முதன் முதலில் பார்த்ததன் காதல் வந்தது அன்பு நண்பர்கதே, இந்த கததயின் கதாநாயகி எங்தகா வாழ்ந்து ககாண்டு இருக்கிறாள். அவேின் கதாபாத்திரம் ககாடுத்து
எனக்கு
கதரிந்த
இருக்கிதறன்.
அேவுக்கு,
அவோல்
ககாஞ்சம்
கதன்றலாக
கற்பதன
கலந்து
முடியும்,
புயலாக
இப்தபாததக்கு
கணிக்க
வருட
சீ றவும் கதரியும். கதத ஆரம்பிக்கும் கால கட்டம் ஒரு ஆண்டுக்கு முன். இந்த
கதத
முடியாது.
எப்படி ஆனால்
மாறும், இந்த
திரும்பும் கதத,
என்பது
கமன்தமயான
காதல்
கவிததயின்
வரிதசயில் தசரும் என்பது மட்டும் நிச்சயம். இனி நாம் ட்தரலர் பார்க்கலாம். கதத இன்னும் சில நாட்கேில்.
TRAILER பரந்து விரிந்து கிடக்கும் பாதேயங் தகாட்தட மத்திய சிதறச்சாதல காதல
எட்டு
ஆரம்பித்த
மணி.
தநரம்.
மாணவியர்.
பாதேயங்
தவக
தகாட்தட
தவகமாக
தபருந்துகள்
நகரம்
சீ ருதடயில்
அவசரமாக
சுறுசுறுப்பாக
பள்ேி
பறக்கின்றன.
கசல்லும் நாம்
இயங்க மாணவ ககாஞ்சம்
சிதறச்சாதலக்குள் கசன்று என்ன நடக்கிறது என்று கவனிப்தபாமா. கெயிலர் பரமசிவம் உள்தே நுதைந்து தனது இருக்தகயில் அமர்கிறார். கண் முன்தன
சுவரில்
மாட்டி
இருக்கும்
மகாத்மா
காந்தியின்
புதகப்படத்தத
பார்த்து வணங்கி விட்டு, தனது தமதெயில் இருக்கும் திருச்கசந்தூர் முருகன் படம், கநல்தலயப்பர், காந்திமதி இவர்கதே வணங்கி விட்டு சில நிமிடங்கள் கண்தண
மூடி
தியானத்தில்
ஆழ்கிறார்.
நாம்
சுற்றுமுற்றும்
பார்க்கிதறாம்.
ககாஞ்சம் பதைய கட்டிடம் தான் என்றாலும், இன்னும் வலுவாக இருக்கிறது. கண்
விைித்த
பரமசிவம்
இன்று
கெயிலில்
இருந்து
கவேியாகும்
குற்றவாேிகள் பட்டியதல எடுத்து பார்க்கிறார். "ஓ இன்தனக்கு நாலு தபர் விடுததல கசய்யணும். தினமும் ஒருத்தர் கபயர் வந்தாதல கபரிய விஷயம். ஆனால் குடியரசு தினம் வருவதனால் இந்த நாலு தபதராட தண்டதன காலம் குதறக்கப்பட்டு கவேிதய தபாறாங்க. சரி இவங்க
யாருன்னு
பார்க்கலாம்"
என்று
தயாசித்தவாதற
அவர்கேின்
தகாப்புகதே
எடுத்து தநாட்டமிடுகிறார். மதலயாண்டி,
"இவன்
அடிக்கடி
திருட்டு
வைக்கில
மாட்டி
கெயிலுக்கு
வர்றவன். கரண்டாவது ராெதவலு இவன் கபாண்தண தரப் பண்ணி குற்றம் அனுபவித்தவன்,
மூணாவது
ராமசாமி
பிராடு
கசஞ்சு
கம்பனில
புகார்
ககாடுத்து உள்தே பல மாதங்கள் இருந்தவன். நாலாவது யாரு? ரவி சந்திரன், ஆ, இந்த தம்பியா. அப்பாடி இப்தபாவாது இந்த அரசாங்கத்துக்கு மனசு வந்துச்தச. என்னதமா கதரியதல இந்த தபயன் முகத்தத பார்த்தாதல மனசுக்கு
ஒரு
நிம்மதி.
என்தனாட
கெயிலர்
வாழ்க்தகதல
இந்த
மாதிரி
பசங்கதே பார்க்கும்தபாது மனதச பிைிஞ்ச மாதிரி இருக்குது. பரவாயில்தல இப்தபாவாது ரிலீஸ் பன்னுராங்கதே. முதல்ல இந்த தபயதன பார்ப்பான்." கெயில் கசல் நம்பர் 32 கம்பிகதே
தனது
லத்தியால் தட்ட
முதுகு
காட்டி
அமர்ந்து
இருந்த
அந்த
வாலிபன் சத்தம் தகட்டு எழுந்து வந்தான். அகன்ற கநற்றி, கநருக்கமான புருவங்கள், கூரிய கண்கள், கரு கரு மீ தச, கமாத்தத்தில்
ஒரு
பாங்க்
மாதனெர்
தபான்ற
ததாற்றம்,
அந்த
கெயிலுக்கு
சம்பந்தம் இல்லாத ததாற்றம். "ரவிச்சந்திரா உனக்கு இன்தனக்கு விடுததல நாள். நீயும் கெயிலுக்கு வந்து பத்து
வருஷ்ம்
ஆச்சு.
இனிதமயாவது
உன்தனாட
ததல
அதசத்த அந்த
வாலிபன்,
உணர்ச்சிகதே
அடக்க
பைகிக்தகா." பதில் "சரிங்க
தபசாமல் சார்.
நீங்க
கசால்றது
எல்லாதம
எனக்கு
முகத்தில் புரிஞ்சது.
சாந்தம் பரவ இனிதம
நான்
ஒழுங்கா நடந்துக்குதவன்." கததவ திறக்க, கவேிதய வந்து பரமசிவத்தத கதாடர்ந்து
கசல்ல, அங்தக
அவர் அதறயில் ஏற்கனதவ தயாராய் இருந்த உதடகள், படிப்பு சான்றிதழ்கள் இருக்க, அவற்தற கபற்று ககாண்டு, அவர் ககாடுத்த கெயில் தவதலக்கான ஊதியத்தத கபற்று ககாண்டு நன்றி கசான்னான். கவேிதய
வந்த
ரவி
சந்திரன்
தனது
கடிகாரத்தத
'இனிதமல் எங்தக கசல்வது' என்று தயாசித்தான்.
பார்க்க
மணி
ஒன்பது.
காதல் 1 ெனவரி, 2012 "அபர்ணா, அபர்ணா என்னடி பண்ணிட்டு இருக்க. இப்தபாதவ மணி மதியம் மூணு
ஆச்சு.
நாலு
மணி
பஸ்ல
கிேம்பினாதான்
நீ
எட்டு
மணிக்குள்ே
ஹாஸ்டல் தபாக முடியும்." தூங்க
"என்னம்மா
விடாம
கதால்தல
பண்ணிட்டு
இருக்தக.
தாத்தா
நீங்கோவது அம்மாவுக்கு கசால்ல கூடாதா?" "நிர்மலா,
அபர்ணா
ககாஞ்ச
தநரம்
தூங்கட்டுதம.
நான்
தவணாம்
பஸ்
ஸ்டாண்ட்டுக்கு கார்ல தபாய் ட்ராப் பண்ணிட்டு வர்தறன்." "தவண்டாம்ப்பா இப்படிதய விட்டா தசாம்தபறி ஆகி தபாய்டுவா. கல்யாணம் ஆகி தபாற வட்டில ீ அவதோட மாமியார் என்தனதான் குதற கசால்லுவா. எந்திரிடி". தகாபத்ததாடு இடுப்பில் தக தவத்து முதறத்து ககாண்டு இருந்த நிர்மலா ததவிக்கு
வயது
நாற்பத்தி
ஐந்து
இருக்கும்.
ஒல்லியான
ததகம்.
இேதம
காலத்தில் கபரிய அைகியாக இருந்து இருக்க தவண்டும் என்று கதரிகிறது தசாம்பதலாடு
அைகாக
தககதே
உயர்த்தி
உடதல
கநரித்தபடி
எழுந்த
அபர்ணாவுக்கு , அம்மாதவ தபால ததாற்றம். தபரைகி என்று கசால்ல முடியா விட்டாலும், அைகு.
ஒரு
நீண்ட
தடதவ
தககள்.
பார்த்தால்
இன்கனாரு
கருகருகவன்று
வேர்ந்த
முதற
பார்க்க
தூண்டும்
கூந்தல்.
ஆழ்ந்த
நீல
நிற
கண்கள். அபர்ணா தவகமாக ஓடி கசன்று பாத்ரூமில் ஒேிந்து ககாள்ே, "அபு சீ க்கிரம் கிேம்புடி" என்று கத்தியபடி பாத்ரூம் கததவ தட்டினாள். சில நிமிடங்கேில் கவேிதய
வந்த
அபர்ணா,
அடுத்த
பத்து
நிமிடத்தில்
கரடி
ஆக
தாத்தா,
"என்னம்மா கார் எடுக்கட்டுமா?" என்று தகட்க, "தவணாம் தாத்தா, அந்த 2000 மாடல் மாருதி 800 காதர எடுத்து நீங்க தபாறதுக்குள்ே நான் நடந்தத பஸ் ஸ்டாண்ட் தபாய்டுதவன்."
"ஹி ஹி" என்று அசடு வைிந்த தாத்தா "சரிம்மா, உனக்கு ஆட்தடா பிடிச்சு வதரன்"
என்று
கசால்ல,
அடுத்த
இரண்டு
இருந்து
கிேம்பி
ெங்ஷன்
நிமிடத்தில்
வட்டு ீ
வாசலில்
ஆட்தடா. தில்தல
நகரில்
பஸ்
ஸ்டாண்ட்
வர
பத்து
நிமிடங்கள் ஆனது. கவேிதய வந்த மதுதர கசல்லும் பஸ்தச தக காட்டி நிறுத்தி,
ஏறி
ககாண்டு
இரண்டாவது
வரிதசயில்
இருந்த
இருக்தகயில்
அமர்ந்தாள் அபர்ணா. பஸ்
டிக்ககட் எடுத்து சுற்று முற்றும் பார்த்த அபர்ணா, பஸ்ஸில் கூட்டம்
குதறவாக இருப்பதத கண்டு தனது பர்தச எடுத்து டிக்ககட் உள்தே தவக்க அருகில்
இருந்தது
அவேின்
அம்மா
தபாட்தடா.
அதத
பார்த்த
அவள்
அம்மாதவ பற்றிய சிந்ததனயில் ஆழ்ந்தாள். 'அப்பா, அம்மா அந்த காலத்திதல காதல் திருமணம் கசய்து ககாண்டவர்கள். திருமணத்துக்கு பிறகு கருத்து தவறுபாடு அதிகம் ஆனதால் இருவரும் பிரிந்த தபாது, அபர்ணாவுக்கு வயது ஐந்து. பின்னால் அப்பா தவறு ஒரு கபண்தண திருமணம்
கசய்து
கசன்தனயில்
கசட்டில்
ஆகி
விட்டாலும், மாதம்
ஒரு
முதற தனது மகதே பார்த்து விட்டு கசல்வது வைக்கம்.' 'இப்தபாது
அம்மா
தவதல
பார்த்து
வருவது
திருச்சி
பிகஹச்இஎல்
நிறுவனத்திற்கு கசாந்தமான மருத்துவமதனயில் அட்மினிஸ்ட்கறடிவ் ஆபீசர் உத்திதயாகம்.
அபர்ணா
படிப்பது
மதுதர அகமரிக்கன்
கல்லூரியில்.
M Sc -
Biochemistry இரண்டாம் ஆண்டு. சின்ன
வயதில்
விவாகரத்து
ஆன
தபாதும்,
தவறு
யாதரயும்
திருமணம்
கசய்ய மனம் விரும்பாததாலும், மகளுக்காகவும் நிர்மலா மறுமணம் கசய்து ககாள்ேவில்தல. அடிக்கடி அம்மா கசய்யும் அறிவுதரகள் தவப்பங்காயாக கசந்தாலும் தன் மீ து அம்மா
தவத்து
இருக்கும்
பாசத்தில்
கபாய்
இல்தல
என்பதத
அபர்ணா
அறிவாள். இருப்பது தில்தல நகர் கசாந்த வட்டில் ீ அம்மா, தாத்தா, பாட்டியுடன். ககாஞ்சம் ககாஞ்சமாக கவயில் குதறய கண்ணயர்ந்தாள். "மதுர மாட்டுத்தாவணி பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்தாச்சு. எல்தலாரும் இறங்குங்க", என்ற கண்டக்டர் குரல் தகட்டு கண்விைித்தாள். வானம் இருட்ட கதாடங்கிய தநரம். கீ தை இறங்கி அடுத்த பஸ் மாறி ஹாஸ்டல் வந்ததபாது மணி ஏைதர.
தனது ரூமுக்கு வந்தவதே அங்தக காத்து இருந்த அவள் ரூம் தமட் கவிதா பார்த்து
"என்னடி
அபர்ணா,
சாப்பிட
தபாகலாமா?" என்று
தகட்க "இல்தலடி
நான் பஸ் ஸ்டாண்ட்ல சாப்பிட்டு வந்துட்தடன். நீ தவணாம் தபாய் சாப்பிட்டு வா." "உனக்காக காத்து இருந்ததன் பாரு என்தனய கசால்லணும்." "சாரிடி என்தனாட புஜ்ெூ குட்டி" என்று ககஞ்ச, 'சரி' என்று ததல அதசத்து விட்டு கவேிதயறினாள். தகயில் இருந்த ஆனந்த விகடன் பத்திரிக்தகதய எடுத்து தனது கண்கதே ஓட விட்டாள். சில பக்கங்கள் புரட்டிய பின் கண்கள் குறிப்பிட்ட பக்கத்தில் நிற்க முகம் மலர்ந்தது. அதற்குள் திரும்பி வந்த கவிதா "என்னடி, புததயதல கண்ட மாதிரி முகத்தில சிரிப்பு". "இங்தக பாருடி", ஆனந்த விகடன் பத்திரிக்தகதய காண்பித்து, "எனக்கு பிடித்த எழுத்தாேர் ொஸ்மின் எழுதின கதத வந்து இருக்கு. வார வாரம் ஏதாவது புதுசா எழுதிகிட்தட இருக்காங்க. இந்த வாரம் கிராமத்தில நடக்கிற கபண் சிசு படுககாதல
பற்றி
எழுதி
இருக்காங்க
பாதரன்.
அதிலும்
முக்கியமா
இந்த
வரிகள் எனக்கு பிடிச்சு இருக்கு. படிக்கிதறன் தகளு." 'உலக அேவில பார்த்தால் நம்ம நாட்டிலதான் கதய்வங்கள், ஆறுகள், ஏன் நம்ம நாட்தட கபண்களுக்கு
கூட கபண் கபயர்கோல் எதிரா
அதிகமா
ககாடுதம
அதைக்கிதறாம். நடக்கிறதும்
அதத சமயத்தில்
இந்த
நாட்டுலதான்.
கபண் சிசு ககாதல என்கிற இந்த சமூக ககாடுதமகதே ஒைிக்க ஆண்கள், கபண்கள்
எல்தலாரும்
தசர்ந்து
தபாராடனும்.
அப்தபாதான்
இதத
ஒைிக்க
முடியும்'. "ொஸ்மின் தமடம் சூப்பர்டி. எனக்கு இவங்கதோட சமூக அக்கதற கலந்த எழுத்து பிடிச்சு இருக்கு." புத்தகத்தத
வாங்கி
அவங்கதோட
விட்டு
கமயில்
பார்த்த
ஐடி
கவிதா,
இருக்கு.
"ஏய்
உனக்கு
அபு
இங்தக
அவங்கதே
பார்த்தியா. பாராட்ட
ததாணினாதலா இல்தல ஏதாவது சந்ததகம் வந்தா அவங்க கிட்ட தகட்கலாம்.
[email protected]." "ஆமாண்டி, நான் சரியா கவனிக்கதல."
அதற்குள் கசல்தபான் ஒலிக்கும் ஓதச. எடுத்து பார்க்க, அப்பா என்று வந்தது. "கசால்லுங்க அப்பா" .... "இப்தபாதான் ஹாஸ்டல் வந்ததன்." .... "தம்பி, சித்தி எல்தலாரும் நல்லா இருக்காங்கோ?" .... "அம்மா, தாத்தா, பாட்டி எல்தலாரும் நல்லா இருக்காங்க. எப்தபா அப்பா என்ன பாக்க வர தபாறீங்க. ?" ..... "அடுத்த மாசம் தானா, சரிப்பா", முகம் சுருங்கி தபாக தபாதன தவத்தாள். அருகில்
இருந்த
கவிதா
முகம்
"என்னடி,
வாடி
தபாச்சு.
அப்பா
என்ன
கசால்றாரு." கண்
கலங்க,
அம்மா
"அப்பாதவ
கூட
பார்த்து
இருந்தாலும்
பல
அப்பா
நாட்கள்
இல்லாதது
ஆகி
தபாச்சுடி.என்ன
எனக்கு
கராம்ப
தான்
கஷ்டமா
இருக்கு." "என்னடி இதுக்கு தபாய் கண்கலங்கலாமா?" "உனக்கு அப்பா இல்லாம இருந்தா தாண்டி இந்த தசாகம் புரியும்." அடுத்த சில நிமிடங்கள் ததாைிகளுக்கு இதடதய கமௌனம். தனது
மடியில்
லாப்டாப்தப
தவத்து
அதில்
தனது
ெிகமயில்தல
ஓபன்
கசய்ய, அதில் அவேது பள்ேி ததாைிகேின் கமயில் வந்து இருந்தது. படித்து விட்டு,
ொஸ்மினுக்கு
ஒரு
கடஸ்ட்
கமயில்
அனுப்ப,
அடுத்த
நிமிடத்தில்
பதில் வந்து விழுந்தது. "ஹாய்,
அபர்ணா,
உங்களுக்கு
என்தனாட
கததகள்
பற்றி
சந்ததகங்கள்
இருந்தா, சாட்ல வாங்க விேக்கி கசால்லுதறன்." சந்ததாசமானாள், சாட்தட ஓபன் கசய்ய, ொஸ்மின் ஆன் தலனில் இருக்க, சாட் கசய்ய ஆரம்பித்தாள்.
"ொஸ்மின் தமடம், நீங்க எத்ததன வருசமா கதத எழுதுறீங்க, உங்களுக்கு பிடிச்ச கதத எது, நீங்க என்ன படிச்சு இருக்கீ ங்க?" என்று தகள்வி கதணகதே எடுத்து வச, ீ ொஸ்மின் திணறி தபானார். "அபர்ணா, நீங்க இப்படி தவகமா சாட் பண்ணினால் என்னால பதில் கசால்லல முடியாது.
ககாஞ்சம்
கமதுவா"
என்று
கசால்ல,
"ஹா
ஹா
ஹா"
என்று
சிரிப்தப உதிர்த்து, கதாடர ஆரம்பித்தாள். "ொஸ்மின் தமடம் எனக்கு அம்மா மட்டும்தான். அம்மா எப்தபா பார்த்தாலும் எனக்கு
ஏதாவது
நீங்கதே
அறிவுதர
கசால்லுங்க,
இந்த
கசால்லிட்தட இருக்காங்க. வயசில
என்ொய்
எனக்கு
பண்ணாம
பிடிக்கதல.
எந்த
வயசில
கசய்றது". "அபர்ணா, உங்க அம்மாதவ பற்றி கசால்லுங்க, உங்க அப்பா எதற்காக பிரிஞ்சு தபானார்" என்று தகள்விகதே தகட்டு, பதில் கிதடத்த பின், "நான் ஒண்ணு கசான்னா தப்பா நிதனக்க மாட்டிங்கதே." "கசால்லுங்க தமடம்" "உங்க
அம்மா
நிதனத்து
தன்தனாட
பயந்து
தபாய்
வாழ்க்தகல
ஏற்பட்ட
இருக்காங்க.
கசப்பான
அதனால
யாதர
அனுபவத்தத பார்த்தாலும்
அவங்களுக்கு பயமா இருக்கு. உங்கதே அந்த மாதிரி எந்த பிரச்சதனதேயும் மாட்டிக்க
கூடாதுன்னு
நிதனக்கிறாங்க.
அவங்கதோட
நிதலதமல
நான்
இருந்தா, நானும் அதததய தான் கசய்தவன். இன்கனான்னு தயாசிச்சு பாருங்க. உங்க அப்பா மறுமணம் கசய்து ககாண்டார். ஆனால் உங்க அம்மா கசய்து ககாள்ோமல் உங்களுக்காக தாதன வாழ்ந்து ககாண்டு இருக்காங்க. இதத நிதனச்சு பாருங்க, உங்க அம்மா உங்க தமல தவச்சு இருக்கிற அந்த அபரிதமான அன்பு புரியும்." வாயதடத்து தபாய் நின்றாள், அபர்ணா. "நீங்க கசால்றது உண்தமதான் ொஸ்மின் தமடம், இ லவ் தம மதர் தசா மச்". என்று கசால்லி விட்டு, "சரி உங்கதே பற்றி கசால்லுங்க ொஸ்மின் தமடம்". "என்தன
பத்தி
கசால்வதற்கு
கபருசா
எதுவும்
இல்தல.எனக்கு
எழுதுவது பிடிச்ச கபாழுது தபாக்கு. நான் நாலு எம் ஏ படிச்சு இருக்தகன்." "அப்படியா, அது என்ன நாலு எம் ஏ."
கதத
"எம் ஏ தமிழ், இங்கிலீஷ், வரலாறு, கபாலிடிகல் சயின்ஸ்." "யம்மாடிதயா, நீங்க கபரிய ஆளுதான் தமடம்." "இன்டர்கநட் விஷயம்
சாட்ல
அபர்ணா,
கராம்ப
கவனமா
எக்காரணத்தத
இருங்க. இன்கனாரு
முன்னிட்டும்
முக்கியமான
உங்கதோட
காண்டாக்ட்
நம்பர், மற்றும் தபாட்தடாதவ கதரியாதவங்ககிட்ட ககாடுக்காதிங்க. அவங்க மிஸ் யூஸ் பண்ண வாய்ப்பு இருக்கு." அபர்ணா, அந்த வரிகேில் கதரிந்த உண்தமயான அக்கதறதய உணர்ந்தாள். "எனக்கு ஏததா தபான் கால் வருது அபர்ணா, நான் அப்புறம் சாட்ல வதரன் தப" என்று கசால்ல, சாட் முடிந்து தபானது. அபர்ணாவுக்கு ஒதர ஆச்சர்யம். ொஸ்மின் தமடம் அக்கதறதயாடு கசான்ன வார்த்ததகள் எல்லாம் உண்தம என்று உணர்ந்தாள். அடுத்த நாள் காதல பத்து மணிக்கு ஆரம்பித்த கிோஸ் முடிந்ததபாது ஒரு மணி. கவேிதய வந்ததபாது, "ஹாய் அபர்ணா" என்ற குரல். "ஹாய் பிரதீப், எப்படிடா இருக்க." "நான்
நல்லா
இருக்தகன்.
