భచ్చల ఖుయయం
భధుబాఫు
మచచల గుర్రిం
విరీతమైన దాహం వేసంది వాయుణికి. ఄదేనిగా తడఫడటం మొదలు పెట్టాయి ఄడుఖులు. గియుయగియుయన తియఖసాగాయి ఔళ్ుు. ' ఆఔ నడవడం నావలుకాదు. నా ని ఄయిపోయింది' ఄసషాంగా ఄంటూ చ్తికిలఫడంది ఔ చెటుా మొదట్లు. ఫరిశె మాదిరిగా పొడుగావ ఈనన ఔ చెటుా కొభభని బిగించి టుాకుని,
కొవృఔవృ ఄడుగే భుందుకువేసుునన చ్ందుయడ ళ్ుు
ఝలుుభంది ఔవృసారిగా. తన ఄట్వయకూ
వెనుఔవసుునన అ
మానవుల
భహావామగరం.
ఖురించి
ట్ాంచ్ుకోలేదు
ఄసలు
వాయు
తనను
ఄనుసరిసుుననటుుగా కూడా దానికి తెలిమదు. ఈననటుుండ వినవచిచన మాటల శబాానిన అలకించ్గానే ఖుండెలు జలదరించేటటుు గాండిసూు గియుయన తిరిగింది వెనకివృ. “వెళ్ళుపో వాయుణీ. వెనకివృ వెళ్ళుపో... ఄసలు ఇ యదేశంలోనించి దూయంగా పారిపో” ఄని వాయుణిని హచ్చరిసూు,
చేతులోు ఈనన
చెటుాకొభభతో
అ
భీఔయభృగానిన
ఎదిరించ్ట్టనికి
సదాడాాడు
చ్ందుయడు. ఄట్కి భూడు మాసాలనించీ అ ఄడవిలో విశృంకలంగా విహరిస్ుంది అ కూయయభృఖం. ఎఔవృడనించి వచిచందో తెలిమదుగాని, వచీచ రావటంతోనే ఄడవి ఄంచ్ున ఈనన ఈతలభహరిి అశయభం మీద డంది దాని ఔనున. ఖలు-రాతిి తేడాలేకుండా ఄవకాశం ఄంటూ లభంచిన వెంటనే దాడచేమటం
మొదలుపెట్ాంది
అశయభంలో
హాయిగా
జీవించే
సాధుజంతువుల మీద. నాలుఖు గోవులు, కుందేళ్ుు,
రండు
ఎనిమిది జంఔలు, నెభళ్ుు
ది ండెిండు
ఔనిపంచ్కుండా
పోయేసరికి
చిరాకుడాాడు ఈతలభహరిి. “అ వామఘ్రరనిన హతమారిచతీరాలి... అ ని చేసన వారికి అయు రోజులు హరిహయజృయంలో జరిగే వసంతోతసవాలను చ్ూస అనందించే ఄవకాశం ఔలిసాును” తనకు ఎంతో ప్రయతిపాతిమైన రండో నెభలి మామమైపోయిన రోజున ఄందయూ వింటూ ఈండగా యఔట్ంచాడు.
ఄయువదిభందికి పెైగానే చ్దువుకుంటునానయు అ అశయభంలో. ఔళ్ళంఖ
కాభయూ
భఖధ
పాంచాలరాజులకు
చెందిన
రాజకుమాయులునానయు వారిలో. విదయబ,
వియూ,
రాకుమారులునానయు. వెైభోగాలను
వెైరోచ్న
రాజ్యమలు
ఄనుబవించే
దండనామకుల బిడాలు,
వణిక్
దేశాలకు
లేఔపోయినా సాయవభౌభుల
చెందిన
తతసమానమైన బిడాలునానయు.
దళ్తుల సంతానాలు చాలాభంది
బకిుశయదధలతో విదామభ్యమసం చేసుునానయు. ఈతలభహరిి యఔటనను వినగానే ఈపొంగాయి వారి శరీరాలు. పోటీలుడ తభ అశయభంమీద ఄఘ్రయితామనికి పాలడుతునన అ కూయయభృగానిన వెదఔటం పారయంభంచాయు. ఄందయూ ఄనుసరించిన మారావనిన వదిలి ఄడుఖు తీస ఄడుఖువేమటం ఄతిఔషాభని ఄనిపంచే ఈతుయ దిశలోకి వచాచయు వాయుణి, చ్ందుయడు. చ్ుయఔతుులవంట్ భుళ్ుు ఔలిగివునన పొదలు, దటామైన చెటుు, ఎఖుడుదిఖుళ్ుతో నిండ వునన నేల - సూయుమడు నడమింట్కి చేయుకునే సభయానిఔలాు జౄరిుగా ఄలసపోయింది వాయుణి. తాభు ఎఔవృడ ఈనానరో, ఎందుకు వచాచరో, భరిచపోయి నోయు విపంది.
తను మాట్టుడన రండే రండు మాటలు ఎటువంట్ యమాదానిన తెచిచపెట్టాయో చ్ూసేసరికి ఔవృసారిగా నిలువు నీయయిపోయింది అమ. “నువువ కూడా వచేచయ్ చ్ందార... నువువ ఔవృడవే దానిన ఎదిరించ్లేవు. వచేచయ్” ఄని చ్ందుయడని హచ్చరిసూు,
తాను ఏ
చెటుాకింద కూలఫడందో అ చెటుాను టుాకుని పెైకి ఎఖబాఔట్టనికి సదధం ఄయింది. తన వెనుకే ఄతను వచేచసాుడని ఄనుకునన అమ అలోచ్నకు మొదట్లునే విఘ్రతం ఔలిగింది. వెనకివృ వచేచమటం కాదుఔదా... ఄసలు అమ మాటలు తనకు వినఫడనట్లు అ భీఔయభృగానిన ఎదిరించాడు చ్ందుయడు. ఄతని చేతులోు ఈనన చెటుాకొభభతగిలి రండుచోటు గామడంది అ జృలి శరీయం... ఎయయట్ నెతుుయు వెలుువలా ఫమట్కి వస్ుంది... బరించ్రాని బాధతో దానికి పచిచట్ానటుు ఄవుతోంది. చెవులు చిలుులు డపోయేటటుు ఎగిరింది.
దాయుణంగా
గాండిసూు
ఔవృసారిగా
గాలిలోకి
విచ్ుచఔతుుల మాదిరి ఔనిపసుునానయి దాని ంజ్యలకునన గోళ్ుు. ఄవి తఖలటం ఄంటూ జరిగితే చ్ందుయడ ని ఄఔవృడఔఔవృడే జౄరిు ఄయిపోతుందని ఄయధమైపోయింది వాయుణికి. వెనుకా భుందు చ్ూడకుండా,
ఎఖబాకుతునన చెటుాను వదిలి,
ఎగిరి నేలమీదికి
దుమికింది. కింద ఈనన ఔ పెదా ఫండరాయిని రండు చేతులతోను టుాకుని ఫలంగా విసరింది. చ్ందుయడ తలమీదికి లంఘంచ్బోతునన అ వామగరజృ శియసుసకు తగిలింది అ ఫండరాయి. ఔళ్ుు బైయుుఔమాభయి కాబోలు - ఖుండెలవిసపోయేలా ఄయుసూు ఔ ఔవృకు డపోయిందా భృఖం. “కొట్లాయ్ చ్ందార. అలసమం చేశావంట్ల ఄది భన ఆదారీన ఔయఔరా నమిలేసుుంది. లేచి నిలఫడఔభుందే నాశనం ఄయిపోవాలి” ఄని చ్ందుయడని
హచ్చరిసూు,
కిందనించి
ఆంకో
ఫండరాయిని
ఄందుకుననది వాయుణి. అమ చెటుాకొభభని
హచ్చరిఔను గాలిలో
ఄక్షరాలా గియుయన
నాలుఖుదెఫఫలు వేసేశాడు నెతిుమీద.
ఄభలోుపెట్టాడు
తిజృతూ
దెఫఫమీద
చ్ందుయడు. దెఫఫగా
ఐదో దెఫఫ వేమఔభుందే గింగిరాలు తియుఖుతూ వచిచ తగిలింది వాయుణి విసరిన ఫండరాయి. భూడుభూయల ఎతుు,
తొమిభదిభూయల పొడవు ఈనన అ
భీఔయ పారణికి తటుాకోవటం ఄసాధమమైపోయింది. ఎదిరించే అలోచ్నని వియమించ్ుకుని ఄఔవృడ నించి పారిపోయే యమతనం చేసంది. భూడు ఄడుఖులు కూడా వేమఔభుందే ఖురిచ్ూస మడమీద వేశాడు చ్ందుయడు ఫలమైన వేటు. చిచ చిరిచింతకొభభ విరిగిపోయినటుా ఛటభని
శఫాం
అకరిసారిగా
చేసూు
బావుయుభని
విరిగిపోయింది ఔ
దాని
విఔృతశఫాం
మడ చేస
ఎభుఔ.
భుందుకు
డపోయింది ఄది. లావుగావునన భరో ఫండరాయిని టుాకుని దాని దగివరికి దుభుఔబోతునన వాయుణి చెయిమ టుాకుని అపేశాడు చ్ందుయడు. “దాని ని ఄయిపోయింది వాయుణీ.... చ్చిచ సవరావనికో, నయకానికో వెళ్ళుపోయింది. నువువ సిమితంగా నిలఫడు.... భుందు అ ఫండని ఄవతల పారేయ్” భృదుసవయంతో అమకు చెపాడు. ఄజృడు, అ భువవనెనల మకం ఆఔ లేచి తియుగాడ లేదని నిశచమంగా
తెలిసన
తయువాత
తగివపోయింది
వాయుణిని
అవరించ్ుకుని ఈనన అవేశం. వెంటనే ఖుయుుకు వచాచయి అమకు తన శారీయఔ బాధలు. “దాహం వేస్ుంది. ఔళ్ుు తియుఖుతునానయ్” ఄంటూ భళ్ళు నేలమీద చ్తికిలఫడపోయింది. చేతులోునే ఈనన చెటుాకొభభని ఄవతలికి విసుయుతూ చియునవువ నవావడు
చ్ందుయడు.
డతాయ్...
ఄతనికి
నవివనజృడు
ఄతని
తెలిమకుండానే
ఫుఖవలు
ఔళ్ుు
సొటాలు
ఄయభూతలుగా
భూసుకుంట్టయి. ఄలాగే చ్ూసూు ఈండపోవాలని ఄనిపసుుంది ఎవరికైనా. ఆజృడు మాతిం ఄలా ఄనిపంచ్లేదు వాయుణికి. “చ్చిచపోతునాననురో
దేవుడో
ఄని
నేను
దేబిరిసుుంట్ల
ధవజసుంబం మాదిరి నిలఫడ చిలఔనవువలు నవువతునానవ.. నీకు ఄసలు భతిలేదు....” చివాటుు మొదలుపెట్ాంది. నవువతూనే పొదలోుకి పోయాడు చ్ందుయడు. ది నిమిషాల తయువాత ఔనిపంచింది ఔ నీట్ఖుంట.
అగి అగి వీసుునన చియుగాలుల తాకిడకి ఄలలు రేఖుతునానయి ఄందులో. ఄయచేయి వెడలున విచ్ుచకుని ఄందంగా ఔనిపసుునన తాభయజౄలు,
వాట్కి సంఫంధంచిన అకులు ఄనీన ఈయామలలు
ఉఖుతునానయి అ ఄలల మీద. ఫమట్కి చెఔపోయినా చ్ందుయడ గంతు కూడా ఎండుకుపోయినటుాగానే ఈంది.ఎదుట ఔనిపంచిన జలాశయానిన చ్ూడగానే యుఖు యుఖున పోయి అ నీట్లో దూకాలనన కోరిఔ ఔలిగింది ఄతనికి. ఄయినా సరే తొందయడలేదతను.... నెభభదిగా నీట్ ఄంచ్ును సమీపంచి, దణహసాునిన నెభభదిగా ఄతి నెభభదిగా జ్యచాడు. ఛటభంటూ నీట్ని చీలుచకుని అ చేతిని టుాకోబోయింది విఔృతయూంలో ఈనన ఔ భఔరి. ఄటువంట్
యమాదం
ఏదో
ఔట్
ఈండ
వుండవచ్చని
భుందుగానే ఉహంచి ఈండటం వలు వేఖంగా చేతిని వెనకివృ లాగేసుకునానడు చ్ందుయడు. దొయఔవృ దొయఔవృ ఔ మానవుడ చేయి దొయఔనే దొరికిందనన సంతోషంతో పెైకి లేచిన భఔరికి నిరా శే మిగిలింది. తిరిగి నీళ్ులోు డన
తరావత ఄలవాటు యకాయం ఄడుఖు భ్యఖంలోకి వెళ్ళుపోలేదు ఄది. టకా ఔతుుల వంట్ కోయలనీన ఫమట్కి ఔనిపంచేటటుా ఆంత లావున నోట్ని తెరిచి ఫహుకూయయంగా చ్ూసంది ఄతనివంఔ. ఆట్కే ఔ పారణానిన ఫలితీసుకుని వునానను. వెంటవెంటనే నినునకూడా చ్ంప జీవహంస చేమటం నావలుకాదు... నీ జోలికి నేను రాను, నా జోలికి నువువ రాకుండా వుంట్ల చాలా సంతోషిసాును” ఄంటూ ఖఫఖబా ఆంకో ఔవృకి ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు. భూడు బాయల దూయం ఄతనిన ఄనుసరించింది అ భఔయం. ఄతను నీట్లో ఄడుఖుపెటాటం జయఖదని నిశచమం ఄయేమసరికి నిరాశగా వెను తిరిగింది. ఄటువంట్
రిణాభం
కోసమే
ఎదుయు
చ్ూసుునానడు
చ్ందుయడు. ఄది వెనకివృ భయలిన భయుక్షణం,
దగివరోు వునన
తాభరాకులు రండంట్ని జృటుాకువృన తెంపాడు. మిఠాయి పొటుం మాదిరిగా చ్ుట్ా నీట్ని నింజృకునానడు. తను మోసపోయినటుా ఖయహంచి పొడవాట్ తోఔతో నీట్ని దఫుఫన బాదుతూ భళ్ళు ఄతనికేస వచిచంది అ భఔయం. మాటలు
రాఔపోయినా దాని ఔళ్ులోు ఔనిపసుునన కోోధభ్యవాలిన ఖభనించి తనలో తను నవువకుంటూ వెంటనే వెనకివృ ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు. “భుషిా భూడు దోసళ్ు నీళ్ుు తీసుకురావట్టనికి ఆంతసేపా? నీకు
ఄసలు
ఎదుట్వాళ్ు
బాధలిన
ఖురించి
ట్ాంచ్ుకోవటం
చేతకాదా?” తాభరాకుల దొనెనలో వునన నీయు లికిపోకుండా జ్యఖయతుగా వసుునన ఄతనిన చ్ూస ఄమోభయుతలిులా ఄరిచింది వాయుణి. “ఎకువృవగా ఄరిసేు గంతు చినిగి, శఫాపేట్ఔ పాడయిపోతుంది. శాశవతంగా భూఖతనం వచేచసుుంది. నోయు భూసుకుని తాఖు. కాసని నాకు కూడా మిఖులుచ” తాభరాకుల దొనెనను ఄందిసూు చెపాడు చ్ందుయడు. “నోయు భూసుకుని నీళ్ుు ఎలా తాఖుతారోయ్? నీకు ఄసలు ఫుదిధలేదు” ఄంటూ ఖుటఔలేసంది వాయుణి. “చాలా యుచిగా వునానయ్. నువువ ఄఔవృడే తాగి రావాలిసంది. ఎందుకు తాఖలేదు?” ఄంటూ అకరోు నాలుఖు ఖుటఔల నీట్ని మిగిలిచ ఄతనిఔందిసూు ఄడగింది. ఏభయుపాటుగా
వుంట్ల
ఎగిరి
చెయిమటుాకోవట్టనికి
సయవసదధంగా వునన భఔరిని ఖురించి అమకు చెలేదు చ్ందుయడు.
“ఆట్కే చాలా అలసమం ఄయిపోయింది. ఖుయువుగాయు భనకోసం అందోళ్నడుతూ వుంట్టయు... వెంటనే ఫమలుదేయఔపోతే చీఔట్ డపోతుంది.
చీఔట్లు
దారితపాభంట్ల
ఎటు
పోతామో
తెలుసుకోవటం ఔషాం” ఄంటూ పారణాలు వదిలేసన భహా వామఘ్రరనిన ఄమాంతం పెైకతిు బుజంమీద వేసుకునానడు. “దీనిన హతమాయచటమే భుకమం. భనవెంట తీసుకుపోవాలిసన ఄవసయం ఏమాతిం లేదు” వచిచన దారినే వెనకివృ వేఖంగా నడుసూు ఄననది వాయుణి. “ఖుయువుగాయు గాని, ఖుయుతినగాని ఏమీ ఄనుకోయు. భనం చెపంది
విని
సంతోషిసాుయు.
భన
సహాధ్యమములు
కొందరికి
ఄనుమానజృ రోఖం వుంది. ఒ ట్టాన నభభయు” అమ వెనకే ఄడుఖులు వేసూు చెపాడు చ్ందుయడు. “వాళ్ుు నమిభతే భనకేమిట్, నభభఔపోతే ఏమిట్? భనం చేమవలసన నిచేసేశాం. ఄది చాలదా?” సూట్గా ఄతనివెైజృ చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. “చాలదు. హరిహయజృయంలో జరిగే వసంతోతసవాలకు భనం వెళ్ళులంట్ల ఇ కూయయభృఖం భయణించినటుు ఄనుమానం లేకుండా
ఄందరి తెలియాలి. ఄలా తెలియాలంట్ల సాక్షమం వుండాలి” చెపాడు చ్ందుయడు. వసంతోతసవాల యసకిు వచేచసరికి అనందంతో ఄయభూతలు డాాయి వాయుణి ఔనులు. “ఎనిమిది సంవతసరాల నించీ ఇ ఄడవిలో వుంటూ నాఖరిఔతకు దూయంగా ఫతుకుతునానం. విదామభ్యమసం పేయుతో ఎనెననోన ఄనుబూతులను, ఄనుబవాలను కోలోతునానం.... వసంతోతసవాలలో
పాలుంచ్ుకోవటం
ఄంట్ల
నా
భనసుస
ఈపొంగిపోతుననది” తనభమతవంగా చెపంది ఄతనికి. అ మాటలు ఖుయుదేవులుగాని, ఖుయుతినగాని వినటం జరిగితే ఎలా సందిసాురో ఉహంచ్ట్టనికి యమతినసూు సాధమమైనంత వేఖంగా ఄడుఖులు వేమడం మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. *** ఫండ చ్కాయల వంట్ పెదా పెదా ఔళ్ుతో, ఔతుుల మాదిరి ఔనిపంచే కోయలతో, యభ బమంఔయంగా ఔనించే విఔృత సవయూం భుందు నిలఫడ ఖుపళ్ుతో వెదజలాుడు వారిికుడు సుజృ, కుంకుభలిన. “లుకు తల్లు.... నీ ఫంగాయు నోట్ని తెరిచి మా భహారాజు ఫతుకును ఖురించి భంచి లుకులు లుకు” ఄంటూ ఄరిధంచాడు.
“యఔుజృ
వాసన
చ్ూపంచ్కుండా
లఔభంట్ల
ఎలా
లుకుతాయురా? అఔలి ఄధఔంగా వుంది. అహాయం లేనిదే మాట ఫమట్కి రాదు” ఈననటుుండ వినవచాచయి అ మాటలు అ అకాయం నోట్నించి. “తీసుకుయండరా... ఫలి జంతువులిన డేస ఇడుచకు యండ” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో తన ఄనుచ్యులకు చెపాడు వారిికుడు. నలుగా నిఖనిఖ మరిసే శరీరాలతో పెదా భట్ాఖుటాలాు ఔనిపంచే ఄడవిదుననలు అరింట్ని ఄతి యమతనం మీద ఄఔవృడకి లాకువృ వచాచయు ఄతని ఄనుచ్యులు. భూడు
భూయల
పొడవునన
ఫలికడావనిన
టుాకుని
చెలరేగిపోయాడు వారిికుడు. ఛట్టఛట్టభని తెగి విఔృత సవయూజృ పాదాల దఖవయ డపోయాయి అ జీవాల తలలు. ఎయయట్ యఔుం ఔవృసారిగా చివువన పెైకి ఎఖస అ అకాయజృ పాదాల చ్ుటూా డంది. “ఆచాచను తల్లు. ఫలి ఆచాచను... పెదవులు తడుజృకుని మాకు భంచిమాటలు చెజృ....” కడావనిన కిందపెట్ా చేతులు జోడసూు ఄడగాడు వారిికుడు.
“నాకు భంచి ఔనిపంచ్టం లేదురా... భృతుమవు ఔనిపస్ుంది... సంహాసనం మీద కూయుచనన మీ చ్ఔివరిు జుటుా టుాకుని కిందికి లాఖటం గోచ్రిస్ుంది” ఈననటుుండ మాట్టుడంది అ విఔృతయూం. భనసుస
ఈపొంగిపోయే
తీప
మాటలు
వినవసాుమని
ఎదుయుచ్ూసుునన వారిికుడ ళ్ుు చ్లిగాలి వీచినటుా జలదరించింది. “ఎవయు? సయవం సహా చ్ఔివరిు, ఔలిగినవాడు,
ఄసమాన శౌయమసాహసాలు
ఇ వారిికుడని ఄమితంగా ఄభమానించేవాడు
ఄయినటువంట్ బుజంఖ బూతిని సంహాసనం మీది నించి కిందికి లాఖఖల మొనగాడు ఎవడు?” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో ఄడగాడు. “బుజంఖ బూతేకాదు - కాలం ఔలిసరాఔపోతే బూమిని మోసే అదిశేషుడు కూడా ఄవమానాలపాలు కావాలిసందే... విధ లిఖితానికి తలవంచాలిసందే” చెపందా అకాయం. “వీలుకాదు.... ఇ వారిికుడు ఫతికివుండగా ఄలా జయఖట్టనికి ఄసలు వీలు లేనేలేదు... సభసుమైన జౄజలు చేసాును.... సయవశకుులిన అవాహన
చేసాును.
అయు
నూరైనా
సరే
యంచ్ుకుంట్టను” అవేశంగా ఄనానడు వారిికుడు.
నా
చ్ఔివరిుని
“జయఖబోయేది చెభని ఄడగావు. చెపాను. నభభటం, నభభఔపోవడం నీ ఆషాం... నాతో ని ఄయిపోయిందా?” ఄడగిందా ఔంఠం. “అయు జీవాల ఈసుయును దిఖమింగి ఄజృడే వెళ్ళుపోతానంట్ల ఎలా? ఎవరివలు అ యమాదం వసుుంది? ఎలా వసుుంది? వివరాలు చెజృ” ఄడగాడు వారిికుడు. “చాభంతిచామ మేను.... నవివతే సొటాలుడే ఫుఖవలు. ఎదిరిసేు ఄధఃపాతాళ్ళనికి
సాఖనంపే
ఫలిషాభయిన
హసాులు...
వెనకాల
సననజ్యజ తీఖవంట్ నారీభణి.... వివరాలు ఔనిపంచ్టంలేదురా... ఆట్కి
ఆవే
అకరి
మాటలు....”
య గా తీవం
అలోచించి
మాట్టుడుతుననటుా అగిఅగి చెజృకొచిచందా అకాయం.... “ఄసంబవం....
ఄతి
ఫలసంనునడయిన
నా
చ్ఔివరిుని
సాధ్యయణమైన వీయుడు ఎదిరించ్టం ఄసంబవం.... వాడవెనుఔ ఔ అడది వుంట్ల - నా చ్ఔివరిు వెనుఔ మంతి తంతి భంతి విదమలోు మొనగాడనయిన నేను వుంట్టను....” చెపాడు వారిికుడు. “నువువ కాదు, నేను వెనుఔ నిలఫడనా జయుఖబోయేది ఏదో జరిగే తీయుతుంది. ఄఔిభ ఔృతామలతో, భదమాతసరామలతో క్షణక్షణం
రోజురోజు నిభుష నిభుషం భహా పాఔృతామలు కావిసూు చెడుకు యతియూంగా తయాయవుతునన మీ బుజంఖ బూతికి చాలా దగివరోునే వుననది తనం...” ఄంటూ మాటలిన అపంది అ యూం. ఆంకా ఏదో చెజృతుందని ఉపరి బిఖట్ా ఎదుయు చ్ూశాడు వారిికుడు. ఎంతసేట్ మాట్టుడఔపోయేసరికి,
విరీతభయిన
అలోచ్నలతో ఔవృసారిగా భుడుతలు డంది ఄతని నుదుయు. “ఆంకా కొనిన భహషాలిన ఫలి ఆచిచ ఆంకోసారి అవాహన చేమండ దొరా” నెభభదిగా తన ఄభపారయానిన వెలుడంచాడు ఄతని ఄనుచ్యులోు ఔడు. “ఄది వీలుడని నిరా... ఄమావాసమ ఄషాభఖడలో వుననజృడే భనకి ఄందుబాటులోకి వచేచ శకిు ఆది. మాభూలు సభయాలోు భహషాలనే కాదు,
భన తలలిన నరికి ఫలిగా ఆచిచనా నెనతిు
లుఔదు...” ఖట్ాగా నిటూాయుసూు వివరించి చెపాడు వారిికుడు. “భరి ఆజృడు భన ఔయువమం ఏమిట్? వినిపంచిన మాటలిన తీసుకుపోయి
చ్ఔివరిు
ఄడగాడు అ వమకిు.
చెవులకు
చేయవేమటమేనా?”
వెంటనే
తనను సంహాసనం మీదినించి కిందికి లాగే మొనగాడు ఔడు బూమి మీద వునానడని తెలిసన భయుక్షణం చ్ఔివరిు మొకంలో ఎలాంట్ మాయు వసుుందో ఉహంచ్ుకునేసరికి చ్చని వేపాకులు కొనిన నమిలినటుా యభ చేదుగా తయాయయింది వారిికుడ నోయు. సభ్య సంహాసనం
బవనం మీది
దదారిలిుపోయేటటుు నించి
లేసాుడు,
పొలికేఔలు తన
చేతికి
పెడుతూ ఎలుజృడు
ఄందుబాటులో వుండే కడావనిన తీసుకుని “వదుా.... ఇ మాటలిన భనం అమనకి చెవదుా” తనకు తెలిమకుండా బిఖవరిగా ఄరిచాడు వారిికుడు. “రాబోయే వసంతోతసవాలకు హరిహయజృయం వెళ్ళులని చ్ఔివరిు అకాంక్ష. రాజధ్యని వదిలి ఎఔవృడఔయినా ఫమలుదేరేభుందు భంచి చెడులు చ్ూడభని భనకి వయుమానం ంపంచే ఄలవాటు అమనది. భరి ఆజృడు ఏభని చెపాలి?” ఄడగాడు అ ఄనుచ్యుడు. “ఄంతా
భంచే
జయుఖుతుందని
చెపేసేు
సరిపోతుంది...
సంహాసనం మీదినించి డపోవడం ఆట్కిజృడు జయఖబోవడంలేదు ఔదా...
అ
సభమం
అలోచించ్ుకోవచ్ుచను”
వచేచ
లోల
ఈననటుుండ
ఏదో
ఔ
పెదవులు
ఄనుకుంటుననది ఫమటపెట్టాడు ఆంకో ఄనుచ్యుడు.
ఈపామం
విప
తను
“అ అటలు చ్ఔివరిు భుందు సాఖవురా... జయఖబోయే చెడును చెటంతోపాటు సంతోషిసాుడు...”
అ
రిసితిని
యఔయకాల
తపంచ్ుకునే అలోచ్నలతో
మాయవం
చెపేసేు
సతభతభవుతునన
వారిికుడు వెంటనే ఄనానడు. “ఄయితే ఆజృడు భభభలిన ఏం చేమభని మీ అజఞ? ” ఄడగాడు మొదట్ ఄనుచ్యుడు. “భన కాలపశాచి విఖయహం పాదాల దగివయ కాలకూట విషానిఔంటె బమంఔయమైన భంతారలు లిఖించ్ఫడన భంతిం ఖయంథం వుంది. దానిన తీసుకుయండ....” వెంటనే ఔదలబోయిన ఄనుచ్యులిన భళ్ళు తానే చేతులు తట్ా వెనకివృ పలిచాడు. “ఫలి కావాలని ఄంటుంది కాలపశాచి. ఖయంథఠనం చేసన తరావత ఆసాుభని వాగాధనం చెమమండ” ఄని చెపాడు. తలలు ఉప అ భందియంలోనించి ఫమట్కి రిగెతాుయు వాళ్ుు. *** “భూడు భూయల ఎతుు,
తొమిభది భూయల పొడుఖు....
ఄబోఫ.... దీనిన మానవమాతుయడు ఎవయూ వధంచ్లేయు. ఄది కూడా
సరైన అముధం లేకుండా వట్ా చెటుాకొభభతో డగటాడం - నాకు నభభఔం లేదు.” అశయభం వెలులవుండే ఔ ఫండరాయిమీద చ్ందుయడు డవేసన భహావామగరజృ శరీరానిన ఄదేనిగా చ్ూసూు నాలుఔ చ్రించాడు ఈనభతుుడు. ఄతని ఄసలు పేయు ఄదికాదు. ఄయినా ఄందయూ ఄతనిన ఄలాగే పలుసాుయు. ఄతను మాట్టుడతే మౌనంగా నిలఫడ వింట్టయు. ఎందుఔంట్ల
ఄతను
సామానుమడు
కాదు,
పాంచాలరాజ్యమనికి
కాబోయే భహారాజు. “నువువ చెపంది నిజమే మితిమా... ఄసలు జరిగింది ఏమిటంట్ల ఇ దుషాభృఖం భన చ్ందుయడ మీదికి లంఘంచే సభమంలో ఄఔవృడకి కొందయు వనదేవతలు వచాచయు. పాంచాల రాజ్యమనికి
కాబోయే
చ్దువుకుంటునానభని
భహారాజు వారికి
నేను
ఈనభతుుల చెపాను.
వారితో వెంటనే
ఔలిస వారి
చేతులోునించి మయుజృలు ఫమటకువచిచ దీనిన ఄంతం చేసేశాయి” ఎవరి తెలిమని భహాయహసామనిన ఫమటపెడుతుననటుాగా మొకంపెట్ా చెపంది వాయుణి.
“మితిమా.... వాయుణి నినున వెకివృరిస్ుంది” ఄందయూ పకువృన నవవడంతో ఈనభతుుడ చెవిలో ఄదే విషయానిన ఉదాడు ఄతని సేనహతుడు ఔతను. ఎయయఫడపోయాయి ఈనభతుుడ ఔళ్ుు. ఖట్ాగా బిఖుసుకునానయి పడకిళ్ుు. టటభని శఫాం చేశాయి దంతాలు. “ఏం జయుఖుతోంది ఆఔవృడ?” ఖంభీయంగా వినవచిచంది ఈతల భహరిి ఔంఠం. భంతిం వేసనటుాగా మామమైంది ఈనభతుుడ అవేశం. ఄసలు కోం ఄంట్ల ఎలా ఈంటుందో తెలిమనటుు ఄమామఔంగా చ్ూసూు నిలఫడపోయాడతను. ఄతనిన భరింతగా అటలు ట్ాంచ్ట్టనికి సంసదుధరాలై ఈనన వాయుణి కూడా నిలుచ్ుండపోయింది ఏమీ ఎయుఖనిదానిలా. యభ శాంతభూరిు మాదిరిగా ఔనిపంచే ఈతలభహరిిలో ఄణిగిభణిగి ఈంటుంది దాయుణమైన కోం. అశయభ నిమమాలకు వియుదధంగా నడుచ్ుకునాన, ఄనవసయమైన గడవలకు కాయణమైనా,
అ ని చేసనవారి మీద ఄగినహోతిం మాదిరి వియుచ్ుకుడతాడామన. శిక్ష
ఔఠినంగా
ఈంటుంది.
కోవృసారి
అశయభ
ఫహషావృయం
విధంఫడవచ్ుచ. ఈతల భహరిి అశయభంలో నుంచి ఫహషవృృతుడెైన విదామరిధకి విదమను నేరే సాహసం ఎవయూ చేమయు. నియక్షయ కు మాదిరి ఫితుఔవలసందే. బిఖుసుకుపోయిన
తన
అఖభనానిన
విదామయుిలందరి
ఖభనించి వంకా
శిలా చాలా
విఖయహాలాు నిశితంగా
చ్ూశాడామన ఆజృడు. “ఄసలు ఆఔవృడ జయుఖుతుననదేమిట్?” ఄడగాడు. “ఄదీ... ఄసలు విషమం ఏమిటంట్ల.... భన చ్ందుయడు” తడఫడకుండా
ఈండట్టనికి
విశవయమతనం
చేసూు
మాటలు
మొదలుపెట్టాడు ఔ విదామరిి. ఄంతలోనే ఖుయువుగారి చ్ూజృ భహా వామగరజృ శరీయం మీదికి భయలాయి. “ఄరరే.... ఆది సుభోది యవతాల భధమ సంచ్రించే దుషా దురాభయవజృ జీవి. చ్యభం చాలా భందంగా ఈంటుంది. మాభూలు అముధ్యలతో దీనిన నిరిజంచ్టం ఔషాం... మడ ఎభుఔ విరిగితే త
దీని పారణాలుపోవు” అశచయమంగా మాట్టుడుతూ భరికొంచెందఖవరికి పోయి భరింత నిశితంగా చ్ూశాడు ఈతల భహరిి. “ఄదే జరిగింది ఖుయుదేవా! భన చ్ందుయడు ఔ సామానమమైన చెటుాకొభభతో దీని మడని విరిచేశాడు” ఎంత బిఖటుాకునాన ఄణిగివుండని ఈతాసహంతో చెపంది వాయుణి. వాయుణి
చెపనదానికి
సంతోషంగా
తల
ఉవలసన
ఖుయుదేవుడు చ్టుకువృన తలతిప సూట్గా చ్ూశాడు
అమ
మొకంలోకి. “ఎఔవృడో ఄడవిలో చ్ందుయడు చేసన గనకారామనిన ఖురించి నీకలా తెలిసంది?” ఔనులు చిట్ుసూు ఄడగాడు. అ మాటలకు బితుయపోయింది వాయుణి. సరైన సమాధ్యనానిన అమ
వెతుకోవృఔభుందే
ఔలించ్ుకునానడు
ఈనభతుుడ
ఔవృనే
నిలఫడవునన ఄతని జతగాడు డంబకుడు. “వాయుణికి తెలిమఔపోతే ఆంకవరికి తెలుసుుంది ఖుయుదేవా? భఖ రాముడలాగా ఄతనితో ఔలిస చెటువెంట్ట,
జృటాలవెంట్ట
తియఖటమే అమ ని. తన తోట్ విదామరిినులు చేసే నులేమీ అమగాయు చేమయు” కోయగా చ్ూసూు తన ఄఔవృసునంతా వెలిఖయకావృడు.
తాట్టకు భంటమాదిరి శయవేఖంతో ఖుయుదేవుడని కోం అవరించ్ు
కుంటుందనీ,
తిరిగినందుకు
వాయుణిని,
వెంట
తియఖనిచిచనందుకు చ్ందుయడనీ దాయుణభయిన శిక్షకు ఖురిచేసాుడని అశించాడు ఄతను. ఄయితే కోం తెచ్ుచకోవట్టనికి ఫదులు చిననగా
నవివ,
వాయుణి
బుజ్యనిన
అపామమంగా
తట్టాడు
ఈతలభహరిి. “బవిషమత్ తరానికి మాయవదరిివి.... స్త్ుీలు వంటని, ఆంట్నికి త భరందుకూ నికిరాయని యవచించేవాళ్ు నోళ్ుు భూయించ్ఖల ధీయురాలివి. నాకు చాలా సంతోషభయింది వాయుణీ...” ఄంటూ మచ్ుచకునానడు. అశించినది జయఖఔపోవడంతో నివెవయపోయాడు డంబకుడు. “ఄదేమిట్ ఖుయుదేవా? వివాహంకాని ఔ ఔనెనడుచ్ు రాయి భఖవాడతో
ఔలిస
ఄడవిలో
చాయుు
చేమట్టనిన
మీయు
సభరిిసుునానరా?” అశచయమంగా ఄడగాడతను. “అడా-భఖ తేడాలు ఔనిపంచ్కూడని యదేశం ఆది. మీయందయూ విదామయుిలు. మీయు వచిచనని జౄయుయేమంత వయకూ ఄంతే... విదామభ్యమసానిన జౄరిు చేసుకుని మీ మీ నెలవులకు వెళ్ళున తరావతనే
జ్యతిభేదాలు... ఄయిమైందా?” నొసలుభుడవేస చ్ూసూు ఄనానడు ఈతలభహరిి. భరొఔవృమాట తన నోట్నించి ఫమట్కి వెలువడతే రిసితి తనకు జౄరిు యతికూలంగా మారిపోతుందనన ఄనుమానం వెంటనే ఔలిగింది డంబకుడకి. “ఄలాగే ఖుయుదేవా... మీయు ఎలా చెపతే ఄలాగే. ఎజృడు చ్ూసనా ఇ వాయుణి చ్ందుయడ వెనకాలే తోఔమాదిరిగా తియుఖుతూ ఈంటుందని
తభకు
తెలిమయచ్టమే
నా
ఈదేాశమం.
వేరే
ఏమీకాదు....” చినన ఔంఠంతో చెప అ తరావత తలవంచ్ుకునానడు. ఄతనిన ఖురించి భరిచపోయాడు ఈతలభహరిి. “నీ సాహసానికి చాలా సంతోషభయింది చ్ందార” ఄని చ్ందుయడతో అపామమంగా ఄనానడామన. “వాయుణి
సహామం
లేఔపోతే
దీనిన
చ్ంటం
నావలు
ఄయివుండేది కాదు ఖుయుదేవా.... లావుపాట్ ఫండరాళ్ుతో తను దీనిన ఄమితంగా బదయకొట్లాసంది. ఖురిచ్ూస మడ మీద కొట్లా ఄవకాశం నాకు ఄందువలునే లభంచింది” వినమంగా చెపాడు చ్ందుయడు.
“వాయుణి తెగింజృ ఎటువంట్దో నాకు తెలుసు. ఏది ఏమైనా భన అశయభం మీద ఖఫట్ానటుా యవరిుంచిన ఇ దుషాభృగానిన ఄంతమొందించి
చాలా
భంచిని
చేశాయు
మీరిదాయూ...
హరిహయజృయంలో జయఖనునన భంతోరతసవాలను చ్ూడట్టనికి మిభభలిన ఆదారినీ ంపసాును. సంతోషమేనా?” చ్ూసూు ఄడగారామన. నేతి కాఖడా మాదిరి వింతగా యకాశించింది వాయుణి వదనం. అ ఄవకాశం ఏదో తభకే లభంచినటుు పెదాగా చ్టుు కొట్టాయు కొంచెం ఄవతలగా నిలుచ్ుని ఈనన ఆతయ విదామరిినులు. ఫండరాయిమీది భహా వామగరజృ శరీరానిన తీసుకుపోయి అశయమానికి దూయంగా ఄడవి పొదల భధమ కననం చేసయభభని ఈనభతుుడకి, ఄతని సేనహతుడు డంబకుడకి అజఞ ఆచాచడు ఈతల భహరిి. “పాంచాల సంహాసనానిన ఄధషిాంచే భహతుయ వమకిువి,
నీకు
ఆటువంట్ నీచ్కారామనిన ఄగించ్డం నాకు భహా బాధగా ఈంది. చేమనని చెపెయ్ మితిమా” సేనహతుడ చెవిలో ఖుసఖుసలాడాడు డంబకుడు.
కాని ఄట్కే అలసమమైపోయింది. అజఞ ఆచిచన భయుక్షణం అశయభంలోకి ఫమలుదేరాడు. ఈనభతుుడ మొకంలో ఔదలాడుతునన భ్యవాలను చ్ూడలేదు. *** “ఫలికావాలిరా... ఫలి ఔళేఫరానిన ఔళ్ుచ్ూడనిదే భంతి ఖయంథం మీద మీయు చేతులు వేమలేయు... పొండ ఄవతలికి” చాలా ఔఠినంగా హచ్చరించింది కాలపశాచి - తన ఎదుట్కి వచిచన వారిికుడ ఄనుచ్యులిన. పెదా లోహభ్యండంలాగా ఔనిపంచే ఈదయం - వెలఖళ్ు మాదిరిగా పెదాగా వునన ఔనులు - బుజ్యలమీదికి యుచ్ుకుని వునన బియుసైన శిరోజ్యలు - దునెైన కోయలు - పెదా పెదా చెవులు - భుంగాళ్ు మీద కూయుచని వుననది అ విఖయహం. చ్లనం లేని అ బొభభలో మాటలు ఎలా వసుుననయోమ వారిికుడ ఄనుచ్యులకు ఄయిం కాలేదు. “వెళ్ళుపొభభంట్ల వెరియమొఖాలతో ఆఔవృడే నిలఫడతారేమిట్రా? వెళ్ళుపొండ.
అలసమం
చేశాయంట్ల
మిభభలేన
ఫలి
ఔఫళ్ళలుగా
స్త్వఔరిసాును” ఆంకోసారి హంఔరించింది అ విఖయహం. ఖజఖజ
వణికిపోయాయు వాళ్ుు. తభకు తెలిమకుండానే ఄడుఖులు వెనకివృ వేశాయు. “ఫలి కావాలంట్ల ఖుయువుగారినే ఄడగాలి. ఖయంథఠనం జౄరిు ఄయిన తరావతనే ఫలి తతంఖం. ఄంతేనట” ఄతి యమతనం మీద తన బయానిన ఄదుజృలో పెటుాకుంటూ చెపాడు ఔ ఄనుచ్యుడు. “అ మాటలేవీ నా దగివయ చెలువు. ఔంకాళ్ మాంతిికుడు యచించిన క్షుది భంతి ఖయంథానికి నేను కాలా.... ఫలి ఔఫళ్ళనిన ఔనులారా చ్ూడనిదే మీ ని జయఖదు. వెళ్ళుపోండ” భరోసారి చెపంది కాలపశాచి బొభభ. అలసమం చేమకుండా వెనకివృ రిగెతాుయు వాళ్ుు. జౄజ్య భందియంలోనించి ఆవతలికి వచిచ ఄందంగా ఄలంఔరించ్ఫడ వునన ఔ భందియంలో భదిరాపానం చేసుునానడు వారిికుడు. సననగా, పొడుగావ వునన ఫంగాయు పాతిలోకి భదియను వంప సవమంగా చేతులకు ఄందిస్ుంది ఔ ఄందాల సుందరి. “భంతిఖయంథం ఏదిరా? ఆటు ఆవవండ” సఖం భతుు తలకు ఎఔవృటంతో
భుదా
మాటలతో
ఄనుచ్యులను
లుఔరించాడు
వారిికుడు. ఎందుకైనా భంచిదని అయు ఄడుఖుల దూయంలో నిలఫడ కాలపశాచి చెపన మాటలిన ఄతనికి వినిపంచాయు వాళ్ుు. దూయంగా నిలఫడటమే చాలా భంచిదయింది. ఫెడీభని తనానడు వారిికుడు తన ఎదుట వునన ఔ చెఔవృ ఫలుని. గింగిరాలు తియుఖుతూ గాలిలోకి లేచి, అ భందియజృ గోడకు కొటుాకుననది ఄది. భుఔవృలు భుఔవృలుగా విరిగిపోయింది. దగివరిగా నిలఫడ వుంట్ల తభలో ఎవరో ఔరి శరీయం కూడా ఄదే మాదిరి తయారై ఈండేదని ఖయహంచి, కొంచెం వెనకివృ జరిగాయు వాళ్ుు. “పలిచినజృడువచిచ, చెపన నిని చేమవలసన ఔ ఄయబఔజృ పశాచానికి
ఄంత
తలపొఖరా?
నా
మాటనే
ధఔవృరిసుుందా?
చ్ూసాును” ఄంటూ లేచాడు వారిికుడు. ఄతను ఄవతలికి పోగానే, ఄతని అసనం ఔవృన నిలఫడ వునన ఄందాల సుందరిని ఄరిధంచి తాభు కూడా కాసుంత భదిరాను యుచి చ్ూడవచ్చని పొయపాటున కూడా ఄనుకోలేదు ఄతని ఄనుచ్యులు. ఎందుఔంట్ల మాభూలు మానవ మువతి కాదు అమ.... కాలపశాచి మాదిరి ఔయవృశ సవయంతో మాట్టుడే బూతాల రాణి.
“యండ... దఖవరికి వచిచ మీయు భదియ జృచ్ుచకోండ” వారిికుడు అ భంది యంలోనించి ఫమట్కిపోయిన భయుక్షణంలో వారిని అహావనించింది అమ. వారిికుడ కోపానిన చ్ూసనట్ ఔంటె దింతలు ఎకువృవగా బమడాాయు
వాళ్ుు.
ఔవృమాటకూడా
మాట్టుడకుండా
కూడఫలుకువృననటుా ఔలిసఔటుాగా అ భందియంలో నించి వేఖంగా ఫమట్కి రిగెతాుయు. ఖలఫడ నవువతూ నిలుచ్ునన చోటునే మామమైందా సుందయ యూం. తెలుట్ పొఖమాతిం ఔనిపంచింది. రండుక్షణాల తరావత ఄదీ ఄదృశమమై పోయింది. “భంతి తంతారలోు భహా నేయరి ఔదా! భనం కూడా అ విదమలిన నేయుచకుని
హాయిగా
ఫతఔచ్చని
అశడాాం....
ఄనునితమం
ఄంట్పెటుాకు తిరిగే భనలేన చ్ంప తినట్టనికి చ్ూసుునానయి ఆఔవృడ శకుులు. ఆలా ఄయితే ఎలా?” భందియం వెలుల ఔ దావయం దగివయ నిలఫడుతూ సహచ్యులతో ఄనానడు ఔ ఄనుచ్యుడు. “భంతి శకుుల తీరే ఄంత... భన జ్యఖయతులో భనం వుండాలి... ఫలి
ఆవవందే
భంతిఖయంథానిన
ఫమట్కి
ంనని
కాలపశాచి
కండతంగా చెపన మాటలిన భరిచపోయారా? అవాహన చేస ఔ యూపానిన యసాదించిన వారిికులవారికే ఎదుయు చెజృతోంది ఄది... భనం
ఎంత?
భన
ఫతుకులు
ఎంత?”
జరిగినదంతా
తలుచ్ుకుంటూ చెపాడు రండో ఄనుచ్యుడు. “వారిికుల వాయు ఏం చేసుునానరో?” తన భనసులోని మాటని ఫమటపెట్టాడు భూడో ఄనుచ్యుడు. “ఏదో ఔట్ చేసూునే వుంట్టయు..... ఄవసయం ఄనుకుని వుంట్ల భనలిన
వెంటయభభని
పలిచి
వుండేవాయు.
పలవలేదు
కాఫట్ా
భనఔనవసయం” ఄంటూ నిలఫడన యదేశంలోనే చ్తికిలడాాడు మొదట్ ఄనుచ్యుడు. మిగిలిన వాళ్ుు కూడా ఄతని ఔవృనే కూయుచనానయుగాని, భూడో ఄనుచ్యుడు మాతిం ఄలా చేమలేదు. “ఄయినదానికి కానిదానికి బమడటం ఇ భధమ మీకు చాలా ఎకువృవెైంది. నేనుపోయి చ్ూసవసాును” ఄంటూ కాలపశాచి విఖయహం వునన భందియంకేస ఫమలుదేరాడు. వదుా వదాని వారించ్ట్టనికి విశవయమతనం చేశాయు ఄతని సహచ్యులు. కాని వినిపంచ్ుకోలేదతను. నిశిఫాంగా ఄడుఖులు వేసూు అ భందియంలోకి వెళ్ళుడు.
“ఄసంబవం వారిికా... ఫలిఔఫళ్ం కావాలిసందే....” తన ఎదుట నిలఫడ ఈనన వారిికుడతో నొకివృ చెజృతోంది కాలపశాచి విఖయహం. ఈననటుుండ తలతిప దావయంలోకి వచిచన తన ఄనుచ్యుడని చ్ూశాడు వారిికుడు. “సరైన సభమంలో నీ ఄంతట నువేవవచాచవ. సంతోషమైంది. దఖవరికిరా” అపామమంగా పలిచాడు. పలవకుండా ఎటువంట్
వచిచనందుకు
సమాధ్యనం
ఄతను
ఆవావలో
ఖనుఔ
కోం
చేసేు
అలోచించ్ుకుంటునన
అ
ఄనుచ్యుడకి భహదానందమై పోయింది. కాలపశాచిని సభుదాయించి భంతి ఖయంథానిన తీసుకునే దధతి ఏమిట్ల తనకు తెలిమబోతుంది... ఎంతో ఄదృషావంతుడు తను మిగిలినవారి ఔంటె. నాలుఖు ఄంఖలోు వారిికుడ దఖవరికిపోయాడు ఄతను. “అజఞ దొరా...” చేతులు జోడంచి తలను వంచ్ుతూ వినమంగా ఄనానడు. “ఫలిఔఫళ్ం కావాలని మొండటుా డుతోందిరా కాలపశాచి. కాదని ఄనటం నావలు కావటం లేదు... నీ సహామం కావాలి” ఄనానడు వారిికుడు.
“చెండ దొరా... ఏమి చేమభంట్టరో వెంటనే చెండ” భరింత సంతోషంతో ఈపొంగిపోతూ సమాధ్యనం ఆచాచడు అ ఄనుచ్యుడు. ఄవే
ఄతని
అకరి
మాటలు.
ఄవి
ఄతని
నోట్వెంట
వెలువడుతునన సభమంలోనే కిందవునన ఔ దునెైన కడావనిన ఄందుకుని,
ఄతని మడమీద ఫలంగా కొట్టాడు వారిికుడు.
ఔనునభూస
ఔనున
తెరిచేటంతలో
తెగిపోయింది
తల.
దొయుుకుంటూపోయి కాలపశాచి దఖవయడంది. ఔఔభని నవువతూ - ఔ కాలును ఔదిపంది అ విఖయహం. అ కాలు ఈనన యదేశంలో యతమక్షం ఄయిందొఔ చిననగయిమ. ఄందులో వారిికుడకి ఔనిపంచింది దుభుభ కొటుాకుని ఈనన ఔ పాతకాలజృ తాళ్తి ఖయంథం. *** వామఔయణశాసుీంలో భుకమమైన ఄంశాలు భూడంట్ని అ రోజు శిషుమలకు బోధంచాడు ఈతలభహరిి. “దీక్షగా చ్దివి భనసుకు హతిుంచ్ుకోవాలి.
పెైపెైన
భరిచపోతాయు...”
ఄంటూ
చ్దివితే
రేజృ
అసనంలాగా
ఇ
సభయానిఔలాు
నిరిభంచ్ఫడన
భట్ా
ఄయుఖుమీదినించిలేచి,
దూయంలో
ఈనన
తన
యణశాలకేస
ఫమలుదేరాడు. యణశాల భుందు భ్యఖంలో అస్త్నురాలై ఈంది అమన భ్యయమ. ఄయవిచిచన సననజ్యజులను పెదామాలగా ఔడుతోంది. నెభభదిగా వసుునన బయును చ్ూడగానే లోలికి పోయి భృణభమపాతితో నీట్ని తెచిచ ఄందించింది. “ఆంకాసేసట్లో తాళ్తి ఖయంథాలను భూసవేస ఆవతలకు వసాుయు ఄందయూ. ఇ మాలలు ఔట్లా ని వారిలో ఎవరికో ఔరికి ఄగించ్వచ్ుచ” అమ చేసుునన నిని ఖభనించి చిననగా ఄనానడు భహరిి. “మాలలు ఔటాటం ఔ ని కానేకాదు... ఆంతోట్ నికి పలులిన పలవటం నాకు ఆషాంలేదు...” ఄంటూ ఏదో చెబోయి - భధమలోనే అగిపోయిందామ. “నాతో
చెదలుచ్ుకుననది
ఏమిట్ల
చెవచ్ుచ.
తటట్టయించాలిసన ఄవసయం లేదు” ఄది ఖభనించి చిననగా నవువతూ ఄనానడు భహరిి.
“విషమం ఏభంత పెదాది కాదుగాని, ఄదేనిగా నా భనసులో మదులు తోంది” ఄననది అమ. “ఄదే ఏమిట్ల చెవచ్ుచ ఔదా... వినట్టనికి నేను సదధంగా ఈనానను” నవువతూనే చెపాడు భహరిి. “ఄదే.... వాయుణి చ్ందుయల ఖురించి... ఎంత విదామయుిలయినా ఆదాయూ యువపారమంలో ఈనానయు. ంటరిగా ఔలసమలస తియఖట్టనిన మీయు ఎందుకు హరిిసుునానయు? ఄదే ని మిగిలినవాళ్ుు ఎవయు చేసనా ఄలాగే ఉయుకుంట్టరా?” చిననఔంఠంతో ఄడగింది అమ. “ఉయుకోను. వెంటనే ఄబమంతయం వెలిఫుచ్ుచతాను. ఔవృ వాయుణి చ్ందారలకే అ వెసులుబాటు” సియమైన ఔంఠంతో చెపాడు ఈతలభహరిి. “ఄదే ఎందుకు?” రట్ాంచింది అమన భ్యయమ. “ఄది ఆజృడు చెట్టనికి వీలుకానటువంట్ది.” “దేవ యహసమమా?”. . . ( పకువృన నవావడు భహరిి.)
“ఎందుకా నవువ? నేను చెపన దాంట్లు నవువ వచేచది ఏభుంది?” చియుకోంతో ఄననది అమ. “యహసామలోు దేవయహసామలు,
మానవ యహసామలంటూ ఏమీ
ఈండవు. రాయి వారవరి చెకూడని మాటనే యహసమభని ఄంట్టయు” ఒపఔగా చెపాడు భహరిి. “నేను రాయిదానినా?” చియుకోం కాసాు ఄసలైన కోంగా మాయుతుండగా అవేదనగా ఄడగింది అమ. “నువువ నాకు రాయిదానివి కాదు. కాని వాళ్ు విషమంలో మాతిం రాయిదానివే” చెపాడు. “మీకు
చెట్టనికి
మాట్టుడుతునానయు.
ఆషాంలేదని
పొభభనకుండా
ఄనకుండా
పొఖపెటాటం
ఏమేమో
ఄంట్ల
ఆదే
కాబోలు”. ఆంకోసారి చిననగా నవివ తల ఄడాం తిపాడు ఈతల భహరిి. “ఄలాంట్దేమీ లేదుగాని నువువ ఄతిథి భరామదలకు ఏరాటుు చెయిమ” ఄనానడు. “ఄతిథి భరామదలా?
ఇ సభమంలో ఆఔవృడకి వచేచ
ఄతిథులు ఎవయునానయు?” అశచయమంగా ఄడగిందామ.
“పలువన నఖయం నించి డుతూ లేసూు రిగెతుుకు వసుునానయు ఄతిథులు. వెైరావతి నదికి వయదలు రావటం వలు అ నదిని ఄధఖమించ్ట్టనికి చాలా బాధలుడాాయు.... విశారంతి తీసుకోవట్టనికి ఎఔవృడెైనా అగితే కాలహయణం ఄవుతుందనన బమంతో ఄలాగే యయాణానిన కొనసాగించాయు. అఔలి బాధ... దాహజృ బాధ” ఄంటూ అశయభదావయంకేస చ్ూశాడు ఈతలభహరిి. ఄలసపోయి ఏ క్షణంలోనెైనా కింద డపోవట్టనికి సదధంగా ఈననటుా ఔనిపంచే ఄశావలను ఄతి ఫలవంతంగా నడపసూు దావయం దఖవయ యతమక్షం ఄయామయు నలుఖుయు వమకుులు. ఄంతకుభుందు ఎజృడూ వారిని చ్ూస ఈండలేదు భహరిి భ్యయమ. అశచయమం నిలువెలాు అవరించ్ుకుంటూ ఈండగా చేసుునన నిని వదిలేస లేచి నిలఫడంది అమ.... తనకు తెలిమకుండానే “వాయుణీ.... వాయుణీ.. ఔసారి వెంటనే వచిచ వెళ్ుు” ఄని ఖట్ాగా పలిచింది. తోట్ విదామరిినుల భధమ కూయుచని ఖుయుదేవుడు చెపన వామఔయణ విశేషాలిన తదేఔదీక్షతో రిశీలిసుునన వాయుణి చ్టుకువృనలేచి నిలఫడంది. యుఖులాంట్ నడఔతో యణశాల దఖవరికి వచిచ “పలిచారా తల్లు? ” ఄంది.
“ఄతిథులు వచాచయు... ఄవసయమైన ఏరాటుు... “ ఄని మొదలుపెట్ాంది ఖుయుతిన అమను చ్ూస. మాటలు
జౄరిుకాఔభుందే
లేడపలుమాదిరి
యణశాలలోకి
రిగెతిుంది వాయుణి. వెనుఔభ్యఖంలో ఈనన పెదా భంచినీట్ బానలోనించి చ్లుట్నీళ్ును నాలుఖు పెదా పెదా భట్ాపాతిలోుకి తీసుకుంది. వంటచేసే యదేశంలో వునన ఈట్ామీది కుండలో ఈనన ట్ఔబలుంవంట్ దారాినిన ఔ భట్ా భూకుడులోకి దించింది. తీరిఔగా ఈనన సభమంలో ఈతలభహరిి తయాయు చేయించిన కొనినభూలిఔల సమేభళ్నం వలు తయారైనటువంట్ది అ దాయిం. ఄతిగా యయాణించ్టంవలు ఏయడే మారావయాసానిన భటుమామం చేమడం దాని ఖుణం. తభ వాహనాలను అశయభదావయం దగివయ వదిలి, నెభభదిగా భుందుకు వచాచయు ఄతిథులు.... తలలు వంచి భహరిికి నభసావృరాలు చేసుునానయు. “భుందు మీయు తీరిఔగా కూయుచని దాహం తీయుచకోండ. కూరోచండ” ఄంటూ భహరిి ఔవృన నిలఫడూు ఄంది. అమ తెచిచన దారాినిన సవమంగా ఄతిథుల చేతులోు పెట్ా నీట్పాతిలను ఄందించాడు భహరిి. “చ్ందుయడని పలిచి ఄలసపోయిన
అ వాహనాలను” ఄని వాయుణికి చెబోతూ,
అ మాటలిన
అపేశాడామన. ఎవయూ తనకు చెనవసయం లేకుండానే, తన దగివయ ఈనన తాళ్తి ఖయంథానిన ఔటాఔట్ా ఄవతల పెట్లాశాడు చ్ందుయడు. యుఖులాంట్ నడఔతో అశయభదావయం దగివయ వునన ఄశావల దఖవరికి పోయాడు. వాట్ ఔళేులను వదులు చేస నడుభుల మీద ఈనన జీనులిన తొలగించాడు. కొవృఔవృదానిన విడవిడగా నడపంచ్ుకుంటూ ఔ నీట్ ఖుంట దగివరికి తీసుకుపోయి నిలబట్టాడు. “ఄశావలను ఎలా చ్ూసుకోవాలో బాగా తెలిసనటుుంది. బటుా చేమకుండా ఄతను చెపనటుు నడుచ్ుకుంటునానయి” ఒ ఄతిథి భహరిితో ఄనానడు. “కేశవచ్ంది
భహారాజులవాయు
క్షేభమేనా?
భహాభంతిి
విదామసాఖయుల వాయు కుశలంగానే ఈనానరా?” నవువతూ ఄడగాడు ఄతనిన ఈతలభహరిి. అ
ఄతిథి
మొకంమీది
చియునవువ
భటుమామం
ఄయిపోయింది “సావమీ మేభు వచిచన ని ఏమిటంట్ల” ఄని ఆంకా
ఏదో చెబోతుండగా... చేయి ఎతిు ఄతనిన వెంటనే అపేశాడు ఈతలభహరిి. “ఄయిం ఄయింది. భహారాజులవారి వెనునమీద ఎవరి ఄయింకాని ఏదో శూల లేచింది. దాయుణమైన బాధతో విలవిలలాడపోతునానయు. నా దఖవరికి పోయి ఈశభనం ఔలిగించే ఓషధం ఏదయినా తీసుకు రావడం భంచిదని మీ అసాిన వెైదుమలు సూచించాయు. ఓనా?” ఎవరి ఔనిపంచ్ని ఏదో దృశామనిన చ్ూసుుననటుా ఄనానడు. “ఓను భహరిి.... భహాభంతిి విదామసాఖయులవాయు భరీ భరీ చెప ంపంచాయు. ఈశభనం మాతిమే కాదు. జౄరిుగా నమం చేసే విధ్యనానిన కూడా తభరి దఖవరినంచి తీసుకుయభభని చెపాయు” ఄనానడు అ ఄతిథి. “వాయుణీ....” ఄని పలిచాడు ఈతలభహరిి. ఄతిథుల ఏరాటుు చేసుునన ఖుయుతినకి తోడెళ్ళుంది వాయుణి. ఖుయుదేవుడ పలుజృను వినగానే యణశాలలో నుంచి వెంటనే ఫమట్కి వచిచంది. “చ్ందుయడని పలువ” చెపాడు భహరిి.
యుఖులాంట్ నడఔతో నీట్ఖుంట దఖవరికి పోయి, చ్ందుయడని వెంటబటుాకు వచిచంది వాయుణి. “తినఖుంట దఖవయ తంగేడు పొదలు దటాంగా ఈంట్టయి. నిలువెతుు ఫండరాళ్ు భధమ ఄలికిడ ఄయిన భయుక్షణం డఖలు పెైకతిు చ్ూసే విషనాఖులు కూడా చాలా ఄధఔంగా ఔనిపసాుయి. వాట్ బారిన డకుండా తెలుట్ జృవువలు ఔలిగివుండే దేవభందాయజృ చెటుా బయడును తీసుకురావాలి” చెపాడు భహరిి. తల ఉప వెళ్ుునన చ్ందుయడ వెనుకే తను కూడా ఄడుఖులు వేసంది వాయుణి. *** పాతి మీద పాతిగా ది పాతిల భధువును సేవించాడు బుజంఖబూతి. ఄట్ భతుు తలకు ఎఔవృఔపోవటంతో భరో రండు తీసుకుయభభని సైఖచేశాడు రిచారిఔలకు. చెపన నిని వెంటనే చెమమఔపోతే విరీతమైన కోం భుంచ్ుకువసుుంది అమనకి... అ కోంలో ఏం చేసాుడో, ఎటువంట్ శిక్షలు విధసాుడో అ సభమంలో అమనకే తెలిమదు.
“భధువు ఔలిపన భ్యండం నిండుకుననది..... జౄటకి రండు భూడు పాతిలకు మించి ఏనాడూ సేవించ్ని యబువులు ఇ రోజు ఎందుఔనో హదుామీరి జృచ్ుచకుంటునానయు.... భధువులేదని చెపతే మా పారణాలుదఔవృవు... ఄరాహణవేళ్కే అయు భ్యండాలు ంపసాునని చెపన ఇ బవనయక్షకుడు ఏమైపోయాడో తెల్లదు. “ఆజృడు ఏం చేయాలో మాకు తోచ్డంలేదు” భహారాజు భధుపానం చేసుునన భందియం వెలుల నిలఫడ వునన భహాభంతిికి చెజృకుననది రిచారిఔ ఔరు. “దిపాతిలు సేవించినా వారికి భతుు తలకు ఎఔవృఔపోవటం ఄంటూ ఈండదు. నిండుకునన పాతిలనినంట్లోను నీళ్ుుపోస బాగా ఔలిమతిండ. ఏమీ తెలిమనటుు అ నీట్నే పాతిలోకి వంప చేతికి ఄందివవండ” క్షణం అలోచించి, సమాధ్యనం ఆచాచడు భహాభంతిి. తటట్టయించాయు రిచారిఔలు. చ్ూసూు చ్ూసూు ఄలాంట్ దాయుణమైన మోసం చెమమటం ఄంట్ల! “ఏది మా భధువు? ఎఔవృడ??” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో లోలినించి భహారాజు ఔంఠం వినరావటంతో తొలగిపోయింది వారి ఄసందిఖధ రిసితి. యుఖులాంట్ నడఔతో ఔవృ భందియంలోకిపోయి
భహాభంతిి చెపనట్లు భధుభ్యండాలోు కొంచెం నీట్ని పోస బాగా ఔలిమతిపాయు.
ఫంగాయుపాతి
నిండుగా
అ
నీట్నే
పోస
బుజంఖబూతులవారి దఖవరికి తీసుకుపోయాయు. “ఄరిచి ఄరిచి మా గంతుఔ ఎండుఔపోయింది. మా భతుంతా య గా దిగిపోయింది. ఎవరార ఄఔవృడ?” భధుపాతిని ఄందుకుని, తీవం చ్ూసూు ఄరిచాడు చ్ఔివరిు. వెంటనే అమనభుందు యతమక్షమై, తలవంచి నభసవృరించాడు ఔ దావయపాలకుడు. “భహారాజు మొదుాభుఖాలు తీసుకుపోయి
సేవలోనే
ఏభరిపాటును
ఆతయులనులిన కొవృఔవృరి
పాతిఔ
జౄరిుగా
యదరిించే నియుక్షమం
కొయడాదెఫఫలు
ఇ
చేసాుయు. వడాంచ్భని
బవనయక్షకుడకి మా అజఞగా వినిపంచ్ు. తీసుకుపో” ఎయయఫడన ఔనులిన గియుయగియుయన తిజృతూ చెపాడు. విరీతమైన బమంతో ఎండుట్టకుల మాదిరి వణికిపోయాయు అ రిచారిఔలు. ఎనుబోతు చ్యభంతో చేమఫడన కొయడాదెఫఫ ఔవృట్ ంట్మీద డతేచాలు - బతెుడు వెడలున ఉడడుతుంది తభ చ్యభం.
పాతిఔ దెఫఫలంట్ల చెవలసంది ఏమీ ఈండదు. విరీతమైన బాధతో విలవిలలాడుతూ కిందడ పారణాలు వదలటమే. వేరే దారిలేదు. అజఞను పాలించ్టంలో అలసమం చేసేు తనకు ఄదే శిక్ష విధంచ్ ఫడుతుందనన బమంతో, “ఔదలండ - బవనం వెలులికి దండ” ఄంటూ ఄదిలించి, వాయందరీన అ భందియంలో నుంచి ఫమట్కి నడపంచాడు దావయ పాలకుడు. “దేవరా.... యక్ష.... యక్ష... భభభలిన కాపాడే భ్యయం మీదే” గోలుగోలున ఏడవట్టనికి సదధడుతూ - వెలుల నిలఫడ ఈనన భహాభంతిి పాదాలమీద డాాయు రిచారిఔలు. ఔనుసైఖతోనే దావయపాలకుడని ఔటాడ చేసేశాడు భహాభంతిి. “వారి సంఖతి నేను చ్ూసుకుంట్టను. చ్ఔివరిు ఄడగితే నాకు ఄగించినటుాగా చెజృకో” ఄంటూ ఄతనిన ఄవతలికి ంపంచేశాడు. తలలమీద
ఎకివృ
ఄయిపోయినటుా రిచారిఔలు.
కూయుచనన తేలిఔగా
భృతుమదేవత
నిటూాయుసూు
భటుమామం
చేతులు
జోడంచాయు
“బవన యక్షకుడు భధువు నిండన భ్యండాలను తీసుకు వచేచవయకు మీరవవయూ చ్ఔివరిు ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్కుండా సంచ్రించ్ండ. పొండ....” ఄంటూ వాయందరీన ఄవతలికి ంప, బుజంమీద ఈనన జరీ ఈతురీయానిన
సయుాకుంటూ
భందియంలోకి
ఄడుఖుపెట్టాడు
భహాభంతిి. “భనం హరిహయజృయంలో జయుఖబోయే వసంతోతసవాలను సందరిించ్ట్టనికి
వెళ్ళులని
ఄనుకునానం.
ఏరాటుు
జౄరిు
ఄయామయా?” చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “వాయంరోజుల తరావత జయఖబోయే అ ఈతసవాలకు ఆట్నించే ఏరాటుు చేమటందేనికి భహాయబూ?” వినమంగా అమనతో ఄనానడు భహాభంతిి. “రోజు రోజు నీది వట్ా భట్ా ఫుయయగా మారిపోతోంది భహాభంతీి. ఏరాటుంట్ల యయాణజృ ఏరాటుు కాదు. రాజధ్యనిని వదిలి మేభు కాలు ఫమటపెటాటభంట్ల దేవతలు తభ తభ ఖయబఖుడులను వదిలి ఉరేగింజృకు ఫమలుదేయటం వంట్ది. భంచి చెడులు చ్ూడాలి. వాయం వయజయం ఖుణించాలి. వారిికుడకి ఔఫుయు చేశారా చెమమలేదా?” భహాభంతిిని ఄడగాడు చ్ఔివరిు.
“చేశాను యబూ... తభకోసం యతేమఔంగా ఏదో హోభం మొదలుపెట్టాటా. రేజృ ఈదమమే సవమంగా వచిచ తభతో భనవి చేసుకుంట్టటా” చెపాడు భహాభంతిి. “వారిికుడ వంట్ ఄసమాన శకిుశాలి భన సంసాినంలో ఈండటం భన ఄదృషాం” ఄంటూ ఈండగా - తడఫడంది చ్ఔివరిు మాట.... శరీయం మారింది. చేతిలోని భధుపాతి చ్ూసుుండగానే జ్యరి కిందడపోయింది. యఔయకాల భ్యవాలు శయవేఖంతో భహాభంతిి మొకంలో యతమక్ష భయామయి. ఎజృడు చ్ూసనా దిభంది ఄంఖయక్షకులు వెనుఔ నిలఫడ వుంట్టయు. భరో దిభంది భుందు భ్యఖంలో కాలా కాసూు వుంట్టయు. రాక్షసుల వంట్ అ సైనికులు యక్షణగా వుండగా చ్ఔివరిుని దగివరిగా చ్ూడటం కూడా ఄసాధమమే. ఄటువంట్ చ్ఔివరిు ంటరిగా ఔనీసం రిచారిఔలు కూడా దఖవయ లేకుండా దొరికాడు అ రోజు... ఄంతట్ ఄవకాశం భరట్ తనకు లభంచ్దు. విరీతమైన
దాహంతో
ఎండుకుపోయినటుు
తయారైన
పెదవులిన నాలుఔతో తడ చేసుకుంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు భహాభంతిి ఔసారి.
నిశిఫాం,
నిరాభనుషమం. తాను,
చ్ఔివరిు త భరవవయూ
లేయఔవృడ. ఖుఫఖుఫలాడుతునన ఖుండెలిన చిఔవృ ఫటుాకుని, దుసుులోు దాచ్ుకుని వునన దునెైన చ్ుయఔతిు వెైజృ కూయయంగా చ్ూసూు ఫమట్కి తీశాడతను. “వారిికుడు....
భహాభంతివేతు...
మా
శేయయోభలాషి.....
మేభంట్ల డ చ్చిచపోతాడు” భుందునన మతుట్ తలఖడ మీద తల అనించి మాట్టుడు తునానడు చ్ఔివరిు. దిపాతిల భధువును తాగిన తరావత కూడా తలకు ఎఔవృని భతుు, భధుభ్యండాలోు ఔలిమతిపన నీట్ని యుచిచ్ూసన వెంటనే తన యతాపానిన చ్ూపంచ్టం మొదలుపెట్ాందని ఄయధమైపోయింది భహాభంతిికి. టారాని సంతోషానిన ఄతిదిలంగా తనలోనే ఄదుభుకుంటూ చేతిలోని చ్ుయఔతిుని పెైకతాుడతను. ఔవృట్ల పోటు.... ఎయయట్ యఔుం చివువన పెైకి లేచి రిశుబింగా ఈనన తలఖడలనీన భలినడపోతాయి... గిల గిలా కొటుాకుంటూ తల వాలేచసాుడు చ్ఔివరిు.... అమన రిపాలించే అ సయవం సహా బూభండలభంతా చిట్కలో తన కైవశమైపోతుంది. ఔనునభూస ఔనున
తెరిచేటంతలో తనే చ్ఔివరిు. ఉపరి బిఖట్ా చ్ుయఔతిుని ఫలంగా దింపాడు భహాభంతిి చ్ఔివరిు ఖుండెలమీదికి. ఄయక్షణంలో అరోవంతు.... అగివుంట్ల నిజంగానే ఄతను ఉహంచిన
విధంగానే
జరిగి
వుండేది.
యఔుజృ
భడుఖులో
విలవిలలాడుతూ వుండ వుండేవాడు చ్ఔివరిు. కాని
ఄది
జయుఖలేదు....
చ్ుయఔతిు
చ్ఔివరిు
ఖుండెలిన
సమీపంచ్బోతునన సభమంలో “దోరహం.... మోసం... దగా... వంచ్న...” ఄని ఖరిజసూు అ భందియంలో యతమక్షం ఄయామడు వారిికుడు. యతమక్షభవుతూనే తన వాభహసాునిన విసుయుగా భుందుకు జ్యచాడు. నాలుఔలు వియజ్యసుునన భంటలు ఈతననమైనాయి అ చేతిలో. మయుజృ తీఖలా వేఖంగా భుందుకొచిచ,
భహాభంతిి
ఖుండెలకు తగిలినాయి. వెరియగా ఄరిచి వెనకివృ డపోయాడు భహాభంతిి. చ్ఔివరిు యకాునిన యుచి చ్ూడవలసన చ్ుయఔతిు కాసాు ఄతని చేతిలోనించి జ్యరి కిందడపోయింది.
“యబూ.... భతుును వదిలి ఔనులు తెయవండ. ఏభరిపాటుగా వునన సభమంలో ఇ దోరహ ఏం చెమమబోయాడో ఖభనించ్ుకోండ” నిలఫడన
చోట్నించి
ఔదలకుండా
చ్ఔివరిుని
హచ్చరించాడు
వారిికుడు. భూసుకుపోయిన ఔనులిన ఄతిఫలవంతంగా తెరిచాడు చ్ఔివరిు. తనకు
సమీంలో
వదిలిపోయింది
డన శియసుసను
చ్ుయఔతిుని
చ్ూసేసరికి
అవరించ్ుకుని
ఔవృసారిగా
వునన
భతుు.
శతుయవులరాఔను సఔట్ాన బఫుఫలిలా చివువన లేచాడామన తలఖడల మీదినించి. “దురాభయువడా... నా ఈజృతిని నాకే దోరహం తలపెడతావా?” ఄంటూ చేతిని జ్యచి తన కడావనిన ఄందుకుని ఔవృట్ల వేటువేశాడు. తెగి దొయుుకుంటూ దూయంగా పోయి డంది భహాభంతిి శియసుస. “నీ మీద నేను పెంచ్ుకునన నభభఔం వభుభకాలేదు. సరైన సభమంలో పలవఔపోయినా వచిచ నా పారణాలు కాపాడావ. ఏం కావాలో కోయుకో” ఎటూ ఔదలఔ భందియ దావయం దగివయ ఄలాగే నిలఫడవునన వారిికుడ వంఔ చ్ూసూు అయాీంగా ఄనానడు చ్ఔివరిు.
“మీ ఄభమానం, మీ అపేక్ష నాకు చాలు యబూ. ఄయినా కోయుకోభని ఄడగాయు కాఫట్ా సభమం వచిచనజృడు ఄరిిసాును. ఄజృడు భరిచిపోకుండా దమ చేయించాలి” వినమంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “ఎజృడు ఏ సభమంలో ఏమి ఄడగినా ఆజృడే ఆచేచశాం...” అసనం మీద సయుాకు కూయుచంటూ చెపాడు చ్ఔివరిు. భహాభంతిి యఔుంతో భలినడవునన అమన కడవం మీద డంది వారిికుడ దృషిా. “ఏమిట్ నీ అలోచ్న?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “సయయిన సభమంలో నేను రాఫట్ా పెను యమాదం నించి క్షేభంగా ఫమటడఖలిగాయు మీయు. ఄనిన సభయాలోును నేను ఆలా రావడం జయఖఔపోవచ్ుచ. నేను రాని సభమంలో తభకు యక్షగా తభ కడావనిన నిమమిసేు ఎలా వుంటుందోనని అలోచిసుునానను.” “కడావనిన
నాకు
యక్షణగా
నిమమించ్టమా?
ఎలా??”
భరింత అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ఔివరిు. ఆట్కి
రండు
వేల
సంవతసరాల
కియతం
ఔంకాళ్ుడనే
భహామాంతిికుడు తను సాధంచిన భంతి తంతారలనినట్నీ ఔ తాళ్తి ఖయంథంలో నిురిచి వుంచాడు. నా ఖుయుదేవుల తరావత
ఆంత కాలానికి అ ఖయంథానిన నేను చ్ూడవలసన ఄవసయం ఔలిగింది” భుందుకు వసూు చ్ఔివరిుకి చెపాడు వారిికుడు. “స్దివదుా. విషమం ఏమిట్ల జౄరిుగా చెజృ” విసుఖు నిండన ఔంఠంతో హచ్చరించాడు చ్ఔివరిు. “సామానమమైన ఔతుుల ఔట్టయుకి ఄదుబతమైన శకుులిన ఔలిగించే భహా తంతి యకియమ ఔట్ అ ఖయంథంలో నాకు ఔనిపంచింది” చెపాడు వారిికుడు. “అలసమం దేనికి? వెంటనే దీనిన శకిువంతం చెయిమ” కడావనిన భుందుకు జ్యసూు అజ్యఞపంచాడు చ్ఔివరిు. “తంతివిదమలు మాటలు చెపనంత తేలిఔకాదు యబూ. యఔయకాల దినుసులు, భూలిఔలు, వసుువులు సేఔరించాలి. అ పెైన భంతి యయోగాలు చెయామలి. ఄవేవీ జయఖకుండా పలితం ఔనిపంచ్దు” చెపాడు వారిికుడు. “ఎవయఔవృడ?” చ్టుుచ్రిచి పలిచాడు చ్ఔివరిు. వెంటనే లోలికి వచాచడు దావయపాలకుడు.
తలతెగి డవునన భహాభంతిి శరీరానిన చ్ూడగానే ఖజఖజ వణికి పోయాడతను. “భుందు ఇ యదేశానిన శుబిం చేయించ్ు. బవనం వెలుల వునన నా ఄంఖయక్షఔ ఫృందానిన లోలికి యపంచ్ండ” అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు. ఖఫఖబా భుందుకు వచిచ భహాభంతిి శరీరానిన ఄవతలికి తయలించ్ుకు పోయాడు అ బటుడు. తరావత లోనికి వచాచయు ఄంఖయక్షకులు. “ఆజృడు వీరికి చెండ. మీకు కావాలిసన వసుు రిచ్మం ఏమిట్ల వెంటనే తీసుకువసాుయు” వారిని వారిికుడకి చ్ూపసూు చెపాడు చ్ఔివరిు. “యుదారయణమంలో తినఖుంట ఄనఫడే పెదా చెయువు ఔటుంది. వియఫూసన తంగేడుపొదలు పెదాపెదా ఫండరాళ్ుు ఔనిపసాుయి ఄఔవృడ. డఖలు ఎతిు ఫుసలు కొట్లా కాలసరాలువుంటయ్... వాటనినంట్ భధమ ఔట్ల రండో దేవభందాయజృ చెటుు మొలిచి వుంటయ్. తెలుట్ అ చెటుా జృవువలను తీసుకురావాలి” ఄనానడు వారిికుడు. “తరావత?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు.
“భుందు వాట్ని తీసుకువసేు తయువాత చెపాును ఆంకేమి కావాలో....” ఄనానడు వారిికుడు. “భహాతంతివేతు చెపంది ఏమిట్ల మీ తలలకు ఎకివృందా?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు. మౌనంగా నిలఫడ తలలు ఉపాయు ఄంఖయక్షకులు. “ఄయితే వెళ్ుండ. అ చెటును ఔనిపెట్ా అ జృవువలను తీసుకుయండ” ఖంభీయమైన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు. తలలు వంచి
ఄభవాదాలు
చేసూు
వెనుతిరిగి,
బవనం
వెలులికి
వెళ్ళుపోయాయు శౌయమయతాపాలలో సాట్లేని మేట్ వీయులని పేయుపొందిన అ ఄంఖయక్షకులు. *** “నడచి నడచి చాలా దూయం వచేచశాం... ఆంకా ఎంత దూయం వెళ్ళులి?” ఄడాం వచిచన ఔ చెటుాకొభభని విరిచి ఄవతలికి విసరేసూు చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి.
“నువువ నాతో రాకుండా ఈండాలిసంది. భనం వెళ్ుతుననది మాభూలు యదేశంలోకి కాదు. భహా దుయవమాయణమంలోకి... ఄడుఖుకి అయు యమాదాలు పొంచివుండే యదేశం....” ఄనానడు చ్ందుయడు. “నీకు లేని యమాదాలు నాకేంటయామ?” నవువతూ చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. “నా సంఖతి వేయు....” ఄనానడతను. “నా సంఖతీ వేరే...” నవువతూనే ఄననది వాయుణి. అ నవువవెనకాల ఄనవసయమైన మాటలు వదాని చెపే సవయం దాగివునన సంఖతి వెంటనే ఄయధమై మాటలిన మానేశాడు చ్ందుయడు. చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే చీఔటుు ఄడవిలోకి యవేశించి - భుందునన దారి భూసుకు పోయినటుు ఄయింది. “భనం ఖుయుదేవులు చెనే చెపాయుఔదా ఄని చెపన వెంటనే ఫమలుదేయడం చాలా పెదా తజృ. రాతిి ఖడవనిచిచ తొలివెలుఖు వేళ్లో పెటుాకుని ఈండాలిసంది ఇ యయాణం....” తనలో తను ఄనుకుంటుననటుు పెైకే ఄననది వాయుణి. “ఆజృడుమాతిం ఏమైందిట?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“ఇ చీఔట్లు నడవడం చాలా ఔషాం.... తెలువారే వయకూ ఎదుయు చ్ూసూు కూరోచవాలి. ఄనవసయభయిన శయభ” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. ఫమట్కి చెఔపోయినా ఄదేమాట చ్ందుయడ భనసులో కూడా మదులుతోంది. ఄయితే - ఄటువంట్ వెసులుబాటు ఈండ వుంట్ల ఖుయుదేవులే తభను భయునాడు ఫమలుదేయభని చెప ఈండేవాయు.
ఄట్ఔజృడు
యయాణం
చెమమభని
అదేశించి
ఈండేవాయు కాదు. “విశారంతి తీసుకోవాలి ఔదా.... ఆఔవృడెఔవృడెైనా భంచి చోటు చ్ూసుునానవా?” ఄతని మౌనానిన భరోవిధంగా ఄయధం చేసుకుంటూ ఄడగింది వాయుణి. “మాటలు మాని భుందుకు చ్ూసుకో... సాధమమైనంత దూయం వెళ్ళుపోవాలి” ఄంటూ ఄలాగే మొండగా ఔదిలాడు చ్ందుయడు. గడమ గడమ చొజృన ఄయధరాతిి వయకూ కొనసాగింది వారి యయాణం.
ఄంతఔంతకూ
ఄసాధమమైపోయింది
ఄడుఖు
చీఔట్ తీస
దటాం
ఄడుఖువేమటం.
ఄవడంతో ఎతుుగా
విశాలంగా దికువృలనీన అవరించ్ుకుననటుా ఔనిపంచే ఔ భరియచెటుాను చ్ూస, చ్టుకువృన అగిపోయాడు చ్ందుయడు. చెటుా మొదట్లు నేలరాలివునన అకులిన చేతులతో ఄటూ ఆటూ చెలాుచెదుయు చేస వాయుణికి సైఖచేశాడు. “నువువ విశారంతి తీసుకో,
తెలువాయుఝాభు వయకూ నేను
కాలా ఈంట్టను. తరావత వెలుఖు వచేచవయకూ నువువ” ఄని అమకు చెపాడు. ఎదుయు చెకుండా అ యదేశంలో మేను వాలిచంది వాయుణి. చిట్కలో గాఢమైన నిదిలోకి జ్యరిపోయింది. బాగా కిందికి వంగివునన ఔ భరియకొభభని భధమకి విరిచి అముధంలా తయాయు చేసుకునానడు చ్ందుయడు. విదామభ్యమసం చేసుునన సభమంలో అముధ్యలిన వెంట బటుాకు తియఖటం నిషిదధం కావటం
వలు
ఄతని
దగివయ
సరైన
అముధం
ఄంటూ
లేకుండాపోయింది. ' ఖుయుదేవులకు
చెప
భంచి
ఔతిుని
వెంట
ఈండనటుయితే చాలా బాఖుండేది. తజృ చేశాను'
తెచ్ుచకుని తనలో తను
ఄనుకుంటూ వాయుణికి రండు ధనువుల దూయంలో కూయుచనానడు.
భరింత దటాం ఄయింది చీఔట్. చిభడలు, యఔయకాల కియమిటకాలు పొదలభధమన చేరి విఔృతంగా ఄయుసుునానయి. భధమ భధమలో వాట్గోలను దాట్ ఄతని చెవులకు చేయుతునానయి ఄడవి జంతువుల చ్జృళ్ుు. భనిషి వాసన ఖనుఔ తగిలితే వాట్లో ఏదో ఔట్ తకుండా ఄటుకేస వసుుందని ఄతనికి తెలుసు. ' వచేచది ఄయిపోతుంది.
ఏదో
తవయగా
చెటుాకొభభతో
వచేచసేు
బాఖుండు..
నాలుఖు
వడాసేు
ఔ
ని
దూయంగా
పారిపోతుంది. అ దృశమం ఔంటడతే త ఄవతలికి పోవు మిగిలిన జంతువులు' ఆంకోసారి తనలో తను ఄనుకుంటూ ఫదాఔంగా ళ్ుు వియుచ్ుకోబోయే యమతనం చేసూు - ఄదిరి డాాడు ఄతను ఔవృసారిగా. భనిషి వాసనను సఔట్ా ఄటుగా రావడంలేదు ఄడవి జంతువులు. అ చెటుాకొభభల మీదనించి ఄతి నెభభదిగా కిందికి దిఖుతునానయి రండు ఄసషామైన అకారాలు. ఉపరి బిఖట్లాశాడు చ్ందుయడు.
చెటుాకొభభని భరింత ఖట్ాగా బిగించి టుాకుని, తాను వాట్ని చ్ూడనట్లు ఔదలకుండా కూయుచనానడు. జౄరిుగా
కిందికి
దిగిన
తరావత
సషాంగా
ఔనిపంచ్టం
మొదలుపెట్ాంది వాట్ అకాయం.... నడుభులకు జంతువుల చ్యభం, మడలో ఎభుఔల దండలు, చింపరి జుటుా - తలల మీద జ్యనెడు పొడవునన కొభభలు. నిజృభుదాలవంట్ ఔళ్ును ఖుండింగా తిజృతూ ఎగిరి ఖంతులు వేసంది
ఔట్.
“నయుడ
మాంసం
నోటన
డఔ
నాలుఔ
చ్విచ్చిచపోయింది. దృఢంగా వునన అ భడస నా వంతు” చ్ందుయడకేస చ్ూపసూు చెపంది. “చ్ూస్త్
చ్ూడగానే
వంతుకు
తయారైతే
నీతో
ఏభని
మాట్టుడేది? ఏదో ఔవిధంగా సరిపెటుాకుంట్టను. నిదిపోతునన ఔనెన నాకు చాలు...” ఄంటూ అలసమం చేమకుండా వాయుణికేస ఔదిలింది రండో అకాయం. చెటుా దిగిన తరావత తభలో తాభు తయజనబయజనలు డుతూ కొదిాసేజృ తాతాసయం చేసాుమని, ఇలోజృగా తాభు వాట్ శకిుముకుులిన
ఄవఖతం చేసుకోవచ్చని ఄనుకుంటునానడు చ్ందుయడు. ఄవి ఄంత తవయగా ఔదులుతామని ఄతను ఏమాతిం ఄనుకోలేదు... చివువన పెైకిలేచాడు కూయుచనన చోటునించి. “నిదిపోతునన ఔనెనడుచ్ు జోలికిపోయేవాళ్ుు భుందుగా నా దఖవరికి రావాలి....” ఄంటూ ఎగిరి భుందుకు దూకాడు. ఄదిరిడంది వాయుణికేస ఔదులుతునన అకాయం... “భన ఖుటుా యటుా ఄవనే ఄయింది. మొకమాటం ఆంఔ ఄనవసయం.... భుందుగా ఇ భడస నేడదాం” ఄని ఔదానిన భరొఔట్ హచ్చరించ్ు కుంటూ వేఖంగా చ్ందుయడన వెంఫడంచినయ్. చెటుాకొభభని గియగిరా తిజృతూ వాట్ చేతులకి ఄందకుండా వెనకివృ జరిగాడు చ్ందుయడు. “టుాకో.... భుందుగా వాడ మడకామని టుాకో” ఄంటూ ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి ఄతని బుజ్యలమీద నిలఫడంది మొదట్ అకాయం.
నిలుచ్ునన చోట్నించి కొంచెంగా కూడా ఔదలకుండా చేతులిన ఆంత
పొడుఖున
చాచి
ఄతని
చేతులోు
వునన
చెటుాకొభభని
ఎఖయగట్లాసంది రండో అకాయం... పాభు నాలుఔ మాదిరిగా పొడుగావ ఫమట్కి వచిచంది దాని నాలుఔ. చేంతాడు మాదిరి పొడుగావ సాగి చ్ందుయడ మడను ఫలంగా చ్ుటుాకుంది. ఫలిషామైన పాదాలతో ఄతనిమడను ఄతిఫలంగా నొఔవృడం మొదలుపెట్ాంది వడవడగా బుజ్యలమీదికి ఎకివృన మొదట్ అకాయం. “రండు తరాలుగా ఇ చెటుాను సవంతం చేసుకుని ఆఔవృడే ఫతుకుతునానం. దీనికిందికి ఎవయు వచిచనా మాకు అహాయంగా మారిపోవాలిసందే. చావరా భడస్త్...... తొందయగా చ్చిచపో... అఔలి చాలా ఎకువృవగా వుంది” ఄంటూ చేతులిన కిందికి దించి ఄతని జుటుాను టుాకుంది. ఉపరి తీసుకోవడం చాలా ఔషామైపోయింది చ్ందుయడకి. పెైన వునన అకాయం ఔవృట్ల ఄయివుంట్ల ఏదో ఔ విధంగా వదిలించ్ుకుని వుండేవాడు. చేంతాడు వంట్ నాలుఔను జ్యచి ఄతని మడను ఖట్ాగా చ్ుట్ా టుాకుంది రండో అకాయం. ఄయినాసరే ఄధైయమడకుండా శకిు
వంచ్న లేకుండా యమతనం చేశాడు ఄతను అ యమాదాల నుంచి తపంచ్ుకోవడానికి. సాధమంకాలేదు. క్షణక్షణానికి బిగిసపోతోంది టుా.... ఉపరి ఄందఔ ఖుండెలు భంటపెడుతునానయి. నిదిపోతునన వాయుణిని సహామంగా యభభని పలువలేదుకానీ... ంట్లు వునన అకరి ఉపరి చ్ుఔవృలనినంట్నీ ఈయోగించ్ుకుని “పారిపో వాయుణీ... ఆఔవృడ నుంచి దూయంగా పారిపో... ఄని ఄరిచాడు. “చావు తెలివితేటలు చాలా ఎకువృవ ఇ భడసకి... తడవుచేస యయోజనం లేదు. చ్ంపేయ్” ఄంటూ చ్ందుయడ తలను టుాకుని ఫలంగా పెైకి లాఖబోయింది బుజ్యల మీద నిలఫడన అకాయం. మడ ఎభుఔ విరిగి తల తన శరీయం నించి విడపోతుననదని తెలిస వచిచంది చ్ందుయడకి. “దయామలో బూతాలో వాముయూంలో వునన పశాచాలో ఄని చాలా తేలిఔగా తీసుకునానను... ఄందుకు తగిన భూలమం
చెలిుసుునానను”
తనలో
తాను
ఄనుకుంటూ
యమతనంగా గాలిలోకి ఎగిరి వెలిుకిలా నేలమీదడాాడు.
అకరి
చ్ందుయడు
ఄలా
బుజ్యలమీద ఈనన శకిువంచ్న
లేకుండా
కిందడపోతాడని
అకాయం.
కుదుయుగా
ఄదిచేసన
యమతనం
ఄనుకోలేదు నిలఫడ వృథా
ఄతని
ఈండట్టనికి ఄయింది.
ఄతనితోపాటుగా దభేలున కిందడపోయింది ఄది. దెఫఫ ఫలంగా తగిలినటుా పెదాగా భూలిగింది. రండో అకాయంమాతిం చ్ందుయడ మడను వదిలిపెటాలేదు. రండు ఄడుఖులు భుందుకేస నాలుఔను భరింతగా జ్యచి, తన టుాను రట్ాంజృ చేసంది. “ఄయిపోయింది నా ని... ఏదో సాధంచాలని వచిచ ఇ నటాడవిలో పారణాలు పోగటుాకుంటునానను” తనలో తను ఄనుకుంటూ అకరిసారిగా వాయుణిని ఔసారి చ్ూడట్టనికి ఔనులను ఄటుకేస తిపాడు. తిపన వెంటనే ఝలుుభననది ఄతని శరీయం. ఄంతకు భుందు ఄతను చేసన హచ్చరిఔ తన చెవుల డగానే నిదిలేచింది వాయుణి. ఎదుట ఄఖు పంచిన దృశామనిన చ్ూస బదిరిపోలేదు. మిట్ చెంఖును నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకుంటూ, వస్ుంది.
పడకిళ్ుు బిగిసూు భుందుకు
“చ్ంపేసేయాలిరోయ్ ఇ భడసని,
ఈకివృరి బికివృరి చేస
ఉపరిని లాగే యాలి” కిందినించి లేచి నడుభును నొకువృకుంటూ రండో అకారానిన హచ్చరించింది మొదట్ అకాయం. దానిన ఖురించి ట్ాంచ్ుకోలేదు వాయుణి. తనకి దగివరిగా ఈనన రండో అకాయం మీదనే తన దృషిాని కేందీిఔరించింది. సునినతంగా ఔనిపంచే అమ కోభల హసాులోు ఎటువంట్ ఫలందాగి వుంటుందో చ్ందుయడకి బాగాతెలుసు. ఫెడీ ఫెడీభని రండో అకాయం వెనునమీద డాాయి భూడు దెఫఫలు. ఄదిరిడ చ్ందుయడ మడను చ్ుట్ావునన నాలుఔను వెనకివృ లాగేసుకుననది అ అకాయం. వెనకివృ తిరిగి వాయుణిమీద ఔలఫడట్టనికి చ్ూసంది. శకిుముకుులిన కూడఖటుాకునే ఄవకాశంగాని, అలోచించ్ుకునే వమవధని గాని దానికి ఆవవలేదామ. పడకిళ్ును భుందుకు విసుయుతూ బదికాళ్ళలా రచిచపోయింది. మడమీది ప్రలుచకుంటూ
టుా ఛంఖున
తొలగిపోగానే లేచి
ఖుండెలనిండా
నిలఫడాాడు
చ్ందుయడు.
గాలిని ఄడవి
ఄదిరిపోయేటటుా ఔ పొలికేఔ పెట్ా తనకు దగివయగా ఈనన మొదట్ అకాయం మీద ఔలఫడాాడు.
“సామం రావాలిరోయ్. నాకు సహామం కావాలి... చ్చిచ భనకి అహాయం కావాలిసన ఇ భడస భకుయు భేతాళ్ుడ మాదిరి రచిచపోతునానడు. తొందయగా వచేచయ్” రండో అకారానిన పెదాగా పలిచింది ఄది. ఄందలేదు దానికి సహామం. రండే రండు క్షణాలోు మొకం గిలి పోయేటటుు దెఫఫలుకొట్ా కిందికి దొరిుంచేశాడు చ్ందుయడు. ఄది చాలదని ఄనుకుననటుా దాని ఖుండెలమీద కూయుచనానడు. ఇ లోల రండో అకాయజృ జుటుా టుాకుని, కొట్ాన చోట కొటాకుండా వీయబాదుడు బాదేసంది వాయుణి. “వదిలేయ్ తలోుయ్... నా జుటుాను వదిలేయ్. ఆంకా కొంచెం ఖట్ాగా టుాకునానవంట్ల మొతుం ఉడ వచేచసుుంది. నా శకుులు, నా ఫలం ఄనీన నా జుటుాలోనే ఈనానయ్. నీకు దణణం పెడతా.... దమ చ్ూపంచ్ు తలోుయ్” చేతులు జోడసూు బావుయు బావుయుభని ఏడవటం మొదలుపెట్ాందది. ఄయినాసరే దానిన ఄలాగే టుాకొని చ్ందుయడ దఖవరికి లాకువృ వచిచంది వాయుణి.
“నేను నిదిలేవటం ఆంకో క్షణం అలసమం ఄయి వుంట్ల నిరాాణమంగా నీ పారణాలు తీసేస, ఎభుఔలిన వియుసూు ఈండేవి. వీట్ని ఫతఔనిమమకూడదు. ఏం చేసేు బాఖుంటుందో అలోచించ్ు” ఄంటూ ఄతనికి చెపంది. “అలోచించ్ట్టనికి ఏమీలేదు... బూసాిపతం చేసేమటమే. ఖుయువుగాయు నేరిన బూతసుంబన విదమని ఖుయుుచేసుకుంటునానను. య గా అలోచిసుుననటుా మొకంపెట్టాడు ఔవృ క్షణం అఖు” ఄంటూ తీవం చ్ందుయడు. బూతసుంబన విదమ కాదుఖదా ఔనీసం తేలు భంతారనిన కూడా ఄతను నేయుచకోలేదని వాయుణికి తెలుసు. తయవృవామఔయణ మీమాంస విదమలు నేయటం జౄరిు ఄయిన తరావత వెైదమశాసుీం బోధసాుడు వారి ఖుయుదేవుడు. అ తయువాత ఎవరికైనా ఄయహత ఈననదని భ్యవించిన క్షంలో అకయన భంతిశాసుీ బోధన మొదలుపెడతాడు. సామానమమైన శాసాుీలను చ్దువుకోవటం జౄరిు కాని చ్ందుయడకి భంతిశాసుీంతో రిచ్మం ఈండటం... జయఖని ని. ఄయినా సరే అ విషయానిన ఫమటపెటాటం గాని, ఄతని మాటలకు అశచయమపోవటం గాని చేమలేదామ.
“లససగా మాట్టుడావు... బూతసుంబన విదమ ఔవృట్ల చాలదు. ఄగినచాలన విదమని కూడా ఖుయుుకు తెచ్ుచకో... ఫడబానల వంట్ భంటని సృషిాంచి వీట్ని నిలువునా బసభం చేసేయ్...” ఄని పోరతసహంచింది. అ సంభ్యషణను వినేసరికి భరింతగా బమడపోయినయ్ అ అకారాలు... “ఄయామ... ఄమాభ... ఏదో సాధ్యయణమైన బాటసాయులని బిభడ మీ జోలికి వచాచం. భంతిశాసుీ కోవిదులని ఄనుకోలేదు.... మా మీద దమ చ్ూపంచ్ండ. ఆంకో జనభ ఄంటూ ఈంట్ల మీ ఔడుజృన
జృట్ా
యుణం
తీయుచకుంట్టం...”
చేతులు
జోడసూు
వేడుకోవడం మొదలుపెట్టాయి ఄవి. “మీ వంట్ బూతపేయతాలిన బిడాలుగా పొందేఔంట్ల తలలిన నేలకేస కొటుాకుని
చ్చిచపోవటం
చాలా
ఈతుభమైనని...”
ఄంటూ
చ్ందుయడకేస చ్ూస “ఆంకా అలసమం ఎందుకు? భంతోరచాాటన మొదలుపెటుా ఄని బిఖవయగా ఄరిచి హచ్చరించింది వాయుణి. తన ఖుండెలమీద కూయుచని ఈనన చ్ందుయడని ఔవృ ఉజృలో ఄవతలికి
విదిలించి,
ఄమాంతంగా
డపోయింది మొదట్ అకాయం.
వాయుణి
పాదాలమీద
“మాతో
ముదధంచేసన
కాయణంగా
ఄలసపోవటంవలు
నీ
జతగాడ అలోచ్నలు సరైన దారిలో నడవటంలేదు... ఄదేనిగా హచ్చరించి నువువ వాట్ని ఖుయుుచేమవదుా. నువువ ఏం చెపతే ఄది చేసాుం... నువువ ఏమి కోయుకునాన వెంటనే తెచిచ ఆసాుం... భభభలిన వదిలేయ్ తల్లు...” ఔనీనయు విడుసూు దీనాతిదీనంగా పారరిించింది. అ మాటలిన వినగానే వింతగా మరిసపోయింది వాయుణి వదనం... “ఄలాగెైతే మాకు తినఖుంట దగివయ దొరికే దేవభందాయజృ చెటుా బయడుకావాలి... తెచిచపెటాండ...” తడుభుకోకుండా చెపంది. తభ పారణాలు తభకు దకేవృ మాయవం ఔనిపంచినందుకు సంతోషంతో యవశించిపోతూ, నిఠాయుగా నిలఫడవలసన అ అకాయం వినకూడని
మాట
ఏదో
చెవుల
డనటుా
చెవులిన
ఖట్ాగా
భూసుకుంటూ తలవంచ్ుకుంది. “ఏమిట్ అలసమం?” నడుభుమీద చేతులు వేసుకుంటూ దానిని ఖదిాంచింది వాయుణి. “నీకు తెలిమఔపోవచ్ుచగాని, భంతిశాసాుీనిన ఓపోసన ట్ాన నీ జతగాడకి తకుండా తెలిసే ఈంటుంది. ఄడుఖు తల్లు..” నెభభదిగా చెపంది రండో అకాయం.
విరీతమైన అశచయమంతో ఔనులిన పెదావిచేస చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసంది వాయుణి. ఔనిపంచీ ఔనిపంచ్కుండా ఄతను తల ఄడాం తిట్టనిన చ్ూస భళ్ళు అ అకారాల వంఔ భరోసారి చ్ూసంది. “చెరా పోటుగాడా... దేవభందాయజృ చెటుా సమీంలోకి పోయినా, అ చెటుా మీద చేతులు వేసనా మాలాంట్ వాట్కి ఏం జయుఖుతుందో వివయంగా చెజృ..” చ్ందుయడని ఫతిమాలుకునానయి అ అకారాలు. ఄజృడు ఄయధం ఄయిమంది వాయుణికి ఄసలు విషమం. “ఒహోహ... మీయు భభభలిన ఎదిరించిన విధ్యనానిన ఫట్ా మీకు ఄటువంట్ బమంలేదని ఄనుకునానను. నా ఄభపారమం తని ఆజృడే తెలుసుకునానను... భరి మా కోరిఔ తీయడం ఎలా?” ఄంతా తనకు తెలిసపోయినటుా ఖంభీయంగా మొకం పెడుతూ ఄడగింది. “కావాలంట్ల మీ ఆదారీన తిన ఖుంట దఖవరికి తీసుకుపోఖలం. ఄంతకు మించి మేభు ఏమీ చేమలేభు...” రండు క్షణాలు తభలో తాభు ఖుసఖుసలాడుకుని అమకు వివరించి చెపాయి అ అకారాలు.
ఄడుఖు తీస ఄడుఖువేమటం ఄతిఔషాంగా ఈనన అ ఄడవిని ఄధఖ మించ్ట్టనికి తేలికైన మాయవం లభసుుననదనన అనందంతో వెంటనే తలవూపంది వాయుణి. “యండ... యండ... వచిచ మా బుజసవృంధ్యలమీద కూరోచండ...” ఄంటూ నేలమీద మోఔరించి కూయుచనానయి అ అకారాలు. ఄదేనిగా తన పాదాలు టుాకుని బాధలనీన చెజృకునన మొదట్ అకాయం బుజ్యలమీద కూయుచననది వాయుణి. అమ పడకిట్ పోటును యుచిచ్ూసన రండో అకారానిన ఎంచ్ుకునానడు చ్ందుయడు. నిఠాయుగా నిలఫడ పెదాగా హంకాయంచేస ఔవృసారిగా గాలిలోకి ఎగిరాయి అ అకారాలు... అ వేగానికి విసుయుగా వచిచ మొఖాలకు తగిలిన గాలి దెఫఫకు ఔళ్ుు ఖట్ాగా భూసుకునానయు చ్ందుయడు వాయుణి. తిరిగి వారిదాయూ ఔళ్ుు తెరిచేసరికి ఔ పెదా చెయువు దగివయ నేలకు దిగాయి అ అకారాలు. “తినఖుంట
ఄంట్ల
ఆదే...
ఄవతలిఔవృ
నించీ
ఄతి
బమంఔయమైన యుదారయణమం మొదలవుతుంది. మీకు కావాలిసన దేవభందాయజృ చెటుు అ ఄడవిలోనే ఈంట్టయ్. వెళ్ళు తెచ్ుచకోండ”
ఄంటూ చ్టుకువృన మామం ఄయిపోయాయి. “భళ్ళు వెళ్ళు అ భరియచెటుా దగివరే కూయుచంట్టయి. భనలాంట్ వాళ్ుు ఎవరైనా వసేు పారణాలు తీసేసాుయి” గాలిలోకి చ్ూసూు చెపంది వాయుణి. “భనం చేమఖలిగింది ఏమీలేదు... భనం కొట్ాన దెఫఫలు వాట్ని కొంచెంగా బాధంచాయే త పారణాలు తీమలేదు. వాట్ని చ్ంటం సామానుమలకు సాధమంకాని ని... వదిలయ్” చ్ుటూా చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు. “తెలువాయట్టనికి ఆంకా చాలా వమవధ ఈంది. వెలుఖు వచేచవయకూ అగి అ తరావత యయాణం మొదలుపెడదాం” ఄంటూ చెయువు ఖటుామీది నించి దిగి దూయంలో ఔనిపంచిన ఔ ఖాళ్ళసిలంకేస నడచింది వాయుణి. *** సూరోమదమం ఄవట్టనికి సరిగావ ఔ గడమకాలం భుందుగా మలకువ వచిచంది ఈతల భహరిి సహధయభచారిణికి. ' సహామం చెమమట్టనికి వాయుణి లేదు. పారతఃకాల బోధన ఄనంతయం పలులందరి పలహారాలు సదధం చెయామలి...' ఄనుకుంటూ డఔమీది నించి దిగి,
ఄలవాటు యకాయం తన తిదేవుడ పాదాలను తాకి నభసావృయం చెమమబోయింది. అమ లేచిన తరావత భరో ఄయధగడమకు నిదిలేవటం భహరిికి ఄలవాటు. ఄటువంట్ది అ రోజున మాతిం అమఔంట్ల భుందుగానే లేచినటుు ఖాళ్ళగా ఈననది అమన డుకుని ఈండవలసన యదేశం. ' ఆదేమిట్? నిదిలేవటమేమిట్?'
ఎజృడూలేనిది
ఆవాళ్
ఆంత
తవయగా
తనలో తను ఄనుకుంటూ యణశాలలోనించి
ఫమట్కి వచిచంది సహధయభ చారిణి. ఔణఔణభని వెలుఖుతునన ఔ పెదా అభుదజృ దీం వెలుఖులో పెదాఔలవం
భుందు
కూయుచని
ఏవో
భూలిఔలిన
ఄదేనిగా
నూయుతునానడు ఈతల భహరిి. “మీయు తయాయుచేసుునన ఓషధం ఎవరికి?” అశచయమంగా అమనను ఄడగిందామ. “తెలువారి తొలి వెలుఖు రాఔభుందే ఆది తయారైపోవాలి. సూయమకాంతి తగిలితే ఆనుభుఔవృలమాదిరి ఖట్ాడపోతాయి ఇ భూలిఔలు” చెపాడు భహరిి.
“ఄంట్ల మీయు ఄసలు నిదిపోలేదననమాట... రాతింతా ఇ ఔలవం భుందే కూయుచని ఈనానయననమాట” ఄననదామ. ఄవునని తలవూపాడు ఈతలభహరిి. “ఇ ఓషధం ఎందుకు? ఎవరికోసం?” ఄడగింది. “నినన సామం సభమంలో వచిచన ఄతిథులకు ఆచిచ ంపాలి. కేశవచ్ందుయడని బాధసుుననశూలకు ఆదిజౄరిు వియుఖుడు కాదుగాని, అ బాధనించి కొంచెంగా ఈశభనానిన ఄందిసుుంది.” “భరి
భన
దేనికోసం?”. . .
చ్ందుయడని,
వాయుణిని
మీయు
ంపంది
“భహారాజులకు జౄరిు ఈశభనానిన ఔలిగించే
ఓషధం తయాయు చేయాలంట్ల దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కావాలి. దానికోసం...” “ఆట్కిజృడు అ బయడుతో ఄవసయం లేనజృడు అ పలులిన ఄట్ఔజృడు చిభభచీఔట్లుకి తయభటం దేనికి? తెలువారాఔ ంపంచి ఈండవచ్ుచ ఔదా.” “పచిచదానా... ఏ నిచేమట్టనికైనా సభమం, సందయబం, శుబభుహయుం ఄంటూ కొనిన ఈంట్టయి. వారిదాయూ అ సభమంలో యయాణం
ఄయితేనే
ఄచెపన
నిని
దిగివజమంగా
జౄరిుచేమఖలయు. భరొఔవృ పావుగడమ అలసమం చేస వుంట్ల దేవభందాయజృ బయడును తీసుకురావటం కాదు ఖదా... ఔనీసం తినఖుంట దగివరికి కూడా పోవడం ఔషాం ఄయివుండేది.” “ఏమిట్ల మీ మాటలు కోవృసారి నాకు ఄయధం కావు. పాం... తలిుదండుయలిన
వదిలి
అశయభవాసం
చేమట్టనికి
వచిచన
అ
సఔందులకు ఎలా ఄంతు ఫడుతునానయో ఏమిట్ల..' తనలో తను ఄనుకుంటూ తిరిగి యణశాలలోకి వెళ్ళుపోయింది అమ. మొకం మీది నించి ఔలవంమీదికి డబోయిన చెభట బిందువునొఔదానిన ఄవతలికి విదిలిసూు చియునవువ నవావడు ఈతలభహరిి. ' బవిషమత్ ఏమిట్ల,
ఎలా ఈంటుందో నీకు తెలిమదు.
తెలిసవుంట్ల ఆంత తాప్రగా నిలఫడ మాట్టుడ ఈండేదానివి కాదు...' తనలో తను ఄనుకుంటూ తిరిగి ఔలవంలోని భూలిఔలను వేఖంగా నూయడం మొదలుపెట్టాడు. *** నులివెచ్చని సూయమకియణాలు వచిచ మొకంమీద డేసరికి ఈలికివృడ లేచి కూయుచననది వాయుణి.
ఔవృక్షణం తను ఎఔవృడ ఈననదో అమకు ఖుయుుకు రాలేదు. అశయభంలో తోట్ విదామరిినుల భధమ హాయిగా నిదిిసూుండవలసన తను అ ఫహయంఖ యదేశంలో ఔట్ఔ నేలమీద శమనించ్టం ఏమిట్ల ఄంతుఫటాలేదు. ' ఏమిట్ది? నేను ఆఔవృడకి ఎలా వచాచను? ఄసలు నేను' కింత అందోళ్నగా ఄనుకుంటూ లేచి నిలఫడుతుండగా జఞపుకి వచిచంది జరిగిన దంతా. ఔనులు చిట్ుసూు ఔవృకు చ్ూసేసరికి ఔ చినన చెటుాకింద ఆటుఔరాయి వంట్ చినన కొండరాయిని తలఖడమాదిరి తలకింద పెటుాకుని నిదిిసుునన చ్ందుయడు ఔనిపంచాడు. “ఎటువంట్ ఔషామైన నినెైనా తేలిగావ చేస పారేమఖల పోటుగాడ మాదిరి ఫమలుదేరివచిచ పొదుాపెైకి వచిచనది కూడా తెలిమకుండా
నిదిపోతునానవు....
ఆలా
ఄయితే
వచిచనని
జౄరైనట్లా” వెకివృరింజృగా ఄంటూ దూయంలో ఈనన చెయువు ఖటుా దఖవరికి ఫమలుదేరింది అమ. అ మాటలకు చ్ందుయడకి వచేచసంది మలకువ. ఔళ్ుు విగానే అమ
ఔంగాయుడనటుా
ఔలతడలేదతను.
తను
ఄఔవృడకి
ఎలా
వచాచడోనని
“రాతిి అ బూతాలతో శిఖటుు టాటంతో ళ్ుు జృలిస పోయినటుా ఄయింది. ఄందుకే మలకువ రాలేదు” ఄంటూ అమ వెనుకే ఄడుఖులు వేశాడు. రండు తాడచెటుంత ఎతుుగా ఈనన చెయువు ఖటుామీదికి ఎకివృ నీట్ని చ్ూశాయు వారిదాయూ. “మొకమాయజనం ఄయామఔ నేను సాననం చేయాలి. భడుఖుగా ఈండే యదేశానిన చ్ూసపెటుా” ఄంటూ నీట్ దఖవరికి నడచింది వాయుణి. చేతిని
జ్యచి
నీట్ని
భుటుాకోబోతుండగా
“అఖండ...
వెనకివృ
వచేచమండ” ఄంటూ బిఖవయగా వినవచిచంది ఔ ఔంఠం. ఄదిరిడ భుందుకు జ్యచిన చేతిని వెనకివృ తీసేసుకుననది వాయుణి. తల తిప అ ఔంఠం వినవచిచన దిశలోకి చ్ూసంది. దునెైన గడాళ్ుని బుజ్యలమీద వేసుకుని, ఖటుామీద నిలఫడ ఈనన గారమీణులు దిభంది ఔనిపంచాయు అమకు. “ఎవయు మీయు? ఎందుకు భభభలిన అపాయు?” వారిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఏ తలిు ఔననబిడాలో గాని చెయిమవేసేు ఔందిపోయేటటుా ఄజృయూంగా ఈనానయు.... ఆది తినఖుంట. భనిషైనా, జంతువెైనా
నీట్ని భుటుాకునన భయుక్షణం పారణాలిన హరించి వేసుుంది” చెపాడు ఔ గారమీణుడు. నీలియంఖులో సవచ్ాంగా ఔనిపసుునన నీట్వంకా, ఄతని వంకా మారిచ మారిచ చ్ూసంది వాయుణి. “మీయు ఎజృడో ఏదో జయఖటంవలు ఎజృడూ ఄదే యమాదం ఎదుయవుతుందని బమడుతునానయు. ఇ నీళ్ుు చాలా చ్ఔవృగా ఈనానయి” ఄంటూ చేతిని నీట్లో భుంచింది. “ఄమమబాబోయ్...
వదుా...
వదామాభ...
వదుా”
బిఖవయగా
ఄరిచాడు అ గారమీణుడు. ఄతనిలా ఄయవలేదు చ్ందుయడు. ఎగిరి వాయుణికి దగివయగా దుమికాడు. అమ నడుభు చ్ుటూా చేతులు చ్ుట్ా ఄమాంతంగా ఎతిు రండు ధనువుల దూయంలో డపోయేటటుు విసరాడు. “నీకు ఄసలు ఫుదిధలేదు. వీళ్ుని చ్ూసేసరికి వీళ్ు పరికితనం నినున కూడా అవరించ్ుకుననటుుంది” కింద డటంలో మోచేతులు చిననగా గీయుకు పోయి,
సవలంగా బాధ ఔలఖటంతో కోంగా
ఄరిచింది వాయుణి. “బాగానే ఄరిచావు గాని, ఔసారి నీళ్ుకేస చ్ూడు” నవువతూ చెపాడు చ్ందుయడు. ఄటుకేస చ్ూసన వాయుణికి ఔనిపంచింది - పాతిఔ
భూయలకు పెైగా పొడుఖునన పెదా జలచ్యం. వాయుణి నీట్లో చెయిమ పెటాగానే తన నోట్ని పెదాగా తెరిచి ఖట్ాగా టుాకోబోయింది. చ్ందుయడు వేఖంగా ఔదలటంవలు తీయకుండాపోయింది దాని కోరిఔ.
పొడవాట్
నాలుఔలను
లోలికి
ఫమట్కి
అడసూు,
ఖజనిభభళ్ువంట్ ఔనులతో వారివంకే ఖుయుయగా చ్ూస్ుంది. “నీళ్ులోు మొసళ్ుు ఈంట్టయి... కొనిన కొనిన చేల వంట్ జలచ్రాలు ఈంట్టయి. ఆదేవిట్ పాభులా ఈంది!” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. “పాభులా ఈండటం కాదు తల్లు... ఄది పామే. తన శరీరానిన తనే మోసుకోలేఔ నీట్లో నివసంచ్ట్టనికి ఄలవాటు డంది. దీనివంట్వి ఇ నీట్లో ఆంకా ఄనేఔం వునానయి. అఔలి ఄధఔం ఄయినజృడు ఔదానిన ఔట్ చ్ంజృకు తింటూ వుంట్టయి” భుందుగా హచ్చరించిన గారమీణుడు అమ దఖవరికి వసూు చెపాడు. ' ఇ మాట భుందుగానే చెపవుంట్ల చాలా బాఖుండేది' తనలో తను ఄనుకుంటూ తిరిగి చెయువుఖటుా మీదికి ఫమలుదేరింది వాయుణి. “మీయు ఎవయు నామనా?” ఄడగాడా గారమీణుడు.
ఏమీ
దాచ్ుకోలేదు
చ్ందుయడు.
“యుదారయణమంలో
మా
ఖుయువుగారికి ఔ భూలిఔ కావాలిస వచిచంది. దానికోసం వచాచం.... మేభు ఈతలభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసే విదామయుిలం” ఈనన విషయానిన చెపాడు. దేశదేశాలోు విరీతమైన పేయు యతిషఠలునన భహానుభ్యవుడు ఈతలభహరిి.
అమన
పేయు
తెలిమనివాయంటూ
ఈండటం
ఄసంబవం. గడాలి బుజంమీద వేసుకుని వునన అ గారమీణుడ మొకంలో మాతిం ఎటువంట్ భ్యవాలు ఔనిపంచ్లేదు. “ననున ఄడగితే అమన ఎవరోగాని నువువ చెఫుతుననంత గ భనిషి మాదిరిగా నాకు ఄనిపంచ్డంలేదు” చ్లుగా ఄనేశాడు చ్ందుయడతో. రివువన
వచేచసంది
వాయుణికి
కోం.
“ఎందుఔని?”
ఄతియమతనం మీద ఄదుభుకుంటూ ఄడగింది. “తినఖుంట ఖురించి సపలులిన ఄడగినా చెజృతాయు. ఆలాంట్ చోటును ఖురించి మీకు జ్యఖయతులు చెకుండా ంపంచిన భనిషి గవాడు ఎలా ఄవుతాడు?” అమకు ఎదుయు యశన వేశాడు గారమీణుడు.
తెలుట్ లవయుస ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నవివ - తల విదిలించింది వాయుణి.
“మా
మాట్టుడకుందాభుగాని,
ఖుయుదేవుల
ఖురించి
తరావత
భుందు మాకు దారి చ్ూపంచ్ండ...
ఄడవిలోకి వెళ్ళు” ఄంటూ ఄతనితో మాటలు మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. “ఄమమబాబోయ్.... వచేచస్ుంది... ఆఔవృడునంచి పారిపోండ ఄందయూ.
పారిపోయి
పారణాలు
దకివృంచ్ుకోండ”
ఈననటుుండ
ఄరిచాడు ఆంకో గారభసుుడు. బుజ్యలమీద వునన గడాళ్ుు వేఖంగా రిగెతుట్టనికి ఄడాం వసాుమని భ్యవించినటుా వాట్ని ఄవతలికి విసరేశాయు వాయందయూ. ఉపయుు బిఖట్ా చెయువుఖటుా మీదినించి ఄవతలి ఔవృకు యుఖులు తీశాయు. “అఖండ. ఔవృక్షణం అగి విషమమేమిట్ల చెండ. అఖండ” అశచయమం నిండన ఔంఠంతో ఄడగింది వాయుణి. అ మాటలిన వినిపంచ్ుకోలేదు ఎవయూ. చెయువుఖటుా మీదినించి దిగి ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో మామమైపోయాయు. “వాళ్ు మానసఔ రిసితి సజ్యవుగా వుననటుా నాకు ఄనిపంచ్టంలేదు.
ఄయినదానికి కానిదానికి బమడటం వీళ్ు అచాయం ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ మాటలిన భధమలోనే అపేసంది వాయుణి. సూయుమడ కియణాలుడ చెయువులోని నీయు తళ్ుకు తళ్ుకుభని మయు సుునానయి ఄట్వయకూ. ఆజృడు అ మయుజృ మామం ఄయిపోయింది. కాయుభఫుఫలు అకాశంలో యతమక్షం ఄయినటుా కావుయుఔమిభంది. “వయిం వస్ుందంట్టవా చ్ందార? ఄడవి యదేశాలోు ఄకాల వరాిలు ఄతి సాధ్యయణం ఔదూ?” ఄని చ్ందుయడని ఄడుఖుతూ తలపెైకతిు చ్ూసంది అమ. వయిం కాదు అమకు ఔనిపంచింది... ఫిహాభండమైన రఔవృలిన విశాలంగా
తెరిచి
కుబేయుడు
ఈయోగించాడనుకునే
జృషఔ
విమానంలాగా రివువన వచేచస్ుంది ఔ భహా విహంఖం. ఫండ చ్కాయలంత వునానయి దాని ఔనులు. నాలుఖు భూయల పొడవున టకాఔతిులా ఔనిపస్ుంది భుకువృ. “ఄది భనలేన చ్ూస్ుంది... కోడపలులిన తనునకుపోయే డేఖలా భనలిన తనునకుపోవడం తనిసరి” ణుకుతునన ఔంఠంతో ఄననది వాయుణి.
వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. గడాళ్ును వదిలిపెట్ా దూయంగా పారిపోయిన గారభసుుల మాదిరి తాభు పారిపోయేందుకు ఏభంత వమవధ లేదు. చెయువుఖటుా మీదినించి కిందికి దిఖఔభుందే వచిచడుతుంది అ రాక్షస
.
వాయుణి
వెలిఫుచిచనటుా
తభను
కోడపలులాు
ఎఖరేసుకుపోతుంది. “అలోచిసూు కూయుచని వుంట్ల జృణమకాలం ఖడచిపోతుంది. ఏదోఔట్ చెయ్ చ్ందార.. తవయగా... తవయగా” బమడపోతూ హచ్చరించింది వాయుణి. “ఏం చెయామలో నాకు తెలిసేు ఆంతసేపా? ఇపాట్కి ఎజృడో చేసేస ఈండేవాడని. చెవికోసన మేఔలాగా ఉరికే నసపెట్ా చ్ంకు” ఄంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. దఖవరికి వచేచసందా భహావిహంఖం... దానిరఔవృల తాకిడకి చెయువుఖటుా
మీద
ఈనన
చెటుు
చేభలు
తుఫాను
గాలిలో
చికువృఫడనటుా విఔృతంగా ఉఖటం మొదలుపెట్టాయి. చెయువుఖటుా మీది చెటూాచేభ మాతిమే కాదు - చెయువులోని నీయు చెలాుచెదురై ఄలల కింద యూపాంతయం చెందుతోంది.
తభ ఫయువులను తామే మోసుకోలేఔ అ నీట్ని అధ్యయంగా చేసుకుని ఫతఔట్టనికి ఄలవాటుడన పాభులు,
వాట్తోపాటు
సహజీవనం చేసే జలచ్రాలు ఆట్లా ఔనిపంచి మయుజృవేఖంతో ఄట్లా మామమైపోతునానయి. “వచేచసంది
చ్ందార...
భుందు
ననేన
టుాకుంటుంది”
వణుకుతునన ఔంఠంతో భరోసారి ఄరిచింది వాయుణి. సరిగావ ఄజృడే ఄలుఔలోులం ఄవుతునన నీట్లో నించి తలను ఫమట్కి పెట్ా, వేఖంగా వసుునన విహంగానిన చ్ూడగానే తిరిగి నీట్లో భునిగిపోవట్టనికి యమతనం మొదలుపెట్ాంది ఔ పెదాపాభు. పచిచపచిచగా పెైకిలేసుునన ఄలల కాయణంగా దాని ఈదేాశమం నెయవేయటం చాలా ఔషాంగా ఈంది. “వచేచయ్ వాయుణీ... కిందికి వచేచయ్” ఄని ఄయవటంతో అఖకుండా వాయుణి చెయిమ టుాకుని నాలుగే నాలుఖు ఄంఖలోు ఖటుామీది నించి నీట్దఖవరికి పోయాడు చ్ందుయడు. ఄఔవృడ వాయుణి చేతిని వదిలిపెట్ా, నీట్మీద ఔనిపసుునన అ పాభుతోఔను టుాకుని ఫయుయన డుామీదికి లాగాడు.
భుంచ్ుకువసుునన విరీతమైన
యమాదానిన
అఖయహావేశాలతో
ఫుసలుకొడుతూ,
ఖురించి
చెవులు
చిలుులు
భరిచిపోయి డేటటుా
ఆంత లావున నోట్ని తెరిచి ఄతని బుజ్యలిన
టుాకోవట్టనికి యమతినంచిందా పాభు. దగివయ దగివయగా నలుఫది భూయల పొడుఖు, ఎనిమిది జ్యనల లావు ఔలిగివునన అ క్షుదిజీవి ఄలా ఫుసలు కొటాటంతో తపపోయింది ఄతనిన,
వాయుణిని చ్ుటుాకోబోతునన యమాదం. కోడపలుల వంట్
మానవులు ఔ ంట్కిందికి కూడా రాయని ఄనుకుందో లేఔ మరిసే శరీయంతో నీట్లో నించి ఫమట్కి వచిచన అ పాభు భరింత యుచిఔయమైన అహాయభని భ్యవించిందో గాని చెవులు చిలుులు డేటటుా కఔవృరించి, వజ్యరముధ్యల వంట్ కాలిగోళ్ుతో దానిన డసటుాకుని గాలిలోకి లేచిందా భహా విహంఖం. తగివపోయింది ఇదుయుగాలి. యశాంత యూపానిన పొందింది చెయువులోని నీయు. నిలఫడేందుకు ఒపఔ లేనటుా నేలమీద చ్తికిలడపోయింది వాయుణి. “ఆవాళ్ భనం లేచిన వేళ్ చాలా భంచిదెై వుంటుంది. చెటాంత యమాదం చిట్కలో భన నుంచి తపపోయింది” మొకం మీదినించి ఔనులోుకి జ్యయుతునన కొవృఔవృ సేవద బిందువును ఄదుాకుంటూ ఄననది.
“భనం వెళ్ువలసంది యుదారయణమంలోకి. ఄఔవృడ ఆంతఔంట్ల వందరటుు బయానిన ఔలిగించే యమాదాలు తాయసడతాయి. నేను ంటరిగా వెళ్ళువసాును. నువువ ఇ చ్ుటుాటు ఏదెైనా ఄడవి గారభంలో విశారంతి” ఄంటునన చ్ందుయడు ఄతివేఖంగా తలవంచ్ుకునానడు. చేతికి దగివరోు ఈనన ఔ లావుపాట్ భట్ాబడాను తీసుకుని, ఄతని తలకేస ఖురిపెట్ా విసరింది వాయుణి. ఄతను తపంచ్ుకోవటంతో భరింత ఄధఔం ఄయిపోయింది అమ కోం. “ఆజృడు ఄంట్ల ఄనానవుగాని,
ఆంకోసారి ఆలాగే
మాట్టుడతే నీ భరామద దఔవృదు. నోట్ని ఄదుజృలో పెటుాకో” తయజని చ్ూపసూు బదిరించింది. నవువతూ భళ్ళు చెయువుఖటుా ఎకావృడు చ్ందుయడు. భహా విహంగానిన చ్ూస చెలాుచెదురైన గారమీణులు తిరిగి ఖటుా దఖవరికి రావట్టనిన చ్ూస నవువతూనే చెయిమ ఉపాడు. “నిజంగా మీయు ఎవరోగాని ఖుండెలు తీసన ఫంటుు. భహా విహంఖం దృషిాలో డనతరావత పారణాలతో తపంచ్ుకుననవాయు ఆంతవయకూ ఎవయూ లేయు... ఆట్వయకూ పాతిఔభందిని మా వాళ్ుని పొటాన పెటుాకుంది ఄది...” చెపాడు ఔ గారభసుుడు.
“పాతిఔభందిని పొటాన పెటుాకుననదంట్ల దాని నివాసం ఆఔవృడకి దగివరోునే వుంటుంది. మీయందయూ ఔలసఔటుాగా ఔదిలిదానిన-” ఄంటూ వారివదనాలోు యతమక్షం ఄయిన భ్యవాలిన చ్ూస మాటని మింగేశాడు చ్ందుయడు. “భహా విహంఖం ధ్యట్కి శరీయభంతా భట్ా కొటుాకుపోయింది. శుబింగా సాననంచేస ఔడుజృనిండా కాసని నీళ్ుు తాగాలి... సరైనచోటు ఎఔవృడ ఈందో దమచేస చెరా?” ఈననటుుండ అ గారభసుులిన ఄడగింది వాయుణి. “ఄయోమ ఎందుకు లేదమాభ? ఄడఔవృ ఄడఔవృ అడకూతుయు నోయు తెరిచి ఄడగితే కాదని ఄంట్టమా? మా ఆళ్ుు ఆఔవృడకి దగివరోునే ఈనానయి. మాతో యండ” ఄంటూ ఔ ఔవృకి దారితీశాయు వాళ్ుు. చెయువుఖటుా దిగిన తరావత చెటు భధమగా ఄడుఖులు వేసూు వారిని ఄనుసరించాయు వాయుణి, చ్ందుయలు. రండు వందల ధనువుల దూయంపోయిన తరావత వారికి ఔనిపంచాయి ఄడవి అకులతో ఔఫడన చిననచినన ఆళ్ుుకొనిన. “జృట్ా పెరిగిన నేల వదిలిపెట్ా వెళ్ులేఔపోతునానం... ఔషామైనా నషామైనా
ఆఔవృడే బరించ్డం నేయుచకునానం” ఔ ఆంట్ భుందునన భట్ా ఄయుఖు మీద వారిదారినీ కూరోచపెడుతూ చెపాడు ఔ గారభసుిడు. అకాశంలో చ్ఔవృయుుకొట్లా భహావిహంఖం వంట్ యమాదాలిన ఖురించి ఄతను మాట్టుడుతునానడని తనలో తను ఄనుకునానడు చ్ందుయడు. “ఄదికాదు.... ఆంకా వేరే ఏదో ఈంది. ఎవరి మొకంలోనూ నవూవ, సంతోషం ఔనిపంచ్డంలేదు. బాగా చ్ూడు” లోగంతుఔతో చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి. అమ మాటలోు ఄసతమం ఄంటూ ఏమీలేదు. విషాదం నిండన మొఖాలతోనే ఄతిథులకి భరామదలు చేశాయు గారభసుిలు. ంట్మీది భురికిని వదిలించ్ుకునేందుకు పెదా పెదా బానలోు నీళ్ుు ఆచాచయు. తరావత ఄడవి దుంలిన కాలిచ అహాయంగా ఆచాచయు. ఖుయుకులం
నించి
ఫమలుదేరిన
దగివరినంచీ
విశారంతి
తీసుకోవట్టనికి సయయిన చోటు ఔనిపంచ్లేదు వాయుణికి. తినటం జౄరిు
ఄవగానే
ఔ
ఇతాకుల
తెలిమకుండా నిదిపోయింది.
చామీద
డుకుని
ళ్ుు
తిరిగి లేచేసరికి సామం సభమం ఄయింది. “ఆంకాసేసట్లో చీఔట్ డుతుంది. చీఔట్లు మీయు యయాణం చేమటం చాలా ఔషాం. ఇ రాతిికి కూడా ఆఔవృడే ఈండండ. రేజృ తెలాుయగానే వెళ్ువచ్ుచ” ఔ భట్ాభుంతలో వేడవేడ మేఔపాలు పోస ఆసూు అమకు అపామమంగా చెపంది అశయమం ఆచిచన గారభసుుడ భ్యయమ. “క్షమించాలి.... ఄదేనిగా విశారంతి తీసుకుంటూ కూయుచంట్ల మేభు
వచిచనని
భట్ాకొటుాకుపోతుంది.
చీఔట్డేలోగా
తినఖుంటని దాట్ ఄవతలికి పోఖలం” ఄంటూ యయాణానికి సదధమైంది వాయుణి. తను ళ్ుు తెల్లకుండా నిదిపోయినందుకు చ్ందుయడు ఏదెైనా వెటకాయం మాటమాట్టుడతాడేమోనని ఎదుయు చ్ూసంది అమ. వెటకాయం కాదు ఖదా... వెకివృరింజృ మాట కూడా మాట్టుడలేదతను. “ఇ రిసరాలోు ఖట్ సభమంలో ఔంటె చీఔట్ సభయాలోునే యయాణం సుకఔయం ఄని నాకు ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ గారభసుుల దగివయ సలవు తీసుకుని భుందుకు ఄడుఖువేశాడు. ***
వెలుఖు
స్కితే
ఆనుభుఔవృల
మాదిరి
ఖట్ాడపోయే
భూలిఔలిన ఔలవంలో నూరిన తరావత భరికొనిన దారవకాలిన, అకు సయును ఄందులో ఔలిపాడు ఈతలభహరిి. ఆంకో ఄయధగడమకు చీఔట్డుతుంది ఄనగా అ ఓషధ్యనిన ఔ భట్ాపాతిలో పోస, ఖట్ాగా ఔనిపంచే ఔ వసుీంలో ఫలంగా భూటఔట్టాడు. “రోజు విడచి రోజు దానిన బాధ ఔలిగే యదేశంలో లేనం చేసూు ఈండండ... యుదారయణమంలోకి పోయిన నా శిషుమలు నేను చెపన దేవభందాయ
చెటుా
బయడును
తీసుకురాగానే
సరైన
ఓషధం
తయాయుచేసాును” వినమంగా నిలఫడన ఄతిథులతో చెపాడామన భృదువుగా. “భహారాజులవాయు ఇ విషమమై చాలా బాధడుతునానయు. ఎట్కి ఄది తయాయవుతుందని చెభంట్టయు?” ఄడగాడు వారిలో ఔతను. “ఫమట్నించి రావాలిసన దినుసుల విషమంలో కచిచతంగా రోజులిన
ఖుణించి
చెటం
ఔషాం.
ఆజృడు
ఇ
లేనానిన
వాడుతుననంతవయకూ భహారాజువారికి వచేచ యమాదం ఏదీలేదు. దమచేస నా మాట నభభండ” చెపాడు.
తలలు ఉప తభ వాహనాలను ఄధవసంచి వేఖంగా యయాణం మొదలుపెట్టాయు అ ఄతిథులు. “చెపన నిని చెపనట్లా చేమఖల చ్ందుయడు, వాయుణి వెంటనే వెనుతిరిగి రాలేదనా మీ ఈదేాశమం?” వాయు ఔనుభయుఖు కాగానే భహరిిని ఄడగింది అమన భ్యయమ. “ఈదేాశించ్టం వయకే భనం చేమఖలిగింది. మిగిలిన నిని కాలం జౄరిు చేసుుంది” చెపాడు భహరిి. “ఇ భధమ మీకు వేదాంతం మాటలు చాలా ఎకువృవ ఄయిపోయాయి. మీయు ఄనేది నాకు ఄయింకాలేదు” చియుకోంతో చెపంది అమ. “ఏది ఎజృడు, ఄజృడు,
ఄఔవృడ,
ఄలా
ఎఔవృడ,
ఎలాజయగాలో ఄది
జరిగితీయుతుంది.
చెపాను
ఔదా!
ఈదేాశించ్డంవయకే భన ఔయువమం. పలితానిన విధకి వదిలేయాలి” చెపాడు భహరిి. “ఄంట్ల చ్ందుయడు, వాయుణి ఆట్లు వెనకివృ రాలేయనన మాట” ఄంతా విని అకరోు తీరాభనం చేసంది భహరిి భ్యయమ.
అట పాటలతో సామం సభయానిన ఖడప, ఄలిసపోయివచేచ శిషమఫృందానికి అహాయం సదధం చేమట్టనికి యణశాలలోకి పోయింది భహరిి భ్యయమ. *** నడుసూు నడుసూు వుననటుుండ అగిపోయాడు చ్ందుయడు. “ఏమిట్ చ్ందార? ఎందుకు అఖటం?” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. దటామైన చీఔట్లో ఄడుఖులు ఄతి జ్యఖయతుగా వేసూు ఄడవిలో యయాణం చేసుునానయు వారిదాయూ. భరో రండు ఖడమలపాటు నడచిన తరావత ఎఔవృడో ఔచోట అగిపోవాలని తీరాభనించ్ుకునానయు. “ఎవరో
హృదమవిదాయఔంగా
ఏడుసుునన
సవవడ
ల్లలగా
వినవస్ుంది. శయదధగా అలకించ్ు” చ్ుటూా చ్ూసుునన వాయుణికి చెపాడు చ్ందుయడు. చెవులు ఒయగా పెట్ా విననది వాయుణి. ఄయనిమిషం తరావత అమకు వినిపంచింది చ్ందుయడు ఄదే నిగా చెజృతునన రోదన ధవని. “నిజమే
చ్ందార...
ఎవరో
అడభనిషి”
ఄంటూ
ఄతని
సమాధ్యనం కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండా అ ధవని వినవచిచన దిశలోకి ఄడుఖులు వేసందామ.
“తొందయడకు... తాప్రగా నడువ” ఄని జ్యఖయతులు చెజృతూ అమను ఄనుసరించాడు చ్ందుయడు. వందధనువుల దూయంపోయిన తరావత వారికి ఔనిపంచింది దాదాజృ శిథిలమై పోయినటుా ఔనిపసుునన ఔ పాత కాలజృ భందియం. ఖుటాలు ఖుటాలుగా డపోయిన కొండరాళ్ు దగివయ కూయుచని ఄదే నిగా ఏడుస్ుంది ఔ అడకూతుయు. చ్ుటుాటు ఎఔవృడో వునన ఏదో గారభంలోనించి వచిచంది కాబోలు భుతఔచీర ఔటుాకుని వుననదామ. జుటుా వియబోసుకుని ఔనిపస్ుంది. నయమానవుడంటూ ఎవయూ ఔనిపంచ్ని అ దుయవమాయణమంలో ఈననటుుండ తన ఎదుట్కి వచిచన మువతీ మువకులిన చ్ూస చ్టుకువృన అపేసందామ ఏడుజృని. “ఏమైందమాభ? ఎందుకు ఏడుసుునానవ? ఄసలు ఎవయు నువువ?” దగివయగా పోయి సానుబూతి ధవనిసుునన ఔంఠంతో ఄడగింది వాయుణి. “నాది ఆఔవృడకి రండు కోోసుల దూయంలో వుండే ఔ ఄడవి గారభం. నా బయుతో ఔలిస ఆఔవృడకొచాచను. జృటాతేనె తెసాునని చెప భధ్యమననభనగా పోయాడు నా బయు.... ఆంతవయకూ తిరిగి రాలేదు.
ఄదే నా బాధ” ఄని ఆంకోసారి బిఖవయగా ఏడవట్టనికి సదధడుతూ చెపందా స్త్ుీ. “ఄడవి జంతువులు ఏభయినా ఎదుయుదాడ చేమడం వలు ఎఔవృడో ఔచోట తలదాచ్ుకుని వుంట్టడు. తెలువాయగానే వచేచసాుడు. ఏడవకు” సభుదాయించింది వాయుణి. “చీఔట్ని చ్ూసేు నాకు చ్చేచటంత బమం. ఈకివృరి బికివృరై ఉపరి అగిపోతుననటుాంది” భుకువృ ఖట్ాగా చీదుతూ చెపందామ. “నీకు బమం ఄనవసయం. విశారంతి తీసుకోవట్టనికి మేభు భంచి చోటు వెతుకుతునానం. ఆఔవృడ బాగానే వుంది. నీతోపాటు తెలాురేదాకా తోడు వుంట్టం! ఄంటూ చ్ందుయడకేస చ్ూసంది వాయుణి.” దగివరోు వునన ఔ చెటుా దఖవరికి పోయి, వెడలుగా మతుగా వునన దాని అకులిన కోసుకువచిచ డుకోవట్టనికి వీలుగా శిథిల భందియం భుందునన రండు ఄయుఖుల మీద రిచాడు చ్ందుయడు. “నేను కాలావుంట్టను. నియబమంగా డుకో” ఄని అ స్త్ుీకి చెప తను కొంచెం ఄవతలికి పోయి కూయుచనానడు. అ రోజు సామంతిం వయకూ ళ్ుు తెలిమకుండా నిదిపోయి వుండటం వలు వాయుణికి నిదిరాలేదు. ఫలవంతంగా ఔళ్ుు భూసుకుని
ఔ ఄయధగడమ పాటు ఄయుఖుమీద డుకుననది. అ తరావత ఔదలకుండా డుకోవడం ఄసంబవం ఄనిపంచి, ఄయుఖుమీది నించి దిఖుతూ దిఖుతూ ఔవృకి చ్ూసంది. బమం తీరి హాయిగా నిదిిసూు ఈండాలిసన స్త్ుీ ఄయుఖుమీద లేదు. ఔవృక్షణంపాటు ఝలుుభననది వాయుణి శరీయం. ' ఆంతలోనే ఏమై
పోయింది?'
ఄని
ఄనుకుంటూ
చ్ుటూా
చ్ూసంది.
దూయంగాపోయి కూయుచనన చ్ందుయడదగివయ ఔనిపంచిందా స్త్ుీ. అమకు ' చీఔట్ ఄంట్ల బమభని చెప ఆజృడు తను చేసుునన ని ఏమిట్ల' ఄని తనలో తనే ఄనుకుంటూ నిశిఫాంగా భుందుకు నడచిందామ. “నాకేం తకువృవ? నువువ వెంటబటుాకు వచిచన పలుఔంట్ల దృఢంగా ఈనానను. సరైన దుసుులు లేఔపోవడం వలు మొయటుగా ఔనిపంచ్వచ్ుచ. నువువ జృకుంట్ల ఆంతఔంట్ల భంచి దుసుులను ధరించి నీకు ఔనిపసాును” విసుగావ చ్ూసుునన చ్ందుయడతో చెజృతోంది అమ. ఄట్ఔజృడు అమ జుటుా టుాకుని వీజృమీద రండు దెఫఫలు వేయాలననంత తొందయడలేదు.
కోం
వాయుణిని
అవరించ్ుకుంది.
ఄయితే
అమ మాటలకు చ్ందుయడు ఏభని సమాధ్యనం చెజృతాడో వినట్టనికి చెవులు రికివృంచింది. “నేను ఈతలభహరిి ఖుయుకులంలో విదామభ్యమసం చేసుునన ఫిహభచారిని. విదమ నేయుచకోవడం జౄరిు ఄయేమంతవయకూ అడవారి వంఔ ఔనెనతిు చ్ూడకూడదు. ఖుయుకుల వాసం జౄరిు ఄయిపోగానే వసాును. ఆదాయభూ ఇ ఄడవిలో హాయిగా విహరిదాాం” ఄంటునానడు చ్ందుయడు. “ఄంతవయకూ అగే ఒపఔ నాకులేదు. నా కోరిఔ వెంటనే తీయుసాువా, తీయచవా?” కోంగా ఄడగింది అమ. “నీ బయు నీకోసం వెతుకువృంటూ వసేు చాలా ఆఫఫంది... ఄనవసయమైన భనసాిం...” ఄనానడు చ్ందుయడు. “నీలాంట్ ఄందగాడని అఔరిించ్డం కోసం నేను ఄలిున ఔటుాఔథ ఆది. నిజ్యనికి నాకు బయు ఄంటూ ఎవయూ లేయు....” నవువతూ చెప లేచి నిలఫడంది అమ. “నువువ ఎవరివి?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“నేను ఎవరినో నీకు తరావత తెలుసుుంది. భుందు నా కోరిఔ తీయుచ” ఄంటూ ఔవృసారిగా ఄతనిన సమీపంచి తన బాహు ంజయంలో ఫంధంచ్ట్టనికి యమతనం చేసంది అమ. ఫెడీభని కొట్టాడు చ్ందుయడు. గావుయభని ఄరిచి వెనకివృ తూలింది అమ. “చెటుు, జృటాలు, ఄడవి జంతువులు త భనిషి ఄనేవాడు ఔనిపంచ్ని ఇ నటాడవిలో ంటరిగా ఔనిపసేు నిజమేననుకుని నమేభసాుభని నీ ఉహ... చ్ూడు నినేనం చేసాునో” ఄంటూ కూయుచనన చోట్నించి లేచాడు ఄతను. పడకిలి బిగించి మొకంమీద ఆంకో దెఫఫవేశాడు. రండు ధనువుల దూయంలోకిపోయి డపోయింది అ స్త్ుీ. “కోరివసేు నా కోరిఔ తీయచటం ఄటుంచి ననేన ఎదిరిసాువా? చ్ూడు నినేనం చేసాునో” ఄంటూ ఛివాలున లేచి నేలను ఫలంగా తనినంది. నిజృలు యతమక్షం ఄయామయి అమ తనినన చోట. దటామైన పొఖ సుడులు తియుఖుతూ పెైకి లేచింది. అ పొఖను చేతులతో ఄవతలికి విదిలిసూు రండు ఄడుఖులు భుందుకు వేసంది అమ. భుతఔచీయ మామమై,
నడుభుచ్ుటూా ఔ జంతుచ్యభం
యతమక్షం ఄయింది. సునినతంగా, సుకుమాయంగా ఔనిపంచిన మొకం
కాసాు
యభ
బమంఔయంగా
తయారైంది.
జ్యనెడు
జ్యనెడు
పొడుఖునానయి చేతులగోళ్ుు. ఔతుులమాదిరి పొడుచ్ుకువచాచయి కోయలు. “తింట్టను. నీ ఎభుఔలిన విరిచి నమిలేసాును” ఄంటూ చ్ందుయడ మీదికి ఎఖఫడంది. పడకిళ్ుు బిగించి పోరాట్టనికి సదధడే ఈనానడు
చ్ందుయడు.
యయోగించ్ఔభుందే,
ఄయితే
ఄతను
తన
పడకిళ్ును
అడచియుత మాదిరి అ బమంఔయ అకాయం
మీద ఔలఫడంది వాయుణి. నీ అకారానిన చ్ూస బమంతో వణికిపోవట్టనికి మేం ఄలాుటపా అటవికులం కాదు. ఈతలభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసే విదామయుిలం” ఄంటూ ఎడాపెడా వీజృ మీద మోదడం మొదలుపెట్ాంది. భుందునుంచి
చ్ందుయడు,
వెనుఔనుంచి
వాయుణిని
తటుాకోవడం అ బమంఔయ అకారానికి ఄసాధమం ఄయిపోయింది. ఔవృసారిగా ఔవృకు తిరిగి ఄడుావచిచన పొదల మీదినించి ఎగిరగిరి దూకుతూ
యుఖు
మొదలుపెట్ాంది.
“పారిపోనీమకూడదు,
టుాకోవాలి....” ఄంటూ దానిన ఄనుసరించింది వాయుణి. అమ వెనుకే యుఖు తీశాడు చ్ందుయడు.
ఎతుయిన
ఫండరాళ్ుు
ఔనిపంచాయి
వారికి.
విశాలంగా
వెడలుగా ఈనన పాభు జృటాలు ఄఖుపంచాయి. జృటాల మీదికి ఎకివృ డఖలు
ఉజృతూ
ఫుసలు
కొడుతునన
కాలసరాలు
కూడా
ఔనిపంచాయి. “చ్ందార.... అఖు.... ఔవృ క్షణం అఖు....” ఈననటుుండ అగిపోతూ చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి. భుందు రిగెతుుతునన అకాయం మీదనే దృషిాని నిలిప ఈనన చ్ందుయడు ఈలికివృడ అగిపోయాడు. “భనం వచిచన ఇ యదేశానిన ఖట్ాగా చ్ూడు.... ఫండరాళ్ుు, పాభుల జృటాలు.... తంగేడు పొదలు ఎఔవృడయినా ఔనిపసేు భనం వచిచనని ఄయిపోయినట్లా. భనకి కావాలిసన దేవభందాయజృ చెటుు కూడా ఆఔవృడే ఈండటం తథమం” చీఔట్లో చ్ుటూా ఈనన పొదలిన, మొఔవృలిన రిశీలనగా చ్ూసూు చెపంది వాయుణి. వాయు వెంట్టడుతునన బమంఔయ అకాయం ఔ పెదా ఫండరాయి చాటుకు పోయి మయుజృవేఖంతో ఄదృశమం ఄయిపోవడానిన చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
“ఇ చీఔట్లో ఏది ఏ చెట్లా,
ఏది ఏ విధమైన మొకోవృ
తెలుసుకోవడం చాలా ఔషాం. ఇ బూతం ఎవరోగాని భనకి మేలే చేసంది. వెనకివృ పోయి అ శిథిల భందియం దగివరే ఇ రాతిి ఖడుజృదాం. వెలుఖురాగానే వచిచ వెతుకుదాం” ఄంటూ వెనకివృ ఫమలుదేరాడు. ది
ఄడుఖులే
వేశాడు
ఄతను.
దకొండో
ఄడుఖు
వేమబోతూ ఎఔవృడ వాడఔవృడ అగిపోయాడు. “భళ్ళు ఏం ఖుయుుకు వచిచంది? ఆంకో అకాయం ఏదెైనా నీ దృషిా థంలోకి వచిచందా?” ఄతని వెనకాలే నిలఫడుతూ ఄడగింది వాయుణి. “అకాయం కాదుగాని యీ దారి సరైనదని ఄనిపంచ్డం లేదు. ఆందాఔ ఎలా వచాచమోగాని,
ఆజృడు మాతిం ఏదో యమాదం
కాచ్ుకుని ఈందని ఄనిపస్ుంది” సాలోచ్నగా ఄనానడు ఄతను. “ఄంతా నీ బిభ. ఆందాఔ లేని యమాదం ఆజృడు ఎఔవృడనించి వసుుంది” ఄంటూ ఄతనిన దాట్ భుందుకు ఄడుఖువేసంది వాయుణి. ఄంతే
-
ఔవృసారిగా
లోలికి
కుంగిపోయింది
అమ
ఄడుఖువేసన చోట నేల. “ఄమమబాబోయ్... ఆది ఏదో బోను...
కావాలనే ఎవరో దీనిన సృషిాంచాయు” తను కూడా లోలికి జ్యరిపోతూ ఖట్ాగా ఄరిచింది అమ. చ్టుకువృన
భుందుకు
వంగి
అమ
చేతిని
ఖట్ాగా
టుాకోవట్టనికి యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు. టుా సరిగావ దొయఔలేదు. తను కూడా తూలి భుందుకు డపోయాడు - రండు నిలువుల లోతునన పెదా గోతిలో. *** పారతఃకాలంలోనే నిదిలేచి, తయవృశాసాుీనిన బోధంచ్ట్టనికి వచిచన ఈతల భహరిి దగివరికిపోయి చేతులు
ఔటుాకుని నిలఫడాాడు
ఈనభతుుడు. “నాతో ఏదెైనా భుచ్చట్ంచ్దలుచ్ుకునానవా?” అదయంగా ఄడగాడు ఄతనిన, భహరిి. “భుచ్చట్ంచ్డం కాదు గాని,
ఔ భుకమమైన విషమం
ఖురించి మీతో మాట్టుడాలని ఄనుకుంటునానడు నా సేనహతుడు. మీయు ఄనుభతి ఆసేు మాట్టుడతాడు” వెంటనే ఄనానడు ఈనభతుుడ సేనహతుడు.
“మాట్టుడభని
చెజృ.
కాలహయణం
మాతిం
చేమదుా”
ఄనుభతి ఆచాచడు భహరిి. “పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజు మా ఈనభతుుడు. పాంచాల రాజమసంహాసనం ఄధషిాంచాలంట్ల ఎంతో తెఖువ, శౌయమం, తెలివి కావాలి... ఄవనీన ఄతనికి ఈనానయి” మాటలు మొదలుపెట్టాడు అ సేనహతుడు. “ఆంత మీయు చెదలచ్ుకుననది ఏమిట్?” విసుఖు నిండన ఔంఠంతో ఄడగాడు భహరిి. “కేశవచ్ంది
భహారాజుకి
ఄవసయమైన
దేవభందాయజృ
చెటుాబయడును తీసుకువచేచ తెగింజృ నాకు ఈననది. ననున కూడా అశీయవదించి ంపంచ్ండ” తన భనసులో మాటని ఫమటపెట్టాడు ఈనభతుుడు. ఄయమతనంగా ఔనులిన పెైకి ఎతిు ఄతని భుకంలోకి సూట్గా చ్ూశాడు ఈతలభహరిి. అశచయమం కాదు అమనకి ఔలిగింది, దానిన మించిన
ఆంకేదో
అపామమతలిన,
విచితిమైన
భ్యవం.
ఄననదభుభల
ఄభమానాలిన
ఔరితో
ఔయు
విదామభ్యమసం చేమవలసన యదేశం ఄది.
మాదిరి
ంచ్ుకుంటూ
ఄసూయా దేవషాలకి అవగింజంతెైనా చోటు ఈండకూడని తావు. కాని ఄవి ఆజృడు ఈనభతుుడలో యవేశించాయి. చ్ందుయడఔంటె తాను
తకువృవేమీ
కాదని
ససాక్షమంగా
నియూపంచ్ుకోవాలని
తనడుతునానడు ఈనభతుుడు. భంచిఔంటె చెడు ఎకువృవగా జరిగే యమాదం పొంచి ఈంది. “ఄనుభతి ఆవవండ ఖుయుదేవా! ఆట్లా వెళ్ళు ఄట్లా వచేచసాును....” భరింత వినయానిన లఔబోసూు,
చేతులు జోడంచి టుాదలగా
భరోసారి ఈనభతుుడు పారరిించేసరికి ఄరాధంతయంగా అగిపోయాయి భహరిి అలోచ్నలు. “చ్ూడు చియంజీవీ... పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజువి ఔదా నువువ... నీ ఄంతట నువువగా ఏ నీ చేమకూడదు ఔదా...” చియునవువతో ఄడగాడు. అ
మాటల
వెనుఔ
దాగివునన
వెకివృరింజృనుగాని,
హచ్చరిఔనుగాని ఖభనించ్లేఔపోయాడు ఈనభతుుడు. “చ్ందుయడు ఄయధగడమలో
ఔ జౄరిు
గడమలో చేమఖలను.
చేమఖల
కారామనిన
దమచేస
నేను
అశీయవదించి
ంపంచ్ండ” ఄంటూ తన భనసులో ఈనన ఄసలు ఄఔవృసును
ఫమటపెటుాకునానడు.
లఔవృయకాయం
యళ్మకాల
యబంజనంలా
దూసుకురావాలి భహయుిలవారికి దాయుణమైన కోం... ఉపయుు బిఖట్లాశాయు
అ
మాటలిన
అశచయమంగా
అలకిసుునన
విదామరిినీ
విదామయుిలు ఄందయూ. అ రోజుతో ఈనభతుుడ ని ఄయిపోయినట్లా ఄనుకునానయు. ఄలా
జయఖలేదు.
“ఄలాగే
చియంజీవీ...
చ్ందుయడఔంటె
సభయుిడనని నియూపంచ్ుకోవాలనే నీ కోరిఔను నేను ఖురిుంచాను.... తకుండా వెళ్ళురా..... తవయగా వెళ్ళు తవయగా వచేచయ్....” ఄంటూ ఄనుభతిచాచడు భహరిి. విరీతమైన సంతోషంతో ఈపొంగిపోతూ,
తన జతగాడెైన
డంబకుడని వెంటబటుాకుని అశయభంలో నించి ఫమట్కి వచాచడు ఈనభతుుడు. “చ్ందుయడు
ఄంట్ల
తాడూ
బొంఖయంలేనివాడు.
ఎవరికి
జృట్టాడో, ఎవరి దగివయ పెరిగాడో ఎవరి తెల్లని ఔ ఄనాభకుడు. ఄతను కాలినడఔన యయాణం చేసేు ఄయధం ఈంటుంది. నీకేం తకువృవ మితిమా?
నువువ
కాలినడఔన
ఫమలుదేయటం
ఏమిట్?”
ఄయకోోసుదూయం నడచేసరికి అయాసం రావటంతో ఈనభతుుడతో ఄనానడు డంబకుడు. “మా తండిగారికి ఔఫుయు ంపంచి సయయిన వాహన సౌఔరామలు ఏయయచ్ుకునే సభమం లేఔపోయింది. ఇ చ్ుటుా టు మా సైనిఔ శిబిరాలు ఏవెైనా ఔనిపసేు చ్ూస చెజృ. ఫలిషామైన ఄశావలను తీసుకుపోదాం” తనకు కూడా అయాసం భుంచ్ుకు వస్ుందనే మాటను ఔప పెటుాకుంటూ చెపాడు ఈనభతుుడు. అశయమానిన ఄధఖమించి భరో రండు కోోసుల దూయం పోయిన వెంటనే ఄతను చెపనటుాగానే డంబకుడకి ఔనిపంచింది.,
ఄడవి
ఄంచ్ులిన ఄతి జ్యఖయతుగా కాలా కాచేందుకు ఏరాటు చేమఫడన సరిహదుా సైనిఔ శిబియం ఔట్. పాంచాల రాజమజృ ఎలులే ఄవి. ఈనభతుుడ తండిగారైన దుయజన భహారాజు రిపాలన కింద రిఖణించ్ ఫడుతుననవి అ యదేశాలు. ఎదుయుచ్ూడని విధంగా యతమక్షం ఄయిన ఈనభతుుడని, ఄతని సేనహతుడని చ్ూసేసరికి విరీతభయిన ఄలజడకి ఖుయయామయు ఄఔవృడ ఈనన సైనికులు.
వారికి భరామదలు చేమట్టనికి ఔంగాయుగా ఄటూ ఆటూ వేఖంగా యుఖులు తీశాయు. “ఆఔవృడకొచిచన తరావత నాకు ఆంకో అలోచ్న వచిచంది. దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కోసం భనం పోవడం దేనికి? ఆఔవృడే ఈండ,
హాయిగా విశారంతి తీసుకుంటూ ఈందాం. ఇ సైనికులిన
ంపతే వారే తెచిచ భన చేతులోు పెడతాయు” ఈనభతుుడ చెవిలో ఖుసఖుసలాడాడు డంబకుడు. మతుట్ అసనం మీద కూయుచని సైనికులు తెచిచచిచన చ్లుట్ పానీయాలిన అపామమంగా జృచ్ుచకుంటునన ఈనభతుుడకి వెంటనే వచిచంది అ అలోచ్న. ఄట్ఔజృడు అ సైనికుల మీద ఄధకాయం చెలాయించే దళ్తిని తన దఖవయకు పలిచి,
దేవభందాయజృ చెటుాను ఖురించి
వివయంగా చెపాడు. “మేభు ఆఔవృడే ఈంట్టం. మీయందయూ వెళ్ళు వెంటనే తెచిచ మాకు ఆవవండ” ఄని అజఞ జ్యరీ చేశాడు. కాదు,
కూడదని
ఎదుయుచెపే
సాహసం
అ
సైనికులు
చేమలేదు. “శిబియం జ్యఖయతు. చీఔట్మాటున ఄడవిలో నించి ఫమట్కి
వచిచ జనదాల మీద దాడులు చేసే అటవిఔ భూఔలు చాలా ఄధఔంగా ఈనానయి....” ఄంటూ ఄట్ఔజృడు తభ వాహనాలను సదధం చేసుకొని ఄడవిలోకి యుఖు తీయించాయు. తభకు సేవలు చేమటం కోసం ఄందయూ ఔలిస వదిలి వెళ్ళున నలుఖుయు సైనికుల చేత యఔయకాల వంటలు వండంచ్ుకు తినే ఏరాటుు మొదలట్టాడు డంబకుడు. కామలు,
ండుు,
ఄడవిదుంలు
వెదుయుచెటునించి
సేఔరించిన వెదుయు బిమమజృ జ్యవత భరే విధమైన అహాయం తీసుకోఔపోయి ఈండటం వలు సరైన యుచిలేఔ చ్వి చ్చిచపోయి ఈనానయి వారి జహవలు. “నువువ
ఄధకాయంలోకి
రాగానే
అశయభంలోని
దధతులిన
మారించేయాలి మితిమా! ఄనీన ఔలిగి వుండ కూడా బిచ్చగాళ్ు మాదిరి అ చ్పడ తిండ తినటం దాయుణం” శిబియ దావయం దగివయ నిలఫడవునన ఈనభతుుడ దఖవరికిపోయి తన భనసులోని మాటను ఫమటపెట్టాడు డంబకుడు. ఖంభీయంగా తలూజృతునన ఈనభతుుడకి ఄదే సభమంలో ఄఖుపంచాయి వేఖంగా వసుునన ఄశావలు కొనిన.
“ఄదేమిట్?
ఆజృడే
ఖదా
వెళ్ళుంది...
