OSMANLIDAN GÜNÜMÜZE
MASONİK BİLDERBERG ÇETESİ SİYONİZM VE PROTOKOL
FİNANS ODAKLARI VE TEKNOKRATLAR ULUSLARA NASIL EGEMEN OLDU ?
İSTANBUL / 30 MART 2000
GİRİŞ
*Marozia, soylu bir kadın ve Papa’nın metresi. Papa ile ilişkisinden dünyaya gelen oğlu Papa olmuştur, oğlu ölünce yerine Papa olarak yeğenini seçtirtir. Onun da ölümünden sonra yerine torununu Papa seçtirtir. Bunların ardından peşpeşe sekiz yıl içinde dokuz yeni Papa seçtirtir. Bunların üçü boğularak, birisi yüzüne yastık kapatılarak boğulur, beşi ise, kayıtlara geçmeyecek tarzda yok edilirler. Papalığı yaklaşık seksen yıl süreyle Marozia ve annesi yönetmiştir. *Filioque tartışması-Rosenkreuz, Mason locaları ile ilişkileri olan kardinaller var. Bunlardan biri olan Psikopos Angelo Roncalli Papalığa yükselmiştir. (Papa John XXIII.) Çok gizli bir örgütün üyesi. Bu örgütü kuran Alman Baron 1940’lı yıllarda örgütün yer altı faaliyetlerini İstanbul’dan yönetmiştir. *Papa John XXIII, (sol görüşlü olarak biliniyor) II. Vatikan Konseyi’ni toplamıştır. Bu toplantıya 50 Katolik dışı çeşitli Hıristiyan temsilci gelmiştir, alınan karar: “Tek tanrılı dinlerde kimin neye inandığı önemli değil, önemli olan Monoteizmin tanrısına inanıyor olmak.” *İlk kez Katolik Kilisesi Yahudilik ve İslâmiyetin yanında yer alıyor, ortak mücadele başlıyor. *1955’de Angelo Roncalli Türkiye’ye gönderiliyor. Papa olunca, Celal bayar’ın idamına karşı olduğunu bildiriyor. (Celal Bayar, Mason) *Vatikanın İstanbul’da çalışmalara başlayabilmesi için gerekli izni 1952’de Celal Bayar vermiştir. *Franz von Papen, Papa’nın gizli hazine amiridir. *Almanya’da (İngolstad’ler) Prof. Adam Weishaupt (1776) gizli örgüt İlluminati’yi kurmuştur. *Roncalli’nin Türkiye’deki görev süresi içinde bir çok Türk Katolik olmuştur. Bunlardan bir İzmirli ailenin yakını Vatikan’da kardinalliğe değin yükselmiştir. *Papa Thule Gesellschaften üyesi. Papa’nın arasında gül ve haç işlenmiş.
*Alman İşçi Partisi’ni Thule adına yöneten Baron Rudolf von Sebottendrof. *Von Sebottendorf, 1910’a kadar İstanbul’da yaşamıştır ve İslâm mistizmi ile çok yakından ilgilenmiştir. *Aynı yıllarda Georg İvanoviç Gurdjief İstanbul’da yaşıyor, Kars’ta dünyaya gelmiştir ve Komünistlerle olduğu gibi Melâmilerle de ilgisi vardır. Dana sonra Tibet ve Hindistan’a gitmiştir. *Dr. Rıza Nur ve Sebottendrf, Gurdjief’in talebisidir. *Guido von List, Hitler’i en çok etkilemiş olan ocultist. Hitler’in diğer ocultist ustası ise Yahudi Messing. *Dr. Friedrich Kohn, Swastikayı hazırlamıştır ve yeni Alman dinciliğinin sembolü olarak bayraklara konulmasını Hitler’e kabul ettiren kişidir. *Kral Haushofer, Gurdjief’in yetiştirmesi bir ocultist ve Hitler’in çok yakın dostudur. Oğlu ise Michel de Notre Dame (Nostradamus)’tur. *Sebottendorf, Prens Thum und Tais, Franz von Papen 1934’de İstanbul’dalar. Sebottendorf, Tünel’de illuminati adının Türçeye uyarlanışı olan Nuru Ziya sokağında yaşamıştır. *Ekim 1994’de İstanbul’da Avrupalı finansörler ile yerli zenginler arasında bir toplantı düzenlenmiştir. *Vatikan Bernardino Nogara’nın özel yöntemleri ve çabaları sayesinde dünya finans kaynaklarının merkezine dönüştü. *Bernardino Nogara, İstanbul’da Banka Komerçiale İtalyano’nun müdürü. *Papa Pius XI. Nogara’yı Vatikan’ın servetini yönetmekle görevlendirdiğinde Nogara’nın ön koşulu şu olmuştur: “Vatikan’a servet kazandırırım ama paraların nereye yatırıldıkları konusunda hiç kimseye hesap vermem.” Nogara, 1954’e değin bu görevde kalmıştır. Vatikan’ı dünyanın en zengin kurumu yapmıştır. (tam bu dönemde Papa XIII. John Roncalli Vatikon Konseyi’ni toplamıştır!) *Papa XIII. John ve Patrik Athenagoras 1964 yılında Kudüs kentinde biraraya geldiler. *Papa’nın CİA ile ilişkili olduğuna dair belgeler ortaya serilmiştir! *ACUE (Birleşik Amerika için Avrupa Komitesi) 1949’da, CİA’in babası OSS (Office of Strategia Sevices) tarafından finans edilmiştir. *ACUE’in genel sekreteri CFR (Dış İlişkiler Komisyonu) müdürü.
*CFR Bilderberg ve Tri-Lateral Komisyonunun koordinatörlüğünü yürütüyor. Eski solcu Papa Paul VI., bu gruplar tarafından Papa John XIII.’den sonra Vatikan’ın başına getiriliyor. *Papa VI. Vatikan’ın tüm servetini Amerikan bankalarına yatırdı. Geriye kalan parayı da Jean Paul II. ABD’ye transfer etti. *1950’lerde Moral Rearmamant (Manevi Cihazlanma Derneği) Türkiye’de faaliyete geçmiştir. Gazetecileri İsviçre’ye davet etmiştir. Bu dernek Türkler’i komünizmin yıkıcılığına karşı korumayı üstlenmiştir! *Türkiye’deki Manevi Cihazlanma Derneği’nin büyük çoğunluğu levantenler, Sabetaylar, Ermeniler, Rumlar, İsviçreliler, Almanlar, Avusturlalılar ve bunların dostları olan seçkin Türkler’dir. *1950 yılında Türkiye’de faaliyete geçen “Güzelleştirme Dernekleri” banka şubelerinden daha çoktur! *1940’lara gelinmeden önce Türkiye, Avrupa’nın en itibarlı ülkesidir. *Türkiye 1945-1947 yılları arasında Almanya’ya gıda ve malzeme yardımında bulunmuştur. Kredi vermiştir. *Athenogroras, Dünya Ortodokslarının Merkezi’nin Fener Patrikhanesi olduğunu tüm dünyaya duyurdu. *Yunanistan’ı Kilise yönetmektedir. Toplam 330.000 dönüm araziye sahiptir. *1973 yılınca çıkan yasa ile Yunanistan’da Ortodoks İncili dışındaki incillmerin okunması ve dağıtılması yasaklanarak; 3,5 yıl tecilsiz hapis cezası getirilmiştir. *Yunanistan, İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvuruda bulunarak, Fener Rum Patriğinin Türk vatandaşı olmaması gerektiğini savundu. *Fener Rum Patrikhanesi, İtalya’daki Vatikan benzeri bir konuma dönüştürülerek, devlet içinde devlet yapılmak isteniyor. *”Türk dostu” lakaplı Marsilya Gizli Güvenlik Örgütü Müfettişi kurşuna dizilmiş olarak bulundu. Bu kişi Türkiye ve İtalya’daki sağ ve sol örgütlere silah temin eden (SAC=Sevice d’Action Critique) örgütün başıydı. *Marksist Levinist Kürt örgütü PKK’nın finans kaynaklarından birisi de Federal Almanya Cumhuriyeti tutucu hükümeti. *Fener rum Patrikhanesi ve terör örgütü PKK eski oyunun yeni versiyonlarını Türkiye sahnesine sürdüler.
*Türkiye Cumhuriyeti yasalarına göre, Fener Rum Patrikleri Fatih Cumhuriyet savcılığı ve İstanbul Valiliği ile muhataptırlar. *Ermeniler monofist’tir. Ermenilerin inancına göre Hz.İsa hem insan hem de tanrının biricik oğlu ve tek tabiatlı. *1856, Hattı Hümayın’la Ermeniler Müslümanlar ile eşit haklara sahip oldular. Osmanlının son 50 yılında devlet bürokrasisinde en çok Ermeniler yer almıştır. Ermkeni-Yahudi rekabeti iftiralara ve idamlara yol açmıştır. *Ermenilerin PKK’yı desteklemeleri ne ranstlandır ne de karşılıksızdır. 1900’lü yılların başlangıcında öğrenimini yurtdışında (Fransa ve ABD) yapmış doktor, avukat, posta teknisyeni Ermeniler Diyarbakır’da oldukça yoğundur. *1923’de Millet Meclisi’nde Lozan’a karşı çıkan 14 milletvekili vardır. (Halifeciler) *Lozan’ı 27 devlet onaylamış ve antlaşmaya imza koymuş olmasına karşın ABD hâlâ imzalayıp kabullenmiş değildir. *Vatikan İstanbul’un Ortodoks aleminin merkezi olması dayatmasını sürdürmesinden ötürü Lozan’a taraf olarak katılmamış ve Avrupa’da kulis faaliyetlerini sürdürmektedir. *”Hıristiyanlara baskı” kampanyası İngiliz Times gazetesi tarafından başlatılmıştır. *Türk Ortodoksları Selçuklu Rum devletinden kalmadır. Karamanlı, Hıristiyanları Türktür, ana dilleri Türkçe’dir. Kurtuluş Savaşı’nda Atatürk’ün yanında yer almışlardır. *Gagauzlar Türk ve Ortodoks olmalarıdna ötürü Türk Ortodoks Kilisesi’ne yakındırlar. (Patrik vekili Selçuk Erenerol) *Rusya’da 6,5 milyon Türk Hıristiyan bulunmaktadır.
B’NAİ B’RİTH (AHİD ÇOCUKLARI) 1843 yılında kurulmuştur. Günümüzde 58 ülkede örgütü bulunan, 230.000 üyeli en büyük Yahudi kuruluşudur. Dünyada uluslar arası olayların akışını etkileyebilen bir güce sahip olduğunu kanıtlamıştır. Kendi sözleriyle: “Dünyadaki diplomatlar, başkanlar, krallar ve Vatikan’la yakın ilişki içindeyiz. Washington’dan Kudüs’ten ve tüm dünyadan liderler, Yahudiliği ilgilendiren konularda bizi ararlar. B’nai B’rith kuruluşundan buyana Birleşmiş Milletler’de çok önemli rol oynamaktadır. BM de sürekli mevcut tek Yahudi kuruluşuyuz. Ayrıca giderek önem kazanan Avrupa Birliği bünyesinde de yer almaktayız.” B’nai B’rrith, etkilerini tanıtmak amacıyla düzenli olarak yayınladığı ve çok etkili haber bültenlerinden derlenmiş bazı bilgiler aşağıdadır: *14. 12. 1999- “Daha da önce Yahudi olmayanların 2. Dünya Savaşı’nda bazı dev Alman firmalarında zorla çalıştırılan Yahudiler için tazminat alma çabaları hiç sonuç vermemiş hatta bir özür bile dilenmemiştir. Fakatk B’nai B’rith devreye girdikten sonra, söz konusu şirketler önce 3.3 milyar mark ödemeyi kabul etmişler, bunu yeterli bulmayan B’nia B’rith, New York Times gazetesine bu firmaları 2. Dünya Savaşı’nda yaptıklarından ötürü eleştiren tam sayfa ilanlar vermekte dahil olmak üzere yaptığı baskılar sonucu 10 milyar mark tazminat ödenmesi karara bağlanmıştır.” *02. 11. 1999- “Hollanda Başbakanı B’nai B’rith yetkilerine Nazilerin işgali sırasında Hollandala Yahudiler’den çalınan varlıkların geri ödenmesi konusundaki araştırmanın bu yıl içinde tamamlanacağı sözü vermiştir.” *09. 09. 1999- “Babtistlerin, yahudilerin “tamama ermesi” yani yeni ahidi de kabul etmeleri için dua edeceklerini açıklamaları üzerine B’nai B’rith şu yanıtı vermiştir: “Biz, Torah’a inanıyoruz ve o tamdır. Ona inananlar tamama ermiş yahudiler’dir. Biz, tanrı habercisi olarak bir insan bekliyoruz, Hıristiyanlar gibi tanrısal sıfatlara sahip bir Mesih beklemiyoruz. Aynı mantıkla en son vahiy olan Kur’an-ı Kerim’e inanmayan Hıristiyanlar da “tamama ermesi” gereken Müslümanlar olmuyorlar mı?” *06. 01. 2000- “B’nai B’rith, 20. 01. 2000 tarihinde Miami’de Demokratikleşme-Diktatörlük karşılaştırması ve Sivil Yönetim- Askeri Yönetim karşılaştırması konularında bir Latin Amerika toplantısı düzenleyecektir” B’nai B’rith, ayrıca “İpek Yolu Projesi”ne büyük önem ve destek vermektedir. Amaç; Ermenistan, Azerbaycan, Kazakistan, Gürcistan, Kırgızistan, Özbekistan, Tacakistan ve Türkistan demokratikleşmesi ve
serbest ticarete açılmasıdır. Bu bölgeyi stratejik konumu, zengin doğal kaynakları ve halklarının çeşitliliği bakımından önemli bulmaktadırlar.
ULUSLAR ARASI TİCARET ODASI (İnternational Chamber of Commerce-ICC) 1919 yılında kendilerine “Barış Tacirleri” adını veren bir grup işadamı tarafından kuruldu. Neredeyse yüz yıla ulaşacak bir süreden beri uluslar arası ticaret ve yatırımını gelişmesi amacıyla faaliyet göstermektedir. Sınır ötesi ticaretin yönetimini düzenleyen yasaların rakipsiz yapıcısı oldular. Günümüzde elektronik ticaretin kurallarını hazırlıyorlar. Bu yasalara uymak “gönüllülük!” esasına dayanıyorsa da dünyada geniş biçimde uygulanmaktadır. Çok önemli hizmetlerinin arasında “uluslar arası hakemlik kurulu” dünyanın en önde gelen hakemlik kuruludur. Günümüzde 130 ülkeden binlerce şirket bu kuruluşun üyeleri arasında yer almaktadır. İş dünyasını ilgilendiren konularda önerileri ve harekete geçiren oluşumları en ince detayına kadar incelemek için uzman sayısı 500’e varan komisyonlar kurabilmekte ve sonuçları göre pozisyon alarak bunu uluslar arası organizasyonlara ve hükümetlere bildirmektedir. Dünya Ticaret Örgütü yetkilileriyle düzenli olarak görüşmekte ve onlara yeni toplantılarda başarı sağlayacak fikirler ve hedefler sunmaktadırlar. Birleşmiş Milletler ile yoğun bir diyalog içinde onların ekonomik hedeflerine ulaşmalarında yardımcı olmaktadırlar. BM ve yan kuruluşlarının en üst düzeydeki danışmanı durumundadır. Her yıl gerçekleşen G-7 ülkelerinin zirve toplantılarından bir gece önce toplantıya ev sahipliği yapacak olan ülkenin başkanı ICC’nin başkanıyla buluşur ve ertesi gün toplantıda diğer başkanlara iletilmek üzere onun görüş ve tavsiyelerini alır. BM bir alt kuruluşu olan Ticaret ve Gelişim komisyonu (UNCTAD) ile gelişmekte olan ülkelerin daha fazla yabancı yatırım çekebilmesi için ortak yürütülen bir projeye 30 büyük şirketin desteğini sunmuştur. Yaklaşık her üç yılda bir büyük bir kongre gerçekleştirmektedir. 3-5 Mayıs 2000’de Budapeşte’de 33. Kongre gerçekleşmiştir. Tüm dünyadan aralarında bazı devlet başkanlarının, dışişleri bakanlarının da bulunduğu çok geniş ve seçkin bir konuşmacı katılımı gerçekleşmiştir. Kongrede ele alınan konular ve dünyanın geleceğine yön verecek nitelikteki konular arasında dikkat çekici olanlar şöyle sıralanabilir: *Küreselleşmede en fazla yarar getirecek kurallar ile ekonomik özgürlük arasındaki denge..
*Şirketler açısından AB’nin genişlemesi bir büyüme mi, yoksa bir felaket mi? *AB’nin genişlemesi Avrupa ülkelerinin Rusya ile ilişkisini nasıl etkiler? *NATO’nun genişlemesinin negatif yönleri var mı? *Avrupa savunması geçerli bir öneri mi? *Asya krizi, Asyalı kapitalistlerin mi, yoksa küresel finans piyasalarının mı başarısızlığıdı? *Uluslararası finans kuruluşları sermaye piyasalarını yönlendirecek yeterliliğe sahip mi? *Seattle’daki DTÖ toplantılarının başarısızlığından alınması gereken dersler, çevre koruma ve işçi hakları kavramlarıyla ticaret için yapılan pazarlıkların ilişkilendirilmesi konusunda artan baskılar nasıl ele alınmalı? *Liberalizasyon ve küreselleşme konularında gittikçe artan halk endişesi konusunda iş dünyası ve hükümetler neler yapabilir? *Yabancı yatırımı çekme konusunda rekabet nasıl kazanılır? *İklim değişikliğinin yaratacağı ticari fırsatlar nelerdir? *Birleşme ve şirket evliliklerinin arkasındaki itici güç küreselleşme mi? *21. Yüzyılın zihinsel mülkiyet hakları.. Bu kuruluşun daha önce yayınlamış olduğu bir çok haber bülteninden açıkça anlaşılmaktadır ki; GATT’ın, DTÖ’nün veya MAİ’nin dünya hükümetlerine dayattığı her kural bu kuruluşun fikirleri ile tam bir paralellik içindedir. Bu da sözü geçen uluslar arası organizasyonların faaliyetlerinde ICC’nin ağırlığını ispatlamaktadır.
2
4. Aralık. 1912 tarihinde Avusturya gazetesi “Wiener Freie
Presse”de Walter Rathenau, şunları yazıyordu: “Her biri tüm diğerlerini tanıyan üç yüz kişi Avrupa anakarasının kaderine hükmediyor ve haleflerini kendi çevrelerinden seçiyorlar.” Özel bir telefon hattıyla bağlantıya sahip olduğu 11. Wilhelm’in özel danışmanı olan Rathenau, gerek Kaiser döneminde, gerekse Weimar Cumhuriyeti döneminde Alman politikasında önemli bir yer tutmuştur. Edmond Fleg, ünlü “Yahudi Antolojisi”nde onun “daha 1911’de savaşı ve Almanya’nın yenilgisini öngörmüş olan ender Almanlardan biri olduğu”nu yazıyor ve şöyle sürdürüyor: “onun ekonomik fikirleri sosyalizme yatkınlık gösteriyorduysa da Marksist maddecilikten alabildiğine uzaktı.” “Bu durum, yine de Bolşeviklerin onun kimi fikirlerinden esinlenmesine engel olmamıştır” diye yazıyor Rathenau. Çek devlet memuru ve mühendisi H. Fleisher, Lenin’in onun “zorunlu ekonomik savaş yöntemini taklit etmekten öte bir iş yapmadığı kanısını taşır; şu nedenle ki, Sovyet Hükümeti, değişik merkezlerin organizasyon plânlarını doğrudan kendisinden (Rathenau’dan) istemiştir.” (La Tribune de Prague: 5. Mart.1921) ***
“Dünya, gözü kulislere dalmayanların sandıklarından tümüyle farklı insanlar tarafından yönetiliyor.” Bu satırlar, ‘Coningsby’de (sayfa:183), Disraeli (1804-1881) tarafından kaleme alınmıştır. İsrail kökenli bir edebiyat eleştirmeninin oğlu olan Disraeli, Hıristiyan vaftizi olmuş, avukat çıkmış ve önceleri yazar olarak tanınmıştır. Britanya yönetici çevrelerinin tasvir ettiği “Vivian Grey” adlı siyasal romanı büyük bir başarı kazanmıştı. Ancak yine de özellikle Doğu Akdeniz’e yaptığı bir gezinin esinlendirdiği “Contarini Fleming” ve ardından “Coningsby” ile “Tancrede” onun Musevilik üzerine düşüncelerini ortaya koyduğu eserler oldu. Bu iki ünlü romanında, diye yazıyor Edmond Fleg: “İsrail için muhafaza ettiği ilgiyi ve Yahudi kökeninden duyduğu gururu ortaya koydu.” (Yahudi Antolojisi, sayfa: 586) “Coningsby” yayınlandığında (1844), Disraeli yedi yıldan beri Avam Kamarası’nda milletvekiliydi. Tory’lerin güçlü şahsiyetlerinden biri olarak görülen Disraeli, muhafazakar partide bir ayrılığa yol açtı ve Lord Derby hükümetinde Maliye Bakanı oldu; ardından Lord Derby’nin halefi olarak Başbakanlığa geldi. (1878). Gladstone’nun Başbakanlığı alması (1868) üzerine muhalefete geçen Disraeli, yeniden iktidara geldi. (1874) ve Avrupa’nın Balkanlar bölgesini derinden değişikliğe uğratan Berlin Kongresi’nde (1878), Bismarck’la birlikte birinci derecede rol oynadı. Hindistan İmparatoriçesi (1876) sanının da verildiği Kraliçe Victoria’nın en gözde bakanıydı.
BİLDERBERG’İN GİZLİ DÜNYASI 19. Nisan. 1974 gününde, Megeve’de sıkıyönetim vardı. Sivil müfettişler ve jandarmalar kentin stratejik noktalarını tutuyor ve ünlü Mont d’Arbois Köşkü’nün çevresini bir güvenlik çemberi kuşatıyordu. Ünlü mali tröst Edmond de Rothschild’in bir şirketinin işlettiği lüks dağ oteli, olağan olarak, Nisan ayının son haftalarında kapanır. Ancak, garip olarak kapanmadı. Sıradan insanlar meraklandılar. Ekmek fırınında sorular birbirini izliyordu: “Ne oluyor? Savaş kıyafetindeki jandarmaları gördünüz mü?” “Evet, polisler de var. Polislerden genel olarak siyasal sorunlarla ilgilenen birini tanıdım.” “Ya, emin misiniz?”
“Eminim. Belki de bir büyükelçiler ya da bakanlar toplantısı vardır.” “Yine de ilginç. Basında hiç söz edilmedi.” Köşedeki barda, içkilerini yudumlayanlar da rahat değillerdi: “Söyle Fernand, konuyu biliyor musun? Rothschild Oteli’ni jandarmalar işgal etmiş...” “Hiçbir şey bilmiyorum” diyor muhatabı. Ve gazete foto-muhabiri dostum Jean’ı az önce gördüm, onun da bir şeyden haberi yok” Bu konuşma sırasında Jean adlı foto-muhabiri nefes nefese geliyor. “Geçmek olanaksız. Jandarmalar tarafından kuşatılmış otelin birkaç resmini çekeyim dedim. Köşeyi gözleyen sivil polisler tarafından tartaklandım. Hızla uzaklaştım: aynasızlar makinama el koyacaklardı.. O ne hareketlilik öyle!” Düzenin bekçileri, Baron Edmond de Rosthchild’ın sekreterince verilmiş özel bir giriş belgesine sahip olmayan yabancı hiç kimseyi otele sokmuyorlardı. Bu özel hareketlilik üç gün sürdü: 19, 20, 21. Nisan. 1974 günleri. Düzenin bekçilerinin bu hareketliliğinin ve basın mensuplarını kapsayacak tarzda sıradışı davranışlarının nedeni çok sonraları öğrenilebildi. Sonunda öğrenildi ki, bu üç gün boyunca, büyük çoğunluğu dış ülkelerden gelmiş birkaç yüz kişi ünlü Rothschild Oteli’nde gizli bir konferans düzenlemişler. Bu konferansta yine de 10 Fransız bulunmuş. Otel sahibi Baron Edmond Rothschild’in yanısıra bu uluslar arası konferansa beş eski bakan, bir büyükelçi, Banque de France’nin (Fransa Merkez Bankası’nın) eski müdürlerinden biri, bir akademisyen, bir günlük gazete başyazarı ve bir şirket yöneticisi. Bu arada, bu toplantının, bu son derce ağzı sıkı örgütün kuruluşundan bu yana böylesine düzenlenmiş 24. Oturummuş ve biz farkına varmaksızın daha önce de 1955’de ve 1963’de de Fransa’da iki gizli konferans gerçekleştirilmiş. Niye bunca esrar? Fransa’da eski bir farmason De Gaulle’cülüğe kazanılmış bir eski radikal ve bir gelenekçi, anti/mason dergilerin sabık redaktörü ve Maréchal Pétain’in yandaşı, ilk olarak, o perdenin ucunu araladı. Gerçekten de bunu Roger Mennevée, 1960’lardan başlayarak Les Documents adlı dergisinde yaptı ve buluşlarını Aralık 1967 tarihli sayıda “Dünya Politikasının Dalavereci Özel Danışmanları” başlığı altında “M.Retinger ve Bilderberg grubu üzerine yeni belgeler” yayınlayarak ortaya koydu.
Pierre Virion ise, aynı dönemde Saint-Cénére’de (Mayenne) Katolik bir yayıncı olan Pierre Lemaire de “Yakında Bir Dünya Hükümeti” başlıklı çarpıcı bir broşür yayınlattı. O zamandan beri, Pierre de Villemarest, Lettre Confidentielle’de( 1) Jacques Bordiot, Lectures Françaises’de ve yapıtlarında (2) Yann Moncomble yapıtlarında (3) Roger Mennevee ve Pierre Virion’un buluşlarını tamamladılar. Bunların yanısıra, birçok Amerikan yayınında özellikle Liberty Lobby’nin çıkardığı Spotlightda (4) “Bilderbergler” konusunda değerli bilgiler yeraldı. Ne var ki büyük basın, bu buluşlara sessiz kaldı. Bu nedenle de geniş kamuoyu, dünyanın geleceğini saptamak ve uluslar ötesi organizasyonların asal halkaları üzerindeki denetimlerini sıkılaştırmak için periyodik olarak toplanan bir takım politikacı ve finans adamlarının gerçek niyetlerinden habersiz kaldılar. Bu konuyu kamuoyunu bilgilendirmenin gerekliliğine olan inançla kaleme alıyorum. Ve çok iyi biliyorum ki, bu görevi yerine getirmekte de çok geç kaldım. Ancak bunca geç kalmış olmamda tüm suç bende değil, çünkü “düşüncenin ifadesi özgürlüğü”nün olmadığı tüm ülkelerde bu gibi hallerde suç daha çok sistemdedir. Bir yazar için herhangi bir konuyu algılayıp özümseyip analizini kaleme almak bunca geç kalmaya neden olmaz. Esasta sorun yayınlanması aşamasındadır. Gizli güçlerle kuşatılmış yazarlar çoğu kez kaleme aldıkları çok önemli konuların yayınlanıp insanlığa ulaşabildiğini göremeden göçüp gider bu dünyadan. Eğer sizler de yararlı olacağını umuyorsanız, bu bilgileri çevrenizde yaygınlaştırınız. Bilderberg Grubu hakkındaki tüm yayınları elinizden geldiğince izleyiniz. Ailenize ve dostlarınıza okutunuz, bıkıp usanmadan ve ısrarla anlatınız. Gerçekleri herkesin, ama herkesin mutlaka bilmesi gerekiyor. Çünkü, Bilderberg Grubu’nun çalışmaları ülkelerin bağımsızlığını yoketmeye yönelik olduğu gibi, insanları köleleştirmeye yöneliktir. Köle olmak istemeyen her insanın, Bilderberg Grubu ve üyelerinin insanlığı köleleştirme çalışmalarına karşı direnmesi ise; birey olabilmenin kaçınılmaz gereğidir.
