காதல் ெச ெசா ான்ன கணேம
அத்தியாயம் 1 குைற ஒன்றும் இல்ைல மைற மூர்த்தி கண்ணா… குைற ஒன்றும் இல்ைல கண்ணா குைற ஒன்றும் இல்ைல ேகாவிந்தா… என்று பூைஜ அைறயில் ெமல்லிய குரலில் பாடிய ராேஜஸ்வாியின் குரலில், இைசக்குயில் எம் எஸ் சுப்புலட்சுமி அம்மாவின் குரலில் இருந்த குைழவும் இனிைமயும் இல்லாவிட்டாலும், தனக்கு கிைடத்து இருக்கும் வாழ்ைவ சந்ேதாஷமாக ஏற்று இைறவனுக்கு நன்றி ெதாிவிக்கும் அந்த உயர்ந்த பாவைன மிக நன்றாகேவ ெதாிந்தது. “ராஜி, ேகாவிலுக்கு சாப்பாடு எடுத்துட்டு ேபாக கார் வந்துட ேபாகுது. ேநரமாச்ேச? எல்லாம் ெரடியா?”, என்று அவசரகுரலில் ேகட்டபடி பூைஜ அைறக்குள் எட்டி பார்த்த ராகவன், அந்த இல்லத்தின் முடிசூடா மன்னன். ராேஜஸ்வாியின் மனம் கவர்ந்த கள்வன். இருபத்தி மூன்று ஆண்டுகள், சின்ன சின்னதாய் அவ்வப்ேபாது சண்ைட ேபாட்டு ெகாண்டாலும், நிைறவான வாழ்க்ைக வாழ்ந்து ெகாண்டு இருப்பவர். “சைமயல் ஆகி விட்டது. அந்தந்த பாத்திரத்தில் ெசட்டா பாரதிைய எடுத்து ைவக்க ெசான்ேனன். என்ன ெசய்கிறாள் பாருங்க. நான் இன்னும் ெரண்ேட நிமிஷத்தில் வந்து விடுகிேறன்”, என்று கணவனுக்கு ெசால்லியபடி பூைஜைய முடிக்கும் விதமாகச கற்பூர ஆரத்தி காட்ட ஆரம்பித்தார் ராஜி. “பாரதி…”, என்று அைழத்தபடி உள்ேள ெசல்லும் ராகவன், தஞ்சாவூாில் இருந்து இருபது கிேலாமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கும் அரசுக்கு ெசாந்தமான சர்க்கைர ஆைலயில் கடந்த இருபத்தி ஐந்து ஆண்டுகளாக, பணி புாிந்து வருகிறார். ஆைசக்கு ஒரு ெபண் பாரதி. தஞ்சாவூாில் பீ ஈ [ட்ாிபிள் ஈ] நான்காம் ஆண்டு படித்து வருகிறாள். துடிப்பான ெபண். குடும்பத்தில் ஒட்டுதல் மிக அதிகம். அவர்களுக்கு இருக்கும் ெசாற்ப ஆஸ்திக்கு ஒரு ஆண், தமிழ் ெசல்வன். இந்த ஆண்டு ப்ளஸ் டூ ேதர்வு எழுத ேபாகும் புத்திசாலி மாணவன். எப்ேபாதும் ஒரு உைறக்குள் இரண்டு கத்திகள் இருக்க முடியாது என்பது ேபால ஒேர வீட்டில் இரண்டு புத்திசாலிகள் இருக்க முடியாது என்பதால், ஒரு நாைளக்கு குைறந்தது நூறு சண்ைடகள் அவர்கள் இருவருக்கும் இைடேய வந்து ேபாகும். ஆனாலும் ஒருவர் ேமல் ஒருவர் ைவத்து இருக்கும் அன்பு வார்த்ைதகளால் ெசால்ல முடியாத கவிைத. “ேஹய் பாக்ஸ், ேநற்று காேலஜிற்கு, ேகம்பஸ் இண்டர்வியுவிற்கு டி சி எஸில் இருந்து வந்தாங்க என்று ெசான்னாேய? ஏதாவது ேதறுமா? இல்ைல “, என்று இழுத்து கட்ைட விரைல கவிழ்த்து காட்டி, அவைள வம்பிழுத்தான் தமிழ்.
“ேடய் என்ேனாட ேபைர இப்படி ெகாைல பண்ண உனக்கு எப்படிடா மனசு வந்தது? உனக்கு ேபாய் தமிழ் ெசல்வன் என்று ேபர் வச்சாரு பாரு, அவைர ெசால்லணும் முதலில், நீ உட்கார்ந்து இருக்கும் அாியாசனத்ைத விட்டு எழுந்திாி, பிளாஸ்டிக் பக்ெகட் உன்ேனாட நூறு கிேலா எைடைய தாங்குமா? “, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்ன பாரதி, அவனின் ைக பற்றி, இழுத்து எழுப்பினாள். “அம்மாவும் அப்பாவும் உன்ைன அக்கா என்று கூப்பிட ேவண்டும் என்று அனத்தி ெகாண்ேட இருக்காங்க. எனக்கு அது ெகாஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு. ஒேரயடியா தந்ைத ெசால் ேபச்சு ேகட்காதவன் என்ற பட்ட ேபர் வாங்க ேவண்டாேம என்று நான் ெசய்யும் ேவைல உனக்கு புாியுதா பார்”, என்று சலித்து ெகாண்டவன், ‘என்ைன ெகாஞ்சம் மாற்றி’, பாடல் டியூனில், பாரதிையயும் அக்காைவயும் கூட்டி, , அதில் ெகாஞ்சம் ஸ்ைடைல ஊற்றி… பாக்ஸ் என்றால் உனக்கு பிடிக்காேத… என்று உற்சாகமாய் தமிழ் பாடும்ேபாது ராகவனின் பாரதி என்ற அைழப்பு ேகட்டது. அவாின் குரல் ேகட்டதுேம, “அப்பா பாருங்கப்பா இவைன என்ைன ேவைல ெசய்ய விடாமல், அப்பாக்கு ைடம் ஆச்சு வண்டி வந்து விடும் என்று ெசால்ல ெசால்ல ேகட்காமல் வம்பிழுத்து ெகாண்ேட இருக்கிறான்”, என்று அப்பாவிடம் ெசல்லம் ெகாஞ்சினாள் ஆைச மகள். “அடி பாவி, இப்படி கூசாமல் ெபாய் ெசால்கிறாேய? ேநற்று இண்டர்வியு என்ன ஆச்சு என்றுதாேன ேகட்ேடன். பத்து நிமிஷமா நானும் விதம் விதமா ேகட்டு பார்த்துட்ேடன். பதிேல ெசால்லாமல் டிமிக்கி ெகாடுத்து விட்டு, உன்ைன…”, என்று அவைள முைறத்தபடிேய அப்பாவின் ேகள்வியான பார்ைவக்கு பதிலும் ேசர்த்து ெகாடுத்தான் தமிழ். “உடேன எப்படிடா முடிவு ெதாியும்? அது உனக்கு ெதாிய ேவண்டாமா? அங்ேக ேவைல பார்க்கும் ஒருவாிடம், ெசால்லி ைவத்து இருக்கிேறன். இன்று ெதாிந்து ெசால்கிேறன் என்று ெசால்லி இருக்கிறார். அைத விடு, அவங்க இந்ேநரம் முடி எடுத்து காது குத்தி முடிச்சு சாப்பாட்டுக்கு காத்து இருக்க ேபாறாங்கடா. எல்லாம் ெரடியா பாரதி? “, என்று அக்கைறயாய் விசாாித்தார் ராகவன். “அப்பா, ேநற்ேற ேகட்கணும் என்று நிைனத்ேதன். மறந்துட்ேடன். யாருக்குப்பா இப்படி எல்லாம் விழுந்து விழுந்து ேவைல ெசய்றீங்க? ஊர் உலகத்தில் ேஹாட்டலா இல்ைல. காைச வீசி எறிந்தால் சாப்பாடு கிைடக்காதா என்ன? உடம்பு சாி இல்லாத அம்மாைவ ேபாய் சிரமபடுத்தி ெகாண்டு… பாவம்பா அம்மா “, என்று முடிக்காமல் வருத்தத்ேதாடு இழுத்தாள் பாரதி. “ேஹய் அது யாருன்னு ெதாியாமல் நீ பாட்டுக்க வாய்க்கு வந்தைத ேபசாேத”, என்று அதட்டினான் தமிழ். “நான் அப்பாவிடம் ேபசும்ேபாது நீ ஏண்டா குறுக்ேக வருகிறாய்? யாரா இருந்தால் எனக்ெகன்ன? எங்க அம்மாதான் எனக்கு பர்ஸ்ட் “, என்று அழுத்தமாக ெசான்னாள் பாரதி. “சீ சீ அப்படி இல்ைல பாரதி. எங்க ேகன் ஆபிசாின் ெபாண்ணுக்கு முடி இறக்கி காது குதுறாங்க. அவங்க குல ெதய்வம் ேகாவில் இங்ேக இருக்கு. நன்னிலம் பக்கத்துல சின்ன கிரமம். அங்ேக ெபாிய ேஹாட்டல் எல்லாம் இல்ைல. மிஞ்சி மிஞ்சி முப்பது ேபர் வர ேபாறாங்க. தஞ்சாவூர் ேபாகணும்னா எப்படியும் ஒரு மணி ேநரம் ஆகி விடும். சாப்பாடு ெகாடுக்கிேறன் என்று நான்தான் ெசான்ேனன். அவர் ெராம்ப நல்ல மாதிாி ெதாியுமா? அவேராட மைனவிேயாட அண்ணன் கூட ெசன்ைனயில்தான் டி சி எஸ்ல தான் இருக்கார். அவர் மூலமா தான் உனக்கு ேவைலக்கு கூட ெசால்லி இருக்கு. அது நடப்பதும் நடக்காததும் ேவற விஷயம். இது மனிதனுக்கு மனிதன் ெசய்யும் சாதாரண ஒத்தாைசம்மா, அைத கூட ெசய்ய கூடாதா”, என்று நீளமாய் விளக்கம் ெசால்ல அவள் புன்னைக ெசய்தாள். “ஓேக ஓேக. நீங்க ெசான்னால் சாிதான். குழந்ைத ேபர் என்னப்பா?”, என்று ஆர்வத்ேதாடு விசாாித்தாள் பாரதி. “ேகட்டால் நீேய அசந்து ேபாய் விடுவாய். ேதன்ெமாழி. அவங்க வீட்டுலயும் எல்ேலாருக்கும் நல்ல நல்ல தமிழ் ெபயர்கள்”, என்று புன்னைகேயாடு ராகவன் ெசால்ல அவள் ேமலும் சிாித்தாள். “அவங்க அப்பா ேபர் என்ன தமிழ் கிறுக்கனாப்பா? ஓ! சாாி சாாி தமிழ்ெசல்வனா என்று ேகட்க வந்தது டங் ஸ்லிப் ஆகி…”, என்று ேகலியாக ெசால்லி பாரதி சிாித்தாள். “ஆகும்டி ஆகும். உனக்கு நாக்கு மட்டுமா பிறழும். உன்ைன… “, என்று அவைள அடிக்க தமிழ் துரத்த, அவள் அம்மாவின் பின்னால் ஓடி ஒளிந்தாள்.
“ஷ்! பாரதி, என்ன இது சின்ன பிள்ைள மாதிாி ஓடி பிடிச்சு விைளயாடிகிட்டு… ேடய் உனக்கு ஸ்கூலுக்கு ேநரமாகைலயா?”, என்று இருவைரயும் அதட்டினார் ராேஜஸ்வாி. “இன்னிக்கு ஸ்கூல் லீவ், இன்னிக்கு காேலஜ் லீவு”, என்று இருவரும் ஒற்றுைமயாய் ஒேர குரலில் ெசால்ல, “ஹய்ேயா சாமி, இவங்க ெரண்டு ேபைரயும் நீங்கேள கூட்டிட்டு ேபாய்டுங்க. இவங்க சண்ைடக்கு சமாதானம் பண்ண என்னால் முடியாது”, என்று அலறினார் ராேஜஸ்வாி. “அம்மா, நீங்க ெசான்ன ேவைல எல்லாம் முடித்து சமத்தா இருக்கும் என்ைனயும், இந்த தடியைனயும் ஒேர தராசில வச்சுட்டீங்க இல்ல. இனிேமல் நான் இங்ேக இருக்க முடியாது. அப்பா நானும் வேரன் உங்கேளாட”, என்று அவசரமாய் கிளம்பினாள் பாரதி. “வா வா, அப்படிேய கயல்விழி ேமடேமாட அண்ணாைவயும் உனக்கு அறிமுக படுத்தி ைவக்கிேறன்”, என்று சந்ேதாஷமாக அைழத்தார் ராகவன். “ேஹய் நீயும் கிளம்பு, வருஷத்துல ஒரு நாளாவது உன்ைன பைடச்ச கடவுைள நிைனச்சு பாரு. அப்படிேய ப்ளஸ் டூவில ேகாட் அடிக்காமல் பாஸ் பண்ணனும் என்று ேவண்டிக்கலாம் வா”, என்று ேகலியாக ெசான்னாள் பாரதி. “அம்மா பாருங்கம்மா இவைள, எப்படி ேபசுறான்னு”, என்று அம்மாவிடம் முைறயிட்டவன், “ப்ளஸ் டூவில உன்ைன விட பாத்து இருபது மார்க்காவது கூட வாங்கி காட்டைல, என் ேபைர மாத்திகேறண்டீ”, என்று எாிச்சேலாடு சவால் விட்டான் தமிழ். “கெரக்ட் ெகாஞ்சம் முன்னால் ெசான்ன ேபர் கூட நல்லாத்தான் irukku . தமிழ் கிறுக்கன். உனக்கும் ெபாருத்தமா இருக்கும்”, என்று தன வம்பிைன விடாமல் ெதாடர்ந்தாள் பாரதி. “ஷ்! பாரதி ெகாஞ்சம் வாைய மூடு, சாிக்கு சாி அவேனாட என்ன ேபச்சு? ேடய் நீயும் ேகாவிலுக்கு கிளம்புடா. அங்ேக ஹயக்ாீவர் இருக்கார். ஒரு விளக்ேகத்தி ேவண்டிட்டு வா கிளம்பு”, அவைனயும் கிளம்ப ெசால்லி ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “ேகாவிலில் சாமி கும்பிடுவது எல்லாம் உங்க ேவைலம்மா. படிப்பதுதான் என்ேனாட ேவைல. நன்னிலம் குளத்துல நிைறய தண்ணி இருக்கு. ஸ்விம் பண்ணி ெராம்ப நாளாச்சு. அங்ேக ேபாய் ஒரு மணி ேநரம் குளத்துல கிடந்தால் சூப்பரா இருக்கும். அதுக்காகவாவது நான் வேரன்பா உங்கேளாட”, என்று புன்னைகேயாடு கிளம்பினான் தமிழ். ேபசி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத கார் வந்து விட்ட ஹாரன் ஒலி ேகட்க, உணவு பாத்திரங்கைள எடுத்து ெகாண்டு கிளம்பினார்கள். காாில் ேபாகும்ேபாேத “உங்க ேகன் ஆபிசருக்கு ேபர் இல்ைலயாப்பா?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “ஏன் இல்லாமல்? அவர் ேபர் ெவங்கட் பிரபு. ேமடம் ேபரு கயல்விழி. அவங்க குட்டி வாாிசு ேபர் ேதன்ெமாழி . ேபர் எல்லாம் எப்படி இருக்கு”, என்று ெபருைமயாக விசாாித்தார் ராகவன். “சூப்பரா இருக்கு…”, என்று பாரதி ெசால்லும்ேபாேத, “அப்பா, குளத்துல குளிச்சுட்டு வந்தால் ெசைமயா பசிக்குேம? சாப்பாடு எல்லாம இருக்கா? அவங்களுக்கு மட்டும்தான் ெகாண்டு வந்தீங்களா? அங்ேக சாப்பிடலாம்தாேன? என்ன டிபன்ப்பா? யார் ெசஞ்சா? இவள் இல்ைலேய?”, என்று குறுக்ேக புகுந்து ேகள்விகைள அடுக்கினான் தமிழ். “சாியான சாப்பாட்டு ராமன். எப்ப பாரு திங்கறதுைலேய குறியா இரு”, என்று ேகலி ெசய்தாள் பாரதி. “நிச்சயம் நான் சாப்பிடுேவன், நீ சைமக்காத எைதயும் விஷமாக இருந்தாலும் கூட …”, என்று மூன்ேற வாிகளில் ைஹக்கூ கவிைத ெசால்லி அதற்கு பாிசாக அவளிடம் இருந்து முதுகில் ஒரு அடிையயும் பாிசாக ெபற்றான் தமிழ். “ஆமாமா என்னுைடய சைமயல் விஷமா? நாலு நாைளக்கு முன்னால் ெபாங்கலன்று நான் ைவத்த சர்க்கைர ெபாங்கைல விஷமாக இருந்தாலும் பரவாயில்ைல என்று நாற்பது கப் வாங்கி சாப்பிட்டது நீ இல்ைலேய? அது யாேரா உன்ேனாட டூப் ேபால?”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னாள் பாரதி.
“ஒருேவைள நம்ம அக்கா ெசஞ்சதாச்ேச நல்லா இருக்குேமா என்ற சின்ன சந்ேதகத்தில் வாங்கி சாப்பிட்டு விட்ேடன். அது ஸ்ேலா பாய்சன் என்று அப்புறம்தாேன ெதாிந்தது. ஒேர வாந்தி ேவற “, என்று காைல வாாினான் தமிழ். “எைதயும் அளவா சாப்பிடனும். சும்மா கிைடக்குேத என்று வாாி வைளச்சு சாப்பிட்டால் வாந்தி வராமல் என்ன பண்ணும்?” “அடடா! இப்படித்தான் நாள் முழுக்க வாய் ஓயாமல் சண்ைட ேபாடுவீங்களா? அதான் அம்மா நீங்க ெரண்டு ேபரும் வீட்டில் இருக்ேகங்க என்றாேல அலறுகிராளா?”, என்று சிாிப்ேபாடு ேகட்டார் ராகவன். “பாரதி நல்லாத்தான் சைமக்கிறாள். சும்மா வாய்க்கு வந்த படி ேபசாேத. இன்றும் ேகசாி மட்டும் அவள்தான் ெசய்தாள். இட்லி, ெவண்ெபாங்கல், சட்னி சாம்பார் எல்லாம் அம்மா ைவத்ததுதான். உனக்கு எது பிடிச்சு இருக்ேகா சாப்பிடு “, என்று சமரசம் ெசய்து ைவக்க முயன்றார் ராகவன். “இவள் ெசஞ்ச ேகசாி தவிர ேவற எைத ேவண்டுமானாலும் சாப்பிடுேவன்”, என்று தமிழும், “அந்த ேகசாிைய உன்ைன சாப்பிட ைவக்கா விட்டால் நான் பாரதி இல்ைல”, என்று பாரதியும் சபதம் ேபாட்டு ெகாண்டனர். “பார்க்கலாம் பார்க்கலாம். உனக்கு எட்டைர மணி வைர ைடம். அதுக்குள்ேள முடிந்தால் என்ைன சாப்பிட ைவ பார்ப்ேபாம்”, என்று சவால் விட்டு சிாித்தான் தமிழ். அதற்கு ேநரடியாக பதில் ெசால்லாமல் “அப்பா, என்னதான் நான் தமிைழ கிண்டல் பண்ணினாலும், அவன் நம்ம பாரம்பாியத்ைத விட்டு ெகாடுப்பேத இல்ைலப்பா. இப்ப கூட பாருங்கேளன், ேகாவில் என்றதும் ேவஷ்டி சட்ைட ேபாட்டு கிளம்பி வந்து விட்டான்”, என்று அவள் ேபச்ைச திைச மாற்ற அது உற்சாகமாய் ெதாடர்ந்தது. அவர்கள் ேகாவிலுக்கு வந்து ேசர்ந்த ேபாது, ெவங்கட் பிரபு ஓடி வந்து வரேவற்றான். “வாங்க ராகவன் சார், வாங்க. வாங்க. உங்க பசங்களா? ஹாய் தமிழ் “, என்று புன்னைகேயாடு தமிழிடம் ைக நீட்டினான். “ஹேலா சார், இது எங்க அக்கா …”, என்று ஆரம்பிக்கும்ேபாேத இைடயிட்டான் ெவங்கட். “பாரதி, பீ ஈ, எனக்கு ெதாியும்பா… உங்க அப்பாவிற்கு உங்க ெரண்டு ேபைரயும் விட்டால் ேவற ேபச்ேச ெதாியாது. இல்ைல ராகவன் சார்? வாங்க ேகாவிலுக்கு உள்ேள ேபாகலாம். இப்பதான் மாமா மடியில் வச்சு முடி எடுத்தாங்க. அதுக்ேக ஒேர அழுைக. இனி அடுத்த ரவுண்ட் காது குத்தனும்”, என்று ெசால்லியபடி உள்ேள அைழத்து ெசன்றான் ெவங்கட் பிரபு. வந்து இருந்த உறவினர்கைள ஒேர பார்ைவயில் அளந்த பாரதிக்கு, தன் தம்பி மட்டுேம ேவஷ்ட் சட்ைடயில் இருப்பது பதிந்தது. அட பாவிங்களா? சின்ன ைபயன் ேவஷ்டி கட்டனும் என்று ஆைசப்பட்டு கட்டி இருக்கான். இங்ேக இருக்க இத்தைன ேபருல ஒருத்தர் கூட தமிழ் நாட்டின் பாரம்பாிய உைட பிடிக்கவில்ைலயா?”, என்று மனதிற்குள் எண்ணியபடி ெகாண்டு வந்த உணவு ெபாருட்கைள ஓரமாய் அடுக்கி ைவத்தாள் பாரதி. “ேமடம் எங்ேக இருக்காங்க சார். அவங்களிடம் விபரம் ெசால்லி இது எல்லாம் ஒப்பைடத்து விட்டு கிளம்புகிேறாம்”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “என்ன பாரதி? உங்க அப்பாவுக்குதான் நான் பாஸ். நான் என்ன ெசான்னாலும் ேகட்காமல், சார்/ ேமடம் என்று கூப்பிடுகிறார் என்றால் நீயுமா? நீ அண்ணா அண்ணி என்று சாதரணமா கூப்பிட்டு இயல்பா இரும்மா. அப்பாவிற்கு உனக்கு ஒரு நல்ல ேவைல கிைடப்பது பற்றிதான் ஒேர கவைல. நீ ஒண்ணும் கவைலபடாேத உன்ேனாட மார்க்ஸ் எல்லாம பார்த்ேதன். பிரமாதமா இருக்கு. நீ நல்ல நிைலைமக்கு வருவாய். இன்னும் ஒேர வருஷம் பாரு. அடுத்த ெபாங்கலுக்கு, இேத ேகாவிலில் வந்து நாம் எல்லாம் சாமி கும்பிட்டு சந்ேதாஷமா ேபசலாம். கயல் குழந்ைதைய பின்னால் இருக்கும் குளத்தில் குளிப்பாட்ட ேபானாள். நீ ேபாய் பார்த்து கூட்டிட்டு வாேயன் “, என்று வாழ்த்து ெசால்லி விட்டு மற்ற விருந்தினர்கைள கவனிக்க ேபானான் ெவங்கட். “குளமா? அப்பா நான் ெகாஞ்ச ேநரம் கழித்து வருகிேறன்”, என்று ேவகமாய் தமிழ் ஓடி விட, பாரதி சற்ேற ேயாசித்தாள்.
“சாி அண்ணா”, என்று ெவங்கட்டிடம் ெசான்னவள், தான் ெகாண்டு வந்த பாத்திரத்தில் இருந்து, ேகசாிைய சின்ன இைலயில் ெகாஞ்சம் எடுத்து ைகயில் மைறத்து ெகாண்டு, குளத்திற்கு ெசல்லும்ேபாேத, சுமார் இருபதடி தூரத்தில் இருந்து பார்த்தவள், திைகத்தாள். தூரத்தில் குனிந்து குழந்ைதக்கு துவட்ட உதவி ெசய்து ெகாண்டு இருந்த ஆளின் ேவஷ்டி சட்ைட கண்ணில் பட ஆச்சாியமானாள். தமிழா? “இவனுக்கு முன்னாடிேய இவங்கைள ெதாியுமா?”, என்று ஒரு கணம் மட்டும் வியந்தவள், உடேன முடிவு பண்ணி, ைகயில் ெகாஞ்சம் ேகசாிைய எடுத்து ெகாண்டு சத்தமின்றி நடந்து ேபானாள் பாரதி. குளத்தின் படிகளில், இருந்த சின்ன ைகப்பிடி சுவற்றின் அருேக குனிந்த படி நின்று இருந்த தமிழின் வாயில் அந்த ேகசாிைய எப்படியும் திணித்து விடுவது என்று திட்டமிட்டு, சத்தமின்றி நடந்து அருகில் வந்தவள், சுவற்றின் இந்த புறம் நின்றபடி, ைகைய மட்டும் நீட்டி, உத்ேதசமாய் முகம் இருக்கும் இடத்ைத துழாவி, “என்கிட்ேட மாட்டாமல் தப்பிக்க உன்னால் முடியுமா? என்ைன யாருன்னு நிைனச்ச?”, என்று ேகட்டபடி வாயில் ேகசாிைய திணித்து விட்டு, “பாரதியா ெகாக்கா?”, என்று ேகட்க எண்ணி வாைய திறந்தவளின் ெதாண்ைடயில் இருந்து வார்த்ைத வரவில்ைல. “பா…பா “, என்று அவள் திணற காரணம், அவளின் ைககளில் தட்டுபட்ட அந்த அடர்ந்த மீைச. “ஹய்ேயா! இது தமிழ் இல்ைலேய? ேவற யாேரா… அட கடவுேள” என்று ேவகமாய் துடித்தது அவளின் இதயம். ************************************************ அத்தியாயம் 2 காைல ஐந்துமணிக்கு மைலேகாட்ைட எக்ஸ்பிரஸ் வந்து இறங்கியவன் காலில் சக்கரம் கட்டாத குைறயாக வீட்டிற்குள் நுைழந்த ஐந்தாவது நிமிடம் குளிக்க கிளம்பி விட்டான். மனதிற்குள் ஏற்கனேவ தங்ைக கயல்விழியிடம் தான் அவளின் வீட்டிற்கு கூட வர முடியாது, உடேன ெசன்ைனக்கு ேபாக ேவண்டும் என்று ெசால்வதற்ேக எவ்வளவு சண்ைட ேபாடுவாேளா என்ற ெசல்ல கலக்கத்தில் இருந்தான். ‘ அவேன அவசரத்தில் கிளம்பி ெகாண்டு இருக்க, அவனுைடய ெபற்ேறார்களுக்ேகா அவைன காட்டிலும் அவசரமாய் இருந்தது. தஞ்சாவூர் தாண்டி ேபாக ேவண்டும். ஏழு மணிக்காவது அங்ேக இருந்தால்தாேன மகளின் ேகள்வி இருந்து தப்ப முடியும்? ெபாிய ராஜபரம்பைர என்று அப்பப்ேபா நிரூபிக்கிாீங்களாக்கும்? விழா நடக்க குறித்த ேநரத்திற்குத்தான் வருவீர்கேளா? ெகாஞ்சம் முன்னால் வந்தால் உங்க ெகௗரவம் குைறந்து விடுேமா? என்று புதிது புதிதாக காரணம் ேதடி சண்ைட பிடிப்பாேள? ெசல்ல சண்ைடகள்தான் என்றாலும், அந்த ேநரம் சமாளிக்க ேவண்டுேம என்ற கவைல ெபற்றவர்களுக்கு நிைறயேவ இருந்தது. எனேவ அவன் வருவதற்கு முன்ேப தயாராய் இருந்த மீனாக்ஷி அவனின் அைறக்குள் நூறாவது முைறயாக எட்டி பார்த்தார். “ராஜா, கிளம்பிட்டியா?”, என்று அைற கதைவ ேலசாய் தட்டினார் மீனாக்ஷி. “ெரடிம்மா”, என்று ெசால்லியபடி அைறைய விட்டு ெவள்ைள ேவஷ்டி சட்ைடயில், பளிச் என்ற மாப்பிள்ைள ேகாலத்தில் வந்த மகைன பார்க்க பார்க்க ெதவிட்டவில்ைல அவனின் ெபற்ேறார் சுந்தரலிங்கம் – மீனாக்ஷி தம்பதியினருக்கு. “ேஹய் ராஜா. நீதானா அடடா! என் கண்ேண பட்டு விடும் ேபால இருக்ேக? மாப்பிள்ைள மாதிாி ேஜாரா இருக்ேகடா? உனக்குன்னு பிறந்த மகராசிதான் எந்த மூைலயில் ஒளிஞ்சு இருக்கா என்று ெதாியவில்ைல “, என்று அவனின் கன்னத்தில் வழித்து திருஷ்டி கழித்த மீனாக்ஷிக்கு முகம் எல்லாம் மலர்ந்து இருந்தது. “என்ன ராஜா, நீ மட்டும் தனியா வந்து இருக்கிறாயா? இல்ைல கூட ேவைல பார்க்கும் யாைரயாவது பதிவு திருமணம் முடித்து, ேகாவிலில் எங்களுக்கு அறிமுகபடுத்தலாம் என்று அைழத்து வந்து இருக்கிறாயா? அம்மா ேவற மாப்பிள்ைள மாதிாி இருக்கிறாய் என்று ெசால்கிறாள்?”, என்று மகனின் காதில் ரகசியமாய் ேகட்ட தந்ைதைய பார்த்து புன்னைகேயாடு கண் சிமிட்டினான் அருண்ெமாழி.
“எப்படிப்பா இவ்வளவு கெரக்டா தப்பா ெகஸ் பண்றீங்க? எனக்கும் ஆைசதான், அப்பா. மீட் ைம ைவஃப் ேசா அண்ட் ேசா. அர்கிேடக்ட். அக்கவுண்டன்ட், ேஹாம் ேமகர், அப்படி இப்படி எல்லாம் ெசால்ல ஆைசதான். எங்ேக நானும் ெசன்ைனக்கு ேவைளயில் ேசர்ந்த இந்த அஞ்சு வருஷமா ேதடுேறன். மனசுக்கு பிடிச்ச மாதிாி ஒண்ணும் சாியா மாட்டைலேய? அதுதான் அைமயவில்ைல. சாி நீங்களாவது ஒரு நல்ல பிகரா காட்டுறீங்களா? அதுவும் இல்ைல…”, “ேடய் நான் உன் அப்பாடா…”, என்று பதறினார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பான்னா என்ன? உங்க ைபயனுக்கு ெபாண்ணு நீங்கதாேன பார்க்கணும்? அது உங்க ேவைல இல்ைலயா?”, என்று சிாித்தான் அருண்ெமாழி. “ஒரு ேவைள ெசன்ைன பட்டணத்துல மாட்டாமல், நன்னிலம் குக்கிராமத்துல மாட்டலாேமா?”, என்று அவனுக்கு சாியாய் ேமைட ரகசியம் ேபசி மீனாட்சியிடம் இருந்து ஒரு முைறப்ைப பாிசாக ெபற்று ெகாண்டார் சுந்தரலிங்கம். “ஆமா, நன்னிலம் உங்களுக்கு எல்லாம் குக்கிராமமா? அப்படிேய கிராமமா இருந்தாலும் அது என்ன குைறச்சலான விஷயமா? இந்தியாவின் உயிர் கிராமங்களில் வாழ்கிறது என்று நம்முைடய ேதச தந்ைத ெசால்லி இருக்கிறார். அது உங்களுக்கு ெதாியுமா? அந்த கிரமத்தில் இருக்கும் ஒரு நல்ல ெபண்ைண நீங்க மைனவியாய்/மருமகளாய் ஏற்று ெகாள்ள மாட்டீர்களா?”, என்று ேவகத்துடன் ேகள்விகைள அடுக்கினார் மீனாக்ஷி. “அம்மா அம்மா, அைமதி அைமதி. எதற்கு இவ்வளவு ேகாபம்? கிராமம் என்றால் மட்டம் என்று நாங்க ெசால்லேவ இல்ைலேய? இப்பவும் ஆட்ேசபைன இல்ைல. அங்ேக இன்ேற ஒரு ெபண்ைண பாருங்க. அங்ேகேய ேகாவிலிேலேய வச்சு தாலி கட்டிட்டு , அங்ேக இருந்து திருச்சி வந்து ப்ைளட்டில் ெசன்ைன ேபாய், நாைள மதியம் லண்டனுக்கு மூணு மாசத்துக்கு பயிற்சி என்ற ெபயாில் சந்ேதாஷமா ஹனிமூன் ெகாண்டாடிட்டு வேராம். ஓேகயா?”, என்று அவசரமாய் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் ராஜா நில்லு நில்லு. இப்ப என்ன ெசான்ன? நாைளக்கு மதியம் லண்டன் ேபாறியா? இங்கிருந்து எப்ப கிளம்ப ேபாகிறாய்? அங்ேக கயல் உன்ைன எதிர்பார்த்துகிட்டு இருக்கா ெதாியுமில்லா? நீ என்ன இப்படி குண்ைட தூக்கி ேபாடுகிறாய்?”, என்று அதிர்ச்சிேயாடு விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “உங்க அம்மாவுக்கு எதற்கு அதிர்ச்சி அைடவது என்ேற ெதாியவில்ைல பாேரன். நீ கல்யாணம் முடித்து உடேன ஹனிமூன் ேபாேறன் என்று ெசால்கிறாய். அைத விட்டு விட்டாள். லண்டன் ேபாகிேறன் என்று ெசான்னைத பிடித்து ெகாண்டாள்”, என்று ேகலியாக ெசால்லி சிாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “சாிப்பா ேநரமாகிறது. காாில் ேபாகும்ேபாேத ேபசலாம். வாங்க”, என்று ெபாதுவாய் ெசால்லி அம்மா அப்பா இருவைரயுேம கிளப்பினான் அருண்ெமாழி. காாில் ேபாகும்ேபாேத தான் அங்ேக ேகாவிலில் இரண்டு மணி ேநரம்தான் இருக்க முடியும் என்பைதயும், பதிேனாரு மணிக்கு திருச்சியில் தான் ெசன்ைன விமான ஏற ேவண்டும் என்று தீர்மானமாக ெசால்ல முைறத்தார் மீனாக்ஷி. “என்னடா விைளயாடுகிறாயா? நீதான் ேதன்ெமாழிக்கு தாய்மாமன் ெதாியுமில்ைலயா? என்னேவா மணிகணக்கில் பிசிெனஸ் ேபச வருபவர்களுக்கு ேநர ஒதுக்கீடு ெசய்வது மாதிாி ெசால்கிறாய். நீ அவகிட்ட நல்லா சாத்துபடிதான் வாங்க ேபாகிறாய்”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “என்ன ராஜா? அப்படி என்ன அவசரம்? குைறந்த பட்சம் இரவு ரயிலிலாவது கிளம்பலாேம?”, என்று வருத்தமான குரலில் ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “இல்ைலப்பா, ேநற்று தஞ்சாவூாில் இருந்து காம்பஸ் இன்டர்வியு நடத்தின ேபப்பர்கள் வந்து இருக்கும். அைத நான் பார்த்து இறுதி முடிவு எடுத்து விட்டு, நாைளக்கு லண்டன் கிளம்ப ேவண்டும். ேவைல இருக்குப்பா. இதுல ேலட் பண்ணினால், அந்த ராஜன் பாபு இல்ைல, அவன் இதுலயும் காசு பார்த்துடுவான். இவன் ெசால்லி ேவைல கிைடக்குேதா இல்ைலேயா, அப்படிதான் கிைடத்ததாக நம்ப ைவத்து பணம் சம்பாதிக்கும் கைலைய கற்று ைவத்து இருக்கிறான் ெதாியுமா? ெசாந்த ஊர்காரன் என்று ெசான்னீங்கேள? ப்ச்! ஒண்ணும் சாி இல்ைலப்பா.. “, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னான்.
“என்னேவாப்பா அங்ேக கயைல சமாளிக்க ேவண்டுேம?”, என்று சுந்தரலிங்கம் சமாதானமாகி விட மீனாட்சிக்கு மனம் ஆறேவ இல்ைல. “ஏழு வருஷமா ெசன்ைனயில் என்னடா அப்படி ெவட்டி முறிக்கிறாய்? திருச்சி தஞ்சாவூாில் எல்லாம் ேவைலேய இல்ைலயாக்கும்? இங்ேக இருப்பவங்க எல்லாம் மனுஷங்க இல்ைலயா? வருவேத வருஷத்திற்கு ஒரு தடைவேயா ெரண்டு தடைவேயா? அப்பவும் காலில் ெவந்நீைர ெகாட்டிட்டு வந்தால் என்ன அர்த்தம்? நல்ல நாள் ெபாிய நாள் என்று கூட இருக்கிறாயா?”, என்று ெபாருமிக்ெகாண்ேட இருந்தார். “நீங்க ஏன்மா இங்ேக தனியா இருக்கீங்க? அங்ேக நான் சைமச்சுதாேன சாப்பிடுகிேறன். நீங்க வந்தால் எனக்கு சந்ேதாஷமா இருக்காதா? அங்ேக ஏன் நீங்க வரமாட்ேடங்கறீங்க?”, என்று பதிலுக்கு அவன் மடக்கினான். “உனக்கு உன் ெகாள்ைக என்றால் எனக்கு என் ெகாள்ைக. ேபா நீேய ெசன்ைனைய கட்டி அழு”, என்று வார்த்ைதயுடன் முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டார் மீனாக்ஷி. அம்மாேவ ேதவலாம் என்று ஆக்கி விட்டாள் தங்ைக. “நீ ஒண்ணும் என்ேனாட ேபச ேவண்டாம்? யார் இங்ேக உன்ைன கூப்பிட்டா? ேபா நீயாச்சு? உன் ேவைலயாச்சு”, என்று குழந்ைதைய கூட அவனிடம் ெகாடுக்க மாட்ேடன் என்று நகர்ந்து விட்டாள். ெவங்கட் தான் அவைள சமாதானபடுத்தி, தன் மடியில் ைவத்து முடி இறக்க ஏற்பாடு ெசய்தான். கயல் விழி தன்னுடன் ேபசேவ இல்ைல. எப்ேபாதும் ெவங்கட் தாஜா பண்ண உபேயாகிக்கும் ‘கண்ணம்மா’, மந்திரம் கூட அன்று ேவைல ெசய்யவில்ைல என்று அவேன வருத்தத்துடன் தன்னிடம் உதட்ைட பிதுக்கி விட்டு ெசன்றுவிட்டான். அவன் தன்னுைடய ரகசியத்ைத தன்னிடம் பகிர்ந்து ெகாண்டைத ைவத்து, அருண்ெமாழியும் அவைள , ேதன்ெமாழியின் அம்மா என்ற அர்த்தத்தில், ‘ேதனம்மா’, என்று ெசல்லம் ெகாஞ்சி சமாளித்து பார்த்தான். கூடேவ அவளுக்கு குழந்ைதைய குளிப்பாட்ட ெவந்நீர் பக்ெகட் தூக்குவதில் இருந்து டவல் எடுத்து நீட்டுவது வைர, அம்மாைவ கூட அருகில் விடாமல், அவேன கூட நின்று ெசய்து பார்த்தான். எங்ேக ேமடம் உச்சாணி ெகாம்பில் இருந்து இறங்கேவ இல்ைல. இப்ேபாது கூட தான் ெசன்ைனயில் இருந்து எடுத்து வந்த உைடைய நீட்டியதற்கு, அைத பிடுங்கி ெகாண்டு குழந்ைதையயும் தூக்கி ெகாண்டு ‘விசுக்’ என்று கிளம்பிவிட்டாள். “முன்னாடி எல்லாம் அவளுக்கு இவ்வளவு ேகாபம் வருவதில்ைல. ெசல்ல சண்ைடகள்தான். உடேன சமாதானமும் ஆகிவிடும். எல்லாம் ெவங்கட்ைட ெசால்லேவண்டும். ஓவர் ெசல்லம். அதான் இந்த துள்ளு துள்ளுகிறாள்”, என்று மனதிற்குள் ெவங்கட்ைடயும் ேசர்த்து ெசல்லமாய் திட்டியபடி, ெகாண்டு வந்து இருந்த பக்ெகட், டவல், ேசாப்பு முதலிய ெபாருட்கைள ேசகரம் ெசய்து ெகாண்டு இருந்த ேபாது ஒரு ெமல்லிய வைளக்கரம் வாயில் ேகசாி ஊட்டியது. “ேஹய்! ேதனம்மா, ேகாபம் ேபாய் விட்டதாடா? இப்பதான் கயல் ெராம்ப மாறிவிட்டாள் என்று நிைனத்து முடிக்கும் முன்னாள் ஸ்வீட் ெகாண்டு வந்து விட்டாயா ெசல்லம்…”, என்று அவள் ைககைள பற்றி அருகில் இழுத்தவாேற நிமிர்ந்தவன் கண்கள் விாிந்தது. “வாேர வாவ்! யார் இது? இவைள இதற்கு முன்னால் பார்த்து இருக்கிேறாமா என்ன? இவ்வளவு இயல்பாய் வந்து இனிப்பு ஊட்டுகிராேள? காைலயில் அப்பாவிடம் ேகலியாக ெசான்னது பலித்து விடும் ேபால இருக்ேக? யார் இவள், என்ற ேகள்விேயாடு மலர்ந்த விழிகளில் வியப்ைப ேதக்கி அவைள ைவத்த கண் எடுக்காமல் பார்த்தான் அருண்ெமாழி. தமிழ்நாட்டில் இருந்து காணாமல் ேபாய் விட்டேதா என்று தான் அவ்வப்ேபாது எண்ணும் பாரம்பாிய பாவாைட தாவணியில், கண்கைள பறித்தாள். தாமைர பூ வண்ணத்தில், அடர் பச்ைச நிற ஜாிைக கைரயிட்ட பட்டு பாவைடயும், அேத வண்ணத்தில் ரவிக்ைகயும், அணிந்து, அடர் பச்ைச நிற தாவணியில், கழுத்ைத ஒட்டி அணிந்து இருந்த மிக ெமல்லிய டாலர் சங்கிலியில், காதுகளில் ரகசியம் ேபசிய ஜிமிக்கியில், தன்ைன யார் என்று அறியாததால் வந்த குழப்பத்தில் விாிந்த அந்த ெபாிய கண்களில் ெதாைலந்து ேபானான் அருண்ெமாழி.
“யார் நீ?”, என்ற தன்னுைடய வியப்பான ேகள்விக்கு பதில் ெசால்ல அவள் முயன்றேபாதும் வார்த்ைதகள் வரவில்ைல. பா … பா… என்று அவள் தவிக்க, “பாப்பாவா?”, என்று கண்கைள விாித்து ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அந்த ேகலி சிாிப்பில் அவன் கண்களில் வினாடியில் கனல் பறக்க, அவன் பயந்த மாதிாி நடித்தான். “அம்மாடிேயாவ்! பார்க்க பயம்ம்ம்மம்மா இருக்ேக? உன் ேபர் பாப்பா இல்ைலயா? அப்ப நான்தான் பாப்பாவா? அதனால்தான் ேகசாி ஊட்டி விட்டாயா? ேகசாி சூப்பரா இருந்தது “, என்று அவன் ேகலிைய ெதாடர்ந்தான். இப்ேபாது முழுதாய் சுதாாித்து விட்ட பாரதிக்கு ேகாபம் வந்தது. “ஹேலா மிஸ்டர், புதுசா பார்க்கிற ெபண்ணிடம் எப்படி ெகௗரவமா ேபசுவது என்று ெதாியாதா?”, என்று அதட்டலாக ேகட்டாள் பாரதி. “ஹேலா ேமடம், உங்களுக்கு முதன் முதலில் பார்க்கும் ஆணிடம் எப்படி நடந்து ெகாள்ளேவண்டும் என்று ெதாியுமா? நீங்க நடந்து ெகாண்ட முைற சாி என்றால், நான் நடந்து ெகாண்ட முைறயும் சாிதான்”, என்று இப்ேபாது அமர்த்தலாக ெசான்னான் அருண்ெமாழி. இப்ேபாது சிந்ைதயில் அவைள பற்றி அறிந்து ெகாள்ளேவண்டும் என்ற ஆர்வம் இன்னும் கூடி இருந்தது. இதற்கு ேநாிைடயாக பதில் ெசால்ல முடியாமல் திணறியவள், “ேடய் தமிழ் , உன்ைன அப்புறம் வச்சுகேறண்டா…”, என்று ஆத்திரமாக ெசால்லி விட்டு அந்த இடத்ைத விட்டு நகர திரும்பினாள் பாரதி. “ேமடம் என் ேபர் தமிழ் இல்ைல. ேபர் என்ன என்று ெதாிந்து ெகாள்ள ஆைச இருந்தால் ேநாிைடயா ேகட்க ேவண்டியதுதாேன?”, என்று சிாிப்ேபாடு உடேன பதில் ெசால்ல அவள் ஆத்திரத்ேதாடு, திரும்பி எாித்து விடுவது ேபால முைறத்துவிட்டு ‘ஷிட்’, என்று எாிச்சலான முனகலுடன் நகர்ந்தாள். “உங்களுக்கு ஆைச இல்லாவிட்டால் ேபாகிறது. எனக்கு இருக்கு, ஹேலா ேமடம் உங்க ேபர் என்ன? “, என்று ெகாஞ்சம் குரல் உயர்த்தி ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அவள் பதிேல ெசால்லாமல் நகர்ந்து ெசல்ல, பா-ல ஆரம்பிக்கும் ேபர் என்னவாக இருக்கும்?”, என்று சத்தமாய் அருண்ெமாழி ேயாசித்தேபாது, ‘அைத நான் ெசால்ேறன்’, என்ற அதட்டலான குரல் ேகட்டு திரும்பினான் அருண்ெமாழி. ஈர உைடேயாடு நின்று இருந்த தமிைழ பார்த்ததும் அவனுக்கு புன்னைக மலர்ந்தது. அேடயப்பா, குரைல பார்த்தால் ெபாிய ஆள் மாதிாி இருக்கு, ஆைள பார்த்தால் ெபாடியனா? யார் இவன்? அவளுக்கு ேவண்டியவேனா? இப்படி முைறக்கிறான்? என்று ேயாசிக்கும்ேபாேத புாிந்து விட்டது. அவளின் தம்பி அல்லது கசின் ப்ரதர் ஆக இருக்கலாம். இவனுக்குதான் அவள் ேகசாி ெகாடுக்க வந்து இருக்க ேவண்டும். இடம் மாறி விட்டது ேபால. புன்னைகேயாடு “ஹேலா தமிழ், ஐ ஆம் அருண்ெமாழி”, என்று ைக நீட்ட இப்ேபாது திைகத்து ேபாய் நின்றான் தமிழ். ****************************************************** அத்தியாயம் 3 “ஹாய் தமிழ்…”, என்று புன்னைகயுடன் ைக நீட்டிய அவைன பார்க்க தான் அதட்டலாக ெசான்னது அவைன எந்த விதத்திலும் பாதிக்கவில்ைலயா? என்று தமிழிற்கு முதலில் ஆச்சாியமாக இருந்தது. ெதாடர்ந்த அவனின் அறிமுகம் வியப்ைப மட்டுப்படுத்தியது. “இது ெவங்கட் சாேராட ைமத்துனன். பாரதிைய ஏற்கனேவ ெதாிந்து இருக்கும் ேபால. அவளுக்கு ெதாியவில்ைல என்பதால் கறாராய் ேபசி விட்டு ேபாகிறாள்”, என்று அவனாகேவ ஒரு முடிவிற்கு வந்து, “ஹேலா சார், நீங்க யாருன்னு பாக்சுக்கு ெதாியாது என்று நிைனக்கிேறன். எனக்ேக இப்பதாேன ெதாிந்தது. அதனால்தான் அப்படி ேபசி விட்டு ேபாகிறாள். நீங்க ஒண்ணும் தப்பா நிைனசுக்காதீங்க”, என்று கனிவான குரலில் அவசரமாய் விளக்கம் ெசான்ன தமிைழ பார்த்து வியப்பது அருணின் முைற ஆனது. முதலில் யாேரா தன்னுைடய அக்காைவ வம்பிழுக்கிறார்கள் என்ற எண்ணத்தில் வந்த ேகாபமும் அதனால் வந்த தமிழின் அதட்டலும் அவனுக்கு பிடித்து இருந்தது. தான் யார் என்பது இவனுக்கு ஏற்கனேவ ெதாிந்து இருக்கும் ேபால இருக்ேக? ேபைர ெசான்னதும் அந்த ேகாபம் காணாமல் ேபாய்
விட்டேத? அதுவும் பிடித்து இருந்தது என்றால் அதற்கு பின் ேபசிய வார்த்ைதகள் ெராம்ப ெராம்ப பிடித்து இருந்தது. பாக்ஸா? அவளுக்கு பட்ட ேபரா? நன்றாக இருக்கிறது. அது அவர்களுக்கிைடேய இருந்த ெநருக்கத்ைத காட்டியது என்றால், அவனின் அடுத்த வார்த்ைதகள், அவைள தாங்கி ேபசியது. தனக்கு ேவண்டியவைள, யாரும் தப்பாக நிைனத்து விட கூடாது என்ற அவனின் எண்ணம் அவனின் முதிர்ச்சிைய காட்டியது. இவனுக்கு என்ன பதிேனழு பதிெனட்டு வயது இருக்கலாமா? இந்த வயசுக்கு நிதானம்தான். அருண் மனதிற்குள் தமிைழ பற்றி ெபருைமயாக நிைனத்து ெகாண்டு இருக்க, தமிழ் குழம்பினான். இவருக்கு இன்னும் பாரதி ேமேல ேகாபேமா? சமாதனபடுத்துேவாேமா? சாிதான் ேபாடா என்று விட்டு விடுேவாமா? என்று மனதிற்குள் தமிழ் ஒற்ைறயா இரட்ைடயா ேபாட்டு பார்த்து ெகாண்டு இருக்க, இருவரும் ேமேல ேபச்ைச ெதாடர்வதற்கு முன்ேப ெவங்கட் அங்ேக வந்தான். “ராஜா, நீ இங்ேக என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க? மருமகளுக்கு காது குத்த ேவண்டாமா? ைவர கம்மல் ேவற வச்சு இருக்க, வா, வந்து சீக்கிரம் எடுத்து ெகாடு, அங்ேக கயல் காத்து ெகாண்டு இருக்கிறாள்”, என்று ேகலியாக ேகட்டபடி ைக நீட்டினான். “ைவரகம்மலா? நான் ேதன்ெமாழிக்குதாேன வாங்கி வந்ேதன். கயல் ஏன் காத்து இருக்கணும்?”, என்று பதிலுக்கு ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி “யப்பா, அைத நீேய வந்து உன் தங்ைகயிடம் ேகட்டுக்ேகா? அது சாி இங்ேக தனியா நின்னுகிட்டு என்ன பண்ேற? நீ என்னேவா எட்டைரக்ெகல்லாம் கிளம்பனும் என்று ேவற ெசான்னாய்? மணி ஆகவில்ைலயா?”, என்று அக்கைறயாய் விசாாித்தான் ெவங்கட். “சாேராட ேபசிட்டு இருந்ேதன். சார் ெராம்ப ஸ்மார்ட் ெதாியுமா?”, என்று தமிைழ ைக காட்டி ெசால்ல, அவைன பார்த்த ெவங்கட் புன்னைகத்தான். “ேஹய் தமிழ், என்ன இது இப்படி ெசாட்ட ெசாட்ட நிற்கிறாய்? தண்ணிைய பார்த்த உடேன குதித்து விட்டாயா? சீக்கிரம் துைடச்சு ட்ெரஸ் மாத்திக்ேகா. விைளயாட்டு பிள்ைள என்று உங்க அப்பா ெசால்லிட்ேட இருப்பார்”, என்று தமிழிடம் ெசால்லி விட்டு, அருணிடம் திரும்பி, “நல்ல ஸ்மார்ட் தான் ராஜா. உன்ேனாட கணிப்பு தப்பா ேபாகுமா? சார் இப்ப ப்ளஸ் டூ. ெமைரன் எஞ்சினியாிங் படிக்கணும் என்று ஒற்ைற காலில் நிற்கிறார். அவங்க அம்மாவிற்கு ெகாஞ்ச பயம். ேபாக ேபாக சாியாகி விடும்”, என்று புன்னைக ெசய்தான். ெவங்கட் ெசான்னைத ேகட்டதும் தமிழிடம் திரும்பி அவனின் ேதாளில் தட்டி, “நான் உங்க அம்மாவிடம் ேபசேறன். கவைலபடாேத. நிச்சயம் நீ ஆைசப்பட்ட மாதிாிேய படிக்கலாம். இந்த உலகத்ைதேய ஒரு ரவுண்ட் சுத்தி வரலாம். இப்ேபாைதக்கு படிப்பதில் கவனம் ைவ. வாழ்த்துக்கள்”, என்று ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ேதங்க்ஸ் சார், எங்க அம்மாைவ சமாளிக்க எங்க அக்கா ேபாதும் சார். ேவற ஆள் எல்லாம் ேதைவ இல்ைல”, என்று நம்பிக்ைகேயாடு தமிழ் ெசால்ல அருண்ெமாழியின் கண்கள் வியப்பில் ேமலும் மலர்ந்தது. ஆல் இன் ஆல் அழகு ராணியா? வீட்டில் அல்லி ராஜ்யேமா? என்று மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டான். “தமிழ், ட்ெரஸ் மாற்றி விட்டு வா. சாப்பிடலாம்”, என்று அைழத்து விட்டு ‘வா ராஜா, ைடம் ஆச்சு. எல்ேலாரும் காத்து இருக்காங்க”, என்று அருண்ெமாழிைய அைழத்து ெகாண்டு ேபானான் ெவங்கட். தன் மனம் கவர்ந்தவளின் ெபயர் பாரதி என்பதும், அவங்க காேலஜில் முந்ைதய தினம், ேநர்முக ேதர்வு நைடெபற்றைதயும் ெவங்கட்டின் மூலம் அறிந்து ெகாண்டாலும், அவளின் தாிசனம் ேநரடியாக கிைடக்கவில்ைல. ராகவைன ெவங்கட் அறிமுக படுத்தியேபாது, அவாிடேம ேநாிைடயாக ெசால்லிவிட்டான். “சார், உங்க ெபாண்ணு மார்க்கும், அவங்க ேநர்முக ேதர்வில எப்படி ெசய்தார்கள் என்பைத ெபாறுத்துதான் அவருக்கு ேவைல கிைடப்பதும் கிைடக்காமல் ேபாவதும் இருக்கும். ஆனால் ஒன்றில் கிைடக்கவில்ைல என்றாலும் கூட ேசார்ந்து ேபாக ேவண்டிய அவசியம் இல்ைல. இன்னும் படிப்பு முடியேவ மூன்று மாதம் இருக்குேம? அதற்குள் ஒரு நல்ல வாய்ப்பு அைமயும் என்று நம்பிக்ைகேயாடு இருக்கேவண்டும். அதுதான் எல்லாவற்ைறயும் விட முக்கியம்”, என்று ெதளிவாகேவ ெசான்னான்.
“சார்தான் லிஸ்ட் முடிவு பண்ண ேபாவதாக…”, “ஏற்கனேவ இருக்கும் காகிதங்களின் அடிப்பைடயில் முடிெவடுப்ேபன். அதில் என்ன இருக்கு என்று எனக்கு ெதாியாேத? முடிைவ நான் ெவங்கட்டிற்கு ெதாியபடுத்துகிேறன். அஞ்சு காலியிடம் இருக்கு. கூடுதலாக இரண்டு ாிசர்வ் பட்டியலுக்கு ேதர்ந்ெதடுப்ேபன். ஆனால்..”, என்று இழுத்தான் அருண்ெமாழி. “புாியுது சார். ஒன்றும் பிரச்ைன இல்ைல”, என்று அவசரமாக ராகவன் ெசான்னதும் நிம்மதியாக புன்னைக ெசய்தான் அருண்ெமாழி. *** “திமிர் பிடித்தவன். என்ைன பார்த்தால் பாப்பா மாதிாியா இருக்கு? எப்ப பாரு ஈன்னு இளிச்சுட்டு இருக்கான்? சாியான ெஜாள்ளு பார்ட்டி….”, என்று ஒரு பாதி மனம் அவைன வைச பாடிய ேபாேத மனசாட்சி இடித்தது. “அவைன ஏன் திட்டுகிறாய்? உனக்கு என்ன கண்ணு புடதியிலா இருக்கு? நீ ேபாய் அவனுக்கு ேகசாிைய ஊட்டி விட்டுவிட்டு அவைன குத்தம் ெசால்கிறாயா? உன்ைன திட்டாமல் விட்டாேன? ேவற யாராவது பார்த்து இருந்தால் என்ன ஆகி இருக்கும்? கடவுேள! மனதிற்குள் குன்றி ேபானாள் பாரதி. தன் ேயாசைனயில் மூழ்கியபடி சுற்றுபுறம் மறந்து தன் ேபாக்கில் ேபாய் ெகாண்டு இருந்தவளின் ைக பற்றி, யாேரா இழுத்து, “என்ன பாரதி, என்ைன ெதாியைலயா? பார்த்தும் பார்க்காத மாதிாி ேபாகிறாய்?”, என்று ேகள்வி ேகட்டதும்தான் அவள் இந்த உலகத்திற்கு மீண்டாள். சுயநிைனவிற்கு வந்த உடேனேய, அவளின் தீப்பார்ைவ தன்னுைடய ைகைய பற்றி இருந்தவைன தீண்ட, அனிச்ைசயாய் ைகைய விலக்கி ெகாண்டவன், அசடு வழிய ஒரு புன்னைக ெசய்தான். “யார் இவன்? தன்ைன ெதாிந்த மாதிாி ேபசுகிறான்?”, என்று ேயாசித்தும் புாியாததால், “ெதாியைலேய? யார் நீங்க?”, என்று அதட்டலான குரலிேலேய ேகட்டாள் பாரதி. “என்ைன ெதாியைல? நான் ராஜன் பாபு. உன்ேனாட சீனியர். காேலஜில் பார்த்து இருக்கிேறாேம? ேநற்று கூட நான் காேலஜிற்கு வந்து இருந்ேதேன?”, என்று அவளுக்கு நிைனவூட்ட முயன்றான். “சீனியரா? நாேன ைபனல் இயர். எனக்கு எப்படி சீனியர் இருக்க முடியும்?”, என்று ெபாங்கிய எாிச்சைல அடக்கியபடி ேகட்டாள் பாரதி. “ைஹேயா பாரதி, இதுதான் உன்னிடம் எனக்கு பிடித்தது…”, என்று அவன் ேமலும் ஏேதா வளவளக்க, “இதுதான் எனக்கு உன்னிடம் பிடிக்காதது”, என்று வந்த வார்த்ைதகைள அவசரமாய் ெதாண்ைடயில் அடக்கி ைவத்தாள். “உன்ைன பார்த்து மூணு வருஷமாச்ேச? நிைறய மாற்றங்கள் உன்னிடம்”, என்றவனின் பார்ைவைய சுத்தமாய் பிடிக்கவில்ைல. “சாிங்க, அப்புறம் பார்க்கலாம்”, என்று ேபச்ைச கத்தாிக்க முயன்றாள். “என்ன அவசரம்? இங்ேக காது குத்து விழாவிற்கா வந்தாய்? கயைல உனக்கு எப்படி ெதாியும்?”, என்று ேமலும் துருவினான் ராஜன் பாபு. ெராம்ப முக்கியம் உன்னிடம் விளக்கத்தான் நான் இங்ேக காத்து இருக்கிேறன் என்று மனசுக்குள் முணுமுணுத்தபடி,”கயைல எனக்கு ெதாியும் என்று நான் ெசால்லேவ இல்ைலேய?”, என்று நக்கலாக ேகட்டாள் பாரதி. “அப்புறம் எப்படி இங்ேக…?” “ஹேலா மிஸ்டர், நான் இங்ேக எதற்கு எப்படி வந்ேதன் என்பைத எல்லாம உங்களிடம் அவசியம் ெசால்ல ேவண்டுமா?”, என்று இப்ேபாது ேகாபத்ைத மைறக்காத அதட்டல் குரலிேலேய ேகட்டு விட்டு நகர முயன்றாள் பாரதி.
“இன்னிக்கு இப்படி ேபசுவாய். அப்புறம் நாைளக்ேக நாேன முயற்சி பண்ணி அதனால் உனக்கு டிசிஎஸ்ல ேவைல கிைடத்து, எனக்கு கீேழ ேவைல ெசய்யும்ேபாது என்ன ெசய்ய ேபாகிறாய்? எப்படி ேபசுகிறாய்? என்று நானும் பார்க்கிேறன்”, என்று அவன் ெசால்ல அவள் நின்று திரும்பி அவைன பார்த்து ெபாிதாய் புன்னைக ெசய்தாள். “நீங்க ெசால்லி எனக்கு ேவைல கிைடத்து, உங்களுக்கு கீேழ ேவைல ெசய்யும் ஒரு வாய்ப்பு எனக்கு அந்த ஆண்டவன் ெகாடுக்காமல் இருக்கட்டும்”, என்று மனதிற்குள் ஆத்திரமாக எண்ணினாலும், புன்னைகைய பூசி, ேபச்சிைன இனிைமயாக ெதாடர்ந்தாள். “உங்க நல்ல மனசுக்கு ெராம்ப நன்றி சார். என்ைன ெபாறுத்தவைர, காந்திஜி ெசான்ன மாதிாி, ேபாய் ேசரும் இடம் மட்டுமில்ைல, நடக்கும் பாைதயும் ேநர்ைமயானதாகேவ இருக்க ேவண்டும் என்றுதான் நான் ஆைச படுகிேறன். அதனால் சிபாாிசு இல்லாமல் என்னுைடய தகுதிக்கு என்ன ேவைல கிைடக்கிறேதா, அைத நான் சந்ேதாஷமாகேவ ஏற்றுெகாள்ேவன். அது எங்ேக இருந்தாலும் சாி. வேரன்”, என்று அழுத்தமான குரலில் ஒவ்ெவாரு வார்த்ைதையயும் ெசால்லி விட்டு திரும்பி நடந்தவைள இன்ெனாரு கரம் பற்றி நிறுத்தியது. பத்து அடி கூட நடந்து இருக்க மாட்டாள். மீண்டும் தடங்கலா? இெதன்னடா இது இன்று காைலயில் யார் முகத்தில் விழித்ேதாம்? ஒேர வாக்குவதமாகேவ இருக்கிறேத? என்று எாிச்சேலாடு எண்ணியபடி அவசரமாய் அவன்தான் மீண்டும் ைக பற்றி இழுக்கிராேனா என்ற ேகாபத்தில், “ஹேலா மிஸ்டர்…”, என்று ேகாபமாக ேபச்ைச ஆரம்பித்தபடி திரும்பியவளின் ேபச்சு பாதியில் நின்றது. “ஹேலா பாரதி, நான் மீனாக்ஷி…”, என்று புன்னைகேயாடு அறிமுகம் ெசய்தவைர எங்ேகேயா பார்த்த ஜாைட ெதாிந்தது. ஐம்பது வயது இருக்கலாம். ேமேல ஒன்றிரண்டு இருக்கலாமா? அந்த அடுத்தவைர ஊடுருவும் சிாிப்ேபாடு கூடிய கண்கள், ஏறி இறங்கிய அடர்த்தியான புருவங்கள், அழுத்தமான முகவாய், ைககள் அவைளயும் அறியாமல் குவிந்து, “சாாிம்மா, நான் ேவற யாேரா என்று நிைனத்து,… வணக்கம்மா”, என்று இதழ்கள் புன்னைகேயாடு முகமன் ெசால்லியது. ************************************************************** அத்தியாயம் 4 காைலயில் திருச்சியில் இருந்து இங்ேக காாில் வரும்ேபாது, தனக்கு பிடிக்கவில்ைல என்று ராஜா ெசான்ன அந்த ராஜன்பாபுைவ, அங்ேக மீனாக்ஷி எதிர்பார்க்கேவ இல்ைல. இவன் எங்ேக வந்தான்? கயல்விழியா அைழப்பு ெகாடுத்து இருக்கிறாள்? அவளுக்கு ெதாியேவ இல்ைல. ராஜாவும் ெசால்லவில்ைல என்கிறான். எதற்காக இங்ேக வந்தான்? என்று அவைன பிடித்து ைவத்து ேபசி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத சாக்கு ெசால்லி நழுவி விட்டான். “எங்ேக அவசரமாய் ேபாகிறான் என்று அவைன பார்ைவயால் பின் ெதாடர்ந்தால், சின்ன ெபண்ணிடம் ைகைய பிடித்து வம்பு ேபசுகிறாேன? இவைன…”, என்று மனதிற்குள் கடிந்தபடி, அவசரமாய் எழுந்து வந்தார் மீனாக்ஷி. அவர்கைள ெநருங்கும்ேபாேத, அந்த ெபண்ணின் பார்ைவயிலும் ேபச்சிலும் நம்பிக்ைக சுடர் விட்டது. அப்படி ஒன்றும் பயந்த ெபண் இல்ைல என்பது புாிந்து விட்டதால், சற்று ெதாைலவில் தயங்கி நின்றார். அந்த ெபண்ணிற்கு உதவி ேதைவப்படுமா? திரும்பி விடலாமா என்ற ேயாசைனயில் இருக்கும் ேபாது அவள் திருத்தமாய் காந்தியின் ெகாள்ைகைய விளக்கியது காதில் விழுந்ததும் அவாின் வியப்பு ேமலும் ெபருகியது. அவருக்கு படிக்கும் ஆர்வம் உண்டு. எழுதும் ஆர்வமும் உண்டு. அதிலும் குறிப்பாய் காந்தியின் ெகாள்ைககளில் ெபாிய பிடிமானம் உண்டு. அஹிம்ைச, சத்தியம், ேபான்ற ெகாள்ைககைள யார் இந்த காலத்தில் மதிக்கிறார்கள், என்று கணவனும் மகனுேம தன்ைன அவ்வப்ேபாது ேகலி ேபசினாலும், கூடிய வைரயில் தங்களின் வாழ்க்ைகயில் கைடபிடிக்க தவறுவதில்ைல. அேத ேநர் பாைதயில் இன்ெனாரு முகமா? இப்ேபாது நன்றாக திரும்பி அவைள ஆராய்ந்தார். அவளின் ெபயர் பாரதி என்பது ெதாிய வந்ததும், மாப்பிள்ைள சற்று முன் சாப்பாட்ைட காட்டி ெசான்னது அவருக்கு நிைனவு வந்தது. பார்த்து ெகாண்டு இருக்ைகயில், தன்ைன தாண்டி ெசல்ல முயன்றவைள ைக பற்றி நிறுத்தி தன்ைன தாேன அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டார் மீனாக்ஷி.
முதலில் ‘அவேனா’ என்று ேகாபமாக திரும்பினாலும், தன்ைன கண்ட உடேனேய சமாளித்து, ‘வணக்கம் அம்மா’, என்று கரம் குவித்த பாரதிைய பார்த்த உடேன அவாின் புன்னைக ேமலும் விாிந்தது. உைட மட்டும்தான் பாரம்பாிய உைட என்றால் ேபச்சும் அப்படிதானா? ெராம்ப அழகு என்று ெபருைமயாய் எண்ணிெகாண்டார் மீனாக்ஷி. மூன்றாவது நான்காவது வகுப்பில் அடி எடுத்து ைவக்கும் முன்ேப, மம்மி, டாடி, ஆன்ட்டி, அங்கிள் என்று ேபசுபவர்களுக்கிைடேய, ெபாறியியல் கல்லூாியில் படிப்பதாக ெசால்லப்படும் ஒரு ெபண், கரம் குவித்து ‘வணக்கம் அம்மா’, என்று ெசான்னது அவைர மிகவும் கவர்ந்தது. “வணக்கம் பாரதி, உன்னுைடய உைட, ேபச்சு, பழக்க வழக்கம் எல்லாேம இன்ைறய இளம் ெபண்களிடம் இருந்து ெராம்ப வித்தியாசமாக இருக்கிறது. எனக்கு ெராம்ப பிடித்து இருக்கிறது. உன்ைன பற்றி மாப்பிள்ைள ெசால்லி இருக்கிறார். அதனால்தான் நாேன அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்ேடன்”, என்று ஆரம்பித்தவர், அவளின் முகத்தில் ெதாிந்த குழப்பத்ைத சாியாக படித்து ேபச்ைச நிறுத்தினார். “என்ைன உங்களுக்கு ஏற்கனேவ ெதாியுமா? உங்க மாப்பிள்ைள, ெவ..ங்..க..ட் சாரா?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “ெவங்கட் சார்தான்… ஹய்ேயா உன்ைன பார்த்து எனக்கும் அப்படிேய வருது பார். மாப்பிள்ைள உன்ைன பற்றி ெசால்லி இருக்கார்தான், ஆனால் ெகாஞ்சம் முன்பு ராஜனுக்கு அழகாக ஒரு மூக்கறுப்பு ெசய்தாய் பாரு, அதுதன எனக்கு ெராம்ப பிடிச்சு இருந்தது. காந்திய ெகாள்ைககளில் உனக்கும் ஈடுபாடு உண்டா பாரதி?”, என்று ஆர்வத்ேதாடு வினவினார் மீனாக்ஷி. “உனக்குமா என்றால் என்ன அர்த்தம்? அதில் உங்களுக்கும் ஈடுபாடு இருக்கிறது என்று நான் எடுத்து ெகாள்ளலாமா?”, என்று மலர்ந்த முகத்தில் இருந்த அந்த ெபாிய கண்கள் ேமலும் வியப்பில் விாிய புன்னைகேயாடு விசாாித்தாள் பாரதி. பாரதியின் ேகள்விைய ேகட்டதும், “சமத்துதான், உன்னுடன் ேபசினால் ெபாழுது ேபாவேத ெதாியாது ேபால, இப்ப முடியாது, குழந்ைதக்கு காது குத்த ேவண்டும். வா, அங்ேக விழா முடிந்த பிறகு ேபசலாம். என் ைபயன் ேவற அவசரமா கிளம்பனும் என்று ெசான்னான்”, என்று அவளின் கன்னத்ைத ேலசாய் வருடி சிாித்தவர், அவைளயும் அைழத்து ெகாண்டு, உள்ேள ெசன்றார். “அம்மா எங்ேக ேபாயிட்டீங்க? பாப்பாவிற்கு ட்ெரஸ் பண்ண கூட உங்கைள காேணாம்?அண்ணைனயும் காேணாம்? எல்ேலாரும் ஒேர ேநரத்தில் சுத்தி நிற்பீங்க. ேதடும் சமயத்தில் ஒரு ஆளும் கிைடக்க மாட்டீங்க?”, என்று சினுங்கினாள் கயல்விழி. “பாப்பாைவ ெகாடு. இரண்டு நிமிஷத்துல ெரடி பண்ணி விடுகிேறாம். நீ வாிைச தட்டு எல்லாம் வச்சு ெரடியா இருக்கா? ஆசாாி வந்தாச்சா என்று பார்”, என்று குழந்ைதைய வாங்கியவர், பாரதியுடன் ேசர்ந்து குழந்ைதைய தயார் பண்ண ஆரம்பித்தார். குழந்ைதக்கு என்று வாங்கி ைவத்து இருந்த உைடைய பார்த்து கண்கைள விாித்தாள். இளம் பச்ைச நிற உடலில், ேராஸ் நிறத்தில் ஜாிைக கைரயிட்ட பட்டு பாவைடதான். அதில் ஒன்றும் வித்தியாசம் இல்ைல. அந்த ஆைடயின் அைமப்பு அவைள கவர்ந்தது. சாதரணமாக எல்லா சிறு குழந்ைதகளுக்கும் பாவாைட ைதக்கும்ேபாது, ெவள்ைள துணி ேசர்த்து பாடி பாவாைட என்ற மாடலில் ைதத்து அவள் பார்த்து இருக்கிறாள். ஆனால் இங்ேக, அப்படிேய ப்ராக் மாதிாி அணிவிக்கும் வைகயில், அதுவும் சட்ைடக்கு தனியாக ேமேல ைதத்து, அதுவும் ஒட்டினாற்ேபால இல்லாமல், நடுவில் ேசர்த்து இருந்ததால், கீேழ காற்றாட, அைசயும் படி, இருந்தது. உள்ளுக்குள் ஜாிைக உறுத்தாவண்ணம், ைலனிங் ெகாடுத்து, குழந்ைதயின் வசதிைய முன்னிறுத்தி உைட வடிவைமக்கப்பட்டு இருந்தது நன்றாகேவ ெதாிந்தது. “கயல் அண்ணி, ைதப்பாங்களா அம்மா? அவங்க ைதத்ததா?”, என்று ஆச்சாியத்துடன் ேகட்டபடி பாரதி குழந்ைதக்கு உைடைய அணிவிக்க அவர் சிாித்தார்.
ேதன்ெமாழி, பாரதியின் காதில் இருந்த ஜிமிக்கிைய ெதாட்டு விைளயாடியபடி இருக்க, அவளுக்கு சாியாக ேபச்சு ெகாடுத்தபடி உைட அணிவித்து ெகாண்டு இருந்த பாரதி, “ஏன்மா அப்படி சிாிக்கிறீங்க? ஏதாவது தப்பா ேகட்டு விட்ேடனா?”, என்று குழப்பத்ேதாடு ேகட்டாள். “இல்ைல நீ ஒண்ணும் தப்பா ேகட்கவில்ைல. எங்க வீட்டில் எல்லாேம ெகாஞ்சம் உல்டாவாக நடக்கும். என்ேனாட ைபயனுக்குதான் இந்த மாதிாி கைலகளில் ஆர்வம் ஜாஸ்தி. வைரவான், உைட வடிவைமப்பான், கயல் சின்ன வயசில இருந்ேத, கராத்ேத, கார் ஒட்டுதல், ைசக்கிள் ாிப்ேபர் பண்ணுதல் என்று வித்தியாசமா முயற்சி பண்ணுவாள். அதான் சிாித்ேதன். இது என் ைபயன் ராஜா ைதத்தது”, என்று அவர் ெபருைமயாக முடிக்க அவள் விழிகைள ஆச்சாியமாக விாித்தாள். “அது மட்டுமில்ைல, குழந்ைதக்கு காது குத்தும்ேபாது ஏழு கல் ைவத்து ைவர ேதாடு ேவண்டும் என்று கயல் ெசான்ன ேபாேத “குழந்ைதயின் பிஞ்சு, காது தாங்குமா? உங்க பணக்காரத்தனத்ைதயும், ெகௗரவத்ைதயும் காட்டுவதர்காக ைவரத்ேதாடு ேவண்டுமா என்று சத்தம் ேபாட்டான். நான் ெசான்ேனன் என்பதற்காக வாங்கி வந்து விட்டாலும், ஒரு சின்ன தங்க கம்பியில் வைளயமாக்கி, அதில் ஒேர ஒரு சின்ன மணி ஆடுவது மாதிாி ஒரு ேதாடும் தனியா வாங்கி வந்து, அைததான் ேபாடணும் என்று ெசால்லி விட்டான் ெதாியுமா?”, என்று மகனின் ெபருைமைய விடாமல் பாடிய ேபாது அவளுக்கு சிாிப்பாக வந்தது. ஆனாலும் அவனின் அந்த முன்ேயாசைன பிடித்தது. யார் அந்த ராஜா? ேயாசிக்கும் ேபாது தூக்கி வாாி ேபாட்டது. ஒருேவைள குளத்தில் இருந்தவேனா? குழந்ைதக்கு துைடக்க கூட உதவி ெசய்தாேன? அவனாகத்தான் இருக்க ேவண்டும். அப்படி என்றால் அப்பா டிசிஎஸில் ேவைல ெசய்கிறார் என்று ெசான்னது அவைனதானா? ெகாஞ்சம்ஏடாகூடமாய் ேபசி விட்ேடாமா? தப்பாக எடுத்து ெகாள்வாேனா? என்று மனம் சுணங்கிய அேத ேநரத்தில் ‘ேபாடா, நீ என்ன ேவண்டுமானாலும் நிைனத்துக் ெகாள். எனக்ெகன்ன வந்தது? நான் என் மனசாட்சி ெசால்லும் வழியில்தான் நடப்ேபன்’, என்று கூட பிறந்த இயல்பான தன்னம்பிக்ைக தைல தூக்கி விட்டது. ***காது குத்தும் இடத்தில், கயல்விழி ெபாருட்கைள சாி பார்த்துெகாண்டு இருந்த ேபாது, அப்பாேவாடு வந்த அருண், “கயல், குழந்ைத ெரடியா? எனக்கு ேநரமாகுதுடா, சீக்கிரம் கூட்டி வா”, என்று அவசரமாக ெசான்னான். “அம்மா ெரடி பண்ணிட்டு இருக்காங்க. உனக்கு அவசரம் என்றால், அதுக்காக குழந்ைதைய படுத்த முடியாது. சின்ன குழந்ைததாேன? ெமதுவாதான் கிளம்புவாள். ெகாஞ்சம் ெவயிட் பண்ணு”, என்று அசால்ட்டாக ெசான்னாள் கயல்விழி. “அம்மாவால தனியா ெரடி பண்ண முடியுமா? பாப்பா அழ மாட்டாளா? நீ இங்ேக என்ன பண்ணுகிறாய்? நீயும் கூட இருந்தால் சீக்கிரம் கிளப்பலாமில்ைலயா?” என்று மீண்டும் சமாதானமாக ெசால்லி பார்த்தான் அருண்ெமாழி. “உனக்கு அவசரம் என்றால் நீேய ேபாய் பாரு”, என்று முடித்து விட்டாள். “சாி வாேயன், என்ன ெபாிய விஷயம்? நாேம ேபாய் அவைள ெரடி பண்ணி அைழத்து வரலாம், என்று அந்த மண்டபத்தின் ஓரமாய், தங்கள் ெபாருட்கள் ைவத்து இருந்த இடத்ைத ேநாக்கி நகர்ந்த இருவருேம, எதிேர, பாரதியின் ேதாளில் அவள் காதுகைள வருடியபடி, ேதன்ெமாழியும், உடன் குழந்ைதக்கு ேதைவயான நாப்கின், தண்ணீர் பாட்டில் ேபான்ற ெபாருட்கள் இருந்த கூைடைய தூக்கியபடி மீனாட்சியும் வர சிாிப்ேபாடு அங்ேகேய நின்றனர். “யாருடா இது, உங்க அம்மா இங்ேக வந்த ஒரு மணி ேநரத்திற்குள், தனக்கு ஒரு உதவியாளர் தயார் பண்ணி விட்டாளா?”, என்று சுந்தரலிங்கம் ேகட்க, அருண்ெமாழிக்கு சிாிப்பு ெபாிதாய் விாிந்தது. “அது ெவங்கட் ஆபிஸ்ல ேவைல ெசய்கிறவேராட ெபாண்ணுப்பா, ேபர் வந்து…”, என்று ெசால்லி ெகாஞ்சம் ேயாசிப்பது ேபால நிறுத்தினான் அருண்ெமாழி. தங்களின் ேபச்சு ேகட்கும் ெதாைலவிற்கு அவர்கள் ெநருங்கியதும் ேவண்டுெமன்ேற “ேபர்… பா… பா…”, என்று இழுத்து விட்டு, சட்ெடன்று அப்ேபாதுதான் நிைனவு வந்தது ேபால “பாரதிப்பா…”, என்று ெசால்லி அவைள பார்த்து புன்னைக ெசய்தான்.
அவனின் ேபச்சும் புன்னைகயும், பார்த்தால் ஆத்திரமாக வந்தது. ஆனால் அவைன இப்ேபாைதக்கு திட்டகூட முடியாேத? அப்பாவின் பாஸின் உறவினர் என்பது ஒரு புறம் இருந்தாலும், குளத்தருேக நடந்த விஷயத்ைத அவேன ெசால்லாத ேபாது தானாக ேபாட்டு உைடக்கவும் முடியாது. தன்ைன அவள் ேகலி ெசய்கிறான் என்பது புாிந்தாலும் எாிச்சலாய் இருந்தது. அவைன முைறத்தபடி, பதில் ேபசாமேலேய நகர்ந்த ேபாதும், மீனாக்ஷி அம்மா, தன் கணவருக்கும் மகனுக்கும் அறிமுகம் ெசய்து ைவத்த ேபாது, ேவறு வழி இன்றி தைல அைசத்து உதட்ைட இழுத்து ஒரு புன்னைக ெசய்ய ேவண்டி இருந்தது, அவளின் எாிச்சைல இன்னும் கூட்டியது. காதணி விழா முடிந்த, அடுத்த பத்து நிமிஷத்தில், அருண்ெமாழி கிளம்ப ஆயத்தமாக, கயல்விழி கைடசியாய் வந்து, “சாப்பிடாமல் ஏன் கிளம்புகிறாய்? சாப்பிட்டு விட்டு ேபா”, என்று எங்ேகா பார்த்தபடி ெசான்னாள். ெவங்கட்டின் தூண்டுதலால் வந்து ேபசுகிறாள் என்பது அவளின் ெநற்றியில் எழுதி ஒட்டி இருந்தது. “ேதங்க்ஸ் கயல், நான் சாப்பிட்ேடன்”, என்று புன்னைகேயாடு ெசால்லிவிட்டு காாில் ஏறி அமர்ந்தான். “யார்கிட்ட கைத விடுகிறாய்? இப்பதாேன விழா முடிந்தது. இன்னும் யாருேம சாப்பிடவில்ைல. நீ மட்டும் சாப்பிட்டு விட்டாயா? எனக்கு இருபத்தி நாலு வருஷத்திற்கு முன்னாடிேய, உன்ைன மாதிாி இல்லாமல் கூடேவ இருந்து எங்க மாமா காது குத்தி ைவரேதாடும் ேபாட்டு இருக்கார். ஞாபகம் வச்சுக்ேகா. அவர் ஒண்ணும் உன்ைன மாதிாி காலில் சக்கரம் கட்டிட்டு பறந்து ேபாகவில்ைல”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னாள் கயல்விழி. காாில் இருந்து இறங்கி, அவளின் முகத்ைத ஒரு ைகயால் பற்றி நிமிர்த்தி, “கயல், கிளம்பும்ேபாது இப்படி உம்முன்னு வழி அனுப்ப கூடாது சாியா? ேதன் காது குத்தும் விழாவிற்கு வந்து சாப்பிடாமல் கிளம்புேவனா? நான் ஸ்வீட் சாப்பிட்டு விட்ேடன். நான் கிளம்ப நிைனத்தைத விட இருபது நிமிஷம் ஏற்கனேவ ேலட். அதனாேல எனக்கு டிபன் ேவண்டாம். ப்ளீஸ் ெசான்னால் புாிந்து ெகாள்ளனும்”, என்று ெகாஞ்சலாக ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ஆமாமா, எத்தைனேயா ெபாய் தினம் ேதாறும் ெசால்கிறாய். இந்த சாப்பிட்ேடனும் அதில் அடக்கம் ேபால”, என்று ேகலியாக ெசான்னாள் கயல்விழி. “ேஹய் நான் நிஜமாதான் ெசால்ேறன். உன்னால் நம்ப முடியைலயா? உனக்கு ஒரு சாட்சியம் ெசால்லவா? இன்ைறய ஸ்வீட் ேகசாி. நம் வீட்டில் ெசய்வைத விட ெகாஞ்சம் இனிப்பு ெநய் இரண்டுேம அதிகம். எல்ேலாரும் ெசய்வது ேபால ஆரஞ்சு வண்ண ேகசாி இல்ைல. மஞ்சள் நிறம். விளக்கம் ேபாதுமா?”, என்று அவளிடம் ேகட்டபடிேய பார்ைவயால் பாரதிைய துழாவினான் அருண்ெமாழி. “ேஹய், நிஜமாேவ சாப்பிட்டாயா? உனக்கு எப்படி, எப்ேபா, யார் ேகசாி ெகாடுத்தா? அம்மாவா? நான் பார்க்கேவ இல்ைலேய? எல்லாம் கூட்டு களவாணிகளா? ச்ேச ேபாடா…”, என்று சினுங்கியவைள அன்ேபாடு அைணத்து ெகாண்டான். இப்ேபாது கண் பார்ைவயில் பாரதி தட்டுபடேவ, சற்ேற குரைல உயர்த்தி, “இைத மட்டும் எனக்கு ேகசாி ெகாடுத்தவங்க ேகட்டு இருக்கணும். அவங்கைள களவாணி என்று ெசான்னதில் கூட அவ்வளவா வருத்த பட மாட்டாங்க. என்ேனாட கூட்டு என்று ெசால்லி விட்டாேய என்றுதான் உன்ேனாடு சண்ைடக்கு நிற்பாங்க”, என்றவன் கண்கள் பாரதிைய வருடியேபாது, முகம் முறுவலில் மலர்ந்து விாிந்தது. “அவங்களுக்கு எவ்வளவு ெதாியுேமா, அைத விட ெரண்டு மடங்கு அதிகமா எனக்கு சண்ைட ேபாட ெதாியுமாக்கும்”, என்று அம்மாைவ நிைனத்து கயல்விழி ேபச, அவன் அடக்க மாட்டாமல் சிாித்தான். “சாியா ேபாச்சு, அப்ப எனக்கும் ெவங்கட்டிற்கும், உங்க சண்ைடைய விலக்கி விடுவது தான் முழு ேநர ேவைலயாக இருக்க ேபாகிறது”, ெசால்லிவிட்டு ேமலும் சிாித்தான். இப்ேபாது அவனின் குரல் பாரதிைய எட்டி, அவளும் அவன் புறம் திரும்பி இருந்தாள். “நீ சிாிக்காத. வீட்டிற்கு கூட வராமல், ேகாவிலில் இருந்து மூணாவது மனுஷன் மாதிாி கிளம்பும் உன்ைன என்னடா ெசய்றது?”, என்று ேகாபம் ஆறாமல் ேகட்டாள் கயல்விழி.
“சாிம்மா தாேய, லண்டனில் இருந்து வந்த உடேன பத்து நாள் உங்க வீட்டில் ேடரா. நீ கிளம்பு கிளம்பு என்று என் கழுத்ைத பிடித்து தள்ளும் வைர இங்ேகதான் இருப்ேபன். ேபாதுமா?”, என்று சத்தமாகேவ பாரதியின் காதில் விழும்படி ெசால்லி சமாதானப்படுத்தி விட்டு அவளிடமும் புன்னைகேயாடு கூடிய சின்ன தைல அைசப்பில் விைட ெபற்று கிளம்பினான் அருண்ெமாழி. “சாி சாி, ஜாக்கிைரைதயா ேபாய்வா. அப்பப்ேபா ேபான் ேபசு”, என்று இப்ேபாது இயல்பாகி விட்ட கயல்விழி புன்னைகயுடன் வழி அனுப்பி ைவத்தாள். மீண்டும் காாில் ஏறும் முன்பு, ஒருமுைற பாரதிக்காக அலசினான். காேணாம். அதற்குள் எங்ேக ேபாய் விட்டாள்? எப்படியும் திரும்பி வந்த பின்தான் ேபச ேவண்டும். அவளும் படிப்ைப முடித்து விடட்டும். இ..ன்..னு..ம் மூ..ன்..று மா..த..மா..? என்று ஒரு ெபருமூச்சு வந்தாலும், உடேன சமாளித்து, அவள் படிப்ைப முடிக்கும் முன்பு எதுவும் ேபசி அவைள குழப்ப கூடாது என்று முடிவு பண்ணிவிட்டு காாில் ஏறி கிளம்பினான் அருண்ெமாழி. ********************************************************** அத்தியாயம் 5 அன்று இரவு அருண்ெமாழி அலுவலகத்தில் இருந்து கிளம்பும் ேபாது இரவு மணி பத்தைரைய தாண்டி இருந்தது. மறுநாள் அலுவலகத்திற்கு திரும்பி வருவது மாதிாி ைவத்து ெகாள்ள கூடாது என்ற எண்ணத்தில் தங்கி ேவைலைய முடித்து விட்ேட கிளம்பினான். ேவைல முடிந்து விட்டாலும், மனம் சின்ன வாட்டத்துடன் இருந்தது. ெவங்கட் பாரதிைய பற்றி ெசால்லும்ேபாது ‘நல்ல புத்திசாலி ெபண்’, என்று ெசால்லி இருந்தான். ஆனாலும், அவள் ேதர்ந்ெதடுக்கபட்ட ஐந்து ேபாில் அவள் ெபயர் இல்ைல அவைன வருத்தப்பட ைவத்தது. டிசிஎஸ் -ஐ விட்டால் ேவறு நிறுவனேமா இல்ைல என்ேறா, அவளுக்கு ேவறு ேவைலேயா கிைடக்காது என்பேதா இல்ைல என்றாலும், அவள் இங்ேக வந்தால், அவளுடன் எப்ேபாதும் கூடேவ இருக்கலாேம? என்ற எண்ணம் எழுவைத அவனால் தடுத்து நிறுத்த முடியவில்ைல. வரும் வழி இப்ேபாைதக்கு அைடக்கப்பட்டு விட்டேத என்ற எண்ணம் அவைன வருத்தியது. காத்து இருப்ேபார் பட்டியலிலும், அவளின் ெபயர் இரண்டாவதாக இருந்தது. ேதர்ந்ெதடுக்கபட்ட இருவர் ேவைலயில் ேசராவிட்டால், இவளுக்கு வாய்ப்பு கிைடக்கும், அவர்கைள ேசராேத என்று ெசால்ல முடியுமா என்ன? ஒரு ெபருமூச்ைச ெவளிேயற்றி, ேவைலைய முடித்து உாிய ேதர்வு பட்டியல் தயார் பண்ணி, சம்பந்த பட்டவர்களுக்கு ெமயிலில் தகவல் அனுப்பி விட்டு ெவளிேய வந்தான். படிகளில் இறங்கும்ேபாேத, ெவங்கட்டிற்கு ேபான் ேபாட்டான். “ஹாய் தூங்கிட்டாயா? நான்தான்…”, ேகட்கும்ேபாேத அவன் உற்சாகமானான். “இல்ைல ராஜா, உன்னுைடய ேபானுக்காகதான் காத்து இருக்கிேறன். ேதன் இப்பதான் தூங்கினாள். இன்று விருந்தினர்கள் ேவறு அதிகமா? எல்ேலாரும் மாற்றி மாற்றி தூக்கி ெகாஞ்சியதில் குழந்ைதக்கு அலுப்ேபா என்னேவா? ‘ைந ைந’, என்று ஒேர அழுைக. இப்பதான் கயல் தூங்க ைவத்தாள். ெசால்லு சாியான ேநரத்தில் விமானத்திற்கு ேபாய் ேசர்ந்தாயா? அங்ேக யாரும் ஒண்ணும் ெசால்லவில்ைலேய?”, என்று சிாிப்ேபாடு விசாாித்தான் ெவங்கட். “என்ைன யார் என்ன ெசால்வது? ராஜா அருண்ெமாழி வராமல், அந்த விமானம் கிளம்பி விடுமா? நாங்க எல்லாம் யாரு “, என்று ெபருைமயாக அவன் ெசால்லும்ேபாேத ெவங்கட் சிாித்தான். “ேடய் அடங்குங்கடா. இைதேய இன்னும் எத்தைன நாளுக்கு அண்ணனும் தங்ைகயும் ெசால்லிட்ேட இருப்பீங்க? ஒண்ணு பண்ணு. ேபசாமல் திருச்சி நகர வீதியில் யாைன ேமேலறி, நீயும் உன்ேனாட வானதியும் தினமும் நகர்வலம் வாங்க”, என்று ேகலியாக இைடமறித்து ெசால்லி சிாித்தான் ெவங்கட். “யாைன ேமேல நகர்வலமா? பிரமாதமான ஐடியாவாக இருக்கிறேத? ஆனால் என்ன இன்னும் வானதிதான் எங்ேக இருக்கிறாள் என்று ெதாியவில்ைல”, என்று ெசால்லும் ேபாேத பாரதியின் முகம் அவன் மனக்கண்ணில் ஆட, ெதாடர்ந்து, “…அது வானதிேயா.. இல்ைல… பா…”, என்று ெசால்ல ஆரம்பித்து அப்படிேய ெதாண்ைடயில் அடக்கினான்.
“அப்பா சாமி, ஆைள விடு, விட்டால்,என்ைனயும் குதிைரயில் உட்கார ைவத்து ஒற்றர் பைட தைலவனாக்கி விடுவாய். அைத விடு, ேபான ேவைல முடிந்ததா?”, என்று புன்னைகேயாடு விசாாித்தான் ெவங்கட்பிரபு. “இப்பதான் ேவைல முடித்து ஆபிசில் இருந்து கிளம்புகிேறன். அதான் உடேன உனக்கு ேபான் பண்ணிேனன்…”, என்று நிறுத்தினான் அருண். அவனின் பாவைனயிலும் தயக்கத்திலுேம விஷயத்ைத கிரகித்தவன், “பரவாயில்ைல ெசால்லு, ெவயிடிங் லிஸ்ட் ேபாட்டாச்சா? அதுலயாவது…” என்று அவன் ஆரம்பிக்கும் முன்ேப ‘அதுல இருக்கு, இரண்டாவது ெபயர்’, அவசரமாய் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ஓ! நீங்க ெசெலக்ட் பண்ணின அேத ஆட்கள், ேவற நிறுவனத்துலயும் ேதர்வாக அதிக வாய்ப்பு இருக்கும் இல்ைலயா? அதனால் ஒேர ஆட்கள் இரண்டு நிறுவனத்தில் ேதர்ந்ெதடுக்கப்படும் பட்சத்தில் இங்ேக காலியிடம் வருேம? அதுல பாரதி உள்ேள வர முடியாது?”, என்று நம்பிக்ைகேயாடு ேகட்டான் ெவங்கட். “வாய்ப்பு இருக்கு, ஆனால் நிச்சயம் ெசால்ல முடியாேத? அனாவசியமா அவர்களுக்கு நம்பிக்ைக ெகாடுக்க ேவண்டாம் ெவங்கட்”, என்று தயக்கத்ேதாடு ெசான்னான் அருண். “ெசான்னால் நம்பிக்ைகேயாடு இருப்பாங்க இல்ைலயா?”, என்று ேகட்டான் ெவங்கட். “இல்ைல ெவங்கட், கிைடப்பது கஷ்டம் என்று ெசால்லி, கிைடத்தால் அவங்களுக்கு மனசு சந்ேதாஷமாக இருக்கும். கிைடக்கும் என்று ெசால்லி, கிைடக்காவிட்டால், ெராம்ப சங்கடமா இருக்கும். இப்ேபாைதக்கு ஒன்றும் அவர்களிடம் நம்பிக்ைகயாக ெசால்ல ேவண்டாம். ஆனால் கவைலபடேவண்டாம். பாரதிக்கு ஒரு நல்ல எதிர்காலம் அைமத்து ெகாடுப்பது என்ேனாட ெபாறுப்பு, என்று ைதாியம் ெசால்லி விடு. இந்த லண்டன் ட்ாிப் முடிந்து வந்தவுடன், அதுதான் என்ேனாட முக்கியமான ேவைல என்று ெசால்லி விடு. ேபாதுமா?”, என்று அழுத்தமாக நம்பிக்ைகேயாடு உைரத்தான் அருண்ெமாழி. “ராஜா, என்ன ஆச்சு? இவ்வளவு எேமாஷனலா ேபசுகிறாய்?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டான் ெவங்கட். “நீ ெசான்ன கமிட்ெமண்ைட காப்பற்ற முடியவில்ைலேய என்று சின்ன வருத்தம். அவ்வளவுதான்”, என்று அவசரமாய் சமாளித்தான் அருண்ெமாழி. “கடவுேள, நல்லேவைள ெவங்கட் துருவவில்ைல. தூக்க கலக்கம் ேபால. இல்ைல என்றால் அவன் வானதிேயா பாரதிேயா என்று ெசால்ல ஆரம்பித்தேபாேத அவன் கண்டு பிடித்து இருக்கலாம்”, என்று நிம்மதியாக மூச்சு விட்டான். தன்னுைடய மனேம முதலில் ெதளிவைடயனும். இந்த மூன்று மாத இைடெவளியில் அவளின் முகம் தனக்கு மறக்காமல் இருந்தால், அதன் பின் அவளுக்கு தன்ைன பிடித்து இருந்தால், இரண்டு வீட்டினரும் சம்மதித்தால், என்று தாண்ட ேவண்டிய தைடகள் நிைறய இருக்கு. அவசரப்படகூடாது. “ராஜா….”, என்று சத்தமாய் ெவங்கட் கூப்பிடும் குரல் ேகட்டு நனவிற்கு வந்தான். “என்னடா ெசால்லு….” “சாியா ேபாச்சு, நான் ெசால்லனுமா? பிைளட் எத்தைன மணிக்கு? ேபக்கிங் முடிதாச்சா? என்று நான் உன்ைன ேகள்வி ேகட்டால், பதில் நீதான் ெசால்லணும். அது ெதாியாதா?”, என்று காைல வாாியவனுக்கு கூடுதல் கவனம் ெசலுத்தி உாிய பதில் ெசால்லி ேபாைன ைவத்தேபாது கைளப்பாய் இருந்தது. லண்டனில் ெதாழிலாளர் நலன் குறித்த பட்டய படிப்பிற்கு விண்ணப்பித்து, ேதர்வாகி, ெதாடர்ந்து அங்ேக தங்க முடியாது என்பதால், இரண்டு முைறயாக வந்து ேபாக சிறப்பு அனுமதி ெபற்று இரண்டாவது தடைவ வந்து இருக்கும் அருண்ெமாழிக்கு, வந்த முதல் நாேள மூன்று மாதம் எப்ேபாது முடியும் என்று ேதான்ற ஆரம்பித்து விட்டது,
கடந்த முைற வந்த ேபாது, புதிய இடங்கள், புதிய நண்பர்கள் என்று ெவகு ஆவலாக சுற்றி வந்தவனுக்கு, இப்ேபாது இப்படி இருப்பது ஏன் என்ற காரணம் புாிந்தும் புாியாமல் கண்ணாமூச்சி ஆடியது. காைல நைட பயிற்சிக்கு ேபாகும்ேபாது, சாைல ஓரங்களிலும், வீட்டு ேதாட்டத்திலும் புதிதாய் பூத்த பூக்களில், அவளின் முகம் ேதான்றியது. உணவில் எங்ேக என்ன இனிப்ைப பார்த்தாலும், பார்த்த வினாடியிேலேய இளம் மஞ்சள் வண்ணத்தில் அவள் ஊட்டிய இனிப்பான ேகசாி இப்ேபாதும் நாவில் இனித்தது. தான் தமிழ் இல்ைல என்று உணர்ந்த வினாடியில், முகத்தில் ெதாிந்த குழப்பமும், பா… பா… என்று அவள் திணறியைதயும் இப்ேபாது நிைனத்தாலும் அவன் இதழ்களில் புன்னைக மலர்ந்தது. அைத தான் மீண்டும் அப்பாவிடம் ஜாைடயாய் ெசான்ன ேபாது அவள் முகத்தில் ெதாிந்த கனல், அவனுக்கு குளிர் நிலவாய் ேதான்றியது. அவ்வளவு ஏன், அவனுக்கு ேஷவ் பண்ண முடியவில்ைல. ேரசைர ைகயில் எடுத்து கன்னத்தில் ைவக்கும்ேபாேத, தாைடயிலும் கன்னத்திலும் அவளின் கரம் இன்னமும் இருப்பது ேபால எண்ணம் ேதான்ற, ேஷவ் பண்ணுவைதேய நிறுத்தி விட்டான். தினமும் ேஷவ் பண்ணும் பழக்கம் உைடயவன், முக்கியமான மீட்டிங் என்றால், காைலயில் பண்ணி இருந்தாலும், மீண்டும் ெசய்பவன், இப்ேபாது மூன்று நாட்களாக தாடிேயாடு அைலகிறான். அவனுக்ேக சிாிப்பாக வந்தது, அப்படி அவளிடம் என்ன புதிதாய் கண்டான்? அபூர்வமாய் கண்ணில் பட்ட அவளின் பாரம்பாிய உைடயா? அவள் இனிைமயாய் குைழந்து ேபசி தன் மனைத கவர்ந்தாள் என்றும் ெசால்ல முடியாது. அவைள பார்த்த ேநரேம மிக குைறவு, பத்து பதிைனந்து நிமிடங்கள் இருக்கலாமா? ேபசிய ேநரம் அைத விட குைறவு. ேபசியதிலும், ேகாபமான வார்த்ைதகள்தான் அதிகம். அது ேபாதவில்ைல என்றால், தன்ைன கண்ணால் எாித்த தருணங்கள், எத்தைன? எதனால் இத்தைன தூரம் அவள் அவனுைடய மனதில் இப்படி சிம்மாசனமிட்டு அமர்ந்து இருக்கிறாள்? ஒன்றுேம புாியவில்ைல. முதலில் தான் சந்ேதகப்பட்டது ேபால இது ஒன்றும் ேமம்ேபாக்கான சலனம் இல்ைலேயா? அைதயும் தாண்டி… கடவுேள தனக்கு என்ன ஆச்சு? தன் எண்ணம் ேபாகும் திைசைய நிைனத்து சிாிப்பு வந்தது. அம்மாவிடம் ெசால்லுேவாேமா? அப்பாவிடம் ேபசலாமா? அம்மாவிடம் ெசான்னால் அது உடேன ைக கால் முைளத்து கயலிடம் ெசன்றுவிடும். கயலிடம் இருந்து ெவங்கட் மூலமாக பாரதிைய ெசன்று ேசரும் வாய்ப்பும் இருக்கு. அவளின் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்பைத அறியும் முன்னால், தன் விருப்பம், ேவறு யார் மூலமாகவாவது அவளின் காதுக்கு ேபாவைத அவன் விரும்பவில்ைல. அப்பாதான் சாி… தனக்குள்ேளேய சுய ஆராய்ச்சியில் அவன் ஈடுபட்டு இருக்கும்ேபாது அவனின் சிந்தைனைய ெமாைபல் ஒலி கைலத்தது. “அம்மா, ெசால்லுங்கம்மா, இப்பத்தான் உங்கைள நிைனத்ேதன்”, என்று புன்னைகேயாடு ஆரம்பிக்கும்ேபாேத மீனாக்ஷி ‘ெபாய் நம்பர் ஒன்று’, என்று இைடயிட்டார். ‘அச்சச்ேசா, ஏன்மா அப்படி ெசால்றீங்க? நான் நிஜமாேவ உங்கைள நிைனத்ேதன் ெதாியுமா?”, என்று ெசல்லமாய் சிணுங்கினான் அருண்ெமாழி. “அப்ப உலக அதிசயம் நம்பர் எட்டு…”, என்று விடாமல் வம்பிழுத்தார் மீனாக்ஷி. “அம்மா, ெசம மூட்ல இருக்ேகங்க ேபால? உங்களுக்கு சாியா ேபச இப்ப என்னால் முடியாது. எனக்கு படிக்கிற ேவைல நிைறய இருக்கு. ெசால்லுங்க என்ன விஷயமா ேபான் பண்ணினீங்க?”, என்று சிாிப்ேபாடு விசாாித்தான். “எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான்….”, என்று அவர் ஆரம்பிக்கும்ேபாேத, “அம்மா ேநா…” என்று அவசரமாய், ெகாஞ்சம் சத்தமும் கூட்டி ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “என்னடா ேநா? உனக்கு என்ன வயசாகிறது ெதாியுமா?”, அதட்டலாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி.
“அம்மா, அப்பா அங்ேக இருக்காங்களா? அவர்களிடம் ெகாஞ்சம் ெகாடுங்க”, என்று தன்ைன கட்டு படுத்தி ெகாண்டு நிதானமான குரலில் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. அப்பாவின் ைகக்கு ெதாைலேபசி மாறியதுேம, “அப்பா, எனக்கு இப்ப கல்யாணத்திற்கு ெபாண்ணு பார்ப்பைத ெகாஞ்ச நாைளக்கு நிறுத்தி விடுங்கப்பா”, பதட்டமான குரலில் ெசான்னான் அருண். என்றும் இல்லாத திருநாளாய் அவன் இத்தைன பதட்டத்துடன் ேபசியைத ேகட்ட சுந்தரலிங்கம் வியப்ேபாடு, “ராஜா ெகாஞ்ச நாள் என்றால்…”, ேகள்வியாக நிறுத்தினார். “நான் திரும்பி அங்ேக வரும் வைரக்கும்”, வில்லில் இருந்து புறப்பட்ட அம்பு மாதிாி பதில் பாய்ந்து ெசன்று உடனடியாய் அவைர ேசர்ந்தது. “நீ யாைரயாவது…” “அெதல்லாம் நான் அங்ேக வந்த பின்பு ேநாில் ேபசிக்கலாம் அப்பா. இப்ேபாைதக்கு அம்மாைவ சும்மா இருக்க ெசால்லுங்க, ப்ளீஸ்”, ெகஞ்சலாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நான் ேபாட்ேடா ெமயிலில் அனுப்புகிேறன். இந்த ெபண்ைண உனக்கு….” “அப்பா ப்ளீஸ்…”, “சாிப்பா, உன் இஷ்டம். ஆனால் என்னிடம் உனக்கு ெபண் பார்க்க ேவண்டாமா என்று ெசான்ன மாதிாி, அந்த ெபண் வீட்டிலும், அவளுக்கு மாப்பிள்ைள பார்க்க ேவண்டாம் என்று மறக்காமல் ெசால்லி விடு. அப்பத்தான் ஏமாற்றம் இல்லாமல் இருக்கும்”, என்று சுருக்கமாய் முடித்தார் சுந்தரலிங்கம். ெவங்கட் மறுநாள் காைலயில் தன்னிடம் ெசான்ன தகவைல அன்று மாைல கல்லூாியில் இருந்து வந்த மகளிடம் ெதாிவிப்பதற்குள் ராகவன் மனம் வாடி ேபானார். ஆனால் அவாின் அளவிற்கு பாரதியின் முகத்தில் வருத்தம் இல்ைல. “என்னப்பா இது? இதுக்கா இவ்வளவு ேசாகமா இருக்ேகங்க? நான் கூட அம்மாவிற்கு என்னேவா ஏேதா என்று பயந்து விட்ேடன். அம்மா உடம்பு நல்ல இருக்கு இல்ைலயா?”, என்று சர்வ சாதரணமாய் எடுத்து ெகாண்டாள். “என்ன பாக்ஸ், டிசிஎஸ்ல ேவைல கிைடக்கைல என்று உனக்கு ேசாகமா இல்ைலயா? ெசம கூலா இருக்க?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டான் தமிழ். “நீ ேவற, அன்ைனக்கு ேகாவிலில் ஒரு அட்ைட பூச்சிைய பார்த்ேதேன? அது டிசிஎஸ்ல ேவைல ெசய்யுதாம். அது ெதாிந்த வினாடிேய, எனக்கு இங்ேக ேவைல கிைடக்காமல் இருந்தால் நல்லா இருக்குேம என்று அங்ேகேய ஆண்டவனிடம் ேவண்டி ெகாண்ேடன். எனக்கு ேசாகமா? ெசால்ல ேபானால் ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு”, என்று உற்சாகமாய் பாரதி, ராஜன் பாபுைவ நிைனத்து ெசால்ல, அருண்ெமாழிைய ெசால்கிறாள் என்று நிைனத்து அவைள முைறத்தான். “உனக்கு ெகாஞ்சம் கூட அறிேவ இருக்காது என்று எனக்கு ஏற்கனேவ ெதாியும். ஆனாலும் நீ வளர்ந்து விட்டாேயா என்று சில சமயம் நிைனப்ேபன். என் நிைனப்பு தப்பு என்று அப்பப்ேபா நிரூபித்து விடு. லூசு”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னான் தமிழ். “ஆமா நான் லூசு, இவன் அதி புத்திசாலி, ேபாவியா ேவைலைய பார்த்துட்டு…”, என்று பாரதி எாிச்சேலாடு ேபச ஆரம்பித்த ேபாது வீட்டு ெதாைலேபசி மணி அைழத்தது. “ேபாய் அந்த ேபாைன எேடண்டா. நான் இப்பதாேன கல்லூாியில் இருந்து வந்ேதன், நீ நாலு மணிக்கு எல்லாம் வந்து ெரண்டு ரவுண்ட் ஸ்வீட் காரம் சாப்பிட்டு விட்டு சும்மாதாேன இருக்கிறாய்”, என்று பாரதி எாிச்சேலாடு ஏவினாள். நீ ெசால்லி நான் ேகட்பதா என்ற எண்ணத்தில், அவசரமாய் புத்தகத்ைத பிாித்தவன், “நான் ப்ளஸ் டூ படிக்கிேறன். வாழ்க்ைகைய முடிவு பண்ணும் மிக மிக முக்கியமான ேநரத்தில் சமத்தா படித்து ெகாண்டு இருக்கும் என்ைன ேவைல வாங்காேத. உன்ேனாட ைலப் ஓரளவிற்கு முடிவாகி விட்டதுதாேன நீ ேபாய் எேடன்…”, என்று அவைள திருப்பி மிரட்டினான் தமிழ்.
இருவரும் மாறி மாறி ஒருவைர ஒருவர் எடுக்க ெசால்லியபடி ேபாைன எடுக்காமல் இருக்க, அடுப்படியில் ேவைல ெசய்து ெகாண்டு இருந்த ராேஜஸ்வாி அம்மா ேவகமாய் வந்து, “ைகக்ெகட்டும் தூரத்தில் விடாமல் அடித்து ெகாண்டு இருக்கும் ேபாைன எடுக்காமல், ெரண்டு ேபருக்கும் என்ன வாய்?”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னவர், அேத எாிச்சல் மாறாமல், “ஹேலா யாருங்க ேவணும்?”, என்று ேகட்டார். “மிஸ்டர் ராகவன் இருக்கறா? நான் அருண்ெமாழி லண்டனில் இருந்து ேபசுகிேறன்…”, அந்த தண்ைமயான குரைல ேகட்ட ராேஜஸ்வாிக்கு, பிள்ைளகள் ேமேல இருக்கும் ேகாபத்ைத, முன் பின் ேயாசிக்காமல் ேபானில் வந்த யார் ேமேலேயா காட்டிவிட்ட தன் ேமேலேய அளவில்லாமல் எாிச்சல் ெபருகியது. ************************************************************* அத்தியாயம் 6 அருண்ெமாழியிடம் ேபசி விட்டு சுந்தரலிங்கம் ேபாைன ைவத்த உடேனேய மீனாக்ஷி அவைர பிலு பிலுெவன்று பிடித்து ெகாண்டார். “யாைர ேகட்டு கல்யாணத்திற்கு ெபண் பார்ப்பைத நீங்க ஒத்தி ைவக்கிேறன் என்று அவனிடம ெசான்னீங்க? நீங்க ெசான்னால் நான் உடேன என் ைபயனுக்கு கல்யாணத்திற்கு ெபாண்ணு பார்ப்பைத நிறுத்தி விடணுமா? அந்த கைத எல்லாம் இந்த மீனாட்சியிடம் நடக்காது. நான் ெசான்னால் ெசான்னதுதான்”, என்று அதட்டலாக ெசான்னார். “நீ தாராளமா ெசால்லிக்கலாம். ஆனால் அைத உன்ேனாட ைபயன் ேகட்கணும் என்று மட்டும் எதிர்பார்க்காேத? அவன் ேவறு எேதா ெபண்ைண மனதிற்குள் முடிவு பண்ணி விட்டான் ேபால. லண்டனில் இருந்து வந்த உடேன ெசால்வான். அது வைரக்கும் ெகாஞ்சம் ெபாறுைமயாதான் இேரன். இப்ப என்ன அவசரம்? எப்படியும் அந்த ெபாண்ணு படிப்ைப முடிக்க ேவண்டாமா? சும்மா குதிக்க கூடாது”, என்று பதிலுக்கு அதட்டினார் சுந்தரலிங்கம். “தாராளமா முடிக்கட்டும், நானா ேவண்டாம் என்கிேறன். லட்டு மாதிாி ெபாண்ணு. நல்ல அம்சமான குடும்பம். வசதி என்று ெபாிசா ெசால்லிக்க முடியாவிட்டாலும், அந்த வீட்டில் எல்ேலாருக்குேம ேநர்ைமயான சிந்தைனகள். பார்க்கிறவங்க கண்கைளயும் மனைசயும், கவர்ந்து இழுக்கும், குளிர்ச்சியான அழகு. இத்தைன அம்சங்கள் இருக்கும் அந்த ெபண்ைண, இப்ேபாைதக்கு நிச்சயமாவது ெசஞ்சு ைவத்து ெகாண்டால், அவன் வந்த உடேன கல்யாணம் முடிக்கலாம். அதற்குள் அந்த ெபண்ணும் படிப்ைப முடித்து விடுவாள் என்று நிைனத்ேதன். என்ேனாட இஷ்டம் உங்களுக்கும் புாியாது உங்க ைபயனுக்கும் புாியாது”, என்று தன்னுைடய ேபச்ைச ேகட்க கூட இல்லாமல் அந்த ெபண்ைண மறுத்து விட்டாேன என்ற ஆதங்கத்தில் எாிச்சேலாடு புலம்பினார் மீனாக்ஷி. “இங்ேக பாரு மீனாக்ஷி, திருமண விஷயத்துல பிள்ைளகைள கட்டாய படுத்துவது எனக்கு சுத்தமா பிடிக்காது என்று உனக்கு ஏற்கனேவ ெதாியும். இப்ப என்னிடம் ஏன் புலம்புகிறாய்? நீ ெசால்லும் ெபண் அந்த லக்ஷ்மியும் சரஸ்வதியும் ேசர்ந்த ேதவைதயாகேவ இருந்தாலும், என் ைபயனுக்கு பிடிப்பதுதான் முக்கியம். அவனுக்கு பிடித்த ெபண் எப்படி இருந்தாலும் சாி, அவைள திருமணம் ெசய்து ைவக்க ேயாசிக்க மாட்ேடன்”, என்று அழுத்தமாக ெசான்னார் சுந்தரலிங்கம். “பிள்ைளகளின் விருப்பத்திற்கு ெகாடுக்கும் அளவுக்கு கூட என் விருப்பத்திற்கு மதிப்பு ெகாடுக்க மாட்ேடங்கறீங்கேள? என் விருப்பத்ைத நிைறேவற்ற ேவண்டும் என்று உங்களுக்கு ேதாணாதா?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “நீ பண்ணுவது விதண்டாவாதம். உன் விருப்பம் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள ேபாகும் ைபயனின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அைமய கூடாேத? உன்னுைடய/என்னுைடய காலம் முடிந்து விட்டது. இன்னும் குைறந்த பட்சம் நாற்பது ஐம்பது ஆண்டுகள் அவர்கள் ேசர்ந்து சந்ேதாஷமாய் குடும்பம் நடத்த ேவண்டாமா? நாைளக்ேக அந்த ெபாண்ேணா, உன் ைபயேனா கண்ைண கசக்கி ெகாண்டு நின்றால், அப்ப நாம் சந்ேதாஷமா இருக்க முடியுமா? எதுவா இருந்தாலும் ராஜா லண்டனில் இருந்து வந்து விடட்டும். அப்புறம் முடிெவடுக்கலாம்”, என்று தீர்மானமாக ெசான்னார். “அப்ப அங்ேக இருந்து ேநேர திருச்சிக்கு வர ெசால்லுங்க….”
“ஹய்யய்ேயா! என்ன மீனு இது சின்ன ெபாண்ணு மாதிாி? இப்ப கல்யாண ேபச்சு ஆரம்பித்து விட்ேடாம் இல்ைலயா? அவேன நம்மிடம் வருவான். ெபாறுைமயா இரு. இன்னும் நாலு மாசத்துக்கு இைத பற்றி ேபசேவ கூடாது. ஜூன் ஒண்ணாம் ேததிக்கு ேமேல ேவண்டும் என்றால் அவனிடம் நான் ேபசுகிேறன். அவசரபடாேத”, என்று அடக்கி ைவத்தார் சுந்தரலிங்கம். “அதற்குள்ேள அந்த ெபண்ணிற்கு ேவற சம்பந்தம் அைமந்து விட்டால்…”, எாிச்சேலாடு இைடயிட்டார் மீனாக்ஷி. “இன்னாருக்கு இன்னர் என்று ஏற்கனேவ கடவுள் ேபாட்ட முடிச்ைச நாம் இப்ேபாது மாற்ற முடியாது. நடப்பது நடக்கும். அந்த ெபாண்ணு ராஜாவிற்ெகன பிறந்தவளாக இருக்கும் பட்சத்தில் நிச்சயம் இந்த வீட்டில் மருமகளாய் அடி எடுத்து ைவப்பாள். இல்ைல என்றால், அவைள ஒரு மகளாக நிைனத்து வாழ்த்து ெசால்லி, ஒரு பட்டு புடைவ ெகாடுத்து ஆசீர்வாதம் ெசய்து விட்டு வரலாம். புாிந்ததா? ேபாதும் இந்த ேபச்சு. மணி ஏழைர ஆச்ேச? சாப்பிடலாமா?”, என்று ேபச்ைச மாற்றினார் சுந்தரலிங்கம். அவைர முைறத்து விட்டு, “சாப்பிடலாம் சாப்பிடலாம். அைத தவிர ேவற என்னத்ைத கண்ேடாம்?”, என்று ெசால்லிவிட்டு எாிச்சேலாடு அடுப்படிக்கு ெசன்றார் மீனாக்ஷி. உங்க வீட்டுக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் பிள்ைளயார் ேகாவிலில் இருக்கிேறன். உங்களுக்கு என்ைன ெதாியாவிட்டாலும், எனக்கு உங்கைள ெதாியும். உங்க ெபாண்ணு விஷயமா ேபசணும். வீட்டில் ேபச முடியாது. ெகாஞ்சம் ேகாவிலுக்கு வாீங்களா என்று யாேரா புதிய குரல் அைழத்தது. முதலில் ேபாகலாமா ேவண்டாமா என்று ேயாசித்தவர், ெபண்ைண பற்றி என்று ெசால்லி விட்டதால், ேலசான குழப்பத்துடேன, அவசரமாய் உைட மாற்றி ேகாவிலுக்கு வந்த ராகவன், ேகாவிலின் பிரகாரம் முழுவைதயும் பார்ைவயால் துழாவினார். தூரத்தில் இருந்த இந்த ைபயைன எங்ேகேயா பார்த்த ஞாபகம் இருந்தது. சட்ெடன்று நிைனவு வரவில்ைல. அவர் ேயாசித்து ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத அவைர பார்த்து ைக அைசத்த ராஜன் பாபு அவைர ேநாக்கி வந்தான். “ஹேலா அங்கிள், உங்களிடம் ேபச ேவண்டும் என்று ேபான் பண்ணி நான்தான் வரவைழத்ேதன். என்ேனாட ேபர் ராஜன் பாபு”, என்று அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டவைன எங்ேக பார்த்ேதாம் என்று நிைனவு வந்து விட்டது. மூன்று தினங்களுக்கு முன்பு நன்னிலம் ேகாவிலில் பார்த்ேதாம். ஏற்கனேவ ேகாவிலில் பார்த்து இருந்ததால், புன்னைக ெசய்த ராகவன், “ஆமா தம்பி, அன்று ெவங்கட் சார் வீட்டு விழாவில பார்த்ேதேன, ேமடேமாட அம்மா கூட உங்களிடம் ெராம்ப ேநரம் ேபசிகிட்டு இருந்தாங்கேள? ெசால்லுங்க, என்ன விஷயமா ேபசணும் என்று அைழத்தீர்கள்?”, என்று மீனாக்ஷி அம்மா அவனிடம் ேபசியைத சாியாக நிைனவு கூர்ந்தபின், கனிவாக விசாாித்தார் ராகவன். “நான் ெசன்ைனயில்தான் ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனத்துல ப்ேராக்ரமரா ேவைல ெசய்கிேறன். உங்க ெபாண்ணு காேலஜ்தான். இப்ப கூட அந்த காேலஜுக்கு காம்பஸ் இன்டர்வியுவிற்குதான் வந்ேதன். உங்க ெபாண்ணுக்கு கூட…”, என்று ேசாகமாய் இழுத்து நிறுத்தினான் ராஜன்பாபு. “ஆமாங்க ெவங்கட் சார் கூட கவைல பட ேவண்டாம் என்று ெசான்னார். பார்க்கலாம். ஆண்டவன் ஏதாவது நல்ல வழி வச்சு இருப்பான்”, என்று நம்பிக்ைகேயாடு ெசான்னார் ராகவன். “நீங்க ெசான்னது நூறு ெபர்சன்ட் கெரக்ட் சார். ஆண்டவன் எப்ேபாதுேம யாருக்குேம தீங்கு நிைனப்பதில்ைல. அப்படி நிைனப்பது எல்லாம் மனுஷனா பிறந்தவர்கள்தான். இந்த ேநர்முக ேதர்வில பாரதி ெசெலக்ட் ஆகி இருக்கணும் சார். அவைள ெவயிடிங் லிஸ்ட்ல ேபாட்டது அந்த ெஹச் ஆர் ேமேனஜர்தான். அவர் நிைனத்து இருந்தால் ஈசியா பாரதிைய ெசெலக்ட் பண்ணி இருக்கலாம். ஆனால் அவேராட இன்ட்ெரஸ்ட் எல்லாம் ேவற மாதிாி… “, என்று இழுத்தான் ராஜன் பாபு. “ச்ேச ச்ேச… அவேர எங்க சாாிடம் ேபான் பண்ணி ேபசி இருக்கார். ேவற நல்ல சந்தர்ப்பம் கிைடக்கும்ேபாது கண்டிப்பா உங்களுக்கு ெசால்ேறன் என்று எல்லாம் ெசால்லி இருக்கார்”, என்று அருண்ெமாழிக்கு வக்காலத்து வாங்கினார் ராகவன்.
“அது சாி, நீங்க இப்படி ெசான்னால் நான் என்ன ெசால்வது? என்ன சார் இது, அவர் ைகயில் இருக்கும் உதவிைய ெசய்ய மாட்டார். ஆனால் ேவற கம்ெபனியில ேவற ஆளிடம் ெசால்லி ேவைல வாங்கி தருவாரா? நடக்கிற கைதயாக ேபசுங்க சார்…”, என்று அலட்சியமாய் ெசான்னான் ராஜன் பாபு. “பரவாயில்ைல தம்பி, அவளுக்கு என்று விதிக்கப்பட்டது நடக்கும். அது நல்லதாகேவ இருக்கும் என்ற நம்பிக்ைக எனக்கு இருக்கு. என்ன விஷயமா இங்ேக வர ெசான்னீங்க என்று ெசான்னால்…”, முடிக்காமல் இழுத்தார் ராகவன். “நான் வர ெசான்ன விஷயம் அப்புறமா ேபசேறன் சார். பாரதிக்கு, உடனடியா, அவளின் படிப்பு முடிந்த உடேன ேசர்வது மாதிாி ஒரு நல்ல ேவைல வாங்கி தருவதுதான் என் முதல் முக்கியமான கடைம. நான் பார்க்கும் இடத்திேலேய ெசய்யணும் என்பதுதான் என்னுைடய கனவு. அது மட்டும் நடந்து விட்டால்… நடந்து விட்டால் என்ன? நடக்கும். அது நடந்த பிறகு, வந்து உங்களிடம் ேபசுகிேறன்”, என்று உறுதி அளித்து விட்டு ேவகமாய் திரும்பி ெசன்றான் ராஜன் பாபு. “இவன் எதற்கு ேபானில் இங்ேக வர ெசால்லி அைழத்தான்? இப்ேபாது என்ன ெசான்னான்? இனிேமல் வந்து என்ன ேபச ேபாகிறான்? ஒண்ணுேம புாியவில்ைலேய?”, என்று குழப்பத்ேதாடு பார்த்தபடி நின்றார் ராகவன். லண்டனில் இருந்து ெவளிநாட்டு கால் என்பதில் முதலில் ஆச்சாியப்பட்டு, அவனுைடய ெபயைர ேகட்டதும், வினாடியில், அவன் யார் எனபைத உத்ேதசமாய் ஊகித்து, மாியாைதயான குரலில், “வணக்கம் சார், அவங்க இப்பதான் ெவளியில் ேபானாங்க. உங்க நம்பர் ெசால்லுங்க, நான் வந்த உடேன ேபான் பண்ண ெசால்கிேறன்”, என்று அவசரமாய் தண்ைமயான குரலில் ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “இல்ைல ஆன்ட்டி, ைநட் எட்டு மணிக்கு நாேன திரும்ப கூப்பிடுகிேறன் என்று ெசால்லுங்க”, என்று சுருக்கமாக ேபசி ேபாைன ைவத்து விட்டான் அருண். ேபாைன ைவத்தவாின் எாிச்சல் எல்லாம் பிள்ைளகளின் ேமல் திரும்பியது. “ெரண்டு ேபரும் இவ்வளவு வளர்ந்து இருக்கீங்கேள? ெகாஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா? சாிக்கு சாி சண்ைட ேபாடுவதில் இருக்கும் அக்கைற ேவற எதுலயும் கிைடயாது. ஒரு மனுஷன் ெவளிநாட்டில் இருந்து ேபான் பண்ணுகிறார். ஒழுங்கா எடுத்து நல்ல பதில் ெசால்ேவாம் என்ற எண்ணம் ெகாஞ்சமாவது இருக்கா?”, என்று ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “ெவளிநாட்டு காலா? நமக்கு யார் ெவளிநாட்டில் இருந்து ேபசுறாங்க?”, என்று பாரதி ேயாசைனயுடன் இழுத்தாள். “மாம்ஸ், நமக்கு யாரு ஐ.எஸ்.டி கால் ேபாட ேபாறாங்க? உங்கைள யாேரா நல்லா ஏமாத்தி இருக்காங்க. நீங்க ஏமாந்தது மட்டுமில்லாமல் அைத எங்களிடம் வந்து ாீல் சுத்துறீங்க ேபால?”, என்று ேகலியாக சிாித்தான் தமிழ். “ஆமா ேபசியது நான். உங்களுக்குத்தான் எல்லா விஷயமும் ெதாிந்தது ேபால கைத அளக்க ேவண்டியது? ேபசியது, ெவங்கட் சாேராட ைமத்துனன். மிஸ்டர் அருண்ெமாழி, இப்ப அவர் மூன்று மாதம் லண்டன் ேபாய் இருக்கார். அவர்தான் ேபசினார். வீட்டுல ெபாிய படிப்பு படிச்சவங்க என்று ெரண்டு ேபர் இருந்தாலும், முக்கியமான ேவைலக்கு ஒன்னும் பிரேயாஜனம் கிைடயாது”, என்று எாிச்சேலாடு முணுமுணுத்தபடி உள்ேள ெசன்று விட்டார். “ராஜா சாரா? ேமடம் ெசெலக்ட் ஆகவில்ைல என்று அப்ெசட் ஆகி இருப்பாேளா என்று, ‘ேசார்ந்து விடாேத, ெபட்டர் லக் ெநக்ஸ்ட் ைடம்’, என்று நம்பிக்ைக ஊட்டுவதற்காக ேபான் பண்ணி இருப்பார். பாவம் நல்ல மனுஷன். இவள் இங்ேக ஜாலியா இருக்கிறாள் என்று அவருக்கு எங்ேக ெதாிய ேபாகுது? இந்த லூசுதான் எடுக்கவில்ைல. நாமாவது எடுத்து இருக்கலாேம”, என்று மனதிற்குள் ேலசாய் வருந்தினான் தமிழ். அவன் பாரதிைய முைறத்து பார்த்து ெகாண்டு இருக்க, அவள் தன்னுைடய சிந்தைனயில் மூழ்கி இருந்தாள். “அருண்ெமாழியா? அவன் ஏன் இங்ேக ேபசணும்? அதான் ேவைலக்கு எடுக்கவில்ைல என்று ெவங்கட் சாாிடம் ெசால்லியாச்ேச? இப்ப என்ன இங்ேக தனியா அப்பாவிடம் ேபச ேவண்டி இருக்கு?
அதுவும் ெவளிநாட்டில் இருந்து அவசரமா ேபான் பண்ணி ேபசற அளவுக்கு அப்படி ெராம்ப முக்கியமான அவசரமான விஷயம் என்னவாக இருக்கும் என்ற ேகள்வி பாரதியின் மண்ைடைய குைடந்தது. “ேகாவிலில் நடந்து ெகாண்ட விதம்பற்றி எதுவும் அம்மா அப்பாவிடம் ேபசுவாேனா? கடவுேள! “, என்று ஒரு நிமிடம் அவளின் மனம் குன்றி ேபானது. ஆமாம் அப்படி ேபாட்டு ெகாடுப்பவன், கண் எதிேர இருந்த அவேனாட அப்பா அம்மா, தங்ைக, தங்ைக கணவர், தன் அப்பா தம்பி, எல்ேலாைரயும் விட்டு விட்டு, இங்ேக இருந்து லண்டன் ேபாய் ேசர்ந்த பின்னால், மூணு நாள் கழித்து சாவகாசமாய், ஐஎஸ்டி கால் ேபாட்டு புகார் ெசால்ல வருகிறானா? ெகாஞ்சம் ேயாசி பாரதி என்று உடேன அவளின் மூைள அவைள குட்டியது. ேவற ஏதாவது நிறுவனத்தில் ேவைல குறித்த விபரமாக இருக்கலாேமா என்னேவா? பரவாயில்ைல, சில ேபர் மாதிாி உன்ேனாட ேவைலக்கு நானாச்சு என்று ெபருைம பீற்றாமல், அந்த சாக்கில் ைக பிடித்து இழுத்து, பார்ைவயால் கீழ்த்தரமாக ேமலும் கீழும் அளக்காமல், என்று எண்ணும் ேபாேத அந்த ராஜன் பாபுைவ நிைனத்து அவளுக்கு ேகாபத்தில் முகம் சிவந்தது. அவைளேய பார்த்து ெகாண்டு இருந்த தமிழுக்கு இவளுக்கு ஏன் இவைன நிைனத்த மாத்திரத்தில் இவ்வளவு ேகாபம் வரேவண்டும்? என்று ஆச்சாியமாக இருந்தது. “ேஹய் பாக்ஸ், என்ன இவ்வளவு ேகாபம்? யார் ேமேல? எதிேர நின்றால் பிடி சாம்பலாய் உடேன பஸ்பமாக்கி விடுவாய் ேபால?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் தமிழ். “ஆமா வா உன்னிடம் ெசால்லத்தான் காத்து இருக்கிேறன். என்னேவா படிக்கிேறன் என்று அப்ேபா ேபான் எடுக்க அவ்வளவு பந்தா பண்ணினாேய? இப்ப என் முகத்தில என்ன ஆராய்ச்சி ேவண்டி கிடக்கிறது? படிக்கிற ேவைலைய மட்டும் ஒழுங்கா பாருங்க சார்”, என்று அதட்டலாய் ெசான்னவள் முயன்று முக பாவைனைய மாற்றி ெகாண்டாள். அந்த ராஜன் பாபுைவ ஒப்பிடும்ேபாது இவன் ேதவலாம்தான். என்ன முடியுேமா அைத ெசய்கிேறன் என்று ெசால்வது ஒரு விதத்தில் ஓேக. ஆனால்…, ஆனாலும் அவனுக்கு திமிர் ஜாஸ்தி. தன்ைன பார்த்த உடேன, தன்னுைடய ெபயர் ெவங்கட் சார் மூலமாக ஏற்கனேவ ெதாிந்து இருந்த ேபாதும், பா… பா.. என்று இழுத்தது நிச்சயம் தன்ைன வம்பிழுக்கத்தான். அவங்க அம்மாவின் முன்னிைலயில் தன்னால் எதுவும் ெசால்ல முடியாது என்ற ைதாியம்தாேன? அதுவும் இல்லாமல் கிளம்பும்ேபாது கயல் ேமடமிடம் ேபசும்ேபாது கூட தன்னிடம் என்ன பார்ைவ? எவ்வளவு ைதாியமாய் தன்ைன பார்த்து தைல அைசக்கிறான். அவர்களிடம் தன்ைன பற்றி நிச்சயம் ஏேதா ெசான்னான். என்ன ெசான்னான் என்பது புாியாவிட்டாலும், தன்ைன பற்றி ஏேதா ேகலியாக நிச்சயம் ெசான்னான். அது நன்றாகேவ புாிந்தது. தான் சண்ைட ேபாடுபவள், என்ற அர்த்தத்தில் ஏேதா வார்த்ைத காதில் விழுந்தது. தன்ைன பார்த்தால் அப்படியா சண்ைட ேகாழி மாதிாி இருக்கு? இவன் ஏடாகூடமாய் வார்த்ைதகைள விட்டால்… திட்டாமல் சண்ைட ேபாடாமல் ேவற என்ன பண்ணுவாங்க? தூக்கி மடியில் வச்சு ெகாஞ்சுவாங்களாக்கும்… எண்ணம் ேபான ேபாக்கில் ேயாசித்து ெகாண்ேட வந்தவள் சிந்தைன இந்த இடத்தில் ப்ேரக் அடித்து நின்றது. ****************************************************************** அத்தியாயம் 7 “பாரதி….பாரதீ… அங்ேக என்ன பண்ணி ெகாண்டிருக்கிறாய்? நான் கூப்பிடுவது உன் காதில் விழுகிறதா இல்ைலயா?”, என்று சத்தமாய் ஒலித்த ராேஜஸ்வாியின் குரைல ேகட்டு இந்த உலகத்திற்கு வந்த பாரதிக்கு தன் ேமேலேய ேகாபம் வந்தது. இெதன்ன இப்படி கண்ட ேநரத்தில், கண்டவங்கைளயும் பற்றி நிைனத்து ெகாண்டு, அம்மா கூப்பிடுவது கூட ேகட்காமல், இனி இவைன பற்றி நிைனக்க கூடாது என்று அவசரமாய் மனதிற்குள் முடிெவடுத்து ெகாண்டு அடுப்படிக்கு ேவகமாக ெசன்றாள்.
