ைீ ண்டும் வ ேிட் ஏவதோ அைி சத்தம்
அதிகைோக
இருந்ததோல்
ியல் ேி
தேளிவய
யைோக அமழக்க, ேிஸி ைற்றும் நிருேின்
ேந்தேனுக்கு,
அங்கு
உைோைதி
இேர்களின்
வைச்சுக்கமள ைசித்துக் தகோண்டு இருப்ைது ததரிந்தது. அவ்ேளவுதோன், தைதுேோக ம வ் அடிக்கிறேனி ம் வைசிமுடித்தேன், கடு கடு முகத்து ன் உள்வள தசன்றோன். அேனின் இந்த முகத்மதக் கண்
நிருேிற்கு எதுவேோ சரியில்மே என்று ததரிய, அேனி ம்
வகட்கோைல், அேளின் வேமேயில் கேனம் தசலுத்தினோள். அேன் சிரித்துப் வைசினோலும், அதில் ேருத்தம் ைற்றும் வகோைம் இருக்கிறது என்று அறிந்தேள், சோப்ைிட்டு முடித்துேிட்டுக் வகட்கேோம் என்று எண்ணி அப்வைோமதக்குத் தேிர்த்தோள். அங்கு
தசல்ேோம்ைோவேோ,”இன்னும்
எத்தமன
ேரு
த்துக்குத்
தோங்க
நம்ை
புள்ள
சிரிச்சு
வைசுறமத, அேனுக்வக ததரியோைக் வகட்குறது? இதுக்கு எல்ேோம் முடிவே கிம யோதோ? நம்ை ைருைகளுக்குகூ
நம்ை வைே ைிரியம் இல்மேயோ?” என்று கண் கேங்க,
“கேமேப்ை ோதம்ைோ,
நம்ை
ைருைக
தைோம்ை
தங்கைோனே.
அேளுக்கு
நம்ைகிட்
எப்ைவும்
வைசனும்னு ேிருப்ைம்தோன். ஆனோ நம்ை புள்மள ேருத்தப் ைடுேோவனன்னுதோன் அே அமைதியோ இருப்ைோன்னு
நிமனக்குவறன்.
இங்க
தசோல்றேன், அங்க இருக்குற உன்கிட்
இருக்குற
என்கிட்
வைசுறதுக்வக
ைே
வநைம்
த ோ
எப்ைடி வைசேிடுேோன்?”
“ஆைோங்க. நம்ை புள்மளக்கு எப்வைோத்தோன் நம்ைவைே இருக்குற வகோைம் குமறயும். நோளுக்கு நோள் கூடினது ைோதிரிதோன் ததரியுவத தேிை குமறந்தது ைோதிரி இல்மேவய. இந்த நிர்ையியும் சரி புருவ
ோத்தைனும் சரி எதுக்குவை தகோடுத்து ேச்சது இல்மேங்க. இல்மேன்னோ இப்ைடி
எல்ேோம் ந க்கணுைோ?” “நீ ஏன் அப்ைடி நிமனக்குற தசல்ேம்ைோ. நிர்ையி தைோம்ை தைோம்ை தகோடுத்து ேச்சே. அமத நீயும் ஒருநோள் புரிஞ்சிக்கத்தோன் வைோற. அப்வைோ நீவய தசோல்லுே ைோவைன்” என்று தசோல்ே, “நீங்கத்தோங்க தசோல்றீங்க? ஆனோ அப்ைடி ததரியமேவய. தசல்ேோம்ைோக்கு நீங்க இருக்கீ ங்க ஆனோ
நிர்ையிக்கும்
புருவ
ோத்தைனுக்கும்?
தனியோ
ைிரிச்சி
வைசுறது
உங்களுக்குப் 42
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைிடிக்கோதுன்னு எனக்கு தைோம்ை நல்ேோவே ததரியும் இருந்தோலும் என்னோே முடியமேங்க!” என்று அழத் துேங்கவும், “இப்வைோ எதுக்கு அழற தசல்ேம்ைோ. நீ அழுது என் ைனமசயும் வேதமனப்ை உன்மன ேந்துப் ைோர்க்கேோம்னோ கூ
மேக்கோத ோ?
என்னோே முடியோது. என்மனயும் தகோஞ்சம் புரிஞ்சிக்வகோ.
உன் ைக்கத்துே இருக்கணும்னுதோன் எனக்கு ேிருப்ைம். நீ தசோன்னதுைோதிரி கூடிய சீக்கிைவை அங்க
இருப்வைன்.
நம்ைவளோ க்
குழந்மதகவளோ .
இனியும்
தோைதிக்குறது
சரியில்மே.
எப்ைடியும் அடுத்தைோசம் இளோ ேந்திருேோன். அதுக்கு அப்புறம் உ வன உ வன வேமேகமள தசய்யணும் தசல்ேம்ைோ. நீயும் எத்தமன நோளுதோன் அங்கத் தனியோ இருப்ை? இேன்கூ இனிவைேோேது உன்கூ “என்னங்க
இப்ைடி
இருந்தது எல்ேோம் வைோதும்.
இருக்வகன். அதோன் அேனுக்குன்னு ஒரு ேோழ்க்மக ேந்தோச்வச”
தசோல்றீங்க?
என்னத்தோன்
இருந்தோலும்
அேன்
நைக்குப்
புள்ளதோன,
அேனுக்வக வைைன் ேந்தோலும்?” “நீ தசோல்றது சரிதோன் தசல்ேம்ைோ இருந்தோலும் இது ஓேர் தசல்ேம் அேனுக்கு” “சரி ேிடுங்க, உங்களுக்குப் புள்ள ைக்கத்துவேவய இருக்குறதுனோே அப்ைடி வதோணுது வைோே, எனக்கு அப்ைடி இல்மேவய! எப்ை அேனும் நீங்களும் என்கூ
இங்க ேந்து, ைருைகவளோ
ேட்ே ீ
இருப்ைீங்கன்னு இருக்கு!!” “உன் ஆமச எல்ேோம் எனக்கு புரியுது தசல்ேம்ைோ” “அப்புறம்
இன்னும்
ஒன்னு
தசோல்ேணும்ங்க.
அப்ைடி
ைட்டும்
ந ந்தோ?
கூ வே
இளோ
ேிஸோமேயும் மகவயோடு கூட்டிட்டு ேோங்க, நிரு ைருைகள்னோ இளோ நிகித் ைோதிரிதோன நைக்கு!” என்று அேர் தசோல்ேிக்தகோண்வ
வைோக,
வகட்டுக்தகோண்டிருந்தேரின் ைனவைோ, இதுக்கு வைவேயும் ஏதோேது வகட்கவேண்டுைோ என்ன? என்று வதோன்றியது. அேர் இேற்மற எல்ேோம் வகட்டு துடியோய் துடிக்க, தசல்ேம்ைோவேோ தனது தநஞ்சின் குமுறல்கமள எல்ேோம் தகோட்டுேதற்கு ஒரு ஆள் கிம த்ததும், அேர் ைோட்டிற்கு வைசிக்தகோண்வ இங்கு
தசன்றோர்.
எல்ேோேற்மறயும்
தசய்துமுடித்துேிட்டு,
தேளிவய
ம னிங்
வ ைிளில்
அடுக்கி
மேக்கும்வைோதுதோன் கேனித்தோர்கள் ேிஸியும் நிருவும் அங்கு உைோைதி இருப்ைமத. “ேந்துட்டீங்களோ? உைோ அங்கிள்? உங்கமளத்தோன் எதிர்ப்ைோர்த்வதன். சமைச்சோச்சு ஆனோ சோப்ைி ஒரு ைேியோடு ைிஸ்ஸோகுவதன்னு” என்று நிரு அேமை அமழக்க, 43 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
நிகித்திற்கு தகோதித்தது. முகத்மத வ வைஜோன வ ப்ரிக்கோர் மை வைோே அேன் மேத்து இருக்க, நிரு கேனித்தோலும் ஒன்றும் தசய்யேில்மே இன்று. அப்வைோதுதோன் தசோல்வறன்.
உைோைதியும்,”தசல்ேம்ைோ
நிர்ையி
புருவ
ோத்தைன்,
எல்ேோரும் கூடிய சீக்கிைம் சந்வதோ
நீ
ேருத்தை ோத,
நோன்,
என்வனோ
நீ
தசோல்றது
ைோதிரிவய
தசல்ேம்ைோ,
நம்ை
நோனும்
புள்மளங்க
ப்ைடுறது ைோதிரி நிமே ேைத்தோன் வைோகுது.
சரி நம்ை ைருைக சமையல்தோன் இன்மனக்கு. நோன் சோப்ைி வைோவறன்.” என்று தசோல்ே, “எனக்குத்தோன் தகோடுத்து மேக்கமே நீங்களோேது நல்ேோ சோப்ைிடுங்க” என்ற ஏக்கத்வதோடு தசல்ேம்ைோ இமணப்மைத் துண்டிக்க, திரும்ைவும் தோன் வகட்
நிர்ையி புருவ
ோத்தைன் என்ற தையரில் திமகத்து நின்றோள் நிரு. அவத
சையம் நிகித் ைற்கமளக் கடித்துக் தகோண்டு இருந்தோன். இருந்தோலும் திமகப்மை ைமறத்து நிரு,”அங்கிள் சோப்ைி
ேோங்க. உங்களுக்குப் ைிடிச்ச டிஷ்
ஷ்
எல்ேோம் இருக்கு. எல்ேோருைோ வசர்ந்து ஒரு புடி புடிக்கேோம். என்ன ேிஸிதோன் தகோஞ்சம் சங்க ப்ைடுேோ? அேளுக்கு இந்தியன் சோப்ைோடு அவ்ேளேோ இஷ்ட் ை ோவத!” என்று தசோல்ே, ேிஸி என்று அேள் தசோல்ேவும், ேிஸி அேளி ம்,”என்ன தசோல்ற?” என்று வகட்க, நிரு அேள் அங்கிளி ம் கூறியமதச் தசோன்னதும், ேிசி”நோன் இதுேமைப் ைழகினது இல்மே. என்னத்தோன் அம்ைோ ேண் ன்ே உள்ளேங்க, அப்ைோ தைிழ்நோடுன்னோலும் எனக்கு இங்க இருக்குற சோப்ைோடுதோன் ைிடிச்சிது. ஆனோ இப்வைோ அப்ைடி இல்மே.
இளோக்குப்
ைிடிச்சது
எல்ேோம்
எனக்கும்
ைிடிக்கும்.
வசோ
நோனும்
நல்ேோவே
சோப்ைிடுவேன்” என்று சிரிப்பு ன் தசோல்ே, “அப்ைடி வைோடுைோ என் ைகவள” என்று தசோல்ேிச் சிரித்தோர் நிகித்தின் தந்மத. அேர் ைட்டும் இல்ேோைல் இருந்திருந்தோல், இந்வநைம் நிகித் ேிஸிமய ஓட்டி எடுத்திருப்ைோன். அேன்தோன் இப்வைோது மூக்கில் மூக்கணோங்கயிறு அணிந்து இருக்கிறோவன!! “சரி ேோங்க அப்ைோ சோப்ைி ேோம்” என்று ேிஸியும் அேமை அமழக்க, அேர் நிகித்மதப் ைோர்த்தோர். நிகித்,”நிரு நோன் அப்புறைோ சோப்டுவறன். எனக்கு இன்னும் தகோஞ்சம் வேமே இருக்கு” என்று தசோல்ேி நழுேப்ைோர்க்கவும், 44 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
மூேரின் முகமும் ேோடியது. அேனுக்கு நிரு ைற்றும் ேிஸியின் முகம் ேோடியமதக் கண்டு எழுந்த வேதமன, தந்மதயின் முகத்மதக் கண்டு எழேில்மே. “வநோ வே. மைஸ்வைக். நோங்க தைண்டு வைரும் இருக்கும்வைோது, நோை எல்ேோம் வசர்ந்துதோன் சோப்ைி னும். திஸ் ஸ் மை ஆர் ர்” என்று தசோல்ேி ேிஸி அேமனப் ைோர்த்தோள். அேன் ைதிவே தசோல்ேோைல் தசல்ே ேிமழந்த வநைம், “நிகி
இரு.
இன்மனக்கு
ஒருநோள்
நோை
எல்ேோரும்
வசர்ந்து
சோப்ைி ேோவை”
என்று
நிரு
கேமேவயோடு வகட்கவும், அேன் நில்ேோைல் தசல்ே, “அ
ோ நிரும்ைோ நோன் ஒரு தையில் அனுப்ைனும். அமத ைறந்வத வைோயிட்வ ன். நல்ேவேமள
அருள் இன்னும் வைோன் ைண்ணமே. நோன் அனுப்ைிட்டு அப்புறைோ ேந்து சோப்டுவறன். நீங்க எல்ேோரும் வசர்ந்து சோப்ைிடுங்க” என்று சிறியேர்களின் சந்வதோ
த்மதக் தகடுக்க ேிரும்ைோைல்
அேர் ஜகோ ேோங்கினோர். “நீங்களுைோ அங்கிள்?” நிரு வசோர்ந்துப் வைோனோள். அேள் வசோர்ந்துப் வைோேமதப் ைோர்க்கப் தைோறுக்கோைல், நிகித் தனது நம யில் வேகம் எடுத்தோன். “நிரு
கம்
தேட்ஸ்
லீவ்.
நோை
தைண்டு
வைரும்
இன்மனக்கு
எல்ேோரும்
வசர்ந்து
இருக்கனுன்னுதோன் ேந்வதோம். ஆனோ அது இேங்களுக்குப் ைிடிக்கமே வைோே. நோை தைண்டு வைரும் நம்ை ேட்டுக்குப் ீ வைோவய என்ன வேணும்னோலும் தசஞ்சு சோப்ைிட்டுக்கேோம்” என்று ேிஸி முறுக்கிக் தகோள்ள, நிரு என்ன தசோல்ேது என்று ததரியோைல் நின்றோள். ஆனோல் ேிஸி ேி ேில்மே, நிருமே இழுத்துக்தகோண்டு தேளிய தசல்ே முயேவும், உைோைதி அேர்கமளப் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோவை தேிை தடுக்கேில்மே. ஆனோல் நிருேின் கண்கள் நிகித்தி வை இருந்தது.
45 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அப்ைோ இனிவைல் இப்ைடி எங்கமளக் கூப்ைி ோதீங்க. நீங்கக் கூப்ைிட்டீங்கன்னுதோன் ேந்வதோம். ஆனோ
இப்ைடி
எங்கமள
நிகித்
அேைோனப்
ைடுத்துேோன்னு
நிமனக்கே”
என்று
ேிஸி
தசோல்ேிேிட்டு இன்னும் முன்வனற, “இப்வைோ எங்கப் வைோற ேிஸி. எதுக்கும் எதுக்கும் முடிச்சி வைோடுற. இப்வைோ உனக்கு என்ன வேணும்? எல்ேோரும்
வசர்ந்து
சோப்ைி னும் அவ்வளோதோன. ஒவக ஐ
ேில் ஜோய்ன்” என்று
வகோைத்து ன் தசோன்னோன் நிகித். அேன்
வகோைத்தில்
தசோன்னோலும்,
வகட்
அமனேருக்கும்
அவ்ேளவு
ைகிழ்ச்சி.
நிரு
ஓடிச்தசன்று அேனி ம்,”வதங்க்ஸ் சிலுப்ைோ” என்று மககமளப் ைிடித்து தசோல்ே, அேளின் முகத்தில் இருந்த ைகிழ்ச்சி அேமனக் தகோன்றது. இருப்ைினும் அேனோல் முடியேில்மே எமதயும் ைறப்ைதற்கு.! ைின் அமனேரும் அமைதியோக உணவு வைமஜமய தநருங்க, நிகித்தின் ஒருபுறம் நிருவும் ைறுபுறம் ேிஸியும் அைை, அடுத்து உைோைதி அைர்ந்தோர். எந்தேித கிண் லும் வகேியும் இல்ேோைல், வநைம் கழிந்தது. யோரும் அமைதிமயக் தகடுக்க ேிரும்ைேில்மே.
நிருேிற்கு
நிகித்தும்
சோப்ைிடுேமதப் ைோர்க்க சந்வதோ உைோைதிக்கு, இருந்தது.
ேோர்த்மதகவள
ை ை தேன்று
அங்கிளும்
இவ்ேளவு
அருகில்
இருந்து,
அதுவும்
ைோக இருந்தது. ேிஸிக்கும் அதுவே. இல்மே.
சோப்ைிட்டு
ஆனோல்
முடித்த
நிகித்தின்
நிகித்,
உள்ளம்
முடித்ததும்
தகோதித்திக்
மககமளக்
தகோண்டு
கழுேிேிட்டு
அேனது அமறக்குள் தசன்றோன். நிருவும் ேிஸியும் அமனத்மதயும் ஒதுங்க மேத்தனர். உைோைதிவயோ, அேரின் அமறக்குள் ைகிழ்ச்சிவயோடு தசன்றோர். எல்ேோம் முடிந்ததும், ேிஸிமய ேிருந்தினர் அமறயில் தகோஞ்ச வநைம் நிரு தூங்கச் தசோல்ே, அேள் ைடுத்ததும், அங்கிமளத் வதடிச் தசன்றோள். அங்கு அங்கிள் சந்வதோ
ைோக யோவைோவ ோ வைசிக்தகோண்டு இருந்தோர் அமேப்வைசியில். அேரின்
முகத்தில்தோன் எத்தமன ைகிழ்ச்சி!! அமதக்கண் ேளுக்கு முதன் முமறயோக தோன் நிகியின் வைச்மசக்
வகட்டு
அதன்ைடி
ந ந்து
இருக்கக்கூ ோவதோ
என்று
வதோன்றியது.
இனியும்
தோைதிக்கக்கூ ோது என்று நிமனத்தேள், அேர்
வைசி
முடித்ததும்,
எந்தேிதைோன
சுற்றி
ேமளப்பும்
இல்ேோைல்,”நிகித்
வகோைப்ைடுறோன் அங்கிள்? அப்ைடி என்ன ந ந்துது? அேன் என்கிட்
ஏன்
இப்ைடி
தசோன்னது எல்ேோம், 46
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தசல்ேம்ைோ
அேனுக்கு
அம்ைோ
இல்மே
என்ைதும்.
நீங்கள்
அேன்
வைச்மசக்
வகட்கோைல்
தசல்ேம்ைோேி ம் வைசுேதும். ஆனோல் ேி
யம் அதுேல்ே, அதுக்கும் வைல் என்னவேோ ந ந்திருக்கு. அேன்,”ைதிமனந்து
ேயதில் அேைோனப்ைட்டு நின்வறன். என்மன எல்ேோரும் அவ்வளோ வகேிப் ைண்ணுனோங்கோங்க! அப்வைோக்கூ
நோன் அப்ைோகிட்
தசோன்னவைோது, அேரு எனக்கு சப்வைோர்ட் ைண்ணமேன்னு
தசோல்ேிருக்கோன்”. நோனும் வகட்கனும்னு நிமனப்வைன். ஆனோ நிகித் ேி வே ைோட் ோன். ஆனோ இன்மனக்கு எனக்கு எல்ேோம் ததரிஞ்சோகனும். இதுேமைக்கும் நோன் எப்ைடி இருந்வதவனோ ததரியமே. இனிவை எனக்கு எதுவும் ததரியோை இருக்கக்கூ ோது” என்று அேள் ஒவை மூச்சோக தசோல்ே, அேமளக் கண்டு தைேிதோகப் புன்னமகத்தோர். அேர் சிரிக்கவும் அேளுக்கு அேர் வைோனில் தசோன்னப் தையரும், சிலுப்ைோேின் வேப் ோப்ைில் இருந்தப் தையரும் நிமனவுக்கு ேை, “நிர்ையி புருவ
ோத்தைன் யோரு?” என்று அடுத்தக் வகள்ேிமயக் வகட் ோள்.
அேருக்வகோ வைலும் புன்னமக ேந்தது. “எதுக்கு சிரிக்குறீங்க உைோைதி அங்கிள்? நோன் ஏதோேது தப்ைோக் வகட்டுட்வ னோ?” என்று நிரு சந்வதகைோகக் வகட்க, “அப்ைடி எல்ேோம் ஒன்றும் இல்மே” என்று தசோன்னேர், வைலும் ததோ ர்ந்து,”இமத எல்ேோம் நீ எத்தமனவயோ ேரு நிமனச்வசன்
நிரும்ைோ.
ஆனோ
நீ
இத்தமன
ேரு
ம்
த்துக்கு முன்னோடிவய வகட்ைன்னு கழிச்சு
ேந்துக்
வகட்குற.
எங்க
நீ
வகட்கோமைவய வைோயிருேிவயோன்னு நிமனச்வசன். ைைேோயில்மே வகட்டுட் . கண்டிப்ைோ நிகித் இமதப் ைத்தி எல்ேோம் உன்கிட் ததரியும். நோனோ ேேிய ேந்து இந்த ேி ைோைத்மதத்
திணிக்கிறது
ைோதிரி
தசோல்ேி இருக்கைோட் ோன்னு எனக்குத்
யத்மத ேந்துச் தசோன்னோ, உன்வைே என்வனோ
இருக்கும்.
அதோன்
நீயோ
வகட்குற
ேமைக்கும்
தசோல்ே
வேண் ோம்னு இருந்வதன். ஆனோ இளோவுக்கு எல்ேோவை ததரியும்” என்று தசோல்ே, “சரி அப்வைோ தசோல்லுங்க அங்கிள்” என்று அேசைைோனோள் நிரு.
47 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நோன் புருவ
தசோல்ேவேண்டிய
அேசியவை
இல்மே
நிரும்ைோ.
நீ
கூகுள்ள
“நிர்ையி
ோத்தைன்”ன்னு வைோடு தோனோ எல்ேோம் கிம க்கும். ஆனோ தைோறுமையோ ைோரு. ேட்டுக்குப் ீ
வைோனதுக்கு அப்புறம்.” என்று தசோன்னோர். அேரி ம்
“சரி”
என்று
தசோன்னோலும்,
நிருேிற்கு
கூகுளிள்
கிம க்கும்
அளேிற்கு
அேர்
தைரியேைோ? என்று ேியப்பு. அப்ைடிதயன்றோல் உ வன ைோர்க்கவேண்டும் என்ற ஆேல் எழ, “சரி அங்கிள் அப்வைோ நோன் வைோய் ேிஸி ைக்கத்துே இருக்வகன்” என்று தசோல்ேிேிட்டு தேளிவய ேந்தேள்,
ேிஸியின்
அருவக
தசல்ேோைல்,
ஓடினோள்
நிகித்தின்
அமறக்கு!
கூ வே
அதிர்ச்சிமயயும் வதடி!!
ேிம கள் – 5 நிரு நிகித்தின் அமறக்குச் தசன்றவைோது, கதவு அமறந்துச் சோற்றப்ைட்டு இருந்தது. தைதுேோகத் திறந்தேள், உள்வள நிகித்மதப் ைோர்க்க, அேன் வகோைத்தில், வசோைோேில் சோய்ந்து அைர்ந்து ைற்கமளக் கடித்துக் தகோண்டு இருந்தோன். தைல்ே உள்வள தசன்றேள், அேனின் வதோள்களின் ேழியோக இருப்புறமும் மககமள வைோட்டு, அேனின் முகத்மதக் மககளில் ஏந்தி,”என்ன ோ சிலுப்ைோ இப்ைடி உட்கோர்ந்துட்டு இருக்க?” என்று வகட்க, அேளின் வகள்ேிக்கு, அேனி ம் ைதிவே இல்மே. “என்ன ஆச்சு? என்கிட்
வைசைோட்டியோ?”
இதற்கும் ைதிவே இல்மே. “என்ன ோ என் தசல்ே சிலுப்ைோவுக்கு என் வைே வகோைைோ?” “உன்வைே வகோைப்ைடுறதுக்கு நோன் யோரு?” “அப்வைோ வகோைம்தோன் இல்மேயோ?” “எனக்கு ஒன்னும் வகோைம் இல்மே. நீதோன், நோன் தசோல்றது எதுவும் வகட்கைோட்டுக்க. எனக்கு ததரியமே ஏன் எனக்குப் ைிடிச்சேங்க எல்ேோரும் இப்ைடி இருக்கோங்கன்னு”
48 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இமதக்
வகட் தும்
நிருேிற்கு
சிறிய
முறுேல்
வதோன்றியது.
அேன்
இப்வைோது
வைசியது
வைோல்தோன் முன்னர் இருேரும் சந்தித்தத் தருணங்களில் வைசுேோன். இப்வைோதும் இவ்ேளவு ேளர்ந்தப் ைிறகும் அவத வைோே இருக்கிறோன், தகோஞ்சமும் ைோற்றம் இல்ேோைல். “எதுக்கு நிகி இப்ைடி வைசுற? அேரு உன் அப்ைோ இல்மேயோ? ஒவை ஒருநோள் வசர்ந்து உட்கோர்ந்து சோப்ைிடுறதுக்கு இப்ைடியோ?” “நீ இப்வைோ எதுக்கு இப்ைடி வைசுற? அதுதோன் நம்ை தைண்டு வைருக்கும் ேருத்தம் தர்றது ைோதிரி எந்த ேி
யைோ இருந்தோலும் நோை அமதப்ைற்றி வைசைோட்வ ோம்ே. ேிடு” என்று அேன் தசோல்ே,
“அப்வைோ நீ எதுக்கு இப்ைடி உட்கோர்ந்துட்டு இருக்க?” “நோன் நல்ேோத்தோன் இருக்வகன்” “அப்ைடி ததரியமேவய!” “இப்வைோ உனக்கு என்ன வேணும்?” “இதுதோன் நோன் எதிர்ப்ைோர்த்வதன். நிகி நீவய தகோஞ்சம் வயோசிச்சி ைோரு, நோை தைண்டு வைரும் இப்ைடி ைோறி ைோறி ேருத்தப்ைடுவேோம்னு ைே ேி
யங்கமள வைசோை ேிட்டுட்வ
இருந்தோ? அது
என்மனக்கோேது ஒருநோள் தைரிய ைிைச்சமனயோ ஆகோதோ? எதுேோ இருந்தோலும் இப்வைோவே வைசித் தீர்த்துக்கேோவை!” “இப்வைோ என்ன தசோல்ே ேர்ற வைப்ஸ்.? எனக்கு எதுவும் புரியே” என்று தமேமயத் த ே, “என்னது
இது
சின்னக்
குழந்மதயோட் ம்
புரியமேன்னு
தசோல்ற
சிலுப்ைோ.
நம்ை
தைண்டு
வைருக்கும் ேருத்தம் ேைக்கூ ோதுன்னு நிமனக்குற நீ, அடுத்தேங்கமள ைட்டும் ேருத்தப்ை மேக்குறது சரியோ? நீவய தசோல்லு” “நோை எந்தேித தேறுவை தசய்யோை ேருத்தப்ைடுவறோம் வைைி. ஆனோ அேங்க அப்ைடி இல்மே ோ. நீவய தசோல்லு, உங்க அப்ைோ அம்ைோ தேறுனதுக்கு நீயோ கோைணம்? ேிதி அப்ைடி எடுத்துட்டு அேங்கமள சீக்கிைவை! ஆனோ எனக்கு அப்ைடி இல்மேவய!” “நீ என்ன வேணும்னோலும் தசோல்லு சிலுப்ைோ. எனக்கு என்னவேோ இதுக்கு வைமேயும் நோை எல்ேோத்மதயும் தேிர்க்கிறது சரியில்மேன்னு வதோணுது” என்று தசோல்ே, நிகிக்குக் வகோைம் அைரிதைோக ேந்தது. நிருக்கோகப் தைோறுக்கமுடியோைல் தைோறுத்துக் தகோண்டு இருந்தோன். 49 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஆனோல் அேவளோ அேன் வகோைம் தகோள்ேமதயும் தைோருட்ைடுத்தோைல் வைச ஆைம்ைித்தோள். “சிலுப்ைோ நோன் தசோல்றதுக்கு நீ ைதிவே தசோல்ே ைோட்டுக்க? நோன் தசோல்றது எல்ேோம் உன் கோதுே ேிழுதோ இல்மேயோ?” “எல்ேோம் ேிழுது ேிழுது. ஆனோ எனக்கு சுத்தைோ ைிடிக்கோததோ நீ வைசுறன்னும் புரியுது” என்று வகோைைோக ேந்தது அேனது ைதில். அேள் இப்வைோதும் கண்டுதகோள்ளவே இல்மே அேனதுக் வகோைத்மதயும் ேருத்தத்மதயும், “அப்வைோ தசோல்லு, எதுக்கு அங்கிள் வைே இவ்வளோ வகோைைோ இருக்க? எதுக்கு ஆன்ட்டிகிட் வைசைோட்டுக்க? உனக்கு அடிக்கடி தைவசஜ் அனுப்புறோங்கவள நிர்ையி புருவ
ோத்தைன் அேங்க
யோரு?” என்று வகட்க, அமனத்மதயும் வகட்
நிகித்,“ஜஸ்ட்
ட் ப் வைைி” என்று இருக்மகயில் இருந்து ை ோதைன்று
எழும்ைி கத்தினோன் வகோைத்தில், அேன் இப்ைடி கத்துேோன் என்று எதிர்ப்ைோர்க்கோத நிரு, அைண்டு ேிழிக்க, அேள் ேிழிப்ைமதக் கண் தும், நிகித்திற்கு ைனது உருகிற்று, அேளதுப் புறம் ேந்து, அேமள அமணத்தேன்,”இதுக்குத்தோன் நோன் முதல்மேவய தசோன்வனன் வைைி,
இமதப்
வைமேயும்
ைத்தி
நோை
வைசவேண் ோம்.
வைசுனோவே என்
ேருத்தம்தோன்
தசல்ே
ேரும்.
எேிவயோ
முகம்
பூமனயோே சுத்தைோ ைோர்க்கமுடியோது. நீ எப்ைவுவை சிரிச்சிகிட்வ ைடுறது, வகோைப்ைடுறதோ இருந்தோலும், அது சிரிப்ைோன ேி தேிை சீரியஸோன ேி
வேண் ோம்
வைைி!
கஷ்ட் ப்ைடுறமத
இதுக்கு இந்தப்
இருக்கணும். நீ எரிச்சல்
யத்துக்கோகத்தோன் இருக்கணுவை
யத்துக்கோ இருக்ககூ ோது” என்று அேன் தசோல்ேி சிரிக்க,
அேளுக்கு நிகித்தின் அன்பு புரிந்தோலும், அேள் எடுத்த ேி
யத்தில் இருந்துப் ைின்ேோங்குேது
ைிடிக்கேில்மே. தைல்ே
அேனி ம்
இருந்து
அேள்
ேிேக,
அதுவே
அேனது
முகத்தில்
வயோசமனமயக்
தகோண்டு ேந்தது. இருந்தும் சிரித்தைடிவய, “அ
நீ எனக்கு வெோதுைடி!
தங்கவை தங்கம் தங்கம். நோன் ேச்ச கண்ணு ேோங்கேில்மல தங்கவை தங்கம் தங்கம் 50 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ெல முத்து ைணி அள்ைி ேரேோ? அந்த ஆகோசத்த சீரோ தரேோ? அ
நீ எனக்கு வெோதுைடி
தங்கவை தங்கம் தங்கம். நோன் ேச்ச கண்ணு ேோங்கேில்மல தங்கவை தங்கம் தங்கம்” என்று “வேணுைடி”மய “வைோதுைடி” என ைோற்றிப் ைோடிக்தகோண்வ
அேளது அருகில் ைீ ண்டும்
ேந்து,”எனக்கு நீ ைட்டும் வைோதும் ஸ்ேட்டி ீ வைைி. வேற எதுவும் வேண் ோம்” என்று தசோல்ே, “ஆனோ எனக்கு எல்ேோருவை வேணும்” என்று ேந்தது ைதில் அேளி ம் இருந்து. “ஏன் வைைி நீயும் என்மன புரிஞ்சிக்க ைோட்டுக்க?” “நீ ஏன் நிகி உன்மன சுத்தி உள்ளேங்க யோமையுவை புரிஞ்சிக்க ைோட்டுக்க?” “ஆதோன் உன்மனப் ைத்தி, ைோசி, இளோமேப் ைத்தி எல்ேோம் எனக்குத் ததரியுவை! நல்ேோவே!” “அது ைட்டும் வைோதுைோ?” “எதுக்கு வைைி வதமே இல்ேோை இப்வைோ எமதப் ைத்தி எல்ேோவைோ வைசிட்டு இருக்க?” “நோன்
வதமேயோனதுதோன்
வைசிட்டு
இருக்வகன்”
என்று
தசோல்ேிேிட்டுப்
வைசிக்தகோண்டு
இருக்கும்வைோவத, அேனின் வேப் ோப்மை எடுத்து, அதில் ேோகின் தசய்தேள், மேஃமைமய “கதனக்ட் ஆட்வ ோவைட்டிகேி” வைோடில் மேத்து, கூகிள் குவைோம் ைவுசமை ஓைன் தசய்ய, “இப்வைோ எதுக்குப் வைசிட்டு இருக்கும்வைோவத, வேப் ோப்மை எடுத்து மகே ேச்சிட்டு இருக்குற” என்று வகட் ோன் நிகித். அேள் ைதில் தசோல்ேோைல், அதில் நிர்ையி புருவ தைோத்தமன
அழுத்திேிட்டு
அேமனப்
ைோர்க்க,
ோத்தைன் என்று ம ப் தசய்து, என் ர் அேனும்
ேந்து,”என்ன ைோர்த்துட்டு இருக்க எேி” என்று சிரித்துக்தகோண்வ அப்வைோது
நிருவும்
வேட்ப் ோப்ைில்
ஒளிர்ந்தமேகமளப்
இப்வைோது
அேளது
அருகில்
எட்டிப் ைோர்த்தோன்.
ைோர்க்க,
அமதக்
கண் ேளுக்கு
அதிர்ச்சியிலும் அதிர்ச்சி!!
51 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஆனோல் அமதக்கண்
நிகித்வதோ, அந்தப் தையர் ஒளிர்ந்தக் கணினிமய அேளி ம் இருந்து
ைிடுங்கி தூக்கி எறிந்தோன் வகோைத்தில். “என்ன ைண்ணிட்டு இருக்க? வைைி. உனக்கு என்மனேி என்று
வகோைத்தில்
கத்த,
[கதவு
அம த்திருந்ததோல்
அதுங்கதோன் முக்கியைோ வைோயிட் ோ” நல்ேவேமள
தேளிவய
இருந்த
இருேருக்கும் வகட்கேில்மே] நிருேிற்கு இருந்த அதிர்ச்சியில், இது அடுத்த அதிர்ச்சி!! நிகித் இப்ைடி ந ந்துக்தகோள்ேோன் என்று அேள் நிமனக்கவே இல்மே. அதிர்ச்சியில் அேனது முகத்தில் இருந்தக் வகோைத்மதக் கண் தும் அேளுக்குக் கண்களில் கண்ண ீர் ேைத்துேங்க, நிகித்
அேமள
தகோண் ோன்,”ஆழோத
தைத்மதயில் வைைி.
இருந்து
நோன்
எழுப்ைி,
வகோைத்துே
அேமள
ைீ ண்டும்
ைண்ணிட்வ ன்.
நீ
அமணத்துக்
அழுதோ
என்னோே
தோங்கிக்கமுடியோது” என்று அேனதுக் குைல் கோதேில் உருகியது அேவனோடு வசர்ந்து. ஆனோல்
அேளின்
நம்ைமுடியேில்மே.
அழுமகவயோ
தைருகிக்தகோண்வ
தசோல்ேப்வைோனோல்,
அேள்
அமதப் ைோர்த்தோள். ஆனோல் இப்ைடி ஒரு ேி
இருந்தது.
சோதோைணைோக
அேளோல்
எமதவயோ
எமதயுவை
நிமனத்துதோன்
யம் இருக்கும் என்று நிமனக்கவே இல்மே
அவதோடு வசர்ந்து ேிமேயுயர்ந்த வேப் ோப்மை, இப்ைடி நிகி வகோைத்தில் உம ப்ைோன் என்று எதிர்ப்ைோர்க்கவே இல்மே. அேள் அழுதுக்தகோண்வ
இருக்க,
“நிரு வைைி சோரி ோ. தைோம்ை தைோம்ை சோரி. எனக்கு ைிடிக்கமேன்னு ததரிஞ்சும் நீ ைண்ணுனதும் எனக்கு வகோைம் ேந்திருச்சி அ க்கிக் தகோள்ள முடியோத அளவுக்கு” என்று ேருத்தத்து ன் அேன் தசோல்ேிக் தகோண்டு இருந்த வநைம், அேள் அேமனேிட்டு நீங்கி, கதமேத் திறந்து தேளிவய வைோக எத்தனிக்க, அேள்
அழுதுக்தகோண்வ
தசல்ேது
அேனுக்கு
இதயத்மத
முற்றிலும்
தேறுமையோக்கிச்
தசல்ேது வைோே இருந்தது. “வைைி நில்லு, இப்ைடி ஒரு ேோர்த்மதக்கூ
வைசோை வைோகோத. என்னோே முடியமே. உனக்வக
ததரியும் என்னோேத் தோங்கிக்க முடியோதுன்னு, ஏதோேது வைசிட்டு வைோ தசல்ேம். அட்லீஸ்ட் வகோைைோ ஏதோேது திட்டி ோேது வைோ” என்று தசோல்ேிக்தகோண்வ
அேள் ைின்வன ேந்தோன்.
ஆனோல் அேவளோ, அேனுக்கு ைதிவே தசோல்ேோைல், ேிஸியி ம் தசன்று அைர்ந்துேிட் ோள். 52 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேனும் அங்வக ேந்து,”வைைி. வைைி. வைசு வைைி” என்று தகஞ்ச, அேனின் வைச்சில் ேிஸி ேிழிக்கவும், ை ை தேன்று நிரு தனதுக் கண்கமளத் தும த்துேிட்டு, முகத்தில் புன்னமகமய ேைேமழத்து,”வைோேோைோ ேிஸி ேட்டுக்கு” ீ என்று வகட் ோள். அேள் வகட் தும், ேிஸி அேமள ஆச்சரியைோகப் ைோர்த்தோள். ைின் எதுவேோ சரியில்மே என்று உணர்ந்தேளோய்,”வைோேோம் நிரு” என்று தசோல்ே,
நிகித் நிருமேத்தோன் ைோர்த்துக் தகோண்வ
இருந்தோன். “சரி ேிஸி அப்வைோ அங்கிள்கிட்
தசோல்ேிட்டு ேர்வறன். நீ இருந்துக்வகோ” என்று தசோன்னேள்,
நிகித்மதத் தோண்டிச் தசல்ே, அேனுக்கு என்னவேோ வைோல் இருந்தது. “என்ன மைஸ்வைக் ேோட்ஸ் த ப்ைோப்ளம்” என்று ேிஸி நிகித்தி ம் வகட்க, நிகித்தின் முகம் தேறுமைமயவய ைதிேோக அளித்தது. “கண்டிப்ைோக
எதுவேோ
ந ந்திருக்கிறது”
என்று
உணர்ந்தேளுக்கு
ைிகுந்த
ஆச்சரியம்!!
இேர்களுக்குள்ளோ ைிைச்சமன என்று! இருந்தும் வைசி அேர்கமள இன்னும் வநோகடிக்கோைல் இருக்க எண்ணி, தோனும் எழும்ைி, தந்மதயின் அமறக்குச் தசன்றோள். அப்வைோது அேர்,”என்ன நிரும்ைோ சீக்கிைவை கிளம்புற? இன்னும் தகோஞ்ச வநைம் இருந்துட்டு அப்புறைோ வைோகேோவை” என்று வகட்டுக் தகோண்டிருந்தோர். “இன்தனோரு நோள் ேர்வறன் அங்கிள். இப்வைோ
க்கு ேோயன் ஒரு வேமே தகோடுத்திருக்கோன்.
தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் வேமே இருக்கு.” என்று தசோல்ேவும், அேளது முகத்மத மேத்வத, அேருக்கும் புரிந்தது இது தேறும் சோக்குப் வைோக்கு என்று! இதுவும் எதிர்ப்ைோர்த்தது தோவன! “சரி நிரும்ைோ, வேமே இருக்குன்னோ ஓவக. கிளம்பு. அதுக்கு முன்னோடி ேிஸி எங்க?” அப்வைோது ேிஸி,”ேோட்ைோ” என்று உள்வள நுமழயவும், இைண்டு நமகப்தைட்டிமய இருேரி மும் அளித்தோர். இருேரும் ஒருவசை,”என்னது அங்கிள்?” “என்னது ைோ?” என்று வகட்க, தைோம்ை நோள் கழிச்சி தைண்டு தைரும் ேந்திருக்கீ ங்க, அதிலும் ேிஸி திருைணம் முடிஞ்சி ேந்தப்வைோ ஒண்ணுவை தகோடுக்கமே. அதோன் அேளுக்கு ேோங்கும்வைோது உனக்கும் வசர்த்து ேோங்குவனன். இது என் தசதேக்க்ஷன் இல்மே. தசல்ேம்ைோவேோ து, என்று தசோல்ேி தகோடுக்க, 53 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அமதத் திறந்துப் ைோர்த்தப்வைோது, அதில் தைல்ேிய ைிளோட்டினம் தசயின், ைிகச் சிறிய
ோேரு ன்
இருந்தது. “தேோவ் அம்ைோஸ் தசதேக்ஷன் இஸ் டூ குட்” என்று தசோன்ன ேிஸிமயப் ைோர்த்து அேர் புன்னமகக்க,
நிருவும்
முடிந்த
அளவுப்
புன்னமகமய
ேைேமழத்து,
அேரி ம்
இருந்து
ேிம தைற்று தேளிவய ேந்தனர் அமறமயேிட்டு. ேிஸி
நிகித்தி ம்,”மைஸ்வைக்,
ேி
ேில்
ைீ ட்
ஆன்
ைண்வ
ைோர்னிங்”
என்று
தசோல்ேி
திரும்ைினோள். ஆனோல் நிருவேோ ஒன்றுவை தசோல்ேோைல் கிளம்ைினோள். நிகித் அேமளப் ைோர்த்துக்தகோண்வ
இருக்க, அமத எல்ேோம் கண்டுக்தகோள்ளோைல், ேிஸி கோமை
எடுக்கவும், அதில் ஏறி தசன்றுேிட் ோள். நிகித்திற்கு, தோன் தசய்தத் தேறு புரியத்தோன் தசய்தது. ஆனோல் தனது ேேிமய ைறந்து, அேள் தசய்தமத ஏற்க ைனம் ைறுத்தது. அேள் தசன்ற வநைத்தில் இருந்து அேன் அேளுக்கு “சோரி வைைி” என்று ைேத மே அனுப்ைிய குறுந்தகேலும்,
அமழப்புகளும்
தசல்ேோக்
கோசோகின.
இைவு
தநருங்கும்
ேமை
எப்ைடிவயோ
சைோளித்தேனுக்கு, அதற்கு வைல் தனிமை தகோடுமையோய் இருக்க, நிருேிற்கு ேி ோைல் அமழத்துக்தகோண்வ
இருந்தோன்.
அேள் அமழப்மை எடுக்கோைவேவய இருக்க, அதற்குவைல் தைோறுக்க முடியோைல் கோமை எடுத்துக் தகோண்டு தசன்றோன் அேர்களின் ேட்டிற்கு. ீ அேன் தேளிவய தசல்ேமத உைோைதி கேனித்தோர். ஆனோலும் அேருக்கும் என்ன ந ந்தது என்று ததரியோவத! அங்கு ேட்ம ீ
அம ந்தேன், அமழப்பு ைணிமய அழுத்த, இந்தவநைம் யோைோய் இருக்கும் என்று
சந்வதகத்வதோடு தேன்ஸ் ேழிவய ைோர்த்த ேிஸி, அங்கு நிகித் நிற்ைோன் என்று எதிர்ப்ைோர்க்கவே இல்மே. கதமேத் திறந்தேள்,”என்ன மைஸ்வைக்? உன் வைைிமயப் ைோர்க்கோை ஒரு ஏழு ைணி வநைம் கூ இருக்கமுடியமேயோ?” என்று இருேருக்கும் இம யில் எதுவேோ ைிைச்சமன இருக்கிறது என்று ததரிந்தும், அமதக் தகோஞ்சைோக ைட்டுப்ைடுத்த வேண்டி சிரிப்பு ன் வகட்க, “ேிஸி, வைைி ரூமுக்குள்ள நோன் வைோகேோைோ? கூ ோதுன்னு ைட்டும் தசோல்ேிைோத! என்னோல் முடியவே முடியோது. எனக்கு அேமள இப்வைோவே ைோர்க்கணும்” என்று குைேில் ேேியு ன் 54 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தசோல்ேவும், கோதமேப் ைற்றி ததரிந்த உள்ளம் என்ைதோல், எதுவும் வைசோைோல், ேிஸி அேனுக்கு ேழி ேிட் ோள். அேன் இப்ைடி ஏதோேது ைனவேதமனயில் இருக்கும்வைோதுதோன் அேமள ேிஸி என்று ைட்டும் அமழப்ைோன், இல்மே என்றோல்,கூ வே ேரும் ேண்டி ேண்டியோக மைைிங் ேோர்த்மதகள். ேிஸி ேழிேிட் தும், ேட்டின் ீ உள்வள ஓடியேன், நிருேின் அமறக்கு முன் தசன்று நின்றோன். கதமேத் திறந்து உள்வள தசல்ே, அங்கு, நிரு தைத்மதயில் அைர்ந்து முழங்கோேில் முகத்மதப் புமதத்தைடி, உ மேக்
குறுக்கி
இருந்தேமளக்
கண் தும்,
நிகித்திற்கு
வைலும்
வேதமனப்
ைற்றிக்தகோண் து. அேளின் அருவக தசன்றேன், அேமள ைேேந்தைோக இழுத்து, கீ வழ நிற்க மேத்து, அேமளத் தன்வனோடு வசர்ந்து இறுக்கி அமணத்தோன். “வைைி ைிஸ்ட் யூ அ ேோட். ஈேன் தநோவ் ைீேிங் தி வசம்” என்று தசோல்ேி, அேமள இன்னும் இன்னும் என்று இறுக்கிக்தகோண் ோன். வசோர்ந்துப்
வைோய்
ஏவதோ
ஒரு
சிந்தமனயில்
இருந்தேளுக்கு,
திடிதைன்று
நிகித்
ேந்து
அமணக்கவும், ஒன்றுவை ஓ ேில்மே. அதிலும் அேனின் குைேில் ததரிந்த ேருத்தம், கோதல், ஏக்கம் என அமனத்தும் அேமள இன்னும் அழுத்திக்தகோண் து. அேமன
ேிட்டு
ேிேகவும்
முடியோைல்,
அேவனோடு
ஒன்றவும்
முடியோைல்
தேித்துக்
தகோண்டிருந்தோள். “ஏன் வைைி வைோமன எடுக்கே? ஏன் வைைி உனக்கு என்வைே வகோைம் ேருது. சோரி
ோ வகோைத்துே
என்னவேோ ந ந்திருச்சி” என்று அேன் தசோல்ே, அேளுக்கு அேனது இந்த அன்பு கண்களில் ைீ ண்டும் கண்ணமை ீ ேைேமழத்தது. அேளி ம் இருந்து, அழுமக சத்தம் தைல்ேிசோகக் வகட்கவும், அேமள தகோஞ்சம் ேிேக்கி, முகத்மதக் கட் ோயப்ைடுத்தி, தைதுேோக நிைிர்த்தி, “ஏன் ோ? ைோரு இப்ைடி எல்ேோம் ந க்கணுைோ நைக்குள்ள? தசோல்லு. நோை எப்ைவும்வைோே ஜோேியோ இருக்கேோவை. ஒருத்தர் கோமே ஒருத்தர் ேோரிட்டு, என்ன ேந்தோலும், இது ஒரு ேி
யைோன்னு
நிமனச்சிட்டு
எமதவயோ
இருக்குறமத
ேிட்டுட்டு.
எதுக்கு
வைைி
வதமே
இல்ேோை
எமத
நைக்குள்ள தகோண்டு ேந்து, நம்ை நிம்ைதிமய தகடுக்கணும்?” என்று நிகித் வேதமனயு வனவய வகட்க, அேவளோ அேமன நிைிர்ந்துப் ைோர்க்கோைல், தமைமய தேறித்தைடி இருந்தோள். 55 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வைைி ஏதோேது
வைசு?
இப்ைடி இருந்தோ எப்ைடி. நீ
ைட்டும்தோன் எனக்குன்னு
நிமனச்சிட்டு
ேோழ்ந்துட்டு இருக்வகன். அது உனக்குத் ததரிஞ்சும் இப்ைடி ைண்றிவய? வேணும்னோ என்மன உன்
மகயோே
அடிச்சிக்வகோ”
என்று
தசோல்ேி
அேளதுக்
மககமள
எடுத்து,
அேமனவய
அடிக்கப்வைோக, நிரு அேனது மககமள ேிடுத்து, அேமனவய கட்டிக்தகோண் ோள் வகேலு ன். “ஏன் ோ
சிலுப்ைோ?
உனக்கு
ைண்ணிட்வ னோ?
எனக்கு
என்
வைே
எல்ேோருவை
இப்ைடி
வகோைம்?
வேணும்னு
நோன்
அவ்ேளவு
நிமனக்குறது
தைரிய
தப்ைோ?
தப்பு
அதுக்கோக
ேிமேஉயர்ந்த வேப் ோப்மைவய உம ப்ைியோ? ஏன் ோ இப்ைடி இருக்க, அங்க உனக்கோக தகோஞ்ச வைரு அல்ேோடுறோங்கவள அது உனக்குத் ததரியமேயோ?” என்று அழுமகயு வன வகட்க, நிகித்தின்
கோதில்
எது
தசன்றவதோ
இல்மேவயோ,
அேளது
அழுமக
ைட்டும்
அேனதுக்
கண்களிலும் தண்ணமை ீ ேைேமழத்தது. “வைைி அழோத!!” என்று தசோல்ேி அேளது முதுமக ேருடிக் தகோடுக்க, “நோன் இவ்ேளவு தசோல்ேியும் உனக்கு எதுவுவை புரியமேயோ நிகி” என்று ஆற்றோமையு ன் வகட் ோள். “ஏன்டி இப்ைடி என்மனப் ைடுத்துற? உனக்கும் நோன் முக்கியைோ இல்மேயோ?” “நீ ைட்டும்தோன் எனக்கு முக்கியம்னு தசோல்ேித்தோன், வைசுவறன் நிகி” என்று அேனின் ைோர்ைில் வைலும் ஒண்டி, அழுமகயு வன வகட் ோள். “புரிஞ்சிக்வகோ வைைி” “நீ புரிஞ்சிக்வகோ நிகி” அதற்குப்
ைிறகு
இருேரும்
எதுவுவை
வைசேில்மே.
ஒருேரின்
அருகோமையில்
ைற்றேர்
தங்களது ைனவேதமனமய வைோக்கிக் தகோண்டிருந்தனர், அந்த அமைதியோன அமணப்ைில். ைிகப்தைரிய ைிைச்சமனமயயும், நேயுக கோதேர்களோன இேர்கள் கோதலு ன் எதிர்தகோள்ளும் வைோது, அங்வக, என்தறன்றும் கோதேர்களோன, உைோைதியும் தசல்ேம்ைோவும், “என்னங்க இப்ைடி ைண்ணிட்டீங்க, கல்யோணம் முடிஞ்சதுக்கு அப்புறம் தசோல்ேிருக்கேோவை நிருகிட் ! ஒருவேமள.., ஒருவேமள நம்ை ைருைக தப்ைோ எடுத்துக்கிட் ோ? மஹய்வயோ நம்ை புள்ள அேவைே உசுமைவய ேச்சிருக்கோவன!” என்று தசல்ேம்ைோ அங்கேோய்க்க, 56 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அப்ைடி
எல்ேோம்
ஒன்னும்
ஆகோது
தசல்ேம்ைோ.
எல்ேோத்மதயும் புரிஞ்சிப்ைோ! நிர்ையி ைத்தி புருவ
நிரு
தைோம்ை
தைோம்ை
நல்ே
தைோண்ணு
ோத்தைன் ைத்தி எல்ேோம் கண்டிப்ைோ அேளுக்கு
புரியும்” “எனக்கு தைோம்ை தைோம்ை ையைோ இருக்குதுங்க! நீங்க என்ன தசோன்னோலும் எனக்கு ைனசு ஆறவே ைோட்டுக்கு. தைோக்கி
என்
புள்மளக்கு
ஏதோேது
ஆச்சுனோ?
ஏங்க
அேன்
எனக்கு
கிம ச்ச
ம்ங்க. உங்களுக்குத் ததரியோததோ?”
“எல்ேோம் ததரியும் என்று
ைட்டும்
ோ. நீ ேருத்தப் ைடுறது ைோதிரி எதுவுவை ந க்கோது. கேமேப்ை ோத ைோ”
தசோன்னோலும்,
திருைணத்திற்குப்
ைிறகு
அேருக்குவை தசோல்ேி
தசல்ேோம்ைோேின்
இருக்கேோவைோ
என்று
அங்கேோய்ப்மைக் வதோன்றியது.
வகட் ைின்பு
இருந்தோலும்
நிரு
நல்ேதோகத் தோன் எடுத்துக்தகோண்டு புரிந்துக் தகோள்ேோள் என்றும் வதோன்றியது. இப்ைடி இைண்டு ைனநிமேயில் அேர் தேிக்க, “என்னங்க எதுவும் ஆகோதுதோன?” “அ
என்ன தசல்ேம்ைோ நீ? உன்மன நோன் என்னவேோன்னு நிமனச்சிட்டு இருக்வகன். நீ
என்ன ோனோ இப்ைடி வைசிட்டு இருக்க? நோன் நிகித்மத இங்க கூட்டிட்டு ேரும்வைோது இருந்த தசல்ேம்ைோ எங்கப் வைோனோ? என் தசல்ேம்ைோ இப்ைடி எல்ேோம் அழைோட் ோ, எமதயும் மதரியைோ வைஸ் ைண்ணுேோ. அதுனோேதோன் அேமள எல்ேோருக்கும் தைோம்ை தைோம்ை ைிடிக்கும். என் தைோண் ோட்டின்னு நோன் தேளிய தசோல்றதுக்கு ைதிேோ, இன்னோரும ய புரு
ன்னு என்மன
தசோல்லுேோங்க இந்தியோவுே. எனக்கும் அதுதோன் ைிடிக்கும். என் தைோண் ோட்டி தைோம்ை தைோம்ை அன்ைோனே, மதரியைோனே” என்று தசோல்ேிக்தகோண்வ
வைோக,
“வைோதுங்க வைோதும் வைோதும்” என்று சிரிக்கத் துேங்கினோர் தசல்ேம்ைோ. “என்னது வைோதுைோ? என் தைோண் ோட்டிமய நோன் புகழுவறன். நீ தசோன்னோலும் தசோல்ேோட் ோலும் எனக்கு என் தைோண் ோட்டிதோன் உசத்தி, ஊருே உள்ள எல்ேோமையும்ேி .” “என்னங்க உங்களுக்கு என்மன ேச்சி கோதைடி ைண்ணமேன்னோ தூக்கவை ேைோவத!” “நோன் உன்மன ைண்ணோை வேற யோமை ைண்ணப்வைோவறன்” “சரிதோன் இன்மனக்கு நீங்க ஒரு ைோதிரிதோன் இருக்கீ ங்க” என்று தினுசோக தசோல்ே, 57 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைேைோகச் சிரித்தோர் உைோைதி. அங்கு,“நிகி, எனக்கு ஆன்ட்டிமய ைோர்க்கணும் வைோே இருக்கு” என்று தைதுேோக நிரு நிகித்தின் வதோளில் சோய்ந்தைடிவய தசோல்ே, நிகித்திற்கு ைீ ண்டும் வகோைம் ேை ஆைம்ைித்தது. “என்ன புருவ
நிகி
ஒன்னுவை
ோத்தைமனப்
ததரியும்
எனக்கு
வைசைோட்டுக்க!
ைற்றியும் ஏதோேது
தசோல்வேன்.
ேி
யம்
எனக்கு
அேங்கமளப்
வகட்குவைன்னு
ததரிஞ்சிக்கணும்னு
தப்ைோ
ைத்தியும்,
நிர்ையி
எடுத்துக்கோத,
உனக்வக
வதோணுச்சின்னோ,
ேமைக்கும் சரியோ தூக்கவை ேைோதுன்னு” என்று அேளது ேி
அது
ததரியுற
யத்தில் குறியோய் இருந்தோள்,
அேன் ைீ ண்டும் வகோைம் தகோள்ேோன் என்று ததரிந்தும். “வைைி ப்ளஸ்.” ீ “எனக்குத் ததரியணும். ஐ நீட் டு வநோ சிலுப்ைோ.” என்று சிறுைிள்மளயோய் ைோறி முைண்டுப் ைிடித்தோள் நிரு. நிகித்திற்கு என்ன தசய்ேது என்வற ததரியேில்மே. வகோைமும், கோதலும் வைோட்டிப் வைோட்டு அேமனப் ைோ ோய் ைடுத்தின. “தசோல்லு நிகி. என் ைக்கத்துே இருந்து இதுேமைக்கும் உன்கிட் ஏன் அந்த
க்கு ைவுத்வதோ
மையன் என்கிட்
எதுவுவை ைமறச்சது இல்மே.
ப்தைோவைோஸ் ைண்ணினது ேமைக்கும். நீ ைட்டும்
ஏன் இப்ைடி இருக்க? எனக்குத் ததரியும் இதுைட்டும்தோன் நைக்குள்ள இருக்குற ைகிைப்ை ோத ைகசியம்.
இதுக்கும்
ேழி
கண்டுைிடிச்சோச்சுனோ,
வேற
எதுவுவை
இல்மேவய.
அப்புறம்
நீ
தசோன்னது ைோதிரி நோை ஜோேியோ இருக்கேோம்” என்று இப்வைோது தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் சிரித்தோள் நிரு. “வைைி” என்று நிகித் இயேோமைவயோடு ைோர்த்தோன். “தசோல்லு நிகி. ப்ளஸ். ீ இது சரிைண்ணோை என்னோே ேி முடியோது” என்று அேள் தசோல்ே, “அதோன்
அேரு,
உன்
அங்கிள்
தசோன்னோருே.
அேரு
தசோன்னமதவய
தசய்யு”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு, வகோைத்தில் முகத்மதத் தூக்கி மேத்துக் தகோண் ோன். அேன் தசோன்னதுதோன் தோைதம், ை ை தேன்று தசன்று நிரு அேளது ைடிக்கணினிமய எடுத்து, அமதக் குடுகுடுதேன்று ஆன் தசய்தோள்.
58 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“எல்ேோம் ததரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் என்மன தேறுத்து
ைோட்டிவய வைைி” என்று தேிப்வைோடு
வகட் ோன். அேன்
வகட் தும்
ேிரும்புவறன்னு
அேமளப்
ததரிஞ்ச
ைோர்த்த
நோளுே
நிரு,”என்ன ோ
இருந்து,
நீதோன்
சிலுப்ைோ
நோன்,
இது?
நோன்தோன்
நோன்
நீன்னு
உன்மன இருக்வகன்.
இதுக்குவைல் இப்ைடி வைசுன? இந்த நிருவுக்கும் வகோைம் ேந்திரும் தசோல்ேிட்வ ன்” என்று தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் வகோைத்தில் வைசிேிட்டு, ைடிக்கணினியில், அேமனப்வைோேவே “Nikru@143” என்று வைோ , அது அழகோ திறந்துக் தகோண் து. அதில் இருந்தது, ஒவை ஒருமுமற, ேிஸி-இளோேின் திருைணத்தின்வைோது எடுத்துக் தகோண் நிகித், நிரு, உைோைதி எல்ேோரும் வசர்ந்து இருக்கும் குடும்ை புமகப்ை ம். எப்வைோதும்
இந்தப்
புமகப்ை த்மதவய
ேிட்டுேிட்டு, தோன் அப்வைோது கண்
நீண்
வநைம்
ைசிப்ைேள்,
இன்று
அமத
எல்ேோம்
தசய்தி உண்மையோ? என்று அறியும் ஆேேில் இருந்தோள்.
அேள் அப்வைோது கண் மத தைோய்மை ஆக்கோைல், ேந்து ேிழுந்தன,”Nirmayi Purushothaman – The GOD of LIFE” கூ வே இன்னும் சிேதும். அேளுக்குள் நிமறயக் வகள்ேிகள்,”இேர்கமள ைற்றி ைட்டும் ததரிந்துக்தகோண் ோல் நிகித்திற்கும் அங்கிள் ஆன்ட்டிக்கும் இம யில் இருக்கும் ைிைச்சமனக்குத் தீர்வு ேந்துேிடுைோ? அப்வைோ இேைோல்தோன் ைிைச்சமனயோ?” என்று ைனம் ைே வகள்ேிகள் வகட்க, அதில் ேந்தப் ைே ேிங்குகளில் ஒன்மற அழுத்தினோள், அருகில் கி ந்த ேயர்தேஸ் ைவுசின் உதேியு ன். அங்கு நிகித்வதோ, தகோதிக்கும் ைனமதக் கட்டுப்ைடுத்த முடியோைல், தேித்துக் தகோண்டிருந்தோன், நிருேிற்கோக!! அேனதுக் கண்கள் சிேந்து அந்திேோனத்மத ைிஞ்சும் ேண்ணம் இருந்தது.!!
ேிம கள் – 6: “உன்வனோடு நோன் பகோண் கோதல் உண்மையடி! நீ யோபரன்று பதரியோதவெோது இருந்தமதேி , பதரிந்தப்ெின்வெோ இன்னும் பெருகுதடி 59 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உன்மன நிமனத்து!!” தட்டிய
ேிங்கில்
ேந்து
ேிழுந்த
ஆங்கிேச்
தசய்திகமள,
தைோறுமையோக
அவத
சையம்
ஆேலு ன், ைனதில் ைே ைே சந்வதகங்கமளக் தகோண்டு, தகோஞ்சவை சத்தைோகப் ைடிக்கத் துேங்கினோள் நிரு. அமதப் ைடிக்கும்வைோது, அேளதுக் கண்களின் முன் அழோக ேிரிந்தது, அதில் குறிப்ைிட்டு இருந்தமேகள். “வ ய் ைோஜோ அேமள ேிடு. அே எங்வகயோேது வைோய் அே ேிருப்ைப்ைடி ேோழட்டும்” என்று அன்மன தகஞ்சியது இன்னும் என் கண்ணு முன்னோடி இருக்கு! என்று துேங்கியது அந்த சுயசரிமத. ைே ேரு ங்களுக்கு முன்பு, இப்வைோது இருக்கும் தசன்மன ைோநகைம் முற்றிலும் ைோறுைட்டு இருந்தது. தைோம்ைவே அரிதோகக் கோணப்ைட் து ஐ.டி நிறுேனங்கள். ைேருக்கு அப்ைடி என்றோல் என்னது என்வற ததரியோத ஒரு துமற. இன்ஜினியர் ைடிப்பு என்றோல் ேோமயப்ைிழக்கும் ைக்களுக்கு இம யில், தசல்ேந்தைோன ேட்டில் ீ ைிறந்த உைோைதி கணினி துமறயில் ைி.இ முடித்துேிட்டு, அந்தத் துமறயில் இருந்த தனது ஆர்ேத்மத எல்ேோம் தகோட்டித் தீர்த்துக் கோல்ைதிக்க ேந்தோர் தசன்மனயில். அேரின் அறிேிற்கு, தைருத்த ேைவேற்பு இருக்க, அப்வைோவத உயர்ந்த உத்திவயோகம் கிம த்தது. தசன்மனக்கு ேந்தச் சிறிது ைோதங்களில் தோன், அேைது கேனத்மத ஈர்த்தது அந்தக் கோட்சி. ஒரு
சனிக்கிழமையன்று
தைரீனோ
ைீச்சில்
தசன்று
இளமைத்
தழும்ைியத்
துள்ளலு ன்,
அமேவயோடு அமேயோக அேர் அைர்ந்துக்தகோண்டிருக்க, அவத ைீச்சின் ஒரு ஓைத்தில், சின்னச் சின்னச்
சிறுேர்
புன்னமகயு னும்,
சிறுைியர்களுக்கு, குட்டிப்
கழுத்தில்
ைட் ோளங்கவளோடு
ஸ்த தஸ்வகோப்பும், லூட்டியடித்துக்
உதட்டில்
தகோண்டிருந்தோள்,
உமறயோதப் ஒடிசேோன
தைண்ைணி. அேமளப் ைோர்த்த உைோைதிக்கு,”இேளுக்வக
மேத்தியம் ைோர்க்க இருைது வைரு வேணும் வைோே
இருக்கு! இே இந்தக் கோல் டிக்தகட்டுக்கு எல்ேோம் மேத்தியம் ைோர்த்துட்டு இருக்கோ!” என்று வதோன்றியது. ஆனோல் என்னவேோ ததரியேில்மே, அேமளப் ைோர்க்கும்வைோது, ைனதில் ஏவதோ ஒரு ைகிழ்ச்சி, அேளது முகம் அவ்ேளேோகத் ததரியேில்மே. ஆனோல் அதில் இருந்தப் புன்னமகயும், அேள் வைசுேமதக்
வகட்கும்
சிறோர்களும்,
குதூகேத்து ன்
சிரிப்ைமதப்
ைோர்க்கப்
ைோர்க்க
ைிகவும்
ைசிக்கும்ைடியோய் இருந்தது. 60 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேர்களின் சந்வதோ அமனேமையும்
த்மதக் தகடுக்க ேிரும்ைோைல், ததோமேேில் இருந்துக்தகோண்வ
ைோர்த்துக்
தகோண்டு
இருந்தோர்.
தகோஞ்ச
வநைம்
க ல்
அேர்கள்
ைணேில்
இருந்து
ேிமளயோடியேர்கள், தைல்ே தைல்ே க ேின் அமேவயோடு கோதல் தகோண் ேர்களோய், நண்டின் ைின் ஓடியும், அமே ேந்து அடித்துச் தசல்லும் என்று ததரிந்தும் ைணல் ேடுகமளக் ீ கட்டியும் ேிமளயோ ,
அேர்களிள்
உேகில்
முடிசூ ோ
ைன்னியோய்,
அந்த
இளேயதுப்
தைண்ைணி
அேர்கமள ஆட்டிப்ைம க்க, தசல்ேைோய்
சிணுங்கி,
தைல்ேைோய்
வகோைப்ைட்டு,
புயேோய்
அதட்டி,
என
அேர்கள்
அமனேமையும் ஆட்சி தசய்துக்தகோண்டிருந்தோள். என்னத்தோன் அங்கு ைேர் இருந்தோலும், உைோைதிக்கு இேர்கமளத் தோன் ைோர்க்கத் வதோன்றியது. அந்தச் சந்வதோ
ைோன உேகத்தில் தோனும் இமணந்துக் தகோள்ள ைோட்வ ோைோ? அேர்கமளப்
வைோே தோனும் சந்வதோ
த்தில் திமளத்து ைகிழைோட்வ ோைோ என்று ஏக்கம் ைிறந்தது.
இருப்ைினும் அேர்கமளத் ததோந்திைவு தசய்யோைல், ததோமேேில் ஒரு ஓைைோக அைர்ந்து ைசித்துக் தகோண்டு இருந்தோர். இைவு
உேமகத்
தனதுப்
வைோர்மேக்குள்
வைோர்த்திக்
தகோள்ளத்
துடிக்கும்
வநைம்
தநருங்க
தநருங்க, சிறோர்களும் தங்களதுக் கூட்டிற்குள் தசன்று ஒளிந்துக் தகோண்டிருந்தனவைோ, ஒருேர் ைின் ஒருேைோக தசன்று ைமறந்துேி , அங்வக ைீ தைிருந்தது அந்த இளேயதுப் தைண் ைட்டுவை. தைல்ே அேளி ம் தசன்று வைசிேி ேோைோ? அேளது அருகில் தசன்று அைர்ந்து, என்மனயும் தகோஞ்சம் உங்க உேகத்துே வசர்த்துக்குேங்களோ? ீ என்று வகட்கத் வதோன்றியது. க ேில்
ேிழுந்த
அந்த
நிேோப்தைண்ணின்
துய்மையோனப்
ைோல்நிறத்வதோடு
அங்வக
அைர்ந்திருந்தேமள ஒப்ைி , இைண்டு வைரிலும் ேித்தியோசம் எதுவும் ததரியேில்மே. இருேரும் ஒன்றுதோவனோ!
இதுேமை
தைண்கமள
ைசித்திைோத
அந்த
கம்ப்யூட் ர்
ைனதும்
தகோஞ்சம்
அமசந்துத்தோன் வைோனது, இயற்மகவயோடு கேந்திருந்த அேமளக் கண்டு. இருந்தும் ைனதில் சந்வதகம், இவ்ேளவு வநைைோகியும் இேள் ஏன் ேட்டிற்கு ீ தசல்ேோைல் இங்வக இருந்துக் தகோண்டிருக்கிறோள்? என்று! மகயில் ைோட்டியிருந்தச் சங்கேி வைோன்ற கடிகோைத்தில் ைணிமயப் ைோர்க்க, அது எட்டு என்று கோட்டியது. அேளி வை வகட்டுேி ேோம் என்று எண்ணி இருந்த இ த்தில் இருந்து எழும்ைவும், அந்தப் தைண்மண ைற்தறோரு தைண்ைணி தநருங்கவும் சரியோய் இருந்தது. புதியதோய் ஒருேர் ேைவும், அேர் அவத இ த்திவேவய நின்றுேி , 61 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அதுேமை
அைர்ந்து
தசன்றோள்.
அேள்
இருந்தப் தசல்ே
தைண்,
தசல்ே,
ேந்தேவைோடு
ைீ ண்டும்
சிரித்தைடிவய
இேமள
ேோயடித்துக்தகோண்வ
கோணைோட்வ ோைோ
என்று
உைோைதி
ைோணிக்கத்தின் ைனது ஏவனோ ஏங்கியது. அந்த
ஏக்கம்தோன்
அேமைத்
தினந்வதோறும்,
வேமேமய
முடித்ததும்
அவத
இ த்திற்கு
ேைமேத்தது. ஆனோல் அேள் கண்ணில் ததன்ைட் ோல்தோவன. இைண்டு மூன்று நோட்கள் ேந்தும், அேமளக் கோணோைல் வைோக, எமதவயோ ததோமேத்தது வைோன்ற உணர்வு எழுந்தது அேருள். ச்வச! தையமையோேது வகட்டிருக்க வேண்டுவைோ அன்று! இப்வைோது தையர்கூ த் ததரியோைல் அப்தைண்மண எப்ைடி வதடுேது? அேள் எங்கு இருக்கிறோள்? எங்கு வேமேப் ைோர்க்கிறோள் என்று எதுவும் ததரியேில்மே. அேள் அன்று ைருத்தேம் ைோர்த்தமத மேத்து,
அேள்
ைருத்துேர்
என்று
ைட்டும்
ததரிந்தது?
அங்வக
இங்வக
என்று
சிே
ைே
ைருத்துேைமனகள் இருக்கும்வைோது எங்வக என்று வைோய் வதடுேது? ஆனோல் உைோைதி சமளக்கைோல், அலுேேகத்தின் அருகில் இருக்கும் ைருத்துேைமனயில் வத , அங்கும் அேரின் கண்களில் அேள் சிக்கேில்மே!! நோட்கள் நகர்ந்து நகர்ந்து ேோைத்மதத் ததோ , ேோை இறுதியில் க மேன்மனயி ம், முகவை ததளிேோகத் ததரியேில்மே என்றோலும் தனது ைனதில் சிம்ைோசனம் இட்டு அைர்ந்து இருக்கும் வதேமதமய ைீ ண்டும் எனதுக் கண்களில் கோட்டிேிடு என்று அேரின் ைடியில் ைண்டியிட்டு வேண் ச் தசன்றோர். ஆனோல், க மேன்மனயும் மகமய ேிரித்துேி , தேறுமைவயோடு வசர்ந்த தேறுப்பு எழுந்தது! அன்வற வைசியிருக்கவேண்டும் என்று தன்மனவய தநோந்தைடி அேர், அங்வக சிறிது வநைம் அைர்ந்திருக்க, அன்று ேிமளயோடிக்தகோண்டு இருந்தச் சிறுேர்கள் கூ
இல்மே.
ைனதினில் கோதவேோடும் தன்னேமளக் கோணமுடியோத தேிப்வைோடும், தனது வேமேகமளத் தோண்டி ஓடிக்தகோண்டிருந்தது அேைது ேோழ்க்மக.! இமதப் ைடித்ததும் நிருேிற்குப் ையங்கை ஆச்சரியம்! அங்கிளோ இப்ைடி கோதேித்து இருக்கிறோர் என்று! அப்ைடிவய திரும்ைி அேள் நிகித்மதப் ைோர்க்க, அேவனோ,”என்மன எதுக்கு ைோர்த்துட்டு இருக்க? சீக்கிைம் முடிச்சிட்டு வேட் ோப்மை மூடிமே. எனக்குப் ைத்திக்கிட்டு ேருது” என்று வகோைத்தில் அேமள முமறத்தைடிவய தசோல்ே, அேமனப் ைோர்த்து இேளும் முமறக்க, “என்ன முமறப்பு வேண்டிக்கி க்கு. எனக்கு நீ ைண்றது எதுவுவை ைிடிக்கமே. சீக்கிைம் சீக்கிைம்” என்றோன். 62 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அவதவநைம், தேளிவய ேிஸி,”
ல் ஐ கம்ைின். இட்ஸ் டூ வேட். தேட்ஸ் வஹவ் டின்னர் ைர்ஸ்ட்”
என்று கத்தினோள். “இந்த இத்துப்வைோன இஸ்திரிப்தைட்டிக்கும் வேற வேமேவய இல்மே. இே எல்ேோம் இப்ைடி சோப்ைிட்டு சோப்ைிட்டு என்னத்த கிழிக்கப் வைோறோ? அங்க இருக்குற புரு வைசிட்டு
இருக்கவேண்டியதுதோன.
சும்ைோ
எப்ைைோரு
ததோண
ன்ட்
தகோஞ்ச வநைம்
ததோணன்னு”
என
நிகித்
ேிஸிமயயும் ேறுத்து எடுக்க, நிரு அேமளப்
ைோர்த்துச்
சிரித்துக்
தகோண்டு இருந்தோள்
அேனுக்கு
ைமறத்தைடி.
ஆனோல்
நிகித்தின் கண்களுக்கு இது ை ோைல் இல்மே. “என்னடி இளிப்பு வேண்டி கி க்கு இப்வைோ! ைனு
ன் தசத்துட்டு இருக்கோன் இங்க. உனக்கு
கோதைடியோ இருக்கோ?” “எதுக்கு இப்வைோ இப்ைடி எரிச்சல் ைட்டுடு இருக்க நிகி. ேிஸி சோப்ைி த்தோனக் கூப்ைி றோ?” “எனக்கு இப்வைோ எதுமேயும் மூட் இல்மே. முதல்ே அேமள தகோஞ்ச வநைம் அமைதியோ இருக்கச்
தசோல்லு.
இல்மேன்னோ
இருக்குற
எரிச்சல்ே
அந்த
ஊசிமய
உண்மைவேவய
கிமைண் ர்ே வைோட்டு தூசியோக்கிருவேன்” இமதக்வகட் தும் இப்வைோது ேிழுந்து ேிழுந்து சிரித்தோள் நிரு. தேளிவய ேிஸி,”ஆர் யு ைீைிள் வகோயிங் டு கம். ஆர்
ல் ஐ??” என்று ைீ ண்டும் சத்தம் எழுப்ை,
“இந்த எேி எல்ேோம் தைோரிே ைோட்டினது ைோதிரிவய வைசுறமதப் ைோரு” என்று சிடுசிடுத்தேனின், அருகில் தநருங்கி அைர்ந்த நிரு,”என்ன சிலுப்ைோ இன்மனக்கு ஓேைோ சிலுப்ைிட்டு இருக்க? தகோஞ்சம் தைோறு நோன் ேிஸிட் வைோல்
தசோல்ேிேிட்டு
தசோல்ேிட்டு ேந்திடுவறன்” என்று சிறுைிள்மளக்குச் தசோல்ேது
அேமனேிட்டு
நீங்க,
அேன்
எரிச்சவேோடும்
வகோைத்வதோடும்
ைடிக்கணினியின் திமைமய தேறித்துக் தகோண்டு இருந்தோன். நிரு கதமேத் திறக்கவும், ேிஸி தனதுக் மககளில் தயோைோக மேத்து இருந்த உணமே உள்வள எடுத்துட்டு ேந்தோள். “வேண் ோம் ைிறகு சோப்ைிட்டுக் தகோள்கிவறோம்” என்று நிரு தடுத்த எமதயும் கேனிக்கோைல், தைத்மதயிவேவய
மேத்துேிட்டு,”நோன்
ஊட்டித்
தோவைன்”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு,
மககளில் எடுத்து நிருேிற்கு ஊட்டிேி த் துேங்கி, நிகித்தி மும் எடுத்துச் சோப்ைி
உணமே
தசோன்னோள்
ேிஸி.
63 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அதுேமை
எரிச்சேில்
இருந்த
நிகித்திற்கு,
ேிஸி
நிருேிற்கு
ஊட்டிேிடுேமதக்
கண்டு
அேனுக்கும் ஏக்கம் எழுந்தது. தைல்ே ேரு வகட்
ேோமயத்
திறந்து,”தூசி
எனக்கும்
ஊட்டிேிவ ன்.
நோன்
இப்ைடி
சோப்ைிட்வ
ைே
ங்கள் ஆச்சு” என்று வேதமனவயோடு வகட்கவும், இருேருக்கும் ேோர்த்மதகள் ேைேில்மே. நிருேின் கண்களில் தோனோக நீர் வகோர்த்தது.
ஒருநிைி ம்தோன்
ேிஸி
அேமனப்
ைோர்த்தது.
உ வன
அேனது
அருகில்
தசன்றேள்,
நிருேி ம்,”நிரு நீயும் அேன் ைக்கத்துே உட்கோரு. தைண்டு வைருக்கும் நோவன ஊட்டித் தோவைன்” என்று தசோல்ே, நிகித்தின் முகத்தில் அப்ைடி ஒரு ைிைகோசம். கண்களில் ேழியத் துடித்தக் கண்ணமை ீ உள்வள இழுத்த நிரு, அேனது அருகில் தசன்று அைர்ந்துக்தகோண் ோள். ேிஸி இருேருக்கும் ேோரிக்தகோடுக்க, என்னத்தோன் நிகிதிற்கு ைோஸ்த்தோ ைிடிக்கோது என்றோலும் நிமறயவே உண் ோன். எல்ேோம் தீர்ந்தப்ைின்பும் அேனுக்கு அேளதுக் மகயோல் ேோங்கிச் சோப்ைி வேண்டும் என்று இருந்தது. இத்தமன நோள் ேிஸி ைோர்த்திைோத புது நிகித் இது. குழந்மதமயப் வைோே அேள் அேனுக்கு ைோர்த்து ைோர்த்து உணவு தகோடுக்க, அேளுக்வக புது அனுைேைோய் இருந்தது. முடிந்ததும்
ேிஸி
எல்ேோேற்மறயும்
எடுத்து,
தேளிவய
தசல்ே
முயேவும்,
நிரு
ேிஸியமயயும் அங்வகவய இருக்கச் தசோல்ே, ேிஸி அேர்களு வனவய இருந்தோள். நிகித் நிருேி ம் திரும்ைி,”சீக்கிைம் ைடிச்சு முடி வைைி. நீ தசோல்றது ைோதிரி இன்தனோடு இமத முடிச்சிறேோம்” என்று தசோல்ே, அேனின் குைேில் இருந்தது தேறுமையோ வேதமனயோ என்று ததரியேில்மே இருேருக்கும். அமே அமனத்தும் ஆங்கிேத்திவேவய இருந்ததோல், ேிஸியும் நிருவேோடு வசர்ந்து ேோசிக்கத் துேங்கினோள். கோதல்
தகோண் ப்
தைண்மண
அதற்குப்ைிறகு
ஒருநோள்கூ
ைோர்க்கமுடியோைல்
இருக்கும்வைோதுதோன், ஒருநோள் உைோைதிவயோடு வேமேப்ைோர்க்கும் ேோசுவதேனின் மூன்று ேயது ைகளுக்குப் ைிறந்தநோள் ேை, அதற்கோக ேோசுவதேன் தநருங்கியேர்கள் அமனேமையும் அமழத்து இருந்தோர். அதில் உைோைதியும் ஒருேர்.