ఄజృడే
జౄరిు
ఄయిపోయిందా ఄచెపన ని? అశచయమంగా ఔళ్ుు చిట్ుంచి చ్ూసూు ఄనానడు డంబకుడు. తాభు ంపన సైనికులే వెనకివృ వసుునానయని ఄనుకునానడు ఄతను. కానీ
ఄట్ఔజృడు
మచ్ుచకోళ్ును
పొందే
అశయమానికి పోయి ఖుయుదేవుల
దృశామనిన
ఉహంచ్ుకుంటూ
ఄఔవృడే
నిలఫడాాడు ఄతను. దఖవరికి వచిచన తరావతగాని తెలిసరాలేదు ఄతనికి - అ వచిచనవాళ్ుు పాంచాల సైనికులు కాదు ఄని. “ఎవయు మీయు? ఏమిట్ మీ ని?” ఄధకాయ దయం ఈట్ాడే ఔంఠంతో వారిని యశినంచ్బోయిన ఈనభతుుడ మీద ఎటువంట్ హచ్చరికా లేకుండా ఎదుయుదాడ చేమడం మొదలుపెట్టాయు అ అశివకులు. “' చ్ంండ. వీయందరీన నిలబట్ా వధంచ్ండ” ఄని కేఔలు పెడుతూ టుాకుని
శిబియం
వెనుఔభ్యఖంలోకి
విచ్క్షణా
యహతంగా
హంసంచ్నాయంభంచాయు వాళ్ుు.
రిగెతుబోయిన భుషిా
ఈనభతుుడని ఘ్రతాలతో
“బుజంఖ బూతులవారి ఄంఖయక్షకులం మేభు.... భభభలిన చ్ూడగానే తలలు వంచి నభసావృయం చేమని వాయందరి ఆటువంట్ శిక్షే డుతుంది” దయంగా వెలుడంచాడు వారిలో ఔతను. “మేభు పాంచాల దేశీములం. ఆది పాంచాల సైనిఔ శిబియం. ఆతను కాబోయే భహారాజు” చ్ుఔంఠంతో పెదాగా ఄరిచి భరీ చెపాడు డంబకుడు. అ మాటలు చెవులడన వెంటనే భరింతగా రచిచపోయాయు
వాళ్ుు.
సైనిఔ
ఔటాడాలనినట్నీ
వయసపెట్ా
నేల
కూలేచశాయు. “మా చ్ఔివరిు పాదాలదగివయ డ వుండే ఄయహత కూడా లేదు మీ భహారాజుకు,
పోయి
చెజృకోండ...”
ఄంటూ
ఈనభతుుడని,
డంబకుడని, వారితో పాటుగా ఈనన సైనికులిన సఖం విరిగిపోయిన ఔ శిబియ సుంభ్యనికి ఄంటఖడుతూ చెపాయు. తయాయుచేమఫడన యుచిఔయమైన అహాయ దారాి లనినట్నీ సుషుాగా అయగించి, తభ దారిన తాభు వేఖంగా వెళ్ళుపోయాయు. “భనం ఆఔవృడ అఖకుండా భన దారిన భనం వెళ్ళుపోయి ఈంట్ల బాఖుండేది మితిమా... ఇ ఄవమానం ఖుయుకులంలో తెలిసేు
ఎంత నఖుబాట్ల...” తగిలిన దెఫఫలకు విలవిలలాడుతూ వాపోయాడు డంబకుడు. *** చెయిమవేసేు జ్యరిపోయేటంత నునుజృగా ఈననది చ్ందుయడు, వాయుణి డపోయిన లుజృ యదేశం యొఔవృ గోడ. “ఆది కావాలని తవివంది కాదు. సహజసదధంగా ఏయడనదానిన ఎవరో తభకు ఄనువుగా భలుచ్ుకునానయు” వెలుఖు వచాచఔ ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఎందుకు ఆలా చేస వుంట్టయంట్టవ?” కింద డనజృడు నడుభుకు ఖట్ా దెఫఫ తఖలటంతో అస్పాలు డుతూ ఄడగింది వాయుణి. “అటవికులు ఎవరో చేసన ని ఆది. తభ అముధ్యలకు ఄందని ఄడవి జంతువులిన టుాకోవట్టనికి ఈదేాశించినటువంట్ది” ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఎందుకు ఈదేాశించ్ఫడనా భనకి ఄనవసయం. భుందు ఆఔవృడనించి ఫమటడఔపోతే నాకు పచిచట్లాసుుంది” చ్ందుయడతో ఄననది వాయుణి.
జ్యరిపోతునన గోడలమీద టుా చికివృంచ్ుకోవట్టనికి వివిధ యమతానలు చేశాడు చ్ందుయడు. అకరికి వాయుణిని ఎతిు తన బుజ్యల మీద నిలబటుాకునానడు. ఄలా నిలఫడన తరావత కూడా ఏమాతిం ఄందలేదు వారికి అ యదేశం యొఔవృ పెైభ్యఖం. “ఄనవసయంగా ఈయోఖంలేదు”
ఄతని
ఄలసపోవడంత బుజ్యలమీదినించి
ఆఔ కిందికి
ఎలాంట్ దూకుతూ
హీనసవయంతో ఄననది వాయుణి. “బమడుతునానవా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. బమడుతుననది అమ. ఄయితే అ మాటని జృకోవట్టనికి మాతిం ఄంగీఔరించ్లేదు. “బమమా? నాకా?” ఄంటూ ఔ పెదా నవువ నవివంది. మొకం మీదినించి ఔళ్ులోుకి జ్యయుతునన సేవద బిందువులిన ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ ఔ గోడను అనుకుని మోకాళ్ుమీద కూయుచనానడు చ్ందుయడు.
తాభు ఏరాటు చేసన అ బోనులోకి జంతువులు ఏవెైనా యవేశించాయో లేదో తెలుసుకోవటం కోసం ఎవరో ఔయు రావాలి.... వాళ్ుు వచిచ పెైకి లాఖఔపోతే తాభు తిండ తిలు లేకుండా ఄందులోనే మాడపోవాలి. ఄతని అలోచ్నలు జౄరిుకాలేదు... ఈననటుుండ వినిపంచ్డం మొదలైంది డజృలమోత. చెవులు చిలుులుడే శఫాం ఄది.... ఖుండెలు ఖుఫఖుఫలాడే ధవని.... “ఏమిటది? ఎవయు మోగిసుునానయు? ఎందుకు?” ఄదిరిడ పెైకి చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. అ
గోయిని
తయాయుచేసనవాయు
వసుునానయని
చ్ందుయడు
చెపాలిసన ఄవసయం లేకుండానే ఄయిమైంది అమకి. రండే రండు నిమిషాల తరావత అమకు ఔనిపంచాయి ఄడవి తీగెలిన తలపాగాల మాదిరి తలలకు చ్ుటుాకుని, యఔయకాల అకు సయును మొఖాలనిండా జౄసుకుని, పశాచాలాు ఔనిపసుునన జనం చాలాభంది.
“హొహోహ.... తిండకి నికివచేచ దినుసులు డతామని ఄనుకుంట్ల తిండని దిఖమింగే జృంజుపెటాలు డపోయినయ్... లాఖండరా ఫమట్కి” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు ఄఔవృడ నిలఫడన వాయందరి నామకుడ మాదిరి ఔనిపసుునన వమకిు. ఫలంగా వునన ఄడవి తీగెలిన ఖఫఖబా గోతిలోకి వదిలాయు ఆదాయు అటవికులు. వాళ్ుు లోలికి దిగి సహామం చేమఔభుందే తభంతట తామే వాటని టుాకుని పెైకి చేయుకునానయు వాయుణి చ్ందుయడు. “మీయు చేసన సహాయానికి చాలా యుణడపోయాం. మీకు మా ఔృతజఞతలు. అ మాటలు మొదలుపెట్ాన వాయుణి మొకం మీద ఫలంగా కొట్టాడు వారిలో ఔతను. ఄది చ్ూస అవేశంగా భుందుకు ఄడుఖువేమబోయిన చ్ందుయడ తలమీద కూడా డంది ఆంకో దెఫఫ. ఔళ్ుభుదు ంచ్యంఖుల రాభచిలుఔలు యతమక్షం ఄవుతుండగా నేల కూలిపోయాడు ఄతను. తిరిగి ఔళ్ుు తెరిచేసరికి ఔ పెదా ఖుడసలో కాళ్ుు చేతులు ఔదలకుండా ఫంధంఫడ వుననటుా తెలిసంది. “ఄభభమమ....
లేచావా?
ఆజృడజృడే
లేవవని
బమడుతునానను” వెంటనే దఖవరికి జయుఖుతూ అనందంగా ఄననది
వాయుణి. అమ మాతిం ఫంధతురాలు కాలేదు. కాళ్ుు చేతులు చ్ఔవృగా ఔదులుతూనే వునానయి. యశానయిఔంగా చ్ూసన చ్ందుయడ నెతిుమీద చినన మొట్ాకామ వేసూు నోయు తెరిచి హాయిగా నవేవసంది అమ. “భనిదారిలో నువువ మాతిమే యమాదకారివని ఄభపారమడాాయు వాళ్ుు.
అడదానిన
కాఫట్ా
నాకు
ఎటువంట్
శు
వుండదని
ఄనుకుంటునానయు” ఄంటూ తనను కూడా ఔట్ాడేమకుండా వదిలినందుకు కాయణానిన చెపంది. “ఄసలు వీళ్ుు ఎవరో నీకు తెలిసందా?” “యుదారయణమంలో వీళ్ునెదిరించి,
వీళ్ుు
భహాశకిుఔల
అటవికులట.
పారణాలతో నిలఫడలేయట. వీరి నామకుడు ని
ఔటుాకుని నాకు చెపాడు” చెపంది వాయుణి. “తజృలేదు. ఎవరికి వాయు తాభు ఄందరిఔంటె గవాళ్ుభని ఄనుకోఔపోతే జీవితంలో పెైకి పోలేయు” ఄనానడు. “ఔ మోసుయుగా ఄనుకుంట్ల ఎటువంట్ బాధ వుండదు. ఄతిగా ఄనుకుంట్ల నిజంగానే పెైకి వెళ్ళుపోతాయు” ఄననది వాయుణి.
“భనలిన ఫంధంచ్ట్టనికి కాయణం ఏమిట్ల తెలిసందా?” ఆంకో యశనవేశాడు చ్ందుయడు. “తెలిమట్టనికి ఆందులో ఄసలేభుంది? ఄలవాటు యకాయం ఄడవి
జంతువులిన
డజృమోతలతో
ఄదయగడుతూ
వేటకి
ఫమలుదేరాయు. వేటకి ఫదులు భనం చికువృకునానం. ఆవాళ్ ఏదో సబ ఏరాటుచేస భనలిన ఏం చెయామలననది నియణయిసాుయట...” చెపంది వాయుణి. “రాతిిదాకా
అగాలా...
ఄబోఫ
చాలా
సభమం
వృధ్య
ఄయిపోతుంది. ఄంతవయకూ అగే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ వెలుకిలా డవుననవాడు కాసాు లేచి కూరోచవట్టనికి యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు. “పచిచవేషాలు వెమమకు... ఔదిలావంట్ల నీ కాళ్ుు చేతులు విరిగిపోతాయ్” వినవచిచందో విఔృత ఔంఠం. ఈలికిపాటును ఔపపెటుాకుంటూ ఄటు చ్ూసన చ్ందుయడకి వెంటనే ఔనిపంచాడు ఖుడస భుకదావయం దగివయ కాలా నిలఫడ వునన అటవికుడు ఔతను.
“లోలికిరా.
వచిచ
వియఖగటుా”
కోంగా
సమాధ్యనం
ఆవవబోతునన చ్ందుయడ బుజంమీద చెయిమవేస వెంటనే అ యమతాననిన వారించింది వాయుణి. “ఔట్ాడేమటం త ఆంతవయకూ వాళ్ుు భనకి వేరే ఄకాయం ఏదీ తలపెటాలేదు. రచ్చగట్ా ఄనవసయమైన బాధలు ఎందుకు తెచ్ుచకోవడం?” ఄని ఄడగింది. అ మాటలు చ్ందుయడకి నచాచయి. “కాళ్ుు
చేతులు
తిమిభరి
ఎకివృ
చ్చ్ుచడపోయినటుా
ఄనిపస్ుంది. ఔవృసారి లేచి కూయుచంట్టను. దమచేస ఄనుభతి ఆవవండ” ఎవరో గ గవారిని ఄరిధంచినటుు చాలా భరామదగా ఄడగాడు. “ఄలా మాట్టుడు.... మా రాఫందు తెఖవాళ్ుని బదిరించి, ఎవయూ ఎటువంట్ నులు చేయించ్ుకోలేయు. భరామద మాకు చాలా భుకమం” ఄంటూ లోలికివచిచ ఄతని ఫంధనాలని సడలించి, తనే సవమంగా చేయి ఄందించి లేప కూరోచబట్టాడు అ అటవికుడు.
చేతులిన విదిలించాడు చ్ందుయడు. కాళ్ుని జ్యడంచాడు... అ ఖుడసలోనే ఔ భూలగా వునన భట్ాబానలో నించి ఔ భుంతతో భంచినీళ్ుు తాగాడు. “నా బాధలనీన సభసపోయినయ్... ఔట్లాసుకో” ఄంటూ తిరిగి తనని భునుట్లా ఫంధంచ్భని చేతులను భుందుకు జ్యచాడు. “ఄవసయం లేదు.... నీ దధతి ఎలా వుంటుందో తెలిసే వయకూ చ్ూడభని మా నామకుడ అజఞ. భరామదసుుడలాగానే వునానవ... నాతో రా” ఄంటూ ఖుడస ఫమట్కి దారితీశాడు అ అటవికుడు. అలసమం
చేసేు
భళ్ళు
ఄతని
భనసు
మారిపోతుందని
బమడనవాడలా ఄతని వెనుఔ నడచాడు చ్ందుయడు. “నేనూ వసుునానను. ంటరిగా ఈండాలంట్ల నాకు బమం” ఄంటూ ఄతని వెనుకే నడచింది వాయుణి. అమ చెపన సబ ఄట్కే ఏరాటు చేమఫడ ఈంది. యఔయకాల ఄడవి తీగెలిన తలలకు చ్ుటుాకుని,
అకు సయును మొఖాలకి
జౄసుకునన అటవికులు ఄనేఔభంది వలయాకాయంలో కూయుచని ఈనానయు.
తభ భనిషి వెనుకే వచిచన చ్ందుయడవంకా, వాయుణి వంకా య గా చ్ూశాయు ఄందయూ. చాలా తీవం “చీఔట్డన తరావత చ్లుఫండల దగివరికిపోయిన మా వాళ్ుు ఎవయూ ఆంతవయకూ పారణాలతో వెనకివృ రాలేదు. వాళ్ుని పొటాన పెటుాకుంటునన
దుషాభృఖం
ఏదో
మాకు
తెలిమదు.
దానిన
టుాకోవట్టనికి మేభు ఏరాటు చేసన గోతిలోకి మీయు ఎలా య గానే చ్ూసూు వచాచయు?” ఔనుబొభల భధమలో నుంచి తీవం ఄడగాడు నామకుడు. తాభు చ్ూసన ఫండరాళ్ుని వాళ్ుు చ్లుఫండలని పలుసుుననటుా ఄయిమై,
తలవంచి ఄతనికి,
ఎందుకైనా భంచిదనే ఈదేాశమంతో
మిగిలిన వాయందరి ఄభవాదం చేశాడు చ్ందుయడు. “నాఖరికులం మేభు... ఈతలభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసుునానం. మా ఖుయుదేవులు చెపన ఔ నిమీద ఇ ఄడవిలోకి వచాచభు” ఄంటూ మొదలుపెట్టాడు. తభను ఫంధంచిన వారి తలలమీది ఄడవితీగెలిన, మొఖాలకు జౄసుకునన అకు సయును చ్ూస చ్ూస ఔ నియణయానికి వచేచసంది వాయుణి. “వీళ్ుకు చెటుు, చేభలు ఄంట్ల భహాఆషాం ఄనిపస్ుంది.
ఎందుకైనా భంచిది,
భనం ఎందుకు వచాచమో ఆజృడజృడే
ఫమట పెటాఔపోవడం శేయమసవృయం” చ్ందుయడ చెవిలో చిననగా చెపంది. చ్టుకువృన మాటలిన సయుాకునానడు చ్ందుయడు. “శిథిల భందియం దగివయ విశారంతి తీసుకుంటూండగా ఏదో అకాయం మామీద దాడచేసంది. పారిపోతూ పారిపోతూ మీయు ఏరాటు చేసన గోతిలో డపోయాం” ఄని మాతిం చెపాడు. “ఄదే... అ అకాయమే ఎలా ఈంటుంది? జృలా,
సంహమా,
శయబమా...
తెలివిలేని లాంఖూలమా?” అతుయతగా ఄడగాడు నామకుడు. తనకు ఔనిపంచిన అకారానిన వరిణసేు వాళ్ుు నభుభతారో, నభభరో చ్ందుయడకి ఄవఖతం కాలేదు. “చీఔట్ ఔదా... సరిగావ చ్ూడలేఔపోయాభు” ఄని చెపాడు. “ఆతను నిజమే చెజృతునానడు. శిథిల భందియం ఄయుఖుల మీద ఄడవి అకులతో రండు డఔలు ఏరాటు చేమఫడ ఈనానయి” వెంటనే చెపాడు వలయా కాయంలో కూయుచని వుననవారిలో ఆంకో అటవికుడు. “మీయు మాకు శతుయవులు కాయని మాకు నభభఔం చికివృంది. అఔలి తీరేవయకూ మా అతిథమం స్త్వఔరించి, మీ దారిన మీయు ఎంచ్కావృ పోవచ్ుచ” వెంటనే తన నియణయానిన వెలుడంచాడు నామకుడు.
ఄంగీకాయ సూచ్ఔంగా తలలు ఉజృతునన ఄతని ఄనుచ్యులు ఄందరి తలవంచి ఆంకోసారి ఄభవాదం చేశాడు చ్ందుయడు. “అఔలి లేదు.
మీయు
ఄనుభతి
ఆసేు
ఆజృడే
మా
యయాణం
మొదలుపెడతాభు” ఄంటూ వాయుణి వంఔ ఔసారి చ్ూశాడు. “భంచిగా మాట్టుడావు. చీఔట్డేలోజృగా అ చ్లుఫండల దఖవరికి పోయి దేవభందాయజృ చెటుా ఈననదేమో చ్ూసుకోవచ్ుచ. ద ద” తొందయ చేసంది. సబ
జయుఖుతునన
మొదలుపెట్టాడు
చ్ందుయడు.
యదేశం
దగివరినంచే
నూయు,
నూటయాభై
యయాణం ఖుడసలు
మాతిమే ఈనన అ అటవిఔ ఖూడెంలో నుంచి ఫమటడ భళ్ళు ఄడవిలో ఄడుఖుపెట్టాడు. ఄయధగడమ తరావత ఄతనికి ఄఖుపంచాయి ఄంతకు భుందు రాతిి చ్ూసన ఫండరాళ్ుు... వాట్ భధమన ఈననజృటాలు.... వాట్లో నివసంచే కాల సరాలు ఄనీన ఔనిపంచాయి.
“ఄంతా బాగానే ఈంది. తంగేడుపొదలు ఏవీ? ఔవృట్ కూడా ఔనిపంచ్ దేం?” సాలోచ్నగా ఄంటూ చ్ుటూా చ్ూస ఔవృసారిగా ఄదిరిడంది వాయుణి. “చ్ంది... చ్ంది... ఄటు చ్ూడు... ఄటుకేస చ్ూడు” ఄంటూ ఔ ఔవృకి చెయిమ చ్ూపంచింది. రండు నిలువుల ఎతుునన జృటాల మీద మలిఔలు తియుఖుతూ ఫుసలు కొడుతునానయి కాలసరాలు. ఎందుకో ఄవి డఖలిన దించి జృటాలోుకి పారిపోతునానయి.
“ఆవి బమడుతునానయి.
వాట్
బయానికి కాయణం ఏమై ఈంటుంది?” ఄంటూ తలపెైకతిు చ్ూశాడు. చ్ూసన వెంటనే ఄతనికి కూడా ఔలిగింది అ బమం. “తినఖుంట దగివయ భనమీదికి వచిచన క్షో.... ఄటువంట్దే భరొఔట్ల
ఆట్ల
వచేచస్ుంది.
పారిపోఔపోతే
మాతిం
పారణాలు
పోగటుాకోవటం తదు” ఄంటూ వాయుణి చెయిమ టుాకుని యుఖు మొదలుపెట్టాడు. య గా ఉఖడం మొదలుపెట్టాయి అ తుఫాను వచిచనటుు తీవం చ్ుటుాటు ఈనన చెటుు.
మొదలుఔంట్ట పెరికినటుా వేళ్ుతో సహా నేలలో నుంచి ఫమట్కి వచేచసుునానయి పొదలు.... ళ్ుు బిఖట్ా యుఖుతీశాడు చ్ందుయడు. ఔ పెదా ఫండరాయి చాటుకు పోగానే చ్టుకువృన యుఖును అప నేలమీద మోఔరించి కూరోచబోయాడు. యుఖును అడం వయకూ ఄతను ఄనుకునన విధంగానే జరిగింది. అపన తరావత మోఔరించి కూరోచవడం మాతిం ఄతనికి సాధమడలేదు. ఏదో పెదా రాక్షస కడవం పెట్ా ఖట్ాగా నరికినటుా రండుగా చీలివుంది
అ
ఫండరాయి
వెనుఔవునన
బూభ్యఖం.
కాలు
నిలదొకువృకోవడం ఄసాధమమైపోవడం వలు వాయుణితో పాటు అ చీలిఔలోకి డపోయాడు ఄతను. చీలిఔ ఄంట్ల అషామాషీ చీలిఔ కాదు. దాదాజృ రండు వందల ధనువుల వెడలు ఈంది ఄది. పాతిఔ ధనువుల లోతుననది. “ఆదేదో పెదా లోమ మాదిరిగా ఔనిపస్ుంది. కింద డతే తలలు గిలి చ్చిచపోతాం” అందోళ్నగా ఄంటూ చ్ందుయడతో పాటుగా డపోయింది వాయుణి.
పెదా పెదా ఫండరాళ్ుు వునానయి ఄడుఖుభ్యఖంలో. వాట్మీదడ పారణాలు పోగటుాకోవడం తనిసరి ఄని చ్ందుయడు ఄనుకుంటునన సభమంలో వేఖంగా పోయి డనేడాాయు వారిదాయూ..... జృచ్చకామలమాదిరి విచిచపోవాలి వారి తలలు. పెళ్ుసుగా ఈండే దిరిశెన చెటుాకొభభల మాదిరి ఫెళ్ఫెళ్ భంటూ విరిగిపోవాలి వారి శరీయంలో
ఈండే
ఎభుఔలు.
ఄటువంట్దేమీ
జయఖలేదుగాని,
వెనునమీద ఎవరో కొట్ానటుా ఛటభనే మోత, వెనువెంటనే తీయని బాధ ఔలిగాయి. ' ఄయిపోతునానం భనం... చ్చిచపోతునానం' ఄని ఄయవాలని ఄనుకుని కూడా అ నిచేమలేఔపోయింది వాయుణి. రండు నిలువుల లోతునన పెదా నీట్ఖుంటలో డటమే ఄందుకు కాయణం. డన వెంటనే వేఖంగా కిందికి దూసుకుపోయి, ఄంతలోనే నీట్పెైకి వచేచసంది అమ. “వెనునమీద దెఫఫతగిలితే ఏ ఫండరాయో, పొడుచ్ుకుననది
ఄనుకునానను.
నీట్దెఫఫ
చెటుా కొమోభ ఆంత
ఫలంగా
ఈంటుందనుకోలేదు” వెనున తడుభుకుంటూ డుాను టుాకుని చ్ందుయడకి చెపంది అమ.
ఎఔవృడో చ్ుఔవృలోు ఈననటుా ఔనిపస్ుంది, వాళ్ుు ఎఔవృడ నించి డపోయారో అ యదేశం... ఄఔవృడకి తిరిగి చేయుకోవటం మాతిం ఄసాధమంగానే ఄనిపస్ుంది. చాటున,
“చెటు ఈంటుందని
ఄసలు
జృటాలమాటున ఎవయూ
ఄనుకోయు.
ఆటువంట్
లోమ
ఉహంచ్యు.
ఄంత
ఎతుునుంచి డకూడా భనం పారణాలతో ఈండటం చాలా విచితింగా ఈంది” తడసపోయిన దుసుులిన ంట్ మీద ఈండగానే పండుకుంటూ ఄననది వాయుణి. “చితిమో,
విచితిమో అ విషయాలనీన తరావత తీరిఔగా
అలోచించ్ు కుందాం. రాతిి ఔనిపంచిన బూతం వంట్ యమాదాలేమైనా ఈనానయేమో తెలుసుకోవాలి” ఄంటూ నడఔ మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. “తెలుసుకుని ఏమి చేసాువ?” ఄడగింది వాయుణి. “దూయంగా పారిపోతాను... ఆజృడునన రిసితులోు యమాదాలిన ఎదురొవృనే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ భరో పాతిఔ ఄడుఖులు భుందుకు వేశాడు ఄతను.
ఎదుయుగా ఔనిపంచింది ఄతనికి నలభై ఄడుఖుల ఎతుునన పెదారాతిఖుటా. అ ఖుటా మీద ఄఖుపంచింది ఫలమైన చెటుా కొభభలతో ఔటాఫడవునన చిననపాట్ ఔటాడం. “ఄందులో ఎవరైనా నివససుునానరేమో చ్ూదాాం. చీఔట్ డన తరావత భనం విశారంతి తీసుకోవట్టనికి ఄనువుగా వుంటుంది” ఄంటూ ఖుటా మీదికి ఎకావృడు ఄతను. ఎకివృన తరావతగాని తెలిమలేదు ఄతనికి. వెనుకే వచిచన వాయుణికైతే వెంటనే ఔలిగింది విరీతమైన అశచయమం. చెటుా కొభభలతో ఔటాఫడనటుా ఔనిపస్ుందిగాని, ఄది మానవులు నివసంచే ఔటాడం కాదు... క్షులు నివసంచే పెదాఖూడు. “ఆంత పెదా ఖూట్ని నిరిభంచ్ుకునన అ ఏదోగాని ఄతిబమంఔయంగా ఈండ వుంటుంది. కొంతీస ఄది తినఖుంట దగివరా, ఆఔవృడా భనమీదికి వచిచన రాక్షస ఄయి వుండదుఔదా!” ఄని
అమ
చ్ందుయడ
ఖుసఖుసలాడబోతునన ఇదుయుగాలి.
చెవిలో
సభమంలోనే
యహసమం
చెజృతుననటుు
మొదలైంది
దాయుణమైన
ఖడఖడలాడపోయాయి ఖుటాచ్ుటూా ఈనన చెటుా చేభలు.... పడకిలి రిమాణంలో ఈనన రాళ్ుు వాటంతట ఄవే గాలిలోకి లేచి ఎటెట్ల వెళ్ళుడ పోయినయ్. వాయుణి చెయిమ టుాకుని ఄతివేఖంగా ఖుటామీదినించి కిందికి దిగేశాడు చ్ందుయడు. ఔ పెదా వృక్షం చాటుకుపోయి దిగి నిలుచ్ునానడు. దఖవరికి దఖవరికి వచేచసందా ఇదుయుగాలి... యకాశవంతంగా ఈనన అకాశం కావుయు ఔమిభనటాయిపోయింది. ఫిహాభండమైన రఔవృలిన ఄలులాుడసూు వచిచ ఖుటామీది ఖూట్లో వాలింది ఔ రాక్షస. రండుసాయుు ఄటూ ఆటూ సయుాకుని,
రఔవృలిన ఔసారి
వెడలుగా తెరిచి, చెవులు చిలుులుడపోయేటటుా విచితిమైన శఫాం చేసంది. చాలా పెదాగా ఈనన అ శబాానిన వినలేఔ చెవులిన ఖట్ాగా భూసుకుంది వాయుణి. ' ఆంకోసారి ఄరిచిందంట్ల భనకి చెవుడు వచేచసుుంది. సందేహం లేదు” చ్ందుయడ చెవిదఖవయ నోయుపెట్ా యహసమంగా చెపంది.
సమాధ్యనం ఆవవలేదు చ్ందుయడు. అకాశంవెైజృ చ్ూడభని అమకు సైఖ చేశాడు. ఄటుకేస చ్ూసన వాయుణికి వెంటనే ఔనిపంచింది ఆంకో రాక్షస విహంఖం. దునెైన గోళ్ుభధమ పెదా ఔణుజుభృగానిన చికివృంచ్ుకుని వేఖంగా వచిచ ఖూట్మీద వాలిందది. అరిుగా అ కేస చ్ూస, దునెైన భుకువృతో దాని రఔవృలిన అపామమంగా తడమింది మొదట్ . తీసుకువచిచన ఔణుజు భృగానిన తన భుకువృతో చీలిచ భుఔవృలు భుఔవృలు చేసంది రండో . కొవృఔవృట్గా వాట్ని మొదట్ శఫాంకూడా
నోట్కి
ఄందించ్టం
చేమకుండా,
మొదలుపెట్ాంది. ఔనురలిన
చిననపాట్
ఔవృసారికూడా
ఔదిలించ్కుండా తదేఔంగా అ దృశామనిన చ్ూసన వాయుణి ఫుఖవలు కంజృలైపోయాయి సఖువతో. “ఄది భఖ ఄయి వుంటుంది. వీట్ని తీసుకువచిచ పేయభగా భ్యయమకి తినిపస్ుంది” అమ భ్యవాలను ఖభనించ్కుండా ఄట్ల చ్ూసూు ఖుసఖుసగా చెపాడు చ్ందుయడు.
“ఆజృడు భనం ఏమి చేదాాం? ఆఔవృడే నిలఫడ వాట్ పేయభఔలాపాలిన రికిసూు కూయుచందామా?” తనలోని భ్యవాలను ఄదుభుకుంటూ విసుయుగా ఄడగింది వాయుణి. కాయణం లేని అమ విసుయును ఖభనించి, అశచయమంగా తల విదిలించాడు చ్ందుయడు. “ఇ బూమిమీద జృట్ాన యతి పారణి భనసు ఄంటూ ఔట్ ఈంటుందని, ఄది అయుులటు పేయభని, శతుయవుల టు ఖని
యదరిిసూు
వుంటుందని
ఖుయుదేవులు
చెపన
మాటలు
మధ్యరాిలని ఆజృడు నాకు ఄయిమైంది. భదించిన ఏనుఖులిన సైతం ఄవల్లలగా ఎఖరేసుకుపోఖల ఇ రాక్షస క్షులోు ఔనిపసుునన పేయభ, ఄభమానాలే ఄందుకు తారావృణం” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖు వేశాడు చ్ందుయడు. ఖుటామీది క్షులకు ఔనిపంచ్కుండా జ్యఖయతులు తీసుకుంటూ ఄతనిన ఄనుసరించింది వాయుణి. చ్ూసూు
చ్ూసూు
వుండగానే
ఖడచిపోయింది
ఖట్
సభమం.... చీఔటుు అ లోమని చ్ుటుాభుట్ా ఄంధకాయభమం చేమడం మొదలుపెట్టాయి.
“సరైన
చోటు
భనకి
ఔనిపంచ్కుండానే
ఖడచిపోయింది. ఇ చీఔట్లు ఎటు పోతునానమో,
జృణమకాలం ఎటువంట్
యదేశంలో ఄడుఖుపెడుతునానమో తెలిమదు” నిరాశగా ఄంటూ వెంటనే మాటలిన అపందామ. వంద ధనువుల దూయంలో ఔ చెటుాచాటున చినన చితుకుల భంట ఔనిపంచ్టమే ఄందుకు కాయణం. “భంట ఔనిపంచిందంట్ల ఄఔవృడ భనిషి వుననట్లా లఔవృ. భనిషికి త అ తెలివి భరవవరి లేదు... తవయగా నడువ చ్ందార” ఄంటూ ఄతనికి
చెప,
ఄతని
సమాధ్యనం
కోసం
చ్ూడకుండా
యుఖుమొదలుపెటాబోయిందామ. రండు ఄడుఖులు కూడా వేమఔభుందే చేతిని ఖట్ాగా టుాకుని అపేశాడు చ్ందుయడు. “కొతుచోటు... ఔనిపంచిన వాళ్ుందయూ భనలిన అదరించిన అటవికుల మాదిరిగా వుంట్టయని ఄనుకోకూడదు. నిదానంగా నడువ” ఄంటూ అమను ఆంకోఔవృకి లాకువృపోయాడు. ఔ పెదా చెటుా చాటున నిలఫడ భుందుకి చ్ూశాడు. భంట చిననదే ఄయినా వారికి ఔనిపంచిన చితుకుల భంట చ్ుటూా దిభంది దృఢకాములు కూయుచని వునానయు. విలువెైన
వసాుీలు, జరీకుచ్ుచల తలపాగా ధరించివునన ఒ వమకిు ఔ ఫండరాయి మీద కూయుచని మాట్టుడు తునానడు. గాలివాలున కొంచెం ఄటూ ఆటూగా
వినవసుునన
అ
మాటలిన
అలకిసూు
రాతిబొభభలా
బిఖుసుకుపోయింది వాయుణి. వాయు చ్ూసవచిచన రాక్షస క్షులను ఖురించే మాట్టుడుతునానడు ఄతను. “భూడు రోజులనించీ నేను ఄతిజ్యఖయతుగా అ ఖూట్ని రిశీలిసుునానను. నినన తన అహారానిన తనే సంపాదించ్ుకుంది అడ. ఆందాఔ దానికి భఖ తిండని తీసుకు వచిచంది. ఄంట్ల ఄది ఇ రాతిికి ఖుడుు పెడుతుంది...” ఄంటూ చ్ూజృడువేలిని గాలిలో ఉజృతూ తనకు తెలిసన విషయాలను ఎదుట వుననవారికి ఄయిం ఄయేమ విధంగా వివరిసుునానడు అ భనిషి. “ఖుడుు పెట్ాన తరావత యతి రండు భూడు గడమలకు ఔసారి ఖూట్లు నించిలేచి గాలిలో చ్ఔవృయుు కొడుతుంది. తన సంతానానికి
యమాదానిన
ఔలిగించేవి
ఏవెైనా
అ
చ్ుటుాటు
సంచ్రిసుునానయేమో చ్ూడటం కోసం అ అడ ఄలా చేసుుంది” ఄంటునానడు ఄతను. ఉపరి బిఖట్ా అ భటలిన వింటునన వాయుణికి ఄతను ఄలా ఎందుకు చెజృతునానడో ఄయిభయేమసరికి భుంచ్ుకు వచేచసంది
విరీతమైన కోం. “వీళ్ుు అ ఖుడుని దొంగిలించ్ట్టనికో, నాశనం చేమట్టనికో వచిచ నటుునానయు. ఆలాంట్ వాళ్ుని క్షమించ్కూడదు. నరికి ఈజృపాతయ వేయాలిసందే” ళ్ుు బిఖడుతూ చ్ందుయడకి చెబోయింది. చ్టుకువృన చేయి జ్యచి అమ నోట్ని ఄదిమేశాడు చ్ందుయడు. “ఄసలు విషమం ఏమిట్ల సషాంగా తెలిమకుండా అవేశడతే ఄపామం. వాళ్ుు దిభంది. ఄందరి దగివరా దునెైన అముధ్యలు ఈనానయి. భనం ఆదాయం చేతులు, కాళ్ుు త చెటుాకొభభ కూడా లేదు భన దఖవయ. కొంచెం ఒపఔ టుా” ఄంటూ నెభభదించేశాడు. ఉపరిని ఖట్ాగా ప్రలిచ వదులుతూ తిరిగి చితుకుల భంటకేస చ్ూసంది వాయుణి. ఄఔవృడ జయుఖుతునన సంభ్యషణని అలకించ్టం మొదలుపెట్ాంది. “తడవకి రండే రండు ఖుడుు పెడతాయి ఄవి. పెట్ాన ది గడమలలోజృ వాట్ని భనం ఖలగటాఖలిగితే లోలవునన పండాలు గాలికి ఖట్ాడ ఄమోగమైన రాళ్ులా మారిపోతాయి. శంఫళ్దేశంలో వాట్ని చినన చినన భుఔవృలు చేస, సానఫట్ా విలువెైన మాణికామలుగా మాయుసాుయు. వాట్ విలువ ఄజౄయవం. ఔ
ఖుడుాను సంపాదించ్ ఖలిగితే ది తరాలపాటు తిని కూయుచనాన తయఖని అసు హసుఖతమౌతుంది. రండుఖుడుు భనకి దకివృతే ఆఔ చెపాలిసన ఄవసయం లేదు” ఄంటునానడు అ ఫండమీది భనిషి. ఄరిచి
కేఔలు
పెట్ా
అనందంతో
ఖంతులు
వేయాలిసన
దృఢకాములు మౌనంగా తలలు ఉపాయు. మాటలు
“నా
మీకు
సంతోషానిన
ఔలిగించ్టంలేదా?”
ఄడగాడు విలువెైన దుసుులు ధరించి వునన భనిషి. “ఄనుకుననది
ఄనుకుననటుాగా
జరిగితే
ఄంతఔంటె
సంతోషించ్దగింది వేరే ఏమీ లేదు. ఖుడుు పెట్ాన తరావత గాలోుకి లేచే అడని ఖురించి మాతిమే మీయు చెపాయు. భఖ ఖురించి చెలేదు. ఄది ఏం చేసూు వుంటుంది?” ఄని ఄడగాడు వారిలో ఔతను. “అహాయం కోసం వెళ్ుతుంది” కుుుంగా ఄనానడు ఫండ మీది భనిషి. “ఄఫదధం... అడ ఖూట్ని వదిలి వెళ్ళున వెంటనే భఖ కాలాకి
వసుుంది”
పొట్ాభనిషి.
వెంటనే
చెపాడు
దృఢకాములోుని
ఔ
“భనం నిచేసేది చీఔట్ సభమంలో. బఖబఖభండే కాఖడాలిన సదధంగా వుంచ్ుకుంట్ల భఖ భనలిన చేమఖలిగింది ఏమీ లేదు. ఏది చేసనా అడ తిరిగి వెనకివృ రాఔభుందే చేసేయాలి. తన సంతానానికి యమాదం ఏయడు తోందని తెలిసేు ఄది కాఖడాలను కూడా లఔవృ చెమమదు” ఒపగావ చెపాడు ఫండమీది భనిషి. “ఆది చాలా ఔషామైన ని.... వాట్వి భుకువృలు కావు. ఔయుకుఔతుులు. ంట్కి తగిలితే ఆంతే సంఖతులు” ఄనానడు మొదట్ దృఢకాముడు. “ఄందుకే మిభభలిన పలుచ్ుకువచాచను. తలొఔ ది వేల వయహాలు ఆసుునానను. ఔవృజౄట నికి దివేల వయహాలు ఆచేచ ని ఇ యంచ్ంలో ఆంకేదయినా వుంట్ల చెండ. వింట్టను” ఄనానడు ఫండమీది భనిషి. తభలో
తాభు
ఖుసఖుసలాడుకోవటం
మొదలుపెట్టాయు
దృఢకాములు. “ఆఔవృడకి ఎందుకు వచాచరో వారికి నిజంగానే తెలిమదని ఄంట్టవా? అ పెదాభనిషి చెపేదాకా వారికి రాక్షస క్షుల ఖురించి
తెలిమదని భనం ఄనుకోవాలా?” యహసమంగా చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. “ఏం చెయామలో ఄఔవృడ వుననవాయందరి తెలుసు. ఄందరిఔంటె భుందుగా
తన
ఫలహీనతని
ఎవయు
భుందుగా
ఫమట
పెటుాకుంట్టరోనని చ్ూసుునానయు. రాక్షస ఖుడుకోసం ఄయుయలు జ్యచే అ పెదాభనిషి వీళ్ుకి లోకువ ఄయి పోయాడు. ఄతని ఫలహీనతని వీళ్ుు సొభుభ చేసుకోబోతునానయు చ్ూడు” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతను చెపనట్లు ఄయింది ఄఔవృడ. “తలొఔ దివేలు చాలవు. పాతిఔవేలు
ఆపంచ్ండ.
పారణాలతో
చెలగాటం.
చాలాఔషాం”
ఈననటుుండ చెపాడు మొదట్ దృఢకాముడు. విరీతమైన కోంతో విఔృతంగా మారిపోయింది ఫండమీది భనిషి భుకం. “ఄనామమం ఆది. ఄఔిభం... నిలువుదోపడ” విసుయుగా ఄరిచాడు. “కొవృఔవృ ఖుడుా మీదా మీయు సంపాదించే ధనం విలువ ఎంతో చ్ూసుకోండ.... మాకు ఆచేచది ఄందులో వెయోమవంతు కూడా వుండదు.... బాగా అలోచించ్ుకోండ” తను చెపన మాటమీదినించి కిందికి దిగే యసకిులేనటుా కండతంగా ఄనానడు దృఢకాముడు.
భుంచ్ుకువచిచన కోపానిన ఄతియమతనం మీద ఄదుజృలో పెటుాకుంటూ తల ఉపాడు ఫండమీద కూయుచని వునన భనిషి. “ఄలాగే ఆసాును... భరి భోజనాలు భుగించి ఖూట్ దగివరికి నడవండ. కాఖడాలు సదధం చేసుకోండ” ఄంటూ తొందయపెట్టాడు. సననగా వెలుఖుతునన అ చితుకుల భంట వెలుఖులోనే వెంట తెచ్ుచకునన భూటలిన విప, దోయగా కాలిచ వునన రొటెాలిన అయగించ్డం మొదలుపెట్టాయు దృఢకాములు. ఎండపోయిన సొయకామ ఫుయయలోుని భంచినీట్తో దాహాలు తీయుచకుంటునానయు. “అఔలి వేస్ుంది చ్ందార. భనకి కూడా రండు రొటెాలు పెడతే బాఖుండును” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. రొటెాల మాట దేవుడెయుఖు... ఄసలు తాభు ఄలా చాటున ఈండ అ మాటలనినట్నీ విననటుా వారికి తెలిసేు ఎలాంట్ రిసితి ఈతననభవుతుందో చ్ందుయడకి బాగా తెలుసు. “కొంచెం ఒయుచకో.... ఇ గడవ యమవసానం ఎలా ఈంటుందో చ్ూసన తరావత తిండని ఖురించి అలోచిదాాం” ఄంటూ ఉయడంచాడు వాయుణిని. అయధగడమ
తరావత
ఖాళ్ళ
ఄయిన
భూటలిన
ఖట్ాగా
విదిలించి, చితుకులభంట దగివయ పోఖుగా పెట్టాయు దృఢకాములు.
తాభు కూయుచనివునన చెటుా మీదికే ఎఖబారకి పొడవాట్ కొభభలిన విరిచి కిందడేశాయు. పోఖుగా డవేసన వసాుీలిన చింప అ కొభభలకి చ్ుట్ా కాఖడాలు తయాయు చేశాయు. చ్ందుయడు ఄంతకుభుందే చెపనటుా తాభు చేమవలసన నేమిట్ల బాగా తెలుసు వారికి. తభతోపాటు రండు సొయకామ ఫుయయలోు కాఖడాలకి ఄవసయమైన ఔందెనను వెంట తెచ్ుచకునానయు. ఆజృడు దానిన కొభభలకి చ్ుట్ాన వసాుీలమీద పోస లేచి నిలుచ్ునానయు. తభకు ఄంతవయకూ వెలుఖునిచిచన చితుకుల భంటమీద భట్ాని వియజమిభ అరేశాడు వారిలో ఔతను. ఔరి తరావత ఔయుగా ఄందయూ దూయంలో వునన ఖుటా దఖవరికి నడచాయు. వారికి ఄలికిడ తెలిమకుండా ఄనుసరించాయు చ్ందుయడు, వాయుణి. *** సామం సభమంలో బోధంచ్వలసన శాసుీపాఠాలను అ రోజు ఎందుకో బోధంచ్లేదు ఈతలభహరిి.
“నా భనసుస ఎందుకో ఄలుఔలోులంగా ఈంది.. సంధ్యమవందనం ఄయామఔ కొదిాసేజృ ధ్యమనంలో కూయుచంట్టను” ఄని ఄరాధంగికి చెప, అశయభం వెలుల వడవడగా యవహంచే ఔ చినన కొండవాఖు దఖవరికిపోయాడు. “ఎజృడూ లేనిది ఇమనగారి నోట్వెంట వింత మాటలు వినవసుునానయ్. కాయణం ఏమై వుంటుది?” భోజనజృ ఏరాటుు చేమడంలో తనకు సహామంగా ఈండట్టనికొచిచన విదామరిినులిన ఄడగిందామన భ్యయమ. చ్ందుయడు
“వాయుణి,
భుందువయసలో
కూయుచని
ఔనిపంచ్ఔపోతే ఖుయు దేవులకు బోధన ఄంట్ల విసుఖు. మేభు చాలాసాయుు ఖభనించాభు” ఄననది వారిలో ఔరు. “వారిదారినీ
ఄడవిలోకి
ంపనందుకు
ఖుయుదేవులు
బాధడుతుననటుుంది... ఎంతెైనా వారిదాయూ అమనకి పయమశిషుమలు” వెకివృరింజృగా ఄననది ఆంకో విదామరిిని. చ్ుయుకుగా చ్ూసంది ఖుయుతిన అ పలువంఔ. కోంగా వియమించ్ుకుంది.
ఏదో
ఄనబోయి
“సరి
సరి....
ఄంతలోనే ఎవయు
అ
యమతాననిన
పయమమైనవాళ్ళు,
ఄపయమమైంది ఆంకవరో తవయలోనే తెలుసుుంది.... చీఔట్ డగానే ఄందరినీ భోజనానికి పలవండ” ఄంటూ భుభ్యవంగా ఈండపోయింది అమ. సంధ్యమవందనం ఄయిన తరావత వాఖు డుానే ఈనన ఔ ఫండరాయిమీద ధ్యమనభుదిలో కూయుచని వునన ఈతలభహరిి, ఈననటుుండ
ఈలికివృడ
ఔళ్ుు
తెరిచాడు.
ఔవృనే
పెటుాకునన
దండఔభండలాలను తీసుకుని వడవడ ఄడుఖులతో అశయభంలోకి వచాచడు. “ఏభయింది? ఏమిట్ ఇ అతుయత?” ఄంటూ అశచయమంగా ఄడగింది భ్యయమ. “తయువాత చెపాును. భుందు ఄతమవసయంగా అశయమానిన వదిలి ఫమట్కి పోవాలి. పలులినపలువ” ఄంటూ అజఞ ఆచాచడు అమన. ఄయధం కాలేదు అమన సతీభణికి. ఄయినా ఎదుయు యశనలు వేమకుండా యణశాల ఫమట్కి పోయి పెదా ఔంఠంతో విదామయుిలందరినీ పలిచింది. విదామరిినులను వదిలేశాడు భహరిి. విదామయుిలోు దృఢంగా తెగింజృ ఔలిగి వుననటుా ఔనిపంచే దిభందిని ఎంచ్ుకునానడు.
“ఆఔవృడకి కొదిా దూయంలోనే పాంచాల సైనిఔ శిబియం ఔట్ ఈననది. భనం ఄఔవృడకి పోవాలి. దండ” ఄంటూ వారిని వెంటబటుాకుని అశయభం వెలులికి నడచాడు. *** తనను ఫంధంచిన శిబియ సుంబం దగివరినంచి తపంచ్ుకోవట్టనికి విశవయమతనం చేశాడు ఈనభతుుడ సేనహతుడెైన డంబకుడు. యయోజనం ఏమీ ఔనిపంచ్ఔపోగా, ఄదేనిగా ఔదిలించ్డం వలు ఄతని చేతులిన గామరిచాయి ఔట్ావునన తాళ్ుు. “ఔదలవదుా ఄమమలూ... చీఔట్ డన వెంటనే అహాయం కోసం ఇ చ్ుటుాటు సంచ్రిసాుయి తోడేళ్ుు. నెతుుయు వాసన స్కితే ఖుంజృగా వచిచ మీద డపోతాయి” ఔదలకుండా ఎలా ఈననవాడు ఄలాగే నిలఫడన ఔ సైనికుడు, ఄతనిన హచ్చరించాడు. “నెతుుయువాసన స్ఔటం ఏమిట్? నువేవం మాట్టుడుతునానవ? ఎఔవృడ ఈంది ఆఔవృడ నెతుుయు?” కోంగా ఄడగాడు ఄతనిన డంబకుడు. మౌనంగానే ఄతని చేతుల వంఔ చ్ూశాడు అ సైనికుడు. ఄటూ ఆటూ ఔదిలించ్డం వలు యుసుకుపోయాయి డంబకుడ చేతులు. సననసననగా యకాునిన వెలువ రిసుునానయి ఄవి.
“ఆవా? వీట్ని గాయాలు ఄంట్టరా? వీట్లోనించి వెలువడే నెతుుయువాసన దూయంగా ఈండే తోడేళ్ును అఔరిిసుుందా? సైనికులనే పేరే త మీరవరి ఫుదిధలేదు. భట్ా ఫుయయలు మీవి” ఄతనితో పాటుగా తనూ డంబకుడ చేతులకేస చ్ూసన ఈనభతుుడు కోంగా ఄనానడు. తలవంచ్ుకునానడు అ సైనికుడు. నోయు తెరిచి భరొఔవృమాట మాట్టుడతే తన ఈదోమఖం ఉడపోవటమే కాకుండా పారణాలిన కూడా పోగటుాకోవలస వసుుందని తెలిసపోయింది ఄతనికి. “వీళ్ు మాటలకేమిగాని, నీ యమతనమేదో నువువ కొనసాగించ్ు. భుందు భనం ఇ ఫంధనాల నించి ఫమటడటం భుకమం” డంబకుడతో ఄనానడు ఈనభతుుడు. చేతులు చిభచిభలాడుతునానమని, అ నొపని బరించ్టం తనవలు కావడంలేదని ఄతనికి చెబోయి,
ఄతని భుకంలోని
భ్యవాలిన చ్ూస బమడాాడు డంబకుడు. “ఄలాగే మితిమా.... ఄలాగే యమతనం
చేసాును”
ఄంటూ
తిరిగి
చేతులిన
ఔదిలించ్డం
మొదలుపెటాబోతుండగా వినవచిచంది అ శఫాం. ఄదిరిడ
ఄటుకేస
చ్ూసూు
“ఄదేమిట్?”
ఄడగాడు
ఈనభతుుడు. “తోడేళ్ు ఖుంజృ వచిచంది దొరా.... ఔదానిన ఔట్
లఔరించ్ుకోవడం కోసం ఄలాగే శబాాలు చేసాుయి” తడారిపోయిన ఔంఠంతో చెపాడు సైనికుడు. “చినాన చితకా జీవులకోసం వెంరాుడే అ జంతువులు ఆఔవృడకి రావు. భనిషి జోలికివసేు పారణాలకు యమాదభని వాట్కి తెలిసే వుంటుంది” బింఔంగా ఄనానడు ఈనభతుుడు. ఄతని మాటలు భుగిమడం - అ ఔట్ఔ చీఔట్లు చిననచినన జోమతులు వాయందరి ఔనిపంచ్డం కేసారి జరిగింది. “ఄవేమిట్?” సైనికుడని ఄడగాడు ఈనభతుుడు. “ఄవి. ఄవి.... తోడేళ్ు ఔళ్ుు. చీఔట్లు జోమతుల మాదిరి ఔనిపసాుయి” విరీతమైన బమంతో వణికిపోతూ చెపాడు అ బటుడు. ఄతని మాటలు భుగిసన వెంటనే చీఔట్కి ఄలవాటు డన ఈనభతుుడ ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్నే ఔనిపంచాయి పాతిఔ సంకమకి పెైగానే ఈనన తోడేళ్ుు. చ్ుయఔతుుల వంట్ కోయలు ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నోళ్ుు తెరిచి, పొడవుగా ఈనన నాలుఔలను ఄలులాుడసూు, కొవృఔవృ ఄడుఖు చొజృన భుందుకు వసుునానయి.
“భనం
వాట్ని
ఏమీ
చేమలేభని
తెలుసుకునానయి.
ఔవృసారిగా మీదడతే భనం చ్చిచపోయినట్లు” ఈననటుాండ బిఖవయగా ఄరిచాడతనితో మాట్టుడన బటుడు. భుందుకు
వసుునన
అ
క్షుదిపారణులు
ఔవృసారిగా
అగిపోయాయి. తలను వెనకివృ తిప గాలిని వాసన చ్ూసంది వాట్లో ఔట్. “నీ ఄయుజృకు ఄవి బమడాాయి. ఆంకోసారి ఄయువు” బటుడని ఈతాసహరిచాడు ఈనభతుుడు. అనందంగా ఄయవాలిసన అ బటుడు మాతిం అ ని చేమలేదు. నేను ఄరిచింది వాట్ని బమపెటాట్టనికి కాదు దొరా... భన తలరాతలు తిననగా ఈంట్ల ఇ ఔట్ఔ చీఔట్లు ఎవయయినా బాటసాయులు ఆటుగా వచిచవుంట్ల,
వారిని అఔరిించ్ట్టనికి...” వణుకుతునన
ఔంఠంతో చెపాడు అ బటుడు. “ఇ చీఔట్లు బాటసాయులు ఆటుకేస ఎందుకు వసాుయు?” కోయగా ఄడగాడు ఈనభతుుడు. సరిహదుాలో వునన సైనిఔ శిబియం ఖురించి,
అ శిబియంలో
కాలాగావునన సైనికుల ఖురించి దేశవిదేశాలోు యచాయమైనటుా ఄతనికి చెలేదు అ బటుడు. రాయిదేశసుులు ఎవరైనా సరిహదుాను దాట్
పాంచాల రాజమంలోకి ఄడుఖుపెడతే అయునొనఔవృ వరాహా నునగా చెలిుంచాలనేది నిమభం. అ నున చెలిుంచ్టం ఆషాంలేని బాటసాయులు ఄజృడజృడు చీఔట్ని చాటు చేసుకుని ఄటుగా రాఔపోఔలు సాగిసూు ఈండటం కూడా రిపాట్ల.... ఄటువంట్వాయు ఎవరో ఔయు ఆజృడు ఄటుగా రాఔపోతారా?? బటుడ భనసుసలో మదిలిన అలోచ్నలు ఄవి. ఈనభతుుడకి మాతిం తెలిమలేదు. “నువువ
నా
యశనకి
సమాధ్యనం
చెకుండా
దికువృలు
చ్ూసాువేమిట్? చెజృ” ఄంటూ ఖదిాంచాడతను. “ఄయవభను మితిమా... ఄవి దఖవరికి వచేచసుునానయి. ఄతనిన ఆంకోసారి ఖట్ాగా కేఔలు వెమమభని చెజృ” అ సంభ్యషణను అలకించ్ని డంబకుడు విరీతభయిన బమంతో చ్ుగా ఄడగాడు. “యండ... యండ... ఎవయయినా వచిచ భభభలిన ఇ పాడు జీవాలనించి కాపాడండ....” తనంతట తనే బిఖవయగా ఄరిచి భరీ చెపాడు బటుడు.
డంబకుడకి నాలుఖు ఄడుఖుల దూయంలోకి వచేచసంది ఔ తోడేలు. నోట్ని పెదాగా తెరిచి, కోయలిన యదరిిసూు, వెనుఔ కాళ్ును కొదిాగా కిందికి వంచింది. “ఄదేమిట్,
ఄలా చేస్ుందేమిట్?” అ ఔదలిఔకు ఄయిం
తెలిమఔ ఄయో భమంగా ఄనానడు డంబకుడు. “ఎఖుయుతోంది సామీ... ఎగిరి నీ ప్రఔ టుాకోవట్టనికి సదధం ఄవుతోంది... తెంచ్ుకో... తాళ్ును తెంచ్ుకుని దూయంగా పారిపో” ఄరిచాడు బటుడు. మాభూలుగా
ఈననజృడే
చేతులిన
వదిలించ్ుకోవటం
చేతకాలేదు డంబకుడకి. ఎటా ఎదుట ఈనన యమాదానిన చ్ూసన తరావత చేతనవుతుందా? “చ్చిచపోయాను మితిమా... నేను చ్చిచపోయాను” చ్ు ఔంఠంతో దీనంగా ఄరిచాడు. ఎఖయనే ఎగిరింది అ తోడేలు.... నోట్ని ఆంకా వెడలుగా తెరిచి ఄతని మడను టుాకోట్టనికి చ్ూసంది.
ఄదే సభమంలో ఇల వంట్ శఫాం చేసూు దూసుకు వచిచంది పొడుగాట్ ముదధబాణం ఔట్. డంబకుడ మడను టుాకోబోతునన తోడేలు ఔంఠంలో ఄటునుంచి ఆటు ఄడాంగా దిఖఫడ ఫమట్కి పొడుచ్ుకు వచిచంది. చిననపాట్ శఫాం కూడా చేమకుండా కిందడపోయిందా క్షుదిజీవి.... “ఎవయు? బాణానిన వదిలింది ఎవయు?” అశచయమం, అనందం ఔలఖలసన ఔంఠంతో బిఖవయగా ఄడగాడు అ దృశామనిన ఔనానయకుండా చ్ూసన బటుడు. ఄతని
యశనకు
సమాధ్యనం
ఄననటుా
రివువ
రివువన
దూసుకువచాచయి భరికొనిన బాణాలు.. మొదట్ తోడేలు వెనుకే వసుునన మిగిలిన జీవాలకు తగిలి, వాటనినట్నీ నేలకు దొరిుంచాయి. ఄఔవృడతో ఄంతరించిపోయింది మిగిలిన తోడేళ్ు ధైయమం. విఔృతంగా ధవనులు చేసూు వెను తిరిగి చీఔటులోకి పారిపోయాయి. “యంఫడాాం... మితిమా భనం కాపాడఫడాాం... ఇ చీఔట్ సభమంలో దేవుడ మాదిరి వచేచశాయు ఎవరో” అనందంగా ఄంటునన డంబకుడని నోయు భూసుకోభననటుా విసుయుగా సైఖచేశాడు బటుడు.
“ఏమిట్
నీ
ఄహంకాయం...
ఎవరితో
సంభ్యషిసుునానవో
తెలుస్ుందా?” యమాదం తపపోయేసరికి విరీతమైన తెగింజృ రావటంతో కోంగా ఄడగాడు డంబకుడు. “నోయు పొయిమలో
వెంటనే
డాాం
భూసుకోండ
భనం....
ఄవి
దొరా...
పెనంమీదినించి
అటవికులు
ఈయోగించే
బాణాలు... శిబియంలో ఈండాలిసన వాళ్ుందయూ ఄడవిలోకి పోయినటుు తెలిసంది కాబోలు - ఖుంజృగా వచేచశాయు” ఖఫఖబా చెపాడు బటుడు. ఄతని మాటలు భుగిమటం, బూతాల మాదిరి నిశిఫాంగా ఔ దిభంది అటవికులు ఄఔవృడ యతమక్షం ఄవటం రండూ కూడా కేసారి జరిగాయి. “భంటలు వెమమండ. సుంభ్యలకు ఔట్లాస వుననవాళ్ుు ఄందరీన భంటలోు డేస మాడచ భస చేసేమండ” వసూునే పెదాఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు వారి నామకుడు. “ఄనామమం... దాయుణం...” ఄదిరిడనటుు బిఖవయగా ఄరిచాడు డంబకుడు ఔవృసారిగా.
“మావాళ్ుు ంటరిగా దొరికితే మీయు చేసేది ఏమిట్రా? కాళ్ుుచేతులు కండంచి చెటుకు వేలాడదీశాయు... ఄది నామమమా?” కోయగా ఄడగాడు నామకుడు. “నువువ ఎవరితో మాట్టుడుతునానవో నీకు తెలిమదు. ఆతను నా సేనహతుడు. ఇ పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోయే భహారాజు...” ఈనభతుుడవెైజృ తలతో చ్ూపసూు బదిరించ్ట్టనికి యమతనం చేశాడు డంబకుడు. “ఄహోహయ్... ఆవాళ్ భనం వేటకి ఫమలుదేరిన సభమం చాలా భంచిది. కాబోయే భహారాజు భన చేతికి చికావృడు.... యతేమఔంగా ఆంకో పెదాభంట వేమండ. కాళ్ుు చేతులు ఔట్లాస తలుకిందులుగా
అ
భంటమీద
వేలాడదీదాాం...”
అనందంగా
ఄరిచాడు అటవికుల నామకుడు. ఈనభతుుడ పేయు చెపతే ఄతను బమడ
తభను
వదిలివేసాుడని
అశించిన
డంబకుడకి
భతిపోయినంత ని ఄయింది. “యంచ్ండ...
దయాభములు
ఎవరైనా
భభభలిన
ఇ
రాక్షసభూఔ బారినించి యంచ్ండ” తనకు తెలిమకుండానే గంతెతిు చాలా బిఖవయగా ఄరిచాడు.
ఄతని బయానిన చ్ూస గలుుగలుున నవావయు అటవికులు... “ఆట్ వయకూ భనం చ్ూసన నాఖరికులోు ఆటువంట్ పరికి నాఖరికుడు భరొఔడు లేడు. వాడని కేసారి కాలచకూడదు. కొంచెం కొంచెంగా కాలాచలి. వీడ ఄయుజృలతో ఄడవి దదారిలిుపోవాలి” ఄని తభలో తాభు ఄనుకుంటూ భంటలు వేమటంలో నిభఖునలైనాయు. “ఄడుఖు... వాళ్ుకి ఎంత ధనం కావాలో ఄడుఖు.... ఎంత ఄడగినా ఆచేచసాుభని చెజృ....” ఔవృన వునన బటుడకి చెపాడు ఈనభతుుడు. “ఄడవిలో అకులు ఄలభలు పోఖుచేసుకుని,
జంతువుల
మాంసంతో పొటాలు నింజృకునే వీళ్ుకి ధనం ఎందుకు నికివసుుంది దొరా?” ఄడగాడు బటుడు. “భరి భనం తపంచ్ుకునే మాయవం ఏభుంది? ఎలా?” భనసుసలో ఄడుఖుపెట్ాన బమం ఔిభఔిభంగా పెదాదవుతూ వుండగా ఄడగాడు ఈనభతుుడు. “అటవికుడు
ఎవడు
ఎదురైనా
నిరాాణమంగా
నరికి
పారేమభని మీ నాననగారి అదేశం. అ యకాయమే చేసూు వచాచం ఆంతవయకూ. ఆజృడు వాళ్ుకి ఄవకాశం దొరికింది. తలలు వంచ్ుకుని
భయణించ్టమే. వేరే మాయవం లేదు” అటవికులిన చ్ూసన భయుక్షణం పారణాలపెై అశను వదిలేసుకునన బటుడు నెభభదిగా చెపాడు. అ మాటలు వినన ఈనభతుుడకి ఄంత చ్లుట్ వేళ్లో కూడా చెభటలు ట్టాయి.... డంబకుడ మాట చెపాలిసన ఄవసయం లేదు. తన తలిుదండుయలిన తలుచ్ుకుని బావుయుభనానడు ఔవృసారిగా. భంటలు వేస, ఔనిపంచిన కొమమ సామాగియనంతా వాట్లో డేసుునన అటవికులకు ఔవృసారిగా వచేచసంది విరీతమైన నవువ. “చావంట్ల ఆంతగా బమడే భనిషిని ఆదే మొదట్సారి చ్ూడటం.. భుందుగా వాడనే తీసుకుయండ” అజఞ ఆచాచడు నామకుడు. దునెైన వేటఔతిుతో డంబకుడ ఫంధనాలిన తెంప, చేతులు
టుాకుని
విసుయుగా
భంటల
దఖవరికి
ఄతనిన
లాకువృపోయాయు ఄనుచ్యులు. “యంచ్ండ... ననున ఎవరైనా కాపాడండ...” ఄని ఆంకో సారి ఄయుజృలు
మొదలుపెటాబోయిన
డంబకుడకి
వెంటనే
జ్యఞఔం
వచాచడు వారి ఖుయుదేవుడు. “కాపాడండ ఖుయుదేవా! యంచ్ండ భభభలిన...” తలను పెైకి ఎతిు రండు కోోసుల దూయం వినడేటటుా చాలా బిఖవయగా ఄరిచాడు.
ఔఔలాడుతూ ఄతని చేతులిన ఄతి ఫలవంతంగా భంటలోుకి జ్యబోతునన అటవికుల నవువలు ఈననటుాండ అగిపోయాయి. చిననగా వీసుునన గాలి తాకిడకి డఖలు విపన పాభుల మాదిరి ఉఖుతునన భంటలు చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే అరిపోవటం ఄందుకు కాయణం. “ఆదేమిట్? భంటలు అరిపోవటమేమిట్?' ఄదిరిడ చ్ుటూా చ్ూసూు ఄడగిన నామకుడు - ఔవృసారిగా చ్ుగా ఄరిచి, తన విలుంఫులిన
పెైకి
ఎతాుడు.
డంబకుడని
వదిలిపెట్లాశాయు
ఄతని
ఄనుచ్యులు... తభ తభ అముధ్యలిన గాలిలోకి ఎతిు ఄతనివంఔ చ్ూశాయు. “కొండవాఖు డుాన ఖుడసఔటుాకుని జం చేసుకుంటూ వుండే ఇ ఄయోమయు ఆఔవృడకి ఎందుకొచాచడు?” చినన ఔంఠంతో ఔ ఄనుచ్యుడని ఄడగాడు నామకుడు. “నీకు ఎంత తెలుస్... ఄతనికి కూడా ఄంతే తెలుసు. మీలాంట్వాళ్ుు ఆటువంట్ సాహసం ఏదో చేసాుయని ఄనిపంచి నేను వచాచను...” ది ధనువుల దూయంలో తన శిషుమలతో ఔలిస నిలఫడన ఈతలభహరిి నవువతూ వివరించి చెపాడు ఄతనికి.
“ఄరేయ్... ఏసేమండరా.... వెంట వచిచన ఫుడతళ్ుతో పాటు ఄయోమరిని కూడా ఏసేమండ” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ ఆచిచ, తన వింట్కి బాణానిన తొడగాడు అటవికుల నామకుడు. తొడఖటం వయకే చేమఖలిగాడు ఄతను. వింట్ నారిని వెనకివృ లాగి, అ బాణానిన వదలటం మాతిం ఄతనికి చేతకాలేదు. చ్చ్ుచడనటుా
కిందికి
వాలిపోయాయి
ఄతని
చేతులు.
విలుంఫులు కూడా కింద డపోయాయి. ఄతనికే కాదు,
ఄతని
ఄనుచ్యులకి కూడా ట్ాంది ఄదే ఖతి. ఄవిట్వాళ్ు మాదిరి ఄలాగే నిలుచ్ుండపోయాయు. “ఫంధనాలు సడలించి వాయందరినీ ఆవతలికి తీసుకుయండ” తనతో వచిచన శిషుమలకి చెపాడు ఈతల భహరిి. క్షణం అలసమం చేమకుండా ఫంధంచ్ఫడ వునన వాయందరీన విడుదల చేశాయు వాళ్ుు. ఈనభతుుడని, డంబకుడని భహరిి దఖవరికి తీసుకుపోయాయు. “జృలిని చ్ూస నఔవృ వాతలు పెటుాకుననదననమాట మీకు ఖుయుుందా?” డంబకుడని ఄడగాడు భహరిి. తల వంచ్ుకునానడు ఄతను. నోయు తెరిచి ఏదెైనా మాట్టుడతే అమన
నోట్వెంట
ఆంకా
ఎటువంట్
వెకివృరింజృ
మాటలు
వినాలొససుుందోననన
బమంతో
మౌనంగా
వుండపోయాడు
డంబకుడు. “నామకుడు ఄనేవాడు తను భుందుండ, తన రివారానిన నడపంచాలి. వాళ్ుని నడవభని చెప తభ వెనకాల నిలఫడకూడదు. ఎందుకు చెజృతునాననో ఄవఖతభవుతోందా?” ఈనభతుుడని ఄడగాడు భహరిి. డంబకుడ
మాదిరిగానే
తనుకూడా
తలవంచ్ుకునానడు
ఈనభతుుడు. చ్ందుయడ ఔంటె భుందుగా ఖుయువుగాయు ఄచెపన నిని జౄరిుచేయాలని వచిచ ఎటువంట్ దుసితికి ఖురి ఄయామడో తలచ్ుకునేసరికి భరింత కిందికి వాలిపోయింది ఄతని శియసుస. “మీయు సాధంచింది చాలు... అశయమానికి దండ” ఄని ఄతనికి చెపాడు భహరిి. “మా సంఖతి భరిచిపోతునానవ ఄయోమరా....” శిషుమలందరితో ఔలిస
అమన
వెనుతియఖబోతుండగా
ఄరిచాడు
అటవికుల
నామకుడు. “కాళ్ుు చేతులు నిచేమఔపోతే ఇ చీఔట్ మాటున మా మీదికి అ తోడేళ్ళు, ఎలుఖుఫంట్లు ఏవో ఔట్ వచిచ డతాయి.
జపాలు చేసుకునే వాడవి, ఈట్ా జృణామనికి మా ఈసుయుఔటుాకోవడం ఏభంత భంచిగా లేదు” ఄని కూడా ఄనానడు ఄతను. చిననగా నవివ తల ఉపాడు ఈతలభహరిి. “తాచ్ుపాభు తలవంచిందని చెప దఖవరికి పోయినా, జ్యలిగా మాట్టుడాయని మీ ఎడల దమ చ్ూపంచినా ఏం జయుఖుతుందో నాకు బాగా తెలుసు. మేభు రండు కోోసులదూయం పోయేటంతవయకూ మీ రిసితిలో మాయు రాదు. నువువ చెజృతునన యమాదం ఏదెైనా ఎదుట్కి వసేు మాతిం వెంటనే మాభూలుగా మారిపోతాయు....” ఄంటూ యయాణం మొదలుపెట్టాడు. తభ ఄవమవాలు తిరిగి తభ సావధీనంలోకి రావాలంట్ల వాయు రండు కోోసుల దూయం యయాణం చెయామలని తెలిస, తవయతవయగా
నడవాలని
కోయుకుంటూ
వాళ్ుు
శిలావిఖయహాలాు
నిలుచ్ుండపోయాయు అటవికులు. *** “నాకు చ్లివేస్ుంది చ్ందార.... ఇ లోమలో ఆంత చ్లిగా వుంటుందని నేను ఄనుకోలేదు” నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకునన మిట్ చెంఖును వదులు చేస బుజ్యల చ్ుటూా ఔజృకుంటూ ఄననది వాయుణి.
“నెభభదిగా మాట్టుడు. భన ఖురించి ఇ సనానసులకి తెలిసపోయిందంట్ల, నీ చ్లి గిలి దూయంగా పారిపోతుంది” ఔనులు చిట్ుంచి
భుందుకే
చ్ూసుునన
చ్ందుయడు
వెంటనే
అమను
హచ్చరించాడు.” ఆంకా ఎంత సేజృ ఆలా అయుఫమట కూరోచవాలి?” ఄతని మాటలు తనకు వినఫడనటుు ఆంకో యశన వేసంది వాయుణి. “ఄయధరాతిి ఖడచిపోయింది. ఆంకా కొదిాసేట్లు” ఄని చ్ందుయడు చెటం మొదలుపెట్ాన సభమంలోనే రఔవృలిన విశాలంగా తెరిచి చిననగా కూతపెట్ాంది రాక్షస . రాతిఖుటాకు కొదిాగా ఄవతలవునన ఔ వృక్షం మీదినించి వెంటనే ఫదులు లుకుతుననటుా తనూ శఫాం చేసంది ఆంకో . విశాలంగా తెరిచిన రఔవృలిన ఄలులాుడసూు ఖూట్ మీది నించి గాలిలోకి ఎగిరింది రాక్షస . చ్ూసూుచ్ూసూు ఈండగానే చీఔట్లో ఔలిసపోయింది. వాయుణి,
చ్ందుయడు కూయుచనివునన యదేశానికి దిహేను
ధనువుల దూయంలో దటామైన పొదచాటున మోఔరించి కూయుచనన అఖంతకులోు చ్లనం వచిచంది. “చీఔట్ సభమంలో అడ ఄంతరిక్షంలోకి పోయిందంట్ల... ఄది ఖుడుు పెట్ానట్లా లఔవృ.... కాఖడాలిన సదధంగా టుాకోండ....” చినన
ఔంఠంతో
వాయందరినీ
హచ్చరించాడు
జరీకుచ్ుచల
తలపాగా
ధరించివునన భనిషి. సదధంచేస తీసుకువచిచన కాఖడాలిన టుాకునానయు నలుఖుయు దృఢకాములు. వాట్ని వెలిగించ్డానికి నిజృ కావాలి. అ నిజృని జృట్ాంచే చెకుభుకిరాళ్ుని తభ సయంజ్యమాలోనించి ఫమట్కి తీశాయు భరో ఆదాయు. పాభుల మాదిరి మోచేతులపెై పాకుతూ ఖుటా దగివరికిపోయాయు మిగిలిన వాళ్ుు. ఄటూ ఆటూ చ్ూస కుందేళ్ు మాదిరి వేఖంగా ఖుటామీదికి ఎఔవృడం మొదలుపెట్టాయు. “చ్ందార....
నిజంగా
వాళ్ుు
అ
ఖుడుని
దొంగిలించ్బోతునానరా?” ఈననటుుండ ఄడగింది వాయుణి. “రామామణభంతా విని రాభుడకి స్త్త ఏమౌతుందని ఄడగిందట నీవంట్ అడభనిషి...” చ్ూజృలిన ఖుటా మీదినించి తికుండా చెపాడు చ్ందుయడు. “ఄదికాదు చ్ందార.... పాం ఔదా.... సఖుడుు... పారణం ఆంకా జౄరిుగా పోసుకోని సపండాలు.. నీకు బాధగా ఄనిపంచ్డంలేదా?” ఄడగింది అమ.
“వాట్
తలిు,
తండి
భనవెంట
డనజృడు
ఆట్టుంట్
అలోచ్నలు నీకు వచాచయా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄజృడు రిసితి వేయు... ఄవి పారజఞత పొందిన జీవాలు. కాని ఆజృడు ఖూట్లో వునన ఖుడు సంఖతి వేయు. సబిడాలిన చ్ండం భహా పాం” ఈననటుుండ ఔ నియణయానికి వచిచనటుా ఖంభీయంగా చెపంది వాయుణి. “పామో జృణమమో తరావత మాట్టుడుకుందాం. నువువ కాసేసజృ నోయు భూసుకో” విసుయుగా చెజౄు చ్టుకువృన అమ చెయిమ టుాకునానడు చ్ందుయడు. ఏమిట్ ఄనిగాని, ఏభయిందనిగాని ఄడగే ఄవకాశం వాయుణికి లభంచ్లేదు.
ఈననటుుండ
మొదలయింది
బమంఔయమైన
ఇదుయుగాలి. చ్ందుయడు టుాకోకుండా ఈననటుయితే కూయుచనన చోట్నించి వెలుకిలాడ,
దూయంగా దొయుుకుంటూ పోయివుండేది
అమ. “ఖూట్మీద దాడ జయుఖుతుననటుా భఖకి తెలిసంది. ఄది గాలిలోకగిరింది” ఄంటూ దగివరోు వునన చెటుాను కౌఖలించ్ుకుని ఖుటావెైజృ చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
బమంఔయంగా కూతలు పెడుతూ గాలిలోకి ఎగిరింది భఖ. రఔవృలిన వేఖంగా ఔదిలిసూు ఖుటామీది దృఢకాములిన ఎదిరించ్డానికి యమతనం చేస్ుంది. ఄది ఄంతకుభుందు వయకూ కూయుచనివునన చెటుామీదినించి లేవబోవట్టనిన
కాసుంత
భుందుగానే
ఔనిపెట్ా
చ్ఔచ్కా
చెకుభుకిరాళ్ుతో నిజృని చేస కాఖడాలిన వెలిగించాయు కింద ఈనన దృఢకాములు. ఔ చేతోు వాట్ని, రండో చేతోు దునెైన అముధ్యలిన టుాకుని అ ని ఎదిరించ్డం మొదలుపెట్టాయు. మాభూలు రిసితులోు ఄటువంట్వాయు శతసంకమలో వచిచనా కొంచెంగా కూడా లక్షమపెట్లాది కాదు అ . రఔవృలిన విసరి, గోళ్ుతో కొట్ా చిట్కలో చెలాుచెదుయు చేస ఈండేది. ఖూట్లో
ఈనన
ఖుడుు
దాని
ఔదలిఔలకు
ఄడాంకిగా
తయారైనాయి ఆజృడు. ఖట్ాగా రఔవృలిన విదిలిసేు ఖూడు చెదిరి ఄవి ఖుటామీదినించి కిందికి డపోతా యేమోననన బమం దీని వేగానిన నిమంతిిస్ుంది. “కొటాండ....
అడ
వచిచందంట్ల
భన
ని
ఄయిపోయినట్లా.... ఄది వచేచలోలే దాని పొఖయు దిగిపోవాలి” ఖుటాకి
దూయంగా నిలఫడ పెదా ఔంఠంతో ఄయుసుునానడు జరీ తలపాగా పెటుాకునన భనిషి. ఄట్కే రండు దెఫఫలు తగిలి ఈనానయి భఖకి. అ ఄయుజృలతో భరింత ఈతాసహానిన తెచ్ుచకుని కేసారి దాడచేశాయు దృఢకాములు ఄందయూ. భఖ మడ గామడంది. రఔవృల ఄడుఖుభ్యఖం కాఖడా భంటల బారినడ మాడపోయింది. ఏనుఖులిన
సైతం
దూదిపంజలాు
ఎఖరేసుకుపోఖల
అ
భహావిహంఖం తన సంతానానికి యమాదం ఏయడుతుందేమోననన బమంతో....
దృఢకాముల
దౌషాాయనికి
ఫలి
ఄయిపోయింది.
హృదమవిదాయఔంగా శబాాలు చేసూు ఖుటాఔవృనే నేలకూలిపోయింది. జరీకుచ్ుచల తలపాగా భనిషి సంతోషానికి హదుా ఄనేది లేకుండా పోయింది. “దొరిుంచ్ండ. ఖూట్లు ఈనన ఖుడుని కిందికి దొరిుంచ్ండ” ఄని ఄరిచాడు. కాఖడాలను, ఔతుులిన కిందపెట్ా ఖుటా పెైభ్యగానిన చేయుకునానయు దృఢ కాములు. ఔరి చేతులిన ఔయు అసరాగా చేసుకుంటూ ఖూట్ లోలికి వంగాయు.
“చ్ూసూు కూరోచవడం నావలుకాదు.... ఇ దాయుణానిన చ్ూస బరించే శకిు నీకు ఈననదేమోగాని, నాకు మాతిం లేదు....” ఄంటూ ఈననటుుండ పెైకి లేచింది వాయుణి. “ఄమమబాబోయ్..... ఏమిట్ ఇ అవేశం? వాళ్ుు భనలిన చ్ూసేు ఉరికే వదిలిపెటాయు. అఖు వాయుణీ” ఄంటూ అమను అడానికి యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు. ఄతని చేతులిన విదిలించికొట్ాంది అమ. వింట్ నుండ వెలువడన బాణంలా ఖుటా దఖవరికి రిగెతిుంది. “ఎవయు? ఎవయు నువువ? ఎవరివి?” అమను చ్ూస అందోళ్న నిండన ఔంఠంతో ఄడగాడు జరీ తలపాగా భనిషి. అ మాటలిన వినిపంచ్ుకోకుండా లేడపలులా ఖుటా మీదికి వెళ్ళుపోయింది వాయుణి. రండే
రండు
ఖుడుు
ఈనానయి
ఖూట్లో.
రండంట్నీ
ఔలసఔటుాగా టుాకుని పెైకి ఎతుుతునానయు అ దృఢకాములు. వాయు వదిలేసన ఔతుులోు ఔదానిన చేజకివృంచ్ుకుని అడచియుత మాదిరి ళ్ుు జలదరించేటటుు హంకాయం చేసంది వాయుణి.
ఄదిరిడ వెనకివృ చ్ూసన ఆదాయు దృఢకాముల శరీరాలు కొంచెం ఖట్ాగానే గామడాాయి. “చ్ంపేమండ.... అ పలు ఎవరో భన ని చెడగటాడానికి వచిచంది. నరికేమండ” కోంతో అకాశం ఫదధలైపోయేటటుు ఄరిచాడు తలపాఖ భనిషి. ఄయవటంతో అఖలేదతను. తన యలోనించి పెదా ఔతిుని ఫమట్కి తీస తను కూడా ఖుటామీదికి ఫమలుదేరాడు. భూడు ఄడుఖులే
వేశాడు
ఄతను.
నాలుగో
ఄడుఖు
వేమఔభుందే
వెనఔనించి ఄతని మడను దొయఔఫుచ్ుచ కునానడు చ్ందుయడు. ఄమాంతం గాలిలోకి ఎతిు దూయంగా డపోయేటటుు విసరాడు. ఖుడును ఖుటాకిందికి దొరిుంచే అలోచ్నను మాని, ఔలసఔటుాగా వాయుణిని ఎదిరించే యమతనం చేసుునానయు పెైన ఈనన దృఢకాములు. చేతిలో ఈనన ఔతిుని చాలా వేఖంగా తిజృతూ భరో ఆదారిన గామరిచింది అమ. ఆంకో ఆదారిమీద దృషిాని లఖనం చేమబోతునన సభమంలో సుడగాలి మాదిరి అమ ఔవృకు వచేచశాడు చ్ందుయడు.
“నువువ కిందికి వెళ్ళుపో... వీళ్ుని నాకు వదిలయ్” ఄంటూ కింద
వునన
ఔ
కాఖడా
ఔయయని
తీసుకుని
గియుయన
తిడం
మొదలుపెట్టాడు ఄతను. ఏటవాలు ఖుటా... ఎదుయుగా పెదా బవంతి వంట్ ఖూడు.... ఎఖుడు
దిఖుడు
నేల...
ఎతుయిన
ఫండరాళ్ుు.
కాళ్ుు
నిలదొకువృకోలేఔపోయాయు దృఢకాములు. “చ్ంండ... నయఔండ.... చావకొటాండ” ఄని ఔరినొఔయు ఎంత హచ్చరించ్ుకునాన ఏమీ ఈయోఖం లేఔపోయింది. ఔరి తరావత ఔయుగా
ఆసుఔ
భూటలు
దొరిునటుు
కిందికి
దొయుుకుంటూ
వెళ్ళుపోయాయు. చ్ందుయడు చేసన హచ్చరిఔను ఄక్షరాలా ఄభలులో పెట్ాంది వాయుణి. ఖుటా కిందికిపోయి సదాంగా నిలఫడంది. దొయుుకుంటూ వచిచన దృఢకాములిన ఔవృయంట్ల ఔవృరిని కూడా వదిలిపెటాలేదామ. ఔతిుని వెనకివృ తిప ఄందరి తలల మీదా ఫలంగా మోదడం మొదలు పెట్ాంది. తటుాకోలేఔపోయాయు వాళ్ుు. ఔరి తరావత ఔయుగా అ చోటును వదిలి ఎవరికి వాళ్ుు దూయంగా యుఖులు తీశాయు.
“భనం కూడా వాళ్ు మాదిరిగానే భన పాదాలకి ఫుదిధ చెడం చాలా ఈతుభం” ఖుటామీదినించి వేఖంగా కిందికి వసూు ఄనానడు చ్ందుయడు. ' ఎందుకు?'
ఄడఖబోయి
అగిపోయింది
వాయుణి....
దూయంగా పోయిన అడ శయవేఖంతో తిరిగి రావడం అమకు ఔనిపంచింది. ఄదే సభమంలో ఄంత చీఔట్లోను అమకు ఔనిపంచింది ఆంకో దృశమం. ఔతిుపోటుకు, కాఖడా దెఫఫలకు ఖురై ఈనన భఖ కొదిాగా ఔదులుతోంది. తన జోడీ తిరిగివస్ుందని ఖయహంచి చినన చినన శబాాలు చేసూు లేచి నిలఫడే యమతానలు మొదలుపెట్ాంది. ధ్యయలు ధ్యయలుగా కాయుతోంది ఎయయట్ యఔుం దాని మడమీది గాయాలలోనించి. ఄది చ్ుయుకుగా ఔదలలేఔపోవట్టనికి కాయణం ఄవే. “చ్ూసూు ఈంట్ల ఆంకో గడమకో రండు గడమలకో దాని పారణాలు ఄనంతవిశవంలోకి ఎగిరిపోవటం తనిసరి!” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. “ఆంకో ది క్షణాలు భనం ఆఔవృడే ఈంట్ల దానిఔంట్ల భుందుగానే భన పారణాలు నువువ చెఫుతుననచోట్కి వెళ్ళుపోతాయి.
ద ఆఔవృడునంచి పారిపోదాం” ఄంటూ అమ చేతిని టుాకుని లాగాడు చ్ందుయడు. “పారణాలు పోతామని చెప, ఎదుట ఈనన ఄభ్యఖమజృ జీవిని ంటరిగా వదిలేసాుమా?” ఄడగింది వాయుణి. “వదిలేమఔ ఏంచేసాుం? ఄకువృన చేయుచకుని అదరిసాుమా?” అశచయమంగా ఄడగాడు ఄతను. దఖవరికి దఖవరికి వచేచస్ుంది అడ. తన ఖూట్ దగివయ ఏదో గడవ జరిగిందని దానికి ఄయామైంది కాబోలు - చెవులు చిలుులు డేటటుు కూతలు పెడుతోంది. దాని రఔవృల తాకిడకి ఈతననభవుతునన ఇదుయుగాలికి వెలిుకిలా డ పోకుండా ఒ ఫండరాయిని టుాకుంటూ ఆంకోసారి వాయుణిని హచ్చరించాడు చ్ందుయడు. “వచేచయ్
వాయుణీ...
వెంటనే
పారిపోవాలి...
అలసమం
చేమకూడదు” వినిపంచ్ుకోలేదు వాయుణి. ఇదుయుగాలిని తటుాకునేందుకు బాగా భుందుకు వంగి, భఖ దఖవరికి రిగెతిుంది.
' ఒరి దేవుడా! ఎవరినెైనా ఄయధం చేసుకోవచ్ుచగాని,
ఇ
అడవాళ్ుని ఄయిం చేసుకోవటం మాతిం ఄసాధమం. ఎజృడు ఏం చేసాురో వీళ్ుకే తెలిమదు...'
ఄని తనలో తను ఄనుకుంటూ,
వెనకాలే తను కూడా యుఖు తీశాడు. అకరి దెఫఫలు ఔట్ల రండో కొట్ా తన పారణాలు హరించ్ట్టనికి వచాచయని ఄనుకుంది కాబోలు - వెయిమ తాచ్ు పాభులు కేసారి ఫుసకొట్ానటుా శఫాం చేసూు తలను విసరింది గామడవునన భఖ. ఄటువంట్ ని ఏదో జయుఖుతుందని భుందుగానే ఖభనించి ఈననటుా ఏమాతిం అలసమం చేమకుండా ఔవృసారిగా ఎగిరి ఔవృకు దూకింది వాయుణి. “శతుయవులం కాదు... యసుుతానికి నీ శేయయోభలాషులమే. నువువ యబస చేమకుండా కొంచెం ఒపఔ డతే నీ గాయానికి చికితస చేసాును...
గడవ
చెమమకు...
ననున
చ్ంట్టనికి
చ్ూడకు”
ఄబమభుది ట్ానటుా కుడ ఄయచేతిని ఎతిుదానికి చ్ూపసూు చెపంది. “నీ భ్యష, నా భ్యష దానికి తెలిమదు... ఆంకోసారి తల విసరితే భన ని ఄయిపోతుంది. వెనకివృ వచేచయ్” ఫతిమాలుకుంటుననటుా అమకు చెపాడు వెనకాల నిలఫడ ఄంతా ఖభనిసుునన చ్ందుయడు.
“నువువ కాసేసజృ నోయుభూసుకో” ఄంటూ ఄతనిన ఔసరి ఆంకో ఄడుఖు భుందుకు వేస ఄబమభుది ట్ాన చేతిని భుందుకు జ్యచింది వాయుణి. తను
ఉహంచినటుా
వాళ్ుు
వెంట
వెంటనే
తనమీదకి
రాఔపోవటం, భుందునన మానవి నిశచలంగా నిలఫడటం అ కి అశచరామనిన ఔలిగించాయి. టకాఔతిు వంట్ తన భుకువృతో వారిని దెఫఫతీయాలనే అలోచ్నని వదిలి, నెభభది నెభభదిగా అ భుకువృను భుందుకు జ్యచి, వాయుణి చేతిని ఄలవోఔగా సృశించింది. “బమంవదుా.
నా
భూలఔంగా
గాని,
నా
జతగాడ
భూలఔంగా గాని నీకు ఄపామం లేదు. ఔదలకుండా ఈంట్ల చికితస మొదలుపెడతాను” ఄంటూ తన నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకుని ఈనన పొడవాట్ వసాుీనిన ఉడదీసంది వాయుణి. ఫలమైన గామలు తగిలితే ఈయోఖడుతుందని, ఔ చినన లఔవృబరిణెలో ఈతలభహరిి తయాయు చేసన ఏదో లేనానిన వెంట తెచ్ుచకుననది అమ. నడుభుకు చ్ుటుాకునన వసుీజృ భడతలోునే ఈననది అ బరిణె. దానిలోని లేనాననంతా ఄయచేతికి జౄసుకుని, ఄతి నెభభదిగా అ
మడ దఖవరికి పోయింది. ఄవసయమైతే సాధమమైనంత వేఖంగా తలను ఔదిప అమ శరీరానిన ఛినానభననం చేసేందుకు సదాంగా ఈంది అ . ఄది తలను ఔదిపే లోలే భుందుకు లంఘంచి, వాయుణిని వెనకివృ
లాగేందుకు
తను
కూడా
సయవసననదధంగా
నిలఫడాాడు
చ్ందుయడు. యఔుమోడుతునన గాయానికి చేతికి జౄసుకునన లేనం మొతాునిన ట్ాంచింది. “చ్లుగా ఈంటుంది,
యఔుం కాయటం అగిపోతుంది” ఄని
చెఫుతూ రండవ చేతిలో ఈనన వసుీంతో ఆంకా కొనిన గాయాలిన భృదువుగా తుడచింది. ఫండ చ్కాయల వంట్ ఔనుఖుడుని గియుయగియుయన తిజృతూ తదేఔంగా చ్ూసుునన అ కి అమ మాటలోు ఈనన మధ్యయిం వెంటనే ఄనుబవంలోకి వచిచంది. ఄయభూతలుడాాయి దాని ఔళ్ుు. చాలా సుకవంతంగా ఈననటుా ఄసషామైన శబాాలు చేసూు తలను ఆంకా కిందికి వంచి అమ బుజ్యలకి అనించింది. గామడ
తన
దఖవరికి
రిగెతుుకు
వచిచన
సబిడాను
లాలించినటుా దాని తలను భృదువుగా నిభుయుతూ, “పచిచ క్షీ...
భరేం పయవాలేదు... రేజృ ఇ పాట్ఔలాు నీకు నమమైపోతుంది. ఖుడులో నించి ఫమట్కి వచేచ నీ సంతానంతో హాయిగా అకాశంలో చ్ఔవృయుు కొటావచ్ుచ....” ఄని లాలింజృ మాటలు మాట్టుడంది వాయుణి. అకాశంలో
“ఄది తెలిమదుగాని,
చ్ఔవృయుు
ఆజృడు నువువ,
కొట్లామాట
నిజమో
కాదో
నీతోపాటు నేను అకాశంలో
చ్ఔవృయుు కొటాటం మాతిం నిజం...” చినన ఔంఠంతో వెకివృరించాడు అమ వెనకాల వునన చ్ందుయడు. “భనం చ్ఔవృయుు కొటాటం ఏమిట్?” ఄడగింది వాయుణి. “ఄదిగో అడ వచేచసంది. పొడచి పొడచి భన పారణాలు తీసేసుుంది.
పారణాలు
పోయిన
తరావత
భనం
చేసే
ని
వాముయూపాలోు అకాశంలో చ్ఔవృయుు కొటాటమే” ఄనానడు ఄతను. ఄనటమైతే ఄనానడు గాని, తన పారణాలు కాపాడుకోవట్టనికి ఄఔవృడ నుండ దూయంగా రిగెతేు యమతనం మాతిం ఄతను చేమలేదు..... ఄతను బమడనట్లా భహాబూతం మాదిరి వచిచ డనే డంది అడ. వసూునే ఖూట్మీద వాలి తన సంతానం క్షేభంగా ఈననదీ, లేనిదీ ఔసారి చ్ూసుకుంది. అ తయువాత చెవులు చిలుులు డేటటుా కూతపెడుతూ ఖూట్మీది నించి కిందికి దూకింది.
నిజృభుదాలాు తయారైపోయినయ్ దాని ఔళ్ుు. విరీతమైన కోం
భూలంగా
మడమీది
ఇఔలనీన
బారడు
ఎతుుకులేచి
నిలఫడాాయి. రఔవృలిన విశాలంగా తెరిచి కే ఔ దెఫఫ కొట్ాంది ఄది... ఎగిరి దాదాజృ పాతిఔ ధనువుల దూయంలో డపోయాడు చ్ందుయడు. రండవ రఔవృతో వాయుణి ఄంతు చ్ూడాలనన కోరిఔతో ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేసంది అ . ఔవృ ఖంతులో డన చోట్నించి లేచాడు చ్ందుయడు. చ్ుటూా చ్ూస లావుపాట్ కొండరాయిని చేతులోుకి తీసుకునానడు. శరీయంలోని శకిునంతా చేతులోుకే తెచ్ుచకుంటూ, దానిన అ తలకేస విసయబోతూ అకరి క్షణంలో అ యమతాననిన వియమించ్ుకుని, అశచయమంగా చ్ూసూు నిలఫడపోయాడు. రఔవృను ఫలంగా విసరి వాయుణిని కూడా ఄవతలికి విసరికొట్టాలనుకుంటునన అడకి,
ఄనూహమంగా ఄడాండంది
భఖ. ఎవరి ఄయధంకాని ఏవో శబాాలు చేసూు, తలను భుందుకు జ్యచి దాని తలను తన భుకువృతో సృశించింది. విశాలంగా తెరిచిన రఔవృలిన వెంటనే భుడుచ్ుకుంది అడ. ఄంతకు భుందు భఖ చేసన మాదిరిగానే తన తలను వాయుణి
బుజ్యలకు తగిలించి, వెనకివృ జరిగింది. ఔవృ ఖంతులో వేఖంగా ఎగిరి ఖుటామీదికి పోయి, తన ఖూట్మీద తీరిఔగా కూయుచంది. “చ్ూశావా... భంచి చేసనవాళ్ుకి భంచే జయుఖుతుంది. నువువ ఄనవసయంగా బమడపోయావు....” నెభభదిగా ఄడుఖులు వేసూు వచిచన చ్ందుయడకి చెపంది. “నీతో వాదించి, నీ ఄభపారయానిన మాయు చేసే ఒపఔ నాకు లేదు. నాకు నిది భుంచ్ుకు వస్ుంది. కాసేసజృ డుకుంట్టను” ఄంటూ ఔ పెదా ఫండరాయిని ఎంపఔ చేసుకుని దానిమీద యశాంతంగా డుకునానడు చ్ందుయడు. తన బుజంమీద వునన భఖ తలను భృదువుగా ఔవృకు నెట్ా నిలుచ్ునన చోటునే తను కూడా చ్ందుయని వల నిదికు ఈఔిమించింది వాయుణి. *** “నా కడావనికి ఄమోగమైన శకుులిన ఔలిగిసాునని చెపావు. ఎంతవయకు వచిచంది అ ని?” సూరోమదమం ఄయిన వెంటనే వారిికుడని తన ఎదుట్కి యపంచ్ుకుని ఄడగాడు బుజంఖబూతి.
“అ శుబగడమ కోసమే నేను కూడా అతింగా ఎదుయు చ్ూసుునానను. దేవభందాయ జృషాలను తీసుకు రావడానికి వెళ్ళున తభ ఄంఖయక్షకులు ఆంకా తిరిగి రాలేదు...” వినమంగా చెపాడు వారిికుడు. “ఎజృడనగానో వెళ్ళున అ భూయువౄలు ఆంకా తిరిగి రాఔపోవటం ఏమిట్? ఎఔవృడ వునానరో,
ఏం చేసుునానరో నీకు తెలిమదా?”
ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “యబువులు
భనినంచాలి.
నాకు
అ
విషమం
ఎలా
తెలుసుుంది?” అశచయమంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “ఎందుకు తెలిమదు? ఏమైపోయినయ్ నీ భంతి శకుులు?” చియుకోంతో ఄడగాడు బుజంఖబూతి. “ఄనవసయమైన నులకు అ శకుులిన ఈయోగించ్టం భంచిది కాదు యబూ” ఄనానడు వారిికుడు. ఄధఔమైపోయింది చ్ఔివరిు కోం. “మా యక్షణకి సంఫంధంచిన విషమం నీకు ఄనవసయభయిన ని మాదిరిగా ఔనిపస్ుందా? నువువ ఎవరితో
మాట్టుడుతునానవో
ఔంఠంతో ఄడగాడు.
తెలుస్ుందా?”
ఔయఔయభంటునన
బితుయపోయాడు వారిికుడు. ఄంతవయకూ ఎజృడూ చ్ఔివరిు ఄతనితో ఄంత కోంగా మాట్టుడంది లేదు. “ఄదికాదు
యబూ!
నా
ఈదేాశమం
ఏమిటంట్ల”
ఄంటూ
సరిాచెట్టనికి ఆంకా ఏదో ఄనబోయాడు. “ఄధఔ
యసంఖం...
భుందు
మేభు
సమాధ్యనం రావాలి... వాళ్ుు ఎఔవృడ ఈనానరో,
ఄడగిన
మాటకి
ఏం చేసుునానరో
మాకు తెలిస తీరాలి...” కచిచతమైన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు బుజంఖబూతి. “చితుం...
ఄలాగే
యబూ!
ఆజృడే
తెలుసుకుంట్టను.
తెలుసుకోవటమే కాదు, తభకు యతమక్షంగా చ్ూపసాును.... కాని” ఄంటూ మాటలిన అపాడు వారిికుడు. “ఏమిట్ నీ సంశమం?” కూయయంగా ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “భంతిశకుులతో ని. మాటలు చెపనంత సులువు కాదు.... ఔయణపశాచిని అవాహన చేసేు త భనం తలపెట్ాన ని దిగివజమం కాదు. ఔయణపశాచికి ఫలి ఆవావలి.... ఄందుకే తటట్టయిసుునానను” ఄసలు విషయానిన నెభభదిగా ఫమటపెట్టాడు వారిికుడు.
“ఎవరార
ఄఔవృడ?”
తలతిప
దావయంకేస
చ్ూసూు
కంఖుభంటునన ఔంఠంతో పలిచాడు చ్ఔివరిు. వెంటనే అ భందియంలోకి వచిచ వినమంగా నిలఫడాాడు ఔ బటుడు. “కారాఖృహజృ నులిన యమవేంచే కోలాహలుడకి చెప ఔ ఫందీని వెంటనే వెంటబటుాకురా. వెళ్ుు” అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు. తాతాసయం చేసేు అ ఫందీకి టాబోయేఖతి తనకే డుతుందనన బమంతో యుఖు యుఖున పోయాడు అ బటుడు. పావుగడమ తరావత ఆను సంకళ్ుతో ఫంధతుడెై వునన ఔ ఫఔవృ చికివృన భనిషిని తీసుకు వచిచ ఎదుట నిలబట్టాడు. చ్ఔివరిుని చ్ూడగానే సాధ్యయణ ఫందీల మాదిరి బమంతో వణికిపోలేదు అ భనిషి.... ఄఔవృడే ధైయమంగా నిలుచ్ునానడు. “ఎవరితను?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “దునెనిమిది సంవతసరాల కియతం తభయు యవాళ్ దేశంమీద దండెతిు అ రాజ్యమనిన అఔిమించ్ుకునానయు. అ రాజ్యమనిన రిపాలించే రిుసేన భహారాజును సంహాసనం మీద వుండగానే తలను నరికి పారణాలు తీశాయు” చ్ఔివరిుకి ఖుయుుచేశాడు అ బటుడు.
“ఄవును. అ రిుసేనుడ భ్యయమ చ్ందివంఔ భహా ఄందఖతెు. అమను చెయఫట్ా నా బానిసగా చేసుకుందాభని ఄంతఃజృయం మీదికి కూడా
పోయాను...”
ఎజృడో
జరిగిపోయిన
విషయాలిన
ఖుయుుచేసుకునానడు చ్ఔివరిు. “భూడు వందలభంది ఄంతఃజృయ యక్షకులు తభకు ఄడుాగా నిలఫడ
రండు
గడమలపాటు
భడభలు
తికుండా
యతిగట్ంచాయు. ఖుయుుకు వచిచందా యబూ?” భళ్ళు ఄడగాడు అ బటుడు. “ఄవును. ఔ పాతిఔభందిని త ఄందరినీ నా కడావనికి ఫలి ఆచాచను. కాని ఈయోఖం లేఔపోయింది. కాలకూట విషానిన సేవించి,
తన పారణాలను తనే తీసుకుంది అ చ్ందివదన. మా
యమతనభంతా వృధ్య ఄయిపోయింది” నిరాశగా నిటూాయుసూు చెపాడు చ్ఔివరిు. “ఄజృడు తను కడవ ఘ్రతాలకు ఫలి ఄయిపోకుండా ఫతికి ఫటాఔట్ాన పాతిఔభంది ఄంతఃజృయ యక్షకులోు అకరివాడు ఆతను...” ఄజృడు తను తీసుకువచిచన భనిషిని ఖురించి ఫమటపెట్టాడు అ బటుడు.
“భరి మిగిలినవాయు?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “కాలఔిభంలో విఖతజీవులు ఄయిపోయాయు యబూ! ఆతను ఔవృడే పారణాలతో మిగిలాడు”. “నువువ చెజృకోవాలిసంది ఏమైనా వుననదా?” ఈననటుుండ అ భనిషికేస చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ఔివరిు. పకువృన
నవావడు
అ
ఫంధతుడు.
ఎయయఫడపోయినయ్
బుజంఖబూతి ఔళ్ుు. “నీ ఄవినయానికి శిక్ష ఏమిట్ల తెలుసా?” ళ్ుు టట కొయుకుతూ ఄడగాడు. “దునెనిమిది
సంవతసరాలపాటు
ఎటువంట్
విచాయణ
జయకుండా శాశవత కారాగాయ నివాసని చేశాయు ననున. ఆంతఔంట్ల ఄధఔభయిన శిక్ష ఏభుంటుంది? నీ ఆషాం వచిచనటుా చేసుకో...” రొభుభ వియుచ్ుకుని చ్ఔివరిు భుందు నిలఫడుతూ ఄనానడు అ భనిషి. “ఄరేయ్.. ఇ ఄధఔ యసంగి నాలుఔను నిలువునా చీలిచ పారేమండ” సంహాసనం మీదినించి లేచి నిలఫడుతూ యంకపెట్టాడు బుజంఖబూతి.
ఄదే సభమంలో యుఖుయుఖున అ భందియంలోకి వచిచ చ్ఔివరిుకి
ఄభవాదం
చేశాడు
కారాగాయ
వమవహారాలను
చ్ూసే
కోలాహలుడు. “యబువులు భనినసేు ఔ చినన విషమం భనవి చేసుకుంట్టను” ఄనానడు. “భుందు అ ఄహంభ్యవికి శిక్ష... తరావత నీ భనవి” ళ్ుు బిఖడుతూ చెపాడు చ్ఔివరిు. “ఄతనిన సావధ్యనంగా
ఖురించే
చెపాలి
చితుగించ్ండ”
యబూ...
భరింత
తొందయడఔండ....
వినమంగా
చ్ఔివరిుని
వేడుకునానడు కోలాహలుడు. దేవభందాయ వృక్షజృ జృవువలను తీసుకురావట్టనికి వెళ్ళున ఄంఖయక్షకులు ఏమైపోయారో తెలుసుకోవట్టనికి ఔయణపశాచిని అవాహన చేసేందుకు ఄవసయమైన
సయవసననదధంగా ఫలి
ఈనానడు
మానవుడ
వారిికుడు.
కాయణంగా
ఄందుకు
ఈతననభవుతునన
వాగివవాదాలు ఄతనికి విసుఖు జృట్ాంచాయి. ఄయినా సరే అ విసుఖును ఫమటపెటాకుండా ఄలాగే మౌనంగా నిలఫడ వునానడు.
“తవయగా నివేదించ్ుకో.. మాకు వమవధ లేదు. ఄవతల భరొఔ భహతుయమైన ని ఔట్ ఄలాగే ఈంది” కోలాహలుడ వినయానికి భుఖుధడెై, కొదిాగా శాంతించిన బుజంఖబూతి ఄనుభతి ఆచాచడు. “మీ చేతులోు ఘోయంగా హతుడెైన యవాళ్ చ్ఔివరిు రిుసేనుడకి, కాలకూట విషానిన సేవించి ఄంతఃజృయంలో భయణించిన ఄతని భ్యయమ చ్ందివదనకు
రండు
సంవతసరాల
వమసుండే
కుమాయుడు
ఈనానడు.... చ్ందిసేనుడు ఄని ఄతనికి పేయు. తభయు ఄంతఃజృయం మీద దాడచేసన సభమంలో అ బిడాను ఇ ఄంతఃజృయ యక్షకులు ఎఔవృడో దాచిపెట్టాయు” కొవృఔవృ మాటను చెజృకొచాచడు కోలాహలుడు. విసుఖు నిండన ఔళ్ుతో చ్ూసూు, అ సంభ్యషణను వింటునన వారిికుడ విసుఖు వెంటనే మామమైపోయింది. “అ బిడా ఆజృడు ఎఔవృడ? ఎవరి దఖవయ?” “ఄదే తెలిమలేదు సావమీ. ఎనిన చితిహంసలు పెట్ానా భనకు టుాఫడన ఄంతఃజృయ యక్షకులు ఎవయూ పెదవులు విలేదు. అ హంసల కాయణంగానే ఆతను త ఄందయూ భయణించాయు...” చెపాడతనికి కోలాహలుడు.
“ఄంట్ల... మామం ఄయిన యవాళ్దేశ మువరాజు అచ్ూ తెలియా
లంట్ల
ఆతని
ఔవృడవలునే
సాధమడుతుందని
మీ
ఄభపారమమా?” ఄడగాడు వారిికుడు. ఄవునననటుు తలవూపాడు కోలాహలుడు. ఆతనిన
“ఄయితే
తీసుకుపోయి
మీ
యమతానలను
కొనసాగించ్ండ” బుజంఖబూతి ఄనుభతి లేకుండానే తనంతట తాను అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. “భరి
భనం
ఄనుకునన
ని
సంఖతేమిట్?”
సంహాసనంలోనుంచి వంఖుతూ ఄడగాడు చ్ఔివరిు. “భన ఄంఖయక్షకులు ఎఔవృడ ఈనానరో తెలుసుకోవటం ఔంటె ఄతి
భుకమమైన
ని
ఆది.
శతుయశేషం,
ఊణశేషం
మిగిలి
ఈండకూడదని పెదాలంట్టయు” చెపాడు వారిికుడు. “ఄవును సావమీ.... మీ భంతిశకుుల సహామంతో అ ఫుడతడు ఏమైపోయాడో కోలాహలుడు.
తెలుసుకోవచ్ుచఔదా”
ఈననటుుండ
ఄనానడు
“ఄది మాటలు చెపనంత తేలిఔ కాదు. ఎజృడో రండు దశాబాాల కియతం జరిగిన సంగటనలు భంతి శకుుల ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్ఔపోవచ్ుచ. మానవ యమతనంతోనే సాధంచాలి” ఄంటూ చ్ఔివరిుకేస చ్ూశాడు. “వారిికుడు ఆంత ఖట్ాగా చెజృతుంట్ల అలోచ్న ఄనవసయం. తీసుకుపోయి ఆతనిన ఆంకా ఆంకా రాచి యంపాన పెటాండ” అజఞ ఆచాచడు చ్ఔివరిు. నియబమంగా నిలఫడ వునన ఫంధతుడ మడమీద చెయిమవేస ఫలంగా భందియ దావయం కేస నెటాబోతునన కోలాహలుడకి దగివరిగా పోయాడు వారిికుడు. “ఔవృ క్షణం.... కే ఔవృ క్షణం” ఄంటూ ఄతనిన వారించి, ఫంధతుడ ఔళ్ులోకి చ్ూశాడు. “నా చ్ఔివరిు కోసం,
చ్ఔివరిు కుటుంఫం కోసం పారణాలు
ఆవవట్టనికి సదధడన భనిషిని నేను. ననున నీ భంతారలు ఏమీ చెమమలేవు” నవువతూ ఄతనికి చెపాడతను.
“నీకు ఄకాయం చేసే ఈదేాశమం నాకులేదు. మీ మువరాజు శరీయఛామ ఎలాంట్ది? నవివతే ఫుఖవలు సొటాలు డతయామ?” చినన ఔంఠంతో ఄడగాడు వారిికుడు. ఔవృక్షణం పాటు కే ఔవృ క్షణిఔంపాటు ఔనిపంచింది అ ఫంధతుడ ఔనులోు కొదిాపాట్ ఔలవయం. ఄంతలోనే ఄది మామమైపోయింది. “దునెనిమిది సంవతసరాల కియతం చ్ూశాను అ బిడాని. మీయు పెడుతునన చితిహంసల కాయణంగా నాకు భతిభయుజృ వచేచసంది. ఖుయుులేదు” చెపాడు. చేతిలో ఈనన భంతిదండానిన ఎతిు ఄతని నోట్మీద కొట్టాలనన కోరిఔని
ఄతి
ఫలవంతంగా
ఄదుభుకుంటూ
తల
ఉపాడు
వారిికుడు. ఄతనిన తీసుకుపొభభని సైఖచేస తిరిగి చ్ఔివరిు దఖవరికి వచాచడు. “నా భంతి భందిరానికి పోయి యతేమఔమైన జౄజలు చేస రేజృ ఇ సభయానికి మీకు ఄనిన విషయాలు నివేదిసాును. నాకు సలవు ఆపంచ్ండ” ఄని వేడుకునానడు.
ఄనుకుననని ఄనుకుననటుా జయఖఔపోవడంతో చాలా ఄసంతృపు ఔలిగింది బుజంఖబూతికి. “మాకు భనసు తిననగా లేదు. వేటకి పోతాం. ఏరాటుు చేయించ్ండ” ఄని ఄతనికే చెప, తన ఄంతఃజృయ భందియంవెైజృ వెళ్ళు పోయాడు. చినన చినన ఄడుఖులతో అ భందియంలో నించి ఫమట్కి వచాచడు వారిికుడు. ఄంతకుభుందు తను ఈపాసంచే ఔరాళ్శకిు చెపన మాటలే ఄతని చెవులోు మారోభఖుతునానయి. చాభంతి బిందుమేను,
నవివతే సొటాలు డే ఫుఖవలు,
వజ్యరముధ్యలవంట్ ఫలిషామైన హసాులు ఔలిగిన మువకుడ చేతిలో బుజంఖబూతికి రాబవం తదట. చ్ఔివరిు చేతిలో విహతుడెైన రిుసేనుడ ఖురించి, ఄతని భ్యయమ చ్ందివదన ఖురించి,
వారి బిడాడెైన చ్ందిసేనుడ ఖురించి తనకు
ఎందుకు తెలిమలేదు... ఄనీన చెపన ఔరాళ్శకిు అ మాటని ఎందుకు వదిలేసంది? ఎంత అలోచించినా సమాధ్యనం లభంచ్ని అ యశనలతో సతభతం ఄవుతూ నఖయం వెలుల వునన తన భంతి భందియంవెైజృ నడచాడు ఄతను. ***
సూయమకియణాలు సూట్గా వచిచ మొకంమీద డడంతో ఔళ్ుు తెరిచి,
చ్ుటూా చ్ూస తను శమనించిన ఫండరాయి మీదే
కూయుచనానడు చ్ందుయడు. ఄతని ఔంట్ల భుందుగాలేచి, ఄతని స్భరితనానిన ఖురించి ఎతిుపొడుజృ మాటలు మాట్టుడే వాయుణి మాతిం ఆంకా లేవలేదు. ఫండలతో నిండవునన ఔట్ఔ నేలమీద డుకుని చినన బిడాలా నిదిపోతూనే వుననది. ఎజృడూ లేనిది అమ ఄలా డుకుని ఈండట్టనికి కాయణం ఏమిట్ల రండు క్షణికాల తరావత ఄవఖతభయేమ సరికి,
వేఖంగా
రిగెతుుకు వచేచసంది ఔ చియునవువ చ్ందుయడ పెదవులమీదికి. రఔవృలిన
విశాలంగా
విప
వాయుణిమీద
ఎండడకుండా
ఔజృతోంది గామడన భఖ. ఎండ తఖలఔపోవడంతో అమకు తెలువారినటుా తెలిమడం లేదు. “చేయించ్ుకునన సేవలు ఆఔ చాలు... లేచి నిలఫడతే భన దారిన భనం వెళ్ళుపోవచ్ుచ” చినన ఔంఠంతో మలుగా అమను హచ్చరించాడు చ్ందుయడు.
ఈలికివృడ ఔళ్ుు తెరిచి, ఖఫఖబా లేచి నిలఫడంది అమ. చినన చినన శబాాలు చేసూు తన బుజ్యలను సృశించిన భఖ మడను నిభుయుతూ తను లేనం జౄసన గాయానిన రిశీలనగా చ్ూసంది. ఈతలభహరిి సవమంగా తయాయుచేసన ఓషధ లేనం ఄది. శయవేఖంతో మానిపోతోంది అ గామం. కిందికి వదిలేసన లఔవృబరిణెను చేతులోుకి తీసుకుని, ఄందులో అకరిగా మిగిలిన ఄడుఖుబొడుఖు లేనానిన, అ రఔవృల కింది భ్యఖంలోని కాలిన గాయాలకు కూడా జౄరిుగా ట్ాంచింది వాయుణి. “రేజృ ఇ పాట్ఔలాు నీకు బాధ ఄనేది లేకుండా పోతుంది. ఆంఔ నాకు ఄనుభతి ఆసేు వెళ్ళుపోతాను...” ఄంటూ దాని తలను అపామమంగా తడమి చ్ందుయడు కూయుచని వునన ఫండరాయివెైజృ నడచింది. అమ వెనుకే రండు ఄడుఖులు వేసంది భఖ. ఄంతలోనే ఖూట్మీద
కూయుచని
వునన
అడ
పెదాగా
కూతపెటాడంతో
అగిపోయింది. “భనం వచిచన నేమిట్ల, ఆజృడు చేసుుననది ఏమిట్ల కొంచెం కూడా ఄయిం కాకుండాపోతోంది. తంగేడు పొదల భధమన ఈండే
దేవభందాయజృ వృక్షాలు భనకి ఔనిపంచేది ఎజృడో తెలిమటంలేదు” ఎఖుడు దిఖుడుగా ఈనన నేలమీద జ్యఖయతుగా నడుసూు వాయుణితో ఄనానడు చ్ందుయడు. “భనం అ చెటుు ఈండే యదేశానిన వదిలి చాలా దూయం వచేచశాభని నాకు చాలా ఄనుమానంగా వుంది” ఄని చెపంది అమ. చ్టుకువృన అగిపోయాడు చ్ందుయడు. “ఄయితే భుందుకు పోవటం చాలా తజృ. వెనకివృ తిరిగి వచిచన దారిని టుాకోవటమే శేయమసవృయం” ఄనానడు. “అ ని చేయాలంట్ల ఆజృడు భనభునన లోమలో నించి చాలా పెైకి పోవాలి. ఄందుకు సరైనదారి ఈందేమో చ్ూడు” ఆంకో మాట చెపంది వాయుణి. భుకంమీదికి డుతునన పొడవాట్ జుటుాను చేతి వేళ్ుతో వెనకివృ నెటుాకుంటూ చ్ుటూా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. వాయుణి మాటలు ఄక్షయసతామలని వెంటనే ఄయిమైంది ఄతనికి. చాలా ఎతుుగా వునానయి వాయునన లోమ గోడలు.
పెైకి పోవాలంట్ల ఫలిుగానో, ఈడుభుగానో ఄవతాయం ఎతాులి. భనిషి యూంలో అ నిటానిలువు గోడలిన టుాకుని పాఔటం ఄసాధమం, ఄసంబవం. “వెనుకాభుందు
ఏమి
చ్ూసుకోకుండా
వచిచ
ఆందులో
డపోయాం. ఆజృడు ఏమి చేమటం?” నిసృహ నిండన ఔంఠంతో ఄనానడు చ్ందుయడు. “జరిగిపోయినదానికి బాధడనందువలు ఈయోఖం ఄంటూ ఏమీ ఈండదు. ఒపఔ ఈననంతవయకూ నడవటమే భనం చేమవలసన ని. ఎఔవృడో ఔచోట ఏదో ఔ మాయవం ఔనిపంచ్ఔపోదు” ఄంటూ ఄతని చేయి టుాకుని భుందుకు నడపంచింది వాయుణి. తూయుదికువృన ఈనన సూయుమడు నడనెతిుమీదికి వచేచ వయకూ ఎఔవృడా అఖకుండా నడచాయు వాళ్ుు. విరీతమైన దాహం, వేధంచ్టం
దాయుణమైన అఔలి తభ శరీరాలిన
మొదలుపెటాగానే,
ఔనిపంచినటువంట్
ఔ
తీసుకుపోయాడు చ్ందుయడు.
పెదా
వంద భరియచెటుా
ధనువుల
దూయంలో
కిందికి
వాయుణిని
“నువువ ఆఔవృడే కూరోచ. ఇ చ్ుటుాటు నీట్ఖుంటలు ఏవెైనా ఈంట్ల చ్ూస వసాును” ఄంటూ తను ంటరిగా ఄఔవృడ నుండ ఫమలుదేరాడు. పావు గడమ తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి ఔ పెదా చెయువు మాదిరిగా వునన నీట్ఖుంట. సవచ్ాంగా ఈనానయి నీళ్ుు. అగి అగి వీసుునన
గాలితెయల
భూలఔంగా
చినన
చినన
ఄలలు
కూడా
రేఖుతునానయి. ఖుండెలమీది నించి కొండంత ఫయువు దిగిపోయినటుా తేలిఔగా నిటూాయుసూు,
ఖఫఖబా భుందుకు పోయాడు చ్ందుయడు. నీట్
ఄంచ్ున నిలఫడ చేతులు భుందుకు జ్యచ్బోతుండగా వినవచిచంది ఄతనికి రోదనధవని. ఎవరో అడభనిషి - ఖుండెలు పండే బాధను ఄణుచ్ుకోలేఔ ఄదేనిగా మొతుుకుంటుననది.... ఔయణఔఠోయంగా ఈంది అ శఫాం. ఖుండెలిన ఔలిచివేసే విధంగా వినవస్ుంది అ రోదనధవని. నీళ్ులోు చేతులు పెట్లా అలోచ్నను వియమించ్ుకుని, వేఖంగా రిగెతాుడతను అ ధవని వినిపసుునన దిశలోకి. వంద ధనువులు పోయిన
తరావత కూడా ఔనిపంచ్లేదతనికి ఏడుసుునన అడభనిషి. ఎతుుగా ఈనన ఫండమీదికి ఎకివృ చ్ుటూాచ్ూసనా ఎవయూ ఄఖుపంచ్లేదు. అటవికులకు టుాడఔభుందు ఄడవిలో శిధల బవనం దగివయ ఔనిపంచిన అడభనిషి ఔదలాడంది వెంటనే ఄతని ఔనులభుందు. ఄలాంట్ విచితిమే ఆంకోసారి తనభుందు యతమక్షం కాబోతుననదా? అ మాట భనసులో మదిలిన వెంటనే ఫండమీది నుంచి కిందికి దూకి చ్ుటూా చ్ూశాడతను. దగివరోు ఈనన ఔ పెదా ఫండరాయిని చేతులోుకి తీసుకుని నెభభదిగా భుందుకు ఄడుఖులేశాడు. ఈననటుుండ భళ్ళు వినవచిచందా శఫాం. ఇసారి చాలా దఖవరినంచి.... వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుని, ఄటుకేస నడచాడు ఄతను. ఏడుసుుననది ఎవరో తెలిమ లేదు గాని, ఎండపోవట్టనికి మాతిం సదధంగా ఈనన ఔ భహావృక్షం ఔనిపంచింది ఄతనికి. నిజృలోు నిలఫడనటుా నలుగా మాడపోయి ఔనిపస్ుంది దాని మొదలు. చ్చదనం ఄనేది ఆసుభంత కూడా దానికి లేదు.... మొండగా ఄసింజయజృ వేళ్ు మాదిరిగా ఈనానయి కొభభలు. అగి అగి
వీసుునన గాలి తెయలకు ఄనుఖుణంగా ఄటూఆటూ ఔదులుతునానయి కొభభలు.... చేతులోుకి
తీసుకునన
ఫండరాయిని
కిందికి
వదిలి,
అ
చెటుావంఔ అశచయమంగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ఄదే సభమంలో ఆంకా కొంచెం ఖట్ాగా వీచింది గాలి... ఆంకా కొంచెం వేఖంగా ఔదిలాయి కొభభలు.... వెంటనే
ఈతననభయిమంది
ఔయణఔఠోయంగా
ఈనన
శఫాం...
నీట్ఖుంట దగివయ ఈండగా ఄతనికి వినవచిచన రోదన ధవని సరిగావ ఄదే జృనరావృతభవుతుంది. అశచరామనిన ఄణుచ్ుకోవడం ఄసాధమమై, ఖుండెలమీద చెయిమ వేసుకునానడు ఄతను... వేసవికాలంలో చెటు రాపడకి సృషిాంచ్ఫడే కారిచచ్ుచ భధమలో చికువృఫడ మాడపోయినటుా ఔనిపసుునన అ భహావృక్షం,
ఎవయూ ఉహంచ్ని దధతిలో విచితిమైన శబాానిన
సృషిాస్ుంది. గాలి ఫలంగా వచిచనజృడలాు అ చెటుాకొభభలు ఔదానికొఔట్ రాచ్ుకుంటునానయి. అ రాపడ శఫామే రోదన ధవని మాదిరిగా వినిపస్ుంది.
యంచ్ంలో ఈనన ఔషాాలనినట్నీ అరిచ తీరేచవాడ మాదిరిగా రిగెతుుకు వచిచన తన ఄవివేకానికి కొంచెంగా సఖువడాాడు చ్ందుయడు. దాహంతో బాధడుునన వాయుణి ఖురించి భరిచపోయి, ఄనవసయమైన నులిన ఖురించి అలోచించి సభయానిన వృధ్యచేశాడు. చెటుాకొభభలు ఔదిలి ఆంకోసారి విఔృతంగా రోదించేసరికి తన అలోచ్నల
నించి
ఫమటడాాడు
ఄతను.
గియుయన
వెనుతిరిగి
నీట్ఖుంటవెైజృ నడవ బోతుండగా - వెనుఔనుంచి ఎవరో తన మడను ఖట్ాగా టుాకునన ఄనుబూతి ఔలిగింది ఄతనికి. ఄదిరిడ తలతిపేసరికి ఔనిపంచింది అ కొభభ. గాలికి ఔదలటమే కాదు, తనకు కూడా సవమంగా ఔదిలే శకిు ఈననటుా బాగా కిందికి వంగింది ఄది. ఄతని మడమీద టుా చికివృంచ్ుకోవట్టనికి యమతనం చేస్ుంది. చెభటలు
ట్లాశాయి
మాడపోయినటుా
ఔనిపంచే
తెలిసపోయింది ఄతనికి.
చ్ందుయడకి. అ
చెటుా
భంటలోు
చికువృఫడ
సామానమమైంది
కాదని
రోదన ధవని మాదిరిగా శబాాలు చేస మానవులిన తన దఖవరికి యపంచ్ు కోవటం,
వచిచన వారిని కొభభల భధమ ఆరికించ్ుకుని
హాయిగా అయగించ్టం దాని లక్షణం. మడను ఖట్ాగా టుాకుంటునన కొభభని ఫలంగా రండు దెఫఫలు వేస, ఔవృకు దూకాడు ఄతను. ఖుండెలనిండా
ఉపరి
ఫలంగా
ప్రలుచకుని
ఫలంగా
రిగెతుట్టనికి యమతనం చేశాడు. రండు
ఄడుఖులే
వేశాడు
ఄతను.
భూడో
ఄడుఖు
వేమఔభుందే వేఖంగా వచేచశాయి భరికొనిన కొభభలు. చెవులు చిలుులు డేటటుు ధవనులు చేసూు,
ఄతని చేతులిన,
కాళ్ుని,
నడుభుని ఖట్ాగా టుాకునానయి. శకిువంచ్న
లేకుండా
యమతనం
చేశాడు
చ్ందుయడు
తపంచ్ుకోవట్టనికి. ఈయోఖం లేకుండాపోయింది... ఈననటుుండ ఄతనిన గాలిలోకి ఎతేుశాయి కొభభలు... తనకు తెలిమకుండానే ఖుండెలు జలదరించేటటుా పొలికేఔ ఔట్ పెట్టాడు చ్ందుయడు.... “వాయుణీ... వాయుణీ” ఄంటూ బిఖవయగా
పలిచాడు. ఄతని ఄయుజృలిన ఄయించేసుకుననటుా భరింత వేఖంగా ఄతనిన కాండం దగివరికి తీసుకుపోయాయి అ ఫలమైన కొభభలు. నేలకు రండు ధనువుల ఎతుులో పెదా ఖులు వంట్ ఖాళ్ళ ఔనిపస్ుంది అ కాండం మీద. కొభభలు తీసుకు వసుునన మానవుడని ఖభనించి, పెదా రాక్షసుడు నోట్ని తెరిచినటుా వెడలు ఄయిమంది అ ఖులు... ఄందులోకి యవేశించ్టం ఄంట్ల పారణాలు పోగటుాకోవటమే ఄని ఖయహంచి,
ఆంకా కాసు బిఖవయగా వాయుణి ఄని గంతెతిు పలిచాడు
చ్ందుయడు. దొయఔవృ దొయఔవృ దొరికిన మానవుడని చ్ూస అనందంతో ఈపొంగి పోతుననటుా చ్లించింది అ వృక్షం... కాండంమీది ఖులు రండంతలు ఄయిమంది. పారణాలమీద అశను వదిలేసుకునానడు చ్ందుయడు. ఔళ్ుు ఖట్ాగా భూసుకునానడు. భూసుకునన భూడో క్షణంలో తెలిసవచిచంది, తనను టుాకుని వునన కొభభలు, తనను ఖులువెైజృ నెటాకుండా అగిపోవటం.
ఔళ్ుు తెరిచి చ్ూసేసరికి ఔనిపంచింది ఄతనికి,
వేఖంగా
రిగెతుుకు రావటం వలు తీవయ ఄలసటతో అయాసం వచిచ వఖయుసూు నిలఫడన వాయుణి. “దూయంగా నిలఫడు వాయుణీ... దూయంగా...” శరీయంలోని శకిునంతా కూడఖటుాకుంటూ ఄరిచాడు. అ మాటలు వాయుణి చెవులకు చేయఔభుందే వేఖంగా అమకేస ఔదిలాయి ఄతనిన టుాకుని ఈనన కొభభలు. తభతోపాటు ఄతనిన కూడా తీసుకు పోయాయి. భలుముదధం నేయుచకునే విదామయుిలకు వారి ఖుయువులు నేరే మొటామొదట్ పాఠం అ సందయబంలో వెంటనే ఖుయుుకువచిచంది చ్ందుయడకి. యతమరిి టుాలో చికువృఫడ ఈకివృరిబికివృరి ఄవుతుననజృడు, తభ
శరీరానిన
కుంచించేసుకోవటం
భుకమం
ఄని
చెపాుయు
ఖుయువులు. శరీయంలోని గాలినంతా ఫమట్కి ంపే దధతి ఔట్ వుంది.... తదావరా శరీయం కుంచించ్ుకుపోతుంది. యతమరిి టుా వదులవుతుంది.
“ఄదే... ఄదే దధతి... ఄంతఔంట్ల వేరే మాయవంలేదు.... గాలినంతా ఫమట్కి ంపేయ్...” మీదికి వసుునన కొభభలకు ఄందకుండా వెనకివృ రిగెతుుతూ చ్ందుయడ భనసుసను చ్దివినటుా బిఖవయగా ఄరిచింది వాయుణి. దృషిానంతా తన నాసకాఖయం మీద కేందీిఔరించి,
పెదాగా
హంకాయం చేశాడు చ్ందుయడు. శఫాంతో పాటు ఫమట్కి వచేచసంది గాలి.... ఔనున
భూస
ఔనున
తెరిచేటంతలో
సగానికి
సఖం
సననఫడపోయింది ఄతని శరీయం.... ఄతనిన ట్ావునన కొభభల బిఖువు వెంటనే సడలిపోయింది. ఎతుుమీది నించి జ్యరి కిందడన కొండరాయి మాదిరి దఫుఫన కిందడపోయాడు చ్ందుయడు. జరిగింది ఏమిట్ల ఄయధం చేసుకుననటుా ఄతివేఖంగా ఄఔవృడ నుంచి ఄతని మీదికి వంగిన చెటుాకొభభలకి చాలా దగివరిగా జరిగింది వాయుణి.
“టుాకోండ... మీకు చేతనయితే ననున టుాకోండ” ఄంటూ ఔ కొభభ మీద ఄయచేతోు ఫలంగా చ్రిచింది. కింద వునన చ్ందుయడ ఖురించి భరిచపోయి, తాచ్ుపాభులా అమ చేతిని టుాకోవట్టనికి చ్ూసంది అ కొభభ. సదధంగా ఈనన వాయుణి, వేఖంగా చేతిని వెనకువృ లాకువృంది. ఄంతేకాదు, తను కూడా దాదాజృగా అయు ఄడుఖులు వెనకివృ వెళ్ళుపోయింది. అ కాసు వమవధలోనూ చేతులిన ఫలంగా కింద అనించి కొదిాగా పెైకి లేచాడు చ్ందుయడు. ఖుండిట్ ఫండరాయి ఖునఖునా దొరిునటుా వేఖంగా దొయుుతూ, వాయుణికి దగివరిగా వెళ్ళుపోయాడు. చెటుాకొభభల మీదినించి దృషిాని భయలించ్కుండా ఄతనికి చేయి ఄందించి పెైకి లేపంది వాయుణి. ఆదాయూ
కూడఫలుకువృననటుా
ఆంకా
కొంచెం
ఄవతలికి
రిగెతాుయు. చెటుాకొభభలు తభ దగివరికి రాలేవని నిశచమయుచ్ుకుని అ చెటుావంఔ రీక్షగా చ్ూశాయు.
దొరికినట్లా దొరికి దూయంగా పోయిన మానవుడని తలుచ్ుకుని య గా చ్లించిపోయింది కోంతో చిందులు తొకువృతుననటుా చాలా తీవం అ చెటుా. సుడగాలిలో చికువృఫడనటుా ఎడా పెడా ఉగాయి కొభభలు.... దాయుణ భయిన శఫాం,
చెవులు చిలుులుడేటటుా వినవచిచంది.
“ఆంతవయకూ ఆది ఎంతభందిని పొటాన పెటుాకుని వుంటుందో ఉహంచ్ఖలవా?” వెంటనే వాయుణిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. సభయానికి
“నేను
రాకుండా
వుండనటుయితే
నీ
నేమైవుండేదో చెఖలవా?” కోంగా ఄననదామ. చిననగా నవేవశాడు చ్ందుయడు. “ఖుయుదేవులు ఄగించిన నిమీద
ఫమలుదేరినజృడే
ఆటువంట్
యమాదాలను
ఎదురోవృవట్టనికి సదధడాాను. ఆజృడు కొతుగా అలోచించాలిసంది, బమడవలసంది ఏమీ లేదు...” ఄంటూ సాలోచ్నగా నుదుయు యుదుాకునానడు. “భళ్ళు ఏమి అలోచ్న వచిచంది?” చ్ందుయడని ఄనుమానంగా చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి.
“ఆది భహా యమాదఔయమైన వృక్షం. దీనిన ఆలాగే వదిలేసేు ఎవరో ఔయు దీనికి ఫలి ఄయిపోవడం తథమం” ఄనానడు చ్ందుయడు సాలోచ్నగా. “ఏం చేదాాభని నీ అలోచ్న?” ఄడగింది వాయుణి. సమాధ్యనం చెలేదు చ్ందుయడు. తభ చ్ుటూా చ్ూశాడు. ఎతెుతుుగా వునన ఫండరాళ్ు చ్ుటూా ఔనిపంచాయి ఄతనికి యఔయకాల ఎండు పొదలు. వాటనినట్ని ఏయుకువచిచ పెదా పెదా మోజృలుగా ఔట్టాడు ఄతను. చినన చినన ఖులఔరాళ్ుు రండంట్ని వెతికి ఔదానితో ఔదానిన ఖట్ాగా కొట్టాడు. చెకుభుకి రాళ్ుమాదిరి నిజృయవవలిన సృషిాంచాయి ఄవి. అ యవవలు డేసరికి బఖువన ఄంటుకునానయి మోజృలుగా ఔట్ాన ఎండు పొదలు. భంటలు పెదావిగా మాయగానే, కొవృఔవృ మోజృను ఎతిు అ రాక్షస వృక్షం మొదట్లు డేటటుు విసరాడు ఄతను. ఔవృసారిగా భంటలబారిన డంది అ చెటుా మొదలు. చ్ూసూు చ్ూసూు య ైన భంటలు. వుండగానే పెైభ్యగానికి పాకాయి తీవమ
చ్ందుయడు ఎండుపొదల మోజృలిన విసరిన దే ది నిమిషాలోు జౄరిుగా వృక్షానిన అవరించ్ుకునానయి. పారణభుననటుుగానే
విలవిలలాడందా
వృక్షం.
ఖుండెలు
కాలి
ఫూడదగా
ఄవిసపోయేటటుా విఔృత శబాాలు చేసంది. ఔదాని
తరావత
ఔట్గా
జౄరిుగా
మారిపోయాయి కొభభలు. సూయుమడు డభట్ దిశలోకి దిఖటం మొదలుపెట్లా సభయానికి సయవనాశనం ఄయిపోయింది అ వృక్షం. వెనకివృ నడచి చెయువులా ఔనిపసుునన నీట్ఖుంటలోని నీట్తో దాహం
తీయుచకుని
ఏదో
అలోచిసుుననటుా
తాప్రగా
ఄఔవృడే
కూయుచనానడు చ్ందుయడు. “దాహం ఄయితే తీరింది. భరి తిండ సంఖతి ఏమిట్? అఔలి బఖబఖ భంట్లంది” ఄననది వాయుణి. అమను ఄఔవృడే వదిలి భరోసారి లేచి నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. ఇసారి ఄందుకు జృకోలేదు వాయుణి.
“భళ్ళు ఆంకేదెైనా చెటుా ఔనిపంచ్వచ్ుచ. ఇసారి ఄరిచి కేఔలు పెట్లా వమవధ ఆవవకుండా నినున ఖుటుకువృన మింగేమవచ్ుచ. ఎట్ా రిసితిలోనూ నినున ంటరిగా ఎఔవృడ వెళ్ునిచేచది లేదు” ఄంటూ ఄతనితో పాటు తను కూడా ఫమలుదేరింది వాయుణి. మాడ ఫూడద ఖుటాగా మారిపోయిన రాక్షసవృక్షానిన దాట్ కొంతదూయం పోయాయు వారిదాయూ. చ్చగా,
దటాంగా ఔనిపసుునన ఔ పొదకింద వాయుణికి
ఔనిపంచాయి కొనిన ఄడవిదుంలు. “ఇ జౄటకి ఆవి చాలు.... ఇ దురాభయవజృ యదేశంలో భనకి ంచ్బక్షమ యమానానలు పెట్లావాళ్ుు ఎవయూ వుండయు....” ఄంటూ ఔ కొభభని
సంపాదించి,
నేలలో
వునన
అ
దుంలిన
తవవడం
మొదలుపెట్ాంది. ఄదే సభమంలో అమకూ చ్ందుయడకి వినవచిచంది ఎవరో పలుసుుననటుా ఔ ఔంఠం. “ఎవయు? నా భంతారల తోటలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచ ఄభృతంతో
సమానమైన
తవువతోంది ఎవయు?”
ఄడవి
దుంలిన
ఆషాం
వచిచనటుా
అ గంతు వింటూనే చేతిలోని ఎండు అ కొభభని వదిలేస నేలమీద చ్తికిలడంది వాయుణి. “భనిషిని
చ్ూసేు
వచిచ
మీదడే
వృక్షాలు,
దుంలిన
తవువతుంట్ల వదాని వాదించే ఔంఠాలు... భనం నిజంగానే ఏదో భంతారలలోమలోకి వచిచడాాం” చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసూు వాపోయింది వాయుణి. ఖుయుకులంలో నించి ఫమలుదేరేభుందు ఏదెైన అముధ్యనిన తెచ్ుచకోవడం భరిచపోయినందుకు తనను తానే నిందించ్ుకుంటూ, వాయుణి వదిలేసన కొభభని తను చేతులోుకి తీసుకునానడు చ్ందుయడు. “దుంలిన తవువతోంది ఎవయని ఄడుఖుతుంట్ల సమాధ్యనం చెరేమిట్? ఎవయు మీయు?” భళ్ళు వినవచిచందా ఔంఠం. ఎనుఫది సంవతసరాల వమసుసకు పెైఫడన వృదుధరాలు వారి దఖవరికి వచిచంది. రిగిపోయిన
నడుభు,
భుడుతలు
ఎండపోయిన రలుు దుఫుఫలవంట్ జుటుా. ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
డన
చ్యభం,
“దారితప పొయపాటుగా ఆటు వచాచం ఄవావ... ఆది నీకు సంఫంధంచిన యదేశభని మాకు తెలిమదు. తెలిసేు భుందుగానే నీ ఄనుభతిని ఄరిధంచే వాళ్ుం” అమను చ్ూడగానే కిందినించి లేచి, నభసావృయం చేసూు వినమంగా ఄననది వాయుణి. కిందినించి పెైదాకా ట్ాట్ా చ్ూస, నోట్ని తెరిచి బోసనవువ ఔట్ నవివంది అ వృదుధరాలు. “భనిషి ఔనిపసేు ఖంఖ వెయుయలు ఎతేు రాక్షస వృక్షానిన దాట్ వచాచయంట్ల మీయు సామానుమలు కాయు. మిభభలిన ఄది ఎలా వదిలేసంది?” చ్ూజృ సరిగావ అననటుా చేతిని ఔళ్ుకు ఄడుాపెటుాకుని చ్ూసూు ఄడగింది. “ఄది రానీమలేదు ఄవావ.... మా ఆదారీన బంచ్ట్టనికే చ్ూసంది.
మేమే
దానిన
భంటలోు
జౄరిుగా
తఖలబట్లాశాం”
నిరొభహమాటంగా చెపంది వాయుణి. “రాక్షసవృక్షానిన భంటలపాటు చేసేశాయు.... తెలివెైన వాళేు మీయు... భరి ఇ లోమ మొదట్లు రాక్షసక్షులు ఈనానయి... ఄవి మిభభలిన చ్ూడలేదా?” ఆంకో యశన వేసందామ. చిరాకుడకుండా జరిగినదంతా వివయంగా అమకు చెపంది వాయుణి. “అఔలి ఄధఔం
ఄయిపోతునన దవావ.... మాట్టుడట్టనికి నాలో ఆంఔ ఒపఔ లేదు. రండు దుంలు తవువకుంట్టను” ఄననది. “దుంలతో
ఔడుజృ
నింజృకోవాలిసన
కయభ
నీకందుకే
పచిచతల్లు.... రాక్షసక్షుల ఄభమానానిన సంపాదించిన దానివి... సామానుమరాలివి కాదు... ఆందాఔ నువువ కోయుకుననటుా ంచ్బక్షమ యమాననజృ భోజనమే పెడతాను... నాతో యండ” ఄంటూ వెనుదిరిగి నడవటం మొదలుపెట్ాంది వృదుధరాలు. “సదధంగా వుండు చ్ందార... ఎజృడు ఏం జయుఖుతుందో ఄయిం కావటం లేదు....” లో గంతుఔతో చ్ందుయడని హచ్చరిసూు అమను ఄనుసరించింది వాయుణి. రండు
వందల
ధనువులదూయం
నడపంచింది
వారిని
వృదుధరాలు. ఔ మయఔ యదేశంలో నిరిభంచ్ఫడ వునన యణశాల వంట్ ఖుడసలోకి వారిని తీసుకుపోయింది. ఖుడస భధమలో వునన రండు చెఔవృ ప్రటలను చ్ూపంచి “వాట్ మీద కూరోచండ” ఄంటూ ఔవృసారిగా రండు చ్టుు కొట్ాంది పెదాశఫాం వచేచలా.
చ్ందుయడ భుందు,
వాయుణి భుందు వెంటనే యతమక్షం
ఄయామయి రండు వెండ ళ్ళురాలు. వాట్ వెనుకే భరికొనిన పాతిలు వచాచయి. సఖలు పొఖలు వెలువరిసూు
అ
పాతిలోు
యతమక్షం
ఄయామయి
యుచియఔమైన
అహాయదారాిలు. భుకువృ, మొకం తెలిమని కొతు యదేశంలో ఄరిచిత వమకుులు పెట్ాన అహారానిన స్త్వఔరించ్టం అరోగామనికి భంచిది కాదని వాయుణికి తెలుసు. అతింగా చేయి ఔదబోతునన చ్ందుయడ వంఔ చ్ుయుకుగా చ్ూస అపేసంది వాయుణి. “ఄనుమానంగా వుననదా పలాు? అ దారాిలు తినటం భంచిదికాదని ఄనుకుంటునానవా?” బోసనవువ నవువతూ వాయుణిని ఄడగింది వృదుధరాలు. మౌనంగానే తల ఉపంది వాయుణి. “రోట్లు తలపెట్ా రోఔలి పోటుకు బమడటం దేనికే? ఄయినా నీ పచిచతనం కానీ, మిభభలిన ఏమైనా చేమదలుచ్ుకుంట్ల ఆందాకే చేస వుండేదానిన... టకువృ టమాయ ఖజఔయణ గోఔయణ ఆందిజ్యల
భహేందిజ్యల మంతి తంతి భంతి శాసాుీలోు నాకునన ఄనుబవం సామానమమైంది కాదు. నిససంశమంగా భోజనం చేమండ. మీకు ఎటువంట్ ఄకాయభు జయఖదు” ఄననది భృదుసవయంతో. చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసంది వాయుణి. “ఄవవ
ఄంత
ఖట్ాగా
చెజృతుంట్ల
ఄనుమానడటం
ఄనవసయం... హాయిగా తిను” ఄంటూ భుందుగా తనే తినటం మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. దిక్షణాలు అగి, ఄతనికి ఎటువంట్ చెడుజృ జయఖటంలేదని నిశచమం ఄయిన తరావత తను కూడా ళ్ళుయంలో చెయిమ పెట్ాంది వాయుణి.
ఄట్కి
దిగిపోయాడు.
సూయుమడు
భసఔ
చీఔటుు
జౄరిుగా లోమను
డభట్
దిశలోకి
అవరించ్ుకోవటం
మొదలుపెట్టాయి. భోజనం జౄరిు ఄయిన తరావత రండు డఔలిన సృషిాంచింది వృదుధరాలు. “శయభ తీరేదాకా నిదిపోండ” ఄంటూ తను అ ఖుడస వెనుఔ భ్యఖంలోకి పోయింది.
డఔమీద
డుకుననట్లా
డుకుని
చ్టుకువృన
లేచాడు
చ్ందుయడు. ఄడుఖులో ఄడుఖు వేసుకుంటూ వెనుఔ భ్యఖంలోకి పోయి తిరిగి చ్ూశాడు. పొడుగాట్ చేతిఔయయతో నేలమీద చితి విచితిమైన భుఖువలు గీసంది వృదుధరాలు. అ భుఖువలమీద భట్ా యమిదెలతో చిననచినన జోమతులు వెలిగించింది. సుజృ,
కుంకుభలతో
అ
జోమతులను
ఄరించి,
భుఖువలభధమ కూయుచని ఔనులు భూసుకుననది. “ఆది ఏదో యయోఖం చేస్ుంది. ఎందుకో నాకు తెలిమటం లేదు. భనిదారినీ శువుల మాదిరిగానో, మారేచమట్టనికేనని
నా
ఄనుమానం”
క్షుల మాదిరిగానో ఎజృడు
వచిచందోగాని
చ్ందుయడ వెనకాల నిలఫడ చినన ఔంఠంతో చెపంది వాయుణి. “భనలిన ఏదెైనా చేమట్టనికి ఆంత తతంఖం ఄవసయభని నాఔసలు ఄనిపంచ్డంలేదు. ఏం జయుఖుతుందో చ్ూదాాం” ఄంటూ తను నిలఫడన యదేశంలోనే బాసటుా వేసుకూవృయుచనానడు చ్ందుయడు. ఄయధగడమపాటు ఄతని వెనుకే కూయుచననది వాయుణి. అ తరావత
నిదిను
అజృకోవటం
అమకు
సాధమడలేదు.
ఄతని
బుజ్యలమీద తల అనించి, ఄలాగే నిదిలోకి జ్యరిపోయింది. చీఔట్ దటాం ఄయింది. మొదట్
రండు
ఝాభులు
ఖడచి
భూడో
ఝాభు
మొదలయేమ సభమంలో బూఔంం వచిచనటుా చ్లించిపోయింది అ యదేశం. ఇదుయుగాలి వీచినటుు రరకొటుాకునానయి భట్ా యమిదెలలో వెలిగించ్ఫడన జోమతులు. “చాభుండీ... చ్ంచ్లాక్షీ... చ్ఔిధ్యరిణీ.. చ్ండాటాహాసనీ.. యంచ్ు తల్లు... ననున కాపాడు జననీ...” చేతులిన గాలిలోకి ఎతిు ఄతి దీనంగా అకోోశించింది భుఖువల భధమన కూయుచని ఈనన వృదుధరాలు. య ైంది. ఈననటుుండ అఖలేదు బూఔంం... భరింత తీవమ దడదడభని విఔృత శబాాలు చేసూు నేల కూలిపోయింది యణశాల వంట్ ఖుడస. ఖుజృన గాలిలోకి లేచింది దుభూభ ధూళ్ళ. ఔడుజృనిండా భోజనం చేమఖలిగాభనన అనందంలో మైభయచిపోయి,
తాభు
ఄఔవృడ వళ్ళంచి వుంట్ల ఏభయేమదో ఉహంచ్ుకునేసరికి చెభటలు ట్లాశాయి చ్ందుయడ ఄరిచేతులు.
య యమౌతునన బూఔంనలకు నిదార బంఖమై క్షణక్షణానికి తీవత ఖఫుకువృన ఔనులు తెరిచింది వాయుణి. “ఏం జయుఖుతోంది చ్ందార.... ఆదేమిట్?”'
ఔంగాయుగా
ఄంటూ పెైకి లేచి దూయంగా పారిపోవట్టనికి యమతనం చేసంది. చ్టుకువృన చేయి టుాకుని అమను వారించాడు చ్ందుయడు. “భనకి వచిచన బమం ఏమీలేదు గాని, భుఖువల వంఔ చ్ూడు” ఄంటూ ఄటుకేస చ్ూపంచాడు. అరిపోయాయి
భుఖువలమీద
ఈనన
జోమతులు
ఄనీన....
భంతిదండం వంట్ చేతిఔయయతో నేలమీద గీమఫడన అ భుఖువలు కూడా ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని రాక్షసపాదం ఏదో ఖట్ాగా ఄదిమి చెరిపేసనటుు ఄదృశమమైపోయాయి. ఄదే పాదం వృదుధరాలిని వెలిుకిలా నెట్ా ఔంఠం మీదఖట్ాగా ఄదుభుతుననటుా గావుయు గావుయుభని కేఔలు పెడుతోంది అమ. “యంచ్ు జననీ. కాపాడు తల్లు...” ఄని తాను అరాధంచే దేవతను ఎవరినో వేడుకుంట్లంది.
“ఄయిపోయింది ఄవవ ని. ఆంకో ఄయక్షణంలో నెతుుయు ఔకువృకుంటూ ఔళ్ుు తేలవేమటం తనిసరి” చ్ందుయడ వెనకాలే నిలఫడ చిననఔంఠంతో చెపంది వాయుణి. “ఎందుకు
జయుఖుతోంది
ఆది?
ఎవరి
భూలంగా
జయుఖుతోంది? ఇ గటనలకు కాయణం ఏమిట్?” ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూసూు ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఏడచనటుాంది... మొదట్నించీ చ్ూస్ుంది నువువ. తెలిసేు నీకే తెలియాలి. భధమలో నిదిలేచినదానిన నాకలా తెలుసుుంది?” కోంగా ఄడగింది వాయుణి. భుఖువలుండాలిసన
యదేశంలో
ఈననటుుండ
పెదా
పొఖ
యతమక్షమైంది. సుడగాలి మాదిరి గియుయ గియుయన తియుఖుతూ వృదుధరాలిని ఔభుభకోబోతోంది. “ఏమైనా చేమదలుచ్ుకుంట్ల ఄందుకు ఆదే సభమం. ఆంకోక్షణం తాతాసయం చేసేు అ భుసలిది భనకు ఔనిపంచ్దని నాకు ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ చ్ందుయడని భుందుకు నెట్ాంది వాయుణి. రివువన భుందుకు పోయాడు ఄతను. సుడులు తియుఖుతునన పొఖ ఔవృనించి భుందుకు వంగి వృదుధరాలి బుజ్యలు టుాకునానడు.....
“పారిపో.... పారిపోయి పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ నామనా! ధూభకేతు ఖభనిసేు మిభభలిన కూడా పొటాన పెటుాకుంట్టడు” ఄంత బాధలోను ఄతనిన ఖభనించి అరిుగా హచ్చరించింది వృదుధరాలు. ధూభకేతుడు ఎవరో, ఄతని శకిుముకుులు ఎలాంట్వో చ్ందుయడకి తెలిమదు... ఄయినా సరే అఖలేదతను... అమ బుజ్యలిన భరింత ఖట్ాగా టుాకుని ఫయుయన ఆవతలికి లాగాడు. “అ పొఖ నీ మీదికి కూడా వచేచస్ుంది.... రిగెతుు చ్ందార... ఄవతలికి రిగెతుు....” బిఖవయగా ఄరిచింది వాయుణి. ఄయవటంతో అఖలేదామ. తనూ భుందుకు దూకింది. భుఖువల వంట్ గీతలు గీసన తరావత తన చేతిఔయయను ఔ ఔవృన డేసంది వృదుధరాలు. ఆజృడు వాయుణి చ్ూజృలు దానిమీదడాాయి. రండో అలోచ్న లేకుండా దానిన చేతిలోకి తీసుకుని, సుడులు తియుఖుతూ చ్ందుయడ మీదికి పోతునన పొఖను ఎడాపెడా కొటాటం మొదలుపెట్ాంది. ఆవతలికి లాగిన వృదుధరాలిని ఄమాంతంగా పెైకతిు తన బుజ్యలమీద వేసుకునానడు చ్ందుయడు. ఉపరి బిఖట్ా ఔవృసారిగా యుఖు మొదలుపెట్టాడు.
ఄతనిన ఄనుసరించ్ట్టనికి యమతనం చేమటం సుడులు తియుఖుతునన పొఖకి సాధమం కాలేదు. వాయుణి కొడుతునన దెఫఫలకు ఫలమైన గాలి వీచినటుా చెదిరిపోవటం మొదలైంది. ఔట్నించి ది ఄంకలు లఔవృ పెట్లా లోగా సగానికి సఖం విడపోయింది ఄది. చ్ూసూు చ్ూసూు
ఈండగానే
మొతుం
గాలిలో
ఔలిసపోయినటుు
భటుమామమైపోయింది. చేతిఔయయను
ఄవతలికి
విసరేస
తను
కూడా
యుఖు
మొదలుపెట్ాంది వాయుణి. దే ది క్షణికాలోు చ్ందుయడని ఔలుసుకుంది. సుడులు తిరిగే పొఖ భటు మామం ఄయిపోవటం బుజ్యల మీదినించి చ్ూస యుఖును అపాడు చ్ందుయడు. వృదుధరాలిని కూడా కిందికి దించాడు. “ఄపామం తపపోయింది ఄవావ! అ పొఖ పారిపోయింది” అయాసానిన ఄణుచ్ుకోవట్టనికి యమతనం చేసూు వృదుధరాలికి చెపంది వాయుణి. అశచయమంగా వెనకివృ చ్ూస. ఄమాంతంగా అమ చెకివృళ్ుు జృణికి భుదుాపెటుాకుననది వృదుధరాలు.
“వట్ా
చేతులతో
భంతి
తంతారలు
ఈయోగించ్కుండా
ధూభకేతు ంపన బూతానిన తనిన తఖలేమఖల సాహసురాలివి... ఎఔవృడనించి వచిచందే నీకు ఆంతట్ ధైయమం? ఏ తలిు ఔననబిడావే నువువ?”
అపామమంగా
ఄడగి,
అమ
సమాధ్యనం
కోసం
ఎదుయుచ్ూడకుండా చ్ందుయడకేస తల తిపంది. మొకం మీద యతమక్షం ఄయిన సేవద బిందువులిన ఄయచేతోు ఄదుాకుంటూ అమను చ్ూస చియునవువ నవావడు ఄతను. “ఄబోఫ....
ఄనిన
నులు
మొండగా
చేమఖల
దభుభ
ఔలవాడవి... ఖయహసితి సరిగా లేఔపోవటం వలు భఫుఫలు ఔమిభన చ్ందుయడలా ఈనానవుగాని,
భఫుఫలు తొలగిపోతే నీవంఔ తేరిపాయ
చ్ూడటం సాధమడదు” ఄతను ఎవరో తనకు తెలిసపోయినటుా నయభఖయబంగా మాట్టుడంది. “మా
ఖురించి
మాకు
బాగా
తెలుసు
ఄవావ!
నువువ
నిఔటుాకొని ఏమీ చెపాలిసన ఄవసయంలేదు” ఄసహనంగా అ వృదుధరాలితో ఄననది వాయుణి. “భరి ఆంకేం చెభంట్టవే పలాు... నీకు సాహసంతో పాటు విసుఖు ఎకువృవే” నవువతూ ఄననది వృదుధరాలు.
“నువువ ఎవరివి? ఇ గోలంతా ఏమిట్?” శషభషలు లేకుండా సూట్గా విషమంలోకి వచేచసంది వాయుణి. “ఄబోఫ.... ఄదంతా ఔ పెదా ఔథ.... ఎంత చెపనా ఆంకా కొంత మిగిలే ఈంటుంది. తీరిఔగా కూయుచని మాట్టుడుకుందాం... దండ” ఄంటూ వచిచన దారినే వెనకివృ ఫమలుదేరింది అ వృదుధరాలు. “ఄఔవృడ ఏమీ మిఖలలేదవావ. పొఖల బూతం యతమక్షం ఄయేమ భుందు బూమి ఔంపంచింది. నీ వసతి నేలభటాం ఄయిపోయింది” భృదువుగా చెపాడు చ్ందుయడు. “నేలన డన యతిదీ పెైకి లేసుుంది. పెదా ఆఫఫందేమీ లేదు. ఄది డపోయిన సభమంలో మీరిదాయూ ఆవతలికి వచాచయు చ్ూడు... విధ నియణమం ఄంట్ల ఄదే...” ఄంటూ డపోయిన ఖుడస దఖవరికి వచిచంది వృదుధరాలు. పొఖల బూతానిన బాది, వాయుణి ఄవతలికి విసరేసన చేతిఔయయను వెతికి దానిన గాలిలో ఉపంది.
“ధూభకేతు దురాఖతానికి ఫలైపోకుండా ఆట్కి ఎనోన వందలసాయుు తపంచ్ుకునానను. ఇ రోజుతో నాకు ఇ బూమిమీద నూఔలు చెలిుపోయామని ఄనుకునాననుగాని, మీ భూలఔంగా నా పారణాలు దకావృయి” వాయుణికేస చ్ూసూు చెపంది. “నావంఔ తరావత చ్ూడచ్ుచ. భుందు అ డపోయిన ఖుడసని పెైకి లేజృ” విసుగావ ఄననది వాయుణి. “నీకు కొంచెం తొందయపాటు కూడా ఎకువృవేనే పలాు... ఔళ్ుు తెయుచ్ుకుని సరిగావ చ్ూడు” ఄందామ. ఄటు
చ్ూసన
వాయుణి
అశచరామనికి
ఄంతు
ఄనేది
లేకుండాపోయింది. బూఔంం వచిచనజృడు ఎలా కూలిపోయిందో, ఄలాగే ఄతి నెభభదిగా పెైకి లేస్ుందా ఔటాడం. చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే జౄరిుగా లేచి ఄంతకుభుందు మాదిరిగానే ఖంభీయంగా ఔనిపంచింది. “యండ.... యండ... లోలికి యండ” ఄంటూ వారిదారినీ లోలికి తీసుకుపోయింది వృదుధరాలు. “దాహం
వేస్ుంది
ఄవావ...
తాఖడానికి
నీళ్ుు
ఏమైనా
ఈననయామ?” ఄని ఄడగిన చ్ందుయడకేస చ్ూస నవివ “వట్ానీళేుమిట్టర
వెరియనామనా.. సుఖంధదివామలు ఔలిపన భధుయపానీమమే ఆసాును” ఄని చేయి ఉపంది. చ్ందుయడ చేతిలోను, వాయుణిదగివరా యతమక్షభయామయి రండు ఫంగాయు పాతిలు. సువాసనలు వెదజలేు పానీమం ఏదో అ పాతిలో తొణుకులాడుతోంది. “చెవావ... ఆజృడు నీ ఖురించి చెజృ” పానీమం సేవించి, యుచిని మచ్ుచకుననటుా తల ఉజృతూ ఄడగింది వాయుణి. “ఆట్కి వెయిమ సంవతసరాల కియతం శయభేందుయడనే భహరిి దగివయ నేను,
ధూభకేతు భంతిశాసాుీనిన ఄధమమనం చేశాం. నా
దీక్షకు, చ్దువుమీద ఈనన నా శయదధకు సంతోషించి శయభేందిసావమి నాకు భైయవి భంతోరదేశం చేసాునని చెపాయు” మొదలుపెట్ాంది వృదుధరాలు. వెయిమ సంవతసరాల కియతం ఄనే మాటని విని ఔరి మొకం ఔయు చ్ూసుకునానయు చ్ందుయడు - వాయుణి. “ఄతిగా అశచయమపోఔండ. భంతి సాధకుల వమసుసను ఎవయూ ఉహంచ్లేయు....” ఄంటూ తిరిగి తన మాటలిన కొనసాగించింది వృదుధరాలు.
“భైయవి భంతోరదేశానిన పొందటం ఄంట్ల భంతి విదమలోు సాట్లేని మేట్గా నిలఫడటమే.... ఇ బూమి మీద ఆఔ ఎదుయు ఄనేది ఈండదు... సయవశకుులు, సయవసదుధలు సదా చెజృచేతలోు ఈంట్టయి.” నిది భుంచ్ుకు వస్ుంది వాయుణికి. ఔనురలు వాటంతటవే భూతలుడటం మొదలయిమంది. అ సంఖతి తను
ఖభనించ్నటుు తన
మానాన తను
చెజృకుంటూ పోయింది వృదుధరాలు. “శారవణ ఫహుళ్ ంచ్మి నాట్ ఈదమం భంతోరదేశ భుహరాునిన నియణయించాయు శయభేందిసావమి. ఄంతకు భుందురోజు ఄంట్ల చ్వితి రోజు సామంతిం సంధ్యమవందనం కోసం అశయభ సమీంలో ఈనన నదీతీరానికి పోయాయు. అశయభంలోనే ఈండపోయాను నేను. ధూభకేతు మాతిం నాకు తెలిమకుండా ఖుయువుగారిని ఄనుసరించి నదీ తీరానికి వెళ్ళుడు” ఄయభూసన ఔనులతో అ రోజు జరిగిన సంగటనలను వయుసగా ఖుయుుచేసుకుంటూ చెజృతోంది వృదుధరాలు.
శయదధగా అలకిసుునన చ్ందుయడ ఔళ్ుభుందు దృశమ యూపాలుగా యూపాంతయం చెందాయి అమ మాటలు. *** దండ ఔభండలాలను నదీతీరాన వదిలి,
ఈయఔలు వేసూు
యవహసుునన నదిలోకి ఄడుఖుపెట్టాడు శయభేంది సావమి. ఈననటుుండ తన వెనకాల ఏదో ఄలికిడ ఄయేమసరికి అశచయమంగా వెనుతిరిగి చ్ూశాడు. అశయభంలో వుండాలిసన ధూభకేతు తన వెనుకే నిలఫడ ఈండటం ఔనిపంచి,
భరికొంచెం ఄధఔం ఄయింది అశచయమం.