ஆமா,
கபாங்கல்
லீவ்ல
ஊருக்கு
தபாயிட்டு
இப்தபாதான் வந்தியா." "ஆமாண்டா. ஆமா நீ இங்தக என்ன பண்ணுற. உன்தனாட கிோஸ் அடுத்த ப்ோக்ல தாதன இருக்கு." "உன்தன பார்க்கதான் வந்ததன்" என்று அசடு வைிய "தடய் எனக்கு ககட்ட தகாவம் வரும். ஒரு பிகரண்ட்டா உன் கிட்ட பைகினா நீ இப்படி கொள்ளு விட்டா நான் உன்கிட்ட தபச மாட்தடன்", முகத்தத அபர்ணா திருப்பி ககாள்ே
பதறி தபான பிரதீப் "சாரி அபர்ணா, நாம எப்தபாதும் தபால பிகரண்ட்ஸ் தான். என்
கூட
தபசாமல்
இருக்காதத,
ப்ே ீஸ்"
என்று
தக
நீட்ட,
சரி
என்று
சமாதானமாகி தக குலுக்கினாள் அபர்ணா. மதியம் கசமினார் மற்றும் ப்தரகசன்தடசன் முடிய ஐந்து மணி ஆகி விட்டது. அவள் கசல்தபானிதல லாக் இன் கசய்து கமயில் கசக் கசய்ய, ொஸ்மின் இடமிருந்து கமயில் வந்து இருந்தது. "ஹாய் அபர்ணா, உன்தனாட கமயில் பார்த்ததன். நான் அடுத்த மூன்று நாட்கள் ஊரில்
இருக்க
மாட்தடன்.
வந்தவுடன்
சாட்டில்
தபசலாம்.
சாரி
என்னால
பதில்
அனுப்பி
தநத்து திரும்ப சாட்ல வர முடியதல". "சரி
அதனால
என்ன,
தநா
ப்தராப்லம்"
என்று
விட்டு
தவத்தாள். அம்மாவுக்கு தபான் கசய்ய, "கசால்லுடி என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?" "அம்மா, எனக்கு ப்ராகெக்ட் கசய்ய அடுத்த மாசம் கசன்தன தபாக தவண்டி இருக்கும். எங்தகம்மா ஸ்தட பண்ணுறது." நிர்மலா பதில் கசால்லாமல் தயாசிக்க "அம்மா நான் தவணாம் அப்பா வட்டில ீ தங்கட்டுமா?" இந்த தகள்வி வந்தது தான் தாமதம், நிர்மலா தகாபத்தில் கபாரிந்து தள்ே ஆரம்பித்தாள். "ஆமாண்டி, நீ பிறந்து அஞ்சு வயசு இருக்கும்தபாதத என்தனயும், உன்தனயும் தவணாம்னு
கசால்லிட்டு
அப்படிப்பட்டவதன எழுத்து.
என்னதான்
எதுக்கு பாசமா
தபானவன்தான் நீ
தபாய்
பார்க்கிற.
வேர்த்தாலும்
உன்தனாட எல்லாம்
அப்பன்னாதல
என்தனாட
அப்பன். ததல
கபாண்ணுகளுக்கு
ஒரு வக்கனஸ்தான்" ீ என்று குரல் கரகரக்க, "சாரிம்மா, அப்படின்னா நான் எங்தக ஸ்தட பண்ணுறது". "நான் இங்தக திருச்சில பார்க்கிதறன். கசன்தனலதான் பண்ணி ஆகணும்னா, பாட்டிதய உன் கூட அனுப்புதறன். நீங்க வடு ீ எடுத்து தங்கிட்டு உன்தனாட ப்ராகெக்ட் முடிஞ்ச பின்தன வரலாம். அது சரி ப்ராகெக்ட் எவ்வேவு மாசம்".
"நாலு மாசம்". "சரி, நான் கசக் பண்ணிட்டு கூப்பிடுதறன்". அடுத்த மூன்று நாட்களும் வைக்கம் தபால் நகர, நாலாவது நாள் ெிகமயில் ஓபன் கசய்து சாட் கசய்ய காத்து இருந்தாள். நாள் முழுக்க காத்து இருந்தும், ஆன் தலனில் ொஸ்மின் வரவில்தல. அவளுக்கு கசால்ல முடியாத அேவிற்கு தகாபம். ஆறாவது நாள் சாட்டில் ொஸ்மின் வர கபாரிந்து தள்ேினாள். "ொஸ்மின்,
உங்களுக்கு
கபாறுப்பு
இருக்கா.
கசான்னா
கசான்ன
தபச்தச
காப்பாத்தணும். இல்தலனா இப்படி தப்பா கமிட்கமன்ட் ககாடுக்கறீங்க." ககாஞ்ச தநரம் பதில் இல்தல. கபாறுதம இைந்த அபர்ணா, "தஹய் என்ன ஆச்சு, பதில காதணாம்". ஒவ்கவாரு வார்த்ததயாக பதில் வர அதிர்ந்து தபானாள். "எனக்கு மூணு நாள் முன்னால சின்ன ஆக்சிகடன்ட் ஆச்சு. கால் கரண்தடயும் நகர்த்த முடியதல.இன்தனக்கு தான் ககாஞ்சம் பரவாயில்தல. அதனால தான் மூணு நாோ என்னால சாட் கசய்ய வர முடியவில்தல." "பாவம் வட்டு ீ தவதல கசய்யும்தபாது அடிபட்டு இருக்கும். நாமதான் தததவ இல்லாம அேவுக்கு
அதிகமாக
உரிதம
எடுத்து
ககாள்கிதறாதமா?"
என்று
அவள் மனதுக்கு ததான்ற, 'சாரி' என்று கசால்ல, 'பரவாயில்தல' என்று பதில் வந்தது. "தமடம் உங்கதோட அடுத்த கதத என்ன?" என்று தகட்க, "இன்னும் நான் ஆரம்பிக்கவில்தல. ஆனால் அதுவும் ஒரு சமூக பிரச்சதனதய தமயமாக ககாண்ட கததயாக இருக்கும்." "தமடம் உங்களுக்கு பிடிச்ச மற்ற விருப்பங்கள் என்னன்னு கதரிஞ்சுக்கலாமா?" "எனக்கு திதரப்பட பாடல்கள் கராம்ப பிடிக்கும். பி சுசிலா பாடல்கள் நிதறய பிடிக்கும்.
ஆண்
பாடகர்கேில்
பி
பி
கெயச்சந்திரன் இவங்க பாடல்கள் பிடிக்கும்."
ஸ்ரீனிவாஸ்,
பாலு,
தெசுதாஸ்,
"என்ன தமடம், உங்களுக்கு பதைய பாடல்கள்தான் பிடிக்கும் தபால இருக்கு. பைதமயான
ஆோ
இருக்கீ ங்க
ஆனால்
உங்க
கததகேில்
புதுதமயான
தபாக்கு இருக்கு. உங்க தபாக்தக எனக்கு பிடிபடதல." "ஹ ஹ ஹா" என்று சாட்டில் பதில் வந்தது. எனக்கு
"அபர்ணா, இருப்பதால்
இன்னும்
சாட்
கசய்ய
ஒரு
வாரம்
முடியாது.
கவேி
நான்
ஊர்
கசல்லும்
வந்தவுடதன
சாட்
தவதல கமகசஜ்
அனுப்பிதறன், சரியா" என்று தகட்க 'ஓதக' என்று பதில் கசான்னாள் அபர்ணா. சாட்டில்
இருந்து
ொஸ்மின்
லாக்
அவுட்
கசய்ய,
அபர்ணாவும்
கவேிதய
வந்தாள். கவிதா பக்கத்தில் இருந்து சாட்தட கவனித்து "என்னடி, அப்படிதய ொஸ்மின் தமடம்கிட்ட மூழ்கி தபாய்ட்ட தபால இருக்கு". "ஆமாண்டி, அவங்க கூட தபசினா தநரம் தபாறதத கதரியதல. அவங்கதோட கததகள் மற்றும் விருப்பங்கதே தகட்டால், அவங்க வயசு ஐம்பதுக்கு தமல இருக்கும்னு நிதனக்கிதறன்". "நீ
கசால்றது
இருக்கிற
கூட
கதேிவு,
சரிதான் அக்கதற,
எனக்குப்படுது அன்பு,
அபர்ணா. அவங்க
தகாபப்படாத
குணம்
சிந்ததனல
எல்லாதம
ஒரு
நல்ல தாதயாட குணங்கோக தான் எனக்கு கதரியுது. அவங்க கசால்றதத அப்படிதய தகட்டு நட, நல்லதத நடக்கும்".
காதல் 2 அடுத்த நாள் காதல வைக்கம் தபால் கிோஸ் அட்கடன்ட் கசய்ய கசன்றாள் அபர்ணா. "டியர் ஸ்டுடண்ட்ஸ், உங்கதோட ப்ராகெக்ட் கலட்டர்ஸ் எல்லாம் வந்துடுச்சு. ஒவ்கவாருத்தரா
வந்து
வாங்கிக்கங்க"
என்று
ப்கராபசர்
கசால்ல,
கபயர்
அதைக்கப்பட்டவர்கள் கசன்று கபற்று ககாண்டனர். அபர்ணா
கபயர்
அதைக்கப்பட்டது.
கலட்டதர
வாங்கி
ககாண்ட
அபர்ணா,
கம்பனி கபயர் பார்க்க, 'அகமரிக்கன் கரதமடீஸ்' கபயரில் கலட்டர் இருக்க, சந்ததாஷம் தாங்கவில்தல. "கவிதா, நான் அப்தே பண்ணின மூணு கம்பனில இந்த கம்பனில இருந்து வந்தது எனக்கு சந்ததாசம்தாண்டி." "டியர் ஸ்டுடண்ட்ஸ்", ப்கராபசர் கதாடர்ந்தார். "எல்தலாரும் பிப்ரவரி முதல் வாரத்தில் அங்தக தபாய் தசர தவண்டும்.
ெுன் முதல் வாரத்தில் திரும்ப
ப்ராகெக்ட் ரிப்தபார்ட் சப்மிட் பண்ண தவண்டும். ஓதக வா?" என்று தகட்க, கிோஸ்ஸில்
இருந்த
அபர்ணா,
கவிதா
உள்ேிட்ட
அதனவரும்
ததல
அதசத்தனர். 'இன்னும்
பத்து
ககாண்டாட்டம்
நாள்
தான்
இங்தக
தான். தஹயா'
என்று
கிோஸ் குதிக்காத
இருக்கு,
அப்புறம்
குதறயாக
நமக்கு
சந்ததாசத்தில்
மூழ்கினாள். கவேிதய வந்த தபாது வைக்கம் தபால ஐந்து மணி, காதலஜ் காண்டீன் தபாய் பஜ்ெி வாங்கி விட்டு அங்தக இருந்த தசரில் உட்கார்ந்து ததாைிகள் இருவரும் தபசி
ககாண்டு
இருக்க,
அப்தபாது
உள்தே
நுதைந்த
பிரதீப்
அபர்ணாதவ
பார்த்து முகம் மலர்ந்தான். கவிதா, அபர்ணாதவ பார்த்து கிசுகிசுத்தாள், "இங்தக பாருடி உன்தனாட ஆளு, உன்தன பார்த்து கொள்ளு விடுறான். இந்த இடதம ககாஞ்சம் சில்லுனு ஆன மாதிரி இல்தல"
எரிச்சலானாள்
அபர்ணா.
தபசாம
"நீ
இருடி.
ஏற்கனதவ
அவன்
கதால்தல
தாங்க முடியதல. எனக்குதான் ஆண்கள்னாதல பிடிக்காதத, அப்புறம் எதுக்கு இந்த விஷ பரீட்தச எல்லாம்" பிரதீப்
அபர்ணா
அருகில்
வந்து
அவதே
பார்த்து
சம்பந்தம்
இல்லாமல்
சிரித்தான். "அபர்ணா, உங்ககிட்ட நான் ககாஞ்சம் தனியா தபசணும். நான் கவேியில ஆல மரத்துக்கு அடியில கவயிட் பண்ணுதறன். ப்ே ீஸ் கட்டாயம் வாங்க" கசால்லி விட்டு பதிலுக்கு காத்து இராமல் கசன்று விட்டான். "அபர்ணா,
வாழ்த்துக்கள்டி,
அவன்
கட்டாயம்
லவ்
கலட்டர்
ககாடுப்பான்
இல்லாட்டி, ஐ லவ் யூ கசால்லுவான் பாரு" "சும்மா இருடி, எப்தபா பார்த்தாலும் கிண்டல் பண்ணிட்டு. அவதன பார்த்தாதல எரிச்சலா
வருது.
உேறினான்னா
ஏததா
அதத
பைகினவன்னு
இடத்தில
பார்க்கிதறன்.
அவதன
லவ்வு
போர்னு
கிவ்வுன்னு
அதறஞ்சுடுதவன்"
விருட்கடன்று எழுந்து கசன்றாள். முகம்
தவர்க்க
கவனித்தாள்.
ஆல
'தபயன்
மரத்தின் நல்லா
அடியில்
பிரதீப்
வாட்டசாட்டமா
நிற்க
தான்
அவதன
இருக்கான்.
கூர்ந்து ஆனால்
என்ன இவதன பார்த்தா எனக்கு மனசில ஒரு பீலிங் வர மாட்தடங்குது. என்ன தான் கசால்றான்னு பார்க்கலாம்.' அவதே
பார்த்தவுடன்
கடன்சனாய்
இருந்த
பிரதீப்
முகத்தில்
புன்னதக.
"ஹாய் அபர்ணா, உங்க கிட்ட பர்சனலா ஒரு விஷயம் தபசணும். என்தன பத்தி என்ன நிதனக்கிறீங்க". "பிரதீப்,
நீங்க
மதுதரயின்
ராமச்சந்திரதனாட பண்ணிக்கிட்டு எல்தலாருக்கும்
ஒதர
கபரிய தவ
இருக்கீ ங்க. உங்கதே
கதாைில்
புதல்வன். எந்த
ககட்ட
பிடிக்கும் " என்று
அதிபர்கேில் எம்ஏ
ஒருத்தரான
இரண்டாம்
பைக்கமும் கசால்லி
விட்டு
ஆண்டு
கிதடயாது. புன்னதக
கசய்தாள். பிரதீப் முகத்தில் நிம்மதி. "தாங்க்ஸ் அபர்ணா, என்தன பற்றி நல்ல விதமா கசான்னதுக்கு. அப்புறம் உங்க கிட்ட ஒரு விஷயம் தபசணும்". "கசால்லுங்க பிரதீப்."
சுற்று
முற்றும்
பார்த்து
விட்டு,
தனது
பான்ட்
பாக்ககட்டில்
இருந்து
அந்த
மடிக்கப்பட்ட தபப்பதர எடுத்தான். "என்ன இது பிரதீப்", கமதுவாக முகத்தில் தகாபம் படர தகட்டாள். "அபர்ணா,
இது
வந்து...
என்தனாட
மனதச
திறந்து
காண்பிச்சு
இருக்தகன்.
படிச்சுட்டு நாதேக்கு பதில் கசான்னா தபாதும்." கடிதத்தத
அவேிடம்
தந்து
விட,
வாங்கி
ககாண்டு
விறுவிறுகவன்று
ஹாஸ்டதல தநாக்கி கசன்று விட்டாள். தனது தநாட்டுக்குள் கடிதத்தத மதறத்து விட்டு ரூமுக்குள் நுதைய அங்தக கவிதா அவளுக்காக ஆவதலாடு காத்து இருந்தாள். "என்னடி, அபு என்ன கசால்றான் உன்தனாட காதல் மன்னன், பிரதீப்". "கலட்டர் ககாடுத்துருக்காண்டி." "அப்படியா, ககாடுடி படிச்சு பார்க்கிதறன்." தநாட்தட
திறந்து
கலட்டதர
எடுத்து
ககாடுக்க
கவிதா
பிரித்து
படிக்க
கதாடங்கினாள். தினமும் இரவு எனது கனவுக்குள் வந்து தூக்கத்தத ககடுக்கும் கனவுக் கன்னி அபர்ணாவுக்கு, உன்
காலடியில்
கிடந்தது
பணிவிதட
கசய்ய
துடிக்கும்
பிரதீப்
எழுதி
ககாள்வது. கண்தண
அபர்ணா,
திருமணம்
கசய்து
நீ
இல்லாமல் ககாண்டால்
என் நான்
வாழ்க்தக
சூனியமாகும்.
என்தன
உன்தன
நல்லபடியாக
பார்த்து
ககாள்தவன். இப்படிக்கு, உன் காதலில் விழுந்து கிடக்கும் பிரதீப். "என்னடி இப்படி காகமடியா இருக்கு. லூசா இருப்பாதனா."
"பாவம்டி அவனுக்கு உன் தமல லவ் தபத்தியம்னு நிதனக்கிதறன். பிடிச்சா லவ் பண்ணு தப்பு இல்தல". முகத்தில்
தகாபம்
கவடிக்க,
"இல்தலடி
இதவ
விட
கூடாது.
நாதேக்கு
காதலல முதல்ல ப்ரின்சி கிட்ட புகார் கசய்யணும்". "தவணாம் அபர்ணா, பாவம் அவதனாட வாழ்க்தக பாைாயிடும்." "நீ தபசாம இரு கவிதா, அவதனாட பணக்கார திமிர்ல இப்படி காதல் கடிதம் எழுதுறான். இனிதம அவன் யாருக்கும் லவ் கலட்டர் எழுத கூடாது" பல்தல நறநறகவன்று கடித்தாள். 'என்ன
கசான்னாலும்
அறிஞ்சது. சரி
காதல
தகட்கப்தபாவதில்தல. எழுந்தவுடன்
தபசி
அவதோட
ககாள்ேலாம்'
பிடிவாதம் என்று
ஊர்
நிதனத்து
உறங்க கசன்று விட்டாள் கவிதா. காதல ததாைிகள் இருவரும் குேித்து விட்டு கரடி ஆக, கவிதா கமதுவாக தபச்தச ஆரம்பித்தாள். "அபர்ணா,
அந்த
கலட்டதர
அவன்
கிட்ட
திருப்பி
ககாடுக்கதாதன
தபாற",
என்று தகட்க, "இல்லடி, இதத ப்ரின்சிகிட்டதான் ககாடுக்க தபாதறன்". அவதே
சமாதானபடுத்த
முயற்சி
கசய்தாலும்,
அபர்ணா
கவிதா
தபச்தச
தகட்காமல் ப்ரின்சியிடம் புகார் கசய்ய, பிரதீப் அவன் அப்பாதவ அதைத்து வர கசால்லி ப்ரின்சி உத்தரவிட்டார். அடுத்த ஒரு மணி தநரத்தில் ப்ரின்சி ரூமில் அபர்ணா, பிரதீப், அவன் அப்பா ராமச்சந்திரன். "கசால்லுங்க பிரின்சிபல், எதுக்கு என்தன அவசரமா கூப்பிட்டு விட்டீங்க". "உட்காருங்க ராமச்சந்திரன். உங்க மகதன பற்றி ஒரு புகார் வந்து இருக்கு. இந்த கபண் தான் ககாடுத்து இருக்காங்க" அபர்ணாதவ தக காண்பித்தார். "என்ன, என் மகதன பத்தியா. அவன் நல்ல தபயனாச்தச. சரி, என்ன விஷயம் கசால்லுங்க." "இந்த கலட்டதர படிங்க உங்களுக்கு புரியும்."
படித்து பார்த்து விட்டு முகம் தகாபத்தில் சிவக்க, கலட்டதர சுருட்டி பிரதீப் முகத்தில்
எறிந்து
விட்டு,
அவன்
சட்தடதய
பிடித்து
போர்
போகரன்று
அடிக்க ஆரம்பித்தார். "ஏன்டா,
அம்மா
இல்தலதயன்னு
இப்படியா
பண்ணுதவ.
கதாடர்ந்து
அவதன
உன்தன அடித்து
உனக்கு பார்க்கதவ
ககாண்தட
கசல்லம
ககாடுத்து
எனக்கு
அவமானமா
இருக்க,
தவறு
வைி
வேர்த்தா இருக்கு"
இல்லாமல்
ப்ரின்சி ஓடி வந்து தடுக்க தவண்டியதாயிற்று. "சார்,
இனிதம
கபத்ததுக்கு
இவன் நான்
இங்தக
படிக்க
இவனுக்கு
தவண்டாம்
தசாறு
டிசி
ககாடுங்க.
இவதன
ஆனால்
இனிதம
தபாடுதறன்.
எக்காரனத்ததயும் முன்னிட்டு இனிதம அவன் வட்தட ீ விட்டு கவேிதய வர மாட்டான்.
அம்மா
அபர்ணா,
இவன்
சார்பில
நான்
உன்
கிட்ட
மன்னிப்பு
தகட்குதறன். வாடா கவேிதய". அவதன
முதுகில்
தக
தவத்து
ப்ரின்சி
ரூதம
விட்டு
கவேிதய
தள்ேி
ககாண்தட அவன் அப்பா ராமச்சந்திரன் கவேிதய வந்தார். வாசலுக்கு கவேிதய இருந்த பல மாணவர்கள் தன்தனதய தகவலமாக பார்ப்பது தபால் இருக்க பிரதீப் கூனி குறுகி தபானான். "அப்பா
தவணாம்பா,
என்தனாட
பிகரண்ட்ஸ்
எல்லாம்
இருக்காங்க.
அவமானமா இருக்கும்பா. ப்ே ீஸ்பா" என்று ககஞ்ச, "தடய் அதல்லாம் மானம் கவட்கம் உள்ேவங்களுக்கு. உனக்குதான் எதுவும் கிதடயாதத. இருந்தா கூட படிக்கிற
கபாண்ணுக்கு
லவ்
கலட்டர்
ககாடுப்பியா"
என்று
சத்தம்
தபாட,
அவனுக்கு எல்தலாரும் அவதன தகவலமாக பார்ப்பது தபால் உணர்வு. ப்ரின்சி ரூமில் இருந்த கவேிதய வந்த அபர்ணாவுக்கு, 'நாம் கசய்தது தவதறா. ககாஞ்சம்
கபாறுதமயா
ஹாண்டில்
பண்ணி
இருக்கலாதமா'
என்று
சிந்தித்தாள். பின்னால்
வந்த
ப்ரின்சி
"சரிம்மா,
நீ
புகார்
ககாடுக்கணுமா"
என்று
தகட்க,
"இல்தல சார் தவணாம்" என்று கசால்லி விட்டு கிோஸ் அட்கடன்ட் கசய்ய கசன்று விட்டாள். அடுத்த சில நாட்கள் பிரதீப் காதலஜ் வரவில்தல. அவதனாட அப்பா வந்து டிசி வாங்கி விட்டு தபாய் விட்டதாக கவிதா கசான்னாள். இந்த விஷயத்தத தகட்டவுடன் அபர்ணா மனதுக்கு சங்கடமாக இருந்தாலும் சில நாட்கேில் மறந்து விட்டது.
ஒரு
வாரம்
தவகமாக
ஓடி
கசல்ல,
ொஸ்மின்
கசால்லி
இருந்த
நாளும்
வந்தது. தினமும் தனது கசல்தபானில் கசக் கசய்து ககாண்டு இருந்ததால் ொஸ்மின் லாக் ஆன் கசய்தவுடன் சந்ததாசமாக சாட்தட ஆரம்பித்தாள். "வாங்க
தமடம்
ஒரு
வாரமா
உங்கதே
காணாம
தவிச்சு
தபாயிட்தடன்.