64 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தகோஞ்சம் தநருங்கிய நண்ைர் என்றதோல், உைோைதி குழந்மதக்கு நல்ேததோரு ஆம
ேோங்கேோம்
என்று கம க்குச் தசன்ற வநைம்தோன், அேரின் கண்முன்வன வதோன்றினோள் அவததைண். ஆனோல் இப்வைோதும் அவத ததோமேேில். முன்னர்வைோல் இப்வைோது உைோைதி ேி ேில்மே. அேளது அருவக தசன்றேர், அேளுக்குத் ததரியோைல் தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் இம தேளி ேிட்டு, அேள் அந்தத் துணிக்கம யில் எங்கு தசல்கிறோள் என்று ைோர்க்க, அேள் தசன்றவதோ இேர் தசல்ேேிருந்த அவத குழந்மதகள் ைகுதிக்கு. இப்வைோது
மதரியைோக
அேளது
அருவக
தசன்று
துணிகமளப்
ைோர்ப்ைது
வைோே,
அேமள
ஓைக்கண்ணோல் ைோர்த்துக்தகோண்டு இருந்தோர். அேருக்கு அேளி ம் எதுவேோ ஒரு ேித்தியோசம் ததரிந்தது. ஆனோல் என்னதேன்று உணை முடியேில்மே. அன்று ைீச்சில் மேத்து அேளது முகத்தில் ததரிந்த எந்ததேோரு சிரிப்பும் இல்மே. அேளி ம் நிைம்ைவே ை ை ப்பு இருந்தது. அப்ைடி
இருந்த
நிமேயில்,
உைோைதியும் அேமளப்
அேள்
ஒரு
ைோர்த்துக்தகோண்வ
ேிமேயுயர்ந்த அவத
ஃைைோக்மக
எடுக்க,
அவதவநைம்
ஃைைோக்மகக் மகயில் எடுக்க,
இருேரின்
ைோர்மேகளும் ஒவை வநைத்தில் சந்தித்தன. அேளின்
முகத்தில்
இப்வைோது
அப்ைட் ைோன
ைதட் ம்.
அமதயும்
ைீ றி
இமத
எனக்வக
தகோடுத்துேிடுங்கள் என்ைது வைோே ஒரு தகஞ்சல். அந்தக்
தகஞ்சேில்
தோனோக
உைோேின்
மககளில்
இருந்து
துணி
ேிடுை ,
அமத
எடுத்துக்தகோண்டு ஓடினோள், ததோமகமயச் தசலுத்துேதற்கு. அேரும் உ வனவய அருகில் இருந்த ைற்தறோரு ேிமேயுயர்ந்த துணிமய எடுத்துதகோண்டு அேளதுப் ைின்வன தசல்ே, தனக்குப் ைின் ஒருேர் ேருகிறோர் என்றதும், அேளுக்கு ைதட் ம் வைலும் எழும்ைியது. மஹய்வயோ அக்கோ தசோன்னமதக் வகட்கோைல் தேளிவய ேந்தது தேவறோ என்று நிமனத்தேள் வேகவேகைோக,
துணியின்
ேிமேமய
ேி
அதிகைோகக்
தகோடுத்துேிட்டு,
ைீ தம்
ைணமும்
ேோங்கோைல் கம மயேிட்டு தேளிவயறினோள். உைோைதி, அேமளப் ைிடிக்கதேன, வேகைோகச் தசல்ே,”சோர் சோர் ைணம் தகோடுத்துட்டுப் வைோங்க. உங்களுக்கு அமதத் ததரியுைோ?” என்று கல்ேோேில் இருந்தேர் வகட்டு, கூ வே,”அது ைணம் யோருக்கு இங்க வேணும்.”என்று தநோடித்துக்தகோண் ோர்.
65 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேசைத்தில்
இருந்த
உைோ
எதுவுவை
கேனிக்கேில்மே.
அேர்
இன்னும்
முன்வனறி
தசல்லும்வைோது, கம யின் ஊழியர் ேந்து, ைணத்மதக் வகட்க,வேறு ேழியின்றி தகோடுத்துேிட்டு தேளிவய
ேந்தேரின்
கண்களுக்கு
எப்வைோதும்
வைோல்
இப்வைோதும்
தேறோைல்
ைமறந்துப்
வைோனோள் அந்தப்தைண். வச!! இப்வைோதும் ைிஸ் ைண்ணிட்வ ோவை! என்று நிமனத்து ேருந்தியேர், இன்தனோருமுமற கண்கமளக்
தகோண்டு,
தன்னோல்
ைோர்க்க
முடிந்த
தூைம்
ேமைக்கும்
ைோர்க்க,
அப்வைோதும்
ஏைோற்றவை கிம த்தது. வசோர்ந்துப் வைோனேைோய் திரும்ைியேர், அடுத்த நோள், ேோசுவதேன் ேட்டிற்கு, ீ அேர் சிறிது உதேி தசய்ய ேருைோறு வகட்க, தகோஞ்சம் முன்னதோகவே தசன்றோர் உைோைதி. ேோசுவதேனின் ேட்டில்.. ீ “என்ன வைசுற வைணுகோ? உனக்கு என்ன புத்தி ைழுங்கிப் வைோச்சோ? இந்த ட்தைஸ்மஸ என் ைகளுக்குப் வைோட்டு, என்மனக் வகேேைடுத்தணும்னு நிமனக்கிறியோ?” என்று ேோசுவதேன் தனது ைமனேியி ம் வகோைத்தில் வகட்க, “என்னங்க என்னத்தோன் இருந்தோலும், அே ஆமசயோ ேோங்கி யோர் மூேைோவேோ தகோடுத்து அனுப்ைி
இருக்கும்வைோது,
அமத
ைகளுக்குப்
வைோடுறதுே
என்ன
இருக்கு.
யோருக்கு
ததரியப்வைோவுது இது அே ேோங்கிக்தகோடுத்ததுன்னு” “ஏய் நல்ே நோள் அதுவுைோ அந்தக் கழுமதமய ைத்தி வைசி என்மன எரிச்சல் ைடுத்தோத!!” “என் தைோண்ணுக்கு நோன் என் நோத்தனோர் ேோங்கிக் தகோடுத்தமதத்தோன் வைோட்டுேி ப்வைோவறன்” “யோருடி நோத்தனோர். சீ அப்ைடி எல்ேோம் வைசோத” என்று கத்தியேர், ைமனேியின் மகயில் இருந்தத் துணிமய ேோங்கி, ேசிதயறிய, ீ அது அேர்களது அமறயில் இருந்து வநைோக இருந்த ேோயிமே வநோக்கிச் தசன்று ேிழுந்தது. இேர்களின் வைச்மச எல்ேோம்
வகட்டுக்தகோண்டிருந்த
ேோசுவதேனின் அன்மன
வகோைதிக்கு
தநஞ்சவை தேடித்துேிடும்வைோே இருந்தது. “க வுவள நோன் உனக்கு என்ன குமற ேச்வசன். எதுக்கு என் புள்மளங்க தைண்டு இப்ைடி அடிச்சிக்கிட்டு இருக்கோங்க. என்னதோன் ஆனோலும் அே என் புள்மளதோன” என்று ைருகினோர். அந்த வநைம்தோன் உைோைதி ேட்டிற்குள் ீ நுமழய, அேரின் முன்பு ேந்து ேிழுந்தது, அேரின் ைனமதக்
தகோள்மள
தகோண்
தைண்
எடுத்த
ஃைைோக்.
அமதக்
கண் ேரின்
ைனதில்
66 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
எல்மேயில்ேோ
சந்வதோசம்.
தோன்
வதடும்
தைண்
இங்வகதோன்
இருக்கிறோள்
வைோே
என்று
நிமனத்து ஆேலு ன் நுமழய, “இதுக்கு
வைமேயும்
நீ
இப்ைடி
தசோந்தம்
தகோண் ோடிட்டு
இருந்தோ
நோன்
ைனு
னோவே
இருக்கைோட்வ ன். இந்தத் துணிக்கு அப்புறம் வேற ஏதோேது உள்ள ேந்தது!” என்று கத்தியேர், ை ை தேன்று அமறமய ேிட்டு தேளிவய ேை, அங்கு மகயில் தோன் ேசி ீ எறிந்தத் துணிவயோடு நின்றிருந்த உைோைதிமயக் கண் தும், முகத்தில் சிரிப்மை ேைேமழத்துக்தகோண்டு, “ேோ ோ உைோ. அது தகோஞ்சம் கிழிஞ்சி இருக்கு அதோன் இங்வக இருக்கு” என்று தசோல்ே, உைோவும்
ஒன்றுவை
வகட்கோைல்,”ைைேோயில்மே
ேோசு”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு
உள்வள
நுமழந்தோர். அேருக்குள் ைீ ண்டும் சந்வதகம், இந்தத் துணி ஏன் இப்ைடி இங்வக கி க்குது? இது அேள் ேோங்கின துணி அல்ேோேோ? அப்வைோ அே இேனுக்குச் தசோந்தைோ? இதுேமை இேன் தனக்கு ஒரு தங்மக இருப்ைதோகவே தசோல்ேமேவய! என்று நிமனத்தேரின் கண்கள் ைட்டும் அேரின் வதேமதமய வதடிக்தகோண்வ
இருந்தன.
ேிழோ துேங்கி, முடியும் ேமைக்கும்கூ இருந்தது.
ேிழோ
முடிந்ததுவைோ,
அேரின் ைனதில் சிறு நம்ைிக்மக ஓடிக்தகோண்வ
தைோத்தமும்
ததோமேந்தேைோய்
அேரின்
ேட்டிற்கு ீ
ேந்து
வசர்ந்தோர். அேருக்கு
எதுவேோ
என்னதேன்று
ஒன்று
ததரியோைல்
அேமை
அேள்
குழம்ைினோர்.
புறம்
ஆனோல்
இழுத்துக்தகோண்வ ைீச்சில்
அேமளத்
இருந்தது.
ஆனோல்
வதடுேமத
ைட்டும்
ேி வேயில்மே. நோட்கள் கமைேவதோடு வசர்ந்து உைோைதியும் தன்னேளின் நிமனேிவேவய கமைந்துக்தகோண்டு இருக்க, ைீ ண்டும் ஒருநோள் ைின்னதேன வதோன்றினோள் அேரின் முன்பு. அேருக்கு நண்ைனி ம் வகட்க துணிவே ேைேில்மே. அப்ைடி இருந்தோல் அேவன தசோல்ேியிருப்ைோவன என்று. அதிலும் அந்த உம
கி ந்த இ ம், அேமைக் வகட்கவும் ேி ேில்மே.
அேமள முதன்முதேில் எங்கு ைோர்த்தோவைோ அவத இ த்தில், அவத வைோன்று சிறோர்களு ன் ேிமளயோடிக்தகோண்டு. ேோனத்தில் சிறகடித்துப் ைறக்கும் ைறமேகள்கூ
அேளி ம் வதோற்றுப்
வைோய்ேிடும் அந்த அளேிற்கு உற்சோகைோய் இருந்தோள். இம்முமற அேமள ேி வேகூ ோது என்று நிமனத்து, அேமள சுற்றி யோர் எல்ேோம் இருக்கிறோர்கள் என்று உைோ வநோட் ம்ேி , அேமளப் ைோர்த்து,”ைட்டு ைசங்கமள தைோம்ை க லுக்குள்ள கூட்டிட்டுப் வைோகோத!!” என்று ஒரு தைண்ைணி கத்திக்தகோண்டு இருக்க,
67 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வைோங்க அக்கோ, நோன் இதுேமை கமையில்தோன் இருக்வகன். ப்ளஸ் ீ ப்ளஸ் ீ அக்கோ. தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் தூைம்” என்று அேளும் கத்தினோள் அேமை வநோக்கி. அேள் அப்ைடி வைச, இங்கு உைோைதியின் உதடு “ைட்டு!” என்று உச்சரித்தது தன்மையோக. தகோஞ்சம் தகோஞ்சைோக தநருங்கி, அேளின் அருவக தசன்று,”ைட்டு” என்று அமழக்க, இேமைக் கண் தும், ைட்டுேிற்கு தைரும் அதிர்ச்சி!! இேமைத்தோவன அன்று கம யில் ைோர்த்வதோம் என்று. இமத எல்ேோம் கேனித்துக்தகோண்டு இருந்த, ைட்டுேின் அக்கோ “தசோர்ணம்” இேமள வநோக்கி ேந்து,
உைோைதிமயப்
ைோர்த்து,”என்னய்யோ
தகோஞ்ச
வநைம்
எங்கமள
சந்வதோ
ைோ
இருக்கேி ைோட்டீங்கவள! அப்ைடி எங்க இருந்துதோன் ேர்றீங்கவளோ ச்வச! நோங்களும் நல்ேதோ ேோழணும்னு ைோர்த்தோ ேி ைோட்வ ன் அப்ைடின்கீ ங்க! எப்வைோேோேதுதோன் தேளிய ேர்வறோம் நோங்கவள அதுவும் தைோறுக்கமேயோ!! இவதோ
ைோரு!!
தசோன்னேர்,
ைோர்த்தோ
ைடிச்சது
ைட்டுேி ம்
ைோதிரி
இருக்க.
திரும்ைி,”ேோ ோம்ைோ
அதுனோே
இதுக்கு
தசோல்வறன்
வைே
இங்க
வைோயிரு.”
என்று
இருக்கமுடியோது.
வகட்டிவயன்னுதோன் கூட்டிட்டு ேந்வதன். அன்மனக்கு எப்ைடிவயோ தப்ைிச்சிட்
நீ
இன்மனக்கு
அப்ைடி எல்ேோம் இல்மே. நீ ைடிச்ச ைடிப்புக்கு இங்க நிமறய வைரு இருக்கோங்க உன்கிட் ைருத்தேம் ைோர்க்குறதுக்கு” என்று தசோல்ேி அேமள அமழக்க, சிறோர்களும், “இன்தனோரு நோள் ைோர்க்கேோம் அக்கோ” என்று ேழியனுப்ைினர். ஆனோல் ைட்டுேின் ைோர்மே உைோைதிமய வநோக்கியது. அேரின் வைச்மசக் வகட் வைோகிறோர்கள்
என்று
உைோைதிக்கு, என்னேோயிற்று என்று இேர்கள் இப்ைடி தசோல்ேிேிட்டுப் புரியோைல்
சிே
ேினோடிகள்
சமைந்து
நிற்க,
அேர்
சுயநிமேக்கு
திரும்ைியவைோவதோ, அேர்கள் இருேரும் கிளம்ைிக்தகோண்டு இருந்தனர். சுட்டிக் குழந்மதகளும் அவத தசய்தனர். நிைி மும் தோைதிக்கோைல் உைோைதி,”ைட்டு நில்லு. நோன் உன்மன ேிரும்புவறன். நோன் உன்மனக் கல்யோணம் ைண்ணிக்கணும்னு ஆமசப்ை வறன்” என்று தசோல்ே, ைட்டுேிற்கு
ோக் அடித்தது வைோே இருந்தது!!!
அேள் வேசோகத் திரும்ைி உைோைதிமயப் ைோர்க்க, உைோைதி அேமள ஏக்கத்வதோடு ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோர்.
68 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஆனோல் தசோர்ணம் அேமள நிற்கேி ோைல் இழுத்துக்தகோண்வ
தசன்றோர்.
“ைட்டு நில்லு நோன் உண்மையிவேவய உன்மன ேிரும்புவறன். எங்க ேட்டிே ீ நோன் வைசி சம்ைதம் ேோங்கிக்கிவறன். உனக்கு எப்ைடின்னு தசோல்லு. உன்மன தகோஞ்ச நோளுக்கு முன்னோடி இவத இ த்துே ைோர்த்ததுவை ைிடிச்சிது. உன்மனப் ைோர்க்கோத இவ்ேளவு நோளுேதோன் புரிஞ்சிது நீதோன் என்வனோ
ேோழ்க்மகன்னு” என்று அேர் தசோல்ே தசோல்ே ைட்டுேின் ைனதில் எவதோ ஒரு
ைோற்றம். உயிமை ஊடுருேி தசன்ற ேோர்த்மதகமளக் வகட்டு அேளது ைனது ை க் ை க் என்று அடிக்கத் துேங்கியது. ஆனோல் தசோர்ணம் எமதயுவை கேனிக்கோததுவைோல் ந ந்துக்தகோண்வ இமதக்கண்
இருந்தோர்.
உைோைதி, எட்டி ந ந்து அேர்களின் அருவக ேந்து,”என்ன ைட்டு நோன் தசோல்றமத
நம்ைமுடியமேயோ? நோன் எப்ைடி தசோன்னோ நீ நம்புே? தசோல்லு நோன் எதுவும் தசய்ய தயோைோ இருக்வகன்” என்று தசோல்ே, இப்வைோது ைட்டு அேமைப் ைோர்ப்ைமதத் தேிர்த்து வேறு எங்வகவயோ ைோர்க்கத் துேங்கினோள். அேளோல் அேமைப் ைோர்க்கவே முடியேில்மே. “என்னய்யோ தசோன்னோ வகட்கைோட்டியோ? உன் ேோல்தனத்மத எல்ேோம் வேற யோருகிட் யோேது ேச்சிக்வகோ. இன்மனக்கு இப்ைடி தசோல்லுே, நோமளக்குச் சீ வைோன்னு தசோல்லுே. இதுதோன உங்களுக்குத்
ததரியும்.
நோன்
இமத
எல்ேோம்
ைோர்த்து
அதுே இருந்து
எல்ேோம்
தேளிய
ேந்தேதோன். நோன் ைட் துைோதிரி ைட்டுமேயும் ை மேக்க ைோட்வ ன். சும்ைோ வதமேயில்ேோை ைிைச்சமன ைண்ணோைோ சீக்கிைம் இங்க இருந்து கிளம்புற ேழிமயப்ைோரு. என்ன? எங்களுக்கு எல்ேோம் யோரும் சப்வைோர்ட்டுக்கு ேைைோட் ோங்கன்னு ததம்புே வைசுதியோ? இவதோ ைோரு” என்று மையில் இருந்தக் கத்திமய தசோர்ணம் அேரி ம் கோட் , திக்தகன்று இருந்தது உைோைதிக்கு. உண்மையில் உைோவுக்கு அேர் என்ன வைசுகிறோர்? எதற்கு சம்ைந்தவை இல்ேோைல் வைசுகிறோர் என்று புரியவே இல்மே. “அக்கோ சும்ைோ இருங்க. ைோேம் ேிைைம் ததரியோை வைசுறோரு வைோே” என்று ைட்டு தசோல்ே, தசோர்ணம் அதற்குவைல் அங்கு நிற்கோைல் அேமளயும் கூட்டிக்தகோண்டு ந ந்தோர்.
69 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உைோைதி ேி ோைல்,”ைட்டு உங்க அக்கோமே நிக்கச் தசோல்லு. நோன் தசோல்றமதக் வகளு. உனக்கு நோன் நல்ே கணேனோ இருப்வைன். என்மன நம்பு” என்று தசோல்ே, ைட்டுேிற்கு
அதிர்ச்சி
வைல்
அதிர்ச்சி.
இருந்தோலும்
இமத
எல்ேோம்
அேளது
ேோழ்ேில்
எதிர்ப்ைோர்க்கக்கூ ோது என்று ைனதில் முடிதேடுத்தேளோய் வேகைோக ந ந்தோள். இம வய
இருட் ோன
ஒரு
இ ம்
ேை,
அமதக்
க ந்து
தசன்றவைோது,
திரும்ைவும்
ைமறந்திருந்தனர் இருேரும்!! அதன்ைிறகு அேர் என்னவதடியும் எங்வகயுவை ததரியேில்மே அேள். இைண்டு மூன்று நோட்கள் கழித்து, ேோசுவதேனி வை ஜோம
ைோம யோக,”உன்கூ ப் ைிறந்தேங்க யோரும் அன்மனக்கு உன்
தைோண்ணு ைிறந்தநோளுக்கு ேைமேவய” என்று வகட்க, “என்கூ ப்
ைிறந்தது
யோரும்
இல்மேன்னு
தசோன்னமத
ைறந்துட்டியோ”
என்று
வகட் ோர்
தகோல்கத்தோேிற்கு
ைோறுதல்
ேோசுவதேன். அதற்குவைல் அேரி மும் எதுவும் வகட்கமுடியேில்மே. அதற்குப்
ைிறகும்
கிம த்தது.
ைனவை
இைண்டு
மூன்று
இல்ேோைல்,
க ந்துேி ,
ைட்டுமே
அேருக்கு
ைறக்கவும்
முடியோைல்,
அேமளப்
ைோர்க்கவும்
முடியோைல் தேித்தேற்கு இந்த இ ைோற்றம் ந ந்தோல், அேமள முழுதோகப் ைோர்க்கமுடியோவதோ என்ற
ையமும்
எழவே
தகோஞ்சம்
ஒருமுமறயோேது ைோர்த்துேி
நோள்
தள்ளிப்வைோட் ோர்,
அேமள
எப்ைடியும்
இன்னும்
ைோட்வ ோைோ என்ற நம்ைிக்மகயில். ஆனோல் கோேம் அேருக்கு
மேத்திருந்தது வேறோக இருக்கவே, தள்ளிப்வைோட்
நோட்களும் ததோமேந்துப் வைோய், அேர் தகோல்கத்தோேிற்கு தசல்ேவேண்டிய
நோளும் ேை, ைனம் முழுேதும் கோதவேோடுகூ
ைோைத்வதோடு தசன்றோர்.
அேர் அங்கு இறங்கி, தேளிவய கோமைப் ைிடிக்க, அப்வைோது ஒரு தைண் அேறல் சத்தம் வகட் து. யோதைன்று திரும்ைிப் ைோர்க்க, ஒரு தைண்ைணி ைிைசே ேேியில் நடுவைோட்டில் ேிழுந்துத் துடிக்க, அங்கு
இேர்
ைிடித்தக்
கோமைத்
தேிை
வேறு
எதுவும்
இல்மே.
எல்ேோம்
சேோரிக்குச்
தசன்றிருந்தது. அந்தப் தைண்ைணிவயோடு வசர்ந்து ஒரு ேயதோன மூதோட்டியும் அேளின் அருகில் இருந்து தசய்ேதறியோைல் அழ, ைடித்தேைோய்
ைனிதோைம்
உள்ளேைோய்,
அேமைத்
தூக்கி,
அந்தப்
ைோட்டிமயயும்
அமழத்து,
ஓட்டுனரி ம் ேிசோரித்து ைருத்துேைமனக்கு அமழத்துச் தசன்றோர். 70 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அங்குதோன் அேருக்கு அதிர்ச்சி கோத்து இருந்தது. ஏதனன்றோல், அங்கு அேர் நுமழயவும், அந்தப் தைண்ைணிமய அமழத்துச்தசல்ே ஆட்கள் ேை, அவதோடு ேந்தது ைட்டு. ஆனோல் அேள் ைட் ோக இல்மே அங்கு!! அேமளக்
கண் ேருக்கு
அதிர்ச்சியிலும்
அதிர்ச்சி,
அமதேி
அன்று
தசோர்ணம்
வைசியது
அமனத்திற்கும் இப்வைோது அர்த்தங்கள் புரிந்தன. ைடித்ததும் ேிஸிக்கும் தைரும் அதிர்ச்சி, அேள் நிகித்மதப் ைோர்க்க, நிகித்தின் முகம் சிறுத்து இருந்தது. நிரு அேனின் மகமய ஆதைேோகப் ைிடிக்க அதற்கு, எந்தேித ைிைதிைேிப்பும் இல்மே அேனி ம்.!
ேிம கள் – 7 : “பசல்லம்ைோ உன்மனத் வதற்ை, உன்மன அரேமணக்க, உன்மன கோதலிக்க, உன்மனக் மகப்ெிடிக்க, உன்மன என் உயிரோய் வநசிக்க, உைேோய் ஏற்றுக்பகோள்ை, நோன் இருக்கும்வெோது, ஏனடி எமத எமதவயோ எண்ணி, என்மன பேறுப்ெது வெோல, நடிக்க முயன்று வதோற்கிைோய்!!
உைோைதிக்குத் தோன் கோண்ைது உண்மையோ? தைோய்யோ? என்று எதுவும் ததரியேில்மே. தோன் ைோர்ப்ைது ைட்டுமேத்தோனோ என்ைதில் கூ ைோர்த்துக்தகோண்வ
சந்வதகம் எழுந்தது. கண்கமளத் தட் ோைல் அேர்
இருக்க,
அேளது கண்களில் ைின்னி ைமறந்த அந்த ைின்னல் தேட்டு, அேருக்கு அது இேள்தோன் என்று உர்ஜிதப்ைடுத்தியது.
71 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
சிே ேினோடிகள்தோன் இருக்கும் அதற்குள், ைிைசே ேேியில் அந்தப்தைண்ைணி வைலும் துடிக்க, அேமளப்
ைிைசே
அழுதுக்தகோண்வ
அமறக்கு
அமழத்துச்
தசன்றனர்
அமனேரும்.
கூ
ேந்தப்
ைோட்டி
இருக்க, அேைது தைோழியில் எப்ைடி அேருக்குத் மதரியம் தசோல்ேது என்று
ததரியோைல் அேைதுக் மககமள ைட்டும் ைிடித்துக் தகோண்டு அருகில் இருந்த இருக்மகயில் அைைமேத்தோர். வநைங்கள் ேிமைந்துக் தகோண்வ
இருந்தது. ஆனோல் உள்வள இருந்து யோரும் ேந்தைோடில்மே.
தகோஞ்ச வநைம் கழித்து தேளிவய ேந்தப் ைட்டுேின் மககளில் இருந்தது, தைல்ேியத் துணியில் சுற்றப்ைட்டு சிறிய மககளும், ைிங்க் ேண்ணத்தில் இருந்த முகமும் ததரியும்ைடி இருந்தக் குழந்மத. அக்குழந்மதமய தூக்கிக்தகோண்டு ேந்த ைோட்டுேின் முகத்திவேோ எல்மேயில்ேோ ைகிழ்ச்சி!! அேள் அருகில் இருந்த தசேிேியி ம்,”அந்தப் ைோட்டிக்கிட்
தசோல்லுங்க, ைிைசேம் தைோம்ை
தைோம்ை கஷ்ட் ைோ இருந்துது. கம சியிே எப்ைடிவயோ சுகப்ைிைசேம் ஆகிடுச்சி. அேங்களுக்கு அழகோன தைண் குழந்மத ைிறந்திருக்கோ. உண்மையிவேவய இே ைோஜோத்தி ைோதிரி இருக்கோ. சீக்கிைம் தசோந்தக்கோைங்கமள ேைச் தசோல்லுங்க. அப்புறம் அந்தப்தைோண்ணு தைோம்ை வசோர்ேோ இருக்கறதுனோே தகோஞ்ச வநைம் கழிச்சி வைோய் ைோர்க்கச் தசோல்லுங்க” என்று தசோல்ேவும், தசேிேியும் அமத அச்சுப் ைிசகோைல், அேைது ைோம நன்றி
யில் தசோல்ே, அேவைோ,”தைோம்ை தைோம்ை
ோக் ர். இவதவைோே உங்களுக்கு நிமறய குழந்மதங்க ைிறக்கணும்” என்று தசோல்ேி
ேோழ்த்தினோர். “அதுக்கு எல்ேோம் ஒரு தகோடுப்ைிமன வேணும் ைோட்டி. அது எல்ேோம் எனக்கு இல்மே” என்று ைட்டு தசோல்லும்வைோது முகத்தில் அப்ைடிதயோரு வேதமன. குழந்மதமயப் ைோர்த்த சந்வதோ
த்தில், ைோட்டி இமத கேனிக்கேில்மே என்றோலும், சுற்றி
இருந்தேர்கள் கேனிக்கவே தசய்தனர். திடிதைன்று
ைோட்டி
உைோைதிமய
ைட்டுேி ம்
கோட்டி,”இந்தத்
தம்ைி
ைட்டும்
இல்மேன்னோ
இன்மனக்கு என் தைோண்ணு உசுவைோம வய இருந்திருக்கோது” என்று தசோல்ேவும், ைட்டுேிற்கு வைசத் ததரியோேிடினும் புரியும் என்ைதோல், அேர் தசோன்னது நன்றோகவே புரிந்தது. ஆனோல் உைோைதிமயப் ைோர்க்கோைல்,”அப்ைடியோ” என்று வகட்டுேிட்டு,”சரி நோன் கிளம்புவறன்” என்று தசோல்ே, “ைட்டு”
என்று
அமழத்தோர்
அமழத்தோர்,” ோக் ர்.புருவ
உைோைதி!!
அவத
வநைம்
அங்கிருந்த
ைற்தறோரு
ைருத்துேர்
ோத்தைன் நீங்க எடுக்குற எல்ேோ வகசுவை சக்சஸ்தோன். எப்ைடி ேந்த
தகோஞ்ச நோளுமேவய இப்ைடி?” என்று வகட்க, அேரும் தைிழ்தோன் வைோலும்!! 72 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“புருவ
ோத்தைனோ??” என்று வைலும் அதிர்ந்தோர் உைோைதி.
அேர் அமழக்கவும் ைட்டுேின் மககள் நடுங்கத் துேங்கியது. தகோஞ்சம் ேைேமழத்தப் புன்னமகயு ன், அந்த ைருத்துேருக்கு,”எல்ேோம் அேன் தசயல்” என்ைது வைோல் கோட் , அேரும் சிரித்துக் தகோண்வ ைட்டுேிற்கு கோல்கள்கூ
தசன்றுேிட் ோர்.
நடுங்கத் துேங்கின, இதற்கு வைலும் இங்வக இருந்தோல், தன்னோல்
நோர்ைேோக இருக்கமுடியோது என்று புரிய, வேக வேகைோக ந ந்தோள் அேளின் அமறக்கு. உைோைதி இன்றும் அேமள ேிட்டுேி க்கூ ோது என்று புரிந்தேைோய். அேளின் ைின்வன தசன்றோர். அேர் ைின்வன ேருேது ததரிந்ததும் அேளுக்கு ேியர்க்கத் துேங்கியது. அேள் உள்வள தசன்று அைரும்முன் அேரும் உள்வள தசன்றுேி , ைதட் த்து வன“இவதோ
ைோருங்க,
நோன்
நீங்க
நிமனக்குறது
ைோதிரி
எல்ேோம்
இல்மே!!
என்னும ய ேோழ்க்மகமய நோன் என்னும ய ேிருப்ைைோன ைருத்துே வேமேமய ைட்டுவை தசய்யுறதுக்கு
அர்ப்ைணிக்கனும்னு
வேமேமய எல்ேோம்
தசய்ய முடியோது.
அதுக்கு முன்னோடிவய என்வனோ “நோன்
இப்வைோ
ஒன்னுவை
உன்மனத்தோன் நிமனச்வசன்.
நீங்க
நிமனக்குறது
ைோதிரி
சீப்ைோன
அப்ைடிவய நீங்க என்மன ேற்புறுத்துன ீங்கன்னோ,
உசுரு வைோயிடும்.” என்று தசோல்ே,
தசோல்ேமேவய.
ேிரும்புவறன்.
ஆனோ
நிமனக்குவறன்.
இவ்வளோ
இப்வைோத்தோன்
நீ
தப்ைோ
நோள்
புரியுது
அே
என்
புரிஞ்சிருக்க ைனசுே
வதேமத
வைோே.
இருக்குறே
இல்மே,
நோன்
இப்ைவும்
வதேமதன்னு
க வுள்ன்னு”
என்று
உைோைதி கனிேோகச் தசோல்ே, “என்ன ேிமளயோடுறீங்களோ? என்மன ேச்சி கோசு ைோர்க்கேோம்னு நிமனக்குறீங்களோ? அப்ைடி எல்ேோம் ஒரு எண்ணம் இருந்தோ இப்வைோவே ேிட்டிருங்க” என்று தேடித்த ைறுேினோடி, அேளது ஒரு கன்னம் சிேந்து இருந்தது. “யோமைப் ைோர்த்து என்ன ேோர்த்மத தசோல்ற? நோன் உன் உ ம்மை ேிரும்ைேடி. நோன் ேிரும்ைினது இந்த உ மேயும் தோண்டி இருக்குற அந்த கள்ளம், கை ம் இல்ேோத உனது ைனமச! அங்க தசன்மனே அந்தப் ைிஞ்சுக் குழந்மதங்க கூ
நீ தேள்ளந்தியோ ேிமளயோடிட்டு இருந்திவய அது
ைிடிச்சிது, நீ அேங்களுக்கு ைருத்துேம் ைோர்க்கும்வைோது இருந்த அந்த அக்கமற ைிடிச்சிது,
73 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அன்மனக்கு துணி எடுக்கப் வைோகும்வைோது நீ என்மனப் ைோர்த்தப் ைோர்மே, அதில் ததரிந்த ை ை ப்பு ைடிச்சிது. நோன் உன்மன ேிரும்புவறன்னு தசோன்னப்வைோ உங்க அக்கோமேயும் ைீ றி நீ தகோண்
தேட்கம், அமத ைமறக்க நீ எடுத்தப் வைோைோட் ம் இப்ைடி எல்ேோவை ைிடிச்சுது.
அதுக்கும் வைே, உங்க அக்கோமேக்கூ ஏன் நீங்க அப்வைோ ஜோம
ைோம யோய் தசோன்னமத மேத்து, நோன் அப்வைோவே உன்மனப் ைற்றி
ததரிஞ்சிருந்தோலும் நோன் என்வனோ தசோல்வறன்,
நோன் கேனிக்கமே. உன்மனைட்டும்தோன் கேனிச்வசன்
உன்மனத்தோன்
நோன்
முடிமே ைோற்றி இருக்கைோட்வ ன். இப்வைோதும் அமததோன் கல்யோணம்
ைண்ணினோ
ைண்ணிப்வைன்
இல்மேன்னோ
இப்ைடிவய இருந்திடுவறன்.” என்று வகோைத்தில் தசோல்ே, ேோங்கிய அடியிவேவய அதிர்ந்து இருந்த ைட்டு, அேர் அளித்த ேிளக்கத்தில் தைோத்தைோகத் ததோமேந்து இருந்தோள். ஏற்கனவே அேமைப் ைோர்த்த நோளில் இருந்து அேமைப் நிமனத்து
இருந்த
ைனமத,
அ க்க
முயன்று
வதோற்றேளுக்கு
ைற்றிவய
இப்வைோது
சுத்தைோக
முடியேில்மே. ஆனோல் திருநங்மகயோன தனக்கு, தினம் தினம் ேோழ்க்மகவய வேதமனயோய் இருக்கும்வைோது, இதில் இப்ைடி எல்ேோம் வைைோமசக் தகோள்ளக்கூ ோது, அது அேரின் ேோழ்க்மகமயயும் ைோதிக்கும் என்று புரியவே, “ஹவேோ, என்ன நோகரிகவை இல்ேோை ந ந்துக்குறீங்க? முதல்ே நீங்க யோரு? எனக்கு உங்கமளப் ைோர்த்தது வைோேவே நியோைகம் இல்மே. என்னது தசன்மனயோ? அப்ைடி ஒரு இ த்துக்கு நோன் ேந்தவத இல்மே. நீங்க தசோல்ற ைட்டு யோரு? உங்க ைமனேியோ? இந்த ைருத்துேைமனயிே அனுைதிச்சிருக்கீ ங்கன்னோ, தசோல்லுங்க நோன் அேங்கமளப் ைோர்க்குவறன். என்வனோ என்று தசோன்னேள், வைமஜயில் இருந்த தையர் எழுதிய அட்ம மய கோட்டி,”புருவ
தையர்
ோத்தைன்”
”என்று தசோல்ே, “அ வ
ைட்டு என் ைமனேிதோன்னு உனக்குத் ததரிஞ்சிருக்வக அதுவே தைரிய ேி
யம்தோன்.
ஆனோ அே ைருத்துேைமனே அனுைதிக்கப்ை மே. ைருத்துேைமனே வேமே ைோர்க்குறோ? அேவளோ
அம யோளத்மதத் ததோமேச்சிட்டு!” என்று கோட் ோைோக அேரும் வைச,
“இங்க யோரும் அம யோளத்மதத் ததோமேச்சுட்டு இருக்கே.” “அப்வைோ நீ நீயோ இரு. எதுக்கு இப்வைோ தைோய்யோன ஆண் வே
ம் வைோட்டுட்டு இருக்க?”
“இதுதோன் நோன்” “என்னது இதுதோன் நீயோ? எதுக்கு இப்ைடி நோ கம் ஆடுற?” 74 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நோன் ஒன்னும் நோ கம் ஆ மே.” “உன்வனோ
நீளைோன கூந்தல் எங்க?”
“மையன் எதுக்கு நீளைோன கூந்தல் ேச்சிருக்கணும்?” “தைோம்ை அறிேோளித்தனைோ வைசுவறோம்னு நிமனப்ைோ உனக்கு?” “முதல்ே நீங்க இங்க இருந்துக் கிளம்புங்க” “எனக்குத் ததரியும் நோன் எப்வைோ கிளம்ைனும்னு. நீ ஒத்துக்வகோ நோன் தசோல்றமத” “என்ன ஒத்துக்கி னும்?” “என்மனக் கல்யோணம் ைண்ணிக்குவறன்னு!” “சீ!!” “என்ன சீ?” “ததரிஞ்சிதோன் வைசுறீங்களோ?” “எல்ேோம் ததரிஞ்சிதோன் வைசுவறன்” “மையனும் மையனும் எப்ைடி?” என்று ைட்டு முகத்மதச் சுளிக்க, “யோரு நீ மையனோ?” என்றேர், நிைி த்தில் ைட்டுமே தநருங்க, “ைிஸ் ர் என்ன ைண்ணுறீங்க? இது ைருத்துேைமன!” “நோன் ஒன்னும் ைண்ணமேவய!” என்று அேர் சிரிக்க, “அப்வைோ எதுக்கு இப்ைடி ைக்கத்துே ேந்து நிக்குறீங்க?” அேர் அருகில் ேந்ததும், தைண்ணோக இப்ைடி எல்ேோம் தனக்கு ந க்கோதோ? என்று நிமனத்த ைட்டுவுக்கு தேட்கம் சூழத் துேங்கியது. அவதோடு மூச்சு முட் , நிதர்சனமும் உமறக்க, “இப்வைோ தேளிவய வைோறீங்களோ? இல்மே நோன் கத்தி ஊமைக்கூட் ட்டுைோ?” “வேணும்னோ கூட்டிக்வகோ எனக்கு ஒரு ைிைச்சமனயும் இல்மே” 75 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“என்ன ைோதிரி இருக்குறேங்களுக்கு யோரும் ஆதைேோ எதுவும் தசோல்ேைோட் ோங்கன்னுதோன இப்ைடி எல்ேோம் ைண்ணுறீங்க? நிம்ைதியோ ேோழ முடியோதோன்னு தினம் தினம் நோங்க ைடுற வேதமன உங்களுக்கு எங்க புரியப் வைோகுது! ஏன் இந்த ைருத்துேைமனயிவேவய தினமும் எல்ேோேனும் ைோர்க்குற ைோர்மே, இன்னுைோ உயிவைோ
இருக்வகோம்னு வதோணுது? நோங்க என்ன ைோேம் ைண்ணுவனோம்? மையனோ ைிறந்திட்டு,
உ ம்பு ஒன்னோவும், உணர்வு வேமறயோவும், இப்ைடி எல்ேோம் நிமனக்குறது சரியோ தேறோ?? நைக்கு
ைட்டும்தோன்
இப்ைடி
இருக்கோ?
ைத்தேங்களுக்கும்
இப்ைடி
இருக்குைோ?
என்கிற
கேக்கத்வதோ , நிமனவு எல்ேோம் தைண்ணோவும், தேளிவய எல்ேோம் ஆணோவும் இருக்குற தகோடுமை
இருக்வக,
உணர்வுகமள
ேோர்த்மதகளோே
யோைோேது
தசோல்ேமுடியோது.
புரிஞ்சிக்கைோட் ோங்களோன்னு
இமதேி
நைக்குள்ள
எப்ைவும்
ஏக்கம்
இருக்குற
இருந்துகிட்வ
இருக்கும். கூ ப்ைடிக்கிற ைசங்க மகப்ைட் ோவே கூசும் உ ம்பு, தைோண்ணுங்க கூ
எல்ேோம் சகஜைோ
இருக்க நிமனக்குற ைனசு. தைோண்ணுங்களுக்கு எடுக்குற அத்தமன ேிதேிதைோன உம மயயும் அணிய ேிரும்புற உணர்வுகமள அ க்கி, ஊரு உேகத்துக்கோய் ஒரு வே
ம் வைோட்டுட்டு
தநோந்து தநோந்து ேோழ்க்மக ந த்துறது. இதுே
தைத்த
அம்ைோகிட் க்கூ
ைமறத்து
ைமறத்து,
ேோழ்ேதோ?
சோேதோ?
அப்ைடின்னு
ஒன்னுவை ததரியோை ேோழற ேோழ்க்மக எல்ேோம் உங்களுக்கு எங்க புரியப்வைோகுது? இமத
எல்ேோம்
அக்கோக்கிட்
புரிஞ்சிக்கோை,
தகோஞ்சம்
தைோண்ணுங்கக்கூ
நம்ைளும ய
தங்கச்சி
வைசுறது ைோதிரி, இல்மே இல்மே நம்ைள ைோதிரி தைோண்ணுங்கக்கூ
வைசினோ,
உ வன மேப்ைீங்க தையமை ****ம ன்னு. எங்களுக்கு எப்வைோதும் இருக்குறது என்ன தையருன்னு ததரியுைோ?? **ைது. இப்ைடி எங்கமளக் கூப்ைிடும்வைோது எல்ேோம், எப்ைடி இருக்கும் எங்க ைனசுன்னு புரிஞ்சிப்ைீங்களோ? எங்களுக்கு இருக்குறதும் ைனசுதோன்னு உணைோை, எங்களும ய உ ம்மை ைட்டுவை தேறிச்சி தேறிச்சி ைோர்க்குற இ த்துே இருந்து ைணப்ைட்டு கிம க்குற தகோஞ்ச சந்வதோ
த்மதயும் நிம்ைதியோ
ேோழமுடியோை? எல்ேோர்கிட் யும் இருந்து தப்ைிச்சி தப்ைிச்சி ேந்தோ? உண்மை
ததரிஞ்சதும்
ைிறக்கமேன்னு
ேட்ே ீ
உள்ளேங்க?