1
Lettre d’information (P. De villemarest, La Vendomiere, 27930 Le Cierry) Lectures Françaises (D.P.F. chire-en-Momtreuil, 66 190 Vouille) 3 Yann Moncomble, BP 24, 27 330 La Neuve - Lyre 4 The Spotlight, 300 Independance Avenue, S.E. Washington D.C. 20003 A.B.D. 2
BİLDERBERG GRUBUNUN KURULUŞU
Bilderberg Grubu Mayıs 1954’de kuruldu. O yıl, yüze yakın bankacı ve öğretim üyesi, politikacı ve uluslararası devlet görevlisi, diplomat ve işadamı, Hollanda Prensi Bernhard’ın daveti üzerine Oosterbeek’de, Hollanda’da Bilderberg Oteli’nde bir araya geldi. Konu: “Sovyet Yayılmacılığına Karşı Batı’nın Birliğini Kurmak.” Organizasyon o zamandan başlayarak Bilderberg Grubu olarak tanındı ve üyelerine Bilderbergciler denildi. Toplantı müzakereleri kesinlikle gizli tutuldu ve herhangi bir tutanağa geçirilmedi. Basın bu toplantılara sokulmadı ve zaten salonda elle, makineyle, elektrikle ya da elektronikle herhangi bir kayıt tutma olanağı yoktu. 1976 yılına değin Başkanlığı Philippe Bernert’in (5) “en güçlü sanayicilerin dostu” dediği Prens Bernhard de Lippe yürütmüş; Philippe Bernert ekliyor, Hollanda Kraliçesinin kocası bunları, “uluslar arası iş dünyasının olağanüstü farmasonluğu, Bilderberg topluluğu içinde biraraya getiriyordu, burada “iş” terimi, en geniş anlamında kullanılıyordu. Lockheed Rüşvet Skandalı ve Prens Bernhard’ın suçunu kabul etmesi, Hollanda Kraliçesinin kocasını Bilderberg Grubunun Başkanlığını terk etmeye zorladı. Ne var ki, gerçek patronu Prens değil de milyarder DAVİD ROCKEFELLER olan organizasyonun faaliyetlerini sürdürmesine engel olmadı. Dünyaca ünlü bu Amerikanlı finans adamı, Bilderberg Grubunun ilk kurucuları arasındaydı. Adı ilk kurucular listesinde, özellikle St Simons Island’da, Georgia’da (ABD) yapılan konferansa katılanlar arasında, diğer ünlü şahsiyetlerin Retinger, fikir babası elbette; F.D.L. Astor, London Observer’ın başyazarı Georges Ball, S.F.I.O’dan Pierre Commin; C.I.A.’den Allen Dulles; Amerikalı senatör Fulbright, Amerikalı devlet adamları Robert Murphy, Dean Acheson ve Henry Kissinger, Hiroşima ve Nagazaki bombalarının babası Robert Oppenheimer ve gelecekteki ABD Başkan Yardımcısı Nelson Rockefeller’in yanısıra yer alıyor. Bilderberg Grubunun başına geçtiğinde David Rockefeller, daha yeni TRİLATERALEİ kurmuştu. David Rockafeller, bugün Amerika için 5
L’Aurora 27. Ağustos. 1976
Başkanlığı yürütüyor, yanısıra Bilderberg Grubunun ve Trilateralein hazırlayıcısı olarak değerlendirilen bir organizasyon olan Dış İlişkilerde Konsey’in (Council on Foreign Relations C.F.R.) başkanlığını yürütüyor. (C.F.R. yalnızca Amerikalı üyeleri biraraya getiriyor.)
BİLDERBERG C. F. R. TRİLATÉRALE Bu üç gizli dernek arasındaki bağlar öylesine sıkıdır ki, çoğu kez adı geçen derneklerin tek bir canavarın kolu olup olmadığı düşünülür. Bilderberg Grubu üyelerinin birçoğunun C.F.R. ve Trilaterale içinde yer alması başka türlü açıklanamaz. Görüleceği gibi finans adamı Rockefeller her üç organizasyonun başını çekiyordu. Başka bir takım şahsiyetler de aynı zamanda bu derneklerin iki ya da üçüne birden üyeydi. Örneğin: George Bush, ABD Başkan Yardımcısı (C.F.R. ve Trilaterale), George W. Ball, Lehmann Brothers Bankası ortağı (Bilderberg, Trilaterale, C.F.R.), Zbigniew Brzenzinski, Başkan Carter’ın danışmanı (Bilderberg, Trilaterale, C.F.R.), Hadley Donovan, Time dergisinin başyazarı (Bilderberg, Trilaterale, C.F.R.), Henry Kissinger, Başkan Nixon’un Bakanı (Bilderberg, Trilaterale, C.F.R.), McNamara Robert, İBRD müdürü, (Bilderberg, Trilaterale, C.F.R), C. Weinberger, ABD Savunma Bakanı (Trilaterale, C.F.R.), Cyrus L. Sulzberger, New York Times Başyazarı (Bilderberg, C.F.R.), Giovanni Agnelli, Fiat’ın patronu (Bilderberg, Trilaterale), Piero Bassettti, Lombardia bölge hükümeti başkanı (Bilderberg, Trilaterale), Arrigo Levi, Turin’de La Stampan’ın müdürü (Bilderberg, Trilaterale), Francesco Forte, Turin Üniversitesinde maliye bilimi profesörü (Bilderberg, Trilaterale), Otto Wollf von Amerongen, Otto Wollf metalurji tröstünün başkanı (Bilderberg, Trilaterale), Sir Eric Roll, S.G. Warburg Bankası müdürü (Bilderberg, Trilaterale), Andrew Shonfield, Royal Institute of International Affairsin müdürü (Bilderberg, Trilaterale), Baron Edmond de Rothschild, bankacı Compagnie Financiere’in patronu (Belderberg, Trilaterale), Jacques de Foucheier, bankacı (Bilderberg, Trilaterale), Thierry de Montbrial, Intitut Française des Relations Internationales’in müdürü (Bilderberg, Trilaterale), Jean Claude Casanova, Raymond Barre’ın güvenilir adamı (Bilderberg, Trilaterale) ve diğerleri..
FİKİR BABASI : JOSEPH RETİNGER
Bilderberg Grubu, İsrail kökenli zengin bir Polonyalı’nın oğlu olan Joseph Retinger’in (1887-1960) (6)bu garip maceracının kafasından çıkmış, İsveç farmasonluğunun yüksek derecelerine üye olan Retinger, farmason Pierre Mariel’in Miroir de I’Histoire’da (7)sözünü ettiği, şövalye Ramsey, Kont Saint-Germain de Cagliostro veya kimi diğer “gezginciler” gibi, gizli derneklerin “soylu gezgincisi” hatta “Bilinmeyen Üstün”ü olmuşa benziyor. Ünlü “Albay” House’la -gerçekte- Edward Mandell House adlı, Warburg’ların, Morgenthau’ların ve Herbert Lehman’ın dostu, -hem usta bir politikacı hem de işadamı- sürekli ilişki içinde Retinger, yaklaşık yarım yüzyıl boyunca, 1913’den 1960’a değin, dünya politikasının anahtar şahsiyetlerinden biri olmuştur. Çok sayıda diplomatik entrikaya karışmıştır; özellikle 1917’de Prens Sixte de Bourbon-Parme ile kayınbiraderi Avusturya İmparatoru I. Charles arasında pazarlığı yapılan Avusturya’nın ayrık barış girişimi ve 1939’da General Sikorski tarafından merkezi önce Paris’te 1940 Alman-Fransız ateşkesi ardından da Londra’da sürgünde olan Polonya Hükümeti’nin kuruluşu. Müttefiklerin Nazi Almanyası ve faşist İtalya’ya karşı zaferini izleyen yıllarda, Retinger mondalizmin (dünyacılığın) ‘Hızır Aleyhisselam’ı olmuştur. Bulletin du Centre du Culture européennéde (Avrupa Kültür Merkezi Bülteni) şöyle yazıyor: “O olmasaydı, Avrupa Ekonomik İşbirliği Ligası, Avrupa Hareketi ve Avrupa Kültürü Merkezi’miz günyüzü göremezdi. La Haye’de gerçekleşen Avrupa Kongresi, onun eseri oldu ve buradan Avrupa Konseyi doğdu. Son zamanlarda Atlantik’in kapsanmasında ve birleştirilmesine yönelik olarak Bilderberg Grubu’nu tasarlamış ve harekete geçirmiş olan odur.”( 8) Savaştan sonra Retinger, “Birleşik Avrupa”nın kuruluşu için Avrupa Hareketine dahil olan Belçikalı politikacılar Paul-Henri Spaak ve Paul van Zeeland’la ilişki içindeydi. 1947’de Retinger’i Paris’te başkanlığını van Zeeland’ın yaptığı üç Sovyet ajanının Udeanu, -namı diğer Dolivet, gerçek adı: Ludwig Brecher- ve iki Belçikalı Aceer ve Ennals’ın bir dernek olan Association Internationale pour I’nite Europeenne de (Avrupa Birliği İçin Uluslararası Dernek) buluyoruz. 1948’de Retinger, La Haye’de. 1946’da Jean Monnet ve Robert Schuman’ın kurduğu (9) Conseil pour une Europe Unienin (Birleşik Bir
6
Joseph Retinger, “Memoris of an Eminence Grise” H.R.H. Hollanda Prensi Bernhard’ın önsözüyle John, Pomian tarafından yayımlanmış 1972 7 Miroir de I’Histore, sayı:9.Ekim. 1950 8 Bulletin de C.C.E., Sayı: 5, (1960-1961) 9 Ayrıntılar için bknz: “Une main cache dirige” Jacques Bordiot (La Librairie Française 27, rue de I’Abbe-Gregoire, Paris 1974
Avrupa İçin Konsey) de katıldığı bir Congres de I’Europe (Avrupa Kongresi) örgütlerken görüyoruz..
GİZLİ TOPLANTILAR Hollanda Prensi Bernhard, daha sonraları finans adamı David Rockefeller’ın başkanlığında, 1954 yılından buyana 33 gizli toplantı yapılmış, bunlardan 27’si hakkında çok sınırlı bir kesime aksetmiş bilgi vardır. Mayıs. 1954 Mart. 1955 Eylül. 1955 Mayıs. 1956 Şubat. 1957 Ekim. 1957 Eylül. 1958 Eylül. 1959 Mayıs. 1960 Nisan. 1961 18-20. Mayıs. 1962 29-31. Mayıs. 1963 20-22. Mart. 1964 2-4. Nisan. 1965 26-27. Mart. 1966 31. Mart-2. Nisan. 1967 26-27. Nisan. 1968 9-11. Mayıs. 1969 17-19. Nisan. 1970 23-25. Nisan. 1971 21-23. Nisan. 1972 11-13. Mayıs. 1973 19-21. Nisan. 1974 25-27. Nisan. 1975
: Oosterbeek (Hollanda) : Barbizon (Fransa) : Garmish-Partenkirchen (Almanya) : Fredensborg (Danimarka) : St. Simons Island (Georgia, A.B.D.) : Fiuggi (İtalya) : Buxton (İngiltere) : Yeşilköy (Türkiye) : Burgenstock (İsviçre) : Quebec (Kanada) : Saltsjobaden (İsveç) : Cannes (Fransa) : Williamsburg (Virginia, A.B.D.) : Lac de Come (İtalya) : Wiesbaden (Almanya) : Cambridge (İngiltere) : Mont Tremblant (Kanada) : Copenhague (Danimarka) : Bad Ragaz (İsviçre) : Woodstocm (Vermont, A.B.D.) : Knokke (Belçika) : Saltsjosaden (İsveç) : Megéve (Fransa) : Çeşme (Türkiye)
1976 konferansı, Hollanda Prensi Bernhard’ın görevinden ayrılmasına yol açan “Locheed Skandalı”ndan sonra iptal edildi. Ancak gelenek izleyen yıl Torquay’de, İngiltere’de, 21, 22, 23 Nisan. 1977’de eski İngiltere Başbakanı Lord Home’un (Sir Alec Douglas-Home) başkanlığında sürdürüldü. Dail Mirror, üç hafta önceden tamı tamına 4. Nisan’da, bu konferansa katılacak şahsiyetlerin adlarını açığa çıkardı. Bunlar arasında doğal olarak finans adamı David Rockefeller ve Henry Kissinger’in yanısıra Başkan Giscard d’estaing de yeralıyordu. Öte yandan, Canard Enchaine de, 13. Nisan tarihli sayısında davetliler arasında şunların bulunduğunu belirtiyordu:
Almanya Federal Cumhuriyeti’nin Başbakanı Helmut Schmidt, Başkan Nixon’un eski yol göstericisi Henry Kissenger, ünlü Yunanlı armatör Niarchos, Fiat’ın patronu Agnelli, İngiltere Başbakanı Chase Manhattan Bank’ın Başkanı ve Başkan Valery Giscard d’Estaing. Kısa süre sonra Lectures Françaises (Mayıs 1977) şunları yazıyordu: “Yalnızca Canard Enchaine’nin bu haberi etrafında kopartılan gürültü bulunduğu Afrika’da Başkan’ı paniğe uğratmaya yetti ve V.G.E. doğrudan Paris’e döndü ve İngiltere’ye öngörülmüş uğramayı yapmadı.” Bu dergide Pierre Hostetter şuna işaret ediyordu: “...diğer anlamlı rastlantı, Torquay toplantısı, bu Mayıs ayında Londra’da yapılacak iki zirveden (biri dünya ekonomisinin büyüklerinin zirvesi, diğeri NATO üyelerinin zirvesi) yalnızca birkaç gün önceki bir tarihteydi.”
ENTRİKALAR Bilderberg Grubu’nun toplantılarını büyük bir gizlilik içinde gerçekleştirilmiş olmasına karşın, bu toplantılara ilişkin yapılan boşboğazlıklar, olayların da doğruladığı gibi, Bilderbergliler’in müzakeresine sunulan belli başlı konuların öğrenilmesini olanaklı kıldı. Nitekim Jacques Bordist, “Une main cachee dirige..” adlı yapıtında bu gizli müzakereler sırasında önerilen belli başlı konuları şöyle özetliyor: *Uluslararası finas sorunları *Göç ve göçmenlik özgürlüğü *Gümrük engeli olmaksızın ürünlerin serbest dolaşımı *Uluslararası ekonomik birlik *Ulusal orduların dağılmasıyla uluslararası bir polis gücünün kuruluşu *Uluslar arası bir parlamentonun kuruluşu *Birleşmiş Milletler’e ya da her türlü uluslarötesi yönetime üye devletlerin egemenliğinin sınırlanması. Görüldüğü gibi, süreç bir “Dünya Hükümeti”nin oluşturulması yönünde.” Biçiminde sonuca varıyor Jacques Bordist (10) 10
Jacques Bordiot, “Une main cache dirige” Libraie Française, Paris 1974 Yazar aynı konuda: “Le Gouvernement Invisible” adlı bir çalışmasını 1983?Paris’te yayınlamıştır.
Bunlar, günün birinde şunları ilan etmiş olan C.F.R. üyesi ünlü finans adamı Paul Warburg’un istemlerine uygun hedefler: “HOŞ OLSUN YA DA OLMASIN, BİR DÜNYA HÜKÜMETİNE SAHİP OLACAĞIZ. TEK SORUN, BUNUN FETİH YOLUYLA MI, YOKSA MUTABAKAT YOLUYLA MI KURULACAĞINI BİLMEK” (11) O zamanlar Bilderberg Grubu’nun başkanı olan Hollanda Prensi Bernhard da bu konuda, Birleşik Avrupa’nın kuruluşunu engelleyen ‘ulusal ayrımcılıklara’ birçok kez karşı çıkarak aynı yaklaşıma sahip olduğunu ortaya koymuştur. 2. Kasım. 1971 tarihinde Niewe Rotterdamsche Courant’da yayınlanan bir ropörtajda Prens Bernhard şunları öneriyordu: “Ulusal hükümetlere süregen tam yetki tanıyarak parlamenter denetimi gemlemek, bu yetkilerin iki yılda bir yapılacak seçimlerle ve yalnızca hükümetin kendisinin hazırlayacağı rapor çerçevesinde –dolayısıyla a-posteriori olarak- halkın denetimine sunulması, bu da bir kurulun (kollejiyal) diktatörlüğü demektir.” “Birleşik Avrupa’da egemen olacak babadan oğula geçen bir monarşi kurmak; bunun da iki yılda bir, yine yalnızca rapora dayalı olarak, bir tür Birleşmiş Milletler’in denetimine tabi olması, yani pratik olarak sorumsuz olması.” Prensin böylece adaylığını koyuşundaki saflık yalnızca görünüşteydi. Önerisi gerçekte, bağlamlı olmayan kurumlardan yorgun düşmüş ‘demokrasilerin’ babadan oğula geçen bir diktatöryal otorite altında olacak bir “Batı Avrupa Federasyonu” tasarısı karşısındaki tepkilerini ölçmek için bir tür araştırma balonuydu.
ÇETENİN ELEBAŞLARI Kuşkusuz bu aşırı hızlı bir adım atmaktı. Prens, Avrupa tahtına böylece adaylığını koymakla, kendi kendini mahküm etti, ‘onurlu derneğe’ ihanet etmiş oldu; Bilderbergliler bunu affetmezdi. Onu karga tulumba Lockheed Skandalı’nın içine attılar ve bu da onu 26. Ağustos. 1976 tarihinde görevlerinden ayrılmak zorunda bıraktı. David Rockefeller ve dostları, 27-29. Nisan. 1979’da Avusturya’da Viyana’ya 10 km. uzaklıkta “Club Hotel Baden”de bir Bilderberg Grubu konferansı organize ettiler. Bu toplantıya katılanların listesi, büyük bir ustalığa sahip muhabir ağı sayesinde mükemmel biçimde haber alan Amerikan dergisi “Spotlight” (12) tarafından kısa sürede yayınlandı. Büro şu şekilde oluşuyordu: Başkan Lord Home, Avrupa için Genel sekreter Ernst H. Van der Beugel (Leyden Üniversitesi’nde Uluslararası İlişkiler Bölümü öğretim görevlisi) 11
Amerikan Senatörleri önünde 17. Şubat. 1950 tarihinde yapılmış açıklama. The Spotlight (cilt:V, Sayı: 21, 21. Mayıs. 1979, Liberty tarafından yayınlanmış, 300 Independance Avenue, S.E. Washington D.C. 20003 A.B.D. 12
Wimmiam P. Bundy A.B.D. için Genel sekreter (C.F.R.’nin özel dergisi ‘Foreign Affairs’in müdürü) “Sol”un Biyografik sözlüğü”ne (Biographical Dictionary of the Left-T.I. by Francis X. Gannon) inanılacak olursa, C.F.R.’nin etkin üyesi, eski Dışişleri Bakan Yardımcısı, C.İ.A. (Merkezi Habir Alma Örgütü) yüksek görevlisi William P. Bundy, yalan yere yemin suçu nedeniyle 3 yıl hapse mahküm olmuş olan ajan Alger Hiss’i korumuş ve Wietnam’da Amerikan askerlerinin moralini bozmuş olan, galipsiz savaşın “no-win war”ın teşvikçilerinden biridir. Nisan.1971 Konferansına katılanların adları bu çalışmanın sonunda yer almaktadır. Bu arada birkaç istisnai kişiliği işaret etmekte yarar var: Avusturya Başbakanı Bruno Kreisky; Rothschild’in yeğeni ve Banque Lambert’in (bugün Bruxelles-Lambert) Başkanı, Baron Lambert; Danimarka Dışişleri Bakanı Henning Christophersen; Deutsche Bank’ın müdürü Alfred Herrhausen; Die Zeit’in başyazarı Theo Sommer; Fiat’ın başkanı Giovanni Angelli; Avrupa Toplulukları Komisyonu’ndan Etienne Davignon; Lüksemburg Büyük Dükalığı Hükümet Başkanı Gaston Thorn; Norveç İşçi Partisi Başkanı ve Paribas’ın yöneticisi Lord Roll of Ipsden. Amerikalılar: George Ball, Helmut Sonnenfeldt, W. Michel Blumenthal ve doğal olarak David Rockefeller. Fransa delegasyonu şu şahsiyetlerden oluşuyordu: Christian Beullac : Milli Eğitim Bakanı Bernhard Esambert : Edmond de Rothschild Grubunun finans şirketi Başkanı Jacques Marchandise : Hachette Yayınevi Başkanı Jerome Monod : Şehircilik ve İskan Misyonları Sekreterliği Başkanı, R.P.R.’nin eski genel sekreteri. Sayıştay Denetçisi, güçlü Compagnie Lyonnaise de Eaux’nun başkanının veliahtı Thierry de Montbrial : İnstitut Français de Relations İnternationales’in Müdürü, Dışişleri Bakanlığı’nda Analiz ve Öngörü Merkezi eski başkanı, Ecole Polytecnique’de iktisat profesörü ve Trilaterale’in Çok etkin üyesi Robert Pitti-Ferrandi : Edmond Rothschild grubunun finans şirketinin yüksek görevlisi Michel Rocard : Sosyalist Parti Üyesi Ernest Seillierre : Wendel ailesinden, Sanayi ve Katılımlar Genel Şirketi’nin Genel Müdür Yardımcısı. Bilderberg Grubunun bir toplantısında Michel Rocard’ın bulunması anlamlıdır. Eski P.S.U.’lu (Sosyalist-Devrimci) sosyalist bakan ve Elysee ye sosyal/demokrat aday (1988’de) uzun yıllardır esrarlı desteklere sahip anketlerde alışılmadık populâritesinin arkasında da bu destekler yatıyor. Kimi siyasal gözlemciler, Rocard'’n bu yükselişinin, ailesinin iş dünyasında
ve politikada büyük etki gücüne sahip H.S.P.’ ile (Yüksek Protestan Topluluğu) ilişkilerine bağlıyor. Ancak A.B.D.’ye yaptığı çok sayıda gezi ve Bilderberg Grubuna üyeliği de patronlar ve sanayi kadroları nezdindeki göreli başarısını açıklayabilir.
SON GİZLİ TOPLANTI Bilderberg Grubunun 33. Konferansı Mayıs. 1985 tarihinde tam olarak 10-12 Mayıs günlerinde New York eyaleti (A.B.D.) Westchester kentinde Arrowwood de Rye Brook Oteli’nde yapıldı. Müzakereler elbette gizli tutuldu, ancak bir kez daha Spotlight’in bir muhabiri katılanların listesini elde etmeyi başardı ve 3. Haziran. 1985 tarihli sayısında yayınladı. Katılanlar arasında şunlar dikkat çekiyordu: George W. Ball, Amerika eski Bakan Yardımcısı; F. Pinto Balsemao, “Expresso” gazetesi yöneticisi, Portekiz eski Başkanı. Z. Brzezinski, Başkan Carter’ın eski akıl hocası Jaime Carvajal Urquijo, Banco Hispano Industriel’in başkanı A.W. Clausen, Dünya Bankası Başkanı Garret Filtzgerald, İrlanda Başbakanı Henry Kissinger, Başkan Nixon’un eski Dışişleri Bakanı Elliot Trudeau, Kanada eski Başbakanı Otto Wolff von Amerongen, ünlü Alman sanayicisi David Rockfeller, Amerikalı ünlü finans adamı Lord of Ipsden Fransa ise, sekiz kişiyle temsil ediliyordu: İki François-Poncet, biri Jean Valery Giscard d’Estaing’in eski Dışişleri Bakanı ve yeğeni Michel Paribas, Amerique du Nord’un başkanı. Hélène Carrere d’Encausse, Sovyet sorunları konusunda ünlü uzman. Jacques Maisonrouge, Amerikan işlerinde (I.B.M.) egemen konumundaki ender Fransızlardan. Jean-Claude Paye, O.E.C.D. Genel Sekreteri, Raymond-Barre hükümetinin eski genel müdürlerinden. Senatör Michel Gidaud, İle-de-France Bölge Konseyi Başkanı Ernest Seillere, Wendel Dökümevleri’nin torunu, Chaban-Delmas. Pierre Messmer gibi bakanların eski iş arkadaşı Sanayi ve Katılımlar Genel Şirketi’nin Genel Müdürü.
Thierry de Montbrial, Intitut Français des Relations Internationales’in müdürü, daha önce belirttiğimiz gibi Trilaterale’in etkin üyesi. Robert Camman’ın son zamanlarda yayınlanan ve başarısı Raymond Barre’ı Trilaterale’e üye olduğunu itiraf etmek zorunda bırakan (l.Heure de Verite Programı 4. Aralık. 1985) Les Veritables maitres du monde (13) adlı broşürü. Fransızları, politikacılarımızın iplerini ellerinde tutan siyasal-mali güçlere karşı uyardı. Korkan ya da suç ortaklığı içinde olan iletişim araçlarının suskunluğuna karşın, bugün artık hiçkimse politikacılarımıza Trilaterale ya da Bilderberg Grubunun tasma taktığını bilmezden gelemez. Yayınladığımız isimlerin hepsi gizli güçlerin ajanları değildir. Bu şahsiyetlerden kimileri büyük bir olasılıkla yanıltılmışlardır. (14) Bunlar dünyacı (mondalist) yurtların ortadan kaldırılması ve halkların köleleştirilmesi plânına ancak köleleştirilmiş olarak katılmaktadırlar. Ancak biz de eğer bunlar hatalarında ısrar ederlerse, düşmanla işbirliği yapmayı ve onun işini kolaylaştırmayı sürdürürlerse onları birer düşman olarak görmek zorunda kalırız. Bilderberg Grubu’nun özenli bir üyesi Rocard, Trilaterale’in etkili üyesi Barre, uluslararası finans gücü Rockefeller’in bu işbirlikçileri, bunların yarattığı tehlikeyi henüz görmemiş binlerce sağcı ve solcu dürüst insanın desteğine, teşvikine sahip olmasalardı güçsüz, kolu kanadı kırılmış, mütecaviz olamazlardı. Gözlerinize bağlanmış gözbağlarını söküp atınız! Bilderberg Grubunda yapılanlardan söz ederken Jacques Bordiot şunları yazıyor: “Bilderberg Grubunun organizasyonunda çarpıcı olan Bavyera aydınlanmışları modeline dayalı olarak eklemlenmiş olan Council on Foreign Relations, la Table Ronde ve Rhodes-Stead derneğinden kaynaklanan diğer derneklere sıkı benzerliğidir. Dış halkayı hem üyeleri, hem de seçilmiş ya da paravan davetlileri kapsayan konferans üyeleri oluşturur. Tüm üyeleri Bilderbergliler olan ‘iç halka’ 24 Avrupalı ve 15 Amerikalı’dan oluşan “Steering Committee” (Yönetim kurulu)’dur. Amerikalıların hemen hepsi C.F.R. üyesidirler ya da üyesi olmuşlardır. Nitekim bunlar arasında şu kişilere rastlanmaktadır: George W. Ball, Robert Murphy, David Rockfeller, Arthur Dean, Dean Rusk, vd.. Bu kurulun üyelerinden kimileri daha kapalı bir ikinci “iç halka”nın “Bilderbergger Advisory Committee”nin (Danışma Kurulu) üyesidir. Bu kurul hakkında yalnızca Avrupalı ve Amerikalı üyelerden oluştuğu, Amerikalıların hepsinin C.F.R. üyesi olduğu, bunlar arasında 13
Bu yayın Trilaterale’in hizmete özel yıllığının sayfalarının fotoğraflarla çoğaltılmasını kapsamaktadır: Politika ve Finans dünyasının elebaşlarının adları (10 20 FF) 14 Örneğin: Henry Coston’un “Les 200 Familles au pouvoil” (sayfa:72) adlı kitabında belirttiğine göre, La Rochelle’in radikal belediye başkan vetkili Michel Crepo 1977’de trilaterale’in üyeleri arasında yer alıyordu. M. Crepo, bu esrarengiz derneğin gerçekten ne olduğunun farkına varınca, onu terk etti. Bu nedenle, artık Trilaterale’in yıllığında yer almıyor.
A.B.D. için Bilderberg Genel Sekreteri David Rockfeller’in eski damadı ve Wall Street’de iyi konumlarda olan Albay Curtis B. Dall, Biderberg Grubu’nun iki örgütünün, A.B.D.’nin Council on Foreign Relations örgütü ile İngiltere’nin (Royal) Insitut of International Affairs örgütünün dünya çapındaki aşamasını temsil ettiği kanısındayız. Bu durumda, bilderberglilerin iki yılda bir yapılan konferansları, bir ölçüde konusu bu kardeş iki örgüt arasında bilgi ve görüş alış-verişi ve ortak karar alımı olan Parlamento’nun oturumlarını oluşturacaktır. Bilderberger Advisory Committee, Parlamento tarafından seçilmiş ve kendisi de bir Genel Sekreterlik, Prens Bernhard tarafından yönetilen Steering Committee seçen bir Bakanlar Kurulu’na büyük ölçüde benzeyecektir. Bir süredir, Trilaterale’in de sürükleyicisi olan Bankacı David Rockfeller bu Committee’nin yönetimini elinde tutmaktadır.
KONU HAKKINDA BAZI YAYINLAR Burjuva Hanedanları Sözlüğü Fransa politikasında, ekonomik ve mali çevrelerin, aynı zamanda aile ittifaklarının oynadıkları rolü bilenler, geniş ölçüde belgelendirilmiş bu yapıta sık sık başvurulacaktır. Dünyayı Yönlendiren Finansçılar 1955’den buyana pekçok baskısı yayınlanmış ünlü yapıt. Bu çalışmada, Henry Coston paranın devlerinin devletlerin halkalarına nasıl el koymuş olduklarını ve ulusları 200 yıla yakın süredir nasıl haraca bağladıklarını açıklıyor. Büyük Banka ve Tröstler Politikacıların, teknokratların ve kitle iletişim araçlarının işbirlikçiliği ile orta sınıfları, köylülüğü yıkıma uğratacak ülkeyi haraca kesmenin ve yönetimi ehlileştirmenin sanat ve yöntemi anlatılmaktadır.