“என்னம்மா, எதுக்கு இப்படி லவுட்ஸ்பீக்கைர முழுங்கின மாதிாி சத்தம் ேபாடறீங்க? இங்ேகதாேன இருக்ேகன்?”, என்று பல்ைல கடித்தபடி அவாின் அருகில் வந்து ேகட்ட பாரதிைய ராேஜஸ்வாி முைறத்தார். “அது சாி, நாப்பது தடைவ கூப்பிட்ட பின் சாவகாசமா வந்து நின்னு நல்லா ேகள்வி ேகட்கிறாேய? கல்லூாியில் இருந்து வந்ேதாேமா? முகம் கழுவி எைதயாவது குடித்ேதாமா? ைநட் சைமயல் ேவைலயில் உதவி பண்ணிேனாமா என்று இல்லாமல் இெதன்ன புது பழக்கம்? நடு ஹாலில் உட்கார்ந்து அவேனாட சாி மல்லுக்கு நின்னு சண்ைட ேபாடுவது?”, என்று அதட்டினார் ராேஜஸ்வாி. “இல்ைலேய அம்மா, சண்ைட ேபாடுவது ஒண்ணும் புது பழக்கம் இல்ைலேய? என்று அவன் நல்லா ேபச ஆரம்பித்தாேனா, அன்றில் இருந்து கிட்டத்தட்ட பதினஞ்சு வருஷமா இந்த ேவைல விடாமல் ெசய்து ெகாண்டுதாேன இருக்கிேறன்”, என்று ேகலியாக ேகட்ட பாரதியின் முதுகில் ஒரு அடி விழுந்தது. “ேபாதும் பாரதி, நீ அவனுக்கு அக்கா. ெகாஞ்சம் வளரு. எனக்கு உடம்ேப முடியைல. வீட்டு ேவைலகளில் கூட மாட ஒத்தாைச ெசய்வியா? அைத விட்டுவிட்டு இன்னும் சின்ன பிள்ைள மாதிாி அவேனாட சாி மல்லுக்கு நிற்காேத. அடுத்த வருஷம் இந்ேநரம் உன்ைன ஒரு நல்லவன் ைகயில பிடிச்சு ெகாடுத்துட்டா…”, என்று ெசால்லியபடி சைமயல் ேமைடயில் ேலசாய் சாய்ந்தபடி நின்றார் ராேஜஸ்வாி. “ேபாதும்மா எப்ப பார்த்தாலும் இேத ேபச்சு”, என்று எாிச்சேலாடு ஆரம்பித்த பாரதி, அவர் சைமயல் ேமைடயில் சாய்ந்து நிற்க முடியாமல் நிற்பைத பார்த்து பதறி ேபானாள். “அம்மா என்னம்மா ஆச்சு? உடம்புக்கு என்ன ெசய்யுது?”, என்று ேவகமாய் அருகில் வந்து, அவாின் ெநற்றிைய ெதாட்டு பார்த்தபடி அக்கைறேயாடு விசாாித்தாள். “எப்பவும் இருப்பதுதான். பீ.பி ெகாஞ்சம் ஜாஸ்தியா இருக்கு. மாத்திைர ேபாட்ேடன். இப்ப எல்லாம் அைர மணி ேநரத்துக்கு ேமல ஒரு இடத்துல நிக்கேவ முடியைல. தைலைய சுத்துது. ேபசாமல் படுத்து இருந்தால் ஒரு பிரச்ைனயும் இல்ைல. அப்படி நாள் பூரா படுத்ேத இருக்க முடியுமா ெசால்லு. அதான் நீயும் ெகாஞ்சம் ஒத்தாைச பண்ணினால்…”, “சாி சாி, நீங்க வந்து படுத்துேகாங்க. நான் எல்ேலாருக்கும் இட்லிேயா ேதாைசேயா ஊத்தி ெகாடுக்கிேறன். ைநட் சைமயல் ேவண்டாம்”, என்று அவைர ெவளிேய அைழத்து வந்த பாரதியின் முகத்தில் கவைல படிந்து இருந்தது. “அம்மா இப்ேபாெதல்லாம் அடிக்கடி மாசத்துக்கு ெரண்டு மூணு தடைவயாவது இப்படி ெசால்றாங்க. அப்பாவிடம் ெசால்லி கம்ப்ளீட்டா ெசக் அப் பண்ண ெசால்லணும், இைத அம்மா, அப்பாவிடம் ெசால்றாங்களா இல்ைலயா ெதாியைலேய? அப்பாவிடம் இன்று கட்டாயம் ேபசணும்”, என்று மனதிற்குள் நிைனத்து ெகாண்டாள். அம்மாைவ படுக்க ைவத்தபடி, “மாத்திைர இருக்கா? அடுத்த ெசக் அப் எப்ப ேபாகணும்?”, என்று விசாாித்தாள். “ெசக் அப் என்ன ெசக் அப்? காசுக்கு பிடித்த ேகடு. அேத பிரச்ைன. அேத பாிேசாதைன. அேத அறிவுைரகள். அேத பதில்கள். ப்ச்”, என்று எாிச்சேலாடு உதட்ைட பிதுக்கினார் ராேஜஸ்வாி. “உடம்புக்கு முடியைல என்று அப்பப்ேபா டாக்டாிடமும் அப்பாவிடமும் ெசால்றீங்களா இல்ைலயாம்மா?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள் பாரதி. “ெசால்லி மட்டும் என்ன ஆக ேபாகுது? வியாதிைய மாத்திக்க முடியுமா? அவரும் ேசர்ந்து கவைல படுவார். சம்பாதிக்கிற மனுஷன் படுத்தா குடும்பம் என்ன ஆகும்?”, என்று சின்ன குரலில் முணுமுணுத்தார். “சாிம்மா, படுத்து ெகாஞ்சம் ேநரம் ெரஸ்ட் எடுத்துேகாங்க. குடிக்க சூடா ஹார்லிக்ஸ் மாதிாி எடுத்துட்டு வரவா?”, என்று விசாாித்தாள்.
“இப்ப ஒண்ணும் ேவண்டாம். சுக்கு காபி குடித்ேதன். எட்டு மணிக்கா ெரண்டு இட்லி, ெகாஞ்சம் ேமாாில் கைரச்சு ெகாடு”, என்று ெசால்லி விட்டு கண்கைள மூடி ெகாண்டார் ராேஜஸ்வாி. முதன்முைறயாக, தனக்கு அந்த ேவைல கிைடத்து இருக்கலாேமா என்ற கவைல பாரதியின் முகத்தில் ேதான்றியது. அதனால்தான் அப்பா கவைல பட்டு இருப்பார்கள் ேபால. தனக்கு ஒரு ேவைல கிைடத்து இருந்தால், அம்மாவின் மருத்துவ ெசலவிற்கு உதவியாக இருக்கும் என்று நிைனத்து இருப்பர்கேளா? தன்ைன இதுவைர ஒரு சிரமம் இல்லாமல் ெபற்று வளர்த்து தன்ைன ஒரு நிைலக்கு ஆளாக்கியவர்களுக்கு நன்றிகடன் ெசலுத்தும் ேநரம் வந்து விட்டேதா? இனிேமலும் தமிழுடன் சாிக்கு சாி நின்று சண்ைட ேபாடாமல்… பார்க்கலாம். ஒரு ெபருமூச்ேசாடு, ஹாலுக்கு வந்தாள். துைவத்த துணிகைள மடித்து, சிதறிய ெபாருட்கைள அடுக்கி, ஹாைல ஒழுங்கு பண்ண ஆரம்பித்தவள், இதயம் பலவற்ைறயும் ேவகமாக ேயாசித்து ெகாண்டு இருந்தது. அந்த சிந்தைனயின் விைளவாக, மனதளவில் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாய் வளர்ந்து ெகாண்டு இருந்தாள். இரவு எட்டு மணி அளவில் ெதாைல ேபசி மணி அடித்த ேபாது, காத்து இருந்த தமிழ் பாய்ந்து ெசன்று எடுத்தான். அருண்ெமாழி முதலில் ேபசிய ேபாேத ேபசவில்ைலேய என்ற எண்ணம் அவனுக்கு. பார்த்த முதல் வினாடிேய, தன்னுைடய ெபயைர ெசால்லி அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்ட அருண்ெமாழிைய அவனுக்கு பிடித்து இருந்தது. அதற்கும் ேமேல, அம்மாவிடம் தனக்கு மைரன் எஞ்சினியாிங் படிக்க அனுமதி வாங்கி தருகிேறன் என்று சகஜமாய் கூறியதும் அவனுக்கு ெராம்ப பிடித்து இருந்தது. என்னதான் அம்மாைவ சமாளிக்க பாரதி ேபாதும் என்பது உண்ைமதான் என்றாலும், அவள் பண்ணும் பந்தாைவ யார் சகிப்பது? வாழ்நாள் முழுவதும், நான் இல்லாவிட்டால், நீ எப்படி…. என்று ெசால்லி காட்டி ெகாண்ேட இருப்பாள். ேதைவயா? “ஹேலா, நான் தமிழ் ேபசுகிேறன், யாரு ேபசுவது?”, என்று அவசரமாய் ஆர்வத்துடன் விசாாித்தான். “நீங்க தமிழா? நான் இங்க்லீஷ் நாட்டில் இருந்து தமிழ் ஆள் ேபசுகிேறன்”, என்ற குரலிேலேய ேமலும் உற்சாகமானவன், “ராஜா சார், எப்படி இருக்ேகங்க? நீங்க அம்மாவிடம் சாயங்காலம் ேபசிய ேபாேத நான் ேபசவில்ைலேய என்று நிைனத்ேதன்”, என்று சந்ேதாஷமாய் கூவினான் தமிழ். “நான் ெராம்ப நல்லா இருக்ேகன். நீ எப்படி இருக்கிறாய்? நல்லா படிக்கிறாயா? இல்ைல எப்ேபாதும் ெவளியில் ஸ்கூலில் கிாிக்ெகட் தானா?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “நல்லா இருக்ேகன் சார். ஸ்கூலில் சாயங்காலம் ஒரு மணி ேநரம் பிெரண்ட்ேசாடு விைளயாடுேவன் சார். அது கூட இல்லாமல் எப்படி சார்?”, என்று அவைனேய திருப்பி ேகட்டான் தமிழ். “கெரக்ட், ெகாஞ்சம் பிசிகல் ஆக்டிவிட்டி ேவண்டும். அதுேவ முழு ேநர ேவைலயாக இருக்க கூடாது. ேபாக, இந்த ெரண்டு மூணு மாசம், மற்ற ெபாழுதுேபாக்கு அம்சங்கைள தள்ளி ைவத்து விட்டு, படிப்பில் மட்டும் கவனம் ெசலுத்தினால், அதிலும் தப்பில்ைல”, என்று லாவகமாய், தான் ெசால்ல வந்த விஷயத்ைத அவனிடம் ெசால்லி முடித்தான் அருண்ெமாழி. “லண்டனுக்கு ேவைல விஷயமாவா சார் ேபாய் இருக்கீங்க? படிக்கவா? என்ன படிப்பு? ஸ்பான்சர் யாரு? ஆண்டுக்கு அங்ேக படிப்பது என்றால், எவ்வளவு ெசலவாகும்? எப்படி இருக்கு சார் ெவதர்? என்ன ைடம் சார்?”, என்று அடுத்தடுத்து ேகள்விகள் ஆர்வமாய் தமிழிடம் இருந்து பிறந்தது. அவனின் ேகள்விகளுக்கு சைளக்காமல் சிாிப்ேபாடு பதில் ெசான்ன அருண்ெமாழிக்கும் அந்த உைரயாடல் பிடித்து இருந்தது. நல்ல துடிப்பான இைளஞன். இந்த ேதடலும் ஆர்வமும் இருப்பதனால் நல்ல நிைலக்கு வருவான், என்று மனதிற்குள் பாராட்டாக நிைனத்து ெகாண்டான். “அப்பா பக்கத்துல இருக்காங்களா தமிழ்? ெகாஞ்சம் ெகாடுக்கிறாயா?”, என்று சிாிப்ேபாடு அருண்ெமாழி ெசான்ன பிறேக தமிழுக்கு உைரத்தது. “ஹய்ேயா ஐ.எஸ்.டி காலில் நிைறய ேபசிட்ேடனா? சாாி சார்”, என்று பதறினான் தமிழ்.
“ேஹய் பரவாயில்ைல. அப்பாைவ கூப்பிடு. பக்கத்துல இருக்காங்களா?”, என்று சிாிப்ேபாடு ேகட்டான். “அப்பா இப்பத்தான் ெவளியில் இருந்து வந்தாங்க, முகம் கழுவிட்டு இருப்பாங்க. இேதா கூப்பிடுகிேறன் சார். ைலனில் இருக்கீங்களா? வச்சுட்டு கூப்பிடுறீங்களா சார்?”, என்று அவசரமாய் ேகட்டான் தமிழ். “இருக்ேகன். இருக்ேகன். ஹப்பா! எத்தைன சார் ேபாடற? நான் என்ன உனக்கு மாஸ்டரா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டவனுக்கு, அடுத்து உடேன ேவெறன்ன ெசால்லி கூப்பிடட்டும் என்று அவன் ேகட்டால் என்ன பதில் ெசால்வது என்ற ேகள்வி எழுந்து, அதற்கான பதிலும் உடேன மனதில் ேதான்றி முகத்தில் முறுவல் பூக்க ைவத்தது. ாிசீவைர ெவளிேய ைவத்துவிட்டு, அப்பாைவ கூப்பிட ேபானான் தமிழ். அம்மாவிற்கு இட்லி கைரத்து சாப்பிட ெகாடுக்க, எடுத்து ெகாண்டு அடுப்படியில் இருந்து ெவளிேய வந்த பாரதி, ாிசீவர் தனியாக கிடப்பைத பார்த்து அருகில் வந்தாள். “இவ்வளவு ேநரம் யாாிடேமா சிாித்து சிாித்து ேபசி ெகாண்டு இருந்தாேன? ேபாைன ஒழுங்கா ைவக்கணும் என்ற அறிவு கூட இல்லாமல்…”, என்று தமிைழ திட்டியபடி வந்தவள், ாிசீவைர எடுத்து ைவக்கும் ேநரம் ஒரு ேயாசைனயில், எதிேர ஆள் காத்து இருக்க கூடுேமா என்ற சந்ேதகத்தில், ‘ஹேலா…’, என்றாள். பாரதியின் குரல் முதன் முதலில் ெதாைல ேபசி மணி அடிக்கும்ேபாது ேகட்க வாய்ப்பு இருக்கிறது. கிைடக்குமா என்று ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து காத்து இருந்தான். அப்ேபாது தமிழின் குரல் ேகட்டதில் சின்ன ஏமாற்றம் என்றாலும், அவன் உற்சாகமாய் ேபசியது அந்த ஏமாற்றத்ைத முழுசாய் மைறத்து இருந்தது. இப்ேபாது தமிழ் அப்பாைவ கூப்பிட்டு வருகிேறன், என்று ேபாய் இருக்கும் ேபாது காத்து இருக்கும் ேநரத்தில் பாரதியின் குரல் ேகட்கும் என்பைத அவன் எதிர்பாராததால், “ேஹய் பாரதி…”, என்று உற்சாகமாய் கூவியவனுக்கு, முதல் வார்த்ைத முழுசாயும், இரண்டாவது வார்த்ைதயில் பாதியும் ெதாண்ைடக்குள் தங்கி விட, பின்பாதியான ‘ரதி’, மட்டும் கிசுகிசுப்பாய் ெவளிவந்தது. “ர…தி…யா? யார் இப்படி தன்ைன ெசல்லமாய் கூப்பிடுவது?”, என்பர் ேயாசித்தவளுக்கு உடேன விஷயம் புாிந்தது. எட்டு மணிக்கு கூப்பிடுகிேறன் என்று ெசான்னது அருண்ெமாழி. அவனா? எவ்வளவு ைதாியம் இருந்தால் தன்ைன இப்படி ெசல்லம் ெகாஞ்சுவான்? இவைன…”, நல்லேவைள அவள் கடுைமயாய் எதுவும் வார்த்ைதகைள பிரேயாகம் ெசய்யும் முன்பு, ராகவன் வந்து விட்டார். “இேதா வந்துட்ேடன் பாரதி”, என்ற அப்பாவின் குரல் ேகட்க, பதில் ஒன்றும் ெசால்லாமேல ாிசீவைர அப்பாவிடம் ெகாடுத்து விட்டு நகர்ந்து விட்டாள் பாரதி. “ஹேலா சார், வணக்கம். ெராம்ப ேநரமா காத்து இருக்கீங்களா? நீங்க இரண்டு முைற ேபசி விட்டீர்கள் ேபால. சாாி, இப்பதான் ெவளிேய ேபாய் விட்டு வந்ேதன்”, என்று சம்பிரதாயமாய் ேபச்ைச ஆரம்பித்தார் ராகவன். “அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல அங்கிள். நீங்க எப்படி இருக்ேகங்க? ெவங்கட்டிடம் ெசான்ன தகவல் வந்து ேசர்ந்ததா? ேமற்ெகாண்டு பாரதி என்ன ெசய்ய ேபாறாங்க? ேமேல படிக்கலாமா? ேவைலயா? இல்ைல க..ல்..யா..ண..மா?”, கைடசி வார்த்ைத ெசால்லும்ேபாேத அவனின் குரல் உள்ேள ேபாய் விட்டது. “அெதல்லாம் சார் உடேனேய ெசான்னாங்க. எனக்கு உங்க நிைலைம புாியுது சார். ஒண்ணும் தப்பு இல்ைல. நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க?”, என்று இழுத்தார். என்னடா இது இவர் ேகட்ட ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லாமல் எைதேயா ெசால்கிறாேர? என்று மனதிற்குள் நிைனத்தவன், “பாரதிக்கு ேகார்ஸ் எப்ப முடியுது அங்கிள் மார்ச்சா ஏப்ரலா? ேமேல எம்ஈ படிக்க ைவக்க ேபாறீங்களா”, என்று மீண்டும் விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “ஹய்ேயா அதுக்ெகல்லாம் நமக்கு வசதி இல்ைல சார். இனிேமல் ேவைலக்குதான் பார்க்கணும். அடுத்த வருஷன் ைபயன் ேவற காேலஜில் ேசர்க்கணுேம?”, என்று மத்திய தர குடும்பத்தின் தைலவனாய் தனது கவைலைய ெதாிவிக்க, அவனுக்கும் வருத்தமாய் இருந்தது.
“அெதல்லாம் தமிழ் நல்லா படிக்கிற ைபயன்தாேன அங்கிள். ஸ்காலர்ஷிப் ஏற்பாடு பண்ணி விடலாம். இல்ைல என்றாலும் வங்கி கடனுக்கு ஏற்பாடு ெசய்யலாம். அவேன படிப்ைப முடித்தபின் திருப்பி கட்டும்படி இருக்கும். அதனால் தமிழுக்காக பாரதிைய கஷ்டபடுத்த ேவண்டாம். பாரதிக்கு என்ன இஷ்டேமா அைத ெசய்ய ெசால்லுங்க. அவங்களுக்கு ேமேல படிப்பதில் ஆர்வம் இருக்கா?”, என்று அவசரமாய் விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “இல்ைல சார், அவளுக்கும் வீட்டு நிைலைம ெதாியும் இல்ைலயா? அதனால் ேவைலக்குதான் முயற்சி ெசய்வாள். ேவற ஏதாவது கம்ெபனியில் பார்க்க ேவண்டியதுதான். நான் எங்க கைதேய ேபசிட்டு இருக்ேகேன? சாாி சார். நீங்க என்ன விஷயமா ேபசினீங்க என்று ேகட்கேவ இல்ைலேய?”, என்று விசாாித்தார் ராகவன். “சும்மாதான் அங்கிள், நீங்க ேகட்ட உதவி ெசய்ய முடியைலேய என்று ெகாஞ்சம் வருத்தமாய் இருந்தது. ேவற ஏதாவது ஓபனிங் ெதாிந்தால் கட்டாயம் ெசால்கிேறன். ெசால்லனுமா? இல்ைல அவங்களுக்கு கல்யாணத்திற்கு பார்க்க ேபாறீங்களா?”, தன்னுைடய குரலில் ஆர்வம் ெவளிப்பைடயாய் ெதாியாத அளவிற்கு உைரயாடைல நகர்த்தி, இயல்பாக ேகட்டு விட்ேடாம் என்று தனக்ேக ஒரு ெஷாட்டு ெகாடுத்து ெகாண்டு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “கல்யாணம் இன்னும் ஒன்று அல்லது இரண்டு வருஷம் ேபாகணும் சார். இப்ப இல்ைல. வீட்டுல அவங்க அம்மாவிற்கு ெகாஞ்சம் உடல் நிைல சாி இல்ைல. ெகாஞ்சம் ட்ாீட்ெமன்ட் இருக்கு. அது முடித்து, அவங்க நார்மலா ஆனா பிறகுதான் கல்யாணத்ைத பற்றி ேயாசிக்க முடியும்”, என்று வருத்தமான குரலில் ெசான்னார் ராகவன். “ஏன் அவங்களுக்கு என்ன ப்ராப்ளம் அங்கிள்? அங்ேக யாாிடம் காட்டுறீங்க? ெசன்ைனக்கு ேவண்டுமானால் அைழத்து வருகிறீர்களா? இங்ேக ஸ்ெபஷலிஸ்டிடம் காட்டலாம்”, என்று அடுக்கியவுடன் ராகவன் பதறி ேபானார். “ஹய்ேயா உங்களுக்கு எதற்கு சார் வீண் சிரமம்? இங்ேகேய பார்த்து ெகாள்ேவன். ஒண்ணும் ெபாிய பிரச்ைன இல்ைல. ைஹ பீபி , சுகர், ெகாஞ்சம் அது ெதாடர்பான ெதாந்தரவுகள். தண்ணிேய குடிக்க மாட்டாங்க. பாதி நாள் விரதம் இருந்து சாப்பிட மாட்டாங்க. இதுக்கு எல்லாம் எந்த ஸ்ெபஷலிஸ்டிடம் காட்டுவது? உங்க அக்கைறக்கு ெராம்ப நன்றி சார். நீங்க பாரதிக்கு முடிந்தால் ஒரு இடத்துல ேவைலக்கு ெசால்லுங்க சார் அது ேபாதும்”, என்று முடித்தார் ராகவன். “பாரதிைய பற்றி நீங்க கவைல படாதீங்க அங்கிள். அவங்களுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்ைகைய அைமத்து ெகாடுப்பது என்னுைடய ெபாறுப்பு. பாரதி பற்றிய கவைலைய இந்த நிமிஷேம என்னிடம் விட்டு விட்டு, உங்க மைனவியின் ஆேராக்கியத்திற்கும், மகனின் படிப்பிற்கும் திட்டமிடுங்கள். மற்றைத நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன்”, என்று உறுதியான குரலில் நம்பிக்ைக ஊட்டிய அருண்ெமாழிக்கு மனபூர்வமாக நன்றி ெசால்லி ேபாைன ைவத்தார் ராகவன். **************************************************** அத்தியாயம் 8 ேமார் விட்டு கைரத்த இட்லிைய ராேஜஸ்வாி உண்டு முடித்தவுடன், மாத்திைர ெகாடுத்து அவைர படுக்க ைவத்துவிட்டு ெவளிேய வந்த பாரதி, ெதாைலேபசி உைரயாடைல முடித்துவிட்டு அப்பா வர காத்து இருந்தாள். வந்ததும் அவைர பிடித்து ெகாண்டாள். “இவ்வளவு ேநரம் என்னப்பா அவேராட உங்களுக்கு ேபச்சு? அப்படி என்ன லண்டனில் இருந்து ேபான் பண்ணி உங்களிடம் ேபசுகிறார்? அவருக்கு என்ன ேவண்டுமாம்?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டாள் பாரதி. “ச்ேச ச்ேச, என்னம்மா இப்படி கடுப்பா ேகட்கிறாய்? அவருக்கு நாம் என்ன ெசய்ய ேபாகிேறாம்? அவர்தான் நமக்கு உதவி ெசய்கிேறன் என்று ெசான்னார் “, என்று பாரதிைய அவசரமாய் அடக்கினார் ராகவன். “அவர் என்னப்பா நமக்கு ெசய்வது? ஒன்னும் ேதைவ இல்ைல. அப்படி என்ன ெசய்ய ேபாகிறாராம்?”, என்று அலட்சியமாக விசாாித்தாள் பாரதி.
“கயல் ேமடம் மாதிாிேய அவருக்கும் ெராம்ப இளகிய மனசு ேபால. உனக்கு ஒரு நல்ல ேவைலக்கு ஏற்பாடு பண்ேறன் என்று ெசான்னார். அம்மாைவ ெசன்ைனக்கு அைழத்து வாங்க. நல்ல டாக்டாிடம் காட்டலாம் என்று அைழத்தார். தமிழுக்கு ேமற்படிப்பு படிக்க வங்கி கடன் எல்லாம் ஏற்பாடு ெசய்து தருகிேறன் என்று ெசான்னார். இது ேபாதாதா? இன்னும் உனக்கு என்ன ேவண்டுமாம்?”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ராகவன் ேகட்க, அவள் ேபச்சைடத்து அவைரேய பார்த்த படி நின்றாள். “அவர் எதுக்கு இெதல்லாம் நமக்கு ெசஞ்சு தரனும்?”, என்று சற்ேற இறங்கிய குரலில் ேகட்டாள் பாரதி. “அெதல்லாம் அவங்கவங்க ெபருந்தன்ைமயான மனைத ெபாருத்தது. அவ்வளவுதான். எல்லாவற்றிற்கும் அக்கு ேவறு ஆணி ேவறாக பிாித்து காரணம் ெசால்ல முடியாது பாரதி”, என்று சமாதானமாக ெசான்னாலும், பாரதியின் மனம் அைத முழுைமயாக ஏற்க மறுத்தது. சற்று முன்பு அவன் ெசான்ன ‘ரதி ‘, என்ற கிசுகிசுப்பான வார்த்ைத அவாின் வாதத்ைத முழுைமயாக ஏற்க விடாமல் ெசய்தது. ேமேல அைத பற்றி ஆராய்வைத விடுத்து, “முதலில் சாப்பிடுங்கப்பா, அம்மாவின் உடல் நிைல பற்றி நான் ெகாஞ்சம் ேபசணும்”, என்று ேபச்ைச மாற்றி அைழத்து ெசன்றாள். சாப்பிடும்ேபாேத, “எங்ேகப்பா ஆபிசில் இருந்து வந்ததும் வராததுமாய் ெவளிேய கிளம்பி ேபானீங்க?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “உங்க காேலஜில் உனக்கு சீனியராேம? ராஜா சார் ஆபிசில் ேவைல பார்க்கிேறன் என்று ெசான்னான். ேபர் கூட ராஜன் பாபுவாம்”, என்று ஆரம்பிக்கும்ேபாேத, “என்னப்பா நீங்க யார் கூப்பிட்டாலும் உடேன ேபாய் விடுவீங்களா? என்ன விஷயம் என்று ெகாஞ்சம் விசாாிக்க மாட்டீங்களா?”, என்று எாிச்சேலாடு இைடயிட்டாள் பாரதி. “என்னம்மா நீ உன்ேனாட ேவைல பற்றி ேபசணும் என்று ெசால்லும்ேபாது எப்படிடா என்னால் ேபாகாமல் இருக்க முடியும்?”, என்று பாிதாபமாக ேகட்டதும் அவளுக்கு ஒரு மாதிாி ஆகி விட்டது. இருந்தாலும் அப்பா இப்படி எடுப்பார் ைகப்பிள்ைளயாக இருக்க ேவண்டாம் என்றும் ேதான்றியது. “அவர் என்னப்பா என்ேனாட ேவைல பற்றி ேபசுவது? என்னவாம்?”, என்று மீண்டும் துருவினாள் பாரதி. “ப்ச்! ராஜா சார் நிைனத்து இருந்தால், உனக்கு ேவைல ெகாடுத்து இருக்கலாம். அவேராட இன்ட்ெரஸ்ட் ேவற என்பது மாதிாி ஏேதா ெசான்னார். அைத நான் நம்பவில்ைல. எப்படியும் உனக்கு ஒரு நல்ல ேவைல அங்ேகேய வாங்கி தர நானாச்சு என்று உறுதி அளித்தார்”, என்று ெசான்னார் ராகவன். “அவன் வாங்கி தந்து ஒண்ணும் எனக்கு ேவைல ேவண்டாம்”, என்று ேவகமாய் ெசால்ல வாய் எடுத்து விட்டு அைத அப்படிேய விழுங்கினாள். யார் வாங்கி தந்தால் என்ன? ெகாஞ்சம் முன்புதாேன அம்மாவின் மருத்துவ ெசலவிற்கு என்று இந்த ேவைல கிைடத்து இருக்கலாேம என்று நிைனத்தாள்? அதற்குள் அைத மறந்தால் எப்படி பாரதி, என்று தன்ைன தாேன குட்டி ெகாண்டு அைமதியாக இருந்தாள். “இன்னும் ெரண்டு மூணு வாரத்துல எப்படியும் நல்ல ெசய்தி ெசால்ேறன் என்று அந்த ராஜன் பாபு ெசால்லி இருக்கார்ம்மா”, என்று கவைலேயாடு ெசான்னார் ராகவன். “சாிப்பா இன்னும் படிப்பு முடியேவ மூணு மாசம் ஆகுேம? அைத விடுங்க. அம்மா அடிக்கடி உடம்பு முடியைல என்று ெசால்றாங்கப்பா. டாக்டர் என்னதான்பா ெசால்றார்?”, என்ம்று அம்மாவின் ஆேராக்கியம் பற்றிய கவைலேயாடு விசாாித்தாள் பாரதி. “டாக்டர் என்னம்மா ெசால்வது? இரத்த ேசாைக இருக்கு. நல்ல சத்துள்ள ஆகாரமா சாப்பிடனும். சிறுநீர் தாரளமா ேபாகணும். அதுக்கு நிைறய தண்ணி குடிக்கணும் என்று எல்லாம் ஏகப்பட்ட அட்ைவஸ் ெசால்றார். அதுல ஒண்ைண கூட உங்க அம்மா ேகட்பது இல்ைல. திங்கள் அன்று முருகனுக்கு, ெசவ்வாய் அன்று அம்மனுக்கு, புதன் அன்று ெபருமாளுக்கு என்று மாறி மாறி ஏதாவது விரதம். சாப்பிடுவேத பனிெரண்டு ஒரு மணிக்கு ேமேல. எல்லாம் நம்ம பிள்ைளங்க நல்லபடியா படிச்சு முன்னுக்கு வர ேவண்டும் என்றுதாேன இத்தைன ேவண்டுதலும், என்று என்ைனேய மடக்குகிறாள். என்ைன என்ன ெசய்ய ெசால்கிறாய்?”, என்று புலம்பினார் ராகவன்.
அப்பா ெசால்வதில் இருந்த உண்ைம நன்றாகேவ புாிந்தது. தான் ெசான்னாலும் அம்மா ேகட்பது சந்ேதகம்தான். இதற்கு ேவற என்னதான் வழி? “சாப்பிடுவது இல்லாமல் மருந்து மாத்திைர பற்றி என்னப்பா ெசான்னார்? ேவற ஒண்ணும் வழி இல்ைலயா?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “ஏதாவது ேநாய் இருந்தால்தாேன பாரதி மருந்தும் மாத்திைரயும் தருவாங்க. இது ெவறும் பலகீனம்தான். அதுவும் தாேன இழுத்து ெகாண்டது. இதற்கு டாக்டர் என்ன ெசய்வார் பாவம்?”, என்று அலுத்து ெகாண்ட ராகவனிடம் என்ன பதில் ெசால்வது என்று ெதாியாமல் விழித்தாள் பாரதி. அன்று இரவு அம்மாவின் அருகில் வந்து படுத்து ெகாண்ட பாரதிக்கு தூக்கம் வராமல் ெவகு ேநரம் விழித்து பலவிதமான ேயாசைனகளில் மூழ்கியபடி, படுத்து இருந்தாள். அம்மா அடிக்கடி பாத்ரூம் ேபாவைத பார்த்து ஆச்சாியபட்டாள். அப்பா என்னேவா அம்மாவிற்கு யூாின் ேபாகவில்ைல என்பது மாதிாி அல்லவா ெசான்னார்கள். அவள் பார்க்கேவ இந்த இரண்டு மணி ேநரத்தில் மூன்று முைற ேபாய் வந்து விட்டார்கேள? இதில் எது சாி? அம்மா திரும்பி வர காத்து இருந்தாள். “அம்மா என்னம்மா எதுவும் ப்ராப்ளமா? ைநட் ேநரத்துல இத்தைன தடைவ பாத்ரூம் ேபாறீங்க?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள். “ஆறு மாசமாேவ இப்படிதான் இருக்கு பாரதி. சாியா நீர் பிாிவதில்ைல. வர மாதிாி இருக்கும் ஆனால் வராது”, என்று ெசான்னவளின் முகத்தில் ேவதைன ெதாிந்தது. “வலி ஏதாவது இருக்கா அம்மா? எதுவா இருந்தாலும் ெவளிபைடயா ெசான்னால் தாேன ஏதாவது நாங்க ெசய்ய முடியும்? நீங்க சாப்பிடாமல் இருந்து உங்க உடம்ைப ெகடுத்துக்கறீங்க என்று நான் நிைனக்கிேறன். நாங்க நல்லா இருக்கணும் என்றால், படிப்பு ேவைல இெதல்லாம் கிைடக்கனும்தான். ஆனால் அது எல்லாம் கிைடத்தாலும், எங்க அம்மாவும் எங்க கூட அைத அனுபவிக்க இருக்க ேவண்டாமா? அது கிைடச்சு, நீங்க இல்ைல என்றால் நாங்க எப்படிம்மா சந்ேதாஷமா இருக்க முடியும்? சாமி கும்பிடுவது ேவற. சாப்பிடாமல் இருப்பது ேவற என்பைத முதலில் புாிஞ்சுெகாங்கம்மா ப்ளீஸ். இனிேமல் தயவு ெசஞ்சு, சாமி ேபைர ெசால்லி பட்டினியா கிடக்க மாட்ேடன் என்று எனக்கு ப்ராமிஸ் பண்ணுங்க”, என்று தீவிரமான குரலில் ெசால்லி ைக நீட்டினாள் பாரதி. “என்ன பாரதி ெபாிய வார்த்ைத எல்லாம் ப்ராமிஸ் அது இெதன்று ெசால்கிறாய்? எனக்கு ஒன்றும் இல்ைல. நான் நல்லாதான் இருக்கிேறன். ஆண்டவன் புண்ணியத்துல எனக்கு ஒரு குைறயும் இல்ைல…” “இது வைர இல்ைல என்பது சாிதான். நல்ல அன்பான கணவன், அழகான அன்பான அறிவான குழந்ைதகள் எல்லாம் கிைடச்சு தான் இருக்கு. ஆனால் இனிேமலும் அேத நிைல நீடிக்க ேவண்டாமா? இந்த சந்ேதாஷம் நிரந்தரமா இருக்கணும் என்றால், ஆேராக்கியம்தான் முதலில் என்று நீங்க உணரனும். இதுவைர சின்ன வயசு. உங்களுக்கும் வயசாகுது இல்ைலயா? உடல் தளரும்ேபாது ெமஷின் ாிப்ேபர் ஆகாமல் ெதாடர்ந்து ஓட ேவண்டாமா? அதுக்குதான் ெசால்ேறன். இனிேமல் விரதம் எல்லாம் ேவண்டாம்”, என்று அழுத்தமாகவும் அதட்டலாகவும் ெசான்னாள் பாரதி. “அேடயப்பா என்ன மிரட்டல்?”, என்று ேகலியாக சிாிக்க, நழுவ முயன்றாலும் பிடிவாதமாய் ராேஜஸ்வாி தன் வாயால், இனி ெவள்ளியன்று தவிர மற்ற நாட்களில் விரதங்கைள குைறத்து ெகாள்கிேறன் என்ற வார்த்ைதைய வாங்கும் வைர பாரதியும் விடவில்ைல. லண்டனில் இருந்து அருண்ெமாழி ேபசும்ேபாது தனக்கு திருமணம் ெசய்வது ெதாடர்பாக ெபண் பார்ப்பைத குைறந்த பட்சம் மூன்று மாதங்களுக்கு தள்ளி ைவக்க உத்தரவிட்டைத எண்ணியபடி படுக்ைகயில் ெபாருமி ெகாண்டு இருந்தார் மீனாக்ஷி. “நான் பார்க்க பிறந்து தத்தி தத்தி நடந்தது, இன்ைனக்கு எனக்ேக உத்தரவு ேபாடுது. பிள்ைளங்களுக்கு என்ன ேவண்டும் என்று ெபற்றவங்களுக்கு ெதாியாதா? இவங்க எல்லாம் இப்படிேய ஆகாசத்தில் இருந்து குதிசாங்களா? நாலு விரைல ேசர்த்து வச்சு ேசாறு சாப்பிடுவது எப்படி என்று ெசால்லி ெகாடுத்தது நாம. ெரண்டு விரலால ேபனா ெபன்சிைல பிடிச்சு எப்படி அட்சரம் எழுதணும் என்று ெசால்லி ெகாடுத்தது நாம. இப்ப இவங்க எல்லாம் வளர்ந்துட்டாங்களா? இவங்களுக்கு ஒரு நல்லது ெகட்டதுக்கு நான் ஏற்பாடு பண்ண கூடாதா?”, விடாமல் ெபாருமிக்ெகாண்ேட இருந்தார் மீனாக்ஷி.
“மீனா, எதுக்கு இப்படி புலம்புகிறாய்?”, என்று அக்கைறயாய் விசாாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “உங்ககிட்ட ஒண்ணும் நான் புலம்பைல. எனக்கு கிறுக்கு பிடிச்சு இருக்கு. அதான் தனியா புலம்பி ெகாண்டு இருக்கிேறன். நீங்களும் உங்க ைபயனும் யாைரயாவது ெவள்ைளகாாிைய கட்டிக்கிட்டு, தத்து பித்துன்னு இங்க்லீஷ்ல ேபசிட்டு திாியுங்க. நான் எதுவும் ேகட்கைல சாமி”, என்று பட்ெடன்று ெசான்னார் மீனாக்ஷி. அவாின் புலம்பைல ரசித்து சத்தமாக சிாித்து விட்டு, அவாின் கன்னத்ைத கிள்ளி ெகாஞ்சியபடி, “மீனு, ராஜாக்கு ெவள்ைளக்கார ெபண்ணு பிடித்து இருந்தால் ஓேக. அவன் கல்யாணம் ஆகாதவன். ஆனால் என்னதான் நீ ெபருந்தன்ைமயா நான் இன்ெனாரு ெவள்ைளக்கார ெபண்ைண கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள சம்தித்தாலும், ஐபீசி அனுமதிக்காேத கண்ணம்மா, ைபகாமியில் (Bigamy) தூக்கி என்ைன உள்ேள ைவத்து விடுவார்கேள ?”, என்று ேகலியாக கண் சிமிட்டி ெசால்ல அவருக்கு ஆத்திரம் இன்னும் அதிகமானது. “ெராம்பதான் நிைனப்பு உங்களுக்கு. நிைனப்பு ெபாைழப்ைப ெகடுக்க ேபாகுது. நான் சீாியஸா ேபசிட்டு இருக்ேகன்? நீங்க என்ைன நக்கலடிச்சுட்டு இருக்ேகங்களா?”, என்று எாிச்சேலாடு ெசால்லி விட்டு திரும்பி படுத்து ெகாண்டார். அதற்கப்புறம் மீனாக்ஷி அம்மாவின் புலம்பல் நின்று, கண்ணில் ஈரம் கசிய ஆரம்பிக்க, “ஷ்! மீனு, இெதன்ன சின்ன குழந்ைத மாதிாி”, என்று கண்டிப்புடன் முதுகில் ஆதரவாய் தட்டி ெகாடுத்தபடி, ேயாசைனயில் மூழ்கினார் சுந்தரலிங்கம். லண்டனில் இங்ேக இருப்பைத விட ேநரம் கம்மிதாேன? ேபசலாம் என்று முடிவு ெசய்து, மீனாக்ஷி அம்மா துயிலில் ஆழ்ந்த பின்னால் எழுந்து ஹாலுக்கு வந்தார் சுந்தரலிங்கம். அவைன அைழத்த ேபாது, உற்சாகமான மன நிைலயில் இருந்தான் அருண்ெமாழி. “ஹாய் அப்பா, என்ன இந்த ேநரத்துல? மணி பதிெனான்னு இருக்காது? மீன்ஸ் தூங்கியாச்சா?”, என்று விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “என்னடா, நாலு மணி ேநரத்துக்கு முன்னால் ேபசினதுக்கும் இப்ப ேபசுறதுக்கும் மைலக்கும் மடுவிற்கும் நடுவில் இருக்கும் வித்தியாசம் இருக்கு, என்ன விஷயம்?”, என்று அவன் குரலில் இருந்த உற்சாகம் அவைரயும் ெதாற்றி ெகாள்ள சந்ேதாஷமாய் விசாாித்தார். “எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான்பா”, என்று ஆரம்பித்தவன் அப்படிேய சடன் ப்ேரக் அடித்து நிறுத்தினான். “உனக்கு நல்ல விஷயம் சாி. எங்கைள பற்றி நிைனத்தாயா? என்ைன விடு. அம்மா எவ்வளவு ெபாெசசிவ் என்று உனக்கு ெதாியாதா? நீ ேபான் ேபசி முடித்ததில் இருந்து ஒேர புலம்பல் ெதாியுமா? கைடசியில் அழக்கூட ஆரம்பித்து விட்டாள். பாவம்டா. ஏன் அவள் மனைச ேநாகடிக்கிறாய்? எதுவா இருந்தாலும் பார்த்து பக்குவமா ேபச கூடாதா? அப்படியா உன் விருப்பம் இல்லாமல் உன் ைகைய காைல கட்டி கல்யாணம் பண்ணி ைவத்து விடுேவாம்?”, என்று மனத்தாங்கேலாடு ேகட்டார் . “ச்ேச ச்ேச, நான் எங்ேகப்பா அப்படி ெசான்ேனன்? என்ேனாட கல்யாணம் உங்க சந்ேதாஷமான சம்மதமில்லாமல் நிச்சயம் நடக்காதுப்பா. நான் உங்கைள தூக்கி ேபாட்டு விட்டு ஒரு ெபண்ணின் பின்னால் ேபாய் விடுேவன் என்று நீங்க நிைனக்கலாமா? அம்மா அப்படி நிைனத்தால் அைத திருத்துவது உங்கள் கடைம இல்ைலயாப்பா. ேபானில் ஏடாகூடமாக ேபச்சு வளர்ந்து விட கூடாேத என்பதற்காக தாேனப்பா நான் தள்ளி ேபாட்டேத? அது உங்களுக்கு புாியைலயா?”, என்று வருத்தமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “எனக்கு புாியுது ராஜா, உங்க அம்மாவிற்கு புாியைலேய? நீ ெபண்ைண பற்றிய விபரம் ேகட்டு, சாதாரணமாக ேபசி விட்டு, நான் ேநாில் பார்த்து ேபசிய பின்னால், அப்புறம் முடிவு பண்ணிக்கலாம் என்ற மாதிாி ேபச்ைச முடித்து இருக்கலாேம? நீ ெபண்ைண பற்றி விசாாிக்கேவ இல்ைல என்பதுதான் அவளுைடய ெபாிய குைற ெதாியுமா?”, என்று மைனவிைய தாங்கி ேபசினார் சுந்தரலிங்கம். “சாிப்பா நான் நாைளக்கு காைலயிேலேய அம்மாவிடம் ேபசி விடுகிேறன். அம்மாவிடம் விபரம் ேகட்கிேறன். ஆனால் கைடசி நான் ெசான்ன அேத வார்த்ைதகள்தான் ாிபீட்டு. அதுல ஒண்ணும்
மாற்றம் இல்ைல ெசால்லிட்ேடன். நீங்க அப்புறம் மறுபடி என்ைன ெதாந்தரவு பண்ண கூடாது”, என்று சமாதான உடன்படிக்ைகயில் ைகெயழுத்திட்டான் அருண்ெமாழி. “அது ேபாதும் ராஜா. முடிவு நீ எடுப்பைத நான் என்றுேம குைறயாக ெசால்லவில்ைல. அவளுேம அைத தப்பாக நிைனக்க ேபாவதில்ைல. முடியாது என்பைத கூட சிாித்து ெகாண்ேட, ‘ேச இட் வித் எ ஃபிளவர்’, என்பது மாதிாி ெசால்லலாேம என்பதுதான் என்னுைடய வாதம்”, என்று அவர் மீண்டும் வலியுறுத்தினார். “ஓேக அப்பா. ஒரு பிரச்ைனயும் இல்ைல. நான் நாைள அம்மாவிடம் ேபசி விடுகிேறன்”, என்று அப்பாவிற்கு உறுதி அளித்தான். அைத காப்பாற்ற மறுநாள் காைல தவறாமல் அம்மாைவ அைழத்தான். “ஹாய் அம்மா, காைல டிபன் என்ன? முடிச்சாச்சா? ேநற்று திருச்சியில் உங்க கண்ணீர் மைழயாேல ஒேர ெவள்ளமாேம?”, என்று கிண்டல் அடித்தான். “என்ன இங்ேக இருந்து தகவல் ேபானில் பறந்து வந்தாச்சா? அப்பாவும் ைபயனும் தான் எப்பவும் ராசி. நான் இந்த வீட்டில் தனி கட்ைடதாேன?”, என்று சலித்து ெகாண்டார் மீனாக்ஷி. “அதுக்குதான் உங்களுக்கு சப்ேபார்ட்டுக்கு மருமகள் என்ற ேபாில் ஒரு நல்ல கம்ெபனி ெரடி பண்ணலாம் என்று நிைனத்ேதன். நீங்கதான் என் இஷ்டத்திற்கு விட மாட்ேடன் என்கிறீர்கேள?”, என்று வருத்தத்ைத அடக்கிய குரலில் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “நீ என்ன ெரடி பண்ணுவது? நான் உன்ேனாட அம்மா இல்ைலயா? எனக்கு பிடித்த கம்ெபனிைய நான் ெரடி பண்ண கூடாதா? எனக்கு அந்த உாிைம இல்ைலயா?”, என்று அவர் மீண்டும் ஆேவசமாய் ேகட்டார். “ஓேக ஓேக, ாிலாக்ஸ்மா. உங்களுக்கு எல்லா உாிைமயும் இருக்கு. நான் ஒத்துக்கேறன். எனக்கு ெராம்ப ேநரம் இல்ைல. நான் காேலஜிற்கு கிளம்பனும். ஒரு ெரண்டு மூணு நிமிஷத்துல சுருக்கமா உங்க ெசெலக்ஷன் பற்றி ெசால்லுங்க பார்ப்ேபாம்”, என்று ெசால்லி ேபாைன ேமைஜ ேமல் ைவத்து விட்டு நகர்ந்து ேபாய் ஜன்னல் அருேக நின்று ெவளிேய ேதாட்டத்ைத ேவடிக்ைக பார்த்தபடி, அங்ேக இருந்த பூக்களில், மஞ்சள் வண்ணத்தில் இருப்பவற்ைற ஒன்று இரண்டு என்று எண்ண ஆரம்பித்தான். ஓாிரண்டு நிமிடங்கள் கடந்த பின், வந்து ேபாைன எடுத்தவன், காதுகளில், அல்ட்ர மாடர்ன் என்று யாைரயாவது நீ பார்த்து ைவத்து இருந்தால் அைத எல்லாம் என்னால் நிச்சயம் ஒத்துக்க முடியாது”, என்ற மீனாட்சியின் ேகாப குரல் ேகட்க மீண்டும் ேபாைன ைவத்து விட்டு அடுத்த ஜன்னலுக்கு ேபாய் எண்ணிக்ைகைய ெதாடர்ந்தான். இந்த முைற எண்ணிக்ைக பாதியிேலேய நின்று, பூக்களில் பாரதியின் முகம் ேதான்ற பார்த்து ரசித்து ெகாண்ேட இருந்தவனுக்கு, நிமிடங்கள் கைரந்தது ெதாியவில்ைல. “நான் இங்ேக கரடியா கத்திகிட்டு இருக்ேகன்? நீ பதில் ெசால்லாமல் ெமௗனம் சாதிக்கிறாயா? ஏதாவது வாைய திறந்து ேபேசன்டா.. ஹேலா… “, என்ற உரத்த மீனாக்ஷி அம்மாவின் குரல் அவைன அவசரமாய் இந்த உலகத்திற்கு அைழத்து வந்தது. ேவகமாய் வந்து ேபாைன எடுத்தவன், “நீங்க ெசான்னது எல்லாம் சாிதான்மா. ஆனால் இப்ப எதுவும் பண்ண ேவண்டாம்மா. நிச்சயம் நான் உங்க சம்மதமில்லாமல், கல்யாணம் பண்ணிக்க ேபாறதில்ைல. அதுவும் இங்ேக இருந்து ெகாண்ேட ேபானிேலா, ெமயிலிேலா தாலி கட்ட ேபாவதில்ைல. நானா உங்க உணர்வுகைள மதிக்கிேறன். அேத மாதிாி நீங்களும் என்னுைடய ஆைசக்கு மதிப்பு ெகாடுங்க. நான் அங்ேக வந்த பிறகு எல்லாம் ேபசி நல்ல முடிவா எடுத்துக்கலாம். இப்ப அவசரபடாதீங்கம்மா ப்ளீஸ்…”, ெகஞ்சல் குரலில் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அந்த குரலில் இருந்த பாவைன, மீனாட்சியின் மனைத இளக்கியது. வருத்தமாக இருந்தாலும், “சாி ராஜா, திருமணம் என்பது நிச்சயம் உன்ேனாட இஷ்டம்தான்”, என்று மீனாட்சிைய ெசால்ல ைவத்தது. ****************************************************************** அத்தியாயம் 9
ராஜன்பாபு ராகவனிடம் ேகாவிலில் ைவத்து ேபசி விட்டு ெவளிேய வந்ததில் இருந்து பாரதிைய எப்படியாவது தான் ேவைல ெசய்யும் இடத்திேலேய நுைழத்து விட்டால், அப்புறம் அவளிடம் பழகுவதும், மனைத கவர்வதும் சுலபமாக இருக்கலாம். அப்புறம்தாேன மற்றெதல்லாம நடக்க முடியும். எதற்கும் அவனுக்கு தன உடைல வருத்தி சிரமப்படுவது பிடிக்காது. ெபற்ற தாயாக இருந்தாலும், அவனுைடய வசதிதான் முதலில். அம்மாவுக்கு தஞ்சாவூாில் பிறந்து வளர்ந்து, எப்ேபாதும் ெவற்றிைலைய புைகயிைலேயாடு ேசர்த்து ேபாடும் பழக்கம் இருந்ததால், வாயில் புற்று ேநாய் தாக்கியேபாது, அைடயார் ேகன்சர் இன்ஸ்டிடியூட்டில் ைவத்து ைவத்தியம் பார்க்க உறவு நட்பு, என்று பலர் பலவிதமாக ெசான்ன பிறகும் அவன் அைத காது ெகாடுத்து வாங்கி ெகாள்ளவில்ைல. அம்மாைவ தன்னுடன் அைழத்து ெசன்றால், முதலில் ரூமில் தங்க ைவக்க முடியாது. வீடு எடுக்க ேவண்டும். அது அவனுைடய ேபச்சிலர் வாழ்க்ைகக்கு சாிபடாது. இரண்டாவது கூடுதல் ெசலவாக கூடும். மூன்றாவது, அங்ேக ேவறு யாரும் இல்ைல என்பதால், மருத்துவமைனயில் தான்தான் முழு ேநரமும் உடன் இருந்து கவனிக்க ேவண்டும். இைத எல்லாம் ேயாசித்துதான், தனக்கு வருமானேம இல்ைல. தன்னுைடய சம்பளம் தன்னுைடய ெசலவிற்ேக ேபாதவில்ைல என்ற ாீதியில் ஒரு பஞ்ச பாட்ைட பாடி அதில் இருந்து தற்காலிகமாக விடுதைல அைடந்து இருக்கிறான். அப்படி இல்லாமல், பாரதி மாதிாி ஒரு புத்திசாலி ெபண்ணிற்கும் ேவைல கிைடத்து விட்டால், அவைள மணந்து ெகாண்டால், ஒன்றுக்கு இரண்டாக வருமானம் கிைடக்கும். அவளும் ெசதுக்கி ைவத்த சிைல மாதிாி இருக்கிறாள். இவ்வளவு அழகான நிறமான ெபண் படிப்பு ேவைலேயாடு எங்ேக கிைடக்கும்? அதற்கும் ேமேல, தன் அலுவலக ேவைலயில் பாதிைய கூட அவளின் தைலயில் கட்டி விட்டு, ஜாலியாக சுற்றி வரலாம். அதுவும் கூடுதல் நன்ைமதாேன? அதற்காகவாவது அவளுக்கும் இேத நிறுவனத்தில் ேவைல வாங்கி விட ேவண்டும். என்ன ெசய்வது என்று தீவிரமான ேயாசைனயில் மூழ்கினான். தான் ேவைல ெசய்யும் நிறுவனத்தில் இருந்து தன்னுைடய கல்லூாியில் இருந்து காம்பஸ் இண்டர்வியூவில் ேதர்ந்ெதடுக்கபட்ட ஐந்து நபர்களின் பட்டியைல அவனால் சுலபமாக ெபற முடிந்தது. அதில் இருந்த மூன்று ஆண்கள் இரு ெபண்கள் ஆகிேயார் அடங்கிய பட்டியைல ஆராய்ந்தான். இதில் யாராவது இரண்டு ேபைர கழற்றி விட்டால், சுலபமாக பாரதியின் ெபயர் உள்ேள வந்து விடும். அதில் ஒன்றும் பிரச்ைன இல்ைல. யாைர எப்படி கழட்டி விடுவது. ஐந்து ேபாின் பூர்விகத்ைத ேமலும் ஆராய்ந்தான். அதில் இருவர் ெசன்ைனயிேலேய பிறந்து வளர்ந்த, தற்ேபாது படிப்பதற்காக மட்டுேம தஞ்ைச ெசன்று இருப்பவர்கள். அவர்கள் தன்னுைடய திட்டத்திற்கு சாிப்படமாட்டார்கள். கிராமத்தில்பிறந்து வளர்ந்த ெபண்களுைடய ெபற்ேறார்களிடம், உாிய முைறயில் உாிய தகவைல ெசான்னால், அவர்கள் ெபண்கைள ெவளியூருக்கு அனுப்ப ேயாசிப்பார்கள். ஆனால் அந்த தகவல் நம்பகமானவர்கள் மூலமாக உாியவர்கள் காதிற்கு, சாியான ேநரத்தில், சாியான அளவில் ேபாய் ேசர ேவண்டும். என்ன ெசய்யலாம்? எப்படி ெசய்யலாம்?”, என்று தீவிரமாக ேயாசித்தான். இந்த ஐந்து ேபாில் இருவர் பணியில் ேசராவிட்டால், பாரதிக்கு தன்னால் ேவறு எந்த முயற்சியும் இன்றிேய ேவைலக்கான உத்திரவு கிைடத்து விடும். அதற்கு என்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்று ேயாசித்து, அதற்குாிய விதத்தில் வியூகம் வகுக்க ஆரம்பித்தான். ெபாருளாதார ெநருக்கடியில் இருக்கும் ஒரு ைபயனின் ெபற்ேறார்களிடம், ேபானிேலேய தன் ெபயைர, திட்டமிட்டு மாற்றி ெசாலல் ேவண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லாமேலேய ராஜா என்று அறிமுகம் ெசய்து, “தனக்ேக சம்பளம் சாியாக வருவதில்ைல. தன் அம்மாவின் மருத்துவ ெசலவிற்கு கூட தன்னால் ெசலவு பண்ண முடியவில்ைல. மூன்று வருடம் ஆகியும் தன்ைன பணி நிரந்தரம் ெசய்யவில்ைல. நிறுவனத்தின் நிதி நிைலைம ெசால்லி ெகாள்ளும்படி இல்ைல”, என்று முதைல கண்ணீர் வடித்தான். “இது என்ன சாதரண ப்ேராெபஷனர் ேபாஸ்ட் தாேன? பிரபாகாின் புத்திசாலிதனத்திற்கு, அவனுக்கு இந்த இடம் ேபாதாது. அவன் எங்ேகேயா இருக்க ேவண்டிய ஆள்”, என்று பாராட்டு பத்திரம் வாசித்தான்.
“சம்பளம் வராவிட்டாலும் பரவாயில்ைல, ேவைலயில் கிைடக்கும் அனுபவம் மட்டும் ேபாதும் என்றால், நீங்க மாசம் அவனுக்கு ஒரு ஐயாயிரம் ரூபாய் வைர அனுப்புவது மாதிாி இருக்கும்”, என்று அபாய மணி அடித்தான். “அது உங்களுக்கு ஒன்றும் பிரச்ைன இல்ைல என்றால், தாராளமா வந்து ேசரட்டும். நாேன என்னுடேனேய ரூமில் தங்க ைவத்து என்னுைடய தம்பி மாதிாி பார்த்து ெகாள்கிேறன்”, என்று அக்கைறயாக உருகினான். இன்னும் என்ெனன்னேவா ெசய்து, அவனுைடய ெபயர் ெவளிேய ெதாியாமேலேய, பிரபாகர் அங்ேக ேவைலயில் ேசருவைத ெவற்றிகரமாக தடுத்து நிறுத்தி விட்டான். இன்னும் இரு ெபண்களிடமும், ஒன்றுக்கு இரண்டாக ெசால்லி ைவக்கலாம், யாரவது ஒருவர் கைடசி ேநரத்தில் மனம் மாறி விட்டால் என்ன ெசய்வது என்ற எண்ணத்தில், இரு வீட்டிலும் ஒேர மாதிாி, ெசன்ைன நகர வாழ்க்ைக பற்றி மிைக படுத்தாமல், அங்ேக இருக்கும் உண்ைமயான ‘கண்டேத காட்சி, ெகாண்டேத ேகாலம்’, என்று ெகாஞ்சம் அலட்சியமாக இருக்கும் பணக்கார வர்க்கத்தின் ேமல்தட்டு வாழ்க்ைக முைறைய, ெசால்ல ேவண்டிய விதத்தில் பட்டும் படாமல் ெசால்லி, தனிேய அங்ேக தங்குவதில் உள்ள சிரமங்கைள ஒரு சேகாதரனின் நிைலயில் இருந்து அன்ேபாடு விளக்கி, அவர்கள் அந்த பணிக்கு வராமல் இருக்க என்ன ெசய்ய ேவண்டுமா அைத சாியாக ெசய்து முடித்தான். இந்த மூன்று ேபாில் நிச்சயம் இருவர் ேசர மாட்டார்கள். மூவருேம ேசராவிட்டாலுேம, பிரச்ைன அவனுக்கு இல்ைலேய? நிறுவனதிற்குத்தாேன? அது அதன் ெசாந்தக்காரர் பாடு. அவனுக்ெகன்ன நஷ்டம்? பாரதிக்கு ேவைல கிைடத்தால் ேபாதாதா? ெஹச் ஆர் பிாிவின் தைலவராய் இருக்கும் ஒருவன் ெசய்ய முடியாத ேவைலைய, அதற்கு சம்பந்தமில்லாத பிாிவில் இருக்கும் தான் சாதித்ேதன் என்று ராகவனிடம் ெசால்லி, ேநரம் பார்த்து ெபண் ேகட்டால், மாட்ேடன் என்றா ெசால்லி விடுவார் என்று உற்சாகமாய் படுைகயில் சாய்ந்தவனுக்கு எதிர்காலம் பிரகாசமாய் ேதான்றியது. அடுத்து வந்த இரண்டு மாதத்தில் கால சக்கரம் ேவகமாய் உருண்ேடாடியது. அவ்வப்ேபாது, கயல் விழிக்கு ேபான் பண்ணும் ேபாது பாரதிைய பற்றி மீனாக்ஷி அம்மா விசாாித்தார். “அது என்னம்மா எப்ப பார்த்தாலும், பாரதி பற்றிேய ேகட்கறீங்க? என்ன விஷயம்?” என்று கயல் துருவ, தன் விருப்பத்ைத ெசால்லி, அது ெவளிேய பரவி, ஒருேவைள ராஜா ஒத்து ெகாள்ளாத பட்சத்தில், வீணாக ஒரு ெபண்ணின் ெபயர் அவள் எந்த தவறுேம ெசய்யாமல் ெகட்டு ேபாய் விட கூடாது என்ற நல்ல எண்ணத்தில் தன் விருப்பத்ைத கயலிடம் கூட ெசால்லாமல் மைறத்து ைவத்தார் மீனாக்ஷி. “சும்மாதான் ேகட்ேடன். அன்று ேகாவிலில் பார்த்ேதேன, அவளுக்கு காந்திய சிந்தைனகளில் விருப்பம் ெதாியுமா? அவளுக்கு படிப்பு முடிந்து விட்டால், ெகாஞ்சம் நாள் இங்ேக திருச்சிக்கு வர ைவக்கலாமா என்று ேயாசித்ேதன். நான் ஒரு புக் எழுதலாமா என்று பார்க்கிேறன். அதுக்கு அவளால் உதவி ெசய்ய முடியுமா என்று ேகட்கலாமா?”, என்று கயல்விழியிடம் புதிதாக ஒரு விஷயத்ைத ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “அப்படி எல்லாம் வயசு ெபான்ைன ெவளியில் அதுவும் ஒரு தனி வீட்டுக்கு ேவைலக்கு அனுப்புவாங்களா? ெதாியைலம்மா, அவங்க வீட்டில் ேகட்டு விட்டு ெசால்கிேறன்”, என்று அவள் அதற்கு அடுத்த ெலவலுக்கு ேபாய் விட்டாள். அன்று மாைல கணவன் அலுவலகத்தில் இருந்து வந்த உடேன ேபான் நம்பர் வாங்கி, பாரதியின் வீட்டில் ேபச ேவண்டும் என்று நிைனத்து காத்து இருந்தாள் கயல்விழி. “கண்ணம்மா, தஞ்சாவூர் வைர ேபாய் வரலாம். நீ வாியா?”, என்று வீட்டிற்கு வந்ததும் வராததுமாக ேகட்டான் ெவங்கட். “தஞ்சாவூாில் என்ன விேசஷம்? குழந்ைதைய அைழத்து ெகாண்டு இதுக்கு ேமேலயா? திரும்பி வர ேநரமாகி விடாதா?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள் கயல்விழி.
“விேசஷம் எல்லாம ஒண்ணும் இல்ைல. ராகவன் சார், ெராம்ப நாளா கூப்பிட்டுகிட்ேட இருக்கார். ேபாய் பார்த்து வரலாமா? அப்படிேய உங்க அண்ணன் ஒரு ேவைல ெசான்னான். அைதயும் பார்த்து விட்டு வரலாம் என்று கூப்பிட்ேடன்”, என்று ேகட்டான். “எங்க அண்ணன் உங்க கிட்ட என்ன ேவைல ெசான்னான்?”, என்று வியப்பாக ேகட்டாள் கயல்விழி. “அைத ஏன் என்னிடம் ேகட்கிறாய்? அவைனேய ேகட்க ேவண்டியதுதாேன?”, என்று ெசால்லி வாய் மூடும் முன்ேப அவனின் ெமாைபல் அைழத்தது. “அவன்தான். நூறு ஆயுசு. சாேவ கிைடயாது. ேபசு”, என்று ெமாைபைல கயலிடம் ெகாடுத்து விட்டு முகம் கழுவ ெசன்றான் ெவங்கட். “ேஹய் ெசான்னது என்ன ஆச்சு? எங்ேக இருக்க? ைபக் ெரடியா?”, என்று கயல்விழி ேபாைன அழுத்தி ஹேலா ெசால்லும் முன்பாகேவ அருண்ெமாழியின் குரல் விரட்டியது. “ேஹய் என்ன சவுண்ட் பலமா இருக்கு. ேகட்கறது உதவி, இதுல இத்தைன அதிகாரம் ேவறயா? உன்ைன ெசால்லி பிரேயாஜனம் இல்ைல. அங்ேக இருந்து நீ ேபானில் ஆர்டர் ேபாடுறதுக்கு எல்லாம் தகுந்த மாதிாி இவர் தாளம் ேபாடுறார் இல்ைல. நீ இதுவும் ேபசுவ, இன்னமும் ேபசுவ…”, என்று அதட்டினாள் கயல் விழி. “ேஹய் வாலு, நீயா? எப்படி இருக்க? நீ எங்ேக இவன் ேபானுக்கு வந்தாய்? வீட்டுகாரைர ேபான் கூட தனியா ேபச விடமாட்டாயா? என்ன உளவா? இல்ைல டிைரவ் பண்றானா?”, என்று ேகலியாக சிாித்தபடி விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “என் வீட்டுகாரர் ேமேல எனக்கு நிைறயேவ நம்பிக்ைக இருக்கு. நான் ஏன் அவைர உளவு பார்க்கணும். ஆனால் உனக்கு ஒரு ஆள் ைவக்கணும் ேபால இருக்ேக? என்ன சமாசாரம்?”, என்று துருவினாள் கயல்விழி. “எனக்கு ஏன் ஆள் ைவக்க ேபாகிறாய்? அதுவும் ெசலவு பண்ணி லண்டனுக்கு அனுப்ப ேபாகிறாயா? அவ்வளவு வசதியா உனக்கு?”, என்று மடக்கினான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் ேபச்ைச மாற்றாேத, திருச்சியில் வீடு இருக்கு உனக்கு. ெசன்ைனயில் ேவைல இருக்கு. இந்த இரண்டு இடத்துலயும் ஏற்கனேவ உனக்கு வாகன வசதி இருக்கும்ேபாது, தஞ்சாவூாில் எதுக்கு ைபக் உனக்கு?”, என்று குரலில் சந்ேதகம் பூரணமாய் ஆட்சி ெசய்ய ேகட்டாள் கயல்விழி. “அட! இது கூட உன்னால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்ைலயா? லண்டனில் இருந்து இன்னும் இரண்டு வாரத்தில் திரும்பி வந்த உடேன நான் என்ன ெசய்ேவன் என்று அன்று நன்னிலம் ேகாவிலில் ைவத்து ெசான்னைத சுத்தமா மறந்து விட்டாயா?”, என்று ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “என்ன ெசான்னாய் என்பது எனக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு. உனக்கு இருந்தால் சாி”, என்று இழுத்தவளுக்கு அவன் ெசான்னது நிைனவில் இருந்தது. இங்ேக வந்து பத்து நாட்கள் தங்க ேபாவதாக ெசான்னான். ஆனால் அதற்கும் தஞ்சாவூாில் ஒரு ைபக் நிறுத்த ெசால்லி ேகட்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்? இந்த ைபக்ைக இங்ேக நிறுத்தி ைவத்து என்ன பண்ணுவான்? என்று ேயாசைன ஓடியது. “ஞாபகம் இருக்கா? பின்ேன, அங்ேக நான் பத்து நாள் தங்கினால் எனக்கு வண்டி ேவண்டாமா? ஒவ்ெவாரு சின்ன விஷயத்திற்கும், நான் ெவங்கட்ைட ெதாந்தரவு பண்ணிகிட்ேட இருக்க முடியுமா? முதலில் தஞ்சாவூாில் இருந்து குறுங்குளத்தில் இருக்கும் உங்க வீட்டிற்கு நான் எப்படி வருவது? இருபது கிேலாமீட்டார் இருக்காது? பஸ்சிற்காக காத்து இருப்பது நம்மால் முடியாதும்மா”, என்று சலித்து ெகாண்டான். “நீ வருகிறாய் என்றால் நான் வந்து உன்ைன அைழத்து ேபாக மாட்ேடனாக்கும்?”, என்று அவள் ேகள்வி ேகட்டாலும், அவன் ெசான்ன விதம் விதமான பதிலில் சமாளிப்பு அதிகம் இருந்தேத தவிர உண்ைம இல்ைல என்ற குறுகுறுப்பு கயலிற்கு எழுந்தது. அவளுக்கு திருமணம் ஆகி மூன்று ஆண்டுகள் முடிய ேபாகிறது. இதுவைர இரண்டு நாட்கள் கூட ேசர்ந்தாற்ேபால இங்ேக வந்து தங்கி இருக்காதவன், பத்து நாட்கள் இங்ேக வந்து தங்குகிேறன் என்று ெசான்னது முதல் ஆச்சாியம். அன்று அவசரமாய் கிளம்ப ேவண்டி இருந்ததால் சமாளிக்கிறான் என்று
நிைனத்தாேள? அது உண்ைம இல்ைலேயா, பத்து நாட்கள் இங்ேக தங்கி என்ன ெசய்வான்? பார்த்து விடுகிேறன், மனதிற்குள் முடிெவடுத்து ெகாண்டாள். அன்று கயலின் மனதில் ேதான்றிய சந்ேதக விைத, பைழய விைலயில் ைபக் ஒன்ைற வாங்கி, அைத ராகவன் சார் வீட்டில் இப்ேபாைதக்கு நிறுத்த ெசால்லி இருக்கிறான் என்ற ெவங்கட்டின் பதிலில் முைள விட்டு விருக்ஷமாய் வளர ஆரம்பித்தது. அன்று கல்லூாியில் இருந்து திரும்பி வீட்டுக்குள் நுைழயும்ேபாேத வீடு உற்சாகமான மன நிைலயில் இருப்பைத பாரதி உணர்ந்தாள். அம்மா, அவள் முகம் கழுவி வரும் முன்ேப, அவசரத்திற்கு ைக ெகாடுக்கும் முந்திாி ஏலத்ெதாடு மின்னிய, ெநய் மணக்கும் ரவா ேகசாிேயாடு காத்து இருக்க, அவளுக்கு ேமலும் ஆச்சாியமானது. அந்த ேகசாிைய பார்த்த வினாடியில், வினாடிக்கும் குைறவான ேநரம் என்றாலும், ” ேஹய் ேதனம்மா ேகாபம் ேபாய் விட்டதாடா?”, என்ற ‘அவனின்’ புன்னைக பூத்த முகம் ஒரு முைற மின்னெலன ேதான்றி மைறந்தது. அவசரமாய் சமாளித்து, “என்னம்மா, யாரவது ெகஸ்ட் வந்தாங்களா? இல்ைல வர ேபாறாங்களா? என்ன விேசஷம் அம்மா? ேகசாி எல்லாம் மணக்குது?”, என்று சாதரணமாய் விசாாித்தாள் பாரதி. “ஆமாம் பாரதி ெராம்ப நல்ல நியுஸ் தான். வீட்டுக்கும் ெகஸ்ட் வராங்க. ஆனால் அவங்க வரும் தகவல் வருவதற்கு முன்ேப நான் இந்த ஸ்வீட் பண்ணி விட்ேடன்”, என்று உற்சாகமாய் ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “என்னம்மா பயங்கரமா புதிர் ேபாடறீங்க? என்ன நியுஸ்? எங்ேக அந்த ஆல் இந்திய ேரடிேயா? அவனாவது இருந்தால் உடேன ெசால்லுவாேன?”, என்று பாரதி முடிக்கும் முன்ேப தமிழின் ‘ேஹய் பாக்ஸ், கங்க்ராட்ஸ்”, என்ற உற்சாக கூவல் ேகட்டது. இவன் தனக்கு வாழ்த்து ெசால்வது என்றால், என்ன விஷயம்? ேவைலக்கான உத்தரவு வந்து விட்டதா? “ேஹய் தமிழ், அப்பாயின்ட்ெமன்ட் ஆர்டர் வந்து விட்டதா?”, என்று அவளும் ஆர்வத்ேதாடு விசாாித்தாள். “பரவயில்ைலேய! உனக்கும் அப்பப்ேபா ெகாஞ்சம் மூைள ேவைல ெசய்யுது ேபால?”, என்று ேகலி ெசய்து தமிழ் சிாித்தான். அவசரமாய் அவைன கட்டி அைணத்து ெகாண்டவள், “எப்பவுேம எனக்கு மூைள நல்லா ேவைல ெசய்யும் தமிழ், உன்ேனாட ேசரும்ேபாது அப்பப்ேபா மழுங்கி விடும்”, என்று வார்த்ைதகளில் விடாமல் மடக்கினாலும், அவைன கட்டி ெகாண்ட அைணப்பிலும், வார்த்ைதகளின் பாவைனயிலும் சந்ேதாஷேம நிரம்பி வழிந்தது. “ேபானால் ேபாகுது, இந்த ஒரு தடைவ என்ைன பற்றி தப்பா ெசான்னைத நான் மன்னித்து விடுகிேறன். இனிேமல் ாிபீட் பண்ணாேத”, என்று ெபாிய மனித ேதாரைணயில் ெசான்னான் தமிழ். “அடி மகேன… உன்ைன…”, என்று ைக ஓங்கியபடி வந்தவைள பற்றி, “இனி ராஜா சார் கிட்ேட ேவைல ெசய்ய ேபாகிறாய் இல்ைலயா? இன்னும் நல்லாேவ உன்ேனாட மூைள ஷார்ப் ஆகி விடும். ேவண்டாத வம்புக்கு எல்லாம் ேபாக மாட்டாய்”, என்று ெசான்ன வினாடியில் பாரதியின் மனம் துணுக்குற்றது. ‘இவன் ராஜா என்று ெசால்லும்ேபாது, அந்த சனியன் ஞாபகேம வந்து ெதாைலக்குேத?’, என்று மனம் வாடி, “என்னடா எப்ப பார்த்தாலும் ராஜா சார்? வீட்டுல இருக்கவங்க உாிைமயா ெசல்ல ேபர் ைவத்து கூப்பிட்டால், நீயும் அைதேய ெசால்வாயா? அவேராட ேபர் அருண்ெமாழி ெதாியுமில்ல?”, என்று சன்ன குரலில் அதட்டினாள் பாரதி. “ராஜா சார், சிம்பிளா ஸ்ைடலா அவருக்கு ெபாருத்தமா இருக்கு. உனக்ேகன் ெபாறாைம? உனக்கு பிடிச்ச மாதிாி நீ கூப்பிட்டுக்ேகா, என்ைன ஏன் அதட்டுகிறாய். நான் எனக்கு பிடித்த மாதிாிதான் கூப்பிடுேவன்”, என்று ெசால்லி நகர்ந்தான் தமிழ். ‘எனக்கு ெபாறாைமயா? நான் ஏன் அவன் ேமல் ெபாறைம படனும்?’, என்று எண்ணும்ேபாேத, ‘எனக்கு பிடித்த மாதிாி கூப்பிடுவெதன்றால், என்ன ேபர் ெசால்லுேவன்?’, என்ற ேயாசைன நீண்டது.
‘ராஜா… அருண்ெமாழி…’, என்று திரும்ப திரும்ப மனதிற்குள் ெசால்லி பார்க்கும்ேபாது, பாதியிேலேய ‘இெதன்ன ேவண்டாத சிந்தைன பாரதி?’, என்று மனம் அவசரமாய் தடுப்பைண கட்ட, தைலைய உலுக்கி பூைஜ அைறக்கு ெசன்று, ேவைல நியமனம் குறித்து தகவல் வந்த தபாைல பிாித்தாள் பாரதி. ********************************************************* அத்தியாயம் 10 தன் ெபயருக்கு வந்து இருந்த ேவைல நியமன உத்தரைவ பிாித்து எடுக்கும் முன்ேப ராகவனின், “வாங்க சார்”, என்ற குரல் ேகட்டு அைத அப்படிேய ைவத்து விட்டு ஹாலுக்கு அவசரமாய் வந்தாள் பாரதி. மைனவி, குழந்ைத சகிதம் புன்னைகேயாடு உள்ேள நுைழந்த ெவங்கட்ப்ரபுைவ பார்த்ததும் அவளின் வியப்பு கூடியது. “ஹேலா அண்ணா, வாங்க அ..ண்..ணி, வாங்க குட்டிம்மா எப்படி இருக்கிறீங்க?”, என்று குழந்ைதைய ெகாஞ்சியபடி கயல்விழியின் ைககளில் இருந்து உாிைமயாய் வாங்கினாள் பாரதி. அண்ணா வந்த அளவிற்கு அண்ணி இயல்பாய் வரவில்ைல என்பைத கவனித்த கயல், அவள் குழந்ைதயிடம் ெவகு இயல்பாய் ெபாருந்தி ெகாண்டைதயும் கவனிக்க மறக்கவில்ைல. அேதாடு, அங்ேக இருந்த இருபது நிமிடங்களில், குைறந்தது நாைலந்து முைற, அவள் ‘ேதனம்மா’, என்று ெசால்லி குழந்ைதைய ெகாஞ்சும் ஒவ்ெவாரு முைறயும், அவளுக்கு நன்னிலம் ேகாவிலில், அருண்ெமாழி, தன்ைன சமாதானபடுத்த முதன் முைறயாக உபேயாக படுத்திய வார்த்ைத அது, இவளுக்கு எப்படி ெதாியும் என்று ேதான்றி ெகாண்ேட இருந்தது. “பாரதி, ெகாஞ்சம் எல்லாருக்கும் டிபன் எடுத்து ைவம்மா”, என்று உள்ளிருந்து ேகட்ட ராேஜஸ்வாியின் குரல் ேகட்டு, “இேதா வந்து விடுகிேறன்”, என்று கயல் விழியிடம் குழந்ைதைய ெகாடுத்து விட்டு உள்ேள ெசன்றாள் பாரதி. திரும்பி டிபன் தட்டுக்களுடன் வரும்ேபாேத, “என்ன சார், ேநற்று ராஜா ேபசினான். பாரதிக்கு அங்ேகேய ேவைல கிைடத்து விட்டது, ெலட்டர் அனுப்பி இருப்பார்கள் என்று ெசான்னாேன? நியமன கடிதம் வந்து விட்டதா?”, என்று ெவங்கட் அப்பாவிடம் விசாாிப்பது ேகட்டது. “ஆமா சார், இன்றுதான் வந்தது. எல்லாம் உங்கேளாட உதவிதான்…”, என்று ராகவன் ஆரம்பிக்கும்ேபாேத அவசரமாய் இைடயிட்டான். “ஹய்ேயா ராகவன் சார், அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்ைல, ராஜாவிடம் வற்புறுத்தி ஒரு ேவைல ெசய்ய ைவக்க முடியாது. அது அவங்க அம்மா அப்பாவாக இருந்தாலும், அலுவலக ேவைலயாக இருந்தாலும் அப்படித்தான். யாருக்காகவும் தன்னுைடய ெகாள்ைககைள மாற்றி ெகாள்ள விரும்பாதாவன். பிடித்த சாப்பாடு கிைடக்கவிட்டால், பட்டினியாக இருப்பாேன தவிர, கிைடத்தைத சாப்பிடலாம் என்று இருக்க மாட்டான். அவன் ெசான்னது ெவறும் தகவல் மட்டுேம. பாரதியின் ேவைலக்காக என்று அவன் ஒன்றும் ெசய்யவில்ைல. ெசய்யவும் மாட்டான்”, என்று ெதளிவாக ெசான்னது பாரதியின் காதுகளிலும் நன்றாகேவ விழுந்தது. இப்படித்தான் இருக்க ேவண்டும் என்று ேகாடிட்டு அந்த நியதியில் வாழும் நல்ல மனிதன். பாராட்டத்தான் ேவண்டும். ேகாவிலில் தன்ைன பா.. பா.. சீண்டியது, கண்ணால் ஜாைட காட்டி விைட ெபற்றது, சிாித்தது, எல்லாம் ேவற ேபால. அதற்கு முதல் காரணம் தான்தான். ேபாதும் பாரதி.. ெராம்ப ஓவரா ேயாசிக்காத… அது சும்மா ெபாழுது ேபாக்கிற்காக… அைத ேபாய்… சாி அது எல்லாம் விைளயாட்டு, இங்ேக வீட்டிற்கு ேபான் பண்ணி ‘ரதி ‘, என்று ெகாஞ்சியது? அது அது… ெபாருத்தமாக விைட காண முடியாமல் முகம் சிவந்தது. சமாளித்து எல்ேலாருக்கும் சிற்றுண்டி தட்டுக்கைள ெகாடுத்து விட்டு மீண்டும் கயலின் அருேக அமர்ந்து குழந்ைதைய வாங்கி ெகாண்டாள். வாய் குழந்ைதேயாடு விைளயாட்டாக ேபச்சு ெகாடுத்து ெகாண்டு இருந்தாலும் சிந்தைன ஓடி ெகாண்ேட இருந்தது. சுற்றி அமர்ந்தவர்கள் அருண்ெமாழி பற்றி ேபசிய ேபச்சும் அதற்கு உதவி ெசய்தது.
ெசாந்த வாழ்வின் விருப்பு ெவறுப்பு ேவற, அலுவலக ேவைல ேவறு, என்று இரண்ைடயும் ேவறுபடுத்தி பார்த்த அவனின் ெகாள்ைக பிடிப்பு அந்த வினாடியில் அழுத்தமாக மனைத கவர்ந்தது. இந்த மாதம் ஆறாம் ேததிக்குள், இந்த நிறுவனத்தில் வந்து ேசருவதற்கான ஒப்புதல் கடிதம் ெகாடுக்க ெசால்லி, அவளுைடய வகுப்பில் ஐந்து ேபருக்கு ேபான மாதேம, வந்து இருந்தது. அவளுக்கு ெதாிந்து மூன்று ேபர் அனுப்பினார்கள், பிரபாகரும், ப்ாியாவும் அனுப்பவில்ைல. அதில் பிரபாகருக்கு ேவறு ேவைல கிைடத்து விட்டது. சம்பளமும் இைத விட கூடுதல் ேபால. ஆனால ப்ாியா ெபற்ேறார் ெசன்ைனக்கு தனியாக அனுப்ப ேயாசிக்கிறார்கள் என்று ெசான்னாள். பாவம். இவர்கள் இருவரும் ேசராததனால் தான் தனக்கு இந்த ேவைல கிைடத்து இருக்க ேவண்டும். எது எப்படிேயா, இந்த ேவைல கிைடத்ததில் நிச்சயம் அம்மா அப்பாவிற்கு சந்ேதாஷம். அம்மாவுக்கு இன்னும் ெகாஞ்சம் தாராளமா ெசலவு பண்ணி ராஜ ைவத்தியம் ெசய்யலாம். அெதன்ன இதில் கூட ராஜாவா? ம்கூம், ராணி ைவத்தியம் பண்ணலாம்”, என்று எண்ணியவள் மனதில் புன்னைக ெபாிதாய் விாிந்தது. “என்ன பாரதி சிாிப்பு, ெசான்னால் நாங்களும் சிாிப்ேபாேம?”, என்று கயல்விழி விசாாித்தாள். “எங்க அம்மாவுக்கு ெகாஞ்சம் உடல் நிைல சாி இல்ைல. அதான்…”, என்று ஆரம்பித்து பாரதி தன்னுைடய எண்ணத்ைத ெசால்ல, கயல்விழியின் புன்னைக விாிந்தது. “ஓேஹா! சாிக்கு சாியா ெபண்ணுாிைம ேபசுறீங்களா? இந்த வயசுல கட்டாயம் ேபச ேவண்டியதுதான்”, என்று ெசால்லி சிாித்தாள். “அெதன்ன இந்த வயசு? எந்த வயசுலயும் ேபசலாேம?”, என்று உடேன ேகட்டாள் பாரதி. “அது நமக்கு அைமயும் குடும்ப சூழ்நிைலைய ெபாறுத்தது பாரதி…”, என்று கயல் விளக்க முற்படும்ேபாேத, “ஆமா, இப்ப என்ைன மாதிாி எல்லாத்துக்கும் ஆமா ேபாடும் கணவன் வந்து விட்டால், கயலுக்கு ெபண்ணுாிைம ேபசும் சந்தர்ப்பம் எப்படி கிைடக்கும் ெசால்லு?”, என்று மடக்கினான் ெவங்கட். “ஆமா ெசால்ற மாதிாி எல்லாேம சாியாக ெசால்லி விட்டால், நீங்க ேவெறன்ன பதில் ெசால்ல முடியும் அண்ணா?”, என்று பதிலுக்கு பாரதி ேகட்க, அங்ேக சிாிப்பைல சூழ்ந்தது. “இங்ேக ெமஜாாிட்டி ஆட்சி, தாய்குலேமா? ெதாியாமல் வாய் விட்டு விட்ேடனா?”, என்று ெபாய்யான கவைலயுடன் விசாாித்தான் ெவங்கட். “அெதல்லாம் இல்ைல சார், இன்று ேவைலக்கான உத்தரவு வந்தேத? இன்று முழுவதும் சந்ேதாஷமாக இருக்கட்டும். பதிலுக்கு பதில் மடக்க ேவண்டாம் என்று நான் முடிவு பண்ணி விட்டதால், பாரதி ேமடம் ெசம மூட்ல இருக்காங்க. ேவற ஒண்ணும் இல்ைல”, என்று சிாிப்ேபாடு ெசான்னான் தமிழ். “அம்மாவிற்கு என்ன உடம்புக்கு? உடம்பு முடியவில்ைல என்றால் அடுப்படியில் என்ன பண்றாங்க? கூப்பிடு பாரதி. நாங்க கிளம்ப ேபாேறாம். சும்மா ெகாஞ்ச ேநரம் வந்து கூட உட்கார்ந்து ேபசட்டும்”, என்று பாரதியிடம் விசாாித்தவள், “வாங்கம்மா”, என்று ெகாஞ்சம் குரைல உயர்த்தி ேநாிைடயாகவும் ராேஜஸ்வாிைய அைழத்தாள் கயல்விழி. அருேக வந்து அமர்ந்த ராேஜஸ்வாியிடம் குழந்ைதைய நீட்டி, “இவளுக்கு காது குத்தும் விழாவிற்கு, நீங்க ெசஞ்சு ெகாடுத்த டிபன் ெராம்ப பிரமாதமா இருந்ததும்மா. என்னதான் இருந்தாலும் வீட்டு சாப்பாடு மாதிாி வரதில்ைலயா? உங்களுக்கு உடல்நிைல சாி இல்லாத ேபாதும் நீங்க சிரமம் எடுத்து ெசஞ்சு தந்தற்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ்”, என்று நன்றி உைரத்தாள் கயல் விழி. “என்னம்மா இது ? இதுக்கு ேபாய் ேதங்க்ஸ் எல்லாம் ெசால்றீங்க? ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒத்தாைசயா இருக்க ேவண்டியதுதாேன? ேபாகும்ேபாது என்னத்ைத தைலயில் தூக்கிட்டு ேபாக ேபாேறாம்?”, என்று ெபருந்தன்ைமயாக ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “அம்மா கூட உங்களிடம் ேபசணும் என்று ெசான்னாங்க. பாரதிைய அம்மா ேகாவிலில் பார்த்தாங்க இல்ைலயா? அவங்க புக் எழுதுவாங்க. ஏற்கனேவ ெரண்டு மூணு புக் முடிச்சுட்டாங்க. இப்ப “பிற்கால
ேசாழர் காலத்தில் ைசவ சமய வளர்ச்சி”, என்ற தைலப்பில் எழுத ஆரம்பித்து இருக்காங்க. அதுக்கு பாரதி ஃப்ாீயா இருந்தால் ெஹல்ப் பண்ண முடியுமா என்று ேகட்டாங்க? அது பற்றி விசாாிக்க வந்ேதன். பாரதிக்கு ெசன்ைனயில் ேவைல கிைடத்து விட்டது என்று, இங்ேக வந்த பிறகுதான் ெதாிந்தது. ெராம்ப சந்ேதாஷம். அப்பா அம்மாவிடம் ேவறு ஆள் பார்க்க ெசால்லணும்”, என்று தயக்கத்ேதாடு ெசான்னாள் கயல் விழி. “எவ்வளவு நாள் ேவைல இருக்கும் அண்ணி? ஒரு வாரம் பாத்து நாள் என்றால், நான் ெசய்து தருேவேன? ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைல”, என்று ஆர்வமாக ேகட்டாள் பாரதி. “இல்ைல பாரதி அது முடியாது. எப்படியும் மூணு மாசமாவது ஆகும். ேபாக அம்மாவிற்கு, அவங்க கூடேவ வீட்டில் ஆள் இருந்தால்தான் சாியா வரும். அது உனக்கு சாிபட்டு வராது”, என்று முடிவாக ெசால்லி விட்டாள் கயல்விழி. ெபண்கள் மூவரும் இங்ேக தனியாக ேபசி ெகாண்டு இருக்க, ஆண்களுக்கிைடேயயும் அங்ேக, சுவாரஸ்யமாக உைரயாடல் ஓடி ெகாண்டு இருந்தது. “தமிழ், எக்ஸாம்ஸ் ஆரம்பிக்கேபாகுேத ப்ாிபேரஷன் எல்லாம் முடிந்ததா? உங்க அப்பா உன்ேமேல ெராம்ப நம்பிக்ைக வச்சு இருக்கார் அைத காப்பாற்றுவாயா?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தான் ெவங்கட். “நிச்சயம் அண்ணா. ஏற்கனேவ மூணு தடைவ புல் ேபார்ஷனும் படிச்சாச்சு. தினமும் ாிவிஷன்தான். அெதல்லாம் நல்ல மார்க் வாங்குேவன்”, என்று உறுதி அளித்தான். “குட், அப்ப பாரதிக்கு ஒரு குட் நியுஸ் வந்த மாதிாி, உனக்கும் ஒரு குட் நியுஸ் ெசால்லவா?”, என்று தமிழிடம் ேகட்டவன், உடேன திரும்பி, “ராகவன் சார், நீங்க எனக்கு ஒரு ெஹல்ப் பண்ணுேம?”, என்று ேகட்டான் ெவங்கட். “ராஜா எனக்கு இரண்டு மாசத்துக்கு முன்னாடி ேபான் பண்ணி, அவனுக்கு தஞ்சாவூாில் ஒரு வண்டி ேவண்டும் என்று ெசான்னான். எப்பவாவதுதான ேதைவ படும் என்பதால், ஒரு பைழய ைபக் பார்த்து வாங்கி விட்ேடன். அைத இங்ேக நிறுத்தலாமா என்று உங்களிடம் ேகட்கத்தான் வந்ேதன். உங்களுக்கு ஒண்ணும் சிரமமா இருக்காேத?”, என்று விசாாித்தான் ெவங்கட். “எனக்கு என்ன சார் சிரமம்? இதுக்கு நீங்க ேபாய் ேநாில் வரணுமா? ேபானில் தகவல் ெசால்லிட்டு விட்டு விட்டு ேபாக ேவண்டியதுதாேன? தாராளமா நிறுத்துங்க”, என்று அவசரமாய் அனுமதி வழங்கினார் ராகவன். “சார், வண்டி எப்பவாவது பயன்படுத்தினால் சாியா வராது சார். ெபட்ேரால் லாக் ஆகி ெகாள்ளும். அப்புறம் அவசரத்துக்கு அவர் ேதைவக்கு யூஸ் ஆகாேத சார். அந்த ேநரத்துக்கு அனாவசிய ெடன்ஷன்”, என்று அக்கைறயாக ெசான்னான் தமிழ். “நீ ெசான்னது கெரக்ட் தான் தமிழ். அதுதான் உனக்கான குட் நியுஸ். பதிெனட்டு வயசு முடிந்து ைலெசன்ஸ் வாங்குவது வைர ெவளிேய எடுத்து ேபாக ேவண்டாம். ஆனால் இங்ேகேய பக்கத்தில் தினமும் ஜாக்கிைரைதயாக வண்டி ஓட்டி பழகலாம். வண்டிைய துைடத்து பத்திரமாக பார்த்துக்ேகா. இது உன்னுைடய ெபாறுப்பில் ராஜா விடும் வண்டி. உன்னிடம் ெசால்லி விட்டு விட்டு ேபாக ெசான்னான்”, என்று ெவங்கட் முடிக்கும்ேபாது தமிழின் முகம் பூவாய் மலர்ந்து விாிய, கயல்விழியின் முகமும் அதற்கு சமமாய் சற்றும் குைறயாமல் ஆச்சாியத்தில் விாிந்தது. வீட்டிற்கு திரும்பும் வழியில், “எதுக்கு இப்ப ராஜாவிற்கு தஞ்சாவூாில் வண்டி?”, என்று ெவங்கட்ைட துருவினாள். “தமிழுக்கு வண்டி ஓட்ட ஆைச என்ற ாீதியில் அவனிடம் ெமயில் அனுப்பி இருப்பான் ேபால. அவனுக்கு உடனடியா ஒரு வண்டி வாங்கி தர ெசால்லி எனக்கு உத்தரவு”, என்று சிாித்தபடி ெசான்னான் ெவங்கட். “அெதன்ன தமிழ் அப்படி உசத்தி? தமிைழ அவனுக்கு எப்படி ெதாியும்? இங்ேக ேகாவிலில் ைவத்து பார்த்ததுதாேன? அவங்க ெமயிலில் ேபசி ெகாள்கிறார்களா?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள் கயல்.
“இதுல என்ன இவ்வளவு ஆச்சாியம்? ேபான வருஷம், நாம் ேபக்டாியில் ேவைல ெசய்யுரவேராட ெபாண்ணுக்கு பீஸ் கட்ட பதிைனந்தாயிரம் ரூபாய் ராஜா உங்க அம்மாவிடம் ெகாடுக்க ெசால்லி தரவில்ைலயா? தமிழுக்கு தனி என்று ஏன் நிைனக்கிறாய்?”, என்று மடக்கினான். “அது வருஷா வருஷம் யாராவது ஒரு ஆளுக்கு படிப்பு ெசலவு ெசய்வதுதான். எனக்கு நிைனவு ெதாிஞ்ச நாளில் இருந்து ெசயேறாேம? எங்க கூட படித்தவர்கள், நிலத்தில் ேவைல ெசய்பவர் குழந்ைதகள், என்று பணம் கட்டி பார்த்து இருக்கிேறன். அது ராஜாவின் தனிப்பட்ட முடிவு இல்ைல. இது ெகாஞ்சம் வித்தியாசமா இருக்ேக?”, என்று ேயாசைனயில் மூழ்கினாள் கயல் விழி. ெவங்கட் வீட்டில் இருந்து கிளம்பிய சில வினாடிகளில், வீட்டு ெதாைலேபசி அைழத்தது. அதன் நீண்ட ஒலியில் இருந்து ஒவர்சீஸ் கால் என்பது ெதாியவர, சட்ெடன்று ஐம்புலன்களும் கூர்ைம அைடய ேவகமாய் ஓடி வந்து ேபாைன எடுத்தாள் பாரதி. ஓடி வந்த ேவகத்தில் ேவக மூச்சுக்கள் வந்ததால், மறுபடியும் வார்த்ைதகள் திக்கி, அவன் ேகலி பண்ண இன்ெனாரு சந்தர்ப்பம் ெகாடுத்து விட கூடாது என்று சில வினாடிகள் குரல் ெகாடுக்காமல் காத்து இருந்தாள் பாரதி. அந்த சில வினாடி இைடெவளிைய சாியாக கணித்து, “பாரதி நீயா?”, என்று உற்சாகமாய் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ம், நான்தான்…” எப்படி இருக்ேகங்க? என்று ேகட்டால் அதிகப்படி விசாரைணயாகி விடுேமா என்று தயங்கினாள் பாரதி. “எப்படி இருக்கிறாய்? அப்பாயின்ட்ெமன்ட் ெலட்டர் பார்த்தாச்சா? சந்ேதாஷமா?”, என்று ஒவ்ெவாரு ேகள்வியாக ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சம் இைடெவளி விட்டு நிதானமான குரலில் ேகட்டான். எல்லாவற்றிற்கும் ேசர்த்து ஒேர வார்த்ைதயில், இல்ைல ஒேர எழுத்தில், “ம் “, என்று பதில் ெசான்னாள் பாரதி. கடவுேள தனக்கு என்ன ஆச்சு? என்ன இப்படி ேபச்ேச வர மாட்ேடங்குது? தன்ைன தாேன திட்டியபடி பாரதி காத்து இருக்க, அவன் ேலசாய் சிாித்தான். “ேபாச்சுடா, பாரதி நிைறய ேபசுவாள் என்று தமிழ் அந்த அளப்பு அளக்கிறான். நீ மூணு ேகள்விக்கு ஒற்ைற எழுத்தில் பதில் ெசால்கிறாய்?”, என்று ேகட்டு மீண்டும் சிாித்தான். “அவன் எப்ேபா எப்படி உங்களிடம் ேபசுகிறான்?”, என்று ேவகமாய் ேகட்ட வினாடியில், அவனின் சிாிப்பு இன்னும் பலமானது. “பரவாயில்ைல தமிழ் ெசான்னது ெபாய் இல்ைல”, என்று சிாிப்பின் நடுேவ ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ஹேலா நான் ேகட்ட ேகள்விக்கு பதில் வரவில்ைலேய?”, இப்ேபாது பாரதியின் குரலில் அழுத்தம் கூடி இருந்தது. “இப்ப தமிழ் இஸ் டூ ஹன்ட்ெரட் ெபர்சன்ட் ைரட்”, என்று ெசால்லி முடித்தேபாது பாரதி என்ன பதில் ெசால்ல கூடும் என்று எதிர்பார்த்து, “கூல் கூல் பாரதி, ெரண்டு தடைவ ேபானில் ேபசி இருக்ேகன். அப்பப்ேபா ெமயிலும் பண்ணி இருக்கான். அப்ப உன்ைன பற்றி ெகாஞ்சம் ெசால்லி இருக்கிறான். தப்பாக ஒன்றும் இல்ைல”, என்று அவசரமாக சிாிப்ேபாடு ேசர்த்து ெசான்னான். இப்ேபாது , “ஓ”, என்ற ஒற்ைற எழுத்துடன் அவள் ேபச்சு நின்று ேபானது. “என்ன பாரதி ஒற்ைற எழுத்தில் பதில் ெசால்வது எப்படி என்று நான் ஏதாவது காம்ெபடிஷன் நடத்துகிேறனா?”, என்று திரும்ப ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “உங்களுக்கு இப்ப யார் ேவண்டும்?”, என்று அதற்கு பதில் ெசால்லாமல் அவசரமாய் ேபச்ைச மாற்றினாள். “உண்ைமைய ெசான்னால் நீதான் ேவண்டும்”, என்று மனதிற்குள் நிைனத்தவன், அைத மைறத்து இயல்பான குரலில், “ெவங்கட் இருக்காரா? கிளம்பியாச்சா?”, என்று சாதரணமாய் விசாாித்தான். “இப்பதான் அஞ்சு நிமிஷம் இருக்கலாம். கிளம்பினாங்க. ைகயில் ெமாைபல் இருக்குேம? ெமாைபலில் ேபசலாேம?”, என்று அவசரமாய் மடக்கினாள் பாரதி.
‘அது எங்களுக்கு ெதாியாதாக்கும்’, என்று ேகலியாக நிைனத்தவன், “சாி எப்ேபா ெசன்ைனக்கு பயணம்? எக்ஸாம்ஸ் எப்ப முடியுது? ஆபர் ெலட்டருக்கு பதில் ெசால்லியாச்சா?”, என்று ேகள்விகைள அடுக்கினான் அருண்ெமாழி. “இன்னும் மூன்று வாரம் ஆகலாம். பாீட்ைச முடிந்த பிறகு கிளம்புவதற்கு ஒரு வாரமாவது ேவண்டும்”, என்று தயக்கத்ேதாடு இழுத்தாள். “அது ஓேக. நான் அனுப்பிய கடிதம் பார்த்தாச்சா?”, என்று ஒரு எதிர்பார்ப்புடன் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நீங்க அனுப்பியதா? ஆபிசில் இருந்துதான் வந்து இருக்கு என்று நிைனக்கிேறன். ஏர் ெமயில் ஒன்றும் இல்ைலேய? நான் பார்க்க வில்ைலேய?”, என்று அவசரமாக ெசான்னாள். “ஆபிசில் இருந்து வந்ததுதான் ேமடம். நான் ெமயிலில் அனுப்பிய பிாிண்ட் அவுட் தந்து இருப்பார்கள். அைத பார்த்தீர்களா இல்ைலயா?”, என்று மீண்டும் ஆவேலாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “இன்னும் இல்ைல”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவளின் கண்கள் தபாலுக்கு ெசன்று விட்டது. இங்ேகயும் தமிழ் ‘யார் ேபானில்?’, என்ற விசாரைணேயாடு வந்து விட, அவனிடம் ாிசீவைர ெகாடுத்து விட்டு, அந்த கடிதத்ைத பிாித்தாள். முதல் வாியில், அவன் திருப்பி திருப்பி ேகட்டதற்கான காரணம் காத்து இருந்தது. ‘ஹாய் பாரதி’, என்ற அைழப்பிேலேய, ‘பா..’ விற்கும் ‘ரதிக்கும்’, இைடேய ஒரு இைடெவளி இருந்தது. சாதரணமாக பார்ப்பவர்களுக்கு அது ைடபிங்கில் வந்த தவறான இைடெவளி என்று ேதான்றினாலும், சம்பந்தப்பட்ட இருவருக்கும் அந்த இைடெவளி ஏன் என்று ெதாியுேம?அந்த ெமயில் பிாிண்ட் அவுட்ைட பார்த்த உடேன பாரதியின் முகம் சிவந்து ேபானது. அந்த சிவப்பின் காரணம் முழுக்க முழுக்க ேகாபம் என்று நிச்சயம் ெசால்ல முடியாது. *********************************************************** அத்தியாயம் 11 “ஹேலா, ராஜா சார், உங்களுக்கு ஆயுசு நூறு சார், ெவங்கட் அண்ணா இப்பதான் வந்து நீங்க ெசான்னதா ஸ்ப்ேளன்டர் ைபக் 2003 மாடல் ஒண்ணு நிறுத்திட்டு ேபானாங்க. பார்க்க சூ…ப்…ப…ரா இருக்கு சார். ப்ளாக் கலர்.”, என்று உற்சாகமாக ெசான்னான் தமிழ். “ேஹய் தமிழ் அெதன்ன, ெவங்கட் மட்டும் அண்ணா, நான் மட்டும் சாரா?”, என்று ேகட்க வந்த வார்த்ைதகைள அப்படிேய ெதாண்ைட குழியில் ேபாட்டு மூடினான். உடேன அவன் உங்கைளயும் அண்ணா என்று கூப்பிடட்டுமா என்று ேகட்டு விட்டால் தன் முகத்ைத எங்ேக ெகாண்டு ேபாய் ைவத்து ெகாள்வது? அது ேவண்டாம் என்று ெசான்னால் காரணம் ெசால்ல ேவண்டாமா? இப்ேபாைதக்கு விளக்கம் எல்லாம் சாியா வராேத என்று வாய்வைர வந்த வார்த்ைதகளுக்கு ெதாண்ைடக்குள் சமாதி கட்டினான். “ஓேக ஓேக , உனக்கு பிடிச்சு இருக்கா? ெடஸ்ட் டிைரவ் பார்த்தாயா?”, என்று அவனும் அக்கைறயாக விசாாித்தான். “ம்ம்ம், இப்பதான ஜஸ்ட் சார் ெகாண்டு வந்து வீட்டுல வண்டி விட்டுட்டு கிளம்பினாங்க. ெதரு வைரக்கும் ஒட்டி பார்த்ேதன். முதன் முதலில் ைபக் ஒட்டுேறனா? ெகாஞ்சம் பாலன்சிங் கஷ்டமா இருந்தது. அப்புறம் சாியாகி விட்டது. எங்க வீட்டுல வச்சு என்ைன பார்த்துக்க ெசான்னதற்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ் சார். உங்களுக்கு என் ேமேல எவ்வளவு நம்பிக்ைக சார்? எப்படியும் இருபதாயிரம் இருக்குேம? என்ைன நம்பி ெகாடுத்து இருக்ேகங்க?”, என்று ெநகிழ்ந்த குரலில் ெசான்னான் தமிழ். “ேஹய் பணம் ெபாிசா, எனக்கு ஸ்ேடஷனில் இருந்து ெவளிேய கிளம்ப வசதியா இருக்கணும். உங்க வீட்டில் இருந்தால் நான் ஸ்ேடஷனில் இருந்து ேபான் பண்ணினால் எனக்கு ெகாண்டு வந்து ைபக்
ெகாடுக்க மாட்டாயா? ஜாக்கிைரைதயா ஓட்டனும். ைலெசன்ஸ் எடுக்கேவ இன்னும் ஒரு வருஷம் ஆகும். சட்ட பிரச்சைன எதுவும் வந்து விட கூடாது. அதனால கூடுதல் ஜாக்கிரைத. புாிந்ததா?”, என்று தன் பங்கிற்கு ஒரு முைற எச்சாித்து ைவத்தான் அருண்ெமாழி. “நிச்சயமா சார், அதுவும் உங்களுக்கு ஒரு பிரச்ைன வர நிச்சயம் நான் விட மாட்ேடன் சார்”, என்று அவசரமாய் தமிழ் உறுதி ெமாழி அளித்தான். “குட், உனக்கு எப்ேபாது எக்ஸாம்ஸ் எல்லாம் முடியுது? பாரதி ெசன்ைனக்கு கிளம்புவதற்குள் முடிந்து விடுமா?”, என்று சாதரணமாய் விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “பாக்சுக்கு முடிவதற்கு முன்ேப எனக்கு முடிஞ்சுடும் சார். எதுக்கு ேகட்கறீங்க சார்?”, என்று ஆர்வமாக விசாாித்தான் தமிழ். “பாக்ஸா?”, என்று மனதிற்குள் ேகலியாக சிாித்தவன், “இல்ைல நீ ப்ாீயா இருந்தால் அக்காேவாடு வரலாேம? இங்ேக வந்து தங்கும் வசதி, ேவைல பார்க்கும் இடம் எல்லாம் சாி பார்த்து விட்டு அப்படிேய ெசன்ைனையயும் சுற்றி பார்த்து விட்டு ேபாகலாேம? வருகிறாயா?”, என்று ேகட்டான். “அக்காவா???”, என்று ெவளிப்பைடயாகேவ ேகட்டு சத்தமாக சிாித்த தமிழ், “நான் நிஜமாேவ சீாியஸாக அக்கா என்று ெசான்னால் கூட அவளால் இப்ேபா நம்ப முடியாது சார்”, என்று ெசால்லி விட்டு ேபச்ைச ெதாடர்ந்தான். “அக்காவிற்கு அப்பா ஹாஸ்டலில் ஏற்பாடு பண்ணி இருக்காங்க. நான் வந்தால் அங்ேக தங்குவது சிரமமாக இருக்குேம சார். ேபாக நான் வந்தால் அவளுக்கு பிடிக்குேமா பிடிக்காேதா?”, என்று தயங்கினான். “ேஹய் தங்குகிற இடம் பற்றி நீ கவைல படாேத. அைத நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன். உங்க அக்காவிற்கு அவ்வளவு பயமா?”, என்ற அவனின் சீண்டலான ஒற்ைற ேகள்வி நன்றாகேவ ேவைல ெசய்தது. “ச்ேச ச்ேச பயமா? தமிழுக்கு? அதுவும் பாரதியிடம். ேநா சான்ஸ் சார்”, என்று ெபருைமயாக ெசான்னவன், “அப்பாவிடம் ேபசி விட்டு கூட நான் வருகிேறன் சார். ஆமா இவ்வளவு ேபசுறீங்கேள? நீங்க அங்ேக இருப்பீங்களா?”, என்று அவசரமாக விசாாித்தான் தமிழ். “பின்ேன நான் இல்லாமலா? வரும் ஐந்து ேபருக்கும் நிறுவனத்தின் சார்பில் வரேவற்கும் விழா கூட இருக்ேக? நிச்சயம் நான் இருப்ேபன். நீங்க இங்ேக வருவதற்கு நான்கு நாட்கள் முன்பாகேவ வந்து விடுேவன்”, என்று உறுதி அளித்தான் அருண்ெமாழி. “அப்ப ெசன்ைனயில சந்திப்ேபாம் சார்”, என்று சந்ேதாஷமாய் ெசால்லி விட்டு தமிழ் ேபாைன ைவத்து விட, சிாிப்ேபாடு இருக்ைகயில் சாய்ந்தான் அருண்ெமாழி. ஒரு சின்ன ைபயனிடம் ேபாய் இவ்வளவு ஐஸ் ேதைவயா? என்று பாதி மனம் இடித்த உடேனேய, ‘இது ஒன்றும் ஐஸ் இல்ைல. அவன் ேமேல இருக்கும் அன்பு அக்கைற”, என்று மூைள விளக்கம் அளித்தது. “சாி அக்கைறயாகேவ இருக்கட்டும். அது என்ன இவன் ேமல அப்படி தனிப்பட்ட முைறயில்…? ப்ளஸ் டூ பாீட்ைச முடித்த எல்ேலாைரயும் உன் வீட்டிற்கு அைழத்து ெசன்ைனைய சுற்றி காண்பிக்க ேபாகிறாயா என்ன? என்று திருப்பி ேகட்ட மூைளக்கு உாிய பதில் அவனிடம் இல்ைல. *பிறந்தது முதல் இன்று வைரயிலான கிட்டத்தட்ட இருபத்தி ஒரு ஆண்டுகள் வீட்ைட விட்டு ெவளிேய ேபாய் தனியாக தங்க ேவண்டியி அவசியம் எழாமல், ெபற்ேறார்களின் அரவைணப்பிேலேய இருந்த பாரதி, முதன் முைறயாக ெவளியூாில் பணிக்ெகன்று ேசர கிளம்பி ெகாண்டு இருந்தாள். முந்ைதய தினேம, துணிமணிகள், எல்லாம் எடுத்து ெபட்டிைய தயார் ெசய்து விட்டு, அம்மாவிடம் அமர்ந்து ேபசி ெகாண்டு இருந்தாள். “அம்மா, தனியா இருக்ேகாம், ேகள்வி ேகட்க ஆள் இல்ைல என்று மறுபடியும் விரதத்ைத ஆரம்பித்து விடாதீங்க. தமிழ் அவன் பாட்டுக்கு கிாிக்ெகட் மட்ைடைய எடுத்துட்டு ெவளிேய ேபாய் விடுவான்…”,
“ேஹய் பாக்ஸ், நீ அம்மாவிடம் அட்ைவஸ் பண்ணுவதற்கு எதற்கு என் தைலைய உருட்டுகிறாய்? நானா அவங்கைள சாப்பிட ேவண்டாம் என்று ெசான்ேனன்? நான் கிாிக்ெகட் விைளயாடி எத்தைன நாள் ஆச்சு ெதாியுமா?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டான் தமிழ். “ஆமா கிாிக்ெகட் விைளயாடுவது இல்ைல. அதுக்கு பதிலா புதுசா ைபக் எடுத்து ஊர் சுற்ற கிளம்பியாச்சு?”, என்று பதிலுக்கு அவளும் ேவகமாக மடக்கினாள். “ஷ்! அப்பா பாரதி, எதுக்கு இப்படி சண்ைட ேபாடுவது மாதிாி ேபசுகிறாய்? அவன் உன் தம்பிதாேன? நீ தனியா ேபாகிறாய் என்று எத்தைன அக்கைறயாக உன்ேனாட கூட வருகிேறன் என்று ெசால்கிறான். அவனுக்கு இருக்கும் அக்கைற கூட உனக்கு இல்ைலேய?”, என்று அதட்டினார் ராேஜஸ்வாி. “நானா இவைன என்னுடன் வர ெசான்ேனன்? இவன் அங்ேக ஊர் சுத்தி பார்க்க வரான். இவன் எனக்காக வரான் என்று நீங்களா தப்பாக நிைனத்து ெகாண்டால் நான் என்ன பண்ணுவது? இவன் தம்பியா? ஆைள பாரு. இப்பேவ பைன மரத்துல பாதி இருக்கான். பார்க்கிறவங்க இவைன அண்ணனா என்றுதான் ேகட்கிறாங்க? இதுல அய்யா ைபக்கில் ேவறு வந்துட்டாருன்னா…” என்று எாிச்சேலாடு முணுமுணுத்தாள் பாரதி. “அதாேன நீ எங்ேக வர ெசால்ல ேபாகிறாய்? ேவைலக்கு ேபாவதற்கு முன்னால் இப்படி இருக்கிறாய்? இதுல உன் சம்பாத்தியம் ேவறு வந்து விட்டால் ேகட்கேவ ேவண்டாம். யார் நீ என்று ேகட்டாலும் ேகட்பாய்?”, என்று பதிலுக்கு ெசான்னான் தமிழ். “உன்ைனத்தாேன? கட்டாயம் ேகட்ேபன். உனக்கு ஏன் நான் ெசய்யணும்?”, என்று பாரதி சாி மல்லுக்கு நின்றாள். அவளுக்கு தமிழ் கிளம்புவதில் அருண்ெமாழியின் வார்த்ைத இருக்ேகா என்ற சந்ேதகம் இருந்தது. அவன் தன்னிடம் ெசால்லாமல் எப்படி அவைன ேநாிைடயாக வர ெசால்லலாம் என்ற எாிச்சல் அவைள ேபாட்டு படுத்தியது. அவன் ஏன் அவளிடம் ேகட்க ேவண்டும் என்ற ேகள்வி மட்டும் மனதில் அப்ேபாது ேதான்றி இருந்தால் என்ன பதில் ெசால்லி இருப்பாேளா? “பாரதி ேவைலக்கு ேபாற இடத்திலும் இப்படி ஏட்டிக்கு ேபாட்டியா ேபசிகிட்ேட இருக்காேத. எனக்குத்தாேன அட்ைவஸ் பண்ண ஆரம்பித்தாய். எங்ேக ஆரம்பிச்சு எங்ேக ேபாய் நிற்கிறாய்?”, என்று சிாிப்ேபாடு விசாாித்தார் ராேஜஸ்வாி. “ஹய்ேயா ஆமா, அம்மா, ெசான்னது எல்லாம் நிைனவிருக்கட்டும். உடம்ைப நல்லா பார்த்துேகாங்க. நாங்க மூணு ேபரும் சந்ேதாஷமா இருப்பதற்கு உங்களின் ஆேராக்கியம் ெராம்ப ெராம்ப அவசியம். தமிழ் எபப்டியும் ஆயிரத்தி நூற்றி ஐம்பது வாங்கி விடுவான். அவேனாட படிப்பு பற்றி, என்ேனாட கல்யாணம் பற்றி, என்று இஷ்டத்திற்கு கவைல படாதீங்க. எல்லாேம அதது நடக்க ேவண்டிய ேநரத்துல நல்ல படியா நடக்கும். நாங்க ெரண்டு ேபருேம உங்க ெசால்ைல மீறி நடக்க மாட்ேடாம். சந்ேதாஷமா கடவுளுக்கு நன்றி ெசால்லி உடம்ைப ஆேராக்கியமா வச்சுேகாங்க. புாிந்ததா?”, என்று அக்கைறயாக ெசான்னால் பாரதி. “ஆச்சு, நீ இேதா ேவைலக்கு ெவளியூர் ேபாகிறாய். இன்னும் மூணு மாசத்துல, தமிழ் ேவற காேலஜ் படிக்கணும். அவனும் ெவளியூர் ேபாய் விட்டால், நான் இங்ேக தனியா உட்கார்ந்து ேமாட்டு வைளைய பார்த்துகிட்டு இருக்கணும்”, என்று ஏக்கமாய் ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “அ..து ச…ாி, என்னம்மா நீங்க? தமிைழ ெவளியூாில் படிக்க விடமாட்ேடன் என்று எல்லாம் அடம் பிடிக்க கூடாது. ெசன்ைனயிேலா திருச்சியிேலா அவன் விரும்பும் படிப்பு கிைடத்தால் தாராளமா படிக்கட்டும். ஹாஸ்டலில் விடுவது என்றாலும் பரவயில்ைல. ைபயைன முந்தாைனயில் முடிந்து ைவத்து இருக்க முடியாதும்மா. ெவளி உலகம் பழகி, நல்ல சாமர்த்தியசாலியா அவன் வர ேவண்டாமா?”, என்று அதட்டினாள் பாரதி. “அப்பாடா இப்பவாவது உனக்கு அவனுக்கு சாதகமா ேபசணும் என்று ேதானுச்ேச?”, என்று ராேஜஸ்வாி ேகலியாக ேகட்டார். “அம்மா ேபச்ைச மாத்தாதீங்க. எப்பவுேம நான் ேதைவயான ேநரத்தில அவனுக்கு சப்ேபார்ட் தான். நான் ெசான்னது நிைனவிருக்கட்டும். உங்க உடம்ைப பார்த்துேகாங்க. தமிழ் படிப்புக்கு டிஸ்டர்ப் பண்ணாதீங்க. நானும் ேவைலக்கு ேபாயாச்சு. இனிேமல் பணத்ைத கரணம் காட்டி எதுவும் முட்டு கட்ைட ேபாட கூடாது”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசான்னாள் பாரதி.
“அது சாி, உனக்கு வயசாகவில்ைலயா? இப்பதான் பதினாறா? உனக்கு கல்யாணம் பண்ண ேவண்டாமா?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “பண்ணலாம் பண்ணலாம். அதுக்கு ஒண்ணும் இப்ப அவசரம் இல்ைல. அப்படிேய வந்தாலும், என்ேனாட தம்பி படிப்ைப முடித்து வாழ்க்ைகயில் ெசட்டில் ஆகும் வைர ெவயிட் பண்ணுடா ராஜா என்று ெசால்லி விடுகிேறன்”, என்று ெசால்லும்ேபாது வினாடி ேநரம் என்றாலும், அவனின் முகம் மின்னி மைறந்தது, உனக்கு ெராம்பதான் கற்பைன பா…ரதி… என்று அவைன மாதிாிேய இைடெவளிேயாடு ெசால்லி ெகாண்டாள். ‘ரதியா? ெராம்பதான் நிைனப்பு உனக்கு? அவன் உன்ைன ெசான்னானாக்கும்?’, மனதிற்குள் அவேனாடு ேபச்சுவார்த்ைத ெதாடங்க, ெவளிேய அம்மாேவாடு ேபச்சு தானாக நின்று ேபானது. அன்று இரவு மைலேகாட்ைட எக்ஸ்ப்ெரசில் தஞ்சாவூாில் இருந்து கிளம்பிய தமிைழயும் பாரதிையயும் வழி அனுப்ப ராகவன் ராேஜஸ்வாி இருவருேம வந்து இருந்தனர். வீட்டில் இருந்து ரயில் நிைலயம் வரும்வைர ெதாடர்ந்த அறிவுைரகள் எல்லாம் நின்று ேபாய், இப்ேபாது ஜாக்கிரைத”, என்று கண்கள் கசிய ெவறும் வாய் அைசப்பு மட்டும் ராேஜஸ்வாியிடம் இருந்து வந்தது. ” உடம்ைப பார்த்துக்ேகாங்க”, என்று பாரதியும் ராேஜஸ்வாியும் மாறி மாறி ெசால்லி ெகாண்டனர். “ராஜா சார் ஸ்ேடஷனுக்கு நாைளக்கு காைலயில் கால் டாக்சி அனுப்புகிேறன் என்று ெசால்லி இருக்கிறார். அக்காைவ முதலில் ஹாஸ்டலில் ெகாண்டு ேபாய் விட்டு விட்டு, அவளுைடய வசதிைய பார்த்து விட்டு அப்புறமா நீ சாேராட வீட்டுக்கு ேபாகணும். திரும்பி நீேய வந்து ஒரு நாள் கூட அைழத்து ேபாய் ஆபிசுக்கு எப்படி ேபாகணும் என்று பஸ் எல்லாம் விசாாித்து ெசால்லி விட்டு வா. நீ அவ்வளவு தூரம் ெசால்கிறாய் என்றுதான் நான் இப்ப வரைல. அங்ேக ேபாய் ெரண்டு ேபரும் சண்ைட ேபாட்டுக்கிட்டு நிற்க கூடாது ெசால்லிட்ேடன்”, என்று ெகாஞ்சம் மிரட்டலாக ெசான்னார் ராகவன். “என்னப்பா நீங்க வீட்டுல இருக்க மாதிாியா ெவளிேய சண்ைட ேபாடுேவன். ஜாக்கிரைதயா பார்த்துப்ேபன். நீங்க ஒண்ணும் கவைலபடாதீங்க. பாரதிக்கு ேபான் ேவற இருக்கு. அவேள பார்த்துப்பா அப்பா. அவள் என்ன சின்ன குழந்ைதயா?”, என்று பாதி விளக்கமாகவும் பாதி சமாதானமாகவும் ெசால்லி ெகாண்டு இருந்தான் தமிழ். ெபற்ேறாாிடம் விைடெபற்று கிளம்பிய இருவரும் ரயிலில் சண்ைட ேபாடாமல் ேபசி ெகாண்டு வந்தனர். “என்ன தமிழ், அப்பாவிடம் எனக்கு எல்லாம் ெதாியும் என்று ெசால்லி ெகாண்டு இருந்தாய். எப்பவும் எனக்கு ஒண்ணும் ெதாியாது என்று ெசால்லித்தாேன பழக்கம்?”, என்று ேகலியாக விசாாித்தால் பாரதி. “என்னக்கா நீ சும்மா ேகலியா வீட்டில் சண்ைட ேபாடுவைத எல்லாமா சீாியஸா எடுத்து ெகாள்வது?”, என்று தமிழ் ேகட்டைத பார்த்து பாரதிக்கு மயக்கம் வராத குைற. “என்னது அக்காவா?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள். “பார்த்தாயா, நான் அப்பேவ ராஜா சாாிடம் ெசான்ேனன். நான் சீாியஸா அக்கா என்று ெசான்னால் கூட பாரதி நம்ப மாட்டாள் என்று. அைத அப்படிேய ப்ரூவ் பண்ணி விட்டாேய?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான். “ஆமாடா, நீ என்ைன அக்கா என்று கூப்பிட, யாராவது வந்து உனக்கு ெசால்லணுமா? உனக்காேவ ேதாணாதா?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டாள் பாரதி. அெதன்ன இவனிடம் இவ்வளவு க்ேளாசா உலகத்தில் இருக்கும் அதைன விஷயங்கைளயும் இவ்வளவு இயல்பாக பகிர்ந்து ெகாண்டு இருக்கிறான் என்ற ெபாறைமேயா? அவள் அறியாள். “த்ேசா, அப்படி இல்ைல அக்கா, அவர் ெசால்லி ஒண்ணும் நான் கூப்பிடவில்ைல, அவர் எனக்கு எப்ேபாேதா ெசால்லி விட்டார். நானாகத்தான் கூப்பிட்ேடன். நீ அம்மாவிடம் ேபசி ெகாண்டு இருந்தைத ேகட்ேடனா? நீ அம்மா ேமலயும் என் ேமலயும் எவ்வளவு பாசமா இருக்கிறாய் என்று ெதாிந்தது”, என்று ெநகிழ்ச்சிேயாடு ெசான்னான் தமிழ்.
“இப்பதான் ெதாிந்ததாக்கும்?”, என்று ேகலியாக ேகட்டாலும், அவன் ெசால்லி தன்ைன அக்கா என்று கூப்பிடவில்ைல என்று ெசான்னதில் ஏேதா ஒரு தனி சந்ேதாஷம் அவளுக்கு வந்தது. மறுநாள் காைலயில் ஸ்ேடஷனுக்கு ஒருேவைள அருண் வருவாேனா என்ற எதிர்பார்ப்பில் காத்து இருந்த பாரதிக்கு ஏமாற்றம்தான். ஆனால் அந்த மாதிாி வருத்தம் எதுவும் இல்லாமல் ெவளிேய வந்தவன், தமிழின் ேபர் ெபாறித்த அட்ைடைய தாங்கி நின்ற சீருைட அணிந்த டிைரவைர இனம் கண்டு, அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டு சில நிமிடங்களில் அவனுக்கு ேபான் ேபசி, வந்து விட்டைதயும் ெதாிவித்தான் தமிழ். அப்படி என்ன ெவட்டி முறிக்கிறான்? ஸ்ேடஷனுக்கு வந்து இருக்கலாேமா என்ற எண்ணமும், அவன் ஏன் வரணும்? என்ற எண்ணமும் மாறி மாறி எழுவைத பாரதியால் தடுக்க முடியவில்ைல. “வந்ததும் வராததுமா அம்மாவிற்கு தகவல் ெசால்லாமல் யாருக்குடா ேபான் பண்ணுகிறாய்?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டாள் பாரதி. “எல்லாம் நமக்கு ேசஃபா ேபாறதுக்கு வண்டி அனுப்பிய நல்ல மனிதருக்குத்தான்”, என்று ேகலியாக ெசான்னான் தமிழ். “ேநாில் வர முடியாது, ஆனால் வண்டி மட்டும் அனுப்புவாராக்கும்? ெபாிய அலுவலர் என்ற பந்தாவா? ம்கூம்…”, என்று கன்னத்ைத தன்னுைடய ேதாளில் மானசீகமாய் இடித்து ெகாண்டாள். ஆனால், அன்று காைல பத்து மணி அளவில், அவைன அலுவலகத்தில் அவனுைடய அைறயில் அவைனத்தான் சந்திக்க ேபாகிேறாம் என்று ெதாிந்ேத புதிதாக ேவைலக்கு ேசர்ந்த ஐந்து ேபரும் உள்ேள ெசன்ற ேபாது மற்றவர்களுக்கு எப்படிேயா, அவளுக்கு தன் இதயம் துடிக்கும் ஓைச அவள் காதிேலேய ேகட்டது. “ஹாய் பிெரண்ட்ஸ், ஐ ஆம் அருண்ெமாழி, ேமேனஜர் ெஹச் ஆர், ெவல்கம் டு தி ஆர்கைனேசஷன்”, என்று ெபாதுவாக ெசால்லி, ஒவ்ெவாருவைரயும் தனி தனிேய ைக குலுக்கி புன்னைகேயாடு வரேவற்றவைன அவளுக்கு ெதாியவில்ைல. “ேஹய் ேதனம்மா ேகாபம் ேபாய் விட்டதாடா?”, என்று ேகட்ட அந்த புன்னைக பூத்த முகம் எங்ேக?”, அவன் முகத்ைத ேநாில் பார்த்த வினாடியில் ேயாசைனயில், ஏமாற்றத்தில், சுருங்கிய அவளின் முகத்ைத அவனும் கவனித்தான். “ேஹய் ரதி, தாடி பிடிக்கவில்ைலயா? தாடியின் காரணம் அறிந்த பின்னும் உனக்கு பிடிக்காமல் இருக்குமாடா?”, இந்த எண்ணம் ேதான்றிய வினாடியில், அந்த அடர்ந்த காிய நிற தாடிக்குள் புைதந்து இருந்த இதழ்களின் நடுவில் இருந்த ெவண்ணிற வாிைச பற்கள் மின்னெலன ஒளிர்ந்தது. **************************************************** அத்தியாயம் 12 “ஹாய் பாரதி, ெவல்கம்”, என்று அவளின் கண்கைள பார்த்து ெசால்லும்ேபாேத சுற்றிலும் நாலு ேபர் இருக்கும்ேபாது, தன்ைன மீறி எதுவும் நடந்து விட கூடாது என்று கூடுதல் கவனத்துடன் அவளின் ெபயைர இைடெவளியின்றி உச்சாித்தான் அருண். அறிமுகம் முடிந்த பின்பு, அவர்கைள உட்கார ெசான்னவன், அவர்கள் தங்கி இருக்கும் இடம் , ேபாக்குவரத்து வசதி ஆகியைவ குறித்து விசாாித்து விட்டு, ஆரம்ப கால கட்டத்துல இந்த ேவைலயில ெசட்டில் ஆவதற்கு ஏதாவது உதவி ேதைவபட்டால் ேகளுங்க. கூடிய வைரயில் உங்களுைடய பிரச்ைனகைள தீர்க்க அலுவலகமும் நானும் உதவிகரமா இருப்ேபாம்”, என்று புன்னைக ெசய்தான். “சார், எங்களுக்கு டூ வீலர் வாங்கிதர அலுவலகத்தில் ேலான் ஏதாவது ஏற்பாடு பண்ண முடியுமா?”, என்று ஆர்வமாக ேகட்டான் வில்சன். “நீங்க எந்த ஊர் மிஸ்டர் வில்சன்? “, என்று புன்னைகேயாடு விசாாித்தான். “இங்ேக ெசன்ைனதான் சார்”, என்று புாியாமல் விளக்கம் ெசால்ல, “அப்ப இந்ேநரம் உங்களுக்கு ஏற்கனேவ வண்டி இருக்கணுேம? வண்டி இல்லாமல் ெசன்ைனயில் உங்கைள மாதிாி துடிப்பான
இைளஞர்கள் காலம் தள்ளுவது கஷ்டம் ஆச்ேச?”, என்று கண் சிமிட்டி புன்னைகேயாடு அருண் ேகட்ட ேபாேத, அலுவலகத்தில் ேசர்ந்து ஒரு நாள் ஆவதற்கு முன்பு ேலாைன பற்றி விசாாிக்கிறாயா மகேன? என்ற வலிக்காத குட்டும் அதில் இருந்தது. வில்சனின் ேகள்வியும், அருணின் சாமர்த்தியமான பதிலும், வில்சைனயும் ேசர்த்ேத அங்ேக இருந்தவர்கள் ஐந்து ேபாின் முகத்திலுேம புன்முறுவைல வரவைழத்தது என்றால், பாரதியின் கண்களில் ெவளிப்பைடயான பாராட்டுதலும் ேசர்ந்ேத ெதாிந்தது. “ம் மதிய உணவு பற்றி ெசான்னாங்களா? கீேழ தைர தளத்துல காண்டீன் இருக்கு, நீங்க யூஸ் பண்ணிக்கலாம். ெசாந்தமா சைமயல் பண்றவங்க, ைகயில் எடுத்துட்டு வரலாம், மற்றவர்கேளாடு ேஷர் பண்ணிக்கலாம். அந்த மாதிாி ேஷர் பண்ணி ெகாண்டால், அது நிைறய ஸ்வீட் ெமமாீஸ் ெகாடுக்கும். கெரக்டா மிஸ் பா..ரதி?”, முதல் முைற கட்டுபாட்ேடாடு இருந்தவனுக்கு, இப்ேபாது முடியவில்ைல. இைடெவளி தானாக விழுந்து விட்டது. அது அவளின் முகத்தில் ஏற்படுத்திய வர்ண ஜாலங்கள் அவனின் கண்களுக்கு விருந்தாகவும் அைமந்தது. இவனுக்கு ெராம்பதான் ெலாள்ளு, இன்ெனாரு முைற நாலு ேபர் முன்பு அவன் வாயாடாமல் இருக்க ேவண்டும் என்றால் இப்ேபாது ெகாஞ்சம் முன்பு வில்சைன குட்டினாேன அது ேபால, இவைன தான் குட்டினால்தான் உண்டு. அவசரமாக ேயாசித்து, “ஹாஸ்டலில் சைமக்க எல்லாம் முடியாது சார். அப்படிேய சைமத்தாலும் அைத எல்ேலாாிடமும் ேஷர் பண்ணிக்க முடியாது சார்”, என்று முயன்று வரவைழத்த அழுத்தமான குரலில் ெசால்ல முயன்றாள் பாரதி. குரலில் அவள் எதிர்பார்த்த அளவு அழுத்தம் வரவில்ைல என்பது அவளுக்கு புாிந்தது. “எஸ். யூ ஆர் ைரட். நிச்சயமா எல்லாாிடமும் ஒேர மாதிாி ேஷர் பண்ணிக்க முடியாது மிஸ் பாரதி. ெநருங்கியவர்களிடம்தான், ஐ மீ..ன் நல்லா பழகிய நண்பர்களிடம் மட்டும்தான், அந்த மாதிாி பகிர்ந்து ெகாள்ள முடியும்…”, இவன் ெமல்ல நிதானமான குரலில் ெதளிவாக ேபசி ெகாண்ேட ேபாக அவளுக்கு மூச்சைடத்தது. “கடவுேள! இவன் என்ன ெசால்ல வருகிறான்? இனிேமல் இவனிடம் வாய் ெகாடுக்க கூடாது, ஒன்ைற ெசான்னால் அது பத்தாக திரும்பி வருேத”, என்று மனதிற்குள் அவசரமாக முடிவு பண்ணி வாைய இறுக மூடி ெகாண்டாள் பாரதி. அைத பார்த்த அருண்ெமாழிக்கு, அவளின் எண்ண ேபாக்கு புாிந்தது. தன்னுைடய கனவுகளுக்கு உாிய பிரதிபலிப்பு அவளிடம் இருக்கு. ஆனால் அைத அவேள இன்னும் அறியவில்ைல என்பைத அந்த வினாடியில் ெதளிவாக புாிந்து ெகாண்டான். மனதில் ெபருகிய உற்சாகத்ேதாடு திரும்பி எல்ேலாைரயும் ெபாதுவாக பார்த்து, “ஓேக பிெரண்ட்ஸ், உங்கள் அைனவருக்கும் இன்ெனாரு குட் நியூஸ். இன்று இரவு, ஏழு மணிக்கு, ேஹாட்டல் ெரயின் ட்ாீ-ல சின்ன டின்னர் அலுவலகத்தின் சார்பாக ஏற்பாடு பண்ணி இருக்கு. சீனியர் ஆபிசர்ஸ் ஒரு நாைலந்து ேபர், உங்கேளாட சீனியர் டீம் ேமட்ஸ் எட்டு ேபர், நீங்க அஞ்சு ேபர் அவ்வளவுதான். யு ஆர் ெவல்கம்..”, என்று புன்னைகேயாடு ெசால்லியபடி எழுந்தான் அருண்ெமாழி. “தாங்க்யூ சார், குட் ேட டு யூ “, என்ற வாழ்த்துக்களுடன் எழுந்து விைட ெபற்றனர். ைக ெகாடுக்கும்ேபாேத ஒவ்ெவாருவர் முகத்ைதயும் ஆராய்ந்தான். பாரதியின் முகத்தில் என்ன ேயாசைன? முகம் வாட்டமாக இருக்ேக? என்ன ஆச்சு? என்று ேயாசிக்ைகயில் மின்னல் அடித்தது. “ஓ! தமிழ் வந்து இருக்காேன? அவைன பற்றிய கவைலயா? உடேன சாி பண்ணி விடலாம்”, என்று முடிவு பண்ணியவன், “ம் ெசால்ல மறந்துட்ேடேன? உங்க கூட இன்ெனாரு நபைர அைழத்து வர அனுமதி உண்டு. ெபற்ேறார், உடன் பிறந்ேதார், ேகர்ள் ப்ெரண்ட், பாய் ப்ெரண்ட், யாராக இருந்தாலும் சாி, ஒன்லி ஒன். சாியா? மாைலயில் சந்திக்கலாம்”, என்று அருண்ெமாழி முடிக்கும்ேபாேத அங்ேக பாரதியின் முகத்தில் ஆயிரம் வாட்ஸ் விளக்ெகாிந்தது. ஒவ்ெவாருவராக ைக குலுக்கி விைட ெபற்று ெவளிேயற, கைடசியில் தயங்கி தயங்கி “ஒரு ெகஸ்ைடயும் அைழத்து வர ெசான்னதற்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ் சார்”, என்று சந்ேதாஷமாக ெசான்னாள்.
