கல்யாண பrசு
இதமான மாைலேநரம் முன்புறம் ேதாட்டமும் இரட்ைட திண்ைணகளும் நான்கு புறமும் சுற்றுக் கட்டும் ெகாண்ட ெபrய வட்டின் $ நடுக்கூடத்தில் இருந்து தான் சுப்புெலட்சுமி கத்திக் ெகாண்டிருந்தாள். சீதாராமனின் மைனவி, சுப்பு மளிைகயின் உrைமக்காr. சீதாராமனின் அண்ணன் ேகாதண்டராமனின் மகள் சங்கீ தாவிற்கு நாைள மறுநாள் திருமணம். அதற்குத் தன் வட்டிலிருந்து $ யாரும் ேபாகக்கூடாது என்று சண்ைடபிடித்துக் ெகாண்டிருக்கிறாள். என்ன தான் மைனவிக்கு அடங்கியவராக இருந்தாலும் உடன் பிறப்ைப விட முடியுமா? அதுதான் காலில் விழாத குைறயாய் ெகஞ்சிக் ெகாண்டிருக்கிறா<. ந$ங்கள் மட்டும் ேபாய் வாருங்கள் நானும் குழந்ைதகளும் வரமாட்ேடாம் என ஒேர பிடியாக நிற்பவைள கைரக்கும் வழி ெதrயாமல் தவித்துக் ெகாண்டிருக்கிறா< சுப்புவின் ராமன். அண்ணன் தம்பிகள் இருவருக்கும் பூ<விகம் ேதவேகாட்ைட. தம்பிக்கு திருமணம் முடித்து ெசாத்ைதயும் பிrத்துக் ெகாடுத்து தனிக் குடித்தனமும்
ைவத்தன< ேகாதண்டராமனும் அவ< மைனவி ேகாகிலமும். இரண்ேட மாதங்களில் அைணத்து ெசாத்துக்கைளயும் விற்று தன் ஊரான காைரக்குடிக்கு கணவைன கூட்டிவந்து ெபrய வட்ைட $ வாங்கி ெமயின் வதியில் $ மளிைகக் கைடையயும் திறந்து முதலாளியாய், சுபத்ரா, சுமித்ரா, சுகுமாரன் என மூன்று பிள்ைளகளும் ெபற்று தனிக்காட்டு ராணியாய் ேகாேலாச்சிக் ெகாண்டிருக்கிறாள் சுப்பு. ெபrயவ< குடும்பத்ேதாடு அதிக ெதாட<பு கிைடயாதேபாதும் தம்பிைய விடமுடியாமல் அவருைடய ேதைவகள் அைனத்திற்கும் அைழப்பா<. சங்கீ தாவின் சடங்கிற்கு இேதேபால் அலுச்சாட்டியம் ெசய்து அவள் மட்டும் ேபாகாமல் இருந்து ெகாண்டாள் அதுேபால் அவள் வராமல் இருந்து ெகாண்டாலும் பரவாயில்ைல என்றுதான் சீதாராமனுக்கு ேதான்றியது. இன்று பிள்ைளகைளயும் அனுப்ப மாட்ேடெனன்கிறாேள என ேபாரடிக் ெகாண்டிருந்தா<. சின்னவள் சுமிேயா, "இருந்தாலும் அம்மாவிற்கு இவ்வளவு அலும்பு இருக்க கூடாது அக்கா இவ<கள் ெபண்ணிற்கு சின்னம்மாதாேன? எேதா இவ<கள் தான் மணப்ெபண்ைண ேபால் புடைவயில் சrைக குைறவாக இருக்கு என வம்படித்துக் ெகாண்டிருக்கிறா<கள். நம் நிைல ெதrந்து ெபrயப்பா நம் அைனவருக்கும் பட்டுப்புடைவ தம்பிக்கு பாண்ட் ஷ<ட் அப்பாக்கு பட்டுேவட்டி சட்ைட எல்லாம் எடுத்து ெகாடுத்திருக்கிறா<கள். அப்ேபாதும் இந்த அம்மா ஓவராக பண்ணுகிறா<கேள!" என எrச்சலுற்றாள். "ெபrயப்பா எதுவுேம வாங்கி ெகாடுத்திருக்க கூடாது அக்கா. அப்ேபா தான் இந்த அம்மாவிற்கு புrந்திருக்கும்!" என்றான் சுகுமாரன். "ஐேயா! ந$ங்கள் ேவறு சும்மா இருங்களடா அைத காரணமாய் ைவத்து ேபாகக் கூடாது என்று விடுவா<கள்!" என்று பயந்துேபானாள் எல்ேலாருக்கும் மூத்தவளான சுபத்ரா. "இப்ேபா மட்டும் விடவா ேபாகிறா<கள்? ேபாக்கா!" என்ற தம்பிைய பா<த்து திைகத்து ேபானவளாய், “இவன் என்ன சுமி இப்படி ெசால்கிறான்?" என்றாள் நடுக்கத்துடன்.
"ேவறு எப்படி ெசால்வான்? அதற்காகத் தாேன அம்மா இந்த சண்ைடையக் கிளப்பியிருக்கிறா<கள். என்ன ஆனாலும் பரவாயில்ைல என நான் அப்பாவுடன் கிளம்பிவிடுேவன்!" "நானும் கிளம்பிவிடுேவன். சங்கீ தா அக்காவிற்கும் நான் தாேன தம்பி? மாப்பிள்ைளக்கு நான் தான் முைற ெசய்ய ேவண்டுெமன்று ெபrயப்பா ெசால்லி இருக்கிறா<கள். ந$ ேவணா அம்மாவிற்கு பயந்துெகாண்டு இங்ேகேய இரு!" என சுபத்ராைவ கழட்டிவிட்டன< அவள் தான் மணப்ெபண் என்பது ெதrயாமல். "இந்த அம்மா கல்யாணப் ெபண்ணிற்கு ேபால் தனக்கும் நைகேபாட்டால் தான் வருேவெனன்று ெசான்னாலும் ெசால்வா<கள்!” என்ற சுகுமாரைன முைறத்து என்னடா என அதட்ட, "அது ஒண்ணுமில்ைல அம்மா... இந்த ெபrயப்பா ெராம்ப ேமாசம்! கல்யாண ெபண்ணின் சின்னம்மாைவ இப்படியா அவமதிப்பது? நைக ெகாடுக்காமல் விட்டிவிட்டாேர!" என்றான் அசராமல் சட்ெடன "அதாேன?" என்ற சுப்பு தன்ைன சுதாrத்துக் ெகாண்டு, "எவ்வளவு திமி
"உங்கள் அண்ணன் உதவி எங்களுக்கு ேதைவயில்ைல! என தம்பி எைதயும் எதி<பா<க்கிறவன் இல்ைல." "ஆமா எதி<பா<க்கும் அளவிற்கு அவனுக்கு என்ன தகுதி இருக்கு? பத்தாவத்ைதேய பத்து தடைவ படித்தவன். ேவைலெவட்டி இல்லாமல் ஊைர சுற்றும் உதவாக்கைர. எனக்கும் சுகுவுக்கும் அந்த பலராமைன பிடிக்கேவயில்ைல. தயவுெசய்து அவைன கட்டிக்க முடியாதுன்னு அம்மாவிடம் ெசால்லிடு!" "எனக்கும் தான் பிடிக்கவில்ைல அவன் பா<ைவயும் ஆளும் சிrப்பும் சகிக்கவில்ைல. ஆனால் அம்மா அடிப்பா<கேள?" "அடித்தால் அடிக்கட்டும் முரண்டு பிடி! இன்று அடிக்கு பயந்து சrெயன்று ெசான்னயானால் அந்த குடிகாரன் உன்ைன தினமும் அடிப்பான். சம்பளமில்லா ேவைலக்காரனாய் ைவத்துக் ெகாள்ளலாம் என்று அம்மா திட்டம் ேபாடுகிறா<கள் அதற்காக உன் வாழ்க்ைகைய பலி ெகாடுக்காேத!" "திருமணத்திற்கு பிறகும் இங்கு தாேன இருப்ேபாம் அெதல்லாம் அடிக்கமாட்டான்!" "இப்படி உளறினாயானால் நாேன உன்ைன அடித்துவிடுேவன். அம்மா அப்பா கைடயில் இருக்கும் ேபாது அடித்தால் என்ன ெசய்வாய்? அவன் நல்லவன் ேபால் நடிக்கிறான். அம்மா நிைனப்பது ேபால் அவன் அடங்கி இருக்க மாட்டான். உன்ேனாடு ேச<த்து எங்கைளயும் அடிவாங்க ெசால்கிறாயா? நான் அவைன ேபசுகிற ேபச்சிற்கு வாய் திறக்காமல் இருக்கிறான் என்றால் ஏன் என்று நிைனக்கிறாய் எல்லாம் உன்ைன கட்டியபிறகு பா<த்துக் ெகாள்ளலாம் என்பதால் தான்! ஆைள பா< மாடுமாதிr அவன் தைல முடியும் முட்ைட கண்ணும்... அவைன கட்டினாயானால் உன் கல்யாணத்துக்கு நான் வரேவமாட்ேடன்!" என குண்ைட தூக்கி ேபாட்டாள் சுமித்ரா. அங்கு ெபrயவ<கள் சண்ைடயும் ஓய்ந்து பைழயபடி சுப்புைவ தவிர அைனவரும் ேபாவதாக முடிவானது. இரண்டு நாட்களுக்கு தங்களுக்கு ேதைவயானைத எல்லாம் மூட்ைட கட்ட ெதாடங்கிவிட்டாள் சுபத்ரா.
"இரண்டு நாட்கள் தான் கல்யாணம் முடிந்த ைகேயாடு கிளம்பிவிடேவண்டும்!" என்ற தாயின் மிரட்டலுக்கு, "ெகாஞ்சம் ெபாறுைம காத்தருளு சுப்பு! மாைல கிளம்புகிேறாம் அப்ேபாதான் ெபrயம்மா ெகாடுக்கும் பலகாரத்ைத உனக்காக வாங்கிவர முடியும்!" "அடி!என்ன வாய் உனக்கு? உன் ெபrயம்மா வட்டு $ பலகாரத்திற்குத் தான் நான் ஏங்கிக் ெகாண்டிருக்கிேறனா? ஏய்யா இந்த சின்ன கழுைத ெசால்வைத ேகட்டீ<களா? இந்த மனுஷன் ேகட்டாலும் ேகட்கைலன்னு தான் ெசால்வாரு!" என்ற சுப்புவின் இைரச்சலுக்கு அக்காவும் தங்ைகயும் நலுங்காமல் சிrத்தன<. தம்பிையயும் பிள்ைளகைளயும் வாஞ்ைசயுடன் வரேவற்ற ேபாதும் தம்பி மைனவி வரவில்ைல என்ற வருத்தம் ேமலிட, "சுப்பு ஏன் வரவில்ைல?" என்றா< ேகாதண்டம். "விடுங்களண்ணா! அவள் என்று தான் என்ைனயும் நம் ெசாந்தத்ைதயும் மதித்திருக்கிறாள்?" வாங்க தம்பி என வரேவற்ற ேகாகுலம் பிள்ைளகைள ஆைசயுடன் கட்டிக் ெகாண்டு, "அம்மாவுக்கு எங்கேமல் என்னடா ேகாபம்? அவளும் வந்திருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும்!" என ஏக்க ெபருமூச்சு விட்டா<. "ஏன் ெபrயம்மா உங்களுக்கு இந்த ெகாைலெவறி? நாங்கள் ெரண்டுநாள் சந்ேதாசமா இருப்பைத ெகடுக்க பா<கிற$<கேள..." என்றான் சுகுமாரன். "அட ேபாக்கிr! அம்மாைவ அப்படிெயல்லாம் ெசால்லக் கூடாது." "ந$ங்க ெராம்ப பாவம் ெபrயம்மா! உங்களுக்கு உலகேம ெதrயவில்ைல!" என ேகலி ெசய்தாள் சுமித்ரா. "வாயாடி!" என சுமியின் கன்னம் வலித்து ெகாஞ்சியவ<, "சுபத்ரா தான் சின்னவயதில் பா<த்தது ேபாலேவ அைமதியாக இருக்கிறாள்!" எனவும்,
"ஆமாம் ெபrயம்மா அவள் இன்னும் வளரேவயில்ைல. அதான் அம்மாவின் தைலயாட்டி ெபாம்ைமயாய் அப்பாவின் அடுத்த வாrசாய் வருகிறாள்!" என்ற உண்ைமைய ேபாட்டு உைடத்தாள் சுமி. அவளது ேபச்சுக்கு அைனவரும் சிrக்க, அங்ேக வந்து ேச<ந்தாள் சங்கீ தா. "அக்கா ந$ங்க எவ்வளவு அழகு? ெபrயம்மாைவ ேபாலேவ!" என்ற தங்ைககைள கட்டிக் ெகாண்டவள், "வாருங்கள் மண்டபத்திற்கு நாம் முன்ேன ேபாேவாம் அப்ெபாழுதுதான் மாைல rஷப்சனுக்கு ெபாறுைமயாக கிளம்ப முடியும்!" என அைழத்துக் ெகாண்டு ேபானாள். மண்டபத்தின் வாசலில் இருந்த அலங்கார வைளவில் மணமக்களின் ெபய< எழுதப்பட்டிருந்தைத பா<த்த சுகுமாரன், "இது என்ன தனஞ்ெஜயன்? ராஜா காலத்து ெபய< ேபால இருக்கிறேத?" என்றான். "ஆமாம் சுகு பஞ்சபாண்டவ<களில் அ<ஜுனன் இருப்பா<ல அவ< ெபய<தான் இது!" "ஓ அப்படியா?" என சங்கீ தாவும் வியக்க, "ேபாங்கக்கா.... சுகுவுக்கு ெதrயவில்ைல என்று ெசான்னால் ந$ங்களும் என்ைன ேகலி ெசய்கிற$<கேள!" என சிணுங்கினாள் சுபத்ரா. "இல்ைல சுபத்ரா நிஜமாகேவ எனக்கு ெதrயாது!" என கண்கைள விrத்தாள் தமக்ைக. "இந்த பலராமனுக்கும் உனக்கும் ெபயrல் கூட ெபாருத்தமில்ைல. பலராமனுக்கு சுபத்திைர தங்ைக அல்லவா? உன் கணவrன் ெபய< அத்தானின் ெபய<ேபால் தனஞ்ெஜயன் அ<ஜுன் விஜயன் இப்படித்தான் இருக்க ேவண்டும்!" "என்னடி இது உன்ேனாடு வம்பாய் ேபாய்விட்டது? நான் என்னேவா கட்டினால் அவைனத் தான் கட்டுேவெனன்று ஒற்ைறக் காலில் நிற்பது ேபால் ேபசுகிறாேய?"
"கட்டமாட்ேடன் என ஒற்ைறக்காலில் நிற்கமாட்ேடங்கிறிேய? அதான் ேபசுேறன்!" "சr விடு! அம்மாவிடம் நாலு அடிவாங்கினாலும் பரவாயில்ைல அவைன கட்ட முடியாதுன்னு சண்டித்தனம் ெசய்கிேறன்!" என்றாள் சின்ன சிrப்புடன். "இது தான் என் அக்கா!" என கன்னம் கிள்ளி ெகாஞ்சினாள் தங்ைக. ெபண்கள் மூவரும் ேகலியும் கும்மாளமுமாய் ெகாட்டமடித்துக் ெகாண்டிருக்க, ெபாறுப்பான மச்சினனாய் மாப்பிள்ைளைய ேதடிக் ெகாண்டிருந்தான் சுகுமாரன். "அவ< சாயங்காலம் தான் டா வருவா<. அக்காைவ விட ந$தான் அத்தாைன பா<க்க ஆளாய் பறக்கிறாய்!" என்றாள் சுமி. "ஏன் அக்கா அத்தானுக்கு ெசயின் ேமாதிரம் எல்லாம் நான் தான் ேபாட ேவண்டுெமன்று ெபrயப்பா ெசான்னா<கள் அைத எல்லாம் மறந்துவிடாமல் எடுத்துவர ெசால்லேவண்டும்." என்றான் ெபrயமனிதனாய். "இேதா உன் ெபrயப்பாவிற்கு ேபான் பண்ணி தருகிேறன் ந$ேய நியாபகப்படுத்திவிடு!" என்றாள் சங்கீ தா. "அப்படிேய அத்தானுக்கும் ெகாஞ்சம் ேபான் பண்ணிக் ெகாடுங்கள் அக்கா அவ< உங்களுக்கு கட்ட ேவண்டிய தாலிையயும் மறக்காமல் எடுத்து வரும்படி இந்த ெபrய மனுஷன் நியாபகப்படுத்தட்டும்!" என ேகலி ேபசின< தங்ைககள். அழகு ேதவைதயாய் மின்னும் அக்காைவயும் அவளருகில் ஆஜானுபாகுவாய் கம்பிர புருஷனாய் நிற்கும் அத்தாைனயும் பா<த்து ேஜாடி ெபாருத்தம் பிரமாதம்! உன்னருகில் பலராமன் வயதான ேநாஞ்சாங்ேகாழி ேபால் இருப்பான். அத்தானுக்கு மட்டும் ஒரு தம்பி இருந்திருந்தால் எப்படியாவது அவைன கெரக்ட் பண்ணி உனக்கு கட்டி ைவத்திருப்ேபன்!" என ஏக்க ெபருமூச்சு விட்ட தங்ைகைய பா<க்க சிrப்புத்தான் வந்தது சுபத்ராவுக்கு. சுகுமாரேனா தனஞ்ெஜயைன விட்டு அைசயாமல் வால்பிடித்துக் ெகாண்டிருந்தான். சிறுவயதிேலேய தந்ைதைய இழந்து தாயும் மறுமணம் ெசய்துெகாண்டு ேபாய் விட உடன்பிறந்தவ<கேளா ெநருங்கிய ெசாந்தங்கேளா இல்லாமல் அப்பத்தாவின் வள<ப்பில் ஆளானவனுக்கு இந்த சிறுவைன
மிகவும் பிடித்துவிட்டது. தம்பியிடம் சகஜமாக சிrத்து ேபசிக் ெகாண்டிருக்கும் அத்தாைன பா<த்து மகிழ்ந்து ேபாயின< தமக்ைககள். "எவ்வளவு இயல்பாக அைனவrடமும் சிrத்து ேபசுகிறா
பா<த்து அவனும்
அழகாக சிrத்தான். அவள் தான் முகம் திருப்பிக் ெகாண்டாள் அைனவரும் இைத ெவட்கம் என்று தான் நிைனத்தன< தனஞ்ெசயன் உட்பட. rசப்ஷனுக்கு வந்திருந்த அைனவரும் ேஜாடி ெபாருத்தம் அருைம என்று தான் ெசான்னா<கள். அைனவரும் உறங்கச் ெசல்வதற்கு பதிேனாரு மணிக்கு ேமல் ஆகிவிட்டது. மணமகள் அைறயில் சங்கீ தாேவாடு சுமியும் சுபாவும் படுத்துவிட தனஞ்ெஜயனுடன் சுகு படுத்துக் ெகாண்டான். இருந்த அசதிக்கு அைனவரும் ஆழ்ந்து உறங்கின<. அதிகாைல மகைள எழுப்ப வந்த ேகாகிலம் அவைள காணாததால் அதி<ந்து ேபாயினா<. மண்டபத்தில் எங்கு ேதடியும் அவள் இல்லாததால் ெதாைலேபசிக்கு ெதாட<பு ெகாண்டு பா<த்தா< அது ஸ்விட்ச் ஆப் என்றது. மீ ண்டும் அவளைறயில் வந்துபா<க்க பட்டு புடைவயின் அடியில் ஒரு கடிதம் இருந்தது. "அம்மா! அப்பா... நான் விேனாத்ைத விரும்புவது உங்களுக்கு ெதrயும். இருந்தும் ஜாதி, அந்தஸ்து குடும்பமானம் என என் காதைல ஏற்க மறுத்த$<கள். விேனாத்ேதாடு ெவளிநாடு ெசல்ல விசா கிைடக்க சற்று தாமதமானதால் ேவறு வழியின்றி இந்த கல்யாணத்திற்கு சம்மதிப்பது ேபால் நடித்ேதன். ந$ங்கள் இந்த கடிதத்ைத படிக்கும் ேநரம் நான் விேனாத்ேதாடு விமானத்தில் அெமrக்காவிற்கு பறந்து ெகாண்டிருப்ேபன். உங்கள் ேகாபமும் வருத்தமும் எனக்கு புrகிறது அதற்காக என வாழ்ைவயும் காதைலயும் இழக்க முடியாது." கடிதத்துடன் வந்தவ< சைமயல் கட்டில் ேமற்பா<ைவ ெசய்து ெகாண்டிருந்த கணவைர அைழத்தா<. உடன் ெகாழுந்தனும் வந்துவிட, உண்ைமயறிந்த ேகாதண்டராமன் சிைலயாய் சைமந்துேபானா<. அடுத்து என்ன ெசய்ய ேவண்டும் என்று கூட அவ<களுக்கு ெதrயவில்ைல.
சீதாராமன் தான் அவ<கைள சுயத்திற்கு ெகாண்டுவந்து முதலில் மாப்பிள்ைளக்கு ெசால்ல ேவண்டும்! அதன் பிறகு மற்றைத பா<த்துக் ெகாள்ளலாம்... என அண்ணைனயும் அண்ணிையயும் தனஞ்ெசயனின் அைறக்கு அைழத்து ெசன்றா<. ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்தவன் கதவு தட்டப்படும் ஓைசயில் எழுந்து கதைவ திறக்க அங்கு அைனவைரயும் பா<த்து ஏேதா பிரச்சைன என்று ஊகித்த ேபாதும் அது அவ<கள் வாயிலிருந்ேத வரட்டும் என காத்திருந்தான். தங்கைள மன்னித்து விடும்படி மாமனாரும் மாமியாரும் காலில் விழ பதறிப்ேபானான் அவன். "ஐேயா! என்ன இது வயதில் ெபrயவ<கள் என் காலில் விழுந்துெகாண்டு எதுவாக இருந்தாலும் பரவாயில்ைல எழுந்திருங்கள்!" என்றான் அேத படபடப்புடன். "மன்னித்து விடுங்கள் மாப்பிள்ைள! இனி அப்படி கூப்பிடும் தகுதி கூட எங்களுக்கு இல்லாமல் ெசய்துவிட்டாேள அந்த சண்டாளி. ெசால்வதற்ெகல்லாம் சrெயன்று ெசால்லிவிட்டு கைடசியில் இப்படி ஒரு நிைலயில் ெகாண்டுவந்து நிறுத்திவிட்டாேள!" என இருவரும் அழுதன<. அவனுக்கு தான் தைலயும் புrயவில்ைல காலும் புrயவில்ைல. அவனது நிைல உண<ந்து கடிதத்ைத அவனிடத்தில் ெகாடுத்தா< சீதாராமன். யா< உதவியுமின்றி தனியாளாய் வாழ்வில் சிகரம் ெதாட்டவன் ஸ்தம்பித்து ேபானான். எதி<பாராத இந்த நிகழ்வால், தனக்கு மைனவியாக ேவண்டியவளின் துேராகத்தால் நிைலகுைலந்து ேபானான். தனக்கும் ெபண்களுக்கும் ராசியில்ைலேயா? ெபற்றதாய் விட்டு ேபானது ேபால இன்று கட்டிக்கேபாறவளும் ேபாய் விட்டாெளன்று ஊ< ேபசுேம! என்ைனப்ேபால் ஏமாந்து நிற்கும் இவ<களிடம் சண்ைட ேபாடுவதில் எந்த பிரேயாஜனமும் இல்ைல. இைத எப்படி சமாளிப்பது என்பதுதான் பிரச்சைன? என்ன ஊரா< வாய்க்கு அவளாக ேவண்டும். வருத்தம் ேபாலும் அவ<கள் ேபசும் ேகலிைய சகித்துதான் ஆக ேவண்டும் என தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டவன், "சr விடுங்கள் சா
சங்கடமான விஷயம் தான்... ேவறு வழியில்ைல இைத எப்படி ெவளியில் ெசால்வது என்பது பற்றித்தான் நாம் இப்ேபாது ேயாசிக்க ேவண்டும். கல்யாணம் நின்றுவிட்டது என்று ேவறு அறிவிக்க ேவண்டுேம..." என்றவன் முகத்தில் வருத்தமும் ேவதைனயும் நிரம்பியிருந்தது. "மாப்பிள்ைள ந$ங்கள் மிகவும் ெபருந்தன்ைமயானவ<, இது நம் இருவருக்குேம மானம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம். அைத சrெசய்யும் வழி இருக்கிறது அதாவது குறித்த ேநரத்தில் திருமணத்ைத நடத்திவிடுவது! அதற்கு ந$ங்கள் சம்மதித்தால் அண்ணன் மானம் ஓரளவுக்காவது காப்பாற்றப்படும். ந$ங்களும் இந்த சிக்கலான சூழலில் இருந்து எளிதில் ெவளிவர முடியும்!" என அைனவைரயும் ஏறிட்டா< சீதாராமன். "ந$ங்கள் என்ன ெசால்கிற$<கள் தம்பி? சுபத்ராைவ மாப்பிள்ைளக்கு ெகாடுக்கலாம் என்கிற$<களா? எங்கள் மானம் ேபானாலும் மாப்பிள்ைளயின் மானமாவது காப்பாற்றப்படுேம!" சrயாக நாடி பிடித்தா< ேகாகிலம். கல்யாணம் நின்றுவிட்டது என்ற ெபrய அவமானத்தில் இருந்தும் அடுத்தவrன் கழிவிரகத்தில் இருந்தும் தப்ப கிைடத்த ெபரும் உபாயம் தான் இது! ஆயினும் சூடுபட்ட பூைனயாய் மனம் சுணங்கியவன், "சுபத்ரா உங்கள் மகளா? அவளது சம்மதம் எனக்கு ேநரடியாக ெதrய ேவண்டும். அதன் பிறகு மற்றைத பா<க்கலாம்!" என்றான் ெதளிவாய். இந்த கேளபரத்தில் அைர தூக்கத்தில் விழித்து திருதிருத்துக் ெகாண்டிருந்த சுகுமாரனுக்கு ஒன்றும் புrயவில்ைல. ெமல்ல மகைள எழுப்பி விஷயம் ெதrயப்படுத்தின< தந்ைத. "அக்காவா இப்படிெயல்லாம் ெசய்தா<கள்? இரெவல்லாம் அத்தாேனாடு நன்றாகத் தாேன சிrத்து ேபசி
ேபாட்ேடாவிற்கு ேபாஸ் ெகாடுத்து... என்னால்
நம்பமுடியவில்ைலேய!" என்றாள் பதற்றமும் வருத்தமுமாய். "மற்றவ<களானால் இந்ேநரத்திற்கு ெபrய கலாட்டாேவ நடந்திருக்கும். பாவம் இவ< மிகவும் நல்ல மனித<. உன் சம்மதத்திற்காகத் தான் காத்திருக்கிறா<. பrசின் ேதடல் ெதாடரும்...
கல்யாண பrசு 2 "அம்மாைவ நிைனத்தால் தான் பயமாக இருக்கிறது அப்பா!" மைறமுகமாக மகளின் சம்மதம் ெதrந்தவுடன் சற்று ெதம்பு வந்தவராய், "உன் அம்மா இதற்கு நிச்சயம் சம்மதிக்க மாட்டாள். அதனால் அவளிடம் ெமதுவாக ெதrயப்படுத்திக் ெகாள்ளலாம். இதில் நம் குடும்பமானம் ெகாஞ்சமாவது மிஞ்சும் சுபத்ரா!" இரஞ்சல்ேபாலும் ேபசினா< தந்ைத. அவளது பதிலுக்காக அங்கு அைனவரும் காத்திருக்க, அவ<கைள அதிகம் தவிக்க விடாமல், "நான் அத்தாைனேய கட்டிக்கிேறன் அப்பா!" என்றவைள வாr அைணத்து உச்சி முக<ந்த ேகாகிலம் எங்கள் மானம் காக்கவந்த ெதய்வேம! என மகிழ்ந்து ேபானா<. "இைத மாப்பிள்ைளயிடமும் ெசால்லிவிடம்மா!" என அவைள மணமகனின் அைறயில் விட்டு ெவளிேய காத்திருந்தன<. எத்தைன மிடுக்கும் கம்பிரமுமாக நின்றவன், இப்ெபாழுது ஜ$வேன இல்லாமல் ேசாகேம உருவாய் ஓய்ந்து ேபாய் அம<ந்துவிட்டாேன... எப்படியும் இவன் துய< துைடத்ேத த$ர ேவண்டும் என்ற மனதின் ேவகத்ைத கண்டு திைகத்த ேபாதும், தைல குனிந்து அம<ந்திருந்தவனின் அருகில் வந்து, "அத்தான்!" என அவேனா அவைள நிமி<ந்து கூட பா<க்கவில்ைல. பாவம் என்ன சிந்தைனேயா? நானாவது சம்மதிப்ேபனா என நிைனக்கிறா< ேபாலும் என எண்ணியபடிேய மீ ண்டும் "அத்தான்!" என அவன் ேதாள் ெதாட, சட்ெடன நிமி<ந்தவனிடம், "நான் சுபத்ரா! உங்கைள எனக்கு பிடித்திருக்கிறது! என்ைன கட்டிக் ெகாள்கிற$<களா?" என்றாள் அவன் விழி பா<த்து. தான் சம்மதம் ேகட்க நிைனக்க அவள் ேகட்கிறாேள என ெநகிழ்ந்தவன் மனதில் திடமும் நம்பிக்ைகயும் தாேன உண்டானது. அவள் முகத்ைத தன் இருகரங்களில் ஏந்தி,
"நன்றி சுபத்ரா! என்ைன ெபrய இக்கட்டில் இருந்து விடிவித்திருக்கிறாய் அதற்கு பங்கம் வராமல் உன்ைன பா<த்துக் ெகாள்ேவன்!" என்றான் அேத ெநகிழ்வுடன். தன்ைன அலங்கrத்துக் ெகாண்டிருந்த தங்ைகயிடம் மனம் திறந்தாள் சுபத்ரா, "அது என்னேவா ெதrயவில்ைல சுமி அத்தாைன அப்படி பா<க்க பிடிக்கவில்ைல. ேநற்றுவைர அக்காவின் கணவராக பா<த்தேபாதும் இன்று அவைர பா<க்கும் ேபாது உனக்காக நானிருக்கிேறன்! என்று தான் ெசால்ல நிைனத்ேதன். அம்மா வரவில்ைலேய என்பது தான் வருத்தம்! மற்றபடி இந்த கல்யாணம் எனக்கு மகிழ்ச்சி தான் சுமி... அத்தானின் அருகில் மிகவும் சுமாராக இருப்ேபேனா?" "ந$ உயரம் சற்று குைறவுதாேன ஒழிய மற்றபடி ந$ங்களும் மிகவும் ெபாருத்தமான ேஜாடி தான்! என்ன அத்தானின் அருகில் ந$ ெகாசு ேபால் இருப்பாய்!" என கண் சிமிட்டி சிrக்கும் தங்ைகயின் ைகயில் கிள்ளினாள் சுபத்ரா. “சுமி அம்மாவுக்கு ேபான் பண்ணி ெசால்லிவிடலாமா?" "ஏன் ைகேயடு அந்த பலராமைன பிடித்துவந்து உன் கழுத்தில் தாலி கட்ட ெசால்வதற்கா? அம்மா இங்கு வந்தால் இந்த திருமணம் நடக்காது. ெகாஞ்சநாளுக்கு ேகாபமாக இருப்பா<கள். அப்பா அம்மாவின் காலில் விழுந்தாவது சமாதானப் படுத்திவிடுவா<கள். ந$ கண்டதும் ேபாட்டு குழப்பிக்காேத!" "அதில்ைல சுமி! அம்மாவுக்கும் என் கல்யாணத்ைத பா<க்க ேவண்டும் என்று ஆைசயாக தாேன இருக்கும்?" "இது என்ன பழங்காலமா? இப்ேபாது தான் ேபாட்ேடா வடிேயா $ எல்லாம் வந்துவிட்டேத அதில் பா<த்துக் ெகாள்வா<கள் விடு!" ேநற்று அக்காவின் கணவராகப் ேபாகிறவ< என்பதால் அதிகம் பா<க்காதவள் இன்று அவைன விழிவிrய பா<த்தாள் எவ்வளவு உயரம்? அந்த ெவள்ைள சட்ைடையயும் மீ றிக் ெகாண்டு அவன் கட்டுடல் கம்பிரமாக காட்சியளித்தது.