Bankacıların Avrupa’sı Avrupa Birliği konusunda büyük lâfların ardında, iktisadi çevrelerin eylemleri, Avrupa halklarının çıkarlarına aykırı olarak nasıl yürütülüyor? Tanrıların Gizi Kezsinlikle non-konformist olan Henry Coston, bize açıklanamaz görüneni açıklıyor. Uluslar arası bir fenomeni (görüntüyü) tasvir ederek,
bunun yalnız bizim ülkemizde değil, aynı zamanda Avrupa’da, yalnızca Yakın Doğu’da (İsrail) değil Afrika’da, Kuzey Amerika’nın sanayileşmiş ülkelerinde ve Latin Amerika’nın azgelişmiş ülkelerinde yarattığı sonuçları gözler önüne seriyor. Büyük Doğu’nun Cumhuriyeti 1870’den günümüze 3 cumhuriyet döneminde Farmasonların gücü (Yüzlerce adı kapsayan indeks) Büyük Finans ve Devrimler 1917 Bolşevik Devrimi’ne kim sermaye koydu? Roma üzerine piyasayı finans bakımından kim destekledi? Hitler’e kim yardımcı oldu? “Humanite”nin kuruluşunu kim finanse etti? Henry Coston, dokümanlara dayalı ve özlü çalışmasında bütün bun soruları yanıtlıyor. Fransız Petrolünün Serüveni Petrolün Gizi Farmasonların Gizi
TÜRK BASININDA BİLDERBERG Türkiye’de İlk Toplantı: Eylül. 1959
“Gizli Bilderberg Toplantısı Başlıyor” Prens Bernhard’ın riyasetindeki içtimada Dünya meşhurları bulunacak. “Dünyanın tanınmış devlet adamlarını, iktisatçıları ve politikacılarını bir araya getiren “Bilderberg” grubu toplantısı bugün saat:09.00 ‘da Çınar Oteli’nde başlayacaktır. Toplantıya, Hollanda Kraliçesi Julliana’nın kocası Prens Bernhar başkanlık edecektir. Gizli olarak yapılacak toplantılarda hazır bulunmak üzeri gelen tanınmış 70 kişinin arasında NATO Genel Sekreteri Spaak, Danimarka Hariciye Vekili Von Kleffeus, Belçika Münakalat Vekili W. Seghers, Amerika Hariciye vekaleti mensuplarından Mr. Dean, Amerika Teknik Çalışmalar Direktörü Joseph Johnson, İngiliz iktisatçısı Boujer, Para Fonundan Holstein ve Hoffmann, New York Times Gazetesi sahibi Sulzberger bulunmaktadır. Bilderberg gru toplantıları çalışmalarına Türkiye’den Başvekil Adnan Menderes, Hariciye Vekili Fatin Rüştü Zorlu, NATO Daili delegemiz Selim Sarper, Londra Büyükelçimiz Muharrem Nuri Birgi katılacaklardır. Toplantıda Kruşçev’in Amerika’yı ziyareti, roket çalışmaları, Avrupa’da iktisat güçlükleri meydana getiren amiller ve bunların izalesi, Laos’daki son durum, Hindistan-Kızıl Çin ihtilafı, dünya sulhüne engel teşkil eden siyasi, iktisadi problemlerin halli, müşterek Pazar meselesi hakkında görüş teattisinde bulunulacaktır.” ( Tarih: 18. Eylül. 1959/Milliyet Gazetesi) “Meşhurlar Toplantısı devam Etti” “Şehrimizde bulunan meşhur Bilderberg Grupu, dün Çınar Oteli’nde ikinci toplantısını akdetmiştir. Sabah, saat:10.00’dan 12.30’a ve yemek için ara verildikten sonra 14.20’den 17.30’a kadar devam eden toplantılarda Başbakan Adnan Menderes ve Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu Türkiye’yi temsil etmişlerdir. Avrupa ve Amerika kıtalarının 60’a yakın sayılı devlet ve işadamlarıyle iktisatçılarının katıldığı bu toplantıda yapılan müzakerelerde, dünyanın istikrarsızlığının iktisadi sebeplerden ileri geldiği sonucuna varılmıştır. Öğleden sonra devam eden müzakerelerde dünyanın karşılaştığı siyasi problemlerle, Doğu-Batı rekabeti görüşülmüştür.
Akşam, Bilderberg grupunun bazı mensupları İngiltere elçisinin şehrimizde verdiği kokteylde hazır bulunmuşlardır. Bilderberg grupu bugün öğleyin çalışmalarına son verecektir. Delegeler, yarın sabahtan itibaren yurtlarına dönmeğe başlayacaklardır.” (Tarih: 20. Eylül. 1959/Vatan Gazetesi) “Bilderberg Grubu Çınar’da Toplandı” “Prens Bernhard’ın açtığı toplantıya Menderes, Zorlu ve Birgi’de katıldı” Hollanda Prensi Bernhard dün sabah saat:9.25’te Yeşilköy Çınar Oteli’nde meşhur Bilderberg Grubunun şehrimizdeki ilk toplantısını bir konuşma ile açmıştır. Onu takiben İtalyan Dergisi adamlarını uğurlamaktan dönen Başbakan Adnan Menderes de otelde toplanmış bulunan 60’a yakın tanınmış iş ve devlet adamlarıyla iktisatçılara hitap etmiştir. Şimdiye kadar Bilderberg, sekiz ayrı Avrupa şehrinde yaptığı yıllık toplantılarına ilk defa katılan Adnan Menderes, Zorlu ve Muharrem Nuri Birgi ile birlikte gelmiştir. Toplantılara son dakikada yetişenler arasında İtalyan bankası Umum Müdürü Angelos ile Yunan bankaları Umum Müdürü ve meşhur Amerikalı milyarder sülalesi Rockfellerin bir mensubu vardır. Bilderberg Grupu, öğleye kadar gezilerde bulunduktan sonra üyeleri dağılmıştır. Bazılarının Mithatpaşa’daki Beynelminel konkurları seyre, diğerlerinin ise şehri gezmeye gittikleri öğrenilmiştir. Haber aldığımıza göre Bilderber Grupunun bugün bütün gün sonrası Çınar Oteli’ni kapanacağı, Çınar Oteli’nin günlük kirası Dışişleri Bakanlığına 14.00 liraya mal olmaktadır. Toplantıya katılanların yemek ve kahvaltı masrafları ayrıca ödenmektedir. Gelişmeler yarın akşam yemeğinde ele alınacak ve delegeler Pazartesi günü memleketlerine döneceklerdir.” (Tarih: 19. Eylül. 1959/Vatan Gazetesi)
“Bilderberg Toplantıları Sona Erdi” “Bilderberg Grupunun üç gün önce başlayan toplantılarının sonuncusu dün yapılmıştır. Delegelerin bir kısmı dün yurdumuzdan ayrılmışlardır. Bunların arasında NATO Genel Sekreteri Spaak ve Amerika’nın milyarder Rockfeller ailesinden Daniel Rockfeller, Amerikan Büyükelçimiz Mahmut Dikerdem ve Belgrat Büyükelçimiz Şâdi Karur bulunmaktadırlar.
Öteyandan toplantılara katılmış olan Amerika’nın Paris büyükelçisi Mr. Burgess, hareketinden önce havaalanının şeref salonunda Ankara Büyükelçisi F. Warren’e 45 dakika süren bir görüşme yapmıştır. Bilindiği gibi Avrupalı ve Amerikalı 60’a yakın iş ve devlet adamlarıyla iktisatçılarının meydana getirdiği “Bilderberg Grubu” yılda bir defa Avrupa’nın bir başşehrinde toplanarak büyük bir gizlilik içinde dünyanın belli başlı meselelerini görüşmektedirler. Bu görüşmeler hakkında bir açıklama yapılmamaktadır. Başbakan Adnan Menderes ve Dışişleri Bakanı Zorlu, dün sabah saat:10’da başlayan ve yemek için verilen kısa bir aradan sonra 16’ya kadar devam eden görüşmelere katılmışlardır. Bilderberg grupunun 3 gün süren toplantılarına Prens Bernhard başkanlık etmiştir. Prensin bugün Hollanda’ya döneceği tahmin edilmektedir.” (Tarih: 22. Eylül. 1959/Vatan Gazetesi)
Türkiye’de İkinci Toplantı: Nisan. 1975 “100 ünlü arasında yalnız 2 kadın var” Bugün başlayacak Bilderberg Konferansı için Altın Yunus’ta karadan, havadan ve denizden korunma tedbirleri alındı. Zerrin Alnar İzmir’den bildiriyor Bugün çalışmalarına başlayacak olan Bilderberg Konferansına katılmak üzere dünyaca ünlü işadamları, diplomatlar, gazeteciler, sendikacılar ve öğretim üyeleri dün İzmir'’ gelmişlerdir. Saat:15’de Bilderberg Konferansının başkanı olan, Hollanda Kraliçesi Jullia’nın eşi Prens Bernhard kendi uçağını kullanarak Çiğli Hava limanına inmiştir. 64 yaşındaki Prens Hollanda’dan İzmir’e pilotluk yaptığı halde gayet dinç bir şekilde uçaktan inmiş, “Ben her zaman kendi uçağımı kendim kullanırım” demiştir. Bernhard ile NATO Genel Sekreteri Joseph Launs ve konferansa katılacak üyelerden dördü daha gelmiştir. Prens’den sonra özel uçakla gelen ikinci üye, Beyaz Saray İdari İşler Müdürü Rumafeld olmuştur. “Kissinger’in sağ kolu” olduğu söylenen Rumafeld, ABD’nin bir uçağı ile tek başına gelmiştir. Gündeminde Orta Doğu sorunu bulunduğu için, bu konuda en bilgili kişi olan Kissenger de Bilderberg Konferansına çağrılmış, ancak kendisi gelemediği için yardımcısı Rumafeld ile Hartman’ı toplantıya göndermiştir.
Milyarderlerin en ünlülerinden ve Paris yüksek sosyetesinin önde gelenlerinden Baron Rothschild, THY uçağı ile İzmir’e gelmiştir. GİZLİLİK Saat: 16.30’da bir basın toplantısı düzenleyen Prens Bernhard, bir soruya verdiği cevapta, “Yunanistan’dan da üye çağırıldığını, fakat çağırılanların Türk-Yunan ilişkilerinin bugünkü koşulları altında konferansa gelmeyi reddettiklerini” söylemiştir.... Prens, çağırılıpta gelmeyen Yunanlıların arasında Pezmezoğlu’nun da bulunduğunu belirtmiştir. Prens Bernhard’ın Konferansın gizli yapılması dolayısıyla çeşitli şüphelerin olduğu, hatta bu arada bazı çevrelerin bunun bir mason toplantısı olduğunu ileri sürdükleri hatırlatıldığında Prens Bernhard gülerek, “Ben mason değilim” demiştir. Prens, bu konuda şu bilgiyi vermiştir: “Toplantıya gündemdeki konuyla ilgili kişiler çağrılır. Bu arada gazeteciler de üye olarak gelirler....... Konferansımızın yazılmamış bir geleneği vardır. Konuşmalardan bahsedilecekse atıf yapılmaz, kaynak gösterilmez. Örneğin: birkaç kez konferansa gelen gazeteciler, daha sonra konuşulanları kendi görüşleri olarak makalelerinde yazmışlardır.” KORUNMA “Çeşitli uçaklarla ve bu arada özel tutulmuş carterle dün gece saat 10.00’a kadar ünlüler, parti parti İzmir’e gelmişlerdir. Gelenler arasında İngiliz Muhafazakar parti lideri Margaret Tatcher, Fiat Fabrikaları sahibi Giovanni Agnelli de bulunmaktadır. Konferansın yapılacağı “Altın Yunus”ta ünlüler için karadan, havadan ve denizden korunma tedbirleri alınmıştır. Konferansa katılan üyeleri Başkan Prens Bernhard çağırmaktadır. Bu yılki toplantıya çağırılan yüze yakın erkeğin arasında sadece iki kadın üye bulunmaktadır. Bunlardan biri Türk kadın Profesör Gültekin Kazgan diğeri ise, İngiltere’nin muhalefetteki Muhafazakar Partinin Başkanı Margaret Tatcher’dir. Katılanların üçte biri politikacılardan seçilmiştir.” (Tarih: 25. Nisan. 1975/Milliyet Gazetesi)
“Nisan sonunda ÇEŞME’de yapılan Bilderberg toplantısındaki Gizli Konuşmaları Açıklıyoruz!” “Şirketlerin birleşip tekeller haline gelmesi piyasada rekabeti yok edecektir”
“ENFLASYONU, VİETNAM SAVAŞI KÖRÜKLEDİ...” Enflasyon hızını kesmek için kalkınmış ve kalkınmakta olan ülkeler kambiyo kurları yeniden saptanmalı, para politikası yeniden düzenlenmelidir.. Rekabet teşvik edilmeli, çok uluslu şirketler karşısında sendikaların da emek piyasasında tekelci bir durum yaratacakları unutulmamalıdır. Bilderberg Toplantısında başka önemli bir tebliğ de Alman iktisatçısı Herbert Giersch vermiş ve enflasyonun uluslar arası yönlerini ele almıştır. İktisatçı, son yıllarda enflasyon hızlandırılmasından daha çok Birleşik Amerika’yı sorumlu tutmuştur. HERŞEYİN BAŞI VİETNAM OLDU Alman iktisatçısına göre, hızlı enflasyonun uluslar arası nedenleri başlıca şöyle sıralanabilir: 1- Fransa hariç, bütün sanayileşmiş ülkelerde enflasyon Vietnam Savaşı ile hızlanarak, ABD ekonomisi üzerinde artan bir yük olmaya başladığı 1960’ların ikinci yarısından buyana asıl hızını almıştır. 2- Vietnam Savaşı nedeniyle ortaya çıkan talep baskısı ABD’de işsizliği önce azaltmış, sonra ise enflasyon yoluyla yeniden arttırılmıştır. 3- Doların değeri gereğinden yüksek tutulmuştur. 4- Sosyalist olmayan ülkeler, dolar standardında kaldıkları sürece ABD ekonomisinden akan doların baskısı altında enflasyonun vergisini ödemişlerdir. 5- Amerikan üreticisinin olduğundan fazla değerlendirilmiş bir para biriminin getirdiği rekabet güçlüklerine daha fazla göğüs germek istenmemesi nedeni. Enflasyon durmadan geliştiği dönemde Batı dünyasındaki ekonomik görünüşleri, Alman iktisatçı şöyle sıralamaktadır: 1960’larda Batı Avrupa büyük bir Pazar olarak gittikçe fazla ilgi görmüştür. Avrupa’daki Amerikan yatırımları Amerikan bilgi ve tekniğini daha ucuz Avrupa emeği ile birleştirerek, Amerikan ihracatına rakip duruma gelmişler ve böylece Amerikan ekonomisi tekelci durumunu kısmen yitirmiştir. Amerikan ekonomisi, ekonomik açıdan yararlı bilgileri geliştireceği yerde, Vietnam Savaşı ve Uzay Yatırımları/Üretimleri ile uğraşmış, dolayısıyle 1960’ların ortalarına kadar elinde tuttuğu üstünlüğünü devam ettirememiştir.
Bilgi ve yatırımların çok uluslu şirketler aracılığıyla transferi, doların değerinden yüksek ve Avrupa paralarının,özellikle Alman markının gerçek değer altında tutulması ile hız kazanmıştır. ALINACAK TEDBİRLER Alman iktisatçısı, enflasyonun bugünkü tehlikeli aşamasında alınması gerekli tedbirler konusunda şu önerilerde bulunmaktadır: Piyasaya para arzetme konusunda yeni ölçüler bulunmalıdır. İş çevrelerine, işçilere ve sendikalara tam istihdam için hükümetlerin ve merkez bankalarının para arzı kuralından başka bir sorumluluğu olmadığı anlatılmalıdır. Ekonomiyi yeni geleceklere ve düşük ücret düzeyindeki ülke mallarının ithaline mümkün olduğu kadar fazla açılabilmek için rekabet teşvik edilmelidir. Kalkınmış ve kalkınmakta olan ülkelerde kambiyo kurları yeniden saptanmalıdır. Özel teşebbüs tarafından daha başarılı bir şekilde yürütülebilecek görevler devletin üzerinden alınmalıdır. Alman iktisatçısına göre, rekabet gücünü ayakta tutabilmek için büyük şirketlerin birleştirilmesi, tekeller haline gelmesini önleyici hukuksal tedbirler alınmalıdır. Şirketlerin daha büyük şirketler haline bürünmesi önlenmediği takdirde, çok uluslu şirketlerin rekabeti yok edeceğini söyleyen iktisatçı, aksi takdirde çok uluslu şirketler karşısında sendikaların da emek piyasasında tekelci bir durum yaratacaklarını ileri sürmüştür. (Tarih: 12. Mayıs. 1975/Günaydın Gazetesi)
“Birçok ünlü kişinin katıldığı toplantıda Kissinger ve Schmith de hazır bulunacak” Büyük Sermaye Çevreleri Bilderberg Toplantısı İçin Londra’da Biraraya Geldi Londra (ANKA-DPA)
Büyük sermaye çevrelerinin ve temsilcilerinin katıldığı Bilderberg konferanslarından 25.incisi dün Londra’da çalışmalarına başlamıştır. Konferansa 20 ülkenin önde gelen sanayici ve siyaset adamlarından 106 kişi katılmaktadır. Konferansa katılanlar arasında eski ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger ve Alman Başbakanı Helmut Schmid gibi önemli isimler de yer almaktadır. Konferans, İngiltere’nin Güney Batısındaki Torguay kasabasındaki lüks “Emperyal Oteli”nde 2.5 gün süren gizli celseler halinde yapılacaktır. Konferanslara “Bilderberg” adının verilmesi, ilk konferansın Hollanda’nın Costerbeck kasabasındaki “Bilderberg” otelinde yapılmış olması nedeniyledir. Bilderberg konferansının bir özelliği de konferanslarda konuşulan konular hakkında hemen hemen hiçbir şey bilinmemesidir. Toplantılardan sonra, hiçbir ortak bildiri yayınlanmadığı gibi, ne bir basın toplantısı düzenlenmekte ne de toplantıya katılanlar her hangi bir demeç vermektedirler. (Tarih: 23. Nisan. 1977/Vatan Gazetesi)
BİLDERBERG KULÜBÜ İspanyol İstihbarat Örgütü’nün üst düzey yetkilisi Luis M. GonzalezMata’nın kitabının adı: “Dünyanın Gerçek Efendileri” 70’li yılların ortasında Paris’te Bernard Grasset Yayınevi’nce yayınlanan kitap, piyasadan toptan satınalınarak okurun eline ulaştırılmıyor. Uzun yıllar Latin Amerika ülkelerinde üst düzey istihbaratçı olarak bulunan Gonzalez-Mata’nın emekli olduktan sonra, yazdığı kitabın ana teması CIA’in, Avrupa’daki bilinmeyen etkileri. Bütün karanlık ilişkilerin ortaya dökülmesi, Avrupa İstihbarat teşkilatlarını zor duruma sokuyor, CIA ile Alman, İngiliz, Fransız ve İtalyan gizli servislerinin birbirine girmesine neden oluyordu. Kitabın birinci bölümü, Bilderberg Kulübü’ne ayrılmış; özetleyerek yayınlıyoruz: “İkinci Dünya Savaşı sonrası ABD, casusluk servisinin Stratejik Hizmetler Bürosu (OSS), Ulusal İstihbarat Dairesi (NIA), Stratejik Hizmetler Birliği (SSU). Merkezi İstihbarat Grubu (CIG) ve CIA gibi kuruluşlar Avrupa’da etkinlik kurma faaliyetlerine yöneldi. Daha önce komünizme karşı faaliyet amacıyla kurulan Avrupa Hareketi, Birleşik Avrupa Amerikan Komitesi ve Avrupa Gençliği gibi derneklere el atarak bunları CIA’in hizmetine soktu. ABD, 1950’li yıllarda bu alandaki faaliyetlerini daha da genişletti. Avrupa Hareketi’nin Genel sekreteri M. Retinger, Avrupa turu sırasında yeni örgütlerin yaratılması gereği fikrini işliyordu. Paris’teki oluşum çalışmalarına Hollanda Prensi Bernhard, CIA başkanları W. Donnavan ve
John Colleman, Hollandalı diplomat Joseph Luns gibi birçok ünlü şahsiye ve ITT temsilcileri, bankerler, siyasetçiler, işadamları katıldı. Gelecekte büyük işler başaracak bir dernek daha kurulur, adı: Club de Bilderberg. 29, 30 ve 31 Mayıs 1954 günü Hollanda’nın Osterbeck kentinde Bilderberg Oteli’nde kurulmasına karar verildiği için bu adı alır. Hollanda Prensi Bernard başkan seçilir. 10 kişiden oluşan Merkez Komitesi, bir çeşit “çok uluslu hükümet” gibidir. Bütçesi o döneme göre oldukça büyük 250 bin dolar, her taraftan yardım alıyor. Bu tutar 60’larda daha da artıyor. Üyelerin çoğunluğu uluslararası faaliyette bulunan kişiler.” (Tarih: 25. Haziran. 1989/2000’e Doğru Dergisi)
MAHMUT DİKERDEM (Emekli Büyükelçi) “Bilderberg, dünyanın kaymak tabakasının katıldığı, kapitalizmin pürüze girmemesini hedef alan toplantılar. Ağırlıklı olarak finansal ve ekonomik sorunlar tartışılır. Amerikan Wall Street çevresinin etkinliğinde gerçekleşir. Doğal olarak NATO yetkilileri de belli bir ağırlığa sahip. Dolaysız bir şekilde dünyanın gidişine ilişkin kararların alındığı bir forum değil. Uygulamaya dönük somut kararlar alınmıyor ama yönelimi belirleme açısından bir rolü var. Türkiye’nin bu toplantıyı bu kadar önemsemesini yadırgarım. Türkiye’den davet edilenler geleceğin politik yaşamında etkili olacak kişiler. Örneğin, bu yıl çağırılanlar müstakbel başbakanlar. Bilderberg değil ama Three Lateral, kararların alındığı bir kuruluş. Amerika, Japonya ve Avrupa’dan yaklaşık yüz kişinin katıldığı toplantılar. Jimmy Carter, Three Lateral tarafından ortaya çıkartıldı. Yani Amerika başkanlarını belirleyecek kadar etkin bir kuruluş.”
İHSAN SABRİ ÇAĞLAYANGİL (Eski Dışişleri Bakanı) “Selehattin Beyazıt, Bilderberg İdare Heyetinde aza. Bilgiler onda. “Bu toplantıda ne konuşuldu?”
“Bilderberg’in her toplantısınada ne konuşuluyorsa o. Brezinski vardı, başkaları da vardı, gündemi konuştuk. Orada iki-üç gün kaldık. Margaret Thacher da geldi, McNamara vardı, Kissinger vardı, her şey konuşuldu.” “Her şeyden kastınız ne?” “Bilderberg toplantıları neşredilmiyor ki..” “Orada konuşulanlar sadece konuşanlarda mı kalıyor?” “Bilmiyorum, ama ben açıklamak da istemiyorum. Sonra kitap basıyorlar. Fakat o kitaplar da iştirak edenlere dağıtılıyor.” “Toplantıya katılan bir siyasi parti yetkilisi partisine açıklama yapabiliyor mu?” “Ben, hükümet adına katıldım. O zaman Dışişleri Bakanıydam. Konuşulanlar Başbakan’a iletildi.” “Sizi Selahattin Beyazıt’mı davet etti?” “Hayır.. Türkiye’de olacaktı, Çeşme’deydi. Ben, McNamara’yla gittim. M.T.’e de yemek yedirdim İzmir’de Yengeç Lokantası’nda Dennis Hill de vardı. O zaman İşçi Partisi iktidarda ve Savunma Bakanıydı.” “Sizi resmen mi davet ettiler?” “Türkiye’de oluyor, Dışişleri Bakanı gitmez mi?” “Türkiye’de bir idare heyeti var mı?” “Selahattin Beyazıt organize etti Türkiye’de olmasını. Bilderberg bir forumdur, çok güzel şeyler konuşulur. Başkanı Hollanda Kraliçesinin kocasıydı. Şimdi kim bilmiyorum. Muharrem Nuri Birgi vardı bizde şimdi öldü. Bilderberg’in CIA ile ilgili olduğunu hiç zannetmiyorum.”
ANA BRİTANNİCA Bilderberg Konferansı, Avrupa ve Kuzey Amerika’da her yıl 100 kadar nüfuzlu siyaset adamı ve hükümet yetkilisi, iktisatçı ve bankacının katıldığı üç günlük konferanstır. Bilderberg Konferansı, her yıl bir başka batılı ülkede çok sıkı güvenlik önlemleri altında toplanır, Konferansa katılanlar konferans sırasında tartışılan konuların gizli kalacağına söz verirler.
Toplantının amacı ulusal politikaları, uluslararası ilişkileri izleyen gelişmelerin resmi olmayan ve kişisel bir ortamda tartışılmalarını ve ortak kararların kişileri sonradan bağlamayacak bir biçimde alındığı her konferanstan sonra yalnızca bu konferansa katılanların birbirlerini görüp tanıyabildiği Bilderberg toplantılarına katılmış olanlara bir rapor dağıtılır. Burada konuşmacıların adları yerine hangi ülkeden oldukları belirtilir. Rockefeller’in girişimi ile 1954 yılında kurulan Konferansın uluslararası yönetim komitesi her ülkeden her yeni konferans için genellikle yeni delegeler seçer. Konferansın Sekreterliği Lahey’dedir.
TBMM ARAŞTIRMASI İSTENİYOR BİLDERBERG NEDİR? Refah Partisi Konya milletvekili Prof. Dr. Mustafa Ünaldı ve 21 arkadaşı, “Bilderberg Kulübü” ile ilgili olarak Meclis Araştırması açılmasını istediler. Meclis Başkanlığı’na verilen önergede şöyle denildi: “Doğrudan veya dolaylı olarak ülkemizi alakadar eder konularda önemli etkinlikler gösteren Bilderberg Kulübü milletimizin ve meclisimizin yeterince bilgi ve kanaat sahibi olmadığı kuruluşlardan birisidir. Yurt dışıda kurulmuş ve faaliyet gösteren bu örgütün TC uyruklu üyelerinin kimler oldukları, bunların kamuoyundan gizleniyormuş gibi bir izlenimin hangi sebeplerden kaynaklandığı ve bu kişilerin TC meri kanunlarına göre durumlarının incelenmesi ülke çıkarlarına olan etkilerinin araştırılması amacıyla Anayasa’nın 98. TMM iç tüzüğünün 102. Ve 103. Maddeleri gereğince bir meclis araştırması açılmasını saygılarımızla arz ve teklif ederiz” Meclis Araştırması isteğinin gerekçesinde ise şöyle denildi: “Faaliyetleri ve üyelerinin kimlikleri yönünden şeffaflaşması gereken yurt dışı merkezli kuruluşlardan birisi de Bilderberg Kulübüdür. Gereç iç gerekse dış meselelerimizi ilgilendiren konularda bu örgütün rolünün aydınlığa kavuşturulması, yaptırım gücünün ne olduğu ve bunu hangi mercileri ne şekilde etkileyerek sağladığı aydınlığa kavuşturulmalıdır. Bilderberg üst yönetiminin tamamen siyonist ideolojiyi benimsemiş kişilerden müteşekkil olduğu, böylece bu örgüt faaliyetlerinin diğer konularda olduğu gibi Türkiye Cumhuriyeti Devleti ile ilgili konularda da siyonizmin çıkarlarına paralel yürütüldüğü iddiaları hangi ölçüde doğrudur? Ülkemizde bu kulübün üyeleri olarak bilinen kişilerin aynı zamanda mason localarına kayıtlı oldukları da ileri sürülmektedir.