“ఆఔవృడకి నువువ ఎందుకు వచాచవ? ఏమి కోరిఔ?” ఔనులు చిట్ుసూు ఄడగాడు. “ఖుయుదేవులు భనినంచాలి... నాకు కూడా భైయవీ భంతోరదేశం కావాలి” తడబాటు ఄనేది లేకుండా తన కోరిఔను ఫమటపెట్టాడు ధూభకేతు. పకువృన నవావడు నీట్లో నిలఫడన శయభేందుయడు.
“ఎందుకు ఖుయుదేవా నవవటం? నా కోరిఔలో ఄనుచితం ఈననదా?” ఄడగాడు ధూభకేతు. “ఄనుచితం లేదు. ఄజ్యఞనం ఈంది... ఆంతకాలంగా భంతిశాసుీ సాధన చేసూు కూడా భైయవి భంతోరచాాటనకు సంఫంధంచిన పారథమిఔ రిజ్యఞనం లేఔపోవటం నిజంగా అశచయమఔయం” ఄనానడు శయభేందుయడు. “ఄంట్ల ఏమిట్ ఖుయుదేవా?” ఄడగాడు ధూభకేతు. “ఇ యంచ్ంలో భైయవీ భంతిసాధన చేమఖల వాళ్ుు ఎజృడు చ్ూసనా ఔరే ఈండాలి. యసుుతం నేను. నా తరావత నేను ఎవరికి ఈదేశం చేసేువాయు. ఄంతే” ఄనానడు శయభేందిసావమి. “ఄదే నాకు ఈదేశించ్భని నా ఄబమయిన” ఄనానడు. “ఄసంబవం... సునమనకి ఎననడో మాట ఆచాచను. అమకే ఈదేశిసాును. అ తరావత భరవవరి అ భంతిం నిచేమదు... అకరికి నాకు కూడా” ఄనానడు.
“ఄనిన ఄయహతలు ఔలిగివునన నాకు కాకుండా పోయి పోయి ఔ అడదానికి అ భంతోరదేశం చేమటం భ్యవమం కాదు” ఄనానడు ధూభకేతు. చ్టుకువృన “భూయువౄడా....
ఎయయఫడాాయి
శయభేందిసావమి
స్త్ుీ సవయూంలో ఈండే
ఔనుకొలకులు...
భహాభైయవీ భంతారనిన
నేయుచకోవాలని ఔ ఔవృ కోయుకుంటూనే, భరోఔవృ స్త్ుీని ఖురించి చ్ులఔనగా మాట్టుడుతునానవు. నీ ఫుదిధ ఎటువంట్దో నాకు తెలుసు కాఫట్లా నీకు అ భంతోరదేశం చేమదలుచ్ుకోలేదు. ఄయిం
ఄయిందా?
ఆఔ
వెళ్ళుపో”
కండతంగా
చెప
సంధ్యమవందన కాయమఔిమానిన పారయంభంచాడు. భరో
రండు
క్షణికాలపాటు
ఄఔవృడే
నిలఫడ
మలిుగా
వెనుదిరిగాడు ధూభకేతు. తలవంచ్ుకుని అశయభం దఖవరికి వచాచడు. “చ్చని అకులతో,
చ్ఔవృట్ జౄవులతో అశయభ పారంఖణాననంతా
ఔనువిందుగా ఄలంఔరించింది ఄతనితో పాటుగా విదామభ్యమసం చేసుునన సునమన. అశయభం వెనుఔ భ్యఖంలో నిలఫడ వునన ఔపలగోవు దగివరికి పోయి పాలు పతుకుతోంది.
“ఏమిట్ ధూభకేతూ... భుకం ఄలా వుంది... ఏమిట్ సంఖతి?” ధూభకేతును చ్ూస లాలనగా ఄడగింది. “భనసుస ఏమీ బాగోలేదు. కాసేసజృ మౌనంగా వుంట్టను” ఄంటూ ఔ చెటుా కిందికి పోయి కూయుచనానడు ధూభకేతు. పాలు పతఔటం జౄరిుచేస, ఔ భృణభమ పాతిలో వాట్ని సననట్ సఖమీద కాచింది సునమన. యతిరోజు
నిదిపోయే
సభమంలో
పాలు
తాఖటం
శయభేందిసావమికి ఄలవాటు. వేడ చ్లాురి సదాంగా వుండటం కోసం అమన సేవించే క్షీరానిన ఆంకో చినన పాతిలో పోస భూత పెట్ాంది అమ. “నేను సాననం చేస రేజృ భంతోరదేశం పొందేందుకు ననున నేను సదధయుచ్ుకోవాలి. నదీ తీయంలో ధ్యమనం చేసుకుంట్టను. ఖుయువుగాయు ఄడగితే చెజృ” ఄని ధూభకేతుకు చెప అశయభం వెలులికళ్ళుంది. చిభభచీఔటుు
అశయభ
రిసరాలిన
చ్ుటుా
భుడుతునన
సభమంలో నదీ తీయంనించి తిరిగి వచిచ, అశయభంలో తన కోసం నిరిభంచ్ుకునన ఔటాడం లోలకుపోయాడు శయభేందిసావమి. చెటుాకింద
కూయుచని వునన ధూభకేతు చ్టుకువృన లేచి, సునమన సదధంచేస వుంచిన క్షీయపాతితో అమన దగివరికి పోయాడు. ఔటాడం వెలుల వుండగానే ఄతనిచేయి తన దుసుులోు వునన ఔ భూలిఔను ఫమట్కి తీసంది. ఉపరిబిఖట్ా దానిన క్షీయంలో భుంచాడు ధూభకేతు. ఫుసుసభని చినన ధవని సుడులు తియుఖుతూ చ్చట్ పొఖ. ఫుసఫుసభని పొంగి చ్ూసుుండగానే మాభూలుగా మారిపోయాయి పాతిలోని పాలు. భరో దిక్షణికాలు అగి, మలిుగా లోలికిపోయాడు ఄతను. “సునమన చేమవలసన ని... నువెవందుకు చేసుునానవ?” నేలమీద
రిచివునన
లచట్
వసుీం
మీద
డుకుని
వునన
శయభేందిసావమి ఄడగాడు ఄతనిన. “తనని
తాను
భంతోరదేశం
పొందట్టనికి
సదధం
చేసుకునేందుకు నదీ తీరానికి వెళ్ళుంది. ఆంకా తిరిగి రాలేదు” వినమంగా చెపాడు ధూభకేతు. “సరే. అ పాతిని ఄఔవృడ పెట్ా నువువ వెళ్ుు” ఄనానడు శయభేందుయడు అజఞ జ్యరీచేసనటుా.
“ఆట్కే చ్లాురిపోయాయి. ఆంకాసేసజృ అగితే భరింత చ్ఫడ పోతాయి. తాఖండ ఖుయుదేవా... సేవించ్ండ” ఄంటూ ఄలాగే నిలఫడాాడు ధూభకేతు. జరిగింది ఏమిట్ల శయభేందుయడకి తెలిమదు. ఎంత భూయువౄడు ఄయినా ఄతను తన శిషుమడు కాఫట్ా ఄనుమానం ఔలుఖలేదు అమనకి. “సరే. ఆట్వువ” ఄంటూ పాతిని తీసుకుని క్షీరానిన ఖటఖట్ట తాగేశాడు. అమన కిందపెట్ాన పాతిను తీసుకుని వెంటనే ఫమట్కి వచిచ నిలఫడాాడు ధూభకేతు. ఄయధగడమ తరావత నదీ తీరానికి వెళ్ళున సునమన తిరిగి రావడం లేదని నిశచమయుచ్ుకుని, భళ్ళు ఔటాడంలోకిపోయాడు. మాఖనునగా డుకుని వునన శయభేందుయడు “ఎవయది?” ఄని అతింగా ఄడగాడు. ఎంతనిదిలో వునాన ఖంభీయంగా వినవచేచ అమన ఔంఠంలో ఏదో ఄశృతి... ఏదో జీయ... ఖుభభం దగివయ ఄలికిడ ఄయిన వెంటనే వచిచంది
ఎవరో
భసఔబాయటం.
తెలుసుకోఖలిగిన
అమన
యజఞ
ఆజృడు
ఄధఔం ఄయిపోయింది ధూభకేతు ఈతాసహం. ఄయమతనంగా చేతిని ఎతిు తన శియసుసమీద ఈంచ్ుకునానడు ఄతను. తిరిగి చేతిని కిందికి దించే సభయానికి జౄరిుగా మారిపోయింది ఄతని యూం. ఆజృడు ఄతను ధూభకేతు కాదు... సునమన. “ఎవయూ?” భరోసారి ఄడగాడు శయభేందిసావమి. “ఖుయుదేవా... భుందుకు
నేను
ఄడుఖువేసూు
సునమని... సునమన
క్షీయం
సేవించారా?”
మాదిరిగానే
ఄడగాడు
ధూభకేతు. తల ఉపాడు శయభేందిసావమి. తలతిప
చ్ూడబోయాడుగాని,
శకిులేనటుా
ఔ
ఔవృకి
వాలిపోయింది ఄది. “ఖుయుదేవా... చ్వితి గడమలు దాట్ ంచ్మి గడమలు పారయంబమైనాయి. భంతోరదేశం చేమవచ్ుచ ఔదా” ఄడగాడు ధూభకేతు. “తెలువాయనీ...
తొందరేభుంది?”
ఄనానడు
ఖుయుదేవుడు.
“తొందయడటమే భంచిది ఄనిపస్ుంది ఖుయుదేవా... అ ధూభకేతు మొకం భుడుచ్ుకు తియుఖుతునానడు. ఄతను నిదిలో వుండగానే
ఈదేశం జౄరిు ఄయితే బాఖుంటుంది. మలకువగా వుంట్ల భరింతగా బాధడపోతాడు” ఄనానడు ధూభకేతు. నిశితంగా అలోచించే శకిుని కోలోయినటుా ఄసషాంగా తల ఉప దఖవరికి పలిచాడు శయభేందిసావమి. లేచి కూరోచవడం కూడా ఄసాధమం ఄయిపోయింది. లుచ్ట్ వసుీం మీదినించే తన కుడచేతిని ఎతిు సునమన యూంలో వునన ధూభకేతు తలపెై పెట్టాడు. భంతి యంచ్ంలో సాట్లేని మేట్ ఄయిన భైయవ భంతిం అమన పెదవుల భధమనించి ఫమట్కి రాబోతుండగా “ఖుయుదేవా! నేను లోలికి రావచాచ?” ఄంటూ విన వచిచంది సునమన ఔంఠం. నదీ తీయం నించి ఄజృడే తిరిగివచిచంది అమ. ఖుయువుగారికి ఆవావలిసన క్షీయపాతి ఔనిపంచ్ఔపోవటంతో ఄటుకేస వచిచంది. భంతోరదేశం మొదలుపెటాబోతునానడు శయభేందుయడు. అమన నాభఔభలం దగివరినంచి ఫమలుదేరింది ఔ వెలుఖు. ఖుండెలిన దాట్ ఔంఠనాళ్ళల భధమలోనించి నాలుఔమీదికి యవాహంలా వస్ుంది.
నిమిషం... కే ఔవృ నిమిషం అగితే జౄరిుగా ఫమట్కి వచిచ సునమన యూంలో వునన ధూభకేతు శరీయంలోకి యవేశిసుుంది ఄది. అ ఔవృ నిమిషానికి ఄడుాగోడలా వచిచ డంది సునమన. అలసమం చేసేు అమ లోలికి వచేచసుుందని ఖయహంచి ఎడభచేతిని ఎతిు విసుయుగా వెనకివృ విదిలించాడు ధూభకేతు... ఔటాడం భుందు నిలఫడవునన సునమన ఔవృ సారిగా వెనకివృ తూలి వెలుకిలా డపోయింది. సుడగాలివంట్ది ఏదో అమను ఄఔవృడ నించి దూయంగా ఇడుచకుపోవటం మొదలుపెట్ాంది. ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో ఏం జయుఖుతుననదో అమకు ఄవఖతం ఄయిపోయింది. “ఖుయుదేవా!
దోరహం...
మోసం..
వంచ్న...”
గంతు
చినిగిపోయేటటుు బిఖవయగా ఄరిచింది అమ. నాలుఔమీదికి వచిచన వెలుఖు పెదవులమీద యతమక్షం ఄయిమంది. విరీతమైన సంతోషంతో ఈపొంగిపోతూ తన తలను భరింత భుందుకు
జ్యచాడు
ధూభకేతు.
వినవచిచంది సునమన ఄయుజృ.
సరిగావ
ఄదే
సభమంలో
చెంమీద శయభేందుయడు.
ఎవరో పెదవులిన
చాచిపెట్ా దాట్
కొట్ానటుా
ఔ
చినన
ఈలికివృడాాడు
జోమతి
మాదిరిగా
తయాయవుతునన వెలుఖును తిరిగి తన నోట్లోకి ఄదుభుకునేందుకు యమతనం
చేశాడు.
ఄమాంతంగా
అమన
చేతులిన
వడసటుాకునానడు ధూభకేతు.... “వదిలేమండ... వెలుఖును వదిలేమండ.. ఄది నాకు కావాలి” ఄంటూ తన తలను వంచి,
అమన నుదుట్ మీద ఫలంగా
పొడచాడు. శయభేందిసావమి పెదవులిన దాట్న జోమతి ఄలాగే గాలిలో నిలఫడపోయింది. శయభేందుయడు ధూభకేతు పొడచిన పోటుకు కొంచెం ఄవతలికి దొరాుడు. “అవాహయామి... భైయవీ అవాహయామి” ఄంటూ గాలిలో నిలఫడవునన జోమతిని తన చేతులతో టుాకోబోయాడు ధూభకేతు. ఄవతలికి దొరిున శయభేందిసావమి చేతులుఔదిలాయి. ధూభకేతు ఉహంచ్ని విధంగా వేఖంగా లోలికి దూసుకువచిచంది,
ఄతను
ఔటాడం వెలుల వదిలి వచిచన క్షీయపాతి. ఎవరో చేయిపెట్ా నెట్ానటుా అ పాతిలోకి వెళ్ళుపోయింది,
అమన శరీయంలోనించి జోమతియూంలో
ఫమట్కి వచిచన భైయవీ భంతిం.
ఇదుయుగాలిలో చికువృఫడనటుా పెైకిలేచి ఔటాడం వెలులికి వెళ్ళుపోయిందా పాతి. ఄజృడే
కాదు.
ఆంకజృడూ
తనకు
అ
భహాభంతిం
లభంచ్దని తెలిస పోయింది ధూభకేతుకి. భనసును మామచేస, ఎదుట
ఏమి
జయుఖుతుననదో
తెలుసుకోలేనటువంట్ భఖతను
ఔలిగించే ఄదుబతమైన భూలిఔని తను యయోగించాడు. పారణాలకు తెగించి సునమనలాగా యూపానిన మాయుచ కునానడు. చిట్కలో నాశనమైపోయింది తన ఔషాం. అకరి క్షణంలో వచిచ చేతికి ఄందబోతునన పలితానిన పాడు చేసంది అ మామదారి సునమన. విరీతమైన కోంతో ళ్ుు టట్ట కొయుకుతూ ఈననటుాండ పెైకిలేచాడు ధూభకేతు. “ఄభభ... సునమనా... ఏం జరిగింది తల్లు...” ఄని ఔంగాయుగా ఄడుఖుతూ తను కూడా లేచి నిలఫడట్టనికి యమతనం చేసుునానడు శయభేందిసావమి. జౄరిుగా లేచి అమన ఖనుఔ తలని రండుసాయుు ఖట్ాగా విదిలిసేు తను యయోగించిన భూలిఔ తన యభ్యవానిన కోలోతుందేమోననన ఄనుమానం ధూభకేతుకి వెంటనే ఔలిగింది. తెలివి వచిచందంట్ల
జరిగిందేమిట్ల తెలుసుకుని అఖయహోదఖుధడు ఄయిపోతాడు అమన... తన
శకుులనినట్నీ
కూడదీసుకుని
భంతి
చేసాుడు.
యయోఖం
ఄంతదాకా అగి అమన కోపానికి ఖురికావడం దేనికి? భంచిచెడులను ఖురించి భరిచిపోయాడు ధూభకేతు. భంతి యయోగాలలో తనకు ఎంతో కొంత యవేశం ఔలఖట్టనికి కాయకుడు అమనే ఄనే మాటను కూడా అ క్షణంలో విసభరించాడు. ళ్ుు జలదరించే బమంఔయమైన దాలను ఔలిగి ఈనన ఔ క్షుదిభంతారనిన ఠిసూు తన దణ హసాునిన అమనకేస ఉపాడు. పడుఖుపాటుకు
ఖురి
ఄయిన
భహావృక్షంలా
చ్లించి
పోయాడు శయభేందిసావమి.... ఖుండెలను ఄదుభుకుంటూ అ ఔటాడజృ గోడకి కొటుాకుని కింద డపోయాడు. విఔృత శబాాలు చేసూు రండుగా చీలింది అమన డన యదేశంలోని నేల. అఔలిగనన పాభులాగా అమనిన తన లోలికి లాఖుకుని ఎట్లా భూసుకుపోయింది. “పాం
చేసుునానవ
ధూభకేతూ....
నువువ
భహాపాం
చేసుునానవ... నీకు జృటాఖతులుండవ. రౌయవాది నయకాలోు డ నాశనమైపోతావ...” ఄతను సృషిాంచిన ఇదుయు గాలి వంట్ శకిునించి
తపంచ్ుకుని ఄజృడే ఄఔవృడకి వచిచన సునమన చ్ుఔంఠంతో పెదాగా హచ్చరించింది. రాక్షసుడ మాదిరి నవువతూ అమకేస తిరిగాడు ధూభకేతు. “భహాభైయవీ భంతారనిన నాకు కాకుండా చేసనందుకు నువువ కూడా శిక్షని ఄనుబ వించాలిసందే... ఖుయు దేవుడని ఏ పాతాళ్ళనికి ంపానో నినున కూడా ఄఔవృడకే ంజృతాను” ఄంటూ ఎడభపాదంతో నేలను ఖట్ాగా ఄదిమాడు. దడదడభని శఫాం చేసూు రండుగా చీలింది సునమన నిలఫడన యదేశంలోని నేల. తలుకిందులుగా
అ
చీలిఔలోకి
అమ
డపోతుందని
ఄనుకునానడు ధూభకేతు. ఄతను ఈయోగించిన భంతారల భూలిఔ కాయణంగా శయభేంది సావమి ఔ విధమైన భఖతకి ఖురై ఈండటంవలు తేలిఔగా దెఫఫతినానడు గాని, ఄదే అమన తెలివిగా ఈండ ఈంట్ల చిట్కలో అ యయోగానిన తిపకొట్ా ఈండేవాడని భరిచపోయాడు. జౄరిు తెలివిలో ఈననది సునమన. పెైపెచ్ుచ ఄఔవృడ జరిగిన దాయుణానిన తన ఔళ్ళురా చ్ూస ఈంది. ఄంత తేలిఔగా ఄతని యయోగానికి దొరికి పోతుందా?
రఔవృలునన లా ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి చీలిఔలోకి జ్యరిపోకుండా తపంచ్ుకుననది అమ. “వదిలిపెటాను
సునమనా.
నినున
పొయపాటున
కూడా
వదిలిపెటాను. నినున ఄంతం చేస తీయతాను” ఄంటూ భరో భంతి యయోఖం చేశాడు ధూభకేతు. నిటానిలువుగా నేల మీదినించి పెైకి లేచిన బమంఔయమైన ఄగినజ్యవలలు,
గాలిలోకి ఎగిరిన సునమనను ఄందుకోవట్టనికి
చ్ూశాయి. భయుక్షణం అలసమం చేసేు తను వాట్కి చికివృ మాడ భస ఄయిపోవడం
తదని
ఄయిమై,
రివువన
భరింత
ఎతుుకు
దూసుకుపోయిందామ. ఄయితే అ వేగానిన ఄదుజృ చేసుకోవటం అమకు చేత కాలేదు. వింట్ నుంచి వెలువడన బాణంలా పోయి పోయి ఔ పెదాలోమలో డపోయింది. తల ఔ పెదాఫండరాయికి తఖలడంతో విరీతమైన బాధతో విలవిల లాడుతూ సృహను కోలోయింది.
ఄయభూసన సవివయంగా
ఔనులతో
వరిణంచి
చెజృతునన
ఎజృడో
జరిగిన
వృదుధరాలి
సంగటనను
ఔంఠం
ఈననటుుండ
ఖదవదమైంది. మాటలు అగిపోయాయి. శయదధగా వింటునన చ్ందుయడ ఔనుల భుందు ఔనిపసుునన దృశామలు కూడా మామం ఄయిపోయాయి. “శయభేందిసావమి అశయభం దగివరినంచి పారిపోయిన అ సునమన ఎఔవృడ డపోయింది ఄవావ? అ తయువాత ఏం జరిగింది?” నిలఫడన చోటు నుండ భరికొంచెం భుందుకు వంఖుతూ కుతూహలంగా ఄడగాడు. బోసనోట్ని తెరిచి బాధగా నవివంది అ వృదుధరాలు. “నీ ఎదుట వుననది ఎవయని ఄనుకుంటునానవు? అ సునమనని నేనే... అ రోజు నించీ ఇ లోమలోనే ఈండపోయాను” ఄని చెపందా వృదుధరాలు. “భరి
అ
ధూభకేతుని
ఄలా
ఉరికే
విడచిపెట్లాశావా?
ఎదుయుతిరిగి ఏదో ఔట్ చేమట్టనికి యమతినంచ్లేదా?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “యమతనం చేశానుగాని, ఈయోఖం లేఔపోయింది.”
“ఄదేమిటవావ... మీరిదాయూ కే ఖుయువు దగివయ భంతి విదమలు నేయుచకునానయు. అ ధూభకేతుకి తెలిసన భంతారలు నీకు కూడా తెలిసే ఈంట్టయి. ఄటువంటజృడు వాడ బయతం టాడం ఔషాంకాదు ఖదా” ఄనానడు. “పచిచనామనా.... నీకు అవేశమైతే ఈందిగాని లోఔజ్యఞనం కొంచెం లోపంచింది. సరిసమానమైన యజ్యఞపాటవాలు ఔలిగివునన ఆదాయు యోధులు ఔరితో ఔయు తలడతే గెలుజృ ఎవరిది ఄవుతుంది?” ఄడగింది వృదుధరాలు. దిక్షణాలు అలోచించి, “భుందుగా ఎవయు దెఫఫ కొటాఖలిగితే వారిదే విజమం” ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఄదే జరిగింది నా విషమంలో కూడా... మొదట్ నించీ అతభయక్షణలో డపోయాను. ఎదుయు దెఫఫతీసే ఄవకాశం ఆంతవయకూ నాకు లభంచ్లేదు. లభసుుందనే అశ కూడా ఆఔ నాకు లేదు” విచాయంగా ఄననది అమ. “ఎందుఔని?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“దెైవిఔ జౄజలతోపాటు క్షుదిదేవతలను అరాధంచి, నాఔంటె ఄధఔమైన శకుులు సంపాదించ్ుకునానడు.” “నువూవ ఄదేచేస ఈండాలిసంది” ఄనానడు చ్ందుయడు. “చేయాలనే యమతనం.... ఆందాఔ నువువ చ్ూసన దృశమమే యతిసారి ననున
వివశురాలిని
చేస్ుంది. ఎజృడు భంతిసాధన
మొదలుపెట్ానా ధూభకేతు ంపే బూతాలు ననున చ్ంట్టనికి వసుునానయి.
భంతిసాధనను
భరిచిపోయి
అతభయక్షణ
కోసం
ఄఖచాటుు డటంలోనే కాలం ఖడచిపోతోంది. ఔట్కాదు రండుకాదు. వెయిమ సంవతసరాలు...” నిటూాయుసూు చెపంది వృదుధరాలు. అ తరావత ఏం మాట్టుడాలో చ్ందుయడకి బోధడలేదు. “సరే ఄవావ... నీ ఔథ ననున కూడా బాధకి ఖురిచేసంది. నావలు నీకు కాదగిన సహామం ఏదెైనా ఈంట్ల చెజృ... వెంటనే చేసేసాును” ఄనానడు చ్ందుయడు. “నువువ చేమఖలిగింది ఏమీ లేదురా నామనా.... పాతాళ్ంలోకి వెళ్ళు పోయిన మా ఖుయుదేవులిన ఫమట్కి తీసుకురావాలి. ఄది నీవలు ఄయేమ నికాదు.
క్షీయపాతిలో భహాభంతారనిన
యవేశించి వెతికి
ఎఔవృడకో
టుాకోవాలి...
ఄది
వెళ్ళుపోయిన
భైయవీ
దేవతలకు
కూడా
సాధమడదు” ఄననది వృదుధరాలు. “ఎందుఔని?” ఆంకోసారి ఄడగాడు చ్ందుయడు. “తను మోసపోయానని ఖయహంచిన నా ఖుయుదేవుడు తన నాభ ఔభలంలోనించి జోమతి యూంలో ఫమట్కి వచిచన అ భహాశకిుని, తన భంతిఫలంతో క్షీయపాతిలోకి ంప ఎట్ల విసరేశాయు. అ పాతి ఎఔవృడ డందో అమనకి కూడా తెలిస ఈండదు. తనంతట తను ఎవరి ఔనిపంచ్దు అ భహాశకిు. వెతికి టుాకోవాలి. ఄది ఎవరి చేత కాని ని” ఒపఔగా చెపంది వృదుధరాలు. ఎజృడో ఎంతోకాలం కియతం ఎగిరిపోయిన అ క్షీయపాతిని, ఄందులోని భైయవీ భంతారనిన వెతికిటుాకునే ఒపఔగాని, సభమంగాని తనకు నిజంగానే లేదనే విషమం అమకు చెలేదు చ్ందుయడు. “సరే ఄవావ... ఆట్కే చాలా పొదుాపోయింది. కాసేసజృ విశారంతి
తీసుకుంట్టను.
రేజృ
వెలుఖురాగానే
భభభలిన
ఇ
లోమలోనించి ఫమటడేయ్. ఄది చాలు మాకు” ఄనానడు ఔళ్ుు నులుభుకుంటూ.
“లోమలోనించి ఫమట్కి పోయి ఏం చేసాువ?” ఄడగింది అమ. భుఔుసరి మాటలతో తాభు ఖుయుకులంనించి ఎందుకు ఫమలుదేరిందీ అమకు చెపాడు. “ఒ... దేవభందాయ వృక్షం కోసమా మీ వెతుకులాట... సరే. నువువ కోరినటుుగానే చేసాును. హాయిగా నిదిపో” ఄంటూ ఄతని బుజం తట్ా ఄఔవృడ నుంచి ఔటాడం వెలులికి వెళ్ళుపోయింది వృదుధరాలు. ఔలలో కూడా ఉహంచ్ని యమాదాలు ఎదుయవుతునన అ లోమలో సంతోషంలో
నించి
ఫమట్కిపోయే
తన
డఔమీద
మాయవం డుకుని
లభంచ్బోతుననదనన నెభభదిగా
ఔనులు
భూసుకునానడు చ్ందుయడు. *** రాతిి
భూడవ
ఄడుఖుపెడుతునన
ఝాభు
సభమంలో
ఖడచి కారాగాయం
నాలుఖవ
ఝాభు
దఖవరికి
వచాచడు
భంతివాది వారిికుడు. కునికిపాటుు డుతునన భుకదావయ యక్షకుల దగివయ నిలఫడ చిననగా గంతు సవరించ్ుకునానడు.
ఈలికివృడ విరీతమైన
ఔళ్ుు
బమంతో
తెరిచాయు
వాళ్ుు.
వణికిపోయాయు.
ఄతనిన విధ
ఖుయుుట్ా నియవహణలో
నిదిపోతుననటుా చ్ఔివరిుకి తెలిసేు ఉయుకుంట్టడా? తలలు నరికించి పాతయ వేయించ్డూ? “బమడఔండ.... మీ ఄలక్షామనిన ఖురించి నేను ఎవరి చెను.... ఄలజడ ఄనవసయం” నవువతూ వారికి ధైయమం చెపాడు వారిికుడు. కుదుటడన ఖుండెలతో ఄతనికి సావఖతవచ్నాలు చెపాయు వాళ్ుు. “ఇ వేళ్లో తభయు ఆటుగా వచిచన నేమిట్ల చెండ” ఄని వేడుకునానయు. “ఇ రోజు చ్ఔివరిు దఖవరికి తీసుకురాఫడన అఖంతకుడని నేను ఔసారి ఔలుసుకోవాలి” చెపాడు వారిికుడు. రండో అలోచ్న లేకుండా ఄతనిన లోలికి తీసుకుపోయాయు వాళ్ుు. ఎఔవృడో మాయుభూలన ఈనన ఔ చీఔట్ ఖదిభుందు నిలబట్ా, ఖది వెలుల గోడకి ఖుచ్చఫడ ఈనన కాఖడా వాఔరానిన వెలిగించాయు.
కాఖడా వెలుఖులో వారిికుడకి ఔనిపంచాడు అ ఖది చివరి భ్యఖంలోని ఔ రాతి దిభభమీద డుకుని ఈనన అ అఖంతకుడు. తలుజృలు తెరిపంచి తను ఔవృడే లోలికి పోయాడు వారిికుడు. అ కాసు ఄలికిడకే ఔవృసారిగా ఄదిరిడ లేచాడు అ భనిషి. “మీ భహారాజు సంతానానిన ఎఔవృడ దాచిపెట్టారో నాకు తెలియాలి” ఄతని ఔనులోుకి సూట్గా చ్ూసూు ఄడగాడు వారిికుడు. “మీ బటులు ఇ మాటని ఆట్కి కొనిన వేల సాయుు ఄడగి ఈంట్టయు. సమాధ్యనం చెలేదని చితిహంసలకు ఖురిచేశాయు. ఆజృడు నువువ వచాచవ” నవువతూ ఄనానడు అ భనిషి. “నేను ఄందరిలాంట్ వాడనికాదు.... నువువ నాకు చెప తీరాలి” ఖంభీయంగా ఄనానడు వారిికుడు. తల విదిలించి, మొఖానిన ఔవృకి తిజృకునానడు అ భనిషి. “ఎజృడు ఄడగినా ఄంతే సావమీ.. నోయు మదడు... ఈలఔడు,
లఔడు” వెంటనే వారిికుడకి చెపాయు దావయం దగివయ
కాలా ఈనన బటులు.
“ఄంత మొనగాడా... ఇ వారిికుడ ఎదుట్ల మొండతనం యదరిించ్డమా?” ఄంటూ ఈననటుుండ చాచిపెట్ా అ భనిషి చెంమీద కొట్టాడు వారిికుడు. విరీతమైన
బాధ
ఔలిగింది
కాబోలు,
చెంను
తడుభుకుంటూ రాతి దిభభ మీది నించి కిందడపోయాడు అ భనిషి. ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేస ఄతని జుటుాను టుాకునానడు వారిికుడు. కోం టాలేఔ ఄతను ఄలా టుాకునానడని భ్యవించాయు బటులు. “మీకు శయభదేనికి? మేభునానభుగా. పడకిట్ పోటుతో ఄంతు చ్ూడభంట్ల చ్ూసేసాుం” ఄంటూ లోలికి రాబోయాయు. దణ హసాునిన ఎతిు వారించాడు వారిికుడు. రండవ చేతోు అ భనిషి జుటుాను ఄలాగే టుాకుని ఫలంగా ఔవృసారిగా ఖుంజ్యడు. తడనేలలోనించి చినన చినన మొఔవృలు ఉడవచిచనటుా చాలా తేలిఔగా ఄతని చేతిలోకి వచేచశాయి అ భనిషి కేశాలు కొనిన. “నోయు విప ఫమట్కి చెని మాటలు ఇ కేశాలు చ్ఔవృగా విడభరిచి
చెజృతాయి.
ఆంకాసేసట్లో
ఆతను
ఖుండెలోు
దాచిపెటుాకునన యహసామలనీన ఫమట్కి వచేచసాుయి” ఄంటూ ఫమట్కి వచాచడు వారిికుడు. పారణంలేని కేశాలు ఎలా యహసామలిన విప చెజృతాయో బటులకి ఄయధం కాలేదు. అ మాటని ఫమటపెటాలేదు వాళ్ుు. “భంతి తంతారలోు భహామొనగాళ్ుు మీయు. మీకు సాధమడని నంటూ ఏమీ ఈండదు” ఄని ఄతనిన మచ్ుచకుంటూ చీఔట్ఖది తలుజృలిన తిరిగి ఫంధంచేశాయు. పెదా పెదా ఄడుఖులు వేసూు నఖయం వెలులికి వచాచడు వారిికుడు. తన భంతి భందియంలో యవేశించి, శిషుమలందరినీ దఖవరికి పలిచాడు. “జౄజకి సదధం చేమండ. ఇ రోజు భనం ఄతి భుకమమైన యహసామనిన తెలుసుకోబోతునానం” ఄని చెపాడు. సూరోమదమమైన రండు గడమలకు సయవం సదధం చేశాయు శిషుమలు. తను తీసుకువచిచన అఖంతకుడ కేశాలను ఔ ళ్ళుయంలో పెట్ా ఏవేవో భంతారలను చ్దువుతూ ఔ పశాచానిన అవాహన చేశాడు వారిికుడు.
“ఇ వెంటుయఔలను ఫట్ా ఇ వమకిు జీవితాననంతా చ్ూడు... మేభు తెలుసుకోదగిన విషయాలనినట్నీ వివయంగా చెజృ” ఄని అజ్యఞపంచాడు. విఔటంగా నవువతూ ళ్ళుయంలోని కేశాలను సృశించింది అ పశాచ్ం. “ఎజృడో కాలంచేసన యవిళ్ చ్ఔివరిు రిుసేనుడ ఄంఖయక్షఔ దళ్ళధతి
ధనుంజముడ
కేశాలు
ఆవి...”
తడుభుకోకుండా
చెపంది. తను హంసంచి వచిచన భనిషి ఔ సామానమమైన బటుడు మాతిమే ఄని భ్యవిసుునానడు వారిికుడు. ఄంఖ యక్షఔ దళ్ళనికి ఄతడు నామకుడు ఄని తెలిసేసరికి ఄదిరిడ చాలా అశచయమంగా చ్ూశాడు. “చ్ఔివరిు కుమాయుడని ఆతను తన ఆంట్కే ంపాడు. తనకు జనిభంచిన కూతుయు ఄట్కి అయు నెలల సఖుడుా వాయుణితో ఔలిప పెంచ్భని తన భ్యయమకు చెపాడు. ముఔువమసు వచిచ, విదామభ్యమసం భుగిసన తయువాత జరిగిందేమిట్ల చెభని తన భ్యయమకు అజఞ ఆచాచడు. ఄతని సూచ్న యకాయమే ఄతని భ్యయమ చ్ఔివరిు కుమాయుడని, తన సబిడాతో సహా జృట్ాంట్కి తీసుకుపోయింది” తన మాటలిన కొనసాగించింది అ పశాచ్ం.
“ఎఔవృడ ఈననది? ఆజృడు అమ,
అ బిడాలు ఎఔవృడ?”
అతృతగా ఄడగాడు వారిికుడు. “చ్దువుకునే వమసురాగానే చ్ఔివరిు కుమాయుడని దళ్తి భ్యయమ,
ఈతల భహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసానికి ంపంది.
ఄనుక్షణం
ఄతనిన
ఔనిపెటుాకుని
కాలాగా
ఈండేందుకు
తన
కుమారును కూడా ఄదే చోట్కి ంపంచింది” చెపంది పశాచ్ం. “చ్ూపంచ్ు... అ అశయమానిన ఄందులో విదామభ్యమసం చేసుునన అ ఖవాడ
కుమాయుడని
నాకు
వెంటనే
చ్ూపంచ్ు”
క్షణం
అలోచించ్కుండా అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. ది క్షణికాలకు పెైగానే యమతనం చేసంది అ పశాచ్ం. “అలసమం దేనికి? నా మాటలు నీకు ఄయిం కావడం లేదా?” ఄసహనంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “దెైవీఔశకుులు ఏవో నా యమతానలకు విఘ్రతం ఔలిగిసుునానయి. ఈతల భహరిి తపోశకిు కాబోలు... నావలు కావడం లేదు” చెపంది పశాచ్ం.
“ఄలాగా... ఄయితే అ సంఖతేమిట్ల మేమే సవమంగా తెలుసుకుంట్టం.
వచిచన
ని
ఄయిపోయింది.
ఆఔ
నువువ
వెళ్ళుపోవచ్ుచ” ఄంటూ చిట్కలు వేశాడు వారిికుడు. ఎదుయుగా యతమక్షమై వునన పశాచ్ం మామమైంది. చేతులు ఔటుాకుని ఄతని దఖవరికొచాచయు ఄతని శిషుమలు. “బుజంఖ బూతికి హాని ఔలిగించ్ఖలివన శతుయవు ఈతల భహరిి అశయభంలో పెరిగి పెదావాడవుతునానడు. ఄతనిన ఄఔవృడ నించి ఫమట్కి యపంచాలి. ఎలాగో అలోచించి చెండ” శిషుమలతో ఄనానడు వారిికుడు. “దానికి ఆంత అలోచ్న దేనికి? చ్ఔివరిు చెవిలో ఉదితే చాలు. సైనామనిన
ంప
అ
అశయమానిన
నేలభటాం
చేయిసాుడు”
తడుభుకోకుండా చెపాడా శిషుమడు. “భూయువౄడా... అ అశయభం చ్ఔివరిు రిపాలించే యదేశంలో లేదు. పాంచాల రాజ్యమనికి కాబోలు చెందిన యదేశంలో ఈననది. చ్ఔివరిు సైనామనిన ంపతే వాళ్ుు చ్ూసూు ఉయుకుంట్టరా?” కోంగా ఄడగాడు వారిికుడు. ' పోనీ మీ శకుులిన ఈయోగించి.....' ఄంటూ మొదలుపెట్ా.. ఄంతకుభుందే అ అశయమానిన ఖురించి చెపన పశాచ్జృ మాటలు
జఞపుకి రావడంతో మాటలిన మింగేశాడు భరో శిషుమడు. పావు గడమపాటు సుదీయవెంగా అలోచించి, అ శిషుమడని దఖవరికి పలిచాడు వారిికుడు. “విదామరిి మాదిరిగా నట్సూు నువువ ఈతలభహరిి అశయభంలో చోటు సంపాదించ్ుకో... ఄదనుచ్ూస అ శతుయవును అశయభంలో నించి ఫమట్కి తీసుకురా... మిగిలిన ని నేను జౄరిుచేసాును...” యహసమం చెజృతుననటుా చాలా నెభభదిగా చెపాడు. ఄంతా విని వినమంగా తల ఉపాడు అ శిషుమడు. ఄంతలోనే ఄతనికి ఔ ఄనుమానం వచిచంది. “బుజంఖ బూతికి మీయు దగివయ ఈండగా ఆట్కిజృడు వచిచన యమాదం ఏదీ లేదు. ఄసలు తన శతుయశేషం ఆంకా మిగిలి ఈననదనీ,
ఄది అశయభంలో ఈననదనీ అమనకి తెలిమను కూడా
తెలిమదు. అమనకు చెకుండా భనం ఇ నులు చేమటం దేనికి?” ఄనవసయమైన
మాటలు
మాట్టుడనందుకు
కోగిసాుడని బమడాాయు మిగిలిన శిషుమలు.
వారిికుడు
వాయు ఄనుకుననటుా కోగించ్లేదు సరి ఔదా... సాలోచ్నగా తల ఉప చిననగా నవావడు వారిికుడు. “మీకు ఎవరి తెలిమని విచితిమైన యహసమం ఔట్ ఈననది. సుమాయు వెయిమ సంవతసరాల కియతం శయభేందుయడనే భంతివేతు ఄజౄయవమైన శకుులిన యసాదించిన భైయవీ భంతారనిన పోగటుాకునానడు. జోమతి యూంలో ఄతని నాభ ఔభలంలో నిుమై ఈండే అ శకిు ఫమట్కి వచిచ ఎఔవృడో డపోయింది. ఄది ఇ రాజమంలోనే డపోయి ఈంటుందని నాకు భంతి విదమలు నేరిన ఖుయుదేవులు చెపాయు....” ఄయభూసన ఔనులతో చెపాడు. “భంతిశకుుల సామంతో అ యదేశానిన వెతఔటం ఄసంబవం, మానవ యమతనంతోనే సాధంచాలి. భనం భుందుగా బుజంఖ బూతి ఄభమానానిన జౄరిుగా సంపాదించి,
అ తరావత ఄతని
సామంతోనే అ శకిుని వెతికి టుాకోవాలి. ఄతని ఄభమానానిన జౄరిుగా సంపాదించాలంట్ల, ఄతనికి భంచి జరిగే నులు ఄధఔంగా చేసూు ఈండాలి. ఆజృడు ఄయిం ఄయిందా?” నవువతూనే వాయందరి వంకా చ్ూసూు చెపాడు.
బుజంఖ బూతి ఄంట్ల ఄతనికి ఎందుకు ఄభమానమో ఄజృడు
ఄవఖతమైంది
వాయందరి.
ఄతని
దూయదృషిాకి
అశచయమడకుండా ఈండలేఔపోయాయు వాళ్ుు. “ఆజృడు మీకు చెపంది ఄతమంత యహసమం. ఫమట్కి పొఔవృ కూడదు... భహా భైయవీ భంతారనిన సాధంచిన వాళ్ుకి ఇ యంచ్ంలో ఎదుయనేది ఈండదు. వెళ్ళు మీ నులు చ్ూసుకోండ” ఄంటూ చేయి ఉపాడు వారిికుడు. ఄతను చేయి ఉపన తరావత తాతాసయం చేసేు కొంలు ఄంటుకుంట్టమని వారికి తెలుసు. క్షణం కూడా అలసమం చేమకుండా అ భందియంలో నించి ఫమట్కొచాచయు ఄందయూ. ఈతలభహరిి
అశయభంలో
ఄడుఖుపెటాడానికి
ఄవసయమైన
ఏరాటుు చేసుకుని, ఄందరి దగివరా సలవు తీసుకునానడు అ నికి నియోగించ్ఫడన శిషుమడు. ***
“ఄదిగో... అ దారివెంట నడసేు మీకు ఔ చినన కొండఖుటా ఔనిపసుుంది. దానిన ఄధఖమించిన తరావత ఇ లోమకునన కే ఔ మాయవం గోచ్రిసుుంది. అ మాయవం దావరా మీయు వకుళ్ళనఖయం చేయుకోవచ్ుచ. కాలిబాట వంట్ ఔ చిననదారిని చ్ూపసూు చ్ందుయడకి చెపంది వృదుధరాలు.
“మేభు
వకుళ్ళనఖరానికి
కాదు
వెళ్ువలసంది.
దేవభందాయజృ వృక్షాల దఖవరికి...” వెంటనే ఄబమంతయం వెలిఫుచిచంది వాయుణి. “వకుళ్ళనఖయం నుంచి మాతిమే మీయు తిరిగి ఇ లోమ మొదట్ భ్యఖంలోకి రాఖలయు. మీకు కావలిసన వృక్షాలు లోమ మొదట్ భ్యఖంలోనే ఈనానయి ఔదా...” ఄననది వృదుధరాలు. తలూపాడు చ్ందుయడు. “నాకు తెలిస దేవభందాయజృ వృక్షాల దఖవరికిపోయి పారణాలతో తిరిగి వచిచన మానవులు ఎవయూ లేయు. మీ ఖుయుదేవుడు భరి మిభభలిన ఎందుకు ఇ నిమీద ంపంచాడో తెల్లడం లేదు. ఄయినా దారి ఄడగాయు కాఫట్ా చ్ూపంచ్ఔ తదు. ఫమలుదేయండ” ఄననది వృదుధరాలు.
ఄందుకు ఔవృక్షణం భుందు వయకూ ఎంతో సుయసననంగా మాట్టుడన
అమ
ఈననటుుండ
ఄటువంట్
ఄశుబ
వాకామలను
ఏభవుతుంది
ఄవావ?”
లఔడం... వాయుణికి అశచరామనిన ఔలిగించింది. “అ
వృక్షాల
దఖవరికిపోతే
తడుభుకోకుండా అ వృదుధరాలిని ఄడగింది. “ఄది నేను చెపతే మీకు ఄయధం ఄయేమది కాదు. పొదుా పెైపెైకి వెళ్ళుపోతోంది. ఆంఔ మీయు యయాణం మొదలుపెటాండ” కొంచెం ఄసహనంగా చెపంది వృదుధరాలు. “ఇ భుసలిదానికేదో ఄయింది. భనలిన ఎంత తవయగా వదిలించ్ుకుంట్ల ఄంతభంచిదని ఄనుకుంట్లంది” ఄడుఖు వేసూు చ్ందుయడ చెవిలో ఖుసఖుస లాడంది వాయుణి. “తన ఖతం ఖురించి మొతుం విప చెపేసంది. దాచాలిసన యహసామలు తన దఖవయ ఏమీ లేవనే నేను ఄనుకుంటునానను. వమసు ఄధఔం
కావటం
వలు
వచేచ
చాదసుం
భూలఔంగా
ఄలా
మాట్టుడుతోంది ఄంతే. ఄంతఔంటె ఆంకేమీ ఈండ ఈండదు” భుందునన మారావనిన నిశితంగా రిశీలిసూు సమాధ్యనం ఆచాచడు చ్ందుయడు.
“ఏమి చాదసుమో ఏమిట్లగాని,
అ దేవభందాయ వృక్షాల
ఖురించి చాలా చెడా మాట చెపంది. వాట్ దఖవరికిపోతే ఏం జయుఖుతుందో ఉహంచ్ఖలవా?” యశినంచింది వాయుణి. సమాధ్యనం
చ్ందుయడు.
చెలేఔపోయాడు
మౌనంగా
భుందుకు ఄడుఖులు వేమటంలో నిభఖనమైపోయాడు. *** ఫుసుసభని తలలు పెైకి ఎతిున రండు విషజృ నాఖులను తభ దునెైన కడావలతో భుఔవృలు భుఔవృలు చేసేశాయు దేవభందాయ వృక్షాల నించి జృషాలిన సేఔరించ్ట్టనికి వచిచన బుజంఖ బూతి ఄంఖయక్షఔ సైనమం. “చ్ూసుకుని కంఖుభంటునన
నడవండ.. ఔంఠంతో
భరినిన
ఄందరినీ
జృటాలునానయి”
హచ్చరించాడు
వారి
నామకుడు. “నామకా.. భనం వచిచనదారిలో ఆంకవరో భనలిన ఄనుసరిసుునానయు” ఈననటుుండ ఄరిచాడు ఄందరిఔంటె అకరోు ఈనన వమకిు. తల తిప చ్ుయుకుగా చ్ూశాడు నామకుడు. రండు నిమిషాల తయువాత
ఄతనికి
ఄఖుపంచాయు
ఄలసపోయిన
ఄశావలను
నడపంచ్ుకుంటూ వసుునన సైనికులు ఄనేఔభంది. “పాంచాలదేశం వాళ్ుు,
ఇ
ఄడవిలో
వారికి
నేమిట్ల!”
తనలో
తను
ఄనుకుంటుననటుు పెైకే ఄనానడు మొటామొదటగా వారిని ఖభనించిన వమకిు. నామకుడు అ మాటలకు సందించేలోజృగానే భరింత దఖవరికి వచేచశాయు అ పాంచాల సైనికులు. “హేయ్... నయమానవుడు
ఎవయు ఎవయూ
మీయు?
ఏం
ఔనిపంచ్యని
చేసుునానయు
ఆఔవృడ?”
ఄనుకుంటునన
యదేశంలో
హఠాతుుగా యతమక్షం ఄయిన నూతన వమకుులిన చ్ూస అశచయమంగా ఄడగాడు వారి నామకుడు. “మేభు
బుజంఖ
బూతుల
వారి
ఄంఖయక్షఔ
దళ్ం...
మీయు??” ఎదుయు యశనవేశాడు వారి నామకుడు. “పాంచాల రాజమజృ సరిహదుా యక్షఔదళ్ం మాది... ఇ జృటాల భధమ దేవభందాయ వృక్షాలునానమట... వాట్ బయడు మాకు కావాలి” సమాధ్యన మిచాచడు వారి నామకుడు.
“నామకా... ఏ చెటుాకైనా బయడు చాలా భుకమం. దానిన తొలగిసేు చెటుా చ్చిచపోతుంది. చ్చిచపోతే జృషాలు లభంచ్వు” తభ నామకుడ చెవి దఖవయ ఖుసఖుసలాడాడు ఄంఖయక్షఔ దళ్ంలో అకరిగా నడుసుునన వమకిు ఔడు. “మాకు అ చెటుాకి జౄచే జృవువలు కావాలి. భుందుగా మా ని జౄరిు చేసుకోనివవండ. తరావత మీ ని” కచిచతమైన ఔంఠంతో చెపాడు ఄతని నామకుడు. ఄతనిన ఄతనితోపాటుగా నిలఫడ ఈననవారిని రీక్షగా చ్ూస తల ఉపాడు పాంచాల సరిహదుా యక్షఔదళ్ నామకుడు. ఄతను కాదు కూడదని ఄంట్ల పోరాటం తదని ఄనుకుంటునన బుజంఖబూతి ఄనుచ్యులు తేలిఔగా ఉపరి ప్రలుచకునానయు అ మాటలు విని. “మీయు ఆఔవృడే నిలఫడండ. మేభు మా ని భుగించ్ుకు వసాుం” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు వారి నామకుడు. తభను చ్ూస కోంగా డఖలు ఎతిున భరో నాలుఖు విషసరాల తలలు తెంప, జృటాల భధమ విశాలంగా ఈనన ఔ చ్దును యదేశానిన చేయుకునానయు.
నిటా నిలువుగా తాళ్వృక్షాల మాదిరి పెైపెైకి ఎదిగి ఈనన కొనిన వృక్షాలు ఔనిపంచాయి వారికి. సువాసనలు వెదజలుుతునానయి, వాట్ పెైభ్యఖంలో దటాంగా జౄచి వునన తెలుట్ జృషాలు. “ఆవే.... ఆవే భనకి కావాలిసన వృక్షాలు” అనందంగా చ్ుటూా వుననవారితో ఄనానడు నామకుడు. “ఆవే ఄవని కచిచతంగా తెలుసుకోవటం ఎలా?” ఄనుమానానిన వెలువరించాడు ఔ ఄనుచ్యుడు. “ఇ జృవువలనించి వచేచ వాసనలకు ఄలవాటు డటం వలునే విషసరాలు ఇ చ్ుటుాటు నివాసాలు ఏరాటు చేసుకునానయి. ఆటువంట్ సువాసనలు భరి ఏ చ్యజృషాలకు ఈండవు. ఄనవసయమైన ఄనుమానాలిన వదిలి, కాబోతుననదనన
పెైకి ఎఔవృండ” తాభు వచిచన ని జౄరిు
సంతోషంతో
ఖఫఖబా
అజఞలు
జ్యరీ
చేశాడు
నామకుడు. తభ అముధ్యలిన కిందపెట్టాయు ఄతని ఄనుచ్యులు. ఔరి తరావత ఔయుగా అ వృక్షాల దఖవరికిపోయి, పెైకి ఎఖబాఔట్టనికి చేతులు జ్యచాయు.
గావుయుభని ఄరిచాడు మొదటగా ఔ చెటుాను సృశించిన వమకిు. “భంటలు.. నా ళ్ుంతా భంటలు... చ్చిచపోతునానను...” ఄని ఄయుసూు కిందడ గిలగిలా కొటుాకోవడం మొదలుపెట్టాడు. అ దృశామనిన చ్ూస ఖఫఖబా అ వృక్షాల దఖవరినంచి ఆవతలికి రిగెతుుకు వచాచయు అ వమకిుతోపాటు అ చెటుా దఖవయకు ఫమలుదేరిన వీరాధ వీయులు ఄందయూ. “నీళ్ుు పోమండ. వాడ ంట్మీద నీళ్ుు చిలఔరించ్ండ” బిఖవయగా ఄరిచాడు నామకుడు. భందపాట్ తోలుతితుులోు తాఖట్టనికి తెచ్ుచకునన నీట్ని కిందడపోయిన
భనిషి
మీద
కుభభరించాయు
ఄందయూ.
భంటలమీద పోసనటుా ఫుసుసన పెైకి లేచాయి తెలుట్ పొఖలు. నిజమైన భంటలోునే డపోయినటుు నలుగా ఔమిలిపోయింది అ వమకిు శరీయం. “ఏం చేదాాం నామకా. ఇ చెటును ఏవో శకుులు అవహంచ్ుకుని ఈనానమని నా ఄనుమానం” నెభభదిగా నామకుడకి చెపాడు ఔ ఄనుచ్యుడు.
“శకుులు, పశాచాలు ఏవెైనా ఈంట్ల వారిికులవాయు భుందుగానే హచ్చరించి ఈండేవాయు.... అమనకి తెలిమని విషయాలు ఏమీ ఈండవు” సాలోచ్నగా ఄనానడు నామకుడు. “అమనకు తెలుస్ తెలిమదో ఆజృడు ఄనవసయం. భన ఔయువమం ఏమిట్ల అలోచించ్ండ” ఄనానడు ఆంకో ఄనుచ్యుడు. ఄందరిఔంటె వెనుఔగా నిలఫడన ఄనుచ్యుడని భుందుకు పలిచాడు నామకుడు. “ఆందాఔ భుటుాకునన చెటుాను ఏదో విషజృ జంతువో, జృయుగో భనఔంటె భుందుగా ఄంటుకుని ఈండటంవలు భనవాడు దెఫఫతిని ఈంట్టడు. నువువ ఆంకో చెటుాను టుాకో” ఄని అజఞ ఆచాచడు. మాడపోయినటుా డపోయి ఈనన తభ సహచ్యుడ వంఔ చ్ూస ఖుటఔలు మింగాడు అ ఄనుచ్యుడు. “వెళ్ుు. చెపనని చెయ్” విసుయుగా చెపాడు నామకుడు ఄతనిని చ్ూసూు. ఄయినాసరే ఔవృ ఄడుఖు కూడా భుందుకు వేమలేదు ఄతను. చ్ూసూు చ్ూసూు యమాదానిన ఎవరైనా నెతిుమీదికి తెచ్ుచకుంట్టరా? నామకుడకి
ఄసహనం
ఄధఔమైపోయింది.
తన
అజఞనే
ధఔవృరిసుునన అ ఄనుచ్యుడ మీద తన ఔతిుని దూమబోయాడు.
చ్టుకువృన
చేతిని
ఄడుాపెట్ా
ఄతనిన
అపాడు
ఔవృనే
ఈనన
ఄనుచ్యుడు. “నామకా.. తొందయపాటు తఖదు. ఔని చేదాాం. వీట్ బయడు కోసం వచిచన పాంచాల సైనికులిన పలిచి వారినే వీట్ దఖవరికి ంపదాాం” ఄంటూ సూచ్న చేశాడు. “వాళ్ుకి ఏమీ జయఖఔపోతే బయడును వలిచేసాుయు. జృవువలు వాడ పోతయ్....” కొంచెంగా మతుఫడనటుా నెభభదిగా ఄనానడు నామకుడు. “వాళ్ుకి ఏమీ జయఖటం లేదని నిశచమం ఄవగానే భనం ఔలించ్ు
కుందాం...
మాట
వినఔపోతే
ఄందరినీ
నిలబట్ా
నరికిపారేదాాం” చెపాడు అ ఄనుచ్యుడు. నచిచంది అ అలోచ్న నామకుడకి. తెలివి లేకుండా డవునన తన సహచ్యుడ శరీరానిన ఔ పొద ఔవృకి చేరించి చేతులు తట్టాడు. వెంటనే యుఖు యుఖున ఄఔవృడకి వచాచయు సదధంగా ఈనన పాంచాల సైనికులు ఄందయూ.
“జృవువలు చాలా ఎతుులో ఈనానయి. కోమటం అలసమం ఄవుతుంది. మీయు మీ ని కానిచ్ుచకోండ” వారిమీద ఎంతో అపేక్షను ఔనఫయుసూు చెపాడు నామకుడు. ఔతుులుదూస కేసారి వృక్షాల దఖవరికి దూకాయు పాంచాల దేశీములు. ఔతుులు వృక్షాలను సృశించిన భయుక్షణం - ఇసారి నిజంగానే
ఔనిపంచాయి
తపంచ్ుకోవట్టనికి
పెదా
పెదా
వాళ్ుు
చేసన
భంటలు.
వెనకివృ
యమతానలనీన
దూకి వృథా
ఄయిపోయాయి. బుజంఖబూతి ఄంఖయక్షఔ దళ్ం చ్ూసూు ఈండగానే కిందడ గిలగిలా కొటుాకుంటూ ఫూడద ఖుటాలుగా మారిపోయాయు సైనికులు ఄందయూ. చెభటలు ఔమిభన మొఖాలతో నోళ్ుు తెయుచ్ుకు చ్ూసుునన బుజంఖబూతి ఄంఖయక్షఔ దళ్ళనికి వెంటనే ఎదుయయింది ఔ యమాదం... చెటును
సృశించిన
పాంచాల
చేమటంతో అఖలేదు అ భంటలు.
సైనికులిన
మాడచ
భస
అఔలి ఄధఔమైన విషసరాల మాదిరి నాలుఔలు వియజ్యసూు వాయందరి మీదికి వచేచశాయి. “పారిపోండ. పారిపోయి పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ” ఄని ఄయుసూు వెనకివృ దూకి యుఖు మొదలుపెట్టాడు నామకుడు. ఎంతో దూయం పోలేఔపోయాయు వాళ్ుు. జృటాల దఖవరికి వచేచసరికి ఫుసలు కొడుతూ డఖలిన విసరాయి విష సరాలు... భంటలినంచి పారణాలు కాపాడుకోఖలిగాయు కాని, అ పాభుల దాడని తపంచ్ుకోలేఔపోయాయు వాళ్ుు. ఔతుులు దూస వాట్ని ఎదురొవృనే వమవధ వారికి ఏమాతిం లభంచ్లేదు.... రండే రండు నిమిషాలోు పారణాలు కోలోయాయు ఄందయూ. *** వృదుధరాలు
చెపన
కొండఖుటాను
ఄధఖమించి, అ
లోమలోనించి ఫమట్కి పోవట్టనికి ఈనన కే ఔ మాయవంలోకి ఄడుఖుపెట్టాయు చ్ందుయడు, వాయుణి. “ఖుయుదేవులు ఄచెపన నిని ఄతి సులువుగా చేసేమవచ్చని ఄనుకునానను. నడచి నడచి కాళ్ుు వాచి పోతామని ఄనుకోలేదు....”
రండు కోోసుల దూయం వెళ్ళున తరావత మొదట్సారిగా మాట్టుడంది వాయుణి. “ఄజృడే ఏభయింది? వకుళ్ళ నఖయం ఆంకా ఎంత దూయంలో ఈందో ఏమో!” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతను మాట్టుడన దధతిని చ్ూసేసరికి, అ నఖయం ఆంకా చాలా దూయంలో ఈననదని వాయుణికి ఄనిపంచింది. “నడవడం నావలుకాదు,
ఏదెైనా వాహనం దొయకాలిసందే”
ఄంటూ కాలిబాట ఔవృనే ఔ చెటుాకింద కూలఫడంది. “నిమిషానికి ఔసారి ఆలా నేలమీద చ్తికిలడతే ఎలా? తఖుదునమాభ ఄంటూ నా వెనకాలే వచాచవ.... ఄజృడు తెలిమదా ఆలాంట్ బాధలిన ఎదురోవృవాలిస వసుుందని?” చియుకోంతో ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄనటం ఄయితే ఄనానడు గాని, వాయుణి ఄవసి ఄతనికి ఄయిం ఄవుతూనే వుననది. నడచి నడచి నిజంగానే కామలు కాచాయి అమ పాదాలు... ఄదేనిగా ఎండలో తియఖడంవలు ఔమిలిపోయింది అమ సుందయ వదనం.
“నువువ ఎనిన ఄనుకునాన నాకు నషాంలేదు. నేను మాతిం నడచేది లేదు...” మొండగా చెప వెనకాల ఈనన చెటుా మొదలుకు చేయగిలఫడంది వాయుణి. ఔళ్ుకు చేయి ఄడాంపెటుాకుని, తాభు వెళ్ువలసన దిశలోకి దీక్షగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. దిక్షణికాల తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి నెభభది నెభభదిగా గాలిలోకి లేసుునన పొఖ.... “ఄదిగో... ఄఔవృడ ఏదో పొఖ ఔనిపస్ుంది... ఫహుశా ఏదో ఔ ఄడవి గారభం ఄఔవృడ ఈండ వుండవచ్ుచ..... కాసేసజృ ఒపఔ టుా... ఄది కూడా చేతకాఔపోతే నా వీజృను టుాకో. ఈజృభూటను మోసనటుా
మోసుకు
పోతాను”
భృదుసవయంతో
చెపాడతను
వాయుణికి. “నువేవమీ మోయాలిసన ఄవసయం లేదు. కాసేసపే ఄనానవుగా.... నడుసాును” ఄంటూ నిలఫడంది వాయుణి. ఄదే సభమంలో చ్ందుయడకి వినిపంచింది చినన సవవడ ఔట్. ఄడవిలో సంచ్రించే పెంజృడు జంతువుల పాదాలకు ఔట్లా భువవలు
చేసే శఫాం ఄది. దటామైన పొదలోు ఄవి ఖనుఔ దారి తపపోతే, వెతికి టుాకోవట్టనికి పాభయులు ఔనిపెట్ాన ఈపామం ఄది. “నువువ ఆఔవృడే ఈండు...” ఄంటూ వాయుణికి చెప అ శఫాం వినవచిచనవెైజృ రిగెతాుడు ఄతను. పాతిఔ ధనువుల దూయం పోయిన తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి ఔ మేఔల భంద... అ భందకి కాలాగా వచిచన బాలుయు, బాలిఔలు కూడా ఔనిపంచాయు. తభను చ్ూస అశచయమంగా నిలఫడపోయిన చ్ందుయడ వంఔ చాలా వింతగా చ్ూస, “ఎవయు నువువ, ఆఔవృడకలా వచాచవు” ఄని ఄడగింది ఔ బాలిఔ. “వకుళ్ళ
నఖయం
వెళ్ళులిసనవాడని...
నడచి
నడచి
ఄలిసపోయాను. ఆఔవృడకి దగివరోునే ఏదెైనా గారభం ఈననదేమో తెలుసుకోవట్టనికి వచాచను” చెపాడు. “గారభం ఈండటం ఄయితే ఈననది కాని, ఆజృడు ఄఔవృడకి వెళేుందుకు వీలులేదు” చెపందా బాలిఔ. “ఎందుఔని?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“వకుళ్ళ నఖయం నించి సైనికులు వచిచ గారభంలోనే కూయుచని ఈనానయు” చెపంది అ బాలిఔ. “సైనికులు కూయుచంట్ల ఏమౌతుంది?” భరింత అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఏమౌతుందని నెభభదిగా ఄడుఖుతునానవా? వాళ్ుు ఖనుఔ నినున చ్ూసేు ఇ ఄడవిలో తియుఖుతుననందుకు నునగా రండు వెండ నాణేలు ఆవవభంట్టయు. పాదయక్షలు వేసుకు తిరిగినందుకు ఆంకో నాణెం.... తలకు తలపాగా ఈంట్ల భరో నాణెం. లేఔపోతే ఆంకో నాణెం... తభవెంట తీసుకువచిచన సంచ్ులు నిండపోయే వయకూ ఏదో ఔ కాయణానిన చ్ూపంచి నునలు వసూలు చేమటమే వారి ని....” “భరి మీ పెదావాళ్ుు ఏం చేసుునానయు? మీకు గారభపెదా ఄంటూ ఎవయూ లేరా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. చ్టుకువృన
భుందుకువచిచ,
చ్నువుగా
టుాకుని ఔ ఔవృకి తీసుకుపోయిందా బాలిఔ.
ఄతని
చెయిమ
పొదలభధమ విశాలమైన ఖాళ్ళసిలం ఔట్ ఄతనికి ఔనిపంచింది. అ సిలంలో ఄఖుపంచాయు ఄనేఔభంది గారభసుులు. నడఔరాని సబిడాలు, నడవలేని వయోవృదుధలు కూడా ఈనానయు ఄఔవృడ. “భూడు రోజుల నించీ ఆఔవృడే ఈంటునానం. సైనికులు మా గారమానిన ఎజృడు వదిలిపోతారా ఄని ఎదుయు చ్ూసుునానం!” బొభభలా నిలఫడపోయిన చ్ందుయడ చేతిని ఉజృతూ చెపందా బాలిఔ. తనకు ఔనిపంచిన పొఖ గారభంలో తిషావేస వునన సైనికులు వంటలు చేసుకుంటూ ఈండటంవలు ఈతననమైనదని తెలిసపోయింది చ్ందుయడకి. ఏం చేయాలో ఄతను నియణయించ్ుకోఔభుందే భుందుకు వచిచ ఄతనిన లుఔరించాడు ఔ వృదుధడు. “యదేశి
మాదిరిగా
ఔనిపసుునానవ.
భుందుకుపోతే
ఏం
జయుఖుతుందో మా పలు నీకు చెపంది ఔదూ?” ఄని ఄడగాడు. భూఖగా తల ఉపాడు చ్ందుయడు. “మేభు
వెంట
తెచ్ుచకునన
అహాయ
దారాధలనీన
ఄయిపోయాయి. ఄడవిదుంలు త వేరే ఏమీ లేవు. నీకు ఄబమంతయం
లేఔపోతే
ఖండం
వుండవచ్ుచ” చెపాడు వృదుధడు.
ఖడచిపోయేవయకూ
మాతోనే
ఄఔవృడ వుండటంఔంటె వేరే మాయవం ఔనిపంచ్లేదు చ్ందుయడకి. అ సభమంలో, తెగించి గారభం దగివరికిపోతే సైనికులకు ఆవవట్టనికి వెండ నాణేలు కాదుఖదా ఖుడాఖవవలు కూడా లేవు ఄతని దగివయ. “నాతోపాటు నా సహచ్యురాలు కూడా వచిచంది” ఄంటూ ఄతను వాయుణి ఖురించి చెడం జౄరిుకాఔభుందే సవమంగా వచేచసంది వాయుణి ఄఔవృడకి. “ఄడవిగారమాలోు నివశించే వారికి ఄండగా వుండాలిసన సైనికులు ఄజృలవాళ్ు మాదిరిగా యవరిుంచ్డం ఄమానుషం. భనం ఄఔవృడకళ్ళు ఖట్ాగా ఄడగితే ఎలా వుంటుంది?” వసూునే తన ఄభపారయానిన వెలుడంచింది. మేఔల భంద దఖవయ వునన బాలకులతో మాట్టుడ ఄనిన విషయాలు తెలుసుకుననదని ఖయహంచి తల ఄడాంగా ఄటూ ఆటూ తిపాడు చ్ందుయడు. “భనం వచిచన ని వేయు. వాళ్ుతో వీళ్ుతో గడవలు డతే లేనిపోని చికువృలు. భనకి ఄనవసయం” ఄంటూ నిరొభహమాటంగా తియసవృరించాడు.
దూయదూయంగా వునన స్త్ుీలు కొంతభంది వచిచ సాదయంగా అహావనించాయు వాయుణిని. తభతో తీసుకుపోయి తభ భధమ కూరోచబటుాకునానయు. సంధమ చీఔటుు అ యదేశానిన చ్ుటుాభుడుతునన సభమంలో, ఫమట్కి ఔనిపంచ్కుండా పొదలచాటున భంటలు వేస,
ఄడవి
దుంలిన కాలాచయు స్త్ుీలు. భుందు వృదుధలకి, తయువాత పలులకి పెట్ా, అ తయువాత మిగిలినవి మిగిలినవారికి ంచాయు. రండే రండు దుంలు వచాచయి చ్ందుయడకి. ఄతని అఔలిని ఏమాతిం తీయచఔపోగా ఄధఔం చేశాయి. వాయుణి మాతిం తృపుగా అయగించినటుా స్త్ుీలతో ఔలిస ఔ ఔవృగా నిదికు ఈఔిమించింది. నిది ఔయువెైపోయింది చ్ందుయడకి. నెభభదిగా లేచి తనకు మొదటగా మేఔలభంద ఔనిపంచిన యదేశంలోకి వచాచడు. “ఇ యంచ్ంలో నీ వంట్ తిండపోతు భరొఔడు వుండడు. ఔవృజౄట
ఔడుజృ
నిండఔపోతే
పచిచట్ానటుు
చాయుు
చేమటమేనా?” చ్ందుయడ వెనుఔ నుంచి కంఖుభంటూ వినవచిచంది వాయుణి ఔంఠం. “నా వెనకాలే తియఖటం, ఏం చేసుునాననో అరా తీమటం త నీకు వేరే నేమీ లేదా?” వెకివృరింజృగా ఄనబోతూ అ మాటలిన అజృకునానడు. తన దుసుులోునించి ఔ పెదా ఄడవి దుంని అమ భుందుకు జ్యచ్టమే ఄందుకు కాయణం. తన సంఖతి తెలిస, అమ అ దుంని అయగించ్కుండా దాచి తెచిచంది... తను ఄరాిఔలితో వుండపోతోంది. “ఏదెైనా పెదా ఆఫఫంది ఎదురైతే ఎదురోవృవాలిసన వాడవి నువువ. నేను కాదు. నీకు అఔలితో నీయసం రాకూడదు. ఄవసయం ఄయితే ననున ఈజృ భూట మాదిరిగా మోయాలి. పచిచ చ్ూజృలు చ్ూడకుండా తిను” ఄంటూ చ్ందుయడ చేతిలో పెట్ాంది వాయుణి. తనకు తెలిమకుండానే ఄదో విధమైన ఈదేవగానికి ఖురి ఄయామడు చ్ందుయడు. అమ చేతిని ఖట్ాగా నొకివృ అ దుంని అయగించ్టంలో నిభఖునడెై పోయాడు. “భనం ఆఔవృడ తిషావేమటం వలు ఇ గారభసుులకు ఎటువంట్ ఈయోఖభు లేదు. ఈనన అహాయం వీళ్ుకే సరిపోవటం లేదు. భనలిన
బరించ్టం ఔషామే ఄవుతుంది” చినన ఔంఠంతో చెపంది ఄతనికి వాయుణి. “వెళ్ళుపోదామా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నేను సదాంగానే వునానను” ఄననది అమ. దుంని అయగించ్టం జౄరిు ఄవగానే ఄటునుంచి ఄటు భుందుకు నడచాడు చ్ందుయడు. సరిగావ ఔ వంద ధనువుల దూయం మాతిమే నడచాయు వారిదాయూ. ఈననటుుండ చ్ందుయడ చెయిమ టుాకుని ఫలంగా వెనకివృ లాగింది వాయుణి. అమ ఄలా చేమవలసన ఄవసయం ఄఔవృడ ఏమీలేదు. ఎందుఔంట్ల అమతోపాటు ఄతను కూడా చ్ూశాడు అ దృశామనిన. దారికి ఔవృనే వునన ఔ పెదా వటవృక్షం దగివయ కూయుచని వునానయి రండు భీఔయ అకారాలు. “గారభం నిండా వకుళ్ళజృయం నించి వచిచన సైనికులు వునానయు. ఄడవి పొదల భధమ గారభసుులు అదభరిచి నిదిిసుునానయు. ఆంతఔంటె భంచి ఄవకాశం భనకి లభంచ్దు. ఆవాళ్ ఎవరిమీద దాడచేదాాం?”
కాళ్ుు బోరాుజ్యపకూయుచనన భఖ అకారానిన ఄడుఖుతోంది అడ అకాయం. “భనం ఄనవసయంగా శకిుని వృధ్య చేసుకోవటం దేనికి? పొదలోు వునన గారభసుుల ఖురించి సైనికులకి వాయు ఄందచేసేు వాళేు ఄందరినీ చావకొట్ా చెవులు భూసాుయు” ఫదాఔంగా అవలిసూు ఄంటుననది భఖ అకాయం. “నీకు చితిహంసలు
ఫదాఔంతో
భతిపోతోంది.
పెడతారేగాని
చ్ంప
సైనికులు శవాలుగా
గారభసుులిన మాయచయు....
భరిచపోయావా?” చియుకోంతో భఖ అకారానిన ఄడుఖుతోంది అడ అకాయం. “ఄయినాసరే... ఎవరో ఔయు చావకుండా వుండయు. పోయిన ఄమావాసమకి పొదలోుకి పారిపోలేఔ గారభంలోనే తల దాచ్ుకునన ఆదాయు గారభసుులిన
కొయడాలతో
కొట్టాయు
సైనికులు.
వాళ్ుు
శవాలుగా
మారిపోయాయు. భనకి భూడు రోజులపాటు చ్ఔవృట్ అహాయం లభంచింది. నువువ భరిచపోయావా?” ఄడుఖుతోంది భఖ అకాయం. “ఄయితే ఆజృడు ఏం చేదాాం?”
“గారభసుుల మాదిరి నట్సూు బిఖవయగా మాట్టుడు. ఇ చీఔట్లు అ శఫాం గారభంలో వునన సైనికులకి వినిపసుుంది” సలహా చెజృుంది భఖ అకాయం. ఉపరి
బిఖట్ా
అ
మాటలనీన
అలకించిన
చ్ందుయడు
భతిపోయినటుా తల విదిలిసూు వాయుణికేస చ్ూశాడు. “ఏ భుహయుంలో ఖుయుకులం నించి ఫమలుదేరామోగాని, ఇ దెయామలు, బూతాలు భనలిన వదిలి పెటాటంలేదు. వాట్ ఄంతు చ్ూడఔపోతే చాలా యమాదం” చినన ఔంఠంతో చెపంది వాయుణి. సరిగావ ఄదే సభమంలో నిదిటాఔ నానా బాధలు డుతుననటుా పెదాగా భూలిగింది అడ అకాయం. “ఎవరార? ఎవరార ఄఔవృడ వుననది?” గారమీణ స్త్ుీ ఄరిచినటుా బిఖవయగా ఄరిచింది. “ఒస వీట్ దుంతెఖ... భనుషులకే ఈంటయ్ తెలివితేటలు ఄనుకునానను నేను. భనిషిని మించిన ఫుదుధలునానయ్ వీట్కి” ఄననది వాయుణి.
“చ్ూడండరా! గారభంలో ఈనన సైనికులు వెళ్ళుపోయారో లేదో భరోసారి చ్ూడండ. ఇ పాడు ఄడవిపొదల భధమ ఆంకనిన రోజులు కూయుచంట్టం?” ఆంకోసారి భరింత బిఖవయగా మాట్టుడంది అ అకాయం.
గాలివాలున
తెలిసపోయింది
అ
చ్ందుయడకి.
మాటలు తోడేళ్ు
సైనికులకి భందలా
వినిపసాుమని రిగెతుుకు
వచేచసాుయువాళ్ుు. “ఄయవేవ ఆంకా ఖట్ాగా ఄయువ. పొటాలు గిలిపోయేటటుా తిని, ఖుయఔలు పెట్ా నిదిలు పోతుననటుానానయు. మలకువ వచేచ దధతిలో గావుకేఔపెటుా...” రండు నిమిషాలు ఖడచాఔ కూడా గారభంలో ఎలాంట్ ఄలికిడ వినిపంచ్ఔపోవటంతో అడ అకారానిన ఖట్ాగా భందలించింది భఖ అకాయం. చిననగా దగివ గంతు సవరించ్ుకుననది అడ అకాయం. అలసమం చేసేు దాని నోట్ వెంట ఆంకా పెదా పలుజృ ఫమట్కి వసుుందని వాయుణి ఖయహంచింది. “సైనికులు ఆటుగా రాకూడదు. వీట్ అటలు కొనసాఖకూడదు. ఏం చేసాువో వెంటనే చేసేయ్...” ఄంటూ చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి.
వదులుగా ఈనన దటీాని ఖట్ాగా బిగించ్ుకుంటూ భుందుకు రిగెతాుడు చ్ందుయడు. ఖుండెల నిండా గాలిని ప్రలుచకుని ఖంయ్భని ఄయవబోతునన అడ అకాయం ఄదిరిడ చ్ూసంది రిగెతుుకొసుునన ఄతని వంఔ. “ఎవయు?
ఎవయు ఆందాఔ పెదాగా ఄరిచింది?
గారమానిన
వదిలిపెట్ా పారిపోయి వచిచన గారభసుులు ఄందయూ ఎఔవృడ?” నడుభుమీద చేతులు వేసుకుంటూ చాలా ఖంభీయంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నువువ ఎవరివి?” ఄనుమానంగా చ్ూసూు ఄడగింది భఖ అకాయం. “ఔనిపంచ్టంలేదా మొదుామొకమా! వకుళ్ళ నఖయ సైనికుడ మాదిరిగా నేను ఔనిపంచ్టం లేదా?” నొసలు భుడవేస చ్ూసూు ఎదుయు యశనవేశాడు చ్ందుయడు. “గారభసుులు ఄందయూ... ఄదుగో అ పొదల భధమన ఈనానయు. తవయగా వెళ్ళు చావకొటుా” చెపంది భఖ అకాయం. “భరి మీరవయు?” ఆంకో యశన వేశాడు చ్ందుయడు. “మేమా? మేభు రాయి దేశసుులం... చీఔట్ డందని ఆఔవృడ అగిపోయాం” చెపందది.
“ఄలాగా.. ఄయితే మీయు కూడా నున ఔట్టాలి... మా ఄడవిలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచనందుకు వంద వెండనాణేలు. చీఔట్ సభమంలో మా నిదిలు చెడకొట్ానందుకు ఆంకో వంద... తవయగా ఫమట్కి తిమమండ” తనకు ఄట్లా వమవధ లేనటుా తొందయని ఆంకేదో ఈననటుా హడావుడగా చెపాడు చ్ందుయడు.
“నాన? మేమా? ఔట్టాలా?” అశచయమంగా ఄడగింది అడ అకాయం. ఎటువంట్ హచ్చరికా చెమమలేదు చ్ందుయడు. తను అ క్షణంలో ఏం చెమమబోతునానడో ఄవి ఖభనించే లోల ఛంఖున భుందుకు దూకి అడ అకాయజృ జుటుాను బిగించి టుాకునానడు. రండవ
చేతిని పడకిలిగా
బిగించి ధభీధభీభని నడుభుమీద
మోదాడు. “చ్చాచనురోయ్. నా నడుభు విరిగిపోయిందిరోయ్... ననున కాపాడరోయ్”
చ్ందుయడ
ఈడుభుటుాలోనించి
బిఖవయగా ఄరిచింది అ అకాయం.
ఫమటడలేఔ
పెదవులు భుడచి భీఔయంగా హంకాయం చేసంది భఖ అకాయం. ఫలిషాంగా ఈనన తన చేతులిన జ్యచి చ్ందుయడ మడని టుాకోవట్టనికి చ్ూసంది. తవయడఔపోతే తెలిసపోయింది.
చ్ందుయడు
వేఖంగా
ఔషాాలోు
డతాడని
కొటుాకుంటునన
వాయుణికి
ఖుండెలిన
ఄదిమి
టుాకుంటూ చ్ుటూా చ్ూసందామ సరైన అముధం ఏదెైనా ఄఔవృడ దొయుకుతుందేమోనని. ఄది అమకు ఄఔవృడ దొయఔఔభుందే భరింతగా రచిచపోయాడు చ్ందుయడు. అడ అకారానిన ఄతి ఫలవంతంగా నేలమీదికి నెట్ా ఇ సారి భఖ అకాయం మీద ఔలఫడాాడు. “చ్ంపేసాును...
నినున
చ్ంప
నీ
తలకామ
మాంసానిన
భుందుగా తింట్టను” ఄని బదిరిసూు ఄతనిన గామయచ్ట్టనికి ఄవకాశం కోసం చ్ూసంది ఄది. నిరొభహమాటంగా
కొట్లాశాడు
చ్ందుయడు.
ఖుండెల
మీద
ఫెడీఫెడీభని మోదాడు. కిందినించి లేవబోయిన అడ అకారానిన తనపాదాలతో కూయయంగా హంసంచాడు.
ంటరివాడే
ఔదా
చిట్కలో
తలుకిందులు
చేసేమవచ్చని
ఄనుకునన భఖ అకారానికి చెభటలు ట్లాశాయి. ఔళ్ుు గియుయన తిరిగాయి చ్ందుయడు కొట్ాన దెఫఫకు. “వదిలేయ్ బాబో.... భభభలిన వదిలేయ్” అడ అకాయం ఔవృనే వెలుకిలా డపోయి దీనంగా ఄరిచింది. “మా నిది చెడగట్ానందుకు మీయు శిక్ష ఄనుబవించాలిసందే” లాగిపెట్ా తనున తనునతూ ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఫుదిధ వచిచంది నామనా! ఆంకజృడూ ఄయవం.... నువువ ఄడగిన నున ఆజృడే ఆచ్ుచకుంట్టం... భభభలిన వదిలేయ్....” చేతులు జోడసూు చెపంది ఄది. చిభచిభలాడుతునానయ్ చ్ందుయడ పడకిళ్ుు వాట్ ఫలిషామైన శరీరాలకు తగిలి. వాట్ని తన దుసుులకేస రాసుకుంటూ వెనకివృ తగివ నిలఫడాాడు. మోకాళ్ుమీద లేచి అం హం ఄంటూ ఏదో భంతారనిన చ్దివింది భఖ అకాయం. వెంటనే చ్ందుయడ పాదాల భుందు యతమక్షం
ఄయింది ఔ చిననసంచీ... తళ్తళ్ మయుసూు ఄతనికి ఔనిపంచాయి వాట్లోని వెండనాణేలు. “ఆవి ఎనిన?” ఄడగాడు ఄతను. “ఄడవిలోకి ఄనుభతి లేకుండా వచిచనందుకు వంద, మీ నిది చెడగట్ానందుకు ఆంకో వంద. మొతుం రండు వందలు...” చెపంది అ అకాయం. “ఄది తగాదా మొదలు కాఔభుందు... ఄనవసయంగా ననున రచ్చగట్ా నా శకిుని బోలడంత కయుచ పెట్ాంచాయు. వందా రండు వందలతో మీ ఄరాధం సభసపోదు. చాలా కావాలి...” కింద ఈనన సంచీని తాఔను కూడా తాఔకుండా చెపాడు చ్ందుయడు. తను ఔలించ్ుకోవాలిసన ఄవసయం లేకుండానే ఄతను అ అకాయం ప్రచ్ం ఄణిచివేమఖలిగినందుకు సంతోషిసూు నిలఫడ వునన వాయుణికి వెంటనే వచిచంది సందేహం. ఆచిచందేదో తీసుకుని, ఖురించి
తెలిమఔభుందే
గారభంలో ఈనన సైనికులకు తభ వాట్ని
తాతాసయం ఎందుకు చేసుునానడు?
దూయంగా
తరిమేమకుండా
“చాలా కావాలా? ఄంట్ల ఎనిన నామనా? ఆంకో సంచీడు సరిపోతమమ?” ఏదో ఔ విధంగా చ్ందుయడని వదిలించ్ుకోవటం భంచిదని ఄనిపంచింది కాబోలు - నీయసంగా ఄడగింది భఖ అకాయం. “ఔ సంచీడు సరిపోవు.... వందకి పెైనే కావాలి... లఔవృపెటాట్టనికి ఔ జౄట సరిపోకూడదు... తవయగా.... తవయగా...” తొందయపెట్టాడు చ్ందుయడు. ఔనులు
చిట్ుంచి
తదేఔదీక్షతో
చ్ూసుునన
వాయుణికి
ఄవఖతమైపోయింది చ్ందుయడ భనసులో ఏభుందో. గారభంలో ఈనన సైనికులిన రచ్చగట్ా పొదలోుకి యపంచి, ఄఔవృడ తలలు దాచ్ుకునన గారభసుులిన వారికి ట్ాంచాలని,
వాయుపెట్లా
చితిహంసలిన తటుాకోలేఔ పారణాలు కోలోయినవారిని అనందంగా అయగించాలని థఔం నానయి అ భీఔయ అకారాలు. వాట్ని బదయకొట్ా ఄవతలికి తయభటమో, పెదాగా ఄయవకుండా చేమటమో ఏదో ఔ ని చేమట్టనికళ్ళున చ్ందుయడకి వాట్ శకిు ఎటువంట్దో తెలిసపోయింది. భుకువృలు పండ వసూలు చేసుునానడు బోలడనిన వెండ నాణేలిన. వాట్ని తీసుకుపోయి గారభసుులకి ధ్యయపోసాుడు. సైనికులకు
నునలు చెలిుంచి,
హాయిగా గారభంలోకి పోయే మారావనిన వారికి
చ్ూపసాుడు. అయాీమైపోయాయి అమ చ్ూజృలు. ఄట్ఔజృడు భుందుకు రిగెతిు ఄతని బుజంతట్ా ఄభనందించాలని ఄనిపంచింది. పలవలని పేయంటం మాదిరిగా ఆజృడు తను ఄఔవృడకిపోతే రిసితి ఆంకో విధంగా మాయవచ్ుచననే ఄనుమానం అమను ఔదలనీమలేదు. “తిమమండ... నాణేలిన తీమండ... నాకు ఄవతల చాలా నులునానయ్...” వెంటనే అ ని చేమఔపోతే భరోసారి భయాన కాయమఔిమానిన మొదలు పెట్లాందుకు సదధభవుతుననటుా పడకిళ్ుు బిగిసూు హచ్చరించాడు చ్ందుయడు. నిఠాయుగా నిలఫడ ఄంతకు భుందు చ్దివిన భంతారనేన భరో రండుసాయుు చ్దివింది భఖ అకాయం. ఆసుఔ భూటలు డనటుా దఫుఫ దఫుఫన చ్ందుయడ పాదాల దగివయ డాాయి నాలుఖు పెదా పెదా సంచ్ులు.... “ఄంతే నామనా! రోజుకి రండుసాయుఔంట్ల ఎకువృవ నిచేమవు మా భంతారలు... వాట్తో సరిపెటుాకుని భభభలిన వదిలేయ్” చేతులు జోడసూు పారరిించింది.
“వదిలేసాును...
ఄయితే
మీయు
ఇ
చ్ుటుాటు
నాకు
ఆంకజృడూ ఔనిపంచ్కూడదు. దూయంగా వెళ్ళుపోవాలి” షయతు విధంచాడు చ్ందుయడు. “ఄడవిలో ఫతఔటం హాయిగా ఈంటుందని వచాచం. ఄడవి మా ంట్కి సరిడదని తెలిసపోయింది. వచిచన చోట్కే వెళ్ళుపోతాం” ఄంటూ ఄతని సమాధ్యనం కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండా,
అడ
అకాయం చెయిమ టుాకుని ఔవృ ఖంతు వేసంది భఖ అకాయం. తెలుట్ పొఖ సుడులు తియుఖుతూ యతమక్షం ఄయింది. పొఖ గాలికి చెదిరిపోయిన తరావత చ్ూసేు ఄవి రండూ మామం ఄయిపోయినటుా తెలిస వచిచంది. “నిజంగా నీ తెలివి ఄమోగం. నినున ఎలా ఄభనందించాలో నాకు తెలిమడం లేదు” వేఖంగా రిగెతుుకు వచిచ చ్ందుయడ చెయిమ టుాకుంటూ ఄననది వాయుణి. “ననున
తరావత
ఄభనందించ్వచ్ుచ.
భుందు
భన
గారభసుులందరీన పలువ” ఄంటూ తన భుందు డన సంచ్ులిన విప చ్ూశాడు చ్ందుయడు. తళ్తళ్ మిలమిల మయుసుునన వెండ నాణేలిన
చ్ూసేసరికి ఔడుజృ నిండుగా భోజనం చేసనంత తృపు ఔలిగింది ఄతనికి. యుఖు యుఖున పోయింది వాయుణి. పావు గడమ తరావత పొదల భధమన తలలు దాచ్ుకునన వాయందరిన వెంటబటుాకు వచిచంది. “ఇ నాణేలిన తీసుకుపోయి సైనికులకు ఆవవండ. ఆంకజృడూ ఄనాథల మాదిరి ఄడవిలోకి పారిపోయి రాఔండ” నాణేల సంచ్ులిన గారభపెదాకి ఄందిసూు చెపాడు చ్ందుయడు. “మీకు మేభు సరైన భరామద చేమలేదు. ఄడవి దుంలు కూడా అఔలి జౄరిుగా తీరేవయకూ పెటాలేదు. మాకోసం ఆంత ధనం ఎలా సంపాదించారో మాకు ఄయిం కావడం లేదు” ఖదవదసవయంతో ఄనానడు గారభపెదా. “ఄది దేవయహసమం. మీకు చెకూడదు. అలసమం చేమకుండా గారభంలోకి వెళ్ళుపొండ” నవువతూ చెపంది వాయుణి. చేతులిన గాలిలోకతిు
అమకు
చ్ందుయడకి
మొదలుపెట్టాయు గారభసుులు.
ఔలిప
జమజమధ్యవనాలు
“మీయు ఏ ని చేసనా విజమం ఔలగాలి. మీకు బఖవంతుడు అము రారోగామలు యసాదించాలి. ఄషావిధ విధులు మీ ఔనుసననలలో నిలఫడాలి” ఄంటూ పెదా పెదా మాటలు ఈయోగించి దీవించాయు. ఈబికి వసుునన నవువని ఄతి ఫలవంతంగా ఄదుభుకుంటూ “తాతా వకుళ్ళనఖయం ఎంత దూయం?” ఄని ఄడగింది వాయుణి ఔ వృదుధడని. “నలభై నాలుఖు కోోసులుంటుంది తల్లు. రండు రోజులు యయాణం చేయాలి” చెపాడు ఄతను. *** “తజృ చేశాను చ్ందార... అ గారభసుిలతోపాటు గారభంలోకి పోయి ఏదెైనా వాహనానిన తీసుకునే ని.... నా కాళ్ునొజృలు భళ్ళు మొదలైనాయ్,
ఄడవి గారభం దఖవరినంచి ఫమలుదేరిన అయు
గడమల తరావత భరోసారి నస మొదలుపెట్ాంది వాయుణి. ఄట్కి చీఔట్ పోయి వెలుఖు వచిచ చాలాసేపెైంది. ఎండ వేడమికి మొకం మీదినించి ఔనులోుకి జ్యయుతునన సేవదబిందువులిన ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ ఔసారి భుందుకు చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
దూయంలో ఄడవిచెటు పెైభ్యఖంలో నించి సననగా గాలిలోకి వీసూు ఔనిపంచింది ఄతనికి సననపాట్ పొఖ... “ఄమమనామనోయ్. ఄది భళ్ళు ఔనిపంచిందా? ఆంకో గారభం. ఄందులో వకుళ్ళనఖయజృ సైనికులు. వదుా చ్ందార, భనం ఄటుకేస పోవదుా” ఄతనితోపాటు తను కూడా ఄబమంతయం వెలిఫుచిచంది వాయుణి. “భరేం పయవాలేదు... ఆట్కిజృడు ఇ దారిని వదిలి ఔవృకిపోయి కొతుదారిని వెతుకువృనే ఒపఔ నాకు లేదు” ఄంటూ భుందుకే నడచాడు ఄతను. ఄయధగడమ తయువాత ఔనిపంచింది వారికి, జౄయవ కాలంలో ఎవరో ధరాభతుభలు బాటసాయుల కోసం నిరిభంచేసన పాతకాలజృ ధయభసతిం. “యండ...
యండ...నడచి
నడచి
ఄలసపోయినటుానానయు.
భండువాలో మతుట్ చాలు రిచి ఈనానయ్. నడుభులు వాలిచ విశారంతి తీసుకోండ. వంటలు మొదలైనాయి” ఄంటూ వారిని చ్ూడగానే ఎదురొచాచడో వమకిు. “మీయు ఎవరో తెలుసుకోవచాచ?” ఄడగింది వాయుణి.
“ఇ సతింలో కాలాదాయుడని. బాటసాయులకు అతిథమం ఆవవటం నా విధ, భండువాలోకి
ఔయువమం” ఄంటూ వారిని వెంటబటుాకుని
తీసుకుపోయి
ఄఔవృడ
రిచి
వునన
చాలను
చ్ూపంచాడు. ఄంతట్తో అఖకుండా చ్లుట్ భంచినీట్ని రండు భట్ాభుంతలోు తెచిచ ఆచాచడు. ఎఔవృడకోపోతునన పారణాలు తిరిగి వచిచనటుయింది వాయుణికి. “ఇ సతారనిన ఎవయు ఔట్ాంచారో చెఖలరా?” ఄని ఄతనిన ఄడగింది. “ఄబోఫ.... చాలాకాలం ఄయింది తల్లు. నా తండి ఫతికి ఈననజృడు యవిళ్దేశానికి యబువెైన రిుసేనులవాయు ఔసారి ఆటుగా వచాచయా. ఇ ఄడవిదారిలో యయాణం చేసే బాటసాయులకు సరైన విడది సౌఔరామలు లేఔపోవడానిన చ్ూస సవమంగా తనే దఖవయ ఈండ భరీ నిరిభంచేశాయట. వచీచపోయే వారి ఄతిథి భరామదల కోసం అ కాలంలోనే
ఄయలక్ష
ఫంగాయు
నాణేలిన
నా
తండికిచాచయట”
చెపాడతను. కుతూహలంగా వింటునన వాయుణి పెదవుల మీదికి వెంటనే రిగెతుుకు వచిచంది ఔ ఄందమైన నవువ.
“ఆందులో నవవట్టనికి ఏభుంది?” ఄడగాడు. “తలిుదండుయలు చేసన పాజృణామలు ఏవెైనాసరే సంతానం మీద తభ యభ్యవం చ్ూపసాుమని ఖుయుదేవులు ఄంటూ ఈండేవాయు” చెపంది వాయుణి. “ఄంట్ల? అ మాటకి, ఆఔవృడ రిసితికి ఏమిట్ సంఫంధం?” చిరాకుగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఆజృడు చెపనా నీకు ఄయిం కాదు. ఔ తండి చేసన భంచిని కొడుకివృ ఈయోఖడుతుందని నాకు తెలిస వచిచంది. ఄందుకే నవువ వచిచంది” ఄననది వాయుణి. ఄయిం కాలేదు చ్ందుయడకి. రట్ాంచ్లేదతను. “కోవృసారి నువేవం మాట్టుడతావో నీకే తెలిమదు. వట్ా జడుా మొఖానివి” ఄంటూ చామీద ఄటు తిరిగి డుకునానడు. “నువువ
ఏభని
ఄనుకునాన,
ఎనిన
ఄనుకునాన
నాకు
ఄనవసయం. నాకు తెలిసంది చెపాను. వింటం, వినఔపోవడం నీ ఆషాం” ఄంటూ తనూ మేను వాలచబోతుండగా - వినవచిచంది అమకు అ వేదఠన శఫాం.
మేను వాలేచ అలోచ్నను వియమించ్ుకుని, వేఖంగా ఄటుకేస వెళ్ళుంది అమ. సతిం వెనుఔ భ్యఖంలో ఄఖుపంచారామకు దిభంది విజృయలు. అచాయ వమవహారాలు ఄధఔమైనందువలు సతిం భనిషి తయాయు చేయించే అహారానిన వాయు తీసుకోవడం లేదు. ఄతను సభకూరిచన దినుసులతో తభ అహారానిన తామే తయాయు చేసుకుంటునానయు. ఔ
పెదా
చెటుాకింద
పొయిమ
చేస
కుండలో
ఄననం
వండుతునానయు వారిలో ఆదాయు. మిగిలినవాయు
వలయాకాయంలో
కూయుచని
వేదఠనం
చేసుునానయు. ఄడుఖులో ఄడుఖు వేసుకుంటూ వారి దఖవరికి పోయి వినమంగా నభసావృయం చేసంది వాయుణి. “దీరావెముషాభనబవ... ంటరిగా ఇ కాయడవిలోకి వచాచవేమిట్ తల్లు? ” అశీయవదిసూు ఄడగాడొఔ వృదుధడు. “వకుళ్ళనఖయం వెళ్ుతునానభు. నా వెంట నా జతగాడు తోడు ఈనానడు. మీరేమిట్ ఇ యదేశంలో?” వెంటనే అ వృదుధడన ఄడగింది వాయుణి.
“ఄతియుదియాఖభని ఔ భహాయాఖం చేయాలని మా కోరిఔ. ఄందుకు
చాలా
ధనం
కావాలి.
ధరాభతుభలు
ఎఔవృడ
ఈంట్ల
ఄఔవృడకిపోయి సహామం చెమమభని ఄరిిసుునానం. వకుళ్ళనఖరానికి యబువెైన ధనదతుులవాయు కూడా ఏమైనా ఆవవఔపోతారా ఄని అ నఖరానికి
ఫమలుదేరాభు”
ఎటువంట్
దారిఔభు
లేకుండా
చెపాడు అ వృదధ బారహభణుడు. తల ఉప భరోమాయు నభసవృరించి,
వెనకివృ వచేచసంది
వాయుణి. “ఏభని చెపాయు వాళ్ుు? నినున కూడా సహామం ఄడగారా?” డుకునన చోట్నించి ఔదలని చ్ందుయడు నవువతూ ఄడగాడు. “ఄది కాదు చ్ందార. వారినీ వీరిని యాచించి ధనం పోఖు చేసుు ననటుానానయు. వకుళ్ళనఖయంలో వారికి తిలు తవేమోనని నాకు ఄనిపస్ుంది” చెపంది వాయుణి. “వకుళ్ళనఖయం పేయు త భనకేమీ తెలిమదు. వారికి అ నఖరానిన రిపాలించే భనిషి పేయు తెలుసు. ఄతని దధతులు కూడా తెలిసే ఈంట్టయ్.... ఏది ఏమైనా ఄది భనకి ఄనవసయం. భన దారి
భనది” ఆంకో ఔవృకి దొరిు ఔనులు భూసుకుంటూ చెపాడు చ్ందుయడు. చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే మిటాభధ్యమహనజృ వేళ్ ఄయింది. ఔయచ్యణాలను శుబియుచ్ుకోవట్టనికి నీయు ఆచిచ, వారిదారి ఄడవి అకులతో కుట్ాన విసుళ్ులో వేడ వేడ భోజనం వడాంచాడు సతిం భనిషి. “రాతిికి భంచి పలహాయం తయాయు చేయిసాును. రేజృ ఈదమం వయకూ విశారంతి తీసుకుంట్ల మీ ఄలసట తీరిపోతుంది. పారతఃకాలంలో యయాణం కావచ్ుచ” ఄంటూ చెప ఄవతలికి వెళ్ళుపోయాడు. “ఄతి
వినమం
ధూయు
లక్షణం”
భోజనం
భుగించి
భండువాలోకి వసూు సననగా ఄననది వాయుణి. “నీకు ఄనీన వింతగానే ఔనిపసుయ్... మాట్టుడకుండా కూరోచ” చామీద మేను వాలాచడు చ్ందుయడు. ఄతను నిదికు ఈఔిమిసుుననటుా ఖయహంచి, సతిం వెనుఔ ఈనన విజృయల
దఖవరికిపోయింది
వాయుణి.
మాట్టుడుతూ కాలక్షేం చేసంది.
చీఔట్
డేవయకూ
వారితో
తభను ఖురించి, తాభు చేమదలుచ్ుకునన ఄతి యుదియాఖం ఖురించి చెపాయు వాళ్ుు. ఄంతవయకూ తాభు పోఖుచేసన ధనజృ భూటలిన కూడా చ్ూపంచాయు. “భండువా ఔవృనే ఔ చినన భందియం ఈంది. ఇ రాతిికి మీయు అ భందియంలోనే నిదిచేమండ. ఇ ధనజృ భూటలతో అయుఫమట నిలువ కూడదు” అకరోు చెపంది వాయుణి. “ఄతియుదియాగానికి ఄధతి
ఄయిన
భహాయుదుయడు
మాటు
దమచ్ూపసాుడు.
ఆట్వయకూ జయుఖని చెడు ఇ రాతిికి జయుఖుతుందా?” నవువతూ అమ మాటలిన కొట్ాపారేశాడు ఔ విజృయడు. చీఔట్డన
వెంటనే
అభుదదీపాల
వెలుఖులో
చ్ఔవృగా
వేయించిన సనఖలు ఎయయగా కాలిచన మొఔవృజొనన పొతుులు తీసుకువచిచ ఆచాచడు సతిం భనిషి. “నియబమంగా నిదిచెమమండ. నేను భుందుభ్యఖంలో కాలా ఈంట్టను” ఄని చెప వెళ్ళుపోయాడు. పలహాయం జౄరిు ఄయిన వెంటనే భళ్ళు నిదికు ఈఔిమించిన చ్ందుయడ మీద యుసయుసలాడంది వాయుణి. “అశయభం వదిలిన దగివరినంచి
నీకు తిండ మీద, నిదిమీద యావ ఎకువృవెైంది. నిదిని అజృకోలేవు. అఔలిని తటుాకోలేవు. ఆలా ఄయితే ఔషాం” ఄంటూ నిందించింది. సమాధ్యనంగా ఄతను కూడా ఏమైనా మాట్టుడతాడేమోనని ఎదుయు చ్ూసంది. ఄట్కే నిదిలోకి వెళ్ళుపోయి ఈనానడు ఄతను. ఄసలు అమ నిందావాకామలోు ఔవృట్ కూడా ఄతని చెవికి చేయలేదు. భుకువృను ఖట్ాగా రండు సాయుు ఎఖబీలిచ, కోంగా తలను విదిలించి తను కూడా చామీద డుకుననది అమ. నిదిరాలేదు. ఄజృడే కాదు. ఄయధరాతిి సభమం దగివయ డుతుననజృడు కూడా భూతలు డలేదు అమ ఔనులు. ' ఖుయుదేవులు
ఄగించిన
నిని
చేసేంతవయకూ నాకు నిది సరిగావ టాదు'
సఔిభంగా
జౄరిు
ఄని తనకు తనే
సమాధ్యనం చెజృకుంటూ ఔవృకు వతిుగిలి డుకోబోతుండగా ఔనిపంచాడు సతిం భనిషి. ఄడవి జంతువుల దావరా ఎటువంట్ ఄపామభు రాకుండా సతిం భుందు భ్యఖంలో ఈండవలసన అ భనిషి భండవాలోకి ఎందుకు వసుునానడో అమకు బోధడలేదు. లేచి కూరోచకుండా ఄలాగే డుకుని నిది నట్ంచింది. రండు నిమేషాల పాటు వారిదారి
దఖవరే నిలఫడాాడు సతిం భనిషి. అ తరావత నిశిఫాంగా ఄడుఖులు వేసూు సతిం వెనుఔ భ్యఖంలోకి ఫమలుదేరాడు. తన ఔదలిఔలు ఄతనికి ఔనిపంచ్వని సషాం ఄయిన వెంటనే చ్ందుయడని తట్ా లేపంది వాయుణి. ఔనులతోనే వెనుఔ భ్యఖంలోకి చ్ూపంచింది. చ్జృడు చేమకుండా లేచాడు చ్ందుయడు. ఄడుఖులు ఎతిుఎతిు వేసూు ఄటుకేసపోయాడు. ఄతని వెనుకే నడచిన వాయుణికి, సతిం వెలుల ఔనిపంచిన దృశమం విరీతమైన బయానిన,
ఄసహామనిన
ఔలుఖజేసంది. దుసుులోు దాచ్ుకునన దునెైన ఔతిుని ఫమట్కి తీస నిదిపోతునన విజృయల దఖవరికిపోతునానడు సతిం భనిషి. ఄతని ఈదేాశమం ఏమిట్ల ఔయు చెపాలిసన ఄవసయం లేకుండానే ఄవఖతమైపోతోంది. గాఢనిదిలో ఈనన విజృయలందరి దఖవయకు నిశిఫాంగా వెళ్ళు తన ఔతిుకి ఫలి ఆవవబోతునానడు ఄతను.
అ శరీరాలిన తీసుకుపోయి ఄడవిలో దాచేసాుడు. వారినీ వీరిని యాచించి
విజృయలు
సంపాదించిన
ధనానిన
మొతుం
తను
సావధీనయుచ్ుకుంట్టడు. “బాటసాయులకు ఈయోఖడాలని ఔ ధయభ యబువు సతారనిన ఔట్ాంచి, నియవహణ నిమితుం ఄంతులేని ధనానిన ఆచాచడు. అ యబువు ఈదేాశామనిన నాశనం చేసుునానడు ఇ దోరహ. ఄడుాకోవడం నీ ధయభం... ఔయువమం” ళ్ుు బిఖడుతూ చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. ఄందరిలోకి కాసుంత ఫలంగా ఈనన విజృయడ దఖవయ నిలఫడ ఔతిుని ఄతని గంతుకేస ఖురిపెడుతునానడు సతిం భనిషి. వింట్నించి వెలువడన బాణంలా భుందుకు దూసుకుపోయాడు చ్ందుయడు. రిగెతుుతూనే గాలిలోకి ఎగిరాడు. ఔతిుని విజృయడ గంతుమీదికి దింబోతునన సతిం భనిషికి వినిపంచింది ఄలికిడ. ఄదిరిడ వెనకివృ చ్ూశాడు ఄతను. గాలిలో ఈండగానే ఎడభ పాదానిన జ్యచి ఫెడీభని ఄతని ఖుండెలమీద తనానడు చ్ందుయడు. లావుపాట్ ఫండరాయి వచిచ ఖుండెల మీద డనటుు బాధగా ఄరిచాడు సతిం భనిషి.
నిదారబంఖం ఄయింది విజృయలందరి.... ఔళ్ుు తెరిచీ తెయువగానే ఔనిపంచిన దృశమం విరీతమైన బయానిన ఔలిగించింది వాయందరి. హడావుడగా పెైకి లేచి ఆవతలికి రిగెతుుకు వచాచయు. “బమడఔండ. మీకు ఎటువంట్ యమాదభూ లేదు. నా జతగాడు అ నీచ్ుడ ఄంతు చ్ూసుునానడు” జరిగింది ఏమిట్ల వారికి వివరించి చెజృతూ బరోసా ఆచిచంది వాయుణి. సతిం భనిషిని కొట్ానచోట కొటాకుండా చితి విచితిమైన దెఫఫలు కొడుతునానడు చ్ందుయడు. గావుయు గావుయుభని ఄయుసుునానడు ఄతను. “ఫుదిధ వచిచంది బాబోయ్. నాకు తగిన శాసు జరిగింది. వదిలిపెటుా భహావీయుడా... నీ కాళ్ుు టుాకుంట్టను” చేతులు జోడంచి ఄదేనిగా వేడుకుంటునానడు. “తగిన శాసు జరిగిందని జృకుంటునానడుగా. ఆఔ వదిలేయ్ చ్ందార” ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేసూు చ్ందుయడకి చియునవువతో చెపంది వాయుణి. “వదిలేమటం ఎలా కుదుయుతుంది వాయుణీ? కుఔవృ తోఔ ఎలా ఈంటుందో నీకు తెలిమదా?” ఔవృక్షణంపాటు వెనకివృ తగివ ఄడగాడు చ్ందుయడు.
ఄతనిన
పంచే
శకిు
ఎవరికి
ఈందో
సతిం
భనిషికి
ఄయిమైపోయింది. కింద ఈననవాడు కాసాు ఔవృ ఖంతులో పెైకిలేచి ఄమాంతంగా వాయుణి పాదాలమీద దఫుఫన డపోయాడు. “యంచ్ు తల్లు! ననున కాపాడు. నలిగిపోయింది నా ళ్ుు. విరిగిపోయినయ్ ఎభుఔలు.
డజృలు
మోగిసుుననటుా
పెదాపెదా
శబాాలు
వినడుతునానయ్ చెవులకి” ఄంటూ ఫతిమాలటం మొదలుపెట్టాడు. పారిపోవట్టనికి ఄతను పెైకి లేచాడనుకుంటూ, ఄతని వెనుకే వచిచన చ్ందుయడ ఖుండెలమీద చెయిమవేస ఫలభంతా ఈయోగించి వెనకివృ నెట్ాంది వాయుణి. “ఔవృ
ఄవకాశం
ఆచిచ
చ్ూదాాం.
మారిపోయానని
ఄంటునానడుగా.... నభుభదాం. ఔవేళ్ భళ్ళు తన పాత ఫుదిధని యదరిించ్టం మొదలుపెడతే ఇసారి తలనరికి సతిం ఖుమాభనికి వేలాడఔడదాం...”
ఄని
చెప
సతిం
భనిషికేస
చ్ూసంది.
“బానమమలు ఔదా! ఏం చేసనా ఄడగేవాళ్ుు లేయని ఄనుకుని ఏదో ఔకువృరిుడబోయాను. ఆంకజృడూ ఆలా చేమను....” చెంలు వేసుకుంటూ పెైకిలేచి సతింలోకి వేఖమైన యుఖుతీశాడు ఄతను.
వెంటనే చ్ందుయడని చ్ుటుాభుట్ా ఔృతజఞత ఈట్ాడే చ్ూజృలతో ఄతనిన చ్ూసూు అశీయవచ్న భంతారలను చ్దవటం మొదలుపెట్టాయు బారహభణులు. ఆఫఫందిగా చ్ూసూు ఄవతలికి ఄడుఖు వేమబోయిన చ్ందుయడ చేతిని ఖట్ాగా టుాకుని ఄఔవృడ నుండ ఔదలకుండా నిలబట్లాసంది వాయుణి. “దెైవిఔశకుులతో కూడన భంతిజం చేసే విజృయల అశీరావదాలకు ఎంతో భహభ ఈంటుంది. వీరికి భనం ఎంతో కొంత దణ సభరించ్ుకోవాలి. ఎలా?” ఄని ఄడగింది. తెలుమొకం వేశాడు చ్ందుయడు. ఄడవిలో ఈండగా భీఔయ అకారాలు సృషిాంచిన వెండ నాణేల భూట లనినట్నీ గారభసుులకే ఄరించాడు. కిందడ గిలగిలలాడనా ఔనిపంచ్దు తన దగివయ ఔవృ చిలిుఖవవ కూడా... ఏం చేమటం? “వీళ్ుు వకుళ్ళ నఖరానికే వసుునానయు ఔదా! ఄఔవృడకి పోయిన తరావత ఏదో ఔట్ చేస ఎంతో కొంత సంపాదించ్వచ్ుచ. నువువ
ఔంగాయుడాలిసన ఄవసయం లేదు” తనే ఔ మారావనిన సూచించింది వాయుణి. తేలిఔడన భనసుసతో నిఠాయుగా నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. వారి సంభ్యషణతో తభకు నిమితుం లేనటుా అశీయవచ్న భంతారలను జౄరిుగా చ్దివాయు బారహభణులు. “ఄవి యుదియాఖం చేమటం కోసం వారిని వీరిని యాచించి మేభు కూడబట్ాన ధనం. హుళ్కివృ కాకుండా కాపాడన వీయుడవి.... నువువ, నీ ఔవృన ఈనన ఫంగాయుతలిు సిమితంగా కూయుచంట్ల మీ బవిషమతుు ఎలా ఈంటుందో చెజృతాం. చెభంట్టవా?” చ్ందుయడని ఄడగాయు. ఄలవాటు యకాయం వాయుణికేస చ్ూశాడు చ్ందుయడు. రండో అలోచ్న ఄననది లేకుండా తల ఉవలిసన వాయుణి ఇసారి మాతిం ఄలా చేమలేదు. “మా బవిషమత్ ఎలా ఈంటుందో తెలుసుకోవాలిసన ఄవసయం మాకు లేదు. మేభు ఈతలభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసుునానం. తెలుసు కోవాలిసంది ఏమైనా ఈంట్ల మా ఖుయుదేవులే
మాకు సవమంగా తెలిమచేసాుయు. మీ ఄభమానానికి ఔృతజుఞలభు” ఄంటూ నిరాఔరించింది. “ఄలాగా... ఈతలభహరిి గతనానిన ఖురించి మేభు కూడా విని
వునానం.
అమన
అశయభవాసులకు
యతేమఔంగా
మేభు
చెఖలిగింది ఏమీ ఈండదు. భరి మీయు చేసన సహాయానికి యతిగా మేభు ఏదో ఔట్ చేమటం సభుచితం.... ఏం చేమభంట్టయు?” ఄంటూ తన ఔవృన ఈనన విజృయలవెైజృ చ్ూశాడు ఄందరిలోకి వృదుాడు. “కోనేట్ఖటుా దగివయ భనం చ్ూసన భచ్చల ఖురారనిన ఖురించి చెవచ్ుచ. ఆటువంట్ సాహసవీయుడకి సరిడే వాహనం ఄది” రండు క్షణికాలపాటు
అలోచించి
చెపాడు
వారిలో
ఔ
విజృయడు.
సంతోషించినటుాగా చియునవువతో తలవూపాడు వృదధ బారహభణుడు. “భచ్చల ఖుయయమా! ఄదేమిట్?” అశచరామనిన ఄణుచ్ుకోలేఔ కుతూహలంగా ఄడగింది వెంటనే వాయుణి. “తల్లు! ఆఔవృడకి రండు కోోసుల దూయంలో కోనేట్ఖటుా ఄనే కొండఖుటా
ఈంది.
దాని
రిసరాలోు
ఔ
ఫలిషామైన
ఄశవం
తియుగాడుతూ ఈంటుంది. ఆఔవృడకి వచేచభుందు మేభు దానిన
చ్ూశాభు. దానిన టుాకుని భచిచఔ చేసుకోఖలిగితే ఄతమదుబతమైన వాహనం ఄవుతుంది” అమకు నెభభదిగా చెపాడు వృదధ బారహభణుడు. సరిగావ ఄదే సభమంలో తిరిగి సతింలోనించి తల ఫమట్కి పెట్టాడు సతిం భనిషి. “ఆదిగో... అ బానమమల మాటలిన విని అశడఔండ. అ భచ్చల ఖుయయం సామానమమైంది కాదు. దానిన టుాకోవట్టనికి చాలాభంది ఎనోన యమతానలు చేస పారణాలు పోగటుాకునానయు. మీ భంచికోరి చెజృతునానను” ఄని చెపలోలికి వెళ్ళుపోబోతుండగా అపంది వాయుణి. “ఄది ఄంత బమంఔయమైనదా? భనుషుమలను చ్ంట్టనికి ఄలవాటు డన పారణమా?” ఄని ఄడగింది. “ఄది చ్ంజృతుందో,
అ యదేశంలో తిరిగే కూయయభృగాలు
చ్ంజృతునానయో ఎవరి తెలిమదు తల్లు... తెలిసందలాు ఔవృట్ల... అ ఄశవం కోసం వెళ్ళునవాయు ఎవయూ పారణాలతో వెనకివృ వచిచందిలేదు” చెపాడు సతిం భనిషి.
కింది
పెదవిని
భునిళ్ుతో
నొకువృకుంటూ
దీయవెమైన
అలోచ్నలోడన వాయుణికేస చ్ూస ఏమిటననటుు యశానయిఔంగా తల ఎఖుయవేశాడు చ్ందుయడు. “నడచి నడచి భన పాదాలు ఎందుకూ నికిరాకుండా పోతునానయ్... ఫలిషామైన వాహనం భనతో ఈంట్ల భహా హాయిగా ఈంటుంది. రండు భూడు కోోసుల దూయంలోనే ఈంటుందని ఄంటునానయు ఖదా! ఔ యమతనం చేస చ్ూసేు? ” చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. ఏదెైనా అలోచ్న అమ భనసుసలోకి యవేశిసేు అ ని జరిగేవయకూ అమ విశయమించ్దని చ్ందుయడకి తెలుసు “తెలువారాఔ చ్ూదాాం” ఄంటూ వెనుతిరిగి భండువాలోకి వచాచడు. విజృయలందరినీ తనతోపాటు ఄఔవృడకి తీసుకు వచిచంది వాయుణి. “నాకు నిది రావటంలేదు. మీయు నిది చేమండ. నేను కాజృంట్టను” ఄంటూ వాయందరి సతిం భనిషితో చిరిచాలు ఆపంచింది. *** “దేవభందాయ
వృక్షాల
దఖవరికిపోయి
వాట్
బయడును
తీసుకుయభభని భనం మీ బటులిన ంపంచి చాలారోజులైంది.
ఆంకారాలేదు. కాయణం ఏమై ఈంటుంది మితిమా?” తూయుదికువృ తెలుఫడాాఔ కొండవాఖు దఖవరికి నడుసూు ఈనభతుుడని ఄడగాడు ఄతని జతగాడు డంబకుడు. “కాయణం నాకు కూడా ఄయిం గావటం లేదు. ఇపాట్కి వచేచయాలి” ఄనానడు ఈనభతుుడు. “నాకు తెలుసు మితిమా! ఇ భధమ ముదాధలు లేవు. తేయగా తిని తాప్రగా కూయుచంటునానయు మీ బటులు. ఫదాఔం బాగా ఄలవాటు ఄయిపోయి వుంటుంది. మీ తండిగారికి చెప ఄందరి తలలు తెఖ నరికించేసేు మిగిలినవాయు బాఖుడతాయు” రాజనీతిశాసుీం జౄరిుగా ఓపోసన ట్ానటుా చెపాడు డంబకుడు. అ మాటలకు ఈనభతుుడు ఎటువంట్ సమాధ్యనం చెలేదు. ఄతని చ్ూజృ మాతిం కొండవాఖు ఄవతలి డుామీద కేందీిఔరించ్ఫడ వుంది. “ఏభయింది మితిమా? నీకు ఏమి ఔనిపంచింది?” ఄంటూ తను కూడా ఄటు చ్ూశాడు డంబకుడు.
నలిగి దుభుభ కొటుాకునన దుసుులు ధరించి వునన ఔ మువతి నిలఫడ ఈంది ఄవతలి వొడుామీద. ఖలఖలభని శబాాలు చేసూు వేఖంగా యవహసుునన వాఖులోని నీట్వంఔ బదుయు బదుయుగా చ్ూస్ుంది. “హేయ్.... ఎవయు నువువ? ఏం చేసుునానవ ఄఔవృడ?” బిఖవయగా ఄరిచాడు డంబకుడు. ఈలికివృడనటుు ఄయి ఄంతలోనే సయుాకుంది అమ. చేతులు ఉజృతూ ఏదో చెపంది కాని, ఈనభతుుడకి, డంబకుడకి అ మాటలు వినఫడలేదు. “ఄవతలి డుాకు పోదాం” ఄంటూ డంబకుడ సమాధ్యనం కోసం ఎదుయు చ్ూడకుండానే వాఖులోదిగి, వేఖంగా ఄవతలి డుాకు చేయుకునానడు ఈనభతుుడు. నీళ్ుంట్ల,
ఄందులోను
వేఖంగా
యవహంచే
వాఖులంట్ల
డంబకుడకి చాలా బమం. ఄందువలు ఆవతలి డుానే అగిపోయి ఄదంతా చ్ూసుునానడు. “ఄయామ! ఄడవిలో దారితప నానా బాధలు డుతునానను. దగివరోు ఏదెైనా గారభం ఈననదేమో చెండ. దారి తెలుసుకుని నా
బయుకు సమాచాయం ంపంచ్ుకుంట్టను” వినమంగా ఈనభతుుడకి చెపంది ఄవతలి వొడుాన నిలఫడ వునన మువతి. యువపారమంలో
ఈనన
అమ
ంజృసొంజృలిన
దగివరినంచి
చ్ూసేసరికి జగేలభననయ్ ఈనభతుుడ ఔళ్ుు. తను ఎవరో ఎఔవృడ ఈనానడో భరిచిపోయాడు ఄతను. “నీకు
దారి
చ్ూపంచ్టం
ఔవృట్లకాదు,
దగివయ
ఈండ
సవమంగా తీసుకు పోతాను. భరి ఄందువలు నాకు ఈయోఖం ఏమిట్?” వంఔయగా చ్ూసూు ఄనానడు. ఄతని మాటలోుని ఖూడాయిం తనకు ఄవఖతం ఄయినటుు సఖువతో మలిఔలు తిరిగిపోయింది అమ. “ఄవతలి వొడుాన నీ జతగాడు చ్ూసుునానడు...” ఔనులతోనే ఄటు చ్ూపసూు ఄననది. “వాడా? వాడు వట్ా శుంఠ.... నేను ఏమి చేసనా ఎవరి చెడు.
భరి
అలసమం
దేనికి?”
ఄంటూ
అమ
చేయి
టుాకోబోయాడు. మతుగా నవువతూ ఔ పొదచాటుకు జరిగిందామ.
“మితిమా! ఏమిట్ సంఖతి? ఏం చేసుునానవ నువువ?” విషమం ఏమిట్ల సరిగావ తెలిమని డంబకుడు దూయం నుంచే పెదాగా ఄరిచాడు. ఄతని ఄయుజృను ట్ాంచ్ుకోలేదు ఈనభతుుడు. తను విదామరిి ఄనే మాటను భరిచిపోయాడు... అశయభవాసంలో ఫిహభచ్యమదీక్ష తనిసరి ఄనే నిమమానిన కూడా విసభరించాడు. ఖుయుదేవులకు తెలిసేు అఖయహంతో యఖులుకుపోతాయని తెలిస కూడా ఔవృకు నెట్లాశాడు. “లుటూరిదానివే
ఄయినా
సుందరీ
ఄందం
ఄజౄయవం
ఄదుబతం” ఄంటూ పొదచాటుకు పోయిన అ డుచ్ును తన బాహువులతో ఫలంగా చ్ుట్లాశాడు. సరిగావ ఄజృడే ఎవరో చిననగా గంతు సవరించ్ుకునన సవవడ ఄతని చెవులకు నెభభదిగా చేరింది. ఄదిరిడ వెనకివృ చ్ూసేసరికి ఔనిపంచాడు పొదకు సరిగావ భూడు ధనువుల దూయంలో ఈనన ఔ పెదా చెటుా చాటు నుంచి ఆవతలికొసుునన అఖంతకుడు ఔతను. “ఎవయు
నువువ?
ఏం
ని
నీకు
ఆఔవృడ?”
తను
కౌగిలించ్ుకోబోయిన మువతిని ఎడభ చేతోు ఄవతలకు నెడుతూ కోంగా ఄడగాడు ఈనభతుుడు.
“నేను ఎవరినో, ఆఔవృడ నాకు ఏమి నో తరావత చెపాును. భుందు నీ సంఖతి చెజృ. నువువ చేసుుననది ఏమిట్? ఈతలభహరిి అశయభంలో విదామభ్యమసం చేసూు కూడా నీతితప యవరిుంచే నీ ఖురించి నీ ఖుయుదేవులకు చెపతే ఏభవుతుందో అలోచించ్ు” ఄనానడు అ వమకిు. చెభటలు ట్లాశాయి ఈనభతుుడకి. తన చేతల ఖురించి భహరిికి తెలిసేు, అపెైన ఉహంచ్ట్టనికి కూడా బమం వేసంది ఄతనికి. ఄసలు ఄటువంట్ రిసితిలోకి తను ఄడుఖుపెటాడం ఏమిట్ల ఄయిం కాలేదు ఄతనికి. “ంటరిగా వుననదని ఏదో కాసుంత భనసుడాాను. నేను ఎవరినో తెలుసా?”తన ఔలవయపాటును ఔపపెటుాకోవట్టనికి యమతనం చేసూు ఄనానడు “తెలుసు.
పాంచాల
రాజ్యమనికి
కాబోయే
భహారాజువి.
నీవంట్వాడు చేమవలసన నిమాతిం కాదు ఆది” ఄనానడు అ భనిషి ఄంతే ఔటువుగా. “జరిగినదానికి నేను కూడా చింతిసుునానను. నా తండిగారికి ఔఫుయుంప నీకు ఄనేఔమైన ఫహుభతులు ఆపసాును. ఆఔవృడ నుండ వెళ్ళుపో” ధైరామనిన కూడఖటుాకుంటూ హుందాగా ఄనానడు ఈనభతుుడు.
“అశయభవాసవి... అ ని ఎలా చేమఖలవు?” ఄడగాడు అ వమకిు. దుసుులిన తడుభుకునానడు ఈనభతుుడు. తన తండికి ఔఫుయు ంపంచ్టం ఎలాగో ఄతనికి తెలిమలేదు. మువరాజు ఄయహతను సూచించే అబయణాలుగాని, ఔనీసం ఏదెైనా లేక రామట్టనికి ఄవసయమైన సామాగియ కాని ఄతని దగివయ ఏమీలేవు. ఄవతలి డుానవునన డంబకుడకి చెపతే ఏదో ఔ ఈపాయానిన అలో చిసాుడు. కాని జరిగింది తెలిసేు ఄతని యవయున ఎలా వుంటుందో తెలిమదు. “కాలయాన ఄనవసయం. నేను మీ అశయమానికి పోతునానను” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడా భనిషి. చ్టుకువృన చేతిని ఄడాంపెట్ా ఄతనిన అపేశాడు ఈనభతుుడు. “ఏం
చేమభంట్టవో
చెజృ.
నువేవం
చెపతే
ఄది
చేసాును”
ఫతిమిలాడుతుననటుుగా ఄనానడు. “ఄయితే నీ ఖుయుదేవుడకి ననున రిచ్మం చెయ్.... నీకు నా ఖురించి బాగా తెలిసనటుా చెజృ. ననున కూడా ఖుయుకులంలో
చేయుచకోభని ఄడుఖు. ఏదో ఔ విధంగా నేను ఖుయుకులంలో చేరాలి” ఄనానడు అ భనిషి. “ఄమోభ... ఖుయుదేవులు ఄంగీఔరించ్యు. పంచ్టం చాలా ఔషాం” బమం బమంగా ఄనానడు ఈనభతుుడు. “ఄది నాకు ఄనవసయం. నువువ ఖట్ాగా చెజృ. తరావత నేను చ్ూసుకుంట్టను” ఄనానడు అ భనిషి. తనంతట తను వెళ్ళు ఖుయుదేవుడ ఎదుట పారధేమడకుండా తనను ఄడాం పెటుాకోవటం ఎందుకో ఈనభతుుడకి ఎంత అలోచించినా ఄవఖతం కాలేదు. “వమసుస కొంచెం ఎకువృవ. యఔయకాల యశనలు వేమవచ్ుచ. నేను నీకు చాలా బాగా కావాలిసన వాడనని చెపతే తకుండా ఄంగీఔరిసాుయు” తనే సమాధ్యనం చెపాడు అ భనిషి ఄతని ఄనుమానానికి. “ఖుయుకులంలో చేరి ఏం చేసాువ?” ఄడగాడు. “విదామభ్యమసం....” నవువతూ చెప అలసమం బరించ్లేనటుా చేయి వూపాడు అ భనిషి.... ఫమలుదేయభననటుా. అ రోజు
నిదిలేచిన
వెంటనే
తాను
ఎవరి
మొకం
చ్ూశాడో
ఖుయుుకు
తెచ్ుచకోవట్టనికి యమతినసూు ఄవతలి డుాకు ఫమలుదేరాడు ఈనభతుుడు. పొదచాటున
వునన
మువతిని
ఖురించి
జౄరిుగా
భరిచపోయాడు ఄతను. ఄతనిన నిలువరించిన భనిషి మాతిం భరిచిపోలేదు. నవువతూ చ్ూశాడు అమ వంఔ. “నువువ రావటం కాసుంత అలసమం ఄయితే ఎలుఖుఫంట్ లాగా మీదడ వుండేవాడు” తనూ నవువతూనే చెపందామ వచిచన అ అఖంతకునికి. తన దుసుులోునించి ఔ నాణేల భూటని తీస అమకు ఄందించాడు
ఄతను.
“వారిికులవారి
అజఞ
యకాయం
నేను
ఖుయుకులంలో యవేశం పొందట్టనికి మాయవం సుఖభమైంది. నీ మేలు ఎట్కి భరిచపోలేను. నీ గారమానికి వెళ్ళుపో. ఆంకజృడూ ఆటు రాకు” ఄనానడు. ఄతను
ఆచిచన
నాణేల
భూటని
మిటెచాటున
బదియుచ్ుకుంటూ వెను తిరిగి ఄయణమంలోకి వెళ్ళుపోయింది అమ. వడగా యవహసుునన వాఖును ఄధఖమించి ఈనభతుుడని చేయుకునానడు అ
భనిషి. “నా పేయు జీవలుడు... మువరాజులకు బాగా కావాలిసన వాడని. పాంచాల సైనమంలో మా తండిగాయు దళ్తిగా నిచేసుునానయు” ఄంటూ తనను తాను డంబకుడకి రిచ్మం చేసుకునానడు. “నీకు బాగా కావాలిసన వాయందరి ఖురించి ఖతంలో చాలాసాయుు చెపావు. ఆతని ఖురించి ఎజృడూ చెలేదు” ఈనభతుుడకేస చ్ూసూు ఄనానడు డంబకుడు. “ఄజృడు ఄవసయం వచిచ వుండదు. ఆజృడు చెజృతాడు” నవువతూ ఄనానడా భనిషి. తీరిఔగా సాననం చెమమవలసన ఈనభతుుడు అదరాబాదరాగా అ ని భుగించ్ుకుని అశయభంకేస ఫమలుదేరాడు. ఄతని వెనుకే ఄడుఖులు వేశాడు ఄతని నూతన సహచ్యుడు. *** “నీకు వమసుస మీరిపోయింది. విదామభ్యమసం చాలా ఔషాం. ఄనినట్నీ మించి అశయభ నిమమాలు నీకు బాధ్యఔయంగా ఄనిపసాుయి” తన నూతన సహచ్యుడని రిచ్మం చేసన ఈనభతుుడతో చెపాడు ఈతలభహరిి.
“విదమయొఔవృ విశిషాత నాకు తెలిసంది. మీయు చెపనట్లా నడుచ్ుకుంట్టను.
మీ
భననన
పొందుతాను.
ఄంగీఔరించ్ండ
ఖుయుదేవా” సాషాాంఖ నభసావృయం చేసూు వేడుకునానడు వచిచన అ భనిషి. ది క్షణికాలపాటు తటట్టయించాడు ఈతల భహరిి. “విదమ యొఔవృ ఄవసయం తనకు ఄవఖతమైందని ఄంటునానడు ఔదా... ఄంగీఔరించ్ండ...” వెనుఔనించి చిననగా చెపంది అమన సతీభణి. “ఄలాగే... అశయభ నిమమాలు ఈలుంఘసేు మాతిం ఫమట్కి ంపంచివేసాును” భరో ది క్షణికాల తరావత చెపాడు ఈతల భహరిి. అనందంగా తల ఉప ఄఔవృడ నుండ పెైకిలేచి నిలుచ్ునానడు అ భనిషి. “నీతోపాటు తీసుకుపోయి ఄందరి రిచ్మం చెయిమ. భన నిఫంధనలు ఎలా వుంట్టయో నువేవ చెజృ” ఄంటూ ఈనభతుుడని అదేశించాడు భహరిి. వెంటబటుాకుని
అ
తీసుకుపోయాడు ఈనభతుుడు.
భనిషిని
తన
కుటీయం
దఖవరికి
విచితింగా చ్ూసూు దూయ దూయంగా నిలఫడన విదామయుిలందరినీ దఖవరికి పలిచి,
కొతుగా వచిచన భనిషిని రిచ్మం చేశాడు.
ఄందరివంకా నిశితంగా చ్ూస సేనహజౄయవఔంగా నవావడు కొతుగా వచిచన జీవలుడు. *** కోనేట్ ఖటుా దగివయ ఈదమం నించి సామంతిం వయకూ ఒపఔగా మాటువేస కూయుచనానడు చ్ందుయడు. రండు పెదా జృలులు, ది జంఔలు, నాలుఖు ఏనుఖులు ఄఔవృడ వునన కోనేట్లో నీయుతాఖట్టనికి వచాచయిగాని,
ఄతను
చ్ూడదలుచ్ుకునన
భచ్చల
ఖుయయం
ఔనిపంచ్లేదు. “భనం వృధ్యగా శయభడుతునానమేమోననిపస్ుంది చ్ందార... దానిన ఇ పాట్కి ఎవరో ఔయు ట్లాసుకుని వుంట్టయు....” సూయుమడు డభట్ దిశలో డపోబోతునన సభమంలో విసుఖుతో ఄననది వాయుణి. “వెళ్ళాభని తిుడ చేసందీ నువేవ. విసుగావ మాట్టుడుతుననదీ నువేవ.... ఄనీన నువేవ...” వెకివృరించాడు.
“సరైన
వాహనం లభసేు పాదాలకు
శయభ తజృతుందని
అశడాాను. ఆలా చెటుా చేభల భధమ డగాజృలు డాలిస వసుుందని ఄనుకోలేదు... వెళ్ళుపోదాం. ఄసలు ఇ పాట్కి వకుళ్ళ నఖయం చేయుకుని వుండేవాళ్ుం” చెపందామ. ఄందుకు
చ్ందుయడు
సమాధ్యనం
చెఔభుందే
పొదల
చాటునుంచి భడుఖు దఖవరికి వచాచయు దిభంది దృఢకాములు. ఄందరి బుజ్యలమీద భందపాట్ వలలు వునానయి. వాట్ని నేలమీద రిచి, ఫమట్కి ఔనిపంచ్కుండా ఖడీాగాయం వేస భయుఖురిచాయు వాళ్ుు. “చీఔట్మాటున నీట్కోసం వచేచ జంతువులు అ వలలోు చిఔవృఫడ పారణాలు పోగటుాకుంటయ్... ఆది చాలా ఄనామమం చ్ందార” చ్ూస చ్ూస పెదాగా ఄయవకుండా చిననగా చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. “ఄది వాళ్ు జీవనవిధ్యనం... ఇ ఄడవి నీదికాదు. అ వలలోుడే జంతువులు కూడా నీవి కావు. ఄలాంటజృడు ఎందు ఄనవసయమైన అలోచ్నా?” ఄంటూ అమను ఉయడంచాడు చ్ందుయడు.
చీఔట్డే లోల తభ ని భుగించ్ుకుని, వచిచన దారినే వెళ్ళుపోయాయు అ భనుషులు. పొదలను చాటుగా చేసుకుని కూయుచనన జంటను చ్ూడలేఔ పోయాయు. “ఔవృనేవునన ఆదారిన ట్ాంచ్ుకోవటం చేతకాని వీళ్ుు ఏమి వేటగాళ్ుు? ” ఄంటూ పెైకి లేచింది వాయుణి. ఏం
చేమబోతుననదో
చ్ందుయడకి
తెలిసేలోల
భడుఖు
దఖవరికిపోయి వేటగాళ్ుు పెట్ాన వలలనినట్నీ తీస ఔ ఔవృన ఖుటాగా డేసంది. “ఏం ని ఄది వాయుణీ? తజృ ఔదా?” విడూాయంగా వాయుణితో ఄనానడు చ్ందుయడు. “వలలు నీవికావు. వాళ్ుు నీ ఫంధువులు కాయు. నోయు భూసుకో” ఄంటూ చేతులు దులుజృకుననది అమ. “చీఔట్ చిఔవృఫడంది. ఇ రాతిికి కూడా భనం సతింలోనే ఫసచేయాలి. పోదాం ద” ఄంటూ ఄతనిన తొందయపెటాసాగింది వాయుణి.
భచ్చల
ఖుయయం
తభకు
ఔనిపసుుందనే
మాటను
భరిచిపోయాడు చ్ందుయడు. పొదలభధమ దారి చ్ూసుకుంటూ భుందు నడవడం మొదలుపెట్టాడు. భడుఖు దఖవరినంచి పావుకోోసు దూయం ఆవతలికి రాగానే ఄతని చెవులకు చేరింది ఔ శఫాం. ఄదేమిట్ల తెలిసేసరికి ఖఖురొడచింది ఄతని దేహం. విరీతమైన బయానికిఖురైన ఖుయయం ఏదో ఖట్ాగా సకిలిస్ుంది. “నా వెనకాలే వచేచయ్ వాయుణీ... ఄదేమిట్ల చ్ూడాలి” ఄంటూ భుందునన దారిని వదిలి ఄటుకేస రిగెతాుడు ఄతను. సరిగావ వంద ఄడుఖుల దూయం వెళ్ళున తరావత ఄతనికి ఔనిపంచింది ఫుయదతో నిండవునన ఔ చినన నీట్ భడుఖు. కోనేట్ ఖటుాదగివయ వునన భడుఖుతోపాటు
అ
నీట్
ఖుంటని
కూడా
జంతువులు
ఈయోగించ్ుకుంటూ వుంట్టయి కాబోలు - ఄంత చీఔట్లోను ఄతనికి ఔనిపంచాయి యఔయకాల అనవాళ్ుు. ఆతయ జంతువుల మాదిరిగానే ఄఔవృడకి వచిచంది భచ్చల ఖుయయం. మోకాళ్ు వయకూ ఫుయదలో దిఖఫడపోయినాయి దాని కాళ్ుు.
ఛంఖుభని
ఔవృసారిగా
ఎగిరి,
ఖట్ా
నేలమీదికి
ఎందుకో
దూఔలేఔపోతుననది ఄది. దూఔట్టనికి యమతనం చేసుుండగా దాని సకిలింజృలిన అలకించి ఄటుగా వచేచసంది ఔ చియుతజృలి. తను కూడా ఫుయదలో దిఖఫడపోకుండా అ ఖుయయం మీదికి లంఘంచే మారావనిన ఄనేవషిసూు చ్ుటూా తియుఖుతోంది. దానిన చ్ూస బమంతో బంబేలతిుపోయింది భచ్చల ఖుయయం. ఔనులిన పెదావి చేస నుయుఖులు ఔకువృతూ దాయుణాతి దాయుణంగా సకిలిస్ుంది. తెలుట్ శరీయం... ఄయచేతి వెడలున నలుట్ భచ్చలు. “బారహభణులు చెపనదాంట్లు ఄసతమం ఏమీలేదు. భహాఫలం... చ్ఔివయుుల దగివయ వుండవలసన వాహనం” చ్ందుయడ చెవిలో ఉదింది వాయుణి. “నిజమే... చ్ఔివయుుల దగివయ ఈండవలసన వాహనమే. దానిన నమిలి మింగాలని ఄనుకుంటునన చియుత ఖండును కూడా చ్ూడు. చ్ఔివయుులు వచిచనా నిరొభహమాటంగా నలుచ్ుకు తినేటటుాంది” తను కూడా యహసమంగానే చెపాడు చ్ందుయడు.
ఄసతమం విరీతమైన
ఄంటూ అఔలితో
ఏమీలేదు
ఄతను
నఔనఔలాడపోతుననటుా
చెపన
మాటలోు.
ఔనిపస్ుంది
అ
కూయయభృఖం. తన అఔలి తీయట్టనికి ఎలాంట్ ఄవాంతయం ఏయడనా తెగించి మీదడేటటుా ఔనిపస్ుంది. “ఛీ... ఛీ... నీకు నాకు భనిదారి ఫుదిధ ఄనేది లేదు చ్ందార... సయయిన అముధ్యలు వెంట తెచ్ుచకోకుండా అశయభంలోనించి వచాచం చ్ూడు... చింతఫరికలతో బాదినా తజృట్టాలిసన ఄవసయం లేదు.... భరి ఆజృడు ఏం చేదాాం?” భడుఖు మీదినించి చ్ూజృలు తికుండా ఄడగింది వాయుణి. “ఄది చ్ూడట్టనికి భడుఖు మాదిరిగానే ఈనాన నిజమైనది మాతిం కాదు. నీట్ ఄడుఖున ఄంతా చిఔవృట్ ఫుయద.... భచ్చలఖుయయం ఄందుకే చికువృఫడ పోయింది. దాని పాదాలు పెైకి రావటంలేదు” ఄనానడు. “భడుఖు చ్ుటూా తియుఖుతునన చియుతఖండును ఖురించి మాట్టుడుతుంట్ల నువువ ఫుయద ఖురించి సమాధ్యనం ఆసాువేమిట్? భతిగాని పోయిందా?”
ఖంయ్భని ఄయవబోయి,
అకరిక్షణంలో గంతును బాగా
తగివంచ్ుకుంది వాయుణి. క్షణక్షణానికి అఔలి ఄధఔమైపోతుననది కాబోలు - సనన సననగా శబాాలు
చేమటం
మొదలుపెట్ాంది
చియుతజృలి...
భడుఖు
ఄంచ్ుదాకా వెళ్ళు అ ఖుయయం మీదికి లంఘంచే మారావనిన ఄనేవషించ్డం పారయంభంచింది. తలను పెైకతిు భరింత బమంగా సకిలించ్టం మొదలుపెట్ాంది భచ్చల ఖుయయం. ఄదిగో....
ఄజృడు
యంఖంలోకి
సూట్గా
దిగిపోయాడు
చ్ందుయడు. తన నడుభు చ్ుటూా దటీా మాదిరిగా చ్ుటుాకునన వసాుీనిన తీస రండు చేతులతోను టుాకుని గియగిరా తిజృతూ భుందుకు రిగెతాుడు. భచ్చలఖుయయం చియుతజృలి....
తన
ఔంటె
భుందుగా
నోట్భుందునన
ఄతనిన
ఖభనించింది
అహారానిన
కాజేమట్టనికి
వసుునానడనన బిభతో భీఔయంగా శబాాలు చేసూు ఄతని మీదికి వచిచందా కూయయభృఖం.
చేతులోు ఈనన దటీాని నేయుగా భుందుకు విసరి దాని మడకు తగిలించాడు చ్ందుయడు. తగిలించిన వెంటనే వేఖంగా మలిపెట్ా ఫలంగా ఔవృకు లాగాడు. ఄతని ఖుండెలమీదికి దుమికి దునెైన ంజ్యలతో దాయుణంగా గామయచ్ వలసన అ చియుతఖండు తనకు తెలిమకుండానే ఔవృకు తూలింది. తిరిగి కాళ్ుు నిలదొకువృకుని ఆంకోసారి గాలిలోకి ఎగిరే ఄవకాశానిన దానికివవలేదు చ్ందుయడు. దాని మడకు చ్ుట్ాన వసాుీనిన లుజృతాడులాగా టుాకుని ఫయుయన భుందుకు లాగాడు. లాఖుతూనే తన శకిునంతా ఈయోగించి దానిన ఔ చెటుా మొదలుకేస ఫలంగా మోదాడు. ఎదుయుడన ఈయోగించ్టమో,
భనిషి
ఏదో
ఔ
అముధ్యనిన
లేఔ తనను చ్ూస బమంతో దూయంగా
పారిపోవటమో మాతిమే తెలుసు అ కూయయభృగానికి. ఎటువంట్ అముధభు లేకుండా వట్ా వసుీంతో తన మడను చ్ుట్ా చెటుకు జృటాలకు డేస బాదే భనిషిని ఄంతవయకు ఎననడూ చ్ూడలేదు ఄది.
రిసితిని ఄది జౄరిుగా ఄయధం చేసుకోఔభుందే అయుసాయుు ఄటూ ఆటూ విదిలించాడు చ్ందుయడు. అకరోు చెటు భధమ ఔనిపంచిన ఫండరాయి కేస కొట్టాడు. తల అ రాయికి పొడుచ్ుకునేసరికి పారణం ఔడఫట్ానంత ని ఄయింది అ కూయయభృగానికి. మడచ్ుటూా చ్ుటుాకునన వసుీం భరింత బిఖుతుగా తయారై దాని ఉపరిని ఄడుాకోవటం మొదలుపెట్ాంది. ఄంతే... చిట్కలో మామం ఄయిపోయింది దాని కోం. అ సాినంలో ఄడుఖుపెట్ాంది విరీతమైన బమం. గావుయు గావుయుభని రండు ఄయుజృలు పెదాగా ఄరిచి ఖట్ాగా తల విదిలించింది. ఄదే సభమంలో తను ఖట్ాగా టుాకుని ఈనన వసుీజృ ఄంచ్ును ఔదానిన వదిలేశాడు చ్ందుయడు. ఫతుకు జీవుడా ఄనుకుంటూ ఄవతలికి దూకి పొదలోుకి యుఖు తీసందది. రండే రండు క్షణికాలోు ఔంట్కి ఔనిపంచ్కుండా మామమైపోయింది. నలిగి నాశనమైపోయినటుా ఔనిపసుునన తన వసాుీనిన ఖట్ాగా రండు దులుజృలు దులిప తిరిగి నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకుంటూ వాయుణికేస చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
“ఒరి నామనో... నువువ సామానుమడవి కాదు... నాకు తెలిమకుండా ఆలా వసాుీలతో పోరాట్టలు చేమటం ఎజృడు నేయుచకునానవు?” ఄడగింది అమ. “ఄవసయం భనిషికి ఎటువంట్ విదమనెైనా నేరిసుుంది. నువువ ఄతిగా అశచయమడాలిసన ఄవసయం లేదు” ఄంటూ నీట్ఖుంటకేస తిరిగాడు చ్ందుయడు. ఄతను చియుతజృలితో పోరాటం మొదలుపెట్ాన దగివరినంచీ బమంతో సకిలించ్టం మానుకుననది భచ్చల ఖుయయం.... ఔనుఖుడును తిజృతూ ఄతనేన చ్ూస్ుంది. “భనిషి ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని యమాదాలను కూడా జంతువులు తేలిఔగా సఔట్ా పారణాలు కాపాడుకుంట్టమని ఄంటూ ఈంట్టయు... ఄతమదుబతమైన ఄశావనివనానయు నినున. ఇ నీట్కింద ఫుయద ఈంటుందని ఎందుకు తెలుసుకోలేఔపోయావు?” పెదా సవయంతో ఄంటూ నీట్ ఄంచ్ు దఖవరికిపోయాడు చ్ందుయడు. “చ్ూసుకుని ఄడుఖు వెయిమ. దానితో పాటు నువువకూడా దిఖఫడపోతే ఫమట్కి లాఖటం నావలుకాదు” వెనుఔనుంచి బిఖవయగా ఄరిచింది వాయుణి.
ఄంచ్ుదాకా పోయి చేతిని భుందుకు జ్యచి భచ్చల ఖుయయం తలను భుటుాకోబోయాడు. పాభును చ్ూస బదిరినటుా ఫుసుసన శఫాం చేసూు తలను వెనకివృ లాకువృననది ఄది. దంతాలనీన ఫమట్కి ఔనిపంచేటటుా నోట్ని తెరిచి అ చేతిని గామయచ్ట్టనికి చ్ూసంది. “సేవచ్ాగా తియఖట్టనికి ఄలవాటుడపోయింది. దీనిన భచిచఔ చేసుకోవటం భహాఔషాం” చ్ందుయడ ఔవృనే నిలఫడుతూ చెపంది వాయుణి. “భచిచఔ చేసుకోవటం మాట తరావత... భుందు ఫమట్కి లాగాలి...” ఄంటూ నడుభుకు చ్ుటుాకునన వసాుీనిన ఉడదీస నీట్లోకి దిగాడు చ్ందుయడు. దిగిన వెంటనే చీలభండలం వయకూ దిఖఫడపోయింది ఄతని పాదం... భరో ఄడుఖు వేసేసరికి మోకాళ్ు వయకూ భునిగాయి. ఄతను తనను టుాకోవట్టనికే వసుునానడని ఄనుకుని భరింతగా ఄవతలికి జయఖట్టనికి యమతినంచింది భచ్చల ఖుయయం. అ ఔదలిఔ భూలఔంగా భరో జ్యనెడు లోతుకు దిఖఫడపోయింది ఄది.
“ఒస ఔదలకుండా
పచిచమొకమా... నిలఫడు.
నినున
ఔదిలావంట్ల
మేభు సరాసరి
ఏమీ
చెమమం.
పాతాళ్లోఔంలోకి
వెళ్ళుపోతావ. ఔదలబోకు” ఄరిచింది వాయుణి. అమ మాటలు ఄయిం ఄయామయో లేఔ ఔదిలితే నిజంగానే పాతాళ్ లోఔంలోకి వెళ్ళుపోవటం జయుఖుతుందని తెలిసందో ఄలానే నిలఫడపోయింది భచ్చల ఖుయయం. తను కూడా ఫుయదలో దిఖఫడపోతుననటుా ఖయహంచి కూడా వెనుఔంజ వేమలేదు చ్ందుయడు. తన చేతులోుని వసాుీనిన జ్యచి తనకు దగివరోు వునన ఔ పాదానికి ఖట్ాగా ఔట్టాడు. రండో కొసను డుామీద ఈనన వాయుణికేస విసరి తను కిందికి వంగి భచ్చల ఖుయయం నడుభును ఖట్ాగా టుాకునానడు. ఄతని ఈదేాశమం ఏమిట్ల ఄతను విడభరిచి చెవలసన ఄవసయం లేకుండానే ఖయహంచింది వాయుణి. తనమీదికి వచిచన కొసను టుాకుని ఫలంగా లాఖటం మొదలు పెట్ాంది. “ఔదులు... యమతనం
చెయ్”
ఖట్ాగా ఄని
ఔదులు... అ
జీవానిన
ఫుయదని
వదిలించ్ుకో....
ఈతాసహరిచే
మాటలు
మాట్టుడుతూ,
తన బుజ్యనిన కూడా దాని శరీరానికి అనించి
ఫలభంతా ఈయోగించాడు చ్ందుయడు. నడుభు వయకూ దిఖఫడపోయాడు ఄతను. డుామీద ఈనన వాయుణి ళ్ుు ఝలుుభననది. “వదుా. వదిలేయ్... దానినవదిలేస వచేచయ్” ఄరిచింది. “లాగేయ్ వాయుణీ... ఖట్ాగా లాగేయ్...” అమ మాటలు తనకు వినఫడనటుా అమను ఈదేాశించి ఄయుసూు శరీయంలో ఈనన శకిునంతా బుజ్యలోుకి తెచ్ుచకుని హుంకాయం చేసూు పెైకి ఎతాుడు చ్ందుయడు. ఄతను తనకు సహామం చేసేందుకే వచాచడని ఄంతకుభుందే ఄయధం చేసుకుంది భచ్చలఖుయయం. చెవులు చిలుులుడేలా సకిలిసూు ఫుయదలోనించిపెైకి ఎగిరే యమతానలు మొదలుపెట్ాంది. చ్ందుయడు తన ఖుండెల వయకూ దిఖఫడపోతునన సభమంలో పలించాయి
అ
భూఖజీవం
చేసన
యమతానలు.
ఈననటుాండ
ఔవృసారిగా అయుభూయల ఎతుుకు ఎగిరింది ఄది. ఄదే ఉజృలో పోయి డుామీద నిలఫడంది.
ఄది
ఄంత
ఉహంచ్లేదు
వేఖంగా
చ్ందుయడు.
ఔదలఖలదని అ
విసుయుకు
కొంచెంగా
కూడా
ఄతను
వెలుకిలా
డపోయాడు నీట్మీద. ఄలా డటమే ఄతని పారణాలను కాపాడంది. ఄతనికి
తెలిమకుండానే
ఫుయదలోనించి
ఫమట్కి
వచేచశాయి
పాదాలు. వెలుకిలాడన
తరావత
నిలఫడదలుచ్ుకోలేదతను.
తిరిగి
చేతులిన
నిఠాయుగా
నీట్లో
వలయాకాయంలో
తిజృతూ
చిట్కలో డుాను టుాకుని నీట్లోనించి ఫమటడే మీనం మాదిరి ఆంతెతుున ఎగిరి ఖట్ానేలమీద డాాడు. “బఖవంతుడు నీమీద ఔయుణ చ్ూపంచాడు. ఆవాలిాతో నీ ని ఄయిపోయిందనే
నేను
ఄనుకునానను”
ఄంటూ
ఄతనిన
సమీపంచ్బోయింది వాయుణి. ఄశవం పాదానికి ఔట్ాన వసుీజృ రండో కోస ఆంకా అమ చేతులోునే ఈననది. అ కొసను ఄతి ఫలవంతంగా ఄవతలికి లాగేసంది భచ్చల ఖుయయం. తన కాలికి ఔట్ావునన రండో కొసతో సహా ఄడవిలోకి యుఖుతీసంది.
“ఄమమయోమ... ఄది పారిపోతోంది. భన ఔషాం ఄంతా వృధ్య ఄయిపోయింది” అందోళ్నగా ఄంటునన వాయుణికేస చ్ూస చిననగా చియునవువ నవావడు చ్ందుయడు. “ఎందుకా నవువ? దానితోపాటు నీ వసుీం కూడా పోయింది చ్ూసుకునానవా?” ఄడగింది అమ. “పోతేపోయిందిలే బమడపోయింది.
భనం
వాయుణీ....
పాం...
సభయానికి
చాలా
వచాచం
కాఫట్ా
సరిపోయింది. దాని ఫతుకేదో దానిన ఫతఔనీ... దానిన ఖురించి భరిచపో....” ఄంటూ లేచి నిలఫడాాడు ఄతను. “ఆంత జ్యలిఖుండె ఔలవాడవి భరి దానికోసం రావడం దేనికో? ఄందని దారక్షళ్ుు జృలుగా ఈంటయామని ఄనానదిట ఔ నఔవృ...” భూతి భుడచి వంఔయగా తిజృతూ వెకివృరించింది వాయుణి. భరోసారి ఄంతకుభుందు
చినననవువ
నవివ
తాభు
వచిచన
ఄడుఖులువేశాడు చ్ందుయడు. ***
ఫుయదఖుంట మాయవంకేస
దగివరినంచి, వడవడగా
ఄడవిలో లభంచే వెదుయు బిమమంతో లుచ్ట్ జ్యవ కాచింది ఈతల
భహరిి
ఄరాధంగి.
భట్ాభుంతలలో
నిండుగాపోస
నంజుకోవట్టనికి ఏదో ఉయగామ చ్చడని అకులలో వడాంచి ఄందరి ఄందించింది. “యుచిఔయమైన దారాిలను అశించ్టం అశయభ నిమమాలకు వియుదధం. నాకు తెలుసు. కావాలనే ఖుయువుగారే సవమంగా చెప చేయించి ఈంట్టరీ దారాినిన. ఆంకో రండుసాయుు ఆటువంట్ జ్యవతాగితే ఫతుకు మీద తకుండా వియకిు జృట్లాసుుంది” ఄతి ఔషాంమీద తన చేతిలోని భట్ాభుంతలోని జ్యవను తాగి,
ఆవతలకు వసూు వాపోయాడు
డంబకుడు. “నువువ ఔవృడవే ఄసంతృపుగా ఈనానవు. మిగిలిన వారవయూ ఏభనుకోవటం లేదు” ఄనానడు జీవలుడు. నిజమే అ మాటలు... నియబమంతయంగా అ జ్యవను తాగి, ఎవరి కుటీరాలకు వాళ్ుు వెళ్ళుపోతునానయు అ అశయభంలోని మిగిలిన విదామరిినీ విదామయుిలు.
“ఄది వాళ్ు కయభ. నోళ్ుు చ్వి చ్చిచపోయినయ్ ఄందరి. ఄడవి
అకులిన
దంచి
చ్చడ
చేసనా
అవురావుయుభంటూ
అయగించేసాుయు. ఄలా చేమటం మాతిం నాకు చేతగాదు” నిషూాయంగా ఄనానడు డంబకుడు. “ఄయితే ఆజృడు నీకు యుచిఔయమైన అహాయం కావాలని ఄంట్టవ... ఄంతేనా?” తన మాటలిన వినట్టనికి అ చ్ుటుాటు ఎవయూలేయని నిశచమం చేసుకుంటూ ఄడగాడు జీవలుడు. “యుచిఔయమైన అహాయమా? ఔ వాయం రోజులపాటు సేవకుడ మాదిరి ఉడఖం చేమభనాన చేసాును... ఔభభట్ పామసం, చ్వులూరించే మాంసాహాయం తీసుకుని ఎంతకాలం ఄయిందో...” అ దారాిలను తలుచ్ు కుని తనభముడెైపోతుననటుా ఄయభూసన ఔళ్ుతో చెపాడు డంబకుడు. “ఄలాగా... ఄయితే ఄటు చ్ూడు” ఄంటూ కొంచెం ఄవతలగా ఈనన చెటుాకేస చేయి ఉపాడు జీవలుడు. ఄటుకేస చ్ూస ఄదిరిడాాడు డంబకుడు.
ఄందమైన పాతి నిండా సువాసనలు వెదజలుుతునన పామసం... ఄజృడే చెటుానుండ కోసనటుానన ఄరిట్ అకుమీద నోయు ఉరించే మాంసాహాయం.... “ఎఔవృడనించి
వచాచయి?
ఎలా?”
తన
ఔనులిన
తానే
నభభలేఔపోతుననటుా ఄడగాడు డంబకుడు. “ఄనవసయమైన మాటలతో కాలహయణం చెమమబోకు. ఆఔవృడ అహాయం నాకు ంటఫటాటంలేదు. మా తండిగాయు యహసమంగా ఆఔవృడకి ంపంచాయు. తవయగా అయగించ్ు” చెపాడు జీవలుడు. “భరి నీకో?” ఄడగాడు డంబకుడు. “వెదుయు బిమమజృ జ్యవ నా అఔలిని భందగిం చేసంది”. అపెైన క్షణం కూడా అలసమం చేమలేదు డంబకుడు. ఔవృ ఖంతులో అ దారాిల దఖవరికి పోయి అఫగా వాట్ని తినటం మొదలుపెట్టాడు. ***
శిషమఫృందం ఄంతా అయగించిన తరావత తన ఄరాధంగితో ఔలిస భోజనం చేమట్టనికి కూయుచనానడు ఈతల భహరిి. ఄందరి ఆచిచన జ్యవనే అమనకూ ఄందించింది అమ. తను కూడా ఄదే తీసుకుననది. భట్ా భుంతను పెదవులకు అనించ్ుకోబోతూ ఎందుకో ఈలికివృడనటుా ఄయామడు భహరిి. “ఏమిట్ సావమీ? ఏమైంది?” ఄడగింది ఄరాధంగి. “భంతియయోఖం జరిగింది...” అ చ్ుటుా ఔవృల పారంతాలిన రిశీలనగా చ్ూసూు చెపాడామన. “భంతి యయోఖమా? అశయభంలోనా? ఄదేమిట్?” భరింత అశచయమంగా ఄడగింది అమ. “ఄదే నాకు ఄయిం కావటం లేదు. చిట్కలో జరిగిపోయింది. ఎవయు
చేశారో
ఎందుకు
చేశారో...”
ఄంటూ
ఔనులను
భూసుకోబోయాడు భహరిి. “సరి సరి.... మీయు ధ్యమనంలోకళ్ళతే తెలువారిపోతుంది. ఏం జరిగిందో తరావత చ్ూసుకోవచ్ుచను. భుందు అహాయం తీసుకోండ.
వేడతగివతే ఇ జ్యవ యుచిని కోలోతుంది” చ్నువుగా ఄబమంతరానిన వెలిఫుచిచందామ. “ఎజృడూ లేనిది ఏమిట్ల ఇ విచితిం... తెలుసుకోవాలిసన బాధమత వుననది ఔదా” ఄనానడు భహరిి. “యమాదఔయమైన యయోఖమా?” ఄడగింది అమ. “ఄబేఫ. ఄపామకారి కాదు.. కాని తకుండా యయోఖమే. ఎవయు చేస వుంట్టయు” ఄనానరామన. “ఄపామకారి కానజృడు అలోచించ్టం ఄనవసయం. ఆంకోసారి ఆలా జరిగితే తకుండా ట్ాంచ్ుకుందాం. భుందు మీయు” ఄంటూ చేయి ఉపంది అమ. తల
విదిలించి
ఔవృకు
పెట్ాన
భుంతను
చేతులోుకి
తీసుకునానడు ఈతల భహరిి. *** “నా జనభ ధనమమైపోయింది. విదామభ్యమసానికి రాఔ భుందు కూడా ఆలాంట్ దారాిలను యుచి చ్ూడలేదు” దారాిలను బుజంచిన
తరావత కొండవాఖులో చేతులు ఔడుఖుకుంటూ జీవలుడకి చెపాడు డంబకుడు. “నేను
ఆఔవృడ
వుననంతవయకూ
నీకు
కావాలిసనవనీన
లబమభవుతాయి...” నవువతూ చెపాడు జీవలుడు. “నువువ ఈనభతుుడకి జతగాడవి. ఄతనిన వదిలిపెట్ా నాకు ఆటువంట్ సహమం ఎందుకు చేసుుననటుా? ” ఈననటుాండ ఄడగాడు డంబకుడు. “జహవచాలమం నీకే ఄధఔం. ఄందుకే...” ఄనానడు జీవలుడు. “ఄదేం కాదు... నా నుంచి ఏదో కోయుకుంటునానవ. ఄందుకే..” నిరొభహమాటంగా ఄనానడు డంబకుడు. “సేనహతులం ఔదా. కోయుకోవటంలో తపేమీలేదు” “సరిగావ చెపావ.... ఏం కోయుకుంటునానవ? విదామరిినులోు ఎవరితోనెైనా
పేయభలో
డాావా?
ఄటువంట్
నులు
అశయభ
నిమమాలకు వియుదధం. ఄయినా సరే నాకు చేతనెైన సహామం చేసాును” ఄనానడు డంబకుడు.
ఄటువంట్దేమీ లేదననటుా చియునవువలు నవువతూ తల ఄడాం తిపాడు జీవలుడు. “ఄది కాఔపోతే భరింకేమిట్?” ట్ానటుా వదిలే ఄలవాటు లేనటుా మొండగా రట్ాంచాడు డంబకుడు. “ఆఔవృడ
వునన
వాయందరినీ
నాకు
రిచ్మం
చేశాయు.