பீம் பாய் ேபால் இருக்கிறாேர... சுமி ெசான்னதுேபால் நான் ெகாசு ேபால் தான் இருப்ேபேனா? ெகாஞ்சம் வள<தியாக இருந்திருக்கலாம் ெராம்ப ேமாசமாக இருந்திருக்காது!" அவன் அருகில் இருக்கிேறாம் என்பைதயும் மறந்து சிந்தித்துக் ெகாண்டிருந்தவைள அவனது அைழப்பு சுயத்திற்கு ெகாண்டுவந்தது. "சுபத்ரா! உனக்கு இந்த திருமணத்தில் பூரண சம்மதம் தாேன? இல்ைல ெபrயவ<களுக்காக சம்மதம் ெசான்னாயா?" என்றான் ெமன்குரலில். நான் ேயாசித்தைத தவறாக எடுத்துக் ெகாண்டான் ேபாலேவ? சட்ெடன அவன் முகம் பா<த்து, "இல்ைல... நான் மிகவும்... இல்ைல! ந$ங்கள் மிகவும் உயரமாக இருக்கிற$<கேள என ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்ேதன். ேவறு ஒன்றும் இல்ைல!" "அவ்வளவு தானா?" என்றான் அசால்ட்டாய். “இவன் என்ன இவ்வளவு அசால்ட்டா ெசால்கிறான்? ேபாட்ேடாவில் பா<க்கும் ேபாது மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்குேம! இப்ேபா அைனவ< பா<ைவக்கும் அப்படித்தாேன ெதrேவாம்? சr முடிந்தவைர நாமும் எம்பி நின்று உயரத்ைத சrக்கட்ட பா<ப்ேபாம்!” என முடிவு ெசய்தாவளாய் அைமதி காத்தாள். அவளது ேயாசைனக்கு ேவைலயில்லாமல் அவேன அவளுக்காக சrந்து நின்று ஓரளவிற்கு ஈடுகட்டினான். ேநற்று ஒருத்தி இன்று ஒருத்தி என்று அேத மணேமைடயில் அைனவைரயும் பா<ப்பது அவனுக்கு சங்கடமாகவும் கூச்சமாகவும் இருந்தது. ெபண் ஓடிவிட்டது என்பைதவிட மாறிவிட்டது என்பேத அங்கு தூக்கலாக ேபசப்பட்டது. ெமலிதாக சிrத்தேபாதும் அவனிடம் வருத்தமும் விலகளும் இருப்பைத அவளால் உணரமுடிந்தது. "பாவம் தாேன ேநற்று இரவு அக்காேவாடு எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக நின்றா<. இன்ேறா என்னுடன்! கஷ்டமாகத் தாேன இருக்கும்? ெகாஞ்சநாளில் மாறிவிடும்!" என ேதற்றிக் ெகாண்டாள். மாைல மணமக்கைள அவனது ஊரான புதுக்ேகாட்ைடக்கு அைழத்து ெசல்ல தயாராகும் ேபாது சீ< வrைசையயும் வண்டியில் ஏற்ற,
"மாமா ஒரு நிமிடம்! நான் வட்ேடாடு $ மாப்பிள்ைளயாக சம்மதித்தேத சிறுவயதில் ெபற்ேறாைர இழந்த எனக்கு மீ ண்டும் ஒரு வாய்ப்பு கிைடக்கும் என்பதால் தான். அதற்கு பாதகம் வராமல் சுபத்ராவின் மூலம் அைனத்ைதயும் சr ெசய்துவிட்டீ<கள். எனினும் என் மனதில் ரணமும் ெநருடலும் இருக்கத் தான் ெசய்கிறது. உங்கள் ெபண்ைண கட்டிய புடைவேயாடு அனுப்பி ைவயுங்கள். அவளுக்கு ேதைவயான அைனத்ைதயும் என்னால் ெகாடுக்க முடியும்! சுபத்ரா உன் தந்ைத வட்டில் $ இருந்து ந$ வரும் ேபாது என்ன நைக ேபாட்டிருந்தாேயா அைத விடுத்து மற்றவற்ைற ெபrயத்ைதயிடம் கழட்டி ெகாடுத்துவிடு!" என்றான் தனஞ்ெசயன். "அப்படி ெசால்லாத$<கள் மாப்பிள்ைள! அைவ எங்கள் கல்யாண பrசாக இருக்கட்டும்." கண்கள் பனிக்க மருமகனிடம் ேவண்டினா< ேகாகிலம். "உங்கைள வருத்துவதற்கு என்ைன மன்னித்துவிடுங்கள் அத்ைத! நான் உங்கள் மகளது துேராகத்ைத மறந்து சுபத்ராவுடன் மனெமாத்து வாழேவண்டுெமன நிைனத்த$<களானால் இவற்ைற வாங்கிக் ெகாள்ளுங்கள்!" என்றான் ெதளிவாய். "ெகாஞ்ச நாட்களுக்காவது ேபாட்டுக் ெகாள்ளட்டும் மாப்பிள்ைள. மறுவட்டிற்கு $ வரும்ேபாது ெகாடுங்கேளன்..." அவரது குரலில் இைறஞ்சல் இருந்தது. "அதுவைர நான் சுபத்ராைவ அந்நியப்படுத்த ேவண்டும் என்கிற$<களா?" என்றான் ஒேரபிடியாய். “இது ஏதுடா வம்பு?” என தான் ேபாட்டிருந்த ஹாரம், அட்டிைக ,டால< ெசயின், ஆறு ஜைத வைளயல்கள், ைவரேமாதிரம் என அைனத்ைதயும் கழட்டி ெபrயம்மாவிடம் ெகாடுத்தாள் சுபத்ரா. அவனது தாலிச்சரடும் காதில் ஆடும் சிறு ஜிமிக்கியுமாய் நின்றவைள ெபருமிதத்ேதாடு பா<த்தான் தனஞ்ெசயன். மணப்ெபண் வைளயல் எனப்படும் தங்கநிற கண்ணாடி வைளயல்கைள ெகாண்டுவந்து மாட்டினாள் சுமி. ெமல்லிய புன்னைகயுடன் மைனவியின் கரம் பிடித்து அைழத்து ெசன்றவன், ேதவேகாட்ைடயிேலேய நல்ல துணிக்கைடயில் வண்டிைய நிறுத்த ெசால்லி அவளுக்கு அவசர ேதைவக்ெகன சில புடைவகள் சுடிதா< ைநட்டி மற்ற இத்யாதிகள்
அைனத்தும் வாங்கினான். ேமலும் ெபண்களுக்கு ேதைவயான காஸ்ெமட்டிக் ஐட்டம் அைனத்தும் வாங்கினான். அேதாடு ேச<த்து அவள் மிகவும் வருந்திய விஷயத்ைத சr ெசய்யும் ெபாருட்டு குதி அகன்ற அேத சமயம் சற்று கூடுதல் உயரம் உைடய காலணிகைளயும் வாங்கிக் ெகாடுத்தான். அப்ெபாழுது அவைன கட்டிக் ெகாண்டு நன்றி கூறேவண்டும் ேபால் எழுந்த ஆவைல அடக்கி இதமான சிrப்புடன் அவனருகில் ெநருங்கி அம<ந்தாள். அவளுக்கு இடம் இல்ைல ேபாலும் என நிைனத்தவன் சற்று விலகி அம<ந்தபடி, "இைவ அைனத்தும் அவசரத்திற்கு வாங்கியைவ, பிற்பாடு திருச்சி ெசன்று ேவண்டியைத வாங்கிக் ெகாள்ளலாம்" என உடைல குறுக்கிக் ெகாண்டு அமர ேமலும் அவைன உரசியபடி அவன் கரத்ேதாடு தன் கரத்ைத பிைணத்துக் ெகாண்டாள். அவன் முகத்தில் பட<ந்த வியப்ைப ரசித்தபடி ேவடிக்ைக பா<க்க ெதாடங்கிவிட்டாள். புதிய ஸ்பrஸம் என்ற ேபாதும் அந்த ேநரம் அவனுக்கும் அது ேதைவப்பட்டது. தன் மடிமீ து தன் ைகக்குள் இருக்கும் அந்த தளி< விரல்கைள ெபாக்கிஷம் ேபால் ெபாதித்துக் ெகாண்டான். அவ<கள் வட்ைட $ ேபால் சுற்றுக்கட்டும், முற்றமும், திண்ைணயும் ெகாண்ட ெபrய வடாக $ இல்லாமல் விஸ்தாரமான ஹால், இரண்டு படுக்ைக அைற, சிறிய பூைஜ அைற, காற்ேறாட்டமான சைமயலைற
என அடக்கமாக
இருந்தது தனஞ்ெஜயனின் வடு. $ மிக்ஸி, கிைரண்ட<, பிrட்ஜ், ைரஸ் குக்க< அைனத்தும் அதன் அதன் இடங்களில் அழகாக ைவக்கப்பட்டிருந்தது. கண்ணாடி கதவுைடய ெசல்புகளில் ஒன்றுேபால் வrைசயாக சைமயலுக்கு ேதைவயான அைணத்து சாமான்களும் ெகாட்டி ைவக்கப்பட்டிருந்தன. மாடுல< கிட்சன் சுபத்ராைவ வியக்கைவத்தது அேத சமயம் கிளியூட்டியது. சைமயலைறயின் நடுவில் மூவ< அம<ந்து சாப்பிடுவதற்கு ேதாதாக வட்ட ேமைசயும் நாற்காலிகளும் இருந்தன. சிறியேத என்றாலும் மிகவும் அழகாகவும் ேந<த்தியாகவும் இருந்தது அவன் வடு. $ யாேரனும் ேவைலக்கு ஆள் இருப்பா<கள் ேபாலும்! கடவுேள சைமயலுக்கு மட்டுமாவது ஆள் இருக்க ேவண்டும். அதில் எனக்கு அrச்சுவடிேய ெதrயாது!" என்றவைள முதல் முைறயாக பயம் வந்து கவ்விக்ெகாண்டது. அவள் ேபந்த விழித்துக் ெகாண்டிருப்பைத கண்ட ெபrயன்ைன
பூைஜ அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்று
விளக்ேகற்ற ெசான்னா<. படபடப்பில் த$க்குச்சி பற்றைவக்க வரவில்ைல. ைககள் நடுங்கி இன்னும் ெசாதப்பின. அழுைக வந்துவிடும் ேபால் கண்களில் ந$< திைரயிட்டது. அவள் நிைல உண<ந்தவனாய் உதவிக்கு வந்தான் அவள் கணவன். இதற்காக தான் ெபrயம்மாவும் காத்திருந்தா<. "ஏன் இவ்வளவு பதற்றம் சுபத்ரா? இது உன் வடு! $ பயப்படும்படி இங்கு எதுவும் இல்ைல. என்னால் முடிந்தவைர உன்ைன மகிழ்ச்சியாகேவ ைவத்துக் ெகாள்ேவன் வண் $ பயம் ேவண்டாம்!" என்றான் இதமாக. மனதில் நிம்மதி பரவ அவைன ஏறிட்டு சிrத்தவளிடம் தனது ைகக்குட்ைடைய ெகாடுத்துவிட்டு நக<ந்துவிட்டான். பக்கத்துக்கு வட்டு $ சுந்தr அக்கா இருவருக்கும் பால் பழம் ெகாடுக்க, வாஞ்ைசேயாடு நன்றி ெசான்னான் தனஞ்ெஜயன். அவைள விட்டு ெசல்வதற்கு வந்திருந்த பதிேனாரு ேபருக்கும் சுந்தrயின் ெமஸ்ஸிலிருந்ேத சாப்பாடு வந்தது. பலராமனிடம் இருந்து சுபத்ரா தப்பியது ெபரும் நிம்மதிைய தந்தாலும் அவைள பிrயேவண்டுேம என்னும் கவைல சுமிக்கும் சுகுவுக்கும் வந்து ஒட்டிக் ெகாண்டது. ஓ< அன்ைனயாய் ேகாகிலம் சுபத்ராவிடம், "மாப்பிள்ைள என்னதான் கலகலப்பாக ேபசினாலும், அந்த சண்டாளியின் ெசயலால் மனம் குன்றி ேபாயிருக்கிறா<. ந$தான் அனுசரைணயாக நடந்து ெகாள்ள ேவண்டும். ெகாஞ்சம் கூடுதலாகேவ விட்டுக் ெகாடுத்து ேபா! அவைர விைரவில் மீ ட்பது உன்ைகயில் தான் இருக்கிறது. அவசரத்திற்கு என்பதுேபால் உன்ைன கட்டிக் ெகாடுக்கவில்ைல சுபத்ரா... மாப்பிள்ைள மிகவும் தங்கமானவ<. அவளுக்கு தான் ெகாடுத்து ைவக்கவில்ைல. அவ< மனதில் அவமானமும் ேவதைனயும் மண்டிக்கிடக்கும் ேபாதும் உனக்காக அவ< பா<த்து பா<த்து ெசய்வதில் இருந்து அவ< மனம் புrகிறதா சுபத்ரா? இைவ அத்தைனயும் ந$ அவைர ெபரும் இக்கட்டில் இருந்து காப்பாற்றினாய் என்பதால் வந்த நன்றி உண<ச்சி தான்! இைத ெகட்டியாக பிடித்துக் ெகாண்டு உன் மீ து காதைல வரைவப்பது உன் சாம<த்தியம். ந$ சிறு ெபண் தான் ஆயினும் முகம் சுழிக்காமல் அைனத்ைதயும் ஏற்க பழகிக் ெகாள்! தயங்காமல் உன் அன்ைபயும் காதைலயும் ெவளிப்படுத்து. மாப்பிள்ைளயின் மனமறிந்து நடந்துெகாள்! இதற்குேமல் அந்த குட்டி ெபண்ணிற்கு எப்படி ெசால்லிப் புrயைவப்பது என்று அன்ைனக்ேக ெதrயவில்ைல. அவ<
சூசகமாக ெசான்ன எதுவும் அவளுக்கு புrயவில்ைல என்பது அவைள பா<க்கும் ேபாேத ெதrந்தது ேகாகிலத்திற்கு. "மனமறிவது என்றால் என்ன ெபrயம்மா?" "உன்னளவில் அது சிரமம் தான். ஆயினும் மாப்பிள்ைள ெசால்வைத தட்டாமல் ெசய்! எதுவாக இருந்தாலும் அவ< ெசால்படி நட அவ்வளவுதான்! நானும் ெபrயப்பாவும் கூட இப்ெபாழுது ேநேர சுப்புைவ தான் பா<க்க ேபாகிேறாம். விைரவில் அவைள சமாதானம் ெசய்து உன்ைன மறுவட்டிற்கு $ அைழக்க வருகிேறாம்!" என தைல வருடி ெநற்றியில் முத்தமிட்டவ<, "கடவுேள என் ெபண் மீ து இருக்கும் ேகாபம் இவள் மீ து வக்கிரமாக திரும்பி விடக் கூடாது! இவளுக்கு இதமான கணவனாகேவ அவ< நடந்து ெகாள்ளேவண்டும்!" என மனதார ேவண்டிக் ெகாண்டா<. அைனவரும் ெசன்றபின் ெவளிக்கதைவ பூட்டிக் ெகாண்டுவந்தவன், "காைலயில் இருந்து நிகழ்ந்தவற்றால் என் உடலும் மனமும் மிகவும் கைலப்பைடந்துவிட்டது. இந்த திடீ< கல்யாணம் உனக்கும் அேத உண<ைவத்தான் ஏற்படுத்தியிருக்கும் என நிைனக்கிேறன். இது என் அைற அது அப்பத்தாவின் அைற ந$ எங்கு ேவண்டுமானாலும் படுத்து தூங்கலாம்!" என்றபடிேய அவன் உைடகைள தள<த்த, தனியாக அந்த அைறயிலா? தம்பி தங்ைகக்கு நடுவில் ெசல்ல அக்காவாக படுத்தவள் தனியாக படுப்பது சாத்தியப்படுமா? அவன் பின்ேனாடு வால் பிடித்துக் ெகாண்டு வந்தவைள பா<த்தவன், "இங்ேகேய படுத்துக் ெகாள்கிறாயா?" எனவும் ஆம் என்பதுேபால் அவள் தைலயைசக்க, "புடைவேயாடு படுப்பது சிரமெமன்றால் ைநட்டி மாத்திக்ேகா!" என்றபடி படுத்துவிட்டான். அவள் உைடமாற்றி வருவதற்குள் கட்டிலின் ஓரத்தில் படுத்திருந்தவன் தூங்கியும் ேபானான். விடிவிளக்கின் ஒளியில் ேவஷ்டி மற்றும் ைக இல்லா ெவள்ைள பனியனுமாய் படுத்திருந்தவனின் ஆண்ைமைய வrவடிவமாய் பா<த்தபடி, அம்மா என்ன கூப்பாடு ேபாடுவா<கேளா? அப்பாவிற்கு பழகிய விஷயம் தான்! சுமியும் சுகுவும்
சமாளித்துக் ெகாள்வா<கள். ெபrயப்பாவும் ெபrயம்மாவும் தான் பாவம்! என அைனவைரயும் நிைனத்தபடி தூங்கிப்ேபானாள். ெவகுதாமதமாக தூங்கியதால் அவனும் விடிந்து ெவகு ேநரத்திற்கு பிறேக எழுந்தான். இரவு எப்படி படுத்திருந்தாேனா அேத நிைலயில் தான் இருந்தான். கட்டிலின் ஓரத்தில் சுவைர பா<த்தபடி படுத்திருந்தவனால் புரண்டு படுக்க முடியவில்ைல. ஏெனனில் புதுமைனவி அவன் முதுேகாடு ஓட்டி ைகையயும் காைலயும் அவன் மீ து தூக்கி ேபாட்ட படி அய<ந்து உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தாள். ெமல்ல அவள் தூக்கம் கைளந்து விடமால் எழுந்தவன் அவள் கீ ேழ விழுந்துவிடாதிருக்க தைலயைணைய அைனவாக ைவத்துச் ெசன்றான். குளித்து முடித்தவன் மைனவிைய எழுப்ப, "என் தங்கமில்ல இன்னும் ெகாஞ்ச ேநரம் தூங்குேறன் ப்ள $ஸ்!" என சுருண்டு ெகாண்டாள். மைனவியின் ெகாஞ்சைல ரசித்தவன் ெமல்லிய புன்னைகயுடேன காபிைய கலக்கி மீ ண்டும், "சுபத்ரா எழுந்துக்ேகா! ேலட்டாயிடுச்சு!" என ெமன்ைமயாக அவைள எழுப்ப, "ஏய்! பிசாேச... ஏன் ைந ைநங்கிற? இன்று ந$ காபி ேபாேடன்! எனக்கு தூக்கம் தூக்கமா வருது!" என ேவறுபுறம் திரும்பி படுத்துக் ெகாண்டாள். ஒரு ெநாடி மிரண்டு ேபானவன் ெமல்ல தன்ைன சுதாrத்துக் ெகாண்டு அவளருகில் அம<ந்து, "எழுந்துக்ேகா சுபத்ரா! மணி ஒன்பதாயிடுச்சு. பசிக்கவில்ைலயா? காபிைய குடித்துவிட்டு படுத்துக்ேகா!" என கன்னம் தட்ட, "ஐேயா அத்தான்!" என திடுக்கிடலுடன் எழுந்து அம<ந்தவள், "சாr நான் சுமின்னு நிைனத்து..." என தடுமாற அவேனா அைத ெபாருட்படுத்தாமல், "ப்ரஷ் பண்ணிட்டுவா இருவரும் ேச<ந்து காபி குடிக்கலாம்!" என ஹாலுக்கு ெசன்று ேபப்பrல் பா<ைவைய ஓட விட்டான்.
"சrயான லூசுடி ந$! உன் புருஷைன ேபாய் பிசாசுன்னு... என்ன நிைனத்திருப்பான்?" என ெநாந்தபடிேய அவசரமாக தன் ேவைலகைள முடித்துக் ெகாண்டு ஓடிவந்தாள். "முகத்ைத துைடத்துக் ெகாள் சுபத்ரா!" என அவளிடம் துவாைலைய ந$ட்டியவன் ஆங்காங்ேக
ந$<த்துளிகள் விரவியிருந்த அவள் முகத்தில்
இருந்து பா<ைவைய விலக்க முடியாமல் நிைலகுத்தி ேபானான். சrயான தூங்குமூஞ்சி என நிைனத்து பா<த்துக் ெகாண்டிருக்கிறாேனா? என்று நிைனத்தவள் "அத்தான்!" என அைழக்க சுயம் திரும்பியவன், காபிைய அவளிடம் ெகாடுத்தான். அைத பருகியபடி, 'வந்து... இைத யா< ேபாட்டது?' என்றாள் யாேரனும் ேவைலக்கார<கள் இருக்கிறா<களா? என அறிந்துெகாள்ளும் ஆவலில். அவேனா கூrய பா<ைவயுடன், "ஏன் நன்றாக இல்ைலயா? ச<க்கைர ேபாதவில்ைல என்றால் ேபாட்டுக்ெகாள்!" "இல்ைல ருசியாக இருக்கிறது!" “நிச்சயம் உன் அக்கா என்ைனப் பற்றி எதுவும் ெசால்லியிருக்கமாட்டாள். என் ெபயைர தவிர என்ைனப் பற்றிய விஷயம் எதுவும் உனக்கு ெதrந்திருக்க வாய்ப்பில்ைல. அது ேபால் தான் எனக்கும் உன் ெபய< மட்டும் தான் ெதrயும். காபிைய குடித்து முடி பிறகு ெசால்கிேறன்" என்றது தான் ெதrயும் ஒேர மடக்கில் குடித்துவிட்டு ெசால்லுங்கள் என்பது ேபால் அவன் முகம் பா<க்க, "அவ்வளவு அவசரமா?” என்றவனின் கண்களில் இருந்தது என்ன என்பதுதான் அவளுக்கு ெதrயவில்ைல. "என் கஷ்டம் எனக்கு! சைமயலுக்கும் எனக்கும் ெராம்ப தூரம்! ந$ பாட்டும் என்ைன சைமயல் ெசய் என்று ெசால்லிவிடுவாேயா என பயந்து ெகாண்டிருக்கிேறன்!" என்ற தவிப்ேபாடு அவைனேய பா<த்துக் ெகாண்டிருந்தாள்.
"என் மூன்று வயதில் தந்ைத இறந்துவிட்டா<. அடுத்த ஒரு வருடத்தில் என் தாய் ேவறு ஒருவைர திருமணம் ெசய்து ெகாண்டா<கள். என்ைன வள<த்தது என் அப்பத்தா தான். b.com படித்திருக்கிேறன். ெசாந்தமாக வட்டு $ உபேயாக ெபாருட்கள் விற்கும் கைட ைவத்திருக்கிேறன். கைட திறந்து ஆறு வருடங்கள் முடிந்துவிட்டது. பைழய வடு $ இருந்த இடத்திேலேய என் ெசாந்த உைழப்பால் கட்டிய வடு $ இது. அப்பத்தா ேபான வருடம் தான் இறந்தா<கள். என் கைட வடு $ இரண்டிற்கும் அவ<கள் ெபய<தான்! வசந்தா என்பைத வசந்தவிலாஸாக மாற்றியுள்ேளன். அவ<கள் இருக்கும் வைர விதம் விதமாக சைமத்து தருவா<கள். அவ<களுக்கு பின் சுந்தrயாக்கவின் ெமஸ்ஸில் தான் சாப்பாடு. ஞாயிறன்று கைட lவு அன்று மட்டும் நாேன எதாவது அைசவம் சைமத்து சாப்பிடுேவன்." "உங்களுக்கு சைமக்க ெதrயுமா? வாரத்தில் ஒருநாள் தான் அைசவம் சாப்பிடுவ<களா?" $ என விழிவிrத்தவள், "நாங்கள் தினமும் இரவு அைசவம் தான் சாப்பிடுேவாம்!" என்றாள் குழந்ைதயாய். "தினமுமா? பரவாயில்ைலேய உன் அம்மா அலுக்காமல் சைமக்கிறா<கள்!" "இல்ல! அம்மா சைமக்க மாட்டா<கள். அவ<கள் கைடைய மட்டும் தான் பா<த்துக் ெகாள்வா<கள். நாங்கள் ேஹாட்டலில் வாங்கி சாப்பிடுேவாம்." "ஏன் ந$ சைமக்க மாட்டாயா? இல்ல ெதrயாதா?" ேகட்டுவிட்டாேன... இப்ெபாழுது என்ன ெசால்வது? ேவறு வழியில்ைல உண்ைமைய தான் ெசால்லியாகணும் என்றவளின் என்ன ஓட்டத்ைத "சுபத்ரா!" என்ற அவனது அைழப்பு தைடெசய்தது. சட்ெடன அவனருகில் வந்து அம<ந்தவள் சிறுகுழந்ைதயாய் அவன் கரத்ைத பிடித்துக் ெகாண்டு, "மன்னித்துவிடுங்கள் அத்தான்! எனக்கு சைமக்க ெதrயாது. ஒருமுைற சுகு ேகட்டாேன என்று ேதாழியிடம் ேகட்டு ேகசr ெசய்ேதனா அது என்னேவா பாயாசமாகிவிட்டது. அைதேவறு நல்லாயிருப்பதாக இரண்டு டம்ள< குடித்துவிட்டு வயிற்று வலி வந்து அவைன ஹாஸ்பிட்டலில் ேச<க்க
ேவண்டியதாகிவிட்டது. அம்மா அடி ெநாறுக்கி விட்டா<கள். பாவம் என்ேனாடு ேச<ந்து சுமியும் அடி வாங்கினாள். அன்ேறாடு சைமயல் கட்டு பக்கம் ேபாவேதயில்ைல. மதியம் ேகண்டினில் சப்பிடுேவாம். காைல இரவு இரண்டிற்கும் சுகு கைடயில் வாங்கி வந்துவிடுவான்." "உன் அப்பா கைட பா<க்க மாட்டா<களா?" "மாதத்தில் பாதி நாள் சரக்ெகடுக்க ெசன்றுவிடுவா<கள். அவ<கள் இருக்கும் ேபாதும் அம்மா கல்லாவில் அமரவிடமாட்டா<கள் அப்பாவிற்கு இறக்க குணம் அதிகம் அதனால் ஏமாந்து விடுவா<கள் என காரணம் ேவறு ெசால்வா<கள்." அவனுக்கு புrந்தது அவ<கள் வட்டில் $ ேகாேலாச்சுவது தாய் தான் என்பது. "சைமயலுக்கு ஆள் ைவத்துக்ெகாள்ளலாேம..." "சம்பளம் இல்லாத ேவைலயாள் கிைடப்பது கஷ்டம் இல்ைலயா?" என கண் சிமிட்டினாள். "கஷ்டம் தான்!" என ேலசாக இதழ் விrத்தான். இப்ேபா இவன் சிrத்தானா? என அவைனேய பா<க்க இவள் ஏன் இப்படி பா<க்கிறா? என தடுமாறியபடிேய அவன் கரத்ைத உறுவிக்ெகாள்ள முயற்சிக்க, அவேளா இருக பிடித்தபடி அவன் விரல்கள் ஒவ்ெவான்றயும் ந$விவிட ெதாடங்கினாள். "உன் அம்மா ஏன் கல்யாணத்திற்கு வரவில்ைல?" "ஏேனா அவ<களுக்கு ெபrயப்பாவின் குடும்பத்ைத பிடிக்காது!" "பாவம் அதனால் அவ<கள் ெபண் திருமணத்ைதேய பா<க்க முடியாமல் ேபாய் விட்டேத." சட்ெடன வட்டு $ நியாபகம் வந்தவளாய் அவன் ேதாள் சாய்ந்து ெகாண்டாள். அவளது வருத்தம் உண<ந்து, “ேபசுகிறாயா? என ைகேபசிைய ந$ட்டினான். அம்மாவின் குணம் அறிந்து மறுப்பாய் தைலயைசத்த ேபாதும் அவளுக்கு வட்டு $ நிலவரம் பற்றி ெதrந்து ெகாள்ள ேவண்டியிருந்தது. அதனால்
ெபrயன்ைனயிடம் ேபசுவதாக கூறவும் இைணப்ைப உருவாக்கிக் ெகாடுத்தான். மகளின் குரல் ேகட்டு ெநகிழ்ந்தவ<, "மாப்பிள்ைள அனுசரைணேயாடு நடந்துெகாள்கிறாரா?" எனவும் "காைலயில் அத்தான் தான் என்ைன காபிேயாடு எழுப்பினா<கள் ெபrயம்மா!" என்றாள் முகம் முழுவதும் மகிழ்ச்சி ெபாங்க. அந்த பதிலில் நிம்மதியைடந்தவராய் வட்டு $ நிலவரம் ெசால்ல ெதாடங்கினா<. "சுப்புவுக்கு ேகாபம் தனிந்தபாடாய் இல்ைல. எந்த தாய் தான் தன் மகள் திருமணம் தனக்கு ெதrயாமல் நடப்பைத ஏற்றுக் ெகாள்வாள். அவளது ேகாபமும் நியாயமானது தான். என்ன அைதயும் தாண்டி அந்த பலரானுக்கு உன்ைன கட்ட முடியவில்ைலேய என்பது தான் ெபரும் கவைலயாக இருக்கிறது அவளுக்கு. அவன் ேவறு ஊrல் இல்லயாம் நல்ல காலம் இல்லேய இன்று அவேனாடு அங்குவந்து கலாட்டா ெசய்திருப்பாள். இப்ேபாது என்ன ெசய்வெதன்று ெதrயாமல் இருக்கிறாள். நானும் ெபrயப்பாவும் எவ்வளேவா ெசால்லிவிட்ேடாம்... அருகில் இருப்பவ<கைளயும் உன் தாய் வட்டு $ ெசாந்தங்கைளயும் அைழத்து ஒரு வரேவற்பு ைவத்துவிடுேவாம் அது தான் மrயாைதயாக இருக்கும் என்று. எங்ேக அவள் ேகட்டால் தாேன? தனக்கு ெதrயாமல் திருமணம் ெசய்துெகாண்டவள் இனி இங்கு வரேவ கூடாது என்று பிடிவாதமாக இருக்கிறாள். அதற்காக அப்படிேய விட முடியுமா? நானும் ெபrயப்பாவும் நாைள உங்கைள மறுவட்டிற்கு $ அைழக்க வருகிேறாம். நாங்கேள அவrடம் ேபசிக் ெகாள்கிேறாம். ந$ எதுவும் ெசால்லாேத. ெபற்றவள் ேகாபம் எத்தைன நாைளக்கு? சீக்கிரம் எல்லாம் சrயாகிவிடும்.' என்பேதாடு நிறுத்திக் ெகாண்டா<. "நான் என்ன காதலித்து வட்ைடவிட்டு $ ஓடிப்ேபாயா திருமணம் ெசய்துெகாண்ேடன்? ெபrயப்பாவின் இக்கட்ைட சமாளிப்பதற்காகத் தாேன? இந்த அம்மா ஏன் இப்படி ெசான்னா<கள்?" என தன் ேதாள் சாய்ந்து சிணுங்கும் மைனவியின் தைல ேகாதி, "அவ<கள் இடத்தில் இருந்து பா< சுபத்ரா! திருமணத்திற்குச் ெசன்ற ெபண் வடு $ திரும்பவில்ைல. அவளுக்ேக திருமணமாகிவிட்டெதன்றால் அதி<ச்சியாக
தாேன இருக்கும். ெபண்ைண ெபற்றவ<களாயிற்ேற மாப்பிள்ைள எப்படி பட்டவேனா? மகைள நன்றாக ைவத்துக் ெகாள்ள ேவண்டுேம என்ற கவைல இருக்க தாேன ெசய்யும்!" என்றான் ஆதரவாக. பrசின் ேதடல் ெதாடரும்... கல்யாண பrசு 3 ஐேயா! என் அம்மாைவ பற்றி உனக்கு ஒன்றுேம ெதrயவில்ைல! மகளின் வாழ்க்ைகைய பற்றிெயல்லாம் அவ<களுக்கு எந்த அக்கைறயும் கிைடயாது இருந்திருந்தால் அந்த பலராமைன எனக்கு முடித்திருப்பா<களா? நல்லேவைள ேகாவா ேபாய் ெதாைலந்தான். அதுவைரக்கும் நிம்மதி!" என மனதிற்குள் திட்டிக் ெகாண்டிருந்தாள். அவள் நிைனத்தது ேபால் அவன் அன்ேற சைமக்க ெசால்லவில்ைல என்பேத ெபரும் ஆறுதலாக இருந்தது. சுந்தr அக்காவிடமிருந்ேத சாப்பாடு வந்தது. காபி ேபாடுகிேறன் என ெசன்றவளின் ஐேயா! என்ற அலறலில் பதறி ஓடியவனிடம், "இதில் எப்படி ேபாடுவது? எனக்கு ெதrயவில்ைலேய!" என திருத்திருத்தாள். அவேனா "இவ்வளவுதானா? ந$ சுட்டுக்ெகாண்டாேயா என பதறிவிட்ேடன் காபி ேபாடா ெதrயும் என்றாேய?" என புருவம் சுருக்க, "அது இன்ஸ்டன்ட் மிக்ஸ்!" இதில் எப்படி ேபாடுவது என்று ெதrயாது!" என விழித்தவைள நக<த்தி தாேன தண்ணிைர ெகாதிக்க ைவக்கத் ெதாடங்கினான். அவனருகிேலேய நின்று அைனத்ைதயும் பா<ைவயிட்டவள் நாைள முதல் தாேன ேபாட்டுவிடுவதாக தைல சாய்த்து சிrக்க, வாசலில் பூக்காரம்மாவின் குரல் ேகட்டது. தாேன ெசன்று பூ வாங்கிக் ெகாடுத்தவன், "தினமும் ெகாண்டு வர ெசால்லியிருக்கிேறன். வாங்கி ைவத்துக் ெகாள்! மாதமுடிவில் பணம் ெகாடுத்துக் ெகாள்ளலாம். சீக்கிரம் கிளம்பு ேகாவிலுக்கு கூட்டி ேபாகிேறன். பட்டு புடைவ கட்டிக்ேகா!" என்றான் சுடிதாrல் இருந்த மைனவிைய பா<த்து. அவேளா தனக்கு புடைவ கட்டத்ெதrயாது எனவும்
"சுந்தrயக்காைவ உதவச் ெசால்கிேறன் ஆனால் அடிக்கடி அடுத்தவ<களிடம் உதவி ேகட்கக் கூடாது!" என்றான் கட்டைள ேபாலும். இரவு சாப்பாட்ைடயும் ெவளியில் முடித்துக் ெகாண்டு வந்ததும், "நாைள கைட திறக்க ேவண்டும்! என்னிடம் சில சைமயல் குறிப்பு புத்தகங்கள் இருக்கின்றன, அைத உபேயாகப்படுத்தி சைமயல் ெசய்ய ெதாடங்கிவிடு. ந$ எப்படி சைமத்தாலும் எதுவும் ெசால்லாமல் சாப்பிட்டுவிடுேவன். ைதrயமாக ெசய் சrயா?" என்றான் சிறு குழந்ைதைய உற்சாக படுத்துவது ேபால். அவேளா, "நான் மற்ற ேவைலகள் அைனத்ைதயும் ெசய்கிேறன். இந்த சைமயல் மட்டும் ேவண்டாேம அத்தான்! ப்ள $ஸ்..." என அவன் முகம் பா<க்க, "உன் ெபற்ேறா< வடு $ ேபால் கைடயில் வாங்கி சாப்பிடுவெதன்றால் நமக்கு கட்டுபடியாகாது. அேதாடு அது அவ்வளவு ஆேராக்கியமும் இல்ைல! அதனால் ந$ேய சைமத்துவிடு!" என்றவன் குரலில் விரவிய கடுைமயில் அரண்டு ேபானவளாய் அைத பற்றி ேமற்ெகாண்டு ேபசாமல் அைமதிக்காதவள் ெவளிக்கதைவ பூட்ட ெசன்றவனின் பின்ேனாடு வரேவ, "என்ன ேவண்டும்?" என்றான் இதமாய் "வந்து... நாைள கைடக்கு எப்ெபாழுது ேபாவ<கள்? $ ெபrயப்பா வட்டிலிருந்து $ வருகிேறன் என்றா<கள்..." "பத்துமணிக்கு கைட திறக்க ேவண்டும். மதியம் சாப்பிட வட்டுக்கு $ வந்துவிடுேவன். இரவு ஒன்பதுக்கு கைட அைடத்துவிடுேவன். அவ<கள் எப்ெபாழுது வந்தாலும் எனக்கு கூப்பிடு ெடலிேபான் ைடrயில் என் நம்ப< இருக்கும். கைட புது பஜாrல் இருக்கு! இங்கு இருந்து 10 நிமிட பயணம் தான்!" "ம்..." என்றவளின் தயக்கம் கண்டு, "தயங்காமல் ெசால் சுபத்ரா! இன்னும் இந்த சின்ன தைலக்குள் ேவறு என்ன குைடந்து ெகாண்டு இருக்கிறது?"
"இல்ல... நான் தனியாக இருந்தேத இல்ைல. என்ேனாடு எப்ேபாதும் சுமிேயா சுகுேவா இருப்பா<கள்! இங்கு ந$ங்கள் வரும் வைர தனியாக இருக்க ேவண்டுேம?" என்றவள் கவைலக்கு, “ேபாக ேபாக பழகிவிடும்!” என்றபடிேய படுத்துவிட்டான். அவளுக்கு தூக்கம் வர மறுத்தது. ேநற்று அசதியில் உறங்கிவிட்டாள் ேபாலும் சற்று ேநரம் புரண்டு புரண்டு படுத்தவள் ெமல்ல, "அத்தான்!" என அவன் ேதாள் ெதாட, அவள் புறம் திரும்பாமேலேய ம் ெகாடியவன் மீ து ேகாபம் வந்தது. இவனும் தான் தூங்கவில்ைலேய என்ேனாடு ேபசிக் ெகாண்டிருந்தால் என்ன? எங்ேக ஏேதனும் ேகட்பதற்குக் கூட என் புறம் திரும்பமாட்ேடன்கிறான்! என சுணங்கியவள், "நானும் உங்கேளாடு கைடக்கு வரவா?" என்றாள் அவன் ேதாளில் இருந்து ைகைய எடுக்காமேலேய. சட்ெடன அவள் கரம் விலக்கி அவைள உறுத்து விழித்தவன், "நான் சீதாராமன் இல்ைல!" என்றான் ெவடுக்ெகன. பாவம் விளக்கம் ைவப்பைதேய புrந்துெகாள்ள ெவகு ேநரம் எடுத்துக் ெகாள்பவளிடம் இப்படி ேபசினால் அவளும் தான் என்ன ெசய்வாள்? இவன் ஏன் இப்படி சம்பந்தேம இல்லாமல் ேபசுகிறான்? என்று தான் அவளுக்கு ேதான்றியது. கைடைய பா<த்துக் ெகாள்கிேறன் என வட்ைடயும், $ குழந்ைதகைளயும் பா<க்காமல் ெபாறுப்புகைள தட்டிக் கழித்த உன் தாைய அவ< இஷ்டப்படி விட்ட உன் தந்ைத ேபால் நான் இருக்க மாட்ேடன். ந$ கைடக்கு வருவைத அனுமதிக்க மாட்ேடன்! என்பைத தான் அவன் அவ்வாறு கூறினான். இதற்கு ஒேர வா<ைதயில் ேவண்டாம் என்று ெசால்லி இருக்கலாம்... இைத ெதளிவு படுத்திக்க ெகாள்ளாமல் அவளுக்கு தூக்கம் வராது என்பதால் சலுைகயாக அத்தான் என அவன் முதுகில் முகம் புைதத்தாள். அணிந்திருந்த பனியைனயும் தாண்டி அவளது மூச்சுக் காற்றும் ஸ்பrசமும் அவைன கிள<ச்சியுற ெசய்தன. சட்ெடன தன்ைன இறுக்கிக் ெகாண்டவன், "தூங்க விடு சுபத்ரா!" என்றான் அவள் முகம் பா<க்காமேலேய. தானாகேவ வந்து இைலயும் மைனவிைய யாராயினும் நிராகrப்பது கஷ்டம் தான்.
இருந்தும் அவனுக்கு அவள் மனம் பற்றி முழுதும் அறிந்து ெகாள்ள ேவண்டி இருந்தது. மீ ண்டும் ஓ< ஏமாற்றத்திற்கு அவன் தயாராயில்ைல. எந்த இக்கட்டும் இன்றி அவள் அவேனாடு வாழ ேவண்டுெமன்று விரும்பினான். இது எதுவும் புrயாமல் கணவனின் ேகாபம், தம்பி தங்ைகயின் பிrவு, தாயின் ெவறுப்பு எல்லாமுமாய் அவைள வருத்த ெமல்ல எழுந்து ெவளிேய ெசன்று விட்டாள். ேசாஃபாவில் அவள் படுக்கும் சத்தம் ேகட்டேபாதும் அவள் மனதிற்கு மதிப்பு ெகாடுத்து அைமதியாக படுத்துவிட்டான் அவன். "இப்ேபா நான் என்ன ெசய்துவிட்ேடன்? சrயான சிடுமூஞ்சி! இவைன எல்லாம் கட்டிக்கிட்டேத தப்பு! கண்களில் ந$< திரண்டது. அவனது கணிப்பு மிகவும் சrதான் என்பைத நிரூபித்தாள். இவேனாட வா<த்ைதகைளேய தாங்க முடியவில்ைலேய அந்த பலராமனின் அடிைய எப்படி தாங்கியிருப்ேபன்? அந்த மட்டிலுமாவது தப்பித்ேதன்! என எண்ணமிட்டவளுக்கு ெதrயவில்ைல உடலின் காயத்ைத விட மனதின் காயேம வலி மிகுந்ததாக இருக்குெமன்பது. சுமிேயாடு ேபசலாம் என அைழத்தவளுக்கு அன்ைனயின் குரைல ேகட்டதும் ெவடெவடத்து ேபானது. பட்ெடன ெதாட<ைப துண்டித்துவிட்டாள். சற்று ேநரம் டீவி பா<த்தாள். ஏேனா அதுவும் பிடிக்கவில்ைல. டீவியின் சத்தத்தில் இயல்புக்கு வந்துவிட்டாள் என நிைனத்து அவனும் உறங்கிவிட்டான். ேலசாக பசிக்க ெதாடங்கவும் சைமயலைறயில் பூைன ேபால் உருட்டத் ெதாடங்கினாள். பாைலத் தவிர ஒன்றும் இல்ைல. அங்கு முறுக்கு, பிஸ்ெகட் எதாவது இருக்கும் இங்கு ஒன்றுேம இல்ைலேய என அழுைகயாக வந்தது தண்ண<$ குடித்தும் பசி அடங்கவில்ைல. தூக்கத்தில் எழுப்பினால் என்ன ெசால்வாேனா? என ேதான்றினாலும் ேவறு வழி இன்றி அவனிடேம ெசன்றவள், அவன் ேதாள் பற்றி உலுக்கினாள். ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்த ேபாதும் சட்ெடன விழித்துக் ெகாண்டவன் தன் முகத்திற்கு ெவகு அருகில் அழுது வடிந்து ெகாண்டிருக்கும் மைனவியின் முகத்ைத கண்டதும் பதறி எழுந்து, "என்னாச்சு டா?" என்றான் கrசனமாய் இவ்வளவு கrசனத்ைத எதி<பா<க்காதவள், பசிக்குது என விசும்ப, "பால் குடிக்கிறாயா?"
"பிடிக்காது!" என மறுத்தாள். அந்த ஒற்ைற பதிலில் சட்ைடைய எடுத்து ேபாட்டுக் ெகாண்டு கதைவ பூட்டிக் ெகாள்! என ைபக்ைக கிளப்பி ெசன்றுவிட்டான். சிறிது ேநரத்தில் திரும்பியவைன கண்டவள் தாைய கண்ட ேசய் ேபால் அத்தான் என அைழத்தபடி அவனருேக வந்து நிற்க, அவனுக்கு தான் மனதில் சுகமான வலி பரவியது. பிஸ்ெகட் பாக்ெகட்ைட அவளிடம் ெகாடுத்து சாப்பிட ெசான்னவன் தண்ணருடன் $ வந்து அவளருகில் அம<ந்தான். அவளது பசி ஓரளவிற்கு அடங்கியதும் தான் அவைன நிமி<ந்ேத பா<த்தாள். அவன் இதமாக சிrக்க, நமக்காக எவ்வளவு ெமனக்கடுகிறான்? இவைன ேபாய் சிடுமூஞ்சின்னு நிைனத்துவிட்ேடாேம என தவறுண<ந்தவளாய் சட்ெடன அவன் மடியில் அம<ந்து கன்னத்தில் முத்தமிட மிரண்டு ேபானான் தனஞ்ெஜயன். அரண்ட விழிகைள கண்டவள் தன் கரங்களால் அவன் கழுத்ைத கட்டிக் ெகாண்டு, "ேதங்க்ஸ் அத்தான்! பயங்கர பசி... அதான் உங்கைள ெதால்ைல ெசய்துவிட்ேடன்." என அவன் ேதாள் சாய்ந்து ெகாண்டாள். இது நன்றி உண<ச்சியா கஷ்டம் டா! என முறுவலிக்க முயன்றவன், "படுக்கலாமா சுபத்ரா?" என வினவவும் தான் அவன் மடியில் இருந்து இன்னமும் எழேவயில்ைல என்பது புrய சிட்டுக்குருவியாய் தைல சாய்த்து சrெயன அவன் பின்ேனாடு ெசன்றவள், "அத்தான் சுமியும் சுகுவும் இல்லாமல் எனக்கு தூக்கேம வரமாட்ேடங்குது! உங்கள் மீ து ைகேபாட்டுக்கவா?" என்று அவன் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் ைகேயாடு ேச<த்து காைலயும் ேபாட்டுக் ெகாண்டாள். அவனறிந்த ஒேர ெபண் அவனது அப்பத்தா தான்! எப்ேபாதும் வாஞ்ைசேயாடு நடந்து ெகாண்ட ேபாதும் அவனறிந்து முத்தமிட்டதில்ைல. இதுேவ அவன் ெபற்ற முதல் முத்தம். தயக்கமற்ற அவளது ெதாடுைகயும் உrைமயும் மகிழ்ச்சிைய உண்டாக்க, அவைன உரசியபடி முன் ெநற்றி முடி முகத்தில் விழ தூங்குபவைள இைமக்காமல் பா<த்தவன் அவளது கூந்தைல ஓதுக்கி தன் முதல் முத்தத்ைத ெநற்றியில் பதித்தான். மீ ைசயின் குறுகுறுப்பில் முகம் சுளிப்பவளிடம் மனம் மயங்கத் தான் ெசய்தது.