தசோல்லுேோங்க.
கூ ப்ைிறந்தப்
என்னன்னு தசோல்ே? அ
இப்ைடி
ஒருத்தன்
ைிறப்மைக்கூ
எங்க
ேட்டுமேவய ீ
புரிஞ்சிக்கமுடியோதேங்கமள
புரிஞ்சிக்க வேண் ோம், இதுவும் ஒரு உயிரின்னு நிமனக்கேோவை!
ஆணும் தைண்ணுக்கும் இருக்குறது உயிருன்னோ, எங்களுக்கு இருக்குறது உயிரில்மேயோ? உயிருே என்னங்க வேற்றுமை? 76 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஆனோ இந்த ேி அண்ணியும்
யத்துே நோன் தைோம்ை தைோம்ை ேக்கி, ஏன் ததரியுைோ? எங்க அம்ைோவும்
என்மன
முழுசோ
புரிஞ்சிக்கிட் ோங்க.
நோன்
இப்ைடின்னு
ததரிஞ்சதும்
எங்க
அண்ணன் என்மன அடிச்ச அடி இருக்வக! அந்த வேதமனமயேி , அேன் இப்ைடி ஒரு ஜீேன் அேன்கூ
ைிறக்கவே இல்மேன்னு தசோல்றதுதோன் வேதமன தருது.
அம்ைோவேோ
அைேமணப்புே இருந்து, அேங்கவளோ
கிம ச்சு, ேட்ம ீ ததரியோை
தகஞ்சலுக்கு எல்ேோம் எப்ைடிவயோ ேிடிவு
ேிட்டு தேளிவய ேந்தோ, எங்கப் வைோறது? யோமைப் ைோர்க்குறது? அப்ைடின்னு
திக்குமுக்கோடிட்டு,
நம்ைமள
ைோதிரி
இருக்குறேங்க
யோைோேது
கண்ணுே
எப்ைடிவயோ
தகோஞ்சம்
ததன்ைடுறோங்களோன்னு வதடும்வைோது ேருேோங்க ைேவைரு. எப்ைடி
தசோல்ேமுடியும்
நோன்
இப்ைடிைட் ேங்கமளத்
வதடுவறன்னு?
தகோஞ்சம் கிம ச்ச தகேல்ைடி ஒரு முகேரி கிம ச்சது. அமதேச்சி எப்ைடிவயோ நோன் வத , எனக்குன்னு கிம ச்சது ஒரு தசோந்தம். அங்க நோன் நோனோ இருந்வதன். தசோர்ணம் அக்கோத்தோன் என்மன முதல் முதல்ே ைோர்த்து கண்டுைிடிச்சி ைத்திைைோ கூட்டிட்டுப் வைோனோங்க. ஆனோ ஒன்னு தசோல்ேியோகனும், நோன் ைகப்வைறு துமற எடுத்துப் ைடிக்கமேன்னோ நிஜைோ தைோம்ைவே குழம்ைி இருப்வைன். தைோம்ை
தைோம்ை
தகோஞ்சம்
கஷ்ட் ப்ைட்டு,
தேளிவய
ேந்வதன்
சுகோதோைவை தைண்ணோய்.
இல்ேோத அப்வைோ
அறுமேசிகிச்மச
நோன்
அம ஞ்ச
எல்ேோம்
சந்வதோசம்
தசஞ்சி இருக்வக
ேோர்த்மதகளோே தசோல்ேவே முடியோது. அப்வைோத்தோன் நோன் நோனோ உணர்ந்வதன். எப்ைவும் புருவ
ோத்தைன்னு யோைேது கூப்ைிட் ோவே, வேற யோமைவயோ கூப்ைிடுறது ைோதிரி
இருக்கும். அதுனோே எனக்குன்னு ஒரு தையமை ேச்சிக்கிட்வ ன். நோன் என்வனோ
ேோழ்க்மகமய உணர்ந்து ேோழ்ந்தோலும், தேளிவய தசல்ேவேணும்ற ஆமச
எல்ேோம் நிைோமச ஆனது, தசோர்ணம் அக்கோ ைோதிரி இன்னும் சிேர் தசோன்ன அனுைேங்களோே. இமதயும்
ேிடுத்து,
நோன்
தேளிவய
ேந்வதன்.
ஏன்னோ
என்மன
ைோர்க்க
உண்மைவேவய
தைோண்ணு ைோதிரி இருக்வகன்னு எல்ேோரும் தசோன்னதுனோே.தசோர்ணம் அக்கோக்குக்கூ
தைோம்ை
தைோம்ை சந்வதோசம் என்மனப் ைோர்க்குறதுக்கு தைோண்ணு ைோதிரிவய இருக்குன்னு. நிஜைோ என்மன தகோஞ்சம் சிைைப்ைட்டுத்தோன் கண்டுைிடிச்சோங்க எல்ேோரும். அதுனோேதோன் ைீச்ே நோன் அவ்வளோ சந்வதோ
ைோ சுத்த முடிஞ்சிது. என்னும ய ஒடிசேோன உ ம்பும் ஒரு கோைணம்
அதுக்கு! அவதவநைம் சிேர் என்மனக் கண்டுைிடிக்கோைலும் இல்மே. அப்வைோதோன் நீங்க ேந்து, என்னது எல்ேோவைோ தசோல்ே, தசோர்ணம் அக்கோக்கு சுத்தைோ இஷ்ட் ப்ை மே. ஏன்னோ? அேங்கமளயும் 77 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
யோவைோ
கல்யோணம்
அவதவநைம்
நோன்
ைண்ணி இங்க
அந்த
ேோழ்க்மக
வேமேக்கோக
தேறுத்துப்
வைோட்டிருந்த
வைோய்
அப்ைளிவக
தோன் ன்க்கு
ேந்திருந்தோங்க. ைதில்
ேந்தது,
ேோங்கன்னு. எனக்குவை
அவததோன்
ஆமச,
யோமையுவை
ததரியோத
ஊருே
ேோழணும்னு.
தசோர்ணம்
அக்கோக்கூ
இங்வக ேந்வதன். ேந்ததுவை அேங்க என்மன மையன்னு எதிர்ப்ைோர்த்து இருப்ைோங்க
வைோே, நோன் இப்ைடி ேந்ததும் முதல்மேவய வேமே தைமுடியோதுன்னு தசோல்ேிட் ோங்க. அப்வைோ கிம ச்சது அடுத்த அடி. மையனோ என்னும ய அம யோளத்மத ைோற்றி ேந்து இருந்தோ முதல்மேவய தகோடுத்திருப்ைோங்க. அேங்கமளயும் ஒன்னும் தசோல்ே முடியோது. அேங்களுக்கு அேங்க ைருத்துேைமனவயோ
தையமை தகடுக்க ேிருப்ைம் இல்மே. இமதச் தசோல்லும்வைோது
ைட்டுேின் முகம் தேறுமை தகோண்டு இருந்தது. நோன் ேிரும்ைிப் ைடிச்சதுக்குக் கிம ச்ச வேமே, என்னும ய உ ம்புன்னு தேற்றுக்கூடுனோே கிம க்கோைப்
வைோகுதுன்னோ,
இருந்துக்குவறன்.
மையன்
அப்ைடி வைோேவே
ஒரு
ேோழ்க்மக
ேர்வறன்
வேண் ோம்.
வைோவறன்.
நோன்
எனக்கு
மையனோவே எப்ைடியோேது
வேமேக்தகோடுங்கன்னு கோலுே ேிழுந்துக் தகஞ்சோதக் குமறயோய் நோன் வகட் ப்வைோ, அதுக்கு அேங்க வகட்
ேிமே. என்னும ய என்னும ய..” என்று தசோல்ேிக்தகோண்டு இருந்தேள்,
அதற்குப் ைிறகு ேோர்த்மதகள் ேைோததோல் அழத் துேங்கினோள். அேர்கள் என்ன வகட்டு இருப்ைோர்கள் என்று, அேள் தசோன்ன ேிதத்திவேவய புரிந்துக் தகோண் உைோ, அேளின் அருவக தசன்று அேளின் வதோமளத் தன்மையோகப் ைிடித்து ஆறுதல் தசோன்னோர். அேளது அழுமக நிற்கோைல் இருக்க, உைோவும் தடுக்கேில்மே. அேருக்கு புரிந்தது அது என்ன ைோதிரி வேதமன என்று. சிே
நிைி ங்களில்,
தகோஞ்சம்
தகோஞ்சைோக
அழுமகமயக்
கட்டுப்ைடுத்திக்
தகோண் ேள்,”இமதக்வகட் தும் தசோர்ணம் அக்கோக்குக் வகோைம் ேந்திருச்சி, ஆனோ எனக்கு இந்த வேமேயும் ைடிப்பும் தைோம்ை தைோம்ை ைிடிக்கும்னு அேங்களுக்குத் ததரியும்றதுனோே, எனக்கு ைதிேோ தசோர்ணம் அக்கோ!!!!” ைீ ண்டும் அழத் துேங்கினோள் ைின் ஒவையடியோய் தகோட்டித் தீர்த்துேி வேண்டும் என்று நிமனத்தோவளோ என்னவேோ, வைலும் ததோ ர்ந்தோள். “அதுக்கும் அேங்க முதல்ே ஒத்துக்கவே இல்மே, எப்ைடிவயோ மகமயக் கோமேப் ைிடிச்சி, சம்ைதிக்க மேக்க, சிே ைே வயோசமனகளுக்கு அப்புறம் வேமேக் தகோடுத்தோங்க. இப்ைவும் வைேி த்துே இருந்து எனக்கு ேர்ற ததோல்மேகள் யோருக்கும் ததரியோது. இதுேமை தப்ைிச்சிட்டு இருக்வகன். இேங்கமளத் தேிை என்மனப் ைத்தி உண்மை ததரிஞ்ச ைேரும், வசர்ந்து என்மன ஒருைோதிரி ைோர்க்கும்வைோது உயிவை வைோகுது. 78 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இப்ைடி எல்ேோம் நோங்க தைோம்ை சீப்ைோனேங்கன்னுதோன, நீங்க என்ன என்னவேோ வைசுறீங்க? ைண்றீங்க? என்மன ேிட்டுடுங்க.” என்று மகதயடுத்துக் கும்ைிட் ேள்.”நோன் உண்டு எனக்குப் ைிடிச்ச வேமே உண்டுன்னு இருக்வகன். ஜோன் ேயிறுக்கு வசோறு கிம க்குவதோ இல்மேவயோ, தகோஞ்சவை
தகோஞ்சைோ
நிம்ைதியோ
இருக்வகன்.
இருக்குற
தகோஞ்ச
நஞ்ச
ேோழ்க்மகேயும்
ேிமளயோ ோதீங்க” என்று கண்ண ீவைோடு ைட்டு தசோல்ே, “நீ தசோல்றது எல்ேோம் எனக்குப் புரியுது தசல்ேம்ைோ” என உைோைதி தசோல்ேவும், ைட்டுவுக்கு அடுத்த அதிர்ச்சி, எப்ைடி இேருக்கு நோன் எனக்கு மேத்திருக்கும் எனது அன்மனயின் தையர் ததரியும் என்று! "என்ன ைோர்க்குற தசல்ேம்ைோ. இனி உன்மனச் தசல்ேம்ைோன்னுதோன் கூப்ைி ப் வைோவறன். நீ எதுக்கு இனிவை இப்ைடி எல்ேோம் கஷ்ட் ப்ை னும். நோன் இருக்வகன் உனக்கு. உன்வனோ உணர்வுகமள எல்ேோம் புரிஞ்சிக்க முடியமேன்னோ நோன் உன்மனக் கோதேிச்சதுக்வக அர்த்தம் இல்ேோை வைோயிரும். என்வனோ க்
கோதல்,
ைனதோல்
கேைப்ைட்டு,
உயிரில்
தீண் ப்ைட்டு,
உணர்வுகளோல்
ஆட்தகோள்ளப்ைட்டு, இதுதோன் என் ேோழ்க்மகன்னு ேந்தது. இதுே இருந்து என்ன ஆனோலும் என்வனோ
ைனம் ைோறோது. அவத ைோதிரி என்வனோ
ைனசுக்கு நீ தைோண்ணோத்தோன் ததரியுற"
என்று தசோல்ே, ைட்டு ஒன்றுவை தசோல்ேேில்மே. ஆனோல் அேர் தசோன்ன ஒவ்தேோன்றும் அேளது ைனதில் தசன்று ஆழைோகப் ைதிந்தது. “தசல்ேம்ைோ என்மனப் ைோரு. உனக்கு இப்வைோ என்ன ைிைச்சமன? எதுக்கு இப்வைோ வேணோம்னு தசோல்ற? எனக்குப் புரியமே. உண்மைமய தசோல்ேனும்னோ உனக்கும் என்மன தைோம்ைவே ைிடிச்சிருக்கு.
அது
உன்
கண்ணுமேவய
ததரியுது.
அப்புறம்
எதுக்குத்
தயங்குற?”
என்று
வகட்டுக்தகோண்டு இருக்கும்வைோது, தசேிேியர் தேளிவய இருந்துத் தட்டினோர். அேர்
தட் வும்
ைருத்துேரின்
இருேரும்
ை ை தேன்று,
இருக்மகயிலும்,
உைோைதி
தங்களது
முகங்கமளச்
ைட்டுவுக்கு
சரி
தசய்து,
எதிர்புறைோகவும்
ைட்டு
அைர்ந்து
சர்ேசோதோைணைோக எமதவயோ ைற்றி வைசுேது வைோே அைர்ந்துதகோள்ள, எல்ேோம் சரியோக இருக்கிறது என்று அறிந்தப் ைின்பு, ைட்டு புருவ
ோத்தைனோய் ைிடுக்மகக்
தகோண்டு ேந்து, உள்வள அமழத்தோள் தசேிேியமை. 79 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உள்வள ேந்தச் தசேிேியர்,” ோக் ர். அந்தப் தைோண்ணு. அதோன் தகோஞ்ச வநைத்துக்கு முன்னோடி, குழந்மத
ைிறந்துவத.
அேங்களுக்கு
மூச்சு
ேி முடியே,
தைோம்ை
சிைைப்ைடுறோங்க”
என்று
தசோல்ே, ேினோடியும் தோைதிக்கோைல் எழுந்து ஓடினோள், ைட்டு@தசல்ேம்ைோ@புருவ ைடித்துக்தகோண்டிருந்த
நிருவும்,
ேிஸியும்
கண்களில்
ேழிந்தக்
ோத்தைன்.
கண்ணமைத் ீ
தும த்தைடி
நிகித்மதப் ைோர்க்க, அேவனோ,”இதுக்கு எல்ேோம் ேந்த ேோழ்க்மகமய ைோவறன். இமத எல்ேோம் எேன் உயிவைோ இருக்கணும்னு
தசோன்னோன்.
அன்மனக்வக
வைோய்
வசர்ந்து
இருந்தோ.
நோனும்
இருந்திருக்கைோட்வ ன்” என்று ைற்கமளக் கடிக்கவும், அமதவகட்
இருேருக்கும் என்ன தசோல்ேது என்று ததரியேில்மே.
எனவே அப்ைடிவய திரும்ைி வைலும் ைடிக்கத் துேங்கினர். “ஒருேழியோக அந்தப் தைண்ணிற்கு மூச்சு சீைோனதும், ைீ ண்டும் உைோ தசல்ேம்ைோமே ைோர்த்து வைசவேண்டும்” என்று தசோல்ே, “எனக்கு
வேமே
இருக்கிறது.”
என்று
தசோல்ேி
தசோல்ேிவய,
அங்கு
அனுைதிக்கப்ைட்டு
இருந்தேர்கள் அமனேமையும் ைோர்க்கச் தசன்றோள். எப்ைடியோேது அேர் தசன்றுேி
ைோட் ோைோ
என்ற எண்ணத்து ன்! ஆனோல் அேர் நகைவே இல்மே இருந்த இ த்மதேிட்டு. இைவு தேகுவநைம் தசன்றப்ைின்பும் அேர் அங்வகவய இருக்க,”என்ன நீங்க எதுக்கு இப்வைோ ைிைச்சமன ைண்ணிட்டு இருக்கீ ங்க? நோன் இவ்ேளவு தசோல்ேியும் நீங்கக் வகட்கமேன்னோ, எனக்கு வேற ேழிவய ததரியே, என்மன அழிச்சிக்கிறமதத் தேிை. இதுக்குவைமேயும் நீ ஒருநிைி
ைோேது இங்க இருந்தோ? அடுத்த நிைி
ம் என் கழுத்துே இது இருக்கும்” என்று சர்ஜரி
தசய்யும் கத்திமயக் கோட்டினோள் அேரி ம். ஒரு
நிைி ம்
அதிர்ந்தேர்,”இேள்
தசய்தோலும்
தசய்துேிடுேோவளோ”
என்று
ையம்
இருந்தோலும்,”நோன் இருக்கும்வைோது நீ எப்ைடி அப்ைடி தசய்ே. உன்னோே முடியோது தசல்ேம்ைோ” எனவும் ைட்டுவுக்கு,”ஐவயோ இேர் ஏன் இப்ைடி வசோதிக்கிறோர்” என்று வதோன்றியது.
80 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேள் அப்ைடிவய அேமைப் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருக்கவும், அேைோகவே,”உன்னோே என்மன ைறக்கமுடியோதுன்னு ததரியும். நோன் ேிரும்ைோதமதச் தசய்ய முடியோதுன்னும் ததரியும். நோன் ஒருேோைம் உனக்கு வநைம் தர்வறன். நல்ேோ வயோசி. ஆனோ இங்க இருந்துப் வைோயிறேோம்னு நிமனக்கோத. உனக்கும் என்மனப் ைிடிச்சிருக்குன்னு ததரிஞ்சதுக்கு அப்புறம், நோன் உன்மன ேிட்டுடுவேன்னு நிமனச்சோ அது உன் தப்பு. நீ எங்க வைோனோலும் நோன் உன்மன வதடி ேருவேன். எனக்கு உன்வனோ
நீளைோக கூந்தல் தைோம்ை தைோம்ை ைிடிச்சிது. ஒழுங்கோ இமத எல்ேோம்
ேிட்டுட்டு ேோ. உனக்கு இந்த வேமே தைோம்ை ைிடிக்கும்னோ தசோல்லு, நோவன உனக்கு ஒரு ைருத்துேைமன கட்டிதோவைன். என்வனோ
ைமனேியோ எப்ைவும் என்கூ வே இரு. அதுவைோதும்
எனக்கு. அப்புறம் நோன் ஒருேோைம் கழிச்சிதோன் ேருவேன். அதுேமை நோன் உன்மனத் ததோந்திைவு தசய்யைோட்வ ன். நல்ே ைதிேோ தசோல்லு” என்று தசோல்ேிேிட்டு வேகைோக நம மயக் கட்டினோர் உைோைதி. அேர் தசன்று ைமறயும் ேமை அப்ைடிவய நின்ற ைட்டு, அேரின் அன்ைில் தன்மனவய ைறந்து இருந்தோள். ஆனோல் எப்ைடி முடியும் அேளோல்? இது எல்ேோம் சோத்தியைோ? ஊர் உேகம் எல்ேோம் எப்ைடி ஏற்றுக்தகோள்ளும்? அதிலும்
அன்று
அேர்
கோதமேச்
தசோன்னவைோவத,
அேர்
ைக்கம்
சோய்ந்த
ைனது,
தோன்
இப்ைடித்தோன் என்று ததரிந்தப்ைின்பும், அேர் அேைது முடிேில் உறுதியோய் இருக்கும்வைோது, எப்ைடி சோயோைல் இருக்கும்? ைனம் முழுேதும் அேவை இருக்க, தன்னும ய சுயநேத்திற்கோக அேைது
ேோழ்க்மகமயச்
சீைழிக்க முடியோவத! என்று வயோசித்தேளோய் அப்ைடிவய உமறந்து நின்றோள். அப்வைோது
ஒரு
தசேிேி
ேந்து,” ோக் ர்
வநைம்
ஆகுவத
கிளம்ைமேயோ?”
என்று
முதேில்
தன்மையோகக் வகட்டு, ைின்,”ஓவஹோ கஸ் ைர்ஸ் எல்ேோம் தைோம்ை கிைோக்கி ைண்றோங்க வைோே. ஒருத்தர் இதுேமைக்கும் இருந்துட்வ
இருந்தோவை இங்க? எங்க அேமைக் கோவணோம்? என்ன
இன்மனக்கு மநட்டு!!” என்று இளக்கோைைோகக் வகட்க, என்ன தசோல்ேமுடியும் ைட்டுேோல், கூனிக் குறுகி நிற்ைமதத் தேிை! எங்வக
சுற்றி
இருக்கும்
அமனேருக்கும்
இேள்
வைசுேது
வகட்டுேிட் வதோ,
என்ற
அங்கேோய்ப்ைில் ைட்டு சுற்றி முற்றி கண்கமளச் சுழேேி , அங்கு யோரும் இல்ேோதது ைனமதக் தகோஞ்சம் ஆசுேோசப்ைடுத்தியது.
81 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேள் தைருமூச்சுேிடுேமதப் ைோர்த்தச் தசேிேி சிரிப்பு ன்,”இருந்தோலும்
ோக் ர், நீங்க சீக்கிைவை
ைணக்கோைன், இல்மே ைணக்கோரி, இல்மே இல்மே நல்ேோ மைசோ ைோர்த்துடுேங்க. ீ ஏன்னோ உங்களுக்கு தைண்டு ேருைோனம் ேருவத” என்று குனியக் குனியக் குட் , ைட்டுேின் தமே தைோத்தைோகத் ததோங்கியது. என்னதேோரு கூருை புத்திவயோ அந்தச் தசேிேிக்கு, ைட்டு வேதமனப்ைடுேமதப் ைோர்த்து உள்ளம் களித்துச் தசன்றோர். அேருக்கு எங்வக ததரியும்,”சம்ைளம் எல்ேோம் ஆண்களுக்கும் தைண்களுக்கும் ைட்டுவை உண்டு, தன்மன
ைோதிரி
உள்ளேர்களுக்குக்
தகோடுப்ைதில்மே
என்று!”
என்று
நிமனத்து
அதற்கும்
வேதமனக்தகோண் ோள். இப்ைடி எல்ேோம் வகட் தும், இதற்கு ைதிேோக, அேரு வன தசன்றுேி ேோவைோ என்றுதோன் வதோன்றியது. ஆனோல் அதுவும் முடியேில்மே. உயிமை ைோய்த்துக் தகோள்ளேோம் என்றோலும், அதற்கும் துணிவு ேருவேனோ என்றது. ை ை தேன்று அருகில் இருந்த ேட்டிற்குச் ீ தசன்று, தமேயமணயில் முகம் புமதத்து குமுறி குமுறி அழுதோள். தனக்கு ஏன் இப்ைடி எல்ேோம் ந க்கிறது என்று! எல்ேோமையும் வைோல், ைட்டுவுக்கும் க வுள் ைீ து நம்ைிக்மக இல்மே. அேர் ைட்டும் ைம ப்மை ஒழுங்கோகச் தசய்து இருந்தோல்,
இப்ைடி
எல்ேோம்
ந க்கோவத!
என்று
இன்றும்
அேமை
எப்ைடி
எல்ேோம்
திட்
முடியுவைோ திட்டித் தீர்த்தோள். அப்வைோது தசோர்ணம் ேந்து, அேளதுத் வதோள்கமள ஆதைேோகத் ததோ , அேரின் ைடியில் முகம் புமதத்தேள்,”ஏன்
அக்கோ,
நம்ை
ைட்டும்
இப்ைடி
இருக்ககூ ோதோ? ஆமச வேண் ோம், நோர்ைோேோகூ
இருக்வகோம்.
நைக்கு
எல்ேோம்
ஆமசவய
ேோழமுடியோதோ?” என்று வகேலு ன் வகட்க,
தசோர்ணமும்தோன் என்ன தசோல்ேோள். அேளுக்குத் ததரியோைல் தனதுக் கண்களில் ேழியும் கண்ண ீமை ைமறத்துக் தகோண்டு, அேளுக்கு ஆதைவு கூறிக்தகோண்டு இருந்தோள், ைட்டு ஓய்ந்துத் தூங்கும்ேமை. இைண்டு
மூன்று
நோட்கள்
எப்ைடி
எல்ேோவைோ
நகர்த்திய
ைட்டு,
அதற்குப்
ைிறகு,
உைோைதி
தசோன்னது எல்ேோம், நிமனவு ேைேை தே தே க்கத் துேங்கினோள். எப்ைடியோேது
அேரி ம்,
என்னோல்
இப்ைடி
எல்ேோம்
தசய்யமுடியோது
என்று
தசோல்ேத்
வதோன்றினோலும், அமத ஒழுங்கோகச் தசோல்லுவேோைோ என்ற ையம். இந்தச் வசோதமன யோருக்கும் ேைக்கூ ோது என்று நிமனத்துக் தகோண் ேள், தசோர்ணத்தி ம் இமதச் தசோல்ேவே இல்மே. தசோன்னோல் ைிகவும் வகோைப்ைடுேோர் என்று ததரியும். எனவே அமைதியோக இருந்தோள். 82 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உைோ ேருேதோகச் தசோன்ன நோள், ைட்டு ைருத்துேைமனக்குச் தசல்ேேில்மே. தைக்மகயி ம், உ ம்பு சரியில்மே என்று தசோல்ேிேி , அேரும் அேமள எதுவும் வகட்கேில்மே. ஆனோல் அேளின் ைனது ை ை த்துக்தகோண்வ
இருந்தது. ேந்திருப்ைோவைோ? என்மனத் வதடி
இருப்ைோவைோ? நோன் இல்ேோததோல் அேர் ைனம் வேதமனப் ைட்டு இருக்குவை! ைோேம் அேரும்! என்று என்ன என்னவேோ நிமனத்து, ைனதில் வேண் ோம் என்று நிமனத்தோலும் நிைி மும் ேி ோைல் அேமைத்தோன் நிமனத்துக் தகோண்டு இருந்தோள், இேருக்கு ஏன் என்ைீ து ேிருப்ைம் ேைவேண்டும் என்று! ைறுநோள்,
கோமேயில்
எழும்ைி
குளித்து,
ை ை ப்பு வன
ைருத்துேைமனக்குச்
தசன்றேள்,
உைோைதி அங்வக இருப்ைோர் என்று சற்றும் எதிர்ப்ைோர்க்கோததோல், அேமைக் கண் தும் தைருத்த அதிர்ச்சி!! அேவைோ இேமளக் கண் தும் சோதோைணைோக்,”உன்மனத்தோன் வநத்துே இருந்து எதிர்ப்ைோர்த்துட்டு இருக்வகன்.” என்றதும், “என்னது வநத்துே இருந்தோ?” என்று அதிர்ந்தோள். “முதல்ே சோப்ைிடுவேோைோ? எங்க நோன் சோப்ைி வைோனோ, அந்த வநைத்துே உன்மனப் ைோர்க்குறமத ைிஸ்
ைண்ணிருவேவனோன்னு
ையந்துப்வைோய்
சோப்ைி க்கூ
வைோகமே.
ைருத்துேைமனக்கு
எதிர்த்தோப்புே இருக்குற ைோட்டிக்கம ே இட்ேி ேோங்கிச் சோப்ைி ேோம்” என்று தசோல்ே, ைட்டுவுக்கு அழுமக முட்டிக்தகோண்டு ேந்தது, எதற்கு இப்ைடி என்று அேள் அேமைப் ைோர்க்க, “என்ன ைோர்க்குற, நோன் தகோஞ்சவை தகோஞ்சம் ைணக்கோைன்தோன். இருந்தோலும் இங்க எல்ேோம் சோப்ைி
தைோம்ை தைோம்ைப் ைிடிக்கும். இருந்தோலும் என்னோே எப்ைடி இங்க எல்ேோம் சோப்ைி
முடியும்னு நீ நிமனச்சன்னோ? அந்தக் கேமே எல்ேோம் உனக்கு வேண் வே வேண் ோம். இங்க ைட்டும் இல்மே, நீயும் என்ன சமைச்சோலும் சோப்ைிடுவேன். இப்வைோ ேோ? நீயோ ேந்தோ ஒன்னும் இல்மே. இல்மேன்னோ நோனோ உன்மன இழுத்துட்டுப் வைோகணும்” எனவும், குடுகுடுதேன்று
என்று
ஓடினோள்
ஆண்கள் தசல்ேது வைோல்தோன்
ைட்டு.
தூைத்தில்
வதோன்றும்.
வைண்ட்டும் சட்ம யும், அேமள புருவ
இருந்து
யோைோேது
ைோர்த்தோல்
ஏதனன்றோல் ைட்டு அணிந்திருந்த
இைண்டு
உம யோன,
ோத்தைனோக கோட்டும்ைடி இருந்தது.
தசல்லும்வைோவத,”சரி உன் சம்ைதத்மத தசோல்ேிட் , எப்வைோ கல்யோணத்மத ேச்சிக்கேோம்.” என்று உைோ அேளி ம் வகட்க, “நோன் எப்வைோ தசோன்வனன். என்ன ேிமளயோடுறீங்களோ?” என்று எரிச்சேில் வகட் ோள். 83 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நோன் எங்க ேிமளயோடுவறன். எப்ைடி என்மனத் தேிர்க்கிறதுன்னு ததரியோைத்தோன வநத்து நீ ேைமே. அதுவும் இல்ேோை இேன்கிட்
எப்ைடி ேிரும்ைமேன்னு தைோய்மய தசோல்ேமுடியும்
அப்ைடின்னும் நீ வயோசிச்சிருப்ை” அேர் புட்டு புட்டு மேப்ைதில் அதிர்ந்தேள், ேினோடியில் சைோளித்து,”எனக்கு உ ம்பு சரியில்மே அதுனோேதோன் ேைே. சும்ைோ எமத எமதவயோ கற்ைமன ைண்ணோதீங்க” “அப்ைடியோ” என்று வைோேியோக அதிர்ந்து அேர் சிரிக்க, அேவளோ முமறத்தோள். “சரி தசோல்லு எப்வைோ கல்யோணத்மத ேச்சிக்கேோம்?” “என்ன வைசுறீங்கன்னு ததரிஞ்சிதோன் வைசுறீங்களோ? என்மனக் கல்யோணம் ைண்ணிட்டு என்ன சோதிக்க
வைோறீங்க?
அமதயும்
ைீ றி
இழிவுதோன்
எப்ைடி
ேரும்.
உங்க
உங்களுக்குன்னு
ேட்டுக்கோைங்க ீ
குழந்மத
எல்ேோம்
எல்ேோம்
ஏத்துப்ைோங்க.
வேண் ோைோ? ேட்டுக்கோைங்க ீ
ஏத்துக்கிட் ோலும் ஊரு உேகம்? உங்களுக்குன்னு ேோரிசு இருந்தோதோவன அடுத்த தமேமுமற ேளரும்.
சும்ைோ
இப்ைடி
மைத்தியக்கோைத்தனைோ
ந க்கவேண்டியமதப் ைோருங்க. அவதோ
இன்மனவயோ
வைசுறமத
எல்ேோம்
ேிட்டுட்டு,
என்மன ைத்தின நிமனப்மையும் உங்க
ைனசுே இருந்து அழிச்சிடுங்க” “உன்வனோ
எல்ேோ
வகள்ேிகளுக்கும்
என்கிட்
ைதில்
இருக்கும்ன்னு
தசோன்னோ.
ஒ.வகயோ
உனக்கு?” இப்வைோது இதற்கு என்ன ைதில் தசோல்ேமுடியும் அேளோல். “அது எப்ைடி ைதில் இருக்க முடியும்? ஊரு உேகம் எல்ேோம் ஒ.வக ஆனோ குழந்மத?” என்று சீற்றத்து ன் வகட்க, “நோவன எங்க அப்ைோக்குத் தத்துப் ைிள்மளதோன்.” ைட்த ன்று ேந்தது ைதில். “இப்வைோ என்ன தசோல்ே ேர்றீங்க?” “தைண்டு வைரும் கல்யோணம் ைண்ணிக்கேோம். ைிள்மளமயத் தத்து எடுத்துக்கேோம். ேட்டுே ீ எதுவும் தசோல்ேைோட் ோங்க, ஏன்னோ எங்க அம்ைோவும் உன்மன ைோதிரிதோன். அேங்க கல்யோணம் அேங்கவளோ
ைத்து ேயசுே முடிஞ்சிது. அதுக்கு அப்புறம் எத்தமனவயோ ேரு
ம் ஆனதுக்கு
அப்புறம்தோன் ததரிஞ்சிது அேங்க ேயதுக்கு ேைவே இல்மேன்னு. ஆனோ தைண்டு வைரும் இன்னும் ஒத்துமையோ இருக்கோங்க.” என்று தசோல்ே, 84 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அப்ைடியோ?” என்று ஆச்சரியத்வதோடு ைோர்த்தோள். “ஆைோ இதுே ஆச்சரியப்ைடுறதுக்கு எதுவுவை இல்மே. உங்க ேட்டுே ீ வேணும்னோலும் நோன் வைசுவறன். இருக்கச்
உங்க
அக்கோ
தசோல்ேேோம்”
தசோர்ணம் என்று
கிட்ம யும்
தகோஞ்சம்
வைசுவறன்.
தகோஞ்சைோக
அேங்கமளயும்
அேளின்
ைனதில்
நம்ைகூ வே மதரியத்மத
ேைேமழக்க முயன்றோர். “நீ
என்ன
வேணுைோலும்
இந்தப்ைடிப்மை எனக்குக்
எல்ேோ
தசோல்லுங்க.
ைசங்கவளோ
குழந்மதங்கன்னோ
முடியோதுன்னும்
ததரியும்.
என்னோே
வகேிக்
தைோம்ை
கூத்மதயும்
தைோம்ைப்
அமதேி
ஒத்துக்கவே
ைிடிக்கும்,
யோரும்
முடியோது.
தோண்டி
ைடிச்வசன்னு
என்னோே
என்கிட்
நோன்
ததரியுைோ?
குழந்மதப்
அேங்கக்
எதுக்கு
தைத்துக்க
குழந்மதகமளக்
தகோடுக்கைோட் ோங்க. ஏன்
தசோந்த
அண்ணவன
தைோதப்வைோ!
ைித்தேங்க
எப்ைடி?
அதுனோேதோன்
இந்தப்
ைடிப்மை
எடுத்வதன். இப்ைடி இருந்தோ? தகோஞ்ச வநைவைனும் என்மகே குழந்மதங்க ேைணுவை! அதுேயும் அந்தப் ைட்டுப் வைோன்ற சின்னக் குழந்மதகமள தூக்கும்வைோது, எனக்குள்ள இைண்டு உணர்வுகள் ேரும். ஒன்னு, இத ைோதிரி எனக்வக எனக்குன்னு கிம க்கோவதன்னு. இன்தனோன்று என்ன இருந்தோலும் என் மகே ஒரு குழந்மத இருக்கு. அந்த சந்வதோ இப்ைடிைட்
த்மத ஒரு தோயோ அனுைேிக்கனும்னு.
என்னோே, உங்களுக்குன்னு ஒரு குழந்மத ேைேிருக்குறமதத் தடுக்கமுடியோது.
ப்ளஸ், ீ உங்களுக்குன்னு ஒரு நல்ே ேோழ்க்மகமய அமைச்சிக்வகோங்க” என்று தகஞ்சவும், அேர்
அேமள
தகோஞ்சம்
தகோஞ்சைோகக்
கமைக்கப்
ைோர்க்க,
அேள்
கமைேதோய்
இல்மே.
அவதவைோல் அேரும் ேிடுேதோய் இல்மே. “நோவன குழந்மதகமளப் ைத்திக் கேமேப்ை ோதப்வைோ? உனக்கு என்ன? இதுதோன் நோன் நீன்னு, நோன் வைசுற கம சி த மேயோ இருக்கணும். நீ இப்ைடி எல்ேோம் தசோன்னோ சரிைட்டு ேைைோட் . வநைடியோ எங்க அப்ைோக்கிட்
தசோல்ேி, உன்மன க த்திக் கல்யோணம் ைண்ணுனோத்தோன் உண்டு”
என்று சீரியஸோக முகத்மத மேத்துக்தகோண்டு தசோல்ே, ைட்டு ைிகவும் அதிர்ந்தோள். “வஸோ ச்ேட்ே ீ அங்கிள்” என்று இமதப் ைடித்ததும் நிரு அேமள அறியோைல் துள்ளி ைகிழவும், நிகித் முமறத்துக் தகோண்டு இருந்தோன் அேமள.!!
85 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ேிஸிக்கும்
இமதப்
ைடித்ததும்
ைகிழ்ச்சிதோன்.
ஆனோல்
நிகித்தின்
வகோைத்மத
உணர்ந்து
அமைதியோக இருந்தோள்.
ேிம கள் – 8: “ெல ெல கனவுகள் உன்மன நிமனத்து எனக்குள் வேரூன்ைி இருந்தும், ைகிழ்ச்சி ைட்டும் ஏவனோ ெக்கம் ேர, ைறுக்கிைது!” ைகிழ்ச்சியில் இருந்த நிருமேப் ைோர்த்து நிகித்,”தகோஞ்சம் சீக்கிைம் ைடிச்சி முடிக்கிறியோ?” என்று சீற்றத்து ன் வகட்க, நிரு ைதில் தசோல்ேோைல், அமைதியோக ைடிக்கத் துேங்கினோள். நிகித் ஏகத்திற்கும் வகோைத்தில் இருப்ைது அேளுக்குத் ததரியோைல் இல்மேவய! ைட்டுமே அமழத்துக்தகோண்டு, எதிரில் இருந்த ைோட்டியின் இட்ேி கம க்குச் தசன்ற உைோைதி, அேள் வேண் ோம் வேண் ோம் என்று தசோல்ேியும் வகட்கோைல்,”எனக்கு தைோம்ை தைோம்ை ேயிறு ைசிக்குது.
ஆனோ
நீ
சோப்ைிட் ோத்தோன்
நோனும்
சோப்ைிடுவேன்.”,
“இப்வைோ
நீயோ
எடுத்துச்
சோப்ைிடுறியோ? இல்மே நோன் ஊட்டிேி ேோ?” என்று ைிைட் ல்கமள ேிடுக்க, அேர் முதேோேது தசோன்னது வேதமனமய உண்டுைண்ணினோலும், இைண் ோேது தசோன்னமதக் வகட் தும்,”ஐவயோ இேர் அப்ைடி ஏதோேது ைண்ணின்னோ, ைோர்க்குறேங்க என்ன நிமனப்ைோங்க?” மையனுக்குப்
மையன்
ஊட்டி
ேிடுறமதப்
ைோர்த்து,
அேைது
தையர்
தகட்டுேிடுவை,
என்று
நிமனத்து வேக வேகைோக, உண் ோள். அேள்
எமத
நிமனத்து
இப்ைடி
சோப்ைிடுகிறோள்
என்று
நிமனத்தேருக்கு,
சிரிப்பு
ேந்தது.
இருந்தும், ைனதிற்குள்வளவய மேத்து சோப்ைிட் ேர்,”சரி தசல்ேம்ைோ எனக்கு தைோம்ை தைோம்ை சந்வதோ
ைோ இருக்கு! நோன் என் கோதமே தசோன்னதும் நீ வேண் ோம்னு தசோல்ேோை, ஓ.வக
தசோன்னதுக்கு. நோன் இப்வைோ கிளம்புவறன். தகோஞ்சம் வேமே இருக்கு. தைண்டு நோள் கழிச்சி ேர்வறன். அதுேமை சைத்தோ இரு.” என்று தசோல்ேி ைனவை இல்ேோைல் கிளம்ை, அேவளோ அேமை முமறத்தோள். 86 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேள்
முமறத்தமதக்
கண்டு
தைல்ேிசோக
சிரித்தேர்,”முமறக்கோத
உன்கூ வே இருக்கணும்னு தோன் ஆமச. ஆனோ முடியே. தைண்வ
தசல்ேம்ைோ!
எனக்கும்
நோளுே ேந்திருவேன்”
என்று தசோல்ேிேிட்டு, “வைோகட் ோ? ைத்திைைோ இருந்துப்ைியோ? என்னவேோ ததரியே, உன்மனேிட்டுட்டு கிளம்ைனும்னு நிமனச்சோவே
ைனசுக்கு
ஒருைோதிரி
இருக்கு,!”