அவளின் ைகைய பற்றி குலுக்கியவன், விடாமல் பிடித்தபடி, “சார் ேவண்டுமா பா…ரதி? கால் மீ, ராஜா ஆர் அருண்”, என்று ெசால்லி அவைள ேநராக பார்த்தான் அருண். “அ..து அவசியம் இல்ைல சா..ர்.. எனக்கு அப்படி எல்லாம் ேபர் ெசால்லி கூப்பிட்டு பழக்கம் இல்ைல”, என்று ெசால்லியபடி, ைககைள பிடுங்குவது ேபால ெவளிேய ெதாியாமல் விடுவித்து ெகாள்ள முயன்றாள் பாரதி. “தப்பில்ைல. இப்ேபாது எல்லா கார்ேபாேரட் ஆபிசிலும், எல்ேலாரும் எல்ேலாைரயும் ேபர் ெசால்லித்தான் அைழப்பது வழக்கம். ட்ைர பண்ணி பாேரன். அப்புறம் இன்ெனாரு முக்கியமான விஷயம். ெகஸ்ட் ேசர்த்தது உனக்காகத்தான். உனக்கு ஒரு ெகஸ்ட் இருக்கிறார். அவைர விட்டு விட்டு நீ முழு மனேசாடு ெவளிேய வரமாட்டாய் என்று என் மனதில் ஒரு பட்சி ெசால்லியது. அதனால்தான் ஒரு விருந்தினைரயும் பட்டியலில் ேசர்த்ேதன். சாியா?”, என்று ேகட்டு கண் சிமிட்டி புன்னைக ெசய்தான் அருண்ெமாழி. அந்த பளீர் புன்னைகயில் முகத்தில் ஏறிய பிரகாசம் அந்த தாடிக்குள் காணாமல் ேபானேதாடு, அந்த கண் சிமிட்டலும், சீண்டலான ேபச்சும், ேசர்ந்து ெகாள்ள எாிச்சேலாடு, ைககைள அவசரமாய் விடுவித்து ெகாண்டாள் பாரதி. “கர்மம், இெதன்ன சாமியார் மாதிாி? யார் ெசால்லி வளர்க்கிராேனா? சகிக்கைல. கண்றாவி, என்று தைலயில் அடித்து ெகாள்ளாத குைறயாக ெவளிேய வந்தவளுக்கு, உடேன கைடக்கு ேபாய், டிஸ்ேபாசபில் ேரசர் வாங்கி, அந்த கன்னத்ைத அவசரமாக மழித்து விட ேவண்டும்”, என்று ேதான்றிய எண்ணத்ைத பார்த்து, திைகத்து ேபாய் விட்டாள். ைஹேயா தனக்கு என்ன ஆச்சு? இப்படி எல்லாம் தான் நிைனத்தது ெவளிேய ெதாிந்தால் எப்படி இருக்கும்? அதுவும் அவனுக்கு ெதாிந்தால்… கடவுேள! தவித்து ேபாய் விட்டாள் பாரதி. ஆனாலும், எண்ணங்கள் ேவைல நடுவிலும், அவ்வப்ேபாது அவைன மீண்டும் மீண்டும் ெதாடுவைத அவளால் தவிர்க்க முடியவில்ைல. எல்ேலாரும் இருக்கும்ேபாது மிஸ் ேபாட்டு மாியாைதயாக ேபசினாேன? ஆனால் கைடசியாக ஒருைமயில், அதுவும் பட்சி ெசால்லியது என்ற மாதிாி… ேகலி கிண்டேலாடு… இவன் மனதில் என்னதான் நிைனத்து ெகாண்டு இருக்கிறான்? என்று ேகாபம் வந்தது. ஆனால் அந்த ேகாபத்தில் வீாியம்தான் இல்ைல. பாரதி ைககைள கடுப்ேபாடு விடுவித்து ெகாண்டு ேபானைத பார்த்த அருண்ெமாழி காரணத்ைத தவறாக யூகித்தான். அவளுக்கு தான் ைகைய அவ்வளவு ேநரம் பற்றி இருந்தது பிடிக்கவில்ைல. கண்ணியத்தின் அளவு ெகாஞ்சம் அங்ேக எல்ைல தாண்டி விட்டது. உனக்கு என்ன அவசரம் என்று தன்ைனத்தாேன திட்டி ெகாண்டான். சீக்கிரம் அவளிடம் ெசால்லி விட ேவண்டும். இல்ைல என்றால் இது மாதிாி ஓாிரு சம்பவங்கள் நிகழ்ந்தால், தான் கண்ணிய குைறவானவன் என்ற மாதிாி எண்ணம் அவள் மனதில் விழுந்து விட கூடும். அது சாி இல்ைலேய? என்று ெபருமூச்ேசாடு இருக்ைகயில் சாய்ந்தான். ஆபிஸ் கணக்கில், ஒரு விருந்தாளிக்கு ேவறா? ெராம்பத்தாண்டா தாராளம் என்று மனசாட்சி குட்ட, அவன் புன்னைக ெசய்தான். “ேஹய், அது ஆபிஸ் ெசலவு இல்ைல. என்னுைடயது. அவைள தவிர ேவறு யாருக்கும் ெகஸ்ட் வருவார்கள் என்ற நம்பிக்ைக இல்ைல. அப்படி வந்தால் அதுவும் என் கணக்குத்தான். அைத ேபாய் ஆபிஸ் கணக்கில் எழுதுேவனா? இது என்னுைடய ெபர்சனல் கணக்கு. எவ்வளவு ெசலவு ெசய்தாலும், லாபம் மட்டுேம காண்பிக்கும் காதல் கணக்கு”, என்று மனதிற்குள் உற்சாகத்ேதாடு ெசால்லி ெகாண்டான். அன்று பகல் ெபாழுது முழுவதிற்கும், தமிேழாடு ெசலவு ெசய்ய ஒரு டூாிஸ்ட் கிைடயும் வாடைக காைரயும் ெகாடுத்து அனுப்பி ைவத்து இருந்த அருண்ெமாழி அவ்வப்ேபாது ெதாைலேபசியில் அவனிடம் ேபசவும் மறக்கவில்ைல. அவனுக்கும் இரவு விருந்து பற்றி ெசால்லி இருந்ததால், அவன் ஆறு மணிக்கு எல்லாம் வீட்டிற்கு திரும்பி வந்து விட்டான். வந்ததும் வராததுமாய் பாரதியிடம் ெதாைலேபசியில் ேபசினான். “ேஹய் பாக்ஸ், ஃபர்ஸ்ட் ேட இன் ஆபிஸ் எப்படி இருந்தது? உங்க டீம் லீடர் எப்படி? கடியா? ஜாலியா?”, என்று உற்சாகமாய் விசாாித்தான் தமிழ்.
“ேடய் நீ என்னடா பண்ணினாய்? பகல் முழுக்க ேபார் அடித்ததா? சாாிடா…”, என்று கவைலயாக ெசான்னாள் பாரதி. “ேஹய் பாக்ஸ், ேகட்ட ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லாமல் தப்பு தப்பா யூகிச்சு ேதைவ இல்லாமல் கவைல படுகிறாேய? எனக்கு எங்ேக ேபார் அடித்தது? நான் ஜஸ்ட் இப்பதான் ராஜா சார் வீட்டுக்குள் நுைழகிேறன். நுைழயும்ேபாேத உனக்குத்தான் ேபான்”, என்று உற்சாகமாய் அளந்தான். “எங்ேகடா ேபானாய்? தனியாவா? வழி ெதாிஞ்சதா?”, என்று அடுக்கடுக்காய் ேகள்விகைள ேகட்க அவன் சிாித்தான். “நீ எப்ேபா பாக்ஸ் வளர்வாய்? சில விஷயங்கள் ஊகிக்க ேவண்டாமா? முதலில் நீ உன்ேனாட முதல் நாள் ஆபிஸ் அனுபவம் பற்றி ெசால்லு, ேஹாட்டல் ெரயின் ட்ாீயில் உட்கார்ந்து என்னுைடய அவுடிங் அனுபவம் பற்றி ேபசலாம்”, என்று தமிழ் கூலாய் ெசால்ல அவள் ேமலும் வியப்பில் வாயைடத்து ேபானாள். அவன்தான் ஏேதா ஏற்பாடு பண்ணி இருக்க ேவண்டும் என்பது புாிந்தது. ஏன் இவ்வளவு அக்கைற காட்டி ெசய்கிறான்? கிைடத்த விைட மனசுக்கு பிடித்து இருந்தாலும் பயமாய் இருந்தது. தான் மனதிற்கு பிடித்த விதமாய் கற்பைன ெசய்து ெகாள்கிேறாேமா என்று தயக்கம் வந்தது. அவன் சாதரணமாகேவ எல்ேலாாிடமும் கலகலப்பாக ேபசுபவனாகேவ இருக்கலாம். “ேஹய் பாக்ஸ் என்ன மூட் அவுட்டா? ஒண்ணுேம ெசால்ல மாட்ேடன் என்கிறாய்…”, கவைலேயாடு விசாாித்தான் தமிழ். “ச்ேச ச்ேச, அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைலடா. ஆட்ேடாவில் இருந்து இறங்கிேனன். காசு ெகாடுத்ேதன். ஆபிசில் ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைல. எங்க காேலஜில் இருந்ேத அஞ்சு ேபர் இல்ைலயா? புது இடம் என்ற வித்தியாசம் ெதாியேவ இல்ைல”, என்று வாயில் வந்தைத ெசால்லி சமாளிக்கும் ேபாேத புது இடம் என்ற பயம் வராததற்கு அந்த நான்கு ேபர் மட்டும்தானா காரணம் என்ற ேகள்வி எழ, அைத அவசரமாய் அடியில் ேபாட்டு மூடினாள். “ஓேக பாக்ஸ், ெரடியாகி இரு. நான் வந்து உன்ைன ஹாஸ்டலில் கூப்பிட்டுக்கேறன்”, என்று ேபாைன ைவத்து விட்டான். “இங்ேக வந்து கூப்பிட ேபாகிறானா? அவனும் வருவானா? ஹய்ேயா! “, என்று பதறிய மனைத சமாளித்து, முகம் கழுவி தயாராகினாள். ெவகு சில சமயம் மட்டுேம கட்டி இருந்த புடைவைய எடுத்த ேபாது இது அவசியம்தானா என்ற ேகள்வி எழுந்தது. தன்னிடம் இருக்கும் சுடிதார் எல்லாேம சாதரணமாக அலுவலுக்கு ேபாவதற்கு சாியாக இருக்கும். இந்த மாதிாி ெபாிய ேஹாட்டலில் டின்னர் ேபாவதற்கு ெபாருத்தமாய் க்ராண்டாய் தன்னிடம் எதுவும் ட்ெரஸ் இல்ைல. இந்த பிாிண்டட் சில்க் இருக்கட்டும், பரவாயில்ைல என்ற முடிவிற்கு வந்து அைதேய கட்டி கிளம்பினாள். புடைவைய கட்டி முடிக்கும்ேபாது சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாமல், அவனும் ேவஷ்டி சட்ைடயில் வருவானா என்ற ேகள்வி ேதான்றி, ஆமாமா, காவி ேவஷ்டி கட்டி, உருத்திராட்ச மாைல ேபாட்டால் இன்னும் ெபாருத்தமா இருக்கும் என்று எாிச்சலில் முடிந்தது. அவனும் தமிேழாடு வருவான் என்று தன்ைன மீறி ஆவலுடன் அவள் காத்து இருக்க, கால் டாக்சியில் அவன் மட்டுேம வந்தான். “ேஹய் பாக்ஸ், புடைவயில அசத்துகிறாய். அம்மா இல்லாமேலேய உனக்கு புடைவ கட்ட ெதாியுமா?”, என்று ேகலி ெசய்தான். “உனக்கு ெதாியுமா ராஜா சார் எல்லாத்துலயும் வித்தியாசமா திங்க் பண்ணுகிறார். எல்ேலாரும் காதல் ேதால்விக்கு தாடி வளர்த்தால், இவர் காதல் வளர தாடி வளர்க்கிறார்”, என்று அவளின் இரத்த அழுத்தத்ைத எகிற ைவத்தான். “உனக்கு ேவற ேவைல இல்ைல. எப்ப பார்த்தாலும் அந்த ராஜா சாைர பற்றிேய ேபசிட்டு இரு”, என்று சிடுசிடுக்க ைவத்தான்.
அடுத்த வினாடியில், “ஆனால் நான் ெசான்ேனன் என்ற ஒேர காரணத்திற்காக, மூணு மாசமா வளர்த்து வந்த தாடிைய, இன்னிக்கு டின்னருக்காக எடுத்து விட்டார் ெதாியுமா?”, என்று அவளின் மனதில் பால் வார்த்தான். “ேஹய் நிஜமாவா”, என்று ஆவைல அடக்க முடியாமல், கண்கைள விாித்து பாரதி ேகட்ட ேபாது, “சந்ேதகம் இருந்தால் நீேய பார்த்து ெதாிஞ்சுக்ேகா, அங்ேக வாசலில், ஸ்ைக ப்ளு அண்ட் ெமரூன் ெசக்ட் ஷர்ட் க்ாீம் ேபண்ட் ேபாட்டு நிற்கிறார் பாரு. அதுவும் என்ேனாட சாய்ஸ் தான். சூப்பரா இருக்கு”, என்று ைக காட்டி ெசான்னபடி காாில் இருந்து இறங்கினான் தமிழ். தமிைழ ‘வா வா’, என்று உற்சாகமாய் வரேவற்றவன், “ஹாய் ரதி, ெவல்கம்”, என்று மானசீகமாய் விாிந்து மலர்ந்த கண்களால் வரேவற்றேபாது அவன் ெதாண்ைடயில் இருந்து சத்தம் வராமேலேய அந்த ரகசிய வார்த்ைதகள் அவள் காதுகைள தழுவி இதயத்தில் நுைழந்த மாயம் என்னேவா? ****************************************************** அத்தியாயம் 13 அந்த ஆகாய நீல வண்ண உடலில் பிங்க் வண்ணத்தில் பூக்களும் ெகாடிகளுமாய் பின்னி பிைணந்து இருந்த அந்த பிாிண்டட் சில்க் ேசைலயில், தளர பின்னிய ஒற்ைற பின்னலில், கழுத்து வைர வழிந்த ெகட்டியான மல்லிைக பூவின் ஒற்ைற சரத்தில், சின்ன ேகாபி வடிவத்திலான அடர் பிங்க் வண்ண ெபாட்டும், அதில் பதித்து இருந்த ஒற்ைற கண்ணாடி கல்லும், மிதமான அலங்காரமுமாய், அழகு ேதவைதயாய் ‘ரதி’, என்ற ெசல்ல ெபயருக்கு ெபாருத்தமாய் காாில் இருந்து இறங்கி நின்ற பாரதியின் முகத்தில் இருந்து கண்கைள பிாித்து எடுப்பது அருண்ெமாழிக்கு சிரமமாகேவ இருந்தது. அருண்ெமாழியின் நிைலைமேய ேதவலாம் என்று இருந்தது பாரதியின் நிைல. அன்று காைல பத்து மணிக்கு மூன்று மாதங்களுக்கு பிறகு, அவைன சந்திக்க ேபாகிேறாம் என்ற ஆவலில் இதயம் படபடக்க ெசன்றவளின் உற்சாகம் எல்லாம் ஊசி குத்திய பலூன் ேபால, அந்த முகத்ைத பார்த்த வினாடியில் வடிந்து ேபானது. அதுவும் ந…ன்…றா..க..த்..தா..ன் இருந்தது. அவனுக்கு பிடித்து இருந்தேதா என்னேவா? ஆனால் அவளுக்குத்தான் பிடிக்கவில்ைல. “அவன் முகம், அவன் கன்னம், தாடி வளர்க்கிறான், ேஷவ் பண்ணிக்கறான். அவனுைடய ெபர்சனல் விஷயத்தில் தைலயிட தான் யார்?”, என்று தன்ைனத்தாேன ெவகுவாய் முயன்று ேதற்றி ெகாண்டு இங்ேக வந்தால், இங்ேக அவன் ஆனந்த அதிர்ச்சி ெகாடுக்கிறான். மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு பார்த்த அேத குறும்பு சிாிப்பும், மலர்ந்த கண்களும் வழவழ கன்னங்களும் ெகாண்ட முகம், மானசீகமாய் ரதி என்ற ெகாஞ்சலுடன் வரேவற்றேதா என்ற பிரைம கூட ேதான்றியது. பிரைமயா? அப்படித்தான் இருக்க ேவண்டும். அவனின் குரல் எதுவும் காதில் விழுந்த மாதிாி ெதாியவில்ைல. ஆகாய நீலவண்ணம் உனக்கும் பிடிக்குமா? அதுவும் ெமரூன் கலரும் நல்ல காம்பிேனஷன். எடுப்பாக இருக்கு உனக்கு. தமிழ் ெசால்லி ெசெலக்ட் பண்ணினாயா? தமிழுக்கு துணி எடுப்பேத நான்தாேன? “ேஹய் பாக்ஸ் என்ன அங்ேகேய நின்று விட்டாய்? என்ன வாசலில் நின்று நீ இந்த ேஹாட்டலின் ாிஷப்ஷனிஸ்ட் ேவைல பார்க்க ேபாகிறாயா? உனக்குத்தான் பார்ட்டி, உள்ேள வா”, என்று முன்னால் ெசன்ற தமிழ் திரும்ப வந்து ைககைள பற்றி ேலசாய் இழுத்தான். தமிழின் குரல் ேகட்ட பிறேக, அதுவைர இருவரும் தனியாக சஞ்சாித்து ெகாண்டு இருந்த கனவுலகில் இருந்து தைரக்கு அவசரமாய் இறங்கி வந்தனர். “என்ைன ஏண்டா, இந்த ேஹாட்டலுக்கு ாிஷப்ஷனிஸ்ட் ேவைல பார்க்க ெசால்கிறாய்? நான் ெடக்னிகலி குவாலிஃைபட் ஆக்கும்”, என்று ேவகமாய் பாரதி ேபச ஆரம்பிக்கும் ேபாேத மற்ற இருவரும் ஒருவைர ஒருவர் பார்த்து ெகாண்டனர். “திஸ் இஸ் ஒாிஜினல் பாரதி. ெவல்கம் ேமடம்”, என்று தமிழ் ேகலியாக ெசால்ல அைத அங்கீகாித்து புன்னைக ெசய்தான் அருண்ெமாழி.
“இன்னும் உங்க பிெரண்ட்ஸ் எல்லாம் வரவில்ைல. நமக்கு தனி ஹால் அலாட் ஆகி இருக்கு. ஃபீல் ஃப்ாீ”, என்று அைழத்து ெசன்றவன் அைறைய காட்டி விட்டு மீண்டும் வாசலுக்கு ெசன்று விட்டான். சில நிமிடங்கள் கழித்து, உள்ேள வந்தவன், பிறர் கவனத்ைத ஈர்க்காத வண்ணம் அருகில் அமர்ந்து, “உனக்கும் ஆகாய நீல வண்ணம் பிடிக்குமா?”, என்று அவளின் புடைவைய கண்ணால் சுட்டி காட்டி விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. அவன் கண்களில் ெதாிந்த ஆர்வமும் பாராட்டுதலும் உள்ளத்ைத குளிர்விக்க, இயல்பான குறும்பு எழுந்து, “உனக்கும் என்றால் என்ன அர்த்தம்?”, என்று விசாாித்தாள். அவளின் ேகலிைய உணர்ந்து ரசித்து, சின்ன புன்னைகேயாடு “உனக்குமா என்றால், இன்ெனாரு ஆளுக்கும் அது பிடிக்கும் என்று அர்த்தம். அது கூட ெதாியாதா?”, என்று ேகட்டான் அருண். “அது ெதாியும், அந்த இன்ெனாரு ஆள் யார் என்பதுதான் என்னுைடய ேகள்வியின் அர்த்தம். அது உங்களுக்கு புாியவில்ைலயா?”, என்று பதிலுக்கு மடக்கினாள். “ஏன் புாியாமல் என்ன? அது உன்ேனாட கண்காணிப்பில், உன்னுைடய வழிகாட்டுதலில் வளர்ந்து இருக்கும் உன்னுைடய தம்பிதான். அவேனாட ேடஸ்ட் உனக்கு ெதாியாதா? அைத என்னால் நம்ப முடியவில்ைலேய?”, என்று ேகலியாக கண்கைள விாித்தான் அருண்ெமாழி. “அது ெதாியும். ஆனால் ….”, என்று இழுத்தவளுக்கு இவன் ெபாய் ெசால்கிறான் என்ற சந்ேதகம் ேதான்ற, அவைன இைமக்காமல் பார்த்தாள். “ேஹய் இெதன்ன இப்படி பார்க்கிறாய்? முதலில் காாில் இருந்து இறங்கிய ேபாதும் இப்படித்தான் பார்த்தாய். என்ன விஷயம்?”, என்று குறும்பாக ேகட்டவன் கரம் அவனின் தாைடைய தடவி ெகாண்டு இருந்தது. இப்ேபாது பதில் ெசால்ல முடியாமல், அவள் ேமலும் திணற, “ேசன்ஜ் பிடித்து இருக்கிறதா?”, என்று ரகசிய குரலில் அருண் விசாாித்த வினாடியில், “பாரதி…”, என்ற சம்பத்தின் குரல் ேகட்க, அவள் அவசரமாய் அவன் புறம் திரும்பாமல் ேவகமாய் ஓட்டம் எடுக்க, அந்த ஓட்டேம அவளின் மன நிைலையயும் ேகள்விக்கான பதிைலயும் ெதளிவாக ெசான்னது. உணவு ேவைளயில் பஃேப முைறயில் ஏற்பாடு ெசய்யப்பட்டு இருந்ததால், லானில் ைகயில் ப்ேளட்ேடாடு சின்ன சின்ன கும்பலாக நின்று ேபசி ெகாண்டு இருக்க, சீனியர் அலுவலர்கள் வந்து இருந்ததால், பாரதிைய தனிைமயில் சந்திக்க முடியவில்ைல என்றாலும் விடாமல் பாரதிைய கண்களால் ெதாடர்ந்து ெகாண்டு இருந்தான் அருண். அவன் குறிப்பாக ெசால்லி, அவைள ராஜன் பாபுவின் டீமில் ேபாடவில்ைல என்றாலும், அவன் திரும்ப திரும்ப அவள் அருேக வந்து ேபசி ெகாண்ேட இருந்தது அவனின் எாிச்சைல கூட்டி ெகாண்டு இருந்தது. இவன் என்ன இவளிடம் அப்படி வழிந்து வழிந்து ேபசி ெகாண்டு இருக்கிறான்?’, என்ற ேகாபம் ேதான்றி, வளர்ந்து விஸ்வரூபம் எடுத்து ெகாண்டு இருந்தது. புதிதாக ேசர்ந்து இருக்கும் ஐவாில் இருவர் அவனுைடய டீமில் இருந்ததால், ேவறு வழி இன்றி அவைன அைழக்க ேவண்டி இருந்தது. தனிப்பட்ட முைறயில் அவைன அைழக்காமல் இருக்க அருணுக்கு சம்மதம்தான். ஆனால் அலுவலக ாீதியாக அதுவும் அவன் டீம் லீடர் என்ற முைறயில் தவிர்க்க முடியாமல் அைழத்து விட்டு எாிச்சைல அடக்கி ெகாண்டு இருந்தான். அவனுக்கு சற்றும் குைரயாமல் எாிச்சல் பட்ட இன்னும் இரண்டு ஜீவன்களும் இருந்தது. ஏற்கனேவ நன்னிலம் ேகாவிலில் ‘உன் கீேழ ேவைல பார்க்காமல் இருந்தால் நல்லா இருக்கும்’, என்று பட்ெடன்று ெசான்ன மாதிாி இங்ேக எதுவும் ெசால்ல முடியாமல், குடும்ப சூழலும் இப்ேபாைதய அருணின் அருகாைம தந்த பாதுகாப்பு உணர்வும் தடுக்க, எாிச்சைல ெவளிக்காட்டாமல் இருக்க பாரதி முயன்று ெகாண்டு இருந்தாள். “ஹாய் பாரதி, எனக்கு ெதாியும், எப்படியும் நீ இங்ேகதான் ேவைலக்கு வர ேவண்டும். என் பார்ைவயில்தான் நீ பணி புாிய ேவண்டும் என்று நான் அன்ேற ெசான்ேனனில்ைலயா? எப்படி நம்ேமாட கணிப்பு?”, என்று ெபருைமயாக ெசான்னவைன பார்த்து மனதிற்குள் பல்ைல கடித்தாள் பாரதி.
“அன்ேற கடவுளிடம் ேவண்டிேனன். இப்ேபாைதக்கு எனக்கு ேவைல அவசியம் என்பதால் இங்ேக வர ேநர்ந்தது, ஆனாலும் அட்லீஸ்ட் நீ இருக்கும் டீமில் இருக்க கூடாது என்று மனசுக்குள்ேளேய ேவண்டிேனன். நல்லேவைள கடவுள் எனக்கு அந்த கஷ்டம் ெகாடுக்கவில்ைல”, என்று மனதிற்குள் ெசால்லிெகாண்டாள் பாரதி. தன் எாிச்சைல ெவளிக்காட்டாமல், “நீங்க ெராம்ப தீர்க்க தாிசி ேபால. பின்னால் நடக்க ேபாவது எல்லாம் உங்களுக்கு முன்னாேலேய ெதாிந்து விடுேமா?”, என்று கடுப்ேபாடு ெசான்னாள். அவளின் கடுப்ைப உணராமல், அல்லது உணர்ந்தாலும் அைத புறம் தள்ளி, “எஸ், இன்னும் ஒரு ேஜாசியம் ெசால்கிேறன் ேகட்கிறாயா?”, என்று விாிந்த புன்னைகேயாடு ேகட்டான் ராஜன் பாபு. “எனக்கு இந்த ேஜாசியம் ஜாதகம் இதில் எல்லாம் நம்பிக்ைக சுத்தமாக கிைடயாது”, என்று பட்ெடன்று ெசான்னாள் பாரதி. இன்னும் இந்த உளறைல எவ்வளவு ேநரம் ேகட்பது? எங்ேக ேபானனர்கள் இந்த ெஜன்சி, வில்சன், சம்பத் எல்லாம், என்று கண்களால் ேதடினாள். “உனக்கு நம்பிக்ைக இல்லாவிட்டால் என்ன? மூன்று மாதத்திற்கு முன்னால் நான் ெசானனது நடந்ததா இல்ைலயா? அேத மாதிாி இன்னும் ஆறு மாசம் கழிச்சு, உனக்கு காதல் திருமணம் நடக்கும்”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப அவள் ெவடித்தாள். “நான்ெசன்ஸ், எனக்கு இந்த காதல் கீதல் இதில் எல்லாம் நம்பிக்ைக இல்ைல. எனக்கு என்ன ேதைவ என்று என் ெபற்ேறாருக்கு ெதாியும். அவர்கள் பார்த்து என்ன ெசய்தாலும் அைத ஏற்று ெகாள்ேவன். உங்கேளாட இந்த ேஜாசியம் நிச்சயமா நடக்காது”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக அடிக்குரலில் ெசால்லி முடித்தாள் பாரதி. அவள் என்ன வார்த்ைதகள் ெசான்னாள் என்பது துல்லியமாக அருகில் நின்றவருக்கு கூட ேகட்டு இருக்காது என்றாலும், அவளின் முகத்தில் இருந்த அந்த கடின பாவைன, அவைள பார்த்தவர் கண்களுக்கு ெதாிந்தது. அந்த கண்களில், அருண்ெமாழியும் தமிழும் இருந்தனர். “யார் சார் அந்த ஆள்? சும்மா சும்மா பாரதிகிட்ட ேபாய் வழிஞ்சுகிட்டு இருக்கிறான்? இந்த ஆைள நன்னிலம் ேகாவிலில் அந்த ஃபங்ஷனில பார்த்து இருக்கிேறேன? உங்க ெசாந்தகாரரா? ஆபிஸ் கலீக் மட்டுமா? நான் ேபாய் சுருக்குன்னு ஏதாவது ெசால்லிடட்டுமா?”, என்று தன்னுைடய எாிச்சைல அப்படிேய ெகாண்டு வந்து அருணிடம் ெகாட்டினான் தமிழ். “ெசாந்த ஊர்க்காரர் தமிழ். ெசாந்தம் மாதிாிதான். அெதல்லாம் பாரதிேய சமாளிக்கட்டும். ெவளிேய ேவைலக்கு என்று வந்தால், இந்த மாதிாி ஆட்கள் அஞ்சுக்கு ெரண்டு ேபர் இருக்கத்தான் ெசய்வாங்க. அைதெயல்லாம் அவங்கேள தனியா ேஹண்டில் பண்ண கற்று ெகாள்ள ேவண்டியதுதான். எல்லா ேநரமும் நீ துைணக்கு வர முடியுமா? இப்ப நீ ேபசாமல் இரு. நிைலைம ைக மீறாமல் நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன்”, என்று அவைன அடக்கினாலும், அவன் சட்ைடைய பிடித்து நாலு அைற விட மாட்ேடாமா என்று அருணுக்கு ஆத்திரம் ெபருகியெதன்னேவா உண்ைமதான். என்னதான் ேபசாமல் இரு என்று அருண் தமிைழ அடக்கினாலும் ஒரு ெலவலுக்கு ேமல் அவனால் ெபாறுக்கமுடியவில்ைல. ஐஸ்க்ாீம் கப் எடுக்க ேபான பாரதியின் பின்னால் ேபாய் நின்று, “ஸ்வீட் ஏன் சாப்பிடவில்ைல? இந்த ைபனாப்பிள் புடிங் நல்லா இருக்குேம, இது இந்த ேஹாட்டல் ஸ்ெபஷல்”, என்று கைத விட்டு ெகாண்டு இருந்த ேபாது அருகில் வந்தான் தமிழ். அவனின் கவனத்ைத பாரதியிடம் இருந்து திருப்ப முடிவு ெசய்து, “ஹேலா ஐ ஆம் தமிழ்”, என்று எாிச்சைல அடக்கி ைக நீட்டினான். அவேன சிரமபட்டு சந்தர்ப்பத்ைத உருவாக்கி, பாரதியின் வாயில் இருந்து வார்த்ைத முத்துக்கைள பிடுங்கி எடுக்க முயற்சி ெசய்து ெகாண்டு இருந்த ேபாது எதிர்பாராமல் வந்த இைடயீட்டால் எாிச்சலுற்று திரும்பியவன், “வாட்? நீ தமிழா? நாங்க எல்லாம் அப்ப இங்க்லிஷா ? யார் ேமன் நீ? ெகாஞ்சம் கூட ேமனர்ஸ் இல்லாமல் இரண்டு ேபர் ப்ைரேவட்டா ேபசிட்டு இருக்கும்ேபாது வந்து மூக்ைக நுைழக்கிறாய்?”, என்று ஆத்திரத்ேதாடு இைடயிட்டான். “ஹேலா, ஹேலா, இது தமிழ் ெசல்வன் என்னுைடய தம்பி”, என்று அதட்டலாக பாரதி இைடயிட்ட உடேன அவனின் பாவைனேய மாறி ேபானது.
“நீ இவைனத்தான் ெசால்லி ெகாண்டு இருந்தாயா? ப்ளஸ் டூ எக்ஸாம்ஸ் பிரமாதமாய் எழுதி இருக்கிராயாேம? ெமைரன் இஞ்சினியர்கனவு எல்லாம் வச்சு இருக்கிறாய் ேபால? உங்க அக்கா ெபருைமயா ெசால்லிட்டு இருந்தாங்க”, என்று ஒப்புக்கு மனம் இல்லாமல் ேகட்டான் ராஜன் பாபு. “உங்களுக்காகேவ நான் இத்தைன நாள் ஆைசேயாடு வளர்த்து வந்த ெமைரன் இஞ்சினியர் கனைவ விட்டு விட்டு, மருத்துவம் படிக்கலாமா என்று பார்க்கிேறன் சார். அெதப்படி சார், உங்களுக்கு ெசெலக்டிவ் அம்னீஷியாவா? ஒேர நாளில் ஒேர ேநரத்தில் பார்த்த இருவாில், ஆண் முகம் மறந்து, ெபண்ணின் முகம் மட்டும்தான் நிைனவில் இருக்குேமா? “, என்று சிாிக்காமல் ேகட்டான் தமிழ். தமிழ் ராஜன் பாபுைவ ெநருங்கி ேபச ஆரம்பித்த உடேனேய, தான் இருந்த இடத்தில் இருந்து விலகி அவசரமாய் அங்ேக வந்தான் அருண்ெமாழி. அலுவலக ாீதியாக தான் ஏற்பாடு ெசய்த விருந்தில், சின்ன ைபயன் ஏதாவது புாியாமல் ேபசி, பிரச்ைன ஆகி விட கூடாேத என்ற ஆதங்கத்தில், கிட்டத்தட்ட ஓடி வந்தான் என்ேற ெசால்லலாம். ஆனால் அவன் அந்த இடத்ைத ெநருங்கிய ேபாது தமிழ் அப்பாவியாய் சிாிக்காமல் ெசான்ன வார்த்ைதகள் ராஜன் பாபுவிற்கு புாியவில்ைல. ஆனால் அவன் என்ன நிைனத்து ெசான்னான் என்பது உடனடியாக அேத அைல வாிைசயில் இருந்த பாரதிக்கும், அந்த அைல வாிைசைய அறிந்த அருண்ெமாழிக்கும், உடனடியாக புாிந்து விட, சட்ெடன்று சிாிப்பு வந்து விட்டது. சின்ன ேகலிதான். நண்பர்களுக்குள் என்றால் அப்படி கால் வாருவைத சாதரணமாக எடுத்து ெகாள்ளலாம். ஆனால் ெசான்னவருக்கும் ேகட்டவருக்கும் இைடேய நட்புணர்வு என்பது சிறு துளி கூட இல்லாததால், ஆத்திர ெபாறி ேதான்றியது. பாரதி, நன்னிலம் ேகாவிலில் நைடெபற்ற விழாவிற்கு தமிழும் வந்து இருந்தான் என்று சிாிப்பின் நடுேவ ெசான்னபிறகு, தமிழின் ேகலியின் அர்த்தம் புாிந்ததால், ெபாறி ெபரு ெநருப்பானது. உண்ைம புாிந்த பிறகு, தமிழின் ேகலிைய ரசித்த அருண்ெமாழியின் சிாிப்பினால், அந்த ெநருப்பில் ெநய் ஊற்றப்பட்டு, ெபாிதாக வளர்ந்தது. அடுத்து வந்த முக்கால் மணி ேநரத்தில், அருண்ெமாழி தமிைழ தன் கூடேவ ைவத்து ெகாண்டதும், அவ்வப்ேபாது அவர்கள் இயல்பாய் ேபசி சிாித்தாலும், தன்ைன குறித்துதான் ேகலி ேபசி சிாிக்கிறார்கேளா என்ற சந்ேதகம் வளர்ந்தது. அதற்கும் ேமலாக, அவ்வப்ேபாது பாரதிைய தடவிய அருணின் காதல் பார்ைவையயும், அைத கண்டும் காணாமல் ரசித்து புன்னைகேயாடு திரும்பி ெகாண்ட பாரதியின் ஜாைடையயும், பார்த்தவனுக்கு உள்ளத்தில் ேமலும் ேமலும் ெபாறைம தீ ெகாழுந்து விட்ெடாிய ெதாடங்கியது. தான் அவைள ‘பிடித்து இருக்கிறதா?’, என்று ேகட்டதுேம, உடனடியாக, ‘எனக்கு இந்த காதலில் எல்லாம் நம்பிக்ைக இல்ைல. ெபற்ேறார் பார்த்து முடிவு பண்ணுவதுதான்’, என்று அவ்வளவு உறுதியாக அவசரமாக ெசான்னாேள? “இப்ேபாது இவளுைடய ெபற்ேறார் ெசால்லித்தான், அவர்கள் அனுமதி ெகாடுத்தபின்தான் இவைன லவ் லுக் விடுகிறாளாக்கும்? என்று மனதில் ேதான்றிய எாிச்சலில் ெபாறாைமயில், புழுங்கி தவித்து ெகாண்டு இருந்தான் ராஜன் பாபு. ***************************************************** அத்தியாயம் 14 தமிழ் அன்று ஊருக்கு கிளம்புவதால் அவைள வழி அனுப்ப பாரதி ரயில்நிைலயத்திற்கு வந்து அவனுடன் ேபசி ெகாண்டு இருந்தாள். பத்தைர மணி ரயிலுக்கு, இரவு எட்டு மணிக்ேக, தமிைழ தன் வீட்டில் இருந்து வந்து இறக்கி விட்டு விட்டு, ஒரு நண்பைன பார்த்து வருகிேறன் என்று ெசால்லி கிளம்பி விட்டான் அருண்ெமாழி. அவன் பார்க்க ேபாகிேறன் என்று ெசான்ன பிெரண்ட் அந்த பிளாட்பாரத்திேலேய, காத்து இருந்ததால், [!] அங்ேகேய தனியாக அமர்ந்து மானசீகமாக அேத நைட ேமைடயில், சுமாமர் இருநூறு அடி தூரத்தில் தன் தம்பிேயாடு ெநருங்கி அமர்ந்து, அவனின் ைக பற்றி கலைவயான உணர்வுகேளாடு ேபசி ெகாண்டு இருக்கும் அழைக ரசித்து ெகாண்டு இருந்தான்.
“எனக்கு துைணயாக வந்தாய் என்ற ேபர்தான். ெசன்ைனக்கு வந்த இருந்த இந்த மூணு நாளில் நீ என்னுடன் ேபசிய வார்த்ைதகைள விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம் ெதாியுமா?”, என்று மன தாங்கேலாடு குற்ற பத்திாிக்ைக வாசித்தாள் பாரதி. “பாக்ஸ் உன் ைகைய காண்பி?”, என்று அவசரமாய் அவளின் ைககைள பற்றி தன் முகத்திற்கு ேநேர உயர்த்தி ஒன்று, இரண்டு என்று விரல்கைள எண்ண ஆரம்பித்தான் தமிழ். முதல் வினாடி, அவன் என்ன ெசய்கிறான் என்று புாியாமல் விழித்தவள், அடுத்த வினாடிேய, அவனின் தைலயில் ெகாட்டு ஒன்று ெசல்லமாய் ைவத்தாள். “ெராம்ப அதி புத்திசாலி என்று நிைனப்பாக்கும்?”, என்று சலித்து ெகாண்டாலும் அதில் சின்ன சிாிப்பும் இப்ேபாது ேசர்ந்து இருந்தது. “அது சாி, நீ ஹாஸ்டலில் உட்கார்ந்து ெகாண்டு என்ைன குற்றம் ெசால்கிறாயா? என்ைன உங்க ஹாஸ்டலுக்குள்ேள விடுவாங்களாக்கும்? நான் என்ன அவ்ைவ ஷண்முகி கமலா? உனக்கு அங்ேக ஒண்ணும் ப்ராபளம் இல்ைலேய? இடம் சாப்பாடு எல்லாம் ெசட் ஆகி விட்டதுதாேன?”, என்று முதலில் ேகலியாக ஆரம்பித்தாலும் பாதியிேலேய அந்த பாவைன மாறி அக்கைறேயாடு விசாாித்தான் தமிழ். “ேடய், நான் என்ன ெசால்கிேறன்? நீ எப்படி ேபச்ைச ட்விஸ்ட் பண்ணுகிறாய்? நீ எனக்கு துைண வந்த மாதிாி இல்ைல. நல்லா ஊர் சுத்தி பார்க்க வந்த டூாிஸ்ட் மாதிாி இருந்தது”, என்று எாிச்சைல அடக்கிய குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “கூட பிறந்த தம்பிைய பார்த்து ெபாறாைமபடாேத பாக்ஸ். நமக்கு கிைடக்காதது அவனாவது அனுபவிக்கட்டும் என்று ெகாஞ்சம் ெபருந்தன்ைமயா இரு. இப்ப என்ன? பாக்ஸும் இந்த இடம் எல்லாம் பார்க்க ேவண்டுமாம். அவளுக்கு ஒரு கார் டூாிஸ்ட் ைகேடாடு ஏற்பாடு பண்ணி விடுங்க என்று நான் ேவண்டுமானால் ராஜா சாாிடம் ெசால்லி விட்டு ேபாகட்டுமா? “, என்று ேகலியாக ேகட்டான் தமிழ். “ஹய்ேயா சாமி, நான் உன்ைன ஒண்ணும் ேகட்கவில்ைல. நீ சந்ேதாஷமா இருந்தாயா? அது ேபாதும் ஆைள விடு”, என்று ேபச்ைச முடித்து ெகாஞ்சம் தள்ளி அமர்ந்து ெகாண்டாள் பாரதி. “சாி சாி பாக்ஸ், இதுெகல்லாம் ேகாபித்து ெகாள்ள கூடாது, ஓேக? இந்த ெரண்டு நாளில் உனக்கு ஆபிசில் ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைலேய?”, என்று விசாாித்தான் தமிழ். “அண்ணா, அெதல்லாம் ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைலங்க அண்ணா, இந்த பாரதி ேநற்று பிறந்து, இன்று விரல் சூப்பி, நாைள தவழ ேபாகும் சின்ன குழந்ைத இல்ைல அண்ணா. தனக்கு ஒரு பிரச்ைன என்றால், யாராக இருந்தாலும், அைத வாயாேலா, ைகயாேலா, தகுந்த படி ேபசி, அைத சாி ெசய்து ெகாள்ளும் திறைம இருக்கு அண்ணா. உங்க தங்ைகயாக பிறந்ததற்கு, உங்களுக்கு இருக்கும் திறைமயில ஏேதா நூத்துல ஒரு பங்கு இருக்காதா அண்ணா”, என்று வாக்கியத்திற்கு நூறு அண்ணா ேபாட்டு, வாயில் ைக ைவத்து பவ்யமாக பாரதி ேபச ேபச, தமிழுக்கு சிாிப்பு ெபாங்கி ெகாண்டு வந்தது. “அது! இப்ப எப்படி இருக்கு? தங்ைக என்றால் இந்த மாியாைத ேவண்டாமா? “, என்று ெகத்தாக ெசால்லி கால் ேமல் கால் ேபாட்டு அமர்ந்து ெகாள்ள, அவன் முதுகில் பட் பட்ெடன்று நாலு அடி ேபாட்டாள் பாரதி. “அண்ணனா நீ, ேபசுவடா…”, என்று ேகலியாக ெசால்லி சிாித்தாள். “சாி பாக்ஸ், ேஜாக்ஸ் அபார்ட், உனக்கு ஏதாவது பிரச்ைன என்றால், ஏதாவது உதவி ேதைவபட்டால், ராஜா சாாிடம் ேகட்க தயங்க ேவண்டாம் என்று உன்னிடம் ெசால்ல ெசான்னார். அைத நீ ஞாபகம் வச்சுக்ேகா. சாி, நீ கிளம்பு, ரயில் கிளம்ப பத்தைர ஆகும். அதுக்கு ேமேல நீ தனியாக ஹாஸ்டலுக்கு திரும்பி ேபாவது என்றால் கஷ்டம். நான் என்ன சின்ன குழந்ைதயா?”, என்று அவைள கிளம்ப ெசான்னான் தமிழ். “நீ எப்படி…”, அவள் விட்டு விட்டு ேபாக தயங்கினாள்.
“பரவாயில்ைல பாக்ஸ், நான் பார்த்துக்கேறன், நீ கிளம்பு. ஜாக்கிரைத”, என்று வலுகட்டாயமாக அவளின் ைக பற்றி எழுப்பினான். பாரதி தன் தம்பிேயாடு, ெகாஞ்சி, ெகஞ்சி, மிரட்டி, என்று விதம் விதமான பாவைனகள் காட்டி ேபசி சிாித்து ெகாண்டு இருந்தைத புன்னைகேயாடு ரசித்து ெகாண்டு இருக்ைகயில் அருண்ெமாழியின் அைலேபசி அடித்து அவனின் கவனத்ைத திைச திருப்பியது. எடுத்து பார்த்தவன் கண்கள் விாிந்தது. “ஹய்ேயா கயல், லண்டனில் இருந்து வந்ததும் வருகிேறன் என்று ெசால்லி விட்டு, இத்தைன நாள் டிமிக்கி அடிச்சாச்சு. உைததான் விழேபாகுது” , என்று மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டவன் ேபாைன எடுத்தான். “நீங்கள் டயல் ெசய்த எண்ைண சாி பார்க்கவும். இந்த வசதி உங்கள் ெதாைல ேபசியில் இல்ைல”, என்று அவன் ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத, ெவங்கட்டின் குரல் ேகட்டது. “வசதி எங்க ேபானில் இருக்காது சார், இருக்காது. எப்படி இருக்கும்? லண்டனில் இருந்து திரும்பி வந்து எத்தைன நாளாச்சு? அங்ேக ெசன்ைனயில் என்ன பண்ணிட்டு இருக்க? ேஹய் இெதன்ன ெரயில்ேவ ஸ்ேடஷனிலா இருக்க? ஒேர அறிவிப்பா ேகட்டுகிட்டு இருக்கு”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டான் ெவங்கட். அதற்குள் ெதாைல ேபசி ைக மாறி இருக்க, “ேடய் அண்ணா, லண்டனில் இருந்து நீ திரும்பி வந்த இங்ேக வந்து பத்து நாள் தங்குகிேறன் என்று ெசான்னைத மறந்து விட்டாேயா என்று இப்ேபாது சண்ைட ேபாடத்தான் ேபான் பண்ணிேனன். ஆனால நீ சமத்து, இங்ேகதான் கிளம்பி வருவதற்காக ஸ்ேடஷனில் இருக்கிறாய் ேபால?”, என்று ஆர்வத்துடன் ேகட்டாள் கயல். அசடு வழிய சிாித்தவன், “ஸ்ேடஷனில் இருக்கிேறன் கயல், ஆனால் நான் கிளம்ப இல்ைல. ஒரு பிெரண்ைட வழி அனுப்ப வந்ேதன். நான் உன்ைன பார்க்க, உன்ேனாட பத்து நாள் தங்க கட்டாயம் வருகிேறன்”, என்று ெசால்லி ெகாண்ேட இருக்கும்ேபாேத அவள் ேகாபத்ேதாடு இைடயிட்டாள். “ஓடுற தண்ணியில் எழுதி ைவ உன் ேபச்ைச. மாற்றி மாற்றி ேபசுவதுதான் உன்ேனாட வழக்கம் ஆச்ேச? நீ என்று ெசான்ன ேபச்ைச ேகட்டு இருக்கிறாய்? உன் ேபச்ைச ேபாய் நம்பிேனன் பாரு, என்ைன ெசால்லணும்”, என்று எாிச்சேலாடு ெபாாிந்தாள் கயல் விழி. “ஹேலா ேமடம் ேஹால்ட் ஆன். அவசரபடாதீங்க. நான் ெசான்ன வார்த்ைதைய காப்பாற்றுகிேறன். அைத ஒரு நாலு இன்ஸ்டால்ெமன்டா ேபாட்டுக்ேகாங்க. ெரண்டு மாசத்துல, அல்ேடர்ெநடிவ் வீக் என்ட்ஸ், நான் வந்து உன்ைன பார்க்கிேறன். வரும் வாரேம, அது ஸ்டார்ட் ஆகுது. ஓகயா?”, என்று சமாதானமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “இனிேமல் இன்ெனாரு முைற உன்ைன என் வீட்டுக்கு வா என்று நான் கூப்பிட்டால் என் ேபைர மாத்திக்கேறண்டா. நீ வந்தால் வா, வராவிட்டால் ேபா. ேபாைன ைவ. இனி நானாக உன்ைன கூப்பிடக்கூட மாட்ேடன்”, என்று எாிச்சேலாடு ெபாருமினாள் கயல்விழி. “ேஹய் அதான் நானும் ெவங்கட்டும் ஆளுக்ெகாரு ெசல்ல ேபர் வச்சு இருக்ேகாேம? அவன் கண்ணம்மா, நான் ேதனம்மா. அந்த ேபர் இந்த ேபைர விட நல்லாேவ இருக்கு”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவனின் கண்கள், பாரதிைய ேதடி காணாமல் அவசரமாய் வாடி சுற்றி சுழன்றது. எங்ேக ேபாய் விட்டாள்? “சாி கயல் ெவங்கட்டிடம் ெசால்லு. நான் கட்டாயம் அடுத்த சனியன்று காைல ஒன்பது மணிக்கு டிபன் சாப்பிட உங்க வீட்டில் இருப்ேபன். எனக்கு இடியாப்பம் ேதங்காய் பால், அப்புறம் ெலமன் ேசைவ ெரடி பண்ணி ைவ. வந்து ஒரு ெவட்டு ெவட்டுகிேறன். சாியா? ைப கயல், நான் திரும்ப கூப்பிடுகிேறன்”, என்று அவசரமாய் ேபச்ைச முடித்து ைவத்தான் அருண்ெமாழி. அந்த நைடேமைட முழுவதும் ேதடி அவைள காணாமல் வாடியவன் கண்களில் சற்று தூரத்தில் பத்திாிைககைள புரட்டி ெகாண்டு இருந்த தமிழ் ெதன்பட. அவைன ெநருங்கி, “ஹாய், என்ன இங்ேக தனியாக நின்று ெகாண்டு இருக்கிறாய்?”, என்று விசாாித்தான். உங்க அக்கா அதுக்குள்ேள கிளம்பியாச்சா என ஜாைடயாக ேகட்ட அருண்ெமாழியின் திறைம தமிழுக்கு புாியவில்ைல. “ஹேலா சார், நீங்க ேபான ேவைல முடிந்ததா? மணி எட்டைர ஆச்சு. ரயிேல
பத்து மணிக்குத்தான் வரும். அதற்கப்புறம் அவள் தனியாக திரும்பி ேபாக ேவண்டாேம என்று நான்தான் இப்பேவ ேபாக ெசால்லி விட்ேடன்”, என்று விலாவாாியாய் விபரம் ெதாிவித்தான் தமிழ். “ம்ம், ஆச்சு, ேவற எதுவும் ேவண்டுமா தமிழ்? ஸ்நாக்ஸ், வாடர் பாட்டில், புக்ஸ்…”, “இல்ைல சார், இப்பதான் பாக்ஸ் தண்ணீர் வாங்கி தந்தாள். ேவற ஒண்ணும் ேவண்டாம் சார், ேதங்க்ஸ். காைலயில் ெபாழுது விடியும் ேபாேத வீட்டிற்கு ேபாய் விடுேவேன? நீங்க கூட வீட்டிற்கு ேபாகலாம் சார். நான் ேமேனஜ் பண்ணிக்கேறன்”, என்று ெபாிய மனித ேதாரைணயில் கூறினான் தமிழ். “குட், ஜாக்கிரைத. நாைள காைல வீட்டுக்கு ேபானதும் ஒரு எஸ்எம்எஸ் ெகாடு, குட்ைநட்”, என்று அவனின் ேதாளில் தட்டி விைடெபற்று கிட்டத்தட்ட ஓடி வந்தான். இன்று அவைள தாேன காாில் ஹாஸ்டலில் ெகாண்டு ேபாய் விடலாம் என்று நிைனத்து வந்தாேன? அது நடக்காமல் ேபாய் விடுேமா? எப்ேபாது பார்த்தாலும் நாலு ேபர் நடுவிேலேய தயங்கி தயங்கி ேபச ேவண்டியதாக இருக்கு. அவளின் மனம் குறிப்பாக புாிந்தாலும், ெவளிப்பைடயாக ேபச ேவண்டுேம? அது இல்லாமல் அம்மாவிடம் என்ன பதில் ெசால்வது? இேதா கயல் ேபசிவிட்டாள். இனி எந்த நிமிஷமும் அம்மா ேபசுவதற்கான வாய்ப்பு மிக மிக அதிகம். அவள் ஆட்ேடா ஏறி ேபாகாமல் இருக்க ேவண்டுேம என்று அவசரமாய் ஆண்டவைன ேவண்டி ெகாண்டு, பார்கிங் ஏாியாவில் இருந்து காைர எடுத்து பார்ைவயால் ேபருந்து நிைலயத்ைத துழாவியபடி, ெவளிேய வந்தான். இங்ேக பார்த்து, நான் உன்ைன ஹாஸ்டலில் டிராப் பண்ணுகிேறன் என்று ெசான்னால், ஒன்றும் வித்தியாசமாக ெதாியாது. ெகாஞ்சம் டீெசண்டா இருக்கும். ஆனால் அவள் ெசன்று விட்டால், ஹாஸ்டலில் ேதடி ேபாய் பார்ப்பது என்பது, ப்ச்! அவ்வளவு நல்லா இருக்காேத? ேபாகலாம்… ஆனால்…. ஹுர்ேர! பசிற்குத்தான் நிற்கிறாள். “இத்தைன ேநரம் வராமல் இருந்த எம்.டி.சி வாழ்க”, என்று ெசால்லி காைர ஓரமாய் நிறுத்தி இறங்கி சாைலைய கடந்தான் அருண்ெமாழி. “ஹாய், தம்பியிடம் பிாியாவிைட ெபற்று வந்தாச்சா? என்ன இங்ேக நிற்கிறாய்?”, என்று சாவகாசமாய் விசாாித்தான். அவ்வளவு ேநரம் இருந்த ேதடல் , படபடப்பு எல்லாம் அடங்கி, இப்ேபாது கூலாய் ேபசினான் அருண்ெமாழி. அவனின் முன் ெநற்றியில் இருந்த வியர்ைவ துளியும், கண்ணில் இருந்த பிரகாசமும், அவன் தன்ைன ேதடி ஓடி வந்து இருக்கிறான் என்பைத ஜாைடயாக பைற சாற்ற, அந்த உற்சாகத்தில் அவளின் இயல்பான குறும்பு எட்டி பார்த்தது. “ம்ம்ம் ஆச்சு, இங்ேக ஐபீஎல் ட்ெவன்டி ட்ெவன்டி ேமட்ச் நடக்க ேபாகுது என்று எனக்கு ஒரு பட்சி ெசான்னது. பார்க்கலாம் என்று நின்ேறன். உங்களுக்கு அந்த பட்சி தகவல் ெசால்லவில்ைலயா?”, என்று விழிகைள விாித்து ஆச்சாியமாக ேகட்க, அவன் ரசித்து புன்னைக ெசய்தான். “ம்ஹூம், இன்று அந்த பட்சிக்கு வீக்லி ஆஃப். அதனால் எனக்கு அந்த நியூஸ் வரவில்ைல. ஆனால் ேடானிக்கு நுனி நாக்குல புண்ணாம். அதனால் இங்ேக இப்ேபா நடக்க இருந்த ேமட்ச் ேகன்சல் என்று ேஹாட்டல் ெரயின் ட்ாீ-ல இருந்து எனக்கு ஸ்ெபஷலா அவர் ேபான் பண்ணி ெசால்லி உன்ைன ஹாஸ்டலில் ெகாண்டு ேபாய் பத்திரமா விட்டு விட ெசான்னார்”, என்று சிாிக்காமல் அவைள ேபாலேவ அேத குறும்பு குரலில் விழிகள் பளபளக்க ெசால்லி முடித்தான் அருண்ெமாழி. “ேடானிக்கு நுனி நாக்குல புண்ணா? ேசா வாட்? விைளயாடுவதற்கும் அதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?”, பதிலுக்கு பதில் தமிேழாடு மடக்கி ேபசுவது ேபால இருக்கும் இந்த வார்த்ைத விைளயாட்டு, அவளுக்கு மிகுந்த உற்சாகத்ைத ெகாடுக்க, விழிகளில் பளபளப்ேபாடு ேபசினாள் பாரதி. “என்ன இப்படி ெசால்லி விட்டாய்? நாக்குல புண் என்றால் எப்படி அவர் ேபசுவார்? டாஸ் ேபாடும்ேபாது பூவா தைலயா ெசால்லணும். அப்புறம் ெஜயிச்சா, ேபட்டிங்கா பீல்டிங்கா ெசால்லணும். அப்புறம் பீல்ட் ெசட் பண்ணனும்…”, அவன் சிாிக்காமல் ெசால்லி ெகாண்ேட ேபாக, அவள் சத்தமாய் சிாிக்க ஆரம்பித்தாள்.
“ஷ்! அப்பா ேபாதும் ேபாதும். என்னால முடியல…”, என்று சிாிப்ைப அடக்கியதால் கண்ணில் வழிந்த நீைர ஒரு விரலால் துைடத்தபடி ெசான்னாள் பாரதி. அவளின் சிாிப்ைப ரசித்தபடி, ஒரு ைகைய நீட்டி, “கம், ஐ வில் டிராப் யு”, என்று அைழத்தான் அருண்ெமாழி. “இல்ைல ேவண்டாம். ேதங்க்ஸ், நான் பசிேலேய ேபாய்க்கேறன். தப்பா நிைனக்க ேவண்டாம், ப்ளீஸ்…”, என்று ெமல்லிய குரலில் மறுத்தாள் பாரதி. அந்த பதிலில், அதுவைர இருந்த முகத்தின் பிரகாசம் சற்ேற குைறந்தாலும், அவளின் தயக்கத்தின் காரணம் புாிந்து அவள் ேமல் இருந்த மதிப்பு இன்னும் ெகாஞ்சம் ஏறியது. “ஏன் பாரதி, என்னுடன் தனியாக காாில் வருமளவிற்கு, என் ேமேல நம்பிக்ைக இல்ைலயா?”, என்று ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அவைன தான் நம்பவில்ைல என்ற அர்த்தத்தில் வருத்தபடுகிறான் என்று எண்ணம் தந்த ேவகத்தில்,”ேடான்ட் பீ ஸ்டுபிட் அருண்”, என்று ெசால்லிய பிறகு, அவன் முகம் வியப்பில் விாிந்து மலர்ந்து அவைள இைமக்காமல் பல வினாடிகள் பார்த்த ேபாதுதான், அந்த வார்த்ைதகளின் அர்த்தம் முழுைமயாய் பாரதிக்கு புாிந்தது. அவைன ெபயைர ெசால்லி தான் அதட்டியதும், அவனிடம் தான் எடுத்து ெகாண்ட சற்ேற கூடுதலான அந்த உாிைமயும் விளங்கியது. அைத அவன் தப்பாக எடுத்துக் ெகாள்ளவில்ைல என்பதும், அைத அவன் ரசிக்கிறான் என்ற ெசய்தியும், மனதிற்கு உவப்பாக இருந்தது. இருவரும் ேபச்சின்றி, ஒருவைர ஒருவர் பார்த்தபடி நின்று இருந்தது எவ்வளவு ேநரேமா? அவர்களின் ேமான நிைலைய, மீண்டும் அருனின் அைலேபசி கைலத்தது. எடுத்து பார்த்தவன் “ஹாய் அம்மா, அப்பப்ேபா என்ைன நச்சாித்து ெகாண்ேட இருப்பீங்கேள? இப்ப ெசால்ேறன், கல்யாணத்திற்கு எஸ்…”, என்று பாரதியின் முகத்தில் பதித்த பார்ைவைய வினாடி ேநரம் கூட விலக்காமல், உற்சாகமாய் ேபச ஆரம்பித்தான். ************************************************************ அத்தியாயம் 15 “இப்ப ெசால்ேறன் அம்மா, கல்யாணத்திற்கு எஸ்…”, என்று புன்னைகேயாடு தன் முகத்தில் பார்ைவைய பதித்து, அருண் அம்மாவிடம் ெசான்ன வார்த்ைதகள் அவளின் மனதில் ெமல்லிய பூமைழைய தூவியது. அவனுைடய பார்ைவைய, அதன் ஊடுருவைல, அதன் வீாியத்ைத ெவகு ேநரம் தாங்க முடியாமல், சின்ன சிவப்புடன், அவனுக்கு ேபானில் ேபச தனிைம ெகாடுக்கும் ேநாக்கத்ேதாடு, இரண்டடி நகர்ந்து தள்ளி நின்று, முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டாள் பாரதி. முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டாலும், மனம் முழுக்க அந்த உைரயாடலிேலேய இருந்தது. தன்னுைடய நிைனப்பு அதீதேமா என்ற சின்ன சந்ேதகம் கூட இல்லாமல், அவன் மலர்ந்த முகத்துடன் ேபசும் வார்த்ைதகள் முழுைமயாய் காதில் விழாவிட்டாலும் அந்த பாவைனைய, ஓரகண்ணால் அவ்வப்ேபாது பார்த்து ரசித்து ெகாண்டு இருந்தாள். “ேடய் ராஜா நிஜமாவா ெசால்ற? எப்ப ஊருக்கு வருகிறாய்? எப்ப அந்த ெபாண்ைண பார்க்கலாம்?”, என்று அவனுக்கு ேமேல இரண்டு மடங்கு உற்சாகத்தில் பூாித்த மீனாக்ஷி சந்ேதாஷமாக ேகட்டார். இப்ேபாைதக்கு கடுைமயாக ேபச விருப்பம் இல்லாததால், புன்னைக மாறாமல், சற்ேற குரைல தணித்து, “அம்மா ப்ளீஸ், நீங்க இன்னும் அந்த ெபாண்ைண விடைலயா? நான் ஏற்கனேவ என்ன ெசால்லி இருந்ேதன்? நான் எனக்கு பிடித்த ெபண்ைண பார்த்து ேபசி, சம்மதம் வாங்கிய பிறகு, உங்களிடம் அைழத்து வருகிேறன் என்று அப்பாவிடமும் உங்களிடமும் ெசால்லவில்ைலயா? மறுபடியும் அைதேய மூணு மாசம் கழித்து, விட்ட இடத்தில் இருந்து அப்படிேய பிெரஷா ஆரம்பிக்கிாீங்கேள? நியாயமா அம்மா?”, ேகலி பாதி என்றாலும், தன்னுைடய கருத்ைத உறுதியாகேவ வலியுறுத்தினான் அருண்ெமாழி.
“அப்புறம் எதற்கு ராஜா எங்களிடம் வரணும்? அப்படிேய கல்யாணம் பண்ணி ெகாண்டு, அங்ேகேய ெசன்ைனயிேலேய சந்ேதாஷமா இருக்க ேவண்டியதுதாேன?”, என்று கடுப்பாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அச்சச்ேசா! உங்க சம்மதம் இல்லாமல் என்னுைடய கல்யாணம் எப்படிம்மா நடக்கும்? நாம் எல்ேலாரும் ஒேர வீட்டில் இருந்து ெகாண்டு, தினமும், ஒரு நாைளக்கு குைறந்தது மூணு சண்ைடயாவது உங்களுக்கும் அவளுக்கும் மூட்டி விடாமல், நீங்க சைளக்காமல் சண்ைட ேபாடுவைத கிச்சன் ேமைடயில் அமர்ந்து ைகதட்டி, விசில் அடித்து, நானும் அப்பாவும் ரசிக்காமல் எப்படிம்மா சந்ேதாஷமா இருக்க முடியும்?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நீ ேபசாேதடா! உனக்கு பிடித்தால் ேபாதும் அப்படித்தாேன?”, என்று மனத் தாங்கேலாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “ச்ேச ச்ேச! அப்படி நான் நிைனக்கேவ இல்ைலம்மா. உங்களுக்கும் கட்டாயம் பிடிக்கணும். நிச்சயம் பிடிக்கும். பழகிட்டு அப்புறம் உங்க அபிப்ராயம் ெசால்லுங்க….” “ெராம்ப கெரக்ட். அேததான் நானும் ெசால்கிேறன். அவைள பார், ேபசி….” “அம்மா நான் இப்ப ெவளியில் இருக்கிேறன். ைநட் வீட்டிற்கு ேபானதும் திரும்ப கூப்பிடுகிேறன்”, என்று சிாித்த முகம் மாறாமல் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. அவனுக்கு பாரதி தன்ைன கவனித்து ெகாண்டு இருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் அம்மாவுடன் ஆன வாக்குவாதத்ைத தைட ெசய்தது. “சாி கூப்பிடு, ஆனால் படித்த அழகான ெபண், நல்ல பண்பான குடும்பம். …” “ைபம்மா”, என்று அைத காதிேலேய வாங்காமல் முடித்துவிட்டு சில ஆழ் மூச்சுக்கள் எடுத்து நிதான படுத்தி ெகாண்ேட அவைள ெநருங்கினான். “எஸ் ேமடம், சாாி. ேலட் ஆகி விட்டதா? கிளம்பலாமா? ேபானில் அம்மா. ேகாவிலில் பார்த்து இருப்பாேய? எனக்கு அவங்கதாேன உன்ைன ெப..ய..ர் ெசால்லி அறிமுகம் ெசய்து ைவத்தார்கள். நிைனவிருக்கிறதா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. ேபான் அைழப்பு வருவதற்கு முன்பு, அவன் காாில் வர அைழத்தேதா, தான் மறுத்தேதா, இது எதுவுேம பாரதியின் நிைனவில் இல்லாமல் மைறந்து ேபானது. இப்ேபாதுதான் முதன் முதலாக கூப்பிடுவது ேபால அவன் கிளம்பலாமா என்றைத ெதாடர்ந்து ேபசிய அந்த வார்த்ைதகள், அவைள குைழத்து, இனிய நிைனவுகளில் முக்கி எடுத்து அவன் பின்னால் நடக்க ைவத்தது. “நிைனவில்லாமல் என்ன? எனக்கு என்ன அம்னீசியாவா? உங்க அம்மா அப்பா இருவரும் நல்லா இருக்காங்களா?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. திருமணத்திற்கு சம்மதம் என்ற அர்த்தத்தில் ேபச்ைச ஆரம்பித்தாேன? அது குறித்து ெதாடர்ந்து அவன் ஏதாவது ேபச கூடுேமா என்ற ஆவலில், அவனின் முகத்ைத திரும்பி திரும்பி பார்த்தபடி காாில் ஏறி, அமர்ந்தாள். அம்மாவின் சின்ன வருத்தம் கலந்த ேபச்சால், திருமணம் பற்றி, உடேன இவளிடம் ேபசேவண்டாம் என்று அைத தற்காலிகமாக தள்ளி ைவத்தான். அவளின் முகத்தில் நன்னிலம் ேகாவில் பற்றி குறிப்பிட்ட ேபாது எழுந்த ஆர்வத்ைத பார்த்து ேபச்ைச அேத திைசயில் ெதாடர்ந்தான். “ஹேலா, அம்மா அப்பா எல்ேலாரும் நல்லா இருக்காங்க. ஆனால் நீதான் இங்ேக இல்ைல ேபால. நீ இருப்பது, ெசன்ைனயில் மவுண்ட் ேராடில். அப்படிேய சிறகில்லாமல் பறந்து நன்னிலம் ேகாவில் குளத்திற்கு ேபாய் விட்ட மாதிாி இருக்கு”, என்று ேகலியாக விசாாித்தான். “நன்னிலம் ேகாவில் குளமா? இப்ேபா அர்ெஜண்டா பறந்து ேபாகும் அளவிற்கு, அங்ேக என்ன இப்ேபா விேசஷம்?”, என்று கிண்டலாக ேகட்க ஆரம்பித்த பாரதிக்கு, அவளின் ெதாண்ைடேய ஒத்துைழயாைம இயக்கம் நடத்தி, குரல் கிசுகிசுப்பாய் ெவளிவந்தது. அவள் தன்ைன ேநராக பார்க்காதைத, முகம் மலர்ந்து இருப்பைத, குரல் கிசுகிசுப்பாக மாறியைத, ேகலியாக ேபச முயன்றாலும் அவளால் முடியவில்ைல என்பைத எல்லாம் பார்த்த அருண்ெமாழிக்கு உண்ைமயில் சிறகில்லாமல் பறப்பது ேபாலத்தான் இருந்தது.
அவைள ஒருமுைற ஆர்வமாக பார்த்து விட்டு மனமின்றி பார்ைவைய சாைலயில் பதித்தவன், “அங்ேகதான் முதன்முதலில் என் மனதிற்குள் பட்சி ேபசும் குரல் ேகட்டது. எதிர்காலம் பற்றி இனிய பல ெசய்திகள் ெசான்னது. அதனால் நன்னிலம் ேகாவில் குளம் எனக்கு ஸ்ெபஷல். உனக்கு எப்படி என்று நீதாேன ெசால்லேவண்டும்”, என்று உற்சாகத்ேதாடு ெதாடர்ந்தான். “என்னிடம் மாட்டாமல் இருக்க முடியுமா?” என்ற ாீதியில் தான் ேபசியைத சுட்டி காட்டுகிறான். அவனுக்கு விளக்கம் இப்ேபாதாவது ெசால்லி விடேவண்டும் என்று மூைள சுட்டிக் காட்டினாலும் வார்த்ைதகள் ேகார்ைவயாய் வர மறுத்தது. “அது… அன்று … அந்த ேகசாி நான் ெசய்ேதனா? … தமிழ் அைத…”, என்று ஆரம்பித்தவள் நாக்ைக கடித்து ேபச்ைச நிறுத்தினாள். அவளுக்கு என்ன ஆச்சு? இப்படி உளறி தள்ளுகிறாள்? தங்களுக்குள் இருந்த பந்தயத்ைத அவசியம் அவனிடம் விலாவாாியாக அவள் சைமத்ததில் இருந்து ஆரம்பித்து விளக்க ேவண்டுமா? நறுக்ெகன்று இரண்டு வாக்கியத்தில் ெசால்ல முடியாதா பாரதி? என்று தன்ைன தாேன கடிந்து ெகாண்டு இருக்க அவனின் முகத்தில் புன்னைக ேமலும் விாிந்தது. “ேகசாி நீேய ெசய்ததா? குட், அப்ப இன்னும் ஸ்ெபஷல்தான். உனக்கு சைமக்க ெதாியும். உன்ைன கட்டிக்க ேபாறவன் கஷ்டப்பட ேவண்டாம் என்ற விஷயத்ைத ெராம்ப நாசூக்காய் ெசால்கிறாய். அதாேன? ேதங்க்ஸ்”, “எனக்கு சைமக்க ெதாியும் என்று எப்ேபாது நான் ெசான்ேனன்?”, என்று அவசரமாய் ேகட்டாள் பாரதி. ஏற்கனேவ ெராம்ப குைழந்து ெநளிந்து தன்னுைடய ஒாிஜினாலிட்டி காணாமல் ேபாய் விட்டேதா என்ற சந்ேதகம் வர, அதிலிருந்து மீள முயற்சி ெசய்தாள். “ேசா வாட்? ேநா ப்ராப்ளம். எனக்கு சைமக்க ெதாியும். ேடான்ட் ெவாாி” “உங்களுக்கு சைமக்க ெதாிந்தால் எனக்கு என்ன சார் ேநா ப்ராப்ளம்…” உடனடியாக மடக்கி விடும் ஆவலில் ேகட்டு முடிக்கும் முன்ேப, அருண் இைடயிட்டான். “வாட் பாரதி, ெகாஞ்ச முன்னால் எனக்ெகன்ன அம்னீஷியாவா என்று ேகட்டாய்? இப்ேபாது வந்து விட்டதா என்ன? திடீர் என்று சார் எல்லாம் திரும்ப எட்டி பார்க்குது?”, என்று ஒருவிரல் காட்டி மிரட்டினான். “அது…அது வந்து, அப்படிேய…இருக்கட்டுேம…” “கம் ஆன் பாரதி. இப்ப நீதான் ஸ்டுப்பிடா திங்க் பண்ணுகிறாய். இந்த வாரம் மட்டும் ஓேக. ஒரு நாலு நாைளக்கு தினமும் நூற்றி எட்டு முைற ஸ்ரீராம ெஜயம் ெசால்ற மாதிாி அருண் அருண் என்று ெசால்லி பழகிக்ேகா. அப்புறம் சாியாகிவிடும். அடுத்த வாரத்தில் இருந்து இந்த சலுைக இல்ைல”, என்று ெசல்லமாய் மிரட்டி ஹாஸ்டலில் இறக்கி விட்டான். “காைலயில் வீட்டிற்கு ேபசி தமிழ் வந்து ேசர்ந்தைத கன்பார்ம் பண்ணிடு. குட்ைநட் பாரதி”, என்று புன்னைகேயாடு ைக ஆட்டினான். அவளும் தைல அைசத்து, “குட்ைநட்”, என்று புன்னைகேயாடு ெசால்ல, காைர நகர்த்தியவன் ப்ேரக் ேபாட்டான். “வாக்கியம் முடியவில்ைலேய?”, என்று அவைளேய குறுகுறுப்ேபாடு பார்த்தான் அருண்ெமாழி. “ஸ் அப்பா! சாியான விடாெகாண்டன்”, என்று மனதிற்குள் ெசல்லமாய் திட்டியபடி, “குட்ைநட் அ..ரு..ண்”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்பு இரண்டு இடத்தில் இைடெவளி விழுந்து விட்டது. இப்ேபாது சத்தமாக சிாித்தவன், “ேதங்க்ஸ் ஃபார் ாிைமண்டிங் மீ, பா… ரதி. குட்ைநட்”, என்று இப்ேபாது கண் சிமிட்டைல ேசர்த்து ெசால்லிவிட்டு சிறகுகள் இன்றி காாில் பறந்து ேபானான் அருண்ெமாழி. அடுத்து வந்த நான்கு நாட்களில், அருண்ெமாழி திட்டமிட்ேட, ராஜன்பாபுவின் தைலைமயில் மூவர் அடங்கிய குழுைவ, ஒரு சிறப்பு ேவைலக்காக ெபங்களூருக்கு அனுப்பி ைவத்தான்.
முதல் பார்ைவயில், அவனுக்கு பிடிக்காவிட்டாலும், ெபங்களூருக்கு அலுவலக ெசலவில் இரண்டு மாத பயணம், கூடுதல் சலுைககள், பாரதி அவனிடம் பிடி ெகாடுத்து ேபசாதது, தான் முயன்று ேபசிய பின்னும், ராகவன் இப்ேபாைதக்கு ெபண்ணுக்கு திருமணம் ெசய்யும் உத்ேதசம் இல்ைல என்று ெசான்னது, எல்லாம் ேசர்த்து அவைன அந்த ப்ராெஜக்ட்டுக்கு ஒத்துெகாள்ள ைவத்தது. அடுத்து வந்த இரண்டு மாதங்கள் அவர்களின் உறவில் படிப்படியாய் முன்ேனற்றம் ஏற்பட்ட வசந்தகாலம். தினமும் ஒருவர் அடுத்தவைர நிைனப்பைத தவிர்க்க முடியவில்ைல என்றாலும், அவேளா அவேனா அடுத்தவர் ேவைல ெசய்யும் இடத்ைத ேதடி ேதடி ேபாய் வழிந்து ேபசுவது இல்ைல என்ற விஷயேம ஒருவர் ேமல் ஒருவர் ைவத்து இருந்த அன்ைப – மதிப்ைப ேமலும் கூட்டியது. எப்ேபாதாவது தற்ெசயலாக ஏற்படும் சந்தர்ப்பங்களில், அந்த விழிகளின் பளிச்சிடலும், அலுவலக ாீதியாக ேபசும் சின்ன சின்ன வாக்கியங்களும், அதற்கு ேமலாக, ஒருவைர ஒருவர் கூப்பிடும் ேபாது, அருண் – பாரதி என்ற அைழப்பில் ஏற்படும் இைடெவளிேய அவர்களுக்குள் ெநருக்கத்ைத கூட்டியது என்றால் அது ெபாய்யில்ைல. அந்த இரண்டு மாத காலத்தில், கயலுக்கு ெகாடுத்த வாக்குறுதிைய நிைறேவற்றி, அவளின் மதிப்பில் ஏறினான் அருண்ெமாழி. கூடேவ ெவங்கட்டும் கயலும் ேசர்ந்து ெசய்த ஆராய்ச்சியின் பலனாக அவர்களின் சந்ேதக வைளயத்திலும் சாியாக சிக்கினான் . அங்ேக வந்து தங்கும் வார இறுதி நாட்களில், முற்பகல் தங்ைகக்கு வீட்ைட ஒழுங்கு படுத்த உதவி ெசய்து, ேதன்ெமாழிக்கு உைடகள் வடிவைமத்து, ைமத்துனனுடன் ெசஸ் விைளயாடி, ‘என்ன சைமயல் பண்ணுகிறாய்?’, என்று கயலிடம் வம்பு சண்ைட இழுத்து வாயாடுவான். மதிய உணவு முடித்து, சிறு ஓய்விற்கு பிறகு நாலு மணி அளவில் காபி கூட குடிக்காமல், கிளம்பி தஞ்ைசக்கு ைபக்கில் பறந்து விடுவான். மாைல ேநரங்களில் தமிைழ ைபக்கில் அைழத்து ெகாண்டு, தஞ்ைச ெபாிய ேகாவிலில் ஆரம்பித்து, அங்ேக ஊாில் இருந்த எல்லா சின்ன ெபாிய ேகாவில்களுக்குள்ளும் புகுந்து, ஸ்தல வரலாறு குறித்த விபரங்களுடன் ெவளிேய வந்தான். அந்த அைலச்சலில், அம்மாவிற்கு புத்தகம் எழுத விபரம் ேசகாிக்கிேறன் என்ற சின்ன மீன் இருந்தாலும், அதற்கு பின்னால், பாரதியின் ைகயால், ஸ்வீட் காரத்ேதாடு ஒரு ஸ்ட்ராங் காபி சாப்பிடும் சில நிமிட சந்ேதாஷமான மிக ெபாிய மீனும் இருந்தது. முதல் முைற அருண்ெமாழியின் சுற்று பயண விபரம், ெவங்கட் -கயல் கவனத்தில் படேவ இல்ைல, இரண்டாவது முைற புருவம் தூக்கி பார்க்க ைவத்தது. மூன்றாவது முைற, முைனந்து ராகவனிடம் விசாாிக்க ைவத்தது. நான்காவது முைற அருண்ெமாழி ஊருக்கு வந்த ேபாது கயல் தமிைழயும் இங்ேக ஒரு இரவு தங்க அைழத்து வர ெசான்னாள். இரவு உணவின் ேபாது, ேபசிய ேபச்சுக்களில் தற்ெசயலாகவும், ெவங்கட் – கயல் இருவாின் துருவலின் ேபாிலும் கிைடத்த நிைறய விஷயங்கள், அருண்ெமாழிக்கு பாரதியின் ேமல் ஆர்வம் இருப்பைத உறுதி படுத்தியது. அருண்ெமாழி கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் இல்லாமல், நான்கு முைறயாக இரண்டு இரண்டு நாட்கள் இங்ேக வந்து ஏன் தங்க ேவண்டும்? திருச்சியில் அம்மா வீட்டில் இருந்தபடிேய கூட இந்த ேகாவில்களுக்கு வந்து ேபாகலாம் என்று இருக்ைகயில் குறுங்குளத்தில் தங்க ேவண்டிய அவசியம் என்ன? தஞ்ைசயில் ராகவன் சார் வீட்டில் அவன் நிறுத்தி ைவத்த ைபக், லண்டனில் இருந்து மூன்று முைற அவன் ெசய்த ஓவர்சீஸ் கால், அவர்களுக்கிைடேய பாிச்சயமாகி இருந்த ெமயில் பாிமாற்றங்கள், ெசன்ைனயில் தமிழுக்கு அவன் காட்டிய கூடுதல் காிசனம், ஒரு வாரம் விட்டு ஒரு வாரம் பாரதியும் ஊருக்கு வந்து திரும்புகிறாள் என்ற விபரம், இப்படி அவர்களின் சந்ேதகத்ைத உறுதி பண்ண கூடிய நிைலயில் ஆதாரங்கள் ஏகப்பட்டது சிக்கியது. ெவங்கட் – கயல்விழி தம்பதியினருக்கு. கிைடத்த விைட திருப்திகரமாக இருக்கேவ அண்ணனின் திருமணம் குறித்து ேபச, உற்சாகமாய் திருச்சிக்கு குழந்ைதயுடன் கிளம்பினாள் கயல்விழி. ****************************************************
அத்தியாயம் 16 அன்று காைல மைலேகாட்ைட எக்ஸ்ப்ெரஸ் ரயிலில் இருந்து இறங்கி எக்ேமார் ஸ்ேடஷைன விட்டு ெவளிேய வந்த பாரதிைய வாசலில் நின்று இருந்த அருண்ெமாழி, “ஹாய் குட்மார்னிங், ைநட் நல்லா தூங்கினாயா”, என்று விசாாித்தான். “சாியா தூக்கம் வரைல அருண். ெகாஞ்சம் ேயாசைனயா இருந்தது”, என்று தயக்கமான குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “ஓ! ஏன் என்ன ஆச்சு?”, என்று ெவளிேய வாய் ேபருக்கு கவைலயாக ேகட்டாலும், அருண்ெமாழியின் உள்மனம் குதூகலித்தது. “குட், இப்பதான் க்ேர ேமட்டர் ேவைல ெசய்ய ஆரம்பித்து இருக்கு ேபால. அஞ்சு மாசம் ேலட் ரதி நீ. ெராம்ப ஸ்ேலாடா…”, என்று மனதிற்குள் ெகாஞ்சி ெகாண்டான். “முந்தாநாள் தமிழ் அங்ேக ெவங்கட் அண்ணா வீட்டுக்கு வந்தான் இல்ைலயா? அப்ப அண்ணாவும் அண்ணியும் அவனிடம் என்ெனன்னேவா விசாாித்து இருக்காங்க. ெசான்னான். அதான் ஒேர குழப்பமா இருக்கு. உங்களுக்கு ஒண்ணும் ப்ராப்ளம் இல்ைலயா?”, என்று கவைலேயாடு விசாாித்தாள். அவளின் பாவைனைய பார்த்து வாய் விட்டு சிாித்தவன், “ேஹய் பாரதி, எனக்கு ஏதாவது பிரச்ைன என்றால், அது உன்னிடம் இருந்து வந்தால்தான் உண்டு. அதற்கு வாய்ப்பு இல்ைல என்று நிைனக்கிேறன்”, என்று அவளின் முகத்ைத ஆராய்ந்தான். “ச்ேச ச்ேச! என்னால உங்களுக்கு பிரச்ைனயா? சான்ஸ் இல்ைல அருண்…”, என்று ேவகமாக ெசான்னவள் அவனின் கூாிய பார்ைவயிலும் குறும்பு சிாிப்பிலும் பாதியில் ேபச்ைச நிறுத்தினாள். அவளின் கன்னத்தில் ஒரு கரத்தால் ேலசாக தட்டி ெகாடுத்தவன், “அது எனக்கு ெதாியும் ரதி, அந்த நம்பிக்ைகயில்தான் இருக்கிேறன். மற்றவர்கைள சமாளிப்பது எப்படி என்று எனக்கு ெதாியும். கவைலபடாேத. வா கிளம்பலாம். என்ன ெரயில்ேவ ஸ்ேடஷைன விட்டு கிளம்ப மனமில்ைலயா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான். சுற்று முற்றும் அவசரமாய் பார்ைவைய ஒட்டி விட்டு, “ரதியா, அது யாரு?”, என்று ேகலியாக ேகட்கும்ேபாேத உள்ளுக்குள் அவனின் ெகாஞ்சைல எண்ணி மனம் பூாித்தது. “பாரதி என்ற ெபயர் ெராம்ப நீ….ளமா இருக்கு. அதனால ெகாஞ்சம் சின்னதா சுருக்கலாம் என்று நிைனத்ேதன், உனக்கு ஏதாவது ஆட்ேசபைன இருக்கா”, என்று விசாாித்தான். “ஆட்ேசபைன இருக்கு என்று ெசான்னால் என்ன ெசய்வீங்க?”, மடக்கினாள் பாரதி. “இந்த சின்ன ெபயர் பிடிக்கவில்ைல ேபால, என்று ேவறு நல்ல ெபயரா ‘கண்ணம்மா, ெபான்னம்மா, ேதனம்மா’, மாதிாி ஏதாவது அம்மா ேசர்த்து, கூப்பிடலாமா ரதி”, என்று அப்பாவியான குரலில், விழிகைள விாித்து சிாிப்ேபாடு ேகட்க, அதற்கு பதில் ெசால்ல முடியாமல், ைக தட்டி, “ஆட்ேடா…”, என்று அைழத்து ேபச்ைச அவசரமாக மாற்றினாள். அவள் அைழத்த ஆட்ேடாவில் சுவாதீனமாய், “சி.ஐ.டி நகர் ேபாகணும்”, என்று ஆட்ேடா டிைரவாிடம் ேபச ஆரம்பித்த அருைண வித்தியாசமாய் பார்த்தாள் பாரதி. “என்ன ஆச்சு இவனுக்கு? எப்ேபாதும் தன்னுடன் வரமாட்டாேன? தனியாக ஆட்ேடா பிடிப்பான்? தன்ைன ஏற்றி அனுப்ப ேபாகிறான் என்று எண்ண வழி இன்றி, அவனின் இருப்பிடத்திற்கு ேபாகணும் என்று ெசால்கிறாேன? என்ன திடீர் என்று புது பழக்கம்?”, என்று ேலசாய் குழம்பினாள். ‘ஏறு ‘ என்று ஜாைட காட்டியவனுக்கு அவளால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. “நீ என்னுடன் வராேத என்ேறா, நான் உன்னுடன் வரவில்ைல”, என்ேறா முழு மனேதாடு ெசால்ல முடியாமல், அைமதியாக ஏறி அமர்ந்தாள். “என்ன பாரதி அப்படி பார்க்கிறாய்? நான் உன்னிடம் ேபசணும் பாரதி. அதான் வீட்டிற்கு ேபாக ெசான்ேனன். வீட்டிற்கு வருகிறாயா?”, என்று ேகட்டதுேம, “இல்ைல அெதல்லாம் ேவண்டாம்”,
வார்த்ைதகள் ெதாண்ைடைய விட்டு ெவளி வருவதற்கு முன்ேப, அவளின் தைல அனிச்ைசயாக மறுப்பாக தைல அைசந்தது. “ஷ்! பாரதி. நான் ஒன்றும் என்னுைடய வீட்டில் தனியாக இல்ைல…” “அைத பற்றி நான் ஒன்றுேம ெசால்லவில்ைல. நீங்க தனியாக இருந்தாலும், இல்லா விட்டாலும் என்னுைடய பதில் இதுதான். உடேன என் ேமல் நம்பிக்ைக இல்ைலயா என்று ேகட்க கூடாது. அது ேவற இது ேவற”, என்று அதட்டலாக ெசான்னாள் பாரதி. ெபருமூச்ைச ெவளிேயற்றியவன், அழுந்த தன்னுைடய தைலைய ேகாதி விட்டபடி, “முதலில் ைசதாேபட்ைட ேபாகலாம்”, என்று டிைரவாிடம் ெசால்லிவிட்டு ஆட்ேடாவில் சாய்ந்து அமர்ந்து கண்கைள மூடி ெகாண்டான். சில நிமிடங்கள் நீண்ட ெமௗனத்ைத அவளால் தாங்க முடியவில்ைல. “ஐ ஆம் சாாி, நான் ெசான்னது உங்கைள காயப்படுத்தனும் என்ற அர்த்தத்தில் இல்ைல. அதுதான் சாி என்பதால்….”, என்று ெமல்லிய வருத்தமான குரலில் இழுத்தாள். “எஸ் ஐ ேநா”, சுருக்கமாக முடித்தான். “அப்புறம் ஏன்….”, பாரதியின் ேகள்வி பாதியில் நின்றது. ஏன் ேபசவில்ைல என்று ேகட்கவும் முடியவில்ைல. ேகட்காமல் இருக்கவும் முடியவில்ைல. “பாரதி, நீ எதற்கு தயங்குகிறாய் என்று எனக்கு புாியுது. உன்னுைடய நல்ல ேபாில் எனக்கும் நிைறயேவ அக்கைற இருக்கு. அது ெகட்டுவிட நிச்சயம் நான் விட மாட்ேடன். இந்த இரண்டு மாதத்தில் உன்ைன இருப்பிடத்திேலா, அலுவலகத்திேலா வந்து ெதாந்தரவு ெசய்ேதனா என்ன? தமிைழ என்னுைடய வீட்டில் தங்க ைவத்து சுற்றி பார்க்க ஏற்பாடு ெசய்ேதேன? ஆனால் ஏன் உங்கைள ஸ்ேடஷனிற்கு அைழக்கேவா, உன்ைன ேஹாட்டலுக்கு விருந்துக்கு அைழத்து ேபாகேவா, வரவில்ைல என்று ேயாசித்தாயா?”, என்று ேவகமாக ேகட்டான். “ேயாசித்ேதன். பலமுைற ேயாசித்ேதன். ஆனால் பதில்தான் ெதாியவில்ைல”, என்று மனதிற்குள் ெசால்லி ெகாண்ட பாரதி, அவைனேய இைமக்காமல் பார்த்தாள். அப்படி அவள் விழிகைள ேநருக்கு ேநர் பார்க்ைகயில், அவளின் ேமல் வந்த சின்ன வருத்தத்ைத இழுத்து பிடித்து ைவத்து ெகாள்வது சற்று சிரமமாக இருக்க, பார்ைவைய சில வினாடிகள் ெவளிப்புறம் திருப்பினான். மீண்டும் சமாளித்து ேபச்ைச துவங்கிய ேபாது, குரல் சாதரணமாகி இருந்தது. “சாி, நீதான் என்னுைடய வீட்டிற்கு வரமாட்டாய். நான் உங்க ஹாஸ்டல் ாிஷப்ஷனில் பத்து நிமிஷம் உட்கார்ந்து ேபசலாமா?”, என்று ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ேபசலாம். ஆனால் அங்ேக யாராவது வந்து ேபாய் ெகாண்ேட இருப்பார்கேள?”, என்று தயக்கத்ேதாடு ேகட்டாள் பாரதி. “அதாேன உனக்கு ேவண்டும்”, என்று ேகலியாக ெசான்னாலும் அவளின் முகம் வாடி விட்டது. அடுத்து வந்த சில கணங்கள் ெமௗனத்ைத தாங்க முடியாமல், சாாி ெசால்வது அருணின் முைறயானது. பரவாயில்ைல என்று ெசான்னாலும், அவர்களுக்கிைடேய கனத்த ெமௗனம் நிலவியது. ேபச்ைச ஆரம்பித்து விட்டால் உள்ளதும் ேபாச்சு என்ற நிைல வந்து விட கூடாது என்றுதாேன அத்தைன தூரம் ேயாசித்தான். ஆனால் இப்படி தயங்கி தயங்கி எத்தைன நாள் தள்ளுவது? அவள் ஹாஸ்டல் வந்ததும், “வாங்க”, என்ற ஒற்ைற வார்த்ைதயில் அைழத்து விட்டு உள்ேள ெசன்றாள். ாிஷப்ஷன் ஹாலில் யாருமில்ைல. ேபப்பைர எடுத்து ெகாடுத்து விட்டு, “ஒரு நிமிஷம் இங்ேக உட்காருங்க. காபி எடுத்துட்டு உடேன வந்துடேறன்”, என்று ெசால்லி உள்ேள ெசன்றாள். அவள் திரும்ப வர ஆன மூன்று நிமிஷம் மூன்று யுகமாய் நீண்டது. “அங்ேக மாதிாி பில்டர் காபி இருக்காது. இன்ஸ்டன்ட் தான். எப்படி இருக்ேகா?”, என்று ெசால்லி விட்டு எதிேர இருந்த ேசாபாவில் அமர்ந்தாள்.
“பரவாயில்ைல”, என்று ெசால்லி வங்கி ெகாண்டவன், மாியாைதக்கு இரண்டு வாய் குடித்து விட்டு ைவத்து விட்டான். “ஏன் நல்லா இல்ைலயா?”, கவைலேயாடு விசாாிக்க, “ப்ச்! இப்ப காபி ரசித்து குடிக்கும் மூட் எனக்கு இல்ைல பாரதி”, என்று ெபருமூச்ேசாடு ெசான்னான். “ஓ! சாி ெசால்லுங்க, ஏேதா ேபசணும் என்று ெசான்னீங்கேள?” “நான் ஒரு ேகள்வி ேகட்ேடன்…” ‘அது ெதாியைல என்று அப்ேபாேத ெசான்ேனேன”. “அன்று வில்சன் நீங்க வந்த அேத ட்ெரயினில் வந்தார். ஒேர ேநரத்தில் இரண்டு ேபர் வரும் ேபாது ஒருவைர வாகனத்திலும், இன்ெனாருவைர ெசாந்த ெசலவிலும் நான் வந்து அனுப்பி ைவத்தால் நல்ல இருக்காேத என்று தயங்கிேனன். அன்-ைபயஸ்ட் ஆட்டிடியுட் ேவைலயில் இருக்கணும் என்று நிைனப்ேபன். உன்ைன ஒரு வார்த்ைத ேபாகிற ேபாக்கில் யாரும் குைறயாக ெசால்லி விட கூடாது என்பதிலும் கவனமாக இருந்ேதன்”, ேபச்ைச பாதியில் நிறுத்தி பார்த்தான். அவளின் முகத்தில் அந்த விளக்கம் ஏற்படுத்திய மகிழ்ச்சி அைலகள் ஆர்பாித்து ெகாண்டு இருந்தது. ‘உனக்காக நான் இந்த காாியம் ெசய்ேதன்’, என்று அன்புடன் ஒருவர் ெசால்லும்ேபாது ஏற்படும் பூாிப்பு அவளின் முகத்தில் தனி அழைக ெகாடுத்து இருந்தது. அந்த காைல ேநரத்தில் சூாியனின் கிரகணங்கள் அவளின் முகத்தில் ஏற்படுத்திய இளம் சிவப்பு வண்ணத்ேதாடு, புன்னைகயின் ெவளிச்சமும் ேசர்ந்து ெகாள்ள, அவளின் முகம் பிரகாசித்தது. அைத பார்த்து ரசித்த அருணின் அந்த வினாடி வைர இருந்த குழப்பமும் தயக்கமும் விைட ெபற்று ெகாள்ள, குரல் இப்ேபாது குைழவிற்கு மாறியது. “ேதங்க்ஸ் ரதி, உன் மனம் ெவளிப்பைடயாக ெதாியாமல் அம்மாவிடம் ேபச முடியவில்ைல. ஐந்து மாத காத்திருப்பிற்கு இப்ேபாது ஒரு முடிவு வந்து விடட்டும். அம்மா என்ைன ஒரு வருஷமா நச்சாித்து ெகாண்ேட இருக்கிறார்கள். அம்மாவிடம் நான் என்ன ெசால்லட்டும்?”, என்று மிருதுவான குரலில் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நா..ன் எ..ன்..ன ெசா..ல்..வ..து?”, திக்கி திணறினாள். அவன் என்ன ெசால்கிறான் என்பது புாிந்தாலும், என்ன பதில் ெசால்வது என்று ெதாியவில்ைல. இத்தைன நாள் ஜாைடயாக ேபசிய ேபாது, சுவாரஸ்யமாக, மனசுக்கு இதமாக, தித்திப்பாக இருந்தது. இேதா இன்று ேநாிைடயாக ேகட்டு விட்டான். என்ன பதில் ெசால்வது? இப்ேபாைதய நிைலயில், உடனடியாக கல்யாணம் ெசய்வது ேபான்ற ஒரு சூழ்நிைல இல்லாத நிைலைமயில், அவைன காலவைரயின்றி காத்திரு என்று ெசால்ல முடியுமா? அப்படிேய இப்ேபாது அவனிடம் ெசான்னாலும், இவைன விரும்புகிேறன் என்று அப்பா அம்மாவிடம் தன்னால் ேபாய் ஆறுமாசம் கழித்ேதா ஒரு வருஷம் கழித்ேதா ெசால்ல முடியுமா என்ற பயம் உடனடியாக எழுந்தது. அவளின் தயக்கத்தின் காரணத்ைத சாியாக இனம் கண்டு, எதிாில் இருந்து எழுந்து வந்து அருகில் அமர்ந்தான். “பாரதி, நீ உன்ேனாட மனைச பற்றி மட்டும் ேயாசிடா. அதுக்கு மட்டும் பதில் ெசால்லு. மற்றெதல்லாம் நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன். உன்னுைடய ெபற்ேறார், என்னுைடய ெபற்ேறார் இவர்களிடம் ேபசி சம்மதம் வாங்குவைத பற்றி நீ கவைலப்பட ேவண்டாம். அது என்னுைடய ெபாறுப்பு. நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன்”, என்று அவளின் ைகைய தன் ைகக்குள் ைவத்து வருடியபடி ெசான்னேபாது அந்த கரங்கைள விலக்கி ெகாள்ள அவளுக்கு மனம் வரவில்ைல. அவளின் முகத்தில் இருந்த குழப்ப ேரைககைள பார்த்தவன், அைத சாி ெசய்ய ேதைவயான ேநரமும் இடமும் இது இல்ைல என்பைதயும் உணர்ந்தான். “ரதி, நான் இந்த விஷயத்ைத இப்படி அவசரமாக ேபாகிற ேபாக்கில் ெசால்ல ேவண்டும் என்று நான் நிச்சயம் நிைனக்கவில்ைல. ஆனால் எதிர்பாராமல் அப்படி நடந்து விட்டது. ஆரம்பித்த பிறகு அைத பாதியில் விடவும் எனக்கு மனமில்ைல. நீ உன் மனைத பற்றி மட்டும் ேயாசி. உன் குடும்பத்தினர் சம்மதம், அம்மா அப்பா பாதுகாப்பு, தம்பி படிப்பு, என்ற சின்ன சின்ன விஷயங்கைள ெபாிசா
நிைனத்து குழம்பாேத. அைத எல்லாம் நாேம பார்த்துக்கலாம்.சாியா? உன்னுைடய முடிவிற்காக நான் காத்து இருக்கிேறன்”, என்று ெசால்லி எழுந்தான். அவள் அைசயாமல் இருந்த இடத்திேலேய இருக்க, அவளின் தைலைய ேலசாய் வருடி, “வரும் புதனன்று, நம் நிறுவனம் ஆரம்பித்த பதிைனந்தாவது ஆண்டு முடிவைத ஒட்டி ஒரு சின்ன விழா இருக்கு. அது முடிந்த உடேன, நான் மூணு நாள் ப்ேரக் எடுத்துட்டு அப்பா அம்மாைவ ேபாய் பார்க்கலாம் என்று நிைனக்கிேறன். அதற்குள் உன் பதில் கிைடத்து விட்டால் நல்லா இருக்கும். ைப, நான் கிளம்புகிேறன்”, என்று அைமதியாக ெசால்லி விட்டு ெவளிேயறினான் அருண்ெமாழி. அடுத்த இரண்டு நாட்கள் அவர்களுக்கிைடேய அலுவலகத்தில் பார்த்து ெகாள்ளும் சந்தர்ப்பம் கூட ேநரவில்ைல. ேபச்சுக்கும் வாய்ப்பு இல்ைல. ஒருவைர ஒருவர் ேதடி ேபாய் ேபசுவது என்பது எப்ேபாதுேம பழக்கம் இல்ைல. இருவருக்குேம அடுத்தவாின் ெதாைலேபசி எண் ெதாியும். ஆனாலும் ேபசவில்ைல. பாரதி நிதானமாக இைடயூறின்றி ேயாசிக்கட்டும் என்பது ஒரு புறமும், ெதாடர்ந்து வந்த நிகழ்ச்சி ஏற்பாடுகள் குறித்த ேவைல மறு புறமும் அழுத்த அவன் ேபசுவைத பற்றி ேயாசிக்கேவ இல்ைல. தனக்கு அருண்ெமாழிைய பிடித்து இருக்கு என்பது அவளுக்கு ெவகு நாட்களுக்கு முன்ேப ெதாிந்து விட்டாலும், அைத ெவளிப்படியாக ஒத்து ெகாள்வதில் இருக்கும் நைடமுைற சிக்கல்களுக்காக அவள் ெவகுவாக தயங்கினாள். அம்மாவின் உடல்நிைல ேதற ஒரு வழி ெசய்ய ேவண்டும். இன்னும் நான்கு ஆண்டுகள் தமிழ் படிக்க ேவண்டுேம? ஐந்து ஆண்டுகள் கழித்து திருமணம் ெசய்து ெகாள்ளலாம் என்பது தான் அவளுைடய ப்ளான். அம்மா அப்பா அதற்கு சம்மதிப்பார்கேளா இல்ைலேயா? அட்லீஸ்ட் இரண்டு ஆண்டுகளாவது சம்பாதித்து, அந்த சம்பாத்தியத்ைத அவனின் படிப்பிற்கும், அம்மாவின் ைவத்தியத்திற்கும் என்று ேபங்கில் ஒரு ெபாிய ெதாைகயாக ேபாட்டு ைவத்து விட்டால், பிறகு ெகாஞ்சம் நிம்மதியாக கல்யாணம் ெசய்து ெகாள்ளலாேம என்று அப்பாவிடமும் ெசால்லி ைவத்து இருந்தாள். இப்ேபாது இவன் இப்படி ெசால்கிறாேன? அவன் ேமல் நம்பிக்ைக இல்லாமல் இல்ைல. ஆனாலும்… மனம் தயங்கியது. ராஜன் பாபு ேகட்டேபாது, முடியாது என்று ஒேர வினாடியில் தூக்கி எறிந்த இேத மனம் இப்ேபாது தயங்குவதன் காரணம், அருணின் ேமல் தனக்கு இருக்கும் ஈர்ப்புதான் என்பது கூட புாியாத முட்டாள் இல்ைலேய? ஆனால் தன்னுைடய ஆைசக்காக அவைன காத்து இருக்க ெசால்வதும் சாி இல்ைல. இந்த காரணத்ைத அவனிடம் தன்னால் ெசால்ல முடியாது என்பதும் அவளுக்கு ெதாிந்ேத இருந்தது. ெசவ்வாய் அன்று மாைல அலுவலகத்தில் இருந்து திரும்பிய ேபாது, அவளின் அைர வாசலில் ஒரு ெபாிய பார்சல் ைவக்கப்பட்டு இருந்தது. அைத தூரத்தில் இருந்து பார்த்த உடேனேய ெதாிந்து விட்டது. அது அவன் அனுப்பியதுதான். இைத ஏன் அனுப்பினான்? ஏற்றுெகாள்வதா? திருப்பி அப்படிேய ெகாண்டு ேபாய் ெகாடுப்பதா? என்று ேயாசித்து ஒரு முடிவற்கு அவளின் மூைள வருவதற்கு முன்ேப அவளின் கால்களும் ைககளும் அவளின் மனைத ேகட்காேமேல ஓடி ெசன்று எடுத்து பிாித்தும் விட்டது. பிாித்து பார்த்த பிறகு ேவண்டாம் என்று ெசால்லலாம் என்ற ேகள்வி அவளுக்கு எழேவ இல்ைல. அந்த உைட அைமப்பின் ேநர்த்தி அப்படி. நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு, ெவள்ளியன்று இரவு ெசன்ைனயில் இருந்து கிளம்புேபாது ரயில், அவன் ேதன்ெமாழிக்கு ைதத்து ைவத்து இருந்த உைடைய காட்டினான். தூய ெவள்ைளயில் சிவப்பு நிற ஜம்கி ெவார்க் பண்ணிய காக்ரா ேசாளி. தான் அைத ெதாட்டு பார்த்து ரசித்ததும், அது குறித்து நூறு ேகள்விகள் ேகட்டதும், அவன் சிாிப்ேபாடு பதில் ெசான்னதும் நிைனவில் ஆடியது. அந்த சிவப்பு நிறத்திற்கு பதிலாக ெவள்ைளயில் நீலநிறம். ஜம்கி ேவைலக்கு பதிலாக த்ெரட் ெவார்க் பண்ணி இருந்தது. ெவள்ைள நிற புல் ஸ்கர்ட். கீேழ சற்ேற ெபாியதாகவும், ேமேல ேபாக ேபாக
சின்னதாகவும் இருந்த நீண்ட காம்புைடய பூக்கள். மூன்று வாிைசயில், ைதக்கப்பட்டு இருந்தது. கீேழ உயரம் சாியாக இருக்குேமா இருக்காேதா என்ற எண்ணத்தில், ஒரு பிாில் எக்ஸ்ட்ரா, பாவாைடயின் கீேழ முழு சுற்றளவிற்கும், அப்படிேய ஒட்டி ெகாள்ள வசதியாக, ைதத்து ேதைவபட்டால் பயன்படுத்தி ெகாள்வது மாதிாி வசதியுடன் தனியாக ைவக்கப்பட்டு இருந்தது. அட்ைடெபட்டியில் இருந்து உைடைய எடுத்து பார்த்தவள் திரும்ப அைத ெபட்டிக்குள் ைவக்க ஒரு மணி ேநரம் ஆகி இருந்தது. அப்ேபாதுதான், அந்த ெபட்டியில் இருந்த இரண்டாக மடித்து ைவக்கப்பட்டு இருந்த சின்ன கடிதத்ைத பார்த்தாள். வியப்புடன் பிாித்து பார்த்தவளுக்கு, விழிகள் கசிந்தது. என் ரதிக்கு, என்னுைடய முதல் பாிசு, என்னுைடய காதைலயும் பாிைசயும் ஏற்று ெகாள்வாயா? சம்மதம் ெசால்ல நீ வார்த்ைத ேதடேவண்டாம். இந்த ஆைட ஒன்ேற ேபாதுேம! நாைள உன்ைன பார்க்க … காதலுடன் காத்திருக்கிேறன்… ராஜா @ அருண்ெமாழி
Kathal Sonna Kanamae 2 அத்தியாயம் 17 பாரதிக்கு என்று பிரத்திேயகமாக, திங்கள் அன்று இரவு கிட்டத்தட்ட மூன்று மணி ேநரம் ெசலவு பண்ணி தயார் பண்ணிய உைட அவனுக்கு பிடித்து இருந்தது. அவளுக்கும் பிடிக்கும் என்பதிலும் அருண்ெமாழிக்கு சந்ேதகம் இல்ைல. ஆனால் அைத மறுநாள் விழாவிற்கு அணிந்து வருவாளா என்பதில்தான் சின்ன சந்ேதகம் வந்தது. புடைவ எடுத்து ெகாடுத்து இருக்கலாேமா? இன்னும் இயல்பாக கட்டி ெகாண்டு வந்து இருப்பாள். தன்ைன அவளுக்கு பிடித்து இருக்கிறது என்பது அவனுக்கு ெதாண்ணூற்றி ஒன்பது சதவிகிதம் உறுதியாக அவனுக்கு ெதாிந்தது. ஆனால் உைடயின் அைமப்பு பிடித்து இருந்தாலும், ெபாது இடத்தில் விழாவிற்கு ேபாட்டு பழக்கம் இல்ைல என்று விட்டு விடுவாேளா என்ற பயம் அவனுக்கு அைத அனுப்பிய பின்பு மீண்டும் மீண்டும் ேதான்றி ெகாண்ேட இருந்தது. திங்கள் ெசவ்வாய் இரண்டு நாட்களும் அவளிடம் ேபசாமல் இருந்து விட்டாலும், புதன் அன்று காைல எழுந்ததில் இருந்து அவளின் ஹாஸ்டலுக்கு ஒரு நைட ேநாில் ெபாய் பார்த்து ெசால்லி விட்டு வருேவாேமா என்ற உந்துதால் அதிகமாகி ெகாண்ேட இருந்தது. அன்று அலுவலகம் இல்ைல, பதிேனாரு மணிக்கு ேமல் விழா நைட ெபறும். மதிய உணவு வைர நீடிக்கும். ஒருேவைள விழாவிற்ேக அவள் வராமல் இருந்து விட்டால், என்ன ெசய்வது என்ற பயமும் ேதான்றியது. விழா ஆரம்பித்த பின்பு அவனால் ெவளிேய ேபாக முடியாது. ேபாவெதன்றால், இப்ேபாேத ஏழுமணிக்குள் ஹாஸ்டலுக்கு ேபாய் திரும்ப ேவண்டும். என்ன ெசய்யலாம் என்று குழம்பி ெகாண்டு இருந்தான் அருண்ெமாழி. சிறப்பு விருந்தினைர அைழத்து வர அலுவலகத்தில் இருந்து கிளம்பிய வாகனம் பழுதைடந்து பாதியில் நின்று விட்டதாக தகவல் ேபானில் வர, அவனின் கவனம் அன்ைறய விழா ஏற்பாடுகளுக்கு திரும்பியது. பாரதிைய விழா முடிந்தபின்தான் பார்த்து ெகாள்ள ேவண்டும். ெராம்ப வாட்டாமல், சீக்கிரம் நல்ல ேசதி ெசால் கடவுேள என்ற ஒரு அவசரமான பிரார்த்தைனேயாடு முழுைமயாய் ேவைளயில் மூழ்கி ேபானான். அடிமனதில் அவள் தனக்குத்தான் என்ற எண்ணம் இருந்தாலும், அைதயும் தண்டி மனம் படப்படப்பைடவைத, தவிர்க்க முடியவில்ைல. ேதர்வு முடிவற்கு காத்து இருக்கும், பார்டாில் பாஸ் பண்ணும் மாணவனின் மன நிைலயில் இருந்தான் அருண்ெமாழி. அவனின் படபடப்பிற்கும் எதிர்பார்ப்பிற்கும் சற்றும் குைறயாமல் ஹாஸ்டலில் கிளம்பி ெகாண்டு இருந்த பாரதியின் தவிப்பு இருந்தது. ேநற்று இரவு முழுவதும் ஒரு வினாடி கூட அவள் தூங்கவில்ைல. கண் மூடினால், அவேன பல்ேவறு தருணங்களில், பல்ேவறு பாவைனகள் காட்டி எழுப்பினான். நண்பர்களுடன் இனிப்ைப பகிர்ந்து ெகாள்வது பற்றி அப்பாவியாய் விசாாித்தான். ஐபீஎல் ட்ெவன்டி ட்ெவன்டி ேமட்ச் பற்றி , “என்ன ெசால்லு ஆஸ்ட்ேரலியன் ப்ேளயர்ஸ் இருந்தாேல டீமுக்கு தனி எெனர்ஜி’, என்று காராசாரமாக விவாதித்தான். தமிழுக்கு ெமைரன் எஞ்சினியாிங் சீட் கிைடக்க ஏற்பாடு ெசய்தான். அவளுக்கு விதம் விதமாக ஆைடகள் வடிவைமத்தான். ‘என் ெசல்ல ரதி’ என்று ெகாஞ்சினான். அம்மா அப்பாைவ ெபாறுப்பாக பார்த்து ெகாள்ள நானாச்சு என்று வாக்குறுதி அைழத்தான். ‘என்ன பாரதி அப்படி பார்க்கிறாய்? ேசன்ஜ் பிடித்து இருக்குறதா?’, என்று தாைடைய தடவியபடி சீண்டினான். அவ்வப்ேபாது கண்ணாமூச்சி ஆடும் தருணங்கள் இப்ேபாது ஒன்றாக இைணந்து அவள் ேமேல தாக்குதல் ெதாடுக்க, அைத சமாளிக்க அவள் திணறி ேபானாள். ஏற்கனேவ இங்ேக ேவைலக்கு வருவதற்கு முன்ேப அவன் ேபானில் ேபசிய ேபாேத அவனின் குறும்பு சிாிப்பும், சீண்டல் ேபச்சும், ரதி என்ற அைழப்பும் அப்பப்ேபா எட்டி பார்க்கும். இப்ேபா இங்ேக வந்த இரண்டு மாதங்களில், ேநாில் பார்த்து ேபசும்ேபாது, அந்த முகம் காட்டும் ஆயிரம் பாவைனகைள கண்டு ரசிக்கும்ேபாது, ேகட்கேவ ேவண்டாம். அவன் பல தருணங்களில்
ேபசிய எல்லா சீண்டல் வார்த்ைதகளும், தன் ேமலும் தமிழின் ேமலும் அவன் காட்டிய அக்கைறைய அழகாக ெவளிபடுத்திய பல தருணங்களும், அந்த ஓாிரவில் அவளின் மனதில் உலா வந்தது. காைலயில் தூங்காமேல படுக்ைகயில் இருந்து எழுந்து குளிக்க ேபான ேபாது, அவளுக்கு அந்த உைடைய அணிவதா ேவண்டாமா என்ற சந்ேதகேம எழவில்ைல. பார்த்த வினாடிேய மனைத கவர்ந்த அந்த உைடயின் ேநர்த்தி மட்டுமில்லாமல், அடிமனதில் இருந்த ஆைசயும் ேசர்ந்து அவைள, “ேயாசைன எல்லாம் ேபாதும். பிரச்ைன வரும்ேபாது அைத அவனின் ைக பற்றி இைணந்து, ைதாியமாக எதிர்ெகாள்ளலாம் பாரதி”, என்று முடிேவடுக்க ைவத்தது. அதன் பிறகு வந்த ேநரம் எல்லாம், இந்த உைடயில் அவன் தன்ைன காணும்ேபாது அவனின் முகத்தில் ேதான்றக்கூடிய ஆச்சாியம், காதல், மகிழ்ச்சி, இைவ குறித்த சுவாரஸ்யமான கற்பைனகளில் மூழ்கியது. விழா ஆரம்பிப்பதற்கு இரண்டு மணி ேநரம் முன்னதாகேவ அந்த ஹாலுக்கு வந்து விட்ட அருண்ெமாழிக்கு இருப்பு ெகாள்ளவில்ைல. கைடசி ேநரத்தில் ெசய்ய ேவண்டிய, பூத்ேதாரனம், பலூன்கள் முதலியவற்ைற ேவைல ஆட்கள் கட்டி ெகாண்டு இருக்க, அைத பார்ைவயிட்டபடி, சுற்றி வந்தான். “சார் என்ன சார் இவ்வளவு சீக்கிரம்? பதிேனாரு மணிதாேன சார்?”, என்று விசாாித்த ஊழியர்களிடம் ‘டிபன் சாப்பிட்டாச்சா’, என்று சிாிப்ேபாடு மழுப்பிவிட்டு நகர்ந்தான். அவள் ெகாஞ்சம் முன்னாடி வந்தால், தனிைமயில் சந்திக்க முடிந்தால்,… ெராம்பத்தான் ஆைச. இருநூறு ேபர் சுற்றி நிற்கும் ஒரு விழாவில் தனியா பார்க்கணுமா உனக்கு? அட்லீஸ்ட் விழா முடிந்த பின்னால், இன்று பிற்பகல் அலுவலகம் இருக்காது. எங்ேகயாவது ெவளிேய அைழத்து ெசல்லலாம். வீட்டிற்குத்தாேன ஆயிரம் சாக்கு ேபாக்கு ெசால்வாள். ெகாஞ்சம் நிதானமா உட்கார்ந்து ேபசுவது மாதிாி ஒரு இடம். கூப்பிட்டால் வருவாளா ெதாியவில்ைல. ஒரு ேஹாட்டல்,…. லஞ்ச் இங்ேக முடித்து விட்டு உடேன ேஹாட்டலா? ஹய்ேயா அறிவு ெகாழுந்ேத… ஆமா அங்ேக ேபாய் சாப்பிடுவதுதான் முக்கியமான ேவைல பாரு. அப்ப எதற்கு ேஹாட்டல்? சாி ஏதாவது ேகாவிலுக்கு ேபாகலாம். ேபாலாம் ேபாலாம். ஆனால் எந்த ேகாவில் மதிய ேநரத்தில் திறந்து இருக்கும்? மாறி மாறி ேகள்வியும் பதிலுமாய் சிந்தைன நீண்டு அவைன பந்தாடியது. கிட்டத்தட்ட ஒன்றைர மணி ேநரம் அவைன அைலக்கழித்த அந்த ேயாசைனக்கு ஒரு இதமான முடிவு, அன்று காைல பத்தைர மணி அளவில், விழா ஹால் வாசலில் வரேவற்பிற்காக அவன் நின்று இருந்த ேபாது, ெஜன்சிேயாடு அவளின் வண்டியில் பின்னால் அமர்ந்து வந்த பாரதியின் உைடயின் ெவள்ைள நிறம் கண்ணில் பட்ட வினாடியில், ஏற்பட்டது. “ேஹய் பாரதி, இதுதான் பர்ஸ்ட் ைடம் இப்படி ஒரு டிேரசில் பார்ப்பது? யாேராட ெசேலக்ஷன்பா? சூெபர்ப் காம்பிேனஷன் ஆஃப் கலர். நிைறய த்ெரட் ெவார்க் ேவற பண்ணி இருக்கு. சூப்பரா இருக்கு. சம்திங் சம்திங் த்ாிஷா மாதிாி இருக்கிறாய்”, என்று அவளின் கன்னத்தில் தட்டி கண் சிமிட்டிய ெஜன்சியிடம் இருந்து முதல் பாராட்டு பத்திரம் வந்தது. “ேதங்க்ஸ்”, என்று ெவட்க சிாிப்ேபாடு ெசான்ன பாரதிைய ஆச்சாியமாக பார்த்தாள் ெஜன்சி. “ேஹய், ேதங்க்ஸ் இருக்கட்டும்பா. நீயா ெசெலக்ட் பண்ணினாய்? எப்ேபா எனக்கு ெதாியாமல் கைடக்கு ேபானாய்? எங்ேக வாங்கினாய்? என்ன விைல?”, என்று அவள் ேகள்விகைள அடுக்க அவைள சமாளிப்பதற்குள் பாரதி திணறி ேபானாள். “வாங்கைல ெஜன்சி, இது கி..ப்..ட்”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப மலர்ந்து சிவந்த முகத்ைத பார்த்து ேமலும் வியந்தாள். “வாட் கிப்டா? யார் ெகாடுத்தாங்க?”, என்ற ேகள்வியுடன் அவைள ேமலும் ஆராய்ந்தாள் ெஜன்சி. “ஓேஹா! ஸ்ெபஷல் ஆளிடம் இருந்து வந்த ஸ்ெபஷல் கிப்டாக்கும். இந்த பூைனயும் பால் குடிக்குமா ேரஞ்சிற்கு இருந்து ெகாண்டு…”,
“ஹேலா ஹேலா, உங்க கற்பைன குதிைரைய ெகாஞ்சம் இழுத்து பிடித்து கட்டுங்க. அெதல்லாம் ஒன்னும் இல்ைல. மணியாச்சு. நான் இன்னும் சாப்பிடைல. சாப்பிட ேபாகும்ேபாேத எல்லாம் காலி. எனக்கு பசி உயிர் ேபாகுது. வழியில் ஏதாவது ைலட்டா சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பலாம்”, என்று ேபச்ைச மாற்றி அவைள இழுத்து ெகாண்டு ெவளிேய வந்தாள் பாரதி. “சாப்பாடு காலியாகும் வைர நீ என்ன ெசய்து ெகாண்டு இருந்தாய்? எனக்கு ட்ாீட் ேவண்டும்”, என்ற ெஜன்சியின் ேகள்விகைள காற்ேறாடு பறக்க விட்டாள் பாரதி. அப்புறம் அவளின் அனத்தல் தாங்க முடியாமல், ேஹாட்டலில் இருந்து ெவளிேய வரும்ேபாது, மூன்று ைடாி மில்க் சாக்கேலட்டுகைள வாங்கி நீட்டியேபாது இரண்ைட எடுத்து ெகாண்டவள், இப்ேபாைதக்கு இைத ைவத்து ெகாள்கிேறன். ஆனால் ெபாிய ட்ாீட் ஒன்றாம் ேததி”, என்று ேபரம் ேபசி விட்டு வண்டிைய கிளப்பினாள். மிச்சம் இருந்தைத ைகப்ைபயினுள் ைவக்கும்ேபாேத ‘இது அவனுக்கு’, என்று எண்ணி சின்ன புன்னைக பூத்தது. ெஜன்சி தன்னுைடய கணிஎடிக் ேஹாண்டாவில் விழ அரங்கத்தில் நுைழயும் ேபாேத பார்ைவ நரம்புகைள கூர்ைமபடுத்திய அருண்ெமாழி, அவள் வண்டியில் இருந்து இறங்கிய வினாடியில் தன்னுைடய மூச்ைச ெவளிேய விட மறந்தான். தூய ெவண்ணிற ஆைடயில், அங்கங்ேக ஆகாய நீல நிறம் தன்னுைடய ஆக்கிரமிப்ைப அழகான பூக்களில் அளவாக காட்டி இருக்க, ேதாளில் இருந்து நழுவிய நீல நிற ஷாைல, தடுத்து ேதாளில் ேசர்த்த ஒற்ைற வாட்ச் மட்டும் அணிந்த இடது கரமும், அங்கங்ேக ெபான்னிறமும், நடு நடுேவ நீல நிறமும் ேசர்த்த ேபன்சி வைளயல்கள் அடுக்கிய வலது கரமும், தான் இருப்பைத கவனித்து விட்டாள் என்பைத உணர்த்திய கூடுதல் முக சிவப்பும், அைத ெஜன்சிக்கு ெதாியாமல் மைறக்க முயன்று ேதாற்ற அவளின் புன்னைக பூத்த முகமும், மிதந்து வருகிறாளா என்ற சந்ேதகத்ைத எழுப்பிய நைடயும், அவைன உைறய ைவத்தது. அவனின் உைறந்த பார்ைவைய அவளாலும் உணர முடிந்தது. உள்ளங்ைக சில்லிட்டது. இப்ேபாது என்ன ேபசுவான்? ெஜன்சியின் முன்னிைலயில் ஏதாவது ேகட்டால் என்ன ெசய்வது? எப்படி சமாளிப்பது என்ற குழப்பத்தில் இருந்தாலும், இது வைர தன்ைன தர்ம சங்கடத்தில் ஆழ்த்தும் எந்த ெசயைலயும் அவன் ெசய்ததில்ைல என்ற எண்ணம் தயங்கிய கால்களுக்கு ஊக்கம் அளித்து நுைழவு வாயிைல ேநாக்கி நகர ைவத்தது. அருண்ெமாழியின் பார்ைவ அவைள ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமாய் அப்படிேய உள்வாங்கி ெகாண்டு இருக்க, அவனின் பார்ைவைய உணர்ந்த பாரதி அவைன நிமிர்ந்து பார்க்கேவ முடியாமல் அவைன தவிர சுற்றிலும் இருந்த அைனத்து ெபாருட்களிலும் பார்ைவைய அைலயவிட, அங்கிருந்த சுமார் இருபதடி தூரத்ைத கடக்க ஆன ‘அந்த ஒரு நிமிடம்’, அவர்கள் இருவருக்கும் சுகமான அவஸ்ைதயாய் இருந்தது. “ஹேலா குட்மார்னிங் சார், நீங்கேள ாிஷப்ஷனிலா? வி ஆர் ஹானர்ட்”, என்று ெநற்றியில் தன் ைக ைவத்து சலாமிட்டு ெசான்ன ெஜன்சிைய பார்த்து ேலசாய் குனிந்து வரேவற்பு புன்னைக ெசய்து நிமிர்ந்தான். பார்ைவைய பாரதியின் ேமல் பதித்து, “ஹாய், குட்மார்னிங். உங்கைள மாதிாி ெடக்னிகலி குவாலிைபட் ஆட்கைள ைவத்துதாேன நிறுவனம் ஓடுது. நீங்க இல்லாமல் நாங்க இல்ைலேய? அதனால்தான் உங்களுக்கு ஸ்..ெப..ஷ..ல் கவனிப்பு. ஸ்..ெப..ஷ..ல் வரேவற்பு”, என்று ெசால்லி கண்கைள ஒருதரம் இறுக மூடி திறந்த பின், ெஜன்சியிடம் திரும்பி, ‘ெவல்கம்’, என்றான். “ஆஹா! சார், இேத ைடயலாக்ைக தாேன இங்ேக வர ஒவ்ெவாருத்தாிடமும் அவர்களுக்கு தகுந்த மாதிாி ெகாஞ்சம் மாற்றி ெசால்வீங்க? ேபச உங்களுக்கு ெசால்லியா ெகாடுக்கணும்?”, என்று ெஜன்சி சிாிக்க, அவன் புன்னைகேயாடு மறுப்பாய் தைல அைசத்தான். “இல்ைல இது உங்களுக்கு மட்டுமான ஸ்ெபஷல் வாசகம். நான் உங்களுக்கு ஸ்ெபஷலா ேதங்க்ஸ் ெசால்லணும். கெரக்டா பாரதி”, என்று ஸ்ேலைடயாக ேகட்க அவள் ஒப்புதலாய் தைல அைசத்து, “ஆமாம்”, என்ற ஒற்ைற வார்த்ைதைய ெசால்வதற்குள் திண்டாடி ேபானாள்.
அதற்குள் அடுத்தடுத்த விருந்தினர்கள் வர, அருண்ெமாழியின் கவனம் ேவறு இடத்தில் ேதைவபட்டாலும், தன்னுைடய காதைல ஏற்று அதற்கான சம்மதத்ைத ெதாிவித்த பாரதியின் ஜாைட, ஒவ்ெவாரு ெசல்லிலும் புத்துணர்ச்சி புகுத்தி இருந்ததால், இரண்டு மடங்கு உற்சாகத்ேதாடு, நான்கு மடங்கு ேவகத்ேதாடு ேவைலகைள கவனிக்க ஆரம்பித்தான். விழா முடிந்த உடேன கிளம்பி விடாேத பாரதி, நான் ேபச ேவண்டும். என்னிடம் ெசால்லாமல் கிளம்பி விடாேத என்று அகப்பட்ட சின்ன இைடேவைளயில் அவளிடம் ஏற்கனேவ ெசால்லி ைவத்து இருந்ததால், உணவு ேவைல முடிந்த பின்னால் தயங்கி தயங்கி நின்று ெகாண்டு இருந்தாள் பாரதி. “ேபாலாமா பாரதி, மணியாச்சு, எல்ேலாரும் சினிமாக்கு ேபாறாங்க நீ வாியா இல்ைலயா? இங்ேக என்ன பண்ணி ெகாண்டு இருக்கிறாய்?”, என்ற அவளின் ேகள்விக்கு ெவளிப்பைடயாய் பதில் ெசால்லமுடியாமல் திணறி ெகாண்டு இருந்தாள் பாரதி. சாப்பாடு ஏற்பாடு ெசய்தது, சவுண்ட் சர்வீஸ், ேமைட அலங்காரம், வாகன ஏற்பாடுகள், எல்லாவற்றிற்கும் உாிய ரசீதுகள் ெகாடுத்து பண பட்டுவாடா ெசய்து ெகாண்டு இருந்த அலுவலர்கைள ேமற்பார்ைவ பார்த்து ெகாண்டு இருந்த அருண்ெமாழி அங்ேக ஹாலில் சுற்றி ெகாண்டு இருந்த பாரதிைய அவ்வப்ேபாது பார்ைவயால் வருடியபடி அவள் கிளம்பும் அவசரத்தில் இருப்பைத உணர்ந்தாலும், சுற்றிலும் ஆட்கள் இருக்க அவளிடம் ேபச முடியாமல் தவித்து ெகாண்டு இருந்தான் அருண்ெமாழி. அவளின் தயக்கம் புாிந்து அருகில் வந்தவன், சுற்றும் முற்றும் பார்ைவைய ஒட்டி, யாரும் ெவகு அருகில் இல்ைல என்பைத உறுதி ெசய்து ெகாண்டு, “நான் இன்ேற ஊருக்கு கிளம்பேறன் பாரதி, மூணு நாள் லீவு ெசால்லி இருக்கிேறன். இன்னும் அைர மணி ேநரம் இந்த ேவைலகள் எல்லாம் முடிந்து விடும். நாம் ெகாஞ்சம் தனியா ேபசலாம் . எப்ப பார்த்தாலும் சுற்றிலும் பத்து ேபர் இருக்கும் இடத்தில், கண்ணால் மட்டும் ேபசியது எல்லாம் ேபாதும் ரதி. நீயும் நானும் மட்டும் தனியா உட்கார்ந்து மனசு விட்டு ேபசணும்டா. வீட்டுக்கு ேபாகலாமா?”, என்று கண்ணில் காதைல ேதக்கி ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ப்ளீஸ் அருண். இப்ப ேவண்டாேம?”, என்று அவசரமாய் ெசான்னவளின் பார்ைவ சுற்றிலும் தவிப்ேபாடு அைலந்தது. “இன்னும் என்ன தயக்கம் பாரதி? நான்தான் ெசால்ேறேன? இன்று இரேவ அம்மாைவ பார்க்க ெசன்ைன கிளம்புகிேறன். முடிந்தால், நாைளேயா நாைள மறுநாேளா, உங்க ெபற்ேறாைர ேபாய் பார்க்க என்னால் அம்மாைவ ெரடி பண்ண முடியும் ரதி. எனக்கு உன்னுைடய சம்மதம் இல்லாமல்தான் அம்மாவிடம் ேபச முடியவில்ைல. ஏற்கனேவ அப்பாவிடம் உன்ைன பற்றி ேபர் ெசால்லாமல் ெசால்லி ைவத்து இருக்கிேறன். அப்பா எப்ேபாதுேம என் பக்கம்தான். அம்மாைவ நாங்க ெரண்டு ேபரும் அைர மணி ேநரம் ேபசினால் சாி பண்ணி விடுேவாம். என் வீட்ைட ெபாறுத்தவைர கவைலப்பட ஒண்ணுேம இல்ைல பாரதி. ஐ ஆம் ேடம் ஷுயர்”, என்று நம்பிக்ைகேயாடு ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “அது சாி. ஆனால் நான் ெஜன்சியுடன் சினிமாவுக்கு வருவதாக…”, என்று ெமல்லிய குரலில் சத்தேம வராமல் இழுத்தாள் பாரதி. “இெதல்லாம் ஒரு பிரச்ைனயா?”,என்ற அருண்ெமாழியின் ேகள்வியான பார்ைவைய பார்க்க முடியாமல் தவித்து சுற்றிலும் பார்ைவைய ஓடவிட்டாள். உண்ைமைய ெசான்னால், அவனுக்கு இருக்கும் ஆைச அவளுக்கும் இருக்கிறது. அவனுடன் ைக ேகார்த்து ஊைர சுற்றி வரேவண்டும். காாில் நீண்ட டிைரவ் ேபாக ேவண்டும். பால்கனியில் நின்று அவனின் ேதாளில் சாய்ந்து ேதாட்டத்து பூக்கைள ரசிக்க ேவண்டும். ைடனிங் ஹாலில் இரவு உணைவ முடித்து ஓய்வாய் இருக்கும்ேபாது, சாப்பாட்டு ேமைஜயில், அவன் துணிைய விாித்து டிைசன் வைரயும்ேபாது பின்னால் இருந்து அவைன அைணத்தபடி ேதாள் வைளவில் முகம் பதித்து, காதருகில் இங்ேக ஒரு கட் ைவத்தால் எப்படி இருக்கும்? இங்ேக பிாில் ைவக்கலாமா? என்பது ேபான்ற சின்ன சின்ன ஐடியாக்கைள கிசுகிசுக்க ேவண்டும். அவன் என்ன ேகட்டாலும் இல்ைல என்று ெசால்லாமல் வாாி வழங்க ேவண்டும். அது பணம் ெபாருளாக இருந்தாலும் மற்ற எதுவாக இருந்தாலும்… இப்படி எல்லாம் அவளுக்கு மட்டும் ஆைச இல்ைலயா என்ன?
“ப்ளீஸ் என்ைன புாிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு பாரதி. அஞ்சு மாசமா உனக்காக உன்ைன நிைனத்து இரவும் பகலும் காத்து இருக்கிேறன் ரதி”, என்று ெசால்லியபடி அவளின் ைககைள பற்றினான். “அருண் ப்ளீஸ்… “, என்று ெசால்லியபடி அவசரமாய் ைககைள விலக்கி ெகாண்டாள். “ரதி , காைலயில் உன்ைன பார்த்த உடேன எவ்வளவு சந்ேதாஷமா இருந்ேதன் ெதாியுமா? இப்படி ெபாது இடத்தில் பத்து ேபர் முன்னிைலயில் இல்லாமல், சுற்றுமுற்றிலும் பார்த்து பார்த்து தயங்கி தயங்கி ேபசாமல், நானும் நீயும் தனியாக அமர்ந்து இைடயூறின்றி, ேபசணும் ரதி…ப்ளீஸ் என்ேனாட ஆதங்கத்ைத புாிஞ்சுக்ேகா. என் ேமல நம்பிக்ைக இல்ைலெயன்றால் ெசால்லு, இன்று இரேவ நீ நான் ெரண்டு ேபருேம ப்ைளட்டில் திருச்சி கிளம்பலாம், உன் முன்னாடிேய அம்மாவிடம் ேபச நான் ெரடி”, என்று ஆதங்கத்ேதாடு அவள் தன்ைன இன்னும் நம்பவில்ைலேயா என்ற எாிச்சேலாடு ெபாாிந்து ெகாண்ேட ேபாக, “ஷ்! ைஹேயா ராம்… ப்ளீஸ் இெதன்ன உளறல்?”, என்று தன்ைன மீறி ெசான்னாள் பாரதி. அவளின் பதிலில் மற்ற எல்லாேம மறந்து ேபாக ஆச்சாியத்துடன், “ராம்…”, என்று அருண்ெமாழி, ேகள்வியாக இழுத்தான். அவனின்ேகல்விக்கு பின்னேர, முதல் நாள் ராத்திாி அவேனாடு கனவில் ேபசியது இப்ேபாது ெவளி வந்து விட்டது என்ற கூச்சத்தில் முகம் சிவந்து ேபானால். அவளின் முகேம அவனுக்கு அவள் ெதாியாமல் ெசால்லவில்ைல என்ற உண்ைமைய விளக்கமாக பைற சாற்ற, ராம் என்ற ெபயர் காரணத்ைத அறிய ேவகமாக ேயாசித்தான். ஒருேவைள ஏகபத்தினி விரதன் என்ற அர்த்தத்தில் இருக்குேமா என்று ேயாசித்தளும், பாரதி ெராம்ப ெபாசசிவ் என்று எல்லாம் ெசால்ல முடியாது. ெபருந்தன்ைமதான். அப்படி இருக்க வாய்ப்பு கம்மி. ேவற என்ன… ேயாசைன ெசய்ய முடியாமல் அவசரமாக, ஆவலுடன் “என்ன ரதி… ராம் என்று திடீர் என்று…”, என்று இழுத்தான். அவன் முகத்தில் ஆர்வமும் ஆைசயும் தன்ைன மறந்து ேபாட்டி ேபாட்டு பிரகாசித்தது. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்புதாேன, தனிப்பட்ட ெபயர் தங்களுக்குள் இருக்க ேவண்டுெமன்ற ாீதியில் அவன் அவைள ரதிேயா என்று அைழத்தான். அதற்கு விளக்கமும் ெசால்லி விட்டு வந்தான். அேத பாணியில் அவள் இப்ேபாது தன்ைன ராம் என்று அைழக்கிறாள். ‘ஷ்! ைஹேயா…’ என்று நாக்ைக கடித்து முகத்ைத ேவறு புறம் திருப்பி ெகாண்டாேள தவிர பதிைல காேணாேம? எப்படி வந்து இருக்கும்? வீட்டில் ராஜா, அலுவலகத்தில் ெபரும்பாலும் அருண்… இதில் ராம் எங்ேக வந்தது? அருண்ெமாழி என்ற ெபயேர இங்ேக அதிகம் பயன்படுத்துவது கிைடயாது. ஜூனியர் ஆபிசர்ஸ்… ஏ எம் என்று கூப்பிடுவார்கள்… ஏ எம் என்ற ெபயர் மூைளயில் வந்ததுேம ராமிற்கான ெபயர் காரணம் புாிந்து விட்டது. ஓேஹா! ராஜா அருண்ெமாழியின் சுருக்கமா அது? வாேர வாஹ்! ேமடம் சூப்பராதான் ேபர் ெசெலக்ட் பண்ணி இருக்காங்க. ேஸா ஸ்ெபஷல். அவளுக்கு மட்டும் என்ற பிரத்திேயகமான அைழப்பு. “ேஹ…ய் ர…தி”, என்று ஆவலுடன் அவைள ெநருங்கி நின்றவனுக்கு அந்த வினாடியில் சுற்றுபுறம் மறந்து ேபானது. “ைநட் எல்லாம் ெராம்ப ேயாசிச்சு, ெடக்னிகல் மூைளைய பயன்படுத்தி இந்த ேபர் கண்டு பிடிச்சீங்கேளா ?”, என்று ஆைசயுடன் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ைஹய்ேயா அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல ராம். உங்களுக்கு பிடிச்சு இருக்கா?”, என்று அவளும் ஆர்வத்ேதாடு அவனின் ெநருக்கம் ஏற்படுத்திய இதத்ைத அனுபவித்தபடி ஆைசயுடன் ேகட்டாள். எவ்வளேவா கவனத்துடன் இருக்கும் பாரதிக்கும், மனம் கவர்ந்தவனின் அந்த அருகாைம மயக்கத்ைத ஏற்படுத்த, அவளுக்கும் சுற்றுபுறம் மறந்து ேபானதுதான் விந்ைத. “இெதன்ன ேகள்வி ரதி? உன்ைன மாதிாி நான் மழுப்ப எல்லாம் மாட்ேடன். எனக்கும் உனக்கும் இைடேய மட்டுமான இந்த அைழப்பு, எனக்கு ெராம்ப ெரா..ம்..ப பிடிச்சு இருக்கு. ம்ம்ம்ம் ேஸா ஸ்…வீ…ட் “, என்று கண்கைள மூடி ரசித்து ெசான்னான் அருண்.