தன்ைன காபிேயாடு எழுப்பியவைள பா<த்து ஒரு நிமிடம் அசந்து ேபானான் தனஞ்ெஜயன். ேநற்று பசி என்று அழுத குழந்ைதயா இது? என சிrத்தவன் வாசலில் அவள் ேகாலத்ைத பா<த்து, "இெதல்லாம் உனக்கு ெதrயுமா? அப்பத்தாேவாடு முடிந்துவிட்டது என நிைனத்திருந்ேதன்! அழகாக இருக்கிறது. உன் காபியும் சுைவயாக இருக்கிறது. அடுத்தவ< ேபாட்டு நாம் குடிக்கும் காபிக்கு தனி ருசி தான். ேதங்க்ஸ் சுபத்ரா!" எனவும் ெவட்கம் வந்தவளாய், "ேபாங்கள் அத்தான் ெராம்பவும் ேகலி ெசய்கிற$<கள்!" என சிணுங்கினாள். "நான் ெசான்னது நிஜம் சுபத்ரா. இதற்கு பrசு தரேவண்டுமல்லவா? காைலயில் ந$ சைமப்பதற்கு நான் உதவுகிேறன்! இன்று ேகசrயும், ேதாைசயும், ேதங்காய் சட்னியும் ெசய்யலாமா?" எனவும் தயக்கத்துடேனேய தைலயைசத்தாள். அவன் அருகில் இருக்க சைமயல் ெபரும் சிரமமாக ெதrயவில்ைல. அவனது அளவு படிேய ெசய்ததால் ேகசr மிகவும் நன்றாக வந்திருந்தது. சிறு குழந்ைதக்கு எழுத ெசால்லிக் ெகாடுப்பது ேபால் அவள் கரம் பிடித்து ேதாைச ஊற்ற கற்றுக் ெகாடுத்தான். சட்னிைய மிக்ஸியில் அைரத்துக் ெகாடுத்தான். இருவரும் ஒன்றாகேவ அம<ந்து சாப்பிட்டன<. அவளது சைமயல் நன்றாகத் தான் இருந்தது. எனினும் கணவன் காபிைய புகழ்ந்தது ேபால் எதாவது ெசான்னால் நன்றாக இருக்கும் என அவன் முகம் பா<க்க, அவேனா சாப்பிட மட்டுேம வாைய திறந்து மூடினான். ெபாறுத்து ெபாறுத்து பா<த்தவள் தானாகேவ, "எப்படி இருக்கிறது அத்தான்?" என ேகட்ேடவிட்டாள். "நான் ெசால்லிவிடுேவன் சுபத்ரா! ந$ நம்ப மாட்டாேய உன்ைன ேகலி ெசய்கிேறன் என்பாய்!" என புருவம் உய<த்தினான். "ெசால்லுங்கள் ப்ள $ஸ்... என் ெசல்ல அத்தானில்ல!" என ெகாஞ்சவும் மாைல ெசால்கிேறன் என்றதும், "ஒன்னும் ேவண்டாம் நல்லா தான் இருக்கு!" என முகம் திருப்பிக் ெகாண்டாள். ைரஸ் குக்க< உபேயாகிக்க ெசால்லிக் ெகாடுத்தான்.
மதியத்திற்கு ரசமும், உருைளக்கிளங்கு ெபாrயலும் ெசய்! என எளிய சைமயைலேய ெசான்னான். அவன் கைடக்கு ெசன்றுவிட்ட சிறிது ேநரத்திேலேய ெபrயம்மாவும், ெபrயப்பாவும் வந்துவிட அவ<களுக்கு ேகசrயும் காபியும் ெகாடுத்தால் இதற்குத்தான் இனிப்பு ெசய்ய ெசான்னாேனா? என மனம் அவனிடேம நின்றது. மகைள உச்சிமுக<ந்த ெபrயன்ைன, "மாப்பிள்ைள உன்ைன நன்றாக ைவத்துக் ெகாள்கிறாரா? ஏதும் பிரச்சைன இல்ைலேய?" என்றா< தயக்கத்துடேனேய. அவ்வளவு தான் அவனது ெபருைமகைள எடுத்து விட ெதாடங்கிவிட்டாள் சுபத்ரா. அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் உள்ேள வந்தவன் மைனவி தன் புகழ் பாடுவைத ேகட்டு கூச்சமைடந்தான். அவ<கைள வரேவற்றவன், "ேபாதும் சுபத்ரா!' என அவளருகில் அம<ந்தான். மறுவட்டிற்கு $ அைழக்க, த$பாவளி ேநரெமன்பதால் கைடைய மூட முடியாது என்றான். ஒருவாரம் மூன்று நாளாகி அதுவும் ஒருநாளாகி ஒரு ேநரமாகவும் மாறியேபாதும் அவன் வர மறுத்துவிட்டான் சுபத்ராைவ ேவண்டுமானால் அைழத்து ேபாங்கள். அவளது ெபற்ேறா< வட்டிற்கு $ ெசன்ற பிறகு அங்கு வருகிேறாம் என பிடிவாதமாக மறுத்து விட்டான். சுப்புவிற்கு ேகாபம் தனியவில்ைல அதற்காக புதிதாக திருமணமானவ<கைள இப்படிேய விட முடியாது என்றேபாதும் , "அவ<களது மனநிைல எனக்கு புrகிறது காத்திருக்கிேறாம்!" என்றான் ெபருந்தன்ைமயாய். மாைல நைகக்கைடக்கு அைழத்து ெசன்றவன் வைளயல்கள், அட்டிைக, ேமாதிரம் எல்லாம் வாங்கி ெகாடுத்து முத்தும் தங்கமும் இைணத்து திராட்ைச ெகாத்து ஆங்காங்ேக ெதாங்குவது ேபால் ஒரு பிேரஸ்ெலட்டும் வாங்கி அவள் ைகயில் ேபாட்டுவிட்டு, "இது உனது சைமயலுக்கான பrசு!" என இதழ் விrத்தான். "அத்தான்!" என கண்கள் விrய பா<த்தவள் அடுத்து என்ன ெசய்வாள் என்பது உண<ந்து,
"இது கைட சுபத்ரா வட்டில் $ ேபாய் ந$ எவ்வளவு ெகாடுத்தாலும் வாங்கிக் ெகாள்கிேறன்! இங்கு ேவண்டாம் விட்டுவிேடன்!" என்றான் பாவம் ேபாலும். "ேபாங்கள் அத்தான்! என்ைன ேகலி ெசய்தி<களானால் நான் இன்று எதுவும் தரமாட்ேடன்!" என உதடு சுளித்தாள். "இங்ேகேய நில் நான் வண்டிைய எடுத்துக் ெகாண்டு வருகிேறன்!" என கைட வாசலில் அவைள நிற்க ைவத்து விட்டு ெசன்றதும் அங்கு வந்த சுப்புவின் ஒன்றுவிட்ட அண்ணன் இவைள பா<த்துவிட்டா<. "என்னம்மா சுபத்ரா நல்லாயிருக்கியா? யாேராடு வந்தாய்? அம்மா அப்பாெவல்லாம் நலமா? என ேகள்விகைள அடுக்கிக் ெகாண்ேட ேபானா< அவள் பதிலுக்கு காத்திராமல், அந்ேநரம் அங்கு வந்தவன், 'ேபாகலாமா சுபத்ரா?" எனவும் "தம்பி யா
"உன் அப்பா சீதாராமன் தாேன? யா< இந்த சுப்பு?" என்றவனது குரலில் சீற்றம் இருந்தது. "என் அம்மா சுப்புலட்சுமி!" "பலராமன் யா
என்ன ேகட்கிறான்? என குழம்பி ேபானாள். ேசாஃபாவில் அம<ந்து கண்கைள இறுக மூடி ஆழ்ந்த மூச்சுகளின் மூலம் தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டிருந்தவனின் ேவதைனைய காண முடியாமல், “அத்தான்!" என அவன் ேதாள் ெதாட, "என்ைன ெதாடாேத!" என அவள் கரத்ைத தட்டிவிட்டு ெவளிேய ெசன்றுவிட்டான். நமக்கு கல்யாண வாழ்ைக ராசில்லேயா? எந்த ெபண்ேணாடும் மனெமாத்து வாழ முடியாேதா? அடுத்தவைன விரும்பியவைளயா இரண்டாம் முைறயும் கட்டிேனாம்! என தன்ைனேய ெநாந்தவனாய் ெவளிேயறிவிட்டான். அவனது ேகாபத்தின் காரணம் புrயாமல் தவித்தவள் ஒருவழியாக நடந்தைவகைள அலசி ஆராய்ந்து அந்த பாழாய்ப்ேபான பலராமன் தான் காரணம் என கண்டு ெகாண்டாள். ெதளிவாக ேகட்டு ெதாைலக்காமல் இவன் ேவறு படுத்துகிறான் என அைமதி காத்தாள். கைடக்கு ெசன்றிருப்பான் என காத்திருந்தவள் மணி பத்ைத தாண்டியும் அவன் வராததால் கவைல அைடந்தாள். ைகேபசிைய எடுப்ேபனா என சதி ெசய்தான். இேதா வந்து விடுவான் அேதா வந்துவிடுவான் என வாசைல பா<ப்பேத ேவைலயாகியது. தனியாக இருப்பது ேவறு பயமாக இருக்கிறேத என நடுங்கியவள் ெபrயன்ைனக்கு அைழத்து அவைன இன்னும் காணவில்ைல என விசும்பத் ெதாடங்கிவிட்டாள். "பயப்படாேத அம்மா! மாப்பிள்ைளக்கு ேவறு எதாவது ேவைல இருக்கலாம் கைடக்கு சரக்கு வருகிறேதா என்னேவா? அதனால் கூட கைடயிேலேய இருக்கலாம். நான் ெபrயப்பாைவ அைழத்து பா<க்க ெசால்கிேறன்!" என கூறிக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, "அத்தானின் வண்டி சத்தம் ேகட்கிறது!" என rசீவைர ேபாட்டுவிட்டு ஓடினாள். சாவதானமாக இறங்கியவைன புயெலன பாய்ந்து கட்டிக் ெகாண்டு, "அத்தான் நான் எவ்வளவு பயந்துவிட்ேடன் ெதrயுமா?" என்றவள் குரல் ேகட்டு இைணப்ைப துண்டித்தா< ேகாகிலம். "இவ்வளவு ேநரம் என்ைன விட்டு எங்கு ேபாய்விட்டீ<கள் அத்தான்?' என்றவளது விழிகள் கண்ணைர $ ெசாrந்தன. ெமல்ல அவைள விலக்கியவன்
ஒரு வா<த்ைத கூட ேபசாமல் நடக்கலானான். என்ன ெசய்வெதன்று புrயாமல் விக்கித்து ேபானாள் சுபத்ரா. குளித்துவிட்டு வந்தவைன சாப்பிட அைழக்க அவேனா அவைன தவிர ேவறு ஒரு ஜ$வன் இருக்கும் நிைனேவ இல்லாமல் படுத்துவிட்டான். இவனது பாராமுகம் வைதக்க, பசி ேவறு தாங்க முடியவில்ைல அவளால். "ப்ள $ஸ் அத்தான்... ெராம்ப பசிக்கிறது! சாப்பிட வாருங்கள்" என்றாள் குரல் கறகறக்க. அைசயக் கூடவில்ைல அவன். "அந்த பலராமைன எனக்கு மட்டுமல்ல… அம்மாைவ தவிர குடும்பத்தில் யாருக்குேம பிடிக்காது. வட்ேடாடு $ மாப்பிள்ைளயாக ைவத்து சம்பளமில்லா ேவைலயாளாக உபேயாக படுத்தலாம் என்பது அவ<களது திட்டம். அதிலிருந்து ெதய்வம் ேபால் என்ைன காத்தவ< ந$ங்கள்! உங்கைள பிடித்ததால் தான் சம்மதம் ெசான்ேனன். என்ைன நம்புங்கள் அத்தான்!" என்றாள் ெகஞ்சுதலாய். இவள் உண்ைமதான் ேபசுகிறாளா? என ேயாசித்தவனுக்கு, இவைன காணாத அவள் தவிப்பும் கண்டதும் கட்டிக் ெகாண்ட அன்பும் புலப்படவில்ைல. "ந$ சாப்பிடு! எனக்கு பசியில்ைல!" வாைய திறந்து ேபசிவிட்டாேன என மகிழ்வதா? இல்ைல சாப்பிட வரமாட்ேடன் என்கிறாேன என வருந்துவதா? என்று தவித்துப்ேபானாள். "ெராம்ப பசிக்குது அத்தான் ப்ள $ஸ்..." "சும்மா என்ைன படுத்தாத சுபத்ரா! பசித்தால் ேபாய் சாப்பிடு!" நான் தான் எல்லாவற்ைறயும் ெசால்லிவிட்ேடேன... இன்னும் ஏன் ேகாபமாக இருக்கிறான்? ஒருேவைள என்ைன நம்பவில்ைலேயா? இதற்காக நான் அந்த பலராமைனயா சாட்சிக்கு கூட்டிவர முடியும்! அந்த கடன்காரன் நாங்கள் காதல<கள் என்று ெசான்னாலும் ஆச்சrயப் படுவதற்கில்ைல! என ெபருகிய கண்ணைர $ துைடக்க கூட ேதான்றாமல் அப்படிேய அம<ந்துவிட்டாள். அவளது கண்ண<$ அவைன அைசத்து ேபாலும்,
"எழுந்திரு சாப்பிடலாம்!" என அவைள அமரைவத்து அவேன பrமாறி உண்ண ைவத்தான்.
அவைன ஒட்டிக் ெகாண்டு படுத்தவளிடம்,
"தள்ளி படு சுபத்ரா!" என்றான் ேகாபமாய். அைத கண்டு ெகாள்ளாதவளாய். "ம்ஹூம்! எனக்கு பயமாயிருக்கு!" என அவன் மீ து ைகேபாட, "என்ன பயம்? நான் இருக்ேகன். கதவு பூட்டியிருக்கு! பிறெகன்ன?" "ேபெயல்லாம் உங்களுக்கு பயப்படாது! திறந்த கதெவன்றாலும் பூட்டியது என்றாலும் அதற்கு ஒன்னு தான்!" “என்ன உளறல் இது? இவள் என்ன சின்ன குழந்ைதயா?” என அவைள ேநாக்கி திரும்பியவன், "அப்படிெயல்லாம் எதுவுமில்ைல! என்ைன உரசாமல் படு!" என்றான் ெவடுக்ெகன… பrசின் ேதடல் ெதாடரும்... கல்யாண பrசு 4 "நான் எப்ேபாதும் என் தம்பி தங்ைகக்கு நடுவில் தான் படுப்ேபன். அவ<கேள எதுவும் ெசால்லமாட்டா<கள். ந$ங்க தான் ெராம்ப பண்ற$ங்க! ெதாடுவதால் குைறந்து ேபாய் விடமாட்டீ<கள்!" என அவன் மா<பில் முகம் புைதக்க, இவ ஏன் இப்படி படுத்துறா? என எrச்சலுற்றவனாய், வலுக்கட்டாயமாய் அவைள தன்னிடமிருந்து விலக்கினான். அவ்வளவு தான் அவளுக்கு ேகாபம் வந்துவிட்டது. "ேபாடா!" என விசும்பியபடி திரும்பி படுத்துக் ெகாண்டாள். "ேபாடா வா? நல்ல மrயாைத…" "என்ைன அழைவக்கும் உனக்ெகதுக்கு மrயாைத? ேபாடா இனி அத்தான்னு கூப்பிடமாட்ேடன்!" என ேதம்பி அழ, சிறு பிள்ைளேயாடு ேகாபப்படவும் முடியாது! குடும்பம் நடத்தவும் முடியாது! என்ற முடிவுக்கு வந்தவனாய்,
"ஏய் சுபத்ரா! என்ைன பா
உன்ைன தழுவிடிேலா கண்ணம்மா உன்மத்தம் ஆகுதடி உன்கண்ணில் ந$< வழிந்தால் என் ெநஞ்சில் உதிரம் ெகாட்டுதடி என் கண்ணில் பாைவயன்ேறா கண்ணம்மா என் உயி< நின்னதன்ேறா என் உயி< நின்னதன்ேறா என் உயி< நின்னதன்ேறா… என உருகி பாட, அவள் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தாள். ஏேனா தன் அைணப்பில் இருந்து அவைள விடுவிக்க மனம் வராமல், அவள் தைலயில் தன் முத்தத்ைத பதித்தான். அேதாடு நிறுத்த முடியாமல் ேபானது தான் அவனுக்ேக ஆச்சrயமாக இருந்தது. ெநற்றி புருவம் கண்கள் மூக்கு காதுமடல் கன்ன கதுப்புகள் தாைட என முகெமங்கும் முத்தமிட்டுக் ெகாண்டிருந்தான். இவனது மீ ைசயின் குறுகுறுப்பில் அவள் உதடு சுழிக்க அந்த குட்டி இதழ்கைள சுைவத்துவிடும் ஆைசயில் அவைள ெநருங்கியவன் சுயம் திரும்பினான். "ச்ேச! தூங்குகிறவைள ேபாய் என்ன ெசய்து ெகாண்டிருக்கிேறாம்? இது தான் கல்ெவறி ெகாள்வதா? நான் நானாகேவ இல்ைலேய இது தான் உன்மத்தம் ெகாள்வதா? இவ என்ைன அநியாயத்துக்கு படுத்துறா! இவளுக்காக உனக்கு பழக்கம் இல்லாதைதெயல்லாம் பண்றிேய? ஒரு மா<க்கமா தான் டா இருக்க!" என தனக்குள் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்தவைன அவளது அைணப்பு சிலி<க்க ைவத்தது. "நல்லா பாடின $<கள் அத்தான்!" இவள் தூங்கவில்ைலயா? என்ன நிைனத்திருப்பாள்? என தயங்கியபடி அவள் மனம் ெதrந்து ெகாள்ளும் ஆவலில், "ந$ தூங்கவில்ைலயா சுபத்ரா?" என எச்சில் விழுங்கினான். "இவ்வளவு இனிைமயா ந$ங்க பாடும்ேபாது நான் எப்படி தூங்காமல் இருப்ேபன்? கன்னத்தில் கல் குடிக்கும் ேபாதுதான் எழுந்ேதன். முகெமங்கும் ஏேதா குறுகுறுன்னு சுகம் திடீ<ன்னு இங்கு மட்டும் சின்னதா ேலசா வலிப்பது ேபால் இருக்கவும் சிரமப்பட்டு கண் திறந்ேதன். இது புதுசா அதான்... ந$ங்க தான்னு ெதrந்திருந்தால் தூங்கியிருப்ேபன்!" என்றதும் தான்
அவள் கன்னத்ைத பா<ைவயிட்டான் சிவந்து ேபாய் பட்டும் படாமலும் பல் தடம் ேவறு இருந்தது. "சாr சுபத்ரா!" "அத்தான்! எனக்கு பிடிச்சிருக்கு!" என கட்டிக் ெகாண்டாள். மைனவியின் அைணப்பில் அன்றய ெபாழுது ஆனந்தமாகேவ விடிந்தது தனஞ்ெஜயனுக்கு. அவளது கத்துக்குட்டி சைமயைல ரசித்து உண்டவன் கைடக்கு கிளம்பிவிட்டான். அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் அவளும் சுந்தr அக்கா வட்டிற்கு $ கிளம்பிவிடுவாள். சுந்தrயின் மகனுக்கு இரண்டு ைபயன்களும் ஒரு குட்டி ெபண்ணும் இருந்தன<. சிறுவ<கள் இருவரும் பள்ளிக்கு ெசன்றுவிட குட்டி ெபண்ணுடன் விைளயாடி கைதயளந்து ெகாண்ேட காய் நறுக்கி ெபாழுைத ேபாக்கிவிட்டு பனிெரண்டு மணிக்கு தான் வட்டிற்கு $ வந்து தன் சைமயல் ேவைலைய ெதாடங்குவாள். கணவன் இரண்டு மணிக்கு தான் சாப்பிட வருவான் என்பதால் அவளுக்கு வசதியாக இருந்தது. அவளது சைமயல் எப்படி இருந்தாலும் எந்த குைறயும் ெசால்லாமல் சாப்பிட்டுவிடுவான். அதனாேலேய அதிக சிரத்ைத எடுத்து ஆைச ஆைசயாக சைமப்பாள். இப்ெபாழுெதல்லாம் ேஹாட்டல் சாப்பாட்ைட விட தன் சைமயல் பிரமாதமாக ெதrகிறது அவளுக்கு. ஞாயிறன்று மட்டும் மூன்று ேநரமும் அவேன சைமப்பான். எந்த உதவியும் ெசய்யாமல் அவன் பின்ேனாடு வால் பிடித்துக் ெகாண்டு திrபவைள அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தது. வாரம் முழுவதும் இருந்த விரதத்ைத அன்று முடிக்க குைறந்தது மூன்று வைக அைசவமாவது ெசய்யச் ெசால்வாள். வழக்கமாக மாைல ேநரங்களில் அவன் வட்டுக்கு $ வருவதில்ைல என்பதால் மதியத்திற்கு ேமல் குட்டி தூக்கம் ேபாட்டுவிட்டு
பக்கத்து வட்டு $
வாண்டுகளுடன் விைளயாட ெசன்றுவிட்டு ஆறுமணிக்கு தான் வடு $ திரும்புவாள். அதன் பிறகு அந்த சிறுவ<களுக்கு படிக்க உதவுவாள் இரவு டிபைன 8 மணிக்கு தான் ெசய்ய ெதாடங்குவாள். அைணத்து ேவைலகைளயும் முடித்து சிறு குளியைலயும் முடித்துக் ெகாண்டு கணவனுக்காக காத்திருக்க ெதாடங்கிவிடுவாள். அவைள அதிகம் காக்க விடாமல் அவனும் வந்துவிடுவான். இருவரும் ேபசியபடிேய உணைவ
முடித்துக் ெகாண்டு அந்த ெதருவில் குட்டி நைடப்பயிற்சி ெசய்வா<கள். அதன் பின் வந்து அவைன அைணத்தபடி அவள் தூங்கிவிடுவாள். அவன் தான் தவித்துப் ேபாவான். மனம் முழுவதும் அவேள நிைறந்திருந்தாலும் அவைள ெநருங்கவிடாமல் ஏேதா ஒன்று அவைன தடுத்தது. ஆனால் அவள் இயல்பாக தான் இருந்தாள். அவளது தழுவல்களும் முத்தங்களும் ெகாஞ்சல்களும் அவைன கிறங்கடித்த ேபாதும் அவள் காதல் ெசால்லவில்ைல என்பது ெபரும் ெநருடலாகேவ இருந்தது. தானும் இன்னும் காதல் ெசால்லவில்ைல என்பைத மறந்து ேபானான். அன்று வாண்டுகளுக்கு விடுமுைற. அதனால் காைலயிேலேய சைமயைலயும் ெசய்து ைவத்துவிட்டு விைளயாட ெசன்றுவிட்டாள். சுபத்ராைவ பா<க்கேவண்டும் ேபால் இருந்ததால் ஒருமணிேநரம் முன்னதாகேவ வந்துவிட்டான். வடு $ திறந்திருக்க ஆைளத்தான் காணவில்ைல. அவன் வரும் ெபாழுது அவள் இல்ைல என்றால் எrச்சல் வந்துவிடுகிறது. "வட்ைட $ திறந்து ேபாட்டு விட்டு எங்கு ேபானாள்? எப்ேபா பா< பக்கத்துவட்டில் $ தான் குடியிருக்கா! அந்த பசங்கேளாடு லூட்டி அடிப்பேத ேவைலயாப் ேபாச்சு. வண்டி சத்தம் ேகட்டும் வரவில்ைல! இவைள என்ன ெசய்தால் தகும்? இந்த அழகில் இவ என்ைன பா<த்துப்பான்னு நம்பி கல்யாணத்ைத ேவறு பண்ணிவச்சுட்டாங்க! (அவங்க எப்ேபா அப்படி ெசான்னாங்க? சின்ன ெபண்ைண கட்டினால் ந$ தான் பா<த்துக்கணும் தம்பி!) ெமல்லிய குரலில் முணுமுணுத்தபடி ஒவ்ெவாரு இடமாய் ேதடினான். எrச்சல் அதிகமாகியது. இவ வந்தபிறகு ெராம்ப ேகாபப்படுேறன். (ேகாபம் மட்டுமா வருது?) ச்ேச! என்ைன படுத்தி எடுக்கிறா! (அது!) என்றபடிேய பூந்துவாைலைய எடுத்துக் ெகாண்டு குளிக்க ெசன்றவன் பாத்ரூம் கதைவ மூட, அவனது ெவற்று முதுைகயும், பரந்த ேதாள்கைளயம் விழி விrய பா<த்தபடி அவைன ெநருங்கினாள் சுபத்ரா! வட்டிற்குள் $ யாேரா வரும் சத்தம் ேகட்டு மைனவியின் முகம் பா<க்க கதைவ திறக்க முயன்றான், அவள் அவனருகில் இருப்பது ெதrயாமல். சட்ெடன பின்னிருந்து அவன் கரம் பற்றியவள்.
"ப்ள $ஸ் அத்தான்... கதைவ திறக்காதிங்க! நான் மாட்டிப்ேபன் ப்ள $ஸ்..." என்றாள் சிறு குரலில். தன் ெவற்று முதுகில் முகம் உரச கிட்டத்தட்ட தழுவியபடி ைககைள அழுந்த பிடித்து நின்றவைள உண<ந்தவன் ஒரு கணம் ஸ்தம்பித்தான். இதற்கு முன்னும் அைனத்திருக்கிறாள் தான் ஆனால் இன்று ேபால் ேபசுவதற்கு வாய் வராமல் நின்றதில்ைல. மறுெநாடி குறும்பு புன்னைகேயாடு தாழ்ப்பாைள விளக்க முயற்சிக்க. இப்ெபாழுது தன் கரங்கைள அவன் இைடைய சுற்றி படரவிட்டவள் முதுகில் முகம் அழுத்தி, "ப்ள $ஸ் அத்தான்!" என ெகாஞ்சினாள். அவளது த$ண்டலில் அவனது உலகம் உைறந்து ேபானது. அதற்கான காரணமும் விளங்கியது. ஆைடயில்லா ெவற்று உடம்பில் அவளது ஸ்பrசம் தன்ைன திணறடிக்கிறது என்பதுதான்! தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டு அவள் இைடபற்றி தன் முன் இழுத்து கதவின் ேமல் அவைள சாய்த்தவன்
இைறஞ்சலும் படபடப்பும்
நிைறந்திருந்த அந்த முகத்ைத ஆராய்ந்தான். "என்னாச்சுடா? ஏன் இப்படி பயப்படுற?" அவனது வசீகர குரலிலும் ெமல்லிய ெதானியிலும் கட்டுண்டவளாய், அவன் ேகள்விைய ேகாட்ைடவிட்டாள். ெவளிேய, "அக்கா! எங்ேக இருக்கிறாய்? எல்ேலாைரயும் கண்டுபிடித்துவிட்ேடன் ந$யும் பாலாவும் தான் பாக்கி! கள்ளாட்டம் ஏதும் ஆடுறியா? ஒழுங்கா வந்துவிடு!" என இவைள கண்டுபிடிக்க முடியாத ேகாபத்தில் கத்திக் ெகாண்டு வந்தான் பக்கத்துவட்டு $ சிறுவன். இவனுக்கு அைனத்தும் விளங்கியது. 'ந$ அடங்க..." அவள் தான் தன் ஒற்ைற விரலால் அவன் இதழ் அழுத்தி, "ஷ்! ெகாஞ்சேநரம் ேபசாமல் இருங்க... இந்த முைற நான் ெஜயித்ேத ஆகணும் ப்ள $ஸ்!" என ெகாஞ்ச விழிவிrப்பது அவன் முைறயாயிற்று. தன் ெசப்பு இதழ்கைள குவித்து, வண்டு விழிகைள சுருக்கி இருவ< இதழுக்கும் இைடயில் ஒற்ைற விரல் ைவத்து ரகசியம் ேபசியதாலா? இல்ைல தன் ஒரு கரத்தால் அவைள இைடேயாடு அைனத்திருந்ததாேலா மனம் கிறுகிறுக்க அவள் இதழ் ெதாட்டுவிடும் ஆைசயில் தளி< விரைல விலக்க
"அக்கா! நான் பா<த்துவிட்ேடன். ந$ பாத்ரூமில் தாேன இருக்க? ஒழுங்கா கதைவ திற!" என்னும் குரலில் இருவரும் அதி<ந்து விலகின<. சட்ெடன அவைள தன் பின்னால் மைறத்து தாழ் விலக்கி, 'இங்கு என்னடா பண்ற? உன் அக்காைவ சாப்பாடு எடுத்துைவக்க ெசால்! அவ எங்கடா?" "அவைளத்தான் ேதடுேறன்! அப்ேபா அக்கா இங்கு இல்ைலயா?" அப்பட்டமாய் ெதrந்தது அவனது ஏமாற்றம். "உங்க வட்டில் $ தான் இருப்பா! சீக்கிரம் ேபாய் வரச்ெசால்!" என அழுத்திக் கூறவும் ஏமாற்றத்துடன் அங்கிருந்து ஓடினான். கண்களில் மகிழ்ச்சி வழிய, "ந$ங்க குளிச்சிட்டு வாங்க நான் சாப்பாடு எடுத்து ைவக்கிேறன்! ேதங்க்ஸ் அத்தான்! என எம்பி அவன் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு விலகியவளின் கரம் பற்றியவன், "எப்ேபாதும் ஒேர மாதிr தான் ேதங்க்ஸ் ெசால்லுவியா?" என்றான் அேத விசீகர குரலில் "மாத்தி ெசால்லிட்டா ேபாச்சு!" என கண் சிமிட்டியவள் சட்ெடன அவைன அைணத்து அவன் மா<பில் முத்தமிட்டு ேதங்க்ஸ் அத்தான்!" என அவன் முகம் பா<க்க அவேனா கல்குடித்த வண்டாய் அவள் கரம் விட மறுத்தான். இவன் பா<ைவேய சrயில்ைலேய... "அத்தான் ப்ள $ஸ்..." என கரத்ைத உருவிக் ெகாண்டு ஓடிவிட்டாள். அவள் இயல்பாக தான் இருந்தாள். இவன் தான் அவளது த$ண்டலில் புது அ<த்தம் கண்டான். அவனுக்கு பrமாறியபடி அவள் பட்டாசாய் ெவடித்துக் ெகாண்டிருக்க அவனால் தன் விழிகைள அவள் உதடுகளில் இருந்து விலக்க முடியவில்ைல. இவளால் மட்டும் எப்படி முடிகிறது? ஒருேவைள சுமி சுகுைவ ேபால் தன்ைனயும் எண்ணிவிட்டாேலா? என பயந்து ேபானான். அதில் பிைசந்த சாதம் வாயருகிேலேய நின்றுவிட, "என்ன அத்தான் சாப்பாடு ெராம்ப ேமாசமாக இருக்கிறதா?" விைளயாட ேபாகும் அவசரத்தில் சrயாக சைமக்கவில்ைலேயா? என பதறியவளாய்
அவன் கரம் பிடித்து அதில் இருந்த சாதத்ைத தன் வாயில் ைவத்து ருசி பா<த்து, "அவ்வளவு ேமாசமில்ைல! சாப்பிடுங்கள் அத்தான்!" என சிrத்தாள். தன் அனுமதி இல்லாமல் அவள் இதழ் த$ண்டிய தன் விரல்கைள சிறு முறுவேலாடு பா<த்தான். அவேளா, "எப்ேபாது ேபாேவாம் அத்தான்?" என அவன் முகம் பா<க்க, "எங்கு ேபாகேவண்டும்?" என்றான் சுயம் ெபற்றவனாய். "என்ன அத்தான் இவ்வளவு ேநரம் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்ேதேன... திருச்சி கூட்டிேபாகிேறன் என்கிற$<கேள, அங்கு உச்சி பிள்ைளயா< ேகாவிலுக்கு ேபாகலாமா? அங்கிருந்து பா<த்தால் ஊேர அழகாக ெதrயுமாேம குணா அண்ணன் ெசான்னா<கள்." என சிறு குழந்ைதயாய் முகம் பா<ப்பவளிடம், 'சr நாைள ேபாகலாம். மதியத்ேதாடு கைடைய மூடிவிட்டு வருகிேறன். இரவு அங்ேகேய தங்கிவிட்டு, மறுநாள் உனக்கு ேவண்டியைத வாங்கிக் ெகாண்டு வரலாம்!" காைரக்குடிைய தாண்டி எங்குேம ேபாக்கத்தவளுக்கு அது இன்ப அதி<ச்சியாக இருந்தது. "ேதங்க்ஸ் அத்தான்!" என அவன் தட்டிலிருந்த சாதத்ைத எடுத்து அவனுக்கு ஊட்டினாள். பிஞ்சு விரல்கைள தன் உதடுகளால் கவ்விக் ெகாண்டவனுக்கு அந்த ஒருவாய் சாதம் அமி<தமாய் இருந்தது. "பரவாயில்ைலேய ேதங்க்ஸய் விதம் விதமா ெசால்ல கத்துக்கிட்டிேய!" என்றான் ெமச்சுதலாய். "ேபாங்கள் அத்தான்!" என சிணுங்கியவள் ெவட்கத்தில் அவன் ேதாள் சாய்ந்து ெகாண்டாள். கணவனுடன் ந$ண்ட பஸ் பயணம் சுகமான அனுபவமாக இருந்தது அவளுக்கு. தன் ைகேயாடு ைக ேகா<த்து மா<பில் தைலைவத்து அன்னாந்து முகம் பா<த்து வாய் ஓயாமல் ேபசுபவைள நிைனத்து மகிழ்வதா? இல்ைல
அைனவரும் பா<க்கிறா<கேள என விலகுவதா? என அவன் தான் தவித்து ேபானான். "ெகாஞ்ச ேநரம் ேபசாமல் வாேயன் சுபத்ரா!" அவளது ெகாஞ்ச ேநரம் ஐந்து நிமிடங்கள் தான் மறுபடியும் ஆரம்பித்து விடுவாள். "உனக்கு வாய் வலிக்கவில்ைலயா சுபத்ரா?" "ஐேயா அத்தான்! ேபசுவதற்ெகல்லாம் வாய் வலிக்காது. அதற்கு பயந்து தான் ந$ங்கள் ேபசுவது இல்ைலயா?" என்றதும் இது உனக்கு ேதைவயா? என அவன் தான் தன் வாைய இறுக மூடிக் ெகாண்டான். திருச்சிைய அைடந்ததும் ஏற்கனேவ புக் பண்ணியிருந்த ேஹாட்டலுக்கு அைழத்து ெசன்றான். அந்த ஏசி அைற அவளுக்கு மிகவும் பிடித்துவிட்டது. "இங்ேகேய இருந்துவிடலாமா அத்தான்?" என கட்டிலில் ஏறி நின்று தன் கழுத்ைத கட்டிக் ெகாண்டு தைலயில் முட்டிய படி ேகட்கும் மைனவியிடம் ேவண்டாெமன்றா ெசால்வான்? சr என்று தான் அவனும் ெசான்னான். என்ன நிைனத்தாேளா இல்ல ேகாவிலுக்கு ேபாகலாம் என கிளம்ப ெதாடங்கிவிட்டாள். காபிையயும் டிஃபைனயும் ரூமிற்ேக வரைவத்து சாப்பிட்டு விட்டு இருவரும் கிளம்பி விட்டன<. ேலசாக இருள் கவியத் ெதாடங்கியது. அவன் ெசால்வைத ேகட்காமல் ேவக ேவகமாக படியில் ஏறத் ெதாடங்கினாள். இல்ைல ஓடினாள்... ஒரு கட்டத்தில் ேமேல ஏறமுடியாமல் மூச்சு வாங்க அம<ந்து விட்டாள். அவளருேக வந்த அம<ந்தவன், "ெசால்வைத ேகட்க ேவண்டும் சுபத்ரா!" என குறும்பாக சிrக்க, ேராசம் வந்தவளாய், "ேபாகலாம் அத்தான்!" என அவன் கரம் பற்றி நடக்கத் ெதாடங்கினாள். அவைன உரசியபடி நடந்தவளுக்கு ஒன்றும் ெசய்யவில்ைல. அவனுக்கு தான் அந்த ெமல்லிய ேமனியின் உண<வு எேதா ெசய்தது. ெமத்ெதன இருக்கும் அவள் கரத்ைத தன் ைகக்குள் ைவத்து அழுத்திக் ெகாண்டான். அடுத்த இருப்பது படிகளிேலேய,
"முடியவில்ைல அத்தான்!" என அம<ந்துவிட்டாள். சற்று ேநரம் அம<ந்து விட்டு மீ ண்டும் நடந்த ேபாதும் பாதி தூரத்திற்கு ேமல் அவளால் நடக்க முடியவில்ைல. காெளல்லாம் நடுங்குகிறது என அம<ந்துவிட்டாள். மீ ண்டும், "ேபாகலாமா சுபத்ரா?" என அவன் கரம் ந$ட்ட, "தூக்கிச்ெசல்லுங்கள்!" என தன் இரு கரங்கைளயும் ந$ட்டி தைலசாய்த்து சிrப்பவைள பா<த்ததும் இவைள என்ன ெசய்தால் தகும்? என முைறத்தவன், "இதற்குத்தான் ஒழுங்கா சாப்பிடணும்! ேநாஞ்சான் ேபால் இருந்தால் நடக்க முடியாதுதான்!" என அவைள ெவறுப்ேபற்ற எண்ணி ெசால்ல அவேளா, ஆகிருதியான அவன் மா<ைப தட்டி "ஜிம் பாய் இருக்கும் ேபாது எனக்ெகன்ன கவைல? தூக்குங்க!" என்றாள் ெகாஞ்சலாய். "விைளயாடாேத சுபத்ரா! முடிந்தால் நடந்து வா! இல்ல நாேன ேபாய் பா<த்துவிட்டு வருகிேறன் ந$ இங்ேகேய இரு!" என்றான் மிரட்டலாய். "அப்ேபா என்ைன தூக்கி ேபாக மாட்டீங்களா?" மறுப்பாக தைலயைசத்து, "ந$ என்ன குழந்ைதயா?" என ேகட்கவும் 'சr நான் இங்ேகேய இருக்ேகன்! ந$ங்க ேபாயிட்டு வாங்க!" என முகம் திருப்பிக் ெகாண்டாள். "இவைள கட்டிக்கிட்டு நான் படுறபாடு? முடியல!" என திரும்பி திரும்பி பா<த்துக் ெகாண்ேட நடக்க ெதாடங்கினான். அவேளா அைசயாமல் உட்கா<ந்திருந்தாள். ஒரு கட்டத்தில் அவன் கண்களுக்கு அவள் ெதrயவில்ைல. சr பயந்தாவது வருகிறாளா என சற்று ேநரம் நின்று பா<க்கலாம் என காத்திருந்தான் பத்து நிமிடங்களாகியும் அவள் வந்த பாடாய் இல்ைல. ெமல்ல திரும்பி நடக்க ெதாடங்கியவனின் பா<ைவ வட்டத்தில் வந்தவள் அங்கும் இரண்டு வாண்டுகளுடன் சிrத்து ேபசிக் ெகாண்டிருந்தாள். இவளுக்குன்னு எங்கிருந்து தான் வருங்கேளா? என நிைனத்தபடி அவளருகில் வந்து நின்றவைன கண்டவள்,
'என்ன அத்தான் அதற்குள் வந்துவிட்டீ<கள்? இந்த பசங்களுக்கும் அந்த பாட்டிக்கும் கூட நடக்க முடியவில்ைல. அதான் அவ<களுடன் கூட்டு ேச<ந்துெகாண்ேடன்!" என இன்னும் பத்து படி கீ ேழ ெசன்று அம<ந்திருந்தாள். அவள் கரம் பற்றி எழுப்பியவன் சட்ெடன அவைள தூக்கிக் ெகாண்டான். தன் கரங்கைள மாைலயாக்கி அவன் கழுத்தில் ேபாட்டவள் அந்த வாண்டுகளுக்கு ைப ேவறு ெசான்னாள். (இைத முன்னேம ெசய்திருந்தால் ந$ ஏறி இறங்கியதாவது மிஞ்சியிருக்கும்!) அவளது சலசலப்புகளுக்கு அவன் வாய் திறக்கேவ இல்ைல. "ஏன் அத்தான் ேபசாமல் வருகீ <கள்?" என கன்னம் வருடியவைள முைறத்தான். (உன்ைன தூக்குவேத ெபrது இதில் அவன் ேபசேவறு ேவண்டுமா? ந$ ேபசாமல் வா... இல்ைலேயல் அப்படிேய கீ ேழ ேபாட்டுவிடப் ேபாகிறான்...) "அத்தான் அந்த பாட்டி உங்கைள என் அண்ணனா என ேகட்டா<கள். நானும் ஆம் என்று ெசால்லிவிட்ேடன். ந$ங்கள் தூக்கி ெசல்லாததால் தான் அப்படி ேகட்டா<கள்!' என கண் சிமிட்ட, "இப்ெபாழுது ெதrந்திருக்கும் நான் அண்ணன் இல்ைல அத்தான் என்று!" என அவள் ெநற்றியில் முட்டினான். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்...