என்று
அேர்
தேிப்பு ன்
வைச,
ைட்டுவுக்கு,
எப்ைடிவயோ இருந்தது. கிம க்கோதோ என்று நிமனத்து நிமனத்து ஏங்கிய ஒரு உறவு, இன்று கிம த்துேிட் து, ஆனோல் ஏற்கத்தோன் ைனம் ேைேில்மே. இருந்தும், அேர் தசல்ேமதத் தடுக்க ேழி எதுவும் இருக்கோதோ? என்று ைனம் அதன் வைோக்கில் சிந்திக்கோைலும் இல்மே. அேமைவய ஒன்றுவை தசோல்ேோைல் ைோர்த்துதகோண்டு இருக்க, “நீ ேோமயத் திறக்கைோட் ன்னு ததரியும். இப்ைடித்தோன் அந்தக் கோேத்துே தமேேன் வைோருக்குப் வைோகும்வைோது,
தமேேி, தனது
துக்கத்மத
தேளிய
தசோல்ேவும்
முடியோை,
தசல்லும்
தமேேமன வேண் ோம் என்று தடுக்கவும்முடியோை தேிப்ைோங்கன்னு, தசோல்ேிருக்கோங்கவளோ. ஆனோ நோன் வைோருக்கு எல்ேோம் வைோகமேவய” என்று மநயோண்டி அடிக்க, அேள் எதற்கும் அமசந்தோல் தோவன! தைல்ே தைல்ே தனதுக் கோதல் க வுமள ேிட்டுச் தசல்ே, இருேருக்கும் ைனதினில்,”இைண்டு நோட்கள்
ைோர்க்கமுடியோவத”
என்ற
ஏக்கம்,
ேோய்
தகோண்டு
தசோல்ேமுடியோத
உணர்ேோய்
இருந்தது. இதுேமை எப்ைடி இருந்தனவைோ ததரியோது! ஆனோல் இப்வைோது இருேருக்கும் ஒருேர் இல்ேோைல் ைற்றேர் இல்மே என்ற நிமே. உைோைதிக்கு, தசல்ேம்ைோ ைமறக்க முயன்று வதோற்றுக்தகோண்டிருக்கும் தேிப்மைக் கண்டு, அேமள
இப்வைோவத
தன்வனோடு
கூட்டிச்
தசல்ேவேண்டும்
என்று
இருந்தது.
க மை
கட்டுேிரியனோய் இருக்கவே, உ ேில் உள்ள அத்தமன தசல்ேிலும் கோதல் இறுக்கிப் ைிடித்தைடி இருந்த உணர்வு ன் தசன்றோர். அேர் தசல்லும்ேமை, ைட்டு நின்ற இ த்மத ேிட்டு நகை ைறந்து நின்றோள். “ஏன் ைோப்ைோ? அந்தப் புள்ளதோன் உன்மன இந்த அளவுக்கு ேிரும்புவத? அதிலும் இப்ைடி ஒரு ேோழ்க்மகக் கிம க்கோதோன்னுதோன நீயும் ஏங்குற? வைசோை அேமை கல்யோணம் ைண்ணிட்டு சந்வதோ
ைோ இருக்கவேண்டியது தோன?” என இட்ேி ேிற்கும் ைோட்டி
ைோதைன்று குண்ம த்
தூக்கி அேளது தமேயில் இறக்கவும், ைட்டு அதிர்ச்சியு ன் அேமைப் ைோர்த்தோள். 87 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“எல்ேோம் ததரியும் ைோசோத்தி, உன்மனப் ைத்தி ைருத்துேைமனே வேமேப் ைோர்க்குற என்வனோ தைோண்ணு தசோல்ேிருக்கோ? என் தைோண்ணு யோருன்னுதோன ைோர்க்குற? உனக்கு ததரிஞ்சிருக்க ேோய்ப்பு இல்மே. என் தைோண்ணு அங்கதோன் துப்புறவு வேமேப் ைோர்க்குறோ” என்று தசோல்ே, ைட்டு அேமளயறியோைல்,”எப்ைடி ைோட்டி முடியும். நோன் நோன்” என்று அதற்கு வைல் என்ன தசோல்ேது என்று ததரியோைல், ைனம் அம த்துக்தகோண் வதோ இல்மே நோவு வைேன்னத்வதோடு ஒட்டிக்தகோண் வதோ! அேள் அேமைப் ைோர்த்து ேிழிக்க, “ஒன்னும் கேமேப்ை ோத தோயி, உன் நல்ேைனசுக்கு எல்ேோவை நல்ேதோத்தோன் ந க்கும்” என்று தசோல்ேிேிட்டு, சோப்ைி
இன்தனோரு ஆளு ேைவும், அேர் ேந்தேமை கேனிக்க,
ைட்டு ைருத்துேைமனக்குள் நுமழந்தோள். அன்மறய இைவு ைட்டுவுக்கும் சரி, உைோைதிக்கும் சரி தூங்கோ இைேோக அமைந்தது. புைண்டு புைண்டு ைடுத்துக்தகோண்டிருந்த ைட்டுமேப் ைோர்த்து, தசோர்ணம்,”என்ன ைட்டுைோ? வநத்வத உ ம்பு சரியில்மேன்னு தசோன்னிவய? இன்மனக்கும் முடியமேயோ?” என்று வகட்க, ைட்டுவுக்கு,”ச்வச! இப்ைடி இருக்வகோவை” என்று வதோன்றியது. “ஒன்னுைில்மே அக்கோ, தகோஞ்சம் தமேேேிக்குது” “நோன் சுக்குக்கோப்ைி வைோட்டுத் தைேோ? தகோஞ்சம் நல்ேோ இருக்கும். நோமளக்கும் முடியேன்னோ வேமேக்குப்
வைோகவேண் ோம்
ஆமசப்ைடுறிவயன்னுதோன் ேட்ம ீ ேிட்வ தசஞ்சி,
ைட்டுைோ.
உன்மன
நீ
வேமேக்கு
இம்புட்டு
ைடிச்சிருக்க,
அனுப்புவறன்.
அவதோ
இல்மேன்னோ
நீ
உன்மன
தேளிய அனுப்ைி இருக்கைோட்வ ன். ஏவதோ என்னோே முடிஞ்ச வேமேமய
அஞ்வசோ
ைத்வதோ
கிம ச்சோகூ
வைோதும்னு,
எனக்கு
இல்மேன்னோலும்
உனக்குச்
சோப்ைோடு வைோடுவேன்” இமதக்வகட் தும்,
ைட்டு
தைல்ே
அேமை
தநருங்கி,
அமணத்தைடி
ைடுத்து,”நீங்க
ைட்டும்
இல்மேன்னோ நோன் இந்வநைம் எங்க? எப்ைடி? இருந்திருப்வைன்னு ததரியோது அக்கோ. ஊருே உள்ளேங்களுக்கு எல்ேோம் ஆயிைம் க வுள் இருந்தோலும் எனக்கு நீங்கதோன் அக்கோ க வுள்” என்று கண்ணவைோடு ீ தசோல்ேவும், “ேிடு ைோ, நைக்கு நம்ை ைட்டும்தோன் உண்டு. நோன் உனக்கு இப்வைோ ைண்றது ைோதிரி நீயும் கண்டிப்ைோ நம்ைமள ைோதிரி இருக்குறேங்களுக்குப் ைண்ணனும்ைோ” “கண்டிப்ைோ அக்கோ” 88 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நம்ைமள தேளிவய உள்ளேங்க யோரும் ைனு உசுருதோன் அப்ைடின்னு கூ
ங்களோ நிமனக்கைோட் ோங்க! ஏன் இதுவும் ஒரு
நிமனக்கைோட் ோங்க”
அப்வைோது தகோஞ்சவை ேிட்டு இருந்த உைோைதியின் நிமனவு ைீ ண்டும் ேந்தது ைட்டுேிற்கு. அேள் அமைதியோக அேர் தையர் ததரியோேிடினும், இேரு ைட்டும் எப்ைடி எல்ேோரி மும் இருந்து ேித்தியோசைோ இருக்கோர் என்று எண்ணி அமைதியோ இருக்க, “என்ன ைட்டுைோ நோன் தசோல்றது புரியுதுதோன?” “புரியுது அக்கோ, ஆனோ நோன் ஒன்னு தசோன்னோ தப்ைோ நிமனக்கைோட்டீங்கவள!” “அ
என் தங்கச்சிய நோன் எதுக்கு தப்ைோ நிமனக்கப்வைோவறன். அமதேி
எப்ைடி வகோைப்ை
தைோண்ணுகிட்
அம்ைோ
முடியும்? தப்ைோ நிமனக்கமுடியும்?”
அேரின் அன்ைில் ைட்டுவுக்குக் கண்கள் கரித்தது. “அக்கோ
நீங்க
தசோல்றது
ைோதிரி,
நம்ைமள
புரிஞ்சிக்கோதேங்கத்தோன்
நிமறய
வைரு
இருக்கோங்கத்தோன். ஆனோ நம்ைமளயும் புரிஞ்சிகிட்டு யோைோேது ேந்து.. ேந்து..” என்று அேள் இழுக்கவும், “தசோல்லு ைட்டுைோ, நம்ைமளயும் ேிரும்ைி கல்யோணம் ைண்ணிக்கிவறன்னு தசோன்னோ என்ன தசய்யுறது அப்ைடின்னுதோன வகட்க ேர்ற?” அேள் அமைதியோக இருக்கவும். “தசோல்லு ோ என் தங்கத்துக்கிட் அக்கமறமயேி ,”ைட்டுமே
யோரு அைப்டி தசோன்னோ?” என்று
யோரும்
தேறோக
வகட் ேரின்
ையன்ைடுத்திேி க்கூ ோது
என்ற
ைனதில்,
எண்ணவை
வைவேோங்கி இருந்தது.” “இல்மேம்ைோ, இல்மே அக்கோ என்கிட்
யோரும் அப்ைடி தசோல்ேே” என்று ை ை தேன்று
ைறுத்தேள்,”அப்ைடி எல்ேோம் யோருக்கோ ேைப்வைோறோங்க?. சரி அக்கோ எனக்குத் தூக்கம் ேருது. நோன் தூங்குவறன்” என்று தசோல்ேிேிட்டு வைோர்மேமய வைோர்த்திக்தகோண்டு தூங்குேதுவைோல் ைோேமன தசய்யத் துேங்கினோள். “சரிம்ைோ”
என்று
தசோர்ணம்
தசோன்னோலும்,
“மஹய்வயோ
ைட்டுவுக்குத்
தப்ைோ
எதுவும்
ந க்ககூ ோது” என்று ை ை க்கத் துேங்கியது. ைறுநோளும்,
ைட்டுவுக்கு
அேமை
எப்வைோது
ைறுைடியும்
ைோர்ப்வைோம்
என்ற
நிமனப்ைிலும்,
குழந்மதகமள கேனிப்ைதிலும் வநைம் தசல்ே, அன்று இைவு தசோர்ணம்,”ைட்டுைோ நீ கண்டிப்ைோ 89 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
வேமேப் ைோர்த்துதோன் ஆகணுைோ? வைசோை வேமேமய ேிட்டிரு ோ. ேட்ேவய ீ இவைன்” என்று எங்வக ைட்டுவுக்கு ஏதோேது ஆகிேிடுவைோ என்ற ையத்தில் வகட்க, ைட்டுவுக்கு அதிர்ச்சிமய தசோல்ேவும் வேண்டுைோ? “என்ன அக்கோ நீங்க? நோன் வேண் ோம்னு தசோன்னப்வைோ எல்ேோம், நீங்கத்தோன தசோன்ன ீங்க, நம்ைமள ைோதிரி இருக்குறேங்க அதிகம் ைடிச்சது இல்மே அதுனோே அேைோனப்ைட்டு ேோழ வேண்டி இருக்கு. ஆனோ நீ அப்ைடி இல்மே. உன்மனப் ைோர்த்து ைேரும் ைோறணும்னு. இப்வைோ நீங்கவள இப்ைடி வைசுனோ எப்ைடி?” “அைப்டி இல்மேம்ைோ. உனக்கு எதுவும் ஆகிறகூ ோதுன்னு ையத்துேதோன் தசோல்வறன்” “எனக்கு
அம்ைோ
ைோதிரி
இருக்குற
எங்க
அக்கோ
இப்ைடி
எல்ேோம்
வைசைோட் ோங்க”
என்று
தசோல்லும்வைோவத, அேளுக்கு தோன் வநற்று இைவு வகட் தன் ேிமளவுதோன் இது என்று புரிந்தது. அேமைக் தகஞ்சிக் தகோஞ்சி சைோதோனப்ைடுத்தி, கமைத்தேள். கோேம் இன்னும் தனக்கு என்ன மேத்திருக்கிறவதோ
என்று
நிமனத்து
தநோந்தோள்.
ைனம்
எங்கு
தசன்றோலும்
இறுதியில்
உைோைதியி வை ேந்து நின்றது. உண்மைகள்
ஈட்டியோய்க்
குத்த,”அக்கோ
நம்ை
வேற
ஊருக்குப்
வைோயிருவேோைோ?
இங்க
வேண் ோவை. இங்க ேந்தும் தகோஞ்ச நோள் ஆச்வச!” என்று சட்த ன்று முடிதேடுத்தேளோய் வகட் ோள். “என்மன தசோல்ேிட்டு, நீ எதுக்கும்ைோ இப்வைோ இப்ைடி தசோல்லுற?” “எனக்கும்
ததரியேக்கோ,
ஆனோ
கிளம்புவேோம்.
நோமளக்கு
மநட்வ
கிளம்புவேோம். அதுக்கு
முன்னோடி, நோன் கம சியோ ஒருத மே குழந்மதகள ைோர்த்துட்டு ேந்திடுவறன்” என்று அேள் தசோர்ணத்தின் ைடியில் தமே மேத்துப் ைடுத்தப்ைடிவய தசோல்ே, “சரிைோ” என்றோர் அேரும். அேருக்கு ததரியோைல் இல்மே, ைட்டு யோமைவயோ ேிரும்ைத் துேங்கி இருக்கிறோள்
என்று.
அது
அேளுக்கு
ைட்டும்
இல்மே,
அந்தப்
மையனுக்கும்
துன்ைத்மத
இமளக்கும் என்று உணர்ந்தேைோய், உ வன சம்ைதத்மதத் ததரிேித்தோர். தனது முதலும் முடிவுைோனக் கோதமே தியோகம் தசய்து தசல்ேவேண்டி,
ைட்டு சீக்கிைவை
கிளம்ைி, ைருத்துேைமனக்குச் தசன்று, ைனமத கட் ோயப்ைடுத்தி குழந்மதகளி ம் மேத்து, ஆமசதீை, அக்குழந்மதகளின் ைிஞ்சுக் கைங்கமளத் ததோட்டு, மககளில் ஏந்தி ைகிழ்ந்தோள்.
90 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைின், எங்கு தசல்ேப்வைோகிவறோம் என்று முடிவே எடுக்கோத ஊரிற்கு, தசல்ேத்தயோைோக தனது ைனமத கஷ்ட் ப்ைட்டு சம்ைதிக்க மேத்து ேட்டுக்கு ீ ேந்தோள், ைோமே வேமளயில். வசோர்ந்த
முகத்து ன்
ேட்டிற்குள் ீ
ேந்தேள்,”அக்கோ
கிளம்ைேோைோ?
எங்க
வைோறதுன்னு
ததரியமேவய! ைமழயைடி தசன்மனக்வக வைோவேோைோ? உங்க மகே எவ்வளோ ைணம் இருக்கு. என்கிட்
தகோஞ்சம் இருக்கு. சீக்கிைம் கிளம்புவேோம் அக்கோ” என்று ை ை த்தோள்.
“என்மனேிட்டுட்டு உன்னோே எப்ைடி வைோகமுடியும் தசல்ேம்ைோ? நீ ேிட்டுட்டுப் வைோற அளவுக்கு என் கோதல் தைோய்யோயிடுச்சோ? அப்வைோ நோன் முந்தினோ நோள் வைோகும்வைோது உன்கிட் தேிப்பு எல்ேோம்?” என்று உைோைதி அடிப்ைட்
ததரிஞ்ச
ேேியு ன் அேமளப் ைோர்க்க,
அேர் அங்கு இருப்ைோர் என்று சத்தியைோக எதிர்ப்ைோர்க்கோத ைட்டு, அதிர்ச்சியின் உச்சத்தில் உமறந்து நின்றோள். அேள் தைக்மகமயப் ைோர்க்க, அேவைோ, உைோைதிமயப் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோர். “என்ன, தசோல்லு தசல்ேம்ைோ?” இப்வைோது தகோஞ்சம் கோட் ைோகவே வகட்க, ைதில் ேந்தோல்தோவன! அதற்குவைலும்
தைோறுக்கமுடியோதேர்,”கிளம்புங்க
எங்க
ேட்டுக்குப் ீ
வைோகேோம்.
எனக்கு
ேோழ்க்மகதோன் முக்கியம், வேமே இல்மே. இந்த வேமே இல்மேன்னோ எனக்கு நிமறய வேமே கிம க்கும். ஏன் நோவன ஒரு கம்தைனி துேங்கிக்குவேன். அமத முன்னுக்கு தகோண்டு ேருவேன்ற நம்ைிக்மக எனக்கு இருக்கு. ஆனோ உன்மன இப்வைோேிட்டுட் ோ அவ்ேளவுதோன். என்னோே
திரும்ைவும்
உன்மன
வதடி
அமேய
முடியோது.
அப்ைடிவய
நோன்
ேந்தோலும்
நீ
திரும்ைவும் என்மனேிட்டுட்டு ஓ த்தோன் ைோர்ப்ைிவய தேிை, என்மன ஏத்துக்க ைோட் ” என்று தசோல்ேிேிட்டு, “தசோர்ணம் உங்களுக்கு எதுனோ ைிைச்சமன இருந்தோ தசோல்லுங்க. ஏற்கனவே என்மனப் ைத்தி நிமறய
தசோல்ேிட்வ ன்.
இதுக்கு
வைமேயும்
புரிஞ்சிக்கேன்னோ
என்னோே
ஒன்னும்
ைண்ணமுடியோது” என்று தசோன்னேர், ைட்டுேின் மகமயப் ைிடிக்க, அேரின் முகத்தில் ததரிந்தத் தேிப்வை ைட்டுமேப் வைசேி ேில்மே. தசோர்ணம்,”இருந்தோலும்” என்று வைச,
91 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வேண் ோம், இந்த இருந்தோலும், ஆனோலும், அப்ைடின்ற வைச்சுக்கு இங்க இ ைில்மே. வேற ஏதோேது இருந்தோ தசோல்லுங்க” என்றுேிட்டு,”ேோங்க வைோகேோம்” என்று ைட்டுேின் மககமள ேிட்டுேி ோைல், அமழத்துச் தசன்றோர். ையில் நிமேயத்திற்குச் தசன்றதும், தகோஞ்சம் வைர் இேர்கமள ஒருைோதிரி ைோர்த்தும்,உைோைதி கண்டுக்தகோள்ளவே இல்மே. நீண்
தநடிய
ைிையோணத்தில்,
ஊமைேிட்டுட்டு ஓ
தசல்ேம்ைோமேப்
ைோர்க்கப்
ைோர்க்கச்
சிரிப்புத்தோன்
ேந்தது.
இருந்தே, நோன் மகமயப் ைிடிச்சி கூப்ைிட் தும் ேந்துட் ோ, இேமள
எல்ேோம் என்ன தசய்யுறது? ைனசுக்குள்ள எவ்ேளவேோ ஆமசமய ேச்சிட்டு, இே வைோடுற வே
ம் இருக்வக! என்று சிே சையம், அேர்களுக்குத் ததரியும்ைடியும் சிரித்தோர்.
ஆனோல் அேர் சிரிப்ைிற்கு எல்ேோம், தசோர்ணத்திற்கு கேக்கம் வதோன்றியது என்றோல், ைட்டுவுக்கு ேியப்புத்தோன் ேந்தது,”எப்ைடி இேர் அமழத்ததும் உ வன ேந்துேிட்வ ோம்? அந்த அளவுக்கோ இேமை எனது ைனது ேிரும்புது என்று!” “நோன்
நிமனச்வசன்!
இப்ைடி
ஏதோேது
ந ந்திருக்கும்னு.
அதுைோதிரிவய
ந ந்திருச்சி!
ஆனோ
அங்கிள் ைின்னி எடுத்திருக்கோர்.அப்ைவே எப்ைடி இருந்திருக்கோர். அங்கிள் ைட்டும் இப்வைோ இங்க இருந்தோ ஓடி வைோய் அேமை கட்டிப்ைிடிச்சி!”எப்ைடி அங்கிள் உங்களோே இப்ைடி முடிஞ்சிதுன்னு தசோல்ேணும்”” என்று ைடித்தைடி இருந்த நிரு, ேிஸியி ம் தசோல்ே, ேிஸியும் அப்வைோது அேமள ைறந்து,”அப்ைோ ைின்னிட் ோங்க!” என்றோள். “ஆனோ ேிஸி, இருந்தும் ையைோத்தோன் இருக்கு! ஒருவேமள தோத்தோ ைோட்டி ஏத்துக்கமேன்னோ?” “எனக்கும் அவததோன். நீ என்வனோ
ையத்மத ஏத்தோத! தகோஞ்சம் சும்ைோ இரு. ததோ ர்ந்து
ைடிப்வைோம்” என்று அங்கு நிகித் என்று ஒருேன் இருக்கிறோன் என்ைமதவய ைறந்து வைச, நிகித்திற்கு இந்த வேப் ோப்மையும் உம த்துேிடும் தேறி ைிறந்தது. ஆனோல் அதற்குள் அேர்கள் இருேரும்
அமைதியோகிேி ,
அேனுக்குத்தோன்
அேனின்
வகோைத்மதக்
கோட்டுேதற்கு
ஆள்
இல்மே அங்வக. தநடிய ையணத்தின் முடிேில், உைோைதி, தசல்ேம்ைோேின் மகமயப் ைிடித்துக் தகோண்டு இருக்க, தசல்ேம்ைோ தசோர்ணத்தின் மகமய ைிடித்தைடி, உைோைதியின் ேட்டின் ீ முன்பு நின்றனர். ைட்டுேின் கைங்களில் அவ்ேளவு நடுக்கம். இருந்தும் ேி ோைல் ைிடித்துக்தகோண்டு இருந்தோர்.
92 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அேர் ேட்டின் ீ முன்பு ேைவுவை வேமேயோட்கள்,”சின்னய்யோ ேந்தோச்சு, சின்னய்யோ ேந்தோச்சு” என்று குதூகேிப்ைமதயும், அந்த ேட்டின் ீ ைிைம்ைோண் த்மதக் கண்டும், வைலும் நடுங்கியது இருேருக்கும். அப்வைோது, ேட்டின் ீ உள்வள இருந்து, ைங்களகைைோக ேந்தனர், ஞோனமுத்துவும், ைங்களமும். இருேரின் முகத்திலும் அப்ைடி ஒரு சோந்தம். தேளிவய ேந்தேர்களில் ஞோனமுத்து,”என்ன ோ என் ைகவன. நீ தகோடுத்த தந்திமய ைோர்த்ததுே இருந்து எப்வைோ நம்ைேட்டுக் ீ க வுமள ைோர்ப்வைோன்னு வதோன ஆைம்ைிச்சிடுச்சி. எல்ேோரும் ைோகேட்சுைிமய
ைட்டும்
கூட்டிட்டு
ேருேோங்க,
நீ
ஊருே
உள்ள
எல்ேோ
க வுமளயும்
தைோத்தைோ வசர்த்து கூட்டிட்டு ேந்திருக்க.” என்று சிரிப்ைில் திமளத்தைடிவய தசோல்ே, ைட்டுவுக்கு தசோர்ணத்திற்கும் அடுத்த அதிர்ச்சி. அப்வைோது உைோைதி ைட்டுமேப் ைோர்த்து,”நோன் தசோன்வனனோ எங்க ேட்டுே ீ ஏத்துகுேோங்கன்னு” என்ைது
வைோல்
ைட்டுமேப்
ைோர்க்க,
அேளுக்கு
உண்மையிவேவய,
இேர்களும்
இந்த
உேகத்தில்தோன் இருக்கிறோர்களோ என்று ஆச்சரியம் ைிறந்தது. தசோர்ணத்மதப் ைோர்த்த ைங்களம்,”நீதோன் தசோர்ணைோைோ, ேோம்ைோ” என்று அமழத்தோர். ஞோனமுத்து ைங்களத்மதப் ைோர்த்து,”என்ன நீ தனி தனியோ கூப்ைிட்டிட்டு இருக்க, எல்ேோமையும் தைோத்தைோ ேட்டுக்குள்ள ீ அமழப்ைியோ அமதேிட்டுட்டு?” எனவும், “எனக்குத் ததரியும், நீங்க தகோஞ்சம் சும்ைோ கி ங்க” “ஆைோ இேளுக்கு அப்ைடிவய எல்ேோம் ததரிஞ்சிடும்” “என்ன ததரியே இப்வைோ எனக்கு?” “உனக்கு என்ன ததரியும்னுதோன் தகோஞ்சம் தசோல்வேன்” “நோன் ஒருநோள் இங்க இல்மேன்னோ அப்வைோ ததரியும். எனக்கு என்ன ததரியும்னு” “வைோடி, அதுதோன் எனக்கு ைருைக ேந்துட் ோவள” “ஆைோ ேோய்கிழிய இருக்குற இந்தப் வைச்சுக்கு ஒன்னும் குமறச்சல் இல்மே” என்று ைங்களம் முறுக்கிக்தகோள்ள, உைோைதி சிரிக்கத் துேங்கினோர். 93 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அப்வைோது அங்கு வேமேப்ைோர்க்கும் ஒருேர்,”என்னம்ைோ தம்ைிமய தேளியவே நிக்கேச்சிட்டு வைசிட்டு இருக்கீ ங்க” என்று வகட்கவும், இப்வைோது ஞோனமுத்து சிரிக்கத் துேங்கினோர்,”இப்வைோ புரியுதோ உனக்கு எதுவை ததரியோதுன்னு” என்று அேமைப் ைோர்த்து. “எனக்குத் தோன் ததரியே. நீங்க கூப்ைி
வேண்டியதுதோன?”
“ேட்டுக்கு ீ எஜைோனி நீ இருக்கும்வைோது, நோன் எப்ைடி கூப்ைி முடியும்.” என்றேர், தைேிசோனக் குைேில், “அப்புறம் யோரு குைட்டுே குத்து ேோங்குறது” என்று தசோல்ே, உைோைதி அப்ைட் ைோகச் சிரித்தோர். ைின்,”இப்வைோ
நீங்க
தைண்டு
வைரும்
தகோஞ்சம்
அமைதியோ
இருந்துட்டு
எங்கமள
உள்வள
கூப்ைிடுேங்களோ ீ இல்மே நோங்க இங்வகவய இருக்கட்டுைோ?” என்று வகட்க, “ைோரு நம்ை புள்மளவய வகட்க ஆைம்ைிச்சிட் ோன்” என்று ைீ ண்டும் நக்கல் அடித்தோர் ஞோனமுத்து. இேர்களுக்கிம வய ந க்கும் சம்ைோ
மனகமளக் வகட்
ைட்டுவுக்கு, உைோைதி அன்று தசோன்ன,
இருேரும் ஒற்றுமையோய் இருப்ைது நியோைகத்தில் ேந்தது. இந்த ேயதிலும் இருேைோலும் எப்ைடி இப்ைடி நண்ைர்களோய் கேகேப்ைோய் இருக்கமுடிகிறது என்று ைிகவும் ஆச்சரியம். அவததோன் தசோர்ணத்திற்கும்!! “தகோஞ்சம் சும்ைோ இருக்கீ ங்களோ ேோமய ேச்சிட்டு” என்று தசோன்ன ைங்களம்,”ேோப்ைோ உைோ, ேோம்ைோ தசல்ேம்ைோ, தசோர்ணம்” என்று அமழத்தோர். உள்வள
தசல்ேவே
தைரும்
தயக்கம்
இருேருக்கும்,
ஆனோல்,
உைோைதி
ேி ோைல்
இழுத்துக்தகோண்டு தசன்றோர். அதற்குப்ைின் வேமேகள் ேிமைேில் ந க்கத்துேங்கின. ைட்டுமேயும் தசோர்ணத்மதயும் யோரும் வைசவே ேி ேில்மே. ஆனோல் அவ்ேளவு கேனிப்பு இருேருக்கும். உைோைதியும் ஞோனமுத்துவும் ைட்டுேின் ேட்டிற்குச் ீ தசன்று, ந ந்தேற்மற தசோல்ே, அேளின் அன்மனக்கும், அண்ணிக்கும் அவ்ேளவு ைகிழ்ச்சி. ேோசுவதேவனோ,”என்ன உைோ உனக்கு மூமள எதுவும் ைழுங்கிப்வைோச்சோ” என்று சோடினோர். ஆனோல் அேரின் வைச்சு ஞோனமுத்துேின் வைச்சுகளில் அ ங்கிப்வைோனது. 94 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைின்னர்,”தம்ைி உனக்கு ேிருப்ைம் இல்மேன்னோ ைைேோயில்மே. தைத்தேங்களுக்கு எப்ைவுவை தன் ைிள்மளங்க தங்கம்தோன். அதுனோே அேங்கமளயோேது கல்யோணத்துக்கு ேைேிடு” என்று தசோல்ேிேிட்டு கிளம்ைினோர். உைோைதியின்
ஊரில்
தைண்ணிற்கு
ைிைசே
உள்ளேர்களுக்கு ேேி
ஏற்ைட்டு
முதேில் துடிக்க,
தகோஞ்சம் ைருத்துேச்சி
இடித்தோலும்,
அங்கும்
என்னமுயன்றும்,
ஒரு
அேைோல்
முடியேில்மே. அப்வைோது ைங்களம்தோன், என் ைருைக இதுதோன் ைடிச்சிருக்கோ, அே ைோர்த்துப்ைோ என்று தசோல்ே, ைட்டுேின் அன்மனப்ைோசவைோ, இல்மே அேமள அேர்கள் இேமள ஏற்கவேண்டும் என்ற தருணைோய்
அமையவேண்டும்
என்று
ேிதி
இருந்தவதோ,
அேளின்
உதேியோல்,
குழந்மத
எந்தேித ைிைச்சமனயும் இல்ேோைல் ைிறந்தது. தோயும் வசயும் ைத்திைைோய் இருக்க, அதுமுதல் அேமள ஏற்கத் துேங்கினர். ைின் ஒரு நல்ே நோளில், உைோைதி-ைட்டுேின் திருைணம் அமனேரின் ஆசீர்ேோதத்வதோடு ந ந்தது. அேர்களின் திருைண ைரிசோய், ஞோனமுத்து அளித்தது, ைட்டுேிற்கு ைருத்துேைமன அமைத்துக் தகோடுக்கும் இ த்மத. தசோர்ணத்திற்கு,
அங்கு
இருந்தேர்கமள
அமனேரும் தோங்குேமதப்
ைோர்த்து,
ைிகவும்
ைிடித்துேிட் து.
இப்ைடி ஒரு இ ம்
ைட்டுமே
கிம க்குறதுக்குத்
தோன்
அேர்கள் க வுள்
இேமள இப்ைடி ைம ச்சிருக்கோன் வைோே என்று இன்ைத்தில் கண்கள் கேங்கினோர். ைட்டுேின் அன்மனக்கும், அண்ணிக்கும் இவத எண்ணம்தோன். ஞோனமுத்து, ைருத்துேைமனக்கு என்ன தையர் மேக்கேோம் உைோைதி என்று வகட்க, “நிர்ையி புருவ
ோத்தைன் ைகப்வைறு ைருத்துேைமனன்னு” மேக்கேோம்ப்ைோ, எனவும்,
“அது யோரு ோ” என்றோர் அேர். உைோைதி
ைட்டுமேப்
ைோர்த்தைடி,”தசல்ேம்ைோ
உண்மையிவேவய
தைோம்ை
தைோம்ை
புனிதைோனேப்ைோ. அதுனோேதோன் நிர்ையின்னு வைரு ேச்சிருக்வகன் அேளுக்கு. அவத ைோதிரி புருவ
ோத்தைன்னு
மேக்கிறது,
இே
இே
அம யோளத்வதோ தோன்
இருக்கணும்.
அப்ைடி
இருந்தோதோன் இேமளப் ைின்ைற்றி எல்ேோருக்கும் மதரியம் ேரும். நம்ைளோே எந்த அளவுக்கு உதே முடியுவைோ அமத எல்ேோம் தசய்யணும்.
95 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இன்னோரும ய ைமனேி இேன்னு தசோல்றதுக்கு ைதிேோ, நிர்ையி புருவ
ோத்தைவனோ
புரு
ன்
நோன்னு வகட்கணும்” என்று கண்களில் கனவுகள் ைற்றும் கோதவேோடு தசோல்ே, “என் ேளர்ப்புன்னு நிரூைிக்குற உைோ” என்று கட்டிக்தகோண் ோர் ஞோனமுத்து. ஆனோல் ைட்டுேிற்கு கண்களில் கண்ண ீர் தோமை தோமையோக ேந்தது. “எதுக்கு ைட்டு நீ அழற. நீ கிம ச்சதுக்கு நோங்கதோன் புண்ணியம் ைண்ணிருக்வகோம்” என்று ைங்களம் அேமள அமணத்துக்தகோள்ள, தசோர்ணமும், ைட்டுேின் அம்ைோவும் சந்வதோ
க் க ேில் திமளத்தனர்.
உைோைதி, ைட்டுமே தைல்ே அமணத்து,”நீ எதுக்கும் கேமேப்ை ோத தசல்ேம்ைோ. எல்ேோவை நல்ேதோத்தோன் ந க்கும்” என்றோர் தனிமையில். அேளது உள்ளம் உருகி உருகி கமைந்தது. நிமனவு ததரிந்து, முதல் முதேோய், தன்மன இப்ைடி ைம த்ததற்கு,
க வுளி ம்
அரித்துக்தகோண்வ திருைணம்
நன்றி
கூறினோள். ஆனோல்
அேளது
ைனதில்
ஒன்றுைட்டும்
இருந்தது, அது குழந்மத.
முடிந்த
நோளில்
இருந்து
அேரி ம்,
இமதப்ைற்றி
வைசவேண்டும்
என்று
நிமனக்கும்வைோது எல்ேோம், அேர் என்னது எல்ேோவைோ தசோல்ேித் தட்டிக்கழிக்க, இறுதியோக ஒருநோள் வைசினோள் ைட்டு. அேள் ஆைம்ைிக்கவும், உைோைதி,”இப்வைோ எதுக்கு இமதைத்தி வைசனும், தகோஞ்ச நோள் வைோகட்டும் அப்புறைோ வைசிக்கேோம்” என்று தம வைோ
முயன்றோர்.
முடியவே முடியோது என்று ைறுத்துேிட்டு,”நோன் தசோல்றமத நீங்க வகட்வ
ஆகணும்” என்று
சண்டித்தனம் ைிடித்தோள் ைட்டு. அேரும் வேற ேழியில்ேோைல் வகட்கத் துேங்கினோர். “எனக்கு ஒரு வயோசமன வதோணுது. நீங்க தசோல்றதுைோதிரி குழந்மதமய தத்து எடுக்கேோம் தோன். ஆனோ எனக்கு உங்க ைத்தத்துே குழந்மத வேண்டும். உங்கமள ைோதிரி ைண்ைோ, அறிவுே சிறந்து” என்று தசோல்ேிக்தகோண்டு தசல்ே, “நீ தசோல்றது எதுவும் புரியுறது ைோதிரி இல்மேவய” என்று தோம மய த ேினோர். “எல்ேோம்
புரியுறது
ைோதிரி
நோன்
தசோல்வறன்.”
என்றேள்,”இப்வைோ
நோன்
இந்த
மேன்ே
இருக்குறதுனோே எனக்கு இது ததரியுது. என்னதுன்னோ” என்று தயக்கத்வதோடு அேமைப் ைோர்க்க, 96 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“தசோல்லு தசல்ேம்ைோ” என்று ஊக்குேித்தோர். “அது
ேந்து..
ேந்து.
ேோ மகத்தோய்
மூேைோ
ஒரு
குழந்மத”
தசோல்ேிேிட்டு
அேமைப்
ைோர்க்கோைல் தமைமயப் ைோர்க்க, “அ
இதுகூ
நல்ேோ இருக்வக! நோனும் இமதப்ைற்றி ைடிச்சிருக்வகன். ஆனோ இப்வைோத்தோன்
ஒன்னு தைண்டு குழந்மதங்க இப்ைடி ைிறந்திருக்கோங்க” என்று தசோல்ேவும், அேர் என்ன தசோல்ேோவைோ என்று ையத்தில் இருந்த ைட்டுவுக்கு அேர் சம்ைதம் தசோன்னதும், அமறமயேிட்டு
தேளிவய
ேந்து
சந்வதோ
த்தில்,
தசோர்ணம்,
ைங்களம்,
ஞோனமுத்து
என
அமனேரி மும் ைகிர்ந்துக்தகோள்ள, எல்ேோரும்,”இப்ைடி எல்ேோம் ைண்ணமுடியுைோ ைட்டுைோ” என்று வகட் னர். “கண்டிப்ைோ முடியும். ஆனோ இதுக்கு ஒருத்தேங்க ைட்டும் சம்ைதிக்கணும்” “யோருைோ?” “ேோ மகத்தோயோ இருக்கப்வைோறேங்க” “அப்ைடி யோருைோ சம்ைதிப்ைோ? சும்ைோவே ஊரு உேகம் என்னது எல்ேோவைோ வைசுவை?” “அதுைட்டும்தோன் இப்வைோ ைிைச்சமன” என்றோள் ைட்டு. அப்வைோதுதோன் அேர்கள் எதிர்ப்ைோர்க்கோதது ஒன்று ந ந்தது!! ேிம கள் – 9: “எனது ைனதின் உணர்வுகமை நீ அைிேோவயோ! நீ இல்மலவயல் நோன் உணரும் தனிமைமய உணர்ேோவயோ! நீ நிரோகரிக்கும்வெோதும் எனது ைனது பேதும்புேமத உணர்ேோவயோ! நீ எனது கண்ணின் ைணி என்று, என்று உணர்ந்து என்மன ேந்து, 97 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அமணக்கும் தருணத்திற்கோய் கோத்திருக்கிவைன்.!” ைட்டு
அங்கேோய்ப்பு ன்
ஒருவேமளயோள்,”ஊருக்வக
வைசிக்
தகோண்டு
க வுள்
நீங்க,
இருக்க,
அப்வைோதுதோன்
உங்களுக்கு
ைிள்மளமய
அங்கு
தகோடுக்குறது
ேந்த எங்க
ைோக்கியம்னுதோன் நிமனக்கணும். சின்னம்ைோ தசோன்னமத நோனும் வகட்டுட்டுத்தோன் இருந்வதன். அேங்க
தசோல்ற
தைோண் ோட்டிகிட்
எதுவும்
சரியோதோன்
இருக்கும்.
சமையல்கட்டுே
இருக்குற
வைசிட்டு ேர்வறன்.” என்று தசோல்ேி, அமனேமையும் சந்வதோ
என்
க் க ேில்
ஆழ்த்தி ேிட்டுச் தசன்றோர். அேர் தசன்ற ைத்து நிைி த்தில், ேந்தோர் அேைது ைமனேியு ன். எல்ேோரும் என்ன தசோல்ேப்வைோகிறோவைோ என்னவேோ என்று ைோர்க்க, அேரின் ைமனேி,”இப்ைடி ஒரு
ைோக்கியம்
கிம க்க
எந்த
தஜன்ைத்துே
புண்ணியம்
ைண்ணிருக்வகோம்னு
ததரியே.
ஊருக்வக ைடியளக்குற உங்களுக்கு என்னோே முடிஞ்ச சின்ன நன்றிக ன்” என்று ைகிழ்ந்து தசோல்ே, அங்கு ைகிழ்ச்சி ைட்டுவை இருந்தது அமனேரின் முகத்திலும். ைட்டு அேரி ம் தசன்று அேமைக் மககூப்ைி ேணங்கினோள். “இமத எல்ேோம் எப்ைடியும் யோரும் இவ்ேளவு சீக்கிைத்துே ஒத்துக்கைோட் ோங்க. ஆனோ நீங்க ஒத்துக்கிட்டு தசோல்லும்வைோது. எனக்கு சந்வதோசம் தோங்கமுடியே” என்று அழ, அமனேரின் கண்களும் கேங்கித்தோன் இருந்தது. உைோைதி தைல்ே, ைட்டுேின் வதோள்கமளப் ைிடித்து, சைோதோனப்ைடுத்தினோர். அேவளோ,”என்னங்க நைக்குன்னு ஒரு குழந்மத ேைப்வைோகுது. மஹய்வயோ எப்ைடிங்க இப்ைடி எல்ேோம் எனக்கு ந க்குது? இப்ைடி எல்ேோம் ந க்கும்னு நோன் நிமனக்கவே இல்மே. தசோர்ணம் அக்கோ, நீங்க, அத்மத ைோைோ, இப்வைோ இேங்க. உண்மையிே இப்வைோ உணருவறங்க நோன் இந்த உேகத்துவேவய தைோம்ை தைோம்ை அதிர்ஷ்ட் ைோனேள்னு” “நீ எப்ைவுவை அதிர்ஷ்ட் ைோனேதோன் தசல்ேம்ைோ” என்றோர் உைோைதி. சிேைே
ஆைோய்ச்சிகளுக்குப்
ைிறகு,
அமனேரும்
ஒத்துமழக்க,
உைோைதியின்
நண்ைரின்
உதேியிலும், குழந்மதக்கோன முயற்சிகள் ைிகப்தைரிய ைருத்துேைமனயில் ந ந்தது. தேைோய் தேைிருந்து, குழந்மதப் ைிறக்கும் நோளிற்கோய் கோத்து இருந்ததன் ைேன், அேர்களது கைத்தில்
கிம த்தோன்
ஒரு
ைட்டுகுட்டி.