உங்ககிட்ட நிதறய விஷயம் கசால்ல தவண்டி இருக்கு." "கசால்லுங்க, அபர்ணா. என்ன ஏதாவது காதலஜ்ல பரபரப்பான விஷயமா?" "ஆமா எப்படி கண்டுபிடிச்சிங்க." "அது ஒண்ணும் கபரிய விஷயமில்தல. நீங்க காதலஜ்ல படிக்கிறதால நான் ககாஞ்சம் ககஸ் பண்ணிதனன்." "பரவாயில்தல வாரத்துக்கு
நல்லாத்தான்
முன்னால
ஒரு
ககஸ்
பண்ணுறீங்க. சரி
விஷயம்
நடந்தது"
கசால்லுதறன். ஒரு
என்று
கசால்லி
பிரதீப்
சம்பவத்தத விவரித்தாள். பதில் வரவில்தல. சில நிமிடங்கள் கமேனமாக இருந்த அபர்ணா, "ஹதலா இருக்கிங்கோ" என்று தகட்க, கமதுவாக, 'இருக்தகன்' என்று பதில் வந்தது. "அபர்ணா, நான் ஒண்ணு கசான்னா தகாவிச்சுக்க மாட்டீங்கதே." "கசால்லுங்க, ொஸ்மின்" "நீங்க பண்ணினது தப்பு. அந்த பிரதீப் உங்கதே பிடிச்சு இருக்குன்னு கலட்டர் ககாடுத்து இருக்கான். அவன் உங்ககிட்ட தவறா நடக்க முயற்சி பண்ணதல. உங்களுக்கு
அவதன
பிடிக்கதலனா,
பிடிக்கதலன்னு
கசால்ல
தவண்டியதுதாதன. நீங்க பிரின்சிபல்கிட்ட புகார் ககாடுத்தது தவறு." அபர்ணா பதில் கசால்லாமல் கமௌனம் சாதித்தாள். "ஹாய்
அபர்ணா,
நான்
கசான்னது
உங்களுக்கு
பிடிக்கதலன்னு
நிதனக்கிதறன், நான் தவணாம் சாட்ல இருந்து கவேிதய தபாகட்டுமா."
"தநா தநா. நான் நீங்க கசான்னதத தான் தயாசிச்சுகிட்டு இருக்தகன். அப்தபா எனக்கு நான் பண்ணினது தப்பா ததாணதல. இப்தபா நீங்க கசான்ன பிறகு தான் நான் கபரிய தப்பு பண்ணிட்தடன்னு ததாணுது. சாரி, இப்தபா நான் என்ன பண்ணுறது. அவன் கிட்ட மன்னிப்பு தகட்கட்டுமா." "தவணாம் விட்டுடுங்க. இனிதம இந்த மாதிரி தப்பு நடக்காம பார்த்துக்கங்க." "ஆமாம் உங்களுக்கு ஏன் அவதன பிடிக்கதல." "எனக்கு ஆண்கள்னாதல ககாஞ்சம் அலர்ெி. அதுனால தான். என்தன மாற்றி ககாள்ே
முயற்சி
கசய்கிதறன்
முடியவில்தல.
சாரி.
ஆமா,
நீங்க
கபண்
தாதன." சில
கநாடிகள்
கமௌனம்.
"ஆமாம்"
என்று
பதில்
வர,
அப்படி
என்று
திருப்தியானாள் அபர்ணா. "ொஸ்மின், நீங்க ஒரு வாரமா எங்தக தபான ீங்க. சாரி நான் தகக்கலாமில." "தநா
ப்தராப்லம்.
தவண்டிய
என்தனாட
விஷயமா
பண்தணல
தமிழ்நாடு
இருக்கிற
விவசாய
ஈமு,
வேர்ச்சி
முயல்
கைகத்தத
விற்க பார்க்க
கசன்தன தபாய் இருந்ததன். இப்தபா தான் வந்ததன்." "அப்படியா, நீங்க கசாந்த பண்தண வச்சு இருக்கீ ங்கோ?" "ஆமாம்,
அதில
வட்டில ீ
தசாலார்
ஈமு,
முயல்
பாதனல்
மற்றும்
தபாட்டு
நிதறய
பறதவகள்
இருக்தகன்.
வேர்க்கிதறன்.
கமாத்ததில
என்தனாட
பண்தண மற்றும் வடு ீ கிரீன் ஹவுஸ் அப்படின்னு கசால்லலாம்." "அடுத்த கதத ஆரம்பிச்சிட்டீங்க" "ஆமாம், இது ஒரு சரித்திர கதத. ஒரு ஐந்து வாரம் வரும். குங்குமத்தில் தகட்டு இருக்காங்க." "என் கிட்ட ககாஞ்சம் எழுதின வதரக்கும் தஷர் பண்ண முடியுமா." "இப்தபாதான் எழுத ஆரம்பிச்சு இருக்தகன். மீ தி நாதே மறுநாள் எழுதனும்". "நாதேக்கு எழுத கூடாதா".
"நாதேக்கு வாய்ப்பு இல்தல. தகாவிலுக்கு தபாகணும்." "ஓ அப்படியா, என்ன திடீர்னு." "என்தனாட பிறந்த நாள்." அட்வான்ஸ்
"அப்படியா,
வாழ்த்துக்கள்.
எனக்கும்
தசர்த்து
சாமிகிட்ட
தவண்டிக்கங்க". "கட்டாயம், சரி, அப்புறம் பார்க்கலாம். தப தப." "தப, தப." அருகில் இருந்த கவிதா, "என்னடி நான் கசான்னப்தபா தகட்க மாட்தடன்னு கசான்ன.
இப்தபா
ொஸ்மின்
கசான்னப்தபா
மட்டும்
உன்தனாட
தவதற
ஒத்துக்கிட்ட". "அவங்க கசான்னா எல்லாம் சரியா தாண்டி இருக்கும்". கவிதா சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். "அப்படி என்னடி அவங்க தமல ஒரு நம்பிக்தக. சாட்ல தபச
ஆரம்பிச்சு ஒரு பத்து
நாள் இருக்குமா.
இதல்லாம் ககாஞ்சம்
ஓவர்டி." அபர்ணா
பதிலுக்கு
புன்முறுவதலாடு,
கதரிஞ்சுக்க, நம்பிக்தக வர
"கவிதா
இத்ததன நாள்
ஒருத்ததர
ஆகணும்னு
பற்றி
நல்லா
கணக்கு இல்தல.
எனக்கு அவங்கதோட அப்தராச் பிடிச்சு இருக்கு. அவங்கதோட எண்ணங்கள் பிடிச்சு
இருக்கு.
ஒரு
தவதே
எனக்கு
அவங்கதே
பிடிக்கதலனா
எப்தபா
தவணும்னாலும் சாட்தட கட் கசய்யலாம். இதுல ரிஸ்க் தவற இல்தல.என்ன நான் கசால்றது சரிதாதன" "சரிடி, தநரமாகுது. டின்னதர முடிச்சுட்டு படுக்கலாம்". இருவரும் எழுந்து
தூங்க,
அதணத்து
இரவு
பனிகரண்டு
விட்டு
தனது
மணிக்கு
லாப்டாப்தப
அலாரம் திறந்து
அடித்தது. உடதன கமயிதல
திறந்து
கதாடர்ச்சியாக பத்து கமயில் அனுப்பினாள். எல்லாதம விதவிதமான பிறந்த நாள்
வாழ்த்து
கமயில்
விட்டு படுத்து விட்டாள்.
மற்றும்
க்ரீடிங்க்ஸ்.
திரும்ப சிஸ்டம்
ஆப்
கசய்து
காதல ஆறு மணிக்கு முகத்தில் சூர்ய கவேிச்சம் சுள்கேன்று அடிக்க பதறி எழுந்து
தனது
கமாதபல்
தபானில்
கமயில்
கசக்
கசய்ய,
காதல
ஐந்து
மணிக்கு ொஸ்மின் பதில் வந்து இருந்தது. "நன்றி அபர்ணா. இதுவதர நான் பல பிறந்த நாள் வந்து தபானாலும், இதத ஒரு ஸ்கபஷல் என்று தான் கசால்ல தவண்டும். இது வதர யாரும் எனக்கு நள்ேிரவு
பனிகரண்டு
அதனத்து
மணிக்கு
க்ரீடிங்க்ஸ்-ம்
வாழ்த்தியது
எனக்கு
நிதறய
இல்தல.
பிடிச்சு
நீங்க
அனுப்பிய
இருந்தது. கமாத்தத்தில்
உங்கதோட அன்பில் நான் கண்கலங்கி நிற்கிதறன்." இதத படித்த அபர்ணா கண்களும் கலங்கி விட்டன. அதற்குள் கவிதா புரண்டு படுக்க,
தபாதன
தனது
ததலயதனக்கு
அடியில்
தவத்து
திரும்ப
படுத்து
ககாண்டாள்.ஆனால் தூக்கம் வரவில்தல. மனது துள்ேி ஆட்டம் தபாட்டது. அன்று ஞாயிற்று கிைதம என்பதால் கமதுவாக எழுந்து கடிகாரத்தத பார்க்க ஒன்பது மணி, 'ஐதயா கராம்ப தநரம் ஆகி தபாச்தச' என்று எழுந்து கவிதாதவ ததட, காணவில்தல. 'எங்க தபாய் இருப்பா' என்று தயாசித்தபடி, திரும்பி பார்க்க பாத்ரூமில் இருந்து கவேிதய வந்தாள் கவிதா. "என்னடி ராத்திரி முழுக்க தூங்கதல தபால இருக்கு," "இல்தலதய நல்லா தூங்கிதனதன." "கபாய் கசால்லாதத. அலாரம் சத்தம் தகட்டு நான் முைிச்சுட்தடன். யாருக்கு கமயில் அனுப்பிதன. அந்த ொஸ்மினுக்கு தாதன. தவனாம்டி அந்த ொஸ்மின் யாருன்னு நமக்கு சரியா கதரியாது. ரிஸ்க் எடுக்காதத. அது மட்டும் இல்தல, பைகின சில நாட்கேிதல நீ அவங்கதே நம்புறதும் சரியில்தல." "நீதாண்டி கசான்தன அவங்க நல்ல மாதிரின்னு. இப்தபா மாத்தி கசால்ற." "உண்தமதாண்டி. இருக்கிற
எனக்கு
மாதிரி
என்னதமா அந்த ொஸ்மின் ஒரு
கதரியுது.
ககாஞ்சம்
ொலியா
புரியாத புதிரா இருக்கும்தபாது,
ொக்ரததயாவும் இருக்க பைகிக்தகா." மாதலயில்
மீ ண்டும்
சாட்டில்
ொஸ்மின்
வர,
கசய்ய கதாடங்கினாள். "ஹாய், ொஸ்மின். எந்த தகாவிலுக்கு தபான ீங்க".
அபர்ணா
உற்சாகமா
சாட்
"எனக்கு பிடிச்ச முருகன் தகாயிலுக்குத்தான்." "அப்படியா, தவற இன்தனக்கு என்ன ப்தராக்ராம்". "வட்டில ீ தவதலக்கார அம்மா சதமச்சு இருந்தாங்க. அவங்கதோட சாப்பிட்டு விட்டு, பிறகு சிவானந்தம் ஆஸ்ரமம் தபாய் அங்தக உள்ே குைந்ததகளுக்கு சாப்பாடு, மற்றும் உதடகள் வாங்கி ககாடுத்ததன்." "அப்படியா. மனதுக்கு கராம்ப சந்ததாஷமா இருக்கு. உங்களுக்கு நல்ல மனசு, அது தபாலதவ வாழ்தகயும் அதமய வாழ்த்துக்கள்.அப்புறம் இன்னும் ஒரு முக்கியமான விஷயம், இன்னும் இரண்டு நாட்கேில் ப்ராகெக்ட் விஷயமாக நான் கசன்தன தபாகிதறன். அங்தக நாலு மாசம் ப்ராகெக்ட் இருக்கு." "அப்படியா, எப்படி கசன்தனல தங்க தபாறீங்க. உங்க அப்பா வட்டிலா.?" ீ "இல்தல,
என்தனாட
பாட்டி
கூட
வராங்க.
அதனால
வடு ீ
பிடிச்சு
தங்க
தவண்டியது தான்." "நல்ல தயாசதன. ஒரு நிமிஷம் இருங்க", வாசல் கததவ யாதரா தட்டும் ஓதச. அடுத்த சில கநாடிகள் சாட் கமேனமாக இருந்தது. அபர்ணா காத்து ககாண்டு இருந்தாள். "ஒண்ணும்
இல்தல,
வட்டு ீ
தவதலக்கார
அம்மா
வந்தாங்க.என்தன
வாழ்த்தினாங்க." "அப்படியா, என்ன கசால்லி வாழ்த்தினாங்க" "ராசா,
உன்தனாட
நிதறந்த
மனசுக்கு
நீ
சீ க்கிரம்
கல்யாணம்
மதனவிதயாட கநடுங்காலம் வாைணும்னு வாழ்த்தினாங்க". "அதுக்கு நீங்க என்ன கசான்ன ீங்க". "இல்தல பாட்டி, எனக்கு கல்யாணத்தில விருப்பம் இல்தல." "அப்படியா சார், உங்க நிெ தபர் என்ன.?"
கசஞ்சு
இந்த
தகள்வி
வந்ததும்
மிரண்டு
தபானான்.
திரும்ப
தான்
தடப்
கசய்த
சாட்தட படித்ததபாது புரிந்தது, "ஷிட்". "என்ன
சார்
ொஸ்மின்,
பதிதலதய உங்கதே
எண்ணங்கதே
பற்றி
காணம். பற்றி
என்ன
நான்
வாயதடச்சு
உயர்வாக
கபருதமப்பட்தடன்,
கதடசில
தபாய்
நிக்கிறீங்க.
நிதனச்தசன். நீங்களும்
உங்கே
ஒரு
சராசரி
ஆண்தான்னு நிரூபிச்சிடிங்க. இப்படி இன்டர்கநட்ல கபாய் கசால்லி என்தன மாதிரி
உலகம்
கதரியாத
கபண்தண
ஏமாத்துறீங்கதே.
இது
உங்களுக்தக
அசிங்கமா படதலயா. உங்கதோட பிறந்த நாளுக்கு ராத்திரி அலாரம் வச்சு வாழ்த்து கசான்தனதன அந்த தூய அன்புக்கு நீங்க தர்ற பரிசு இதுதானா.?" "அபர்ணா, கவயிட் பண்ணுங்க. நான் விேக்கமா கசால்தறன். அட்லீஸ்ட் உங்க தபான்
நம்பதர
கசால்லுங்க,
நான்
விேக்கமா
கசால்தறன்.
என்தனாட
எண்ணத்தில எந்த தவறும் இல்தல." "குட் பாய் பார் எவர்". அபர்ணா லாக் அவுட் கசய்து கவேிதய வந்து விட்டாள். லாப் டாப்தப மூடி தவத்து விட்டு, இரு தககதேயும் அதன் தமல் தவத்து தனது முகத்தத பதித்து அை ஆரம்பித்தாள். கவிதா பதறி தபாய், "என்னடி ஆச்சு ஏன் அைதற." "கவிதா நீ கசான்னது மாதிரிதய அந்த ொஸ்மின் ஆம்பதே தாண்டி, என்தன ஏமாத்திட்டான்." "நான்
அப்பதவ
கசான்தனன்
தகட்டியா.
பரவாயில்தல,
இப்தபாவாது
கதரிஞ்சுதத." "இன்கனாரு விஷயம் கவி, அவன் என்தனாட தபான் நம்பர் தகட்டான்." "அய்யய்தயா ககாடுத்துட்டியா." "இல்தலடி,
நான்
கவேிதய
உபதயாகிக்க மாட்தடன்."
வந்துட்தடன்.
இனிதம
அந்த
கமயில்
ஐ
டி
காதல் 3 மார்ச் 2012 காதல எழுந்ததில் இருந்து ரவிக்கு தக,கால் ஓடவில்தல. 'ரகு
மும்தப
அவசரமாக
வர
கசால்லி
தபான்
கசய்து
இருக்கான்.
என்ன
காரணம்னு தகட்டால் கசால்ல மாட்தடங்கிறான். மீ றி தகட்டா, தடய் நல்ல விஷயம் தான். ஏன் நான் கசான்னா கிேம்பி வர மாட்டியா? என்று எதிர் தகள்வி
தகட்டு
கசால்லியும் அனுப்பிச்சு
வாதய
தகக்காம
கட்டி
மதுதர
இருக்கான்.
தபாட்டு
மும்தப
ஒண்ணும்
விட்டான்.
பிதேட்
புரிய
ட்கரயின்ல
டிக்ககட்
தவற
மாட்தடங்கிறது'
வதரன்
கமயில்ல
என்று
தகதய
பிதசந்து ககாண்டான். 'இப்தபாதவ தவதலக்கார
கிேம்பினா அம்மா
தான்
மும்தப
ரங்கநாயகி
பிதேட்தட
இன்னும்
வரதலதய'
பிடிக்க
முடியும்.
என்று
தயாசித்து
ககாண்டு இருந்த தவதேயில், வாசல் காலிங் கபல் சத்தம் தகட்டது. வந்துட்டாங்க',
'அப்பாடி
கததவ
திறந்து,
இங்தக
"அம்மா
பாருங்க,
நான்
மும்தப தபாய் வரதுக்கு எப்படியும் ஒரு வாரம், பத்து நாள் ஆகும். அடிக்கடி வட்டு ீ
நம்பருக்கு
அப்புறம், மட்டன்
கூப்பிடுதவன்.
நம்ம ரவுடி இகதல்லாம்
ராததாருக்கு மறக்காம
தவதலதய பால்
முடிக்காம
கலந்த
தபாடணும்.
சாதம்,
தடய்
தபாய்டாதிங்க.
கபடிக்ரீ,
ராததார்"
அடிக்கடி
என்று
கூப்பிட
அவன் வேர்க்கும் அந்த கசல்ல பக் டாக் ஓடி வந்தது. முன்னங்காதல
தூக்கி
ரவிக்கு
ஹாண்ட்
தஷக்
ககாடுக்க,
பிடித்து
தடவி
ககாடுத்தான். "தடய் ராததார் கண்ணா, ரங்கநாயகி அம்மாதவ படுத்த கூடாது சரியா?" என்று தகட்க, ஏததா புரிந்த மாதிரி ததல அதசத்தது. ரவி
முகத்தில்
தததவயான
நிம்மதி.
துணிகதே
தனது அடுக்கி
பச்தச
நிற
விட்டு,
ட்ராலியில்
தனது
பத்து
லாப்டாப்
நாட்களுக்கு
தபக்தக
எடுத்து
டிக்ககட் பிரிண்ட்தட உள்தே தவத்து விட்டு, தனது தபாதன எடுத்து டிராவல் கதணசதன கூப்பிட அவர் தபான் எடுத்தார். "என்ன அண்ணாச்சி, வண்டி அனுப்பி தவக்க கசால்லி இருந்ததன். இன்னும் வரதலதய."
"இல்தலதய நான் அனுப்பி ஒரு மணி தநரம் ஆச்தச, தம்பி அவன் வர்ற வைில தான் இருப்பான். ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் கபாறுங்க." "சரி அண்ணாச்சி, இன்னும் தநரமானா பிதேட் தபாய்ட தபாகுது". "ஹி ஹி" என்று சிரித்த கதணசன் அண்ணாச்சி தபாதன தவத்தார். திரும்ப கூப்பிட அவசியம் இல்லாமல் டிராவல்ஸ் இண்டிகா கார் வந்து நிற்க, "ரங்கநாயகி
அம்மா
நான்
கிேம்புதறன்.
தடய்
ரவுடி
ஒழுங்கா
இருக்கணும்
சரியா?" என்று சத்தம் தபாட, பதிலுக்கு ராததார் "வள்" என்று குதலத்து பதில் கசான்னான். அதற்குள் டிதரவர் தபக்தக கார் டிக்கியில் தவக்க, பின் சீ ட்டில் அமர்ந்து லாப்
டாப்தப
கநடுஞ்சாதலயில்
திறந்தான்.
கார்
மதுதர
ஏர்தபார்ட்
அடுத்த
சில
தநாக்கி
நிமிடங்கேில்
விதரந்தது.
ததசிய
கண்கதே
மூடி
உறங்க கதாடங்கினான் ரவி. ககாஞ்ச
தநரத்தில் கிர்கரன்று
கசல்தபான்
அடிக்க
பதறி
தபாய்
தபாதன
எடுத்தான். ரகு அடுத்த முதனயில். ஆன் கசய்து தபச கதாடங்கினான். "ரகு, இன்னும் ககாஞ்ச தநரத்தில பிதேட்ல எறிடுதவண்டா. எனக்கு மும்தப இதுதான் முதல் தடவ, என்தன ஏர்தபார்ட்ல பிக் அப் கசய்ய முடியுமா?" "சரிடா, தாங்க்ஸ்". தபாதன தவத்து விட்டு, "டிதரவர் இன்னும் எவ்வேவு தநரம் ஆகும்" "சார், இன்னும் கால் மணி தநரத்தில ஏர்தபார்ட் வந்துடும்." மதிய
தநரம்
என்பதால்
சாதலயில்
வாகனங்கள்
நடமாட்டம்
குதறவாக
இருந்தது. "சார், ஏர்தபார்ட் வந்தாச்சு." இறங்கிய ரவி தகயில் இருந்த கரண்டாயிரத்து ஐநூறு ககாடுக்க, டிதரவர் "நன்றி" கசால்லி விட்டு கிேம்பி கசன்றான். டிக்ககட் வாங்கி விட்டு ப்தேட்டில் ஏற, கெட் ஏர்தவஸ் அவதன இனிதத வரதவற்றது.
முதல்
முதற
உட்கார்ந்து
பயணம்
இருக்க,
என்பதால்
பக்கத்தில்
காதில்
இருந்த
பஞ்தச
நபர்
அதடத்து
அவதன
ககாண்டு
புழுதவப்
தபால
விட்டு,
தனது
பார்த்தார். அவரின்
அலட்சிய
கசல்தபாதன சந்திப்தபாம் தடதவ
சுவிட்ச் புக்தக
படித்து
தவண்டும்
பார்தவதய
தபால
ஆப்
கண்டு
கசய்து
எடுத்து
படிக்க
அசடு
விட்டு,
வைிந்து
தபக்கில்
இருந்த
ஆரம்பித்தான். இதற்கு
இருந்தாலும்,
என்னதமா
இருக்கிறது,
மனதுக்குள்
கதரியவில்தல சிரித்து
பிரிதவாம்
முன்னால் திரும்ப
ககாண்தட
பல
படிக்க
மதுமிதாதவ
படிக்க ஆரம்பித்தான். "சத்ரபதி சிவாெி இன்டர்தநஷனல் ஏர்தபார்ட் கவல்கம்ஸ் யூ" என்று ஆங்கிலம் மற்றும் ஹிந்தியில் விமான பணிப்கபண் அறிவுப்பு வைங்க, ரவிதய பதட்டம் கதாற்றி ககாண்டது. தமதல தவத்து இருந்த லாப்டாப் தபக்தக எடுத்து 'பிரிதவாம் சந்திப்தபாம்' புக்தக தவத்து விட்டு, தபக்தக தனது ததாேில் மாட்டி ககாண்டான். ஒவ்கவாரு இடத்துக்கு
பயணிகோக தனது
தபக்தக
இறங்க, எடுத்து
பின்னால்
ரவியும்
கவேிதய
வந்து,
இறங்கி ரகுதவ
அதரவல்
கூப்பிடலாம்
என்று நிதனத்து தபாதன அழுத்த, அவன் ததாேில் யாதரா தட்ட திரும்பி பார்த்தால் ரகு. "தடய் ரகு, வந்துட்டியா" கட்டி பிடித்து ககாள்ே, ரவியின் தபக்தக வாங்கி ககாண்டு, "தடய் ரவி பார்க்கிங்ல கார் இருக்கு. என் கூட வர்றியா. இல்தல இங்தக
கவயிட்
பண்ணினா,
காதர
எடுத்து
வந்து
உன்தன
பிக்
அப்
பண்ணிக்கிதவன். உன் வசதி எப்படி". "அகதல்லாம் ஒண்ணும் தவணாம். நானும் உன் கூட வதரன்" என்று கசால்லி விட்டு, ததாேில் தக தபாட்டு தபசி ககாண்தட நண்பர்கள் இருவரும் பார்கிங் இடது வந்தனர். தனது தஹாண்டா சிட்டி காதர ரகு எடுக்க, முன் சீ ட்டில் ஏறி உட்கார்ந்து ரவி தன் நண்பதனாடு தபச ஆரம்பித்தான்.' "என்னடா எப்படி உன்தனாட வாழ்க்தக தபாகுது. வயசு முப்பத்தி ஏழு ஆச்சு, சீ க்கிரம்
கல்யாணம்
பண்ணி
கசட்டில்
ஆக
தவண்டியது
தாதன.