Ülkemiz vatandaşlarından kimler bu kuruluşun üyesidirler. Şu anda hangi görevleri yürütmektedirler. Katıldıkları kulüp toplantılarında ülkemiz kaderini dolaylı veya doğrudan ilgilendiren konularda ne gibi kararların alınmasında etkili olmuşlardır ya da hangi kararların çıkmasına engel olmuşlardır? Mandadan uzak, bağımsız, kendi başına hareket eden, milli çıkarlarını kendi iradesiyle belirleyen ve savunan bir devlet olabilmenin önde gelen şartlarından birisinin de yukarıda şüpheleri duyulan türden ilişkilerin araştırılarak açıklığa kavuşturulması ve tedbirlerin alınması olduğunu düşünüyoruz.” (Tarih: 12. Şubat. 1994/Milliyet Gazetesi)
VATAN SAHİPSİZ DEĞİLDİR Tâhâ Kıvanç (Fehmi Koru) Herkes bu hükümetin ne olacağını merak ediyor, benim ise gözüm bir adım ileride; bütün dikkatimi, hükümeti yıkmak için işe koyulanların, bunu başardıktan sonra, kimin başkanlığında yeni hükümet kurdurtacaklarına vermiş bulunuyorum. Bunun bence belirgin bir sebebi var: Siyaset hayatı içinde bulunanlarla siyasete dışardan ağırlık koyanlar, her adımda kuralları değiştirerek, ülkeyi yönetilemez yaptılar; hükümeti kurmaya talip olacak kişinin “süpermen” olması gerekiyor. Türkiye ise, hep bildiğimiz gibi, süpermenler çıkartan bir ülke değil. Yönetilemez bir hale gelmiş bir ülkeyi yönetemez birine teslim ettiler mi, işlerin kısa vadede arap saçına dönmesi ihtimali büyük. Sistem üzerinde ağırlığı olan çevrelerin 12 Eylül sonrasında Turgut Özal’ın üstlendiği işlev için düşündükleri üç isim olduğunu biliyorum. Bunu bildiğim için de gazete ve dergileri okurken, televizyon haberlerini izlerken, kendimi bu üç isme şartlandırmış bulunuyorum. İçimdeki elektronik bir ses, bu üç ismin adıyla karşı karşıya geldiğimde, beni hemen uyarıyor. Birinci ismi, İş Bankası’nın yıllık performansını değerlendirdiği basınla sohbet toplantısını aktarırken buraya kaydetmiştim: İş Bankası Genel Müdürü Ünal Korukçu. Ünal Bey, bu yılın vergi rekortmenleri arasında yer aldı; böylece sadece mudilerini ve sözünü dinleyen meslekdaşlarını değil, kendisini de zengin etmeyi bildiği ortaya çıktı. “Türkiye’nin en çok vergi ödeyen bürokratı” sıfatının sahibi Ünal Bey için, ekonomi hayatını yakından izleyen bir meslekdaş, “Yeni dönemde ya en üstten, ya da onun hemen yanında görev alacağı söyleniyor"”diye, yazdı birkaç gün önce. Ünal Korukçu, Refahyol sonrası dönemde tıpkı 12 Mart’ı takiben birkaç ay Başbakanlık yapmış Naim Talu gibi, bir teknik tercih olacak. Başbakanlık koltuğuna oturabilmesi için maalesef küçük bir kusuru var:
Milletvekili değil. Bu yüzden, bugünkü manzarada, ona “ikinci adamlık” düşüyor. Tabii manzara değişirse konumu farklı olabilir. İkinci aday, geçen gün, ANAP lideri Mesut Yılmaz ile ikili bir görüşme yaparak kendini siyasi gündemcilere hatırlattı: Emre Gönensay. Emre Bey, şimdi Antalya milletvekili olarak Meclis’te bulunuyor; dolayısıyla başbakanlık koltuğuna oturması için formel bir eksiği yok. Bütün iş, olayların gelişip koltuğun kendisine teslim edilmesine kalmış durumda. Öyle sanıyorum ki, bazı uluslararası örgütlerden birbirlerini iyi tanıdıkları için, Mesut Yılmaz ile görüşmesinde, koltuk pazarlığını beğenmemeleri olabilir. Dış etkenlerin belirleyiciliği öyle kolayca kabul edilebilir bir şey değil. Sandık başına giderek yöneticileri seçenler sıradan vatandaşlar.. Yabancılar nasıl oluyor da sandığın içine düşen yerli oyu etkileyebiliyorlar? Bilderberg’in ilk ve uzun yıllar başkanlığını yapmış Hollandalı Prens Bernhard’ın şikayet ettiği konu da bu: “İşte bu en büyük zorluk.. Bağımsız ülkelerin hükümetleri halklar tarafından seçildikleri için, eğer halkın hoşuna gitmeyen bir şeyler yaparlarsa, halk bunları yerlerinden eder. Milliyetçilik ilkeleriyle yetişmiş halkı; egemenliğin bir kısmını daha üst bir organa bırakma fikrine göre yeniden eğitmek çok zor.. İşte trajedi budur..” Prens Bernhard’ın adını biz, Lockheed Skandalı sırasında duymuştur. Bu “Dünya Hükümeti” hazırlıklarından rahatsızlık duyan birilerinin ortaya çıkardığı rüşvet skandalına adı karışmıştı. Belgeler o kadar kesindi ki, Hollanda Kraliçesi’nin eşi rüşvet aldığını kabul etti ve 1954-1976 yılları arasında üstlendiği Bilderberg liderliğini terketti. Bir kaynağa göre, Bilderbergçiler, daha ilk yıllarında Türkiye ile ilgilendiler. Aynı kaynak, 1959 toplantısının Türkiye’de İstanbul/Yeşilköy’de yapıldığını yazıyor. Daha ünlü toplantı ise, 1975 yılında İzmir/Çeşme’de yapıldı. Toplantı yeri olarak Selçuk Yaşar’ın “Altın Yunus Oteli’nin seçilmesi tesadüf değildi; Selçuk Yaşar da bir Bilderbergçi çünkü... 25-27 Nisan 1975 tarihinde yapılan Çeşme toplantısında Türkiye’den katılanların sergilediği çeşitlilik gerçekten ilginçti: Adalet Partisi lideri Süleyman Demirel de CHP lideri Bülent Ecevit de davetliydiler ve katılanlar: Selahattin Beyazıt en gedikli üye olarak bir tür ev sahipliği yaptı. Öteki katılımcılar da şunlardı: Turhan Fevzioğlu, İhsan Sabri Çağlayangil, İhsan Doğramacı, Semih Akbil, M. Nuri Birgi, Oğuz Gökmen, Hasan Fehmi Işık, Kamran İnan, Gülten Kazgan, Halil Tunç, Memduh Yaşa.. Daha önceki toplantı tutanaklarında adlarına rastlanan diğer Türkler’i de sıralayalım: Nejat Eczacıbaşı, Nurettin Alpkartal,Tekin Arıburun, Burhan Belge ve galiba Kemal Kurdaş... Bilderberg gibi seçkin klüplerde dikkat çeken unsur sadece Türkiye’den gelenlerin değil, öteki ülkelerden katılanların da çok–eğilimli bir özellik göstermesi.. Erdal İnönü de, Mesut Yılmaz da, Süleyman Demirel de,
Bülent Ecevit de, muhafazakar ekonomi profesörü Gülten Kazgan da Bilderbergçi olabiliyor.. George Bush ve Bill Clinton rakip partilerin adayları olarak birbirlerine karşı yarıştılar, fakat her ikisi de ayrı ayrı Bilderberg toplantılarına katılmışlardı. Bilderberg toplantılarında not tutulmasına bile izin verilmemesine çok hayıflanıyorum ben. Bu engelleme, benim gibi araştırmacıların işini çok zorlaştırılyor. Ancak, dolaylı yollardan, ya da hiç beklenmedik fırsatları değerlendirerek eriştiğim kaynaklar yine de bir fikir verebiliyor. Bakalım ANAP lideri Mesut Yılmaz, Amerika’dan hangi “yeni” fikirlerle gelecek? (Tarih: 20. Mayıs.1997)
ZAHMETE KATLANMANIN SEBEBİ... Tâhâ Kıvanç (Fehmi Koru) İçlerinde Cumhurbaşkanlarının, başbakanlar, bakanlar, bilimadamları, gazeteciler, işadamları, bürokratlar ve diplomatların da bulunduğu liste oldukça etkileyici.. Cumhuriyet gazetesi, “3. bin yıla doğru” gidildiğini yeni keşfetmiş. Butros-Gali’den Morton Abromowitz’e kadar yüze yakın ünlüye gelecek değerlendirmesi yaptırmış.. Tek hayretim, Henry Kissinger’in adını listede göremeyişim; Cumhuriyet, ona nedense sansür uygulamış.. Elbette bu kadar pahalı adamın parasını Cumhuriyet ödeyecek değil, ‘dünya hükümeti’ kendi üyelerinin görüşlerinin yayınlanmasını sağlayan gazeteye üste para da ödeyecektir.. Ürdün Veliahdı Hasan ile İsrail Dışişleri Bakanı Şimon Peres’i, Kaptan Cousteau ile Elizabeth Taylor’u biraraya getiren görkemli bir listeyle karşılaştım mı, “Türkiye’den kimler var?” merakım artır. Cumhuriyet’in listesinde Türkiye’den kimse yok. Oysa pekala Erdal İnönü ile Mesut Yılmaz gibi siyasiler, Selahattin Beyazıt ve Selçuk Yaşar gibi işadamları, Prof. Gülten Kazgan, diplomat Tugay Özçeri de bulunabilirdi listede. “Dünya hükümeti” içinde veya kenarında yer alan bizim ünlülerimiz yani.. ANAP lideri Mesut yılmaz önceki gün ABD’ye gitti. Aslında bu seyahattin dışa sızdırılmaması planlanmıştı. Nitekim, Zaman Meclis Bürosu, duyar duymaz gezi planının peşine düştü, ama ANAP’ta bilgi sahibi bir Allah’ın kulu bulunamadı, kimse liderin ABD’ye ne için gideceğini bilmiyordu. Diplomasi muhabirlerimiz, ABD’nin Ankara, Büyükelçiliği ile temas kurdular, işin garibi Türkiye’deki Amerikalılar da geziden habedar değillerdi. Zaman’ın merakı diğer basın-yayın organlarına da yayıldı ve Mesut yılmaz giderayak açıklama yapmak zorunda kaldı: Denver kentindeki “Dünya Forumu” toplantısına katılacakmış...
Tesadüf bu ya, Mesut Yılmaz’ın masum bir toplantıya katılmak üzere gittiğini açıkladığı Denver’de bir başka “ünlü” örgütün yıllık toplantısı var; Bilderbergçiler de orada toplanıyorlar.. Zaten, “Dünya Hükümeti” diye bilinen, bir kısmının adı “Cumhuriyet”in “Bizim için geleceği değerlendirdiler” listesinde bulunan örgüt de o.. Bilderberg... Mesut Bey’in Bilderbergçiliği yeni değil. 1990 yılında yine ABD’de yapılan toplantıya da katılmıştı. O toplantıyı New York yakınlarında Gien Cove’daki Harrison Konferans merkezi yapmıştı. 120 Bilderbergçi, 11. Mayıs. 1990 tarihinden başlayarak üç gün boyunca dünya sorunlarını görüştü. Bilderberg toplantılarında salona yabancıların girmesi, katılımcıların not tutması ve dışarıyla görüşmesi yasaktır; dünya ile her türlü ilişki kesilir. O yıl da bir çok konuyla birlikte, Türkiye’de görüşme masasına geldi ve o günlerde çıkan yazılara göre, Bilderberg o sırada ANAP’ın sıradan bir üyesi durumundaki Mesut Yılmaz’ın başbakanlığına destek kararı aldı. Mesut Bey, Türkiye’ye döndükten bir hafta sonra, ANAP genel başkanlığına adaylığını koydu ve kazandı. Bir yıl sonra, 8-9 Haziran 1991 tarihinde, bu defa Almanya’nın Baden baden kentinde toplanan Bilderbeg’e o sırada yeni bir kongreye (15 Haziran) hazırlanan Mesut Yılmaz katılamadı. Türkiye’den sadece üç isim izledi Bilderberg toplantısını: İşadamı Selahattin Beyazıt, eski bakan ve diplamat Vahit Halefoğlu ve Dışişleri müsteşarlığından NATO nezdinde büyükelçileğ o sıralar atanan Turgay Özçeri.. Önceki gün, Amerika’ya hareket etmeden yaptığı açıklamada Mesut Yılmaz, toplantıya ABD eski başkanlarından Gerald Ford’un başkanlık edeceğini, İngiltere, Almanya ve başka ülkelerden devlet adamlarının da katılacağını söyledi. Bilderberg toplantılarına katılanların listesi her zaman çok etkileyici olur zaten.. Demek bu yıl da öncekilerden farklı olmayacak. Emre Gönensay, bir dönem Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’e yakın oldu. Çankaya Köşkü’nün kalabalık danışmanlar kadrosu arasında yer aldı. O sıralarda yerin dibine batırıyordu Tansu Çiller’i. İkisi de Boğaziçi Üniversitesi’nde ekonomi profesörü olarak çalıştıklarından, böyle bir meslek ve mesai arkadaşının eleştirileri çiller hakkında olumsuz kanaatlerin pekişmesinde belirleyici bir rol oynadı. Ne olduysa, eleştiriler birden bire durdu, ardından bulunduğu kampı terk etti Emre Bey ve DYP’ye girdi. 1995 seçiminde tansu Çiller, bu eski yol ve kapı arkadaşını Antalya’dan milletvekili seçtirdi, Dışişleri bakanlığı koltuğuna oturttu. Sonraları bir kez daha döndü Emre Gönensay ve Refahyol’a güvenoyu vermektense DYP’den istifa etti. Şimdi, olağanüstü dönemin başbakanlığının kendisine düşebileceği beklentisinde. Uygun bir aday olduğuna hiç kuşku yok Emre Bey’in. Herşeyden önce, ülkenin en fazla ihtiyaç duyduğu bir meslekten: Ekonomist, sonra çok iyi eğitim görmüş biri, Milletvekili de.. Üstüne üstlük, bugünki gibi “irtica” tehdidinin aşırı vurgulandığı bir ortamda, içte ve dışta uygun bir aday olarak görülmesi için, ailesinin “Selanikli” köklerini kullanabiliyor. Uluslar arası
alanda, dünya egemenleri tarafından tanınmasını sağlayan bir başka özelliği daha var: Bilderbergçi, Bilderberg’in son toplantısına ülkemizden katılan iki kişiden biriydi Emre Gönensay. Bilderberg’in son (1996) toplantısı Toronto’da yapıldı. Bilderberg örgütünü yakından izleyenlerin çtıkardığı “The New World Order İntelligence Uptade” adlı bültende, 9. Haziran. 1996 tarihinde, şu haber verildi: “Bilderberg toplantısının sona ermesinden henüz bir hafta bile geçmeden toplantının sonuçları alınmaya başlandı. Avrupa ve Amerika’nın çok zengin ve etkili insanlarının yıllık toplantısına Türkiye’den de iki kişi katılmıştı. Bunlar, gizli ve aşırı korunmalı toplantıdan döndükten sadece dört gün sonra, Türkiye’de hükümet düştü. (Kendisi de Bilderbergçi olan) Başbakan mesut yılmaz, herkesi şaşırtarak istifa etti. Bunun sonucu olarak, İslami eğilimli Refah partisi hükümeti kurma eşiğine geldi. Dün, Türkiye Cumhurbaşkanı, Refah lideri Erbakan’ı hükümeti kurmakla resmen görevlendirdi. Bu Bilderberg’in gelecek toplantısında yararlanılacak yeni bir gelişme teşkil ediyor.” Haberden, Bilderbergçiler’in Toronto’da yapılan 1996 toplantısına, Türkiye’den iki kişinin katıldığı anlaşılıyor. Biri, Çiller’in Dışişleri Bakanlığını yapan Emre Gönensay, peki diğeri kim? Diğeri de, düşürülecek olanın yerine kurulacak yeni hükümette çok önemli bir görev üstlenmesini beklediğim üçüncü isim işte: Merkez Bankası Başkanı Gazi Erçel. Gazi Bey’e, Ekonomist Dergisi, “yılın bürokratı” Oskarını verdi bu yıl. Öyle sanıyorum ki, onun da önü açık. “Bu hükümet düşerse ne olacak?” diye kara kara düşünenler, işte size üç isim: Ünal Korukçu, Emre Gönensay ve Gazi Erçel. Üçü de ülkemizde olağanüstü dönemlerde görev üstlenmiş daha önceki insanlardan hiç de geri olmayan, fazlalığı bile bulunan isimler. Görüyorsunuz, vatan sahipsiz değil. (Tarih:15. Haziran. 1994)
TÜRKÇEDEKİ TEK KİTAP YESEVÎZÂDE “2000’e Doğru” Dergisinin 6. 5. 1990 tarihli nüshasında Adnan Akfırat arkadaşımızın “Bilderberg Group (BG)” isimli enternasyonal cem’iyet hakkındaki incelemesinde, bu cem’iyet hakkında “tek Türkçe kaynağın ‘Ana Britannica’ olduğu” şeklindeki ifadesinden hareketle, bu konuda geçmişte müstakil bir eser neşretmiş bir araştırmacı sıfatıyle, ben de bazı
tamamlayıcı bilgiler vermeyi uygun buldum. Burada zikredeceğim tesbitlerimin delilleri o kitabımda yer almaktadır; binaenaleyh tesbitlerimin delilleri için o kitabıma müracaat edilebilir. Yayınlandığı zaman bir hayli akis uyandıran ve bir ara –maalesef- kaynak gösterilmeden “Güneş” Gazetesi tarafından da kısmen iktibas edilen (bkz. “Güneş”, 13.5.1982, s.9) kitabımın tam künyesi şu şekildedir: Yesevizade: “Bilderberg Group. Bir Gizli Cem’iyet Ötesinden Dünyada Fikriyatlar Mücadelesinin Perde Arkası”, Kayıhan Yl., İst., Haziran 1979, 431 s. BİLDERBERG’İN KURULUŞU Bg, 1954 Mayısında Hollanda’nın Oosterbeek şehrinde Hollanda Prensi Bernhard’ın başkanlığında kurulmuştur. Cem’iyetin adı, kuruluş toplantısının yapıldığı Bilderberg Oteli’nin adından gelmektedir. Bu cihetle Bilderberg mensuplarına da “Bilderbergli (Bilderbergler)’ler” denmektedir. Prens Bernhard, 1976 yılında adı meşhur Loocheed Rüşvet Skandalına karışıncaya kadar Cem’iyetin resmi Başkanlığını sürdürmüştür. Fakat, bilderberg Cem’iyetini, daima Prens Bernhard’ın gölgesinde kalarak asıl tasarlayıp gerçekleştiren, Polonyalı bir Yahudi olan JOSEPH RETİNGER’dir. (d. 1887 veya 1888-ö.1960) Retinger, faaliyetlerini bilhassa 2. Dünya Savaşından itibaren hep perdearkasından yürütmüş sosyalist temayüllü bir politikacıydı. Uzun bir devre boyunca Amerika’nın yine perde-arkası mühim politikacılarından ve yine sosyalist temayüllü “Albay” Edward Mandell HOUSE (1853-1938) ile sıkı işbirliği içinde çalışmıştır. Ve Mason Başkan Woodrow WİLSON’un gölgedeki bu pek nüfuzlu müşaviri Albay House gibi, Prens BERNHARD’ın akıl hocası (“éminence grise”) Joseph RETİNGER de üst dereceli birer Mason idiler; hatta Masonluk içinde daha gizli ve daha üst bir kuruluş olan “İlümine Masonluğu” müntesipleriydiler. Retinger, “Birleşik Avrupa”nın gerçekleşmesinde en fazla rol oynamış şahsiyetlerden birisidir. Onun bu istikamette, 1948’de La Haye’de, yine perde-arkasında kalarak – bilahare AVRUPA KONSEYİ’nin teşkiline yol açan- Avrupa Kongresi’ni tertib etmesi özellikle zikredilmeğe değer.
BİLDERBERGLİLER BG, her yıl veya bazen iki yılda bir, Avrupa veya Amerika’nın farklı bir mahallinde Batılı demokratik ülkelere mensup geniş bir davetli grubunu bir araya getirmektedir. Her seferinde iştirakçilerin sayısı 100 ile birkaç yüz arasında değişmektedir. Bunlar memleketlerinin elit zümrelerine mensup bazı sermayedarlar, politikacılar, diplomatlar, ilim adamları vs’dir. Siyasi temayülleri itibariyle Liberalizmden, Sosyalizme kadar uzanan geniş bir yelpazede yer almakta ve gayet tabii olarak hepsi de BG’un ideallerini paylaşmaktadırlar. Buna mukabil, aralarında, antidemokratik fikir besleyen
Nasyonalistlere, Komünistlere veya Fanatik Dincilere ranstlanmaktadır. Bir de Bilderbergliler, -aynen Masonlar gibi- münhasıran erkekler arasından seçilmektedirler. BİLDERBERG’İN YAHUDİ-MASON AĞIRLIĞI Cem’iyette ağırlık, başından beri, SCHİFF, WARBURG, ROTHSCHİLD, LAZARD.. gibi bazı büyük yahudi sermaye grupları ile ROCKFELLER, MORGAN, CARNEGİE, FORD gibi bazı Protestan Amerikan sermaye gruplarındadır. Ayrıca idareciler ve katılanlar arasında da Yahudilerin büyük bir ağırlık teşkil ettikleri dikkat çekmektedir. Diğer katılanların da en azından yahudilerle iyi münasebetleri olan kimseler oldukları müşahade edilmektedir. Bu durum, antisemit açıdan Bilderberg’in aleyhine yorumlanabileceği gibi, Bilderberg’in İnsanlığın hayrına bir takım gayeler güttüğünün tesbit edilmesi halinde Yahudilerin lehine bir puan olabilir.. Cem’iyetin Masonlukla olan alakası için de aynı şey geçerlidir... BİLDERBERG’İN CIA İLE ALAKASI VAR MIDIR? Bilderberg’in CİA ile direkt münasebeti olduğunu zannetmiyorum. En azından bu hususta elimizde güvenilebilir bilgiler mevcut değildir. Bilderberg’in CİA veya diğer Batılı istihbarat teşkilatlarıyla alakası, herhalde, ancak bünyesinde temsil edilen Batılı devletlerle olan münasebeti çerçevesinde düşünülebilir... BİLDERBERG GİZLİ BİR CEM’İYET MİDİR? Bilderberg toplantıları gizli celseler halinde cereyan etmektedir. Buna rağmen, Bilderberg’in, bir gizli cem’iyet (société secréte) değil de “kapalı cem’iyet” (société discréte)” olduğunu ifade etmek belki daha yerinde olacaktır. Zira iştirakçilerinin, üyelerinin, idarecilerinin birçoğu kamuoyunca az-çok bilinmekte, idareciler, bunları gizli tutmak için özel bir gayret sarfettikleri intibaı vermemektedirler. Toplantılarının dışarıya kapalı yapılmasının da hiçbir harici reaksiyondan çekinmeden daha serbest bir ortamda fikir teatisinin sağlanması gayesine matuf olduğu düşünülebilir. Toplantılar, bu özellikleriyle, bir nevi enternasyonal bir forumu andırmaktadırlar.
BİLDERBERG’İN TEŞKİLAT YAPISI BG, teşkilat olarak, “ROUND TABLE GROUP (RTG)”un bir uzantısı nisbetindedir. (“RHODESTEAD Cem’iyeti” olarak ta bilinen) Round table, her ülkede, Dış politika Enstitüleri şeklinde teşkilatlanmaktadır. Amerika’da bu, COUNCİL ON FOREİGN RELATİONS, İngiltere’de ROYAL İNTİTUTE OF İNTERNATİONAL AFFAİRS, Fransa’da İNSTİTUT FRANÇAİS DES RELATİONS İNTERNATİONALES, Türkiye’de DIŞ POLİTİKA ENSTİTÜSÜ vs’dir.
Böylece Bilderberg teşkilat şemasının şu şekilde olduğu anlaşılmaktadır: Zirvede Round Table İdare Komitesi.. Onun altında “Bilderberg Advisory Committee (İstişari Komite)”.. Bu komiteye karşı mes’ul olan bir Genel Sekreter.. Genel Sekretere bağlı bir Avrupa ve bir Amerika Sekreteri.. Yine Genel sekreterin idare ettiği 24 Avrupalı ve 15 Amerikalıdan müteşekkil “Steering Committee (idari komite)”.. tabanda ise muhtelif ülkelerden katılan Devamlı İştirakçiler ) ki bunlara belki de “üyeler” denilebilir) ve bir de o seneki toplantıya mahsus olarak davet edilmiş olanlar.. Ayrıca, teşkilat mevkii açısından BG, RTG ile olan alakası ve gayesi sebebiyle, -adeta ikiz kardeşi mesabesindeki- “TRİLATERAL COMMİSSİON”la (ki 1973 senesinde kurulan bu cem’iyetin en mühim özelliği, Avrupa-Amerika ülkeleri ile Japonya’yı bir araya getirmesidir) ve PİLGRİM SOCİETY, PUGWASH CONFERENCES, B’NAİ B’RİTH, MASON LOCALARI, ROTARY VE LİONS KLÜPLERİ, AVRUPA BİRLEŞİK DEVLETLERİ İÇİN HAREKET KOMİTESİ (veya Lazard bankası’nın mutemedi ve sosyalist temayüllü Jean MONNET’in eseri olduğu için kısaca “MONNET KOMİTESİ”) vs. gibi cem’iyetlerle de iç-içe geçmiş vaziyettedir. BİLDERBERG’İN GAYESİ Bilderberg Cem’iyetinin ana hedefi, kendine muvazi daha birçok mondiyalist cem’iyet gibi, ilk merhalede AVRUPA BİRLEŞİK DEVLETLERİ’NİN (Avrupa Topluluğu) kurulması, nihai merhalede de demokratik bir DÜNYA HÜKÜMETİ’nin (veya DEVLETİ’nin) gerçekleştirilmesidir. Müzakere edilen konular hep bu vetirenin hızlandırılması ve dünya mes’elelerinin bu çerçevede halledilmesi ile ilgilidir. Bilderberg toplantıları, daha ziyade, iştirakçiler arasında fikir teati edilmesi ve hadiselere bu suretle dolaylı müdahale gayesini gütmektedir. Bununla beraber, bilderberg’in hadiselere direkt müdahale imkanları da olduğu açıktır...
TÜRKİYE’DE BİLDERBERG Emekli Büyükelçi Nuri Eren, Türkiye’nin Bilderberg’e katılımını kendisinin sağladığını ileri sürmüştür. Nuri Eren, 1950’li yılların ikinci yarısında İsveç’te yapılan Bilderberg toplantısına katılmış ve Türkiye’den de konuşmacılar çağrılmasını önermiş. O dönemde Londra’da bulunan Muharrem Nuri Birgi’yi önermiş. Uzun yıllar NATO’da daimi Büyükelçilik görevinde bulunan Birgi ölünceye değin Bilderberg’in Türkiye’deki yöneticiliğini üstlenmiştir. Türk istihbarat kaynakları Muharrem Nuri Birgi’nin ABD’den çok büyük miktarda para aldığını saptamıştır. Emekli Büyükelçi Oğuz Gökmen, Bilderberg Konferanslarının pahalı bir organizasyon olduğunu belirtir. Masrafları toplantının yapıldığı ülke ve katılanların üstlendiğini açıklamıştır. Nuri Eren, organizasyonun finansının önemli bir bölümünü Amerika’daki ünlü Rockfeller Vakfı tarafından karşılandığını dile getirmiştir.