ஒருவழியாக ேமேல வந்ததும் அவைள இறக்கிவிட்டவனுக்கு தான் கால்கள் ெவடெவடத்து ேபாயின. மூச்சு வாங்க அம<ந்துவிட்டவைன கண்டுெகாள்ளாமல் அவள் ேவடிக்ைக பா<க்க கிளம்பிவிட்டாள். திருச்சி மாநகrன் அழைக மகிழ்ச்சியும் வியப்புமாக ரசித்துக் ெகாண்டிருந்தவைள முகம் முழுவதும் புன்னைக விரவ ரசித்துக் ெகாண்டிருந்தவனிடம், "ைககளில் ஏந்துவதற்கு பதில் முதுகில் சுமந்தா சுலபமாகவும் அேத ேநரத்தில் சுகமாகவும் இருக்கும் பாஸ்!" என்றான் அவனருகில் மூச்சுவாக்கியபடி அம<ந்த ஒருவன். தனஞ்ெஜயனின் புrயாத பா<ைவைய கண்டவன்,
"தப்பா எடுத்துக்காத$ங்க அனுபவம் ேபசுது. அேதா அந்த ெரட் சுடிதா< தான் என்ேனாட ஆளு! ெகாஞ்சமாவது திரும்பி பா<க்கிறாளா பாருங்க? ெபாண்ணுங்கைள மட்டும் நம்பேவ கூடாது பாஸ்! ேவைலமுடிந்ததும் இப்படித்தான் கழட்டி விட்டுடுவாங்க!" என சிrத்தான் அந்ேநரம் அங்கு வந்த சுபத்ரா அைத ேகட்டுவிட்டு அவன் சட்ைடைய பிடிக்காத குைறயாய் அவேனாடு சண்ைடக்கு கிளம்பிவிட்டாள். "என்ைன பற்றி என்ன ெதrயும் உனக்கு? எவ்வளவு திமி
"லூசாடா ந$? வாைய வச்சுக்கிட்டு சும்மா இருக்க மாட்டியா? அந்த ெபாண்ணு ெராம்ப ெபாஸஸிவ் ேபால!" என ெரட் சுடிதா< தன் காதலைன திட்ட, அவேனா சிrத்துக் ெகாண்டு, "ந$யும் எனக்காக இப்படி யாருடனாவது சண்ைட ேபாடுவாயா?" என்றான் . "ெராம்ப தான் ஆைச! அந்த ெபண்ேணாடு ேச<ந்து உன்ைன நாலு சாத்து சாத்தியிருக்கணும் தப்பித்துவிட்டாய்!" என கலகலத்துக் ெகாண்டு ெசன்றவ<கைள பா<த்துக் ெகாண்டிருந்த தனஞ்ெஜயனுக்கு ேகாபமும் மகிழ்ச்சியும் ஒருங்ேக ேதான்றியது. "என்ன ெபண் இவள்? ெகாஞ்சம் கூட ெசால்வைத ேகட்காமல் புது இடத்தில் ெதrயாத ஊrல் இப்படி சண்ைட ேபாடுகிறாேள... எதாவது ெபrய பிரச்சைனயாக மாறினால் என்ன ெசய்வது? என ேகாபம் வந்தேபாதும் தன்ைனவிட்டு ேபாகமாட்ேடன் என மைனவி கூறியதில் மனம் மகிழவும் தான் ெசய்தது. அவன் அைமதியாக அம<ந்திருந்தது கண்டு ேகாபமாக இருக்கிறான் என புrந்து ெகாண்டாள். சும்மாேவ ேபசுவதற்கு காசு ேகட்பான் இதில் ேகாபம் ேவறு? என அலுப்புற்ற ேபாதும் அவன் முதுகில் சாய்ந்து அமர அவேனா விலகிக் ெகாண்டான். "நான் விழுந்துவிடுேவன் அத்தான்! என்ைன தள்ளிவிடாத$<கள்..." என்று சிணுங்கியவள், "இப்ேபா என்ன பிரச்சைன?' என்றாள் சட்டமாக. "சrயான ெரௗடி ந$! ஏன் ெதrயாத ஊrல் வந்து இப்படி சண்ைடக்கு நிற்கிறாய்? அவன் நாைலந்து தடிப்பசங்கைள கூட்டிவந்தால் என்ன ெசய்வாய்?" "பீம் பாய் ேபசுற ேபச்சா இது? யா< வந்தாலும் இழுத்து ேபாட்டு சாத்துறது!" என அவன் ேதாள் தட்டினாள். 'என்ைனயும் ரவுடியாக்கணும்னு முடிேவாட இருக்கியா?"
"பயப்படாத$ங்க அத்தான்! அதுகேள ஊருக்கு ெதrயாமல் லவ் பண்ற டம்மி பீசுங்க. அப்படிெயல்லாம் ஆட்கைள கூட்டி வராதுகள். அப்படிேய வந்தாலும் எனக்காக அடிக்க மாட்டிங்களா?" என புருவம் உய<த்தினாள். உன்ைன என ெசல்லமாக அவள் தைலயில் ெகாட்டியவன், 'வா ேபாகலாம்!" என அவள் கரம் பிடித்து எழுப்பினான். நன்றாக இருட்டிவிட்டது ஆள் நடமாட்டம் முற்றிலும் குைறந்துவிட்டது. "தூக்கட்டுமா சுபத்ரா?" மீ ண்டும் அேத வசீகர குரல். அவள் எங்கு அைத கண்டுெகாண்டாள் , 'இறங்குவது கஷ்டமில்ைல! அதனால் பிைழத்து ேபாங்கள்!" என கண் சிமிட்டினாள். "அைதத்தான் நானும் ெசால்கிேறன் வா நான் தூக்குகிேறன்!" என அவைள முதுகில் சுமந்துெகாண்டான். பஞ்சுப்ெபாதிைய சுமப்பதுேபால் சுகமாக தான் இருந்தது. அவளுக்கும் ஆரம்பத்தில் சுகமாக இருந்தேபாதும், ெமல்ல அவள் ெபண்ைம விழித்துக் ெகாண்டது. அவள் ேமனி முழுவதும் அவன் முதுகில் அழுந்த பதிந்திருந்ததில் இருவருேம கிள<ச்சியுற்றன<. எனினும் அவளுக்கு கூச்சம் ேதான்ற, 'இறக்கிவிடுங்கள் அத்தான்!" என்றவளுக்கு குரேல எழவில்ைல. "ம்ஹும்! ஏறும்ேபாது என்ைன எவ்வளவு பாடுபடுத்தினாய்? கீ ேழ ேபாய் தான் இறக்கிவிடுேவன்!" என சதிெசய்தான். "ஏன் சுபத்ரா அைமதியாக வருகிறாய்? ஏதாவது ேபேசன்? ேபாகும்ேபாது வாய் மூடாமல் ேபசினாய்!" அவளது ஸ்பrசம் அவனுக்கு பழகிவிட்டது. அதனால் ெவட்கப்படுபவைள ேவண்டுெமன்ேற சீண்டினான். இதுவைர இப்படி ஒரு த$ண்டைல அறியாதவள் ேபசமுடியாமல் திைகத்துப் ேபானாள். இவன் ேவறு ேநரம் காலம் ெதrயாமல் படுத்துகிறாேன... என நிைனத்தவள், 'அத்தான் ப்ள $ஸ்..." என சிணுங்கவும் கீ ேழ இறக்கிவிட்டவன்
"நல்லா ப்ள $ஸ் ேபாடுகிறாய்! என்னிடம் காrயம் சாதிக்கும் வித்ைத கற்று ைவத்திருக்கிறாய்!" என அவள் விழிகைள ஊடுருவ தன் கன்னங்கள் சூேடறி சிவப்பைத உண<ந்து முகம் தாழ்த்திக் ெகாண்டாள். இரவு உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு ேஹாட்டலின் வாசலில் நிற்கைவத்துவிட்டு ேராட்ைட கடந்து ெசன்று அங்கிருக்கும் கைடயில் ஏேதா வாங்கினான். ேவறு என்னவாக இருக்கும் அவளுக்கான பிஸ்ெகட் தான்! ஐம்பது வயது மதிக்க தக்க ெபண்மணி அவளருகில் வந்து, 'ந$ தான் தானாவின் மைனவியா? உன் ெபய< என்னம்மா?' என பாந்தமாக விசாrக்க, "சுபத்ரா!" என இதமாக முறுவலித்தவள், "ந$ங்கள்?" எனவும் "நான் தான் அவைன ெபற்றவள். இவைன தனியாக தவிக்க விட்டு ேபான பாவத்திற்குத்தான் ேவறு குழந்ைதயும் இல்லாமல் கணவைரயும் பறி ெகாடுத்துவிட்டு தனிமரமாக நிற்கிேறன். இருமுைற அவைன பா<க்க வந்ேதன். அவன் தான் என்ைன பா<க்க கூட விரும்பாமல் அனுப்பிவிட்டான். இப்ேபா இங்கு தான் ேவைல பா<க்கிேறன். அவைன நன்றாக பா<த்துக் ெகாள்ளம்மா! ெபற்ேறா< இல்லாத பிள்ைள!" என கண்கலங்கினா<. அவ<கள் இருவரும் அவைன கவனிக்கவில்ைல. ெவடுக்ெகன அவள் கரம் பிடித்து அைழத்து இல்ைல இழுத்து ெசன்றான். அழுத்தமான பிடியில் அவனது ேகாபம் ெதrந்தது. 'வலிக்கிறது அத்தான்! ைகைய விடுங்கள்!' என்றபடி அவன் ேவக நைடக்கு ஈடுெகாடுக்க முடியாமல் அவேனாட ஓடினாள். அைறக்குள் ெசன்ற பின்ன< தான் அவைள விடுவித்தான். மணிக்கட்டு சிவந்துவிட்டது ேவதைனயில் அவைன பா<க்காமல் காயத்ைத ஊதிக் ெகாண்டிருந்தாள். 'கண்டவ<கேளாடு உனக்ெகன்ன ேபச்சு?" "அவ<கள் உங்கள் அம்மா!" நிதானமாக வந்து விழுந்தன வா<த்ைதகள்.
"குழந்ைதைய ெபற்றுக் ெகாள்கிறவ<கெளல்லாம் அம்மா கிைடயாது! அைத ேபணி வள<த்து அதற்காகேவ வாழ்பவ<கள் தான் அம்மா! அப்படி பா<த்தால் என் அப்பத்தா தான் என் அம்மா!" அவனது ேவதைனயும்
ேகாபமும் புrந்து
கட்டிலில் அம<த்தி பருக ந$< ெகாடுத்தாள். அேதாடாவது விட்டிருக்கலாம், "பாவம் அத்தான் அவ<கள். கணவ< இறந்துவிட்டாராம். குழந்ைத கிைடயாதாம்!" "ெசய்த பாவம் சும்மா விடுமா?" "அப்படி ெசால்லாத$<கள் அத்தான்! அன்று அவ<கள் ெசய்த அேத தவைற தான் இன்று ந$ங்களும் ெசய்கிற$<கள்!" "விைன விைதத்தால் அைத அறுக்கத் தான் ேவண்டும் சுபத்ரா! இந்த ேபச்ைச இேதாடு விடு!"
ெகாஞ்சமும் இலக்கம் இல்ைல அவனிடம். ெசான்னைத
ேகட்டுவிட்டால் தான் அவள் சுபத்ரா இல்ைலேய! "உங்கள் அம்மா ஒரு ேவைலக்காrயாய் இருப்பைத பா<க்க உங்களுக்கு பாவமாக இல்ைலயா?" "என்ைன விட்டு ெசல்லும் ேபாது அவ<கள் பாவம் பா<க்க வில்ைலேய!" என புருவம் உய<த்தி வினவியவனிடம் என்ன ேபசுவெதன்று புrயாமல் திைகத்தவள், 'ப்ள $ஸ் அத்தான் எனக்காக..." அவள் என்ன ெசால்ல வருகிறாள் என்பது உண<ந்து அைத ெசால்ல விடாமல், சட்ெடன தன் ஒரு ைகயால் அவள் இைடபற்றி இழுத்து அைனத்தவன் மறுைகயால் அவள் முகம் பற்றி அந்த ெசப்பு இதழ்கைள தன் அழுத்தமான உதடுகளால் சிைற பிடித்தான். அவள் ேபச்ைச நிறுத்த எடுத்த முயற்சி தான் என்ற ேபாதும், அன்றய தினம் முழுவதும் அவேளாடான ெநருக்கமும் அப்ேபாைதய இறுக்கமும் அவைன ெதாடர ெசய்தன. ெமன்ைமயான இதழ் ஒற்றலில் ஆரம்பித்து படிப்படியாக அவள் இதழ்கைள ரசித்து சுைவக்கத் ெதாடங்கினான். தன் கரங்களால் அவன் தைலமுடிைய இறுக பற்றியவள் கண்கள் ெசாருக, தன் உடல் பாரம் முழுவதும் அவன் தாங்கும் படி ெதாய்ந்து ேபானாள். அைத உண<ந்த
பின்னேர ெமல்ல அவைள விடுவித்தான். கணவனின் முத்தம் அவைள ேபச்சிழக்க ெசய்தெதன்னேவா உண்ைம தான். அவனது அைணப்பின் இறுக்கத்தில் ேமனி நடுங்க அப்படிேய அம<ந்துவிட்டாள். சிறு ெபண்ைண வைதத்து விட்ேடாேமா என அவனும் ேபச்சற்றுப் ேபானான். எப்ேபாது உறங்கினா<கேளா? விடியும் ேபாது இருவரும் ஒருவைர ஒருவ< தழுவியபடி தான் உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தன<. வழக்கம் ேபால் முதலில் கண்விழித்தவன் தன் கரங்கைள ெமல்ல விலக்கிக் ெகாண்டான். அவேளா எப்ேபாதும் ேபால் அவைன அைணத்தபடி கண்விழித்தாள். "குட் மா<னிங் அத்தான்!' என குழந்ைதயாய் சிrக்கும் மைனவிைய பருகுவது ேபால் பா<த்து ைவத்தான். அவன் பா<ைவயின் ெபாருள் புrந்தவளாய் "உங்கள் சுபத்ரா சமத்து அத்தான்!' ந$ங்கள் ஒருமுைற ெசான்னால் ேபாதும் கவனமாக கற்றுக்ெகாள்ேவன். என் ேபச்ைச தடுக்க ந$ங்கள் உபேயாகித்த உத்திைய இனிெயாருமுைற உபேயாகப்படுத்தும் படி ைவத்துக் ெகாள்ள மாட்ேடன். உங்களிடம் ேபசுவதற்கு முன் ேயாசித்து தான் ேபசுேவன் சrயா?" என குறும்பாய் சிrக்க, "சமத்து ெபாண்ணு! குளித்து கிளம்பு ஷாப்பிங் ேபாகலாம்!' என ெசல்லமாக விரட்டினான். அவன் முத்தத்ைத நிைனக்கும் ேபாது உடல் சிலி<த்தாலும் ேலசாக பயமும் வரத்தான் ெசய்தது. கைடத்ெதருவில் கட்டவிழ்ந்த கன்றாய் துள்ளலுடன் அவைன பாடாய் படுத்தினாள். புடைவ சுடிதா< மிடி என அவளுக்கு ேதைவயான அைனத்ைதயும் வாங்கினான். இனி ெவளிேய வரும் ேபாது புடைவேய கட்டு! அப்ெபாழுது தான் சற்று ெபrய ெபண்னாய் ெதrவாய்! இல்ைலேயல் அண்ணன் தங்ைக என நிைனத்து விடுவா<கள். ந$ அத்தான் என கூப்பிடுவது கூட அண்ணன் என்று தான் என் காதுகளில் விழுகிறது!" "ேநற்று ந$ங்கள் ெசய்த காrயத்திற்கு அத்தான் அண்ணனாகிப் ேபானது என்றால் நம்ப முடிகிறதா? ேபச்ைசப் பா< சrயான ெரௗடி!" என ெசல்லமாக திட்டினாள். அதுேவண்டும் இது ேவண்டும் என படுத்தி எடுத்தாள். வாங்கியவற்ைறெயல்லாம் அவைனேய தூக்கைவத்தாள். சின்ன குழந்ைதேயாடு கைடக்கு ேபானது ேபால் தான் இருந்தது அவனுக்கு. நல்ல
காலம் அவைளயும் ேச<த்து தூக்கச் ெசால்லவில்ைல! என நிைனத்து ேதற்றிக் ெகாண்டான். வடு $ திரும்ப இரவு பத்தாகிவிட்டது. ஆட்ேடாவிேலேய தூங்கிவழிந்தாள். கதைவ திறந்து ைவத்துவிட்டு ெபாருட்கைள எல்லாம் ஆட்ேடாக்காரைர தூக்க ெசால்லிவிட்டு அவன் அவைள தூக்கிச்ெசன்று கட்டிலில் கிடத்தினான். ந$ ெராம்பவும் தான் மாறிவிட்டாய் தனஞ்ெஜயா! ஆட்ேடாக்காரனின் முன் அவைள தூக்கிவரும் அளவிற்கு ேதறிவிட்டாேய என தன்ைன நிைனத்து ெபருைம பட்டுக் ெகாண்டான். "சrயான ேநாஞ்சான் ேகாழிடி ந$! சிறு அைலச்சலுக்கும் சட்ெடன ேசா<ந்து விடுகிறாேய?" என அவள் தைல ேகாதி, "இவள் எப்படி குடும்பம் நடத்தி குழந்ைத ெபற்று வள<க்க ேபாகிறாள்? இவேள இன்னும் குழந்ைதயாக தான் இருக்கிறாள். குழந்ைதேயாடு ேச<த்து நான் தான் இவைள பா<த்துக் ெகாள்ள ேவண்டு ேபால் இருக்கிறேத! அவசர பட்டுவிடாேத தனஞ்ெஜயா அவஸ்ைத உனக்குத்தான்! ேபாகிற ேபாக்ைக பா<த்தால் உன்ைன நம்பமுடியாது ேபாலேவ!" என்ற மனசாட்சின் அபாய குரல் காதில் விலாதவனாய் அவளது பட்டு இதழ்களில் ெமல்ல முத்தமிட அவனது ஸ்பrசத்தில் இதழ் விrத்தவைள "தூங்கும் ேபாது பயங்கர அழகா இருந்து ெதாைலக்கிற டீ!" என இதமாக அைணத்தபடி தூங்கிப் ேபாேனன். அன்று விடுமுைற என்பதால் அவேன சைமயல் ெசய்தான். சிக்கன் பிrயாணி, மட்டன் குழம்பு, மீ ன் வறுவல் என லிஸ்ட் ெகாடுத்தாள். அவேனா, ேபாதுமா முட்ைடைய விட்டுவிட்டாேய? என சிrக்கவும் "முட்ைட மட்டுமல்ல அத்தான் நண்டு, இறால், காைட எல்லாவற்ைறயும் அடுத்தவாரம் பா<த்துக்கலாம் . இன்று இது ேபாதும்!" என்றாள் ெபருந்தன்ைமயாய். ெவங்காயம், தக்காளி கூட நறுக்கிக் ெகாடுக்காமல் அடுப்பு திண்டில் அம<ந்து அவனது ெசயல்கைள பா<ைவயிட்டபடி, "சூப்ப< அத்தான்! ந$ங்கள் எவ்வளவு அழகாக சைமக்கிற$<கள்? எடுத்தைத உடேனேய அந்த இடத்தில்
ைவத்து அடிக்கடி ைக கழுவி சிறு துண்டில்
துைடத்து வாவ் கலக்குற$ங்க!" என உளமார பாராட்டினாள்.
"இது ேவறா?" என குறுநைக புrந்தான். குக்க< விசிலடிக்க ஒேர ஜம்பில் அவைன கட்டிக் ெகாண்டாள். "சுபத்ரா! இன்னும் மூன்று முைற இப்படித்தான் விசிலடிக்கும். உனக்கு பயமாக இருந்தால் ஹாலில் ேபாய் உட்கா<. இப்படி கட்டி பிடித்துக் ெகாண்டிருந்தாயானால் எப்படி சைமப்பது?" வாரா வாரம் அவனும் இைதத்தான் ெசால்கிறான் எங்ேக அவள் ேகட்டால் தாேன! ெமல்ல அவள் கரத்ைத விலக்கியவன் "என்ைன கட்டிக் ெகாள்ள இவளுக்கு இது ஒரு சறுக்கு!" என நிைனத்து சிrத்தான். சைமயல் முடிந்ததும் அடுப்ைபயும் அதன் சுற்றுப்புறத்ைதயும் துைடத்து, சாப்பாட்டு ேமைசயில் பதா<த்தங்கைள பரப்பியவன் பாத்திரம் கழுவ ஆரம்பிக்கவும் தான் அவளுக்கு உைரத்தது தான் ஒரு ேவைலயும் பா<க்காமல்
சும்மா சுற்றி ெகாண்டிருக்கிேறாம் என்பது
உடேன, "நான் பா<த்துக் ெகாள்கிேறன் அத்தான்!' என அவனிடமிருந்து வாங்கிக் ெகாண்டாள். "சr நான் குளித்துவிட்டு வருகிேறன்!" என்றவனிடம் நமக்கும் கசகசன்னு தாேன இருக்கு என நிைனத்தவள் சற்றும் ேயாசிக்காமல், 'நானும் வரட்டுமா?" என்றாள். "என்ன?' என்றான் திடுக்கிடலுடன் "குளிக்க...” என்றவளுக்கு ெமல்ல தான் புrந்தது தான் என்ன உளறியிருக்கிேறாம் என்பது. "ஐந்து நிமிடம் ெவயிட் பண்ணு!" என அனிச்ைசயாய் விrந்த இதழ்கைள அழுத்தியபடி ெசன்றுவிட்டான். "ஐேயா! லூசு லூசு! மானம் ேபாச்ேச! உன்ைன பற்றி என்ன நிைனத்திருப்பான்? சுமி என நிைனத்து இப்படித் தான் பல ேநரங்களில் உளறிவிடுகிறாய்! ந$ இன்னும் வளரேவயில்ைல!" என தன்ைன ெநாந்து ெகாண்டவள், குளித்து முடித்து வந்தவனிடம்,
"சாr அத்தான்! நான் சுமி என நிைனத்து உளறிவிட்ேடன்!" என தைல தாழ்த்திக்ெகாள்ள. அைதச்ெசால்லு ந$ எப்ேபா என்ைன உன் கணவனா பா<த்திருக்க? அந்த நிைனப்பில் ந$ ெசால்லியிருந்தால் நானும் சந்ேதாசப் பட்டிருப்ேபன்! என நிைனத்தவன் அைத ெவளிேய ெசால்லாமல் "சுமிேயாடு ேபேசன் சுபத்ரா! எல்ேலாைரயும் பா<க்க ேவண்டும் ேபால் இருந்தால் ேபாய்ட்டு வாேயன்!" "நிஜமாவா?" "ம்! நான் எப்ேபாதும் ெபாய் ெசால்வதில்ைல!" "ந$ங்கள்?" "நான் வரவில்ைல! ந$ மட்டும் ேபாய் வா!" "ஏன்?" என்றாள் சிறுபிள்ைளயாய். "அைழயா விருந்தாளியாய் ேபாய் நின்று அவ<கைள சங்கடப்படுத்துவது தவறு சுபத்ரா!" "என்ைனயும் தான் அைழக்கவில்ைல!" அந்த குழந்ைத முகம் தூக்கியது. "ந$ அவ<கள் ெபண்! உன்ைன அைழக்க ேவண்டியதில்ைல! பசிக்கிறது சாப்பிடுேவாமா?" என அந்த ேபச்சிற்கு முற்றுப்புள்ளி ைவத்தான். "பிரமாதம் அத்தான்! என அைனத்ைதயும் கபள $கரம் ெசய்தவள், குேலாப்ஜாமூன் இருந்தால் இன்னும் நல்லா இருந்திருக்கும்!" எனவும் அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் கைடயில் வாங்கிய குேலாப்ஜாமூைன அவளிடம் ெகாடுத்தான். மதிய தூக்கத்திற்கு தயாராகி வந்து படுத்தவைன உரசியபடி படுத்தவள், "படத்திற்கு ேபாகலாமா அத்தான்?' என்றாள் அவன் மா<பில் தாைடைய ைவத்து அழுத்தியபடி, எப்படி இவ்வளவு இயல்பாக அவைன ஓட்டி உரசுகிேறாம்? என்பது அவளுக்ேக ஆச்சாrயமாக இருந்தாலும் அைத ஒதுக்கி அவன் முகம் பா<த்தாள்,
"ஆட்டுக்குட்டி மாதிr என்ைன உரசிக்கிட்ேட இருக்கனும் இவளுக்கு!" என நிைனத்தவன், "படத்திற்ெகல்லாம் ேபாவ<களா?" $ என்றான் ஆச்சrயமாய். "ம்! நாங்க மூனுேபரு மட்டும்! ேமட்னி ேஷா... மாசத்துக்கு ெரண்டு படம் பா<ப்ேபாம்!" "உன் அம்மா திட்டமாட்டா<களா?" "அம்மாவுக்கு ெதrயாமல் அப்பாவிடம் மட்டும் ெசால்லிவிட்டு ேபாேவாம்! இரண்ெடாரு முைற யாராவது எங்கைள பா<த்ததாக அம்மாவிடம் ெசால்லிவிடுவா<கள். அப்புறம் அப்பா தான் காப்பாற்றுவா<கள்!" "ஆக உங்களால் உன் அப்பாவும் திட்டு வாங்குவா<கள்?" என கண் சிமிட்டி 'உனக்கு எந்த ஹ$ேராைவ பிடிக்கும்?" என அவள் விழி பா<த்தான். யாைர ெசால்ல ேபாகிறாள் என்ற எதி<பா<ப்பு ெதrந்தது அவன் பா<ைவயில். "அப்படிெயல்லாம் யாரும் கிைடயாது! நடிப்பவ<கைள விட அவ<களது கதாபாத்திரம் தான் பிடிக்கும். சும்மா ெபண்களின் பின் சுற்றிக் ெகாண்டு தத்துபித்துன்னு உளறுபவ<கைள எனக்கு பிடிக்காது. உங்கைள மாதிr உயரமா... சும்மா நச்சுன்னு! சின்ன சிrப்பு, கூரான பா<ைவ, சுருக்கமான ேபச்சுன்னு ெபண்கைள தன் பின்னால் சுத்தவிடுபவைன தான் பிடிக்கும்! ஐ லவ் யூ அத்தான்! உங்கைள தான் எனக்கு பிடிச்சிருக்கு!" என அவன் உதைட இழுத்து கடிக்க, அவன் கிள<ந்தான். ெபண் ஆணிடம் காதல் ெசால்வது அவனுக்கு மிக ெபrய ெகௗரவம்! அதுவும் தன் மைனவி எனும் ேபாது ஆண்மகனுக்ேக உrய க<வம்
விழித்ெதழ, தன் மா<பில் இருந்தவைள புரட்டி
கீ ேழ வரைவத்தவன், அவள் முகத்திற்கு ெவகு அருகில் தன் முகத்ைத ெகாண்டுவந்து, 'என்ன ெசான்னாய்?" என்றான் கிறக்கமாக. அவனது குரல் ேவறுபாடு உறுத்திய ேபாதும்,
"உங்கைள பிடிக்கும்! ஐ லவ் யூன்னு... ஏேதனும் உளறிவிட்ேடாமா? இவன் ஏன் இப்படி பா<க்கிறான்? இல்ைலேய!" என தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டவள், தன் கரங்களால் அவன் கன்னம் கிள்ளியபடி, "நிஜம் அத்தான்! உங்கைள பிடிச்சிருக்கு!" என்றாள் ஆைள மயக்கும் சிrப்புடன். அந்த கண்களில் காதல் வழிந்தது கண்டவன், தன் பாரத்ைத தாங்கமாட்டாள் என ேதான்றவும் அவளுக்கு இருபுறமும் ைககைள ஊன்றி அவள் மீ து பட்டும் படாமலும் பட<ந்து சிறு இதழ்கைள முற்றிலுமாக விழுங்கினான். அந்த ஆண்ைமயின் ஸ்பrசத்தில் தான் இன்னும் சிறு ெபண் இல்ைல என்பைத உண<ந்தவள் ேமனி நடுங்கியது. அவள் ேமனிெயங்கும் அவன் கரம் வருடி அவைள ஆசுவாசப்படுத்தியது. இனம் புrயாத இன்பக் கிள<ச்சியில் அவள் ெமல்ல ெமல்ல ெதாைலந்து ெகாண்டிருந்தாள். இந்த ேமாகத் த$ அைணக்காமல் அைணயாது என்பது புrந்து தன் முத்தங்களால் அவைள அைனத்துக் ெகாண்டிருக்க இன்பப் ேபராழியால் இழுத்துச் ெசல்லப்பட்டவள் கைரவந்து ேசர ெவகு ேநரமாகியது. பூவின் ெமன்ைமேயாடு அவைள ைகயாண்டான். நிமிடங்கள் யுகங்களாய் கைரந்து ெகாண்டிருக்க, அவன் ேவகம் கூடியது. அத்தான் என்ற சிறு அலறலுடன் அவன் ேதாள் பற்றியவளின் நிைல உண<ந்து இதமாக அைணத்து இதழ் ஒற்றினான். மீ ண்டும் சுகமான ேவதைனயில் சிக்கிக்ெகாண்டாள்.
கல்யாண பrசு 6 வித்ைத ெமாத்தமும் ெசயல்படுத்திய திருப்தியில் அவனும் அrச்சுவடிைய அழகாக கற்றுக் ெகாண்ேடாம் என்ற மகிழ்வில் அவளும் சயனித்தன<. அவள் கண்விழித்த ேபாது அைற முழுவதும் ஒேர இருட்டாக இருந்தது. அவன் ைகயைணப்பில் படுத்திருப்பது புrய இளமாைல நிைனவுகள் தானாகேவ வந்து அவைள ெவட்கமுறச் ெசய்தன. "பசிக்கிறதா சுபத்ரா?" என்றான் குைழவாக, அவளுக்கு பசித்தது கூடேவ அவன் முகம் பா<க்க ெவட்கமாகவும் இருந்தது. ஆைடகளற்ற அவளது ேதாைள வருடியபடி,
"பிடித்திருந்ததா?" என்றான் கிசுகிசுபாக இவன் எைத ேகட்கிறான் என ெதrந்த ேபாதும் அவளால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. பிடிக்காமலா உன்னிடம் ெநகிழ்ந்ேதன்? என மனம் சுணங்கியவளுக்கு ெதrயவில்ைல ஆம்! என்ற அவளது ஒற்ைற ெசால்லும் ெவட்க சிrப்பும் அவனது ெவற்றி கீ rடம் என்பது. வாய் திறக்காதவளின் முகம் பா<த்து அவள் மனமறியலாம் என விடிவிளக்ைகப் ேபாட அவேளா அவன் மா<பில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டாள். "சுபத்ரா! என்ைன பா
ேபாகிேறன் என்கிறாளா? இனி திரும்பி வரேவ மாட்டாேளா? என அவன் இயல்புக்கு மாறாக ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்தவைன இைடெவட்டியவள், "மாைலேய வந்து விடுகிேறன் அத்தான்!" என்றாள் இவன் ேபாக விடமாட்டாேனா என்ற பதட்டத்துடன். உயி< ெபற்றவனாய் தைலயாட்டியவன் பஸ் ஸ்டாண்டிற்கு கூட்டிவந்து, பூவும் இனிப்புகளும் வாங்கிக் ெகாடுத்து, ேபானதும் ேபான் பண்ணு! மறந்துவிடாேத... என தவிப்ேபாடு அனுப்பிைவத்தான். ெவகு ேநரமாகியும் அவளிடமிருந்து அைழப்பு வராததால், அதிகபட்சம் அைரமணிேநர பயணம்... இன்னுமா ேபாகவில்ைல? தனது அைலப்புறுதைல நிைனத்து அவனுக்கு ஆச்சrயமாக இருந்தது. என்ைன படுத்துறா! நான் நானாகேவ இல்ைல! என தைலசிலுப்பி நிைலப்படுத்திக் ெகாண்டவன், பாவம் அவளுக்கும் அன்ைனயிடம் ேபச நிைறய கைதகள் இருக்கும். ேகாபமாக இருப்பவைர ெகஞ்சி ெகாஞ்ச ேநரமாகும் தாேன? என சமாதானம் ெசால்லிக் ெகாண்டான். அங்கு சுப்புேவா மகைள யாெரன்ேற ெதrயாது என அலுச்சாட்டியம் ெசய்துெகாண்டு வட்டு $ சாவிைய ெகாடுக்க மறுத்தாள். சீதாராமனுக்ேக ேகாபம் வந்துவிட்டது. "கைடயில் இருந்துெகாண்டு இது என்ன ேபச்சு நாலுேப< பா<த்தால் என்ன நிைனப்பா<கள்?" என மைனவிைய கடிந்துெகாண்டவ< மகளிடம் சாவிைய ெகாடுத்து வட்டுக்கு $ ேபாகச் ெசான்னா<. வட்டினுள் $ நுைழந்தவளுக்கு சற்று ேநரம் ஒன்றுேம புrயவில்ைல. இவ்வளவு நாளும் இந்த வட்டிலா $ வசித்ேதாம்? என திைகத்துப் ேபானாள். பாத்திரம் ஒருபக்கம் குவிந்து கிடந்தது. துைவத்த துணிகள் மடிக்காமல் கிடந்தன. அழுக்கு துணிகள் துைவக்காமல் ேச<ந்திருந்தன. ஆங்காங்ேக காகிதக்குப்ைபகளும் சிலந்திவைலகளும் எங்கைளயும் பாேரன் என பல்ைல காட்டின. ெபண்பிள்ைள இல்லாத வடாக $ இருந்தாலும் கணவன் எவ்வளவு ேந<த்தியாக ைவத்திருந்தான் என நிைனக்கும் ேபாது ெபருைமயாக இருந்தது. பரபரெவன வட்ைட $ ஒழுங்கு படுத்த ெதாடங்கினாள். துணிகைள துைவத்து, மடித்து பாத்திரம் கழுவி வட்ைட $ கூட்டி தம்பி தங்ைகயின் புத்தகங்கைள அடுக்கி தந்ைத வாங்கிக் ெகாடுத்த உணைவ உண்டேபாது தான் ெதrந்தது தனது
சைமயலின் ருசி. இந்ேநரம் சாப்பிட்டுருப்பானா? என அவன் புறம் திரும்பிய மனைத அதற்கு ேமல் ேயாசிக்கவிடாமல் அடுத்த ேவைலகள் வrைசயில் நின்றன. இதில் அவனுக்கு அைழக்க ேவண்டும் என்பைதேய மறந்துேபானாள். மாைல ேகசrயும் காபியும் ெசய்துவிட்டு இரவிற்கு சாதம், ரசம், உருைள வறுவல் அைனத்தும் ெசய்துமுடிக்க பள்ளியில் இருந்து வடு $ திரும்பிய தம்பியும் தங்ைகயும் இவைள கட்டிக்ெகாண்டு ெகாஞ்சின<. வட்ைட $ பா<த்து அசந்து ேபானவ<கள் இவளது சைமயலில் மயக்கம் ேபாடாத குைறதான். "அக்கா இவ்வளவு சீக்கிரம் உன்னிடம் எத்தைன மாற்றம்? கலக்குற! ேகசr சூப்ப< அக்கா! அங்கு ந$தான் சைமக்கிறாயா?" "ம்! நல்லாயிருக்கா? அத்தான் கத்துக் ெகாடுத்தது தான் எல்லாம். அவங்க பிரமாதமா சைமப்பா<கள்." என கணவன் புகழ் பாடத் ெதாடங்கிவிட்டாள் சுபத்ரா. அவள் ேபசியதில் பத்தில் எட்டு வா<த்ைதகள் கணவைன பற்றியதாகேவ இருக்கவும், "அத்தான் அரசியலில் இறங்கினால் அவைர ெஜயிக்க ைவக்க ந$ ஒரு ஆேள ேபாதும்! விட்டால் ரசிக<மன்றம் அைமத்துவிடுவாய் ேபால இருக்கிறேத..”. என கிண்டல் ெசய்தாள் சுமி. உடன்பிறப்புகளுடன் உல்லாசமாக இருந்த ேபாதும் மனம் என்னேவா அவைனேய வட்டமிட்டது. இருவருக்கும் வட்ைட $ ஒழுங்காக ைவத்துக் ெகாள்ளவும், எளிய சைமயைல வட்டிேலேய $ சைமத்து சாப்பிடுமாறும் அறிவுறித்தியவள் அடுத்தமுைற வரும் ெபாழுது அத்தானிடம் ெசால்லி ைரஸ் குக்க< வாங்கிவருவதாக கூறவும், "மீ ண்டும் எப்ெபாழுது வருவாய்?" என ேகட்டான் சுகு. "இங்கு இருந்து யாரும் அைழக்கவில்ைலேய... அதனால் அத்தான் வர தயங்குகிறா<கள், அவ<கைள விட்டு நான் மட்டும் அடிக்கடி வரமுடியாேத! பா<க்கலாம்... அம்மாவுக்கும் ேகாபம் தணியவில்ைல. என்ைன யாெரன்ேற ெதrயாது என்று ஒேர கலாட்டா..." என முகம் வாடிய தமக்ைகைய அைனத்துக் ெகாண்டாள் சுமித்ரா.