அருண்ெமாழியின் பாவைனைய பார்த்த பாரதிக்கு ேமலும் ேமலும் மனம் குளிர , “ேஹய் ராம், நான் உங்களுக்கு காைலயில் ஸ்வீட் ெகாண்டு வந்ேதன்…”, என்ற வாக்கியம் முடியும் முன்ேப அவனின் கண்களில் ேதான்றிய மின்னலும், இதழ்களில் ேதான்றிய குறும்பு சிாிப்பும், அவைள பாதியில் ேபச்ைச நிறுத்தி முகம் சிவக்க ைவத்தது. “ைஹேயா… நீங்க நிைனப்பது மாதிாி எதுவும் இல்ைல ராம்…”, கூச்சத்துடன் ெகாஞ்சினாள் பாரதி. “நான் என்ன நிைனத்ேதன் என்று உனக்கு ெதாியுமா ரதி…?”, அவனின் குரலும் குைழந்தது. “ெதாியும் ெதாியும், அெதல்லாம் இந்த இடத்தில் ஒண்ணும் முடியாது…”, என்று அழுத்தமான குரலில் ெசால்ல முயன்று ேதாற்றாள் பாரதி. “கெரக்ட் ரதி, அதுக்குத்தான் வீட்டுக்கு ேபாகலாமா என்று ேகட்பது?”, என்று புன்னைகேயாடு கண் சிமிட்டினான் அருண்ெமாழி. “ராம், ப்ளீஸ், நான் உங்க வீட்டுக்கு வரும்ேபாது நமக்கு எந்த தைடயும் இருக்க கூடாது ராம். நீங்க என்ன ேகட்டாலும் , அைத ெகாடுக்கணும். அங்ேக இருந்து தனியா நான் திரும்பி வருவது என்ற ேபச்சுக்ேக இடமில்ைல. நாம் இருவரும் ேசர்ந்து நுைழயும் அந்த முதல் நாள் ெராம்ப ஸ்ெபஷலா இருக்கணும். அப்புறம் என்னுைடய வாழ்நாள் முடியும் வைர நான் அங்ேக உங்கேளாடு…” “ஷ்! பாரதி என்ன ேபச்சு இது…”, என்று அவசரமாய் அவளின் வாைய தன் ைககளால் மூடி அதட்டினான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் நான் ஒண்ணும் ெகட்ட வார்த்ைத ெசால்லவில்ைல. காலம் முழுவதும் நாம் ேசர்ந்து இருக்கணும் என்ற அர்த்தத்தில்தாேன…” “ேபாதும் உன்ேனாட அபத்தமான விளக்கம்…”, என்று ெசான்னவனின் முகம் இன்னும் ெதளியவில்ைல. “ராம்… ஸ்வீட் ேவண்டாமா?, என்று ெகாஞ்சினாள். “நீ இங்ேக தருவதாக ெசான்ன ஸ்வீட் ஒன்றும் ேவண்டாம்…”, அவனும் முறுக்கி ெகாண்டான். “அப்பா… எவ்வளவு ேகாபம் வருது உங்களுக்கு? சாி வாைய திறங்க”, என்று ெசால்லி தன் ைபயில் இருந்த ெடயிாி மில்க் சாக்ேலட்டில் ஒரு துண்ைட பிய்த்து, அவன் வாயில் சிாிப்ேபாடு பாரதி ெகாடுத்தைத, அைத அவன் அவளின் ைக பற்றி ஆைசேயாடு சாப்பிட்டைத, ஆத்திரத்ேதாடு பார்த்த ராஜன் பாபு அவசரமாய் அந்த இடத்ைத விட்டு எாிச்சேலாடு அகன்றான். ******************************************************* அத்தியாயம் 18 புதன் அன்று ெவங்கட்ைட அலுவலகம் அனுப்பி விட்டு, திருச்சிக்கு குழந்ைதேயாடு கிளம்பி விட்டாள் கயல். கைல பதிேனாரு மணி அளவில் வீட்டிற்கு வந்த மகைள ஆச்சாியத்ேதாடும், சந்ேதாஷத்ேதாடும் வரேவற்றார் மீனாக்ஷி. “ேஹய் கயல், வா வா, அம்மா வீடு வர வழி ெதாிஞ்சுடுச்சா? பக்கம் என்று ேபர்தான். அப்பப்ேபா வந்தால் என்னவாம்? “, என்று சலுைகயாக குைற பட்டார். “எங்ேகம்மா, இந்த குட்டி பிசாேசாட என்ேனாட ேநரம் முழுக்க சாியா ேபாய்டுது. இவள் ஸ்கூலுக்கு ேபானால்தான் நான் மூச்ேச நிம்மதியா விட முடியும் ேபால. அவருக்ேக சாியா சாப்பாடு ேபாட முடியரதில்ைலன்னு அவர் அலுத்து ெகாள்கிறார். இதுல நீங்க ேவற, ஆமா என்ைன ெசால்றீங்கேள? நீங்க என்ன பண்றீங்க? அப்பாவும் நீங்களும் ஒரு நைட அங்ேக வரக்கூடாேதா? உங்களுக்கு மட்டும் எங்க ஊரு ெராம்ப தூரமா?”, என்று அலுத்து ெகாண்டாள் கயல்விழி. “சீ, ஏண்டீ குழந்ைதைய ேபாய் குட்டி பிசாசு என்று ெசால்கிறாய்?” என்று மகைள அதட்டியவர், “நீ இங்ேகேய இருடா ெசல்லம், பாட்டி உன்ைன, பார்த்துக்கேறன்”, என்று ேபத்திைய அைணத்து உச்சி முகர்ந்தார் மீனாக்ஷி.
“அது சாி, ஒரு நாள் அவள் பின்னால் ஓடி பாருங்க. அப்புறம் பார்த்துக்கேறன் என்று ெசால்லுங்க”, என்று சவால் விட்டு விட்டு காைல நீட்டி அம்மாவின் மடியில் தைல ைவத்து படுத்து ெகாண்டாள் கயல் விழி. “அதுக்குத்தான் அப்பப்ேபா சனி ஞாயிறு இங்ேக வந்து ேபானால், ெரண்டு நாள் நீ ெரஸ்ட் எடுதுகிட்டால், நாங்க பார்த்துக்குேவாம் இல்ைலயா. ஒரு நிமிஷம் இரு, பிாிட்ஜில் வாடர் ெமலன் ஜூஸ் இருந்தது எடுத்துட்டு வேரன், குடிச்சுட்டு படுத்துக்ேகா”, என்று எழுந்தார். “ைஹயா ெரட் கதர் ஜூஸ் ெரட் கதர் ஜூஸ்”, என்று குதித்து ெகாண்டு தன் பின்னால் ஓடி வந்த ேதன்ெமாழிைய கன்னத்ைத வழித்து திருஷ்டி கழித்தார். மதிய உணவு முடித்து, அவர்களின் ெசாந்த கைதகள் எல்லாம் ேபசி முடித்து, மாைல காபியின் ேபாது அருண்ெமாழியின் திருமணத்தில் வந்து நின்றது. “ஏன்மா இன்னும் எத்தைன நாள் இங்ேக நீங்க தனியாகவும் , அங்ேக அண்ணன் தனியாகவும் இருப்பீங்க? அண்ணனுக்கு எப்ேபாது கல்யாணம் பண்ண ேபாறீங்க? வயசாகிட்ேட ேபாகைலயா?”, என்று விசாாித்தாள். “அட! இங்ேக பாருடா , அண்ணனா? அது யார் கயல்?”, என்று ஆச்சாியமாக விசாாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பா சும்மா இருங்கப்பா, நாேன மாியாைதைய ெகாடுக்கணும் என்று நிைனச்சாலும் நீங்க விடமாட்டீங்க ேபால?”, என்று ேகலியாக சிாித்தாள் கயல்விழி. “என்ன கயல் திடீர்னு அண்ணன் கல்யாணம் பற்றி ேபசுகிறாய்? அங்ேக நாலஞ்சு தடைவ வந்து ேபானாேன? ஏதாவது காதல் கீதல் என்று உன் காைத கடித்தானா என்ன?”, என்று முகம் இறுக விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “ச்ேச, ஏன்மா முகத்ைத இப்படி வச்சுக்கறீங்க? நீங்களும் எல்லா அப்பா அம்மா மாதிாி காதல் என்றால் ெகட்ட வார்த்ைத மாதிாி பார்ப்பீங்களா என்ன? நானும் ராஜாவும், உங்கைள ஒரு மாடல் ெபற்ேறாரா வச்சு இருக்ேகாம். அைத ெகடுத்து விடுவீங்க ேபால இருக்ேக?”, என்று அதட்டினாள் கயல் விழி. “அது சாி, நாங்க உங்கைள ெபற்று வளர்த்து ஆளாக்கி எல்லாம் ெசய்யும் ேபாது மட்டும் நாங்க ேவண்டும். ஆனால் கல்யாணத்திற்கு ெபான்ேனா ைபயேனா பார்க்கும்ேபாது மட்டும் நாங்க ேவண்டாமா?”, என்று பதிலுக்கு அதட்டினார் மீனாக்ஷி. “ச்ேச ச்ேச, நான் எங்ேக அப்படி ெசான்ேனன்? நீங்களும் கட்டாயம் ேவண்டும் அம்மா. ெரண்டு மூணு ஆயிரம் ெசலவு பண்ணி, ெரண்டு மூணு வருஷம் ேபாட்டுக்கற ஆப்டர் ஆல் ஒரு சாதாரண ட்ெரஸ் ெசெலக்ஷன் ேபாது, அம்மா இந்த பிங்க் கலர் ேவண்டாம், கிாீன் வாங்கிக்கேறன், என்று ெசான்னால் அைத சர்வ சாதரணமா எடுத்துகிட்டு சாி என்று ெசால்வீங்க. ஆனால் வாழ்க்ைக பூராவும் துைணயா வர ேபாற கணவைனேயா மைனவிேயா ெசெலக்ட் பண்ணும்ேபாது, இந்த ெபாண்ணு/ ைபயன் ேவண்டாம் என்று ெசான்னால் அது ெபாிய தப்பா?”, என்று வாதாடினாள் கயல்விழி. “அதான் முடிஞ்சு ேபாச்ேச ! நான் உன்ைனயும் உங்க அண்ணைனயும் ஒன்னும் ெசால்லவில்ைல தாேய? நீயாச்சு. உங்க அண்ணன் ஆச்சு, உங்க அப்பாைவயும் கூட துைணக்கு கூப்பிட்டுேகாங்க. இன்ன ேததியில் இன்ன இடத்தில கல்யாணம் என்று முடிந்தால் தகவல் ெசால்லுங்க. ெபற்ற கடைமக்கு வந்து அட்சைத ேபாட்டு ஆசீர்வாதம் பண்ணிட்டு, ஒரு வாய் சாப்பிட்டுவிட்டு கிளம்பேறன். எங்ேகயாவது அவங்க ெரண்டு ெபரும் சந்ேதாஷமா இருந்தால் சாிதான்”, என்று விட்ேடற்றியாய் முடித்தார் மீனாக்ஷி. “ஹய்ேயா என்னப்பா நீங்க ேபசாமல் இருக்ேகங்க. அம்மா இப்பபடி புலம்புறாங்க? ஏதாவது ெசால்லலாம் இல்ைலயா?”, என்று அப்பாைவ துைணக்கு அைழத்தாள் கயல்விழி. “ேஹய் இது அஞ்சு மாசமா ஓடிகிட்டு இருக்கும் ட்ராக். இப்ப உன்ைன இங்ேக தனியா பார்த்ததும் மீண்டும் ஆக்ஷன் ாீப்ேள. அவன் வந்தால் அவைன பார்த்தாலும் இேத ட்ராக் மீண்டும் மீண்டும் ஓடும். அதனால்தான் அவன் இங்ேக வராமல், ேபானிேலேய சால்ஜாப்பு ெசால்லிட்டு உன்ேனாட வீட்டுக்கு அப்பப்ேபா ஓடி ஓடி வரான்”, என்று ெசால்லி ேலசாக சிாித்தார் சுந்தரலிங்கம்.
“ஹய்ையேயா, அம்மா, அவன் உங்கைள தவிர்த்து விட்டு ஒண்ணும் என் வீட்டிற்கு வரவில்ைல. அவன் அங்ேக வருவதற்கு காரணம் என்ன ெதாியுமா? லவ் ேமட்டார் ஒண்ணு “, என்று ெசால்லி ெகாஞ்சம் இைடெவளி விட்டாள் கயல் விழி. இருவரும் ஒண்ணும் ேபசாமல், சுவாரஸ்யமாக அது என்ன என்று கூட விசாாிக்காமல் இருக்க கயல்விழிக்கு ஆச்சாியமாக இருந்தது. இெதன்ன இப்படி இருக்கிறார்கள். “என்னம்மா, ஏற்கனேவ அண்ணன் பாரதிைய லுக் விடுவது உங்களுக்கு ெதாியுமா?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள். “என்ன உளறல் இது?”, என்று மீனாக்ஷி அதட்டினார். “ேஹய் உங்களுக்கு ெதாியாது இல்ைலயா? எனக்கு ெதாியும். அவன் மாதம் இரண்டு தடைவ, தஞ்சாவூர் வந்தது, எங்க வீட்டுக்கு வந்தது இது எல்லாம் அவளுக்காகத்தான்…” “வாைய மூடு, எது எடுத்தாலும் அைர குைறயா ெதாிஞ்சுட்டு எல்லாம் ெதாிஞ்ச மாதிாி ேபசாேத”, என்று ெசால்லி விட்டு மீனாக்ஷி எழுந்து ேவகமாய் கண்கைள துைடத்தபடி அைறக்குள் ெசன்று விட அவள் புாியாமல் அப்பாைவ பார்த்தாள். “என்னப்பா ஆச்சு அம்மாவிற்கு ? ஏன் அழறாங்க?”, என்று குழப்பத்ேதாடு விசாாித்தாள் கயல் விழி. “என்னம்மா நீ? அவேள இப்பதான் அந்த ெபண்ைண பற்றி புலம்புவைத ெகாஞ்சம் நிறுத்தி இருந்தாள். மறுபடியும் நீ எடுத்து ெகாடுத்து விட்டாேய? அவைள ேதன் காது குத்தும் வீட்டிேலேய பார்த்து அவளுக்கு ெராம்ப பிடித்து விட்டது. ராஜாவிடம் அவைள கல்யாணம் பண்ணிக்க ெசால்லி கிட்டத்தட்ட மூணு மாசம் ேபாராட்டம் நடந்தது. அவன் காதிேலேய வாங்கி ெகாள்ளவில்ைல. இப்பதான் ெரண்டு மாசமா, கல்யாணம் என்பது என்னுைடய முழு வாழ்க்ைகையயும் பாதிக்க கூடிய விஷயம் இல்ைலயா? என்று ஏகப்பட்ட கைத ெசால்லி ெகாஞ்சம் வாைய அைடத்து ைவத்து இருக்கிறான். நீ மறுபடி ஆரம்பித்து விட்டாயா?”, என்று வருத்தமாக ெசான்னார் சுந்தரலிங்கம். “என்னப்பா ெசால்றீங்க? யார் அவனிடம் பாரதிைய கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்வது பற்றி ேபசினா?”, என்று குழப்பத்ேதாடு மீண்டும் ேகட்டாள் கயல் விழி. “அம்மாதாண்டா…” “இல்ைலப்பா அம்மா ஜாைட மாைடயா ெபாண்ணு ேபர் ெசால்லாமல் ெசால்லி இருக்கணும். அவனுக்கு பாரதிைய ெராம்ப பிடிக்கும்பா. எனக்கு நல்லா ெதாியும். அவேளாட தம்பிக்ககேவ ஒரு ஸ்ப்ெலன்டர் வாங்கி அவள் வீட்டில் தஞ்சாவூாில் வச்சு, அவனுைடய ெசாந்த உபேயாகத்திற்கு என்று கைத ெசால்றன்பா என்கிேறன். நீங்க சாியா ெதாியாமல் விசாாிக்காமல் ேபசறீங்க?”, என்று அடித்து ெசான்னாள் கயல் விழி. “இல்ைலம்மா. அவனுக்கு பாரதிைய பிடிச்சு இருக்கும்மா. என்ன தப்பு என்று புாியவில்ைல. ஆனால் சம்திங் ராங்…”, என்று இழுத்தவள், “அம்மா இது எல்லாம் எப்ேபா ேபசினீங்க?”, என்று அவசரமாக ேகட்டாள். “அது இருக்கும் அஞ்சு மாசம். அவன் லண்டன் ேபான புதிதில் ேபசியது”, என்று ெசால்லும் முன்ேப அவள் இைடயிட்டாள். ‘அது அப்ேபா, நீங்க இபப் ேபசுங்க. ேபான் ேபாடுங்க. நான் ெசால்ேறன் இல்ைல. ேபான் ேபாட்டு விசாாிங்க . இல்ைல என்றால் நான் ேபசவா?”, என்று விரட்டினாள் கயல். “இங்ேக பாரு அதற்கப்புறம், இங்ேக வந்த பின்னும், ஒருமுைற ேபசிேனன். அம்மா தயவு ெசஞ்சு இைத பற்றி ேபசாதீங்க. நம் குடும்பத்திற்கு ஏற்ற ஒரு நல்லா ெபண்ைண நான் ஏற்கனேவ பார்த்து விட்ேடன். ப்ளீஸ், என்ைன உங்க ேபச்ைச எதிர்த்து ேபச ைவக்காதீங்க. நான் உங்க ேமேல ெராம்ப நம்பிக்ைகயும் மாியாைதயும் வச்சு இருக்ேகன், என்று முடிவாக ெசால்லி விட்டான். நானும் அவனிடம் இனி திருமணம் ெதாடர்பாக அவனாக ேபசுவது வைர ேபசமாட்ேடன் என்று ப்ராமிஸ் பண்ணி விட்ேடன். அதனால் நான் இனி இது சம்பந்தமா ேபச ேபாவதில்ைல. நீயும் ேபச ேவண்டாம்”, என்று முடித்தார். “இல்ைலம்மா, ெபற்ற பிள்ைளயிடம் என்னம்மா ஈேகா ேவண்டி கிடக்கு? அவனிடம் நான் ேபசேறன் நீங்க சும்மா இருங்க”, என்று மல்லுக்கு நின்றாள் கயல்.
“ேபாதும் கயல். இைத பற்றி ேபசினாேல எனக்கு ஃப்ரஸ்ட்ேரஷன் ஜாஸ்தி ஆகுது. ஈேகா எல்லாம் இல்ைல. எனக்கும் நல்ல ெபண் என்ற ஆதங்கம்தான். அவனுக்கு பிறந்தவள் இவள்தான் என்றால் எப்படியும் வந்து ேசர்வாள். ேதாளுக்கு ேமல் வளர்ந்த ைபயன். நல்ல ைபயனும் கூட, அதனால்தான், ராஜாேவாட இது சம்பந்தமா ேபசி இருக்கும் உறைவ ெகடுத்துக்க நான் விரும்பவில்ைல. இது பற்றி ேமேல அவனிடம் ேபசுவதாக இருந்தால் நீ இங்ேக இருக்கேவ ேவண்டாம் உடனடியா கிளம்பு”, என்று இறுதியாக ெசால்லி முடித்தார் மீனாக்ஷி. அலுவலகம் ஆரம்பித்து பதிைனந்து ஆண்டுகள் முடிவதன் காரணமாக ெகாண்டாடப்பட்ட விழாவில், ஒரு நாள் லீவும், ஆபிஸ் ெசலவில் சாப்பாடும் என்று ஜாலியாக சுற்றி ெகாண்டு இருந்த ராஜன் பாபுவின் கண்களில், பாரதி அந்த அமாிக்ைகயான உைடயில் அளவான அலங்காரத்தில், கண்கைள பறித்தாள். அவைள இரண்டு மாத இைடெவளியில் பார்த்தேபாது இன்னமும் ெஜாலித்தாள். ஏற்கனேவ மூன்று ஆண்டுகளுக்கு பின்னால் நன்னிலம் ேகாவிலில் பார்த்த ேபாேத அவள் அழகில் மயங்கியவன், இங்ேக ேவைலக்கு வந்தபின், அது ெகாடுத்த தன்னம்பிக்ைகயும், ெசன்ைன வாசமும் ேசர்ந்து ெகாள்ள, இந்த மாடர்ன் உைடயில் ேமலும் அசத்தினாள். அவேளாடு தனியாக அருண்ெமாழி இல்லாத ேநரம் பார்த்து ேபச முயன்று ெகாண்டு இருந்த ேபாது, கண்ணில் பட்ட காட்சி அவைன எாிமைலயாக்கியது. இரண்ேட மாதத்திற்கு முன்பு, தன்னிடம், ெபற்ேறார் பார்த்து ைவக்கும் மாப்பிள்ைளையத்தான் கல்யாணம்ெசய்து ெகாள்ேவன் என்று சத்தியம் ெசய்யாத குைறயாக ெசான்னவள், இன்று இவனுக்கு வாயில் எைதேயா ஊட்டி விடுகிறாளா?”, என்று ெபாறாைமயில் ெவந்து ேபானான். ஏற்கனேவ அவளிடம் இரு முைற திருமணம் பற்றி ேபசி, மூக்கறுபட்டு இருந்ததால், இன்ெனாரு முைற அவளிடம் ேநாிைடயாக ேபச தயங்கினான். ஆனால் அைத அப்படிேய விட்டு விட முடியாேத? அபப்டி விட்டு விட்டால், அவன் ராஜன் பாபு இல்ைலேய? என்ன ெசய்யலாம், என்று ேகாணல் மூைளைய பயன்படுத்தி ேவகமாய் ேயாசித்தான். அவள் தனக்கு கிைடக்கா விட்டாலும் பரவாயில்ைல. அவனுக்கு நிச்சயம் கிைடக்க கூடாது. அதற்கு ஏதாவது ெசய்ய ேவண்டும். அவன் ைக விட்டு விட்டால், ஒரு வீக்கான சந்தர்ப்பத்தில் தான் உள்ேள நுைழந்து விடலாம் என்று திட்டம் ேபாட்டான். அதற்கு பாரதியின் ெபற்ேறாாிடம் ேபசுவைத விட, அருண்ெமாழியின் ெபற்ேறாாிடம் ேபசுவது கூடுதல் பலன் ெகாடுக்கும் என்று ேகாணல் மூைள குயுக்தியாய் ேயாசித்தது. அருன்ெமாழிையேயா, பாரதிையேயா ெகட்டவர்கள் என்று ெசால்வைத விட, மிக மிக நல்லவர்கள் என்ற அடிப்பைடயில் காய் நகர்த்துவது தனக்கு கூடுதல் பலன் விைளவிக்கும் என்று முடிவு பண்ணி, அவசரமாய் அன்ேற அப்ேபாேத திருச்சிக்கு விமானத்தில் பறந்தான் ராஜன் பாபு. அருண்ெமாழியின் வாயில் தான் ெகாண்டு வந்த சாக்ேலட்ைட, அவனின் ெசல்ல ேகாபத்ைத சமாளிக்க என்ற ெபயாில் ஊட்டி விட்ட பாரதியின் முகத்தில் சலிப்பு எல்லாம் இல்ைல. கடேன என்று ெகாடுக்கும் பாவைனயும் இல்ைல. சந்ேதாஷம் ஊற்றாக ெபருக்ெகடுத்து ெகாண்டு தான் இருந்தது. அவளின் ைகப்பற்றி வாங்கி ெகாண்டவன் முகத்திலும் அேத சந்ேதாஷம் பிரதிபலித்தது, அவன் ைகயில் இருந்து தன் ைககைள ெமல்ல விடுவித்து ெகாண்டவள், “ராம், நான் கிளம்பேறன். ெஜன்சி காத்து இருப்பாள்”, என்று ெமல்லிய குரலில் முணுமுணுத்தாள். “ேபசணும்னு ெசான்ேனேனடா…”, விடாமல் தன் பிடியில் நின்றான் அருண்ெமாழி. “இபப் ேவண்டாம் அருண் ப்ளீஸ். ெகாஞ்ச நாள் ேபாகட்டும். அட்லீஸ்ட் ெரண்டு வீட்டிலும் சம்மதம் ெசான்ன பிறகு….”, என்று ெகஞ்சல் குரலில் மறுத்தாள் பாரதி. “வாட்? இப்ப என்ன ெசான்னாய் திருப்பி ெசால்லு?”, என்று அதட்டினான் அருண்ெமாழி. “எதற்கு இவ்வளவு ேகாபம்?”, என்று மனதிற்குள் குழம்பியபடி திரும்ப ெசால்ல வாய் எடுத்தவளுக்கு உடேன புாிந்தது. “ராம்…”, என்று சினுங்கினாள்.
“அது, அந்த பயம் இருக்கட்டும். நான் ேகட்ட ேகள்விக்கு பதில்”, என்று ெசல்லமாய் மிரட்டி புன்னைக ெசய்தான். அவனின் ைககைள பற்றி அழுத்தி, “ப்ளீஸ் ராம் புாிஞ்சுேகாங்க…”, என்று ெமன்ைமயான குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. சின்ன ெபருமூச்சுடன், அவளின் ைகைய எடுத்து தன் கன்னத்தில் ஒரு முைற ைவத்து அழுத்தி விட்டு, அவசரமாய் அவளின் உள்ளங்ைகயில் பட்டும் படாமல் ஒரு முத்தம் ைவத்து, “சாி பாரதி. நான் ைநட் ேபான் ேபசேறன். அம்மா ஓேக என்று ெசால்லி விட்டால், நாைளேய அல்லது நாைள மறுநாள் நிச்சயம் ைவத்து ெகாள்ளலாமா?”, என்று கண்ணில் ஒளி மின்ன ஆைசேயாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ெராம்பத்தான் ஆைச”, என்று உதட்ைட பிதுக்கி ஒழுங்கு காட்ட, அவன் அவசரமாய் பார்ைவைய ேவறு புறம் திருப்பி ெகாண்டான். கண்கைள மூடி, ‘ம்ம்ம்ம்… இப்படி இம்ைச பண்ணுகிறாேய ர…தி’, என்று மனதிற்குள் ெசல்லமாய் திட்டி ெகாண்டான். தைலைய ேகாதி, சமாளித்து திரும்பியவன், “உண்ைமதான். முடிந்தால் நாைள நிச்சயம், நாைள மறுநாள் நன்னிலம் ேகாவிலில் திருமணம் என்பதற்கு கூட நான் ெரடிதான். அப்புறமா கிராண்டா ெபாிசா ாிசப்ஷன் நிதானமா திருச்சியில் ைவத்து ெகாள்ளலாேம?”, என்று விளக்கினான். “ஹய்ேயா ராம். என்ன அவசரம். ெகாஞ்சம் நிதானமா ேபாங்க. அம்மா அப்பா சம்மதம் எல்லாம் முதலில் வாங்குங்க”, என்று பதறினாள் பாரதி. “எஸ் ேமடம், இன்று இரவு, என்ேனாட அம்மா உன்ைன மருமகேள “, என்று ெசல்லம் ெகாஞ்சுரங்க. அதுக்கு நான் காரண்டீ. ேபாதுமா?”, என்று அவளின் கன்னத்தில் ேலசாய் தட்டியவன், ‘ஓேக, கிளம்பு. சினிமாவிற்கு ேபாய் என்ைனேய நிைனச்சுகிட்டு இரு. ஸ்க்ாீன்ல நாேன வருேவன் ைப”, என்று குறும்பாய் கண் சிமிட்டி விைட ெகாடுத்தான்.
*********************************************************************************** அத்தியாயம் - 19 அருண்ெமாழியின் காதைல தான் துப்பறிந்து கண்டு பிடித்த ஆர்வத்திலும் சந்ேதாஷத்திலும் சின்னகுழந்ைத ேபால திருச்சிக்கு துள்ளி ெகாண்டு வந்த கயல்விழிக்கு, அம்மாவும் அப்பாவும் அதில் அவ்வளவாக ஆர்வம் காட்டாததில், அந்த உற்சாகம் வடிந்து ேபானது. ேதன்ெமாழி மட்டும் இல்ைல என்றால் அவள் அன்ேற ஊருக்கு திரும்பியும் வந்து இருப்பாள். “நாலு மாசத்துக்கு பிறகு இப்பதான் வந்து இருக்க. வந்த உடேன காலில் சக்கரம் கட்டிட்டு பறக்கனுமா? ஒருநாள் அவர் ெசாந்த சைமயலில் சாப்பிடட்டும்”, என்று அதட்டி மகைள அன்று இரவு மட்டும் தங்க ைவத்தார் மீனாக்ஷி. “ம்கூம், அவைர என்ன உங்க ைபயன் மாதிாி நிைனச்சீங்களா? ஒரு பால் காய்ச்ச ெதாியாது. சாதம் ைவக்க ெதாியாது. இவர் ெசாந்த சைமயலில் சாப்பிடவா? கிழிஞ்சுது கிருஷ்ணகிாி”, என்று அங்கலாய்த்தாள் கயல்விழி. “ேஹய் ெபாய் ெசால்லாேத, இப்ப எல்லாம் சாதம் நாேன வச்சுக்கேறன் அத்ைத. உங்க ெபாண்ணு சைமயைல விட கைடயில் வாங்குற ெபாடிகேள பிரமாதமா இருக்கு. அைத வச்சு ேமேனஜ் பண்ணிக்கேறன்”, என்று ேபான வாரம் ேபான் பண்ணும்ேபாது கூட என்னிடம் ெசான்னாேர”, என்று விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “ேதன்ெமாழிக்கு ேபான வாரம் ஜுரம் வந்த ேபாது ஒேர ஒரு நாள் நான் சைமக்கைல. அதுக்கு இவ்வளவு ேபச்சா? கடவுேள! இெதல்லாம் எப்ப ேபசினீங்க. இப்படி எல்லாம் ேவற எனக்கு ெதாியாமல் ேபச்சு நடக்குதா? எப்பவும் அந்த தடியன்தான் அவருக்கு வால் பிடிச்சுகிட்டு திாிந்தான். இப்ப நீங்களும் அந்த ேகாஷ்டியில் ேசர்ந்தாச்சா?”, என்று ெபாய்யாய் மிரட்டினாள் கயல்விழி.
“ேஹய் என்ன வாய் நீளுது? இப்பதான் ெகாஞ்சம் முன்னால் அண்ணன் என்று ெசான்னாய். இப்ப எல்லாம் மாறி ேபாச்சா? நாைளக்கு அவனுக்கு வர ேபாறவள் வந்து உன் குமட்டில் ெரண்டு குத்து குத்தினால்தான் நீ ஒழுங்கா மாியாைதயா ேபச ேபாகிறாய்”, என்று அதட்டினார் மீனாக்ஷி. “ஆமா ஆமா, அவளுக்கு என்ைன அடிக்க நீங்கேள ெசால்லி ெகாடுங்க”, என்று ேகலியாக ெசால்லி சிாித்தவள் ெதாடர்ந்தாள். “பிாிட்ஜில் பூண்டு குழம்பும் தயிரும், வடகம் எல்லாம் வறுத்து வச்சுக்கிட்டு வந்து இருக்ேகன். சாதம் வச்சு நாைளக்கு ேமேனஜ் பண்ணிப்பார். ஆனால் அம்மா, உங்களுக்கு வர ேபாற மருமகள் ேமேல இருக்கும் அக்கைறயில் பாதி இந்த மகள் ேமேல இருந்து இருக்கலாம். அைத விட்டுட்டு, மருமகன் கூட ேசர்ந்து மகைள பற்றிேய குற்ற பத்திாிைக வாசிக்கிாீங்கேள இது நியாயமா? அப்பா இைத எல்லாம் நீங்க ேகட்க மாட்டீங்களா?”, என்று அவைரயும் வம்பிற்கு இழுத்தாள் கயல் விழி. “இெதல்லாம் ேஹாம் டிபார்ட்ெமன்ட். நான் எக்ஸ்ெடர்னல் அஃெபர்ஸ் மினிஸ்ட்ாி. இதுல தைலயிட கூடாது”, என்று சிாித்தவாின் பார்ைவ ஜன்னல் வழிேய ெவளிேய பாய, ‘மீனு, நான் ஒரு வாக் ேபாயிட்டு வேரன்மா’, என்று அவசரமாக கிளம்பினார். “என்னம்மா ைநட்டா அப்பா வாக் ேபாறாங்க?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள் கயல். “இல்ைலேய , காைலயில்தான் ேபாவார். இப்ப உன்ைன பார்த்து பயந்துதான் ஓடுகிறார் ேபால”, என்று மீனாக்ஷி அம்மா சிாித்தேபாது, அதற்கான காரணம் ராஜன்பாபு ரூபத்தில் வீட்டினுள்ேள வந்தது. “ேஹய், ராஜா, வாப்பா…”, என்று வீட்டிற்கு வந்தவைன மாியாைதயாக வரேவற்கும் ேபாேத இவன் எங்ேக இந்த ேநரத்தில் இங்ேக வந்து இருக்கிறான்? இவைன பார்த்தால் ராஜா காய்வாேன? அவ்வளவா சாி இல்ைல என்று கூட ெசான்னாேன? என்ற ேயாசைனயும் எழுந்தது. “பாப்பா சிணுங்குகிற சத்தம் ேகக்குது, தூங்கிட்டாளா என்று பார் கயல்”, என்று அவைள உள்ேள அனுப்ப முயன்றார் மீனாக்ஷி அம்மா. “வாங்க அண்ணா, ெபாியம்மா நல்லா இருக்காங்களா?”, என்று இரண்டு வார்த்ைத விசாாித்து விட்டு அம்மாைவ ேயாசைனேயாடு பார்த்தபடி உள்ேள ெசன்றாள் கயல். அவளுக்கு அம்மா தன்ைன உள்ேள விரட்டுவதன் காரணம் புாியவில்ைல. “ெசால்லுப்பா, ெமட்ராசில இருந்து எப்ப வந்தாய்? சந்திரா அக்காக்கு வாயில ேகன்சர் என்று ெசான்னாங்கேள. இப்ப எப்படி இருக்கு?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தார். “இப்பதான் ெசன்ைனயில் இருந்து வேரன். ேநேர உங்கைள பார்க்கத்தான் வந்ேதன். அம்மாக்கு ெகாஞ்சம் ேமாசமாத்தான் இருக்கு சித்தி”, என்று சின்ன குரலில் கவைலயாக ெசான்னான் ராஜன் பாபு. “ேதாைச ஊற்றுகிேறன் சாப்பிடுகிறாயா?”, என்று விருந்ேதாம்பலில் முைனந்தார். “இல்ைல சித்தி ேவண்டாம். சாப்பாடு கிடக்கட்டும். நான் உங்களிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயமா உதவி ேகட்கத்தான் வந்ேதன். இரண்டு நாள் லீவு கிைடத்தது. உடேன உங்கைள பார்க்க ஓடி வந்துட்ேடன்”, என்று பிரமாதமாக பீடிைக ேபாட்டான் ராஜன்பாபு. “ெசால்லுப்பா, என்ன விஷயம்? என்னால் முடிஞ்சால் நல்ல காாியமா இருக்கும் பட்சத்தில், கண்டிப்பா ெசய்ேறன்”, என்று தன் ஒன்று விட்ட சேகாதாியின் முகத்திற்காக பாசத்தில் வாக்குறுதி அளித்தார் மீனாக்ஷி. “இைத நீங்க எப்படி எடுத்துக்குவீங்க என்று ெதாியைல. நீங்க சாி என்று ெசான்னால்தான், நீங்க மனசு வச்சால்தான் இந்த காாியம் நல்ல படியா நடக்கும். எனக்கு படிக்க நீங்க எவ்வளேவா சித்தப்பாவிடம் ெசால்லி உதவி பண்ணி இருக்கீங்க. இப்ப நான் பார்க்கும் நல்ல ேவைலயும் உங்க தயவால்தான் கிைடத்தது. அேத மாதிாி…”, விடாமல் சுற்றி வைளத்தான் ராஜன்பாபு.
“இந்த மாதிாி என்னிடம் ேபசுறதுல பாதி உங்க அம்மாவிடம் ேபசினால், எவ்வளவு சந்ேதாஷ படுவாங்க ெதாியுமா? நீ அங்ேக ேபாகாமல் இங்ேக வந்து இருக்க? கைடசியா எப்ப அம்மாைவ பார்த்தாய்?”, என்று ஆதங்கத்ேதாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “பார்த்து நாலு மாசம் ஆச்சு சித்தி. அதுக்குத்தான், அம்மாைவ என்ேனாட கூட ெசன்ைனக்கு கூட்டி ேபாய் வச்சு ைவத்தியம் பார்க்கத்தான் இப்ப நான் இங்ேக வந்து இருக்கிேறன். அது நீங்க மனசு வச்சால் நடக்கும்”, என்று இழுத்தான். “நான் மனசு வச்சாளா? என்னப்பா ெசால்ற?”, என்று புாியாமல் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அம்மாைவ நான் என்னுடன் கூட்டி ைவத்து ெகாள்வெதன்றால், வீட்டுல அம்மாக்கு துைணயா ஒரு நல்ல ெபண் ேவண்டும் இல்லியா? அது சம்பந்தமா ேபசத்தான் சித்தி வந்ேதன். நீங்கதான் எனக்கு ெஹல்ப் பண்ணனும்” “ஓ! காதல் விவகாரமா? ஏதாவது ெபாண்ணு பார்த்து வச்சு இருக்கிறாயா? அக்காக்கு ெதாியுமா? ெசால்லியாச்சா? யார் ெபாண்ணு?”, என்று அப்ேபாதுதான் விஷயம் புாிய ெகாஞ்சம் சந்ேதாஷமாகேவ ேகள்விகைள அடுக்கினார் மீனாக்ஷி. அம்மாைவ தன்னுடன் அைழத்து ேபாக தயாராகி விட்டாேன என்ற ஆச்சாியத்தில், அவருக்கு தைல கால் புாியவில்ைல. “ஆமா சித்தி, நீங்கதான் அம்மாவிடமும், ெபாண்ணு வீட்டுலயும் ேபசி சம்மதம் வாங்கணும். அம்மா எடுத்ேதறி ேபாய் அங்ேக எல்லாம் பார்த்து ேபச மாட்டாங்க. நீங்க ேபானால் ெபாண்ணு வீட்டுல நிச்சயம் முடியாது என்று ெசால்லேவ மாட்டாங்க சித்தி. எனக்கு நிச்சயம் ெதாியும். அவங்க உங்க ேமேல நிைறய மாியாைதயும் நம்பிக்ைகயும் வச்சு இருக்காங்க”, என்று அடுக்கி ெகாண்ேட ேபானான் ராஜன் பாபு. “ேடய் ேடய். ேபாதுண்டா ஒேரயடியா அளக்காேத. உன் பிசிெனஸ் வியாக்கியானம் எல்லாம் இங்ேக ேவண்டாம். யார் அந்த ெபாண்ணு ெசால்லு”, என்று சிாிப்ேபாடு விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “காேலஜ்ல எனக்கு ஜூனியர் சித்தி. அந்த ெபாண்ைண உங்களுக்கு கூட ெதாியும்….”, என்று அவசரமாக ேசர்த்து ெசான்னான். “எனக்கு ெதாியுமா? யார்? என்ன ேபர்…”, என்று ேயாசைனேயாடு இழுத்தார். அவாின் மனகண்ணில் உடனடியாக நன்னிலம் ேகாவிலில் பாரதியின் ைக பற்றி அவன் ேபசி ெகாண்டு இருந்தது நிைனவிலாடி, அவருக்கு தூக்கி வாாி ேபாட்டது. இவன் பாரதிையயா ெசால்கிறான்? “ேபர் ெசால்றதுக்கு முன்னாடி ஒரு முக்கியமான விஷயம் சித்தி. அந்த ெபாண்ணுக்கு என்ைன ெராம்ப பிடிக்கும். ஆனால் அைத ெவளியில் ெசால்ல தயங்குகிறாள். அவளின் அம்மா அப்பா பார்த்து சம்மதம் ெசால்லும் ைபயைனத்தான் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ேவன் என்ற ெகாள்ைகயில் உறுதியாய் இருக்கிறாள். அது தான் எனக்கும் அவள் ேமல் ஆைச வர கூடுதல் காரணம். ெராம்ப நல்ல ெபாண்ணு சித்தி. அவங்க அம்மா அப்பாைவ இப்ேபாது எப்படி கவனித்து ெகாள்கிறாேளா, அேத மாதிாி நாைளக்கு அம்மாைவயும் அவள் நல்லா பார்த்து ெகாள்வாள் என்ற நம்பிக்ைக நிைறய இருக்கு சித்தி. அதனால்தான் ெசால்ேறன். நீங்க முன்னால் நின்று ேபசி, அம்மாவிடமும், ெபாண்ணு வீட்டிலும் சம்மதம் வாங்கி, எனக்கு இந்த நல்ல காாியத்ைத நடத்தி தரணும்”, என்று பவ்யமாய் ேகாாிக்ைக ைவத்தான் ராஜன் பாபு. இன்னெதன்று காரணம் புாியாமல் மீனாக்ஷி அம்மாவின் மனதில் சங்கடமாய் இருந்தது. இவன் பாரதிைய ெசால்கிறானா? அவள் இவனுக்கா? அவர் நிைனத்தெதன்ன? இப்ேபாது நடப்பெதன்ன? பாரதியாக இருக்கும் பட்சத்தில் அவள் சந்திரா அக்காைவ நன்றாக பார்த்து ெகாள்வாள்தான். ஆனால்… ஆனால்… என்னேவா ெபாருந்தாத மாதிாி ஒரு உணர்வு ேதான்றியது. “ெபாண்ணு யாருன்னு ெசால்லாமல் நீ பாட்டுக்க ேபசிட்ேட ேபாறிேய?”, என்று தயக்கத்ேதாடு விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. உள்ளத்தின் படபடப்பு அதிகமாகி இருந்தது. “ெபாண்ணு ேபர் பாரதி சித்தி. அவங்க அப்பா அம்மா தஞ்சாவூாில் இருக்காங்க. நீங்க கூட அவைள நன்னிலம் ேகாவிலில் வச்சு பார்த்து இருக்கீங்க. அவங்க அப்பா நம்ம கயல் மாப்பிள்ைள கூடத்தான் ேவைல ெசய்கிறார்”, அவன் ெசால்லி ெகாண்டு ேபாக பாரதி என்ற வார்த்ைதக்கு பின் அவாின் காதில் ஒன்றுேம விழவில்ைல.
கடவுேள! இெதன்ன ேசாதைன? இப்படி தன்னிடம் வந்து ேகட்கிறாேன? அதுவும் இத்தைன நாள் இல்லாமல் அம்மாைவ தன்னுடன் ைவத்து ைவத்தியம் பார்க்கிேறன் என்று ெசால்லி இப்படி உதவி ேகட்கிறாேன? எப்படி மறுப்பது? அக்கா பாவம், எத்தைன நாள் குழந்ைத இல்ைல எத்தைன ேகாவில்கள் ஏறி இறங்கி, பல விரதங்கள் இருந்து, தவமிருந்து, திருமணமாகி பத்து ஆண்டுகள் கழித்து இவன் பிறந்தான்? நடுவில் அம்மாைவ சாியாக கவனிக்கவில்ைல என்று தாேன அவைன சத்தம் ேபாட்டு இருக்கிேறாம்? அவருக்கு என்ன ெசால்வது என்ேற புாியவில்ைல. “என்ன சித்தி ஒண்ணுேம ெசால்ல மாட்ேடங்கறீங்க? நீங்கேள ஒத்து ெகாள்ளவில்ைல என்றால் அம்மா ஒத்துெகாள்ள நிச்சயம் வாய்ப்ேப இல்ைல சித்தி. ப்ளீஸ் ஏதாவது ெசால்லுங்க சித்தி”, என்று ெகஞ்சலாக ேகட்டான் ராஜன்பாபு. “உனக்கு பிடிச்சு இருக்கு சாி. அ…ந்…த ெபா..ண்…ணு..க்…கு பிடிச்சு இருக்கா?”, அைடத்த ெதாண்ைடைய சிரமப்பட்டு சீர் ெசய்து, விசாாித்தார். “அதான் ெசான்ேனேன சித்தி. பிடிக்கும். ஆனால் ெவளிேய காட்டிக்ெகாள்ள மாட்டாள். இப்ப எங்க ஆபிசில்தாேன ேவைல ெசய்கிறாள். அவளின் மனம் எனக்கு புாியும் சித்தி. ஆனால் அம்மா அப்பாவிற்கு நிைறய மாியாைத ெகாடுப்பதால், அைத ஒத்துெகாள்ள மாட்டாள். அவ்வளவுதான் அம்மா அப்பா ெசால்லிவிட்டால், நிச்சயம் மறுக்க மாட்டாள் சித்தி. அைத அவேள என்னிடம் ஒன்று இரண்டு முைற இல்ைல. பல தடைவ பல விதங்களில் ெசால்லி இருக்கிறாள்”, என்று அவள் ெசான்ன உண்ைமைய அழுத்தமாக வலியுறுத்தி ெசான்னான் ராஜன்பாபு. அவன் ெசால்வைத நம்பவும் முடியாமல் நம்பாமல் இருக்கவும் முடியாமல் திணறினார். அவாின் அைமதிைய பார்த்து, “என்ன சித்தி, நான் அவைள கல்யாணம் ெசய்து ெகாள்வது முடியாதா? நான் என்ெனன்னேவா கனவு கண்ேடேன? நீங்க ஒண்ணுேம ேபச மாட்ேடங்கறீங்க?”, என்று அழுைக குரலில் விசாாித்தான். “ேடய் ேடய், ஏண்டா இப்ப கண் கலங்குகிறாய்? இப்பதாேன ெசால்லி இருக்கிறாய்? முதலில் நான் அக்காவிடம் ேபசுகிேறன். அவங்க வீட்டிலும் ேபசி பார்க்கிேறன்”, என்று பட்டும் படாமல் ெசான்னார் மீனாக்ஷி. அவருக்கு ஒேர குழப்பமாக இருந்தது. தனக்கு பிடித்து இருந்தது என்ற ஒேர காரணத்ைத ைவத்து, இவர்களின் திருமணத்திற்கு முட்டு கட்ைட ேபாடுவது சாியாக இருக்குமா? ராஜா, பாரதி ேவண்டாம் என்று முழுமூச்சாய் மறுக்கும்ேபாது, அவளுக்கு வரும் ேவறு வரைன தான் ெசால்லாமல் தடுபப்து எந்த விதத்தில் நியாயம்? அவாின் மனசாட்சிேய அவைர ேகள்வி ேகட்டது. “சித்தி, பாரதியின் அம்மாவிற்கு ெகாஞ்சம் உடல்நிைல சாி இல்ைல சித்தி. அதனால் உடேன அவளுக்கு கல்யாணத்திற்கு பார்க்கிரார்கள். அதுதான் உடேன கிளம்பி வந்ேதன். அம்மாவிற்கும் ெராம்ப உடம்புக்கு முடியைல. சீக்கிரம் கூட்டி ேபாய் ைவத்தியம் பார்த்தால்தான்…”, என்று இரண்டு பக்கத்திலும் அழுத்தம் ஏற்றினான். “நாைளக்ேக நல்ல நாள்தான் சித்தி. சுபஸ்ய சீக்கிரம் இல்ைலயா? நீங்கதான் மனசு வச்சு எனக்கு நல்லது நடக்கணும் என்று ஆசீர்வாதம் பண்ணனும்”, என்று ெசால்லி சாஷ்டாங்கமாய் அவாின் காலில் விழுந்து நமஸ்காரம் ெசய்தான் ராஜன்பாபு. அதுவைர இருந்த அைலபாய்தல் அந்த வினாடியில் நின்றுவிட, “எழுந்திருப்பா. எழுந்திரு. நல்லா நூறு வருஷம் உன் மனசுக்கு பிடித்த மைனவிேயாட சந்ேதாஷமா இருக்கணும். நான் ேபசிட்டு ஒரு வாரத்துல உனக்கு நல்ல தகவல் ெசால்ேறன்”, என்று மனமார வாழ்த்து வழங்கினார். அருண்ெமாழி வந்து அம்மா அப்பாவிடம் ேபசினாலும், இப்ேபாது தான் ெசான்னைத ைவத்து, சித்தி நிச்சயம் ேயாசிப்பாங்க. அவங்க நியாயம் தர்மம், எல்லாம் பார்ப்பவங்க. நம்ைம மாதிாி எைதயும் கண்டுக்காத ஆள் இல்ைலேய? பாரதி அருண்ெமாழிக்கு இல்ைல. அதற்கு ேதைவயான மிச்ச ேவைலைய சித்தி பார்த்துப்பாங்க. அவைளேய எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சால் சந்ேதாஷம். அது நடக்கவில்ைல என்றாலும், அவள் அருண்ெமாழிக்கு கிைடப்பது சந்ேதகம்தான். அது டபிள் சந்ேதாஷம். அதற்கு ேவண்டிய அளவு
விஷயத்ைத சித்தியிடம் ெசால்லியாகி விட்டது என்ற திருப்திேயாடு சீட்டி அடித்தபடி உற்சாகத்ேதாடு கிளம்பினான் ராஜன்பாபு. அவன் ெவளிேயறியதும் அவசரமாய் உள்ளைறயில் இருந்து ெவளிேய வந்த கயல்விழி, “இெதன்னம்மா புது கைத? என்ன இவன் இப்படி உளறி விட்டு ேபாகிறான்?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டாள். “அவன் என்ன கைத ெசால்றான்? மதியம் நீ ெசான்னைத விடவா?”, என்று பதிலுக்கு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “இப்ப நீங்க என்ன பாரதி வீட்டுல ேபச ேபாறீங்களாக்கும்?”, என்று கடுப்ேபாடு விசாாித்தாள் கயல். அந்த கடுப்ேப அவைர உசுப்பி விட, “ஏன் அதுல உனக்ெகன்னம்மா கஷ்டம்?”, என்று கிண்டலாய் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அம்மா, ப்ளீஸ், கல்யாண விஷயத்துல ெபற்றவங்க சம்மதத்ைத விட, சம்பந்த பட்டவங்க சம்மதம் ெராம்ப முக்கியம். நீங்க பாரதியிடம் ஒரு வார்த்ைத ேகட்ட பிறகு அவங்க வீட்டுல ேபசுங்க. அவ்வளவுதான் நான் ெசால்ேவன். மனசுல ஒரு ஆைள வச்சுக்கிட்டு, இன்ெனாரு ஆைள கல்யாணம் பண்ணிக்க ெசான்னால்… அதுல ெபாியவங்க எல்லாம் ேசர்ந்து எேமாஷனல் ப்ளாக்ெமயில் பண்ணினால், அவள் என்ன பண்ணுவாள்? குடும்பத்துல பாசமும் மாியாைதயும் ைவக்கும் ஒேர காரணத்துக்காக, அவங்க, அவைள கஷ்டபடுத்த நாம் ஒரு காரணமா இருந்து விட கூடாதும்மா. ப்ளீஸ் பார்த்து பண்ணுங்க. அவசரப்பட ேவண்டாம்”, என்று நீளமாக தன் கருத்ைத ெசால்லி விட்டு ேபானாள் கயல்விழி. கயல் ெசால்வதில் இருந்த நியாயம் புாிந்தாலும், ராஜா ேவண்டாம் என்று ெசான்னதும், இவன் விரும்பி மணம் ெசய்து ெகாள்கிேறன் என்று வந்ததும், எல்லாவற்றிற்கும் ேமலாக அம்மாைவ தன்னுடன் அைழத்து ெசல்கிேறன் என்று ெசான்னதும் ேசர்ந்து இந்த திருமண ஏற்பாடுகளில் ஈடுபடலாம் என்ற முடிவிற்கு அவைர வரைவத்தது. ஆனாலும் கயல் ெசான்னைத ைவத்து, பாரதியிடமும் ஒரு வார்த்ைத ேகட்டு ெகாள்ளலாம் என்ற முடிவில், அவளின் வீட்டில் விசாாித்து, அவளின் அைலேபசி எண்ைண ெபற்று, அவைள அைழத்தார்.
*********************************************************************************** அத்தியாயம் - 20 மீனாக்ஷி அம்மா பாரதியின் வீட்டிற்கு ேபான் பண்ணி அவளின் அைலேபசி எண்ைண ேகட்டு வாங்கியது அவர்களின் வீட்டில் சின்ன சலசலப்ைப உண்டு பண்ணி இருந்தது. “என்னங்க திடீர் என்று அவங்க இங்ேக ேபசி இருக்காங்க? எதுவும் பிரச்ைனயா இருக்குேமா?”, என்று கவைலயாக விசாாித்தார் ராேஜஸ்வாி. “ராஜி, உனக்கு கவைலப்பட இன்று விஷயம் கிைடத்து விட்டதா? சாியா ேபாச்சு ேபா. கண்டைதயும் நிைனச்சு கவைலபடாேத. அவங்க ேகாவிலில் பாரதிைய பார்த்து நல்ல ேபசிட்டு இருந்தாங்க. புக் எழுத அவங்களுக்கு ெஹல்ப் ேவண்டும் என்று ெவங்கட் சார் ைவப் கூட அன்று ெசால்லைலயா? அது சம்பந்தமா ேபசவா இருக்கும். உனக்கு எதற்கு எடுத்தாலும் பயம்தான். கவைலபடாேதம்மா”, என்று ேதற்றினார் ராகவன். இங்ேக இவர்கள் ேயாசைனயில் மூழ்கி இருக்க, மாைல ஏழு மணி அளவில் அைறக்கு திரும்பி வந்த பாரதிக்கு இந்த உலகேம அழகாக ெதாிந்தது. அன்று பிற்பகல் பார்த்த அந்த அறுைவயான திைரப்படம் கூட அருண் ெசான்ன மாதிாி அப்பப்ேபா ஸ்க்ாீனில் அவன் வந்து ேபானதால், அவளுக்கு ரசிக்கும்படிதான் இருந்தது. அவளின் புன்னைக பூத்த முகத்ைத பார்த்து, பாரதிக்கு நட் ெகாஞ்சம் லூசாகி விட்டது ேபால, என்று ெஜன்சியும் வில்சனும் கிண்டலடித்து விட்டு ேபானார்கள். இன்று இரவு ேபான் பண்ணுகிேறன் என்று ெசான்னாேன? எப்ேபாது பண்ணுவான்? இல்ைல என்றால் தான் பண்ணலாமா? இது வைர கூப்பிட்டேத இல்ைல. அைழத்தால் என்ன ெசய்வான்? கூப்பிடலாமா? ஒருேவைள வீட்டில் ேபசி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாது கூப்பிட்டால், அது ெதாந்தரவாகி விட்டால்… பல விதமாக ேயாசித்து, கட்டிலில் படுத்து குழம்பி ெகாண்டு இருந்தாள் பாரதி. அந்த ேயாசைன எவ்வளவு ேநரம் நீண்டேதா? அவளின் ெமாைபல் அைழக்கும் ஓைச ேகட்டு துள்ளி எழுந்து ஓடி வந்தாள்.
திருச்சியில் இருந்து ேலண்ட்ைலன் கால். கடவுேள மணி என்ன? எட்டைர. அேடங்கப்பா! ெசான்னைத சாதித்து விட்டாேன? அைர மணி ேநரம் என்றால் அைர மணி ேநரம்தானா? நான் கூட சும்மா ேபச்சுக்கு ெசால்கிறான் என்று நிைனத்ேதேன? அவன் ேமல் அவனின் திறைம ேமல், அவன் வீட்டில் எவ்வளவு நம்பிக்ைகயும் பிாியமும் இருந்தால், இவ்வளவு சீக்கிரம் இத்தைன ெபாிய முடிவிற்கு ெபற்ேறாைர சம்மதிக்க ைவத்து இருப்பான். ராம்… கண்ணா… யூ ஆர் ேஸா ஸ்வீட் ேமன்… ராஜா… ஐ லவ் யூ டா ெசல்லம். உம்ம்ம்ம்மா… மனதிற்குள் அந்த நம்பைர பார்த்த வினாடியில் விதம் விதமாக அவைன ெகாஞ்சி ெகாண்டாள் பாரதி. தன்னுைடய அளவு கடந்த உற்சாகத்ைத மட்டுபடுத்தி, ேபாைன அழுத்தி, “ஹேலா, பாரதி ஹியர்…”, என்று ெசால்லி முடித்த வினாடியில் ஒரு ெபருமூச்சு அவசரமாய் ெவளிேயறி, இத்தைன ேநரம் மூச்சு விடாமல் இருந்தைத உணர்த்தியது. “பாரதி, நான் திருச்சியில் இருந்து கயேலாட அம்மா மீனாக்ஷி ேபசேறன்மா”, என்று தன்ைன அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டார். “அம்மா, நீங்களா? என்னம்மா நீங்க? உங்க ேபர் ெசான்னால் என்னால் உங்கைள அைடயாளம் கண்டு பிடிக்க முடியாதா என்ன? எதுக்கும்மா கயல் அண்ணி ேபர் ெசால்றீங்க? எப்படி இருக்கீங்கம்மா? வீட்டுல எல்ேலாரும் நல்லா இருக்காங்களா?”, என்று குதூகலமான குரலில் அக்கைறேயாடு விசாாித்தாள். கயல் அண்ணி ேபைர விட மனசுக்கு ெநருக்கமான இன்ெனாரு ேபர் இருக்ேக? எப்பவும் முதல் பிள்ைளேயாட அம்மா அப்பா என்று தாேன ெசால்வாங்க? நீங்க அடுத்த குழந்ைதேயாட ேபர் ெசால்றீங்கேள? என்று மனதிற்குள் நிைனத்து ெகாண்டாள் பாரதி. “ம்ம், நாங்க எல்ேலாரும் நல்லா இருக்ேகாம் பாரதி. நீ எப்படி இருக்கிறாய்? கயல்தான் தம்பி ேபசின உடேன, உன்னிடம் ேபச ெசான்னாள்… “, என்று இழுத்தார் மீனாக்ஷி. “தம்பியா…? அண்ணன் இல்ைலயா? ஓேஹா தமிழ் அப்பப்ேபா நம்ைம கலாய்ப்பது மாதிாி அங்ேகயும் நடக்கும் ேபால, என்று மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டாள் பாரதி. “நான் ெராம்ப நல்லா இருக்ேகன்மா, ராம் வந்தாரா?”, என்று ெசால்ல வாய் எடுத்து பாதியில் நிறுத்தி, ரா…-ேவாடு நிறுத்தி, “அவர் வந்து… ேபசினாரா?”, என்று ேகட்க ஆரம்பித்து, அைதயும் பாதியில் நிறுத்தி, ஒரு ெபருமூச்ைச ெவளியிட்டு, ேபான் பண்ணிய அவேர ேபசட்டும் என்று காத்து இருந்தாள் பாரதி. “என்ன பாரதி ெராம்ப ெடன்ஷனா இருக்கியாஎன்ன? ேபச்சு எல்லாம் பாதி பாதியில் முழுங்குகிறாய்?”, என்று அக்கைறயாக ேகட்டார். “ம்ம், ஆமா… இல்ைலம்மா அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல. ெசால்லுங்கம்மா என்ன விஷயமா ேபசினீங்க? உங்க புக் ேவைல எல்லாம் எப்படி ேபாயிட்டு இருக்கு”, என்று முதலில் குழப்பி, பின் ெதளிந்து நிதானமாக விசாாித்தாள். “பாரதி நான் உன்னிடம் ஒரு ெபர்சனல் விஷயம் ேபசலாம் என்று ேபான் பண்ணிேனன். உன்னுைடய வாழ்க்ைகயில் நான் ேதைவ இல்லாமல் தைலயிட்டு, அதிக பிரசங்கித் தனமாக முடிெவடுக்கிேறன் என்று நீ நிைனத்து விட கூடாது இல்ைலயா? உன்னிடம் இப்ப ேபசலாமா?”, என்று ேகள்வியாக இழுத்தார். “என்னம்மா நீங்க இப்படி எல்லாம் ெசால்றீங்க? நான் அப்படி எல்லாம் உங்கைள நிச்சயம் நிைனக்க மாட்ேடன். நான் உங்கைள என்ேனாட ெவல்விஷராகதான் பார்க்கிேறன். நீங்க என்ன முடிெவடுத்தாலும் அந்த எண்ணம் மாறாது”, என்று ெமல்லிய குரலில் என்றாலும் தன் கருத்ைத வலியுறுத்தினாள். ஒருேவைள ராம் ேபசியைத இவங்க ஒத்து ெகாள்ளவில்ைலேயா? அதனால்தான் இப்படி பார்மலா ேபசறாங்கேளா? என்று மனம் குழம்பியது. ஆனாலும், இவர்கைள எதிர்த்து ெகாண்டு எப்படியும் தாேனா அவேனா, மணம் ெசய்து ெகாள்ள ேபாவதில்ைல. சம்மதம் கிைடக்க ெகாஞ்சம் கால தாமதம் ஆனாலும் காத்து இருக்க ேவண்டியதுதான். ஒன்றும் பிரச்ைன இல்ைல என்று மனைத ேதற்றி ெகாண்டாள் பாரதி.
“இன்று என்னுடன் ேபசி திருமணம் குறித்த முக்கியமான முடிெவடுக்க ேபாகிறான் என்று உனக்கு ஏற்கனேவ ெதாியுமா பாரதி? ெசால்லிட்டுத்தான் வந்தானா ராஜன்?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “ம்ம்ம், ெதாியும்மா. இதில் என்னம்மா உங்களுக்கு இவ்வளவு ஆச்சாியம்? அவர் திருமணம் பற்றி உங்களிடம் ேபசாமல் ேவறு யாாிடம் ேபசுவார்? இன்று மதியம் அலுவலக விழா முடித்து ெசால்லிட்டுதான் அங்ேக கிளம்பினார். ஏன் உங்களிடம் அவர் ெசால்லவில்ைலயா?”, ராஜனுக்கும் ராஜாவிற்கும் அதிக வித்தியாசம் ெதாியாமல் ேபாக அங்ேக இயல்பாய் ேபச்சு ெதாடர்ந்தது. “ெசான்னாேனா என்னேவா? நான் சாியா கவனிக்கவில்ைல”, என்ற ேபாது அவாின் குரலில் விரக்தி ெதாிந்தது. அந்த குரலின் ெதாய்ைவ கவனித்தவளுக்கு உடனடியாக மனம் வாடியது. “ஏன்மா உங்களுக்கு இந்த திருமணத்தில் இஷ்டம் இல்ைலயா? என்ைன உங்களுக்கு பிடிக்க வில்ைலயா?”, என்று வருத்தமான குரலில் ேகட்டாள் பாரதி. அந்த வருத்தத்ைத அவரால் உணர முடிந்ததால், அவசரமாய் தன்னுைடய ஏமாற்றத்ைத மைறத்து, “ச்ேச ச்ேச அப்படி எல்லாம் இல்ைல பாரதி. கண் இல்லாதவங்கதான் உன்ைன பிடிக்கைல என்று ெசால்ல முடியும். நான் எப்படி ெசால்ேவன்?”, என்று அவைள ேதற்றினார் மீனாக்ஷி. “அப்படிேய இருந்தாலும் அைத ெவளிப்பைடயா ெசால்ல நீங்க தயங்க ேவண்டாம். நீங்க கவைலபடாதீங்கம்மா. ெரண்டு வீட்டு ெபற்ேறார்களின் முழு சம்மதம் இல்லாமல், இந்த திருமணம் நடக்காது. எது எப்படி இருந்தாலும், நீங்க வருத்தபடுவது மாதிாி, தைல குனிவது மாதிாி ஒரு காாியம் நாங்க நிச்சயம் ெசய்ய மாட்ேடாம்”, என்று அழுத்தமான குரலில் உறுதி அளித்தாள். “இதுதான் நீ ெசால்லாமேல ஏற்கனேவ எனக்கு ெதாியுேம? அதனால்தாேன… ஹூம்… நான் என்ெனன்னேவா நிைனத்ேதன். ஆனால் இந்த ராஜா…”, என்று ெபருமூச்ேசாடு முடிக்காமல் நிறுத்தினார். “இந்த திருமணம் நடந்தால், எந்த காலத்திலும், எதற்காகவும் நீங்க வருத்தபடுவது மாதிாி ஒரு சூழ்நிைல வராமல் நிச்சயம் நாங்க ெரண்டு ேபருேம பார்த்து ெகாள்ேவாம் அம்மா. எங்கைள நம்பலாம் “, என்று உறுதியாக பாரதி ெசால்ல மீனாக்ஷிக்கு அதற்கு ேமல் என்ன ேபசுவது என்று ெதாியவில்ைல. “சாி பாரதி, இதற்கு ேமல் அந்த ஆண்டவன் பார்த்து ெகாள்ளட்டும். நான் ேமற்ெகாண்டு நடக்க ேவண்டியைத பார்க்கிேறன். இப்பேவ உங்க அப்பாவிடம் ேபானில் ேபசி விஷயத்ைத ெசால்கிேறன். நாைளக்கு நாள் நல்லா இருக்கு. நாங்க ேபாய் உங்க ெபற்ேறாைர பார்க்கலாமா? ராஜைன அைழத்து ேபானால் பரவாயில்ைலயா? ைநட் கிளம்பி இங்ேக நீயும் கிளம்பி வந்து விடுகிறாயா?”, என்று ேகட்டார். “நாைளக்ேகவா…”, என்று ேகட்கும் ேபாேத அவளின் குரலில் உற்சாக துள்ளல் ேசர்ந்து இருந்தது. மகேன கில்லாடீடா. ெசான்னைத சாதித்து விட்டாயா? நாைளக்கு நிச்சயமா? அப்ப நாைள மறுநாள் நன்னிலம் ேகாவிலில் கல்யாணமா? அப்புறம்… என்று அவளின் கற்பைன குதிைர தறி ெகட்டு பறக்க, மீனாக்ஷி அம்மாவின் குரல் அவைள இந்த உலகத்திற்கு இழுத்து வந்தது. “உங்க அம்மாவிற்கு ெகாஞ்சம் உடம்பு சாி இல்ைல என்று ெசான்னாேன? என்ன பிரச்ைனம்மா? இந்த மாதிாி காதல் கல்யாண விஷயம் ேபசினால் ஒன்றும் பிரச்ைன இருக்காேத?”, என்று கவைலேயாடு விசாாித்தார். “இல்ைலம்மா. அம்மாைவ ெபாறுத்தவைர என்னுைடய கல்யாணத்ைத பற்றி அப்பாவிடம் ேபசிட்ேடதான் இருக்காங்க. நான்தான் ெரண்டு வருஷம் ஆகட்டும் என்று தள்ளி ேபாட்ேடன். இப்ப எல்லாேம மாறி ேபாச்சு. முதலில் அப்பாவிடம் ெசால்லி விட்டால், அப்பா அம்மாவிடம் சமயம் பார்த்து ேபசுவாங்க. நானும் அங்ேக இருந்தால் பரவாயில்ைல. ஆனால்… “, என்று ெசான்னவளின் முகம் இங்ேக சிவந்து ேபானது. “அப்ப நான் உங்க அப்பாவிடம் இப்பேவ ேபசி விடுகிேறன். அவர் எப்படி ேபசுகிறார் என்பைத ெபாறுத்து நீ வருவதா இல்ைலயா என்பைத முடிவு பண்ணிக்ேகா. எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும் என்று நம்பலாம்”, என்று ெபாதுவாக ேபசி ேபாைன ைவத்தார்.
அடுத்த சில வினாடிகளில், மீனாக்ஷி அம்மா ராகவனுக்கு ேபசிய ேபாது, ஆரம்பத்தில் காதல் கல்யாணம் என்ற வார்த்ைதயில் ெகாஞ்சம் அரண்டு ேபானார். ஆனால் ெதாடர்ந்து மீனாக்ஷி அம்மா ேபசி ேபசி இயல்பு நிைலக்கு ெகாண்டு வந்தார். “ெராம்ப ேயாசிக்காதீங்க. இந்த காலத்துல ெபற்றவங்க சம்மதம் முக்கியம் என்று உங்க ெபாண்ணு ெசால்வேத ெபாிய விஷயம் இல்ைலயா? உங்க ெபாண்ணு உங்க ேமேல வச்சு இருக்கும் பாசத்துக்கும் மாியாைதக்கும், பதிலுக்கு என்ன ெசய்ய ேபாகிேறாம்? ேமஜரான ெபாண்ணு ைபயன். படிச்சு சுயமா சம்பாதிக்கிறாங்க. ஆனால் நம்ம சம்மதத்துக்காக காத்து இருக்காங்க. உங்களுக்கு அந்த ைபயைன ெதாியும். நீங்க கூட பார்த்து இருக்கீங்க”, என்று விளக்கமாக ெசால்ல அவர் ெகாஞ்சம் ேதறினார். “ஆமாம்மா. பாரதிக்கு இந்த ேவைல கிைடக்க கூட அவர் ெராம்ப முயற்சி பண்ணிேனன் என்று ெசான்னார். அதற்கு பிறகு கூட இரண்டு முைற ேபசி இருக்கிறார். ஆனால் இந்த மாதிாி விஷயம் நான் எதிர்பார்க்கேவ இல்ைலேய? பாரதி என்னிடம் ஒரு ேகாடி கூட காட்டவில்ைலேய அம்மா?”, என்று கவைலபட்டார் ராகவன். “நீங்க மனபூர்வமா சம்மதிக்கணும் என்ற பயம்தான். இந்த காலத்துல பள்ளி கூடத்துல படிக்கிற பசங்க ஓடி ேபாய் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்கிரார்கள்? ஆனால் இவங்க நம்ைம எவ்வளவு மதிக்கிறாங்க? அதனாலதான் இப்பவும் நம்ைம முகம் பார்க்க முடியாமல் தவிக்கிறாங்க. நீங்க ெராம்ப ேயாசைன பண்ணாமல் சாி என்று ெசால்லுங்க. ைபயனுக்கும் ெபாண்ணுக்கும் பிடிச்சு ேபாச்சு. அப்புறம் நாம ெபாியவங்களா லட்சணமா நம் கடைமைய ெசய்தால்தாேன ெகௗரவமா இருக்கும்”, என்று பலவாறு வாதாடி கைரத்து விட்டார். ேபாைன ைவத்த உடேன உற்சாகமாக “ராஜி, சீக்கிரம் வா, உனக்கு ஒரு குட் நியூஸ் வச்சு இருக்ேகன்”, என்று மைனவிைய கூவி அைழத்தார். அவர் ேபாட்ட சத்தத்தில் தமிழும் ேசர்ந்து எட்டி பார்த்தான். “யார் ேபானில்? இவ்வளவு சந்ேதாஷமா இருக்ேகங்க?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டான் தமிழ். “விஷயத்ைத ேகட்டால் நீயும்தான் சந்ேதாஷபடுவாய். ேபசியது மீனாக்ஷி அம்மா. விஷயம் பாரதியின் கல்யாணம்”, என்று சுருக்கமாக கண்ேடன் சீைதைய என்ற பாணியில் ெசால்ல ராேஜஸ்வாியின் முகம் ேயாசைனயில் ஆழ்ந்தாலும் தமிழின் முகம் மலர்ந்தது. “அப்பா, ராஜா சாருக்கு பாரதிைய ெபாண்ணு ேகட்டாங்களா? சாின்னு ெசால்லிட்டீங்களா இல்ைலயா?”, என்று அவசரமாக ேகட்டான். “ராஜா சாரா? உனக்கு மாப்பிள்ைளைய ெதாியுமா? நீயும் பார்த்து இருக்கிறாயா?”, என்று குழப்பத்ேதாடு ேகட்டார் ராகவன். “என்னப்பா நீங்க இப்படி ேகட்கறீங்க? அங்ேகதாேனப்பா ெரண்டு நாள் ஸ்ேட பண்ணி இருந்ேதன், மறந்துட்டீங்களா?”, என்று எாிச்சேலாடு இைடயிட்டான் தமிழ். “ேஹய் எைதயாவது அவசரப்பட்டு உளறாேத. அவங்க ைபயனுக்கு ெபாண்ணு ேகட்கைல. அவங்க சிஸ்டர் ைபயனுக்கு ேகட்டாங்க”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப, இைடயிட்டான். “வாட்? சிஸ்டர் ைபயனா? பாரதி பார்ப்பதற்கு முன்பு நீங்க பாட்டுக்கு ப்ராமிஸ் பண்ணி விடாதீங்கப்பா. அவள் முதலில் பார்க்கட்டும். பார்த்து ஓேக ெசால்லட்டும். அவள் இங்ேக இல்லாத ேபாது இது என்ன இப்படி கல்யாண விஷயம் ேபசுறீங்க. இது சாி இல்ைல ெசால்லிட்ேடன்”, என்று ெபாிய மனிதனாய் அதட்டினான் தமிழ். “ஹேலா வாங்க சார். பாரதி ேமடம் நாலு வருஷமா படிக்கும்ேபாது மாப்பிள்ைளைய பார்த்து இருக்காங்க சார். அவங்க கூடேவ ெரண்டு மாசமா ேவைல ெசய்றாங்க சார். இப்ப நாங்க ேபசுவது காதல் கல்யாணம் சார். பாரதி ேமடம் நம்மகிட்ட இத்தைன நாள் இந்த விஷயம் ெசால்லவில்ைல சார். இப்ப நான் என்ன ெசய்யணும் ெசால்லுங்க சார்”, என்று ேகலியாக அடுக்கினார் ராகவன். “நாலு வருஷமாகவா? என்னப்பா ெசால்றீங்க? யாருப்பா மாப்பிள்ைள? என்ன ெசய்றார்?”, என்று குழப்பத்ேதாடு ேகட்டவனுக்கு அப்பா ெசால்வைத நம்ப முடியவில்ைல. “ேபர் ராஜன் பாபு, அங்ேக அக்கா கூடத்தான் ேவைல ெசய்கிறார்”,
“நான்ெசன்ஸ். உளறாதீங்கப்பா . அவைன அவளுக்கு சுத்தமா பிடிக்காது. அன்று பார்ட்டியில் கூட என்னிடம் ெசமத்தியா ேநாஸ்கட் வாங்கினான்”, என்று ேகாபத்ேதாடு ெசான்னான் தமிழ். “ேடய், அவைர உனக்கு பிடிக்காதா? அக்காவிற்கு பிடிக்காதா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டார் ராகவன். “அப்பா, நான் ெசால்றைத பார்த்தால் கிண்டலா இருக்கு இல்ைல? நாைளக்கு அவளிடம் வாங்கி கட்டிேகாங்க. எனக்ெகன்ன ேபாச்சு?”, என்று அசால்ட்டாய் ெசால்லி விட்டு நகர்ந்தான். “என்னங்க திடீர் என்று கல்யாணம் ேபசுறாங்க? அதுவும் நாைளக்ேக வராங்க என்று ெசால்றீங்க? பாரதி இங்ேக இருக்க ேவண்டாமா? அவங்க ெசால்றைத நம்பி, நம்ம ெபாண்ைண கூட விசாாிக்காமல்…”, கவைலேயாடு இழுத்தார் ராேஜஸ்வாி. “யார் விசாாிக்க ேவண்டாம் என்று ெசான்னா? இப்பேவ பாரதிக்கு ேபசி, கிளம்பி வா என்று ெசால்லி விட்டால் ேபாச்சு. நீ ேபசுறியா?”, என்று ேகட்டார். “இல்ைல, மீனாக்ஷி அம்மா என்ன ெசான்னாங்க என்பைத நீங்கேள அவளிடம் முழுசா ெசால்லிடுங்க. அவளும் வந்து விடட்டும். ைநட்ேட கிளம்பி வர ெசால்லுங்க. ஒருத்தைர ஒருத்தார் ஏற்கனேவ பார்த்து இருந்தால் கூட கல்யாணம் ேபசேபாேறாம் என்ற ேபாது, அவளும் இருந்தால்தான் சாியா இருக்கும்”, என்று முடித்தார் ராேஜஸ்வாி. “அப்ப உனக்கு ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைலேய? சம்மதம்தாேன?”, என்று ஆர்வமாக ேகட்டார். “நீங்க ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கிற மாதிாி இருக்ேக? உங்களுக்கு மாப்பிள்ைளைய ெராம்ப பிடிச்சு இருக்ேகா?”, என்று ேகட்டார். “நீ பார்த்ததில்ைல. நான் இரண்டு தடைவ பார்த்து இருக்கிேறன். நல்லா மாியாைதயா ேபசுவார். பாரதிக்கு இந்த ேவைல கூட…” “ஒவ்ெவாரு ஆளுக்கு ஒவ்ெவாரு மாதிாி பாவைன காட்டி ேபசினால் அதுக்கு ேபர் நடிப்பு…” , என்று எாிச்சேலாடு ெசான்ன தமிைழ பார்த்து முைறத்தார் ராகவன். “ஆமா ெபாிய இவன். உனக்கு எல்லாம் ெதாியுமா?” “எல்லாம் ெதாிஞ்ச ஆள் இங்ேக யாருேம இல்ைல. நான் என்ைன பற்றி அப்படி ெசால்லி ெகாள்ளவும் இல்ைல. ஆனால் எனக்கு இவைன பற்றி நல்லாேவ ெதாியும். சாியான வழிசல் ேகஸ்”, என்று ஆத்திரமாக ெசான்னான். “அப்படி யாாிடம் வழிந்தைத நீ பக்கத்தில் இருந்து பார்த்தாய்?”, என்று பதிலுக்கு ேவகமாக ேகட்டார் ராகவன். “பாரதியிடம்தான்…”, என்று அவன் ஆத்திரத்ேதாடு ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப ராகவன் ராேஜஸ்வாி இருவரும் சிாிக்க ெதாடங்கி இருந்தனர். ேபச்சு ஆரம்பிக்கும்ேபாது இருந்த சின்ன தயக்கம், குழப்பம் கூட தமிழின் இந்த வார்த்ைதயில் முழுசாய் தீர்ந்து ேபானது.
*********************************************************************************** அத்தியாயம் - 21 ராஜன்பாபுைவ வழிசல் ேகஸ் என்று தமிழ் ெசான்னைத ேகட்டு ேகாபபட்டாலும், அவன் வழிந்தது பாரதியிடம் என்ற அவனின் அடுத்த வாக்கியம் அவர்களின் கவைலையயும் ேகாபத்ைதயும் அகற்றி சிாிக்க ைவத்தது. அவர்களின் சிாிப்பு அவனுக்கு எாிச்சல் மூட்டியைத கவனித்து அடக்கி ெகாண்டார்கள். சின்ன ைபயன், நாைளக்கு அவர்கள் வரும் ேவைளயில் இது மாதிாி ஏதாவது வார்த்ைத விட்டு விட்டால், பிரச்ைன ஆகி விடாதா? எனேவ அவைன சமாதான படுத்தும் முயற்சியில் இறங்கினார்கள்.
“இங்ேக பாரு தமிழ், நான் இப்பேவ அக்காவிடம் ேபசுகிேறன். இந்த விபரம் ெசால்லி அவள் சம்மதத்ைத ேகட்கிேறன். அவள் சம்மதித்தால் உடேன கிளம்பி இங்ேக வர ெசால்கிேறன். சாியா? “, என்று தண்ைமயாக ேகட்டார் ராகவன். “அைத முதலில் ெசய்ங்க. அப்புறமா என்ைன ேகலி பண்ணி சிாிக்கலாம்”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னான். “பாரதியிடம் நான் ேகட்கிேறன். அதுக்கு முன்னாடி ஒரு முக்கியமான விஷயம். அக்கா ஓேக ெசால்லி விட்டால், அப்புறம் மாப்பிள்ைளைய அவன் இவன் என்று மாியாைத குைறவா ேபசுவது, வழிசல் ேகஸ் என்று ெசால்வது, இெதல்லாம் கூடாது. நாைளக்ேக அவங்க வீட்டுல இருந்து வந்தால், இது அவங்க காதில் விழுந்தால் எப்படி இருக்கும்? உடேன அைத எல்லாம் நிறுத்திடனும். அைத ஞாபகம் வச்சுக்ேகா. புாிந்ததா?”, என்று கண்டிப்பாக ெசான்னார் ராகவன். அதற்கு பதிேல ெசால்லாமல் அவன் அந்த இடத்ைத விட்டு நகர, கவைலேயாடு பாரதிக்கு ேபான் ேபாட்டார் ராகவன். முதல் ாிங்கிேலேய எடுத்து, “அப்பா”, என்று ஆவேலாடு பாரதி ெசான்ன அைழப்பிேலேய அவள் அவாின் ேபான் காைல எவ்வளவு ஆவேலாடு எதிர்பார்த்து காத்து இருக்க ேவண்டும் என்பது புாிய, அவர் கவைல இருந்த இடம் ெதாியாமல் காணாமல் ேபானது. “பாரதி, எப்படிடா இருக்க?”, என்று அன்பாக விசாாித்தார். “நல்லா இருக்ேகன்பா. நீங்க சந்ேதாஷமா இருக்கீங்களாப்பா?”, என்று பரபரப்ைப அடக்கி சாதாரணமான குரலில் விசாாித்தாள் பாரதி. “என்னடா திடீர் என்று இப்படி எல்லாம் ேகட்கிறாய்? உன்ைன மாதிாி ஒரு ெபண்ைண ெபற்ற பிறகு, எனக்ெகன்ன சந்ேதாஷத்திற்கு குைறச்சல்?”, என்று ெபருைமயாய் ேகட்டார் ராகவன். “நீங்க இப்படி ெசால்வதில், ெராம்ப சந்ேதாஷம்பா. நீங்க எப்ப ேபான் பண்ணுவீங்க என்று ெவயிட் பண்ணிட்ேட இருந்ேதன்பா”, என்று உற்சாகமாக ெசால்லி விட்டு நாக்ைக கடித்து ெகாண்டாள். “ஆனால் நீதான் என்னிடம் ெசால்லேவ இல்ைல பாரதி. அதுதான் எனக்கு வருத்தம். உனக்கு நான் அவ்வளவு உாிைம ெகாடுக்கவில்ைலயா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டார். “அப்படி இல்ைலப்பா. எனக்கு எந்த ேநரத்தில் என்ன ெசய்யணும் என்று உங்களுக்கு ெதாியாதா, நான் என்ன உங்களுக்கு ெசால்வது என்ற தயக்கம்பா. எனக்கு உங்கேளாட மனபூர்வமான சம்மதம் ேவண்டும்பா. அம்மாவிடம் ேபசியாச்சா?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள். “அம்மாதான் உன்னிடம் ேபச ெசான்னாள். மீனாக்ஷி அம்மா நாைளக்கு மாப்பிள்ைளைய அைழத்து ெகாண்டு வரட்டுமா என்று ேகட்டாங்க. நான் வீட்டில் ேபசிட்டு ெசால்ேறன் என்று ெசான்ேனன். அம்மா உன்னுைடய சம்மதம் ேகட்க ெசான்னாள். உனக்கு ஓேக தானா? மீனாக்ஷி அம்மாவும் உன்னிடம் ேபசினாங்க ேபால. அவங்க அப்ப உன்னுைடய ெமாைபல் நம்பர் வாங்கிய ேபாது, கல்யாணம் ேபச ேபாறாங்க என்று நான் ெகாஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கேவ இல்ைலம்மா”, என்று ெபருைமயாக ெசான்னார். “அம்மாவிடம் ெகாடுங்கப்பா, நான் ஒரு வார்த்ைத அவங்களிடம் சம்மதம்தானா என்று ேகட்டு விடுகிேறன்”, என்று பாரதி ெசான்னதும், “ஏண்டா என் ேமேல நம்பிக்ைக இல்ைலயா?”, என்று சிாித்தார் ராகவன். “ஹய்ேயா ஏன்பா அப்படி எல்லாம் ெசால்றீங்க? அம்மாகிட்ட ெகாடுங்கப்பா ப்ளீஸ். என்ேனாட திருப்திக்கு…”, என்று ெகாஞ்சினாள் மகள். ேபானிற்கு வந்த ராேஜஸ்வாி, “பாரதி, மீனாக்ஷி அம்மா ெசான்னதாக அப்பா ெசால்றெதல்லாம் நிஜமா?”, என்று கவைலயான குரலில் ேகட்டார். “அம்மா, ேகாபமா இருக்கீங்களா? உங்கைள மீறி ஒரு காாியம் ெசய்யணும் என்று நான் எப்ேபாதும் நிைனத்தது இல்ைல. இப்பவும் அந்த நிைனப்பு இல்ைலம்மா. சாாிம்மா”, என்று வருத்தமாக ெசான்னாள்.
“நான் ேகட்ட ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லவில்ைலேய பாரதி”, “முதலில் பார்த்தேபாது.. ேபசியேபாது எல்லாம் அப்படி ஒரு எண்ணம் இல்ைலம்மா. ஆனால் இப்பதான்… ெரண்டு மூணு நாளா,… அவர் ேகட்டதும்… என்னால் மறுக்க முடியவில்ைல. ஆனால் உங்கைள மீறி…” “தூரத்து பச்ைச கண்ணுக்கு குளிர்ச்சி. இப்ப பார்ப்பது ேவற. கல்யாண வாழ்க்ைக என்பது ேவற பாரதி…”, என்று கவைலேயாடு விளக்க முயன்றார். “எனக்கும் புாியுதும்மா. வாழ்க்ைக என்பது பூ தூவிய பாைத இல்ைல. ஆனால் நம்ம குடும்பத்திற்கும் கைடசி வைர சப்ேபார்ட் பண்ணுேவன் என்று அவேர ெசான்னாரம்மா. நான் ேகட்க கூட இல்ைல. அவர் நல்லவர்ம்மா. அது முக்கியம் இல்ைலயா?”, என்று பதிலுக்கு அம்மாவிற்கு விளக்கம் ெசான்னாள் பாரதி. “ஹய்ேயா பாரதி நீ தப்பா புாிந்து ெகாண்டு இருக்கிறாய். இங்ேக நீ சப்ேபார்ட் பண்ண ேவண்டும் என்று அவாிடம் ேகட்பதற்காக நான் இைத ெசால்லவில்ைல. என்னுைடய கவைல உன்னுைடய சந்ேதாஷமான எதிர்கால வாழ்க்ைகைய பற்றியதுதாேன தவிர, …” “நீங்க எதிர்பார்ப்பீங்க என்ற அர்த்தத்தில் நானும் ெசால்லைலம்மா. அது என்னுைடய கடைம இல்ைலயா? தமிழ் தைல எடுக்கும் வைர, ெகாஞ்ச நாைளக்கு… அப்புறம் நீங்க நாலு குடும்பத்திற்கு சப்ேபார்ட் பண்ண மாட்டீங்களா?”, என்று ஆவேலாடு எதிர்கால கனவில் மூழ்கி ெசான்னாள் பாரதி. “நீ இவ்வளவு தூரம் ெசால்லும்ேபாது எனக்கு ஆட்ேசபைன எதுவும் இல்ைலம்மா. ஆனால் அவசரத்தில கல்யாணம் பண்ணிட்ேடாேம என்று பின்னால் நீ வருத்தப்பட கூடாது. காதலிக்கும்ேபாது கண்ணில் படாத சில விஷயங்கள், அப்புறமா ெபாிய குைறயா ெதாியலாம். அதுக்காகதான் இவ்வளவு தூரம் ெசான்ேனன். உனக்கு பிடிச்சு இருந்தால் எனக்கும் சம்மதம்தான் பாரதி, நாைளக்கு அவங்க வீட்டுல இருந்து வரலாமா என்று ேகட்டாங்க. வர ெசால்லி விடவா? நீ உடேன கிளம்பி வருகிறாயா?”, என்று ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “சாிம்மா, மணி ஒன்பதுதாேன? வந்துடேறன். தமிழ் இல்ைலயாம்மா? அவனிடம் ெகாடுங்க”, என்று ஆைசேயாடு ேகட்டாள். அவன்தாேன எப்பவும் அவனுக்கு வால் பிடித்து ெகாண்ேட அைலவான். அவனுக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்குேம? ேகலி பண்ணுவாேனா? என்ன பாக்ஸ், ெசன்ைனக்கு ேபாய் என்ெனன்னேவா ேவைல எல்லாம் பண்ணி இருக்க? ெபாிய ஆளாகி விட்டாயா? என்னிடம் ெசால்லவில்ைல என்று சண்ைட ேபாடுவாேனா? தமிழுக்கு என்ேனாடு சண்ைட ேபாடுவைத விட அவனிடம் ஒட்டி ெகாள்வதுதான் ெராம்ப பிடிக்கும். விதம் விதமான இனிப்பான கனவுகளில் மூழ்கி தமிழ் வருவதற்காக காத்து இருந்தாள் பாரதி. “அவனுக்கு ஏெதா மூட் அவுட் ேபாலம்மா. அப்புறமா காைலயில் ேபசுவான். விடு. நீ கவைலபடாேத. ஆபிசில் ெரண்டு மூணு நாள் லீவு ெசால்லிட்டு கிளம்பி வருகிறாயா? அடுத்த திங்கள் அன்று ேவைலக்கு ேபாய் ெகாள்ளலாம்”, என்ற அப்பாவின் குரல் ேகட்டதும் ஏமாற்றமாய் இருந்தது. “உடம்பு எல்லாம் நல்லா இருக்குதாேன”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள். “அெதல்லாம் ஒண்ணும் பிரச்ைன இல்ைல. என்னம்மா நீ காைலயில் ெபாழுது விடிந்து நீ வந்த உடேன தாவி வந்து கட்டிக்ெகாள்ள ேபாறான். விடுவியா”, என்று ேதற்றிய அப்பாவிடம் விைடெபற்று ேபாைன ைவத்தாள். அலுவலகத்திற்கு ேபானில் தகவல் ெசால்லி, ஒரு விடுப்பு ெமயிலும் அனுப்பி விட்டு, ஏற்கனேவ தயாராக இருந்த ைபைய எடுத்து ெகாண்டு அடுத்த ஐந்து நிமிடங்களில் கிளம்பி விட்டாள் பாரதி. அவள் எதிர்பாராமல் உடேன கிளம்ப ேவண்டி இருந்ததால், ரயிலில் முன்பதிவு ெசய்யவில்ைல. ேகாயம்ேபடு பஸ் நிைலயத்திற்கு வரும்ேபாேத அவளின் உள்ளம் துள்ளாட்டம் ேபாட்டு ெகாண்டு இருந்தது. பஸ் பிடித்து ஏறி அமர்ந்த பிறகு, ெமாைபைல ைகயில் ைவத்து அவன் அைழப்பிற்காக காத்து இருந்தாள் பாரதி.
மணி பத்தாக ேபாகிறது. இன்னும் சாருக்கு கூப்பிட முடியவில்ைலயா? மீனாம்மா கூப்பிட்ட ேபாது மணி எட்டுதாேன? அடுத்த அைர மணி ேநரத்தில் அப்பா கூப்பிட்டு விட்டார்கள். ஒன்பது மணிக்கு எல்லாம் ஹாஸ்டலில் இருந்து கிளம்பி விட்டாள். பத்து மணிக்கு பசில் ஏறி உட்கார்ந்தாச்சு. ஆனால் அய்யாவிற்கு இன்னும் ேபச மனசும் ேநரமும் வரைலயாக்கும் என்று மனதிற்குள் சலித்து ெகாண்டாள். மீனாம்மா ேபசிய பிறகு, அப்பா அைழக்கும் வைர ெகாஞ்சம் படபடப்பாய் இருந்தது. அம்மா அப்பா என்ன ெசால்வாங்கேளா என்ற கவைல இருந்தது. ஆனால் அம்மாவின் கவைல நியாயம்தான். அவங்களுக்கு அருண் ேபசியது ெதாியாேத? அருண் என்று ெசான்னால் அவனுக்கு எவ்வளவு ேகாபம் வருது? ெபாய் ேகாபம் என்றாலும்… சிாித்து ெகாண்டாள். ரா……..ம் எப்ேபா ேபசுவீங்க? நான் காத்து இருப்பது ெதாியவில்ைலயா? லூசு… என்று மனதிற்குள் திட்டி ெகாண்டாள். அவன் இவ்வளவு ெபாிய காாியம் சாதித்து இருக்கிறான். அவன் உன்னுைடய அைழப்ைப எதிர்பார்த்து காத்து இருக்கலாம். அப்பா ேபசியது அவனுக்கு ெதாியாேத? அவர் என்ன ெசான்னாேரா என்று பதட்டத்துடன் காத்து இருக்கிறாேனா என்னேவா?அவன்தான் உன்ைன கூப்பிடணுமா? நீ கூப்பிடக்கூடாதா? என்று மனசாட்சி குட்டியது. “ஹய்ேயா! ஆமால்ல, இத்தைன ேநரம் இது ஏன் தனக்கு ேதான்றவில்ைல?”, என்று மனதிற்குள்ேளேய மானசீகமாய் தைலயில் குட்டும்ேபாேத, தமிழ் வழக்கமாய் ேகட்கும், “ேஹய் பாக்ஸ் ஒழுங்கா ெசால்லு. ஆமாவா? இல்ைலயா?”, என்று வம்பு சண்ைட நிைனவில் மலர்ந்து புன்னைக வர ைவத்தது. இதயம் படபடக்க, அவைன முதன் முைறயாக தாேன அைழக்கிேறாம் என்ற உணர்வு ஏற்படுத்திய துள்ளேலாடு, அவனின் எண்கைள ேபானுக்கு வலிக்குேமா என்ற பாவைனயில் மிக மிக ெமன்ைமயாக அழுத்தினாள். அவனுைடய எண் மனப்பாடமாய் இருந்தது. இது வைர ஸ்ேடார் பண்ணி ைவக்கவில்ைல. இப்ேபாது பண்ணி விடலாமா? என்ன ேபர் ேபாடுவது? ராம்தான். இெதன்ன ேகள்வி? மனசிற்குள்ேளேய வாதங்களும் பிரதி வாதங்களும் ஓடி ெகாண்டு இருக்க ேபான் என்ேகஜ்டாகேவ இருந்தது. ஒன்று… இரண்டு… ஐந்து… பத்து… இருபது… முைற முயன்றும் கிைடக்கவில்ைல. ப்ச்! ஒருேவைள தனக்கு அவன் முயற்சி பண்ணுகிறாேனா என்ற எண்ணத்தில், ெகாஞ்சம் இைடெவளியும் விட்டு பார்த்தாள். அப்ேபாதும் கால் வரவில்ைல. கைடசியாக, ‘உங்களின் அைழப்பிற்காக நான் காத்து இருக்கிேறன் – ரதி’, என்று ஒரு ெமெசஜ் அனுப்பி ைவத்தாள். “மறப்ேபனா ரதி? முக்கியமான ேவைலயாக இருக்கிேறன். ஃப்ாீயானதும் அைழக்கிேறன். சாாிடா”, என்று சுருக்கமாக பதில் வந்தது. “கடைம கண்ணியம் கட்டுபாடு”, என்று ெகாள்ைக பாடும் ப்ாின்சிபில் ேமன். அந்த வாிைசயில் காதலிேயா மைனவிேயா இல்ைலயா? ம்கூம் என்று ெசல்லமாய் சலித்து ெகாண்டவள், அைத பற்றி துருவாமல் கண்கைள மூடி கனவில் ஆழ்ந்தாள். கனவின் நடுேவ, முந்ைதய நாள் முழுவதுேம அவள் தூங்கவில்ைல என்பதாலும், மனம் நிம்மதியாக இருந்ததாலும், அந்த ஸ்லீப்பர் வசதி ெகாண்ட ஏசி பஸ் -சின் இதமான தாலாட்டில் சீக்கிரேம தூங்கியும் ேபானாள் பாரதி. காைல ஆறு மணி அளவில் தஞ்சாவூர் ேபருந்து நிைலயத்தில் வந்து இறங்கியவள் தமிழ் தன்ைன அைழக்க வந்து இருப்பான் என்று ெவகு ஆவலுடன் ேதடினாள். வரவில்ைல. ஏமாற்றமாய் இருந்தது. என்ன ஆச்சு அவனுக்கு? ஓடி வந்து ஆவலாக தன்ைன ஆயிரம் ேகள்விகளால் துைளத்து எடுப்பான் என்று அவள் எதிர்பார்த்து ெகாண்டு இருக்க, தாேன அைழத்தும் அவன் இரவில் ேபசவில்ைல. அது ெதாைலயட்டும் என்றால், வண்டி ஓட்டும் ஆைசயிலும், தன்ைன ேகலி ெசய்து சிாிக்க ேவண்டும் என்ற ஆைசயிலும், ேபருந்து நிைலயத்திற்கு வருவான் என்று நிைனத்தாள். அவன் என்ன ேகட்க கூடும் என்ற ேகள்வி முதற்ெகாண்டு கற்பைன பண்ணி ைவத்து இருந்தாேள?
அந்த வண்டிைய ராஜா சார் வாங்கியது, அவருக்காகவா? உனக்காகவா? எனக்காகவா? அதற்கான பதில் அவளுக்ேக ெதாியாதுதான். ஆனால்…ப்ச்! ஏமாற்றத்ேதாடு ஒரு ஆட்ேடாைவ பிடித்து வீடு வந்து ேசரும்ேபாது, அப்பா வாசலில் காத்து இருந்தார். “வா வா பாரதி, பஸ் வசதியா இருந்ததாம்மா? தூங்கினாயா?”, என்று அக்கைறேயாடு விசாாித்தார். அப்பாவின் அந்த அக்கைறயான விசாாிப்பு மட்டுமின்றி, “பாரதி, எப்படிடா இருக்க?”, என்று வீட்டினுள்ேள நுைழந்ததும் கன்னத்தில் வழித்த அம்மாவின் அன்பும் அவள் கண்ணில் படவில்ைல. “இருக்ேகன்மா, தமிழ் எங்ேக?”, என்று அவசரமாக ேகட்டாள். “காமன் அட்மிசன் ெடஸ்டுக்கு ப்ாிப்ேபர் பண்ண, ப்ெரண்ட் வீட்டுக்கு ேபாறானாம். அதுக்கு கிளம்புறான் பாரதி”, என்று அம்மா ெசான்னைத அவளால் நம்ப முடியவில்ைல. “இன்னிக்கா ேபாறான்? அவங்க எல்லாம் வருவது, அவனிடம் ெசால்லவில்ைலயா?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டபடி, அவனின் அைறக்குள்ேள வந்தாள். “ெசால்லியாச்சு, இன்னிக்கு மட்டும் இருடா என்று ெசான்னால் ேகட்டால் தாேன? அவனுக்கு ேநற்று ராத்திாியில் இருந்து ெகாடி ஏறி இருக்கு. என்ன ேகாபேமா ெதாியவில்ைல”, என்று புலம்பலாக ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “நான் பார்த்துக்கேறன்மா. நீங்க எனக்கு சூடா ஒரு சூப்பர் பில்டர் காபி ேபாட்டு ெகாண்டு வாங்க பார்ப்ேபாம்”, என்று அம்மாவிடம் சவால் விட்டாள். “ேடய் தமிழ், தண்ணி எல்லாம் காலி பண்ணிடாேத. நான் குளிக்கணும். உன்னிடம் ேபசணும். சீக்கிரம் ெவளிேய வா”, என்று ேகலியாக ெசால்லியபடி பாத்ரூம் கதைவ ேவகமாக தட்டினாள். அவள் ேவகமாக கதைவ தட்டி ெகாண்டு இருக்ைகயிேலேய, பட்ெடன்று கதைவ திறந்து ெவளிேய வந்தவன், “ஏன் இருக்கிற மூஞ்சிைய அப்படிேய ஏற்று ெகாள்ள மாட்டாராக்கும் உன்ைன பார்க்க வரும் அந்த மாப்பிள்ைள துைர”, என்று ெசான்னவன் வார்த்ைதகளில் ெசால்ல முடியாத அளவுக்கு ஆத்திரம் இருந்தைத பார்த்து பாரதி அதிர்ந்து ேபாய் விட்டாள். முதலில் அதிர்ந்தாலும், உடேன சமாளித்து, “ேஹய் தமிழ், என்னடா இவ்வளவு ேகாபம்? அய்யாவிடம் நான் முதலில் ெசால்லவில்ைல என்ற வருத்தமாக்கும்?”, என்று சமாதான முயற்சியில் இறங்கினாள் பாரதி. “எனக்ெகன்ன வருத்தம்? உன்ேனாட வாழ்க்ைக. உன்ேனாட காதல். நல்லா இரு”, என்று பட்ெடன்று ெசால்லியபடிேய ேவகமாய் உைட மாற்றி கிளம்பி ெகாண்ேட இருந்தான். “எங்ேகடா இவ்வளவு சீக்கிரம் கிளம்பி விட்டாய்? நான் இப்பதான் வந்து இருக்ேகன். அவங்க எல்லாம் பதிேனாரு மணிக்கு வருவாங்க. நீ என்ேனாடு இருக்க ேவண்டாமா? உன்ேனாட ேபவைரட் ராஜா…” “ேபாதும் நிறுத்து. அந்த ஆள் ஒண்ணும் என்ேனாட ேபவைரட் இல்ைல . காதலுக்கு கண்ணு இல்ைல என்று ேகள்வி பட்டு இருக்ேகன். அது புற அழகு காதலுக்கு முக்கியம் இல்ைல என்ற அர்த்தத்தில் வரும் என்று நிைனத்ேதன். ஆனால் இப்பதாேன ெதாியுது. காதலுக்கு மூைளயும் இல்ைல ேபால”, என்று ேமலும் வார்த்ைதகைள அள்ளி ெகாட்டியவன், தைலைய வாாிவிட்டு, அவள் அங்ேக தன்னுடன் ேபசி ெகாண்டு இருப்பைத ஒரு ெபாருட்டாய் கூட கருதாமல், அங்ேக நிற்க கூட இல்லாமல் ஹாலுக்கு ெசன்று விட்டான். மீண்டும் சில நிமிடங்கள் சிைலயாய் நின்றவள், அவனின் ேகாபத்திற்கான காரணத்ைத கண்டு பிடிக்க ேயாசித்து விட்டு முடியாமல் ெவளிேய வந்தாள். அவன் சாப்பிட்டு ெகாண்டு இருப்பைத பார்த்து அருகில் வந்து அமர்ந்து, “சாி தமிழ், என்ன ேகாபம் என்றாலும், அைத அவங்க வந்து ேபான பிறகு, நாம் வாயிேலா, ைகயிேலா சண்ைட ேபாட்டு தீர்த்து ெகாள்ளலாம். இப்ப இன்று ஒரு நாள் நீ வீட்டில் இரு. முதன் முதலில் என்ைன பார்க்க…”,
அவள் ேபசி ெகாண்டு இருக்க, தட்டில் இருந்த இட்லிைய ஒேர வாயில் திணித்து விட்டு, எழுந்து ைக கழுவ ேபாய் விட்டான் தமிழ். பாரதியின் ெபாறுைம பறக்க, “ேடய், நான் ேபசிட்ேட இருக்கிேறன். நீ பாட்டுக்க ேபாயிட்ேட இருக்க? வீட்டுல ஒரு நல்லா காாியம் நடக்கும்ேபாது…” “அதுக்காகதான் நான் கிளம்புகிேறன். இங்ேக இருந்தால் என்னால் ேபசாமல் இருக்க முடியாது. உள்ேள ஒண்ணு வச்சுக்கிட்டு, ெவளிேய சிாித்தபடி நடிக்க எனக்கு ெதாியாது. எனக்கு இந்த நிச்சயம் நடப்பது பிடிக்கவில்ைல. அைத ெசான்னால் நீங்க ேகட்க ேபாவது இல்ைல. அதனால் நான் கிளம்புகிேறன்”, என்று ெசால்லி விட்டு ெவளிேயறியைத பார்த்து விக்கித்து ேபாய் பாரதி நிற்க, அம்மாவும் அப்பாவும் ஆளுெகாரு புறம் வந்து அவளின் ேதாைள ஆதரவாக பற்றி அழுத்தினார்கள். ************************************************************* அத்தியாயம் 22 தமிழ் ேகாபமாக ேபசி விட்டு அவசரமாக ைபக்கில் கிளம்பி ேபாவைத பார்த்த பாரதி, அம்மாவிடம் திரும்பி, “எதுக்கும்மா தமிழ் இவ்வளவு ேகாபப்படுகிறான்? ஏன் அவனுக்கு மாப்பிள்ைளைய பிடிக்கைலயா?”, என்று வருத்தமாக ேகட்டாள். “பிடிக்காமல் என்னம்மா? அவர் ேமல ேகாபம் ஒண்ணும் இல்ைல பாரதி. ேநற்று கிாிக்ெகட் ேமட்ச் விைளயாட ேபாய் இருப்பான். ேதாத்த கடுப்ைப வீட்டுல வந்து காண்பிப்பான். அதுக்கு எல்லாம் நீ வருத்தபடாேத. காபி ஆறி ேபாச்சு. ேவற எடுத்துட்டு வரவா? குளிச்சுட்டு சாப்பிடுகிறாயா?”, என்று அவைள முதுகில் தட்டி ெகாடுத்தபடி அன்பாக விசாாித்தார் ராேஜஸ்வாி. “இல்ைலம்மா, அவனுக்கு அவைர ெராம்ப பிடிக்கும்மா. இப்ப என்ன ஆச்சு என்று ெதாியைலேய? இவன் அங்ேக இரண்டு நாள் இருந்த ேபாது, இவைன ஊெரல்லாம் சுத்தி காட்ட ஏற்பாடு ெசய்து, எவ்வாளவு நல்லா பார்த்து கிட்டார் ெதாியுமா? அவேன என்னிடம் ஸ்ேடஷனில் ரயிலுக்காக காத்திருக்கும்ேபாது ெசான்னாேனம்மா? இப்ப அெதல்லாம் மறந்துட்டு, சிடு சிடுன்னு ேபசிட்டு ேபாறாேன? அவர் வரும்ேபாது இங்ேக வீட்டில் இருக்க கூட அவனால் முடியாதா? இவன் படிப்ைப கூட பார்த்துக்கேறன் என்று ெசால்றார். இவனுக்கு அவைர பிடிக்காமல் ேபாற அளவுக்கு அவர் என்ன ெகடுதல் பண்ணினாராம்?”, என்று ெபாருமினாள். ஷ்! பாரதி, சின்ன ைபயன்தாேன? அவன் ேபசுவைத எல்லாம் மனசில் வச்சு குழப்பிக்க கூடாது. அவங்க வரும்ேபாது கண்ைண கசக்கிட்டு நிக்க கூடாது. சந்ேதாஷமா இருக்கணும். அம்மா ெசால்றைத ேகளு. குளிச்சுட்டு வந்து சாப்பிடு, நான் அவனுக்கு ேபான் பண்ணி வர ைவக்கிேறன். நீ கவைல படாேத”, என்று அவைள அனுப்பினார் ராகவன். அதன் பிறகு குளிக்கும்ேபாதும், இளம் பச்ைசயில் , அரக்கு பார்டாில் ைமசூர் சில்க் புடைவைய கட்டி எளிைமயான அலங்காரத்தில் கிளம்பும்ேபாதும், அம்மா ெசய்த ேகசாிைய சுைவ பார்க்கும்ேபாதும், அருணின் நிைனவு எவ்வளவு தூரம் வந்தேதா அதற்கு சற்றும் குைறயாமல் தமிழும் முகமும் ேசர்ந்ேத வந்தது பாரதிக்கு. ஆனால் அம்மா ெசய்து ைவத்த ேகசாிைய பார்த்ததும், உடனடியாக அவனின் முகம் மலரேபாகும் விதத்ைதயும், கண்கள் ேபசும் ரகசிய கவிைதகைளயும் எண்ணி இப்ேபாேத புன்னைக மலர்ந்ததில், தமிழின் ேகாபம் தற்காலிகமாய் பின்னால் ேபானது. “ஏன்மா ேவற ஏதாவது ஸ்வீட் பண்ணி இருக்கலாமில்லியா?”, என்று ஒப்புக்காக ேகட்டாள். “ேநற்று ைநட் உன்னிடம் ேபசும்ேபாது எட்டைர ஒன்பது மணி இருக்குேம? ேவற என்ன அவசரத்திற்கு பண்ணுவது?”, என்று வருத்தேதாடு ெசால்ல சிாித்தாள். “நான் சும்மா ெசான்ேனன்மா. இைத எல்லாம் மீனாம்மா சீாியஸா எடுத்துக்க மாட்டாங்க. சாி அைத விடுங்க. யாெரல்லாம் அவங்க வீட்டுல இருந்து வராங்க என்று ேகட்டீங்களா? கயல் அண்ணி, ெவங்கட் அண்ணா, ேதன்ெமாழி எல்லாம் வருவாங்கதாேன? அப்பாவிற்கு இந்த சம்மந்தத்தில் ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருந்து இருக்குேம?”, என்று தன்ைனயும் மீறி உற்சாகமாக ேகட்டாள் பாரதி. அவள் ெவங்கட்டின் உறவாக ேபாவைத எண்ணி ேகட்க, அவர் அைத புாிந்து ெகாள்ளாமல், “அைத ஏன் ேகட்கிற? மீனாக்ஷி அம்மா ேபசி ேபாைன ைவப்பதற்கு முன்னாேலேய அப்பா முடிவு
பண்ணிட்டார் ேபால. என்னிடம் சும்மா ஒப்புக்குத்தான் ேகட்டார் என்று வச்சுக்ேகா”, என்று வார்த்ைதகளில் இருந்த சலிப்பு முகத்தில் இல்லாமல் சந்ேதாஷமாகேவ ெசான்னார். “அதான் நான் ேகட்ேடேன அம்மா? உங்களுக்கு இந்த கல்யாணத்தில் சம்மதம்தாேன?”, என்று அவாின் கழுத்ைத கட்டி ெகாண்டு மீண்டும் ெகாஞ்சலாக ேகட்டாள் பாரதி. “ேநற்ேற நான் ெசால்ல ேவண்டியது எல்லாம் ெசால்லிட்ேடன். இத்தைன நாள் பார்ப்பது ேவற கல்யாண வாழ்க்ைக ேவற, அதுல இருக்கும் ேமடு பள்ளங்கைள அனுசாிச்சு ேபாக கற்று ெகாள்ள ேவண்டும். ேநற்று காதல், இன்று கல்யாணம், நாைள விவாகரத்து என்று என் ெபாண்ணு இருக்க கூடாது. அவ்வளவுதான், எடுத்ேதன் கவிழ்த்ேதன் என்று அவசரபடாமல், ெபாறுைமயா இருந்து நிதானமா முடிவுகைள எடுத்தால் ேபாதும் “, என்று நீளமாய் அறிவுைர ெசால்ல, அம்மாவின் கழுத்தில் இருந்து ைககைள அவசரமாய் விலக்கி, சற்று தள்ளி நின்று அவைர முைறத்தாள். “என்ைன பார்த்தால் அப்படியா அவசரபடும் ஆள் மாதிாி இருக்கு? ம்கூம், நான் எவ்வளவு ேயாசித்ேதன் என்று உங்களுக்கு எப்படி ெதாியும்?”, என்று மனதாங்கேலாடு ேகட்டாள் பாரதி. “அது ெதாியுது பாரதி. எத்தைன நாள் பழக்கம் என்று மீனாம்மா ெசான்னாங்கேள?”, என்று சமாதானமாக ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. “சாி நான் ேகட்ட ேகள்விைய டீலில் விட்டுட்டீங்கேள? யார் எல்லாம் வரா?”, என்று மீண்டும் புன்னைகேயாடு ேகட்டாள் பாரதி. “மாப்பிள்ைள, அவங்க அம்மா, சித்தி, சித்தப்பா, கயல்விழி, அந்த குட்டி பாப்பா வரலாம் என்று நிைனக்கிேறன்”, என்று ஊகமாக ெசான்னார். “அவங்க அப்பா ஊாில் இல்ைலயா? எப்ேபாதும் அப்பா என் பக்கம் என்று ெபருைமயாக ெசால்வாேன? அவர் என் வரவில்ைல? ஒருேவைள தன்ைன பிடிக்கவில்ைலேயா? ஹய்ேயா பாரதி, அவங்க அப்பா எப்ேபாதும் அவன் பக்கம் இருப்பதனால்தான் இந்த ஃபார்மாலிட்டிைய அவர் கண்டு ெகாள்ளவில்ைல”, என்று குழம்பிய மனைத அடக்கினாள். இவ்வளவு ேவைல ெசய்கிறாேன? தன்னிடம் நாலு வார்த்ைத ேபசணும் என்று ேதான்றவில்ைலயா? சாியான மண்டு. ஒரு எஸ்எம்எஸ் அனுப்ப கூடாது? ஒருேவைள அவைன கலாட்டா பண்ணுவதற்காக ேபாைன கயல் அண்ணி பிடுங்கி வச்சுட்டங்கேளா, அது ஒரு அவஸ்ைததாேன? ஆனால் இந்த தவிப்பு சுகமானது. அப்படி எல்லாம் சுவாரஸ்யமான கலாட்டாக்கள் இங்ேகயும் நடக்கும் என்றுதான் அவளும் ஆவேலாடு வந்தாள். ஆனால் இந்த தமிழ்… ப்ச்! இப்ப ேபசலாமா? மணி பத்தாக ேபாகிறது? அவர்கள் அேநகமாய் காாில் வந்து ெகாண்டு இருக்கலாம். சுற்றிலும் ஆட்கைள ைவத்து ெகாண்டு இப்ேபாது என்ன ேபசுவான்? பாவம் ஒரு எஸ்எம்எஸ் ெகாடுக்கலாமா? ‘ஹாய், ஹவ் ஆர் யு?’, என்று சுருக்கமாய் தகவல் அனுப்பினாள். ஐ ஆம் ஓேக. ஒன் ஹவர் கழிச்சு ேபசட்டுமா? ப்ாீயா இருப்பாயா?”, என்று வந்த பதில் தகவைல பார்த்து சிாித்து ெகாண்டாள். “சான்ஸ் இல்ைல அருண்ெமாழி சார், அப்ப எங்ேகஜ்டா இருப்ேபன்”, என்று அேத ேவகத்தில் சிேலைடயாக பதில் ேபானது. “வாட்? அருண்ெமாழி சார்?”, என்று என்ேகஜ்ட் வார்த்ைதைய மறந்து ேகட்க, அவளும் சிாித்து ெகாண்ேட, “நீங்க இந்த மாதிாி பார்மலா ேபசினால், நான் ேவற என்ன ெசால்வது?”, என்று இன்ெனாரு குறுஞ்ெசய்தி அனுப்பினாள். ‘சாி ரதி. ைப’, என்று ெமேசஜ் வந்தது. அதற்குள் மாட்டி ெகாண்டானா? சாியான பயந்தாங்குளி என்று ெசல்லமாய் திட்டி விட்டு, அைத ைகப்ைபயில் ைவத்து விட்டு எழுந்து வந்தாள். அப்பா இரண்டு முைற ேபானில் தமிழின் நண்பன் வீட்டிற்கு அைழத்த ேபாது, அவன் இன்னும் வந்து ேசரவில்ைல அங்கிள், வந்த உடேன ேபச ெசால்கிேறன் என்ற பதிேல மீண்டும் மீண்டும் வந்தது. ஆனால் முதல் முைற அைழத்த ேபாது இருந்த பதட்டம், அவன் எப்ேபா கிளம்பினான் அங்கிள், எப்படி வருகிறான்? ேபான்ற ேகள்விகள் அடுத்த முைற எழவில்ைல. ஹய்ேயா இன்னும் வந்த ேசரவில்ைலேயா என்ற கவைலயும் இல்ைல.
மூன்றாவது முைற பாரதி ேபசிய ேபாது, ‘அக்கா நீங்க எப்ேபா வந்தீங்க? தமிழுக்கு நீங்க வந்தது ெதாியாதா? இங்ேக வந்துட்டான்?’, என்று விட்ட வார்த்ைத அவர்களுக்கு ேவண்டிய ெசய்திைய ெசான்னது. அவன் அங்ேக பத்திரமாக வந்து விட்டான். ஆனால் ேபச மறுக்கிறான் என்பது புலனாக, பாரதி வருத்ததுடன் காத்து இருந்தாள். ஆனால் அத்தைன வருத்தத்திலும் ஒரு நம்பிக்ைக. அவைன ராம் சாிகட்டி விடுவான். தமிழுக்கு தன்ைன விட அவன்தான் உசத்தி. இைத முன்பு ெபாறாைமேயாடு தான் நிைனத்தைதயும், இப்ேபாது அந்த ெபாறைம காணாமல் ேபானைதயும் எண்ணி மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டாள். அருண்ெமாழியின் ெபற்ேறார் சேகாதாியின் பிரதிபலிப்பு என்னவாக இருக்க கூடும் என்ற சின்ன கவைலயும், தமிழ் இப்படி ேகாபத்தில் இருக்கிறாேன என்ற வருத்தமும், இைவ எல்லாவற்ைறயும் மீறி, காதைல தன்னிடம் ெசான்ன மூன்றாவது நாேள, திருமணம் ேபச ெபற்ேறாைர அைழத்து வந்து விட்ட அவனின் ேவகத்ைத எண்ணி ெபருமிதமும் என்ற கலைவயான உணர்ச்சிகேளாடு அவள் காத்து இருந்த ேபாது வீட்டு வாசலில் கார் வந்து நிற்கும் ஓைச ேகட்டது. ஜன்னல் திைரைய விலக்கி, அவைன பார்க்கும் ஆவலில், காாின் பின் கதவு திறப்பைத பார்த்த பாரதிக்கு, திக் என்று இருந்தது. இந்த மைடயன் எங்ேக வந்தான்? இந்த காாில் எத்தைன ேபர் வரமுடியும்? நாலு… மிஞ்சி மிஞ்சி அஞ்சு. இவனும் வருவெதன்றால் குழந்ைதைய ேசர்த்து ஏழு ேபர் ஆச்ேச? எப்படி வந்தார்கள்? இவனுக்கு அருண் டிைரவரா? இடியட். ேவகமாய் முன்னால் பார்த்தால் அங்ேகயும் அருண்ெமாழி இல்ைல. ெவள்ைள சீருைட அணிந்த டிைரவர். கயல், அவங்க அப்பா, யாைரயுேம காேணாேம? ேவறு கார் எதுவும் வருகிறேதா? ஒருேவைள ெவங்கட் அண்ணா வண்டியில் வருகிறாேனா? அந்த வண்டிைய காேணாேம? படபடக்கும் இதயத்ேதாடு அவளின் பார்ைவ அைல பாய்ந்து ெகாண்டு இருக்ைகயில், ‘வாங்க வாங்கம்மா, வாங்க மாப்பிள்ைள ‘, என்ற அப்பாவின் உற்சாக குரல் காதில் ஈயத்ைத காய்ச்சி ஊற்றியது. “யார் மாப்பிள்ைள? ஒருேவைள அருண் முன்ேப வந்து விட்டாேனா? தான் கவனிக்கவில்ைலேயா? அந்த வினாடியில், ‘அைறக்குள்ேள இரு. நான் கூப்பிட்ட பின் வரலாம்’, என்ற அம்மாவின் கட்டுபாடு காணாமல் ேபாய் ேவகமாய் ெவளிேய வந்தாள் பாரதி. “வாங்கம்மா, நமஸ்காரம், மாப்பிள்ைளேயாட அம்மா வரவில்ைலயா? உங்க ெபாண்ணு, ேபத்தி, எல்ேலாரும் நல்லா இருக்காங்கதாேன?”, என்ற அம்மாவின் புன்னைகேயாடு கூடிய பவ்யமான விசாரைண அவள் தைலயில் இடிைய தூக்கி ேபாட்டது. மாப்பிள்ைளேயாட அம்மாவா? அப்ப இவங்க யாரு? என்ன நடக்குது இங்ேக? அச்சச்ேசா அம்மாவும் அப்பாவும் தப்பாக புாிந்து ெகாண்டார்கள் ேபால இருக்ேக? அவர்கள் மட்டுமா? மீனாம்மாவும் கூடவா? கடவுேள அவளுக்கு தைலைய சுற்றி, கண்கைள இருட்டி ெகாண்டு வந்தது. தமிழின் ேகாபத்திற்கு அர்த்தம் புாிவது ேபால இருந்தது. இவைன காதலிக்கிேறாம் என்றுதான் அந்த ேபாடு ேபாட்டு இருக்கிறான். கர்மம் கர்மம், ‘உங்க அக்காைவ பற்றி நீ ெதாிந்து ெகாண்டது இவ்வளவுதானாடா?’, என்று அவேனாட உச்சி மண்ைடயில் உருட்டு கட்ைடயால் நாலு ேபாடு ேபாட ேவண்டும். ஆனால் அது அப்புறம். முதலில் இவைன துரத்த ேவண்டும். கடவுேள இவன் எப்படி ராம் இடத்தில்… ச்ேச ச்ேச… அவனின் கால் தூசி ெபறுவானா இவன்? அவனுைடய ெபருந்தன்ைம, ெபாறுைம, ரசைன, ெபாறுப்பு எல்லாம் எங்ேக? ெபற்ற தாைய உதாசீனபடுத்தும் இந்த ஈன பிறவி எங்ேக? நிைனக்கேவ குமட்டி ெகாண்டு வந்தது. ஹய்ேயா அவனுக்கு என்ன ஆச்சு? அவன் ஏன் இங்ேக வரவில்ைல? அவனுக்கு ஏதாவது ஆபத்ேதா? ச்ேச ச்ேச… ேபானில் சற்று முன்பு ெமேசஜ் அனுப்பினாேன? ஐேயா ஆமாம், ஒரு மணி ேநரம் கழித்து ேபசலாமா என்று அனுமதி ேகட்டது அதனால்தான். ஆபிஸில் இருப்ேபாேம என்று அனுமதி ேகட்டு இருக்கிறான்? அவனுக்கு என்ன பிரச்ைனேயா ெதாியவில்ைலேயா? இவன்தான் ஏேதா தகிடு தத்தம் பண்ணி இந்த ஏற்பாடுகள் எல்லாம் பண்ணி இருக்கிறான்? எப்ேபாது ெபங்களூாில் இருந்து வந்தான்? அங்ேக ேபான ேவைல முடிந்து விட்டதா? ைஹேயா அது எதற்கு இப்ேபா? இந்த விஷயத்ைத முதலில் கவனி என்று மூைள குட்டியது. என்ெனன்ன ெபாய் யார் யாாிடம் ெசான்னாேனா? அது ெதாியாமல் யாாிடம் ேபாய் என்ன விளக்கம் ெசால்வது?
ஒேர ேநரத்தில் எல்லாவற்ைறயும் நிைனத்து குழம்பிய பாரதிக்கு, இங்ேக நடந்து ெகாண்டு இருந்த விஷயத்ைத முதலில் தடுத்து நிறுத்த ேவண்டும் என்பேத மிக தாமதமாய் புாிந்தது. ‘வா பாரதி, ஏன் அங்ேகேய நின்று விட்டாய். வந்து இங்ேக உட்கார். சும்மா சகஜமா இரு’, என்று மீனாக்ஷி அம்மா அைழத்த ேபாதுதான் அவள் இந்த உலகத்திற்கு மீண்டு வந்தாள். சுட்ெடாிக்கும் பார்ைவயால் அந்த ராஜன் பாபுைவ பார்த்தால் அவன் வாயில் இருக்கும் முப்பத்திரண்டு பற்களும் ெதாிய அவைளத்தான் பார்த்து ‘ஈ’ என்று இளித்து ெகாண்டு இருந்தான். “வாங்கம்மா…”, என்று இயந்திரத்தனமாக மீனாக்ஷி அம்மாைவ பார்த்து ைக குவித்த பாரதி, அவர் முன்னிைலயில் இந்த அேயாக்கியைன திட்ட கூட மனம் இன்றி, ‘ஒரு நிமிஷம்’, என்று ைக காட்டி அவைன ெவளிேய அைழத்தாள். அவளின் ஜாைடைய பார்த்து திைகத்து ேபான அப்பாைவேயா, ‘இெதன்ன புது பழக்கம்’, என்று முைறத்த அம்மாைவேயா அவள் சட்ைடேய ெசய்யவில்ைல. ராஜன் பாபுவும் அவள் ேநரடியாக தன்ைன தனியாக ேபச ெவளிேய அைழப்பாள் என்று கனவிலும் நிைனத்து பார்க்கவில்ைல என்பதால் அவனின் முகத்திலும் குழப்பேம இருந்தது. ேநற்று இரவில் இருந்து நடப்பைவ எல்லாம் கனவா நனவா என்று அவ்வப்ேபாது அவன் தன்ைன தாேன கிள்ளி பார்த்து ெகாண்டுதான் இருக்கிறான். என்றலும் இது ெராம்ப அதீதமான கற்பைனயாக இருந்தது. “ேபாடா, அம்மா பற்றி ஏதாவது விசாாிக்கணும் ேபால. ேபாய் ேபசிட்டு வா, நான் ஒண்ணும் தப்பா நிைனக்கவில்ைல. அவங்களும் ஒண்ணும் நிைனத்து ெகாள்ள மாட்டார்கள்”, என்று ராகவன் – ராேஜஸ்வாி தம்பதியினருக்கும் ேசர்த்து மீனாக்ஷி அம்மாேவ அனுமதி வழங்க, அவர்கள் இருவரும் குழப்பத்ேதாடு அைமதி காத்தார்கள். ஆனாலும் ராேஜஸ்வாி அம்மாவிற்கு பாரதியின் ேபாக்ைக சகிக்கேவ முடியவில்ைல, அவாின் ரத்த அழுத்தம் ஏறி ெகாண்டு இருந்தது. வாசைல விட்டு இறங்கிய உடேனேய, ‘இங்ேக எங்ேக வந்தாய்?’, என்ற பாரதியின் ேகள்விைய பார்த்து ஒரு கணம் திைகத்தவன் மறுகணம் சிாிக்க ஆரம்பித்தான். “என்ன பாரதி, நீதாேன உங்க அம்மா அப்பா ெசால்லும் மாப்பிள்ைளைய கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ேவன் என்று ெசான்னாய். அதனால் அவர்களிடம் ேபசி திருமணத்திற்கு ெரடி பண்ணிேனன். ஆனால் ேநற்று இரவு நீயும்தான் சம்மதம் ெசான்னாய். மறந்து விட்டாேயா?”, என்று நக்கலாக ேகட்டான். “ேநற்று நான் சம்மதம் ெசான்னது ஒன்றும் உன்ைன…”, வார்த்ைதயாக கூட ‘உன்ைன கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள’, என்று ெசால்ல அவளுக்கு இஷ்டம் இல்லாததால் அப்படிேய நிறுத்தி அவைன முைறத்தாள். “அது உனக்கும், எனக்கும், அப்புறம் அந்த ஸ்ேலா ேகாச்சிற்கும்தாேன ெதாியும்? இவங்களுக்கு எல்லாம் ெதாியாதுதாேன?”, என்று சிாித்தான். “ராம் ஸ்பீட் பற்றி நீ ேபசாேத. உன்ைன மாதிாி யாைர பற்றியும் எைத பற்றியும் கவைல படாமல், தான், தன் சுகம் மட்டுேம ெபாிது, என்று இருந்தால், இப்படி எடுத்ேதன் கவிழ்த்ேதன் என்று ஒேர நாளில் எல்லா முடிைவயும் எடுக்கலாம். ஆனால் அவர் ஒண்ணும் உன்ைன மாதிாி இல்ைல….”, என்று பல்ைல கடித்து ெகாண்டு ெசான்னவள், இவனிடம் என்ன ெசால்லி என்ன என்ற ஆதங்கம் வர ேபச்ைச அப்படிேய நிறுத்தினாள். ெபங்களூர் ேபாய் ெதாைலந்தாேய? அப்படிேய ேபாக ேவண்டியதுதாேன? இங்ேக ஏன் வந்து இப்படி என் கழுத்ைத அறுக்கிறாய்?’, என்று மனசிற்குள் முனகி ெகாண்டாள். “அெதன்னேவா நிஜம்தான் பாரதி. என்ைன கல்யாணம் பண்ணிகிறாயா என்று ேகட்க ஒரு நாதி கிைடயாது. ஆனால் என்ைன விட நாலு வயசு ெபாியவன். அவங்க அம்மா ெரண்டு வருஷமா கயல் கல்யாணம் முடிஞ்சதுல இருந்து கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா என்று ேகட்டுகிட்ேட இருக்காங்க பிடிேய ெகாடுக்கைலேய? அவைன மாதிாி கண் முன்னால் ஒரு ேதவைதைய நிற்க வச்சு சும்மா அழகு பார்க்க என்னால் முடியாது. ஒருேவைள அவனும் சும்மா
இல்ைலேயா”, என்று ேகாணல் சிாிப்புடன் ேகட்ட வினாடி, அவளின் கரம் அவனின் கன்னத்ைத பதம் பார்த்து இருந்தது. “சீ, உன்ைன மாதிாி ஆளிடம் ேபசுவேத ேவஸ்ட். எல்ேலாைரயும் உன்ைன மாதிாிேய நிைனக்காேத. உன்ைன கவனிக்க நாதி ேவண்டுமா? அதுக்கு நீ உன்ைன ேசர்ந்தவங்கைள கவனிக்கனுேம? ேசர்ந்தவங்க எல்லாம் கூட ேவண்டாம். உன்ைன ெபற்ற தாைய மட்டுமாவது கவனி. உன்ைன கவனிக்க நாலு நல்ல இதயங்கள் வந்து ேசரும். உன்னிடம் எனக்ெகன்ன ேபச்சு? உள்ேள ேபாய் நாேன ெசால்ேறன். நீ கனவு காணுவது நிச்சயம் நடக்கேவ நடக்காது. ெதாிஞ்சுக்ேகா”, என்று அதட்டலாக ெசால்லி விட்டு உள்ேள திரும்பி நடந்தாள் பாரதி. “ேபா ேபா. உள்ேள ேபாய் சித்திகிட்ட ெசால்லு. ேநற்று வைர நான் உங்க அக்கா ைபயைன காதலிச்ேசன். இபப் எனக்கு அவன் ேபாரடிசுட்டான். இப்ப இந்த வினாடி முதல் உங்க ைபயைன காதலிக்கிேறன். அவைர கல்யாணம் பண்ணி ைவ என்று ேகளு. ‘இந்த மாதிாி ஒரு ெபாண்ணு கிைடக்குமா’, என்று உன்ைன அப்படிேய ஆரத்தி சுத்தி, ஓேஹான்னு ெகாண்டாடுவாங்க…”, இன்னும் என்ெனன்னேவா அவன் ேபசி ெகாண்ேட ேபானது அவள் காதில் விழவில்ைல என்றாலும் அவன் ெசான்னதில் இருந்த உண்ைம அவைள சுட, கால்கள் சாிந்து, படியில் அமர்ந்தாள். “உள்ேள ேபாய் யாாிடம் என்ன என்று ெசால்வது? ேநற்று மீனாக்ஷி அம்மா தன்னிடம் விசாாித்தார்கள்தாேன? என்னிடம் திருமணம் ேபசுகிேறன் என்று ெசால்லிட்டு வந்தானா என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டார்கேள? அம்மாவிடம் ைபயன் ேபசுவதில் என்னம்மா ஆச்சாியம் என்று ேவறு முட்டாள்தனமாக ேகள்வி ேகட்டாேள? கயல் தம்பி என்று ெசான்னார்கேள? தமிைழ ேபால என்று சமாதனம் ெசய்து ெகாண்டைத எண்ணி, உச்சந்தைலயில் ஓங்கி குட்டி ெகாள்ள ேவண்டும் ேபால இருந்தது. ெபயைர கூட ஒரு தரம் ெசான்னார்கேளா? அைத எல்லாம் காற்றில் பறக்க விட்டு விட்டு… கடவுேள, ராம்… நீ எங்ேக இருக்கிறாய்? நாேன என்ைன சுற்றி பின்னி ைவத்து இருக்கும் இந்த சிக்கலில் இருந்து எப்படி மீட்க ேபாகிறாய்? ேவகமாய் எழுந்து உள்ேள ஓடியவள் ெமாைபைல எடுத்து அவைன அைழத்தாள். அவன் ஹேலா என்று ெசால்வதற்கு முன்ேப, “ரா…ம் எ…ங்..ேக இ..ரு..க்..கீ..ங்..க?” , என்ற மூன்று வார்த்ைதகள் ெகாண்ட ேகள்விைய ேகட்கும் முன்ேப அவளுக்கு அழுைக ெவடித்தது. ******************************************************** அத்தியாயம் 23 “ராம் எங்ேக இருக்கீங்க?”, என்று திக்கி திணறி ேகட்ட பாரதியின் அழுைக குரல் காதில் விழுந்த வினாடியில் அருண்ெமாழிக்கு ஒன்றுேம புாியவில்ைல. “பா..ர..தி என்ன ஆச்சு? எதற்கு அழுகிறாய்? ர..தி, அழுைகைய நிறுத்த ேபாகிறாயா இல்ைலயா? நீ எங்ேக இருக்கிறாய்? அைத முதலில் ெசால்லு”, என்று அதட்டிய அருண்ெமாழியின் குரல் அவைள ஒரு நிைலக்கு ெகாண்டு வந்தது. “என்ைன ேகள்வி ேகட்கறீங்களா? நீங்க எங்ேக இருக்ேகங்க? முதலில் அைத ெசால்லுங்க”, என்று ேகட்ட பாரதியின் குரலில் இப்ேபாது ேகாபம் இருந்தது. எல்லாம் இவனாேல. ேநற்ேற இவன் அம்மாவிடம் கட்டாயம் ேபசி முடித்து இருக்க ேவண்டும் என்பது இல்ைல. ஆனால் இன்ன ேவைல இருந்ததனால் இன்று நான் ஊருக்கு ேபாகவில்ைல. அம்மாவிடம் ேபசவில்ைல என்று முன்ேப தன்னிடம் ெசால்லி இருந்தால் இத்தைன குழப்பமும் வந்து இருக்காேத? “நான் … நா..ன்.. மியாட் ஹாஸ்பிடலில் இருக்ேகன் பாரதி. உன்ைன பயமுறுத்த ேவண்டாம் என்று ேநற்று நான் ெசால்லவில்ைல. ேநற்று…”, என்று ஆரம்பித்தவன் குரல் உள்ேள ேபாய் இருந்தது. “ஹாஸ்பிடலா? என்ன ஆச்சு ராம்…?”, என்று பதறியவளின் குரலில் ேகாபம் காணாமல் ேபாய் இருந்தது. “எனக்கு ஒண்ணும் இல்ைல பாரதி, ேநற்று மதியம் நான் அங்ேக பங்க்ஷன் நடந்த இடத்தில் இருந்து விமான நிைலயத்திற்கு…” அருண்ெமாழி ேபசி ெகாண்டு இருக்ைகயிேலேய அைற வாசலில் யாேரா
கீேழ விழும் சத்தமும், ‘ராஜி… ராஜிம்மா’, என்ற அப்பாவின் பதட்ட குரலும் ேகட்க, அவள் அவசரமாய், திரும்பி பார்த்தாள். “ஹய்ேயா அம்மாவிற்கு என்னேவா ஆச்சு ராம். நான் அப்புறம் ேபசுேறன்”, என்று ேபாைன தூக்கி ேபாட்டு விட்டு ஓடி வந்தாள் பாரதி. தன்னுைடய ெபண்ைண பாரம்பாியம் மாறாமல், சுய மாியாைதேயாடு வளர்த்து இருக்கிேறாம் என்ற நம்பிக்ைக ராேஜஸ்வாிக்கு எப்ேபாதுேம இருந்தது. ெவளியூாில் ேவைல பார்க்க அனுப்புவதில் தனக்கு அவ்வளவாக சம்மதம் இல்லாவிட்டாலும், ெபண்ணின் ேமல் இருந்த நம்பிக்ைகயின் காரணமாக, சுய சம்பாத்தியம் ெபண்ணின் ைதாியத்ைதயும் தன்னம்பிக்ைகையயும் வளர்க்க ேவண்டும் என்று அனுப்பி இருந்தார். ேநற்று மீனாக்ஷி அம்மா ேபானில் ேபசும்ேபாேத அவருக்கு ஒரு மாதிாி இருந்தது. பாரதி கடந்த நான்கு ஆண்டுகளாக ஒரு ைபயைன காதலிக்கிறாள். அைத வீட்டில் ெசால்லவில்ைல என்ற ெசய்தி அவைர அதிர்ச்சிக்கு ஆளாக்கி இருந்தது. அைத தங்களிடம் ேநாிைடயாக ெசால்லவில்ைல என்பதும் அவருக்கு பிடிக்கவில்ைல. ைபயன் வீட்டில் ேபசி, அவர்கள் அவளிடம் சம்மதம் ெபற்று, அதன் பிறகு தங்களிடம் மீனாக்ஷி அம்மா ேபசுவது என்பது, தங்களுக்குள் இத்தைன நாள் இருந்த ெநருக்கத்ைத உைடப்பது ேபால இருந்தது. அந்த வருத்தம் பாரதியிடம் ேபசும்ேபாதும் ெதாடர்ந்தது. அதன் பிறகு, மாப்பிள்ைளயின் நல்ல குணம் என்று அவள் ேபச ேபச, சாி நடந்தது நடந்து விட்டது. மகள் ஒரு நல்ல ைபயைன காதலித்து இருக்கிறாள் என்ற சந்ேதாஷம் இருக்கட்டும் என்று மனைத ேதற்றி ெகாண்டார். ஆனால் அதற்கு பின், தமிழின் ேகாபமும், தன் விருப்பமின்ைமைய அவன் பல விதங்களில் ெவளிபடுத்தியதும், அவைர ெகாஞ்சம் வருந்த ைவத்தது. இத்தைன நாள் இந்த வீடு பணத்ைத தவிர ேவறு எதிலும் குைறவின்றி சந்ேதாஷமாக இருந்தேத? இன்று பணம் வர வர அந்த சந்ேதாஷம் விைட ெபற்று ெகாண்டு ேபாய் விடுேமா என்ற பயம் வந்தது. ஒவ்ெவாரு நாளும் நூறு சண்ைட ேபாட்டால் கூட, அதில் அவர்களின் ெநருக்கமும் பாசமும் ெதாியுேம? இவர்கள் ஒரு நாளாவது ேபசாமல் இருக்க மாட்டார்களா என்று தான் சில சமயம் ஏங்கிய ேபாதும், ஒரு நாள் கூட அவர்கள் ேபசாமல் இருந்தது இல்ைலேய? இன்று பாரதி இவ்வளவு ெசால்லியும், தமிழ் ெவளிேய ேபானது மட்டுமின்றி, ேபானில் கூட அப்பாவிடம் ேபச மறுத்து விட்டாேன என்ற கவைலயில் மூழ்கி அவாின் மனம் தவித்து ெகாண்டு இருந்தது. இெதல்லாம் என்ன கவைல, நீ கவைலப்பட நான் புதிதாய் காரணம் தருகிேறன் என்பது ேபால, அடுத்தடுத்த நிகழ்ச்சிகள் ேவகமாக நடந்தது. முதலாவதாக மாப்பிள்ைளயின் அம்மா வரவில்ைல. அவருக்கு நீண்ட நாட்களாகேவ உடல் நிைல சாியில்ைல என்பது, வருந்தக்கூடிய ஒரு விஷயம்தான். ஆனால் இந்த மாதிாி தன்னுைடய திருமண விஷயம் ேபசும்ேபாது கூட அவைர அைழத்து வர ேவண்டும் என்று நிைனக்காமல், அைத பற்றி ெகாஞ்சம் கூட கவைலபடாமல், சித்திைய கூட்டி வருவது, ஒரு மாதிாி இருந்தது. அவாின் நலனுக்காக எதுவும் ெசய்யாமல், இதயம் பதற கூட இல்லாமல் இருக்கும் இவைனயா பாரதி இந்திரன் சந்திரன் என்று புகழ்ந்தாள்? மகள் ெவளி ேதாற்றத்தில் ஏமாந்து விட்டாேளா என்று அந்த தாயின் உள்ளம் பதறியது. இரண்டாவது தான் அைழப்பதற்கு முன்ேப அைறயில் இருந்து பாரதி ேவகமாய் ெவளிேய வந்தது மட்டுமன்றி, ‘அவைன..’, [இப்ேபாது மாப்பிள்ைள என்று நிைனக்க கூட அவருக்கு மனம் வரவில்ைல] ஒரு விரல் காட்டி தனிேய ேபச ெவளிேய அைழத்ததும் அவருக்கு சற்றும் உடன்பாடில்ைல. எதுவாக இருந்தாலும், ெபாியவர்கள் ஒன்றுக்கு மூன்றாக இங்ேக இருக்கும்ேபாது அவைன தனியாக ெவளிேய அைழத்து ேபசுவது ெகாஞ்சமும் சாி இல்ைல என்று அவாின் இதய துடிப்பு எகிறியது. தன்னுைடய முைறப்ைப அவள் கண்டுெகாள்ளேவ இல்ைலேய? அைத சமாளித்து, கிச்சனில் டிபன் எடுத்து ைவக்கும்ேபாது, பாரதி அந்த ராஜன் பாபுைவ அைறந்தது கண்ணில் பட்டு மயக்கேம வர ைவத்து விட்டது. இவள் ஏன் அவைன அடிக்கிறாள்? இெதன்ன
பழக்கம்? ைக நீட்ட ேவறு ெசய்வாளா? வீட்டிற்கு விருந்தினைர வரவைழத்து அவமாியாைத ெசய்வது ேபால இெதன்ன ெசயல்? என்று மனதிற்குள் திட்டியபடி, ஒரு கிளாஸ் குளிர்ந்த நீர் அருந்தி, தன்ைன ெவகுவாக நிதானபடுத்தி ெகாண்டு ஹாலுக்கு வருைகயில் பாரதி தன் அைறக்குள் ஓடுவது ெதாிந்தது. அவைள பின் ெதாடர்ந்து ேபாய் அவளிடம் ேபச வாய் எடுத்த வினாடியில், அவள் யாருக்ேகா ேபான் ேபாட்டு ‘ராம் எங்ேக இருக்கீங்க?’, என்று உாிைமயாய் அழுைகேயாடு சண்ைட ேபாடுவது காதில் விழுந்த வினாடியில், “இது யார் புதிதாக ராம் என்று?”, என்ற ேகள்வி பூதாகரமாக அவாின் மனதில் எழுந்தது. இதுவைர வந்த அதிர்ச்சிையயும், குழப்பங்கைளயும் சமாளித்து நான் இருந்தேத ஜாஸ்தி, என்று அவாின் மூைள அந்த வினாடியில் ேவைல நிறுத்தம் ெசய்ய, தன் சுய நிைனைவ இழந்து தைரயில் சாிந்தார் ராேஜஸ்வாி. காைல ஏழு மணி அளவில் மியாட் மருத்துவமைனயில் அலுவலக டிைரவாின் தைலயில் ஒரு அறுைவ சிகிக்ைச முடித்து, ஆபேரஷன் திேயட்டாில் இருந்து வார்டில் ெகாண்டு வந்து படுக்க ைவப்பைத பார்த்த உடேன எழுந்து வந்தான் அருண்ெமாழி. முதல்நாள் மதியம் இரண்டு மணிக்கு பிறகு நடந்த நிகழ்ச்சிகள் அவனின் திட்டங்கைள எல்லாம் தவிடு ெபாடியாக்கி விட்டது. காைலயிேலேய ‘அந்த வண்டி’, பழுதான ேபாேத அைத ஓரமாய் நிறுத்தி இருக்க ேவண்டும். அைத ெசய்யாமல் விட்ட தன் ேமேலேய ஆத்திரம் வந்தது. காதல் ைககூடிய உற்சாகத்தில் அவனுக்கு அலுவலக ேவைல எல்லாேம மறந்து ேபாய் விட்டது. விமான நிைலயத்திற்கு ெசல்லும்ேபாது இப்படி ஒரு விபத்து ேநரும் என்று அவன் எண்ணி பார்க்கேவ இல்ைல. அதற்கு தானும் ஒரு காரணம் என்ற குற்ற உணர்ேவ அவைன இரவு முழுவதும் வார்டில் இருந்து அைசய விடாமல் தடுத்தது. ‘இந்த வண்டி காைலயிேலேய தகராறு பண்ணியது. ப்ேரக் சாி இல்ைல சார்’, என்று அவனாவது ேகாடி காட்டி இருக்கலாம். அவனும் உற்சாக மனநிைலயில் இருந்தான் . “சார் ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருப்பது மாதிாி இருக்ேக?”, என்று தன்ைன விசாாித்தான். “ஆமா ேஷகர், ெராம்ப சந்ேதாஷமான விஷயம்தான்…”, “சாருக்கு வீட்டுல கல்யாணம் ேபசுறாங்கேளா?”, என்று விடாமல் துருவினான். “அப்படித்தான் வச்சுேகாங்கேளன்….” என்ற தன் மழுப்பலான பதிைல ேகட்டு இதற்கு ேமல் ஒரு அதிகாாிைய துருவுவது சாி இல்ைல என்று அவன் சிாிப்ேபாடு ேபச்ைச நிறுத்தி விட்டான். ஆனால் அருணுக்கு அவளின் நிைனவுகள் விடாமல் துரத்தியது. கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்வது இவ்வளவு இனிைமயான எதிர்பார்ப்ைப ஏற்படுத்தும் என்று அவன் இதுவைர எண்ணியேத இல்ைல. உடன் படித்த நண்பர்கள் எல்ேலாரும் திருமணத்ைத விலங்கு என்றுதாேன ெசான்னார்கள். ஏதாவது விருந்துக்கு வா என்று அைழத்தால் கூட ேஹாம் மினிஸ்ட்ாில ெபர்மிஷன் வாங்கணும்பா என்று சலித்து ெகாள்வார்கேள? ஆனால் ஏன் சலித்து ெகாள்ள ேவண்டும். மைனவியின் ஆளுைகக்குள் இருப்பைத மனம் விரும்பி ஏற்று ெகாண்டால், அங்ேக சலிப்பு எப்படி வரும்? அல்லது ேபாகும் இடத்திற்கு ைதாியமாக அவைளயும் அைழத்து ெசல்ல ேவண்டும். எங்களுக்குள் எந்த ஒளிவு மைறவும் இல்ைல என்ற நிைல வந்தாலும் பிரச்ைன இல்ைல. “நீயும் எனக்கு கட்டுபாடுகள் விதிப்பாயா?”, என்ற ாீதியில் தன் கனவு ேதவைதேயாடு அவன் மானசீகமாக ெகாஞ்சி ெகாண்டு இருக்ைகயில், டமால் என்ற சத்தத்துடன் வண்டி நிற்பைத உணர முடிந்தது. டிைரவாின் கட்டுப்பாட்டு இல்லாமல் வண்டி கைடசி சில வினாடிகள் ஓடி, மரத்தில் ேமாதி நின்றது. வண்டி ேமாதிய ேவகத்தில், கதவு திறந்தேதா, பிய்த்து ெகாண்டேதா ெதாியவில்ைல, எந்த சாமி புண்ணியேமா, அவன் ெவளிேய உருண்டு விட்டான். ேலசான சிராய்ப்புகளும் தைச பிடிப்புகளும் மட்டுேம. ஆனால் ேசகருக்கு தைலயில் சாியான அடி. ஸ்டியாிங் வீலில் ேமாதி இருக்க ேவண்டும்.