என்தன
எடுத்துக்தகா, எனக்கு கல்யாணம் ஆகி ஒன்பது வயசில தபயன் இருக்கான்."
"ரகு, என்தனாட நிதலதம உனக்கு புரியும். இருந்தும் ஏன்டா இந்த மாதிரி தபசுற.
இந்த
காலத்தில
மாட்தடங்கிறாங்க.
சின்ன
எனக்கு
பசங்களுக்தக
அதரகிைவன்
நல்ல
கபாண்ணு
கிதடக்க
இனிதம
இப்படிதய
வயசாயிடுச்சு.
காலத்தத கடத்தி தபாக தவண்டியதுதான்". குரல் கரகரக்க தபசியவதன ரகு ததாேில் ஆறுதலாக தட்டி ககாடுத்தான். "ஆமா
ரகு
என்ன
திடீர்ன்னு
வர
கசான்ன.
காரணம்
ஒண்ணும்
கசால்ல
மாட்தடன்கிற." "நீ முதல்ல தபசாதத. என் தங்தக நிச்சயதார்த்தத்துக்கு தபான மாசம் வர கசான்தனன் ஏன் வரதல". "இல்தலடா ஒரு சின்ன ஆக்சிகடன்ட். அதனால தான் நகர முடியதல". "இன்னும் கரண்டு நாேில என் தங்தகதயாட கல்யாணம். நான் தபங்க்ல ஒரு வாரம் லீவ் தபாட்டு இருக்தகன். நீ கல்யாணம் அட்கடன்ட் பண்ணிட்டு என் கூட மும்தப சுத்தி பார்க்க தபாதற. சரியா." "ஏன்டா,
இதுதான்
விஷயமா.
கசால்லி
இருந்தா
நான்
"ஆமா,
இவர்
சந்ததாஷமா
வந்து
இருப்தபன்ல". ததலயில்
கசல்லமாக
வந்துடுவாரு
பாரு.
கசால்லிட்ட.
எத்ததன
தட்டிய
தபாடா,
நீதான்
நாள்தான்
ரகு,
அந்த நீ
ஊதர
பைதசதய
விட்டு
கசான்ன வர
உடதன
மாட்தடன்னு
நிதனச்சுகிட்டு
இருப்தப.
இப்படிதய இருந்தா தபத்தியம் பிடிச்சுடும். அதனாலதான் நான் வந்தனா கிட்ட தபசி இந்த பிோன் தபாட்தடன்." "சரிடா" என்று சிரித்தபடி, "இப்தபா வந்தனா வட்டில ீ தான இருக்கா?" "ஆமாண்டா, ரவி அண்ணன் இன்னும் ககாஞ்ச தநரத்தில வந்துடுவாருன்னு என்தனய காதலல இருந்து தூங்க கூட விடாம படாதபாடுபடுத்தி அனுப்பி வச்சுட்டா." இதடதய தபான் வர யார் என்று எடுத்து பார்த்தான். "கசால்லுங்க கருணாகரன் சார். கட்டாயம் நாம சந்திக்கலாம்" என்று கசால்லி விட்டு, ரகு யார் என்று புருவத்தத உயர்த்தி தகட்க, "இவர் மும்தப தபாலிஸ் அசிஸ்கடன்ட் கமிசனர் கருணாகரன்.
என்தனாட
ரசிகர். இகமயில்
மூலம்
பைக்கம்.
வதரன்னு தநத்து கசால்லி இருந்ததன். அது தான் கூப்பிடுறார்".
நான்
மும்தப
அதற்குள்
வண்டி
மாதுங்கா
உள்தே
நுதைய,
அடுத்த
சில
நிமிடங்கேில்
ஸ்தக ப்ளூ அபார்ட்கமன்ட் உள்தே நுதைந்தது. வண்டிதய நிறுத்தி விட்டு ரவி தபக்தக எடுத்து ககாண்டு ரகு கசல்ல, பின்தன லாப்டாப்புடன் ரவி. வட்டுக்குள் ீ முதல்ல
வந்தவதன
வந்தனா
வரதல. உங்கதோட
"ரவி
நான்
அண்ணா
தபச
வந்துட்டிங்கோ.
மாட்தடன்",
என்று
ஏண்ணா
கசல்லமாக
தகாபித்து ககாள்ே, அசடு வைிந்தான் ரவி. "அம்மா யாரு வந்துருக்காங்க பாரு" என்று உள்தே குரல் ககாடுத்து ககாண்தட கசன்றாள். ரகு அம்மாதவ கண்டவுடன் காலில் விழுந்து வணங்க, பதறிப் தபாய் "என்ன தம்பி கால்ல எல்லாம் தபாய் விழுந்துட்டு", "தடய் ரகு, ரவிதய பார்த்து எப்படி கபரியவங்களுக்கு
மரியாதத
ககாடுக்குறதுன்னு
கத்துக்தகாடா"
என்று
கிண்டல் கசய்ய, சிரித்து ககாண்தட அருகில் இருந்த தசாபாவில் அமர்ந்தான் ரவி. உள்தே பார்க்க,
கலகல
சிரிப்கபாலி.
"ஒண்ணும்
என்னகவன்று
இல்தலடா.
தயாசித்து
எல்தலாரும்
ககாண்தட
வந்தனாதவாட
ரகுதவ கல்லூரி
ததாைிகள்." உள்தே இருந்து கவேி வந்த வந்தனா, "அண்ணா நீ அபர்ணாதவ அவதோட வட்டில ீ விட்டுட்டு வந்துடு, அவதோட அப்பா தபான் பண்ணினாரு. அவர் வர தலட் ஆகும்னு". அபர்ணா தபதர தகட்டவுடன் ரவி முகம் மாறி தபானது. உள்தே இருந்து சிரித்து ககாண்தட தபசி வந்த அந்த கபண்தண பார்த்தான். வட இந்திய கபண்தண தபான்ற சாயல். வந்தவள் ரகுவுடன் ஏததா ஹிந்தி யில் தபசியபடி வர, புரியாமல் பார்த்தான் ரவி. "ரவி
இந்த
கபாண்ணு
தபரு
அபர்ணா.
அபர்ணா
சுக்லா.
வந்தனாதவாட
கல்லூரி ததாைி" என்று ரவியிடம் கசால்லி விட்டு, அந்த கபண்ணிடம், "இது என் நண்பன் ரவிச்சந்திரன். வந்தனா கல்யாணத்துக்கு வந்து
இருக்கான்"
என்று
ஆங்கிலத்தில்
கசால்ல,
வணக்கம் கசால்லி விட்டு, பதிலுக்கு புன்னதகத்தாள்.
"ப்ரனாம்
தபயா"
என்று
அபர்ணாதவ
"நான்
வட்ல ீ
விட்டுட்டு
வந்துடுதறன்.
நீ
அதுக்குள்
ககஸ்ட்
ரூம்ல கரஸ்ட் எடு. அம்மா இவனுக்கு ககாஞ்சம் காபி ககாடு. தடய் இது உன்தனாட வடு ீ மாதிரி. கூச்சமில்லாம ரிலாக்ஸ்ஸா இரு." ரகு
கிேம்பி
கசல்ல,
அபார்ட்கமன்ட்.
வட்தட ீ
தனி
சுற்றி
அதறக்கு
பார்த்தான்.
கசன்று
லாப்
அது
ஒரு
டாப்
தப
கபட்
4
ஓபன்
ரூம்
கசய்து
அன்தறய நிகழ்வுகதே, தடப் கசய்து விட்டு, கூகிள் கமயில் ஓபன் கசய்ய, புது கமயில் எதுவும் வரவில்தல. மனதில் ஒரு கவறுதம பரவியது. அதற்குள் கவேிதய கசன்று திரும்பி வந்த ரகு மதனவி ராகினி, மகன் சுதரஷ் இருவதர பார்த்தவுடன் சந்ததாசமாக தபசி ககாண்டு இருந்தான் ரவி. இரண்டு
நாட்கேில்
திருமணம்
நடந்ததற
ரகு
பிஸி
ஆனதால்,
கல்யாண
பந்திதய கவனிக்கும் கபாறுப்பு ரவி ததலயில். இரண்டாவது
வரிதசயில்
இருந்த
அந்த
அைகு
மயிதல
கண்டு
அசந்து
தபானான். அந்த கபண் கபயர் அபர்ணா கரட்டி என்றும், வந்தனா கிோஸ்தமட் சிரிஷாவின் அக்கா என்றும், அவள் டாக்டர் ஆக இருப்பது கதரிய வந்தது. அந்த கபண் நல்ல தமிைில் தபச, "இவள் தான் அந்த அபர்ணாவாக இருக்க தவண்டும்.
ஆனால்
அந்த
அபர்ணா
கல்லூரியில்
படிப்பதாக
கசான்னாதே"
குைம்பி தபானான். திருமணம் முடிந்த மூன்றாம் நாள் கலகலகவன்று இருந்த வடு ீ கவறிச்தசாடி தபானது தபால இருந்தது. ரகு
அம்மா,
அப்பா
மாப்பிள்தேயின்
இருவரும்
கசாந்த
ஊரான,
ரகு
மதனவி
கசன்தன
ராகினி,
கசன்று
தபயன்
உடன்
வந்தனாதவ
விட்டு
வரலாம் என்று கிேம்ப, ரகு ரவியுடன் தங்கி விட்டான். இருவரும், ரகு நண்பன் முரேி வட்டுக்கு ீ கசன்று கமாட்தட மாடியில் தண்ண ீர் அடித்து ககாண்தட தபசினார். ககாஞ்ச
தநரத்தில்
முரேி
தபச
ஆரம்பித்தான்.
"ரவி
மச்சான்
என்னடா
பண்ணிட்டு இருக்க". "நான்,
ஈமு
பண்தண, இருன்னு".
பண்தண
காய்கறி
ஆரம்பிச்சு
பண்தண
ஒரு
வச்சு
வருஷம்
இருக்தகன்.
ஆச்சு.
கூடதவ
நல்லபடியா
முயல்
தபாய்கிட்டு
"அப்படின்னா, பதடயப்பா ரெினி மாதிரி சீ க்கிரதம முன்னுக்கு வந்துடுவன்னு கசால்லு.
ஆமா
உன்தனாட
குடும்பத்தத
பத்தி
ஒண்ணும்
கசால்லதவ
இல்தல. உனக்கு எத்ததன குைந்ததடா." "தடய் சும்மா இருடா. அவன் கல்யாணதம பண்ணிக்கதல" என்று ரகு பதில் கசால்ல "என்னது.
உண்தமயா.
ஏண்டா
ரகு,
இவன்
எதுக்கு
இன்னும்
கல்யாணம்
பண்ணிக்கதல. ஆள் வாட்டசாட்டமா தான் இருக்கான். ஏன் ஒரு கபாண்ணு கூட மாட்டதலயா?". "அதல்லாம் ஒண்ணும் இல்தல.நீ முதல்ல வாதய மூடுடா" பல்தல கடித்து ககாண்தட ரகு கசால்ல "தடய் ரகு என்தன தடுக்காததடா. ரவி நீ கசால்லு கண்ணு, உனக்கு ஏன் கல்யாணம்
ஆகதல.
காதல்
ததால்வியா?
இல்தல
உன்
கல்யாணத்தில
கபாண்ணு தகாவிச்சுக்கிட்டு ஓடி தபாய்ட்டாோ?" ரவி கண்கள் கலங்கி இருக்க, "இகதல்லாம் காரணம் இல்தல. கரண்டு தபதர அருவாோல
கவட்டி
ககான்னுட்தடன்.
அதனால
பத்து
வருஷம்
கெயில்ல
இருந்துட்டு ஒரு வருஷம் முன்னால தான் கவேில வந்ததன்." முரேி
தககள்
நடுங்க,
"தடய்
இவன்
உண்தமயா
கசால்றானா,
இல்தல
மிரட்டி பாக்குறானா". அவன்
ததாதே
தட்டி
ககாடுத்தபடி
ரகு,
"தடய்
அவன்
கசால்றது
உண்தமதான். அது ஒரு கபரிய கததடா. நீ தகட்டா அழுதுடுதவ". ததல
குனிந்தபடி
அமர்ந்து
இருந்த
ரவி
கண்கேில்
கண்ண ீர்
கபருகி
ஓடி
ககாண்டு இருந்தது. "சாரிடா ரவி நான்
ஏததா கதரியாம தபசி உன்தனாட பதைய ஞாபகத்தத
கிேறிட்தடன். சாரி" என்று குேறியபடி கசால்ல, பரவாயில்தல என்று ததல ஆட்டியபடி, "ரகு நாம கிேம்பலாம். எனக்கு மனதச சரியில்தல." கவேிதய வந்த நண்பர்கள் இருவரும் எங்தக கசல்லலாம் என்று தயாசிக்க, காதர கிேப்பி கமதுவாக உருட்டி ககாண்டு கசன்றான் ரகு. ககாஞ்ச தநரத்தில் இருவரும் ரயில்தவ தலதன ஒட்டிய தராட்டில் கசல்ல, ரகு அருகில் இருந்த
நண்பனிடம் கபண்கள்.
தடய்
ரவி,அங்தக
"இதுதாண்டா
பாரு
என்று
காண்பிக்க, அங்தக
காமத்திபுரா. உனக்கு மனசு
இரண்டு
கஷ்டமா இருக்குன்னு
கசான்னிதய ஒரு தடதவ தபாயிட்டு வரியா." "கடுப்தப கிேப்பாதத. முதல்ல வண்டிதய தவகமா விடு" வண்டிதய நிப்பாட்டி விட்டு "தடய் ரவி, கசான்னா தகளு நாம கரண்டு தபரும் தபாகலாம்.
உனக்கு
பிடிச்சா
ஒரு
தடதவ
தபாயிட்டு
வந்துடு.
ககான்றால்
இழுத்து
கசன்றான்.
பாவம் தின்றால் தபாச்சு." தரதரகவன்று ஏற்கனதவ
ரவி
கசால்ல
குடியின்
கசால்ல
ஆதிக்கத்தில்
தகட்காமல்
இருந்ததால்
தபச்தச
'கசான்ன
தகட்க
மாட்டான் இந்த ரகு' என்று தவததனப்பட்டு ககாண்தட தவறு வைி இல்லாமல் கசன்றான் ரவி. ஒவ்கவாரு
கதருவிலும்
ஒவ்கவாரு
கமாைி
தபசும்
கபண்கள்
இருக்க,
மூன்றாவது வதிக்கு ீ இருவரும் வந்தனர். "இந்த வதிலதான் ீ தமிழ் தபசும் கபாண்ணுங்க இருக்காங்க" என்று கசால்லி ககாண்தட அந்த வதியில் ீ இருந்த கரண்டாவது வட்டுக்குள் ீ நுதைய அங்தக ஐம்பது மதிக்க தக்க திருநங்தக, 'யார் தவண்டும்' என்பது தபால பார்க்க, ரகு சிரித்து
ககாண்தட,
"ரஹீம்பாய் தான்
உங்க
அட்ரஸ்
ககாடுத்தாரு"
என்று
கசால்ல, "ஆங், கசால்லுங்க தம்பி என்ன தவணும், எந்த மாதிரி கபாண்ணு தவணும்" என்று
தகட்க, ரகு விைித்தான்.
"ஓ, முதல்
தடதவயா அதுதான்
இப்படி முைிக்கிறீங்க". "ஏய் எல்தலாரும் இங்தக வாங்கடி" என்று சத்தம் தபாட, உள்தே இருந்து பத்து கபண்கள் தவகமாக ஓடி வந்து வரிதசயாக நின்றனர். இதத
எல்லாம்
ரவி
தவடிக்தக
பார்க்க,
"என்ன
தம்பி
கராம்ப
தான்
தயாசிக்கிற" என்று சிரித்தபடி, "ஏய் காமினி இங்தக வாடி, இந்த தம்பிதய கூட்டி தபா" என்று ரவிதய அவள் மீ து தள்ேி விட அந்த கபண் கமதுவாக அதணத்து ககாண்டு உள்தே இருந்த ரூமுக்கு ககாண்டு கசன்றாள். உள்தே ரூமில் காமினி, பாவாதட ப்கலௌசுடன் நிற்க படுக்தகயில் உட்கார்ந்து இருந்தான் ரவி. "என்னய்யா
எல்லாத்ததயும்
ஒவ்கவான்னா கைட்டுறியா".
நாதன
எடுத்துடட்டுமா
இல்தல.
நீதய
ததலதய இரண்டு தககோல் தாங்கி பிடிச்சு அமர்ந்து இருந்த ரவி, "தவணாம் காமினி,
ப்ே ீஸ்" என்று கசால்ல, அவள் முகத்தில் ஆச்சர்யம். "என்னய்யா
உனக்கு பிடிக்கதலயா." "இல்தல காமினி, எனக்கு இதில விருப்பம் இல்தல. என்தன மன்னிச்சுடு. உனக்கு தவணும்னா தபசா ககாடுத்துடுதறன்" என்று கசால்ல, "சரிய்யா, ஒண்ணு தவணாம் கசய்யலாம், இன்தனக்கு பூரா என்தன புரட்டி எடுத்துட்டானுங்க. உடம்பு முழுக்க வலி, அதனால நான் தவணாம் ஒரு மணி தநரம்
படுத்துக்குதறன்.
அப்புறமா
நீ
தபாகலாம்"
என்று
கசால்ல
ததலயாட்டினான். சந்ததாசத்தில் அவன் கன்னத்தில் முத்தம் ககாடுத்து விட்டு கட்டிலில்
ஏறி
படுத்து ககாண்டு, சில கநாடிகேில் ஆழ்ந்த உறக்கத்துக்கு கசன்றாள். கட்டில் ஓரத்தில் அமர்ந்து இருந்த ரவி என்ன கசய்வது என்று தயாசித்தபடி தயாசதனயில் ஆழ்ந்து தபாக, அவன் காதில் யாதரா முனகும் ஓதச தகட்டது. கூர்ந்து தகட்டான். "அம்மா, அம்மா, முடியதலதய". எங்தக சத்தம் வருகிறது என்று கமதுவாக கவேிதய வர, அது அடுத்த பூட்டி இருந்த அதறயில் இருந்து வந்தது. அந்த அதற பூட்டி இருந்த தபாதிலும் பூட்டு
தபாடப்படவில்தல.
சுலபமாக
திறந்து
ககாண்டு
உள்தே
நுதைய
இருட்டு. தனது கசல்தபானில் இருந்த டார்ச்தச அழுத்த உள்தே அவன் பார்த்த காட்சி அவதன அதிர தவத்தது. அங்தக ஒரு கபண் முகம், தக கால் முழுக்க அடிபட்டு ரத்தம் ஒழுக முனகி ககாண்டு இருந்தாள். என்ன
கசய்தது
என்று
அறியாமல்
பதறி
தபான
ரவி
அருகில்
இருந்த
மண்குடத்தில் இருந்த தண்ணதர ீ எடுத்து அவள் முகத்தில் விசிறி அடிக்க, அந்த கபண் கஷ்டப்பட்டு கண் விைித்து ரவிதய பார்த்து அரண்டு தபாய் கத்த வாய் திறக்க, அவள் வாதய கபாத்தினான்.
"இந்த பாரும்மா, நான் கவேி ஆள். உன்தனாட முனகல் சத்தம் தகட்டு இங்தக வந்ததன். இப்தபா சத்தம் தபாட்டா நான் வசமா மாடிக்குதவன். என்ன தவணும் கசால்லு, என்னால முடிஞ்ச உதவி கசய்கிதறன்." அந்த கபண் முகத்தில் நிம்மதி பரவ, தனது தகதய அவள் வாயில் இருந்து எடுத்தான். அவதே இப்தபாது கூர்ந்து கவனிக்க முடிந்தது. அந்த கபண்ணிற்கு வயது இருபது இருபத்தி இரண்டு இருக்கும். கதேயான ததாற்றம். "சீ க்கிரம் கசால்லும்மா" என்று கசால்ல, "சார், என்தன என்தனாட காதலன் இங்தக
வித்துட்டான்.
படுத்துறாங்க.
நான்
என்தன இவங்க என்
உயிர்
கரண்டு
நாோ
அடிச்சு
ககாடுதம
இருக்கும்வதர
இந்த
கதாைில்ல
ஈடுபட
மாட்தடன்னு கசால்லிட்தடன்". அவளுக்கு தபச முடியாமல் மூச்சு இதரத்தது. "என்தன காப்பாத்துங்க ப்ே ீஸ். உங்கதே மனித உருவில் வந்த கதய்வமா நிதனச்சு தகக்குதறன். ப்ே ீஸ்" என்று விம்மலுடன் அழுதாள். ரவி
மனம்
கலங்கியது.
'இந்த
மாதிரி
ககாடுதமகள்
நடப்பதத
படித்து
இருந்தாலும், தநரில் பார்ப்பது இது தான் முதல் முதற. என்ன ககாடுதம இது' என்று மனம் கவம்பி தபானான். தயாசிக்க
தநரமில்தல
என்பதத
உணர்ந்து,
"நீ
கவதலப்படாதத.
உன்
மானத்தத எப்படியாவது காப்பாத்துதவன்" என்று கசால்லி விட்டு, அந்த ரூம் கததவ மூடி விட்டு காமினி இருக்கும் அதறக்கு வந்தான். என்ன கசய்வது என்று குைம்பி தபான அவனுக்கு அசிஸ்ட்கடன்ட் கமிசனர் கருணாகரன் திரும்ப நிதனவுக்கு வர அதைத்து தபசினான். "சார்
நான்
தான்
ஆரம்பித்தான்.
ரவி. அவன்
உங்கதோட
அவசர
முடித்ததபாது,
உதவி
தததவ"
அவர்
என்று
பதில்
தபச
கசான்னார்.
"கவதலபடாதிங்க ரவி, நான் உடதன கட்டாயம் கஹல்ப் பண்ணுதறன்." ஒரு மணி தநரம் முடிய, காமினிதய எழுப்பினான். இருவரும் கிேம்பி கீ தை வர, திருநங்தக அவதன பார்த்து ஒரு மாதிரி சிரித்து "என்ன தம்பி இப்தபா திருப்தியா", என்று தகட்க ததல அதசத்து விட்டு தகயில் இருந்த மூவாயிரம் ககாடுத்து விட்டு கவேிதய வர, திடீகரன்று தபாலிஸ் விசில் தகட்டது. பதட்டமான
திருநங்தக
"எல்தலாரும்
உள்தே தபாலிஸ் பதட வந்தது.