Bilderberg’in Türkiye temsilciliğini, başlangıcından bugüne, sırasıyla Büyükelçi Nuri EREN, sonra yine Büyükelçi Muharrem Nuri BİRGİ VE NİHAYET İŞ ADAMI Selahattin BEYAZIT yapagelmişlerdir. Bilderberg Türkiye’de iki def’a toplanmıştır. Bunlardan ilki 1959 Eylülünde, ikincisi ise 1975 Nisanındadır. OTOKRİTİK VE YENİ KANAATİM “Çeyrek asırlık fikir hayatım boyunca, hakikatleri araştırırken, kendime daima müsbet ilim metodunu rehber edindim. Ne var ki, şimdi bu metodu geçmişteki araştırmalarımda gerektiği kadar sağlıklı kullanamamış olduğumu düşünüyorum. Çünki o zamanlar ideolojik şartlanmışlık içindeydim ve ideolojik şartlanmışlık herkes gibi beni de şaşı yapmıştı. Her ne kadar her seferinde ilmi metoda dayanarak gerçekten titiz çalışmalar yapıyor, doğru verilerden, sağlam tesbitlerden yola çıkıyor idiysem de, düşüncemi yönlendiren Şeriatçi zihniyet ve yine ondan kaynaklanan militan tavır onları büyük ölçüde yanlış yorumlamama sebeb oluyordu. Bu da bilhassa karşı ideolojik gruplar hakkında su-i zan dolu hükümler şeklinde tezahür ediyordu. Bunların arasında da en başta Yahudilik, Masonluk, Sosyal Demokrasi ve topyekün Batı Medeniyeti, Batı Dünyası yer alıyordu. Şu anda bütün bu gruplara yönelik tenkitlerimde ne kadar aşırıya kaçtığımı açıkça görebilmekte ve bütün bir gençlik devrem boyunca bu kadar büyük bir aldanış içinde olmama fevkalade hayıflanmaktayım... Aynı çerçevede, bu gruplarla ilgisi sebebiyle Bilderberg Group hakkındaki değerlendirme ve tenkitlerimde de maalesef ciddi yanlışlıklar yaptım. Böylece bir def’a daha aşırı sun-i zan tavrıyle tenkidin dozunu kaçırıp diğer gruplarla beraber onu da mahküm ettim. Dolayısıyle, ideolojik taassupla hareket eden herkes için de söz konusu olduğu gibi, aslında hiç te kötü niyetli olmadığım halde ve farkında olmadan büyük haksızlık işledim. Ama, Allah’a şükür ki 1984’te başlayan fikir buhranım ve onu takip edip bugüne kadar süregelen derin fikri istihalem beni artık ideolojik fanatizm hastalığından kurtarmış bulunuyor ve bu sayede bugün bütün bu gruplara çok daha yumuşak ve anlayışla bakabiliyor, hatta kimi cepheleriyle onlara büyük yakınlık duyuyorum. Bunun içindir ki artık Bilderberg gibi enternasyonal gruplaşma ve forumların da insanlık için pekala hayırlı neticeler tevlid edebileceğini düşünmekteyim. Çünki, BG’un nihai hedefi olan Dünya Hükümetinin İnsanlığın son şansı olduğu düşüncesi şu anda benim zihnimde de iyice tebellür etmiş bulunmaktadır. Tabii, bu Hükümetin, bütün halkların, bütün insanların eşitlik ve kardeşliğine dayalı gerçekten demokratik bir hükümet olması, tamamen İnsan Hakları temeli üzerinde yükselmesi şartıyle... Filhakika, şavaşı (insanlığın bu en büyük ızdırap ve kötülük kaynağını) yeryüzünden kaldıracak, dünyanın her köşesinde kemaliyle adalet tesis edecek, her çeşit mahalli veya enternasyonal “mafya” teşkilatlarını sindirecek, tabiatın tahribine ve ekolojik dengelerin bozulmasına mani olacak, “Bütün dünya bütün insanlarındır!” şiarıyle dünyanın bütün zenginliklerinden bütün insanların hakkaniyetle ve en rasyonel bir şekilde istifade etmesine imkan verecek, dengeli ekonomik büyüme ile üniversel
refahı sağlıyacak, böylece daha ileri, daha güzel, daha insani –tek kelimeyle kardeşçe- bir dünyanın kurulmasına vasıta olacak demokratik bir Dünya Hükümeti, bana, bugün, sadece daha mes’ut bir İnsanlık ideali için değil, hatta bizzat –elindeki korkunç teknik imkanlar sayesinde artık kendi kendini topyekün imha edebilme noktasına gelmiş- insan neslinin bekası için dahi İnsanlığın son şansı olarak görünmektedir. Aslında ben, buna benzer mülahazalarla, zaten eskiden beri Dünya Hükümeti taraftarıydım. Fakat o zamanlar bunu Müslümanların hakimiyetinde bir Dünya Devleti olarak tasavvur ediyordum. Zira Müslümanların “Cihan Hakimiyeti Mefküresi”nin bütün İnsanlığın hayrına olacağına inanmaktaydım. Halbuki daha sonraları Müslümanların bu ideallerini totaliter Şeriatçı zihniyetin yönlendirdiğini ve bu anlayışın da kesinlikle İnsan Haklarıyla bağdaşmaz bir yapıda olduğunu fark ettim. Gerçekten de, bir zamanlar İnsan Hakları sahasında çağdaşlarına nisbetle daha ileri bir noktada bulunan Müslümanlar, ne yazık ki bilahare İnsanlığın tekamülünde çok gerilerde kalmışlar, giderek alabildiğine irticai bir zihniyetin temsilcileri konumuna düşmüşlerdi. Buna mukabil, tarihi seyir içindeki bütün korkunç hatalarına, cinayet, istismar ve zulümlerine rağmen Garp Alemi yavaş yavaş İnsan Hakları Davasının öncüsü mevkiine yükselmişti. Üstelik, ulaştığım fikri merhalede daha iyi anladım ki bütün halkların, dinlerin, ideolojik grupların, kısaca bütün insanların eşitliğine dayalı gerçekten demokratik bir sistemde tek bir grubun hakimiyeti de söz konusu olamazdı. İktidar, kitlelerin serbest seçimlerle tezahür edecek iradesi istikametinde alternatif olarak el değiştirebilmeliydi. Binaenaleyh Müslümanlar da böyle bir sistemde –artık Ortaçağda kalması gereken totaliter zihniyetlerini terk ederek, diğer tabirle Şeriatla göbek bağlarını kopartarak- yerlerini alabilir, Kur’an’ın demokratik, hümanist ve ilimci ruhuna dayanarak İnsanlığa büyük hizmetlerde bulunabilir, demokratik iktidar mekanizmasının vazgeçilmez bir unsuru haline gelebilirlerdi. Hatta ben, bu çerçevede, İnsan Haklarına dayalı gerçekten demokratik bir Dünya Hükümetinin –en azından siyasi planda- Kur’anî idealin gerçekleşmesinden başka bir şey olmadığını, yani asıl bu devletin hakiki manada İslam Devleti olduğunu düşünüyorum. Bunun için iktidarın Müslümanların elinde olması hiç te şart değildir. Tarih, bize, Kur’anî idealleri gerçekleştirmede bazen Gayr-i Müslümlerin Müslümanlardan daha ileride olabileceğini göstermektedir. Müslümanların bu halden ibret almaları, totaliter, irticai zihniyeti bir tarafa bırakıp Kur’an’ın ilerici ruhuna yönelmeleri lazımdır. Çünki onlar İnsanlığın ilerlemesi için vazgeçilmez değildirler. Keza onlar diğer insanlardan ne daha iyi, ni daha kötüdürler ve Allah nezdinde hususen imtiyazlı da değildirler. Onlar ancak Kur’an’ın ilerici ruhuyla hareket ettiklerinde İnsanlığın tekamülünün motoru haline gelebilmekte, öncü rolü oynayabilmektedirler. Binaenaleyh İnsanlığın bugün ulaşmış bulunduğu tekamül noktasında da totaliter ve ilim aleyhdarı Şeriat zihniyetinden ilimci, demokrat, hümanist ve üniversalist Kur’anî ruha
döndükleri zaman, İnsan Hakları Davasının en büyük bir kuvveti haline gelecekler, daha ileri, daha adil bir dünya düzeninin kurulmasında pek büyük, pek şerefli bir rol oynayabileceklerdir. İrtica ve Totalitarizm ile İlerleme ve Demokrasi arasında tercih yapmak tamamen kendilerine kalmış bir husustur. Ve elbette ki, kendilerinden biri olarak, bizim dilek ve ümidimiz, hiç olmazsa büyük ekseriyetin tercihini ikinci şık istikametinde yapmasıdır... İmdi, bu düşüncelerin ışığı altında Bilderberg hakkındaki temennim de, bu çeşit kuruluşların kendilerini dar zümre menfaatlerine kaptırmamaları, İnsanlığın mes’elelerine İnsanlığın tamamının maslahatını gözeterek hal çareleri aramalarıdır. Bunun için de onlardan beklenen, toplantılarını kapalı yapmak zorunda olsalar bile onların hiç olmazsa şahıs belirtmeden özet zabıtlarını dünya kamuoyuna duyurmaları, böylece –demokratik ruha uygun olarak- dünya kamuoyunun kendi üzerlerinde kontrolünü sağlamalarıdır. Ayrıca, teşkilat yapılarına da hiçbir suretle gizli bir hüviyet kazandırmamaları gerekir. Bu takdirde, çeşitli ülkelerin elit zümrelerine mensup insanların en üst seviyede bir araya gelip fikir teati etmelerinden İnsanlık için herhalde hayır umulabilir... (İmza) (Tarih: Ank., B-26.5.1990)
BİLDERBERG GİRİŞİMCİLERİ VE BİLDERBERG YOLU Bilderberg Grubunun görünürdeki kuruluş girişimcileri arasında Joseph Reitinger, Poul Rijkers ve Prens Bernhard bulunuyordu. Joseph Reitinger, General Sikorsky ve onun başkanlığında Londra’da kurulan sürgünde polonya Hükümeti’nin en yakın danışmanıydı. Reitinger’in bilderberg’i kurma çabalarındaki en önemli unsur, İkinci Dünya Savaşı sonrası Avrupa idi. Reitinger, savaştan sonra, “Yurttaşları dünyadaki en değerli insan unsurunu temsil etmelerine karşın, Avrupa kıtasında artık büyük devlet kalmamıştır” diye, yazıyordu. LippeBiesterleld Prensinin oğlu olan Prens bernard aslen Alman Hukuk ve Uluslar arası ticaret öğrenimi gördükten sonra, 1930’lu yıllarda JG Farben şirketinde çalışmaya başladı. Hitler’in temerküz kamplarındaki tutsakların köle emeğini kullanan JG Farben istihbarat bölümünde çalıştı. Bölümün Başkanı Frank Fahle idi. Fahle, savaş sonrası Almanyasında Lockheed’in ajanı olacaktı. Bernhard, 1937 yılında Hollanda Prensesi Juliana ile evlendi. Juliana daha sonra tahta çıkarak Kraliçe Juliana oldu. Ardından tahtı ve Bilderberg’deki yerini Kraliçe Beatrix aldı. Savaş sonrasında Hollanda işgal edilmiş ve Bernhard ile Juliana sürgüne gönderilmişti. Sürgün sırasında Bernhard müttefik kuvvetler için para toplamak amacıyla açılan kampanyaları örgütledi. Bu amaçla ABD’ye gitti, birçok önemli ilişkiler kurdu. Özellikle silah endüstrisi ile yakın ilişkiler kurdu. Lockheed ile o dönemde ilişki kurdu. Savaştan sonra Juliana Kraliçe olunca Bernhard da Reitinger’in “komünizmle mücadele amacıyla” kurulan
Avrupa Hareketine angaje oldu. Hollanda Kraliyet ailesi aralarında Exton’un da bulunduğu birçok şirkette hisse sahibi. Bernhard hem iş hem politika yapıyordu. Bilderberg’in ilk başkanı olmasının ardında yatan gerçek, ABD silah endüstrisi ile çok yakın ilişkiler içinde olmasından kaynaklanmıştır. Bernhard, 1976 yılında patlak veren Lockheed Skandalına değin Bilderberg’in başkanı olarak görevde kaldı. Bu skandala Türkiye’nin de adı karışmıştı, Türkiye’de bu skandala adı karışan kişi Nezih.....? idi. Bilderberg’in Prens bernhard’dan sonra gelen başkanı Lord Doulas Home oldu. İngiliz muhafazakar partisinden Home, daha önce Dışişleri Bakanlığı ve Başbakanlık görevlerinde bulunmuştu. Lord Home, 1976’dan 1980’e değin Bilderberg’in Başkanlığını yaptı. 1980’lerde bu göreve eski Alman Devlet Başkanı Walter Scheel getirildi. 1974-1979 arasında devlet başkanı olan Scheel, daha önce Dışişleri Bakanı ve Hür Demokrat Parti Başkanlığı yapmıştı. Scheel’in yerine 1985 yılında yine bir İngiliz olan, 80 yaşındaki Lord Rooll, Bilderberg’e başkan oldu. Ve kısa bir süre sonra yerine NATO eski Genel Sekreteri Lord Carrinton geldi. Bilderberg dünyanın “iktidar eliti”ni geleneksel ayrımların ötesinde bir anlayışla birleştiriyor. İktidar denilince bundan yalnızca siyasi iktidar anlaşılmamalıdır. Sözkonusu olan iktidar eliti: En üst kademelerdeki tüm mekanizmaları içermektedir. Şöyle ki: Banka Genel Müdürleri, Medya Genel yayın yönetmenleri, Sanayi Kuruluşlarının Sahip ve Yöneticileri, İstihbarat Teşkilatlarının üst düzey yöneticileri, Bakanlar, Devlet Başkanları vb. gibi... Bilderberg toplantılaranı katılanlar arasında muhakkak birkaç devlet başkanı ya da başbakan bulunmaktadır. Fransa’dan Georges Hompidou, Almanya’dan Franz-Josef Strauss, Helmut Kohl, İsveç’ten Olof Palme, Norveç’ten Gro Harlem Brundland, Britanya’dan Harold Woisen, Edward Heath, Margreth Thacher, Türkiye’den Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Mesut Yılmaz, Erdal İnönü ve daha bir dizi ülkeden başbakanlar, devlet başkanları.. Bilderbergçi John Poiman’ın Bilderberg’in kurucularından Joseph Keitinger hakkında kitabındaki gözlemleri arasında şu ifadeler yer almaktadır: “Bugün Atlantik’in her iki yakasındaki hükümetlerde bu toplantıların en az birinde bulunmamış çok az kişi vardır.” Bilderberg, sendika liderleri ve sosyal demokratları da bağrına basıyor. ABD’deki AFL-CIO’nun başkanı Lane Kirkland Bilderberg üyesi. Bilderberg üyeleri arasındaki sağ sosyaldemokratlara en iyi örnek Biritanya'd’n Denis Healey. Healey, kariyerine İşçi Partisi’nin uluslararası ilişkiler komitesinde başlamıştı. 1945-52 yılları arasında yürüttüğü bu görevin ardından soğuk savaşı kışkırtan bir dizi kitap yazmıştır. 1964-79 yılları arasında ise, IMF yönetim kurulunda görev aldı. En tanınmış sosyaldemokrat Bilderberg üyesi ise;Olof Palme idi. Açık kaynaklardan edinilen bilgilere göre, Amerikan Başkanları Bilderberg toplantılarına katılmış görünmüyorlar. Ama Dean Rusk, Cyrus
Vance, Henry Kissinger olmak üzere Dışişleri Bakanları toplantıların vazgeçilmez isimleri arasında en başta yer alanlar. ABD Başkanları toplantılara bizzat katılmak yerine yakın adamlarından birini temsilci olarak göndermeyi uygun görüyorlar. Jimmy Carter, yardımcısı Walter Mondale’i ve Güvenlik Danışmanı Zbigniew Brzezinsky’yi göndermiştir. Eisenhower için toplantıya danışmanı Gabriel Haug katılmıştı. Haug’un petrol şirketi Exxon ve JP Morgan Bank ile çok yakın ilişkileri var. Bilderberg toplantılarına katılanlar arasında Medyanın ilgisini daha çok politikacılar çekmektedir. Fakat, çekirdek kadro dünyanın en büyük bankalarının ve sanayi devlerinin sahipleri ya da yöneticileri çok daha büyük önem ifade eder. Toplantıya katılan tanınmış politikacılardan daha önemlisi uluslararası politika “operatörleri”dir. Bunlar zaman zaman Bakan ya da bakan yardımcısı, müsteşar olarak görev almaktadırlar, ama hep uluslararası ilişkilerde görev alan üst düzey bürokrat kesim içinde yer alırlar. ORCD., AT. ve IMF gibi uluslararası kuruluşlarda görev almaları dikkati çeken en önemli nokta olmalıdır. Çünkü, bu kişiler, kendi ülkeleri ile uluslararası iş dünyası ile çok sıkı bağlar sürdürürler. Tipik bir Bilderbergçi’ye verilebilecek en iyi örnek Cyrus Vance’dir. Vance çoğu kişi tarafından 1977-80 yılları arasında görev yapan ABD Başkanı Jimmy Carter’ın Dışişleri Bakanı olarak anımsanmaktadır. Vance, kariyerine 1950’li yıllarda başladı. Senatonun savunma ve uzay işleriyle görevli çeşitli altkomisyonlarda çalıştı. 1964-67 yılları arasında Lyndon Johnson Başkanlığı döneminde Savunma Bakan yardımcısı olarak görev aldı. 1968-69 yıllarında Paris’teki Vietnam görüşmelerine katıldı. 1970’li yıllarda ise; Birleşmiş Milletler’in kalkınma ve İşbirliği Programı’nın Başkanı olmuştu. 1977’de, Rockfeller Vakfı’nın Başkanı.. 1980 yılında Dışişleri Bakanlığını bırakınca IBM, Pan Am, Worid aırways vb. bir dizi şirket ile New Yort Times gazetesinde çalıştı. Ardından Yugoslavya sorununda BM temsilcisi oldu. Görülmektedir ki, Bilderbergçiler iktidar mekanizmaları içindeki çeşitli bölümler arasında kolayca yer değiştirmektedirler. Bu kişiler, bir süre politikacı, bir süre işadamı, bir süre gazeteci görünümüne bürünebiliyor ve üstlendikleri roller açısından rahatlıkla her yere gidip gelebiliyorlar. Aralarında gazeteci, profesör, araştırmacı gibi işler yapanlara sıkça rastlanmaktadır. Politika, diplomasi, ticaret vb. gibi arasında şapka değiştiren bir başka Bilderbergçi ise; Lord Erıc Roll’dur. 1985-88 arasında Bilderberg’in Başkanlığını yapmıştır. Lord Roll, daha ikinci Dünya Savaşından önce ekonomi profesörüydü. 1940’lı yıllarda Rockfeller Vakfı ile ilişkideydi. Britanya bürokrasisindeki çeşitli işlerin ardından OBCD’nin ön kuruluşu olan OEBC’de başkanlık yaptı. OEBC esas olarak Marshall yardımını organize etmek amacıyla kurulmuştur. Lord Roll, ayrıca Biritanya’nın NATO delegesi olarak da görev yaptı. Daha sonra Tarım Bakan Yardımcısı oldu. Bir sonraki görevi ise, Uluslararası Şeker Konseyi’nin direktörlüğü idi. 1960’lı yıllarda biritanya’nın bir dizi AET delegasyonunun başkanlığını ya da başkan yaardımcılığını üstlenmiştir. IMF de ve Biritanya Merkez Bankası’nda görev almıştır. Özel şirketlerde ve finans kuruluşlarında da
çalışmıştır. Cyrus Vance ile Lord Roll, uluslar arası sahnede rol alan tipik “ôperatör” örnekleridir. Bunlardan başka bir operatör de Fransa’dan George Berthoin, 1951-55 yılları arasında AET’nun babası olan Jean Monnet’in özel sekreteriydi. Ameraklı Fred Bergten ile birlikte “Uluslararası Kurumların Reforme Edilmesi” başlıklı rapor hazırlamıştır. Raporu hazırlayanların ikisi Bilderberg üyesidir. Bilderberg içinde yer tutan gruplardan biri de uluslar arası bankaların ya da sanayi şirketlerinin sahipleri ya da sahiplerinin temsilcilerinden en çok tanınanı David Rockfeller hanedanına dayanan David Rockfeller diğerlerinin yınısıra Chase Manhattan Bank ve daha sonra Exxon adını alan Standart Oil’in de başkanıdır. Bill Movers, 1980 yılında David Rockfeller hakkında şunları yazmıştı: "David Rockfeller, egemen sınıfın yani global ekonomiyi şekillendiren ve sermaye akışını yönlendiren adamların çok uluslu biraderlerinin en dikkati çeken temsilcisidir. Rockfeller, bu iş için doğmuştu ve yapmak istediklerinin çoğunu yaptı. Bazıları onun yaptıklarına muazzam bir uluslararası komplo gözüyle bakarken, o hayatın getirdiği koşullar içinde günlük bir iş gözüyle bakmıştır.” Süper zengin Bilderbergliler’den biri de Baron Edmund de Rothschild Edmund, Yahudi asıllı Rothschild ailesinin Fransa koluna mensup Ailenin Britanya da ve Belçika’da da birer kolu bulunuyor. Edmund, bankanın yanısıra bir dizi başka Bilderberg üyesi gibi otellere de sahip. Bilderberg toplantılarının büyük bir gizlilik içinde yapılması imkanını sağlayan da genellikle üyelerinin otellerinde yapılıyor oluşudur. Bugün Rockfeller hanedanının gücü büyük ölçüde zayıfladı, ama yine de yabana atılır gibi değil. Bilderberg üyeleri içinde de yabana atılamayacak sanayi devlerinden biri de Fiat’ın sahibi Agnelli ailesinden Giovanni Agnelli. Agnelli ailesi Juventus Futbol Klubünün de sahibi. Marcus Wallenberg İsveçli ünlü Wallenberg ailesinden geliyor. Ailenin temsilcileri yıllarca Bilderberg yönetimindu bulundu.Marcus öldükten sonra, peter Walklenberg yalnızca Bilderberg’deki yerini değil, İsveç’in en büyük sanayi imparatorluğunu da devraldı. İmparatorluğun finans ayağı SE_Bank imparatorluk Saab-Scania. Asea Brown Boverı’nin yarısına da sahip olan Asea, Atlas Copco, SKF, Electrolüx, Astra, Ericsson ve Stora şirketlerine sahip wallenberg’in Bilderberg içindeki etkisi dolayısıyla Voyvo şefi Pehr Gyllenhammar dışarıda kalıyor. İsveç tekelci sermayesi içinde bu iki grup rekabet halindedir. Bilderberg’de bir dizi tanınmış banka ve şirket de temsil ediliyor. General Motors, Ford, IBM, Rio tinto/İnc., Loreal, AMRO Bank, Unilever, Phıllıps, Shell, Deutsche Bank (Almanya’nın en büyük özel bankası) Krupp, Thyseen, Lambert Bank, Cıba Geigy, Anglo-American, De Beers.. Bilderberg kimilerinin iddia ettiği gibi hiçbir zaman “gizli bir dünya hükümeti” ya da Rockfeller ailesinin dünya hakimiyetinin sağlanması için çalışan bir örgüt olmadı. Bilderberg emperyalist iktidar elitinin çıkarlarına hizmet eden şebekeyi oluşturan gizli ya da açık birçok örgütten birisidir.
İktidar elitinin kolayca biraraya gelip karar alması için gizli/açık kuruluşlardan oluşan gelişmiş bir şebekeye sahip olmanın zorunluluğudan başkaca bir amaçla kurulmamış olduğu gibi başkaca bir ilke ve hedefi de olmamıştır. Bu nedenle Bilderberg daha çok bir tür “Genelkurmay” görevi görmektedir. Bir dizi önemli olayda ipler Bilderberg grubunun elindedir. Örneğin: AT’nin kurulmasında en önemli rolü Bilderberg oynamıştır. Daha AT’nin embriyonik hali olan Avrupa Kömür ve Çelik Birliği’nden başlayarak bütün gelişmeler Bilderberg toplantılarında kararlaştırılmıştır. 1973-74 yıllarında patlak veren ilk petrol krizinde de Bilderberg başroldeydi. OPBC’de Maliye Bakanı, Merkez Bankası Başkanı gibi anahtar mevkilerde oturan Bilderbergliler uğraştılar Körfez savaşında da Bilderberg önemli bir rol oynadı. Avrupa ülkeleri ile ABD arasında Irak’a karşı oluşturulan ittifakın mümkün olduğunca geniş olması Bilderberg’in işiydi. Yine müttefiklerin ABD’nin savaşını mali yönden finanse etme işi Bilderbergliler marifetiyle ayarlandı. Açık örgütlerden herkesin tanıdığı NATO, OBCD, AT, Dünya Bankası, IMF, BM, GATT vb. ayrıca yeri Kuzey ülkesinin biraraya geldikleri G7 Grubu. Uluslar arası maliye ve ticaret gruplarına dayanan lobi grupları daha az tanınıyor. Bu lobi gruplarından Avrupa’da en güçlü olanı Avrupa Sanayicileri Yuvarlak Masası (European Round Table of Industrialists) liderliğini Hollanda kaynaklı Phillips şirketinden Wisse Dekker’ın yaptığı Yuvarlak Masa’da 46 sanayi şirketinin yöneticisi temsil ediliyor. Bu temsilciler kendi ülkeleri ya da sanayici kuruluşları tarafından seçilmiyor. Temsil güçlerini şirketlerinin büyüklüğünden alıyorlar. Bu 46 şirket AT ülkelerinin toplam sanayi üretiminin dörtte birini elinde bulunduruyor. Bununla birlikte bağlı bulundukları tekellerin asıl ağırlıkları sanayide değil, banka ve finans sektöründe. Yuvarlak Masa’nın AT içindeki gücünü gösterecek bir örnek: Masa 1984 yılında “Kayıp Halklar” adını taşıyan bir rapor hazırladı. Raporda Avrupa trafiğinde İngiltere ile Fransa ve Danimarka ile İsveç arasında kopukluk olduğu ve bunun giderilmesi gerektiği söyleniyordu. Şimdi bu iki topluluğu da giderecek projeler bitmek üzere İngiltere ile Fransa Manş Denizi altından Channel Tunel ile bağlanırken Danimarka ile İsveç Storebaelt Köprüsü ile birleştiriliyor. Bunlar mali portresi bakımından dev projelerdir. Kuruluşlar arasındaki içeçelik büyük bir önem taşıyor. Gizli açık bütün kuruluşları bir şebeke haline getiren de bu içiçe geçmişlik. Fakat örgütler ve kuruluşlar arasındaki ilişki hiyerarşik bir yapı yaratmıyor. Sözgelimi Yuvarlak masa hiyerarşik olarak Bilderberg’e bağlı değil. Bu türden merkezi örgütlenmeler, katı yapılanmalar bulunmuyor. Tersine çok esnek bir yapı var. Eski kuruluşlar zamanla dumura uğrarken, sürekli olarak yeni örgütler kuruluyor. Sözgelimi Avrupa Yuvarlak Masası, Avrupa Birleşik devletleri’nin kuruluşunu tek başına dayatamayacağını anlayınca Avrupa için Eylem Komitesi’ni kurdu. Eylem Komitesi Avrupa’daki önde gelen politikacıları bünyesinde birleştiriyor. AT Komisyonu Başkanı Jacques Delors da komitenin üyesi. Eylem Komitesi’nin eski başkanı Max Kohnstamm Bilderberg toplantısına katılanlar arasındaydı.
Bu esnek yapı sayesinde ihtiyaca göre yeni oluşumlar ortaya çıkmaktadır. Üçlü Komisyonun kuruluşu buna bir örnek olarak gösterilebilir. İkinci Dünya Savaşı’nda Bretton Woods anlaşmasıyla oluşan döviz sisteminin eskisi gibi yürümeyeceği anlaşılınca yeni bir sistem başlatılmıştır. Buna göre bir “Dünya Parası” olarak kabul edilen ve uluslararası ticarette yapılan hesaplamalarda kullanılan ABD doları yeniden altına bağlanmalıydı. Ancak zamanın ABD Başkanı Richard Nixon bir dizi müdahalede bulundu. Bu müdahaleler "Nixon Şokları"”adıyla bilinen etkileri yaratmıştır. Bu şokların dünya ekonomisini çöküşe götürmesi olasılığı belirince emperyalist merkezlerin koordinasyon gereksinimini karşılayan bir organ düşünülmüş ve “Üçlü Komisyon” kurulmuştur. Üçlü Komisyon 1973 yılında Zbignıew Brzezınski’nin girişimiyle kuruldu. Brzezinsi daha 1970 yılında yalnızca zengin ülkeler için bir tür “Mini Birleşmiş Milletler” önermiştir. Mini BM’de bir sürü gereksiz “üçüncü Dünya ülkesinin” yerini güçlü şirketler ve bankalar alıyordu. Nitekim “Üçlü Komisyon” da böyle olmuştur. Komisyona adını veren üç emperyalist merkez ABD, Avrupa ve Japonya’nın yanısıra dev şirketler ve bankalar yer alıyordu. 1976 yılında dünyanın en güçlü 130 ekonomik birimini gösteren bir liste düzenlenmiş, 130 birim GSMH’ya göre en zengin 65 ülke ve yıllık cirosuna göre en büyük 65 şirketten oluşmaktadır. Bu 130 birim aşağı yukarı olduğu gibi kısaca Trilateral adıyla bilinen “Üçlü Komisyon” bünyesinde temsil edilmektedirler. Bu arada herşeyden önce Japon parasıyla finanse edilen gizli bir fon hakkında spekülasyonlar bulunmaktadır. Bu spekülasyonlara göre, gizli fon Üçlü Komisyon ile ilişkili olarak kurulmuştur. Üçlü Komisyon 300 üyeli, komisyonda temsilcisi olan şirketlerden ilk akla gelenleri Exxon, General Motors, Shell, Ford, Texaco, Mobil, BP, IBM, Unılever, ITT, Philips, ENI, Renault, Wolkswagen, Dupont, August, Thyssen-Hutte, Toyota, Hitachi, Mitsubishi, Montedison, Goodyear.. Üçlü Komisyonun resmi herhangi bir gücü bulunmuyor. Hatta hükümet üyesi olan hiçbir politikacı komisyona üye olamıyor. Ama bu sayede belirli bir kan değişimi de sağlanıyor. Komisyon, fikir üreten ve girişimde bulunan bir örgüt. Komisyona verilen ilk somut görev, dünya ekonomisinde alınacak kararlar için bir tartışma platformu yaratmaktı. Bu amaçla “Trıologue” adıyla bir dergi yayınlamaya başlandı. Komisyonun nihai amacı “post nasyonal çağ” yani ulusal devletlerin sermaye için en elverişli koşullarda ortadan kalktığı bir dünya. En çok kullandıkları sloganlardan biri: -daha sonra Gorbaçov tarafından da benimsenmiş olan- “Karşılıklı bağımlılık” Komisyonun ilk başkanı Chase Manhatten Bank’ın sahibi David Rockfeller idi. 1973 yılında başkanlığa daha sonra Jimm Carter’in güvenlik danışmanı olan Zbigniew Brzezinsky getirildi. Üçlü Komisyon, 1974 yılında ABD Başkanı Gerald Ford ile bir toplantı yaptı. Bu toplantının somut sonucu Aralık. 1975’te Rambouillet Konferansı oldu. Konferansa ABD, Batı Almanya, Britanya, Fransa, Japonya ve Kanada katıldı. G7 toplantıları böylece başlamış oldu.