அேன்
நிர்ையியின்
ேோரிசு என்வற
தசோல்ேிேந்த
உைோைதி, அேனுக்கு அேளின் தையமை ஒத்ததுவைோேவே தையர் மேத்தோர். 98 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைருத்துேைமன
கட்டுைோன
வேமேகளும்,
உைோைதியின்
கேனிப்ைில்
சிறப்ைோக
முடிய,
குழந்மதவயோடு வசர்ந்து ைருத்துேைமனமய ைரிசளித்தோர் ஞோனமுத்து நிர்ையிக்கு. அதன்ைிறகு, நிர்ையி உண்மையிவேவய ைேக்குடும்ைங்களின் க வுளோனோள். அதன் உச்சக்கட் ம் தோன், அேளது அண்ணன் ேோசுவதேனின் இைண் ோேது குழந்மதயின் ைிறப்ைில் சிக்கல் ஏற்ை , அேரின்
ைமனேி,”நிர்ையிகிட்
வைோனோ
எல்ேோம்
நல்ேோ
ந க்கும்.
என்மன
அேகிட் க்
கூட்டிட்டு வைோங்க” என்று ஆர்ப்ைோட் ம் தசய்யத் துேங்கினோர். ைனவச இல்ேோைல் ேோசுவதேன் அமழத்து ேந்தோர் ைட்டுேின் ைருத்துேைமனக்கு. நிர்ையியின்
கேனிப்ைில்,
குழந்மத
ைோறியது. யோர் தன்மன ேட்ம ீ
நேமு ன்
ைிறக்க,
ேோசுவதேனின்
ைனதும்
தகோஞ்சம்
ேிட்டு அனுப்ைினோவைோ, யோர் இே தசோந்தவை இல்மே என்று
தசோன்னோவைோ, அேவை அேரின் இைண் ோேது குழந்மதமய ைட்டுேி ம் தகோடுத்து,”நீ இல்ேன்னோ இந்தக் குழந்மதயும் சரி உன் அண்ணியும் சரி இப்வைோ இப்ைடி இருந்திருக்கைோட் ோங்க” என்று தசோல்ே, ேோர்த்மதகள் இன்றி தேித்தோள் ைட்டு. இத்வதோடு அந்த ஆர்ட்டிக்கிள் முடிந்து இருந்தது. ஆனோல் ததோ ர்ந்து நிர்ையி புருவ
ோத்தைனின்,
ேோர்த்மதகள் இருந்தன. ஊருக்கு நோன் இப்வைோது
இந்த ஆர்ட்டிகிளின் தமேப்மைப் வைோே – A Transgender has become the
“GOD of LIFE” of so many families, ஆனோல்
உண்மையில்
இது
எல்ேோம்
எனதுக்
அத்மத,
ைோைோ,
கணேர்
இல்மேதயன்றோல் சோத்தியவை ஆகி இருக்கோது. யோருக்குக்
கிம ப்ைோர்கள்,
இப்ைடிதயோரு
கணேன்,
அக்கோ,
அண்ணி,
குழந்மதமயக் தகோடுத்த ததய்ேம் என அமனேரும். எனக்குக் கிம த்து இருக்கிறோர்கள். இப்வைோது
இந்த
ைருத்துேைமனயில்,
சின்னதோக
ஆைம்ைித்த
ைருத்துேைமன
என்மனப்வைோன்று இப்வைோது
நிமறய
வைர்
ைேகட்டி ங்களு ன்,
ைணிபுரிகின்றனர். எனது
ைோைனோரின்
நிமனேோக இருக்கிறது. ஆம், எனது ைோைோ, அத்மத, தசோர்ணம் அக்கோ, எனது அம்ைோ என்று அமனேரும் எங்கமள ேிட்டு தசன்றுேிட் ோலும், அேர்கள் அமனேரின் ஆசியும் என்னு ன் இருப்ைமத நிைம்ைவே உணர்கிவறன். எனதுக் கணேமைப் வைோே எல்ேோருக்கும் அமைேோர்களோ என்று தசோல்ே முடியோது, ஆனோல் என்னோல்
என்மனப்வைோன்று
ஏவதனும்
சந்வதகம்
இருப்ைேர்களுக்கு
இருந்தோல்,
என்மன
எந்த
உதே
முடியும்.
வநைத்தில்
கண்டிப்ைோக
உங்களுக்கு
வேண்டுைோனோலும்
ததோ ர்பு 99
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தகோள்ளேோம், நோன் குழம்ைித் தேிக்கும்வைோது எனக்கு யோரும் இல்மே. ஆனோல் உங்களுக்கு எங்களது ைருத்துேைமனயில் ைேர் இருக்கின்றனர். எனக்கு
இப்வைோமதக்கு
இருக்கும்,
ஒவை
ஒரு
கேமே,
எனது
ைகன்
ைட்டுவை!
ஏவதவதோ
கோைணங்களோல் என்மனத் தேிர்க்கும் அேன், கண்டிப்ைோக ஒருநோள் என்மனப் புரிந்துக் தகோண்டு என்மன ைீ ண்டும் “அம்ைோ” என்று அமழப்ைோன் என்று நம்ைிக்மக இருக்கிறது, என்ைவதோடு முடிந்து இருந்தது. ைடித்துமுடித்த நிருவுக்கும், ேிஸிக்கும் ைிைைிப்பு. உைோைதியும் சரி, ைட்டுவும் சரி, உண்மையிவேவய ஆசம் என்று வதோன்றியது. ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் எப்ைடி எல்ேோம் ைோர்த்து ைோர்த்து தசய்திருகின்றனர் என்று நிமனத்து ேியக்கோைல் இருந்தோல்தோவன ஆச்சரியம். இருேரும் நிகித்மதப் ைோர்க்க, அேன்,”ஏவதவதோ கோைணைோம். இேங்களுக்குத் ததரியுைோ நோன் ைட்
ேேி?
அஞ்சோேது ைடிக்கிறது ேமைக்கும், எதுக்கு எல்ேோரும் என்கிட் , நீ உங்க அம்ைோ ைோதிரியோ இல்மே, நீயோேது மையன்தோனோ? அப்ைடின்னு வகட்கும்வைோது எனக்கு ஒன்னுவை புரியே. அவதைோதிரி,
என்மன
எல்ேோரும்
ேித்தியோசைோ
ைோர்க்கும்வைோது
எல்ேோம்,
நோன்
தைோம்ை
சுட்டின்றதுனோே எல்ேோரும் ைோர்க்குறோங்கன்னு நிமனச்வசன். இமத எல்ேோம் ேட்டுே ீ ேந்து அம்ைோ அப்ைோ தோத்தோ ைோட்டிக்கிட்
எல்ேோம் தசோன்னோ, என்மன சைோதோனப்ைடுத்தைட்டும்தோன்
தசஞ்சோங்கவள தேிை, எனக்கு இதுதோன் ேி நோன்
எப்ைடி
எடுத்திருப்வைனோ. தகோஞ்சம்
யம்னு தசோல்ேே. ஒருவேமள தசோல்ேிருந்தோ தகோஞ்சைோ
எனக்குள்வள
ஒரு
ையம்
வதோன
ஆைம்ைிச்சிடுச்சி. எல்ேோரும் நீ மையன்தோனோ? மையன்தோனோ? அப்ைடின்னு வகட்கும்வைோது, அந்த சின்ன ேயசுே எப்ைடி எனக்கு ையம் ேைைோ இருக்கும்?. நோளோக நோளோக அது கூ த்தோன் தசஞ்சிவத தேிை, குமறயவே இல்மே. எங்க தைோண்ணுங்ககூ வைசுனோ, இன்னும் என்மன கிண் ல் ைண்ணுேோங்கன்னு நோன் தைோண்ணுங்ககூ நிப்ைோட்டிட்வ ன். ைசங்ககூ
வைசுறமதவய
ைட்டுவை சுத்துவனன்.
ைசங்க எல்ேோம், எங்க அம்ைோ இமத தசய்து தகோடுத்தோங்க, எங்க அம்ைோ நல்ேோ சமைப்ைோங்க அப்ைடின்னு தசோல்லும்வைோது, நோன் ஏதோேது தசோன்னோ, உனக்கு இருக்குறது அம்ைோ இல்மே ோ அது ***** என்றனர். அந்தவநைம் எனக்கு ைட்டும் ஏன் இப்ைடி இருக்குன்னு நிமனச்சிருக்வகன். 100 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
குழம்ைி குழம்ைி தேிச்வசன். தகோஞ்சம் தகோஞ்சைோ அம்ைோகிட் ைோட்டிகூ
வைசோை, நிமறய வநைம் தோத்தோ
இருக்கத் துேங்கிவனன். அப்ைோவும் அடிக்கடி வேமே ேி
வைோறதுனோே எனக்கு அேவைோ
யைோ தேளிநோடுன்னு
ைோசமும் கிம க்கே. தசோர்ணம் அேங்கமளக் கண் ோவே
எனக்கு தைோம்ை தைோம்ை ையம் நோன் ஏழோேது ைடிக்குவைோது ைோட்டியும் தசோர்ணமும் இறந்துேி , அப்வைோதோன் எனக்கு ையம் நீங்குச்சி. ஆனோ ைோட்டி இல்ேோதது தைோம்ைவே அழுமகமய தகோடுத்துச்சி. அப்வைோ எல்ேோம் ஆறுதல் தோத்தோ ைட்டும்தோன். ஆனோ எனக்கு அேரும் நிைந்தைம் இல்மேன்னு ஆச்சு, நோன் எட் ோேது ைடிக்கும்வைோது. அதுக்கு அப்புறம் முழு தனிமைதோன். ைள்ளிக்குப் வைோறதுகூ வைோவனன்.
என்கிட்
ைிடிக்கமே. வைோனோ என்மனக்கிண் ல் அடிப்ைோங்கன்னு. இருந்தோலும் வநைடியோவே
வகட்க
ஆைம்ைிச்சோங்க,
நீ
மையனோ
தைோண்ணோன்னு?
வேணும்னோ ைருத்துே சிகிச்மச எடுத்துப் ைோர்ப்வைோைோ? என்று எல்ேோம் வகேிப் ைண்ணுனோங்க. எந்த ேிமளயோட்டுமளயும் வசர்த்துக்க ைோட் ோங்க. என்கூ ஆனோ,
சின்னதுே
இருந்து
தைரியேங்க
ேமைக்கும்,
வைசைோட் ோங்க.
யோருக்கோேது
வகேி
ைண்ணனும்னு
வதோனுச்சின்னோ என்மனத்தோன் கூப்ைிடுேோங்க. இது எல்ேோம் அப்ைோகிட்
தசோன்னோ, “நீ சின்ன
மையன்
ேளர்ந்தோ
நிகித்.
அதுனோேதோன்
அப்ைடி
எல்ேோம்
ந க்குது,
தகோஞ்சம்
உனக்வக
புரிஞ்சிரும்”அப்ைடினுதோ வைச்சு ேருவை தேிை, வேறு எதுவும் ேைோது. எனக்கு இருக்குற ைிைச்மனமய தேளிவய தசோல்ேவும் முடியோை, உள்ளுக்குள்ள ேச்சி ேச்சி புழுங்கவும் முடியோை ேரு
ங்கள் க ந்துப் வைோயிட்வ
இருந்துது.
அப்ைடி இருக்கும்வைோதுதோன் ஒருநோள், நோன் ைத்தோேது ைடிக்கும்வைோது, உவேோகம் அவேோகம்னு ைோ ம் ந த்திட்டு இருந்தோரு ேோத்தியோர். அப்வைோ அேரு, உதோைணைோ தசோன்னது என்மனய. அதுவும் எதுக்குத் ததரியுைோ அவேோகத்துக்கு. எல்ேோத்துக்கும்
ையன்ைடுறது
உவேோகம்,
அதுதோன்
இல்ேோததுதோன் அவேோகம். அதுதோன் நிகித்வதோ
நம்ை.
ஆனோ
எதுக்குவை
உைவயோகம்
அம்ைோ, யோருக்குத் ததரியும் ஒருவேமள
நிகித்தும் அப்ைடித்தோவனோ. இேன் எல்ேோம் எதுக்கு இங்க ைடிக்குறோன்வன ததரியே. ைடிச்சி என்னப்ைண்ண வைோறோன்? நோனோ இருந்திருந்தோ, இதுகளுக்கு எல்ேோம் ைடிக்கவே இ ம் தகோடுத்து இருக்கைோட்வ ன்னு தசோல்ே, எல்ேோரும் என்மனப்
ைோர்த்து
அப்ைடி
சிரிச்சோங்க. அந்தவநைம்
அந்ததநோடி இந்த
ேோழ்க்மகவய வேண் ோம்னு வதோணிச்சி.
101 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
வநைோ ேட்டுக்கு ீ ேந்ததும், தைண்டு மூணு நோளுக்கு முன்னோடிதோன் ேண் ன்ே இருந்து ேந்த அப்ைோகிட் , எனக்கு இந்தியோவுே இருக்கவே ைிடிக்கமே, என்மன உங்ககூ வே கூட்டிட்டு வைோங்கன்னு தசோல்ே, இவதோ இப்ைடி ைடிச்சிவய இந்த புண்ணியேதி ேந்து, “எதுக்கு ைோஜோ. இங்க இருந்து ைடிக்கேோவை” அப்ைடின்னு தசோல்ேிச்சி, “உனக்கும் எனக்கும் எந்த சம்ைந்தமும் இல்மே. நோன் என் அப்ைோகிட்
வைசுவறன். நீ யோரு
எங்களுக்கு இம யிே ேந்திருக்கன்னு” வகட்க, ேிழுந்தது என் கன்னத்துே அடி. அப்ைவும் அப்ைோ அதுக்குத்தோன் சப்வைோர்ட் ைண்ணுனோரு. எல்ேோருக்கும் நிமனப்பு, நோன் சும்ைோ வநைம் வைோக்குக்கு தசோல்ேிட்டு இருக்வகன்னு. ஆனோ எனக்குத்தோன ததரியும், ஊவை சிரிக்கும்வைோது ேர்ற அேைோனத்மதப் ைற்றி. அந்த ேயசுே எனக்கு என்ன வதோணிச்வசோ இல்மேவயோ. நோன் அங்க அதுவும் அதுகூ
இருக்கக்கூ ோதுன்னு
ைட்டும் நல்ேோவே புரிஞ்சிது. ைே நோள் ஸ்கூலுக்கு வைோகமே, அப்ைோ என்கிட்
வைசமே, ஆனோ எனக்கு ைிடிக்கோத இது
ைட்டும் என் முன்னோடி முன்னோடி ேந்து வைசுச்சி. இறுதியோ எனக்குத் ததரிஞ்ச ஒவை ேழி, சோகுறதுதோன். அந்த ேயசுே அப்ைடி ஒரு முடிமே எடுக்கவேண்டிய கட் ோயம். அந்த அளவுக்கு என் ைனசு ைேேனைோ ீ இருந்திச்சி. அப்ைடி எடுக்கும்வைோதுதோன் இது ேந்து என்மனப் ைோர்த்து, அேறி அடிச்சி, எங்க அப்ைோமேக் கூப்ைிட்டு, எப்ைடியோேது எங்வகயோேது இேமனக் கூட்டிட்டு வைோங்க, எனக்கு அேன் உசுவைோ
இருந்தோ
அதுவே வைோதும் அப்ைடின்னு சீன் வைோ , அதுேமை வகட்கோை இருந்த எங்க அப்ைோ அது தசோன்னதும் வகட் ோரு. எனக்கு எப்ைடி இருக்கும் அப்வைோ! அப்ைோ சரின்னு தசோன்னதும் எனக்கு அவ்வளோ சந்வதோ ஆனோ
அேரு
அேருகிட் கூ
என்மனேி
அது
வைச்மசத்தோன்
வகட்குறோருன்னு
அது
இங்க
நிறுத்திட்வ ன்.
எனக்கு
வைசப்ைிடிக்கமே.
அங்க இருந்து தேளிய ேந்தோ வைோதும்னு இருந்ததுனோே, அேருகிட் ஆனோ
ததரிஞ்சப்வைோ
ம்,
ேந்ததுக்கு
எனக்குத்
அப்புறம்
சுத்தைோ
திருநங்மககமளக்
அந்தவநைம்தோன், அடுத்தேட்டில் ீ இருந்த உன்வனோ
ைோறிடுச்சி. கண் ோவே
தகோஞ்சைோ வைசுவனன்.
ஏன்னோ
முழுசோ
வைச்மசவய
ேை
துேங்கிச்சி.
வகோைம்
அறிமுகம் கிம ச்சது.
உன்மனக் கண் தும் முதல்ே எனக்கு வைசவே ைிடிக்கமே. ஆனோ இங்க யோருக்கும் என்மனப் ைற்றி ததரியதுன்றதுனோே மதரியம் ேந்திச்சி.
102 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
சத்தியைோ தசோல்ேனும்ன நிரு, உன்கிட் த்தோன் நோன் ைனசுே தகோஞ்சம் நிம்ைதியோ வைச ஆைம்ைிச்வசன். அது ஏன்னு ததரியே. ஒருவேமள நீ அப்வைோத்தோன் உங்க அப்ைோவும் அம்ைோவும் இறந்த
துக்கத்துே
ைோர்க்கணும்னு
இருந்ததுனோவேவயோ
வதோணிச்சி.
அப்வைோ
என்னவேோ,
என்வனோ
எனக்கு
உன்மன
கேமேமயேி
உன்
சிரிக்க கேமே
ேச்சிப் தைருசோ
ததரிஞ்சிது. அதுக்கோக நோன் கோதைடி ைண்ணி சிரிக்க, அப்வைோ நீ தகோஞ்சம் தகோஞ்சைோ சிரிக்க ஆைம்ைிச்ச. அதுே இருந்துதோன் நோன் என் வசோகத்மத ைமறச்சு கோதைடி ைண்ணிட்டு சுத்தத் துேங்கிவனன். உண்மைய தசோல்ேணும்னோ, என் கோதைடிமய வகட்டு எனக்கு நிமறய நண்ைர்கள் கிம ச்சோங்க. ஆனோ என்வனோ அமதேி
ைனசுே துக்கம், கேமே, ஏக்கம், வகோைம் எல்ேோம் இருந்துட்வ
இருந்துது.
நோன் உண்மையிவேவய மையன்தோனோன்ற ையம் இருக்வக அதுதோன் தைோம்ை தைோம்ை
தகோடுமை. எல்ேோர்கிட் யும் வைோயிருக்வகன்னோ
தசோல்ேோை ைோரு!
எந்த
தைண்டு
மூணு
அளவுக்கு
கல்யோணம் நிச்சயம் ஆனதுக்கு அப்புறம்கூ
த மே
என்னக்குள்ள
ோக் ர்ஸ்கிட் ைோதிப்பு
கவுன்சிேிங்
இருக்கும்னு.
இப்வைோ
ஒருத மே வைோவனன்”” என்று அேன் தசோல்ே,
நிருவுக்கும் ேிஸிக்கும் அேன் எந்த ைோதிரி துன்ைத்மத அனுைேித்து இருக்கிறோன் என்று புரிந்தது. ேிஸி அேனதுக் மகமய ஆதைேோகப் ைிடிக்க, நிரு அேமன தைல்ே, வதோமளச் சுற்றிக் மகப்வைோட்டு அமணத்தைடி அேனதுத் வதோளில் தனது தமேமயச் சோய்த்தோள். ஒரு இைண்டு மூன்று நிைி ங்கள் இருக்கும். “வஹய் ேோண்டுகளோ என்ன ந க்குது இங்க? அதோன் உங்களுக்குத் ததரியவேண்டியது எல்ேோம் ததரிஞ்சோசுே, இனிவை வநோ வசோகம், ைிகோஸ் ைீ ைோேம். நல்ேோ இருக்குற உங்க முகத்மதவய ைோர்க்க முடியோது. இதுே இப்ைடி உள்ள முகத்மத எல்ேோம், இன்னும் தகோஞ்ச வநைம் ைோர்த்துட்டு இருந்வதன்னோ, எனக்கு ைத்து நோள் தூக்கமும் ேைோது வசோறு தண்ணியும் இறங்கோது. நைக்கு என்னது இருக்வகோ இல்மேவயோ, வசோறும் தூக்கமும்தோன்ைோ முக்கியம்” என்று நிகித் ைமழயைடி சிரித்துக்தகோண்வ “அவ ய் உனக்கு எங்கவளோ
தசோல்ே, முகத்மதப் ைோர்க்க முடியமேயோ? இரு ோ இவதோ ேர்வறன்” என்று
அேனி ம் இருந்து ேிேக இருந்த நிருமே, அேன் ேி ோைல் ைிடித்து மேத்து இருக்க, நிரு ேிஸிமயப் ைோர்த்து,”நீ இந்தியன் டி
ஷ் ைண்ணுேியோம். அமத இன்மனக்கு நம்ை ஐய்யோ
புல் கட்டு கட்டுேோைோம்!” என்று அேனுக்கு வசோதமன கோேத்மத சத்தைில்ேோைல் குறிக்கவும், 103 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“இத்துவைோனோ ஊசிக்கு, நோன்
ப்ைோ
ப்ைோேோ ைோசி ேோங்கித் தருவேனோம், அமத இத்துவைோனோ
நூேோே தகோருத்து, தகோருத்து உன் ேோழ்க்மகமய ஓட்டுேியோம். ஆனோ தயவு தசஞ்சி இந்தியன் புட் தசய்யுவறன்னு அடுப்ைடி ைக்கம் வைோயிறோதம்ைோ தோவய” என்று தசோல்ே, இப்வைோது ேிஸியும் முமறக்கத் துேங்கினோள். “அ
ஆண் ேோ? இப்ைடி வைய்கவளோ
கூட்டு வசர்த்து ேிட்டிருக்கிவய! இந்தச் சின்ன மையமன,
உனக்கு என்வைே கருமணவய இல்மேயோ?” நிகித் சத்தைோக புேம்ைிேிட்டு, சுற்றி இருந்த இருேமையும் ைோர்த்ததும் ையந்தைடி, “மஹவயோ ைனசுக்குள்ள வைசுவறன்னு, சத்தைோ வைசிட்வ ன் வைோமேவய” என்று வைோேியோக முகத்மத ேோ
மேக்க,
“அடிங்க உன்மன” என்று தசோல்ேி, தைோத்தத் துேங்கினோள் நிரு, ேிஸியும் அேள் ைங்கிற்கு தைண்டு வைோ , “ைோர் ன் ஹவுஸ் வகள்ேிைட்டிருக்வகன், ைோர் ன் ட்தைஸ் வகள்ேிைட்டிருக்வகன். ஆனோ ைோர் ன் வைய்கள் கூடிக் கி ந்து கும்ைோங்குத்து தகோடுக்குறமத இன்மனக்குத்தோன் ைோர்க்குவறன்” என்று அேனது
ேோமய
மேத்துக்தகோண்டு
சும்ைோ
இருக்கோைல்,
வைலும்
வைலும்
ேம்ைிழுத்து
அடிேோங்கிக் தகோண்டு இருந்தோன். அடித்து அடித்து ஓய்ந்த நிரு, தைருமூச்வசோடு அேமனப் ைோர்க்க, அேவனோ வதோளில் கி ந்தத் தூசிமயத் தட்டுேது வைோே தட்டிேிட்டு,”இந்த தகோசுக்கள் ததோல்மே தோங்க முடியேப்ைோ, முதல்ே தகோசு ைருந்து அடிக்கணும், தூசி ேட்டிே ீ தகோசு ைருந்து இருக்கோ? இல்மே ைறந்துப் வைோயி அமதயும் குடிச்சிட்டீங்களோ? அமதக்
குடிச்சதுக்கு
அப்புறமும்
ததம்ைோ
இருக்கீ ங்கன்னோ
நீங்க
எல்ேோம்
கண்ைோர்ம் ோ
வைய்தோன்” என்று தசோல்ேியைடிவய எழும்ைி ஓ , “வ ய் இரு ோ எங்க ஓடுற?” என்று நிரு ைின்னோடி ஓ , ேிஸி சமையல் அமறக்குச் தசன்றோள், மூேருக்கும் ைோல் எடுத்துக்தகோண்டு ேை. தசல்லும் ேழியில் ேிஸிக்கு உேகவை புதிதோகத் வதோன்றியது வைோன்ற உணர்வு. இவ்ேளவு நோட்கள் தோன்தோன், உேகிவேவய தகோடுமைமய அனுைேித்தேள் என்று நிமனத்தோள். ஆனோல் இன்று,
எந்தத்
தேமறயுவை
தசய்யோைல்,
ைேர்
தகோடுமைமய
அனுைேிக்கிறோர்கள்
என்று
புரிந்தது.
104 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தோன் ைட்டும், நண்ைர்கவளோடு வசர்ந்து தண்ணி அடித்து, வைோமத ைருந்துக்கு அடிமையோகோைல் இருந்திருந்தோல், தந்மதயும் தோயும் இன்றும் உயிவைோடு இருந்திருப்ைர் என்ற உண்மை இன்றும் சுட் து. எப்வைோதும் வைோே அன்றும் அந்தக் கறுப்புத் தினம் அேள் ைனதில் ேினோடிகளில் ேந்துப் வைோனது. ேிஸி
என்னத்தோன்
இந்தியக்
கேோச்கோைப்ைடி
ேளர்க்கப்ைட் ோலும்,
அேளுக்குக்
கிம த்த
நண்ைர்கள் அத்தமனயுவை தீய நண்ைர்கள்தோன். அதன் ேிமளவுதோன், ைள்ளிப் ையிலும்வைோவத வைோமதக்குக் தகோஞ்சம் தகோஞ்சைோக அேள் அடிமையோகத் துேங்கியது. அது ேறு ீ தகோண்டு எழுந்தது கல்லூரி ைடிப்ைின் வைோது. தைற்வறோர்கள்
எத்தமனவயோ
ைருத்தேம்
ைோர்த்தும்,
அேமள
ைோற்றவே
முடியேில்மே.
எப்ைடித்தோன் அேமள கண்கோணித்தோலும், அமனேரின் கண்களிலும் தைோடிமயத் தூேிேிட்டு, ைமறேதில் கில்ேோடி. ைமறந்தோலும்
ைைேோயில்மேவய,
வைோமதைருந்மத
அருந்திேிட்டு,
நண்ைர்கள்
அேள்
எங்கு
எல்ேோம்
கூடும்
இருக்கிறோள்
இ த்திற்குச்
என்று
தசன்று
ததரியோத
நிமேயில்
தூேிேிட்டு
தேளிவய
ையங்கிக் கி ப்ைோள். அன்றும்
அப்ைடித்தோன்,
அன்மனயின்
கண்களில்
ைண்மணத்
தசன்றுேிட் ோள். அேள் தசன்ற சிே நிைி த்தில் எல்ேோம், அேளது அன்மன, இமத கேனித்து, ை ை ப்பு ன் ேட்டிற்கு ீ
கணேருக்கு
ேிமைந்து
அமழக்க,
அேர்
ைமனேிமயயும்
நண்ைர்
உைோைதியி ம்
அமழத்துக்தகோண்டு,
எப்வைோதும்
தசோல்ேிக்தகோண்டு, ேிஸி
தசல்லும்
இ த்திற்குச் தசன்றனர். அேர்கள் எதிர்ப்ைோர்த்தது வைோேவே, அேள் அங்கு இருக்க, அப்வைோதுதோன் ைருந்மத ஊசியில் ஏற்றி மகயில், அேளது நண்ைமன வைோ ச்தசோல்ேி தகஞ்சிக் தகோண்டு இருந்தோள். நிைி த்தில் தைற்றேர்கள் ேிமைந்து அேமளப் ைிடித்து இழுத்துக் தகோண்டுேை, அ ம்ைிடித்து ேைைோட்வ ன்
என்றேமள,
ைட்த ன்று
மகயில்
ஒரு
அடிக்தகோடுத்து,
தைதைதேன்று
இழுத்துக்தகோண்டு ேந்தோர், அேரின் தந்மத. கோருக்குள் அேமளத் தள்ளிேிட்டு, அன்மனயும் ஏற, அேர் ேண்டிமய தசலுத்தத் துேங்கினோர். ஆனோல்
உள்வள
தசலுத்திக்
ேிஸியின்
தகோண்டிருந்தத்
வகோைம்
தைருகிக்தகோண்வ
தந்மதமய
இழுத்து,
இருந்தது.
“ேண்டிமயத்
ேினோடியில்
திருப்புங்க,
கோமைச்
ேண்டிமயத்
திருப்புங்க” என்று கத்த, 105 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ேிஸி தகோஞ்சம் சும்ைோ இரு” என்று அேமளத் தடுத்த இருேரின் வைச்மசயும் வகட்கேில்மே. அேள் வைலும் வைலும் ேிகோைைோக ந க்கத்துேங்க, அேளின் தந்மத ஓட்டுேதில் கேனம் தசலுத்தமுடியோைல் தேித்தோர். அேர் கோமை நிறுத்த முற்ைடும்வைோது, ேிஸி வேகைோக அேமை இழுக்க, அப்வைோது ந ந்தது ேிைத்து. அதில்
இருேரும்
ைோய்ந்துேி ,
ேிஸி
ைட்டுவை
ததய்ேோதீனைோக
உயிர்ைிமழத்தோள்.
அதன்ைின்புதோன் அேளுக்கு ேோழ்க்மக ைற்றும் உயிரின் அருமை புரிந்தது. ந ந்த அமனத்மதயுவை, உைோைதியின் மூேம் அறிந்துக்தகோண் தகோள்ள
ேிருப்ைத்மதத்
ததரிேிக்க,
அப்ைடித்தோன்
இளேைசன், அேமள ைணந்து
இேர்கவளோடு
ஒன்றோனோள்.
அதன்ைிறகு
அேளின் ேோழ்க்மகவய ைம்ைியைோக ைோறியது, நிரு ைற்றும் நிகித்தின் கேோட் ோக்களிலும், இளோேின் அன்ைிலும்! என்னத்தோன் இருந்தோலும், அேளுக்கு நிமறயவே ையம் இருந்தது. எனவே தேளிவய தசல்ேவே ையப்ைடுேோள், திரும்ைவும் அந்த சோக்கம யில் ேிழுந்துேி க்கூ ோது என்று. அதன் ைேன்தோன் நிருமே கண்டிப்ைோக ேழிந த்த மேத்தது. ததோட் த்திற்கு எல்ேோம் தம நிருவுக்கு
ேிஸிமய
ைிகவும்
ைிடித்துேிட் தோல்,
அேள்
ேிதித்தோள்.
என்ன
தசோன்னோலும்
வகட்ைோள்.அமனத்மதயும் நிமனத்துப் தைருமூச்சு ேிட் ைடி, அேள் ைோேில் சர்க்கமைக் கேந்துக் தகோண்டிருக்க, ஓடிேந்தோன் நிகித், “ஊசி இளோமேயோ நிமனச்சிட்டு இருக்க? எப்வைோ ேர்றோனோம் அந்த வசோம்வைறி மூக்கன்?” “நிகி” என்று ைல்மேக் கடித்தோள் ேிஸி. “ஹப்ைோ வசோம்வைறி மூக்கமனச் தசோன்னதும் நம்ை தைௌசிக்கு எப்ைடி வகோைம் ேருதுன்னு ைோரு வைைி. நீயும் இருக்கிவய என்மன அடிக்கிறமதவய வேமேயோ ேச்சிருக்க, சங்கக்கோேத்துே எழுதுனேங்க
எல்ேோம்
இப்வைோ
ைட்டும்
இருந்தோ?
உன்மன
ைோர்த்ததும்
ையங்கி
ேிழுந்திருப்ைோங்க” என்று அேனது வைைியி ம் முைண்டுப் ைிடித்தோன். “வ ய் ேோமழப்ைழ ேோயோ? உனக்கு இருக்குற ேோய் இருக்வக. ஒன்னும் ைண்ணமுடியோது” என்று நிரு
தசோல்ேிேிட்டு,”உன்மனக்
கட்டிக்கிட்டு
நோன்
என்னன்னுதோன்
குப்மைக்
தகோட் ப்
வைோவறவனோ” என்று வைோேியோக அங்கேோய்ந்தோள். அேமளேிட்டு தகோஞ்சம் நீங்கியேன், அருகில் இருந்தச் சிறிய குப்மைப் தைட்டிமய எடுத்து, தைோத்தைோகக் கேிழ்த்து,”குப்மைமய இப்ைடித்தோனக் தகோட் னும் வைைி. இமதத்தேிை வேற ஏதோேது ேழி இருக்குதோ என்ன?” என்று சந்வதகத்வதோடு வகட் ைடி, 106 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“தேட்டி ைீஸ். டு யு வநோ எனி அதர் வே” என்று ேிசிமயப் ைோர்த்தோன். ேிஸி, கீ வழ கி ந்தக் குப்மைமயப் ைோர்த்து, நிகித்மதப் ைோர்த்து என ைோறி ைோறி ைோர்த்து நிகித்மத முமறத்துக் தகோண்டு இருந்தோள். ைின் வகோைத்தில்,”யு ைன்னு ேோயோ? யு மைஸ்வைக்? யு
ோங்கி, ைங்கி” என்று கத்த,
நிகித் நிருேி ம்,”வைைி வைைி தண்ணிமய எடு, சீக்கிைம் சீக்கிைம்” என்று ேிைட்டினோன். அது எதுக்கு இப்வைோ என்று இருேரும் புரியோைல் ேிழிக்க, “இல்மே கோசிக்கு வைோக தசோன்னோ, இந்த அமைகிளோசு புஸ் புஸ்ன்னு சத்தம் வைோடுது, அதோன் வேப்ைிமே
கிம க்கோதுன்னு
தண்ணியோேது
ததளிக்கேோம்னு
வகட்குவறன்”
என்று
கேகேதேன்று சிரித்தோன். இமதக்வகட்
நிரு நிஜைோகவே சுேரில் முட்டிக்தகோண் ோள்.
அேள் தசய்ேமதப் ைோர்த்து ேிஸி சிரிக்க, நிகித்”வைைி இந்த சுேர் ஸ்ட்ைோங்கோ இல்ேோதது ைோதிரி ததரியுது. இந்தோ இந்த மசடுே இருக்குற சுேருே முட்டிக்வகோ. கூ வே இந்த ஒட்ம ப்ைல்ேி ேிஸிமயயும் கூட்டிக்வகோ. இந்த இளோவும் ைோேம்தோன்” “அவ ய் தைோக்கச்சோைி முடிமே ோ” என்று நிரு அேறினோள் என்றோல், “மைஸ்வைக் ஐ அம் டூ யர்ட்” என்றோள் சிரித்தைடி. ைின்னர் ேிட் ோல் இப்ைடி கோதைடி ைண்ணுவறன்ற வைர்ே, கழுத்மத அறுத்துட்டு இருப்ைோன், என்று நிமனத்த நிரு, ேிஸியி ம்,”ேிஸி இேன் தைோக்மகமய வகட்டு வகட்டு எனக்கு ைசிக்குது. ஏதோேது சோப்ைி
இருந்தோ குடு” என்றோள்.
நிஜைோகவே மூேருக்கும் தகோஞ்சம் ேயிறு ைசிப்ைது வைோே தோன் இருந்தது. ேிஸி,”நோன் எதோேது ைண்வறன்” என்று தசோல்ேி, என்ன ைண்ணேோம் என்று வயோசிக்க, “ைீஸ் வைோன தூசி, நீ எதுவும் ைண்ணி ோத. இன்மனக்கு நோன் சமைக்குவறன்” என்று நிகித் தசோன்னதுதோன் தோைதம், ேிஸியும் நிருவும் அேறியடித்துக் தகோண்டு, அங்வக இருந்தக் கதேின் ைின்னோல் வைோய் ஒளிந்துக்தகோண் னர். இமதக் கண் தும் சிரித்த நிகித் அசைோைல்,”டிதையில்ேர்வக இப்ைடின்னோ தையின் ைிக்சருக்கு நிமறய தைஸ்வைோன்ஸ் ேரும் வைோேவே” என்று சத்தைோகச் தசோல்ேியைடி, ேிஸி எடுத்துமேத்து இருந்தப் ைோமேக் குடித்துேிட்டு. 107 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
மைதோ ைோமே எடுத்து, ைோத்திைத்தில் வைோட்டு, தண்ணிமய ஊற்றப்வைோக, அதுேமைப் ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்த நிரு, ஓடி ேந்துத் தடுத்தோள். “ேிடு வைைி இன்மனக்கு நோன்தோன் தசய்வேன்.” “அவ ய் நீ தசய்றமத தடுக்க ேைமே. ஆனோ எது தசஞ்சோலும் உனக்கு ைட்டும் தசய்யுன்னு தசோல்ே ேந்வதன்” “வைைி,
என்மனப்
ைோர்த்தோ
இப்ைடிச்
தசோல்ேிட் .
முடியோது
முடியோது.
இன்மனக்கு
எல்ேோருக்கும் நோன்தோன் சமைப்வைன்” “சரி என்ன சமைக்கப்வைோறன்னு தசோல்லு” “பூரி” “ைங்குனி ைண்ம யோ, நீ எடுத்துருக்குற அரிசி ைோவுே பூரி ேைோது. சோணி தட்ம
இருக்குறது
ைோதிரி எதோேது ேரும்” அப்வைோதுதோன் அேனுக்குத் ததரிந்தது எடுத்திருப்ைது அரிசி ைோவு என்று. இருந்தோலும் கீ வழ ேிழுந்தோலும் ைீ மசயில் ைண் ஒட் ோதக் குமறயோக,”நோன் பூரி தசய்யுவறன்னு தசோன்னது சும்ைோ வைைி, நோன் சோணி தட்ம மயத்தோன் தசய்யப் வைோவறன்” எனவும், ேிஸி ேிழுந்து ேிழ்ந்துச் சிரித்தோள். “சுேர்ே ஒட்டிட்டி இருக்குற வநோஞ்சோன் ைல்ேி ைோதிரி இருந்துட்டு, இது ைண்ற அலும்ைல் இருக்வக!” என்று தநோடித்தேன், “கீ ழ கி க்குற குப்மைமய எடுத்து மேக்க துப்ைில்மே. இதுக்கு ைிஸின்னு வைருவேற” என்று ேிஸிமய ைோர்த்து முமறத்தோன். ைின்,”சரி சரி வைோனோ வைோகட்டும் தைோமழச்சின்னு, வைைி உன்மன சமைக்கேிடுவறன். ஆனோ கல்யோணத்துக்கு
அப்புறம்
நோன்தோன்
சமைப்வைன்”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு
ஹோேில்
வைோய்
அைர்ந்தோன். “க வுவள” என்று கத்திய நிரு வேமேமய கேனிக்கத் துேங்கினோள். அேள்
சமைத்ததும்,
நிகித்
ேிஸியி ம்,”ைிஞ்சுவைோனோ
ைிட்சோ,ப்ளஸ் ீ
ப்ளஸ் ீ
இப்ைவும்
நீவய
ஊட்டிேிவ ன்” என்று வகட்க,
108 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ேிஸிக்கு ேோர்த்மதகள் ேருவேனோ என்று இருந்தது. அேள் அேனுக்கு எடுத்துக் தகோடுக்க முமனயும்வைோது, “எனக்குத்தோன் முதல்ே” என்று ேந்தோள் நிரு. “வைோடி எனக்குத்தோன் முதல்ே” “எனக்குத்தோன் அண்ணி” “எனக்குத்தோன் லூஸி” “அண்ணி தசோல்லு எனக்கு ஊட்டி தருேியோ இல்மே அேனுக்கோ?” “பூச்சி தசோல்லு, நீ எனக்குத்தோன ஊட்டித் தருே?” இைண்டுக்
குழந்மதகளின்
அடிதடியில்
சிக்கிக்தகோண்
ேிஸி,
நிகித்மதப்
ைோர்க்க,”சரி
ஓசி
சப்ைோட்டுக்கோரிக்வக முதல்ே தகோடு. அப்ைடிவய ஆகட்டும், டும் டும் டும்” என்றோன். சிரித்தைடிவய ேிஸி நிருேிற்கு ஊட் ச் தசல்ேவும், நிகித் எம்ைி, அேளதுக் மகமயப் ைிடித்து ேோங்கிக்தகோண் ோன். “இது வைோங்கு” என்று நிரு சிணுங்க, “வைோடி” என்று தசோல்ேிேிட்டு,”லூஸி நீ கண்ட்டின்யு” என்றோன். அதற்குப் ைிறகும் சிே ைே சீண் ல்கள், வகேிக் கிண் ல்கள் என்று சோப்ைிட்டு முடிக்க, சிறிது வநைம் கழித்து நிகித் கிளம்ை முமனந்தோன். நிரு அேமன ேழியனுப்ை, ஹோமேத் தோண்டி இருக்கும் சிறிய அமறக்கு ேந்தோள். ேிஸி அேர்களுக்குத் தனிமை தகோடுக்கவேண்டி, உள்வளவய இருந்தோள். தேளிவய
தசன்ற
ைறந்துடு.