"அத்தான் மிகவும் நல்லவ<கள்! அதனால் தான் உன்ைன இங்கு வர அனுமதித்திருக்கிறா<கள்." ேநரம் ேபானது ெதrயாமல் கைதயளந்து ெகாண்டிருந்தவள் 7 மணியானதும் ேபாகேவண்டும் என்று பறந்துவிட்டாள். இன்று ஒருநாள் மட்டும் எங்கேளாடிேறன்! என தம்பி வற்புறுத்த, கணவனிடம் ேகட்பதற்காக அவைன ெதாட<பு ெகாண்டவளுக்கு பிஸி என்பேத பதிலாய் வந்தது. ஏெனனில் இவ்வளவு ேநரத்திற்கு அவைள காணவில்ைலேய என அப்ெபாழுது தான் வட்டு $ எண் ெதrயாமல் கைடக்கு ெதாட<பு ெகாண்டு மாமியாருடன் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான். "நான் தனஞ்ெஜயன் ேபசுகிேறன்!" "யா< பருப்பு வியாபாrயா?" என்றவளது குரலில் ஏளனம் நிைறந்திருந்தது. "இல்ைல! சுபத்ராவின் கணவன்!" "உங்களுக்கு பா<த்திருந்த ெபண்தாேன உங்கைள பிடிக்கவில்ைல என்று ஓடிப்ேபானது?" "மன்னிக்கேவண்டும்! என்ைன பிடிக்காமல் அவள் ஓடவில்ைல! ேவெறாருவைன பிடித்திருந்ததால் தான்
ேபாய்விட்டாள். இப்ெபாழுது நான்
சுபத்ராவுடன் ேபசேவண்டுேம..." "இங்கு யாரும் இல்ைல!" ெவடுக்ெகன வந்தது பதில். "வட்டில் $ இருக்கிறாள் தாேன?" என்றான் பதட்டமாய். "யாருக்கு ெதrயும்?" விட்ேடற்றியான ேபச்சில் திைகத்தவனாய், "காைலயில் அங்கு தான் வந்தாள். யாைரேயனும் அனுப்பி பா<த்துவரச் ெசால்கிற$<களா?" "இங்கு யாரும் ேவைலெவட்டி இல்லாமல் சும்மா உட்கா<ந்திருக்கவில்ைல!" "வட்டு $ எண்ைணயாவது ெகாடுங்கள்!" "என்னம்மா ேவணும்? தம்பி ரைவயும் அச்சு ெவல்லமும் கட்டுப்பா!" இைணப்பு துண்டிக்கப் பட்டது. எவ்வளவு ேகாபெமன்றாலும் இப்படியா?
கடவுேள காைலயில் ேபானவளிடமிருந்து ஒரு அைழப்பு கூட வரவில்ைலேய... ஏேதனும் பிரச்சைனயில் மாட்டிக் ெகாண்டாளா? கவுரவம் பா<க்காமல் நாேம கூட்டி ேபாயிருக்கலாம்... அந்த பலராமனால் ஏேதனும் பிரச்சைன ஏற்பட்டிருக்குேமா? ேவெறங்ேகனும் கடத்தி ைவத்திருக்கிறா<கேளா? என கண்டபடி ேயாசிக்கும் மனைத கட்டுபடுத்தும் வைக ெதrயாமல் துடித்துப்ேபானான். இைவ எதுவும் ெதrயாமல் மீ ண்டும் அவைன ெதாட<புெகாண்ட சுபத்ரா, "அத்தான்! இன்று மட்டும் இங்கு இருந்துவிட்டு வரட்டுமா? ப்ள $ஸ்..." என சிறுகுழந்ைதயாய் சிணுங்க, ேபான உயி< மீ ண்டது தனஞ்ெசயனுக்கு! கூடேவ ேகாபமும் வந்தது. இங்கு ஒருவன் இவள் நியாபகமாகேவ தவித்துக் ெகாண்டு இருப்பது ெதrயாமல் என்ைன பற்றிய நிைனப்பு ெகாஞ்சமும் இல்லாமல் சட்டமாக இன்ெனாரு நாள் இருக்கட்டுமா? என ேகட்கிறேள... இவைள என்ன ெசய்தால் தகும். பிறந்தவட்டிற்கு $ ெசன்றுவிட்டால் எல்லாம் மறந்துவிடும் ேபால ஆனால் இந்த தனஞ்ெஜயனின் மைனவி அப்படி இருப்பது சாத்தியப்படாது! என சிந்தித்தைத ெசயல்படுத்தும் வண்ணம், "எங்கிருக்கிறாய்?" என்றான் ஒற்ைறயாய். "இது என்ன லூசுத்தனமான ேகள்வி என எண்ணியேபாதும், "வட்டில் $ தான் அத்தான்!" என்றாள் பதவிசாக (அவன் சம்மதிக்க ேவண்டுேம...) "ந$ வந்தது உன் அம்மாவிற்கு ெதrயுமா?" அவனது சுபத்ரா என்ற அைழப்பு காணாமல் ேபானைத உண<ந்தவள் ேகாபமாக இருக்கிறாேனா? என ேவகமாக துடித்த இதயத்ைத ைகயில் அழுத்தியபடி, "ெதrயும் அத்தான்! அவ<கள் ஒன்றும் ெசால்லவில்ைல..." என ெமன்று விழுங்கினாள் தாைய விட்டுக் ெகாடுக்க முடியாமல். அவளது தயக்கமும் தடுமாற்றமும் சூழைல ெதளிவாக புrயைவத்ததும் சீற்றம் கூடியது. "இப்ெபாழுேத கிளம்பி வா!" என்றான் அதிகாரமாய்.
"ப்ள $ஸ் அத்தான்... இன்றுமட்டும்! நாைள காைல பத்து மணிக்ெகல்லாம் வந்துவிடுகிேறன் ப்ள $ஸ்... ப்ள $ஸ்..." என ெகஞ்சினாள். பாவம் அவளது ப்ள $ஸ் இங்கு ெசல்லுபடியாகாது என்பது புrயாமல். என்ன ெபண் இவள்? ெகாஞ்சமும் புrந்துெகாள்ளாமல் சிறுபிள்ைள ேபால் ெகஞ்சிக்ெகாண்டு... இவளது அன்ைன நாலு சாத்தினால் கூட ஆச்சrயப்படுவதற்கில்ைல. என்னிடேம இப்படி ேபசுகிறவ<கள் அவைள என்னதான் ெசய்யமாட்டா<கள்? சூழ்நிைல புrயாமல் சிணுங்கல் ேவறு... தாேனயும் ெதrந்து ெகாள்வதில்ைல… ெசான்னாலும் புrந்துெகாள்வதில்ைல இவேளாடு... கஷ்டம்! என தன்ேபாக்கில் சிந்தித்துக் ெகாண்டிருந்தவைன, "அத்தான் இருக்கட்டுமா?" என்ற ெகாஞ்சல் மீ ட்டது. "உன் ெகஞ்சலும் ெகாஞ்சலும் இந்த விஷயத்தில் உபேயாகப்படாது! இன்று வரவில்ைலெயன்றால் இனி எப்ேபாதுேம இங்கு வரேவண்டாம்!" என இைணப்ைப துண்டித்தான். அவைள வரைவப்பதற்காக ெசால்லப்பட்டது என்றாலும் அவனும் துடித்துதான் ேபானான். இவள் இல்லாமல் என்னால் வாழ முடியுமா? பாவம் மிகவும் வருந்துவாேள... இங்கு வந்தபின் ெசால்லி புrயைவத்துக் ெகாள்ளலாம்!" என நிைனத்தவனுக்கு ெதrயவில்ைல அவளது அன்ைனயின் அடிைய விட இவனது வா<த்ைதகேள அதிக ேவதைன தரும் என்பது. சுபத்ராேவா, "என்ன ெசால்லிவிட்டான் இவன்? எப்படி என்ைன சட்ெடன தூக்கிெயறிய முடிந்தது? இன்று வராவிட்டால் வரேவ ேவண்டியதில்ைல என எப்படி ெசால்வான்? என் மீ து அன்பும் இல்ைல காதலும் இல்ைல... ெவறும் நன்றிக்கடனுக்காகவா என்ேனாடு வாழ்கிறான்?" என துடித்துப்ேபானாள். கண்களில் ெபருகிய ந$ைர கட்டுப்படுத்தமுடியாமல் தான் அழுதால் தம்பி தங்ைக இருவரும் பயந்துவிடுவா<கேள என அரும்பாடுபட்டு அடக்கியவள், அப்ெபாழுேத கிளம்பிவிட்டாள். தமக்ைகயின் முகவாட்டத்தில் அத்தானின் சமத்தமின்ைமைய அறிந்தவ<கள் அதற்குேமல் அவைள வற்புறுத்தவில்ைல. தம்பி ெபrயமனிதனாய் அவைள பஸ் ஏற்றிவிட்டான். கணவனின் மீ து த$ரா ேகாபமும் வருத்தமும் மிகுந்தது. ஒருமூச்சு அழுதிருந்தால் சற்று மட்டுப்பட்டிருக்கும் அதற்கும் வழியில்லாததால் மனதில்
கனன்றுெகாண்டிருந்தது… பஸ் நிறுத்தத்தில் கணவைன பா<த்ததும் விஸ்வரூபம் எடுத்தது. அவைன சட்ைடெசய்யாமல் விறுவிறுெவன நடக்க ெதாடங்கிவிட்டாள். அேத ேகாபம் அவனுக்கும் இருந்தது. காைலயிேலேய ேபான் ெசய்திருந்தால் இவ்வளவு கஷ்டம் இல்ைலேய... தானாகேவ இழுத்துக் ெகாண்டு முைறப்பு ேவறு என அவள் கரம் பற்றி, "வண்டியில் ஏறு சுபத்ரா!" என்றான் அைமதியாகேவ. "ஆஹா! ஓருவழியாக என் ெபய< நியாபகம் வந்துவிட்டதா? சந்ேதாஷம்! இவ்வளவு தூரம் வந்தவளுக்கு வட்டிற்கு $ வரத் ெதrயாதா? நாேன வந்துெகாள்ேவன்! ந$ங்கள் ேபாகலாம்!" என்றாள் ெவடுக்ெகன. என்ன ஒரு திமி
"ேபாவதற்ெகன்ன?" என்றாள் ெவடுக்ெகன. "என்ைன பிடித்துக்ெகாள் சுபத்ரா! விழுந்துவிட ேபாகிறாய்..." ேகாபம் காணாமல் ேபாய் கrசனம் வந்து ஒட்டிக் ெகாண்டது. "நான் வண்டிைய பிடித்திருக்கிேறன்! ந$ங்கள் ேபாகலாம்!" என்றவள் கரம் பற்றி தன் வயிற்ேறாடு ைவத்து ஒருைகயால் அழுத்தியபடி மறுைகயால் வண்டிைய ஓட்டினான். "விடுங்கள் நான் பிடித்துக் ெகாள்ேவன்!" என்றவளது மன்றாடல் அவன் காதில் விழுந்ததாகேவ ெதrயவில்ைல. வட்டிற்கு $ வந்தபிறேக அவள் கரத்ைத விடுவித்தான். அவனது ெதாடுைகயும் வண்டியில் அவேனாடான உரசலும் சற்று தடுமாறச் ெசய்தேபாதும், உள்ேள வந்ததும் ஆரம்பித்துவிட்டாள், "ஒரு நாள் இருந்துவிட்டு வருவதில் என்ன நிகழ்ந்துவிடக் கூடும்? பாவம் என் தம்பியும் தங்ைகயும்... இத்தைன நாள் நான் இல்லாமல் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டா<கள் ெதrயுமா? உங்கைள கட்டும்வைர நாங்கள் பிrந்து இருந்தேத இல்ைல! எல்லாம் உங்களால் தான்!" அவன் மனம் படும்பாடு புrயாமல் ேகாபத்தில் வா<த்ைதகைள சிதறவிட்டாள். இவைள பிrந்து நான் கஷ்டப்படவில்ைலயா? என்ைன பற்றி ேயாசிக்கேவ மாட்ேடன் என்கிறாேள... இவள் பrமாறாமல் மதியம் சrயாகக்கூட சாப்பிடவில்ைலேய! அந்த நிைனப்பு ெகாஞ்சமும் இல்லாமல் அவளுக்காக தான் அங்கிருக்கவிடவில்ைல என்பது புrயாமல் ேகாபப்படுகிறாேள என ஆயாசமாக இருந்தேபாதும் நிதானத்துடன் "ந$ ேபாகும் ேபாது என்ன ெசான்ேனன் சுபத்ரா?" அவைள ேபால் கத்தவில்ைல ஆனால் அந்த அைமதியான
குற்றம் சாட்டும் குரைல ேகட்டதும் அவளுக்கு
குளி< பரவியைத ெபாருட்படுத்தாமல், 'என்ன ெசான்ன $<கள்?' என அவைனேய ேகட்டாள்.
"இந்த எட்டுமணி ேநரத்திற்குள்ளாகேவ நான் ெசான்னைத மறந்தவள், இன்று முழுவதும் இருந்தால் என்ைனேய மறந்துவிடுவாய்!" கூரான அம்புகளாய் அவன் வா<த்ைதகள் அவள் இதயம் பிளக்க, "இவைன மறந்துவிடுேவனா? மறக்கத்தான் முடியுமா? அங்கிருந்த ஒவ்ெவாரு ெநாடியும் இவைன தாேன நிைனத்திருந்ேதன் என் மனம் புrயாமல் எப்படி ேபசுகிறான்?" என தவித்தவளுக்கு தானும் தவறு ெசய்திருக்கிேறாம் என்பது புrயேவயில்ைல. அவளுக்கு பிடிக்குேம என கைடக்கு ெசன்று பேராட்டா வாங்கி வந்தவன் சாப்பிட அைழக்க வர மறுத்தாள். "பசிக்கிறது சுபத்ரா!" "பசித்தால் சாப்பிட ேவண்டியதுதாேன?" "படுத்தாேத சுபத்ரா! ப்ள $ஸ் வா சாப்பிடலாம்..."
என்றான் இைறஞ்சல்
ேபாலும். "எனக்கு ேவண்டாம்! ஒரு நாள் சாப்பிடாவிட்டால் ெசத்துவிடமாட்ேடன்... நான் உங்கள் ைகைய பிடித்து ைவத்திருக்கவில்ைலேய?" என ேதாள்கைள குலுக்கினாள். திைகத்துப் ேபானான் அவன். இந்த பதிைனந்து நாட்களாக அவன் பா<த்த சுபத்ரா இல்ைல அவள்! ஒேர நாளில் இப்படி மாறக் கூடுமா? ஒருேவைள அந்த பலராமைன சந்தித்திருப்பாேளா? அவைன கட்டியிருந்தால் தன் குடும்பத்ைத விட்டு பிrய ேந<ந்திருக்காது என ஏங்குகிறாேளா? அதனால் தான் ஒட்டாமல் நடந்துெகாள்கிறாளா?" தன்னுேளேய மறுகியவன் பசிேயாடு தூங்கிவிட்டான். இருந்த கைளப்பில் அவளும் அவன் சாப்பிட்டானா என்று கூட கவனிக்காமல் உறங்கிவிட்டாள். பாவம் அவனுக்கு என்ன ெதrயும் இது ஒரு டம்மி பீஸ் என்று. ந$ என்ைன அங்கு இருக்கவிடவில்ைல அல்லவா நான் சாப்பிடமாட்ேடன் ேபா!" என்பது வைரக்கும் தான் அவள் ேகாபம் என்பது ெதrயாமல் அதிகமாகேவ குழம்பிப் ேபாயிருந்தான். வாங்கிய சாப்பாடு பிrக்காமல் இருப்பைத கண்டவளுக்கு உருகிவிட்டது. கடவுேள சாப்பிடாமல் தூங்கிவிட்டான் ேபாலேவ? ந$ ஒரு லூசு டீ! அ<த்த ராத்திrயில் பசி என்றதும் உனக்காக ஓடியவைன பட்டினி ேபாட்டுவிட்டாேய? அப்படி என்ன ேகாபம் உனக்கு? என்னேவா இேதாடு எல்லாம் முடிந்தது என்பது ேபால? ெராம்பதான்
பண்ற சுபத்ரா!" என்ற மனதின் வக்காளத்ைத சகிக்க முடியாமல் நானும் தான் சாப்பிடவில்ைல! எனவும் ந$ நன்றாகத் தான் ேகசrைய ெமாக்கினாய்! என இடித்துைரத்தது. அதனால் தான் பசிக்கவில்ைலயா? அத்தான் பாவம் தான்! என ெபrய மனதுடன் ஒத்துக் ெகாண்டவள் காபியுடன் சில பிஸ்கட்டுகைளயும் ைவத்துக்ெகாண்டு அவைன எழுப்பினாள். "சrயாக தூங்காததாலும் பசியினாலும்
தைலவலியுடன் எழுந்தவன்,
"குட்ேமா<னிங் அத்தான்!" என கன்னம் குழிய சிrக்கும் மைனவிைய பா<த்து அசந்துதான் ேபானான். அவைன ஒட்டிக் ெகாண்டு அம<ந்தவள் காபிைய ெகாடுக்க அவேனா உனக்கு? என ேகட்டுைவக்கவும் துணுக்குற்றவள், 'சாr அத்தான்! உங்கைள பட்டினி ேபாட்டுவிட்ேடன். நான் ஒரு முட்டாள்! உங்கைள பற்றி ேயாசிக்கேவ இல்ைல. ந$ங்கள் சாப்பிடாமல் படுப்பீ<கள் என நிைனக்கேவயில்ைல அத்தான். ப்ள $ஸ் என்ைன மன்னித்துவிடுங்கள் அத்தான்! இனி இதுேபால் நடந்துெகாள்ள மாட்ேடன்." என கண்கள் பனிக்க தாைடைய பிடித்து ெகஞ்சுபவைள பா<க்க அவனுக்குேம சங்கடமாகிவிட்டதால், "பரவாயில்ல! விடு சுபத்ரா... உன் காபிையயும் எடுத்துக் ெகாண்டுவா ேச<ந்து குடிக்கலாம்!" என சூழைல இதமாக்க முயற்சித்தான். "ேகாபமில்ைலேய அத்தான்?" "உன்னிடம் என்னால் ேகாபப்படமுடியாது சுபத்ரா!" என முறுவலிக்க 'ெபாய் ெசால்லற$ங்க... ேநத்து உங்களுக்கு ெராம்ப ேகாவம் தான்!" என சிணுங்கவும் "இல்ல சுபத்ரா! அது ஒருவிதமான கண்டிப்பு அவ்வளவு தான். ெகாஞ்சம் வருத்தம்... மற்றபடி ேகாபமில்ைல. என் ேகாபத்ைத கைடசி வைர ந$ பா<க்கேவகூடாது என்றுதான் ஆைசப்படுகிேறன்!" என அவைள இழுத்து அைனத்துக் ெகாண்டான். இறுக்கமான அைணப்பு இவ்வளவு முரட்டுத்தனமாய் அவன் அைணத்ததில்ைல என்பதால் மிரண்டுதான் ேபானாள். அந்த சிறிதுேநர அைமதிையயும் அவேன உைடத்தான்.
"அடுத்தவைர திட்டுவேதா, அடிப்பேதா, கத்துவேதா ேகாபமில்ைல சுபத்ரா! அது பிறrன் தவறுக்கு நமக்கு நாேம ெகாடுத்துக் ெகாள்ளும் தண்டைன. நம் ேகாபம் தவறு ெசய்தவைர பாதிக்க ேவண்டுமானால் அைத ெதளிவாக அவ<களுக்கு உண<த்த ேவண்டும். புறக்கணிப்பால் மட்டுேம அது சாத்தியம்! நிச்சயம் என் ேகாபத்ைத ந$ தாங்கமாட்டாய்! அதனால் தான் உன்னிடம் ேகாபப்படுவதில்ைல!" எனவும் அதி<ந்தது ேபானாள் அந்த குட்டி ெபண். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்... , கல்யாண பrசு #7 புறக்கணிப்பு என்பது ெகாடுைம தான்! இவன் அவனது தாயிடேம அப்படித் தாேன நடந்து ெகாண்டான். எனக்கு அப்படிெயாரு நிைல வரக்கூடாது என பிராத்தைன ெசய்தாள்… விைரவிேலேய அைத அனுபவிக்க ேபாகிேறாம் என்பது புrயாமல். சட்ெடன அவன் மடியில் அம<ந்து கழுத்ைத கட்டிக் ெகாண்டவள் அவன் விழி பா<த்து, "ஏன் அத்தான் அப்படி ெசான்ன $<கள்? நான் உங்கைள தான் நிைனத்துக் ெகாண்டு இருந்ேதன். சுமி கூட ேகலி ெசய்தாள் ெதrயுமா? உன்ைன பா<க்கேவண்டும் வா! என்றால் வந்துவிடப்ேபாகிேறன்... இன்றில்லாவிட்டால் என்றுேம வரேவண்டாம் என்கிற$<கேள… எவ்வளவு ேமாசமா ைபயன் ந$ங்கள்? அழுைகேய வந்துவிட்டது ெதrயமா?" என அவன் மா<பில் முகம் புைதத்தவைள ஓற்ைற விரல் ெகாண்டு நிமி<த்தியவன், "நான்... ேமாசமானவன்?" என ஒரு மா<க்கமாக பா<க்க, "ம்... ந$ங்கள் தான்! ெராம்ப ேமாசம்… ெகட்ட ைபயன்!" என அவன் கன்னம் கிள்ளினாள். அவைள தழுவிக் ெகாண்டவன், "பா< சுபத்ரா! ஒருநாள் என்ன? ஒரு வாரம் ேவண்டுமானாலும் இருந்துவிட்டு வா! ஆனால் அவ<கள் முைறயாக அைழக்கட்டும்! எனக்கு ஏன் ேபான் பண்ணவில்ைல? கணவன் ேபச்ைச ேகட்காத ந$யும் ேமாசமான ேகடி தான்! அதுக்கு இது சrயாப் ேபாச்சு!" என அவள் மூக்ைக பிடித்து ேலசாக ஆட்ட,
"இது நல்ல கைதயா இருக்ேக! நான் சின்ன தப்புதான் ெசய்ேதன் ந$ங்கதான் ெபrயத்தப்பா ெசய்து என்ைன அழ ைவத்த$<கள்!" "ந$யும் தான் என்ைன பட்டினி ேபாட்டாய்! மதியமும் சrயாக சாப்பிடவில்ைல ெதrயுமா?" என்றதும் உருகிப்ேபாய், "சாr அத்தான்! தப்பு தான் மன்னித்துவிடுங்கள்!" என ெகஞ்சியவளிடம் "ேதங்க்ஸ் மட்டும் தான் உனக்கு விதம் விதமாக ெசால்ல ெதrயுமா? சாrையயும் அப்படி ெசால்லலாம் சுபத்ரா!" என ேமாக பா<ைவ வச, $ அவனது ேவண்டுேகாள் புrந்ததும் பட்ெடன மடியில் இருந்து இறங்கியவைள மீ ண்டும் இழுத்து தன்ேனாடு இறுக்கிக் ெகாண்டவன், "ப்ள $ஸ் சுபத்ரா!" என கழுத்து வைளவில் முகம் புைதக்க, காலங்காைலயிலா? என மருண்டு விழித்தவைள தன் ைககளில் ஏந்திக் ெகாண்டு கட்டிைல ேநாக்கி ெசல்லவும், "அத்தான் நான் சைமக்க ேவண்டும்!" என திமிறியவைள இருக பற்றி "உன் தவறுக்கு தண்டைன ெகாடுக்க ேவண்டாமா?" என கண் சிமிட்ட, "நான் தான் சாr ெசால்லிவிட்ேடேன?" என்றாள் பrதாபமாக. "உன் சாr வா<த்ைதயாக ேவண்டாம் சுபத்ரா!" என அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு ெநற்றிமுடிைய ஒதுக்கி சிrத்தவைன கலவரத்துடன் பா<த்தவள் இவன் விடமாட்டான் ேபாலேவ என எச்சில் விழுங்கி கைடசி முயற்சியாக "இப்ெபாழுது ேவண்டாேம அத்தான்..." என்றாள் தயக்கத்துடன். முகம் வாடியவனாய், "ஏன் சுபத்ரா? பிடிக்கவில்ைலயா?" என்றான் ஏமாற்றமாய். சிறுபிள்ைள ேபால் முகத்ைத தூக்கிைவத்துக் ெகாண்டிருப்பவைன பா<க்க ேவடிக்ைகயாக இருந்தேபாதும், "கைட திறக்க ேவண்டாமா?' என அவன் தைல கைளத்து சிrத்தாள்.
"அதற்கு இன்னும் ேநரம் இருக்கிறது சுபத்ரா! உனக்கு பிடிக்கவில்ைல என்றால் ேவண்டாம்... ஆனால் எனக்கு ந$ ேவண்டும் சுபத்ரா!" என்றான் ெகாஞ்சலாய். அவைன அதிகம் ெகஞ்சவிடாமல் அவன் விருப்பத்திற்கு இணங்கினாள் அவன் மைனவி. இது என்ன அலும்பு? என நிைனத்த ேபாதும் அவனது ெமன்ைமயான ேதடைல அவளும் ரசிக்கத்தான் ெசய்தாள். தன் ேதைவ நிைறவுற்றேபாதும் அவைள அைணத்தபடி இருந்தவைன மிகவும் பிடித்துப்ேபாக அப்படிேய மா<பில் ஒருமுத்தம் ைவத்து, "ந$ங்க ெராம்ப நல்ல ைபயன் அத்தான்!" என ெகாஞ்சினாள். "இது என்ன குடிகாரன் ேபாைதயில் உளறுவது ேபால் மாற்றி மாற்றி ேபசுகிறாய் சுபத்ரா? நான் நல்லவனா? ேமாசமானவனா? சrயாகச் ெசால்!" என அவள் கன்னத்ைத வருடவும் "நல்லவ<தான்... ஆனால்..." "ஆனால் என்ன? ெசால் சுபத்ரா!" என அவைள ஊக்கினான். "நிைனத்தைத நிைனத்தவுடன் ெசய்யேவண்டும் என அடம் பிடிப்பது தான் உங்கேளாடு கஷ்டம்!" "நன்ேற ெசய்! நன்றும் இன்ேற ெசய்! என ந$ படித்ததில்ைலயா? அைத சற்று மாற்றி இப்ெபாழுேத ெசய்துவிட்ேடன்! இதில் தவெறன்ன சுபத்ரா?" என புருவங்கைள ஏற்றவும். "உங்கைள ெஜயிக்க முடியாது அத்தான்! சரண்ட
சண்ைடகட்டி ஏறியெதன்ன? இன்று ெகஞ்சி ெகாஞ்சுவெதன்ன? என எண்ணமிட்டவன், "சுபத்ரா ேநற்று பலராமைன பா<த்தாயா? அவன் ஏதும் உன்னிடம் ேகாபப்பட்டானா?" எனவும். சிவ பூைஜயில் கரடி என அந்த கடங்காரைன ஏன் இப்ெபாழுது இழுக்கிறான்? என மனம் ெநாந்த ேபாதும், தன் பதிலுக்கு காத்திருப்பவனுக்காக ெசான்னாள். "நான் யாைரயும் பா<க்கவில்ைல அத்தான்! அப்படிேய என்னிடம் ஏதாவது உங்கைள கட்டியதற்காக ேகாபப்பட்டாெனன்றால் மிகவும் மகிழ்ந்திருப்ேபன். பா
இப்ெபாழுது அப்படி ேபசினால் ெசருப்ைப கழட்டி கன்னத்ைத பழுக்க ைவத்திருப்ேபன். நான் யா
அவசரமாக அவள் ேதாைச ஊற்றிக்
ெகாண்டிருக்க, பின்னிருந்தபடி தன் ைகைய அவள் வயிற்றில் பதித்து மறு ைகயால் அவள் ேதாள் வருடியவன் பின்னங்கழுத்தின் விய<ைவ துளிகைள தன் இதழ் ஒற்றி எடுக்க, ேதாைச பாதியிேலேய நின்றது. மீ ண்டுமா? என்னவாகிவிட்டது இவனுக்கு? ஒரு நாள் பிrவு இவ்வளவு பாதிக்குமா? என நிைனத்தேபாதும், "ப்ள $ஸ் அத்தான்!" என அவைன ஏற்கவும் முடியாமல் விலக்கவும் முடியாமல் அவள் தவிக்க, அைத
ரசித்தபடி,
'ந$ என்ைன படுத்துகிறாய் சுபத்ரா!" என சாப்பிடத் ெதாடங்கினான். அந்த சுகமான சூழைல தன்ைனயறியாமல் ெகடுத்துக் ெகாண்டாள் சுபத்ரா. "அத்தான் இந்த ைரஸ் குக்க< எவ்வளவு இருக்கும்?" ஏன் என்பது ேபால் அவன் பா<த்து ைவக்க, "இல்ைல அடுத்த முைற வரும்ேபாது அத்தானிடம் ெசால்லி வாங்கி வருகிேறன் சைமக்க கற்றுக்ெகாள் என சுமியிடம் ெசான்ேனன் அதான்..." பாராட்டுதலாய் அவன் இதழ்விrக்க அைத தவறவிட்டவள், "காசு ெகாடுத்துவிடுவா<கள் அத்தான்! ந$ங்கள் வாங்கிக் ெகாடுத்தால் மட்டும் ேபாதும்!" என ேதாைசேயாடு வர அவன் அங்கு இல்ைல. (உனக்கு நாக்கில் சனி ந<த்தனமாடுகிறா< சுபத்ரா!) பாதி சாப்பாட்ேடாடு எழுந்து ைககழுவிக் ெகாண்டிருக்கவும் பதறியவளாய்
"ஏன் அத்தான் ேபாதுமா?" என பrதாபமாக முகம் பா<க்க, அவைள தவி<த்தபடி கிளம்பியவனிடம், 'என்னாச்சு அத்தான் ஏேதனும் தவறாக உளறிவிட்ேடனா?" என தயங்க, "உன் வட்டா< $ காசு ெகாடுத்தால் ந$ வாங்கிக் ெகாடு! என்னிடம் எதற்கு ேகட்கிறாய்? அைத வாங்கிக் ெகாடுக்குமளவிற்கு வக்கில்லாதவன் என்னும் எண்ணமா? இல்ைல அந்தளவுக்கு உன் குடும்பத்தாருக்கு நான் அந்நியனா? என்ைன பா<த்தால் இளக்காரமாக ேபாய்விட்டதா?" அைமதியாக ெசான்னான் என்ற ேபாதும் வா<த்ைதகள் அவைள ஈட்டியாய் தாக்கி தடுமாறச் ெசய்தன. அவேளா தன் தவறு என்னெவன்ேற புrயாமல் விழித்துக் ெகாண்டிருக்க, அவேனா அவளது தாயின் ேபச்சிற்கும் ேச<த்து தண்டித்தான். அதற்குேமல் ேபசுவதற்கு ஒன்றும் இல்ைல என்பது ேபால் அவன் வண்டிைய ேநாக்கி ெசன்றுவிட அவன் ெவளியில் ெசல்லும் ெபாழுது முத்தமிட்டு வழியனுப்பும் வழக்கத்ைத மாற்றாமல் அவன் பின்ேனாடு ஓடியவள் கம்பீரமாக வண்டியில் அம<ந்திருக்கும் தன் ஆைச அத்தானுக்கு கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் ைவத்தாள். ஒன்றும் ெசால்லவில்ைல என்ற ேபாதும் அவன் திருப்பிக் ெகாடுக்காமல் வண்டிைய கிளப்பிக் ெகாண்டு ேபானதும், ஆயாசமாய் இருந்தது அவளுக்கு. “ேகாபெமன்றால் ேபாக ேவண்டியது தாேன, எதற்கு என் முத்தத்திற்காக காத்து நிற்கேவண்டும்? ஆைளப்பா
என்று புrயவில்ைல. எவ்வளவு தான் தணிந்து ேபானாலும் இன்னும் தன்ைன அந்நியனாகேவ பா<க்கிறாள்... தாயின் பழக்கம் ேபாலும் சீக்கிரேம மாற்றப்பட ேவண்டிய விஷயம்! என முடிெவடுத்தவனாய் தன் ேவைலகைள ெதாட<ந்தான். மதிய சாப்பாட்டிற்காக காத்திருக்க கைடைபயன் வந்து சாப்பாடு வாங்கிப் ேபானான். தனஞ்ெஜயேனா த$பாவளிக்கு சரக்கு வந்திருக்கிறது சrபா<த்து இறக்க ேவண்டும் சாப்பிட வரமுடியாது என இவளது அைழப்புக்கு பதிலளித்தான். நான் என்ன தவறாக ெசால்லிவிட்ேடன்? பணம் ெகாடுப்பது பிடிக்கவில்ைல என்றால் அவ<கள் ெகாடுக்க ேவண்டாம். நாேம வாங்கிக் ெகாடுத்துவிடலாம் என்று ெசால்ல ேவண்டியது தாேன? அந்நியன் இல்ைலெயன்றால் என்ேனாடு வர ேவண்டியது தாேன? அைழத்தாள் தான் வருேவன் என்று முறுக்கிக்ெகாள்ள ெதrகிறது... பிறகு என்ன ேபச்சு ேவண்டிக்கிடக்கு?" நல்லகாலம் இைதெயல்லாம் தனியாக உளறிக் ெகாண்டிருந்ததால் பிைழத்தாள் அவன் காதில் மட்டும் விழுந்திருந்தது? சுப்பு நடந்துெகாண்ட விதத்திற்கும் ேச<த்து வாங்கிக்கட்டிக் ெகாண்டிருபாள் சுபத்ரா.
மனம் கனத்துப்ேபாய் சுருண்டு படுத்துக்
ெகாண்டவளுக்கு தங்ைகயுடன் ேபசேவண்டும் ேபால் இருந்தது. அவள் பள்ளியில் இருந்து வந்திருக்கமாட்டாேள என ேசா<ந்து ேபானவள் ேசாபாவிேலேய படுத்து தூங்கிவிட்டாள். மைனவியின் குணமறிந்தவனாயிற்ேற இளமாைலயில் வட்டிற்குவர $ கதைவ திறந்து ைவத்தபடிேய ஹாலில் தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தவைள பா<த்தவனுக்கு பாவமாகவும் கவைலயாகவும் இருந்தது. யாேரனும் திருட<கள் வந்தால் என்ன ெசய்வாள்? என்ற கவைல தான் ேவறு என்ன? ெமல்ல கிட்சனில் நுைழந்தவனுக்கு தட்டுகள் எடுக்கப்படாமல் இருந்ததில் மகாராணி இன்னும் சாப்பிடவில்ைல என்பது புrய, "சுபத்ரா!' என கன்னம் தட்டி எழுப்பினான். அவனது த$ண்டலில் விழித்தவள் "அத்தான்!" என ஏேதா பலநாள் பா<க்காதது ேபால் தாவி அைனத்துக் ெகாண்டு, ஏன் காைலயில் முத்தம் தரவில்ைல? ஏன் சும்மா சும்மா என்ைன திட்டிக் ெகாண்ேட இருக்கிற$<கள்?" என ேதம்பி அழவும், திைகத்து ேபானான் தனா.
"அழாேத சுபத்ரா! உனக்காக தான் வந்ேதன். முதலில் சாப்பிடு பிறகு ேபசலாம்!" என அவள் தைல வருட மறுப்பாக தைலயைசத்தவள், அவேனாடு ேமலும் ஒண்டிக் ெகாள்ள, அவேனா கடவுேள எடுத்து ெசால்வைதெயல்லாம் திட்டுகிேறன் என்கிறாேள இவைள ைவத்துக் ெகாண்டு... என ெநாந்துேபானான். அந்ேநரம் ெதாைலேபசி அைழக்கவும் தனஞ்ெஜயேன எடுத்தான். "அத்தான் நான் சுமித்ரா! எப்படி இருக்கிற$<கள்?" என துள்ளலுடன் ேபசியது சுபத்ராவின் தங்ைகேயதான். "நலம் தான் சுமி! பள்ளியில் இருந்து வந்துவிட்டாயா? சுகு எப்படி இருக்கிறான்? சுபத்ராவிடம் ேபசுகிறாேய?" “ஆம்! அத்தான் அைனவரும் நலம். அநியாயத்திற்கு அக்காைவ ெகடுத்து ைவத்திருக்கிற$<கள். உங்கைள பற்றி ேபச ஆரம்பித்தாள் வாைய மூடேவமாட்ேடன் என்கிறாள். நிஜமாகேவ முடியவில்ைல அத்தான். தயவு ெசய்து உங்கள் மைனவியிடம் புகழ் பாடுவைத ெகாஞ்சம் குைறத்துக் ெகாள்ள ெசால்லுங்கள்." என குலுங்கி சிrத்தாள். "ஆகட்டும்! என்ேனாடு ேச<த்து சுமிையயும் ெகாஞ்சம் புகழ்ந்துவிடு! என்று கட்டாயம் ெசால்லிவிடுகிேறன் சrதாேன?' என அவனும் சிrக்க "இப்ெபாழுது புrகிறது அத்தான் அக்கா ஏன் உங்கைள ெகாண்டாடுகிறாள் என்று மன்னித்துவிடுகள்…" என கலகலக்க, "சுமி ஒரு நிமிடம்! ந$ தவறாக எடுத்துக்ெகாள்ளாமல் என்ைன மாமா என கூப்பிேடன்!" என்றான் ேவண்டுதல் ேபாலும். "அது எப்படி அத்தான் அக்காவின் கணவ< அத்தான் தாேன?" "ப்ள $ஸ் சுமி நான் உன் அக்காவிற்கு மட்டும் தான் அத்தான்..." என ஒருவழியாக ெசால்லி முடிக்கவும் எதி<முைனயில் விசில் பறந்தது. திைகத்து விழித்தவனிடம்,
"கலக்குற$ங்க அத்தான்! சாr மாமா. தங்கள் சித்தம் என் பாக்கியம்!" என கூச்சலிட்டாள் சுமித்ரா. சிrத்தபடிேய சுபத்ராவிடம் ெகாடுத்துவிட்டு, "ேபசிக் ெகாண்டிரு வருகிேறன்!" என ெவளிேய கிளம்பிவிட்டான். கணவன் இவ்வளவு ேபசுவானா? இப்படி வாய்விட்டு சிrப்பானா? என ஆச்சrயமாக பா<த்துக் ெகாண்ேடயிருந்தவள் விழித்துக் ெகாண்டாள். நாேன உன்ேனாடு ேபசேவண்டும் என்று தான் நிைனத்ேதன்... ெசால் சுமி!" "உன் அத்தாேனாடு இருக்கும்ேபாது என் நியாபகம் வருகிறெதன்றால் நம்பமுடியவில்ைலேய?' "விைளயாடாேத சுமி! அத்தான் இப்ெபாழுதுதான் வந்தா<கள்!" "மாமா அருகில் இருக்கிறா<களா அக்கா?" "இல்ைல ெவளிேய ெசன்றுவிட்டா<கள்." "நாகrகம் ெதrந்தவ<கள் அக்கா. இந்த அம்மா தான் அத்தானிடம் ெராம்பவும் ேமாசமாக நடந்து ெகாண்டுவிட்டா<கள் அைத ெபருைமயாக ேவறு ெசால்கிறா<கள். ேநற்று முதல் வட்டில் $ ஒேர சண்ைட. அப்பா, நான், சுகு எல்ேலாரும் அம்மாைவ நன்றாக திட்டிவிட்ேடாம் ஆனால் அதற்ெகல்லாம் மசிபவ<களா அவ<கள்? அத்தான் உன்னிடம் ஒன்றும் ேகாபித்துக் ெகாள்ளவில்ைலேய? அைத அறியத்தான் அைழத்ேதன்." என்றதும் பதறிப்ேபானாள் சுபத்ரா. "அத்தாைன என்ன ெசான்னா<கள் சுமி? அத்தான் ெராம்பவும் நல்லவ<..." என புலம்பத் ெதாடங்கியதும் அன்ைன ேபசியது அைனத்ைதயும் ஒன்றுவிடாமல் ெசால்லி முடித்தாள் தங்ைக. "ஐேயா! இது ெதrயாமல் அத்தாேனாடு சண்ைட ேபாட்டுவிட்ேடேன!" என திைகக்கவும் , "என்னது ந$ சண்ைட ேபாட்டாயா? அப்ெபாழுது கூடவா அத்தான் இைத உன்னிடம் ெசால்லவில்ைல. அம்மாவிற்கு பதில் ந$ அத்தானிடம் மன்னிப்பு ேகட்டுவிடு அக்கா. அம்மாேவ உங்கைள அைழக்காமல் இனி மாமா உன்ைன
இங்கு அனுப்ப மாட்டா<கள். இந்த அம்மா அைனத்ைதயும் ெகடுத்துவிட்டா<கள்." என புலம்பியபடி இருவரும் ேபச்ைச முடித்துக் ெகாள்ளவும் அவன் வட்டிற்கு $ வரவும் சrயாக இருந்தது. கணவனின் முகத்ைத ஏெறடுத்து பா<க்கமுடியாமல் தவித்துப்ேபானாள் சுபத்ரா. "ேபசி முடித்துவிட்டாயா சுபத்ரா? சாப்பிட வா உனக்காக சிக்கன் 65 வாங்கி வந்திருக்கிேறன்!" என தட்டில் உணைவ எடுத்து ைவத்தவைன ஓடிச்ெசன்று அைனத்துக் ெகாண்டவள், "சாr அத்தான் சாr... சாr
ப்ள $ஸ்... மன்னித்துவிடுங்கள்! அம்மாேவாடு
ேச<த்து நானும் வைதத்துவிட்ேடன்!" என அவன் முகெமங்கும் முத்தமிட, ெமன் முறுவலுடன், "ேபாதும் சாப்பிடு!" என ஊட்டிவிட்டான். அவளிடம் ைரஸ் குக்க< ஒன்ைற ெகாடுத்தவன், "சுமிையயும் சுகுைவயும் இரண்டுநாட்கள் வார இறுதிக்கு இருந்துவிட்டு ேபாகலாம் என வரெசால்ேலன் சுபத்ரா! அப்ெபாழுது இைதயும் ெகாடுத்துவிடு. பணத்திற்கு பதிலாக இன்று இரவு அத்தானுக்கு விதம் விதமாக ேதங்க்ஸ் ெசால்லிவிடு!" என கண் சிமிட்டவும், "ேபாங்கள் அத்தான்!" என அவன் மா<பில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டாள் அந்த த<மபத்தினி. "ஏன் சுபத்ரா அந்த பலராமன் சுமியிடம் வம்ெபதுவும் ெசய்யமாட்டாேன?" என்றவன் குரலில் கவைலயும் அக்கைறயும் மிகுந்திருந்தது. "சுமிைய கண்டாேல அலறிஅடித்துக் ெகாண்டு ஓடிவிடுவான் அத்தான். அம்மாேவ கட்டுகிேறன் என்றாலும் அவன் கட்டிக்கமாட்டான். துஷ்டைன கண்டால் தூரவிலகும் குணம் எனக்கு. அவேளா துஷ்டைன துரத்தி அடிப்பவள்! அதனால் கவைலேய படாத$<கள்." என கிங்கிணியாய் சிrப்பவைள வாr அைனத்துக் ெகாண்டவன் "ந$யும் அப்படி இருந்திருக்கலாேம சுபத்ரா!" என்றான் அவைள பற்றி அறியும் ஆவல் ேமேலாங்க.