பிற்பகல் மூன்று மணிக்கு விபத்து நடந்து இருந்தாலும், அவனுக்கு சுய நிைனவு இருந்ததால், அலுவலகத்தில் தகவல் ெசால்லி, ஆைள வரவைழத்து மருத்துவமைனக்கு ெசன்ற ேபாேத மாைல நாலு மணிக்கு ேமல் ஆகிவிட்டது. நடு நடுவில் காவல் துைறயின் கிடுக்கி பிடி விசாரைண ேவறு. டிைரவாின் வீட்டில் தகவல் ெசால்லி அவர்கள் வீட்டில் இருந்து வந்த உறவினர்கைள சமாதானம் ெசால்லுவதும், ேசகாின் சிகிக்ைசக்காக உடனடியாக பண உதவிக்கு ஏற்பாடு ெசய்ய என்று அவனுக்கு அவனின் ெசாந்த வலிைய கூட கவனிக்க ேநரமில்ைல. தன்னால் ெசாந்த பணம் ஓரளவிற்கு ேமல் உதவி ெசய்ய முடியாது. ேசகருைடய ெபாருளாதார நிைல, இந்த மாதிாி உயர் சிகிக்ைச தனியார் மருத்துவ மைனயில் ெசய்ய இடம் ெகாடுக்காது. ஆனால் அதற்காகத்தாேன அலுவலகத்தில் இருந்து இந்த மாதிாி பணியாளர்களுக்கு க்ரூப் இன்ஷுரன்ஸ் ெசய்வது. இந்த மாதிாி ேநரத்தில் உதவாவிட்டால், அந்த திட்டம் இருந்து என்ன பிரேயாஜனம்? இன்சூரன்ஸ் நிறுவனத்திற்கு ேபான் ேபாட்டு, டிைரவாின் சிகிைசக்கு பண உதவிக்கு ஏற்பாடு ெசய்வதற்குள், அந்த நிறுவனத்தின் ெஹச்.ஆர் பிாிவின் தைலவராக வியர்த்து விறுவிறுத்து ேபாய் விட்டான் அருண்ெமாழி. நடக்கும்ேபாது கணுக்காலில் ‘விண் விண்’, என்று ெதறித்தது. காலில் தைச பிடிப்புதான். அதற்காக காலில் எலாஸ்டிக் ேபண்டிலான துணி கட்டி இருந்ததால், இயல்பாக நடக்க முடியவில்ைல. வலது முழங்ைகயில் ெகாஞ்சம் சிராய்ப்புகள். ஆனால் தன்னுைடய நிைல எவ்வளேவா ேதவைல. நடக்கேவ சிரமமாக இருந்த நிைலயில், தான் அலுவலகத்திற்கு உடனடியாக ேபாக முடியாது. ேபானாலும் அங்ேக யாரும் இன்று இருக்க மாட்டார்கள். ஆளனுப்பி, லாப் டாப் எடுத்து வந்து உாிய விபரங்கைள அவர்களுக்கு ெமயிலில் அனுப்பி, ேபானில் உறுதி ெசய்து முடித்த ேபாது, மணி பத்தைர ஆகி இருந்தது. அது வைர, அவனுைடய ேபான் ெதாடர்ந்து ேவைல ெசய்து ெகாண்ேட இருந்தது. காவல்துைற விசாரைண, மருத்துவர்கைள அைழத்தல், பண உதவிக்கு ஏற்பாடு ெசய்தல், அலுவலக நண்பர்கள் தன் நலன் விசாாிபப்தற்கு உாிய பதில் ெசால்லுதல் என்று ஒரு வினாடி கூட அவன் சும்மா இருக்கவில்ைல. அவனுைடய ேபானும் சும்மா இருக்கவில்ைல. பத்தைர மணிக்கு பாரதியின் எஸ்எம்எஸ் பார்த்த பின்புதான், அவனுக்கு மதியம் விழா முடிந்த பிறகு, தானும் அவளும் ேபசியதும், இன்று தான் திருச்சிக்கு பயணம் ெசய்வதாக ெசான்னதும், தான் விமான நிைலயத்திற்கு ெசல்லும் வழியில் பாதியில் திரும்பி வந்ததும், உண்ைமயில் நிைனவு வந்தது. காதலியிடம் தன்னுைடய காதைல பகிர்ந்து ெகாண்ட முதல் தினம் ெகாடுத்த முக்கியமான வாக்குறுதிைய காப்பாற்ற முடியாமல் ேபானது உண்ைமயிேலேய அவனுக்கு வருத்தமாக இருந்தது. ஆனால் அேத சமயத்தில், தனக்கு ேநர்ந்த விபத்ைத ெசான்னால் அவள் பதறி ேபாவாள் என்பதாலும், ெசண்டிெமன்டலாய் சில ெகாள்ைககள் அவள் ைவத்து இருப்பைதயும் உணர்ந்த அருண்ெமாழிக்கு தயக்கமாய் இருந்தது. எப்படியும் மூன்று நாட்கள் தான் அலுவலகத்திற்கு லீவுதாேன? தன்ைன ஆபிசில் அவள் ேதட மாட்டாள். இன்று பிற்பகல் வீட்டுக்கு ேபாய் அம்மாவிடம் ேபசி விடலாம் என்று உறுதியாய் இருந்ததால், அவளிடம் இைத ெசால்ல ேவண்டாம் என்று எண்ணினான். தான் ெசன்ைனயில் இல்லாத சமயத்தில், ேசகாின் சிகிக்ைசக்கு எந்த பின்னைடவும் வந்து விட கூடாது என்பதால், கூடுதல் கவனத்துடன் அைனத்து பணிகைளயும் முடித்து விட்டு அவளிடம் நிதானமாக ேபச ேவண்டும் என்று இருந்தான். ஆனால் அதற்குள்ேளேய பத்து மணி அளவில், தன்னுைடய நலன் குறித்த அவளின் விசாரைண எஸ்எம்எஸ் வந்துவிட, அவள் தகவல் ெதாிந்து அைழக்கிராளா? ெதாியாமல் சும்மா விசாாிக்கிராளா என்பது புாியவில்ைல. நிதானமாக வீட்டிற்கு ேபாய் ேபசலாம் என்ற அர்த்தத்தில்தான் ஒரு மணி ேநரம் கழித்து ேபசலாமா என்று விசாாித்தான். ஆனால் சிறப்பு வார்டில் இருந்து ெவளிேய வரும் ேபாது அங்ேக ேசகாின் குடும்பத்தினர் அவைன பார்த்து நன்றி ெசால்ல வந்திட, அந்த ேபச்ைசயும் ேமற்ெகாண்டு ெதாடர முடியாமல் ேபானது. அதன் பின் அவளிடம் ேபசலாம் என்று நிைனக்ைகயிேலேய பாரதியின் அழுைக குரல் ேபானில் ேகட்க அவன் பதறி ேபானான்.
அம்மாவிற்கு ஏேதாவா…? அப்படி என்றால் அவள் ஊருக்கு ேபாய் இருக்கிறாளா என்ன? எப்ேபாது ேபானாள்? ஏன் தன்னிடம் ெசால்லவில்ைல? அப்படி என்ன அவசரம்? ஏற்கனேவ அவங்க அம்மாவிற்கு உடல்நிைல சாி இல்ைல என்று ெசால்லி இருக்கிறாள். இப்ேபாது என்ன ஆச்சு? மீண்டும் அவளின் ெமாைபலுக்கு முயன்றால் அது என்ேகஜ்டாகேவ இருந்தது. பல முைற முயன்ற பின்புதான் அவள் ேபாைன கட் பண்ணாமேலேய தூக்கி ேபாட்டு இருக்க ேவண்டும் என்பது புாிந்தது. வீட்டு ைலனுக்கு முயன்றால் மணி அடித்து ெகாண்ேட இருந்தது, யாரும் எடுக்கவில்ைல. ஓ! எல்ேலாரும் மருத்துவமைனக்கு ேபாய் இருக்கேவண்டும். எந்த மருத்துவமைன? என்ன ஆச்சு? ஒன்றுேம புாியவில்ைல. சாி எதுவாக இருந்தாலும் ேநாில் ேபாய் பார்த்துக்ெகாள்ள ேவண்டியதுதான் என்று உடேன கிளம்பினான். இன்று எப்படியும் தஞ்ைசக்கு ேபாய் பாரதிைய பார்த்து, அவங்க அம்மாவிற்கு என்ன பிரச்ைன என்று விசாாிக்க ேவண்டும். அங்ேக நிைலைமைய பார்த்து விட்டு, அப்படிேய திருச்சி ேபாகலாம் என்று முடிவு பண்ணி , அம்மாவின் மனநிைல எப்படி இருக்கிறது என்று அப்பாவிடம் முதலில் விசாாிக்கலாம் என்று அவைர அைழத்தான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் ராஜா, என்னப்பா மூணு நாளா சத்தேம காேணாம்? எப்படி இருக்கிறாய்?”, என்று உற்சாகமாக விசாாித்தார் சுந்தரலிங்கம். அவாின் குரல் ேகட்ட வினாடியில், அதுவைர இருந்த, வருத்தம், குழப்பம், கவைல எல்லாம் உடனடியாய் காணாமல் ேபாக, உற்சாகம் அவைனயும் ெதாற்றி ெகாண்டது. “அப்பா! மூணு நாள் நான் பிசியா இருப்ேபன். எங்க ஆபிஸ் அன்னிேவர்சாி ெசலிபேரஷன் இருக்கு என்று நான் ேபான சண்ேட உங்களிடம் ெசால்லவில்ைல? வழக்கம் ேபால அைத மறந்தாச்சா?”, என்று ேகலியாக விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “இல்லிேய மறக்கவில்ைலேய? நீ ெசான்னது எனக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு. ேநற்று புதன் காைலயில் விழா நடக்கும். பிற்பகலுக்கு ேமல் ப்ாீ ஆகி விடுேவன். அன்று அலுவலகம் கிைடயாது. இெதல்லாம் கூட ெசான்னாேயப்பா?”, என்று ேகலியாக அவைன மடக்கினார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பா, இெதல்லாம் கெரக்டா ஞாபகம் வச்சுேகாங்க. ேநற்று மதியம் நான் திருச்சிக்கு கிளம்பி பாதி வழி வந்துட்ேடன் …”, என்று ெசால்ல ஆரம்பித்தான் அருண்ெமாழி. “அப்புறம் பாதி வழியில், ஒரு அழகான மாடப்புறா பறந்து வந்து, உன் ேதாளில் உட்கார்ந்து உங்க அம்மா இன்று வீட்டில் இருக்க மாட்டாள். உங்க அப்பாவின் அறுைவயில் மாட்டிெகாள்ளாமல் தப்பிக்க ேவண்டும் என்றால் இரண்டு நாள் கழித்து ேபா என்று தகவல் ெசால்லி இருக்குேம?”, என்று ேகட்டு சிாித்தார் சுந்தரலிங்கம் மற்ற எல்லாம் மறந்து ேபாக, “என்னப்பா ெசால்றீங்க? அம்மா எங்ேக ேபாய் இருக்காங்க? என்ன விஷயம்?”, என்று கூடுதல் பரபரப்புடன் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் கூல் கூல் ேமன். ெடண்ஷனாகாேத. எல்லாம் நல்லா விஷயம்தான். அவேளாட அக்க ைபயன் ேநற்று வந்து இருந்தார். அவர் எேதா ஒரு ெபண்ைண லவ் பண்றாராம். அம்மாைவ அங்ேக கூட்டி ேபாக முடியாது, நீங்க வந்து எனக்கு சம்பந்தம் ேபசி முடிச்சு ைவங்க என்று அைழத்து ேபாய் இருக்கிறான்…” “ராஜன் பாபு லவ் பண்றானா? அம்மாைவ ெபாண்ணு பார்க்க அைழத்து ேபாய் இருக்கானா? யாருப்பா ெபாண்ணு? எந்த ஊர்?”, மனதிற்குள் அபாய மணி அடிக்க கலவரத்துடன் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நீ ேவண்டாம் என்று ெசான்னாேயப்பா. தஞ்சாவூர் ெபாண்ணு. ேபர் பாரதி…”, அவர் முடிக்கும் முன்ேன ேபாைன நழுவ விட்ட அருண்ெமாழி அதிர்ச்சியில் உைறந்து ேபாய் நின்றான். ********************************************************************* அத்தியாயம் 24
“ராஜி… ராஜிம்மா…”, என்று கலவரத்ேதாடு அைழத்தபடி அவளின் கன்னத்தில் தட்டி ெகாண்டு இருந்த ராகவனின் அருகில் ஓடி வந்த பாரதி, உணவு ேமைஜயில் இருந்த தண்ணீர் ஜக்ைக எடுத்து வந்து அம்மாவின் முகத்தில் ெதளித்தாள். அந்த நீர் பட்டது, அப்பா கன்னத்தில் தட்டியது இது எதற்குேம அம்மாவிடம் அைசவு இல்ைல என்பைத உணர்ந்தவளுக்கு பயம் பிடித்து ெகாண்டது. அருண்ெமாழியிடம் ேபசி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத மயங்கி சாிந்த அம்மாைவ பார்த்த உடேனேய பாரதிக்கு மூைளக்குள் எச்சாிக்ைக மணி அடித்தது. ஏற்கனேவ அம்மாவிற்கு உடல்நிைல சாி இல்ைல. எதுவாக இருந்தாலும், அம்மாவின் மனசு பார்த்து ெகாஞ்சம் நிதானமாக ெசால்ல ேவண்டும். அவசரப்படகூடது என்று மனதிற்குள் அந்த வினாடிேய அவசரமாக முடிெவடுத்து ெகாண்டாள். அந்த மைடயைன அவசரமாக தண்டிக்கிேறன் என்று கிளம்பி ேபாய் அம்மாவின் உடல் நிைல ேமாசமாக ேபாய் விட கூடாது. அவைன தண்டிப்பைத விட அம்மா தங்களுடன் சந்ேதாஷமாக இருப்பது அவசியம். சமயம் பார்த்து அப்பாவிடேமா, இல்ைல மீனாக்ஷி அம்மாவிடேமா கூட உண்ைமைய ெசால்லி விடலாம். அவன் சுட்டி காட்டியபடி, தன்னால் இப்ேபாைதய சூழ்நிைலயில், உடனடியாக அருைண காதலிப்பதாக, ெவளிப்பைடயாக ெசால்ல முடியாது என்பது உண்ைமதான். ஆனாலும் இவைன காதலிக்கவில்ைல என்பைதயாவது அவாிடம் ெசால்லலாேம? அதற்கு என்ன தைட? ஒன்று இரண்டு நாட்கள் ேபாகட்டும். அதற்குள் அருண் வந்து விடுவான். அவனுக்கு என்ன ஆச்சு ெதாியவில்ைல. ஏேதா ெசால்ல வந்தான். ேகட்கவில்ைல. இப்ேபாைதக்கு அம்மா உடல்நிைல சீரைடயட்டும் என்ற ஒேர வார்த்ைதயில் கல்யாணத்ைத ஒத்தி ைவத்து விடலாம். மற்றைத பிறகு பார்த்து ெகாள்ளலாம் என்று அவசரமாக காரண காாியங்கைள பாிசீலித்து, சில நிமிடங்களில் அடுத்து ெசய்ய ேவண்டியவற்ைற திட்டமிட்டு விட்டாள் பாரதி. உள்ேள ேகட்ட கலவர குரல்களும், பரபரப்பான காலடி சத்தமும், யாரும் ஹாலுக்கு வராதைதயும் கவனித்த மீனாக்ஷி அம்மா, ‘பாரதி…’ என்ற அைழப்புடன் உள்ேள எட்டி பார்த்தார். பார்த்த வினாடியில் நிைலைமைய புாிந்து பதறி ேபானார். “ஹய்ேயா அம்மாக்கு என்ன ஆச்சு? தூக்குங்க, உடேன ஹாஸ்பிடலுக்கு அைழத்து ேபாகலாம். என்ன ேயாசிச்சுட்ேட இருக்கீங்க? மற்றெதல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கலாம். நான் வந்த காாிேலேய ெசல்லலாம். வழக்கமாக பார்க்கும் டாக்டர் என்று யாராவது இருக்காங்களா? இதுக்கு முன்னாடி இப்படி ஆகி இருக்கா?”, என்று அடுத்தடுத்து ேவகமாய் விசாரைண நடக்கும்ேபாேத, அவருக்கும் உள்ளுக்குள் பகீர் என்றது. முந்ைதய தினம் பாரதியிடம் ேபசும்ேபாேத காதல் விவகாரம் பற்றி ேபசினால் உங்க அம்மாவின் உடல்நிைல தாங்குமா? அதிர்ச்சி அைடயாமல் இருப்பார்களா? என்று என்ன ேநரத்தில் ேகட்ேடாேமா? இப்படி மயங்கி விட்டார்கேள? என்று குற்ற உணர்வு ேதான்றியது. “எப்பவாவது வரும் அம்மா. அவங்களுக்கு ைஹ பீபீ இருக்கு. டாக்டர் பத்மநாபன் பார்ப்பார். ெமடிகல் காேலஜ் ஹாஸ்பிடலுக்கு ேபாய் விடலாம். ேபாகும்ேபாேத அவருக்கு ேபானிலும் ெசால்லி விடலாம்”, என்று அவர் ேகட்ட விபரங்கைள வாய் ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத, அவசரமாய் ைகப்ைபயில் பணம் சாி பார்த்து, அம்மாவின் பைழய ெமடிகல் ாிேபார்ட்ைட எடுத்து மின்னல் ேவகத்தில் கிளம்பியும் விட்டாள் பாரதி. “தம்பி ஒருத்தன் இருந்தாேன….”, என்ற பாணியில் மீனாக்ஷி அம்மா இழுக்க, பிெரண்ட் வீட்டுக்கு படிக்க ேபாய் இருக்கான் அம்மா, அப்புறமா ெசால்லிக்கலாம். இப்பேவ அவைன பயமுறுத்த ேவண்டாம்”, என்ற அவளின் பதிைல பார்த்தவருக்கு மனம் ேமலும் ெநகிழ்ந்தது. ஒரு எதிர்பாராத சூழ்நிைலயில், அதுவும் தனக்கு திருமணம் ேபச விருந்தினர்கள் வந்து இருக்கும் இக்கட்டான சூழலிலும், இந்த மாதிாி ஒரு நிகழ்ைவ அவள் நிதானமான மன நிைலயில் சமாளிப்பது, அடுத்தவருக்காக பார்ப்பது, திட்டமிட்டு முடிெவடுத்து ெசயல்படுத்துவது, எல்லாம் பார்க்க பார்க்க அவருக்கு ெபருைமயாய் இருந்தது. “நானும் அப்பாவும் காாில் முன்னால் ேபாகிேறாம். நீயும் ராஜனும், பின்னாேலேய ஆட்ேடாவில் வந்துடுங்க”, என்று அவர் ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப ேவகமாய் இைடயிட்டாள்.
“அவசியம் இல்ைலம்மா, அவருக்கு எவ்வளேவா ேவைல இருக்கும். அைத பார்க்கட்டும். எங்க அம்மாைவ நான் பார்த்து ெகாள்ேவன். நானும் அப்பாவும் பின்னால் அம்மாைவ மடியில் படுக்க ைவத்து ெகாள்கிேறாம். நீங்க முன்னால் உட்கார்ந்துேகாங்க”, என்று அவைன அழகாக ெவட்டி விட்டாள். பாரதியின் அந்த ெவட்டு ஒன்று துண்டு ெரண்டு பாவைனயிலான ேபச்ைச ேகட்டு ஒேர சமயத்தில் ராகவன், மீனாக்ஷி இருவருேம அவைள திரும்பி ஆச்சாியமாக பார்த்தனர். அம்மாவிற்கு உடல் நிைல சாி இல்ைல என்ற பதட்டத்தில், என்ன ேபசுகிேறாம் என்பது சாியாக புாியாமல் ேபசுகிறாள் என்று தங்கைள தாங்கேள சமாதனம் ெசய்து ெகாண்டு அைத உடேன ஒதுக்கியும் விட்டனர். “சாி ராஜன், நீ பின்னால் வா, நாங்க முன்னால் ேபாேறாம்”, என்று மீனாக்ஷி ெசால்லி விட்டு, கார்டில் மருத்துவமைனக்கு ெசல்லும் வழியிேலேய, டாக்டருக்கும் தகவல் ெசால்லி, அடுத்த இருபது நிமிடங்களில் ராேஜஸ்வாிக்கு அவசர சிகிக்ைச ஆரம்பம் ஆகி விட்டது. தஞ்ைச மருத்துவ கல்லூாி மருத்துவமைனக்கு வீட்டில் இருந்து இருபது நிமிடத்தில் வந்து ேசர்ந்து விட்டாலும், உடேனேய அவசர சிகிக்ைச ஆரம்பித்து விட்டாலும், ராேஜஸ்வாியின் உடல்நிைலயில் ஏற்பட்ட முன்ேனற்றம் ெசால்லி ெகாள்ளும்படியாக இல்ைல. அடுத்தடுத்த ேமற்ெகாண்ட பல்ேவறு பாிேசாதைனகள், அதன் முடிவுகள் அவாின் குடும்பத்தினருக்கு, நம்பிக்ைக ஊட்டும்படி அைமயவில்ைல. அவ்வப்ேபாது அக்கைறயுடன் ெசால்ல பட்ட மருத்துவாின் அறிவுைரகள் முைறயாக பின்பற்ற படாமல் காற்றில் பறக்க விட்டதன் விைளவாக ராேஜஸ்வாி அம்மாவின் சிறுநீரகங்கள் இரண்டுேம, மருந்து மாத்திைரகளால் சீர் ெசய்ய முடியாத நிைலைய அைடந்து விட்டது என்ற முடிவிற்கு அவைர பாிேசாதித்த சிறப்பு மருத்துவர்கள் வந்தனர். இனி அவற்றினால் எந்த பிரேயாஜனமும் இல்ைல. வாரத்திற்கு மூன்று முைற, சுமார் இரண்டாயிரம் ரூபாய் ெசலவு பிடிக்க கூடிய, மூன்று மணி ேநரம் உடல் உபாைதயுடன் கூடிய ைடயலிசிஸ் கட்டாயம் ெசய்து ெகாள்ள ேவண்டும். அல்லது சிறுநீரக மாற்று அறுைவ சிகிைச உடனடியாக ெசய்யப்பட ேவண்டும், என்ற கசப்பான உண்ைமைய மருத்துவர்கள் ெதளிவாக குடும்பத்தினாிடம், ெசான்ன ேபாது அைத நம்ப முடியாமல் திைகத்து விழித்த ராகவனுக்கும், ேசர்த்து பாரதிதான் ஆறுதல் ெசால்ல ேவண்டி இருந்தது. உண்ைமயில் ராஜன் பாபுவிற்கு இந்த எதிர்பாராத நிகழ்ச்சிகள் எதுவுேம அவ்வளவு பிடித்தமாக இல்ைல. முதலாவது பாரதி ெபற்ேறாருக்கு அடங்கி, தன்ைன விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும் மணந்து ெகாள்வாள் என்று எதிர்பார்த்தான். சித்தியிடமும், அவளுைடய அப்பாவிடமும் தன் சம்மதத்ைத ஏற்கனேவ ெதாிவித்த பின்பு, அதில் பின்னைடய ெவகுவாக ேயாசிப்பாள் என்றுதான் நிைனத்து இருந்தான். ஆனால் அவள் ேயாசிக்காதது மட்டுமில்லாமல், தன்ைனேய ேநாிைடயாக ெவளிேய அைழத்து, கடுைமயாக ேபசி, ைக நீட்டி விட்டாள் என்பது ஆத்திரத்ைத வளர்த்தது. நல்லேவைள இது யார் கண்ணிலும் படவில்ைல. முதலில் அவன் ட்ைரவைரதான் பார்த்தான். அவன் வண்டியில் இல்ைல. ஒருேவைள அவன் கண்ணில் பட்டு இருந்தால், அது எப்படியும் சித்தியின் காதுக்கு ேபாய் விடும். அப்புறம் அவர் புலன் விசாரைணயில் இறங்கி விட்டால் அவ்வளவுதான்… அப்பாவும் ைபயனும் துஷ்டைன கண்டால் தூர விலகு ரகம். ஆனால் சித்தி அப்படி இல்ைல. தப்பு சகிக்காத ரகம். ெநற்றிக்கண் திறப்பினும் குற்றம் குற்றேம என்று வாதாடும் ரகம். அதில் கணவன் பிள்ைளகளுக்கு கூட விதி விலக்கு இல்ைல. தப்பு ெசய்தால் தண்டைன கட்டாயம் உண்டு. ஆனால் இயல்பில் இளகிய மனம் உைடயவர் என்பதால், தண்டைன முடிந்த பின்பு, அதற்கு ஈடு ெசய்யும் விதமாக இரண்டு மடங்கு கவனிப்பும் இருக்கும். அதனால்தாேன தன்ைன இன்னும் வீட்டுக்குள் ேசர்த்து ெகாண்டு இருக்கிறார். மருத்துவ மைனக்கு ேபாய் காத்து இருப்பது, உடல்நிைல சாி இல்லாதவர்களுக்கு ேசவகம் ெசய்வது இெதல்லாம் அவனுைடய இயல்பிற்கு ெகாஞ்சமும் ஒத்து வராதைவ. அம்மாவிற்ேக ெசய்யாதவன், அடுத்த ஆளுக்கா ெசய்வான்?
உண்ைம நிைல புாியாமல் தன்ைனயும் உடன் வர ெசான்ன சித்தியின் ேமல் ேகாபம் வந்தது. ஆனால் அைத ெவளிகாட்டும் சமயம் இது இல்ைலேய? முந்ைதய தினம் முற்பகல் அருண்ெமாழியும் பாரதியும் ெநருங்கி நின்று ேபசி இனிப்பு ஊட்டி விட்ட காட்சி, அவன் மனைத காயபடுத்தி இருந்தாலும், திருச்சிக்கு வந்த பிறகு நடந்த நிகழ்ச்சிகள் எல்லாேம அவனுக்கு ெபாிதும் சாதகமாக அைமந்து விட்டது. அதுவும் அவேன கனவிலும் எதிர்பாராத அளவு ேவகத்தில், இந்த விஷயம் இவ்வளவு சுமுகமாக நடந்து முடிந்தது அவனுக்ேக ஆச்சாியம்தான். அேத அதிர்ஷ்டம் இன்றும் ெதாடரும் என்ற நம்பிக்ைகயில், இப்ேபாைதக்கு ேபாய் ைவக்கலாம். அவர் எப்படியும் ஒன்று இரண்டு மணி ேநரத்திற்கு ேமல் இருக்க மாட்டார். அவர் கிளம்பியதும், தானும் கிளம்பி விடலாம் என்ற எண்ணத்தில் தஞ்ைச மருத்துவ கல்லூாி வளாகத்திற்குள் அடி எடுத்து ைவத்த ராஜன் பாபு எண்ணியது எதுவுேம அந்த வினாடிக்கு பின் நடக்கவில்ைல. “நீ ேவண்டாம் என்று ெசான்னாேயப்பா. தஞ்சாவூர் ெபாண்ணு. ேபர் கூட பாரதி…”, என்ற அப்பாவின் வார்த்ைதகள் மின்னாமல் முழங்காமல் இடி இறங்கியது ேபால அருண்ெமாழிக்குள்ேள ஒரு ெபாிய பிரளயத்ைத உண்டாக்கி விட்டது. தமிழ் ெமாழிைய தாய் ெமாழியாக ெகாண்டு கடந்த இருபத்தி எட்டு ஆண்டுகளாக அம்மாவின் தமிழ் ஆர்வத்தினால், பள்ளியிலும் கல்லூாியிலும் பல்ேவறு ேபச்சு ேபாட்டிகளிலும் கட்டுைர ேபாட்டிகளிலும் பல முைற முதல் பாிசு ெவன்ற அருண்ெமாழிக்கு ெமாழி மறந்து ேபானது ேபால இருந்தது. ெமாழி மறந்தது மட்டுமில்ைல, மூைளேய தற்காலிகமாக ேவைல நிறுத்தம் ெசய்தது ேபால இருந்தது. அப்பாவின் ஹேலா ஹேலா என்ற குரல் காதில் ேகட்டாலும், கீேழ விழுந்து விட்ட ேபாைன எடுத்து ெதாடர்ந்து சில வார்த்ைதகளாவது ேபசி ேபச்ைச முடிக்க ேவண்டும் என்ற உணர்வு கூட இல்லாமல் பிரைம பிடித்தது ேபால இருந்தான் அருண்ெமாழி. அம்மா லண்டனில் இருக்கும்ேபாது தனக்கு பார்த்து இருப்பதாக ெசான்ன ெபண் பாரதியா? அவைளயா ேவண்டாம் என்று ெசான்னான் ? கடவுேள! அம்மா என்ன ெசால்கிறார்கள் என்பைத காது ெகாடுத்து கூட ேகட்காமல், ேபான தன்னுைடய முட்டாள் தனத்ைத என்ன ெசால்வது? இப்ேபாது அவர்களிடம் நான் நீங்க ேபசியைத கவனிக்கவில்ைல. எனக்கு அவைள பிடித்து இருக்கிறது என்று ெசால்வது எப்படி இருக்கும்? அப்படிேய ெசால்லலாம் என்றாலும் ேநற்று வைர அது ெவறும் ேகலி சிாிப்ேபாடு ேபாய் விடும். ஆனால் ேநற்று இரவு ராஜன் பாபு பாரதிைய காதலிப்பதாக ெசான்ன பின்பு, இன்று ேபாய், நான் அவைள காதலிக்கிேறன் என்று ெசால்லேவ அவனுக்கு ஒரு மாதிாி இருந்தது. அம்மாவிற்கு உண்ைமைய நிரூபிக்கலாம் என்றாலும், அதற்கு முன்பு, சில வினாடிகேளா, சில நிமிடங்கேளா, தன்ைன தவறாக நிைனத்து விட்டால்… என்ற அந்த எண்ணேம அவனுக்கு தாங்க முடியாத வலிைய தந்தது. அவனுக்கு ேபாட்டியாக தான் ேவண்டும் என்ேற ெசால்வதாக நிைனத்து விட்டால்… கடவுேள தன்னுைடய காதலுக்கு இப்படி ஒரு ேசாதைன வரும் என்று அவன் ெகாஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கேவ இல்ைல. அம்மாவிடம் இப்ேபாது உண்ைமைய ெசால்ல கூட அவனுக்கு தயக்கமாக இருந்தது. அவர் தன்ைன நம்புவதும் நம்பாததும் ஒரு புறம் இருக்க, தன்னுைடய மனைத விளக்க சான்றுகள் ெகாடுப்பது என்பேத அவனுக்கு அசிங்கமாக இருந்தது. காதல் ேபான்ற ரகசியமான ெமன்ைமயான உணர்வுகைள மடக்கி ேகள்வி ேகட்டால், அம்மாவாக இருந்தாலும், தன்னால் விளக்கம் ெசால்ல முடியும் என்றாலும், அப்படி வாக்குவாதத்தில் விளக்கம் ெசால்ல பிடிக்கவில்ைல. காதலிக்கும் ெபண் நல்லவள், குடும்பத்திற்கு ஏற்றவள், அதனால் மணம் ெசய்து ைவயுங்கள் என்று ெபற்ேறாாிடம் சம்மதம் ேகட்க வாதாடுவது ேவறு. ஆனால் நான் இந்த ெபண்ைண காதலிக்கிேறன் என்பைதேய, சான்று காட்டி அம்மாவிடம் நிரூபிக்க ேவண்டி இருப்பது ெகாடுைமயாக இருந்தது.
இந்த ெபண்ைண நீ காதலிக்கிறாய் என்றால் நான் ேகட்ட ேபாேத சம்மதம் ெதாிவித்து இருக்கலாேம? இந்ேநரம் திருமணம் முடிந்ேத மூன்று மாதங்கள் ஆகி இருக்குேம என்று ேகட்டால் என்ன பதில் ெசால்வது? “லண்டனில் இருக்கும்ேபாது ேகட்டைத விட்டு விட்டாலும், ெசன்ைன வந்து ேசர்ந்த பிறகும் கூட தமிைழ வழி அனுப்ப வந்த ேபாது ஒரு முைற அம்மா ேபசினார்கள், அப்ேபாதும் அவர்கைள ேபச கூட விடாமல்… “, ெபருமூச்சு வந்தது. நல்ல ேவைள தனக்கு காலில் வலி இருந்ததால் கார் ஒட்டவில்ைல. இல்ைல என்றால் இன்ெனாரு விபத்து இன்று நிகழ்ந்து இருக்கலாம் என்று ேவதைனயுடன் எண்ணியபடி வீட்டிற்குள் நுைழந்தவனுக்கு, ேமேல என்ன ெசய்வது என்ேற புாியவில்ைல. இப்ேபாது தஞ்ைசக்கு ேபாய் என்ன பண்ணுவது? குற்ற உணர்வு இன்னும் ஜாஸ்தி ஆகும். தன் குடும்பத்தில் வரும் குழப்பங்கள் ேபாதாது என்று பாரதியின் குடும்பத்திலும் எத்தைன குழப்பங்கள் நிகழ்ந்து விட்டது? பாரதியின் மன நிைலைய அவனால் துல்லியமாக உணர முடிந்தது. ேநற்று இரவு என்ன நடந்து இருக்க கூடும் என்று ஊகிக்க முடிந்ததாேலேய அவனுக்கு ேமலும் ேமலும் மனம் சுட்டது. தான் ஒன்று நடக்க ெதய்வம் ஒன்று நிைனத்து விட்டேத என்று கவைல ேதான்றியது. பாரதி சின்ன விஷயத்திற்கு கூட கவைலப்பட கூடாது என்று தான் நிைனத்து இருக்க, அவளுக்கு இவ்வளவு ெபாிய சிக்கல் விைளய தாேன காரணம் ஆகி விட்ேடாேம என்று மனம் வருந்தினான் அருண்ெமாழி. ேநற்று இரவு அம்மா அவளிடம் ேபசியதும், அவள் எவ்வளவு சந்ேதாஷமாய் உணர்ந்து இருப்பாள்? ஊருக்கு எத்தைன துள்ளேலாடு கிளம்பி இருப்பாள்? இன்று அங்ேக அவைன பார்த்ததும் என்ன நடந்தது இருக்க கூடும்? என்று எல்லாேம அவனின் மனகண்ணில் படமாய் ஓடி ேமலும் ேமலும் இம்ைச ெசய்தது. இன்று காைலயில் கூட எஸ்.எம்.எஸ் அனுப்பினாேள? ‘சான்ஸ் இல்ைல அருண்ெமாழி சார், ஐ வில் பீ என்ேகஜ்ட்’. அைத அவள் அடிக்கும் அவள் எத்தைன ஆைசகள் கனவுகேளாடு இருந்து இருக்க ேவண்டும்? அது எல்லாம் அடுத்த சில நிமிடங்களில் ஒன்றும் இல்ைல என்று ஆன ேபாது அவள் பதறி இருக்க ேவண்டும். அவள் மட்டும் பதறி அழுதது ேபாதாது என்று, அவளுைடய அம்மாவிற்கும் உடல் நிைல ேமாசமாகி… கடவுேள எத்தைன சிக்கல்கள்? எப்படி இைத எல்லாம் யாருக்கும் பிரச்ைன இன்றி சுமுகமாக தீர்த்து ைவப்பது? சிந்தைன ேமலும் ேமலும் முடிவின்றி நீண்டு ெகாண்ேட ேபானது. இங்ேக ெசன்ைனயில் இருந்து ெகாண்டு ஒன்றும் நடக்க ேபாவதில்ைல. அங்ேக ேபாய் நிைலைமக்ேகற்ப முடிவு ெசய்து ெகாள்ளலாம் என்று மனதில் ெபாங்கி ெபருகிய கவைலேயாடும் குழப்பத்ேதாடும், தஞ்ைசக்கு காாில் புறப்பட்டான் அருண்ெமாழி. ******************************************************** அத்தியாயம் 25 ராேஜஸ்வாி மருத்துவ மைனயில் இன்னும் சில நாட்கள் கட்டாயம் இருக்க ேவண்டும் என்பது உறுதி ஆன பிறகு, “நீ உடேன ஊருக்கு ேபாக ேவண்டுமா பாரதி? உனக்கு அலுவலகத்தில் லீவு ெகாடுப்பாங்களா? நான் ராஜாவிடம் ேபசி, உனக்கு லீவு ஏற்பாடு ெசய்யட்டுமா? நீேய பார்த்து ெகாள்வாயா?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “பயிற்சி காலேம முடியவில்ைலேய அம்மா? விடுப்பு எடுக்க முடியாது. அப்படி எடுத்தாலும் அது பயிற்சி காலத்ைத நீட்டிக்கும் சம்பளமில்லா விடுப்புதான். நாேன பார்த்து ெகாள்ேவன்”, என்று உடனடியாக ெசான்னாள் பாரதி.
“லீவு என்ன சப்ைப ேமட்டர். அவர்கள் இருவரும் சுமுகமாக ேபச ேவண்டிய முக்கியமான விஷயம் இருக்ேக? அனால் அைத அருண் இப்ேபாது இவாிடம் ேபசினால் சாியா வருமா? அட்லீஸ்ட் இந்த குழப்பங்கள் அடங்கட்டும் என்று ெகாஞ்ச நாள் தள்ளி ேபாடலாம். ெசய்வானா? அவனிடம் நாலு வார்த்ைத ேபசினால் நன்றாக இருக்கும். அவன் ஏேதா ெசால்ல வந்தைத கூட ேகட்கவில்ைல. ஹய்ேயா அவன் கூட மருத்துவமைனயில் இருப்பதாகத்தாேன ெசான்னான்? ஆனால் அவனுக்கு பிரச்ைன இல்ைல என்று ேசர்த்து ெசான்னான். அப்ப ேவற யாருக்கு என்ன? ேபான் எங்ேக என்று அப்ேபாதுதான் ேதடினாள் பாரதி. வீட்டிேலேய அைறயிேலேய இருக்கு ேபால. ப்ச்! அப்படிேய தமிழுக்கு தகவல் ெசால்லி வர ெசால்ல ேவண்டுேம? அவசரமாக முடிெவடுத்து, “அப்பா, அம்மாைவ ெகாஞ்சம் பார்த்துக்ேகாங்க. ேபான் பண்ணி தமிைழ வர ெசால்லிவிட்டு ெரண்ேட நிமிஷத்துல வேரன்பா”, என்று ெசால்லிவிட்டு ாிஷப்சனுக்கு ஓடினாள். முதலில் தமிழின் நண்பன் வீட்டுக்கு ேபான் பண்ணி, “நான் பாரதி ேபசேறன். இங்ேக பாரு மறுபடி மறுபடி தமிழ் இல்ைல என்று ெபாய் ெசால்லாேத. அவைன உடேன கிளம்பி வீட்டுக்கு ேபாய், என்னுைடய ேபாைன எடுத்து ெகாண்டு தஞ்ைச மருத்துவ கல்லூாி மருத்துவமைனக்கு அைற எண் நூற்றி பதிேனழுக்கு வர ெசால்லி விடு. எங்க அம்மாைவ அங்ேக ேசர்த்து இருக்கு”, என்று ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும் ேபாேத தமிழ் ைலனுக்கு வந்து விட்டான். “பாரதி, என்ன ஆச்சு அம்மாவிற்கு?”, என்ற அவனின் கலவரமான குரல் ேகட்டது. “இப்ப வைரக்கும் நல்லாதான் இருக்காங்க. அவங்களுக்கு ேமேல பீ.பீ ஏத்தாம நீ உடேன வந்து ேசரு”, என்று கண்டிப்பாய் ெசால்லி விட்டு ேபாைன ைவத்து விட்டாள். அருணுக்கு ேபான் ேபாடும் முன்ேப அவனிடம் சுருக்கமாக என்ன ேபச ேவண்டும், என்று மனதிற்குள் ஒருமுைற ஓட்டி பார்த்தாள். அவைன ெராம்ப ெடன்ஷன் படுத்தி விட கூடாது. இப்ேபாைதக்கு ெகாஞ்ச நாள் ேபாகட்டும். அம்மாவின் உடல்நிைல சாி இல்ைல என்று ேகாடி காட்டலாம். ராஜன் பாபு பண்ணிய திருட்டு ேவைலக்கு அவன் என்ன பண்ணுவான் பாவம். அங்ேக அவன் என்ன பிரச்ைனயில் இருக்கிறாேனா? அறிமுகம் இல்லாத புது எண் என்றாலும் தஞ்ைசயில் இருந்து இப்ேபாது அைழக்க ஆள் பாரதிைய விட்டால் யாருமில்ைல என்ற எண்ணம் ேதான்றியதால், முதல் ாிங்கிேலேய எடுத்து, ‘ரதி…’, என்று அவசரமாக அைழத்தான் அருண்ெமாழி. என்னதான் அவனிடம் எேமாஷனலாக ேபச கூடாது. சீக்கிரம் சுருக்கமாக ேபசி ைவத்து விட ேவண்டும். தான் ேபசுவது யார் காதிலும் விழுந்து ேவறு புது பிரச்ைனகைள விைளவிக்க கூடாது என்று தனக்கு தாேன ஏகப்பட்ட கட்டுப்பாடு விதித்து ெகாண்டு ேபான் ேபாட்டாலும், அவனின் அந்த ஒற்ைற வார்த்ைத அவைள உைடக்க ேபாதுமானதாக இருந்தது. அவளின் விம்மல் ஒலி ேகட்டதும், அவனின் கண்கள் கலங்கியது. காைர நிறுத்த ெசால்லி விட்டு அவசரமாக இறங்கினான். ேவகமாக காைர விட்டு ெகாஞ்சம் நகர்ந்து ேபாய் நிற்பதற்குள் தன்ைன சமாளித்து ெகாண்டவன், நிதானமான அழுத்தமான குரலில் ேபச ஆரம்பித்தான். “ஷ் ! பாரதி, அழ கூடாதுடா. நீேய அழுதால் தமிைழ யார் ேதற்றுவது? அம்மாவுக்கு ஒண்ணும் ஆகாது. எதுவா இருந்தாலும் கவைலப்பட கூடாது. ெமடிகல் ஃபீல்ட் எவ்வளவு முன்ேனறி இருக்கு ெதாியுமா?”, என்று கனிைவயும் கண்டிப்ைபயும் கலந்து அவன் ேபச ேபச அவளின் விம்மல் ேமலும் கூடியது. “… பா…ர…தி, நான் வந்துட்ேட இருக்ேகன். இன்னும் ஜஸ்ட் நாலு மணி ேநரம். மூணு மூன்றைரக்கு எல்லாம் நான் அங்ேக இருப்ேபன். அழகூடாது. ப்ச் நான் ெசால்ேறன் இல்ைலயா? எந்த ஹாஸ்பிடல்?”, என்று அழுத்தமாக ேகட்டான். கண்களில் ெபாங்கி ெபருகிய நீைர துைடத்தபடி, “ெமடிகல் காேலஜ் ஹாஸ்பிடல். ரூம், நூற்றி பதிேனழு”, என்று கலங்கிய குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “ஓேக, நான் வந்து விடுகிேறன். ைதாியமா இருக்கணும். என்ன பிரச்ைன என்றாலும் ேசர்ந்து சமாளிக்கலாம் கவைலபடாேத “, என்று ைதாியம் ெசான்னான் அருண்ெமாழி.
“அம்மாவுக்கு இப்ப இப்படி ஆக நானும் ஒரு காரணம் என்றுதான்…”, “அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல பாரதி. நடப்பது நடந்ேத தீரும். உனக்கு துைணயா நான் இருக்ேகன். யார் என்ன திட்டம் ேபாட்டு ேவைல ெசய்தாலும், நம்மைள ஒண்ணும் பண்ண முடியாது. இன்ைனக்கு நடப்பது நாலு மாசம் கழித்து நடக்கலாம் அவ்வளவுதான். அதனால் ேதைவ இல்லாமல் பயப்படாேத. ராஜன் பாபுைவ பற்றி கவைலபடாேத….”, “அவன் ேநற்று உங்க அம்மாவிடம் ேபாய் என்ன ெசான்னான் என்ேற எனக்கு ெதாியல ராம்… உங்க அம்மாவிடம் நான் ேவற… என்ெனன்னேவா…” “ஷ்! ரதி, பிரச்ைன சமயத்துலதான் நிதானமா இருக்கணும் ேயாசிச்சு ெசயல்படனும். நான் வருவதற்குள் அந்த பிரச்ைன சம்பந்தமா யாாிடமும் ேதைவ இல்லாமல் வாய் விடாேத. ஏற்கனேவ இருக்கும் குழப்பங்கள் ேபாதும். சிக்கைல ெமல்ல விடுவிக்கலாம். இப்ேபாைதக்கு உங்க அம்மாைவ நல்லா பார்த்துக்ேகா. நாம் ேநாில் ேபசலாம். எல்லாவற்ைறயும் நான் பார்த்துக்கேறன். நான் ெசால்றது புாிந்ததா? ைதாியமா இரு. முக்கியமா என் பாரதி எந்த காரணத்துக்காகவும் அழ கூடாது”, என்று அவைள தட்டி ெகாடுத்து உாிைமேயாடு ேபசினான் அருண்ெமாழி. “இவ்ேளா ேநரம் நல்லா நிதானமாகத்தான் இருந்ேதன் ராம். இப்ப உங்களின் குரல் ேகட்டதும் தான் … என்னேவா ெகாஞ்சம் எேமாஷனலாகி விட்ேடன். சாாி..”, “ைபத்தியம் என்னிடம் என்ன சாாி ேவண்டி கிடக்கு. ைதாியமா இரு. சீக்கிரம் வந்து விடுகிேறன். ைப”, என்று ேபாைன ைவத்தான் அருண். அவனிடம் ேபசுவதற்கு முன்பு இருந்த ெவறுப்பு இப்ேபாது கட்டுக்குள் வந்து இருந்தது. தான்தானா அப்படி கட்டுபாட்ைட இழந்து ேபானில் அழுதது என்று சின்ன ஆச்சாியம் கூட ேதான்றியது. தன்னால்தான் அம்மாவிற்கு உடல்நிைல சாி இல்லாமல் ேபாய் விட்டேதா என்ற வருத்தம், அருண்ெமாழிைய காதலிக்கிேறன் என்று யாாிடம் எப்படி இனி ெசால்வது குழப்பம், இந்த தடியைன காதலிக்கவில்ைல என்று ெவளிப்பைடயாக ெசால்லி அடித்து துரத்த முடியாத இயலாைம, அம்மாவிற்கு அறுைவ சிகிக்ைச ெசய்ய ஏற்பாடு ெசய்ய ேவண்டுேம என்ற கவைல, என்று பல்ேவறு தரப்பட்ட உணர்வுகளின் பிடியில் சிக்கி தவித்தாலும், அைத ெவளிப்படியாக காட்டி ெகாள்ளாமல் நிதானமாக இருந்த பாரதி, தன்னிைல இழந்து ேபானில் அவனிடம் அழுதது ஒரு ஆச்சாியம். ஆனால் மிஞ்சி மிஞ்சி மூன்று நிமிடங்கள் நீடித்த அந்த சின்ன ெதாைல ேபசி உைரயாடல் அவர்களுக்குள் இருந்த புாிந்துனர்ைவ அழகாய் ெவளிபடுத்தியது. அந்த குைறந்த கால அவகாசத்திற்குள் அவளின் உணர்வுகைள கட்டுக்குள் ெகாண்டு வந்து அவன் அவைள சமாதானப் படுத்தியும் விட்டது அைத விட ெபாிய ஆச்சாியம்தான். பாரதி ேபான் பண்ணிவிட்டு அம்மாவின் அைறக்கு திரும்பி வரும்ேபாது மீனாக்ஷி அம்மா கிளம்ப தயாராக இருந்தார். “நான் இப்ேபா கயல் வீட்டுக்கு ேபாகிேறன். அங்ேக ேபாய் விட்டு திருச்சிக்கு இரவு திரும்பும்ேபாது உங்கள் மூவருக்கும் நான் உணவு தந்து விட்டு ேபாகிேறன். ைதாியமா இரு. ராஜைன இங்ேக துைணக்கு இருக்க ெசால்கிேறன்”, என்று பாரதியிடம் விைட ெபற்றார். அதுவைர இலகுவான பாவைனயில் இருந்தவள், கைடசி வார்த்ைதகளில் முகம் சூடாக, மறுத்து ேபச வாய் எடுத்து விட்டு, அருண்ெமாழி ெசான்னைத எண்ணி , அவைன நாேம துரத்தி ெகாள்ளலாம். இவர்களிடம் ெசால்ல ேவண்டும் என்று கட்டாயம் என்ன, என்று ேபசாமல் ‘சாிம்மா’, என்று தைலைய மட்டும் அைசத்தாள். “நான் கிளம்பேறன். உங்களுக்கு ஏதாவது பண உதவி ேதைவபட்டால், அலுவலகத்தில் ேலான் மூலமாக மாப்பிள்ைளயிடம் ேகட்க தயங்க ேவண்டாம். அவசர மருத்துவ சிகிக்ைசைய முடித்த பிறகு, நிதானமாக நாம் கணக்கு பார்த்து ெகாள்ளலாம். திருமணம் பற்றிய எந்த கவைலயும் உங்களுக்கு ேவண்டாம். பாரதியின் கல்யாணத்ைத நல்லபடியா நடத்தி ைவப்பது என்னுைடய ெபாறுப்பு. ராஜிம்மா எழுந்த உடேன இைத மறக்காமல் ெசால்லுங்க. நீங்களும் கவைலபடாமல் அவங்க மருத்துவ சிகிக்ைசைய மட்டும் நல்லபடியா முடித்து வாங்க”, என்று விைடெபற்றார் மீனாக்ஷி. நண்பனின் வீட்டிற்கு ெதாைலேபசியில் தகவல் வந்த அடுத்த நிமிடம் கிளம்பி, ைபக்கில் வீட்டிற்கு பறந்து, பாரதியின் ேபாைன எடுத்து ெகாண்டு, அடுத்த முப்பதாவது நிமிடம், தமிழ்
மருத்துவமைனயில் இருந்தான். முதலில் கண்ணில் பட்ட அப்பாவிடம், ஓடி வந்து அம்மாவின் நலன் குறித்து விசாாித்தான். அவர் ெசால்வைத ேகட்டு ெகாண்டு நின்றவனுக்கு, தன்னால்தான் அம்மாவிற்கு உடல்நிைல சாி இல்லாமல் ேபாய் விட்டேதா என்ற குற்ற உணர்வு ேதான்றியது. “சாாிப்பா, நீங்க பாரதியின் காதைல ஒத்து ெகாண்ட பிறகு, நான் யார் அைத மறுக்க? என்னால்தான் அம்மாவிற்கு ெடன்ஷன் ஏறி …” “ச்ேச ச்ேச… என்ன தமிழ் இது? அப்படி ஒன்றும் இல்ைல. நீ இந்த மாதிாி ேபசுவது என்ன புதுசா? நீயும் பாரதியும் ஒரு நாைளக்கு நூறு சண்ைட ேபாட மாட்டீங்களா? ேபாக அம்மாவிற்கு ஏற்கனேவ பீ.பீ ஜாஸ்திதாேனப்பா இருந்தது? உள்ேள பாரதி இருக்கா, அவைள பாரு. அம்மா இன்னும் கண் விழிக்க வில்ைல”, என்று அவனின் ேதாளில் தட்டி உள்ேள அனுப்பி ைவத்தார் ராகவன். உள்ேள அைறயில் அம்மாவின் கட்டிலில் அருேக நாற்காலியில் அமர்ந்து இருந்த பாரதி தயங்கிய காலடி சத்தம் ேகட்டு திரும்பி பார்க்கும்ேபாேத தமிழின் கண்ணீர் நிரம்பிய விழிகள் பட்டது. “பா..ர..தி…”, என்று ெசால்லும் ேபாேத கண்களில் நிரம்பி இருந்த நீர் கன்னங்களில் இறங்க ஆரம்பிக்க, அவள் எழுந்து அவனது அவைன அைணத்து ெகாண்டாள். “ேடய் தமிழ், எதுக்குடா அழற? ஆம்பைள ைபயன் அழலாமா? அம்மாக்கு ஒண்ணும் இல்ைல. அடுத்த வாரம் நம்ேமாட வீட்டுக்கு வந்துடுவாங்க”, என்று அவனின் முதுைக ஆதரவாய் வருடி ஆறுதல் ெசால்லும்ேபாேத அவளின் கண்களில் ஈரம் கசிந்தது. அவளின் ேதாளில் இருந்து ேவகமாய் நிமிர்ந்தவன், “ஆமா, கிட்னி ட்ரான்ஸ் பிளான்ட் பண்ணி ஒேர வாரத்துல வீட்டுக்கு அனுப்பிடுவாங்க. எனக்கு ஒண்ணுேம ெதாியாது இல்ல? ெபாய் ெசால்லாேத”, என்று அழுைகேயாடு மிரட்டினான். “யாருடா ெசான்னா? அப்பாவா?”, என்று வருத்தேதாடு ேகட்டாள். “யார் ெசான்னா என்ன? நிஜம்தாேன?”, என்று பதிலுக்கு ேவகமாய் ேகட்டான் தமிழ். “ப்ச்! ஆமாடா…”, என்று வருத்தமாக ெசான்னவளுக்கும் ெதாண்ைட அைடத்தது. “அம்மாக்கு இப்படி ஆனது என்னலதாேன? நான் காைலயில் உன்னிடம் அவ்வளவு ேகாபமா நடந்து இருக்க ேவண்டியது இல்ைல. அம்மாவுக்கு அதுேவ ெடன்ஷன் ஏறி இருக்கும். நம்மைள மாதிாி ெவளிேய ெசால்லாமல் மனதிற்குள்ேள ேபாட்டு புழுங்கி புழுங்கி… இப்படி ஆகி விட்டது ேபால. உனக்கு பிடித்து, அம்மா அப்பா ஓேக ெசான்ன பிறகு நான் யார், உன்னுைடய கல்யாணம் விஷயத்தில் தைலயிட. சாாி பாரதி…”. “ேபாதுண்டா உளறாேத. என்னுைடய கல்யாணத்திற்கு, அம்மா அப்பா சம்மதம் எவ்வளவு முக்கியேமா, அவ்வளவுக்கு உன்னுைடய சம்மதமும் தான் ேவண்டும். ெவறும் சம்மதம் என்ற வார்த்ைத இல்ைல. மனபூர்வமான சந்ேதாஷமான சம்மதம். இப்ப ெசால்ேறன் ேகட்டுக்ேகா. நீ ெசால்ற, உனக்கு பிடித்த மாப்பிள்ைளைய நான் கல்யாணம் பண்ணிக்குேவன், ேபாதுமா. இன்று காைலயில் நடந்தைத எல்லாம் ஒரு ெகட்ட கனவா நிைனச்சு மறந்து விடு. சாியா?”, என்று அவனின் தைலயில் ேலசாய் தட்டி, கனிவும் கண்டிப்பும் கலந்து ெசான்னாள் பாரதி. “சாி அது அப்புறம். டாக்டர் அம்மாக்கு என்ன ெசான்னார்?”, என்று அவசரமாய் அைத பற்றி விசாாித்தான் தமிழ். “வாரத்துக்கு மூணு முைற டயாலிசிஸ் பண்ணனும். இது தற்காலிக தீர்வு. ஆபேரஷன் நிரந்தரமான தீர்வு. கிட்னி தானம் ெசய்ய ேபப்பாில் விளம்பரம் ெகாடுக்க ெசால்லி டாக்டர் ெசான்னார். நான்தான் நம்ம மூணு ேபருக்கும் ெடஸ்ட் பண்ணி பார்த்து, எதுவும் ெபாருந்தா விட்டால், அப்புறம் ேபப்பாில் ெகாடுக்கலாம் என்று அப்பாவிடம் ெசால்லி நிறுத்தி ைவத்து இருக்கிேறன்”, என்று ெசால்லி அவன் என்ன நிைனக்கிறான் என்று ஆராய்ந்தால். அவன் முகம் ேயாசைனயில் ஆழ்ந்து இருந்தது. “என்ன தமிழ் ஒண்ணுேம ேபசைல?”, என்று மீண்டும் ேகட்டாள் பாரதி. “நானும் அப்பாவும் மட்டும் ெடஸ்ட் பண்ணிகேறாம் பாரதி. உனக்கு ேவ..ண்..டா..ேம..”, அவன் ெசால்லி முடிப்பதற்குள் அவள் ேகாபத்ேதாடு இைடயிட்டாள்.
“ஏண்டா எனக்கு மட்டும் ேவண்டாம்? ஏன் நீங்க மட்டும்தான் அம்மாவுக்கு ெசய்வீங்கள? எனக்கு ெசய்ய கடைம கிைடயாதா? இல்ைல நான் ெகாடுத்தால் ஆகாதா?”, “ஹய்ேயா பாரதி அப்படி இல்ைல. அம்மா ேமேல உனக்கு எவ்வளவு பாசம் இருக்கு என்று நிரூபிக்க இது என்ன அளவுேகாலா? அது இல்லாமேல உனக்கு அம்மா ேமேல நிைறய பாசம் இருக்கு என்று எங்களுக்கு ெதாியும். ஏன் கண்டபடி நிைனக்கிறாய்? நீ இன்ெனாரு வீட்டுக்கு ேபாகணும். கல்யாணம் ேபசிட்டு இருக்கிறாங்க. அவங்க என்ன நிைனக்கிறாங்க என்று ேகட்கணும். சம்மதிக்கணும். ேகட்டு சம்மதிக்கவில்ைல என்றாலும் அது ஒரு மாதிாி ெநருடலா இருக்கும். ேதைவ இல்லாத சிக்கல்கைள முதலிேலேய தடுத்து விடலாம் இல்ைலயா ? அதுக்குதான் ெசான்ேனன்…” “நான் யாைரயும் ேகட்க ேவண்டாம். ேகட்டாள் சம்மதம் கிைடக்கும் என்று எனக்கு நம்பிக்ைக இருக்கு. ஒருேவைள அப்படி கிைடக்கவிட்டால், கல்யாணத்ைத மறுக்க தயாராய் இருப்ேபேன தவிர அம்மாவிற்கு ெடாேனட் பண்ணுவைத நிறுத்த மாட்ேடன்”, என்று அழுத்தமாக ெசால்வைத பார்த்து ேபச்சிழந்து நின்றான் தமிழ். இந்த ஆள் சம்மதிக்காவிட்டால் ெராம்ப நல்லது என்று ஒரு பாதி மனம் நிைனத்தாலும், பாரதியின் எதிர்காலம் குறித்த இயல்பான கவைலயும், மனதிற்குள் இருந்தது. அவன் கவைலப்பட்டது ேபாலேவ, பாரதியின் சிறுநீரகம் ராேஜஸ்வாிக்கு ெபாருந்தி உள்ளது என்றும், அறுைவ சிகிக்ைச மூலம் அவருக்கு ெபாருத்தலாம் என்ற முடிவிற்கு மருத்துவர்கள் பாிேசாதைனக்கு பின் வந்தனர். சுமார் மூன்று வார காலம் மருத்துவ மணியில் இருப்பதற்கு ஆகும் ெசலவு, அறுைவ சிகிக்ைச, ெதாடர கூடிய மருந்து மாத்திைரகள், எல்லாவற்றிற்கும் ேசர்த்து சுமார் ஐந்து – ஆறு லட்சம் வைர ெசலவாகலாம் என்று மருத்துவர்கள் ேகாடி காட்டி விட்டு ெசல்ல, அதற்கான பணம் புரட்டும் வழிகளில் ராகவனும் பாரதியும் ஆராய்ந்து ெகாண்டு இருந்தனர். “பாரதி, நான் ெசால்ேறன் என்று தப்பா நிைனக்காேத. எப்படியும் பணம் ெபாிய ெதாைக புரட்ட ேபாகிேறாம். கூட ஒரு லட்சேமா ஒன்றைர லட்சேமா புரட்டினால், ெவளி ஆளிடேம கிட்னியும் வாங்கி விடலாேம? நீ ாிஸ்க் எடுக்கணுமா கண்ணு?”, என்று நூறாவது முைறயாக திருப்பி ேகட்க, அவள் முைறத்தாள். “அப்பா இன்ெனாரு முைற இந்த வார்த்ைத உங்களிடம் இருந்து வர கூடாது. ஆல்ெரடி ேபசியாச்சு. பாிேசாதைன பண்ணி முடிவு பண்ணியாச்சு. இன்னும் திரும்ப திரும்ப குழப்பி ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டாம். இந்த சிறுநீரகம் எடுப்பதனால், இயல்பான திருமண வாழ்க்ைகக்கு எந்த ெதாந்தரவும் இருக்காது. ஏன்பா டாக்டர்சுக்கு அது ெதாியாதா? ஒருவர் வாழ்க்ைகைய ெகடுத்தா இன்ெனாருவருக்கு ைவத்தியம் பார்ப்பார்கள்?” “அதில்ைலடா, மாப்பிள்ைள தம்பிைய ஒரு வார்த்ைத ேகட்டு விட்டால்…”, என்று அவர் ராஜன் பாபுைவ நிைனத்து ெசால்ல அவளின் ேகாபம் உச்சத்திற்கு ேபானது. “நான் யாைரயும் ேகட்க ேவண்டிய அவசியம் இல்ைலப்பா. இன்று நான் பாரதி என்ற தனி மனுஷி. இந்த நிமிஷம் வைரக்கும் உங்க ெபாண்ணு. இன்னும் எனக்கு கல்யாணம் ஆகவில்ைல. கல்யாணம் ஆகி இருந்தால் ேவற விஷயம். இந்த உடம்பும், இதில் ஓடும் உயிரும், படிப்பும் தன்னம்பிக்ைகயும் நீங்க இருவரும் ெகாடுத்தது. என்னுைடய உடம்பில் இருந்து உபாியாக இருக்கும் ஒரு ெபாருைள நான் என் அம்மாவிற்கு ெகாடுக்கிேறன். இதற்கு யாருைடய அனுமதியும் ேதைவ இல்ைல”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசான்ன வினாடியில், அைற கதவு திறந்து, அருண்ெமாழியும் மீனாக்ஷி அம்மாவும் உள்ேள நுைழந்தனர். அருண்ெமாழிைய பார்த்ததும்தான் பாரதிக்கு, இவனிடம் ஒரு வார்த்ைத முன்னால் ெசால்லி இருக்கலாேமா என்ற எண்ணம் வந்தது. இப்ேபாது தான் ேபசியைத அவனும் ேகட்டு இருப்பான். தப்பாக எடுத்து ெகாள்வாேனா என்ற தயக்கத்தில் அவசரமாக கண்ணில் கவைலயுடன் அவைன பார்க்க, ‘யாம் இருக்க பயேமன்’, என்று அவன் ஒரு ைகைய உயர்த்தி அபயம் அளித்தான். “நான் யாைரயும் ேகட்க ேவண்டாம். ேகட்டால் சம்மதம் கிைடக்கும் என்று எனக்கு நம்பிக்ைக இருக்கு. ஒருேவைள அப்படி கிைடக்கவிட்டால், கல்யாணத்ைத மறுக்க தயாராய் இருப்ேபேன தவிர
அம்மாவிற்கு ெடாேனட் பண்ணுவைத நிறுத்த மாட்ேடன்”, என்று அழுத்தமாக ெசால்வைத பார்த்து ேபச்சிழந்து நின்றான் தமிழ். இந்த ஆள் சம்மதிக்காவிட்டால் ெராம்ப நல்லது என்று ஒரு பாதி மனம் நிைனத்தாலும், பாரதியின் எதிர்காலம் குறித்த இயல்பான கவைலயும், மனதிற்குள் இருந்தது. “என்னடா, ஒண்ணும் ேபச மாட்ேடன் என்கிறாய்?”, என்று ெமௗனமாய் நின்ற தமிழின் ெதாைல பற்றி ேலசாய் உலுக்கி ேகட்டாள் பாரதி. “சாி ெடஸ்ட் ாிசல்ட் வரட்டும். அம்மா கண் விழித்த பின்னால் என்ன ெசய்ய ெசால்றாங்க என்று ஒரு வார்த்ைத ேகட்டுகிட்டு அப்புறமா முடிவு பண்ணலாம்”, என்று ஒரு ெபருமூச்ைச ெவளிேயற்றி ெசான்னவன் கண்களில் வாசலில் வந்து நின்ற ராஜன் பாபுவின் முகம் பட்டதும், தானாக சுறுசுறுெவன்று எாிச்சல் கூடியது. அவனது மாறிய பாவைனைய கண்ட பாரதி திரும்பி பார்த்த உடன் அவளின் முகமும் எாிச்சைல குத்ைதக்கு எடுத்து ெகாண்டது.
******************************************************** அத்தியாயம் 26
பாரதி தமிழ் இருவாின் முகமுேம எாிச்சைல காண்பிக்க, இருவருேம அவர்களாக ேபச்ைச ஆரம்பிக்க மாட்டார்கள் என்பது ெதளிவாய் புாிய, அவனுக்கு ேகாபம் வந்தது. இப்ேபாைதக்கு மருத்துவமைனயில் ேகாபத்ைதயும் ெவளிகாட்ட முடியாமல், அடக்கி உள்ேள வந்த ராஜன் பாபு, “பாரதி, நான் உன்னிடம் ேபசணும். ெகாஞ்சம் ெவளிேய வருகிறாயா?”, என்று ேகட்டான். “அம்மாைவ பார்க்க இப்ப டாக்டர் வருவார். ெடஸ்டுக்கு நானும் கூட ேபாக ேவண்டி இருக்கும். இப்ப என்னால் எங்ேகயும் வர முடியாது”, என்று அவைன பார்க்காமேலேய அழுத்தமான குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “அைத பற்றிதான் ேபசணும், ெரண்ேட நிமிஷம் நீ திரும்பி வந்து விடலாம். வா”, என்று இப்ேபாது அவனும் அழுத்தத்ைத குரலில் காண்பித்தான். “நீ கூப்பிட்டால் நான் வரணும் என்று என்ன கட்டாயமா?”, என்று மறுத்து ேபச ஆரம்பித்தவளின் ேதாைள அழுத்தினான் தமிழ். ‘ேபாய் ெரண்டு நிமிஷம் ேபசிட்டு வா’, என்று கண்ணாேலேய ேசதி ெசான்னவைன முைறத்து விட்டு ெவளிேய வந்தாள் பாரதி. ெவராண்டாவின் ஓரத்தில் ஜன்னல் அருகில் ேபாய் நின்று ெகாண்டவள் இறுக்கமாக முகத்ைத ைவத்து ெகாண்டு ைககைள கட்டி ெகாண்டு ெவளிப்புறம் பார்த்தபடி சில கணங்கள் நின்றாள். “ெகாஞ்சம் திரும்பி என்ைன பாரு. இப்பதான் டாக்டாிடம் ேபசிட்டு வந்ேதன். உங்க அம்மாவுக்கு ெகாஞ்சம் சீாியசாதான் இருக்காம். ெரண்டு கிட்னீயும் ேவைல ெசய்யவில்ைல. இந்த மாதிாி இருக்கும்ேபாது, உங்க ெபாருளாதார நிைலைமக்கு இன்னும் எத்தைன நாள்…” “வாைய மூடு. எத்தைன நாள் எங்க அம்மா உடம்பு சாியாக ேதைவ படுேதா, அத்தைன நாள் நாங்க ஹாஸ்பிடலில் ைவத்து பார்ப்ேபாம். எங்க ெபாருளாதார வசதி பற்றி நீ கவைல பட ேவண்டாம். உன்னிடம் எந்த விதமான உதவிக்கும் நிச்சயமா வந்து நிக்க மாட்ேடாம். நீ தராளமா கிளம்பலாம். உன்ைன யாரும் இங்ேக ெவற்றிைல பாக்கு வச்சு அைழக்கவில்ைல”, என்று ைகைய ெவளிப்புறம் காட்டியபடி கடுைமயாக ெசான்னாள் பாரதி. அவளின் ேபச்சு புாியாவிட்டாலும், பாவைன கண்ணில் பட்டு ராகவனுக்கு கலவரத்ைத ஏற்படுத்தியது. ‘இெதன்ன பாரதி இவ்வளவு கடுைமயாக ேபசுகிறாள்?’, என்று எண்ணி அருகில் வந்தவர், ராஜன் பாவின் ைக பற்றி அழுத்தியபடி, “என்ன பாரதி, ஏதாவது மருந்து வாங்கணுமா? என்னிடம் ெசால்லு. எதற்கு மாப்பிள்ைளைய ேபாய்…”, என்று அவர் அவசரமாய் ெசால்ல, ராஜன் பாபுவின் முகத்தில் புன்னைக மலர்ந்த அேத வினாடி, பாரதியின் முகத்தில் சிடுசிடுப்பு ேதான்றியது. “ஒண்ணும் இல்ைலப்பா, நான் ேபசி இவைர அனுப்புகிேறன். நீங்க அம்மாவிடம் உள்ேள ேபாய் இருங்க. தமிழ் சின்ன ைபயன் பாருங்க”, என்று அப்பாைவ அவசரமாய் உள்ேள அனுப்பி விட்டு திரும்பினாள்.
“இந்த இடத்தில நிைலைம சாி இல்ைல என்பதால் நான் ேபசாமல் இருக்கிேறன். ஆனால் நிச்சயம் நீ நிைனப்பது நடக்காது. சும்மா சுத்தி சுத்தி வந்து எனக்கு எாிச்சல் மூட்டாேத”, என்று பல்ைல கடித்தபடி ெசான்னாள் பாரதி. “நான் என்ன நிைனத்து ேநற்று சித்தியிடம் ேபசிேனன் ெதாியுமா? எனக்கு உன்ைன கல்யாணம் பண்ணி ைவக்கிறாங்கேளா இல்ைலேயா, அது எனக்கு இரண்டாம் பட்சம்தான். அருணுக்கு நீ கிைடக்க கூடாது. அவ்வளவுதான் என்னுைடய ஆைச. அது நிச்சயம் நடக்கும்”, என்று ெபருைமயாக சிாிப்ேபாடு ெசான்னான். “ச்ேச அல்பம், நீ என்ன ேவண்டுமானாலும் ெசால்லிக்ேகா. அருண் என் ேமேல ைவத்து இருப்பது உண்ைமயான காதல். உன்ைன மாதிாி சந்தர்ப்பவாதம் இல்ைல. அந்த காதல், எத்தைன தைடகள் வந்தாலும், அைத எல்லாம் தாண்டி நிச்சயம் ெஜயிக்கும். உன்னால் ஒண்ணும் பண்ண முடியாது ேபாடா”, என்று சற்று முன்பு அவனிடம் ேபசிய ேபச்சு தந்த நம்பிக்ைகயில், அலட்சியமாக ெசால்லிவிட்டு உள்ேள ேபாக திரும்பினாள் பாரதி. “நான் அல்பமா? அவன் உன் ேமேல உண்ைம காதல் ைவத்து இருக்கிரானா? சாிதான். அவன் உனக்காக என்ன ெசஞ்சான்? ெசால்லு பார்ப்ேபாம்”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் ராஜன் பாபு. “உன்ேனாட நின்று ெவட்டி கைத ேபச எனக்கு ேநரமில்ைல. நீ ஏதாவது ெசய்தால்தான் நான் உன்ைன காதலிப்ேபன் என்றால் அதுக்கு ேபர் வியாபாரம். லாப நஷ்ட கணக்கு மட்டும் பார்ப்பது. காதல் பற்றி எல்லாம் உனக்கு ெசான்னால் புாியாது. விட்டுடு”, என்று அழுத்தமாக ெசால்லி விட்டு நகர்ந்தாள் பாரதி. “உனக்காக, உனக்கு இந்த ேவைல கிைடக்க நான் என்ன எல்லாம் ெசய்து இருக்கிேறன் ெதாியுமா? அவன் ைகயில ெசெலக்ஷன் இருந்த ேபாது அவன் ெசய்யாதைத, நான் உனக்காக சாதித்து இருக்ேகன் ெதாியுமா?”, என்று பாரதிைய இந்த விஷயம் இளக்கி விடுெமன்ற உறுதியான நம்பிக்ைகேயாடு கர்வமாக ேகட்டான். அவனின் ேபச்ைச அவைள குழப்ப, ஆத்திரமாக திரும்பியவள், “என்ன உளறல் இது? எனக்கு காத்து இருப்ேபார் பட்டியலில் இருந்து ேவைல கிைடப்பதற்கு நீ என்ன கிழித்தாய்?”, என்று ேகாபமாக விசாாித்தாள். “நீதான் ெராம்ப புத்திசாலி ஆச்ேச? காத்திருப்ேபார் பட்டியல் எப்ேபா பயன்படுத்துவாங்க ெதாியுேம? ெகாஞ்சம் ேயாசி உனக்ேக புாியும்”, என்று ெசான்னான் ராஜன்பாபு. “பிரபாகர், ேவற ேவைல கிைடத்துதாேன ேபானான்… “, என்று ெசால்ல ஆரம்பிக்கும் ேபாேத, ப்ாியா ஏன் வரவில்ைல என்ற ேகள்வி உடனடியாக எழுந்தது. இவன் ஏேதா ெசால்லி அவைள ேவைலக்கு வரவிடாமல் தடுத்து விட்டானா? பாவம், அவள் குடும்ப நிைலைம தன்னுைடயைத விட ேமாசம்தான். இங்ேகயாவது தமிழ் ஒரு ைபயன். அங்ேக மூன்று ெபண்கள். இவள்தான் மூத்தவள்… கடவுேள…”, என்று அவைனேய பார்த்தவளுக்கு குழப்பமாய் இருந்தது. “ஹய்ேயா ப்ாியா இடத்திலா தான்…”, இவைன பார்க்க அப்பா ஒரு முைற ேகாவிலுக்கு ேபாய் வந்தது நிைனவில் ஆடியது. அப்பாவா இவனிடம் ேவைல ேகட்டு இருப்பார்கள்? அவர் ேகட்டாேரா இல்ைலேயா? இந்த மாதிாி அடுத்தவர் குடிைய ெகடுத்து தனக்கு கிைடக்கும் ஒரு ேவைல நிச்சயம் ேவண்டாம். அவசரமாக முடிேவடுத்தவள் துணிவுடன் நிமிர்ந்து அவைன பார்த்தாள். “இப்பவாவது எனக்கு எப்படி ேவைல கிைடத்தது என்ற உண்ைமைய ெசான்னதற்கு ெராம்ப ேதங்க்ஸ் மிஸ்டர் ராஜன்பாபு. ஆனால் அடுத்தவர் வாழ்க்ைகைய ெகடுத்து எனக்கு கிைடக்கும் ேவைல ேவண்டாம். அந்த மாதிாி வந்ததால் எங்க அம்மாவிற்கு இப்படி ஆகி விட்டேதா என்ற குற்ற உணர்வும் எனக்கு இப்ேபாது வந்தாச்சு. அைத இப்பேவ சாி பண்ணி விடுகிேறன். இனி நான் அந்த ஆபிஸிற்கு வரமாட்ேடன். இன்ேற ராஜனாமா கடிதம் அனுப்பி விடுகிேறன். உங்கைள அங்ேக ஆபிசில் பார்க்க ேநருேமா என்ற சின்ன கவைல இருந்தது. அதுவும் இப்ேபா தீர்ந்தது. நீங்க கிளம்பலாம்”, என்று ைககைள குவித்து ப்ாியாைவ எண்ணியதால், ெநஞ்சில் ேதான்றிய வருத்தம் தந்த வலிேயாடு ெசால்லி விட்டு உள்ேள ேபாக நகர்ந்தாள் பாரதி.
தன்னால்தான் ேவைல கிைடத்தது என்று ெசான்னால், அவள் தன்ைன விரும்பலாம் என்ற ஆைசயில் அைத ெசான்னவன் இப்ேபாது அவள் அந்த ேவைலைய ராஜினாமா ெசய்ய ேபாவதாக சர்வ சாதாரணமாக ெசான்னைத ேகட்டு அவனுக்கு கண் மண் ெதாியாமல் ஆத்திரம் ெபருகியது. “ேஹய் நில்லுடி. ேபசிட்ேட இருக்ேகன். நீ பாட்டுக்க ேபாயிட்ேட இருக்க. ேவைலைய விட ேபாகிறாயா? உன் தம்பி படிப்பிற்கு, உன் அம்மாவின் மருத்துவ சிகிக்ைசக்கு, உங்கள் மூவாின் சாப்பாட்டுக்கு, இதற்ெகல்லாம் ஆகும் பணம் உன் அப்பா ஒருவாின் சம்பாத்தியத்தில் எப்படி முடியும்? உங்க அம்மாவிற்கு சிறுநீரக மாற்று அறுைவ சிகிைச ெசய்ய ஆறு ஏழு லட்சம் ெசலவாகுேம? எப்படியும் அருண் உன்ைன கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள ேபாவதில்ைல. அப்புறம் ேதைவயான பணத்ைத அவன் தருவானா? அைத நீ எப்படி திருப்பி தர ேபாகிறாய்? பணமாகவா.. இல்ைல…”, அவன் தன்னுைடய கீழ்த்தரமான சிந்தைனைய மீண்டும் நிரூபித்த ேபாது, பாரதியின் கரம் அன்ைறய தினத்தில் இரண்டாவது முைறயாக அவன் கன்னத்தில் தன் முத்திைரைய பதித்தது. “சீ நீ எல்லாம் ஒரு மனுஷனா? உன்னுைடய எண்ணங்கள் எவ்வளவு கீழ்த்தரமா இருக்கு? அருண் இந்த பணத்ைத தந்தால் கூட நான் வாங்க மாட்ேடண்டா. என்ைன பற்றி, என் மனசு, என் உணர்வுகள் பற்றி உனக்கு என்ன ெதாியும்? இனி ஒருமுைற கல்யாணம் என்று கைத ெசால்லி ெகாண்டு எங்க வீட்டு படிைய, மானம் மாியாைத உள்ளவனாக இருந்தால் மிதிக்காேத. அம்மா அப்பாவிடம் நான் ெசால்லி ெகாள்ேவன். எனக்கு உன்ைன பார்க்கேவ பிடிக்கைல பிடிக்கைல பிடிக்கைல…” அந்த மாதிாி அழுத்தமான ெவறுப்பான குரலில் அவள் மூன்று முைற ெசான்ன பிடிக்கைல அவனின் ஆத்திரத்ைத தூண்டி விட, “என்னடி பிடிக்கைல?..”, என்று பாரதியின் ைக பற்றி இழுத்த ேபாது, அவனின் ைகைய ேவகமாக தட்டி விட்டபடி, குறுக்ேக வந்து நின்றான் தமிழ். “ஹேலா மிஸ்டர், உங்களுக்கு தமிழ் ெமாழி புாியாதா இல்ைல காது ேகட்காதா? பிடிக்கைல என்றால் பிடிக்கவில்ைல அவ்வளவுதான். கிளம்புங்க. கிளம்புங்க. ெபாது இடத்தில தகராறு பண்ணும் ேவைல எல்லாம் ேவண்டாம். ஏற்கனேவ உங்களுக்கு அக்கா நல்ல மாியாைத ெசஞ்சாச்சு. இன்னும் என்னிடமும் ேவண்டும் என்றால்…”, என்று அதட்டலாக ெசான்ன தமிைழ பார்த்து முைறத்தான் ராஜன் பாபு. “இந்த முைறப்புக்கு எல்லாம் பயப்பட ேவற ஆள் பாருங்க சார். இப்ப உங்களுக்கு இங்ேக எந்த ேவைலயும் இல்ைல. நீங்க கிளம்பலாம்”, என்று பாரதிைய ேதாேளாடு ேசர்த்து அைணத்தபடி ெசான்ன தமிைழ பார்க்க பாரதிக்கு வியப்பாக இருந்தது. தமிழின் ைதாியத்ைத வியந்து ெபருைமேயாடு பார்த்து ெகாண்டு நின்ற பாரதிைய முைறத்துவிட்டு, ஆத்திரத்ேதாடு ெவளிேயறினான் ராஜன்பாபு. “எப்படா வந்த?”, என்று நிம்மதிேயாடு ெபருைமயும் ேசர ேகட்டவைள பார்த்து புன்னைக ெசய்தான். “நீ அவருக்கு மாியாைதைய ெசய்த ேபாது அைற வாசைல விட்டு ெவளிேய வந்ேதன். அப்ேபாேத என் மனம் குளிர்ந்து விட்டது. கல்யாணம் என்ற ேபர் ெசால்லிட்டு இனி ஒரு முைற எங்க வீட்டு படி ஏறாேத என்று ெசான்னாய் பாரு, அந்த சமயத்துல வந்து ேசர்ந்ேதன். அப்பா நீ ேகாபமா ேபசுகிறாய் என்று ெசான்னாங்க. அதான் வந்ேதன். எப்படி பாரதி நீ இந்த ஆைள கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதித்தாய்? இவன் எல்லாம் ஒரு ஆள். இப்பவாவது உனக்கு புத்தி வந்தேத…”, என்று ெசான்னவன் முகம் வியப்பில் விாிந்தது, “ராஜா சார்…”, என்று ஓடியவன் அருண்ெமாழியின் ைககைள பற்றி, “என்ன ஆச்சு சார், காலில் எப்படி அடிபட்டது?”, என்று பதட்டமாக விசாாித்தான். ராஜா சார் என்ற தமிழின் அைழப்பில் மனம் குளிர்ந்து பார்ைவைய அவன் புறம் திருப்பியவளின் முகம் பதற்றத்ைத காட்டியது. ஹய்ேயா இவனுக்கு காலில் என்ன ஆச்சு? இதற்கும் அவன்தான் காரணமா? ேவகமாய் ஓடி வந்தவளின் கண்கள் அவனிடம் ஆயிரம் ேகள்வி ேகட்டது. தமிழ் இருந்ததனாலும், அவனுக்கு அடிபட்ட ெசய்தி இப்ேபாதுதான் ெதாிந்ததனாலும், அவளின் ேபச்சு தற்காலிகமாக நின்று ேபாக, கண்ணீாில் தத்தளித்த கண்கள் அத்தைன விசாரைணையயும் ேமற்ெகாண்டது.
“ஷ்! அழக்கூடாது”, என்று சின்ன தைல அைசப்புடன், அவைள பார்ைவயாேலேய ேதற்றியவன், “ஒண்ணும் இல்ைல தமிழ், ேநற்று காாில் ஒரு சின்ன ஆக்சிெடன்ட். பயப்படும்படி ஒண்ணுேம இல்ைல. தைச பிடிப்பு. ஒேர ஒரு ஊசிதான். மருந்து மாத்திைரகள் கூட ேவண்டாம் என்று டாக்டர் ெசால்லிவிட்டார். உங்க அம்மா எப்படி இருக்காங்க? வா முதலில் அவங்கைள பார்க்கலாம்”, என்று அைத ஒதுக்கி, அவனின் ைக பற்றி அைறக்கு நடந்தான் அருண்ெமாழி. தமிழின் ைக பற்றி ராேஜஸ்வாியின் அைறக்கு ெசன்ற அருண்ெமாழி, அவாின் உடல்நிைல பற்றி தமிழிடமும் ராகவனுடனும் ேபசி ெகாண்டு இருந்தாலும், அவனின் பார்ைவ, கலங்கிய கண்கைள அவ்வப்ேபாது துைடத்து ெகாண்ட பாரதிைய ெதாட்டு ெதாட்டு மீண்டது. ஒரு பத்து நிமிஷமாவது, அவளிடம் தனியாக ேபச ேவண்டும் என்று முடிவு பண்ணி, “எப்படியும் ெரண்டு மூணு வாரம் நீ அலுவலகத்திற்கு வர முடியாது இல்ைலயா பாரதி, காாில் ேலப்டாப் இருக்கு. லீவ் ேகட்டு அலுவலகத்திற்கு ஒரு ெமயில் அனுப்பி விடலாம். வருகிறாயா?”, என்று கண்களால் ேசதி ெசான்னபடி ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அப்பாவிடம் தைல அைசத்து தகவல் ெசால்லிவிட்டு, அவைன பின் ெதாடர்ந்து கீேழ காருக்கு வந்தவளுக்கு மனம் சுட்டது. காைர அைடந்து கார் கதைவ திறந்து விட்டு, ‘உட்கார் பாரதி’ என்று ெசால்லியபடி அவள் புறம் திரும்பியவன், சற்று ெதாைலவில் வந்து நின்ற அவர்களின் காாில் இருந்து இறங்கிய அம்மாைவ பார்த்து திைகத்து ேபாய் நின்றான் அருண்ெமாழி. ******************************************************** அத்தியாயம் 27 அம்மா தஞ்ைசக்கு வந்து இருக்கிறார்கள் என்பது அப்பா ெசால்லி ெதாிந்து இருந்தாலும், இந்த ேநரத்தில் அவர்கைள அவன் எதிர்பார்க்கவில்ைல என்பதுதான் உண்ைம. ஏற்கனேவ காைலயில் வந்து மருத்துவமைனயில் ேசர்க்கும் ேபாது உடன் இருந்து உதவி ெசய்தைத சற்று முன்பு ராகவன் அங்கிள் ெசால்லி இருந்த ேபாதும், இப்ேபாது இந்த வினாடியில் இங்ேக வருவர் என்பைத எதிர்பார்க்காத அருண்ெமாழி திணறினான். அவனின் திணறலுக்கு ெகாஞ்சமும் குைறயாத அளவில் அவைன இங்ேக இந்த இடத்தில் எதிர்பார்க்காத மீனாக்ஷி அம்மா முதலில் வியப்பைடந்தார் என்றாலும், அடுத்த வினாடிேய, அவனின் காலில் சுற்றி இருந்த ேபண்ேடஜ் கண்ணில் பட்டு பதற ைவத்தது. கண்ணில் பட்ட அந்த காயம் ஏற்படுத்திய பதட்டத்தில், அவன் இங்ேக எதற்காக எப்படி வந்தான் என்ற ேகள்வி உடனடியாக பின்னால் ேபானது. “ேஹய் ராஜா, என்ன ஆச்சுடா? எங்ேக அடிபட்டது?”, என்று ேவகமாக அருகில் ஓடிவந்து ேகட்கும்ேபாேத குனிந்து அவனின் கால் கட்ைட ஆராய்ந்தார் மீனாக்ஷி. “அம்மா, ப்ளீஸ், எழுந்திாிங்க. காலில் ஒண்ணும் இல்ைல. ெவறும் தைச பிடிப்பு… பயப்பட ேவண்டாம்”, என்று அவாின் ேதாைள பிடித்து தூக்கினான். “அது சாி, எப்படி ஆச்சு? எப்ப ஆச்சு? ஏன் எனக்கு தகவல் ெசால்லவில்ைல”, என்று அதட்டியபடிேய ேவறு எங்கும் காயம் பட்டு இருக்கிறதா என்ற ஆராய்ச்சியில் இரங்கி, அவனின் உடல் முழுவதும் தடவி பார்த்தார் மீனாக்ஷி. “ேநற்று மதியம், ஒரு சின்ன ஆக்சிெடன்ட். எனக்கு ஒண்ணும் ெபாிசா அடி இல்ைல. ஆனால் கார் ஓட்டிய டிைரவருக்கு சாியான அடி. அதான் ேநற்று முழுவதும் மருத்துவமைனயில் இருந்ேதன். ேபான் பண்ண ேநரம் கிைடக்கவில்ைல. காைலயில் ேபான் பண்ணிேனன். நீங்க தஞ்சாவூருக்கு வந்து இருப்பதாக ெசான்னார்கள். அதான் இங்ேக வந்ேதன்”, என்று உங்கைள பார்க்கத்தான் இங்ேக வந்ேதன் என்ற ாீதியில் அவசரமாக ெசால்லி முடித்தான் அருண்ெமாழி. “ெசன்ைனயில் இருந்து ேநேர இங்ேகயா வந்தாய்? நான் இங்ேக இந்த ஹாஸ்பிடலில் இருக்கிேறன் என்று உனக்கு எப்படி ெதாியும்?”, என்று வியப்பாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி.
“அப்பா நீங்க பாரதி வீட்டிற்கு ேபாய் இருப்பதாக ெசான்னாங்க. அதான் அங்ேக ேபாய்… விசாாித்து… இங்ேக வந்ேதன்…”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்பு அவனுக்கு மூச்சு வாங்கியது. அப்ேபாதுதான் அருகில் நின்று இருந்த பாரதியின் புறம் இருவாின் கவனமுேம திரும்பியது. “பாரதி ஆபிசிற்கு லீவு ெசால்லணும் என்று இங்ேக அைழத்து வந்ேதன். நீங்க கயல் வீட்டுக்கு ேபாய் இருப்பதாக பாரதி அப்பா ெசான்னாேர? இப்ப இங்ேக வந்துட்டீங்க. ேதன்ெமாழி நல்லா இருக்காளா?”, என்று குழந்ைதைய பற்றி விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “குட்டி பாப்பா ேஜாரா இருக்கிறாள். நம்ம அப்புறம் ேபசிக்கலாம். பாரதி ேவைலைய முடித்து அனுப்பி விடு. அவள் அம்மாவின் பக்கத்தில் ேபாய் இருக்கட்டும்”, என்று அருண்ெமாழியிடம் ெசான்னவர், “அம்மா கண் விழிச்சாங்களா பாரதி”, என்று அம்மாவின் உடல் நிைல குறித்து அவளிடம் விசாாித்தார். “இல்ைலம்மா. ெதாடர்ந்து மருந்து ஏற்றி ெகாண்டு இருப்பதால் விழிக்க ேநரமாகும் பயப்பட ஒன்றும் இல்ைல என்று ெசால்லிட்டாங்க”, வாட்டத்துடன் ெசான்னாள் பாரதி. “கவைலப்படாேத பாரதி. அம்மா சீக்கிரம் சாியாகி விடுவாங்க. கல்ச்சர் ெடஸ்டுக்கு டிஷ்யூ எடுத்துட்டு ேபாயாச்சா?”, என்று அவைள ேதற்றியபடி விசாாித்தார். “ம்ம், எடுத்துட்டு ேபாய்ட்டாங்க அம்மா. இன்னும் மூணு நாளாகுமாம் ாிசல்ட் வர. யாருக்காவது ஒருத்தருக்காவது அம்மாவின் திசு ெபாருந்தினால் நன்றாக இருக்கும், இல்ைல என்றால் விளம்பரம் ெகாடுத்து, உாிய ேடாேனார் கிைடத்து, அவருக்கு பாிேசாதைன ெசய்து, எவ்வளவு நாள் ஆகுேமா? அதுவைர அம்மா எப்படி எல்லாம் சிரமப்பட ேவண்டுேமா ெதாியைல”, என்று ெசால்லும்ேபாேத பாரதிக்கு ெதாண்ைட அைடத்தது. “சாி நீ பாரதி ேவைலைய பாரு. நான் ேமேல ேபாய் அவங்க அம்மாைவ ஒரு பார்ைவ பார்த்து விட்டு, இந்த சாப்பாட்ைட ெகாடுத்துவிட்டு வந்து விடுகிேறன். நீ இந்த டாக்சிைய அனுப்பி விட்டு, என்னுடேனேய திருச்சிக்கு வந்து விடு”, என்று அடுத்தடுத்து மகனுக்கு ஆைணகைள பிறப்பித்தவர், “ராஜன் இருக்கானா பாரதி?”, என்று அவளிடமும் விசாாித்தார். ெபாங்கிய சினத்ைத கட்டு படுத்தி, “அப்பேவ ேபாய் விட்டார் அம்மா”, என்று மட்டும் ெசான்னாள். “அறிவு ெகட்டவன், இங்ேகேய இருடா என்று ெசான்னால் எங்ேக ேபாய்ட்டான்”, என்று முணுமுணுத்தபடி, ‘சாி நீ சீக்கிரம் ேவைலைய முடித்து விட்டு வா, நான் ரூமிற்கு ேபாகிேறன்”, என்று ெசன்று விட்டார் மீனாக்ஷி அம்மா. “லீவ் எலிஜிபிலிட்டி இருக்காேத பாரதி? சம்பளமில்லா விடுப்பு தரலாம். ஆனால் பயிற்சி காலம் நீட்டிக்க படும். பரவாயில்ைல முக்கியமான ேநரத்தில் கூட குடும்பத்தினருடன் இல்லாமல் எப்படி?”, என்று இயல்பாக ெசான்னபடி, அவளின் முகத்ைத பார்த்தவன் அதிர்ந்தான். “ேஹய் பாரதி என்ன ஆச்சு? எதற்கு இவ்வளவு கண்ணீர்?”, என்று அவசரமாக விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “இல்ைல ரா…ம்… ராஜா… சார்… எனக்கு லீவு ேவண்டாம்”, என்று திக்கி திணறி ெசான்னாள் பாரதி. “ேஹய் ரதி… இது என்ன குழப்பம் புதுசா?”, என்று ேகள்வியாக நிறுத்தினான். “நான் ேவைலைய ரா…ஜி..னா…மா பண்ண ேபாகிேறன்…” “ஆனால் ஏன்? இப்ப அதுக்கு என்ன அவசியம்? பயிற்சி காலம் நீட்டித்தால் என்ன? ெகாஞ்ச காலம் கழித்து அம்மா வீட்டுக்கு வந்து நார்மலான பிறகு…” “இல்ைல சார், என்னால் இந்த ேவைலயில் ெதாடர முடியாது”, என்று கண்கைள துைடத்து ெகாண்டு உறுதியாக ெசான்னவள் அதற்கான காரணத்ைதயும் ெவளிேய எங்ேகேயா ெவறித்தபடி, சின்ன குரலில் ெசால்லி முடித்தாள். ெசால்லி முடித்து ெவகு ேநரமான பின்பும் இதற்கு என்ன பதில் ெசால்வது? அவைள எப்படி சமாதான படுத்துவது என்பது அருண்ெமாழிக்கு புாியவில்ைல.
அவளின் வாதம் சாிதான். தான் அவளின் நிைலயில் இருந்தாலும் அந்த முடிவுதான் எடுப்ேபாம். ஆனால் அவைள அருகில் பார்க்கும் வாய்ப்ைப இழக்க மனம் வரவில்ைல. மற்ற பிரச்ைனகள் தீர்ந்து திருமணம் முடிக்க இன்னும் எத்தைன நாளாகுேமா? “பாரதி….”, என்று அவன் ஏேதா ேபச ஆரம்பிக்கும்ேபாேத, “இல்ைல என் முடிவில் மாற்றம் இல்ைல ரா… சார்… அ..ரு..ண்… இது சம்பந்தமா இனிேமல ேபச ேவண்டாம். நாம் அப்புறமா… முடிந்தால்… ேபசலாம்…”, என்று திக்கி திணறி அவள் ெசால்ல ெசால்ல அவனுக்கு வருத்தமாய் இருந்தது. “ேஹய் பாரதி என்ன ஆச்சு உனக்கு? காைலயில் கூட நல்லா தாேன இருந்தாய். இப்ப என்ன திடீர் என்று…”, புாியாமல் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “இப்பவும் நான் நல்லாத்தான் இருக்ேகன் சார்…”, “நான்ெசன்ஸ்…”, என்று அவன் குரல் உயர்த்தும்ேபாேத, சற்று ெதாைலவில் அம்மா நடந்து வருவது ெதாிய ேபச்ைச நிறுத்தினான். “அம்மா வராங்க. நான் நாைளக்கு வேரன். ைநட் ேபான் ேபசேறன்”, என்று அவசரமாக முடித்தான். “சாி பாரதி. நான் கிளம்புகிேறன். ஏதாவது உதவி ேதைவ பட்டால் ேகட்க தயங்க ேவண்டாம். ைதாியமா இரு”, என்று ெசால்லி மீனாக்ஷி அம்மா விைட ெபற அவன் கண்ணாேலேய விைட ெபற்றான். அவைன ேநரடியாக பார்க்க கூட முடியாமல் ஏேதா ஒன்று பாரதிைய தடுக்க, ஏமாற்றத்துடன் கிளம்பினான் அருண்ெமாழி. கிளம்பிய ேபாது இருந்த ஏமாற்றத்ைத விட , அன்று இரவு அவன் அைழத்த ேபாது, ஒன்றிரண்டு வார்த்ைதகளில் பதில் ெசால்லி, அப்புறம் அைழக்கிேறன் என்று ெசான்னதும், மறுநாள் ேநாில் கிளம்பி வந்த ேபாதும், அேத அளவு தூரத்ைத அவள் கைடபிடிக்க ேநர்ந்தைத பார்த்த ேபாதும் அதிக ஏமாற்றம் ஏற்பட்டது. அருண்ெமாழிைய வழி அனுப்பி விட்டு வந்த பாரதியின் மனம் தீவிர ேயாசைனயில் ஆழ்ந்து இருந்தது. அவனுக்கு ஏற்பட்ட விபத்ைத ேகள்வி பட்டதில் இருந்து அவளுக்கு மனம் மாறி விட்டது. தன்ைன அவன் விரும்புவதாக ெசால்லி, அது பற்றி ேபச அவன் ஊருக்கு கிளம்பிய ேபாது, விபத்து ேநர்ந்து இருக்கிறது. அேத சமயத்தில், இங்ேக எத்தைன பிரச்ைனகள்? இதில் எதுவுேம அவர்கள் சற்று எதிர்பாராமல் நடந்தைவ. இைத எல்லாம் ைவத்து பார்க்கும்ேபாது, தாங்கள் ேசர்வதில் அந்த ஆண்டவனுக்ேக விருப்பம் இல்ைலேயா என்னேவா? அதனால் கூடிய வைரயில் அவனிடம் இருந்து விலகி இருக்கலாம் என்ற முடிவிற்குத்தான் அவள் வர ேநர்ந்தது. அதற்காக அந்த மைடயைன திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள ேவண்டும் என்று எந்த கட்டாயமும் இல்ைல. அம்மாவிற்கு தான் கிட்னி தானம் ெகாடுத்தால், என்னதான் டாக்டர்கள் இயல்பான வாழ்க்ைக வாழலாம் என்று ெசான்னாலும், ெதாிந்ேத இந்த கஷ்டத்ைத அருண்ெமாழி அனுபவிக்க ேவண்டுமா என்று மனம் ேகள்வி ேகட்டது. இைத காரணமாக ெசான்னால் அவன் ஒத்துெகாள்ள மாட்டான் என்பது ஒரு புறம் இருக்க, அவனிடம் இந்த விஷயத்ைத ெசால்ல ேவண்டுமா என்ேற மூைள குறுக்கு ேகள்வி ேகட்க ஆரம்பித்து விட்டது. ராகவன், ராேஜஸ்வாி, தமிழ் மூன்று ேபருக்குேம அவ்வளவாக விருப்பம் இல்லாமல் பாிேசாதைனக்காக எடுத்து ெசல்ல பட்ட பாரதியின் ரத்தம் மற்றும் திசுக்கள், பாிேசாதைன முடிவில், ராேஜஸ்வாிக்கு மாற்று சிறுநீரகம் ெபாறுத்த ஏதுவானது என்ற முடிவுக்கு மருத்துவர்கள் வந்த ேபாது, பிரச்ைன முடிவிற்கு வந்த திருப்தி அவர்கள் மூவருக்குேம இல்ைல. சுமார் மூன்று வார காலம் மருத்துவ மைனயில் இருப்பதற்கு ஆகும் ெசலவு, அறுைவ சிகிக்ைச, ெதாடர கூடிய மருந்து மாத்திைரகள், எல்லாவற்றிற்கும் ேசர்த்து சுமார் ஐந்து அல்லது ஆறு லட்சம் வைர ெசலவாகலாம் என்று மருத்துவர்கள் ேகாடி காட்டி விட்டு ெசல்ல, அதற்கான பணம் புரட்டும் வழிகளில் ராகவனும் பாரதியும் ஆராய்ந்து ெகாண்டு இருந்தனர். “பாரதி, நான் ெசால்ேறன் என்று தப்பா நிைனக்காேத. எப்படியும் ெபாிய ெதாைக புரட்ட ேபாகிேறாம். கூட ஒரு லட்சேமா ஒன்றைர லட்சேமா புரட்டினால், ெவளி ஆளிடேம கிட்னியும்
வாங்கி விடலாேம? நீ ாிஸ்க் எடுக்கணுமா கண்ணு?”, என்று அந்த ஐந்து நாட்களில் ஆயிரமாவது முைறயாக திருப்பி ேகட்க, அவள் முைறத்தாள். “அப்பா இன்ெனாரு முைற இந்த வார்த்ைத உங்களிடம் இருந்து வர கூடாது. ஏற்கனேவ ேபசியாச்சு. பாிேசாதைன பண்ணி முடிவு பண்ணியாச்சு. இன்னும் திரும்ப திரும்ப குழப்பி ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டாம். இந்த சிறுநீரகம் எடுப்பதனால், இயல்பான திருமண வாழ்க்ைகக்கு எந்த ெதாந்தரவும் இருக்காது. ஏன்பா டாக்டர்சுக்கு அது ெதாியாதா? ஒருவர் வாழ்க்ைகைய ெகடுத்தா இன்ெனாருவருக்கு ைவத்தியம் பார்ப்பார்கள்?” “அதில்ைலடா, மாப்பிள்ைள தம்பிைய ஒரு வார்த்ைத ேகட்டு விட்டால்…”, என்று அவர் ராஜன் பாபுைவ நிைனத்து ெசால்ல அவளின் ேகாபம் உச்சத்திற்கு ேபானது. “நான் யாைரயும் ேகட்க ேவண்டிய அவசியம் இல்ைலப்பா. இன்று நான் பாரதி என்ற தனி மனுஷி. இந்த நிமிஷம் வைரக்கும் உங்க ெபாண்ணு. இன்னும் எனக்கு கல்யாணம் ஆகவில்ைல. கல்யாணம் ஆகி இருந்தால் ேவற விஷயம். இந்த உடம்பும், இதில் ஓடும் உயிரும், படிப்பும் தன்னம்பிக்ைகயும் நீங்க இருவரும் ெகாடுத்தது. என்னுைடய உடம்பில் இருந்து உபாியாக இருக்கும் ஒரு ெபாருைள நான் என் அம்மாவிற்கு ெகாடுக்கிேறன். இதற்கு யாருைடய அனுமதியும் ேதைவ இல்ைல”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசான்ன வினாடியில், அைற கதவு திறந்து, அருண்ெமாழியும் மீனாக்ஷி அம்மாவும் உள்ேள நுைழந்தனர். அருண்ெமாழிைய பார்த்ததும்தான் பாரதிக்கு, அவனிடம் ெசால்ல ேவண்டாம் என்று ஏற்கனேவ முடிவு பண்ணி ைவத்து இருப்பது எல்லாம் அவசரமாக மறந்து ேபாய், இவனிடம் ஒரு வார்த்ைத முன்னால் ெசால்லி இருக்கலாேமா என்ற எண்ணம் வந்தது. இப்ேபாது தான் ேபசியைத அவனும் ேகட்டு இருப்பான். தப்பாக எடுத்து ெகாள்வாேனா என்ற தயக்கத்தில் அவசரமாக கண்ணில் கவைலயுடன் அவைன பார்க்க, “அக்கு ேவறு ஆணி ேவற பிச்சு பிச்சு ேபசிட்டு, இப்ப என்ன கவைல பாரதி ேமடம்?”, என்று ஒற்ைற புருவம் தூக்கி ேகள்வி ேகட்டு, அவளின் ேபச்சுக்கு கண்கைள மூடி திறந்து, சின்ன தைல அைசப்பின் மூலம் ஒப்புதல் தர நிம்மதி ெபருமூச்சு ஒன்று பாரதியிடம் இருந்து ெவளிேயறியது. ************************************************** அத்தியாயம் 28 அருண்ெமாழிைய பார்த்ததும்தான் பாரதிக்கு, அவனிடம் ெசால்ல ேவண்டாம் என்று ஏற்கனேவ முடிவு பண்ணி ைவத்து இருப்பது எல்லாம் அவசரமாக மறந்து ேபாய், இவனிடம் ஒரு வார்த்ைத முன்னால் ெசால்லி இருக்கலாேமா என்ற எண்ணம் வந்தது. இப்ேபாது தான் ேபசியைத அவனும் ேகட்டு இருப்பான். தப்பாக எடுத்து ெகாள்வாேனா என்ற தயக்கத்தில் அவசரமாக கவைலயுடன் அவைன பார்க்கும்ேபாேத, அவன் ‘என்ன’, என்று கண்ணால் ேகள்வி ேகட்டான். “ஒன்றும் இல்ைல”, என்று மறுப்பாக தைல அைசத்து விட்டு, ேவறு புறம் அவசரமாக திரும்பி ெகாண்ட பாரதிைய பார்த்த அருண்ெமாழிக்கு ேயாசைனயாய் இருந்தது. கடந்த ஐந்து நாட்களாக இேத கண்ணாமூச்சி ெதாடர்ந்து ெகாண்டு இருக்கிறது. ேபானில் ேபசினால் எடுத்தால் ஒன்று இரண்டு வார்த்ைதகளில், பதில் ெசால்கிறாள். சில சமயம் எடுக்கேவ இல்ைல. அந்த ேநரம் அம்மாவிற்கு அவள் உதவி ெசய்து ெகாண்டு இருந்தாள் என்று ைவத்து ெகாண்டாலுேம, அதன் பிறகு அவள் ெகாஞ்சம் ப்ாீயாக இருக்கும்ேபாது அைழத்து இருக்கலாேம? அவள் அைத ெசய்யவில்ைல. அதன் காரணம்தான் அவனுக்கு புாியவில்ைல. அங்ேக வீட்டிலும் என்ெனன்ன ெபாய்கள் எத்தைன முைற விதம் விதமாக ெசால்வது? காலில் அடிபட்டு இருக்கு, என்று அலுவலகத்திற்கு ஒரு வாரம் மருத்துவ விடுப்பு ேகாாி விண்ணப்பம் அனுப்பி விட்டு, நாள்ேதாறும் திருச்சிக்கும் தஞ்ைசக்கும், பிரயாணம் ெசய்ய முடியுமா? ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் என்ற கணக்கில், இன்று மூன்றாவது முைறயாக வந்து இருக்கிறான். இதுேவ அம்மாவின் சந்ேதகத்ைத தூண்டி இருக்க ேவண்டும். ஆனால் என்னேவா விசாரைண ஒன்ைறயும் காேணாம்.
ேநற்று தனக்கு பதிலாக ெவங்கட்ைட வந்து பார்க்க ெசால்லி இருந்தான். அதற்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு கயல்விழியிடம் பட்டும் படாமல் ெசான்னான். அவளிடம் இருந்து துருவலான ேகள்விகைள எதிர்பார்த்து இருக்க, அவள் ஒன்றும் ேபசவில்ைல. மதியம் ேபாய் பார்த்து விட்டு ேபான் பண்ணுகிேறன் என்று ெசால்லி முடித்து விட்டாள். இந்த ஐந்து நாட்களாக, யாருைடய ெசயல்களுேம தான் எதிர்பார்த்த மாதிாி நடக்கவில்ைல. அப்பா ஏதாவது ேகட்பார். அவரும் ஒன்றும் ேபசவில்ைல. தானாக எப்படி இந்த சூழலில் திருமணம் பற்றிய ேபச்ைச எடுப்பது என்று கவைலயாய் இருந்தது. இன்று எப்படியும் பாரதியிடம் சில நிமிடங்கள் கட்டயம் தனியாக ேபசி விட ேவண்டும் என்று முடிவு பண்ணி, வந்து இருந்தான் அருண்ெமாழி. ஒரு சின்ன துண்டு ேபப்பாில், “நான் காண்டீனில் காத்து இருக்கிேறன். பத்து நிமிஷம் ேபசணும், ெசால்லி விட்டு வா”, என்று ஏற்கனேவ எழுதி ெகாண்டு வந்து இருந்தைத, அவளின் ைகயில் பிறர் கவனத்ைத ஈர்க்கா வண்ணம் திணித்து விட்டு அம்மாவிடம் திரும்பினான். “அம்மா நீங்க கிளம்ப அைர மணி ேநரம் ஆகுமா? இங்ேக ெவங்கட் பிெரண்ட் ஒருத்தர் அட்மின்- ல இருக்கார். அவைர பார்த்து ேபசி விட்டு வருகிேறன். நீங்க இங்ேக இருந்து கிளம்புவதற்கு முன்னால் ஒரு மிஸ்ட் கால் ெகாடுங்க. ெரண்டு மூணு நிமிஷத்துல காருக்கு வந்து விடுகிேறன். சாியா? “, என்று ேகட்டான். “மாப்பிள்ைள பிெரண்டா? உனக்கு எப்படி ெதாியும்?”, என்று ஆச்சாியமாக பார்த்தாலும் ஒன்றும் ெசால்லாமல் தைலைய மட்டும் அைசத்து ைவத்தார் மீனாக்ஷி அம்மா. “உடம்ைப பார்த்துேகாங்க ஆன்ட்டி”, என்று ராேஜஸ்வாியிடம் ெசால்லி விட்டு, பாரதியிடம் ‘சீக்கிரம் வா ‘, என்று ெசால்லாமல் ெசால்லி கண்ணால் விைடெபற்று கிளம்பினான். சில வார்த்ைதகள் ராேஜஸ்வாியிடம் அவாின் உடல் நலம் குறித்து விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. மருந்தின் ேவகத்தினால் அவர் கண்கள் மூடி மூடி திறப்பைத பார்த்து, “ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்குங்க. நான் பாரதியிடம் ேபசிவிட்டு கிளம்புகிேறன். உங்க உடம்ைப கவனமா பார்த்துேகாங்க. நம்ம பிள்ைளங்க மனசு கஷ்டப்பட விடாமல், நம்ம உடம்ைப நல்லா பார்த்து கிட்டு நாம் ஆேராக்கியமா இருக்க ேவண்டும். அதுதான் முக்கியம். நான் ேவெறன்ன ெசால்றது?”, என்று முடித்துவிட்டு எழுந்தார். “கிளம்பிட்டீங்களா அம்மா? அஞ்சு நிமிஷம் அம்மாேவாடு இருக்கிறீங்களா? நான் ெபாய் உங்களுக்கு காண்டீனில் காபி வாங்கி வரட்டுமா?”, என்று தயங்கி தயங்கி ெசான்னாள் பாரதி. “காபி ேவண்டாம் பாரதி, இந்ேநரத்துல நான் காபி குடிப்பதில்ைல. காைலயில் ஒன்று மாைலயில் ஓயன்று என்று கணக்குத்தான். காபி ேவண்டாம். ஆனால் நான் உன்னிடம் ெகாஞ்சம் ேபசணும். அம்மா தூங்கட்டும், நீ இப்படி வந்து விடு”, என்று அைறக்கு ெவளிேய இருந்த ெபஞ்சுக்கு ைக காட்டி அைழத்தார் மீனாக்ஷி. இவர் என்ன ேபச ேபாகிறாேரா? அேநகமாய் அந்த வீணா ேபானவன் பற்றிதான் இருக்கும். இவருக்கு என்ன பதில் ெசால்வது? அங்ேக அவன் ேவறு காத்து இருக்கிறான்? அவன் என்ன ேபச ேபாகிறாேனா? கடவுேள, இவர்கைள நான் நிைனத்த மாதிாி நல்லபடியா ேபசி அனுப்பும் வல்லைம ெகாடு, என்ற பிரார்த்தைனேயாடு, கதைவ நன்றாக திறந்து ைவத்து விட்டு, ெவளிேய வந்து ெபஞ்சில் அமர்ந்தாள். “வீட்டுக்கு நீ எப்ேபா ேபாகிறாய்? சைமக்கிறாயா? தமிழ் எங்ேக? எப்ேபா வருவான்? அப்பா ஆபிசிற்கு ேபாகிறாரா?”, என்பது ேபான்ற சாதாரண ேகள்விகைள முடித்து, முக்கியமான விஷயம் ேபசுவதற்கு முன்னால், சின்ன இைடெவளி விட்டார் மீனாக்ஷி. “உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயம் ேபசணும் பாரதி. அதுக்கு இது சாியான ேநரமில்ைல என்று எனக்கு புாியுது. ஆனால் உன்னிடம் விசாாிக்கணும் என்று நிைனத்ேதன்…”, என்று ெசால்லி மீண்டும் நிறுத்தினார்.. “பரவாயில்ைல ேகளுங்கம்மா…”, என்று தைலைய குனிந்த அப்படிேய ெமல்லிய குரலில் முணுமுணுத்தாள் பாரதி. “ராஜனுக்கும் உனக்கும் ஏதாவது சண்ைடயா பாரதி?”, என்று சின்ன தயக்கத்துடன் ேகட்டார் .
“எங்கள் இருவருக்கும் இைடேய உள்ள பிரச்ைனயில் தைலயிட நீ யார் என்று ேகட்க மாட்டாள்தான். ஆனால் ஒருேவைள ேகட்டு விட்டால்…”, என்ற தயக்கம் அவாின் குரலில் நிைறயேவ இருந்தது. ஹய்ேயா அங்ேக சுத்தி இங்ேக சுத்தி முக்கியமான விஷயத்ைத பிடித்து விட்டாேர. எப்படியும் ஒருநாள் இவாிடம் ெசால்ல ேவண்டிய விஷயம்தான். ஆனால் எப்படி ெசால்வது என்றுதான் புாியவில்ைல. எப்படியும் அவைன கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள முடியாது என்பைத இப்ேபாது ெசால்லி விடலாேம? அவேர ேபச்ைச ஆரம்பித்து விட்டார். அவள் அவசரமாய் ேயாசித்து வார்த்ைதகைள ேகார்க்கும் முன்பு, மீண்டும் அவேர ேபசினார். “இந்த அஞ்சு நாளில் அவன் ஒரு நாள் கூட வரவில்ைல என்று ேகள்வி பட்ேடன் பாரதி. ெரண்டு நாள் நாேன வந்து இருக்ேகன். ஒரு நாள் கயல் வந்தாள். ேநற்று மாப்பிள்ைள வந்தார். மற்ற எல்ேலாரும் வராங்க. இந்த மைடயைன காேணாம்? ப்ச்! ஒரு ஆபத்து அவசரம் என்ற சூழலில் கூட உதவிக்கு நில்லாமல், இவன் எல்லாம்…”, என்று ெபருமூச்சு விட்டு நிறுத்தினார் மீனாக்ஷி. ஒருேவைள அவர்களுக்கு இைடேய சின்ன பிரச்ைனயாய் இருந்து, தன் ேபச்சினால் ெபாிதாகி விட கூடாது என்ற கவைல அவருக்கு இருந்தது. ஆனால் ராஜன்பாபுவின் ெசயல்பாடு அவருக்கு பிடிக்கவில்ைல என்பைத ெதாிவிக்காமலும் அவரால் இருக்க முடியவில்ைல. “சண்ைட என்று ஒண்ணும் இல்ைலம்மா. ஆனால்…”, என்று தயங்கி தயங்கி அவளும் ேபச்ைச ஆரம்பித்தாள். “சண்ைட இல்ைல என்றால் அவன் எங்ேக ேபாய் விட்டான்? நான் ேபான் ேபசினால் கூட எடுக்க மாட்ேடன் என்கிறாேன? இங்ேக ெசாந்த ஊாிலும் இல்ைல. ெசன்ைனக்கு ேவைலக்கு அவ்வளவு அவசரமா ேபாக ேவண்டிய அவசியம் என்ன? உன்னிடம் ெசால்லி விட்டு ேபானானா? உனக்கு ெதாியுமா?”, என்று ேவகமாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “எனக்கு ெதாியாது. ஆனால் நான்தான் கல்யாணம் ேபசி ெகாண்டு இங்ேக திரும்ப வரேவண்டாம் என்று ேகாபமாக ெசால்லி விட்ேடன்…”, என்று மூச்ைச பிடித்து ேவகமாக ெசால்லி முடித்து விட்டு எழுந்து ஜன்னைல பார்க்க நின்றாள் பாரதி. அவளின் முகத்ைத ஆராயும் ேநாக்ேகாடு சில கணங்கள் கூர்ைமயாக பார்த்தவர், இன்னும் ஏதாவது ெசால்வாளா என்று ெகாஞ்ச ேநரம் காத்து இருந்தார். அவள் ஒன்றும் ேபச ேபாவதில்ைல என்பது முடிவாக ெதாிந்த பின்னால், “ஏன் பாரதி அப்படி ெசான்னாய்?”, என்று சுருக்கமாக ேகட்டார். அதுவைர இலக்கின்றி எங்ேகா ெவறித்து ெகாண்டு இருந்தவள், திரும்பி, “இன்னும் எனக்கு கல்யாணம் ஆகவில்ைல. இதுவைர என்ைன ஆளாக்கிய ெபற்ேறாருக்கு நான் இன்னும் நன்றி கடன் ெசலுத்தவில்ைல. இப்ேபாதுதான் திருப்பி ெசய்ய ஆரம்பித்ேதன். அதற்குள் அம்மாக்கு…”, ெசால்ல ஆரம்பித்தவளுக்கு துக்கம் ெதாண்ைடைய அைடத்தது. “ப்ச்! அெதல்லாம் இப்ேபா எதுக்கும்மா? அம்மாக்கு ஒண்ணும் ஆகாது. ைதாியமா இருக்கணும்”, என்று அவளின் ேதாைள பற்றி அழுத்தினார் மீனாக்ஷி. தன்ைன சமாளித்து, கசந்த குரலில் ேபச்ைச ெதாடர்ந்தாள். “அவனுைடய ஆைச, என்னுைடய புற ேதாற்றத்ைத பார்த்து வந்து இருக்க ேவண்டும். கண்டதும் வந்த ேமம்ேபாக்கான காதல், ஒரு பிரச்ைன என்ற உடேன, வந்த அேத ேவகத்தில் காணாமல் ேபாய் விட்டது. அவ்வளவுதான். இதில் எனக்கு ஒன்றும் வருத்தம் இல்ைல. சந்ேதாஷம்தான்….” “ஏன் பாரதி அப்படி நிைனக்கிறாய்? நல்லது ெகட்டது எப்ேபா எப்படி வரும் என்று ெசால்லி ெகாண்டா வரும்? உணர்ச்சி ேவகத்தில் ெசால்லும் ஒரு வார்த்ைதைய பிடித்து ெகாண்டு ேபச கூடாது பாரதி. அவன் என்ன ெசான்னான் என்று ெதாியாமல் அைத எப்படி சாி பண்ணுவது என்று எனக்கு ெதாியவில்ைல. ஆனால்…” “இல்ைலம்மா. இது சாி வராது. எனக்கு நிச்சயமா ெதாியும். இப்பேவ , கல்யாணம் ஆவதற்கு முன்ேப எங்க அம்மாவுக்கு நான் கிட்னி ெகாடுப்பதற்கு நூறு ேகள்வி ேகட்டால்…. ெகாடுக்க கூடாது என்று ெசான்னால்… நானும் அவைர மாதிாிேய ெபற்ற தாைய கண்டு ெகாள்ளாமல் விட ேவண்டும் என்று எதிர்பார்த்தால்… தாய்க்கு ைவத்திய ெசலவு பண்ணுவதற்கு கணக்கு பார்க்க ேவண்டும் என்று
நிைனத்தால்… இந்த எதிர்பார்ப்புக்கும் என்னுைடய சிந்தைனக்கும் எந்த காலத்திலும் ஒத்து வராது”, என்று தீர்மானமாக முடித்தாள் பாரதி. “அவசர பட கூடாது பாரதி. இப்பேவ முடிெவடுக்க ேவண்டும் என்று என்ன கட்டாயம்?..” “அவசரபட்டு இந்த முடிைவ எடுக்கவில்ைல அம்மா. நல்லா ேயாசித்துதான் எடுத்ேதன். நல்ல ேவைள எங்க அம்மாவுக்கு இந்த பிரச்ைன இப்பேவ வந்தது. எனக்கு கல்யாணம் முடிந்த பிறகு வந்து இருந்தால், நிைனத்து பார்க்கேவ முடியவில்ைல….”, என்று தைலைய உலுக்கி விட்டு ெகாண்டாள் பாரதி. “இதுதான் உன்னுைடய இறுதி முடிவா பாரதி?”, அழுத்தமாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “ஆமாம்மா. இைத அவனிடமும் நான் ெதளிவாகேவ ெசால்லி விட்ேடன். நிச்சயமா இதில் எந்த மாற்றமும் இல்ைல”, என்று அழுத்தமாக ெசால்லி முடித்தவளுக்கு பாதி கிணறு நல்லபடியாக தாண்டி விட்ேடாம் என்ற எண்ணம் ேதான்றியது. “சாிம்மா, சர்ஜாிக்கு நாள் குறித்த பிறகு ெசால்லு. அன்று நான் வந்து கூட இருக்கிேறன். இப்ப கிளம்புகிேறன். அம்மாைவ பார்த்துக்க”, என்று அவளின் ேதாளில் தட்டிவிட்டு கிளம்பினார் மீனாக்ஷி. அப்ேபாதுதான் காண்டீனில் அருண்ெமாழி காத்து இருப்பாேன என்ற நிைனவு வந்தது. இவர்கள் உடேன கிளம்பி விட்டால் அவனிடம் எப்ேபாது ேபசுவது? இன்னும் எத்தைன நாள் தள்ளி ேபாடுவது? அவனிடமும் இன்ேற தன்னுைடய இறுதி முடிைவ ெசால்லி விட ேவண்டியதுதான். அவசரமாக முடிெவடுத்து, “அம்மா ப்ளீஸ், நான் காைலயில் சாப்பிடவில்ைல. நீங்க ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அம்மாேவாடு இருங்க. நான் காண்டீனில் ேபாய் ஏதாவது சாப்பிட்டு விட்டு, உங்களுக்கு ஜூஸ் இல்ைல என்றால் சூப் வாங்கி விட்டு உடேன வந்து விடுகிேறன். உங்களால் ெவயிட் பண்ண முடியுமா?”, என்று அவைர பார்த்து தயக்கத்ேதாடு ேகட்டாள். “காைலயில் இருந்து சாப்பிடைலயா? இப்படியா பட்டினி கிடப்பது? மணி ஒண்ணாக ேபாகுேத, அம்மாக்கு லஞ்ச்?”, என்று குரலில் கண்டிப்புடன் விசாாித்தார். “அப்பா எடுத்து வர ேபாய் இருக்காங்க. பக்கத்துக்கு வீட்டில் ெசால்லி இருந்தது. வரும் ேநரம்தான். நான் வந்து ெகாடுத்து ெகாள்கிேறன்”, என்று அவசரமாக ெசான்னாள் பாரதி. “நீ ஒழுங்கா சாப்பிட்டு விட்டு வா. அம்மாக்கு நாேன ெகாடுத்து விடுகிேறன். அவசரமா அதுக்காக நீ ஓடி வர ேவண்டாம்”, என்று அக்கைறயாக ெசால்லி விட்டு அைறக்குள் ெசன்றார் மீனாக்ஷி. காண்டீனில் உணவு ேநரம் என்பதால் ஒேர கூட்டமாய் இருந்தது. வாசலிேலேய காத்து இருந்தவன், அவளின் தைலைய பார்த்த உடேனேய ைக காட்டி விட்டு, காண்டீனின் ெவளிப்புறம் மர நிழலில் இருந்த ெபஞ்சிற்கு ெசன்று அமரும்ேபாேத, ஏற்கனேவ வாங்கி ைவத்து இருந்த ஜூஸ் டம்ளைர அவளிடம் நீட்டினான். ‘உங்களுக்கு ..’, என்ற அவளின் ேகள்விக்கு, ‘இப்பதான் குடித்ேதன்’, என்று சுருக்கமாக பதில் ெசால்லி விட்டு, அவள் குடிப்பைதேய பார்த்தபடி ேபசாமல் அமர்ந்து இருந்தான். ஜூைஸ குடிக்கும்ேபாேத அவனிடம் நிதானமாக ேபச ேவண்டும். தன் முடிைவ அவனுக்கு ெதளிவாக ெதாியபடுத்தி விட ேவண்டும். முக்கியமா எேமாஷனலாக ேபச கூடாது. கண்ணீர் வரேவ விட கூடாது. கூடிய வைர அழுத்தமாக ேபச ேவண்டும் என்று மனதிற்குள் ஆயிரம் கட்டுபாடுகைள விதித்தபடி, தன் மேனாைதர்யம் முழுவைதயும் ஒன்று ேசர்த்தாள். அதற்காகேவ அந்த மறுக்காமல் வாங்கி நிதானமாக அருந்தினாள். பாரதி ஜூைஸ நிதானமாக குடித்து முடித்த பின்னும், அதற்கு பிறகு, தன்ைன நிதான படுத்தி ெகாள்ள என்று, ஒன்றில் இருந்து பத்து வைர, மூன்று முைற எண்ணி முடித்த பின்னும், அவன் எதுவும் ேபசாமல் அவைளேய பார்த்தபடி அமர்ந்து இருந்தான். அவளுக்குத்தான் அவனின் ஆராய்ச்சி பார்ைவைய தாங்கி, அைமதியாக இருக்க முடியவில்ைல. ெதாண்ைடைய ெசருமி, “ஏேதா ேபசணும் என்று ெசான்னீங்கேள சார். என்ன விஷயம்?”, என்று சாதரணமான குரலில் ெவற்றிகரமாக ேகட்டு விட்டாள்.