G7 toplantılarında gündemin değişmeyen maddeleri arasında şunlar var: Ulusal ekonomi politikaları, döviz sistemi, uluslar arası ticaret, enerji ve Kuzey-Güney çelişkisi. Zirve toplantılarının sekreterliğini IMF yapıyor. IMF direktörü de toplantılara katılıyor. Kuzey-Güney çelişkisi, Üçlü Komisyon’un kuruluşundan buyana gündemde. Üçüncü Dünya’nın en fakir kesimi anlamında Dördüncü Dünya kavramını bir raporda en büyük tehdidin buradan geldiğini yazmıştı. Üçlü Komisyon’un en önemli görevi uluslar arası ilişkileri düzenlemek. Beyaz Saray’da Nixon Şoku’nu tekrarlamayacak bir başkanın oturmasını istiyorlardı. Jimmy Carter’ın lanse edilmesi böyle oldu. Carter, Komisyon üyesiydi. Amerikan iş dünyasında uluslararası ilişkilere önem verenlerin ve “enternasyonalist” olarak nitelenenlerin adamıydı. Seçilince Komisyon’un üyelerinden 25’ini yönetimde çeşitli görevlere getirdi. Ronald Reagan başlangıçta iş dünyasının Komisyon’a yakın kesimlerinin tercihine uygun düşmüyordu. Cumhuriyetçi Parti Başkan adaylığı yarışında George Bush’un Reagan’ın rakibi olmaktan yardımcısı haline getirilmesi iş aleminin Komisyon’a yakın kesiminin marifetiyle oldu. Daha sonra, Alexander Haig George Bush ile değiştirildi. Bilderberg’in kendisi daha çok beyaz erkeklerin örgütü. Batı Avrupa ve Kuzey Amerika’dan az sayıda kadın Bilderberg üyesi var. Japonlar ya da beyaz Kuzey dışında diğer yerlerden kimse davet edilmiyor. Bilderberg üyelerine göre bunun nedeni açık sözlü serbestçe konuşma ortamının “kültür farklılıkları” nedeniyle bozulmamasını sağlamak. Açık kaynaklara ve Bilderberg üyelirendin elde edilen bilgilere göre hazırlanan 250 kişilik bir listede Kuzey Amerika ve Batı Avrupa dışından gelen iki Bilderberg üyesine rastlanıyor. Bu ikisi de siyasal anlamda Kuzeyli. Biri Avusturyalı medya kralı Ruper Murdooch öteki de Güney Afrikalı elmas ve altın kralı Harry Oppenheımer. Bilderberg grubu toplantılarına katılanların rahatça konuşabilmeleri için gazeteci alınmıyor. Ancak bu toplantılara hiçbir gazetecinin girmediği anlamına gelmiyor. Medya günümüzde iktidar elitinin vazgeçilmez parçalarından biri. Bunun için medyanın sahip ve yöneticileri toplantılarda hazır ve nazır. Fakat konuşulanları hiçbir zaman yazmıyorlar. Bu sırdaşlık yükümlülüğüne riayet etmeleri büyük basının eleştirel tavrı konusunda yeterli ipucu veriyor. Amerika’dan New york Times Wastington Post, Wall Street Journal, International Herald tribune, Britanya’dan Observer ve Economist, Almanya’dan Die Zeit aşağı yukarı her toplantıya katılıyor. Ruper Murdoch’un medya tekeli de Bilderberg’de temsil ediliyor. Murdoch, News Corporation şirketi aracılığıla Britanya’da yayınlanan dailiy telegraph gazetelerini kontrol ediyor. Doğu Avrupa ülkelerindeki değişikliklerden sonra burada da bir dizi gazeteyi satın aldı. Ayrıca birçok TV kuruluşunu da elinde bulunduruyor. Bilderberg Toplantılarına Almanya’dan Die Zeit, Kanada’dan Dail Telgraph ve Globe and Mail canadıan Busıness, Danimarka’dan berlingske tidende, İtalya’dan la Sampa Frahsa’dan Le
Figaro ABD’den PS News, World Report, Dow Jones ve Wall Street Journal katılmaktadır. Bütün bu basın-yayın bolluğuna karşın, dışarıya bilgi sızmıyor! Toplantı tutanaklarında konuşmacıların ne dediği, isimleri belirtilmeden yalnızca geldiği ülke adı verilerek ve özet olarak yer alıyor. Tutanaklar dışarıdan kimseye verilmiyor. Bu nedenle Bilderberg grubu hakkında taze bilgi bulmak çok güç. Bilderberg konusunda araştırma yapan gazeteciler ellerindeki malzemenin genellikle bayat olduğunu önü sürüyorlar! Neler konuşulduğu genellikle birkaç yıl sonra öğrenilebiliyor. Nelerin konuşulduğu grubun amacı hakkında da fikir vermektedir. 1954 yılının Mayıs ayında bazı Batı Avrupalılar ve Kuzey Amerikalılar Hollanda’nın Oosterbeek kentinde bilderberg otelinde toplandıkları zaman toplantının ana konusu ABD’deki McCartısm idi. Avrupalılardan bazıları ABD'’eki gidişin faşist diktatörlük olduğundan endişeli olduklarını bildirdiler. Başkan Eisenhower'ın psikolojik savaş ve istihbarat koordinatörü Jackson da toplantıya katılanlar arasındaydı. Jackson, dostlarına sakin olmalarını endişelenecek bir şey olmadığını söyledi ve gelecek toplantıya kadar Mc. Carty sorununun ortadan kalkacağına söz verdi. Avrupalı katılımcılar Mc. Carty’den daha az anti/komünist değildiler. Ama Amerika’nın apayrı bir yol tutmasından endişe duyuyorlardı. 1968 yılındaki toplantıda öğrenci ayaklanmaları ele alınmıştı. Sovyetler ve Doğu Avrupa’daki değişikliklerden önce Doğu-Batı çatışması süreli gündemdeydi. Daha sonraki toplantıda AT içindeki askeri işbirliği konusu görüşüldü. 1990 ve 1991’de Doğu Avrupa’daki değişiklikler ele alındı. Bertram Gross Friendly Facısm adlı kitabında bilderberg7in 1974 yılında Fransa’da Megeve’de yapılan toplantı kayıtlarında şunların bulunduğunu yazmaktadır: “Yarım düzine bilgili adamın petrol fiyatları OPBC’in kazancına olarak dörde katlandıktan sonra dünya döviz sisteminin yeniden işlemeye başlamasını sağladı. Bunda kişisel ilişkilerimizi bir şebeke halinde birleştirmemiz önemliydi. Kurumsallığa bürokratik kağıt değirmenlerine ve yeni komiteler, yeni teamüller oluşturulmasına direnmemiz gerekti. Resmi organ bizim önceden hazırladıklarımızı onaylamak konumuna getirilmelidir” Bu da Bilderberg üyelerinin kapalı kapılar ardında yapılan toplantılarında olacaktı. Kapitalist ülkelerde ekonomi bir bakıma halk tarafından seçilen organların yetki alanının dışında bırakılmış. Bütçe hakkında tartışmalar yapılıyor, ama ekonomik iktidar ile ilgili sorular tartışılmıyor. Bilderberg ve benzeri kuruluşlar işte bu sorunların tartışıp karara bağlıyor. Bu toplantılarda büyük bankaların sahipleri ya da yöneticileri sanayi kuruluşlarının yöneticileri önemli politikacılar ve bürokratlarla görüşüyorlar. Serbest piyasa ekonomisi hakkın atılan bütün nutuklara karşın büyük şirketler devletin hizmetlerini sağlama bağlamaya çalışıyorlar. Bu tek tek ülkelerde olduğu kadar uluslar arası alanda da geçerli. Bilderberg ve yan kuruluşları işin uluslararası yönünü yapıyor.
Bilderberg Grubunda “Bir kere Bilderbergçi hep Bilderbergçi” ilkesi geçerlidir. Bilderberg toplantılarına katılanlar bu şekilde otomatik olarak şebekeye dahil oluyorlar. Toplantılara kimlerin katıldığı, toplantılar arasındaki sürede faaliyet gösteren şebekenin nasıl oluşturulduğunu da göstermektedir. Bilderberg’in kurucularından olan ve ilk Genel Sekreterliğini yapan Joseph Reitinger, Bilderberg Meetings adını taşıyan kitabında şunlara yer vermektedir: “Yazılı olmayan bir kurala göre, Bilderberg toplantılarından birine katılan bir kişi şu hissi duymalıdır ki tanıştığı eski üyelerden her biriyle özel bir kişi olarak ilişki kurabilir.” Toplantıya katılanlar genellikle Perşembe gecesinden, Pazar günü öğle yemeği sonrasına kadar birarada bulunuyorlar. Bu süre içinde kurulan kişisel ilişkiler toplantıda neler konuşulduğu kadar önemli. Dünya iktidar elinin normal olarak birarada bulunması mümkün olmayan liderleri bu toplantı sayesinde ilişki ve ittifaklar kuruyor.
MANDATERİZMİN YERLİ UZANTILARI Felice Casson, “Gladio’ya gol atan yargıç” olarak da anılan Venedikli 37 yaşındaki soylu ve soluklu bir hukuk adamı. 1982’den bu yana sabırlı ve bilimsel bir çalışma ile NATO’ya bağlı ve CİA’nın kucağındaki bir gizli örgütün İtalya’nın şöhretli “P2 Mason locasına” bağlılığını ortaya çıkartarak, işkence çeken, öldürülen insanların yanında onurlu yerini aldı. İtalya’daki bu olay ilk kez 14. Kasım. 1974’de ünlü gazeteci Pier Paolo Pasolini’n mektubunda geniş yankılar uyandırmıştı. Sonunda Pasolini bu mektubundan tam bir yıl sonra, Roma yakınlarındaki bir plajda feci şekilde dövülmüş olarak ölü bulundu (!) En büyük suçu da P2 locasının lideri “Licio Gellini’nin olaylardaki rolünü çözümlemiş olmasıydı. Casson ise, araştırmaları sonucunda yaptığı yayınlarda korkunç sırlar açıklıyordu. Başta Cumhurbaşkanı Francesko Cossiga olmak üzere parti başkanları, Emniyet ve Gümrük müdürleri, ordu içinde sayısız generallerin bu işin içinde olduğunu bildiriyordu. En çarpıcı örnek ise; yakın zamanda bu konu ile ilgili bir basın toplantısında Cumhurbaşkanının Reuter ajansına kudurmuşçasına saldırarak hücum etmesiydi. Olay yalnızca İtalya ile sınırlı kalmamış Belçika, Fransa, İsviçre, Hollanda, İsveç, Norveç, Almanya gibi bütün NATO ülkelerini ciddi bir şekilde sarsmaya başlamıştı. Peki ya Türkiye! Olay tartışma sürecinde örtülüverdi.
MASONLUĞUN KİMLİĞİ Kapitalist toplumları özellikle bunların uydusu durumunda olan geri kalmış toplumları, burjuvazinin gizli örgütleri yönetmektedir. Bu türden
gizli örgütler hangi amaca yönelik olurlarsa olsunlar, varlık nedenlerini kapitalist sistemin ya da faşist devletlerin doğasında bulurlar. 1954 yılına değin enternasyonal nitelikte yaygın ve etkin mistik/karma örgütler içinde en gaddar, tehlikeli ve güçlüsü kuşkusuz ki Mason örgütleri olmuştur. Özellikle geri kalmış ülkelerin demokrat/sosyalist yurtseverleri bu konuda genellikle gaflet içinde kalmışlardır. Gerekli donanım ve kurmaylıktan yoksun, aksiyonlar karşısında reaksiyonsuz kalmış, uyumuşlardır. İlerici ve devrimci kümelenmeler yeni yeni teoriler üreteceklerine, herkesin “reis” olduğu, hiç kimsenin Kızılderili olmadığı örgütler oluşturacaklarına Masonik propagandadan kurtulup ayrıntıların içinde boğulacaklarına biraz olsun Zoolojiye merak duysalardı, bu emperyalist canavarın anatomi ve fizyolojisini öğrenecek ve doğru hedefi bulabileceklerdi. Devrimciler, yurtseverler, sosyalist ve demokratlar; bütünleşerek yan yana gelebilmiş olsalardı yaşamlarını çok ağır biçimde adresi belli olmayan karanlık zindanlarda, filistin askılarında, falakalarda, elektrik şoklarında ve de dışarıda işsiz sürgünlerde, halk düşmanı gizli illegal örgütler içinde en profesyonel, en zalim, en acımasız cehennem tuzağı bataklıklarda yitirmemiş olurlardı. İşte tam bu noktada bir kez ve binlerce kez daha İtalyan yargıç Felice Casson’u kutlamak gerekiyor. Ne var ki, 1954’lere değin yeryüzünü kasıp kavuran Masonik kompleks (Masonlar, Rotarienler, Lionslar, Soroptimisler) giderek güçlerini yitirmeye yönelmişlerdi. Gelişen ve uyanan dünyada egemen olabilme niteliğini yitirmeye başlamışlardı. Ancak, Rotaryenler yaygınlaşarak büyük bir performans elde etmişlerdir. Masonik örgütlerin bu türden bir geleceği kaçınılmazdı. Zira Masonluk bir bilim değildir; üstelik dogmatiktir ve bağnazlık üzerine kuruludur. Ayrıca Masonluğun prensipleri esas alınarak geliştirilmiş bir teknolojisi de yoktur. Doğallıkla, bilimsel özgürlükten, toplumsal sorumluluktan yoksundur. Kadınları dışlayarak eşitlik ilkesine karşıdırlar. Evrensellik sloganlarına karşın, adalet ve barış düşmanıdırlar. Oysa ne de güzeldi, 1789’ların: “Eşitlik Biraderlik, Özgürlük” şiarları... Klasik düşünce tarzından kopmayan ve birer “Povlovist olarak” “diyalektik düşünce” biçimine karşı olmaları yetmiyormuş gibi, geçerli ayrıntılarının bilinçlenme üzerindeki etkilerinden kaynaklanan “geleceğin düşünce biçimi” olarak değerlendirilen “Polyalactic düşünce” biçiminden haberleri bile yoktur. Elbetteki böylesi olumsuz bir gelişmenin sonunda atrofiye olacaklar etkinliklerini yitireceklerdi. Gezegenimizdeki sosyal gelişim/değişim ve dönüşümün yasaları bunu işaret ediyordu.
TRİLATERAİ COMMİSSİON (Üçlü Komisyon)
Y
üzyıllar boyunca dünyayı kasıp kavuran ve artık geçerliliği pek
kalmayan Masonik örgütlerin atrefisinden sonra, dünyadaki egemen güçler “yeniden yapılanma” gereksinimi duydular. Emperyalizmin bu alandaki “yeni” stratejisi: 1973 yılında kurulan Trilateral Commission (Üç Yanlı Komisyon) tarafından oluşturulmuştur. Bu stratejinin mimarı ise, ABD Başkanı Carter’ın “Ulusal Güvenlik danışmanı” Zbigncw Brzezinsky’dir. Bu komisyon, dünyanın en büyük bankası Chase Manhattan Bank’ın Başkanı David Rockfeller öncülüğünde “Üç Emperyalist Yan”da (ABD, AET ve Japonya) önde gelen sanayicilerin, maliyecilerin siyaset adamları ve öğretim üyelerinin kurdukları (resmi olmayan), bir çeşit karşı/devrimci ve “halk düşmanları enternasyonali”dir. Yani canavar büyüyecektir. 1950’li yıllar yeni mandaterizmin düşünceden örgütlenmeye daha akıllıca yaygınlaşmaya başladığı dönemdir. Bu gizli örgütün tepe noktasında ABD (Wall Street), taban noktalarında ise Japonya ve Avrupa’da bulunan Mason üçgeni, bir başka deyişle, Tokyo Borsası ve Londra kenti bulunmaktadır. Örneğin Masonik kompleksten ajanları da bünyesinde toplayarak gelişen bu örgütün düşünürlerinden Brzezinsky: “Marksizm aklın iman üzerinde bir zaferi, insanın evrensel vizyonunun olgunlaşmasında hayatı ve yaratıcı bir aşamadır” diyordu; gene aynı kuruluşun Amerika’daki sözcülerinden C. Smith, buna şunu eklemektedir: “Her durumda Trilateral hiçbir şekilde anti-komünist olmamalıdır” Ayrıca yine Carter’ın danışmanı olduğu dönemde Brzezinski: “Olasıdır ki, yakın bir gelecekte savaş ve barış sorunları, II. Dünya Savaşı’ndan beri uluslararası ilişkilere egemen olmuş Doğu ve Batı arasındaki askeri güvenlik sorunlarından çok Kuzey ve Güney arasındaki ekonomik ve sosyal sorunlardan kaynaklanacaktır.” (Tıpkı Körfez Krizi’nden, Körfez Savaşı’nın çıkması gibi..) Trilateral’in Fransız üyeleri ise, örgüt bileşiminin gerek sol, gerek merkez, gerekse sağdan devşirildiğini öne sürerek: “Soldakiler Enternasyonalci, sağdakiler Dünyacılık’ı savunur ve bu etiket bizi Dünya Hükümeti’ne ya da Gezegen Sosyalizmi’ne ulaştırır” demektedir. İşte, bu Dünya canavarından bir başka yargı da James Paul Warburg’den: “Bir Dünya Hükümeti ister istemez kurulacak; tek sorun bu sonuca güzellikle mi, yoksa zorla mı ulaşılacağı sorunudur.”
Giderek gelişmekte olan bu örgütlenme, ABD’nin jandarmalaşmasıyla sonuçlanır. C.F.R. (Council on Foreign Relations) yani, Dış İlişkiler Komisyonu şemsiyesi altında bu örgüt yalnız Amerikan üyelerini biraraya getiriyor. Bunun da merkez yönetim kurulunda D. Rockfeller, G. W, Ball, Z. Brzezinski, H. Kissinger vb. yer alıyor. Aynı yıllarda Türkiye’de Devlet Bakanı Servet Pasin başkanlığında “Dış Ekonomik İlişkiler Komisyonu” kuruluşu ise, bir tesadüf değildir. (9. Nisan. 1983 Adnan Başer Kafağlu’nun yetki almasından 2 gün sonra) Bu kuruluş, yavru/manda bağlantısının bir ifadesidir. Şimdi artık sıra evrensel örgütlenmeye gelmiştir. Bu örgütlenme santralını yönetenler: J.CI. Casanova, Th. De Montbrıal, E. De Rothschıld, J. De Fouchıer’dir. İşte yeni bir örgüt adı: Bilderberg, kuruluş yılı 1954, kuruluş yeri: Hollanda, Niterland, Pays-Bas, yani alçak memlekitin baş kenti Amsterdam’a 123 km. mesafede Oosterbeek 3’deki Bilderberg Oteli’dir. Bu örgütün fikir babası Dünyacılık’ın devi olan Joseph Retinger’dir. 1976’ya değin Başkanlığı Philipp Bernart’ın (5) “en güçlü sanayicilerin dostu” dediği Prens Bernhard de Lippe (Hollanda Kraliçesi’nin Kocası) yürütmüştür. Philippe Bernart şöyle ekliyor: “Uluslar arası iş dünyasının olağanüstü farmasonluğu, bunları Bilderberg topluluğu içinde biraraya getiriyordu.” Buradaki “iş” terimi, en geniş anlamında kullanılmaktadır. Lockheed rüşvet skandalı ve Prens Bernhard’ın “suçunu kabul etmesi” Hollanda Kraliçesi’nin kocasının istifa temesi zorunluluğunu doğurmuştur. Ne var ki, örgütün gerçek patronu Prens değil milyarder David Rockfeller olduğundan organizasyon faaliyetlerini sürdürmüştür. Örgüt ABD dışında oynanan (ABD’nin direktifiyle) oyunların baş aktörü haline gelmiştir ve artık üç etikette birbirine karışarak Dünya’da bir sinsitiyum (şebeke) oluşmuştur. Amaç, yeni bir dünya devleti, dünya hakimiyeti, soygun, vurgun ve işkenceler sistemi oluşturmak, yeni mandaterizmi kurmak ve yavrularını seçmektir. Şimdi bu örgütün gizli toplantılarında almış oldukları kararlara bir bakalım: *Kendi güçlerini pekiştirmek. *Dünyanın siyasal, iktisadi ve mali hegomanyasını paylaşmak. *Gümrük engeli olmaksızın ürünlerin serbest dolaşımını gerçekleştirmek. *Ulusların ekonomik birliğini kurmak. *Ulusal orduların dağılmasıyla uluslar arası bir polis gücünün kuruluşunu sağlamak.
*Birleşmiş Milletler ya da her türlü uluslar ötesi yönetime üye devletlerin egemenliğinin sınırlanmasını sağlamak. Şimdi ise, sırada milliyetçi/muhafazakar Turgut Özal’ın program porföyüne bakılması zorunluluğu var: *2000 yılına uzanan askeri hiyerarşi planını bozmak (gerçekleşti) *Güneydoğu’da bir süper vali aracılığıyla askeri güçleri denetim altına almak (gerçekleşti) *MİT’i sivilleştirmek (Gündemde) *Genelkurmay Başkanlığı’nı Milli Savunma Bakanlığı’na bağlamak (Gündemde) Elbette kolay değil, Trilteral, C.F.R. ve BD (Bilderberg) rozetlerinin tümünü göğsüne sıralayan Rockfeller’ın uzantısı Buche’un telli duvaklı dostu olmak. Hep Buche’a kendisi akıl verecek değil ya..
BİLDERBERG TÜRKİYE’DE Elimizdeki resmi kayıtlara göre, Türkiye’deki ilk Bilderberg toplantısı 1959 yılında Yeşilköy’de “Çınar Otel”inde gerçekleştirildi. Bu toplantıya Adnan Menderes ile Fatin Rüştü Zorlu, Burhan Belge, Nejat Aczacı Başı, selehattin Beyazıt katıldılar. Elimizdeki belgelere göre, Ecevit’in ev sahipliği ve başkanlığını yaptığı 25-27 Nisan 1975 günü, ünlü Çeşme Toplantısı’na kadar, Bilderberg toplantılarına katılanlar: Muharrem Birgi, Selahattin Beyazıt, Nejat Eczacıbaşı, Nurettin Alpkartal, Tekin Arıburnu, Burhan belge (Şu anda “İnsani Değerler Avrupa Birliği Örgütü”nün Türkiye’deki çalışmalarını yürüten ve her taşın altındaki adam Murat Belge’nin babası, Menderes’in eski Kara yolları Müdürü)
BİLDERBERG TÜRKİYE TOPLANTISI (25-27. Nisan. 1975) Avusturya, Belçika, Kanada, Danimarka, Finlandiya, Fransa, Almanya, İzlanda, İrlanda, İtalya, Hollanda, Norveç, İsveç, İsviçre, İngiltere, ABD ve Türkiye.. Türkiye’den katılanlar: Selahattin Beyazıt, İhsan Sabri Çağlayangil, Süleyman Demirel, İhsan Doğramacı, Bülent Ecevit, Turhan Fevzioğlu, Oğuz Gökmen, Hasan Esat Işık, Kamuran İnan, Orhan Eralp, Memduh
Yaşa, Gülten kazgan, Semih Akbil, Gültekin Kazgan, Halil Tunç, Memduh Yasa, Selçuk Yaşar. İzmir/Çeşme’de üç gün süren bu toplantıya tüm güvenlik kuvvetleri katılarak etrafı çevirmiş, kargaların bile uçmasına müsaade edilmemiştir. Telefonla konuşmak ve hatta not tutmak yasaklanmıştır. İzmir’in “kabadayı” Belediye Başkanı İhsan Alyanak bile toplantı salonu civarına sokulmamıştır. Katılanların listesine baktığımızda olayın en ilginç yanı, Türkiye’nin statik dönemlerinde gel-gitleriyle oyun oynayan iki başbakan dikkati çekmektedir. Bunlardan CHP’nin Genel başkanı ve Başbakan Bülent Ecevit’in Yankı Dergisi’nin sayı:307, sayfa:5’te yayınladığı yazıdaki iddiasına göre, “Masonluk enternasyonal ve üstelikte gizli bir örgüttür” Bu durumda Türkiye Cumhuriyeti devleti kökü dışarıda olan gizli bir örgütün üyesi tarafından yönetiliyor demektir. Halbuki Çeşme Toplantısı’nda Süleyman Demirel gibi kendisi de yalnız kökü değil, dalı budağı da dışarıda olan evrensel ve gizli bir örgütün içindedir. Ve Türkiye’yi bu hale düşüren üç Kardinal’den ikisidir. Bu iki lider, siyasi haklarını bile referandumda ancak 72.000 oy farkla geri alabilmişlerdir. Şimdi de yüzleri kızarmadan yeniden Türkiye’yi kurtarmaya soyunmuş, Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı koltuklarını paylaşmışlardır. Bu iki insanın yaşam öyküleri ve iktidara geliş biçimleri değerlendirildiği gün, Türkiye daha çok düşünen bir topluma dönüşmüş olacaktır.
TAKSİM TOPLANTILARI Orange-Nassau nişanı; 1892’de naip Pyrmontlu Emma Valdeck tarafından, henüz reşit olmayan kızı Vilhelmina adına, sonradan Lüksemburg Nişanı olan “Meşe Çelengi”nin yerini alan sivil ve askeri Hollanda nişanı. Her kenarında beyaz ve lacivert iki çizgi bulunan sarı/turuncu kurdele. (Büyük Larusse, s:8866) Hollanda’nın ve dolayısıyla Bilderberg örgütünün bu renkleri naip Emma’nın kızının geleceğiyle ilgili bir aşk öyküsüne yaslanır. Kız, turuncu renkler içinde bir aşk ve sevdayı simgeler. Lacivert renk ise kimlikli, kişilikli, seven bir erkeğin gücünü anlatır. Beyaz renk, berraklığı, açıklığı ve aşkın sonsuzluğunu tanımlar. Böylece bu renkler biraraya gelince erotik bir tablo oluşturur... Bu romantik öyküden sonra, 4. 11. 1990 tarihli Cumhuriyet gazetesinde Belediye otobüslerinin rengi “lacivert/turuncu” başlıklı İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Nurettin Sözen’le yapılan bir röportajı gündeme getirelim. “Dikkat ediyor musunuz? İstanbul’da öteden beri sarı/kırmızı olan belediye otobüslerinin rengi yavaş yavaş lacivert/turuncuya dönüşüyor. Boyanma sırası gelen otobüs renk değiştiriyor..” TAKSİM TOPLANTILARIN TARTIŞILAR KONULAR
VE ALINAN KARARLAR * Uluslararası finans sorunları * Gümrük engeli olmaksızın ürünlerin serbestçe dolaşımı * Uluslararası ekonomik birlik gibi konularda çalışmalar yapan kuruluşun özünü ünlü finansçı Paul Warburg şöyle tanımlamaktadır: " Hoş olsun ya da olmasın, bir dünya hükümetine sahip olacağız, tek sorun bunun fetih yoluyla mı, yoksa mutabakat yoluyla mı kurulacağını bilmek? " (28 Şubat kararlarından önce Necmettin Erbakan: "Kanlı mı olacak, yoksa kansız mı olacak?" söyleminin ilhamını Bilderberg prensiplerinden almıştır.) Trilaterale Commision Başkanı Davit Rockfeller ise; ABD Başkanı Eisenhower'a yaptığı bir çağrıda şunları söylüyordu: "... ABD ile işbirliğine hazır yerli işadamlarına yardım arttırılmalı ve böylece bu işadamlarının ilgili ülke ekonomisinin kilit noktalarını ele geçirmeleri, buna dayanarak politik etkinliklerinin artması sağlanmalıdır." Bülent Ecevit'in ile Rockfeller Vakıf Başkanı Süleyman Demirel'in burs aldığı Eisenhower, Vakfı Başkanı'na bunları yazmıştır. Masonik örgütler, Gladio, Petrol tröstleri, finans oligarşisi, silah tekelleri ve onlara bağlı politikacı, diplomat, istihbaratçı, akademisyen topluluğu, Bilderberg eksenli bir Avrupa politikası yürütmekte, kapitalist enternasyonalin Avrupa odaklı, en güçlü örgütünü yaratmış bulunmaktadırlar. Türkiye'de ilk toplantısını 1959 yılında Yeşilköy'de gerçekleştiren örgüt, 25-26-27 Nisan 1975'te de, Çeşme'de toplanmıştır. Bu toplantılarda not tutmak, dışarı ile telefon teması kurmak vs.. şeyler yasaktır. Rockfeller Vakfı'nın ve Bilderberg, Trilaterale Commision üyesi Dr. Kissenger'ın milliyetçi öğrencisi Bülent Ecevit bu topluluğun güzide toplantılarının konuğudur.