"அம்மாவிடம் யா< அடிவாங்குவது? எவ்வளவு அடித்தாலும் சுமி அசராமல் இருப்பாள். நம்மால் முடியாது அத்தான். அம்மா ைகைய ஓங்கும் ேபாேத கதறிக் ெகாண்டு காலில் விழுந்துவிடுேவன். நான் அடி தாங்க மாட்ேடன் அத்தான்!" என ெகாஞ்சவும், "ெதrகிறது அதனால் தான் சைமயல்கட்டு பக்கம் தைலைவத்துகூட படுக்கவில்ைலயா?" என்றான் குறும்பாக. "அத்தான்!" என சிணுங்கியவள் ெசல்லமாய் அவன் மா<பில் குத்த, "உனக்கு பயெமன்றால் நம்ப முடியவில்ைலேய சுபத்ரா?" என மீ ண்டும் வம்பிழுத்தான் அந்த ஆைசகணவன் "உங்களிடம் எப்படி இவ்வளவு இயல்பாக இருக்கிேறன் என்று என்னாலும் தான் நம்ப முடியவில்ைல அத்தான்!" என கண்கைள விrக்க, அவள் மனதில் தான் இருப்பதனால் தான் என்பது அவனுக்கு புrந்ததால் ெமல்ல அந்த விrந்த விழிகளில் முத்தமிட்டான். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்...
கல்யாண பrசு 8 எந்த வம்பும் இன்றி சுகமாக இரண்டு வாரங்கள் ஓடிவிட்டது. எப்படித் தான் நம் சுபத்ரா சண்ைட ேபாடாமல் சமத்து ெபண்ணாக இருந்தாேளா? ஒருேவைள தனஞ்ெஜயனின் ெகாஞ்சலும் கூடலும் காரணமாக இருக்குேமா? கணவன் கைடக்கு ெசன்றதும் அவனது நிைனவுகளில் மூழ்கியிருந்தவைள ெதாைலேபசி அைழப்பு சுயத்திற்கு ெகாண்டுவந்தது. ெபrயம்மா தான் ேபசினா<கள். "சுபா குட்டி எப்படி டா இருக்க? மாப்பிள்ைள உன்ைன நன்றாக பா<த்துக்ெகாள்கிறாரா?" அவனது கவனிப்ைப நிைனத்தவளுக்கு முகம் சிவந்துவிட்டது. ெவட்கத்தில் ேபச்சிழந்து ேபானாள். ெபrயன்ைனேயா எப்ேபாதும் பட்ெடன பதில் ெசால்பவள் அைமதியாக இருக்கிறாேள ஏேதனும்
பிரச்சைனயாக இருக்குேமா? என பதறிப்ேபானா<. பாவம் ேநrல் பா<த்திருந்தால் மகளின் நிைல புrந்திருக்கும். "சுபாமா... ஏதும் பிரச்சைன இல்ைலேய?" என்றா< படபடப்பாக. அப்ெபாழுதுதான் தான் இன்னும் அைமதியாக இருக்கிேறாம் என்பது புrய, "நன்றாக பா<த்துக் ெகாள்கிறா< ெபrயம்மா! அம்மாவட்டிற்கு $ கூட அனுப்பி ைவத்தா<." "சுப்பு உன்னிடம் நன்றாக ேபசினாளா?" ெமௗனேம பதிலாகிப் ேபானது. "அது விஷயமாகத் தான் உனக்கு ேபான் ெசய்ேதன். இன்னும் பதிைனந்து நாளில் த$பாவளி வருகிறது. இது உங்களுக்கு தைலத$பாவளி என்பதால் நம் வட்டில் $ தான் ெகாண்டாட ேவண்டும். ந$ங்கள் இருவரும் முதல் நாேள இங்கு வரேவண்டும். ெபrயப்பா மாப்பிள்ைளயிடம் ேபசுவா<கள். அப்புறம் முைறப்படி அைழக்க வருேவாம். மறுவட்டிற்கும் $ வரவில்ைல. நாங்கள் உன்ைன எங்கள் மகளாக தான் நிைனக்கிேறாம் மாப்பிள்ைளயிடம் ெசால் குட்டி!" "ஆகட்டும் ெபrயம்மா! ஏேனா அத்தானுக்கு அங்கு வர... உங்கைளெயல்லாம் பா<க்க சங்கடமாக இருக்கிறது." "நியாயம் தாேன! அந்த சண்டாளிைய கட்டியிருந்தாள் உrைமேயாடு வந்திருப்பா<. இப்ெபாழுதும் எங்கள் இன்ெனாரு மகைள தாேன கட்டியிருக்கிேறாம் என நிைனயாமல் ேவற்றலாக பா<க்கிறா< என்பதுதான் வருத்தமாக இருக்கிறது சுபாம்மா! எனக்ெகன்னேவா சுப்புவின் வம்பு $ குைறவதாக ெதrயவில்ைல. இேதா காரணேம இல்லாமல் எங்கேளாடு ஒட்டாமல் வம்படித்துக் ெகாண்டிருப்பது ேபால தான் உன்ேனாடும் இனி இருக்கப் ேபாகிறாள். ெபண் பிள்ைள விஷயம் கல்யாணத்ேதாடு முடிந்துவிடுமா? த$பாவளி, ெபாங்கல், சீமந்தம் பிள்ைளேபறு எல்லாம் இருக்கிறேத... எங்களுக்கும் உன்ைன விட்டால் யா< இருக்கிறா<கள்? இனி அந்த ேகடுெகட்டவைள நிைனத்துக்கூட பா<க்கப் ேபாவதில்ைல. மாப்பிள்ைள உன்னிடம் இணக்கமாக தாேன இருக்கிறா
ேவண்டாெமன்று ஒதுக்கிவிட்டது. ந$யும் அப்படி ஏதும் ெசய்துவிடாேத இன்ெனாரு அடிைய எங்களால் தாங்கமுடியாது!" என விசும்பியவrடம், "நான் இருக்கிேறன் ெபrயம்மா! கவைலப்படாத$<கள் அத்தானிடம் ேபசுகிேறன். கண்டிப்பாக வருகிேறாம்! கவைலப்படாத$<கள் ெபrயம்மா!" என கணவனின் குணம் ெதrயாமல் வாக்கு ெகாடுத்தாள். ெபrயன்ைனயின் ேபச்சு அவைள கவைலயைடய ெசய்தது. ஆனால் அந்த ேபச்ைச ஆரம்பிக்கவும் பயமாக இருந்தது. எங்ேக மறுபடியும் முறுக்கிக் ெகாள்வாேனா? என ேதான்றியேபாதும் இைத அப்படிேய விடவும் முடியாது என்பதால் ேயாசைனயில் ஆழ்ந்தாள். கணவன் சாப்பிடவந்தது கூட ெதrயாமல் அம<ந்திருந்தவைள ெமல்ல கன்னம் தட்டி சுயம் திருப்பினான். எப்ெபாழுதும் அத்தான் என துள்ளேலாடு வந்து அைனத்துக் ெகாள்ளும் மைனவி சிறுபுன்னைகயுடன் நிறுத்திக் ெகாண்டது ெநருடைல ஏற்படுத்தினாலும், சாப்பிட அம<ந்தவனுக்கு சாதமிட்டவள் சிந்தைனவயப்பட்டிருப்பது ெதrந்து, "சுபத்ரா! சுபத்ரா..." என்றவன் அைழப்புக்கு பதில் ெசால்லாமல் ேபச ேவண்டியைதெயல்லாம் விட்டு, "இவன் ஏன் என்ைன எப்ெபாழுதும் இப்படி ந$ட்டி முழக்கி அைழக்கிறான்? ெபrயம்மாைவ ேபால் சுபா என்ேறா இல்ல அந்த கடன்காரைன ேபால் சுபி என்றாவது கூப்பிடலாம் தாேன?" என அவன் முகம் பா<க்க, அவேனா ைகைய கட்டிக் ெகாண்டு அம<ந்திருந்தான். "சாப்பிடவில்ைலயா அத்தான்?" "ெவறும் சாதத்ைத எப்படி சாப்பிடுவது?" "சாr அத்தான்! மறந்துவிட்ேடன்!" "உன் நிைனவு இங்கில்ைல!" "ஆம்! உன்ேனாடு ேபச ேவண்டியவற்ைறத் தான் நிைனத்துக் ெகாண்டிருக்கிேறன். எைத முதலில் ஆரம்பிப்பது என்பதில் தான் குழப்பம்!" மீ ண்டும் மனேதாடு ேபச ஆரம்பித்துவிட்டாள். அவனுக்ேகா திறந்த வாைய
மூடாமல் ேபசுபவள் இன்று ஏன் இப்படி இம்சிக்கிறாள்? என எrச்சலாக வந்தது. "சுபத்ரா! உன் ெமௗன விரதத்ைத நிறுத்துகிறாயா? இல்ல நான் எழுந்து ேபாகட்டுமா?" "நான் விரதெமல்லாம் இருக்கவில்ைல அத்தான்... ேபசிக் ெகாண்டுதான் இருக்கிேறன்!" "உன் மனேதாடு!" என்றான் சற்றும் எrச்சல் குைறயாமல். "வந்து... உங்களிடம் முக்கியமான விஷயெமல்லாம் ேபசேவண்டும் அத்தான்!" "அப்பா! ஒருவழியாக வந்துவிட்டாயா?" என்றான் கண்ேணார குறுஞ்சிrப்புடன். "எைத முதலில் ெசால்வது? எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தான்..." "பீடிைக பலமாக இருக்கிறேத! மிகவும் முக்கிய விஷயம் என்று ேதான்றுவைத கைடசியாகச் ெசால்!" "ேபாங்கள் அத்தான்! முக்கியமானைத தாேன முதலில் ெசால்ல ேவண்டும்?" "ம்ஹும்! ந$ முக்கியம் என நிைனப்பது ேபால எதிராளியும் நிைனக்க ேவண்டுமல்லவா? அதற்கு அவன் மனநிைலயும் சூழ்நிைலயும் ஒத்துப்ேபாக ேவண்டுேம... அைத நாம் தான் உருவாக்க ேவண்டும். அதனால் எளிய விஷயங்களில் இருந்து ஆரம்பித்தாள் அவைன கணிப்பது சுலபம். அதற்ேகற்ப முக்கிய விஷயம் ேபசும்ேபாது கவனமாக ைகயாளலாம்!" முக்கிய விஷயம் ேபசப்படாமேலேய ேபாகும் என்பது ெதrயாமல் அவளுக்கு ெசால்லி ெகாடுத்தான். "வியாபார தந்திரமா அத்தான்?" "அனுபவ பாடம் என்றும் ெசால்லலாம் சுபத்ரா!" "இது... இந்த சுபத்ரா தான் இடிக்கிறது?" என ஆரம்பிக்கவும்
"எங்ேக இடிக்கிறது? எப்ேபாதும் அத்தாைன உரசிக் ெகாண்டிருக்கும் சுபத்ரா இன்று பத்தடி தூரம் தள்ளி நிற்கிறது!" என்றான் குறும்பாக. (அடப்பாவி! இது தான் உன் கவைலயா?) "அத்தான்!" என சிணுங்கியவள், "நான் அைதச் ெசால்லவில்ைல! ந$ங்க என்ைன ெகாஞ்சேவ மாட்ேடங்கற$ங்கேள அைத தான் ெசால்கிேறன்..." என்றதும் உணவு தைலக்ேகறியது அவள் கணவனுக்கு. இவள் என்ன ெசால்ல வருகிறாள் என்பது புrயாமல் அவன் குழம்ப, அவேளா "குணா அண்ணன் கூட அவங்க மைனவிைய தங்கம்... தங்கம்னு தான் கூப்பிடறாங்க! ந$ங்க தான் எப்ேபாதும் சுபத்ரான்னு ந$ட்டி..." என முழுவதுமாக முடிக்காமல் உதடு சுளித்தாள். வாய்விட்டு சிrத்தவன், "அட மண்டு! அவங்க ேபேர தங்கம் தான்!" என்றவனது சிrப்ைப இைமெகாட்டாமல் பா<த்துக் ெகாண்டிருந்தவள், எவ்வளவு அழகாக சிrக்கிறான்? ெமன்ைமயான ஆனால் மல<ந்த சிrப்பு! என அவனில் லயித்த தன் மனைத கட்டுக்குள் ெகாண்டுவந்து, "இல்ல! சுபாம்மா, சுபா குட்டி, சுபா ெசல்லம் இப்படியாவது கூப்பிடலாம் தாேன? ெபrயம்மா கூப்பிடும் ேபாது எவ்வளவு அழகாக இருந்தது ெதrயுமா?" என அவன் முகம் பா<க்க, "உன் ெபய< சுபாவா?" என்றான் தன் ஒற்ைற புருவம் உய<த்தி. இல்ைல என மறுப்பாக தைலயைசத்த ேபாதும், அப்படி கூப்பிட்டால் குைறந்தா ேபாய்விடுவான்? என மனம் முரண்டியது. அவேனா அவள் மனம் புrயாமல், "பின்ேன ஏன் அப்படி கூப்பிடனும்? நம் ெபயrன் எழுத்துக்கைள கூட்டாமல் குைறக்காமல் சுருக்க முடியுெமன்றால் அது சிறப்பு! இல்ைலேயல் ெபயேர மாறிவிடும்!" என ைககழுவிக் ெகாண்டவன் மைனவியின் வாடிய முகத்ைத கண்டு, அவள் கரம் பற்றி இழுத்து மடியில் அம<த்தி, தன் நாக்கால் அவள் காதுமடைல வருட, சிலி<த்து அவைன இறுக்கிக் ெகாண்டவள் முகம் நிமி<த்தி, வசீகர குரலில்,
"உன் ெபய< எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்! சுபத்ரா! என்று ெசால்லும் ேபாேத மனதில் இதம் பரவும்! தனஞ்ெஜயன்-சுபத்ரா! எவ்வளவு ெபாருத்தமான ெபய< ெதrயுமா சுபத்ரா? உன்னிடம் மயங்கியது ேபாதாெதன்று உன் ெபயrலும் மயங்கிப் ேபாய் தான் இருக்கிேறன்… புrகிறதா கண்ணம்மா?" என அவள் கழுத்து வைலயில் முத்தமிட்டு, “உன்ைன ெகாஞ்ச ேவண்டுெமன்றால் எனக்கு சுபத்ராைவயும் கண்ணம்மாைவயும் தவிர மற்ற ெபய<கள் ேதான்றமாட்ேடன்கிறது! உனக்காக ேவண்டுமானால் குட்டி ெபாண்ணு, தங்கம், ெசல்லமயில், அம்முகுட்டி என கூப்பிட முயற்சிக்கிேறன்!" என கன்னத்ேதாடு கன்னம் இைளத்தான். உல்லாச சிrப்புடன் அவன் கழுத்ைத கட்டிக் ெகாண்டவள், "ேதங்க்ஸ் அத்தான்!" என கன்னம் கடிக்க, ேபாைத தைலக்ேகறியவனாய் அவைள தன் ைககளில் ஏந்திக் ெகாண்டான். ஐேயா! இவன் என்ன ெசய்கிறான்? என துள்ளி இறங்க முயற்சிக்க அவன் ப்ள $ஸ் ேபாட்டான். அதற்கு ேமல் தவி<க்க முடியாமல், அவனது விைளயாட்டு ெபாம்ைமயானால் சுபத்ரா! அவளது உடலின் ஒவ்ெவாரு அணுைவயும் சிலி<க்க ைவத்தான். தன் முத்தத்தால் கிறங்கடித்தான்... வைணயாய் $ அவைள மீ ட்டி ேமாகத்தில் மூழ்கடித்தான். முடியா இச்ைசைய ஒருமுடிவுக்கு ெகாண்டுவந்தவன், "இப்ெபாழுது ெசால் சுபத்ரா! என்னிடம் ேவறு என்ன ேகட்கேவண்டும்?" என்றான் அவள் முகம் வருடியபடி. ெசால்ல ேவண்டுமா? ம்ஹூம் ேவண்டாம்! இல்ைல ேகட்டுவிடுேவாம் நல்ல மூடில் இருக்கிறான்! என தப்பு கணக்கு ேபாட்டவள் கணவனின் குணம் ெதrயாமல் ேபசத் ெதாடங்கினாள். "நான் ேவைலக்கு ேபாகட்டுமா அத்தான்?" அவளது ேகள்வியில் திைகத்தவன், ெமல்ல தன்ைன சுதாrத்துக் ெகாண்டு, "உன்ைன ேவைலக்கு அனுப்புவதாக இருந்தால் நம் கைடக்ேக வரச்ெசால்லியிருப்ேபன் சுபத்ரா! ந$ சம்பாதித்து சாப்பிடும் நிைலயில் நான் இல்ைல. என்ைனயும் நமக்கு பிறக்கப் ேபாகும் குழந்ைதகைளயும் பா<த்துக் ெகாண்டால் ேபாதும்! உன் ேதைவகள் அத்தைனயும் என்னால் நிைறேவற்ற
முடியும்! எனேவ ேவைளக்கு ேபாக ேவண்டியதில்ைல!" என்று ெமன்ைமயாக ெசான்னாலும் அதில் இருக்கும் அழுத்தம் புrயாமல், "எனக்கு வட்டிேலேய $ இருப்பது ேபாரடிக்கிறது அத்தான்! ப்ள $ஸ் ெகாஞ்ச நாைளக்கு மட்டும் ேபாகிேறன்..." என ெகாஞ்சியவைள தன் மா<ேபாடு அைனத்துக் ெகாண்டவன், "ேவண்டாம் சுபத்ரா! ைகயில் காைச பா<த்துவிட்டால் ேவைலைய விட மனம் வராது. அேதாடு ந$ எங்கு வட்டில் $ இருக்கிறாய்? எப்ேபாதும் பக்கத்து வட்டில் $ தாேன குடியிருக்கிறாய்?" என்றான் குறும்பாக. "அதனால் தான் ெசால்கிேறன் அத்தான் ேவைளக்கு ெசல்ல ஆரம்பித்துவிட்டால் அங்ெகல்லாம் ேபாகமாட்ேடன்!" என அவளும் குைழந்தாள். "ேவைலக்கு ெசன்றுவிட்டால் என்ைன எப்படி கவனித்துக் ெகாள்வாய் சுபத்ரா?" என்றவனது ேகள்வியில் ஆயிரம் அ<த்தம் இருந்தது அந்த மண்டுவிற்கு சுத்தமாக விளங்கவில்ைல. "நான் எங்ேக அத்தான் உங்கைள கவனித்துக் ெகாள்கிேறன்? ந$ங்கள் தான் என்ைன பா<த்துக் ெகாள்கிற$<கள்! அேதாடு ந$ங்கள் வருவதற்குள் நான் வந்துவிடுேவன். காைலயில் உங்களுக்கு பின் தான் ேபாேவன். மாருதி ஸ்ேடாrல் ெமக்கானிக் ேவண்டுமாம் குணா அண்ணன் ெசால்லிக் ெகாண்டிருந்தா<கள்... ேபாகட்டுமா அத்தான்? என மா<பில் இதழ்களால் வருட, அவள் தைல பற்றி நிறுத்தியவன், "ந$ ேவைலக்கு ெசன்றால் இப்படி ஒரு தருணம் நமக்கு கிைடக்குமா சுபத்ரா? உன்ைன கட்டிய பிறகுதான் மதிய சாப்பாட்டிற்கு வட்டிற்கு $ வருகிேறன். அதற்குமுன் குணா கைடக்ேக சாப்பாைட ெகாண்டு வந்துவிடுவான். நான் ெசான்னால் நம்புவாயா என ெதrயவில்ைல! ஆயினும் உன்ைன பா<க்காமல் என்னால் ெகாஞ்ச ேநரம் கூட இருக்க முடியவில்ைல... எப்ெபாழுதும் என் மனம் உன்ைனேய நாடுகிறது என்பது தான் உண்ைம சுபத்ரா! இந்த ேபச்ைச இேதாடு விடு! கைடக்கு கிளம்ப ேவண்டும்!" என எழுந்துெகாண்டவன்,
"ந$ என்ன படித்திருக்கிறாய் சுபத்ரா?" என்றான் இந்த ேகள்வி தங்களுக்குள் ெபரும் பிrைவ ஏற்படுத்தும் என்பது அறியாமல். "பாலிெடக்னிக் அத்தான்!" "பாலிெடக்னிக்கா? அதற்கு ேமல் ஏன் படிக்கவில்ைல?" "இன்னும் rசல்ட் வரவில்லேய அத்தான்!" என தைலசாய்த்து சிrக்க, அதி<ந்து ேபானான் அவள் கணவன். "அவ்வளவு சிறுெபண்ணா ந$? எப்படி அறியாமல் ேபாேனன்?" என திைகக்க, "அத்தான்… பத்தாவெதன்றா ெசான்ேனன்? பாலிெடக்ன $க் முடித்துவிட்ேடன்!" என உதடுசுழித்து எேதா மாஸ்ட<ஸ் முடுத்துவிட்டைத ேபால் ெபருைம பட்டுக் ெகாண்டாள். அவேனா, இந்த ெகாஞ்சலும் சிணுங்களும் தான் என்ைன கண்டுெகாள்ள முடியாமல் ெசய்தன... ச்ேச! சிறு ெபண்ேணாடா கூடிேனாம்? என ஆத்திரமும் அவமானமுமாக அவள் முகம் பா<க்க முடியாமால் கிளம்பி ேபாய்விட்டான். தன் முத்தத்திற்கு கூட நிற்காமல் ேபாகும் கணவனின் ெசயைலக் கண்டு விக்கித்து ேபானாள் சுபத்ரா. ேவைலக்கு ேபாகிேறன் என்று ெசான்னதற்கு இவ்வளவு ேகாபமா? ெபrயம்மா ெசான்னைத பற்றி ேபசினால் என்ன ெசய்வாேனா ெதrயவில்ைலேய? அன்று ேகாபத்திலும் முத்தம் ெபற்றுக் ெகாண்டான் அவைன சமாதானப்படுத்துவது சுலபமாக இருந்தது. இன்ேறா? என ெசய்வதறியாது தவித்தவள் அைமதிைய நாடி ேகாவிலுக்கு ெசன்றுவிட்டாள். மதியம் முதேல தைலவலி பாடாய்படுத்த, ஓய்வு ேவண்டி வட்டிற்கு $ வந்தவைன பூட்டிய கதேவ வரேவற்றது. 'எங்கு ேபாய் ெதாைலந்தாள்? எப்ெபாழுது பா<த்தாலும் அடுத்த வட்டிேலேய $ ெகாட்டமடிப்பது..." என சிடுசிடுத்தபடிேய சுந்தrயக்காவிடம் ேகட்க அவேளா இங்கு வரவில்ைலேய ேபாகும் இடம் ெசால்லவும் இல்ைலேய என்றா<. தன் மீ திருந்த ேகாபம், அவைள காணாத ஏமாற்றத்தில் இப்ெபாழுது மைனவியின் பக்கம் திரும்பியது. தைலவலி கூடிக்ெகாண்ேட ேபாக வாசற்படியிேலேய அம<ந்துவிட்டான். சற்றுேநரத்தில் திரும்பிவந்தவள் இவைன கண்டதும், கடவுேள இவன் எப்ேபாது வந்தான்? ஏற்கனேவ ேகாபத்தில் இருந்தாேன நான் இன்னும் ேவறு அதிகப்படுத்திக் ெகாண்டிருக்கிேறேன! என மருகியபடி,
'எப்ேபா வந்திங்க அத்தான்?" என கதைவ திறக்க, அவேனா, "எங்கு ேபாயிருந்தாய்?" என்றான் ஒற்ைறயாய். அவனது உறுமும் குரலில் அவன் நிைல உண<ந்தவள் அைமதியாகேவ, "ேகாவிலுக்கு!" என்றாள். ைகயில் அ<ச்சைன கூைட இல்ைலெயன்றாலும் திருந$றும் குங்குமமும் அைத உண்ைமெயன்றன. "ெவளியில் ேபாகும்ேபாது ெசால்லிவிட்டு ேபாகமாட்டாயா? எவ்வளவு ேநரம் உனக்காக காத்திருப்பது?" எrச்சல் வழிந்தது அவனிடம். "வழக்கமாக ந$ங்கள் வரும் ேநரம் இதுவல்லேவ?" என்றாள் தயக்கத்துடேனேய. "ஓ! என் வட்டிற்கு $ நான் வருவதற்கு உன்னிடம் உத்தரவு வாங்க ேவண்டுமா?" தன் ஒட்டுெமாத்த ேகாபத்ைதயும் வா<த்ைதயாய் ெகாட்டினான். "சாr அத்தான்! ெசால்லாமல் ேபானது தப்பு தான்! இனி இதுேபால் நடந்துெகாள்ள மாட்ேடன். மன்னித்துவிடுங்கள்!" என்றவளது ந$< திைரயிட்ட விழிகள் அவைன அைசத்து பா<த்தது ேபாலும், "சr விடு! பயங்கர தைலவலி... வட்டிற்கு $ வந்தால் உன்ைனக் காணவில்ைல அந்த ேகாபம் தான்!" என்றேபாதும் இன்னும் தன்ைன அவன் சுபத்ரா என அைழக்கவில்ைல என்பது ெநருஞ்சி முள்ளாய் மனம்
ெநருட,
"காபி தரட்டுமா அத்தான்?" "ம்..." என்றவன் இந்த கrசனத்திலும், புடைவயிலும் தான் ஏமாந்துவிட்ேடன் என்றான் ெவடுக்ெகன. அவேளா நான் என்ன ஏமாற்றிேனன்? என தனக்குள்ேளேய ேகட்டுக்ெகாண்டாள், அவன் கூறுவது புrயாமல். அவன் காபி குடித்து முடித்ததும் அவனருகில் அம<ந்தவள் ெமல்ல அவன் ெநற்றிைய வருட அவள் கரம் தட்டிவிட்டான். நான் என்ன ெசய்துவிட்ேடன் ஏன் இவ்வளவு ேகாபம்? என திைகத்தவளுக்கு அழுைக வந்தது, "ைதலம் தான் அத்தான்!" என்றாள் இைறஞ்சும் குரலில் மீ ண்டும் மீ ண்டும் அவைள வைதக்கிேறாேம என் ெநாந்து ேபானவன் அைமதியாக
படுத்துவிட்டான். தன் மடியில் அவன் தைல தாங்கி பிடித்துவிட ெதாடங்கினாள். அவளது அருகாைம தவிப்ைப ஏற்படுத்தினாலும் ேவண்டாெமன்று விலகினால் வருந்துவாேள என அைமதி காத்தவன் அவளது தளி< விரலின் அழுத்தத்தில் ெமல்ல கண்ணய<ந்தான். அடுத்து வந்த நாட்களிலும் அவனிடம் ஒரு விலகல் இருப்பைத அவளால் உணரமுடிந்தது. அவளது ேகள்விகளுக்கு மட்டும் பதில் ெசால்வது,, அவளது ெதாடுைகைய சகித்துக் ெகாள்வது... அப்படித்தான் ேதான்றியது அவளுக்கு. ஏெனனில் அவன் கண்களில் மின்னும் குறும்பு, குறுஞ்சசிrப்பு, பருகும் பா<ைவ, ெமல்லிய அைணப்பு, ேமனி நடுங்கும் ேமாகத் த$ண்டல், சுபத்ரா என்னும் அைழப்பு என ஒன்ைறயுேம காேணாம். மூன்று நாட்களுக்கு ேமல் முடியாது என ேதான்றிவிட அந்த மூச்சு முட்டும் சூழைல உைடக்க எண்ணி, கணவனின் அருகில் படுத்திருந்தவள், அவன் ேதாள் ெதாட்டு, "அத்தான்! நான் ேவைலக்கு ேபாகவில்ைல. இனி அைதப்பற்றி ேபசமாட்ேடன். ேபாதும் அத்தான் என்ேனாடு முன்ைன ேபால் இருங்கள். உங்கள் சுபத்ரா பாவம் அத்தான்!" என்றாள் அவன் கன்னம் வருடி, அவள் கரம் தட்டிவிட்டவன், "ம்!" என்றேதாடு நிறுத்திக் ெகாண்டான். மல<ந்த முகத்ேதாடு தன்ைன அைனத்துக் ெகாள்வான் என நிைனத்தவளுக்கு ஏமாற்றேம மிஞ்சியது. நான் தான் சாr ெசால்லிவிட்ேடேன இன்னும் என்னவாம்? ெராம்பத் தான் பண்ணுகிறான் இவைன யா< விட்டது? என அவனுக்கு ேகாபம் தன் மீ தல்ல அவன் மீ து தான் என்பது ெதrயாமல் பரந்த அந்த ேதாள்கைள தழுவி விrந்த மா<பில் முகம்புைதத்து ஒட்டிய வயிற்றில் முத்தமிட எழுந்த ேமாகத்தில் அத்தான்! என்றபடி தன் தளி< விரல் ெகாண்டு அவன் மா<ைப வருட, சிலி<த்தவன் தன்ைன இறுக்கி, அவள் விரல் பிடித்து தடுத்து முதுகு காட்டி படுத்துக் ெகாண்டான். ேவண்டும் ேபாெதல்லாம் பால்ேசாறு உண்டவன் மூன்றுநாளாய் ெவறும் வயிற்ேறாடு இருப்பதுேபால் தவித்து ேபானவனுக்கும் அவளது த$ண்டல் ேதைவப்பட்டது. அவளது இைடவருட துடித்த கரங்கைள கட்டுக்குள் ெகாண்டு வருவதும் ெவகு சிரமமாகிப் ேபானது. அவள் எச்சில் பருக எத்தனித்த தன் அதரங்களின் மீ து ேகாபம் ேகாபமாக வந்தது. பற்களால் அழுத்தியபடி படுத்திருந்தவைன மீ ண்டும்
ேமாகேமற்றினாள். அத்தான்! என்ற அவளது கிரக்க குரலுக்கு கட்டுண்டு அவள் புறம் திரும்பும் மனைத, ேவண்டாம் தனஞ்ெஜயா! அவள் சிறுெபண்! என்ற கட்டைளயின் மூலம் மீ ண்டும் இருக்கினான். எங்ேக? அவள் விட்டால் தாேன? நுனி நாக்கால் அவன் காதுமடல் வருட இனி முடியாது என ேதான்றிவிட, "என்ைன இம்சிக்காேத சுபத்ரா!" என்றான் ெவடுக்ெகன. தன்ைன கட்டுப்படுத்த முடியாத ேகாபத்ைதயும் அவளிடேம காட்டினான். எந்த தருணத்தில் கணவனும் மைனவியும் ஒருவைர ஒருவ< அவமதிக்கக் கூடாேதா... எந்த அவமதிப்பு மிகவும் ேநாகச் ெசய்யுேமா அைத தான் ெசய்தான் தனஞ்ெஜயன். தனது இயலாைமைய சீறலாய் அவளிடம் காட்டினான். சிறுெபண்ைண உடலால் வைதக்கிேறாேமா என நிைனத்து விலகியவனுக்கு ெதrயவில்ைல மனதாலும் வைதக்கிேறாம் என்பது. கண்ண<$ ெபறுக அவனது ெவற்று முதுைக ெவறித்துக் ெகாண்டிருந்தவளின் உயி< பறைவ சுருண்டது. எவ்வளவு ேகவலமான புறக்கணிப்பு? ேகாபம் வரும் ஒவ்ெவாரு முைறயும் இவனுக்கு இேத ேவைலயாகப் ேபாய்விட்டது. ெதாடாேத, தள்ளிப்படு என ஆரம்பத்தில் இருந்ேத என்ைன அவமதித்துக் ெகாண்டுதாேன இருக்கிறான். நான் தான் மீ ண்டும் மீ ண்டும் ெவட்கம் ெகட்ட தனமாய் அவைன நாடியிருக்கிேறன் என எண்ணி துடித்துப் ேபானாள். என் அன்ைபயும் காதைலயும் எவ்வளவு ெகாச்ைசப் படுத்திவிட்டான். ஐேயா அம்மா என்னால் முடியவில்ைலேய! என கத்தி அழேவண்டும் ேபால் தவித்த மனைத சமன் ெசய்யும் வழி ெதrயாமல் ஊைமயாய் அழுதாள். எந்ேநரமும் அவைன ெதாட்டுக் ெகாண்டும் ெகாஞ்சிக் ெகாண்டும் இருந்தாய் அல்லவா? உனக்கு இந்த மrயாைத ேதைவ தான்! என தனக்குள்ேளேய முடங்கிப் ேபானாள். அன்ேறாடு இருவரும் ேவறு ேவறு துருவமாகிப் ேபானா<கள். பாவம்! எங்ேக தன் ேமாகத்தின் ேவகம் அவைள வலியில் துவள ெசய்யுேமா? என நிைனத்து ஓதுங்கியவன், தன்ைன அறியாமல் வா<ைதகளால் அவைள ெகான்று கூறுேபாட்டுவிட்டான். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்... கல்யாண பrசு 9
ெபrயன்ைன, “ெகாஞ்சம் அதிகமாகேவ விட்டுக்ெகாடுத்து ேபா!” என்றைத மறந்து இல்ைல… மறுத்து அவைன விட்டு தள்ளி நின்றாள். ஒரு ெபண் தன்னவனுக்காக அவன் ேகட்காமேலேய அைனத்ைதயும் விட்டுக் ெகாடுப்பாள் அதற்கு மற்றவrன் அறிவுைர ேதைவயில்ைல. ஆனால் ஆணுக்கு இருக்கும் அேத சுயெகௗரவமும், தன்மானமும் அவளுக்கும் உண்டு என்பதால் தான் ெபrயவ<கள் கணவனிடம் அைதயும் விட்டுக்ெகாடுத்து ேபா! என அறிவுறுத்தினா<கள். நற்குணமுைடய ஆண் மகைன தைலகுனிய ெசய்யவும், தன் தவறுக்கு வருந்தி மன்னிப்பு ேகட்கவும் ைவக்க ேவண்டுெமன்றால், அதற்கான வழி சண்ைடயிடுவேதா, தண்டிப்பேதா இல்ைல! விட்டுக்ெகாடுப்பது! தன் சுயமrயாதைய எந்த தருணத்திலும் விட்டுக் ெகாடுக்காதவன் ஆண்! அப்படிப்பட்டவனுக்காக அடுத்தவ< அவரது சுயெகௗரவத்ைத விடுகிறா< என்றால் அது தான் அவைன கதறடிக்கும்! ெவட்கமுறச்ெசய்யும்! அதுவும் அப்படி ெசய்வது தன்னவள் எனும் ேபாது அந்த வா<த்ைதகள் இல்லா ெமௗனம் அவைன ெகான்றுவிடும் என்பதால் தான்
விட்டுக்ெகாடுக்க ெசால்கிறா<கள். கணவைன தைலகீ ழாக விழச்ெசய்ய
சிறந்த ஆயுதம் தன் சுயமதிப்ைப விட்டுக்ெகாடுப்பது. ஒருமுைற விட்டுக்ெகாடுத்தால் ேபாதும் அடுத்தமுைற அப்படி ஒரு நிைலேய வராமல் மைனவிைய தாங்குபவேன சிறந்த கணவன். தனஞ்ெஜயன் சிறந்த கணவன் தான். அைத நிரூபிக்கும் வாய்ப்ைப தான் சுபத்ரா அவனுக்கு ெகாடுக்கவில்ைல. அவனது உதாசீனம் அவள் தன்மானத்ைத உரசிப்பா<த்ததால் ெவகுண்டவள் விட்டுக்ெகாடுக்க தயாராக இல்ைல. உணவு பrமாறும் ேநரம் தவிர மற்ற ேநரத்தில் அவன் இருக்கும் இடத்தில் கூட இருப்பதில்ைல சுபத்ரா. அவனுக்கும் அது வசதியாக தான் இருந்தது. அவைள பா<ப்பதால் தாேன சலனப் படுகிேறாம் இதுவும் நல்லது தான் என நிைனத்தான். இரண்டு நாட்கள் ெபrதாக எந்த பாதிப்பும் இல்ைல என்ற ேபாதும் அடுத்த இரண்டு நாட்களில் மைனவியின் விலகல் மனதில் பதிந்தது. அவைள அதிகம் கவனிக்கத் ெதாடங்கினான். அடுத்த இரண்டு நாட்களில் அவளுக்காக ஏங்கத் ெதாடங்கினான். அத்தான் என்ற அவளது சிணுங்களுக்கும், வட்டிற்கு $ வரும் ேபாது ஓடிவந்து அைனத்துக் ெகாள்ளும் தழுவலுக்கும், ெகாஞ்சலுக்கும், தன்ைன கிறுகிறுக்க ெசய்யும் துறுதுறு
பா<ைவக்கும், உதட்டு சுழிப்புக்கும், வாய் ஓயாமல் சலசலக்கும் ேபச்சுக்கும், ேமாக முத்தத்திற்கும் ெமாத்தமாய் ஏங்கிப் ேபானான். ேபய்க்கு பயந்து கூட தன்ைன ெதாடுவதில்ைல என்பது ேமலும் வருத்த, ெமல்ல அவள் புறம் திரும்பியவனுக்கு அதி<ச்சிேய காத்திருந்தது. அவன் தூங்கும் வைர அவள் ெதாைலக்காட்சியின் முன் தன்ைன ெதாைலத்துக் ெகாண்டிருப்பதால் அவள் வருவதும் ெதrயாது காைலயில் எழுவதும் ெதrயாது தனஞ்ெசயனுக்கு. அதனால் தான் அவள் கட்டிலில் படுப்பதில்ைல ஹால் ேசாஃபாவிேலேய முடங்கிவிடுகிறாள் என்பது ெதrயாமல் ேபானது. சிறுகுழந்ைதயாய் உடைல குறுக்கிக் ெகாண்டு தூங்கும் மைனவிைய பா<க்கும் ேபாது உயி< உைறந்து ேபானது. தவறு ெசய்தெதன்னேவா நான் தான்! ஆனால் அவைளயும் அல்லவா தண்டிக்கிேறன். அவசரத்திற்கு, ெபண் கிைடத்தால் சrெயன்று அவள் வயைத கூட அறிந்து ெகாள்ளாமல் தாலி கட்டியது ெபரும் தவறல்லவா? என்ைன பற்றி ெசான்னவன் அவைள பற்றி ெதrந்து ெகாள்ளாதது தவறல்லவா? குழந்ைதெயன ெகாஞ்சிக் ெகாண்டிருந்தவளுக்கு காமத்து பால் புகட்டியது தானல்லவா? தன்ைன கட்டுப்படுத்த முடியாத ைகயாளாக தனத்ைத அவளிடம் காட்டியதும் தான் அல்லவா? இப்படி அைணத்து தவறுகளும் நாேன ெசய்துவிட்டு அவைள வைதக்கிேறேன... என ெநாந்துேபானவன் மனம் கனக்க அம<ந்துவிட்டான். எதற்கு இந்த பாராமுகம்? அவள் இல்லாமல் உன்னால் இருக்க முடியுமா? திருமணமும் முடிந்து இருவரும் இைணந்துவிட்ட பிறகு இந்த அவமான உண<வு ேதைவயா? அதுவும் அவளுக்கு பிடிக்கவில்ைல என்றாலும் அதில் ஒரு நியாயம் இருக்கிறது. மகிழ்ச்சியுடேனேய உன் ேதைவகளுக்கு இணங்குகிறாள். பிறகு ந$யாக சிறுெபண்ைண வைதக்கிேறாம் என மருகுவதில் என்ன உபேயாகம்? இருவருக்கும் வருத்தத்ைதயும், வலிையயும் தவிர ஒன்றும் மிஞ்சவில்ைல! முட்டாள் தனத்ைத மூட்ைட கட்டிைவ தனஞ்ெஜயா! என்ற மனதின் வாதத்திற்கு மதிப்புக் ெகாடுத்து, ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தவைள அவளறியாமல் ெமல்ல தூக்கிவந்து கட்டிலில் கிடத்தினான். அவளருகில் படுத்துக் ெகாண்ட பிறகு தான் நிம்மதியாக உறங்கினான். காைலயில் கண் விழித்தவளுக்கு முதல் அதி<ச்சி ஆரம்பமாகியது. ஆம்! அன்று முழுவதும் அவளுக்காக பல அதி<ச்சிகள் வrைச கட்டி நின்றன.