ஒடுங்க"
என்று
கசால்ல,
அதற்குள்
உள்தே
நுதைந்த
கருத்த
தமனி,
ஆறடி
உயரத்துடன்
இருந்த
தபாலிஸ்
அதிகாரி, "இங்தக ரவி யாரு" என்று தகட்க, ரவி முன்தன வந்தான். "நான்தான் கருணாகரன். வாங்க" என்று அவதன அதைத்து, மூடி கிடந்த அந்த ரூதம திறந்து, உள்தே இருந்த அந்த இேம் கபண்தண, விடுவித்து, முகத்தில் தண்ணர்ீ கதேிக்க, அவள் கண் விைித்தாள். ரவிதய
அதடயாேம்
கண்டு
ககாள்ே
அந்த
கபண்
முகத்தில்
நிம்மதி.
கருணாகரன் அர்த்தத்ததாடு பார்க்க, ரவிக்கு புரிந்தது. ஏசி கருணாகரன் திருநங்தகயுடன் தபசினார். "இங்தக பாரு, இந்த கபாண்தண விட்டுடு. கட்டாயப்படுதுறது கபரிய குற்றம். இதுக்கு
தமல
நீ
தகராறு
பண்ணினா,
உன்கிட்ட
இருக்கிற
எல்லா
கபாண்ணுங்கதேயும் அகரஸ்ட் பண்ணி உள்தே தவக்க தவண்டி இருக்கும். உன் வசதி எப்படி". தன் கண் முன்தன வரும் வருமானத்தத இைக்க விரும்பாத அந்த திருநங்தக. "சரி ஏ சி இந்த கபண்தண நான் ரிலீஸ் பண்ணிடுதறன்". "சரி"
என்று
ததல
அதசத்து,
"என்னம்மா
உன்தன
தஹாம்ல
விட
கசால்லிடட்டுமா", இல்தலனா இந்த ரவிதயாட தபாய்டுரியா". ரவி இதடமறித்து
"தவணாம் சார், தஹாம்ல
தபானா,
தபாட்தடா
எல்லாம்
தபாட்டு இந்த கபண்தண சீ ரைிச்சு விடுவார்கள். ஹாஸ்பிடல் கூட்டி தபாய் முதல்
உதவி
கசய்து
விட்டு அந்த
கபண்தணாட
குடும்பத்ததாட
தசர்ந்து
தவக்கிதறன்" கருணாகரன், "என்னம்மா உனக்கு ஓதகதாதன" என்று தகட்க அந்த கபண் "சரி" என்று ததல அதசத்தாள். "சரி உன்தனாட கபயர் என்ன" என்று ரவி தகட்க "அபர்ணா." "என்னடா இன்கனாரு அபர்ணா" என்று சலித்து ககாண்டான் ரவி.
பதிகனாரு மணி அேவில் அந்த கபண்தண அருகில் இருந்த மருத்துவமதன யில் அட்மிட் கசய்ய, அடுத்த நாள் காதல டிஸ்சார்ஜ் கசய்து ரகு வட்டுக்கு ீ அதைத்து வந்தான் ரவி. "நான் வட்டில ீ தபசட்டா" என்று ரவி தகட்க, கவறித்த பார்தவயுடன் இருந்த அபர்ணா,
"இல்தல
சார்,
தபச
தவண்டாம்.
தநர்ல
தபாய்
அம்மா
கால்ல
விழுந்து மன்னிப்பு தகட்டாதான் என் தவததன தீரும்." "ஏற்கனதவ
நீங்க
என்தனாட
மானத்தத,
உயிதர
காப்பாத்தி
இருக்கீ ங்க.
இப்தபா இன்னும் ஒரு உதவி தகட்கலாமான்னு கதரியதல.ஆனால் எனக்கு உங்கதே விட்டா தவற யாதரயும் கதரியாது." கமல்ல சிரித்த ரவி, "அதனால என்ன. மனுஷனா இருந்து ஒரு உதவி கூட கசய்ய
முடியதலனா,
அதத
விட
அசிங்கம்
தவற
எதுவும்
இல்தல.
கவதலபடாதிங்க, வட்டுக்கு ீ உடதன கிேம்பலாம்". "ரகு,
ப்தேட்ல
நாங்க
கரண்டு
தபரும்
கிேம்பதறாம்.
அவங்க
வட்டில ீ
விட்டுட்டு நான் கிேம்புதறன்." ரகு
தயாசித்தான்.
'ரவி
கசால்வது
தான்
சரியான
தயாசதன.
அதுமட்டும்
இல்தல. ஒரு கபண்தண வட்டில் ீ தனியாக தங்கி ககாள்ே கசான்னால் அந்த கபண்ணுக்கும் பிரச்சதனதான்.' "சரிடா ரவி நீ கசால்றது நல்ல தயாசதன." அன்தறய
விமானத்தில்
கசன்தன
வைியாக
ரவிச்சந்திரன்,
அபர்ணாவுடன்
திருச்சி ஏர்தபார்ட் வந்ததடந்தான். 'டாக்ஸியில் கிேம்பி சீ க்கிரம் வட்டுக்கு ீ தபாய் விடலாம்' என்று ரவி கசால்ல ததலயாட்டினாள். டாக்ஸி கிேம்பி தில்தல நகர் தநாக்கி நகர, அதுவதர ததர்யமாக இருந்த அபர்ணா அை கதாடங்கினாள். முன் சீ ட்டில் உட்கார்ந்து இருந்த ரவி, "அபர்ணா அைாதீங்க ப்ே ீஸ். உங்கதே கண்ட்தரால் பண்ணிக்குங்க. நீங்க கபரிய பிரச்சதனல இருந்து தப்பி வந்து இருக்கீ ங்க. இனிதம எந்த பிரச்சதன வந்தாலும் சமாேிச்சுக்கலாம். ததர்யமா இருங்க."
ரவியின்
ஆறுதல் வார்த்ததகள்
கண்கதே
துதடத்து
அபர்ணா
ககாண்டு,
திருச்சி
மனதுக்கு
ககாஞ்சம்
மாநகரத்தத
நிம்மதி
தவடிக்தக
தர
பார்த்து
ககாண்தட வந்தாள். டாக்ஸி
இரவு
மணி
எட்டுக்கு
வட்டு ீ
வாசதல
வந்து
நிற்க,
கமதுவாக
இறங்கினாள். ரவியும் கூட இறங்கி டாக்ஸிதய அனுப்பி தவத்து அவளுடன் வாசலுக்கு
வந்து,
கதவு
உள்தே
பூட்டு
இருந்ததால்
காலிங்
கபல்தல
அழுத்தினான். ஒரு நிமிடம் கமேனமாக கைிய திரும்ப காலிங் கபல்தல அழுத்தினான். இப்தபாது கதவு திடுகமன்று திறக்கப்படும் ஓதச. யாகரன்று ஆவதலாடு அபர்ணா பார்க்க, அவள் அம்மா நிர்மலா ததவி. "அம்மா"
என்று
ஓடி
கசன்று
கட்டி
அதணத்து
ககாள்ே
முயற்சி
கசய்ய
விலகினாள் நிர்மலா. "நீ யார், உனக்கு என்ன தவண்டும்". என்னம்மா,
"அம்மா
எதுக்கும்மா
இப்படி
ஒதுக்குறீங்க.
நான்
கசால்றதத
தகளுங்க அம்மா." "நீ எததயும் தபச தவண்டாம். உன்தன மாதிரி ஒரு கபண்தண கபத்ததன் பாரு என்தன கசால்லணும். நீ ஒரு ஓடுகாலி என் முன்னாதல நிற்க கூடாது. கவேிதய தபா" சத்தம்
தகட்டு
தபசாதத.
தாத்தா
உள்தே
கபாண்ணு.
என்ன
வர
ஓடி
வந்து,
"நிர்மலா,
கசால்லு. என்ன
ஆச்சு
ஏது
ஆச்சுன்னு
குைந்தததய
இருந்தாலும்
வாசல்ல
அவள்
விசாரிக்கலாம்.
நம்ம
அதத
வச்சு வட்டு ீ
விட்டு
நீ
இப்படி பண்ணுறது சரி இல்தல." "அப்பா, நீங்க முதல்ல ததல இடாதிங்க. இது எனக்கும் அவளுக்கு உள்ே பிரச்சதன." அபர்ணா வாயதடத்து தபானாள்.
"என்னடி பாக்கிற. உன் அப்பன் இன்கனாரு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டுதபான தபாது கூட உனக்காக வாழ்ந்தததன, எனக்கு இதுவும் தவணும், இன்னமும் தவணும். முதல்ல இந்த இடத்தத விட்டு கவேிதய தபா." "அம்மா நான் எங்கம்மா தபாதவன்." "அதுதான் ஒரு ஆதே கூட்டி வந்துருக்கிதய இவன் கூட தபாக தவண்டியது தாதன.
ஏண்டி
உனக்கு
கல்யாணம்
தவணுன்மு
கசான்னா
நான்
பண்ணி
தவக்க மாட்தடனா. தபாயும் தபாயும் இவன்தான் கிதடச்சானா.?" "இல்தல
அம்மா
...." என்று
பதில்
கசால்ல
வந்த
அபர்ணா
கசால்வதத
தகட்காமல் கததவ சாத்தி விட்டாள். ததலயில் தகதவத்தபடி அருகில் இருந்த படியில் அமர்ந்தாள் அபர்ணா. கண்கேில் கண்ண ீர் வைிய உட்கார்ந்து இருந்த அபர்ணாதவ பார்க்க ரவிக்கு பாவமாக இருந்தது. "ஹதலா அபர்ணா, அபர்ணா" என்று கூப்பிட, கமல்ல சுயநிதனவுக்கு வந்தாள். "அபர்ணா, உங்கதோட தவற கசாந்தக்காரங்க யாராவது இருந்தா கசால்லுங்க, அவங்க வட்டுக்கு ீ தபாகலாம்." கண்ண ீருடன் 'இல்தல' என்று ததல அதசத்தாள். "சரி பிகரண்ட்ஸ் யாராவது இருக்காங்கோ". "இல்தல, எனக்கு க்தோஸ் பிகரண்ட்ஸ் கரண்டு தபருதான். கரண்டு தபரும் கசன்தனல இருக்காங்க." "ஓதக, அப்படின்னா உங்க அப்பாகிட்ட தபச தவண்டியதுதாதன". அபர்ணா முகத்தில் சிரிப்பு திரும்ப வந்தது. ரவி தனது கசல் தபாதன ககாடுக்க, அப்பா கசல் எண்தண அடித்தாள். எடுத்து, "ஹதலா, யார் தபசுறது". "அப்பா
நான்தான்பா
அபர்ணா
தபசுதறன்.
அம்மா
என்தன
மாட்தடன்னு கசால்றாங்க. நான் உங்க கூடதவ வரட்டுமா.?"
வட்டில ீ
தசர்க்க
"இல்தல
அபர்ணா,
நிர்மலா
எல்லா
விஷயமும்
கசான்னா.
முதல்ல
நீ
வட்தட ீ விட்டு வந்தது கபரிய தப்பு. இங்தக நீ வர முடியாது, சித்தி ஒத்துக்க மாட்டா.
பணம்
தவணும்ணா
கசால்லு,
அனுப்பி
தவக்கிதறன்.
அடிக்கடி
எனக்கு தபான் பண்ணாதத" தபாதன கட் கசய்ய, அபர்ணா கசய்வதறியாமல் திதகத்தாள். பக்கத்தில் இருந்த ரவிக்கு எல்லாம் புரிந்தது. ஏதாவது ஹாஸ்டலில் தசர்த்து விட தவண்டியதுதான் என்று நிதனத்து ககாண்தட, அபர்ணா 'இனிதம என்ன பண்ணுறது'. அபர்ணா கண்ணில் கண்ணர்ீ வற்றி தபானது. "ரவி சார் இப்தபா என்ன பண்ணுறதுன்னு கதரியல. இப்தபாததக்கு எனக்கு உங்கதே தவிர யாதரயும் கதரியாது. உங்க வட்டுக்கு ீ என்தன கூட்டி தபாக முடியுமா?". "அபர்ணா,
என்தனாட
வடு ீ
இருக்கும்
இடம்
திருகநல்தவலி.
உங்களுக்கு
ஆட்தசபதன இல்தலனா, தபாகலாம்." அபர்ணா
ரவி
முகம்
பார்த்தாள்.
அவன்
முகத்தில்
கதரிந்த
கனிவு,
அன்பு,
அக்கதற அவதே கநகிை தவத்தது. தன்தன அறியாமல் ததல அதசக்க, இருவரும் பஸ் ஸ்டாண்ட் கசன்றனர். இருவதரயும் சுமந்து ககாண்டு அந்த நள்ேிரவு தநரத்தில் தமிைக விதரவு தபருந்து இருட்தட கிைித்து ககாண்டு திருகநல்தவலிதய தநாக்கி பறந்தது.
காதல் 4 காதல ஐந்து மணி அேவில் திருகநல்தவலி பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்து தசர, ரவி அபர்ணாதவ
தூக்கத்தில்
இருந்து
எழுப்ப,
தூக்கம்
இன்னும்
முழுக்க
கதலயாமல் கண்கதே கமதுவாக திறந்து பார்த்தாள். அருகில் நின்று ககாண்டு இருந்த ரவிதய பார்த்தவுடன், ரவி "அபர்ணா நாம இங்தக
இறங்கி
பத்தாவது
நாம
டாக்ஸில
கிதலாமீ ட்டர்ல
தபாடலாம்.
கலப்ட்
தசடு
தகாவில்பட்டி
திரும்பி
உள்தே
தபாற
ரூட்ல
கரண்டு
கிதலா
மீ ட்டர் தபானா நம்ம ததாட்டம் வரும். தபாகலாமா?" என்று தகட்க, தூக்க கலக்கத்தில் ததல அதசத்தாள். பஸ் ஸ்டாண்டில் காத்து இருந்த அண்ணாச்சியின் இண்டிகா காரில் அபர்ணா பின் சீ ட்டில் ஏறி ககாள்ே, ரவி முன் சீ ட்டில் ஏறி ககாண்டான். இன்னும் விடிந்தும் விடியாத இரவு, விடி கவள்ேி மட்டுதம வானத்தில் கதரிய கார் கண்ணாடி வைியாக அபர்ணா தூரத்தில் கதரிந்த வறண்ட நிலங்கதே பார்த்து
ககாண்தட
வந்தாள்.
பதிதனந்தாவது
நிமிடத்தில்
வண்டி
உள்தே
திரும்ப, ரவி கசான்னது தபால் இரண்டாவது கிதலா மீ ட்டரில் தார் தராட்டில் இருந்து பச்தச
மண் பதசல்
நிலங்கதேதய
தராடு
பிரிந்து
என்று கண்டு
கசல்ல,
இருக்க, வந்த
பரந்த
அசந்து
இடத்தில்
தபானாள்.
அபர்ணாவுக்கு
அது
எங்கு
வைி
பார்த்தாலும்
எங்கும்
ஒரு
காய்ந்த
இனிதமயான
அனுபமாக இருந்தது. உள்தே ஒரு கிகரௌண்ட் நிலத்தில் கட்டப்பட்டு இருந்த அந்த மாடி வட்தட ீ பார்த்த உடதன அவளுக்கு பிடித்து தபானது. கண்தண உறுத்தாத இேம் பச்தச நிறத்தில் கபயிண்ட் அடிக்கப்பட்டு இருந்த அந்த வட்தட ீ கார் கநருங்கியுடன் முதலில் ரவி இறங்கினான். பின்னாதல அபர்ணா. அபர்ணா அடிபட்ட இடங்கேில் கட்டு தபாடப்பட்டு இருந்தாலும், வலி அதிகம் இல்தல என்பதத உணர்ந்தாள். ரவி பணத்தத ககாடுத்து டாக்ஸிதய அனுப்பி விட்டு, கததவ திறக்க, உள்தே இருந்து பக் டாக் ஓடி வந்து ரவியிடம் அதடக்கலம் புகுந்து அவன் முகத்தத நக்க ஆரம்பித்தது.
"தடய் ரவுடி ஏண்டா மூஞ்தச நக்குற. இது தபட் ஹாபிட்". அதன் இரண்டு தககதேயும் பிடித்து ராத்ததாதர அபர்ணாவுக்கு அறிமுகபடுத்தி தவத்தான். "ஆமா, அகதன்ன ரவுடி ராததார்ன்னு தபரு." "இவன்
வந்து
மாட்டான்.
ஆறு
மாசம்
அதனால
ஆகுது.
இவதன
என்தன
நான்
தவிர
கசல்லமா
யார்கிட்டயும் ரவுடி
அடங்க
ராததார்ன்னு
கூப்பிடுதவன்". உள்தே நுதைந்து, ஹாதல ஒட்டி இருந்த அதறதய காண்பித்து, "அபர்ணா நீங்க அந்த ரூம்ல படுத்துக்கங்க". என்று கசால்லி ரூதம காண்பிக்க, தனது தகப்தபயில்
இருந்த
தநட்டிதய
எடுத்து
ககாண்டு
ரூமுக்குள்
இருந்த
அட்டாச்டு பாத்ரூமில் உதட மாற்றி ககாண்டு வந்தாள். புதிய
படுக்தக,
கபட்
சீ ட்,
எல்லாம்
கதல
உணர்தவாடு சீ ராக
அதமந்து
இருக்க, அசந்து தபானாள். 'எங்தக ரவிதயாட குடும்பத்தத காதணாம்', என்று தயாசித்தபடி, 'ஒருதவதே ஏதாவது கவேி ஊருக்கு தபாய் இருப்பாங்க. வந்த உடதன தபசலாம்' என்று நிதனத்தபடி, இருக்க, கததவ தட்டும் சத்தம். "திறந்து தான் இருக்கு உள்தே வாங்க ரவி" "அபர்ணா, கததவ உள்தே தாழ்பாள் தபாட்டிட்டு தூங்குங்க" கசால்லி விட்டு ரவி நகர, அவன் அக்கதற, கரிசனம் அவளுக்கு நிம்மதிதய ககாடுத்தது. காதல பத்து மணி, முகத்தில் சுள்கேன்று அடித்த கவயில் அவதே தட்டி எழுப்ப, அபர்ணா எழுந்து தனது இரு தககதே ததய்த்து ககாண்டு முகத்தில் தவத்து விைித்தாள். சுற்று
முற்றும்
பார்க்க,
அந்த
அதறயில்
இருந்த
தடபிள்,
தடபிள்
லாம்ப்,
சுவற்றில் இருந்த படங்கள், அதனத்தும் ஒரு ஒழுங்குடன் இருந்தன. எழுந்து பாத்ரூம் கசன்று முகம் கழுவி வந்த உடன் கததவ திறந்து கவேிதய வந்தாள். இரவு சரியாக பார்க்காத ஹால் கண்ணில் பட, அந்த பரந்து விரிந்த ஹால், மர நாற்காலிகள், ஊஞ்சல், ஓரத்தில் இருந்த டிவி, அருகில் இருந்த தடபிேில் அமர்ந்து எழுதி ககாண்டு இருந்த ரவி கண்ணில் பட்டான்.
"ரவி சார்" என்று அதைத்தபடி அருகில் கசன்ற அபர்ணாதவ கண்ட உடன் தநாட்தட மூடி தவத்து விட்டு அபர்ணா,
"வாங்க
அருகம்புல்
உங்களுக்காக
ெூஸ்
குடிங்க"
காத்துகிட்டு
என்று
கசான்ன
இருக்தகன். உடன்
முதல்ல
"என்ன
இந்த
அருகம்புல்லா"
என்று முகத்தத சுைித்தாள். "கவறும் வயிற்றில் இதத குடிச்சால் ரத்தம் ஓட்டம் நல்லா இருக்கும், அது மட்டும் இல்தல புத்தி சுறுசுறுப்பாக இருக்கும்". "சரி" என்று கவறுப்தபாடு வாங்கி முகத்தத சுறுக்கி ககாண்டு குடிக்க, சிரிக்க ஆரம்பித்தான் ரவி. விஷயங்கள்
"நல்ல
எல்லாதம
இப்படிதான்
ஆரம்பத்தில
ககாஞ்சம்
கஷ்டமாதான் இருக்கும்". "நாம ஒரு அதர மணி தநரம் கைிச்சு சாப்பிடலாம். முதல்ல உங்களுக்கு நான் வட்தட ீ சுற்றி காண்பிக்கிதறன்." "நாம இருக்கிற இடம் ஹால். அதத ஒட்டி இருக்கிறது இரண்டு கபட்ரூம் வித் பாத்ரூம்,
கதடசில
மாடிப்படிகள்
இருப்பது
பூதெ
ரூதம
சதமயல் ஒட்டி
அதற,
இருக்கு.
எதிதர
வாங்க
பூதெ
அபர்ணா
ரூம்.
மாடிக்கு
தபாகலாம்." "இது தலப்ரரி ரூம். இது ெிம். இது தஹாம் திதயட்டர். இது பால்கனி." "எல்லாதம
கதல
தகக்கனும்னு
உணர்தவாட
நிதனச்தசன்.
கட்டி
உங்க
இருக்கீ ங்க.
மதனவி,
ஆமா
குைந்தத
ஒரு
எல்லாம்
விஷயம் எங்தக.
கவேியூர் தபாய் இருக்காங்கோ?" "அது ஒரு கபரிய கதத. இங்தக உட்கார்ந்து தபச முடியாது. கீ தை தபாகலாம்" என்று ரவி கசால்ல குைம்பி தபானாள். "ஒருதவதே
கரண்டு
இருப்பாங்கதோ. மாதிரி
ச்தச
இருக்குது"
வந்தாள்.
தபருக்கும் ச்தச
என்று
இதடல
சண்தட
வந்து
பிரிஞ்சு
இவதர
பார்த்தா
கராம்ப
நல்லவர்
ககாண்தட
ரவிதய
கதாடர்ந்து
இருக்காது. நிதனத்து
கீ தை
அதற்குள் ரங்கநாயகி அம்மாள் வட்டு ீ தவதலயாக வந்து தசர, அபர்ணாதவ பார்த்து ஆச்சர்யபட்டாள். "ரவி தம்பி, யார் இந்த கபாண்ணு" என்று ஆரம்பிக்க, ரவி இதட மறித்து, இவங்க
"அபர்ணா
நம்ம
வட்டு ீ
தவதல
பார்க்கிறவங்க.
பல
வருஷமா
கதரியும். தபரு ரங்கநாயகி அம்மா". "அம்மா, இந்த கபாண்ணு தபரு அபர்ணா. இவங்க எனக்கு கதரிஞ்சவங்க. ஒரு பிரச்சதனல மாட்டிட்டாங்க. அது தீரும் வதர இங்தக இருப்பாங்க. சரியா", என்று கசால்ல அந்த அம்மா, அபர்ணாதவ வாதய திறந்து பார்த்து ககாண்தட "சரிப்பா" என்று உள்தே தபாய் விட்டாள். "அபர்ணா,
இந்த
அம்மா
நல்ல
மாதிரி.
என்ன
வாய்
ககாஞ்சம்
ொஸ்தி.