రిచ్మం చేమనివాళ్ుు ఇ అశయభంలో ఆంకవయయినా వునానరా?” ఄడగాడు జీవలుడు. “ఄందరినీ చ్ూపంచామే... ఆంకవయూ మిగిలి లేయు” ఄంటూ క్షణం అగి, “అఁ... ఖుయుుకువచిచంది. చ్ందుయడు, వాయుణి ఆదాయూ లేయు.... దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కోసం ఖుయువుగాయు వారిదారినీ ంపంచాయు” ఄనానడు డంబకుడు. చియునవువతో మాట్టుడుతునన జీవలుడ పెదవుల మీది అ నవువ మామమైపోయింది. ఄయమతనంగా భుడడాాయి ఄతని ఔనుబొభలు. *** “ఄనవసయమైన అశలకుపోయి ఔ ఖలు ఔ రాతిి వృధ్య చేసు కునానభు. భనిషి ఄనేవాడకి ఏది పారుభుంటుందో ఄదే లభసుుందని
ఖుయుదేవులు
చాలాసాయుు
చెపాయు.
భరిచపోవటం
భన
తెలివితకువృవతనం” నడవలేఔ నడుసూు వాపోయింది వాయుణి. “అ భచ్చల ఖుయయం భనకి దఔవృలేదనే ఔదా నీ బాధ?” ఄడగాడు చ్ందుయడు వాయుణి వెైజృ చ్ూసూు. “ఄదికాఔ ఆంకేభుంటుంది? భణులు మానామలు దొయఔలేదని బాధ డుతునాననని ఄనుకుంటునానవా?” విసుయుగా ఄడగింది వాయుణి. “ఏదో ఔట్లే.... కాసేసజృ నువువ ఏమీ మాట్టుడకుండా నోయు ఖట్ాగా భూసుకో” ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఎందుకు భూసుకోవాలి?” కోంగా ఄడగిందామ. “ఎందుఔంట్ల వకుళ్ళనఖయం దావరాల దఖవరికి వచేచశాం కాఫట్ా” వాయుణితో ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄదిరిడ భుందుకు చ్ూసంది వాయుణి. ఄలుంత దూయంలో అకాశానిన ఄంటుకునేటటుు ఎతుుగా వునన నఖయ దావరాలు ఔనిపంచేసరికి ఄంతవయకు డన శయభంతా చిట్కలో భయుజృకు వచేచసంది.
“భంచి సతిం ఏదెైనా వుంట్ల ఄందులో విడదిచేదాాం... వారిని వీరిని
ఄడగి
భనం
ఄనుసరించాలిసన
మారావనిన
నియుాషాంగా
తెలుసుకుందాం...” ఇసారి ఔవృ చ్ూజృలు చ్ూసే యసకిు లేదు. భుకువృకు సూట్గా దేవభందాయజృ చెటు దగివరికే పోవాలి” ఄంటూ ఄడుఖులు వేసంది. సూయుమడు ఈదయించి ఄట్కి భూడు గడమలు కావటం వలు సందడ చాలా తకువృవగా వుననది దావరాల దగివయ. వచీచపోయేవారి మీద ఔ ఔనేనస వుంచ్ట్టనికి నిమమించ్ఫడన కాలాబటులు నీడటుాకు చేరి విశారంతిగా కూయుచని ఔఫుయుు చెజృకుంటునానయు. “హేయ్... ఎవయు మీయు?
ఇ వేళ్జృడు ఎఔవృడనించి
వసుునానయు?” దావరాల దగివరికి పోగానే చ్ందుయడని వాయుణిని చ్ూస బిఖవయగా ఄడగాడు వారిలో ఔతను. “నోట్కి వచిచంది ఏదో వెంటనే చెపాలి. అలసమం చేసేు ఄనుమానడ అపేసాుయు” చినన ఔంఠంతో చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి.
“విదిశా నఖయం మాది. ఇ నఖయంలో కాసుంత విశారంతి తీసుకుని వెంటనే చెైతనమజృరి వెళ్ళుపోవాలి...” అ చ్ుటుాటు వుండే రండు నఖరాల పేయును చెపాడు. “హోహ ఄలాగా... బాటసాయులననమాట.. బాగానేవుంది. భరి మీ సయంజ్యమా ఏది?” ఄడగాడు అ బటుడు. ఄటువంట్ యశన వినవలస వసుుందని ఉహంచ్ఔపోవటంవలు బితుయపోయాడు చ్ందుయడు. ఄయితే కొంచెం భుందు జ్యఖయతులోనే వుండటంవలు ఇసారి వెంటనే ఔలించ్ుకుననది వాయుణి. నిలుచ్ుననచోట్ల నేలమీద చ్తికిలఫడ ఔవృసారిగా బావుయుభని ఏడవటం మొదలుపెట్ాంది. “ఏభయింది?
ఎందుకు
ఏడుసుునానవ?”
కూయుచనన
చోటనించి ఖఫుకువృన లేచి ఄడగాడు అ బటుడు. “ఏడవఔ
ఏం
చెమమభంట్టవ?
ఈననదంతా
ఉడగట్ా
ఔటుాఫటాలతో వదిలాయు ఄడవిలో ఫందిపోటుు. అకరికి ఆతగాడ దటీా వసాుీనిన కూడా లాగేసుకునానయు.
చెభటలు డతే మొకం తుడుచ్ుకోవట్టనికి ఖుడా భుఔవృ కూడా లేకుండా పోయింది” చ్ందుయడ నడుభు చ్ుటూా వుండాలిసన వసుీం లేఔపోవట్టనిన ఎతిు చ్ూపసూు జ్యలిగలిపే ఔంఠంతో చెపంది వాయుణి. “ఏడవబోకు...
ఉయుకో....
రాచ్వీధని
అనుకుని
వేణుగోపాలసావమి అలమం దగివయ ధయభసతిం వుంది. ఈచితంగా అహాయం ఆసాుయు. వెళ్ళు తినండ... వెళ్ుండ” ఄనానడు అ బటుడు. ఔళ్ుు తుడుచ్ుకుంటూ లేచి ఖఫఖబా దావరాలను ఄధఖమించింది వాయుణి. అలసమం చేసేు అ బటులు భరికొనిన యశనలు వేసాుయనన బమంవలు కాబోలు, రిగెతిునంత నిచేసంది. “సరైన మాటలు చెప చ్ఔవృగా ఫురిడీ కొట్ాంచావ. ఎందుకు తొందయ?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄదేమీ కాదుగాని ఄటు చ్ూడు...” ఄంటూ ఔ నాలుఖు వీధుల కూడలిని చ్ూపంచింది అమ. ఄటు చ్ూసన చ్ందుయడకి వెంటనే ఔనిపంచాయు ఄంతకు భుందు ఄడవిలోని సతింలో రిచ్మం ఄయిన బారహభణులు. “నేను
ఄనుకుననట్లా ఄయినటుుంది. నునల కింద వీళ్ు దగివయ భ్యరీగా ధనం తీసుకుననటుానానయు రాజబటులు” ఄననది వాయుణి. బిఔవృమొఖాలతో వీధఔవృన నిలఫడ వచేచపోయే వాయందరివంఔ దీనంగా చ్ూసుునానయు అ బారహభణోతుభులు. “ఏమైంది ఄమమలూ? ఏమిట్ ఇ దీనావసి? ” వారి సమీంలోకిపోతూ అదయంగా ఄడగింది వాయుణి. అమను చ్ూస్త్చ్ూడగానే అజృురాలిని చ్ూసనంత అనందం ఔలిగింది
కాబోలు
వెంటనే
చిపలాుయి
నీళ్ుు
వారిఔళ్ులోు.
“ఄయిపోయింది తల్లు! మేభు ఆంతవయకూ డనఔషాం ఄంతా చిట్కలో భట్ాకొటుాకుపోయింది. రాజుగారి ఄనుభతి లేకుండా మజఞయాగాదులు చేమ తలపెట్ానందుకు
ఄరాధం
విధంచాయు.
మేభు
యాచించి
కూడబట్ాన ధనాననంతా గోళ్ుు ఉడఔట్ా భరీ తీసేసుకునానయు. ఔటుాఫటాలతో మిగిలాం” ఖదవద సవయంతో జరిగింది చెజృకునానడు వారిలో వృదుధడు.
ఏభని
సమాధ్యనం
ఆవావలో,
ఄతనిన
ఏ
విధంగా
సభుదాయించాలో వాయుణికి ఄవఖతం కాలేదు. ఖట్ాగా నిటూాయుసూు చ్ందుయడకేస చ్ూసంది. “ఄమమలూ... మీ మొఖాలు చ్ూసుుంట్ల తిండ తిననటుా ఔనిపస్ుంది. ఇ నఖయంలోకి వచిచన తరావత ఆంత వయకూ అహాయం తీసుకోనటుా ఄనిపస్ుంది. ఄవునా?” వృదధ బారహభణుడని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఇ నఖరానిన పాలించే ధనదతుుడు ఎవరోగాని ట్ా పశాచ్ం మాదిరిగా ఔనిపసుునానడు. నునల పేయుతో యజలను దోచ్ుకుని సంపాదిసుునన ధనానిన ఏం చేసాుడో... పోయేటజృడు తన వెంట తీసుకుపోతాడేమో....” ఔచ్చగా ఄంటునన వాయుణికేస చ్ూస తల ఄడాంతిపాడు. “నీ జతగాడు చెపంది ఄక్షరాలా నిజం. ఄనవసయమైన మాటలు భనకి చేటు ఔలిగిసాుయి.... ఇ నఖయంలో గోడలకే కాదు, వీధులకి కూడా చెవులుంట్టయి” వెంటనే తను కూడా అమకు చెపాడు వృదధ బారహభణుడు.
“ఄది సరే... మీ సంఖతి చెండ. మొఖాలు వాడపోయి ఈనానయి. అహాయం తీసుకునానరా లేదా?” రట్ాంచింది. తలలు వంచ్ుకునానయు వాళ్ుు. పెదవులు విప చెపాలిసన ఄవసయం లేకుండానే మధ్యయిం ఏమిట్ల అమకు తెలిసపోయింది. “అఔలితో ఈననవారికి అహాయం ఆవవటం భహా జృణమం. ఄందులోను ఆటువంట్ బారహభణులకి సహామడ ఖలిగితే ధనుమలమైపోతాభు” క్షణం అలోచించాఔ వెంటనే చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. ఇడచపెట్ా కొట్ానా ఆసుఔరేణువు కూడా ఔనిపంచ్దు తభ దఖవయ. దిభందికి సరిడే అహారానిన తెచిచ ఆవవటమా? ఔనులు చిట్ుసూు చ్ుటూా చ్ూసుునన చ్ందుయడ బుజంమీద చ్ూజృడువేలితో పొడచి, “ఏమిట్ అలసమం?” ఄని చ్ందుయడని ఖదిాంచింది వాయుణి. “నీతో వేఖటం చాలా ఔషాం వాయుణీ! నీకు ఏది వచిచనా తటుాకోవటం ఄసంబవం. బాధ ఄయినా సంతోషమైనా అకరికి భ్యవన ఄయినా సరే” ఄంటూ ఆంకో క్షణం అలోచించి, “వేణుగోపాలసావమి అలమం దఖవయ ధయభసతింలో ఈచితంగా అహాయం ఆసాుయని నఖయ దావయం దఖవయ బటులు చెపాయు ఖదా! ఄఔవృడకి తీసుకుపోదాం....”
“లాబంలేదు
నామనా!
వాయు
వండ
పెట్ాన
అహాయమే
అయగించాలట. ఇ నఖయంలో వేయు వేయుగా వడాంచ్టం నిషిదాంట” చెపాడు వెంటనే వృదుధడు. “మజఞయాగాదులు చేసేవారిని మిగిలినవారితో ఔటాఔటాటమా? శివ శివా... ఇ యంచ్ం ఎటు పోతోందో ఏమిట్ల...” చెవులు భూసుకుంటూ ఄంది వాయుణి. “వేదాంతాలు
మాట్టాడకు.
రోజులు
మాయుతునానయి.
రోజులతో పాటు అచాయ వమవహారాలు కూడా మాయతాయి. ఆజృడు భనం అలోచించాలిసంది సతిం నియవహంచే వారి నిమమాలను ఖురించి కాదు, వారికి అహాయం తెచిచపెట్లా ని ఖురించి...” వెంటనే ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఄది నీ ఔయువమం. నాది కాదు... నాకు కూడా అఔలి వేసుుననటుా ఄనుమానంగా ఈంది...” ఄననది వాయుణి. “సరే.... మీయందయూ ఆఔవృడే ఎఔవృడో ఔచోట కుదుయుగా కూరోచండ. నేను విణి వీధవయకూ వెళ్ళువసాును” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు చ్ందుయడు.
విణి వీధ ఄంట్ల వామపారాలు జరిగే యదేశం.... నఖయ యజలందయూ తభకు ఄవసయమైన వసుువులిన కొనుగోలు చేసే చోటు. ఏదో ఔ ని చేస ఎంతో కొంత సంపాదించ్ట్టనికే ఄతను ఄఔవృడకి వెళ్ుతుననటుా ఄయిమై అయాీమైన చ్ూజృలతో చ్ూసంది వాయుణి. కూడలిలో తియుగాడుతునన పౌయులను యశినంచి, విణి వీధ ఎఔవృడ ఈననదో తెలుసుకునానడు చ్ందుయడు. పెదా పెదా ఄడుఖులతో ఄటుకేసపోయాడు. ఆసుఔ వేసేు కిందడనంత జనసభభయింతో నిండ వుంది విణి వీధ. ఔటుాఫటాల దగివరినంచి భహా భహా బవంతులు నిరిభంచేందుకు ఄవసయమైన సామాగియ వయకూ, అహాయదారాిలతో మొదలుపెట్ా ముదధ సభయాలలో
ఈయోఖడే
భదఖజ్యలవయకూ
మధేచ్ాగా
సాఖుతోంది వాణిజమం. ఔ ఔవృగా నిలఫడ అ సందడనంతా నిశితంగా రిశీలించి చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ది క్షణికాలు కూడా ఖడవఔ భుందే ఔనిపంచాయతనికి పెదా పెదా సంచ్ులను టుాకుని నిలఫడవునన రాజబటులు.
ఎవయు ఏ విధమైన వామపాయం చేసనా నియబమంతయంగా నునలు వసూలు చేసుునానయు వాళ్ుు. ఄమిభనవారి దగివరా, కొననవారి దగివరా ఆదారి దగివరా గోళ్ుు ఉడగట్ా జృచ్ుచకుంటునానయు. ' దీని పేయు వకుళ్ళ నఖయం ఄనటం ఔంటె నునల నఖయం ఄనటమే సభంజసంగా ఈంటుంది' తనలో తను ఄనుకుంటూ కొంచెం భుందుకుపోయాడు చ్ందుయడు. నిలువెతుున
వయుసలోు
పేరిచ
ఈనన
ఔటెాల
దుకాణాలు
ఔనిపంచాయి ఄతనికి... వంటలు చేసుకునేందుకు ఈదేాశించ్ఫడన ఔటెాలు ఄవి.. ఄయితే పెదా పెదాగా ఈనానయి. ఄందువలు వాట్ని కొనట్టనికి తటట్టయిసుునానయు ఄఔవృడకి వచిచన అ చ్ుటుాఔవృల జనం. “నాలుఖు రాగినాణేలు ఆసాుం, భుఔవృలు
చేసనవారికి...
సభయుిలు
గడాలితో వీట్ని చీలిచ ఎవరైనా
వచిచ
ని
మొదలుపెటావచ్ుచ” ఄనినట్ఔంటె ఄతిపెదాగా ఈనన దుకాణం భుందు నిలఫడ ఄయుసుునానడు మజమాని. “గడాలి టాటం ఆఔవృడ వారవరి చేతకాదా?” అశచయమంగా ఔ పౌయుడని ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“చేతకాఔ కాదు... నిలో దిగేవయకూ మౌనంగా నిలఫడ, దిఖగానే నున ఄంటూ వచేచసాుయు రాజబటులు... చ్చిచ చెడీ చేతులు వియఖగటుాకుని సంపాదించిన దాంట్లు సఖం భుకువృలు పండ వసూలు చేసాుయు. ఄందుకే ఎవయూ సాహసంచ్టం లేదు” చ్ుటూా చ్ూసూు చ్ందుయడకి యహసమంగా చెపాడు అ పౌయుడు. “యండ...
యండ
నామనలారా!
రాగి
నాణేలను
సంపాదించ్ుకోదలిచిన వాళ్ుు వెంటనే మా దఖవరికి యండ” భరింత బిఖవయగా ఄరిచాడు దుకాణం మజమాని. తన సందేహాలనినట్నీ భనసులోనించి తుడచేసుకునానడు చ్ందుయడు. “నాలుఖు నాకు చాలవు. ఎనిమిది ఆసేు నాకు ఄబమంతయం లేదు” ఄనానడు ఄతని దఖవరికి పోయి. “మాటలకునన వాడ చేతలోు చ్ూపసేు ఎనిమిదేమిట్ ది ఆసాును. ని మొదలుపెటుా” దుకాణం వెనుఔభ్యఖంలోకి తీసుకుపోయి ఔ గడాలిని ఄతని చేతికి ఄందిసూు చెపాడు అ దుకాణం మజమాని. ఖుటాలు ఖుటాలుగా డవునన ఔటెాల దఖవరికిపోయి వెంటనే నిలోకి దిగిపోయాడు చ్ందుయడు.
సూయుమడు నడనెతిు మీదికి వచేచ సభయానికి పెదా ఖుటాగా పోఖుడంది ఄతను భుఔవృలుచేస డేసన ఔటెాల సభుదామం. “ఄబోఫ... నువువ దభుభఖల నివాడవే.... యతిరోజు వచిచ నిలో యవేశిసేు నేను చాలా సంతోషిసాును” ఄంటూ ఄతని చేతిలో ది రాగినాణేలను పెట్టాడు అ ఔటెాల దుకాణం మజమాని. “భన దుకాణం ఎదుట్ల నిలఫడ వునానయు రాజబటులు. నున కోసం ఎదుయు చ్ూసుునానయు” ఄని కూడా చెపాడు. చేతిలో వునన నాణేలిన ఖట్ాగా టుాకుని వీధలోకి వచాచడు చ్ందుయడు. ఄతనిన చ్ుటుాభుట్టాయు రాజబటులు. రఔవృలు భుఔవృలు చేసుకుని సంపాదించిన నాణేలోు సఖభ్యఖం అ రాజబటులకు భుటాచెవలసన దుసితిని తలుచ్ుకుని తనలో తనే గాఢంగా
నిటూాయుసూు,
చేతిలో
వునన
నాణేలను
వారికి
చ్ూపంచ్బోతునన సభమంలో చ్ందుయడ చెవికి చేరింది అ యణగణ ధవని. పాడశువులిన,
వమవసాయానికి
ఄవసయమైన
వృషభ్యలిన,
భహషాలిన విఔియించే యదేశం నుంచి మొదలై మొతుం అ వీధనంతా అవరించ్ు కుంట్లంది అ ధవని. ఔటుాఫటాలు జ్యరిపోతునాన వాట్ని ఏమాతిం ట్ాంచ్ు కోకుండా యుఖులు తీసుునానయు జనం.
“పారిపోండ.. భదమకివృన భహషం ఔటుా తాళ్ును తెంజృకుని జనం మీదికి ఎఖఫడంది. పారిపోయి పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ” ఄని వినవసుునానయి ఄయుజృలు. ఔటెాల
దుకాణం
భుందునన
యజలు
పారిపోవటం
మొదలుపెట్టాయు. నున వసూలను ఖురించి భరిచపోయి వారి వెనుకే మామమైపోయాయు
రాజబటులు.
ఔనునభూస
తెరిచేటంతలో
నిరాభనుషమమైపోయిందా యదేశం. చెవులు
చిలుులు
డేటటుా
ఫుసలు
కొడుతూ
ఆను
భుదాలవంట్ గిటాలతో బూమిని ఔంపంజేసూు యతమక్షం ఄయింది ఔటుాతాళ్ుు తెంజృకునన భహష రాజం. జృట్ా ఫుదెధరిగిన తరావత ఄటువంట్ జీవానిన ఎననడూ చ్ూస ఎయుఖడు చ్ందుయడు. ఎనిమిది భూయల ఎతుుకు కొంచెం ఄధఔంగానే వుననది ఄది. చ్ండి నిజృల మాదిరి ఎయయగా ఔనిపసుునానయి దాని ఔళ్ుు. టకాఔతుుల మాదిరి దునుగా వునానయి కొభుభలు. ఎవయు ఔనిపసేు వారిని కొభుభలతో కుమిభ, గిటాలతో భరిాంచి యఔుజృభుదాలా మారిచవేయాలననంత అవేశం మీద వునన ఄది. తనకు ఄటూ ఆటూ వునన దుకాణాల భుందు పేరిచవునన సామాగియని
కొభుభలతో చెలాుచెదుయు చేసూు వస్ుంది. “తజృకో.... ఔవృకు తజృకుని నీ పారణాలు కాపాడుకో. ఄది మాభూలు భహషం కాదు. సాక్షాతూు మభధయభరాజు వాహనం. నినున చ్ూసందంట్ల నీ ని ఄయిపోయినట్లా” ఄని చ్ందుయడని హచ్చరించాడు తన దుకాణంలో ఔ భూలగా నిలఫడన మజమాని. నున వసూలుకు వచిచన రాజబటులు లామనం చితుగించిన వెంటనే తను కూడా ఄఔవృడనించి మామం కావటమే భంచిదని ఄనుకునానడు
చ్ందుయడు.
రండు
రోజుల
తినుఫండారాలను
కొనుగోలు చేమవచ్ుచ తను సంపాదించిన రాగినాణేలతో. తను వచిచన ని విజమవంతంగా భుగిసంది. ఆంఔ అలసమం ఄనవసయం. అ మాట భనసులో మదిలిన వెంటనే భడభ తిప వీధ చివరి భ్యఖంలోకి యుఖు మొదలుపెటాబోయాడు ఄతను. సరిగావ ఄదే సభమంలో ఔటెాల దుకాణం ఎదుయుగావునన ఔ వసుీ దుకాణం మీద నుంచి వీధలోకి రిగెతుుకు వచిచంది మువతి ఔరు. “అఖండమాభ.... వెళ్ుఔండ... వెనకివృ వచేచమండ” ఄంటూ అమ వెనుకే యతమక్షం ఄయామడు అ దుకాణం మజమాని. ఄతని మాటలిన లక్షమపెటాకుండా ఆంకో ఄడుఖు భుందుకు వేసందామ.
సూట్గా భహష రాజం దృషిాలో డంది. భుందు పాదాలతో భట్ాని దువివ కట్లలభని పెదా శఫాం చేసందా భహషం. తోఔను తాచ్ుపాభు డఖలా పెైకతిు భుందుకు దూకింది. గియుకువృన
వెనుతిరిగి
దుకాణంలోకి
పారిపోయాడు
మజమాని. ఄతనిలా చేమటం చేతకాలేదు మువతికి. ఔనులు పెదావిచేస చ్ూసూు ఄలాగే వీధలో నిలఫడపోయింది. “చ్చిచపోయింది. సేనాతుల వారి కుమారు సుఖుణావతి భయణించి భట్ాలో ఔలిసపోబోతోంది” పెదా ఔంఠాలతో ఖగోవలుగా ఄరిచాయు దుకాణాలోు నుంచి అ దృశామనిన చ్ూసనవాయందయూ. బూఔంం వచిచనటుా ఄదిరిపోతోంది నేల,
అ భహషం చేసుునన
ఄడుఖుల తిుడకి. తలవంచి కొభుభలిన బాయుచేస వచేచసంది ఄది. చేతిలో వునన నాణేలిన ఄలాగే టుాకుని తనకు తెలిమకుండానే భుందుకు దూకాడు చ్ందుయడు. తలవంచి కొభుభలు విసరిన భహషానికి,
తను ఎవరిని
పొడవాలని ఄనుకుననదో అ సుకుమాయ శరీయం ఔనిపంచ్లేదు. చేతులోు వునన నాణేలిన ఄజృడు కిందికి వదిలేశాడు చ్ందుయడు. చేతులిన భుందుకు జ్యచి ఄమాంతం అ కొభుభలిన వడసటుాకునానడు.
భుందు పాదాలిన నేలకు ఄదిమిట్ా చెవులు చిలుులు డేటటుు శఫాం చేసందా భహషం. అ నిచేసన వమకిుని ఄమాంతం గాలిలోకి ఎతిు ఄవతలకు విసరేమట్టనికి చ్ూసంది. శరీయంలో వునన శకిునంతా చేతులోుకి తెచ్ుచకునానడు చ్ందుయడు. ళ్ుు బిగించి దాని తలను కిందికి
వంచాడు.
మొటామొదట్సారిగా
తన
బాహువులోు
తెలిసవచిచందతనికి.
ఎంతట్
శకిువుననదో
ఄంఖుళ్ం
ఄంఖుళ్ం
చొజృన కిందికి దిగిపోయింది భహషం శియసుస. ఈననటుుండ భడతడాాయి దాని భుంగాళ్ుు... పెదా యవతం కిందికి డనటుా భుందుకు డపోయిందది. “చ్ంపేయ్.. భహావీయుడా... దానిన వెంటనే చ్ంపేయ్” బిఖవయగా విన వచిచంది ఄతనికి ఔటెాల దుకాణం మజమాని ఄరిచిన ఄయుజృ. కిందడన భహషజృ కొభుభలిన ఄలాగే టుాకుని ఫలంగా ఔ ఔవృకు వంచితే మడ ఎభుఔ విరిగిపోతుందని చ్ందుయడకి తెలుసు. తనను ఎదిరించేవాయు ఎవయూ లేయనన పొఖయుతో వీధలోకి వచిచంది ఄది. వట్ా చేతులతో తన మడను వంచ్ఖల భనిషి ఎదుయుడేసరికి దుందుడుకుతనం.
శయవేఖంతో
మామమైపోయింది
దాని
ఄంతకుభుందు వయకూ చెవులు చిలుులుడేటటుు శబాాలు చేసన అ పారణం ఆజృడు దీనంగా ఔ ఄయుజృ ఄరిచింది. ఔరిగిపోయింది చ్ందుయడ ఖుండె.... “ఇ ఫుదిధ భుందే వుండ వుండాలి. దెఫఫ తగిలిన తరావత శాచతాు డటంవలు ఈయోఖం ఏమీ ఈండదు” ఄంటూ కొభుభలను వదిలి, ఔ ఄడుఖు వెనకివృ వేశాడు. తడఫడుతూ పెైకి లేచింది అ భహషం. తిరిగి తను ఖనుఔ కొభుభలిన బాయు చేసేు ఆంకోసారి టుాకునేందుకు సదధంగా వునన మానవుడకేస ఔసారి చ్ూస, గియుకువృన వెనుతిరిగి వచిచనదారినే యుఖు మొదలుపెట్ాంది. చ్టుు కొడుతూ దుకాణాలోునించి ఫమట్కి వచేచశాయు వామపాయసుులు
ఄందయూ....
వీధ
మొఖలదళ్ుకుపోయి
తలలు
దాచ్ుకునన జనం కూడా యుఖు యుఖున వచిచ చ్ందుయడని చ్ుటుాభుట్టాయు. “ఄసమాన నీవంట్వాడని
సాహసం... ఆంతవయకూ
ఄజౄయవమైన
ఫలం...
చ్ూడనేలేదు...”
ఄభనందించ్డం మొదలుపెట్టాయు ఄందయూ.
ఄబోఫ... ఄంటూ
సంతోషించ్టంగాని, పొంగిపోవడంగాని చేమలేదు చ్ందుయడు. ఄతని
బాధ
వెతుకోవృవట్టనికి
ఄతనిది.
కిందికి
వీలుకాని
వదిలేసన
రిసితి
రాగి
ఄయింది.
నాణేలను ఖుంజృలుగా
చ్ుటుాభుట్ాన జనం పాదాల కిందడ ఄవి ఎఔవృడా ఔనిపంచ్కుండా పోయాయి. “ఎదుయుచ్ూడని
యమాదం
నించి
ననున
కాపాడన
భహావీయుడా.. నీ పేయు ఏమిట్?” ఈననటుుండ ఔవృసారిగా ఄతనిన ఄడగింది ఎవరిన కాపాడట్టనికి ఄతను నాణేలను పాయవేసుకునానడో అ మువతి. “చ్ందుయడు
ఄంట్టయు
ననున....”
ఄనమభనసవృంగా
సమాధ్యనమిచాచడు కిందికి చ్ూసుకుంటునన ఄతను. “వీట్కోసమేనా నువువ వెతుకువృంట్లంది?” నవువతూ ఄడగింది అమ తన దణ హసాునిన భుందుకు జ్యసూు. తన నాణేలనీన అమ చేతిలో క్షేభంగా ఈండట్టనిన చ్ూసేసరికి టారానంత సంతోషం ఔలిగింది చ్ందుయడకి. తల ఉజృతూ తన చేతిని జ్యచాడు వాట్ కోసం. చ్జృన తన చేతిని వెనకివృ తిపేసుకుననది అమ.
“నీవంట్ వీరాధవీయుడని ఔలుసుకుననందుకు ఖుయుుగా వీట్ని నా దగివరే బదింగా ఈంచ్ుకుంట్టను” ఄననది చ్ందుయడవెైజృ మొలఔనవువలు వెలయిసూు. అ నాణేలతో తను వెంటనే వెనకివృ వెళ్ుఔపోతే ఄఔవృడ జరిగేది ఏమిట్ల ఔవృసారిగా ఖుయుుకు వచేచసరికి చేదుగా తయాయయింది చ్ందుయడ నోయు. “ఄది కాదు సుందరీ... అ నాణేలు....” ఄంటూ ఏదో చెబోతుండగా, తన మడలోనించి ధఖధఖ మయుసుునన యతనహాయం ఔదానిన తీసంది అమ. “నా ఖుయుుగా నువువ దీనిన బదియుచ్ుకో” ఄంటూ ఄతని చేతిలోపెట్ా భుందుకు ఄడుఖువేసంది. రండుగా చీలిపోయాయు చ్ుటుాభుట్ా వునన జనం. వినమంగా తలలు వంచి ఄభవాదాలు చేసూు అమకు దారి ఆచాచయు. *** “చ్ందుయడు స్త్తానఖయం నుంచి ఆఔవృడకి వచాచడు. ఄతను ఎవరో,
ఄతని తలిుదండుయలు ఎవరో నాకు ఄసలు తెలిమదు”
సామంకాల సభమంలో అశయభం వెలులవునన ఔ ఖుననమామిడ చెటుాకింద కూయుచంటూ జీవలుడకి చెపాడు డంబకుడు. “భరి వాయుణి ఎవయు?” ఄడగాడు జీవలుడు. “తెలిమదు. ఆదాయూ కేసారి ఖుయుకులానికి వచాచయు. నువువ ఖభనించావో లేదో. ఖుయుదేవులకు ఄతమంత ఄభమానం వారిదారి మీదా”
చ్ుటూా
చ్ూసూు
చెపాడు
డంబకుడు.
“ఏమిట్
చ్ూసుునానవ?” ఄడగాడు జీవలుడు. “మీ తండిగాయు ఇ రోజు తీపదారాిలు ఏమీ ంపంచ్లేదా?” అశగా చ్ూసూు ఄడగాడతను. ఄతని వంఔ ఔసారి దీక్షగా చ్ూస, ఄఔవృడకి దగివరోు వునన సంపెంఖ పొదకేస తల ఉపాడు జీవలుడు. అతింగా ఄటుకేసపోయిన డంబకుడకి వెంటనే ఔనిపంచాయి పెదా ళ్ళుయం నిండా పేరిచవునన ఄతియసాలు... *** దండ
ఔభండలాలను
తీసుకుని
సామం
సభమంలో
ఄలవాటు యకాయం కొండవాఖు దఖవరికిపోవట్టనికి సదధడుతునన
భహరిి ఈలికివృడనటుు తల విదిలించాడు. “భళ్ళు ఏభయింది?” అశచయమంగా చ్ూసూు ఄడగింది అమన ధయభతిన. “భంతి యయోఖం భరోసారి జరిగింది” ఄంటూ ఔభండలానిన కిందపెట్ా దండం మాతిమే తీసుకుని కుటీయం లోనించి ఫమట్కి వచాచరామన. ఔనులు భూసుకుని దండానిన గాలిలో ఔసారి ఉపాయు. *** “ఄతియసాలు... ఄభభమోభ..... నాకు ఄతమంత పయమమైన వంటకాలు... మీ తండిగాయు నిజంగా చాలా గవాయు..” బుజం మీదినించి జీవలుడ వంఔ చ్ూసూు చియునవువ నవువతూ చెపాడు డంబకుడు. చేతిని జ్యచి ళ్ళుయంలో వునన ఄతియసాల మీద చేయివేశాడు. మతుమతుగా నోయు ఉరించే భధుయమైన సువాసనలు వెదజలుుతూ చేతిలోకి
రావాలిసన
అ
దారాిలు
చ్టుకువృన
మామం
ఄయిపోయాయి. వాట్ సాినంలో లుఔలుఔలాడుతూ యతమక్షభయామయి ళ్ుు ఖఖురొడ పంచే కొనిన తేళ్ుు.
“ఄమమబాబోయ్. ఆదేమిట్? ఏమైపోయాయి ఄతియసాలు?” విరీతమైన అశచయమం,
విరీతమైన బమం ఔలఖలసన ఔంఠంతో
బమంఔయంగా ఄయుసూు చేతిని వెనకివృ లాగేసుకునానడు డంబకుడు. “ఏమైపోవడం ఏమిట్? ఏం జరిగింది?” ఄని ఄడుఖుతూ ఖుననమావి కిందినించి లేచి ఄతని దఖవరికి వచాచడు జీవలుడు. ళ్ళుయంలోని విషజృ జీవులిన చ్ూసేసరికి ఄయమతనంగా ఈలికిపాటుకు ఖురైంది ఄతని శరీయం. “భనం
యహసమంగా
ఫమట్నించి
భధుయ
దారాిలను
తెపంచ్ు కుంటుననటుా ఖుయువుగారికి తెలిసపోయినటుాంది. ఆఔవృడే ఈంట్ల టుాఫడ పోతాం... తవయగా ఆఔవృడ నుంచి వెళ్ళుపోదాం” ఄంటూ
డంబకుడ
చేయి
టుాకుని
ఫలవంతంగా
వెనకివృ
లాకువృపోయాడు. *** ఔనులు
తెరిచి
ఖంభీయంగా
తల
ఉపాడు
భహరిి.
కుటీయంలోనించి ఫమట్కి వచిచన తరావత భుందుకు పోకుండా అమన ఄలా నిలఫడ పోవట్టనిన ఖభనించి అశచయమంగా చ్ూసూు
దఖవరికి వచాచయు కొంతభంది విదామరిినులు. “ఏమైంది ఖుయుదేవా? ఏభయినా భరిచపోయారా?” వినమంగా ఄడగింది ఔ విదామరిిని. తన అలోచ్నలోునించి ఫమట్కి వచిచనటుా ఖట్ాగా నిటూారాచడు భహరిి. “ఆంతకుభుందు ఎజృడూ మీయు చ్ూసవుండని రిసితులు ఏమైనా మీ దృషిాకి వసేు వెంటనే నాకు తెలిమజేమండ” ఄంటూ అశయభం వెలులికి వేఖమైన నడఔతో ఫమలుదేరాయు. “ఖుయువుగారి లుకులకు ఄయిం ఏమై వుంటుంది?” తభలో తాభు వితరివృంచ్ుకుంటూ తభ తభ నులోు భునిగిపోయాయు విదామరిినులు. “హభభమమ... ఔ ఖండం ఖడచింది. మీ తండిగారి ఖురించి ఖుయుదేవులకి తెలిమలేదు” ఔ చెటుా చాటు నుంచి చ్ూసుునన డంబకుడు ఄనానడు జీవలుడతో. య ైన అలోచ్న చేసుునన జీవలుడు ఔనుబొభలు భుడచి తీవమ ఄనమభనసవృంగా తల ఉపాడు. ***
నఖయ దావరాలకు దగివయగా వునన ఔ ఖాళ్ళసిలంలో పెరిగివునన ఎండు పొదలిన ఏయుకువచిచ భంటవేసంది వాయుణి. భూడు ఫండరాళ్ును తెచిచ పొయిమ మాదిరిగా పేరిచ వంట చేసుకోభని విజృయలకి సూచించింది. సేనాతి
కుమారు
తనకు
ఫహఔరించిన
యతనహారానిన
కుదువపెట్ా ది ఫంగాయు నాణేలిన తెచాచడు చ్ందుయడు. దిరోజులకి సరిడే అహాయ దారాిలను, వంట చేసుకునేందుకు కొతు కుండలిన కూడా తీసుకువచాచడు. చ్ఔచ్ఔభని
వండట్టనిన
జౄరిుచేశాయు
బారహభణులు.
బఖవనినవేదన తరావత విసుళ్ుు వేస భుందుగా వారిదారి వడాంచాయు. “ఄననదాతలు మీయు... భుందుగా మీయు బుజసేునే మాకు అనందం” ఄంటూ తిుడ చేశాయు. “నువువ ఏం చేసాువో తెలిమదు. వాయు పోగటుాకునన ధనానిన తిరిగి వారికి తెచిచ ఆవావలి” విసురిలో చేయిపెడుతూ చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి.
“మాటలు
చెజృకుననంత
తేలిఔకాదు
ఄది.
తొందయడ
నియణయాలు తీసుకోబోకు. ననున కొంచెం అలోచించ్ుకోనీ” చెపాడు చ్ందుయడు. “అలోచించ్ుకోవట్టనికి ఆఔవృడ ఏమీలేదు. ఇ రోజు ఈదమం వయకు ఇ దరిదిజృ గటుా నఖయంలో భనకి తెలిసనవారవయూ లేయు...” ఄంది వాయుణి. “ఆజృడు మాతిం ఎవయునానయు తెలిసనవాయు?” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఎందుకులేయు.... పారణాలకు తెగించి నువువ అ భహషం నుంచి కాపాడన సుందరీభణి ఈందిఔదా! నీ సాహసానిన ఄదేనిగా మచ్ుచకుని, తన ఖుయుుగా యతనహాయం ఆచిచందని నువేవ చెపావుగా...” ఖుయుుచేసంది వాయుణి. ఔనుచివయల నుంచి అమ వంఔ నిశితంగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. నిరివకాయంగా ఈననది అమ వదనం. ఎటువంట్ ఄనవసయమైన భ్యవాలు ఔదలాడటంలేదు. రాగినాణేలను తనవదా ఈంచ్ుకుని, తన ఖుయుుగా యతనహాయం ఆచిచంది అ సుందరి. నాణేలు అమదగివయ ఔదలకుండా డవుంట్టయి. యతనహారానికే పాదాలు వచేచశాయి. ఄవసరాలు తీయుచకోవటం కోసం
కుదువపెట్లాశాడు తను. ఆజృడు అమ దఖవరికి పోవాలనే నియణమం ఖనుఔ తీసుకుంట్ల అ హాయం దగివయ లేకుండా వెళ్ుటం బాఖుంటుందా? అ యశనకు సమాధ్యనం లభంచ్ఔభుందే జౄరిు ఄయిపోయాయి వారి భోజనాలు. చ్ందుయడు బుజంచిన విసురిని, తన విసురిని ఔలిప దూయంగా
పాయవేస
వేదవచ్నాలను
వచిచంది
ఠిసూు
వాయుణి.
బారహభణులు
అమకు
కూడా
ఄయింకాని
విసుళ్ుభుందు
కూయుచనానయు. “భనం ఄవతలికి పోదాం...” ఄంటూ చ్ందుయడ చేయిటుాకుని ఆవతలికి తీసుకువచేచసంది వాయుణి. అమకు ఖనుఔ అ విజృయలు చ్దివే వేదవచ్నాలు ఄయిమై ఈనాన, లేఔ భరికొదిాసేజృ వారిదఖవరే నిలఫడవునాన తకుండా తెలిసవచేచది ఔ విచితిమైన విషమం. జౄయవరిచ్మం
లేఔపోయినా,
సహామడుతునన అ జంటకు,
ఄడుఖడుఖునా
తభకు
భుకమంగా చ్ందుయడకి,
ఄతను
తలపెట్ాన యతి నిలోను విజమం ఔలగాలని,
తాభు తలపెట్ాన
ఄతియుదియాగానికి ఄధతియైన యచ్ండ భైయవ సవయూజృడు,
భహోఖయభూరిు ఄయినటువంట్ యమేశవయుడని వేడుకుంటునానయు వాళ్ుు. ఄదేమీ తెలిమని వాయుణి - చ్ందుయడని ఔ చెటుా నీడలో కూరోచబట్ా బవిషమత్ కాయమఔిమానిన ఖురించి చ్యచ మొదలుపెట్ాంది. “నునల యూంలో రాజుగారి కోశాగారానికి చేరిన ధనానిన తిరిగి వెనకివృ తెపంచ్టం
ఄసాధమమే
కాదు...
ఄసంబవం
కూడా.
భనం
చేమవలసంది ఏమిటంట్ల - ఄంత మొతాునిన భనమే సంపాదించాలి” ఄంటూ తన ఄభపారయానిన వెలుడంచింది. ది రాగికాసులు సంపాదించ్ట్టనికి తను డన ఔషాం ఖుయుుకు వచేచసంది చ్ందుయడకి. పెదా నవువ కూడా వచిచంది. “నీ జీవితం నా జీవితం సరిపోవు... ఆంకో పాతిఔ జనభలైనా ఎతాులి.... ఄంతే” చెపాడు తన ఄభపారయానిన. “చ్ూసూు చ్ూసూు వీళ్ుని నట్లాట్లు వదిలేస భనదారిన భనం పోతామా? ఄది భనకు క్షేభమా? అవు ఄరిచినా, అడది ఄరిచినా, సదాఫీహభణుడు సహామం కోరినా వెనుకా భుందూ చ్ూసుకోకుండా రిగెతాులననమాటని నువెవజృడూ వినలేదా?” ఄడగింది వాయుణి.
వినివునానడు చ్ందుయడు. ఄయితే అ మాటలో బారహభణుల యసకిులేదు. అవు, ఄతివలకు సహామడాలనే ఈంది. భూడవ మాట అమ కొతుగా ఔలించి చెజృతోంది తనను రచ్చగటాట్టనికి. “సరే సరే... నీ ఄభభతం నాకు జౄరిుగా ఄయిమైంది. భూటలకు భూటలు ధనం సంపాదించాలంట్ల ఏం చేయాలో నువేవ చెజృ” ఄనానడు. “ఄది ఎలాగో తెలిసేు ఇ పాట్కి నేనే సంపాదించి తెచిచ ఈండేదానిన. నినున ఎదుట కూరోచబటుాకుని ఆలా మాటలతో కాలక్షేం చేమవలసన నెందుకుంటుంది?” ఄని చ్ందుయడని కోంగా ఄడగింది అమ. “నామనా! ఔసారి ఆటు వసాువా?” ఄని వృదధ బారహభణుడు చిననగా పలవటంతో భుగిసపోయింది వారి వాదులాట... భోజనాలు జౄరిు చేసుకుని, విశారంతిగా ఔ చెటుా నీడలో కూయుచని వునానయు విజృయలు ఄందయూ. తభ దగివయ ఈనన వసుీజృ భూటలోునించి ఎయయని యంఖు ఔలిగి వునన సననపాట్ దారానిన ఫమట్కి తీశాడు వృదుధడు. “భంచి చెడులను ఖురించి
విచాయణ
చేమకుండా
మా
కోసం
ఄదేనిగా
అరాటడుతునన నీకు మేభు ఏదో ఔ సహామం చేస యుణ
విభుకుులం కావాలి. దీనిన... నీ దణ హసాునికి ఔటుాకో” ఄంటూ అ దారానిన భుందుకు జ్యచాడు. “దీనివలు ఏమిట్ ఈయోఖం?” చ్ందుయడఔంటె భుందుగా చెయిమజ్యచి తను అ దారానిన తీసుకుంటూ ఄడగింది వాయుణి. “యచ్ండ భైయవసవయూజృడెైన సాంఫశివుడ యక్షా ఔవచ్ం.... ఄతి యుది యాఖం చేసేటజృడు దుషాశకుులు వచిచ యాగానికి హాని చెమమకుండా
మేభు
ధరించ్వలసనది”
చెపాడు
అ
వృదధ
బారహభణుడు. సునిశితమైన
శకుులు
యసాదించే
మజఞయాగాదులు
చేసేటజృడు వాట్ని చెడగటాట్టనికి దుషాశకుులు యమతానలు చేసూు వుండటం రిపాట్ ఄని వాయుణి కూడా విని వుననది. తభకు ఄతమవసయమైన అ భంతిఔవచానిన రండో అలోచ్న లేకుండా వాళ్ుు చ్ందుయడకి ఆచేచయాలని ఄనుకోవటం అమకు చాలా బాగా నచిచంది. “నాకు
తెలుసు.
నువువ
భళ్ళు
భళ్ళు
చెపాలిసన
ఄవసయంలేదు....” ఆంకో సారి అమ వాళ్ు ధనానిన వాళ్ుకి ఄగించి
తీరాలిసందేనని చెబోతుండగా భధమలోనే మాటను ఄడుాకుంటూ ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఐతే ఆంకా అలసమం దేనికి? ఇ చెటుాకింద కూయుచంట్ల నీకు భళ్ళు నిదిత వేరే అలోచ్నలు రావు. ఄలా వీధులోుకి వెళ్ళు వాళ్ుని వీళ్ుని చ్ూసూు నిలఫడు..... ఄవసయమైతే ననున కూడా పలువ” యక్షాఫంధనానిన ఄతని చేతికిఔట్ా ఄతనిన వీధకేస నెడుతూ చెపంది అమ. సూయుమడు
ఄసుమించేవయకూ
విశారంతి
తీసుకుంట్ల
బాఖుంటుందని చ్ందుయడు ఄనుకుంటుననమాట వాసువం. వాయుణి నోట్వెంట ఄటువంట్ మాటలు వెలువడన తరావత అ నిచేమటం ఄసంబవం కాఫట్ా, వెంటనే ఔదిలి రాచ్వీధకేస ఄడుఖులు వేశాడు ఄతను. వీధకి ఄటూ ఆటుగా ఈనన బవనాలిన, ఔటాడాలిన, భండపాలిన చ్ూసూు
చ్ూసూు
సంధ్యమ
సభమం
ఄవుతునన
సభమంలో
వేణుగోపాలసావమి అలమం దఖవరికి చేయుకునానడు. నూట దహాయు శిలాసుంభ్యలతో
నిరిభంచ్ఫడన
ఔ
సుందయ
భండం
వుంది
అలయానిన అనుకుని. నీపాట్ట లేని పౌయులు ఄనేఔభంది అ భండంలో చేరి మాటలతో కాలక్షేం చేసూు ఔనిపంచాయు ఄతనికి.
యతేమఔమైన ని ఄంటూ ఏదీ లేఔపోవడంవలు తను కూడా అ భండం లోకి పోయి కూయుచనానడు చ్ందుయడు. వకుళ్ళనఖరానికి ఄధతి ఄయిన ధనదతుుడ దురాశ మీదే కొనసాఖు తునానయి ఄఔవృడవారి మాటలు. “అడబిడా జృడతే ఄయ వయహా... భఖపలాుడు జృడతే భూడు... రోజు
రోజు
ఄధఔమైపోతుననది
ఇ
నునల
బాధ”
మొయపెటుాకుంటునానడు ఔ పౌయుడు. “ఄజృడే ఏమైంది? ఆవాళ్ళ రేపో భనం ప్రలేచ గాలి మీదా తాగే నీట్మీద
కూడా
నునలు
డతాయి.
చ్ూసూు
వుండండ”
ఄంటునానడు భరొఔ పౌయుడు. “ఇ బాధలు ఎలా తీయతాయి? ఎజృడు?” నిరాశను వమఔుం చేశాడు అ మాటలిన వింటునన ఆంకో పౌయుడు. “ఆవి
తీరేది
భన
భహారాజు
భయణించి
భట్ాలో
ఔలిసపోయినజృడే, ఫతికి వుండగా తీరే యసకిు లేనే లేదు” వయిజృ చినుకులాు ఔదాని తయువాత ఔట్గా వినవసుునన అ మాటలిన వింటూ వీధలోకే చ్ూసూు కూయుచనన చ్ందుయడ దృషిాని
అఔరిించింది ఔ ఄశవశఔటం. పెదా భేరీవంట్ సాధనం నిలబట్ా వుంది అ ఫండమీద. “వినండ.
వకుళ్ళనఖయ
పౌయులందయూ
శయదధగా
వినండ”
లావుపాట్ ఔయయభుఔవృతో అ భేరీని బాదుతూ ఄయుసుునానడు ఫండమీద నిలఫడవునన దృఢకాముడు. “భూలిగే నఔవృమీద తాట్ండు డటం ఄంట్ల ఆదే... ధనదతుులవారి దురాభరావలతోనే చ్చిచ సఖం ఄవుతుంట్ల ఇ వఖలమారి విదామవతి గోల ఆంకోట్... సుకం, శాంతి లేకుండా పోతునానయి” ఄసహనంగా భుకం పెడుతూ ఄనానడు చ్ందుయడకి దగివరోు వునన పౌయుడు. ఄధఔం ఄయిపోయింది చ్ందుయడ కుతూహలం. విదామవతి ఎవరో, అ చాట్ంజృ ఎందుకు వేసుునానరో ఄతనిన ఄడఖబోతుండగా చెవులకు చేరాయి ఄశవశఔటం మీద నిలఫడవునన దృఢకాముడ ఄయుజృలు. “యాభైవేల
వయహాలు...
అలోచించ్ుకోండ..
మీయు
మీ
జీవితభంతా ఔషాడనా ఔళ్ు చ్ూడలేనంత ధనం... ఔవృసారి ఔవృరాతిి
మా
విదామవతితో
ఖడపతే
మీకు
లభసుుంది.
అశ
వుననవాయు,
అసకిుఖలవాయు,
సాహస సంనునలు ఎవరైనా సరే
రావచ్ుచ... ఖంధజృషాలతో మీకు సావఖతం ఆవవఫడుతుంది. యండ... యండ... వచిచ ఔవృ రాతిి మా మజమానురాలితో ఖడండ. సవయవ సుఖాలతో పాటు యాభైవేల వయహాలు సంపాదించ్ుకోండ” ఢభఢభభని భేరిని మోగిసూు అ వమకిు ఄరిచి చెపన అ మాటలిన వినేసరికి దింతలు ఄయిపోయింది చ్ందుయడ అశచయమం. విదామవతి ఄంట్ల ళ్ుు ఄభుభకుని ఫతికే వెలయాలని తెలుసూునే వుంది. కాసులు ఔళ్ుడందే కాలిఖుభభం దాకా కూడా రానీమని ఔ వేశమ తనతో ఖడపనవారికి ఎదుయు చెలిుసాునని యఔట్ంచ్టమా?? ఏమిటీ వింత?? “ఏం నామనా? ఎయయగా ఫుయయగా చ్ూడచ్ఔవృగా ఈనానవు. ఇ నఖరానికి కొతుగా వచాచవా?” ఈననటుుండ ఄడగాడు ఔవృనే వునన అ పౌయుడు. తల ఉపాడు చ్ందుయడు. “ఔవృరాతిి ఖడపతే యాభైవేల వయహాలు ఄనేసరికి అశ జృట్ాందా?” భరో యశన వేశాడు అ పౌయుడు.
కేవలం కుతూహలం మాతిమే జృట్ాందని చెబోయి, అకరి క్షణంలో అ మాటలిన ఄదుభుకునానడు చ్ందుయడు. అశ జృట్ానట్లా తల ఉపాడు. “బలేవాడవిలే నామనా... ఄణచ్ుకో అశని.... ఄడుఖు ఄఔవృడ పెట్టావంట్ల ఄనామమమైపోతావ” చెపాడతను. “ఎందుకు? విదామవతి ఄందంగా ఈండదా? చ్ూడగానే ఖుండె అగిపోయేంత
వికాయంగా
ఔనిపసుుందా?”
నవువతూ
ఄడగాడు
చ్ందుయడు. “ఄందమా? మలుగా ఄంటునానవా? ఄతిలోఔ యంబ.... ఔసారి చ్ూసేు ఆంఔ... భరిచపోవడం భనవలుకాదు” “భరి ఏమిట్ యతిఫంధఔం?” “ఎవరి ఄయింకాని ఏదో యహసమం, అమ దఖవరికి పోయినవాడు ఎవడెైనా సరే తెలువారేసరికి విఖతజీవుడెై పోతునానడు. ఎందుఔనో ఎవరి తెలిమదు. ఄందుకే అడ బిడామీద బిభతని వదిలేసుకునానయు ఄందయూ.
చెయమతిు
పలిచినా
అ
బవనం
వంఔ
చ్ూడటం
మానుకునానయు. ఫలవంతంగానెైనా సరే జనానిన అఔరిించ్ట్టనికి
ఆజృడు ఇ యాభైవేల వయహాల ఎతుు ఎతిుంది” వివరాలనీన జౄరిుగా చెపాడు అ పౌయుడు. చ్ందుయడకి తెలిమకుండానే ఄతని భనసులో ఄడుఖుపెట్ాంది ఔ కొతు అలోచ్న. “నిజంగానే ఆసుుందా? నమిభంచి మోసం చేసుుందా?” ఄని ఄడగాడు. “విదామవతి
నిజ్యమతీయురాలు.
ఄందులో
సందేహం
ఏమీలేదు. కాని యాభైవేలు కాదు లక్ష ఆచిచనా ఈయోఖం ఏమిట్? అ డఫుఫ తీసుకుని అ ఖుభభం దాట్ ఆవతలికి రాలేవు. పచిచ అలోచ్నలు వదిలేస నీ నేదో నువువ చ్ూసుకో. ఄంతగా బిభత ఔలిగితే ఇ అలమం వెనుఔ వీధలో శశిరేక వుంది. వెయిమ వయహాలు తీసుకుని
లోలికి
రానిసుుంది.
వెళ్ుు”
నవువతూనే
చెప
భండంలోనించి వెళ్ళుపోయాడు అ పౌయుడు. చీఔటుు దటాం ఄయేమ సభమంలో భండంలోకి వచిచ సుంభ్యనికి ఔట్ చొజృన కాఖడాలను వెలిగించి ఔట్టాయు అలమంలో నిచేసేవాయు.
“ఆంకో ఄయధగడమలో వేణుగోపాలసావమి ఈతసవ విఖయహానిన తీసుకువచిచ ఆఔవృడ జౄజలు చేసాుయు. వెళ్ళుపోండ ఄందయూ” ఄంటూ కాలక్షేపానికి వచిచ కూయుచనన వాయందరీన ఫమట్కి ంపంచేశాయు. తనుకూడా వీధలోకి వచేచశాడు చ్ందుయడు. పాతిఔ ధనువుల దూయం నడచిన తరావత ఔనిపంచింది ఄతనికి ఆంకొఔ వీధ సువాసనలు వెదజలేు పెదా జౄదండను టుాకొని,
ఔ ఫంగాయు
ళ్ళుయంలో నీనట్పాతిను, భంచి ఖంధజృ బరిణెను పెటుాకొని అ వీధ మొఖదలలో నిలఫడ వునానయు ఆదాయు మువతులు. “వసాురా? మా విదామవతి దఖవరికి వచేచ అలోచ్న ఏమైనా వుననదా?” ఄటుగా వచేచపోయే వాయందరినీ విసుఖు,
విరాభం
లేకుండా ఄడుఖుతునానయు. వారి సమీంలోకి కూడా పోవటంలేదు జనం.... బూత పేయత పశాచాలను చ్ూసనటుా బమంతో తలలు ఔవృకు తిజృకుని వేఖంగా వెళ్ళుపోతునానయు. ఄంతకుభుందు భండంలో కూయుచని వుండగా చ్ందుయడ
భనసుసలో
ఄడుఖుపెట్ాన
అలోచ్న
ఈననటుుండ
కాయమయూంలోకి వచేచసంది. “యాభైవేల వయహాలు నాకు చాలవు. లక్ష ఆసాునంట్ల ఆజృడే వసాును మీ మజమానురాలి దఖవరికి” అ మువతుల దఖవరికి పోతూ చెపాడు.
సమాధ్యనం వెంటనే ఆవవలేదు వాళ్ుు. ఄతను ఎదుయు చ్ూడని విధంగా మడలో జౄలమాలను వేస నీనయు జలిు, ఖంధం ఄదాాయు. “నా యశనకు సమాధ్యనం ఆవవలేదు” ఖుయుుచేశాడు చ్ందుయడు. “ఔ లక్షేమిట్? మీయు కావాలంట్ల రండు లక్షలైనా ఆవవఫడతాయి. యండ. యండ” ఄంటూ చేతులు టుాకుని వేఖంగా నడపసూు ఔ భహాసౌధం దఖవరికి తీసుకుపోయాయు. ధనవంతులు నివసంచే బవనాలను,
సౌధ్యలను ఎనినట్నో
చ్ూస వునన చ్ందుయడకి భతిపోయినంత నెైంది అ సుందయ సౌధ్యనిన చ్ూసేసరికి, భహారాజులకు కూడా ఄలాంట్వి ఈండవు. సయవం సహా చ్ఔివయుులు మాతిమే ఔట్ాంచ్ుకోఖలయు ఄలాంట్వాట్ని. “సావఖతం... సాహసవీయుడకి సుసావఖతం. దమచేమండ...” ఄంటూ శారవమమైన ఔంఠాలతో సావఖతం లికాయు భుదుాఖుభభలవంట్ భుదారాళ్ుు ఆంకో దిభంది. నీనట్తో ఔయచ్యణాలను శుబిం చేశాయు. మాసపోయి భుడుతలు డవునన ఄతని వసాుీలిన మారించి, టుాప్రతాంఫరాలు ఔట్ాంచాయు.
“మా విదామవతి విలాస భందియంలో మీకోసం ఎదుయు చ్ూస్ుంది” ఄంటూ చేతులు టుాకుని ఔ విశాలమైన భందియంలోకి నెట్ా తలుజృలు భూశాయు. చ్ూడచ్ఔవృని యదేశం ఄది. విలువెైన వసుువులు.. గోడలకు ఄతికించి వునన విలువెైన భణులు... నేతితో వెలిగించిన దీపాలు, సువాసనలతో
భతెుకివృసుునన
ఄఖయు
పొఖలు.
ఫంగాయు
తూఖుటుయామల మీద యతీదేవిలా ఄలంఔరించ్ుకుని చ్ందుయడకి ఔనిపంచింది విదామవతి. “సావఖతం సుందయుడా..... సుసావఖతం...” భంచి ఖంధజృ బరిణెతో ఄతనిన చ్ూడగానే ఎదుయు వసూు భృదు భధుయంగా లుఔరించింది అమ. చేయిటుాకుని తూఖుటుయామల దఖవరికి తీసుకుపోయి కూరోచబట్ాంది. “యాభైవేల వయహాలు ఆసాువని ఄనానయు. నాకు లక్ష కావాలి. ఆసాువా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “లక్షేమిట్?
రండు
లక్షలిసాును.
సరేనా?”
చియునవువతో
ఄడగింది అమ. ఏదో తేడా.... ఔంట్కి ఔనిపంచీ ఔనిపంచ్ని చియు అందోళ్న అ నవువలో ఄఖుపంచాయి చ్ందుయడకి.
“మాటలు కాదు. నాకు చేతలు భుకమం. ధనం ఔళ్ు చ్ూడందే నేను ఔవృ క్షణం కూడా ఆఔవృడ నిలఫడేది లేదు” ఄంటూ తూఖుటుయామల మీదినించి దిఖబోయాడు. చ్టుకువృన చేయి జ్యచి ఄతనిన ఄడుాకుంది అమ. వెనకివృ తిరిగి పెదాగా చ్టుు చ్రిచింది. వెంటనే తెయుచ్ుకునానయి తలుజృలు. “రండు లక్షల వయహాలు వెంటనే తీసుకుయండ” లోలికి తొంగి చ్ూసన భుదుాఖుభభలకు అజఞ ఆచిచంది విదామవతి. ది విగడమల ఄనంతయం అ భందియంలోకి చేయవేమఫడాాయి వయహాలతో నిండవునన పెదా సంచ్ులు. “తెలువారి సూరోమదమమైన వెంటనే ఇ సొతుంతా నీదే. ఆజృడు సంతోషమేనా?” తన చెలిఔతెులు భందియంలోనించి ఫమట్కి పోయి భళ్ళు తలుజృలు వేసన వెంటనే ఄడగింది విదామవతి. భృషాానన భోజనం చేసనంత తృపు ఔలిగింది చ్ందుయడకి అ ధనజృ భూటలిన చ్ూడగానే.
విజృయలు పోగటుాకునన సందఔంటె భూడంతలు ఄధఔమొతుం ఄది... ఄంతవయకూ తభ భనసులను వేధసుునన సభసమ శాశవతంగా రిషవృరించ్ ఫడంది. ఄయితే
ఄతని
అనందం
ఎంతోసేజృ
నిలువలేదు.
అ
భూటలతో వీధలోకి వెళ్ళున భయుక్షణం నున ఔటాభని యతమక్షమైతే రాజబటులు?? కొతుగా ఄడుఖుపెట్ాన అ ఄనుమానానిన ఖురించి ఎంతోసేజృ అలోచించే ఄవకాశం ఄతనికి లభంచ్లేదు. దాని వెనుకే వచిచంది భరో ఄనుమానం. ఖుయుకులంలో విదామభ్యమసం చేసే తను ఫిహభచ్యమ దీక్షను విధగా పాట్ంచి
తీరాలి.
ఫహషవృయణ,
దీక్షాబంఖం
ఖుయువుగారి
ఔలిగితే
అఖయహానికి
ఖుయుకులంలో ఖురికావటం
నించి వెంటనే
జయుఖుతుంది. విదామవతితో ఖడఔపోతే ధనం దఔవృదు. ధనం దఔవృఔపోతే విపోరతుభుల
బాధలు
దూయం
కావు.
ఄలాఖని
భుందుకు
ఄడుఖువేసేు? ? అలోచించ్ట్టనికి కూడా ఄంగీఔరించ్లేదు ఄతని హృదమం.
ఄతని అలోచ్నలు ఏమిట్ల తెలుసుకోలేని విదామవతి తన భరామదలు తను చేసుకుపోతూనే వుంది. చ్వులూరించే తీప దారాిలను ఄతని చేతికి దగివరిగా పెట్ాంది. ఄతనికి భతుును ఔలిగించే భధుయ పానీమజృ పాతిలిన కూడా చ్ూపంచింది. “కాసేసజృ వీణ వాయిసాును. భనసుస రాఖయంజతమౌతుంది” ఄంటూ ఄతని ఄనుభతి కోసం అఖకుండా పోయి ఔ వీణను డలోకి తీసుకుంది. అమ తన దఖవరికి రాకుండా దూయంగా వుండ ఏ ని చేసనా వెంటనే మచ్ుచకోవాలనన నియణయానికి వచాచడు చ్ందుయడు. సంగీతం ఄంట్ల తనకు ఎంతో ఆషాభననటుా తల ఉపాడు. వీణను వాయించ్డం మొదలుపెట్ాంది విదామవతి. నిజంగానే అ భందియంలో కాలం సుంభంచిపోయినటుు చ్ందుయడకి ఄనిపంచింది.
ఄమోగమైన గాతిం అమది. ఄనుమానమైన యజఞ అ వీణను వాయించ్డంలో... నట్ంచ్డం భరిచపోయి నిజంగానే తల ఉడం మొదలు పెట్టాడతను.
ఄలా ఉజృతునన సభమంలోనే ఔనిపంచింది ఄతనికి అ ధూభవలమం. విదామవతి వాయిసుునన వీణ ఄంచ్ులోనించి ఫమట్కి వచిచ
నిలువెతుున
లేచి
నిలఫడంది.
ఄయభూసన
ఔనులతో
తనభమురాలై పాడుతునన విదామవతి ఄదిరిడ వీణను కిందడేసంది. “ఔిభం తకుండా రోజుకు ఔ మానవుడని నాకు అహాయంగా సభరించాలనన
నిమమానిన
నువువ
భరిచపోయావు.
రండు
ఄమావాసమలు ఖడచిపోయాయి నాకు అహారానిన ఄరించి. నీకు శిక్ష తదు” ఄంటూ అ ధూభ వలమంలో నుంచి ఫమట్కి వచిచందొఔ పశాచ్ం. ఄతి బమంఔయంగా వునన దాని అకారానిన చ్ూడలేఔ ఔళ్ును ఖట్ాగా
భూసుకుంటూ,
“ఄడుగో
మానవుడు...
తూఖుటుయామలమీద ఈనానడు. వెళ్ళు వెంటనే అయగించ్ు” ఄని పారరిించింది విదామవతి. “ఄయినాసరే నీకు శిక్ష తదు” ఄంటూ చేతిని జ్యచి విదామవతి చెంల
మీద
కొటాడం
మొదలుపెట్ాందా
పశాచ్ం.
హృదమ
విదాయఔంగా అయునాదాలు చేసూు కింద డపోయింది విదామవతి.
ఄయినాసరే అఖలేదా పశాచ్ం. సుకుమాయ సుందయ శరీరానిన తన ఔఠినమైన పాదాలతో ఆషాం వచిచనటుా విదామవతిని భరిాంచ్డం మొదలు పెట్ాంది. తన ఔనులిన నభభలేనటుా చ్ూసుునన చ్ందుయడలో ఈననటుుండ వచిచంది చ్లనం. “అఖు... అగిపో.... ఆంకొఔవృ దెఫఫ అమ ంట్మీద డతే నీ తల
వెయిమ
భుఔవృలైపోతుంది”
ఄంటూ
హుంఔరించాడు
తూఖుటుయామల దిగి, దఖవరికిపోతూ. “నీ సంఖతి ఆంకొఔవృ క్షణంలో చ్ూసాునురా. నాకు అహాయం కాబోయేవాడవి,
నా తలను ఎలా ఖలగటాఖలవు?” ఄతనికేస
చ్ూసూు ఄడగిందా పశాచ్ం. మాటలతో
సమాధ్యనం
ఆవవలేదు
చ్ందుయడు....
ఔవృనే
ఔనిపంచిన ఔ ఫంగాయు అసనానిన అమాంతం పెైకి ఎతిు అ అకాయం మీదికి విసరాడు. భుఔవృలు భుఔవృలైపోయింది అసనం.
ఔఔభని
నవివందా
పశాచ్ం.
“సాహసుడని
ఄనుకుంటునానవా? నీ ఔంటె మొనగాళ్ుు నా భుందు నికి రాకుండాపోయాయు. ఇ లంబోదరికి చావులేదు” ఄంటూ ఔవృసారిగా పెైకి ఎగిరి చ్ందుయడ భుందు నిలఫడంది. పడకిళ్ుు బిగించి ఎడాపెడాకొట్టాడు చ్ందుయడు. ఔకా నవువతూ ఄతనిన ఖుండెల మీద పొడచింది ఄది. ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని చెయిమ ఏదో తనను టుాకుని పెైకి లేపనటుు గాలిలోకిలేచి ఔ గోడను కొటుాకునానడు. శరీయంలో వునన ఎభుఔలనీన విరిగిపోయిన ఄనుబూతి ఔలిగింది. ళ్ు బిఖువున అ బాధను బరిసూు పెైకిలేచి భళ్ళు అ పశాచ్ం మీద ఔలఫడాాడు. “నాకు అహాయం కావాలిసన నీ శరీరానిన గామయచ్డం నాకిషాం లేదురా” ఄంటూ ఄతని చేతులిన బిగించిటుాకుని.. హుభభంటూ నోట్ని తెరిచింది. చ్ుయఔతుులాుంట్ అ పశాచ్జృ కోయలు,
కొండఖుహ లాంట్
నోయు... చ్లిగాలి వీచినటుు జలదరించింది చ్ందుయడ శరీయం.
దఖవరి దఖవరికి వచేచస్ుంది అ నోయు. ఔతుులాుంట్ అ కోయలు ఖనుఔ తన మడమీద దిఖఫడటం జరిగితే శరీయంలో ఈనన యకాుననంతా పలయస పానీయానిన
జుయుయకుననటుా
జురేయసుకుంటుందని
చ్ందుయడకి
ఄయిమైపోయింది. ఏదో ఔట్ చేస వెంటనే అ టుాలోనించి ఫమటడఔపోతే ఆంతే సంఖతులని కూడా తెలిసపోయింది. ఄతని భనసులోని మాటలు తనకు ఄవఖతమైనటుా ఔవృ క్షణిఔంపాటు తలను వెనకివృ తీసుకుని బిఖవయగా నవివంది అ పశాచ్ం.... చేతికి
“నా
చికివృన
మానవాధభుడు
ఎవరైనా
సరే...
తపంచ్ుకోవటం ఆంత వయకూ జయఖలేదురా.. భహాభంతివేతు ధూభకేతువులవాయు నాకు యసాదించిన వయం... నా శకిు ఄజేమం...” ఄంటూ భళ్ళు భుందుకు వంగింది. ధూభకేతుడు ఄనే మాట దాని నోట్వెంట వెలువడన భయుక్షణం ఛళ్ుున చెంమీద కొట్ాన ఄనుబూతి చ్ందుయడకి ఔలిగింది. ధూభకేతుడు... రాక్షస క్షులుండే లోమలో నించి ఫమట్కిపోయే మారావనిన
తభకు
ఖుయుదోరహ...
చ్ూపంచిన
వృదుధరాలు
సునమన
చెపన
తనకు
ఖుయువుగారైన
శయభేందిసావమి
దగివరినంచి
భైయవీ
భంతారనిన దొంగిలించాలనన తనతో అమనేన పాతాళ్ లోకానికి ంపన నీచాతి నీచ్ుడు... ఄతనికి
తెలిమకుండానే
ఆనుభుఔవృలాు
ఖట్ాగా
బిఖుసుకుపోయినయ్ చ్ందుయడ బుజజృ ఔండరాలు. ళ్ుు టటభని శబాాలు చేశాయి. ఖుండెల నిండా ఉపరి ప్రలుచకుంటూ తన తలను భుందుకు వంచి తాచ్ుపాభు డఖను విసరినటుా విసరాడు. దఖవరికి దఖవరికి వచేచసుునన పశాచ్ం నోట్కి తగిలింది ఄది. పటభని శఫాం చేసూు విరిగి ఄవతల డందొఔ కోయ.. “ఄమోభ! ఎంతదెఫఫ కొట్టావురా నీచ్ మానవుడా” తలను భళ్ళు వెనకివృ తీసుకుంటూ ఄరిచింది అ పశాచ్ం... ళ్ుు
బిఖట్ా
తన
చేతులిన
విదిలించాడు
చ్ందుయడు.
ఈననటుాండ విడపోయింది అ పశాచ్జృ టుా.... తిరిగి ఄది చేతులిన జ్యచ్ఔభుందే
నిలుచ్ునన
చోటనే
గాలిలోకి
ఎగిరి
ఄవతలికి
దూఔబోయాడు. ఄయితే ఄతను అ ని చేమఔభుందే ఄఔవృడ జరిగింది ఔ విచితిం.
ఄది యుదియాఖం చేసేటజృడు దుషాశకుులనించి యక్షణ కోసం బారహభణ ఫృందం సంపాదించ్ుకునన యక్ష ఆజృడు ఄతని చేతికే ఔటాఫడ వుంది. పశాచి టుాలోనించి ఄతను ఫమటడన భయుక్షణం అ యక్షాఫంధంలోనించి వెలువడాాయి ఎయయట్ ఄగినజ్యవలలు... అఔలిగనన పాభులాు పోయి అ పశాచానిన చ్ుటుాభుట్టాయి. “ఄమమయోమ... ఆదేమిట్? ఇ భంతిజృ భంటలేమిట్? ఎఔవృడనించి వచాచయి ఆవి? ఎలా వచాచయి? యంచ్ండ ఖుయుదేవా! లంబోదరిని కాపాడండ” ఄని ఄయుసూు అ భందియం చివరి భ్యగానికి యుగెతుబోయింది అ పశాచ్ం. పలించ్లేదు యక్షాఫంధంలోనించి గావుకేఔలు
దాని
యమతనం.
వెలువడన
పెడుతూ
వేఖంగా
భంటలు.
నిలుచ్ునన
చోటనే
చ్ుటుాభుట్టాయి
బాధను మాడ
బరించ్లేఔ భసై
పెదా
ఫూడదఖుటాగా మారిపోయింది పశాచ్ం. యమాదం తపపోయినటుా నిఔయంగా తెలిమగానే శరీయంలో ఈనన ఒపఔ ఄంతా అవిరి ఄయిపోయినటుా విరీతమైన నీయసం అవరించ్ుకుననది చ్ందుయడని.
నిలఫడ
ఈంట్ల
కాళ్ుు
భడతడ
కిందికి
డపోవటం
జయుఖుతుందనన బమంతో, ఔవృకు జరిగి దగివరోు ఈనన ఔ ఫంగాయు ప్రటమీద చ్తికిలడాాడు. పశాచ్ం యొఔవృ ఄయుజృలు అగిపోయిన తయువాత చిఔవృట్ నిశిఫాం అవరించ్ుకుంది అ భందిరానిన. లోల ఄంత గడవ జయుఖుతునాన, తలుజృల దఖవరికి రాలేదు విదామవతి చెలిఔతెులు.... ఄదేమిటని ఄడఖనూ లేదు.... ఔనీసం లోలికి తొంగి కూడా చ్ూడలేదు. ఄడవులోును, ఄతి నియజన యదేశాలోును నివసంచే బూత పేయత పశాచాలు జనంతో కికివృరిస ఈండే నఖరాలోుకి రావటం ఔ వింత ఄయితే,
తభ
సంపాదించ్ుకోకుండా,
అహాయమేదో విదామవతి
తాభు వంట్
సవమంగా
సుందరాంగి
మీద
అధ్యయడటం భరో వింత... ఄందుకు ఏదో కాయణం ఈండే ఈంటుంది. ఄదేమిట్ల తెలుసుకోవాలి... కాళ్ులోు వణుకు కాసుంత తగివన వెంటనే ప్రటమీదినించి లేచి విదామవతి దఖవరికిపోయాడు చ్ందుయడు.
పశాచ్ం కొట్ాన దెఫఫలకు తెలివితప డపోయి ఈంది అ సుకుమారి... చెలాుచెదురైన వసుు సభుదామంలో నించి నీనయు పాతిను వెతికి అమ వదనం మీద చిలఔరించాడు చ్ందుయడు. “పోయిందా? పశాచ్ం వెళ్ళు పోయిందా?” ఄని ఄడుఖుతూ ఔళ్ుు విప
చ్ందుయడని
చ్ూస
కవువన
ఄరిచి
భళ్ళు
తెలివితప
డపోయిందామ. పశాచానికి
అహాయంగా
తను
అఔరిించిన
మానవుడని
సభరించిన తరావత చెలిఔతెులు వచిచ తనను నిది లేజృతునానయని భ్యవించింది
అమ.
చెలిఔతెులకు
ఫదులుగా
ఫలి
మానవుడే
ఔనిపంచేసరికి నిరావెంతపోయింది. “చేయాలిసందంతా
చేసేస
ఄనెనం
జృనెనం
ఎయుఖని
ఄమామకురాలి మాదిరి ఔళ్ుు తేలవేమటం నాకు నచ్చటం లేదు... భరామదగా లేచి కూరోచ...” ఔటువుగా చెజృతూ భళ్ళు అమ మొకం మీద నీనయు జలాుడు చ్ందుయడు. “నువువ సామానమ మానవుడవి కాదు.... పశాచ్ం యతమక్షం ఄయిన తరావత పారణాలతో ఈండఖలిగిన భనిషి ఎవడూ లేడు...
ఎవయు నువువ?” ఔళ్ుు తెరిచి లేచి కూయుచంటూ చ్ందుయడని అశచయమంగా ఄడగింది విదామవతి. “నా సంఖతి తరావత... భుందు నీ ఖురించి చెజృ... ఎట్ నించి జయుఖుతోంది ఇ తంతు?
ఎందుకు??” ఔటువుగానే
ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఄతని చేతిని అసరాగా తీసుకుని ఔ అసనంలో చేయగిలడంది విదామవతి.
ఄతను
ఄడగిన
యశనలకు
సమాధ్యనం
చెటం
మొదలుపెట్ాంది. ఄట్కి భూడుమాసాల కియతం ఔరోజు నఖయం వెలులి యఔృతి
సౌందరామలను
సందరిించ్ట్టనికి
వన
విహాయం
చేమబోయిందిట అమ. ' యఔృతి సౌందరామలను సందరిించాలంట్ల నఖయంలో ఈనన ఈదామన వనాలకు వెళ్ువచ్ుచ. ఄడవి జంతువులు, పేయు చెట్టనికి వీలుకాని సభసుబూతఖణాలు తియుగాడే వనాలకు వెళ్ుటం దేనికి?' ఄని ఄడఖబోయి, అమ మాట్టుడటం జౄరిు ఄయిన తరావత అ ని చేమవచ్చని అగిపోయి విదామవతివెైజృ చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు.
“సంధ్యమ
సభమం
ఄవుతునన
సభమంలో
వెనుతిరిగి
నఖరానికి వసుునన సభమంలో ఔ సభశానం ఔనిపంచింది. దానిఔవృగా వసుుండగా ఇ పశాచ్ం యతమక్షమై నా దారిని ఄడాగించింది. రోజుకు ఔ మానవుడని తనకు అహాయంగా సభరించ్ఔపోతే చితిహంసలు పెట్ా చ్ంజృతానని బదిరించింది” ఄంటూ మాటలిన భుగించింది అమ. చ్టుకువృన భుందుకు వంగి తన చెవులిన టుాకొని అమకు చ్ూపంచాడు చ్ందుయడు. “ఏమిట్?” ఄయింకాఔ అశచయమంగా ఄడగింది అమ. “నా చెవులోు జృవువలు ఏమైనా ఔనిపసుునానయా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. తెలుబోయింది విదామవతి. బేలగా తలవంచ్ుకుంది. “భఖవాళ్ుు మాట్టుడే
మాటలు
ఄసతామలు
ఄయితే
ఄవి
వెదుయుఫదాలతో
చేమఫడన తడకలలాగా ఈంట్టమట... ఄవే మాటలు స్త్ుీ చెపతే కొండరాళ్ుతో ఔట్ాన గోడల మాదిరి ఔనిపసాుమట... నీ ఔథ మాతిం అ రండంట్లాగా
కూడా
లేదు.
చినిగిపోయిన
పెట్ానటుాంది” నిరొభహమాటంగా ఄనానడు చ్ందుయడు. నీయు నిండన ఔళ్ుతో చ్ూసంది విదామవతి.
వసుీం
ఄడుాగా
“ఈఫుసుపోఔ నువువ నఖయం వెలులికి వెళ్ళున మాట వాసువం కాదు. కావాలనే నువువ ఏదో నియజన యదేశానికి పోయావు. నినున ట్ాన పశాచ్ం సామానమమైంది కాదు. దానికి అఖయహం ఔలిగించే ని ఏదో చేశావు... ఄందుకే ఄది నీ వెంట నఖయంలోకి వచిచంది. ఄదేమిట్ల చెటం నీకు చాలా క్షేభం...” నిరివకాయంగా ఄనానడు. తలవంచేసుకుననది విదామవతి... దిక్షణికాలు ఖడచిన తరావత కూడా అమ తల ఎతులేదు. “నీ తెలివితేటలు నా దఖవయ యదరిించ్వదుా. భరామదగా సమాధ్యనం
చెఔపోతే
ఆజృడు
జరిగిందేమిట్ల
నఖయభంతా
చాట్ంజృ వేయించేసాును. ఄజృడు జయగాలిసంది ఏమిట్ల జనమే చ్ూసుకుంట్టయు” మాట్టుడని విదామవతితో ఔటువుగా ఄనానడు చ్ందుయడు. “వదుా... అ ని చేమవదుా. నీఔనీన చెపాును...” ఄంటూ అసనం మీదినించి లేచి అ భందియంలో ఔ భూలగా ఈనన ఔ చెఔవృ పెటెా దఖవరికి పోయింది విదామవతి. ఄందులో నుంచి చెదలుట్ా యూజృ కోలోవట్టనికి సదాంగా వునన ఔ తాట్యాకును తీసుకువచిచంది.
ఏదో జృరాతన తాట్టకు ఖయంథంలో నుంచి ఉడదీస యతేమఔంగా దాచిపెటాఫడనటుా ఔనిపస్ుంది ఄది. “పంఖళ్ నాభ సంవతసయం శారవణ ఫహుళ్ చ్వితి నాడు ఆంకా తెలువాయఔ భుందే తూయుదికువృ నుంచి ఄతి వేఖంగా వచిచ ఎయయకొండల భధమలో ఎఔవృడో డంది ఄజౄయవభయిన ఔ వెలుఖు... ఔ సంగటనకు సంఫంధంచిన విశేషాలను ఫట్ా ఖణనచేస చ్ూడగా శయభేందుయడనే భహాభంతివేతు ఎంతో ఔషాడ సాధంచ్ుకునన భంతిశకిు ఄని తెలిసంది. ఄది డపోయిన యదేశానిన ఖుయుుట్ా వెదికితే అ శకిు తకుండా ఔనిపసుుంది. దానిన సంపాదించ్ుకునన వారికి ఇ బూ యంచ్ంలో ఆఔ ఎదుయనేది ఈండదు.... జోమతిషశాసుీం చెపన ఄదుబతమైన విశేషం ఆది.” దునెైన సాధనంతో రామఫడన అ ఄక్షరాలు ఆట్ కాలానికి చెందినవి కాదు. రామఫడ ఔనీసం రండు భూడొందల సంవతసరాలు ఖడచిపోయి ఈంట్టయి. ఔనులతోనే అ విషయానిన ఄంచ్నావేసూు విదామవతి వంఔ యశానయిఔంగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు.
“మా జౄరీవకులోు ఔరు తన దఖవరికి వచిచన ఔ బారహభణుడ దగివయ సంపాదించిందట ఇ తారనిన. ఄట్ నుంచి మా వంశంలోని వాయందయూ ఄజృడజృడు అ ఎయయకొండల దగివరికిపోయి అ నాడు అ బారహభణుడకి ఔనిపంచిన అ భంతిశకిు కోసం వెదుకుతూ ఈనానయు. నేను నఖయం వదిలివెళ్ళుంది ఄందుకే” చినన ఔంఠంతో చ్ందుయడకి చెపంది విదామవతి. చ్ందుయడ
ఔళ్ుభుందు
వృదధ
భంతిికురాలు
సునమన
ఔనిపస్ుంది. ఢంకా దెఫఫల మాదిరి చెవులోు మారోభఖుతునానయి అమ చెపన మాటలు. ఆజృడు
విదామవతి
దావరా
తెలిసన
విశేషాలు
సరిగావ
సరిపోతునానయి సునమన చెపన ఔథతో. అనాడు ధూభకేతు దురాఖతానికి ఫలి ఄయిపోతూ, భైయవీ శకిుని క్షీయపాతిలోకి ంప ఎట్ల విసరేశాడు శయభేందుయడు. గాలిలో ఎఖుయుతూ ఫమలుదేరిన అ పాతేి ఎయయ కొండలోు డపోయి ఈంటుంది. అ దృశామనేన చ్ూస జోమతిషశాసుీంలో తనకునన పారవీణమం దావరా కొనిన వివరాలను ఖయంథసుం చేశాడు ఎవరో బారహభణుడు. విదామవతి
జౄరీవకురాలి మీద భనసుడ అ తభఔంలో ధనానికి ఫదులు అ వివరాలునన తారనిన అమకు అ క్షణాన ఄరించ్ుకునానడు. ఄంతవయకూ అలోచ్నలు...
సరిగానే
విదామవతిని
భుందుకు
సాగాయి
చ్ందుయడ
అవహంచిన
పశాచ్ం
మాటలు
ఖుయుుకొచేచసరికి ఄనీన ఔలస మొదట్కి వచేచశాయి. ఄందినట్లా ఄంది చేజ్యరిపోయిన భైయవీ భంతిశకిు ఎఔవృడ డపోయిందో తెలుసుకునే యమతనం లోమలో ఈనన సునమన చేమటంలేదు. ధూభకేతు నుంచి అతభయక్షణ చేసుకుంటూ ఈండటంలోనే అమ రోజులు ఖడచిపోతునానయి. అమ మాదిరిగా కాకుండా తను అ శకిుని వెతికిటుా కునేందుకు తన క్షుదిశకుులిన ధూభకేతు ంపంచి ఈంట్టడా? విదామవతిని అవహంచిన పశాచ్ం మాటలు అ విషయానేన ధృవ యుసుునానయి. బారహభణులు తనకు ఆచిచన యక్షాఔవచ్ంలో నుంచి భంటలు వసుునన సభమంలో ఄది ధూభకేతునే తలుచ్ుకుంది. ఄంట్ల ఏమిట్ ఄయిం? భైయవీ శకిు కోసం అ పశాచ్ం వెతుకుతునన యదేశం లోకే విదామవతి పోయి వుంటుందా? తనకు పోటీగా ఔ
సామానుమరాలు రావటం సహంచ్లేఔ అ పశాచ్ం తన యతాపానిన చ్ూపంచిందా? సమాధ్యనం లభంచ్ని యఔయకాల యశనలతో సతభతం ఄవుతునన చ్ందుయడ దఖవరికి వచిచ, ఄతని బుజం మీద చేయి వేమబోయింది విదామవతి. “నీవంట్ సాహసవంతుడని చ్ూడటం నాకు ఆదే యథభం. ఆఔనుంచీ నా సయవసవం నీ సవంతం.... నేనే నీ దానిన” ఄంటూ కౌగిలించ్ుకోబోయింది. ఔనీసం
చ్ూజృడువేలితో
తాఔను
కూడా
తాఔనీమలేదు
చ్ందుయడు. ఔవృసారిగా తన అలోచ్నలోునుంచి ఫమటడాాడు ఄతను.
నిలఫడన
చోట్నించి
వెనకివృ
దూకాడు.
“ఏమైంది
సుందయుడా? ఎందుకా ఔలవయం?” అశచయమంగా చ్ందుయడని ఄడగింది విదామవతి. “నేను కేవలం నువువ ఆసాునని యఔట్ంచిన సొభుభ కోసం మాతిమే ఆఔవృడకి వచాచను. నీతో ఖడపాలని రాలేదు. నీ సాహచ్యమం ఄభలషించి కూడా కాదు.
నా ఄదృషాం బాఖుండ నాకు నిమభబంఖం కాలేదు. దేవుడ దమవలు నీ తలనొప కూడా తొలగిపోయింది.... ఄవునా కాదా?” ఄని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నీ
మాటలు
భుమాభట్
నిజం.
నీ
ఊణం
నేను
తీయుచకోలేనటువంట్ది” నభభఔంగా చెపందామ. “నాకు
ఆసాుననన
మొతుం
ఆచేచసేు
ఆట్లా
తీరిపోతుంది”
విదామవతితో ఄనానడు చ్ందుయడు. వెనుతిరిగి పెదాగా చ్టుు చ్రిచింది విదామవతి. ఄయక్షణిఔం తరావత ధడాలున తెయుచ్ుకునానయి అ భందియ దావరాలు. అమ వంకా,
నిఠాయుగా నిలఫడవునన చ్ందుయడ వంకా
అశచయమంగా చ్ూసూు లోనికి వచాచయు అమ చెలిఔతెులు. “నా ఄశవశఔట్టనిన సదధంచేస ధనజృ భూటలిన ఄందులో పెటాండ. ఇ సాహసవీయుడు కోయుకునన చోట్కి తీసుకుపోయి దించి యండ... వెంటనే వెళ్ుండ” అజఞ జ్యరీచేసంది విదామవతి.
గియుకువృన వెనుతిరిగి భందియం వెలులికి రిగెతాుయు వాళ్ుు. పావుగడమ తయువాత లోనికి వచిచ ధనజృ భూటలిన వేఖంగా ఫమట్కి తీసుకుపోయాయు. భుందుండ దారి చ్ూపసూు చ్ందుయడని బవనం వెలులికి తీసుకుపోయి,
ఄఔవృడ
సదధంగా
ఈనన
ఄశవశఔటంలో
ఄతణిణ
కూరోచబట్ాంది విదామవతి. “నీకు ఎజృడు నామీద దమఔలిగినా వెంటనే వచిచ నా బవనానిన పావనం చేమవచ్ుచ” చిననగా చెపంది. “ఄటువంట్ మాటలు వదుాగాని,
ఔవృట్ చెజృ.... ఎయయ
కొండలోు ఏ యదేశంలో తియుఖుతూ ఈండగా అ బూతం నినున టుాకొంది?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄడవిదారికి అయుకోోసుల దూయంలో ఈండే చ్ంఔ ఖుటా దగివయ... ఖుటా దఖవరికి పోతూ వుండగా యతమక్షం ఄయింది” వివరించి చెపంది విదామవతి. అ మాటలిన ఔట్కి రండుసాయుు భననం చేసుకుంటూ తల ఉపాడు చ్ందుయడు. వెంటనే ఔదిలింది శఔటం. పావుగడమ కూడా
జౄరిుగా ఖడవఔభుందే బారహభణ ఫృందం విడదిచేసన యదేశానిన చేయుకుంది. “నీకు ఄసలు ఫుదిధ, జ్యఞనం రండూ లేవు... ఏదో ఄదృషాం బావుండ
తపంచ్ుకోఖలిగావు...
లేఔపోతే
ఏమై
వుండేదో
ఉహంచావా?” చ్ందుయడు చెపంది విని విరీతమైన కోంతో ఄరిచినంత నిచేసంది వాయుణి. “విదామవతి
నీఔంటె
ఄందంగా
ఈంటుందని
కుళ్ుుకుంటునానవా?” నవువతూ ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఘ్రటయిన మాటలతో విదామవతిమీద తన ఄభపారయానిన వెలుడంచింది
వాయుణి.
ఄదే
ఉజృలో
చ్ందుయడని
కూడా
ఄభశంసంచింది. “తన పారణాలు కాపాడుకోవట్టనికి ఄమామకులకు ధనానిన ఎయగా చ్ూపంచే అ వఖలాడని ఖురించి నువువ పొఖడటం... నేను వినటం... బాఖుంది” ఄంటూ మాటలిన భుగించింది. మాటలు భుగించ్ట్టనికి కాయణం ఔట్ వుంది. తూయు దికువృ తెలుఫడట్టనికి ఆంకా చాలా వమవధ వుననది. తెలువాయగానే విదామవతి బవనంలో జరిగింది ఏమిట్ల ఄందరితో పాటు అ నఖయ పాలకుడెైన
ధనదతుుడకి కూడా తెలుసుుంది. వెంటనే ంపసాుడు ఄతను తన బటులిన. పారణాలను ణంగా పెట్ా చ్ందుయడు సంపాదించిన ధనంలో సఖం కాకులు ఎఖరేసుకుపోయినటుా ఎఖరేసుకుపోతాయు వాళ్ుు. “చ్చీచ చెడీ యాచ్న
చేస
సంపాదించ్ుకునన
ధనానిన
పోగటుాకునానభనన
దిఖులుతో ఔృంగి ఔృశించిపోతునానయు ఇ విజృయలు. ఄందరినీ నిది లేజృ... తెలువాయఔ భుందే ఇ ధనజృ భూటలతో నఖరానిన దాట్దాాం” ఄని చ్ందుయడకి చెపంది అమ. “అ తరావత?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నిఔటుాకుని చెపాలా... రాయి దేశాల నుంచి వచేచ బాటసాయులు ఎఔవృడెఔవృడ విడది చేసాురో ఄఔవృడఔవృడకి పోయి, భనం ఎటు వెళ్ళులో నియణయించ్ుకుందాం. ఄనిన వివరాలు జౄరిుగా తెలుసుకునన తరావతనే నఖరానిన వదిలి వెళ్ళులి” చెపంది అమ. నిశిఫాంగా విజృయలందరినీ నిదిలేపాడు చ్ందుయడు. తను తెచిచన భూటలనినట్నీ వారికి చ్ూపంచాడు.
“నువువ
సామానుమడవి
కాదు
నామనా...
ఆదివయకు
యవాళ్దేశానిన రిపాలించిన రిుసేనులవారికే ఆటువంట్ దాతృతవం, సాహసం వుండేవని మేభు విని వునానం. ఆజృడు యతమక్షంగా నినున చ్ూసుునానం... నిండు నూరేళ్ుు అమురారోగామలతో హాయిగా జీవించ్ు” ఄంటూ అశీయవచ్న భంతారలను మొదలుపెటాబోయాయు. క్షణిఔం కూడా అలసమం చేమకుండా చేయి ఎతిు ఔవృసారిగా ఄందరి నోళ్ుు భూయించింది వాయుణి. “మీయు ఖడచిపోతుంది.
భంతారలు వెలుఖు
చ్దువుతూ
కూయుచంట్ల
జృణమకాలం
వచిచందంట్ల
రాజబటులు
వచేచసాుయు.
ఆంకోసారి మిభభలిన నిలువు దోపడీ చేసేసాుయు. నా జతగాడు డన ఔషాం వృధ్య ఄయిపోతుంది. దండ” ఄంటూ నఖయ దావయం దఖవరికి తీసుకువచిచంది. భూస వునానయి దావరాలు... ఔరిదాయు యవేశించ్ట్టనికి ఄనువుగా వుండే ఔ సననపాట్ సందువంట్ దారి మాతిమే తెరిచి వుంది. నిదిఔళ్ును నులుభుకుంటూ నిలఫడ వునానయు ఆదాయు సైనికులు అ దారి దఖవయ.
“అ భూటలేమిట్?” విజృయలకు వెనుఔ వునన వాయుణి, చ్ందుయలను చ్ూడగానే ఄడగాడు ఔ సైనికుడు. య నిన అచ్రించాం. జౄరిు “నినన ఄరాహణం వేళ్లో మేభు ఔ వతా ఄయేమసరికి భూడు ఝాభులు ఄయింది. మేభు ఆచిచన దణ తాంఫూలాలు
సవమంపాఔజృ
దినుసులు....
కావాలంట్ల
చ్ూసుకోండ” ఄంటూ ఔ విజృయడ బుజంమీద వునన భూటలోు ఔ భూటని దింపంచి, తెరిచి చ్ూపంచింది వాయుణి. సవమంపాఔజృ దినుసులు ఄనే మాటమధ్యయిం. సేనాతి కుమారు
తనకు
తీసుకువచిచన
ఆచిచన
యతనహారానిన
తాయిలాలు,
కుదువపెట్ా
చింతండు,
బలుం
చ్ందుయడు మొదలైన
దినుసులే వునానయి అ భూటలో. మిగిలిన
భూటలిన
పొయపాటున
కూడా
తాఔలేదామ.
ఎందుఔంటె వాట్లో వుననవి దినుసులు కాదు.... ఫంగాయు నాణేలు... “ఆది చాలా... మిగిలినవనీన కూడా విప మీకు చ్ూపంచ్భంట్టరా?” తెరిచి చ్ూపంచిన భూటను తిరిగి భుడవేసూు ఔ సైనికుడని ఄడగింది వాయుణి.
సంభ్యషణ
పెంచితే
కునికిపాటుు
డట్టనికి
వీలుండదని
ఄనుకునానడు కాబోలు ఄవసయం లేదననటుా తల ఄడాం తిపాడు అ సైనికుడు. “నఖయం వెలుల ఫందిపోటుు విచ్చలవిడగా సంచ్రిసుుననటుా తెలిసంది. జ్యఖయతుగా యయాణం చెమమండ” ఄని చెజృతూ చేయి వూపాడు. ఖఫఖబా ఄడుఖులు వేస నఖయదావరాలిన దాట్ ఫమట్కి వెళ్ళుపోయాయు
బారహభణులు
ఄందయూ.
కుశలంగా
వుండాలని
కోయుకుంటుననటుా తిరిగి ఆంకోసారి చ్ందుయడ కేస చేయి ఉప చీఔటులో ఔలిసపోయాయు. “యవాళ్దేశానిన రిపాలించిన రిుసేనులవారితో నినున పోలాచయు. అమన ఎవరో నీకు తెలుసా చ్ందార? ” వెను తిరిగి చెటు ఖుంజృ దఖవరికి వసూు ఄడగింది వాయుణి. “నువేవ చెజృతునానవుగా యవాళ్దేశానిన రిపాలించిన వాడని... ఆందులో
యతేమఔంగా
ఄడగాడు చ్ందుయడు.
తెలిమట్టనికి
ఆంకేభుంది?”
వాయుణిని
“భనం ఎందుకు వచాచమో అ ని జౄరిు ఄయిన తరావత భన ఖుయుదేవులిన ఄడగిచ్ూడు... నీకే తెలుసుుంది...” భుఔుసరిగా చెపంది వాయుణి. *** “ఄబోఫ... దేవభందాయజృ చెటుు వుండే ఄడవిలోకి దారి ఄడఖబోతునానరా? మీకు నాలుఖు కాలాలపాటు ఫతకాలని లేదా?” వేణుగోపాలసావమి అలమం దఖవయ వయుఔం చేమట్టనికి వంఖదేశం నుంచి వచిచన ఔ వయుకుడు అశచయమంగా ఄడగాడు వాయుణిని. “మా పాటుు ఏవో మేభు డతాభు. దమచేస దారి చ్ూపంచ్ండ. చాలు...” పారధేమడంది వాయుణి. “దారి నాకు కూడా సరిగావ తెలిమదు తల్లు. మీయు ఔ ని చెమమండ.
రేపో
ఎలుుండో
హరిహయజృయంలో
వసంతోతసవాలు
పారయంబం ఄవుతాయి. దేశంలో వునన వామపాయసుులు ఄందయూ ఄఔవృడకే చేయుకుంట్టయు. మీయు వెంటనే హరిహయజృయం చేయుకోండ. ఄఔవృడ ఎవరో ఔయు దారి చ్ూపసాుయు” ఄనానడా వయుకుడు.
నెతిుమీద చేతులు పెటుాకోబోయి,
నడవీధలో నలుఖుయూ
చ్ూసుునానయని అ ని మానుకుంది వాయుణి. “భన ఔథ అ హరిహయజృయంతోనే మొదలయింది. ఄఔవృడ వసంతోతస వాలను చ్ూసే ఄయహత సంపాదించ్ట కోసం మొదట్సారిగా ఄడవిలోకి
ఄడుఖుపెట్టాం.
ఆట్
వయకూ
ఄడవులేన
టుాకు
తియుఖుతునానభు” చినన ఔంఠంతో చ్ందుయడకి చెపంది. అ వయుకుడనే భరికొనిన యశనలు వేస హరిహయజృరానికి ఎటుగా వెళ్ళులో తెలుసుకునానడు చ్ందుయడు. “అలసమం వదుా.... వెంటనే యయాణం పారయంభదాాం” ఄంటూ వాయుణి
చెయిమ
టుాకుని
నఖయ
దావరాల
దఖవరికి
దారి
తీమబోతుండగా.... వేఖంగా వచిచ వారి సమీంలో అగింది ఔ ఄశవ శఔటం, ఄందులో నుంచి కిందికి దిగి ఄతి వినమంగా ఄతనికి నభసావృయం చేసంది ఔ మువతి. “సేనాతుల వారి బిడా ననున ంపంచింది. మీకోసం విణి వీధ ఄంతా ఔలిమతిరిగి ఆటు వచాచను” తను ఎవరో చెజృకుంటూ ఄననది.
“ఏమిట్
తల్లు?
నఖయపాలకుల
వారి
దఖవరికి
భభభలిన
తీసుకుపోవట్టనికా?” నొసలు భుడవేస చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. తెలుట్ లవయుస ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నవివంది అ మువతి. “నఖయపాలకుల వారి దఖవరికి తీసుకుపోతే మీ ఔటుాఫటాలు కూడా మిఖలవు. ఏదోఔ కాయణానిన చ్ూపంచి ఏదో ఔ నున వసూలు చేమభని అజఞ ఆసాుడు” ఄని చెపంది. “భరి మాతో ఆంకేం ని?” ఄడగింది వాయుణి. “హరిహయజృయంలో
జయుఖబోతునన
వసంతోతసవాలను
తిలకించ్ట్టనికి మా నెచెచలి ఇ సామం సభమంలో యయాణం ఄవుతోంది. ఇ సాహసవీయుడని కూడా ఄఔవృడకి విచేచమవలసందిగా అహావనం
ఄందించ్భని
చెపంది”
తను
వచిచన
కాయణానిన
విశదరిచింది అ మువతి. వమసులో ఈనన ఔ డుచ్ు తనంతట తను పెదావాళ్ుకి తెలిమకుండా ఈతసవాలకు, ఈదామనవనాలకు అహావనించ్టం దధతి కాదని
చెబోయి
అకరి
ఄదుభుకుంది వాయుణి.
క్షణంలో
అ
మాటలిన
తనలోనే
“ఏదో యమాదంనించి యంచావనన ఄభమానంతో యతానలహాయం ఫహఔరించింది ఄనుకునాననుగాని, హాయంతోపాటు తన భనసుసను కూడా నీకు ఄరించిందని ఉహంచ్లేదు... వకుళ్ళ నఖయంలో ఄడుఖుపెట్ాన క్షణం ఎటువంట్దోగాని నీ విజమవిహాయ వీయగాథలు కొతు
కొతు
యూపానిన
సంపాదించ్ుకుంటుననయ్....”
చ్ందుయడకి
మాతిమే వినఫడేటటుు యహసమంగా వెకివృరించింది. ఎయయఫడపోయింది చ్ందుయడ వదనం. “ఄటువంట్ భ్యవనలేవీ నాకు లేవు. ఎవరో ఏదో భ్యవించ్ుకుంట్ల ఄందుకు నేను బాధుమడని ఎలా ఄవుతాను?” ఄని ఄడగాడు. “చ్ూదాాం మితిమా! వేచి చ్ూదాాం... ఎవయు ఎవరికి బాధుమలో, ఎవరి భనసులో ఏమేమి భ్యవనలుననయోమ ఫమటడ తీయుతుంది” ఄననది వాయుణి. “వీయుడా...
నా నెచెచలికి ఆజృడు
ఏభని సమాధ్యనం
ఆవావలి?” ఄంటూ అ మువతి మాట్టుడేసరికి తభ వాదనల నుంచి ఫమటడాాయు వారిదాయూ. “ఄవసయంలో ఈనన పలితం ఔనిపస్ుంది చ్ందార!
సదాఫీహభణులకు సహామడనందుకు
కాలినడఔన యయాణం మొదలుపెట్ా ఄవసిలపాలు కాకుండా ఄశవ శఔట్టలోు కూయుచనే ఄవకాశం దానంతట ఄదే వచేచసంది. తల ఉప వెంటనే నీ ఄంగీకారానిన తెలిమ చెయిమ” నవువతూ చెపంది వాయుణి. చ్ందుయడు.
తటట్టయించాడు బారహభణులకు
సహామ
ఄవసయంలో
డనందుకు
-
పలితం
ఈనన వాయుణి
చెపనదానిఔనాన చాలా భుందుగానే తనకు లభంచింది. ధూభకేతు దఖవరినంచి వచిచన పశాచ్ం నాశనమైపోయింది తన బుజఫలం
వలు
కాదు.
అ
విజృయలు
ఄభమానంగా
ఆచిచన
యక్షాఫంధనంవలు. ఆజృడు అహావనానిన
శయభ
ఄంగీఔరిసేు
తపంచ్ుకోవట్టనికి -
భుందుభుందు
సేనాతి
కూతురి
చాలా
బాధలు
డాలిసవస్ుంది. అమ ఄభమానానిన తను ఄంగీఔరించినటుు, అమను తను కూడా - అపెైన అలోచించ్ట్టనికి ఄంగీఔరించ్లేదు ఄతని ఄంతయంఖం.
“మాట్టుడవేమిట్ భహావీయుడా! ఏభని చెభంట్టవ నా నెచెచలికి?” ఄసహనంగా అ మువతి భరోమాయు ఄడఖడంతో, దికువృతోచ్ఔ వాయుణి కేస చ్ూశాడతను. “ఄనవసయంగా హైరానా డకు. నీ ఔవృన నేను ఈననంతవయకూ నీకు ఎటువంట్ ఆఫఫందీ ఎదుయుడదు. ఆందాఔ చ్నువుకొదీా వేళ్ళకోళ్ం చేమ ట్టనికి వెకివృరింజృ మాటలు మాట్టుడానే గాని, నీ యవయునలో తజృ ఔనిపంచి కాదు... భనం ఎలాఖూ హరిహయజృయం వెళ్ళు తీరాలి... శయభను తపంచ్ుకునే మాయవం ఔనిపంచినజృడు ఈయోగించ్ుకోవటంలో తపేమీ లేదు. పేసుకో....” భళ్ళు యహసమంగానే చినన సవయంతో చెపందామ. “నఖరానిన వదిలి రాయి యదేశానికి వెళేుటజృడు వెంట దాసదాస్త్జనం,
మాతాపతయులు,
ఫంధువులు
చాలాభంది
ఈంట్టయు. భుకూవృ మొఖం, ఉయూ పేయు తెలిమని రాయివారిని వెంటబటుాకుపోవటం భ్యవమంగా ఈండదేమో.... నీ నెచెచలికి ఇ అలోచ్న రాలేదంట్టవా?” ఎదుట నిలఫడవునన మువతిని ఄడగాడు చ్ందుయడు.
సొఖసైన తన దంత సౌందయమం తేటతెలుభయేమటటుు భరోసారి నవివందామ. “ఄనిన వివరాలు కూలంఔషంగా చ్రిచంచ్ుకోవటం జరిగింది. ఆజృడు నేను వచిచన ఇ శఔటం మీ కోసమే... మీయు దీనిలో వెంటనే యయాణం ఄవండ.... చీఔట్డే సభమంలో యుదివయం ఄనే గారభం దఖవయ అఖండ. మా నెచెచలి ఄఔవృడ మిభభలిన ఔలుసుకుంటుంది” ఄంటూ తిరిగి ఄతని సమాధ్యనం కోసం ఎదుయుచ్ూడకుండా తను ఎకివృవచిచన శఔట్టనిన ఄఔవృడే వదిలి కాలినడఔన వెళ్ళుపోయింది. ఄసహనంగా
నిలఫడవునన
ఄశావల
ఔళేులను
చ్ందుయడకి
ఄగించి, తను కూడా అమ వెనుఔ ఄడుఖులు వేశాడు శఔట చోదకుడగా వచిచన ఔ బటుడు. “రాతింతా నిదిపోకుండా జ్యగాయం చేమటంవలు నీయసంగా ఔనిపసుునానవ. శఔట్టనిన నేను నడుజృతాను. నువువ లోల కూయుచని ఔ కునుకు తియిమ” ఄని చ్ందుయడకి చెజృతూ ఎగిరి శఔటం భుందుభ్యఖంలో కూయుచంది వాయుణి. చ్ందుయడు ఎకివృ, సిమితంగా కూరోచగానే ఔళేులిన ఄదిలించి నఖయదావరాలకేస యుఖులు పెట్ాంచింది. ***
ఖుయుకులంలో యవేశం పొందిన రోజునుంచీ జీవలుడని ఔవృసారి కూడా సరిగావ లుఔరించ్ని ఈతలభహరిి అ రోజు భధ్యమహన సభమంలో
మాతిం
చ్ుయుకైన
మాటలతో
ఄతనిని
బంబేలతిుంచేశాడు. “కొతువాడవని, ఆఔవృడ వాతావయణానికి ఄలవాటు డేందుకు కొంచెం సభమం
ఄవసయం ఄవుతుందనీ నీటు నేను
శయదధ
చ్ూపంచ్టంలేదు... నీ దధతులు మాతిం చాలా కొతుగానూ, వింతగానూ ఈననవి...” వామఔయణ పాఠం జౄరిుచేసన వెంటనే సూట్గా ఄనానడు. “వింతగా ఈండటం ఏమిట్ ఖుయుదేవా? ఏమి ఄరాధం జరిగింది నావలు? ” ఄయోభమంగా, అశచయమంగా ఈతలభహరిిని ఄడగాడు జీవలుడు. “విదామభ్యసం మీద లేదు నీ చ్ూజృ... ఆఔవృడ ఈనన వాయందరినీ లుఔరించి,
జృటుాజౄరోవతురాలు
భ్యవిసుునానవు” ఄనానడు భహరిి.
విచారించ్టమే
భుకమంగా
తన ఖుయువుగారైన వారిిఔ మాంతిికుడు తనకు ఄచెపన ని తవయగా జౄరిు చేయాలిసన తొందరోు - ఎఔవృడో పొయపాటు చేసనటుా వెంటనే తెలిసపోయింది. చ్ందుయడఖురించి, ఄతనితోపాటుగా ఄడవిలోకి వెళ్ళున వాయుణి ఖురించి నిఔటుాకుని యశనలు వేమటమే అ పొయపాటు... “ఆతయుల సంఖతి నీకు ఄనవసయం, నువువ ఎందుకొచాచవో భుందు అ నిమీద దృషిాపెటుా” ఄనానడు భహరిి. అ తయువాత ఄందరినీ భోజనాలకు ంపంచాడు. వెదుయు బిమమజృ జ్యవ తాఖుతూ అమన మాటలేన ఔట్కి దిసాయుు భననం చేసుకునానడు జీవలుడు. తను ఎవరో తెలిసపోయిందా భహరిికి? వచిచన నేదో చ్ూసుకోభని వతిు వతిు హచ్చరించ్ట్టనిన చ్ూసుుంట్ల ఄలాగే ఄనిపస్ుంది. ఎట్ మాదిరిగా ఈనన డంబకుడతో మథా యకాయం మాటలు ఔలటం చేతకాలేదు జీవలుడకి. “మితిమా! పాడు జ్యవ.. పారణం మీద వియకిు జృడుతోంది. నీ తండిగాయు
ఇ
రోజు
ఆంకేవెైనా
దారాిలు”
ఄని
మాటలు
మొదలుపెట్ా
-
ఄంతకు
భుందు
ఎదురైన
ఄనుబవం
ఖుయుుకువచేచసరికి మాటలిన మింగేశాడు డంబకుడు. “ఖుయుదేవులకు
ఇ
భధమ
విసుఖు
చాలా
ఎకువృవ
ఄయిపోతోంది. అ చ్ందుయడు ఆంకా తిరిగిరాఔపోవటమే ఄందుకు కాయణం....”
ఄనానడతను,
భధుయ
దారాిలనినంట్నీ
విషజృ
జీవులుగా మారేచసంది ఈతలభహరేిననన ఫలమైన నభభఔంతో. “భనం
సామంకాలం
మాట్టుడుకుందాభు
మితిమా!
ఆజృడు నా భనసేమీ బాగోలేదు.... ఖుయువుగారి మాటలు ననున బాధసుునానయి” తన చికాకుకు కాయణానిన చెజృతూ, ఄఔవృడనించి అశయభం వెలులికొచేచశాడు జీవలుడు. కొండవాఖును ఄధఖమించి,
అవలి ఔవృన ఈనన పొదలోుకి
పోయి ఔ యదేశంలో కూయుచనానడు. ఔనులు భూసుకుని, దృషిాని నాశికాఖయం మీద కేందీిఔరించి వారిికుడని తలుచ్ుకునానడు. “భంచి సభయానికి ననున లుఔరించావ.... నీ ఖురించే నేను అలో చిసుునానను” ఔవృనే లేఔపోయినా నిజంగానే ఈననటుా ఄతని చెవులకు చేరింది వారిికుడ ఔంఠం.
“తభయు ఄగించిన నిని జౄరిు చేసేందుకు శత విధ్యలా యమతనం చేసుునానను. కాని-” ఄంటూ మాటలు మొదలుపెట్టాడు జీవలుడు, వారిికునితో. “బమడకుండా
చెజృ.
అటంకాలు
ఏవెైనా
ఏయడుతునానయా?” ఄడగాడు వారిికుడు. చ్ందుయడు వాయుణితో ఔలిస దేవభందాయ వృక్షాల దఖవరికిపోయి ఆంకా తిరిగిరాని వెైనానిన ఄతనికి ఄయిభయేమలా వివరించి చెపాడు జీవలుడు. “భహరిికి నా యవయునమీద ఄనుమానం ఔలిగినటుా ఄనిపస్ుంది. అ మువకుడు తిరిగి వచేచటంతవయకూ నేను ఆఔవృడ ఈండటం ఔషామే ఄనుకుంటునానను” ఄనానడు. “దేవభందాయ వృక్షాల దఖవరికి నేను ంపంచిన చ్ఔివరిు ఄంఖయక్షకులు కూడా సయవనాశనమైపోయినటుా నాకు తెలిమవచిచంది నా శకుులదావరా.... నాకు కూడా తెలిమని భహతుయమైన అటంకాలు ఏవో అ చెటును కాలా కాసుునానయి. భంతి తంతారలు నేయవని ఔ సామానమ మువకుడు ఄఔవృడకి వెళ్ళు కారామనిన సాధంచ్ఖలడనే నభభఔం నాకు లేదు. ఄయినా సరే...
ఆంకా కొంతకాలం నువువ ఄఔవృడే ఈండాలి... అ కుయయవాడు తిరిగి రాడని నిశచమం ఄయిన తరావతనే నీకు విభుకిు....” చెపాడు వారిికుడు. “చితుం.... తభయు ఎలా చెపతే ఄలాగే” ఄంటూ నభసావృయం చేస పొదలచాటు నుంచి ఆవతలికి వచాచడు జీవలుడు. వాఖును దాట్ అశయభంలోకి పోతుండగా చ్ూశాడు ఈనభతుుడు. “నీ యవయున భూలఔంగా నాకు మాట వచేచటటుాననది. ళ్ుు దఖవయ పెటుాకోఔపోతే చెడపోతావ” ఄంటూ హచ్చరించాడు. దంతాలనీన
ఔనిపంచేటటుా
నవివ
తన
దారిన
తను
వెళ్ళుపోయాడు జీవలుడు. *** “ఄడవిలో నడచినజృడు పాదాలకు శయభ ఔలిగింది. ఆజృడు చేతులు విరీతమైన నొజృలు... ఎందుఔని?” సామం సభమం ఄవుతుండగా శఔటంలో నుంచి ఫమట్కి వచిచ తన ఔవృనే కూయుచనన చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి.
“ఇ ఄశావలు చాలా ఫలంగా ఈనానయి. వీట్ని ఄదుజృలో ఈంచ్ుకోవటం కోసం ఔళేులను బిఖలాగి టుాకుంటునానవు. చేతుల నొపకి కాయణం ఄదే'
ఄంటూ అమ దఖవరినంచి ఔళేులను తాను
తీసుకునానడు చ్ందుయడు. “వకుళ్ళనఖయంలోనించి ఫమట్కి వచిచన దఖవరినంచీ భనం ఎఔవృడా అఖకుండా యయాణం చేసూునే ఈనానభు. చీఔట్డట్టనికి ఆంకా ఎంతో వమవధలేదు. నీ సేనహతురాలు, అమ రివాయం ఆంకా ఇ రిసరాలోుకి రాలేదు. కాయణం ఏమై ఈంటుంది?” ఄని ఄడగింది సిమితంగా కూయుచంటూ వాయుణి. సమాధ్యనం ఆవవలేదు చ్ందుయడు. ఆసేు భళ్ళు అమ ఏదో ఔ వెకివృరింజృ మాట మాట్టుడుతుందేమోననన బమం ఄతనిన మౌనంగా ఈండేటటుు చేసంది. “యుదివయం గారభం ఆంకా ఎంత దూయమో!” భళ్ళు తనే మాట్టుడంది
వాయుణి.
అ
మాటకు
చ్ందుయడు
సమాధ్యనం
ఆవవఔభుందే - వాయు యయాణిసుునన మారావనికి ఄటూ ఆటూ యతమక్షమైయామయి చ్చట్ ంట పొలాలు.
“ఊతువనాలు
సకాలంలో
వచిచనటుునానయి....
ఔంకికి
రండు భూడొందల గింజలకు పెైగానే ఔనిపసుునానయి. ఇ ఏడు ంటలు బాగా ండుతుననటుు ఔనిపస్ుంది... ఔదూ చ్ందార? ” భరోసారి తానే మాట్టుడంది వాయుణి. ఄజృడు పెదవులు విప,
“ఏమిట్ నీ ఄనుమానం?”
ఄడగాడు చ్ందుయడు. “సేనాతుల
వారి
ఫలఖంతోపాటు
నఖయ
పాలకులవారి
ఫలఖంకూడా ఆటుగా వసేు ఇ బూభుల మజమానులను ఉరికే వదిలిపెటాయు... మడలు వంచి ండుతునన ంటనంతా నునలకింద తీసుకుపోతాయు” ఄంటూ చెపందామ. నఖయపాలకుడ నునల వసూలు కాయమఔిభం అమకు బాగా ఖుయుుండ పోయినటుు ఄయిమై నిటూారాచడు చ్ందుయడు. చ్ూసూు చ్ూసూుండగానే చ్చట్ చెటు భధమ వునన యుదిజృయ గారభం వారి ఎదుట యతమక్షం ఄయింది. హరిహయజృయంలో జయుఖబోయే వసంతోతసవాలకు వకుళ్ళనఖయం నించి సేనాతులవాయు సకుటుంఫంగా వసుునన వాయు భుందుగానే తెలిసనటుుంది.
గారభం భధమలో వునన యచ్చఫండ దఖవయ ఖుంజృలు ఖుంజృలుగా నిలఫడ వునానయు గారభసుులంతా. దుభుభ తెయలు రేజృతూ వచిచన కే ఔ శఔటం వంఔ అశచయమంగా చ్ూసూు సరిగావ భూడు ఄడుఖులు మాతిమే వేస అగిపోయాడు ఔ వృదుధడు. “మేభు
మీయు
ఎదుయుచ్ూసుునన
ఄతిథులం
కాదు.
చెపాపెటాకుండా వచిచన ఄభ్యమఖతులం. ఇ రాతిికి ఆఔవృడే ఫస చేమట్టనికి వీలుడుతుందా?” శఔటం మీదినుంచి దిగి ఄతని దఖవరికిపోతూ వినమంగా ఄడగింది వాయుణి. తాభు వకుళ్ళనఖయంలోనించే వసుుననటుుగా కూడా చెపందామ. “ఄయోమతల్లు...
ఆంత
పెదా
గారభంలో
మీయు
విశారంతి
తీసుకోవట్టనికి వీలుడఔపోవటం ఏమిట్? నియబమంతయంగా విడది చేమవచ్ుచ” ఄంటూ వెనకివృ చ్ూస ఖుంజృగా నిలఫడవునన వారిలో ఔ గారభసుుడని దఖవరికి పలిచాడు అ వృదుధడు. “మేభు సేనాతుల వారికి సౌఔరామలు చ్ూసుకుంట్టం. నువువ ఇ పలులిన మీ ఆంట్కి తీసుకుపోయి భరామద చెయిమ” ఄని చెపాడు ఄతను.
ఎదుయుచెలేదు
గారభసుుడు.
“యండ
యండ”
ఄంటూ
అహావనించి, గారమానికి చివరి భ్యఖంలో వునన తన ఆంట్ దఖవరికి వారిదారినీ తీసుకు పోయాడు. తళ్తళ్ మరిసే ఔంచ్ు చెంఫుతో పాద యక్షాళ్న కోసం నీట్ని తెచిచ ఆచిచంది ఄతని భ్యయమ. చ్ఔవృట్ రండు టెాభంచాలను వాలిచ ఄతిథులిదారినీ కూరోచబట్ాంది. ఄట్ఔజృడు బొఖువల కుంట్మీద మొఔవృజొనన పొతుులను కాలిచ వారిదారి భుందు ఈంచింది. అవురావుయుభంటూ అయగించాడు చ్ందుయడు. “చీఔట్ డగానే అహాయం సదధం చేసాును. వేడవేడగా తిని హాయిగా నిదుయపోవచ్ుచ” ఄంటూ అ యమతానలు మొదలుపెట్ాంది గారభసుుడ భ్యయమ. సరిగావ ఄదే సభమంలో వినవచిచంది పెదా సందడ. “వచేచశాయు సేనాతుల వారి సైనికులు, అమన కుటుంఫం ఄందయూ గారభంలోకి వచేచశాయు” రిగెతుుకుంటూ వచిచ గారభసుుడకి చెపాడు ఔ పలువాడు. సేనాతులవారి వెైభోగానిన చ్ూడాలనన కోరిఔతో యచ్చఫండ దఖవరికి మనమైపోయాడు అ గారభసుుడు.
“నువువ కూడా వెళ్ుు. వెళ్ుఔపోతే వేరేవిధంగా ఄనుకుంట్టయు” ఄంటూ చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. ఐతే అమ చెపన విధంగా చేసే ఄవకాశం మాతిం చ్ందుయడకి లభంచ్ లేదు. తభకు గారభసుులు కేట్టయించిన విడదులోుకి వెళ్ుకుండానే, గారమాననంతా ఔలమ తియగాలనన మిషతో వాయు విడదిచేసన ఆంట్ దఖవరికి వచేచసంది సేనాతులవారి కుమారు సుఖుణావతి. “నేను నీఔవృన ఈంట్ల తను బిడమడుతుంది. ఄవతలికి పోతాను” ఄంటూ చ్ందుయడ సమాధ్యనంకోసం ఎదుయు చ్ూడకుండా, వంట యమతానలు చేసుునన అ ఆంట్ మజమానురాలి దఖవరికి వెళ్ళుపోయింది వాయుణి. ఆంట్భుందు వయకు చ్ఔచ్కా ఄడుఖులు వేసూు వచిచన సేనాతి కుమారు, ఆంట్ భుందునన టెాభంచ్ం మీది చ్ందుయడని చ్ూడగానే ఎఔవృడదఔవృడ అగిపోయింది. “ననున రామబాయం ంపనజృడు లేదు సఖువ. ఄశవశఔటం ఆచిచ యభభనజృడు లేదు.... వసంతోతసవాలకు అహావనించినజృడు కూడా లేదు, ఈననటుుండ ఆజృడు మాతిం దేనికి? దవభభ తల్లు....
ఄడుఖు భుందుకు వెయ్” ఄంటూ చ్నువుగా అమను భుందుకు నెట్ాంది ఔవృనే ఈనన చెలిఔతెు. చ్టుకువృన భంచ్ం మీదినించి లేచి సుఖుణావతికి ఄభవాదం చేశాడు చ్ందుయడు. వచిచ టెాభంచ్ం మీద కూరోచవలసందిగా అహావనించాడు. “ఎకువృవ సభమం ఖడపేందుకు వీలులేదు. హరిహయజృయంలో తూయు వీధ దగివయ సతమసేనుడనే భహావీయుడ ఆలుు ఔట్ ఈంటుంది. నాకు పనతండి వయుస. మీయు ఄఔవృడ నాకోసం ఎదుయుచ్ూడండ” ఄంటూ తానే సవమంగా చెప, వెంటనే వెనుతిరిగింది. భరొఔవృ మాట కూడా మాట్టుడే ఄవకాశం ఄతనికి ఆవవకుండా వేఖంగా యచ్చఫండ దఖవరికి వెళ్ళుపోయింది. రాతిసుంబంలా నిలఫడ ఄట్ల చ్ూసుునన చ్ందుయడ బుజం మీద చిననదెఫఫ వేసంది నిశిఫాంగా వచిచన వాయుణి. “ఏభంట్లంది అ ఄందాల మొలఔ....” నవువతూ ఄడగింది. అ ఄందాల మొలఔ చెపన మాటలిన అమకు జౄరిుగా వినిపంచాడు చ్ందుయడు.
“నాకు తెలుసు. ఏ క్షణంలో భనం అ విజృయలకు సహామం చెయామలని నిశచయించ్ుకునానమో అ క్షణం నుంచీ భనకి భంచి గడమలు మొదలైనాయి. తిండ కోసం, వెతుకోవృవలసన
విశారంతి తీసుకునే వెసులుబాటు కోసం
ఄవసయం
లేకుండా
ఄనీన
వాటంతట
ఄవే
సభకూరిపోతునానయి. ఆది శుబసూచిఔం” అనందంగా ఄననది వాయుణి అ సభమంలో. అశయభంనించి ఫమలుదేరిన క్షణం నుంచీ మారావయాసం భూలఔంగా ఆఫఫందిడటం త,
తిండకి,
విశారంతికి దూయం
కాలేదని అమకు చెలేదు చ్ందుయడు. సఔలశాసుీ
పాయంఖతుడు,
జతపాది
వితి
కారామలలో
నిషాణతుడు ఄయినటువంట్ ఈతలభహరిి తభకు ఖుయుదేవుడు. తను ంపన వారిని ఔషాాలోు డేసాుడా? తన తపోశకిుతో ఄనుక్షణం కాపాడుతూ ఈండడా? “నా మాటలు నీకు నచ్చలేదు ఔదూ?” ఄతని భనసుసలో ఏం మదిలిందో తెలిమఔపోయినా, ఄతని భుక ఔవళ్ళఔలిన ఫట్ా వెంటనే ఖయహసూు ఄడగింది వాయుణి.
సూయుమడు ఄసుమించి భసఔ చీఔటుు గారమానిన చ్ుటుా భుడుతునన సభమంలో హడావుడగా వెనకివృ వచాచడు యచ్చఫండ దగివరికిపోయిన అ ఆంట్ మజమాని. “వంట ఄయిందా? వడాసాువా?” పెదా ఔంఠంతో భ్యయమను భోజన ఏరాటు ఖురించి ఄడగాడు. “అ నిమీదే ఈనానను. రండే రండు నిమిషాలు” సమాధ్యనం ఆచిచంది అ ఆంట్ ఆలాులు. “వంతుల వారీగా కాలాకామభని ఄందరి చెపాయు. జటుాకు దిభంది చొజృన విడదీశాయు. ఔయయలు, ఫరిశెలు, ఔతుులు వెంట ఈంచ్ుకోభని ఄనానయు. తవయగా వడాసేు నేను వెళ్ళులి” భంచ్ం దఖవయ నిలఫడుతూ భరోసారి పెదాగా చెపాడు. వంతులవారీ కాలా ఏమిట్ల,
ఎందుకో చ్ందుయడకిగాని,
వాయుణికిగాని ఄవఖతం కాలేదు. ఔయయలు, ఔతుులు, ఫరిశెలు ఄనేసరికి భరింతగా వారికి ఔలిగింది అశచయమం. “సేనాతుల వారికి ఏదెైనా అద ఔలుఖుతుందని బమమా?” ఄను మానం ఄంటూ భనసులో ఄడుఖు పెట్ాన తరావత అఖటం ఄలవాటు లేని వాయుణి వెంటనే ఄడగింది ఄతనివెైజృ అసకిుగా చ్ూసూు.
“ఄదేమీ కాదు తల్లు... ఆట్కి ఔ మాసం రోజులుగా శనిదేవత మాకు దాజృరించింది. నిది లేకుండా చేస్ుంది. మీయు వచేచ దారిలో వియఖండన ంట బూభులిన చ్ూశాయు ఔదా” ఄనానడు ఄతను వాయుణితో. ఄతనివెైజృ చ్ూసూు తల ఉపంది వాయుణి. “ఄటువంట్ బూభులే ఆటు ఔవృన కూడా ఈనానయి. చీఔట్వేళ్లో వచిచ వాటనినట్నీ సయవనాశనం చేసుునానయి ఏవో ఄడవి జంతువులు. ఎంత గాలించినా ఔంట్కి ఔనిపంచ్టం లేదు. రోజుకి ఔ భడ చొజృన నాశనం ఄయిపోతోంది. చ్ూసూు ఉయుకుంట్ల మొతుం ంటపొలాలనీన పాడయి పోతాయి. చేతికి వచిచన ంట ఆంట్కి చేయదు. వకుళ్ళనఖయం పాలకుడు ఄడగే నునలు చెలిుంచ్ట్టనికి మేభు నానా పాటుు డవలస వసుుంది” చెపాడు మజమాని. ఄఔవృడతో అఖకుండా పెదాఔంఠంతో భ్యయమను ఆంకోసారి హచ్చరించాడు. భధమ ఆంట్లు ప్రటలు వాలిచ, విసుళ్ుువేస ఄతనికి, ఄతిథులకు వడాన చేసంది ఄతని భ్యయమ. “సేనాతులవారే సవమంగా ఆఔవృడకి వచిచనజృడు మీయు బమడటంలో ఄయిం లేదు. అమనకు విననవిసేు బటులిన ంప అ
జంతువుల ప్రచ్ం ఄణుసాుడు ఔదా” అహాయం తీసుకుంటూ ఄననది వాయుణి. “ఎవరి బాధలిన వారే రిషవృరించ్ుకోవాలిట... తన దఖవయునన సైనమం సంకమ కాలాకి సరిపోదట” ఄనానడు. “నువువ కూయుచనన భంచ్ం దఖవయ చ్ూయులో రండు పెదాపెదా బాణాఔయయలు ఖుచ్చఫడ వునానయి. వాట్ని తీస సదధంగా ఈండు” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. “బాణాఔయయలు భనకందుకు?” ఄడగాడతను. “సేనాతి కూతురిన చ్ూసేటట్కి నీ ఫుయయ భట్ా ఫుయయ ఄయింది. భనం ఎవరిమో తెలిమఔపోయినా అదరించి, అశయమం ఆచిచన ఇ ఆంట్ మజమానికి వచిచన ఔషాం - భనకు వచిచనట్లా.. భనకి తోచిన సామం భనం చేసతీరాలి” ఄంటూ విసురిభుందు నించి లేచింది. అమ చెపనట్లా అ ఆంట్ చ్ూయులో వునన బాణాఔయయలు రండంట్నీ ఫమట్కి తీస, వాట్ ఔంటుకునన దుభుభ దులిప ఔ ఔవృగా నిలబట్టాడు చ్ందుయడు.
“తలుజృలు ఖట్ాగా వేసుకో... కాలా ఖట్ాగా ఈండట్టనిన చ్ూస అ పాడు జంతువులు గారభంలో జొయఫడవచ్ుచ. జ్యఖయతు సుమా” ఄని భ్యయమని హచ్చరించి,
ఔ ఫరిశెతో ఫమలుదేయుతునన మజమాని
వెనుకే ఄడుఖులు వేశాయు ఄతను, వాయుణి. “ఄమమయోమ.... మీకందు శయభ? మీయు విశారంతి తీసుకోండ” ఄంటూ వారిని వెనకివృ ంపంచ్ట్టనికి యమతనం చేశాడు ఆంట్ మజమాని. పలించ్లేదు ఄతని యమతనం. పలితం ఄతను, భరో తొమిభది భంది గారభసుుల జటుాతో ఔలిస, ఉరికి ఆవతలగా వునన పొలాల దఖవరికిపోయాయు చ్ందుయడు, వాయుణి. “చ్లి చాలా ఎకువృవగా ఈంది. ఎండు పొదలిన ఏయుకు యండ. చ్లిభంటలు వేసుకుందాం” ఄనానడు ఔ ఎతుయిన యదేశంలోకి చేయుకోగానే అ జటుాకు నామకుడలాగా వునన గారభసుుడు ఔతను. తలా ఔ ఔవృకు ఫమలుదేయబోయిన వాయందరినీ చేయి ఎతిు అజృచేసంది వాయుణి. “భంటలిన చ్ూసేు భనం కాలా నిలఫడనటుా తెలిసపోతుంది.
దూయంగాపోవడమో,
భనలిన
ఏమాయచటమో
చేసాుయి
అ
జంతువులు.
భంటలు
వదుా.
భుణఖదీసుకుని
కూరోచండ” ఄని చెపంది. వెంటనే నచాచయి ఄందరి అ మాటలు. “వమసులో చిననదెైనా చ్ఔవృగా చెపంది. శఫాం చేమకుండా కూరోచండ” గారభసుుడు.
ఄంటూ
ఄందరి
మొదట్
ఝాభు
చెపాడు ఖడచి
నామకుడ రండో
లాంట్ ఝాభు
ఄడుఖుపెడుతుండగా వాయందరి కొంచెం వెడంగా వినవచిచంది ఔ శఫాం. ఝలుుభనానయి ఄందరి శరీరాలు. “వచేచశాయి.... భనం ఎదుయుచ్ూసుునన దయామలు దఖవరికి వచేచశాయి... అలసమం చేసేు భళ్ులోకి దిగి ంటనంతా పాడుచేసాుయి. దండ ఄందయూ” ఄంటూ చివాలున లేచి నిలఫడాాడు వాయందరి నామకుడ మాదిరి వమవహరిసుునన వమకిు ఔయు. “తొందయడఔండ... నిదానించ్ండ. వచిచంది ఏ జంతువో, ఄది ఎటువంట్దో తెలుసుకోకుండా భుందుకుపోవటం ఎంత మాతిం క్షేభఔయం కాదు.....” ఄంటూ ఆంకోసారి వాయందరీన అజృచేమట్టనికి యమతనం చేసంది వాయుణి.
“ంటచేలను పాడు చేమట్టనికి జృలులు, సంహాలు రావు... ఏనుఖులు, ఎయయజంఔలు మాతిమే వసాుయి. భరేమీ యవాలేదు.... వీస ఔయయలతో రండు దెఫఫలు వేస గంతులు చినిగిపోయేటటుు భూడు పొలికేఔలు పెడతే నిలువుఖుడుు డ నిలఫడపోతాయి. ఆవాలిాతో వాట్ ప్రడ
వదిలిపోవాలిసందే...”
ఄంటూ
హచ్చరించి,
ఄందరిఔంటె
భుందుగా రిగెతాుడు నామకుడలాంట్ గారభసుుడు. “వరాహాల ఖురించి భరిచపోయాడు ఆతగాడు... ఄడవిలో ఏనుఖులు సైతం వాట్ని చ్ూస దూయంగా తజృకుంట్టయి. వీసఔయయలు వాట్భుందు ఎందుకూ నికిరావు. పొలికేఔలు వాట్ని ఏమాతిం బమపెటాలేవు” చ్ందుయడకేస తియుఖుతూ చెపంది వాయుణి. “ఄంట్ల ఆజృడు వచిచంది ఄవేనంట్టవా?” ఄడగాడు. “ఏనుఖులు వసేు తిననంత తిని మిగిలిన ంటను పాదాలతో తొకివృ పాడుచేసుయ్. ఎయయ జంఔలు, దుజృలు తభకు కావాలిసనంత భుటెాలతో పొలాలనినట్నీ తవివ తియఖదోడ ఔంజృ ఔంజృ చేసుయ్...” ఄననది వాయుణి. “ఄయితే అలసమం దేనికి? ద భనం కూడా పోదాం” ఄంటూ తను కూడా శఫాం వినవచిచనవెైజృ రిగెతాుడు చ్ందుయడు. సరిగావ ఄదే
సభమంలో వినవచిచంది ఄతని చెవులకు ఔ గారభసుుడు పెట్ాన గావుకేఔ. పొలికేఔ
కాదది. పారణబమంతో వణికిపోతూ
చేసన
అయునాదం. తన భుందునన పొదలిన, ఫండలిన ఏమాతిం లక్షమపెటాకుండా వాట్మీదినించి ఎగిరగిరి దూకుతూ ఄటుకేస పోయిన చ్ందుయడకి ఔనిపంచ్నే ఔనిపంచింది వాయుణి చెపనటువంట్ ఫలమైన వరాహం ఔట్. తనకు
ఎలాంట్
జంతువు
ఔనిపంచినా
నియబమంతయంగా
ఎదిరించ్ట్టనికి నిశచయించ్ుకునన చ్ందుయడ పాదాలకు సంకళ్ుు డనటుు ఄయింది ఔ క్షణిఔంపాటు. అకాయం వరాహమే... ఄందులో ఎలాంట్ సందేహభు లేదు. ఄయితే దాని రిమాణం మాతిం ఖునన ఏనుఖంతగా ఔనిపస్ుంది. భదమకివృ సంచ్రించే ఏనుఖుకు ఎటువంట్ దంతాలు ఈంట్టయో సరిగావ ఄదే మాదిరి పొడుగావ వంజృ తిరిగి ఔనిపసుునానయి దాని కోయలు.
ఆనుభుతో
చేసన
దఫఫనాల
మాదిరి
నిఔవృబొడుచ్ుకుని ఈనానయి ంట్మీద రోమాలు.
నిటానిలువుగా
నిజృలు
ఔకువృతుననటుా
ఎయయగా
జోమతుల
మాదిరి
ఄఖుపసుునానయి ఔళ్ుు. ఈకువృ భుఔవృల వంట్ ఫలమైన గిటాలతో భట్ాని దువివ మింట్కేస దంతాలనీన
ఫమట్కి
బమంఔయంగా
వియజభుభతోంది.... సుజృ చ్చని
ఔనిపంచేటటుు
ఖుయఔ
పెడుతోంది.
భీఔయంగా
నోట్ని
వణికిపోతునానయు
తెరిచి వాయుణి
వదుావదాని హచ్చరించినా వినకుండా రిగెతుుకు వచిచన గారభసుులు... ఄందరిఔంటె భుందుగా వచిచన వారి నామకుడని భుటెాతో ఖట్ాగా ఔ పోటు పొడచింది కాబోలువెలుకిలా డపోయి ఈనానడు ఄతను. చ్ందుయడకి వినిపంచిన గావుకేఔ ఄతను పెట్ాందే... “అలోచిసాువేంట్? అలసమం చేసేు ఄది భుందుకు దూకి మిగిలిన వాళ్ుమీద ఔలఫడుతుంది” ఄని చ్ందుయడని హచ్చరించింది వెనుఔగా వచిచన వాయుణి. ఄఔవృడతో అఖలేదామ. “వచేచమండ... ఄందయూ వెనకివృ వచేచమండ” ఄని ఄరిచి ఄందరినీ హచ్చరించింది. భృతుమదేవతకు క్షుదిపారణిని చ్ూస,
యతియూం
మాదిరిగా
ఔనిపసుునన
అ
నిశేచషుాలై నిలుచ్ుండపోయిన గారభసుులలో
వెంటనే వచిచంది చ్లనం... కూడఫలుకువృననటుా కేసారి వెనకివృ దూకాయు ఄందయూ. వారి ఔదలిఔ వరాహానిన భరింతగా రచ్చగట్ాంది. పెదాజృలి గాండించినటుు విఔృతంగా శఫాం చేసూు ఆంతెతుున గాలిలోకి ఎగిరి వారిమీదికి దుమికింది. దాని పాదాలకునన గిటాలు తగిలినా, య గా గామడ ఈండేవాళ్ుు భుటెామీది కోయలు దఖవరికి వచిచనా తీవం ఎవరో ఔయు. ఄయితే అ ని జయఖఔభుందు వారికి, అ వరాహానికి ఄడుాగా వెళ్ళుపోయాడు చ్ందుయడు. తన చేతిలోని బాణా ఔయయను గియుయన తిప ఫలంగా వేశాడు ఔ వేటు. నోట్ని ఆంత లావున తెరిచి చెవులు చిలుులు డపోయేటటుు శఫాం చేసంది అ దుషాపారణి. ఄంతలోనే రట్ాంజృ ఄయింది దాని కోోధం... తలను వంచి చ్ందుయడని కుభభట్టనికి చ్ూసంది. “కొటుా చ్ందార... కొట్లాయ్.... తలగిలిపోతే గాని దాని భదం ఄణిగిపోదు...” ఄని చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి. ఄఔవృడతో అఖలేదు.
వరాహం
వెలిుకిలాడపోయివునన
తనను
ఖభనించి
నామకుడ
తనకేస
తియఖఔభుందే
దఖవరికిపోయి,
“లేవండ
బాఫమమగాయూ.... మీకు వచిచన యమాదం ఏమీలేదు.... ఄది మీ జోలికి రాలేదు” ఄంటూ ఄతనికి చేయి ఄందించి లేపంది పెైకి. “ఄది మాభూలు వరాహం కాదు తల్లు.... పశాచ్ జ్యతికి చెందినటువంట్ది. ఄయవెై సంవతసరాల వమసు నాకు, ఄటువంట్ అకాయం ఔలదానిన ఆంతవయకూ చ్ూడలేదు” వణుకుతునన ఔంఠంతో చెపాడు అ గారభసుుడు. “పశాచ్మే కాదు... ఫిహభరాక్షస ఄయినా సరే... నా జతగాడ ఔంటడన తరావత ఄది తపంచ్ుకోలేదు... మీయు బమడఔండ” ఄంటూ
ఄతనికి
తన
బుజం
అసరాగా
ఆచిచ
దూయంగా
తీసుకొచేచసంది వాయుణి. ఄవతల ఎనిన దెఫఫలు కొట్ానా ఆసుభంత కూడా జంఔకుండా మీది మీదికి వచేచసుునన వరాహానిన ఎలా ఄదుజృచేయాలో తెలిమఔ గిజ్యటు డపోతునానడు చ్ందుయడు. కొట్ా కొట్ా నుజుజ నుజుజ ఄయిపోయింది ఄతని బాణా ఔయయ.... జృటుకువృభని శఫాం చేసూు భధమకు విరిగిపోయింది.
అ సంఖతి తనకు తెలిసనటుు భుందు పాదాలిన నేలకు తాట్ంచి, తలను గాలిలోకి ఎతిు సంహనాదం చేసనటుు భీఔయమైన ఄయుజృ ఔట్ ఄరిచింది ఄది. విరిగిపోయిన ఔయయను కిందికి వదిలేస,
చేతులిన భుందుకు
జ్యచాడు చ్ందుయడు. ఄతను ఉహంచినట్లు ఛంఖున గాలిలోకి ఎగిరి ఄతని ఖుండెలమీద దూఔట్టనికి యమతనం చేసంది ఄది. గాలిలో ఈండగానే దాని మడను రండు చేతులతోను దొయఔఫుచ్ుచకునానడు చ్ందుయడు. తలను ఖట్ాగా విదిలించి ఄతని టుాలోనించి ఫమటడట్టనికి తన ఫలభంతా ఈయోగించి యమతనం చేసూు పోరాడుతోందా హీనపారణి.... “వదిలిపెటాకు... చ్ందార... విరిచేయ్ భధమలోకి...” నామకుడ వంట్ గారభసుుడని ఄతని సహచ్యుల దగివరికి చేరిచ,
ంట్మీద
గాయాలు
చ్ందుయడని
ఏమైనా
ఈనానయేమోనని
రిశీలిసూు
హచ్చరించింది వాయుణి. ఄంఖుళ్ం ఄంఖుళ్ం చొజృన అ వరాహజృ మడను కిందికి వంచాడు చ్ందుయడు. హుభభని ఔసారి హంఔరించి దానిన నేలమీద
ఄడాంగా డవేశాడు. కుడమోకాలితో దాని శరీరానిన ఄదిమిట్ా, వాయుణి హచ్చరించినటుు మడను భధమకు విరిచే యమతనం చేశాడు. గారభసుుల నామకుడు అ వరాహానిన చ్ూసన బమంలో తనకు తానుగా
కిందడపోవటం
త
భరే
విధమైన
గాయాలకు
ఖురికాలేదని నిశచమం ఄయేమసరికి ఄతనిన ఖురించి భరిచపోయింది వాయుణి. “వసుునాన, నేను వచేచసుునాన...” ఄని ఄంటూ తన బాణాఔయయను టుాకుని చ్ందుయడ దఖవరికి రిగెతుుకు వచిచంది. తన మడను విరిచేమట్టనికి చ్ూసుునన మానవుడకి, అమ కూడా తోడు ఄయితే చావు తదని ఖయహంజృకు వచిచందో లేఔ విరీతమైన బమంతో ధైయమం ఄంతకు
భుందే
దిఖజ్యరిపోయిందో
తెలిమదుగాని,
చెవులు
చిలుులుడేటటుు ధవనులు చేసూు ఔవృసారిగా గిలగిలా కొటుాకుంది అ వరాహం. ఄది ఄంత వేఖంగా ఔదులుతుందని ఏమాతిం ఉహంచ్లేదు చ్ందుయడు. ఎంత యమతనం చేసనా నిలదొకువృకోలేఔ ఄవతలికి డపోయాడు.
ఄదే సభమంలో దఖవరికి వచేచసంది వాయుణి. ళ్ుు బిగించి బాణాఔయయతో వరాహం శియసుస మీద ఫలంగా మోదింది. తగిలి వుంట్ల తకుండా గిలిపోయి వుండేది దాని తల... కాని దెఫఫ డఔభుందే పెైకి లేచి ఔవృసారిగా వెనుతిరిగింది ఄది. ందెజృ ఖుయయంలా యుఖులు తీసూు ఄడవిలోకి పారి పోయింది వరాహం. “తపంచ్ుకుంట్లంది
చ్ందార...
తపంచ్ుకుంట్ల
తిరిగి
ఆంకోసారి ఆఔవృడకే వసుుంది. భనం లేని సభమంలో వచిచందంట్ల ఄనామమమైపోతాయు ఇ గారభసుులు. దానిన వదిలిపెటాకూడదు” ఄని ఄయుసూు దాని వెనుకే రిగెతుబోయింది వాయుణి. డనచోట్నించి
మయుజృలా
పెైకిలేచి,
అమ
చేతిలోని
బాణాఔయయను తను ఄందుకునానడు చ్ందుయడు... “నువువ అగిపో.... నేను తయుభుతాను” ఄంటూ హచ్చరించి,
వేఖంగా ఄడవిలోకి
పోయాడు తను కూడా. గారభం గారభం యావతూు వచేచసంది చ్ందుయడకి, వాయుణికి అతిథమం ఆసుునన తభ తోట్ గారభసుుడ ఆంట్ దఖవరికి. వరాహానిన చ్ూడగానే వెలుకిలా డపోయిన వమకిు కుటుంఫం ఄయితే - వాయుణి పాదాలకు నభసావృయం చేసేంత ని చేమబోయింది.
“వమసులో చినన పలువి ఄయినా నీకునన ధైయమంలో లక్షోవంతు మా భఖవాళ్ుకి లేదు. నువేవ ఖనుఔ ఄఔవృడ ఈండ ఈండఔపోతే, ఇ పాట్కి నా సుజృ కుంకాలు జృటుా మాసపోయివుండేవి” అ వమకిు యొఔవృ భ్యయమ ఖట్ాగా కౌగిలించ్ుకుంటూ ఖదవద ఔంఠంతో చెపంది. “ఆదంతా నా జతగాడ తెగింజృ భుందు ఎందుకూ నికిరాదు. ఄతగాడు అ పశాచానిన ఎదిరిసుుండఫట్లా నేను ధైయమం చేమఖలిగాను. ఆందులో నా గతనం ఏమీ లేదు” ఄంటూ తపంచ్ుకోవట్టనికి చ్ూసన వాయుణిని, భరింతగా పొఖడులతో భుంచేశాయు వాళ్ుు. “హరిహయజృయంలో జరిగే వసంతోతసవాలను చ్ూస భళ్ళు మీయు ఆటుగానే రావాలి. ఇసారి మీయు వచిచన తరావత మా గారభదేవత ఖుడ దఖవరికి తీసుకుపోతాం” ఄనానడు గారభపెదా. గారభం ఄనన తరావత చిననదో,
పెదాదో ఏదో ఔ ఖుడ ఈండఔతదు. అ
ఖుడతోపాటు గారభదేవతలు కూడా జౄజంఫడటం రిపాట్. నిఔటుాకుని గారభదేవత దఖవరికి తీసుకుపోవటం ఄంట్ల ఏమిట్ల వాయుణికి ఄయింకాలేదు.
అ
మాటను
ఫమట్కి
చెపతే
వాళ్ుు
ఄలా
ఄలా
మాట్టుడుతూనే ఈంట్టయని, తెలువారేవయకూ ఄఔవృడనించి ఔదలయని ఖయహంచి మౌనంగా ఈండపోయింది. “చ్ూశావా... చినన పలులతో సహా భనం నిదిలు చెడ ఆఔవృడకి వచాచం.
శాంతిబదితలిన
అమన రివాయంగాని,
రియంచాలిసన
సేనాతులవాయుగాని,
ఔనీసం ఆటుకేస తొంగిచ్ూడను కూడా
చ్ూడలేదు - ఖభనించావా?” గారభపెదా చెవిలో ఉదాడు ఆంకో గారభసుుడు. “వకుళ్ళనఖయం నించి యయాణం చేస రావడంవలు బాగా ఄలిసపోయి వుంట్టడు. ఄందుకే భన గోల అమన చెవికి చేయుండదు” సమాధ్యనమిచాచడు గారభపెదా. సమాధ్యనం ఆవవటం ఄయితే ఆచాచడుగాని, సూదిమొనలా ఄతని ఖుండెలోు పొడుచ్ుకొనే పొడుచ్ుకుంది అ ఄంశం. తభ కోసం పారణాలను తెగించిన అ పలుది, అ పాడు వరాహం వెనుకే ఄడవిలోకి రిగెతిున పలువాడు - ఆదాయూ వకుళ్ళనఖయం నించే వచాచయు... వీరికి లేని ఄలసట సేనాతుల వారికే వచిచందా??
“ఇ మాటను ఖురించి ఎవయూ ఎకువృవగా అలోచించ్ఔండ. సేనాతుల వారికి అఖయహం వసేు నఖయ పాలకుడకి చెజృతాడు. గోనెసంచ్ులిన ఆచిచ నఖయపాలకుడు తన బటులిన నునల కోసం ంపసాుడు. నోళ్ుు తెరిచి అ కొతు బాధలిన కొనితెచ్ుచకోవడం ఔంటె, నోళ్ుు భూసుకుని తలలు వంచ్ుకోవడం చాలా ఈతుభం” గారభంలో వునన అడ భఖ ఄందరి వినిపంచేలా చెపాడు ఄతను. “అ పలాుడు ఄడవిలోకి పోయి చాలాసేజృ ఄయింది. ఆంకా రాలేదు. ఏదెైనా యమాదం ఎదుయయి వుంటుందా?” భళ్ళు గారభపెదా చెవిలో ఉదాడు సేనాతులవారి ఖురించి మాట మొదలుపెట్ాన గారభసుుడు. తన చ్ుటూా చేరిన అడవారితో అనందంగా మాట్టుడుతునన వాయుణిని ఄతనికి చ్ూపంచాడు గారభపెదా. “తన జతగాడని ఖురించి అమకు బాగా తెలుసు. బమడాలిసన ఄంశం ఏమైనా వుంట్ల ఄంత ఈతాసహంగా ఈంటుందా?” ఄని ఄడగాడు. తన రండో బయానిన కూడా ఄతను లఔవృలోకి తీసుకోకుండా ఔవృన పెట్లాసనందుకు చిననఫుచ్ుచకునానడు అ గారభసుుడు.
“మీయు జయఖకూడనిది
ఎననయినా
ఄనుకోండ.
జయుఖుతుందనే
నాకు
తెలువారేసరికి ఄనిపస్ుంది”
ఏదో ఄంటూ
తలవంచ్ుకుని తన ఆంట్కి తను వెళ్ళుపోయాడు. మిగిలిన గారభసుులిన దిక్షణికాల తరావత ఫలవంతంగా వెనకివృ ంపం చేసంది చ్ందుయడు, వాయుణిలకు అతిథమం ఆసుునన గారభసుుడ భ్యయమ. “ఄడవిలోకి పోయిన అ కుయయవాడకోసం ఎదుయు తెనునలు చ్ూసూు నిదిలు చెడగటుాకోవటం ఄనవసయం. ఄతను తిరిగిరాగానే మీఔందరి తెలుసుుంది. వెళ్ుండ. ఔనీసం ఇ పలునయినా కాసేసజృ హాయిగా నిదిపోనీమండ” ఄంటూ వాయుణిని తభ డకింట్లుకి తీసుకుపోయి, తాభు నిదురించే ందిరి భంచ్ంమీద ఫలవంతంగా డుకోబట్ాంది గారభసుుడ భ్యయమ. *** ఄడాం వచిచన పొదలిన వియఖదొకువృతూ యుఖులు తీసుునన వరాహం తన దృషిా థంలోనుంచి తపపోకుండా, తనుకూడా ఄంతే వేఖంగా రిగెతాుడు చ్ందుయడు. పోనుపోను చాలా దటామైంది ఄడవి.
రిగెతుటం మాట దేవుడెయుఖు నిఠాయుగా నిలఫడ ఄడుఖులు వేమటమే ఔషాం ఄనిపంచ్సాగింది. చ్తుషాదం కాఫట్ా చాలా తేలిఔగా పోఖలుఖుతోంది అ వరాహం. ఏదో ఔ పొదలో దూరి తన ఔళ్ుకు ఔనిపంచ్కుండా మామం కావటం తదని ఄతను ఄనుకుంటూ వుండగా ఈననటుుండ ఔ పెదా జువివచెటుా దఖవయ అగిపోయింది ఄది. తనను ఖభనించేవాయు అ చ్ుటుాటు ఎవరైనా ఈనానరేమో చ్ూసేందుకుగాను తలను ఄటూ ఆటూ తిపంది. ఄంతకు భుందు ఔవృ క్షణిఔం వయకూ పారణబమంతో పారిపోయివచిచన అ క్షుదిపారణి, నిఫఫయంగా
చెటుాకింద
నిలఫడేసరికి,
చ్ందుయడకి
ఄంత
వచేచసంది
ఄనుమానం. ఄడుఖులు వేమట్టనిన అప, నిశిఫాంగా ఔ పెదా పొదచాటున మోఔరించి కూయుచనానడు ఄతను. ఔళ్ుు చిట్ుంచ్ుకుని సూట్గా భుందుకు చ్ూశాడు.
జువివచెటుా మొదలుకు భుటెాను అనించి పెదాగా భూడుసాయుు ఖుయఔపెట్ాంది వరాహం. దేవుడ భుందు భనిషి సాషాాంఖడనటుు భుందు పాదాలిన భడతవేస తలను నేలకు కూడా అనించింది. ఇదుయుగాలి
వీచినటుా
విరీతంగా
ఉగిపోయాయి
జువివకొభభలు. ండ ఎండపోవట్టనికి సదధంగా ఈనన అకులు, కామలు జలజలారాలాయి కిందికి. వాట్తోపాటు
కొభభల భధమనుంచి
నేలమీదికి వచాచడు
జీఫుయుఖడాంతో, పొడవాట్ జుటుాతో, ఏదో చ్యభంతో చేమఫడన వసుీంతో యభవిఔృతంగా వునన ఔ మానవుడు. మానవుడే ఄతను. బూతపేయత పశాచ్ం కాదు. వాట్లా బమంకొలిపే యూం మాతిం కాదు. “ఐదు వందల సంవతసరాలుగా ధూభకేతుల వారి శిషమరిఔం చేసుునానను. ఆంకో రండు వందలు ఖడసేు భంతిశాసాుీలిన మొతుం ఓపోసన ట్ానవాడని ఄవుతాను. ఇ లోలే ఄంతట్ శకిుని సంపాదించ్ుకోవాలంట్ల మాతిం శయభేందిసావమి ఄవతలికి విసరికొట్ాన భైయవీ శకిుని ఔనిపెట్ా మా ఖుయుదేవుడకి ఄగించాలి.
ఏభయింది వెళ్ళున ని? యుదిజృయ గారభం ఖాళ్ళ ఄయిందా?” ఎదుటవునన వరాహానిన ఄడగాడు. సమాధ్యనం చెలేఔపోతుననటుా తల వంచ్ుకుననది అ క్షుది పారణం. “మాట్టుడవే భహాకేశీ.... మౌనం వదిలి మాటలు చెజృ” రట్ాంచాడు అ భనిషి. “ఇ రోజు నా విశవయూం చ్ూపంచి మీయు కోరిన విధంగా గారభసుులోు విరీతమైన బయానిన సృషిాదాాభని ఄనుకునానను... కాని... కాని” ఄంటూ భళ్ళు తలవంచ్ుకుంది వరాహం. ఄంతవయకూ ఄది ఖుయఔలు, గీపెటాట్టలు ఖయ్ ఖయ్భని ఄయవట్టలు త ఆంకేమీ చేమలేదు. మొటామొదట్సారి ఄది భనిషి మాదిరిగా మాట్టుడట్టనిన చ్ూసేసరికి ఝలుుభంది చ్ందుయడ శరీయం. సరైన సభమంలో తను దానిన ఎదిరించాడు. భరో క్షణం అలసమమైతే ఄది గారభసుులిన నాశనం చేసేది. “ఏం జరిగిందే భహాకేశి?” ఄడగాడా విఔృతాకాయుడు. కొవృఔవృ మాటను వతిు వతిు లుకుతూ గారభం దఖవయ జరిగిందేమిట్ల ఄతనికి చెపంది అ వరాహం.
“ఄతను ఎవరోగాని ఄతని చేతి దెఫఫలు మాభూలు దెఫఫలు కావు. వజిఘ్రతాలు. ఄతనితోపాటుగా నా మీదికి వచిచన అ మువతి సాహసం సామానమమైంది కాదు.... భరో దిక్షణికాలపాటు ఄఔవృడే వుంట్ల నా పారణాలు ఄనంతవిశవంలో ఔలిసపోయి వుండేవి” ఄంది. “విచితింగా వుననదే భహాకేశీ... భంతి సామారజమంలో ఫతికే మావంట్ భంతివాదులు త మిగిలిన మానవులందయూ ఄయబకులే.. నీవంట్ పశాచ్శకిు భుందు తలుకిందులు ఄయిపోవలసందే... భరి ఎందుకు ఆలా జరిగింది?” తలఫయుకువృంటూ ఄడగాడతడు. “భహామాంతిికుడెైన ధూభకేతులవారి దయాధయభ భక్షాలతో ఫతికే పశాచ్శకుులోు చాలా చినన శకిుని నేను. ఄచెపన నిని తూచా తకుండా చేమటం త వేరే విషయాలు నాకు తెలిమవు. భంతిఫలంతో మీరే తెలుసుకుని నాకు చెండ” ఄననది భహాకేశి. “ఄదేనే వచిచన బాధ.... వయుమానం త బూత బవిషమత్లలోకి తొంగి చ్ూడటం నాకు చేతకాదు. శయభేందిసావమి విసరేసన భైయవీశకిు యుదిజృయ గారభంలో ఎఔవృడో డ వుంటుందని మా ఄనుమానం. భంతిశకుులిన యతేమఔంగా యయోగించి ఄఔవృడ గారభసుులిన ఄవతలికి తరిమితే ఄందరి ఄనుమానం వసుుంది.
అ భహతుయ భైయవీ శకిు ఆజృడు నినున ఎదిరించిన మానవుడ వంట్ సాహసుడ చేతికి దొరికితే భనని ఄంతే సంఖతులు ఄయిపోతుంది. భంతివిదమలు యయోగించ్కుండా కేవలం ఄడవి జంతువుల మాదిరి నట్ంచ్భని నీకు చెపంది ఄందుకే... ంటలను నాశనం చేసేు వకుళ్ళనఖయం పాలకుడు విధంచే నునలు ఔటాలేఔ గారభసుులు గారమానిన వదిలిపెట్ా పారిపోతాయని అశించాను” జువివచెటుా మొదట్లు వునన ఔ ఫండరాయి మీద కూయుచంటూ ఄనానడు. “భరి ఆజృడు ఏం చేమటం?” ఄడగింది భహాకేశి. “ఏదోఔట్ చేయాలి.... చేస తీరాలి. గారభసుులు గారమానిన వదిలి పారిపోవాలి. ఎలాంట్ అటంఔభు లేకుండా భనం భైయవీ శకిుకోసం గారభంలో
గాలించాలి”
ఄంటూ
ఉననటుుండ
పెదాగా
చిట్కేస
ఫండమీదినించి లేచాడు విఔృత యూజృడు. “ఏదెైనా అలోచ్న వచిచందా?” అతుయతగా ఄడగింది వరాహం.
“మాభూలు అలోచ్నకాదు,
భహతుయభయిన అలోచ్న...
గారభంలో ంట పొలాలకు అనుకుని ఫిహాభండభయిన చెయువు వుననది. ఄవునా?” ఄడగాడు ఄతను.
తల ఉపంది వరాహం. “నువువ వరాహయూపానిన వదిలి భహా భూషిఔంగా మారాలి. తూయుదికువృ తెలుఫడే సభమంలో ఄఔవృడకిపోయి అ చెయువు ఖటుానిండా బొరిమలు పెట్టాలి.” “ఄందువలు ఏమిట్ ఈయోఖం?” “ఈయోఖం ఏమిటని ఄడుఖుతునానవా? అ మువకుడు ఎవరోగాని
ఄతను
కొట్ాన
దెఫఫలకు
నీ
భతి
భందగించిపోయినటుుంది. ఖటుానిండా బొరిమలు డతే ఖటుా ఫలహీనడపోతుంది. లోలవునన నీయంతా ఫమట్కివచేచసుుంది. ంటపొలాలు నీటభునిగి నాశనమైపోతాయి. ంటలు లేఔపోతే నునలు ఔటాలేయు. నునలు ఔటాలేఔపోతే గారభంలో వుండలేయు. ఄయిమైందా?” కోం, బమం త భరేమీ ఔనిపంచ్దని ఄనుకునన అ పశాచ్ వరాహం మొకంలో ఄజౄయవమైన సంతోషం యతమక్షం ఄవట్టనిన చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ఎయయకొండల
భధమ
శయభేందిసావమి
విసరేసన
భైయవీ
శకిు
డపోయిందని తెలిసంది ఄతనికి - విదామవతిని అవహంచిన పశాచ్ం
దావరా. ఆజృడు వీళ్ుు అ శకిు యుదిజృయ గారభంలో డ వుంటుందని ఄనుకుంటునానయు. ఏది మథాయిం? ఄతని భనసులో మదిలిన అ యశనకు సమాధ్యనం లభంచ్ఔ భుందే జువివచెటుా మొదట్లు నిలఫడ వునన విఔృతాకాయుడు మామమైపోమడు. “వెళ్ుు. వెంటనే నేను చెపనటుా చేయి. అలసమం చేసేు ండన ంటలో ఎంతో కొంత గారభసుుల ఆళ్ులోుకి చేయుతుంది. ఄజృడు భనం భళ్ళు కొంతకాలం వేచి ముండఔ తని రిసితి వచేచసుుంది. తవయగా వెళ్ుు” ఄంటూ వరాహానికి చెప భరీ ఄదృశమభయామడు. తల ఎతిు ఄతని మొకంలోకే చ్ూసుునన వరాహంలో వెంటనే ఔ పెదా మాయు వచేచసంది. వరాహ యూపానిన వదిలి, పయుదుల వయకూ దటాంగా పెరిగిన కేశాలు ఔలిగిన ఔ పశాచ్ యూపానిన పొందింది ఄది మొదట. తయువాత కుందేళ్ు ఔంటె కొంచెం పెదాగా వునన భూషిఔంగా మారిపోయింది. జువివ చెటుాకు నభసావృయం చేసుుననటుా దాని మొదలు చ్ుటూా ఔసారి యదణం చేస వచిచనదారినే వేఖంగా యుదిజృయ గారభంవెైజృ ఫమలుదేరింది.