நீ
நிகித்,
ைடிச்சது
நிருமே
எல்ேோம்
ை ோதைன்று
எதுவும்
இழுத்து
வேண் ோம்.
அமணத்து,”வைைி
எனக்கு
நீ
ைட்டும்
எல்ேோத்மதயும் வைோதும்.
இப்ை
ைட்டும்ைில்மே எப்ைவும் இவததோன் தசோல்லுவேன்” என்று தசோல்ே, நிரு வைசி ேம்ைிழுக்க வேண் ோம் என்று நிமனத்து,”ம்” என்றோள்.
109 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“தேரி குட் வைைி” என்றேன், அேளதுக் கன்னத்தில் அேனது அதைத்மத ஒற்றி எடுக்க, நிருவும் அேனுக்குத் தனது அன்ைோன முத்தத்மத அளித்தோள். இருேருக்குைோன அந்த தைௌன நிமேயில், “என்மன தேறுத்து ைோட்டிவய வைைி” “எப்ைடி ோ முடியும் என் சிலுப்ைோ.?” “இல்மே எனக்கு ையைோ இருக்கு” “நீ இல்ேோை நோன் இல்மே நிகி” என்று அேள் தசோல்ே, “வதங்க்ஸ்
ோ குட்டி. தகோஞ்ச வநைத்துே எவ்ேளவேோ ந ந்திருச்சிே இன்மனக்கு”
“ஆைோம் ோ ேோமழப்ைழ ேோயோ” என்று சிரிக்க, “வைோடி அழுகோச்சி” “வைோ ோ, சிலுப்ைோ” என்று தசோன்னேள், அேவனோடு வைலும் அேமள இறுக்கிக்தகோண் ோள். அேளது சிலுப்ைோேில் கேிழ்ந்தேன், தைல்ே அேளதுக் கோவதோைம் இதழ்கமளப் ைதிக்க, நோணம் தகோண்டு அேள் வைலும் வைலும் அேனி வை ஒண்டிதகோன் ோள். “வைைி
இதுக்குத்தோன்
இந்த
இளிச்சோேயன்
இளோமே
சீக்கிைம்
ேைச்தசோல்வறன்.
ஆனோ
ேைைோட்டுக்கோவன” என்று அேளதுக் கோதில் தசோல்ே, “ஹீ ஹீ” என்று சிரித்தோள். “சிரிக்கிறியோ வைைி, இரு உனக்கு இருக்கு” என்று அேன் தநோடிக்க, அதற்கும் அேள் சிரிப்மைவய ைரிசளித்தோள். இறுதியில் சிே ைே முத்தங்களின் வைோைோட் த்தில் அேமள சிமறப்ைிடித்தேன், தேளிவய தசன்று கோரில் ஏறினோன். நிரு ேோசல்கதமேத் திறந்துேி ,”அேமளப் ைோர்த்துக் கண்ணடித்துேிட்டுச் தசன்றோன். அேன் தசன்றதும் ேட்டிற்கு ீ ேந்தேள், ை ைதேன்று உைோைதிக்கு அமழத்து,”நிகித் இப்வைோத்தோன் கிளம்ைினோன்.
எனக்கு
ஆன்ட்டிவயோ
அமேப்வைசி
எண்
தோங்க”
என்று
தைற்றுக்தகோண்டு,
நிர்ையிக்கு அமழத்தோள். 110 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
ேிம கள் – 10:
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ைனதில் ேரும் கோதலுக்கு, ேலிமை அதிகவை, அது கோலத்தோல் அழியோதது! கமைெடிந்வதோரின் ைனதிருக்கு எட் ோதது! ெிரிேினில் ெலப்ெடுேது! நிமனேில் ேோழ்ேது! முடிேில் இருந்து வதோன்றுேது! வத லில் பூப்ெது உயிரினில் கமரந்து, உணர்ேில் திமைப்ெது! அது ெஞ்சில் ைட்டுைல்ல முள்ைிலும் ைலரும் இயற்மகமய பேல்லும்.!” ைோறுநோள் கோமேயில், நிகித்தின் அமேப்வைசி ஒேித்தது. தூங்கிக் தகோண்டிருந்தேன்,”யோரு ோ இந்த வநைத்துே” என்று கமேந்து எடுத்துப் ைோர்க்க, அதில்”வ ேிட்” என்றது ஒளிர்ந்தமதக் கண் தும், ஆன் தசய்து,”தசோல்லு ோ ம வ் அடிக்குறேவன” என்றோன். “ைச்சோன் எனக்கு ஒரு சந்வதகம். இது என்வனோ
மேப் வைட் ர் ோ. எப்ைவும் வைோே இதுேயும்
உன் கிண் மே இழுக்கோத. ப்ளஸ் ீ ப்ளஸ்” ீ என்று அழுகுைேில் தகஞ்சினோன். அேன் இப்ைடி ஒருநோளும் வைசியது இல்மே என்றதோல், நிகித்தும் சீரியஸோக,”தசோல்லு ோ என்ன ேி
யம்?” என்று வகட்க,
“ைச்சி உன் முழுப்தையர் நிகித் புருவ
ோத்தைன் தோவன!, உங்க அப்ைோ தையர் உைோைதி ைோணிக்கம்
இல்மேயோ?” “ஆைோ ோ என்ன ஆச்சு? இதுதோன் மேப் வைட் ைோ? இதுக்கும் நீ தசோல்ே ேர்றதுக்கும், இதுக்கும் என்ன சம்ைந்தம்?” என்று சிரிக்க, “ைச்சி அப்வைோ, நிர்ையி புருவ
ோத்தைன்றது” என்று இழுத்தோன் வ ேிட்.
அந்தப் தையமைக் வகட் துவை நிகித்திற்குக் வகோைம் ேந்தது. இருந்தும் “ம்” என்று நிகித் தசோல்ே, 111 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ைச்சி ைச்சி. எனக்கு ஒரு தஹல்ப் ைண்ணு ோ, உனக்வக ததரியும் என்வனோ ைிைசேம்ே ைிைச்சமன ேரும்னு
மேப்
ீேோக்கு
ோக் ர் தசோன்னது. அேளுக்கு அடுத்த ேோைவைோ இல்மே
அதுக்கு அடுத்தேோைவைோ ைிைசேேேி ேரும்னு தசோல்றோங்க. வகஸ் தைோம்ை தைோம்ை கஷ்ட் ைோ இருக்கு.
தைோமழக்குறது
கஷ்ட் ம்தோன்,
க வுள்கிட்
வேண்டுங்கன்னு
என்ன
என்னவைோ
தசோல்ேி, இங்க இருக்குறேங்க தைோம்ை ையமுறுத்துறோங்க. அேங்கிட்
வகட் துக்கு, இந்த ைோதிரி வகஸ் இதுக்கு முன்னோடி ஒருத மே ேந்திருக்கு. ஆனோ
அப்வைோ இந்தியோவுே இருந்து NP ேந்துதோன் வஹண்டில் ைண்ணுனோங்க. அேங்களுக்கு இதுே நல்ே அனுைேம் இருக்கு. நீங்க அேங்கமளக் கூப்ைிடுங்க. ஆனோ அேங்க ேருேங்களோன்னு ததரியோது.
ஏன்னோ
அேங்க
ைருத்துேைமனயிவேவய,
அேங்களுக்கு
நிமறய
வகஸ்
இருக்கும்ன்னு தசோல்றோங்க. ைருத்துேைமன மூேைோ நோங்க கூப்ைி
ட்மை ைண்வறோம். ஆனோ அேங்கமள ரீச் ைண்ண
முடியேன்னும் தசோல்றோங்க, அேங்கமளப் ைற்றி தநட்ே வதடும்வைோதுதோன் ததரியுது. அேங்க ைிகப்தைரிய ததய்ேம்னு. அப்வைோத்தோன்
திடீர்ன்னு
ஸ்ட்மைக்
எல்ேோம் ேச்சி. ஆனோ நீ அேங்ககிட்
ஆச்சு.
உன்வனோ
தையர்,
உங்க
அப்ைோவேோ
தையர்
வைசுறது இல்மேன்ற ைோதிரி ைடிச்வசன். ப்ளஸ் ீ
ோ, உன்
மகேதோன் என் ேோழ்க்மகவய இருக்கு. நீ தசோன்னோ கண்டிப்ைோ ேருேோங்கன்னு நம்புவறன் ோ. இதுே என்ன தசேவு ேந்தோலும் நோன் ைோர்த்துக்குவறன் ைச்சி. ைருத்துேைமன மூேைோ ைோர்ைல் இதையில் அனுப்ைிருக்கோங்க. அமத அேங்க எப்வைோ ைோர்த்து எப்வைோ ேர்றதுக்கு, அேங்ககிட்
ேிசோ எல்ேோம் ஏற்கனவே இருக்கோம். இப்ைடி அடிக்கடி அேங்க
இங்க ேருேோங்கன்றதுனோே, அேங்களுக்கு ேிசோ ேி
யத்துே எப்ைவுவை ைருத்துேைமனே
இம்ைோர்ட் ன்ஸ் தகோடுப்ைோங்களோம். அமத எல்ேோம் ேிசோரிச்சிட்வ ன். ஆனோ அேங்கக்கிட் வைசத்தோன் முடியே. எனக்கோக, என்வனோ
ேோழ்க்மகக்கோக அேங்கக்கிட் ப் வைசி ேைச்தசோல்லு ைச்சி! என்மனயும்
வசர்த்து அஞ்சு உசுரு ோ. அேளும், இவ்வளோ கஷ்ட் ப்ைட்டு அே ேயித்துே சுைக்குற மூணு குழந்மதகளும் இல்ேோத ேோழ்க்மகமய, என்னோே நிமனச்சுகூ
ைோர்க்க முடியே.” என்று
கதறியழ, நிகித்திற்கு அதிர்ச்சி என்னது இங்க ேந்திருக்கோ அது? என்று. அவ்வளோ தைரிய ஆளோ அது? என்று நிமனத்து ேியக்கோைல் இருக்க முடியேில்மே. கூகிளில் ேருேதோேது, எேனோேது ைப்ளிசிட்டிக்குப் வைோட்டிருப்ைோன்னு எடுத்துக்கேோம், ஆனோல் இது? இங்க உள்ளேங்க சிைோரிசு
112 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
தசய்யும் அளவுக்கு இருக்கோங்களோ? என்று ேியந்தோன். அதுவும் அடிக்கடி ேந்து தசல்கிறதோ? என்று நிமனத்து நிமனத்து ேியந்தேனுக்கு, இந்த அனுைேம் ைிக ைிக புதிது. இதுேமை அமனேரும் NPமய மேத்து அேமன வகேிக் கிண் ல்கள் மூேம், அேைோனத்மதத் தோங்கித் தோங்கி ேோழச்தசய்து இருக்கின்றனவை தேிை, இப்ைடி வகட் து இல்மே. என்மனயும் ைதித்து,
வைசச்தசோல்ேி
ததரிஞ்சிருக்கும்தோன?
உதேி
வகட்கிறோனோ?
அப்வைோ
அப்ைடியும்
வகட்கிறோனோ?
ஆச்சரியம்
அேனுக்கு ஆச்சரியம்
நோன்
யோருன்னு
அேமன
சூழ்ந்து
இருந்தது. அேனுக்கு என்ன தசய்ேது என்வற புரியேில்மே. வ ேிட்டின் நிமேமையும் அேனுக்குப் புரியத்தோன் தசய்தது. இருந்தோலும் அதுகிட் “ைச்சி
உன்
கோலுே
வேணும்னோலும்
எப்ைடி வைசுறது என்று வதோன்றியது.
ேிழுவறன்.
எனக்குன்னு
இருக்குறது
அே
ஒருத்தி
ைட்டும்தோன் அேமளயும் இழக்க ேச்சிைோத ப்ளஸ். ீ தசோல்லு ோ என் மகே இருக்குற ைணத்மத எல்ேோம் தகோடுக்குவறன்” என்று அேன் ையத்தில் என்ன வைசுகிவறோம் என்வற ததரியோைல் வைச, “நோன் ைருத்துேைமனக்கு ேர்வறன் ோ. அங்க இருந்து வைச முயற்சி ைண்ணேோம். அேங்க ேழியோ” என்றோன். அேன் இப்ைடி தசோன்ன ைறுேினோடி,”நோன் என்மனக்கோேது உன் ைனமச கோயப்ைடுத்தி இருந்தோ ைன்னிச்சிறு ைச்சி. உன்மன ைட்டும்தோன் நம்ைி இருக்வகன். நீ இப்ைடி தசோல்றிவய. இல்மேன்னோ அங்கிள் நம்ைைோேது தகோடு” “அேவைோ
நம்ைர் தர்வறன் வ ேிட்”
“எனக்கு அேருகிட்
ைழக்கவை இல்மேவய
ோ. நீ புரிஞ்சிப்ைிவயன்னு வைசுவனன்”
அேனின் குைேில் ததரிந்த ஆமச, ஏக்கம், ைரிதேிப்பு, நிகித்மத என்னவேோ தசய்ய, நிகித்,”நோன் NPட்
வைசுவறன்” என்றோன்.
“ைச்சி தைோம்ை தைோம்ை வதங்க்ஸ் ோ. இப்வைோ நீதோன் ோ எனக்குக் க வுவள. உன்மன வநர்ே ைோர்த்வதன், உண்மையோவே உன் கோலுே ேிழுந்திருவேன் ோ” என்று தசோல்ே, “அது
எல்ேோம்
ஒன்னும்
வேணோம்.
நீ
ீேோமே
ைத்திைைோ
ைோர்த்துக்வகோ.
நோன்
வைசிட்டு
தசோல்வறன்” என்று தசோல்ேி வைோமன மேத்தோன். அேனுக்கு இது என்ன சத்திய வசோதமன என்வற ததரிந்தது. இருந்தும், தன்மன நம்ைி ஐந்து உயிர்கள் இருக்கிறது என்று ததரிந்ததும், ைட்டுேின் எண்மண வதடினோன் அமேப்வைசியில். 113 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அது
ேந்ததும்,
அேனின் அைி
வைசேோ
வேண் ோைோ என்று
தயக்கம்
எழ,
இறுதியில்
அமழத்தோன். அது
ியல் சிம்ைில் இருந்து தசன்றது.
அமழப்பு தசன்றுக்தகோண்வ
இருந்தது. ஆனோல் யோரும் எடுக்கவே இல்மே.
“எங்க வைோச்சு இது” என்று வகோைத்தில் கத்தியேன், ைீ ண்டும் அமழக்க, அந்தப் ைக்கம் ஒரு சிறு குழந்மதயின் குைல் வகட் து,”ஹோவேோ” என்று. “யோர் இது” என்று நிகித் தன்மையோகக் வகட்க, “நோன் க வுவளோ
தசல்ே வைத்தி வைசுவறன். நீங்க?”
குழந்மத அப்ைடி தசோன்னதும் தைல்ேிசோக புன்னமகத்தேன்,”யோரு அந்தக் க வுள்?” என்று வகட் ோன். “ஒ! உங்களுக்குத் ததரியோதோ? NP ைோட்டிதோன் க வுள். இதுகூ
ததரியோை இருக்கீ ங்க. வைோங்க
எனக்கு உங்கமளப் ைிடிக்கமே. எங்கப் ைோட்டிமய ததரிஞ்சேங்கக்கிட் தோன் வைசுவேன். நோன் ைோட்டிகிட்ம வய தகோடுக்குவறன்” என்று தசோல்ேிேிட்டு முறுக்கிக்தகோள்ள, ைோர்றோ NP, எல்ேோத்மதயும் ேசியம் ைண்ணிதோன் ேச்சிருக்கு என்று நிமனத்தோன். அேன் வகட்டுக்தகோண்டு
இருக்கும்வைோவத,
அந்தச்
சிறுக்குழந்மத
தகோடுத்து,”யோவைோ ஒரு த ேில் ைோட்டிம்ைோ, உங்கமளக்கூ
ைட்டுேி ம்
அமேப்வைசிமயக்
ததரியேயோம். எனக்கு வைசவே
ைிதிக்கமே” என்றதும், “அப்ைடி எல்ேோம் தசோல்ேக்கூ ோது தசல்ேம். புதுசோ யோைோேது வைசுறோங்களோ இருக்கும்.” என்று தசோல்ேவும், “நீங்க தசோன்னோ சரிதோன் ைோட்டி” என்று தசோல்ேிேிட்டு ஓடியது. இமதக்வகட்டுக்தகோண்டிருந்த நிகித்திற்கு என்னவேோ வைோல் இருந்தது. இருந்தோலும் அமத எல்ேோம் ஒதுக்கினோன். அேர்”யோருங்க வைசுறது? நோன் நிர்ையி புருவ
ோத்தைன் வைசுவறன். எதோேது ைிைச்சமனயோ? இந்த
நம்ைர் உங்களுக்கு எப்ைடி கிம ச்சது?” “நோன் நிகித் வைசுவறன்”
114 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அவ்ேளவுதோன் ைட்டுேின் ைனதிலும் முகத்திலும் அத்தமன ைகிழ்ச்சி, ை ை ப்பு ன்,”புேனோ இேங்கமளக் தகோஞ்சம் ைோரு.” என்று அங்கு உள்ள ஒருேரி ம் தோன் ைோர்த்துக்தகோண்டிருந்த வேமேமய ஒப்ைம த்துேிட்டு. “தசோல்லுப்ைோ நிகி, உன்கிட்
இருந்து கோல் ேரும்னு நோன் நிமனக்கவே இல்மே. எப்ைடி ைோஜோ
இருக்க? எனக்கு உண்மையிவேவய மகயும் கோலும் ஓ மே. நோன் எத்தமனவயோ நோள் உன் வைோன் ேைோதோன்னு ஏங்கிருக்வகன். ஏன் நோன் அனுப்புற தையிலுக்கும் குருந்தகேலுக்குைோேது திரும்ை ைதில் அனுப்ைைோட்டியோன்னு ஏங்கி இருக்வகன். அப்வைோ எல்ேோம் ேைோதது, இப்வைோ திடீர்ன்னு ேந்ததும் எனக்கு சந்வதோ
த்மத கட்டுப்ைடுத்தவே முடியமே.
தசோல்லுப்ைோ ஏதோேது ைிைச்சமனயோ? இல்மே நோன் உங்க அப்ைோமேேிட்டுட்டு வைோகணும்னு தசோல்றியோ? நீ என்ன தசோன்னோலும் ைண்வறன். உங்க அப்ைோ இல்மேன்னோ இன்மனக்கு நோன் இல்மே. அப்ைடிப்ைட்
ஒருத்தருக்கோன என்வனோ
இருக்கும். ஆனோ அமத, என்வனோ
அன்பு எப்ைவும் என ைனசுே இருந்துட்வ
இன்தனோரு உயிருக்கோகத் தியோகம் ைண்ணனும்னோ எனக்கு
எந்த தயக்கமும் இல்மே. நோங்க எல்ேோம் ேோழ்ந்து முடிச்சிட்வ ோம், நீதோன் ேோழணும், நீ சந்வதோ
ைோ இருக்குறதுக்கு, நோன் அேமைேிட்டுப் வைோறதுதோன் இம ஞ்சேோ இருக்குன்னோ
நோன் வைோவறன் ைோ. நோனும் இவததோன் உங்க அப்ைோகிட்
தசோல்ேிட்டு இருக்வகன். இத்தமன ேரு
ைோ? ஆனோ
அேரு வகட்கவே ைோட்டுக்கோரு.” என்று தசோல்ே, நிகித்திற்கு சுருக்தகன்று இருந்தது. உேகத்தில் இருக்கும் அமனேரும் இேருக்கோக கோத்து இருக்க, இேவைோ தனக்கோகக் கோத்து இருக்கிறோர் என்று உண்மை அேமன தேகுேோகச் சுட் து. ச்வச எதுக்கு இப்ைடி வயோசிக்கிவறோம் என்று தன்மனவய தநோந்தேன், தனது ைீ து தகோண் எரிச்சமே அேர் ைீ தி ததளித்தோன். “உங்க அைீசியல் வைோல் எங்க? அவத ைோதிரி அைீ
ியல் இதையில் எதுவும் தசக் ைண்றது
இல்மேயோ? இது எதுவும் ைண்ணமேன்னோ எதுக்கு உங்களுக்கு அது எல்ேோம்? எல்ேோமையும் வேதமனப்ைடுத்துறக்குன்வன
ேந்திருக்கீ ங்க
உேகத்துே?
ச்வச!”
என்று
ேோர்த்மதகமளக்
வகோைத்தில் தசோல்ே, ைட்டுேிற்கு உண்மையில் எதுவுவை புரியேில்மே. “என்னது ைோஜோ? ஏன் அப்ைடி தசோல்ற? இங்க சர்ேர்
வுன் அதோன் அைீசியல் இதையில் மசட்
வேமே தசய்யே, ைோேிகோம், த ேிகோம் எல்ேோத்துமேயும் அவத ைிைச்சமனதோன். உங்க அப்ைோ வநத்து மநட்ே இருந்து அமதத்தோன் ைோர்த்துட்டு இருக்கோர். சரி ைண்ணிட்டு கூப்ைிடுவறன்னு தசோன்னோர்.” 115 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“அைீசியல் சிம் என்னோச்சு?” ைீ ண்டும் வகோைத்தில் ேந்தது அேனதுக் வகள்ேி. “அது எங்வகவயோ ததோமேஞ்சிட்டு ைோஜோ. அமதத்தோன் வநத்துே இருந்து வதடிட்டு இருக்வகன். இருந்தோலும்,
யோருக்கு
எதுனோலும்,
நம்ை
சீனியர்
ைருத்துேவைோ
நம்ைமையும்
தகோடுத்திருக்வகவன?” என்று வயோசமனயில் தசோல்ே, “தேளிநோட்டுே உள்ளேங்களுக்குக் தகோடுத்திருக்கீ ங்களோ? என்ன?” “இல்மேவய ைோஜோ” அவ்ேளவுதோன் அேனுக்குக் வகோைம் இன்னும் தைருகியது. “என்ன நிமனச்சிட்டு இருக்கீ ங்க, உயர்ந்த வேமே தசய்யுற உங்களோே எப்ைடி இவ்ேளவு கேனம் இல்ேோை இருக்க முடியுது? அங்க உள்ளேங்களுக்கு உங்க ஜோல்ைோக்கவளோ
நம்ைர்
எல்ேோம் ததரியும், ஆனோ இங்க உள்ளேங்களுக்கு அப்ைடியோ?” என்று கத்தியேன், ைின் ேிசோ ைற்றி,
இங்வக
உள்ள
ைருத்துேைமனக்கு
ேருேது
ைற்றி
சுருக்கைோகச்
தசோன்னோன்.
அது
முடிந்ததும், நோன் ைருத்துேைமனக்குப் வைசிட்டு தசோல்வறன், எங்வகயும் வைோயிறோதீங்க. என்று தசோல்ேிேிட்டு அமழப்மைத் துண்டித்தோன். வைசி முடித்ததும், நிகித்திற்கு என்னவேோ வைோே இருந்தது. தோனோ இவ்ேளவு வநைம் தனக்குப் ைிடிக்கோத ஒருேரி ம் வைசிக்தகோண்டு இருந்வதோம் என்று நிமனத்தேன், நண்ைனுக்கோகத்தோன் வைசிவனோம்
என்று
ைனமதத்
இருக்கவேண்டியதற்குப்
ைதிேோக,
வதற்றினோன். ைோைைோக
அப்ைடி
இருந்தது.
நிமனத்ததும்
ைனது
அேமனயறியோைவேவய
வேசோக ேட்டில் ீ
இருக்கும் தந்மதயி ம் தசன்றோன். ஒவை ேட்டில் ீ இருக்கும் தந்மதயின் அமறக்கு, ைே ேரு ங்கள் கழித்து தசல்கிறோன் நிகித். சர்ேர்
வுன்
ைிைச்மனமய
ைோர்த்துக்தகோண்டு
இருந்தேருக்கு,
நிகித்
கதமேத்
தட்டுேது
நிமனத்து,
கதமேத்
வகட்கேில்மே. அேர்
ைதில்
தகோடுக்கோததும்,
தூங்கிக்
தகோண்டு
இருக்கிறோர்
என்று
திறந்துக்தகோண்டு உள்வள தசன்றோன். அங்கு அேர் தூங்கோைல் வேப் ோப்ைினுள் தமேமய நுமழத்துக் தகோண்டிருப்ைமதக் கண் தும் ைீ ண்டும் எரிச்சல் ேந்தது. “க்கும்” என்று அேன் ததோண்ம மயச் தசறுை, தமேமயத் திருப்ைிப் ைோர்த்தேரின் கண்களில் இருந்தது
என்னதேன்று
ததரியேில்மே.
அது
ஏக்கைோ,
சந்வதோ
ைோ,
என்று
குழம்ைித்
தேித்தோன் நிகித்.
116 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அவதவநைம், ைட்டு உைோைதிக்கு ைிஸ்டுகோல் தகோடுக்க எண்ணி அமழக்கவும், உைோைதியின் அமேப்வைசி,”தசல்ேம்ைோ! தசல்ேம்ைோ” என்று அேறத்துேங்கியது. “ஆைோ இதுக்கு தகோஞ்ச வநைம் ேோமய மூடிட்டு இருக்கமுடியோவத” என்று முணுமுணுத்த நிகித்,”நோன் தகோஞ்சம் வைசணும்” என்றோன். அேர் அேமனயும் அமேப்வைசிமயயும் ைோர்க்க, “ஓவஹோ இத்தமன நோள் ேைோதேன், இப்வைோ ேந்திருக்வகன். இப்வைோகூ
இேருக்கு என் வைச்மச
முதல்ே வகட்கமுடியேில்மே வைோே” என நிமனத்தேனோய் அேமை முமறத்தோன். அேருக்வகோ, வநற்று ந ந்த அமனத்மதயும் நிரு தசோன்னதுவை, இனிவைல் நம்ை புள்மளமய நிரு
ைோற்றிேிடுேோ
என்ற
ைகிர்ந்துக்தகோள்ளேில்மே.
நம்ைிக்மகப்
ஒருவேமள
ைிறந்தது.
இேன்
ைனம்
ஆனோல்
இமத
ைோறோேிட் ோல்,
ைட்டுேி ம்
அேளுக்கு
ைிகவும்
ஏைோற்றைோக இருக்கும் என்று நிமனத்தோர். ஆனோல் இேன் ைறுநோள் கோமேயிவேவய ேந்து நிற்கிறோன் என்றோல், ஒருவேமள நிருேிற்கு தோன்தோன்
ைட்டுேின்
எண்மணக்
தகோடுத்வதோம்
என்று
ததரிந்துேிட் தோ?
என்று
வயோசித்துக்தகோண்டு இருக்கும்வைோது, ைட்டு அமழக்கவும், என்ன தசய்ேது என்று ததரியோைல் நிற்க, “அமத ேண் ன்க்கு ேைச்தசோல்லுங்க. **** ைருத்துேைமனக்கு. என் நண்ைன் வ ேிட்வ ோ ைமனேிமய
அங்கத்தோன்
அட்ைிட்
ைண்ணிருக்கோங்க.
தைோம்ை
சீரியசோன
வகஸ்.
இேங்க
ேந்தோத்தோன் தகோஞ்சம் நல்ேோ கேனிக்க முடியுைோம். நோன் ஏற்கனவே வைசிட்வ ன் அதுட் . ைித்தமத நீங்க ைோர்த்துக்வகோங்க. என் நண்ைவனோ
ைமனேிக்கு ஏதோேது ஆச்சுனோ நோன் சும்ைோ
ேி ைோட்வ ன்” என்று தசோல்ேவும், என்னது இேனோ அேமள ேைச்தசோல்கிறோன். அதிலும் அேளி ம் ஏற்கனவே வைசிேிட் ோனோ? எப்ைடி? என்று ஆச்சரியைோகப் ைோர்த்தோர். அப்வைோதுதோன் புரிந்தது அேருக்கு, நிர்ையி எதற்கோக அமழக்கிறோள் என்று! “நோன்
வ ேிட்டுக்கு
வைோன்
ைண்ணி
தசோல்வறன்.
நீங்க
சர்ேமை
சரிைண்ணுங்க.”
என்று
தசோல்ேிேிட்டு தேளிவய தசன்றேன், ைீ ண்டும் உள்வள ேந்து,”எனக்கு ஒரு சந்வதகம்?” என்றோன். அேர் அேமன என்னதேன்ைது வைோே ைோர்க்க, “நீங்க
இங்க
இல்ேோை,
இருக்குறது,
ைோப்புேர்
ைருத்துேைமனயில்
ைகப்வைறு
ைருத்துேர்
உள்ளேங்களுக்குத்
NPயின்
புகழ்
ததரியோதோ?
இன் ர்தநட்டில்
அதுவும்
கி க்கும்வைோது, 117
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
உங்கமள எப்ைடி யோருக்கும் ததரியோை வைோச்சு? அதுேயும் என்மனப் ைத்தி எதுக்கு வைோட்டு இருக்கோங்க?” என்று அடுக்கடுக்கோய் வகள்ேிகமள வகட் ோன். அேர் ஒன்றுவை தசோல்ேோைல், தனது ஆள்கோட்டி ேிைமே அேமன வநோக்கிக் கோட் வும், நிகித்திற்கு, அேர் “என்கிட்
என்ன தசோல்ேேருகிறோர் என்று புரியவே இல்மே.
ேோமயத் திறந்துப் வைசுறதுக்குக்கூ
முடியே வைோே” என்று முணுமுணுத்துேிட்டு
அேன் தேளிவய தசல்ே எண்ணி திரும்ைி ந க்க, “உன்வனோ
அம்ைோத்தோன்
நிர்ையின்வனோ,
அே
புள்மளத்தோன்
நீன்வனோ
எப்ைடி
யோருக்கும்
ததரியோவதோ, அவத ைோதிரிதோன் இதுவும். எனக்கு, அேதோன் என் தைோண் ோட்டின்னு தசோல்றதுே எந்தேித ஆட்வசைமனயும் இல்மே. ஆனோ உனக்குத்தோன் ைிைச்சமன. நீ எப்ைடி அப்ைடிப்ைட் புனிதைோனேமளேிட்டு,
அே
நிழல்கூ
ை ோத
இ த்துே
ேோழணும்னு
தசோன்னிவயோ,
அவதைோதிரி, இப்ைடி ஒரு அம்ைோ கிம க்க தகோடுத்துேச்சிருக்கணும்னு நீ தசோல்றேமைக்கும் நோன் தேளிவய தசோல்ேைோட்வ ன். உன்மனப்ைற்றி
இன் ர்தநட்ே
ைருத்துேைமனே
வைோட்டிருக்குறதுகூ
இருக்குறேங்கத்தோன்.
அே
ைத்திரிக்மகக்கோைங்க
நம்ைமளத் வதடி கண்டுப்ைிடிச்சிருக்கேோம், ஆனோ உன்வனோ உன் சந்வதோ
தசோன்னது
இல்மே.
நிமனச்சிருந்தோ
நம்ை
எப்ைவேோ
உனக்குப் ைிடிக்கோத அம்ைோவுக்கு
ம்தோன் முக்கியம். அதுனோே யோமையும் உன்மன அண் ேி மே. அவதவைோே
இனிவை, நோவனோ அேவளோ எதுவும் தசோல்ேப்வைோறது இல்ே. நீதோன் தசோல்ேணும்.” “நோன் அப்ைடி தசோல்வேன்னு கனவுேகூ
நிமனக்கோதீங்க” அேனது உணர்வுகமள ைமறத்துச்
சீறினோன். “அது உன் இஷ்ட் ம். எதுனோலும் உன் ேிருப்ைப்ைடிதோன் தசய்யணும்னு அே ேிருப்ைம்” என்று தசோல்ேிேிட்டு, அமேப்வைசிமய எடுத்து தசல்ேைோேிற்கு அமழத்தோர் உைோைதி. அேர்
எடுத்ததும்
ைிைச்சமனமயப்
ேவுட்
ஸ்ைீக்கரில்
ைோர்த்தைடி,“தசோல்லு
வைோட்டுேிட்டு,
தசல்ேம்ைோ,
வேப் ோப்மையும்
சர்ேர்
தைடியோகிட்டு.
எடுத்து,
சர்ேர்
இன்னும்
கோல்
ைணிவநைம் தகோடு. எல்ேோம் முடிஞ்சிரும்” என்று தசோல்ே, “நோன் அமதப்ைத்தி வைச இப்வைோ கூப்ைி மேங்க. உங்களுக்கு என் குைலுே ஏதோேது ேித்தியோசம் ததரியுதோ?” என்று வகட் ோர். “என்ன ோ என்ன ேித்தியோசம் இருக்கு. எனக்கு எதுவும் ததரியமேவய”
118 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வைோங்க, உங்களுக்கு ேை ேை ஒன்னுவை ததரியைோட்டுக்கு.” என்று சேித்தேர். “நோன் இன்மனக்கு தைோம்ை தைோம்ை சந்வதோ
ைோ இருக்வகன். ஏன்னு ததரியுைோ?”
“என்ன தசல்ேம்ைோ, நீதோன் இப்வைோ ேைேை சின்ன தைோண்ணுைோதிரி ந ந்துக்குற. அன்மனக்கு என்ன ோன்னோ தைோம்ை ேரு வகோைத்துே
திட்டினதுக்கு
ம் கழிச்சி என்னவேோ நிகித் உன்கிட் சந்வதோ
ப்ைட் .
இன்மனக்கும்
வைசுனது ைோதிரி, அேன்
அந்தைோதிரி
உனக்கு
ைதில்
குருந்தகோேல் எதுவும் அனுப்புனோனோ என்ன? அேன் அப்ைடி எல்ேோம் ைண்ணைோட்வ வன. ஒருவேமள திட்டி அனுப்புனோவனோ. அது வேணும்னோ ந ந்திருக்கும்” என்று உண்மைமய ததரிந்துதகோண்டும் வகட் ோர். “என் புள்ள, என்மனத் திட்டுனோ கூ
எனக்கு சந்வதோ
ம்தோன். அதுகூ
கிம க்கோதோன்னு நோன்
இங்க தேிச்சிட்டு இருக்வகன். சரி இப்வைோ அமத எல்ேோம் ேிடுங்க. இன்மனக்கு நம்ை புள்ள என்கிட்
வைசுனோங்க. எனக்கு உண்மையிவேவய ேோனத்துே ைறக்குறது ைோதிரி இருக்கு. எனக்கு
ைட்டும் இறக்மக இருந்தோ, கண்டிப்ைோ ைறந்துட்வ
இருப்வைன்.
அங்க நோன் எப்ைவும் ேர்ற ைருத்துேைமனக்கு ேைச்தசோன்னோன். அப்ைனோ கண்டிப்ைோ அேன் அங்க இருப்ைோன்தோவன. இதுேமை நோன் ேரும்வைோது எல்ேோம், அேமன அேனுக்குத் ததரியோை ஒரு மச ோவேோ, முதுகுபுறத்மதவயோ தோன் ைோர்த்து இருக்வகன். இப்வைோ அேமன ஆமசத்தீை வநைடியோவே ைோர்க்கேோவை. அேன் சந்வதோ
என்கிட்
வைசுனவத
சந்வதோ
ம்னோ,
அதுக்கு
அடுத்து
ந க்கப்வைோறது,
த்துமேயும் சந்வதோசம் இல்மேயோ.” என்று இன்ைத்தில் குைல் தழுதழுக்க தசோல்ே,
அேர் அழுேது அப்ைட் ைோகத் ததரிந்தது. “தசல்ேம்ைோ, என்னது இது. இப்ைவும் அேன் வேற யோருக்வகோ வேண்டிதோன் வைசிருக்கோன். அமதப் புரிஞ்சிக்வகோ” “வைோங்க அது எல்ேோம் என் ைனசுக்கு ததரியே. என ைனசுக்கு அேன் கூப்ைிட் ோன். நோன் அேமனப் ைோர்க்க அங்க ேைப்வைோவறன். அது ைட்டும்தோன் ததரியுது” என்று அ ம்ைிடிக்க. “என்ன ைட்டுைோ இப்ைடி ைண்ற?” “நோன்
என்னங்க
ைண்ணட்டும்.
நோன்
இப்ைடிக்கூ
சந்வதோ
ப்ைட்டுக்கக்
கூ ோதோ?”
என்று
அழுமகவயோடு வகட்கும்வைோது,
119 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நம்ைளோே வேற என்ன ைண்ணமுடியும் தசல்ேம்ைோ” என்று தசோன்ன உைோைதியின் குைலும் தழுதழுத்து ஒேித்தது. “நோை நைக்கு புள்ள வேணும்னு நிமனச்வசோவை தேிை, என்னோே அேன் கஷ்ட் ப்ைடுேோன்னு நிமனக்கவே இல்மேங்க. நோன் ைண்ணுன தப்மை நிமனச்சி நிமனச்சி தினமும் தசத்துட்டு இருக்வகன். அேன் வைசோை இருக்குறதுகூ , நோன் ைண்ணுன தப்புக்குத் தண் மனன்னுதோன் நிமனக்குவறன். ஆனோலும் ைனசு ஆறைோட்வ ன்னு அ ப்ைிடிக்குது.” இமததயல்ேோம், உைோைதியின் அமறக்கு தேளிவய நின்றுக் வகட்டுக்தகோண்டிருந்த நிகித்திற்கு, அேன் என்ன நிமனக்கிறோன் என்ைமதகூ
உணைமுடியேில்மே. அதற்குவைலும் அங்கு நிற்ைது
முள்ளின் வைல் நிற்ைது வைோே இருக்க, தைல்ே அேனது அமறக்கு ேந்தோன். ேந்தேமன ைீ ண்டும் தட்டி எழுப்ைியது, வ ேிட்டின் அமழப்பு. இேன் உயிர்ப்ைித்ததுதோன் தோைதம்,”ைச்சி வைசுனியோ? ேர்றோங்கதோவன!” என்று ஏக்கத்வதோடு ேந்தது குைல். “இப்வைோத்தோன் ோ வைசி முடிச்வசன். அேங்க கட் ோயம் ேருேோங்க ோ. நோன் ைருத்துேைமனக்கு ேர்வறன்.” என்று தசோல்ேிேிட்டு மேக்க, வ ேிட்டிற்கு தகோஞ்சம் நிம்ைதியோனது. அடுத்தப் அமைைணி வநைத்தில் நிகித் ைருத்துேைமனக்குச் தசன்றதும், அேனுக்கு அப்ைடிதயோரு ேைவேற்பு கிம க்கும் என்று ேோழ்நோளில் எதிர்ப்ைோர்த்து இருக்கவே இல்மே அேன். நோன்மகந்து
தைரிய
இங்கத்தோன்
ைருத்துேர்கள்
இருக்கீ ங்கன்னு
ேந்து,”ஹோய்
அேங்க
நிகித்.
தசோல்ேவே
NPவயோ
இல்மே.
மையனோ அப்ைடி
நீங்க?
நீங்க
தசோல்ேிருந்தோ
முதேிவேவய வைசி இருப்வைோம். உண்மைமயச் தசோல்ேணும்னோ, உங்க அம்ைோ ஒரு தஜம். எஸ் ீ
இஸ்.
ஏன்னோ?
நோங்க
எவ்ேளவேோ
ைணம்
தர்வறோம்
தசோல்ேியும்,
இந்தியோவுேதோன்
இருப்வைன்னு தசோல்ேிட் ோங்க. இப்ைடி
ஒரு
ததரியமே.