Karanlık İmparatorluk CİA’in gizli uyuşturucu savaşı
EROİN TRAFİĞİNİN TARİHİ Amerikalılar 150 yıldır uyuşturucu kartelini kontrollerinde tutuyorlar
A
merika'nın eski aileleri ve belli sosyeteler örneğin Yale’nin
“Kemikler ve İskeletler” gibi zevk ve eğlence çeteleri; para ve etkileri nedeniyle uyuşturucu işiyle uğraştılar. Bu sosyetelerin dışında Russell gibi ailer de uyuşturucu işine girdiler. 1823'de Samuel Russell, kendi şirketini kurdu. Hızlı gemilerle Orta Doğu ve Çin'den küçük partiler halinde afyon getirtti.1830'da Russell ülkeye en fazla afyon sağlayan ve dağıtan Perkins firmasını satın aldı. Çin’in Kanton bölgesindeki adamı Waren Delano Jr.’du. Waren Delano Jr. Amerika'nın ikinci dünya savaşındaki başkanı Franklin Roosevelt’in dedesiydi. Russell’in ortakları arasında Coolidge, Sturgis, Forbes ve Low aileleri vardı. 1832 yılında Russell’in kuzeni William Huntington “Kemikler ve İskeletler”in Amerikan versiyonu olan locayı kurdu. Bu loca Amerika'nın en zengin ve en etkili ailelerini çekmeyi becerdi. Merkez üyeleri en etkililerden oluşuyordu bunlar;Lord, Whitney, Taft, Jay, Bundy, Harriman, Pinchot, Rockefeller, Goodyear, Sloane, Simpson, Phelps, Kellogs, Perkins gibi ailelerdi. Bu aileler, Amerikan istihbarat teşkilatlarıyla yakın bağları olanlardı. Eski Başkanlardan "kemik adam locası" üyesi George Bush, CİA’in 1975-76 döneminde başındaydı. Onun haber alma ilişkileri çok eskiye Yale Üniversitesi dönemine dayanıyordu. Bağımsızlık savaşları döneminden kalma üniversite öğrencilerini bir çeşit haber almacı olarak yetiştiren bir şebeke olan 'Culper Ring' nin üyesiydi. 1903'de Yale Divinity okulu, Çin’de sayısız okul ve hastaneler kurdu. Mao Zedung oradaki üyelerinden biriydi.1930'da 'Yale China' (Çin Yalesi) adında teşkilat haber alma ilişkilerini geliştirilmek üzere kuruldu. Bayer isimli bütün dünyaya ilaç dağıtan ve üreten eczacılık firması 1898 den beri Afyon ve Eroinin bir numaralı alıcısıdır. Ama bu gerçek nedense gözlerden gizleniyor ve gizlenilmesinde çok büyük özen gösteriliyor.. Eroin ve Kokain, Birleşmiş Milletlerin kuruluşuna kadar satılması ve alınması serbestti.1920'lerde Amerika'da yasaklandı. Ama alışkanlık kullanıcılarla beraber 1939 ila 1946 yılları arasında savaşla beraber sürdü.
VİETNAM SAVAŞI
Hindi-Çin'i ikinci dünya savaşında Japonların almasına kadar Fransız etkisindeydi. İkinci dünya savaşının bitmesinden sonra, Fransa Vietnam, Kamboçya, Laos ve Tayland üzerinde nüfusunu tekrar artırdı. Bu arada bağımsızlık hareketleri Fransa'ya karşı hareket başlattılar. Viet- Min tarafından düzenlenen son bir savaşla (Dien Bien Phu) 1954 yılında Fransız hakimiyeti son buldu ve Fransızlar Hindi-Çin’den çekildiler. Yerlerini Amerikalılar doldurmaya başladılar. Fransızlar Afyon ticaretinden kazandıklarıyla finanse ettikleri geniş bir istihbarat ağını bölgede aktif hale geçirdiler. Maurice Belleeux, eski SDECE’ (CİA'ye benzeyen Fransız haber alama teşkilatı)'nın başı, ünlü tarihçi Profesör Alfred McCoy’a yaptığı samimi itiraflarda sabittir. Bir cümlesinde söyledikleri altı çizilecek kadar önemlidir: "Fransız Askeri Haber Alma Teşkilatı Hindi-Çin'deki bütün operasyonlarının masrafını uyuşturucu ticaretinden karşılıyordu. Bunun içinde 1946'dan 1954'e kadar süren Fransız sömürge savaşlarının masrafları da dahil." Belleux, bunu detaylarına kadar açıkladı. Fransız paraşütçüleri kırsal alanda yaşayan köylülerden zorla veya korkutarak ham maddeyi alıyorlar ve Fransız askeri uçaklarıyla Saygon'a getiriyorlar ve oradaki yerli MAFİA'ya veriyorlardı. Yerli MAFİA işlenmesini ve dağıtımını üstlenmişti. İşlenmiş bu mallar Fransa'daki Korsikalı suç çetelerine verilmek üzere Marsilya'ya gönderiliyordu. Bu mallardan Avrupa ve Amerika'ya da gönderiliyordu. Adı üzerinde bilinen 'Fransız Bağlantısı' buydu ve filmlere konu olmuştu. Bütün bu bağlantılarda Fransız devletinin parmağı vardı ve toplanan paralar Fransız gizli servisi ve devletinin ortak hesabında toplanıyordu. Fransız hakimiyetinin bitmesiyle Amerikalıların tüm mal varlıklarını aldığına inanılıyor. Vietnam savaşı cümlesi bazılarınca yanlış anlaşılıyor. Aslında bu cümle şöyle olmalı: 'Güney Doğu Asya Savaşı' zaten doğrusuda budur. Vietnam'da olan savaşlar medyada konuşulduğundan bu terim Vietnam Savaşı olarak kaldı. Oysa Laos, Kamboçya ve Tayland’da gizli savaş 1980'lere kadar devam etti. Bu savaş CİA'in küçük sıcak savaşıydı. Bu savaşta Amerikalı havacılar, askerler ve haber alma birimleri bir zamanlar Amerikalı askerlere işkence eden sinsi hükümetlerle ve yerel aşiretlerle yapıldı. Amerikanın askeri stratejisi hiç bir yerde görülmeyecek kadar ilginçti. Amerika'nın dış politikasını belirleyenlerin bilmediğinden öte Amerika bu savaşı bir yılda bitirebilecek askeri üstünlüğe sahipti. Bu memorandum Amerikan Milli Güvenlik Konseyinin 68. Maddesinde hecelendi. Her şey soğuk savaşın yüzü suyu hürmetineydi. Eski 'Özel Görev' birlikleri İstihbarat bölümü başkanı ve Uzakdoğu komutanının Kongrede 1996 yılında verdiği yeminli ifadede Albay Philip Corso; aynen Kore savaşında olduğu gibi bu savaşta da 'Yalnız savaş, ama kazanma' taktiğinin yürütüldüğünü söyledi. Daha sonra Corso, Beyaz Saray Milli Güvenlik Konseyi, Operasyonlar Koordinasyonu Başkanlığı'na getirildi.
Savaşı kazanma politikası Amerika'nın üstünde durduğu konu değildi önemli olan bölgeyi kontrol etme savaşıydı. CİA bölgede bağlantılarını koruyuncaya kadar biraz zaman geçti. Bu dönemde Batı Avrupa ve Amerika'da eroin kullanıcıları çoğalmış ve bölgede eroin üretimi roket hızıyla artmıştı. Vietnam'da savaşan askerler arasında da eroin kullanımı yaygınlaşmıştı. Bazı iddialara göre Vietnam'da savaşan askerlerin dörtte biri eroin bağımlısıydı. Askerler eroine 'Çin Beyazı' diyorlardı. Uyuşturucu dağıtımı Vietnamlılar arasında yaygındı ve bazen rütbeler ona göre belirleniyordu. Bu adamlardan biri Başkan Nguyen Van Thieu’nun asistanlarından Dan Van Quang isimli generaldi. Aynı zamanda Meo aşiretinin de Lideri olan General Dan Van Quang aşiret üyeleri CİA’in gizli savaşında yer alıyorlardı. Aynı General Laos’daki Afyon üretiminden sorumluydu. Baş yardımcısı ise başka bir General olan Vang Pao idi.General Vang Pao, Laos'da yetiştirilen afyonların CİA’in kurduğu 'Air Amerika' isimli hava yollarıyla Laos'dan toplanıp taşınmasıydı.(Tıpkı Afganistan'dan Pakistan'a CAT isimli Amerikan uçak firmasıyla nakledilmesi gibi) Amerikan helikopterleri inanılmayacak kadar çoktu, özellikle Long Tien’de. Long Tien’de General Pao’nun ham afyonu Çin’in 4 numaralı afyonuna dönüşüyordu. Bu noktada CİA görevi devralıyordu. Aynı zamanda CİA ve Pao, kendi hava yollarıyla (teşkilatta çalışanlar buna Air opium, yani Afyon Hava yolları diyorlar) askeri bir hava üssü olan Ton Shon Nut’a büyük miktarlarda mal sevk ediyorlardı. Oradan bir kısmı uyuşturucuya alıştırılmış askerlerle Amerika'ya, diğer kısmı da Marsilya'daki Korsikalılara gönderiliyordu. Hatta Küba bağlantılı Korsikalılar, Floridalı büyük MAFİA lideri Santos aracılığı ile Amerika'ya sokuluyordu. Normal bağlantısı Vietnam'dan dönen askerlerin çantalarında veya ölen askerlerin tabutlarında getiriliyordu. Amerika'daki politikacılar, askerler ve gençler arasında büyüyenler, uyuşturucu problemiyle ilgilenmiyorlar, neredeyse böyle bir problemin varlığından haberdar bile değildiler. Hatta bir seferinde zamanın devlet bakanı Henry Kissinger, Washington Post Gazetesinin muhabirleri Woodward ve Bernstein’e: "Askerler dış politika için kullandığımız, aptal emanetlerdir" demişti. Eğer bu sözleri diplomasinin bir cilvesi kabul edersek, basit bir vergi ödeyen Amerikan vatandaşı olarak uyuşturucunun büyük merkezlerinde satılmasına ne dersiniz?... Eroin alışkanlığı 68 kuşağını kat kat aştı. CİA' in gizli savaşını finanse etmek için Avusturya'nın Nugan Hand Bankası'nda bu paralar aklandı. (Tıpkı, öldürülen tefeci Nesim Malki'nin Kıbrıs'ta faaliyete soktuğu Tunca Bankta olduğu gibi) 1970 yılında Amerika'nın Kamboçya'dan çekilmesinden sonra yeni bir eroin bağlantısı kuruldu. Eroinin taşınması yolunda Kamboçya bir bağlantı noktasıydı. Uyuşturucu yolu Vietnam Deniz Kuvvetleri eliyle Mekong nehri boyunca taşınıyordu ve Vietnam Deniz Kuvvetleri Phnom Penh’de bir üs kurmuştu. Haftalar sonra 140 Vietnam ve Amerikan deniz aracı ile yüzbaşı Nyugen Thaanh Kamboçya'ya girdi.Gösterilen neden: 'İnsanları olası bir kurtarma operasyonundaki taktikti' (!) Oysa ki; bu örtü altında pek çok afyon Güney Vietnam'a sokuldu. Amerikalıların Güney Vietnam'dan çekilmesinden sonra, bu işleri en fazla kışkırtan General Quang, Amerikan
Askeri Üssü Fort Chaffe yakın bir yere Montreal Kanada'ya yerleşti. Onun Kanada'ya yerleşmesinde Amerika'nın Kanada'ya büyük baskısı oldu.(Tıpkı Afganistan eski Başbakanı Prof.Dr. Ahmed Şah Ahmed Zeyd'in Türkiye'ye yerleşmesi gibi)
KIZIŞAN REKABET VE OLUŞTURULAN PAZAR Bir de savaşın öbür yüzü vardı. CİA ile Amerikan Uyuşturucuyu önleme örgütü (DEA) arasında sürüp gelen bir savaş.1991 yılında bir radyo konuşmasında Profesör Alfred McCoy bu iki örgüt arasındaki kurumsal ilişkiyi özetledi. Şimdiki ismiyle DEA'nın adı 1930 yıllarında Federal Narkotik Bürosu (FBN) diye, anılıyordu. İkinci Dünya Savaşı'na kadar en etkin çalışan kurumlardan biriydi. İkinci Dünya savaşıyla beraber bu kurum içinde çalışan anahtar roldeki ajanlar, birden bire 'Stratejik Servisler Ofisi'ne (OSS) alındı. 'OSS' daha sonra, CİA adını aldı. McCoy, bu ilişkisini halen sürdürüyor...Yani CİA dünyanın bir köşesinde uyuşturucu işiyle uğraşırken DEA uykuya dalıyor (!) DEA, CİA’in dışından gelen uyuşturucuyla göstermelik savaşını tüm dünyada sürdürüyor, böylece eroin karteli CİA'in kontrolündü tutuluyor. Eğer akılcı bir sonuca ulaşırsak; CİA in kontrolündeki uyuşturucu dağıtıcıları yerlerini sağlamlaştırırken Global uyuşturucu piyasasında söz sahibi olmaya başladılar. Bu Amerika'yı en büyük uyuşturucu satıcısı durumuna getirmektedir. Amerika'ya giren eroin iki bölgeden geliyor, bu bölgelerin her ikisi de CİA tarafından kontrol edilmektedir. bunlar Güney Doğu Asya ve Amerika'nın yakın dostu Türkiye (!) 1973 yılında Ricard Nixon, uyuşturucuya savaş açtığında Türkiye'ye kapısını kapattı. Bu sebeplerden biri Türk Haber alma birimlerinin CİA operasyonlarına geçit vermemesiydi. CİA'in Türkiye'de askeri muhatap bulamaması da çok önemli ve etkin engeldi. Türk malları MAFİA tarafından Avrupa'ya pazarlanıyordu. Bu gelişim "altın üçgen" denen Güney Asya'nın mallarında olağan üstü bir talep artışı yaşandı. Özellikle Burmanın mallarına talep çok fazlaydı.1949 yılında Mao’nun Kızıl Ordusuna karşı Şan Kay Şek yönetiminde karşı ordu oluşturuldu.( Bugün Afganistan'da olduğu gibi, Taliban ve Dostum güçleri benzeri) CİA, Şan Kay Şek’in ordusuna büyük bir yardım kampanyasına başladı, amaç bu yolla Çin içindeki anti-komünist karşıtlıkları alevlendirmek ve istihbarat sağlamak. En önemlisi Güney Doğu Asya'nın işgalini önlemekti. Bu bölgedeki küçük gizli savaşını finanse etmek için; geniş bir narkotik bağı kurmak gerekiyordu. Orada eski OSS vardı ve o bölgeyi dünyanın en büyük uyuşturucu üreten ülkesi haline getirmesi gerekiyordu.1961'deki rakam yaklaşık 1.000 tondu. Bugün Burma'nın uyuşturucu üreten tarlaları CİA tarafından kontrol edilip gözleniyor. CİA’in sadık bekçisiyse Savaş Baronu Khun Sa!
KHUN SA İşte burada öykü yine dönüp dolanıp aynı yere geliyor. Albay Edward P.Cotolo, tarafından imzalanan bir ifadede Amerika'nın direk olarak
Kolombiya, Bogata ve Panama'dan kokain sevk edildiği anlatıldı. Amerikan Özel Kuvvetleri'ndeyken Güney cephesi komutanı olarak o zaman Albay James Bo Gritz vardı. Bo Gritz, Cotolo’nun ölümüyle yakından ilgilenmişti ve her ikisi de Savaşta Kaybolan Askerler ve Esirler (MIA/POW) kampanyalarının uzun zaman destekleyicileriydi. Amerikanın bağımsız başkan adaylarından iş adamı Ross Perot tarafından bilgilendirilen Bo Gritz, üç (POW ) savaş esirinin Khun Sa tarafından tutulduğu bildirildi ve Khun Sa, onları Amerikalıları geri vermeyi kabul etti. Ross Perot’un girişimleriyle Çin hükümetiyle anlaşma yapıldı ve Khun Sa’nın uzak bir yerdeki tepelerde bölgesine gidilme kararı alındı.Gritz’in çok iyi bildiği bir şey vardı ki; eskiden Özel Harp Ofisinde çalışmış bir kaç arkadaşıyla çok çabuk ve arada kimse olmadan gidebilirdi.Kendi bağlantılarını kullanarak Shanland denilen bölgeye gitmesi üç gün aldı. Sonunda Khun Sa ile buluştu ve Khun Sa, elinde hiç bir zaman Amerikan Savaş esirlerinin olmadığını söyledi. Gritz, Amerika'nın onun afyon ticaretini engelleyip engellemediğini sordu ,onun cevabı çok ilginçti: 'Amerika hiçbir engelleme yapmamıştı!' O zaman da Khun Sa’nın yıllık afyon satışı yaklaşık bin tondu ve çoğunluğunu Amerika satın alıyordu. Konuşmanın sonunda afyondan nefret ettiğini ve ticaretini başka bir işle değiştireceğini söyledi. Gritz’in anladığı o yalnız dağıtımını üslenecek, üretimini başka adamlara verecekti. Ama şurasında bir doğruluk vardı ki;, eğer Amerika uyuşturucuyla savaşta harcadığının onda birini burada harcasa köylüler başka bir bitkiyi yetiştirebilirlerdi. Gritz, böyle bir teklifin yapıldığını ve reddedildiğini öğrendiğinde adeta şok olmuştu. Eski yeşil bereli albaylardan biri Gritz’e: "Eğer bu tür konuşmalara devam ederse temizleneceğini" söylemişti. Bütün bu tehditlere aldırmadan Gritz, Mayıs 1987'den beş ay sonra; Burma'ya geri döndü ve Khun Sa, ile yeniden görüştü. Gritz, bu gidişinde yanına video kamera aldı ve bu ticarette adı geçenleri isim isim kaydetti. Verilen isimler şu anda uyuşturucuyla ilgilenenler ve ölmüş olanlardı. Amerikan Devleti için uyuşturucu almakla görevli subayın ismi Richard Armitage idi. Bahsedilen isim çok iyi bilinen bir bürokrattı. Armitage’nin mal alım subayının adı ise Santos Trafficante idi. Gritz, bunun Florida'nın ünlü MAFİ patronu olduğunu bilmiyordu. Gritz, 1991'de verdiği konferanslarda Khun Sa’nın eroin yolunu anlatırken, Amerika'nın bir ton eroine ödediği paranın üç yüz bin Amerikan doları olduğunu ama, bir kilo eroinin sokaktaki değerinin bir milyon dolar olduğunu açıkladı. Ve çok yalın cümlelerle şöyle söylüyordu: "Hiç kimse bu derece karlı bir işi bırakmak istemez" Gritz, 1987'de kurumdaki bazı bürokratlarla görüşmeye çalışmış, özellikle George Bush ile ama, yalnızca not alınmış ve öyle kalmıştı. Bütün görüşme taleplerini geri çevirmişlerdi. Eroin baronu Khun Sa, 15 Mart 1988 tarihinde George Bush’a bir mektup yazmış ve bir ton afyonu parasız göndereceğini bildirmişti. Bunun bölgede afyon ekiminden vaz geçilip başka bitkilere yöneleceğinin bir işareti olarak algılanması için yapmıştı. Bush, bu mektupla ilgilenmemişti ve Senato da ilgisiz kalmıştı.
Gritz, o zaman Amerikalılardan hükümetlerinin ne yaptığı konusunda uyarmak amacıyla bir kampanya başlatmıştı. Bu kampanyadan sonra Gritz’in Burma'ya giderken sahte pasaport kullandığı için soruşturma açılmış ve mahkemeye çıkarılmıştı. Ama; Gritz dünyanın bu karanlık bölgesine gitmenin ancak sahte pasaportla olacağını söylemiş ve jüriyi inandırmış, suçsuz bulunmuştu. Gritz, o zamandan halka açık yerlerde ve medyada boy gösteriyor, zaman zaman bazı medyanın ve kurumların iftiralarına maruz kalsa da yoluna devam ediyordu. İş bununla kalmıyor, Richard Armitage aleyhinde gizli faaliyetler de açığa çıkmaya başlıyordu. Bu Amerikalıların uyandığının bir işareti sayılır mı pek belli değildi.
UYUŞTURUCU CASUSLARI Çok güvenli bir kaynaktan alınan bilgiye göre; Armitage, Başkan Reagan’nın yanına askeri danışman olarak Albay Dave Brown’u yerleştirdi. Bundaki amaç; günlük oluşacak buna benzer problemleri çözmekti. Başkan Regan, çok etkili bir biçimde susturulmuştu. Beyazsaray'ı bilenlerin deyimiyle Armitage ve onun akıllı arkadaşları susturmuşlardı.Ve onlar Beyaz sarayda da çok etkiliydiler. 1989’un şubatında Armitage, savunma bakanı adayıydı! Ne de olsa George Bush, seçimlerden galip ayrılmıştı. Ama Dış İşleri Bakanlığı'nın Uzak Doğu işleri Müsteşarı olarak atandı, her nedense bu atama durduruldu ve Amerikan Ordusunun ikinci sorumlusu ilan edildi! Bu durdurmanın arkasında Adalet Bakanlığı'nın ve FBI'ın narkotik suçlarla ilgili araştırmaları vardı. Ama Başkan Bush’un atadığı baş savcı Thornburg suçlamaları geri çekti! Bu olaylar olurken Armitage, Başkanın organize ettiği federal savcılardan oluşan bir komisyonun soruşturması sürüyordu.Bu komite özellikle uyuşturucu ve kumar suçları ile ilgili bir komisyondu. Soruşturmanın sonucu Vietnamlı bir kadın olan Ngdyet Tui (Nanetta) O’Rourke ile çok yakın ilişkileri olduğu açığa çıktı (!) O’Rourke, Amerikan menşeli geniş kumar ağının Vietnam'da organizasyonu yapan bir çetenin başındaydı. Bir kaynağa göre şüpheli bir biçimde bu kadın Amerikan vatandaşlığını kazanmıştı. Bir de kadının pahalı bir tele kız olma ihtimalleri vardı. Armitege ile bu kadının ilişkilerinin Vietnam savaşına kadar uzadığı meydana çıktı. Rourke, o yıllarda Saygon'da karanlık işleri olan bir bar işletiyordu. Bu barın Armitage tarafından işletildiği şüpheleri vardı. Başka bir kaynak, kadının evlendiği kumarhane işletmecisi Amerikalı adamın da CİA bağlantılarının olduğunu ortaya koyuyor.( Türkiye'nin kumarhaneler kralı Ömer Lütfi Topal, eroin ve silah kaçakçılarının paralarının aklandığı arenaların sahibi olmasaydı, ne onca servete kavuşabilirdi, ne de öldürülmüş olurdu) Konuyu araştıran bir başka savcı da Armitage'nin kirli olduğuna
inandığını ve araştırmasının o zamanın Savunma Bakanı Frank Carlucci ve öbür patronlar tarafından olayın ört bas edildiği kanısındaydı.1975'de Armitage, Vietnam'dayken Carlucci, CİA'de iki numaralı adamdı. Buna benzer pek çok Armitage, soruşturmaları perdelendi. Ama bazı önemli bilgiler alınmış oldu. Araştırmacılar O’Rourk’e ile Armitage'nin birlikte çıplak çekilmiş fotoğraflarını ele geçirdiler, araya bazı politikacılar girdi, bu fotoğrafın Kuzey Vietnamlılarca çekilip Armitage'nin casus olması için şantaj amacıyla kullanılmak istendiğini iddia ettiler. Bu iddialar üzerine Armitage'nin devletle ilgili işlerine son verildi. Savunma Bakanlığı Armitage'nin asla kapalı kapılardan geçemeyeceği açıkladı. Armitage, söylediklerinin aksine bu kadar suç dosyası açılmasına karşın; kendini yasalar önünde temizledi! Daha doğrusu Amerikan Hükümetinin pek çok kirli çamaşırlarını bildiği için, hiç hapse girmedi ve kendisini korudu. Yaklaşık üç bin ton eroin 1991 ila 1992 arasında Khun Sa bölgesinden Amerika'ya giriş yaptı. Paranın bir hikmeti olsa gerek ki; 4/4 araçların bile zor yol alabildiği bu bölgede, daha hızlı trafik için şimdi hava alanları yapıldı ve doğruca Tayland'ın devlet hava alanından dünyaya sevk ediliyor. Eğer Frank Carlucci, bir zamanlar CİA'in ikinci adamı olmasaydı, belki Armitage şimdi hapiste olacaktı. Ve ona bu onur kazandırmayan savunmayı niye yaptığı hiç sorulmadı. O zamanki CİA'in bir numaralı adamı Geoge Bush, göreve Gerald Ford tarafından atanmıştı. Bütün bu ilişkiler dünya küçükmüş dedirtiyor ama; kirli dünyayı da gözler önüne seriyor. Yaşadığımız bu dönemde CİA'in yaptıkları demokratik yapıyı falçatayla kesiyor. Silahlar gibi uyuşturucu da çok karlı bir iş ve gizli devlet işlerini finanse etmekte kullanılıyor.Yani kısacası; deniz aşırı ülkelerde sürüp giden bu savaştan hem silah satarak hem de uyuşturucu sevk ederek para kazanıyor, kendi ülkesindeki insanlarını da uyuşturucularla uyutuyor. Burada yazılanlar, Amerikalılar adına, onların vergi paralarıyla sözde 'özgürlük' ve sözde 'demokrasi' için gerçekleştiriliyor. 1991 - 1992 yılları arasında Khung Sa bölgesinden Amerika kıtasına giriş yapan üçbin ton eroinin yerini daha sonraki yıllarda Afganistan'da yetişen üç bin iki yüz ton afyonunun Pakistan'da işlenerek Türkiye üzerinden Amerika kıtasına geçmesiyle sürmüştür. Sağlanan paralarla da Asya, Ortadoğu ve Afrika ülkelerinde yönetimlere müdahale edilerek 'Ilımlı İslam Kuşağı' yaratılma çabaları sürdürülmektedir. Somali, Sudan, Cezayir, Afganistan, Pakistan, Türkiye, Suriye, Irak, Suudi Arabistan, Kuveyt gibi ülkeleri ve içlerinde bulundukları koşulları biraz olsun göz önüne getirmek aynı zincirin halkalarını ortaya çıkartmaya yeterlidir.
GÜVENLİK KOLEJİ PROJESİ Amerika Birleşik Devletleri'nde öğrenim gören pek çok insanımız, çeşitli kurslar adı altında eğitilip kamu kuruluşlarında görev almaları sağlandı. Bu çalışmaların en yoğun olduğu dönem Özal'ın hükümet olduğu zamana rastlıyordu. ABD çıkışlılardan o günlerde 'Prensler' diye, söz ediliyordu ve geçip giden zaman içinde içlerinden 'Engin Civanlar' çıktı!!
Bugün Türkiye üzerinde yeni bir tuzak kurulmak isteniyor. Son yıllarda peş peşe kurulan 'Özel Güvenlik Şirketleri'nin verdiği hizmette giderek artan bir talep oluşundan yola çıkan ABD, sözde "Kolej" adı altında örgütlenme ve sızma projeleri geliştiriyor. Amerika'da faaliyet gösteren 'İnternational Amerikan Academy Of Secutiry' (Uluslararası Amerikan Güvenlik Akademisi)'nin başkanı olduğunu söyleyerek, kendisini de, Hakantürk (yazıldığı gibi) adıyla, tanıtan ve birçok istihbaratçı ile çok yakın ilişkileri olduğunu söyleyip Türkiye'de Amerikalıların finanse edeceği bir "Kolej"i kurma çalışmaları içinde olduğunu açıklayan, Abdullah Çatlı ile ilgili bir de kitap yayınlayıp "yazar" unvanına da kavuşan Hakantürk, güvenlik görevlileri eğitip yetiştireceği, bu okul sayesinde pek çok önemli kişinin güvenliğini sağlarken, önemli kaynaklara da ulaşmış olacağını fısıldayıp kendisine yandaşlar arıyor! İşte Türkiye ve pek çok geri kalmış ülkelerde oynan oyunlar ve CİA...Ülkemizde faaliyet göstermek için Amerikalı işadamlarında finanse edileceği söylenen bir güvenlik koleji kurma çalışmalarının ardında nasıl bir örgütlenme ve sızma çalışmaları gerçekleşecek hiç belli değil!