"இது என்ன? இங்கு வந்து படுத்திருக்கிேறாம்... தூக்கக் கலக்கத்தில் படுத்துவிட்ேடாேமா? இல்ைலேய ேசாஃபாவில் படுத்த நியாபகம் இருக்கிறேத!" தன் தைலைய தட்டிக் ெகாண்டு அம<ந்திருப்பவைள கள்ள சிrப்புடன் இடுங்கிய விழிகளால் பா<த்தவன் மீ ண்டும் தூக்குவது ேபால் பாசாங்கு ெசய்தான். சட்ெடென அவைன பா<த்தவள், "நல்ல காலம் இவன் இன்னும் எழவில்ைல! தூக்கத்தில் நடக்கும் வியாதி ஏேதனும் வந்துவிட்டது ேபால... மாற்று ஏற்பாடு ஏதாவது ெசய்ய ேவண்டும்!" என்றபடிேய எழுந்து ெசன்றுவிட்டாள். அவன் கைடக்கு கிளம்பிக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாது அவளது ெபrயப்பா த$பாவளிக்கு அைழக்க மாப்பிள்ைளக்கு ெதாட<புெகாண்டா<. மகேளாடு இருக்கும் ேபாது ேபசினால் நன்றாக இருக்குேம என்ற எண்ணத்தில் தான் அைழத்தா<. அவேனா திரும்பவும் அேத பல்லவிைய பாட, "என்னாடா இவன் எப்ெபாழுது கூப்பிட்டாலும் வரமுடியாது என்பைதேய ெசால்கிறான். இப்படித்தான் அந்தப் ெபண்ணிடமும் தான் பிடித்த முயலுக்கு மூன்று கால் என்று நிற்பாேனா?" என ெநாந்து ேபானவராய், "சுபத்ரா உங்களிடம் இதுபற்றி ேபசுவதாக ெசான்னாளாம்! அதன் பிறகும் உங்களிடம் மாற்றமில்ைல என்னும் ேபாது மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது!" என ைவத்துவிட்டா<. என்ன தான் மாப்பிள்ைள என்றாலும் தன் மகள் ேபச்சிற்கு மதிப்பில்ைல என்னும் ேபாது ேகாபம் வரத்தாேன ெசய்யும்? அவேனா இவள் ேகட்டு எைத நான் மறுத்திருக்கிேறன்? (அடப்பாவி! உனக்ெகன்ன ெசலக்டிவ் அம்னிஷியாவா?) இைதக் கூட பகி<ந்து ெகாள்ள முடியாத அளவிற்கா அந்நியப்பட்டு விட்ேடாம்? என சிந்தைன வயப்பட்டவன், ெவகு நாட்களுக்கு பின் அவள் முகம் பா<த்து, "சுபத்ரா!" என அைழக்க, அவேளா… ஒருவழியாக மறந்துேபான ெபய< மீ ண்டும் நியாபகம் வந்துவிட்டது ேபால! என எண்ணமிட்டபடி, "ம்..." என்றேதாடு நிறுத்திக் ெகாண்டாள். அத்தான் என்னும் அைழப்புக்கு ஏங்கிய மனைத அடக்கியபடி,
"த$பாவளிக்கு உன் ெபrயம்மா வட்டிற்கு $ ேபாக ேவண்டுமா?" என்றான் உண<ச்சி துைடத்த குரலில். என்னேவா எல்லாம் என் விருப்பப்படி நடப்பது ேபால் ேகள்விெயல்லாம் பலமாகத்தான் இருக்கிறது. (இைத ந$ வாைய திறந்து ெசால்ல ேவண்டும் சுபத்ரா!) என எண்ணமிட்டவள், "உங்கள் இஷ்டம்!" என்றாள். "என் இஷ்டப்படி ெசய்வதானால் உன்னிடம் ஏன் ேகட்கேவண்டும் சுபத்ரா?" ெபயrன் இதத்ைத அனுபவித்தபடி அைமதியாக ேகட்டவனுக்கு பதில் ெசால்லாமல் கருமேம கண்ணாய் தன் காைல உணைவ சுைவத்துக் ெகாண்டிருந்தாள் அவன் மைனவி. தனக்கு இவள் பதில் ெசால்லப் ேபாவதில்ைல என்பது ெதrந்ததும், "என்ன ஒரு அலுச்சாட்டியம்? நான் இறங்கி வந்தாலும் உச்சாணி ெகாம்ைப பிடித்துக் ெகாண்டு ெதாங்குகிறாேள..." என மனம் முரண்டியது. அதற்கு ேமல் அவன் அங்கு நிற்கவில்ைல. "ேபாடா ேடய்!" என்பது ேபால் சாப்பிட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள் அந்த குட்டி ெபண். அவைள கதிகலங்க ெசய்யேவ வந்தது அந்த ெதாைலேபசி அைழப்பு. அைழத்தெதன்னேவா அவள் தங்ைக சுமித்திரா தான். 'அக்கா!" என்றவளது நடுங்கும் குரைலக் ேகட்டு அதி<ந்தவள், பதறி விவரம் ேகட்க, "அக்கா! அந்த பலராமன் வந்து ெதாைலத்துவிட்டான்!" என அதிர ைவத்தவள், பத்துலட்சம் பணம் ெகாடுக்க ெசால்கிறான் இல்ைலேயல் கைடைய எடுத்துக் ெகாள்வானாம்! அவனால் இங்கு ெபrய பிரச்சைன! அப்பா, அம்மாைவ அடித்து விட்டா<கள். அம்மா அழுதுெகாண்ேட இருக்கிறா<கள். என ெதளிவில்லாமல் ெசான்னவள் தமக்ைகைய வரச்ெசால்லி அழத் ெதாடங்கிவிட்டாள். உள்ள பிரச்சைன ேபாதாெதன்று இவன் ேவறு இப்ெபாழுது தான் வரேவண்டுமா? அம்மா அவனிடம்
கடன் ஏதும் வாங்கியிருப்பா<கேளா? பத்து
லட்சம் ெபrய ெதாைகயாயிற்ேற... இவனிடம் ெசால்லுமளவுக்கு தனக்கும்
முழுவிவரம் ெதrயாது. ெசால்லாமல் ேபானாலும் திட்டுவான்! ேபசாமல் சுந்தr அக்காவிடம் ெசால்லிவிட்டு ேபாகலாம்! என தன் எண்ணத்ைத ெசயல்படுத்தியவள் அடுத்த ஒருமணி ேநரத்தில் காைரக்குடியில் இருந்தாள். வங்கிக்கடன் வாங்கித் தருவதாக பல ைகெயழுத்துகள் வாங்கியவன், பத்துலட்சத்ைத ஆறு மாதத்தில் திருப்பி ெகாடுக்க முடியாவிட்டால் கைடைய எடுத்துக் ெகாள்ளலாம்! என எழுதியிருந்த பத்திரத்ைதயும் ஊேட ைவத்து சுப்புவிடம் ைகெயழுத்து வாங்கிவிட்டான். நண்பனிடமிருந்து அவன் வாங்கிக் ெகாடுத்தது ஐந்து லட்சம் தான்! பலராமனின் ஏமாற்று ேவைல ெதளிவாக ெதrந்தேபாதும் யாராலும் ஒன்றும் ெசய்ய முடியவில்ைல. பதிைனந்து நாட்களுக்குள் பணத்ைதக் ெகாடு இல்ைலேயல் கைடைய எடுத்துக் ெகாள்ேவன்! என மிரட்டிவிட்டு ேபாயிருக்கிறான் அந்த கிராதகன். சீதாராமன் சுப்புவிடம் ஆடி த$<த்துவிட்டா<. அவரது அடிகளால் உடலும் மனமும் ேவதைனயுற மகைள கூட பா<க்கமுடியாமல் ெவட்கிப்ேபானாள் சுப்பு. பதிைனந்து நாட்களில் பணத்ைத திரட்டுவது நடவாத காrயம் கைடையயும் வட்ைடயும் $ தவிர ெசாத்து ஒன்றும் கிைடயாது. நைககளும் கிைடயாது, இவ<கைள நம்பி கடன் ெகாடுப்பவ<களும் கிைடயாது எனும் ேபாது ஸ்தம்பித்து ேபாயின<. சுபத்ராேவ ெமல்ல, "ெபrயப்பாவிடம் ேகட்கலாமா அப்பா?" எனவும், "உன் அம்மா நடந்து ெகாண்ட விதத்திற்கு எந்த முகத்ைத ைவத்துக் ெகாண்டு அவ<களிடம் ேபாய்
ைகேயந்துவது?" என மைனவிைய முைறத்தா<
சீதாராமன். "ைகேயந்துவாேனன் அப்பா? கடனாக ேகட்கலாேம?' என்றாள் தயக்கத்துடேனேய. "உன் அம்மா இன்னும் எவ்வளவு கடன் வாங்கி ைவத்திருக்கிறாள் என ெதrயவில்ைலேய? அைதெயல்லாம் ேவறு அைடக்க ேவண்டுேம! தனக்குத் தான் எல்லாம் ெதrயும் என்பது ேபால் அைனத்திலும் கலந்தாேலாசிக்காமல் முடிெவடுத்ததால் வந்த விைன! இப்ெபாழுது அழுது ெகாண்டிருந்தாள் எல்லாம் சrயாகிவிடுமா? புருஷைன நம்பனும்! உன்ைன ெசால்லியும் குத்தமில்ல... ந$ ெசான்னெதற்ெகல்லாம் ஆடிேனேன என்ைனச் ெசால்லணும்!
என் அண்ணன், ெசாத்ைத சமமாக தான் பிrத்தா<. அவரது நிைலையயும் நம் நிைலையயும் பா
அக்காவிடம் ெசால்லிவிட்டு தாேன ேபாேனன்! என தன்ேபாக்கில் ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்தவள் அவன் ேகள்விைய ேகாட்ைடவிட்டாள். அவளது தடுமாற்றத்ைத குறித்துக் ெகாண்டவன் ஆழ்ந்த மூச்ெசடுத்து தன்ைன சமன் ெசய்துெகாண்டு, "சாப்பிடலாமா?" என்றான் அேத அைமதியுடன். அவ்வளவுதான் "ஐேயா! சைமக்கவில்லேய?" என பதறிவிட்டாள். "உடம்பு சrயில்ைலயா சுபத்ரா? சைமக்க முடியாவிட்டால் சுந்தr அக்கவிடமாவது வாங்கி ைவத்திருக்கலாேம... சr விடு! நான் ேராட்டு கைடயில் வாங்கி வருகிேறன்!" என விைரந்துவிட்டான். அவேளா கடவுேள ஏன் இவ்வளவு ெசாதப்பல்? ேபசாமல் அவனிடம் ெசால்லிவிட்டு ெசன்றிருந்தல் இந்த குற்றஉண<வாவது மிஞ்சியிருக்கும்! என மிகவும் ேசா<ந்து ேபானாள். உணவு வாங்கிவந்தவன் அவளுக்கும் பrமாற அைமதியாக உண்டவள், அவைன நிமி<ந்து பா<க்கேவ இல்ைல. இத்தைன நாளும் அவள் அவைன புறக்கணித்தாள் தான்! ஆனால் அதில் ஒரு அலட்சியம் இருந்தது. இன்ேறா தவிப்பும், குற்றஉண<ச்சியும் இருந்தது. இந்த ேவறுபாடு அவைனயும் ேயாசிக்க ைவத்தது. மனச்ேசா<வு உடைலயும் பாதிக்க ெவந்ந$rல் குளித்துவிட்டு வந்தவள் கணவன் தூங்காமல் கட்டிலில் சாய்ந்து அம<ந்திருப்பது கண்டு, இவேனாடு வாதாடும் நிைலயிெலல்லாம் இன்று நான் இல்ைல. என்ைன அதிகம் ேசாதிக்காேத கடவுேள! என உளமார ேவண்டிக் ெகாண்டாள். தான் இன்று ெபரும் ேசாதைனக்கு ஆளாகப் ேபாகிேறாம் என்பது ெதrயாமல்… வழக்கம் ேபால் ேசாஃபாைவ ேநாக்கி ெசன்றவைள அவனது குரல் தடுத்தது. "நில் சுபத்ரா!" என்றவன் அவளருகில் வந்து தன்ைன பா<க்க முடியாமல் நிலம் பா<க்கும் மைனவின் முகத்ைத ஒற்ைற விரலால் நிமி<த்தி அவள் கண்களுக்குள் ஊடுருவி, "என்னிடம் எைதேயனும் மைறக்கிறாயா சுபத்ரா?" எவ்வளவு ெபrய விஷயத்ைத மைறத்துக் ெகாண்டிருக்கிறாள். எப்படி இல்ைல என்று பதில்
ெசால்வாள்? பாவம் அவைன பா<க்க முடியாமல் கண்கைள மூடிக் ெகாண்டவள், "எனக்கு தூக்கம் வருகிறது! நாைளக்கு ேபசலாேம..." என்றாள் ெகஞ்சலாய். "உண்ைம ெதrயும் வைர என்னால் தூங்கமுடியாது சுபத்ரா!" மீ ண்டும் அேத அழுத்தம் அவனிடம். "என்ன ெதrயேவண்டும் உங்களுக்கு? ஆமாம்! உங்களிடம் ெபrய விஷயம் ஒன்ைற மைறக்கிேறன் தான்! என் விஷயம் அத்தைனயும் உங்களிடம் ெசால்லியாக ேவண்டுமா? எனக்ெகன்று ரகசியங்கேள இருக்கக் கூடாதா?" ெபற்றவளின் ெசயலால் மூண்ட எrச்சலும் அைலச்சலினால் வந்த கைளப்பும் இவனது குறுக்கு விசாரைணயும் ேகாபத்ைத தூண்டிவிட கத்திவிட்டாள். "எனக்கு ெதrயாமல் எந்த ரகசியமும் இருக்கக் கூடாது சுபத்ரா! நான் உன் கணவன் என்பது நியாபகம் இருக்கிறதா?' இது என்ன குத்தல் ேபாலும் இப்படி ஒரு ேகள்வி? என மனது துவண்டாலும், "ஏன் இல்லாமல் இேதா ெதாங்க ெதாங்க கட்டியிருக்கிற$<கேள தாலி நான் மறந்தாலும் இது என்ைன எப்படி மறக்க விடும்!" அவள் எேதா ேகாபத்தில் தான் ெசான்னாள். ஆனால் அவனுக்கு அது ேவறுமாதிrயாக ேதான்றியது. எேதா அவள் மறக்க ேவண்டும் என நிைனப்பைத தாலி உறுத்தி நிைனவிற்கு ெகாண்டுவருகிறது என நிைனத்துக் ெகாண்டான். அவனது சந்ேதகம் வலுத்தது. அதற்கு காரணம் அவைன சந்திக்கவந்த பலராமனும் அதன் ெதாட<பாக மைனவியின் மாற்றமும் ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு என ெதளிவுபடுத்தின. தன் மைனவி தனக்கு துேராகம் ெசய்கிறாளா? என்பதறியேவ அவேளாடு கூட விரும்பினான். எனேவ சற்றும் நிதானம் தவறாமல், "நல்லது! மைனவியின் தவி<க்க முடியாத கடைமகள் சில இருக்கின்றன சுபத்ரா! அதில் ஒரு கடைம பலநாட்களாக நிைறேவற்றப்படாமேலேய இருக்கிறது! இப்ெபாழுது ந$ அைத நிைறேவற்ற தயா< தாேன?" அவன் எைத ெசால்கிறான் என்பது அவளுக்கு புrயவில்ைல.
"எதுவானாலும் சr எனக்கு தூக்கம் வருகிறது. என்னால் இப்ெபாழுது எைதயும் ெசய்ய முடியாது!" என்றாள் ெவடுக்ெகன. அவேனா, "ெசய்துதான் ஆகேவண்டும் சுபத்ரா!" என அவைள ைககளில் ஏந்த, அவளுக்கு புrந்தது எைதச் ெசால்கிறான் என்பது. "அத்தான்!" என ஆச்சrயமும் அதி<ச்சியுமாய் விழித்தவைள கட்டிலில் கிடத்தியவன், "நான் தான் உன் அத்தான் என்பது நியாபகம் வந்துவிட்டதா?" மீ ண்டும் அேத குத்தல் அவனிடம். அவளும் ெவகுண்டாள், "மறந்தது நான் இல்ைல! ந$ங்கள் தான்!" அவளது ெவட்டும் பா<ைவைய சந்தித்தவன், "தவறு தான் மன்னித்துவிடு! ந$ ேவண்டும் சுபத்ரா! இப்ெபாழுேத ேவண்டும்!" என அவள் முகம் பா<த்தான். அவ்வளவு தான்! கணவனின் அவமதிப்பில் வருந்தியவளுக்கு அவனது மன்னிப்ேப ேபாதுமானதாக இருந்ததால் உருகிவிட்டாள். ஆயினும் அன்றய நிைல... அவைள ேயாசிக்க ைவத்தது. அவேனா, "ந$ எனக்கு ேவண்டும் சுபத்ரா!" என அவள் பதிலுக்கு காத்திருந்தான். “ெகாடிய ெநடிய பத்துநாட்களுக்கு பிறகு இது என்ன இப்ேபாது ேபாய் இப்படி ேகட்கிறாேன? நான் இருக்கும் மனநிைலயில் இவைன ஏற்க முடியாேத... ெசான்னால் புrந்துெகாள்வானா? இல்ைல அதற்கும் முைறத்துக் ெகாள்வானா? என ெதrயவில்ைலேய..." ஆயிரம் ேயாசைனகள் ஓடிய அவள் மனைத அந்த சிறுவிழிகளின் வழியாக படித்தவன், ஏன் இவ்வளவு தயங்குகிறாள்? அந்த ெபாறுக்கி ெசான்னது உண்ைமயாக இருக்குேமா? என எண்ணியதும் ேகாபம் எழ, "புருஷேனாடு படுப்பதற்கு இவ்வளவு ேயாசைனயா?" சீரலின்றி நிதானமாய் வந்துவிழுந்தன வா<த்ைதகள். துணுக்குற்றவளாய் அவைன தன்ேனாடு இறுக்கிக் ெகாண்டாள். அவனுக்காக என ஆரம்பித்தேபாதும் காட்டாற்றின் ெவள்ளம் ேபால் அவைள திணறடித்தவனது த$ண்டல்கள் அவளது
பிரச்சைனகளுக்கு மருந்தாய் மாறின. எனேவ அவளும் அவைன அேத ேவகத்துடன் நாடினாள். தனக்கு துேராகம் ெசய்கிறாளா? என்பதறியேவ அவைள ெதாட்டவன், அவளது இணக்கத்தில் தன்ைன மறந்தான் அவள் சிறு ெபண் என்பைதயும் மறந்தான். இவளிடம் கபடமில்ைல. துேராகம் ெசய்பவளால் இவ்வளவு இணக்கமாக இருக்க முடியாது. குற்ற உண<ச்சியில்லாமல் இப்படி ெநகிழ முடியாது. இது கணவனிடம் மட்டுேம காட்டும் ெநகிழ்வு. இந்த ேதவைதைய தவறாக நிைனத்துவிட்ேடேன... இவள் என்னவள் எனக்காக மட்டுேம வாழ்பவள்! என் சுபத்ரா! கண்களில் ந$<வழிய, என் சுபத்ரா... என் சுபத்ரா என புலம்பியபடிேய தன் முழு ஆண்ைமையயும் அவளுக்கு காட்டினான். அவனது ேவகம் தாளாமல் துவண்டேபாதும் இத்தைன நாள் பிrவின் காரணேமா என முழுநிைறவுடன் அவனுக்கு ஒத்துைழத்தாள். அன்ைறய இரவு தூக்கம் ெதாைலத்த இரவாய்... துக்கம் மறந்த இரவாய் ஆனது இருவருக்கும். விடிகாைல ேவைளயில் கண்ணய<ந்தவன் ெவகு நாட்களுக்கு பின் மைனவியின் அைணப்பில் அைமதியாக உறங்கினான். ெமல்ல கண்விழித்தவள் கணவனின் ைகயைணப்பில் இருப்பதறிந்து புன்னைகயுடன் அவன் கரம் விலக்க முற்பட, அவைள இழுத்து அைணத்துக் ெகாண்டவன், "என் சுபத்ரா!" என முகெமங்கும் முத்தமிட்டான். அவேளா இவன் எைத நிைனத்துக் ெகாண்டு ெசால்கிறான் என்பது புrயாக் குழந்ைதயாய், "இப்ெபாழுது தான் நான் உங்கள் சுபத்ரா என்று ெதrகிறதா?" என்றாள் சிணுங்கலாய். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்...
. கல்யாண பrசு 10
"என்ைன மன்னிப்பாயா சுபத்ரா? ெதrந்ேத உன்ைன ேநாகச் ெசய்துவிட்ேடன்! சாr லட்டு!" என மீ ண்டும் அைனத்துக் ெகாண்டான். அவனது வா<த்ைதயின் வrயம் $ இப்ெபாழுதும் அவைள கலங்க ெசய்தது. ந$< திைரயிட்ட விழிகைள கண்டவன் துடித்துப் ேபானான்.
"சாr கண்ணம்மா! மன்னித்துவிடு மன்னித்துவிடு... தங்கம்!" என முத்தத்தால் திணறடித்தவன், "உன் த$ண்டலில் கிரள்ச்சியுற்ற என்ைன கட்டுப்படுத்த முடியாமல் உன்ைன நிராகrத்துவிட்ேடன். ஆனால் ந$ேயா... நான் ேகட்டதும் மறுக்காமல்... மன்னித்துவிடு சுபத்ரா!" என்றான் ெவட்கமும் ேவதைனயுமாய். அவன் ேவதைன புrந்து அைத ேபாக்க ேவண்டும் என்பதற்காகேவ, "எனக்கும் ேதைவயாகத் தான் இருந்தது அத்தான்! ஆனால் இத்தைன நாள் ஏன் இந்த விலகல்? புறக்கணிப்பு? நான் என்ன தவறு ெசய்ேதன் அத்தான்?" என மருண்டு விழித்தவளின் முகம் தாங்கி, "தவறு ெசய்தது ந$ இல்ைல! நான் தான்! ேகாபமும் என் மீ து தான்! மன்னித்துவிடு சுபத்ரா! உண<ச்சி ேவகத்தில் உன்ைன தண்டித்துவிட்ேடன்! சிறு ெபண்ணான உன்ைன திருமணம் ெசய்து வைதத்துவிட்ேடேனா என தவித்துப் ேபாேனன். ஏேனா உன்ைன பற்றி ெதrந்து ெகாள்ள முயலேவயில்ைலேய என்று தான் ேகாபம்!" "ெதrந்து ெகாண்டிருந்தால் என்ன ெசய்திருப்பீ<கள் அத்தான்?" "குைறந்தபட்சமாக ந$ வளரும் வைர காத்திருந்திருப்ேபன்!" "ஆயுள் முழுக்க காத்திருந்தாலும் உங்க அளவுக்கு வளரமுடியாது அத்தான்!" "ஏய் வாலு! நான் ெசான்னது உயரத்ைத இல்ைல!" "உங்கள் மனைத ெதாட்டுச் ெசால்லுங்கள் அத்தான் இன்னும் உங்கள் கண்களுக்கு நான் சிறுெபண்ணாகவா ெதrகிேறன்?' என தன் வண்டுவிழிகைள விrத்து ேகட்பவைள கண்டதும் மீ ண்டும் தைல கிறுகிறுக்க, "ேவண்டாம் சுபத்ரா! அப்படி பா<க்காேத... இந்த பா<ைவயும் சிrப்பும் தான் என்ைன நிைல தடுமாறச் ெசய்கிறது. ந$ கைலத்திருக்கிறாய் படுத்துக்ெகாள் காபி ேபாட்டு ெகாண்டுவருகிேறன்!" என நழுவினான் அவளது ஆைச கணவன். அவன் ெசால்வைத ேகட்டுவிட்டால் சுபத்ராவுக்கு ெகாம்பு முைளத்துவிடாதா? அவன் பின்ேனாடு வால்பிடித்துக் ெகாண்டுேபானவள்
பாைல அடுப்பில் ஏற்றிக் ெகாண்டிருந்தவைன பின்ேனாடு கட்டிக் ெகாள்ள, ெவகுநாட்களுக்கு பிறகு கிைடத்த சுகத்ைத அனுபவித்தபடி, "என்னடா படுத்துக்கைலயா?" என்றான் குைழவான குரலில், "ம்கூம்..." என மறுப்பாக தைலயைசத்து அவன் முதுகில் தன் முகத்ைத பதித்துக் ெகாண்டு நின்றவைள முன்ேன இழுத்து அடுப்பு ேமைடயில் தூக்கி அமரைவத்தான். அவேளா அவைன நகரவிடாது மீ ண்டும் கட்டிக்ெகாண்டு மா<பில் முகம் புைதக்க, "என்ன குட்டிம்மா ஏதாவது பிரச்சைனயா? இந்த குட்டிப்ெபாண்ணுக்கு அத்தாைன ஏன் இவ்வளவு ேதடுது?" என அவள் தைலேகாத, இனி மைறக்கமுடியாது என ேதான்றிவிட மைடதிறந்த ெவள்ளமாய் மனதின் கவைலகள் அைனத்ைதயும் அவனிடம் ெகாட்டிமுடித்தாள். "திருட்டு ராஸ்கல்!" என்ற அவனது ஒற்ைற வா<த்ைதயிலும் குரலின் அழுத்தத்திலும் ஒரு ெநாடி கண்களில் கனன்ற ேகாபத்திலும் அவள் மிரண்டு தான் ேபானாள். இவன் யாைர ெசால்கிறான்? என திருதிருத்துக் ெகாண்டிருந்தவைள அைணத்து, "பயப்படாேத லட்டு! தனெஜயனின் மைனவிைய கலங்க ெசய்பவ< யாராக இருந்தாலும் கதறடிக்கப்படுவ
'உன் ெபrயப்பா உனக்கு ஏன் பணம் தரேவண்டும் சுபத்ரா? அவ< மானத்ைத காப்பாற்றினாய் என்பதற்காகத் தாேன?" என்றான் ஆழ்ந்த பா<ைவயுடன். மீ ண்டும் மீ ண்டும் கணவைன வருந்தச் ெசய்கிேறாேம என ேதான்றியதும் அவனிடம் மன்னிப்புக்ேகட்க அவேனா, "விடு சுபத்ரா! இவ்வளவு குழப்பத்திலும் ந$ இந்த அளவுக்கு ேயாசித்தேத ெபrயவிஷயம். ஆனால் ந$ங்கள் வாங்கியது ஐந்து தாேன எதற்காக பத்து ெகாடுக்க ேவண்டும்? என்ைன ேகட்டால் அவனுக்ெகல்லாம் பணேம ெகாடுக்கக் கூடாது!" என மைனவிைய தாங்கி ேபசியேபாதும், உன் அன்ைனக்கு இது ேதைவதான்! என்ன? இந்தப் பாடத்ைத அவ<கள் படிப்பதற்கு ெகாடுத்திருக்கும் விைல தான் ெகாஞ்சம் கூடுதல்! நான் பணத்ைத குறிப்பிடவில்ைல சுபத்ரா... என்னிடம் ஒரு திட்டம் இருக்கிறது. அவன் படிந்துவந்தால் அவனுக்கு ஐந்து லட்சமாவது கிைடக்கும்! இல்ைலேயல் அதுவும் இருக்காது." "அந்த பணத்ைதயும் ஏற்பாடு ெசய்வது சிரமம் தான் அத்தான்!" என்றவளின் வாடிய முகம் அவைன வைதக்க, "ஏன் சுபத்ரா உன் அத்தானிடம் அவ்வளவு பணம் இருக்க வாய்ப்பில்ைல என்ற எண்ணமா?" என்றான் தன் முழுஉயரத்திற்கும் நிமி<ந்து. "அப்படி இல்ைல அத்தான்... ந$ங்கள் எதற்காக?" என தடுமாறியவளின் முகம் தாங்கி, "இந்த லட்டுக்காக!" என அவள் ெநற்றியில் முத்தமிட, "திருப்பதி லட்டு கூட இவ்வளவு விைலயில்ைல அத்தான்! இருந்தாலும் என் விைல ெவறும் ஐந்து லட்சம் தானா?' என முகம் தூக்கினாள். "என் உயிrன் விைல அவ்வளவு தானா சுபத்ரா?" என மீ ண்டும் அவளிடேம திருப்பினான். அதற்குேமல் அவனிடம் மல்லுக்கு நிற்கமுடியாமல் அத்தான்! என விழிவிrய பா<க்க, "ந$ என் உயி< சுபத்ரா!" என அவைள அைனத்துக் ெகாண்டவன்,
"இனி இைத நான் பா<த்துக் ெகாள்கிேறன். ந$ அத்தாைன மட்டும் பா<த்துக் ெகாள் ேபாதும்!" என கண் சிமிட்ட, அவேளா சிந்தைன வயப்பட்டிருந்தாள். "இன்னும் என்ன?" என அவைள ஆழ்ந்து ேநாக்க, "உங்களுக்கு லட்டுன்னா ெராம்ப பிடிக்குமா?" என்றதும் வாய்விட்டு சிrத்தவன், "ம்! இந்த லட்டுைவ ெராம்ப பிடிக்கும்!" என அவள் மூக்ைக ெசல்லமாக பிடித்து ஆட்டினான். கணவனின் வா<த்ைதகளில் நிம்மதியுற்றவளாய் தந்ைதைய அைழத்து தனஞ்ெசயன் அைனத்ைதயும் பா<த்துக் ெகாள்வதாக ெசால்லிவிட்டான் என்றும் அதனால் நிம்மதியாக இருக்குமாறும் கூற, சீதாராமேனா நன்றிப்ெபருக்குடன் மாப்பிள்ைளயின் உய<ந்த குணத்ைத கூறி மைனவிைய மீ ண்டும் திட்டத்ெதாடங்கிவிட்டா<. "ேபாதும் அப்பா! அம்மா நிஜமாகேவ மாறிவிட்டா<கள்... அவ<களுக்கு ஆறுதல் கூற உங்கள் மனம் ஒப்பவில்ைலெயன்றாலும் இப்படி திட்டிக் ெகாண்ேட இருக்காத$<கள்..." என்று அவைர சமாதானம் ெசய்யமுற்பட்டாள். அடுத்த இரண்டாவது நாள் மாைல சீதாராமன் மகைள ெதாட<பு ெகாண்டு, "மாப்பிள்ைள என்ன ெசய்தா< என்று ெதrயவில்ைல அம்மா! அந்த பாவி பலராமன் வந்து பத்திரத்ைத ெகாடுத்துவிட்டு, கடன் ெதாைகைய ெபற்றுக் ெகாண்டதாகவும் எழுதி ெகாடுத்துவிட்டு ெசன்றுவிட்டான். இப்ெபாழுதுதான் நிம்மதியாக இருக்கிறது. மாப்பிள்ைளயிடம் ேபசிேனன். அவ< மிகவும் ெபருந்தன்ைமயானவ< சுபத்ரா. இந்த பணத்ைத நிச்சயமாக திருப்பிக் ெகாடுத்துவிடுேவன். மிகவும் நன்றியம்மா." என்றா< நாதழுதழுக்க, பதறிவிட்டாள் சுபத்ரா "என்ன அப்பா இது என்னிடம் நன்றிெயல்லாம் கூறிக் ெகாண்டு... நான் உங்கள் மகள் அப்பா!" என்றாள் குரல் கரகரக்க "இல்ைலயம்மா... ந$ என் ெதய்வம்! மாப்பிள்ைள மட்டும் உதவியிருக்காவிட்டால் நிச்சயம் கைட நம் ைகைய விட்டு ேபாயிருக்கும். அதன் பின் நம் குடும்பம் நடுத்ெதருவுக்கு வந்திருக்கும். ஏன்ெனன்றால் உன்
அம்மா குடும்பம் நடத்திய லட்சணம் அப்படி! பிரச்சைனயின் வrயம் $ உனக்கு புrயவில்ைல அதனால் தான் உன் உதவியும் உனக்கு ெபrதாக படவில்ைல. இப்படி ஒரு மாப்பிள்ைள கிைடக்க நாம் ெகாடுத்துைவத்திருக்க ேவண்டும். அவrடம் நான் நன்றி ெசான்னதாக ெசால்லிவிடம்மா... வா<த்ைதயால் நன்றி ெசால்வது ேபாதாது அவைர ெகாண்டாடுவைத தவிர என்னாலும் ேவறு ஒன்றும் ெசய்ய முடியாது. த$பாவளிக்கு அைழக்க நாைள அங்கு வருகிேறாம் அம்மா." என்றதும் ஆச்சrயமாய் "அம்மாவுமா வருகிறா<கள்?" என்றாள் சுபத்ரா நம்பமுடியாமல். "உன் அம்மாவிற்கு கூட புத்திவந்துவிட்டது மாப்பிள்ைளைய ேநrல் பா<த்து மன்னிப்பு ேகட்கேவண்டுமாம்..." என்றா< நிம்மதி உண<வுடன். தந்ைத ேபசிமுடித்து ெவகு ேநரத்திற்கு பிறகும் அவளால் பலவிஷயங்கைள நம்பமுடியவில்ைல. த$பாவளி தள்ளுபடி விற்பைன ெதாடங்க இருப்பதால் அதற்கான கைடசி கட்ட ேவைலகள் நடந்து ெகாண்டிருப்பதாகவும் வட்டிற்கு $ வர ேநரமாகும் என்றும் அவைள உண்டுவிட்டு படுக்குமாறும் பணித்த கணவனுக்கு இரவு உணைவ எடுத்துக் ெகாண்டு கைடக்கு கிளம்பிவிட்டாள் சுபத்ரா. ( ெசால்வைத ேகட்கேவ மாட்டாயா சுபத்ரா? தனஞ்ெஜயா ந$ ெராம்ப பாவம்டா!) த$பாவளி ேநரத்து தள்ளுபடி விற்பைன என்பதால் எந்ெதந்த ெபாருளுக்கு எவ்வளவு தள்ளுபடி ெகாடுக்கலாம்? அதில் எவ்வளவு லாபம் இருக்கும்? இன்னும் எவ்வளவு ஸ்டாக் இருக்கு? அதில் முதலில் விற்கப்பட ேவண்டியைவ எைவ? என முதலாளியாய் அவனும் ேமலும் மூன்று ஊழிய<களும் கணக்ெகடுத்து ெபாருட்கைள கண்ைண கவரும் வண்ணம், அடுக்கி ேதாரணங்கள் கட்டி பரபரப்பாய் இயங்கிக் ெகாண்டிருந்த ேவைளயில் வந்து ேச<ந்தாள் சுபத்ரா. ஆச்சrயமும் அதி<ச்சியும் ஒருங்ேக ேதான்ற மைனவிைய எதி<ெகாண்டவன் கைட ஊழிய<கைள சாப்பிட்டு வருமாறு அனுப்பி ைவத்தது தான் தாமதம்... சட்ெடன அவைன இறுக்கிக் ெகாண்டாள் அவன் மைனவி.