அம்ைோ
கிம க்க,
உங்களுக்கும்
நீங்க
உங்க
எந்த
ைிறேிே
அம்ைோவுக்கும்
என்ன ஏவதோ
நல்ேது கருத்து
ைண்ணுன ீங்கவளோ? வேறுைோடுன்னு
வகள்ேிப்ைட்வ ோம். எதுனோே? அேங்க நோர்ைேோன தைோண்ணு ைோதிரி இல்மேன்னோ? உண்மைமய தசோல்ேணும்னோ, நோர்ைேோன தைோண்ணோ இருந்திருந்தோ அேங்க இந்த அளவுக்கு, ேளர்ந்திருப்ைோங்களோன்னு ததரியோது. ைட் தநௌ
ீ இஸ் ஒன் ஆப் தி வைோஸ்ட் வசர்ச்சைில்
தைர்சன் இன் தி வேோர்ல்ட்” என்று அேர்கள் தசோல்ேவும், நிகித்திற்கு சோட்ம யோல் அடித்தது வைோன்று இருந்தது. 120 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
வ ேிட் அேமனக் கட்டியமணத்து நன்றிமயப் ைகிர்ந்தோன். அப்வைோது நிரு, நிகித்திற்கு அமழத்து,”நிகி நோன் உன்கிட்
தகோஞ்சம் வைசணும். நோன் உங்க
ேட்டுக்கு ீ ேைட் ோ இல்மே நீ இங்க ேர்றியோ?” என்று வகட்க, “வைைி நோன் தேளியிே இருக்வகன்” என்று சுைத்வத இல்ேோைல் தசோன்னோன். “என்ன ோ என்ன ைிைச்சமன? ஏன் குைல் ஒருைோதிரி இருக்கு. சிலுப்ைோ தசோல்லு”என்று அேள் ை ை க்க, “என்ன தசோல்றதுன்னு ததரியே வைைி. நீவய ேோவயன்” என்று தசோல்ேி ைருத்துேைமனயின் முகேரிமய ைட்டும் தசோல்ேிேிட்டு, என்னது ஏது? எதற்கு அங்கு இருக்கிறோன் என்று எதுவும் தசோல்ேோைல் அேன் வைோமன மேத்துேி , அேளுக்கு அவ்ேளவு ைதட் ம். அேளுக்கு
இருந்தப்
ததரிந்துக்தகோள்ளகூ
ை ை ப்ைில்,
உைோைதியி ம்
வைசி
ேி
யம்
என்னதேன்று
முடியேில்மே. அைக்கப் ைறக்க ேிழுந்து அடித்துக்தகோண்டு ஓடிேந்தோள்,
ேிஸியு ன். அங்கு நிகித்மதப் ைோர்த்தப்ைின்புதோன் ைனதில் நிம்ைதி ேந்தது அேளுக்கு! “என்ன ோ உனக்குப் ைிைச்சமன? என்மனக் தகோஞ்ச வநைத்துே ையமுறுத்திட்டிவய சிலுப்ைோ” என்று அழ, அப்வைோதுதோன் அேனுக்கு தோன் ஒன்றுவை தசோல்ேோதது புரிந்தது. ஒருைக்கம் NP ேருேதற்கோன ஏற்ைோடுகள் ந ந்துக் தகோண்டிருக்க, ைறுைக்கம், நிகித் நிருமேயும் ேிஸிமயயும் தனிவய அமழத்துக் தகோண்டு தசன்றோன். அேன் கோமேயில் இருந்து ந ந்தேற்மற ஒன்று ேி ோைல் தசோல்ேச் தசோல்ே நிருேிற்கும் ேிஸிக்கும்
அவ்ேளவு
ந க்க,”நோனும்
ைகிழ்ச்சி.
ஆன்ட்டிமய
நிரு எதற்கோக
ைத்தி
அேமன அமழத்தோவளோ, அதுவே இங்கு
வைசுறதுக்கோகத்தோன்
உன்மனக்
கூப்ைிட்வ ன்”
என்று
தசோல்ேவும், நிகித்திற்கு வகோைம் ேைேில்மே. ஆனோ ைனது குற்ற உணைச்சியில் துேண் து. அேனோல், இன்னும் அேனுக்கு ந ந்தமேகமள ைறக்கமுடியேில்மேத்தோன், இருந்தோலும் என்னவேோ ஒரு புது அனுைேம்!! அேன் ஒன்றும் தசோல்ேோைல் அமைதியோக இருக்க, நிருவும் ேிஸியும் அேனி ம் எதுவும் வைசோைல், அேவன அமைதியோக வயோசிக்கட்டும் என்று ேிட் னர். 121 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ஒருேோைம் கழித்து... கோமேயில், வ ேிட், உைோைதி, ேிஸி, நிரு நிகித் என்று அமனேரும், ேிைேின் நகங்கமளக் கடித்துத்
துப்ைிக்தகோண்டு
இருந்தனர்.
அமனேரின்
ந க்குவைோ என்று ையம் இருந்துக்தகோண்வ
ைனதிலும்,
என்ன
ந க்குவைோ
எது
இருந்தது.
நடுங்கியைடி இருந்த வ ேிட்ம , நிகித் வதற்றிக் தகோண்டு இருந்தோன், அேனதுக் கைத்மதப் ைிடித்தைடி. நிகித்தின் ைறுபுறம், அேனது இ துக்மகமயப் ைிடித்தைடி அேமன ஒண்டி இருந்த நிரு,”எனக்கு ையைோ இருக்கு” என்று தசோல்ே, “ஒன்னும் ஆகோது வைைி” என்று அேமளயும் ஆறுதல் ைடுத்திக் தகோண்டு இருந்தோன் நிகித். அறுமேச்சிகிச்மச
அமறயின்
உள்வள,
NPயின்
ேழிந த்துதேில்
நோன்கு
ைருத்துேர்கள்
தசயல்ைட்டுக்தகோண்டு இருந்தனர். NP தசல்லும்வைோவத வ ேிட்டி ம்,”கண்டிப்ைோ நோலு வைமையும் எந்தேித வசதமும் இல்ேோை தகோண்டு ேர்றதுதோன் எனது ஆமசயும். இருந்தும் எது ந ந்தோலும் ைனமசத் வதற்றிவகோ. முடிந்தேமை என்னோே முடிஞ்ச அளவுக்கு வைோைோடுவறன்” என்று தசோல்ேிவய தசன்றிருந்தோர். அதுவேறு வ ேிட்ம நீண்
அச்சுறுத்தியது.
வநைப் வைோைோட் த்திற்குப் ைின், தைல்ே தேளிவய ேந்தோர் நிர்ையி புருவ
ோத்தைன்,
இருக்கைங்களிலும் இைண்டுக் குழந்மதகமளச் சுைந்தைடியும், அேமைத் ததோ ர்ந்து இன்தனோரு ைருத்துேர், ைற்தறோரு குழந்மதமயச் சுைந்தைடியும்! தேளிவய ேந்தேரின் முகத்தில் அப்ைடி ஒரு சோந்தம், அப்ைடி ஒரு கனிவு. அந்த தநோடியில் நிகித்திற்கு,
அேமை
வேற
யோவைோேோகப்
ைோர்க்கமுடியேில்மே.
அன்மனயின்
உருேில்,
இமறேன் அனுப்ைிய தூதனோகவே ததரிந்தோர். அேமைக் கண் தும், வ ேிட் இருந்த இ த்தில் இருந்து எழுந்து ஓடி, தைோத்தைோக ைட்டுேின் கோேில் தைோத்ததன்று ேிழுந்தோன், குழந்மதகமளக் கூ
ைோர்க்கோைல். அமனேருக்கும் இது
அதிர்ச்சிமய அளிக்க, ைட்டு,”எழுந்திரு வ ேிட், என்னது இது. உனக்கு அழகு அழகோ தைண்டு மையனும் ஒரு தைோண்ணும் ைிறந்திருக்கோங்க. அேங்கமளப் ைோர்க்கோை நீ வேற என்னவேோ ைண்ணிட்டு இருக்க” என்று வகட்க, “உங்களுக்கு ததரியோதும்ைோ, இவத ைருத்துேைமனயில்தோன் உங்க ைமனேியும் குழந்மதகளும் ைிமழக்குறது தைோம்ை தைோம்ைக் கஷ்ட் ம்னு தசோன்னோங்க. அப்ைடி இருக்கும்வைோது, இன்மனக்கு எனக்கு இப்ைடி இருக்குதுனோ அதுக்கு நீங்கத்தோன் கோைணம். இப்வைோ நோவன தசோல்வறன்ைோ 122 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
நீங்கத்தோன் எனக்கு GOD OF LIFE. க வுள்தோன் உங்கமள அனுப்ைிருக்கோங்கன்னு நிமனக்குவறன், அேங்கமள ைோதிரி இருக்கனும்ன்றதுக்கோக!” என்று கண்களில் கண்ணரு ீ ன் தசோல்ேவும், உைோைதி அேமன எழுப்ைினோர். ைின் அேன்,”அம்ைோ, “அேளுக்கு அேமள
ீேோ?” என்று தயங்கிக்வகட்க,
அறுமேச்
தைோம்ை
சிகிச்மச
தைோம்ை
ைண்ணிருக்கு
ைத்திைைோ
வ ேிட்.
கேனிச்சிக்வகோ.
அதுனோே
மூணு
ையக்கத்துே
குழந்மதகமள
இருக்கோ.
எப்ைடி
அே
தோங்கினோன்வன எனக்கு ஆச்சரியைோ இருக்கு. கண்டிப்ைோ அேளோே மூணு குழந்மதகமளயும் ைோர்த்துக்க முடியோது. அதுனோே யோமையோேது துமணக்கு ேச்சிக்வகோ.” “கண்டிப்ைோ அம்ைோ” என்றோன். அேனி ம் குழந்மதமயக் தகோடுத்தேர்,”க வுள் நோன் இல்மே வ ேிட், அவதோ நிக்குறோவை அேருதோன். இல்மேன்னோ நோன் எப்ைவேோ இறந்திருப்வைன். எல்ேோரும் என்மன தைரிய ஆளோ ைோர்க்குறோங்க,
ஆனோ
உண்மையில்
தைரிய
ஆளு
அேருதோன்”
என்று
கண்ணரு ீ ன்
உைோைதிமயப் ைோர்த்து தசோல்ே, “என்ன தசல்ேம்ைோ இது கண்ணு கேங்கிட்டு? என் தசல்ேம்ைோ எப்ைவுவை மதரியைோ இருப்ைோ. ஏன்னோ அேமளப் ைோர்த்து ைித்தேங்களும் மதரியம்ன்னோ என்னதுன்னு ததரிஞ்சிக்கணுவை.” எனவும், நிருவும் ேிஸியும் இருேரின் அருகிலும் ேந்து,”நீங்க தைண்டு வைருவை ைோர்ேேஸ் வைர்ஸ்” உங்கமள ைோதிரி ைோர்க்குறது தைோம்ை தைோம்ை கஷ்ட் ம், என்று தசோல்ே, இமத
எல்ேோம்
ைோர்த்துக்
தகோண்டு
இருந்த
நிகித்திற்கு,
அேைோனத்தில்
முகம்
சிேந்தது.
அப்வைோது ஒரு ைருத்துேர் அேனி ம் ேந்து,”அதகய்ன் யுேர் ைோம் வஹட் ப்ரூவ்ட் தட்,
ீ இஸ்
அன் ைிைோக்கில் தைர்சன். யு வஹவ் டு ைி ப்ைவுட் அதைௌட் திஸ் தைோைன்ட்” என்று தசோல்ேி அேனதுத் வதோமளத் தட் , நிகித் ைட்டுமேப் ைோர்த்தோன். அேைதுக்
கண்கள்
அேமன,
ஏக்கத்வதோடு
ைோர்க்க,
ஒன்றுவை
தசோல்ேோைல்
அங்கிருந்து
நகர்ந்தோன். அேன் தசல்ேமதப் ைோர்த்த அமனேருக்கும் ைனது ேேித்தது என்றோல், நிருேிற்குக் வகோைம் ேந்தது. அேமன இன்று ேி வே கூ ோது என்று அேனின் ைின்வன தசன்றோள். ஒருேரு ம் கழித்து....
123 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
நிகித், இளோ, உைோைதி மூேரும் இந்தியோேில், உைோைதியின் ேட்டின் ீ சமையல் அமறயில் சமைக்கிவறன் என்ற தையரில், சமையில் அமறயில் ைட்டும் பூகம்ைம் ேருேது ைோதிரி அதிை மேத்துக் தகோண்து இருந்தனர். இதில் ஒருேருக்கு ஒருேர் வைோட்டி வேறு! உைோைதி ைிளகோய்த்தூமள எடுத்தோல், அேரி ம் இருந்து,”இது எனக்கு வேணும்” என்று எடுத்துக் தகோண்டு ஓடினோன், இளோ. அேன் அந்தப்ைக்கைோக, உைோைதியி ம் ஆட்ம மய வைோ , அேனி ம் இருந்து அேனுக்குத் ததரியோைல் சூட்டிங் தசய்துக் தகோண்டிருந்தோன் நிகித். ைிளகோய் தைோடிமய உைோைதியி ம் இருந்து ைிடுங்கிக் தகோண்டு ேந்த இளோ, தசல்ப்ைில் ைோர்க்க, அங்கு அப்வைோதுதோன் துருேி மேத்தத் வதங்கோயில் ைோதி கோணோைல் வைோய் இருந்தன. “வ ய் மைஸ்வைக், இங்க இருந்தத் வதங்கோமய எங்க ோ?” என்று இளோ நிகித்மதப் ைோர்த்துப் ைல்மேக் கடித்துைடி வகட்க, “அவதோ அந்தோ இருக்குப் ைோரு” என்றோன் நிகித், அேன் மகக்கோட்டிய இ த்மதப் ைோர்த்த இளோவுக்குக் வகோைம்தோன் ேந்தது. ஏன்தனன்றோல் அேன் கோட்டிய இ ம், முழுத்வதங்கோய்கமள அடுக்கி மேத்திருந்த இ ம். “வ ய், நோன் இமதயோ வகட்வ ன்?” “அப்வைோ எமதக்வகட்
ைிட்சோ ஓனர்?” என்று நிகித் வகட்க, உைோைதி சிரிக்கத் துேங்கினோர்.
அேர் சிரிப்ைமதப் ைோர்த்து அேமை முமறத்த இளோ, நிகித்தி ம்,”நோன் துருேி ேச்சத் வதங்கோமய வகட்வ ன்” எனவும், “அ
அது இந்தோத்தோன இருக்கு“
“ைோதி தோன் இருக்கு” “ைோதி கோணும்னோ, ஓட்ம ப் ைல்ேி சிங்கோரிட்
வைோய் வகளு, அதேிட்டுட்டு என்கிட்
என்மன தகோஞ்சம் ததோந்திைவு ைண்ணோத இளோ, என் வைைிக்கோக நோன் ஸ்தை
வகட் ோ?
ேோ ைண்ணிட்டு
இருக்வகன்” என்று அேனது வேமேயில் கேனம் தசலுத்துேது ைோதிரி ைோேமன தசய்ேது வைோல், அடுத்து உைோைதியி ம் இருந்து எமத உருேேோம் என்று ஓைப்ைோர்மேயில் அேச, 124 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“வ ய்
அரிசிமூட் ,
எதுனோலும்
இளோவேோ
நிறுத்திக்வகோ,
இங்க
ேைோத,
நோன்
என்
தைோண் ோட்டிக்கு சமைக்கணும்” என்று சிரிப்பு ன் தசோன்னோர் அேர். நிகித் இளோேி ம் இருந்து, இப்வைோது அேன் ைோர்த்துக் தகோண்டிருக்கும்வைோவத, அேன் தேட்டி மேத்து இருந்த ைச்மச ைிளகோமய எடுக்க, “வ ய் இப்வைோ உன்மன என்ன ைண்வறன்னு ைோரு?” என்று தசோல்ேி இளோ பூரிக்கட்ம மயத் வத வும், “வநோ வகோைம் ைச்சோன். எப்ைடியும், லூஸிக்கு ைல்லு இல்மே. அேளுக்கு எதுக்கு ரிக்ஸ் எடுத்து சமைக்குற, வைசைோ ஓட்ஸ் கஞ்சி ேச்சிக்தகோடு. அதுவே அதிகம்தோன் என்று தசோல்ேவும்” “உனக்குத்தோன் ோ ஓட்ம
ேோய்” என்று ைற்கமளக் கடித்தோன் இளோ.
“வைோ ோ தடியோ” என்று வைசிக்தகோண்டு இருக்கும்வைோவத, நிகித் இளோ எடுத்து மேத்து இருந்த ைோமே, தட்டிேி , அது தைோத்தைோகக் கேிழ்ந்தது. அவ்ேளவுதோன், இளோவும் அேனதுப் தைோருட்கமளத் தட்டிேி , உைோைதி, ை ை தேன்று தனது தைோருட்கமள எடுத்து ஒளித்து மேக்க முயன்றோர். ஆனோல் இைண்டு தடிைோடுகளும் இம யில் புகுந்து, அமதயும் ைிடுங்கி எறியவும், இப்வைோது மூேரும் கி ந்தது கும்ைியடித்துக் தகோண்டு இருந்தனர் சமையல் அமறயில். இேர்கள் சமைக்கிவறன் என்றவைோவத, கேங்கிக்தகோண்டிருந்த ைகளிர் கூட் ம், சத்தம் வகட்டு, மூேரும் ஒன்றோக ேந்துப் ைோர்க்கும்வைோது, அந்த அமறவய ைோேில் புமக ேந்தது வைோே இருந்தது. நிருவும், ேிஸியும் கருவுற்று இருந்ததோல், அேர்ஜியோகிேிடும் என்று ைட்டு அேர்கமள ஹோேில் தசன்று அைைச்தசோல்ேிேிட்டு,”என்ன ந க்குது இங்க” என்று தகோஞ்சம் சத்தைோகவே கத்தவும், அடிவைோட்டுக்
தகோண்டிருந்த
மூேரும்,
திரும்ைிப்
ைோர்க்க,
அங்கு
ைட்டு
தகோமேதேறியில்
ைோர்த்துக் தகோண்டு இருந்தோர். இளோ நிகித்தின் மகயில் சுைண்டி சிக்னல் தகோடுக்கவும், நிகித் ைட்டுேி ம் முன்வனறி,”அதுேந்து அம்ைோ, நோன் நோங்க” என்று ேோர்த்மதகள் ேைோைல் எச்சில் கூட்டியேன், அேைது அருகில் தசன்றதும், அேைது ேேதுக்மகமயப் ைிடித்து இழுக்க, இமத எதிர்ப்ைோர்க்கோத ைட்டு, அேன் இழுத்த இழுப்ைில் ை ோதைன்று உள்வள ேந்து, உைோைதிமய வைோதி நின்றோர். 125 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அவ்ேளவுதோன், இளோவும் நிகித்தும் அேரின் ைீ தும், ைோமே அள்ளி ேசி ீ அடித்து அேமையும் கவளைைத்தில் இழுத்துேிட்டு சிரித்துக் தகோண்டிருக்க, அேைதுக் வகோேத்மதப் ைோர்த்து இப்வைோது அேர்களு ன் வசர்ந்து உைோைதியும் சிரிக்கத் துேங்கினோர். ைிள்மளகளும்,
கோதல்
கணேனும்
சிரிக்கும்வைோது,
அேைோலும்
வகோைத்மதக்
கட்டுப்ைடுத்த
முடியோது வைோக, அேரும் சிரிக்கத் துேங்கினோர். நிகித் அேரின் கன்னத்தில் முத்தம் மேக்கவும், இளோ நோனும் நோனும் என்று ேந்து ைறுகன்னத்தில் முத்தம் மேத்தோன். “அப்வைோ நோன்” என்று உைோைதி வகட்கவும், ைட்டுேின் முகம் சிேந்தது. இதற்குவைல் வேறு என்ன
வேண்டும் நிகித்திற்கும்
இளோவுக்கும்,
இருேமையும்
மேத்துக்
கிண் ேடித்துக்தகோண்டு இருக்க, இேர்கள் சிரித்து ைகிழ்ேமதக் வகட்டு, அங்கு இருேருக்கு இருப்புக் தகோள்ளேில்மே. தகோஞ்சம் வநைம் கழித்து, “வ ேிட் எப்வைோ ேருேோன், ைணியோகுவத” என்று ைட்டு தசோல்ேவும், “அேன்
ேர்றதுக்கு
வநைம்
ஆகும்
அம்ைோ”
என்று
தசோன்ன
இளோமேப்
ைோர்த்து
நிகித்
புன்னமகத்தோன். கள்ளர்கள் சிரிக்கும்வைோவத ததரிந்தது, இருேரும் எமதவயோ ைமறக்கிறோர்கள் என்று! அப்ைடி நிமனத்த அடுத்தேினோடி, ேட்டின் ீ கோேிங் தைல் அடித்தது. ைட்டு அங்கு இருந்வத,”ேிஸிைோ தகோஞ்சம் கதமேத் திற” என்று தசோல்ே, “வேண் ோம் வேண் ோம்” என்றனர் இளோவும், நிகித்தும். “எதுக்கு” என்று ைட்டு ைோர்த்துக் தகோண்டிருக்கும்வைோவத, ைோவுகளில் சிக்கி வைய் வைோே இருந்த இளோவும்,
நிகித்தும்
தசன்றனர்,
அப்வைோது
உைோைதி,
நோனும்
நோனும்
என்று
ேந்தோர்
அேர்களு ன். அப்வைோவத அேருக்கு அது வ ேிட்தோன் என்று ததரிந்தது! மூேரும் தசோல்ேிமேத்து, சத்தம் எழுப்ைியைடி கதமேத் திறக்க, “ஐவயோ வைய் வைய்” என்று அேறியடித்துக்தகோண்டு ைின்னோல் நகர்ந்து தசன்றோன் வ ேிட். அவ்ேளவுதோன் அங்கு சிரிப்ைிற்கு ைஞ்சவை இல்ேோைல் இருந்தது. ைின்னர் தகோஞ்சம் ததளிந்து, வ ேிட்,
ீேோமேயும்,
குழந்மதகமளயும்
உள்வள
அமழத்து
ேை,
அங்கு
இருந்த
அமனேமையும் கண்டுக்தகோள்ளோைல், வ ேிட்,”அம்ைோ எங்க ோ. அேங்க முகத்துேதோன் முதேோ முழிக்கணும்னு
ேந்வதன்.
எருமைகளோ
இப்ைடி
ைண்ணிட்டீங்கவள!
அப்ைோ
நீங்களும்.
இருந்தோலும் ஒன்னும் தசோல்ேமுடியோது. உங்கமளப் ைத்தியும்தோன் ததரியுவை!” என்று தசோல்ே, 126 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“ஹவேோ அது என் அம்ைோ” என்று ேந்தோன் நிகித், “ஹவேோ ஹவேோ அது என் அம்ைோ” இளோ. அப்வைோது ேிஸி, நிரு,
ீேோ மூேரும், வகோைஸோக,”அது எங்க அம்ைோ” என்று தசோல்ே,
“வைோங்க ோ நீங்களும் உங்க சண்ம களும்.” என்று தசோன்ன வ ேிட்,”அம்ைோ எங்க இருக்கீ ங்க?” என்று கத்திக்தகோண்வ
சமையல் அமறமய வநோக்கி ஓ ,
அங்கு இருந்தக் வகோேத்மதப் ைோர்க்கவும் அதிர்ந்து நின்றோன். அப்வைோதுதோன் ைட்டு முகத்மத கழுேிட்டு நிைிர்ந்து,”உள்ள ேைோத வ ேிட் எல்ேோ எருமைகளும் கி ந்தது
கும்ைி
அடிச்சிருக்கு இங்க” என்று தசோல்ேிக்தகோண்டு,
அேர் தேளிவய
ேைவும்,
ைட்டுமேத் தூக்கி,”அம்ைோ” என்று சுத்தினோன் வ ேிட். “அ
ேிடு வ ேிட்” என்று அேர் தசோல்ேிக்தகோண்டு இருக்கும்வைோது.
“எனக்கு ைட்டும் சோன்ஸ் தைவே ைோட்டுக்கோ” என்று உைோைதி சத்தைோகவே முணுமுணுக்க, அமனேரும் ேிழுந்து ேிழுந்து சிரித்தனர். ஆனோல் அேருக்கு அத்தமன ைகிழ்ச்சி, எல்ேோரும் ைட்டுமே ஆமசதீை அம்ைோ அம்ைோ என்று அமழக்கும்வைோது. “வ ய்
ம வு
வைோதும் ோ,
அம்ைோ
உன்
“ைோசம்”
என்னும்
க லுே ஏற்கனவே
முங்கிதோன்
கி க்கோங்க. எங்களுக்கும் தகோஞ்சம் ேிட்டுமே” என்று நிகித் நக்கேடிக்கவும், “அதோன் நீங்க எல்ேோரும் இங்வகதோன இருக்கீ ங்க. நோன் அப்ைடியோ? அது எல்ேோம் முடியோது முடியோது” என்று அ ம்ைிடிக்கவும். சிே
ைே வநைம் ேம்ைிழுத்து
அைட்ம யடித்துேிட்டு, ைின்னர் தங்களது
வைய் வே த்மதக்
கமேக்கச் தசன்றனர். இது
இங்கு
ேழமைதோன்.
எப்வைோதும்
மூேரும்,
தனித்தனியோக
ைமனேிக்கு
சமையல்
தசய்கிவறன் என்று தசல்ேதும், ைின் அமறமய வைய் ே ீ ோக ைோற்றுேதும். அமனத்து
வஜோடிகளும்,
சண்ம யிட்டும்,
சீண் ல்
தங்களது
துமணயு ன்,
ேிமளயோட்டுகவளோடும்
ேம்ைிழுத்துக்தகோண்டும்,
குளித்துமுடித்து,
தேளிவய
தசல்ேச் ேை,
அங்கு
வேமேக்கோைர்கள் அமனேரும் சமையல் அமறமயச் சுத்தம் தசய்துக்தகோண்டு இருந்தனர்.
127 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அமதப்ைோர்த்த
ைட்டு
ஓடிேந்து,”எத்தமன
த மே
தசோல்ேிருக்வகன்.
இப்ைடி
எல்ேோம்
ைண்ணவேண் ோம்னு. வைோங்க வைோய் எல்ேோரும் ஹோல்ே உட்கோருங்க” என்று ேிைட்டினோர். “என்னம்ைோ இது. நோங்க ைண்ணோை வேற யோரு ைண்ணுேோ?” “நோங்கதோன இப்ைடி ஆக்குவனோம் நோங்கவள ைண்வறோம். அப்புறம் உங்ககிட்
எத்தமன த மே
தசோல்ேிருக்வகன். என்மன ைட்டுன்னு கூப்ைிடுங்கன்னு. தினமும் தசோல்ேவேண்டியதோ இருக்கு. உங்கமளத்தோன், நோன் இன்மனக்குச் சோயங்கோேம் ேந்தோ வைோதும்னு தசோன்வனவன” என்று வகட்க, “வ ேிட் அய்யோ ேந்தமதப் ைோர்த்வதோம், அதோன் ைோர்த்துட்டுப் வைோகேோம்னு” என்று தசோல்ேவும், “அப்வைோ எதுக்கு இந்த வேமே. வைோங்க” என்று ேிைட்டினோர் அமனேமையும். அதன்ைிறகு, நிகித், இளோ, உைோைதி மூேரும் உண்மையில் உதே, சமையல் அமறமய ஒதுக்கிய ைட்டு, அேர்களின் உதேியு வன சமைத்தோர். உதே ேந்த நிரு, ேிஸி,
ீேோ மூேமையும்
ேி ேில்மே. அவதவைோே வேமேப் ைோர்ைேர்கமளயும். சமைத்து முடித்ததும், அந்தப் தைரிய ஹோேில், அமனேரும் கீ வழ அைர்ந்து இருக்க,நிகித் இளோ, வ ேிட் மூேரும் ைரிைோறியைடி, கல்யோண ேட்டுச் ீ சோப்ைோடு வைோே ந ந்ததும் ைதியச் சோப்ைோடு. அதன்ைின், அமனேரும் சிறிது தைஸ்ட் எடுக்க, ைின் ைோமேயில் ேவ ீ
தஜோேி தஜோேித்தது.
வேறு
முடிந்ததோல்,
ஒன்றும்
இல்மே.
குழந்மதகளோன, நி
இன்றுதோன்
வ ேிட்டிற்கு
இந்தியோ
ேை
அேனின்
ோ,நிர்ைல், நீைஜ் மூேருக்கும் முதல் ைிறந்தநோள் ேிழோ ந க்கேிருந்தது
ேட்டில். ீ எல்ேோம்
தயோைோனதும்,
அமனேரும்
புத்தோம களில்
தஜோேி
தஜோேிக்க,
தகோண் ோட் ம்
வகோேோகேைோக இருந்தது. அமனத்தும் முடிந்ததும், குடும்ைைோக அமனேரும் எடுத்துக்தகோண் வைோட்வ ோமே,
வ ேிட்
எடிட்
தசய்துக்தகோண்டிருக்க,
நிகித்
NPயின்
மசட்டில்
இ ம்
ஒதுக்கிக்தகோண்டிருந்தோன் இந்தப் புமகப்ை த்மதப் வைோடுேதற்கு. ைற்ற அமனேரும் என்ன ோ ைண்ணிட்டு இருக்க என்று வ ேிட்ம
கும ந்துக் தகோண்டு இருந்தனர்.
அேன் தகோடுத்ததும், நிகித் மசட்டில் வைோட் ோன். அமத இட் தும் ஏவனோ அந்தப் ைகுதிக்வக தைோேிவு ேந்தது வைோல் இருந்தது.
128 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
ைட்டு உைோைதியின் வதோளில் சோய்ந்தைடி, அமதப்ைோர்த்துக் தகோண்டிருக்க, அேரின் கண்களில் தோனோகக்
கண்ண ீர்
ேந்தது.
உைோைதி
தைல்ே
அேமை
அமணத்து,
சைோதனப்ைடுத்தவும்,
ைற்றேர்களுக்கு, அேரின் நிமே புரியவே தசய்தது. நிகித், இளோ, வ ேிட் மூேரும், அேர்களின் அருகில் ேந்து, அேமைச் சைோதோனப்ைடுத்தவும், அேர் கண்களில் கண்ண ீர் ேந்துக்தகோண்வ ேிழுந்து,”அம்ைோ
ைன்னிச்சிருங்க
இருந்தது. அப்வைோது நிகித், அேரின் கோேில்
என்மன.
என்னோே
நீங்க
எவ்ேளவேோ
துக்கம்
அனுைேிச்சிட்டீங்க.” என்று ைேத மேக் வகட் மத இன்றும் வகட் ோன். ைட்டு அேமன எழுப்ைி,”நீ அப்ைடி தசஞ்சதுனோேதோன் ைோஜோ, இன்மனக்கு இளோ, வ ேிட், நிரு, ேிஸி,
ீேோ,
என்வனோ
மூணு
வைைக்குழந்மதங்கன்னு
தசல்ேங்களுக்கோக
தைோம்ை
சந்வதோ
ஆர்ேைோ
ோ
இருக்வகன்.
எதிர்ப்ைோர்த்துட்டு
இன்னும்
ேைப்வைோற
இருக்வகன்”
என்று
தசோல்ேவும், “அம்ைோ உண்மையிவேவய நீங்க க வுள்தோன்ம்ைோ” என்றோன் நிகித். அன்று
ைருத்துேைமனயிவேவய
அேனது
ைிடிேோதம்
ைிகவும்
அடிேோங்கியது,
ைட்டுேிற்கு
இருக்கும் தையமைக்கண்டு, அதன் தோக்கம் தோன், அேர் இந்த நிமேமைக்கு ேை, எவ்ேளவு கஷ்ட் ப்ைட்டிருக்க வேண்டும் என்று வயோசிக்க மேத்தது. ஒற்மறயில் அேர் எவ்ேளவு ைோடு ைட்டிருக்கவேண்டும் என்று முதல் முதேோக வேறு வகோணத்தில் சிந்தித்தோன். அதன்ைிறகு, அேைது ைகன் என்று தசோல்ேதில் ைிகவும் சந்வதோ
ைோக இருந்தது. இைண்டு
ைோதத்தில், ந க்கேிருந்தத் திருைணத்மத, உைோைதி-நிர்ையியின் தமேமையில் இந்தியோேில் அேன்
மேக்கச்
தசோன்னவைோதுதோன்
ததரிந்தது,
அேன்
ைட்டுமே
அன்மனயோய்
ஏற்றுக்தகோண் து. அப்வைோது அமனேரும் அம ந்த ைகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்மே. ஆனோல் வ ேிட்டிற்குத்தோன் ேை முடியேில்மே இேர்களின் திருைணத்திற்கு. என்று இமத அறிேித்தோவனோ, அன்வற அேரின் மசட்டில், ஒரு ேடிவயோமே ீ ைதிவு தசய்தோன். அதில் அேன் சிறுேயதில் ைட்
வேதமனயும், இப்வைோது உணரும் வேதமனயும் ேிரிேோகச்
தசோல்ேி இருந்தோன். அமதப்ைோர்த்தப் ைின்புதோன், ஏன் உைோைதி, ைட்டுவுக்குவை புரிந்தது அேனின் உண்மையோன நிமே. அதில் அேன் தசோன்ன இறுதி ேோக்கியங்கள்,”என்மனயும், எனது அன்மனமயயும் அேைோனப் ைடுத்தியேர்களுக்கு, ைிகவும் நன்றி. இல்மேவயல் இப்ைடி எனக்கு என் அன்மனயின் ைீ து இவ்ேளவு நல்ே எண்ணம் ேந்திருக்கோது. அவதவைோே, எனது அன்மன இன்று உேகம் அறிந்த தைண்ைணி, ஆனோல் எங்கமள இழிவுைடுத்திய நீங்கள் எங்வக?
129 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
இப்ைடி
ஒரு
கூட் த்தின்
நடுேில்
ைடித்வதன்
என்ைமதேி ,
இத்தமகய
ஒரு
ைிகச்சிறந்த
அன்மனயின் ைகன் என்று தசோல்ேதில் எனக்கு ைிகவும் தைருமையோக இருக்கிறது. உங்களில் ைேர்
இன்னும்
இவத
நிமேமையில்தோன்
இருக்கிறீர்கள்.
நீங்கள்
உணர்ந்துதகோண்டு
இேர்களுக்கும், என்மனப் வைோன்றேருக்கும் ஆதைவு தைவேண்டும், இல்மே எனது தந்மதமயப் வைோே ைோணிக்கைோய் இருக்கவேண்டும் என்று தசோல்ேேில்மே. எங்கமள எங்கள்வைோக்கில் ேோழேிட் ோவே வைோதும்.” என்ைது! அமதப் ைோர்த்த அமனேமையும், இது இடிக்கவே தசய்தது. ஆனோல் அது உண்மை என்றதோல் யோரும் ைீ ண்டுக் வகட்கேில்மே. இப்வைோது அங்கு கண்ண ீர் க ல் தைோங்கி ேழிய, அமதத் தடுக்கும் வேமேமயயும், நிகித்வத எடுத்துக்தகோண் ோன். “இங்க
ஒவை
தூசியோ
இருக்குே,
ேிஸிமயப் ைோர்த்துக்தகோண்வ
எல்ேோர்
கண்ணுமேயும்
கண்ண ீர்
ேருது”
என்று
நிகித்
தசோல்ே,
இளோ இைண்டு வைோடு வைோட் ோன். “வைைி, உங்க அண்ணன் வ ோப்ைி அடிக்குறோவன, தகோஞ்சம் என்னன்னு வகட்கைோட்டியோ?” “இளோ ேி ோத அேமன நல்ேோ கும்ைி எடு” என்று வ ேிட் கத்தவும், “வ ய் ம வு, உனக்கு இல்மே இனி தயவு” “அ ங்கவே ைோட்டியோ
ோ நீ” என்று
ீேோ நிகித்மதப் ைோர்த்துக் வகட்க,
“இந்த சீல் ைிடிச்ச ஒட் ம க்குச்சிக்கு இம்புட்டு அறிேோ?” என்று ேியந்தது வைோே நிகித் நடிக்கவும், அமனேருவை சிரித்தனர். ைின் அமனேரும் உறங்கச் தசல்ே, உைோைதி ைட்டுேி ம்,”தசல்ேம்ைோ, இப்வைோ வஹப்ைியோ?” என்று வகட் ோர். “தைோம்ை தைோம்ை வஹப்ைிங்க, ஆனோ இது ைோதிரி எப்ைவுவை சந்வதோசம் நிமேச்சி இருக்கணும்” என்று கண்ண ீர் சிந்த, “தசல்ேம்ைோ இருக்கும்வைோது, எப்ைடி சந்வதோசம் இல்ேோை வைோகும்” என்றோர் உைோ. அங்கு நிரு,”தைோம்ை வதங்க்ஸ் சிலுப்ைோ”என்று அேனது அருகில் அைர்ந்தைடி தசோல்ே, “நோன்தோன் வைைி உனக்கு வதங்க்ஸ் தசோல்ேணும்” எதற்கு என்று புரியோைல் ைோர்க்க, 130 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
“நீ ைட்டும் அன்மனக்கு ேி ோப்ைடியோ ைடிக்கமேன்னோ, என்வனோ ேி
யத்மத
தேளிய
தசோல்ே
மேக்கேன்னோ.
இன்னும்
ைனசுே அரிச்சிட்டு இருந்த
அப்ைடிவயதோன்
இருந்திருப்வைன்”
என்று தசோல்ேி அேமள அமணத்துக் தகோண் ோன். “உைோைதி-தசல்ேம்ைோ, உண்மையிே சூப்ைர்ே” “ஆைோ
ோ, வைைி.”என்று தசோல்ேி, கணேனோய் அேனது வேமேகமளத் துேங்க, தைல்ே தைல்ே
சந்திைன்,
இேர்களின்
ேட்டில் ீ
சந்வதோசம்
ைட்டுவை
இனி
என்றும்
இருக்கும்
என்று
ேோழ்த்திேிட்டு ைமறந்தோன். உயிர்-இது
அேைேர்
அமனத்திற்குவை
ைோர்க்கும்
அர்த்தம்
ேிதத்தில்
உண்டு.
தோன்
உயிரினில்
இருக்கிறது.
வேற்றுமை
க வுளின்
வதடினோல்,
ைம ப்ைில்
அங்கு
ைிறக்கும்
அடிமைத்தனம், இழிவு. இமத உணர்ந்து ந ந்தோல் உேகில் உள்ள அமனேருவை ைகிழ்ச்சியோக இருக்கேோம் வேதமனகள் இன்றி. இமைேனேன் ெம ப்ெினிவல எதற்கிந்த வேறுெோடு, இதுேமரயில் அைியேில்மல என்ன அேன் ஏற்ெோடு! தமலேபனன்று துதித்திருந்வதோம் தருேதுவேோ இ ர்ப்ெோடு, தயேிருந்தோல் தருேோவனோ தோழ்ந்த இந்த நிமலப் ெோடு! ஆணினமும் பெண்ணினமும் அேனியிவல இரண்டு மேத்தோன், அதற்குபைன்ன தகுதி கண் ோன் அந்நிமலமய ஏன் ைறுத்தோன்? ஊனபைன்று ேந்துேிட் ோல் உயர்வுபைன்ன தோழ்வுபைன்ன? உற்ைேவர பசோல்லுங்கவைன் உண்மையிமத உணருங்கவைன்! என்ன ெிமழ பசய்துேிட்வ ோம், எதற்கு நோங்கள் செிக்கப் ெட்வ ோம்? எண்ணி எண்ணிப் ெோர்க்மகயிவல எங்கள் உள்ைம் உம ந்துேிட்வ ோம்! கண்ணினிமைப் வெோல நின்று கோத்து ேந்தபெற்வைோரும் கதைியமதக் வகைோைல் மக ேிடுத்தோர் என் பசய்வேோம்? 131 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ??
அெஸ்ேரைோய் ஒலிக்கும் இமச அழபகனவே ைோைோவதோ? அெசகுனம் என்று பசோல்லும் அேல நிமல அகலோவதோ? அல்லலுற்று அேதிப் ெடும் அந்தரைோம் நிமலதனிவல, அடுத்து என்ன நிகழுபைன்று அெயக் குரல் எழுகிைவத! அனுதோெம் வதமேயில்மல ஆதரவே வெோதுமையோ, ெரிதோெப் வெச்சுக்கைோல் ெலன் ஏதும் இல்மலமயயோ! ெரிகோசம் பசய்வேோரும் ெங்கபைன்று ெழிப்வெோரும், ெிைேிப் ெிமழ இதுபேனவே புரிந்துணர ைோட் ோவரோ? உலகினிவல எைது நிமல உயர்ேதற்வக உதேிடுேர், ீ உைவுகவை உைது அன்மெ உேந்பதைக்கு அைித்திடுேர்! ீ ஊனபைன்று ஏதுைில்மல எழுந்தி வே மக பகோடுப்ெீர், உயர்மே நோங்கள் அம ந்தி வே உறுதுமணயோய் இருந்திடுேர்! ீ -பகைரி **முற்றும்**
132 உயிரினில் வேற்றுமை உண்வ ோ?? – ஃபெைிலோ ஜோன்சன்