“நீதான் என்ன விஷயம் என்று ெசால்லணும் ரதி. கடந்த ஐந்து நாட்களாக ஒரு கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் நடப்பது ஏன் என்று ெசால்லணும் பா…ரதி. என்ைன அைழக்கும் விதம் மறந்து ேபானதற்கும் ேசர்த்து விளக்கம் ெசால்லணும் ேதனம்மா….” “நீங்க என்ைன பாரதி என்று கூப்பிட்டு சாதாரணமா ேபசுங்க சார் ப்ளீஸ்…”, உைடய தயார் என்று பயமுறுத்திய குரைல எச்சிைல விழுங்கி சமாளித்து கூடிய வைரயில் அழுத்தமாக ெசான்னாள் பாரதி. “இங்ேக பாரு பாரதி, நான் எதிர்பாராமல் சின்ன பிரச்ைன நம் திருமண விஷயத்தில் நடந்து விட்டது உண்ைமதான். ஆனால் ெகாஞ்சம் ைடம் ஆனாலும், அைத சாி ெசய்து விடலாம் பாரதி. நான் காத்து இருக்க தயார். அதுக்காக…” “இல்ைல சார், நம்ம கல்யாணம் நடப்பதற்கு வாய்ப்பு இல்ைல. நீங்க ேவற ஒரு நல்ல ெபாண்ணாக பார்த்து கல்யாணம்…”, அவனின் சத்தமான சிாிப்ெபாலி ேகட்டு, ேபச்ைச நிறுத்தி அவைன ேகள்வியாக பார்த்தாள் பாரதி. ******************************************************
அத்தியாயம் 29 “நீங்க இன்ெனாரு நல்ல ெபண்ணாக பார்த்து திருமணம் ெசய்து ெகாள்ளுங்க”, என்ற வாக்கியம் முடியும் முன்ேப சிாிக்க ஆரம்பித்த அருண்ெமாழிைய முதலில் வியப்ேபாடு திரும்பி பார்த்த பாரதி ேபச்ைச நிறுத்தினாலும், அவன் சிாிப்ைப பார்க்க பார்க்க அதன் காரணமும் சுலபமாகேவ புாிந்தது. அவனின் சிாிப்பில், தன்னுைடய மனம் இளகுவதும், அவன் புறம் ெமல்ல சாிவதும் நன்றாகேவ புாிந்தது. அதனாேலேய தன்ேமேல வந்த ேகாபத்ைத அடக்க முடியாமல், “இப்ப எதுக்கு இப்படி சிாிக்கிறீங்க? நான் என்ன ேஜாக்கா ெசான்ேனன்?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டாள் பாரதி. அவளின் ேகாபத்ைத பார்த்தவனுக்கு ேமலும் சிாிப்பு ெபாங்கியது. தன் சிாிப்பு அவைள ேகாப படுத்துகிறது என்பதனால், முயன்று கட்டு படுத்தினாலும், விழிகளில் வழிந்த நீர் இன்னும் சிாிப்பு இருப்பைத ெசால்லாமல் ெசால்லியது. “சாாி பாரதி, நான் அப்படி சிாித்து இருக்க கூடாது. நீேய அப்ெசட்டா இருக்கும்ேபாது… சாாிம்மா… “, என்று ெசான்னாலும், அவன் இதழ்கள் இன்னும் விாிந்து மலர்ந்ேத இருந்தது. அவள் இன்னும் முைறத்து ெகாண்டு இருப்பைத பார்த்து, “சாி பாரதி, இனி நீ ேபசி முடிக்கும் வைரக்கும் சிாிக்கைல, நீ ெசால்லு”, என்று சமாதானமாக மீண்டும் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “சார் இது சிாிக்கும் விஷயம் இல்ைல. நான் சீாியஸா ெசால்ேறன்….” “ஒேர நிமிஷம் பாரதி, நீ ேவைலைய ராஜினாமா பண்ண ேபாேறன் என்று ெசான்னது நிஜம்தாேன? ெமயில் கூட அனுப்பி இருந்தாய் ேபால இருக்ேக? அைத ப்ராெசஸ் பண்ணலாமா?”, என்று சீாியஸாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி, என்ன இவன் சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாமல் ேபசுகிறான் என்ற எண்ணம் மனதிற்குள் ேதான்றிய ேபாதும், அைத ஒதுக்கி, ஆமாம் என்று ஒப்புதலாக தைல அைசத்தாள் பாரதி. “குட், அப்ப உனக்கும் எனக்கும் எந்த விதமான அலுவலக ெதாடர்பும் இல்ைலதாேன? அப்புறம் எதுக்கு இந்த சார் ேமார் எல்லாம்?”, என்று நிதானமான குரலில் விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “சார், நான் என்ன ெசால்லிட்டு இருக்ேகன். நீங்க என்னடாெவன்றால்…”, “அதுக்குதான் வேரன். நான் இங்ேக வந்தது, உன்ைன எனக்கு தனிப்பட்ட முைறயில் ெதாியும், அைத விட பிடிக்கும் என்பதால்தான், ேதைவ இல்லாமல் சார் என்று ெசால்லி என்ைன ெவறுப்ேபற்ற முயற்சி பண்ணாேத. உன்னால் அது முடியாது. ராம் என்று கூப்பிட உனக்கு மனம் இல்லாவிட்டால் ேபாகிறது. சாதாரணமா அருண் என்றாவது கூப்பிடு….” “நீங்க சிாித்தாலும் சிாிக்கவிட்டாலும், ெவறுப்பாக ேபசினாலும் எனக்கு ஒன்றும் இல்ைல. அைத பற்றி எனக்கு எந்த கவைலயும் இல்ைல. நான் ெசால்வைத ெசால்லி விடுகிேறன். நான் ேபான வாரத்தில், ெகாஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டு, உங்களிடம் ேபசி விட்ேடன் என்று நிைனக்கிேறன். அது சாி இல்ைல… என்று இப்ேபாது ேதாணுது. அதனால்… அப்ப ேபசினைத நீங்க மறந்து விட்டு… ேவற கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் என்று ெசால்ல நிைனத்ேதன். ெசால்லிட்ேடன். நான் வேரன்…”, என்று எழ முயற்சி ெசய்தாள் பாரதி. “ஒரு நிமிஷம் பாரதி. நீ என்னேவா ெராம்ப முக்கியமான விஷயம், அதுவும் எனக்கு நல்லதாக இருக்க ேவண்டும் என்று பயங்கரமா ேயாசிச்சு எேதா முடிவு பண்ணி இருகிறாய் என்று மட்டும் புாியுது. ஆனால் என்ன விஷயம் என்றுதான் ெகாஞ்சம் சாியா புாியைல. நீ ஒரு வாரம் முன்பு என்னிடம் என்ன ேபசினாய்? அதுல இப்ப என்ன சாி இல்ைல? இெதல்லாம் எனக்கு புாியேவ இல்ைலேய?”, என்று அப்பாவியாய் கண்கைள விாித்து ேகட்டான். அவன் தன்ைன ேகலியாக விைளயாட்டு ேபச்சிேலேய சமாளித்து விடலாம் என்று முயற்சி ெசய்கிறான் என்பது அவளுக்கு புாிந்தது. அவன் என்ன அவள் ேபசுவைத அறிந்து ெகாள்ள முடியாத முட்டாளா? ேவண்டும் என்ேற வம்பிழுகிறான். இப்படிேய ேபசி ெகாண்டு இருந்தால், அவனுக்கு எப்படிேயா? அவளால் ெராம்ப ேநரம் நிதானத்துடன் இருக்க முடியும் என்று ேதான்றவில்ைல.
இப்ேபாேத கண்களில் கண்ணீர் இேதா இேதா என்று பயமுறுத்துகிறது. ேமேல அவங்க அம்மா ேவறு காத்து இருக்காங்க. இங்ேக ெபாது இடத்தில் யாராவது பார்த்தாலும் நன்றாக இருக்காது. உடனடியா சுருக்ெகன்று அவனுக்கு ேகாபம் வருவது மாதிாி ஏதாவது ெசால்லி விட்டு கிளம்ப ேவண்டியதுதான் என்று மனதிற்குள் முடிெவடுத்து விட்டு அவன் புறம் திரும்பினாள். “உங்களுக்கு நிைறய ேநரம் இருக்கு ேபால . எனக்கு இப்படி சாவகாசமா ேபச ேநரம் இல்ைல. நீங்கதாேன ேபசணும் என்று ஸ்லிப் ெகாடுத்தீங்க. நீங்க என்ன ெசால்ல வந்தீங்க? ஏதாவது இருந்தால் ெசால்லுங்க. இல்ைல என்றால நான் கிளம்புகிேறன்”, என்று கறாராய் ெசான்னாள் பாரதி. “ஓேக பாரதி ேஜாக்ஸ் அபார்ட். என்ன பிரச்ைன உனக்கு? அம்மாவுக்கு உடம்பு சாி இல்ைல. ேசா வாட்? சீக்கிரேம எல்லாம் சாியாகி விடும். கவைல படாேத. ஒரு மாசம் ஏன் ெரண்டு மாசம் கூட ேபாகட்டும். எல்லாம் சாதாரணமான பிறகு நான் எங்க அம்மாவிடம் நம் திருமணம் பற்றி பக்குவமாக எடுத்து ேபசுகிேறன். அதுவைர …” “இல்ைல சார், ப்ளீஸ் நான் ெசால்வைத ெகாஞ்சம் காது ெகாடுத்து ேகளுங்க. சும்மா பிடிவாதம் பிடிக்காதீங்க. நீங்க இனிேமல் உங்க அம்மாவிடம், என்ைன கல்யாணம் ெசய்து ெகாள்வது பற்றி ேபச ேவண்டாம். அவங்களுக்கு பிடிக்காமல் ேபாகலாம். உங்களுக்கு நிச்சயமா என்ைன விட நல்ல ெபாண்ணா கிைடப்பாள்…” “ப்ச்! ஸ்டாப் திஸ் நான்ெசன்ஸ் பாரதி. நல்ல ெபாண்ணுங்க எத்தைனேயா ேபர் இருப்பாங்க. எனக்கு பிடிக்க ேவண்டாமா?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “எல்லாம் பிடிக்கும். ெகாஞ்ச நாள் என்ைன பார்க்காமல் இருந்தால், தன்னால் என் நிைனவு மறந்து விடும். அதற்கு பின், உங்க அம்மா பார்க்கும் நல்ல ெபண்ைண திருமணம் ெசய்தால்…” “ம்ம்ம், திருமணம் ெசய்தால் அப்புறம்…” ேகாபமாக இைடயிட்டான். “கண் பார்க்காதது கருத்தில் நிற்காது…”, அவள் ெசால்ல ஆரம்பித்த உடேனேய ைக காட்டி நிறுத்தினான். “நீ ேபசுவது என் மனைத பற்றி பாரதி. என் மனைச பற்றி என்ைன விட உனக்குத்தான் அதிகம் ெதாியுேமா?”, என்று எாிச்சைல அடக்கியபடி ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “உங்க மனசு என்று தனியாக ஒன்றும் இல்ைல. எல்ேலாருக்கும் ஒேர நியதிதான்”, என்று ேவகமாக பதில் ெசான்னாள் பாரதி. “ெபாதுவான நியதி அப்படி இருக்கலாம் பாரதி. ஆனால் நான் லண்டனில் மூன்று மாதம் இருந்ேதேன? அதற்கு முன்னால நம்மிைடேய எவ்வளவு பழக்கம் பாரதி? எதைன முைற பார்த்து என்ன ேபசி இருந்ேதாம்? ஆனால் எனக்கு உன் நிைனவு இருந்தேத?”, அவளுக்கு தன்ைன புாிய ைவத்து விடும் ேவகத்தில் அவனும் சான்று காட்டி விளக்கினான். “அது மூன்று மாதம்தாேன? கூட மூன்று மாதம் இருந்து இருந்தால்…” “இது விதண்டாவாதம் பாரதி”, எாிச்சேலாடு ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “இல்ைல நடப்பு உண்ைம…” இந்த வாதத்திற்கு முடிவு இல்ைல. இவள் ஏற்கனேவ ஒரு முடிவு எடுத்து விட்டாள். இப்ேபாது இவைள சமாதானம் ெசய்வது கஷ்டம். அம்மா எந்த ேநரத்திலும் தன்ைன அைழக்கலாம். இவளுக்கும் ேவைல இருக்கும். இருவரும் அதிகம் காயப்படாமல், ேபச்ைச எப்படி முடிப்பது என்று அவசரமாக ேயாசித்தான் அருண்ெமாழி. “சாி பாரதி உன் வழிக்ேக நான் வருகிேறன். இன்னும் ஆறு மாதம் இல்ைல, ஆறு வருஷம் ஆனாலும், எனக்கு உன் நிைனவு மறக்காது என்று நான் ெசால்கிேறன். இப்ப என்ன பண்ண ேபாகிறாய்? தீர்மானமான குரலில் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ஆறு மாசம் கழித்து வந்து இேத வார்த்ைதைய ெசால்லுங்க அப்ப பார்க்கலாம். ஆனால் அது வைர நாம் சந்திக்க ேவண்டாம். ந..டு..வி..ல், ஒ..ரு..ேவ..ைள நடுவில், எனக்கு பிடித்த மாதிாி ஒரு
வாழ்க்ைக அைமந்தால், நான் அைத ேதர்ந்ெதடுக்க எனக்கு எந்த தைடயும் இருக்க கூடாது என்று நிைனக்கிேறன். அேத மாதிாி உங்களுக்கும் எந்த தைடயும் இல்ைல என்பைத ெசால்லத்தான் இங்ேக வந்ேதன். நீங்க எனக்காக காத்து இருக்க ேவண்டாம்…” அவ்வளவுதான் விஷயம். உங்க அம்மாைவ ேமேல அம்மாவுடன் துைணக்கு ைவத்து விட்டு வந்து இருக்கிேறன். ெராம்ப ேநரம் ஆனால் நன்றாக இருக்காது. நான் கிளம்புகிேறன்”, என்று ெசால்லி விட்டு எழுந்தாள் பாரதி. “இதுதான் உன்ேனாட முடிவா?”, என்று நிதானமான குரலில் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ஆமாம்”, அழுத்தமாக ெசான்னாள் பாரதி. “ஆல்ைரட். உன்ேனாட முடிைவ நான் மதிக்கிேறன். அதுல ஒரு சின்ன கெரக்ஷன். ஆறு மாசம் இைடெவளி ேவண்டும் அவ்வளவுதாேன? உங்க அம்மாவிற்கு சர்ஜாி முடிஞ்சு டிஸ்சார்ஜ் ஆற வைரக்கும் நான் வருேவன். அதுக்கு அப்புறம் உன்ேனாட ெடஸ்டிங் ைடம் வச்சுக்ேகா. காந்திஜியின் சிஷ்ைய என்று நிரூபிக்கிறாயாக்கும்? எனக்கு ஒன்றும் பிரச்ைன இல்ைல. ஆறு மாசம் கழித்து வந்து உன்ைன நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிேறன். ேபாதுமா? இப்ப சந்ேதாஷம்தாேன?”, என்று ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “இல்ைல. இந்த வார்த்ைதக்கு நான் எப்படி சந்ேதாஷ படுவது? ஆறு மாத இைடெவளியில் உங்களுக்கு ேவற ஏதாவது ெபாண்ணு பிடித்தால், கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ேவன். உனக்காக காத்து இருக்க மாட்ேடன் என்று ெசான்னால் இன்னும் ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கும்”, என்று ேவறு புறம் திரும்பியபடி கசந்த குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. அவளின் மன நிைலைய துல்லியமாக உணர்ந்த அருண்ெமாழி ஒரு எட்டு அருகில் வந்து அவளின் முகவாைய ஒரு விரலால் பற்றி நிமிர்த்தினான். அவைள ேநராக பார்த்து, “சாி பாரதி, இந்த ஆறு மாத இைடெவளியில், உன்ைன விட ேவறு ஒரு ெபண் என் மனைத கவர்ந்தால், நிச்சயம் அவைள உனக்காகேவ, உன்னுைடய சந்ேதாஷத்திற்காகேவ கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்கிேறன். திஸ் இஸ் எ ப்ராமிஸ். ேபாதுமா? பீ ேஹப்பி “, என்று புன்னைக ெசய்து கண்கைள சிமிட்டினான். இத்தைன ேநரம் அவன் முடியாது முடியாது என்று ெசான்ன ேபாது எல்லாம் அவைன சம்மதம் ெசால்ல ைவக்க, ெவகுவாக ேபாராடியவள், இப்ேபாது அவன் சத்தியேம ெசய்து ெகாடுத்த ேபாது, அைத நம்ப முடியாமல், அவைனேய பார்த்தபடி விக்கித்து நின்றாள் பாரதி. தான் என்ன அவனிடம் எதிர்பார்க்கிேறாம் என்பேத அவளுக்கு புாியவில்ைல. அவளின் அந்த பாவைனைய பார்த்து ேமலும் புன்னைக விாிய, “எனக்கு சத்தியம் ெசய்து ெகாடுக்க மட்டுமல்ல, அைத காப்பற்றவும் ெதாியும். குட் லக் பாரதி”, என்று ெசால்லி அவளின் கனனத்தில் தட்டி விட்டு கிளம்பினான். ********************************************************** அத்தியாயம் 30 அருண்ெமாழி ேபசி முடித்து நகர்ந்த பின், சில வினாடிகள் அேத இடத்தில் அைசயாமல் நின்று ெகாண்டு இருந்த பாரதி, தன்ைன சமாளித்து அம்மா இருந்த அைறக்கு ெசல்ல பல நிமிடங்கள் பிடித்தது. அவளின் வருைகக்காக காத்து இருந்த மீனாக்ஷி, “வாம்மா, சாப்பிட்டாயா? அம்மா சாப்பிட்டுட்டாங்க. ராஜா ஜூஸ் ெகாண்டு வந்து ெகாடுத்தான். காண்டீனில் பார்த்தாயா? நல்ல இருந்தது. நான் கிளம்பட்டுமா? அம்மாைவ பார்த்துக்கேறன் என்ற ேபாில் உன் உடம்ைப காய விட்டுடாேத”, என்று கன்னத்தில் தட்டி விட்டு அவர் கிளம்பினார். மாியாைத நிமித்தமாக இரண்டு வார்த்ைத ேபசி வழி அனுப்ப ேவண்டும் என்று கூட அவளுக்கு ேதான்றவில்ைல. இவருக்கு ஜூஸ் வாங்க ேபாய், ெவறும் ைகயுடன் திரும்பி வந்து இருக்கிேறாம் என்ற குற்ற உணர்வில், அவன் இவர்களுக்கு வாங்கி வந்தான் என்பதும் ேசர்ந்து ெகாள்ள தைலைய மட்டும் ஆட்டி ைவத்தாள். மீனாக்ஷி அம்மா விைடெபற்று ெசன்ற பிறகு, நாற்காலியில் சாய்ந்து கண்கைள மூடி அமர்ந்து இருந்த பாரதி ஓய்ந்து ேபாய் இருந்தாள். அவளுைடய மனம் குழம்பி ேபாய் இருந்தது.
அருண் அப்படி தான் ேகட்டபடி கல்யாணம் ெசய்து ெகாள்கிேறன் என்று சர்வ சாதரணமாய் சிாித்தபடி, சத்தியம் பண்ணியைத ஜீரணிக்க முடியவில்ைல என்பைத வருத்தத்துடன் உணர்ந்தாள் பாரதி. தான் ேகட்டது நடந்துவிட்டது என்று சந்ேதாஷமாகதாேன இருக்க ேவண்டும். ஏன் அப்படி இல்ைல என்று தன்ைன தாேன ேகள்வி ேகட்டாலும் பதில்தான் ெதாியவில்ைல. எல்லாவற்ைறயும் இழந்து விட்ட ெவறுைமைய அந்த வினாடியில் உணர்ந்தாள். எவ்வளவு ேநரம் அப்படி இருந்தாேளா? ‘பாரதி’, என்ற அம்மாவின் அைழப்பு ேகட்டு கண்கைள திறந்தவளுக்கு அதுவைர கண்களில் ேகார்த்து இருந்த நீர் அவசரமாய் கன்னங்களில் வழிந்து ஓடியது. “என்ன பாரதி, ஏண்டா அழற?”, என்று பலவீனமான குரலில் ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “ஒண்ணும் இல்ைலம்மா. நான் ெகாஞ்சம் கீேழ ேபாய் வந்ேதன். மீனாம்மா சாப்பாடு ெகாடுத்ேதன் என்று ெசான்னங்க. சாப்பிட்டீங்களா?”, என்று இயல்பான குரலில் விசாாித்தாள். கிட்ேட வா, என்று ஜாைட காட்டி அைழத்த ராேஜஸ்வாியின் அருேக, கட்டிலில் அமர்ந்தவளின் ைககைள பற்றி, “ம்ம்ம் சாப்பிட்ேடன் பாரதி. மீனாம்மா உன்னிடம் என்ன ேகட்டாங்க?”, என்று விசாாித்தார். “மீனாம்மாவா …”, என்று ஒரு கணம் தயங்கியவள், “உங்கைள நல்லா பார்த்துக்க ெசான்னாங்க. ஏதாவது உதவி ேதைவ பட்டால் ெசால்ல ெசான்னாங்க. ஆபேரஷன் அன்று வந்து கூட இருக்கிேறன் என்று ெசான்னாங்க. ஏன்மா என்ன விஷயம்?”, என்று புாியாமல் ேகட்டாள் பாரதி. “ஷ்! அதில்ைல பாரதி. நீ கீேழ ேபாவதற்கு முன்னால், அங்ேக ெவளிேய வச்சு… என்னேவா ெசான்னாங்க. நீ ெராம்ப ேகாபமா ேபசினாய். அது என்ன என்று ேகட்ேடன்”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “ப்ச்! அைத விடுங்கம்மா. ேதறாத ேகஸ்…”, என்று முடிக்க பார்த்தாள் பாரதி. “ெசால்லு பாரதி, எதுவா இருந்தாலும் எனக்கு ெதாியனும்”, என்று கண்டிப்பாக ேகட்டார். “உங்க உடம்பு ேதறி நீங்க வீட்டிற்கு வந்த பிறகு எல்லா விபரமும் ெசால்கிேறன். இப்ப உங்க உடம்ைப மட்டும் பார்த்துேகாங்கம்மா. இப்ேபாைதக்கு ேவறு எைதயும் நிைனத்து குழப்பி ெகாள்ளாதீங்க ப்ளீஸ், உங்களுக்கு ெதாியாமல், ெசால்லாமல் எந்த விஷயமும் நிச்சயமா நான் ெசய்ய மாட்ேடன். நான் உங்க ெபாண்ணும்மா”, என்று அவாின் ைகைய பற்றி அழுத்தி உறுதியாக ெசான்னாள் பாரதி. அவளின் ைககளுக்குள் இருந்த தன்னுைடய ைகைய ேவகமாக இழுத்து ெகாண்டு, “ராஜன் பாபுவுடன் உனக்கு நடக்க ேபாவதாக இருந்த கல்யாணம் நின்று விட்டதா? அைத நீேய நிறுத்தி விட்டாயா?”, என்று அவைள பார்த்து கடினமான குரலில் ேகட்டார். “ஆமாம்மா. ஆனால் அவன்…”, என்று கவைலேயாடு இழுத்தாள் பாரதி. ஒரு ைகைய உயர்த்தி அவள் ேபசுவதற்கு தைட ேபாட்டவர், “ராம் யாரு…”, கத்தியின் கூர்ைமயுடன் அடுத்த ேகள்விைய ேகட்டார் “ராம்… ராம் யாரு…”, அவளும் ெதாியாத மாதிாி ேகள்விைய திருப்பி படித்தாள். உள்ளுக்குள் உதறல் வந்தது. அம்மாவிற்கு இவ்வளவு விஷயம் எப்படி ெதாிந்தது? யார் ெசால்லி இருப்பா? “பாரதி, நடிக்காேத, நீ ேபானில் ெசான்னைத நாேன ேகட்ேடன்…” அவசரமாக சுதாாித்து, “ஒ! அவரா, ராம் என்னுடன் ேவைல பார்ப்பவர். அவ்வளவுதான். நான் ேவைலைய விட்டு நின்று விட்ேடேன? அது கூட இனிேமல் ெசால்ல முடியாது. இனி அவருக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்ைல. நீங்க இவ்வளவு தூரம் கவைல பட ேவண்டிய அவசியமும் இல்ைல”, என்று ெதளிவான குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “பாரதி…”, என்று ேயாசைனேயாடு அவைள கூர்ைமயாக ஆராய்ந்தார் ராேஜஸ்வாி.
“என்னம்மா என் ேமேல நம்பிக்ைக இல்லாத மாதிாி துருவி துருவி ேகள்வி ேகட்கறீங்க?”, என்று வருத்தமான குரலில் பாரதி ேகட்க அங்ேக வீழ்ந்தார் ராேஜஸ்வாி. “அப்படி இல்ைல பாரதி. உன்ேனாட வாழ்க்ைக நல்லபடியா இருக்கணுேம என்ற அக்கைறதான். நான் ேகட்காமல் ேவறு யார் ேகள்வி ேகட்பா? சாி அது ேபாகட்டும். இப்படி இத்தைன நாள் என்ைன ஆஸ்பத்திாியில் ைவத்து இருக்கிறீர்கேள? என்ன ெசலவாகும்? இப்படி ஒரு ைவத்தியம் எனக்கு ேதைவதானா?”, என்று ேகள்வி ேகட்டு ேபச்ைச திைச திருப்பினார். “அட ேபாங்கம்மா, உங்களுக்கு ெசய்யாமல் நாங்க ேவற யாருக்கு ெசய்வதாம்? எல்லாம் நீங்களா இழுத்து ெகாண்டது? உடம்ைப பார்த்து ெகாள்ளாமல் சின்ன குழந்ைத மாதிாி இருந்தால் இப்படித்தான்”, என்று அதட்டலாக ெசால்லி சமாளித்தாள் பாரதி. “எப்படியும் அஞ்சு ஆறு லட்சம் ஆகும் ேபால இருக்ேக பாரதி. கிட்னி ேவற நீ ெகாடுக்கிறாயா? உன்ேனாட வாழ்க்ைக பற்றி ெகாஞ்சமாவது ேயாசித்தாயா?”, என்று ேகட்கும்ேபாேத அவருக்கு கண்கள் கலங்கியது. “ஷ்! அம்மா ப்ளீஸ், அழக்கூடாது. ெகாஞ்சம் மாற்றி ேயாசித்து பாருங்க. உங்க நிைலைம எனக்கும் என்ேனாட நிைல உங்களுக்கும் இருந்தால், நீங்க எனக்கு கிட்னி ெகாடுக்க ேயாசிப்பீங்களா அம்மா?”, என்று அவாின் முகத்ைத பற்றி நிமிர்த்தி கண்கைள துைடத்தபடி ேகட்டாள் பாரதி. அவாின் ெமௗனேம அவளுக்கு ேதைவயான பதிைல ெசால்ல, “பின்ேன, நான் மட்டும் எப்படிம்மா ேயாசிப்ேபன்? உங்களுக்கு என் ேமேல இருக்கும் அக்கைற எனக்கு உங்க ேமேல இருக்க கூடாதா? தப்பா?”, என்று அவைரேய ேகள்வி ேகட்டாள் பாரதி. “இருந்தாலும் ெசலைவ நிைனத்தால் எனக்கு பயமா இருக்ேக பாரதி. அப்பா எப்படி சமாளிப்பாேரா?”, என்று கவைலேயாடு ெசான்ன ராேஜஸ்வாியின் ேதாைள பற்றி அழுத்தினாள் பாரதி. “அப்பா நல்லா சம்பாதிக்கும்ேபாது எனக்கு கல்யாணத்திற்கு என்று ேசர்த்து வச்சீங்கேள நைக, அதுதான் இப்ப ைக ெகாடுக்க ேபாகுது. நீங்க நல்லபடியாக வீடு திரும்பி விட்டால், இது மாதிாி எவ்வளேவா நைக வாங்கலாம் அம்மா. அப்பா ெவங்கட் அண்ணாவிடம் நைகைய ெகாடுத்து பணம் புரட்டி தர ெசால்லி இருக்காங்க. நாைளக்கு ஏற்பாடு பண்ணிடுவார். இதுக்ெகல்லாம் கவைலபடக்கூடாது ராஜி, இது உன் ேவைல இல்ைல”, என்று அதட்டலாக ெசான்னாலும், அவளின் அன்பும் அக்கைறயும் புாிந்து அவாின் வருத்தம் ேமலும் ெபருகி கண்களில் நீராக வழிந்து ஓடியது. காாில் ஏறிய மீனாக்ஷி, “ராஜா , கயைல ஒரு பார்ைவ பார்த்து விட்டு திருச்சிக்கு ேபாலாமா?”, என்று ஆவேலாடு விசாாித்தார். “இல்ைலம்மா, எப்படியும் ராஜி ஆன்ட்டிக்கு சர்ஜாி முடிவதற்குள் ஒரு நாலஞ்சு தடைவ வருேவாேம? அப்ப பார்த்து ெகாள்ளலாம். இன்னிக்கு ேநரா வீட்டுக்கு ேபாகலாம்”, என்று ெசால்லியபடி சீட்டில் வசதியாக சாய்ந்து கண்கைள மூடி ெகாண்டான். ராஜி ஆன்ட்டி, நாலஞ்சு தடைவ…என்ற வார்த்ைதகைள கவனித்தாலும் அவற்ைற காற்றில் பறக்கவிட்டு, “என்னடா, உடம்பு சாி இல்ைலயா? கைளப்பாக இருக்கா?”, என்று விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “அெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல. ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்குகிேறன்”, என்று ேமற்ெகாண்டு அம்மாவின் விசாரைணைய தற்காலிகமாக நிறுத்தி ைவக்க முயன்றான். “என்ன ெசால்றார் மாப்பிள்ைளேயாட பிெரண்ட்? பார்த்தாயா? இருந்தாரா?”, என்று அவனின் குறிப்ைப அலட்சியம் ெசய்து துருவினார் மீனாக்ஷி. “ம்ம்ம் இருந்தார். பிசியா இருந்ததால், ஒண்ணும் சாியா ேபசைல” “ெராம்ப முக்கியமான விஷயம் ேபச ேபானாேயா?”, விசாரைண ெதாடர்ந்தது.
“ப்ச்! ேவைல விஷயம்மா. இப்ப இருக்கும் ேவைலைய விட ேபாறாங்க. ேவற ஏதாவது நல்ல ேவைலயா பார்த்து…” “ஓேஹா! அது ேவறயா? அப்ப இனி தஞ்ைச விசிட் அடிக்கடி இருக்கும் என்று ெசால்லு” என்று ெசான்ன அம்மாைவ திரும்பி பார்த்து ஆராய்ந்தான் அருண்ெமாழி. “என்னடா அப்படி பார்க்கிறாய்? நீதாேன உன்ேனாட பிெரண்டிற்கு, ஐ மீன் மாப்பிைளேயாட பிெரண்டிற்கு ேவற ேவைல பார்த்து ெகாடுக்கணும் என்று ெசான்னாய். அது சம்பந்தமா அவங்கைள பார்த்து ேபச ேவண்டாமா? அைதத்தான் ேகட்ேடன்” அம்மாைவ நம்பவும் முடியாமல், நம்பாமல் இருக்கவும் முடியாமல், “ம்ம், ஆமா, ைபேயா-ேடட்டா ெநட்ல வாங்கி பதிவு பண்ணி இருக்ேகன். ெகாஞ்ச நாள் ேபாகட்டும். நல்ல சான்ஸ் கிைடத்ததும் ெசால்லணும்”, முணுமுணுத்தான் அருண்ெமாழி. “இந்த மாதிாி ேவைல பார்த்து ெகாடுப்பைதேய உன் முழு ேநர ேவைலயாக மாற்றி ெகாண்டால் என்ன? திருச்சியிேலேய இருக்கலாம். ேவைல ேதடுபவர், ெகாடுப்பவர், இரண்டு ேபாிடமும் ஒரு மாத சம்பளத்ைத சர்வீஸ் சார்ஜ் மாதிாி வாங்கி ெகாண்டு, இருக்கலாம். யாருக்கும் ைக கட்டி பதில் ெசால்ல ேவண்டாம் பாரு. எப்படி நம்ம ஐடியா?”, என்று ஆர்வமாக விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. அவருக்கு மகன் தன்னுடேனேய இருக்க ேவண்டும் என்ற ஆைச. அவர் ெசான்னைத காதில் வாங்கினானா இல்ைலயா என்று ெவளிேய காட்டிெகாள்ளாமல், அைமதியாக இருக்க முயன்று, அம்மா ேமேல ேபச்ைச வளர்க்க விடாமல் தடுப்பதில் ஒருவழியாக ெவற்றி கண்டான் அருண்ெமாழி. அது அன்று மட்டும்தான். அவருைடய விசாரைணயும் ஆராய்தலும் ெதாடர்ந்து ெகாண்ேட இருந்தைத அவன் அறியவில்ைல. ராேஜஸ்வாிக்கு அறுைவ சிகிக்ைச ெசய்ய திட்டமிட்டு இருந்த நாளில், வீட்டில் இருந்த இரண்டு ெபண்களுேம படுக்ைகயில் இருக்க ேவண்டி இருக்கும் என்பதால், மீனாக்ஷி அம்மா காைலயும் தன்னுடன் அைழத்து ெகாண்டு அதிகாைலயிேலேய மருத்துவமைனக்கு வந்து விட்டார். குழந்ைதைய மருத்துவமைன வளாகத்திற்குள் எடுத்து வர ேவண்டாம் என்பதால், ெவங்கட் மட்டும் ெவளிேய இருக்க, மற்றவர்கள் உடன் இருந்தனர். அறுைவ சிகிக்ைச நைடெபறும்ேபாது காத்து இருக்கும் ேநரத்தில், பதட்டமாக இருந்த ராகவைனயும், தமிைழயும், ேதற்றி, இயல்பாக இருக்க ெசய்த அருண்ெமாழிைய மீனாக்ஷி அம்மாவின் பார்ைவ விடாமல் ெதாடர்ந்து ெகாண்ேட இருந்தது. ஆபேரஷன் முடித்து இருவைரயும் அைழத்து வந்த ேபாது தமிழும் ராகவனும், ஓடி ெசன்றனர். சர்ஜாி நடக்கும் ேபாது கூடேவ இருந்த அருண்ெமாழி, அவர்களுக்கு ெவற்றிகரமாக அறுைவ சிகிக்ைச முடிந்து, கண் விழித்து இயல்பாக பாரதி ேபசிய தகவல் அவன்தான் அவாிடம் ெசான்னான். அதுவைர மருத்துவமைனயில் இருந்தான். அதன் பிறகு ஆைளேய காேணாம். பக்கத்தில் எங்ேகயாவது ேபாய் இருப்பான், விைரவில் வந்து விடுவான் என்று அவர் எதிர்பார்த்து வழி ேமல் விழி ைவத்து காத்து இருக்க, அவன் வரேவ இல்ைல. ேபான் பண்ணிய ேபாது திருச்சியில் இருப்பதாக ெசான்னான். அங்ேக எங்ேக ேபானான்? என்ன அவசரம்? மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு காரணம் புாியவில்ைல. ஒன்றும் ெசால்ல கூட இல்ைலேய? என்று அவர் தவித்தார். மீண்டும் அைர மணி ேநரம் கழித்து, அவன் எப்ேபாது இங்ேக வருவான் என்று அறிய திரும்ப முயற்சி ெசய்த ேபாது, “அவன் ெசன்ைனக்கு கிளம்பி விட்டாேன மீனா”, என்று அடுத்த குண்டிைன சுந்தரலிங்கம் தூக்கி ேபாட்டார். “காைலயில் இங்ேக இருக்கும் ேபாது என்னிடம் ெசன்ைனக்கு இன்று திரும்பி ேபாவது பற்றி ெசால்லவில்ைலேய?”, என்று குழப்பத்ேதாடு விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “அைத நீ அவனிடம்தாேன ேகட்கணும்? என்னிடம் ேகட்டால்… அவன் கிளம்பி அஞ்சு நிமிஷம் ஆச்சு…”, என்று நிதானமாக பதில் ெசால்ல மீனாட்சிக்கு தைல சுற்றியது. கயல் ெசான்னது , தான் நிைனத்தது எல்லாம் தவறா? என்ற குழப்பம் மீண்டும் தைலதூக்கி அவைர திணற அடித்தது.
ராேஜஸ்வாியின் படுக்ைகயின் அருேக, ராகவன் காத்து இருக்க, தமிேழா பாரதியின் படுக்ைகயின் அருகில் தவம் இருந்தான். சர்ஜாி நடக்கும்ேபாது கூடேவ இருந்தவன், அவர்களுக்கு ெவற்றிகரமாக அறுைவ சிகிக்ைச முடிந்து விட்டது என்று மருத்துவர்கள் ெசான்ன வினாடியில், அருண்ெமாழி ெவளிேய ெசன்றைத மீனாக்ஷி பார்த்தார். ஆனால் அதன் பிறகு ஆைளேய காேணாம். பக்கத்தில் எங்ேகயாவது ேபாய் இருப்பான், விைரவில் வந்து விடுவான் என்று அவர் எதிர்பார்த்து வழி ேமல் விழி ைவத்து காத்து இருக்க, அவன் வரேவ இல்ைல. ேபான் பண்ணிய ேபாது திருச்சியில் இருப்பதாக ெசான்னான். அங்ேக எங்ேக ேபானான்? என்ன அவசரம்? மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு காரணம் புாியவில்ைல. ஒன்றும் ெசால்ல கூட இல்ைலேய? என்று அவர் தவித்தார். மீண்டும் அைர மணி ேநரம் கழித்து, அவன் எப்ேபாது இங்ேக வருவான் என்று அறிய திரும்ப முயற்சி ெசய்த ேபாது, “அவன் ெசன்ைனக்கு கிளம்பி விட்டாேன மீனா”, என்று அடுத்த குண்டிைன சுந்தரலிங்கம் தூக்கி ேபாட்டார். “காைலயில் இங்ேக இருக்கும் ேபாது என்னிடம் ெசன்ைனக்கு இன்று திரும்பி ேபாவது பற்றி ெசால்லவில்ைலேய?”, என்று குழப்பத்ேதாடு விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “அைத நீ அவனிடம்தாேன ேகட்கணும்? என்னிடம் ேகட்டால்… அவன் கிளம்பி அஞ்சு நிமிஷம் ஆச்சு…”, என்று நிதானமாக பதில் ெசால்ல மீனாட்சிக்கு தைல சுற்றியது. கயல் ெசான்னது , தான் நிைனத்தது எல்லாம் தவறா? என்ற குழப்பம் மீண்டும் தைலதூக்கி அவைர திணற அடித்தது. அடுத்து வந்த இரண்டு வாரங்களில் பாரதிக்கும், அவளின் குடும்பத்தினருக்கும் நிைறய நல்ல ெசய்திகள் வந்து ேசர்ந்தது. பல குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் அவர்களின் வாழ்வில் நடந்தது. முதலாவது முக்கியமான ெசய்தி ராேஜஸ்வாிக்கு ெவற்றிகரமாக சிறுநீரக மாற்று அறுைவ சிகிக்ைச முடித்து, அவாின் உடல், ெவளியில் இருந்து ெபாருத்தப்பட்ட சிறுநீரகத்ைத ஏற்று ெசயல்பட ெதாடங்கி விட்டது என்று மருத்துவர்கள் மகிழ்ச்சிேயாடு ெதாிவித்தனர். பாரதிக்கும் சிறு வயது என்றாலும், ஒரு ெபாிய அறுைவ சிகிக்ைச முடித்த பிறகு ெதாடர்ந்து கண்காணிப்பில் ைவத்து இருந்து, அவளின் உடல்நிைலயும் திருப்திகரமாக இருப்பைத மருத்துவர்கள் உறுதி ெசய்தனர். இன்னும் மூன்று வாரங்கள் அதிகம் அைலயாமல் ஓய்ெவடுத்தபின்பு, இயல்பு வாழ்க்ைகக்கு திரும்பலாம் என்று நிச்சயமாக ெசான்னார்கள். அடுத்து தமிழ், அந்த மாவட்டத்தில் முதல் மாணவனாக ேதர்ச்சி ெபற்றேதாடு, அவன் பாரதியிடம் சவால் விட்டு ெசான்ன, ஆயிரத்தி நூற்றி ஐம்பைதயும் தாண்டி ஆறு மதிப்ெபண்கள் ெபற்று இருந்தான். வாங்கி இருந்த மதிப்ெபண்கைள பார்க்கும்ேபாது திருச்சி ாீஜனல் எஞ்சினியாிங் கல்லூாியில், அவன் விரும்பிய பாடம் கிைடக்கும் என்பது உறுதியாகி விட, பாரதி தம்பியின் விருப்பத்திற்கு அம்மா குறுக்ேக நிற்காமல் பார்த்து ெகாண்டதால், அங்ேக சந்ேதாஷம் பூரணமாகேவ நிலவியது. அடுத்து திருச்சியில் ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்க தமிழுக்கு ேதைவயான ஏற்பாடுகைள சுந்தரலிங்கம் பார்த்து ெசய்ய, கயல், தஞ்ைசயில் இருந்து குருங்குளம் சுமார் இருபது கிேலாமீட்டர் தூரம், ராகவன் சார் தினமும் அைலய ேவண்டாம், இங்ேக வந்து விட்டால், நாேன ஆன்ட்டிக்கு ேவண்டியைத பார்த்து ெசய்ேவேன என்று ெசால்லி அவர்களின் இருப்பிடத்ைத சர்க்கைர ஆைலயின் குவார்ட்டர்சுக்கு மாற்றினாள். “எனக்கு புத்தகம் எழுத ஒரு துைண ேவண்டும் பாரதி, இப்ேபாது நீதான் ேவைலக்கு ேபாகவில்ைலேய? ெகாஞ்ச நாள் அைலச்சல் இல்லாமல் இரண்டு மாதமாவது ஓய்வு எடுத்து ெகாண்டு அதன் பிறகு, நீ படித்த படிப்பிற்கு ஏற்ற ெவளி ேவைலக்கு ேபாகலாம்”, என்று ெசால்லி, அவைள சம்மதிக்க ைவத்து, பாரதிைய திருச்சிக்கு தன் வீட்டிற்கு அைழத்து ெகாண்டார் மீனாக்ஷி. அவளுைடய உடல் நிைலையயும், ஆேராக்கியத்ைதயும் கவனமாக பார்த்து ெகாள்ேவன். அேதாடு சம்பளமும் ேசர்த்து தருகிேறன் என்று ெசான்ன பிறகு, அதுவும், தனக்கு உடல் நிைல சாி இல்லாத ேபாது மீனாக்ஷி அம்மா ெசய்த உதவிகைள, கண்கூடாக பார்த்த பிறகு எப்படி மறுப்பது? அப்ேபாது மட்டுமல்லாமல், அவருைடய ெபண் இப்ேபாது கூட ராஜிக்கு பார்த்து பார்த்து ெசய்கிறாேள?
இந்த மாதிாி சூழலில், மீனாக்ஷி, பாரதிைய தன்னுைடய உதவிக்கு ேவண்டும். என்னுைடய மகைள ேபால நான் பார்த்து ெகாள்ேவன் என்று உறுதி ெகாடுத்த பின், ராகவன் – ராேஜஸ்வாி தம்பதியினரால் அந்த ேவண்டுேகாைள மறுக்க முடியவில்ைல. ********************************************* அத்தியாயம் 31 அறுைவ சிகிக்ைசக்கு முன்பு ராேஜஸ்வாி இருந்த அைறயிேலேய கூடுதலாக ஒரு படுக்ைக அைமத்து இருவரும் இருந்ததால், மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு அருண்ெமாழியின் நடவடிக்ைககைள கவனிப்பது எளிதாகேவ இருந்தது. ஆனால் அவர்களின் கூடேவ முழு ேநரமும் ெசலவு பண்ணிய இந்த ஒருநாளில், அருண்ெமாழி -பாரதி இருவருக்கும் இைடேய குறிப்பிட்டு ெசால்லும்படியான ெநருக்கம் இருப்பதாக எண்ண முடியவில்ைல. பாரதியிடம் ஒதுக்கம் அதிகமாகேவ ெதாிந்தது. இருவரும் ேநருக்கு ேநர் நின்று ேபசுவைத கூட அவரால் பார்க்க முடியவில்ைல. இன்னும் ெசால்ல ேபானால், அருண்ெமாழி தமிழிடம் காட்டிய ெநருக்கம் பாரதியிடம் காட்டிய அக்கைறைய விட அதிகமாக இருந்தது. அறுைவ சிகிக்ைச முடிவு ெபற்ற மறுநாள், அவனுைடய ேதர்வு முடிவு வந்து விட, முந்ைதய நாள் அறுைவ சிகிக்ைச ெவற்றிகரமாக முடிந்த ேபாது அைடந்த சந்ேதாஷத்ைத விட அதிகமாக அைடந்தான் என்று அவருக்கு ேதான்றியது. தான் ெசன்ைனயில் இருந்த ேபாதும், மாவட்டத்தில் முதலாவதாக வந்த அவைன வாய் வார்த்ைதயாக பாராட்டியேதாடு நில்லாமல் தன்னுைடய டிைரவருக்கு ேபான் பண்ணி ெசால்லி, இனிப்புகள் வாங்கி அைனவருக்கும் ெகாடுத்தான். அவனுைடய ேமல் படிப்பு ெதாடர்பாக கவுன்சலிங் ேததி, அதற்கான ேபாக்குவரத்து, தங்கும் வசதி அைனத்திற்கும் ேபானிேலேய ஏற்பாடு ெசய்தான். ராஜா சார், ராஜா சார் என்று தமிழும் அவன் புகைழ பாடி வர, அருண்ெமாழியும் ெசால்லாமல் ெகாள்ளாமல், பாரதிைய அந்த நிைலயில் விட்டு விட்டு ெசன்ைனக்கு கிளம்பிய விதமும் மனைத உறுத்த, கயல் சந்ேதகம் தவேறா என்று அவருக்கு ேதான்ற ஆரம்பித்தது. திருச்சியில் இருந்து அன்று பிற்பகல் ரயிலில் ெசன்ைன புறப்பட்ட அருண்ெமாழிக்கு உடல் மட்டும் அங்கிருக்க, உயிைர தஞ்ைசயில் விட்டு விட்டு பயணம் ெசய்வது ேபால ேதான்றியது. அவள்தான் நிைலைம புாியாமல் ஏேதா உளறினாள், என்று ெதாிந்த பிறகும், தான் ேதைவ இல்லாமல் அப்படி சத்தியம் ெசய்து ெகாடுத்து இருக்க ேதைவ இல்ைல என்று இப்ேபாது ேதான்றியது. தன்னுைடய குடும்பத்தில் பாசமும் பற்றுதலும் பல ேபருக்கு இருப்பது புதிதில்ைல என்றாலும், இந்த சின்ன வயதில், அம்மாவின் நலனுக்காக உடல் உறுப்பு தானம் ெசய்ய ஒத்துெகாண்ட பாரதியின் ேமல் அவனுக்கு தனி மாியாைத ேதான்றியது. முதல் பார்ைவயிேலேய அந்த குறும்பு சிாிப்பும், ‘நீ என் கட்டுபாட்டிற்குள்’, என்ற அதட்டலான வார்த்ைதகளும் அவனின் மனைத கவர்ந்தது உண்ைமதான். ஆனால் அதற்கு பிறகு, அவைள அருகிருந்து பார்க்கும் ேபாது, அவளின் குணாதிசயம் பற்றி அறியும்ேபாது, அந்த ஈர்ப்பு ேமலும் வளர்ந்து, அவனின் மனம் முழுக்க இன்று நீக்கமற நிைறந்து நிற்கிறாள். இேத மாதிாி உணர்வு அவளுக்கும் இருக்கிறது என்பைத ‘அந்த ஒரு கணத்தில்’, ஒரு பார்ைவயில் உணர்த்தினாேள? மனம் மீண்டும் ‘அந்த வினாடிைய’, ேநாக்கி பைட எடுத்தது. அறுைவ சிகிக்ைச முடிந்த பிறகு, அவர்களுக்கு சுய நிைனவு திரும்ப சுமார் ஆறு மணி ேநரம் ஆகலாம் என்று மருத்துவர்கள் ெதாிவித்து இருந்ததால்,”அம்மா காைலயில் நாலு மணிக்கு எல்லாம் வந்துட்டீங்க. இன்று இரவும் நீங்க விழித்து இருக்க ேவண்டி இருக்கலாம். காாில் ேபாய் ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்குங்க. நான் அவர்கள் விழித்த உடேன வந்து நான் எழுப்புகிேறன்”, என்று அனுப்பி ைவத்தான் அருண்ெமாழி.
ேதன்ெமாழி அம்மாைவ ேதடுவதால், கீேழ மருத்துவமைன வளாகத்தில் தான் காத்து இருப்பதாக ெவங்கட்டிடம் இருந்து ேபான் வர, கயலும், அருண்ெமாழியிடம், ‘ெகாஞ்சம் பார்த்துக்ேகா, உனக்கு நான் ெசால்லனுமா என்ன?’, என்று ெவளிேய ெசன்றாள். சர்ஜாி முடித்து வந்ததில் இருந்த பாரதியின் அருேக இருந்த தமிழ், பாரதியின் ெமாைபலில் அைழப்பு வர, அைத எடுத்து ெகாண்டு வாசலுக்கு ெசன்ற வினாடியில், அைறக்குள் ேவறு யாரும் இல்லாத அந்த ேவைளயில், அவனுக்கு தன்னுைடயவைள பார்த்து ரசிக்க ேவண்டும் என்ற ஆவலில் எழுந்து அருகில் வந்தான் அருண்ெமாழி. அவைள அருகில் பார்த்து முழுசாய் பத்து நாட்கள் ஆகிறது. அந்த பார்ட்டி ஹாலில், ெவண்ணிற ஆைடயில் , ‘ராம்’, என்று ெபயைர ெசால்லும்ேபாது ெவட்கத்துடன் ெகாஞ்சி சிாித்தவைள, மனகண்ணில் ெபாக்கிஷமாய் ெபாத்தி ைவத்து, அவ்வப்ேபாது பார்த்து ரசித்து வந்த அருண்ெமாழிக்கு, இன்னும் ஆறு மாத காலம் இவைள பார்க்க முடியாது என்ற எண்ணம் தாக்கியது. அந்த இைடெவளிைய சமாளிக்கும் வைகயில், அவைள சில நிமிடங்கள் பார்த்து விட ேவண்டும் என்ற ஆைசயில் கட்டிலின் அருகில் நாற்காலிைய இழுத்து ேபாட்டு ெநருங்கி அமர்ந்து அவளின் ைககைள பற்றி கன்னத்தில் அழுத்தி ெகாண்டான். ‘இத்தைன ெபாிய காாியத்ைத அம்மாவின் நலனுக்காக சுயநலம் கருதாமல் ெசய்தவள், தன் ேமல் ைவத்த அக்கைறயும் அவனுக்கு புாியாமல் இல்ைல. அவைள ெநருங்கி அமர்ந்து, கண்மூடி படுத்து இருந்தவேளாடு மானசீகமாய் ேபச ஆரம்பித்தான். “ேஹய் ரதி, நிஜமாேவ உனக்கு ெராம்ப ெபாிய மனசுதான் ஒத்து ெகாள்கிேறன். உங்க அம்மாவிற்கு கிட்னி ெடாேனட் பண்ணினதுக்காக ஒண்ணும் நான் இைத ெசால்லைல. நீ லவ் பண்றவன், நல்லா இருக்கனும் என்பதற்காக, அவனுக்கு ேவற ஒரு கல்யாணம் பண்ணி ைவக்கணும் என்று அவனிடேம ேகட்டாய் பாரு. அைத வச்சு ெசால்ேறன். நீ ெராம்ப கிேரட் தான்”, என்று ெபருைமயாய் ெசான்னான். “அக்கைற எல்லாம ஓேக தான். ஆனால் நீ உன் காதலன் ேமேல இருக்கும் அக்கைறயில் பாதியாவது, அவனும் உன் ேமேல ைவத்து இருப்பான் என்பைதத்தான் ேயாசிக்க மறந்து விட்டாய்”, என்று ெசல்லமாய் குட்டினான். “நீ வாிஞ்சு வாிஞ்சு ேகட்டதனால்தாேனநான் ேவற ெபண்ைண பிடித்து இருந்தால் கல்யாணம் பண்ணிெகாள்கிேறன் என்று நான் ப்ராமிஸ் பண்ணிேனன். அதுக்கு ஏண்டா குட்டி உன் மூஞ்சி அவ்வளவு சின்னதாக ேபாய் விட்டது?”, என்று ேகலி ெசய்தான். “ஆறு மாசம் ஆறு நிமிஷமாய் ேபாய் விடும்டீ, அப்புறம் வந்து உன்னிடம் நான் இந்த ஆறு மாசத்தில் எனக்கு ேவற எந்த ெபண்ைணயும் பிடிக்கவில்ைல. நீ ெசான்ன ைடம் முடிஞ்சு ேபாச்சு, இப்ப என்ைன கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா என்று ெசான்னால் என்ன ெசய்வாயாம்?”, என்று ேகள்வி ேகட்டு மடக்கினான். “எங்க அம்மாவிற்கு உன்ைன பிடிக்காமல் ேபாகலாம் என்று உளறினாேய? எங்க அம்மாவும் என்ைன மாதிாி தான் ெதாிஞ்சுக்ேகா. அவங்களும் முதல் பார்ைவயிேலேய ஃபிளாட். அைத சாியா ெதாிஞ்சுக்காமல் நான்தான் லூசு மாதிாி ேபசி ெகாண்டு இருந்ேதன் என்றால், உனக்கு நான் ெபாருத்தமாக இருக்க ேவண்டாமா என்று நீயும் அேத மாதிாி லூசுத்தனமா ேபசுகிறாய். என்ன பண்ண?”, என்று அலுத்து ெகாண்டான். “ஆனால் ஒண்ணு, நீயும் நானும் ெபாருத்தமான ேஜாடி என்று நிரூபிக்க, இந்த ஒரு காரணம் ேபாதும், நான் அம்மா சாியான ஆள் பற்றி ேபசுகிறார்கள் என்பது புாியாமல், அவர்கள் ேபசுவைத ேகட்காமல், உன்ைன திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள முடியாது என்று மறுத்ேதன். ஆனால் நீ அம்மா தப்பான ஆள் பற்றி ெசான்னைத கவனமா ேகட்டு, கெரக்டா தப்பா புாிஞ்சுகிட்டு, சூப்பரா ஓேக ெசால்லி விட்டாய். எப்படி நம்ம ேஜாடி ெபாருத்தம்?”, என்று புலம்பலில் கூட ெபருைமபட்டான். எது எப்படி ேவண்டுமானாலும் நடக்கட்டும். நான் உன்ேனாட கண்டிஷனுக்கு ஒத்து ெகாண்டதற்கு உண்ைமயான காரணம் என்ன ெதாியுமா? ஒரு ேமஜர் சர்ஜாி முடித்த உடேன திருமணம் வாழ்க்ைக உனக்கு ேவண்டாம் என்பதால் தான். ஆறு மாசம் நல்லா ெரஸ்ட் எடுத்து உடம்ைப ேதத்திக்ேகா. அப்புறமா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்.
ஒேர கல்லில எத்தைன மாங்காய் ெதாியுமா? உன்ேனாட நிபந்தைனக்கு ஒத்து ெகாண்ட மாதிாி ஆச்சு. ராஜன் பாபுைவ கல்யாணம் ேபசியைத அம்மா மறக்க ேபாதிய அவகாசம் ெகாடுத்த மாதிாி ஆச்சு. என்ைன ேவறு கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா என்று ேவகமாக ெசான்னாேய? அப்படி நான் பண்ணி ெகாண்டால், என்ைன நீ எவ்வளவு மிஸ் பண்ணுவாய், என்பைத உணர்ந்த மாதிாி ஆச்சு. எல்லாத்துக்கும் ேமேல உன்ேனாட உடல் ஆேராக்கியம் பைழய நிைலக்கு திரும்பின மாதிாியும் ஆச்சு. புாிந்ததா? என்று அவளின் கன்னத்ைத வலிக்காமல் கிள்ளி ேலசாய் ஆட்டியவன் கண்கள் அவள் விழிகளில் நிைலத்து நின்றது. “ேஹய் ரதி”, அைழத்தவன் ெதாண்ைடயில் இருந்து சத்தம் ெவளிவரவில்ைல. அவனின் அந்த தவிப்ைப பார்த்த பாரதிக்கும் ேபச்சு வரவில்ைல. கன்னத்தில் இருந்த அவனின் கரத்ைத பற்றி தன் கன்னத்ேதாடு ைவத்து அழுத்தியவள், கண்களில் ஈரம் கசிந்தது. அவள் கண்களில் ேகார்த்த நீைர பார்த்து பதறி “ஷ்!”, என்று அவளின் கண்கைள துைடத்தவன், “வலிக்குதடா”, என்ற ஒற்ைற வார்த்ைதைய ேகள்வியாக ேகட்பதற்கு பிரம்ம பிரயத்தனம் ெசய்ய ேவண்டி இருந்தது. மறுப்பாய் அவளுக்கு தைல அைசத்தவள் விழிகள் அம்மாைவ ேதடி அைலய, “அத்ைத நல்லா இருக்காங்க ரதி. டாக்டர் ெசான்னாங்க. ஆனால் இன்னும் விழிக்கவில்ைல”, என்று ெசால்லி ெகாஞ்சம் நகர்ந்து அருகில் இருந்த படுக்ைகைய சுட்டி காட்டினான். உள்ேள ேபச்சு குரல் ேகட்பைத உணர்ந்தவுடன், வாசலில் காலடி சத்தம் ேகட்க, அவளின் கன்னத்தில் இருந்து தன்னுைடய கரத்ைத மற்றவர்கள் வந்து வித்தியாசமாய் பார்ப்பதற்குள் விலக்கி ெகாள்ள ேவண்டும் என்று அவன் எடுக்க முயன்ற வினாடியில், தன் கரத்ைத எடுப்பதில் ஏற்பட்ட தாமதத்ைத உணர்ந்து அவசரமாக திரும்பி பார்த்தான். அவள்தான் விடாமல் பற்றி இருப்பது புாிந்தது. விழிகளில் வியப்ேபாடு அவைள பார்த்தான். அந்த வினாடியில் அவள் கண்ணில் ெதாிந்த அளவில்லா காதல்… இப்ேபாது நிைனத்தாலும் அவனின் உடல் சிலிர்த்தது. அவனுைடய அந்த ஆச்சாியம், அவள் கண்ணில் பட்ட உடேன, இதழ்கள் குவிந்து உள்ளங்ைகயில் முத்தமிட்டேதா, அல்லது தனக்கு அப்படி ேதான்றியேதா? இப்ேபாதும் அவனுக்கு சாியாக வித்தியாசம் புாியவில்ைல. அடுத்து வந்த இரண்டு மாதங்கள் பாரதிக்கும், அவளின் குடும்பத்தினருக்கும் நிைறய நல்ல ெசய்திகள் வந்து ேசர்ந்தது. பல குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் அவர்களின் வாழ்வில் நடந்தது. முதலாவது முக்கியமான ெசய்தி ராேஜஸ்வாிக்கு ெவற்றிகரமாக சிறுநீரக மாற்று அறுைவ சிகிக்ைச முடித்து, அவாின் உடல், ெவளியில் இருந்து ெபாருத்தப்பட்ட சிறுநீரகத்ைத ஏற்று ெசயல்பட ெதாடங்கி விட்டது என்று மருத்துவர்கள் மகிழ்ச்சிேயாடு ெதாிவித்தனர். பாரதிக்கும் சிறு வயது என்றாலும், ஒரு ெபாிய அறுைவ சிகிக்ைச முடித்த பிறகு ெதாடர்ந்து கண்காணிப்பில் ைவத்து இருந்து, அவளின் உடல்நிைலயும் திருப்திகரமாக இருப்பைத மருத்துவர்கள் உறுதி ெசய்தனர். இன்னும் மூன்று வாரங்கள் அதிகம் அைலயாமல் ஓய்ெவடுத்தபின்பு, இயல்பு வாழ்க்ைகக்கு திரும்பலாம் என்று நிச்சயமாக ெசான்னார்கள். அடுத்து தமிழ், அந்த மாவட்டத்தில் முதல் மாணவனாக ேதர்ச்சி ெபற்றேதாடு, அவன் பாரதியிடம் சவால் விட்டு ெசான்ன, ஆயிரத்தி நூற்றி ஐம்பைதயும் தாண்டி ஆறு மதிப்ெபண்கள் ெபற்று இருந்தான். வாங்கி இருந்த மதிப்ெபண்கைள பார்க்கும்ேபாது திருச்சி ேநஷனல் இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் ெடக்னாலஜியில், அவன் விரும்பிய பாடம் கிைடக்கும் என்பது உறுதியாகி விட, பாரதி தம்பியின் விருப்பத்திற்கு அம்மா குறுக்ேக நிற்காமல் பார்த்து ெகாண்டதால், அங்ேக சந்ேதாஷம் பூரணமாகேவ நிலவியது. அடுத்து திருச்சியில் ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்க தமிழுக்கு ேதைவயான ஏற்பாடுகைள சுந்தரலிங்கம் பார்த்து ெசய்ய, கயல், தஞ்ைசயில் இருந்து குருங்குளம் சுமார் இருபது கிேலாமீட்டர் தூரம், ராகவன் சார் தினமும் அைலய ேவண்டாம், இங்ேக வந்து விட்டால், நாேன ஆன்ட்டிக்கு ேவண்டியைத பார்த்து
ெசய்ேவேன என்று ெசால்லி அவர்களின் இருப்பிடத்ைத சர்க்கைர ஆைலயின் குவார்ட்டர்சுக்கு மாற்றினாள். “எனக்கு புத்தகம் எழுத ஒரு துைண ேவண்டும் பாரதி, இப்ேபாது நீதான் ேவைலக்கு ேபாகவில்ைலேய? என்னுடன் இருந்து என் ேவைலயில் உதவி ெசய். ெகாஞ்ச நாள் அைலச்சல் இல்லாமல் இரண்டு மாதமாவது ஓய்வு எடுத்து ெகாண்டு அதன் பிறகு, நீ படித்த படிப்பிற்கு ஏற்ற ெவளி ேவைலக்கு ேபாகலாம்”, என்று பாரதிைய திருச்சிக்கு தன் வீட்டிற்கு அைழத்து ெகாண்டார் மீனாக்ஷி. “தன் உதவிக்கு ேவண்டும். என்னுைடய மகைள ேபால பாரதிைய நான் பார்த்து ெகாள்ேவன்”, என்று அவர் உறுதி ெகாடுத்த பின், ராகவன்-ராேஜஸ்வாி தம்பதியினரால் மீனாக்ஷி அம்மாவின் ேவண்டுேகாைள மறுக்க முடியவில்ைல. பாரதி திருச்சிக்கு இடம் ெபயர்ந்த பின்பு, கடந்த சில வாரங்களாக, பல்ேவறு பணிகளினால், வீட்ைட ஒழுங்கு படுத்தாமல் ைவத்து இருந்த கயல்விழி, அந்த வார இறுதியில் அந்த ேவைலயில் முைனந்தாள். அலமாாிைய அடுக்கியவள் கண்களில், சுமார் மூன்று லட்சம் ெபறுமானமுள்ள நைக அடகு ைவத்த ரசீது கண்ணில் பட்டது. இது பாரதியின் நைககள் அல்லவா? இந்த ரசீது ஏன் இங்ேக இருக்கு? இைத அவர்களிடம் ெகாடுக்காமல், ெவங்கட் எதற்கு இங்ேக ைவத்து இருக்கிறான்? ஒரு ேவைல ெகாடுத்தால் அைத ெபாறுப்பாக கவனத்துடன் ெசய்து முடிக்க ேவண்டாமா? நாைளக்கு அவர்கள் நம்ைம பற்றி என்ன நிைனப்பர்கள்? “என்னங்க, அங்ேக என்ன பண்றீங்க? ெகாஞ்சம் இங்ேக வாங்க”, என்று சத்தமாய் ெவங்கட்ைட அைழத்தாள் கயல்விழி. “ேஹய் நீதான் எனக்கு சாதம் கூட ைவக்க ெதாியாது என்று ஊெரல்லாம் ேபாய் ஏலம் விடுகிறாேய? அதனால் இன்று சைமயல் நாேன ெசய்யலாம் என்று இறங்கிேனன். ெசய்ய ேவண்டாமா? “, என்று சிாித்தபடி வந்து அருகில் அமர்ந்தான். “ம்கூம், இந்த ெவத்து ெவட்டுக்கு ஒண்ணும் குைறச்சல் இல்ைல. ஒண்ணும் சைமக்க ேவண்டாம். நாேன பார்த்துக்கேறன். இது எதுக்கு இங்ேக இருக்கு? இைத ராகவன் சாாிடம் ெகாடுக்க ேவண்டாமா? ஒரு ேவைலைய கூட முழுசாய் ெசஞ்சு முடிக்க மாட்டீங்களா? கூடேவ ஒரு ஆள் இருந்து எடுத்து ெகாடுக்கணும் இல்ல”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னாள் கயல்விழி. “ேஹய் அவசர குடுக்ைக, எதுக்கு இப்படி சத்தம் ேபாடுகிறாய். நல்லா பாரு, அது நகல்தான். ஒாிஜினல் அன்ேற அவாிடம் ெகாடுத்து விட்ேடன். எனக்கு எந்த ேவைலைய எப்படி ெசய்யணும் என்று நல்லாேவ ெதாியும்”, அன்று அசால்ட்டாய் ெசால்லி விட்டு அந்த இடத்தில் அவசரமாய் நகர்ந்தான். அந்த ‘அவர்’, யாரு என்று ேகட்டால், ேமேல துருவினால், அவனுக்கு பதில் ெசால்ல இப்ேபாைதக்கு அதிகாரம் இல்ைல. மீனாக்ஷி அம்மா தான் மருத்துவமைனயில் இருந்த மூன்று வாரத்தில், வாரத்திற்கு மூன்று முைற என்ற கணக்கில் ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் வந்து பார்த்து விட்டு ெசன்றார். நிைறய பழங்கள், ஹார்லிக்ஸ், என்று ஒவ்ெவாரு முைறயும் தவறாமல் வாங்கி வருவேதாடு, அைத அவள் மறக்காமல் உண்பைதயும் உறுதி படுத்தி ெகாண்டார். அவர் அன்ேபாடு ெசய்யும் ஒவ்ெவாரு ெசயலும், அவளின் மனைத ெதாட்டாலும், இவாின் அன்ைப அனுபவிப்பது நியாயம் இல்ைலேய என்ற குற்ற உணர்வும் அவளுக்கு அடிக்கடி ேதான்றியது. ஏற்கனேவ குற்ற உணர்விலும், இந்த அன்பு தனக்கு உாியதில்ைல என்ற ஏக்கத்திலும் தவித்து இருந்த பாரதிக்கு, தன்னிடம் முைறயாக விைடெபறாமல் திடீெரன காணாமல் ேபான அருண்ெமாழிைய பற்றிய நிைனவும் வாட்டியது. சர்ஜாி முடியும் வைர வருேவன் என்று ஏற்கனேவ ெசான்னான் தான். ஆனால் அதற்காக அன்ேற வருைகைய நிறுத்திக்ேகா என்றா அவள் ெசான்னாள் என்று மனம் ஏறுக்கு மாறாய் ேகள்வி ேகட்டது. இத்தைன உணர்ச்சி ேபாராட்டத்திற்கு இைடயிலும், தமிழின் மதிப்ெபண்களும், அவனுக்கு கிைடத்த கல்லூாி அட்மிஷனும், அவளின் மனைத குளிர ைவத்தது.
“இப்ேபாைதக்கு இைத வச்சுக்ேகா, டிகிாி முடிக்கும்ேபாது புது கார் வாங்கி தருகிேறன்”, என்ற வாழ்த்ேதாடு, உபேயாகபடுத்தி வந்த ைபக்கின் ஆர்சி புக்ைக, தமிழ்ெசல்வனுக்கு ெபயர் மாற்றம் ெசய்து அனுப்பி இருந்த அருண்ெமாழியின் சின்ன கடிதம், அவளுக்குள் ெபருமிதத்ைதயும் ெபாறாைமையயும் ஒேர சமயத்தில் தூண்டி விட்டது. இந்த உணர்ச்சி கலைவயில் அவள் இருந்த ேபாது, மீனாம்மா அவைள திருச்சிக்கு தன்னுைடய உதவிக்கு என்று அைழக்க, அவளுக்கு என்ன பதில் ெசால்வது என்ற திணறல் ஏற்பட்டது. அருண்ெமாழி பிறந்து வளர்ந்த வீட்டில் தானும் நடமாட ஆைச பிறந்த அேத ேநரம், அவன் ெசான்ன ெசால்ைல காப்பாற்றுபவன் ஆயிற்ேற, தான் அங்ேக ெசன்றால், அவனால் அங்ேக வர முடியாத நிைல ஏற்படுேம என்ற கவைலயும் கூடேவ வந்தது. அவள் மனம் இருபக்கமும் ஊஞ்சலாடி ெகாண்டு இருக்க, அங்ேக ெபாியவர்கள் ஏற்கனேவ ேபசி முடிவு பண்ணி இருந்தனர். தமிழ் திருச்சியில் இருப்பது கூடுதல் தூண்டுேகாலாய் ெசயல்பட,தயக்கத்துடன் கிளம்பி தன் உடைமகளுடன் அருண்ெமாழியின் வீட்டில் அடி எடுத்து ைவத்தாள் பாரதி. ............................................................. அத்தியாயம் 32 தஞ்ைசயில் இருந்து கிளம்பி திருச்சியில் இருந்த அருண்ெமாழியின் வீட்டிற்கு வந்த பாரதிக்கு அந்த பிரயாணம் முழுவதுேம எதிர்பார்ப்புடன் கூடியதாக அைமந்து இருந்தது. வரும் வழி எல்லாம் இயல்பாக, குடும்பத்ைத பற்றி, தன்னுைடய தமிழ் ஆர்வம் பற்றி, அருண்ெமாழியின் கைலயார்வம் பற்றி, கயல்விழியின் ைதாியம் பற்றி என்று ேபச நிைறய விஷயங்கள் மீனாக்ஷி அம்மாவிடம் இருந்தது. அைத எல்லாம் சுவாரஸ்யமாக ெசால்லவும் அவருக்கு ெதாிந்து இருந்ததால், பாரதியும் அவருடன் சாிக்கு சாி ேபசியபடி வர ஒன்றைர மணி ேநரம் நீடித்த அந்த பிரயாணம் ெவகு சீக்கிரம் முடிந்த உணர்வு இருவருக்குேம ேதான்றியது. வீட்டு வாசலில் கார் நின்றதும் இறங்கிய பாரதியின் பார்ைவ அவசரமாக சுற்று புறத்ைத அலசியது. காம்பவுண்டு சுவர் இருக்கும் அளேவாடு ஒப்பிட்டால், வீட்டின் அளவு சின்னதுதான் . ேதாட்டம் மிக மிக ெபாியதாக இருந்தது. எப்படியும் ஒரு ஏக்கர் இருக்கலாேமா? இன்னும் கூடுதலாக கூட இருக்கலாம். அவளுக்கு தன்னுைடய வீட்டில் சுற்றி இருக்கும் மூன்றடி இடத்திேலேய ஐம்பதுக்கும் அதிகமான ெதாட்டிகள் ைவத்து விதம் விதமான ெசடிகள் வளர்த்து வந்த பாரதிக்கு இந்த வீட்டின் ெவளிப்புறத்தில் இருந்த விஸ்தாரமான ேதாட்டம் மிகுந்த உற்சாகத்ைத அளித்தது. ெசன்ைனயில் தான் இரண்டு மாதம் தங்கி இருந்த ஹாஸ்டலில் கூட, தன்னுைடய ெசாந்த ெசலவில் பூச்ெசடிகளும், மரகன்றுகளும் வாங்கி நடும் வழக்கம் உைடயவள். இந்த ேதாட்டத்ைத கண்ணால் அளக்கும் ேபாேத, வீட்டிற்கு முன் கார் ஓடும் பாைதைய ஒட்டி, இன்னும் ெகாஞ்சம் பூச்ெசடிகள் ைவத்தால் நன்றாக இருக்குேம என்று உடனடியாக திட்டமிட ஆரம்பித்தாள். கார் வந்து நின்ற ஓைச ேகட்டதுேம வாசலுக்கு வந்த சுந்தரலிங்கம், “என்ன ஆச்சு மீனா வண்டியில் ஏதாவது ப்ராப்ளமா? ஏன் இவ்வளவு ேநரம்?”,என்று பதட்டமாக விசாாித்தார். அவாின் ேகள்விைய ேகட்டு வியப்ேபாடு இருவரும் ஒருவைர ஒருவர் திரும்பி பார்த்தார்கள். “இல்ைலேய, ஏன் இவ்வளவு பதட்டம்? என்ன ஆச்சு?”, என்று விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “ஒண்ணுமில்ைல. ராஜா ேபான் பண்ணினான். உன்ைன ேகட்டான். நீ இன்னுமா வரவில்ைல என்று விசாாித்தான்…”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவாின் கண்கள் பாரதிைய அளெவடுத்தது. “தஞ்ைசைய தாண்டும்ேபாது, அம்மா ேவற குருங்குளம் ேபாய்ட்டாங்க. இனி தஞ்ைசக்கு எப்ேபாது வர ேபாேறேனா? ெபாிய ேகாவில் ேபாயிட்டு ேபாகலாம் அம்மா என்று பாரதி ெசான்னாள். அங்ேக ஒரு ஒன்றைர மணி ேநரம் ஆகி விட்டது. அதற்குள் பயந்து விட்டீர்களா?நான் திரும்ப அவனிடம் ேபசிக்கேறன்”, என்று ேகலியாக ெசான்னபடி உள்ேள ெசன்றார் மீனாக்ஷி.
ராஜா என்ற ெபயர் ெசான்ன ேபாது கண்ணில் ஆர்வம் ேதான்றியேதா, இவ்வளவு சீக்கிரம் காணமல் ேபாய் விட்டதா? அது சாத்தியமா? என்ற சிந்தைன ஓடியது. ெரண்டு ேபரும் சாியான ஆட்கள்தான். ஒருத்தருக்கு ஒருவர் எந்த விதத்திலும் சைளக்காதவர்கள். தங்களின் மனைத அடுத்தவருக்கு ெதாியாமல் மைறப்பதில் கில்லாடி என்று எண்ணி ெகாண்டார் சுந்தரலிங்கம். “ெவல்கம் பாரதி. உன்ைன இங்ேக பார்த்ததில எனக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷம். உன்னுைடய ெஹல்த் எப்படி இருக்கு? உங்க அம்மா நல்லா இருக்காங்களா? உன்ைன பற்றி மீனா நி…ைற…ய ெசால்லி இருக்கிறாள். அப்பப்ேபா உன் புராணம்தான்”, என்று புன்னைகேயாடு விசாாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “அம்மா ெராம்ப நல்லா இருக்காங்க. கயல் அண்ணி நிைறய ெஹல்ப். அம்மாைவ அதிகம் ேவைல ெசய்ய கூட விடுவதில்ைல. எங்க ெரண்டு ேபைரயுேம ெராம்ப நல்லா பார்த்துகிட்டாங்க”, என்று ெபருைமயாக ெசான்னாள் பாரதி. “அட இங்ேக பாருடா, கயல் உங்கைள பார்த்து ெகாண்டாளா? அவைள பார்க்கேவ மூணு ஆள் ேவண்டுேம?”, என்று ேகலி ெசய்து சிாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “ேநா அங்கிள், அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைல. அண்ணி எவ்வளவு ேவைல ெசய்தாங்க ெதாியுமா? எனக்கு சைமக்க ெதாியும். ஆனால் நிைறய ெரசிப்பி, புதுசு புதுசா ஸ்வீட்ஸ் எல்லாம் ெசால்லி தந்தாங்க ெதாியுமா?”, என்று விளக்கம் ெசால்ல அவர் சிாித்தார். “ெரசிப்பி ெசான்னாளா? ெசய்து தந்தாளா?”, என்று மர்ம சிாிப்புடன் ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “நிைறய ெரசிப்பி ெசான்னாங்க. ஒண்ணு ெரண்டு ெசஞ்சு தந்தாங்க. ஏன் ேகட்கறீங்க?”, என்று குழப்பத்ேதாடு விசாாித்தாள் பாரதி. அவளின் ேகள்விைய ேகட்டதும் அவருக்கு ேமலும் சிாிப்பு ெபாங்கி ெபருக சத்தமாய் சிாித்தார். அவாின் சிாிப்பு சத்தம் ேகட்டு ெவளிேய வந்த மீனாக்ஷி அம்மா, “என்ன இது வீட்டுக்கு வந்த ெபண்ைண வாசலிேலேய நிக்க வச்சு இப்படி ேபசிட்டு இருக்ேகங்க? இப்ப எதுக்கு இந்த வீரப்பா சிாிப்பு?”, என்று ேகலியாக ேகட்டார். “உன்ேனாட ெபாண்ணு நிைறய ஸ்வீட்டுக்கு ெரசிப்பி பாரதிக்கு ெசால்லி தந்தாளாம்….”, என்று ெசால்லும்ேபாேத மீனாக்ஷி அம்மாவும் சிாிக்க ஆரம்பிக்க பாரதிக்கு ஒன்றும் புாியவில்ைல. “கயல் அண்ணி எனக்கு ெரசிப்பி ெசான்னதில் சிாிக்க என்ன இருக்கு? என்ன விஷயம் என்று ெசான்னால் நானும் சிாிப்ேபேன”, என்று மலர்ந்த புன்னைகேயாடு ேகட்டாள் பாரதி. “கயலுக்கும் சைமயலுக்கும் ெராம்ப தூரம். அந்த ெரசிப்பி எல்லாம் ராஜாேவாட ைகங்கர்யமாக இருந்து இருக்கும். அவன்தான் விதம் விதமா ஸ்வீட் பண்ணுவான். இன்டர்ெநட்டுல அலசுவான். அவேன ஆராய்ச்சி பண்ணி கண்டு பிடிப்பான். அைத உன்னிடம் ெசால்லாமல் ெசாந்த சரக்கு ேபால பந்தா பண்ணி இருக்கிறாள் என்றுதான் அவருக்கு இவ்வளவு சிாிப்பு. நீ வா உள்ேள”, என்று அவளின் ைக பற்றி உள்ேள அைழத்து ெசன்றார். ராஜா என்ற ெபயர் ேகட்டதும் இருந்த புன்னைக மைறந்து விட, அவள் ேயாசைனேயாடு உள்ேள ெசன்றாள். மனதிற்குள் விதம் விதமாக ஸ்வீட் பண்ணுவானா என்று துள்ளிய மனைத கட்டுபடுத்த தனி ேபாராட்டம் ஒன்று நடந்தது. இது மாதிாி அன்றாடம் நடக்கும் எத்தைன ேபச்சுகளில் எத்தைன விதமாக அவன் வருவாேனா? ஏற்கனேவ மனதில் பதிந்து இருக்கும் அவன் முகத்ைத அழிக்க ேபாராட்டம் நடந்து ெகாண்டு இருக்கும் ேநரத்தில், இங்ேக இருந்து இவைன பற்றி இத்தைன விஷயங்கள் காதில் விழுந்து ெகாண்ேட இருந்தால்… ஆனால் தானாக விரும்பி வந்ததுதாேன? மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு தன்னால் முடிந்த உதவி. மனேபாரட்டத்தில் ஆழ்ந்து அவள் ேபச்ைச ெதாைலத்தாள். அவளின் ெமௗனம் நீண்டைத பார்த்த சுந்தரலிங்கம் , “பாரதி, உனக்கு ெதாியுமா? இன்றுதான் ெராம்ப நாைளக்கு பிறகு நான் இப்படி சத்தமா சிாிச்சு இருக்ேகன். ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்கு. நீ எப்படியும் இங்ேக ெரண்டு மூணு மாசம் இருப்பாய் அல்லவா?”, என்று அவைள ேபச்சுக்குள் இழுத்தார்.
“மீனாம்மா புத்தகம் முடியும் வைரக்கும் நிச்சயம் இருப்ேபன். அம்மா ேவண்டிய விபரம் எல்லாம் ேசகாிச்சு வச்சு இருக்கங்க ேபால.எழுதுவதுதாேன, சீக்கிரம் முடிந்து விடும். ஏன் அங்கிள் என்ன விஷயம்?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “அஞ்சு வருஷத்திற்கு முன்பு ராஜா ெவளியூருக்கு ேவைலக்கு ேபான ேபாது கயலுக்கு சண்ைட ேபாட ஆள் இல்லாமல், இந்த வீட்டில் விடாமல் ஒலித்து ெகாண்டு இருந்த சத்தம் ெகாஞ்சம் குைறந்தது. கயலுக்கு கல்யாணம் ஆன நாளில், அது சுத்தமா நின்று விட்டது.எப்ேபாதாவது குட்டி பாப்பா வந்தால்தான் ெகாஞ்சம் சத்தம் ேகட்கும். இப்ப நீ வந்த முதல் நாேள என்ைன சத்தமா சந்ேதாஷமா சிாிக்க ைவத்து விட்டாய். அதான் நீ எவ்வளவு நாள் இங்ேக இருப்பாய் என்று ெதாிந்து ெகாள்ளலாம் என்று ேகட்ேடன்”, என்று புன்னைகேயாடு விளக்கினார். “புத்தக ேவைல முடிந்து விட்டால்… அதற்கு பிறகு…”, கிளம்பி விடுேவன். இங்ேக எனக்கு என்ன ேவைல என்பைத ெசால்ல முடியாமல் திணறினாள் பாரதி. அடி எடுத்து ைவத்த முதல் வினாடிேய, இது தன்னுைடய ெசாந்த வீடு ேபால் எண்ணி ேதாட்டம் திட்டமிட ெதாடங்கியதன் மனைத என்ன என்று ெசால்வது? “புத்தக ேவைல ெமல்ல நடக்கட்டும் பாரதி. அதுக்கு ஒண்ணும் அவசரமில்ைல. நீ உன் முழு ஆேராக்கியம் திரும்பி வர நல்லா சாப்பிட்டு ெரஸ்ட் எடுத்துக்ேகா. இருக்க ேபாகும் ெகாஞ்ச நாள் இந்த வீட்டில் இனி சந்ேதாஷ சத்தம் நிைறய ேகட்கட்டும். இப்ப என்ன சாப்பிடுகிறாய்?காபியா ஜூஸா?”, என்று விசாாித்தார் சுந்தரலிங்கம். “ஹய்ேயா அங்கிள், நீங்களா? நான் ேபாய் எடுத்து வரட்டுமா? என்ன எடுத்து வரட்டும்?”, என்று பதட்டமாக ெசான்னாள் பாரதி. “பாரதி எல்லா நாளும் இந்த மாியாைத கிைடக்காது. எப்பவாவது ெரண்டு நாள் நாம் ெவளியூர் ேபாய் விட்டால், தனியா சைமத்து சாப்பிடும்ேபாது அந்த சிரமம் கண்ணில் நிற்கும் இந்த மாதிாி சமயத்தில் சின்னதா சலுைக கிைடக்கும். கிைடக்கும்ேபாது அனுபவித்து ெகாள்ள ேவண்டும். சும்மா என்ன ேவண்டும் என்று ெசால்லு. தயங்காேத”, என்று கண் சிமிட்டி, ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “ஆமா பாரதி, இப்ேபாைதக்கு இந்த வீட்டில் நாங்க ெரண்டு ேபர்தான். ேவைலக்கு வந்து இருக்கிேறாம் என்று நீ நிைனக்க ேவண்டாம். இந்த வீட்டில் நீயும் கயல் மாதிாி தான். உன் இஷ்டம் ேபால இரு. ெசால்லு என்ன சாப்பிடுகிறாய்?”, என்று புன்னைகேயாடு விசாாித்தார். “அங்கிள், என்னிடம் இப்படி ெசான்னதுக்காக பின்னாடி வருத்தப்பட மாட்டீங்கேள?”, என்று ேகலியாக ேகட்டாள் பாரதி. “ச்ேச ச்ேச, ஏன்மா அப்படி ெசால்கிறாய். சும்மா ெவறும் வார்த்ைதயாக ெசால்லவில்ைல. மனதாரதான் ெசான்ேனன்”, என்று அழுத்தமாக உறுதி ெசய்தார் சுந்தரலிங்கம். “அப்ப எனக்கு காபிேயா ஜூேஸா பத்தாது அங்கிள். ெராம்ப பசிக்குது. ஒரு நாலு ஸ்ைலஸ் ப்ெரட், அல்லது ெரண்டு மூணு ேதாைச, ெபாடி இருந்தால் கூட ேபாதும்”, என்று ெசால்லி முடிக்க மீனாட்சியும் சுந்தரலிங்கமும் ஒருவைர ஒருவர் பார்த்து சந்ேதாஷமாக ேசர்ந்து சிாிக்க ஆரம்பித்தனர். திருச்சிக்கு பாரதி வந்து ேசர்ந்த பிறகு அந்த வீட்டில் கயல் இருந்த ேபாது நிலவிய கலகலப்பு மூன்று ஆண்டுகளுக்கு பிறகு குடி ெகாண்டது. அருண்ெமாழி ேவைலக்கு ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்ேப ெசன்ைனக்கு ெசன்று விட்டாலும், கயல்விழி இருந்த வைரயில் அவர்கள் தனிைமைய உணரவில்ைல. ெவளிேய ேதாட்டத்தில் அதிகாைலயில் மூவருமாக ேசர்ந்து வாக்கிங் ேபாவதும், அப்ேபாேத ேதாட்டத்தில் பூைஜக்கு ேதைவயான பூக்கள், சைமயலுக்கு ேதைவயான காய்கறிகள் என்று பறிப்பதும், சைமயல் ெசய்யும்ேபாது என்னுைடய ேவைல உன்னுைடய ேவைல என்று பாகுபாடு இன்றி, ேவைலகைள பகிர்ந்து ெசய்வதும், வீட்ைட ஒழுங்கு படுத்துவது, சுத்தம் ெசய்வது, மாைலயில் வாரத்தில் இரண்டு மூன்று நாட்களாவது ெவளிேய ேகாவிலுக்கு ேபாவது என்று ெபாழுது மூவருக்குேம ரம்யமாக கழிந்தது. தப்பி தவறி கூட வீட்டில் இருக்கும் ெதாைலேபசி பக்கம் மட்டும் பாரதி ேபாகவில்ைல. தன்னுைடய ெமாைபலிேலேய அம்மாவிற்கு ஒரு நாைளக்கு இருமுைற, தமிழுக்கு தினமும் ஒருமுைற ேபசுவேதாடு சாி. இது அவன் வீடு. அவன் ெபற்ேறாருக்கு ேபச நிைனக்கலாம். அதில் தான் ஏன் குறுக்ேக நிற்கேவண்டும்?
என்னதான் அவன் மனதில் நிைறய ஆைச இருந்தாலும், ஒருேவைள தன்ைன விட நல்ல ெபண் அவனுக்கு அைமயும் பட்சத்தில், அைத தான் ெகடுத்ததாக இருக்க கூடாது. அன்று உணர்ச்சி வசப்பட்டு, அவைன உள்ளங்ைகயில் முத்தமிட்டது எல்லாம் ேபாதும். இனி அது மாதிாி தவறு நடந்து விட கூடாது என்பதில் அவள் உறுதியாக இருந்தாள். அதனாேலேய அவனின் அைற என்று ெசால்ல பட்ட அைறயின் அருகில் கூட அவள் ேபாவதில்ைல என்று தனக்குள் கட்டுப்பாடு விதித்து ைவத்து இருந்தாள். அவேன வாலி மாதிாி, எதிாில் இருப்பவாின் வலிைமயில் பாதிைய வாங்கி ெகாள்ளும் வல்லைம பைடத்தவனாக இருக்கிறான். அவன் அருகில் இல்லாத ேபாது என்ெனன்னேவா ேயாசித்து பிரமாதமாய் திட்டம் ேபாட்டு ைவத்தாலும், அவைன பார்த்த வினாடிேய, அவனின் விரல்கள் தன்ைன ெதாட்ட வினாடிேய, தன் கட்டுப்பாடு எல்லாம் காற்றில் இட்ட கற்பூரமாய் கைரந்து ேபாவைத அவள் வருத்தத்துடன் உணர்ந்தாள். அப்படி இருக்கும்ேபாது, அவேனாடு ேபானில் ேபசுவது, அவன் பயன்படுத்திய ெபாருட்கைள பார்ப்பது, அவனுைடய ரசைனகைள அறிவது, திறைமகைள பாராட்டுவது, இது எல்லாம் தனக்கு ேதைவ இல்லாத விஷயம் என்று ஒதுங்கிேய இருந்தாள் பாரதி. தான் இங்ேக வந்து இருக்கும் இந்த ஒரு மாதத்தில், அவள் அறிய அவன் ேபசவில்ைல. அவன் ேபசியதாக, மீனாம்மாேவா அங்கிேளா ெசால்லவுமில்ைல. ஆனால் அவன் ேபசாமல் இருப்பான் என்பைதயும் ஒத்துெகாள்ள முடியவில்ைல. எப்ேபாது ேபசுவான்? அவனுக்கு பாரதியின் ேவைல ேநரம் ெதாிந்து இருக்க ேவண்டும். அந்த ேநரத்தில் ெபற்ேறாருடன் ேபானில் ேபசுவாேனா? காைல பதிேனாரு மணியில் இருந்து ஒரு மணி வைர கணினியில் முந்ைதய தினம் மாைல ேநரத்தில் மீனாம்மாவுடன் ேபசியைத ேகார்ைவயாக மற்றும் பணியில் ஈடுபட்டாள். எந்த ேவைலக்கும் குறிப்பிட்ட ேநரம் ஒதுக்காவிட்டால், நாைள நாைள என்று தள்ளி ேபாய் விடும் என்று ெசால்லி, தினமும் குைறந்த பட்சம் பத்து பக்கங்கள் திருத்தி முடிவாக்கும் ேவைலைய முடித்ேத தீருவது என்ற ைவராக்கியத்துடன் ெசயல்பட்டதால், புத்தக ேவைலயும் விைரவாகேவ நைடெபற்றது. அவள் இங்ேக வந்த பிறகு, இந்த நாற்பது நாட்களில் அவன் ஒருமுைற கூட அவள் ஹாலில் இருக்கும் ேநரத்தில் ேபான் பண்ணவில்ைல என்ற ைதாியத்தில், அன்று மீனாக்ஷி குளித்து ெகாண்டு இருந்த ேபாது ஒலித்த ெதாைலேபசி அைழப்பிைன எடுக்கலாமா ேவண்டாமா என்று மனதிற்குள் பட்டிமன்றம் நடத்தி ெகாண்டு இருந்த பாரதிைய, “அந்த ேபாைன ெகாஞ்சம் எடு பாரதி”, என்ற மீனாக்ஷி அம்மாவின் ேவண்டுதல் உந்தி தள்ளியது. தயக்கத்துடன் எடுத்து “ஹேலா”, ெசால்ல, “ஹாய் பாரதி, நான் ெவங்கட் ேபசேறன், எப்படி இருக்கிறாய்? திருச்சி வாசம் எங்கைள எல்லாம் மறக்க ெசய்து விட்டதா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான். “ஹய்ேயா என்ன அன்ன இபப்டி ெசால்லிடீங்க. நான் அண்ணிேயாட ெரண்டு மூணு நாைளக்கு ஒரு தரம் ேபசுேவேன. நீங்க அப்ப ஆபிசில் இருப்பீங்க? அண்ணி எப்படி இருக்காங்க? ேதனம்மா என்ன ெசய்றாங்க?”, என்ற ேகட்ட வினாடியில் அதுவைரயில் சரளமாய் வந்த விசாரைண நின்று ேபானது. “நானும் பாப்பாவும் நல்ல இருக்ேகாம் பாரதி. கயலுக்குத்தான் ெகாஞ்சம் உடம்பு சாி இல்ைல…” “ஹய்ேயா என்ன ஆச்சு?”, என்று பதட்டமாக அவள் ேகட்ட வினாடியில் அவன் சத்தமாக சிாித்தான். “ேஹய் பயப்பட ஒண்ணும் இல்ைல. எல்லாம் நல்ல விஷயம்தான். குட்டி பாப்பா எத்தைன நாள் ெபாியவங்கேளாடேவ விைளயாடிகிட்டு இருப்பாங்க?..” “அண்ணா, கங்க்ராட்ஸ். ெராம்ப சந்ேதாஷம். இேதா மீனாம்மாைவ கூப்பிடுகிேறன். நீங்கேள ெசால்லிடுங்க…”, என்று ெசால்லி ாிசீவைர கீேழ ைவத்து விட்டு குதூகலமாய் உள்ேள ஓடி ெசன்றாள் பாரதி. ******************************************************** அத்தியாயம் 33
ெவங்கட் ெசான்ன நல்ல ெசய்தியால், உற்சாகமைடந்த மீனாக்ஷி, உடேன தான் ேபாய் மகைள அைழத்து வருவதாக கிளம்ப, சுந்தரலிங்கம் சிாித்தார். “எல்ேலாருக்கும் மூட் அவுட் ஆனால்தான் ேயாசிக்க முடியாது . உனக்கு மூட் நல்லா இருந்தால், ேயாசிக்கும் திறைம காலியாகி விடுேமா?”, என்று வம்பிழுத்தார். “ஏன் என்னுைடய ேயாசிக்கும் திறைமக்கு என்ன குைறச்சல்? மாசமா இருக்கும் ெபண்ைண, பத்து பதினஞ்சு நாள் பிறந்த வீட்டுக்கு அம்மா அைழத்து வருவது ஒரு தப்பா?”, என்று ேகாபத்துடன் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “சாதாரணமாக நான் ெசான்னைத இப்படி எல்லாம் ட்விஸ்ட் பண்ணலாமா? நான் ெசான்னது, …”, என்று ஆரம்பித்தவர், சுற்றும் முற்றும் பார்ைவயால் துழாவினார். “பாரதி உள்ேள அவங்க அம்மாவிடம் ேபானில் ேபசிட்டு இருக்கா? என்ன விஷயம்?”, என்று ேதடலின் காரணத்ைத ஊகித்து விசாாித்தார் மீனாக்ஷி. “அந்த ெபண்ைண இங்ேக அைழத்து வந்து ைவத்து இருக்கிறாய்? நீ பாட்டுக்க கிளம்பி ேபானால், அவள் இங்ேக தனியாக இருக்க சங்கடமாய் உணர மாட்டாளா? அவங்க அம்மா அப்பா கயல் ெசால்லித்தாேன தஞ்சாவூாில் இருந்து வீடு மாறி ேபானாங்க. இப்ப மூேண மாசத்துல, கயல் பாட்டுக்க கிளம்பி வந்து விட்டால் எப்படி இருக்கும்? கயல் இங்ேக வந்து விட்டால், மாப்பிள்ைள சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ணுவார்? இைத எல்லாம் ேயாசிக்க மாட்டாயா?”, என்று சன்னமான குரலில் அதட்டினார் சுந்தரலிங்கம். “இப்ப என்ன ெசய்ய ெசால்றீங்க?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. கணவனின் ேகள்விகள் எல்லாேம நியாயம் என்பதால், அைத மறுத்து ேபசவும் முடியவில்ைல. மீனாட்சிக்கு பதில் ெசால்ல சுந்தரலிங்கம் வாய் எடுத்த ேபாது, உள்ேள அைறயில் இருந்து ேவகமாக பாரதி ெவளிேய வந்தாள். “அம்மா ேபசினாங்க. அவங்களுக்கு இப்ப உடம்பு நல்லா இருக்காம். அவங்கேள கயல் அண்ணிைய நல்லா பார்த்துக்கேறன் என்று ெசால்றாங்க. உங்களிடம் ேபசணுமாம்…”, என்று தன்னுைடய ெமாைபைல நீட்டினாள் பாரதி. “மீனாம்மா, இங்ேக ெபாண்ணு மசக்ைக ேநரத்துல என்ன பண்றாேளா என்று கவைலபடாதீங்க. என்ைன அவள் மூணு மாசமா பார்த்துகிட்டா இல்ைல. இதுக்கு எல்லாம் நான் எப்படி நன்றி ெசலுத்த ேபாேறன் என்று அந்த ஆண்டவனிடம் ேகட்டுகிட்ேட இருந்ேதன். வழி கட்டிட்டார். நீங்க கவைலபடாதீங்க. என் ெபாண்ணு மாதிாி பார்த்துக்கேறன். என்னால் குட்டி பாப்பா பின்னால்தான் ஓடி விைளயாட முடியாது. அதான் பாரதியிடம் ெசான்ேனன். பாப்பாைவ அவள் அங்ேக வச்சு பார்த்துக்கேறன் என்று ெசான்னாள். உங்களுக்கு சம்மதம் என்றால், ெவங்கட் சாாிடம் ெசால்லி குழந்ைதைய ெகாண்டு வந்து திருச்சியில் விட ெசால்கிேறன். கயைல பற்றி கவைலபடாதீங்க”, என்று மீண்டும் ஒருமுைற அழுத்தி ெசால்லி ேபாைன ைவக்க, பிரமித்து ேபானார் மீனாக்ஷி. “இரண்ேட நிமிஷத்தில் அம்மாவும் ெபாண்ணும் பிரச்ைனைய அக்கு ேவறு ஆணி ேவறாக அலசி ஆராய்ந்து எல்ேலாருக்கும் வசதிப்படும், யாருக்கும் மனவருத்தம் இல்லாத ஒரு வழிைய பிரமாதமா கண்டு பிடிச்சுட்டாங்கேள என்று மனதிற்குள் ெமச்சி ெகாண்டார். அவர் அைத கணவனிடம் ெசான்ன ேபாது, பாரதியின் ேமல் இருந்த மதிப்பு இன்னும் கூடி ேபானது. அடுத்து வந்த இரண்டு மாதங்கள், அந்த வீட்டில், ேதன்ெமாழியின் வருைகயினால் கூடுதலாகி ேபான மழைல ேபச்சில், ஏற்கனேவ கலகலப்பாய் இருந்த அந்த குடும்ப சூழலில், இனிைம ேமலும் கூடி சந்ேதாஷ பூங்காவாக மாறி ேபானது. ேதன்ெமாழி முழுக்க முழுக்க உண்பது உறங்குவது, விைளயாடுவது என்று பாரதியின் முழு ேநர ேநரடி கண்காணிப்பில், இருந்ததால், புத்தக ேவைல அவர்கள் எதிர்பார்த்த அளவு ேவகத்துடன் நைடெபறவில்ைல. ஆனால் அைத பற்றி மீனாக்ஷி அம்மாேவா, பாரதிேயா ெகாஞ்சமும் கவைலப்படவில்ைல என்பதுதான் அதிசயம் ஆனால் உண்ைம. “ஏங்க, இந்த மைடயன் ெசன்ைனயில தனியா அப்படி என்னதான் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்? அவைன பார்த்து நாலு மாசமாச்சு ெதாியுமா? வீட்டு பக்கம் வா வா, என்று எத்தைன தடைவ ெசால்லியாச்சு? வருேவனா என்று சாதிக்கிறான். அவனுக்கு பாரதிைய பிடிச்சு இருக்கு என்று
அப்பாவும் ெபாண்ணும் அப்படி சாதிச்சீங்க. நான் அவனுக்கு பிடிக்கவில்ைல என்று ெசான்னது ெபாய்யாய் ேபானால் கூட பரவாயில்ைல அவனுக்கு பிடித்து இருந்தால் சந்ேதாஷம் என்று நான் நிைனத்ேதன். ஆனால், ப்ச்!”, என்று அன்று இரவு கணவனிடம் வாய் விட்டு புலம்பினார். அத்தைன நாட்களாக மனதில் அடக்கி ைவத்து இருந்த ஆதங்கம் அன்றுதான் ெவளிேய வந்தது. “அதான் மீனா எனக்கும் புாியைல. அன்று நீ ராஜனுக்கு அவைள பார்க்க ேபாய் இருக்கிறாய் என்று ெசான்ன வினாடியில் அவேனாட அதிர்ச்சிைய என்னால் உணர முடிந்ததும்மா. கயல் ெசான்னைதயும் ேசர்த்து ைவத்து பார்த்த ேபாது என்னால் அைத நம்ப முடிந்தது, ஆனால் இப்ப ஏன் இங்ேக வராமல் சாதிக்கிறான் என்றுதான் புாியைல”, என்று அவரும் புலம்பினார். “அவனுக்கு பாரதி இங்ேக இருப்பது பிடிக்கைல ேபால. அதான் இந்த பக்கம் தைலைய காட்ட மாட்ேடன் என்று பிடிவாதம் பிடிக்கிறான். இல்ைல என்றால் இங்ேக வந்து கயைல பார்த்து விட்டு ேபானவன், திருச்சிக்கு வந்து பாப்பாைவ பார்க்காமல் ேபாவானா? அதுவும் தினமும் ேபானில் பாப்பாேவாடு ஒரு மணி ேநரம் உருகி உருகி ேபசுபவன், வராமல் ேபாய் விட்டான் என்பைத என்னால் நம்பேவ முடியவில்ைல. ேநரம் இல்ைலம்மா என்று கைத ெசால்றான்?”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “பாரதி இங்ேக இருப்பது பிடிக்கைல என்று ெசால்ல முடியாது மீனா. அவனுக்கு பிடிக்கவில்ைல என்றால் உன்னிடம் ெசால்ல மாட்டானா? கல்யாண விஷயத்தில் ெசான்னாேன? அப்படி எல்லாம் காம்ப்ரைமஸ் பண்றவன் இல்ைல அவன். அவனுக்கு பிடிச்சு இருக்கு. இவங்களுக்கு இைடயில் ஏதாவது சின்ன பிரச்ைனேயா என்னேவா ெதாியைல. ேபசாமல் ெரண்டு ேபருக்கும் கல்யாணத்ைத அதிரடியா இறங்கி முடிச்சுடுேவாமா?”, என்று ேவகமாக ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “என்ன விைளயாடுறீங்களா? கல்யாணம் என்ன உங்களுக்கு அவ்வளவு சாதரணமா ேபாயிடுச்சா? ெரண்டு ேபரும் ஆயுசுக்கும் ேசர்ந்து இருக்குற சந்ேதாஷமான சமாச்சாரம் இல்ைலயா? தான் இத்தைன நாளாக காதலித்த ராஜைனேய பாரதி ேவண்டாம் என்று ெசான்ன உடேன, அது அவேளாட இஷ்டம் என்று ஒத்து ெகாண்டவள் நான். என்னிடம் இந்த மாதிாி அபத்தமான ஐடியா எல்லாம் ெசால்லாதீங்க”, என்று அதட்டலாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி. ெகாஞ்ச ேநரம் அைமதியாக இருந்தவர், “பாரதி ஒருத்தைன காதலித்து இருந்தால், அவ்வளவு சுலபமா ேவண்டாம் என்று ெசால்வாளா என்று ெகாஞ்சம் ேயாசித்து பார். அவளின் நிதானம், ெபாறுைம, திட்டமிடுதல், குடும்பத்தின் ேமல் ைவத்து இருக்கும் பாசம், இைத எல்லாம் பார்த்தால், அவள் இவைன காதலித்து இருப்பாளா என்பேத எனக்கு சந்ேதகமா இருக்ேக? ஒரு ேவைள இந்த மைடயன் ஏதாவது ப்ளான் பண்ணி ெசஞ்சுட்டாேனா மீனா…”, என்று ேயாசைனேயாடு ெசான்னார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பாவுக்கும் ைபயனுக்கும் அவைன பற்றி ஏதாவது ெசால்லிட்ேட இருக்கணுேம?”, எாிச்சேலாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அவைன பற்றி உன்னிடம் குைற ெசால்லி எனக்ேகா, அவனுக்ேகா என்ன பிரேயாஜனம் என்று ெகாஞ்சம் ேயாசித்து பாரு. படிக்கும்ேபாது நல்லாத்தான் இருந்தான், இப்ப அங்ேக ேவைலக்கு ேபான பிறகு, ைகயில் நாலு காசு ேசர்ந்த உடேன நண்பர்கள் ேசர்க்ைக சாி இல்ைல என்று ராஜா ஏற்கனேவ உன்னிடம் ெசால்லவில்ைல”, என்று ேவகமாக ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “ெசான்னான் ெசான்னான். அவனுக்கு என்ன ேகாபேமா அவன் ேமேல…” “ராஜாேவாட குணத்ைத பற்றி ெதாிஞ்சுகிட்டு இந்த மாதிாி ேபசுகிறாயா? நீ வாதத்துக்காக ேபசுகிறாய் என்பது எனக்கு ெதாியும். உன் அக்கா ைபயன் நல்லவனாகேவ இருந்துட்டு ேபாகட்டும். அைத பற்றி எனக்கு ஒன்றும் இல்ைல. நீ இந்த மாதிாி ஏதாவது ேபாகிற ேபாக்கில் ெசால்லி விடுவாேயா என்று ராஜா உன்னிடம் பாரதி பற்றி ேபச தயங்குகிறாேனா என்னேவா”, என்று சுந்தரலிங்கம் ெசால்ல, மீனாக்ஷி ேயாசிக்க ஆரம்பித்தார். அன்று இரவு ெவகு ேநரம் மகன் அங்ேக நான்கு மாதமாக வராதைத பற்றியும், அதற்கான காரணத்ைத பற்றியும் அக்கு ேவறு ஆணி ேவறாக அலசி ஆராய்ந்தவர்கள் படுக்க ேபான ேபாேத, நள்ளிரைவ ெதாட்டு இருந்தது. ஆனால் அன்று அவர்களுக்கு தூக்கம் ெகாடுத்து ைவக்கவில்ைல ேபாலும். படுத்த ெகாஞ்ச ேநரத்திேலேய வீட்டு ெதாைல ேபசி மணி அலறியது.
இந்த ேநரத்தில் யார் அைழப்பது? என்று ெகாஞ்சம் பதட்டத்துடேன எழுந்து வந்து விளக்ைக ேபாட்ட சுந்தரலிங்கம் ெதாைலேபசிைய எடுத்தார். “பயப்படாதீங்க அப்பா ாிலாக்ஸ், நான்தான் ராஜா ேபசுகிேறன்…”, என்ற மகனின் குரல் ேகட்டதும் குழம்பினார். “என்ன ராஜா இந்த ேநரத்துல? நீ நல்லா இருக்கிறாய் தாேன?”, என்று ெகாஞ்சம் கவைலேயாடு ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். நள்ளிரவு ேநரத்தில் அைமதிைய கிழித்து ெகாண்டு ெதாைல ேபசி மணி அடித்தது அவளின் உறக்கத்ைத கைலத்து இருந்தது. சுந்தரலிங்கத்தின் ேபச்சில் ராஜா என்ற ெபயர் அடிபட, ஹாைல ஒட்டி இருந்த அைறயில் பாரதி தங்கி இருந்ததால், அவசரமாக எட்டி பார்த்தாள். “நான் நல்லா இருக்ேகன்பா. அதனால்தாேன முதலிேலேய ாிலாக்ஸ் என்று ெசான்ேனன்”, என்று அழுத்தமாக ெசான்னவன் ேமேல ேபச தயங்கினான். அவனது தயக்கத்ைத பார்த்த சுந்தரலிங்கத்திற்கு ெகாஞ்சம் கலக்கமாய் இருந்தது. ஒருேவைள பாரதியின் ெபற்ேறார் அல்லது தம்பிக்கு ஏதாவது… ைஹய்ேயா கடவுேள என்று தைலைய உலுக்கி விட்டு ெகாண்டார். அப்படி என்றாலும் கயேலா ெவங்கட்ேடா ேபசாமல், இவன் எப்படி ெசன்ைனயில் இருந்து ேபச முடியும்? அவர்களுக்கு ஒன்றும் இருக்காது என்று அவசரமாய் ெசால்லி ெகாண்டார். “அப்பா, நீங்க ெடன்ஷன் ஆகாமல், அம்மா ெபாியம்மா ெரண்டு ேபைரயும் கூட்டிகிட்டு உடேன ெசன்ைனக்கு கிளம்பி வாங்க…” ேமேல ேபசுவதற்கு முன்ேப ெதாிந்து விட்டது. கடவுேள அந்த ராஜனுக்கு ெசன்ைனயில் ஏேதா விபத்து. ராஜா திருப்பி திருப்பி அவனுக்கு நல்ல புத்தி ெசான்னாேன. ேகட்டானா இந்த மைடயன்? ேநற்று கூட ேபசினார்கேள? ப்ச்! அவர் சில வினாடிகள் மனதிற்குள்ேளேய வருந்தியது ெதாியாமல், “அப்பா… அப்பா…”, என்று பலமுைற அைழத்தான் அருண்ெமாழி. மறுமுைனயில் அவன் பதட்டமாக கத்தியைத சற்று தள்ளி இருந்த பாரதியால் உணர முடிந்தது, ெதாைலேபசி வந்த ேநரம் ஏடாகூடமாய் இருந்ததனாேலேய ஏேதா ெகட்ட ெசய்திதான் என்பைத அவளால் ஊகிக்க முடிந்தது. அவள் இரண்டடி எடுத்து அருேக வந்து அவாின் ேதாைள பற்றி உலுக்கி, “அங்கிள் என்ன ஆச்சு? ைலனில் ெவயிட் பண்றாங்க ேபால ேபசுங்க…”, என்று பதட்டமாக ெசான்னாள் பாரதி. அந்த பதட்டதிலும் பாரதியின் குரைல, அவள் ேபானில் ேநரடியாக ேபசாத ேபாதும் அவனால் இனம் காண முடிந்தது. இந்த இரவு ேநரத்திலும் தயங்காமல் வீட்டில் நடமாடுகிறாள். வீட்டின் நல்லது ெகட்டது உாிைமேயாடு விசாாிக்கிறாள் என்றால் அவள் முழு உாிைமயுடன் அந்த வீட்டில் நடத்த படுகிறாள் என்றுதாேன அர்த்தம். அைத விட முக்கியம் அவளும் ஒதுங்கி இருக்கவில்ைல. என்று அந்த ேவைளயிலும் ஒரு நிமிடம் அவர்கள் மூவைரயும் எண்ணி ெபருமிதம் ெகாண்டான். “ெசால்லு ராஜா, என்ன ஆச்சு?”, என்று அதற்குள் தன்ைன சமாளித்து ெகாண்டு ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பா, நீங்க எப்படி இருக்ேகங்க? உங்களுக்கு இவ்வளவு ஷாக்கான நியுஸ் என்றால், அம்மா ெபாியம்மா எல்லாம் எப்படி எடுத்துப்பாங்க? உங்களால் தனியா வர முடியுமாப்பா?”, என்று கவைலேயாடு விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “நான் நல்லா இருக்ேகன் ராஜா. முதன் முதலில் ேகட்ட உடேன ெகாஞ்சம் ஒரு மாதிாி ஆச்சு. ேநற்று ராத்திாி கூட, ராத்திாி என்ன ராத்திாி, இப்பத்தான் அைர மணி ேநரம் முன்னால அவைன பற்றி ேபசிட்டு இருந்ேதாம். ப்ச்! என்னப்பா ஆச்சு? உயிருக்கு ஒண்ணும் ஆபத்தில்ைலேய “, என்று கவைலேயாடு விசாாித்தார். “உயிருக்கு ஆபத்தில்ைல என்று நிைனக்கிேறன். ஆனால் முகத்தில் அடிபட்டு இருக்கு. இப்ப நிைனவில்ைல. இருபத்தி நாலு மணி ேநரம் கழியணும் என்று ெசால்லி இருக்காங்க. ேநற்று ெவள்ளிகிழைம இல்ைலயாப்பா? பார்ட்டி மூட். ைபக் ேரஸ், குடி ேவற. சாைல விபத்துப்பா. கம்ெபனி ஐடி வச்சு எனக்கு தகவல் ெசான்னாங்க. ஆஸ்பத்திாியில் அவங்கேள ேசர்த்துட்டாங்க. ஜி ெஹச்ல இப்ப இருக்கான். நாைளக்கு பார்த்துட்டு ப்ைரேவட் நர்சிங் ேஹாம் மாத்திக்கலாம். கிளம்பி வாீங்களா? உங்களால் முடியுமா? இல்ைல ஆம்புலன்ஸ் வச்சு அங்ேக அனுப்பி விடவா?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி.
“இல்ைல ராஜா, இங்ேக இருப்பைத விட அங்ேக மருத்துவ வசதிகள் அதிகம் இல்ைலயா? அங்ேகேய இருக்கட்டும். காாில் கிளம்பி அங்ேக வருகிேறாம். ெமல்ல அம்மாவிடம் ெசால்லி அைழத்து வருகிேறன். நீ ெகாஞ்சம் பார்த்துக்ேகா. ெசலைவ பற்றி கவைலபடேவண்டாம்”, என்று தயக்கத்ேதாடு ேசர்த்து ெசான்னார். “ப்ச்! என்னப்பா நீங்க இைத ெசால்லனுமா? ேவணும்னா ெவங்கட்டுக்கு ெசால்லி துைணக்கு வர ெசால்லட்டுமா?”, என்று அவசரமாக ேகட்டான். “இல்ைலப்பா, கயல் தனியா இருக்கணுேம? பரவாயில்ைல நாேன வந்து விடுேவன்”, என்று ெசால்லி ேபாைன ைவத்தவர், விஷயத்ைத மீனாக்ஷியிடம் ெசால்லணுேம என்ற கவைலேயாடு உள்ேள வந்த ேபாது, அவர் ெபட்டியில் அவர்கள் இருவருக்கும் ஒரு ெசட் துணி அடுக்கி ெகாண்டு இருக்க, பாரதி ேபானில் தமிழிடம் ேபசி ெகாண்டு இருந்தாள். “ேடய், அெதல்லாம் அப்புறம் ேபசிக்கலாம். சனி ஞாயிறுதாேன? உள்ளுாில் இருந்து ெகாண்டு அவசரத்திற்கு இந்த உதவி கூட ெசய்ய மாட்டாயா? ெசான்னால் ேகளு விதண்டாவாதம் பண்ணாேத. உடேன கிளம்பி ஹாஸ்டலில் ெசால்லிட்டு வாசலில் நில்லு. அங்கிள் வந்து உன்ைன பிக் அப் பண்ணிப்பார். அவங்கைள ெகாண்டு ேபாய் விட்டு விட்டு, நீ நாைள மதியேம திரும்பி வந்து விடலாம். உன்ைன யாரும் ஆஸ்பத்திாியில் அவனுக்கு துைண இருக்க ெசால்லவில்ைல புாிந்ததா?”, என்று அதட்டலாக ெசால்லி ெகாண்டு இருக்க அைத ேகட்ட சுந்தரலிங்கம் அவளின் ேவகம் மற்றும் விேவகம் பார்த்து பிரமித்து ேபானார். “நாைளக்கு பகலில் கயல் வந்து விடுவாள் பாரதி. அவள் வந்து குழந்ைதைய பார்த்து ெகாள்வாள். நாங்க வர ஒன்று இரண்டு நாட்கள் ஆனாலும் கவைலப்பட ேவண்டாம். அவனின் உடல்நிைல பார்த்து விட்டு ெமல்ல வருகிேறாம்”, என்று ெசால்லிவிட்டு சுந்தரலிங்கமும் மீனாக்ஷியும் கிளம்பினார்கள். “அெதல்லாம் பயப்படாதீங்கம்மா. கயல் அண்ணி இல்லாவிட்டாலும் இங்ேகேய நாேன பார்த்து ெகாள்ேவன். அப்படி அழுதால், இங்கிருந்து தஞ்ைசக்கு அவைள அைழத்து ேபாக எனக்கு ெதாியாதா? நாேன பார்த்து ெகாள்ேவன், நீங்க ஜாக்கிரைதயா ேபாயிட்டு வாங்க”, என்று கவைலேயாடு ெசான்னவளின் குரலில் அவர்கள் ேமல் ைவத்த பூரண அக்கைற ெதாிந்தது. ெபாியவர்கள் மூவரும், ஒரு ெகட்ட ெசய்திைய ேகட்ட பிறகு தனியாக இவ்வளவு தூரம் காாில் வர ேவண்டுேம என்ற அருண்ெமாழியின் கவைலக்கு மதிப்பளித்து, அவள் தமிைழ உடன் ேபாக ெசால்லி கிளப்பினாள். தமிைழ உடன் அனுப்பியதும், கவைலேயாடு ேபசியதும், தமிழ், சுந்தரலிங்கம், மீனாக்ஷி, மூவருக்கும் ‘இவள் இன்னும் அவைன மறக்கவில்ைலேயா’, என்ற தவறான சிக்னல் ெகாடுக்க, அவர்கள் ேயாசைனயில் மூழ்கினார்கள். **************************************************** அத்தியாயம் 34 ஹாஸ்டலில் இருந்து கிளம்பும் வைர பாரதிைய , ‘நான் ஏன் ேபாகணும்?’, என்று விதண்டாவாதம் ெசய்து ேகள்விகளால் துைளத்து வந்த தமிழ் காாில் மீனாம்மாைவ பார்த்த உடன் ெகாஞ்சம் அைமதி ஆனான். மூன்று வயதானவர்கள் ேபாகும்ேபாது ஒரு ஆதரவிற்காக ெசல்வதில் தப்பு இல்ைல என்பைத உணர்ந்தான். மறுநாள் அதிகாைலயில் வீட்டு வாசலில் கார் நின்றேபாது ெவளிேய வந்த அருண்ெமாழி , “ேஹய் தமிழ் ெராம்ப ேதங்க்ஸ் கண்ணா, நீ கூட வருகிறாய் என்று அப்பா ேபானில் ெசான்னதும்தான் எனக்கு ைநட் ெகாஞ்சம் நிம்மதியா இருந்தது”, என்று மனப்பூர்வமாக நன்றி ெசலுத்திய வினாடியில் முந்ைதய இரவு பாரதியிடம் சண்ைட ேபாட்டதற்காக மனதிற்குள் சங்கடபட்டான். பாரதி இவர்களின் பாதுகாப்பிற்காக கூட தன்ைன அனுப்பி இருக்கலாம். ெநல்லுக்கு இைறக்கும் நீர் அங்ேக புல்லுக்கும் பாய்வைத ேபால அவனுக்காக வந்ததாக நிைனத்து விட்ேடாம் ேபால என்று வருந்தினான்.
“பரவாயில்ைல சார், உங்களுக்காக இது கூட ெசய்ய மாட்ேடனா என்ன? அ..வ..ர் எப்படி இருக்கார் சார்? அவருக்காக இல்லாவிட்டாலும், உங்க ெபாியம்மாவிற்காகவாவது அவருக்கு ஒண்ணும் ஆக கூடாது சார்”, என்று அக்கைறயாக ெசான்னான் தமிழ். “ஆமா தமிழ், ெபாியம்மா பாவம், ஏற்கனேவ இவனால ெராம்ப கஷ்டப்பட்டு இருக்காங்க. ஹூம்…”, என்று ெபருமூச்சு விட்டு விட்டு, கார் கதைவ திறந்து ெபாியம்மாைவ இறங்க ைக நீட்டினான். “வாங்க ெபாியம்மா, தம்பிக்கு இப்ப ஆபத்து கட்டம் தாண்டியாச்சு. ஒரு காபி சாப்பிட்டுவிட்டு உடேன ஆஸ்பத்திாிக்கு கிளம்பலாம்”, என்று காாில் இருந்து அவாின் ைக பற்றி இறக்கியவன், உள்ேள அைழத்து ெசன்றான். “என்ன ராஜா, ெபாியம்மாவிற்காக ெசால்கிறாயா?”, என்று காதில் ரகசியமாக விசாாித்த அப்பாவிற்கு மறுப்பாய் தைல அைசத்தான். “இல்ைலப்பா, உயிருக்கு ஆபத்து இல்ைல. கண்ணில் பார்ைவ தான் சந்ேதகம் என்று ேகாடி காட்டினார்கள். பார்ைவ நரம்புகள் துண்டிக்கப்பட்டு இருக்கலாம் என்று சந்ேதகபடுகிறார்கள். அது ெடஸ்ட் பண்ணி பார்த்துட்டு இன்று மாைல ெசால்வாங்க”, என்று ெபாியம்மா காதில் விழாமல் ெமல்லிய குரலில் ெசால்ல, சுந்தரலிங்கம், மீனாக்ஷி, தமிழ் மூவருேம அதிர்ந்தனர். “ஹய்ேயா கடவுேள, பார்ைவ இல்லாமல் இந்த சின்ன வயசுல என்ன பண்ணுவான்? ேவைலயில் கூட இருக்க முடியாேத? என்ன ராஜா ெசால்கிறாய்?”, என்று பதட்டத்ேதாடு ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “பண்ணின தப்புக்கு எல்லாம் தண்டைன ேவண்டாமாப்பா? அரசன் அன்று ெகால்லும். ெதய்வம் நின்று ெகால்லும் என்று ெசால்வது ெவறும் வார்த்ைத இல்ைலப்பா. சத்தியமான உண்ைம. அம்மாக்கு ெதாியாமல் அவன் ெசான்ன ெபாய்களுக்கு, அவன் ஏமாற்றிய நபர்களின் இழப்பிற்கு, தகுந்த தண்டைனதான் இதுப்பா. கூடுதேலா குைறேவா இல்ைல”, என்று கடினமான குரலில் ெசான்ன அருண்ெமாழியின் குரலில் என்ன உணர்வு இருந்தது என்பைத மீனாக்ஷி, சுந்தரலிங்கம் இருவராலும் கண்டு பிடிக்க முடியவில்ைல. “அக்காவிற்கு அவங்க உடல் உபாைத தரும் ேவதைன ேபாதாது என்று காலம் ேபான கைடசியில் இது ேவறயா?”, என்று தமக்ைகக்காக மனம் வாடினார் மீனாக்ஷி. அருண்ெமாழி முதலில் ெசான்ன ெசய்தி விைளவித்த அதிர்ச்சியில், அவன் இரண்டாவது ெசான்ன கடவுளின் தீர்ப்பு அவர்களின் கவனத்தில் பதியாமல் ேபானது. அடுத்த இரண்டு வாரங்கள், பல்ேவறு பாிேசாதைனகளுக்கு பிறகு, பார்ைவ குைறபாட்ைட தவிர ராஜன்பாபுவின் உடல்நிைல நன்றாகேவ ேதறிவிட்டதாகவும், இன்னும் இரண்டு வாரங்களுக்கு மருந்து மாத்திைரகள் எடுத்து ெகாண்டால் முழு ஆேராக்கியம் திரும்பி விடும் என்றும் மருத்துவர்கள் ெசால்லி விட்டனர். பார்ைவ திரும்ப வருவதற்கு ேவறு கண்கள் அறுைவ சிகிக்ைச மூலம் ெபாருத்தேவண்டும். கண்தான வங்கியில் பதிவு பண்ணிவிட்டு ேபாங்க. எப்ேபாது ெபாருத்தமான கண்கள் கிைடக்கிறேதா அப்ேபாது அறுைவ சிகிக்ைச ெசய்தால் பார்ைவ திரும்ப எழுபது சதம் வாய்ப்பு இருக்கு என்ற அறிவிப்புடன் ராஜன்பாபுைவ மருத்துவமனியில் இருந்து டிஸ்சார்ஜ் ெசய்து விட்டனர். அந்த இரண்டு வாரங்களில், அருண்ெமாழி மருத்துவமைனயில் ராஜன்பாபுவிற்காக, அவனுைடய மருத்துவ சிகிக்ைசக்காக, அவனுைடய தாயின் உடல்நிைலக்காக என்று ஒவ்ெவான்றாய் பார்த்து பார்த்து ெசய்வைத கண்ட ராஜன் பாபுவின் உள்ளம் குற்ற உணர்வில் தவித்தது. அவனுக்கு கண்கள் இரண்டும் ஒழுங்காக ெசயல்பட்ட ேபாது, அருண்ெமாழியின் உயர்ந்த குண நலன்கள் கருத்தில் பதியவில்ைல. ஆனால் இப்ேபாது கண் ெகட்ட பின்ேன சூாிய நமஸ்காரம் ெசய்வது ேபால, தன்னுைடய தான்ேதான்றி தனமான ெசய்லபட்டினால், தன்னுைடய பார்ைவைய பறிெகாடுத்த பின்பு, அவனுைடய நல்ல குணம் மனதில் பதிகிறது, இத்தைன ஆண்டுகளாக, எங்ேக ேபானாலும் என்ன அவனுக்ேக முதல் மாியாைத, எல்ேலாரும் அவைனேய சுற்றி சுற்றி வந்து ேபசுகின்றனர், தன்ைன யாரும் மதிப்பதில்ைல என்ற ஆத்திரம் அவனுக்குள் கனன்று ெகாண்டு இருந்தது. தன்னுைடய அம்மாவிற்ேக தன்ைன விட அவன்தாேன உசத்தி என்ற எாிச்சல் அவன் மனதில் எப்ேபாதும் இருந்தது.
இத்தைனக்கும் தான் அவைன விட படிப்பில் ெகட்டி. அவன் பீ ஏ ெபாருளாதாரம் படிக்க, தான் ெமாிட்டில் எஞ்சினியாிங் படித்தான். ஆனாலும் அவன் எல்ேலார் மனதிலும் சிம்மாசனம் இட்டு அமர்ந்து இருப்பது அவனுைடய நற்பண்புகளினால் என்பைத காலம் கடந்து மருத்துவமைனயில் இருந்த ேபாது, அவன் தனக்கு ெசய்த பணிவிைடகளில் உணர்ந்தான் ராஜன்பாபு. அவனுைடய வாழ்க்ைகயில் ஏகப்பட்ட குளறுபடிகைள ெசய்த பின்பு, இந்த வினாடியில் தான் அவனுக்காக மனம் வருந்துவது என்பேத ைபத்தியக்காரதனமாக பட்டது. எவ்வளவு அசால்ட்டாக எத்தைன ேபர் வாழ்க்ைகயில் விைளயாடி இருக்கிறான்? அருண்ெமாழி, பாரதி, பிரபாகர், ெசல்வி, ப்ாியா,… கடவுேள… பாரதியிடம் தான் என்ன எல்லாம் ேபசிேனாம்? அைத எல்லாம் அவள் இவனிடம்ெசால்லி இருப்பாளா? ெசால்லிய பின்னும் அவன் தன்ைன இப்படி கவனிக்கிறான் என்றால் அவைன என்ன என்று ெசால்வது? பாரதி இவனிடம் ெசால்லவில்ைல என்றால், அவளின் குணம் எத்தைன உயர்ந்தது? இவர்கள் இருவாின் வாழ்க்ைகயில் எவ்வளவு ெபாிய விபாீதமான விைளயாட்டு விைளயாடி விட்டான். தன் தாயில் ஆரம்பித்து, தான் விரும்பியவள் வைர எல்லாரும் தன்ைன தவிர்த்து அவைனேய ேதர்வு ெசய்து சீராட்டி பாராட்டுவது எப்படி என்ற ஆத்திரம்தான் அப்படி கண் மண் ெதாியாமல், நியாயம் அநியாயம் புாியாமல் என்ெனன்னேவா ெசய்ய தூண்டி விட்டு இருக்க ேவண்டும். ஆனால் அன்று தான் ெசய்தது ஒரு பாதி என்றால் சந்தர்ப்பமும் ேசர்ந்து அவர்களின் வாழ்க்ைகயில் விைளயாடி இருக்க ேவண்டும் அருண்ெமாழியின் ேமல் எவ்வாளவு நம்பிக்ைக இருந்து இருந்தால், அன்று சித்தி ேபசிய உடேனேய பாரதி திருமணத்திற்கு சம்மதம் ெசால்லி இருக்க ேவண்டும். அந்த திருமணம் இப்ேபாது ஐந்து மாதமாக இழுத்து ெகாண்டு இருக்கிறது. ஆனால் அதற்கு பிறகு ஏன் பாரதிேயா ராஜாேவா அவர்களின் திருமணத்ைத பற்றி மறுபடி ேபச்ைச ஆரம்பிக்கவில்ைல. ஒருேவைள ராஜாவும், ஒரு கிட்னி இல்லாத பாரதிைய… சீ சீ… இந்த எண்ணம் ேதான்றியதற்காக தன் தைலயிேலேய ெவளிப்பைடயாக குட்டி ெகாண்டான், அவன் ஒன்றும் அந்த மாதிாி அல்பம் இல்ைல. இல்ைல ேவறு ஏதாவது காரணம் இருக்கும். அவர்களின் திருமணம் நடக்க தான் ஏதாவது ெசய்தாக ேவண்டும். ஆனால் அதற்கு முன்னால்… தன்னால் பாதிக்கபட்டவர்கள் பட்டியலில் இருக்கும் ப்ாியாவிற்கு இன்னும் ேவைலேய கிைடக்கவில்ைல. ஏற்கனேவ கஷ்டப்படும் குடும்பம் ேவறு. அவளுக்கு ஏதாவது உதவி அருண்ெமாழியிடம் ெசால்லி ெசய்ய ெசாலல் ேவண்டும் என்று மனதிற்குள் நிைனத்து ெகாண்டு இருந்த ேபாது, நிைனத்ேதன் வந்தாய் நூறு வயது என்பது ேபால, அவன் ைககைள பற்றி அழுத்தி “பாபு, உன்ைன பார்க்க ஒரு ெகஸ்ட் வந்து இருக்காங்க. யாருன்னு ேகேளன்”, என்று ெசான்னான் அருண்ெமாழி. நான் ெசன்ைனக்கு வந்து இருக்கிேறன். ராஜனுக்கு விபத்து. திரும்பி வருவதற்கு முன்ேன பின்ேன ஆகலாம், நீ திருச்சிக்கு வந்து ேதன்ெமாழிைய பார்த்துெகாள் என்று மறுநாள் காைலயில் ெதாைல ேபசியில் தகவல் ெகாடுக்க, அதனால் ெகாஞ்சம் பதட்டத்துடன் உடன் கிளம்பி திருச்சிக்கு விைரந்து வந்த கயல்விழிைய, “அம்மா”, என்று ஓடி வந்து கால்கைள கட்டி ெகாண்டு அஞ்சு நிமிடம் ெகாஞ்சியெதாடு சாி. அதன் பிறகு, “ஆன்ட்டி… அம்மாக்கும் பாப்பாவுக்கும் பூஸ்ட் கப்பில தாங்க…”, என்று அதிகாரம் ெசய்தால். “ஹய்ேயாடா அம்மாக்கும் பாப்பாக்கும் பூஸ்ட் மட்டும் ேபாதுமா? ேதாைச ேவண்டாமா?”, என்று அவள் சிாிப்ேபாடு மடக்கினாள். “ஆன்ட்டி, இன்று ஸ்டார் மாதிாி ேதாைச ஊத்தி தாீங்களா? அம்மாக்கு காண்பிக்கலாம்” , என்று பகிரங்க ரகசியமாய் அவள் காதுகளில் ெசால்லி திட்டம் ேபாட்ட்டால், நான் ஊத்தி தேரன். நீ ெகாண்டு ேபாய் அம்மாக்கு ேபாடுகிறாயா? என்று அதில் சந்ேதாஷமாய் இைணந்து ெகாண்டாள். “ஆன்ட்டி என்ேனாட ெரட் கதர் ப்ராக் ேமேல இருக்கு எடுத்து தாங்க…” என்று அவளின் புடைவைய பிடித்து அலமாாிக்கு இழுத்து வந்தால் “அேடயப்பா தனியா குளிக்கிற அளவுக்கு ேதனம்மா ெபாிய ெபாண்ணா ஆகிட்டாங்களா?”, என்று வம்பிழுத்தாள்.
“ைஹ… ஆன்ட்டி எல்ேலா கலர் ேராஸ் ெரண்டு பூத்து இருக்கு…” என்று ஜன்னல் வழிேய பூக்கைள பார்த்த உடேன உற்சாகமாக கூவி அைழத்து அவளுக்கு காண்பித்தால் கூட ேசர்ந்து கண்கைள விாித்து, ஒன்று இரண்டு, என்று அவேளாடு விரல் விட்டு எண்ணினாள் பாரதி. “ஆன்ட்டி தூக்கம் வருது, சிங்கமும் எலியும் கைத ெசால்றீங்களா?” , என்று மதிய ேநரத்தில் சிணுங்குவது… “பால் ேவண்டாம் ஆன்ட்டி. உவ்ேவ… பூஸ்ட் தாங்க”, என்று இரவு ேநரத்தில் ெசல்லம் ெகாஞ்சுவது என்று எல்லாவற்ைறயுேம பாரதியுடன் பகிர்ந்து ெகாண்டாள் ேதன்ெமாழி. “அம்மா வந்தீங்களா.. ைஹ…”, என்ற ாீதியில் தான் தன்னிடம் அவள் இருந்தாள். தன்ைன அவள் ேதடேவ இல்ைலயா என்ற சின்ன ஏக்கம் இருந்த ேபாதும், அவள் பாரதியுடன் ஒட்டி ெகாண்ட விதமும், பாரதி அவைள பார்த்து ெகாண்ட விதமும் அவளுக்கு சந்ேதாஷத்ைதேய ெகாடுத்தது. இவளும் ராஜா ேபாலேவதான். ெபாருத்தமான இைணதான். இருவரும் எதற்காக காத்து இருக்கிறார்கள்? இவளிடம் இன்று ‘உனக்கு ராஜாைவ பிடித்து இருக்கா என்று ேகட்டால் என்ன?’, மனதிற்குள் திட்டமிட்டபடி ெபாருத்தமான தருணம் எதிர்பார்த்து காத்து இருந்தாள் கயல்விழி. ************************************************************ அத்தியாயம் 35 “ராஜா, நாங்க வந்து மூணு நாளாச்சு, இன்று மாைல நானும் அப்பாவும் கிளம்பி திருச்சிக்கு ேபாகட்டுமா? இன்னும் பத்து நாளில் ராஜன் டிஸ்சார்ஜ் ஆன பிறகு, ெபாியம்மாவும் அவனும் கிளம்பி ஊருக்கு வரட்டும்”, என்று மகனிடம் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. அவர்கள் இருந்தால் ெபாியம்மாவிற்கு ெதம்பாக இருக்கும் என்று ேதான்றினாலும், கயல் திருச்சியில் இருப்பது ெவங்கட்டிற்கு சிரமம், என்பைதயும், பாரதி தனியாக திருச்சியில் இருப்பதும் சிரமம் என்பைதயும் உணர்ந்தவனுக்கு மறுத்து ேபச முடியவில்ைல. “சாிம்மா நான் பார்த்து ெகாள்கிேறன்”, என்று உடேன சம்மதம் ெசான்னைத பார்த்து மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு வியப்பாக இருந்தது. “நீ ஆபிஸ் ேபாய் பார்க்கேவ இல்ைலேய? ராஜனுக்காக லீவு ேபாட்டு இருக்கிறாயா?”, என்று ஆச்சாியத்துடன் விசாாித்தார். இல்ைலம்மா, ஆபிஸ் ேபாக ேவண்டிய அவசியம் இப்ேபாைதக்கு இல்ைல. நான் ேவைலைய ாிைசன் பண்ணி விட்ேடன்”, என்று சின்ன சிாிப்ேபாடு ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ேவைலைய ாிைசன் பண்ணி விட்டால் நீ இங்ேக என்ன பண்ணுகிறாய்? திருச்சிக்கு உடேன கிளம்பி வர ேவண்டியதுதாேன?”, என்று குழப்பத்துடன் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அம்மா ெசால்ைல நான் என்று தட்டி ேபசி இருக்கிேறன்….”, “ஆமாடா இதுக்கு ஒன்னும் குைறச்சல் இல்ைல”, என்று சலிப்பாக ெசால்லும்ேபாேத அருண்ெமாழி இைடயிட்டான். நிஜம்தான் அம்மா. நீங்க அஞ்சு மாசம் முன்னால் ெசான்னைதத்தான் இப்ப ெசயல் படுத்தி ெகாண்டு இருக்கிேறன். நாேன ெசாந்தமா ெதாழில் ஆரம்பிச்சாச்சு. ெரண்டு மாசமா ெரண்ைடயும் ேசர்த்து ெசய்து ெகாண்டு இருந்ேதன். இப்ப நம்பிக்ைக வந்த உடேன ேவைலைய விட்டு விட்ேடன். இன்னும் ஒரு மாசம் ெபாறுத்துக்ேகாங்க. அப்புறம், உங்க இஷ்டப்படிேய திருச்சியில் வந்து ெசட்டில் ஆகி விடுகிேறன்”, என்று புன்னைகேயாடு உறுதி அளித்தான் அருண்ெமாழி. “அப்படிேய இன்ெனாரு விஷயம் ெரண்டு வருஷமா ெசால்லிட்டு இருக்ேகேன… அது…”, என்று ஆர்வத்ேதாடு இழுத்தார் மீனாக்ஷி. “அதுவும் அப்படிேய. இன்னும் ஒரு மாசம் ைடம் ெகாடுங்க. அப்புறம் நாம் அைத பற்றி ேபசலாம்…”, ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத நடுவில் இைடயிட்டார் சுந்தரலிங்கம்.