"இது கைட சுபத்ரா! அதுவும் கண்ணாடி தடுப்புடனான கைட... யாேரனும் பா<த்து...." அதற்குேமல் எங்கு ேபசவிட்டாள்? தன் தளி< விரல்கள் ெகாண்டு அவன் வாய் மூடி, "பா<க்கட்டுேம! என் புருஷன் நான் கட்டிக்கிேறன்!" என புருவம் உய<த்தியவள் தன் பிடிைய தள<த்தேவயில்ைல. அவனும் ெமல்ல அைணத்தபடி (ேவறுவழி?), "என்னடா இந்த குட்டி ெபாண்ணுக்கு இவ்வளவு சந்ேதாசம்?" என அவள் விழி பா<க்க, "உங்களால் தான்! அப்பா ேபான் பண்ணினா<கள்! எல்லாம் முடிந்த பிறகும் ஏன் அத்தான் என்னிடம் ெசால்லவில்ைல?" என சிணுங்கினாள். "என்ன ெசய்வது சுபத்ரா? இைத உன்னிடம் ெசால்வேதாடு முடிந்துவிடாேத! அதன் பிறகு ந$ அத்தாைன ெகாஞ்சேவண்டும்... சிறப்பாக கவனிக்க ேவண்டும்... அதனால் இரவில் ெசால்லலாம் என்று இருந்ேதன்!" என கண் சிமிட்டியவனின் கன்னம் கிள்ளி தன் நன்றிைய ெதrவித்தாள். உணவு பrமாறியபடிேய ெசால்லுங்கள் அத்தான் என்ன ெசய்த$<கள்?" என ஆ<வமாக ேகட்டவளிடம், "நமது துேராகம் அடுத்தவைர எவ்வளவு பாதிக்கும் என்பைத நாேம அனுபவிக்கும் ேபாது தான் புrயும்! அைத தான் ெசய்ேதன். அவன் இங்கு வந்தைத பயன்படுத்தி சாட்சிேயாடு அவன் மீ து திருட்டு பழி சுமத்திேனன். ேபாlஸ் நண்பனின் உதவியால் சிக்கல் சுலபமாகேவ முடிவுக்கு வந்தது." "அவன் இங்கு வந்தானா? என்ைன பற்றி ஏேதனும் தவறாக ெசான்னானா? அதனால் தான் த$<க்கப்பட ேவண்டிய கணக்கு இருப்பதாக கூறின $<களா? நான் உங்களிடம் ெசால்லாமல் ேபானதற்கு இது ேதைவதான்! சுந்தr அக்காவிடமும் நான் வரச்ெசான்னதாக ெசால்லியிருக்கிறான் அத்தான். சத்தியமாக நான் எதுவும் ெசால்லவில்ைல. அந்த கடங்காரைன பா<க்க கூட இல்ைல அத்தான்! என்ைன நம்புங்கள்!
உங்கைள தவிர என் மனதில்
யாரும் இல்ைல. நான் உrைமேயாடு பழகிய முதல் ஆண் ந$ங்கள் தான்
அத்தான்! என்ைன நம்புங்கள் அத்தான்!" என கண்ண<$ ெபறுக, உதடு துடிக்க அரற்றிக் ெகாண்டிருந்தவைள ஒேர அதட்டலில் அடக்கினான். "சுபத்ரா! என்ன ேபச்சு இது? கண்டவன் ெசால்வதும் ேகட்டு ஆட நான் என்ன முட்டாளா? எனினும் சிறு சலனம் கூட இல்லாமல் உன் மனைத புrந்து ெகாள்ள அவன் உதவினான். அதற்காக தான் அந்த ஐந்து லட்சத்ைதயும் ெகாடுத்ேதன்! கண்கைள துைட! பா< சுபத்ரா நான் ெசால்வைத ேகாபப்படாமல் ேகட்க ேவண்டும்! நமக்கு திருமணமாகி முழுவதுமாக இரண்டு மாதங்கள் கூட முடியவில்ைல. உன்ைன பற்றி எனக்கு எதுவும் ெதrயாது. ஏற்கனேவ இருெபண்களால் ஏமாற்றப்பட்டவன். என்னால் சட்ெடன எைதயும் ஏற்கவும் முடியவில்ைல! நம்பவும் முடியவில்ைல. நான் மிகவும் குழம்பிப் ேபாேனன். "வணக்கம் ச
ெபாருத்தமாேம?' என்றான் சிறு சிrப்புடன். நான் இவன் ெபாண்டாட்டிைய பற்றி ேபசினால் அைத விட்டு இவன் ஏன் அவைள இழுக்கிறான்? என்ைன ெவட்டி சாய்க்க தருணம் பா<த்துக் ெகாண்டிருப்பவைள நியாபகப் படுத்துகிறாேன... என குடிெகடுக்க வந்தவன் தவித்து ேபானான். எனினும் தன்ைன சமாளித்துக் ெகாண்டு, "நான் சுபத்ராைவ பா<க்க ேவண்டுேம... உங்கள் கல்யாணத்தின் ேபாது நான் இங்கு இல்ைல. அதனால் தான் அவள் உங்களுக்கு மைனவியானாள்... அவள் சிறுெபண் பழைசெயல்லாம் மறக்க ெகாஞ்ச நாள் ஆகலாம்... ந$ங்கள் தான் ெகாஞ்சம் ெபாறுத்து ேபாகேவண்டும்!" அவ்வளவு தான் தன் முழு உயரத்திற்கும் நிமி<ந்தவன் சற்றும் குரைல உய<த்தாமல், "நான் ஏன் ெபாறுத்து ேபாகேவண்டும்?" என்றான் கண்களில் ேகாபம் மின்ன, "பிறகு அவள் என்ைன மறந்து உங்கேளாடு நிைலத்து நிற்க ேவண்டாமா?" எள்ளல் வழிந்தது அவன் குரலில். அடுத்த ெநாடி ஆ என்ற அலறல் அவனிடமிருந்து ெவளிப்பட்டது. கன்னம் கன்னமாக அவைன அைறய ேவண்டும் என எழுந்த ேகாபத்ைத அடக்கியவன் நாலுேப< பா<க்க இவேனாடு இறங்கினால் இன்னும் கீ ழ்த்தரமாக கூட ேபசக்கூடும் என்பைத யூகித்து ேபப்ப< ெவயிட்ைட அவன் காலில் ேவண்டுெமன்ற தவறவிடுவது ேபால் ேபாட்டான். அவன் சுதாrப்பதற்குல்லாகேவ, "ஐேயா உங்கள் காலில் விழுந்துவிட்டதா... மன்னித்துவிடுங்கள்!" என்றான் வரவைழத்த பrதாபத்துடன். அடப்பாவி காலில் ேவண்டுெமன்ேற ேபாட்டுவிட்டு மன்னிப்புேவறா? என நிைனத்தைத ெவளியில் ெசால்லமுடியாமல் என்னுடன் ந$ங்களும் வாருங்கேளன் சுபத்ராைவ பா<த்துவிட்டு வரலாம்..." என்றான் நல்லவன் ேபால். "நான் தினமும் தான் அவைள பா<க்கிேறன்... ஆட்ேடா பிடிக்கட்டுமா? இல்ைல அட்ரஸ் ெகாடுத்தால் ந$ங்கேள ேபாய்விடுவ<களா?" $ என்னடா இவன்? ெபாண்டாட்டிைய மாமன்காரன் பா<க்க ேவண்டுெமன்கிறாேன என ேயாசிக்காமல் ஆட்ேடா பிடிக்கிேறன் என்கிறான், இவன் உடன் இருக்கும் ேபாது சுபத்ராவிடம் காதல் நாடகம் ேபாட்டு
குடும்பத்தில் பிரச்சைனைய உருவாக்கலாம் என்றால் வரமாட்ேடன்கிறாேன... என ெநாந்தவனாய், "அதற்கில்ைல சுபத்ரா ெவகு நாட்களுக்கு
பிறகு என்ைன பா<ப்பதால்
உண<ச்சிேவகத்தில்..." இவன் இன்று அடி வாங்காமல் ேபாகமாட்டான் ேபால இருக்கிறேத என நிைனத்தவன், "ெசால்லுங்கள் பலராமன் உண<ச்சி ேவகத்தில் உங்கைள நாலு சாத்து சாத்திவிட்டால் காப்பாற்ற நான் இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என நிைனக்கிற$<கேளா? இது கைட என்பதால் இேதாடு விடுகிேறன். என் மைனவிைய பற்றி எனக்கு ெதrயும்! ந$ங்கள் உருப்படியாக ஊ< ேபாய் ேசரேவண்டுெமன்றால் இப்ேபாேத கிளம்பிவிடுங்கள்!" என்றான் கண்களில் ேகாபத்ைதயும் உதட்டில் சிrப்ைபயும் ேதக்கி. அதற்குேமல் அங்கு நிற்க அவன் என்ன ைபத்தியக்காரனா? இருந்தும் வந்த ேவைல முடியாமல் ேபாவது எப்படி? என ேயாசித்தவன் அவள் வட்ைட $ ேநாக்கி ெசன்றான். கதவில் ெதாங்கிய பூட்ேட அவைன வரேவற்றது. அவள் வட்டில் $ இல்ைலயா? அதனால் தான் ைதrயமாக ேபாகச் ெசான்னானா? ஆகட்டும் இந்த பலராமன் ஒன்ைற நிைனத்துவிட்டால் அதில் இருந்து எளிதில் விலகுபவன் இல்ைல. என பக்கத்து வட்டிற்கு $ ெசன்று, 'நான் சுபத்ராவின் மாமா. காைரக்குடியில் இருந்து வருகிேறன். என்ைன வரச்ெசால்லி விட்டு அவள் எங்ேக ேபாய்விட்டாள் என்று ெதrயவில்ைல!" எனவும் சுந்தr, "சுபத்ரா காைரக்குடிக்கு ேபாய் ஒருமணி ேநரம் இருக்குேம! ஏேதா அவசரம் ேபால் ஓடியது. வரச் ெசான்னால் ேநரத்திற்கு வரேவண்டாமா? காலத்ேதாடு உதவினால் தான் அதற்கு மதிப்பு! உங்களுக்காக காத்திருந்துவிட்டு அதுேவ கிளம்பிவிட்டது பாவம்!" என வருத்தப்படவும், அடக்கடவுேள இது என்ன ெகாடுைம? இந்தம்மா என்ைனேய பழித்து ேபசுகிறேத... ேபாட்ட திட்டெமல்லாம் வணாகிவிட்டேத! $ என அய<ந்துேபானான். ஆயினும் அவனுக்கு திரும்பி ேபாக மனம் வராததால் பஸ் ஸ்டாண்டில் அவளுக்காக காத்திருந்தான். பஸ்ஸில் இருந்து இறங்கியவைள பா<த்தவன், சுபி சுபி ... என கூவியபடி பின்ெதாடர, அவைன கண்டுெகாள்ளாமல் ேவகமாக
ஆட்ேடாவில் ஏறிவிட்டாள். அவேள கணவன் வருவதற்குள் வட்டிற்கு $ ெசல்லேவண்டும் என்ற பதட்டத்தில் அதுவும் இவனது சுபி எனற அைழப்பு தனக்குத்தான் என்பைத மறந்து ெவகு நாளானதால் திரும்பி பா<க்காமல் வடு $ ேபாய் ேச<ந்துவிட்டாள். அவளிடம் ஏன் இவ்வளவு பதட்டம்? பக்கத்து வட்டில் $ ெசால்லிவிட்டு வந்திருக்கிறாள் என்றாள் கணவனிடம் ெசால்லவில்ைலேயா? அவளது மிரட்சியும் கவைலயும் தன்னால் வந்ததா? இல்ைல கணவனிடம் ெசால்லாமல் ெசன்ற திருட்டுத் தனத்தால் வந்ததா? ேபாய் பா<த்துவிடுேவாம் உபேயாகப் படும். என பலராமனும் அவைள பின்ெதாட<ந்தான். அவன் பின்ேனாடு தனஞ்ெஜயனும் வந்துவிட்டான். கதவு திறந்திருந்ததால் இவ<களது உைரயாடல் ெதளிவாக ேகட்க, அவள் அவனிடம் ெசால்லாமல் தான் ெசன்றிருக்கிறாள் என்பைத புrந்து ெகாண்டான். உடேன அசராமல் அடுத்த திட்டத்ைத ெதளிவாக த$ட்டி அவ<கள் வட்டிற்கு $ அருகில் இருக்கும் பாலத்தில் ேபாய் அம<ந்து ெகாண்டான். ேவண்டுெமன்ேற தனா சாப்பாடு வாங்க வரும் ேபாது லிஃட்டிற்காக வண்டிைய மறித்ததும், "ந$ இன்னும் ேபாகவில்ைலயா? இங்கு என்ன ெசய்கிறாய்?' என்றவன் கண்களில் மின்னிய ேகாபத்ைத கண்டவனுக்கு உள்ளம் மகிழ்ந்தது. "ஓ! ந$ங்களா? சாப்பாடு வாங்க ெசல்கிற$<களா? இவ்வளவு ேநரமும் நான் வட்டில் $ தான் இருந்ேதன். அவள் என்ேனாடு இருந்ததால் தான் சைமக்கவில்ைல. ந$ங்கள் வந்துவிடுவ<கள் $ என ெசால்லிக் ெகாண்டுதான் இருந்தாள். சr! என்ைன பஸ் ஸ்டாப்பில் இறக்கிவிடுகிற$<களா? என்றவனுக்கு தனஞ்ெஜயன் என்ன ெசான்னான் என்பது ேகட்கேவயில்ைல... காதில் ேபrைறச்சல் மட்டுேம ேகட்டது. ெகான்றுவிடுேவன் என்பது ேபால விரல் ந$ட்டி எச்சrத்துவிட்டு வண்டிைய எடுத்துக் ெகாண்டு ேபாய்விட்டான். அடப்பாவி! அடித்துவிட்டாேன இனி காது ேகட்குமா? என பதறிக் ெகாண்டு ஓடிவிட்டான் பலராமன். பrசின் ேதடல் ெதாடரும்... கல்யாண பrசு 11
கணவன் கூறியைத ேகட்டவள் அத்தான்! என அலறிவிட்டாள். ந$ சைமக்காதைதக் கூட ெதளிவாக ெசான்னான் சுபத்ரா. ெகாைல ெசய்துவிடும் ஆத்திரத்ைத அடக்கி ஒரு அைறேயாடு விட்ேடன். அதற்ேகற்றாற் ேபால் உன் முகத்தில் கவைலயும், பயமும் இருந்தது. மிகவும் ேசா<ந்து ேபாய் இருந்தாய். நான் கூப்பிட்டேபாது மிகவும் ேயாசித்தாய்... இதனால் சற்று குழம்பித்தான் ேபாேனன். உன்னால் எனக்கு துேராகம் ெசய்யமுடியாது என்று என் மனம் ெசால்லிக் ெகாண்ேட இருந்தது. அைத ெதளிவுபடுத்திக் ெகாள்ள தான் ேநற்று சற்று அதிகப்படியாய்... என்றவன் ஆழ்ந்த மூச்சு எடுத்துக் ெகாண்டு, ந$ துேராகியானால் என்ேனாடு உன்னால் இயல்பாக இருக்க முடியாது என நிைனத்ேதன்!" என்றான் அவள் முகம் பா<க்க ெவட்கியவனாய் எங்ேகா பா<த்தபடி. "ச்சீ! ந$ெயல்லாம் ஒரு மனிதனா? என்ைன பிrந்திருந்ததால் தான் முரட்டுத்தனமாக நடந்துெகாள்கிறாய் என நிைனத்ேதேன... என்ைன பற்றி எவ்வளவு உய<ந்த அபிப்பிராயம்? உன்னால் எப்படி என்ைன சந்ேதகப்பட முடிந்தது? நம்ைமேய சுற்ற சுற்றி வந்தாேள என்று கூடவா ேதான்றவில்ைல." கண்களில் கண்ண<$ ெபறுக காளி அவதாரம் எடுத்தது ேபால் உக்கிரமாய் நிற்பவைள அைணக்க எத்தனிக்க, ச்சீ! என்ைன ெதாடாேத! உன்ைன பா<க்கேவ எrச்சலாக இருக்கிறது." என நகர முற்பட்டவைள இழுத்து அைணத்தான். அவைள சமாதானம் ெசய்துவிடும் ேநாக்கம் மட்டுேம பிரதானமாக இருந்ததால் அவளது எதி<ப்புகைள சட்ைட ெசய்யாமல், "ஏய் சுபத்ரா! எதற்கு இவ்வளவு ேகாபம்? நான் உன்ைன சந்ேதகப்படவில்ைல லட்டு! புrந்துெகாள் கண்ணம்மா, ந$ எனக்கு மட்டும் தான்! எனக்காேவ பிறந்தவள் என்னும் எதி<பா<ப்பு! உன்ைன பற்றி என் மனதின் ஏக்கம் என்றும் ெசால்லலாம்!" என்றான் தன் பிடிைய தள<த்தாமல். அவேனாடு ேபாராடியபடிேய அவனது ேபச்சுக்கு ெசவிமடுத்தவளுக்கு புrந்தது. ஆயினும் அைத ஏற்கவும் முடியாமல், "நன்றாக ேபசுகிறாய்! உன்ைனப் ேபால் வியாபாrக்கு ேபசவா ெசால்லிக் ெகாடுக்க ேவண்டும். விடு என்ைன!" என அவன் மா<பில் குத்தினாள்.
"ேகாபம் வந்தால் என் மைனவிக்கு மrயாைத காத தூரத்திற்கு ஓடிவிடும்!" என சிrத்தவன், அவைள மா<ேபாடு இறுக்கிக் ெகாண்டு, “நான் ேகட்பதற்கு உண்ைமைய ெசால்லேவண்டு சுபத்ரா! எங்ேகேயனும் என்ைன சங்கீ தாேவாடு பா<த்தால் ஒருெநாடி உன் மனம் பதறாதா?" என அவள் முகம் நிமி<த்த, சங்கீ தாவா யா< அது? ஐேயா அக்காைவ தான் ெசால்கிறான். இன்னுமா அவ<கைள நியாபகம் ைவத்திருக்கிறான் என மிரண்டு விழித்தவைள கண்டுெகாண்டவன் கன்னம் குழிய சிrத்து, "ஏய் மக்கு! அவள் ெபயைர ெசான்னதற்ேக இப்படி மிரண்டு விழிக்கிறாேய அந்த பலராமன் தத்துபித்துன்னு உளறுவதற்கு ேதாதாக ஒவ்ெவாரு முைற ந$ ஊருக்கு ேபாய் வந்தபிறகும் என்ேனாடு மல்லுக்கு நிற்பதும் என்ைன எவ்வளவு குழம்பச் ெசய்யும் என ேயாசித்து பா< லட்டு. இப்ெபாழுது அதி<ந்தாேய அது ேபால் ஒரு சிறு புத்தி பிசகு அவ்வளவு தான். என்ைன ெபாறுத்தவைர இதுவும் நல்லது தான்! என்ைன நாடும் உன் மனம், அன்பு, காதல் அத்தைனயும் எனக்கு ெதளிவாக புrந்தது. இல்ைல இது தவறு தான்! என நிைனத்தால் உன்னிடம் மன்னிப்பு ேகட்பதில் எனக்கு எந்த தயக்கமும் கிைடயாது. என்ைன மன்னித்துவிடு சுபத்ரா! அைனத்ைதயும் மறந்துவிடு லட்டு!" என அவள் இைடைய ேலசாக அழுத்த, "ேபாடா!" என தட்டிவிட்டாள். மன்னிப்பு ேகட்பவேனாடு மல்லுக்கு நிற்பது எப்படி? என முகம் திருப்பிக் ெகாண்டவைள பா<த்து சிrத்தவன், இது கைடயாக ேபாய்விட்டேத சுபத்ரா! வடாக $ இருந்திருந்தால் இந்ேநரம் உன்ைன கட்டிலுக்கு தூக்கி ேபாயிருப்ேபன். இங்கு ந$ ேபாடா... ேபாடெவன்றால் நான் எங்கு ேபாவது?" (ந$ அதிேலேய இரு!) என அப்பாவி ேபால் முகத்ைத ைவத்துக் ெகாண்டு ேகட்பவைன பா<த்ததும் சிrப்பு வந்தது கூடேவ ெவட்கமும் வந்துவிட, "அத்தான்!" என அவன் மா<பில் தஞ்சம் புகுந்தாள். தைல த$பாவளிக்கு அைழக்க வந்த மாமனா< மாமியாருடன் மrயாைதயாகவும் மிகவும் இதமாகவும் ேபசிய மருமகனின் முகம் பா<க்க முடியாமல் தைல குனித்தபடி தனது அவமதிப்புக்கு மன்னிப்பு ேவண்டிய மாமியாrடம்,
"என்ைனயும் உங்கள் மகெனன நிைனத்த$<களானால் இது ேதைவேய இல்ைல. உங்கள் வருத்தம் எனக்கு புrகிறது பைழயைத மறந்துவிடுங்கள்!" என மீ ண்டும் உய<ந்தான் தனஞ்ெஜயன். த$பாவளி அன்று தாய் வட்டிற்கு $ ெசல்வதால் இரவு ெபrயப்பா வட்டிற்கு $ வருவதாக சுபத்ரா ேபான் ெசய்யவும் மகிழ்ந்து ேபானா< ேகாகிலம். த$பாவளிக்கு முதல் நாள் இரேவ காைரக்குடிக்கு ெசன்றுவிட்டன< இருவரும். சுபத்ராவின் ெபற்ேறா<, தம்பி, தங்ைக அைனவருக்கும் தனஞ்ெஜயன் புது துணிகள் வாங்கியிருந்தான். உன் குடும்பம் இனி என் குடும்பம் சுபத்ரா! என மைனவிைய ெநகிழைவத்தான். சீதாராமன் கைடையயும், சுப்பு வட்ைடயும் $ கவனித்துக் ெகாண்டதால் அங்கும் பிரச்சைனகள் குைறந்திருந்தன. ெபrய இக்கட்டில் இருந்து காப்பாற்றிய மாப்பிள்ைளைய நன்கு கவனிக்க எண்ணி சுப்பு சைமயலில் தன் பிrயத்ைதயும் நன்றிையயும் காட்டும் ெபாருட்டு விதம் விதமாக பலகாரங்கள் ெசய்யத் ெதாடங்கவும், சுமித்ராவும் ேச<ந்துெகாண்டாள். "கலக்குற சுப்பு! இெதல்லாம் உனக்கு ெசய்யத் ெதrயுமா? என்ன இருந்தாலும் உன் சமத்து யாருக்கு வரும்? மறுவட்டு $ விருந்ைதயும் தைல த$பாவளிையயும் ேச<த்து சிறப்பாக ெசய்யிறிேய!" என பாராட்டுவது ேபால் அன்ைனைய வாrனாள் சுமித்ரா. "ந$ என் மகள் இல்ைல மாமியா
இந்த சுற்றுக் கட்டு கூச்சமூட்டியது. சுபத்ராேவா அவன்
கழுத்ைத கட்டிக் ெகாண்டு, "இங்கும் நாலுபக்கமும் சுவ< இருக்கிறது, கதவும் இருக்கிறது, ேமேல நட்சத்திரங்கள் ெகாட்டிக்கிடக்கின்றன. உங்களுக்கு கஷ்டமாக இருந்தால் ரூம்க்கு ேபாய்விடலாம் அத்தான்!" என ெகாஞ்சினாள். அவைள தடுத்தவன், முற்றத்தில் விrக்கப் பட்டிருந்த ஜமுக்காலத்தில் படுத்து மைனவிைய தன் மா<பில் சாய்த்துக் ெகாண்டு,
"இைத ெசய்தது யா< சுபத்ரா? உன் அம்மாவாக இருந்தால் வாழ்ந்து பா<த்தவ<கள்!" என கண் சிமிட்டினான். அவேளா மறுப்பாக தைலயைசத்து தன் தங்ைக தான் என்றாள். அவளுக்கு கணவனாக வரப் ேபாகிறவன் ெகாடுத்துைவத்தவன்! என்றதும் முகம் திருப்பிக் ெகாண்டவைள தன்ேனாடு இழுத்துக்
ெகாண்டவன்,
"ஏய் லட்டு! எதற்கு இந்த ேகாபம்? நமக்கு இதமான சூழ்நிைலைய உருவாக்கிக் ெகாடுத்தவளுக்கு சிறு பாராட்டு! அதுவும் அவளிடமா ெசான்ேனன்? சுமியும், சுகுவும் எனக்கும் உடன்பிறப்புகள் தான் மண்டு!" என்றவைன தழுவிக் ெகாண்டவளின் மனம் நிைறந்திருந்தது. ெமல்ல ெமல்ல அவன் மீ து பட<ந்தவள் அவன் ேகட்காமேலேய அவனது ேதைவகைள நிைறேவற்றினாள். தன் குடும்பத்ைத அவன் குடும்பமாக நிைனத்து இக்கட்டில் இருந்து காப்பாற்றிய கணவனின் ெசயலில் மனம் ெநகிழ்ந்திருந்தவளிடம்
அவைன சந்ேதாஷப்படுத்த ேவண்டும் என்ற ேவகம்
இருந்தது. மைனவியின் இந்த புதிய பrணாமம் அவைன கிறங்கடித்தது. ெவட்கம் விட்டு அவன் ேவட்ைக த$<த்தவள் விடியும் ேவைளயில் ெவற்றிக் ெகாடி நாட்டினாள். "நானும் ெகாடுத்துைவத்தவன் தான் சுபத்ரா!" என நன்றி கூறி அைனத்துக் ெகாண்ட கணவனிடம் மறுப்பாக தைலயைசத்தவள், "நான் தான் உங்களுக்கு நன்றி ெசால்ல ேவண்டும் அத்தான்! மைனவியின் பிறந்தவட்டில் $ இருந்து வாrக்ெகாண்டு ேபாகிறவ<கள் இருக்கும் காலத்தில் அவள் குடும்பத்திற்காக அைனத்தும் ெசய்யும் ந$ங்கள் விதிவிலக்கல்லவா?" என கட்டிக் ெகாண்டவைள விலக்கி எழுந்தான். "ஆகக்கூடி அைனத்தும் இதற்குத் தானா? இப்ெபாழுது தான் இவள் சிறு ெபண்ணில்ைல என நிைனத்ேதன் நான் நிைனத்தைதவிடவும் ேமாசம் என்பதுேபால் ேபசுகிறாேள!" என ெநாந்து ேபானான். கணவனின் விலகல் அச்சுறுத்த சட்ெடன எழுந்தவள், "என்னாச்சு அத்தான்?" என்றாள் பீதியுடன்.
"ந$ வளரேவ மாட்டாயா சுபத்ரா? வாழ்க்ைக ெகாடுக்கல் வாங்கல் வியாபாரமில்ைல. இதற்காக இது என ஈடுைவப்பதா கணவன் மைனவி உறவு?" அவன் விழிகளில் ேவதைன வழிந்தது. "ஐேயா! அப்படி இல்ைல அத்தான். ந$ங்கள் என்ைன மகிழ்வித்த$<கள் பதிலுக்கு நான் என்ன ெசய்யமுடியும்? அதான் என்னால் முடிந்தது..." என்றவளின் வாய் மூடியவன் "ேபாதும் சுபத்ரா! நமக்குள் பதிலுக்கு பதில் என்பேத முட்டாள்தனம்!" என்றான் தவிப்புடன். அேத தவிப்பு அவளுக்கும் இருந்தது. தன் நிைலைய கணவனுக்கு ெதளிவாக விலக்கிவிடும் ேநாக்கத்துடன், "இந்த ஐந்து லட்சத்ைத என் அப்பா எப்படியும் திருப்பிக் ெகாடுத்துவிடுவா<கள். ஆனால் உங்களால் அவ<களிடம் உண்டான நிம்மதி, சந்ேதாஷம் அைனத்ைதயும் திருப்பிக் ெகாடுப்பது என் கடைமயல்லவா?" "ந$ என் நிம்மதிைய ெகான்று ெகாண்டிருக்கிறாய் சுபத்ரா! நல்லேதா ெகட்டேதா பதிலுக்கு பதில் என்பது சில உறவுகளுக்கு ெபாருந்தாது சுபத்ரா!" அந்த மண்டுவிற்கு புrயைவத்துவிடும் ேவகம் இருந்தது அவன் ேபச்சில். அவேளா அது அவ்வளவு சுலபமில்ைல என நிரூபிப்பது ேபால் "அது எப்படி அத்தான்?" எனவும் ைகயுய<த்தி அவைள அடக்கியவன், ேகாபத்தின் உச்சத்தில் இருந்ததால், "உன் அக்காவிற்கு பதில் ந$ என ைவத்துக் ெகாள்ளலாமா சுபத்ரா? நான் ெசால்வது உனக்கு புrகிறதா? அவைள நிைனத்துக் ெகாண்டு உன்ேனாடு வாழலாம் என்கிறாயா?" ஈட்டியாய் தாக்கின அவன் வா<த்ைதகள். கடவுேள! என்ன ெசால்லிவிட்டான்? என துடித்துப் ேபானாள். அவள் கன்னத்தில் வழிந்த விழி ந$ைர துைடத்தவன், "வலியின்றி பாடம் கற்கமாட்ேடன் என்கிறாேய... இப்ெபாழுது புrகிறதா சுபத்ரா? இந்த ேபச்ைச இேதாடு விடு! ஒன்றும் ெதrயாமல் விழிக்கும் குட்டி ெபண் சுபத்ராேவ எனக்கு ேபாதும்! எல்லாம் ெதrந்தது ேபால் என்ைன வைதக்கும் இந்த குட்டி பாப்பா ேவண்டாம்!" என அவள் கன்னம் கிள்ளினான்.
இேதா ஆறு மாதங்கள் ஓடிவிட்டது தனஞ்ெஜயனுக்கும் சுபத்ராவுக்கும் திருமணமாகி, அவனுக்ேகற்றது ேபால் தாயாய், மைனவியாய், ேதாழியாய் இருப்பவள் சில ேநரங்களில் குழந்ைதயாகவும் இருப்பதுதான் காலக் ெகாடுைம. சுபத்ரா கருவுற்றாள்! மைனவிைய தைரயில் விடாமல் தாங்கினான். சுப்புவும் ேகாகிலமும் எவ்வளேவா ெசால்லியும் அவ<களுடன் அனுப்ப மறுத்து தாேன கவனித்துக் ெகாண்டான். மசக்ைக பாடாய் படுத்தியது. அவள் படும் பாட்ைட கண்டு தவித்து ேபானான். இைத வாங்கிக் ெகாள்ளவும் முடியாேத! என மருகினான். சீமந்தம் முடிந்தும் ெபற்ேறா< வட்டுக்கு $ அனுப்பவில்ைல. சீதாராமன் ஏதும் ெசால்லாத ேபாதும் ேகாதண்டராமன், "மாப்பிள்ைள இன்னும் மாறேவயில்ைல. அவ< பிடித்த முயலுக்கு எப்ேபாதுேம மூன்ேற கால் தான்! ந$யாவது எடுத்து ெசால்லக் கூடாத சுபத்ரா?" என மகளிடம் திரும்பினா<, மூன்று கால் என ெசால்லச் ெசான்னேத மகள் தான் என ெதrயாமல். மைனவிைய விட்டு பிrவது சிரமம் தான் என்றேபாதும் அவள் நலனுக்காக அவன் தயாராக தான் இருந்தான். எங்ேக நம் சுபத்ரா தனஞ்ெசயன் ெசால்வைத ேகட்டுவிட்டால் அவள் கிrடம் இறங்கிவிடாதா? ேகாகிலமும் சுப்புவுேம மாத்தி மாத்தி வந்து அவேளாடு இருந்து அவைள கவனித்துக் ெகாண்டா<கள். ஒரு அதிகாைல ேவைளயில் கணவனின் அருகில் படுத்திருந்தவளுக்கு வலி வந்தது. பிரசவத்தின் ேபாது கணவனும் அவேளாடு இருக்க ேவண்டுெமன்று பிடிவாதம் பிடித்தாள். அவளருகில் இருந்து அவளது ேவதைனையயும், தவிப்ைபயும், ேபாராட்டத்ைதயும் கண்டவன் இனி ஒரு குழந்ைத ேவண்டேவ ேவண்டாம் என்ற முடிைவ அப்ெபாழுேத எடுத்துவிட்டான். பூப்பந்து ேபால் மகன் பிறந்தான். கண்ண<$ ெபறுக மைனவிைய அைணத்து ெநற்றியில் முத்தமிட்டவன், 'உன்ேனாடு ேச<ந்து நானும் ெசத்து பிைழத்ேதன் சுபத்ரா!" என்றதும், ெபrய மனுஷியாய், தான் இன்னும் சிறு ெபண்ணில்ைல… ஒரு குழந்ைதயின் தாய் என்பதற்கிணங்க,
'உங்கைளயும் இப்படித் தான் ெபற்றிருப்பா<கள் அத்தான்!" என்றாள். அவளது உள்ளம் உண<ந்தவனாய் தைலகவிழ்ந்து ெகாண்டவனுக்கு புrந்தது அவள் கருவுற்றது முதல் தன்ைன விட்டு பிrயாமல் இருந்ததற்கான காரணம். அச்சமயங்களில் அவள் மகிழ்ந்திருந்தைத விட துவண்ட ேநரங்கேள அதிகம். அன்ைனயின் இருப்ைபயும், முக்கியத் துவத்ைதயும் ெசால்லாமல் ெசான்னாள் அவன் மைனவி. மூன்றாம் நாள் மருத்துவமைனயில் இருந்து வட்டிற்கு $ அைழத்து வரும்ேபாது அவனது அன்ைன ஆழம் சுற்றி வரேவற்றா<. கணவனின் உள்ளங்ைகயில் கிள்ளியவள், "ெசால்லேவயில்ைல!" என உதடுசுழிக்க, "எனக்கு ெசான்னேத ந$ தாேன லட்டு!" என அவள் கன்னத்ைத சுைவத்தான். எட்டு மாதங்களுக்கு பிறகு... மைனவிைய முதுகிலும் மகைன ைககளிலும் சுமந்தபடி உச்சிப்பிள்ைளயாைர பா<க்க ஏறிக் ெகாண்டிருந்தவைன இரு விழிகள் விழுங்கிக் ெகாண்டிருந்தன. கணவன் மகைன ெகாஞ்சிக் ெகாண்டிருக்க அவேளா நகrன் அழைக ரசித்துக் ெகாண்டிருந்தாள். "சுபத்ரா!" என்ற ெமல்லிய அைழப்பில் திரும்பியவள், "அக்கா!" என அலறிவிட்டாள். 'உனக்கு திருமணமாகிவிட்டதா? அது தனஞ்ெஜயன் தாேன?" என்றாள் அதி<ச்சியும் ஆச்சrயமுமாய். 'ஆம் அக்கா! உங்கள் திருமணம் நின்றதும் நாேன அத்தாைன திருமணம் ெசய்து ெகாண்ேடன். ஏன் அக்கா அப்படி ெசய்தி<கள்? அத்தான் என்ன தவறு ெசய்தா<கள்?" என்றவளுக்கு பதில் ெசால்ல முடியாமல் தவித்தவள், 'ந$ ெகாடுத்து ைவத்தவள் சுபத்ரா! உன் மகன் அழகாக இருக்கிறான்!" என்றாள் கண்களில் ஆற்றாைமயுடன். ஏேனா சுபத்ராவுக்கு எrச்சல் மண்டியது. கணவனின் அச்சாக இருக்கும் மகைன அழகாக இருக்கிறான் என்றது கணவைன ெசான்னது ேபால் மனம்
தவிக்க, இவள் ஏன் இங்கு வந்து ெதாைலத்தாள்? என்ற ேகள்விைய ேநேர ேகட்கமுடியாமல் "ந$ங்கள் எப்ேபாது வந்த$<கள்? எங்கு இருக்கிற$<கள் அக்கா?" என்றாள் இவள் இங்கிருக்கக் கூடாது என்னும் தவிப்புடன். "பத்து நாட்களுக்கு முன்புதான் வந்ேதாம். அெமrக்க வாழ்க்ைகக்கு ஆைசப்பட்டு ஓடிேனன். அந்த ஓட்டம் இன்னும் நிற்கவில்ைல. ஒருமாத விடுமுைறயில் வந்திருக்கிேறாம். இது தான் இரண்டு வருடங்களுக்கு ெபாத்திைவத்து மகிழ ேவண்டிய எங்களது சந்ேதாஷம். மீ ண்டும் ேவைளக்கு திரும்பிவிட்டால் ஒருவைர ஒருவ< பா<ப்பேத அறிதாகிப் ேபாகிறது. வாழ்க்ைகயில் ெசட்டிலாகும் வைர குைறந்தது இன்னும் மூன்று வருடத்திற்காவது குழந்ைத ேவண்டாெமன்று முடிவு ெசய்திருக்கிேறாம். உன்ைன பா<த்தால் ெபாறாைமயாக இருக்கிறது சுபத்ரா! ைகயில் கிைடத்த ெசா<க்கத்ைத இழந்துவிட்ேடேனா என ேதான்றுகிறது!" என ெபருமூச்சு விட்டவளது விழிகள் தனஞ்ெஜயனிடம் தான் இருந்தன. "அக்கா!" என மீ ண்டும் அலறியவைள கண்டுெகாள்ளாமல் விேனாத் வந்துவிடுவான் என கிளம்பிவிட்டாள் சங்கீ தா! பா<ைவயாேலேய அவைள சுட்ெடrத்துக் ெகாண்டிருந்தவைள கணவனின் குரல் சுயத்திற்கு ெகாண்டுவந்தது. "ேபாகலாமா சுபத்ரா?" அவேனாடு ஒட்டிக் ெகாண்டவள் அவன் கரத்ைத இறுக பிடித்துக் ெகாண்டாள். அதில் இவன் என் கணவன் என்னும் உrைம உண<வு இருந்தது. "அந்த பிங்க் புடைவைய பா<த்த$<களா அத்தான்?" "என் பச்ைச புடைவையத் தவிர நான் ேவறு எைதயும் பா<க்கவில்ைல. மிகவும் முக்கியெமன்றால் ெசால் ஓடிப்ேபாய் பா<த்துவிட்டு வருகிேறன்!" என்றவன் மைனவியிடம் சில அடிகைள ெபற்றுக் ெகாண்டு, "நமக்கு திருமணமாகி இவ்வளவு நாட்களுக்கு பிறகும் நான் சங்கீ தாைவ பா<ப்பைதக் கூட விரும்பாத ந$ இரண்ேட மாதங்களில் சந்ேதகப்படுகிேறன்
என என்ேனாடு சண்ைடக்கு வந்தாேய இப்ெபாழுது புrகிறதா? இது உrைம உண<வு தான் சந்ேதகமில்ைல என்பது!" என அவள் கன்னம் கிள்ளினான். "உங்களுக்கு எப்படி ெதrயும்?' என்றாள் சிணுங்கலாய். "ந$ தான் அக்கா என கத்தி ஊைரேய கூட்டினாேய! துேராகிகைள மறப்பேதா மன்னிப்பேதா அவ்வளவு சுலபமில்ைல சுபத்ரா!" என்றவன் விழிகளில் ேவதைன நிைறந்திருந்தது. கடவுேள அன்றும் இேத வலிதாேன அவன் கண்களில் இருந்தது. அவளது துேராகத்ைத நிைனத்து தான் தவித்திருக்கிறான். பாவம்! என அவைன மா<ேபாடு அைனத்து அவன் தைல ேகாதினாள். அதில் நான் இருக்கிேறன் உனக்கு! என்னும் ெசய்தி இருந்தது. அவேனா தன் கல்யாண பrசு இவள் தான் என மைனவிைய இறுக தழுவிக் ெகாண்டான். முற்றும்