அதனால இவங்க கிட்ட தபசும்தபாது ககாஞ்சம் ொக்ரததயா தபசுங்க". அபர்ணா புரிந்து ககாண்டு ததல ஆட்ட, தடபிள் இருந்த பூப்தபால இட்லி, தக்காேி
சட்னி,
புதினா
சட்னி,
மற்றும்
சாம்பார்
மணக்க
நல்ல
பசிதயாடு
இருந்த அபர்ணா தவகதவகமாக சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். அருகில் கமதுவாக சாப்பிட்டு ககாண்டு இருந்த ரவி "பாத்து பாத்து கமதுவா சாப்பிடுங்க" என்று கமல்லிய கிண்டல் கலந்து கசால்ல, சரிகயன்று ததல அதசத்தாலும், தவகமாக சாப்பிட்டு முடித்தாள். "சாதாரணமா வட்டில ீ நாலு இட்லிக்கு தமல சாப்பிட மாட்தடன். ஆனா, இந்த மல்லிதக பூப்தபால இட்லி, சட்னி, சாம்பார் எல்லாம் அருதமயா இருக்கு. அதனால ஏழு இட்லி உள்தே தபாய்டுச்சு. அப்பாடி". "ஆமா இதத எல்லாம் எந்த கதடல இருந்து வாங்கி வந்தீங்க." "கதடல.... சரிதான். இது எல்லாம் நான் கசஞ்சது." ஆச்சர்யத்தில் வாய் பிேந்தாள். "என்ன நீங்க கசஞ்சதா. நம்பதவ முடியதல". சிரித்து
ககாண்தட,
"இதுக்தக
வாய்
பிேந்தா
எப்படி.
இன்னும்
நிதறய
விஷயங்கள் இருக்கு, வாங்க தபாகலாம்". தக கழுவி ககாண்டு இருவரும் கவேிதய வர, அந்த சூர்ய கவேிச்சத்தில் பச்தச பசுதம.
நிற
வயல்,
காய்கறி
ததாட்டங்கள்
பேபேத்தன.எங்கு
தநாக்கிலும்
"இது எவ்வேவு ஏரியா இருக்கும்." "நீங்கதே ககஸ் பண்ணுங்க". "ஒரு அம்பது ஏக்கர்". "இல்தல நூறு ஏக்கர்." "உண்தமயா, அது எப்படி, உங்க தலன்ட் மட்டும் பசுதமயா இருக்கு. மத்த இடம் எல்லாம், கவட்ட கவேியா இருக்கு. அது மட்டும் இல்தல தண்ண ீர் கிதடப்பதுக்கான இடத்ததயும் காணம். எப்படி நீங்க தமதனஜ் பண்ணுறீங்க". "அது
ஒண்ணும்
ட்தரதலன்ட்.
கபரிய
ஒரு
ராக்ககட்
ஏக்கர்
சயின்ஸ்
ஐம்பதாயிரம்
இல்தல.
தபாகுது.
நான்
இந்த ஒரு
ஏரியா
ஒரு
வருஷத்துக்கு
முன்னால வாங்கி, இதத கசம்தம படுத்தி, கசாட்டு நீர் பாசனம், தசாலார் பவர் மூலமா நிதறய மாறுதல் ககாண்டு வந்து இருக்தகன். இந்த வட்டு ீ தமல இருக்கிற தசாலார் தபனல் தபாட எனக்கு நாலு லட்சம் கசலவாச்சு. எனக்கு அடுத்த
ஐம்பது
தினமும் பத்து
வருசத்துக்கு மணி
தநர
கரண்ட்
பவர்
கட்ல
பிரச்சதன தவிக்கும்
கிதடயாது. தபாது,
தமிழ்நாடு
எனக்கு
மட்டும்
எப்தபாதும் கரண்ட் உண்டு" என்று கசால்லி சிரிக்க, கூடதவ சிரித்தாள். "இன்னும்
இங்தகதய
வட்டுக்குள்தே ீ
நின்னா
கவயில்ல
ததல
உருகிடும்
வாங்க
தபாகலாம்."
அதற்குள் வட்டு ீ தவதல முடித்து விட்டு எதிதர ரங்கநாயகி அம்மாள் வர, அபர்ணா அவதே பார்த்து சிதநகமாக சிரித்தாள். "சரி
கண்ணு
நான்
நாதேக்கு
வதரன்"
என்று
ரவியிடம் கசால்லி
விட்டு
கசன்றாள். "ஆமா உங்கதோட ரவுடி எங்தக". "அவன் இங்தக தான் திரிஞ்சுகிட்டு இருப்பான்: என்று கசால்லியபடி, "வாங்க அபர்ணா நாம மாடிக்கு தபாகலாம்". முன் கததவ தாழ்பாள் தபாட்டு விட்டு படி ஏறினான். கூடதவ வந்த அபர்ணா, "நான் ஒண்ணு கசால்லணும். எனக்கு உங்கதே விட வயசு கம்மி, என்தன நீங்க மரியாததயா கூப்பிட தவணாம். ப்ே ீஸ்".
தயாசித்த
ரவி,
"ஓதக,
ஆனா
ஒரு
கண்டிசன்.
என்தன
சார்ன்னு
கூப்பிட
கூடாது. அப்பதான் நீங்க கசான்னதத தகட்தபன்" "சரி ஓதக, ரவி உங்கதோட தலப்ரரிதய நான் சரியா பார்க்கல. எனக்கு புக்ஸ் படிக்கிறது கராம்ப பிடிக்கும். பனிகரண்டாவது படிக்கும்தபாது சாண்டில்யதனாட கடல்
புறா,
யவன
ராணி,
என்டமூரிதயாட
துேசி
தேம்,
சுொதாதவாட
கததகள், பாலகுமாரன் கததகள் எல்லாம் படிச்சு இருக்தகன். தவற ஏதாவது புக்ஸ் உங்ககிட்ட இருக்குமா?" என்று தயக்கத்ததாடு தகட்க, "அபர்ணா உள்தே வந்து பாரு" என்றான் ரவி.. சுவற்றில்
பதித்து
இருந்த
அலமாரியில்
நிதறய
புத்தகங்கள்
அடுக்கி
தவக்கப்பட்டு இருந்தன. முதலில்
கல்கி,
அனுராதா
கெயகாந்தன்,
ரமணன்,
சாண்டில்யன்,
பாலகுமாரன்,
சுொதா,
காண்தடகர், எண்டமூரி,
டாக்டர்
இந்திரா
மு
வ,
கசௌந்தர்
ராென் தபான்ற எழுத்தாேர்கள் புத்தகம் இருக்க அவள் கண்கள் ஆச்சரியத்தால் விரிந்தன. எல்லா புத்தகங்கதேயும் ஓடி ஓடி கசன்று கதாட்டு பார்த்து சின்ன குைந்தத தபால் குதித்தாள். "என்னால நம்பதவ முடியதல. ஒரு இருநூறு புக் இருக்குமா?" "இல்தல ஆயிரத்துக்கும் தமல. உள்தே அடுத்த வரிதசயில் கூட புத்தகங்கள் இருக்கு" என்று அலமாரியின் உள்தே காண்பிக்க, அபர்ணா முகத்தில் மகிழ்ச்சி தாண்டவமாடியது. "தஹயா, வாஸந்தி, லக்ஷ்மி, ரமணி சந்திரன், சிவசங்கரி, ராெம் கிருஷ்ணன், இவங்க கததகள் கூட இருக்கு. நீங்க கபரிய ஆள்தான்" என்று பாராட்ட, ததல குனிந்து, "தங்கள் சித்தம் என் பாக்கியம்" என்று ஏற்று ககாண்டான். எல்லா
எழுத்தாேர்கள்
கபயதரயும்
கண்ட
அவள்
முகம்
எதததயா
ததடி
ஏமாந்து தபானது. "என்ன அபர்ணா முகம் வாடி தபாச்சு." "எல்லா
எழுத்தாேருதம
மட்டும் இல்தல".
இருக்காங்க,
ஆனால்
எனக்கு
பிடிச்ச
ொஸ்மின்
ரவிக்கு ஒரு கநாடி இதயம் நின்றது தபால் இருந்தது. 'ஒரு தவதே இவள் தான் அந்த அபர்ணாவாக இருக்க கூடும். தகட்கலாமா, தகட்டு பிரச்சதன வந்தால் என்ன கசய்வது' என்று தடுமாறினான். ஒரு வைியாக சமாேித்து ககாண்டு, "அபர்ணா, ொஸ்மின் கததகள் அங்தக இல்தல, இன்கனாரு இடத்தில இருக்கு, கீ தை வாங்க கூட்டி தபாதறன்". மனம்
குைம்பினாள்.
'ொஸ்மின்
இரண்டு வருஷமாக
அவள்
படித்து
வரும்
எழுத்தாேர். இந்த கபரிய எழுத்தாேர் வரிதசயில் அவர் புத்தகத்தத தவக்க அருகதத இல்தலயா. அவர் ஒரு அருதமயான எழுத்தாேர் ஆயிற்தற. ஒரு தவதே ரவிக்கு பிடிக்காததா' என்று தயாசித்து குைம்பினாள். கீ தை தனது ரூமுக்கு கசன்ற ரவி, "உள்தே வா அபர்ணா. இது என்தனாட கபட்ரூம், இங்தக தான் இருக்கு. ஸ்டடி
தடபிள்
அருகில்
இருந்த
தசடு
அலமாரியில்
இருந்து
நிதறய
தநாட்டுகதே அள்ேி எடுத்து, "இதுதான் நீ தகட்ட ொஸ்மின் எழுதிய கததகள். என்ன நீ படிச்சது, ொஸ்மின் எழுதி அச்சில் வந்தது. ஆனால் இந்த கததகள் ொஸ்மின் தகப்பட எழுதியது". "ஒவ்கவாரு
தநாட்தடயும்
பார்த்து
கநகிழ்ந்து
தபான
அவள்
அப்படின்னா,
ொஸ்மின் கபயர்ல கதத எழுதியது." "நான்தான்." "அப்படின்னா, ொஸ்மின் உங்க மதனவியா". "இல்தல என்தனாட தங்தக". "தங்தகயா", "ஆமா, அவள் தபர் மல்லிகா. அதனால நான் ொஸ்மின்கிற புதன கபயர்ல கதத எழுதி வதரன்". "அப்படின்னா அவங்க எங்தக".
கண்கேில்
இருந்து
கண்ண ீர்
ககாட்ட,
"அவள்
என்
உயிர். யாருதம
தபாக
முடியாத இடத்துக்கு தபாய்ட்டா, பாவி நான் மட்டும் உயிதராட இருக்தகன்." கண்ணதர ீ
துதடத்து
ககாண்தட,
விபரமா
"நான்
கசால்தறன்.
உட்கார்
அபர்ணா." 2000 மார்ச் - அகஸ்தியர்பட்டி, திருகநல்தவலி மாவட்டம் "ரவி எங்கடா இருக்தக" அம்மா காந்திமதி குரல். "அம்மா இங்தகதாம்மா மல்லிகா ரூம்ல இருக்தகன்". "அங்தக என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க" "அவதோட கரகார்ட் தநாட்தல வதரஞ்சுகிட்டு இருக்தகன்". "அவ
என்னடா
பண்ணுறா".
தபசி
ககாண்தட
மல்லிகா
கபட்ரூம்
வந்தாள்
காந்திமதி. "அம்மா கத்தாதத தூங்கிகிட்டு இருக்கா." "ரவி அவ தவற வட்டுக்கு ீ வாை தபாற கபாண்ணு. கராம்ப கசல்லம் ககாடுத்தா நமக்குதாண்டா கஷ்டம்". "அம்மா
நீதாம்மா
கசால்ற,
புகுந்த
வட்டில ீ
அவளுக்கு
தவதல
அதிகமா
இருக்கும்னு. அதனாலதான் அவளுக்கு முடிஞ்ச அேவுக்கு தவதல ககாடுக்க தவணாம்னு பார்க்கிதறன். அது மட்டும் இல்லம்மா. என்தனாட தங்கச்சி எனக்கு உசத்தி." "சரிடா, நீ தபசினது தபாதும். இங்தக பாரு" என்று தககாட்ட, தூங்காமல் கண் விைித்து
அண்ணன்
கசான்னதத
தகட்டு
ககாண்டு
இருந்த
மல்லிகா கண்
கலங்கி, 'அண்ணா' என்று கட்டி ககாண்டாள். "தடய் தபாதும்டா, இதத எல்லாம் நாங்க பாசமலர்ல பாத்துட்தடாம்" என்று கிண்டல்
கசய்து
மல்லிகா
ததாேில்
தட்டி,
"முதல்ல
சீ க்கிரம்
எந்துரிச்சு
பைகுடி". "தபாம்மா,
நீ
எப்ப
பார்த்தாலும்
இப்படிதான்.
இன்னும் ககாஞ்சம் தநரம் தூங்கட்டுமா?".
அண்ணா
நீ
கசால்லு
நான்
"நீ தூங்குடா தங்கம். அம்மாதவ நான் பார்த்துக்குதறன்". கவேிதய வந்த ரவி அம்மாதவ பார்த்து "என்னம்மா" என்று தகட்க, தனது புடதவ ததலப்பால் கண்கதே துதடத்த காந்திமதி, "உங்க கரண்டு தபதராட பாசத்தத பார்த்தா எனக்தக கண்ணுபட்டுடும் தபால இருக்குடா. நான் உங்க கரண்டு தபதரயும் தசர்த்து திருஷ்டி சுத்தி தபாடணும்." "அகதல்லாம்
சரிம்மா,
நீ
என்னதமா
என்
கிட்ட
தனியா
தபசனும்னு
கசான்னிதய அம்மா". "அதுதாண்டா
உன்
தங்தகக்கு
ஒரு
சம்பந்தம்
வந்து
இருக்கு.
புதராக்கர்
ககாண்டு வந்து இருக்கார்". "என்னம்மா
அவதோட
கல்யாணத்துக்கு
இப்தபா
என்ன
அவசரம்.
வயசு
இருபது தாதன ஆகுது. காதலஜ் முடிய இன்னும் ஒரு மாசம் இருக்தக. அவ இந்த படிப்தப முடிச்சு தமல படிக்கட்டுதம." "தவணாம்டா, இல்தலடா.
நம்ம அது
ததவர்
மட்டும்
பரம்பதரல
இல்தல.
கபாண்ணுங்க
இன்னும்
தமல
கராம்ப
படிக்க
படிச்சது
வச்சா
நல்ல
மாப்பிள்தே கிதடக்க மாட்டான்." கசால்வது
'அம்மா
சரிதான்'
என்று
தயாசித்தான்.
இரண்டு
'அப்பா
வருஷத்துக்கு முன் ஹார்ட் அட்டாக்கில் இறந்து தபானதில் இருந்து தனது கபாறுப்புகள் அதிகமாகி தபாய் விட்டன. தங்களுக்கு கசாந்தமான பத்து ஏக்கர் நிலத்தத
குத்ததகக்கு
விட்டதில்
வருட
வருமானம்
ஐந்து
லட்சம்
வந்த
தபாதிலும் தசாம்பி இருக்காமல் தவதலக்கு கசன்று வருகிறான். இப்தபாது ஆக்சிஸ் தபங்க் திருகநல்தவலி ப்ராஞ்சில் அசிஸ்டன்ட் தமதனெர் உத்திதயாகம். பத்து
லட்ச
இருப்பது ரூபாய்
ஆபதரஷன்
தசமிப்பில்
டிபார்ட்கமன்டில். ஏற்கனதவ
கல்யாணம்
முடித்து
இருக்கும்
விடலாம்.
அம்மா
ஏற்கனதவ தசமித்த அறுபது பவுன் நதக தவற இருக்கு. தமலும் கடன் வாங்க கசாந்த வடு ீ தவற இருக்கு. அடகு தவக்கலாம்' "என்னடா தயாசிக்கிற. நான் கசால்றது சரிதாதன." "சரிம்மா. ஆனா எதுக்கும் மல்லிதய ஒரு வார்த்தத தகட்கலாதம."
"நாம கசான்ன அந்த கபாண்ணு தகக்க தபாகுது. அது சின்ன கபாண்ணு தாதன. ஊர் உலகம் கதரியாது. நாமதான் எடுத்து கசால்லணும்." "சரிம்மா
நீ
கசால்றது
கூட
சரிதான்.
எதுக்கும்
நல்ல
மாப்பிள்தே
வந்தா
தயாசிக்கலாம்." "நீ
சரி
கசான்னதத
கிருஷ்ணமூர்த்தி
எனக்கு
கிட்ட
தபாதும்டா.
கசால்லி
நம்ம
வச்சா
கல்யாண
தபாதும்
புதராக்கர்
சீ க்கிரம்
நல்ல
மாப்பிள்தேதய ககாண்டு வந்துடுவாருடா". ரவி ஒன்றும் பதில் தபசவில்தல. "அண்ணா" என்ற சத்தம் தகட்டு திரும்பி பார்ப்பதற்குள் அவன் கழுத்தத கட்டி கதாங்க, "ஏண்டி எருதம அவதன விடு. இன்னமும் சின்ன குைந்தத மாதிரி நடந்துக்காதத". "அண்ணா இங்தக பாருண்ணா இந்த அம்மாதவ. எப்தபா பார்த்தாலும்" "அம்மா
விடும்மா" என்று
சிணுங்க,
என்ன
"சரிம்மா
இருந்தாலும்
அவள்
என்தனாட குட்டி தங்தகயாச்தச" என்று சமாதானம் கசய்தான் ரவி. "மல்லி இங்தக வாடா. இப்படியா தூங்குறது. என்னதான் சண்தடனாலும் ஒரு பத்து
மணிக்கு
எழுந்து
விடனும்.
இப்தபா
தநரத்தத
பார்த்தியா",
என்று
கடிகாரத்தத காண்பிக்க அது பனிகரண்டு முப்பது என்று காண்பித்தது. "சாரிண்ணா ககாஞ்சம் தநரமாயடுச்சு". "சரி நீ சீ க்கிரம் குேிச்சுட்டு வா, அம்மா சிக்கன் குைம்பு, மட்டன் கபாரியல், மீ ன்
வறுவல்
கசஞ்சு
வச்சுருக்கா.
நாம
மூக்கு
பிடிக்க
திங்கலாம்.
சரியா,
அம்மாதவ கண்டுக்காத. நான் பார்த்துக்கிதறன்." "ஓதகண்ணா"
என்று
கசால்லி
"என்
கசல்ல
அண்ணா"
என்று
கன்னத்தத
கிள்ேியபடி ஓட, "என்ன இவ இப்படி கிள்ேி தவக்கிறா. முதல்ல நகம் கவட்ட கசால்லணும்" என்று கசான்ன ரவிதய பார்த்தாள் அவன் அம்மா. "நீயாச்சு,
உன்
தங்தகயாச்சு.
எக்தகதடா
தகட்டு
தபாங்க"
என்று
கபாய்
தகாபத்ததாடு "சீ க்கிரம் கரண்டு தபரும் சாப்பிட வாங்க" என்று கசால்லி விட்டு கசன்றாள்.
சாப்பிட்டு
விட்டு
மாதல
முகவரி
சினிமாவுக்கு
மூவரும்
கசன்று
விட்டு
வந்தனர். காதல
எட்டு
மணி
பஸ்ஸில்
மல்லிகா
பாதேயம்தகாட்தட
சாராடக்கர்
கல்லுரி கசல்ல, ஒரு மணி தநரம் கைித்து தனது தபக்கில் திருகநல்தவலி கிேம்பினான்.
நாற்பது
கிதலா
மீ ட்டர்
பயணம்
இருந்தாலும்,
தபக்கில்
கசல்வதில் பல நன்தமகள் இருப்பதால் அம்மா கசான்னதபாதும் பஸ்ஸில் தபாகாமல் தபக்கில் தபாய் வருவது வைக்கம். தபாகும் வைியில் பசுதமயான வயல்கள், ததாட்டம், தாமிரபரணி ஆறு எல்லாதம மனதுக்கு ஒரு குேிர்ச்சி தருவது மறுக்க முடியாத உண்தமயும் கூட. தபங்க்
தசர்ந்ததபாது
மணி
ஒன்பது
முப்பது.
உள்தே
நுதைய
அவனுக்கு
முன்னதாக ரகு உட்கார்ந்து இருக்க மனதேவில் கவறுத்து தபானான். 'இந்த
ரகு
சுத்த
தமாசம். எப்தபா
பார்த்தாலும்
எனக்கு
முன்னாதல
வந்து
தபங்க்ல உட்கார்ந்து இருக்கான்'. "தடய் ரகு, நீ பண்ணுறது சரி இல்தல". ரகு திரும்பி பார்த்து, 'என்னடா இன்தனக்கும் நான் முதல்ல வந்துட்தடன்னு உனக்கு
தகாவமா இருக்கா" என்று கசால்லி விட்டு உரக்க சிரிக்க,
அவன்
கழுத்தில் தக தவத்து அழுத்தி, "தடய் உன்தன ககாதல பண்ணிடுதவன். எப்தபா பார்த்தாலும் எனக்கு முன்னாதல வர்றிதய ஒரு தவதே நீ ரூமுக்கு தபாறது இல்தலதயா." "அதல்லாம்
ஒண்ணும்
வர்றததா நாற்பது
இல்தல.
எனக்கு
கிதலா மீ ட்டருக்கு
ரூம்
தள்ேி.
இருக்கிறது
அதனால
பக்கத்தில,
உனக்கு
நீ
முன்னால
நான் வந்துடுதறன்." "ரகு, ஒரு முக்கியமான விஷயம். என்தனாட தங்தகக்கு மாப்பிள்தே பார்க்க ஆரம்பிச்சுட்தடன்." "மல்லிகாவுக்கா. தடய் அவ சின்ன கபாண்ணுடா." "தடய் நான் கூட அப்படிதான் நிதனச்தசன். அவளுக்கும் இருவது வயசு ஆச்சு. அம்மா சீ க்கிரம் முடிக்கணும்னு ஆதசப்படுறாங்க. அப்பா தபானதில இருந்து அம்மாவுக்கு
அடிக்கடி
அம்மாவுக்கு
பி
பீ,
உடம்பு மற்றும்
சரியில்லா இதயம்
தபாயிடுது.
கராம்ப
டாக்டர்
பலவனமா ீ
தவற
இருக்குன்னு
கசால்றாரு.
சீ க்கிரம்
கல்யாணம்
முடிச்சு,
தபர
பிள்தேதய
பார்த்தாதான்
அவங்களுக்கு நிம்மதி." "எனக்கு புரியுதுடா. நான் தவணாம் அப்பா கிட்ட கசால்லி தவக்கட்டா". சிரிக்க
ஆரம்பித்தான்
எல்லாம்
ரவி
இருக்கிறது
உன்தனாட
"ஏண்டா
மும்தபல.
நீ
அப்பா,
இங்தக
இருக்கிற.
நிதறய
தபதர
அம்மா,
தங்தக
அப்பாவுக்கு
எப்படி
கதரியும்." "நீ
தபசாம
இருடா.
அப்பாவுக்கு
கதரியும்.
கசால்லி
தவக்கலாம். நல்ல மாப்பிள்தே வந்தா நமக்கு கூட நல்லது தாதன". தயாசித்து பார்த்தான் ரவி. "ரகு நீ கசால்றது கூட நல்ல தயாசதன தான். கசால்லி தவ". "சார் உங்கதே பிராஞ்ச் கஹட்" கூப்பிடுறார். என்று ஆபீஸ் பியூன் கூப்பிட "சரிடா, தடகர் தியாகு கூப்பிடுது நான் வதரன் அப்புறம் தபசலாம்" என்று கசால்லி விட்டு உள்தே தவகமாக கசன்றான். அடுத்த சில நாட்கேில் மல்லிகா கல்லூரி முடிய, லீவ் ஆரம்பித்தது. வட்டில் ீ தபச்தச ஆரம்பித்தாள். "அம்மா
நான் தமல்
படிச்சா
மதிப்பு
படிப்பு
இல்தல
படிக்கலாம்லு பாக்கிதறன். கவறும்
அதனாலதான். என்ன
அண்ணா
பி எஸ்
நான்
சி
கசால்றது
உண்தம தாதன." ரவி பதில் கசால்வதற்குள் அம்மா காந்திமதி "இங்தக பாரு தங்கம். நீ படிச்சது தபாதும். நானும் அண்ணனும் தசர்ந்து உனக்கு நல்ல மாப்பிள்தே பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி தவக்க தபாதறாம்." "அண்ணா அம்மா ஏததததா கசால்றா. உண்தமயா" மல்லிகா கண்கள் கலங்கி இருந்தன. 'என்ன
இந்த
அம்மா,
புரியாம
இப்படி
தபாட்டு
உதடச்சுட்டா.