“நீ லண்டனில் இருக்கும்ேபாது ஏேதா ஒரு ெபண்ைண பிடிச்சு இருக்கு என்று ெசான்னாேய? அந்த ெபாண்ணு யாரு? என்ன ஆச்சு? சத்தேம காேணாம்? நீயாக ேபசுவாய் என்று நானும் இவ்வளவு நாள் காத்து இருந்ேதாம். இப்ப நாங்களா ேகட்கும்ேபாதும் நீ பதில் ேபச மாட்ேடன் என்கிறாேய? என்னப்பா விஷயம்? ெசான்னால்தாேன எங்களுக்கு புாியும்”, என்று ஆதங்கத்ேதாடு ேகட்டார். “அ..ப்..பா சாியான ேநரத்துல தப்பான ைடயலாக் ேபசுவதில் உங்கைள அடிச்சுக்க ஆேள இல்ைலப்பா. யு ஆர் தி சாம்பியன்”, என்று பல்ைல கடித்தபடி அவாிடம் ெசான்னவன், அம்மாவிடம் திரும்பினான். “அம்மா, நம்ம எல்ேலாருக்கும் பிடித்த ெபாண்ணுதான் எனக்கு மைனவியா வரமுடியும். அதிக பட்சமா ஒன்றைர மாதம் ைடம் ெகாடுங்க. நிச்சயம் உங்க கனவு நிைறேவறும். ேபாதுமா? ைத பிறந்த உடேன மண்டபம் பார்க்கலாம். சாிதானா? இப்ப நீங்க ஊருக்கு கிளம்பும் ேவைலைய பாருங்க”, என்று அழுத்தமாக ெசால்லி விட்டு நகர்ந்தான் அருண்ெமாழி. கயல்விழி திருச்சிக்கு வந்து நான்கு தினங்களாகி விட்டதால், ெவங்கட் ேபான் பண்ணி, “எப்ேபா வருகிறாய்? உங்க அம்மா திரும்ப நாளாகும் என்றால், நீ குழந்ைதைய கூட்டி ெகாண்டு ெகாண்டு இங்ேக வந்து விட ேவண்டியதுதாேன?”, என்று அைழத்தான். “ஹய்ேயா இங்ேக பாரதி மட்டும் இவ்வளவு ெபாிய வீட்டில் தனியா இருப்பாளா? நீங்க இன்று மாைல ேவைல முடித்து இங்ேக வாங்க. அம்மா இன்று இரவு அவங்க மட்டுமாவது கிளம்பி வந்து விடுகிேறன் என்றுதான் ெசான்னாங்க. நாைளக்கு காைல நம் இருவரும் அங்ேக கிளம்பி விடலாம்”, என்று சமாதனம் ெசால்லி அவைனயும் திருச்சிக்கு வர ைவத்து இருந்தாள். அவனிடம் ேபசிய பிறகு, பாரதியிடம் எப்படி எப்படிேயா ேபச்சு ெகாடுத்து பார்த்த ேபாதும், அவள் பிடி ெகாடுக்கேவ இல்ைல. அருண்ெமாழிைய பற்றிய ேபச்ைச எடுத்த உடேன அவளுக்கு அடுப்பில் பால் இருந்தது. ெமாைபல் ேபான் அடித்த மாதிாி இருக்கு, என்று அைறக்குள் ஓடி ெசன்றால் வர முக்கால் மணி ேநரம் ஆனது. வாசலில் அைழப்பு மணி அடிக்காத ேபாதும் எட்டி பார்க்க ேவண்டி இருந்தது. அழுக்கு இல்லாத துணிைய அவசரமாக துைவக்க ேவண்டி இருந்தது. மறு நாைளய சைமயலுக்கு இப்ேபாேத அவசரமாய் காய்கறி வாங்க ேவண்டி வந்தது. கடந்த நான்கு நாட்களாக ெவவ்ேவறு விதத்தில் முயற்சி பண்ணி ேதாற்று அலுத்து ேபான கயல்விழி, அம்மாவின் மன நிைலைய நன்றாக உணர்ந்தாள். இவ்வளவு அழுத்தமாக இருப்பவளிடம் எப்படி அம்மாவால் விஷயம் வாங்க முடியும்? தன் வயைத ஒத்தவளிடேம மனைத திறக்காத ேபாது மூத்த தைலமுைறயிடம், ‘நான் உங்கள் ைபயைன விரும்புகிேறன்’ என்று எப்படி ெசால்வாள்? அதுவும் அவர்களிடேம ராஜன் பாபுைவ திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள ெவளிப்பைடயாக சம்மதித்த பிறகு எப்படி ெசால்ல முடியும்? அதுவும் எப்படி சம்மதித்தாள் என்பதும் அந்த ஆண்டவனுக்ேக ெவளிச்சம். அது பற்றி ஒரு ஊகம் இருக்கு. ஆனால் சம்பந்த பட்ட இருவாில் யாராவது ஒருத்தர் ‘ஒரு தப்பு எங்கைள மீறி நிகழ்ந்து விட்டது, மன்னித்து ெகாள்ளுங்க’, என்று வாைய திறந்தால் அல்லவா அவள் ேமற்ெகாண்டு ெதாடர முடியும். “பாரதி இப்ப நீ ப்ாீயா? ஒரு ெஹல்ப் பண்ணனுேம?”, என்று ேபச்ைச ஆரம்பித்தாள் கயல்விழி. “பாப்பாக்கு இன்று ைரம்ஸ் ெசால்லி தருகிேறன் என்று ெசான்ேனன் அண்ணி, என்ன விஷயம்?”, என்று ெகாஞ்சம் ஜாக்கிரைதயாகேவ ேகட்டாள் பாரதி. “ைரம்ஸ்தாேன? ெராம்ப நல்லது. அைத ெசால்லி ெகாடுக்கும்ேபாது கூடேவ அவள் பாடுவைத எனக்கு பதிவு பண்ணி ெகாடுக்கிறாயா?”, என்று ேவகமாக ேகட்டாள். “எதுக்கு அண்ணி? பதிவு பண்ணி என்ன ெசய்ய ேபாறீங்க?”, மூைளக்குள் அலாரம் அடிக்க தயக்கத்துடன் ேகட்டாள். “அண்… என்று ஆரம்பித்து அவசரமாய் நிறுத்தி, குழந்ைதைய பார்த்து மூணு மாசமாச்ேச? அப்பப்ேபா ேபானில் ேபசுவதுதாேன? அதான் வீடிேயா ெரகார்டிங் பண்ணி வச்சால், பார்க்கலாேம என்று ராஜா ேவறு ேகட்டான். அவனுக்கும் ஒரு காபி அனுப்பலாேம என்றுதான். இவள் எங்ேக என்னிடம் அஞ்சு
நிமிஷம் கூட ேசர்ந்தார் ேபால உட்கார மாட்ேடன் என்கிறாேள?”, என்று ெபாய்யாய் அலுத்து ெகாண்டாள் கயல் விழி. “நீங்க ெரண்டு ேபரும் இருங்க அண்ணி, நான் எடுக்கிேறன்”, என்று நழுவ பார்த்தாள் பாரதி. “இல்ைல பாரதி, ேபாட்ேடாக்காக ேபசுவது ேபால இருக்க கூடாது. அது இயற்ைகயா இருக்காது. நீங்க ெரண்டு ேபரும் ேபசிட்ேட இருங்க. அது பதிவாகட்டும். நான் நடுவில் எடுத்து பார்த்து ெசெலக்ட் பண்ணி காபி பண்ணிக்கேறன்”, என்று அவசரமாக ெசால்ல, கயல்விழி விாித்த வைலயில் விழுந்தாள் பாரதி. தன்னுடன் ேபசும்ேபாது ஜாக்கிரைத உணர்வுடன் ேபசுவதால் சுலபமாக தப்பித்து விடுகிறாள். ஆனால் குழந்ைதயுடன் ேபசும்ேபாது எங்ேகயாவது வாய் விட மாட்டாளா என்று ஒரு நப்பாைச. அம்மாைவ நம்ப ைவக்க ஒரு சான்று கிைடக்கட்டும் என்று ஆவலுடன் தன்னுைடய டிஜிட்டல் ேகமராைவ அவளின் அைறயில் டி வீ ேமல் ெபாறுத்தி விட்டு நகர்ந்தாள் கயல்விழி. அன்று மாைலயில், சிற்றுண்டி முடித்து பாரதி தன்னுைடய அைறயில் ேதன்ெமாழிக்கு பாடம் ெசால்லி ெகாடுத்து ெகாண்டு இருப்பைத எட்டி பார்த்து விட்டு புன்னைகேயாடு ெவளிேய ேதாட்டத்திற்கு உலாவ ெசன்றாள். திரும்பி வரும்ேபாது இருவரும் ஒேர மாதிாி காக்ரா ேசாளியில் அசத்தினார்கள். ேதன்ெமாழியின் உைட மாதிாிேய கிட்டத்தட்ட ஆனால் கலர் மட்டும் மாறி இருந்த அவளுைடய உைட பார்த்து கண்கள் விாிந்தது. ஆச்சாியத்துடன் ஏேதா விசாாிக்கும்ேபாேத அவள் நழுவி விட்டாள். சற்று ேநரத்தில் ெவங்கட் வந்து விட, அவளும் உைட மாற்றி இருக்க, அப்ேபாைதக்கு பின்னால் ேபாய் விட்டது. இரவு உணைவ முடித்து விட்டு, சாவகாசமாய் அவனுடன் அமர்ந்து ேபசியபடி, டிஜிடல் ேகமராவில் பதிவு ெசய்து ைவத்து இருந்தைத ஓடவிட்டு பார்த்து ெகாண்டு இருந்த கயல்விழி, ேதன்ெமாழிக்கு, வண்ணங்கள், பழங்களின் ெபயர்கள், எண்கள், என்று ஒவ்ெவான்றாய் ெசால்லி ெகாடுத்த படி இருந்த பாரதிையயும் ேதன்ெமாழிையயும் சுவாரஸ்யமாக பார்த்து ெகாண்ேட இருந்தாள் கயல்விழி. “ேதனம்மவிற்கு பிடித்த கலர் எது?”, என்று ெகாஞ்சிய பாரதி, தனக்கு ஏற்கனேவ நன்றாக ெதாிந்த பதிைல அவள் ெசால்லும் அழகிற்காகேவ மீண்டும் மீண்டும் ேகட்கும் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தாள். “ெரட் கதர்தான் எனக்கு ெராம்ப பிடிக்கும்”, “அது கதர் இல்ைலடா, கலர்… ெசால்லு பார்ப்ேபாம்”, “ம்ஹூம், அது வராது ஆன்ட்டி, உங்களுக்கு பிடிச்ச கதர் எது?”, என்று அவளின் கழுத்ைத கட்டி ெகாண்டு ெகாஞ்சினாள் ேதன்ெமாழி. “எனக்கு பிடிச்ச கதர் ஸ்ைக ப்ளு”, என்று அவளும் மழைலயில் ெசால்ல ேதன்ெமாழி சிாித்தாள். “என்ன ஆன்ட்டி உங்களுக்கும் கலர் ெசால்ல வரமாட்ேடங்குதா?”, என்று ேகலியாக ேகட்க, “எனக்கு வரமாட்ேடன் என்ற உடேன உனக்கு வந்துடுச்சு பார்த்தாயா?”, என்று மடக்கி சிாித்தாள். “ேதனும்மாகிட்ட எத்தைன ெரட் கலர் டிரஸ் இருக்கு ெசால்லுங்க பார்ப்ேபாம்”, என்று எண்ணிக்ைக பற்றிய பாடத்ைத துவக்கினாள் பாரதி. “நீங்க தீபாவளிக்கு வாங்கி ெகாடுத்த ப்ராக், அப்பா எனக்கு ேதாடு ேபாட்டப்ப வாங்கி ெகாடுத்த ப்ராக், பாட்டி வாங்கி ெகாடுத்த பட்டு பாவாைட, அப்புறம் மாமா ெகாடுத்த ஸ்கர்ட் … அஞ்சு இருக்ேக…”, என்று தவறாக ெசான்னவைள நான்கு என்று எண்ணிக்ைக ெசால்லி ெகாடுத்து திருத்தினாள் பாரதி. “உங்களுக்கு பிடிச்ச ப்ளு கலர்ல உங்களிடம் எத்தைன ட்ெரஸ் இருக்கு?” என்று பதிலுக்கு அவளிடம் விசாாித்தாள் ேதன்ெமாழி.
“தமிழ் மாமா வாங்கி தந்த ப்ளு கலர் சுடிதார் ஒண்ணு, எங்க அப்பா ெகாடுத்த சாாி ஒண்ணு, அப்புறம் ேதனம்மா வச்சிருக்க மாதிாிேய ஸ்கர்ட் ஒண்ணு. ெமாத்தம் எத்தைன ெசால்லு பார்ப்ேபாம்”, “மூணு…”, என்று உற்சாகமாக ெசான்னவைள, “ைஹ! பாப்பா கெரக்டா ெசால்லிட்டாேள”, என்று சந்ேதாஷமாக தூக்கி தட்டாமாைல சுற்றினாள் பாரதி. “ஆன்ட்டி, எனக்கு மாமா ெகாடுத்த ெரட் கலர் ட்ெரஸ் ேபாட்டு விடுறீங்களா?”, என்று தைல சாித்து ெகஞ்சலாக ேகட்டவைள கன்னத்தில் தட்டி, “ேபாடலாேம”, என்று புன்னைகேயாடு முகம் துைடத்து உைட மாற்றி அலங்காரம் ெசய்து விட்டாள் பாரதி. “இ..ேத மா..தி..ாி ப்ளு கலர் ட்ெரஸ் நீங்க வச்சு இருக்கீங்களா?”, என்று ஆச்சாியத்துடன் கண்கைள விாித்தாள் ேதன்ெமாழி. “ஆமா, இேத மாதிாி ெவாயிட் கலர்ல ப்ளு கலர் பூ ேபாட்ட ஸ்கர்ட் நான் வச்சு இருக்ேகேன…”, என்று அழுத்தமாய் ெசான்னாள் பாரதி. “எங்ேக காமிங்க”, என்று சவால் விட்டாள் ேதன்ெமாழி. மாமா ஸ்ெபஷலாக ைதத்து தந்த மாதிாி கைடயில கூட இருக்காது என்று அம்மா ெசான்னாங்கேள என்ற நம்பிக்ைக அவளுக்கு. எங்ேக காமிங்க, என்று ேதன்ெமாழி ேகட்ட பின்புதான் அவளுக்கு உைரத்தது. ஏதாவது ேதைவ இல்லாமல் உளறி விட்ேடாமா? இனி ேபசும் ஒவ்ெவாரு வார்த்ைதயும் உஷாராக ேபச ேவண்டும் என்று எண்ணியபடி அளந்து ேபசினாள் பாரதி. ஆனால் அந்த உைடைய பற்றி ெதாிந்து ெகாள்ள ேவண்டிய விஷயம் ேதன்ெமாழிக்கு நிைறய இருந்ததால், அவள் ேகள்விகைள அடுக்கி ெகாண்ேட இருந்தாள். அந்த ஆைடைய பார்க்க ேவண்டுெமன்று அவள் திருப்பி திருப்பி ேகட்க கூடிய வைரயில் சமாளித்தவள், அவள் அழ தயாராகும்ேபாது, ேவறு வழி இன்றி எடுத்து காண்பித்தாள். அந்த ஆைடைய ெதாட்டு தடவி பார்த்தவள் கண்கள் விாிந்தது. “ைஹேயா ஆமா, என்னுது மாதிாிேய இருக்கு ஆன்ட்டி, எங்க ராஜா மாமா தான் உங்களுக்கும் ஸ்ெபஷலா தச்சு ெகாடுத்தாங்களா இந்த ட்ெரஸ்”, என்று அவள் கண்கைள விாித்து ஆச்சாியமாக ேகட்க, அவளுக்கு சாியாக கண்கைள உருட்டி, ‘ஆமாம்’, என்று ெசால்லிய பிறகு அவசரமாய் நாக்ைக கடித்து ெகாண்டாள் பாரதி. “எங்க ராஜா மாமா அம்மா ெபர்த்ேடக்கு எனக்கு இந்த ட்ெரஸ் தந்தாங்க. உங்களுக்கு எப்ப தந்தாங்க? உங்களுக்கும் ெபர்த்ேடக்காக ெகாடுத்தாங்களா?”, என்று ஆர்வத்ேதாடு ேதன்ெமாழி விசாாிக்க அவள் பதில் ெசால்ல திணறினாள். “நானும் முன்னாடி மாமா ஆபிசில் ேவைல பார்த்ேதன். அப்ப எங்க ஆபிஸ்க்கு பர்த்ேட ெகாண்டாடிேனாம். அங்ேக ேவைல பார்த்தவங்களுக்கு இந்த ட்ெரஸ் தந்தாங்க”, என்று எைதேயா ெசால்லி சமாளித்து ைவத்தவள் முகத்தில் பதட்டம் இருந்தது. “ஹய்ேயா காமராவில் பதிவாகுேத, கைடசி இரண்டு நிமிடங்கைள அழித்து விடலாமா”, என்று அவசரமாக பாரதி அைத ெநருங்கும்ேபாது, கயல்விழி உள்ேள ேபாய் இருக்க ேவண்டும். ஏன் என்றால் பாரதி நாக்ைக கடித்து ெகாள்வேதாடு பதிவு பண்ணுவது நிறுத்தப்பட்டு இருந்தது. காமராவில் பதிவாகி இருந்த கைடசி காட்சிைய பார்த்த ேபாது, ‘ேஹய் அம்மாக்கு காண்பிக்க பாரதி வாயால் ஒரு சாட்சி கிைடச்சாச்சு’, என்று கயல்விழி உற்சாகத்தில் துள்ளி குதிக்க, ெவங்கட் பயந்து ேபானான். “ேஹய், வயிற்றில் குழந்ைத இருக்குடீ, ெகாஞ்சம் ெமல்லத்தான் குதி”, என்று அதட்டினாலும், அவனின் முகம் புன்னைகயில் மலர்ந்துதான் இருந்தது. “வாம்மா என்ேனாட அண்ணி, ஆபிசுக்கு ெபர்த்ேடயா ? அதுக்கு எங்க அண்ணன் உனக்கு ட்ெரஸ் வாங்கி தந்தானா? அதுவும் ேதன்ெமாழிக்கு ெகாடுத்த மாதிாி அவன் ைகயால் ைதத்து ெகாடுத்தானா? ெகாடுப்பான் ெகாடுப்பான். ஏன் ெகாடுக்க மாட்டான் என்று மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டாள் கயல்விழி.
அவைள பார்த்து சிாித்த ெவங்கட், தன் மனதிற்குள், ‘உன் டிராமா முடிஞ்சு ேபாச்சு, மாட்டினடா மகேன’, என்று எண்ணி ெகாண்டான். ******************************************************** அத்தியாயம் 35 டிஜிட்டல் ேகமராவில் பதிவாகி இருந்த காட்சிைய பார்த்து துள்ளி குதித்த கயல்விழி, “நான் இப்பேவ ேபாய் பாரதியிடம் விசாாிக்க ேபாகிேறன்”, என்று கிளம்ப அவைள அடக்குவதற்குள் ெவங்கட் திணறி ேபானான். “இங்ேக பாரு, உங்க அண்ணன் இதைன நாளா ட்ராமா ேபாட்டு உங்க எல்ேலாைரயும் ஏமாற்றி ெகாண்டு இருக்கிறான்? நீ அவனுக்கு ஒரு பாடம் கற்பிக்க ேவண்டாமா? உங்க அம்மா வரட்டும். அவங்களிடம் இைத காட்டி ேபசி, கல்யாணத்திற்கு ஏற்பாடு பண்ணு. நான் நாைளக்கு காைலயில் குருங்குளம் ேபாய் பாரதியின் ெபற்ேறாாிடம் ேபசுகிேறன். இவங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ெசால்லாமல் நாம் இந்த கல்யாணத்ைத நிச்சயம் பண்ணி காட்டணும்…”, என்று ெவங்கட் ெசால்ல அவளின் கண்கள் விாிந்தது. குறும்பில் மலர்ந்தது. “கெரக்டா ெசான்னீங்க. ெபாண்ணு யாரு என்று மாப்பிள்ைளக்கு ெசால்லாமல், மாப்பிள்ைள யார் என்று ெபாண்ணுக்கு ெசால்லாமல், எல்லா ஏற்பாடும் ெசய்து ைவக்கணும். அவங்க கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது என்று என்ன குதித்தாலும் அதில் மாற்றேம கிைடயாது. எல்லாேம சஸ்ெபன்ஸ்”, என்று சந்ேதாஷமாய் ெசான்ன கயல்விழிைய பார்த்து புன்னைக ெசய்தான். “அப்பாடா, இப்ேபாைதக்கு அவைள நிறுத்தி ைவக்க முடிந்தேத. அேத ெபாிய விஷயம்”, என்று ெபருமூச்சு விட்டான் ெவங்கட் பிரபு. கயல்விழி ெதாைலேபசியில் ேபசிய அன்று இரவு கிளம்பி அதிகாைலயில் மீனாக்ஷி அம்மா திருச்சிக்கு வந்து ேசரும் வைர அவளுக்கு தூக்கேம வரவில்ைல. வந்ததும் வாரததுமாக, “நான் ஏற்கனேவ உங்களிடம் ெசான்னது சாிதான்’, என்று நிரூபிக்கும் ஆவலில் ஓடி வந்து அம்மாவிடம் முந்ைதய நாளில் கண்டு பிடித்த ரகசியத்ைத ெசான்னாள் கயல்விழி. காைலயில் வந்ததும் பதட்டத்ேதாடு கயல்விழி ெசான்ன விஷயத்ைத மீனாட்சியால் அப்படிேய நம்ப முடியவில்ைல. ேமேல ேகள்விகள் ேகட்டு ெதளிவுபடுத்தி ெகாள்ளும் முன்பு அடுப்படியில் அரவம் ேகட்ட பாரதி எழுந்து வந்துவிட, அவர்களின் ேபச்சு தற்காலிகமாய் நின்று ேபானது. அதன்பிறகு, குளித்து காைல உணவிைன முடித்து, பாரதியும், ேதன்ெமாழியும் , அவர்களின் உைரயாடலுக்ெகன ெசன்றேபாது, கயல்விழி, அம்மாைவ தன்னுைடய அைறக்கு இழுத்து ெசன்று, அமரைவத்து அந்த காெமரா காட்சிைய காட்டி, ‘நான் ெசான்ன ேபாது இல்ைல இல்ைல என்று சமாளிச்சீங்கேள? இப்ப என்ன ெசால்றீங்க?’, என்று ெபருைமயாக வினவினாள். “பாரதிக்கு அவன் இந்த ஆைடைய ெகாடுத்ததாகேவ ைவத்து ெகாள்ேவாம். அதனால் அவன் அவைள விரும்புவதாக எப்படி ெகாள்வது?”, என்று மீனாக்ஷி கயைல மடக்கியேபாது, தன்னுைடய ேகள்வி அவருக்ேக சிறுபிள்ைளதனமாக பட்டது. ஆனாலும், மனதிற்குள் இன்னும் தீராத குழப்பம் இருப்பதால், கயலின் வாதத்ைத முழுைமயாக ஏற்று ெகாள்ளவும் முடியவில்ைல. “சாிம்மா, நான் ேகட்கும் ேகள்விகளுக்கு எல்லாம் நீங்க பதில் ெசால்லுங்க. இதுக்கு முன்னாடி, உங்க ைபயன் உங்கைளயும் என்ைனயும் தவிர ேவற ஏதாவது ஒரு ெபண்ணுக்கு, இந்த மாதிாி உைட ைதத்து ெகாடுத்து இருக்கிறானா?”, என்று அதட்டலாக ேகட்டாள் கயல்விழி. அவளின் அதட்டலில் இருந்த அழுத்தத்திற்கு ெகாஞ்சமும் குைறயாமல், ‘ஆமாம்’, என்று அதட்டலாக திருப்பி ெசான்னார் மீனாக்ஷி. மீனாக்ஷி அம்மாவின் பதிைல ேகட்ட கயேல ஒரு கணம் குழம்பி ேபாய் விட்டாள். “ஆ..மா..வா? யா..ரு..க்..கு…”, என்று விசாாித்தவளின் குரலில் சுருதி ெவகுவாக இறங்கி இருந்தது. அவளின் பாவைனைய அடக்கிய குறும்பு சிாிப்புடன் சில வினாடிகள் ரசித்து விட்டு, “உன் ெபாண்ணுக்குத்தான், உனக்கு ெதாியாதா? மறந்து விட்டாயா?”, என்று அவர் கண் சிமிட்டி ேகட்ட ேபாது, ‘அ..ம்..மா….’, என்ற அவளின் அதட்டலில் மீனாக்ஷி அம்மாவின் சிாிப்பு ேமலும் விாிந்தது.
“அம்மா ப்ளீஸ், என்னிடம் வம்பு வளர்ப்பது எல்லாம் ேபாதும். ெகாஞ்சம் சீாியஸா ேபசுங்க”, என்று ெசால்லி விட்டு, ேபச்சிைன ெதாடர்ந்தாள். “நம் வீட்டில் இருப்பவங்கைள தவிர அவன் ேவறு யாருக்கும் துணிமணி எடுத்து ெகாடுத்தது இல்ைலம்மா. எனக்கு ெதாியும். அதனால்தான் ெசால்ேறன். பாரதி அவனுக்கு ஸ்ெபஷல். அைத ஒத்து ெகாள்வதில் உங்களுக்கு என்ன கஷ்டம்?”, என்று விசாாித்தாள். “அது உண்ைமயா இருக்கும் பட்சத்தில், ஒத்து ெகாள்வதில் எனக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷம்தான்”, என்று சுலபமாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “அது உண்ைமயா இருக்காேதா என்று ஏன் நிைனக்கறீங்க?” மடக்கினாள் மகள். “முதல் முதலில் நான் அவனிடம் பாரதிைய பற்றி ேபசிய ேபாது அவன் காது ெகாடுத்து ேகட்கவில்ைல. அது ஓேக. ஆனால் மறுநாள் அவனாக ேபசிய ேபாது என்னிடம் ஏன் முடியாது என்று ெசால்லேவண்டும்? சாி லண்டனில் இருந்தப்ேபா அவ்வளவா பிடிக்கைல என்று ைவத்து ெகாண்டாலும்…” “ைஹய்ேயா அம்மா, அப்படி எல்லாம் இல்ைல. அவைள பார்த்த உடேன அவனுக்கு பிடிச்சுதான் இருந்தது. அதனால்தான், அங்கிருந்து காாில் கிளம்பும்ேபாேத, என்னிடம் திரும்பி வந்த உடேன பத்து நாட்கள் உன் வீட்டில் வந்து தங்குகிேறன் என்று ெசால்லி விட்டு ேபானான். அதன் காரணம் எனக்கு அப்ப புாியைல. இப்ப அவன் ெசான்னதற்கு காரணம் பாரதிதான் என்று நல்லாேவ ெதாியுது. அதைன அவசரத்திலும், இவருக்கு ேபான் பண்ணி, அவள் ெசெலக்ட் ஆகவில்ைல என்று தகவல் ெசால்லி விட்டுதான் ேபானான். ெசெலக்ட் ஆகி ெசால்லி இருந்தால் கூட பரவாயில்ைல. நடக்கவில்ைல என்பைத ெசால்ல ேவண்டிய அவசியம் என்ன?”, என்று நீளமாய் விளக்கினாள் கயல்விழி. “கெரக்ட் அேததான் நானும் ேகட்கிேறன். அவனுக்கு பிடித்து இருந்தால், அவைள ெசெலக்ட் பண்ணி இருக்கலாேம? ஏன் ெசய்யவில்ைல?” “அம்மா அவன் உங்க ைபயன். உங்க நியாய புத்தி அவனுக்கும் இருக்காதா? அது ேபாக, பாரதிைய முதன் முதலில் பார்த்த ேபாது, அவள் ராஜனிடம் என்ன ெசான்னாள் என்று நீங்கதாேன… இேத மீனாக்ஷி அம்மாதாேன என் காது ஜவ்வு பிஞ்சி ேபாற அளவுக்கு ஆயிரம் தடைவ ெசால்லி ெசால்லி ெபருைம பட்டாங்க? அவேளாட குணம் அவனுக்கு ெதாியாமல் இருக்குமா? அப்படி இருக்கும்ேபாது எப்படி ெசய்வான்?”, “சாி, லண்டனில் இருக்கும்ேபாேத பாரதிைய அவனுக்கு பிடித்து இருந்தது என்றால், நான் ேகட்ட உடேனேய என்னிடம் சம்மதம் ெசால்லி இருக்கலாேம? ஏன் ெசால்லவில்ைல?” “நீங்க ேபசினைத அவன் ேகட்டாேனா என்னேவா? நிைறய ேநரத்துல, அவனுக்கு பிடிக்காத விஷயம் வந்தால் அவன் அைத காதிேலேய ேபாட்டு ெகாள்ள மாட்டான். அேத மாதிாி இைதயும் விட்டு விட்டாேனா என்னேவா? ேகட்டு இருந்தால் நிச்சயம் அப்பேவ ஓேக ெசால்லி இருப்பான். இப்படி என் ெதாண்ைட தண்ணி ேபாகாது”, என்று அலுத்து ெகாண்டாள் கயல்விழி. “நிஜமாவா ெசால்கிறாய்?”, என்றுேகட்ட மீனாக்ஷி அம்மாவிற்கு இப்ேபாது சுருதி குைறந்தது. ‘ஆமா, பின்ேன ஏன் அப்ப நீங்க ராஜனுக்கு பாரதிைய நிச்சயம் பண்ண ேபாய் இருக்ேகங்க என்று ெசான்ன உடேன ேபாைன கீேழ ேபாட்டானாம்? அதிர்ச்சியில்தாேன? அைத விடுங்க, எப்படி உடேன கிளம்பி, ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்து ேசர்ந்தான்? அைத அப்பா ெசால்லவில்ைல என்று நமக்கு ெதாியும்தாேன?”, என்று எதிர்ேகள்வி ேகட்டாள் கயல்விழி. உண்ைமதான். அன்று வந்தது மட்டும் இல்ைல. அதற்கு பிறகும், அவனுக்கு கால் சாியாக இல்லாத ேபாதும் ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் அங்ேக ேபாய் பார்த்தான். ெவங்கட் பிெரண்ைட பார்க்க ேபாவதாக ெசான்னாேன? அங்ேக தனக்கு யாைரயும் ெதாியாது என்று மாப்பிள்ைள மறுநாேள ெசால்லி விட்டாேர? அப்ேபாது அவன் பாரதிையத்தான் ேபாய் பார்த்து இருக்க ேவண்டும். அப்ேபாது என்ன ேபசினார்கேளா? தன் மகன் பாரதிைய விரும்பி இருக்கலாம் என்ற எண்ணம் ேதான்றிய உடேன அவாின் சந்ேதகம் இப்ேபாது பாரதியின் புறம் திரும்பியது. “சாி ராஜா அவைள விரும்பினாலும், பாரதி அவைன
விரும்பினாள் என்பதற்கு என்ன சாட்சி? அவள்தாேன என்னிடம் ேநாிேலேய ராஜன் பாபுைவ கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ள சம்மதம் ெதாிவித்தாள்…. ” “நீங்க எப்ப பாரதியிடம் கல்யாண விஷயமா ேநாில் ேபசினீங்க?”, என்று ேகட்டாள் கயல்விழி. “அவங்க அம்மா ஆஸ்பத்திாியில் இருக்கும்ேபாது…” “அதாவது அவங்க உடல் நிைல ெராம்ப ேமாசம், என்று ெதாிந்த பிறகு. ராஜா முதல் நாள் வந்து உங்களிடம் ேபச ேபாவதாக அவளிடம் ெசால்லி இருக்க ேவண்டும். ஆனால் அன்று நடந்த விபத்தினால், அவனால் உடேன கிளம்ப முடியவில்ைல. பாரதி உங்களிடம் சம்மதம் ெசான்ன ேபாது, அவள் ராஜாைவ நிைனத்து சந்ேதாஷமாக தைலைய ஆட்டி இருக்க ேவண்டும். ராஜனுக்கு நீங்க சம்மந்தம் ேபசுவீங்க என்று அவள் எப்படிம்மா எதிர்பார்ப்பாள்?”, என்ற கயல்விழியின் ேகள்விக்கு அவரால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. உண்ைமதான் அன்று மருத்துவமைனயில் தன்னிடம் ராஜன் பாபுைவ திருமணம் ெசய்ய முடியாது என்று மறுத்து விட்டு சாப்பிட ேபான ேபாது அவள் ராஜாைவத்தான் பார்க்க ேபாய் இருக்க ேவண்டும் அதான் அவ்வளவு ேநரம். ஆனால் சாப்பிட்டு விட்டு, தனக்கு ஜூஸ் வாங்கி வருவதாக ேபானவள் வாடிய முகத்துடன் ெவறும் ைகயுடன் தான் வந்தாள். “உங்களிடம் ராஜா என்று நிைனத்து சம்மதம் ெசான்ன பாரதி, வீட்டில் ராஜன் பாபுைவ பார்த்த உடேன திருமணத்திற்கு முடியாது என்று அவங்க அம்மாவிடம் ெசால்லி இருக்கணும். அதனால்தான் அவங்க உடல்நிைலேய ேமாசமாகி விட்டது என்று நான் ெசால்கிேறன்”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசான்னாள் கயல்விழி. சில நிமிடங்கள் நீண்ட ெமௗனத்திற்கு பிறகு, “சாி கயல், நீ ெசால்றைத எல்லாம் ஒத்து ெகாள்ளலாம் என்று ேதாணுது. எனக்கும் உன்ேனாட வாதம் சுவாரஸ்யமாதான் இருக்கு. ஆனால், முதல் நாள் சமாச்சாரத்ைத விடு, அதற்கு பிறகு வந்த இந்த அஞ்சு மாசத்துல, பாரதி ராஜன்பாபுைவ விரும்பினாள் என்றும், ராஜா பாரதிைய விரும்பவில்ைல என்றும் நான் ைவத்து இருந்த தவறான அபிப்ராயத்ைத திருத்த ராஜாேவா, பாரதிேயா, ஏன் முயற்சி கூட பண்ண வில்ைல? இதுக்கு மட்டும் ஒரு ெபாருத்தமான பதில் ெசால்லிடு பார்ப்ேபாம்”, என்று தீவிரமான குரலில் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “அட ேபாங்கப்பா, உங்களுக்கு விளக்கம் ெசால்லிேய நான் ஓஞ்சு ேபாய்டுேவன் ேபால இருக்கு”, என்ற பாவைனயில் இடுப்பில் தன் ைகைய ைவத்து கயல்விழி அம்மாைவ முைறத்தாள். “இதுக்கு பயந்துதான்… இப்படி எதுக்கு எடுத்தாலும் ேபாலீஸ் காரன் மாதிாி மடக்கி மடக்கி சாட்சி ேவணும் என்று ேகள்வி ேகட்கறீங்க இல்ைல. இதுக்கு பதில் ெசால்ல முடியாது. அதுவும் காதல் ேபான்ற ஸாஃப்டான சமாச்சாரத்ைத அக்கு ேவறு ஆணி ேவறா உங்களிடம் விலாவாியா ேபசி அலச முடியாது என்றுதான் ெரண்டு ேபருேம வாைய மூடிகிட்டு இருக்காங்க. ேபாதுமா?”, என்று எாிச்சேலாடு ெசான்னாள் கயல்விழி. “என்ன கயல் இப்படி ெசால்லிட்ட? அப்படியா நான் நிைறய ேகள்வி ேகட்கிேறன்?”, என்று ஆதங்கத்ேதாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “நான் தப்பு பண்ணிட்ேடன். ேநற்று பாரதியும் ேதனும் ேபசியைத ாிகார்ட் பண்ணின மாதிாி நம்ம ெரண்டு ேபர் ேபசினைதயும் பண்ணி இருக்கணும். அப்பத்தான் நீங்க எத்தைன ேகள்வி ேகட்டீங்க என்று உங்களுக்ேக திருப்பி ேபாட்டு காட்டலாம்”, என்று அலுப்ேபாடு ெசான்னாள் கயல் விழி. “சாிடி, இப்ப என்னதான் பண்ணனும், என்கிறாய்?”, என்று அதட்டலாக மீனாக்ஷி ேகட்டார். ‘ேபாச்சுடா அைதயும் நாேன ெசால்லனுமா? ெரண்டு ேபருக்கும் கல்யாணம் ேபசி முடிங்க”, என்று பதிலுக்கு அதட்டினாள் கயல்விழி. “ேபசி முடிக்கிேறன். ஆனால் முடிக்கிற வைரக்கும் இந்த விஷயத்ைத ெரண்டு ேபருக்கும் நான் ெசால்ல மாட்ேடன். நீயும் ெசால்லாேத. நான் ேபசும்ேபாது ேபசுகின்ற விஷயத்ைத காதில் வாங்காமல் பஞ்சு வச்சுக்கிட்டு சுத்தினாேன? அதுக்கு அந்த மைடயனுக்கு ஒரு தண்டைன ேவண்டாமா? ெகாஞ்ச நாள் நல்லா காயட்டும். கூப்பிடு அவைன ேபானில்…”, என்று இறுதியாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி.
“ேஹய், பாவம் மீனும்மா. அவன் ஏற்கனேவ நம்மிடம் பாரதி விஷயத்ைத எப்படி ெசால்வது என்று ஒரு வருஷமா மண்ைட காஞ்சுக்கிட்டு இருக்கான். நீ ேவற உன் பங்குக்கு அவைன படுத்தாேத”, என்ற சுந்தரலிங்கத்தின் குரல் ேகட்டு இருவரும் வியப்ேபாடு திரும்பினார்கள். “அப்பா நீங்க எப்ேபா வந்தீங்க?”, என்று ஆச்சாியமாக கயல்விழி ேகட்க, “நீ உங்க அம்மாைவ பல்ைல கடிச்சுட்டு சத்தமா ஏலம் விட்டாேய. அப்ேபாேத வந்து விட்ேடன். அம்மாக்கும் ெபாண்ணுக்கும் நடந்த வாக்குவாதத்துல, ஆள் வருவது கூட ெதாியைல”, என்று சுந்தரலிங்கம் சிாித்தார். “ஏன் அவன் மட்டும்தான் என்ைன படுத்தலாமா? அவனுக்கு என்ன நீங்க வக்காலத்தா? நீங்க மட்டும் இைத அவனிடம் ெசான்னீங்க…”, என்று ஒரு விரல் காட்டி மிரட்டினார் மீனாக்ஷி. “சாிம்மா நான் என் வாயாேல ெசால்ல மாட்ேடன்…” “எழுதி காட்டலாம் என்று ஐடியாவா அப்பா?”, என்று கயல்விழி கண் சிமிட்டி சிாிக்க, “எனக்கும் அம்மாவுக்கும் சண்ைட மூட்டி விடுவதில் என்ன ஒரு சந்ேதாஷம் கயல் உனக்கு?”, என்று பதிலுக்கு சிாித்தபடி, மைனவியிடம் திரும்பினார். “உன்ேனாட ேகாபம் ஓேக, ஆனால் இந்த குழப்பம் எல்லாம் ஜஸ்ட் இருபத்தி நாலு மணி ேநரம் மட்டும்தான். நாைளக்ேக உண்ைம அவங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ெசால்லிடனும். அதுக்கு ேமேல தள்ளி ேபாட கூடாது. அேத ேநரத்தில் விைளயாட்டு விைனயாகி அவங்க விபாீதமா முடிவு எடுத்து விட கூடாேத? அதனால் அவங்களுக்கு ெநருங்கிய ஒரு ஆள் உண்ைம ெதாிஞ்சவங்க அவங்க கூடேவ இந்த ஒரு நாள் முழுக்க இருக்கணும். சம்மதமா?”, என்று ெபாறுப்பாய் ேகட்டார் சுந்தரலிங்கம். “ச்ேச ச்ேச என்னப்பா நீங்க, ராஜா பாரதி ெரண்டு ேபருேம அந்த மாதிாி ேகாைழகள் இல்ைல. ேபாக ெராம்ப பிரக்டிகலாவும் இருக்காங்க.”, என்று கயல் விழி ெசால்ல மீனாக்ஷி புன்னைகேயாடு தைல அைசத்து ஒப்பு ெகாண்டார். “உண்ைமதான். ராஜா இத்தைன நாள் காத்து இருந்தது கூட பாரதியின் உடல்நிைலைய உத்ேதசித்து இருக்கலாம். ஆனால் அப்பா ெசால்வது ேபால மாப்பிள்ைளைய ராஜேவாடும், தமிைழ பாரதிேயாடும் இருக்க ைவத்து விடலாம். எல்ேலாருக்கும் இப்பேவ ேபசி விடலாம்”, என்று சந்ேதாஷமாக முடித்தார். கயல் டயல் ெசய்து ெகாடுக்க, “ராஜா நான் தான் ேபசேறன்…”, என்று முதலில் மகனிடம் ேபச ஆரம்பித்தார் மீனாக்ஷி. நான்கு நாட்களாக கயல் இல்லாததால், ராகவன் எடுத்து வந்து தன்னுைடய வீட்டில் ெகாடுத்த உணைவ உண்ட ெவங்கட், அன்று பாரதியின் திருமணம் பற்றி அவர்களிடம் ேபச ேவண்டி இருந்ததால், “நான் உங்கள் வீட்டுக்கு இரவு உணவிற்கு வருகிேறன்”, என்று ெசால்லி இருந்தான் . கடந்த ஆறு மாத காலத்தில், அலுவலக ெதாடர்ைப தாண்டியும் ஒரு ெநருக்கமான உறவு மலர்ந்து இருந்ததால், அவன் அப்படி ெசான்னைத வித்தியாசமாக எண்ணாமல், இரவு உணைவ தயார் ெசய்து ைவத்தார் ராேஜஸ்வாி. உணவு முடிந்த பிறகு, “நான் ெகாஞ்சம் ேபசணும், ஆன்ட்டி நீங்களும் ஹாலுக்கு வாீங்களா?”, என்று ேகட்டான் ெவங்கட். “பாரதிக்கு திருமணம் ெசய்வது பற்றி ேயாசித்தீர்களா ஆன்ட்டி”, என்று ெவங்கட் ேநரடியாக விஷயத்திற்கு வந்து விட ராேஜஸ்வாி ராகவன் இருவருேம ஒருவைர ஒருவர் அதிர்ச்சிேயாடு பார்த்து ெகாண்டனர். முதலில் சமாளித்த ராகவன், “முதன் முதலில் வரன் ேபசிய ேபாது, ெகாஞ்சம் விரும்பத்தகாத விஷயங்கள் நடந்து விட்டது. அதான் ெகாஞ்சம் ஆறேபாடலாம் என்று நிைனத்ேதாம்…”, என்று தயங்கி தயங்கி ெசான்னார். “என்ன அங்கிள் நீங்க ேபாய் இந்த மாதிாி ெசால்றீங்க? துக்கம் நடந்த வீட்டிேலேய, வருஷம் கழிவதற்கு முன்ேப, அந்த அவீட்டில் ஒரு சுப நிகழ்ச்சி நடத்த வாய்ப்பு இருந்தால் ெசய்யணும் என்று ெசால்றாங்க. இங்ேக என்ன விரும்பத்தகாதது நடந்தது? ஆன்ட்டிக்கு ஒரு ெஹல்த் ப்ராப்ளம். அவ்வளவுதாேன? அது கூட எவ்வளவு அழகா தீர்த்தாச்சு?”
“அதில்ைல சார், பாரதி தாேன ராஜிக்கு கிட்னி ெடாேனட் பண்ணியது? அைத ெதாிஞ்சு, அவைள புாிஞ்சு ஏற்று ெகாள்கிற மாப்பிள்ைளயாக பார்க்க ேவண்டாமா? ஏற்கனேவ பார்த்த மாப்பிள்ைள…”, என்று முடிக்காமல் நிறுத்தினார் ராகவன். “எல்லா விஷயமும் ெதாிஞ்சவர், உங்க ெபண்ைண பண்ணி ெகாள்கிேறன் என்று வந்தால் உங்களுக்கு சந்ேதாஷம்தாேன?”, என்று ேகட்டான் ெவங்கட். “சந்ேதாஷம்தான். ஆனால் இப்ேபாைதக்கு திருமணம் ெசய்வதற்கு, ேதைவயான…”, “அெதல்லாம் ஒண்ணும் ேவண்டாம். அவேன உங்க ெபாண்ணுக்கு நைக ேபாட்டு, ெசலவு பண்ணி கல்யாணம் பண்ணிப்பான். ேபாதுமா?”, என்று அவசரமாக இைடயிட்டான் ெவங்கட். “அவேன என்றால்…”, ராகவன் இழுக்கும்ேபாேத, இருவருக்கும் ெகாஞ்சம் புாிவது ேபால இருந்தது. “முன்ேப நம் வீட்டிற்கு எல்லாம வந்து இருக்காேர? ராஜா… கயேலாட அண்ணாவா?”, நம்ப முடியாமல் ராகவன் விழிக்க ராேஜஸ்வாியின் முகத்தில் ேயாசைன படர்ந்தது. ஏற்கனேவ ‘ராம் ‘, என்று பாரதி யாைரேயா அைழத்தாேள? அது யாேரா ெதாியவில்ைலேய? “நாங்க பாரதியிடம் முதலில் ேபசி விட்டு ெசால்ேறாேம? அவங்க வீட்டுல எல்ேலாருக்கும் ெதாியுமா? சம்மதமா? நீங்க மாப்பிள்ைள சார்பா மட்டும் ேபசுறீங்களா?”, என்று ராகவன் தயக்கத்ேதாடு விசாாிக்க ராேஜஸ்வாியின் முகம் இன்னும் ேயாசைனயில் இருந்து மீளவில்ைல. ****************************************************** அத்தியாயம் 36
காைலயிேலேய அம்மா திருச்சிக்கு வந்து ேசர்ந்த உடேன தாங்கள் பத்திரமாக வந்து ேசர்ந்தைத தகவல் ெதாிவித்து, அடுத்த சில மணி ேநரத்தில் அம்மாவிடம் இருந்து அைழப்பு என்று பார்த்த வினாடியில் திடுக்கிட்டான் அருண்ெமாழி. “என்னம்மா குளிச்சு சாப்பிட்டாச்சா? ேதனம்மா எப்படி இருக்காங்க? ைநட் ஜர்னி இல்ைலயா? ெகாஞ்ச ேநரம் படுத்து ெரஸ்ட் எடுக்க ேவண்டியதுதாேன?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தான். “ெரஸ்ட் எடுக்க ேவண்டிய வயசுதான். மருமகள் வந்து ெபாறுப்ைப எடுத்துகிட்டா, உடேன அவள் ைகயில ெபாறுப்ைப ெகாடுத்துட்டு, ேகாவில் குளம் என்று தல யாத்திைர கிளம்பி விடலாம். எங்ேக நீ சாி என்று ெசான்னால்தாேன?”, என்று அலுப்பாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “அது சாி, நான் என்ன ெசான்னால் நீங்க எங்ேக ேபாயிட்டீங்க? எனக்கு ேவைல இருக்கு, என்ன விஷயமா ேபான் பண்ணினீங்க? அைத ெசால்லுங்க முதலில்”, என்று ேகாபத்ைத ெவளிக்காட்டாமல் அடக்க முயற்சி ெசய்த படி ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “உங்களுக்கு இருக்கிற ேவைல எல்லாம் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும். நாைளக்கு காைலயில் நாம் எல்ேலாரும் நன்னிலம் ேகாவிலில் வச்சு உனக்கு ெபாண்ணு பார்க்க ேபாகிேறாம். அவ்வளவுதான் விஷயம். நீங்க உடேன கிளம்பி, காாிேலா விமானத்திேலா, ரயிலிேலா கிளம்பி இன்று இரவு எட்டைர மணிக்குள் இங்ேக இருக்க ேவண்டும். எப்படி வருவது என்பைத நீங்க முடிவு பண்ணிக்ேகாங்க”, என்று ெசால்லி ேபாைன ைவத்து விட்டார் மீனாக்ஷி. ேபாைன ைவத்து விட்டு மகைள பார்த்து அவர் புன்னைக ெசய்ய சுந்தரலிங்கம் “மீனா இது டூ மச்”, என்று அதட்டினார். அவருக்கு பதில் ெசால்ல மீனாக்ஷி வாய் எடுக்கும்ேபாது ேபான் அலறியது. ேபாைன எடுத்து, “ஹேலா ராஜா ெசால்லுப்பா”, என்று இருநூறு சதவிகிதம் நிச்சயமாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “என்னம்மா விைளயாடுறீங்களா? யாைர ேகட்டு ெபாண்ணு பார்க்க ேபாகலாம் என்று முடிவு பண்ணினீங்க? ேநற்று ராத்திாி வைரக்கும் இங்ேக இருந்தீங்க, ஒரு வார்த்ைத ெசால்லைல. இப்ப என்ன திடீர்னு இப்படி ஒரு குண்டு?”, என்று அதட்டினான் அருண்ெமாழி.
“என் ைபயனுக்கு கல்யாணம் பண்ண யாைர ேகட்கணும்?”, அதட்டலாக ெசான்னார் மீனாக்ஷி. “அம்மா ப்ளீஸ், விதண்டாவாதம் பண்ணாதீங்க. அட்லீஸ்ட் என்ைனயாவது ேகட்கனும் இல்ைலயா? அப்பா அங்ேக இருக்காங்களா இல்ைலயா? அவங்ககிட்ட ெகாடுங்க முதலில்”, என்று அவருக்கு ேமேல குரல் உயர்த்தினான் அருண்ெமாழி. “ெகாடுக்கிேறன். அவாிடம் என்ன ேவண்டுமானாலும் ேபசிக்ேகா. ஆனால் இன்று இரவு எட்டு மணிக்கு நீ இங்ேக இருக்கணும்”, என்று ெசால்லி விட்டு கணவனிடம் ேபாைன ெகாடுத்தார். “அம்மாக்கு திடீர்ன்னு என்ன ஆச்சுப்பா? என்னப்பா இெதல்லாம்…”, என்று ேபானில் அவைர காய்ச்சினான் அருண்ெமாழி. “ராஜா, நான் ெசால்றைத ெகாஞ்சம் ேகளு. கல்யாணம் என்பது ெராம்ப ெபாிய விஷயம். நாைளக்ேக அது நடக்க ேபாவதில்ைல. உங்க அம்மாவிடம் நான் எவ்வளேவா ெசால்லி பார்த்தாச்சு. அவள் ேகட்பது மாதிாி இல்ைல. அவள் ெசால்ற மாதிாி ெபண்ைண பார்த்து விடலாேம?”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவன் ேகாபமாக இைடயிட்டான். “என்னப்பா நீங்களும் அம்மா மாதிாிேய ேபசுறீங்க? அப்படி எல்லாம் ஒவ்ெவாரு ெபாண்ணா சும்மா பார்த்துட்டு பிடிக்கைல என்று எல்லாம் என்னால் ெசால்ல முடியாது. அந்த ெபாண்ேணாட மனைச பற்றி ெகாஞ்சம் ேயாசித்து பார்த்தீங்களா?” என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ெராம்ப நல்லது. அந்த ெபாண்ணு மனைச பற்றி அவ்வளவு கவைல இருந்தால், பிடிச்சு இருக்கு என்று ெசால்வதுதாேன?”, “என்னப்பா விைளயாடுறீங்களா? ேநற்ேற நான் என்ன ெசான்ேனன்? ஒரு மாசம் ெபாறுத்துக்ேகாங்க என்று ெசால்லவில்ைலயா?”, என்று ேமலும் அதட்டினான் அருண்ெமாழி. “ராஜா, ப்ளீஸ், இந்த ஒரு முைற மட்டும் எனக்காக நான் ெசால்வைத ேகளு. இன்னிக்கு வந்து விடு. இனி இந்த மாதிாி நிச்சயம் நடக்காது. அதுக்கு நான் உத்தரவாதம் தருகிேறன்”, என்று தண்ைமயான குரலில் ெசான்னார் சுந்தரலிங்கம். “அப்பா ப்ளீஸ்…”, என்று அவன் ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத ேபாைன பிடுங்கிய மீனாக்ஷி, “என்னடா ப்ளீஸ், இந்த ஒரு தடைவயாவது நான் ெசால்றைத ேகட்டு பாரு. அப்புறம் ேதைவ இல்லாமல் அவஸ்ைத படாேத”, என்று தீர்மானமாக ெசால்லி ேபாைன ைவத்தார் மீனாக்ஷி. ஏற்கனேவ அம்மா ெசால்வைத ேகட்காமல் கடந்த ஒரு வருடமாக அவஸ்ைத படுவது ேபாதாதா? சிந்தைன அங்ேகேய நின்றது. ேநற்று இரவு வைர, இங்ேக இருக்கும்ேபாது ெபண் பார்க்கும் படலத்ைத பற்றி ஒரு வார்த்ைத கூட ேபசாதவர்கள், இப்ேபாது திடீர் என்று இத்தைன அழுத்தம் ெகாடுப்பது என்றால், பாரதிைய பற்றி ெதாிந்து விட்டேதா? ஹுர்ேர! அவன் உள்ளம் துள்ளியது. தனது சந்ேதகம் சாிதானா? உறுதி படுத்தி ெகாள்ள அவசரமாய் ெவங்கட்ைட அைழத்தான். “ஆன்ட்டி ெரட் கலர் ஜூஸ் குடிக்கலாமா?”, என்று கண்கைள விாித்து ெகாஞ்சலாக ேகட்ட ேதன்ெமாழிக்கு ெகாடுக்க என்று ஜூஸ் எடுக்க அடுப்படிக்கு வந்த பாரதியின் காதுகளில், “என்னடா ப்ளீஸ்?”, என்ற மீனாட்சியின் அழுத்தமான குரல் விழ, பாரதிக்கு தூக்கி வாாி ேபாட்டது. இவங்க இத்தைன அழுத்தமா உாிைமேயாடு ேபசுவது என்றால், அது அருேணாடு தாேன? எதற்கு இந்த அழுத்தம்? ஒரு ேவைள திருமணத்திற்கா? மூச்சு நின்று விடும் ேபால இருந்தது. ேதன்ெமாழிக்கு ஜூஸ் எடுக்க வந்தவளுக்ேக இப்ேபாது ெதாண்ைட காய்ந்து ேபானது. பாட்டில் குளிர்நீைர முழுசாய் குடித்த பின்னும் ெதாண்ைட அைடப்பு நீங்கின மாதிாி ெதாியவில்ைல. ஜூைஸ ஒரு கிளாசில் ஊற்றி எடுத்து வந்து ேதன்ெமாழியிடம் நீட்டியவளுக்கு அவளிடம் அத்தைன ேநரம் கலகலப்பாய் கைத ேபசி ெகாண்டு இருந்தது மறந்து விட்டது. “ெசால்லுங்க ஆன்ட்டி, அப்புறம் அந்த நாி, என்ன ெசால்லுச்சு?”, விடாமல் துருவிய ேதன்ெமாழிக்கு பதில் ேபச வார்த்ைதகள் மறந்து ேபானது.
“நம்மதாேன ெசான்ேனாம்? இப்ப அதுக்கு எதுக்கு அதிர்ந்து ேபாகணும். அவன் நல்ல இருந்தால் சாிதான் என்று ெபருந்தன்ைமயா இருக்க ேவண்டாமா?”, என்று மூைள குட்டினாலும், மனம்தான் ஆறவில்ைல. சில நிமிடங்கள் அவளிடம் ேபச்சு ெகாடுத்து பார்த்த ேதன்ெமாழி, அவளிடம் இருந்து பதில் இல்ைல என்றதும் ேபார் அடித்து எழுந்து ேபானது கூட அவள் கண்ணில் பட்டாலும் கருத்தில் பதியவில்ைல. அப்படிேய எவ்வளவு ேநரம் அமர்ந்து இருந்தாேளா, அவளுக்ேக ெதாியாது. ெவங்கட்டிடம் ேபானில் ேபசிய அருண்ெமாழிக்கு சிறகின்றி வானத்தில் பறப்பது ேபால இருந்தது. கயலும் அம்மாவும் ேசர்ந்து என்ன திட்டம் ேபாட்டு இருப்பர்கள் என்பைத அவனால் சுலபமாகேவ ஊகிக்க முடிந்தது. ஆனால் அவர்களின் ேமல் ேகாபம் வரவில்ைல. எப்படி வரும்? அம்மாவிடம் தன் காதைல வாதம் ெசய்து விளக்க ேவண்டி இருக்குேம என்ற தயக்கத்திற்கு ேதைவ இல்லாமல் ெசய்து விட்டாேள? அதற்ேக அவளுக்கு தனியாக ெபாியதாக கவனிக்க ேவண்டும். ெராம்ப நாளாக ேகட்டு இருக்கும் மாங்காய் மாைலைய வாங்கி ெகாடுக்கிேறன் கயல், என்று மனதிற்குள் சிாிப்ேபாடு உறுதி அளித்தபடி அவசரமாய் திருச்சிக்கு கிளம்பினான் அருண்ெமாழி. ேபாகும்ேபாேத இனிய கனவுகளில் மனம் ஆழ்ந்து விட, “பாரதிதான் பாவம். தான் ெபண் பார்க்க சம்மதித்து விட்ேடன் என்று ெசான்னால் தவித்து ேபாய் விடுவாள். அவளிடமும் இவர்கள் படுத்துவார்கேளா? நாேம ெசால்லி விடலாம். ஆனால் எப்படி ெசால்வது? அவள் ெசான்ன ெகடுவான ஆறு மாதம் இன்னும் முடியவில்ைலேய என்று ஒரு கணம் மட்டும் தயங்கியவன், பரவாயில்ைல என்று அவளின் ெமாைபலுக்கு அைழத்தான். முதல் முைற முழுசாய் ாிங் ேபாய் நின்றது. இரண்டாவது முைற இரண்டாவது ாிங்கில் துண்டிக்கப்பட்டது. மூன்றாவது முைற, ேபாேன அைணக்கப்பட்டு இருந்தது. “லூசு… இவ்வளவு ேராஷமும் பிடிவாதமும் உனக்கு ஆகாதுடி. நல்லவளா இருக்கலாம். ஆனால் இ..வ்..வ..ள..வு நல்லவளா இருக்க கூடாது”, என்று மனதிற்குள் ெசல்லமாய் திட்டி ெகாண்டான். அடுத்து அவளிடம் ெசய்தி ெசால்லகூடிய ஆள் என்று பார்த்தால், அம்மாவும் கயலும் எதிாில் இருப்பவர்கள் ஆச்ேச, தமிைழ ேபாய் பார்க்க ெசால்லலாம் என்று அவைன அைழத்து சந்ேதாஷமாய் ேபசி தகவல் ெசால்லி ைவத்தான் அருண்ெமாழி. அவன் ேபச ேபச, தமிழின் முகம் சந்ேதாஷத்தில் ெபருைமயில், பூவாய் மலர்ந்து விாிந்து பூாித்தது. “ேஹய் பாக்ஸ்… கள்ளி… இேதா வந்துட்ேடன்…”, என்று கல்லூாியில் இருந்து துள்ளி குதித்து ெவளிேய வந்தவன், ஐந்ேத நிமிடத்தில் ஆட்ேடா பிடித்து இருந்தான். தன் சுயநிைல மறந்து எவ்வளவு ேநரம் அங்ேக பிரைம பிடித்த மாதிாி பாரதி அமர்ந்து இருந்தாேளா, அவளின் கவனத்ைத ெமாைபல் ஒலி கைலத்தது. எடுத்து பார்த்தவளுக்கு தூக்கி வாாி ேபாட்டது. அருண்ெமாழி. இவன் ஏன் இப்ேபாது தனக்கு ேபசுகிறான்? தான் ெபண் பார்க்க ேபாகிேறன் என்று ெசான்னாலும், ேபாகவில்ைல என்று ெசான்னாலும் ெரண்டுேம தனக்கு துன்பம் தரக்கூடிய விஷயம்தான். ஒன்று குடும்பத்ேதாடு சண்ைட ேபாடுகிறாேன என்று வருத்தமாக இருக்கும். மற்றது தன்னுைடய மனைதேய கூர்வாளால் ரணமாய் கிழிக்கும். இரண்டுேம இப்ேபாைதக்கு ேதைவ இல்ைல. அவனுக்கு தன் ேமேல ேகாபம் வந்தாவது அம்மா ெசால்வைத ேகட்கட்டும், என்று மனைத ேதற்றி ெகாண்டவள் ேபாைன எடுக்கவில்ைல. மீண்டும் அது அடிக்க, இம்முைற துண்டித்தாள். மீண்டும் அைழப்பு வரலாம் என்ற சந்ேதகம் வர, அைத அைணத்து தூக்கி ேபாட்டாள். அது கட்டிலின் அடியில் எங்ேகா தூரத்தில் ேபாய் விழுந்தது. “இனிேமல் இங்ேக இருப்பது சாி இல்ைல. அவன் இங்ேக வந்தால், அவைன ேநாில் பார்த்தால், சாதரணமாக இருக்க முடியாது. ேபசாமல் கிளம்பி நம் வீட்டுக்ேக ேபாய் விட ேவண்டியதுதான். இத்தைன நாள் அடுத்த வீட்டில் இருக்கிேறாம் என்ற எண்ணேம இல்லாமல் உாிைமேயாடு இந்த வீட்டில் வைளய வந்தைத எண்ணி, அவளின் மனேம அவைள சுட்டது. அவசரமாக தன் உைடைமகைள எடுத்து ெபட்டியில் திணித்த பாரதி, அடுத்த பதிைனந்து நிமிடங்களில் கிளம்பி ெபட்டிேயாடு ெவளிேய வந்தாள். ெபட்டிேயாடு வந்த பாரதிைய ஆச்சாியமாக பார்த்த மீனாக்ஷி, “என்ன ஆச்சு பாரதி? எங்ேக கிளம்பியாச்சு?”, என்று விசாாித்தார்.
“அம்மா ேபான் பண்ணினாங்க. நீங்க ஊாில் இல்ைல என்று ேபாகைல. இப்ப வந்துட்டீங்கேள? நான் வீட்டுக்கு ேபாயிட்டு அப்புறம் ஒரு பத்து பதினஞ்சு நாள் கழித்து ேதைவபட்டால் வருகிேறன்”, என்ற ஒரு வாக்கியத்ைத ெசால்லி முடிப்பதற்குள் திணறி ேபானாள் பாரதி. அவள் தன்ைன ேநராக பார்க்காமல் திக்கி திணறி ேபசுவைதயும், பத்து பதினஞ்சு நாள் கழித்து ேதைவபட்டால் வருகிேறன் என்ற வார்த்ைதகளில் இருந்த ஒதுக்கத்ைதயும் உணர்ந்த மீனாட்சிக்கு சிாிப்பாக வந்தது. அவள் ராஜாவுடன் ேபசியைத ேகட்டு இருக்கலாம். “வீட்டுக்கு ேபாறது ஓேக. ஆனால் அது என்ன ேதைவபட்டால் திரும்பி வருவது. அது புாியைலேய?”, என்று ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “உங்களுக்கு உதவிக்கு ேவற ஆள் வந்து விட்டால், என்னுைடய உதவி …” “நாேன ெசால்லணும் என்று நிைனத்ேதன். நீ கெரக்டா ஞாபக படுத்தி விட்டாய். நாைள ராஜாவிற்கு ெபண் பார்க்க நன்னிலம், வைர ேபாகலாம் என்று பார்க்கிேறன். இப்ப நீ எங்ேக தனியா ேபாகிறாய்? தமிைழ ேபான் பண்ணி வர ெசால்லி இருக்ேகன். மதியம் ஒரு மணிக்குள் வந்து விடுவான். காரும் ெசால்லி இருக்ேகன். நீ அவேனாடேவ கிளம்பி ேபா. காைர அங்ேகேய நிறுத்திக்ேகாங்க. நாைளக்கு நீங்க ெரண்டு ேபரும் அம்மா அப்பாைவயும் கூட்டிக்கிட்டு, நன்னிலம் ேகாவிலுக்கு வந்து ேசர்ந்துடுங்க. இப்ப ேபாய் ெகாஞ்ச ேநரம் ெரஸ்ட் எடுத்துக்ேகா. முகம் ஒரு மாதிாி வாட்டமா இருக்கு”, என்று அவைள திரும்ப அனுப்பினார் மீனாக்ஷி. ***திருச்சியில் இருந்து மீனாக்ஷி மீண்டும் ேபானில் பாரதியின் திருமணம் பற்றி ேபச ராேஜஸ்வாியின் மனம் குழம்பி விட்டது. ஏற்கனேவ பாரதியிடம் சாியாக ேபசாமல் ராஜன்பாபுவுடன் ஏற்பாடு ெசய்த திருமணம் நடக்கவில்ைல. இப்ேபாது இன்ெனாரு குழப்பமா? ேநற்று இரவு ெவங்கட் ெசான்ன ேபாேத குழம்ப ஆரம்பித்த மனம் ெதளிந்தபாடில்ைல. “இல்ைலம்மா, இது எல்லாம் அவங்க ெரண்டு ேபர் வாயாைலயும் ெவளிப்பைடயா ேகட்காமல் இன்ெனாரு முைற கல்யாண நிச்சயம் ஏற்பாடுகள் ெசய்வது என்பது சாியா வராது”, என்று தீர்மானமாக மறுத்து விட்டார் ராேஜஸ்வாி. “சாிம்மா உங்களின் கவைல நியாயம்தான். நாம் ஒண்ணுேம ெசால்ல ேவண்டாம். நீங்க நாலு ேபரும், கிளம்பி ேகாவிலுக்கு வாங்க. நான் என் ைபயைனயும் அைழச்சுகிட்டு வேரன். ராஜாக்கு ேவற கல்யாணம் என்று ெசால்லி உங்க ெபாண்ணு என்ன ெசய்கிறாள என்று பாருங்கேளன்”, என்று சவால் விட்டார் மீனாக்ஷி. பாரதியும் அருண்ெமாழியும் ஒருவைர ஒருவர் விரும்புவதாக ெசால்வைத, ராேஜஸ்வாியால் நம்ப முடியவில்ைல. பாரதிக்கு அைழத்தால் அவளின் ேபாைன எடுத்த பாடில்ைல. எப்படியும் பிற்பகல் தமிேழாடு வந்து ேசர்ந்து விடுவாள் என்று அவர் ெசான்னைத நம்பி குழப்பத்ேதாடு காத்து இருந்தார் ராேஜஸ்வாி. கல்லூாியில் இருப்பவைன ெதாந்தரவு ெசய்ய கூடாது, தாேன மதிய உணவு இைடேவைளயில் அவைன அைழக்க ேவண்டும் என்று காத்து இருக்க, உணவு இைடேவைளக்கு முன்ேப தமிழ்ெசல்வன் வந்து நிற்க, மீனாக்ஷி திைகத்து ேபானார். இவன் எப்படி வந்தான்? யார் ெசால்லி இருப்பா? என்ற குழப்பத்ேதாடு, ‘வாப்பா’, என்று வரேவற்றார். “ெராம்ப ெராம்ப ேதங்க்ஸ் அத்ைத, எங்க பாரதிைய இத்தைன நாள் பார்த்து ெகாண்டதற்கும், இந்த கல்யாணத்திற்கு…”, என்று ெசால்ல ஆரம்பித்தவன் வாைய ெபாத்தினார் மீனாக்ஷி. “உங்க அக்காக்கு ெதாியாது. சஸ்ெபன்ஸ். நாங்க ெசால்லவில்ைல. என்னிடம் ஆறுமாசமா உங்க அக்கா விஷயத்ைத ெசால்லாமல் ஏமாற்றி இருக்கா? அவைள சும்மாவா விடுவது?”, என்று கண் சிமிட்டி ேகட்க தமிழுக்கு உற்சாகம் கூடியது. “விடாதீங்க அத்ைத. நல்லா கலாய்க்கலாம். நான் உங்களுக்கு சப்ேபார்ட்”, என்று ெசான்ன தமிழுக்கு அக்காவின் காைல வாரும் உற்சாகத்தில் அருண்ெமாழியின் அக்கைறயான வார்த்ைத தற்காலிகமாய் பின்னால் ேபானது. “ேஹய் பாக்ஸ், என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?”, என்ற உற்சாக கூவேலாடு உள்ேள நுைழந்த தமிைழ பார்த்த உடேன எழுந்தாள் பாரதி.
“என்னடா வந்துட்டியா? கிளம்பலாமா? காேலஜ் முழு நாளும் கட்டா?”, என்று சாதரணமான குரலில் விசாாித்தபடி ெபட்டிைய எடுத்தாள் பாரதி. “பின்ேன, ராஜா சார்க்கு கல்யாணம் என்றால் ஒரு நாளா? ஹா ஹா… நாைளக்கும் ேசர்த்து ெசால்லிட்டு வந்துட்ேடன் ெதாியுமா?”, என்று உற்சாகமக சிாித்தான் தமிழ். “அவருக்கு கல்யாணம் என்றால் உனக்கு என்னடா சிாிப்பு ேவண்டி கிடக்கு?”, என்று ேகட்டவளின் குரலில் எாிச்சல் பூரணமாய் இருந்தது. அது தன்னுைடய ஆதங்கத்தின் ெவளிப்பாடு என்பைத புாிந்து ெகாள்ள முடியவில்ைல. “அவருக்கு கல்யாணம் என்று நான் சிாிக்கிேறன். அது நல்ல ெசய்தி ஒன்று ேகட்டதன் ெவளிப்பாடு, அது பரவாயில்ைல, நீ ஏன் இப்படி சிடு சிடு என்று இருக்கிறாய்?”, என்று கண் சிமிட்டி அவளின் தைலைய கைலத்து விட்டான். “ேடய், தைலயில் ைக ைவக்காேத என்று உனக்கு எத்தைன தடைவ ெசால்லி இருக்ேகன்? எடுடா..”, என்ற அவளின் அதட்டல் அவனுக்கு ேமலும் சிாிப்ைப வரவைழத்தது. வாடிய முகத்ேதாடு, அைர குைறயாக மீனாக்ஷி அம்மாவிடமும், மற்றவர்களிடமும் விைட ெபற்று, காாில் வீட்டுக்கு தமிழுடன் கிளம்பிய ேபாதும்… வீட்டிற்கு ேபான உடேனேய, அம்மா அவசரமாய் ராஜாவின் திருமண விஷயம் ெசான்ன ேபாது முகம் மாறாமல் காத்து, ‘ெசான்னங்கம்மா, ெராம்ப சந்ேதாஷம்’, என்று வாய் வார்த்ைதயாக ெசான்ன ேபாதும்… ‘மறுநாள் நன்னிலம் ேகாவிலுக்கு ேபாகலாமா’, என்று அப்பா சந்ேதாஷமாக ேகட்ட ேபாது முடியாது என்று ெசால்ல துடித்த நாக்ைக அடக்கிய ேபாதும்… ‘ராஜா சார், அவங்க வருங்கால மைனவிக்கு எத்தைன ட்ெரஸ், எத்தைன அலங்கார சாமான், என்று விதம் விதமா ேபான வருஷேம ேசர்த்து ைவத்து இருந்தார் ெதாியுமா?’ என்று விடாமல் அருண்ெமாழியின் வீர தீர பராக்கிரமங்கைள தமிழ் அளந்த ேபாது அைத ேகட்கவும் முடியாமல், ‘ வாைய மூடு’, என்று அதட்டவும் முடியாமல் திணறிய ேபாதும், நரக ேவதைனைய முழுைமயாக அனுபவித்தாள் பாரதி. ********************************************************* அத்தியாயம் 37 காைலயில் சுமார் பதிேனாரு மணி அளவில் கிளம்பி, ஐந்து மணி ேநரத்தில் மீனாக்ஷி திருச்சிக்கு வந்து ேசர்ந்து விட்டான் அருண்ெமாழி. அம்மா ெசான்ன எட்டைர மணி ெகடுவிற்கு ெராம்ப முன்னதாகேவ வந்து ேசர்ந்த அருண்ெமாழிைய, அம்மாவும் தங்ைகயும் வாசலுக்ேக வந்து வரேவற்றனர். ஆனால் அவர்கள் எதிர்பார்த்த ஆத்திரேமா, ேகாபேமா, அவன் முகத்தில் இல்ைல என்பது பார்த்த வினாடியிேலேய புாிய இருவரும் ஆச்சாியத்துடன் ஒருவைர ஒருவர் பார்த்து ெகாண்டனர். “வா வா, ராஜா, அம்மா ெசான்ன உடேன கிளம்பி விட்டாய் ேபால? கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்வதில் அவ்வளவு ேவகம் ேபால?”, என்று ேகலியாக வரேவற்றாள் கயல்விழி. “ஆமா எனக்கு நாலு வருஷம் கழித்து பிறந்தவளுக்கு திருமணம் முடிந்து மூணு வருஷம் முடிந்தாச்ேச? அதான் நானும் பண்ணி ெகாள்ளலாம் என்று முடிவு பண்ணி விட்ேடன். அம்மா உங்க ைகயால் ஸ்ெபஷல் காபி கிைடக்குமா?”, என்று சாவகாசமாக விசாாித்தான். அவனின் இந்த பாவைன மீனாக்ஷி அம்மா சற்றும் எதிர்பாராதது. தன்னுைடய திைகப்ைப மைறத்து, “ம் தேரன்…”, என்று ேயாசைனேயாடு அடுப்படிக்கு ெசன்றார். பின்ெதாடர்ந்து வந்த கயல்விழிைய பார்த்து, “என்ன கயல் உங்க அப்பா விஷயத்ைத ேபாட்டு உைடச்சுட்டாரா? இவன் இவ்வளவு கூலா இருக்கான்?”, என்று வியப்ேபாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி.
“அப்பா ெசால்லி இருக்க மாட்டார் அம்மா. உங்க மாண்பு மிகு மாப்பிள்ைள ஏதாவது வாய் விட்டு இருப்பார். பிள்ைளையயும் கிள்ளி விட்டுட்டு ெதாட்டிைலயும் ஆட்டும் ேவைல அவர்தான் நல்லா பார்ப்பார். ஒழிஞ்சு ேபாறான் விடுங்க. எப்படி என்றாலும் கடந்த ஆறு மாசமா அவங்க ெரண்டு ேபருக்குேம ஏகப்பட்ட கஷ்டம்தாேன?”, என்று ெபருந்தன்ைமயாக ெசான்னாள் கயல்விழி. “என் ேபச்ைச ேகட்காமல் இருந்ததற்கு அவனுக்கு ேவற தண்டைன ஒண்ணும் ேவண்டாமா?” “ஒரு அம்மா மாதிாி ேபசுங்க. வில்லி ேரஞ்சுக்கு ேபசாதீங்க. ைபயன் ெபாழச்சு ேபாகட்டும்”, என்று கயல்விழி அண்ணனுக்கு பாிந்து வர, அவரும் புன்னைகேயாடு ஒத்து ெகாண்டார். “ெராம்ப ேதங்க்ஸ் கயல்விழி ேமடம். உங்க லாங் ெபண்டிங் ேகாாிக்ைகயான மாங்காய் மாைல இதுக்காகேவ ஸ்ெபஷலா ெசஞ்சு என்ேனாட கல்யாணத்துக்கு உனக்கு ெகாடுத்துடலாம்”, என்று சிாிப்ேபாடு ெசால்லியபடி உள்ேள வந்தான் அருண்ெமாழி. “நீ ேபசாேதடா. எனக்கு அந்த மாைல ேவண்டாம். உன்ேனாட பாிசுக்காக ஒண்ணும் நான் இைத ெசய்யைல. உனக்கு கூட பிறந்தவைள விட, என்ைன கல்யாணம் பண்ணிக்க வந்தவர்தான் ெபாிசா ேபாய்ட்டார் இல்ைல. அவாிடம் ெசால்றைத என்னிடம் ெசால்ல மாட்டாயாக்கும்”, என்று முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டாள் கயல்விழி. “ேஹய் கயல், இப்ப எதுக்கு இந்த ேகாபம்? பாிசுக்காக நீ ெசய்தாய் என்று நானும் ெசால்லவில்ைல. என்ேனாட கல்யாணத்திற்கு என்னுைடய மகிழ்ச்சியின் அைடயாளமா உனக்கு ஒரு பாிசு. அவ்வளவுதான்”, என்று தங்ைகைய சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத மீனாக்ஷி அம்மா ெவளியில் ெசன்று விட்டார். “சாி சாி, என்ைன விட அம்மாதான் ெராம்ப ேகாபமா இருக்காங்க. இந்த ஐைஸ அங்ேக ேபாய் ைவ. நான் அப்புறமா உன்கிட்ட சண்ைட ேபாடணும். ஆனால் உன்ைன விட, உனக்கு துைண ேபான ஆளிடம்தான் அதிகம் சண்ைட ேபாடணும்”, என்று அவைன விரட்டினாள் கயல். அைறக்கு ெசன்ற அம்மாவின் பின்னாேலேய வந்தவன், “என் ெசல்ல அம்மாவிற்கு என்ன ேகாபம்?”, என்று ேகட்டபடி, அவாின் மடியில் படுக்க வந்தான். “உன்ேமல எனக்ெகன்ன ேகாபம்?”, என்று வார்த்ைதயால் ெசான்னாலும், அைத ெசான்ன ெதானியிலும், அவசரமாக அவைன மடியில் படுக்க விடாமல், கட்டிலில் இருந்து எழுந்து ேபாய் ஒற்ைற ேசாபாவில் அமர்ந்த விதத்திலும் ‘ேகாபம் இருக்கு’, என்று ெசால்லாமல் ெசான்னார். “சாிம்மா நான் ெசால்றைத ெசால்லி விடுகிேறன். என்ைன தண்டிப்பதும் மன்னிப்பதும் உங்க இஷ்டம். நான் பண்ணிய ஒேர தப்பு நான் லண்டனில் இருந்த ேபாது நீங்க பாரதிைய பற்றி ேபசுறீங்க என்பது ெதாியாததால், உங்கள் ேபச்ைச நான் காதில் வாங்கவில்ைல. அதுக்காக ஒரு வருஷம் தண்டைன நான் ஏற்கனேவ அனுபவிச்சாச்சு. விரும்பிய ெபண்ணிடம் சம்மதம் வாங்க ஆறு மாதம் காத்து இருந்த தவிப்பு ஒரு விதம் என்றால், இந்த கைடசி ஐந்து மாத தவிப்பு, முழுக்க முழுக்க ேவறு விதம். நான் அைத எப்படி ெசால்ல?”, என்று ெசால்லி விட்டு ஜன்னலின் அருகில் ேபாய் நின்று ேதாட்டத்ைத பார்த்தான். “என்ைன ஆறு மாசம் பார்க்காமல் இருந்தால் என் நிைனவு மறந்து விடும் என்று என் காதலுக்கு என்ைன விரும்பியவேள பாீட்ைச ைவத்தாள். அது என்ைன நம்பாததால் இல்ைல. எனக்கு ெதாியும். ஆனாலும்… ‘ “நீ ேவற கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா என்று விரும்பிய ெபண்ேண, கண்ணில் காதேலாடு ெசால்லும் ெகாடுைம ேவற எந்த ஆணும் பார்த்து இருக்க மாட்டான். நான் பார்த்து அனுபவித்ேதன். அைத அவள் என் ேமல் ைவத்த அளவு கடந்த காதலால் தான் ெசால்கிறாள் என்பது ெதாிந்தாலும், அந்த வார்த்ைதகள் என்ைன வருத்தியது உண்ைமதாேன? இைத விட ஒரு ெபாிய தண்டைன நீங்க எனக்கு ெகாடுக்க முடியுமா என்று ெதாியவில்ைல”, என்று சின்ன இைடெவளி விட்டான். “நான் பாரதிைய முதலில் இருந்ேத விரும்பிேனன். ஆனால் அப்ேபாது அவள் படித்து ெகாண்டு இருந்தாள். அப்ேபாது ெசால்வது சாியாக இருக்காது என்று ெசால்லவில்ைல. குடும்பத்தினர் சம்மதம் இல்லாமல் திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள ேவண்டும் என்று நாங்க ெரண்டு ேபருேம ஒரு கணம் கூட நிைனத்தது இல்ைல. உங்களிடம் ெசால்வதற்கு முன்னால் அவள் சம்மதம் கிைடக்க ேவண்டும் என்று
எதிர்பார்த்ேதன். அது கிைடத்த அன்ேற நான் கிளம்பி விட்ேடன். ஆனால் ஜஸ்ட் சில மணி ேநரங்கள் தாமதத்தில் என்ெனன்னேவா நிகழ்ந்து விட்டது…”, அவனால் ேமேல ெதாடர்ந்து ேபசமுடியவில்ைல. அதுவைர ேகாபமாக இருப்பது ேபால ஒன்றும் ேபசாமல் இருந்த மீனாக்ஷியால் அதற்கு ேமல் சமாளிக்க முடியவில்ைல. எழுந்து வந்து அவனின் ேதாைள பற்றி அழுத்தியவர், “அவன் என்ன ெசான்னால் என்னடா? நீ மறுநாள் வந்து அவன் ெசான்னது ெபாய் என்று என்னிடம் ெசால்லி இருக்கலாேம? நீ அைத ெசய்யாததுதான் எனக்கு உண்ைமயிேலேய ெராம்ப வருத்தம் ெதாியுமா? அந்த அளவிற்கு என் ேமல் நம்பிக்ைக இல்ைலயா?”, என்று ஆதங்கத்ேதாடு ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “ெசால்லி இருக்கலாம். அவைன பற்றி குைறவாக ெசால்வது, அதுவும் இந்த விஷயத்தில் அவைன ேபாட்டியாக எண்ணி, நான் சும்மா ெசால்வது மாதிாி இருக்க கூடும் என்பதால் ெகாஞ்சம் தயக்காக இருந்தது. அதற்கு ேமேல உங்களுைடய ெகௗரவமும் நான் பார்க்க ேவண்டி இருந்தேத? முதல் நாள் அக்கா மகனுக்கு ெபண் ேகட்டு விட்டு, மறுநாேள என் ைபயனுக்கு ெகாடுங்க என்று நீங்க அவர்கள் வீட்டில் ேபசினால் அவர்கள் உங்கைள பற்றி உங்களுைடய வாக்கு சுத்தத்ைத பற்றி என்ன நிைனப்பார்கள்? அவர்கள் வீட்டிலும் அதிர்ச்சிக்கு ேமல் அதிர்ச்சி. அத்ைதக்கு உடம்பு சாி இல்ைல. எல்லாவற்றிற்கும் ேமேல பாரதி. ‘அவள் எனக்கு ேவண்டாம்’, என்ற முடிைவ பாரதிேய எடுத்து, என்னிடம் முகம் ெகாடுத்து ேபசேவ மறுக்கும்ேபாது நான் யாாிடம் என்ன என்று ெசால்வது?”, என்று ேகள்வியாக நிறுத்தினான். நாலு நாட்களுக்கு முன்பு மருத்துவமைனயில், ெசான்ன பழெமாழியின் அர்த்தம் இப்ேபாது துல்லியமாக விளங்கியது. அப்ேபாது தன்னிடம் ெசால்ல சங்கட பட்டாலும், அவனும் மனிதன் தாேன? ஒரு ேநரத்தில் தன்னுைடய ஆதங்கத்ைத ெகாட்டி விட்டான். ஆனால் இந்த அளவு ெபாறுைமயாக இருப்பதற்ேக அவைன பாராட்டத்தான் ேவண்டும். தன் மனம் அக்கா மகைன என்று நிைனத்து சங்கடபடக் கூடாது என்பதற்காக கூட ேயாசித்து இருப்பான். தன்னுைடய காதைல மட்டும் எண்ணாமல், அம்மாவின் ெகௗரவம், காதலியின் விருப்பம், அவளுைடய குடும்ப சூழல், அைத விட தனக்கு எதிராக ெபாய் ேபசியவைன கூட விட்டு தராமல் இருக்கும் அவனின் ெபருந்தன்ைம, இைத எல்லாம் பார்த்த பிறகு அவருக்கு அருண்ெமாழியின் ேமல் ேகாபத்ைத இழுத்து பிடித்து ைவக்க முடியவில்ைல. “ஏண்டா பாரதி அப்படி ெசான்னாள்?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டார் மீனாக்ஷி. இப்ேபாது அவாின் குரலில் ேகாபம் துளியும் இல்ைல. அவாின் கரங்களும் மகனின் தைலைய வாஞ்ைசயாய் வருடி ெகாண்டு இருந்தது. “என்ைன ேகட்டால்? நாைளக்கு அவைளேய ேகளுங்க…”, ேகாபம் ேபாய் விட்டது என்பதற்கான அவாின் ஜாைட புாிந்ததால், சிாிப்ேபாடு ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ேகட்கிேறன் ேகட்கிேறன். நல்லா ேகட்கிேறன். சும்மா இல்ைல. அவள் காைத பிடித்து திருகி விசாாிக்கிேறன்”, என்று அவர் ெசான்ன பாவைனைய பார்த்து அருண்ெமாழி சத்தமாய் சிாித்த சத்தம் ேகட்டு, கயல்விழியும் சுந்தரலிங்கமும், உள்ேள சந்ேதாஷமாக நுைழந்தனர். “அம்மாவும் ைபயனும் சமாதானம் ஆயாச்சா?”, என்று ேகலியாக சுந்தரலிங்கம் ேகட்க, “நாங்க எப்ேபா சண்ைட ேபாட்ேடாம்? சமாதானம் ஆக?”, என்று மகனின் ேதாைள பற்றி அைணத்தபடி மீனாக்ஷி ேகட்க, அங்ேக மீண்டும் ஒரு சிாிப்பைல எழுந்தது. “ேடய் ராஜா, இப்பேவ கிளம்பி கைடக்கு ேபாய் நாைளக்கு பாரதிக்கு ெகாடுக்க ஏதாவது நைக பார்க்கலாமா? அப்படிேய நீ ெசான்ன மாங்காய் மாைலயும் பார்க்கலாம்”, என்று ஆவலாக ேகட்டாள் கயல்விழி. “யாேரா மாங்காய் மாைல எனக்கு ேவண்டாம் என்று ெசான்னாங்கேள?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “அது யாருடா, நைக வாங்கி தேரன் என்று ெசான்னால் ேவண்டாம் என்று ெசால்லும் பிரகஸ்பதி”, என்று கயல்விழி திருப்பி ேகட்க அங்ேக எழுந்த சிாிப்பு சத்தம் ஓய ெவகுேநரம் ஆனது. குறுங்குளத்தில் ராேஜஸ்வாி பாரதியின் மனநிைலைய அறிய விதம் விதமாக முயன்று ெகாண்டு இருந்தார். ஏற்கனேவ ஒருவைன காதலித்து திருமண நிச்சயம் என்ற அளவிற்கு வந்து, அது நின்ற பிறகு, நீ ேவறு ஒருவைன காதலிக்கிறாயா என்று ேகட்கேவ ஒரு மாதிாி இருந்தது. அந்த
ேகள்வியினால் பாரதியின் மனம் காயப்படக்கூடாேத என்ற ஜாக்கிரைத உணர்வு அவருக்கு இருந்தது. இவளாக வாைய திறந்து ெசால்ல மாட்டாளா என்ற எதிர்பார்ப்பும் இருந்தது. “அந்த ராஜன்பாபுக்கு விபத்து என்று ேகள்வி பட்ேடேன”, என்று இரவு உணவிற்கு பிறகு ெமல்ல ேபச்ைச ஆரம்பித்தார் ராேஜஸ்வாி. “ஆமா, பார்ைவ ேபாய் விட்டது, பின்ேன அடுத்தவங்க குடிைய ெகடுக்க உட்கார்ந்து ேயாசித்து திட்டம் ேபாட்டால், அதுக்கு உாிய தண்டைன கிைடக்காதா? இப்ப பரவாயில்ைல அடுத்த வாரம் டிஸ்சார்ஜ் ஆகலாம் என்று ெசான்னாங்க மீனாம்மா”, என்று பட்டும் படாமல் பதில் ெசான்னாள். “குடி ேபாைதயில் சாைல விபத்து என்று ெசான்னாங்கேள?”, என்ற அவாின் ேகள்வியில், இவைனயா நீ காதலித்தாய் என்ற வியப்பும், நீ நிராகாித்ததால் இப்படி ஆகி விட்டானா என்ற சந்ேதகமும் சாி பாதி கலந்து இருந்தது. இவள் குரலில் ெகாஞ்சம் கூட வருத்தேமா கவைலேயா இல்ைலேய? ேகாபம்தாேன இருக்கு. அவைன இவள் காதலித்தாளா இல்ைலயா? “அதுக்கு நான் என்னம்மா ெசய்யணும்? நானா குடிச்சுட்டு வண்டி ஓட்ட ெசான்ேனன்?”, என்று எாிச்சேலாடு ேகட்டவளுக்கு அம்மாவிடம் இப்படி எடுத்ெதறிஞ்சு ேபசுவதும் வருத்தம் தந்தது. “அதில்ைல ஒருேவைள காலகாலத்துல நடக்க ேவண்டியது நடந்து இருந்தால் இப்படி எல்லாம்…” “அம்மா ப்ளீஸ், அவைன பற்றி நமக்ெகன்ன ேபச்சு. நம்ம கவைலேய ஆயிரம் இருக்கு”, என்று அந்த ேபச்சுக்கு முற்று புள்ளி ைவத்தாள் பாரதி. “சாி அைத விடு பாரதி, நீ முன்னாடி ேவைல பார்த்த ஆபிசில்தாேன இப்ப பிாியா இருக்கிறாள்? இன்னும் அங்ேக உனக்கு ெதாடர்பு இருக்கா பாரதி? அவேளாடு ேபானில் ேபசுவாயா?”, என்று ஆழம் பார்த்தார் ராேஜஸ்வாி. “ெரண்டு மூணு தடைவ ேபசி இருக்ேகன்மா. என்ன விஷயம்?”, என்று சாதரணமாக ேகட்டாள். “சும்மாதான். அங்ேக ராம் என்று யாேரா இருக்காங்க என்று ெசான்னாேய? அவேராடு ேபசுவாயா?”, இப்ேபாது அம்மாவின் ேபச்சு எங்ேக வருகிறது என்பது அவளுக்கு நன்றாக புாிந்து விட்டது. “ராேமாடு எனக்கு என்னம்மா ேபச்சு? அெதல்லாம் யாேராைடயும் எதுக்கும் இனி ேபச மாட்ேடன்”, என்று உறுதியாக ெசான்னாள் பாரதி. “அப்பாவிடம் ெசால்லி உனக்கு ேவற மாப்பிள்ைள பார்க்க ெசால்லலாமா?”, என்று ேகட்டு முடிக்கும் முன்ேப அவளுக்கு தூக்கி வாாி ேபாட்டது. “என்னம்மா திடீர் என்று? ெகாஞ்ச நாள் ேபாகட்டுேம”, வார்த்ைதகள் ெதாண்ைடக்குள் சிக்கி ெகாண்டது. “ெகாஞ்ச நாள் என்ன ெகாஞ்ச நாள் பாரதி. ஏற்கனேவ நிைறய நாள் ஆகி விட்டது. உன் மனசில் இப்ப ேவற யாராவது இருக்காங்களா? இருந்தால் ெசால்லு, அப்பாைவ விட்டு ேபச ெசால்கிேறன். இல்ைல என்றால் அப்பா ெசால்ற மாப்பிள்ைளைய நீ பாரு. ெரண்டும் இல்லாமல் சும்மா தள்ளி ேபாடுவதில் அர்த்தம் இல்ைல”, என்று அக்கைறேயாடு ெசான்னார் ராேஜஸ்வாி. இவள் ஓரளவிற்கு திருமணத்திற்கு தயாராக வந்தால்தாேன, ராஜா வீட்டில் இருந்து அவர்கள் ஏதாவது ேபசினால் சாியாக இருக்கும். இவள் மனதில் அந்த ராைம ைவத்து ெகாண்டு ேபசினால் என்ன ெசய்வது? பாரதியின் ெமௗனம் நீள, “நாைளக்கு வர ெசால்லட்டுமா பாரதி?”, என்று மீண்டும் அழுத்தினார். “ஹா! நாைளக்கா?”, அவளுக்கு மூச்சு நின்று விடும் ேபால இருந்தது. “நாம் நன்னிலம் ேகாவிலுக்கு ேபாேறாம் இல்ைலயா? அங்ேகேய வர ெசால்லிடலாம். வீட்டுல வச்சு சம்பிரதாயமா பார்ப்பது மாதிாி இருக்க ேவண்டாம். பார்ப்ேபாம், பிடித்தால் ேபச்ைச அப்புறம் ெதாடரலாம். இல்ைல என்றால் அப்படிேய விட்டுடலாம்….”
“இல்ைலம்மா, நாைளக்கு ேவண்டாேம ப்ளீஸ்…” “பாக்ஸ், அம்மா ஒரு சந்ேதாஷமான விஷயம் ெசால்லும்ேபாது ேவண்டாம் ேவண்டாம் என்று ெசால்லாேத. நீ லிப்ராதாேன? நாைளக்கு உனக்கு என்ன ராசி பலன் ெதாியுமா? எதிர்பாராத சந்திப்பு. இனிய ஆச்சாியங்கள் நிகழும் நாள். நீங்க ஆவலுடன் பல நாட்களாக எதிர்பார்த்த பல விஷயங்கள் ைக கூடும் நாள்”, என்று அடுக்கி ெகாண்ேட ேபானான் தமிழ். “ேடய், நீ சின்ன ைபயன். நீ இந்த விஷயத்தில தைல இடாேத”, என்று அதட்டினாள் பாரதி. “ேஹய் பாக்ஸ், நீ அம்மாக்கு ஓேக ெசால்லு. நாைளக்கு மட்டும் இல்ல, உனக்கு மாப்பிைளைய பிடிக்கவில்ைல என்று கல்யாண ேமைடயில் வச்சு ெசால்லு. அப்ப கூட நான் உனக்கு சப்ேபார்ட்டா ேபசி கல்யாணத்ைத நிறுத்திடுேவன். நாைளக்கு என்ன ஆஃப்டர் ஆல் உன்ைன பார்க்க ேபாறாங்க. பார்த்துட்டு ேபாகட்டுேம பாக்ஸ். யாராவது ெரண்டு ேபரு உன்ைன பார்த்தால் நீ என்ன ேதஞ்சா ேபாய்டுவ? நாைளக்கு என்ன நடக்கும் என்று யார் கண்டா? நாைளக்கு அந்த மாப்பிள்ைளைய பார்த்து விட்டு இவைரத்தான் கட்டிெகாள்ேவன் என்று நீ ஒற்ைற காலில் கூட நிற்கலாம்”, என்று சிாித்தபடி ெசான்னான் தமிழ். “ேடய் நீ என்னிடம் அடி வாங்க ேபாற”, என்று ஒரு விரல் காட்டி மிரட்டினாள் பாரதி. “நாைளக்கு வர ேபாற மாப்பிள்ைளைய எனக்கு ெராம்ப பிடிச்சு இருக்கு பாரதி. எனக்கு பிடிச்ச மாப்பிைளையத்தான் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ேவன் என்று அன்று ப்ராமிஸ் பண்ணினாேய? அது சும்மாவா?”, என்று வம்பிழுத்தான் தமிழ். “உனக்கும் பிடிக்கணும் என்று ெசான்ேனன். எனக்கு பிடிக்க ேவண்டாமா?”, ேவகமாக ேகட்டாள். “ஆமா, பார்த்தால்தாேன பிடிக்குதா பிடிக்கைலயா என்று ெசால்லமுடியும்? பார்க்கேவ மாட்ேடன் என்று ெசான்னால் எப்படி?”, என்று மடக்கினான் தமிழ். “ப்ச்! ஆனால் நாைளக்கு ேவண்டாம்”, என்று அவசரமாக முடித்தாள். “கெரக்ட் நாைளக்கு ராஜா சாைர பார்க்க ேபாகணுேம? எனக்கும் ேவைல இருக்கு. நீயும் வருவாய் இல்ைலயா? அது ேபாதும்”, என்று அவள் வருவதாக ஒத்து ெகாண்டதாக அவேன முடிெவடுத்து அந்த இடத்தில் இருந்து நகர்ந்து விட்டான். “இந்த புடைவ கட்டிக்ேகா. இந்த நைக ேபாட்டுக்ேகா, தைலைய எப்படி சீவுவது என்று கூட நான் ெசால்லி தரணுமா? பூ ெகாஞ்சம் நிைறயத்தான் ைவேயன் பாக்ஸ். மூஞ்சிைய ெகாஞ்சம் சிாிச்ச மாதிாி ைவ. மாப்பிள்ைள இந்த உம்மணா மூஞ்சி ெபாண்ணு ேவண்டாம் என்று ஓடி விட ேபாகிறார். அப்புறம் நீ ெராம்ப ஃபீல் பண்ணுவ ெசால்லிட்ேடன்”, என்று தமிழ் தன்னிடம் அக்கைறயாய் ெசான்னதற்கு கூட அவனிடம் சண்ைட ேபாட்டு, மனம் இன்றி கிளம்பி, காாில் நன்னிலம் ேகாவிலுக்கு வரும் பாைத எல்லாம் பாரதியின் மனம் ஒரு நிைலயில் இல்ைல. காைல ஏழைர மணி அளவில் ேகாவிலுக்குல் நுைழந்த ெபாது, வாசலிேலேய சுந்தரலிங்கமும் மீனாக்ஷி அம்மாவும் சந்ேதாஷமாக வரேவற்றனர். அருகில் நின்ற யாேரா, ‘இவங்கதான் ெபாண்ணாம்மா?’, என்று பாரதிைய சுட்டி காட்டி ேகட்க, அவர் அவசரமாக ‘இல்ைல ெபாண்ணும் ைபயனும் ேவற தனி காாில் வராங்க’, என்று அவசரமாக மறுத்து ேபசிய ேபாது, அது வைர பாரதியின் மனதில் ஒரு ஓரத்தில் அருண் ெபண்ைண பார்க்க வரமாட்ேடானா என்ற சின்ன சந்ேதகம் ஒட்டி ெகாண்டு இருந்ததும் அறுந்து விழுந்தது. ‘ஓ! கல்யாணம் நிச்சயம் ெசய்வதற்கு முன்பாகேவ தனி காாில் வரும் அளவுக்கு வந்தாச்சா?’, என்று எண்ணியவளுக்கு அதற்கு ேமல் அந்த இடத்தில நிற்க முடியவில்ைல. “நான் பிரகாரம் சுற்றி விட்டு வருகிேறன்”, என்று அம்மாவிடம் முனகி விட்டு, பின்னல் இருந்த குளக்கைர படிக்கட்டுகளில் முட்டிைய கட்டி தைலைய கவிழ்த்து எவ்வளவு ேநரம் அமர்ந்து இருந்தாேளா? ******************************************************** அத்தியாயம் 38
காாில் முன்னதாக கிளம்பி கயேலாடு குருங்குளம் ேபாய், ெவங்கட்ைட அைழத்து ெகாண்டு நன்னிலம் திரும்பி வருவதற்குள், ‘இன்னும் எவ்வளவு ேநரம் ஆகும் டிைரவர்?’, என்று அருண்ெமாழி நூறாவது முைறயாக ேகட்ட ேபாது காருக்குள் ெபாிதாக சிாிப்பு சத்தம் எழுந்தது. “என்ன ராஜா இப்பதான் முதன் முதலில் நீ நன்னிலம் வருகிறாயா? எவ்வளவு ேநரமாகும் என்று உனக்கு ெதாியாதா?”, என்று ேகலியாக கயல்விழியும், ‘இவ்வளவு அவசரமா இருக்கிறவன் எதுக்குடா இங்ேக வந்தாய்? நான் வர மாட்ேடனா? எனக்கு என்ன வழியா ெதாியாது?”, என்று அக்கைறேயாடு ெவங்கட்டும் அவனுக்கு பதில் ெகாடுத்தனர். “நிைனப்புதான் உங்களுக்கு. உங்கைள கூட்டி ேபாக வந்தானாக்கும்? அவன் பாரதிக்கு…”, என்று ேகலியாக கயல்விழி ஆரம்பிக்கும்ேபாது அருண்ெமாழி ைக எடுத்து கும்பிட்டான். “அம்மா தாேய, நாைளக்கு காைலயில் முதல் ேவைல உனக்கு மாங்காய் மாைல வாங்கி தருவதுதான். ெகாஞ்ச ேநரம் வம்பு வளர்க்காமல் வாைய மூடிட்டு வருகிறாயா?”, என்று தயவாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நாைளக்கு ஏன் தள்ளி ேபாடணும்? ேகாவிலில் இருந்து கிளம்பிய உடேன, இன்று மாைல கூட பார்க்கலாேம?”, என்று கயல்விழி குறும்பாக மடக்கினாள். “முடியாது ேபாடீ, இன்று முழுக்க நான் பாரதிேயாடதான் இருப்ேபன். பாவம் அவள் ேநற்று மனசு எவ்வளவு கஷ்டபட்டாேளா? உங்களுக்கு எல்லாம் அவைள பார்க்க ெகாஞ்சம் கூட பாவமா இல்ைலயா ? நைகக்காக ஒரு நாள் நீ காத்திரு தப்பில்ைல”, என்று காதேலாடு அருண்ெமாழி ெசால்லி முடித்த ேபாது ேகாவில் வந்து ேசர்ந்து இருந்தது. இறங்கிய ேவகத்தில் எதிாில் இருந்த தமிைழ பார்த்ததும் முகம் மலர்ந்தான். அருண்ெமாழிைய பார்த்ததும் ஓடி வந்து அவனின் ைககைள பற்றி ெகாண்ட தமிழுக்கு உற்சாக மிகுதியில் ஒரு வார்த்ைத கூட வரவில்ைல. அவைன ேதாேளாடு ேசர்த்து அைணத்தவன், “எப்ேபா வந்தீங்க? பாரதி எங்ேக இருக்கிறாள்? ெசால்லிட்டாயா? சந்ேதாஷமா இருக்காளா? ேகாபமாக இருக்காளா?”, என்று ெமல்லிய குரலில் ரகசியமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ஹய்ேயா, சந்ேதாஷமா? அழாத குைறயா இருக்கா. பின்னால்…” “வாட்? அழுைகயா? ஏண்டா ேநற்று நீ அவளிடம் நான் அவைளத்தான் பார்க்க வருகிேறன் என்று ெசால்லைலயா?”, முதன் முைறயாக அவைன ‘டா’, ேபாட்டு ேபசுகிேறாம் என்பைத கூட அருண்ெமாழி உணரவில்ைல. அவ்வளவு அவசரமாக அவன் முடிக்கும் முன்ேப இைடயிட்டான். ஆனால் அவனின் ேகாபத்ைத தமிழால் உணர முடிந்தது. அந்த வினாடி வைர, அவைள ேகலி பண்ணுவதிலும் சீண்டுவதிலும் சந்ேதாஷத்ைத அனுபவித்து வந்தவன், முந்ைதய தினம் அக்காவிடம் உண்ைமைய ெசால்லாததற்காக வருந்தினான். “சா..ாி சா..ர்… ேநற்று அத்ைத…”, என்று ஆரம்பித்தவனுக்கு குரல் உள்ேள ேபாய் விட்டது. தமிழ் ேபசியது அவனின் காதுகளிேலேய விழாத ேபாது அருண்ெமாழியின் மனதில் எப்படி படும்? ேநற்று ேபானில் ேபசும்ேபாது ‘இப்பவும் சாரா?’, என்று ேகலி ெசய்தவனுக்கு இன்று அது உைறக்கேவ இல்ைல. “ப்ச்! தானாவது அவைள மீண்டும் ெதாடர்பு ெகாண்டு இருக்கலாம். ஆனால் அவளின் ெமாைபல் தன் வீட்டிேலேய நின்று விட்டேத? எப்படி ேபசுவது? குருன்குளத்தில் இருந்து இரேவ அவர்கள் தஞ்ைசக்கு வந்து விட்டார்கள் ேபால. அங்ேக ேபாைன எடுக்க ஆள். இங்ேக ேபாேன இல்ைல. தமிழின் ெமாைபலுக்கு அைழத்து இருக்க ேவண்டும். காலம் கடந்த சிந்தைன. அவனிடம் வாய் வார்த்ைதயாக கூட ‘பரவாயில்ைல’, என்று அவனிடம் ெசால்ல மனம் வரவில்ைல. ெவறுமேன ேதாளில் தட்டிவிட்டு ேவகமாக நகர்ந்தான்.
‘நிைனத்தது நடந்து விட்டது’, என்ற அவளின் சந்ேதாஷேமா, ‘நான் ெசான்னைத ேகட்க மாட்டாயா? உன் இஷ்டப்படிதான் நடப்பாயா?’, என்ற ேகாபேமா அவன் எதிர்பார்த்தான். அைத சமாளிக்க தயாராகேவ இருந்தான். இந்த அழுைக அவன் ெகாஞ்சமும் எதிர்பாராதது. இது கூடாது என்றுதாேன… அவைன ேபாக ெசான்னால்… ப்ச் ! சின்னைபயன், அவனுக்கு என்ன ெதாியும்? கடவுேள, ேநற்று காைலயில் இருந்து இப்ேபாது இந்த ேநரம் வைர என்ன பாடு பட்டாேளா? நிைனக்ைகயில் கண்கள் கசிந்தது. ‘சாாி ரதி, ெராம்ப சாாிடா…’, இதில் பாதி துன்பம் நீயாக இழுத்து ெகாண்டது என்று அவைள குற்றம் சாட்ட கூட அவனுக்கு மனம் வரவில்ைல. அவள் எங்ேக இருக்க கூடும் என்று யாரும் அவனுக்கு ெசால்ல ேதைவ இல்ைல. அருண்ெமாழி காாில் இருந்து இறங்கிய உடேனேய, ஒரு பரபரப்பு ேதான்ற ராேஜஸ்வாியும் ராகவனும் அவைன வரேவற்க ேகாவிலின் வாசலுக்கு வந்தார்கள். அவர்கள் இருந்த இடத்தில் இருந்து வாசலுக்கு வந்து ேசர ஆன அந்த ஒரு நிமிடதிற்குள்ேளேய, அவன் தமிழிடம் புன்னைகேயாடு எைதேயா ேகட்டு, அவன் ெசான்ன பதிலில் முகம் ேகாபத்திற்கு மாறி, சின்ன தைல அைசப்புடன் ேவகமாய் அந்த இடத்தில் இருந்து நகர்ந்தும் விட்டான். “அவர் உன்னிடம் என்னடா ேகட்டார்? நீ என்னடா ெசான்ேன? ெராம்ப ேகாபமா ேபாகிற மாதிாி இருக்கு?”, என்று கவைலேயாடு விசாாித்தார் ராேஜஸ்வாி. “அக்கா எங்ேக என்று ேகட்டார்…”, என்று இழுத்தான். அவன் முகம் குற்ற உணர்வில் தவிக்க ராேஜஸ்வாிக்கு பதட்டம் கூடியது. “அதுக்கு நீ என்ன ெசான்னாய்?” “அதுக்கு பதில் ெசால்லைலம்மா. அவர் ேநற்று காைல எனக்கு ேபான் பண்ணி, ‘அவர்தான் பாரதிைய பார்க்க வரேபாவதாகவும், அதனால் அக்காைவ ைதாியமா இருக்க ெசால்லிடு”, என்று ெசான்னார்….”, மீண்டும் அவனுக்கு ெதாண்ைட அைடத்தது. அவனுைடய மதிப்பிற்குாிய ராஜா சார் ெசான்ன ேவைலைய ஒழுங்காக ெசய்யவில்ைலேய என்று காலம் கடந்து வருத்தம் ேதான்றியது. “ஓ! அைத நீ ெசால்லவில்ைலயாக்கும்?”, என்று ேகட்கும்ேபாேத மீனாக்ஷி அம்மா ெசான்னது உண்ைமதான் என்பது ஐயமின்றி அவருக்கு ெதாிந்து ேபானது. இவர்கள் இருவரும் ஒருவைர ஒருவர் விரும்புகிறார்கள் என்பது சாிதான். அதான் பாரதி கலக்கமாக இருந்து இருக்கிறாள். அவள் கவைலயாக இருப்பாள் என்பது ெதாிந்த உடன் அருண்ெமாழிக்கு ேகாபம் வந்து விட்டது. சட சடெவன்று புதிர்கள் எல்லாம் விலகி விைடகள் ெதளிவாக புாிய ெதாடங்கியது. பாரதி முதல் முைற மீனாக்ஷி அம்மாவிடம் சம்மதம் ெசான்னது அருண்ெமாழிக்காக என்ற எண்ணத்தில்… மறுநாள் அவைன பார்த்த உடேன தனக்ேக அவ்வளவாக பிடிக்க வில்ைலேய? தன்ைன விட அதிகம் நாசூக்கு பார்க்கும் பாரதிக்கு எப்படி பிடிக்கும்? ேபாக அவள் தன்னுைடய காதலனின் குணங்கள் என்று ெசான்ன நற்பண்புகளில் ஒன்று கூட அந்த ராஜன்பாபுவின் குணத்ேதாடு ஒத்து ேபாக வில்ைலேய? அம்மாைவ கவனிக்காமல் விடுவது, வழிசல் ேகஸ் என்று சின்ன ைபயனிடேம ெபயர் வாங்கியது, குடிப்பது… ம்ஹூம். மாறாக இைவ எல்லாேம அருண்ெமாழியுடன் அேமாகமாக ஒத்து ேபானது. அவரும் ஆவலாக அவ்வப்ேபாது தன்னுைடய வீட்டிற்கு வந்து ேபாய் நல்லது ெகட்டதுகளில் பங்ெகடுத்து ெகாண்டு இருக்கிறார். அவர் மட்டுமல்ல, அவாின் குடும்பேம அக்கைற எடுத்து ெகாண்டேத? ஆனால் அந்த ராம்… என்று மீண்டும் குழம்பினார் ராேஜஸ்வாி. “ஏன்மா பாக்ஸ் என் மீது ேகாபப்பட்டு ெரண்டு அடி அடித்தால் கூட பரவாயில்ைல. ஆனால் ைநட் ெராம்ப அப்ெசட்டாக இருந்தாளாம்மா? அழுது இருப்பாேளா? அதான் ராஜா சாருக்கு அவ்வளவு ேகாபம் வந்ததா?”, என்று வருத்தேதாடு ேகட்டான் தமிழ். பாக்சுக்கும் பாரதிக்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்கு? அது மாதிாி ஏதாவது ரகசியமா அவங்களுக்குள் வச்சு இருக்கும் ரகசிய ேபேரா அது? இருந்த சந்ேதகம் முழுைமயாக தீர்ந்து ேபாக அவாின் மனம் குளிர்ந்து.
இதுவைர இருந்த ெகட்ட ேநரம் எல்லாம் விலகி, இன்று முதல் நல்ல ேநரம் ெதாடக்கி விட்டது. இந்த அருைமயான குடும்பத்தில் முடிசூடா மகாராணியாக பாரதி வலம் வர ேபாகிறாளா? ெராம்ப நல்லது என்று கடவுளுக்கு நன்றி ெசலுத்தும்ேபாேத அவாின் முகம் ெபருமிதத்தில் பூாித்தது. அவைன பார்த்து ஒரு வருடம் ஆக ேபாகிறதா? ப்ச்! இந்த ஒரு வருடத்தில் என்ெனன்ன நடந்து விட்டது? ேபான வருடம் கிட்டத்தட்ட இேத நாள் இேத ேநரம், சாியாக ெசால்வது என்றால் ஒரு ஆண்டு முடிய இன்னும் பதிேனழு நாட்கள் இருக்கிறது. காதல் மலர்ந்து அந்தக்காதல் கருக ஒரு ஆண்டு காலம் கூட ேதைவ இல்ைல ேபால. காதைல உணர ஒரு ஆறு மாசம். ேவண்டாம் என்று முடிெவடுக்க இன்ெனாரு ஆறுமாசம், அந்த முடிைவ எண்ணி வருத்தப்பட ஆயுள் முழுவதும் ேபாதாது. இன்னும் வாழ ேபாகும் காலம் எத்தைன ஆண்டுகேளா? அவனிடம் எது தன்ைன ஈர்த்தது? அவனின் கண்கைள கண்ட வினாடிேய காதேலா? இருக்கலாம். அவன் ெசான்ன ‘ேதனம்மா ேகாபம் ேபாயிடுச்சாடா-ைவ’, இப்ேபாது நிைனத்தாலும் மனம் குளிர்ந்து தன்னால் புன்னைக மலர்ந்தது. அந்த கம்பீரமான ேதாற்றமா? பாரம்பாிய உைடயா? அவளுக்கு ேவஷ்டி சட்ைட ெராம்ப பிடிக்கும். தன்ைன அவனுக்கு பிடித்து இருந்தாலும் பின்னாேலேய வந்து வழியாத தன்ைமயா? எங்ேகா தூரத்தில் இருந்தாலும், அவனுைடய ஒற்ைற பார்ைவயாலும் தன்ைன சலனபடுத்தினான் ேபால. இல்ைல என்றால் அவன் கிளம்புகிறான் என்பது ெதாிந்த உடேன அப்படி ேகாவிலின் வாசல் கண் படும் தூரத்திற்கு ஓடி வந்து இருப்பாளா? லண்டனில் இருக்கும்ேபாது ேபானில் ெசான்ன ‘ரதி’, என்ற அந்த ஒற்ைற வார்த்ைத அவளின் உள்ளத்ைத அப்படி துள்ள ைவத்தேத? அலுவலகத்தில் அவனுைடய தாடி, தன்ைன எப்படி படுத்தி எடுத்தது? அவன் தன்னுைடய காதைல ெசான்ன விதத்தில்தான் எத்தைன நாகாீகம்? ேவற கல்யாணம் பண்ணிக்ேகா என்று தான் ெசான்ன ேபாது கூட, தன்னுைடய சந்ேதாஷதிற்காகேவ ெசய்ேவன் என்று ெசான்னாேன? ெசால்வது மட்டுமில்ைல. இேதா காப்பாற்றவும் வந்துவிட்டான். அவன் நல்லவன். அவனுக்கு நல்ல மன நிைலயில் வாழ்த்துக்கைள ெசால்லிவிட்டு கிளம்பணும். இன்ேறாடு அவைன இப்படி நிைனத்து பார்ப்பைத நிறுத்தி ெகாள்ளனும். இது சாி இல்ைல. அவன் இ..ன்..ெனா..ரு ெப..ண்..ணி..ற்..கு ெசாந்தமாக ேபாகிறான், என்று நிைனக்ைகயிேலேய, அதுவைர மற்றவர்களுக்காக, அவர்களின் ேகள்விகைள தவிர்ப்பதற்காக கண்ணீைர அடக்கி ைவத்து இருந்தது ேவகமாக கன்னத்தில் வழிந்தது. “பா..ர..தி, அல்பம் மாதிாி நடந்துக்காேத. சியர் அப். எல்ேலாரும் வரும் ேநரமாச்சு. இந்ேநரம் அவர்கள் வந்ேத இருக்கலாம். எழுந்திரு, முகத்ைத துைடச்சுக்ேகா. உன்ைன ேதடும்படி வச்சுக்காேத. நல்ல ெபாண்ணா நடந்துக்ேகா. திரும்பி ேபா…”, தனக்குள்ேள ேபசியபடி கண்கைள துைடக்க துைடக்க கண்ணீர் ெபருகியது. ைகயில் இருந்த சின்ன ைகக்குட்ைட முழுவதும் ெசாட்ட ெசாட்ட நைனந்த பிறகும் கண்ணீர் வடிவது மட்டும் நிற்கவில்ைல. எழுந்து படிக்கட்டில் இறங்கி, குளத்து நீைர ைகயில் அள்ளி முகத்தில் பலமுைற அடித்து கழுவிய பின், ெகாஞ்சம் பரவாயில்ைல என்பது ேபால ேதான்ற, புடைவ முந்தாைனயால் முகத்ைத அழுந்த துைடத்தாள். துைடத்தவள் கரங்கள் அப்படிேய ெசயலற்று நிற்க, திைகத்தாள். அவளின் இரு கரங்கைளயுேம தன்னுைடய இடது கரத்தால் ேசர்த்து பிடித்து விலக்கி, அவைள அைணத்தார்ேபால அவள் நின்று இருந்ததற்கு முதல் படியில் ெநருங்கி நின்ற அருண்ெமாழி, அவளின் உச்சியில் தன் தைல ெபாருத்தி அழுத்தி, ‘ரதிம்மா, உன்ேனாட ஆளுைகக்குள் ஆயுள் முழுக்க இருக்க நான் ெரடி’, என்று அவளின் காதுகளில் கிசுகிசுத்த அேத வினாடியில் அவனின் வலதுகரம் முந்ைதய தினம் தாேன ெசய்த ெநய் ஒழுகும், இனிப்பு கூடுதலான அந்த இளமஞ்சள் நிற ேகசாிைய அவளின் வாயில் ஊட்டி விட்டு ெகாண்டு இருந்தது. கிட்டத்தட்ட ஐந்து மாதம் கழித்து தன்னுைடய மனம் கவர்ந்தவைன, அந்த இடத்தில் அவ்வளவு ெநருக்கத்தில், பார்த்த பாரதியின் மூைள ேவைல நிறுத்தம் ெசய்தது. ேபசும் ெமாழி மறந்து ேபானது. கண்கள் இைமக்க மறந்தது. அதற்கு முந்ைதய வினாடி, அவைன பற்றி நிைனக்க கூடாது என்று அழுைகேயாடு எடுத்த அவசர முடிவு முழுசாய் காற்றில் கைரந்து காணாமல் ேபானது.
“ரா…ம்”, என்ற கூவலுடன் திரும்பியவள் அவன் மார்பில் அழுந்த புைதய அவன் தன்னுைடய ெபாக்கிஷத்ைத பாதுகாப்பாக ைவத்து ெகாள்ளும் பாவைனயில் இறுக அைணத்து ெகாண்டான். பல நிமிடங்கள் கழிந்த பிறகும், அவளின் தைல தன் மார்பில் இருந்து உயரவில்ைல. கரங்கள் கழுத்தில் இருந்து விலகவில்ைல. சட்ைடயில் படிந்த ஈரம் ெபாிதாகி ெகாண்ேட ேபாக, அவளின் விசும்பலும் நிற்கவில்ைல. அவளின் உச்சிைய வருடி, “ரதிம்மா, நாம் வீட்டில் இல்ைல. நன்னிலம் ேகாவில் குளத்தில் இருக்ேகாம். ஞாபகம் இருக்கா உனக்கு?”, என்று கனிவாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அவனின் அந்த வாஞ்ைசயில் குளித்த குரல் காதில் ேகட்ட வினாடியில் அவசரமாக விலகியவள், “நீ..ங்..க அ..ங்..ேக ெபா..ண்..ணு பார்க்கும் இடத்தில் இல்லாமல், இங்ேக என்ன பண்றீங்க?”, என்று அதட்டலாக ேகட்க முயற்சி ெசய்தாள் பாரதி. சற்று முன்பு நடந்த தப்பில் முக்கால் வாசி பங்கு தன்னுைடயது என்ற குற்ற உணர்வும் இருந்ததால், அதட்டல் முழுைமயாக வரவில்ைல. அந்த விலகலும், அதட்டலான ேபச்சும் அவனின் முகத்தில் புன்னைக மலர ைவக்க, “ெபாண்ணுதான் பார்த்து ெகாண்ேட இருக்கிேறன் பா ரதி “, என்று அைமதியாக ெசான்னான். “உளறாதீங்க ரா … ஜா சா..ர், ஐ ஆம் சாாி. நான் அப்ப ஏேதா… அங்ேக உங்கைள ேதட ேபாறாங்க. நீங்க கிளம்புங்க”, என்று ெசால்லி விட்டு சில படிகள் ஏறி ேபாய் ஓரமாய் தைலைய பிடித்து ெகாண்டு குனிந்தபடி அமர்ந்தாள். அவளுக்கு இப்ேபாது யாைரயும் ேநருக்கு ேநர் பார்த்து ேபச முடியாது என்று நிச்சயமாய் ெதாிந்து விட்டது. சீக்கிரம் அவளின் மனைத சாிப்படுத்த ேவண்டும். ஒன்று .. இரண்டு.. மூன்று… என்று எண்ணியபடி அவசரமாய் ஆழ் மூச்சுக்கைள எடுத்து அவள் தன்ைன சமன்படுத்த ெவகுவாய் முயன்று ெகாண்டு இருக்க, அைத ெகடுத்ேத தீருவது என்ற முடிவுடன் அவர்களுக்கு இைடேய இருந்த இரண்டு படிகைள ஒேர தாவலில் கடந்து வந்தவன், அவைள உரசியபடி ெவகு அருகில் அமர்ந்து, அவளின் ேதாளில் ைக ேபாட்டு ‘நாலு, அஞ்சு, ஆறு’, என்று எண்ணிக்ைகைய சிாிப்ேபாடு ெதாடர்ந்தான் அருண்ெமாழி. அவனின் ைககைள ேதாளில் இருந்து உதறியவள், சற்ேற நகர்ந்து அமர, அவனும் உடேனேய ெநருங்கி அமர்ந்து உரச, என்ற அந்த கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் அவள் சுவாில் இடிக்கும் வைரயில் நான்கு முைற ெதாடர்ந்தது. அதற்கு ேமல் நகர இடம் இல்ைல என்ற நிைலயில், எழ கூட முடியாமல் அவைள ஒட்டி ெநருக்கமாய் அமர்ந்து இறுக ேதாளில் ைக ேபாட்டு இருந்தவைன ேவறு வழி இன்றி ேநராக பார்த்து, “இப்ேபா உங்களுக்கு என்ன ேவண்டும்?”, என்று அழாத குைறயாக ேகட்டாள் பாரதி. “ஹய்ேயா, ரதி நீ இவ்வளவு புத்திசாலியா? நீதான் ேவண்டும். இன்னுமா புாியவில்ைல? நீேய ெசஞ்சு எடுத்து வந்த மஞ்சள் ேகசாிைய ஊட்டி, ேபான வருஷம் ‘என்கிட்ேட மாட்டாமல் இருக்க முடியுமா?’, என்று நீ ேகள்வி ேகட்டதற்கு, ஒரு வருஷம் முடிவதற்குள் நான் பதில் ெசால்ல ஓடி வந்து விட்ேடன் பார்த்தாயா”, என்று கண் சிமிட்டினான் அருண்ெமாழி. அவளின் திைகப்பான பார்ைவைய பார்த்து புன்னைக ேமலும் ெபாியதாக விாிய, “நீ ெசஞ்ச அேத மாதிாி இனிப்பு கூடுதலாக ேபாட்ட, அேத மஞ்சள் ேகசாிைய நாேன ெசஞ்சு எடுத்து வந்து, ெகாஞ்சம் முன்னாடி உனக்கு ஊட்டி விட்டு, என்ன பதில் ெசான்ேனன்? திருப்பி ெசால்லு பார்ப்ேபாம்?”, என்று ெகாஞ்சலாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “எ..ன்..ன ெசான்னீங்க?”, திக்கி திணறினாள் பாரதி. அவளின் ேதாளில் படிந்த இடது கரம், அவளின் காது மடைல வருட, அவனின் தைல அவளின் உச்சியில் சாய, “இன்ெனாரு தடைவ ெசால்ேறன் நல்லா ேகட்டுக்ேகா. திரும்ப திரும்ப ெசால்ல ைவக்க கூடாது”, என்ற நிபந்தைனயுடன் ேபச ஆரம்பித்தான். வலது கரத்தால் அவளின் கன்னத்ைத பற்றி தன் புறம் திருப்பி, அவைள ேநராக பார்த்து, “ரதிம்மா, உன்னுைடய ஆளுைகக்குள், ஆயுள் முழுக்க சந்ேதாஷமாய் கட்டுண்டு கிடக்க, நான் ெரடி. ேபாதுமா? பதில் இப்ேபாதாவது புாிந்ததா?”, என்று ேகட்டு சற்ேற குனிந்து ெநற்றியில் ேலசாக முட்டினான் அருண்ெமாழி.
“அப்ப உங்க அம்மா என்னிடம் நீங்க ெபாண்ணு பார்க்க ேபாறதா ெசான்னது…” “இப்ப ெபாண்ைண பார்த்துட்டுத்தாேன இருக்ேகன்”, என்று புன்னைகேயாடு கண் சிமிட்டினான். “எங்க அம்மா என்ைன பார்க்க யாேரா வருவதாக ெசான்னது…” “டியூப் ைலட் டியூப் ைலட். யாேரா என்ன யாேரா? அதான் வந்தாச்ேச? நான்தான் அது…”, புன்னைக ேமலும் விாிய விளக்கினான். “இல்ைல நாங்க உள்ேள வரும்ேபாது, மீனாம்மா… ெபாண்ணும் ைபயனும்…”, ெசால்லும்ேபாேத அந்த ெபாண்ணு கயல்விழி என்பது விளங்கி விட, கூச்சத்ேதாடு முகம் சிவந்து அவனின் ேதாளில் முகம் புைதத்து ெகாண்டாள். மனம் பரவசத்தில் ெபாங்கி, சந்ேதாஷம் நிைறந்து வழிய அவளிடம் இருந்து ெபருமூச்சு ஒன்று அவசரமாய் கிளம்பியது. “அேடயப்பா எவ்வளவு ெபாிய ெபருமூச்சு? ேகள்விகள் முடிந்ததா? இன்னும் இருக்கா?”, என்று அவைள ேதாளில் ைக ேபாட்டு அைணத்தபடி ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. நிமிர்ந்து அவைன பார்த்தவள், “நான் தப்பு பண்ணிட்ேடன் ராம், நீங்க இல்லாமல் நான் எப்படி…”, ெசால்லும் முன்பாகேவ கண்களில் குளமாய் நீர் கைரகட்டி நின்றது. “ஷ்! பாரதி, ேபாதும். உன்ைன எனக்கு ெதாியும்”, என்று ேதாைள அழுத்தி, “மிச்சம் எல்லாம் வீட்டில் ேபாய் ேபசலாம். நமக்காக எல்ேலாரும் முன்னால் மண்டபத்தில் காத்து இருக்காங்க. ேபாகலாமா? இன்னும் ஏதாவது ேகட்கணுமா?”, என்று கனிவாக ேகட்டான். அவள் மறுப்பாய் தைல அைசக்க, பின்னால் சாிந்து, சற்று முன்பு தான் அங்ேக ைவத்த சின்ன பிளாஸ்டிக் டப்பாைவ திறந்து அவளிடம் நீட்டினான். அவள் புாியாமல் அவைன ேகள்வியாக பார்க்க, “நீ மட்டும் சாப்பிட்டால் ேபாதுமா? எனக்கு யார் ெகாடுப்பது?”, என்று ஒற்ைற புருவம் தூக்கி குறும்பாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ம்ம்ம், உங்க ேதனம்மாைவ ெகாடுக்க ெசால்லுங்க”, என்று குறும்பாக ெசான்னவளின் குரல் கிசுகிசுப்பாக மாறி இருந்தது. “அவங்ககிட்டதான் ேகட்கிேறன்”, ெதளிவாக ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “நான் உங்களுக்கு ேதனம்மாவா?”, பாரதி ெகாஞ்ச, “பின்ேன இல்ைலயா?”, என்று மடக்கினான். “அப்ப சாி”, என்று ஒத்து ெகாண்டவளின் வலது கரம், அந்த டப்பாவில் இருந்த ேகசாிைய எடுத்து அவனுக்கு வாயில் ெகாடுத்த காட்சிைய மன நிைறேவாடு பார்த்து ரசித்தவர்கள், அவர்கைள ெதாந்தரவு ெசய்ய மனமின்றி, வந்த அரவம் ெதாியாமல் மீண்டும் மண்டபத்திற்ேக திரும்பி ெசன்று விட்டனர். ********************************************************** அத்தியாயம் 40 தன் ேதாளில் பூமாைலயாய் சாய்ந்து இருந்தவைள விலக்க மனம் இன்றி அவளின் உச்சிைய வருடியபடி இருந்த அருண்ெமாழிக்கு, “இங்ேக வந்து எப்படியும் பதிைனந்து இருபது நிமிடங்களுக்கு ேமேலேய இருக்கும். அம்மா அப்பாைவ கூட பார்க்கவில்ைல. ேகாவில் மண்டபத்தில் எல்ேலாரும் காத்து இருப்பார்கேள, அங்ேக ேபாக ேவண்டுேம என்ற எண்ணம் ேதான்றியது. “ரதி, அம்மாைவ கூட பார்க்கவில்ைல நான். காாில் இருந்து ேநேர இங்ேகதான் வேரன். ேதடுவாங்க, ேபாகலாமா?”, என்று அவளின் காதுகளில் ரகசியமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. அப்ேபாதுதான் அவன் ெசான்னதன் அர்த்தம் மனதில் பதிய அவசரமாய் எழுந்தாள். “ைஹய்ேயா நீங்க வந்து ெராம்ப ேநரமாச்சா?”, என்று பதறினாள் பாரதி.
“ெராம்ப ேநரம் அவங்களுக்கு ஆகி இருக்கும். ஆனால் எனக்கு அப்படி ஒன்றும் ேதான்றவில்ைல”, என்று அவைளேய பார்த்தாடி குறும்பாய் ெசான்னான். “ைஹேயா, ேபாதும் வம்பு பண்ணினது, எழுந்திருங்க ேபாகலாம்”, என்று கூச்சத்துடன் ெசால்ல தானும் எழுந்தவன், சிாிப்ேபாடு, “இது நல்லா இருக்ேக? என்னேவா நீ ேபாகலாம் ேபாகலாம் என்று ெசால்லிட்டு இருந்த மாதிாியும், நான்தான் ‘உன் ேதாள் ேசர ஆைசதான்’, என்று டூயட் பாடி, உன்ேமேல உலகம் மறந்து சாய்ந்து இருந்த மாதிாியும் பில்ட் அப் ெகாடுக்கிறிேய எப்படிடா அது?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் “பின்ேன இல்ைலயா? நானா உங்களின் ேதாளில் சாய்ந்து இருந்ேதன்”, என்று அவள் திருப்பி ேகட்க, அவன் சத்தமாக சிாித்தான். “பாரதி புல் மூட்க்கு வந்தாச்சு. இனி அம்மா ேகள்விக்கு அவேள பதில் ெசால்லிப்பா”, என்று கண் சிமிட்டி அவளின் ைககேளாடு ைககைள இைணத்து ெகாண்டவன் சந்ேதாஷமாக நடந்தான். அவனின் வார்த்ைதகைள ேகட்டதும் பாரதிக்கு அதுவைர இருந்த குழப்பம் நீங்கி விட்டாலும், அவர்கைள ேநராக பார்க்க கூச்சமாக இருந்தது. தன்னிடம் அம்மா முந்ைதய இரவு கூட ராம் யார் என்று ேகட்டதற்கு, அவேனாடு இனி எதுக்கும் எப்ேபாதும் ேபச மாட்ேடன் என்று ெசான்னது நிைனவில் வந்தது. மீனாம்மா ேகள்வி ேகட்பாங்களா? பழைச எல்லாம் குைடவாங்கேளா? ராஜன் பாபுைவ பற்றி ேகட்டால் என்ன ெசால்வது? தவறாக நிைனப்பார்கேளா? என்று எல்லாம் மனம் குழம்பியது. “ேஹய் என்ன திடீர்னு ைசலன்ட் ஆகி விட்டாய்?”, என்று அவைள திரும்பி பார்த்தவன் அவளின் கண்களில் இருந்து குழப்பத்ைத பார்த்த உடன் ேதாளில் ைக ைவத்து அழுத்தினான். “நான் சும்மா ேஜாக்கா ெசான்ேனன். அம்மாக்கு உன்ைன ெதாியும் பாரதி. ேநா குழப்பம்”, என்று வார்த்ைதகளாலும் ேதற்றினான். ஒப்புதலாக தைல அைசத்து நடந்தவளுக்கு அங்ேக அவர்கைள கண்டதும் கிைடத்த வரேவற்பு அந்த தயக்கத்ைதயும் குழப்பத்ைதயும் காணாமல் அடித்தது. இருவரும் கடந்த அைர மணி ேநரமாக இல்ைல என்பேத அவர்கள் அங்ேக உணராத அளவில், “வா வா பாரதி, இந்த தட்டுல பூைஜ சாமான்கள் எல்லாம் சாியா இருக்கா பாரு”, என்று முதலில் குரல் ெகாடுத்தார் மீனாக்ஷி. அந்த குரலில் சற்று முன்பு ேதான்றிய குழப்பங்கள் வினாடியில் விைடெபற்று ேபாக, அருணிடம் சின்ன கண்ணைசவில் விைடெபற்று, தட்ைட அடுக்க ெதாடங்கினாள் பாரதி. அருண் புன்னைகேயாடு அவைள திரும்பி திரும்பி பார்த்தபடி வர, ெவங்கட்டின் ேமல் ேமாதி நின்றான். “ஹேலா சார், கண்ைண பின்னால் வச்சுக்கிட்டு வந்தால் இப்படித்தான். நீ பண்ணுற எல்லா ேவைலக்கும் நான் என் ெபண்டாட்டியிடம் குஸ்தி ேபாட ேவண்டி இருக்கு. ெகாஞ்சம் உன் தங்ைகைய என்ன ஏன்று ேகளு? நான் உன்னிடம் ேநற்று காைலயில் என்னடா ெசான்ேனன்? “, என்று அவைன பிடித்து இழுத்து ேபானான் ெவங்கட். “என்ன ஆச்சு கயல்? எதுக்கு ெவங்கட்ேடாட இப்ப குஸ்தி?”, என்று சமரசம் ெசய்ய முைனந்தான் அருண்ெமாழி. “நீ ேபசாேத. இவர்தாேன இன்று நாம் பாரதிைய பார்க்க வேராம் என்று உன்னிடம் ெசால்லியது? ேகட்டால் இல்லேவ இல்ைல என்று சாதிக்கிறார். ெபாய் ெசான்னால் நான் எப்படி நம்புவது? உன்னிடம் ஒரு மாதிாி என்னிடம் ஒரு மாதிாி ேபசினால் சும்மா விடுவாங்களா?”, என்று ேகாபத்ேதாடு ேகட்டாள் கயல். “ேஹய் ெவங்கட் பாவம். அவனா என்னிடம் ெசான்னது? அப்படின்னு நான் ெசான்ேனனா? நீயா கற்பைன பண்ணிகிட்டா நாங்க என்ன பண்றது?”, என்று சிாிப்ேபாடு மறுத்தான் அருண்ெமாழி. “ஹய்ேயா உன்ேனாட சிாிப்ைப பார்த்தாேல நீ ெபாய் ெசால்வது நல்லா புாியுது”, என்று அவசரமாக ெசால்ல அவன் சந்ேதாஷமாய் சிாித்தான்.