మోకాళ్ు మీద కూయుచని ఉపరి కూడా వదలకుండా ఄంతా చ్ూసన చ్ందుయడ నోయు - ంట్కి సరిడని దాయిం ఏదో అయగించినటుా వెఖటుగా తయారైంది. వరాహం గడవ సభసపోయిందని ఄనుకుంటుంట్ల - తిరిగి ఆజృడు భూషిఔ యూం ఔట్ యతమక్షమైంది. జువివచెటుా మీదికి వెళ్ళుపోయిన విఔృత అకాయం చెపనటుా చెయువు ఖటుాకు యంధ్యరలు చేమడం ఄంటూ జరిగితే - ఔవృ ంట పొలాలే కాదు... గారభం కూడా నీట భునిగిపోతుంది. ఄటువంట్ యమాదం సంబవిసుుందని ఎవయూ ఉహంచ్యు. ఔవృసారిగా వచిచడన జలయళ్మంలో చాలాభంది పారణాలు పోగటుాకుంట్టయు. తన ఔవృనుంచే యుఖులు తీసన భూషిఔం ఔంటె వేఖంగా తను గారభం దఖవరికి వెళ్ళుపోవాలి.... గారభసుులిన హచ్చరించాలి. కూయుచనన చోట్నించి లేచి రండో అలోచ్న లేకుండా యుఖు మొదలుపెట్టాడు
ఄతను.
దటాంగా
వునన
పొదల
కాయణంగా
ఄనుకుననంత వేఖంగా పోవటం మాతిం ఄతనికి చేతకాలేదు. క్షణాలు ఖడచినకొదీా ఄధఔం ఄయిపోసాగింది చ్ందుయడ అతుయత. ఄది ఄధఔం ఄయినకొదీా ఔషాతయం కాసాగింది వేఖంగా నడవటం... ఔ
పొదఔవృన ఈనన పెదా లుజృ యదేశానిన ఄధఖమించ్బోతూ కాలు భడతడ భుందుకు తూలాడు. అకరి క్షణంలో చేతులిన భుందుకు జ్యచి ఎదుట ఔనిపంచిన పెదా ఫండరాయిని ఖట్ాగా టుాకోవటంవలు ఔవృసారిగా తల దానికి పొడుచ్ుకోకుండా జ్యఖయతుడఖలిగాడు. పొడుచ్ుకుని ఈంట్ల ఏం జరిగేదీ ఉహంచ్ుకునేసరికి చ్లిగాలి వీచినటుా జలదరించింది ఄతని శరీయం. అలసమం ఄయిపోతోంది. తూయుదికువృ తెలుఫడఔ భుందే చెయువు దఖవయ కళ్ళుపోతుంది పశాచ్ భూషిఔం. ఏం జయుఖుతుననదో గారభసుులకు తెలిమఔ భుందే చెయువుఖటుాను ఫలహీనరిచేస జలయళ్యానిన సృషిాంచేసుుంది. విరీతమైన
దాహంతో
ఎండుకుపోయినటుు
తయారైన
గంతుఔను ఎడభచేతోు యుదుాకుంటూ లుజృ యదేశం దఖవరినంచి ఫమలుదేరాడు ఄతను. దే
ది
ఄడుఖులువేశాడు.
దకొండో
ఄడుఖు
వేమబోతుండగా వినిపంచింది అ సకిలింత. ఝలుుభననది చ్ందుయడ శరీయం.... వేఖంగా కొటుాకుంటునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుంటూ ఔవృకు చ్ూశాడు... ఄంత చీఔట్లోను ఄతి సషాంగా ఔనిపంచింది అ
భచ్చలఖుయయం. తెలుజృ నలుజృ యంఖులు ఔలిసవునన పొడవాట్ జూలు గాలిలోకి ఎగిరేటటుు తల విదిలిసూు ఄతనివంకే చ్ూసంది ఄది. విచితిమైన అలోచ్న వెంటనే వచేచసంది చ్ందుయడకి... వచిచన తరావత ఔవృ క్షణిఔం కూడా అఖలేదతను. చ్టుకువృన కిందికి వంగి పాదాల దఖవయ ఔనిపంచిన రండు రాతి బడాలను ఄందుకునానడు... పెంజృడు జంతువులిన ఄదిలిసుుననటుా చినన చినన ఄయుజృలు ఄయుసూు అ రాతి బడాలిన భచ్చల ఖుయయం మీదికి విసరాడు. ఄతను ఎటువెైజృ నుంచి వసుునానడో అ వెైజృకే పోవాలి అ జంతువు. రాతిబడాల దెఫఫకు బదిరినటుా భుందు కాళ్ును గాలిలోకి ఎతిు పెదాగా సకిలించింది. “తియఖవే.... వెనకివృ తియుఖు..... నువువ ఄరిచి గీపెట్ానా ఆటుకేస రానిచేచది లేదు” ఄంటూ భుందుకు రిగెతాుడు చ్ందుయడు. అలసమం చేసేు ఄతను తనను ట్ా ఫంధంచేసాుడనన బమం ఔలిగింది కాబోలు గియుకువృన వెనకివృ తిరిగి వేఖమైన యుఖు మొదలుపెట్ాంది ఄది. ఛట ఛటభని శబాాలు చేమటం మొదలుపెట్టాయి దాని శరీరానికి తగిలిన పెదా పెదా కొభభలు. ఇదుయు గాలికి వెనకివృ వంగినటుా ఔ ఔవృకి వాలిపోసాగాయి నడుభు ఎతుున వునన భుళ్ుపొదలు.
దునెైన భుళ్ుు తన శరీరానిన గామయుసుునాన లఔవృ చెమమకుండా
ఔదులుతోంది
ఄది.
తన
ఄయినందుకు ఄమితంగా సంతోషిసూు, నిశచయించ్ుకుననవాడలా
అలోచ్న
దానిన టుాకోవట్టనికి
ఄనుసరించ్టం
చ్ందుయడు. దటామైన కొభభలిన,
సరైనదే
మొదలుపెట్టాడు
పొదలిన ఔవృకు నెటుాకుంటూ
పోతునన అ భచ్చలఖుయయం తనకు తెలిమకుండానే ఄతని దారిని సుఖభం చేసంది. ఄందువలు ఄంతకు భుందు ఄనుకుననదానిఔంటె రట్ాంజృ వేఖంతో సాగింది చ్ందుయడ యయాణం. తూయు దికువృ తెలుఫడట్టనికి ఆంకా చాలా వమవధ వుననదనగా ఄతని దృషిాథంలోకి వచిచంది చెయువు. చెయువుఖటుామీదికి వెళ్ళుంది భచ్చల ఖుయయం. తన వెనుఔ తయుభుకుంటూ
వసుునన
మానవుడనించి
తపంచ్ుకోవాలనన
అతుయతతో తను ఄడవిని వదిలి జనావాసానికి దఖవయగా వచిచన సంఖతిని ఄజృడు మాతిమే ఖభనించింది ఄది. వెంటనే పెదాగా సకిలిసూు ఔవృకు తిరిగింది. సరిగావ ఄజృడే దానిదారిలో ఄడుాగా ఔనిపంచింది భహా భూషిఔం. ఄంతకుభుందే ఄది కూడా చెయువుఖటుా మీదికి వచిచంది
కాబోలు - ఖఫఖబా తవేవస్ుంది ఖటుామీది భట్ాని. ఖుండెలు జలదరించే ధవనిచేసూు భుందు పాదాలిన గాలిలోకి ఎతిు దభీభని కిందికి దించింది భచ్చలఖుయయం. ఄటువంట్
యమాదం
ఎదుయవుతుందని
ఉహంచ్లేదా
భూషిఔం. తన ని తను చేసుకుపోవటంలో జౄరిుగా నిభఖనమై వుంది.
కొండరాళ్ు
మాదిరి
దాని
నడుభుకు
తగిలాయి
భచ్చలఖుయయజృ గిటాలు. బరించ్రాని బాధతో చ్ుగా ఄరిచి ఄవతలికి దూకింది ఄది. అలసమం ఄయితే వెనకాల వునన మానవుడు తనకు భరింత దఖవయగా వచేచసాుడనన బమంతో,
పచిచట్ానటుా రచిచపోయింది
భచ్చలఖుయయం... ఄవతలికి దూకిన భూషికానిన ఆంకోసారి భరిాంచింది తన పాదాలతో. భరింతగా బదిరిపోయిందా భూషిఔం. చ్ు ధవనులు చేసూు వామువేఖంతో ఖటుామీదినించి దిగి, వింట్నించి వెలువడన బాణంలా ఄడవిలోకి రిగెతిుంది.
ఄది వచిచ తన ఖుండెలమీద డుతుందనన ఄనుమానంతో ఔవృకు
ఄడుఖువేమబోయి,
కాలు
భడత
డటం
వలు
కిందడపోయాడు చ్ందుయడు. తిరిగి ఄతను పెైకి లేచేలోజృగా తను కూడా ఄతని ఔవృనుంచి ఄడవిలోకి
పారిపోయింది
భచ్చలఖుయయం.
ఔనునభూస
ఔనున
తెరిచేటంతలో మామమై పోయింది. దుసుులకు ఄంటుకునన దుభుభను దులుజృకుంటూ లేచి నిలఫడన చ్ందుయడకి ఄంతా ఔ మామ మాదిరిగా ఄనిపంచింది. విఔృతయూం ఔలిగి వునన వరాహం ఔ పశాచ్ంగా మాయడం, తిరిగి భూషిఔయూం ధరించి చెయువు ఖటుాకు బొరిమలు పెటాట్టనికి ఫమలుదేయటం.... దేవతలు
ంపనటుా
భచ్చలఖుయయం
సరైన
సభమంలో
ఔనిపంచి, తను ఄనుసరించ్వలసన దారిని సుఖభం చేమటం.... ఖటుాను తొలుసుునన భూషికానిన గిటాలతో భరిాంచి పారిపోయేటటుా చేమటం... నభుభతారా ఎవరైనా? ఎవరిదాకానో ఎందుకు? వాయుణి నభుభతుందా? తూయు దికువృన వేఖుచ్ుఔవృ వెలిసేదాకా చెయువుఖటుా మీదనే కూయుచని
మారావయాసానిన తీయుచకునానడు ఄతను. చెయువు నీళ్ుతో మొకం కాళ్ుు చేతులు శుబియుచ్ుకుని, దాహం కూడా తీయుచకునానడు. నెభభదిగా ఄడుఖులువేసూు గారభంలోకి ఄడుఖు పెడుతుండగా ఔనిపంచింది అ సందడ. *** “తవయడండ... ఄయేమసరికి
భనం
తవయగా... ఄడవి
తవయగా....
మారావనిన
సఖం
సూరోమదమం ఄధఖమించాలి....
మిటాభధ్యమహనం లోల ఎయయకొండల భధమకళ్ళుపోవాలి” ఄంటూ బటులందరినీ
హచ్చరిసుునానయు
సేనాతులవారి
ఄంఖయక్షకులు
కొంతభంది. రాతింతా నిదిలు లేకుండా కాలాకాసన అ బటులు నిది భుంచ్ుకు వసుునాన లఔవృ చెమమకుండా యయాణానికి ఏరాటుు చేసుునానయు. ది క్షణికాల తరావత సవమంగా వచేచశాడు సేనాతి... వెనుకే యుఖునొచిచంది ఄతని కుమారు. “ఏమిట్ది? ఆంకా సదధం కాలేదా భన శఔటం?” విసుగావ ఄడగి, ఔ ఔవృగా నిలుచోవట్టనికి ఄననటుా ఆవతలికి వడవడగా ఄడుఖు వేసంది.
“ఄదిగోనభభ శఔటం వచేచస్ుంది... దండ...” ఄంటూ చేయిటుాకుని అపంది ఔ చెలిఔతెు. “నోయు భూసుకోవే.... ఔసారి ఇ వీధ చివరిదాకా వెళ్ళు అ సుందరా కాయుడు ఔనిపసాుడేమో చ్ూస వదాాం” యహసమంగా చెపంది సేనాతులవారి కుమారు. “ఆదేమి చోదమం తల్లు? హరిహయజృయంలో ఔలుసుకోభని నినననే ఔదా సవమంగా చెప వచిచంది? ఆంతలోనే ఆంత వియహమా??” ఄడగింది చెలిఔతెు. “నువువ ఏభని ఄనుకునాన నాకు ఎలాంట్ ఄబమంతయం లేదు” ఄననది సుఖుణావతి. “నిదిపోతూ ఈంట్టడమాభ.... ఔలవటం ఔషాం” “చ్ూదాాం. భుందు నోయుభూసుకుని నడువ” ఄంటూ భరింత వేఖంగా భుందుకు నడచింది సుఖుణావతి. రండు ఄడుఖులేసంది అమ. భూడో ఄడుఖు వేమఔ భుందే ఆంకోసారి చెయిమ టుాకుని అపేసంది చెలిఔతెు.
“ఏభయింది నీకు?” విసుఖు నిండన ఔంఠంతో చెలిఔతెును ఄడగింది సుఖుణావతి. “నాకేమీ కాలేదు. తలతిప ఔవృకు చ్ూడండ. మీకే ఏదో ఔట్ ఄవుతుంది” ఄంటూ ఔవృకు చ్ూపంచింది చెలిఔతెు. ఔవృకు చ్ూసన సుఖుణావతి
ఫుఖవలు
సంధూయ
వరాణనిన
జృలుభుకునానయి.
విరీతమైన సఖువ భుంచ్ుకొచిచ తల భుందుకు వాలిపోయింది. “చ్ూడాలి చ్ూడాలంటూ ఫమలుదేరి, చ్ూడవలసన భనిషి ఎదుయుగా నిలఫడ ఔనిపసేు తల వంచ్ుకుంట్టవేమిటమాభ? బాగా చ్ూడు”
ఫుఖవలమీద
చ్ూజృడువేలితో
నొకువృతూ
నవివంది
సుఖుణావతి చెలిఔతెు. సేనాతులవాయు విడదిచేసన ఆంట్ దఖవరి సందడని ఖభనించి ఄటుగా వచిచన చ్ందుయడకి కూడా కొంచెం సఖువ ఔలిగిన మాట వాసువం. ఎదుయుగా కాయణం.
సుఖుణావతి వచేచసుుందని
ఔనిపసుుందని మాతిం
ఄనుకునానడేగాని,
ఉహంచ్ఔపోవడం
ఄలా
ఄందుకు
“సుయభ్యతం భహావీరా... పొదుా పొదుానేన వీధలో యతమక్షం ఄవట్టనికి కాయణం ఏమిట్ల తెలుసుకోవచ్ుచనా?” నవువతూనే ఄతనిన ఄడగింది సుఖుణావతి చెలిఔతెు. “ఄదీ... నేను... ఄడవిలో...” ఄంటూ తడఫడాాడు. “మా
నెచెచలి
తెలవాయఔభుందే
ఄడవిలో
ఔనిపసుుందని
ఄనుకునానరా?” చ్ందుయని తడబాటును చ్ూస భరింత ఄలురిగా ఄడగింది సుఖుణావతి చెలిఔతెు. ఎయయఫడపోయింది చ్ందుయడ వదనం.. సరైన సమాధ్యనం కోసం ఄతను వెతఔటం ఖభనించి “చాలేు ఉయుకోవే.. ఇభధమ నీ ఄలురికి హదుాదుా
లేకుండాపోతోంది.
ట్ాంచ్టం
ఄధఔం
ఎవరిని
ఄయిపోయింది”
డతే ఄంటూ
వారిని
అటలు
ఔసుయుకుననది
సుఖుణావతి. “కుమారీ వసుునానవా? శఔటం సదధం ఄయింది” ఄని వెనుఔ నుంచి
సేనాతులవారే
ఄయిపోయింది అ సనినవేశం.
సవమంగా
పలవటంతో
ఄంతం
“భరిచపోఔండ. హరిహయజృయంలో మా బాబామమ గారింట ఔలుదాాం” ధైయమం తెచ్ుచకుని ఖఫుఫకువృన చెప వేఖంగా వెనకివృ వెళ్ళుపోయింది సుఖుణావతి. శిలా విఖయహంలా నిలఫడపోయిన చ్ందుయడ ఔవృ నుంచే ఄడవిదారివెైజృ సాగిపోయాయు ఄందయూ.... *** “మీయు ఄందయూ పలాుపాలతో గారభం మొతాునిన వదిలిపెట్ా వెళ్ళులిసవసేు ఏమౌతుంది?” సూయుమడు ఔ భూరడు దూయం వయకూ పెైకి ఎఖబాకుతునన సభమంలో తభకు అశయమం ఆచిచన ఆంట్ మజమానిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “పచిచ మాటలు మాట్టుడకు. గారభం వదిలి పెట్ా వెళ్ళులిసన కయభ వీళ్ుకు ఎందుకు డుతుంది?” వెంటనే యశినంచింది వాయుణి. ఖతరాతిి వాయుణిని ఎంతగా పొగిడ మచ్ుచకునానరో ఄంతకు రట్ాంజృ మోతాదులో చ్ందుయడని అకాశానికి ఎతేుశాయు గారభసుులు ఄందయూ.
“నువేవ ఖనఔ ఄడాండ వుండఔపోతే మా వాళ్ుందయూ అ పాడు వరాహానికి ఫలి ఄయిపోయి వుండేవాళ్ుు” ఄనానడు ఔ గారభసుుడు అ జనంలో నుంచి వచిచ. “మీయు
ఆంతగా
పొఖడాలిసన
ఄవసయం
లేదు.
మేభు
ఎవరిమో, ఎటువంట్ వాళ్ుమో ఔనీసం మాట మాతింగా కూడా ఄడఖకుండా అతిథమం ఆచాచయు మీయు. మీకు ఎంతో కొంత ఈయోఖడఖలఖటం మా ఄదృషాం” చ్ందుయడ తయజన తనే మాట్టుడంది వాయుణి. “నేను ఄడగిన యశనకు సమాధ్యనం ఆవవలేదు” ఄంటూ తను ఄడగిన మాటను ఆంకోసారి ఖుయుుచేశాడు. “గారమానిన వదిలిపెట్ా వెళ్ుడం చాలా బాధ్యఔయం. ఄసలు ఄటువంట్
ని
ఄనుకోవడంలేదు...
జయుఖుతుందని ఎందుఔంట్ల
మేభు
భభభలిన
ఎవయభూ
చ్లుగా
చ్ూస
కాపాడేందుకు గారభదేవత నూకాలభభ తలిు ఎజృడూ సదాంగా ఈంటుంది” ఄనానడు ఆంట్ మజమాని. “భరి
రాతిి
అ
వరాహం
ఏమైపోయింది అ నూకాలభభ?”
మీ
మీదికి
వచిచనజృడు
“ఏమైపోవడం ఏమిట్ తల్లు? వెంటనే వచిచ సామం చేసంది ఔదా” నవువతూ ఄనానడు అ గారభసుుడు. అశచయమంతో వాయుణి నోట్వెంట మాట రాలేదు. రాతిి వారికి సహామడంది ఎవయు?? అమ భనసుసలో మదులుతుననదేమిట్ల ఄఔవృడ ఖుమిఖూడన వాయందరి వెంటనే తెలిసపోయింది. “పచిచ తల్లు... ఄటువంట్ యమాదం ఏదో భుంచ్ుకు వస్ుందని ఖయహంచి భుందుగానే మీ ఆదారీన మా గారభంలోకి తీసుకువచిచందా దేవత. ఏనుఖు ఖుననవంట్ అ జీవానిన ఎదిరించ్టం సామానుమలకవరి సాధమడదు.
తన
శకిుని
అమ
మీకు
ధ్యయపోసంది
మీకు
తెలిమకుండా” నెభభదిగా చెపాడు ఔ ఄతి వృదుధడు. “ఆంతఔంటె ఄనామమం ఆంకోట్ ఈండదు చ్ందార. చ్చిచ సఖమైపోయింది భనం. సహామం చేసంది మాతిం అ నూకాలభభ. వినానవా?” చ్ందుయడ చెవిలో యహసమంగా ఉదింది వాయుణి. చియునవువ ఄయితే నవావడుగాని, సఖంలోనే అగిపోయింది చ్ందుయడ నవువ.
చెయువుఖటుాకు బొరిమలు చేమబోయిన పశాచ్ భూషికానిన ఎదిరించింది తను కాదు. సరైన
సభమంలో
భచ్చలఖురారనిన
తన
భుందుకు
తీసుకువచిచంది ఎవయు? ఄది దెైవ భహమా లేఔ యాదృచిాఔమా?? ఏది ఏభయినా ధూభకేతు శిషుమడు అ గారమానిన ఎందుకు ఖాళ్ళ చేయించాలని
ఄనుకుంటునానడో
ఄనన
విషయానిన
జౄరిుగా
తెలుసుకోవాలి. అ మాట భనసులో మదలగానే,
“దమచేస సూట్గా
చెండ. ఎజృడయినా ఇ గారమానిన ఖాళ్ళచేస ఄవతలికి పోవలిస వసుుందనన అలోచ్న మీలో ఎవరికైనా వచిచందా?” ఄని ఄందరినీ ఆంకోసారి ఄడగాడు. ఄదేనిగా
అ
మాటను
ఄతడు
ఎందుకు
టుాకుని
వేలాడుతునానడో వాయుణికి ఄయధం కాలేదు. కాయణం ఄడవిలో జరిగిందేమిట్ల ఄతను చెఔపోవడమే. “గారమానిన వదిలి వెళ్ుటం జయఖదని ఄంటునానయుగా... ఔవేళ్ ంటలు సరిగావ ండఔ నునలు ఔటాలేని రిసితి వసేు” ఄంటూ మాటలిన అపంది అమ.
“ఆంతవయకూ రాలేదు తల్లు.... మా నూకాలభభ ఈండగా మాకు ఄలాంట్ బమం లేదు” భళ్ళు ఄనానడు ఄంతకుభుందు మాట్టుడన ఄతి వృదుాడు. “తాతా.. మీ దేవతను ఔసారి చ్ూడట్టనికి వీలవుతుందా?” ఈననటుుండ ఄతనిన ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄబోఫ. ఄందుకు చాలా తతంఖం ఈంది. మీయు హరిహయజృయం నించి తిరిగి వచేచటజృడు ఏరాటు చేసాుం” ఄంటూ అ మాటలిన అపాడు గారభపెదా. ఖుంజృగా నిలఫడవునన వారి మొఖాలోు ఄసభభతి సషాంగా ఔనిపంచింది. “పారణాలకు తెగించి భనకి సామం చేసనవాళ్ుని నూకాలభభ తలిు దఖవరికి తీసుకుపోవటంలో తపేమీలేదు. తతంగాలు ఄనవసయం” సాలోచ్నగా ఄనానడు ఄతి వృదుధడు. ఄందయూ ఄందుకు ఄంగీఔరించినటుు తలలు ఉటంతో “సరే... యండ. ఆజృడే మీకు దయినం చేయిసాును” ఄంటూ వీధలోకి దారితీశాడు గారభ పెదా.
“ఏమిట్ చ్ందార... నాకు తెలిమని విశేషాలు ఏమైనా ఄడవిలో నీకు ఔనిపంచాయా?” ఄతను ఄదేనిగా టుాఫడుతూ ఈండట్టనిన చ్ూస ఄనుమానంగా ఄడగింది. “ఄనీన నీకు వివయంగా తరావత చెపాును” ఄంటూ గారభపెదా వెనుఔ నడచాడు చ్ందుయడు. గారభదేవత అలమం గారమానికి తూయుదిశలో ఔ పెదా రావిచెటుా కింద ఔటాఫడ ఈంది. ఄందులో ఄడుఖు పెట్టాలంట్ల భుందుగా చేమవలసన తతంగాలు ఏమిట్ల చాలా వునానయి కాబోలు - దూయంగానే అగిపోయాయు ఆతయ గారభసుులు ఄందయూ. ఔ గారభపెదా మాతిం తలుజృలు తెరిచి చ్ందుయడని,
వాయుణిని
లోలికి తీసుకుపోయాడు. నిలువెతుున నిలఫడ వుననటుా పెదా ఖండిశిల మీద చెఔవృఫడ వుననది నూకాలభభ బొభభ. సుజృ కుంకుభలతో ఄలంఔరించ్ఫడ వుననది. “ఄదిగో మా తలిు. ఆదాయూ నభసావృయం చేసుకోండ” అ బొభభను చ్ూపసూు చెపాడు గారభపెదా. వాయుణి వెంటనే చేతులు జోడంచింది.
“ఆది వితిమైన బొమేభ. కాని మీయు జౄజలు మాతిం దీనికి చేమటం లేదు” ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూసూు చెపాడు చ్ందుయడు. ఈలికివృడ ఆంకా కొంచెం రీక్షగా చ్ందుయనివెైజృ చ్ూసంది వాయుణి. చ్ందుయడ మాటలోు ఄసతమం ఄంటూ ఏమీలేదు. సుజృ కుంకుభలతో ఄలంఔరించ్ఫడ వుననదేగాని జౄజలు మాతిం అ బొభభకి జయఖటంలేదు. “నినున
ఏమాయచటం
ఄసాధమభని
నేను
ఄనుకుంటూనే
వునానను... నీ దృషిా ఄమోగం” ఄంటూ అ బొభభ వెనుఔ వునన ఔ చినన తలుజృను తెరిచాడు గారభపెదా. వాయుణి ఖట్ాగా టుాకుని కోంగా చ్ూడటంవలు కింద డపోకుండా
అగిపోయాడు
చ్ందుయడు.
లేఔపోతే
నేలమీద
చ్తికిలడపోయి వుండేవాడు. నూకాలభభ పేయుమీద జౄజలు ఄందుకుంటుననది దేవతా యతిభకాదు,
విఖయహంకాదు,
బొభభకాదు.
ఔనీసం
సాలగారభ
శిలవంట్ రాయి కాదు. రండు చేతులతోను టుాకోవట్టనికి, వేడ వేడ దివాలను భట్ాపాతి.
తాఖట్టనికి
ఄనువుగా
భలచ్ఫడవునన
పాతకాలజృ
“ఎజృడో చాలాకాలం కియతం ఎయయకొండలోు వేటకు పోయిన మా గారభసుుడు
ఔతనికి
ఫండరాళ్ు
భధమ
ఔనిపంచిందిట
ఆది.
తాఖట్టనికి నీయు దొయఔవృ దాహంతో ఄలభట్ంచిపోతునన మా జౄరీవకుడు దీనిన చేతులోుకి తీసుకోగానే పెదా పెటుాన వయిం కురిస కావాలిసనంత జలం ఄతనికి లభంచిందిట... అ రోజు వేటలో ఔణుజులు, దుజృలు సభృదిధగా దొరికామట. ఆది దగివయ వుంట్ల ఄదృషాం వెనకాలే నిలఫడుతుందని ఖయహంచి వెంట తీసుకు వచాచడు. పాభులు ఔరిచినా, తేళ్ుు కుట్ానా, ఄంతుఫటాని రోగాలు సంఔిమించినా ఆందులో నీళ్ుుపోస ఖుకవృడు జృచ్ుచకుంట్ల చాలు వెంటనే ఈశాంతి లభసుుంది. ఄందుకే దానిన మా దేవతగా కొలిచి జౄజలు
చేసుునానం”
చినన
ఫండమీద
నిలబట్ా
వునన
అ
భృణభమపాతికి సాషాాంఖ నభసావృయం చేసూు చెపాడు గారభపెదా. భరామదకోసం తను కూడా ఄదే మాదిరి నభసావృయం చేశాడు చ్ందుయడు. వాయుణిచేత కూడా చేయించాడు.
అలమంలోనించి ఫమట్కిరాగానే “ఆంఔ మాకు ఄనుభతి ఆపంచ్ండ...
చీఔట్డేలోజృ
ఎయయకొండలిన
దాట్
వెళ్ళుపోవాలి”
ఄనానడు గారభపెదాతో. తియుఖు యయాణంలో వారిదాయూ ఆంకోసారి తభ అతిథమం స్త్వఔరించాలని ఔట్కి దిసాయుు చెప ఄందుకు ఄంగీఔరింజేశాయు గారభసుులు. తభకు అతిథమం ఆచిచన గారభసుుడ శువుల పాఔలో విశారంతి తీసుకుంటునన ఄశావలను శఔట్టనికి జౄనిచ భరొఔవృ నిమిషం కూడా అలసమం చేమకుండా యయాణం పారయంభంచాడు చ్ందుయడు. *** “ఄమమబాబోయ్..... ఄదా సంఖతి... అనాడు శయభేందిసావమి అకాశంలోకి
విసరేసన
భైయవీశకిు
ఆజృడు
ఇ
గారభంలో
నూకాలభభలాగా నితమజౄజలు ఄందుకుంట్లందా? అ శకిుని వెతికి టుాకోవట్టనికే
ధూభకేతు
శిషుమడు
తంట్టలుడుతునానడననమాట...” ఔటొఔట్గా చ్ందుయడు చెపన విషయాలనినట్నీ విని ఖుండెలమీద చెయిమ వేసుకుంటూ ఄననది వాయుణి.
ఄంతలోనే
అమకు
వచిచంది
ఆంకో
ఄనుమానం.
“అ
దురాభయువడ కోరిఔ తీయుతుంది ఄంట్టవా? ఏదో విధంగా వాడు గారమానిన ఖాళ్ళ చేయిసాుడా?” ఄని ఄడగింది. “యమతనం చేసాుడు.... కాని గారభసుులు చెపనటుా నూకాలభభ భుందు జ్యఖయతులు తీసుకుంటుందనే నాకు ఄనిపస్ుంది. వరాహానిన నువువ,
నేను
ఄడుాకునానం.
భూషికానిన
భచ్చలఖుయయం
తరిమికొట్ాంది... భరిచపోయావా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “పాం ధూభకేతు.... వందల సంవతసరాలనించీ తన డపోతునానడు అ పాతికోసం. భనకి దారి చ్ూపంచిన భుసలభభకు ఇ మాట తెలిసేు ఎలా వుంటుంది?” ఄడగింది వాయుని. “ఎవరికి తెలిసనా గారభసుులకి అఖయహం తెపంచ్కుండా అ పాతిని సావధీనం చేసుకోలేయు. రాయి వారికి సావధీనం ఄవావలనన కోరిఔ కూడా అ పాతిలోని శకిుకి వుననటుా లేదు. గారభసుుల జౄజలకి తృపుడ తయతరాలుగా గారభంలోనే వుండపోయింది” ఄనానడు. “ఄది కూడా నిజమే.... భరి భనం చేయాలిసంది ఏమిట్?” సాలోచ్నగా ఄడగింది వాయుణి.
“శయభేందుయడకి, భనకి సంఫంధం లేదు. భైయవీశకిుని వెతికే ని భనది కాదు. కాఫట్ా ఇ విషయానిన ఆఔవృడతో భరిచపోదాం. భనం చేయాలిసంది ఆంకా ఄలాగే వుంది” వాయుణితో ఄనానడు చ్ందుయడు. ఎటువంట్
తటట్టయింజృలు
లేకుండా
వెంటనే
ఄంగీఔరించింది వాయుణి. ఎఖుడు దిఖుళ్ులో డ ఎగిరగిరి డుతునన శఔటం
మీదినించి
డపోకుండా,
శఔటం
ఔవృ
భ్యఖంలో
వుననటువంట్ ఆను ఉచ్లను ఖట్ాగా టుాకుని కూయుచంది. సూయుమడు నడమింట్మీది నించి ఔవృకు భయులుతునన సభమంలో ఄడవిదారిని వదిలి ఎయయకొండలలోకి ఄడుఖుపెట్టాయు వారిదాయూ. ఎటు చ్ూసనా ఎయయట్ఫండలు. ఎయుజృయంఖు దుభూభ, ధూళ్ళ.... ఔళ్ుు ఎంతగా చిట్ుంచ్ుకు చ్ూసనా చిననపాట్ చెటుాగాని, చ్చఖడా యఔగాని ఔనిపంచ్ని ఎడారివంట్ యదేశం. “భన గారభసుులకి ఇ యదేశానిన ఖురించి బాగా తెలుసు. భూడు సొయకామ ఫుయయలు నిండా నీట్ని నింప శఔటంలో పెట్టాయు” ఎండ వేడకి గంతు ఎండుకుపోతుననటుు ఄనిపంచి,
ఔ సొయకామ ఫుయయలోని నీట్ని
తాఖుతూ దాహం తీయుచకుంటూ చెపంది వాయుణి.
“చీఔట్ డఔభుందే భనం విడది చేమట్టనికి భంచి యదేశానిన వెతుకోవృవాలి. చీఔట్లు ఇ ఫండల భధమ యయాణం యమాదబరితం” ఄశావలను ఄతి జ్యఖయతుగా నడపసూు ఄనానడు చ్ందుయడు. “భనఔంటె భుందుగా వచిచన సేనాతులవాయు ఎఔవృడ విడదిచేశారో తెలిసేు చాలా బాఖుంటుంది” పెదవుల తడని ఄయచేతోు ఄదుాకుంటూ ఄననది. ఄదే మాట చ్ందుయడ భనసుసలో కూడా మదులుతోంది... దారి ఔవృనే వునన ఫండలిన కూలంఔషంగా రిశీలిసుునానడు ఄతను శఔటంలో కూరొచనే. భరో ఄయధగడమ ఖడచిన తరావత “ఄదిగో... ఄదిగో” ఄంటూ పెదాగా ఄరిచింది వాయుణి. అమతో పాటుగా తను కూడా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. దారి ఔవృనే ఫండల భధమ ఎతుుగా ఎదిగివుంది కే ఔ భరియచెటుా. విశాలమైన కొభభలతో, చ్చట్ అకులతో ఔళ్ఔళ్లాడపోతూ వుననది ఄది. “విశారంతి తీసుకోవట్టనికి ఆంతఔంటె భంచి చోటు ఇ చ్ుటుాటు ఎఔవృడా వుననటుు నాకు ఄనిపంచ్డం లేదు” ఄననది వాయుణి.
శఔట్టనిన అప, ఄలిసపోయిన ఄశావలను శఔటం నించి వేయు చేస “ఔడుజృలు నింజృకునేందుకు ఖడాయఔలు లేవు” ఄంటూ శఔటంలోనించి గారభసుులు సదధం చేసన దాణా సంచ్ులిన ఫమట్కి తీశాడు. ఄంతలోనే చ్ుగా ఄరిచి రండు ఖంతులు వేసంది వాయుణి. “రిగెతాులి చ్ందార.... ఇ యదేశానిన వదిలి భనం వెంటనే లామన భంతిం
ఠించాలి”
హుందాగా,
ఄని
హచ్చరించింది.
ఎజృడు
చ్ూసనా
ఖంభీయంగా నిలఫడ వుండే అమ చిననపలులా ఄలా
ఖంతులు వేమటం ఏమిట్ల చ్ందుయడకి ఄయిం కాలేదు. దాణా సంచ్ులిన ఄశావలభుందు పెట్లా యమతాననిన వదిలేస,
“ఏమైంది వాయుణీ?
ఏమిట్ సంఖతి?” ఄని ఄడగాడు అమకేస చ్ూసూు. “నీ ఔళ్ుు ఏమైపోయినయ్? కాకులు ఎతుుకుపోయినయామ? సరిగావ చ్ూడు” ఎగిరి అయుభూయల దూయం ఄవతలికి గెంతుతూ ఄరిచింది వాయుణి. ఄట్
ఄవఖతం
కాలేదు
చ్ందుయడకి.
ఄయమతనంగా
చ్ూశాడతను కిందికి. చ్ూసన భయుక్షణం చెభటలు ట్లాశాయి ఄతనికి. ఄయచేతి వెడలున ఔనిపసుునానయి అ భండిఖఫఫలు. భరియచెటుా
మొదట్లునించి
లుఔలుఔలాడుతూ
ఫమట్కి
వచేచసుునానయ్. చెటుా దగివరిగా వునన వాయుణిని ట్ా బాధంచాలనన ఈదేాశమంతో కాబోలు - అమ పాదాలచ్ుటూా ఖుమికూడబోతునానయి. “ఄమమబాబోయ్.. ఎఔవృడనించి వచాచయి ఆవి? కుట్టామంట్ల భన ని ఄంతే సంఖతులు...” ఄంటూ దఖవరోు వునన ఄశావల నడుభుల మీద ఄయచేతోు ఠప్రఠప్రభని రండు చ్యుజృలు చ్రిచాడు చ్ందుయడు. “పారిపొండ.. పారిపోయి మీ పారణాలు దకివృంచ్ుకోండ” ఄని హచ్చరిసూు కింద ఔనిపంచిన రండు కొండరాళ్ును చేతులోుకి తీసుకునానడు. రండవసారి హచ్చరించ్వలసన ఄవసయం లేకుండానే యుఖు మొదలు పెట్టాయి ఄశావలు. ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో దూయంగా వెళ్ళుపోయాయి. కిందినించి భండిఖఫఫలను
తీసన
కొండరాళ్ుతో
చితకొవృట్టాడు
దగివయగా
చ్ందుయడు.
వచిచన
దింట్ని
ది
మాతిమే
చ్ంపాడతను. వాట్ సాినంలో దిదులు వందసంకమలో వచిచ డేసరికి ఔంగాయుడపోయాడు.
“లాబంలేదు వాయుణీ... వీట్ని అటం భనవలు ఄయేమ నికాదు... పారిపోవటం ఔవృట్ల వియుఖుడు భంతిం” ఄంటూ వేఖంగా యుఖు మొదలుపెట్టాడు. ఖఫట్ాన పాభుల మాదిరి వంద ధనువుల దూయం ఄతనిన, వాయుణిని ఄనుసరించి వచాచయి అ విషజృ జృయుఖులు... నునుజృగా వునన ఔ పెదా ఫండమీదికి ఎగిరి, వాయుణికి చేతిని ఄందించి అమను కూడా పెైకి లాగాడు చ్ందుయడు. “జృటాలోును, గిలిపోయిన గోడలోును కాజృయం చేసే దుషాజీవులు ఄవి. ఇ ఫండరాయి మీదికి రావటం వాట్కి ఔషాం కాబోదు... కేసారి వచిచడతే భన ఆదారి నీ ఖలుంతే...” అయాసంతో వఖయుసూు ఄననది వాయుణి. అ మాట చ్ందుయడకి కూడా తెలుసు. ఄయినా సరే ఄఔవృడనించి ఔదలలేదతను.
“ఆవి
మాభూలు
భండిఖఫఫల
మాదిరిగా
ఔనిపంచ్డంలేదు. మాభూలు భండిఖఫఫలు ఔట్ల రండో... భహా ఄయితే
దో
ఄనానడతను.
దెానిమిదో
కేచోట
నివససూు
ఈంట్టయి...”
“భండిఖఫఫలమీద భహా భహా రిశోధనలు చేసన ఖుయుసావమి మాదిరి మాట్టుడుతునానవ... ఄసలు నువువ జృట్ా ఫుదెధరిగిన తరావత వీట్ని ఎనినసాయుు చ్ూస వుంట్టవ?” ఄడగింది వాయుణి. ఄంత యమాదఔయభయిన రిసితిలో కూడా నవువ వచిచంది చ్ందుయడకి. తెలుట్ లవయుస ఔనిపంచేలా చ్ఔవృగా నవావడతను. ఈడకిపోయింది
వాయుణి.
“నా
మాటలు
నీకు
నవువ
తెపసుునానయా? నీ ఔళ్ుకు నేను ఏమీ తెలిమని లుటూరి బైతు కూతురి మాదిరిగా ఔనిపసుు నాననా?” ఔనులు ఎయయచేస భూతి బిగిసూు ఄడగింది. “లుటూరి బైతు కూతురివే ఄయివుంట్ల వీట్ఖురించి నీకు జౄరిుగా తెలిసవుండేది... ఄటు చ్ూడు” ఄంటూ భండిఖఫఫలకేస చ్ూపంచాడు చ్ందుయడు. ఄంతకుభుందు రండు క్షణికాలవయకూ పాభుల మాదిరి ఄతనిన, అమను తయుభుకుంటూ వచిచన అ విషజృ జీవులు తభ దారికి ఄడుాగా ఏదో ఄగినఖుండం యతమక్షమైనటుా ఔదాని వెనుఔ ఔట్ అగిపోతునానయి.
ఏమిటీ విచితిం?
“ఏమిట్ది?
ఇ ఫండ ఎకివృతే ఄవి
అగిపోతమమని నీకు ఎలా తెలిసంది?” అశచరామనిన ఄణుచ్ుకోలేఔ ఖఫఖబా ఄడగింది వాయుణి. “ఫండ ఎఔవృటంవలు అగిపోలేదు ఄవి... భరియచెటుా రిధని దాట్ రావటంవలు నిలఫడపోయినయ్.... సరిగావ చ్ూడు...” ఄనానడు. ఔనులు చిట్ుంచి దీక్షగా చ్ూసంది వాయుణి. ది క్షణికాలతరావత అమకు తెలిసవచిచంది ఄసలు విషమం. డభట్ దిశకు భయలిన సూయుమడ కియణాలు నిటా నిలువుగా బూమిని తాఔటం మానేస,
ఏటవాలుగా కింద డుతునానయి.
ఄందువలు భరియచెటుా నీడ కూడ తూయు దిశకేస విసురిస్ుంది. వారిదాయూ ఎకివృ నిలఫడన ఫండరాయి అ నీడ విసురిసుునన మారావనికి దూయంగా వుంది. “ఄంట్ల...
ఆవి
భరియచెటుాకు
కాలాగా
ఈనానమని
నీ
ఈదేాశమమా?” చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. వెనకివృ పోవట్టనికి సదధం ఄవుతునన అ విషజృ జీవుల వంకే చ్ూసుునన చ్ందుయడు తలవూపాడు.
“నీట్చ్ుఔవృ కూడా ఔనిపంచ్ని ఇ ఎడారి వంట్ యదేశంలో ఄటువంట్ వృక్షం ఫతికి ఫటాఔటాటమే ఔ విచితిం... అ చెటుాను అశయయించ్ుకుని ఇ దరిదిజృ మొఖాలు నివసంచ్టం విచితారలోు ఔలాు పెదా విచితిం” ఄననది వాయుణి. ఄంతలోనే అమకు వచిచంది భరో ఄనుమానం. “భరి భన సేనాతులవారి రివాయం కూడా ఆఔవృడకి వచిచ వుండాలి. వాళ్ుకి కూడా ఇ ఄనుబవం ఎదురై వుండాలి... నీఔంట్ల తెలివెైనవాళ్ుు కాయు... తకుండా ఎందరో కొందయు వాట్కి ఫలి ఄయి వుండాలి... ఄటువంట్ చిహానలు ఏవీ ఔనిపంచ్టంలేదు” ఄననది భళ్ళు. “ఆఔవృడకి వచిచ వుంట్టయని భనం ఄనుకోవటమే. వచిచనటుా భనకి సరిగావ తెలిమదు...” ఄంటూ ఫండ మీది నించి కిందికి దూకాడు చ్ందుయడు. “ఎఔవృడకి?” ఄనుమానంగా ఄడగింది వాయుణి. “భన శఔటం చెటుాదగివరే వుండపోయింది...” ఄనానడతను. ఔదాని తరావత ఔట్గా వెనకివృ తిరిగి వెళ్ళుపోతునన విషజృ జీవుల
వంఔ చ్ూసూు ఄతని చేతిని ఖట్ాగా టుాకుని, తనూ ఫండమీదినించి కిందికి దూకింది. “పాడు శఔటం.. పోతే పోయింది... ఆజృడు దానికోసం వెళ్ళు భళ్ళు వాట్ని రచ్చగటాబోకు.... సఖం దూయం ఎలాఖూ వచేచశాం... ఏదో విధంగా నడుచ్ుకుంటూ వెళ్ళుపోదాం.... నా మాట విను” ఄంటూ ఫతిమాలింది. “ఄది కాదు వాయుణీ.. నయమానవుడు ఎవయూ నివసంచ్ని ఇ యదేశంలో
ఇ
చెటుా,
ఇ
పారణులు...
ఆదంతా
ఏమిట్ల
తెలుసుకోవదాా? ” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “భనం హరిహయజృయం వెళ్ళులి.. ఄఔవృడ నించి ఄడవిలోకి దారిని వెతకాలి. భనం చేమవలసన అ నిని వదిలేస ఆటువంట్ ఄనవసయమైన కారామలోు తలదూయచటం ఄవివేఔం” మొండగా చెపంది వాయుణి. అమ ఄంత ఖట్ాగా చెపన తరావత ఄటుకేస పోవటం ఄంట్ల లేనిపోని ఔషాాలిన కొనితెచ్ుచకోవటమేనని తెలుసుకాఫట్ా వెంటనే అ మారావన వెళేు అలోచ్నను భనసులో నించి తుడచేసుకునానడు చ్ందుయడు.
లేదు,
“తిండ
నీళ్ుు
లేవు..
ఄనీన
శఔటంలోనే
వుండపోయాయి.... అకరికి ఄశావలకోసం ఫమట్కి తీసన దాణా సంచ్ులు కూడా ఄఔవృడే డపోయాయి” ఄంటూ వుండగా ఖుయుుకు వచిచంది ఄతనికి భన
“ఏవి
వాహనాలు?”
కొంతీస
వచిచన
దారినే
వకుళ్ళనఖయం కేస రిగెతుుకుంటూ పోయినయామ?” ఄంటూ తిరిగి ఫండమీదికి ఎకివృ చ్ుటూా చ్ూశాడు. చ్ఔచ్కా
దిగిపోతునానడు
సూయుమడు
డభట్
దిశలోకి.
ఄంతకుభుందు వయకూ తెలుట్ కాంతిని వెలువరిచన అ బింఫం ఆజృడు ఎయయట్ వెలుఖును యసాయం చేమడం మొదలుపెట్ాంది. ఎయయఫడంది అకాశం. నలుట్ నీడలు ఫండల ఔవృన యతమక్షం ఄవుతునానయి. ఄటువంట్ నీడలలో నిలఫడ తభ శరీరాలమీద వాలుతునన ఇఖలవంట్ టకాలిన తోఔలతో తోలుకుంటూ ఔనిపంచాయి వారి ఄశావలు.
“ఖుడాలో
మలు.
శఔటం
పోయినా
ఆవి
మాతిం
వుండపోయాయి. భన యయాణం సుకఔయంగానే సాఖుతుంది” ఄంటూ ఫండమీదినించి దూకి ఄటుకేస రిగెతాుడు చ్ందుయడు.
దఖవరికిపోయిన తరావతగాని తెలిసరాలేదు ఄతనికి. శఔటం నించి విడదీస, దాణా పెట్ాన తరావత గారభసుులు ఆచిచన సొయకామ ఫుయయలోుని నీట్ని వాట్కి ఆదాాభని ఄనుకునానడు ఄతను. ఖట్ ఎండలో
ఎఔవృడా
అఖకుండా
యయాణం
చేమడంవలు
బాగా
ఄలిసపోయినాయి ఄవి... పోనుపోను దాహం ఄధఔం ఄయిపోతోంది కాబోలు - ఄతనిన చ్ూడగానే అరిుగా సకిలించాయి. “ఫుదిాలేనిదానిన... సొయకామ ఫుయయని నా వెంట తీసుకొచిచ వుండాలిసంది.
తయిపోయింది”
బాధగా
ఄంటునన
వాయుణి
బుజ్యనిన ఄదిమి చ్ుటూాచ్ూశాడు చ్ందుయడు. “చీఔట్ డబోతుననది ఔదా... దాహజృ బాధ పెదాగా బాధంచ్దు. తెలువారేలోగా
ఏదెైనా
నీట్
జ్యడని
తెలుసుకోవటం
మాతిం
ఄతమవసయం” ఄంటూ అ పారంతంలో ఫండల చాటున పెరిగివునన ఎండు పొదలిన కొనినంట్ని సేఔరించ్టం మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. ఄతను ఎందుకిలా చేసుునానడో వాయుణికి తెలుసు. చీఔట్ మాటున ఏవెైనా కూయయజంతువులు వచిచడకుండా, బాధంచ్కుండా
చితుకుల
ఔలిసందామ ఄతనితో....
భంటకోసం...
తను
చ్లిగాలులు కూడా
జత
పావు గడమ తరావత చెకుభుకి రాళ్ు సామంతో పెదా భంట చేశాడు చ్ందుయడు. చ్దునుగా వునన ఔ ఫండరాయిని తలఖడలాగా మారిచ అమకిచాచడు. “నువివఔవృడే విశారంతి తీసుకుంటూ, ఄశావలిన ఔనిపెటుాకుని వుండు. నేను తినట్టనికి ఏవెైనా దొయుకుతాయేమో చ్ూసవసాును” ఄని చెపాడు. ఄబమంతయం
చెలేదు
వాయుణి.
“ఄయితే
భరియచెటుా
దఖవరికిపోనని నాకు వాగాధనం చెయిమ” ఄని టుాఫట్ాంది. “పొయపాటున కూడా పోను” పెైకి ఄనానడు చ్ందుయడు. “నా యమేమం లేకుండా అ చెటుా నా ఎదుట యతమక్షమైతే నేను చేసేదేమీలేదు” ఄని భనసులో ఄనుకునానడు. “తవయగా వెళ్ళు తవయగా వచేచయ్” ఄననది వాయుణి. భుడుతలు డన దటీాని సరిచేసుకుంటూ ఫండల భధమ నడఔ మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. సూయమబింఫం భటుమామమై చీఔటుు చ్ుటుాభుటా బోతునన సభమంలో ఄతని నాసకా యంధ్యరలకు స్కింది ఔ వాసన. దటామైన సంంగి పొదమీద రభభరభభకు ఔ జృవువ చొజృన వియఖఫూసన సంంగిజౄల వాసన ఄది.
ఖట్ సభయాలోు
విచ్ుచకోవు
అ
జృషాలు... సంధ్యమ
సభమంలో మాతిమే విరి వాసనలు వెదజలుటం మొదలడతాయి. ఖుఫఖుఫలాడుతునన ఖుండెలిన చిఔవృఫటుాకుంటూ వేఖంగా ఄటుకేస నడచాడు ఄతను. పోను పోను భరింత గాఢంగా తెలిమసాగింది అ సుభధుయ రిభళ్ం. తాడచెటాంత ఎతుున వునన ఔ పెదా ఫండరాయి ఔవృ నుంచి ఎతుులాులతో నిండ వునన పెదా ఖాళ్ళ సిలం ఔనిపంచింది ఄతనికి. అ సిలంలో నిలఫడ వుంది భచ్చలఖుయయం... “ఄమమబాబోయ్... నువువ ఆఔవృడ కూడా ఔనిపంచావా? నిజంగా
నువేవనా?”
విరీతమైన
అశచయమంతో
మారనడపోతూ
ఄనుకునానడు చ్ందుయడు. ఄతని రాఔను ఖభనించి విసుయుగా తల విదిలించింది అ ఖుయయం. కోం వచిచనటుా భుందు కాళ్ును గాలిలోకి ఎతిు, నేలను ఫలంగా ఄదిమింది. చెవులు చిలుులుడేలా సకిలిసూు వెనుతిరిగి రిగెతుటం మొదలట్ాంది.
“అఖు...
అఖు...”
ఄని
ఄయుసూు
వెనకాలే
రిగెతాుడు
చ్ందుయడు. పావుకోోసు దూయం పోయిన తరావత చ్ుటూా వునన ఫండరాళ్ు భధమలో ఎటు పోయిందో ఏమోగాని,
చ్టుకువృన
ఔనిపంచ్కుండాపోయింది ఄది. “ఎఔవృడ వునానవ? ఎఔవృడ దాకువృనానవ?” ఄని ఄడుఖుతూ అ ఫండల భధమ వెతఔటం మొదలట్ాన చ్ందుయడకి ఄది ఔనిపంచ్లేదు గాని, గాలి తాకిడకి ఄలలు రేఖుతునన ఔ చినన కొలను ఄఖుపంచింది. సంకళ్ుు డనటుా అగిపోయాయి ఄతని పాదాలు... ' నీళ్ుు! తడ యదేశభంటూ ఏదీ ఔనిపంచ్ని అ కొండ యదేశంలో తనివితీరా తాగేందుకు ఄవసయమైన భంచి నీళ్ుు...'
అశచరామనికి
ఖుయయామడు చ్ందుయడు. భచ్చలఖురారనిన ఖురించి భరిచపోయాడు ఄతను. ఖఫఖబా పోయి దభేలున దూకాడు అ కొలనులోకి... తాఖఖలిగిననిన నీళ్ుు తాగి, తలను దిసాయుు అ నీట్లో భుంచి నెభభదిగా ఖటుా పెైకి ఎకావృడు. చ్ుటూా వునన ఫండరాళ్ును ఖట్ాగా ఖుయుుపెటుాకొని వేఖంగా వెనకివృ రిగెతుుకు వచాచడు...
“ఏభయింది చ్ందార?
ళ్ుంతా తడసపోయింది. నీళ్ుు
దొరికాయా లేఔ చెభటలు ట్టాయా?” ఄతని ఄడుఖుల చ్జృడును వినగానే లేచి నిలఫడుతూ, ఄతనిన చ్ూడగానే అతుయతగా ఄడగింది వాయుణి. నిససతుువగా నిలఫడవునన ఄశావల ఔళేులను టుాకుని తను వచిచనదారివెైజృ నడపసూు,
జరిగింది వివయంగా అమకు చెపాడు
చ్ందుయడు. “నిజంగా అ ఖుయయం ఏదో గాని, కాసుంత దెైవాంశం ఔలదిగా నాకు ఄనిపస్ుంది. భనం ఆఫఫందులోు చికువృకుని వుననజృడు ఔనిపంచి సహామం చేమటం ఆది రండోసారి” సాలోచ్నగా ఄననది వాయుణి. మొదట్సారి ఄది ఆఫఫందిలో వుననజృడు తాభు సహామం చేసంది ఖుయుుకు తెచ్ుచకుంటూ భుందుకు సాగాడు చ్ందుయడు. ఫండల ఄవతల వునన కొలను దగివరికి పోతుండగా తెలిసవచిచంది ఄతనికి - ఄంతకు భుందు తాను ఄఔవృడకి రావడానికి కాయణమైన సుభధుయ రిభళ్ం - ఆజృడు తెలిమటంలేదు.
సంపెంఖ పొదలకు వియఖఫూసనటువంట్ జృవువలనినట్నీ ఎవరో జౄరిుగా
కోసేసనటుా,
దూయంగా
తీసుకళ్ళుపోయినటుా
మామమైపోయింది ఔవృసారిగా. “ఫండల భధమలో పచిచ పొదలకు జౄసన ఄడవి జృవువలు ఏవో నీకు సంపెంఖ జృవువల మాదిరిగా ఄనిపంచి ఈంటయ్... ఄంతఔంట్ల ఆంకేమీ వుండదు..” ఄంటూ తను కొలనులోకి దిగింది వాయుణి. “ఄశావలకు నీట్ని తాగించి నువువ ఄవతలికి వెళ్ుు. నేను సాననం చేస వసాును” చ్లుట్ నీట్ని వదిలి పెటాట్టనికి ఆషాం లేనటుా ఄతనికి చెపంది. ఄశావలకు అ కొలనులోని నీట్ని తాగించాడు చ్ందుయడు.
ఔళేులను
టుాకుని,
కొలనుకు
దూయంగా
తీసుకుపోయాడు. దాహం తీయగానే వాట్ని అవరించ్ుకునన నిససతుువ దూయం ఄయిపోయింది కాబోలు - ఫండరాళ్ు మొదట్లు పెరిగివునన పచిచ పొదలిన, చినన చినన ఖడా మొఔవృలిన వాసన చ్ూడటం మొదలుపెట్టాయి ఄవి. “సాననం చేమటం జౄరిు ఄయిందా?” ఄఔవృడనించే వాయుణిని ఈదేాశించి ఄరిచాడు చ్ందుయడు.
“ఆంకో ఄయధగడమ దాకా నా జోలికివసేు నీ నాలుఔ చీరేసాును” వెంటనే వినవచిచంది సమాధ్యనం. సాననం చేమటమే కాకుండా తాను ధరించిన వలువలిన శుబింగా ఈతికి అయబటుాకోనిదే అమ కొలనును వదిలిపెటాదని ఄయిమై, ఔ ఫండరాయిని అనుకుని యశాంతంగా కూయుచనానడు చ్ందుయడు. ది నిమిషాలు మాతిమే ఖడచాయి. దకొండో నిమిషం మొదలు కాబోతుండగా - ఄతని నాసకా యంధ్యరలకు స్కింది భళ్ళు అ సుభధుయ రిభళ్ం. వెనుకాభుందు చ్ూసుకోకుండా పెైకిలేచి, ఄటుకేస వేఖంగా నడచాడు ఄతను. ది ధనువుల దూయంలో ఄతనికి ఔనిపంచింది భళ్ళు భచ్చలఖుయయం. “ఆందాఔ ఔసారి మామ చేశావ.. ఇసారి నీ జృలు నా దఖవయ ఄసలు ఈడఔవ. నినున టుాకోకుండా ఉయుకోను” ఄంటూ వేఖంగా ఔదిలాడు ఄతను. ఎగిరి వెనకివృ దూకి యుఖు మొదలుపెట్ాంది ఄది.
తను కూడా వేగానిన భరింతగా పెంచాడు చ్ందుయడు. చేతికి ఄందేంత దూయంలోకి చేయుకుంటూ వుండగానే, ఔ ఫండచాటుకు గెంతింది ఄది. తను కూడా ఄటుకేస లంఘంచిన చ్ందుయడకి రండు నిలువుల ఎతుున వునన పెదా భట్ాజృటా మాతిమే ఔనిపంచింది. భచ్చల ఖుయయం మామమై పోయింది. ' ఄసంబవం,
ఆది
గాలిలో
ఔరిగినటుా
భటుమామం
ఄయిపోవడం ఄసంబవం. ఆఔవృడే ఎఔవృడో మాటువేస కూయుచని వుంటుంది'
తనలో తను ఄనుకుంటూ,
జృటా ఔవృనుంచి ది
ఄడుఖులు వేశాడు ఄతను. సరిగావ భండిఖఫఫలకు
యాభై
ధనువుల
నిలమమైన
దూయంలో
భరియచెటుా.
ఔనిపంచింది
ఫంధ్యలు
-
డనటుా
అగిపోయాయి ఄతని పాదాలు. భరొఔవృ
ఄడుఖు
భుందుకేసేు
భరోసారి
భండిఖఫఫలు
యతమక్షమై వెంటడతామనన బమంతో అగిపోలేదు ఄతను. బుజ్యల మీదికి
యుచ్ుకుంటునన
చింపరి
జుటుాతో,
జంతు
చ్రాభనిన
ఔట్వసుీంలా నడుభుకు చ్ుటుాకునన భహా విఔృతాకాయుడు ఔతను చెటుాకింద ఔనిపంచ్టమే ఄందుకు కాయణం. వరాహ యూపానిన ధరించిన పశాచ్ంతో మాట్టుడంది ఄతనే. భహా భూషిఔంలాగా మారి చెయువుఖటుాకు ఖండపెటాభని చెపంది కూడా ఄతనే. ఎఔవృడో ఄడవి భధమలో వుండాలిసన అ దురాభయువడు ఄఔవృడకి ఎందుకు వచాచడు? నిలఫడే వుంట్ల ఄతనికి ఄఖుపంచ్టం తధమభని ఖయహంచి, ఔవృసారిగా ఎగిరి వెనకివృ దూకాడు చ్ందుయడు. జృటా చాటున మోఔరించి తొంగి చ్ూశాడు. “భంతిజంలో
వుండగా
-
ఆఔవృడ
ఏదో
ఖడబిడ
జయుఖుతుననటుా తెలిసంది. ఏమిట్ అ ఖడబిడ?” నడుం మీద చేతులు వేసుకుని ఎవరినో, ఏదో విషమం ఖురించి ఄడుఖుతునానడు అ విఔృతాకాయుడు. ఎవరిని? ఄతను ఎవరిని ఄడుఖుతునానడు? ఄతనిన చ్ూడగానే ఖుటాలు ఖుటాలుగా చెటుా మొదట్లు నించి ఫమట్కి వచేచశాయి భండిఖఫఫలు. చ్ందుయడు యతమక్షంగా చ్ూసూు వుండగానే - ఄనీన ఔట్గా ఔలస ఏనుఖు యమాణంలో పెైకి ఎదిగాయి.
“దేవయకు యణామాలు.. చెజృకోదఖవ ఖడబిడ ఏదీ జయఖలేదు. భధ్యమహన సభయానికి భుందుగా వకుళ్ళ నఖయం నించి సరివాయ సమేతంగా వచాచడు సేనాతి” భనిషి ఔంఠంతో చెపందా రాక్షస భండిఖఫఫ. “ఇ చెటుా కింద విశారంతి తీసుకోవడానికి ఆఔవృడ అగాడా?” ఄడగాడు విఔృతాకాయుడు. “అఖలేదు... అగివుంట్ల వెంటడ హతమాయచడం జరిగేది. చీఔట్
డఔభుందే
ఎయయకొండలిన
ఄధఖమించాలనన
తొందయ...
అఖకుండా వెళ్ళుపోయాడు.” “నాకు ధ్యమనబంఖం ఔలఖటం ఄంట్ల ఏదో జరిగినట్లా” ఄనానడు విఔృతాకాయుడు అ భండిఖఫఫతో. “తరావత వచిచన ఔ జంట మాతిం చెటుాకింద అఖట్టనికి చ్ూసంది. ఄదిగో వాయు వచిచన శఔటం.....” ఄంటూ తలతిప శఔటంవెైజృ చ్ూపంచింది అ భండిఖఫఫ. “జంట వచిచందా? యుదిజృయ గారభంలో భహా కేశి వెంటడంది కూడా ఔ జంట్ల... ఎఔవృడ వాళ్ుు?”
“శఔటం అఖగానే దాడ చేశాను. తినట్టనికి తిండ, తాఖట్టనికి నీళ్ుు ఄనినట్నీ వదిలి పారిపోయాయు. ఫహుశా నీకు ధ్యమనబంఖం ఔలఖట్టనికి కాయణం అ సంగటనే ఄయి వుంటుంది” చెపంది అ భీఔయ జీవి. “శయభేంది సావమి విసరేసన భైయవీ శకిు ఇ చ్ుటుా ట్లు నేలను తాకింది. ఇ యదేశంలో సంచ్రించేవారికి ఄది ఔనిపంచే ఄవకాశం ఈంది. ఄందుకే ఎవరినీ సావకాశంగా నిలఫడే ఄవకాశం ఆవవకుండా వెంటడ
తరిమేందుకు
నినున
సృషిాంచాను”
ఄనానడు
విఔృతాకాయుడు. “అ శకిు యుదిజృయ గారభంలో డనటుా భహాకేశికి మీయు చెపనటుా నాకు ఖుయుు” ఄననది అ అకాయం. “ఄది ఄనుమానం మాతిమే, నిఔవృచిచగా తెలిసేటంత వయకూ భనం ఇ రిసయ పారంతాలిన ఔ ఔంట ఔనిపెటుాకుంటూ ఈండాలి. ఇ యదేశాలోుకి వచిచన వారవయూ తీయుఫడగా నిలఫడకూడదు. ఄందయూ యయాణం చేసే బాటను వదిలి ఔవృలకు పోకూడదు. ఄయిమైందా?” “జౄరిుగా మీకు ఄనుమానం ఄనవసయం... నేను ఇ చెటుాను అశయయించ్ు కుని వుండగా - ఆటుగా వచిచన వారవయూ తీయుఫడగా
వమవహరించ్లేయు. పారణాలు పోగటుాకోవడమో - పారణాలిన ఄయచేతులోు పెటుాకుని పారిపోవడమో జరిగి తీయుతుంది” చెపందా భండిఖఫఫ. “ఇ శఔటం కోసం అ జంట వెనకివృ వసేు? ” ఄడగాడు విఔృతాకాయుడు. చ్టుకువృన శఔటం దఖవరికిపోయి,
తాట్ చెటుా
మొదలు మాదిరి లావుగా వునన కొండెతో శఔటం మీద కొట్ాంది అ భండిఖఫఫ. టటభని విఔృత ధవనులు చేసూు విరిగి డపోయింది శఔటం. చ్ందుయడు చ్ూసూు వుండగానే ఎయయట్ భంటలు యతమక్షమై, క్షణాల మీద దానిన ఫూడద ఖుటాకింద మారిచవేశాయి. “బళ్ళ.... విఔృతలోచ్నీ... బళ్ళ... ఆఔ వెనకివృ రాలేయు అ జంట. వచిచనా శఔటం ఔనిపంచ్ఔపోవడంవలు కాళ్ుు ఇడుచకుంటూ వచిచన దారినే వెనకివృ వెళ్ళుపోతుంది. ఎందుకైనా భంచిది ఆంకా కొంచెం జ్యఖయతుగా ఈండు” ఄని అ దుషాశకిుని మచ్ుచకుంటూ నిలుచ్ుననవాడు నిలుచ్ుననటుాగానే మామమై పోయాడు విఔృతాకాయుడు. ఏనుఖులాగా
నిలఫడవునన
అకాయం
తిరిగి
చిననదిగా
మారిపోయింది. తనకు తానుగా లఔవృపెటాట్టనికి వీలు లేననిన భ్యగాలుగా విడపోయింది. కిచ్కిచ్ శబాాలు చేసూు డెకవృలిన, కొండెలిన
ఉజృతూ
తిరిగి
భరియచెటుా
మొదట్లుకి
పోయి
ఄదృశమం
ఄయిపోయాయి ఄనీన. జృటా చాటున మోఔరించి కూయుచనన చ్ందుయడకి విషమం ఏమిట్ల జౄరిుగా ఄయిమైంది. మొకం మీద యతమక్షం ఄయిన సేవదబిందువులిన ఄయచేతోు ఄదుాకుంటూ నేలమీద చ్తికిలడాాడు ఄతను. శయభేందిసావమి విసరేసన భైయవీ శకిు సంఖతి ఏమోగాని, అ శకిు ఏ పాతిలో నిుం చేమఫడందో అ పాతి మాతిం యుదిజృయంలోనే వుననది. భైయవీశకిు
నిుం
చేమఫడన
భృణభమపాతి
గారభంలో వుననటుా నిఔయంగా తెలిమదు, ఔనిపంచిన
విఔృతాకాయుడకి.
డవుంటుందనుకుంటునన
ఎందుకైనా యదేశాలనినట్నీ
యుదిజృయ
ఆజృడు చెటుాకింద భంచిదని తన
అ
పాతి
అధీనంలో
వుంచ్ుకోవట్టనికి యఔయకాల పశాచాలను సృషిాంచాడు. బాటసాయులు ఎవయూ సిమితంగా కూరోచవట్టనికి వీలులేకుండా అ భరియ చెటుా దగివయ భండిఖఫఫల యూపానిన ధరించే పశాచానిన ంఔం చేశాడు.
విషమం ఏమిట్ల ఄయిం ఄయిన తరావత అ యదేశంలో తచ్చట్టుడుతూ కాలానిన వృథా చేసుకోవడం ఄనవసయభని ఄతనికి ఄనిపసూునే వుననది. ఄయినా సరే అ జృటా దఖవరినంచి ఔవృ ఄడుఖుకూడా ఔదలలేదు. పెయఔవృ పెయఔవృ ఔవృ వృక్షం ఇ ఎడారి పారంతంలో పెరిగింది. బాటసాయులకు నీడ ఆచిచ శయభను భరిచిపోయేటటుు చేసుుంది. ఄటువంట్ సౌలభ్యమనిన ఎవరి ఄందకుండా కాలా వుననటువంట్ అ క్షాతిపశాచానిన ఉరికే వదిలేమడం ఎంతవయకూ సఫఫు? ఏ మాతిం సఫఫు కాదని ఄనుకోవటం వయకూ సజ్యవుగానే సాగాయి చ్ందుయడ అలోచ్నలు. అ తరావత మాతిం ఄరాధంతయంగా అగిపోయాయి. భంతి తంతారలు నేయవని తను అ దుషా పశాచానిన ఎదురోవృవటం ఎలా? ఔవృక్షణంపాటు ఄతి యుదియాఖం చేసేటజృడు ధరించ్వలసన భంతిజృ దారాల మీదికి భయలాయి ఄతని చ్ుయుకైన చ్ూజృలు. “వమకిుఖతంగా తనకు యక్షణ ఆసాుయి ఄవి... యుదిజృయ గారభంలో వరాహానిన ఎదురొవృననజృడు,
భహా భూషికానిన చ్ూసనజృడు
వాట్నించి ఎటువంట్ శు వెలువడలేదు. ఫహుశా తనకు ఏదెైనా అద
ఎదురైనజృడే కాపాడతాయి కాబోలు. అ మాటలో ఈనన మధ్యయిం తెలుసుకోవాలంట్ల తెగించి భరియ చెటుాదఖవరికి పోవాలి. పోవాలని
ఎంతగా
భనసవృరించ్లేదు
ఄనిపంచినా
ఄతనికి.
అ
ని
భంతిశకుులను
చేమట్టనికి నభభటం,
నభభఔపోవటం వేయు.... వాట్ని రిశోధంచ్ట్టనికి లేనిపోని సభసమలిన సృషిాంచ్ుకోవటం వేయు. తభను రీంచ్ట్టనికి యమతనం చేసుుననటుా తెలిస అ శకుులు కోంతో
మొకం
చాటుచేశామంట్ల
కొం
నిలువునా
భునిగిపోతుంది. ఎడతెఖని అలోచ్నలోు సతభతం ఄవుతూ, కాలం వేఖంగా
ఖడచిపోతునన
సంఖతిని
భరిచపోయాడు
ఄతను
అ
సభమంలో. చ్లుని అ నీట్లో శుబింగా జలకాలాడ, దుభూభ ధూళ్ళతో ఄరిశుబింగా తయాయయిన తన దుసుులిన భరింత శుబింగా ఈతికి అయబటుాకుననది వాయుణి. తడ అరిపోగానే వాట్ని ధరించి, ఄతనిన పలుసూు ఫండల చాటున వెతఔటం మొదలుపెట్ాంది.
అ పలుజృలు చెవిన డన వెంటనే జృటా దఖవరినంచి లేచి వెనకివృ తిరిగాడు చ్ందుయడు “ఆఔవృడ వునానను వాయుణీ. ఆఔవృడ... ఆఔవృడ” ఄంటూ అమకు ఎదుయు వెళ్ళుడు. “ఔవృ క్షణంపాటు ఔదలకుండా నిలఫడలేవు. కూరోచ లేవు. నీ కాళ్ులోు చ్కాయలు చాలా ఎకువృవగా వుననటుునానయి” కోంగా ఄంటూ, ఄంత చీఔట్ లోనూ ఄతని మొకం ఄదోలా వుండట్టనిన ఖభనించింది అమ. “ఏభయింది చ్ందార? భళ్ళు ఏదెైనా సభసమ ఎదురైందా?” అతుయతగా ఄడగింది వాయుణి. ఔవృ మాటను కూడా దాచ్లేదు చ్ందుయడు. జృటాచాటు నుంచి తను చ్ూసన దృశామనిన సవివయంగా చెపాడు. “శయభేందిసావమి విసరేసన శకిు ఎటువంట్దో గాని, ఎఔవృడకి పోయినా ఏదో ఔ సంగటన భనకి ఔనిపసూునే వుంది. కోడెలు కోడెలు కొట్టుడు కుంటుంట్ల లేఖదూడలు నలిగిపోయినటుు ఇ భంతిగాళ్ు
భధమన
ఄయిపోతునానయు.
డ
ఄమామకులు
ఎందరో
అహుతి
ఏది ఏమైనా ఇ భరియచెటుాను కాలా కాసుునన అ దుషాశకిు నశించి పోవాలిసందే...” చ్ందుయడు ఎదుయుచ్ూడని విధంగా తన ఄభపారయానిన వెలుడంచింది అమ. “నిజమే... ఄందుకు మాయవం ఏమిట్ల నువేవ చెజృ” వాయుణివెైజృ చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు. “చెట్టనికి
యతేమఔంగా
ఏభుంటుంది?
ఎంత
పశాచ్ం
ఄయినా ఄది మాభూలు విషజృ టకాల మాదిరిగా మారి ఄందరీన బమపెడుతోంది. విషజృ టఔమైనా,
జంతువెైనా అకరికి భహా
సయమైనా నిజృను చ్ూసేు దూయంగా తొలగిపోఔ తదు” ఄననది అమ. విఔృతాకాయుడ భుందు యతమక్షమైన రాక్షస భండిఖఫఫ తభ ఄశవ శఔట్టనిన ఄగినజ్యవలలోు మాడచ భసచేసన మాటను భరోసారి అమకు
చెబోతూ
అకరి
క్షణంలో
అ
మాటలిన
తనలోనే
అజృకునానడు చ్ందుయడు. దాహజృ బాధ ఈశమించిన తరావత ఫండల దఖవయ వునన ఖరిఔను, పచిచ మొఔవృలను అహాయంగా తీసుకుంటునన వారి ఄశావలూ ఄటుకేస రావటమే ఄందుకు కాయణం.
“ఆవి భళ్ళు అ చెటుా దఖవరికిపోతే లేనిపోని గోల... టుాకో చ్ందార...” ఄంటూ తను కూడా వాట్కి ఎదుయు వెళ్ళుంది వాయుణి. ఄయితే, అమ చెయిమ టుాకుని ఔదలకుండా అపేశాడు చ్ందుయడు. “ఔవృ క్షణం అఖు. కే ఔవృ క్షణం” ఄంటూ ఔనులు చిట్ుసూు చ్ూశాడు. ఄంతకుభుందు వయకూ తలలిన కిందికి వంచి అహాయం వెతుకువృనన అ జీవాలు ఆజృడు తలలిన పెైకి ఎతిు తభకు సమీంలో వునన ఫండలిన వాసన చ్ూడటం మొదలుపెట్టాయి ఔదాని వెంట ఔట్గా. “ఏభయింది వాట్కి? పచిచగాని ఎకివృందా?” అశచయమంగా ఄడుఖుతూ చ్ందుయడకేస చ్ూసంది వాయుణి. “పచిచ వాట్కి కాదు... భనకి... సరిగావ చ్ూడు” ఈననటుుండ ఏదో తెలిమని ఈతాసహం తనను అవరించ్ుకుంటూండగా ఄనానడు చ్ందుయడు. ఔనులు చిట్ుంచి ట్ా ట్ా చ్ూసంది వాయుణి. ఫండరాళ్ును వాసన చ్ూసనట్లు చ్ూస, ఈననటుుండ ఔ పెదా రాయిని ఄదేనిగా నాఔటం మొదలట్టాయి అ ఄశావలు. “ఄమమబాబోయ్... వాట్కి
నిజంగానే పచిచట్ాంది. సందేహం లేదు” ఄనబోతూ,
చ్ందుయడు
వేఖంగా వాట్ దఖవరికి పోవట్టనిన చ్ూస మాటలిన అపేసంది. దే ది ఄంఖలోు ఄఔవృడకి వెళ్ళుపోయాడు చ్ందుయడు. ఄడాంగా వునన అ జీవాలిన ఄతి ఫలవంతంగా ఄవతలికి నెట్ా,
ఄవి
భూరొవృంటునన ఫండమీద చ్ూజృడువేలితో రాస, తన నాలుఔమీద పెటుాకునానడు.
“ఏమిటది?ఏమిట్ట
పాడుని?”
కోంగా
ఄడుఖుతూ ఄతనిన వెనకివృ లాఖట్టనికి యమతనం చేసంది వాయుణి. “ఄయినదానికి కానిదానికి ఉరికే తొందయడపోవటం ఇ భధమ నీకు చాలా ఎకువృవ ఄయిపోయింది. ఆదేమిట్ల నువువ కూడా చ్ూడు” ఄంటూ తన చ్ూజృడువేలిని భళ్ళు అ ఫండకు ఄదిమి, అమకేస జ్యచాడు చ్ందుయడు. ఄతనేదో విషదారాినిన తనకేస జ్యసుునానడననటుా ఄనుమానంగా చ్ూసూు, తన నాలుఔను జ్యచి, కొదిాగా యుచి చ్ూసంది వాయుణి. వెంటనే
విశాలమైపోయాయి
అమ
కాటుఔ
ఔనులు.
“ఄమమబాబోయ్.... ఈజృ... ఆది రాతి ఈజృ...” ఄని ఄరిచింది వాయుణి.
శయభేందిసావమి
విసరేసన
శకిు
ఏదో
తనకు
యతమక్షంగా
ఔనిపంచినటుు తృపుగా నవావడు చ్ందుయడు. “భండిఖఫఫల
ని
ట్లాందుకు
భంచి మారావనిన
భన
వాహనాలు భనకి చ్ూపంచాయి...” ఄనానడు. ఄయింకాలేదు వాయుణికి. “ఇ నోయులేని భూఖజీవాలు భనకి దారి చ్ూపంచ్టమా? ఄదెలా?” ఄని ఄడగింది. “ఈజృరాయిని ఔనిపెట్ాంది భనం కాదు... ఄవే” “ఄందువలు ఏమిట్ యయోజనం?” “పచిచమొకం నీది... నోయు పెటుాకుని ఄయవటంత ఆంకేమీ తెలిమదు. ఈజృ భనిషికి ఄభృతం లాంట్ది. జంతువులకి జీవం... విషజృ జీవులకి కాలకూట విషం.” “ఄయింకాలేదు... వివయంగా చెజృ.” “ఎటువంట్ విషజృ జీవి ఄయినా సరే పాభుల దగివరినంచి తేళ్ుు,
భండిఖఫఫల
పారిపోతాయి...
వయకూ
ఖఫట్ాన
ఈజృను
పాభులిన
చ్ూసేు
దూయంగా
దూయంగా వుంచేందుకు
భంతారలు వేసే భంతిగాళ్ుు సైతం భంతారలతో పాటు ఆళ్ుచ్ుటూా
ఈజృను జలుభని చెజృతాయు. వినలేదా ఎజృడూ?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “చోటుకాని చోటులో వుండఫట్ా నాకు వెంటనే జఞపుకి రాలేదు. ఄయితే ఇ ఈజృరాయి అ భండిఖఫఫలిన హతమారేచందుకు ఎలా నికి వసుుంది?” ఄనుమానంగా చ్ందుయడని చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. “మాటలోు ఆట్కిజృడు చెటం ఔషాం. చ్ూసూు వుంట్ల నీకే తెలుసుుంది” ఄంటూ ఄఔవృడనించి ఔదిలి, నీట్కొలనుకు దగివరిగా ఔ చ్దును యదేశంలోని రాళ్ుు యలిన ఄవతలికి నెట్టాడు చ్ందుయడు. “నువువ ఆఔవృడ డుకుని విశారంతి తీసుకుంటూ వుండు. నా ని జౄరిు ఄవగానే వచిచ నిదిలేజృతాను” ఄనిచెప భళ్ళు ఈజృరాయి దఖవరికి పోయాడు. ఄతనితోపాటు తను కూడా వెళ్ళులని ఎంతగా ఄనిపంచినా, ఄతను ఄలా చెటం వెనుఔ ఏదో పెదా కాయణమే వుండ వుంటుందని ఖయహంచి, ఎదుయు చెకుండా అ యదేశంలో విశయమించింది వాయుణి. ఎజృడో కొనిన వేల కోటు సంవతసయభుల కియతం బూభ్యఖం ఄంతా సభుదింలో నిండ వుండేదిట.. కాల ఔిభంలో అ నీయు అవిరై సభుదిం
వెనకివృ
వెళ్ళుపోవటమో,
సభమంలో
ఖుటాలు
ఎండపోవటమో ఖుటాలుగా
జరిగిందిట...
పేయుకునన
లవణం
అ
యఔృతి
డదుడుకులకు ఖురై ఫండరాళ్ు మాదిరి యూపాంతయం చెందామట. సభుదిం నించి లభంచే లవణం దొయఔని యదేశాలోు మానవులు ఆట్ ఄటువంట్ ఫండలను వెతికి వాట్ నించి వచేచ దారాినేన ఈయోగిసూు వుంట్టయని తాభు చ్దువుకునన భౌగోళ్ళఔశాసుీంలో వివరించ్ఫడంది. తభ వాహనాలు వెతికిటుాకునన ఈజృరాయి ఄటువంట్దే... దానితో చ్ందుయడు చెమమబోయే ని ఎలా వుంటుందో!! ఄంతవయకే సాగాయి వాయుణి అలోచ్నలు. తెలిమకుండానే భూతలుడాాయి ఔనులు. లావుపాట్
కొండరాళ్ును
ఈయోగించి
ఈజృ
రాయిని
చినానభననం చేశాడు చ్ందుయడు. మొకం మీద యతమక్షం ఄయిన సేవదబిందువులు కిందికి జ్యరి దుసుులిన
తడపేసుునాన
లఔవృచెమమకుండా
రాక్షసుడ
మాదిరి
నిచేశాడు. సూయుమడు తూయుదికువృన ఈదయించే సభయానికి
రండు ఎడుఫళ్ుు నిండపోయేటంత లవణరాశి ఄతని భుందు పోఖుడంది. ఄలసటతో
ఄవమవాలు
ఔదలభని
మొరాయించ్టం
మొదలుపెట్ానా తన నిని మాతిం అలేదతను. ఫండరాళ్ు భధమలో ఄదేనిగా చ్ఔవృయుు కొట్ా ఎండపోయిన పొదలిన ఔ లుజృ యదేశం దగివయ పోఖుపెట్టాడు. సూయమకియణాలు సూట్గా వచిచ మొకం మీద డటంతో మలకువ వచిచ వాయుణి నిదిలేచే సభయానికి పెదా ఖడావామిలా సదధం ఄయినాయి అ పొదలు. “ఆంత ని నువువ ఔవృడవి చేమటం ఏమీ బాగోలేదు. ననున నిదిలేప వుండాలిసంది” ఄంటూ ఄతనికేస యశానయిఔంగా చ్ూసంది వాయుణి. “నేను వెళ్ళు భరియచెటుా దఖవరినంచి అ విషజృ జీవులను అఔరిించి ఆఔవృడకి తీసుకువసాును... ఆంకాసేసట్లో చెటుానీడ ఆఔవృడనించి వెనకివృ వెళ్ళుపోతుంది. ఄది వెనకివృ వెళేులోలే అ దురాభయవజృ జీవులు ఆఔవృడకి వచేచయాలి... రాగానే ఇ పొదలకు నిజృ ఄంట్సాును....
భంటలోు డ ఄవి మాడభస ఄయిపోతాయి” తన థకానిన వివరించాడు ఄనుమానాలు.
చ్ందుయడు.
వెంటనే
“ఄవి
పశాచాలు...
వాయుణికి
ఔలిగాయి
భంటలు
వాట్ని
కొనిన ఏం
చెమమఖలవు?” ఄని ఄడగింది. “పశాచాలైనా,
దేవతలైనా బూమిమీద నివసంచే పారణుల
యూపాలిన సంతరించ్ుకుననజృడు ఆఔవృడ భౌతిఔ ధరాభలిన పాట్ంచి తీరాలి. కాఫట్ా ఄవి భంటలోుడతే మాడపోవడం తనిసరి” సమాధ్యనం ఆచాచడు చ్ందుయడు. “ఔవేళ్ ఄవి వెనకివృ పారిపోవట్టనికి యమతనం చేసేు? ” భళ్ళు సందేహంగా ఄడగింది వాయుణి. పెదా ఖుటా మాదిరిగా సేఔరించిన ఈజృను అమకు చ్ూపంచాడు చ్ందుయడు. “భండిఖఫఫలు భరియచెటుాను వదలగానే నువువ ఇ ఈజృను చెటుాచ్ుటూా దటాంగా జలాులి.... వెనకివృ వచిచనా ఄవి చెటుాను సమీపంచ్కూడదు” ఒపఔగా వివరించి చెపాడు చ్ందుయడు. “చెటుా దఖవరికి పోలేఔ ఄవి ఇ ఫండలోు దాకువృంట్ల?” ఆంకో ఄనుమానానిన వెలువరించింది వాయుణి.
“పచిచ వాయుణీ... ఆందాఔ నువువ చెపన భంతిశకుుల భహభ ఄవి చెటుానీడలో వుననంతవయకే నిచేసుుంది. చెటుానీడ లేఔపోతే ఄవి ఎండ వేడమికి వాటంతట ఄవి మాడపోతామని నా ఈదేాశమం... నువువ సదధమేనా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. భడతలు పెట్ా నడుభు చ్ుటూా చ్ుటుాకునన మిటె చెంఖును విదిలించి, ఖుటాగా వునన ఈజృ పొడని చెంఖు నిండా సేఔరించి తలవూపంది అమ. మొకం మీదినించి ఔనులోుకి జ్యయుతునన సేవద బిందువులిన ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ భరియచెటుా కిందికి రిగెతాుడు చ్ందుయడు. బూమి ఄదిరేటటుు రండుసాయుు పాదాలతో నేలను ఄదిమాడు. “యండ... ఫమట్కి యండ” ఄంటూ బిఖవయగా ఄరిచాడు చ్ందుయడు. బూమి ఄదిరిన రండో క్షణంలో చెటుా మొదలులో నించి తలలు ఫమటపెట్టాయి అ క్షుదిజీవులు.... ఄతనిన చ్ూడగానే వేఖంగా మీదికి వచాచయి. బాగా దఖవరికి వచేచవయకు అగి, వేఖంగా లుజృ యదేశంవెైజృ రిగెతాుడు చ్ందుయడు. ఖఫట్ాన పాభుల మాదిరి ఄతనిన ఄనుసరించాయి ఄవి... ఔదాని మీదుగా భరొఔట్ పాకుతూ లుజృ యదేశంలోకి దిగాయి.
ఔవృఖంతులో
ఄవతలి
ఔవృకుపోయి
సదధంగా
వుంచిన
చెకుభుకి రాయిని వేఖంగా తట్టాడు చ్ందుయడు. ఛట ఛటభని శబాాలు చేసూు
ఎండుపొదలమీదికి
రాలాయి
నిజృయవవలు...
ఎండ
వుండటంవలు కాబోలు వెంటనే అ పొదలమీద యతమక్షభయామయి ఎయయట్ భంటలు. దఖవరికి వసుునన విషజృ జీవులకు ఄందకుండా ఎగిరగిరి ఄవతలికి దూకుతూ భండుతునన పొదలిన లుజృ యదేశం చ్ుటూా వేఖంగా విసరేశాడు ఄతను. భంటల వేడమి తగిల్ల తఖలగానే కిచ్కిచ్భని విఔృత ధవనులు చేసూు వెనకివృ తియఖటం మొదలుపెట్టాయి అ విషజృ జీవులు. లుజృ యదేశంలోనించి ఆవతలికి వచేచసరికి ఔ వంతు తభ పారణాలిన పోగటుాకునానయి. మిగిలినవి వేట్ఔవే వేఖంగా పాకుతూ భరియచెటుాకేస యయాణం చేమడం మొదలు పెట్టాయి. చ్ందుయడు చెటుాకిందికి వెళ్ుగానే తను కూడా చాలా వేఖంగా నిచేసంది వాయుణి. మిటె చెంఖునిండా సేఔరించిన లవణజృ పొడని చెటుా మొదలు చ్ుటూా వియజమిభంది. వెంటనే వెనకివృ వచిచ భరింత పొడని తీసుకుపోయింది. భండిఖఫఫలు వెనకివృ తిరిగి భరియచెటుాను
సమీపంచే సభయానికి బతెుడు భందంలో చెటుా చ్ుటూా యుచ్ుకుని ఔనిపంచింది ఈజృ పొడ. భంటలిన
చ్ూసనట్
ఔంటె
రండు
రటుు
ఄధఔంగా
బమడపోయాయి ఄవి... విఔృత శబాాలు చేసూు భళ్ళు వెనకివృ వచేచ యమతనం మొదలుపెట్టాయి. ఄట్కే బాగా అలసమం ఄయిపోయింది. ఄవి చ్ూసూు వుండగానే పెైపెైకి ఎదఖటం మొదలుపెట్టాడు సూయుమడు. ఎదిగిన కొదీా భరియచెటుా నీడ కుంచించ్ుకుపోవడం ఄధఔం ఄయింది. నీడ తగివపోతునన కొదీా అ విషజృ జీవుల మీద ఎండడటం ఎకువృవ ఄవసాగింది. నిజమైన భంటలోుడ మాడపోయిన తభ సహచ్య జీవులాుగానే
గిలగిలా
కొటుాకుంటూ
ఫూడద
ఖుటాలుగా
మారిపోయాయి. *** హరిహయజృయం భధమభ్యఖంలో వునన వేణుగోపాల సావమివారికి ఄమోగ మైన జౄజలు జరిప, ఈతసవ విఖయహానిన అలమం వెలుల వునన ఔళ్ళమణ భండంలోకి తీసుకువచాచయు ఄయచఔసావభుల వాయు.
అ వెంటనే బూనభోంతరాళ్ళలు దదారిలిపోయేటటుు మోఖటం మొదలు పెట్టాయి భంఖళ్ వాయిదామలు. “సావమివాయు సావకాశంగా కూయుచని తభ ఔయుణా ఔట్టక్ష వీక్షణాలను
భన
మీద
యసరించేసుునానయు.
మొదలుపెటాండ
వసంతోతసవాలిన...” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో యఔట్ంచాడు యధ్యన ఄయచకుడు. పెళ్ళుందిరి మాదిరి ఄలంఔరించ్ఫడంది హరిహయజృయం. చ్చట్ తోయణాలు,
సువాసనలు వెదజలేు జౄదండలు,
తాకాలు
-
ఎటుచ్ూసనా
యంఖు యంఖుల
ఔభనీమమైన
కాంతులతో
వెలిగిపోతునానయి వీధులు. ఔయయలు తిజృతునానయు కొందయు.... ఔతుులిన విసుయుతునానయు భరికొందయు. బఖబఖ భండే ఄగినచ్కాయల భధమలో నుండ పలిుమొఖవలు వేసుునానయు ఆంకా కొందయు వమకుులు. నృతామలు చేసుుననవారితో, పాటలు పాడుతుననవారితో, వివిధ యకాలయిన వాయిదామలను వాయిసుుననవారితో ఔళ్ఔళ్లాడపోతోంది నఖయ యధ్యన వీధ. చితివిచితిమైన వసుు సభుదాయానిన తెచిచ ఄభభకానికి పెట్ా కూయుచనానయు వణికులు.... పెదా పెదా గంతుఔలతో కొనేవారిని
అఔరిించ్ట్టనికి యమతానలు చేసుునానయు. ఄంబారీలు ఎకివృంచిన భదఖజ్యలు హడావుడగా తియుఖుతునానయి. ఄందమైన వసాుీలతో ఄలంఔరించ్ఫడన ఄశావలు లాగవంగా యుఖులడు తునానయి. జనం.... ఎటుచ్ూసనా జనం.... అకాశంలోకి ఆసుఔను వెదజలిుతే ఔవృ రేణువు కూడా కిందడనంతభంది. ఎతుయిన ఔ బవంతిభుందు నిలఫడ అ హడావుడని చ్ూస ఄమితంగా
అనందించింది
సేనాతుల
వారి
కుమారు.
“ఎఔవృడెఔవృడనించో ఎంతోభంది వచాచయు... భరి ఄతను కూడా వచిచ వుంట్టడా?” ఔవృనే వునన తన చెలిఔతెును యహసమంగా ఄడగింది అమ. “వచిచవుంట్ల తను ఎఔవృడకి రావాలో, ఎవరిని ఔలుసుకోవాలో చెపాభు ఔదా తల్లు.... నా ఄనుమానం ఄతను ఆంకా నఖయ యవేశం చేస వుండడు” తను కూడా అ విషయానిన యహసమంగానే చెపంది చెలిఔతెు. మేలి భుసుఖును సవరించ్ుకుంటూ, నిలుచ్ునన చోట్నించి ఔదిలింది సేనాతులవారి కుమారు. అమ ఔయఔంఔణం ఔట్ అమకు తెలిమకుండానే జ్యరి కిందడపోయింది. వీధలో తియుఖుతునన జనానిన తపంచ్ుకుని, భుందుకుపోయే సంయంబంలో అ ఔంఔణం
జ్యరిపోవట్టనిన
ఖభనించ్లేదామ.
కిందడన
వెంటనే
చ్ఔింలా
దొయుుతూ వీధ భధమభ్యఖంలోకి పోయిందా ఔంఔణం. “అపంచ్ు వారిికా... ఖజ్యనిన వెంటనే అపంచ్ు” ఖంభీయమైన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు బుజంఖబూతి. ఄంతకు భుందే నఖయ యవేశం చేశాడు ఄతను. జౄయణ కుంభ్యలతో,
భంఖళ్
వాయిదామలతో
నఖయ
దావయం
దగివయ
గనసావఖతం ఆచాచడు హరిహయజృయ పాలకుడు. “చ్ఔివయుులవాయు సవమంగా ఈతసవాలిన తిలకించ్ట్టనికి రావటం మా ఄదృషాం...” ఄంటూ అహావనించాడు. దాదాజృ రండు వందల భంది ఄంఖయక్షకులు ఄశావల మీద భుందు నడుసూు వుండగా, తన బదిఖజం మీద నఖయంలోనికి వచాచడు బుజంఖబూతి. ఄంబారీ దిఖువన కూయుచని వునానడు వారిికుడు. భుందు ఄతనికిగాని, ఔనిపంచ్లేదు
ఄశావలను
నడపసుునన
ఄంఖయక్షకులకుగాని,
అకరికి వీధలో సంచ్రించ్ుచ్ునన యజ్యనీకానికి గాని సేనాతులవారి
కుమారు
ఔయఔభలం
నుంచి
జ్యరిపోయిన ఔంఔణం. ఄంబారీలో విలాసంగా కూయుచని వునన బుజంఖబూతికి ఔనిపంచింది.
బదిఖజ్యనిన నడవీధలో నిలబట్ాంచి, ఖభ్యలున కిందికి దిగాడు వారిికుడు. ఄంఖయక్షకులకుగాని,
బటులకుగాని చెకుండా తనే
సవమంగా కిందవునన ఔంఔణానిన తీసుకుని తిరిగి ఄంబారీ దఖవరికి చేయుకునానడు. “ఄజృయూమైన
అబయణం...
ఇ
అబయణానిన
ధరించిన
స్త్ుీభూరిు ఆంకంత ఄందంగా వుంటుందో చెఖలవా?” అ ఔంఔణానిన అఫగా తడుభుతూ ఄతనిన ఄడగాడు చ్ఔివరిు బుజంఖబూతి. “దేవయవారికి వసంతోతసవాల సందడని చ్ూడగానే భనసు రాఖయంజతమై నటుుంది” ఄనానడు వారిికుడు. “నిజమే... భరి మా వాంఛ తీరేమాయవం?” ఄడగాడు. “కొంచెం ఒపఔ టాండ. విడదికి చేయుకునానఔ చెపాును. మీ వెంట మీ ఄభమాన పాతుయడెైన వారిికుడు వునానడని భరిచపోఔండ” నవువతూనే చెపాడు వారిికుడు. “ఎందుకో నా భనసు భహా అతారనికి ఖురి ఄవుతోంది. చెపేమాట ఏదో ఎంత తవయగా చెపతే ఄంత భంచిది” ఄంటూ ఈతసవాల
సందడని
బుజంఖబూతి.
తిలకించ్టంలో
భునిగిపోయాడు
చ్ఔివరిు
*** “హభభమమ.... హరిహయజృయం వచేచశాం... తలపెట్ాన ని ఔట్ ఄతిఔషాంమీద సానుకూలడంది” దూయంలో వునన నఖయ దావరాలిన చ్ూడగానే నిటూాయుసూు చెపంది వాయుణి. భరియచెటుా దఖవరినంచి తభ శఔట్టనిన సూయుమడు
లాగే
ఄశావలమీద
నడమింట్కి
యయాణం
చేయుకుంటునన
చేశాయు
వారిదాయూ...
సభమంలో
నఖయం
సమీంలోకి చేయుకునానయు. “నఖయభంతా జనంతో నిండ వుంది. వింతలు, విశేషాలు చ్ూస మీయు నఖయం వెలులికి వచేచయాలి. విడది చేమట్టనికి చోటు లేదు. నఖయంలోని ఆళ్ునీన ఄతిథులతో కిటకిటలాడపోతునానయి” నఖయ దావరాల దఖవరికి చేయుకోగానే వారికి చెపాయు కావలి బటులు. “విడది సంఖతి దేవుడెయుఖు... ఔడుజృలు నింజృకోవట్టనికి ఄవకాశాలు వుననయామ?” ఄడగింది వాయుణి. “బలే మాట మాట్టుడావు.... మీయు ఏనాడూ యుచి చ్ూస వుండని దారాిలు కోకొలులుగా లభసాుయి... రాచ్ వీధని అనుకుని వునన వీధులనినంట్లోను జౄటకూళ్ు ఆళ్ుు పారయంభంచ్ఫడాాయి” చెపాయు అ బటులు.
ఄలసపోయినటుు
ఔనిపసుునన
తభ
వాహనాలను
కాలి
భడభలతో ఄదిలించి నఖయదావరానిన ఄధఖమించాయు చ్ందుయడు వాయుణి. “యండ బాఫులూ... యండ నామనలూ... చ్వులూరించే దారాిలు.... జహవకు ఆంజృ ఔలిగించే తీప సయుకులు... సవరావనికి బతెుడు వెడంగా తీసుకుపోయే పండవంటలు.. ధయ చాలా తకువృవ... రండు నాణేలే... యండ... యండ” రాచ్వీధలోకి వచిచ పెదా పెదా ఔంఠాలతో భోజన పయములిన అఔరిించ్ట్టనికి యమతానలు చేసుునానయు జౄటకూట్ ఆంట్ మజమానులు ఏరాటు చేసుకునన సేవకులు. వెలుఖు బాగా వుండగానే నఖయయవేశం చేశాభనన సంతోషం కాసాు చిట్కలో అవిరైపోతుండగా - బేల మొకంతో చ్ందుయడవంఔ చ్ూసంది వాయుణి. “ఔవృజౄటకు రండు నాణేలా? భన ఆదారి ఔలిప నాలుఖు కావాలి. నీ దగివయ వుననయామ?” ఄమామఔంగా ఄడగింది వాయుణి. నాలుఖుకాదు... ఇడచపెట్ా కొట్ానా ఖుడాఖవవ కూడా లేదని చెట్టనికి తటట్టయించాడు చ్ందుయడు.... సేనాతి కుమారు ఆచిచన నఖను కుదువపెట్ా అ వచిచన సొభుభతో తిండకి కావాలిసన
దారాిలిన
కరీదు
చేసేశాడు
వకుళ్ళ
నఖయంలో....
విదామవతి
ఫహఔరించిన ఫంగాయు నాణేల భూటలనినట్నీ ఄతి యుదియాఖం చేమదలుచ్ుకునన విజృయలకు ధ్యయపోశాడు... “దటీా ఖాళ్ళగా వుననది వాయుణీ.... హరిహయజృయంలో ధనం ఆంతగా ఄవసయం ఄవుతుందని ఄనుకోలేదు...” చినన ఔంఠంతో వాయుణికి చెపాడు చ్ందుయడు. “ఆజృడు
ఎలా?
నాకేమో
అఔలి
ఄయిపోతోంది...
ఔడుజృ
నింజృకోఔపోతే
చాలా
ఔళ్ుు
తిరిగి
ఄధఔం కింద
డపోతానని బమంగా వుంది” ఄసషాంగా చెపందామ. “కాసేసజృ ఒపఔ టుా... ననున కొదిాసేజృ అలోచించ్ుకోనీ...” ఄంటూ ఄశావనిన భుందుకు నడపాడు చ్ందుయడు. పాతిఔ ధనువుల దూయంపోయాఔ ఔనిపంచిందతనికి, రాచ్వీధని అనుకుని వునన ఔ విశాలమైన ఖాళ్ళయదేశం. అటబొభభలు, ఄందమైన ఆళ్ుకు ఄవసయమైన వసుు సామాగియని ఄభభటం లేదు ఄఔవృడ వయుకులు.... ఔనువిందు గలిపే ఄశావలను, ఄతి లాగవంగా నడచే భదఖజ్యలను ఄభభకానికి పెడుతునానయు. ఖుంజృలుగా నిలఫడ అ జంతు సభుదాయాలిన రిశీలనగా చ్ూసుునన
పౌయులిన
ఖభనించ్గానే
చ్ందుయడకి
తోచింది
తభ
సభసమకు
రిషావృయం. “ఄదుబతంగా రిగెతేు హమం ఆది. ఎంత శయభనెైనా ఒయుచకోఖల జీవం... చ్ూసుకోండ... ఄందయూ రిశీలించ్ుకోండ” తన ఖుయయంమీదినించి కిందికి దూకి, దానిన భుందుకు నడపసూు పెదా ఔంఠంతో పలిచాడు ఄందరినీ. రండు నిమిషాలు కూడా ఖడవఔభుందే ఄతని చ్ుటూా ఖుమిఖూడాయు ఄనేఔభంది పౌయులు “వెల ఎంత చెజృతునానవ?” ఄని ఄడఖటం మొదలుపెట్టాయు. చెట్టనికి అ హమం ఎంత చేసుుందో చ్ందుయడకి తెలిమదు. అ మాట ఫమటపెడతే నవివపోతాయు ఄందయూ... క్షణం అలోచించి ఔ చినన ఎతుువేశాడు ఄతను. “వెల యతేమఔంగా నేను చెను. ఇ నఖయంలో వెలస వునన దేవుడ పేయు మీద ఔ వెండ వయహాతో మొదలుపెడుతునానను.... ఆషాం వుననవాళ్ుు ఎవరైనా సరే వారికి తోచిన వెలను యఔట్ంచ్ండ. ఄందరిఔంటె
అకరోు
ఎకువృవ
ఄగిసాును” ఄని ఄనానడు.
చెపన
వారికి
ఇ
హయానిన
శఔట్టలిన లాగేందుకు ఈయోఖడేది కావటంవలు ఫలిషాంగా వుననది అ ఄశవం. ఄందంగా కూడా ఔనిపస్ుంది. “రండు వయహాలు...” ఄనానడు ఔ పౌయుడు. వెంటనే “భూడు” ఄననది ఆంకో ఔంఠం.... చ్ూసూు
చ్ూసూు
వుండగానే
ది
వెండ
వయహాలను
దాట్పోయింది హమం విలువ... ఔరిన మించి ఔయు అ జీవానిన సవంతం చేసుకోవాలనన తొందరోు ది నిమిషాలు కూడా జౄరిుగా ఖడవఔభుందే పాతిఔ వెండ నాణేల వెలను యఔట్ంచాయు ఖుమిఖూడన వాళ్ుు. “మొదట్సారి...” బిఖవయగా ఄరిచాడు చ్ందుయడు.... ఄంతకుభుందు
మాదిరి
వెంటనే
ఎదుయులుఔలేదు
ఎవయూ.... “రండవసారి పాతిఔ నాణేలు...” ఄని ది క్షణాలు అగి, భూడవసారి కూడా పెదాగా చెపేశాడతను. “ఄదృషావంతులు మీయు... ది ఫంగాయు నాణేలకు తకువృవ ఄయితే దొయఔని ఇ వాయువం చాలా తకువృవ ధయకు మీకు
సవంతమైపోయింది” ఄంటూ ఔళేులను అ ధయ చెపన పౌయుడ చేతికి ఄందించాడు. దటీాలోనించి
పాతిఔ
నాణేలను
లఔవృపెట్ా
ఄతనికి
ఄందించాడతను. ఖురారనిన తనవెంట తీసుకుపోయాడు. నాణేలను చేతులోు ఖలఖలలాడసూు వెనకివృవచిచన చ్ందుయడమీద రాక్షసలా వియుచ్ుకుడంది వాయుణి. “నాతో ఔవృమాట చెపవుంట్ల ససేమిరా జృకునే దానిన కాదు... వాహనం లేఔపోతే భనం వేఖంగా యయాణం చేమటం ఎలా సాధమడుతుంది?” ఄని ఄడగింది. “వేఖం
ఄవసయమైనజృడు
వేరేమాయవం
ఏదో
ఔట్
చ్ూసుకోవచ్ుచ. భుందు ఏదెైనా జౄటకూట్ ఆంట్ని వెదకాలి” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు చ్ందుయడు. ఄతిథులిన అహావనించ్ట్టనికి పోటీలుడ కేఔలు పెడుతుననవారి భధమలో చికువృఫడకుండా రాచ్వీధకి దూయంగా వునన ఒ సందు వంట్ చిననవీధలోకి పోయాయు వారిదాయు.
“మా భుసలవవ దగివయ భోజనం భహా యుచిగా వుంటుంది. ఄందయూ ఎదుయు చ్ూసే వంటకాలు కావు ఄవి... భనం యతిరోజూ అయగించే సామానమమైన దారాిలు... ఄయితేనేం... యుచి ఄదుబతంగా వుంటుంది” వాయు ఎందుకువచాచరో తెలిమగానే ఔ చిననజౄరింట్లో నుంచి ఫమట్కి వసూు చెపాడు ఔ పౌయుడు. వాయుణి నడపంచ్ుకు వచిచన ఄశావనిన అ ఆంట్ ఎదుట వునన ఔటుాకొమమకు ఔట్ా లోలికిపోయాడు చ్ందుయడు. “యండ బాఫూ... ఎండన డవచాచయు... రండు క్షణాలు నీడలో కూరోచండ” ఄంటూ వారిని అహావనించింది ఔ వృదుధరాలు. చినన చినన పాతిలోు పానఔం వంట్ పానీయానిన ఄందించింది. “దాహం తీయుతుంది. అఔలి ఄధఔం ఄవుతుంది. ంట్లు వునన వేడమి తగివపోతుంది” అ పానీమం గతనానిన చెజృతూ లోలికి పోయింది. ఄంతకు భుందు చెపనటుుగానే ఄట్ఔజృడు రండు విసుళ్ుు వేస, చెఔవృప్రటలను వాలిచ వారిని పలిచింది. అ ఆంట్లు నించి ఫమట్కి వసూు మాట్టుడన పౌయుడ మాటలోు ఄసతమం ఏమీలేదని ఄయిమైంది చ్ందుయడకి.
సాధ్యయణమైన భోజనమే ఄది. ఄయితేనేం... భహాయుచిగా వండఫడంది. ఔడుజృలు నిండుగా భోజనం చేస తృపుగా నిటూారాచయు ఆదాయూ... రండు వెండ నాణేలిన మాతిం తీసుకుని వారిదారినీ సాఖనంపంది అ వృదుధరాలు. “విశారంతి
తీసుకోవాలంట్ల
మీయు
నఖయం
వెలులికి
వెళ్ళుపోవలసందే... నఖయంలో చోటు లేదు...” ఄని కూడా చెపంది. “ఆంకాసేసట్లో సూరామసుభమం ఄవుతుంది. చీఔట్డన తరావత భనం ఎవరినీ ఏమీ ఄడఖలేభు. ఄడఖటం కూడా భ్యవమంగా వుండదు. ఏం చేదాాం?” రాచ్వీధ వెైజృ నడుసూు ఄడగింది చ్ందుయడని వాయుణి. సేనాతులవారి కుమారు చెపన ఆంట్ని వెతుకువృంటూ పోతే బాఖుంటుందని చ్ందుయడకి ఄనిపంచిన మాట వాసువం. ఄయితే చీఔట్ డుతునన సభమంలో అమతోపాటు అమ తండి కూడా ఆంట్లునే ఈండట్టనికి ఄవకాశాలు చాలా వునానయి. కాఫట్ా అమను ఖట్ సభమంలో ఔలుసుకోవడమే చాలా భంచిది ఄనిపంచినది ఄతనికి.
ఄతని భనసుసలో మదులుతునన అలోచ్నలు ఎటువంట్వో తనకు తెలిసపోయినటుు నవివంది వాయుణి. ఄంతలోనే ఖంభీయంగా మారిపోయింది అమ వదనం. “సేనాతులవారి కుమారు మీద బిభత పెంచ్ుకోవడం ఆజృడు భనభునన రిసితులోు భంచిదికాదు... వచిచన ని వదిలేస వేరే అలోచ్నలు చేమడం తఖదు” చినన ఔంఠంతో చాలా ఖట్ాగా చెపంది అమ. తన
భనసులోని
భ్యవాలు
అమకు
ఄంత
తేలిఔగా
ఄయిమైపోయినందుకు కొంచెంగా సఖువడాాడు చ్ందుయడు. ఎదుయు చెకుండా నఖయ దావరాల దఖవరికి దారి తీశాడు. “ఄదిగో... అ ఔనిపంచే మయఔ యదేశం ఄవతల పెదా చెటుతోజృ వుంది. ఆట్కే చాలాభంది ఄఔవృడకిపోయాయు. మీయూ తవయగా వెళ్ుండ. అలసమం చేసేు అ యదేశం కూడా నిండపోతుంది” వారిదారిని చ్ూస చెపాడో బటుడు. పెదా పెదా ఄడుఖులతో ఄటుకేస నడచాడు చ్ందుయడు. మయఔ యదేశానిన చేయుకుంటూ వుండగానే తెలిసపోయింది ఄతనికి - ఄట్కే
అ చెటుతోజృ విడది చేమట్టనికి వచిచన వారితో కిటకిటలాడపోతునన సంఖతి. “ఆంతభంది భధమలో భనం విశారంతి తీసుకోవడం ఄసంబవం. ఆంకో చోటు చ్ూసుకుందాం” ఄంటూ తన ఄశావనిన చెటుతోజృ ఔవృనే ఔనిపంచే ఔ కాలిబాట మీదికి భయలించింది వాయుణి. సూయుమడు ఄసుమించ్బోతునన సభమంలో చినన కొండఖుటా - దానిమీద శిథిలావసిలో వునన ఔ శివాలమం వారికి ఔనిపంచాయి. “ఇ చోటు చాలా బాఖుననది. భనలిన ఄబమంతయ రిచే వాళ్ుు ఎవయూ వుండయు” ఄంటూ ఄశావనిన ఖుటామీద వునన పొదల భధమకు తోలింది వాయుణి. ఖయబఖుడభుందు
భ్యఖంలో
వునన
భండంలో
నేలను
శుబించేస నడుభు వాలిచంది. ఄడవికి దఖవరిగా వునన అ ఖుటామీదికి కూయయ జంతువులు ఏవీ రావని నిశచమం చేసుకుని తను కూడా విశయమించాడు చ్ందుయడు. *** సూరామసుభమభయేమటంతవయకూ తనను దరిించ్ుకోవచిచన నఖయ యభుకులతో కాలక్షేం చేశాడు బుజంఖబూతి. “ఇ రోజుకు
యబువులు
విశారంతి
పాలుంచ్ుకోవచ్ుచ”
తీసుకోండ. ఄంటూ
రేట్ చెప,
నుంచి తనూ
ఈతసవాలోు ఄఔవృడనించి
నిషవృీమించాడు నఖయ పాలకుడు. సభ్యభందియం వంట్ అ ఄతి పెదా భందియంలో
నించి
ఄందయూ
ఄవతలికిపోగానే
పెదా
ఔంఠంతో
వారిికుడని పలిచాడు బుజంఖబూతి. “భదియ కావాలి నాకు... దానితోపాటు అ ఔంఔణానిన ధరించే భదవతి కూడా కావాలి. ఏరాటు చేయ్...” ఄని అజఞ ఆచాచడు. భందియం వెలుల నిలఫడవునన ఄంఖయక్షకులకు సైఖచేస ఄతి భధుయమైన భదియను అ భందియంలోకి తెపంచాడు వారిికుడు. “యబువులు భదిరాపానం చేసూు వుండండ... ఔ ఄయధగడమ కాలంలో అ భఖువ ఎఔవృడునాన వెతికిటుాకుంట్టను” ఄని చెప అ భందియం వెనుఔ భ్యఖంలో వునన ఆంకో చినన భందియంలోకి పోయాడు. ఄతను ఄంతకు భుందు చెపనటుు ఄనిన ఏరాటుు జౄరిుచేస ఎదుయు చ్ూసుునానయు ఄతని శిషుమలోు ఆదాయు.
బిమమజృ
పండతో
యచించిన
విచితిజృ
భుఖువల
భధమ
రాచ్వీధలో తభకు దొరికిన ఔంఔణానిన నిలబట్ా భంతి ఠనం మొదలుపెట్టాడు వారిికుడు. పావుగడమ ఖడచిన తరావత ఈననటుుండ ఈషణం తగిలినటుు వణికి పోయాడు ఄతని శిషుమలోు ఔతను. “వచాచనురా వారిికా! బూత భైయవుణిణ వచేచశాను. ఏం కావాలి నీకు?” వెనకివృ భుందుకు ఉఖుతూ ఄడగాడు. “ఏం కావాలో నేను చెపాలా? నీకు తెలిమదా?” భంతి ఠనానిన అప కోయగా చ్ూసూు యశినంచాడు వారిికుడు. “తెలుసు...”
వెంటనే
సమాధ్యనం
ఆచాచడు
శిషుమడ
ంట్మీదికి వచిచన బూత భైయవుడు. “వెంటనే అ నాతిని ఆఔవృడకి తీసుకురావాలి. వెంటనే” చెపాడు వారిికుడు కోంగా చ్ూసూు. ఄంగీకాయసూచ్ఔంగా
తల
ఉప
శిషుమడని
మామమైపోవాలిసన అ క్షుదిశకిు అ ని చేమలేదు.
వదిలి
“ఄసంబవం వారిికా.... అ నాతిని ఆచ్చట్కి తీసుకురావటం ఄసాధమం” ఄని ఫదులు ఆచాచడు. “ఎందుఔని? ఎందుఔని ఄసాధమం ఄంటునానవ? నా భంతిశకిు ఄంత ఫలహీన డపోయిందా?” ఈననటుుండ కోం తెచ్ుచకుంటూ హంఔరించాడు వారిికుడు. “ఄదికాదు
వారిికా..
ఇ
బవనం
వేణుగోపాలసావమి
అలయానికి సమీంలో వుననది. వసంతోతసవ సభమంలో అ సావమి ఈతసవ విఖయహం అలమం వెలులవునన భండంలోకి మాయచఫడంది” చెపాడు బూతభైయవుడు. “ఄయితే? అ సావమికి,
నేను చెజృతునన నికి ఏమిట్
సంఫంధం” కోంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “సావమిని అలమం వెలులికి తీసుకువచిచన కాయణంగా ఄయచకులు
ఄషాదిఖఫంధనం
చేశాయు.
వసంతోతసవాలు
జౄరిు
ఄయేమంతవయకూ భంతిశకుుల భహభ ఇ నఖయంలో రిమితంగా నిచేసుుంది. నువువ కోరిన కోరిఔను నేను కాదని ఄనట్టనికి కాయణభదే... అలమం చ్ుటూా ఄషాాదశ ధనువుల దూయం వయకూ ఎలాంట్ దురాఖతభు జయుఖదు” చెపాడు బూత భైయవుడు.
“భరి మా కోరిఔ తీయటం ఎలా?” కోపానిన వదిలి చాలా సౌభమంగా ఄడగాడు వారిికుడు. అ
“కావాలంట్ల
ఄతివను
నేను
నఖయం
వెలులికి
తీసుకుపోఖలను. ఆఔవృడకి తీసుకు రావడం మాతిం ఄసంబవం”. రండు క్షణాలు అలోచించి మాభూలుగా వునన రండో శిషుమడ వంఔ చ్ూశాడు వారిికుడు. “నఖయంలో విడది చేమట్టనికి చోటు లభంచ్ని కాయణంగా ఄనేఔభంది యాతిికులు నఖయం వెలుల వునన యదేశాలనినట్నీ అఔిమించ్ుకుని కొండఖుటా,
వునానయు.
నఖయ
దావరాలకు
దూయంగా
ఔ
దానిమీద ఔ శిథిల శివాలమం ఈనానయి. వాట్కి
దూయంగా ఔ బవనం పాడుడ వుంది. ఄఔవృడకి ఎవయూ పోలేయు” చెపాడు ఄతను. సాలోచ్నగా తల ఉజృతూ బూతభైయవుడు అవహంచిన తన మొదట్ శిషుమడవెైజృ చ్ూశాడు వారిికుడు. “నిరాభనుషమంగా ఈండే అ శివాలమం దగివయ వుండే బవనమే మాకు తగిన యదేశం. నువువ వెంటనే అ సుందరిని ఄఔవృడకి చేయుచ” ఄని అజఞ ఆచాచడు.
భరోసారి
ఈషణం
ఄధఔం
ఄయిపోయినటుా
య గా తీవం
వణికిపోయాడు ఄతను. ఈననటుాండ తెలివితప డపోయాడు. “రండు నిమిషాలోు తెలివి వసుుంది. ఇ లోల నేను చ్ఔివరిుకి చెప శివాలమం దఖవరికి యయాణం ఔట్ాసాును. మీయు కూడా సదధంగా ఈండండ” ఄనానడు రండో శిషుమడతో వారిికుడు. “ఄంఖయక్షఔదళ్ం వుండగా, భనం దేనికి?” ఄనుమానంగా చ్ూసూు ఄడగాడు ఄతను. “ఆది రాయి ఔంట్కి తెలిమకూడదని ని.... నలుఖురి తెలిసేు నఖయంలో లేనిపోని ఄలుఔలోులాలు చెలరేఖుతాయి. భన యతిషా దిఖజ్యరి పోతుంది” ఄంటూ లేచి చ్ఔివరిు భందియంలోకి పోయాడు వారిికుడు. భూడు పాతిల భదియను తాగి,
భతుు బాగా తలకు
ఎఔవృడంతో జౄనఔం వచిచనటుా భుందుకి వెనకివృ ఉఖుతునానడు బుజంఖ బూతి. “ఏదిరా వారిికా? ఏది అ భదవతి?” వారిికుడని చ్ూడగానే భుదా మాటలతో ఄడగాడు.
దఖవరికిపోయి బూతభైయవుడు చెపన మాటలిన సులబదాలతో ఄతనికి వినిపంచాడు వారిికుడు. “భనం నఖయం వెలులికి పోవాలి... వామహామళ్ళకి ఄని ఄందరి చెండ. ఄంఖయక్షఔ ఫృందం ఄవసయం లేదు” ఄని వివరించాడు. తల ఉపన తన ఄంఖయక్షఔ ఫృందానికి నామకుడని పలిపంచాడు బుజంఖ బూతి. *** సూరామసుభమమై చీఔటుు భుదుయుతునన కొదీా ఄసహనం ఄధఔమై పోయింది సేనాతుల వారి కుమారుకి. “ఇ పాట్కి నఖయంలోకి
తకుండా
వచేచ
వుంట్టడు.
ఆంకా
ఆఔవృడకి
రాఔపోవట్టనికి కాయణం ఏమై వుంటుంది?” ఄదేనిగా ఄడగింది తన చెలిఔతెుని. “దారి తెలిస వుండదు. చీఔట్లు ఏ దారి ఎటుపోతుందో తెలిసవుండదు. మీయు కొంచెం సహనం వహంచాలి. రేజృ ఈదమం తకుండా వచేచసాుడు” చెపంది చెలిఔతెు.
పావుగడమపాటు సహనంగానే వుననది సేనాతి కుమారు. తయువాత ఈననటుుండ లేచి నిలఫడంది. “ఎఔవృడకి? ఇ సభమంలో వీధులోుకి ఎవయూ పోయు” బమం బమంగా ఄబమంతయం వెలువరించింది చెలిఔతెు. “ఔవృసారి
రాచ్వీధ
వయకూ
పోయి
వచేచదాాం.
భరేం
యవాలేదు” ఄని భుసుఖును సవరించ్ుకుంటూ బవనం వెలులికి ఫమలుదేరింది సేనాతి కుమారు. “ఄభభయోమ... నాననగారికి తెలిసేు యమాదం... ఎవరైనా చ్ూసేు యువు తకువృవ...” ఄంటూ అమను అట్టనికి అకరిసారిగా యమతనం చేస,
అమ వినిపంచ్ుకోఔపోవడంతో,
వెనుఔనే తను
కూడా ఫమలుదేరింది. బవనం దావయం దఖవయ వునన బటులు ఆదారి తన మడలోని భుతామల హారానిన ఫహఔరించింది సేనాతి కుమారు. “తండిగాయు ఄడగితే ఇ వీధ చివరికే వెళ్ళుయని చెజృతాభు. మీయు తవయగా వచేచమండ” అ నఖను దుసుులోు దాచ్ుకుని సంతోషంగా చెపాయు వాళ్ుు.
వీధలోకి ఄడుగిడగానే చ్ఔచ్కా ఄడుఖులు వేసంది సేనాతి కుమారు. రాచ్వీధకి దఖవయగా పోతూ పోతూ ఈననటుుండ తూలి భుందుకు డపో బోయింది. “ఄమమయోమ... ఏమైంది తల్లు? ” అందోళ్నగా ఄడుఖుతూ అమ బుజ్యలు టుాకోబోయింది చెలిఔతెు. విశాలమైన కాటుఔ ఔనులిన గియుయగియుయన తిజృతూ బూతకివృ మాదిరి విఔటంగా నవివంది అమ. “ఄభభయోమ... ఏమిట్ది తల్లు? ఏమిటీ నవువ?” భరింత అందోళ్నగా ఄడగింది చెలిఔతెు. చేయిచాచి అమను వెనకివృ నెట్ాంది సేనాతి కుమారు. సునినతంగానే నెట్ాందామ. ఫలిషామైన హసుం ఏదో నెట్ానటుా వేఖంగా దఖవరోు
వునన
ఔ
ఆంట్
అవయణకేస
కొటుాకుననది
చెలిఔతెు.
కిందడపోతూ' యంచ్ండ... మా నెచెచలికి ఏదో ఄయింది. యండ. ఄందయూ యండ' ఄని బిఖవయగా ఄయవబోయింది.
ఔవృ ఖంతులో అమను సమీపంచి, పడకిలితో నోట్ మీద కొట్ాంది సేనాతి కుమారు. ఎయయట్ యఔుం ఫమట్కి వసుుండగా చిననగా శఫాం చేసూు కిందడపోయింది చెలిఔతెు. ఄందరినీ పలవాలని అమ ఄయవబోయిన ఄయుజృ నోట్లోనే అగిపోయింది. “ఄయుసాువా? ఄందరినీ పలుసాువా? ఎలా పలుసాువో చ్ూసాును” ఔయఔయలాడుతునన ఔంఠంతో ఄంటూ అమ బుజ్యలమీద లాగిపెట్ా తనినంది సేనాతి కుమారు. భూడు ఄడుఖులు గాలిలోకి లేచి,
భళ్ళు అవయణను
కొటుాకుని దఫుఫన కిందడపోయింది చెలిఔతెు. డుతూ వుండగానే సృహ తడంవలు తలను వేయలాడేసంది. ట్ాంచ్ుకోదఖవ సంగటన ఄఔవృడ ఏమీ జయఖనటుా యశాంతంగా భుందుకు ఔదిలింది సేనాతి కుమారు. వేణుగోపాలసావమి అలమం దఖవయ సావమివారికి జరిగిన వళ్ళంజృ సేవలోు పాలు ంచ్ుకుని, విశారంతి కోసం నఖయం వెలులికి పోతునన
కొందయు
బఔుజనంతో
ఔలిస
నఖయ
దావరాలిన
ఄధఖమించిందామ. చెటుతోవునన మయఔ యదేశం దఖవరికి పోఔభుందే అ ఫృందం నించి విడవడ, దూయంలో వునన కొండఖుటావెైజృ ఔదిలింది. *** భరియచెటుా దఖవయ కాజృయంపెట్ాన భండిఖఫఫలిన నాశనం చేమటం కోసం ఄంతకుభుందు రాతిి నిదిపోకుండా నిచేసూు మలకువగా వుండటంవలు, శివాలమంలో డుకోగానే నిదిట్ాంది చ్ందుయడకి. అ నిదిలో విచితిమైన ఔల వచిచంది ఄతనికి. తను ఔ ఄడవి యదేశంలో నడుసూు వుండగా - ఔవృనే వునన పొదలభధమనించి వినవచిచందిట ఔ సకిలింజృ. ఄఔవృడకిపోయి
చ్ూసేసరికి,
దూయంగా
రిగెతుుతూ
ఔనిపంచిందిట ఔ భచ్చలఖుయయం. ' అఖు...
అగిపో..
దొంఖమాదిరి
దూయంగా
పారిపోకు'
బిఖవయగా ఄరిచి దానిన టుాకోవడానికి యుఖు మొదలుపెట్టాడట... “ఏమైంది చ్ంది? ఏమిట్ అ ఄయుజృలు? ఏమైంది?” బుజ్యలిన ఖట్ాగా టుాకుంటూ వాయుణి ఄడఖడంతో ఔరిగిపోయింది ఄతని ఔల.
మలకువ వచేచసంది. భుకం మీద యతమక్షం ఄయిన సేవద బిందువులిన ఄదుాకుంటూ లేచి కూయుచనానడు ఄతను. “దొంఖ ఎవయు? సేనాతులవారి కూతురా?” ఔనుబొభలు భుడవేసూు ఄడగింది వాయుణి. కాదని తల ఄడాం తిపాడు చ్ందుయడు. తనకు వచిచన ఔలను అమకు వివరించ్ట్టనికి పెదవులు విబోతుండగా - నిజంగానే ఄతని చెవులకు చేరింది ఔలలో వినిపంచిన సకిలింత. నోట్లోని మాటలిన నోట్లోనే ఄదుభుకుంటూ ఛివాలున పెైకిలేచాడు ఄతను. ఔవృమాట కూడా మాట్టుడకుండా ఖుటా కిందికి రిగెతాుడు. “అఖు... నేను కూడా వసుునాన. అఖు” ఄంటూ ఄతని వెనుకే తను కూడా యుఖుతీసంది వాయుణి. ఄడాం వచిచన పొదల మీదినుంచి ఎగిరగిరి దూకుతూ ఖుటా కిందికి వెళ్ళుపోయాడు చ్ందుయడు. పోయిన వెంటనే ఔనిపంచింది ఄతనికి - అ భచ్చల ఖుయయం. “ఇసారి నినున వదిలిపెటాడం జయఖదు. నువువ ఎఔవృడకి పోతావో చ్ూసాును” ఄంటూ వేఖంగా పోయాడు ఄతను - దాని
దఖవరికి. విశాలమైన ఔనులతో ఄతని వంఔ తదేఔంగా చ్ూస, ఄతను దగివరిగా వచేచ సభయానికి గియుకువృన వెనకివృ తిరిగింది అ వాయువం. “అఖు.... దొంఖ మాదిరి దూయంగా పారిపోకు” ఄంటూ యుఖు వేగానిన భరింతగా పెంచాడు చ్ందుయడు. ఄందినట్లు ఄందింది ఄది. ఄంతలోనే ఄవతలికి దూకి ఔ పొదచాటుకు దూకింది. దానితోపాటు తను కూడా అ పొదచాటుకు లంఘంచిన చ్ందుయడకి ఔనిపంచ్లేదు భచ్చలఖుయయం. పెదా పెదా ఄడుఖులు వేసూు వసుునన సేనాతి కుమారు ఄఔవృడ ఔనిపంచింది. తను చ్ూసుుననది ఔలో,
మథాయిమో తేలుచకోలేఔ శిలా
విఖయహంలా నిలుచ్ుండపోయాడు ఄతను. “ఏభయింది? భళ్ళు పారిపోయిందా?” ఄని ఄడుఖుతూ ది క్షణాలు వెనుఔగా వచిచంది వాయుణి. దఖవరోు ఔనిపంచిన సేనాతి కుమారును చ్ూస తను కూడా రాతి విఖయహంలా బిఖుసుకుపోయింది. “ఄమమబాబోయ్....
భనం
ఆఔవృడుననటుా
ఇమకలా
తెలిసంది?” తనలో తను ఄనుకుంటుననటుా పెైకే ఄనానడు చ్ందుయడు. అ మాటతో తన అశచయమం నించి తేయుకుననది వాయుణి. “భన ఖురించి
ఎలా తెలిసందో తరావత ఄడుఖుదాం... భుందు తను ంటరిగా, ఏ తోడు లేకుండా ఎందుకు వస్ుందో తెలుసుకోవాలి...” ఄంటూ రండు ఄడుఖులు భుందుకు వేసంది. దఖవరికి వచేచసంది సేనాతి కుమారు... ఄంత చీఔట్లును ఔరి ఔను పాలిన ఔయు సషాంగా చ్ూసుకునేంతట్ దగివరోుకి. వాయుణిని గాని, రండు ఄడుఖులు వెనుఔగా వునన చ్ందుయడని ఖురించిగాని ట్ాంచ్ుకోలేదామ... ఎట్ల దూయంలోకి చ్ూసూు వారి ఔవృనుంచి భుందుకు వెళ్ళుపోవటం మొదలుపెట్ాంది. తన ఔనులిన తనే నభభలేఔపోతుననటుా మొకం పెడుతూ చ్ందుయడకేస అశచయమంగా చ్ూసంది వాయుణి. “ఆదిగో సుందరీ.. ఆఔవృడే వునానభు మేభు. ఆఔవృడే” రండుసాయుు చ్టుు కొట్ా పెదాగా పలిచాడు చ్ందుయడు. నడుసుునన భనిషి కాసాు అగిపోయి,
బుజం మీదినించి
ఄతనికేస చ్ూసంది సేనాతి కుమారు... ఄట్ ఄతనిన ఖురిుంచిన లక్షణాలేవీ అమ వదనంలో ఔనిపంచ్లేదు.
“భరిచపోయావా? హరిహయజృయంలో ఔలుసుకుందాభని నీ ఄంతట నువేవ చెపన సంఖతి ఄజృడే భయజృకు వచేచసందా?” అమను ఄడగాడు చ్ందుయడు. చ్టుకువృన తలతిజృకొని,
భళ్ళు ఄడుఖులు వడవడగా
భుందుకు వేసంది సేనాతి కుమారు. ఔనులు చిట్ుసూు వేఖంగా ఔదలబోయిన చ్ందుయడ బుజం మీద చెయిమ వేసూు... “తొందయ వదుా... నాకేదో ఄనుమానంగా వుంది. ఇమ యవయునలో ఏదో తేడా ఔనిపస్ుంది. కొంచెం నిదానించ్ు” ఄననది వాయుణి. రిరి విధ్యల పోతునన తన అలోచ్నలిన ఄతి యమతనం మీద ఄదుజృ చేసుకునానడు చ్ందుయడు. “ఇ విచితిం ఏమిట్ల జౄరిుగా భనకి తెలియాలి... వదిలిపెట్లా యసకిు లేదు” ఄంటూ వేఖంగా ఔదిలి అమను సమీపంచాడు. “చ్ూడు సుందరీ... నేను చ్ందుయడని... వకుళ్ళ నఖయంలో నువువ
ఫంగాయు
ఄశవశఔట్టనిన
ంప
అబయణానిన ఇ
ఫహఔరించావు.
నఖరానికి
యభభని
భరిచపోయావా!” ఄంటూ చేయి టుాకునానడు.
సవమంగా
అహావనించావు.
“చెయిమ వదలరా...” ఄననది సేనాతి కుమారు. ఝలుుభననది చ్ందుయడ ళ్ుు. అమ తనని ' రా' భలమమాయుతం వాలదలుచ్ుకునన
ఄని సంబోధంచినందుకు కాదు... వీచినటుా...
మలిుమలిుగా తుమభదలు
ఝుంకాయం
జౄవులమీద
చేసనటుా
భృదు
భధుయంగా వినఫడవలసన అమ ఔంఠంతుజృట్ాన లోహజృ గలుసులు ఔదానితో ఔట్ రాచ్ుకుంట్ల ఎంత విఔృతంగా శఫాం వినవసుుందో ఄంత ఔంటె ఎకువృవ విఔటంగా వుననది. “సుందరీ! ఏమిట్ది? ఏభయింది నీకు?” ఄని ఄడుఖుతూ అమ
చేతిని
ఖట్ాగా
టుాకునానడు.
ఫలవంతంగా
వెనకివృ
లాఖబోయాడు. పటభని శఫాంచేసూు ఄతని మొఖానికి తగిలింది అమ రండో చేయి. టుాకునన చేతిని తనకు తెలిమకుండానే వదిలేశాడు ఄతను. తన యమేమం లేకుండానే రండు ఄడుఖులు గాలిలోకి లేచి వెనకివృ డపోయాడు.
“చ్ందార....” అందోళ్నగా పలుసూు భుందుకు వచిచంది వాయుణి. ఄతని బుజ్యలు టుాకుని పెైకి లేపంది” దెబేఫమీ తఖలేుదు ఔదా...” ఄని రాభరిించింది. ఔళ్ుు బైయుు ఔమేభంతట్ దెఫఫ తగిలింది చ్ందుయడకి. ఄయితే అ విషయానిన ఫమటపెటాలేదతను.. ఄతనిన కొట్ాన తరావత తనకు ఆఔ ఄఔవృడ నేమీ లేనటుా భళ్ళు భుందుకు వెళ్ళుపోతోంది సేనాతి కుమారు. “అపాలి వాయుణీ... అమ రిసితి నీకు ఄయిం కావటం లేదు. అప ఆంకోసారి ఄడగాలి” ఄంటూ భుందుకు నడవబోయాడు. “నీకు ఄయింగాఔపోతే ఆజృడు వచిచన నషాం ఏమీలేదు. నాకు ఄయిమైంది” చెపంది వాయుణి. “ఏమిట్ నీకు ఄయిమైన విశేషం?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “దమమమో, బూతమో అవహంచింది. ఄందుకే ఄడవి దారి టుాకుని ఎఔవృడకోపోతోంది..” చెపంది. “దమమమా? ఄమమబాబోయ్... ఆజృడెలా?” అందోళ్న, అశచయమం ఔలఖలసన ఔంఠంతో ఄడగాడు చ్ందుయడు.
*** “ఫుదిధలేదు... మీకు ఎవరికి జ్యఞనం లేదు. చీఔట్డన తరావత ంటరిగా వీధలోకిపోతుంట్ల అఔపోవటం, అఖఔపోతే వెంటనే నాకు చెఔపోవటం ఆవేమీ చినన తజృలు కాదు. మీకు శియచేాదం చేయించ్వలసందే” పెదాఔంఠంతో తన బటుల మీద ఎగిరిడాాడు వకుళ్ళనఖయ సేనాతి. “ంటరిగా కాదు యబూ... వెంట చెలిఔతెు కూడా వుననది. రాచ్వీధ దాకా వెళ్ళు,
వెంటనే వెనకివృ తిరిగి వచేచసాునని ఄంట్ల
వెళ్ునిచాచం” వణుకుతునన ఔంఠంతో చెపాడు భుతామలహారానిన ఫహుభతిగా తీసుకునన బటుడు. “యబూ!
తజృ
జరిగిపోయింది.
విచాయణ
తీయుబాటుగా
నియవహంచ్ు కోవచ్ుచ. ఄందరినీ నఖయంలోకి ంపంచి వీధులనీన వెతఔభని” చిననఔంఠంతో సేనాతికి విననవించ్బోయాడు బటులకు నామకుడవంట్ వమకిు. “ఄది కూడా మేమే చెపాలా? వెళ్ుండ” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు సేనాతి.
ఔతుులిన,
ఫరిశెలిన టుాకుని బిలబిలలాడుతూ ఫమట్కి
రిగెతాుయు బటులు ఄందయూ. జటుు జటుుగా విడపోయి నఖయం నాలుఖు భూలల ఫమలుదేరాయు. అకరోు ఫమలుదేరిన జటుాకు ఔనిపంచింది, అ వీధలోనే ఔ ఔవృగా డపోయి వునన చెలిఔతెు. *** “చ్ఔివయుులవాయు రివాయం వెంట లేకుండా ఇ చీఔట్ సభమంలో ంటరిగా వామహామళ్ళకి ఫమలుదేయటం బాగోలేదు... మా బటులు దిభందిని ంజృతాను... వెంట తీసుకుపొండ” వినమ విధేమతలతో బూతికి చెపాడు నఖయ దావరాల దఖవయ కావలి బటుల నామకుడు. “మా వెంట వారిికుడు వుండగా మాకేమి బమం? మీయు ఄనవసయంగా హైరానా డఔండ. ఆలా పోయి ఄలా వచేచసాుం” మాటలను
ఖంభీయంగా
ఄంటూ
భుందుకు
నడపంచాడు
బుజంఖబూతి తన ఄశావనిన. ఎకువృవగా మాట్టుడతే అమనకు అఖయహం వసుుందేమోననన బమంతో నోట్ని భూసుకుని తలవంచ్ుకునానడు అ వమకిు. చ్ఔివరిు
వెనుకే వారిికుడు ఎకివృన ఄశవం నఖయ దావరానిన దాట్ ఄవతలికి పోగానేతభ
సంభ్యషణంతా
ఔ
తాళ్తిం
మీద
రాయించి
నఖయపాలకుడ దఖవరికి ంపాడు. అ తాళ్తారనిన తీసుకుని అ బటుడు నఖయంలోకి వెళ్ుటం, వకుళ్ళ నఖయబటులు కొంతభంది ఄఔవృడకి రావటం కేసారి జరిగింది. “సేనాతులవారి
కుమారు
ఔనిపంచ్డంలేదా?
కొం
భునిగింది.... ఇసారి ఈతసవాలు సజ్యవుగా జరిగే లక్షణాలు ఔనిపంచ్డంలేదు” ఄంటూ తన బటులిన కొంతభందిని పలిచి వకుళ్ళనఖయం వారితో ఔలిపాడతను. “వెదఔండ. నఖయంలోని యతి వీధ, యతి నిరాభనుషమ యదేశం ఄనినట్నీ వెతఔండ” ఄని అజఞ ఆచాచడు. బుజంఖబూతులవారి వమవహాయంతో పాటు అ వాయును కూడా నఖయ పాలకుడకి తెలిమచేమడం భంచిది ఄనే ఈదేాశమంతో - వెంటనే ఆంకో తాళ్తారనిన భరో బటుడ చేతికి ఆచిచ నఖయంలోకి ంపంచాడు. ***
సూరోమదమం
ఄవఔభుందు
ఫిహభభుహయుం
దఖవరినంచీ
వేణుగోపాల సావమి వారి వళ్ళంజృసేవ వయకూ దఖవయ వుండ జయుఖవలసన సేవలనినట్నీ సవమంగా జరిపంచాడు అలమంలో యధ్యన ఄయచకుడగా వునన కిళ్ళంబి అచాయుమడు. ఄలసపోయి వుననందువలు అదభరిచి నిదిపోతునానడు. వీధ తలుజృలు దఫదఫభని శబాాలు చేమటంతో ఈలికివృడలేచాడు. ఖఫఖబాపోయి, “ఎవయూ? ఆంత రాతిివేళ్ ఎవయు?” ఄని ఄడుఖుతూ తలుజృలు తెరిచి ఄఔవృడ వునన వారిని చ్ూస ఄవాఔవృయిపోయాడు. వచిచంది వేరవరో కాదు, హరిహయజృయం నఖయపాలకుడు వెంట ఔ అంతయంగికుడని మాతిమే తీసుకుని సవమంగా వచిచవునానడు. “యబువులు సవమంగా వచాచరా? సేవకుడని ంపతే నేనే వచిచ దయినం చేసుకుని వుండే వాడని” ఄంటూ వచిచన వారిని లోలికి వినమంగా అహావనించి,
ఔ అసనం చ్ూపంచాడు కిళ్ళంబి
అచాయుమడు. “అయుమలు ఄతమవసయంగా వచిచన విశేషం ఏమిట్ల” ఎంతసేట్కి ఄతను
మాట్టుడఔపోయేసరికి
మొదలుపెట్టాడు. నఖయపాలకుడు.
వెంటవచిచన
తనే
వారితో
అంతయంగికుడవెైజృ
సంభ్యషణను చ్ూశాడు
దుసుులోునించి
రండు
తాళ్తారలిన
తీస
అచాయుమడకి
ఄందించాడతను. అభుదజృ దీం వెలుఖులో వాట్ మీది రాతను చ్దివి అశచయమంగా తలతిు చ్ూశాడు అచాయుమడు. “భదిరాపానం భహా ఄలవాటు అ చ్ఔివరిుకి. అ భతుులో ఏం చేసాుడో, ఎటు పోతాడో ఉహంచ్లేభు. అమనకు ఏదెైనా జరిగితే భనం వుండభు. భన నఖయం వుండదు. నేలభటామైపోతుంది” బుజంఖబూతిని ఖురించి చెపాడు నఖయపాలకుడు. “లేఔ
లేఔ
ఔలిగిన
కే
ఔ
కుమారు
ఔనిపంచ్కుండా
పోయిందనన బాధతో ఇ వకుళ్ళనఖయ సైనామధతి ఎలా యవరిుసాుడో, ఏం చేసాుడో తెలిమడంలేదు. సంతోషంగా జరిగిపోవాలిసన ఇ ఏట్ వసంతోతసవాలు యఔుసఔుం కాబో తునానమని ఄనుమానంగా వుంది” ఄంటూ సేనాతి కుమారును ఖురించి కూడా చెపాడు. “ఆజృడు ననున ఏం చేమభంట్టయు?” శయదధగా అలకించి నెభభదిగా ఄడగాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. “తయతరాలుగా ఇ నఖయంలోని అలయానికి మీ వంశం యధ్యన ఄయచఔతవం
వహస్ుంది.
హరిహయజృయం
పేయు
యంచ్భంతా
తెలిమట్టనికి మీయు మీ ఄయచనలే కాయణం. రాబోయే యమాదాలిన కూడా మీరే నివారించాలి” ఄతనికి చెపాడు నఖయపాలకుడు. “ఄయచన త వేరే ఏమీ తెలిమనివాడని... ఏం చేమఖలను నేను?” ఄడగాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. “మానవ
యమతానలు
మేం
చేసాుం.
బుజంఖబూతికి
తెలిమకుండా దూయంలో ఄనుసరించి పోవట్టనికి ఔ సైనిఔదళ్ళనిన ంపాభు.
సేనాతి
కుమారును
వెతఔట్టనికి
భరో
దళ్ళనిన
నియోగించాభు. మానవుడ చేతిలో లేని విషయాలలో మీ సహకాయం మాకు కావాలి...” “ఄంట్ల ఄయిం ఏమిట్? బూతపేయత పశాచాల యమేమం ఏదెైనా వుననదని మీ ఄనుమానమా?” “ఄనుమానం కాదు. భుందు జ్యఖయతు. లఔ మారిపోయిన ఔయుడు ఫందిపోటుు కూడా భన వసంతోతసవాల సభమంలో గోవులఔంటె
సాధువయునులుగా
మారిపోతాయు.
ఄటువంటజృడు
సేనాతి కుమారు ఔనిపంచ్ఔపోవటం ఏమిట్? బూతి ంటరిగా నఖయం వదిలి వెళ్ుటమేమిట్?” ఄడగాడు నఖయపాలకుడు.
“బుజంఖబూతి వెంట అమన అసాిన భంతివాది వారిికుడు వునానడు సావమీ... అ మాట తెలిసనందువలునే మా యబువులకు అరాటం
మొదలైంది.
ఔలించ్ుకుంటూ
అ
వారిికుడు
చెపాడు
వట్ా
ఄంతవయకూ
క్షుదుయడు” మౌనంగా
తను వునన
నఖయపాలకుడ అంతయంగికుడు. ఄజృడు జౄరిుగా ఄయిమై, అచాయుమడు.
“ఄయిం
ఄయింది.
ఖట్ాగా నిటూారాచడు కిళ్ళంబి సావమివాయు
ఈతసవాలను
తిలకించ్ట్టనికి అలయానిన వదిలి ఔలామణ భండంలో కొలువెైవునన సభమంలో క్షుదిశకుుల సంచాయం నఖయంలో నిషిదధం. అ ఔటుాబాటు ఆజృడు ఈలుంఘంచ్ఫడతే భనకి ఘోయమైన ఄవమానం. నాకు చేతనయింది నేను చేసాును. మీయు మీ యమతానలను కొనసాగిసూు వుండండ” ఄంటూ ఄట్ఔజృడు పెయట్లువునన బావి దఖవరికి పోయాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. చేదతో నీళ్ును తోడ నెతిుమీద పోసుకుని తడవసాుీలతో అలమం దఖవరికి ఫమలుదేరాడు. “అచాయుమలవాయు జౄనుకుంట్ల సాధమంకాని ని ఄంటూ ఏమీలేదు. భనం నిశిచంతగా వుండవచ్ుచ” ఄంటూ నఖయపాలకుడకి చెప,
ఄతనితోపాటు
అంతయంగికుడు.
రాచ్వీధ
వెైజృ
నడచాడు
ఄతని
*** “వదలరా.., . ననున వదులు...” తన చేతిని ఖట్ాగా టుాకునన చ్ందుయడ వంఔ కూయయంగా చ్ూసూు ఄరిచింది సేనాతి కుమారు. “వదులుతాను... ఎఔవృడకి పోతునానవో చెపతే...” ఄనానడు చ్ందుయడు ఔటువుగా. “ఎదుట పాడుఫడన బవనం ఈంది... ఄఔవృడకే వెళ్ుతునానను” చ్ందుయడకి చెపంది అమ. “ఎందుకు?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “వారిికులవారి అజఞ.. వెళ్ళు తీరాలి” ఄంటూ ఔవృసారి ఖట్ాగా విదిలించి చేతిని వదిలించ్ుకుంది అమ. “చ్ందార..
వారిికుడు
ఄంట్ల
చ్ఔివరిు
బుజంఖ
బూతి
దగివయవుండే క్షుది మాంతిికుడు” వెంటనే చెపంది వెనకాల వుండ ఖభనిసుునన వాయుణి. అ సంఖతి అమకలా తెలుసని ఄడఖలేదు చ్ందుయడు. ఔవృ ఖంతులో పోయి భళ్ళు సేనాతి కుమారు చేతిని టుాకునానడు. “నీకు
మాటలు ఄయిం కావు...” ఄంటూ పడకిలితో ఄతని భుకంమీద పొడచింది అమ. తలను ఔవృకు వంచి నేయుగా తపంచ్ుకునానడు. “నినున
వదిలిపెటాడం
జయఖదు.
నీ
తండిగారి
దగివరికి
తీసుకుపోయిన తరావతనే వదులుతాను. దవెనకివృ” ఄంటూ వెనకివృ నెట్టాడు చ్ందుయడు. ఈనన చోట్నించి సుశితురాలైన భలుముదధ యోధురాలిలా ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి ఄతని ఖుండెలమీద ఫలంగా తనినందామ. ఄలాంట్
ని
చేసుుందని
ఉహంచ్ఔపోవటంవలు
వెలుకిలా
డపోయాడు చ్ందుయడు. “వెనకివృ తీసుకుపోతావా ననున?
ఄంత మొనగాడవా?”
విఔృతంగా ఄడుఖుతూ ఆంకోసారి ఎగిరి ఄతని ఖుండెల మీద నిలఫడంది సేనాతి కుమారు. బాధతో భతిపోయినంత ని ఄయింది చ్ందుయడకి. అమను ఄవతలికి నెటాట్టనికి పాదాలమీద పడకిళ్ుతో పొడవబోయి అగిపోయాడు చ్ందుయడు.
-
“చ్ూసాువేమిట్? వెయ్ దెఫఫ... వేసేయ్” అందోళ్నను ఄదిమి పెటుాకోవ ట్టనికి యమతనం చేసూు ఄరిచింది వాయుణి. తనను ఄభమానించిన
సుకుమారి..
ఄందఖతెు...
ఔయుకు
తను హసాులతో
కూడా
అపేక్ష
చ్ూపంచిన
ఔఠినంగా
యవరిుసేు
గామడుతుందేమో! చ్ందుయడ తటట్టయింజృ ఏమిట్ల... ఎందుకో వాయుణికి తెలిసపోయింది. “ఄది భనిషి యూంలో వునన బూతం....అలోచిసేు నీ పారణాలు తీసుుంది. నువువ కొట్లా దెఫఫలు ఫమట ఔనిపంచే శరీరానికి కాదు. లోల వునన బూతానికి. కొటుా చ్ందార.... కొట్లాయ్” ఄరిచింది. విఔటంగా నవవటం మొదలుపెట్ాంది సేనాతుల వారి కుమారు. పాదాలతో ఄతని ఖుండెలిన భరింత ఫలంగా ఄదభటం కొనసాగిసూునే వుంది. ఖుండెలు గిలిపోతునన బాధ. ఔవృటెభుఔలు విరిగిపోతునన ఄనుబూతి చ్ందుయడని అవరించ్ుకుంది. ఄతని పెదవుల చివయునుంచి ఎయయట్ యఔుం చ్ుఫుఔం మీదికి జ్యయటం మొదలుపెట్ాంది. ఄట్ ఔ దెఫఫ కూడా కొటాలేఔపోయాడు ఄతను అమ పాదాలమీద.
“ఒరి నామనో... ఄది భనిషి కాదని చెజృతుంట్ల నీకు ఄయిం కావడం లేదు. నువువ వట్ా భూయువౄడవి” ఄంటూ వేఖంగా వచిచ బుజ్యలతో సేనాతి కుమారును ఢీకొట్ాంది వాయుణి. సామానుమలు ఎవరైనా ఄయివుంట్ల అ దెఫఫకు ఎగిరి ఄవతల డవుండేవాళ్ుు. ఔవృ వీసం కూడా ఄవతలికి జయఖలేదు సేనాతి కుమారు. ఔచేతిని జ్యచి వాయుణి ఔంఠానిన ఄమాంతంగా టుాకుంది. ఉపరి తీసుకోవటం ఄసాధమమై, ఔళ్ుు తేలవేసంది వాయుణి. *** ఄంఖనామస ఔయనామసాలతో ఄయచన మొదలుపెట్ా వేణుగోపాలుడ భూల భంతారనిన జపంచ్టం పారయంభంచాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. ఄంతకుభుందు ఄలా జపంచేటజృడు భుయళ్ళ గానంతో సభసు
లోకాల్లన
సమోభహనరిచే
ఔభనీమ
ఔలామణభూరిు
ఔదలాడుతూ వుండేది అమన ఔనుల భుందు. చియునవువలతో జఖతిని యకాశవంతం చేసే బాలగోపాలుడు ఔనిపసూు వుండేవాడు. ఆజృడు మాతిం ఔరాళ్ నృతమం చేసే కాళ్ళమభయానుడు ఔనిపసుునానడు. ఄలవాటుడన అతని ఄంతయంఖం ఄయమతనంగా భంతి ఠనానిన కొనసాగిస్ుంది.
' యంచ్ు
యబూ...
హరిహయజృరానికి
ఎలాంట్
ఄయద
రాకుండా కాపాడు. వసంతోతసవాలకు ఄడాంకి ఔలిగించ్ట్టనికి ఏ శకిు యమతినంచినా ఄణచి వెయిమ... అశియతులిన యంచ్ు'
ఄంటూ
వేడుకోసాగింది ఄతని భనసుస. ఔనులు భూసుకుని పారరిిసూు వుండటంవలు ఈతసవభూరిు ఎదుటవునన దీపాలు భరింత యకాశవంతం ఄవటం అమనకు తెలిమలేదు. అలమ గోజృయం మీద అవాసం ఏయయుచ్ుకునన క్షులు అలగోలు బాలగోలుగా ధవనులు చేసూు గాలిలోకి ఎఖయడం కూడా అమనకు తెలిమదు. *** ఉపరి
అడఔ
గిలగిలలాడుతునన
వాయుణిని
చ్ూసేసరికి
విరీతమైన అతుయతకి ఖురి ఄయామడు చ్ందుయడు. “వెళ్ళుపో... వాయుణీ వెనకివృ వెళ్ళుపో” ఄని ఄయుసూు శరీయంలోని శకిునంతా
కూడఖటుాకుని
ఔవృకు
దొరాుడు.
వాయుణిని
హతమాయచట్టనికి యమతనం చేసూు, కొంచెం ఏభయుపాటుగా వుననది సేనాతి కుమారు.
ఔవృసారిగా ఄతను ఔవృకు దొరేుసరికి, తను కూడా తూలి ఔవృకు డపోయింది. ఖుండెను రాయి చేసుకుని ఔళ్ును ఖట్ాగా భూసుకుని, పడకిలితో అమ భుకం మీద ఫలంగా పొడచాడు చ్ందుయడు. బాధ ఔలిగినటుాంది. బావుయుభని ఄరిచింది అమ. ఄయవటమే కాదు వాయుణి ఔంఠానిన వదిలిపెట్లాసంది. ఄవతలికిడన వాయుణి దఖవరికి లంఘంచి,
అమ చేయి
టుాకుని పెైకి లేబోయాడు చ్ందుయడు. “నువువ పారిపో... నా ఖురించి అలోచించ్కు. నువువ పారిపో” పెైకి లేచే ఒపఔ లేనటుా డన చోట్నించి ఔదలకుండా ఄతనిన హచ్చరించిందామ ఄసషాంగా. అలసమమైతే లేసుుందేమోననన
డపోయిన బమంతో
సేనాతి
రండు
కుమారు
చేతులతోనూ
పెైకి
టుాకుని
అమాంతం అమను బుజ్యల కతుుకునానడు. ఒపఔనంతా కూడఖటుాకుని అ యదేశానికి దూయంగా రిగెతాుడు. పెైకి లేవనే లేచింది సేనాతి కుమారు. “నా దారికి ఄడాం వచిచన
మిభభలిన వదిలిపెటానురా... ఄంతం చేసాును” ఄంటూ వెనకాలే రిగెతుుకు వచిచంది. “ఎట్ా రిసితిలోను నువువ ఔలించ్ుకోకు” ఄంటూ వాయుణికి చెప, అమను చెటుా కింద దించాడు చ్ందుయడు. పడకిళ్ుు బిగిసూు వెనకివృ తిరిగి నిలఫడాాడు. “పారిపోదాం చ్ందార.. భనం ఇ బూతకివృని అలేం. ఏమైతే ఄదెైంది. భన దారి భనం చ్ూసుకుందాం” ఄతనిన అట్టనికి చెపంది వాయుణి. వినిపంచ్ుకోలేదు చ్ందుయడు. సుడగాలిలా వచిచడన సేనాతి కుమారును ఖట్ాగా టుాకుని ఎతిు విసరేశాడు ఔపొద మీదికి. గావుయుభని ఄరిచి, ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరి ఄతని ఖుండెల మీద ఫలంగా తనినందామ. వెలుకిలా డపోయిన ఄతని పాదాలిన టుాకుని ఫయఫరా లాగింది. నీట్తో నిండపోయాయి వాయుణి ఔనులు. ఄంత యమాద రిసితిలో కూడా సరైన దెఫఫ కొటాడం లేదు చ్ందుయడు. అమను ఆంకా సేనాతి కుమారులానే చ్ూసుునానడు. ఏది చేసనా తనే చేయాలి. సరైన దెఫఫ తానే కొట్టాలి.
భుడ వదులై మొకం మీద యుచ్ుకుంటునన శిరోజ్యలిన వెనకివృ నెటుాకుంటూ చెటుా కిందినించి లేచిందామ. సరిగావ ఄజృడే అమకు ఔనిపంచాడు చీఔట్లు దారి తప ఄటుగా వసుునన ఔ నాలుగేళ్ు బాలకుడు. “ఎవయు నువువ? ఎవరివి?” అందోళ్న నిండన ఔంఠంతో ఄడగింది వాయుణి. బదుయు నిండన ఔళ్ుతో అమకేస చ్ూస తన కుడచేతిని భుందుకు జ్యచాడు ఄతను. మయుసుునన దాయం ఏదో చ్ుట్ానటుానన పొడుగాట్ఔయయ వుంది అ చేతిలో... ఄతను ఎవరో తెలుసుకోవాలనన కోరిఔను భరిచిపోయింది వాయుణి. అముధం... సయయిన సభమంలో సయయిన అముధం... “ఔవృసారి నాకు ఆసాువా? నా ని జౄరిు ఄయిపోగానే తిరిగి ఆచేచసాును” ఄంటూ చేతిని చాచి ఄతని ఄనుభతి లేకుండానే తనంతట తానే దానిన తీసేసుకుననది. “ఔవృ నిమిషం... కే ఔవృ నిమిషంలో వచేచసాును. నువువ ఆఔవృడే వుండు” ఄని ఄంటూ పొదలోుకి రిగెతిుంది. అతభయక్షణ మాతిమే చేసుకుంటునానడు చ్ందుయడు. పొదలమీదికి, చిచఔ మీదికి
విసరికొడుతునానడేగాని,
సయయిన దెఫఫ ఔవృట్ కూడా కొటాడం
లేదు. “తజృకో చ్ందార... ఔవృకు తజృకో” ఄని ఄతనిన హచ్చరిసూు వేఖంగా పోయింది వాయుణి. తన చేతులోు వునన ఔయయను తియగేస దభీదభీభని రండుదెఫఫలు వేసంది బూతకివృ వెనునమీద. తలను పెైకి ఎతిు బూనభోంతరాళ్ళలు ఄదిరేలా ఄరిచింది సేనాతి కుమారు. ళ్ుు టటభని కొయుకుతూ, వెనకివృ తిరిగి వాయుణి మీదికి వచిచంది. వెనుఔంజ వేమలేదు వాయుణి. గియుయగియుయన తిజృతూ దెఫఫమీద దెఫఫను వియఖకొటాడం మొదలుపెట్ాంది. నాలుగో దెఫఫకు నేలమీద డంది సేనాతి కూతుయు. అరో దెఫఫకు విఔృతంగా ఄయుసూు పొరిుగింతలు పెటాడం మొదలుపెట్ాంది. “అఖు వాయుణీ. కాసుంత అఖు” ఄంటూ వచిచ చెయిమ టుాకోబోయిన చ్ందుయడని ఄతి కూయయంగా ఄవతలికి నెట్లాసంది వాయుణి. ఔంది ఔటెాలిన బాదినటుా సేనాతి కుమారును బాదటం మొదలుపెట్ాంది.
“వదిలేయ్.. ననున వదిలేయ్...” ఄరిచింది అమ. “వదిలితే ఏం చేసాువ?” క్షణకాలం అఖుతూ ఄడగింది వాయుణి. “వెళ్ళుపోతాను... నా దారిన నేను వెళ్ళుపోతాను” బమం గలిపే గంతుతో చెపంది అమ. “ఄయితే అలసమం ఎందుకు?” ఄంటూ భళ్ళు ఔయయను పెైకి ఎతిుంది వాయుణి. గావుయుభని ఄరిచి, కిందినించి పెైకి లేచినట్లా లేచి భళ్ళు వెనకివృ డపోయింది సేనాతి కుమారు. తిరిగి రండోసారి లేవలేదు. “ఆజృడు చ్ూపంచ్ుకో నీ అపేక్ష” అమ తిరిగి లేవదని ఄవఖతమై వెను తిరిగి చెటుా దఖవరికి వచిచంది వాయుణి. ఏడుజృ మొకంతో నిలఫడ ఔనిపంచాలిసన బాలకుడు ఄఔవృడ లేడు. ఎఔవృడా లేడు. ఎంత వెతికినా ఎంతగా పలిచినా ఔనిపంచ్లేదు. “పెదావాళ్ుు ఖట్ సభయాలోు కూడా రావట్టనికి బమడే ఄడవి యదేశం ఆది. చీఔట్వేళ్ చిననపలాుడు రావటం ఏమిట్? తలిుదండుయలనించి
వేయుడ
ఆటుగా
వచిచ
వుంట్టడా?
వచిచనవాడు తన వెంట ఇ ఫలమైన బాణాఔయయను తీసుకు రావటం
ఏమిట్? మాభూలుగా ఔనిపంచే ఇ ఔయయచ్ుటూా యంఖు యంఖుల దాయం చ్ుట్ా వుండటం దేనికి?” చెటుా చ్ుటూా రండుసాయుు తిరిగినా అ బాలకుడు ఔనిపంచ్ఔపోవటంతో చ్ందుయడ దఖవరికొసూు ఄననది వాయుణి. “ఆంత నీ అరాటం దేనికి?” తెలివి తపనటుు డపోయి వునన సేనాతి కుమారు ఫుఖవలు తట్ా మలకువ తెపంచ్ట్టనికి యమతనం చేసూు ఄడగాడు. “ఏమైపోయాడో
ఔనిపంచ్టం
లేదు.