கமதுவா
பக்குவமா கசால்லலாம்னு இருந்ததன்' என்று ஒரு நிமிடம் மனதுக்குள் கநாந்த ரவி
சமாேித்து
ககாண்டு,
"மல்லி
ஒண்ணும்
இல்தலடா.
நீ
தமல்படிப்பு
படிக்கலாம். ஆனால் ஒரு தவதே நல்ல மாப்பிள்தே ககதடச்சா கல்யாணம் பண்ணிட்தட படிக்கலாம்."
மல்லிகா கண்கேில் கண்ணர்ீ தளும்பி நிற்க. "தடய் அைாத. உனக்கு அண்ணா தமல நம்பிக்தக இருக்கில்ல". குரலில் அன்பு வைிய
தகட்க,
"சரிண்ணா
உனக்காக
நான்
ஒத்துக்குதறன்.
ஆனால்
ஒரு
கண்டிசன்." "அப்பாடி ஒத்துககாண்டாதே" என்று கபருமூச்சு விட்ட ரவி, மல்லிகா கசான்ன அடுத்த வார்த்தத தகட்டு 'என்ன' என்று தகள்வி குறிதயாடு பார்த்தான். உனக்கு
"மாப்பிள்தே கட்டாயம்
பிடிச்சா
இல்தல.
நீ
தபாதும்
யாதர
அண்ணா.
நான்
காண்பிச்சாலும்
பார்க்கணும்னு
நான்
கல்யாணம்
பண்ணிக்குதவன். எனக்கு என் அண்ணன் தமல நம்பிக்தக இருக்கு." அவதே கட்டி ககாண்டு "மல்லி என் தமல நீ வச்சுருக்க நம்பிக்தக நான் எப்தபாதும் காப்பாத்துதவன்டா". இருவர்
கண்கேில்
கண்ணர்ீ
வைிய,
அம்மா
இருவதரயும்
ஒரு
தசர
அதணத்து, "உங்க கரண்டு தபதரயும் பார்த்தா எனக்கு கபருதமயா இருக்கு" என்றாள். புதராக்கர் கிருஷ்ணமூர்த்தி ககாண்டு வந்த புது மாப்பிள்தே தபாட்தடாதவ பார்த்து காந்திமதி அம்மாவுக்கு பிடித்து தபானது. யார் என்று தசாதித்த தபாது தூரத்து கசாந்தம் என்று கதரிந்தது. "ரவி
இவங்க
எனக்கு
கதரிஞ்சவங்கதான்.
இப்தபா
தகாயம்பத்தூர்ல
இருக்காங்கன்னு நிதனக்கிதறன். மாப்பிள்தேதயாட கபரியம்மா கூட இங்தக கல்லிதடகுறுச்சி
தான்.
அவங்க
நல்ல
மாதிரிடா.
தயாசிக்க
தவண்டாம்
சீ க்கிரம் முடிச்சிடலாம்". "அபர்ணா அடுத்த
இன்தனக்கு கரண்டாவது
நிதனச்சா மாசம்
கூட
அது
கல்யாணம்
ஒரு
கனவு
முடிஞ்சுது.
மாதிரி
கதரியுது.
மாப்பிள்தே
தபரு
பிரசன்னா. தவதல பார்க்கிறது தகாதவல எல்ெி எகிப்கமன்ட்ல." "அைாத மல்லிகா. எங்தக தபாக தபாற. இங்தக இருக்கிற தகாயம்பத்தூர் தான. ராத்திரி பஸ்ல ஏறினா காதலல அண்ணன் உன்தன பார்க்க வந்துடுவான். சரியா,
என்ன.
இங்தக
பாரும்மா.
உன்னால
அண்ணன்
கூட
அழுதுட்டு
இருக்கான் பாரு" அம்மா ஆறுதல் கசால்ல மல்லிகா அருகில் இந்த தூணில்
சாய்ந்து
கண்கலங்க
தன்தனதய
பார்த்து
ககாண்டுறிந்த
ரவிதய
கண்டு
"அண்ணா" என்று விம்மினாள். அருகில் வந்த ரவி, "அைாதத மல்லிகா. மாப்பிள்தே எந்த ககட்ட பைக்கமும் இல்லாதவர். நீ நம்ம வட்ல ீ கசல்லமா வேர்ந்த கபாண்ணு. அங்தக வட்டு ீ பிரச்சதன எல்லாம் வந்தா நீ ககாஞ்சம் அனுசரிச்சு தபாகணும். சரியா" அவள் கண்கதே துதடத்தபடி ரவி கசால்ல ததல ஆட்டினாள் மல்லிகா. "இதடதய
அடுத்த
இரண்டு
மாதங்கேில்
மூன்று
தடதவ
கசன்று
பார்த்து
வந்ததன். தனிதய அதைத்து தபசியதபாது 'எல்லாம் நல்லபடியாக தபாயிட்டு இருக்கு அண்ணா' என்றாள்". "என்னம்மா கராம்ப இதேச்சு தபாய் இருக்கிதய". "அகதல்லாம் ஒண்ணும் இல்தலனா. ககாஞ்சம் டயட்ல இருக்தகன்." "கண்ணுக்கு கீ தை என்னம்மா ஏததா அடிபட்ட மாதிரி இருக்கு." "அதல்லாம் ஒண்ணும் இல்தலனா. சதமக்கும்தபாது எண்தண பட்டுடுச்சு". "அய்யதயா, என்ன ஆச்சு. வா நம்ம டாக்டர்கிட்ட தபாகலாம்." "அதல்லாம் ஒண்ணும் இல்தலண்ணா. எல்லாம் சரியா தபாய்டும்". 'எனக்கு
மனதில்
பல
சந்ததகங்கள்.
அவள்
உதடுகள்
தபாய்
கசால்லலாம்,
ஆனால் கண்கள் கபாய் கசால்லாது'. "என்தனாட புதிய கசல்தபாதன அவேிடம் ககாடுத்து 'அவசரம்னா நீ கட்டாயம் தபான் கசய்யணும் சரியா?'." "சரிண்ணா' சிரிக்க முயன்று ததாற்றாள். "கதாடர்ந்த
ஒரு
வாரம்
கைித்து
அந்த
தபான்
வந்தது"
கதாடர்ந்தான். "ஹதலா, நான் ரவிசந்திரன். நீங்க" ........ "என்ன தபாலிஸ்ஸா, என்ன விஷயம் கசால்லுங்க சார்." ........
ரவி
குரல்
நடுங்க
"என்ன ஆக்சிகடன்ட்டா. என்ன, காஸ் கவடிச்சுடுச்சா?" ........ "ஐதயா, ஐதயா, மல்லி" ........ "அம்மா" "என்னடா ஆச்சு தம்பி, எதுக்குடா இப்படி
அைற".
"அம்மா, நம்ம மல்லி, மல்லிகா..." "கசால்லுடா, என்ன ஆச்சுடா நம்ம குைந்ததக்கு". "அவள்
வட்டில ீ
சதமக்கும்தபாது
காஸ்
கவடிச்சு
ஆபத்தான
நிதலல
கபரியாஸ்பதிரில தசர்த்து இருக்காங்கோம். நாம உடதன கிேம்பலாம்மா". 'என்ன கசய்வது' என்று கதரியாமல் விைித்த ரவிக்கு ரகு நிதனவில் வந்தான். தபானில்
ரகுதவ
பிடிக்க,
விஷயம்
அறிந்த
ரகு,
"தடய்
ரவி
நீ
முதல்ல
டாக்ஸி பிடிச்சு இங்தக வா. நானும் கூட வதரன்". அடுத்த
எட்டு
மணி
தநர
பயணத்துக்கு
பிறகு
தகாதவ
ராமநாதபுரம்
அதடந்தனர். வட்டு ீ வாசலில் இருந்த ககாட்டதக, கவேிதய தபாடப்பட்டு இருந்த தசர்கள் பல விஷயங்கதே கசான்னது. "அம்மா
எனக்கு
பயமா
இருக்கும்மா.
மல்லிக்கு
ஒண்ணும்
ஆகி
இருக்காதில்ல". "ஒண்ணும்
ஆகி
இருக்காதுடா"
கண்ண ீதர
துதடத்து
ககாண்தட
காந்திமதி
கசால்ல ரகு முன்தன கசல்ல பின்தன மற்ற இருவரும் விதரந்தனர். உள்தே மல்லிகா பனி கபட்டியில் தவத்து இருக்க, உடல் முழுக்க கருகி தபானது தபால இருந்தது. அருகில் வாதய கபாத்தி அழுத நிதலயில் மாப்பிள்தே பிரசன்னா, அருகில் அவன் அம்மா, மாமனார் கீ தை உட்கார்ந்து தசாகமாக இருந்தார்.
ரவிக்கு இதயதம கவடித்து விடுவது தபால் இருந்தது. 'பூமி இரண்டாக பிேந்து தன்தன உள்தே வாங்கி ககாள்ே கூடாதா' என்று கநாந்து தபானான். அழுது அழுது அவன் கண்கள், உதடுகள் உலர்ந்து தபானது. அம்மா தவறு மூர்ச்தச தபாட்டு விை, ரகு தாங்கி பிடித்து உள்தே இருந்த படுக்தக அதறக்கு அதைத்து கசன்றான். கண்கதே
துதடத்து
ககாண்டு,
பிரசன்னா
அருகில்
வந்தான்.
"மச்சான்,
மல்லிகா எப்தபா பார்த்தாலும் உங்க கபயதர தான் கசால்லிட்தட இருப்பா. இன்தனக்கு பண்ணாம இருக்கா,
தவதல
கசய்யும்தபாது
இருந்துருக்கு. காஸ்
அதத
சிலிண்டர்
காஸ்
சிலிண்டர்
கவனிக்காம
கவடிச்சுடுச்சு.
தீக்குச்சி
அவள்
ஒரு
சரியா எடுத்து நல்ல
க்தோஸ் ககாளுத்தி
மதனவியா
மட்டும் இல்தல, எங்க அம்மா அப்பாவுக்கு நல்ல மகோவும் இருந்தா. சரி ரவி, தபாலிஸ்
தவற
விசாரதணக்கு
வந்து
எல்லாம்
விசாரிச்சாங்க.
தபாஸ்ட்
மார்ட்டம் முடிஞ்சு தபாச்சு.கராம்ப தநரம் வச்சு இருக்க முடியாது." ரவிக்கு
புரிந்தது.
இன்னும்
தாமதித்தால்
சரி
வராது
என்று
உணர்ந்து
"சரி
மாப்பிள்தே உங்களுக்கு என்ன ததாணுததா கசய்யுங்க". தகனம் முடித்து ஆண்கள் எல்லாரும் திரும்பி வந்து குேித்து விட்டு, உள்தே வந்து உட்கார்ந்து இருந்தனர். அம்மா உள்தே இருந்த ரூமில் கசன்று தபசி ககாண்டு இருந்தான். ரவிக்கு ஒதர நாேில் பத்து வயது ஏறியது தபால உணர்வு.அங்தக இருந்த தடபிேில் தமல் இருந்த கசல்தபாதன பார்த்தான். மல்லிகாவுக்கு பரிசாக ககாடுத்த கமாதபல் தபான் அது. எடுத்து பார்த்து கண் கலங்கினான். உள்தே தபாட்தடா,எல்லாம்
ஒவ்கவான்றாக
இருக்க,
அவன்
பார்க்க, மனம்
அவன்
தபாட்தடா,
அம்மா
மல்லிகா'
என்று
'மல்லிகா
அரற்றியது. உள்தே வடிதயா ீ பட்டதன அழுத்த, அதில் மல்லிகா தபச்சு குரல், கதாடர்ந்து பிரசன்னா ,அவன் அம்மா குரல். "என்னடி,
உன்தனாட
அண்ணன்
தான்
உன்
தமல
உயிதர
வச்சு
இருக்கான்.வட்தட ீ அடகு வச்சு ஒரு பத்து லட்ச ரூபாய் ககாடுக்க கசால்லு. என் தபயன் பிசினஸ் பண்ணட்டும்" இது மல்லிகா மாமியார் குரல்.
"மாட்தடன். என்தனாட அண்ணன் என் கல்யாணத்துக்கு ஏற்கனதவ நிதறய கடன் வாங்கி இருக்கான். அதுக்கு வட்தட ீ அடகு வச்சுதான் கட்டி இருக்கான். நான் அவன் கிட்ட தகட்க மாட்தடன்". "தடய் பிரசன்னா, உன் கபாண்டாட்டி கராம்ப தபசுறா. அவதே நல்லா அடிச்சு உததடா. அப்பத்தான் அவள் கசான்ன தபச்தச தகட்பா". கதாடர்ந்து அடி விழும் சத்தம். கதாடர்ந்து மல்லிகாவின் அழுகுரல். பின்னாதல மல்லிகா மாமியார் குரல். "தடய் பிரசன்னா. இவ கசான்ன தபச்தச தகக்கதலனா ககாளுத்து விட்டு ஆக்சிகடன்ட்ன்னு கசால்லிடலாம்.
உனக்கு
தவணும்னா கரண்டாவது கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடலாம்". ரவிக்கு ரத்தம் ககாதித்தது, கண்கள் சிவந்தன. என்ன நடந்து இருக்கும் என்று புரிந்து தபானது. "பாவிங்க இவனுங்கதான் நம்ம குைந்தததய ககாளுத்தி இருப்பானுங்க, ரவி, இவங்கதே விட கூடாதுடா" என்று அம்மா கதற, மீ ண்டும் தன் நிதனவுக்கு வந்தான் ரவி. "தடய் பிரசன்னா எங்கடா நீ " என்று கத்தி ககாண்தட உள்தே ததடி கசல்ல பிரசன்னாதவ காணவில்தல. அவன் அம்மாதவயும் காணவில்தல. உள்தே சதமயல் அதறக்கு கசல்ல, அது கரிபடிந்து இருக்க, அதத கண்ட ரவி மனம் கதற ஆரம்பித்தது. "ரவி கூப்பிட்டிங்கோ" என்று பிரசன்னா குரல் பின்னால் தகட்க, சடாகரன்று திரும்பினான் ரவி. கண்கேில் கபாறி பறக்க ரவிதய கண்ட பிரசன்னா மனம் பதறி, "என்ன ரவி என்ன பிரச்சதன" "என்னடா, நீயும் உன் அம்மாவும் தசர்ந்து திட்டம் தபாட்டு என் தங்தகதய ககாதல கசஞ்சுட்டு நடிக்கிறியா.?" தடுமாறி தபான பிரசனா, "ரவி உேறாதத. நாங்க ஒண்ணும் பண்ணதல. உன் தங்தகதான் புரியாம ஏததா பண்ணிட்டா" என்று குேற,
அவன் கசால்லி முடிக்கும் முன் அவன் கன்னத்தில் போர் என்று அதறந்தான் ரவி. அவதன கீ தை தள்ேி இரண்டு கன்னங்கேில் திரும்பி திரும்பி அடித்தான். அவதன
தள்ேி
விட்டு
பிரசன்னா
ஓட,
சுற்றும்
முற்றும்
பார்த்த
ரவி
கண்ணில் பட்டது புதியதாய் வாங்கி இருந்த அந்த அருவாள். எடுத்து ககாண்டு துரத்த கதாடங்கினான். வட்தட ீ விட்டு கவேிதய ஓடி வந்த பிரசன்னா வைியில் இருந்த கல்லில் கால் பட்டு தடுமாறி விை, அருவாதே தவத்து
பிரசன்னா
கழுத்தில்
ஒதர
இழுப்பாய்
இழுக்க,
தக
கால்
கவட்டி
இழுக்க பரிதாபமாய் உயிர் விட்டான். "பிரசன்னா"
என்ற
குரல்
ஓங்கி
ஒலிக்க
ஓடி
வந்த
அவன்
அம்மாதவ
கண்டவுடன் அருவாதே எடுத்து அவதே துரத்தி கவட்டி விட்டு உயிர் துடிக்க அவள் சாவதத பார்த்து "மல்லிகா" என்று கதறி அழுதான். "மல்லிகா" என்று
நரம்பு புதடக்க கத்தியபடி
மிரண்டு தபானாள் அபர்ணா.
கதறி
அழுத ரவிதய பார்த்து
காதல் 5 அபர்ணா பதறினாள். "ரவி ப்ே ீஸ் கண்ட்தரால் யுவர் கசல்ப்". "அபர்ணா இன்தனக்கு நிதனச்சா கூட மல்லிகா கரிக்கட்தடயா கிடந்தது என் கண் முன்னால நிக்குது". கன்னத்தில் வைிந்த கண்ணதர ீ துதடத்து ககாண்தட கதாடர்ந்தான் ரவி. ககாதல
நடந்ததத
சிதறயில்
கதாடர்ந்து
அதடத்தார்கள்.
தபாலிஸ்
வைக்கு
ஆறு
தகது
கசய்து
மாதங்கள்
தகாதவ
கதாடர்ந்து
மத்திய நடந்தது.
நீதிபதி தீர்ப்பு வைங்கும் முன் ரவியிடம் தகட்டார். "ரவி நீங்க ககாதல கசஞ்சதத நிதனச்சு வருத்தபடுறீங்கோ". "சார் ஒரு மனுஷனா நான் வருத்தப்படுதறன். அதத தநரத்தில் சதஹாதரனா நான் கபருதமப்படுகிதறன்." நீதிபதி அவதன பார்த்து ததல அதசத்து விட்டு தீர்ப்பு வைங்கினார். அது இரட்தட ககாதலக்கான பதினாலு வருட கடுங்காவல் தண்டதன. "தம்பி, மல்லிகாவும் தபாய்ட்டா, நீயும் கெயிலுக்கு தபானா இந்த வயசான காலத்தில
என்
கூட
யாருடா
இருக்கா"
என்று
காந்திமதி
அம்மா
கதறி
அழுததத கண்டால் கல் மனமும் கதரந்து விடும். ரகு தகட்டு ககாண்ட தபாதும் அவருக்கு மகதன விட்டு மும்தபக்கு தபாக விருப்பமில்தல.
அதற்குள்
கருதண
மனுவின்
அடிப்பதடயில்
பாதேயம்தகாட்தட சிதறக்கு ரவி மாற்றபட்டான். மன
உதேச்சலில்
தவித்த
அந்த
தாய்
மனது,
அடுத்த
இரண்டாவது
வருடத்தில் உயிர் விட்டது. அழுது அழுது கண்ண ீர் வற்றி தபான ரவியின் மனது மரத்து தபானது. உயிர் விடலாம் காப்பாற்றி,
என்று "தம்பி
தற்ககாதல முயற்சி இந்த
உயிர்
கசய்த
ஆண்டவன்
தபாது
கெயிலர்
தந்தது.எப்படி
பரமசிவம்
பிறப்பு
உங்கள்
தகயில் இல்தலதயா அதுதபால் இறப்பும் உங்க தகல இல்தல. இனிதமலும்
இந்த
மாதிரி
கசய்யுங்க.
முட்டாள்தனமா
நிதறய
படிங்க,
முயற்சி
கதத
கசய்வதத
கவிதத
விட்டு
எழுதுங்க.
வாை
முயற்சி
மனதுக்கு
மகிழ்ச்சி,
புத்துணர்வு கிதடக்கும்". அவர் கசான்ன அறிவுதரகள் ரவி மனதத கபருமேவில் மாற்றின. ஏற்கனதவ எம்ஏ எகனாமிக்ஸ் படித்து இருந்த அவன், தமலும் மூன்று எம் ஏ முடித்தான். சிறுகததகள்,
கவிததகள்
எழுதி
பத்திரிதககளுக்கு
அனுப்பி
வந்தான்.சில
பிரசுரம் ஆன தபாதிலும், கபரும்பாலானதவ திரும்பி வந்தன. ஒரு நாள் ஆனந்த விகடன் பத்திரிக்தகயில் இருந்து அவனுக்கு திரும்பி வந்த கததயுடன்
இருந்த
மறுப்பு
கடிதத்தில்
ஆசிரியர்
பாலசுப்ரமணியம்
எழுதி
இருந்தார். "ரவி உங்கதோட கததயில் உணர்ச்சி ககாந்தேிப்பு, சமூகத்தின் மீ து கவறுப்பு எல்லாம் இருக்கு. அதத ஏன் நீங்க மாற்றி எழுத கூடாது. குதற கசால்வதற்கு பதில், தீர்வு ககாடுங்க. சமூக பிரச்சதன மட்டும் இல்லாம எல்லாவற்தறயும் எழுதுங்க. நான் ஆதரவு ககாடுக்கிதறன். ஒரு நல்ல எழுத்தாேரான நீங்க மிக சிறந்த
எழுத்தாேரா
என்தனாட
தபான்
உருகவடுக்கணும். நம்பர்
கீ தை
இதுதான்
உள்ேது.
என்தனாட
எப்தபாது
விருப்பம்.
தவண்டுமானாலும்
கூப்பிடலாம்." திரும்ப திரும்ப படித்து பார்த்த ரவி அவர் வார்த்ததகள் அதனத்தும் உண்தம என்று உணர்ந்தான். 'சமூகத்தத குதற கசால்லும் முன், தான் என்ன நல்லது சமூகத்துக்கு கசய்ததாம்' என்று நிதனத்து பார்த்தான். இனிதமலாவது நம்தம மாற்றி ககாள்ேலாம் என்று முடிவு கசய்தான். தனது அன்பு தங்தக மல்லிகா புதனப்கபயரில்
கதத
எழுத
கவனிக்கப்படும்
எழுத்தாேர்
கதாடங்கினான்.
என்ற
நிதல
ககாஞ்ச
ககாஞ்சமாக
அதடந்தான்.
நன்னடத்தத
காரணமாக அவனது தண்டதன காலம் குதறக்கப்பட்டு பத்து ஆண்டுகேில் கவேி சிலதர
வந்த
தபாது
கசன்று
கெயிலர்
பரமசிவம்
பார்த்தான். அவனது
ககாடுத்து
கெயில்
இருந்த
முகவரிகேில்
பின்னணிதய
அறிந்தவர்கள்
அவன் திறதமக்கு ஏற்ற தவதல ககாடுக்கவில்தல. சிலர் அவனுக்கு தவதல ககாடுக்க பயந்தனர். அதற்குள் ஏற்கனதவ
ரகு
மும்தபயில்
விடுததல
இருந்து
கசய்யப்பட்ட
ரவிதய
ரவிதய
பார்க்க
ததடி
கெயில்
அவன்
வந்தான்.
கசாந்த
ஊரான
அகஸ்தியர்பட்டி கசன்றான். நீண்ட
நாட்களுக்கு
கமாைியாகி தபானது.
பிறகு
இரு
நண்பர்களும்
சந்தித்த
தபாது
கமௌனதம
"ஏன்டா
ரவி,
கெயில்தல
இருந்து
வந்த
உடதன
என்தன
கூப்பிடனும்னு
ததாணதல பார்த்தியா. அந்த அேவுக்கு நான் உனக்கு மூன்றாம் மனுஷனா தபாயிட்தடன். அப்படிதாதன". "இல்தலடா ரகு. நீ என்தனாட நண்பனா இருந்தாலும் ஒரு குடும்பத்ததலவன். மதனவி
குைந்ததன்னு
இருக்கிற
உன்தன
விரும்பவில்தல. ஆனால் என்ன கசய்வது
நான்
கதாந்தரவு
கசய்ய
உன்தன விட்டால் எனக்கு தவற
யாரு இருக்கா கசால்லுடா. நண்பதன கட்டி அதணத்து ககாண்டான் ரகு. வடு ீ
கடனில்
நிலத்ததயும்
இருந்ததால் விற்று
அதத
விட்டு
விற்று
விட்டு
கிதடத்த பணத்தில்
கடதன
அதடத்தார்கள்.