KOF ÇIKAN PLANLAR Uyuşturucuyu önleme yolunda muhafazakar cephenin 1995 ile 1998 arasına yayılan üç yıllık bir uyuşturucu önleme planı var. Planda var olan unsurlara göre 100 bölgede uyuşturucu önleme merkezi açmak için 10 milyon İngiliz paunduna ihtiyaç var. Zaten bu paranın 6 milyon paundu okullara gidecek. Kalan diğer bölümü ise diğer ofislerde harcanacak. Bütçedeki diğer harcamalarla birlikte yaklaşık 17 milyon paundluk bir paraya ihtiyaç duyuluyor. Bu plana göre ne kadar gencin ve çocuğun uyuşturucudan uzak tutulabileceği ise kuşkulu. Yani bu plan gerçekleşseydi paralar sokağa atılmış olacaktı. Eğer Amerika'nın uyuşturucuyu önleme planına harcadığı paralara bakılacak olursa, fark hemen görülür ve sonuç olarak bu planların geçersiz kaldığı anlaşılır. Amerika uyuşturucuyla ilgili 1988 ile 1994 arasında tam 52 milyar dolar harcadı. İşte sonuç ortada!..Bu planları yapanlar bile şunu inkar edemiyorlar: "Uyuşturucuyla savaş planlandığından daha farklı."
KEL DANNY VE CÖMERT BOB Kel Danny, ABD'nin güneyinde yaşayan bir uyuşturucu dağıtıcısı ve bunu inkar da etmiyor. O, hayatını uyuşturucu satıcısı olarak kazanıyor ve işinin ustası! Eğer müşterisiyseniz, size polisin yapacağı uyuşturucu taramasındaki kan testinden tutun da idrar testine kadar nasıl kurtulacağınızı da anlatıyor. Ayrıca; hakkınızda yapılacak bütün yasal işlemlerin nasıl gerçekleşeceğini ve bu işlemlerden nasıl kurtulabileceğinizi de söylüyor. Kel Danny, konuşurken sanki dini bir tören yapılıyormuş gibi, ciddiyetini de koruyor. İşte uyuşturucu problemiyle ilgili olarak Amerikalı bir gazeteciye söyledikleri: "Orta bir sınıftan geliyorsun. En fazla nereden gelip nereye gidebilirsiniz ki? Bütün bu sorular yetişkinliğimden itibaren hep aklımdaydı.Uyuşturucunun dışında hep yeni çözümler aradım, acaba başka
ne yapabilirim diye! Şimdi arkama dönüp baktığımda her şey çok komik geliyor. Kendimi, toplum içindeki yerimi yalnız hayal dünyasında görüyorum." Onun bu alt kültürdeki yeri kendine bile hayal geliyor. Bunlar bize mantıklı gelmese bile, hepsi de gerçek. O, toplumdan kendisini soyutlamış bir uyuşturucu satıcısı. Zaten kendini var olan topluma kazandırmak da istemiyor. Kel Danny, acaba neden uyuşturucudan kurtulmak istemiyor? Onu da şöyle açıklamış: "Benim küçük kasabadaki yaşamım bundan ibaret. Uyuşturucudan zaten hiç kurtulmak istemedim; çünkü onun sayesinde her zaman kendime güvenim tam, para kazanıyorum ve mutluyum." Amerikalı gazetecinin görüş aldığı bir başka uyuşturucu kullanıcısı da Cömert Robert ise; zengin bir ailenin çocuğu, gördüğü eğitim ve onca tedavi, hiçbir şey uyuşturucudan kurtulmasına yetmemiş. O bu haliyle çok mutlu olduğunu söylüyor. Bu durumda fazla yapacak bir şey de yok onun için. Uyuşturucuyla mücadelede en büyük açmaz da bu zaten! Alışan herkes memnun. Eğer toplumu uyandırıp bilinçlendiremezseniz, yapacak fazla bir şeyiniz de yok zaten. Şimdi bütün dünyada uyuşturucu kullananlar arasında geçerli bir düşünce var. Bu düşünceye göre Ekstazi zararsız bir uyuşturucu! Bu konuda dünyadaki bütün araştırmalarla ilgili olarak sizinle sonuna kadar tartışırlar. Onları kesinlikle Ekstazinin zararlı olduğuna ikna edemezsiniz. Hatta onların ana babalarına göre de Ekstazi, çocuklarını neşeli ve sevimli yapan bir şeydir! Bu neşeyle çocuklar dansa giderler, eğlenirler, mutlu olurlar. İşte bu, tam da aş ve iş kavgası olmayan toplumlara göre bir sorundur. "Burada toplumda böyle şeyler olurken biz karnı tok insanlar, ekmek kavgası gibi derdimiz olmadığından, "Acaba bu akşam ne yiyeceğiz?" sorusu nedir bilmediğimizden, hep böyle aptalca, Ekstazi gibi problemlerle uğraşırız," diyorlar.
KOBAY BETTSY Amerikalı gazetecinin görüştüğü bir başka Ekstazi kullanıcısı da Bettsy... Bettsy, aslında bilimsel bir araştırma için başlamış bu maddeye. Öyküsünü şöyle anlatıyor: "Ekstaziyi hayvanlar üzerinde deneyenler, beyin hücrelerinin öldüğünü söylemişlerdi. Yani bunu biliyordum. Bunu bana söyleyen araştırmacılar benim alışmamam içinse, bir sosyal araştırmacının desteği ve gözetimi altında olacağımı belirttiler. Beni geniş çaplı araştırmalardan ve testlerden geçirdiler. Benim görevim, Ekstazi kullanımı sonunda yaşadığım her şeyi onlara anlatmaktı. Böyle yaklaşık bir ay boyunca devam ettim, ama sonuçta hiç kurtuluş yokmuş gibi göründü. Giderek çok depresif bir hal aldım. Kendi kendime, Allah bu uyuşturucunun belasını versin dedim". Ama; Bettsy için kurtuluş yoktu artık. Her şeyi oluruna bırakılmıştı ve onun için zaman hızla daralıyordu. Bettsy, şimdi gerçek anlamda bir Ekstazi kullanıcısıydı. Bettsy, bir bilimsel araştırma için neredeyse kendini feda etmişti.
DEVLETLER İŞİN İÇİNDE
Uyuşturucu kullananlara ve uyuşturucu satıcılarına bu işten vazgeçmelerini telkin etmeye kalkarsanız, size şu yanıtı vereceklerdir: "Uyuşturucuyu bırakmıyoruz! Topla mı geleceksiniz gelin, tüfekle mi geleceksiniz gelin, bizi uyuşturucu almaktan hiçbir kuvvet vazgeçiremez." Eğer bu sözleri söyleyenlerin sosyal olarak marjinal olduklarını düşünürseniz, yanılırsınız. Bu insanlar, gerçekte bir yemeğin tadına vardıkça yeni restoranlar açan patronlar gibidir..Yani söz konusu olan memnuniyet zinciri gibi bir şey. Ve toplumda sosyal bozukluklar olduğu sürece, uyuşturucu bu insanlara mutlaka bir şekilde bulaşacaktır. Devletin uyuşturucuyla savaşması kimseyi ilgilendirmiyor. Hele uyuşturucu satıcılarını hiç rahatsız etmiyor. Hiç şaşırmayın. Uyuşturucunun kullanıldığı pek çok ülkede zaten devlete bağlı teşkilatların uyuşturucu pazarladığını bilmeyen yok artık.
KASIM GÜLEK Cema Süreyya / “99 Yüz” Kaynak Yayınları - 1991 Yayın Hakları: Güney Yayıncılık Tic. ve San. A.Ş. Beden yabancı organı reddetti; Kasım Gülek'in CHP'deki daha geniş anlamda da Türk siyasal hayatındaki serüveni böyle özetlenebilir. Yarı yüzyıl süren bir serüven içinde te öneri getirmedi. Türkiye üzerine,
Türkiye'nin temel sorunları üzerine ne düşürdüğü öğrenilemedi. 1957 seçimlerinden sonra sözünü eder olduğu "nereden buldun Kanunu" daha çok kamu görevlilerini kapsıyor, toplumsal içerik taşımıyordu. Hiçbir öngörüsü, öncelemesi yok. Salt "orda" bulundugu içir bir rolü oldu. Kasım Gülek'in siyasal arenada iyice etkin olduğu 1950-1960 dönemini ve 1960-1970 arasında olanları düşünelim. O süreler içinde seçimleri hep demokrat parti kazanmı, ama Türkiye'nin sorunlarının, şimdi zamanının, bir bakıma geleceğinin tartışıldığı yer (durumu kavramak için Sol'u bir an görmezden gelelim) hep CHP olmuştur. Bu partide, İsmet Paşa dışında, önde gelen kişiler arasında kişisel oluşumu en zayıf adam, bütün dopinglere karşın, Kasım Gülek'tir. Nihat Erim, Turhan Fevzidğlu, İsmail Rüştü Aksal, Bülent Ecevit... Kasım Gülk, bu adlar karşısında antik eşya ticaretiyle de uğraşan bir "Yoga" merkezi kursu bugün için çok daha büyük başarı sağlardı. Eski Mısır'dan çıkagelmiş bir Kıbt Gandi'siydi sanki. İkiyüzlü bir şiddetsizliği de savunmak istedi. Şiddetli besinler alan ve şölenler içinde yaşayan bir Gandi. Anadolu halkı mizaha düşkündür; ama sakacıyı, soytarıyı, mizahçıyı hiçbir zaman olumlu anlamda efsaneleştirmez. Kasım Gülek, hamamda basın toplantısı yaptığı gün, ülkenin yazgısında bir rol üstlenme şansını yitirmiştir. CHP zorbalık imgesi yanında, bir de "ciddiyetsizlik" imgesiyle birlite düşünülür olmuş; adamakıllı yoz bir görünüm kazanmıştır o gün. Güneş yanığı yüzlü bir adam caddelerin ortasında duruyor, gelip geçer herkese elini uzatıyordu; böylece sanki ileride iktidara gelirse verebileceğinin yarısını peşinen ödemiş oluyordu. Hani banknotun yarısını kesip baştan verirler ya.. Öyle de değil. CHP'nin "kısmetsiz"liğini her seferinde ortaya koyan yüzde yüz sportif bir davranış... Hem herkesin elini sıkacaksın, hem de "ortanın solu" lafı edilince fertiği çekmenin zamanıdır diyeceksin. "Lord Hav Hav" gibi konumaya başlayacaksın. Seksenine gelmiş Kasım Gülek. Ne kaldı? Playboy için Albay Fens mektubu: spor tarihi için Pierre Lermite imgesi; demokrasi anıları için o hamam. Ve bir yumuşaklık izlenimi. Yumuşak, ama uzun otlar sayesinde yol düzeyini tutturmuş bazı çukurlar gibi yumuşak. Günümüzde, Deniz Baykal, kimi zaman inanılmaz biçimde onun uzantısı gibi görünüyor. Menderes'in fotoğrafının arabı: muhalefeti o kadar oldu işte. daha çok da İsmet Paşa'ya karşı oldu bu muhalefet. Yukarda hiçbir öneri getirmediğini söyledik; ama kendisi 1930'lu yıllarda Türkiye'ye önerilmiştir. Amerikalı bir rektör tarafından. Büyük bir kitaplığı varmış. Hepsi tozluymuş. Toz kitabı korurmuş. Ülkemizde herkesin yandaşı, karındaşı, yöndeşi vardır. Kahvecinin de vardır, emekli genel müdürün de, tiyatro oyuncusunun da. Üç olur, beş olur, bin olur, mutlaka vardır ama. Kasım Gülek'in yazgısını bu açıdan ayrık bir
durum olarak görmek gerekir. Bugün tek bir yandaşı yok onun. Kitlelerin içine girmiş, en büyük partinin üst düzey yöneticisi olmuş bir kişi için en acı bir son! Ahbapları var elbet. Ağrı dağında ne yaptığı belirsiz astronot Irwın gibi.Fotoğrafları var. Eisenhower, İran Şahı Rıza Pehlevi, Mareşal Tito, Nehru, İsveç Kralı Gustav, Haile Selasiye ve "bazı papalar"la birlikte çektirilmiş. Sonunda işte bir albümden ibaret Kasım Gülek. Bildiği yabancı dillerin sayısıyla da ünlendi: İngilizce, Fransızca, Almanca, İspanyolca, Arapça, Farsça, Korece, Urduca... Sekiz dil, Kasım Gülek'in siyasal hayat serüveni boyunca toplumumuzda uyandırdığı izlenimleri düşününce, bu konuda yıllar önce yazılmış şu dizeleri de anımsamadan edemezsiniz: "Sekiz yabancı dil biliyormuş Kasım Gülek Efendi; Bir de Türkçe öğrense Dokuz ederdi." Hayır on! El sıkmayı da bir dil saymayacak mısınız?
FETHULLAHÇILAR VE MOON TARİKATI CHP eski Genel Sekreteri, Kasım Gülek ABD'de tedavi gördüğü Walter Reod Askeri Hastanesinde öldü. Gülek'in cenaze namazını Fethullah hoca kıldırmıştı.. Kasım Gülek ile Fethullah hocayı buluşturan bağın Moon tarikatı olduğu idda edildi.. Gülek'in CHP içinde Amerika ile işbirliği yapmayı savunan Hasan Saka grubunda yer almasıyla yıldızı parlamış, Robert Kolej ve Harward eğitimli Kasım Gülek, içine girilen Amerikan ittifakının rüzgarını yelkenlerine doldurunca siyasi arenamızın en parlak yıldızları arasında yer almıştı, o dönemde. Moon Tarikatına en fazla mali yardımda bulunana Amerikan Üniversitesi de ne tesadüfdür ki, Harward idi... Moon tarikatı kısa sürede CIA'nın kullandığı dünya çapında etkili bir kamuflaj aracına dönüştü. 1980'li yıllarda Moon tarikatı'nın adı ünlü İrangate skandalına karıştı. Kontragerrillacı Oliver North'un Nikaragau'daki , Kontralara silah alımı için verdiği para Moon'un kuruluşları aracılığıyla perdelenmişti!!!. ABD'de de CIA'nın yayın organı diye bilinen Washington - Times gazetesinin sahibi ise yine Moon tarikatı lideri; pekçok yerel radyo, TV istasyonu ve dergiye hükmediyor. Moon tarikatı ile Fethullah hoca tarikatının çalışmaları birbirine çok benziyor, çalışma sistemleri birbirlerinin anyı özellikleri ortaya koyuyor. Gülek'in adı süpriz bir şekilde 1991 Ekim seçimleri öncesinde MHP ve Refah Partisi'nin ittifak kurması operasyonunda gündeme geldi. Kutsal ittifak görüşmeleri tıkanınca Gülek devreye girdi. Zaman gazetesi'nden Fehmi Koru'da 1992'de Moon tarikatının toplantısına gitmişti. 27 Ağustos 1992 tarihli Zaman gazetesi'ndeki yazısın da Moon tarikatını ballandıra ballandıra anlatmıştı. Ancak kendi ismiyle değil takma ismi Taha Kıvanç,
adıyla... Bu da yetmedi Yeni Asır gazetesin' de Faruk Yeni takma ismiyle bir yazı dizisi daha yayınladı. Nedense Fethullah Hoca'nın yükselişi 12 Eylül'e rastladı.,Çiller'de Ekonomi'den sorumlu Devlet Bakanı iken, sudan ucuz fon kaynaklı krediden en fazla yararlananlar Fethullah Hoca'nın Feza ve Samanyolu şirketleri oldu!!!. Yurtdışındaki okulların ve gazetelerin kurulması için de büyük destekler aldıkları ileri sürülüyor. Çiller'in de ordudaki, Hoca'nın müridlerini kurtarmak için Askeri Şurada yaptığı mücadelede kanter içinde kalışı unutulması olanaksız icraatlerden biridir. . Olar hükümet kurar, yıkar, her problemi çözerler. Daha sonra başınıza belaları sararlar. En büyük entrikalar ve oyunlar onların mekanizmasındadır. Onlar kendilerini çok iyi planlayıcı olarak görüyorlar. Bir gün planlarının bozulacağı hiç akıllarına gelmiyor. Evren için dünyayı yönetenler Bilderberg ve CFR örgütleri...Dünyayı yönten bu gizli örğütler "bir dünya hükümeti kuruyorlar" ülkelerdeki hükümetleride onlar kuruyor. Kim bu kapalı kapılar ardındaki örgütler, 1947'de Ulussal Güvenlik yasası ile kurulan Gladio mu ? Yoksa 1943 yılında İsviçre'nin Bern kentinde Nazilerle görüşmeler yapan Gehlen örgütü mü? Yoksa MK-Ultra dedikleri beyin yıkama testleri mi? Bunların daha üstünde bir örgüt iş başında. Bu örgütlerle işbirliği içinde ola Gladio'nun uzantısı olan CFR 'nin bir üst kuruluşu, Bilderberg örgütü devrede. Türkiye'yi temsil edenler arasında ise çok ilginç isimler var. Süleyman Demirel, Erdal İnönü, Mesut Yılmaz, Rüşdü Saracoğlu, Selahattin Beyazıt, Jak Kamhi, Nejat Eczacıbaşı, Bülent Ecevit, Kamuran İnan, Bilderberg'in bağlı olduğu şirket CFR, CFR'nin kurucusu ise, Rockefeller. Bazı çevrelere göre seçkinler zirvesi olarak tanımlanıyor. Bilderberg toplantıları. Her yıl yapılan toplantılarda büyük emniyet önlemleri alınıyor.New York'a yakın bir Sayfiye kasabasında yapılan toplantıya ABD Başkan Yardımcısı Dan Queyle Avrupa'dan 2 başbakan iki kraliçe ve bazı ünlü işadamları ile sendika liderleri de katılmıştı. Toplantılar 3 gün sürmüştü. Mesut Yılmaz bu toplantıya katıldıktan hemen sonra Partisinin kurultayında Genel Başkan seçildi. Bir süre sonra da Başbakan seçildi. Erdal İnönü ise, partisinin adına katıldığı Sosyalist Enternasyonel'de Sosyalist Enternayonel 2.Başkanı seçildi. 20 Ekim 1991 seçimlerinde 3. olan SHP ve onun Genel Başkanı İnönü, Bilderbergli olan bir başka kişi ise Süleyman Demirel ve DYP Koalisyon ortağı oldu. Erdal İnönü başbakan yardımıcısıydı. Bilderberg toplantısı 11 Mayıs 1990 tarihinde yapılmıştı. Ne ilginçdir ki, bütün bu gelişmeler Mayıs 1990'da yapılan Bilderberg toplantısından sonra oldu. Toplantılar her ne kadar gizlilik içersinde yapılıyor olsa dahi, Top-Secret bir çok konu ortaya çıkarılıyor. Toplantılarda son yılda konuşulan ne? Uluslarası finans kuruluşları, Gümrük engeli olmaksızın ürünlerin serbest dolaşımı, Uluslararası ekonomik birlik, Ulusal orduların dağıtılması, gizli bir polis gücünün kurulması, Güçler ve göçmenler, Uluslararaı bir parlementonun kurulmassı. Görünen o ki, zaman içinde Dünya için de bir dünya hükümetinin oluşturulması gibi. Bilderberg görünmeyen bir iktidarın icra orğanı da denebilir. Esasında ipleri elinde tutturan CFR. ABD'de olan CFR Dı İlişkiler Konseyi) Bilderberg buna bağlı olarak çalışıyor. Bilderberg 'in yapılanması mason localarının yapılanmalarına benziyor. Özellikle masonik örgütlerin artık maya
tutmaması veya zayıflamasından ssonra yerine geçerek bir (dünya hükümeti) için gizlice çalışan bir örgüt Bilderberg. CFR, günümüzde siyasetde, İş yaşamında, Medya'da gizli servislerde ve din alanında en önemli görevlerde bulunan 1400 kişi ye yakın bir kadrodan oluşuyor. Bu örgüte mali kaynağı ise, bazı vakıflar sağlıyor. Ford Vakfı, Carnagie Vakfı, Rockfeller Vakfı, IBM, ITT Stardart Oil gibi büyük şirketler. Ayrıca üyesi bulunan bir çok işadamı da bağışda bulunuyor. Aslında her şey 1. Dünya savaşından sonra başladı. Gizli dernekler ve iş çevreleri Avrupa'dan ayrılarak ABD'de üstlendiler. ABD'nin tüm devlet Başkanları seçilmeden önce CFR üyesi olmuşlar. En önemlisi CFR hem hükümet, hem kongre hem de büyük partilerin üzerinde oldukca etkili. Bilderberg tehlikesi bir yana aynı çatı altında birde IIF adında bir örgüt bulunuyor. Bu örgüt askeri üniforma giymiş durumda. IIF'in başında ise, ahlaksızlık diye tanımlanan Eisenhower vardı. Bu örgütü kurup, yabancı devlet lere "Devlet adamı" yetiştirmeye başladı. Ülkeler buruya kendlerine yetiştirmesi için ögrenci gönderiyor. IIF ise, onlara devlet adamı ya da askeri statüko kazandırıyor. 1954'de faaliyete başladı. 1954 yılına baktığınızda dünyanın en tuhaf adamı aynı yıl Ankara'dan alındı. Yüksek mühendis olarak ABD'ye gönderildi. 4 yıl egitim gördü. Kendi ülkelesinde yabancı bir ülkeye nasıl hizmet edeceği de ögretildi. Geri döndü ve sular idaresinde yönetici oldu. Orada ilk destekcisi ODTÜ rektörü Kemal Kurdaş oldu. Genel Müdür yardımıcısı oldu , daha sonra siyasal eğitimini aldı. Mekanizmanın nasıl çalıştığını öğrendi. Türkiye'yi idare edeceğine inandı. İnandırıldı. Ve Morrison şirketinin finanse ettği 27 Mayıs'ı yapanları değiştirmesi istenildi. Dönemin Rafet Ülgener paşa, kendisini azarladı. Paşayı'ya sesini çok yükseltildiği ima edildi. 1 ay sonra paşa emekli edildi. Derken bugünlere gelindi. Dünya hükümetleri ya da gizli güçleri Bilderberg'le de bitmiyor. Birinin ağından kurtulsanız ötekinin tuzagına düşüyorsunuz. Dünya gizli hükümetlerinden biri de "Trilateral Commission" tıpkı diğerleri gibi ABD kökenli bu örgütde. Adresi: 345 East46 th street, Newyork. Bu örgüt bünyesinde B'inai-B'rith, Bilderberg grubu , CFR gibi başka gizli kuruluşlarda da üye olan önemli kişileri topluyor. Bu örgütün çalışma alanları da oldukca ilginç, Wall Street, Tokyo Borsası gibi vb. İtalya'da patlak veren P2 Masol locası ve Gladio" arkasında da Trelateral Commision çıkmıştı. Trilateral'in ilk başarısı Beyaz Saray'a o zamana kadar adı duyulmamış bir üyesi olan, Jimmy Carter'i seçtirmek olmuştu. O seçildiğinde örgüt hükümete üyelerini geçirmişti. İşte bunların bazıları; Walter Mondale, Harold Brown Samuel Huntington gibi vb.
TÜRKİYE-CFR Bir gizli yapılanma olurda Türkiye olmaz mı-hiç? Geri kalır mı? Türkiye onun içinde yer almaz mı? Durabilir mi? Kaşıntı basmaz mı? ille de bir şey yapacak ya!
1950'den bu yana gizli toplantılara Ankara bir kişi göndermiş. Toplantılara katılanların şansları açılmış. Ayrıca, CFR'den o kadar etkilenilmiş ki, Dışişleri Bakanlığına bağlı Ankara'da "Dış Ekonomik İlişkiler Komisyonu" bile kurulmuş. Daha sonra Taksim ve Bolu'da küçük Bilderberg toplantıları düzenlenmişti. Bütün bunların gösterdiği şey ise, sorun çıkarıyor. Gizli serviler, Kontragerilla, Mason localarını meydana getiriyor. Ya da bir çatı altından idare ediliyor. Dünya'da CFR gibi örgütlenmenin fikir babalığını kontragerilla olarak da görenler var. Kontragerilla ile Bilderberg ve CFR 'nin aynı mekanizmanın parçaları olduğu savunuluyor. Bu ilişkileri National Security Council'in organize ettiği belirtildi. Türkiye'den toplantıya katılanların üç grupda toplandığı belirtiliyor.1. Politikacılar, (özellikle strateji uzmanları) 2. Askerlerin üst düzeyde olanları. 3. İşadamları, Dünya Bankası, IMF.. güç yukarıdan aşağıdan ya dogru dağılıyor. Dünyanin efendilerine, Bilderberg'e katılan yabancılardan bazıları ise şöyle, Hollanda kraliçesi Beatrix, Milli Güvenlik bakanlarından, Wilfrid Baumgartner, Hennry Kisinger. Frana Başbakanlarından Valery Gicard Detaing. Alman Başbakan Helmut Khol, Yunanistan Merkez Bankasın'dan Joh S. Pesmesoglu, Richard Perle, Michel Rocard Fransa Sosyalist Partisi üyesi.
BİLDERBERG NEREDE?
B
urada kesin verilerden yola çıkılarak, sözü edilen Bilderberg; tori,
yapılanma ve amaçları anlamında yeterli fikir edinebilmeyi sağlayacak ölçüde tutulmaya çalışılmış ve konunun dışına taşıldığı izlenimi uyandırabilecek olmakla birlikte, özünün algılanmasına yardımcı olacak örneklere de yer verilmeye özen gösterilmiştir. Şimdi bu konuda araştırma yapanların dikkatlerinden kaçan Bilderberg’in en önemli yöntemini de işaret etmekte yarar umuyoruz.
ve
Şöyle ki: Örgütün kuruluş aşamasında yer alan ve Bilderberg’in görünürdeki başkanlığını üstlenen Prens Bernhard’ın “Locheed Rüşvet Skandalı” entrikasının içinde yer alması sağlanarak ABD çıkar çarklarının işlemesi sağlandıktan sonra, yıllardır işleyen bu çark bir skandal ile kamuya çok geniş biçimde duyurulma yoluyla Prens Bernhard’ın hazin sonuna imza atılmıştır. Bilderberg’in Türkiye’de gerçekleştirdiği ilk toplantıya katılan dönemin Başbakanı Adnan Menderes ve Bakan Fatin Rüştü Zorlu, zigzaglar çizmeye başlayınca son soluklarını idam sehpasında almışlardır. Barışçıl yönüyle tüm dünyada büyük bir sempati kazanmış, Bülent Ecevit’in de en yakın dostları listesinde önemli bir yeri olan Olof Palme, sokok ortasında PKK taşeronluğunda “infaz” edilmiştir. Bilderbergçi Süleyman Demirel, siyaset gereği olsa da zigzag çizmeye başlayınca 12 Eylül askeri darbesinin ardından Zincirbozan’da “çay molası” vermiştir. Bilderberg burslu, Türkiye’nin “Karaoğlan”ı Bülent Ecevit, biraz olsun zigzag çizmeye yeltendi diye, birkaç suiikastten yakasını kurtarabilmiş ama 12 Eylül askeri darbesinin ardından Zincirbozan’da “çay molası” vermek zorunda kalmıştır. Bu da yetmezmiş gibi Sosyal Demokrat bir dünya görüşünün savunucusu olmasına karşın, fundamentalis Fethullan Gülen’in müridi olmaya da katlanmak talihsizliğine uğramıştır. Bilderbergçi Mesut Yılmaz, deneyimsiz bir siyasi lider olmanın cüreti ile fazlaca zigzag çimeye kalkışınca başına gelenleri ve içine düştüğü durumu hala çözümlemeye uğraşır haldedir. Durum göstermektedir ki, Bilderberg’le tokalaşmanın ardından birden bire “evrensel yıldız”a dönüşüp parıl parılm parıldıyorlarsa da, Amerikan çıkarlarına aykırı düştüklerinde Palme gibi canlarından da olabiliyorlar, Adnan Menderes gibi idam sehpasında sallanmak talihsizliğine de çarpılabiliyorlar, Prens Bernhard örneğinde olduğu gibi “alının verenin razı olduğu bir pazarda” olmadık bir skandalla rezil/kepaze de edilebiliyorlar.
Özetle Bilderber acımasız bir terör örgütünden hiçbir farkı olmayan, ancak faaliyetlerinde hep “tetikçi” kullanan, uyuşturucu ağından savaş sanayine değin Dolar’ın olduğu her alanda tüm ağırlığı ile dileklerine yerine getirtmeye yeminli bir örgüt yapılanmasıdır. Bu yapılanmanın acımasızlığı Bilderberg’in operasyon masası CİA’in faaliyetleri ile netlik kazanmaktadır. Bilderber örgütü için Türkiye, dünyadaki ülkeler arasında en iştah açıcı “hedef” durumunda olmuştur. Bu nedenle 21. yüzyıl dünyasında BilderbergTürkiye ilişkileri çok daha sert ve acımasız entrikalar içinde sürüp gidecektir. AMERİKAN DOLARININ OLDUĞU HER YERDE VE HER ALANDA BİLDERBERG VARDIR.