ఆజృడే
ఆసాునని
తీసుకునానను దీనిన. ఆచేచయాలి ఔదా” చెపంది వాయుణి. “భన గడవని చ్ూస బమడ వచిచనదారినే వెనకివృ రిగెతిు వుంట్టడు... చెటుతోజృ దగివయ వునన జనం ఎవరో ఔయు ఄతనిన చ్ూస తీయతాయు. ఄతనికి వచేచ యమాదం ఏదీ లేదు... భుందు ఇమ సంఖతేంట్ల చ్ూడు...” ఎంత సేట్ సేనాతి కుమారు ఔనులు తెయవఔపోవటంతో అమను ఄరిించాడు చ్ందుయడు. “నేను
కొట్ాన
దెఫఫలు
సామానమభయినవి
కావు..
తేయుకోవట్టనికి, తెలివి తెచ్ుచకోవట్టనికి సభమం టావచ్ుచ. భనం విడది చేసన చోటుకి తీసుకుపోదాం” తను కూడా రండుసాయుు అమ
ఫుఖవలిన తట్ా, ఄట్ అమ ఔనులు తెయవఔపోవటంతో చెపంది వాయుణి. అపెైన అలసమం చేమలేదు చ్ందుయడు. సేనాతి కుమారును సుతాయంగా చేతులోుకి ఎతుుకుని శివాలమం దఖవరికి ఫమలుదేరాడు. యంఖు దాయం చ్ుట్ా వునన ఔయయను బుజం మీద వేసుకుని ఄతని వెనుకే ఄడుఖులేసంది వాయుణి. *** “ఄదిగో.... ఄదే భనం చేయుకోవలసన శిధల బవనం” చిభభ చీఔట్లో బూతాల నిలమం మాదిరి ఔనిపసుునన ఔ పెదా ఔటాడానిన చ్ూపసూు చెపాడు వారిికుడు. చీఔట్లో
ఄడుఖులు
వేమట్టనికి
బమడుతునన
తన
వాహనానిన ఄతి ఫలవంతంగా ఄదిలించి ఄటుకేస రిగెతిుంచాడు బుజంఖబూతి. శిధల బవనం భుందుభ్యఖంలో వునన ఔ చినన నీయులేని కోనేట్ దఖవయ దిగి వారిికుడ కేస చ్ూశాడు.
“ది క్షణాలు వమవధ ఆవవండ యబూ. ఄసలు ఇసరికి వచేచస వుండాలి. నేను ంఔం చేసన శకిు” ఄంటూ తను కూడా ఄశవం మీదినించి దిగి వెనకివృ చ్ూశాడు వారిికుడు. తను బుజంఖబూతి ఎకివృవచిచన ఄశవంతో సరిసమానంగా యుఖులు తీసూు వచాచయు ఄతని శిషుమలు ఆదాయూ. అయాసానిన ఄణుచ్ుకోవట్టనికి యమతనం చేసూు ఄతని ఎదుట వినమంగా నిలఫడాాయు. “చితుకుల భంట వేమండ.... బూత భైయవుడు ఎఔవృడునానడో తెలుసు కోవాలి” అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. ఄట్ఔజృడు అ చ్ుటుాటు వునన ఎండు చితుకులిన ఏరి ఄతను చెపనటుా చినన భంటను వేశాయు వాళ్ుు. దటీాలో బదియుచ్ుకుని వచిచన చినన సంచీని తీస ఄందులోని తెలుట్ పొడవంట్ బసాభనిన ఖుపట్లుకి తీసుకునానడు వారిికుడు. “భంతివేతు
వారిికుడని
మాట్టుడుతునానను.
బూత
భైయవా
ఎఔవృడునానవ?” కొదిాపాట్ బసాభనిన భంటమీదికి విదిలిసూు ఄడగాడు ఄతను. ఉపయుు బిఖట్ా చ్ుటూా చ్ూశాయు ఄతని శిషుమలు. ఏమీ ఔనిపంచ్లేదు వారికి. ఎటువంట్ సమాధ్యనభు వినిపంచ్లేదు.
“బూత భైయవా” కంఖు భంటూ యతిధవనించింది వారిికుడ ఔంఠం బవంతి గోడలకు తగిలి. “భంతి మంతితంతి విదమలోు సాట్లేని మేట్ భంతివేతుని నేను పలుసుునానను లుకు... వెంటనే లుకు” ఄని ఖరిజసూు ఖుపట్లుని బసాభననంతా భంట మీదికి విసరాడు. భంటలిన వృదిధచేసే దాయిం ఏదో జలుఫడనటుా బఖువభంటూ నిలువెతుు పెైకి లేచింది చితుకుల భంట... బూత భైయవుడు ఔనిపసాుడేమోనని చ్ుటూా చ్ూసుునన వారిికుడ శిషుమలోు మొదట్వాడు కవువన ఄరిచి మోకాళ్ుమీదికి వాలిపోయాడు. “వచాచవా? ఏమిట్ అలసమం? ఏది నేను కోరిన భదవతి?” తన ఄయుజృలకు అ శకిు బమడపోతుననటుాగా భ్యవించి, నడుభుమీద చేతులు వేసుకుంటూ ఖంభీయంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “బాధ... తెగిడపోతుననంత
బాధరా బాధ.
మాంతిికా...
ఄవమవాలనీన
బరించ్లేఔపోతునాన”
ళ్ుు
వియుచ్ుకుంటూ, కిందడ పొరిుగింతలు పెడుతూ చెపాడా శిషుమడు. “బరించ్లేని బాధ్య? ఇ వారిికుడు ంపంచిన శకిువి. నినున బాధకి
ఖురిచేమఖలవాయు
ఎవయునానయు
ఇ
నఖయంలో?”
అశచయమంగా
ఄడగాడు ఄతను. “ఄదేమిట్ల నాకు తెలిమదు..... మయుజృతీఖలిన మలివేస ఔ అముధంగా మారిచనటుానన పెదాఔయయతో నా బయతం ట్ాంది ఔ చిననది... ఄమోభ బాధ...” జరిగింది చెజృతూ భళ్ళు పెదా దీయవెం తీశాడు శిషుమడు. “ఔ
చిననది
నీ
బయతం
ట్ాందా?
ఎవయది?
నువువ
అవహంచ్బోయిన భదవతేనా?” ఄడగాడు వారిికుడు. “భదవతి కాదు... అ భుదుాఖుభభని నఖయ దావరాలు దాట్ంచి ఇ
రిసరాలోుకి తీసుకువచాచను” ఄంటూ
ఄడవిలో జరిగిన
సంగటనను వివరించాడు శిషుమడు. తదేఔంగా వింటునన వారిికుడ ఔళ్ుు ఔవృసారిగా ఎయుజృ యంఖును జృలుభుకునానయి “నేను చేసన యయోగానిన ఛినానభననం చేమటమా? ఄందులోను ఔ ఄఫల... ఄహోహ ! ఄవమానం... తగిన యతీకాయం చేమఔపోతే ఎందుకు నా జీవితం?” ఄంటూ భుందుకు వంగి ఄయచేతోు నేలమీద ఫలంగా చ్రిచి కోంగా పెైకి చ్ూశాడు.
పడుఖు డనటుా ఈతననభయింది ఔ పెదా శఫాం. దూయంగా నిలఫడవునన బుజంఖబూతి అకరి క్షణంలో వేఖంగా ఔదిలి, తన వాహనజృ ఔళేులిన ఖట్ాగా టుాకోఫట్ా సరిపోయింది. లేఔపోతే ఄది విఔృతంగా సకిలిసూు దూయంగా పారిపోయి వుండేది. ఄదేమాదిరి యవరిుంచ్బోయిన రండో ఄశావనిన రండో శిషుమడు టుాకుని అపాడు. అ
ఄంశాలేవీ
వారిికుడ
దృషిాకి
రాలేదు.
“చ్ండీ
అవాహయామి... యణచ్ండీ అవాహయామి...” ఄని ఄయుసూు తలను నేలకు అనించి నభసావృయం చేశాడు.... ఄంతకుభుందు ఄతను బసభం జలిునజృడు నిలువెతుుకు లేచినటుాగానే ఆంకోసారి బఖువభననది చితుకుల భంట. చితుకులకు ఫదులు ఎయయగా ఎండన తింతిిణీ వృక్షం యొఔవృ కొభభలు అ భంటలో డనటుా చిటచిటభని శఫాం మొదలు ఄయింది. ఎయయట్ యవవలు పెైకి ఎగిరి నాలుఖు దికువృలకు వామపంచ్ సాగాయి.... ఖుండెలిన ఖుఫఖుఫలాడంచే ఔంఠం ఔట్ ఒ ఄంటూ శఫాం చేమటం మొదలుపెట్ాంది. ఎదుట ఎంతట్ శతుయవు నిలఫడనా ఆసుభంత కూడా జంఔకుండా
ఎదిరించే
సాహస
బుజంఖబూతి.
ఄటువంట్
సాహసుడకి కూడా ఄఔవృడనించి దూయంగా పారిపోతే బాఖుంటుందనన కోరిఔ ఔలిగింది. “రావే చ్ండీ... తవయగా... తవయగా వచేచయ్...” గంతు చించ్ుకుని ఄరిచాడు వారిికుడు. దీపావళ్ళ ండుఖ రోజున పెదాలు తిపే జౄలటీాలో నించి ఎయయట్ వెలుఖు వియజమేభ పెదా పెదా యవవలు వెలువడనటుా ఖుజృ ఖుజృన భంటలోనించి ఫమట్కి వచాచయి యవవలు. అ యవవల వెనుకే యతమక్షం కావటం మొదలుపెట్ాంది ఔ భహా బమంఔయమైన అకాయం... జ్యనెడు పొడవున వుండే కోయలు - చ్ుఫుఔం కిందికి వేలాడుతునన పొడవాట్ నాలుఔ.... వియబోసన జుటుా.... మడలో ఫుసలు కొట్లా కాలసయం.... నడుభులు నొకువృకుంటూ అస్పాలు డుతునన శిషుమడు చ్ుగా ఄరిచి ఔళ్ుు తేలవేశాడు.... ఄశావనిన టుాకుని వునన రండో శిషుమడు ఔళ్ుు ఖట్ాగా భూసుకుని తలవంచ్ుకునానడు.....
“ఎందుకు పలిచావురా వారిికా.... ఏమిట్రా నాతో ని?” ఖంగాళ్ం వంట్ నోట్ని తెయుసూు ఄడగింది అ బమంఔయ అకాయం..... నేలమీద
మోఔరించిన
వారిికుడు
నిఠాయుగా
నిలుచ్ుని
ఏదో
సమాధ్యనం చెబోతుండగా అ యదేశంలోకి వచాచడు దారితప బదుయు చ్ూజృలు చ్ూసుునన నాలుగేళ్ు బాలకుడు. “ఫలి...
ఫలి...
నాకు
ఫలి
ఆవవరా...
సంతోషిసాును”
ఄందరిఔంటె భుందుగా ఄతనిన ఖభనించి ఖట్ాగా ఄడగింది భంటలోు యతమక్షం ఄయిన అకాయం. “టుాకో అ ఫుడతడని” ఄని రండో శిషుమడకి అజఞ ఆసూు తను కూడా ఄటుకేస దుమికాడు వారిికుడు. భంటకేస మొకం తికుండా అ బాలకుడ కేస వేఖమైన యుఖు లంఘంచాడు రండవ శిషుమడు. నడవటం కూడా సరిగావ రాని సవాడు అ బాలుడు. ఔవృసారిగా తనకేస వచిచన అ మొయటు భనిషిని, ఄతనితో పాటుగా ఔదిలిన వారిికుడని చ్ూస బమంతో బంబేలతిుపోవాలి - ఔ లఔవృ యకాయం, నేలమీద చ్తికిలడ బావుయుభని ఏడవటం మొదలుపెట్టాలి - ఆంకో లఔవృ యకాయం....
ఄటువంట్ నులు ఏవీ చేమలేదతను. కింద ఔనిపంచిన ఔ పెదా లుఖురాయిని ఄందుకుని ఫలంగా విసరాడు రండో శిషుమడకేస. గింగిరాలు తియుఖుతూ వచిచ శిషుమడ ఖుండెలకు తగిలింది ఄది. గావుయుభని ఄరిచి వెనకివృ తూలి సరిగావ చితుకులభంట దఖవయ డపోయాడు ఄతను. అ దృశామనిన చ్ూస, బాలకుడని టుాకోవట్టనికి జ్యచ్బోతునన తన చేతులిన వెనకివృ లాకువృనానడు వారిికుడు. “ఎవడవిరా నువువ? ఎవడవి?” విరీతభయిన అశచయమంతో ఄతనిని కోంగా చ్ూసూు ఄడగాడు. చితుకుల భంటలో యతమక్షమై వునన భీఔయ అకాయం కోరిఔను తీరిచ,
దాని
సహామంతో
తన
ఄభీషాానిన
నెయవేయుచకోవాలనన
తొందయలో వునానడు ఄతను. అ తొందయపాటు ఄతని నిశితదృషిాని భందగిం చేసంది.
చినిన
చినిన
దంతాలు
ఫమట్కి
ఔనిపంచేటటుా
భుఖధ
భనోహయంగా నవావడు అ బాలకుడు. ఄంతకుభుందు ఄతని ఔనులోు ఔనిపంచిన బదుయు ఆజృడు లేదు.... “నేను ఎవరినా? ఎవరిననేనా ఄడుఖుతునానవు? ఎవరినో తెలుసుకోవటం
నీకు
సాధమడుతుందా?”
పెదా
మాటలు
మాట్టుడుతూ తన చినన పాదానిన ఎతిు ఫలంగా తనానడు. ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని హసుం ఏదో ఖట్ాగా టుాకుని పెైకి ఎతిునటుు గాలిలోకి లేచి చితుకుల భంటమీదుగా పోయి చ్ఔివరిు సమీంలో డాాడు వారిికుడు. ఄతనిన
ఖురించి
భరిచిపోయినటుా
రండు
ఄడుఖులతో
చితుకుల భంటను చేయుకునానడు బాలకుడు. పొడవాట్ నాలుఔను పాభు మాదిరి వేఖంగా ఔదిలిసూు, చేతులిన జ్యచి ఄతనిన టుాకోబోయింది భంటలో నిలఫడవునన బమంఔయ అకాయం. మీదికి వచిచన అ చేతులిన తన చిట్ా చేతులతో వడస టుాకుని ఫలంగా భుందుకు లాగాడు బాలకుడు. భలిన వసాుీనిన బాదినటుా ఄమాంతంగా పెైకి లేప నేలకేస తన శకిుమేయకు బాదాడు.
వేలడు కూడా లేని అ చిననపలుడు ఄటువంట్ ఫలానిన యదరిించ్టం నోయు తెయుచ్ుకు చ్ూసుునన బుజంఖబూతికి విషమం ఄయిం కాలేదు.... నేలమీద డన అకాయం ఖుండెలమీద ఎడభ పాదానిన పెట్ా ఖట్ాగా ఄదిమాడు బాలకుడు.... చెవులు చిలుులు డపోయేటటుు శబాాలు చేసంది ఄది. నేల రండుగా చీలింది. బుజంఖబూతి చ్ూసుుండగానే అ చీలిఔలో డపోయిందా
అకాయం.
చీలిన
నేల
తిరిగి
మాభూలుగా
మారిపోయింది. నక్షతారల మాదిరి మిలమిల మరిసపోతునన ఔనులతో చ్ఔివరిుకేస చ్ూస, ఔ ఄడుఖు ఄతనికేస వేశాడు బాలకుడు. ఄంతే... ఄంతం ఄయిపోయింది చ్ఔివరిు బిఖువు. భృతుమదేవత తన ఎదుట్కొచిచనటుా వణికిపోతూ ఔవృకు దూకి యుఖు మొదలుపెట్టాడు ఄతను. “యబూ... యబూ... ఏమైంది? మీకు ఏమైంది?” వెనుకా భుందు చ్ూసుకోకుండా రిగెతుుతూ, ఔ లుజృ యదేశంలో కాలు మలిఔడ భుందుకు తూలిన బుజంఖబూతిని ఖట్ాగా టుాకుని, అతుయతగా ఄడగాడు హరిహయజృయ దళ్తులోు ఔతను.
నఖయపాలకుడ అజఞల యకాయం చ్ఔివరిు యక్షణగా దూయ దూయంగా ఄనుసరించి వసుునన బటులకు నామఔతవం వహసుునానడు ఄతను. “ఫూ.... ఫూ... బూతం... పశాచ్ం...” వణుకుతునన ఔంఠంతో ఄసషాంగా చెపాడు చ్ఔివరిు. “బూతమేమిట్... పశాచ్మేమిట్? ఇ చ్ుటుాటు ఄటువంట్వి ఏవీ వుండవు. మీ అంతయంగికుడెైన వారిికుల వాయు ఎఔవృడ యబూ” భంచి నీయు తీసుకువచిచ చ్ఔివరిుకి ఆవవభని ఔ బటుడకి సైఖ చేసూు ఄనానడు దళ్తి. “చినన పలుడ యూంలో వచిచంది. వారిికుడని విసరికొట్ాంది.... చితుకుల భంటలో” ఄంటూ అకరి క్షణంలో మాటలిన ఔవృసారిగా అపేశాడు చ్ఔివరిు. ఔరి మొకం ఔయు చ్ూసుకునానయు దళ్తి వెంట యక్షణగా ఄతనితో పాటు వచిచన బటులు. “చీఔట్లు దేనోన చ్ూస చ్ఔివరిు బమడనటుునానయు. వెంటనే నఖయంలోకి తీసుకుపోవటం చాలా భంచిదనిపసుుంది” దళ్తి చెవులోు ఉదాడు ఔతను.
“యబూ! మీయు హాయిగా నఖయంలోకి యయాణం ఔండ. మా బటులు
మిభభలిన
క్షేభంగా
విడదికి
చేయుసాుయు.
నేను
భుందుకుపోయి వారిికులవారితో తిరిగివసాును” ఄంటూ చ్ఔివరిుకి చెప బటులకు సైఖచేశాడు దళ్తి. వెంటనే చ్ఔివరిు భుందుకు తీసుకురాఫడంది ఔ ఫలిషామైన ఄశవం. చేతులు ఄందించి ఄతిఔషాం మీద అమనిన దానిమీద కూరోచబట్ా,
చ్ుటూా కాజృదలగా నిలఫడ నఖయంకేస వడవడగా
ఔదిలాయు వాళ్ుు. నలుఖురిన మాతిం తనతో వెంట బటుాకుని భుందుకు నడచాడు దళ్తి. చ్ఔివరిు ఏ దిశలోనించి వసూు ఔనిపంచాడో అ దిశలో వేఖంగా ఄడుఖులేస పావుగడమ తరావత శిధల బవనం భుందుకు చేయుకునానడు. సృహలో లేని వారిికుడ శిషుమలు ఔనిపంచాయు. అరిపోయి సఖలు వెలువరిసుునన చితుకుల భంట ఄఖుపంచింది. “ఄడుగో.... ఄడుగో వారిికులవాయు...” ఄవతలి ఔవృకు చేయి చ్ూపసూు చెపాడు ఔ బటుడు.
నాలుఖు ఄంఖలోు ఄటుపోయి వెలుకిలా డపోయి వునన వారిికుడ మొకం మీద తభవెంట తీసుకువచిచన తోలుతితిులోని నీట్ని చిలఔరించాడు దళ్తి. “ఏడ? అ బాలకుడు ఏడ? ఎఔవృడ??” జీయడన ఔంఠంతో ఄడుఖుతూ ఔళ్ుు విపాడు వారిికుడు. “బాలకుడా! ఇ యదేశంలోకి బాలకులు ఎందుకు వసాుయు మాంతిికా? మీయు ఏదో బిభడుతుననటుాగా వుంది... లేచి నిలఫడ భభభలిన చ్ూడండ!” భృదువుగా సునినతమైన గంతుతో ఄనానడు దళ్తి. అ మాటలతో జౄరిుగా తెలివి వచేచసంది వారిికుడకి. “నా శిషుమల ఖురించి ఄడఖబోయి,
అదభరిచి బాలకుడు ఄనానను.
ఄంతఔంట్ల ఏమీలేదు...” ఄంటూ తడఫడుతునన ఄడుఖులతో శిషుమల దఖవరికి వచాచడు. రాయి తగిలి డపోయిన శిషుమడు లేచి నిలఫడఖలిగాడు గాని, బూత భేతాళ్ుడు అవహంచిన శిషుమడు మాతిం ఎంతసేట్ ఔళ్ుు తెయవలేదు....
“ఄయిపోయాడు మాంతిికా... ఆతను భయణించి చాలాసేజృ ఄయింది” ఄతని వాలకానిన రిశీలించి నెభభదిగా చెపాడు దళ్తి. ళ్ుు టటభని కొరికి ఫలంగా నేలను ఄదమాలననంత కోం భుంచ్ుకు వచిచంది వారిికుడకి. ఄంతలోనే తనను ఄవతలికి విసరికొట్ాన బాలకుడ యూం ఔళ్ు భుందు మదిలేసరికి అశచయమంగా భటుమామం ఄయిపోయింది ఄది. “ఇ శిధల బవనానిన ఏవో దుషాశకుులు అశయయించ్ుకుని వుననటుా ఄనిపస్ుంది. ఆఔవృడకి రాగానే మాకు చితి విచితిమైన ఄనుబవాలు
ఔలిగాయి.
వాట్ని
తటుాకోలేఔ
ఄసువులు
వదిలినటుునానడు నా శిషుమడు... ఆతనికి ఄంతమకియమలు ఏరాటు చేమండ” ఄంటూ దళ్తికి చెజృతునన సభమంలో ఖుయుుకు వచాచడు ఄతనికి చ్ఔివరిు. “ఏరి?
యబువులు
ఎఔవృడ?”
అందోళ్నగా,
అతుయతగా
ఄడగాడు చ్ుటూా వునన రిసరాలను చ్ూసూు. తాభు చ్ఔివరిుని ఎటువంట్ రిసితిలో ఔలుసుకునానరో చెపతే ఄతని అందోళ్న ఆంకా ఎకువృవెైపోతుందని ఖయహంచి,
మతుట్
మాటలు మాట్టుడాడు దళ్తి. చ్ఔివరిు నఖయం కేస యయాణమైన సంఖతిని చెపాడు. “ఄయితే మేభు
కూడా ఫమలుదేరాలి.....” ఄంటునన
వారిికుడకి, ఄతని శిషుమడకి ఆదాయు బటులిన తోడుగా ఆచిచ నఖయం కేస ంపంచాడు ఄతను. పారణాలు కోలోయిన శిషుమడకి కనన కాయమఔిమాలు జౄరిు చేమట్టనికి తను ఄఔవృడే అగిపోయాడు. *** కాళ్ళముడ డఖలమీద ఔదం తొకువృతుననటుా నృతమం చేసుునన బాల గోపాలుడు వుననటుుండ నృతామనిన అప తనకేస నవువతూ చ్ూసనటుా
ఄనిపంచి,
భంతి
ఠనానిన
అపేశాడు
కిళ్ళంబి
అచాయుమడు. ' నవువతునానవా బమడుతుననటుా
తండీి? భ్యవిసుునానవా?'
నేను చేతులు
భనసులోనే ఄనుకునానడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు.
ఄనవసయంగా జోడసూు
-
చ్ఔవృట్ లవయుస యసుపటంగా ఔనిపంచేటటుు ఆంకోసారి నవివ మామం ఄయిపోయాడు, అమన భనోనేతిం భుందు ఔనిపసుునన గోపాలబాలుడు. “బమపెట్లాదీ నువేవ....... బయానిన పోగట్లాదీ నువేవ... సయవం నువేవ...”
ఄనుకుంటూ
ఈతసవభూరిు
ఎదుట్నించి
ఆవతలికి
వచాచడు. సరిగావ ఄజృడే ఄఔవృడకి రిగెతుుకుంటూ వచాచడు ఔ బటుడు. “నఖయ పాలకులవాయు ంపంచాయు సావమీ.. బుజంఖ బూతి క్షేభంగా నఖయంలోకి చేయుకునానయు. సేనాతుల వారి కుమారు మాతిం ఔనిపంచ్లేదు ఆంకా” ఄంటూ తను మోసుకువచిచన వయుమానానిన వినిపంచాడు అ బటుడు. సంతోషించే వాయు ఔట్,
సంకోచించాలిసన వాయు భరొఔట్
ఄయినందుకు చిననఫుచ్ుచకునానడు అచాయుమడు. “ఏమిట్ది సావమీ? ఎందుకు జయుఖుతోంది ఆలా? ఆంకా ఎంతసేజృ భభభలిన
రీసాువు?” ఈతసవభూరిుని ఄడుఖుతూ
తలవంచి నభసవృరించాడు.
ఄంతకుభుందు మాదిరి నవువతూనో, కోంగా చ్ూసూునో అమన భనోనేతిం భుందుకురాలేదు బాలగోపాలుడు. “తెలువాయుఝాభవుతోంది అచారామ... సావమివారి ఄభషేఔ జలం తీసుకు రావట్టనికి భనం నఖయం వెలుల వునన సుబదా నది దఖవరికిపోయి రావాలి ఔదా” ఈననటుుండ ఔ ఄయచకుడు వచిచ చిననగా చెటంతో,
తన అలోచ్నలలో నించి వెంటనే ఫమటడాాడు
అమన. అలమంలో వుండే సావమి యూపానికి ఄభషేఔం చేయాలంట్ల అలమ అవయణలోనే వునన భంచినీట్ బావి నీట్ని ఈయోగించ్టం వారి అచాయం. వసంతోతసవాల సభమంలో ఔలామణ భండంలోకి వచిచన ఈతసవభూరిుకి
మాతిం
నఖయం
వెలుల
యవహంచే
సుబదా
నదీజలాలను తీసుకురావటం ఒ ఄలవాటు. భంఖళ్వాయిదామలు మోఖుతుండగా - వెండ బిందెలను తీసుకుని ఫమలుదేయతాయు ఄయచకులు. రివాయం ఄంతా వారి వెనుఔ నడుసుుంది.
ఈతసవాల సభమంలో యతేమఔమైన జౄజలు చేస, వితిమైన దాయంతో ఄలంఔరించ్ఫడన కే ఔ బాణాఔయయను టుాకుని అ ఉరేగింజృ భుందు కాలాగా నడుసాుడు నఖయపాలకుడు. వితిమైన అ దండం యొఔవృ సయిను పొందితే దీయవెరోగాలు కూడా నమభయిపోతామని నఖయ యజల నభభఔం... సభసు బూతపేయత పశాచాలు ఏవెైనా ఎదుయుదాడ చేమదలుచ్ుకుంట్ల అ దండం
మభదండంగా
మారి
-
అ
దుషాశకుుల
ఄంతు
చ్ూసుుందిట... ఖుంజృలు ఖుంజృలుగా నిలఫడ అ దండం దయినం కోసం ఎదుయు చ్ూసాుయు నఖయయజలు.... “నఖయ పాలకులవారికి యభభనభని అహావనం ంండ.... భంఖళ్ వాయిదామలను మోగించ్టం మొదలుపెటాభనండ” ఄని ఄయచకుడకి చెజృతూ,
ఈతసవ విఖయహం ఔవృభ్యఖంలోకి చ్ూశాడు
అచాయుమడు. నిటానిలువుగా ఔ భండ సుంభ్యనికి అనించి వుండే అ వితి దండం ఔనిపంచ్లేదు అమనకి....
శీతలం ఔమిభనటుా ఔవృసారిగా చ్లుఫడపోయాయి అమన ఔయచ్యణాలు. విరీతమైన చ్లి వేసుుననటుా వణఔటం మొదలుపెట్ాంది శరీయం. “మామమైంది. ఄభషేఔ జలానిన తీసుకొచేచటజృడు కావలిగా వుండ వలసన వితి దండారనిన ఎవరో భుషవృయులు మామం చేసేశాయు...” చిట్కలో భండపానిన దాట్ వీధులోుకి పాకింది అ సంచ్లన వాయు. భరో పావుగడమలో నఖయభంతా వామపంచింది. *** “లాబం లేదు చ్ందార... సరైన వెైదమ సహామం లేఔపోతే ఇమ ఔనులు తెయవటం ఄసంబవం ఄనిపస్ుంది” ఎంతసేట్ సేనాతి కుమారు ఔనులు తెయువఔపోవటంతో ఫయువుగా ఄననది వాయుణి. “ఐతే ఆజృడు భనం ఏంచేయాలి?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఄడవిలోనించి ఆదాయూ ఔలిస సేనాతి కుమారును శివాలమం భండం లోకి తీసుకువచిచ డుకోబట్టాయు... ఖుటామీదనే వునన ఔ నీట్ఖుంటలో
నించి
నీట్ని
తీసుకువచిచ
చిలఔరించాడు చ్ందుయడు. ఫుఖవలు తట్టాడు....
అమ
వదనంమీద
పెదాగా పలిచాడు.... ఄయచేతులిన, ఄరికాళ్ుని ఖట్ాగా యుదాాడు. ఎనినచేసనా, ఎంత యయాసడనా అమలో మాతిం ఆసుభంత ఔదలిఔ కూడా ఔనిపంచ్ఔపోయేసరికి ఄతనికి అందోళ్న ఄధఔం ఄయిపోయింది. “భన ఄశావనిన వేలం వేమగా వచిచన నాణేలు ఆంకా కొనిన భనదగివరే వునానయి... వీట్ని ఆచిచ ఎవరో ఔ వెైదుమడ దగివయ ఏదో ఔ య గా అలోచించి తన నియణయానిన భందు తీసుకువసాును” తీవం చెపాడు. తల ఉప జృకుననది వాయుణి. కిందపెట్ా వుంచిన ఔయయను తన చేతులోుకి
తీసుకొని
ఄతనికి
ఄందించింది.
“ఄవసయమైతే
ఈయోఖడుతుంది. తీసుకుని వెళ్ుు” ఄని చెపంది. మొటామొదట్సారిగా అ దండానిన రిశీలనగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ఄతి యుదియాఖం చేసేందుకు సదధడన విజృయలు తనకు యక్షణగా ఔట్ాన యక్షా ఫంధనాల మాదిరిగానే ఔనిపసుుననది అ దండం చ్ుటూా చ్ుటాఫడన యంఖు దాయం. నిలువుగా నిలబట్ా ఏవేవో జౄజలు చేమఫడనటుా సుజృ కుంకుభల జ్యడలు ఄఖుపసుునానయి.
“ఆదేదో
సాంయదామఫదధమైన
అచాయ
వమవహారాలోు
ఈయోగించ్ఫడే వితి దండంలాగా ఔనిపస్ుంది” చేతులోు ఄటూ ఆటూ తిప చ్ూసూు ఄనానడు ఄతను. “ఄయితే ఏంట్ట?” విసుగావ ఄడగింది వాయుణి. “ఄయినదానికి కానిదానికి ఉరికే విసుకోవృకు.. ఏవెైనా జౄజలు జృనసావృరాలోు ఈయోగించ్ఫడేది ఄయివుంట్ల మాభూలు చేతిఔయయ మాదిరిగా ఈయోగించ్ుకోవటం తజృ, పాంకూడా” ఄంటూ అ దండానిన భండ సుంభ్యలోు ఔదానికి అనించి నిలబట్టాడు చ్ందుయడు. “నఖయంలోకి పోయి భందో మాకో తీసుకువసాునని చెపన మొనగాడవి. చెపన విధంగా వెంటనే ఫమలుదేయకుండా మాటలతో కాలక్షేం చేసుునాన వేమిట్? ఇ యదేశానిన, ఇ భుదుాఖుభభని వదిలి అవలికి పోఫుదిధ కావటం లేదా?” వెకివృరింజృగా ఄడగింది వాయుణి. అమవంఔ చ్ుయుకుగా చ్ూస,
రండు చేతులు జోడంచి
సుంభ్యనికి అనించిన దండానికి నభసావృయం చేశాడు చ్ందుయడు. “నువువ ఎఔవృడనించి వచాచవో,
ఏ జౄజలోనించి ఄరాధంతయంగా
ఆవతలికి తీసుకురాఫడాావో నాకు తెలిమదు. నావలుగాని,
నా
సహచ్యురాలివలుగాని నీకు ఄచాయం ఏదెైనా జరిగివుంట్ల నిండు
భనసుసతో
క్షమించ్ు”
ఄని
పారరిించి,
తిరిగి
చేతులోుకి
తీసుకోబోయాడు. పొయపాటున చెయిమ జ్యరింది. నిలువుగా నిలబటాఫడన అ దండం, ఏటవాలుగా జ్యరి కిందడంది. డుతూ డుతూ తెలివితపనటుా డవునన సేనాతి కూతురి తలకు నేయుగా తగిలిందది. “ఒరినామనో! నీకు ఫుదిధలేదు. నేను కొట్ాన దెఫఫలకే ఇవిడగాయు ఔళ్ుు తేలవేస వియుచ్ుకుడపోయింది. ఆజృడు నీ భూలంగా ఆంకోదెఫఫ...” ఔంగాయుగా ఄంటూ డపోయిన దండానిన తీస చ్ందుయడకి ఄందించింది వాయుణి. సేనాతి కుమారుకి కొతుగా తగిలిన దెఫఫ ఫలమైనదో కాదో తెలుసుకోవట్టనికి భుందుకు వంగి, అమ తలను చేతితో తడమాడు చ్ందుయడు. దెఫఫ ఏదీ తఖలలేదు ఄతని చేతికి. ఔదలిఔ మాతిం వెంటనే ఔనిపంచింది. ఄంతకుభుందు వయకూ ఎనిన ఈచారాలు చేసనా కొంచెంగా కూడా ఔదలకుండా డ వునన అ సుకుమారి చిననగా పెదవులను ఔదిలించి, తలను ఔదిలించింది. “చ్ూడు.... వాయుణీ.... చ్ూడు... తెలివివచేచసనటుాంది” సంతోషంతో ఄరిచాడు చ్ందుయడు.
“నీ
ఄయుజృ
చెటుతోజృను
దాట్
నఖయంలోకి
కూడా
వినిపంచేటటుాంది. కొంచెం నిదానించ్ు....” ఄంటూ భుందుకు వంగి సేనాతి కుమారు ఫుఖవలిన భృదువుగా తట్ాంది వాయుణి. ఔళ్ుు తెరిచింది అమ... “నేను ఎఔవృడ వునానను?” ఄని ఄడుఖుతూ చ్టుకువృన లేచి కూయుచంది. “నువువ మా దఖవయ వునానవు... భనం నఖయం వెలుల ఖటుామీద వునన శివాలమంలో క్షేభంగా వునానభు...” ఄంటూ సంతోషంగా చెపంది వాయుణి. “నఖయం వెలుల శివాలమంలోనా? ఆఔవృడకి ఎలా వచాచను? ఆంత నువువ ఎవరివి?” రిసరాలను ఄయోభమంగా చ్ూసూు ఄడగింది సేనాతి కుమారు. “నేనా? ఫహుశా నేను ఎవరినో నీకు తెలిమఔపోవచ్ుచ. ఆతని వంఔ చ్ూడు... ఆతను ఎవరో నీకు చాలా బాగా తెలిసే ఄవకాశం వుంది” సేనాతి కుమారుతో ఄంటూ, చ్ందుయడవంఔ చ్ూపంచింది వాయుణి. తలతిప చ్ూసంది అమ... దండానిన టుాకుని నిలఫడ వునన చ్ందుయడని ఖుయుుట్ాంది. వెంటనే ఎయయఫడపోయింది అమ మొకం.
“సఖువడాలిసన
ఄవసయం
ఆఔవృడ
రాయివాయు
ఎవయూలేయు.
నేను
ఏమీలేదు.... నీ
సఖువడట్టనికి
భనసును
దోచిన
భనోహరాకాయుడ నెచెచలిని. వాయుణి ఄంట్టయు ననున” ఄంటూ తాను రిచ్మం చేసుకుంది. “నేను.... నేను అయమజృతుయల వారిని వెతఔటంకోసం మా విడది బవనంలో నించి వీధలోకి వచాచను.. దారి భధమలో నాకేదో ఄయింది. తెలివితప డపోవటం వయకూ జ్యఞఔం వుంది. అ తరావత ఏం జరిగిందో తెలిమదు” లేచి నిలఫడట్టనికి యమతనం చేసూు చెపంది సేనాతి కుమారు. అమను లేవనీమకుండా అప, ఄడవిలో జరిగింది ఏమిట్ల కుుుంగా చెపంది వాయుణి. “ఎందుకు
జరిగిందో,
ఎలా
జరిగిందో
మాకు
కూడా
ఄయింకావటం లేదు. నినున ఏదో బూతం అవహంచ్టం మాతిం వాసువం. ఄదిగో నీ మానసచోయుడ చేతిలో వునన దండంతో నేనే నినున చితఔబాదాను” ఄంది.
“ననున చితఔబాదితే భరి నా ంట్మీద బోలడు గాయాలు వుండాలి ఔదా... ఏవీ ఔనిపంచ్టం లేదేమిట్?” తన శరీయంవంఔ చ్ూసుకుంటూ ఄననది అమ. “నిజమే సుమా.. ఆదేదో చాలా విచితింగా వుంది” ఄంటూ చ్ందుయడవంఔ చ్ూస,
“నువువ కూడా ఔసారి చ్ూడు” ఄననది
వాయుణి. ఔసారి కాదుఖదా... ఄయసారి
కూడా
చ్ూసే
రిసితిలో
లేడు
ఄతను.
సేనాతికుమారు ఔనులు తెరిచిన క్షణం నించీ సఖువతో తలను ఔవృకు తిజృకుని నిలఫడ వునానడు. “చ్ూడవయామ నామనా... చ్ూడభనే ఄంటునానను గాని, ఆంకేదో చేమభని ఄనటంలేదు...” ఄంటూ ఄతని చేతిలోని దండానిన తీసుకుని,
“ఆదిగో... దీనితోనే నేను నినున కొట్టాను” ఄంటూ
సేనాతి కుమారుకి చ్ూపంచింది వాయుణి. చేతిని జ్యచి అ దండానిన సృశించ్బోయి -
ఄదేదో యమాదఔయమైన వసుువననటుా వెంటనే చేతిని వెనకివృ తీసేసుకుననది సేనాతి కుమారు. “ఆది... ఆది వేణుగోపాలుడ భంతి దండం... ఈతసవ విఖయహానికి కాజృ దలగా ఄభభంతిించి ఔలామణ భండంలో నిలబట్ా వుంచినది... నేను చ్ూశాను..” తడఫడుతునన ఔంఠంతో చెపంది. “ఔలామణ
భండంలో
వుండాలిసనది
భరి
ఄడవిలోకి,
ఄందులోను ఔ బాలకుడ చేతిలోకి ఎలా వచిచంది?” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. “ఄదేమిట్ల నాకు తెలిమదు. ఆది మాతిం సావమి వారి భంతిదండమే... దీనికి ఄపాయమైన శకుులు వుంట్టయిట.... దీనిన తాకినా, తలకు అనించ్ుకునాన శారీయఔ యుఖభతలనీన భటుమామం ఄయిపోతాయిట...”
ఄంటూ
ఆంకేదో
భుకమమైన
విషమం
ఖుయుుకువచిచనటుా ఄదిరిడంది సేనాతి కుమారు ఔవృసారిగా. “ఏమిట్? ఆంకో విశేషమేదెైనా ఖుయుుకువచిచందా?” ఄడగింది వాయుణి తదేఔంగా చ్ందుయడని చ్ూసూు. “విశేషం కాదు...
సావమివారి ఄభషేఔ జలానిన తీసుకు
రావట్టనికి తెలువాయుఝాభున ఄందయూ సుబదా నది దఖవరికి వసాుయు.
అ సభమంలో నఖయపాలకుడు ఇ దండానిన టుాకుని ఄందరిఔంటె భుందు నడవాలి... ఄది అచాయం.. భరి ఆజృడు ఆది మీ దగివయ వుంట్ల - భరి ఄఔవృడ?” ఄడగింది అమ అసకిుగా. యఔయకాల యశనలు నిండన ఔనులతో చ్ందుయడకేస చ్ూసంది వాయుణి. ఄలాంట్వే తనను ఆఫఫంది పెడుతుననటుా భ్యయంగా నిటూారిచ తల విదిలించాడతను. “ఉయు పేయు తెలిమని ఔ బాలకుడ చేతిలో ఆది భనకి దొరికిందని
చెపతే
ఎవయూ
నభభయు...
ఎఔవృడనించి
వచాచడో
తెలిమదు. ఎఔవృడకి పోయాడో ఄంతఔంటె తెలిమదు... నఖయ యజలు ఄందయూ వితింగా భ్యవించే ఇ దండం భన దఖవయ ఔనిపసేు - భనలిన దొంఖలుగా భ్యవించి దేహశుదిధ చేమటమో, చెయసాలలోకి నెటాటమో తకుండా జరిగి తీయుతుంది. ఆయుకువృనానం వాయుణీ.... భనకి
తెలిమకుండానే
ఏదో
భంతి
సంఫంధమైన
పతలాటఔంలో ప్రఔల దాకా భునిగిపోయాం” ఄనానడు. “జరిగిందేదో జరిగిపోయింది... దండానిన ఇమ చేతికి ఆచిచ నఖయంలోకి ంపంచేదాాం..” ఄననది వాయుణి.
“ఄదెలా సాధమం? ఇమని దొంఖగా భ్యవిసేు? ” ఄనుమానంగా వాయుణిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄది కూడా నిజమే... భరిజృడు ఏం చేదాాం?” ఔనురలు కూడా ఏమాతిం ఔదిలించ్కుండా తదేఔంగా చ్ందుయడ వంఔ చ్ూసుునన సేనాతి కుమారు వెంటనే ఔలించ్ుకుననది అ సంభ్యషణలో. “ఆజృడు నేను నఖయంలోకి పోవాలని ఄనుకోవటంలేదు. మీయు కూడా వెళ్ుఔండ. దండం ఄఔవృడ వుననదోలేదో భనకి నిఔయంగా తెలిమదు.... లేఔపోతే నఖయవాసులు ఏం చేసాురో తెలిసన తరావతనే ఏదయినా అలోచ్న చేమవచ్ుచ” “నువువ ఔనిపంచ్ఔపోయేసరికి మీ తండిగాయు ఎంతగానో అరాటడుతూ ఈండవుంట్టయు.... నువువ నఖయంలోకి వెళ్ుటమే శేయమసవృయం” వెంటనే ఄననది వాయుణి. “ఄయితే మీయు కూడా నా వెంట మా తండిగారి వదాకు యండ....”
యశనలు
నిండన
ఔళ్ుతో
రవేమకుండా చ్ూసంది వాయుణి.
భళ్ళు
చ్ందుయడ
వంఔ
“నఖయంలోకి వెళ్ుకుండా ఄడవిలోనే వుండటం భన ఄభభతం కాదు... వెళ్దాం...” ఄనానడు ఄతను. “భరి ఇ దండం?” ఄడగింది అమ. అమ ఈదేాశమం - దానిన శివాలమం దగివరే ఎఔవృడో ఔ చోట దాచిపెట్లాస
వట్ాచేతులతో
వెళ్ళులని....
దండం
తభ
దగివయ
ఔనిపంచ్ఔపోతే ఄడగేవాళ్ళువయూ వుండయుఖదా. ఄతియమాదఔయమైన రిసితిలోనించి తభను కాపాడన అ దండానిన తులోు డేమటమో, పొదలోు దాచి పెటాటమో చ్ందుయడకి ఆషాం లేఔ పోయింది. ఄందులోను ఄది వేణుగోపాలసావమి వారికి చెందిన వసుువాయ. సావమివారి వసుువులిన నియుక్షమంగా వదిలేమడం సఫఫు కాదు. “వెంట తీసుకుపోదాం... సభసమ ఏదెైనా ఎదురైనజృడు రిషావృయం అలోచిదాాం. భన దఖవయ ఔనిపంచ్కుండా ఄవతలికి విసరేమటం ఏభంత పెదా ని కాదు” ఄంటూ యయాణం కావట్టనికి తను సదాంగా వుననటుా తల ఉపాడు ఄతను.
“ఔవృ క్షణం చ్ందార... మీయు ఆదాయూ మాట్టుడుకుంటూ వుండండ. నేను ఆజృడే వసాును” ఄంటూ భండం వెలులికి ఄడుఖువేసంది వాయుణి. “ఎఔవృడకి ంటరిగా?” విసుగావ ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నువువ ఔ పెదా ఫుదిధహీనుడవి. వివయంగా చెపతే త నీకు ఏదీ ఄయిం కాదు. ఆజృడే వసాునని చెపాను ఔదా...” విసుయుగా ఄంటూ వెళ్ళుపోయిం దామ. ఔట్ ది నలుఫది క్షణాలు ఖడచినా తిరిగి రాలేదామ... క్షణాలు ఖడచినకొదీా చ్ందుయడ ఄసహనం ఄధఔం ఄయిపోసాగింది. ఄందుకు భననంగా సేనాతి కుమారు వదనం ఎరయయయగా మారిపోవటం మొదలైంది. “నువువ కొంచెంసేజృ ంటరిగా వుండఖలవా? నేను వెళ్ళు ఇ పచిచది ఏమైపోయిందో చ్ూసవసాును” ఈననటుుండ అమతో ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఏమీ ఄయిపోదు... పచిచది అమ కాదు” చ్ందుయడతో చిననగా ఄననది సేనాతి కుమారు.
“అమ కాదా! భరవయు? నేనా?” ఈకోోషంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. చియునవువతో తల ఉపందామ. చ్యుయభంటూ మాట్టుడట్టనికి
వచేచసంది
నోట్ని
చ్ందుయడకి
తెయువబోతుండగా
కోం. “మీ
యుషంగా
నెచెచలికి
నా
హృదమం జౄరిుగా ఄవఖతం ఄయింది. భనమిదాయం ఏకాంతంగా మాట్టుడుకోవాలని
తను
దూయంగా
వెళ్ళుంది”
ఄననది
అమ
ఈతాసహంగా. తోలుబొభభలాట తెయమీద యంఖు యంఖు బొభభలు చ్ఔచ్కా వచిచ వెళ్ళు పోయినటుు ఔదాని వెనుఔ ఔట్గా ఄనేఔ భ్యవాలు చ్ందుయడ వదనంలో యతమక్షభయామయి. రండు క్షణాల తరావత తనకు తాను సంభ్యళ్ళంచ్ుకునానడు ఄతను. “చ్ూడు సుందరీ.. నువవంట్ల నాకు ఄభమానమే... కాని ఆజృడు అ భ్యవానిన ఖురించి అలోచించే రిసితి కాదు నాది. మా ఖుయుదేవులు మాకు ఄగించిన ని ఄలాగే వుండపోయింది. ఄది జౄరిుకావాలి. అ తరావతనే ఏ అలోచ్నెైనా...” భృదుసవయంతో చెపాడు. “మీకోసం నేను ఎంత కాలమైనా వేచి వుంట్టను. ఄసలు మీయు ఄంగీఔరిసేు
ఆట్
నుంచి
మీతోనే
వుంట్టను.
మీయు
జౄరిు
చేమదలుచ్ుకునన నిలో నేను కూడా పాలు ంచ్ుకుంట్టను” దృఢసవయంతో చెపంది అమ. “అ నివదుా... నువువ మీ తండిగారి దఖవరికి వెళ్ుటమే శేయమసవృయం” వెంటనే ఄడుాకునానడు చ్ందుయడు. “ఆంత
మీయు
జౄరిు
చేమవలసన
నేమిట్ల
తెలుసుకోవచ్ుచనా?” ఄడగిందామ సునినతంగా. “పెదాది
ఏమీకాదుగాని
ఎందుఔనో
యఔయకాల
విఘ్రనలు
ఎదుయవుతునానయి. దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కావాలి” ఄనానడు చ్ందుయడు. అరాధన నిండన చ్ూజృలతో ఄతని వంకే చ్ూసుునన సేనాతి కుమారు వదనంలో వెంటనే యతమక్షం ఄయింది విరీతమైన అశచయమం. “దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కావాలా? దేవభందాయజృ చెట్లానా?” వతిు వతిు లుకుతూ ఄడగిందతనిని. ఄవునననటుా తల ఉపాడు చ్ందుయడు.
“ఇ మాతిం దానికి ఎంతో ఔషాడాలిసన ఄవసయం ఏభుంది? తెలువారిన వెంటనే మీ ని జౄరిు ఄయిపోయినట్లు” ఈతాసహంగా చెపంది అమ. తగిలిన దెఫఫల నుంచి అమ జౄరిుగా తేయుకునేటటుా చేసన తన చేతిలోని
వేణుగోపాలసావమి
దండం
-
భదిని
కొంచెం
భందగించేసందేమోననన ఄనుమానం. ఫమలుదేరిన
క్షణం
నించీ
ఎనెననోన
బాధలకు
ఖురి
ఄవుతునానయు తను, వాయుణి. రోజులు ఖడచిపోతునానయే త అ వృక్షాల జ్యడలు ఔనుచ్ూజృ మేయలో ఔనిపంచ్టం లేదు. తభ బవంతి ఔవృనే అ చెటుు వుననటుు మాట్టుడుతోంది అమ. ఄతని భనసులోని అలోచ్నలు తనకు ఄయిమై పోయినటుు ఄందంగా నవివంది అమ. “అశచయమమేమీ లేదు. వేణుగోపాలసావమివారి జౄతోటలో ఔ పెదా దేవ భందాయజృ వృక్షం వుననది. అ జృషాలతో సావమివారికి జౄజలు చేసూు వుంట్టయు” ఄననది. చ్టుకువృన భుందుకు వంగి, అమ హసాునిన ఖట్ాగా టుాకుని నొకావృడు. మాటలతో చెలేదు. తన భనసులోని ఔృతజఞతాభ్యవానిన అ సయిదావరా తెలిమజేశాడు.
సఖువలమొఖవ ఄయిపోయింది సేనాతి కుమారు. సరిగావ ఄజృడే భండంలోకి వచిచంది వాయుణి. “ఏదో జయగాలని నేను ఄవతలికిపోతే ఆంకేదో జయుఖుతోంది ఆఔవృడ... మీకిదారి భతులు లేవు” ఄంది. “వాయుణీ... గోపాలసావమి అలమజృ జౄతోటలో” ఄంటూ మొదలట్ాన చ్ందుయడని భధమలోనే అపేసంది. “అ మాట వినే వచాచను. ఆంఔ అలసమం చేమటం ఄనవసయం. నఖయంలోకి వెళ్ుతునానం భనం” ఄననది. “సావమివారికి కావాలిసన జౄలవి. భనలిన భుటుాకోనిసాురో లేదో తెలుసు కోవాలి” ఄననది సేనాతి కుమారు. “జౄలు మాకు ఄనవసయం.. అ చెటుా బయడు చాలు. ఄందుకు ఎవరి ఄనుభతి ఄవసయం లేదు. తోటలోకి పోఖలిగితే చాలు. చిట్కలో ఄయిపోతుంది ని” ఄంటూ భండంలోనించి ఫమట్కి నడచాడు చ్ందుయడు. సేనాతి కుమారు బుజంమీద చెయిమవేస ఄతని వెనుకే తను కూడా నడచింది వాయుణి.
*** “నిజమా?
నువువ నిజమే చెజృతునానవా?” విరీతమైన
అశచయమంతో ట్ాట్ా ఄడగాడు వారిికుడు. తూయు దికువృ తెలుఫడ ఄట్కి పావుగడమ మాతిమే ఄయింది. ఔలామణ భండంలో సావమివారికి కాలాగా వుండాలిసన దండం మామమైపోయిన సంఖతి తెలిస,
నఖయంలోని పౌయులు
పోఖుడ వునానయు. “ఄచాయం జరిగిపోయింది. ఇ ని చేసనవారిని కొయత వేస ఈజృ పాతయలో ఉయవెయామలి” ఄని ఄయుసుునానయు వారిలో కొందయు. ఎట్ మాదిరిగా భందీ మాయఫలంతో కాకుండా ంటరిగా కేవలం నలుఖురిని మాతిమే తోడు తీసుకుని, సుబదానది నుంచి ఄభషేఔ జలానిన ఄఔవృడకు తీసుకువచాచడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. ఄటాహాసంగా
జరిపంచాలిసన
ఄభషేఔ
కాయమఔిమానిన
నాభమాతింగా భుగించి, ఈతసవ విఖయహం ఎదుట ధ్యమనభుదిలో కూయుచని ఈనానడు.
అలగోలు బాలగోలుగా ఈంది నఖయం. ఎజృడూ ఎయుఖని అ సంగటన కాయణంగా నఖరానికి ఎటువంట్ డు వాట్లుుతుందోనని బమడుతునానయు ఄందయూ. లగుమాతింగా బుజంఖబూతిని దరిించ్ుకునానడు నఖయ పాలకుడు. చ్ఔివయుులవాయు క్షేభంగా తిరిగి వచిచనందుకు తన సంతోషానిన
యఔట్ంచి,
విరీతమైన
ఉషణం
కాయణంగా
ది
లంకణాలు చేసనటుు నిసేుజంగా కూయుచని వునన వారిికుడని కూడా రాభరిించాడు. “నఖయం వెలుల వునన అ శిథిల బవనం దఖవయ దుషాశకుులు ఈననటుా ఎవయూ చెలేదు. ఇ వసంతోతసవాలు జౄరిు ఄయిన వెంటనే కిళ్ళంబి అచాయుమల వారిని ఄఔవృడకి ంపసాును” ఄని చెప సలవు తీసుకునానడు. ఄదిగో... ఄజృడు ఄతను ఄవతలికి వెళ్ుతునన సభమంలో యుఖు యుఖున విడది బవనంలోకి వేఖంగా యవేశించాడు వారిికుడ శిషుమడు. “నటాడవిలో ఈండాలిసన దేవభందాయజృ వృక్షం, ఇ నఖయంలో వుననదా?” భరోసారి యశినంచాడు వారిికుడు.
“నిజమే
చెజృతునానను
దేవరా...
వేణుగోపాలసావమివారి
జౄతోట భధమలో వుననది” ఄనానడు శిషుమడు. “నువువ చ్ూశావా?” ఄడగాడతను. “చ్ూశాను
దేవరా...
నిటానిలువుగా
అకాశానిన
ఄంటుకునేటంతట్ ఎతుులో ఈంది. కొభభ కొభభకి వేల వేల రభభలు. రభభరభభ లఔవృ పెటాలేననిన జౄలు....” ఈతాసహంగా చెపాడు ఄతని శిషుమడు. “అ జృవువలకోసమే వెళ్ళున చ్ఔివరిు ఄంఖయక్షకులు ఄందయూ అహుతి ఄయిపోయాయు. భరి ఆఔవృడ వాట్ని సామానుమలు ఎలా సేఔరించ్ ఖలుఖుతునానయు?” ఄనుమానంగా ఄడగాడు వారిికుడు. “వేణుగోపాలసావమి వారి ఄదుజృలో వుండటంవలు తేలిఔగా లబమం ఄవుతూ వుండ వుండవచ్ుచ” ఄనానడు శిషుమడు. శిథిల బవనం దఖవయ జరిగిన సంగటన కాయణంగా తను కోలోయిన జవసతావలనీన తిరిగి తనలోకి వచిచనటుు ఄనుబూతిని పొందాడు వారిికుడు. “ఇ శుబవాయు తెలిసన తరావత క్షణం కూడా
అలసమం చేమకూడదు.... ద పోయి చ్ూదాాం” ఄని ఄంటూ అసనం మీదినించి లేచాడు. *** నఖయ దావయం దఖవయ ఈంటుంది ఔ పెదా రావిచెటుా. దానికింద ఎండకి ఎండుతూ, వానకి తడుసూు ఔనిపసూు ఈంటుంది ఔ నలుట్ శిలావిఖయహం. నఖరానిన యంచే నఖయ దేవతగా భ్యవిసూు ఈంట్టయు ఄందయూ అ విఖయహానిన. ండుఖలకు, బాఫలకు సకుటుంఫంగా వచిచ జౄజలు చేసూు వుంట్టయు. వసంతోతసవాల
సంయంబంలోడ
అ
విఖయహానిన
ఖురించి
భరిచపోయాయు ఄందయూ... జౄజలమాట ఄటుంచితే... ఔనీసం దఖవరికి వచిచ నభసావృయం చేసే వాళ్ుు కూడా ఔయువయామయు. ఎట్మాదిరిగానే సూరోమదమం ఄవఔభుందే వచిచ, వెంట తీసుకువచిచన నీట్తో విఖయహానిన ఔడగి,
సుజృ కుంకుభలతో
ఄలంఔరించింది - అ విఖయహానికి జౄజ్యరిణిగా నడుచ్ుకునే ఔ భహళ్. బకుులు ఎవరైనా వసాురేమో నని ఎదుయు చ్ూసూు చెటుాకిందే కూయుచంది.
“ఈతసవాలు ఄయేమదాకా నీ మొకం,
నీ దేవతమొకం
ఎవయూచ్ూడయు. ఉరికే గోళ్ుు గిలుుకుంటూ కూరోచవడం దేనికి? ఆంట్కి వెళ్ళుపోవచ్ుచ ఔదా” నఖయదావరానిన కాలాకాసే బటుడు ఔతను ఉసుపోఔ అమకి చెపాడు. విఖయహానికి దఖవయగా వునన నలురాతిఫండ మీద కూయుచని వునన అ భహళ్ ఔవృసారిగా లేచి నిలఫడంది. ఄంతకుభుందు ఔవృక్షణం వయకూ ఎంతో నిదానంగా వునన అమ వెైకరిలో ఆజృడు వచేచసంది దాయుణమైన మాయు. “నాశనం... నాశనమైపోతుననదిరా... సయవ నాశనం” తలను విదిలిసూు బిఖవయగా ఄరిచింది. అ విదిలింజృకు భుడవేస వునన శిరోజ్యలు విడపోయి అమ బుజ్యలమీద వెడలుగా యుచ్ుకునానయి. నఖయ దావరాల దఖవయ కుదుయుగా నిలఫడట్టనికి విసుఖుజృట్ా, ఏదో వేళ్ళకోళ్ళనికి అమను ఔదిలించాడు అ బటుడు. ఔవృసారిగా
అమ
యూం
విఔృతంగా
మారిపోవటంతో
బమడ, వెనకివృ రిగెతాుడు. ఄజృడే తన ఄశావనిన ఆంకో బటుడకి ఄగించి, దావరాల దఖవరికి వసుునానడు ఄతని నామకుడు.
“ఏమిట్రా? ఏమిట్ సంఖతి? ఏమిట్ ఄయింది?” అశచయమంగా ఄడగాడు. వణుకుతునన ఔంఠంతో జరిగింది ఄతనికి చెపాడు బటుడు. ఔనులు చిట్ుసూు రావిచెటుాకేస చ్ూసన నామకుడవెైజృ చేయి ఉప, “రారా నా దఖవరికి రా” కంఖుభంటు ఄరిచింది అ భహళ్. యుఖులాంట్ నడఔతో దఖవరికిపోయాడు నామకుడు. దోసలి వొగివ అమకు నభసవృరించాడు. “నువువ ఎవరివో తెలిమఔ నా ఄనుచ్యుడు బమడాాడు. క్షమించ్ు తల్లు... నీ ఄభభతం ఏమిట్ల చెజృ” ఄని పారరిించాడు. “వేణుగోపాలసావమి
జౄజలోుడ
ననున
భరిచపోయాయు
ఄందయూ. రాతిిఖలు తేడాలేకుండా ఇ నఖరానిన కాలా కాసుునన ననున నియుక్షమం చేశాయు. నోయు భూసుకుని చ్ూసూు కూరోచవాలని ఄనుకునాన భనసు జృకోలేదు. నాశనం ఄయిపోతుందిరా... సయవనాశనం ఄయిపోతుంది” భుందు వెనవృ ఉఖుతూ చెపంది అమ. అ దేవతను నియుక్షమం చేశాయననమాట త భరేమీ నామకుడకి ఄయిం కాలేదు. “వివయంగా చెజృ తల్లు... నాకు ఄయిం ఄయేమటటుా
చెజృ. నీకు కూడా ఈతసవం జరిపంచ్భంట్టవా?” ఄని ఄడగాడు వినమంగా. “ఄడగితే జరిపంచే ఈతసవం నాకందుకు రా... ఄవసయం లేదు... సావమివారి
దండం
దఖవయ
లేఔపోవడంతో
అలయానికి
యక్షణ
నశించింది. ఆదే ఄదనుగా దుషా శకుులు తలలు ఎతిు చ్ూసుునానయి. నాశనం రా... సయవ నాశనం” ఄంటూ అపెైన ఔవృమాట కూడా మాట్టుడకుండా కింద కూయుచండ పోయింది భహళ్. *** “ఄబోఫ చాలా పెదా చెటుా. కావలిసననిన జృవువలు” తల ఎతిు తోటలో వునన దేవభందాయజృ వృక్షానిన చ్ూసూు శిషుమడతో ఄనానడు వారిికుడు. “ఄవును
దేవరా...
పెైకి
ఎకివృ
కిందికి
రాలగటానా?”
ఈతాసహంగా ఫదులు లావృడు శిషుమడు. “వితిమైనవిరా
ఄవి..
కిందడతే
ఄవితిభవుతాయి.
తొడభలు చితఔకుండా వడనిండా కోసుకువసేు చాలు” ఄతనికి చెపాడు వారిికుడు.
క్షణం అలసమం చేమకుండా చెటుా మొదలుకు సమీపంచాడు శిషుమడు. చేతులు జ్యచి మొదలును టుాకోబోతుండగా ఎదురైంది విగనం. “హేయ్...ఎవయది? ఎవరా.. దేవ భందాయజృ వృక్షం దఖవయ?” బిఖవయగా వినవచిచందా యశన. తలతిప చ్ూసన ఄతనికి పొడుగాట్ శూలానిన టుాకుని యుఖులాంట్ నడఔతో వసుునన అలమ రిచాయకుడు ఔతను ఔనించాడు. “ఎవయు ఎవయంటూ గీయగా మాట్టుడుతునానవు... ఆఔవృడ నిలుచ్ుని వుననది ఎవరో నీకు తెలిమదా?” చెటుామీద చెయిమ వేమకుండా
యశినంచాడు
శిషుమడు.
ఄతనలా
యశినంచినజృడు
ఖభనించాడు అ రిచాయకుడు ఔవృనే వునన వారిికులవారిని. “క్షమించాలి దేవరా.. తయిపోయింది. తభయు ననున క్షమించాలి” వారిికుడు ఔ భంతివేతు ఄనీ,
బుజంఖ చ్ఔివరిుకి
అంతయంగికుడని తెలిస వుననందున ఄనానడు. “భరేం యవాలేదు... దూయం నించి చ్ూశావు ఔదా... పోలుచకోలేఔపోయి వుంట్టవు. ఆంత నువువ ఆఔవృడకి ఎందుకు వచిచనట్లు? ” ఄడగాడు వారిికుడు.
“ఇ తోటకు కారిని దేవరా... తెలిస్త్ తెలిమని ఄమామకులు ఎవరైనా వచిచ ఇ వితిమైన వృక్షానిన భుటుాకోవటమో, జృవువలను ఏయుకోవటమో చెమమకుండా అట్టనికి ననున నిమమించాయు యధ్యన ఄయచకులు అచాయుమల వాయు” వినమంగా చెపాడు అ వమకిు. “మేభు కూడా ఄమామకులమేనని నీ ఈదేాశమమా?” కొదిాగా నొసలు వియుసూు ఄడగాడు వారిికుడు. “తజృ....
తజృ...
తయిపోయిందని
భనినంజృ
కోయుకునానను ఔదా” చెంలు వేసుకుంటూ ఄనానడా వమకిు. “ఐతే ఆఔ నిషవృీమించ్ు. మా నేదో భభభలిన చేసుకోని” ఄంటూ శిషుమడ కేస తిరిగి తలవూపాడు వారిికుడు. నడుభుకు వునన దటీాని సవరించ్ుకుని ఆంకోసారి చెటుా దఖవయగావెళ్ళు చెయిమ జ్యచాడు శిషుమడు. “అఖు... అగిపో..” ఈననటుుండ బిఖవయగా ఄరిచాడు కాలా భనిషి. ఄయవటమేకాదు - తన శూలానిన జ్యచి ఄతని చేతిని ఄడుాకునానడు క్షణకాలంలో.
కేసారి
తారాసాియికి
చేయుకుననది
వారిికుడ
కోం.
“ఫుదిధహీనుడా... మేభు ఎవరిమో తెలిసన తరావత కూడా ఏమిట్ నీ ఄవివేఔ యదయిన? పారణాలతో నాలుఖు కాలాలపాటు ఫతకాలని లేదా?” ఄంటూ హంఔ రించాడు. “క్షమించాలి దేవరా... తభ శిషుమలవారి క్షేభం కోసమే ఄడుాకుంటునానను.
దేవభందాయజృ
వృక్షం
నించి
జృవువలను
సేఔరించ్ఖలిగింది ఔవృ మా కిళ్ళంబి అచాయుమలవాయు ఔవృరే... ఄనుమలు ఎవయు చెటుాను తాకినా విషబుజంగాలు కాటువేసనటుు మాడ భస ఄయిపోతాయట” ఄనానడు అ వమకిు బమం బమంగా చ్ూసూు. “ఄనుమలు
ఄంట్ల
నీబోట్
సామానుమలు.
తులస్త్దళ్ళలు
టుాకుని, వచీచరాని ఏవో నాలుఖు భంతారలను చ్దివి, ఖంలకు ఖంలు వేణుగోపాలుడ యసాదానిన ఆంట్కి ట్ాంచ్ుకుపోయే మీ కిళ్ళంబి అచాయుమడ, నాకూ పోలికా? నేను ఄతనిఔంటె ఄలుడనని నీ ఈదేాశమమా?” ఎయయగా చ్ూసూునే చాలా ఖట్ాగా మాట్టుడాడు వారిికుడు.
భరోసారి శూలానిన కిందపెట్ా చెంలు వేసుకునానడు బటుడు. “నికువృవంగా మీరే ఄధకులు. అ మాటని ఇ యంచ్ంలో ఎవరిన ఄడగినా చెజృతాయు... కాని యమాదం ఄంటూ ఔట్ వుననది ఔదా” ఄనానడు. “చెటుాను మీ అచాయుమడు కాకుండా ఄనుమలు తాకినజృడు యమాదం
సంబవించ్ట్టనిన
నువువ
చ్ూశావా?”
కోపానిన
తగివంచ్ుకుంటూ ఄడగాడు వారిికుడు. “చ్ూడలేదు దేవరా.. పెదాలు చెగా వినానను. ఎజృడో భూడు తరాల కియతం ఆలాగే వసంతోతసవాలకి వచిచ ఇ చెటుాను తాకి నిటానిలువుగా మాడపోయాడు ఎవరో ఔ బకుుడు. ఄట్నించి కాలా ఔటుాదిటాం చెమమ ఫడందట. ఆంతకుభుందు మా తాత, ఄతని తరావత మా తండి,
ఆజృడు నేనూ వంశపాయంయమంగా
కాలాదాయుుగా వుంటునానభు” వివయంగా చెపాడు బటుడు. అ మాటలు వారిికుడ మీద యభ్యవం చ్ూపంచ్లేఔపోయినా, శిషుమడని మాతిం బమపెట్టాయి. “దేవరా.. ఎగిరగిరి తనేన బాలకుడు... పాదంతో ఄదిమి పాతాళ్లోఔంలోకి ంపంచ్ఖలవాడు భనకు ఇ నఖయం దఖవయ
తాయసడాాడు. ఄటువంట్ది జయుఖుతుందని భనకి ఄససలు తెలిమనే తెలిమదు. ఄయినా భన ఔళ్ు ఎదుట్ల జరిగింది. ఄలాగే ఇ చెటుాలో కూడా ఏదో విశేషభుండే వుంటుంది. ఇ జృవువలు భనకివదుా” చినన ఔంఠంతో వినన వించ్ుకునానడు - కాలా వమకిుకి వినిపంచ్కుండా. వినిపంచ్ుకుని
సాలోచ్నగా
తల
ఉవలసంది
పోయి,
దండతాడత బుజంఖంలా ఖంయ్భని ఄరిచాడు వారిికుడు. “ఎదుయు చ్ూడని సభమంలో కాఫట్ా అ దుససంగటన జరిగిపోయింది. సయవశకుులిన సమీఔరించ్ుకుని ఆజృడు సననదధంగా వునానను. పచిచ బయాలు పెటుాకోఔ ఎకివృ జృవువలిన కొయ్...” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో అజఞ ఆచాచడు. “వదుా
దేవరా...
వదుా.
మీకు
ఄంతగా
అశ
వుంట్ల
అచాయుమలవారిని ఄడఖండ. కావలిసననిన జృవువలిన మీయునన విడది బవనం దఖవయకే తీసుకు వచిచ ఆసాుడు. దమచేస నా మాటను అలకించ్ండ” శూలానిన తిరిగి చెటుాకు, శిషుమడకి ఄడాంగా పెడుతూ ఄరిించాడు కాలా వమకిు.
కుడపాదంతో నేలను ఛట్టలున తనిన, కుడ చేతిని వేఖంగా భుందుకు
జ్యచి
ఔయవృశ
సవయంతో
ఏదో
భంతారనిన
వేఖంగా
ఈచ్ారించాడు వారిికుడు. పడుఖుపాటుకు ఖురైనటుా తూలి వెనకివృ డపోయాడు కాలా బటుడు. చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే భంచ్ు కురిసనటుా ఔరిగి నీయుగా మారి భట్ాలోకి ఆంకిపోయిందతని శరీయం. శరీయం ఔవృట్ల కాదు, కిందడన శూలం కూడా భంటలోు డనటుా మాడ నీయుగా మారిపోయింది. “రాయి నఖయంలోకి ఄతిథులుగా వచాచభని చాలాసేజృ ఒపఔట్టాను. నా ఖురించి తెలుసంటూనే ననున ఄవమానించాడు... ఄనుబవించాడు”
ఄంటూ
శిషుమడకేస
చ్ూస
ఆంకోసారి
తల
ఎఖుయవేశాడు వారిికుడు. చెటుా మొదలు మీద చెయిమ వేశాడు శిషుమడు. పెదాగా ఄరిచి కేఔలు పెటాట్టనికి ఄననటుు నోట్ని తెరిచాడు గాని చిననపాట్ శఫాం కూడా ఫమట్కి రాలేదు. నిలుచ్ుననవాడు నిలుచ్ునన చోటునే మాడభసైపోయి
ఫూడదఖుటాగా
మారిపోయాడు.
చెందెఫఫ
చాచిపెట్ా
కొట్ానటుు
బిఖుసుకుపోయాడు
వారిికుడు.
తను
చ్ూసుుననది ఔలో, మథాయిమో తెలిమకుండాపోయింది ఄతనికి. చెటాంత శిషుమడు చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే ఫూడద ఖుటాగా మారిపోవటం మింఖుడుడలేదు. కుడచేతిని ఉప తనకు యక్షణ ఔలించే క్షుదిదేవతలందరీన వయసపెట్ా పలవాలని ఄనిపంచింది. వివేఔం ఄతని వెనునతట్ా హచ్చరించింది. ఫమట్వారికి తెలిమని ఫిహభ యహసమం ఏదో అ చెటుాలో నిుమై వుంది. ఄదేమిట్ల తెలుసుకోకుండా భుందుకు ఄడుఖువేసేు తన శిషుమడకి ట్ాన ఖతే తనకు కూడా టావచ్ుచ. తనను యంచే క్షుది
దేవతలకు
కూడా
ఄవమానం
జయఖవచ్ుచ.
ఔసారి
ఄవమానింఫడతే ఄవి తిరిగి తనకు లోఫడ వుండవు. నెతీు నోయు కొటుాకుని పలిచినా లఔకుండా భుఖాలు చాటుచేసేసాుయి. అ అలోచ్న తన శిషుమడు ఫూడదఖుటాగా మారిపోఔ భుందే వచిచ వుంట్ల ఎంతో బాఖుండేదని తలపోసూు తోటలో నుంచి ఫమట్కి వచాచడు ఄతను.
*** “నఖయం వెలుల నాలుఖు ఔవృల నా బటులిన ంపాను. నాలుఖుజటుు నఖయంలోని యతి ఆంట్ని, యతి వీధని వదిలిపెటాకుండా ఖురిుసుునానయి.
ఇ
సామం
సభమంలోల
మీ
కుమారు
ఄనుపానులు భనకి తెలిస వసాుయి. బాధడవదుా...” వకుళ్ళనఖయ సేనాతి దఖవయ కూయుచని ఄనునమంగా చెపాడు నఖయపాలకుడు. “ఔసారి నేను వేణుగోపాలసావమి యధ్యన ఄయచకుల వారిని ఔలిసేు ఎలా వుంటుంది?” ఄడగాడు సేనాతి. “ఫిహాభండంగా
వుంటుంది.
సావమివారి
భంతిదండం
మామమైపోకుండా వుండ వుననటుయితే నేనే అచాయుమడకి మీ కుమారు ఖురించి భరోసారి చెప వుండేవాడని.” “ఆజృడు మాతిం మించిపోయిందేభుంది? వెళ్ళు ఄడగితే?” రట్ాంచాడు సేనాతి, నఖయపాలకుడని. “ఄభషేఔం నాభమాతింగా చేమవలస వచిచనందుకు భనసు ఔషాపెటుాకుని ధ్యమనభుదిలోకి వెళ్ళుపోయాడు. తిరిగి అమనంతట అమన ఔళ్ుు తెరిచేవయకూ వెళ్ళు పలువఖల ధైయమం మాకు ఎవరి
లేదు...”
ఈనన
విషయానిన
నిరొభహమాటంగా
చెపాడు
నఖయపాలకుడు. “మేభు వసంతోతసవాలను తిలకించాలని ఫమలుదేరిన వేళ్ళ విశేషం ఏమీ బాఖుననటుా లేదు.. నోయు తరిచి సహామంకోసం ఄరిించే ఄవకాశం కూడా మాకు లేకుండా పోతోంది” బాధగా ఄనానడు సేనాతి. “మీ కుమారు మామమైపోయిందనన మాట వినగానే ఄది భనకు ఄవమానభని అచాయుమలవాయు నాకు చెపాయు. తాను చేమఖలిగింది ఏదో చేసాునని కూడా ఄనానయు. ఄసలు ఆజృడు ధ్యమనభుదిలోకి వెళ్ళుంది మీ కుమారు జ్యడలిన భనోనేతింతో చ్ూడటం కోసమే ఄనుకుంట్టను” ఄంటూ చ్టుకువృన మాటలిన అపాడు.
“ఏమిటది? కొతు అలోచ్న ఏమైనా వచిచందా?” “కొతుది కాదు.. మామమైపోయిన భంతిదండారనికి, కుమారు
ఔనిపంచ్కుండా
పోవట్టనికి
సంఫంధం
మీ
ఏమైనా
వుంటుందేమో ఄనిపంచింది. నేను వెళ్ళు సావమివారి భండం దగివరే వుంట్టను. అచాయుమలవాయు ఔనులు తెయువగానే ఇ విషయానిన
సవమంగా చెజృతాను. మీయు ధైయమంగా వుండండ” ఄని చెప క్షణకాలం కూడా అలసమం చేమకుండా బవనంలో నించి వచేచశాడు నఖయ పాలకుడు. ఄతను వచిచ తభకు శుబవాయు ఏదెైనా చెజృతునానడేమోననన అతుయతతో ఄబమంతయ భందియజృ దావయం దగివరే నిలఫడ వుంది సేనాతి భ్యయమ. ఄతను వెళ్ళుపోగానే బయు దఖవరికి వచిచంది వడవడగా. ఄతని వదనంలోని విషాదానిన ఖభనించేసరికి అమకు కూడా భుంచ్ుకు వచేచసంది దుఃకం. “ఔరిని తజృ ట్ానందువలు ఈయోఖం ఏదీలేదు. ఆదంతా నా దౌరాబఖమం. ఔడుజృకోతను బరించాలని నా మొకంమీద రాసపెట్ా వుంది” దుఃఖిసూు ఄంది. “ఄమాభ! ఉయడలుండ. మీయు ఄనమథా భ్యవించ్ఔపోతే నేను ఔ ఈపాయానిన చెజృతాను” వెంటనే ఄననది వెనుఔగా వచిచ దూయంగా నిలఫడన ఔ రిచారిఔ. “ఏమిట్ల ఄది?” ఄడగింది సేనాతి భ్యయమ.
“బుజంఖ చ్ఔివయుుల వారి వెంట అమన అసాిన భంతి వేతు వారిికుడు వచాచడని ఄందయూ ఄనుకుంటునానయు. ఔసారి వెళ్ళు ఄతనిన సంయదిసేు? ” ఄడగిందామ. జౄరిుగా అగిపోయింది మజమానురాలి దుఃకం. “భంచిమాట చెపావు. ఇ కిళ్ళంబి అచాయుమడు ఎంతట్ వాడో, ఄంతకుమించిన శకిుభంతుడు ఄతనని నేను కూడా వినానను” ఄంటూ బయు వంఔ చ్ూసంది. రిచారిఔ వారిికుడ పేయు ఎతుగానే ఄదే కోరిఔ సేనాతికి కూడా ఔలిగింది. “నేను ఆజృడేవెళ్ళు చ్ఔివరిు దయినం చేసుకుంట్టను. అమన దావరా అ వారిికుడ సహామం తేలిఔగా పొందవచ్ుచ” ఄంటూ అసనం మీదినించి లేచాడు. జోడు ఖురారల ఄశవశఔటం మీద ఄతను రాచ్వీధవెైజృ వెళేుదాకా బవన దావయంలో నిలఫడ చ్ూసంది భ్యయమ. *** నఖయ దేవత జౄజ్యరిణి ంట్మీదికి వచిచ తనకు చెపన మాటలనినట్నీ భరిచపోకుండా వుండేందుకు ఄట్ఔజృడు ఔ తాట్యాకు మీద వారయించి, నఖయ పాలకుడ దఖవరికి సవమంగా
ఫమలుదేరాడు నఖయ దావరాల దఖవయ కాలావుండే బటులకు నామకుడు. “ఆదేదో చాలా పెదా యఖడ ఄయేమటటుాంది. వచీచపోయే వాయందరినీ మీయు ఔ ఔంట ఔనిపెటుాకుని వుండండ... తేడాలు వసేు తంతా భనమీదే డుతుంది” ఄని తన వారిని హచ్చరించి భరీ వెళ్ళుడు. విశాలంగా తెరిచిన దావరాలిన తిరిగి భూసేశాయు వాళ్ుు. ఔరిదాయు మాతిమే నడవఖల చిననపాట్ తలుజృను తెరిచి - లోల, ఫమట కాలాగా నిలఫడాాయు. “నఖయంలో ఔలోులం చెలరేఖుతుననటుాంది. చీఔట్ సభయాలోు త భూసుకోని నఖయదావరాలు టాఖలే భూతడాాయి” నఖయ దావరాలకు ఄలుంత దూయంలోకి రాగానే మాట్టుడంది సేనాతి కుమారు. “నిజమే. లోలి ఔవృనే వుండవలసన బటులోు ఫమట కూడా ఔనిపసుునానయు కొందయు” ఄననది వాయుణి.
“దండానిన చ్ూసేు ఖుయుుట్లాసాుయు. ఏం చేదాాం?” చ్ందుయడకేస తియుఖుతూ ఄడగింది సేనాతి కుమారు. రండు క్షణాలు అలోచించి తన దటీాని ఉడదీశాడు చ్ందుయడు. ఎనిమిది
భూయల
ఔలిగినటువంట్
వసుీం
చేతివేళ్ుతో సరిచేస,
పొడుఖు, ఄది.
రండు దానిన
ఄడుఖుల
భుడతలు
వెడలు
పోయేవయకూ
దండం ఫమట్కి ఔనిపంచ్కుండా చ్ుటూా
చ్ుట్టాడు. “ఆందువలు ఈయోఖం ఏభుంటుంది? వసుీం కింద ఏదో దండం వుననటుా చ్ూడగానే తెలిసపోతుంది ఔదా” ఄనుమానంగా ఄడగింది అమ. ఄలాంట్ యశేన వాయుణి పెదవుల మీదికి కూడా వచిచంది. ఐతే సేనాతి కుమారులా ఫమటడలేదు. “ఇ పెదా భనిషికి ఏదో అలోచ్న వచిచ వుంటుంది. ఄజృడజృడు భతి చ్లించిన నులు చేసూుండటం మాకు ఄలవాట్ల” ఄంటూ ఄందరిఔంటె భుందుగా తను నడచింది. దావరాల దఖవయ వునన బటులిన మాటలోు పెట్ా, చ్ందుయడని వాళ్ుు రిశీలనగా చ్ూడకుండా చేయాలని అమ ఈదేాశమం. దాయుణంగా
తపపోయింది అమ అలోచ్న. నఖయదావరాలిన చేయుకునన వెంటనే చ్ందుయడ మీదే తభ దృషిా మొతాునిన కేందీిఔరించాయు అ బటులు. “అ ఖుడా చ్ుట్ాన వసుువు ఏమిట్?” ఄడగాయు. “ఄయామ, ఔవృ మాటలో చెటం చాలా ఔషాం. వివయంగా చెభంట్ల చెజృతాను” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతని అలోచ్న ఏమిట్ల ఄయింకాని వాయుణి, అమతో పాటు సేనాతి కుమారు నోళ్ుు వెళ్ుబట్ా చ్ూడటం మొదలుపెట్టాయు. “ఇ ఄడవి ఄవతల ఎయయకొండలు ఈనానయా?” బటులిన ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఈనానమని తలలు ఉపాయు వాళ్ుు. “అ కొండలకి ఈతుయంగా కుగారభం మాది. శువులిన సాఔటం, పాలు పెయుఖు తీసుకుపోయి కావాలిసన వారికి ఄభుభకోవటం మా వృతిు” చెపాడు చ్ందుయడు. “స్ది వదుా. విషమం చెజృ” ఄనానడా బటుడు. “స్ది భూలంగానే మేం ఆఔవృడకి రావాలిస వచిచంది. రండు మాసాల నించి మా శువులు సరిగావ పాలు ఆవవటం లేదు. ఎంత
తిండ పెట్ానా ఫఔవృ చికివృ పోతునానయి. స్దమిభని యశన ఄడగితే వసంతోతసవాల సభమంలో వేణుగోపాలసావమికి వెననతీసే ఔవావనిన చ్దివించ్ుకోభననది. ఎయయ కొండలనీన వెతికి కే ఔ చ్ండి చెటుాంట్ల దాని
కొభభని
విరిచి
తయాయు
చేశాభు.
సావమివారికి
ఆచ్ుచకోవాలిసంది ఖనుఔ ఄందరి ఔళ్ుు మీద డకుండా ఖుడా చ్ుట్టాను” తడబాటు లేకుండా,
తడుభుకోకుండా చెపేశాడు
చ్ందుయడు. తలలు
ఫయుకువృనానయు
బటులు.
ఔరి
వంఔ
ఔయు
చ్ూసుకునానయు. వేణుగోపాలుడకి ఄరించే వసుువును తాభు తభ ఔళ్ుతో చ్ూడాలనన మాటను ఫమటపెట్టాలో, పెటాకూడదో వారికి తెలిమలేదు. “సరైన సభమంలో దఖవయ లేకుండా పోయాడు నామకుడు” ఄంటూ దావయం లోలి వారిని ఫమట్కి పలిచాడు ఔతను. విషయానిన వివయంగా భరోసారి చెపాడు చ్ందుయడు. “సావమి వారికి కానుఔ ఄంటునానడు ఖదా.. అలమం దఖవయ వాళ్ుు చ్ూసుకుంట్టయు... భనకి అతుయత ఄనవసయం” ఄంటూ తలలు ఉపాయు వాళ్ుు.
ఉపరి బిఖట్ా అ సంభ్యషణను వింటునానయు వాయుణి సేనాతి కుమారు. తేలిఔగా నిటూారిచ చ్ందుయడ వెనుకే నఖయదావరాలిన ఄధఖమించాయు.
ది
ఄడుఖులే
వేశాయు
వాళ్ుు.
దకొండో
ఄడుఖువేమనే లేదు. బూతకివృ మాదిరి నోట్ని తెరిచి బిఖవయగా వారిని పలిచింది నఖయ దేవత విఖయహం దఖవరే కూయుచని వునన జౄజ్యరిణి. “నంఖనాచి తుంఖఫుయయలాురా... యండీ ఆటు.. నా దఖవరికి యండ” కంఖు భంటూ వినవచిచన అ ఄయుజృకు చ్ందుయడని చ్ూస ఔకా నవావయు బటులు. “మా నఖయ దేవత... పలుస్ుంది. వెళ్ళు అమకు కూడా ఏదెైనా కానుఔ చ్దివించ్ుకోండ. లేఔపోతే ఄలా ఄయుసూునే వుంటుంది” ఄనానడు వారిలో ఔతను. “నిజంగానే చ్దివించ్ుకోవాలా?” ఄడగాడు. “వసంతోతసవాలు పారయంబం ఄయిన దఖవరినంచీ ఆటుగా వచిచన బకుుడు ఔవృడు కూడా లేడు. ఏవో రండు మాటలు చెప మీకు తోచింది ఆవవభంటుంది... భరేం యవాలేదు. వెళ్ళుయండ” ఄనానడు ఆంకో బటుడు.
ఄట్ ఄనుమానం తీయనటుు నెభభదిగా ఄడుఖులు వేశాడు చ్ందుయడు. తన వారితో ఔలస జౄజ్యరిణికి ఎదుయుగా నిలఫడ నభసావృయం చేశాడు. “నిజృ భుదాని ఖుడాలో చ్ుట్ా వెంటబటుాకు తియుఖుతునానవ.... నీ ధైయమమే ధైయమం...” ఄననది అమ. మాట
ఫమట్కి
రాలేదు
చ్ందుయడకి.
బటులకి
రాని
ఄనుమానం, ఫఔవృచికివృన ఇ జౄజ్యరిణికి వచిచంది. “దేవుళ్ుకి దేవుడెైన అ నలునమమకి మినున విరిగి మీద డనా ఏదీ టాదని ఄనుకునానను గాని,
అమనే పెదా దొంఖ ఄని
భరిచపోయాను” ఄననది జౄజ్యరిణి. ఔరి మొకం ఔయు చ్ూసుకునానయు చ్ందుయడు, వాయుణి. అ మాటలు ఄయిం ఄయినట్లు వునానయి. ఄంతలోనే ఄయోభమంగా ఔనిపసుునానయి. “దూరాభ్యయం నించి వసుుననవాళ్ుం. భభభలిన నిలబట్ా ఇ మాటలు ఎందుకు తల్లు? ” ధైయమం చేస ఄడగింది వాయుణి. “దొంఖ - దొంఖలతోనే జటుా ఔడతాడే. తన ని జౄరిు చేసుకోవడానికి అ దొంఖ మిభభలిన ఎనునకునానడు. దొంఖ మాటలతో
అ దావరాల దఖవయ వునన ఫుదిధహీనులిన భబమపెట్టాయు. నా దఖవయ నీ అటలు సాఖవు” ఄంది. “భనం ఎంత తవయగా ఆఔవృడనించి ఫమటడ ఖలిగితే ఄంత భంచిది.
అ
బటులకు
ఇ
మాటలు
వినడతే
ఔథంతా
మొదట్కొచేచసుుంది” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. “ఄది చెట్టనికే పలిచానే... మీ ఔథ జౄరిు కావస్ుందని మీయనుకుంటునానయు. కాని ఄదంత తేలిఔకాదు. భళ్ళు మొదట్కి రాబోతుననది” ఄంటూ వియఖఫడ నవివ, ఄంతలోనే ఖంభీయంగా మారిపోయింది జౄజ్యరిణి. “నఖయం చ్లుగా వుంచాలిసన దేవతని నేను.... నఖయం లోని వాయు నా
మాటలిన
వినిపంచ్ుకోండ.
ట్ాంచ్ుకోవడం
లేదు..
నలునమమ
కొలువెైవునన
ఔనీసం
మీయయినా
అలమం
ఔళ్
తనీమఔండ. మీకు చేతనయిన సామం మీయు చెమమండ” ఄని చెపందామ. చికువృభుడులుగా వునన అ మాటల ఖురించి అలోచించ్డం మానేశాడు చ్ందుయడు. చేతిలోకి ఔయయను వాయుణికి ఄందించి, జౄజ్యరిణి పాదాలకి నభసవృరించాడు.
“పెదా నిని తలలమీద పెటుాకుని, దేశ దిభభయుల మాదిరి తియుఖుతునానం. మా ని తవయగా జౄరిు కావాలని అశీయవదించ్ు తల్లు....” ఄని పారరిించాడు ఄతను. ఄతని
తలమీద
చెయిమ
వేస
అపామమంగా
నిమిరింది
జౄజ్యరిణి. “ఆంతకు భుందు వయకూ ఎంతో బాధని ఄనుబవించాను. నినున చ్ూస్త్ చ్ూడగానే నవనీతం జౄసనటుు మామమైపోయింది నా బాధ... వెళ్ళురారా. భళ్ళు ఆంకో రోజు వచిచ నా దయినం తకుండా చేసుకుంట్టవు.” “ఄదెలా సాధమం! ఔసారి మేభు ఇ నఖయం దాట్ వెళ్ళతే తిరిగి రావటం ఄసంబవం” ఄననది వాయుణి. “పచిచవాళ్ులోు మొదట్ యఔం పచిచదానివి నువువ. ఄఫలవని కూడా చ్ూడకుండా పెదా బాధమతని నీ తలిు నీ తలమీద పెట్ాంది. ఔనురకాలం
కూడా
ఏమాయకుండా
నీ
బాధమతని
నియవరిుసుునానవు. ఄనీన తెలుసని ఄనుకుంటునానవు గాని, తెలిసంది ఄననదామ.
చాలా తకువృవ” ఔటెా విరిచినటుా
నువువ నీకు
నిరొభహమాటంగా
“భనం వెంటనే ఄవతలికి వెళ్ళుపోఔపోతే నిజంగానే నాకు పచిచ ట్లాటటుాంది. ఔవృ మాట ఄయిమైతే టుా” చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. భరోసారి దుసుులోునించి
జౄజ్యరిణి రండు
వెండ
పాదాలకి నాణేలిన
నభసావృయం తీస
దేవతా
చేస, విఖయహం
ఎదుటపెట్టాడు చ్ందుయడు. వెనకివృ తిరిగి కూడా చ్ూడకుండా నఖయంలోకి ఫమలుదేరాడు. *** “నేననుకుననంతా ఄయింది” గాఢంగా నిటూాయుసూు ఄనానడు వారిికుడు. కుమారు అచ్ూ తెలుసుకోవడం కోసం తన దఖవరికి వచిచన సేనాతి వంఔ అశచయమంగా చ్ూశాడు బుజంఖబూతి. “వేణుగోపాలుడ భంతిదండం మామం ఄయిపోయిందనన వాయు తెలిమగానే ఏదో ఄరిషాం నఖరానిన చ్ుటుాభుడుతుందని నాకు తెలిసంది. ఄయితే ఄది ఇ నఖరానిన వదిలి వకుళ్ళనఖయం నించి వచిచన మీ తలకు చ్ుటుాకుంటుందని మాతిం ఖయహంచ్లేఔపోయాను. నాదే తజృ” తన ఄసభయితకు తనే విచారిసుుననటుా మొకంపెడుతూ ఄనానడు భళ్ళు వారిికుడు.
“సరైన కాయణం లేకుండా మీయు ఄలా ఏదీ భరిచపోయు.... మీ శకిుని ఖురించి, చ్ఔివయుులవారిమీద మీకునన బకిు యతుుల ఖురించి మేభు చాలా విషయాలు విని వునానభు. దమచేస ఆజృడు ఏం చేసేు నా కుమారు క్షేభంగా తిరిగి ఆంట్కి వసుుందో చెండ” చేతులు జోడసూు వేడుకునానడు సేనాతి “ఄవును వారిికా... వకుళ్ళనఖయం భన ఏలుఫడ మీద విరీతమైన విశావసానిన యఔట్ంచే నఖయం... ఏడాదికి ఏడు భణుఖుల ఫంగారానిన ఔం ఔడుతోంది... భనం తకుండా సహామం చేస తీరాలి..” వెంటనే ఄందుకుని తన ఄభపారయానిన వెలుడంచాడు బుజంఖబూతి. “నాకు తెలుసు యబూ... మీయు చెఔభుందే మీ భనోభ్యవాలు నాకు ఄవఖతం ఄయామయి. ఄయితే-” ఄంటూ మాటని భధమలో అపాడు వారిికుడు. “ఏమిట్ నీ సందేహం?” ఄడగాడు చ్ఔివరిు. తన సందేహం ఏమిట్ల ఄట్ఔజృడు ఫమటపెటాలేదు వారిికుడు.
“నేను
అలోచించ్ుకోవట్టనికి
ఄవసయం...
ఆట్కిజృడు
కొంచెం
రిషవృరించ్ఫడేది
కాదు
సభమం కాఫట్ా
సేనాతులవారిని అమన విడదికి ంపం చేమండ. ఄరాహణ వేళ్జృడు తిరిగి పలిపంచ్వచ్ుచ” ఄని వారిికుడు చెపాడు మలిుగా. “వినానయు ఔదా... అ యకాయం చేమండ” నిససంకోచ్ంగా సేనాతికి చెపాడు బుజంఖబూతి. ఄఔవృడకి వచిచన వెంటనే తన సభసమ రిషవృరించ్ఫడుతుందనన య ైన నిరాశ ఔలిగింది. తనంతట తానుగా అశతో వచిచన సేనాతికి తీవమ ఏం చేమఖలడు? చ్ఔివరిు మాటలకు ఎదుయు చెటం ఄసాధమం ఔదా! “తభరి అదేశం నాకు శిరోధ్యయమం. వెళ్ళువసాును యబూ... ఄరాహణ వేళ్లో తిరిగి తభదయినం చేసుకుంట్టను' , ఄని చెప ఄఔవృడనించి బవనం వెలులికి వెళ్ళుపోయాడు. “భనకి తాతాసయం?'
విశావసపాతుయడని ఄతను
అ
చెపాను
భందియ
ఔదా!
దావయంలోనించి
ఎందుకు ఄవతలికి
వెళ్ళుపోగానే వారిికుడని ఄడగాడు బూతి. ఄటూ ఆటూ చ్ూస గంతు తగివంచాడు వారిికుడు. “నేను తాతాసయం చెమమట్టనికి పెదా కాయణమే వుంది యబూ.... భనకు
కావాలిసన దేవభందాయ వృక్షం ఔట్ ఇ నఖయంలోనే వుననది....” ఄనానడు రిశీలనగా చ్ూసూు. సేనాతిని ఖురించి వెంటనే భరిచపోయాడు బుజంఖ బూతి. “ఎఔవృడ? ఎఔవృడుందది?” అతింగా ఄడగాడు. “వేణుగోపాలసావమి
జౄతోటలో...”
ఄంటూ
తను
వెళ్ళునజృడు జరిగిన సంగటనలిన తెలిమజేశాడు. “నా శిషుమడు నాశనం ఄయిపోయినందుకు నాకు చింత లేదు. ఄటువంట్ వారిని ఎంతభందినెైనా చేయదీస అశయమం ఔలించ్వచ్ుచ. భుందు భనకి అ జృషాలు కావాలి. వాట్ని సేఔరించ్ఖలిగింది ఔవృ యధ్యన ఄయచకుడు మాతిమే...” ఄంటూ క్షణకాలం మాటలిన అపాడు. అతుయత ఄధఔం ఐపోయింది చ్ఔివరిుకి. “చెజృ... ఄదెలా సాధమమో వెంటనే చెజృ” ఄంటూ తొందయపెట్టాడు. “మీయు
నఖయపాలకుడకి
అజఞ
ఆవవండ.
సేనాతులవారి
కుమారును ఔనిపెట్టాలంట్ల నేను ఄరిచంచే దేవతకి అ జృషాలతోనే జౄజచేస తీరాలి. ఇ నఖయంలో జరిగిన అ రిణామానిన ఇ నఖయంలో లభంచే
వితిభయిన
వసుువులతోనే
ఎదురోవృవాలని
చెండ.
వినితీయతాడు” ఄంటూ చెపాడు. మిలమిల మరిశాయి చ్ఔివరిు ఔనులు. దేవభందాయ జృషాలు లభంచ్టం ఄంట్ల తన కడావనికి ఄజౄయవశకుులు వచేచమటమే.... క్షణకాలం
కూడా
అలసమం
చేమలేదు...
“ఎవయఔవృడ?
నఖయపాలకుడని వెంటనే వచిచ దయినం చేసుకోభని వయుమానం ంపంచ్ండ” ఄంటూ అజఞలు ఆచాచడు. *** వారిికుడు
ంఔం
చేసన
భేతాళ్బూతం
తనను
అవహంచినజృడు ళ్ుు తెలిమని సితిలో నఖయదావరాలిన ఄధఖమించి ఄడవిలోకి ఄడుఖుపెట్ాంది సేనాతి కుమారు. ంట్మీది దుసుులు ఈనానయో లేవో అమకు తెలిమదు.... శియసుస మీది దుసుులు మేలి భుసుఖు జ్యరి ఎఔవృడో డపోవట్టనిన కూడా అమ ఎయుఖలేని రిసితి. నఖయదేవత విఖయహం దఖవరినంచి ఆవతలకు వచిచన వెంటనే అ విషయానిన చ్ందుయడకి చ్ూపంచింది వాయుణి. “మేలి భుసుఖు లేఔపోతే ఇమ సుందయ వదనాయ విందం ఄందరి ఔనిపసుుంది. ఎవరో ఔయు ఖుయుుట్ా యచ్చ చేమటం తనిసరి” ఄనానడతను.
అ మాటని భుందుగానే ఖయహంచ్లేఔపోయినందుకు తనను తనే నిందించ్ుకుంటూ వీధ చివయ ఔనిపంచిన ఔ వసుీ దుకాణం దఖవరికిపోయాడు చ్ందుయడు. ఄఔవృడకి పోయిన వెంటనే తెలిస వచిచంది ఄతనికి ఔ విషమం. వామపాయం చేమట్టనిన గాలికి వదిలేస ఔవృ దుకాణాల య ైన చ్యచలోు భునిగి పోయి వునానడు అ వసుీ మజమానులతో తీవమ దుకాణజృ మజమాని. “ఏమి జరిగింది ఄమమలూ? ఏమిట్ విశేషం?” తను కూడా వారి దఖవరికి పోతూ ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఔదలకుండా దుకాణాలోు కూయుచనే మాకే తెలిసన దురావయు వీధలో తియుఖుతునన నీకు తెలిమలేదా?” అశచయమంగా ఄడగాడు ఔ వమకిు. భరింత అశచరామనికి ఖుయయినాడు చ్ందుయడు... “దురావరాు? ఄంట్ల ఏమిట్?” “వేణుగోపాలుడ దేవభందాయ
జృషాలిన
జౄజలకి
మాతిమే
క్షుదిజౄజకోసం
వినియోగించ్ఫడే
ఄడగాడట
చ్ఔివరిు.
మామమైపోయిన సేనాతి కుమారుని టుాకోవాలంట్ల అ ని తనిసరి ఄనానడట...” చెపాడు అ వమకిు.
ఔదా...
“జృషాలే
ఄడఖటంలో
తపేభుంది?”
ఄయోభమంగా ఄనానడు చ్ందుయడు, ఄతనితో. “తపా
తజృననరా...
ఄవి
దేవజౄజకి
మాతిమే
వినియోగించాలి.. దురివనియోఖరిసేు నఖరానికి ఄరిషాం... అలమం నాశనం ఄయిపోతుంది.... ఄదే
జరిగితే
ఆఔభుందు
వసంతోతసవాలు
-
వాట్ని
తిలకించ్ట్టనికి వచేచ బకుులు - ఏమీ వుండవు. ఎవయూ రాయు... మా వామపారాలు
కూడా
ఄటఔ
ఎకివృపోతాయి.
మేభు
భ్యరీగా
నషాపోతాభు” వివయంగా చెపాడు అ వమకిు. ఄతని అందోళ్న చాలా ఎకువృవగా వుననదని ఄయిం ఄవుతూనే ఎందుఔనో ఏభంత ఖట్ాగా ట్ాంచ్ుకోలేదు చ్ందుయడు.
వునాన,
తభకు కావాలిసంది జృవువలు కాదు. అ వృక్షం యొఔవృ బయడు మాతిమే. అ
తయువాత
ఏం
జరిగినా,
ఎవయు
ఎటుపోయినా
ఏమైపోయినా తనకు ఄనవసయం. దటీాలో మిగిలివునన నాణేలోు భరో రండంట్ని ఆచిచ భందపాట్ మేలి భుసుఖును తీసుకునానడు
ఄతను. వెనకివృ వచిచ నడవీధలో నిలఫడవునన సేనాతి కుమారు శియసుసమీద ఔపాడు. “ఖుయుదేవుల ఄనుభతి తీసుకోకుండా నువువ ఔ గనకాయమం ఆజృడు చేశావు. ఄదేమిట్ల తెలిసందా?” చియునవువతో చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. “నేనా? చేశానా? ఏమిటది?” అశచయమంగా ఄడగాడు. “వివాహం కాని ఔనమ శియసుసమీది మేలిభుసుఖును రాయి భఖవాడు భుటుాకునాన,
తొలగించినా లేఔ సరిచేసనా ఆదారి
వివాహం ఄయిపోయినట్లా. ఈతుయదేశంలోని అచాయం ఄది...” చెపంది అమ నవువతూ. సేనాతి కుమారు శియసుస మీద కాలసయం ఏదో ఔనిపంచినటుా ఔంగాయుగా చేతులిన వెనకివృ లాగేసుకునానడు చ్ందుయడు. “ఆజృడు నాకు ఄలాంట్ ఈదేాశమం ఏదీ లేదు.. ఄనిన తెలిసనదానివి నువువ. భుందుగానే
హచ్చరించ్వచ్ుచను
ఔదా”
నిషూఠయంగా
ఄనానడు
చ్ందుయడు. “ఆది చాలాబాఖుంది. భుసుఖును భుటుాకోనిచిచన సుందరికి, భుసుఖును ధరించేసే వీరాధ వీయుడకి, ఆదారి లేని ఄబమంతయం
నాకు మాతిం దేనికి?” ఔనుబొభలిన విచితింగా ఎఖుయవేసూు ఄడగింది వాయుణి. ళ్ుు బిగించి నిససహామంగా నేలను తనునతూ,
సేనాతి
కుమారు వంఔ చ్ూశాడు చ్ందుయడు. జృననమి వెనెనల వెలుఖులిన సంతరించ్ుకుననటుా ఄదోయఔమైన కాంతితో వెలిగిపోతోంది అమ వదనం. “అ అచాయం ఏమిట్ల నాకు తెలిమదు. ఄయినా సరే దానిన నేను గౌయవిసుునానను....” చియునవువతో చెపంది. సమాధ్యనం చెలేఔ ఖట్ాగా తల విదిలించి,
“దండ...
భుందు అలమం దఖవరికి వెళ్ళు అ వృక్షానిన చ్ూడాలి” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు చ్ందుయడు. *** “వదుా... ఇ అలోచ్న వదుా. సావమివారికి త ఄనుమలకు ఇ జృషాలిన సభరించ్టం చాలా తజృ.... దమచేస నా లుకులిన అలకించ్ండ” ఖంభీయంగా, భృదుభధుయంగా, వీనులకు విందుగా వినిపంచే కిళ్ళంబి అచాయుమడ ఔంఠం విషాదానిన లికించింది. చ్ఔివరిు దయినం చేసుకొని, అమన అజఞను ఄభలుయచ్టం కోసం తిరిగి అలమం దఖవరికి వచిచ పెదాగా చ్టుుకొట్ా అచాయుమడ
ధ్యమనానిన బఖనం చేశాడు నఖయ పాలకుడు. తన ఄవిధేమతకు భనినంజృ కోయుకుని, చ్ఔివరిు అజఞను తన ధోయణిలో వినిపంచాడు. “అలోచించ్ట్టనికి సభమం లేదు. బుజంఖ చ్ఔివరిు ఄలిగితే భనం వుండభు. భన నఖయం వుండదు... ఇ అలమం కూడా వుండదు..” ఄని కూడా చెపాడు. ఈబికొసుునన ఔనీనట్ని ఄతి ఫలవంతంగా ఄదుభుకుంటూ జౄతోట దఖవరికి ఫమలుదేరాడు అచాయుమడు. “అతిడ ఎవయూ వృక్షానిన తాఔఔండ... కాలా దాయుడని పలిపంచ్ండ...” తోట యధ్యన దావయం దఖవయ నిలఫడ నఖయపాలకుడకి ఇ విషమం చెపాడు. తన వెనుఔ వచిచన బటులతో పెదాగా కేఔలు పెట్ాంచాడు ఄతను. తోట చ్ుటూా వెతికించాడు. “ఈతసవాల సంయంబంలో డ తనను ఎవయూ ఖభనించ్లేదని చెప ఎట్ల వెళ్ళుపోయి వుంట్టడు. తగిన శిక్ష విధసాును” అచాయుమల వారితోపాటు తోటలోకి ఄడుఖుపెడుతూ ఄనానడు. “తగిన శిక్ష విధంచ్ఫడంది...” దేవభందాయ వృక్షం దఖవయ నిలఫడుతూ భ్యయంగా ఄనానడు అచాయుమడు.
సావమీ?
“ఎజృడు
ఎవయు
విధంచాయు?”
అశచయమంగా
ఄడగాడు నఖయపాలకుడు. ఔరిగి నీరైన తరావత నేలలోకి ఆంకిపోయిన జ్యడలినగాని, ఔవృనేవునన చిననపాట్ ఫూడద ఖుటాని గాని ఄతనికి చ్ూపంచ్లేదు
అచాయుమడు.
చేతులు
జోడంచి
చెటుాకు
నభసవృరించాడు... “సావమివారి సేవకు కాకుండా వేరే నికి నీ జృవువలు ఄవసయం ఄయామయి.
దమచేస
ఄనుఖయహంచ్ు”
ఄంటూ
బుజ్యలమీది
ఈతురీయానిన తీస నేలమీద రిచాడు.... యతిరోజు కాఔపోయినా,
ఄజృడజృడు అమనతో పాటు
ఄఔవృడకి వచిచ అ దృశామనిన చ్ూసూు వుంట్టడు నఖయపాలకుడు. సవమంగా జృవువలను కోమడు అచాయుమడు. చెటుాను తాఔను కూడా తాఔడు. ఈతురీయానిన
నేలమీదరిచి
వేడుకుంట్టడు.
జల
జలా
రాలతాయి జృవువలు.... జౄజకు సరిడా నేలమీది ఈతురీమం మీద నెభభదిగా డతాయి. అచాయుమడ
వేడుకోలుకు
భుఖుధరాలైన
అ
వృక్షదేవత
సవహసాులతో తన జృషాలను కిందికి విసుయుతుననటుాగా ఄనిపంచే అ
దృశామనిన ఄంతకు భుందు ఄనేఔ మాయులు తిలకించి వునానడు నఖయపాలకుడు. చ్ూసన యతిసారి అ వృక్షం యొఔవృ భహభను తలచ్ుకుంటూ నభసావృయం చేసూునే వునానడు. ఆజృడూ ఄలాగే చేతులు జోడంచి నిలఫడాాడు ఄతను. ఉపరి బిఖట్ా ఎదుయుచ్ూశాడు. జృవువ కాదు ఖదా.... చిననపాట్ ఎండు రభభలు కూడా ఈతురీమం మీద డలేదు. “చ్ూశారా, భన కోరిఔ ఈచితం కాదు నామనా” నఖయపాలకుడకేస తిరిగి ఄనానడు అచాయుమడు. బుజంఖబూతికి కోం వసేు ఏం జయుఖుతుందో ఔళ్ుభుందు మదిలేసరికి చెభటలు ట్లాశాయి నఖయ పాలకుడకి. “నిజం చెపతే అమన నభభడు. అ వారిికుడు కూడా జృకోడు. దమచేస ఏదో ఔ విధంగా ఔ దోసడు జృవువలిన కిందికి యపంచ్ండ... వేరే దారి లేదు... కాదని ఄనకుండా యమతినంచ్ండ” పారరిించాడు. “భంతిదండం మామం ఄవటంతోనే భన తనం పారయంబం ఄయింది. ఄంతా దెైవేచ్ా...” ఄంటూ వృక్షం కేస చ్ూశాడు
అచాయుమడు. “సావమివారి పేయుమీద ఄరిిసుునానను... ఎనోన కొనిన జృషాలిన యసాదించ్ఔపోతే నా తల తెగినంత టుా...” ఄని ఄనానడు. య గా చ్లించింది వృక్షం. ఄంత సుడగాలిలో చిఔవృడనటుా తీవం చ్లనంలో కూడా కింద డలేదు జృషాలు. ఫలమైన చెయిమ ఏదో లాగిపెట్ానటుా గాలిలోకి లేచి ది ధనువుల దూయంలో డపోయాడు అచాయుమడు. య మమైంది. డనవెంటనే తెలివి తల తెగిపోలేదుగాని, తీవగా తపపోయింది... తన ఔళ్ును తనే నభభలేఔ వెరియమొకం వేసుకుని చ్ూసుునన నఖయపాలకుడ ఔళ్ుభుందే విఔృత ధవనులు చేసూు బూమిలో నుంచి పెళ్ుగిలిుంది అ వృక్షం. బూఔంం వచిచనటుా చ్లించిపోయింది అ యదేశం. అ ఄదటుకు నిటానిలువుగా వుండే సావమివారి ధవజసుంబం ఏటవాలుగా ఔ ఔవృకు రిగింది. రాజగోజృయం మీద ఔనుల ండువుగా ఔనిపంచే ఔలశాలోు రండు పడుఖుపాటుకు కిందడపోయాయి.
ఖురి
ఄయినటుా
నిలఫడట్టనికి
ఔవృసారిగా శకిు
లేనటుా
విరిగి నేలమీద
చ్తికిలడపోతునన నఖయపాలకుడ ఔనుల భుందే భటుమామం ఄయిపోయింది - బూమిలో నుంచి పెైకి లేచిన దేవభందాయ వృక్షం.
*** తలను
నేలకేస
కొటుాకోవాలననంత
నెైరాశమం
చ్ందుయడని
అవరించ్ుకుననది. ఖగోవలతిు పోతోంది నఖయం. చెదిరిపోతునన వసాుీలను సరిచేసుకోవటం కూడా భరిచపోయి యుఖులు తీసుునానయు జనం అలమం దఖవరికి... ఏడులు పెడబొఫఫలు.. నిరాశాజౄరిత నిటూాయులు... బమం నిండన చ్ూజృలు... ఎటుచ్ూసనా బయానిన రచ్చగట్లా వాతావయణం ఏయడంది ఄఔవృడ. జృలిమీద జృటోలాగా భరో కొతు యమాదానిన ఖురించిన మాట పౌయులోు ఄలుుకుపోవటం మొదలయింది. “తన కోరిఔ తీయచడం ఆషాంలేఔ నఖయపాలకుడే దేవభందాయ వృక్షానిన మామం చేయించాడని తలపోసుునానడట బుజంఖ చ్ఔివరిు. నఖరానిన
నేల
భటాం
చేయించ్ట్టనికి
తన
సైనామనిన
సైతం
యపసుునానడట.” “పారిపోదాం... ఔనీసం పారణాలైనా దకువృతాయి” ఄంటూ యుఖులు
మొదలుపెడుతునానయు
పౌయులు.
వసంతోతసవాలను
చ్ూడట్టనికి వచిచన ఆతయ నఖరాల జనం అలమ ధవజసుంబం ఔవృకు రిగిన వెంటనే- నఖయ దావరాలకేస పారిపోయాయు. ఆజృడు మొదలుపెట్లాసరికి
నఖయ -
యజలు ఎలా
కూడా
అపాలో
ఄదే
నిచేమటం
తెలిమఔ
తలటుాకుని
మిననకుండపోయాడు నఖయ పాలకుడు. “ఇ భూయువౄలు ఄనుకుంటునన మాటను మథాయిం చేదాాం. భన సైనామలిన యపంచి అలమంతో సహా నఖరానిన నాశనం చేసేదాాం” తన విడది భందియంలో వునన ఔ ఖవాక్షం దఖవయ నిలఫడ నఖయంలోని ఄలజడని చ్ూసూు కోంగా ఄనానడు బుజంఖ చ్ఔివరిు. “నఖయం నాశనం కావటమే మీ ఄభభతం ఄయితే, ఄందుకు సైనమం ఎందుకు యబూ? నేనునానను ఔదా” ఄంటూ వెనుతిరిగి తనకు కేట్టయించ్ ఫడన భందియంలోకి పోయాడు వారిికుడు. శిషుమలు ఆదాయూ భట్ాపాలు ఄయిన తరావత తన హోభఖుండానిన ఖురించి ఄతను ఄట్వయకూ ట్ాంచ్ుకోలేదు. సవమంగా ఆజృడు ఄగినని యజవరిలుచేశాడు ఄతను. భీఔయ ఔంఠంతో పెదా పెదా భంతారలను టుాదలగా చ్దివాడు.
“నాశనం ఄయిపోవాలి... మేభు, మేభునన ఇ బవనం, ఆందులోని మా చ్ఔివరిు ఄంఖయక్షకులు త ఇ నఖయంలో ఔవృ చీభకూడా ఫతికి వుండట్టనికి వీలు లేదు. చిననపాట్ చెటుా కూడా ఔనిపంచ్కూడదు... సయవ నాశనం జరిగిపోవాలి” ఄంటూ దోసట్లు నింజృకుని వునన బసాభనిన భంటల మీదికి విసరాడు. *** ఫెళ్ఫెళ్భని శఫాం చేసంది అకాశం. కాటుఔ మాదిరి నలుగా వునన భఫుఫలు ఖుంజృలు ఖుంజృలుగా నఖయం మీద యతమక్షం ఄయామయి....
ఛట్లల్
ఛట్లలభని
మయవటం
మయుజృలు... గాలి... దాయుణమైన ఇదుయుగాలి,
మొదలుపెట్టాయి బమంఔయమైన
దురావసన... “పారిపోదాం దేవుడెయుఖు...
చ్ందార...
భుందు
దేవభందాయజృ
ఆఔవృడ
నించి
చెటుా
పారిపోయి
సంఖతి పారణాలు
దకివృంచ్ుకుందాం” రాతిి సభమం ఏతెంచినటుు చీఔట్గా తయారైన వీధలో నిలఫడ చ్ందుయడని వేడుకుననది వాయుణి. తోటలో జరిగిన దుయంతం తెలిసపోయింది. తాభు వచిచన నికి ఆంకోసారి విగనం ఎదుయయిందని ఄయిమైంది. “నఖయ దావరాల
దఖవయ జౄజ్యరిణి నిజమే చెపంది. అలమం పాడయిపోతుందని ఄంటూనే
వుననది.
భనమే
తెలుసుకోలేఔపోయాభు”
ఄంత
ఄలజడలోను చ్ందుయడ వెనకాల నిఫఫయంగా నిలఫడవునన సేనాతి కూతుయు మాట్టుడంది. “నీకు బమం వేమటం లేదా?” అశచయమంగా ఄడగిందామను వాయుణి. “బమందేనికి? అయమజృతుయడు ఔవృనే వునానడు ఔదా... అమన నెచెచలివి నువువ నా ఎదుట్ల వునానవు. నాకందుకు బమం?” నవువతూ ఄడగిందామ. “లోఔజ్యఞనం లేదని ఄనుకుంటునన ఇ భుదారాలికే ఆంత తెఖువుంట్ల నీకు నాకు ఆంకంత వుండాలి?”చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. “మీరిదాయూ ఄనవసయమైన మాటలిన మాట్టుడకుండా కాసేసజృ నోళ్ుు భూసుకుంట్ల నేను కాసుంత నిదానంగా అలోచించ్ుకుంట్టను” చిరాగావ ఄనానడు చ్ందుయడు. “నీ అయమజృతుయడకి ఏదో అలోచ్న వచిచంది. నాకు తెలుసు...” సేనాతి కూతుయుకి చెపంది వాయుణి.
చియునవువ నవివ, కోభలమైన తన దణహసుంతో తన నోట్ని తనే ఖట్ాగా ఄదుభుకుననది సేనాతి కుమారు. వాయుణి కూడా అ నిచేమబోవడానిన ఖభనించి భరింతగా చిరాకుడాాడు చ్ందుయడు. “మీయు
ఆదాయూ
ఔరికి
ఔయు
సరిజోడు...
మిభభలిన
వెంటబటుాకు తియఖటం నాది తజృ” ఄంటూ అ వీధ చివరికి చ్ూస ఄదిరిడాాడు ఔవృ సారిగా. ఄంతకు భుందు ఔ దినిమిషాల కియతం వయకూ ఎంతో సందడగా ఔనిపంచిన అ వీధ ఆజృడు నిరాభనుషమం ఄయిపోయి వుంది దాదాజృగా. బుజంఖ చ్ఔివరిు సైనామలు వసుునానమనన వాయు కాసుంత అలసమంగా తెలిస, తన భ్యరామబిడాలిన వెంటబటుాకుని నఖయం వెలులికి ఫమలుదేరాడు ఔ పౌయుడు. వీధలో సఖం దూయం వచేచ సరికి ఔ బవనం ఔవృ భ్యఖంలోనుంచి వారిమీదికి లంఘంచాయి, కోతుల మాదిరిగా తోఔలతో విఔృతంగా ఔనిపసుునన రండు విచితిమైన అకారాలు. చ్ుయఔతుుల వంట్ గోళ్ును ఔలిగివునానయి ఄవి. నిజృ భుదాలవంట్ ఔళ్ును గియగిరా తిజృతూ అ పౌయుడ ఖుండెలమీదికి దూకాయి. కవువన కేఔపెట్ా కింద డపోయాడు ఄతను. ఄది చ్ూస గలుున ఄరిచాయు ఄతని భ్యరామబిడాలు.
“వదలండ. మా నామనని వదిలిపెటాండ” ఄంటూ చినానరి పడకిళ్ుతో అ అకారాల మీదికి ఎఖఫడాాడు అయు ఏళ్ు వమసుస మాతిమే ఔలిగిన ఄతని కొడుకు. “అ ఫుడతడకి వునన తెగింజృలో వెయోమవంతు ఇ నఖయ యజలకు లేదు. వట్ా పరికి సనామసులు” ఄంటూ తను ఏంచేసుునానడో ఔవృనే వునన తనవారికి తెలిసే లోల వింట్నించి వెలువడన బాణంలా యంయ్భని ఄటుకేస దూసుకుపోయాడు చ్ందుయడు. పోతూపోతూనే తన చేతులోు వునన దండానికి చ్ుట్ాన వసాుీనిన ఉడతీస ఄవతలకు విసరేశాడు. సుజృచ్చ యంఖులో వునన దంతాలనీన ఫమట్కి ఔనిపంచేలా నోళ్ును
తెరిచి,
కిందడపోయిన
పౌయుడ
మడను
టుాకోబోతునానయి విచితి అకారాలు. వేణుగోపాలుడ దండానిన గియుయగియుయన తిజృతూ వాట్మీద ఎఖఫడాాడు చ్ందుయడు. ఫెడీఫెడీభని రండు దెఫఫలు చాలా ఫలంగా కొట్టాడు. చెవులు చిలుులు డేటటుా చ్ుగా ఄరిచి పౌయుడని వదిలిపెట్లాశాయి ఄవి. వెనకివృ దొరిు వెనుఔ కాళ్ుమీద నిటానిలువుగా లేచి
నిలఫడాాయి. వెనుకాభుందు చ్ూసుకోకుండా ఆంకో రండు దెఫఫలు వేశాడు చ్ందుయడు. *** “చీఔటుు ఔమేభటంత చిఔవృగా భఫుఫలు ట్ానా ఔవృ నీట్బొటుా కూడా ఆంతవయకూ కిందడలేదు. ఏమిట్ విచితిం?” ఄనానడు బుజంఖబూతి. “అలమజృ
భహభ
ఄయి
వుంటుంది.
ధవజసుంబం
రిగిపోయినా, గోజృయ ఔలశాలు నేలకూలినా కూడా ఆంకా ఏదోశకిు నా యయోగానిన ఄడుాకుం ట్లంది” ఄంటూ వేఖంగా తన భందియంలోకి పోయాడు వారిికుడు. “నఖయం
సంఖతి,
నఖయంలోని
వారి
సంఖతి
తరావత
చ్ూసుకోవచ్ుచ. భుందు అలయానిన నాశనం చేమండ. ఔదలండ” భంటలోుకి చ్ూసూు అజఞ ఆచాచడు. *** “జ్యఖయతు
చ్ందార...
ఄవి
నినున
ఎదిరించ్ట్టనికి
సదధడుతునానయి” నిటానిలువుగా నిలఫడన విచితి అకారాలను
చ్ూసూు హచ్చరించింది వాయుణి. తను కూడా ఄతని ఔవృకు రిగెతుుకు వచిచంది. ఄవి తనను ఎదిరించ్ బోతునానమని చ్ందుయడకి తెలుసూునే వుననది. “నువువ నా చేతులకి ఄడాం రాకు” ఄని అమను హచ్చరిసూు ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేశాడు. గావుయుభని ఄరిచి ఄతని మీదికి ఎఖరాలి ఄవి ఄతని ఄంచ్నా యకాయం. ఄటువంట్ నిచేమఔపోగా, వుననటుుండ ఎవరో తభను పలిచి ఏదో చెపనటుా వెనకివృ తిరిగాయి ఄవి. వేఖంగా గెంతుతూ వీధ చివరికి వెళ్ళుపోయాయి. “హభభయామ... ప్రడ వెళ్ళుపోయింది” తేలిఔగా నిటూాయుసూు ఄననది సేనాతి కుమారు. “ఄమమబాబోయ్... ఄవి దేవాలమం కేస పోతునానయి” వుననటుుండ చెపంది వాయుణి. రండో అలోచ్న లేకుండా తను కూడా అలమం వెైజృ రిగెతాుడు చ్ందుయడు. ఔసారి తన చేతిలో దెఫఫలిన యుచి చ్ూసన అ అకారాలు ఇసారి కూడా వెనుఔంజ వేసాుమని ఄనుకునానడు ఄతను. భంతిజౄరితమైన వేణుగోపాలుడ దండం తన చెంత వుండగా ఎలాంట్ బయానికి ఖురి కావాలిసనవసయం లేదని భ్యవించాడు.
అలమం
ఄలుంత
దూయంలో
వుననదనగా
చిట్కలో
ఎగిరిపోయాయి ఄతని భ్యవనలు ఄనీన. ఖుండెల మీద ఎవరో చేతులు పెట్ా ఫలంగా ఄదుభుతునన ఄనుబూతి ఔలఖటం మొదలుపెట్ాంది ఄతనికి. ఎందుఔంట్ల ఄతను వెంఫడంచి వచిచంది రండు అకారాలనే... ఄటువంట్వి నఖయంలోకి ఆంకా ఄనేఔం వచాచయి కాబోలు... సుశిక్షమైన
సైనికుల
మాదిరి
వచిచ
అలమ
గోజృయం
దఖవయ
నిలఫడుతునానయి. చ్ందుయడ వెనుకే తను కూడా యుఖు యుఖున వచేచసంది వాయుణి. “వీట్ని అటం, ఄదిలించ్టం నీకు నాకు తలకు మించిన ని... వీట్ వయస చ్ూసుుంట్ల అలయానిన నాశనం చేమకుండా ఉయుకునేటటుా
లేదు..
భన
దారి
భనం
చ్ూసుకుందాం.
భుందుకుపోతే నాశనమైపోతాం” ఄతని వెనుఔ నిలఫడుతూ చెపంది వాయుణి. చెభటలతో నిండన దణ హసాునిన దుసుులకేస తుడుచ్ుకుని, వేణుగోపాలుడ దండానిన భరింత ఖట్ాగా టుాకునానడు చ్ందుయడు.
ఄతని ఈదేాశమం ఏమిట్ల వెంటనే ఖయహంచి భరింత తతుయపాటుకు ఖురైంది వాయుణి. “వదుా చ్ందార... భనకి కావాలిసన దేవభందాయం ఇ నఖయంలో లేనజృడు ఎవయు ఏమైపోయినా భనకి ఄనవసయం.... పారిపోదాం” ఄననది వాయుణి. “చ్ూసూు చ్ూసూు ఔ దేవాలమం నాశనభవుతూండగా ఏమీ టానటుా పారిపోవటం భ్యవమంగా వుంటుందా?” చ్ూజృలిన అ విచితి అకారాల ఖుంజృ మీది నించి ఔవృకు తికుండా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “దేవాలమం నాశనం ఄయితే ఆంకోట్ ఔట్ాంచ్వచ్ుచ. భన పారణాలుపోతే తిరిగి తెపంచ్ుకోఖలమా?” ఄడగింది వాయుణి. “ఄయింలేని మాటలు మాట్టుడబోకు. ఄవసయ సభమంలో భనకి ఎంతో సహామం చేసన ఇ భంతిదండం అ దేవాలయానికి చెందిన వసుువు. దీనిన ఆషాం వచిచనటుా ఈయోగించ్ుకుని, ఆజృడు దీని జనభసాినానిన ఖురించి ట్ాంచ్ుకోకుండా పారిపోవటం ఄంట్ల ఔృతజఞత ఄనిపంచ్ుకుంటుందా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“అయమజృతుయడు నిజం చెపాడు... ఏదో ఔ విధంగా అలయానిన యంచే యమతనం చేమటమే ఆజృడు భన భుందునన ఔయువమం...” వెంటనే ఄందుకుననది వాయుణి వెనకాల నిలఫడన సేనాతి కుమారు. మౌనంగా నిలఫడంది వాయుణి. ఄవతల అ అకారాలు గోజృయం గోడల మీద చేతులు వెమమటం చ్ందుయడకి ఔనిపంచింది. “ఏభంట్టవ వాయుణీ? ఏం చెమమభంట్టవ?” ళ్ుు బిగిసూు ఄడగాడు. తనంతట
తానుగా
నియణయాలు
తీసుకోఖల
శకిు,
ఄలా
తీసుకునన నియణయాలు తయినా, యినా తటుాకోఖల ధైయమం ఄతనికి వునానయి. ఄయినా సరే వాయుణి ఖనుఔ ఔవృన వుంట్ల అమకు
నచేచ
విధంగా
యవరిుంచ్టం
ఄతనికి
ఄలవాటు...
“ఏభంట్టవ?” భరోసారి ఄతను రట్ాంచ్టంతో తలవిదిలించి ఖట్ాగా నిటూారిచందామ. “ఎట్ా రిసితిలోును నినున జ్యఖయతుగా చ్ూసుకుంట్టనని, నీకు ఎటువంట్ హాని వాట్లుకుండా కాపాడతానని మాట ఆచిచ నీతోపాటు ఖుయుకులానికి వచాచను. ఆజృడు ఏదయినా జరిగితే అ మాట ఏమైపోతుంది?” ఄతని భుకం వంఔ చ్ూసూు ఄమామఔంగా ఄడగింది వాయుణి.
ఄంత బయానఔ వాతావయణంలో కూడా ఄందంగా నవావడు చ్ందుయడు. “నాఔంటె పెదాదానివి... నువువ ఔవృన వుండగా భృతుమవు కూడా నా దఖవరికి రాలేదు. ఇ అకారాలంత? వీట్ ఫతుకంత?? వేణుగోపాలుడ దండం వుండనే వుననది భనదగివయ..” అమ బుజం మీద చెయిమవేసూు అయధీంగా ఄనానడు. వాయుణి కూడా ఄటువంట్ అయాీజౄరితమైన లుకులే ఏవోకొనిన మాట్టుడుతుందని
చెవులు
రికివృంచిన
సేనాతి
కుమారు
నివెవయబోయింది - వాయుణి నోట్వెంట వెలువడన మాటలనినంట్ని విని. “ఄవి
ఄజృడే
ఔ
ఫలమైన
గోడని
ఖలగటాడం
మొదలుపెట్టాయి... చ్ూసాువేమిట్?” ఄంది. అనందంగా అమ బుజ్యనిన ఄదిమి, చెవులు చిలుులు డే సాియిలో సంహనాదం చేశాడు చ్ందుయడు. “పారణంలేని గోడలమీద కాదు మీ యతాం... నా మీద చ్ూపంచ్ండ. యండ.. మీకు చేతనెైతే ననున ఎదిరించ్ండ” ఄని ఄయుసూు వేఖంగా భుందుకు రిగెతాుడు.
గోజృయజృ గోడలిన వదిలేస ఄతనికేస తిరిగాయి ఄవి... కోయలు ఔనిపంచేలా నోళ్ుు తెరిచి విఔృత ధవనులు చేసూు ఄతనికి ఎదుయు రిగెతుుకు వచాచయి. ఔట్... రండు... భూడు ఄంటూ లఔవృ మొదలుపెట్ా, “మొతుం యాభై నాలుఖు మీద ఆంకో రండు ఎకువృవ ఈనానయి. అయమజృతుయడకి భన సామం ఄవసయం ఄవుతుంది” ఄంటూ ఄటూ ఆటూ చ్ూసంది సేనాతి కుమారు. అలమం జోలికి రాఔభుందు అ చ్ుటుాటు కాలా వునన నలుఖుయు నఖయ బటుల మీద దాడచేస పారణాలు తీసనటుునానయి కొనిన అకారాలు... పారణంలేని వారి శరీరాల ఔవృనే డ వునానయి వాయు ఈయోగించిన
శూలాలు...
వారి
నడుభులకు
వేలాడుతూనే
వునానయి దునెైన ఔయవాలాలు. రండు శూలాలిన, రండు ఔయవాలాలిన తీసుకువచిచ వాయుణికి ఔ జతను ఆచిచందామ. విరీతమైన ఄభమానంతో వింతగా యకాశించింది వాయుణి వదనం. “నోట్లు నాలుఔ వుననదో లేదో తెలిమనంత ఄమామకుడు మా
చ్ందుయడు.
ఎటువంట్
ఔనమ
ఎదుయుడుతుందోనని
ఄజృడజృడు
ఔలవయడుతూ
వుండేదానిన.
ఆజృడు
ఄది
తొలగిపోయి నిశిచంతగా వుంది. తనకి తగిన దానివే నువువ” ఄంటూ వేఖంగా
గోజృయం
కేస
ఫమలుదేరింది.
ఎటువంట్
బయానికి
ఖురికాకుండా తనుకూడా అమననుసరించింది సేనాతి కుమారు. *** “నా మాట వినండ యబూ... నఖయంలోని పౌయులందయూ ఎజృడో పారి పోయాయు. వీధులనీన నిరాభనుషమం ఄయిపోయాయి... పారిపోవటం చేతకాని వాయందరీన కోతులవంట్ అ అకారాలు పారణాలు తీసేశాయి. భనం విడది చేసన ఇ బవనం మీద కూడా దాడ జయుఖవచ్ుచ” చేతులు జోడంచి సేనాతిని వేడుకునానడు అమన బటులకు నామకుడు. “ఄసాధ్యయణమైన యజఞ ఔలిగిన నీవంట్వాయు నాకు కాలాగా వుండగా అ అకారాల ఖురించి నేను బమడాలిసన ఄవసయం ఏభుంది?” ఄడగాడు సేనాతి. ఄంతకుభుందు ఎజృడయినా అమన నోట్వెంట ఄటువంట్ మచ్ుచకోలు
మాటలు
వచిచవుంట్ల
విరీతంగా
సంతోషించి
వుండేవాడు అ వమకిు. ఆజృడు మాతిం ఄందుకు భననంగా బమంతో వణికిపోయాడు. “శతుయవు
భనిషియైనా,
కూయయజంతువెైనా
పారణాలకు
వెయవకుండా పోరాడఖలం. అ అకారాలు భనుషుమలు కాదు, జంతువులు ఄంతఔనాన కాదు,
ఏదో భంతారలకి సంఫంధంచినవి
ఄయి వుంట్టమని మా ఄనుమానం... బుజంఖ చ్ఔివరిు వెంట క్షుదిమాంతిికుడు వారిికుడు వునానడు. నఖరానిన
నాశనం
చేమట్టనికి
సేనలకు
ఫదులుగా
వీట్ని
ఈయోగిసుునానడని మా ఄనుమానం...” ఄంటూ తన భనసులోని మాటలిన వెంటనే ఫమటపెట్టాడు. చ్ఔివరిు యసకిు వచేచసరికి కోంతో ఎయయఫడపోయాయి సేనాతి ఔనులు. “నా కుమారు అచ్ూ కోసం సహామం ఄరిించాను. తను నఖయం మీద ఖఫట్ాన సంఖతిని ఄజృడే నాకు చెప వుంట్ల నా తిలేవో నేను డుతూ వుండేవాడని. అమన మాటలిన నమిభ ఆంతవయకూ ఔదలకుండా కూయుచని సభమం వృథా చేశాను” ఄంటూ ఛివాలున అసనం మీది నించి లేచి నిలఫడాాడు.
నఖయం వదిలివెళ్ుట్టనికి అమన ఄంగీఔరించాడని ఄనుకుని, “సదధం చేమండ ఄశవశఔట్టనిన... భనం యయాణం ఄవుతునానం” ఄని తన ఄనుచ్యులకు అజఞ ఆవవబోయాడు నామకుడు. “యయాణం ఄవుతుననది నఖయం వెలులికి కాదు,
చ్ఔివరిు
దఖవరికి. నిలబట్ా ఄడుఖుతాను నా కుమారు విషమంలో మాట తేడా రావట్టనికి కాయణానిన” ఄంటూ ఔవృనే వునన చెఔవృఫలుమీది తన కడావనిన ఄందుకునానడు సేనాతి. నివెవయబోయాడు
నామకుడు.
నోయు
తెరిచాడు
ఏదో
చెట్టనికి. సేనాతి మొకంలో వునన టుాదలను చ్ూసేసరికి అ మాటలు ఫమట్కి రాలేదు. “సఖం భంది బవనం చ్ుటూా ఄయభతుంగా వుండండ. మిగిలినవాయు డాళ్ుు, కడావలు తీసుకుని భుందు వెనుకా నడవండ” ఄని అజఞలు జ్యరీ చేసూు తను ఄందరిఔంటె భుందుగా బవనంలో నుంచి ఫమట్కి వచాచడు. అ వీధని ఄధఖమించి రాచ్వీధలోకి వచిచన తరావత కూడా ఄతనికిగాని, మిగిలినవారికిగాని ఎటువంట్ అకాయభు ఎదుయుడలేదు.
“వెళ్ళుపోయి
వుంట్టయి...
భంతి
సంఫంధమైనవి
ఄయివుండవు. మాభూలు ఄడవి జంతువులే ఄయి వుంట్టయి” నిరాభనుషమంగా వునన బవనాలను, వాణిజమ సభుదాయాలిన, వీధులిన చ్ూసూు ఄనానడు సేనాతి. ఄందరిఔంటె భుందుగా నడుసుునన నామకుడకి కూడా వచిచంది అ ఄనుమానం. “నిజమే యబూ” ఄని ఄనబోతుండగా ఄతని చెవులకు చేరింది దాయుణమైన ఖందయగోళ్ం. “వెళ్ళుపోలేదు.. ఄవి నఖయంలోనే వునానయి. వేణుగోపాలుడ అలమం దఖవరినంచి వినవస్ుంది వాట్ సంయంబం...” సేనాతికి చెపాడు. “మీ మాటలిన వినటమే త నేను వాట్ని చ్ూడలేదు. దూయం నించి ఔసారి చ్ూస చ్ఔివరిు దఖవరికిపోదాం” ఄంటూ ఄటుకేస తిరిగాడు సేనాతి. చెభటలు ట్లాటటుా చేసుునన బయానిన ఄతియమతనం మీద ఄదిమిటుాకుని, తన ఄనుచ్యులకు సైఖ చేశాడు నామకుడు. “డాళ్ుని భుందుగా
ఖట్ాగా
డాలుతో
టుాకోండ.
ఏదెైనా
ఄడుాకొని,
అ
మీదికి
ఎఖఫడతే
తయువాత
కడావలిన
యయోగించ్ండ” ఄని సూచ్నలు ఆసూు సేనాతి ఔవృనే నడచాడు ఄతను. దే ది నిమిషాలోు వారికి ఔనిపంచింది అలమం. గోజృయం భుందు
జయుఖుతునన
కుభుభలాట
కూడా
ఄఖుపంచింది.
వేణుగోపాలుడ దండానిన గియుయ గియుయన తిజృతూ అకారాల భధమలో చిందులు తొకువృతునానడు చ్ందుయడు. ఄతనిన నాశనం చేయాలనన ఔసతో దాడ చేసుునానయి అ అకారాలు.. తభకు వెనుఔగా వునన మువతీభణులిన ఖురించి ట్ాంచ్ుకోవటంలేదు. శూలంతో దొరికిన అకారానిన దొరికినటుా వియఖపొడచేస్ుంది వాయుణి. కింద డన అకారాల తలలిన తెఖనయుకుతోంది సేనాతి కుమారు. తలతెగిన
వెంటనే
చిటటభని
శబాాలు
చేసూు
భండపోతునానయి అ అకారాలు... ఄదృశమం ఄయిపోతునానయి. తన ఔనులిన తనే నభభలేనటుా నోయు తెయుచ్ుకుని చ్ూశాడు సేనాతి.
మామమైపోయిందని ఄనుకుంటూ బరించ్రాని మానసఔ వమధని ఄనుబవిసూు ఎవరికోసం తను బుజంఖ చ్ఔివరిుతో ఖట్ాగా మాట్టుడట్టనికి ఄటుగా ఫమలుదేరి వచాచడో - అ సుకుమారి అరితేరిన
అముధ
నిజృణురాలి
మాదిరిగా
అ
అకారాలిన
ఎదిరిస్ుంది... తన కూతుయు!! “చ్ూసాురేం... భుందుకు దూఔండ. నా తలిుకి సహామం చెమమండ” ఄంటూ తన కడావనిన యలోనించి తీస యుఖు మొదలుపెట్టాడు సేనాతి. మజమాని కుమారు ఔనిపంచ్టం బటులోు నూతనోతాసహానిన నింపంది. గలుున ఄరిచి సేనాతిఔంటె భుందే గోజృయం దఖవరికి వచేచశాయు ఄందయూ. “శతుయవులు... ఇసారి భన వెనుఔ నుంచి” ఄంటూ వెనకివృ తియఖబోయిన వాయుణి వంఔ చ్ూస నవివంది సేనాతి కుమారు. “నా పతృదేవుడు. వాళ్ుు మా బటులు” ఄని చెప తిరిగి తన దృషిాని అకారాలమీద లఖనం చేసంది. గంతులు చినిగిపోయేటటుా ఄయుసూు వచిచన బటులు, వారితోపాటు సేనాతి, ఄందయూ కేసారి తభ కడావలకు నిచెటం మొదలుపెట్టాయు.
వేణుగోపాలసావమి దండంతో ఆయువది ఎనిమిది అకారాలిన భటుాపెట్టాడు చ్ందుయడు. భరో దింట్ని వాయుణి, సేనాతి కుమారు నాశనం చేశాయు. మిగిలినవనీన సేనాతి, అమన బటుల చేతిలో హతమారిపోయాయి. అకరి అకాయం ఄదృశమం ఄయిపోయింది. చీభ చిటుకువృభనాన పెదాగా వినిపంచేటంత నిశిఫాం అ యదేశం ఄంతట్ట అవరించ్ుకుంది. నుదుట్మీద యతమక్షమైన సేవదానిన, శియసుస మీదినించి బుజ్యల మీదికి డపోయిన మేలి భుసుఖుతో ఄదుాకుంటూ తండి దఖవరికి వచిచంది సేనాతి కుమారు. “ఏమైపోయావు తల్లు... నీకోసం ఎంతగా రితపసుునానమో తెలుసా?”
ఄంటూ
అమ
శియసుసను
భుదాాడ,
ఖుండెలకు
హతుుకునానడు అమన. “వీళ్ుు ఎవయు తల్లు? నువువ ఆఔవృడకి ఎలా వచాచవ? ఄసలు ఏమైపోయావ?” ఄని ఄడగాడు.
తభ బవనానిన వదిలి వీధలోకి వచిచన తరావత జరిగినవనీన భుఔుసరి మాటలతో చెపంది సేనాతి కుమారు. “వీరి దమవలు నేను పారణాలతో వునానను.... వీరే ఖనుఔ సరైన సభమంలో ఄడుాకోఔపోయి వుంట్ల ఏభయేమదానోన,
ఎఔవృడకి
పోయేదానోన నాకే తెలిమదు” ఄంటూ భుగించింది సేనాతి కుమారు. వేణుగోపాలుడ దండానిన టుాకుని నిలఫడవునన చ్ందుయడని, కడావనిన కిందికి దించి చియునవువతో చ్ూసూు నిలఫడన వాయుణిని చ్ూస చేతులు జోడంచ్బోయాడు సేనాతి. “చిననవాళ్ుం. మాచేత మీయు నభసావృరాలు చేయించ్ుకోవాలి గాని మీయు అ ని చేమకూడదు” చేయి ఎతిు వారిసూు వెంటనే ఄననది వాయుణి. “నా
కుమారు
పారణదాతలకు
నభసావృయం
చేమడంలో
తపేభుంది?” అశచయమంగా ఄడగాడు సేనాతి. “నభసావృరాలు,
కాళ్ుు ఔడఖట్టలు,
ఄలఔలు తీయచట్టలు
ఄనీన చేమవలసన సందయబం వేయుగా ఈంటుంది. ఆజృడు మాతిం కాదు” చెపంది వాయుణి.
సేనాతికి ఄయిం కాలేదామాట... ఄయోభమంగా కుమారు వంఔ చ్ూశాడు. అమకు మాతిం ఄవఖతమైంది. విరీతమైన సఖువతో భందాయ జృవువ మాదిరి తయారైంది వదనం. “వచిచన జౄయుయింది.
ని
వేణుగోపాలుడ
చ్ఔివరిు
దఖవరికి
దమవలు
పోయి
సంజౄయణంగా
చేతులు
ఔటుాకుని
నిలఫడాలిసనవసయంలేదు. భన విడది బవనం దఖవరికి వెళ్ళుపోదాం దండ” తన ఄనుచ్యులకు అజఞ ఆచాచడు సేనాతి. నఖయం
మొతాునిన
ఖడఖడ
లాడంచి,
పటా
కూడా
ఔనిపంచ్కుండా చేసన అ విచితి అకారాలను నాశనం చేమడంలో తాభు కూడా ఔ యభుక పాతి వహంచ్ఖలిగినందుకు సంతోషంతో మైభయచిపోతూ, అముధ్యలిన పెైకతిు “జమ జమ వేణుగోపాల, జమభు నీకు” ఄంటూ జమధ్యవనాలు చేశాయు ఄఔవృడుననవాళ్ుు. “దండ. ఄందయూ వెనకివృ దండ. ఄనవసయమైన ఄయుజృలు వదుా” ఄని వారిని హచ్చరిసూు కుమారువంఔ చ్ూశాడు సేనాతి. “నీ యక్షకులిన కూడా యభభని చెజృ తల్లు...” ఄని చెపాడు అమన.
మయుసుునన ఔళ్ుతో తన యక్షకుల వంఔ చ్ూసంది అమ. అ ఔళ్ులోు ఎటువంట్ అలోచ్నలు ఔదలాడుతునానయో,
వెంటనే
తెలిసపోయింది వాయుణికి. ఒయగా చ్ందుయడకేస చ్ూసందామ. “ఖుయుదేవులు ఄచెపన ని జౄరిు ఄయిన తరావతనే ఏమైనా... ఆజృడు భనం ఎఔవృడ పోవలిసన ఄవసయం లేదు” సమాధ్యనం ఆవవట్టనికి కొంచెంగా కూడా తడుభుకోలేదు ఄతను అ సభమంలో. ఔళ్
తపంది
సేనాతి
కుమారు
వదనం...
అమకు
తెలిమకుండానే నీట్తో నిండపోయాయి ఔనులు. తనతోపాటు తభ బవనానికి వాయు వసేు, వీలు చ్ూసుకుని తండితో తన భనసులోని కాంక్షను చెవచ్చని అశడంది అమ. “బాధడకు.. నడవీధలో నిలఫడ ఔనీనళ్ుు పెటుాకుంట్ల నీవారికి విచితింగా ఔనిపసుుంది. ఄది మాకు కూడా జమం కాదు” దఖవరికి యభభని సైఖ చేస నెభభదిగా చెపంది వాయుణి. “భరి అయమజృతుయడు మాట్టుడన మాటలు” ఖదవద సవయంతో చెప మాటలిన భధమలోనే అపంది అమ.
“అయమజృతుయడు నిజమే చెపాడు. దేవభందాయం దొయఔనిదే మేభు వెనకివృ పోలేభు. వెనకివృపోయి ఖుయుదేవుల ఄనుభతి తీసుకోనిదే నీతో రిణయానిన ఖురించి అలోచించ్లేభు” చెపంది వాయుణి. “నేను కూడా మీతో వచిచ మీకు సహామం చేసాును” ఄననది సేనాతి కుమారు ఈతాసహంగా. “ఇ మాట నీ నోట్వెంట రండోసారి వింటునాననని నాకు ఄనిపస్ుంది. మాకు సహామం చేయాలంట్ల మా వెంటరావాలిసన ఄవసయం లేదు. ఇ అలయానిన ఖురించి,
ఆఔవృడ ఈండాలిసన
దేవభందాయం ఖురించి జౄరిుగా తెలిసనవాయు నఖయంలో ఎవరైనా ఈనానరేమో మీ తండిగారిని ఔసారి ఄడగి మాకు చెజృ” ఄననది వాయుణి. రండు ఄడుఖులోు తండిని చేయుకుని,
అమ మాటలిన
మధ్యతథంగా వినిపంచింది సేనాతి కుమారు. “ఇ విషయాలు యధ్యన ఄయచకుడెైన కిళ్ళంబి అచాయుమడకి బాగా తెలుసు.
ఄయితే
ఄతను
దేవభందాయం
మామమైపోయిన
సభమంలో తెలివితప డపోయాడని నాకు తెలిసంది. ఆజృడు ఎఔవృడ వునానడో తెలిమదు” తడుభుకోకుండా చెపాడు సేనాతి. “అలమం వెనుఔ భ్యఖంలోనే అమన నివాసం... తెలుట్ గోడలతో ఎయయట్ పెంకులతో చ్ూడభుచ్చటగా ఈంటుంది” సేనాతి మాటలిన వింటునన నామకుడు వెంటనే వెలుడంచాడు తనకు తెలిసన విషయానిన. సాభపారమంగా తభవంఔ చ్ూసన సేనాతి కుమారుకు చెయిమ ఉపంది వాయుణి. “వసంతోతసవాలు భధమలోనే అగిపోయాయి కాఫట్ా నువువ తండిగారితో వెంటనే వకుళ్ళనఖరానికి వెళ్ళుపో. మా ని జౄరిు ఄయిన వెంటనే మేభు సవమంగా వచిచ మీ తండిగారి దయినం చేసుకుంట్టభు. ఄయిమైందా?” దఖవరికి వచిచన వెంటనే లో గంతుఔతో చెపంది. తను ఎంత తనడనా వారిదాయూ తభ వెంట రానివవయని తెలిసపోయింది సేనాతి కుమారుకి. తల ఉపంది అమ - ఄంతఔంటె వేరే దారిలేఔ. “మీ
రాఔ
భరిచపోయాయనే
కోసం
ఎదుయు
ఄనుమానం
చ్ూసూు
ఔలిగితే
వుంట్టను.
మాతిం
ననున
పారణతామఖం
చేసుకుంట్టను. భరిచపోఔండ” చ్ందుయడకేస చ్ూసూు వాయుణికి చెపంది. అపెైన క్షణం కూడా ఄఔవృడ నిలఫడకుండా తండితో తభ విడది
బవనంకేస
వెళ్ళుపోయింది.
“ఄభభమమ...
సభసమ
రిషవృరించ్ఫడంది” తేలిఔగా నిటూాయుసూు ఄంటునన చ్ందుయడవెైజృ తిరిగి కొయకొరా చ్ూసంది వాయుణి ఔసారి. “అ ఄమామకురాలికి అశలు ఔలించాభు... సభసమగా మారిందని ఄనుకుంటూ భరిచపోతే మాతిం భహా పాం భనలిన చ్ుటుాకుంటుంది. జ్యఖయతు” ఄని హచ్చరించింది సేనాతి కుమారును ఈదేాశించి. “భరిచపోతానని నేను ఄనలేదు తల్లు... మాట వయసకు నోట్కి వచిచంది ఏదో మాట్టుడేశాను. దానిన టుాకుని నువువ రాక్షస మాదిరి ననున ప్రడంచ్ుకు తినవదుా. భుందు భనం యధ్యన ఄయచకులవారి ఆంట్ దఖవరికి పోవాలి... ద ద” ఄంటూ అలమం ఔవృనే ఔనిపంచిన వీధలోనించి వెనుఔ భ్యఖం కేస ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు. చేతులోువునన శూలానిన ఄవతలకు
విసరేస,
ఄనుసరించింది వాయుణి.
కడావనిన
ఖట్ాగా
టుాకుంటూ
ఄతనిన
*** నేను
“ఏమిటీ?
ంఔం
చేసన
పశాచాలనీన
హతమారిపోయాయా?” తన చెవులిన తనే నభభలేఔపోతుననటుా ఄడగాడు వారిికుడు ఈదేవఖంగా. ఄడఖటం ఄయితే చాలా అశచయమంగా ఄడగాడు గాని, ఄటువంట్ నే ఏదో జరిగి వుంటుందని ఄనుమానంగానే ఈననది ఄతనికి. నఖరానిన చీఔటులో భుంచెతుట్టనికి ఄననటుా కావుయు ఔమిభన అకాశం తేటడుతోంది. దటాంగా భుసుయుకుంటునన భఫుఫలు వాటంతట ఄవే తేలిపోతునానయి. మయుజృలు మామభయామయి. ఈయుభులు వినిపంచ్కుండా పోయాయి. “నినున మించిన శకిు ఇ నఖయంలో ఎవరికో ఈననటుాంది. నీఔంటె ఫలవంతులు
ఈంట్టయని
సుకవంతభయిన బుజంఖబూతి
నేను
అసనంలో ఎతిు
ఆంతవయకూ
చేయగిలఫడ
పొడచినటుా
ఄనుకోలేదు”
భదిరాపానం
మాట్టుడటంతో,
చేసూు చివువన
పొడుచ్ుకు వచిచంది ఄతనికి రోషం. “నా ఔంటె శకిుభంతులు ఇ లుటూరి టాణంలో వుండటమా? ఄసంబవం. నా శకిు ఏమిట్ల ఆంకోసారి చ్ూపసాును” ఄంటూ తన భందియంలోకి పోయాడు.
*** “చెటుా మామం ఄవటం, అచాయుమలు డపోవటం కేసారి జరిగింది. నా ఔళ్ుతో నేను సవమంగా చ్ూశాను. నేనే వీరిని తీసుకువచాచను” పెదా టెాభంచ్ం మీద ఄచేతనంగా డవునన అచాయుమడని చ్ందుయడకి చ్ూపసూు విషమం చెపాడు నఖయపాలకుడు. “నఖయం ఄంతా వింత వింత బయాలతో ఄటుాడకి పోతుంట్ల మీయు ఆఔవృడ వుండటమేమిట్? పౌయులందయూ నఖరానిన వదిలిపెట్ా పారిపోయిన సంఖతి మీకు తెలిమదా?” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. తెలుసననటుా తల ఉపాడు నఖయపాలకుడు. “నా చేతులోు ఏమీ లేదు. అచాయుమలవారికి తెలివి రాఔపోతే నేను చెమమఖలిగింది కూడా ఏమీ లేదు” తలను వంచ్ుకుంటూ చెపాడు. అచాయుమలిన డుకోబట్ాన తలం ఔవృనే కూయుచని అమన నాడ చ్ూసుునన వెైదుమడకేస ఒసారి చ్ూసంది వాయుణి. “వజి పాషాణాలవంట్ ఓషధ్యలిన యయోగించాను. ఄయినా తెలివి రావటం లేదు” విషణణవదనంతో చెపాడు ఄతను. చ్ందుయడ
వంకా,
ఄతని చేతిలోని వేణుగోపాలుడ దండం వంకా చ్ూసంది
వాయుణి. “అ దరిదిజృ గటుా అకారాల తలలు చితఔకొట్ా కొట్ా మైలడపోయింది ఇ దండం - నిచేసుుందో చేమదో” ఄని ఔ ఄనుమానానిన వెలిఫుచ్ుచతూ అచాయుమడ తలను దండంతో తాకాడు చ్ందుయడు. ఄజృడు మొటామొదట్సారిగా అ దండానిన ఖభనించాడు నఖయపాలకుడు. ఄనుకోని విధంగా భుంచ్ుకు వచిచన అవేశంతో ఈకివృరిబికివృరి ఄయిపోతూ “ఎవయఔవృడ? వెంటనే వచిచ ఇ ధూయుుడని ఫంధంచ్ండ. అలమ భండంలో నిలఫడ వుండాలిసన సావమివారి భంతిదండానిన ఄహరించిన దొంఖ ఆతనే.. యండ. తవయగా ఆటువెైజృ యండ” ఄంటూ బిఖవయగా ఄరిచాడు. బిలబిలలాడుతూ లోలికి రావాలిసన బటులోు ఔనీసం ఔవృయు కూడా
ఔనిపంచ్లేదు.
నఖయపాలకుడని,
ఄయోభమం
అవరించ్ుకుననది
“ఏమైపోయాయు ఄందయూ?” ఄని తనలో తనే
ఄనుకుంటూ ఫమట్కి పోబోయాడు.
“ఄవసయం లేదు సావమి. మీ ఄనుచ్యులందయూ ఎజృడో లామనం చితుగించాయు. ఄలా చేమనివాయు నఖరానిన ఄలుఔలోులం చేసన విచితి అకారాలకు ఫలైపోయాయు” ఄతనితో ఖంభీయంగా చెపంది వాయుణి. చ్ఔచ్కా మారిపోయాయి నఖయ పాలకుడ వదనంలో భ్యవాలు. “ఆదంతా అ భంతివాది వారిికుడ నే ఄయి వుంటుంది. క్షుదిజౄజకోసం
దేవభందాయ
జృషాలను
ఆవవలేదని
ఔచ్చఔట్ా
వుంట్టడు. సందేహం లేదు...” ఄంటూ తలటుాకుని దఖవరోువునన అసనంపెై కూలఫడపోయాడు. “శుబమా
ఄంటూ
వేణుగోపాలసావమికి
వసంతోతసవాలు
నియవహంచే సభమంలో క్షుదిజౄజలతో ఄవసయం ఏమొచిచందో?” అశచయమంగా చ్ూసూు ఄననది వాయుణి. ఄసలు ఇ గడవంతా అ వకుళ్ళనఖయం నించి వచిచన సేనాతితో మొదలయింది. భంతిదండంతో పాటుగా అమన భుదుాల కుమారు కూడా ఔనిపంచ్ఔపోవటంతో” ఄంటూ వుననటుుండ మాటను అప -
“ఆంత మీరవయు? ఇ వితిదండం మీ దఖవరికి ఎలా వచిచంది?” ఄని యశినంచాడు సేనాతి. ఆంకోసారి ఄతను ఖనుఔ తభని దొంఖలుగా సంభోదించితే నిరొభహమాటంగా తిట్ాపోమట్టనికి సదాంగా నిలఫడ వుననది వాయుణి. ఄతను ఄటువంట్ మాట ఏదీ మాట్టుడఔపోవడంతో ఔలభషం లేకుండా చియునవువ నవేవసంది. చినన చినన మాటలతో జరిగినదంతా వివయంగా చెపేసంది. మాటలు జౄరైన వెంటనే ఄమాంతంగా అసనం మీదినించిలేచి దండానిన అచాయుమడ తలకు తాకించి, టుాకునన చ్ందుయడ భుందు సాషాాంఖ నభసావృయం చేశాడు నఖయపాలకుడు. “ఄమమయోమ... పెదాలు మీయు.. ఇ నఖయ యక్షకులు.... సామానుమలం మేభు. మా భుందు ఇ సాగిలడటం ఏమిట్?” అందోళ్నగా ఄడగింది వాయుణి. “వసంతోతసవాల సంయంబంలోడ మా నఖయ దేవత మాటలిన నియుక్షమం చేసనందుకు తగిన భూలమం చెలిుంచాభు... ఎజృడో రిుసేన భహారాజుల వారి ఏలుఫడ సభమంలో యతిషిాంచ్ఫడన దేవత. అ భహారాజు పోయిన తరావత కూడా వేయి ఔళ్ుతో మా నఖరానిన కాపాడుకుంటూ వస్ుంది. మేభు తనను భరిచపోయాభని ఖయహంచి రాయిదేశం నుంచి వచిచన మిభభలిన ఄయభతుం చేసందా తలిు -
దయాభమురాలు”
నఖయదేవతను
తలుచ్ుకుంటూ
చెపాడు
నఖయపాలకుడు. చ్ందుయడమీద ఎటువంట్ యభ్యవం చ్ూపంచ్లేదా మాటలు.. వాయుణి మాతిం రిుసేన భహారాజు పేయు చెవుల డన వెంటనే ఈలికివృడంది. ఄయితే అ తరావత నఖయపాలకుడతో సంభ్యషణను కొనసాగించే సభమం ఄఔవృడ లేకుండా పోయింది. ఎందుఔంట్ల భంతిదండం తలకు అనించ్ఫడన అయు నిమిషాలకు చిననగా ఔదిలి ఔనులు తెరిచాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. *** తన ఄంఖయక్షఔ ఫృందంతో పాటుగా వచిచన యధ్యన లేకకుడని తన దఖవయకు పలిచి, సవివయంగా ఔ అజ్యఞతారనిన వారయించాడు బుజంఖ బూతి. “మేభు తీయని ఄవమానానికి ఖురికావట్టనికి కాయణమైన ఇ హరిహయ జృరానిన జృనాదులతో సహా పెళ్ుగించి భట్ాలో ఔలిపేమట్టనికి ఄవసయమైన సాధనా సంతిుతో వెంటనే ఔదిలియండ. వెయిమభంది అశివకులు, దివేల కాలఫలభు, ఐదువందల ఏనుఖులు, రండు వేలభంది ధనురాియులు... సరిపోతాయు. దారిలో ఏ నఖయమైనా మీ
ఔదలిఔలకు ఄడుా నిలఫడదలిసేు నిరొభహమాటంగా నేల భటాం చేమండ. బుజంఖబూతికి అఖయహం వసేు ఎలా వుంటుందో యంచ్ం మొతాునికి తెలిస రావాలి... ఆది ఄతమవసయం.. తక్షణ ఔయువమం.” అజ్యఞతిం
ఄడుఖు
భ్యఖంలో
తన
రాజభుదిిఔను
భుదిింపంచి, తన ఄంఖయక్షకులోు అయుఖురిని ఎంపఔచేస వారికి అ తారనిన ఄందజేశాడు. “ఎఔవృడా అఖకుండా,
ఎటువంట్ అలసమభు చేమకుండా
వేఖంగా యయాణించి భన సైనామధమక్షుడకి ఆవవండ. వెళ్ుండ” ఄంటూ అజఞ ఆచాచడు. తలలు బూమికి ఄంటుకొనేటటుాగా సాషాాంఖ నభసావృయం చేస వెంటనే బవనం వెలులికి ఫమలుదేరాయు వాయు... ఄదే సభమంలో తన భందియంలో నుంచి వెలులికి వచాచడు వారిికుడు. “సేనలతో నేమీలేదు యబూ.. నఖయం నాశనం కాబోతుననది” ఫమట్కి పోతునన ఄంఖయక్షకులిన ఖభనించి వెంటనే చెపాడు చ్ఔివరిుకి.
“ఔసారి నీ మాట నమిభ చేతులు భుడుచ్ుకు కూయుచనానను. పలితం ఔనిపంచింది. ఆఔ ఄటువంట్ పొయపాటు చెమమను” కోంగా ఄనానడు చ్ఔివరిు. “ఎదుట్ ఫలం తెలిమఔభుందు జరిగిన పొయపాటు ఄది. ఆజృడు ఄలా జయుఖదు. వారిని బవనం వెలులికి పోనీమఔండ” ఖఫఖబా ఄనానడు వారిికుడు. “ఄసంబవం.
వాళ్ుు
వెళ్ళుపోయాయు”
ఄంటూ
అసనం
మీదినించి లేచి ఖవాక్షం దఖవరికి పోయాడు చ్ఔివరిు. సరిగావ ఄజృడే బూఔంం వచిచనటుా ఔంపంచింది బవనం.. తూలి కిందడపోకుండా ఖవాక్షం ఄంచ్ులిన ఖట్ాగా టుాకుంటూ ఫమట్కి చ్ూశాడు చ్ఔివరిు. బమంఔయమైన శబాాలు చేసూు బవనం ఔవృ భ్యఖంలో నుంచి చీలటం మొదలుపెడుతోంది బూమి... పెదా
పెదా
భంటలు
వేసనటుాగా
వెలువడుతునానయి ఏయడుతునన చీలిఔలో నుంచి.