“நான் சந்ேதாஷமா இருப்பதால் சிாிக்கிேறன். அதனால் நான் ெபாய் ெசால்வதாக ெசான்னால் நான் என்ன பண்ணுவது? இந்த விஷயமா நீ சண்ைட ேபாட ேவண்டியது ெவங்கட்ேடாடு இல்ைல. மிசஸ் மீனாக்ஷி சுந்தரலிங்கம். ‘இந்த தடைவயாவது நான் ெசால்வைத ேகளு. பின்னாேல அவஸ்ைத படாேத’, என்று அவங்கதான் க்ளு ெகாடுத்தாங்க. ெவங்கட் பாவம் ெமல்லவும் முடியாமல் முழுங்கவும் முடியாமல் தவிச்செதாடு சாி. ஆனால் அம்மா ெசான்னைத ைவத்து நானாக ஊகித்ேதன்”, என்று சமாதானம் ெசய்தான். அவள் இன்னும் முழுசாய் ேகாபம் மாறாமல், “ம்கூம். ெரண்டு ேபரும் கூட்டு களவாணிங்க எனக்கு ெதாியாதாக்கும்”, என்ற முனகேலாடு நகர்ந்தாள். ேதன்ெமாழிேயாடு விைளயாடியபடி ெவளிேய நின்று இருந்த ராேஜஸ்வாி, பாரதிைய பார்த்ததும் அருகில் வந்து, “பாரதி, உனக்கு இந்த ஏற்பாட்டுல சம்மதம் தாேன?”, என்று விசாாித்தார். அவாின் குரல் ேகட்டு திரும்பி, “அம்மா …”, என்று அைழத்தபடி அவாின் ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டாள். அவளின் உற்சாக முக பாவைன புாிந்தாலும், ஊகங்களுக்கு இனி இடம் ைவக்க கூடாது என்ற முடிவுடன், “பதில் ெசால். உனக்கு மாப்பிள்ைளைய பிடிச்சு இருக்குதாேன?”, என்று அவளின் முகத்ைத நிமிர்த்தி மீண்டும் ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. “அம்மா… சாாிம்மா… இவர்தான், நீங்க திருப்பி திருப்பி ேகட்ட ரா…ம்…”, என்று ெசால்வதற்குள் பாரதிக்கு குரல் உள்ேள ேபாய் முகம் சிவந்து ேபானது. “ஊகித்ேதன் பாரதி, இன்னும் ேகள்விக்கு பதில் வரவில்ைலேய?”, என்று ேகட்டார் ராேஜஸ்வாி. முகம் சிவக்க கூச்சத்துடன், “நீங்க ெராம்ப வம்பு பண்றீங்கம்மா. எனக்கு அவைர ெராம்ப பிடிச்சு இருக்கு. இது இன்று ஆரம்பித்தது இல்ைலம்மா. கிட்டத்தட்ட ஒரு வருஷமா? முதன்முதலா பார்த்ததில் இருந்ேத பிடிச்சு இருந்ததும்மா. ஆனால், உங்க சம்மதத்ேதாடுதான்….” “அது ெதாியும் பாரதி. உன்ைன மாதிாி ஒரு ெபாண்ணு கிைடக்க நான் ெராம்ப தவம் பண்ணி இருக்கணும். மாப்பிள்ைளைய கூட நீ ேவற கல்யாணம் பண்ணிக்க ெசான்னாய் என்று மீனாம்மா ெசான்னாங்க. ஆனால் சும்மா ெசால்ல கூடாது. இந்த தங்கத்துக்கு ஏற்ற ைவரம்தான் மாப்பிள்ைளயும்…”, என்று அவர் ெநகிழ்ச்சிேயாடு ெசால்லி ெகாண்டு இருக்ைகயிேலேய அருகில் வந்த கயல் சிாித்தாள். “என்ன அத்ைத ஐஸ் பலமா இருக்கு மாப்பிள்ைளக்கு”, என்று ேகலியாக ேகட்டாள். “ஏனம்மா அைத ஐஸ் என்று ெசால்கிறாய். அது உண்ைமதாேன?”, என்று சந்ேதாஷமாய் ராேஜஸ்வாி திருப்பி ேகட்க, “அது சாி, அண்ணனுக்கு சளி பிடிச்சுக்காமல் இருந்தால் சாிதான்”, என்று சிாிப்ேபாடு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள். அடுத்து வந்த அைர மணி ேநரம் தன் மழைல ேபச்சாலும், ெவள்ைள சிாிப்பாலும், ஏற்கனேவ அங்ேக இருந்தவர்களின் உள்ளத்ைத ெகாள்ைள ெகாண்டு இருந்த ேதன்ெமாழி, தான் பாரதியிடம் கடந்த ஐந்து மாதங்களில் படித்தவற்ைற எல்லாம் அம்மா அப்பா மாமாவிடம் ஆடியும் பாடியும், காண்பிக்க, அதனால் எழுந்த சந்ேதாஷ சிாிப்பு சத்தம், குைறவின்றி நடத்திய பூைஜயால் ஏற்பட்ட மன நிைறவு இவற்ேறாடு, எல்ேலாரும் ெவளிேய வந்தபிறகுதான் அருண்ெமாழி, அந்த ெமாத்த ேநரமும் தமிழ் தன்னிடம் எதுவும் அவனாக ேபசவில்ைல என்பைத உணர்ந்தான். தான் ேகட்ட ேகள்விகளுக்கு மாியாைதயாக பதில் ெசான்னான். ஆனாலும்… சட்ெடன்று காரணம் புாிய, பாரதிைய அைழத்தான். “பாரதி, தமிழ் ெகாஞ்சம் மூட் அவுட் என்று நிைனக்கிேறன். காைலயில் நான் ெகாஞ்சம் கடிச்சுட்ேடன் ேபால. ெகாஞ்சம் சாி பண்ேணன்”, என்று அக்கைறயாக ெசால்ல, அவள் அவைன ெபருைமேயாடு பார்த்தாள். ைமத்துனனின் முக வாட்டம் பார்த்து காரணம் ேதடி சாி ெசய்ய ெசால்லும் கணவன். இப்படி ஒரு மாப்பிள்ைள எந்த ெபண்ணுக்கு கிைடக்கும்? “தாங்க்ஸ் ராம்…”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவளின் கண்கள் கசிந்தது. “ப்ச்! இனிேமல் உன் கண்ணுல தண்ணிைய பார்த்ேதன்… உைததான் கிைடக்கும்”, என்று ஒருவிரல் காட்டி மிரட்டிவிட்டு, “அப்புறமா நாம் ேபசலாம். முதலில் அவைன பாரு என்று தூண்டினான் அருண்ெமாழி.
“என்ன தமிழ், சாமி எல்லாம் நல்லா கும்பிட்டாயா? பசிக்குதா?”, என்று அவன் அருகில் வந்து ைககைள ேகார்த்தபடி விசாாித்தாள். “இல்ைல அப்படி ஒண்ணும் இல்ைல. மணி ஒன்பதுதாேன. வீட்டுல ேபாய் சாப்பிட்டுக்கலாம்”, என்று அைமதியாக பதில் ெசான்னான். “ைஹேயா இெதன்ன தமிழ் ெசல்வன் ேபசற மாதிாிேய இல்ைலேய? யாேரா ஆள் மாறாட்டம் பண்ணிட்டாங்களா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டாள். அதற்கும் அவனிடம் இருந்து ஒரு ‘ப்ச்’, மட்டுேம வந்தது. “எல்ேலாரும் சந்ேதாஷமா இருக்கும் இந்த ேநரத்தில் எதுக்குடா இவ்வளவு வருத்தமா இருக்க? யாராவது ஏதாவது ெசான்னாங்களா?”, என்று அக்கைறயாக விசாாித்தாள் பாரதி. “யாரும் எதுவும் ெசால்லவில்ைல பாக்ஸ், நான் உன்னிடம் சாாி ேகட்கணும்…”, என்று இழுத்தான். “சாாியா? நீ எதுக்கு ேகட்கணும்?”, என்று குழப்பத்ேதாடு ேகட்டாள். “ேநற்று ராஜா சார் உன்னிடம் ெசால்ல ெசால்லி ஒரு தகவல் ெசான்னார். நான் அைத உன்னிடம் ெசால்லவில்ைல”, என்றவன் தைல குனிந்து இருந்தது. அவன் என்ன ெசால்ல ெசால்லி இருப்பான் என்பைத ஊகிக்க முடிந்தது. தன் ேமல் அவனுக்கு எவ்வளவு அக்கைற? தன்ேமல் என்று தனியாக இல்ைல. தன் குடும்பத்தின் ேமேல முழுைமயான அக்கைற. அம்மா அப்பா தம்பி யாைரயும் விடுவதில்ைல. அவைன மீண்டும் ெபருைமயாக ஒரு முைற பார்த்து விட்டு, தமிழிடம் திரும்பி, “அதனால் என்ன? இப்ப ெசால்லிேடன். என்ன விஷயம் ெசால்ல ெசான்னார்? என்று சிாிப்ேபாடு ேகட்டாள் பாரதி. “ேநற்று ெராம்ப மூட் அவுட்டா பாரதி? சாாி பாக்ஸ்”, என்று வருத்தேதாடு ெசான்னான் தமிழ். “ஓேஹா! உங்க ராஜா சார் தகவல் ெசான்ன ைதாியத்தில்தான் ராசிபலன் எல்லாம் பிரமாதமா ெசான்னாய் ேபால? அது சாி, சாாி ஏன் என்னிடம் ெசால்கிறாய்? யாாிடம் ெசால்லணுேமா அங்ேக ேபாய் ெசால்லுங்க சார்”, என்று அருண்ெமாழிைய கண்ணால் சுட்டி காட்டி ெசான்னால் பாரதி. தயங்கி தயங்கி அருகில் வந்த தமிழ், அருண்ெமாழி ைகப்பற்றி, “சாாி சார்”, என்று அவசரமாக ெசான்னான். “இப்ப எதுக்கு சாாி எல்லாம்? என்ேனாட ேகாபம் எல்லாம் அக்காவிடம் ேபசிய பிறகு காணாமல் ேபாய் விட்டது. பரவாயில்ைல தமிழ், நான்தான் சாாி ெசால்லணும். ஏதாவது திட்டி விட்ேடனா? எனக்கு என்ன ேபசிேனன் என்று கூட ஞாபகம் இல்ைல”, என்று அவன் ேதாளில் தட்டினான். “அெதல்லாம் இல்ைல சார். நீங்க ஒண்ணுேம திட்டவில்ைல. ஆனால் நீங்க ெசான்ன ஒேர ஒரு ‘டா’ ேபாதும் நீங்க எவ்வளவு ேகாபமா இருந்தீங்க என்று ெசால்வதற்கு …” “ேஹய் நீ இந்த சாைர இன்னும் விடவில்ைலயா?”, என்று சிாித்தான் அருண்ெமாழி. “அப்படிேய ெராம்ப நாளா நிைனச்சு பழகிடுச்சு சார். சாாி அத்தான் ஓேகயா? ெரண்டு மூணு நாளில் பழகிடும் என்று நிைனக்கிேறன்”, என்று ெசால்லி புன்னைக ெசய்தான் தமிழ். அருண்ெமாழியின் அந்த வார்த்ைதகளும் சின்ன சிாிப்பும் அவைன உடேன சாி ெசய்து விட, உற்சாகமாய் அவன் பாரதியின் புறம் திரும்பினான். “என்ன பாக்ஸ், நான் ெசான்ன ராசி பலன் ெவார்க் அவுட் ஆச்சா? மாப்பிள்ைளைய பிடிச்சு இருக்கா?”, என்று அவள் அருேக வந்து ேதாளில் ைக ேபாட்டு ேகலியாக ேகட்டபடி அவைள மற்றவர்களிடம் இருந்து நகர்த்தினான். அவசரமாய் அருண்ெமாழிைய ஒருமுைற பார்ைவயால் தடவியவள், தம்பியிடம் திரும்பி, மலர்ந்து விாிந்த முகத்ேதாடு, தைல அைசத்து, “ெராம்ப. உனக்கு?”, என்று திருப்பி ேகட்டாள்.
குனிந்து அவள் காதில், “ப்ச்! ேநா பாக்ஸ், ெகாஞ்சம் சீக்கிரம் ேகாபம் வந்துடுது. சும்மா காலங்கார்த்தால வந்து என்ைன கடுப்படித்தார் ெதாியுமா? ேவற இன்னும் ெகாஞ்சம் ஸ்மார்டான ஆள் பார்க்கலாமா?”, என்று கிசுகிசுத்தான் தமிழ். அவன் ேகலிக்கு ெசால்கிறான் என்பது மூைளக்கு நன்றாக புாிந்தாலும், அவளுக்கு ெபாறுக்கவில்ைல. தன் ேதாளில் இருந்த ைகைய தள்ளி விட்டவள், “ேடய், நீ லிேயாதாேன? உனக்கு நான் ராசி பலன் ெசால்ேறன் ேகட்டுக்ேகா. உனக்கு ெராம்ப ெநருங்கியவங்களிடம் இருந்து உைத காத்துகிட்டு இருக்கு”, என்று எாிச்சேலாடு, ெசான்னாள் பாரதி. “ைஹய்ேயா அத்தான்”, என்று ஓடி வந்தவன் அருண்ெமாழி பின்னால் ஒளிய, அருகில் வந்து இருவைரயும் முைறத்த பாரதி, “ைநட் வீட்டுக்கு வருவல்ல, அப்ப வச்சுக்கேறன்”, என்று ெசால்லிவிட்டு நகர முயன்றாள். அவர்கள் அங்ேக வருவதற்கு முன்னால் என்ன ேபசினார்கள் என்பைத அறியாமல், அருண்ெமாழி “இந்த விைளயாட்டு ஒரு வருஷமா நிற்கேவ இல்ைலயா? தமிழுக்கு என்ன ெகாடுக்க நிைனத்தாேயா அது எனக்கும் உண்டுதாேன?”, என்று சிாிப்ேபாடு ேகட்க, பாரதியும் தமிழும் கலகலத்து சிாிக்க, அைத திரும்பி பார்த்த எல்ேலார் மனதிலும் சந்ேதாஷம் நிரம்பி வழிந்தது. ராகவன் சுந்தரலிங்கத்திடம், “இப்படிேய ேகாவிலில் இருந்து தஞ்ைசக்கு ேபாய் அங்ேக மதியம் சாப்பிட்டு ெகாஞ்ச ேநரம் தங்கிவிட்டு அப்புறம் திருச்சிக்கு கிளம்பலாம். உங்களுக்கு ஒண்ணும் அவசரம் இல்ைலேய?”, என்று விசாாித்தார். “நாேன ெசால்லனும் என்று நிைனத்ேதன். இப்ப ேவண்டாம். ைத பிறக்கட்டும். அப்புறம் நாங்கேள ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து மூகூர்த்தம் முடிவு பண்ணி விட்டு, நிச்சயம் ெசய்ய வருகிேறாம். இன்று சும்மா எல்ேலாரும் பார்த்து ேபசி ெகாள்ளலாம் என்றுதான் கிளம்பிேனாம். மார்கழியாக இருப்பதனால் ேகாவிலில் பார்க்கலாம் என்று முடிவு பண்ணியது. பாரதி நம்ம வீட்டு ெபாண்ணு. எப்ப ேவணும்னாலும் திருச்சிக்கு வரலாம். கல்யாணத்திற்கும் அதுக்கும் சம்பந்தேம இல்ைல”, என்று சந்ேதாஷமாக ெசான்னார் சுந்தரலிங்கம். ெவங்கட்டுடன், ராேஜஸ்வாி, ராகவன், ஒருகாாில் கிளம்பி குருங்குளம் கிளம்பினார்கள். ‘பாரதி இனி திருமணம் முடியும்வைர இங்ேகேய இருக்கட்டும். திருச்சிக்கு ெசல்ல ேவண்டாம் என்று ராேஜஸ்வாி ெசால்ல, மனமில்லாமல் சம்மதித்தார் மீனாக்ஷி. ஆனாலும் அவர் சம்மதித்த பின்பும், “நான் ெகாண்டு வந்து இன்று மாைலயில் ெகாண்டு வந்து விடுகிேறன் அத்ைத, இன்று பகல் நான் தஞ்ைசயில் இருப்ேபன். எனக்கு ெகாஞ்சம் ேவைல இருக்கு”, என்று அருண்ெமாழி இழுத்தான். அவனிடம் மறுத்து ெசால்ல முடியாமல் தவிக்கும்ேபாது, “என்ன அத்ைத, ைவரம் ேபான்ற மாப்பிள்ைள தங்கத்ைத ேகட்கிறார். ெகாடுக்காமல் என்ன ேயாசைன?”, என்று கயல் சீண்ட சிாிப்புடன் சம்மதித்துவிட்டு அவர்கள் கிளம்பினார்கள். இன்ெனாரு காாில், மருமகளின் கன்னத்ைத வழித்து ெகாஞ்சி, “இன்று தப்பித்து விட்டாய். அப்புறமா நீ திருச்சிக்கு வருவாய் இல்லியா? அன்று உனக்கும் எனக்கும் ஒரு ெபாிய சண்ைட காத்து இருக்கு” என்று கண் சிமிட்டி ெசால்லியபிறகு, கயல், சுந்தரலிங்கம், தமிழ், ேதன்ெமாழி எல்ேலாரும் திருச்சிக்கு கிளம்பினார்கள். இரண்டு கார்களும் இரண்டு திைசயில் பயணித்த பிறகு, மூன்றாவது காாில் ஏறிய அருண்ெமாழி, அருகில் அமர்ந்த பாரதியிடம், “அம்மாைவ சும்மா ெசால்ல கூடாது ரதி, பயங்கரமா ேயாசிக்கிறாங்க. நான் கூட காைலயில் நாலு ேபர் வருவதற்கு எதுக்கு ெரண்டு கார் என்று நிைனத்ேதன். அதன் காரணம் இப்பதாேன புாியுது”, என்று சந்ேதாஷமாய் ெசால்ல, அைத ரசித்து ஏற்று, அவனின் ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டாள் பாரதி. ********************************************** அத்தியாயம் 41
ேகாவில் வாசலில் இருந்து காைர கிளப்பியவன் திரும்பி பார்த்து, “எங்ேக ேபாகலாம் பாரதி?”, என்று புன்னைகேயாடு ேகட்டான். “நீங்கதாேன ஏேதா ேவைல இருக்கு என்று அம்மாவிடம் ெசான்னீங்க? என்ன ேவைலேயா அைத பாருங்க”, என்று அவைன ெநருங்கி அமர்ந்து, அவன் ேதாளில் சாய்ந்து ெசான்னாள். அவளின் ஸ்பாிசமும், வார்த்ைதகளும், ெகாஞ்சலான பாவைனயும் அவைன ெதாந்தரவு ெசய்ய அருகில் ெதாிந்த ெதன்னந்ேதாப்பின் உள்ேள ெசலுத்தி ஓரமாய் நிறுத்தி விட்டான். அவளின் புறம் திரும்பி நன்றாக சாய்ந்து அமர்ந்தவன், “இப்ேபாைதக்கு என்னுைடய ஒேர முக்கியமான ேவைல என்ன ெதாியுமா?”, என்று அவைள விழுங்கி விடுவது ேபால பார்த்தான். அந்த பார்ைவ அவளுக்குள் ஏகப்பட்ட ரசாயன மாற்றங்கைள உருவாக்க, “என்ன ராம் காைர இங்ேக நிறுத்திட்டீங்க?”, என்று கூச்சத்ேதாடு அவைன பார்க்காமேல ேகட்டாள். “எங்ேகயாவது ேபாகணும் என்று இருந்தால்தாேன காைர ஓட்டனும். அப்படி எதுவும் எனக்கு இல்ைல. என்ேனாட ஒேர ேவைல,…”, என்று அவளின் முகத்ைத ஒற்ைற விரலால் நிமிர்த்தி அவைள ேநராக பார்த்தான். அவள் அவனின் ஆைச ெபாங்கும் கண்கைள கண்ைண சிமிட்டாமல் திைகப்புடன் பார்த்து இருக்க, அவன் ெமல்லிய குரலில் ேவைல என்ற ெபயாில் தன் ஆைசகைள அடுக்கினான். “….இந்த அஞ்சு மாசமா உன்ைன பார்க்காதைத இப்படி ைக அைணப்பில் நிறுத்தி சலிக்காமல் பார்க்கணும். இத்தைன நாள் ேபசாதைத எல்லாம் ேசர்த்து வச்சு, உன் ைகைய பிடிச்சுகிட்டு ேநரம் காலம் இல்லாமல், விஷயம் எதுவும் இல்லாமல், ரகசிய சிாிப்புடன் மணிக்கணக்கா ேபசணும். நிைறய ெபாய் சண்ைட ேபாடணும். உன்ைன சீண்டி விட்டு நீ ேகாபத்தில் படபடெவன்று ெபாாிவைத பார்த்து சிாிக்கணும். கல்யாணத்திற்கு நாள் குறித்த பிறகு, ஒவ்ெவாரு நாளும் ஒவ்ெவாரு மணிையயும் ாிேவர்ஸ்ல எண்ணி பார்த்து எப்ப வரும் அந்த நாள் என்று ெபருமூச்சு விட்டு ஏங்கணும். ேபானில விடிய விடிய ேபசி உன்ைன அளவில்லாமல் ெகாஞ்சணும். ேநாில் அளேவாடு இருந்தாலும் மனசுக்குள்ேள கூடுதலா நிைனச்சு ெபருமூச்சு விடணும் …”, அவன் தன் ஆைசகைள ஒவ்ெவான்றாய் ெசால்ல ெசால்ல ெநகிழ்ந்து ெகாண்ேட வந்தவள் ஒரு கட்டத்தில், அவனின் வாயில் தன விரைல ைவத்து ‘ேபாதும் ராம்’, என்ற ெகஞ்சலுடன் மூடினாள். மூடிய விரல்களில் அவன் ெமலிதாய் முத்தமிட, அவனின் மார்பில் சாய்ந்தவைள அைணத்து ெகாண்டான் அருண்ெமாழி. அவளின் உச்சிைய ெகாஞ்ச ேநரம் வருடிவிட்டு, “பாரதி, நடு ேராடில் காைர நிறுத்தி ைவத்து விட்டு, இெதல்லாம் சாிபடாது. வீட்டிற்கு ேபாகலாமா?”, என்று ெமன்ைமயாக ேகட்டான். “வீட்டிற்கா?…”, என்று தயக்கத்ேதாடு பாரதி இழுக்க, “நம்பி வரலாம் ேமடம். நான் ஒண்ணும் உங்கைள கடிச்சு தின்று விட மாட்ேடன். உங்க அம்மாவிடம் ெசால்லித்தாேன அைழத்து வந்து இருக்கிேறன். அப்படிேய முழுசா திருப்பி ெகாண்டு ேபாய் விட்டு விடுேவன். பயப்படாேத …”, என்று அவளின் கன்னத்ைத வருடி ேகலியாக ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ஹய்ேயா ராம், எனக்கு பயம் உங்கைள பார்த்து இல்ைல. என்ைன பார்த்துதான்…”, என்று கூச்சத்ேதாடு சிாித்தவைள ெபருைமயாக பார்த்து ரசித்தான் அருண்ெமாழி. “பரவாயில்ைல, உன்ைனயும் ேசர்த்து நாேன பார்த்துக்கேறன். பசிக்கவில்ைலயா? வீட்டுக்கு ேபாகலாமா? வழியில் எங்ேகயாவது சாப்பிடலாமா?”, என்று புன்னைகேயாடு விசாாித்தான். “ம்ஹூம் இல்ைலேய? நான்தான் சூப்பர் ேகசாி…அதுவும் உங்க ைகயாேலேய ெசஞ்சு நீங்கேள ஊட்டி விட்டைத சாப்பிட்ேடேன? இப்ப பசிக்கவில்ைல”, என்று புன்னைக ெசய்ய, சிாித்தான். “சாி வீட்டுக்கு ேபாகலாம், எப்ப பசிக்குேதா அப்ப எைதயாவது ெசய்து சாப்பிடலாம். பசிக்கேவ இல்ைல என்றால் ெகாஞ்சம் முன்னாடி ெசான்ன மாதிாி விஷயேம இல்லாமல் ேப..சி..கி..ட்..ேட இருக்கலாம்”, என்று ெசால்லி கண் சிமிட்டி விட்டு காைர கிளப்பினான். வீட்டுக்கு வந்த உடேன, ைகயில் வாங்கி வந்த ப்ெரட்ைட வாட்டி இளமஞ்சள் நிறத்தில் இருந்த ைபனாப்பிள் ஜாம் தடவும்ேபாது, பாரதிக்கு அவன் காைலயில் ெகாடுத்த ேகசாி நிைனவுக்கு வர, சைமயலைற ேமைடயில் அமர்ந்து இருந்த அருண்ெமாழியிடம் திரும்பினாள்.
அவனும் அவைள விழுங்கி விடுவது ேபால் விாிந்த புன்னைகயுடன் பார்த்து ெகாண்டு இருக்க, “என்ன சிாிப்பு? நீங்க ெசய்யும் அளவுக்கு நீட்டா இல்ைலேயா?”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. “எனக்கு அந்த ஜாம் பார்த்த உடேன ேகசாி ஞாபகம் வந்து விட்டது. அதான் …”, என்று முடிக்கும் முன்ேப தட்டில் ைகயில் இருந்த ப்ெரட்ைட ேபாட்டு விட்டு அருகில் வந்து அவன் ேமல் சாய்ந்து ெகாண்டாள். “ேசம் பின்ச். ஜஸ்ட் இப்பதான் நானும் அைத நிைனத்ேதன். எனக்கு நீங்கதான் வர ேபாறீங்க என்று ெதாியாது. ஆனால் உங்களுக்கு என்ைனத்தான் பார்க்க ேபாகிேறாம் என்று ெதாியுேம? ஞாபகமா ேகசாி எல்லாம், நீங்கேள பண்ணி எடுத்துட்டு வந்தீங்க? ேவஷ்டி ஞாபகம் இல்ைலயா? எனக்கு ெராம்ப பிடிக்கும் ெதாியுமா?”, என்று ஆர்வத்ேதாடு ேகட்டாள் பாரதி. “ஞாபகம் இல்லாமல் இருக்குமா? கயேலாட கலாட்டா தாங்காமல் கழட்டி வச்சுட்ேடன். உனக்கு இவ்வளவு பிடிக்கும் என்று ெதாிந்து இருந்தால் மாற்றி இருக்க மாட்ேடன். ேவெறன்ன பிடிக்கும் ெசால்லு? அைத விட ெராம்ப முக்கியம் என்ன எல்லாம் பிடிக்காது என்று ெசால்லு. எனக்கு ெதாிஞ்சு ஒண்ணு பிடிக்காது…”, என்று தன் தாைடைய தடவி புன்னைகத்தான் அருண்ெமாழி. ேதாளில் ெசல்லமாய் குத்தியவள், “அெதல்லாம் கெரக்டா ஒரு வார்த்ைத கூட ேபசாமல் கண்டு பிடிப்பீங்கேள? திருட்டு ராஸ்கல், ேவெறன்ன கண்டு பிடிச்சீங்க”, என்று ெகாஞ்சினாள் பாரதி. “அன்று மாைலேய ேஷவ் பண்ணிட்டு வந்ததும் முகத்தில ஆயிரம் வாட்ஸ் பிரகாசம் ஏறிச்ேச? அைதயும் கண்டு பிடித்ேதேன”, என்று பதிலுக்கு அவனும் ெகாஞ்சினான். “அன்னிக்கு மட்டும் நீங்க ேஷவ் பண்ணாமல் பார்ட்டிக்கு வந்து இருக்கணும்…”, என்று ெபாய்யாய் மிரட்ட ஆரம்பித்தவள் ேபச்ைச நிறுத்தினாள். “ேஷவ் பண்ணாமல் வந்து இருந்தால் என்ன பண்ணி இருப்பாயாம்?”, ேகலியாக ேகட்டான். அவன் குறும்பான ேகள்வியில் முகம் சிவந்தாலும் , தனக்கு அது எவ்வளவு பிடிக்கவில்ைல என்று அவனிடம் ெசால்லிேய தீர ேவண்டும் என்ற கட்டுக்கடங்காத ஆவலில் “தைல முடிைய பிடிச்சு தரதரெவன்று இழுத்துட்டு ேபாய் நாேன ேஷவ் பண்ணி விட்டு இருப்ேபன்”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்பு அவன் சிாிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். “ஆஹா! ராம் அருைமயான சான்ஸ் மிஸ் பண்ணி விட்டாேய ராம்? லூசு ைபயா. ெபட்டர் லக் ெநக்ஸ்ட் ைடம்”, என்று தனக்கு தாேன ெசால்லி விட்டு மீண்டும் சந்ேதாஷமாய் சிாித்தான். “ெவவ்ெவவ்ேவ…”, என்று அழகு காட்டி சிாித்தவைள தன் அைணப்பில் ெகாண்டு நிறுத்தி, “நான் ஏன் ேஷவ் பண்ணாமல் தாடி வச்சு இருந்ேதன் என்று ெதாிந்தால், ஒரு ேவைள உனக்கு பிடிக்கலாேமா என்னேவா?”, என்று கண் சிமிட்டினான் அருண்ெமாழி. ேகள்வியாக பார்த்தவளின் ெநற்றியில் ஒரு விரலால் ேகாலம் ேபாட்டபடி, “எனக்கு ேரசைர எடுத்துட்டு ேபாகும்ேபாது எல்லாம் கன்னத்தில் தாைடயில் உன் ைககள் இன்னும் படிந்து இருப்பது ேபால ஒரு பீலிங் அந்த மூணு மாசமும் இருந்து ெகாண்ேட இருந்தது. அதனால் ேஷவ் பண்ண பிடிக்கவில்ைல. உன் ைகயில் காயம் பட்டுவிடுேமா என்ற பயம். ஆனால் ஆபிசில் உன் முகம், ேபான ேபாக்ைக பார்த்ததும், உடேன ேஷவ் பண்ணிேய ஆகேவண்டும் என்று ேதான்றி விட்டது”, என்று ெசால்லி சிாித்தான். “ம்கூம், என் முகத்ைத பார்த்ேத எல்லாம் கண்டு பிடித்து விடுவீர்களாக்கும்?”, என்று சவாலாய் ேகட்டாள் பாரதி. “அதில் என்ன சந்ேதகம்? நிச்சயம் உன் முகம் பார்த்து என்னால் உன் உணர்வுகைள கண்டு பிடிக்க முடியும். அதான் அத்ைத ஆஸ்பத்திாியில் இருந்த ேபாது, என்ன பிரமாதமா உளறினாய் என்றுதான் பார்த்ேதேன? நீ மனசுக்குள்ேள என்ன நிைனத்தாய் என்பைத கண்டு பிடிக்க முடியும் என்பதால்தாேன ேமேல வாதாடாமல் ேபச்ைச முடித்ேதன். அப்ப இந்த மூஞ்சி ேபான ேபாக்ைக பார்க்கணுேம?”, என்று அவளின் மூக்ைக பிடித்து ஆட்டினான். அவனின் ைகைய ேவகமாக தட்டி விட்டவள், ‘ெராம்ப ஒண்ணும் ேகலி பண்ண ேவண்டாம். நீங்க நல்லா இருக்கணும் என்று நிைனத்ததால்தாேன….”,
“மக்கு மக்கு, நீ நிைனத்த மாதிாி தாேன நானும் நிைனப்ேபன். நீ ெசான்னால் உடேன விட்டு விட்டு ேபாய் விடுவார்களா? அது புாிய ேவண்டாமா?”, என்று ெசல்லமாய் தைலயில் ஒரு ெகாட்டு ைவத்தான் அருண்ெமாழி. “புாிஞ்சுது புாிஞ்சுது. எல்லாம் நல்லாேவ புாிஞ்சுது”, என்று ெமல்ல முணுமுணுத்தாள் பாரதி. “எப்ேபா…?” “மருத்துவமைனயில் சர்ஜாிக்கு பிறகு, முதன் முதலில் நான் கண் விழித்து பார்த்த ேபாது ெராம்ப ேநரம் பக்கத்துல உட்கார்ந்து ஏேதா ேபசிட்டு இருந்தீங்க ேபால. அப்ப ேகட்ேடன்…” “நான் ேபசியது உனக்கு ேகட்டதா? சத்தமாகவா ேபசிேனன்? ெவளியில் தமிழ், உங்க அப்பா, எல்ேலாரும் இருந்தாங்கேள…?”, என்று அவசரமாக கூச்சத்ேதாடு விசாாித்தான் அருண்ெமாழி. “அப்பப்ேபா சத்தம் வந்து இருக்குேமா என்னேவா? ஆனால் உங்க குரல் ேகட்டுத்தான் நான் கண் விழித்ேதன், விழித்த உடேன உங்க முகம் பார்த்தது ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருந்தது. கைடசியா நீங்க ெசான்னைத ேகட்ட பிறகு…”, என்று நிறுத்தியவளின் குரலில் ெபருமிதம் ெபாங்கி வழிந்தது. “அப்புறம் ஏன் பாரதி இந்த அஞ்சு மாசமும் சும்மாேவ இருந்து விட்டாய்? நான் உன்ைன எவ்வளவு மிஸ் பண்ணிேனன் ெதாியுமா? ெராம்ப கஷ்டமா இருந்ததுடா…”, என்று ெசால்லி முடிக்கும் முன்ேப அவைன அைணத்து தன் மார்பில் சாய்த்து தைலைய வருடி ெகாடுத்தாள். “ஐ ஆம் சாாி ராம். நான்…, எனக்கு… என்ன ெசால்றது என்று ெதாியவில்ைல. நான் ெராம்ப குழப்பத்துல இருந்ேதன் ராம். ஆைசக்கும் நியாய புத்திக்கும் இைடயில் நான்… ப்ச்! ஆனால் இந்த இருபத்தி நாலு மணி ேநர ெபாழுது எனக்கு ெதளிவா பாடம் நடத்தி விட்டது. நீங்க இல்லாமல் நான் என்ன ஆேவன்? என்ன பண்ணுேவன்? என்று ேயாசித்து ேயாசித்து எனக்கு ைபத்தியேம பிடிச்சு விடும் ேபால இருந்தது “, ெசால்லும்ேபாது அவளின் குரல் உைடய, அவளின் மார்பில் இருந்து நிமிர்ந்தவன், இறுக அைணத்து ெகாண்டான். “ஷ்! ரதி ப்ளீஸ் அழாேத. ஐ ஆம் சாாிடா, ேநற்ேற நான் தமிழிடம் தகவல் ெசால்ல ெசான்ேனன். ப்ச்! அவன் விைளயாட்டு பிள்ைள. நான் திரும்ப உன்னிடம் ேபச முயற்சி பண்ணி இருக்கணும். தப்பு பண்ணிட்ேடன்…”, என்று வருத்தேதாடு ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க? நான்தான் ேபாைன எடுக்கவில்ைலேய? ேபானில் ேபசினால் நான் உைடந்து விடுேவேனா என்ற பயம் இருந்தது ராம். அதனால்தான், இத்தைன நாள் உங்க வீட்டில் இருந்த ேபாதும், ஒரு தடைவ கூட… தப்பி தவறி கூட உங்களின் அைறக்குள் நான் ேபானதில்ைல ெதாியுமா? உங்களின் நிைனவு எனக்கு வந்து விட கூடாது என்று ெராம்ப கவனமாக இருந்ேதன் ராம். ஆனால் முழு நிைனவும் என் மனசுக்குள் இருக்ைகயில் ெவளியில் இருக்கும் ஜட ெபாருட்கள் என்ன பண்ணும் என்று புாியாத முட்டாள் நான்…”, என்று ெசால்லி அவன் மார்பிேலேய மீண்டும் அழுத்தமாய் புைதந்து ெகாண்டாள் பாரதி. “கெரக்ட். இப்பவாவது புாிந்தேத?”, என்று அவன் ேகலியாக ெசால்ல அவள் ேவகமாக நிமிர்ந்தாள். “என்ன கெரக்ட்?”, என்று ெகாஞ்சம் ேகாபத்ேதாடு ேகட்டாள் பாரதி. “நீ முட்டாள் என்பதுதான்…” “இந்த முட்டாைள தான் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்ேவன் என்று எதற்காக நீங்க ஒற்ைற காலில் நிற்கணும்? ேவற ஏதாவது புத்திசாலிைய ேதடி ேபாய் கல்யாணம் பண்ணி ெகாள்வதுதாேன? நானா ேவண்டாம் என்கிேறன்?”, என்று அவள் ெபாாிய, அவன் நிதானமாய் ேமைடயில் இருந்து இறங்கி ேபாய் தட்டில் ைவத்து இருந்த ெராட்டிைய பிய்த்து, “சாப்பிடு…”, என்று அவளின் வாயில் ெகாடுத்தான். “ஒண்ணும் ேவண்டாம்…”, என்று ேவறு புறம் முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டு ெசான்னாள் பாரதி.
“நீ ெராம்ப டிஸ்டர்ப்டா இருக்க. அதனால்தான் நான் என்ன ெசால்கிேறன் என்று உனக்கு புாியவில்ைல. ேநற்று மதியமும் இரவும் கூட நீ சாியா சாப்பிட்டு இருக்க மாட்டாய். முதலில் இைத சாப்பிடு. அப்புறம் நான் விளக்கமா ெசால்ேறன்”, என்று மீண்டும் ெகாடுத்தான். “நாேன சாப்பிட்டுக்கேறன்”, என்று வாங்கியவள் உணைவ முடிக்கும் வைர காத்து இருந்து விட்டு, “சின்ன ேகலிக்கு எதற்கு இப்படி ேகாபம் வருது உனக்கு? அது கூட ெசால்லி இருக்க மாட்ேடன். நீ ெராம்ப ெநகிழ்ந்து ெகாண்ேட ேபாகும் சமயத்தில் நானும் அேத மூைட ெதாடர்ந்தால், அப்புறம்… அப்புறம்…. “, என்று நிறுத்தினான். “அப்புறம் என்ன ஆகி இருக்கும்?”, என்று ேகட்கும்ேபாேத அவன் என்ன ெசால்ல வருகிறான் என்பது புாிந்தது. “அப்புறம் என்ன நீ உன்ைன பார்த்ேத பயப்பட ேவண்டி இருக்கும்”, என்று சிாித்து விட்டு, “ஆனால் உண்ைமயில் நான் ெசால்ல வந்தது, நிைனவுகள் மனதிற்குள் இருக்கும் ேபாது ெபாருட்கள் என்ன பண்ணும் பாவம் என்பதுதான். ேபாதுமா?”, என்று ெபாறுைமயாக விளக்கினான் அருண்ெமாழி. “ஆனாலும் ராம். நீங்க ெராம்ப ெபாறுைமசாலி. அவன்… அவனுக்கு கூட இந்த நாலு நாளா ஹாஸ்பிடலில் ெராம்ப ெஹல்ப் பண்ணினீங்க ேபால? மீனாம்மா ெசான்னாங்க”, என்று விசாாித்தாள் பாரதி. ‘நீ ஏன் அவனுக்கு ெசய்கிறாய்’ என்ற ேகாபமா? ‘நல்லா ேவணும்’, என்ற ஆதங்கமா? ‘கடவுள் ெகாடுத்த தண்டைனைய பார்த்தாயா என்ற திருப்தியா? இன்னெதன்று வைரயறுத்து கூற முடியாத கலைவயான உணர்வு அவளின் குரலில் இருந்தது. “ஆமா ரதி, எனக்கும் முதல் நாள் ெராம்ப ேகாபமா வந்தது. ஆனால், எனக்கு உறவு, அலுவலகத்தில் ேவைல ெசய்பவன், பயங்கரமான அடி, முகத்தில் காயம், மனசு தாங்கவில்ைல, அந்த ேகாபம் சில மணி ேநரம் கூட நீடிக்கவில்ைலடா. பார்ைவ ேபானதில் அவனுேம ெராம்ப ஆடி ேபாய் விட்டான் ரதி. என்னிடேம ைகைய பிடித்து ெகாண்டு ெராம்ப அழுதான். அவன் ேமேல உனக்கும் ேகாபம் எதுவும் ேவண்டாம். பாவம்டா. சீக்கிரேம நல்ல ஆக முடிந்தால் நாம் பிரார்த்தைன பண்ணனும் ரதி”, என்று வருத்தமான குரலில் ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “யு ஆர் ாியலி கிேரட் ராம். உங்கைள மாதிாி ஒரு நல்ல மனிதர் கிைடக்க நான் ெராம்ப புண்ணியம் பண்ணி இருக்கணும் ராம்”, என்று அவன் ேதாளில் சாய்ந்து ெபருைமயாக ெசான்னாள் பாரதி. உங்களுக்காக என்ன ேவண்டுமானாலும் ெசய்யலாம் ராம்”, என்று ெநகிழ்ந்த தீவிரமான குரலில் ெசான்னாள் பாரதி. “என்ன ேவண்டுமானாலும்…? நிச்சயமா? அப்புறம் ேபச்ைச மாற்ற கூடாது”, என்று திருப்பி ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ஆமா நிச்சயமா ெசய்யலாம்”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவளின் குரல் உள்ேள ேபாய் விட்டது. அவளின் குரல் மாற்றத்ைத கண்டு பிடித்தவன், அவைள இழுத்து அைணத்து, “லூசு லூசு, காாில் ஏறிய உடேன என்ன ெசான்ேனன்? ாிேவர்ஸ் கவுண்டிங் என்று ெசான்ேனேன மறந்து விட்டதா?”, என்று ேகலியாக ேகட்க அவளின் முகம் மலர்ந்தது. அதன்பின், அந்த முகம் வாட அவன் ஒரு வினாடி கூட அனுமதிக்கவில்ைல. ைத பிறந்ததும் நிச்சயம் ெசய்ய உங்களின் வீட்டிற்கு வருகிேறாம் என்று சுந்தரலிங்கம் ெசான்ன வார்த்ைதைய காக்க, நல்ல நாள் ேதடி அைலயாமல் ைத திங்கள் முதல் நாள் அன்ேற ‘எல்லா நாளும் நல்ல நாேள’, என்று அருண்ெமாழி குடும்பத்தினர் தஞ்ைசக்கு பாரதியின் வீட்டுக்கு வந்து விட அங்ேக சந்ேதாஷம் ெபாங்கி வழிந்தது. “அத்தான் இன்றுதான் பாரதி முதன் முதலா சர்க்கைர ெபாங்கல் ைவக்க கற்று ெகாண்டாள். அவள் ைவத்த ெபாங்கைல உங்களுக்குத்தான் ெகாடுத்து ெடஸ்ட் பண்ண ேபாகிறாள். ஆர் யு ெரடி? “, என்று தமிழ் ஆரம்பித்த ேபாது முதல் சிாிப்பைல ஆரம்பித்தது. “நான்தான் ெடஸ்டிங் ெபட் அனிமல் ஒன்று வீட்டிேலேய ைவத்து இருக்ேகேன தமிழ்? நான் ஏன் அவைர டிஸ்டர்ப் பண்ணனும் ?”, என்று பாரதி திருப்பி ெகாடுக்க அடுத்த சிாிப்பைல எழுந்தது,
“பாரதி எவ்வளேவா பரவாயில்ைல தமிழ். கயல் மாதிாி கல்யாணத்திற்கு அப்புறம் என்னிடம் வந்து சர்க்கைர ெபாங்கல் எப்படி ைவப்பது என்று ேகட்காமல், உங்க அக்கா கல்யாணத்திற்கு முன்னாேலேய கற்று ெகாண்டாேள? அேத ெபாிய விஷயம்தான்”, என்று ெவங்கட் ெதாடர, மீண்டும் சிாிப்பு ெவடித்து கிளம்பியது. “ஹய்ேயா யார் யாைர ெசால்றது என்று ஒரு விவஸ்ைதேய இல்லாமல் ேபாய் விட்டது? எல்லாம் ேநரம்தான். கடைல பருப்பிற்கும் துவரம்பருப்பிற்கும் வித்தியாசம் ெதாியதவங்களிடம் நான் அவசியம் சைமயல் கற்று ெகாள்ள ேவண்டியதுதான்”, என்று கயல்விழி அலுத்து ெகாள்ள, ‘பாரதிக்கு சைமயேல ெதாியாவிட்டாலும் பிரச்ைன இல்ைல, நான் பார்த்து ெகாள்ேவன்’, என்று அருண்ெமாழி உறுதி அளிக்க அடுத்தடுத்து சிாிப்பைல ெதாடர்ந்தது. சிாிப்பின் நடுேவ, நல்ல ேநரம் என்று குறித்து ைவத்த சமயத்தில், பாரதிக்கு பாிசம் ேபாடெவன்று ெகாண்டு வந்து இருந்த வாிைச தட்டுக்கைள அவர்கள் அடுக்கிய ெபாழுதில், ஆச்சாியத்தில் பாரதிக்கு மட்டுமின்றி, ராேஜஸ்வாி , ராகவன், தமிழ்ெசல்வன் மூவருக்குேம மூச்சு சில கணங்கள் நின்று, பின் துடிக்க ஆரம்பித்தது. அவர்கள் முன்பு ராேஜஸ்வாியின் ைவத்திய ெசலவிற்ெகன்று அடகு ைவத்து இருந்த சுமார் அறுபது பவுன் நைககள் மீட்கப்பட்டு, அேத மாதிாி இன்ெனாரு ெசட்டும் ெசய்து, இரண்ைடயுேம அடுக்கி ைவத்து இருந்தனர். ராேஜஸ்வாி முதலில் ேசமித்து ைவத்து இருந்த நைககைள அவர்களுக்கு திருப்பி ெகாடுத்து, தமிழுக்கு வரப்ேபாகும் மைனவிக்கு என்ற ெபயாில், அவனின் படிப்பு ெசலவிற்கு உபேயாகபடும் என்ற மைறமுக எண்ணத்திலும், ஒருெசட் புதிதாக ெசய்து, அது பாரதிக்கு எனவும் மீனாக்ஷி அம்மா ெசான்ன ேபாது, அங்ேக முழுைமயான அைமதி நிலவியது, ஆனாலும் எல்ேலார் மனதிலும் சந்ேதாஷேம நிரம்பி வழிந்தது. ********************************************************** அத்தியாயம் 42 கலகலப்பான ேபச்ேசாடும் ேகலி கிண்டேலாடும், கயல்விழியின் அருண்ெமாழியும் திருமண அைழப்பிதழ்களில் ெபயர் எழுதி ெகாண்டு இருந்தனர். “என் ெபாண்ணு காது குத்துக்கு, அய்யாவால் இருந்து சாப்பிட கூட முடியாது, ேவைல ேவைல என்று காலில் சக்கரம் கட்டி அைலந்தாய். இப்ப பாரதி வருகிறாள் என்று ெசன்ைனயில் இருந்து மூட்ைட கட்டி திருச்சிக்ேக வந்தாச்சு, ெசாந்தமா ெதாழில் ஆரம்பிக்கிறாயா? அவள் அம்மாைவ அப்பப்ேபா பார்த்து ெகாள்ள வசதியாக இருக்கட்டும் என்று என்ன எல்லாம் ெசய்கிறாய். அடடா!”, என்று ேகலியாக சிாித்தாள் கயல்விழி. “இப்ப உனக்ெகன்ன குைறச்சல்? ெவங்கட் உனக்கு ெசய்யைலயா? ஏன் அவைள பார்த்து ெபாறைம படுகிறாய்? நான் இங்ேக திருச்சியில் இருப்பதற்கும், அவள் அம்மாைவ ேபாய் பார்ப்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்? அம்மாகூட என்ைன இங்ேகேய ஒரு ேவைலைய பார்த்துகிட்டு இரு என்று எத்தைன தடைவ ெசால்லி இருக்கங்க? அதுக்காக இருக்கிேறன் என்று ெசால்ல கூடாதாக்கும்?”, என்று பதில் ெசால்லி ெகாண்டு இருக்ைகயிேலேய “என்னடா என் தைலைய உருட்டுகிறாய்?”, என்று ேகட்டபடி அங்ேக வந்தார் மீனாக்ஷி. உறவினர்களின் ெபயர்கைள ேமேலாட்டமாக பார்த்தவர் , “ேஹய், இவனுக்கு ஏன் இன்விேடஷன் ேபாட்டு வச்சு இருக்க? உனக்கு என்ன ைபத்தியமா?”, என்று ேகாபத்ேதாடு அருண்ெமாழிைய ேகட்டார். “ஏன்மா? என்ன ேகாபம்? பாவம்மா…”, என்று விளக்கம் ெசால்ல முயற்சிக்கும்ேபாேத ைக காட்டி நிறுத்தினார். “சாதரணமா ெபாய் ெசான்னாேல எனக்கு பிடிக்காது. இதுல கல்யாண விஷயத்துல, அவைன தவிர மற்ற இரண்டு ேபர் வாழ்க்ைகைய பாதிக்கும் ஒரு விஷயத்துல ெபாய் ெசால்லி அவங்க வாழ்க்ைகைய
ேகள்வி குறியா ஆக்கியவனுக்கு, என்னிடம் மன்னிப்பு நிச்சயம் கிைடயாது. ஆறு மாசம் நீங்க படாத பாடு பட்டதற்கு, அவனுக்கு தண்டைன ேவண்டாமா?”, என்று அழுத்தம் திருத்தமாக ெசால்லி விட்டார் மீனாக்ஷி “சாிம்மா நீங்க நமக்கு ெசாந்தம் என்ற முைறயில் இன்விேடஷன் ெகாடுக்க ேவண்டாம். நான் என்னுைடய பைழய கலீக் என்ற முைறயில் ெகாடுத்து ெகாள்கிேறன்”, என்று சமாதானமாக ெசான்னான் அருண்ெமாழி. “ேடய், என்ன ெராம்ப புத்திசாலிதனமா ேபசுறதா நிைனப்பா? அவைன நான் இன்ெனாரு முைற பார்க்க விரும்பவில்ைல. அதுவும் திருமண நாளன்று பார்த்தால் என் மனம் ெகட்டு விடும். என்ைன வருத்தபடுத்தி பார்க்க ஆைச இருந்தால் நீ தாராளமா அைழப்பு ெகாடு”, என்று ேகாபத்ேதாடு ெசான்ன பிறகு அருண்ெமாழிக்கும் மனம் வரவில்ைல. “ெகாஞ்சம் ெபாியம்மா மனசுக்காக பார்க்கலாேம அம்மா…”, என்று கயல்விழி தன் பங்கிற்கு ெசான்னதற்கும் மீனாட்சியிடம் எந்த மாறுதலும் இல்ைல. “அக்கா கல்யாணத்ைத பார்க்கட்டும், ஆனால் வரக்கூடாது”, என்று தீர்மானமாக முடித்த மீனாக்ஷியின் வாக்கு அப்படிேய பலித்தது. அவசரத்தில் அவர் ெசால்ல விட்டு ேபான ‘அவன்’, என்ற வார்த்ைதைய நிைனத்து திருமண தினத்தன்று மனம் வாடினார். திருமண நாளுக்கு முந்ைதய தினம், மதியேம இரண்டு வீட்டில் இருந்தும் கல்யாண மண்டபத்திற்கு வந்து விட, சிாிப்பும் கலாட்டாவுமாக இருந்தது. “மாப்பிள்ைள, நாைளக்கு காைல டிபனுக்கு என்ன ெமனு ெதாியுமா?”, என்று விடாமல் அருண்ெமாழிைய வாாி ெகாண்டு இருந்தது கயல் – ெவங்கட் கூட்டணி. “நான்தாேன ெமனுவிற்கு ஒப்புதல் ெகாடுத்தது. என்ன ெசால்ல வருகிறாய்? மஞ்சள் ேகசாிதாேன? நான்தான் ெசான்ேனன். இப்ப அதுக்கு என்ன? யாரு உனக்கு எங்க ெபர்சனல் ரகசியம் எல்லாம் ெசான்னது ெதாியவில்ைலேய?”, என்று சத்தமாக ேயாசித்தான் அருண்ெமாழி, “நாங்கதான் தனியா துப்பறியும் ஏெஜன்சி ைவத்து நடத்திகிட்டு இருக்ேகாேம? உனக்கு அது ெதாியாதா? பின்ேன எப்படி நீங்க ெரண்டு ேபரும் ெபவிகால் ேபாட்டு வாைய இறுக்கமா மூடி இருந்த ேபாது, நீங்க ெரண்டு ேபரும் ஒருத்தைர ஒருத்தர் விரும்புவைத கண்டு பிடிச்ேசாம்? அேத மாதிாி எங்க ஸ்ெபஷல் மூைளைய பயன்படுத்தி இைதயும் கண்டு பிடிச்ேசாேம?”, என்று கண் சிமிட்டினாள் கயல்விழி. “இது நால்வர் கூட்டணி கண்ணா. ஒருவருக்கு ெதாிந்த தகவல்கைள அடுத்தவாிடம் பாிமாறி ெகாள்ேவாம். அப்புறமா எல்லாத்ைதயும் கூட்டி கழிச்சு பார்த்தால் கணக்கு சாியா வருேம?”, என்று விளக்கம் ெசால்லி கலாய்த்து ெகாண்டு இருக்க, கிட்டத்தட்ட இேத மாதிாியான ேகலியில் மூழ்கி மூச்சு திணறி ெகாண்டு இருந்தாள் பாரதி. “ேஹய் பாக்ஸ், கல்யாணம் ஒன்பது பத்தைர. உனக்கு ஒேரயடியா லஞ்ச் தான் ெகாடுப்பாங்க என்று நிைனக்கிேறன். அதனால் நான் ேகசாி மட்டும் காைலயில் எடுத்துட்டு வேரன். நீயும் சாப்பிட்டு விட்டு அத்தானுக்கும் ெகாண்டு ேபாய் ெகாடுத்துடு. ேகசாிைய அவர் ைகயில் ெகாடுத்தாலும் சாி, இல்ைல வாயில ெகாடுத்தாலும் சாி. எனக்கு ஒண்ணும் ஆட்ேசபைன இல்ைல”, என்று வம்பிழுத்து ெகாண்டு இருந்தான். “ேடய், இப்ப உன் வாயில்தான் ஒண்ணு ேபாட ேபாேறன். என்ைன ஏண்டா இப்படி படுத்தி எடுக்கிற? நாங்க எங்களுக்கு பிடித்த மாதிாி சாப்பிடுகிேறாம். உனக்கு என்ன? அங்ேக ேபாய் அவைர ெகாஞ்ச ேநரம் கலாட்டா பண்ண ேவண்டியதுதாேன?”, என்று அவைன கழுத்ைத பிடித்து தள்ளாத குைறயாக அைற வாசலுக்கு இழுத்து வந்தவள், அங்ேக தயங்கி நின்ற ப்ாியாைவ பார்த்ததும் முகம் மலர்ந்தாள். “ேஹய் ப்ாியா, எப்படி இருக்க? பாத்து எவ்வாளவு நாளாச்சு? ெசன்ைனக்கு ேபான பிறகு இங்ேக வரேவ இல்ைலயா? இபப்வாவது கல்யாணத்ைத சாக்கிட்டு வந்தாேய? ெஜன்சி, வில்சன், சம்பத், ஒரு ஆள் கூட வரவில்ைல பாேரன்? நீயாவது வந்தாேய? ெராம்ப சந்ேதாஷம். அம்மா அப்பா தங்ைக எல்லாம் எப்படி இருக்காங்க?”, என்று உற்சாகமாய் விசாாித்தபடி உள்ேள அைழத்து ெசன்றாள்.
“நாைளக்கு ெஜன்சிக்கும் வில்சனுக்கும் அங்ேக கல்யாணம் இருக்கு. அதனால்தான் அவங்க வரவில்ைல. ெசன்ைனயில் அடுத்த புதன் அன்று ஏ.எம் சார் ைவத்து இருக்கும் ாிசப்சனுக்கு கட்டாயம் ஆபிஸ் பட்டாளம் அப்பபடிேய வரும். நீங்க ெரண்டு ேபருேம அங்ேக இல்ைல என்றாலும், கட்டாயம் வருேவாேம”, என்று விளக்கம் ெசால்லியபடி உள்ேள வந்தாள் ப்ாியா. “இங்ேக பாருடா லவ் ேமேரஜா? ெசால்லேவ இல்ைல. வீட்டுல ஓேக ெசால்லிட்டாங்களா? காேலஜ்ல படிக்கும்ேபாது இெதல்லாம் ஒண்ணும் இல்ைலேய? எப்ப பார்த்தாலும் ெரண்டு ேபரும் சண்ைட இல்ல ேபாட்டுக்கிட்டு இருப்பாங்க”, என்று கண்கைள விாித்தாள் பாரதி. “இன்னும் இல்ைல, பதிவு திருமணம். அதான் பிெரண்ட்ஸ் கும்பல் அங்ேக. நான் மட்டும் இங்ேக வந்து இருக்ேகன்….”, என்று ெசால்லும்ேபாேத ப்ாியா முகம் எல்லாம் மலர்ந்து விகசித்தது. “என்ன ப்ாியா, முகம் அப்படிேய ெஜாலிக்குது என்ன விஷயம்? உனக்கும் லவா?”, என்று அவளின் முகத்ைத நிமிர்த்தி ஆச்சாியமாக ேகட்டாள் பாரதி. “அப்படியா முகத்தில் அப்பட்டமாக ெதாிவது மாதிாி இருக்கிேறாம் “, என்று என்னும் ேபாேத அவளின் முகம் வாடியது. “ேஹய் என்ன ஆச்சு ப்ாியா? திடீர்ன்னு முகம் வாடி விட்டது?”, என்று விசாாித்தாள். “அது அப்புறம் ெசால்ேறன். நீ இன்று கல்யாண ெபாண்ணு. அைத பற்றி மட்டும் ேயாசித்தால் ேபாதும். கல்யானம், ஹனிமூன் எல்லாம் முடிச்சுட்டு, வந்த ெசட்டிலான பிறகு அப்புறமா ெசால்ேறன். கட்டாயம் நீதான் எனக்கு ெஹல்ப் பண்ணனும்”, என்று ெசால்லும்ேபாேத பாரதியின் முகம் மலர்ந்தது. “நிச்சயம் ெசய்ேறன். யாாிடம் ேபசணும்? உன்ேனாட ெபற்ேறார்களிடமா? அவேராட ெபற்ேறார்களிடமா?”, என்று ஆர்வமாக விசாாித்தாள் பாரதி. “நீ ேவற, அவாிடேம நான் இன்னும் ெசால்லவில்ைல. அதுக்குதான் உன்ேனாட ெஹல்ப் ேவணும்”, என்று தயங்கி தயங்கி ெசான்னாள் ப்ாியா. “என்ன ப்ாியா, இதுக்குல்லாம் ேவற ஆள் ெசால்ல முடியாது. நீங்க ேபசி முடிவு பண்ணிட்டு ெசால்லுங்க. வீட்டுல ேபசறது நான் கட்டாயம் ெஹல்ப் பண்ேறன். யார் அந்த லக்கி ெபல்ேலா?” “அது…”, ப்ாியா தயங்கி ெகாண்டு இருக்கும் ேபாது கயல்விழி தீவிரமான முக பாவைனயுடன் நுைழய, “நீ பாரு பாரதி, நான் அப்புறமா ேபசேறன்”, என்று ெவளிேயறிவிட்டாள் ப்ாியா. “என்ன அண்ணி ஒேர ெடன்ஷனா இருக்க மாதிாி இருக்கு? ஏதாவது பிரச்ைனயா?”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள் பாரதி. “எனக்கு என்ன ெசால்றதுன்னு ெதாியைல பாரதி. அண்ணன் ேமேல அம்மா ெகாஞ்சம் ேகாபமா இருக்காங்க. நீ மனசு வச்சால் அவங்க ேகாபத்ைத குைறக்கலாம்…”, என்று தயக்கத்ேதாடு இழுத்தாள் கயல்விழி. “என்ன ேகாபம் அண்ணி? அவர் ேமேல ேகாபம் வரும் அளவுக்கு அவர் என்ன தப்பு பண்ணினார்?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டாள் பாரதி. அதற்கு ேநரடியாக பதில் ெசால்லாமல், “ராஜாேவ இங்ேக வருகிேறன் என்று ெசான்னான். நான்தான் அவைன நிறுத்தி விட்டு வந்ேதன். பார்ப்பவங்க ஏதாவது ெசால்வாங்க. நான் ேபாய் பாரதியிடம் ேபசேறன் என்று வந்ேதன்”, என்று மறுபடியும் நிறுத்தினாள். “என்ன அண்ணி, சுத்தி சுத்தி வாீங்க? என்ன பிரச்ைன? நான் மீனாம்மாைவ ேபாய் பார்க்கட்டுமா? எங்ேக இருக்காங்க”, என்று ேகட்டாள் பாரதி. “அம்மா மாடியில இருக்காங்க. நீ அங்ேக ேபாக ேவண்டாம். நான் ெசால்றைத ெகாஞ்சம் ேகட்கணும். அண்ணன் அைததான் உன்னிடம் ெசால்ல ெசான்னான். ஏற்கனேவ எங்க ெபாியம்மா ேபான மாசம் தவறியது ெசான்னானா?”, என்று ேகட்டாள் கயல்விழி.
அந்த கைடசி ேகள்வியில் என்ன விஷயம் என்று கயல்விழி ெசால்லாமேல புாிந்து விட்டது. அருண்ெமாழி ெசய்த தப்பு, மீனாம்மாவின் ேகாபம், கயல்விழியின் தூது, எல்லாவற்றிற்கும் ஒேர காரணம், அந்த ராஜன் பாபு இங்ேக வந்து இருக்க ேவண்டும். அவைன இங்ேக அைழத்தது அருண்ெமாழி. அதனால் ேகாபப்படுவது மீனாக்ஷி. அவைர சமாதான படுத்த ேவண்டியது தான். அதற்கான தூது கயல்விழி. “பாரதி, நீ எப்படி பீல் பண்ணுவாய் என்று என்னால் உணர முடிகிறது. ஆனால் அம்மாைவ இப்ேபாது இந்த சந்தர்ப்பத்ைத விட்டால் சமாதான படுத்துவது கஷ்டம். அவனும் ெராம்ப கஷ்ட பட்டு விட்டான் பாரதி. உன்ைன பார்க்க ேவண்டும் என்று ேகட்கிறான். ராஜா ஓேக ெசால்லி விட்டான். அவன் மறந்ேத விட்டான். நீயும் மன்னிக்கலாேம பாரதி”, என்று அவளின் ேதாள் பற்றி ெசான்னாள் கயல்விழி. பாரதியின் ெமௗனம் நீண்டது. “ெபாியம்மா இறந்த வீட்டில், தன் கண்கைள அவனுக்கு ெபாருத்த ெசால்லி மரணபடுக்ைகயில் ராஜாவிடம் ெசான்னார்கள் என்பது ெதாிந்த ேபாது ராஜன் அழுத அழுைகயும் புலம்பிய புலம்பலும், என்னால் இன்னும் ெராம்ப நாட்களுக்கு மறக்க முடியாது பாரதி. எனக்கும் அம்மா மாதிாி சீக்கிரம் ேகாபம் ஆறாது. ஆனால் அம்மா அந்த புலம்பைல ேகட்கவில்ைல. நான் ேகட்ேடன் பாரதி. அதனால்தான் ெசால்கிேறன். முன்னால் எப்படிேயா, இப்ேபாது அவன் தன்னுைடய ெசயல்கைள எண்ணி ெராம்ப பீல் பண்ணுகிறான். இப்ேபா எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்ேபாது ஒரு ஆைள மட்டும் குற்ற உணர்ேவாடு தவிக்க விட ேவண்டாேம பாரதி”, என்று ேபசி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத பாரதியின் ெமாைபல் அைழத்தது. அருண்ெமாழிதான். “ரதி, என்ன ேயாசைன? நீேய இவ்வளவு ேயாசைன பண்ணினால் அம்மா எப்படி மன்னிப்பாங்க? ப்ளீஸ்டா, எனக்காக. நீ மன்னிப்பதும் மறப்பதும் அப்புறம். அவைன ஒரு முைற பார்த்து ேபசி விடு பாரதி. நான் ெபாியம்மாவிற்கு ெகாடுத்த வாக்ைக காப்பற்ற எனக்கு உதவி பண்ண மாட்டாயா பாரதி?”, என்று ெமன்ைமயான குரலில் ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “எ..ன்..ன வாக்கு ெகாடுத்தீங்க?” “அம்மாவின் ேகாபத்ைத சமாளிக்கிேறன். அவனுக்கு ஒரு நல்ல ெபண் பார்த்து நாேன முன்னால் நின்று கல்யாணம் பண்ணி ைவக்கிேறன் என்று ெசான்ேனன். அதுக்கு நீ ெஹல்ப் பண்ண மாட்டாயா?” ேவண்டுெமன்ேற இந்த ேநரத்தில் ேபசுகிறான் என்பது நன்றாகேவ புாிந்தது. ஆனாலும் அவன் ேமல் ேகாபம் வர மறுத்தது. ஒரு ெபருமூச்ைச ெவளிேயற்றி, “சாி, உங்களுக்காக, உங்க சந்ேதாஷத்திற்காக, இப்ப நான் என்ன ெசய்யணும்?”, என்று நிதானமாக ேகட்டாள். “குட், அவன் உன்ைன பார்க்கணுமாம். அங்ேக அனுப்புேறன். பார்த்து நாலு வார்த்ைத ேபசிெகாண்டு இரு. பயப்படாேத, கயல் அங்ேகதான் இருப்பாள். நான் ேபாய் அம்மாைவ அங்ேக அைழத்து வருகிேறன். அவ்வளவுதான் எல்லாம் சந்ேதாஷமாக முடிந்து விடும். ஓேக”, அருண்ெமாழியிடம் சாி ெசால்லிவிட்டாலும், அவளின் முகம் சாியாகேவ இல்ைல. தனக்கு அருண்ெமாழி கிைடத்து விட்டான். ஆனால் ப்ாியா அவளுக்கு ெசய்த துேராகத்திற்கு என்ன பதில்? நல்லேவைள அருண்ெமாழி அங்கிருந்து ெவளி வந்த பிறகு, அவன் ஆரம்பித்த கன்சல்டன்சி சர்வீசில், முதல் பணியாக ப்ாியாவிற்கு ஒரு ேவைல பார்த்து ெகாடுத்து விட்டான். அதற்கு அவளிடம் பணம் கூட வாங்கவில்ைல. “வா ராஜன்…”, என்று கயல்விழி ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத, உள்ேள வந்த ராஜன்பாபு எைத பற்றியும் ேயாசிக்காமல் படாெரன்று பாரதியின் காலில் விழுந்து விட்டைத பார்த்து கயல்விழி பாரதி இருவருேம பதறி ேபானார்கள். “ைஹேயா இெதன்ன, எழுந்திாிங்க, நீங்க ேபாய் என் காலில் விழுந்துகிட்டு…”, பாரதி தவித்து ேபாய் விட்டாள். “உன் ேபைர ெசால்ல கூட எனக்கு தகுதி இருக்கிறதா என்று ெதாியவில்ைல. நான் ெ◌ாறாைமயினால் எவ்வளவு ெபாிய பாதகத்ைத ெசய்ய துணிந்து விட்ேடன் என்பது இப்ேபாதுதான் எனக்கு புாிகிறது பாரதி. தயவு ெசய்து என்ைன மன்னித்து விடு. என்னுைடய அம்மாைவ நான் கவனிக்காமல் விட்டு
விட்டாலும், மரணபடுக்ைகயிலும் அந்த தாய் மனம் என்னுைடய நலைன எண்ணி, தன் கண்கைள எனக்கு ைவக்க ெசால்லி இருக்காங்க. அந்த தாயின் மனைத நான் உனக்குள் பார்க்கிேறன் பாரதி. உங்க அம்மாவிற்கு சிறுநீரகம் ெகாடுக்க முடிவு ெசய்தாேய? என்ன ஒரு ெபருந்தன்ைம? என்ன ஒரு விசால சிந்தைன? உனக்கு ெபாருத்தமான இைணையத்தான் அந்த ஆண்டவன் ேசர்த்து ைவத்து இருக்கிறான். கடவுள் உங்கள் இருவருக்கும் எல்லா நலன்கைளயும் ெகாடுத்து அருளட்டும்”, என்று ெசால்லி மீண்டும் ைக எடுத்து கும்பிட்டான் ராஜன் பாபு. “ம்ம்ம் , எனக்கு ஒன்றும் நஷ்டம் இல்ைல. இப்பவும் எத்தைனேயா பிரச்ைனக்கு பிறகும், என்னுைடய ராம் எனக்கு கிைடத்து விட்டார். ஆனால் ப்ாியாைவ ெகாஞ்சம் நிைனத்து பார்த்தீங்களா? நீங்க மன்னிப்பு ேகட்பதாக இருந்தால், அவளிடம்தான் ேகட்கணும்”, என்று இன்னும் குைறயாத ேகாபத்ேதாடு ெசான்னாள் பாரதி. “அவளிடம் எல்லா உண்ைமையயும் ெசால்லி விட்ேடன் பாரதி. இப்ப ப்ாியா இங்ேக வந்தேத எனக்கு துைணயாகத்தான்”, என்று அவன் ெசால்லி முடிக்கும் முன்பு வாய் அைடத்து ேபானாள் பாரதி. அவளின் மனம் சற்று முன்பு அவள் ெசான்னவற்ைற எல்லாம் மீண்டும் அவசரமாக ஓட்டி பார்த்தது. பரவயில்ைலேய? உண்ைம ெதாிந்துதான் ேமடம் இவைன விரும்புறாங்களா? இவனிடம்… சாாி இவாிடம் இவைர ப்ாியா காதலிப்பதாக தான் ேபாய் ெசால்ல ேவண்டுமா? கடவுளின் விைளயாட்ைட எண்ணி பாரதிக்கு சிாிப்பு வந்து விட்டது. அந்த புன்னைகேயாடு, “கண் சர்ஜாி முடிந்து எத்தைன நாளாகிறது? பார்ைவ பரவாயில்ைலயா? டாக்டர் என்ன ெசான்னாங்க?”, என்று விசாாிக்கும்ேபாது அருண்ெமாழி மீனாக்ஷிேயாடு உள்ேள நுைழந்தான். “இங்ேக பாரு, நான் இன்விேடஷன் ெகாடுக்கும்ேபாேத என்ன ெசான்ேனன்? என்ைன ெதாந்தரவு பண்ணாேத. எனக்கு பிடிக்கவில்ைல என்றால் பிடிக்கவில்ைல. நீ கிளம்பு, அவனுக்கு பாிஞ்சு ேபசி, நீ வாங்கி கட்டிெகாள்ளாேத”, என்று நிர்தாட்சண்யமாக அருண்ெமாழிைய விரட்டி ெகாண்டு இருந்தார் மீனாக்ஷி. “மீனா, இெதன்ன பிடிவாதம்? அன்று நீ ெசான்னைத நான் திருப்பி ெசால்லட்டுமா? அக்கா கல்யாணத்ைத பார்க்கட்டும், ஆனால் வரக்கூடாது. இதுதான் நீ ெசான்ன வார்த்ைத. அது அப்படிேய பலித்துவிட்டது. இப்ப கல்யாணத்ைத பார்க்க உங்க அக்கா வரவில்ைல. அவங்க கண்கள் மட்டும்தான் வந்து இருக்கு. வந்து இருக்கும் உங்க அக்காேவாட கண்கைள ேவண்டாம் என்று ஏன் ெசால்கிறாய்? தவறு ெசய்து திருந்தியவனுக்கு ேமலும் ேமலும் தண்டைன ெகாடுப்பது நியாயம் இல்ைல. நல்லபடியா ேயாசித்து முடிெவடு. சம்பந்த பட்ட ெரண்டு ேபருேம மன்னித்த பின் நீ ஏன் இன்னும் ேகாபத்ைத இழுத்து பிடித்து ைவத்து ெகாண்டு இருக்கிறாய்?”, என்று அதட்டினார் சுந்தரலிங்கம். அக்கா இப்ேபாது உயிருடன் இல்ைல என்பதும், அவாின் கண்கள் மூலமாகத்தான் ராஜன்பாபு இந்த ஆலகைத பார்க்கிறன என்பதும் அவைர சுட, அவர் ெமௗனமாக நிமிர்ந்து அருண்ெமாழிைய பார்த்தார். “பாரதி என்ன ெசான்னாடா? அவளும் மன்னித்து விட்டாளா?”, என்று உணர்ச்சி துைடத்த குரலில் ேகட்டார் மீனாக்ஷி. “ம்ம்ம், கயல் அங்ேக அவேனாடு ேபாய் ேபசி ெகாண்டு இருக்கிறாள். நீங்கேள வந்து பாருங்க”, என்று அைழத்தான். “சாி, வா பார்க்கலாம். எனக்கு என்று தனியாக என்ன ேகாபம்? “, என்று மகேனாடு இறங்கி வந்த மீனாக்ஷி பாரதி, அவனுைடய கண்கைள பற்றி இயல்பாய் விசாாித்து ெகாண்டு இருப்பைத பார்த்ததும் தான் ெராம்ப சின்ன பிள்ைள தனமாக நடந்து ெகாண்ேடாேமா என்று ஒரு நிமிடம் மனம் குன்றி ேபானார். அவாின் அந்த பாவைனைய துல்லியமாக கணித்தவன், அவாின் ேதாைள அழுத்தி, “அவன் ெசஞ்ச தப்பும் சின்னது இல்ைலம்மா. உங்க ேகாபமும் நியாயமானதுதான். நீங்க கில்டியா பீல் பண்ண ேதைவ இல்ைல”, என்று நிைனவூட்டினான். மீனாட்சிைய பார்த்த ராஜன்பாபுவிற்கு குற்ற உணர்வில் கண்ணீர் ெபருக வார்த்ைதகள் வரவில்ைல. “சாாி சித்தி, என்ைன மன்னிச்சுடுங்க”, என்று ெசால்லி தைல கவிழ்ந்து நின்றான்.
அருகில் வந்த மீனாக்ஷி, அவனின் கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அைற விட்டு, “உன்ைன என் பிள்ைள மாதிாிதாேனடா நிைனச்சு இருந்ேதன். எப்படிடா இப்படி எல்லாம் ெபாய் ெசால்ல உனக்கு மனசு வந்தது? உன்னாேல எத்தைன ேபர் எத்தைன விதமா கஷ்டபட்டாங்க ெதாியுமா?”, என்று ெசால்லி மீண்டும் ஒரு அைற விட்டார். அம்மாவின் ேகாபம் குைறயட்டும் என்று கயல்விழியும் அருண்ெமாழியும் சும்மா இருக்க, அவசரமாக ஓடி வந்து அவாின் ைக பற்றிய பாரதி, “ேவண்டாம்மா ப்ளீஸ், இப்பதான் கண்ணில சர்ஜாி ஆகி இருக்கு. உங்களால் யாருக்கும் எந்த ெகடுதலும் நிகழ்ந்ததா இருக்க கூடாது. ேபாதும்மா விட்டுடுங்க. ஏற்கனேவ தண்டைன அனுபவிசாச்சும்மா”, என்று தடுத்தாள். “பார்த்துெகாள், இதுதான் இவங்க மனசு, இனியாவது மனிதர்களின் தராதரம் பார்த்து நல்ல படியா நடந்து ெகாள்வாய் என்று நம்புகிேறன். இதுதானா உனக்கு திருந்த கடவுள் ெகாடுத்த கைடசி வாய்ப்பு. இைத சாியாக உபேயாகபடுத்திக்ெகாள்”, என்று ெசால்லி ெவளிேயறிவிட்டார் மீனாக்ஷி. அருண்ெமாழியும் கயல்விழியும் அம்மாைவ பின்ெதாடர்ந்து ெவளிேயற, கைடசியாய் தைல குனிந்தபடி, நகர்ந்த ராஜன்பாபுைவ, ‘ஒரு நிமிஷம்’, என்ற பாரதியின் குரல் நிற்க ைவத்தது. “உங்களுக்கு ஒரு நல்ல ெசய்தி நான் வச்சு இருக்கிேறன். ஒரு மாசம் ெவயிட் பண்ணுங்க. அந்த ேநரத்தில உங்க உடம்ைப ேதற்றி ெகாண்டு, ேவைலக்கு ேசர்ந்து விடுங்க. அப்புறமா உங்களுக்கு ஒரு ஸ்வீட் சர்ப்ைரஸ் தருகிேறன். ஆல் தி ெபஸ்ட்”, என்று கட்ைட விரைல தூக்கி காட்டி பாரதி ெசால்ல, அவன் தன் கண்கைளயும் காதுகைளயும் நம்ப முடியாமல் அவைளேய பார்த்து பிரமித்து ேபாய் நின்றான். மறுநாள் காைல ஒன்பது பத்தைர மூகூர்த்தம் என்பதால் எல்ேலாரும் சாவகாசமாய் கிளம்பி ெகாண்டு இருக்க, பாரதியின் ெமாைபல் அைழத்தது. புது எண் என்பதால் தயக்கத்ேதாடு எடுத்து ஹேலா ெசால்ல, எதிாில் அருண்ெமாழி சிாித்தான். “ேஹய் ேபாைன எடுக்க எவ்வளவு ேநரம்? “, என்று ெகாஞ்சலாக ேகட்டான். “நீங்களா? நம்பர் புதிதாக இருக்ேக என்று ேயாசித்ேதன். யாருைடய நம்பர் இது?”, என்று ஆர்வமாக ேகட்டாள் பாரதி. “உங்க அண்ணிதான் என் ேபாைன பிடுங்கி ைகப்ைபயில் ஒளித்து ைவத்து இருக்கிறாேள? இது ராஜேனாடது. நான் கயேலாடு சண்ைட ேபாட்டு தவிப்பைத பார்த்து இப்பதான் ெகாடுத்தான். என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்க?”, என்று அருண்ெமாழி விசாாிக்கும்ேபாேத கயல்விழியின் குரல் அதட்டியது. “பாரதி யாேராட இந்ேநரத்துல என்ன ேபச்சு? அப்புறமா ேபசிக்கலாம். மணியாச்சு பாரு, இன்னும் தைல அலங்காரம் முடியைல”, என்று உள்ேள வந்த கயைல ெதாடர்ந்து ராேஜஸ்வாியும் வந்து விட அவசரமாக ேபாைன துண்டித்தாள் பாரதி. அன்பும் அக்கைறயும் ெகாண்ட ெபற்ேறார், அரவைணப்பான உடன்பிறப்புகள், ெநஞ்சில் நிைறந்த ெநருங்கிய உறவினர்கள், மணமக்களின் நல்வாழ்ைவ விரும்பும் நட்பான இதயங்கள், இவற்ேறாடு இைற அருளும் ேசர, நல்ல சுபேயாக மூகூர்த்த ேநரத்தில், தன் மனம் கவர்ந்த இனியவளின் கழுத்தில் மங்கள நாண் பூட்டி அவளின் கரம் பற்றினான் அருண்ெமாழி. ராஜன்பாபு ெவளிேயறிய பிறகும் பாரதிக்கு வியப்பு குைறயவில்ைல. கடந்த ஓராண்டில் தன் வாழ்க்ைகயில் நடந்த நிகழ்வுகைள எண்ணி பார்த்தால் அந்த வியப்பு ேமலும் ேமலும் அதிகாித்தது. தன்ைன சுற்றி இருக்கும் நல்ல உள்ளங்கள் எத்தைன? ஆண்டவன் நல்லவர்கைள ேசாதிப்பான் ஆனால் ைக விட மாட்டான் என்ற வாசகம் உண்ைமதான் ேபால. அம்மாவிற்கு உடல் நலம் சாி இல்லாமல் ேபானது கூட ஒரு விதத்தில் நல்லதற்குத்தான். நீண்ட சிந்தைனைய கைலத்தது அவளுைடய ெமாைபலின் அைழப்பு. அருண்ெமாழிதான். புன்னைகேயாடு எடுத்தவளுக்கு அைத ஆன் பண்ணி ேபச ேவண்டும் என்பது கூட ேதான்றாமல் திைரயில் மின்னிய அவன் புைகப்படத்ைத பார்த்து ரசித்து ெகாண்டு இருக்க, மணிேயாைச நின்ற உடன்தான் உைரத்தது. ஹய்ேயா, ேபாைன எடுக்கவில்ைலேய? என்று மீண்டும் மீண்டும் முயற்சி ெசய்ய ேபான் எடுக்கப்படவில்ைல. என்ன ஆச்சு? ராமிற்கு கூட இவ்வளவு ேகாபம் வருமா? ஒேர ஒரு முைற
ேபாைன எடுக்காமல் விட்டதற்கு அவனுக்கு இவ்வளவு ேகாபமா? ச்ேச ச்ேச… ராம் அப்படி இல்ைல என்று தனக்குள் புலம்பியவளுக்கு அவன் ேபசாததான் காரணம் விளங்கவில்ைல. தன்ைன சுற்றி இருக்கும் உறவினர் பட்டாளத்ைத விட்டு விலகி ேபாய் பார்ப்பது என்பது அவ்வளவு நன்றாக இருக்காது என்பது மூைளக்கு புாிந்தாலும் மனம் ேகட்கவில்ைல. கிளம்பி அைறக்கு ெவளிேய வரும்ேபாது எதிேர அவைன கண்டதும் முகம் பூவாய் மலர்ந்தது. “ேஹய் ேபான் பண்ணினால் எடுக்காமல் என்ன பண்ற? [பண்றீங்க?] “, என்ற ஒேர ேகவிைய ஒேர ேநரத்தில் ஒேர பாவைனயில் இருவரும் ேகட்டு விட்டு வியப்பில் நிறுத்தி புன்னைக ெசய்தனர். “உங்கைள பார்க்கத்தான் கிளம்பிேனன். ராமிற்கு இவ்வளவு ேகாபம் வருமா என்று பயந்து ேபாய் விட்ேடன் ெதாியுமா? “, என்று ெசல்ல ேகாபத்துடன் சிணுங்கினாள் பாரதி. அவளின் ெசல்ல சிணுங்கைல பார்த்த உடேன அவசரமாய் ெநருங்கி, அவளின் தாைடைய பிடித்து ேலசாய் ஆட்டி, “ேகாபமா? உன்ேமேல? அதுவும் இன்ைறக்கு? ாிேவர்ஸ் கவுண்டிங்கில் நாள் கணக்கு முடிந்து மணி கணக்கு ஆரம்பித்த இந்த மாதிாி ேநரத்தில் இன்னும் பதிெனட்டு மணி ேநரத்திற்கும் குைறவாக இருக்கும்ேபாது ேகாப பட்டால் ேவைல ஆகுமா? சான்ஸ் இல்ைல ரதி”, என்று கண் சிமிட்டினான். “வாட்? பதிெனட்டு மணி ேநரமா? என்ன கணக்கு ேபாடறீங்க? இப்ப மணி நாலுதாேன?…”, என்று ஆரம்பித்தவள் அவசரமாய் முகம் சிவந்து ேபச்ைச நிறுத்தினாள். அவன் கல்யாணத்ைத ெசால்கிறான். அவள் எைத ெசால்கிறாள்? அவைன விட தான்தான் ெராம்ப அைலயுேறாமா? ஹய்ேயா… அவளின் முக சிவப்பும் , பதட்டமும் அவைன ேமலும் உற்சாகமாக்க, அவன் அவைள ஆவேலாடு ெநருங்கியேபாது…. உறவினர்கள் அங்ெகான்றும் இங்ெகான்றுமாய் தூரத்தில் நடமாடி ெகாண்டு இருக்க, என்ன ெசய்து இருப்பாேனா? “பாரதி…” என்ற ராேஜஸ்வாியின் அைழப்பு அவனின் நைடக்கு தைட ேபாட்டது. “சாி நீ ேபா, நான் ேபான் பண்ேறன்”, என்று அவசரமாய் ஒரு பறக்கும் முத்தம் ெகாடுத்து விட்டு மனம் இன்றி தன்னுைடய அைறக்கு நகர்ந்தான் அருண்ெமாழி. “இன்னும் ஒரு நாள் பாரதி, எத்தைன ேபர் வந்து இருக்காங்க? ஒருத்தரும் ஒரு ெசால் ெசால்லி விட கூடாது. அதற்கு தகுந்த மாதிாி ெகாஞ்சம் பார்த்து நடந்துக்ேகாம்மா”, என்று ெமன்ைமயாக ராேஜஸ்வாி அறிவுைர ெசான்னேபாது அதில் இருந்த உண்ைம அவளுக்கும் புாிந்தது. “சாாிம்மா, அந்த ராஜன்பாபு வந்து ேபானதால் ெகாஞ்சம் மூட் அவுட்-ஆ இருந்ேதன். அதான் வந்தார். ெசால்லிடேறன்”, என்று ெசால்லும்ேபாேத அவளின் ேபான் அைழக்க அவளின் முகம் மலர்ந்த விதம், அது யார் என்பைத ெசால்ல ராேஜஸ்வாிக்கும் புன்னைக மலர்ந்தது. “சாி சீக்கிரம் ேபச்ைச முடி”, என்று தைல அைசத்து விட்டு ெவளிேயற, “ெசால்லுங்க…”, என்று முணுமுணுத்தாள் பாரதி. “நானா ெசால்லணும்? நீதான் பதிெனட்டு மணி ேநரம் கணக்கு சாி இல்ைல என்று ெசான்னாேய. அப்ப ‘ஸீேரா ஹவருக்கு’, இன்னும் எவ்வளவு ேநரம் மிச்சம் இருக்கு என்று உன்னிடம் ேகட்டு ெதாிந்து ெகாள்ளலாம் என்றுதான் ேபான் பண்ணிேனன். சாியா கணக்கு ேபாட்டு ெசால்கிறாயா?”, என்று குறும்பாக அருண்ெமாழி ேகட்டான். “ஹய்ேயா சும்மா இருங்க. அம்மா பக்கத்துலதான் இருக்காங்க…”, என்று முணுமுணுப்பாக ெசால்லி ைவத்தாள். “ஏன் ேகள்விக்கு பதில் ெசான்னால் என்ன தப்பு? கணக்கு ேபாட்டால் கூட உங்க அம்மா திட்டுவாங்களா என்ன?”, என்று வம்பிழுக்க அவளின் முகம் ேமலும் சிவந்தது. “ராம், உங்க பக்கத்துல யாரும் இல்ைலயா? இப்படி படுத்துறீங்க?”, என்று பாரதி சிணுங்கும் ேபாேத சிாித்தான். “இது வைரக்கும் இல்ைல. இப்ப வந்தாச்சு உங்க ேபவைரட் குட்டி ேதவைதயும், அவங்க அம்மாவும்…”, என்று ெசால்லி மீண்டும் சிாித்தான்.
“ேஹய், ேதவைத என்ற உடன் ஞாபகம் வருது, ேதன்ெமாழிக்கு நாைளக்கு என்ன ட்ெரஸ் என்று எத்தைன தடைவ ேகட்கிேறன். பதில் ெசால்றீங்களா?”, என்று ெசல்ல ேகாபத்ேதாடு அதட்டினாள். “ெபாய் ெசால்ல கூடாது ரதி. உன்ேனாட ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லாமல் இல்ைலேய? நாைள வைர சஸ்ெபன்ஸ் என்று உன்னிடம் ெசால்லவில்ைலயா?”, என்று சிாித்தான். “ம்கூம், ெபாிய சஸ்ெபன்ஸ், நீங்கேள வச்சுேகாங்க. கயல் அண்ணிைய ஒரு நிமிஷம் இங்ேக வர ெசால்றீங்களா? ெமஹந்தி ைவக்க ஆள் எப்ேபா வருவாங்க என்று ேகட்கணும்?”, விசாாிக்கும் ேபாேத ேபான் ைக மாறியது. “என்ன விஷயம் பாரதி?”, கூர்ைமயாக வந்தது கயலின் ேகள்வி. “ெமஹந்தி ைவக்க….” “ேஹய் ெமஹந்தி இன்று ைவக்க ேவண்டாம் என்று ஏற்கனேவ நாம் ேபசி முடிவு பண்ணியாச்சு. நாைளக்கு மதியம் ெரண்டு மணிக்குதான் ஆள் வர ெசால்லி இருக்ேகன். வரேவ இல்ைல என்றாலும் நாேன ைவத்து விடுேவன். அைத விடு நீ என்ைன அைழக்கும் விஷயம் என்ன என்று ெசால்லு. எனி ப்ராப்ளம்? ..”, என்று கவைலேயாடு ேகட்டாள் கயல்விழி. “ைஹய்ேயா அண்ணி, நீங்க இவ்வளவு புத்திசாலியா இருக்க ேவண்டாம். சும்மாதான் ேபான் பண்ணிேனன். ெகாஞ்சம் ேதைன ெகாண்டு வந்து இந்த ரூமில் விடுறீங்களா? எனக்கு ேபார் அடிக்குது”, என்று ெசான்னாள் பாரதி. “சாி பாரதி”, என்று அவளிடம் ெசால்லி ேபாைன ைவத்து விட்டு, “ேதைன எதுக்கு அண்ணா அங்ேக கூப்பிடுகிறாள்?”, என்று அண்ணனிடம் விசாாித்தாள். “ேஹய்… இப்ப நீ என்ன ெசான்னாய்? திருப்பி ெசால்லு”, என்று பரபரத்தான் அருண்ெமாழி. “ேதன்ெமாழிைய அங்ேக பாரதி கூப்பிடுகிறாேள? எதுக்கு என்று ேகட்ேடன்…”, அவள் மீண்டும் விளக்க, “ேநா ேநா, அப்ப ெசான்னைத அப்படிேய ெசால்லு”, என்று திருப்பி ேகட்டான். “என்ன ஆச்சு உனக்கு? அப்ப என்ன ெசான்ேனன்?”, என்று சத்தமாக ேயாசித்து விட்டு… ெமல்லிய குரலில் திரும்பி ெசான்னாள். “ேதைன எதுக்கு அண்ணா…” “அதான்… அேததான்… ஆஹா ஆஹா என் தங்ைக வாழ்க்ைகயில முதல் முைறயா அண்ணா என்று கூப்பிடுகிறாேள? அைத திருப்பி ேகட்கணும் என்று எனக்கு ஆைசதான். இது அப்படிேய என்ெறன்றும் ெதாடருமா?”, என்று கண் சிமிட்டி சிாித்தான் அருண்ெமாழி. ‘ேடய்… ெகாழுப்புடா உனக்கு. உன்ைன’, என்று அருகில் வந்து அவன் முதுகில் ெசல்லமாய் ஒரு அடி ைவத்தாள். “ஹய்ேயா உதும் ேபாச்ேச ராஜா. அண்ணா என்ற மாியாைதயும் ேபாய் ேடய் வந்துடுச்ேச…”, என்று ேபாலியாய் வருத்தப்பட “சாி சாி ெராம்ப பீல் பண்ணாேத. யாராவது பக்கத்தில் இருந்தால், நான் உன்ைன அண்ணா என்று அைழக்கிேறன்”, என்று கயல்விழி சமாதான உடன்படிக்ைக ேபாட இருவரும் சிாித்தனர். “அதுக்குள்ேள இந்த ெபாண்ணு எங்ேக ஓடிட்டா?”, என்று கயல்விழி சுற்றும் முற்றும் ேதடும்ேபாது, அருண்ெமாழி ‘அவங்க பிெரண்ைட ேதடி அப்ேபாேத ஓடிட்டா’, என்று சிாித்தான். “அடி பாவி, அதுக்குள்ேள ஓடிட்டாேள? இருந்தாலும் அண்ணியிடம் இவ்வளவு ஒட்டுதல் இருக்க கூடாது அண்ணா. அம்மா கூட ேவண்டாம் ேபால..”, என்று சிாித்தபடி மைல அணிய ேவண்டிய துணி மணிகைள பிாித்து அடுகக் ஆரம்பித்தாள் கயல்விழி. “ேஹய் குட்டி, நீ தனியாவா வந்தாய்? அம்மா என்ன ெசய்றாங்க?”, என்று ேதன்ெமாழிைய அைணத்து ெகாஞ்சினாள் பாரதி.
“அத்ைத உங்களுக்கு நாைளக்கு என்ன கலர் ட்ெரஸ் ெதாியுமா?”, என்று அவள் காதில் ெகாஞ்சலாக ரகசியம் ேபசினாள் ேதன்ெமாழி. “அச்ேசா ெதாியாேத? அது உங்க மாமாதாேன வச்சு இருக்காங்க”, என்று கண்கைள அவளுக்கு சாியாக உருட்டினாள் பாரதி. “எனக்கு ெதாியும், நம்ம ெரண்டு ேபருக்கும் ேசம் கலர் ேசம் டிைசன், ேசம் ட்ெரஸ், அ..ப்..ப..டி..ேய ஒேர மாதிாி. சூப்பரா ைஷனிங்கா இருந்தது”, ஆச்சாியத்தில் புருவம் ெநற்றிைய ெதாட பாவைனயுடன் உதடுகைள குவித்து ெசான்னாள் ேதன்ெமாழி. ஒேர நிறம், ஒேர டிைசன் சாி, ஒேர மாதிாி உைடயா? தனக்கு புடைவ என்றால், அவளுக்குமா? அவளால் அைத கட்டி ஓடி ஆடி விைளயாட முடியுமா? உள்ேள ஓடிய எண்ணத்திற்கு கடிவாளமிட்டாள். அைத அவன் ேயாசிக்காமல் இருந்து இருப்பானா என்ன? ஏதாவது பண்ணி இருப்பான். “ேசம் கலர் சாி? என்ன கலர் ெசால்லவில்ைலேய ேதனம்மா”.. “நீங்கதான் ெசால்லுங்க. ேதனம்மாவுக்கு என்ன கலர் பிடிக்கும்…”, புதிர் ேபாட்டாள் மருமகள். “ேதனம்மாவுக்கு ெரட் கதர்தான் பிடிக்கும்”, அவளுக்கு சாியாக பாரதி ெகாஞ்ச, “கெரக்ட்… அேத கலர்தான் நாைளக்கும். ஆனால் அதுல எல்ேலா கலாில் பூ பூவா நிைறய இருக்கு…”, என்று கண்கைள விாித்து ெசால்லி முடிக்க இருவரும் சிாித்தனர். அவளுைடய மூகூர்த்த புடைவ என்ன கலர் என்ன டிைசன் என்று அவளுக்கு ெதாியாதா என்ன? ெரட் என்று அவள் ெசான்னது உண்ைமயில் ெமரூன் கலர் என்றும், எல்ேலா என்று ெசான்னது ஜாிைக ேவைலப்பாட்ைட என்பதும் அவளுக்கு புாிந்து, முகத்தில் புன்னைக பூத்தது. “நீ ெசால்லாவிட்டால் என்ன. எனக்கு விஷயம் ெசால்ல ஆளா இல்ைல, ேபாடா…”, என்று மனதிற்குள் அவேனாடு ெசல்ல சண்ைட ேபாட்டாள் பாரதி. “அது சாி, ேதனம்மாவுக்கு யார் சாாி கட்டி விடுவாங்க? என்னிடம் வாீங்களா நான் கட்டி விடுேறன்?”, என்று ெகாஞ்சலாக குழந்ைதயிடம் விசாாித்தாள் பாரதி. “சாாி இல்ைலேய? சாாி மாதிாிேய இருக்கு. கல்யாணத்திற்கு, அத்ைதக்கு எடுக்கற மாதிாிேய எனக்கும் ட்ெரஸ் ேவண்டும்னு ெசான்ேனனா? அதுக்குதான் மாமா இப்படி எடுத்தாங்க. அதுவும் ப்ராக் மாதிாிதான். ஆனால் பின்னாடி இது மாதிாி நீளமா ெபாிசா ெதாங்கும். முன்னாடி, இேதா இேத மாதிாி… நிைறய இருக்கு”, என்று முந்தாைனையயும் முன் ெகாசுவத்ைதயும் காட்டி அவள் ெபருைமயாக ெசால்ல, அந்த உைடைய அவளால் கற்பைன பண்ண முடிந்தது. மறுநாள் காைல ஒன்பது பத்தைர மூகூர்த்தம் என்பதால் எல்ேலாரும் சாவகாசமாய் கிளம்பி ெகாண்டு இருக்க, பாரதியின் ெமாைபல் அைழத்தது. புது எண் என்பதால் தயக்கத்ேதாடு எடுத்து ஹேலா ெசால்ல, எதிாில் அருண்ெமாழி சிாித்தான். “ேஹய் ேபாைன எடுக்க எவ்வளவு ேநரம்? “, என்று ெகாஞ்சலாக ேகட்டான். “நீங்களா? நம்பர் புதிதாக இருக்ேக என்று ேயாசித்ேதன். யாருைடய நம்பர் இது?”, என்று ஆர்வமாக ேகட்டாள் பாரதி. “ம்கூம் கயல்தான் ேநற்று இரவு நாம் ெராம்ப ேநரம் ேபசிட்டு இருந்ேதாம் என்று கடுப்பாகி, ேபாைன பிடுங்கி ஒளித்து ைவத்து விட்டாள். ெபாறாைம பிடித்தவள். இது ராஜேனாடது. நான் தவிப்பைத பார்த்து ெகாடுத்தான். என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்க?”, என்று அருண்ெமாழி விசாாிக்கும் ேபாேத கயல்விழியின் குரல் அதட்டியது. “பாரதி யாேராட இந்ேநரத்துல என்ன ேபச்சு? அப்புறமா ேபசிக்கலாம். மணியாச்சு பாரு, இன்னும் தைல அலங்காரம் முடியைல”, என்று உள்ேள வந்தாள் கயல். “அண்ணி உங்களுக்குத்தான் ேபான், யாேரா அவசரமாக உங்களிடம் ேபசணுமாம்”, என்று ேபாைன கயலிடம் நீட்டினாள் பாரதி.
“இந்ேநரத்துல உன் ேபானில் யார் என்ைன கூப்பிடுவது? என்ற ேயாசைனயுடன் வாங்கியவள், எதிர்முைனயில் அருண்ெமாழி ேபசியைத பார்த்து கடுப்பாகி, “ேடய், என்ன எல்லாம் ேபசற, நான் இப்ப ேபாைன ெகாடுக்கலாம் என்று நிைனத்ேதன். ெரண்டு நாளுக்கு இல்ைல ேபா. நல்லா காயுங்க…”, என்று ெசல்ல மிரட்டலுடன் ேபாைன துண்டித்தாள். “இன்னும் ெரண்டு மணி ேநரத்திற்கு அப்புறம் எங்களுக்கு எதுக்கு அண்ணி ேபான்? உங்க ெபர்மிஷன் எல்லாம்”, என்று அவசரமாய் பாரதி கண்சிமிட்டி ெசால்ல. “நீயும் அவேனாட ேசர்ந்து ெராம்ப ெகட்டு ேபாய்ட்ட?”, என்று ஒரு விரல் காட்டி மிரட்டி சிாித்தாள். அன்பும் அக்கைறயும் ெகாண்ட ெபற்ேறார், அரவைணப்பான உடன்பிறப்புகள், ெநஞ்சில் நிைறந்த ெநருங்கிய உறவினர்கள், மணமக்களின் நல்வாழ்ைவ விரும்பும் நட்பான இதயங்கள், இவற்ேறாடு இைற அருளும் ேசர, நல்ல சுபேயாக மூகூர்த்த ேநரத்தில், தன் மனம் கவர்ந்த இனியவளின் கழுத்தில் மங்கள நாண் பூட்டி அவளின் கரம் பற்றினான் அருண்ெமாழி. பாரதியின் ெநற்றியில் குங்குமம் ைவக்கும் சாக்கில், விரல்கள் ெநற்றியில் இருக்க, உள்ளங்ைகயால் அவளின் காது மடல்கைள வருடியவன், “ஸீேரா ஹவர் வந்தாச்சா? இன்னும் ஒரு நாள் இருக்கா?”, என்று காதுகளில் குறும்பாக கிசுகிசுத்தான். ‘சுற்றிலும் ஆட்கள் இருக்ைகயில் என்ன மாதிாியான விசாரைண இது? இவைன…’, என்று மனதிற்குள் சிாித்து ெகாண்டு, அதற்கு அப்ேபாைதக்கு பதில் ெசால்லாமல் சமாளித்தாலும், மாைல மாற்றும்ேபாது சந்தடி சாக்கில், அவன் காதுகைள பிடித்து திருகி வார்த்ைதகள் இன்றி மறக்காமல் பதில் ெகாடுத்தாள் பாரதி. திருமணம் முடித்து, அன்று இரேவ, மணமக்கள் ெசன்ைனக்கு புறப்படுவதற்கு ஏற்பாடு ெசய்து இருந்ததால், தஞ்ைசயில் திருமணம் முடிந்து, ெபாியவர்களிடம் ஆசி வாங்கிய பிறகு, மதிய உணவிற்கு முன்னால் நன்னிலம் ேபாய் வந்து விடலாம் என்று அவசரமாக ேகாவிலுக்கு கிளம்பி ெகாண்டு இருந்தனர். ேவன் ஒன்றில் இரண்டு குடும்பத்தினரும் கிளம்பி ெசன்றதால், பயண ேநரமான முப்பது நிமிடமும், அங்ேக சிாிப்பு சத்ததிற்கு குைறவின்றி இருந்தது. “பாரதி நான் ேபான வருஷம் ேதன்ெமாழிக்கு காது குத்தும்ேபாது என்ன ெசான்ேனன் ஞாபகம் இருக்கா?”, என்று ெவங்கட் விசாாிக்க பாரதிக்கு சிாிப்பு வந்தது. “இப்பபடி எல்லாம் நடக்கும் என்று யூகித்து ேஜாசியமா அண்ணா ெசான்னீங்க? சும்மா குருட்டம்ேபாக்கில அடித்ததுதாேன?”, என்று மடக்கி சிாித்தாள் பாரதி. “நடந்ததா இல்ைலயா? அதுக்கு பதில் ெசால்லு…” சுற்றிலும் இருந்த அைனவரும், “ஹய்ேயா அப்படி என்னதான் ெசான்னீங்க? எங்களுக்கு ெகாஞ்சம் புாியுற மாதிாி ேபசுங்கேளன். நீங்க ெரண்டு ேபர் மட்டும் தனி ட்ராக் ஓட்டுறீங்க?”, என்று ஒேர ேநரத்தில் ேகாரசாய் விசாாிக்க, ‘இேத மாதிாி அடுத்த வருஷம் எல்ேலாரும் சந்ேதாஷமாய் இேத ேகாவிலில் ேபசி சிாிப்ேபாம் என்று ெசான்ேனன்’, என்று விளக்கினான் ெவங்கட். “அது ஏேதா ெதய்வ சன்னிதானத்துல ெசான்ன சத்திய வாக்கு ேபால. ஒேர வருஷத்துல பலித்து விட்டேத…”, என்று ராேஜஸ்வாியும் ராகவனும் ெபருைமயாக வியந்து ெகாண்டனர். “அம்மா உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா? இன்னிக்குதான் ேதனம்மாவிற்கு நட்சத்திரப்படி பிறந்த நாள்”, என்று கயல்விழி நிைனவூட்ட சுந்தரலிங்கமும் மீனாட்சியும் சிாித்தனர். “எங்களுக்ேகவா? நாங்கதான் மூகூர்த்த நாள் குறிக்கும்ேபாேத பார்த்துதாேன ைவத்ேதாம். ேதன்ெமாழிதான் இந்த திருமணம் நைடெபற முழு முக்கிய காரணம் இல்ைலயா? அதனாலதான் அப்படி ைவத்ேதாம் என்று சிாிப்பின் இைடேய ெசான்னைத ேகட்டு, அருண்ெமாழியும் பாரதியும் ஒருவைர ஒருவர் பார்த்து ஜாைடயாய் சிாித்து ெகாண்டனர். “கெரக்டா ெசான்னீங்க சம்பந்தி, அதனால்தான் ேதன்ெமாழிக்கு எங்கள் சார்பா சின்ன பாிசு, தமிழ், இைத அவளுக்கு ேபாட்டு விடுடா கண்ணா”, என்று ஒரு நைக ெபட்டிைய எடுத்து நீட்டினார் ராகவன்.
“ேஹப்பி ெபர்த் ேட ேதனம்மா…” என்று அவளின் கன்னத்ைத வருடி ெகாஞ்சிய தமிழ் ெசல்வன், “இது பாப்பாக்கு இந்த சித்தப்பாேவாட கியூட் கிப்ட்”, என்று சுமார் மூன்று லட்சம் மதிப்புள்ள அந்த ைவர ெநக்லைச அவளுக்கு அணிவித்து கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். அதன் மதிப்பு, அதன் காரணம் எல்லாேம எல்ேலாருக்கும் துல்லியமாக விளங்க, அங்ேக பூரணமான அைமதி ஒேர ஒரு கணம் நிலவினாலும், “தாங்க்ஸ் சித்தப்பா. இேத மாதிாி எங்க அம்மாவுக்கும் அத்ைதக்கும் வாங்கி தருவீங்களா?”, என்று ேதன்ெமாழி விசாாிக்க அங்ேக சிாிப்பு ெவடித்து கிளம்பியது. “அம்மா தாேய ேதனம்மா… நீங்க இவ்வாளவு புத்திசாலியா இருக்கக் ேவண்டாம் கண்ணா. உங்க அத்ைதக்கு உங்க மாமாைவயும், அம்மாக்கு அப்பாைவயும் இப்ேபாைதக்கு கடனாக வாங்கி தர ெசால்லுடா ெசல்லம். நான் ேவைலக்கு ேபானதும் அந்த கடைன மறக்காமல் அைடத்து விடுகிேறன்”, என்று தமிழ் ெசல்வன் ெசால்ல மீண்டும் ஒரு சிாிப்பைல எழுந்து எல்ேலார் மனைதயும் நிைறத்தது.
************************************************ அத்தியாயம் 43 திருமணம் முடிந்த மறுதினம் காைல எட்டு மணி அளவில் திருச்சி விமான நிைலயத்தில் வழி அனுப்ப வந்து இருந்த ெவங்கட்டின் ைககைள பற்றி அருண் நன்றி ெசால்லி ெகாண்டு இருக்க புன்னைகேயாடு ேவடிக்ைக பார்த்து ெகாண்டு இருந்தாள் பாரதி. “ேடய், ேபாதுண்டா, ேநற்று கல்யாணம் ஆன ெபாண்டாட்டிைய விட நீ என்ன உசத்தியா என்று பாரதி என்ைன முைறக்கிறாள் பாரு”, என்று அவன் ேதாளில் தட்டி ேபச்ைச மாற்ற முயன்றான் ெவங்கட். “என்ன பாரதி அப்படியா? ெவங்கட் ஒரு ைசலன்டான ஆனால் பயங்கர சாமர்த்தியமான ஆள். அவைன நம்பி ஒரு ேவைலைய ெகாடுத்தால் கட்டாயம் கெரக்டா ெசான்ன ேநரத்தில், க்ளீனா முடித்து விடுவான். விஷயம் அவைன தாண்டி அடுத்த ஆளிடம் ேபாகேவ ேபாகாது; அப்படி ஒரு நம்பிக்ைகக்குாியவன். எனக்கு கயைல ெராம்ப பிடிக்கும். ஆனால் அவளிடம் ரகசியம் தங்காது. அந்த விஷயத்தில் ெவங்கட்…”, என்று கட்ைட விரைல உயர்த்தி காட்டி ெபருைமயாய் புன்னைக ெசய்தான் அருண்ெமாழி. “ெதாியுேம? ெரண்டு விஷயம் நாேன ேநரடியா பார்த்து இருக்ேகேன?”, என்று புன்னைக ெசய்தாள் பாரதி. “ேபாச்சுடா நீயும் இவேனாட ேசர்ந்தாச்சா? நல்ல ேவைள கயல் இங்ேக இல்ைல. இருந்து இருந்தால், ெரண்டு ேபைரயும் ஒரு பிடி பிடித்து இருப்பாள். நன்றி நவிலல் எல்லாம் ேபாதும். மணியாச்சு. கிளம்புங்க. ஒரு பத்து நாைளக்கு யாைர பற்றியும், எைத பற்றியும் ேயாசிக்காமல் ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணிட்டு வாங்க “, என்று அருண்ெமாழியின் ேதாைள பற்றி திருப்பி முதுகில் ைக ைவத்து ேலசாய் தள்ளி விட்டான். “ராம், ெவங்கட் அண்ணா என்ற யாைனக்கும் அடி சறுக்கிடுச்சு…”, என்று பாரதி ேகலியாக சிாிக்க ெவங்கட் ஆச்சாியமாக பார்த்தான். “என்ன ெவங்கட் புாியைலயா? பத்து நாள் யாைர பற்றியும் எைத பற்றியும் கவைல பட ேவண்டாம் என்று ெசால்கிறாேய? அப்ப அடுத்த புதன் ேசாழாவில் நடக்கும் ாிஷப்சனுக்கு நாங்க ேதைவ இல்ைலயா?”, என்று குறும்பாக அருண்ெமாழி ேகட்க அவன் சிாித்தான். “இைததான் தீட்டின மரத்தில் கூர் பார்ப்பது என்று ெசால்றாங்க ேபால. சாி சாி, இப்ப என்ன உங்க ாிசப்ஷனுக்கு, நான் உங்கைள கூப்பிடணுமா? கூப்பிடேறன் ஆைள விடுங்க. யப்பா ராஜா, அம்மா ராணி, ெரண்டு ேபரும் அடுத்த புதன் அன்று ெசன்ைனயில் ேஹாட்டல் ேசாழாவில் நடக்கும் ாிசப்ஷனுக்கு மறக்காமல் வந்து விடுங்க”, என்று ைக எடுத்து கும்பிட, இருவரும் சிாித்தபடி அவனுக்கு ைகயாட்டி விைட ெபற்று கிளம்பினார்கள்.
விமானத்தில் தன் அருகில் மலர்ந்த புன்னைகேயாடு அமர்ந்து இருந்தவளின் புறம் சாிந்தவன், “என்ன ேமடம் முகம் எல்லாம் ஒேர ெஜாலி ெஜாலின்னு ெஜாலிக்குது என்ன விஷயம்?”, என்று ேகட்டான். “புன்னைக பூத்த முகத்துடன் இருக்க ஏதாவது காரணம் கட்டாயம் ேவணுமா என்ன?”, என்று அவனிடம் திருப்பி ேகட்டாள் பாரதி. “இேத ேகள்விைய நீ என்னிடம் ேகட்டால் நான் எத்தைன காரணம் ெசால்ேவன் ெதாியுமா?”, என்று புன்னைகேயாடு மடக்கினான். “என்ன காரணம் எல்லாம் ெசால்வீங்க சார்? அதில ெரண்ைட அவிழ்த்து விடுங்கேளன் ேகட்ேபாம், ெபாழுதாவது ேபாகட்டும்”, என்று ேகலியாக ேகட்டாள். “முதல் காரணம், ேநற்றுதான் எனக்கு திருமணம் நடந்தது. இரண்டாவது காரணம் நான் விரும்பிய ெபண்ைணேய மணந்தது. மூன்றாவது காரணம், அந்த ெபண்ணுக்கும் என்ைன பிடித்து இருந்தது. நாலாவது காரணம், என் ெபற்ேறார்களுக்கும் அந்த ெபண்ைண பிடித்து இருந்தது. ஐந்தாவது காரணம்….” என்று ஒேர விஷயத்ைத பிாித்து பிாித்து அவன் பாவைனேயாடு ெசால்லி ெகாண்ேட ேபாக, அவளின் முகம் ேமலும் ேமலும் மலர்ந்து விகசித்தது. “அைத நான் ெசால்ேறன்…”, என்று அவசரமாக இைடயிட்டாள் பாரதி. “கெரக்டா ெசால்வாயா? தப்பா ெசான்னால் தண்டைன இருக்கு. பரவாயில்ைலயா?…” என்று குறும்பாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “தண்டைனைய மட்டும் அவசரமா ெசால்றீங்கேள? சாியாக ெசான்னால் பாிசு உண்டா?”, மடக்கினாள் பாரதி. “பாிசுதாேன? ெகாடுத்து விட்டால் ேபாச்சு”, என்றவனின் உதடுகள் அவளின் கன்னத்ைத பட்டும் படாமல் உரசி ெகாண்டு இருந்தது. “ெகாஞ்சம் தள்ளிதான் உட்காருங்கேளன் ராம் ப்..ளீ..ஸ்…”, என்று அவன் ேமல் இருந்து வந்த ெபர்பியுமின் மணமும், அவனின் அருகாைமயும் ஏற்படுத்திய மயக்கத்ைத விலக்கி, கிசுகிசுப்பாக ெசான்னாள் பாரதி. “இதுக்கு ேமேல ெபாது இடத்துல எப்படிடா தள்ளி உட்காருவது. ஜஸ்ட் இரண்டு மணி ேநரம் ெபாறுத்துக்ேகா. அப்புறம் நீ என்ன ெசான்னாலும் ‘டன்’ தான்…”, என்று கண்சிமிட்டியபடி ேமலும் ெநருங்கி காதில் ரகசியமாக கிசுகிசுத்தவைன விலக்குவதும், சாதரணமாக மூச்சு விடுவதுேம, அவளுக்கு சிரமமாக இருந்தது. “ஹய்ேயா ராம்…. நான் என்ன ெசால்ேறன்? நீங்க என்ன ெசால்றீங்க…? அ..ந்..த பக்கம் தள்ளி உட்கார்ந்து ேபசுங்க ராம்…”, என்று இம்முைற ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சைல விலக்கிய வார்த்ைதகள் மட்டுமின்றி, கரங்களாலும் அவனின் ேதாைள பற்றி தள்ளி விட்டாள் பாரதி. “என்ைன தள்ளி விடுவதில் காட்டும் ேவகம் ேகள்விக்கு பதில் ெசால்வதில் காேணாேம? என்னுைடய சந்ேதாஷத்திற்கு காரணம் என்று நான் நிைனத்த ஐந்தாவது காரணத்ைத. நீ ெசால்கிேறன் என்று ெசான்னாய். அந்த பதில் இன்னும் வரவில்ைலேய?”, என்று ேகலியாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நீங்க ேகட்டால் நாங்க உடேன ெசால்லிடனுமா? நீங்க கூடத்தான் இன்னும் பாிசு என்ன? தண்டைன என்ன? என்று ெசால்லவில்ைல. அைத முதலில் நீங்க ெசால்லுங்க. அப்புறம் ெசால்லலாமா ேவண்டாமா என்று நான் ேயாசிக்கிேறன்”, என்று அவள் பிகு ெசய்து ெகாண்டாள். “நான் ேபசும்ேபாது நீதான் தவ்வி தவ்வி நான் ெசால்ேறன் என்று ெசான்னாய்? நீ முதலில் ெசால்லு” “நீங்க ெசால்லுங்க…” “ெசால்லுடீன்னா ெராம்ப பிகு பண்ணிக்கைரேய? அப்படின்னா உனக்கு ெதாியாது என்று நான் நிைனத்து ெகாள்ேவன்”, “நல்லா நிைனச்சுேகாங்க…”,
“ேஹய் பாரதி நீ ெராம்ப மாறி விட்டாய். இைத ெசான்னால் சிலிர்த்து ெகாண்டு அவசரமாக ெசால்வாய் என்று பார்த்தால் ஏமாற்றி விட்டாேய?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி, “ேநற்று ைநட் ெராம்ப பந்தா பண்ணிகிட்டீங்க இல்ல. எல்லாம் நான் நிைனப்பது, உங்க அம்மா ெசான்னது, எங்க அம்மா ெசான்னது எல்லாம் ெதாியும் என்று கைத விட்டீங்க இல்ைலயா? அதுக்குதான் நீங்க நிைனப்பைத ெசய்ய கூடாது என்று உறுதி எடுத்து இருக்கிேறன்”, என்று ஸ்ைடலாக ெசான்னதும் அவன் சத்தமாக சிாித்தான். “ேஹய் நான் ெசான்னது உண்ைமதாேன? அது கைதயா? எனக்கு ெதாிந்தைத ெதாியும் என்று ெசான்னால் அதுக்கு ேபர் பந்தாவா?”, என்று ேகலியாக ேகட்டு மீண்டும் சிாித்தான். “சாி ரதி, இனிேமல் எனக்கு விஷயம் ெதாிந்தாலும் ெதாியாத மாதிாிேய நடிக்கிேறன் ஓேக யா?”, என்று கிண்டலாக ெசால்ல, “நீங்க ஒண்ணும் என்னிடம் ேபச ேவண்டாம்…”, என்று அவன் சிாிப்பு ஏற்படுத்திய ெசல்ல ேகாபத்தில் முகத்ைத ஜன்னல் புறம் திருப்பி ெகாண்டாள் பாரதி. “ஹனிமூனுக்கு கிளம்பும் ேபாது முகத்ைத திருப்பி ெகாண்டு வரும் ெபாண்டாட்டி, உலகத்துேலேய எனக்கு மட்டும்தான். ஆனால் இந்த ேகாபத்ைத எப்படி சாி பண்ணுவது என்று எனக்கு ெதாியுேம?”, என்று அவன் ேமலும் அருகில் நகர, “ைஹய்ேயா ராம், நான் ெசால்ேறன் ெசால்ேறன். நீங்க அங்ேகேய இருங்க ப்ளீஸ்…”, என்று பதறினாள். “ெசால்லு…ெசால்லு…” “ம்கூம், அது என்ன ெபாிய அதிசயமா? ஐந்தாவது காரணம், அந்த ெபண்ேணாட அம்மா அப்பாவும் அதுக்கு மனமுவந்து சம்மதம் ெசால்லிட்டாங்க”, பட்ெடன்று ெசால்லி விட்டு திரும்பி அமர்ந்தாள். “எப்படி ரதி, இவ்வளவு கெரக்டா ெசான்னாய்? கெரக்டா ெசான்னதுக்கு பாிசு ேவண்டாமா?”, என்று அவளின் காதுகளில் ரகசியமாக ேகட்டான். “ேவணும். ஆனால் இங்ேக இல்ைல. வீட்டுல ேபாய்…” அவள் ெசால்லி ெகாண்டு இருக்கும்ேபாேத அவன் சிாிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். “ஆஹா! அப்ப பாிசு என்ன என்றும் ெதாியுமா ரதி ெசல்லத்திற்கு…” உல்லாசமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “அதான் ேநற்று ெகாடுத்தீங்கேள… நிைறய…”, முகம் சிவக்க புன்னைகேயாடு தைல அைசத்தாள். “அது மட்டும் ேபாதுமா? இன்று அதுக்கு ேமேலயும் ேபாகலாம் என்று நிைனத்ேதேன. ேவண்டாமா?”, “ைஹேயா ராம்…”, இன்னும் என்ன ெசால்லி இருப்பாேளா, அதற்குள் விமான பணிப்ெபண், சார் சீட் ெபல்ட் ேபாட்டுேகாங்க ப்ளீஸ் “, என்று முகத்தில் பைச ேபாட்டு ஒட்ட ைவத்த புன்னைகயுடன் ஒவ்ெவாரு பயணியிடமும் ெசால்லிக்ெகாண்ேட வர, இருவரும் புன்னைகயுடன் அதில் கவனத்ைத ெசலுத்தினார்கள். அடுத்து வந்த பயண ேநரமான நாற்பது நிமிடங்களும், இருவருக்கும் இைடேய ஒரு ஆழ்ந்த அைமதி இருந்தாலும், கரங்கள் ஒன்ைற ஒன்று இருக்க பற்றி, அவ்வப்ேபாது வருடியபடி இருக்க, அவளின் தைல அவனின் ேதாளில் வசதியாய் சாய்ந்து இருந்தது, இருவாின் கண்களும் மூடி இருந்தாலும், நிைனவுகள் விழித்து இருந்தது, முந்ைதய தின நிைனவுகள் மனதில் இனிைமைய பரப்பியபடி ஓடி ெகாண்டு இருந்தது. முந்ைதய இரவு மீனாக்ஷி அம்மாவும், தன் அம்மாவும் மாறி மாறி ெசான்ன அறிவுைரகள் இருவாின் மன நிைலையயும் தன் ேமல் ெகாண்ட அக்கைறையயும் எடுத்து காட்டியது. “பாரதி, நீ இந்த வீட்டுக்கு வந்த ெபாண்ணு. உன்னுைடய ஆேராக்கியமும் சந்ேதாஷமும் ெராம்ப முக்கியம். தாம்பத்திய உறவுக்கும் கிட்னி ெடாேனட் பண்ணுவதற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்ைல என்று எனக்கும் ெதாியும், இருந்தாலும் உனக்கு ஏதாவது பிரச்ைன என்றால் அைத ெசால்ல தயங்க ேவண்டாம். நான் ராஜாவிடமும் ெசால்லி இருக்கிேறன். அதுக்காக நாங்க உன்ைன தப்பாக அல்லது குைறவாக எடுத்து ெகாள்ேவாேமா என்று ேயாசிக்க ேவண்டாம் பாரதி. இைத நான் உன் ேமேல
ைவத்து இருக்கும் அன்பினாலும் அக்கைறயினாலும்தான் ெசால்கிேறன் என்பைதயும் மறந்துடாேத”, என்று தீவிரமான குரலில் மீனாக்ஷி ெசால்லி ெகாண்ேட ேபாக, கயல் வந்து அதட்டினாள். “ேபாதும்மா உங்க அட்ைவஸ், அெதல்லாம் அவங்க ெரண்டு ேபரும் பார்த்துப்பாங்க. யூ ேடக் ேகர் பாரதி. என்ஜாய். நீ கிளம்பு…”, என்று அவைள அைணத்து கன்னத்தில் தட்டி அனுப்பி ைவத்தாள் கயல்விழி. மீனாம்மாவிடமும் கயலிடமும் புன்னைகேயாடு தைல அைசத்து விட்டு, பாரதி கிளம்பும் ேபாேத, “அம்மா அப்பாவிடம் ஆசீர்வாதம் வாங்கிட்டு ேமேல ேபாம்மா”, என்ற மீனாட்சியின் குரல் அவைள ேமலும் ெநகிழ்த்தியது. காலில் விழுந்து நமஸ்காரம் ெசய்து ெகாண்ட அருண்ெமாழிக்கும் பாரதிக்கும், உச்சியில் ைக ைவத்து, “எல்லா வளங்களும் ெபற்று சந்ேதாஷமா நூறு வருஷம் வாழ அந்த ஆண்டவைன பிரார்த்தித்து ெகாள்கிேறாம்”, என்று மனபூர்வமாக வாழ்த்தினர். “அம்மா நாைளக்கு காைல ஏழைர மணிக்கு பிைளட், காைலயில் காபி மட்டும் ேபாதும். அதுவும் நாேன பார்த்துக்கேறன். நீங்க அவசரமா எழுந்திாிக்க ேவண்டாம். இன்ைறய அைலச்சலுக்கு நல்லா ெரஸ்ட் எடுங்க. நாங்க ெவங்கட்ேடாடு கிளம்புகிேறாம். அப்புறமா நான் ேபான் பண்ேறன்”, என்று அக்கைறயாக ெசான்ன அருண்ெமாழிைய பார்த்து எல்ேலாரும் சிாித்தனர். “ஏண்டா, நீ எழுந்திாிக்காேத என்று ெசான்னால் நாங்க அப்படிேய ேகட்டு விடுேவாம் என்று என்ன ஒரு நம்பிக்ைக? வீட்டுல சம்பந்தி எல்லாம் இருக்காங்க. மகனும் மருமகளும் ஒரு வாரம் ெவளியூர் கிளம்புறாங்க. இைத எல்லாம் விட்டுட்டு படுத்து தூங்குவாங்களா லூசு… ேபாடா.. ேபாய் உன்ேனாட ேவைலைய பாரு. பாரதி ெவயிட் பண்ணுகிறாள்”, என்று அவனின் முதுகில் இரண்டு அடி ேபாட, எல்ேலாரும் மீண்டும் சிாித்தனர். அருண்ெமாழி தன் அைறக்கு ெசல்ல பின்னால் ெசல்ல முயன்ற பாரதிைய நிறுத்தி, ெமல்லிய குரலில் “பாரதி, மீனாம்மா ெசான்னைத ேகட்டாயா? அவங்க உன் ேமேல ெராம்ப பாசம் வச்சு இருக்காங்க. அதனால அவங்கேளாட ேபரன் ேபத்திகேளாடு ெகாஞ்சனும் என்ற நியாயமான ஆைசைய நீ உடேன நிைறேவற்றி ைவக்கணும் பாரதி. அதுல உனக்கு சின்ன சின்ன உடல் உபாைதகள் வந்தாலும் அைத ெபாருட்படுத்த கூடாதுடா. உன்ேனாட உடல்நிைலைய அலட்சிய படுத்து என்று ெசால்லவில்ைல. ஆனால் அவர்கள் ெசலுத்தும் தன்னலமில்லா அன்பிற்கு நாம் அன்ைப பல மடங்காக திருப்பி ெசலுத்தனும் என்று ெசால்கிேறன். புாியுதா….”, என்று ராேஜஸ்வாி அன்ைனயாய் தன் கடைமைய ெசவ்வேன ெசய்தார். “என்னம்மா உங்க ெபாண்ைண நீங்கேள இன்னும் சாியா புாிஞ்சுக்கைலயா? இெதல்லாம் நீங்க ெசால்லணுமா என்ன?”, என்று அவாின் கன்னத்ைத ஆைசயாய் கிள்ளி விட்டு துள்ளேலாடு ேபாகும்ேபாது திரும்பி தமிைழ பார்த்தாள் பாரதி. அவளின் பார்ைவைய சாியாக படித்தவன் அருகில் வந்து, “ஆல் தி ெபஸ்ட் பாக்ஸ். கடந்த ஒரு வருஷத்தில அவர் ேசர்த்து வச்ச அன்ைப எல்லாம் இன்று காட்டுவார். என்ஜாய்”, என்று ெசால்ல அவைன கட்டி அைணத்து, ெசல்லமாய் தைலைய ஒரு முைற கைலத்து விட்டு விைட ெபற்று ெசன்றாள் பாரதி. பாரதி தன்னுைடய அைறக்குள் முதன் முதலாய் அடி எடுத்து ைவக்கும் தருணத்ைத எதிர்பார்த்து கதவின் அருேக காத்து இருந்தான் அருண்ெமாழி. “வலது காைல எடுத்து ைவத்து வரேவண்டும் பாரதி கண்ணம்மா “, என்று ெகாஞ்சேளாடு இரண்டு ைககைள விாித்து அைழத்த அருண்ெமாழியின் கரங்களில் ஆவலாக சிைறபட்டாள் பாரதி. “ேஹய் இெதன்ன புது ெசல்ல ேபரா? ெராம்ப ஸ்வீட்டா இருக்கு அதுக்கான முதல் பாிசு “, என்று ெகாஞ்சலாக ெசான்னவள், அவன் ேதாள்களில் தன் கரங்கைள மாைலயாய் ேகார்த்து தன் முகத்தருேக இழுத்து அவனின் ெநற்றியில் தன் முதல் முத்திைரைய பதித்தாள் “வாேர வாஹ்! முதல் பாிசிேலேய ேமடம் கலக்குறாங்கேள. ெசம ஸ்பீட்தான் ேபால. இதுக்கு முன்னாடி நம்ம பாிசு எல்லாம் எந்த மூைலக்கு “, என்று தன் ேமல் சாய்ந்தவைள இறுக்கி அைணத்து கழுத்தில் முகம் புைதத்து உல்லாசமாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி.
“என்ன இருந்தாலும் ராஜா சாேராட கலாரசைனக்கு முன்னால் இெதல்லாம் என்ன சப்ைப பாிசு. எங்ேக கடந்த ஒரு வருஷமா ேசர்த்து ைவத்தைத எல்லாம் காண்பிங்க பார்ப்ேபாம். ஐ ஆம் ெரடி…”, என்று கட்டிலில் சம்மணம் இட்டு அமர்ந்தவள், அவைனயும் அருகில் அமர ெசால்லி ைககைள படுக்ைகயில் தட்டியபடி ஆர்வமாக ெசான்னாள் பாரதி. “ஒரு வருஷமா ேசர்த்து ைவத்ததா? யார் ெசான்னா இந்த கைத எல்லாம்?”, என்று ஆச்சாியமாக ேகட்டவனும் அருகில் வந்து அமர்ந்து அவளின் ேதாளில் ைக ேபாட்டு ெகாண்டான். “யார் ெசான்னால் உங்களுக்கு என்ன? எனக்கு ெராம்ப ேவண்டியவங்க ெசான்னாங்க. கமான் ேமன்”, என்று அவனின் பின்னந்தைலயில் ைக ைவத்து, தைல முடிைய ேகாதியவாேற, கன்னத்தில் கன்னம் ைவத்து இைழத்த படி விசாாித்தாள். “ஆைச ஆைசயா ெபாண்டாட்டி, இப்படி கன்னத்ேதாடு கன்னம் ைவத்து ேகட்கும்ேபாது மாட்ேடன் என்று ெசால்ல முடியுமா ரதி? என்ன பாிசு? என்ன ஒரு வருஷம்? என்ன காட்டணும்? எனக்கு ஒண்ணுேம புாியைலேய “, என்று பதிலுக்கு கன்னத்ைத உரசியபடி இைழந்தான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் ராம், காைலயில் ேஷவ் பண்ணைலயா?”, என்று காதுகளில் கிசுகிசுப்பாய் ேகட்டாள் பாரதி. “ஆமாம், ெவங்கட் ஆன வைரக்கும் ெசால்லி பார்த்தான். ஐ ெசட் ேநா. ஏன் என்று ெசால்லு பார்ப்ேபாம்?”, என்று குறும்பாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “நீங்க என்ன நிைனச்சீங்கேளா எனக்கு எப்படி ெதாியும்? ெவறும் ேசாம்ேபறித்தனம் கூட காரணமா இருந்து இருக்கலாம்”, என்று அப்பாவியாய் கண்கைள விாித்தாள் பாரதி. “ைஹய்ேயா பாரதிைய நான் ெராம்ப புத்திசாலி என்று நிைனத்ேதேன? ஆனால் மக்கு மாதிாி இருக்கிறாேள? இவைள வச்சுக்கிட்டு என்ன பண்ணலாம்?”, என்று சத்தமாக ேயாசித்தான் அருண்ெமாழி. “நானா மக்கு?”, என்று வாிந்து கட்டியவள், “உங்களுக்கு ஆைச, நான் அன்று ெசான்னைத ைவத்து நாேன உங்களுக்கு ேஷவ் பண்ணி விடணும் என்ற ஆைச. அது கூட எனக்கு ெதாியாதாக்கும். என்ைன மக்கு என்று ெசான்னீங்க இல்ல. அெதல்லாம் ஒண்ணும் ெசய்ய முடியாது ேபாங்க”, என்று அவைன தள்ளி விட்டு, ெசல்லமாய் முறுக்கி ெகாண்டாள். “ேஹய் ரதி, எனக்கு உன்ைன ெதாியாதா? எங்ேக என்ன வார்த்ைத ெசான்னால் என்ன நடக்கும் என்பது அய்யாவிற்கு அத்துப்படி ஆக்கும். உன் ேபச்சு மட்டும் இல்ைல கண்ணம்மா, எங்க அம்மா உன்னிடம் என்ன ெசான்னாங்க? உங்க அம்மா உன்னிடம் என்ன ெசால்லி இருப்பங்க, எல்லாேம எனக்கு ெதாியும்டா ெசல்லம்”, என்று விலகி அமர்ந்தவைள மீண்டும் தன் அைணப்பிற்குள் ெகாண்டு வந்து முகத்ைத நிமிர்த்தி அழுத்தமாய் ெநற்றியில் முத்தமிட்டான். “ஒண்ணும் ேவண்டாம்…”, என்று அவளின் வாய் முணுமுணுக்கும் ேபாேத ைககள் அவளின் ெசால் ேபச்சு ேகட்காமல், அவன் கன்னத்ைத தாைடைய கழுத்ைத வருடி ‘இப்ேபாேத ேஷவ் பண்ணலாமா? இல்ைல மறுநாள் ெசய்யலாமா’, என்று பார்த்து ெகாண்டு இருந்தது. அவளின் வார்த்ைதகளும் முக பாவைனயும் அவைன உற்சாகமாக்க, “நாைளக்ேக ெசன்ைனக்கு ேபாய் அங்ேகேய ேஷவ் பண்ணிகலாம்டா. ேஷவிங் மட்டுமில்ைல. குளியல் சாப்பாடு எல்லாேம அங்ேகேய ெரண்டு ேபரும் ேசர்ந்து பண்ணிக்கலாமா? என்று கண்கள் மின்ன ேகட்டான். “நாைளக்கா….”, என்று இழுத்தவளின் கண்களில் சின்ன ஏமாற்றம் இருந்தது. “ஏண்டா, ஏன் டல்லாகி விட்டாய்? நாைளக்ேக அங்ேக ெசன்ைனயில் நமக்காக ஸ்ெபஷல் ஏற்பாடுகள் எல்லாம் பண்ணி ைவத்து இருக்ேக என்று நிைனத்ேதன். ேஷவிங் நாைளக்கு என்றால் என்ன, மற்ற எல்லாம் இன்ேற இங்ேகேய வச்சுக்கலாேம ?”, என்று ஆவலாக ேகட்டான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் ராம், ப்ளீஸ் எனக்கு கன்னம் சும்மா வழ வழ என்று இருக்கணும் ராம். ஐ ஜஸ்ட் லவ் இட். நாைளக்கு அங்ேகேய வச்சுக்கலாேம ப்ளீஸ்…”,
“ேஹய் உனக்குத்தாேன சீேரா ஹவர் கவுண்டிங் ெராம்ப தள்ளி ேபாகுேத என்று வருத்தமா இருந்தது. அதனால்தான் ெசான்ேனன். மற்றபடி, எனக்கு இந்த இடத்ைத விட, ெசன்ைனயில் நமக்கான ரூம் பிரமாதம இருக்கும் ெதாியுமா? கடந்த ஆறு மாதத்தில் பார்த்து பார்த்து ஒவ்ெவாண்ணும் பண்ணி …” நாக்ைக கடித்து ேபச்ைச நிறுத்தினான் அருண்ெமாழி. “ேஹய் இேதா வந்து விட்டது. ெசால்லுங்க ெசால்லுங்க… என்ன பண்ணி வச்சு இருக்கீங்க?”, என்று அவனின் கன்னத்ைத பிடித்து ேலசாய் உலுக்கி ேகட்டாள் பாரதி. “நீ இவ்வளவு பரபரப்பாகும் அளவுக்கு அங்ேக ெபாிசா ஒண்ணும் இல்ைல ரதி. அப்புறம் நாைளக்கு நீ ஏமாந்து ேபான மாதிாி ஆகி விட கூடாது. ப்ளீஸ், அதனால் நீ உன்ேனாட ஆைசகள் எல்லாம் ெசால்லு, ஒவ்ெவாண்ணா இங்ேகேய பண்ணிக்கலாம். இந்த ரூமில் என்ன எல்லாம் ேசஞ் ேவண்டும்? அைத முதலில் ெசால்லு. இப்பதான் முதன் முைறயா வருகிறாய் இல்ைலயா?”, என்று விசாாித்தான். “ம்கூம்…’, என்று ெசல்லமாய் சலித்து ெகாண்டாலும், அவளின் கண்கள் ஆர்வமாய் அைறைய சுற்றி வந்தது. ஜன்னல் வழிேய எட்டி பார்த்தவள், “கீேழ கயல் அண்ணி ரூமில் இருந்து பார்த்தால் அந்த ேராஜா பதியன்கள் ெதாியும், இங்ேக இருந்து பார்த்தால் ெவள்ைள நிற பூக்கள், அதுவும் மாைலயில் மலர்ந்து மணம் வீசும் ெசடி ெகாடிகள் ெதாிவது மாதிாி ைவத்தால், இரவு ேநரம் இங்ேக இருந்து பார்த்தால், பளிச்சுன்னும் ெதாியும், வாசைனயாகவும் இருக்கும்…. அங்ேக … இந்த பால்கனி க்ாில்லுக்கு மறுபுறம் ேதாட்டத்ைத பார்த்தபடி, பூட்டாமல் ஒரு பறைவ கூடு ைவக்க ேவண்டும். ம்ம்ம் அப்புறம் ஜன்னல் பக்கத்தில்…”, ஆர்வத்ேதாடு ெசால்லி ெகாண்டு வந்தவள், அவனின் மலர்ந்த முகத்ைதயும் குறும்பு சிாிப்ைபயும் பார்த்து ேபச்ைச நிறுத்தினாள். “ேஹய் ேபாதும் ேபாதும் இப்ேபாைதக்கு ேஹால்ட் ஆன். நாைளக்கு காைலயில் அங்ேக ெசன்ைன வீட்ைட பார்த்த பிறகு மிச்சத்ைதயும் ெதாடரலாம் ரதி…”, என்று அவளின் காதுமடைல வருடி ெசான்னவனின் கண்கள் குறும்பில், குளித்து, மலர்ந்து சிாித்தது. இேதா விமான பயணம் முடித்து ெசன்ைனயில் இறங்கியாகி விட்டது. அங்ேக வீட்டில் என்ன சர்ப்ைரஸ் இருக்குேமா?