నలుట్
పొఖలు
పాభు పాకినటుా వేఖంగా వామపసుుంది ఄది.. తన దారికి ఄడుావచిచన బవనాలనినట్నీ కూలదోరస తనలోకి లాగేసుకుంట్లంది. “వేణుగోపాలసావమి అలయానికి కూడా ఆదే ఖతి డుతుంది. అలమం నాశనం ఄయిన భయుక్షణం భనలిన ఄడుాకునే శకిు ఏదీ ఇ నఖయంలో
వుండనే
వుండదు”
ఇ
దృశామనిన
చ్ఔివరిు
వెనుఔ
నిలఫడుతూ భృదువుగా చెపాడు వారిికుడు. విపారిన
నేతారలతో
అ
దృశామనిన
ఄలా
చ్ూసూునే
నిలఫడపోయాడు చ్ఔివరిు. బవనం భుందు భ్యఖంలో నిలబట్ా వునన తభ ఄశావలను ఄధరోహంచి,
నఖయ దావరాల వెైజృ యుఖులు
తీయిసుునానయు
తారనిన
అమన
అజ్యఞ
తీసుకుని
రాజధ్యనికి
ఫమలుదేరిన ఄంఖయక్షకులు. ఔంట్కి ఔనిపంచ్నంత వేఖంగా వారి దారికి ఄడుా వెళ్ళుంది చీలిఔ... ఄదిరిడ తభ వాహనాలిన వేఖంగా వెనకివృ తిపే యమతనం చేశాయు వాళ్ుు. “ఄమమయోమ... వాళ్ళు చీలిఔలో డపోతునానయు... అపేయ్ వారిికా... అ చీలిఔని వెంటనే అజృ” అ దృశామనిన చ్ూసన వెంటనే బిఖవయగా ఄరిచాడు చ్ఔివరిు.
“ఄసాధమం భహాయబూ... భనం విడది చేసన ఇ బవనం దఖవయ వుంట్ల త వాయు హచ్చరించాను.
యంఫడలేయు. అభని నేను భుందే
మీయు
వినిపంచ్ుకోలేదు.
నా
శకుులనినట్నీ
సమీఔరించ్ుకుని చేసన యయోఖమిది. ఄడుాకునే శకిు నాకు లేదు” ఄనానడు వారిికుడు. ఄతను డపోయాయు ఄంఖయక్షకులు,
మాట్టుడుతూండగానే ఄశావల ఄశావలు
తలుకిందులుగా
చీలిఔలో
మీద
యయాణం
మొదలుపెట్ాన
డ
పోయాయి.
ఄయతిహతంగా
అలమంవెైజృ యయాణం కొనసాగించిందా చీలిఔ. *** “ఄమమయోమ...
ఄయిపోయింది
అలమం...
కూలిపోబోతోంది...” బిఖవయగా ఄరిచాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడకి వెైదమం చేమట్టనికి వచిచన వెైదుమడు. అచాయుమడకి తెలివి వచిచన వెంటనే తన ఓషధ్యల సంచీని సయుాకుని తన ఆంట్కి ఫమలుదేరాడతను.
“తొమిభది నెలల నిండు ఖయబవతి నా భ్యయమ... నేడో రేపో యసవం కాబోతుందని
ఄనుకుంటూ
వుండగా
వచిచ
డంది
ఇ
హఠాతరిణాభం... తను ఏమైపోయిందో తెలిమదు. ఆంట్ దఖవరే వుననదో,
ఄందరి మాదిరిగా నఖయం వెలులికి వెళ్ళుపోయిందో
ఄంతుఫటాడం లేదు” ఖుభభం దఖవరే నిలఫడ తన భనసులోని మాటలిన ఫమటపెట్టాడతను, భూడు నిమిషాలకి భుందు. నఖరానిన ఄలుఔలోులం చేసన విచితి అకారాలు ఆంకా మిగిలి వుంట్ల ంటరిగా ఫమలుదేరిన తనమీదికి ఎఖఫడతామనన బమం ఄతని మాటలోు యతిధవనించ్డం వాయుణికి తెలిసపోయింది. “యమాదం ఏదీలేదు. మీయు నిశిచంతగా వెళ్ువచ్ుచ...” ఄంటూ ధైయమం చెప తను యధ్యన ఖుభభం దఖవరే నిలఫడంది. వీధలోకి వెళ్ళు అలమం కేస చ్ూసన వెంటనే ఄతను ఄరిచిన ఄయుజృకు ఄదిరిడ, “చ్ందార ఫమట్కి వచేచయ్” బిఖవయగా పలిచింది. భూడు నఖయపాలకుడు,
ఄంఖలోు
వచిచడాాడు
చ్ందుయడు.
వెనుఔనే
ఄతనిన ఄనుసరించి ఄటూ ఆటూ తూలుతూ
కిళ్ళంబి అచాయుమడు...
“విచితి అకారాలవంట్ యమాదం ఏదో ఆంకోట్ అలమం మీదికి వస్ుంది.
వేణుగోపాలసావమిని
తలుచ్ుకుని
భంతిదండానిన
విసరేయ్..” చ్ందుయడని హచ్చరించింది వాయుణి. పెదవులు బిగించి భనసునిండా అలమంలోని సావమివారిని నింజృకుని చేతులలో వునన సావమివారి దండానిన విసరాడు చ్ందుయడు. రివువన
గాలిలోకి
లేచి
గింగిరాలు
తియుఖుతూ
దూసుకుపోతుందని ఄనుకునన అ దండం - సామానమభయిన చేతిఔయయ మాదిరి చ్లనం లేఔ నడవీధలో నేలమీద డపోయింది. “ఄనుకుననంతా ఄయింది. విచితి అకారాల యఔుంతో ఆది మైలడంది. భహభను కోలోయింది” ఖట్ాగా నిటూాయుసూు చెపంది వాయుణి. చెజృతూ వుండగానే ఫెటఫెట్టరాబట్టలతో విరిగిడపోయింది అలమం ఄవతలి ఔవృన వునన అవయణ గోడ. “నా ఏలుఫడలో వుండగా నఖరానికి ఆటువంట్ దుయవతి టాటం నా దుయదృషాం. ఏమీ చేతకాని వాడలా చ్రితిలో మిగిలిపోవాలిసన కయభ నా నుదుట్ మీద రాసపెట్ా వుంది” విరీతమైన వేదనతో ఄంటూ
మోకాళ్ు
మీద
కూలఫడ
మొఖానిన
చేతులోు
దాచ్ుకునానడు
నఖయపాలకుడు. “మాటలతో కాలక్షేం చేయాలిసన సభమం కాదు ఆది. నీ కడావనిన సదధంగా టుాకో చ్ంది... యమాదం అలమంతో అఖదని నాకు ఄనిపస్ుంది. అ తయువాత ఆటుగా రావచ్ుచ” ఄంటూ తన దఖవయ వునన కడావనిన బిగించి టుాకుని వీధలోకి యుఖు తీమబోయిన వాయుణిని అపేశాడు కిళ్ళంఫ అచాయుమడు. “ఔంట్ ఎదుట ఔనిపంచేది ఄయితే కడవంతో ఎదిరించ్వచ్ుచ.... ఎదిరించ్
ట్టనికి
వీలుకాని
యయోఖం
ఄది..
భూయవౄంగా
భుందుకుపోతే చీలిఔలో డ మామమైపోతాయు” ఄనానడామన బాధనిండన ఔంఠంతో. “ఄవతల ఄది గోజృయం దఖవరికి పోతోంది సావమీ... ఏదో ఔట్ చేస అఔపోతే గోజృయం కూలిపోతుంది. రాజగోజృయం కూలిపోతే ఖయబఖుడలో సావమివునాన ఔట్ల లేకునాన ఔట్ల. అలమ భహభ ఄంతరించిపోవటం ఖామం” ఖఫఖబా ఄననది వాయుణి. అచాయుమడ దఖవరినంచి సమాధ్యనం రాలేదు. ఄసహనం ఎకువృవ ఄయింది చ్ందుయడకి.
“మీకు ఏమైన తెలిసేు చెండ. తెలిమఔపోతే ఉయుకోండ. మా దారికి ఄడుా రాఔండ” కోంగా ఄంటూ ఖుమాభనిన దాట్ ఫమట్కి ఄడుఖువేమ బోతుండగా అపాడు అచాయుమడు. “క్షుది యయోగాలకు ఄటువంట్ క్షుది ఈపాయాలతోనే ఄడుాఔటా వేయాలి.
అలమం
యభ
వితిమైనటువంట్ది.
ఄటువంట్
వితిమైన యదేశం మీదికి వచిచన క్షుదిశకిుని అపాలంట్ల అలమం నిరిభంచిన వారిది గాని లేఔ వారి వంశానికి చెందిన వారిది గాని యఔుతయణ జయగాలి. తనను యతిషిాంచేసనవారి యఔుం నేలన డట్టనిన చ్ూసేు వేణుగోపాల సావమికి అవేశం వచేచసుుంది. ఔంసుడు ంపన రాక్షసులు తన జతగాళ్ును హంసపెట్టాలని యమతనం చేసేు అమన ఎలా యతిసందించాడో మీకు తెలుసు...” ఄనానడు. చ్టుకువృన ఄణిగిపోయింది చ్ందుయడని అవరించ్ుకుని వునన ఄసహనం. “ఆదేదో చికువృభుడ డపోయిన వమవహాయం.. భనం రిషవృరించ్ఖలిగినది కాదు. ఏం చేదాాం వాయుణీ... భన దారిన భనం వెళ్ళుపోదామా?” ఄని అమ దఖవయగా వెళ్ళు ఄడగాడు.
అచాయుమడు చెపన మాటలిన ఄతనితోపాటుగా తాను కూడా వినన భయుక్షణం మిలమిల మరిసపోతునానయి అమ నేతారలు. చాలా హుషాయుగా వుందామ. “భన దారిన భనం తరావత వెళ్ళుపోదాం... భుందు నువువ నాతో రా...” ఄంటూ ఄతని చేతిని ఖట్ాగా టుాకుని అలమం కేస రిగెతుటం మొదలు పెట్ాంది. “అఖు వాయుణీ... ఔవృక్షణం అగి, నీ అలోచ్న ఏమిట్ల నాకు య యమతనం చెజృ” ఄంటూ అమ చేతిని వదిలించ్ుకోవట్టనికి తీవ చేశాడు చ్ందుయడు. ఒపఔ లేఔపోయినా వారి వెనుకే రిగెతుుకుంటూ వసుునానడు అచాయుమడు. ఄతని వెనుకే నఖయపాలకుడు. “నా అలోచ్న యకాయం ఇ అలయానిన నిరిభంచింది రిుసేన చ్ఔివరిు వంశీములే ఔదూ?” అచాయుమడని ఄడగింది వాయుణి యుఖును అకుండా. “ఄవును తల్లు.. రిుసేన చ్ఔివరిు భుతాుత నిరిభంచాడు. అమన పేయు కూడా రిుసేనుడే” అయాసంతో వఖయుసూు సమాధ్యనం చెపాడు అమన.
సఖం విరిగిడపోయిన అవయణ గోడమీది నించి ఎగిరి అలమ బూభ్యఖం మీద పాదం మోపంది వాయుణి. గోజృయం
దఖవరికి
చేయుకుననది
చీలిఔ...
ఇదుయుగాలిలో
చికువృకునన భహా వృక్షం ఉగినటుా ఉగిసలాడటం మొదలుపెట్ాందా భహా ఔటాడం... దే ది ఄంఖలోు చీలిఔని సమీపంచి, తను టుాకునన చ్ందుయడ చేతిని వదిలిపెట్లాసంది వాయుణి. తన కడావనిన ఎతిు చివువన ఄతని చేతిమీదికి దూసంది. “ఄమమయోమ... ఏమిట్ట ని?
వితిమైన అలమంలో”
ఄంటూ ఄదిరిడ మాటలిన అపాడు నఖయ పాలకుడు. ఔతిు తగిలిన యదేశంలో నుంచి చివువన వెలుువలా వెలులికి వచిచంది చ్ందుయడ యఔుం. ధ్యయగా కారి చీలిఔ మొదట్లు నేలను తాకింది. వెయిమ బమంఔయమైన
ఈయుభులు
కేసారి
శఫాం...
చీలిఔలోనించి
ఈరిమినటుా
వినవచిచంది
వెలువడుతునన
పొఖలు
మామమై ఎయయట్ భంటలు తాళ్ వృక్షభంత ఎతుుకు ఔవృసారిగా ఈవెవతుున లేచాయి....
దాయుణంగా ఔంపంచింది బూమి.. దెఫఫ తగిలి అతభ యక్షణ చేసుకునేందుకు వెనకివృ పారిపోతునన పాభు మాదిరి రివువన వెనకివృ తిరిగింది చీలిఔ.... ఄంతకుభుందు రండుగా చీలిన బూమి తిరిగి ఔట్గా ఔలుసుకోవటం నెభభదిగా మొదలుపెట్ాంది. *** ఆలా
“ఆదేమిట్? బమంఔయమైన
నా
జయుఖుతోందేమిట్?
యయోగానికి
ఏమైంది?
చీలిఔ
ఄతమంత వెనకివృ
వస్ుందేమిట్?” చ్ఔివరిు బుజంమీది నించి భుందుకు చ్ూసుునన వారిికుడు విరీతమైన బమంతో ఄనానడు. ఄతని బమం ఏమిట్ల బుజంఖ చ్ఔివరిుకి ఄయిం కాలేదు. “దారికి ఏదో ఄడాం వచిచ వుంటుంది. ఆంకో భంతిం చ్దివి భళ్ళు ంపంచ్ు” ఄనానడు. ఄతని చేయి టుాకుని ఫలంగా వెనకివృ ఖుంజ్యడు వారిికుడు. “భనం ఆఔవృడ వుండకూడదు... అ యయోఖం భనలిన దెఫఫతీసే ఄవకాశం వుంది..” ఄంటూ చ్ఔివరిు చేతిని వదిలిపెటాకుండా బవనం వెనుఔ భ్యఖంలో వునన ఆంకో దావయం దఖవరికి యుగెట్టాడు.
దావరానిన సమీపసూు వుండగానే దారి తపన ఈలవృ మాదిరిగా వచిచ
బవనానిన
తాకింది
చీలిఔ...
రండుగా
విచిచ
చీలిఔలోకి
దిఖఫడపోయింది బవనం.... దావరానిన
ఄధఖమించి,
ఄవతలి
ఔవృకు
ఄడుఖుపెట్ాన
చ్ఔివరిు, వారిికుడు రాక్షసహసుం ఏదో టుాకుని విసరేసనటుా గాలిలోకి ఔవృసారిగా లేచాయు. వడశెలలో
నుంచి
విసరేసన
రాళ్ు
మాదిరి
గింగిరాలు
తియుఖుతూ దూయంగా దూసుకుపోయాయు. *** “ఄదుబతం, ఄజౄయవం... ఆటువంట్ దృశామనిన నేను జృట్ా ఫుదెధరిగిన తరావత ఆంతవయకూ ఎననడూ చ్ూడలేదు. హరిహయజృయం మీకు జౄరిుగా యుణడపోయింది...” అలమ గోజృయం క్షేభంగా వుండట్టనిన చ్ూడగానే అనందంగా వారితో ఄనానడు నఖయపాలకుడు. “ఎవరివి చియంజీవీ? నువువ ఎవరివి?” అయాీభయిన చ్ూజృలతో చ్ందుయడ కేస చ్ూసూు ఄడగాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. వెరియ చ్ూజృలు చ్ూసూు శిలా విఖయహం మాదిరిగా నిలఫడ వునానడు చ్ందుయడు.
ఄతనికేమీ
ఄయిం
కావడంలేదు...
ఔలిసపోయిన రిుసేన చ్ఔివరిు యఔుంగాని,
ఎజృడో
కాలఖయబంలో
అమన వంశీముల
యఔుంగాని చిందించ్ందే చీలిఔని అటం సాధమం కాదని మొదట్లు చెపాడు అచాయుమడు. అ మాటలిన వినగానే తన చేతిని గామరిచింది వాయుణి.... ఎందుకు? ఆలా ఎందుకు జరిగింది? తన యఔుం చీలిఔని అటం ఎలా సంబవించింది? తను రిుసేన చ్ఔివరిు వంశానికి చెందినవాడా?? ఄతని భనసులో మదులుతునన అలోచ్నలిన ఖభనించి చాలా ఄందంగా నవివంది వాయుణి... “చెపాలి తల్లు? ఇ చియంజీవి ఎవరో నువువ నాకు తఔ చెప తీరాలి” అమ నవువను చ్ూస భరింతగా తిుడ చేశాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. “ఇ నఖయంలో ఆంతభంది వుండగా ఎవరి ఏమి చెని ఇ నఖయ దేవత మాకు మాతిమే రాబోతునన యమాదానిన ఖురించి ఎందుకు చెపందో మీయు అలోచించారా?” అమనను ఄడగింది వాయుణి. తెలిమదని తల ఄడాం తిపాడు నఖయపాలకుడు.
“అ దేవతని యతిషిాంచినది రిుసేన చ్ఔివరిు ఄని మీరే మాకు చెపాయు. ఄవునా?” ఄతనిన ఄడగింది వాయుణి. ఇసారి ఄవునననటుా తల ఉపాడు ఄతను. “ఇ చియంజీవి భరి ఎవరో కాదు.. అ రిుసేన చ్ఔివరిు వాయసుడు... లేఔ లేఔ అమనకి ఔలిగిన ఏకైఔ కుమాయుడు...” వివరించి చెపంది వాయుణి. నిలఫడట్టనికి
ఒపఔ
లేనటానిపంచింది
చ్ందుయడకి...
ఄఔవృడఔఔవృడే కింద కూయుచండపోవాలని ఄనిపంచింది. వాయుణి మాటలు వినగానే ఄయమతనంగా ఄతనికి నభసావృయం చేశాడు
నఖయపాలకుడు.
“ఄమమయోమ...
మీ
తండిగారిని
సంహరించిన దురాభయువడు బుజంఖ బూతి నఖయంలోనే వునానడు. ఄతనికి తెలిసేు మీ మీదికి వచేచసాుడు” అందోళ్న నిండన ఔంఠంతో ఄనానడు. వేణుగోపాలసావమి వితి దండంతో తనకు తెలివి తెపంచిన మువఔ వీయుడు ఎవరో తెలిసన భయుక్షణం ఄదోయఔమైన తనభమ భ్యవనలోకి వెళ్ళుపోయాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు తనను తాను భరిచపోయినటుుగా.
ఈననటుుండ ఔదిలాడు చ్ందుయడు... అ యదేశానిన వదిలి, అలమ భుందు భ్యఖంలో వునన భండం దగివరికి పోయి రిశీలనగా చ్ూసూు నిలఫడాాడు. “ఄవతల అచాయుమడు ఄఔవృడే నిలఫడ వునానడు. అమనతో భనకి చాలా ని వుంది. చెపా పెటాకుండా వచేచసేు అమన ఏభనుకుంట్టడో అలోచించావా?” వెనుకే ఄడుఖులేసూు వచిచ కోంగా ఄననది వాయుణి. “నేను ఎవరినో, నా జనభ యహసమం ఏమిట్ల ఆంత వయకూ నాకు తెలిమదు. ఏదో ఄనాథని,
మీయు తెచిచ పెంచి పెదా చేశాయని
ఄనుకుంటునానను. నా ఖురించి నాకు ఆంతవయకూ ఎందుకు తెలిమనీమలేదు?” తను కూడా కోంగానే ఄడగాడు చ్ందుయడు. “తెలిమచెపతే ఏంచేస వుండేవాడవి?” ఄడగింది. “చ్దువుసంధమల సంఖతి తరావత చ్ూసుకునేవాడని. భుందు అ బుజంఖ చ్ఔివరిు ఄంతు చ్ూస వుండేవాడని...” కోంగా చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు.
“ఄందుకే నీకు చెలేదు... చ్దువు జౄరై,
భంచి చెడు
అలోచించ్ుకుని భుందుకు ఄడుఖువేసే రిసితి వచిచన తరావతనే నువెవవరివో నీకు తెలిమ చెభని మా తండిగాయు ఄభభకి అజఞ ఆచాచయట. ఄభభ నాకు ఄంక్షలు పెట్ాంది... ఄందుకే నీకు నేను చెలేదు... ఆజృడు కూడా చెపేదానిన కాదు. కాని జరిగిన సంగటనలో నీ యమేయానిన ఖురించి నీకు యఔయకాల అలోచ్నలు వసాుమని ఫమటపెట్టాను” తన భనోఖతానిన వివరించింది వాయుణి. “భంచిని చేశావు.. సరైన సభమంలో ఇ విషమం తెలిసంది”
ఄంటూ
భండం
దఖవరినంచి
ఄవతలి
వీధలోకి
ఫమలుదేయబోయాడు చ్ందుయడు. “విషమం ఄంతా వివయంగా చెకుండా అగింది ఆందుకే... నువువ ఔవృడవే వెళ్ళు ఏం చేమఖలవు? అగిపో” అందోళ్నగా ఄంటూ ఄతని చేతిని టుాకుని ఫలవంతంగా వెనకివృ లాగింది వాయుణి.
“ననున అకు... నా తండిని హతమారిచన అ దురాభయువడ తలను తెఖ నయఔఔపోతే నాకు నెభభది లేదు...” ఄంటూ అమ చేతిని విదిలించాడు చ్ందుయడు. “ఎవరి తలను తెఖనయుకుదాభని యమతినసుునానవు నామనా? ఔసారి భుందుకు చ్ూడు” ఄనానడు ఄజృడే ఄఔవృడకి వచిచన కిళ్ళంబి అచాయుమడు. భుందుకు
చ్ూసన
చ్ందుయడకి
చీలిఔ
మొదలైనజృడు
ఄందులోడ మామమైపోయిన బవనాల జ్యడలు ఔనిపంచాయి... “ఄదిగో... అ సఖం సఖంగా ఔనిపసుునన రాళ్ు ఖుట్లా బుజంఖబూతికి విడదిగా ఆచిచన బవనం... నీ యఔుం చిందిన వెంటనే వెనుతిరిగిన యయోఖం దానిన నాశనం చేసంది. దానితోపాటుగా నాశనమైపోయి వుంట్టడు అ చ్ఔివరిు లేదా తపంచ్ుకుని దూయంగా పారిపోయి వుంట్టడు” విసాపరిత నేతారలతో ఄటు చ్ూసుునన చ్ందుయడకి చెపాడు అచాయుమడు. గాఢంగా నిటూారిచ తన భుకంమీది సేవద బిందువులిన దుసుులకేస తుడుచ్ు కునానడు ఄతను....
అలమ భండం భుందు భ్యఖంలో వునన ఔ నలురాతి దఖవయకళ్ళు చ్తికిలడాాడు. “అచాయుమలవాయూ! మేభు దేవభందాయ వృక్షం యొఔవృ బయడు కోసం వచాచభు... ఆఔవృడ లభసుుందని ఎంతో అశడాాభు... కాని మా దుయదృషాం కొదీా ఄంతా తాయుమారై పోయింది...” అచాయుమడతో చెపంది వాయుణి. “అ వృక్షం ఆంకఔవృడెైనా వుంట్ల చెండ” ఄని ఄబమరిించింది. తను కూడా చ్ందుయడ ఔవృనే కూయుచని ఄతని బుజం మీద చెయిమవేసూు గాఢంగా నిటూారాచడు అచాయుమడు. “ఏమిట్
విషమం?
ఎందుకు
తటట్టయిసుునానయు?”
అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. “తల్లు... మీకు దేవభందాయ వృక్షం ఔనిపంచ్దు. ఔ వేళ్ ఔనిపంచినా మీయు దాని సమీంలోకి పోలేయు. పోయినా దానిన తాకి పారణాలతో ఫమటడలేయు” ఄనానడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. తన చెవులిన తనే నభభలేనటుా మొకంపెడుతూ చ్ందుయడవంఔ చ్ూసంది వాయుణి. మానవుడు దఖవరికిపోలేని వృక్షం ఄంటూ ఇ
సృషిాలో వుండటమా? “ఄతిగా అశచయమపోకు... భన ఔళ్ుతో భనమే చ్ూశాం ఔ చెటుాని... ఖుయుుందా నీకు! రాక్షస క్షులునన లోమలో భనకి” ఄంటూ అమకు తాభు ఎదిరించిన భంతారల చెటుాను ఖురించి ఖుయుుచేశాడు చ్ందుయడు. “ఄది... అ చెటుా దధతే వేయు. ఄది మాంసాహాయం మీద అధ్యయడ వుననటువంట్ది. రాతిి ఄయినా ఖలైనా దఖవరికివచిచన జీవులిన కొభభలతో చ్ుట్ా నమిలి మింఖటం దాని సహజ లక్షణం. ఄది భంతారలకి సంఫంధంచినది మాతిం కాదు” చ్ందుయడ దఖవయ వెంటనే ఄబమంతరానిన వెలుడంచింది వాయుణి. “భంతారలకి సంఫంధంచింది కాఔపోయినా సరే... భనిషి ఄనేవాడు ఎవడూ సమీపంచ్లేడు.... ఄవునా కాదా?” వాయుణిని చ్ూసూు రట్ాంచాడు చ్ందుయడు. “ఒరి నా పచిచ చ్ందుయడా... ఆజృడు ఆఔవృడ సభసమ ఄటువంట్ విచితి
వృక్షాలకు
సంఫంధంచినది
కాదురా
నామనా...
ఄవి
జనావాసాల భధమ పొయపాటున కూడా ఔనిపంచ్వు. రాక్షస క్షులునన లోమవంట్ ఏవో మాయుభూల యదేశాలోు ఫతుకుతూ వుంట్టయి.
కాని ఇ దేవభందాయం ఄటువంట్దికాదు... ఄడవులోునే కాదు... ఆఔవృడ ఇ నఖయంలో ఇ దేవాలమంలో కూడా వుంది... ఆటువంట్వాట్కి అచాయుమడు చెజృతునన విచితి శకుులు వుండటం ఏమిట్? దెైవజౄజకి ఄయహత ఔలిగిన జృవువలిన ఔలిగి వుండే ఔ వృక్షం తన సమీంలోకి వచిచనవారిని నాశనం చేమటం దేనికి?” చ్ూజృడువేలితో కొవృఔవృ ఄంశానిన వతిు వతిు చ్ూపసూు ఄడగింది వాయుణి. సమాధ్యనం లేదు చ్ందుయడ దఖవయ. “తెలివితేటలోు ననున మించినదానివి ఔదా... నువేవ చెజృ” ఄంటూ తపంచ్ుకునానడు చ్ందుయడు. ఄతని
నోయు
భూయించ్ఖలిగినందుకు
ఄరిమితంగా
సంతోషిసూు అచాయుమడవెైజృ చ్ూసంది వాయుణి. ఄందమైన భందహాసంతో వారిదారి వాగివవాదానిన అసకిుగా అలకిసుునానడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. “చాలా పెదా ఔథ వుంది తల్లు... ఔవృ మాటలో చెఖలిగింది కాదు.. మీకు ఄబమంతయం లేఔపోతే సాననపానాదులు జౄరిు ఄయిన
తరావత వివయంగా చెజృతాను... భుందు ఄలుఔలోులమైన నఖయం సామానమసితికి బాఖుడాలి..
చేయుకోవాలి. సావమివారికి
పాడెైపోయిన విశేష
జౄజ
అలమకుడామలు జయగాలి...
చాలా
నులునానయి...” ఄనానడు. కొంచెం ఄవతలగా నిలఫడ తభ మాటలిన తదేఔంగా వింటునన నఖయ పాలకుడకేస తిరిగింది వాయుణి. “వినానయుగా సావమీ... వెంటనే ఔదలండ. నఖరానిన వదిలి పారిపోయిన యజలందరి ఇ విషయాలిన తెలిపే యమతనం చేమండ. ఔదలండ” ఄననది అజఞ ఆసుుననటుాగా. క్షణం కూడా అలసమం చేమలేదు నఖయపాలకుడు. “నఖయ దావరాల దఖవయ మాకు ఔ ముదధభేరి వుంటుంది. సభసుమైన సంకేతాలు ంపంచ్వచ్ుచ దాని సహామంతో, ఄందరి సురిచితమే ఄవి” ఄంటూ ఄటుకేస నడచాడు. “మీయు మీ జౄజ్య కాయమఔిమాలు పారయంభంచ్ుకోండ. మేభు కూడా ఔసారి నఖయభంతా ఔలిమతిరిగి సామం సభమంలో మీ దయినం చేసుకుంట్టభు” ఄంటూ అచాయుమడకి చెప చ్ందుయడ చేయి టుాకుని అలమం వెలులికి తవయతవయగా నడపంచింది వాయుణి. “ఎఔవృడకి పోదాం?” ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“చెజృతాను. తొందయడకు” ఄంటూ రాచ్వీధలోకి దారి తీసంది వాయుణి. పాడుడపోయినటుాగా వుంది నఖయం. ఔవృ భనిషి కూడా వారికి ఔనిపంచ్ లేదు. వారిికుడు యయోగించిన విచితి అకారాల దెఫఫకు సఖం సఖం నాశనమై
పోయిన
బవనాలు,
ఔటాడాలు
మొదలైన
వాట్ని
చ్ూసుకుంటూ తాభు కూడా నఖయదావరాల దఖవరికి చేయుకునానయు వాయు ఆదాయూ. ఄంతకుభుందు వారికి చెపనట్లా నఖయ దావరాలకు పెై భ్యఖంలో వునన గోడమీది ఔ ముదధభేరిని ఔ ఔిభ దధతిలో సవమంగా మోగిసుునానడు నఖయ పాలకుడు. “ధమ... ధమ... ధమక్... ధమ.... ధమా... ధమ... ధధధ... ధమ” వాముతయంగాలను సైతం వణికిసూు నాలుఖు ఔవృలకు వామపస్ుంది అ లమఫదధమైన శఫాం. అ శబాానిన వినన నఖయ పౌయులు ఎవయు ఎజృడు ఎలా తిరిగి నఖయంలోకి వసాురో చ్ూడాలిసన కోరిఔ చ్ందుయడకి ఔలిగింది. ఐతే ఄతనిన ఄఔవృడ నిలఫడ నీమలేదు వాయుణి. చేతిని ఄలాగే టుాకుని
నఖయదేవత విఖయహం దఖవరికి లాకువృపోయింది. జనం ఄందరితోపాటుగా పారిపోలేదు జౄజ్యరిణి. దేవతా విఖయహం దఖవరే కూయుచని వుంది... “తల్లు... కుశలమా? నఖయంలో జరిగిన రిణామాలవలు నీకు ఎటువంట్ బాధ ఔలుఖలేదు ఔదా?” దఖవరికి పోగానే భృదుసవయంతో ఄడగింది వాయుణి. “ఆంకోసారి నా దఖవరికి వచిచ తీయతాయని నేను చెపాను ఔదే... అ విషమం భరిచపోయావా?” ఔనులిన చితి విచితింగా తిజృతూ ఄడగింది జౄజ్యరిణి. “ఖుయుుంది. కాని ఆంకోరోజు వసాుభని చెపావ.. మేభు ఆజృడే వచాచభు” నవువతూ ఄననది వాయుణి. “ఄదీ ఆదీ ఔట్లనే... వసాుయని ఄనానను. వచాచయు... ఄది చాలు.. ఆజృడు మీకు వచిచన సభసమ ఏమిట్?” వారికి ఔయువామనిన ఖురించి ఖుయుుచేసుుననటుా ఄడగిందామ. “సభసమ ఄంటూ యతేమఔంగా ఏమీలేదు. దేవభందాయం చెటుా చ్ుటూా ఏదో యహసమం చ్ుటుాకుని వుంది. ఄదేమిట్ల అచాయుమలవాయు
చెజృతాయు... నినున ఄడగి ఆఫఫంది పెట్టాలిసన ఄవసయం లేదు” ఄననది వాయుణి. “భరి ఏ విషయానిన ఖురించి ఆఫఫందిపెటాదలుచ్ుకునానవు?” వినోదంగా చ్ూసూు ఄడగింది జౄజ్యరిణి. “నాకు రండుననయ సంవతసరాల వమసుననజృడు మా చ్ఔివరిు రిుసేనుల వారి మీద దాడ జరిగింది. వాయు, వారి సతీభణితో సహా సవయవసుులైపోయాయు. అ సభమంలో వారి ఄంఖయక్షఔ ఫృందానిన మాతిం
పారణాలతో
ఫంధంచి
బుజంఖబూతి
తనవెంట
తీసుకుపోయాడు” నెభభదిగా చెటం మొదలు పెట్ాంది వాయుణి. “వాయందయూ
ఏభయిపోయారో
తెలుసుకోవాలని
ఈతాసహభుగా వుననదా?” ఄడగింది జౄజ్యరిణి. “ఄందయూకాదు... మా చ్ందుయడని తీసుకువచిచ ఄభభగారికి ఄగించి,
భళ్ళు ఔదనయంగానికి యుఖు తీసన నా జనకుడు
ఏమైపోయాడు?” ఎంత యమతనం చేసనా ఖదవదం కాకుండా వుండలేఔపోయిందామ ఔంఠం.
మాటకు మాటగా ఎదుయు యశన వేమటమో,
ఏదో ఔ
విషయానిన ఖురించి చెటమో చేసూు వసుునన జౄజ్యరిణి, ఇసారి మాతిం ఠకువృన నోయు భూసేసుకుంది. “ఎవయు, మీ జనకుడు ఎవయు?” ఄంతవయకూ మౌనంగా వునన చ్ందుయడు వుననటుాండ ఔవృసారిగా ఄడగాడు అతుయత నిండన ఔంఠంతో... వాయుణిని. “నీకు
ఆంతవయకూ
చెలేదు.
చెవదాని
తండిగాయు
అజ్యఞపంచినటుా ఄభభ చెపంది...” ఄననది వాయుణి. “నేను ఄడగింది ఄదికాదు.... నాననగాయు ఎవయు? చ్ఔివరిు ఄంఖయక్షఔ ఫృందంలో ఏ ని చేసూు వుండేవాడు?” చికాకుగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄంఖయక్షఔ ఫృందానికి నామకుడు... సయవ సైనామధమక్షుడ తయువాత నాననగారిదే ఄధకాయం... చ్ఔివరిుకి నాననగాయంట్ల భహా ఄభమానభట...” చెభభగిలిున ఔనులిన ఄయచేతులతో ఄదుాకుంటూ చెపంది.
“ఎజృడో జరిగిపోయిన అ దుయంతాలను తలుచ్ుకుని ఆజృడు బాధడటంలో ఄయింలేదు... నువువ కాసుంత తమాయించ్ుకో...” ఄని అమను ఄనునమంగా ఉయడసూు జౄజ్యరిణికేస తిరిగాడు చ్ందుయడు. “నేను రిుసేన చ్ఔివరిుకి వాయసుడనని నీకు తెలిసంది... ఄవునా కాదా?” ఄని సూట్గా ఄడగాడు. చియునవువతో తలవూపంది అమ. “ఄయితే నీకు వాయుణి తండిగారిని ఖురించి కూడా తెలిసే వుంటుంది. అ తెలిసంది ఏమిట్ల ఆజృడు చెవచ్ుచ ఔదా” ఄనానడతను భళ్ళు. మామమైపోయింది జౄజ్యరిణి మొకంమీది చియునవువ.... “సృషిాకి వియుదధమైన నులు నేను చేమకూడదు.... వియుదధంగా తయాయయేమ మాటలు నేను మాట్టుడకూడదు. ఄందుకు నాకునన శకిు చాలదు...” ఄంటూ మొఖానిన ఔవృకు తిపేసుకుననది. తదేఔంగా అమ మొకంలోకే చ్ూసుునన చ్ందుయడకి నవువ అఖలేదు.... “అలయానిన యంచే యమతనం చేమభని నాకు చెపనజృడు ఄది సృషిాకి వియుదధం కాలేదు... ఆజృడు ఄడగిన యశనకు సమాధ్యనం
చెటం మాతిం సృషిాకి వియుదధం ఄవుతుంది. ఄంతేఔదా?” ఄడగాడు వమంఖమంగా. సమాధ్యనం చెలేదు జౄజ్యరిణి. “వదిలేయ్ చ్ందార... ఆషాం వుంట్ల తనే చెజృతుంది. ఆషాం లేఔపోతే ఎంత ఫలవంతం చేసనా చెయు.. ఇ దేవతల తీరే ఄంత” విసుగావ ఄననది వాయుణి. “వదిలేసాును వాయుణీ... వదిలేమఔ ఏం చేసాును? తండిగారి
విషమంలో
ఆలా
తటట్టయింజృ
మీ
మాటలు
మాట్టుడుతునానయంట్ల - అమన ఆంకా ఫతికివుననట్లానని నాకు ఄనిపస్ుంది... అ మాట చెటం ఆషాంలేకే మాటలిన దాటవేస్ుంది...” ఄనానడు చ్ందుయడు. విషాదంగా వునన వాయుణి వదనం వింతగా యకాశించింది ఔవృసారిగా. “నిజమా? నిజమేనా? ఎలా తెలుసుకునానవ? ఏమిట్ అధ్యయం??” ట్ాట్ా ఄడగింది. “అధ్యయం చ్ూపంచ్టం ఔషాం. కాని మీ తండిగారిని ఖురించి చెటం సృషిాకి వియుదధభని ఄనేసరికి నాకు వచిచంది ఇ అలోచ్న...
అమన ఫతికే వుననటుా తెలిసేు నువువ చేసే ని ఏమిట్?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఆట్కిజృడు
ఆటునుంచి
ఆట్ల
అమన
ఎఔవృడుంట్ల
ఄఔవృడకి రిగెతుటం” తడుభుకోకుండా చెపందామ. “ఄదే సృషిాకి వియుదధం ఄని నాకు ఄనిపంచింది. భనం వచిచంది దేవభందాయం ఖురించి.. మీ తండిగారిని ఖురించి కాదు. ఄవునా కాదా?” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతను అ మాటలిన ఄననజృడు సయవం బోధడనటుా ఄతి పెదా యహసమం తనకు తేటతెలుం ఄయినటుు సాలోచ్నగా తలను ఄటూ ఆటూ ఉపంది వాయుణి. “నిజం చెపావ... దేవభందాయం సంఖతి తేలిపోగానే భనం చేమవలసన మొటామొదట్ ని” ఄంట్ల “మీ తండిగారిని వెతఔటం” ఄని మాటలిన జౄరిు చేశాడు చ్ందుయడు. విరీతమైన సంతోషంతో ఄతని శియసుసను టుాకుని ఫలవంతంగా భుందుకు వంచి నుదుట్ని చ్ుంబించింది వాయుణి. ఔవృకు తిరిగివునన జౄజ్యరిణి మొకంలో సననపాట్ చియునవువ ఔట్ చ్టుకువృన మరిస వెంటనే మామమై పోయింది.
“ధమ... ధమ... ధమా ధమ. ధ...ధ...ధ... ధమ” ఎఔవృడా తడఫడకుండా, విశారంతి ఄనేది లేకుండా ఄదే నిగా మోఖుతునన భేరీనాదం చెవులడన వెంటనే యుఖు యుఖున నఖయంలోకి రావటం మొదలుపెట్టాయు జనం... ఖటుా తెగిన యవాహం మాదిరి వచిచ నఖయదావయం దఖవయ తొకివృసలాడుకోవటం మొదలుపెట్టాయు. నఖయ పాలకుడే సవమంగా కింద ఔనిపంచిన ఔ పొడుగాట్ ఫరిశెను తీసుకుని ఄందరినీ ఔ ఔిభంలో నడపంచ్ట్టనికి నానా బాధలు డాలిస వచిచంది. జన యవాహం మొదలైన దునెనిమిదో నిమిషంలో ఖుంజృగా వచాచయు కొందయు బటులు... నఖరానిన యంచ్వలసన తామే పారణాలు కాపాడు
కునేందుకు
పరికివాళ్ు
మాదిరి
పారిపోయినందుకు
సఖువడుతూ నఖయ దావయం దఖవయ తభ నులోుకి చేరిపోయాయు... సామం సభమం దఖవయ డుతునన సభమం ఄయినాసరే, ఄలా కొనసాఖుతూనే వుననది యజలరాఔడ.... “తొందయడఔండ. తొకివృసలాడు కోఔండ. నెభభదిగా యండ... రిుసేన చ్ఔివరిు వాయసుడ దమవలు భన నఖరానికి పెను యమాదం తపపోయింది.....” జరిగింది ఏమిట్ల తెలుసుకో దలిచినవారికి తనంతట తనే చెపాడు ఔ ఔవృగా నిలుచ్ునన నఖయపాలకుడు.
“ఆతను చ్ూసుుండగా భనం నీ జృటుాఔకు సంఫంధంచిన యహసమం ఫటాఫమలు ఄయేమటటుా యవరిుంచ్టం చాలా పెదా తజృ. ఆందువలు భనం యమాదంలో చికువృఫడతాం” జౄనఔం దిగిపోయి మాభూలు మానవ స్త్ుీలాగా యవరిుసుునన జౄజ్యరిణి దఖవయ కూయుచని చ్ందుయడ వెైజృ చ్ూసూు అసకిుగా చెపంది వాయుణి. “ఇ నఖయంలో భనకి ఄకాయం చేమఖలవారవయునానయు? అ బుజంఖుడు,
వాడ
తోఔలాంట్
వారిికుడు
నఖయంలో
లేయని
ఄనుకుంటునానభు ఔదా” అ మాటలు ఄయింకాఔ ఄయోభమంగా ఄనానడు చ్ందుయడు. “యమాదం ఇ నఖయంలోనించి వసుుందని నేను ఄనటంలేదు. లోకులు కాకులవంట్వాయు... నఖయపాలకుడ మాటలు అ నోట ఇ నోటడ నఖయ సరిహదుాలు దాటతాయి. పోయిపోయి బుజంఖుడ చెవికి చేయతాయి. నీకు నేనింకా ఔ విషమం చెలేదు” ఄననది వాయుణి. “ఏమిట్ట విషమం?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “మీ తండిగారిని, తలిుగారిని పొటానపెటుాకునన బుజంఖుడు ఄంఖయక్ష కులతో పాటు మా తండిగారిని కూడా పారణాలతో ఫంధంచి
తీసుకు పోవట్టనికి కాయణం నువేవ. శతుయశేషానిన సభూలంగా నాశనం చెమమటం బుజంఖుడ దధతి. రిుసేనుడ వాయసుడవెైన నువువ పారణాలతో వుంట్ల ఎజృడో ఔజృడు తనమీద ఔక్ష సాధంచే యమతనం చేసాువని వాడకి భుందుగానే తెలుసు..... నువువ ఏమైపోయావో చెభని చితిహంసలు పెటాటంకోసమే వాడు నా తండిగారితో సహా ఄంఖయక్షకులు ఄందరినీ ఫంధంచి తీసుకుపోయాడు” చెపంది వాయుణి. సంభ్యషణ ఄటూ ఆటూ తిరిగి బుజంఖబూతి
దఖవరికే
రావటంతో
కోంతో
జేవురించింది
చ్ందుయడవదనం. “వదుా... ఆందాఔ ననున నువేవ హచ్చరించావు. భుందు ఖుయుదేవులు ఄగించిన ని. అ తయువాత ఖ....” ఄంటూ ఄతనిన వారించింది వాయుణి. ఖట్ాగా నిటూారిచ కూయుచనన చోట్నించి లేవబోతునన చ్ందుయడకి రాచ్వీధలో నించి వేఖంగా ఆటువెైజృకు వసుునన ఄశవ శఔట్టలు ఄఖుపంచాయి.
“వకుళ్ళనఖయజృ ఫళ్ుు ఄవి... నీ కాబోయే మాభగాయు తియుఖు యయాణం ఄవుతుననటుునానయు” నవువతూ చెప తను కూడా లేచి నిలఫడంది వాయుణి. సేనాతి వెంట నడుసుునన బటులుగాని, అమనగాని వారిని చ్ూడలేదు... నఖయదేవత మాహతమం ఖురించి తెలుసుకునన సేనాతి కుమారు మాతిం ఄటుకేస చ్ూస వారిదారినీ ఔసారి ఖభనించింది. తాభునన శఔట్టనిన నిలువుచేమభని శఔట చోదకుడకి సైఖ చేసుుండగా వదాననటుా తల ఄడాంతిపంది వాయుణి. యయాణం కొనసాగించ్భనీ, తాను చ్ందుయడతో ఔలిస తవయలోనే వకుళ్ళనఖరానికి వసాునని ఄయిం వచేచటటుా సైఖ చేసంది. చ్ందుయడకేస అరాధనా జౄయవఔంగా చ్ూసూు తల వూపంది సేనాతి కుమారు. శఔట్టలు నఖయ దావరానిన ఄధఖమించి ఄవతలికి వెళ్ళు పోయాయి. *** వరిగిపోయిన అలమ ధవజసుంభ్యనిన సరిగావ నిలబట్లాందుకు యమతానలు అ సభమంలో చేమవలసన పారమశిచతు హోమాలు గోజృయ ఔలశాల జృనఃయతిషాకు కావలిసన ఏరాటుు వెంటవెంటనే మొదలయామయి.
“రేజృ ఈదమం నించీ తొమిభది దినాల వయకూ మాకు ఉపరి సలదు... యండ... కూయుచని మాట్టుడుకుందాభు” చీఔట్డే సభమంలో అలమం దఖవరికి వచిచన వాయుణిని,
చ్ందుయడని
సావమివారి ఈదామనవనంలోకి తీసుకుపోయి నుననగా వునన ఔ నలురాతి
నిరాభణం
మీద
కూరోచబడుతూ
ఄనానడు
కిళ్ళంబి
అచాయుమడు. “ఄధఔంగా మాట్టుడవలసన ఄవసయంలేదు. దేవభందాయం ఖురించి చెండ” ఄననది వాయుణి. “జౄయవం... చాలా శతాబాాల కియతం శయభేందుయడనే భహరిి.... భహా భంతివేతు వుండేవాడు. ఄతని దఖవయ సునమన ఄనే మువతి ఆంకా” ఄంటూ తన మాటలు మొదలుపెట్టాడు కిళ్ళంబి అచాయుమడు. “ఄవును సావమీ.... సునమనతోపాటు ధూభకేతు ఄనే ధూయుుడు కూడా శిషుమడగా వుండేవాడు. శయభేందుయడు తన భైయవీశకిుని సునమనకు
ఈదేశించ్
బోవట్టనిన
సహంచ్లేఔ
ఖుయుదోరహం
చేశాడు.... పాన పాతిలో దాఖుకుని అ శకిు ఎట్ల వెళ్ళుపోయింది. శయభేందుయడు పాతాళ్ంలోకి ంపవేమఫడాాడు.
సునమన దికువృ దివాణంలేని ఔ పచిచదానిలా రాక్షస క్షులుండే లోమలో ఫతుకుతోంది” ఄంటూ అమన మాటలిన జౄరిుచేసంది వాయుణి. అచాయుమడ అశచరామనికి ఄంతు ఄనేది లేకుండా పోయింది. విసాపరిత నేతారలతో అ మువతీ మువకుల నిదారీన ఄదేనిగా చ్ూశాడు అమన. “దేవభందారానిన వెతుకువృంటూ ఫమలుదేరిన తరావత మేభు డన బాధలు,
మా ఄనుబవాలు మొతుం చెపాలంట్ల వాయం
దినాలకు పెైగా డుతుంది. ఆజృడు వదుా... విషమం ఏమిట్ల సూట్గా చెండ” ఄంది. “చెజృతాను తల్లు... ఄసలు ఇ మాటలిన వినటం కోసమే వేణుగోపాలుడు మిభభలిన ఇ నఖయంలోకి యపంచి ఈంట్టడు” నిటూారిచ మొదలుపెట్టాడు అచాయుమడు. “సునమన
ఔనిపంచ్కుండా
పోయినతరావత
తను
చేజ్యయుచకునన భైయవీ శకిుని తిరిగి పొందటం కోసం దెైవీఔ శకుుల మీద అధ్యయడకుండా
క్షుదివిదమలిన
అశయయించాడు
ఄరివాయభనే ఔ క్షుదియాగానిన చేస,
ధూభకేతు.
భైయవీ శకిు ఆఔవృడకి
దగివరోువునన ఎయయకొండలోు ఎఔవృడో డపోయినటుా తెలుసుకునానడు. దానిన వెతికి టుాకునేందుకు వివిధ యకాల పశాచాలిన ఄఔవృడకి ంపాడు.” “ఄతను ంపన పశాచాలు ఆంకా వెతుకుతూనే వునానయ్... ఆఔ
భుందు
కూడా
వెతుకుతూనే
వుంట్టయి”
భధమలో
ఔలించ్ుకుని చెపంది వాయుణి. అ విషమం కూడా వారికి తెలుసని ఖయహంచి, ఇసారి చాలా ఄభమాన జౄయవఔంగా చ్ూశాడు అచాయుమడు. “ఄరివాయ యాగానిన చేసన తరావత ఄతనికి ఔ విషమం చాలా సషాంగా తెలిమవచిచందట. దేవభందాయ వృక్షం యొఔవృ చెఔవృతో చేమఫడన అముధం ఎవరి దఖవయ వుంటుందో - వారి చేతులోు ధూభకేతు భయణించ్టం సంబవిసుుందట....” ఄనానడు. “సావమీ... ఆది నిజంగా మాకు తెలిమని ఄంశం.... మాకు దుయవభమైన
లోమలోనించి
ఫమట్కి
వచేచదారిని
చ్ూపంచిన
సునమన కూడా ఇ మాటని మాకు చెలేదు. ఎందుఔని” అశచయమంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు.
“ఄరివాయ యాఖం చేయించింది మా వంశసుిలకు దగివయ ఫంధువు. ఄతను మా భుతాుత భుతాుత భుతాుతగారికి ఇ విషయానిన చెపాడు. ఄందువలు తయతరాలుగా మాకు తెలుసూు వస్ుంది....
సునమనకు
తెలిసే
ఄవకాశం
లేదు”
చెపాడు
అచాయుమడు. “ఄది సరే.... దేవభందాయం దఖవరికిపోతే జనం మాడపోవట్టనికి కాయణం ఏమిట్?” ఄసహనంగా ఄడగింది. అ విషమమే చెబోతునానను. నువువ తొందయడబోకు. దేవభందాయజృ చెటుా తన భయణానికి కాయణం కాబోతుందని తెలిసన వెంటనే ఇ బూమి మీద వునన అ వృక్షాలనినట్నీ నాశనం చేమ సంఔలించాడు ధూభకేతు. సృషిాకి వియుదధమైన చ్యమ కావడంవలు ఄతనికి సాధమడలేదు. ఄందువలు తీక్షణంగా అలోచించి,
ఔ
విధమైన భంతి యయోఖం చేశాడు. ఄట్ నించీ దేవభందాయం ఄంటరాని వృక్షమైంది. తెలిస్త్ తెలిమని వాయు ఎవయు దఖవరికిపోయినా భృతుమవాత డుతునానయు. మీయు దేవభందాయం దఖవరికిపోలేయని నేను ఎందుకు ఄనాననో ఆజృడు ఄయిమైందా?” ఄడగాడు అచాయుమడు.
ఉరికే కాదు. మొకం మీద ఎవరో లాగిపెట్ా కొట్ానటుా ఄయిమైందని అమనకు చెలేదు వాయుణి. “మాకు అ చెటుా బయడు కావాలి... సంపాదించే మాయవం చెండ” ఄంటూ ఄరిించింది అచాయుమడని. “ధూభకేతు భయణిసేు త మీయు అ చెటుాను తాఔలేయు” భరోసారి ఖట్ాగా చెపాడు అచాయుమడు. ధూభకేతు భయణించాలంట్ల అ చెటుా ఔలతో చేమఫడన అముధం కావాలి... ఔ దానితో ఔట్ భుడడ వునన నులు ఄవి...
“ఏం
చేదాాం
చ్ందార...
భన
రిసితి
ఆయకాటంలో
డపోయింది” ఄడగింది వాయుణి. “వాడు ఎఔవృడ ఈంట్టడు?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఔంఖనాయణమం ఄనీ ఆఔవృడకి రండు వందల యోజనాల దూయంలో వుంది. అ ఄయణమం భధమలో ఄకుట్ఔం ఄనే ఔ యవతం ఈంది. అ యవతం మీది ఖడజృ బవంతిలో వుంట్టడు వాడు. ఄరివాయయాఖం ఄఔవృడే జరిగినటుా మా వంశీముల ఫంధువు చెపాడట.
నాకు తెలిసంది ఆదే... ఆంతకుమించి ఆంకొఔవృ మాట కూడా తెలిమదు” చెపాడు అచాయుమడు. “భనం తెలుసుకోవాలిసనవనీన తెలుసుకునానం.... ఆంఔ ఇ నఖయంలోనే
ఈండ
కాలహయణం
చేమటం
ఄనవసయం.
ఔంఖనాయణమంకేస యయాణం మొదలుపెటాటం ఈతుభం” దిక్షణికాలు అలోచించి చెపంది వాయుణి. తల ఉప లేచి నిలుచ్ునానడు చ్ందుయడు. “మీకు
ఄనీన
తెలుసు.
మీ
సాహస
రాఔిమాలు
ఄదుబతమైనటువంట్వి. ఄయినా ఔ చినన హచ్చరిఔ. మా నఖరానిన నాశనం చేమ సంఔలించి - ఎదుయు దెఫఫ తినన బుజంఖ బూతినిగాని,
ఄతని అసాిన మాంతిికుడెైన వారిికుడని గాని
భరిచపోఔండ. దెఫఫతినన పాభులు వాళ్ుు. వెనుఔనించి వచిచ దాడచేసాుయు” ఄని హచ్చరించాడు అచాయుమడు. అ మాటలకు తల ఉజృతూ ఈదామనవనంలోనించి ఫమట్కి దారితీసంది వాయుణి. అలమంలో వునన వేణుగోపాలభూరిుని ఈదేాశించి ఔ నభసావృయం చేస నఖయం వెలులికి యయాణం ఄయింది.
*** ఄతిగా
భదియ
సేవించ్టంవలు
చింతనిజృలాు
తయారైన
ఔనులతో కోంగా చ్ూసూు, చేతిలోని పాతిను ఫలంగా భుందుకు విసరాడు బుజంఖ బూతి. గింగిరాలు
తియుఖుతూపోయి,
ఎదుట
నిలఫడన
సయవ
సైనామధమక్షుడ మొఖానికి తగిలిందది. తగిలి వెనకివృ డపోబోయి, క్షణంలో నిలదొకువృకునానడు ఄతను. చ్ఔివరిు - వారిికుడతో ఔలిస నఖరానికి వచిచ ఄట్కి భూడు దినాలు ఄయింది. అ భూడు దినాలనుంచీ భదిరాపానం చేసూునే వునానడు చ్ఔివరిు. “జరిగిన ఄవమానం మా ఖుండెలిన భండంచేస్ుంది. అ హరిహయజృయం గాని, అ జృయంలోవునన వేణుగోపాలుడ అలమంగాని ఆఔ భుందు ఎవరి ఔనిపంచ్కూడదు. నేలభటామైపోవాలి. సైనామనిన సదధం చేశావా?” సైనామ ధమక్షుడు రాగానే చ్ఔివరిు ఄడగిన యశన ఄది. “యబువులు కాసుంత అలోచించాలి. హరిహయజృయం మీద దాడ భనకు ఆజృడు శేయమసవృయం కాదు” చిననగా అమనకు చెపాడు సైనామధమక్షుడు.
“ఎందుకు కాదు?” రండో యశన వేశాడు చ్ఔివరిు. “హరిహయజృయంలో నుంచి ఔ విచితిమైన వాయు యచాయంలోకి వచిచంది. వేణుగోపాలుడ అలమం నాశనం కాబోతుండగా ఄడుాడ కాపాడంది ఎవరో కాదట..... భనకి శతుయవెైన రిుసేన చ్ఔివరిు కుమాయుడేనట” చెపాడు. ఄదిగో... ఄజృడు ఄమితమైన అఖయహంతో తనచేతిలోని పాతిను ఄతనికేస విసరాడు బుజంఖ బూతి. “వెళ్ుు... వెంటనే వెళ్ళు అ దురాభయువడ తలను తెచిచ నాకు చ్ూపంచ్ు” ఄని అజఞ జ్యరీచేశాడు. “యబువులు క్షమించాలి. ఄతను ఎఔవృడనించి వచాచడో.... ఄతని వెనుఔ వునన ఫలం ఎటువంట్దో తెలుసుకోకుండా తొందయడతే భరినిన ఄవమా నాలకు ఖురి ఄవుతాభు” తనకు తగిలిన దెఫఫ ఏమాతిం లక్షమపెటాకుండా సమాధ్యనం ఆచాచడు సైనామధమక్షుడు. “భన దఖవయ ఆంకా పారణాలతోనే వునన రిుసేనుడ ఄంఖయక్షకుడని తీసుకు యండ” ఄని సైనామధమక్షుడకి అజఞ ఆచాచడు బుజంఖ బూతి.
అలసమం చేసేు అమన కోం భరింతగా పెరిగిపోతుందని తెలుసు
సైనామధమక్షుడకి.
వేరేవరినెైనా
పలిచి
అ
నిని
ఄగించ్కుండా, తనే సవమంగా చెయసాల దఖవరికి వేఖంగా పోయాడు యుఖులాంట్ నడఔతో. “ఄదేమి ధైయమమోగాని ఎనిన చితిహంసలు పెట్ానా చియునవువను మాతిం తమజంచ్టం లేదతను. ఒపఔ నశించిపోతునాన కూడా పెదవులు విప భనకు ఄవసయమైన లుకు ఔవృట్ కూడా లఔటం లేదు”
వినమంగా
చేతులు
ఔటుాకుని
నిలఫడ
ఄతనికి
విననవించ్ుకునానడు చెయసాల సంయక్షకుడు. “ఄవనీన తరావత... భుందు ఄతనిన వెంటనే చ్ఔివరిు ఎదుట నిలబట్టాలి” ఄంటూ దఖవయ వుండ అ వమకిుని రాజ బవనంలోకి తీసుకువచాచడు సైనామధమక్షుడు. “రిుసేనుడ బిడా ఆజృడు ఎఔవృడ ఈండ వుంట్టడని నీ ఈదేాశమం?” ఄతనిన చ్ూసూునే ఄడగాడు చ్ఔివరిు. అ మాట వింటూనే పకువృన నవావడు అ వమకిు. “ఄడగిన మాటనే ఄదేనిగా ఄడఖట్టనికి మీకు విసుఖు ఄనిపంచ్ఔ పోవచేచమోగాని,
నాకు మాతిం విరీతమైన తలనెప
వచేచస్ుంది. నా చ్ఔివరిు బిడాడు ఆజృడు దునెనిమిది సంవతసరాలు దాట్న మవవనుడెై వుంట్టడు. మీకు ధైయమం వుంట్ల నేను ఆంకా ఫతికేవునాననని,
మీ దగివరే ఫందీగా డ వునాననని టభుకు
వేయించ్ండ. తనే వచిచ మీ ఎదుట ధైయమంగా నిలఫడతాడు” ఄనానడు. “ఎంత ధైయమం?” బిఖవయగా ఄరిచాడు చ్ఔివరిు. “రిుసేనులవారి యఔుం అ బిడాది. ధైరామనికి ఎటువంట్ లోటు వుండదు.
మిభభలిన
సంహాసనం
మీదినించి
జుటుా
టుాకుని
కిందికిలాగి శియసుసను కండంచ్ందే ఉయుకోడు” భరోమాట కూడా చెపాడు అ భనిషి. అవేశానిన ఄదుజృ చేసుకోవటం ఄసాధమమైపోయింది చ్ఔివరిుకి. ఛివాలున లేచాడు అసనం మీదినించి. తన ఔయవాలానిన ఄందుకుని, వేఖంగా అ వమకిు దఖవరికి ఫమలుదేరాడు. “యబూ.... యబూ.... శాంతించ్ండ.... భనకునన కే ఔ అధ్యయం.... ఆతను చెపనటుా నిజంగానే చేదాాం... ఇ రిుసేనుడ కుమాయుడు తనంతట తనే రావచ్ుచ భన దఖవరికి..” ఫందీకి ఄడాంగా నిలఫడుతూ చ్ఔివరిుకి భృదువుగా చెపాడు సైనామధమక్షుడు....
ఔతిుని ఎతిు భుందుకు దూమబోతునన చ్ఔివరిుకి వెంటనే నచాచయి అ మాటలు. “లససగా లికావ... వెంటనే చేయించ్ు అ ఏరాటుు” ఄని ఄనుభతి ఆచాచడు. “వారిికులవాయు ఔవృన లేకుండా చ్ఔివరిు చాలా పెదా పెదా నియణయాలు తీసుకుంటునానయు... విచితింగానే వుననది. విశేషం ఏమైనా వుననదా?” తనను తిరిగి చెయసాలకు తీసుకుపోతునన బటులిన ఄడగాడు ఫందీ. “ఏమి విశేషమో ఏమో.... హరిహయజృయంలోని వసంతోతసవాలకు వెళ్ళు కొనపారణాలతో ఫమటడాాయుట ఆదాయూ. వెంట వెళ్ళున ఄంఖయక్షకులోు
భూడొంతుల
భంది
ఏమైపోయారో
ఎవరి
తెలిమదు” ఄడగిన ఫందీకి సమాధ్యనం ఆచాచడు ఔ బటుడు. “హరిహయజృయంలో ఏం జరిగి వుంటుందో నీకు తెలుసా?” భరో యశన వేశాడు ఫందీ. దునెనిమిది సంవతసరాలపాటు యతిరోజూ ఔరి మొకం ఔయు చ్ూసుకుంటూ వుండటంవలు చెయసాల బటులతో ఔ విధమైన చ్నువు ఏయడంది ఄతనికి,
వారితో. ఄందువలు సమాధ్యనం
ఆవవట్టనికి ఆసుభంత కూడా తటట్టయించ్లేదు వారవయూ.
“భంతి యయోఖం చేస ఄఔవృడ వేణుగోపాలసావమి అలయానిన ధవంసం చేమబోతుండగా” ఄంటూ తభకు తెలిసన వివరాలనీన ఏఔయువు పెట్టాయు. ఎలపారమంలో వునన మువకుడు అలయానిన యంచాడనన మాటను వినగానే ఔవృసారిగా నీట్తో నిండపోయాయి ఫందీ ఔనులు.. ఄతను రిుసేనులవారి కుమాయుడనే మాట కూడా చెవిన డేసరికి అనందానిన ఄణుచ్ుకోవటం ఄసాధమమైపోయింది ఄతనికి. నడుసూు నడుసూు వుననవాడుకాసాు ఔవృసారిగా అగి పెదాగా తొడ చ్రిచాడు. తలను పెైకతిు వాయందరివెైజృ ఒసారి చ్ూస బిఖవయగా సంహనాదం చేశాడు. ఄదిరిడ ఄతని నోట్ని ఖట్ాగా ఄదిమాయు అ బటులు. “నీ దుంతెఖ... నోయుభూసుకో.... నీ భూలంగా మాకు మాటవచేచ నులు
చేమబోకు”
ఫతిమాలుతుననటుాగా
ఄనానడు
చెయసాల
బటులలో ఔతను. “తయిపోయింది. క్షమించాలి... నా చ్ఔివరిు తనముడు వారిికుడ భంతారలిన ఄడుాకునేటంతట్ మొనగాడు ఄయినాడని
సంతోషం టాలేఔ పోయాను” ఄంటూ వడవడగా ఄడుఖులు వేశాడు ఫందీ.... ఄతని ఖదిలోకి ఄతనిననెట్ా తలుజృలు భూసన తరావతగాని నెభభదిగా నిలఫడలేఔపోయాయు అ బటులు. *** “ఎందుకు జరిగింది? నాకు ఇ ఄవమానం ఎదుయు కావట్టనికి కాయణం
ఏమిట్?
ఄజమంపాలు
నేను
యయోగించిన
ఄయినాయి?”
తనకు
శకుులనీన బవిషమత్
ఎందుకు విషయాలు
తెలిమచెపే క్షుదిశకిుని తను ఈనన చోట్కి అవాహనచేస సూట్గా ఄడగాడు వారిికుడు. “చిలికి చిలికి గాలివాన ఄయింది వారిికా... నీ ఔంటె, నీ భంతిశకుుల
ఔంటె
యదరిించ్బోతుననది...
భహతుయమైన దానిభుందు
శకిు
ఔట్ నువువ
విశవయూపానిన ఄలుడవి.....
ఄనవసయంగా హైరానా డకు. మొదట్కే మోసం రావచ్ుచ” ఄతను ఫలి ఆచిచన భహషాల యఔుంతో అఔలి తీరి తృపు చెందినటుు పెదాగా తేినుసూు చెపందా శకిు. “ఄంట్ల ఄయిం?” ఄడగాడు వారిికుడు.
“హరిహయజృయంలో చావుదెఫఫ తినివచిచనా నీకు ఫుదిధ రాలేదు... నినున మించిన శకుులు ఔదానితో ఔట్ తలడబోతునానయి. భధమలోకిపోతే నువువ నలిగిపోతావ” భళ్ళు ఄవే మాటలిన చెపందా శకిు. “ఒటమిని జృకోవటం నాకు చేతకావటంలేదు. జరిగిన ఄవమానానికి యతీకాయం చెమమందే నాకు భనశాింతి లేదు... ఏం చెమమభంట్టవ ననున?” మొండగా ఄడగాడు వారిికుడు. “ఄయితే నువువ శయభేందుయడ దఖవరినంచి ఎగిరిపోయిన భైయవీశకిుని సంపాదించ్ు. ఄజృడు నీకు ఎదుయనేది వుండదు” ఔంఖుభంటునన ఔంఠంతో చెపందా శకిు. “ఆదే మాట నువువ నాకు ఖతంలో చాలాసాయుు చెపావ... అ శకిుని సంపాదించే మారావనిన చ్ూపంచ్టంలేదు” “భంతిశకుులతో అ ని సాధమడేటటుయితే, ఎజృడో ఄది ధూభకేతుకు దొరికిపోయి వుండేది. మానవ యమతనమే మాయవం... యమతనం చెయ్” ఄంటూ మామం ఄయిపోయిందా క్షుదియూం. సాలోచ్నగా తలంకిసూు భంతి భందియం లోనించి వెలులికి వచాచడు వారిికుడు.
హరిహయజృయంలో హతమారిపోయిన తభ సహచ్యులను ఖుయుు చేసుకుంటూ విషణణ వదనాలతో నిలఫడ వునానయు ఄతని మిగిలిన శిషుమలు. “శయభేందుయడ భైయవీశకిు ఇ రాజమంలోనే ఎఔవృడో డపోయి వుంది. సామానమమైన భట్ాపాతిలో దాకువృని వుంటుంది. ఄటువంట్ విచితిమైన పాతిను తెచిచ ఆచిచనవారిని కుబేయులను చేసాునని చాట్ంజృ వేయించ్ండ.... మీయు కూడా తలా ఔ ఔవృకు పోయి యమతనం చేమండ” ఄని అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. *** వేఖంగా ఄడుఖులు వేసుునన చ్ందుయడ ఄశవం వుననటుుండ భుందుకు తూలింది... చ్ుటూా వునన పొదలిన, వృక్షాలను చ్ూసూు ఏభరిపాటుగా వునానడు చ్ందుయడు. ఔవృసారిగా భుందుకు తూలి దఫుఫన డపోయాడు నేలమీద. ది ఄంఖలు వెనుఔగా వస్ుంది వాయుణి. తన ఄశావనిన అప పెదా పెటుాన నవివంది. హరిహయజృయం నుంచి ఫమలుదేయబోతునన సభమంలో అ రండు ఄశావలను వారికోసం సదధం చేయించి ఄఔవృడ ఈంచాడు నఖయపాలకుడు.
“ఔంఖనాయణమం
ఄంట్ల
చాలా
దటాంగా
వుంటుంది.
ఆంతకుభుందు ఎననడూ ఎవయూ చ్ూడని విచితిమైన జంతువులు విచ్చలవిడగా సంచ్రిసూు వుంట్టమనంటూ వుంట్టయు. జ్యఖయతు సుమా” ఄని చెపాడు. చీఔట్వేళ్
ఄయినా
సరే
అఖకుండా
ఄయధరాతిి
వయకూ
యయాణంచేస ఔ ఄనువెైన యదేశంలో అగాయు వారిదాయూ. తిరిగి ఈదమమే ఄశావలను ఄదిలించి భుందుకు సాగాయు.... ఆజృడు సామం సభమం ఄయింది. “ఄడవి దటాం ఄవుతోంది. సరైన సిలం వెతుకోవృవాలి.. లేఔపోతే ఔషాడాలిస వసుుంది” తన ఄశవం దిగి చ్ందుయడకి చేయి ఄందిసూు చెపంది వాయుణి. “ఄందుకే ఄటూ ఆటూ చ్ూసుునానను... ఆంతలోనే ఆది జరిగింది”
తను
డపోవట్టనికి
కాయణానిన
చెజృతూ
ంట్కి
ఄంటుకునన దుభుభను తన రండు చేతులతో దులుజృకునే యమతనం చేశాడు చ్ందుయడు.
ఄదే సభమంలో ఄతనికి ఔనిపంచింది ఔ చెటుా చాటున చినన ఔదలిఔ. “ఎవయది? ఎవరా చెటుా చాటున?” వెంటనే ఄడుఖుతూ ఄటుకేస రిగెతాుడు ఄతను. “అఖు.... తొందయడకు. నేను కూడా వసుునానను” ఄంటూ తను కూడా వెనుకే రిగెతిుంది వాయుణి. ఏ చెటుా దఖవయ తనకు ఔదలిఔ ఔనిపంచిందో అ చెటుాను సమీపంచి ఄఔవృడ వునన పొదలనినట్నీ రికించి చ్ూశాడు చ్ందుయడు. “ఏమీ లేదిఔవృడ.... నువువ దేనోన చ్ూస ఆంకేదో ఄనుకుని వుంట్టవ?” తనూ చ్ూసూు ఄననది వాయుణి. “లేదు వాయుణీ. ఎవరిదో తల... కచిచతంగా తలే... నాకు ఔనిపంచింది” నభభఔంగా చెపాడు చ్ందుయడు. “భరి ఆజృడు ఔనిపంచ్టం లేదేమిట్?” ఄడగింది. “ఄదే నాకు ఄయిం కావటంలేదు. ఆదేదో చాలా విచితింగా వుంది” ఄనానడు చ్ందుయడు. “అయాసం ఎకువృవెై శరీయం విశారంతి కోయుతుంట్ల ఄనీన విచితారలుగానే ఔనిపసాుయ్.. ద పోదాం” ఄంటూ ఄతని చెయిమ
టుాకుని ఫలవంతంగా వెనకివృ తీసుకు వచిచంది వాయుణి. ఄశావలను ఄధరోహంచి భళ్ళు యయాణం మొదలుపెట్టాయు వారిదాయూ. చీఔటుు దటాభయేమ సభమంలో వారికి ఔనిపంచింది ఔ శిథిలాలమం. ఖయబఖుడలో వుండాలిసన దేవతా విఖయహం మాతిం యసుుతం లేదు. గోడలు,
సుంభ్యలు ఄనీన డపోయే సితిలో
ఔనిపసుునానయి. “ఏదో ఔ రాతిివేళ్ ఆది భన నెతుుల మీదే కూలిపోతుంది” ఄందులో
విశయమించ్ట్టనికి
సందేహసూు
వాయుణితో
ఄనానడు
చ్ందుయడు. “భరేం యవాలేదు... ఇ సభమంలో ఆంతఔంటె భంచి యదేశం భనకి ఔనిపంచ్దు” ఄంటూ ఄశావలను అలమం ఔవృనే వునన పొదలోుకి వదిలింది వాయుణి. ఎండు పొదలను ఏయుకువచిచ చెకుభుకిరాయి సామంతో చితుకులభంట వేమసాగింది. ఄశావలతో పాటుగా భూడు రోజులకు సరిడే అహాయ దారాిలను భూటఔట్ా ఆచాచడు నఖయ పాలకుడు. ఔ సొయకామ ఫుయయనిండా నీట్ని కూడా ఄందించాడు. భూట విప ఄందులోని
అహారానిన కొంత అయగించి,
తిరిగి భూటలను మథాయకాయం
భుడవేసంది వాయుణి. సొయకామ
ఫుయయను
చ్ందుయడకి
ఄందించ్బోయిందిగాని,
అహాయం తీసుకునన వెంటనే నీట్ని తాగాలనన మాటనుకూడా భరిచపోయి
చితుకుల
భంట
ఔవృనే
యశాంతమైన
నిదిలోకి
జ్యరిపోయాడు ఄతను. అహాయజృ భూటను ఄతని తలకింద వతుుగా పెట్ా,
చెదిరి
మొకంమీద డుతునన ఄతని భుంఖుయులిన వెనకివృ నెట్ాంది వాయుణి ఄతనినే చ్ూసూు,
“హాయిగా నిదిపో... నేను కాలా కాసాును”
ఄంటూ తను మలకువగా కూయుచంది. నెభభదిగా
నడచింది
సభమం.
ఄయధరాతిి
కావసుునన
సభమంలో అమ చెవులకు చేరింది ఔ శఫాం.. ఄడుఖుల శఫాం ఄది. ఔట్ కాదు, రండు కాదు..... నలభై యాభై జతల పాదాలు వేఖంగా ఄటుకేస వసుునన సవవడ. క్షణం కూడా అలసమం చేమకుండా కిందనించి భట్ాని తీస చితుకులభంట మీద జలిుంది వాయుణి. ఄది చ్లాురిపోగానే చ్ందుయడని తట్ాలేపంది.
ఈలికివృడ ఔవృసారిగా లేచాడు ఄతను. ఏదో
ఄడఖట్టనికి
చ్ందుయడు
నోట్ని
తెయవబోతుండగా
చ్టుకువృన చేయి ఄడాంపెట్ాంది అమ. “అలసమం వదుా... తవయగా” ఄంటూ ఄతనిన శిథిలాలమంలోకి లాకువృ పోయింది. నడుభు ఎతుునవునన ఔ గోడచాటున కూయుచని భుందుకు చ్ూసంది. ఄలా చ్ూసుునన సభమంలోనే ఔనిపంచింది అమకు - తను చ్ందుయడ తలకింద వతుుగా పెట్ాన అహాయజృ భూట. తన ఄజ్యఖయతుకు తనను
తనే
నిందించ్ుకుంటూ
దానిన
తీసుకురావట్టనికి
లేవబోయేటంతలో భరింత దఖవరికి వచేచసంది ఄడుఖుల శఫాం. పాతిఔ భందికి పెైగా వునన మణుల ఫృందం ఄది. సుశితులైన సైనికులాుగా కేసారి ఄడుఖులు వేసూు వచిచ నిలఫడాాయు అలమం ఎదుట. జంతు చ్రాభలతో చేమఫడన దుసుులు, తలలమీద జంతువుల మాదిరి కొభుభలు, పెదవుల ఄంచ్ులను దాట్ ఔనిపసుునన కోయలు. చింత నిజృల వంట్ ఔళ్ుు... చెభటలు ట్లాశాయి వాయుణికి.
“చికువృకునానం చ్ందార... ఔనిపంచాభంట్లచాలు,
వియుచ్ుకు
తినేసాుయి” వణుకుతునన ఔంఠంతో చెపంది చ్ందుయడకి. అమ మాట్టుడుతునన సభమం లోనే తలను పెైకి ఎతిు గాలిని పెదాగా వాసన చ్ూసంది ఔ మణి. “నయ వాసన... ఫహు యుచిఔయంగా వస్ుంది” తన వంఔ చ్ూసన వారితో చెపంది. “ఄడవిలో తిరిగే బాటసాయుల వాసన ఄయి వుంటుంది. గాలివాటున నీకు స్కి వుంటుంది. ఇ శృంగా అలమం దఖవరికి నయులు ఎవయూ రాయు” చెపంది ఔ మణి. భరో రండు క్షణాలపాటు ఄలాగే గాలిని వాసన చ్ూస, నెభభదిగా తల ఉపంది మొదట్ మణి. “నయమాంసం నోటనడ చాలాకాలమైంది. ఄందుకే ఄలా ఄనిపంచి వుంటుంది. సరే భంట చెమమండ. అహాయం తీసుకునానఔ నృతమం చెయామలి ఔదా” ఄననది. క్షణాలమీద ఎండపోయిన చెటుా కొభభలిన సేఔరించ్ుకు వచాచయు మిగిలిన మణులు.... భట్ా దటాంగా జలుటం వలు ఄంతకు భుందు వాయుణి
అరిన
ఔనిపంచ్లేదు.
చితుకుల
భంట
జ్యడలు
వారికి
ఎఔవృడా
ఎతుుగా ఎండుఔటెాలు పేరిచనతరావత పెదాగా చ్టుు కొట్ాంది మొదట్ మణి. అ సభమంలో అమ చేతుల భధమలో నుంచి జృట్టాయి నిజృఔణాలు. ఎండు ఔటెాల మీదడ క్షణాలమీద పెదా భంటగా మారాయి. “అహాయం కోసం వచాచభు తల్లు శృంగాక్షీ... ఄనుఖయహంచ్ు” దేవతా విఖయహం ఄంటూ లేని అ శిథిలాలమం కేస చేతులు జ్యజృతూ ఄరిచింది అ మణి. బూఔంం
వచిచనటుా
చ్లించింది
అలమం.
ఈండమా
ఉడమా ఄననటుానన రండు భండ సుంభ్యల మీదినించి జ్యరి కిందడాాయి నాలుఖు పెచ్ుచలు. ఖయబఖుడలో నిఖనిఖలాడుతునన
నుంచి ఔ
గాలిలో ఆను
యతమక్షభయింది పాతి.
గాలిలో
నలుగా తేలుతూ
భంటదఖవరికిపోయి జ్యవలల మీద నిలఫడంది. “రావాలి... యుచిఔయంగా వుండే జంతువులనీన వచిచ పాతిలో డాలి” వెనకివృ తిరిగి ఆంకోసారి ఄరిచింది మణి. ఖలఖలలాడాయి చ్ుటూా వునన పొదలు... వేటగాళ్ుు మడలకు ఈచ్ుచలు తగిలించి లాగినటుా భీఔయంగా శబాాలు చేసూు భంటల దఖవరికి వచేచశాయి
యఔయకాల ఄడవి జంతువులు. తభంతట తామే గాలిలోకి ఎగిరి ఏరాటు చేసన ఆను పాతిలో డపోయాయి. చ్ూజృలకు ఄది సామానమమైన పాతిలాగానే ఔనిపస్ుందిగాని, ఉపరి బిఖట్ా లఔవృబట్ాన వాయుణికి - ఆయవెై ఏడు జంతువులు దానిలో డపోయినటుు తెలిసంది. “భన జ్యడలు ఫమటడతే ఄదే ఖతి భనకి కూడా డుతుంది” చ్ందుయడ చెవిలో ఉదింది అమ. ఉపరి బిఖట్ా చ్ూసుునానడు చ్ందుయడు. ఄవసయం ఄయితే తెఖఫడ పోరాటం సాగించ్ట్టనికి సదధంగానే వునానడు ఄతను.... ఔవృ మాటతో
జంతువులిన
పాతిలోకి
ంపన
మణి
చ్ూసూు
వూయుకుంటుందా? తభను కూడా అ జంతువులను అఔరిించినటుు అఔరిించి అపెైన అలోచించ్ట్టనికి భనసవృరించ్లేదతనికి.... భంటకి దూయంగా నిలఫడన మణులందయూ ఔరి ఔవృన ఔయుగా అలమం ఎదుట ఔ వయుసలో కూయుచనానయు..... “వడాంచ్ు శృంగాక్షీ... ఔవమైన అహారానిన మాకు వడాంచ్ు” ఄరిచింది మొదట్ మణి.
భంటలమీది ఆనుపాతి దానంతటదే లేచి మణుల దఖవరికి వచిచంది.
భుందుకు
జ్యచిన
వారి
దోసళ్ులోకి
ఔవమైన
మాంసాహారానిన వడాంచ్టం మొదలట్ాంది. “భనం పారిపోవట్టనికి ఆదే భంచి సభమం....” ఈననటుుండ చ్ందుయడకి చెపంది వాయుణి. డపోవట్టనికి
సదాంగా
వునన
గోడచాటునుంచి
లేచాయు
ఆదాయూ. వంగి వంగి నడుసూు అలమం ఄవతలి ఔవృన వునన చిఔవృనెైన పొదలోుకి చేయుకునానయు. “రిగెతుుకుంటూ పోకుండా మలిుగా నడవటం దేనికి?” పొదలోుకి వచిచన తరావత కూడా వాయుణి నెభభదిగా ఄడుఖులు వేసూు వుండటంతో ఄడగాడు చ్ందుయడు. “భన వాహనాలు చ్ందార... ఆందాఔ పాతిలో డన జంతువులిన నేను
చ్ూశాను.
వాట్లో
భన
వాహనాలు
లేవు”
ఄంటూ
పొదలచాటున వెదఔటం మొదలుపెట్ాంది అమ. దిక్షణికాల తరావత వారికి ఔనిపంచాయి ఄవి. దటాంగా
వునన
పొదల
భధమ
వెడలుగా
ఔనిపస్ుందొఔ
నీట్ఖుంట. ఖలంతా యయాణం చేస చేస వేడెకివృ వునానయి కాబోలు
అ ఖుంటలో నిలఫడ సేదతీయుతునానయి వారి వాహనాలు... “ఆంత దఖవరోు
వుండ
కూడా
ఆవి
అ
మణి
పలుజృకు
అఔరిించ్ఫడఔపోవట్టనికి ఏదో కాయణం వుండే వుంటుంది. ఄదేమిట్ల భనకి తెలిసేు బాఖుంటుంది” వాట్ని నీట్లోనించి ఫమట్కి లాఖట్టనికి తీవయ యమతనం చేసూు ఄననది వాయుణి. ఄఔవృడ భంటదఖవయ మణుల అయగింజృ జౄరిు ఄయింది కాబోలు - విఔృత ఔంఠాలతో ఏదో పాటను పాడుతూ ఖంతులు మొదలుపెట్టాయు.... “యండ... ఫమట్కి తవయగా యండ. అలసమం చేసేు మాతో పాటు మీయు కూడా వాట్కి అహాయమైపోతాయు” ఄని హచ్చరిసూు ఄశావలను భరింత ఖట్ాగా లాగింది వాయుణి. నీట్లో నిలఫడ వుండటమే నచిచంది కాబోలు - ఔవృ ఄంఖుళ్ం కూడా ఔదలలేదు ఄవి... “ఆవి భన కొం భుంచ్ుతాయి. సందేహం లేదు” కోంగా ఄంటూ ఔ పొదమీదినించి పొడుగాట్ కొభభను విరిచింది వాయుణి. దానితో వాహనాల మీద దెఫఫ వేమఔ భుందే - భుంచ్ుకు రానే వచిచంది యమాదం....
“ఄరరే.... అహాయజృ భూట.. ఎవరో మానవులు వదిలేసన భూట” బిఖవయగా వినవచిచంది ఔ మణి ఄయుజృ. ఄశావలను వదిలేసంది వాయుణి. వెనుతిరిగి అలయానికి ఆంకా దూయంగా రిగెతుట్టనికి సదధడంది. ఔ ఄడుఖు కూడా వెమమఔభుందే అమ ఎదుట ఈననటుాండ యతమక్షం
ఄయింది
మణులందరి
నామకురాలి
మాదిరిగా
ఔనిపసుునన మణి. “మా ఔళ్ును ఔటం మీకు ఄసాధమం. నాకు మొదట్ల వచిచంది ఄనుమానం. సరిగావ చ్ూడఔపోవడం నాదే తజృ” ఄంటూ వాయుణి జుటుా
టుాకుని
ఫలవంతంగా
అలమం
భుందుకు
లాకువృపోయింది. తియఖఫడఔపోయిన చ్ందుయడ ఔవృన యతమక్షమై ఄతనిన కూడా టుాకునానయు భరో ఆదాయు మణులు. *** ఄయధరాతిి దాట్న అయు విగడమల తయువాత ఈననటుుండ లేచి కూయుచనానడు ఈతల భహరిి.
అ ఔదలిఔకు నిదారబంఖమై తను కూడా లేచింది అమన సతీభణి. లోలోల ఏవేవో భంతారలను చ్దువుతూ ఔ ఔవృగా వునన నీట్కుండ దఖవరికిపోయి చినన పాతితో నీట్ని తీసుకునానడు భహరిి. “ఎజృడూ లేనిది ఇ ఄరాతిి మీయు మలకువ తెచ్ుచకోవటం ఏమిట్?” ఄడగింది సతీభణి. “చెడు ఔల ఔట్ వచిచంది....” ఄంటూ పాతిలోని నీట్తో ఔనులను తుడుచ్ుకునానడు భహరిి. “ఄబం శుబం తెలిమని సబిడాడు చ్ందుయడు... ఄతనితో పాట్ల వాయుణి. ఆదారినీ ఄసాధమమైన కాయమం మీద ఄవతలికి ంపంచాయు. వారిని ఖురించేనా మీ అందోళ్న?” ఄడగింది అమన సతీభణి. ఄవునననటుు,
కాదననటుు
తల
ఉప
తిరిగి
డఔమీద
డుకునానడు భహరిి. “ఄయినా నాకు తెలిమఔ ఄడుఖుతాను. ఄతి సామానమమైన ఔ చెటుా బయడును తీసుకు రావట్టనికి ఆంతకాలం డుతుందా? వాళ్ుు అశయమానిన వదిలి వెళ్ళు ఎనినరోజులు ఄయిందో మీకు ఖుయుుననదా?” ఄడగింది అమన భ్యయమ ఄనునమంగా.
సామానమమైన
“దేవభందాయం
చెటుాకాదు...
దానిన
సాధంచ్ట్టనికి కావాలిసన ఄయహతలు వారిదారికి మాతిమే వునానయి....” ఄనానడు ఈతల భహరిి. “ఄటువంటజృడు వారికి మీయు ఏవెైనా కొతు కొతు విదమలు నేరి ంపంచి వుండాలిసంది. ఄడవిలో యయాణం ఄంట్ల మాటలు కాదు... యఔయకాల చీడలు ప్రడలు. ఎనెననోన యమాదాలు” ఄననది అమ, అమనను చ్ూసూు. “భంతి తంతారలతో నిలేదు. భనిషికి కావాలిసంది ధైయమం. ఄది అ ఆదారి మండుగా వుననది” చెపాడు. “ఐనా సరే. ఏ దమమమో, బూతమో మక్ష రాక్షసులో ఎవరైనా ఎదురైతే?” వదిలిపెటాకుండా ఄడగిందామ. “ఫుదిధని ఈయోగించే వాళ్ుకి భంతారలతో నిలేదు” ఄంటూ ఔవృకు తిరిగి ఔనులు భూసుకునానడు భహరిి. అమన ఆంకా ఏమైనా
చెజృతాడేమో
నని
అమ
భరో
ది
క్షణికాలు
ఎదుయుచ్ూసంది. అమన ఆఔ ఏ విషమం మాట్టుడఔపోయేసరికి ఖట్ాగా
నిటూారిచ,
డుకుననది.
ఆషాదెైవానిన
తలుచ్ుకుంటూ
తను
కూడా
*** “ఓరా మానవా... ఎంత ఄందంగా వునానవురా... నీ వంట్ ఫలమైన భనిషిని చ్ూస చాలాకాలం ఄయిందిరా....” చ్ందుయడ ఫుఖవను ఖట్ాగా గిలుుతూ ఄననది మణుల నామకురాలు వింత ధవనులు చేసూు. “భభభలిన ఎందుకు టుాకునానయు?” బింఔంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు మణుల నామకురాలిని. “ఆంకందుకురా? నయమాంసం అయగించి నెలలు దాట్ంది. శృంగా దమచేసన పాతిలో డేసేు భహా యుచిఔయంగా ఈడుకుతావు..” ఄననది అ మణి. “ఄయితే ననున వదిలిపెటాండ. నాకు నేనుగా పోయి అ పాతిలో డపోతాను” భంటల దఖవయ వునన పాతివంఔ అశచయమంగా చ్ూసూు ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతని అలోచ్న ఏమిట్ల వాయుణికి అ సభమంలో ఄయధం కాలేదు.... వెనుకా భుందు చ్ూసుకోకుండా ఄతను చేమరాని సాహసం ఏదెైనా చేసాుడేమోననన బమం అమలో మొదలైంది.
“నీ ఔళ్ుకు మేభు ఎలా ఔనిపసుునానభురా మానవా? సుతీభతీ లేని మొదుా మొఖాల మాదిరిగానా?” ఖుయుయగా చ్ూసూు చ్ందుయడని ఄడగింది ఔ మణి. “ఄమమయోమ... ఔవృ పలుజృతో ఄడవిలోని జంతువులనినట్నీ ఄక్షమ పాతిలోకి యపంచ్ఖల శకిువంతులు మీయు. మీ ఖురించి తకువృవగా
ఎందుకు
ఄనుకుంట్టను?”
బమంగా
చ్ూసూు
సమాధ్యనం ఆచాచడు. “భరి కాఔపోతే ఏమిట్రా? నినున వదిలితే తిరిగి మా చేతికి చికువృతావా! పారణాలనీన పాదాలలోకి తెచ్ుచకుని యుఖు మొదలు పెడతే?” తడుభుకోకుండా ఆంకో ఄనుమానానిన వెలిఫుచిచంది అ మణి. “వెడతే మాతిం ఏమిట్? కేవలం ఔ ఄయుజృ ఄరిసేు నా ఄంతట నేనుగా వచిచ మీ పాతిలో డపోనా?” ఎదుయు యశన వేశాడు చ్ందుయడు. ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూసుునన వాయుణికి ఄజృడు కూడా బోధడలేదు
అ
చేమబోతునానడో.....
సభమంలో
చ్ందుయడు
ఎటువంట్
ని
“నిజమే సుమా... ఖట్ాగా ఄరిచి నినున పాతిలోకి యపంచే శకిు మాకు వుననమాట భరేచపోయాను... నిజంగానే నేను సుతీభతీ లేనిదానేన..” తన తెలివితకువృవతనానికి తనను తనే నిందించ్ుకుంటూ ఄననది అమ. “ఄయితే భరి అలసమం దేనికి? ననున వదిలిపెటాండ. పోయి దూకుతాను” ఄనానడు చ్ందుయడు. “వదలవే... వదిలిపెట్లాయ్....” నామకురాలిని హచ్చరించింది అ మణి. ఐనా సరే చ్ందుయడని వదలేుదామ. “ఏమిట్ల తటట్టయింజృ? ఏమిట్ నీ ఈదేాశమం?” ఄడగింది ఄనుచ్యురాలు అలోచిసుుననటుాగా. “ఇ నయుడు సామానమమైనవాడలాగా ఔనిపంచ్టం లేదు. భనలిన
చ్ూస
బమంతో
మాట్టుడుతునానడు....
వీడని
వణికిపోకుండా వదిలితే
నియబమంగా
యమాదమేమో...”
తన
భనసులోని సంశయానిన ఆఔ తదననటుాగా ఫమటపెట్ాంది అ మణుల నామకురాలు.
“ఄయితే ఖట్ాగా ఄరిచి నువేవ పాతిలోకి నెట్లాయ్.... నిలఫడ నిలఫడ నాకు విసుఖు వచేచస్ుంది. ఎంతసేజృ ఇ వాగివవాదాలు?” చిరాకుగా ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఄతను కాసుంత ఄతిగా మాట్టుడుతునానడేమోనని ఄనిపంచింది వాయుణికి. మణుల భనసుతావలు ఫహు విచితింగా వుంట్టమని విని వుననది అమ.... ఎజృడు ఏం చేసాురో,
ఎలా యవరిుసాురో వారికే తెలిమదని
కూడా ఄంటూ వుంట్టయు..... కోం కూయయభృగాలఔంటె
ఄధఔమైన
ఄంటూ వసేు మాతిం
యమాదాలిన
సృషిాసాుయని
వినికిడ
యచాయంలో ఈంది. ఄటువంట్ చ్ంచ్ల భనసువృలతో రాచికాలు అడటం ఏమిట్? వాయుణి అలోచ్నలు జౄరిుకాఔభుందే “నా మీద,
నా
నిజ్యయితీమీద మీకు నభభఔం లేఔపోతే భుందు నా సేనహతురాలిని మీ ఄంతట మీరే పాతిలో డేమండ... అ తరావత నా సంఖతి తేలుచకోండ” ఄనానడు. ఝలుుభంది వాయుణి శరీయం... “పచిచగాని టాలేదు ఔదా చ్ందుయడకి!” ఄని భనసులో ఄనుకుంది.
“బాఖుంది. ఇ అలోచ్న చాలా బాఖుంది. డవే.. తవయగా ఄఔవృడకి పోయి అ పాతిలో డపో” ఈననటుుండ ఄరిచింది మణుల నామకురాలు. ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని చేతులు ఏవో తనను ఖట్ాగా టుాకుని భుందుకు లాఖుతుననటుా ఔదిలింది వాయుణి. తన యమేమం లేకుండా పోయి పాతిలో డపోయింది. చ్ూడట్టనికి చాలా చిననగా ఔనిపసుునన పాతిలో తను ఎలా డపోఖలుఖు తుననదో ఄయింకాలేదు అమకు. అమ పాతిలో డన వెంటనే చ్ందుయడని వదిలిపెట్లాసంది నామకురాలు. “పోరా... పోయి నువువ కూడా దూకు” ఄననది. వేఖంగా ఄడుఖులు వేస అ పాతిను సమీపంచాడు చ్ందుయడు. పెైకి ఎగిరి ఄందులోకి దుభుఔబోతుననటుు కాళ్ును కొదిాగా వంచి బుజ్యలను పెైకి లేపాడు.... “దూకేయ్రా... దూకేయ్” అనందంగా ఄరిచింది ఄతనితో ఄట్వయకూ వాదులాడన మణి. “జమభు జమభు శృంగా దేవతకు జమభు” బిఖవయగా ఄరిచాడు చ్ందుయడు. పాతిలోకి దుభఔలేదతను. చ్టుకువృన చేతులిన
జ్యచి పాతిను ఖట్ాగా టుాకునానడు. శృంగా దేవతకు జమ జమ ధ్యవనాలు చేసూునే ఔవృకు తిరిగి వేఖమైన యుఖు మొదలుపెట్టాడు. చ్ూడట్టనికి చిననగానే వునాన ఎవరి ఄయింకాని భంతి ఫలంతో వాయుణిని
తనలో
ఆభుడుచకునన
పాతి
ఄది....
వాయుణి
ఔనిపంచ్ఔపోయినా, అమ శరీయం యొఔవృ ఫయువు మాతిం చ్ందుయడకి తెలుసూునే వుననది. ఄనుకుననంత వేఖంగా రిగెతులేఔపోయాడు ఄతను. ఄయినా సరే అఖలేదు. “ఄమమయోమ.... ఄనుకుననంతా చేమనేచేశాడు... టుాకోండ
వాడని...”
బిఖవయగా
ఄరిచింది
మణిల
ఫృందం
నామకురాలు. అ పారంతభంతా వినడేలా కూయయభృగాలు ఄరిచినట్లు భీఔయమైన శబాాలు చేసూు ఔదిలాయు మణిలు ఄందయూ. ఄంతకుభుందు తనతో మాట్టుడన మణికి వచిచన ఄనుమానానిన జౄరిుగా మథాయిం చేసేశాడు
చ్ందుయడు.
పారణాలనినట్నీ
పాదాలలోకి
తెచ్ుచకుని
రిగెతాుడు. “టుాకోండ. టుాకోండ” ఄని ఄయుసూు గాలిఔంటె వేఖంగా తన దఖవయ యతమక్షమైన మణుల చేతులు తన ంట్మీద
డేలోల
ఎగిరి
తభ
వాహనాలు
విశారంతి
తీసుకుంటునన
నీట్ఖుంటలోకి దూకాడు. అ ఄదుటుకు చింది డుామీద డన నీట్తుంయలు తభ శరీరాలకు తగిలేసరికి నిజృయవవలు వచిచ తాకినటుు బంబేలతిు పోయాయు మణులు. “ఄమోభ బాధ... బాబోయ్ బాధ... బరించ్లేఔపోతునానం” ఄంటూ నీట్ ఖుంటకు దూయంగా జరిగాయు. “ఄరేయ్ మానవుడా.. రారా ఫమట్కి” నడుభుపెై చేతులేసుకుంటూ హంఔరించింది నామకురాలు. “నువువ ఄరిచి ప్రకువృనాన నేను రాను. నీకు చేతనెైతే నువేవ వచిచ టుాకో” చేతులోుని పాతిని ఖుండెలకు ఄదుభుకుని నిలఫడుతూ సమాధ్యనం ఆచాచడు. “ఄమామకుడ మాదిరి నట్ంచి ఎంత మోసం చేశావురా... నినున నరికి భుఔవృలుచేస చిచగా వుండఖనే వియుచ్ుకు తింట్టను” హచ్చరించింది అమ. “అ నేదో నా దఖవరికి వచిచ చెయిమ... నేను మాతిం డుాకు రాను” మొండగా చెపాడు చ్ందుయడు.
“ఏం చేదాామే? నీట్కి భనకి ఫదధవిరోధభని వీడకి ఎలా తెలిసపోయింది? భన శకుులు నీట్లో వుననవారి మీద నిచేమవని వీడకి ఎవయు చెపాయు?” తన సహచ్యుల వంఔ చ్ూసూు ఄడగింది నామకురాలు. ఫండ చ్కాయల మాదిరి పెదాగావునన ఔనుఖుడును గియుయ గియుయన తిజృతూ చ్ందుయడ వంఔ చ్ూస సాలోచ్నగా తల ఉపంది ఄతనితో మాట్టుడన మణి. “ఏమిట్ట తలవూజృడు? ఏం తెలిసంది నీకు?” ఄడగింది నామకురాలు విఔృతమైన ఔంఠసవయంతో. “ఄవిగో - ఄవి వాడ వాహనాలే ఄయివుంట్టయి. ఆందాఔ భనం జంతువులిన పలిచినజృడు ఆవి దఖవరోు వుండ కూడా వచిచ పాతిలో డలేదు. వీట్ని చ్ూస భన ఖుటుాను ఔనిపెట్లాస వుంట్టడు... తెలివెైనవాడు” చెపందామ. “వాడదఖవయ భన ఄక్షమపాతి వుండపోయింది. భుందు దాని సంఖతి అలోచించాలి... ఄది లేఔపోతే భనం అఔలికి మాడపోవాలిస వసుుంది” ఄననది ఆంకో మణి.
“ఄరేయ్ మానవుడా.. తపంచ్ుకుంట్ల తపంచ్ుకునానవుగాని, మా పాతిను మాకు ఆచేచయ్... మేభు వెళ్ళుపోతాభు” ఄననది నామకురాలు. “నా సేనహతురాలిని లోలికి నెట్టాయు... ఫమట్కి యపంచ్ండ” ఄనానడు చ్ందుయడు. “మేభు యపంచేదేమిట్రా బోరిుంచి టుాకో” ఄంది. ఖుండెలకు
అనించి
టుాకునన
పాతిను
ఄతి
జ్యఖయతుగా
తలుకియందులు చేశాడు చ్ందుయడు. గింగిరాలు తియుఖుతూ పోయి ఄందులో ఎలా డపోయిందో, ఄలాగే దఫుకువృన ఫమట్కి వచిచ నీట్లో డంది వాయుణి. “భనం ఆంకా పారణాలతోనే వునానమా? చ్చిచపోయి ఇపాట్కి సవరావనికో,
నయకానికో పోతూ వుంట్టభని ఄనుకుంటునానను”
నీళ్ులోు లేచి నిలఫడుతూ ఄననది. “ఄరేయ్... ఫమట్కి వచేచసంది ఔదా... ఆచేచయ్రా మా పాతిని” ఄబమరిించింది మణుల నామకురాలు.
“మీయు ఄందయూ పోయి అలమం దఖవయ నిలఫడ వుండండ. నేను పాతిని డుామీద పెట్ా నా దారిన నేను వెళ్ళుపోతాను” వారికి చెపాడు చ్ందుయడు. “వదుా వదుా చ్ందార... ఄవి వెనకివృ వచిచ భళ్ళు భన మీద దాడచేసుయ్...” బమంగా ఄననది వాయుణి. అమ మాటని చ్ందుయడు వినిపంచ్ుకోలేదు. “చ్ూసాురేం? ఔదలండ... వెళ్ుండ అలమం దఖవరికి” ఄని ఆంకోసారి హచ్చరించాడు. ఆషాం లేనటుా ఄడుఖులు వేసూు వెను తిరిగి అలమం దఖవరికిపోయాయు మణులు. “తల దఖవరినంచి పాదాల దాకా తడసపోయేటటుా ఆంకో సారి నీట్లో భునుఖు. భన వాహనాలిన జౄరిుగా తడుజృ... నీట్ జ్యడలు వుననచోట వీట్ అటలు చెలువు” ఄంటూ తను రండుసాయుు నీట్లో భునిగి తడ ంట్తో డుా మీదికి వచాచడు చ్ందుయడు. పాతిని కిందపెట్ా వాహనాలను ఫమట్కి లాగాడు ఄతి ఫలవంతంగా. “వసుునానయి
చ్ందార...
ఄవి
వచేచసుునానయ్”
ఄరిచింది
వాయుణి. ఄటుకేస చ్ూసన చ్ందుయడకి తోడేళ్ుఖుంజృ మాదిరి వచేచసుునన మణుల ఫృందం ఔనిపంచింది.
“భరేం యవాలేదు... భన ంట్ తడ అరిపోయే వయకూ ఄవి భనలిన సమీపంచ్లేవు. రిగెతిుంచ్ు వాహనాలిన” ఄంటూ తన వాహనానిన కాలి భడభలతో ఫలంగా ఄదిలించాడు చ్ందుయడు ఔవృసారిగా. యయాణం పారయంభంచినట్ నించీ ఄంతవయకూ ఄతని నుంచి ఄటువంట్ ఫలవంతం ఄనుబవించ్లేదా ఄశవం. చెవులు చిలుులు డపోయేలా సకిలించి ఔవృ సారిగా యుఖు మొదలుపెట్ాంది. ఄది చ్ూస, ఎటువంట్ ఫలవంతభు చేమకుండానే వేఖంగా ఄనుస రించింది వాయుణి వాహనం. “వీట్కి నీళ్ుంట్ల డదని నీకు ఎలా తెలిసంది?” తను కింద డపోకుండా ఔళేులను బిగించి టుాకుని చ్ందుయడని చ్ూసూు అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి. “ఄడవి
జంతువులతోపాటు
భన
వాహనాలు
పాతిలో
డఔపోవటం నాకు వింత ఄనిపంచింది.” “ఄది నాకు కూడా వింతగానే ఔనిపంచింది. కాని నీట్కి, అ రాక్షస భూఔకి విరోధభని నాకు తెలిమలేదు. నీకలా తెలిసంది?” భళ్ళు రట్ాంచింది వాయుణి.
“ఎలా తెలిసందంట్ల సరైన సమాధ్యనం చెటం ఔషాం. ఔ రాయివేస చ్ూశాను. ఄదృషాం బాఖుండ ఄది నిజం ఄయింది” చియునవువతో చెపాడు చ్ందుయడు. “రాయి వేశావా? ఄంట్ల సరిగావ తెలిమకుండానే కొంలు భునిగిపోయే
అలోచ్న
చేశావననమాట.
నీ
అలోచ్న
నిజం
కాఔపోయినటాయితే ఏమైపోయి ఈండేవాళ్ుమో అలోచించావా?” కోంగా ఄననది వాయుణి. “రాయి వేమఔపోయినా ఄదే జరిగి వుండేది. భంతారలు, మామలు తెలిసన అ పశాచాలను ఎదురోవృవడం భనకి సాధమడేని కాదు” ఄనానడు. అ మాటలోు వునన మథాయిం వాయుణికి ఄవఖతమైంది. ఄయినాసరే కోపానిన మాతిం వదిలిపెటాలేదామ. “ఆంకజృడు ఆలా పాడు అలోచ్నలు చెమమకు. నీకు తెలిమఔపోతే ననున ఄడుఖు. ఄంతే” ఄంటూ ఔ మాట ఖట్ాగా చెప భుందునన మాయవం మీద దృషిాని కేందీిఔరించింది. రాఫందుల మాదిరి గాలిలో వసుునానయు మణులు. వేఖంగా వెళ్ుతూ వుండటంవలు
విసుయుగా ంట్కి తఖులుతునన గాలి వారి శరీరాల మీది తడని తొలగించి వేసంది. వాహనాల శరీరాలు కూడా పొడబారిపోయినయ్. “ఄయిపోయింది భన ని.... నీ తెలివి తకువృవ అలోచ్న కాయణంగా ఆదాయభు పారణాలు పోగటుాకోబోతునానభు” చ్ందుయడని వెకివృరించ్బోయి అకరి క్షణంలో అ మాటలిన అపేసంది వాయుణి. వెనకాలే వసుునన మణుల ఫృందం ఔవృసారిగా అగిపోవడమే ఄందుకు కాయణం. “ఆదేమిట్? ఆది ఎలా జరిగింది? భళ్ళు ఏదెైనా ఎతుు ఎతాువా?” ఄంటునన అమను చ్ూస చియునవువ నవువతూ తూయు దికువృకేస చ్ూపంచాడు ఄతను. ఄజృడే తెలుఫడుతోంది తూయు దికువృ. సషాంగా ఔనిపస్ుంది వేఖుచ్ుఔవృ. బూత పేయత పశాచాలు, మక్ష రాక్షసులు ఎవరైనాసరే ఖట్ సభమంలో తభ దురాభరావలను కొనసాగించ్లేయని శాసుీం. తెలువారితే తభ శకుులు నశిసాుమని మణులకు తెలుసు. ఄందుకే ఄవి వారిదారినీ టుాకునే అలోచ్నను వియమించ్ుకునానయి. “ఏది ఏమైనా నువువ దుందుడుకు నిచేశావు. ఄవునా కాదా?” ఏదో
ఔ
విధంగా
తజృట్టాలనే
కోరిఔతో
రట్ాంచింది
వాయుణి.
సమాధ్యనంగా చియునవువ నవివ ఉయుకునానడు చ్ందుయడు. *** కేసారి రండు యకాల చాట్ంజృలు విదయబ,
పాంచాల,
సంధూయ దేశాలోును, యవాళ్ రాజ్యమలలోను యజలిన అఔరిించాయి. మొదట్
చాట్ంజృ
బుజంఖ
చ్ఔివరిు
అజఞల
యకాయం
చాట్ంచ్ఫడుతోంది. “భయణించి భట్ాలో ఔలిసపోయిన రిుసేన చ్ఔివరిు కుమాయుడు ఖనుఔ పారణాలతో ఈండటం జరిగితే,
ఄతనికి రోషం,
మొదలైన ఖుణాలు ఖనుఔ వుండ వుంట్ల,
ధైయమం
ధైయమంగా బుజంఖ
చ్ఔివయుులవారి దఖవరికి వచిచ తనను తాను ఫహయంఖయుచ్ుకోవచ్ుచ. రండు క్షాలలోజృ ఄతను రాఔపోతే చ్ఔివరిు దఖవయ ఫందీగా వునన ఄంఖయక్షఔ సఫఫంది నామకుడు నిరాాణమంగా నరికి వేమఫడతాడు” ముదధభేరి వంట్ పెదా డజృను చెవులు చిలుులు డేటటుా మోగిసూు, ఔనిపంచిన యతి నఖయంలోను, చ్ఔివరిు ంపన రాజబటులు.
గారభంలోను ఎయుఔయుసుునానయు
రండో చాట్ంజృకు ఄంత అరాబటం లేదు. వారిికుడ శిషుమలు ఆదాయూ చినన డజృను మోగిసూు ఎదురైన యతి భనిషికి సషామైన మాటలతో
వారిికుడ
భనోఖతానిన
వివరిసూు
భుందుకు
సాఖుతునానయు. “ఎవరికైనా,
ఎఔవృడయినా
పాతకాలజృ
భట్ాపాతి
-
పానీయాలు తాఖట్టనికి ఈయోఖడేది దొరికితే వెంటనే రాజధ్యనికి వచిచ వారిికులవారి దయినం చేసుకోండ. కోరిన
కోరిఔలు
తీయచఫడతాయి.
నిలువెతుు
ధనం
ఆవవఫడుతుంది. ఄంతదూయం యయాణం చేమలేనివాయు, భభభలిన సంయదించినా సరిపోతుంది. మేమే వెంట బటుాకుని రాజధ్యనికి తీసుకుపోతాభు.” “ఏంట్ నామనలారా? ఎందుకూ నికిరాని భట్ా పాతిని ఏం చేసుకుంట్టడు మీ ఖుయువుగాయూ?” ధైయమం చేస అ శిషుమడన ఄడగాడు ఔరివీయజృయం వృదుధడు. “నీ దఖవయ ఄటువంట్ పాతి ఏదెైనా ఈంట్ల మాట్టుడు. ఄధఔ యసంఖం నీ అరోగామనికి ఎంతమాతిభూ భంచిది కాదు” కూయయంగా
చ్ూసూు ఄతనిన హచ్చరించి తభ నిపెై భుందుకు వెళ్ళుపోయాయు వాళ్ుు ఆదాయూ. “ఎవడకి తెలిమదు మీ థఔం? భభభలిన భరీ వెరియవాళ్ును చేస మాట్టుడతే సరిపోతుందని ఄనుకుంటునానరా?” వాళ్ుు తన మాటలు వినఫడనంత దూయం వెళ్ళుపోయిన తరావత కోంగా ఄనానడా వృదుధడు. “ఏమిట్ తాతా అ థఔం? నీకు తెలుసా?” ఄమామఔంగా ఄడగాడు ఄఔవృడే వునన ఔ మువకుడు. “ఄజృడెజృడో వెయిమ సంవతసరాల కియతం శయభేందుయడనే భహరిి తన భంతిశకిుని ఔ పానపాతిలో దాచి ఎఔవృడో పారేశాటా. వీళ్ుు వెతికేది అ పాతి కోసమే” ఄంటూ తయతరాలుగా వినవసుునన ఔ జృకివృట్ జృరాణ ఔథని ఄతనికి,
ఄతనితోపాటు నిలఫడ వునన ఆంకా
కొంతభంది మువకులకి వినిపంచాడు అ వృదుధడు. “ఄంట్ల అ పాతి ఆంకా ఎవరి దొయఔలేదా?” ఄడగాయు వాళ్ుు. ఄవునని తల ఉపాడు వృదుధడు. “భనకి
దొరికితే
భనం
కూడా
అ
భహరిి
శకిువంతులమై పోవచ్ుచ ఔదూ?” ఄడగాయు వాళ్ుు భళ్ళు.
మాదిరి
ఄందుకు కూడా తల ఉపాడు వృదుధడు. ఄంతే... అ సామం సభమం లోల చ్ుటుాటు దునెనిమిది గారమాలకు,
నాలుఖు నఖరాలకు వామపంచిందామాట. ఖుంజృలు
ఖుంజృలుగా ఫమలుదేరి చెటుు, జృటాలిన, నిరాభనుషమ యదేశాలిన, కొండలిన, ఖుటాలిన గాలించ్టం మొదలుపెట్టాయు ఄనేఔభంది. *** నలుగా,
పొడుగావ వునన ఄడవి దుంలిన తవివ,
చితుకుల
భంటమీద చ్ఔవృగా కాలిచంది వాయుణి. రండు దుంలిన అశగా చ్ూసన తభ వాహనాల నోళ్ుకి ఄందించి చ్ందుయడని పలిచింది పెదాగా. “కాసుంత నెభభదిగా పలవచ్ుచ. గంతు చినిగిపోయేటటుు ఄయవాలిసన ఄవసయంలేదు” ఔ చెటుా చాటు నుంచి విసుగావ వినవచిచంది సమాధ్యనం. “ఏం చేసుునానవ ఄఔవృడ? భళ్ళు ఏదెైనా తలతిఔవృ అలోచ్న చేసుునానవా?” ఄంటూ లేచి ఄతని దఖవరికళ్ళుందామ. నోట్మీద వేలుపెటుాకుని నిశిఫాంగా వుండభని చ్ూజృలతోనే హచ్చరించాడు చ్ందుయడు.
“ఏమైంది చ్ందార? అ మణులు ఎవరైనా ఔనిపంచారా?” ఄతని ఔవృనే కూయుచంటూ ఄడగిందామ. “భనకి
మణులు
ఔనిపంచేందుకు
భుందు
ఔ
చెటుాచాటున ఎవరిదో తల ఔనిపంచిందని చెపాను. ఖుయుుందా?” ఄంట్ల - తల ఉపంది వాయుణి. “ఄటువంట్దే భళ్ళు ఆంకోట్... ఆవతలికి వసుుందేమోనని ఆందాఔట్నించీ చ్ూసుునానను” చెపాడు చ్ందుయడు. చెటమేకాదు... చేతోు ఔ పెదా వృక్షానిన చ్ూపంచాడు. దిక్షణాలపాటు తదేఔంగా చ్ూస లేచి నిలఫడందామ. “గాలికి ఔదిలే చెటుా కొభభలిన చ్ూస నువువ బిభడ వుంట్టవు. ఇ ఄడవిలో భనలిన ఖభనించ్ట్టనికి రాయి జనం ఎవయూ నిఔటుాకుని రాయు. ఄంతా నీ ఉహ. దుంలు చ్లాురిపోతునానయి. తవయగా వచిచ అయగించ్ు” పెదాగా ఄంటూ వెను తిరిగింది. కోం భుంచ్ుకు వచేచసంది చ్ందుయడకి. నిశిఫాంగా వుండభని తను చేసన హచ్చరిఔను పెడచెవిన పెటాటమే కాకుండా - కూయుచనన చోట్నించి చివువన పెైకి లేవబోయి - ఄంతలోనే అగిపోయాడు ఄతను.
ఄతను చేసన హచ్చరిఔను పెడచెవిన పెట్ానటుా పెదాగా మాట్టుడన తరావత తను భంటచేసన చోట్కి వెళ్ులేదు. దటాంగా వునన పొదలను చాటుచేసుకుని, పలిులాగా ఄతను చ్ూపంచిన వృక్షం దఖవరికి పోతుననది. అమ ఈదేాశమం ఏమిట్ల ఄయిం ఄయిపోయింది చ్ందుయడకి. ఄతని పెదవుల మీదికి వచిచంది ఔ చియునవువ. “నువువ కాలిచన దుంలు నాకు చాలవు. ఆంకా కొనినంట్ని కాలిచ సదధంగా వుంచ్ు...” ఄనానడు. ఄడుఖు ఄడుఖు చొజృన భుందుకు జరిగింది వాయుణి. చ్ందుయడు చ్ూపంచిన వృక్షానికి దఖవరికి పోయిన వెంటనే ఔనిపంచాడు అమకు ఔ అటవీకుడు. బూమికి నాలుఖు ఄడుఖుల ఎతుు మాతిమే వునానడు ఄతను. వీజృమీద ఄభుభలపొది, వేలాడుతునానయి.
మోరడు
పొడుఖు
ఄభుభలపొదిలోని బాణాలు. పొట్ాగా,
బుజ్యనికి ఔ విలుు మాతిమే
వునానయి
లావుగా వుండే భయుఖుజుజ
భనుషులు యంచ్ంలో చాలాభంది వుంట్టయని వినటమేగాని, ఄంతవయకూ చ్ూడలేదామ ఄటువంట్ వారిని. వమసు పెదాదే అ
అటవీకుడకి.
జుటుా,
మీసాలు
ఄఔవృడఔవృడ
నెరిస
తెలుగా
ఔనిపసుునానయి. నిలఫడన చోట్నించి ఔదలకుండా ఄదే నిగా చ్ూసుునానడు ఄతను చ్ందుయడవంఔ. నిశిఫాంగా ఄతనిన సమీపంచి వెనుఔ నుంచి దెఫఫతీయాలని ఄనుకుననది. పొదలను వదిలి రండు ఄడుఖులు కూడా వేమఔ భుందే తాచ్ుపాభు మాదిరి వేఖంగా తలతిప అమను చ్ూశాడు ఄతను. చ్ూసన వెంటనే తన ఄభుభలపొదిలో నించి ఔ బాణానిన తీస వింట్కి తొడఖబోయాడు. “ఖుటుా యటుా ఄయింది చ్ందార... వచేచయ్” బిఖవయగా ఄరిచి, ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరింది వాయుణి. కూయుచనన చోట్నించి వేఖంగా లేచి రిగెతుుకు వచాచడు చ్ందుయడు. వింట్ నారిని వెనకివృ లాగి బాణానిన వదలబోతునన భయుఖుజుజ భనిషిమీద మయుజృ వేఖంతో ఫండరాయి మాదిరిగా డంది వాయుణి. ఔ చేతోు బాణానిన వదలబోతునన చేతిని టుాకుని, రండో చేతోు ఄతని మడను బిగించింది.
ఆదాయూ ఔలిస కిందికి దొరాుయు. సరిగావ ఄదే సభమంలో సుడగాలి మాదిరి వచేచశాడు చ్ందుయడు. వసూునే ఎడభ పాదానిన వెనకివృ లాగి,
భయుఖుజుజ భనిషి
నడుభు మీద ఫలంగా తనానడు. చేతోు టుాకుని పెైకి ఎతిునటుా రండు ఄడుఖులు పెైకిలేచి వాయుణి మీదుగా పోయి ఄవతలడాాడు అ భయుఖుజుజ. కింద
డపోయాయి
ఄతని
విలుు,
బాణం.
వాట్ని
కుడపాదంతో దూయంగా విసరేస ఄతనిన ఆంకో తనున తననట్టనికి సదధం ఄయామడు చ్ందుయడు. “వదుా... చ్చిచపోతాడు.... కొంచెం అఖు” ఄంటూ ఄతనిన ఫలవంతంగా అపేసంది వాయుణి. “నీమీదికి బాణం ఖురిపెట్ాన ఇ నీచ్ుడని వదిలేమకూడదు వాయుణీ” కోంగా ఄనానడు చ్ందుయడు. “నినోన ననోన బాణంతో డగట్టాలనే ఄనుకుని వుంట్ల ఆతను ఎజృడో అ నిచేస వుండేవాడు. ఄలా చేమకుండా నిలఫడాాడంట్ల ఄందుకు ఏదో కాయణం వుండ వుంటుంది. ఄదేమిట్ల తెలుసుకోవాలి” ఄంటూ ఄతనిన వెనకివృలాగి, భయుఖుజుజకేస చ్ూసంది వాయుణి.
“చెజృ.
నువెవవరివో
భభభలిన
చాటునుంచి
ఎందుకు
ఖభనిసుునానవో వెంటనే చెజృ” ఄని ఄడగింది. చ్ందుయడ పాదం తగిలిన యదేశానిన చేతులతో యుదుాకోవట్టనికి యమతనం చేసూు, లేచి కూయుచనానడు అ భనిషి. “నువువ ఎవరివో చెభని ఄడుఖుతునానను. వినఫడుతోందా?” ఔటువుగా ఄడగింది వాయుణి. గాయట్ా
వునన
దంతాలు
ఔనిపంచేలా
నోట్ని
తెరిచి,
చ్ుఔంఠంతో ఄరిచాడు అ భనిషి. “భనవాడ ఫుయయకి ఎఔవృటంలేదు. నీ దధతే సరైనదని నాకూ ఄనిపస్ుంది” ఄంటూ చేతిని ఎతిుంది వాయుణి ఄతని చెంమీద కొటాట్టనికి. చ్టుకువృన అ చేతిని టుాకుని అపేశాడు చ్ందుయడు. ఔనులతోనే పొదలవంఔ చ్ూడభని సైఖచేశాడు. నాలుగే నాలుఖు భూయల పొడవు వునన ఫరిశెలిన, బొభభఔతుుల వంట్ చిననచినన ఔతుులిన టుాకుని పొదలభధమ నిలఫడ వునానయు య గా నలుఫది భంది భయుఖుజుజలు. ఎయయట్ ఔళ్ుతో వారివంకే తీవం చ్ూసుునానయు.
“ఒరి నామనో.... భనం తపంచ్ుకునన మణులఔంటె యమాదమైన వాళ్ు మాదిరిగా ఔనిపసుునానయు. ఔళ్ుు ఆదాయు ఄయితే ఎలాగోలా తపంచ్ుకోవచ్ుచ. ఆంతభందిని చెలాుచెదుయు చేమటం భనవలు
ఄయేమ
నికాదు.
ఎలా
చ్ందార...
వెనకా
భుందు
చ్ూసుకోకుండా వచిచ ఆయుకువృ పోయాభు ఔదా” అందోళ్నను ఄదిమిటుాకోవట్టనికి యమతనం చేసూు ఄననది వాయుణి. “అముధ్యలిన చ్ూసేు చాలా చిననగా వుననయ్. వాట్ భూలంగా తగిలే దెఫఫ ఏభంత పెదాదిగా ఈంటుందని నాకు ఄనిపంచ్టం లేదు” చేతికి దొరికినవారిని దొరికినట్లా నేలకేస బాదితే,
తపంచ్ుకోవటం
తేలిఔ ఄవుతుందని ఄనుకుంటూ ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతని
మాటలు,
వాయుణి
మాటలు
తనకు
జౄరిుగా
ఄయిమైనటుా - విచితిమైన ధవనులు చేసూు లేచి నిలఫడాాడు వారి చేతిలో దెఫఫ తినన భయుఖుజుజ. కిందడన తన వింట్ని, బాణానిన తిరిగి తీసుకునానడు. వింట్ని బుజ్యనికి తగిలించ్ుకుంటూ,
బాణజృ మొనతో,
కిందవునన ఔభందపాట్ చ్చట్ మొఔవృను చిననగా పొడచాడు.
ఄతను ఎందుకు ఄలా చేసుునానడో ఄయింకాఔ ఄయోభమంగా చ్ూసుునన వాయుణి నుదుట్ నుంచి ఔవృసారిగా ఈదబవించాయి చెభట బిందువులు. బాణం
మొన
తగిల్ల
తఖలగానే,
భంటలోు
డ
మాడపోయినటుా నలుగా మారిపోయిందా చ్చట్ మొఔవృ. “నా బాణానికే కాదు... మా వాళ్ు ఫరిశెలకు కూడా జౄమఫడ వుంది దాయుణమైన విషం. మీ శరీరాలకు తగిలితే చాలుఇ మొఔవృ మాదిరిగానే మాడ భస ఄయిపోతాయు” సవచ్ామైన నాఖరిఔ భ్యషలో చెపాడు భయుఖుజుజ. “నీకు... మా భ్యష ఎలా తెలిసంది?” అశచయమంగా ఄడగింది వాయుణి అ భయుఖుజుజని. “ఄడవిలో జృట్ా పెరిగినంత మాతారన మీ భ్యష మాకు తెలిమకూడదని ఎఔవృడెైనా రాసపెట్ా వుందా?” ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూసూు ఎదుయు యశనవేశాడు ఄతను. సమాధ్యనం లేదు వాయుణి దఖవయ.
“ఄదీ....
ఄలా
ఎందుకు
ఄడగానంట్ల”
ఄని
ఏదో
చెబోతుండగా... దఖవరికి వచిచ వలయాకాయంలో వారి చ్ుటూా నిలఫడాాయు పొదలోు యతమక్షం ఄయిన భయుఖుజుజలు. వాయుణికి ఏమాతిం ఄయింగాని భ్యషలో ఏదో మాట్టుడాడు వారిలో ఔతను.... మొదట్ భయుఖుజుజతో. “మీతో మాటలు దేనిఔని ఄడుఖుతునానయు మా వాళ్ుు. ఫరిశెలతో
పొడచి
పారణాలు
తీమటం
భంచిదని
కూడా
ఄంటునానడు” వాయుణికి చెపాడు అ భయుఖుజుజ. “నీకు తెలివితేటలు తకువృవ. మా పారణాలు తీమటం మీకు చేతకాదు” ఈననటుుండ మాట్టుడాడు చ్ందుయడు. “మా అముధ్యల శకిు ఎలాంట్దో చ్ూశావుగా. ఄయినా నీకు ఏమాతిం
నభభఔం
ఔలఖటం
లేదు
ఔదూ?
ఆంకోసారి
చ్ూపంచ్భంట్టవా?” కోంగా ఄనానడు భయుఖుజుజ. ఄతనిన ఄనవసయంగా రచ్చగట్ా లేనిపోని బాధలిన తెచ్ుచకోవటం ఄనవసయభని ఄనిపంచింది వాయుణికి. “మాట్టుడబోకు చ్ందార.... కాసేసజృ వాళ్ుు భనఔంటె ఫలవంతులని జృకుంట్ల భనకి రాబోయే నషాం ఏమీ లేదు. నోయుభూసుకో” ఄని ఖదిాంచ్బోయింది.
“నువువ వట్ా పచిచదానివి వాయుణీ. వాళ్ుు భనలిన ఏమీ చేమలేయు. చేసేవాళ్ుయితే ఆందాకే చేస వుండేవాళ్ుు. ఆంతసేజృ అగేవాళ్ుు కాదు” ఄనానడు చ్ందుయడు. “అ సంఖతి నీకు ఎలా తెలిసంది?” అశచయమంగా చ్ందుయడవెైజృ చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. “ఇ భయుఖుజుజ వెధవ భనలిన మణులు ఫంధంచ్ఔ భుందు నుంచీ భనలేన ఄనుసరిసుునానడు. చెటుా చాటున ఏదో తల ఔనిపంచిందని నేను వెళ్ళు చ్ూశాను ఖుయుుందా? వాడకి భనతో ఏదో ని వుంది. ఄది జౄరిుకానిదే భనలిన ఏమీ చెమమలేడు. చెమమడు కూడా. అ విషమం భనకి తెలిమకుండా ఈండేందుకు టొాట్ా బదిరింజృలు బదిరిసుునానడు. నీకు ఆంకా జౄరిుగా తెలియాలంట్ల, ఔసారి
వాళ్ుని
ఎదిరించి
చ్ూపసాును”
ఄంటూ
తభను
చ్ుటుాభుట్ాన భయుఖుజుజల ఖుంజృ మీద ఔలఫడట్టనికి సదధం ఄయామడు చ్ందుయడు. ఄతనిన ఔవృ ఄడుఖు కూడా ఄవతలికి వెమమ నిమమలేదు వాయుణి. “వదుా వదుా. నాకు ఄవఖతమైంది. నువువ దుందుడుకు
నేదీ చెమమకు” ఄంటూ మొదట్ భయుఖుజుజకేస తిరిగి, “మాతో మీకేమిట్ ని?” ఄడగింది. “మీయు మాతోపాటు మా ఖూడేనికి రావాలి” ఄనానడతను. “ఎందుకు?” ఄడగింది వాయుణి. “ఎందుకో
మీకు
తరావతురావత
తెలుసుుంది
ఔదలండ”
హుందాగా చెప భుందుకు దారితీశాడు ఄతను. తభ ఫరిశెలిన భుందుకు జ్యచి జంతువులిన ఄదిలించినటుా శబాాలు చేసన ఄతని సహచ్యుల వంఔ ఖుయుయగా చ్ూసూు ఔదిలింది వాయుణి ఔవృసారిగా. పొదల భధమగా ఄడుఖులు వేయించి, సూయుమడు నడనెతిు మీదికి వసుునన సభమంలో ఔ పెదా కొండవాఖు డుాన వునన చినన అటవిఔ ఖూడెం దఖవరికి వారిని తీసుకుపోయాయు వాళ్ుు. ఄలుంత దూయంలో వుండగానే పెదాగా
కేఔలు
పెడుతూ
ఎదుయు
వచాచయు
ఖూడెంలో
నివసంచేవాళ్ుు. రండు ఄడుఖుల ఎతుు కూడా లేని పలులు, భూడు ఄడుఖుల మీద రండు భూడు బతెుల ఎతుు మాతిమే ఈండే స్త్ుీలు,
వృదుధలు,
మువతీ
మువకులు....
తన
ఔళ్ును
తనే
నభభలేఔపోయింది వాయుణి. “ఔళ్ుు ఆదాయు ఄయితే..... ఏదో సృషిా వెైచితిభని సరిపెటుాకుని వుండేదానిన. ఆంతభంది కేచోట ఔనిపంచ్ట్టనిన చ్ూసుుంట్ల... భనం బిభడుతునానమేమో ఄనిపస్ుంది” ఔవృనే మౌనంగా నడుసుునన చ్ందుయడతో చెపంది. చేతులిన గాలిలో ఉజృతూ గోలగోలగా ఄయుసుునన భయుఖుజుజ జనం వుననటుుండ ఄయుజృలిన అప, మౌనంగా నిలఫడపోయాయు. వారి భధమలోనించి యంఖుయంఖు జౄసలతో తయాయు చేమఫడన కిరీటం ఔదానిన ధరించిన వమకిు భుందుకు వచాచడు. తభ అముధ్యలనినంట్నీ నేలమీదపెట్ా, ఄతనికి నభసావృరాలు చేశాయు
చ్ందుయడని,
ఄందరిఔంటె
ఔ
దఖవరికివచిచ,
ఄతని
వాయుణిని
టుాకొచిచన
భయుఖుజుజలు.
ఄడుఖు
భుందు
నిలఫడన
బుజం
తడుతూ
ఄడవి
భయుఖుజుజ
భ్యషలో
ఏదో
మాట్టుడాడు అ వమకిు. “వాడు
వాళ్ుకి
నామకుడు
ఄయివుంట్టడు.
ఫహుశా
భయుఖుజుజ చ్ఔివరిు ఄయి వుంట్టడు. భనలిన టుాకువచిచనందుకు
ఇ భయుఖుజుజని మచ్ుచకుంటుననటుునానడు” చ్ందుయడ చెవిలో ఖుసఖుసలాడంది వాయుణి. “నిశిఫాం... నిశిఫాం” ఈననటుుండ వెనకివృ తిరిగి బిఖవయగా అమను హచ్చరించాడు భయుఖుజుజ. “వీడు భనలిన భరీ వాజభభల మాదిరిగా భ్యవిసుునానడు” కోంగా ఄననది వాయుణి. “మా చ్ఔివరిు ఎదుట ఎవయూ గంతు ఎతుకూడదు. తల ఎతిు సూట్గా చ్ూడకూడదు. తలలు వంచ్ుకోండ” సషామైన మాటలతో హచ్చరించాడు భయుఖుజుజ. “లాబం లేదు. వీడ నెతిు ఖలగట్లా ఄవకాశం నాదే. నువువ ఔలించ్ుకో కూడదు” ళ్ుు బిగించి యహసమంగా చ్ందుయడకి చెప, తలవంచ్ుకుంది వాయుణి. తభదెైన ఄయుజృల భ్యషలో ఏదేదో భయుఖుజుజను ఄడగాడు చ్ఔివరిు. ఄదే భ్యషలో చేతులిన చితి విచితింగా తిజృతూ ఏదో చెపాడు భయుఖుజుజ. ఈననటుుండ తల ఉప, చ్ుగా ఆంకేదో ఄనానడు చ్ఔివరిు.
కిందపెట్ాన అముధ్యలిన ఔవృసారిగా చేతులోుకి తీసుకుని, ఫందీలనిదారీన
నడవభననటుా
భుందుకు
నెట్టాయు
మిగిలిన
వాయందయూ.... “రాతిికి మా కుల పెదాలందయూ సమావేశం ఄవుతాయు. మీ ఖురించి మాట్టుడతాయు. ఄంతవయకూ మీయు ఏ గోలా చెమమకుండా కూరోచవాలి” చ్ఔివరిు ఄరిచిన ఄయుజృలకు ఄయిం ఏమిట్ల చెపాడు భయుఖుజుజ. “ఏదెైనా గోలచేసేు? ” ఈండఫటాలేఔ ఄడగింది వాయుణి. “మా అముధ్యలతో పొడచి పొడచి చ్ంపేసాుం. మీకు తెలుస్ తెలిమదో... మా ఖుడెంలోకి ఄడుఖుపెట్ాన నాఖరికుడు ఆంతవయకూ ఎవడూ లేడు. మీరే మొదట్వాయు నడవండ” ఄదేదో పెదా గౌయవంగా భ్యవించ్భననటుా చేతులు ఉప దారి చ్ూపంచాడు భయుఖుజుజ. “లాగిపెట్ా
ఔవృ
దెఫఫ
వేసేు
నెతుుయు
ఔకువృకుంటూ
చ్చిచపోతాయు... వాళ్ు అకారాలు మాతిమే పొట్ావి. ఄహంకాయం మాతిం చాలా పెదాది” నెభభదిగా నడుసూు యహసమంగా చెజృుననటుు వాయుణికి చెపాడు చ్ందుయడు.
“ఔనిపంచిన వెంటనే విషజృ అముధ్యలతో పొడచి చ్ంకుండా భనలిన పారణాలతో ఆఔవృడకి తీసుకురావడం దేనికో నాకు కొంచెంగా కూడా తెలిమటం లేదు..” ఄంటూ ఄతని చెయిమ టుాకుని నడచింది వాయుణి. బొభభరిళ్ు వంట్ ఖుడసల భధమగా తీసుకుపోయి వారిదారినీ, భూడు తాళ్ వృక్షాలంత ఎతుునన కొండఖుటా భుందు నిలబట్టాయు భయుఖుజుజలు. వజిపాషాణం మాదిరిగా ఔనిపస్ుంది అ ఖుటా ఏయడట్టనికి కాయణమైన రాయి. ఫయువెైన సమభటలు పెట్ా మోదినా,
పేయలుడు
దారాిలు ఈయో గించినా, ఆసుభంత కూడా చెకువృ చెదయనంత ఖట్ాగా ఔనిపస్ుంది. ఄటువంట్ రాతిని ఎటువంట్ రిఔరాలతో చెకావృరోగాని, భూడు ధనువుల ఎతుు, ఏడు ధనువుల వెడలు ఔలిగినటువంట్ పెదా ఖుహను తొలిచాయు అ భయుఖుజుజలు. ఖట్ాగా ఔదిపతే దడదడభని మోతలు చేసూు ఔదిలే తలుజృను ఏరాటు చేశాయు. ఆజృడు అ తలుజృనే ఔవృకు జరిప, ఫందీలు ఆదారినీ లోలికి నెట్టాయు వాళ్ుు. తలుజృను తిరిగి భూస, ఎదుట దిభందిని కాలాగా నిలబట్టాయు.
ఔనున పొడుచ్ుకునాన ఏమీ ఔనిపంచ్నంత ఔట్ఔ చీఔట్గా ఈంటుందని ఄనుకుననది వాయుణి, తభను ఫంధంచిన కొండఖుహ. తలుజృ భూసుకునన వెంటనే సననని వెలుఖు, ఖుహ పెై భ్యఖంలో నుంచి
రావట్టనిన
ఖభనించి
-
అశచయమంతో
ఈకివృరిబికివృరి
ఄయిపోయింది. ఖుహ పెైభ్యఖంలో చినన లుజృ యదేశానిన తొలిచి, ఄందులో యకాశవంతమైన వజిజృ రాయిని ఄభరాచయు అ భయుఖుజుజలు. జృననమి సభమంలో చ్ందమాభలా చ్ఔవృట్ కాంతిని యసరిస్ుంది అ వజిజృరాయి. “చ్ూడట్టనికి చేతకాని పొట్ాపండాల మాదిరిగా వునాన, నితనంలో వాళ్ుు భన నాఖరికుల మాదిరిగా ఔనిపసుునానయు. ఆటువంట్ జ్యతి ఄంటూ ఔట్ ఈంటుందని భనం ఎజృడూ వినలేదు. భనం చ్దువుకునన భౌగోళ్ శాసుీంలోకూడా వారి యసాువన లేదు” ఔ ఔవృగా వునన రాతిదిభభ మీద కూయుచంటూ ఄననది వాయుణి. “శాసాుీల దృషిాకి రాని విచితారలు చాలా వునానయి యంచ్ంలో.... ఄందుకే కాబోలు యతి మువకుడు జీవితంలో సియడట్టనికి భుందు
కొదిాకాలం దేశాటనం చెయామలని పెదాలు చెజృతుంట్టయు” ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఄవునవును... ఄందులోను ఏదెైనా రాజ్యమనిన రిపాలించాలని ఄనుకునే వాళ్ుు తకుండా చేమవలసన ని ఄది” చ్ందుయడని చ్ూసూు ఄననది వాయుణి. చ్ుయుకువృన
పొడుచ్ుకుననటుు
ఄయి
చివువన
అమకేస
చ్ూశాడు చ్ందుయడు. “నా తలిుదండుయలిన అ బుజంఖుడు హతమారిచ మా రాజ్యమనిన అఔిమించ్ుకుంట్ల, అ సంఖతి తెలిస కూడా ఏమీ టానటుా ఄడవులిన టుాకు తియుఖుతునాననని ఎతిుపొడుసుునానవా?” ఄని ఄడగాడు. “ఄమమయోమ.. ఄలాంట్ది ఏదీ లేదు. ఏదో మాట వయసకు ఄనానను. కాబోయే రాజువి. నీకు దేశాటన లోఔ జ్యఞనానిన ఔలిగిసుుందనే ఈదేాశమంతో చెపాను. నువువ విరీత ఄరాిలు తీసుకోకు... నిదానించ్ు” దిభభమీది నించి లేచి ఄతని దఖవరికి వసూు చెపంది వాయుణి. వాయుణితో ఆఔ మాట్టుడలేదు చ్ందుయడు. భుఖానిన ఔవృకు తిజృకునానడు.
“చ్ంది... కోం వచిచందా?” ఄతని చ్ుఫుకానిన టుాకుని ఫలవంతంగా తనవెైజృ తిజృకుంటూ ఄడగింది. తను కోంగా ఆంకో మాట ఏదెైనా మాట్టుడతే నీట్తో నిండపోవట్టనికి సదధంగా వునన అమ ఔళ్ులోుకి చ్ూసూు చ్ందమాభ ఄంత ఄందంగా నవేవశాడు చ్ందుయడు. “నేను రిుసేనుడ వాయసుడనని నువువ చెపన తరావతనే తెలిసంది. ఄంత వయకూ ఎవరో వీధలో పారేసేు మీకు దొరికిన ఄనాథననే ఄనుకుంటూ వచాచను. ఆజృడు ఈననటుుండ చ్ఔివరిు కుమాయుడని ఄయిపోయాను. చ్ఔివరిు కుమాయుడకి ఄవసయమైన ఄహంకాయం కూడా రావాలి ఔదా...” ఄనానడు చ్ందుయడు చితింగా చ్ూసూు. “ఄహంకాయం కాదు ఖదా... ఖట్ాగా కోడటం కూడా నీకు చేతకాదు. నేనే ఖనుఔ నీ ఔవృన లేఔపోతే నువువ ఎందుకూ నికిరావు. నువువ ఔ ని చెయిమ. చ్ఔివరిువి ఄయిన తరావత ననున నీ రాజమంలో భంతిిగా నిమమించ్ుకో” నవువతూ ఄననది వాయుణి. “తథాసుు” తడుభుకోకుండా ఄనానడు చ్ందుయడు.
నిజంగానే ఄదిరిడంది అమ. “నేను ఏదో మాట వయసకు ఄంట్ల నువువ నిజమే ఄనుకుంటునానవ. ఆటువంట్ మాటలిన ట్ాంచ్ుకోకూడదు. ఇ చెవితో విని అ చెవితో వదిలేయాలి... ఖుయుుపెటుాకో” ఄననది. “మాట వయసకు చెపనా, భనసు విప చెపనా ఄనీన ఔట్ల. నేను ఖనుఔ నా రాజ్యమనిన తిరిగి సంపాదించ్ుకోవటం జరిగితే నువేవ నా యధ్యనభంతిివి.
ఇ
మాట
భుమాభట్
సతమం”
ఄంటూ
ఄంతకుభుందు అమ కూయుచనన రాతిదిభభ ఔవృ భ్యఖంలోకి పోయాడు చ్ందుయడు. “ఏభుంది ఄఔవృడ? ఫమట్కి పోయేందుకు ఆంకో మాయవం ఏదెైనా ఔనిపంచిందా?” ఄతని వెనకే ఔదులుతూ ఄడగింది వాయుణి. సమాధ్యనం చెకుండా, భరో నాలుఖు ఄడుఖులువేస, భుందుకు చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ఄతనితోపాటుగా తను కూడా ఄటుచ్ూస, ఄయమతనంగా ఈలికివృడంది వాయుణి ఔవృసారిగా. భయుఖుజుజల నితనం యొఔవృ గదనానిన తెలిమచేసే నిదయినం భరొఔట్ ఔనిపంచింది వారికి ఄఔవృడ.
ఔయుకు కొండరాయిని, సుతిమతుని వలువ మాదిరి చెకివృ పెదా తెయమాదిరి ఖుహగోడలకు ఄభరాచయు వాళ్ుు. అ తెయ వెనుఔ ఄసషాంగా ఔనిపస్ుంది ఔ పెదా వేదిఔ. అ వేదిఔ మీద నిలబట్ా వుననది అయుభూయల పొడవు ఔలిగి వునన ఔ భహా ధనుసుస. దాని దఖవరే ఔనిపసుునానయి పొడుగాట్ ముదధబాణాలు వంట్వి. “ఄవి కూడా రాతితోనే తయాయుచేస వుంట్టయంట్టవా?” ఈండఫటాలేఔ చ్ందుయడని ఄడగింది వాయుణి. సమాధ్యనం
చ్ందుయడ
దఖవరినంచి
రాలేదు.
ఎజృడు
వచాచడోగాని, నిశిఫాంగా ఖుహ తలుజృ తెయుచ్ుకుని లోలికి వచిచన భయుఖుజుజ దగివరినంచి వచిచంది. “ఄది రాతితో తయాయు చేమఫడంది కాదు... అయు తరాల కియతం మా జౄరీవకులు దేవభందాయజృ వృక్షం యొఔవృ చెఔవృతో తయాయుచేశాయు. బాణాలు కూడా అ భహావృక్షానివే” పెదా పెదా ఫండరాళ్ును ఖలగట్లాందుకు ఈయోగించే పేయలుడు దాయిం ఏదో తభ పాదాల దఖవయ పేయలినటుు ఄదిరిడ ఄతనికేస చ్ూసంది వాయుణి. “దేవభందాయ వృక్షమా? ఄదుబతం.... అ వితి వృక్షం మీ ఖూడెంలో ఈననదా?” ఄని ఄడగింది ఄతనిన.
తల ఄడాం తిపాడు ఄతను. ఔవృసారిగా పెలుుబికిన అశ ఄంతలోనే ఄణగారి పోయేసరికి,
విరీతమైన నీయసం వాయుణిని
ఔవృసారిగా అవరించ్ుకుననది. “దేవభందాయం
మీ
ఖూడెంలో
లేఔపోతేపోయింది.
చ్ుటుాటు ఎఔవృడయినా వుననదా?” ఄని ఄడుఖుతూ,
ఇ
వాయుణి
మాదిరిగానే ఄదిరిడాాడు చ్ందుయడు. “తభకు దేవభందాయజృ చెటుా బయడు కావాలి. ఄది కావాలంట్ల అ చెటుాను భుటుాకోవాలి. అ ని చేయాలంట్ల శయభేందిభహరిిని పాతాళ్ంలోకి ంపన ధూయుుడు ధూభకేతును నాశనం చెయామలి. ఄలా చెయామలంట్ల దేవభందాయజృ చెఔవృతో చేమఫడన అముధం కావాలి.” హరిహయజృయంలో కిళ్ళంబి అచాయుమడు చెపన మాటలనీన పంకా దెఫఫలాు చెవులోు మారోభఖుతుండగా - సాలోచ్నగా వాయుణికేస చ్ూశాడు చ్ందుయడు. “భభభలిన టుాకువచిచ ఇ ఖుహలో కూరోచబట్ానందుకు మీ మీద నాకు ఆంతకు భుందువయకూ విరీతమైన కోంగా వుంది.
ఆజృడు ఄది మామమైపోయింది. మాకు అ విలుు,
బాణాలు
కావాలి.. ఆవవఖలరా?” తభ వంఔ చ్ూసుునన భయుఖుజుజను ఄడగింది. “అ వింట్ని మీకు ఆవవటమా? ఄమోభ.... ఄసాధమం... ఄది మా కులదేవత... మా జౄరీవకుల యతియూం... ఄది ఄసాధమం” తడుభుకోకుండా చెపాడతను. “నువువ భరామదగా ఄడగితే ఄలాగే చెజృతావు. ఆజృడు నువువ ఖుహలో నించి ఫమట్కిపోగానే దానిన తీసేసుకుంట్టం. ఄజృడు ఏం చేసాువో చ్ూసాును” పెదవుల ఔదలిఔ ఔనిపంచ్కుండా చ్ందుయడకి త అ మాటలు భయుఖుజుజకు వినిపంచ్కుండా ఄననది వాయుణి. “ఏమిట్ మాట్టుడుతునానవు?” ఄయోభమంగా రిసరాలను ఖభనిసూు ఄడగాడు భయుఖుజుజ. “నువువ ఆజృడు ఎందుకు వచిచనటుా? ” ఄడగింది. “సమావేశం పారయంభంచాలంట్ల చీఔట్డాలి. ఄందుకు చాలా వమవధ వుంది. ఇ లోల మీయు అహాయం తీసుకుని విశయమించ్ండ” ఄంటూ వెను తిరిగి సైఖచేశాడు.
వెంటనే లోనికి వచాచయు నలుఖుయు భయుఖుజుజలు. తభతో తెచిచన ళ్ుు, పలాలు, జుంట్తేనె పాతిలు ఄనీన రాతిదిభభమీద పెట్ా వెనకివృ వెళ్ళుపోయాయు. “శుబింగా తినండ. హాయిగా విశయమించ్ండ” ఄంటూ తను కూడా ఫమట్కి వెళ్ళుపోయాడు భయుఖుజుజ. ఄతను ఫమట్కిపోయిన వెంటనే భూసుకుననది తలుజృ. “ఆంకా చ్ూసాువేమిట్ చ్ందార, భుందు అ విలుు తరావత తిండ” కంఖుభంటునన ఔంఠంతో హచ్చరించింది వాయుణి. ఎగిరి దూకాడు చ్ందుయడు రాతితెయ దఖవరికి. చెయిమ వేసేు టుా వసుీంలా సుతిమతుగా సయి తెలుస్ుందిగాని, దానిన ఔవృకు జరిప ఄవతలి ఔవృకు పోవటం మాతిం ఎలాగో తెలిమలేదు ఄతనికి. “శషభషలు ఄనవసయం. భనకి అ విలుు కావాలి.... తెయను నాశనం చేసేయ్” ఄంటూ తను కూడా ఄతని దఖవరికి వేఖంగా పోయింది వాయుణి. పడకిళ్ుతో కొట్టాయు ఆదాయూ. బుజ్యలతో నెట్టాయు. జుంట్తేనె తేఫడన వెదుయు లోట్టలతో మోదాయు.
వారి చేతులు, బుజ్యలు నెజృలు జృట్టాయి. లోట్టలు గిలి జుంట్ తేనె ఄంతా నేలపాలు ఄయింది. రాతి ఄవలిఔ మాతిం చెకువృచెదయలేదు. ఔవృకు తొలఖలేదు. “ఆలా ఄయిందేమిట్ చ్ందార.. చేతికి ఄందినట్లా ఄంది భంచి ఄవకాశం చేజ్యరిపోతుననది ఏమిట్?” నిరాశ నిండన ఔంఠంతో ఄననది వాయుణి. దూయంగా జరిగి,
వేఖంగా రిగెతుుకువచిచ,
బుజ్యలతో అ
తెయను ఢీకొటాట్టనికి నియణయించ్ుకునానడు. “నువువ దూయంగా నిలఫడు...” ఄని అమను హచ్చరించి, తను ఖుహ తలుజృదాకా పోయాడు. ఖుండెల నిండుగా గాలిని ప్రలుచకుని భుందుకు దుభుఔబోతుండగా ఄతని చెవికి చేరింది ఔ ఖందయగోళ్ం. రాతి తలుజృకునన సననపాట్ సందులోనించి ల్లలగా వినవసుుననది ఄది. ఄయుజృలు.... కేఔలు... అయునాదాలు... భుందుకు దూకే అలోచ్నను వియమించ్ుకుని ఄటుకేస తిరిగిన ఄతని వంఔ వింతగా చ్ూసూు “ఏమిటది? ఏమైంది?” ఄని ఄడగింది వాయుణి.
“ఄయుజృలు...
అయునాదాలు...
ఖూడెంలో
ఏదో
గడవ
జయుఖుతోంది” అమను కూడా దఖవరికి యభభని సైఖచేసూు చెపాడు చ్ందుయడు. దఖవరికి పోయింది వాయుణి. చెవిని తలుజృకు అనించి ఉపరి బిఖట్ాంది. *** “వినండ.. ఖుయుకులంలో వునన విదామరిినీ విదామయుిలు ఄందయూ సావధ్యనంగా వినండ... ఆటువంట్ ఄవకాశం మీకు భరొఔట్ లభంచ్దు...” ఈతలభహరిి ఖుయుకులం యధ్యన దావయం దఖవయ నిలఫడ తభ దఖవయ వునన డజృను ఄదేనిగా మోగిసూు బిఖవయగా ఄరిచాయు వారిికుడ శిషుమలు. ఄంతకు భుందే ఄడవిలోకి పోయి అ భయుసట్ రోజుకు ఄవసయం ఄయిన ఔందభూలాలిన, వెదుయు బియామనిన సేఔరించ్ుకు వచాచయు విదామయుిలు ఄందయూ. జీవలుడు కూడా వునానడు వారిలో. “వారిికుడ పేయు చెవులడతే ఈతల భహరిి చాలా ఄసహనానిన వముఔరిసాుడు. పెదాగా ఄయవఔండ. వెంటనే వెళ్ళుపోండ ఆఔవృడ నించి” ఖఫఖబా దావయం దఖవరికి వచిచ, వాయందరిని హచ్చరించాడు ఄతను.
“క్షేభంగా వునానవు ఔదా జీవలా... సంతోషం... నువువ ఆఔవృడకి వచేచసన తరావత రిసితులోు చాలా మాయులు వచేచశాయి... నువువ ఆఔ ఆఔవృడ వుండటం ఄనవసయం. మాతోపాటు వచేచయ్” ఄతనిన చ్ూడగానే ఔళ్ులోు అనందం నింజృకొని ఄనానడు ఔ శిషుమడు. “దేవభందాయ వృక్షం బయడు కోసం వెళ్ళున చ్ందుయడు ఄతని సహచ్యురాలు ఏ సభమంలోనెైనా తిరిగి రావచ్ుచ. వచిచన తరావత వారిని ఖభనించి ఖుయువుగారికి తెలిమచెపాలి. ఄంతవయకూ నేను అశయమానిన వదలకూడదు” తన ఈదేాశమం చెపాడు జీవలుడు. ఄతను మాట్టుడుతూ వుండగానే తభ యణశాలలో నించి ఫమట్కి వచాచడు ఈతలభహరిి. “ఏమిటది? ఏమిట్ట చాట్ంజృ?” బిఖవయగా ఄడగాడు. డజృను కిందపెట్ా అమన దఖవరికి పోయాయు వారిికుడ శిషుమలు. శయభేందుయడ భైయవీశకిు నిుమైవునన పానపాతిను ఖురించి వివయంగా అమనకి చెపాయు. “అ పాతి ఎఔవృడో డపోయి వుంది. దానిన వెతికి మా ఖుయుదేవులకు
ఄరించిన
వారి
కోరిఔలనీన
తీయచఫడతాయి.
ఔందభూలాల కోసం ఄడవిలో సంచ్రించే మీ శిషుమలకు ఇ విషమం
వివయంగా
చెజృదాభని
వచాచభు”
వినమంగానే
వివయణ
ఆచ్ుచకునానయు. వాయందరివెైజృ ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూసుునన ఈతల భహరిి పెదవుల మీదికి వెంటనే రిగెతుుకు వచిచంది ఔ చియునవువ. “భహాభంతివేతు
ధూభకేతుకే
ఔనిపంచ్ని
అ
పాతి
ఄతిసామానుమలైన నా శిషుమలకు మాతిం ఔనిపసుుందా? ఇ మాట మీ వారిికుల వారికి తెలిమదా?” చియునవువతోనే వారిని చ్ూసూు ఄడగాడు ఈతలభహరిి. “ఄదేమో
మాకు
తెలిమదు
సావమీ.
సామానుమలకు,
ఄసామానుమలకు ఄందరి తెలిసేలా చాట్ంజృ వేమభని అజఞ. ఖుయువుల అజఞ మాకు దేవుని వాకువృతో సమానం ఔదా” ఄనానయు ఄఔవృడ నిలఫడన వారిికుడ శిషుమలు. “సంతోషం.
మీ
ఖుయుబకిు
యశంసనీమం.
వచిచన
ని
ఄయిపోయింది ఔదా. ఆఔ దమచేమండ” ఄనానడు భహరిి. అశయభదావయం దఖవయపెట్ాన డజృను తిరిగి తీసుకుని వచిచనదారినే వెనకివృ వెళ్ళుపోయాయు వాళ్ుు.
ఖుంజృగా నిలఫడ తభ సంభ్యషణను అసకిుగా వింటునన తన శిషమ ఫృందం కేస తిరిగాడు ఈతలభహరిి. “శయభేందుయడని వంచించి భైయవీశకిుని సంపాదించ్ుకోవట్టనికి ధూభకేతు నినన నానఖం బడస కొట్ాంది. అ పాతికోసం ఄతను చేమని యమతనం ఄంటూ లేదు. ఐనాసరే ఆంతవయకూ ఄతనికి ఄది లభంచ్లేదు. పాం... ఔంఖనాయణమంలో ఄకుట్ఔం ఄని పలవఫడే యవతం మీద
పెదా
భంతారల
బవనానిన
నిరిభంచ్ుకుని
అ
పాతిను
సంపాదించ్టమే తన లక్షమంగా జీవిసుునానడు. ఄతనికే సాధమంకాని ని,
మీకు చేతనవుతుందని నేను
ఄనుకోవటం లేదు. వెళ్ళు మీ నులు మీయు చ్ూసుకోండ” ఄనానడు. వెంటనే వెనుతిరిగాయు వాయందయూ. తభ తభ ఔటాడాల దఖవరికి వెళ్ళుపోయాయు. ఔవృ జీవలుడు త. “కొండవాఖు డుాన ఒ పొదలో ఄడవి తేనెటీఖల తుటెాను చ్ూశాను. ఄందులోనించి తేనెను తీమట్టనికి వీలవుతుందేమో చ్ూస వసాును” ఄని తనతో వునన విదామయుిలకు చెప, ఫమట్కిపోయాడు.
అశయభంలోనించి
తన యణశాల దఖవరికిపోతునన ఈతలభహరిికి ఔనిపంచాడు ఄతను. ఄతనిని వెనకివృ మాతిం పలవలేదామన. తనలో తను నవువకునానడు పెైకి ఔనించ్కుండా. “అఖండ... అఖండ... నేను వసుునాన” ఄంటూ రిగెతుుకు వసుునన
జీవలుడని
ఖభనించి
వాఖుదఖవరే
అగిపోయాయు
భహామాంతిికుడెైన వారిికుడ శిషుమలు. “దండ పోదాం.... ఏమాతిం అలసమం చేమకూడదు” వారి దఖవరికి వచిచన తరావత తను అఖకుండా వాఖులోకి దిఖుతూ వాయందరిని హచ్చ రించాడు జీవలుడు. “ఄదేమిట్? నువువ ఎఔవృడకి?” ఄడగాయు వాళ్ుు. “ఄతమవసయంగా
ఖుయువుగారిని
దరిించ్ుకోవాలి”
ఄందుకే
ఄఔవృడకి వెళ్ుునాన” ఄనానడు ఄతను. “వచిచన ని జౄరిుకాలేదని ఄనానవు ఔదా?” “ఆజృడు
ఄంతఔంటె
భుకమమైన
విషమం
ఆంకొఔట్
తెలిసంది. వెంటనే వారిికులవారి చెవిన వేయాలి” వాఖును దాట్ ఄవతలి డుామీదికి ఎకివృ చెపాడు జీవలుడు.
ఄదేమిటని వాళ్ుు యశినంచ్ఔపోయినా వారి ఔళ్ులోు ఄటువంట్ భ్యవమే ఔదులుతూ వుండట్టనిన ఖభనించి “భైయవీశకిు దాఖుకొని వునన పానపాతి కోసం ధూభకేతు యమతనం చేసూునే వునానడు. ఄతను నివసంచే యదేశం ఏదో నాకు తెలిసంది. వెంటనే ఖుయువుగారి చెవిన వేయాలి. దండ” ఄంటూ పొదలోుకి దారితీశాడు. ఎదుయుచెకుండా ఄతనిన ఄనుసరించాయు వాళ్ుు. *** రాతిఖుహ తలుజృకు చెవిని అనించి శయదధగా అలకిసుునన వాయుణికి వెంటనే
తెలిసపోయింది
ఫమట
చెలరేగిన
ఖందయగోళ్ళనికి
కాయణమేమిటనన విషమం. “ఎవరో శతుయవులు వచిచ వాళ్ుమీద దాడచేసుునానయు. ఎదుయు వచిచన యతిభనిషిని నిలబట్ా నరికేసుునానయు” తన వంకే చ్ూసుునన చ్ందుయడకి చెపందామ. “శతుయవులా? పకిలి పటాల వంట్ ఇ భయుఖుజుజలకు శతుయవులు వునానరా? అశచయమం” ఄనానడు చ్ందుయడు.
“తరావత అశచయమడదాం. భుందు భనం ఫమట్కి పోయే మాయవం చ్ూడు... ఎంతలేదనాన వాళ్ుు భనకి అహాయం తీసుకు వచాచయు. అ ఊణం కొంచెంగానెైన తీయుచకోవాలి” ఄసహనంగా చెపంది వాయుణి ఄతనితో. బుజంతో తలుజృను ఫలంగా నెట్టాడు చ్ందుయడు. ఄది ఔదలఔపోయేసరికి ' తలుజృ తెయవండరా... తలుజృ తెరిచి భభభలిన ఫమట్కి రానీమండ'
ఄని పెదాగా ఄయవట్టనికి నోట్ని తెరిచాడు
చ్ందుయడు. ఄయుజృ ఄతని నోట్నించి వెలులికి రాఔభుందే, దడదడభని శఫాం చేసూు ఔవృకు జరిగింది తలుజృ. వాయు ఫంధంఫడట్టనికి కాయకుడెైన భయుఖుజుజ వారి భుందు ఔవృసారిగా యతమక్షం ఄయామడు. “చియుతల ఖూడెం నించి మాకు ఫదధశతుయవులైన తోడేళ్ుుగాళ్ుు వచిచడాాయు.
మా
పలాుపాలిన
తీసుకుని
మేభు
ఄడవిలోకి
పారిపోతునానం. మీయూ పారిపోండ” ఄంటూ హడావుడగా చెప వారి సమాధ్యనం కోసం ఆఔ ఄఔవృడ ఎదుయు చ్ూడకుండా వేఖంగా యుఖుతీశాడు.
ఖుహ వెలులికి వచిచ ఔరి మొకం ఔయు చ్ూసుకునానయు చ్ందుయడు, వాయుణి. “వీళ్ు దఖవయ విషజృ బాణాలు, అముధ్యలు వునానయ్. ఄయినాసరే పారిపోతునానయు. కాయణం ఏమై వుంటుంది?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. అ యశనకు వాయుణి సమాధ్యనం చెఔభుందే కడవభృఖం వంట్ ఔ విచితిమైన జంతువు మీద సావరీ చేసూు ఄటుగా వచాచడు తోడేలు చ్యభంతో చేమఫడన దుసుులు ధరించిన ఔ అటవికుడు. ఖుహ భుందు నిలఫడన జంటను చ్ూడగానే ఖంయ్ భని ఄరిచి, తన చేతిలోని ఫరిశెను ఫలంగా విసరాడు. చ్టుకువృన తలలు వంచి, అ యమాదానినంచి తభను తాభు కాపాడు కునానయు చ్ందుయడు, వాయుణి. తోడేలు భనిషి విసరిన ఫరిశె ఖుహ ఔవృనేవునన రాతిగోడకి తగిలింది.
ఫలమైన
సమభటతో
మోదినటుా
పెళ్పెళ్భంటూ
కిందడంది పెదా రాతిభుఔవృ. “ఄమమబాబోయ్. ఄది భనకు తగిలితే భన నికూడా ఄంతమైపోయి వుండేది. అలసమం చేమకు. రిగెతుు” ఄంటూ ఔవృకు తిరిగి యుఖు మొదలుపెట్ాంది వాయుణి. వెంటనే అమ వెనుఔ
తన
వాహనానిన
యుఖు
తీయించ్డం
మొదలుపెట్టాడు
అ
అటవికుడు. యుగెతిునట్లా యుగెతిు చ్టుకువృన వెనుతిరిగాడు చ్ందుయడు. వేఖంగా గాలిలోకి ఎగిరి ఄమాంతంగా అ భనిషి మీదడాాడు. ఄతను ఄటువంట్
నిచేసాుడని
ఄనుకోఔపోవడం
వలు,
వెంటనే
తమాయించ్ుకోలేఔపోయాడు అ అటవికుడు. చ్ుగా ఄరిచి, తన వాహనం మీదినించి వెంటనే కింద డపోయాడు. ఄతనితోపాటుగా తను కూడా కిందడ, ఔంట్కి ఔనిపంచ్నంత వేఖంతో చేతులుజ్యచి ఄతని మడను
ఫలంగా టుాకునానడు
చ్ందుయడు. ఄలా టుాకుంటుననజృడు తెలిసంది ఄతనికి - భయుఖుజుజలు బమంతో పారిపోవట్టనికి కాయణం. అకాయం మానవుల అకాయమే ఄయినా, అ అటవికుడ చ్యభం మాతిం కడవభృఖజృ చ్యభం మాదిరి భందంగా వుననది. ఔతిు పెట్ా పొడచినా,
ఫరిశెలిన విసరినా,
విధంగా ఔనిపస్ుంది.
కొంచెంగా కూడా దెఫఫ తఖలని
ఄటువంట్ చ్యభం ఔలవారిమీద ఎంత విషం జౄస వునాన, భూరడు పొడుఖు మాతిమే వునన బాణాలు ఎలా నిచేసుయ్? ఎందుకు నిచేసుయ్! “తవయగా ని జౄరిుచెయ్ చ్ందార.... ఎందుకు అలసమం?” చ్ందుయడు ఎదుయు తిరిగిన వెంటనే రిగెతుట్టనిన అప ఔవృసారిగా వెనకివృ చ్ూసన వాయుణి.... కోంగా ఔ ఄయుజృ ఄరిచింది. “వీడు మాభూలుగా లేడు.. వీడ చ్యభం సామానమంగా లేదు” ళ్ుు బిఖట్ా అ భనిషి గంతును నులభట్టనికి యమతినసూు సమాధ్యనం ఆచాచడు చ్ందుయడు. వెంటనే ఄతని దఖవరికి వచిచంది వాయుణి. ఄటూ ఆటూ చ్ూస, దఖవరోు ఔనిపంచిన ఔ పెదా ఫండరాయిని ఎతిు ధబేలున డవేసంది అ భనిషి తల మీద. అమ చేమబోతునన నేమిట్ల ఄయిమై ఖఫుకువృన వెనకివృ జరిగాడు చ్ందుయడు. జయఖకుండా ఄఔవృడే నిలఫడ వుననటుయితే, అ ఫండరాయి కచిచతంగా మొటామొదట ఄతని చేతులమీదే డ వుండేది. గోఖుజృలుల మాదిరి జృటుకువృన విరిగిపోయి వుండేవి చేతులు.
“నీకు సంతోషం, కోం ఏది వచిచనా తటుాకోవడం ఔషాం. వెనుకా భుందూ చ్ూసుకోవు..... అలోచించ్వు” కోంగా ఄంటూ లేచి నిలఫడాాడు ఄతను. ఫండరాయి
దెఫఫకు
గిలిపోయినటుు
తయారైంది
అ
అటవికుడ తల. చ్ుగా ఄరిచే ఒపఔ కూడా ంట్లు లేఔ, రండు ఔళ్ును తేలవేశాడు ఄతను. “నువువ
చెపంది
నిజమే,
చ్యభం
చాలా
భందం...
సామంటుా” ఄంటూ ఄతని చేతులు రండంట్ని ఔలిప టుాకుంది వాయుణి.
పాదాలు
టుాకునానడు
చ్ందుయడు.
ఆసుఔభూటను
మోసనటుా మోసూు తీసుకుపోయి ఔ పొద చాటున డుకోబట్టాయు. “భన ఄదృషాం బాఖుండ వీడ వెనకాలే ఆంకా కొంత భంది రాలేదు. వచిచ వుంట్ల వీడకి భనం ట్ాంచిన ఖతినే వాళ్ుు భనకి ట్ాంచి వుండేవాళ్ుు” ఄంటూ ఖుహ దఖవరికి వేఖంగా రిగెతిుంది వాయుణి. భయుఖుజుజల మాదిరి ఄడవిలోకి పారిపోకుండా అమ ఄలా వెనకివృపోవడం దేనికో చ్ందుయడకి ఄయిం కాలేదు.
ఄతను పెదాగా ఄరిచి హచ్చరించేలోల ఖుహను సమీపంచి, ఔవృకు జరిపవునన తలుజృను మథాయకాయం ఖట్ాగా భూసవేసంది వాయుణి. “భనకి ఄతమవసయమైన ధనుసుస ఄందులోనే ఈంది. దానిన ఫమట్కి తీమటం చేతకాఔ ఔచ్చతో నాశనం చేసాుయు వాళ్ుు. ఄదీ నా బమం” తను తలుజృ భూమట్టనికి కాయణానిన చెపంది తిరిగి వచిచ. “ఆజృడు భనం ఏం చేదాాం? ఇ భందపాట్ చ్యభం గాళ్ుతో పోట్టుడటం భన శకిుకి మించిన ని” ఔ పొదచాటుకు జరిగి నిలఫడుతూ ఄనానడు చ్ందుయడు. బొభభరిళ్ు
వంట్
భయుఖుజుజల
ఆళ్ుకు
వాళ్ుు
నిజృ
భుట్ాంచాయు కాబోలు బఖబఖభని పెైకి లేసుునానయి భంటలు. నలుట్ పొఖలు సుడులు తియుఖుతూ గాలిలోకి వెళ్ుతునానయి విరాభం ఄనేది లేకుండా. “నిలఫడ చ్ూడటం త భనం చేమఖలిగింది ఏమీ లేదు. ఄసలు వాళ్ుు ఎవరో, ఎఔవృడనించి వచాచరో, ఎందుకు దాడచేశారో భనకి
తెలిమదు”
ఔళ్ుభుందే
జయుఖుతునన
వినాశనానిన
అలేఔపోతుననందుకు తెఖ బాధడుతూ చెపంది వాయుణి.
సూయుమడు
ఄసుమించ్ట్టనికి
ఆంకా
కొంచెం
వమవధ
వుననదనగా... ఄంతం ఄయిపోయింది అ దాడ. చెవులు చిలుులు డేటటుు
శబాాలు
వుంచ్ుకోవట్టనికి పొదలనినట్నీ
చేసుునన విరీతమైన
ఄదేనిగా
తభ
వాహనాలను
శయభడుతూ
వెతఔటం
ఄదుజృలో
ఖూడెంలో
మొదలుపెట్టాయు
వునన తోడేలు
భనుషుమలు. “వీళ్ు దుంలు తెఖ... భనం ఆంకా ఆఔవృడే వుననటుా వీళ్ుకి తెలిస పోయిందంట్టవా?” చ్ందుయడకేస చ్ూసూు అశచయమంగా ఄతణిణ ఄడగింది వాయుణి. వందభందికి పెైగా వునన అ విచితిజృ అకారాల వంఔ తదేఔంగా చ్ూస చిట్క వేశాడు ఄతను. “ఄటు చ్ూడు వాయుణీ... నువువ తల ఖలగట్ాన వాడ వాహనం వాళ్ుతో వుంది. తభ సహచ్యుడు ఖలుంతయిపోయినటుా తెలిస వెతుకుతునానయు, ఇ విషమంలో సందేహంలేదు” ఄనానడు. రిశీలనగా చ్ూసన వాయుణికి ఄతని మాటలు మథాయిభని వెంటనే తెలిసపోయింది. రాతి ఖుహవునన ఖుటాదఖవరికి వచిచన
వెంటనే,
పొదల వెనుఔ డుకోబటాఫడవునన తభ సహచ్యుడని
చ్ూశాయు వాళ్ుు. సయ బాసయగా ఏదో విషమం మాట్టుడుకుంటూ ఄతనిన ఎతిు, తభతోపాటు
తియుఖుతునన
ఄతని
వాహనం
మీద
ఄడాంగా
డుకోబట్టాయు. “ఆజృడు వాళ్ుు ఖుహను చ్ూసాుయు. లోలికి పోయి అ ధనుసుసను సావధీనం చేసుకోవట్టనికి యమతినసాుయు” వాళ్ుు ఖనుఔ తాభు నిలఫడవునన పొదకేస చ్ూసేు వెంటనే పారిపోవట్టనికి సదాంగా నిలఫడుతూ ఄననది వాయుణి. ఄయితే ఖుహని ఖురించి కొదిాగా కూడా ట్ాంచ్ుకోలేదు అ అటవికులు. కచిచతంగా ఖుహ ఎదుట్ల ఖుంజృగా నిలఫడ.. తాభు సలిన విధవంసానిన ఔసారి రిశీలనగా చ్ూసుకునానయు వాయందయూ. ఄందరిఔంటె ఔ బతెుడు ఎతుుగా, లావుగా వునన అటవికుడు వుననటుుండ బిఖవయగా ఄరిచాడు. అయుక్షణికాలం తరావత తఖలఫడబోతునన ఆళ్ు భధమలో నుంచి వారి దఖవరికి వచాచయు ఆంకో దిభంది తోడేలు భనుషుమలు. చేతులు
వెనకివృ విరిచిఔట్ాన భయుఖుజుజ స్త్ుీలు పాతిఔ భందిని ఔ వయుసలో నడపంచ్ుకుంటూ తీసుకు వచాచయు వాళ్ుు. ఄయవెై సంవతసరాల వమసునన వారి దఖవరినంచి.... దిహేను ఆయవెై సంవతసరాల వమసుసఖల మువతుల వయకూ వునానయు ఄలా ఫంధంచ్ఫడన వారిలో. వాయందరి వంకా అనందంగా చ్ూస తభ భ్యషలో ఏదో చెపాడు తోడేలు భనుషుమల నామకుడు. శువుల భందను తోలుతుననటుా భయుఖుజుజ స్త్ుీలను నడపసూు ఖూడేనిన వదిలి ఄడవిలోకి ఫమలుదేరాయు ఄందయూ. భండుతునన ఆళ్ు మీది నించి వసుునన శబాాలు త ఆతయ శబాాలు ఏమీ వినిపంచ్నంత నిశిఫాం అ ఖూడేనిన ఔవృసారిగా అవరించ్ుకుననది. *** “ఔంఖనాయణమంలో ఄకుట్ఔం
మీద
ధూభకేతు
నివాసం
వుంట్టడా? నిజమేనా? నిజంగానేనా?” విరీతమైన అశచయమంతో రట్ాంచాడు వారిికుడు.
“నిజం ఖుయుదేవా... ఈతలభహరిి సవమంగా చెపన మాట ఄది” చేతులు వినమంగా ఔటుాకుని అమనతో ఄనానడు ఄతని శిషుమడు జీవలుడు. జీవలా...
“బళ్ళ లేఔపోయినా,
నీకు
ఄచెపన
నిని
జౄరిుచేమ
చ్ఔవృట్ సమాచారానిన తీసుకువచాచవు. భైయవీశకిుని
ఖురించి నాకు తెలిమచెపన భంతిశకుులకు కూడా తెలిమలేదు ఇ సంఖతి...
బళ్ళ”
అసనం
మీది
నించి
లేచి
బుజంతడుతూ
మచ్ుచకునానడు వారిికుడు. అనందంతో ఈబిఫతబిఫఫఫయిపోతూ, “ఆజృడు భన ఔయువమం ఏమిట్ ఖుయుదేవా?” ఄడగాడు జీవలుడు. “మీయు సామానమ యజల సహకాయంతో అ పానపాతి అచ్ూ తెలుసు కోండ. నేను ఔంఖనాయణామనికి పోయి అ ధూభకేతును ఔలుసుకుంట్టను” చెపాడు. విరీతమైన బమం యతమక్షం ఄయింది జీవలుడ వదనంలో. “ఄభభయోమ... వాడు భహాభంతివేతు,
మీయు ఎవరో,
ఎందుకు
వచాచరో ఆట్లా ఔనిపెటాఖలడు. ఄజృడు చాలా యమాదం” అందోళ్నగా ఄనానడు.
పెదాగా నవివ ఄతని బుజంతట్టాడు వారిికుడు. “పచిచ జీవలా... భనం కూడా భంతివేతులమే. నేను ఎవరినో తెలిమకుండా ఄతని సయసన చేరి ఄతని విశావసానిన సంపాదిసాును. భైయవీశకిు దాగివునన పానపాతి యొఔవృ ఈనికి ఄతనికి తెలిమఔభుందే నేను ఄడుాకుని, అ పాతిను నేనే సావధీనం చేసుకుంట్టను” ఄనానడు. “ఄతను భంతారలను ఈయోగిసేు? ” “నువువ పచిచవాడవే కాదు,
భూయువౄడవి కూడా.... అ
పానపాతి విషమంలో ఎవరి భంతిశకుులు నిచేమవు. తెలివి ఔవృట్ల ఈయోఖడుతుంది. ఄది భనకి జౄరిుగా వుననది. నా ఖురించి అలోచ్నలు చేమఔండ. మీకు ఄ గించిన నిని విజమవంతం చేమండ. వెళ్ుండ” ఄని అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. ఔరి తరావత ఔయుగా అ భందియంలోనించి ఫమట్కి వెళ్ళుపోయాయు ఄతని శిషుమలు. ఔంఖనాయణామనిన తలుచ్ుకుంటూ ఔనులు భూసుకునానడు వారిికుడు. నిలుచ్ునన చోటునే ఄదృశమం ఄయిపోయాడు. ***
చీఔటుు వచాచయు
ఄడవిని
చ్ుటుాభుడుతునన
ఄడవిలోకి
పారిపోయిన
తఖలఫడపోయిన సహచ్యులిన,
తభ
ఆళ్ును,
సభమంలో
తిరిగి
భయుఖుజుజలందయూ.
పారణాలు
వదిలిన
తభ
ఄహరించ్ఫడన తభ స్త్ుీలను తలచ్ుకుని బావుయు
బావుయుభని ఏడవటం మొదలుపెట్టాయు. స్త్ుీ సహజమైన ఫలహీనత వాయుణిని కూడా అవరించ్ుకుననది. వారితో ఔలిస తను కూడా ఔనీనళ్ుు పెటుాకుననది. “ఏడచ రాగాలు తీసేు ఏమీ కాదు. ఎదుయు తియగాలి” వాయుణిని చ్ూస చిరాకుగా చెపాడు చ్ందుయడు. “వాళ్ుు సామానుమలు కాయు. వాళ్ుని గామయచ్టం చాలా ఔషాం” భుకువృ చీదుకుంటూ చెపాడు ఄతనిన, వాయుణిని ఫంధంచి తీసుకువచిచన భయుఖుజుజ. “ఔషామేగాని ఄసాధమం కాదు. కొండరాళ్ును కూడా ఄందంగా తొలిచి ఄజౄయవమైన ఖుహలను తయాయు చేమఖల నిభంతులు మీయు. వాళ్ుని గామరిచే అముధ్యలిన ఔనిపెటాలేరా?” తాభు తల ఖలగట్ాన తోడేలు భనిషిని ఖురించి చెప అకరోు ఄనానడు చ్ందుయడు.
“ఄందుకు చాలా సభమం డుతుంది. ఇ లోల వాళ్ుు మా ఖూడెం మీదడ మా అడవాళ్ును ఎతుుకుపోతూ వుంట్టయు” చెపాడు అ భయుఖుజుజ. “ఄలా ఎందుకు జయుఖుతోంది? అడవాళ్ుని మాతిమే ఎందుకు పారణాలతో
టుాకుపోతునానయు?
భఖవాళ్ుని
ఎందుకు
చ్ంజృతునానయు?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఎందుఔంట్ల అముధ్యలు చేసేది,
కొండలు తొలిచేది మా
భఖవాళ్ుు కాదు, అడవాళేు... వాళ్ుతో నులు చేయించ్ుకోవటం కోసమే
ఎతుుకు
పోతునానయు”
ఄసలు
విషయానిన
ఄజృడు
ఫమటపెట్టాడు భయుఖుజుజ. “సరే సరే.... అముధ్యలు చేమటం చేతకాఔపోయినా, శతుయవును ఎదిరించే ధైయమం మీకు వుననది ఔదా... ఎదుట డ ఄట్ల ఆట్ల తేలుచకోవడం ఔషామైతే ఔనీసం వాళ్ుు నివసంచే యదేశానికి యహసమంగాపోయి మీ అడవాళ్ును విడపంచి తెచ్ుచకోవచ్ుచను ఔదా?” ట్ానటుా వదలకుండా వారిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “నీకు ఏమీ తెలిమదు. ఔందిరీఖల ఖుటాకి ఄవతలి ఔవృన వుననది వాళ్ు ఖూడెం. ఄఔవృడకి పోయినవాళ్ుు ఎవయూ వెనకివృ
తిరిగిరాలేదు. రాయుకూడా” బమంతో చ్ందుయడవెైజృ చ్ూసూు చెపాడు భయుఖుజుజ. “ఎందుఔని?
పొదల
చాటునించి
అ
తోడేలుగాళ్ుు
దాడచేసాురా?” “కాదు” సమాధ్యనమిచాచడు అ భయుఖుజుజ. “ఔందిరీఖల
ఖుటా
దఖవయ
యమాదఔయమైన
జంతువులు
వుంట్టయా?” భళ్ళు యశినంచాడు చ్ందుయడు. “ఄది కూడా కాదు” చెపందే భళ్ళు చెపాడు. “ఄదీ కాఔ, ఆదీకాఔ భరి ఆంకేది?” ఄసహనంగా ఄడగాడు చ్ందుయడు భయుఖుజుజను చ్ూసూు. “ఄఔవృడకి
పోయినవాళ్ుు
వెనకివృ
రాఔపోవట్టనికి
కాయణభంటూ ఏదో ఔట్ ఈండాలి ఔదా. ఏమిటది?” “ఏమో... నాకే కాదు. మావాళ్ుకి ఎవరి ఏమీ తెలిమదు. ఖతంలో మా వాళ్ుు చాలాభంది నువువ చెపనట్లా చేమట్టనికి వెళ్ళు వెనకివృ రాలేదు. ఄంతవయకే మాకు తెలుసు” తలవంచ్ుకుంటూ చెపాడు భయుఖుజుజ.
ఄతనిన మాట్టుడంచ్టం వలు ఎటువంట్ ఈయోఖభు లేదని ఖయహంచి అ యదేశంలోనించి ఆవతలికి వచేచశాడు చ్ందుయడు. తను మాతిం ఄఔవృడే కూయుచననది వాయుణి. వాళ్ు ఏడుజృలు కొదిాగా ఈశమించిన తరావత చిననగా ఔ భయుఖుజుజను మాట్టుడంచింది వాయుణి. “ఇ సభమంలో మిభభలిన ఄధఔంగా ఆఫఫంది పెటాటం భ్యవమం కాదని తెలిస కూడా ఄడుఖుతునానను. మీయు భభభలిన ఫంధంచి తీసుకువచాచయు. చేతికి దొరికిన వెంటనే విషజృ బాణాలతో పారణాలు తీమలేదు. ఄందమైన రాతి ఖుహలో వదిలి, అహాయం కూడా ఆచాచయు ఎందుకు?” ఄని ఄడగింది. వెంటనే ఎలాంట్ సమాధ్యనం ఆవవలేదు ఄతను. తల తిప నామకుడకేస చ్ూశాడు. తభదెైన భ్యషలో ఏదో చెపాడు నామకుడు. “నీ జతగాడని కూడా ఆఔవృడకి పలువ. విషమభంతా మీకు చెభని అజఞ ఄయింది” ఄంటూ లేచి - రాతి ఖుహ దఖవరికి దారితీశాడు భయుఖుజుజ.
ఖుహలో వునన రాతిదిభభ మీద వారిదారినీ కూరోచబట్ా, కొవృఔవృట్గా వారిని ఫంధంచి తీసుకు రావట్టనికి ఖల కాయణాలనినట్నీ వివరించాడు ఄతను. *** “తోడేలు భనుషుమలను గామయచ్డమే కాదు.. వారి ఔయుకు చ్రాభనిన ఛేదించి పారణాలు తీమట్టనికి ఔ భూలిఔ వుంది. మా ఔయభ కాలి ఄది సరిగావ ఔందిరీఖల ఖుటా వెనుకే దొయుకుతుంది. ఆంకఔవృడా దొయఔదు. ఄది దొరికితే దాని సహామంతో మా అముధ్యలకు ఄమితమైన దును పెటుాకోవచ్ుచ. ఄడవిలో మీయు మణులను ఏమాయచటం నా ఔళ్ళురా చ్ూశాను. మాకు సహామం చెమమఖలవాళ్ుు మీరేనని ఄనిపంచింది.” “ఔవృ ఄయుజృతో ఄడవి జంతువులనినట్నీ తభ ఄక్షమపాతిలో డేటటుు చేశాయి ఄవి. నువువ ఎలా తపంచ్ుకోఖలిగావు?” ఄడగింది వాయుణి. “మీయు చేసన నే నేనూ చేశాను. మణులను చ్ూడగానే మా సొయకామ ఫుయయలో వునన నీళ్ునినట్నీ నెతిుమీద కుభభరించ్ుకుని ళ్ుంతా తడ చేసుకునానను.”
“వాట్కి నీళ్ుంట్ల సరిడదని నీకు ఎలా తెలుసు?” “తయతరాలనించీ ఄడవిలోనే ఫతుకుతునన జ్యతి మాది. మాకు ఆటువంట్ యహసామలనీన కొట్ాన పండ” “ఔవృ
ఔందిరీఖల
ఖుటా
వెనుఔవునన
యహసమం
త”
ఄంతవయకూ మౌనంగా వునన చ్ందుయడు వెంటనే ఔలించ్ుకుంటూ వెకివృరించాడు ఄతడని. చినన బోయింది భయుఖుజుజ భుకం. ఄంతవయకూ ఄయభరిఔ లేకుండా ఖలఖలా మాట్టుడనవాడు కాసాు మౌనంగా ఈండపోయాడు. “ఇ సృషిాలో యతి జంతువుకి, భనిషికి ఏదో ఔ ఫలహీనత వుండ తీయుతుంది. ఄడవిలోని యహసామలనీన తెలిసన వీళ్ుకి ఫలహీనత అ ఔందిరీఖల ఖుటా. వెకివృరించ్డం భ్యవమంకాదు. నోయుభూసుకో” ఖదిాంచింది వాయుణి. పెదవుల
మీదికి
రాబోయిన
చియునవువను
ఫలవంతంగా
ఄదుభుకుంటూ, తల ఔవృకు తిజృకునానడు చ్ందుయడు. సరిగావ ఄదే సభమంలో ఄతని ళ్ుు జలదరించే యఔటన ఔట్ చేసంది వాయుణి.
“మేభు ఔందిరీఖల ఖుటా దఖవరికిపోయి మీకు కావాలిసన భూలిఔని తెచిచసాుభు.” “నీకేమైనా పచిచట్ాందా? భతిగాని పోయిందా? నువేవం మాట్టుడు
తునానవో
నీకు
తెలుస్ుందా?”
అందోళ్నను
ఄదుభుకోవడం ఄసాధమం ఄయిపోవటంతో భయుఖుజుజ నామకుడ మాదిరిగానే చ్ు ఔంఠంతో ఄరిచాడు చ్ందుయడు. తెలుట్ లవయుస ఫమట్కి ఔనిపంచేలా భధుయమైన నవొవఔట్ నవివంది వాయుణి. “నవవకు. నాకు ళ్ుు భండపోతోంది... ఎజృడు ఄవుతుందో తెలిమని
పెదా
నిని
తలలమీద
పెటుాకుని
ఫమలుదేరాభు.
ఆంతవయకూ వీసం ఎతుు కూడా జౄరిు చేమలేఔపోయాం. ఆజృడు వీళ్ుని ఈదధరించే నికూడా భన నెతుులమీదికి ఎతుుకుంట్ల,
ఇ
జనభలో వెనకివృ పోలేభు...” కోంగా ఄనానడు ఄతను. ఄతని కోపానిన చ్ూస ఄదిరి పోయినటుునానడు కాబోలు - భయుఖుజుజ నోయు వెళ్ుబట్ా ఄలాగే చ్ూసూు ఈండపోయాడు. రండు ఄడుఖులు భుందుకు వేస చ్ందుయడ చ్ుఫుకానిన అపామమంగా సృశించింది వాయుణి. “మా చ్ందుయడ భనసు వెననజౄస. తెలిస్ తెలిమఔనో నేను లికిన
లుకులు ఄసతామలుగా మాయనీమడు. మథాయిం చేస చ్ూపసాుడు” ఔననతలిు సబిడాడని ఫుజజగిసుుననటుా లాలనగా ఄననది. నిజంగానే
మామం
ఄయిపోయింది
చ్ందుయడ
కోం.
“ఄదికాదు వాయుణీ” ఄని ఆంకేదో చెబోతుండగా, తల విదిలించి ఄతని నోయు భూయించింది అమ. “భనలిన ఫంధంచ్టం ఔవృట్ల వీళ్ుు చేసన పెదా తజృ. ఄలా కాకుండా నెరాబీగా ఎదుట్కి వచిచ సహామం ఄడగి వుంట్ల నువువ నాఔంటె భుందుగా ఄంగీఔరించి వుండేవాడవి. ఄవునా కాదా?” ఄని రట్ాంచింది. “సరే. నీ ఈనామసాలు అప అ ఔందిరీఖల ఖుటా ఖురించి సాధమమైననిన వివరాలు ఄడగి తెలుసుకో” ఄంటూ ఄఔవృడ నించి ఫమట్కి వెళ్ళుపోయాడు ఄతను. “ఄమాభ... ఄతని వయుస చ్ూసుుంట్ల నాకు బమంవేసంది. మా కోరిఔని
నిరొభహమాటంగా
తియసవృరించి,
తన
దారిన
తను
వెళ్ళుపోతాడని ఄనుకునానను” నోయు తెయుచ్ుకు చ్ూసుునన భయుఖుజుజ వెంటనే ఄనానడు.
“ఄది సరేగాని, నీకు మా నాఖరికుల భ్యష ఎలా ఄలవడంది?” అసకిుగా ఄతణిణ ఄడగింది వాయుణి. “నా చిననతనంలో వేటకిపోయి పొయపాటున దారితప కొందయు ఔటెాలు కొటుాకునేవాళ్ును ఔలుసుకునానను. వారితో ఔలిస వాళ్ు గారమానికిపోయి అయునెలలపాటు ఄఔవృడే వుండపోయాను... ఄజృడు ంటఫట్ాంది మీ భ్యష..” తను ఖడఖడా మాట్టుడఖలఖట్టనికి కాయణానిన వాయుణికి వివరించి చెపాడు భయుఖుజుజ. “తోడేలుగాళ్ుు టుాకుపోయిన వాళ్ులో నీ కుటుంఫ సబుమలు ఎవరైనా వునానరా?” ఄడగింది వాయుణి. భళ్ళు చిననబోయింది ఄతని వదనం. “నాకు కుటుంఫంలేదు. నా
స్దయుడ
భ్యయమ,
వమసు
వచిచన
కూతుయు
ఆదాయూ
టుాఫడపోయాయు....” తలవంచ్ుకుని తడ ఄయిన రండు ఔనులిన తుడుచ్ుకుంటూ చెపాడు. “భరేం యవాలేదు... మీకు కావలిసన భూలిఔని మేభు తెచిచ ఆచిచన తరావత అ దురాభయువలతో ముదధం చేస మీ వాళ్ుని విడపంచ్ుకోవచ్ుచ. ఆజృడు మా చ్ందుయడు ఄడగినటుా అ ఔందిరీఖల
ఖుటా ఖురించి వివయంగా చెజృ” ఄంటూ రాతి దిభభ మీద కూయుచంది వాయుణి. అమకు ఎదుయుగా బాసటుా వేసుకుని,
ఔటొఔట్గా అ
వివరాల ఖురించి చెపాడు భయుఖుజుజ. *** తాళ్వృక్షాల ఔంటె ఎతుుగా ఎదిగివునన చెటుా, చ్ుయఔతుుల వంట్ భుళ్ుు ఔలిగివునన పొదలు, మోకాలి ఎతుున పెరిగివునన చ్చట్ఖడా, పాభులమాదిరి
వంఔయుు
తియుఖుతూ
బూమిమీద
పాకుతునన
ఄడవితీగెలు - దటాంగా ఔనిపంచే ఄడవి మాదిరిగానే వునానయి ఔందిరీఖల ఖుటా చ్ుటుాటు వునన రిసయ పారంతాలు. “భన భయుఖుజుజ బాబాయ్ మాటలు విని ఆదేదో నయఔ లోఔం మాదిరిగా
వుంటుందని
ఄనుకునానను.
ఄతి
సామానమంగానే
ఔనిపస్ుంది. ఄతను బమపెట్ానటుా యమాదఔయమైన రిసితి లేదు...” ఖుండింగా, వాయుణి.
ఎతుుగా ఈనన ఫండరాయిని అనుకుంటూ ఄననది
ఄవుననో, కాదనో తల ఉవలసన చ్ందుయడు మాతిం అ సభమంలో ఄనమభనసవృంగా వునానడు... ఄతని దృషిా వేరే యదేశం మీద కేందీిఔరించ్ఫడ వుంది. “ఏభయింది నీకు?” విసుగావ ఄడగింది వాయుణి. చ్టుకువృన చెయిమ ఎతిు అమను మాట్టుడవదాని సైఖ చేశాడు ఄతను. అ చ్ుటుాటు ఎఔవృడో నివసంచే తోడేలు భనుషులు ఎవరైనా ఄటుగా వసుునానరేమోననన ఄనుమానం వెంటనే ఔలిగింది వాయుణికి అ క్షణంలో. భయుఖుజుజ ఖూడెంలోనించి తీసుకువచిచన చిననపాట్ ఛురిఔ వంట్ ఔతిుని ఖట్ాగా టుాకుని, సదాంగా నిలఫడంది అమ. ఔట్ రండు
ది
నిమిషాలు
ఖడచిపోయినా
ఔంట్భుందు యతమక్షం కాఔపోవటంతో,
శతుయవులు
ఎవయూ
“ఏమిట్ది చ్ందార? వట్ా
జృణామనికి ననున బదయగట్టావ.... ఏం ఔనిపంచింది నీకు?” కోంగా ఄడగింది. “మాట్టుడకు వాయుణీ... నోట్ని ఖట్ాగా ఄదుభుకో” విసుయుగా చెప వేఖంగా రిగెతాుడు చ్ందుయడు. ఔ పొదను సమీపంచి ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరాడు.
ఄతను ఄవతలిఔవృ నేలను తాఔటం,
ఄంతవయకూ అ
పొదచాటున నిలఫడవునన భచ్చలఖుయయం బిఖవయగా సకిలిసూు దూయంగా యుఖుతీమటం కేసారి జరిగింది. “ఄమమబాబోయ్....
ఆది
ఆఔవృడకి
ఎలా
రాఖలిగింది?
హరిహయజృయం నించి భనలిన ఄనుసరించి వస్ుందా?” ఖుండెలమీద చెయిమ వేసుకుంటూ ఄననది వాయుణి. చేతికి ఄందినట్లా ఄంది చిట్కలో పారిపోయిన అ జీవంవంఔ కోంగా చ్ూసూు ఔచ్చగా నేలను తనానడు చ్ందుయడు. ఄతను తన వెనుఔ తయుభుకుంటూ వసుుననటుాగానే భ్యవించింది కాబోలు ఄడుావచిచన పొదలిన ఄవల్లలగా ఄధఖమిసూు భుందుకుపోయిందా ఄశవం. భయుఖుజుజ చెపన ఔందిరీఖల ఖుటా ఄదిపోతునన దారికి ఄడాంగా వుననది. పెదా పెదా ఫండరాళ్ుతో, అ రాళ్ు భధమ పెరిగివునన చితి విచితిమైన మొఔవృలతో అకాశానిన ఄంటుకుంటుననటుా ఎతుుగా ఔనిపస్ుంది ఄది.
సూట్గా అ ఖుటామీదికి పోకుండా ఔవృకు తిరిగి ఖుటాఔవృ భ్యఖంలో వునన ఔ కాలిబాటవంట్ దారిలో వేఖమైన యుఖుతీసంది అ ఄశవం. “ఄది ఖుటా వెనకివృ పోతోంది. భనం కూడా ఄటు ఔవృకే పోవాలి. రిగెతుు వాయుణీ” ఄని అమను హచ్చరిసూు యుఖు మొదలుపెట్టాడు చ్ందుయడు. పావుగడమసేజృ సాగింది ఄతని యుఖు. ఖుటా వెనుఔ భ్యఖంలోకి
ఄడుఖు
పెటీా
పెటాటంతోనే
దారికి
ఄడాంగా
ఏదో
బమంఔయమైన యమాదం యతమక్షం ఄయినటుా ఄదిరిడ అగిపోయాడు ఄతను. వెనుకే వసుునన వాయుణిని కూడా అపేశాడు. వామువేఖంతో యుఖులు తీసుునన భచ్చలఖుయయం ఖుటావెనుఔ భ్యఖంలో వునన ఔ పొదను సమీపంచ్గానే, ఄఔవృడ ఏదో యమాదం పొంచి వుననటుా ఔవృసారిగా ఎగిరి వెనకివృ దూకింది. పెదాగా సకిలిసూు వెనకివృ ఄంతే వేఖంతో రిగెతుుకురావడం మొదలుపెట్ాంది.
“నువువ సదధంగా వుండు వాయుణీ... ఄది భన దఖవరికే వస్ుంది. ఇ సారి వదిలిపెటాకూడదు...” చేతులిన బారాు జ్యసూు వాయుణిని హచ్చరించాడు చ్ందుయడు. ఄతనికి రండు ఄడుఖులు ఄవతలగా ఄదేమాదిరి నిలఫడంది వాయుణి. భచ్చలఖుయయం తభ భధమలోనించే పోవాలి.... భధమలోకి రాగానే ఎగిరి దాని మడను ఖట్ాగా టుాకోవాలి. ఖంతులు వేసుుంది. భునిళ్ుతో తెఖ ప్రకి పాకాన పెటాట్టనికి యమతినసుుంది. ఄయినాసరే దానిని ఎట్ా రిసితులోునూ వదిలిపెటాకూడదు. ఉపరి బిఖట్లాసంది అమ. దృషిానంతా అ జీవం మీదే కేందీిఔ రించ్ఫడంది. దఖవరికి వచేచసంది భచ్చలఖుయయం. వారికి రండే రండు ధనువుల దూయంలోకి రాగానే, ' టుాకో,
టుాకో'
ఄమాంతం గాలిలోకి ఎగిరింది.
ఄని ఄయవబోయి - శిలా విఖయహంలాగా
బిఖుసుకుపోయాడు చ్ందుయడు... ఄమితమైన అశచయమంతో. గాలిలోకి వట్ాగా ఎఖయడం కాదు. నిజంగానే తనకు రఔవృలు వుననటుా చ్ందుయడకి,
రండు
తాడచెటు
ఎతుుకు
ఎగిరింది
భచ్చలఖుయయం.
వాయుణికి వంద ధనువుల దూయంలో నేలను తాకి,
భరింత వేఖంతో పొదలలోకి పోయి భటుమామం ఄయిపోయింది.
“ఆది
ననున
భళ్ళు
చ్వట
సనానసని
చేసేసంది.
దీనిన
టుాకోబోయి బంఖడటం ఆది ఎననవసారి?” నిరాశగా నిటూాయుసూు వాయుణిని ఄడగాడు చ్ందుయడు. “ఄది సరే. ఄసలు ఄది వెనకివృ ఎందుకు వచిచనటుా? ” యశినంచింది అమ ఄమితమైన అశచయమంతో. భటుమామమైపోయిన భచ్చలఖురారనిన ఖురించి వెంటనే భరిచపోయాడు చ్ందుయడు. “నువువ ఆఔవృడే వుండు. నేను చ్ూస వసాును” ఄంటూ భళ్ళు వేఖంగా భుందుకు ఔదిలాడు చ్ందుయడు. ఄతని
మాటను
లక్షమపెటాలేదు
వాయుణి.
“నేను
కూడా
వసుునానను” ఄంటూ ఄతనిన ఄనుసరించింది. ఄడుఖులో ఄడుఖు వేసుకుంటూ భచ్చలఖుయయం ఏ పొద దఖవరినంచి వెనకివృ దూకిందో అ పొద దఖవరికి పోయాడు చ్ందుయడు. తనతో తీసుకువచిచన అముధ్యనిన బిగించి టుాకుంటూ భుందుకు చ్ూశాడు.
చీభ కూడా ఔనిపంచ్లేదు ఄతనికి... చెటుు జృటాలు, నేలబాయున వునన ఄడవి తీగెలు త అ రిసయ పారంతాలలో ఆంకే విధమైన యమాదభు లేదు. “ఆదేదో చాలా వింతగా వుంది. భరి అ భచ్చల ఖుయయం ఔంగాయుడట్టనికి కాయణం ఏమై వుంటుంది?” తనలో తను ఄనుకుంటుననటుా పెైకే ఄనానడు ఄతను. పెదవులు బిగించి, ఄతని బుజ్యల మీదినించి చ్ూసుునన వాయుణి - ఈననటుుండ, “వెనకివృ తియుఖు చ్ంది. వెనకివృ” ఄని ఄయుసూు ఔ ఔవృకు దూకింది. గియుకువృన వెను తిరిగాడు చ్ందుయడు. భచ్చలఖుయయం వెనకివృ పారిపోయి వచిచంది కాఫట్ా దాని బమకాయణం ఏదో అ పొదకు ఄవతలి ఔవృన వుంటుందని ఄతను ఄనుకునానడు. కాని, బమడాలిసన కాయణం ఔట్ వెనుఔనుంచే వచేచస్ుంది. భచ్చలఖుయయజృ వాసనను సఔట్ాందో లేఔ భనుషుమల ఈనికిని ఖభనిం చిందోగాని భహావేఖంగా వచేచస్ుంది ఔ సంహం. తొమిభది
భూయల పొడవుననది ఄది. బూమికి నాలుఖు ఄడుఖుల ఎతుుననది. ఔణఔణలాడే నిజృ భుదాల వంట్ ఔళ్ుు. ఔతుులవంట్ కోయలు.... తభ దఖవయ వునన అముధ్యలు దాని కాలిగోళ్ుకు కూడా సరిపోలవని తెలిసపోయింది చ్ందుయడకి. “పఔవృఫలం చ్ూపంచ్టమే ఄనిన విధ్యల శేయమసవృయం” ఄంటూ ఄవతలికి దూకిన వాయుణి చెయిమ టుాకుని, పొద వెనకివృ తవయతవయగా రిగెతాుడతను. ఔనునభూస ఔనున తెరిచేటంతలో పొద దఖవరికి వచేచసందా సంహం. ఔవృ ఖంతు, కే ఔవృ ఖంతులో పొద మీదినించి ఄవతలికి దూకింది. పఔవృఫలం చ్ూపంచ్ట్టనికి కూడా వీలుడదని ఄయిమై, మొండగా
దానిన
సభమంలో.
ఎదిరించ్ట్టనికి
తన
అముధ్యనిన
సదధడాాడు గాలిలోకి
చ్ందుయడు ఎతిు
అ
భుందుకు
దూఔబోతుండగా... భతుుభందు తన నాసఔకు తగిలినటుా నోట్ని పెదాగా తెరిచి దీనంగా
శఫాం
చేసంది
సంహం.
శఫాం
చేసూునే
భుందుకు
ఄడుఖువేసంది. ఄడుఖు వేసూునే తెఖులు తగిలిన కుకువృటం మాదిరి
కిందడ గిలగిలా కొటుాకుంటూ తలను వాడపోయిన మొఔవృలా వేలాడేసంది. తన ఔళ్ును తనే నభభలేనటుా చ్ూసూు భుందుకు వంగి, దాని మడమీద చ్ూజృడు వేలిని అనించి చ్ూశాడు చ్ందుయడు. వేఖంగా తగివపోతోంది అ కూయయభృఖం శరీయంలోని వేడ. ఄంట్ల - ఄది పారణాలు పోగటుాకుననట్లా. “నేను చ్ూసూునే వునానను. పొద మీదినించి కిందడే సభమంలో దానికి ఎటువంట్ నేల దెబాఫ తఖలలేదు. భనమీదికి లంఘంచ్ట్టనికి
పొదలిన
కొదిాగా
వంచింది.
ఄంతే...
ఄడాంగా
డపోయింది” ఄతని ఔవృనే నిలఫడుతూ చెపంది వాయుణి. “ఆంత పెదా భృఖం వుననటుాండ ఔళ్ుు తేలవేసందంట్ల ఄందుకు ఏదో కాయణం వుండే వుంటుంది. ఄదేమిట్?” నుదుయు యుదుాకుంటూ ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄతను అ మాటలు ఄంటూ వుండగానే తను నిలఫడ వునన నేల ఔంపంచినటుా, తన చ్ుటూా వునన చెటుా చేభలు ఄనీన గియుయన తియుఖుతుననటుా ఄనిపంచింది.
“వాయుణీ...
నాకు
ఔళ్ుు
తియుఖుతుననయ్..
సృహ
తబోతోంది....” ఄంటూ శరీయంలో వునన శకిునంతా కూడఖటుాకుని పొద ఆవతలికి రిగెతుుకు వచాచడు. ఎందుకు, ఏమిట్ ఄనే యశనలు మాతిం వేమలేదు వాయుణి. తను కూడా ఆవతలికి వచేచసంది. వసూు వసూు ఖట్ాగా రండుసాయుు తుమిభంది. “పొదల మీద వునన జృవువల మీది జృపొడ నీ ంట్కి సరిడ వుండదు. ఎందుకైనా భంచిది. మొఖానికి ఄడాంగా వసాుీనిన ఔటుాకో” ఄంటూ భుందుకు తూలి నేలమీద బోరాుడపోయాడు చ్ందుయడు. డటం వయకే ఖుయుుననది ఄతనికి. అ తయువాత ఏం జరిగిందో ఄతనికి ఏమాతిం తెలిమదు. *** చినన రాటనంలోకి
పలులు ఎఔవృట్టనికి ఎకివృ,
గియగిరా
ఈతాసహం
చ్ూపంచే
తియుఖుతుననటుా
యంఖుల
ఄనుబూతిని
పొందుతూ.... ఔనులు తెరిచాడు ఄతను. తెరిచిన వెంటనే తెలిసంది ఄతనికి తన ఫుఖవలమీదా, నుదుట్మీదా తడ వుననటుా....
“ఏమైంది నాకు?” ఄని ఄడుఖుతూ ఔనులు తెరిచాడు. ఄతని ఔవృనే కూయుచని వుననది వాయుణి. ధ్యయలు ధ్యయలుగా కాయుతునన ఔనీనట్ని ఄరి చేతులతో ఄదుాకుంట్లంది. అ ఔనీనరే తన నుదుట్ మీదా, ఫుఖవలమీద డందని ఖయహంచి, “ఏమిట్ వాయుణీ? ఎందుకు ఔనీనయు?” ఄని ఄడగాడు ఄతను. ఄతను ఔనులు తెరిచి చ్ూడట్టనిన ఖభనించ్గానే వెయిమ నేతి కాఖడాలు కేసారి వెలిగించినటుా యకాశవంతమైంది వదనం. “ఄభభమమ! తెలివి వచిచందా? నాకు ఎంత బమం వేసందో తెలుసా?” తడ ఔనునలతోనే ఄందంగా నవువతూ ఄడగింది. అమ చేతుల సామంతో లేచి కూయుచనానడు చ్ందుయడు. సూయుమడు నడనెతిుమీద వుండగా అ యదేశంలోకి వచాచయు వాళ్ుు. ఆజృడు అ సూయుమడు లేడు. అకాశం నిండా చ్ుఔవృలు మాతిం ఔనిపసుునానయి మినుకు మినుకుభంటూ. “నువువ డపోగానే నాకు దడ జృట్ాంది. తెలివితపన వారి కోసం భన ఖుయుదేవులు ఈయోగించే వాచ్సతి భూలిఔకోసం పొదలనీన గాలించాను. ఄదృషావశాతుు ఄది దొరికింది...” చెపంది వాయుణి ఄతనితో.
“ఄసలు నేను ఎందుకు డపోయానో నువువ చెఖలవా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు అమను. “రాక్షస భృఖంవంట్ అ సంహం డపోయిన విధంగానే నువువ కూడా డపోయావు. తేడా ఔవృట్ల. వాచ్సతి భూలిఔ నాకు దొయఔడంవలు నీ పారణాలు దకావృయి. అ భూలిఔని తెచిచ ఆచేచవాళ్ుు లేఔపోవటంవలు పారణాలు పోగటుాకుననది అ సంహం” ఄననది వాయుణి. కాదని ఄనలేదు చ్ందుయడు. వాదన
కూడా
పెటుాకోలేదు.
“ఔందిరీఖల
ఖుటా
వెనకివృ
పోయినవాళ్ుు ఎవయూ పారణాలతో వెనకివృ రాలేయని మీ భయుఖుజుజ బాబాయ్ ఆందుకే చెప వుంట్టడు. ఆఔవృడ గాలిలో ఏదో విషదాయిం నిండ వుంది. సందేహం లేదు” ఄంటూ లేచి నిలఫడబోయాడు ఄతను. “వదుా.
నీకు
ఆంకా
జౄరిుగా
సవసిత
చేకూయలేదు...
తెలువారేదాకా ఆఔవృణిణంచి లేవకు” ఄంటూ ఄతనిన ఫలవంతంగా భళ్ళు డుకోబట్ాంది అమ.
“ఔళ్ుు ఖట్ాగా భూసుకుని ఖుయుదేవులిన తలుచ్ుకో... నిది దానంతటదే వసుుంది” ఄని కూడా ఄననది. “పొద ఄవతల గాలి యమాదఔయమైనదని భన భచ్చల ఖురారనికి భుందే తెలిమటంవలు వెనకివృ పారిపోయి వచిచంది” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄలా ఄంటూ వుండగానే భుంచ్ుకు వచేచసంది గాఢమైన నిది. తూయదికువృ
తెలుఫడుతూ
మలకువ. ఫదధఔంగా అవులించి,
వుండగా
వచిచంది
ఄతనికి
ళ్ుు వియుచ్ుకుంటూ లేచి
నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. ఔందిరీఖల ఖుటామీద నివసంచే క్షులు కిలకిలా రావాలు చేసూు గాలిలో గిరిలు కొడుతూ ఔనిపంచాయి ఄతనికి. పొయపాటున కూడా ఖుటానుదాట్ వెనుఔ భ్యఖంలో వునన పొదలకేస పోవటం లేదు ఄవి. “ఄడుఖు
భుందుకు
వేసేటజృడు
చ్ుటూా
వునన
రిసరాలనినట్నీ జ్యఖయతుగా ఖభనించ్ుకోవాలని ఖుయుదేవులు చెజృతూనే వుండేవాయు. అ మాటలిన ఖుయుు చేసుకోఔపోవడం నాదే తజృ” ఄంటూ ఔవృకు చ్ూశాడు ఄతను.
ఔళ్ుు తేలవేసన సంహం వంట్ కూయయభృగాలు చీఔట్ మాటున వచిచ తభ మీద డకుండా రాతింతా మలకువగా వుననది కాబోలు అదభరిచి నిదిపోతుననది వాయుణి. దుభుభ ధూళ్ళతో భలినభయినా కూడా చాలా ఄందంగా వుననది వాయుణి వదనం. భుడలో నుంచి విడవడన కేశాలు అ భుకం మీద యుచ్ుకోవటం వలు భరింతగా ఆనుభడంచింది అ ఄందం. ఄభమాన జౄయవఔంగా అమ ఫుఖవను సృశించాడు ఄతను. “హాయిగా నిదిపో... నాకు జౄరిుగా నమమైపోయింది. నువువ లేచేలోల ఔ చినననిని జౄరిు చేసేసాును” ఄనుకుంటూ పొదలోుకి పోయాడు. పావుగడమ
తరావత
ఔనిపంచింది
ఄతనికి
వాచ్సతి
భూలిఔను ఄందించే ఄడవితీగె... అకులు వడలిపోకుండా,
తీగెలు తెగిపోకుండా ఔవృలకు
పాకిన పలువేళ్ును మాతిం తెంప తన దటీాలో బదియుచ్ుకునానడు ఄతను. చ్దయంగా,
వెడలుగా వునన ఔ ఫండరాయిని వెతికి,
దటీాలోని వేళ్ును చినన ఫండరాయితో మతుగా నూరాడు. తన
దటీానించి రండు పొడవాట్ భుఔవృలిన చింప,
మతుగా నూరిన
వాచ్సతి ఖంధ్యనిన అ భుఔవృలకు దటాంగా ట్ాంచాడు. ఔ భుఔవృను తన మొఖానికి ఄడాంగా ఔటుాకుని,
రండో
భుఔవృను వాయుణి దఖవరికి తీసుకువచాచడు. ఔందిరీఖల ఖుటాఔవృనించి తొంగి చ్ూసుునన సూయుమడ కియణాలు మొకం మీద డటంతో మలకువవచిచ లేచి ఄఔవృడే కూయుచని వుననది వాయుణి. “ఇ వసాుీనిన ఔటుాకో... భనం భళ్ళు పొదలోుకి పోతునానం” ఄంటూ తనే అమ మొఖానికి ఔట్ా ఆంకోసారి భుందుకు ఄడుఖు వేశాడు ఄతను. పారణాలు కోలోయిన సంహానిన ఖుటామీద కాజృయం వుండే రాఫందులు ఖభనించినటుునానయి... పొదకు దగివరిగా నేలమీద వాలాయి ఄవి... పొదను దాట్ ఄవతలికి మాతిం పోవటంలేదు. ఄఔవృడఔవృడే తియుఖుతునానయి. “ఔవృక్షణం అఖు వాయుణీ...” ఄంటూ జీవంలేని సంహం శరీరానిన బుజ్యనికి ఫలంగా ఎతుుకుని పొదకు ఆవతలి ఔవృన డవేశాడు చ్ందుయడు.
అఫగా ఖంతులు వేసూు వచిచ అ శరీయం మీద వాలాయి రాఫందులు.
తభలో
తాభు
పోట్టుడుకుంటూ
అ
శరీరానిన
అయగించ్టం మొదలుపెట్టాయి. “భుందుగా భనం మీ భయుఖుజుజ బాబాయ్కి ఄవసయం ఄయిన భూలిఔని వెతకాలి...” ఄంటూ ఎతుుగా ఎదిగిన ఖడాని చెలాుచెదుయు చేసూు నడచాడు. మిటాభధ్యమహనం సభమం ఄవుతుండగా వాయుణి ఔంటడంది అ భూలిఔ. తభ మొఖాలకు ఄవసయమైనంత వయకూ చింగా మిగిలిన చ్ందుయడ దటీాని నేలమీద రిపంచి, అ భూలిఔని యసాదించే ఄడవి తీఖలను చ్ుటాలు చ్ుటాలుగా పోఖుపెట్ాంది అమ. ఄయాగడమ సభమం తయువాత పెదా భూటగా ఔట్ా గాఢంగా నిటూారిచంది వాయుణి. “వచిచన ని ఄయిపోయింది... ఇ భూలిఔతో భయుఖుజుజలు సభయి వంతంగా నిచేసే అముధ్యలిన తయాయు చేసుకుంట్టయు. ఆంకోసారి
అ
తోడేలుగాళ్ుు
దాడచేసేు
వాళ్ు
ప్రచ్ం
ఄణిచి
సాఖనంజృతాయు.. వెనకివృ వెళ్ళు పోదామా?” ఄని ఄడగింది వాయుణి.
దూయంలో ఔనిపసుునన ఔ పెదా చెటుఖుంజృ వెైజృ చ్ూసుునానడు చ్ందుయడు. ఈననటుుండ “దాకోవృవాలి వాయుణీ... వెంటనే దాకోవృవాలి..” ఄంటూ ఔవృకు దూకి ఔ దటామైన పొదచాటున మోఔరించి కూయుచనానడు. భూలిఔల భూటని టుాకుని రండు ఄడుఖులు వెనుఔగా ఄతనిన ఄనుసరించి,
తను కూడా అ పొదచాటునే యహసమంగా
కూయుచంది వాయుణి. ఄంతగా బమడాలిసన ఄవసయం ఏభుందో అమకు ఄవఖతం కాలేదు. పారణభునన ఎటువంట్ జీవి అ యదేశంలో ఄడుఖుపెట్ానా, ఄయక్షణంలో కిందడపోతుంది... భరి ఎందుకు ఄంత అందోళ్న? పావుగడమ
ఖడచిన
తరావత
లభంచింది
సమాధ్యనం.
మొఖాలకు భందపాట్ భుసుఖులు ధరించిన తోడేలు భనుషులు ఔరి వెనుఔ ఔయుగా అ యదేశంలోకి వచాచయు. “వాళ్ుకి భనం ఆఔవృడకి వచిచనటుా తెలుసంటుందా? భనలిన టుాకోవటం
కోసమే
ఖుసఖుసలాడంది వాయుణి.
వచాచయంట్టవా?”
చ్ందుయడ
చెవిలో
ఄదే యశన ఄతని భనసుసలో కూడా మదులుతోంది. ఔనులు చిట్ుంచి చ్ుటూా చ్ూసుునన సభమంలో లభంచింది సమాధ్యనం. తోడేలు భనుషులు ఄఔవృడకి రావటం - యాదృచిాఔం కాదు. సవమంఔృతారాధం. తన నేదో తను చ్ూసుకోకుండా పొదదఖవయ
డపోయిన
సంహానిన
తీసుకుపోయి
రాఫందులకు
అహాయంగా ఆచాచడు. ఔ రాఫందుకు విషమం తెలిసేు, ఄది అ ఔవృదానితో అగిపోదు. అ చ్ుటుాటు వునన తన జ్యతినంతా హచ్చరించే నులు చేసుుంది. ఖుంజృలు ఖుంజృలుగా అకాశంలో చ్ఔవృయుు కొడుతునానయి ఄవి. వాట్ని ఖభనించిన వారికి ఎవరికైనా సరే వెంటనే ఄనుమానం వచేచసుుంది. డపోయిన సంహం తను ఎఔవృడ డందో ఄఔవృడే ఈండ వుననటుయితే అ రాఫందులు ఄలా ఖుంజృలు ఖుంజృలుగా అ యదేశంలో యతమక్షం ఄయి వుండేవి కాదు... “వీళ్ుు భుందు జ్యఖయతులు చాలా తీసుకుంటునానయు... వీళ్ుని జయించ్టం కొంచెం ఔషామే ఄవుతుంది” పొద దఖవయ డవునన సంహజృ ఄవశేషాలిన చ్ూస,
తభలో తాభు చ్రిచంచ్ుకుంటూ
నిలఫడన తోడేలు భనుషులిన చ్ూసూు భళ్ళు ఖుసఖుసలాడంది వాయుణి. “మొఖాలకు
అ
భుసుఖులు
చ్ూశావా?
ఇ
యదేశం
ఎలాంట్దో వాళ్ుకి బాగా తెలుసు.... దీనిన ఄధఖమించి తభమీదికి ఎవయూ రాలేయని వాళ్ు ధైయమం కాబోలు” ఄనానడు చ్ందుయడు ఄతియహసమంగా. “ఆజృడు ఏం చేదాాం?” ఄడగింది వాయుణి. “భుందు ఇ పశాచాలను వెనకివృ వెళ్ళుపోనీ..” ఄనానడు చ్ందుయడు ఄసహనంగా భుకంపెట్ా. ఄయాగడమపాటు అ పొదదఖవరే నిలఫడ మలిుగా తియుఖు భుకం ట్టాయు తోడేలు భనుషులు.... వాళ్ుు ఔంట్కి ఔనిపంచ్నంత దూయం వెళ్ళుఔ వుననటుుండ లేచి నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. “వచిచన వాళ్ుం ఎలాఖూ ఆంతదూయం వచాచం, వీళ్ు ఖూడెం ఎలాంట్దో చ్ూసన తరావత వెనకివృ పోదాం” ఄనానడు.
“మాటలు చెపనంత తేలిఔ కాదు భనం వెనకివృపోవటం... ఄటు చ్ూడు” వెంటనే ఄతనిన హచ్చరించింది వాయుణి. లేచి నిలఫడన చ్ందుయడు ఔవృ క్షణం కూడ అలసమం చేమకుండా భళ్ళు పొదచాటున చ్తికిలఫడాాడు. చ్చిచపోయి రాఫందులకు అహాయమైన సంహానిన చ్ూస వెనకివృ పోయినట్లా పోయి వెంటనే తిరిగి వసుునానయు తోడేలు భనుషుమలు. ఇసారి పెదా భూటలునానయి వారిలో కొందరి బుజ్యలమీద. “ఏమై వుంట్టయి ఄవి? వాట్లో ఏభుంటుందని నీ ఉహ?” మౌనంగా వుండటం ఄసాధమమైనటుా ఄడగింది వాయుణి. తలతిప వాయు దాఖుకుని వునన పొదకేస చ్ూశాయు ఆదాయు తోడేలు భనుషుమలు. తభ అముధ్యలిన భుందుకు జ్యచి ఄటుగా ఔదిలాయు. “ఄయిపోయింది భన ని.... నీ మాటలు వారి చెవులకి చేరాయి...” ఄంటూ తన అముధ్యలిన బిగించి టుాకునానడు చ్ందుయడు. ఔయు కాదు ఆదాయు కాదు. దిహేనుభంది వునానయు వాళ్ుు. పోరాటం ఄంటూ పారయంబం ఐతే - ఔరిదారిన డగటాఖలడు... మిగిలినవాళ్ుు తభచ్ుటూా చేరి వెనుఔ నుంచి దెఫఫ తీమటం తనిసరి. ఄంతదూయం క్షేభంగా
వచిచ, అకరి క్షణంలో ఖుటుా యటుా చేసుకుననందుకు ఎంతో బాధ ఔలిగింది ఄతనికి. ఄయినా చేమఖలిగింది మాతిం ఏభుంది? ఎయను చ్ూసన తోడేళ్ు మాదిరిగానే ఄడుఖు ఄడుఖు చొజృన భుందుకు వచేచశాయు. శతుయవులు ఆదాయూ. భరో రండు ఄడుఖులు వేస తలలిన కొంచెంగా భుందుకు జ్యసేు టుాఫడపోతాయు వాయుణి, చ్ందుయడు. ఉపరి బిఖట్ా తానంతట తానే పెైకి లేవబోతునన చ్ందుయడ బుజంమీద చెయిమ వేసంది వాయుణి. ఔనుల తోనే ఔ ఔవృకు చ్ూపంచింది అమ. అశచయమంగా ఄటుచ్ూసన చ్ందుయడకి భతిపోయినంత ని ఄయింది. చ్నిపోయిన సంహానిన ఄతను ఏ పొద దఖవయ డవేశాడో, సరిగావ అ పొద దఖవరే భరోసారి యతమక్షం ఄయింది భచ్చలఖుయయం. భుందు కాళ్ును గాలిలోకి ఎతుుతూ పెదా శఫాం వచేచలా సకిలిస్ుంది. పొదచాటున
ఎవయునానరో
ఔనిపెట్లా
వియమించ్ు కునానయు తోడేలు భనుషుమలు.
అలోచ్నను
వెంటనే
సయ బాసయగా ఄయుసూు ఄటుకేస యుగెతాుయు.. వాళ్ళుదారే కాదు - భూటలిన మోసుకువచిచన వాళ్ుు కూడా వాట్ని కిందడేస వేఖంగా ఄటుకేస దూకాయు. వారిలో
ఆదారి
చేతులకు
చికివృనట్లా
చికివృ
నేయుగా
తపంచ్ుకుంది అ ఄశవం. వెను తిరిగి వేఖంగా ఔందిరీఖల ఖుటా భుందు భ్యఖంలోకి పారిపోయింది. “ఆదే భంచి సభమం. ఇ యదేశానిన వదిలి వెళ్ళుపోవట్టనికి ఆంతఔంటె భంచి ఄవకాశం భనకి భరొఔట్ లభంచ్దు” ఄంటూ లేచి నిలఫడంది వాయుణి. పొదచాటు నుంచి ఆవతలికి వచాచయు ఆదాయూ. తోడేలు భనుషుమలు ఎటునుంచి వచాచరో ఄటుకేస యుఖు తీమబోతుండగా - చ్ందుయడకి వచిచంది ఔ ఄనుమానం. “ఔవృక్షణం వాయుణీ. కే ఔవృక్షణం” ఄంటూ తోడేలు భనుషుమలు కిందడవేసన భూటలోు ఔ దానిన భుడ విప చ్ూశాడు. ఏదో చెటుా వేయునో, బయడునో చితఔకొట్ా మతుట్ పండగా మారిచననటుానానయు...
భూట నిండుగా ఔనిపంచింది. మిగిలిన భూటలోు కూడా ఄటువంట్ పండే వుండ వుంటుందని ఖయహంచి, ఄసహనంగా తల విదిలించాడు చ్ందుయడు. “పేలుడు దాయిం కాదు... ఔనీసం పేలపండ కూడా కాదు. భరి ఆది
ఎందుకు ఈయోఖడుతుందో
తెలిమదు” భుడవిపన
భూటలోని పండని భునివేళ్ుతో సునినతంగా భుటుాకు చ్ూసూు ఄనానడు ఄతను. “అ విషమం తెలుసుకోవటం ఆజృడు ఄంత ఄవసయమా?” వాయుణి ఄడగింది చ్ందుయడవెైజృ చ్ూసూు. “భనం క్షేభంగా వెనకివృ తిరిగి రావాలంట్ల - ఄవసయమే... కాళ్ుు నేలకు ఄతుకువృపోయే పండ ఄయితే యమాదం ఔదా” ఄంటూ ఏ పొదచాటు నుంచి ఆవతలికి వచాచరో భళ్ళు ఄదే పొదచాటుకు రిగెతాుడు ఄతను. “రాను రాను నీకు చాదసుం ఎకువృవ ఄయిపోతోంది. వట్ా ఄనుమానజృ
భనిషివి”
ఄంటూ
ఆషాం
లేఔపోయినా
ఄతనిన
ఄనుసరించింది వాయుణి. పావుగడమ తరావత చెభటలు ఔమిభన మొఖాలను తుడుచ్ుకుంటూ వెనకివృ వచాచయు తోడేలు భనుషుమలు.
“భచ్చల ఖుయయం భనకి ట్లఔరా ఆచిచనట్లా వాళ్ుని కూడా ఏడపంచి
తపంచ్ుకుంది.
ఏడుజృ
మొఖాలతో
వసుునానయు”
చియునవువతో ఖుసఖుసలాడంది వాయుణి. కిందడవేసన భూటల దఖవరికి రాగానే చ్ుఔంఠంతో ఏదో ఄరిచాడు తోడేలు భనుషుమలోు నామకుడ మాదిరి ఔనిపసుునన భనిషి. చ్ఔచ్కా భూటలిన విపాయు వాళ్ుు. వాట్లో వునన పండని చేతుల నిండా తీసుకుని,
ంట చేలకు ఎయువు వేసుుననటుా
పొదలమీదా,
వెదజలుుతూ
నేలమీదా
అ
యదేశాలనినట్నీ
ఔలమతిరిగాయు. “ఎందుకో నాకు కొంచెంగా కూడా ఄయిం కావటం లేదు” వాళ్ుు ఖనుఔ భళ్ళు తాభు దాఖునన పొద దగివరికి వసేు దూయంగా రిగెతుట్టనికి సదధంగా భుంఖళ్ు మీద కూయుచంటూ అ మాట ఄననది వాయుణి. చ్ందుయడకి కూడా తెలిమలేదు... మౌనంగా వుండపోయాడు. అకరి భూటలోని పండని కూడా నేలమీద వెదజలిు చేతులు దులుజృకుంటునన అ దురాభయువలిన ఄలాగే ట్ా ట్ా చ్ూసుునన సభమంలో చ్టుకువృన మరిసంది ఄతని భనసుసలో సమాధ్యనం.
“ఄది మాభూలు పండ కాదు. నా ఈదేాశమంలో మైకానిన ఔలిగించే
భతుు
దాయిజృ
పండ.
పటాలు
కూడా
ఆటుకేస
రాలేఔపోవట్టనికి కాయణం ఄదే...” అశచయమంగా ఖుండెల మీద చెయిమ వేసుకుంటూ ఄనానడు ఄతను. పండని వెదజలుడం జౄరిు ఄయిన తరావత,
తను వెంట
తెచ్ుచకునన సొయకామ ఫుయయలోుని నీట్తో వాళ్ుు చేతులు శుబింగా ఔడుకోవృవటం ఄతనికి అ పండ యహసామనిన జౄరిుగా వెలుడంచింది. “జంతువుల మాదిరి ఫతికే ఄడవి జ్యతికి ఆనిన తెలివితేటలు వుంట్టమంట్ల నభభటం చాలాఔషాం” తను కూడా అశచయమడుతూ ఄననది వాయుణి. వచిచనని ఄయిపోయిన వెంటనే వెనకివృ ఫమలుదేరాయు వాళ్ుు. ఔంట్ భుందు నుంచి మామమైపోగానే ఄనుసరించ్టం మొదలుపెట్టాయు చ్ందుయడు, వాయుణి. ఄయధగడమ ఖడచిన తరావత వారికి ఔనిపంచింది తోడేలు ఖూడెం. భట్ాతో నిరిభంచిన ఖుడసల భుందు యఔయకాల నులు చేసూు దయినం ఆచాచయు భయుఖుజుజ స్త్ుీలు. ***
అకాశం ఔనిపంచ్నంత ఎతుుగా, దటాంగా ఎదిగిన భహావృక్షాల భధమ సూట్గా,
నిటానిలువుగా నిలఫడ వుంది ఄకుట్ఔం ఄని
పలువఫడే సూది యవతం. దునెైన సూది మాదిరిగానే వునన దాని శికయం మీద ఔనిపస్ుంది ఫిహాభండమైన రాతి ఔటాడం ఔట్. అకాశంలోని
భఫుఫలు
అ
ఔటాడాలిన
రాసుకుంటూ
పోతునానయి. మిటా భధ్యమహనజృ సూయుమడ వెలుఖులో ఄదాాలమేడ మాదిరి తళ్ుకువృభంట్లంది ఄది. తన
భంతి
భందియంలోంచి
మామమై
ఔంఖనాయణమ
భధమభ్యఖంలో యతమక్షం ఄయామడు వారిికుడు. ఄకుట్ఔం దఖవయ యతమక్షం ఄయేమవాడేగాని, తన నివాసం దఖవరోు ఄటువంట్ భంతియయోగాలు జరిగితే ధూభకేతుకు తెలిసపోతుందని ఄతని ఄనుమానం. యతమక్షం
ఄయిన
యదేశంనించీ
క్షణం
కూడా
విశారంతి
తీసుకోకుండా నడచాడు. కే ఔ మాయవం ఔనిపంచింది ఄతనికి యవతం పెైభ్యగానిన చేయుకోవట్టనికి.
కే ఔ భనిషి నడవట్టనికి వీలుగా యవతానిన చెకివృ మటుు ఏరాటు చేమఫడాాయి అ యదేశంలో. ఄలసపోయిన పాదాలను ఎంతో యమతనం మీద ఔదిలిసూు అ మటుు ఎకివృ సామం సభమం కాబోతుండగా పెైభ్యఖంలోని ఔటాడాలిన చేయుకునానడు. “ఎవయు? ఎవయది నా బవనం ఎదుట?” ఔటాడజృ సంహ దావరానిన చేయుకునన వెంటనే వినిపంచింది ఄతనికి ఔ విఔృత ఔంఠం చ్ుటుాఔవృల యతిధవనిసుుననటుాగా. “ధూభకేతు దేవయకు నా సాషాాంఖ దండయణామాలు.. తభరిని చ్ూడాలనన తనతో శయభడ వచాచను. దమచేస దయినం ఆవవండ” చేతులు జోడసూు సమాధ్యనం ఆచాచడు వారిికుడు. బళ్ుున
తెయుచ్ుకునానయి
భూస
వునన
తలుజృలు.
భుడుతలు డన దేహంతో, తెలుగా నెరిసపోయిన కేశాలతో, వంగిన నడుభుతో ఄతనికి దయినం ఆచాచడు ఄతివృదుధడు ఔతను. “నేను ధూభకేతును... ఏం కావాలి నీకు?” నిజృభుదాల మాదిరి ఎయయగా వునన ఔనులతో నిశితంగా చ్ూసూు ఄడగాడు. అ ఔళ్ులోనించి ఏదో శకిు తయంఖం తనను చ్ుటుా భుటాబోతుననదని
తెలిసపోయింది వారిికుడకి. తనెవరో,
తన జృటుాజౄరోవతురాలు
ఏమిట్ల చిట్కలో ధూభకేతుకు తెలిసపోతామని ఄవఖతమైంది. పెదవుల ఔదలిఔ ఫమట్కి ఔనిపంచ్కుండా అతభయక్షణ భంతారనిన ఔదానిన చ్దివాడు ఄతను. ఏమీ తెలిమని వట్ా ఄమామకుడగా ఔనిపంచాడు ఄతను ధూభకేతు ఔనులకు. ఄతని ఄసలు యూపానిన ఄతి చాఔచ్ఔమంగా దాచిపెట్లాసందా అతభ యక్షణ భంతిం. “ఏం కావాలి నీకు?” భరోసారి రట్ాంచాడు. “ఏమీ
తెలిమని
చ్వటనని
ఄందయూ
వెకివృరిసుునానయు.
అతభహతమ చేసుకోబోతుండగా ఔ ఄవవ నాకు ఇ యవతం ఖురించి, ఇ బవనంలో నివసంచే మీ ఖురించి చెపంది. దమచేస నాకు తెలివి దమచేయించ్ండ” భుందుకు వంగి, ఄమాంతం ఄతని పాదాలను టుాకుంటూ వేడుకునానడు వారిికుడు. దిక్షణికాలపాటు తటట్టయించాడు ధూభకేతు. “చాలా దూయం శయభడ ఆఔవృడకి వచాచవు. కాదని ఄనట్టనికి నోయు రావటం లేదు. ఔడుజృ నిండా తిని ఔంట్ నిండా నిదిపో... తెలువారిన తరావత
మాట్టుడతాను”
ఄంటూ
వెనుతిరిగి
ఔ
పెదా
భందియంలోకి
వెళ్ళుపోయాడు. బవనంలోకి ఄడుఖుపెట్ాన వెంటనే వారిికుడకి ఔనిపంచింది ఔ పెదా చెఔవృఫలు. పెదా పెదా పాతిలలో యుచిఔయమైన అహాయ దారాిలు ఄఖుపంచాయి. ఏమాతిం అఔలి లేఔపోయినా,
ధూభకేతుకు ఄనుమానం
రాకుండా వుండటం కోసం ఔ వెదుయు ఫుటాలో వునన ళ్ుు రండంట్ని అయగించాడు ఄతను. కొదిాసేజృ అగి, అ బవనభంతా ఔలిమతిరిగి, ధూభకేతు యహసామలు ఎటువంట్వో తెలుసుకోవాలని ఄతని ఄభలాష. రండో ండును తినటం జౄరిుచేసన వెంటనే ఄతనికి తెలిమకుండానే భుంచ్ుకు వచిచంది నిది. ఏ అసనం మీద కూయుచనానడో ఄదే అసనం మీద ఔ ఔవృకు వాలి ఔనులు భూసుకునానడతను. *** పెదా
పెదా
ఫండలను
తెచిచ
భయుఖుజుజ
స్త్ుీల
భుందు
డేసుునానయు తోడేలు భనుషుమలు. వాట్తో పాతిలను యఔయకాల అముధ్యలను తయాయు చేయిసుునానయు. వారి ఖూడెం చివరి భ్యఖంలో
పెదా కొలిమి వుంది. పెదా పెదా రాతి పాతిలోు ఆను కనిజ్యనిన వేస ఔయఖబడుతునానయు కొందయు. ఔరిగిన కనిజ్యనిన అముధ్యలుగా మాయుసుునానయు భరికొందయు. తాభు ఖుహలోనించి ఫమట్కి వచిచ నిలఫడనజృడు ఄటుగా వచిచన తోడేలు భనిషి తన ఫరిశెను విసయటం వాయుణికి వెంటనే ఖుయుుకు వచిచంది. రాతిఖుహ గోడకి తగిలి ఄది విరిగిపోవట్టనికి ఫదులు,
గోడలోనించి పెళ్ులు విరిగి కిందడాాయి. ఄంట్ల అ
అముధ్యలిన తయాయు చేసంది భయుఖుజుజ స్త్ుీలే ఄయి వుంట్టయు. ఔళ్ుు కాదు ఆదాయు కాదు... ఎంతకాలం నించి వాళ్ును టుాకు
రావడం
జయుఖుతోందోగాని,
వందల
సంకమలో
ఔనిపసుునానయు. “ఆంతభందిని చెయ విడపంచ్టం ఄంట్ల భనకి సాధమడే
నికాదు...
చిట్కలో
టుాఫడపోతాం.
నినున
చ్ంపపారేసాుయు. నాతో ఇ ఫండ చాకిరీ చేయిసాుయు” చ్ందుయడ చెవిలో చెపంది వాయుణి. ఫరిశెలిన సదధంగా టుాకుని, భయుఖుజుజ స్త్ుీలను కాలాకాసుునన తోడేలు వీయులిన చ్ూసూు ఔసారి గాఢంగా నిటూారాచడు చ్ందుయడు.
ఖూడెం చాలా పెదాది. దఖవయ దఖవయగా సహసయ సంకమలో వుంట్టయు జనం. పోరాటం చేమఖల వీయులు ఄందులో సఖం తకుండా ఔనిపసాుయు. ఄంత భందిని ఎదిరించి వచిచన నిని జౄరిు చేసుకోవడం ఄసంబవం. “ఔ నిచేదాాం... ఔందిరీఖల ఖుటావెనుఔ యహసమం ఏమిట్ల భనకి తెలిసపోయింది. వెనకివృ వెళ్ళు భయుఖుజుజలకు చెజృదాం. వారిలో ధైయమంఖల వాళ్ుందరీన వెంటబటుాకు వచిచ...” ఄంటూ మాటలిన అపేసంది వాయుణి. ఄంతభందికి సరిడా మైకానిన వదిలే వాచ్సతి భూలిఔ దొయఔటం ఔషాం. ఔవేళ్ దొరికినా దానిన సదధం చేమట్టనికి చాలా సభమం డుతుంది. ఇ లోల తోడేలు భనుషుమలు ఖనుఔ తభ యమతాననిన సఔడతే? “నాది వట్ా చెతు అలోచ్న. నువేవ ఏదెైనా భంచిమాయవం వెతుకు” తనను తనే కించ్యుచ్ుకుంటూ చ్ందుయడకి చెపంది అమ. అమ మాటలనినట్ తల ఉజృతునాన, చ్ందుయడ దృషిా మాతిం అ మాటల మీద లేదు. అముధ్యలు చేసుునన కొలిమికి కొంచెం ఄవతలగా వుననది ఔ పెదా తాట్టకు పాఔ. మొఖాలకు భుసుఖులు
ధరించిన భయుఖుజుజ స్త్ుీలు చాలాభంది అ పాఔలో వునన పెదా పెదా ఫండల మీద ఏవో ఎండుట్టకులిన పెట్ా ఫండలతో మతుట్ పండగా మారేచ నిమీద వునానయు వాయందయూ. “ఄదేమిట్? ఏం చేసుునానయు వాళ్ుు?” వాయుణి అశచయమంగా ఄడగేసరికి ఇ లోఔంలోకి వచాచడతను. “భనం వచిచన ని విజమవంతం ఎలా ఄవుతుందో నాకు తెలిస
పోయింది.
చెయిమటుాకుని,
వెనకివృ ఖూడెం
పోదాం దఖవరినంచి
ద” వెనకివృ
ఄంటూ
వాయుణి
తీసుకువచాచడు.
క్షణక్షణానికి ఄధఔం ఄయిపోసాగింది అమలోని కుతూహలం. “ఏం తెలిసంది నీకు?
ఏం చేయాలని నీ అలోచ్న?” రట్ాంచ్డం
మొదలుపెట్ాంది. భతుును ఔలిగించే పండ అ చ్ుటుాటు ఎఔవృడా జలుఫడలేదని నిశచమం చేసుకునన తరావత తన మొఖానికి ఄడాంగావునన వసాుీనిన తొలగించాడు చ్ందుయడు. “నాకు అఔలి వేస్ుంది” ఄంటూ ఄఔవృడే వునన ఔ చెటుా మొదట్లు చ్తికిల డాాడు చ్ందుయడు.
“ఆఔవృడ
ఄంతా
ఄయోభమంగా
వుంది.
ఏ
చెటుాను
భుటుాకుంట్ల ఏమౌతుందో ఏమో తెలిమటంలేదు” ఄంటూ అ చ్ుటుాటువునన పొదలనినట్నీ గాలించి,
ఎయయగాండన రేఖుళ్ును
డనిండా ఏయుకు వచిచంది వాయుణి. సరైన అహాయం కాఔపోయినా వాట్నే
అయగించాయు
ఆదాయూ.
దూయంలో
ఔనిపంచిన
ఔ
నీట్ఖుంటలోని నీట్నితాగి దాహం తీయుచకునానయు. “ఆజృడు చెజృ... నీ అలోచ్న ఏమిట్ల” ఆంకోసారి రట్ాంచింది వాయుణి. చ్ందుయడవెైజృ అసకిుగా చ్ూసూు. “చెటం ఄనవసయం. చేస చ్ూపసాును - చీఔటుు దటాం ఄయిన తరావత” ఄంటూ కింద డుకుని ఔళ్ుు భూసుకునానడు చ్ందుయడు. చిట్కలో
ఄతను
నిదిలోకి
జ్యరిపోవట్టనిన
ఖభనించి,
ఄతని
అముధ్యనిన తను తీసుకుని ఄఔవృడ కాలాగా నిలఫడంది వాయుణి. చీఔట్ డంది. చ్ూసూు వుండగానే మొదట్ ఝాభు ఖడచి రండో ఝాభు ఄడుఖుపెట్ాంది. చ్లుట్ గాలి ఎభుఔలు కొరికేటటుా వీచ్టం మొదలుకాగానే నిదిలోనించి లేచాడు చ్ందుయడు. తొలగించిన వసాుీనిన తిరిగి మొఖానికి ఔటుాకుని ఖూడెం దఖవరికిపోయాడు.
“చీఔట్డగానే నులిన అపాయు కాబోలు ఖుంజృగా ఔ ఖాళ్ళ యదేశంలో నిలుచ్ునానయు భయుఖుజుజ స్త్ుీలు. వాళ్ుు తయాయుచేసన రాతి పాతిలతోనే అహారానిన తెచిచ ఄందరి ంచాయు తోడేలు భనుషుమలు. అయగించ్టం జౄరిు ఄయిన తరావత శువులిన తోలినటుా తోలుతూ తీసుకుపోయి ఔ పెదా అవయణలోకి ంపంచాయు. దునెైన భుళ్ుపొదలు రిచివునానయి అవయణ గోడలమీద. కే ఔ దావయం వుననది భుందు భ్యఖంలో. అముధ్యలు ధరించిన నలుఖుయు తోడేలు భనుషుమలు అ దావయం దఖవయ నిలఫడాాయు కాలా కోసం. “నిజంగా వాళ్ు రిసితి హృదమ విదాయఔంగా వుంది. జంతువులు లానే రిఖణిసుునానయు వాళ్ుని, పాం” జ్యలి నిండన ఔంఠంతో ఄంటునన వాయుణిని నోయు భూసుకోభని హచ్చరించి, భళ్ళు కొలిమిదఖవయ వునన తాట్టకు పాఔ దఖవరికి తీసుఔపోయాడు చ్ందుయడు. రాయివారవయూ తభ ఖూడేనిన సమీపంచ్లేయనన ధైయమం కాబోలు - భయుఖుజుజ స్త్ుీలునన అవయణ దఖవయ త భరఔవృడా లేయు తోడేలు సైనికులు.
చీఔట్మాటున అ తాట్టకుపాఔలోకి జొయఫడాాడు చ్ందుయడు. భూటలు ఔట్ా వునన పండని చ్ూస అనందంగా నవావడు. మొఖానికి ఄడుాగా వునన వసుీం కాయణంగా అ నవువ ఔనిపంచ్లేదు వాయుణికి. కాని నవువ తాలూకు వెలుఖు ఄతని ఔనులోు ఔనిపంచి,
ఏమిటననటుా
నొసలు ఎఖుయవేసంది వాయుణి. “ఏ పండని జలిు ఔందిరీఖల ఖుటా వెనుఔ విషజృ వాతావయణానిన సృషిాసుునానరో, ఄదే పండని ఖూడెభంతా జలుుదాం. తెలువారేసరికి ఄందయూ ఎలా లేచి తియుఖుతారో చ్ూదాాం” ఄంటూ ఄఔవృడవునన రండు భూటలిన బుజ్యనికి ఎతుుకుని ఫమలుదేరాడు చ్ందుయడు. ఄతని
అలోచ్న
ఄజృడు
జౄరిుగా
ఄవఖతమై
వింతగా
చ్ుయుకుదనం
ఎకువృవ
యకాశించింది వాయుణి వదనం, క్షణాలోు. “రోజులు
ఖడుసుుననకొదీా
నీకు
ఄవుతోంది. తెలివి చాలా ఄధఔం ఄయిపోతోంది” ఄంటూ తను కూడా రండు భూటలిన తీసుకుననది. తభ ఔదలిఔలు ఖూడెంలోకి ఔనిపంచ్కుండా జ్యఖయతు డుతూ, భూటలోుని పండని ఖూడెం చ్ుటూా భూడొంతుల మేయ తవయతవయగా జలాుడు చ్ందుయడు.
“ఇ ఔ వంతును మాతిం వదిలిపెటాడం దేనికి? జలేుదాాం” ఄంటునన వాయుణిని అప,
భయుఖుజుజలు వునన అవయణ దఖవరికి
తీసుకు వచాచడు ఄతను. “కాలా వారి బయతం నేను డతాను. నువువ లోలికిపోయి ఄందరినీ ఫమట్కి తీసుకురా. మొఖాలకి ఖుడాలు ఔటుాకోవటం భరిచపోవదాని చెజృ” ఄంటూ భుందుకు ఄడుఖువేశాడు వేఖంగా. శతుయవులు వసాుయని కాలా నిలఫడలేదు ఄఔవృడ తోడేలు భనుషుమలు.
అవయణలోని
స్త్ుీలు
చీఔట్
మాటున
ఫమట్కిపారిపోకుండా చ్ూడటం కోసం నిలుచ్ునానయు. నీడలలో ఄడుఖువేసూు
వచిచన
చ్ందుయడని
వెంటనే
ఖభనించ్
లేదు.
ఖభనించేసరికి చాలా అలసమం ఄయిపోయింది. మొదట్ విసుయులోనే ఆదారిన భట్ా ఔరిపంచాడు ఄతను. ఄదే ఉజృలో భూడో భనిషి మీద ఔలఫడాాడు. ఄతనిన వెనుఔ నుంచి గామయచ్బోయిన నాలుగో తోడేలు భనిషి తలమీద లావుపాట్ రాయితో మోదింది వాయుణి. ఔట్ నుంచి ది ఄంకలు లఔవృపెట్లాలోగా భుగిసపోయిందా ని. తెలివి తప ఄచేతనంగా డపోయిన అ నలుఖురీన అవయణలోకి నెట్ా చేతులు దులుజృకునానడు చ్ందుయడు. ఖలంతా నిచేస చేస
ఄలసపోవడం వలు భూడొంతుల భంది భయుఖుజుజ స్త్ుీలు గాఢ నిదిలలో వునానయు. మలకువగా వునన వృదధ స్త్ుీలు కొందయు ఄనుకోకుండా యతమక్షం ఄయిన
జంటను,
గామడన
తోడేలు
భనుషుమలిన
చ్ూస
ఄదిరిడాాయు. “మీరవయూ భభభలిన చ్ూస బమడాలిసన ఄవసయం లేదు. మేభు
మిభభలిన
ఆఔవృడనించి
తపంచి
మీ
ఖూడేనికి
తీసుకుపోవట్టనికి వచాచం” వాళ్ు ఔలవరానిన చ్ూస ఖఫఖబా చెపంది వాయుణి. చెజృతూ వుండగానే ఄయిం ఄయిందామకు - తభ భ్యష వాళ్ుకి ఄవఖతం కావటంలేదని. బదుయు చ్ూజృలు చ్ూసూు దూయంగా జరిగాయందయూ. “ఆలాంట్ రిసితి వసుుందని భుందుగానే ఖయహంచ్ఔపోవడం భనది తజృ. ఆజృడెలా చ్ందార? ” అతుయతగా ఄడగింది వాయుణి చ్ందుయడవెైజృ చ్ూసూు. “సైఖలు చెయ్... ఖడాాలు టుాకో... ఏదో విధంగా ఄందరినీ ఔదిలించ్ు...
అలసమం
రిగెతాుడు చ్ందుయడు.
చేమకు”
ఄంటూ
అవయణ
వెలులికి
“నాకు చేతకాని నిని ఄగించి నువువ తజృకుంటునానవు ఔదూ. నీ ని తరావత చెపాును” ఔచ్చగా హచ్చరించింది వాయుణి. అ మాటలు తనకు వినఫడనట్లు వేఖంగా భుందుకు రిగెతాుడు చ్ందుయడు. సఖం రాళ్ుు,
సఖం భట్ా,
భరికొంచెం ఄడవి పొదలు
మొదలైన వాట్తో నిరిభంచ్ఫడ వునానయి తోడేలు భనుషుమలు నివసంచే ఖుడసల వంట్ ఔటాడాలు. కింది భ్యఖం సంఖతి ఎలావునాన పెైఔజృలు
మాతిం
ఄడవిలో
దొరికే
యఔయకాల
అకులతో
ఔఫడవునానయి. ఔ ఖుడస చాటున నిలఫడ అ ఔటాడాలనినట్నీ రిశీలనగా చ్ూశాడు చ్ందుయడు. ఖుడసల భధమ భ్యఖంలో యచ్చఫండ వంట్ వేదిఔ వుననది. బఖబఖభండే నెఖడు వేసుకుని దాని చ్ుటూా కూయుచని వునానయు కొంతభంది సైనికులు. వాళ్ుు ఖనుఔ ఖూడేనికి కాలాగా ఫమలు దేరితే తన థఔం ఎందుకూ నికిరాకుండా పోతుందని చ్ందుయడకి తెలిసపోయింది. మొఖాలకునన భుసుఖులిన తీమలేదు వారవయూ.
ఄచెపన నిని వాయుణి తవయగా జౄరిు చేసేు బాఖుండునని భనసులో ఄనుకుంటూ ఄలాగే నీడలలో నిలుచ్ుండపోయాడు ఄతను. ఄయధగడమ. గడమ.... రండవ ఝాభు కూడా ఖతించి, భూడో ఝాభు ఄడుఖుపెడుతునన సభమంలో,
ఔరొఔయుగా
నెఖడు భుందు నుంచి లేచాయు సైనికులు. ళ్ుు వియుచ్ుకుంటూ ఫమలుదేరాయు - కాలాకి కాదు... తభ ఖుడసలోుకి. బిఖట్ా వుంచిన ఉపరిని తేలిఔగా ఫమట్కి వదులుతూ భరికొదిాసేజృ అగాడు చ్ందుయడు. అకరి సైనికుడు ఄవతలికిపోయిన పావుగడమ తరావత వెనకివృ రిగెతుుకు వచాచడు. ఏం చేసందో, ఎలా చేసందో, ఏవిధంగా పంచిందోగాని, అవయణలోని భయుఖుజుజలు ఄందరీన ఫమట్కి తీసుకువచిచంది వాయుణి. వారి దుసుులనే చింప, భుఖాలకు ఄడుాగా ఔట్ాంచింది. చ్ందుయడు అవయణదఖవరికి చేయుకునేసరికి ఄందయూ ఖూడెం ఫమట్కి వెళ్ళుపోయాయు. భతుును ఔలిగించే పండ భూటను టుాకుని,
ఄంతకు
భుందు చ్లుకుండా వదిలిపెట్ాన యదేశంలో వియజమాభడు చ్ందుయడు.
“నిదిపోయేటజృడు మొఖాలకునన భుసుఖులిన తీసాురో, తీమరో భనకి తెలిమదు. తీస వుంట్ల ఫమట్కి వచేచటజృడు తకుండా
తిరిగి
మొఖాలకు
తగిలించ్ుకుంట్టయు.
ఄలా
తగిలించ్ుకోకుండా వాళ్ుని బదయగట్టాలంట్ల ఄందుకు కే ఔ మాయవం వుననది” తనలో తను ఄనుకుంటూ నెఖడు దఖవరికి వచాచడు ఄతను. అరిపోవట్టనికి సదాంగా వునన నిజృ మొదుాలను గాలిలో ఉప భంటలిన తిరిగి యజవరిలు చేశాడు. బఖబఖలాడుతునన మొదుాలిన ఔదాని తరావత ఔట్గా ఫమట్కి తీస ఫలంగా ఖుడసల మీదికి విసరాడు చ్ందుయడు. ఎండపోయి వునానయి వాట్ ఔజృల మీద ఔపన ఄడవి అకులు.
వేడ
తగిలిన
భయుక్షణం
బఖువన
ఄంటుకునానయి.
చ్ూసూుచ్ూసూు వుండగానే పెదావి ఄయిపోయాయి భంటలు. గావుకేఔలు మొదలుపెట్టాయు
పెడుతూ తోడేలు
ఫమట్కి
జ్యతి
జనాభ్య.
రిగెతుుకు వాళ్ు
రావటం మొఖాలకు
భుసుఖులు లేఔపోవట్టనిన ఖభనించి కూయయంగా నవువకుంటూ ఖూడెం ఫమట్కి రిగెతాుడు చ్ందుయడు. నిమిషాల మీద భంటల బారిన డాాయి ఖూడెంలోవునన ఖుడసలనీన. ఎయయట్ భంటలు,
నలుట్
పొఖలు... ఛటక్ ఛటక్భని శబాాలు చేసూు గాలిలోకి లేసుునన నిజృ యవవలు.
దాయుణమైన
ఖందయగోళ్ం
అవరించ్ుకుననది
అ
యదేశాననంతట్నీ. ఎందుకు చ్ూశాడో, గాని,
ఎలా చ్ూశాడో,
ఎజృడు చ్ూశాడో
భయుఖుజుజలు విశారంతి తీసుకునే అవయణ వంఔ చ్ూస,
గావుయుగావుయుభని ఄరిచాడు ఒ సైనికుడు. ఄతని ఄయుజృలిన అలకించి మిగిలిన వాయందయూ ఄఔవృడకి వచేచసరికి వారికి ఔనిపంచ్నంత దూయం వెళ్ళుపోయాయు ఫందీలు ఄందయూ. ఄడవి జంతువులమాదిరి విఔృతంగా ఄయుసూు ఖూడెంలో నించి ఆవతలికి రావట్టనికి యమతనం చేశాయు సైనికులు ఄందయూ.. ఎఔవృడో ఔందిరీఖల ఖుటా వెనకాల వుండాలిసన మైఔజృ పండ తభ ఖూడెం చ్ుటూా జలుఫడనటుు తెలిమఔపోవడంవలు,
ఖూడేనిన దాట్ ది
ఄడుఖులు కూడా వేమఔభుందే గియుయన ఔళ్ుు తిరిగి దభేలున ఄఔవృడఔఔవృడే కిందడపోయాయు చాలాభంది.
భుంచ్ుకు వచిచన యమాదం ఎలాంట్దో ఖయహంచి,
తభ
భుసుఖులిన తెచ్ుచకోవట్టనికి వెనకివృ రిగెతాుయు కొంత భంది. సఖం భంది ఖుడసలు సయవనాశనమైపోయాయి. భుసుఖులు కాదు ఖదా జౄచిఔ జృలు కూడా ఫమట్కి రాలేదు. భుసుఖులు ధరించిన వాయు చాలా తకువృవ భంది. యుఖు యుఖున పొదలోుకి వచాచయుగాని,
దటామైన చీఔటు కాయణంగా ఫందీలలో
ఔవృయు కూడా వారికి ఄఔవృడ ఔనిపంచ్ లేదు. *** తూయు దికువృ తెలుఫడుతుండగా మలకువ వచిచ అసనం మీది నించి లేచాడు వారిికుడు. నిదిఔళ్ును నులుభుకుంటూ అ భందియంలో నించి ఆంకో భందియంలోకిపోయాడు. ధూభకేతు ఄతి పెదా క్షుది మాంతిికుడని, ఄతను జౄజంచే అ చీఔట్ శకుుల విఖయహాలు తనకు ఔనిపసాుమని ఄనుకునానడు ఄతను. విఔృతంగా గాని, వింతగా గాని ఔనిపంచే లక్షణాలునన విఖయహం ఔవృట్ కూడా యతమక్షం కాలేదు ఄతని ఔనులభుందు. విశాలంగా ఈండే సభ్యబవనం వంట్ భందియంలో ఔనిపంచింది ఄతనికి
భూడు
నిలువుల ఎతుునన భైయవీ
విఖయహం. ఔనులు
భూసుకుని అ విఖయహం భుందు ధ్యమనిసూు కూయుచని ఈనానడు ధూభకేతు. వారిికుడు అ భందియంలోకి ఄడుఖుపెట్ాన భయుక్షణం ఔనులు తెరిచి చ్ూశాడు ఄతను. “నీకు తెలివి తేటలు కావాలి ఔదూ?” ఖంభీయంగా
ఄడగాడు.
చేతులు
జోడంచి
నభసావృయం
చేసూు
తలూపాడు వారిికుడు. “తెలివితేటలు ఆసేుం ఏం చేసాువు?” ఄతని మొకంలోకి సూట్గా చ్ూసూు ఄడగాడు ధూభకేతు. “మా ఉరి చెయువులో చేలు చాలా ఈనానయ్. ఎకువృవ శయభడకుండా వాటనినంట్నీ టుాకుని హరిహయజృయం విణివీధలో ఄభుభతాను. బోలడంత ధనం సంపాదిసాును” తడుభుకోకుండా సమాధ్యనం చెపాడు వారిికుడు. పకువృన నవావడు ధూభకేతు. “నిజంగానే నీకు తెలివి ఄతమవసయం. చెపన నులు చేసూు ఆఔవృడే డ ఈండు. నీ సంఖతి నేను తీరిఔగా అలోచిసాును వెళ్ుు” ఄంటూ చేయి ఉప భళ్ళు ఔనులు భూసుకునానడు.
భతిలేని
పచిచమొదుా
మాదిరి
మాట్టుడ
ఄతనిన
నమిభంచ్ఖలిగినందుకు ఄమితంగా సంతోషిసూు వెను తిరిగి బవనం భుందు భ్యఖంలో వునన భందియంలోకి వచాచడు వారిికుడు. సంహదావరానిన తెరిచి ఈంచితే కొండ కింది భ్యఖం వయకూ చాలా సషాంగా ఔనిస్ుంది. ధూభకేతును ఔలుసు కోవట్టనికి ఎవరైనా కొండ ఎఔవృటం మొదలుపెడతే వెంటనే తెలిసపోతుంది. తను ఄఔవృడే కూయుచని అ మాయవం మీద ఔ ఔనునవేస ఈంచితే చాలు. భైయవీశకిుకి సంఫంధంచిన వివరాలను ఎవరైనా తీసుకు వసుుంట్ల వెంటనే ఄడుాకోవచ్ుచ. తన తెలివితేటలకు తనే భురిసపోతూ ఔ అసనం మీద కూయుచనానడు ఄతను. కొండ దిఖువ భ్యగానిన నిశితంగా రిశీలించ్టం మొదలుపెట్టాడు. ఄలా చ్ూసుునన సభమంలో ఔనిపంచింది ఄతనికి ఄడవి భధమ భ్యఖంలో దటామైన పొఖ. సుడులు తియుఖుతూ అకాశంలోకి వీస్ుంది. ' ఎండకు ఎండన చెటుాకొభభలు ఔదానికి ఔట్ యుసుకుని ఄగిన జనించి ఈంటుంది. అ ఄగినకి అహుతి ఄవుతునన ఄడవి యదేశం కాబోలు ఄది...' ఄనుకుంటూ భరింత శయదధగా చ్ూశాడు ఄతను.
“ఄది తోడేలు జ్యతికి చెందిన జనం నివసంచే యదేశం. భందపాట్ చ్యభంతో ఈంట్టయు. నాఖరికులిన మించిన తెలివితేటలతో తభ శతుయవుల నందరీన జయించ్టం వారి యతేమఔత” ఎజృడు వచాచడో నిశిఫాంగా ఄతని దఖవరికివచిచ నిలఫడుతూ జ్యఖయతుగా చెపాడు ధూభకేతు. “భరి అ భంటలేమిట్ దేవరా?” ఄమామఔంగా ఄడగాడు వారిికుడు. ఔనులు చిట్ుంచి చ్ూస - ఄయమతనంగా ఈలికివృడాాడు ధూభకేతు. “తోడేలు ఖూడెం తఖలఫడబోతోంది. ఄఔవృడ భంటలు ఄడవి మీదికి
వామపసుునానయి.
ఎజృడూ
లేనిది
ఆలా
ఎందుకు
జయుఖుతోంది?” ఄంటూ ఔనులు భూసుకుని రండు క్షణికాల పాటు ఔదలకుండా నిలఫడాాడు. తన భంతిశకిుతో అ ఖూడెం ఎందుకు తఖలఫడపోతుననదో తెలుసుకునే యమతనం చేసుునానడని ఄయిం ఄయింది వారిికుడకి. ఔయణపశాచిని అవాహనచేస,
దాని దావరా తెలుసుకునేవాడు
ఄటువంట్ విషయాలిన. ఄటువంట్ యయోగాలు ఏవీ చేమకుండానే
సవమంగా అఔళ్ళంజృ చేసుకుంటునానడు ఇ ధూభకేతు. తను భరింత జ్యఖయతుగా ఈండాలి. లేఔపోతే చాలా యమాదం. అ మాట భనసులో మదలగానే,
ఄతి యమతనం మీద
అలోచ్నలనినంట్నీ భనసులోంచి తుడచేసుకుని,
ఄమామఔంగా
మొకం పెట్టాడు ఄతను. ఈననటుుండ ఔనులు తెరిచాడు ధూభకేతు. “నాఖరికులు ఆదాయునానయు. వారిలో ఔ మువతి,
ఆంకో
మువకుడు... తోడేలు భనుషుమలు ఫంధంచి తీసుకు వచిచన భయుఖుజుజ స్త్ుీలను విడపంచి తీసుకుపోతునానయు. అ మువకుడు యగిలిచన భంటలే ఄడవిని కారిచచ్ుచ మాదిరి భుటాడచేసుునానయి” ఄంటూ చేయి జ్యచి వారిికుడ బుజం తట్టాడు. “అ భంటల భూలంగా ఔంఖనాయణమం జౄరిుగా దెఫఫ తింటుంది. శయభేంది భహరిి విసరేసన భైయవీశకిు ఖనుఔ ఇ రిసరాలోునే ఈండ ఈంట్ల భంటల భూలంగా ఄది భరింత భయుఖున డపోతుంది” ఄనానడు. “శయభేంది భహరిి ఄంట్ల ఎవయు దేవరా?” ఏమీ తెలిమనటుా ఄడగాడు వారిికుడు.
“ఎవరో నీకు తరావత చెపాును. భుందు నువువ తోడేలు ఖూడెం దఖవరికిపోయి భంటలను ఄయటంలో వారికి సామం చెయామలి” ఄనానడు ధూభకేతు. “నేనా? ఎలా??” బమం నట్సూు ఄడగాడు వారిికుడు. ఄతని బుజం మీద వేసన చేతిని ఎతిు శియసుస మీద ఈంచాడు ధూభకేతు. “కాభఖభనం ఆసుునానను. వెంటనే ఄఔవృడకి వెళ్ుు. ఄగిన సుంబన విదమను కూడా ఄనుఖయహసుునానను. భంటలను ఄదుజృలో పెటుా వెళ్ుు” ఄంటూ చేయి ఉపాడు. బమంఔయమైన
సుడగాలిలో
చికువృఫడనటుు
ఄనిపంచింది
వారిికుడకి. తనకు తెలిమకుండానే ఔనులు భూసుకునానడు. తిరిగి ఔళ్ుు తెరిచేసరికి తోడేలు ఖూడెం దఖవయ నిలఫడ వునానడు. *** చినాన పెదాా భుసలి - భుతకా అడ - భఖ ఄందయూ ఔలిస అకాశం ఫదధలైపోయేటటుు జమజమధ్యవనాలు చేసూు ఎదుయు వచాచయు వాయుణికి - చ్ందుయడకి. నడచి నడచి నిలఫడట్టనికి కూడా ఒపఔ లేనటుు స్లిపోతునన స్త్ుీలందరినీ వారికి ఄగించాయు వాళ్ుు.
“రాతింతా నడుసూునే ఈనానం. ఒపఔలు నశించిపోయాయి. తినట్టనికి ఏదెైనా పెట్ా విశారంతి తీసుకోభని చెండ” ఄంటూ ఖూడెం నామకుడని దఖవరికి యభభని పలిచాడు చ్ందుయడు. “తోడేలు ఖూడెం నించి యమాదం తయుభుకుంటూ రావచ్ుచ. పారిపోయిన
వారిని
టుాకోవాలనే
చేమవచ్ుచ.
సదధంగా
ఈండండ”
టుాదలతో ఄంటూ
వాళ్ుు
తాభు
దాడ
సేఔరించిన
భూలిఔల భూటను ఄతనికి ఄందించాడు. “కోయుకో... నీకు మా నుంచి ఎటువంట్ సహామం కావాలో వెంటనే కోయుకో... మా పారణాలు ఆవవభనానసరే సంతోషంగా ఆసాుభు” ఈదేవఖం ఄణుచ్ుకోలేఔ బిఖవయగా ఄరిచాడు అ జటుాకు నామకుడు. “ఔట్ కాదు. మాకు రండు కోరిఔలు ఈనానయి” వెంటనే చెపంది వాయుణి. “తజృ లేదు. నీకు ఔట్, ఇ వీయుడకి ఆంకోట్. రండు కోరిఔలు, నామకుడు.
ఏమిట్ల చెజృ” తడుభుకోకుండా ఄనానడు
“రాతిఖుహలో మీయు వితింగా చ్ూసుకుంటునన ధనుసుస కావాలి. ఄకుట్ఔ యవతం దఖవరికి పోయే మాయవం మాకు చెపాలి ఄంతే” సూట్గా చెపంది వాయుణి. తాభు కులదెైవం మాదిరి చ్ూసుకునే ధనుసుసను ఆవవట్టనికి కొంచెంగా తటట్టయించాడు నామకుడు. “భన దెైవం భనకు చేమలేని సాయానిన వీళ్ుు చేశాయు. ఆంకా అలోచ్న దేనికి?” ఈననటుుండ ఔలించ్ుకుంటూ ఄనానడు భయుఖుజుజ బాబాయ్. ఄంతే.
జౄరిు
ఄయిపోయింది
నామకుడ
అలోచ్న.
ఄట్ఔజృడు తనే సవమంగా ఖుహలోకి పోయి - వెంటనే రాతి తెయను ఔవృకు తొలగించే యహసమజృ మీటను నొకివృ ధనుసుసను చేయుకునానడు.
ఔనులకు
ఄదుాకుంటూ
తీసుకువచిచ
చ్ందుయడ
చేతిలోపెట్టాడు. *** ఄగినసుంబన అఔిమించ్ుకుంటునన
విదమను
ఈయోగించి
ఄడవిని
భంటలిన
ఄదుజృలోపెట్టాడు
వారిికుడు.
భుసుఖులు లేఔపోవడంవలు భతుు పండ భహతామనికి ఔళ్ుు తేలవేసన తోడేలు సైనికులందరి సేవలు చేస తెలివి తెపంచాడు. “భభభలిన చ్ూసేు చాలు బమంతో వణికి పోతూ ఄడవిలోకి పారిపోయే భయుఖుజుజలు చేసన నికాదు ఆది. ఔందిరీఖల ఖుటా వెనుఔ మేభు భతుును ఔలిగించే పండని వెదజలుట్టనిన ఖురించి తెలిసన వారవయూ లేయు. భయుఖుజుజలకు ఎవరో సామం చేసుునానయు. వారవరో మాకు తెలిమ చెండ” తనకు సామం చేమట్టనికి వచిచన భహనీముడగా భ్యవించి ఄతనిన ఄరిించాడు తోడేలు భనుషుమల నామకుడు. ఄసాధ్యయణమైన జవసతావలు ఔలిగినటువంట్ అ ఄడవి భూఔ తన
ఎదుట
ఄలా
సాగిలడ
పారరిించ్ట్టనిన
చ్ూసేసరికి
ఈపొంగిపోయాడు వారిికుడు. ఄనుకోని విధంగా వచిచన ఄవకాశం ఄది. భైయవీశకిు ఏమిట్ల, ఄది ఎలా ఈంటుందో తెలిమని అ అటవికులకు సహామంచేస, వారి దావరానే తను వచిచన నిని జౄరిుచేసుకోవచ్ుచ. ఄరిమితమైన అనందంతో చేమకూడని ని ఔట్ చేసేశాడు ఄతను.
తోడేలు భనుషుమలు, అ భయుఖుజుజ స్త్ుీలను ఫంధంచి ఈంచే అవయణలోకి పోయి, తన భంతిశకుులిన అవాహన చేశాడు. “యండ... ఄతమంత ఄవసయమైన ని ఆది. నా జీవితాశమం నెయవేయట్టనికి సులువెైన మాయవం లభస్ుంది. ఇ ఖూడెం నాశనం కావట్టనికి
కాయకులు
ఎవరో
చెండ”
ఄంటూ
పారరిించ్టం
మొదలుపెట్టాడు. ఔఔభని వినిపంచింది ఔ నవువ.... “పచిచ వారిికా... ఄందరాని
ఎతుులకు
ఎగిరి
వినాశనానిన
నువేవ
కొని
తెచ్ుచకుంటునానవు. నీ ఖురించి ధూభకేతుకు తెలిసేు ఏభవుతుందో అలోచించావా?” ఄడగింది ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని ఔంఠం. “తవయగా నా ఄనుమానానిన నివృతిు చేమండ. ధూభ కేతుకు తెలిసేలోల నా ని జౄరిు చేమండ” అ ఔంఠానిన వేడుకునానడు వారిికుడు. య గా “నీ యబువును ఎవరినించి కాపాడాలని నువువ తీవం వాంఛిసుునానవో, అ చాభనచామ మువకుడ నే ఆది. భుందు చ్ూజృ లేకుండా నువువ ఄతని మీదికిపోతే, నీకే నషాం... జ్యఖయతు సుమా” హచ్చరించింది అ ఔంఠం.
“ఎఔవృడ వునానడు ఄతను? ఆజృడు ఎఔవృడ?” ఄదిరిడ అ ఔంఠానిన ఄడగాడు వారిికుడు. “భయుఖుజుజల ఖూడెంలో విందు భోజనాలు చేసుునానడు” చెపంది అ శకిు... చెపన వెంటనే వెనకివృ వెళ్ళుపోయింది కాబోలు నవువ వినిపంచ్టం అగిపోయింది. “నేను భయుఖుజుజల ఖూడెం వెళ్ళు మీ ఖ తీయుసాును. తిరిగి వచిచన తరావత నాకు మీయంతా ఔ ని చేసపెట్టాలి. ఄంగీకాయమేనా?” ఄడగాడు వారిికుడు, నామకుడని. “ఏం చెపనా వెంటనే చేసాుం,
మీ ని చేసన తరావతనే
కాలిపోయిన మా ఖుడసలిన తిరిగి బాఖుచేసుకుంట్టం” ఄనానడు అ ఖూడెం నామకుడు. “నాకు భంచి వాహనం కావాలి. సదాం చేమండ” ఄని చెబోతూ,
ఎందుకో ఄడవికేస చ్ూస అశచయమంతో ఔవృసారిగా
మారనడపోయాడు వారిికుడు. ంచ్ఔళ్ళమణికి ఈండవలసన లక్షణాలను జౄరిుగా ఔలిగి వుననది భచ్చల ఖుయయం ఔట్.
“ఄదుబతం... ఄజౄయవం...” ఄంటూ చేతులిన చితి విచితింగా గాలిలో ఉపాడు ఄతను. శుక్షామదులైనా, మానవ మాతుయలైనా వెంటనే ఎదుట్కి వచిచ నిలఫడేటటుు చేసే వశీఔయణ యయోఖం ఄది. ఎగిరి ఔ పొద మీదినించి అవలికి దూకిందా ఄశవం. చిట్కలో ఔనుభయుఖు ఄయిపోయింది. ఄవమానభయిపోయింది వారిికుడకి. ళ్ుుబిగించి భరింత పెదా యయోగానిన చేమబోయి - అకరి క్షణంలో వియమించ్ుకునానడు అ యమతాననిన. ఄట్కే రండుసాయుు తను భంతారలను ఈయోగించాడు. ఄకుట్ఔ శికయం మీద కూయుచనన ధూభకేతు దృషిాకి పెదాగా ఔనిపంచ్ని యయోగాలు ఄవి. ఄలాఖని
చెప
ఄదేనిగా
ఈయోగిసేు
తకుండా
ఫమటడపోతుంది తన ఖుటుా. “అ భచ్చలఖుయయం ఎఔవృడనించి వచిచందోకాని, భూడు దినాల నుండీ
ఄదేనిగా
మాకు
ఔనిపస్ుంది.
టుాకోవడం
మాకు
చేతకావటం లేదు” జరిగింది చ్ూశాడు కాబోలు.... వినమంగా చెపాడు తోడేలు ఖూడెం నామకుడు. “దాని సంఖతి నేను చ్ూసుకుంట్టను. భుందు నాకు వాహనం” ఄనానడు వారిికుడు ఄతనితో. ఔదలట్టనికి మొరాయిసుునన కడవభృఖం వంట్ జంతువును ఔదానిన ఄతి ఫలవంతంగా తీసుకువచిచ ఄతనికి ఄగించాయు తోడేలు సైనికులు. *** ఄజృయూభయిన ధనుసుసను ఔ మతుట్ వసుీంలో చ్ుట్ా వీజృకు వేలాడదీసుకునానడు చ్ందుయడు. భయుఖుజుజ
నామకుడకి,
తభకు
అజృుడెైన
బాబాయికి
నభసావృయం చేస ఄడవిలోకి ఫమలుదేరాడు. “ధూభకేతును సంహరించే అముధం భన చేతికి చికివృంది.... ఆంఔ వాడు నివసంచే యదేశానికి చేయుకోవటం ఔవృట్ల మిగిలింది” ఄతని వెనుకే ఄడుఖులు వేసూు ఄననది వాయుణి.
“భుకువృ భుకం తెలిమనివాడు అ ధూభకేతు. ఄటువంట్ వాడతో పోరాటం కొంచెం ఔషామే ఄవుతుంది” ఄంటూ భుందుకు చ్ూస అగిపోయాడు చ్ందుయడు. భయుఖుజుజల ఖూడేనినదాట్ భూడు యోజనాల దూయం వచేచశాయు వాయు. ఎడభచేతి వెైజృన ఎతుుగా ఔనిపస్ుంది ఔందిరీఖల ఖుటా.
“తోడేలు
గాళ్ుు
మాటువేస
వుంట్ల
చికువృలోుడతాం.
చ్ూసుకుని నడవాలి” ఄంటూ తనుకూడా అగిపోయింది వాయుణి. తోడేలు భనుషుమలు కాదు వారికి ఔనిపంచింది వారిికుడు. కడవభృఖం వంట్ తన వాహనానిన వేఖంగా భుందుకు నడపసూు వసుునానడు ఄతను. “వాడు తోడేలుగాడు మాతిం కాదు. కాని వాహనం అ దురాభయువలదే... ఎవరై ఈంట్టడు?” సాలోచ్నగా ఄంటునన చ్ందుయడని చ్ూస - ఄడవి దదారిలిుపోయేటటుు సంహనాదం చేశాడు వారిికుడు. “నువేవనా? నువేవనా నా యబువు బుజంఖ చ్ఔివరిుకి శతుయవువి.... నువేవనా అమనిన కిందికిలాగి సంహరించే మొనగాడవి” ఄంటూ తన వాహనం మీదినించి దూకి, విసుయుగా చేయి ఉపాడు.
ఎగిరి అవల డాాడు చ్ందుయడు. కింద ఔనిపంచిన పెదారాయిని ఄందుకుని ఫలంగా విసరింది వాయుణి. గింగిరాలు తియుఖుతూ వసుునన అ రాయిని గాలిలో ఈండగానే అపేశాడు వారిికుడు. “ఆజృడు నాకు ఄయిం ఄయింది. హరిహయజృయంలో నా శకుులిన గెలిచినవాయు మీరే. ననున ఄవమానాలపాలు చేసంది కూడా మీరే. మిభభలిన పారణాలతో వదలను” ఄంటూ వారిని ఈరిమి చ్ూశాడు. గాలిలో నిలఫడవునన కొండరాయి గిరిలు కొడుతూ వేఖంగా వెనకివృ వచిచ, వాయుణికి తగిలింది. బాధగా ఄరిచి వెనకివృ డపోయింది అమ. “చావండ మీయు.. ఆజృడే... ఆఔవృడే చ్చిచపోండ” ఄంటూ చేయి ఉపాడు వారిికుడు. బఖువభనానయి ఄఔవృడ ఈనన పొదలు. అఔలి మీద వునన పాభుల మాదిరి నాలుఔలు వియజ్యజృతూ వేఖంగా చ్ందుయడ మీదికి, బమంఔయమైన భంటలు.
వాయుణి మీదికి రిగెతుుకువచాచయి
“పారిపోవాలి. భనం వెంటనే ఇ యదేశాలిన వదిలి పెట్టాలి. ఔళ్ుు తెయు చ్ందార” అందోళ్నగా ఄంటూ సృహ లేని చ్ందుయడ బుజం తటాసాగింది వాయుణి. విఔటంగా నవువతూ ఆంకోసారి చెయిమ ఉపాడు వారిికుడు. భరింత ఈధృతం ఄయామయి భంటలు. ఄవి
చ్ందుయడ
సమీంలోకి
చేయుకుంటూ
ఈండగానే,
వారిికుడు ఎదుయు చ్ూడని విచితిం ఔట్ జరిగింది ఄఔవృడ. ఎఔవృడనించి వచిచందోగాని, సుడగాలిలా వచిచ డంది భచ్చలఖుయయం. తన
గిటాలతో
నేలను
గీరి
చేతులతో
వియజమిభనటుా
భట్ాని
భంటలమీదికి వియజమిభంది. వెంటనే అగిపోయాయి భంటలు. చ్ూసూు చ్ూసూు ఈండగానే ఄంతరించిపోయాయి. హదుాలు లేకుండాపోయింది వారిికుడ అఖయహానికి. “భనిషిని
మించిన
తెలివితేటలునన
నువువ
ఎటువంట్
ఄశావనివి? నీ జృటుా జౄరోవతురాలు ఏమిట్?” ఄని ఄడుఖుతూ ఔ ఄడుఖు భుందుకు వేశాడు.
భుందు కాళ్ుని గాలిలోకి ఎతిు భీఔయంగా సకిలించి, చ్టుకువృన మామం ఄయిపోయింది భచ్చలఖుయయం. ఄంతవయకూ ఄది నిలుచ్ునన సాినంలో వృదధ మాంతిికురాలు సునమన యతమక్షం ఄయింది. “ఎవరివి? నువువ ఎవరివి?” ఄదిరిడ ఄడగాడు వారిికుడు అమవెైజృ సాలోచ్నగా చ్ూసూు. “నేను ఎవరినో తెలిమకుండానే నా ఖుయుదేవులు విసరేసన భైయవీశకిుని సొంతం చేసుకోవాలని ఄనుకునానవా? భూయువౄడా... నాలుఖు
క్షుది
భంతారలు
నేరిచనంత
మాతారన
సృషిాఔంతట్
భహామాంతిికుడనెై పోయానని ఖయవమా? ఔవృసారి ఆటు చ్ూడు...” ఄంటూ తన చేతిలోని దండానిన నేలకేస ఄదిమింది అమ. బళ్ుుభని పెదా శఫాం చేసూు గిలింది వారిికుడ పాదాల కిందవునన బూమి.... చ్ూసూు చ్ూసూు వుండగానే నడుభులోతున కూయుకుపోయాడతను. అలసమం
చేసేు
అ
యమాదంనించి
తపంచ్ుకోవటం
ఄసాధమమైపోతుందని తెలిసపోయింది ఄతనికి. “యంచ్ండ... యంచ్ండ దేవరా...యంచ్ండ” ఄకుట్ఔం మీది ధూభ
కేతును
తలుచ్ుకుంటూ
బిఖవయగా
ఄరిచాడు.
ఔఔ
నవువతునన సునమన ఔనుల భుందు వెంటనే యతమక్షం ఄయామడు ధూభకేతు. “నా ఔళ్ుు ఔప భంతారలలోమలో నుంచి ఖుయయం యూంలో ఆవతలికి వచాచవా? ఆంతకాలం నా నుంచి తపంచ్ుకోఖలిగావు. ఆంఔ తపంచ్ుకోలేవు,
నేను
తపంచ్ుకోనివవను”
ఄంటూ
చేతులిన
భుందుకు జ్యచి ఏదో భంతి యయోఖం చేశాడు ఄతను. నిలుచ్ునన యదేశంలోనించి గాలిలోకి లేచి, ఎవరో విసరేసనటుా దూయంగాపోయి డపోయింది సునమన. “యంచ్ండ... దిఖఫడపోయిన
ననున
వారిికుడు
దీనారావాలిన
ట్ాంచ్ుకోలేదు
భుందుకు
వచిచ
యంచ్ండ” బుజ్యలవయకూ నేలలో దీనంగా
వెలుకిలా
అకోోశించాడు.
ధూభకేతు.
ళ్ుు
డపోయిన
ఄతని
కొయుకుతూ సునమనను
సమీపంచ్సాగాడు. “చ్ందార... చ్ందార... తవయగా... తవయగా..” తెలివిలేని చ్ందుయడ బుజ్యలిన టుాకుని ఖట్ాగా ఉపంది వాయుణి. బాధగా శఫాం చేసూు ఔనులు విపాడు ఄతను.
ఎదుట ఔనిపంచిన దృశామనిన చ్ూస అశచయమంగా మొహంపెట్ా మారనడ పోయాడు. “భనకి ఆనిన రోజుల నించీ ఔనిపంచిన భచ్చల ఖుయయం భరవవరో కాదు.
భంతారలలోమలో
మాంతిికురాలే...
భనకి
ధూభకేతును
అతిథమం ఎదురించి
ఆచిచన ఔళ్ుు
భుసలి
తేలవేసంది.
చ్ూడు... చ్ూడు....” తవయతవయగా ఄతనికి వివరించి చెపంది వాయుణి. “అగిపో
మాంతిికా...
అడవారి
మీద
నీ
రాఔిమానిన
యదరిించ్డం ఄమానుషం. నీకు చేతనయితే ననున ఎదిరించ్ు” బిఖవయగా ఄరిచి లేచి నిలఫడాాడు చ్ందుయడు. సునమన ఖుండెలమీద పాదం మోప అమను పాతాళ్లోకానికి ఄణఖదొరఔవృబోతునన ధూభకేతు గియుకువృన తల తిప ఄతని వంఔ చ్ూశాడు. “అలసమం చేశావంట్ల ఏదో భంతిం చ్దివేసాుడు... కొట్లాయ్. తవయగా కొట్లాయ్” ఄతని ఎదురోవృభని తొందయపెట్ాంది వాయుణి, చ్ందుయడని.
బుజ్యనికి
వేలాడదీసుకునన
ధనుసుసను
వెంటనే
ఄతనికి
ఎకువృపెట్టాడు చ్ందుయడు. భయుఖుజుజలు తయాయు చేసన బాణానిన దానికి తొడగాడు. “నిననగాఔ మొనన జృట్ాన ఄయబకుడవి. నా మీదనే బాణ యయోఖం చేమఖలవా? చ్ూడు నినేనం చేసాునో” ఄంటూ జౄరిుగా ఄతనికేస తిరిగాడు ధూభకేతు. నిరొభహమాటంగా బాణానిన వదిలాడు చ్ందుయడు. రివువభంటూ దూసుకుపోయి సరిగావ ధూభకేతు ఖుండెలోు ఫలంగా దిఖఫడంది అ బాణం. ఈయుభు ఈరిమినటుు వినవచిచంది పెదా శఫాం. ఔళ్ుు మియుమిటుు గలిపేటటుు వెలువడాాయి మయుజృలు. ఎయయట్ యఔుం వెలుువలా వెలులికి వేఖంగా వచిచంది ధూభకేతు నోట్లో నించి ఔవృసారిగా. “ఏమిట్ది? ఎందుకు జయుఖుతోంది ఆది? నాకు దెఫఫతఖలడం ఏమిట్?” అశచయమంగా ఄడగాడు.
తను ఎందుకు తలుకిందులు ఄయిపోతునానడో ఄయింకాఔ ఄయోభమంగా ఄరిచాడు ఄతను. “దెైవజౄజలకు ఄయహత ఔలిగిన దేవభందారాలిన సంజౄయణంగా నాశనం చేమ సంఔలించావు నీవు. ఄనెనం జృనెనం తెలిమని ఄమామకులు అ వృక్షం దఖవరికి పోకుండా ఔటాడ చేశావు. దెైవశకిు భుందు భంతి తంతారలు నిచేమవని తెలుసుకోలేఔ పోయావు. దేవభందాయజృ చెఔవృతో చేమఫడన ధనుసుస ఄది. ఄదే చెఔవృతో
చేమఫడన
బాణం
ఆది.
నీ
చావును
నువేవ
అహావనించ్ుకునానవు ధూభకేతు. ఖుయుదేవులను వంచించినందుకు పలితానిన ఆజృడు ఄనుబవిసుునానవు” కింది నించి లేచి నిలఫడుతూ చెపంది సునమన. “ఄసంబవం... ఆది ఄసంబవం. భృతుమవు ననున చేయుకోవటం జయఖనిని. నేను ఄభయుడని.” పచిచట్ానటుా బిఖవయగా ఄరిచాడు ధూభకేతు.
సరిగావ ఄదే సభమంలో రండో బాణానిన కూడా వదిలాడు చ్ందుయడు ధూభకేతువెైజృ. పేయలుడు
దాయిం
భుఔవృలైపోయాడు
వచిచ
ధూభకేతు.
మీదడనటుు నేలమీద
డన
భుఔవృలు భయుక్షణం
బూమిలోకి కూయుకుపోయాయి ఄవి. తల
వయకూ
కూయుకుపోయిన
వారిికుడ
ఔళ్ుభుందే
జరిగిపోయింది అ బమంఔయ దాయుణం. “భచ్చలఖుయయం యూంలో మాకు సహామం చేసుునన నినున ఖుయుుటాలేఔ పోయాం... క్షమించ్ు ఄవావ..” సునమన దఖవరికిపోతూ చినన ఔంఠంతో ఄననది వాయుణి. ధూభకేతు ఄవశేషాలు డన యదేశాలవంకే బాధగా చ్ూసుునన సునమన భుకం మీద వెంటనే యతమక్షం ఄయిమంది ఄందమైన చియునవువ ఔట్. “మీకు సహామం చేమట్టనికి కాదే తల్లు... కేవలం ఇ దురాభయువడకి తెలిమకుండా లోమలోనుంచి ఫమటడటం కోసం భచ్చలఖుయయంగా మారిపోయాను” ఄంటూ అపామమంగా అమ తల నిమిరింది.
“భరి అ భంతిగాడ సంఖతి ఏమిట్?” తల మాతిమే ఔనిపసుునన వారిికుడని చ్ూపసూు ఄడగింది వాయుణి. “వాడా... ఄలుడు. వాడ చావు కూడా దఖవరికి వచేచసంది” ఄంటూ చేయి ఉపంది సునమన. పాతాళ్ంలోఔంలోకి వెళ్ళుపోతుననటుు ఄనుబూతి చెందుతునన వారిికుడ పారణంలేచి వచిచనటుు ఄయింది. తన
యమేమం
ఄననది
కొంచెం
కూడా
లేకుండానే
బూమిలోనించి ఫమటకివచాచడు ఄతను. “వెళ్ుు. వెళ్ళు నినున పోషించిన బుజంఖబూతికి చెజృ. రిుసేనుడ
వాయసుడు
వసుునానడు.
ఎదురోవృవడానికి
సదాంగా
ఈండభని హచ్చరించ్ు” ఄంటూ భళ్ళు చేయి ఉపంది సునమన. గింగిరాలు
తియుఖుతూ
గాలిలోకి
లేచి,
ఎండుట్టకులా
ఎఖుయుకుంటూ ఄఔవృడ నుండ వేఖంగా వెళ్ళుపోయాడు వారిికుడు. “ఄభభమమ... ఔ ని ఄయిపోయింది. దేవభందారాలను టుాకునన శని వియఖడ ఄయిపోయింది. అ చెటుు ఎఔవృడునానయో వెతికి వాట్ బయడును తీసుకుంట్ల భనం ఆంట్కి వెళ్ళుపోవచ్ుచ.
ఖుయుదేవుల ఄనుభతి తీసుకునన తరావత అ బుజంఖుడ బయతం టావచ్ుచ” అనందంగా ఄననది వాయుణి. “ఄజృడే ఏమైందే పచిచ తల్లు... ధూభకేతు నాశనమైనా, వాడు సృషిాంచి యంచ్ం మీదికి వదిలిన పశాచాలు ఆంకా సజీవంగానే వునానయి.
వాట్ని
నియూభలించ్నిదే
మీయు
దేవభందారాలిన
సమీపంచ్లేయు” నవువతూ చెపంది సునమన. “నువువనానవుగా ఄవావ... సయవశకిు సభనివతురాలివి.... అ శకుులిన జయించ్టంలో సామం చెమమలేవా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. “మీయు ఖనుఔ ఆఔవృడ లేకుండా వుననటుయితే ధూభకేతు చేతిలో నాకు చావు రాస పెట్ా వుండేది. దెైవిఔ శకుులే త క్షుదిశకుులు నాకు
లేవు..
దేవభందారాలిన
కాపాడుతుననది
అ
శకుులే,
భరిచపోఔండ” చెపంది సునమన. “ఄమమయోమ... ఄయిపోయిందని ఄనుకుంటునన ఔథ తిరిగి మొదట్కి వస్ుంది. ఆజృడు ఎలా చ్ందార? ఏం చేదాాం” అందోళ్నగా ఄననది వాయుణి.
“నువువ మాకు చెపేమాట ఏమిట్ ఄవావ? చ్ుటుాదారి మాటలిన
వదిలి
సూట్గా
చెజృ”
ది
క్షణికాలు
అలోచించి
సునమనను ఄడగాడు చ్ందుయడు. భుడతలుడన మొకం కాంతివంతం ఄవుతుండగా నవివ, ఄతని బుజం తట్ాంది సునమన. “నేను చెబోయేది ఏమిట్ల నీకు తెలుసు... నా నోట్తో చెటం
ఄనవసయం”
కూయుచననది.
“నాకేమీ
ఄని
ఄంటూ
ఄయిం
పోయి
ఔ
కావటంలేదు...
చెటుాకింద ఏమిటది?”
ఄనుమానంగా చ్ూసూు ఄడగింది వాయుణి. “మామమైపోయిన భైయవీశకిుని వెతికి టుాకుంట్ల త భనం వచిచనని సంజౄయణంగా నెయవేయదు” ఄనానడు. “ఄది భహా భహా వాళ్ుకే ఔనిపంచ్లేదు. ఄతి సామానుమలమైన నీకు నాకు ఎలా ఔనిపసుుంది?” ఄడగిందామ. “భహాభహులు కాఫట్లా వాళ్ుకి సులబంగా ఄది ఔనిపంచ్లేదు” సాలోచ్నగా ఄనానడు చ్ందుయడు.
“ఄంట్ల ఏమిట్ చ్ందార? నీ మాటలు నాకు ఄయిం కాలేదు” ఄయోభమంగా చ్ూసూు ఄననది వాయుణి. చెటుాకింద కూయుచనివునన సునమన పెదవులు విప ఔవృమాట కూడా మాట్టుడలేదు.... చియునవువలు చిందిసూు వారి సంభ్యషణను అలకిస్ుంది. “భన భుసలి ఄవవను భుజృతిలు పెట్ా దెైవజౄజకు ఄయహత ఔలిగిన
దేవభందారాలనే
తన
ఄదుపాజఞలలో
పెటుాకునన
భహామాంతిికుడు ధూభకేతు. ఄవునా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు అమవెైజృ చ్ూసూు. ఄవునననటుా తల వూపంది వాయుణి. “తయతరాలుగా చావులేకుండా ఫతఔఖలిగిన అ పెదా భనిషికి ట్ాన ఖతి ఎటువంట్ది?” భరో యశనవేశాడు చ్ందుయడు. “నాకు తెలిమదు. ఄనీన తెలిసన మొనగాడవి ఔదా. నువేవ చెజృ” విసుగావ ఄననది వాయుణి. “బూమికి రండు భూయల ఎతుు కూడా లేని ఄతి సాభనుమలైన భయుఖుజుజ స్త్ుీలు తయాయుచేసన బాణాలతో వాడ చ్రితి సమాుమైంది.
ఄంట్ల
ఏదెైనా
నిచేయాలని
ఄనుకునేభుందు
ఄతిశయాలు
నికిరావని ఄయిం...” నవువతూ అమకి చెపాడు చ్ందుయడు. “ఆది కూడా నా భట్ాఫుయయకు ఎఔవృలేదు” ఆంకా కొంచెం విసుగావ ఄతనికి చెపంది వాయుణి. “నువువ ఄనవసయంగా విసుకువృంటునానవు... మానవాతీత శకిు అ భైయవీశకిు, దానిన మించిన శకిు ఇ బూమిమీద భరొఔట్లేదు. దానిన ఔనిపెట్టాలనాన, వెతికి టుాకోవాలనాన ఄదుబతమైన అలోచ్నలు చేమకూడదు. చాలా సూట్గా సామానమంగా అలోచించాలి” చెపాడు చ్ందుయడు. ఇసారి నిజంగానే ఄయోభమం ఄనిపంచింది వాయుణికి. “పచిచ వాయుణీ - దేవభందాయజృ బయడుకోసం ఫమలుదేరిన భనలిన, భన ఔంట్కి ఔనిపంచ్ని ఏదో ఄతీతశకిు భన యమేమం లేకుండానే అ భైయవీశకిు యొఔవృ భహభల చ్ుటూా తిజృతోంది. ఄంట్ల ఄది భనం తిరిగిన యదేశాలోునే ఎఔవృడో నిుమై వుననదని ఄయిం. అ విషయానిన ఖురించి భనం ఖట్ాగా ట్ాంచ్ుకోఔపోవటంవలు ఄది ఆంకా భన ఔంటడలేదు” ఄనానడు చ్ందుయడు. “ఎఔవృడెఔవృడ తిరిగాభు? భంతారల లోమలో ఇ ఄవవను ఔలుసు కునానభు. అ శకిు అ లోమలో లేదు... భరి అ తరావత
వకుళ్ళనఖరానికి
పోయాభు.
ఄఔవృడ
నించి
హరిహయజృయం...
ఄఔవృడనించి ఇ ఄడవి... భధమలో చినన గారభం” ఄంటూ అపేసంది వాయుణి. “ఄవును చ్ందార... అ యుదిజృయ గారభంలో గారభ దేవతగా జౄజలు ఄందుకుంటునన భట్ాపాతి... ఄమమబాబోయ్... భైయవీశకిు ఄఔవృడే డ వుంటుంది” ఖుండెల మీద చెయిమవేసుకుంటూ చెపంది. నవువతూనే తల ఄడాం తిపాడు చ్ందుయడు. “వట్ా పాతి మాతిమే ఄఔవృడ డంది. ఄందులో శకిు నిుం ఄయి వుంట్ల అ గారభంయొఔవృ రిసితి వేరే విధంగా ఈండ వుండేది.... శకిు ఄఔవృడ లేదు” ఄనానడు. “భరి హరిహయజృయంలో వుండ వుంటుందా?” “ఈండదు.
వుండవుంట్ల
ఄఔవృడ
అలయానికి
వారిికుడ
భూలంగా ఄటువంట్ దుయవసి ట్ావుండేది కాదు. గారభదేవత మాటలు కూడా వేరేలా వుండ వుండేవి.” “ఄఔవృడా లేఔ ఆఔవృడా లేఔ ఆంకఔవృడ వుంటుందో నాకు తెలిమటంలేదు.... నువేవ చెజృ” ఄననది వాయుణి.
“భనం ఔసారి భన ఄవవసామంతో భంతారలలోమలోకి పోయివదాాం” అమకు చెపాడు చ్ందుయడు. “భంతారల లోమలోకా.... అ శకిు ఄఔవృడే వుననదని ఎలా చెఖలవు?” ఄనుమానంగా ఄడగింది వాయుణి. “చెలేను. కాని నాకు ఔ ఄనుమానం... పోయి చ్ూసేు గాని తెలిమదు...” ఄతని అలోచ్న ఏమిట్ల తెలిమఔపోవటంవలు చికాకుగా తల విదిలిసూు చెటుాకింద కూయుచనన ఄవవకేస దృషిా భయలచకుండా చ్ూసంది వాయుణి. చియునవువతో వారి మాటలిన అలకిసుునన సునమన ఔనులోు కూడా యతమక్షం ఄయింది అశచయమం. “ఆనిన తరాలుగా నేను కాజృయం వుంటునన లోమలోనే అ శకిు దాఖుకుని వుండటమా? ఄసంబవం... ఆది ఎట్ నిజం కాదు” లేచి నిలఫడుతూ చెపంది. “ఄదే... అ ఄతిశమమే నికిరాదు.... సామానుమరాలి మాదిరి అలోచించ్ు. కాయమం తకుండా సదిధసుుంది” సియ ఔంఠంతో అమకు చెపాడు చ్ందుయడు.
“భైయవీశకిు భంతారల లోమలో డ వుంటుందని ఄనుకోవట్టనికి ఏదో ఔ అధ్యయం కావాలి. వట్ాగా ఄటూ ఆటూ యుఖులు తీమటం తజృ” తను ఔ నియణయానికి వచిచనటుా దృఢంగా చెపంది వాయుణి. “భనం తిరిగిన ఄనిన యదేశాలలోను ధూభకేతు శకుులు నిచేశాయి. ఎఔవృడ దేవభందాయం వుంట్ల ఄఔవృడకిపోయి అ చ్ుటుాటు వునన యదేశాలనీన గాలిసూునే వునానయి.... ఄవునా కాదా?” ఄడగాడు చ్ందుయడు. ఄవునననటుా తల వూపంది వాయుణి. దేవభందాయం ఄంటూ ఔనిపంచ్ని యదేశం అ భంతారల లోమ మాతిమే. పెైగా ఇ ఄవవ కూడా ఄఔవృడే నివసస్ుంది. ఄవవ నివసంచే చోటులో అ శకిు డ వుంట్ల అమకు ఎజృడో దొరికి వుండేదని ధూభకేతు భ్యవించి వుంట్టడు” చెపాడు చ్ందుయడు. “నిజమే ఔదా... నాకు ఄది ఔనిపంచ్నే లేదు ఔదా” వెంటనే ఄననది సునమన. “నువువ సూట్గా అలోచించ్లేదు... నీ చ్ుటుాటు అ శకిు వుండ వుంట్ల తకుండా తెలిసపోతుందనే ఄతిశమజృ అలోచ్న చేశావు... ఄందుకే ఔనిపంచ్లేదు” ఄనానడు.
ఄతను తన వమకిుతావనిన వెకివృరిసుుననటుా ఖయహంచి,
కోంతో
ఎయయఫడాాయి సునమన ఔనులు... “కోం వదుా ఄవావ... వివయంగా చెభని ఄడఖటం వలు ఄలా మాట్టుడాను. తజృ క్షమించ్ు. భభభలిన అ లోమలోకి తీసుకుపో” ఄరిించాడు చ్ందుయడు. ఖట్ాగా నిటూారిచ తన కోపానిన ఄదుజృ చేసుకుననది అమ. “యండ పోదాం” ఄంటూ చేయి ఉపంది. ఔవృసారిగా మామమైపోయాయు భుఖువయూ. *** “నా కడావనికి ఄరిమితమైన శకిుని చేకూయుసాునని యఖలాబలు లికావు. నీ మాటలిన నమిభ ఄరిమిత సాహస సంనునలైన నా ఄంఖయక్షకులిన ఎందరినో ఄడవిలోకి ంపంచి, చేజేతులారా వారిని చ్ంజృకునానను... హరిహయజృయంలో తీయని ఄవమానానికి ఖురైనాను.... ఆందుకు నీ సమాధ్యనం ఏమిట్?” నలిగిపోయిన భుకంతో, తడఫడుతునన ఄడుఖులతో తన ఎదుట్కి వచిచన వారిికుడని నిలదీశాడు బుజంఖ చ్ఔివరిు. “మీ యశనలనినట్ సమాధ్యనం తయువాత చెపాును. భుందు నఖయంలో సైనికులందరీన సదాంగా ఈండభని చెండ. మీ అహావనం
ఄందుకునన రిుసేనుడ వాయసుడు ఏ క్షణంలోనెైనా వచిచ మిభభలిన ఎదిరించ్వచ్ుచ” ఄనానడు వారిికుడు. “వచాచడంట్ల వాడు చ్చిచపోయినట్లా లఔవృ. నఖయ దావరాలిన ఄధఖమించి కేవలం నాలుఖు ఄడుఖులు కూడా ఆవతలికి వెమమలేడు” సఖయవంగా వారిికుడకి చెపాడు బుజంఖ బూతి. ది నిమిషాల పాటు అమనతోనే ఖడప,
నెభభదిగా తన
భందిరానిన చేయుకునానడు వారిికుడు. ఄతను చెపనటుా దేశదేశాలనీన తిరిగి చాట్ంజృ వేస ఄంతకుభుందే తిరిగచాచయు ఄతని శిషుమలు. “గారమాలకు నడువఖలిగిన
గారమాలు
యతిభనిషి
అ
ఄలుఔలోులం శకిుకోసం
ఄయిపోతునానయి.
య ియిలో తీవసా
గాలింజృ
మొదలుపెడుతునానయు” వారిికుడకి విననవించాయు వాళ్ుు. “ఎవరికైనా దొరికిందా?” ఄడగాడు ఄతను. “దొరికితే భనకి తకుండా తెలిసపోయేది. దొయఔలేదు” చెపాడు ఔ శిషుమడు. “ఄయయాఖం చేమవలసన ఄవసయం ఔట్ వచిచంది. ఏరాటుు చేమండ” అజఞ ఆచాచడు వారిికుడు. సాక్షాతూు భృతుమదేవత వంట్
ఄతి బమంఔయమైన పశాచానిన అవాహన చేసే భంతియాఖం ఄది... అ సభమంలో ఄది ఎందుకో శిషుమలు ఎవరి ఄయిం కాలేదు. అ మాటను ఫమటపెటాట్టనికి బమడ, చ్ఔచ్కా ఏరాటుు చేశాయు వాళ్ుు. ఈదమం నుంచీ సామంతిం వయకూ కూయుచనన చోట్ నించి ఔదలకుండా
యాగానిన
నియవహంచాడు
వారిికుడు.
“సామం
సభమంలో చీఔటుు చ్ుటుా భుటాబోతుననజృడు యతమక్షం ఄయింది యాఖ ఖుండంలో ఔ దటామైన పొఖ. “అఔలి... అఔలిరా వారిికా... అఔలి” ఄంటూ విన వచిచంది ఔ భీఔయమైన ఔంఠం. భంతిభందియం వెలుల నిలఫడవునన తన శిషుమలనందరీన లోలికి పలిచాడు వారిికుడు. “యాఖ
దేవత
యతమక్షం
కాబోతుననది.
నభసవృరించ్ుకోండ” ఄని సూచించాడు.
తలలు
వంచి
తలలు వంచి బకిుతో నభసావృరాలు చేశాయు వాళ్ుు. ఄంతే... వంచిన తలలు తిరిగి పెైకి లేవలేదు. ఔవృనే వునన ఫలి కడావనిన ఄందుకుని, ఄందరి తలలిన నరికేశాడు వారిికుడు. “మచాచను వారిికా.... నీ కోరిఔ ఏమిట్ల చెజృ” తృపుగా నిటూాయుసూు ఄడగింది పొఖలో నుంచి వినవచేచ ఔంఠం. “నా యమతానలనీన కే ఔ మానవాధభుడ భూలంగా తాయుమాయు ఄయిపోతునానయి. బుజంఖ చ్ఔివరిు ఎదుట చేతకాని వాడలా తలవంచ్ు కోవాలిస వచిచంది” ఄనానడు వారిికుడు. “ఎవడు వాడు? రిుసేనుడ వాయసుడేనా?” ఄడగింది అ ఔంఠం. “ఄవును. వాడే.. రేజృ తెలాురే లోల వాడ భయణ వాయును విని తీరాలి...” ఄనానడు వారిికుడు. “నయఫలి
ఆచిచ
ననున
తృపుయచావు.
నీ
వాంఛితం
నెయవేయుసాును” ఄంటూ మౌనం వహంచింది అ ఔంఠం. యాఖ ఖుండం మీద యతమక్షం ఄయిన పొఖ సుడులు తియుఖుతూ గాలిలోకి లేచి
చ్ూసుుండగానే
వెళ్ళుపోయింది.
భంతిభందియం
వెలులికి
వేఖంగా
“ధూభకేతును
సంహరించిన
మొనగాడే
నాశనం
ఄయిపోయిన తరావత ననున ఄడుాకోఖలిగినవాడు ఎవడూ వుండడు. భైయవీశకిుని
నేనే
వెతికి
టుాకుని
నా
శకిుకి
తియుఖులేదని
ఄనిపంచ్ుకుంట్టను” తనలో తను నవువకుంటూ యాఖ ఖుండం భుందు నుంచి లేచి ఆంకో భందియంలోకి వేఖంగా వెళ్ళుపోయాడు వారిికుడు. *** “భనం ఄడవిలోనించి లోమలో డన యదేశం దఖవరినంచి ఄవవను చ్ూసన చోటు వయకూ ఄనినచోటును గాలించాభు. ఏమీ ఔనిపంచ్లేదు.
కాళ్ుు
జృడుతునానయి....”
మాతిం ఄంటూ
బరించ్ ఔ
లేనంత
నొజృలు
ఫండరాయి
మీద
కూలఫడపోయింది వాయుణి. ఫమట్కి
చెఔపోయినా,
ఄటువంట్
మాటలే
ఄవవ
భనసులో కూడా మదులుతుననటుా చ్ందుయడకి తెలిసపోయింది. భసఔ చీఔటుు లోమనిండా యతమక్షం ఄవుతునానయి. వెలుఖు వుండగా అ ఫండలలో తియఖట్టనికి ఆఫఫంది ఄనిపంచ్ఔపోయినట్, చీఔట్లు మాతిం కచిచతంగా సభసమలు ఎదుయవుతాయి.
“ఇ రోజుకి విశారంతి తీసుకుందాం...” ఄంటూ ఄతను సునమన నివసంచే యదేశంవెైజృ తియుఖుతూ వుండగా - వీచింది ఫిహాభండమైన గాలి... భసఔ భసఔగా వునన అ యదేశం భరింత చీఔట్తో నిండపోయింది. “ఏమిటీ
ఈతాతం?
ఎందుకు
ఆలా
జయుఖుతోంది?”
అందోళ్నగా తలను పెైకతిు చ్ూసన వాయుణికి ఔనిపంచాయి అకాశంలో గిరిలు
కొడుతునన
రాక్షస
క్షులు.
ఄడవి
మొదట్లు
వునన
తట్టఔంలోనించి ఄతిపెదా సరానిన గోళ్ు భధమ ఆరికించ్ుకుని వస్ుంది ఔ . “భనిషిని చ్ూసేు చాలు... కోడపలులిన తనునకుపోయినటుా తనునకుపోయే క్షులట ఆవి. నేను లోమలోకి వచిచన తరావత మాతిం ఄలా ఎజృడూ జయఖలేదు...” తల ఎతిు తను కూడా చ్ూసూు చెపంది సునమన. అమ లోమలోకి రావటం దఖవయ దఖవయగా వెయిమ సంవతసరాల కియతం జరిగింది. సహజంగా కూయయమైన అ క్షులు ఄట్ నించీ భనుషుల జోలికి పోవటం జయఖటంలేదు, నుదుయు యుదుాకుంటూ నిలఫడన చ్ందుయడ భనసుసలో చ్టుకువృన మదిలింది ఔ కొతు
అలోచ్న. ఔవృ మాట కూడా మాట్టుడకుండా వేఖంగా రిగెతుటం మొదలుపెట్టాడు ఄతను లోమ మొదట్ భ్యఖం వెైజృకి. “అఖు చ్ందార... ఎఔవృడకి వెళ్ుతునానవు. చెజృ?” ఄని ఄడుఖుతూ ఄతనిన ఄనుసరించింది వాయుణి. ఄడాం వచిచన ఫండలమీది నించి ఎగిరగిరి దూకుతూ తాభు ఄంతకు భుందు చ్ూసన రాక్షస క్షుల ఖూట్ దఖవరికి వెళ్ళుపోయాడు చ్ందుయడు. ఖుడును దొంగిలించేవారి నించి వీరిదాయూ కాపాడన అ ఖుడుు ఆజృడు పలులు ఄయినటుునానయి. ఖూట్ దఖవయ ఄడుఖుల శఫాం వినిపంచి ఖూట్లు నించి తలలు ఫమటపెట్టాయి ఄవి. అకాశంలో గిరిలు కొడుతునన క్షులు ఄతి వేఖంగా కిందికి రావటం
మొదలుపెట్టాయి.
గాలి
తాకిడ
చాలా
ఄధఔం
ఄయిపోయింది. దుభూభ ధూళ్ళ తెయలు తెయలుగా పెైకిలేవటం మొదలు ఄయింది. కొండఖుటాలాగా
వునన
ఫండరాయి
మీది
ఖూడును
చేయుకోవట్టనికి సదధం ఄవుతునన చ్ందుయడ మడమీద డంది - ఔ బమంఔయమైన హసుం. ఖుడాబొభభను ఎతిునటుా ఎతిు ఄవతలకి విసరేమబోయింది.
“ఄమమబాబోయ్...
ఏమిటది?
ఎందుకు
నినున
టుాకుంట్లంది?” బమంతో బిఖవయగా ఄరిచింది వాయుణి. అమ వెనుకే నిలఫడన సునమన ఔళ్ుు వెడలు ఄయామయి. “అఖు... అఖు దుషా పశాచ్మా? అఖు'
ఄని ఄయుసూు తన
భంతిదండానిన ఎతిు గాలిలో ఉబోయింది. చ్ందుయడని వదిలి అమకేస తిరిగింది చ్ూడట్టనికి వీలు కానంత బమంఔయంగా వునన ఔ అకాయం. గాలిలోకి ఎతుబోయిన భంతిదండం కాసాు ఎట్ల ఎగిరిపోవట్టనిన చ్ూసుకుననది సునమన. భంతారనిన చ్దవట్టనికి తెరిచిన తన నోట్ని ఎవరో ఖట్ాగా ఄదిమినటుా ఄనుబూతిని పొందింది. “వదులు... ఄవవను వదిలేయ్... వదులు” పచిచగా ఄయుసూు రండు రాళ్ును తీసుకుని అ అకాయం మీదికి ఎఖఫడంది వాయుణి. చేతులు విదిలించింది అ అకాయం. నెతుుయు ఔకువృకుంటూ పోయి దూయంగా డపోయింది వాయుణి. తభ ఖూట్దఖవయ జయుఖుతునన ఘోయం ఏమిట్ల సరిగావ తెలిమఔపోయినా,
తభ పలులకు ఏదో అద ఔలుఖుతోందనే
అలోచ్నతో రివువభంటూ వచేచశాయి రాక్షస క్షులు. వసూునే అ అకాయం తలమీద లాగి లాగి తనానయి. నోట్వెంట ఄగినజ్యవలలు వెలువడుతుండగా తల ఎతిు వాట్వంఔ చ్ూసందా అకాయం. ఖూట్ దఖవరికి పాకిన చ్ందుయడ భుకంలో భుకం పెట్ా కిచ్కిచ్ శఫాం చేసంది ఔ పలు. “నా
ఄనుమానం
మథాయిం
కాఔపోతే
ఄందయభూ
హతమారిపోతాభు. పానపాతిలో పెట్ా శయభేంది భహరిి విసరేసన శకిు మీ ఖూట్లోనే డ వుండాలి. ఄందుకే మీకు సాధు వయునం ఄలవాటెైంది” ఄంటూ చేతిని ఖూట్లోకి పోనిచిచ ఖఫఖబా తడమాడు చ్ందుయడు. గింగిరాలు తియుఖుతూ కిందడన రాక్షస క్షుల వంఔ కూయయంగా చ్ూస,
చ్ందుయడకేస
తిరిగింది
అ బమంఔరాకాయం. ఖూట్ని
తడుభుతునన చ్ందుయడకి ఖులఔరాయి మాదిరి తగిలింది ఔ వసుువు. పెైకతిు చ్ూసేసరికి బఖ బఖలాడుతునన జోమతి మాదిరిగా ఔనిపంచింది ఄది. “దొరికింది... ఄజౄయవమైన శకిు నాకు దొరికింది” ఄని ఄయుసూు ఫయుయన ఖుటామీదినించి కిందికి జ్యరాడు ఄతను. ఄతని మడ
టుాకోవట్టనికి చేతిని జ్యస్ుంది బమంఔరాకాయం. ఄతని చేతిలోని ఄగినజ్యవలను చ్ూస వేఖంగా చేతిని వెనకివృ తీసేసుకుననది. వేఖంగా గాలిలోకి లేచింది జ్యవల.... సూట్గాపోయి దాని మొఖానికి తగిలింది. బూన భోంతరాళ్ళలు ఔంపంచి పోయేలా బమంఔయమైన పొలికేఔ ఔట్ పెట్ా గాలిలో వేఖంగా ఔలిసపోయింది అ అకాయం. *** “ఄతి సామానమమైన ఔ చెటుా బయడు కోసం వెళ్ళతే ఆంత బమంఔయమైన ఔథ జరిగిందా? అశచయమంగా వుననది” ఖుండెలమీద చెయిమ వేసుకుంటూ ఄంది ఖుయుతిన. సునమన సామంతో లోమ పెైభ్యఖంలో వునన దేవ భందాయ వృక్షాల దఖవరికిపోయి వాట్ బయడును సేఔరించాడు చ్ందుయడు. ధూభకేతు సృషిాంచిన పశాచాలకు ఄతని దఖవయ శిలాయూంలో వునన భైయవీ శకిు భహభ ఎటువంట్దో తెలిసంది కాబోలు - చెటును వదిలి దూయంగా పారిపోయాయి. ఄటునుంచి ఄట్ల సూట్గా - యుదిజృయం గారభం చేయుకునానయు వాళ్ుు ఄందయూ.
ఄఔవృడ గారభసుులకు జరిగినదంతా చెప, వాయు జౄజచేసుునన పాతిలో శకిు సవయూమైన ఖులఔరాయిని నిక్షేపంచాయు,
వెంటనే
మామమైపోయిందా పాతి... దాని సాినంలో ఔ వెలుఖు యతమక్షమై, చేతులు జోడంచి నిలుచ్ునన సునమనలో ఔలిసపోయింది. “నాకు ఈదేశించాలని మా ఖుయుదేవుడు ఄనుకునన శకిు తిరిగి నాకు దకివృంది... ఆంఔ నేను ఇ చ్ుటుాటు సంచ్రించ్టం ఄనవసయం. హమా లయాలకు పోయి తసుస చేసుకుంట్టను”' యుదిజృయ గారభసుులకు తన భంతిశకిు భహభతో ఄజౄయవభయిన ధనరాశులు సృషిాంచి ఆసూు చ్ందుయడకి చెపంది. “మీ కోరిఔలు ఏభనాన వుంట్ల చెండ. తీయుసాును” ఄని కూడా ఄననది అమ వారివెైజృ చ్ూస. “మేభు వెంటనే మా ఖుయుకులానికి తిరిగిపోవాలి. ఄదే మా కోరిఔ” ఄనానడు చ్ందుయడు. ఄంతే - ఔళ్ుు భూస ఔళ్ుు తెరిచేటంతలో ఄతను, వాయుణి ఈతలభహరిి ఎదుట యశాంతంగా నిలుచ్ుని వునానయు.
“భైయవీశకిుని సంపాదించి సునమనకు ఄగించిన రోజునే మీ విదామభ్యమసం
భుగిసపోయింది.
ఆజృడు
నువువ
ఏం
చేమదలుచ్ుకునానవు?” ఄడగాడు భహరిి. ళ్ుు బిగించి ఈదేిఔంతో ఄతను ఏదో చెబోతుండగా “విజయోసుు చ్ందిసేనా... వీయుడ ఔయువమం ఄదే. వెంటనే వెళ్ళు అ బుజంఖుడ ఖయవం ఄణుచ్ు” ఄని అజఞ ఆచాచడు. వాయుణి వెంట వసుుండగా భయునాట్ సామం సభమంలో బుజంఖుడ నఖరానికి పోయాడు చ్ందుయడు. నఖయ వీధులనీన సైనికులతో కికివృరిస వునానయి. “ఎందుకు ఇ సంయంబం?” ఔ సైనికుడని ఄడగింది వాయుణి. “మా చ్ఔివరిుని జయించే రిుసేనుడ వాయసుడు వసుునానడట” ఄనానడు ఄతను. “ఎవయు చెపాయు?” ఄడగింది వాయుణి. “వారిికులవాయు చెపాయు” ఄనానడు ఄతను. “వాడని
పారణాలతో
వదిలిపెట్ాంది
ఄవవ...
తయిపోయింది” చ్ందుయడ చెవిలో ఖుసఖుసలాడందామ.
ఄది
“ఆనిన యశనలు వేసుునానయు... ఆంత మీయు ఎవయు?” ఄడగాడు ఄఔవృడే ఈనన ఔ సైనికుడు. “రిుసేనుడ
వాయసుడు
ఎలా
వుంట్టడో
చ్ూడటంకోసం
వచాచభు..” నవువతూ చెపంది వాయుణి. “ఄతను ఎవరో, ఎలా వుంట్టడో ఎవరి తెలిమదు... మీయు రాజబవనం దఖవరికి పొండ. ఄతను భభభలిన తపంచ్ుకుని పారణాలతో ఄఔవృడకి రాఖలిగితే ఄజృడు చ్ూడవచ్ుచ ఄతనెవరో...” ఄనానడు ఄతను. “శతుయవు ఎవరో ఎలా వుంట్టడో తెలిమని ఇ ఄయబకులు భనలిన ఏదో చేసాుయని ఄనుకోవటం బిభ” ఄంటూ చ్ందుయడతో రాజబవనం దఖవరికి పోయింది వాయుణి. సబ తీరిచ వునానడు బుజంఖుడు. సేనాతిని, దళ్ళధతులిన తన
దఖవయ
కూరోచబటుాకుని
కాలక్షేం
చేసుునానడు.
సబలో
సూట్గా
పోయి
ఄడుఖుపెట్టాయు చ్ందుయడు, వాయుణి. “తడబాటు
వదుా.
తడుభుకోవదుా.
చేమవలసంది చేసేయ్...” హచ్చరించింది వాయుణి.
వేఖంగా ఄడుఖులువేస సంహాసనం దఖవరికిపోయాడు చ్ందుయడు. “ఎవయు నువువ? ఎవరివి? అఖు” ఄని సైనామధకాయులు ఄడుఖుతునాన అఖకుండా,
లఔవృ చేమకుండా రండు ఄంఖలోు బుజంఖుడని
సమీపంచాడు. “రిుసేనుడ
వాయసుడని
వచాచను.
ధైయమం
వుంట్ల
వచిచ
ఎదుయుడభని చాట్ంజృ వేయించావుగా! సరిగావ చ్ూడు” ఄంటూనే ఄతని జుటుా టుాకుని ఫయుయన సంహాసనం మీదినించి కిందికిలాగాడు. ఄతని కడావనేన తాను చేజకివృంచ్ుకుని కే ఔ వేటుతో తలను నరికేశాడు. ఔనునభూస
ఔనునతెరిచేటంతలో
జరిగిపోయిందా
ని....
అశచయమం నించి తేయుకునన సైనామధకాయులు తభ అముధ్యలిన ఎతిు చ్ందుయడ మీదికి దుభఔబోతుండగా - “అఖండ,
ఄతనిన నాకు
వదలండ” ఄని ఄయుసూు అ సబలోకి ఄడుఖుపెట్టాడు వారిికుడు. తన భంతిదండానిన ఎతిు ఏదో భంతిం చ్దవబోయాడు. నోట్వెంట మాటలు కాదు ఖదాచిననపాట్ శఫాం కూడా వెలువడలేదు...
“నువువ యయోగించిన భృతుమపశాచ్ం భైయవీశకిు భుందు తలవంచి దూయంగా పారిపోయింది. అ క్షణంలోనే నీ శకుులనీన సయవనాశనమైపోయాయి. నువువ వట్ా సామానుమడవి వారిికా... ఆఔపెై ఎవరినీ ఏమీ చేమలేవు” ఈననటుుండ సబలో యతమక్షమై చెపంది సునమన. ఄవమానమైపోయింది వారిికుడకి. తను ఏమి చేసుునానడో తనకే తెలిమని రిసితిలో ఔవృనే వునన సైనామధకారి దఖవరినంచి ఔతిుని లాకువృని చ్ందుయడ కేస దూకాడు. ఄలాంట్ దుందుడుకు నేదో జయుఖుతుందని ఉహంచి సదధంగా వుననది వాయుణి. ఄతని చేతిలోని కడావనిన ఉడ లాగి, ఄతని తలను దానితోనే కండంచి వేసంది. ఄంతే... ఄవాఔవృయిపోయాయు సబలో వునన మిగిలిన వాయందయూ.... “మీ చ్ఔివరిు భయణించాడు. ఇ రాజ్యమనికి ఆఔ భుందు రిుసేనుడ
కుమాయుడు
చ్ందిసేనుడే
చ్ఔివరిు.
కాదని
ఎదిరించ్దలుచ్ుకుననవాయు ఎదుయుగా రావచ్ుచ” పెదా ఔంఠంతో ఄందరినీ హచ్చరించింది వాయుణి.
“చ్ందిసేనులవారి
జమ
జమ...”
బిఖవయగా
ఄరిచాడో
సభకుడు. ఔయతాళ్ ధవనులతో మారోభగిపోయింది సభ్య బవనం. సవమంగా చెయసాల దఖవరికిపోయి తన తండిని చెయనుంచి విడుదల చేయించింది వాయుణి. తను
ఫంధంఫడనజృడు
సబిడాలు
మాదిరిగా
వునన
వారిదాయూ అరితేరిన వీరాధవీయులు ఄయినందుకు సంతోషిసూు ఆదారినీ అలింఖనం చేసుకునానడు. అమనతోపాటు తనున పెంచిన వాయుణి తలిు దగివరికిపోయాడు చ్ందుయడు. అమ ఄనుభతితో వకుళ్ళనఖయజృ సేనాతి కుమారును వివాహం చేసుకుని తనను రాణిగా ఄధకాయజౄయవఔంగా యఔట్ంచాడు. బుజంఖుడు తియుగాడన నఖయంలో నివసంచ్టం ఄతనికిగాని, వాయుణికి గాని ఆషాంలేఔపోయింది. తన
రాజధ్యనిని
హరిహయజృరానికి
మారాచడు
ఄతను.
వేణుగోపాలసావమికి ఫిహాభండమైన రాజగోజృరానిన నిరిభంచేశాడు. అ అలమంతో పోటీడే విధంగా గారభ దేవతకు కూడా ఔ నిరాభణానిన చేట్టాడు.
“ఆంకోసారి నా దఖవరికి వసాుయని ఎజృడో చెపాను. వచాచవు. చ్ూశావా?” నఖయంలో ఄడుఖు పెటీాపెటాగానే తన దఖవరికి వచిచన చ్ందుయడ తల నిభుయుతూ సాదయంగా మాట్టుడంది గారభదేవత జౄజ్యరిణి. “నా యజలు, నా అశియతులు, నా రివాయం, నా ఫంధువులు, నా
స్దరి
వాయుణి
ఄందయూ
సుకశాంతులతో
వరిధలాులని
అశీయవదించ్ు” ఄనానడు చ్ందుయడు. “తథాసుు” ఄననది గారభదేవత జౄజ్యరిణి. ఄంతకుభుందు నవువలాటకు ఄనన మాటలనినంట్నీ మథాయిం చేశాడు చ్ందుయడు. వాయుణిని తనకు యధ్యన భంతిిగానూ, వాయుణి తండిని తన సైనామధమక్షుడ గాను నిమమించాడు. ఎనోన బాధలను ఒరిచ తనను పెంచి పెదాచేసన వాయుణి మాతృభూరిుని రాజమాతగా యఔట్ంచాడు. ఖుయుదేవులైన
ఈతలభహరిి
అశీసుసలతో
చాలా
కాలం
హాయిగా రాజమపాలనచేస, తండి తరావత తన తండిఄంతట్వాడని పేయు తెచ్ుచకునానడు.
భచ్చల ఖుయయం యూంలో తనను కాపాడుతూ వచిచన సునమనను ఄతను జీవితకాలంలో ఔవృరోజు కూడా భరిచపోలేదు. చ్ందిసేనుడ కాలంలో ఄశావలకు భహా భరామద లభంచింది. చ్ఔివరిు రాజమతాఔం మీద భచ్చల ఖుయయమే ఖుయుుగా నిలిచిపోయింది. - శుభిం -