தகாவில்பட்டி
கசல்லும்
வைியில் இருந்த வறண்ட நூறு ஏக்கர் நிலத்தத வாங்கினான் ரவி. "ஏண்டா ரவி, கசைிப்பான நிலத்தத வித்துட்டு இங்தக வந்து ஏண்டா வாங்கின. இதத கசைிப்பா மாத்த பல வருஷம் ஆகுதம." "தடய் ரகு, எனக்கு தனிதமயில் இருந்தா அடிக்கடி மல்லிகா, அம்மா ஞாபகம் வருது. இந்த மாதிரி நிலத்தத மாற்ற நான் இரவு பகலா உதைக்க தபாதறன். அந்த கடுதமயான உதைப்பில் என்தன மறக்க தபாதறன்". கசான்ன
மாதிரிதய ஒரு
மாற்றினான் ரவி.
தனது
வருடத்தில்
அதத
ரசதனக்தகற்ற
கபான்
வட்தடயும் ீ
விதேயும்
பூமியாக
பண்தணக்கு
நடுவில்
கட்டினான். இதற்கு இதடதய கதத எழுதும் பணி கதாடர்ந்தது. அவன் கமயிலுக்கு நிதறய வாசகர்கள் அஞ்சல் அனுப்புவது வைக்கம். அப்படி இருக்கும்தபாது
அவனுக்கு
அபர்ணா
என்ற
கபண்ணிடம்
இருந்து
கமயில்
வந்தது. அபர்ணா ஒரு கணம் மூச்சு விட மறந்து அவதன கண் ககாட்டாமல் பார்த்து ககாண்டு இருந்தாள். புன் சிரிப்புடன் கதாடர்ந்தான் ரவி.
"அபர்ணா
நான்
கபண்
என்று
நிதனத்து
எனக்கு
கமயில்
அனுப்புவது
வைக்கம்.அவராகதவ என்தன கபண் என்று கற்பதன கசய்து ககாள்ே, சரி நாமும் ககாஞ்சம் விதேயாடலாம் என்று விட்டு விட்தடன். ஒரு நாள் நான் ஆண்
என்ற
இதணப்தப
உண்தம துண்டித்து
கதரிந்து
தபாக,
விட்டார்." ஒரு
என்தன நிமிடம்
திட்டி தபச்தச
விட்டு
கமயில்
நிறுத்தி
விட்டு
அபர்ணாதவ பார்த்தான். "நீங்க தான் அந்த அபர்ணான்னு நான் நிதனக்கிதறன். சரியா." "ஆமாம். நான்தான் அந்த அபர்ணா." "அப்படின்னா, நீங்க காதலஜ்ல படிக்கணுதம. எப்படி மும்தப தபான ீங்க. என்ன நடந்தது. ககாஞ்சம் விபரமா கசால்ல முடியுமா?". "அது ஒரு கபரிய கதத. விபரமா கசால்தறன்". "உங்கதோட சண்தட தபாட்ட உடதன எனக்கு யாதர கண்டாலும் கவறுப்பா இருந்தது. என்தனாட கவறுப்பு குதறய சில நாட்கள் ஆனது. அதற்குள் எனக்கு ப்ராகெக்ட்டில் கலந்து ககாள்ே கசால்லி கடிதம் வந்தது". "அம்மா ஏற்கனதவ கசான்னபடி கூட வந்து கசன்தன தகதக நகரில் இரண்டு கபட்ரூம்
அபார்ட்கமன்ட்
பாட்டிதயயும்
தங்க
தவத்து
வாடதக விட்டு
பிடித்து வந்தார்கள்.
என்தனயும், வார
என்தனாட
கதடசியில்
நாங்க
திருச்சி தபாதவாம், இல்தலனா அம்மா எங்கதே பார்க்க வருவாங்க. நான் அகமரிக்கன் ரிதமடீஸ் கசல்ல ஆரம்பித்து ஒரு வாரம் ஆனது. ஒரு நாள்.
தனது தடபிேில் உட்கார்ந்து தவதல கசய்து ககாண்டு இருந்த அபர்ணாதவ பியூன்
கெனரல்
மாதனெர்
ராெரத்தினம்
அதைப்பதாக
கசால்ல,
அபர்ணா
அவர் அதறக்கு கசன்றான். கததவ தட்டி அபர்ணா உள்தே நுதைய, அங்தக ராெரத்தினம் இருக்க, அவர் எதிதர ஒரு இருபத்து எட்டு வயது மதிக்கதக்க இதேஞன் தசரில் உட்கார்ந்து இருந்தான். "வாங்க மிஸ் அபர்ணா. இவர்தான் ஆனந்த். உங்கதோட புதிய பாஸ்".
தகள்விகுறிதயாடு அபர்ணா பார்க்க, "சாரி அபர்ணா, உங்கதோட பதைய பாஸ் தவற கம்பனிக்கு தபாய்ட்டார்". "ஆனந்த், இவங்க அபர்ணா. நம்ம கம்பனில ப்ராகெக்ட் ட்தரனி. நாலு மாசம் இங்தக
தவதலல
உண்டு.
கூடதவ
இருப்பாங்க.
கம்பனி
ப்ராகெக்ட்டும்
தவதல
கசய்றாங்க.
பார்ப்பதால
நாம
அவங்க
ஸ்தடபண்ட் ப்ராகெக்ட்
சம்மந்தமா உதவி கசய்கிதறாம்." ஆனந்த், அபர்ணாதவ விழுங்குவது தபால் பார்த்து ககாண்டு இருந்தான். "சரி அபர்ணா, நீங்க தபாங்க. நான் சார்கிட்ட தபசிட்டு வதரன்" என்று ஆனந்த் கசால்ல, ததல அதசத்து விட்டு கசன்றாள். "என்ன சார், இந்த கபாண்ணு எப்படி. நல்லா தவதல பார்ப்பாோ". "தசர்ந்து ஒரு வாரம் தான் ஆச்சு. தவதலல சின்சியராதான் இருக்கா. தபாக தபாக கதரியும்". "சரிங்க சார் பார்க்கலாம்" என்று ததல அதசத்து ஆனந்த் கவேிதய வந்தான். ஆனந்த் இதற்கு முன் தவதல பார்த்தது Glaxo கம்பனியில். அங்தக தவதல கசய்த
கபண்ணுடன்
தவறாக
நடக்க
முயற்சி
கசய்தான்
என்று
கம்பனி
அவதன கட்டாய ராெினாமா கசய்ய கசால்லிவிட்டது. நல்ல தவதே கெனரல் மாதனெர் அவன் அப்பாவுக்கு கதரிந்தவர் ஆதலால் சீ க்கிரம் புதிய தவதலக்கு வந்து விட்டான். உதட்தட நாக்கால் தடவி ககாண்டான். 'அபர்ணா குட்டி சூப்பராதான் இருக்கா. எப்படியும் நாலு மாச தடம் இருக்கு. மடக்கிடலாம்'. இதத எதுவும் அறியாமல் அபர்ணா அவள் தவதலதய கவனமாக கசய்து ககாண்டு இருந்தாள். தனது கசல் தபான் அடிக்க யார் என்று எடுத்தாள். அதைப்பது கவிதா. "என்னடி
கவிதா
இந்த
தநரத்தில.
எப்தபாவும்
ராத்திரி
தாதன
கூப்பிடுதவ".
கவிதாவுக்கு மதுதரதல ப்ராகெக்ட் கிதடத்து விட்டதால் ததாைிகள் தினமும் இரவு தபசி ககாள்வது வைக்கம்.
பிரதீப்,
"அபர்ணா,
அவன்தாண்டி
உனக்கு
லவ்
கலட்டர்
ககாடுத்தாதன.
அவதன கூட அவங்க அப்பா அடிச்சு கூட்டி தபானாதர. அவனுக்கு மன நிதல பாதிக்கப்பட்டு இருக்காம்". "என்னடி கசால்ற உண்தமயா". "ஆமாண்டி, அவங்க வட்டுக்கு ீ தபாயிட்டு வந்து தான் தபசுதறன். நீதான் சின்ன விஷயத்தத கபருசாக்கிதன. அவதனாட அப்பா அதத ஒரு மான பிரச்சதனயா எடுத்துகிட்டு அவதன தபாட்டு எல்லார் முன்னாலயும் அவமானபடுத்திட்டார். பாவம் அவன் எப்தபா பார்த்தாலும் உன் கபயர் கசால்லிதான் புலம்பிகிட்டு இருக்கான்." அபர்ணா
மனம்
ககாஞ்சம்
கனத்து
கமன்தமயாக
தபானது. கசால்லி
'கவிதா
கசால்வதும்
இருக்கலாம்.
பிரதீப்
உண்தமதான்.
தவறாக
எதுவும்
கசய்யவில்தல. என்ன கசய்வது. நடந்ததத இனிதமல் யார் மாற்ற முடியும்'. "சாரிடி, என்ன கசால்றதுன்னு எனக்கு புரியதல. நான் காதலஜ் வரும்தபாது அவதன கட்டாயம் வந்து பார்க்கிதறன்". தபாதன
தவத்த
அபர்ணாவுக்கு
சாப்பிட
பிடிக்கவில்தல.
மனம்
பிரதீப்தப
நிதனத்து கவதல ககாண்டது. தனது
இருக்தகயில்
அமர்ந்த
ஆனந்த்,
அபர்ணாதவ
கவனித்தான்.
சிறிது
தநரத்துக்கு முன் கதரிந்த உற்சாகம் காணாமல் தபாய் இருந்தது. முகத்தில் தசாகக்தகாடுகள்.
'என்னகவன்று
விசாரிக்கலாம்'
என்று
நிதனத்து
அவதே
கநருங்கினான். "மிஸ்
அபர்ணா.
என்ன
அப்கசட்
ஆன
மாதிரி
இருக்கீ ங்க.
ஏதாவது
பிரச்சதனயா. நான் கஹல்ப் பண்ணலாமா?." "இல்தல
சார்,
ஒண்ணும்
இல்தல.
ககாஞ்சம்
பர்சனல்
ப்தராப்லம்.
பரவாயில்தல சமாேிச்சுக்குதவன்.நன்றி." ஆனந்த் இவதே விட்டு பிடிக்க தவண்டும் என்று உணர்ந்து ககாண்டான். அடுத்த கதரிந்து
சில
நாட்கேில்
தபானது.
அவனுக்கு
தினமும்
அபர்ணாதவ
மதியம்
லஞ்ச்
பாண்ட்ரியில் அவதோடு தபசி கதரிந்து ககாண்டான்.
பற்றி
பல
விஷயங்கள்
சாப்பிடும்தபாது
ஆபீஸ்
தன்தன நல்லவனாக காட்டி ககாள்ே நிதனத்த அவன் முயற்சிகள் ஓரேவு கவற்றி தர கதாடங்கியது. ஒரு நாள். "என்ன ஆனந்த். நீங்க ஏன் தசாகமா இருக்கீ ங்க.?" என்தன
"அபர்ணா,
வட்டில ீ
கல்யாணம்
பண்ணிக்க
கசால்லி
கம்கபல்
பண்ணுறாங்க." சிரித்தபடி அபர்ணா, "ஏன் பண்ணிக்க தவண்டியதுதாதன". "தநா
அபர்ணா.
பண்ணிக்கிறது
எனக்கு
யாதரா
பிடிக்கதல.
ஒரு
என்தனாட
கதரியாத தடஸ்ட்
கபண்தண
கல்யாணம்
அவளுக்கு
பிடிக்கணும்,
அவதோட பைக்க வைக்கங்கள் எனக்கு பிடிக்கணும். அது எப்படிங்க கதரியாத ஒரு கபண்ணும் தபயனும் கல்யாணம் பண்ணி குடும்பம் நடத்துவாங்க" "சரி
ஆனந்த்,
அப்படின்னா,
நீங்கதே
ஒரு
நல்ல
கபண்தண
பார்த்து
லவ்
பண்ணி கல்யாணம் பண்ணிக்க தவண்டியது தாதன". "நல்ல கபாண்ணு இருக்காங்க. ஆனால் அவங்களுக்கு என்தன பிடிக்குமான்னு கதரியதல". "உங்கதே பிடிக்காத கபாண்ணு இருக்காங்கோ என்ன?. யாரு அது.?" சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு ஸ்பூதன கழுவி ககாண்தட தகட்க, "நீங்க தான் அபர்ணா அந்த கபாண்ணு. என்தன கல்யாணம் பண்ணிப்பீங்கோ.?" அபர்ணா முகம் தகாபத்தில் சிவந்தது. "ஆனந்த், நான் அந்த மாதிரி கபாண்ணு கிதடயாது. இந்த மாதிரி காதல்னு கசால்லிட்டு என் கிட்ட தபச வராதீங்க". விருட்கடன்று எழுந்து தவகமாக அவள் இடத்தில் கசன்று அமர்ந்தாள். அடுத்த சில நாட்கள் ஆனந்த் தபச கசய்த முயற்சிகள் பலனேிக்கவில்தல. அவதனாடு
சாப்பிட
உட்கார்வதும்
இல்தல.
இந்த
கசய்தககள்
ஆனந்தின்
ஈதகாதவ தாக்கி விட்டன. எப்படியாவது இவதே தன்வசப்படுத்த தவண்டும், இவதே
நாசபடுத்த
தவண்டும்
என்ற
கவறி
அவன்
மனதிற்குள்
புகுந்தது.
ககாஞ்சம் விட்டு பிடிக்கலாம் என்று நிதனத்தான். அடுத்த
நாள்
அபர்ணாவுக்கு
ஆனந்த்
ஆபீஸ்
கதரியவில்தல.
வரவில்தல.
ஆனந்த்
கசல்
ஏன் நம்பர்
வரவில்தல இருந்தாலும்
என்று கூப்பிட
தயாசித்தாள். சரி அடுத்த நாள் தபசி ககாள்ேலாம் என்று மறந்து விட்டாள்.
அடுத்த
நாளும்
ஆனந்த்
ஆபீஸ்
வரவில்தல. பதிதனாரு
மணி
அேவில்
அவளுக்கு ஆனந்திடம் இருந்து தபான் வந்தது. "அபர்ணா தபான் வச்சுடாதத. நான் சாக தபாதறன். நீ என்தன ஐ லவ் யூ கசால்லதலனா நான் விஷத்தத குடிச்சு உயிர் விட்டுடுதவன்." பதறி தபானாள் அபர்ணா. 'ஏற்கனதவ பிரதீப் தவறு தபத்தியமாக இருக்கிறான். இவன் தவறு தற்ககாதல கசய்து ககாண்டால் என்ன கசய்வது. ஐதயா இதத எப்படி தடுப்பது'. "ஆனந்த்,
அவசரபடாதிங்க.
நீங்க
எங்தக
இருக்கீ ங்கன்னு
கசால்லுங்க
நான்
உடதன கிேம்பி வதரன்". "தவணாம் அபர்ணா, நீ என்தன காப்பாத்த முயற்சி கசய்ற. தவணாம். நான் சாக தபாதறன். தபாதன வச்சுடுதறன்". "தவணாம் ஆனந்த். இப்தபா என்ன கசால்லணும். ஐ லவ் யூ தாதன. நான் கசால்லி கதாதலக்கிதறன். ஐ லவ் யூ. ப்ே ீஸ் தற்ககாதல பண்ணிக்காதீங்க" கதறி அை ஆரம்பித்தாள். "தாங்க்ஸ் அபர்ணா கண்ணு. என் வட்டு ீ அட்ரஸ் ததரன் நீ வர்றியா". தயாசிக்கதவ இல்தல அபர்ணா. "உடதன வதரன் ஆனந்த்". அவளுக்கு ஒரு உயிதர காப்பாற்ற தவண்டும் என்ற கவறி. உடதன கிேம்பி கசன்றாள். அங்தக ஆனந்த் வட்டில் ீ யாரும் இல்தல. கததவ அபர்ணா தட்ட திறந்து ககாண்டது. உள்தே நுதைந்த அபர்ணா, படுக்தக அதற தநாக்கி நகர அங்தக ஆனந்த் லுங்கியில், தகயில் ஏததா மருந்து பாட்டில். விஷமாக இருக்க தவண்டும் என்று யூகித்த அபர்ணா, அதத தவகமாக தட்டி விட்டு, "ஆனந்த் ப்ே ீஸ் தப்பா எதுவும்
முடிவு
கசால்லிட்தடதன."
எடுக்காதிங்க.அதுதான்
உங்கதே
லவ்
பண்ணுதறன்னு
ஆனந்த் முகத்தில் ததான்றிய கவற்றி சிரிப்தப அடக்கி ககாண்டான். "அபர்ணா சத்தியமா தாதன கசால்ற" தகதய நீட்ட, "ஆமாம்" என்று கசால்லி தகயில் சத்தியம் கசய்தாள். "அப்படின்னா
நீ
உயிரா
மதிக்கிற
அம்மா
தமல
சத்தியமா
கசால்லு",
அபர்ணாவுக்கு தூக்கி வாரி தபாட்டது "நீ கசால்லதலனா, நான் தற்ககாதல பண்ணிக்குதவன்". "சரி, அம்மா தமல சத்தியமா உங்கதே நான் காதலிக்கிதறன்" கண்கள் கலங்கி கண்ண ீர் இறங்கியது.
"அந்த ராஸ்கல் என்தன கபாய்யா காதலிச்சான்னு எனக்கு கதரியாம தபாச்சு. நானும் ஏமாந்து தபாதனன். எங்க காதல் அடுத்த சில நாட்கேில் தவகமாக வேர்ந்தது. அப்தபா லீவுக்காக நான் திருச்சிக்கு வந்து இருந்ததன். எனக்கு ஆனந்த் கிட்ட இருந்து தபான்." "அபர்ணா, எங்தக இருக்க". "திருச்சில இருக்தகன் ஆனந்த். வட்ல ீ இருக்தகன்" குரதல தாழ்த்தி ககாண்டு அபர்ணா தபச, "கவேிதய வா அபர்ணா. நான் உன் கிட்ட அவசரமா தபசணும்". "கசால்லுங்க ஆனந்த், வட்டு ீ வாசலுக்கு கவேிதய, வந்துட்தடன்". "அபர்ணா நீ உடதன கிேம்பி கசன்தனக்கு வா." "என்ன
ஆனந்த்,
திடீர்னு
கூப்பிட்டா
நான்
எப்படி
வர்றது. என்ன
விஷயம்
இப்படி அவசரப்படுத்துறீங்க". தயாசித்தான் ஆனந்த். "அபர்ணா
நான்
ஒரு
சிக்கல்ல
மாட்டி
இருக்தகன்.
என்ன
கசால்லியும்
தகட்காமல் வட்ல ீ ஒரு கபாண்ணு பார்த்து கல்யாணம் பிக்ஸ் பண்ணிட்டாங்க. நான் காதலிக்கிறத கசான்னா, அதல்லாம் இனக்கவர்ச்சி அப்படின்னு கசால்லி
உன்தன
கட்
பண்ண
கசால்லிட்டாங்க.
எனக்கு
மனசு
வரதல.
என்தனாட
பிகரண்ட் மும்தபல இருக்கான். அவன்கிட்ட தபசி இருக்தகன். நாம கரண்டு தபரும்
கிேம்பி
மும்தப
தபாதறாம்,
கல்யாணம்
முடிச்சுட்டு
வட்டுக்கு ீ
கசால்தறாம், அப்புறமா கசன்தன வதராம். சரியா" அபர்ணா குைம்பி தபானாள். "ஆனந்த் நான் தவணும்னா எங்க அம்மா கிட்ட தபசி பார்க்கட்டுமா". தபசாதத.
"முட்டாள்தனமா
ஒரு
தவதே
உன்தனாட
அம்மா
இதுக்கு
ஒத்துக்கதலனா, என்ன ஆகும் தயாசிச்சு பாரு". அபர்ணா
தயாசித்தாள்,
'ஆனந்த்
கசால்வது
கூட
சரி
தான்.
ஒரு
தவதே
அம்மா ஒத்துக்கவில்தல என்றால் வட்டிதல ீ பூட்டி தவத்து விடுவார்கள்'. "ஓதக ஆனந்த். இப்தபா நான் என்ன பண்ணுறது". "அபர்ணா, நமக்கு மும்தபல ககாஞ்ச நாள் தங்கி இருக்கணும். வரும்தபாது ககாஞ்சம் பணம், உன்தனாட நூறு பவுன் நதககதே தூக்கிட்டு வந்துடு. நம்ம கல்யாணம் முடிஞ்ச ககாஞ்ச நாேில நான் உனக்கு இருநூறு பவுன் கசஞ்சு தபாடுதறன். சரியாடா கண்ணு" என்று ககாஞ்ச, 'சரி' என்றாள் அபர்ணா. இரவு ட்கரயினில் வைக்கம்தபால் கசன்தன கிேம்பி கசன்று ஆபீஸ் கசல்வது தபால கிேம்பி கசன்தன ஏர்தபார்ட் தபாய் விட்டாள். அங்தக ஆனந்த் டிக்ககட் உடன் காத்து இருக்க, அபர்ணா பிதேட்டில் அமர்ந்தாள். மதியம்
சாப்பிட்டு
விட்டு
தாராவி
அருகில்
இருந்த
அந்த
பதைய
தமன்ஷனுக்கு அவதே அதைத்து கசன்றான் ஆனந்த். அந்த
இடமும்
அதத
சுற்றி
இருந்த
சுற்று
புறமும்
அபர்ணாவுக்கு
அருகவறுப்தப தர, "என்ன ஆனந்த் தவற இடம் கிதடக்கதலயா". "சாரி
அபர்ணா.
ககாஞ்சம்
அட்ெஸ்ட்
பண்ணிக்தகா.
பிகரண்ட்
கவேிதய
தபாய்ட்டான். ராத்திரி தான் வருவான். நாம கவயிட் பண்ணலாம்." அபர்ணா,
ஆனந்த்
அருகில்
வந்து
நிற்க
அவன்
மூச்சு
காற்று
அபர்ணா
கழுத்தில் பட்டது. அவதே கட்டி அதணத்து கன்னத்தில் முத்தமிட முயல, அவதன எட்டி தள்ேினாள். சுவற்றில் முட்டி தமாதி ததலதய பிடித்து ககாண்டு உட்கார்ந்தான்.
"சாரி
ஆனந்த்.
ப்ே ீஸ்
புரிஞ்சுக்க. எப்படியும்
நாம
கல்யாணம்
பண்ணிக்க
தபாதறாம். என் கழுத்தில தாலி கட்டும் வதர கபாறுத்து இருங்க". ஆனந்த் முகத்தில் தகாபமும் ஏமாற்றமும் மாறி மாறி வந்தது. "சரி
அபர்ணா,
உன்
தகல
இருக்கிற
நதக
பணம்
எல்லாம்
ககாடு
நான்
உள்தே பத்திரமா தவக்கிதறன்" வாங்கி ககாண்டு உள்தே இருந்த பீதராவில் தவத்து பூட்டி சாவிதய பாக்ககட்டில் தவத்து ககாண்டான். "அபர்ணா நான் நம்ம கரண்டு தபருக்கும் டிபன் வாங்கி வர்தறன், நீ கததவ பூட்டிக்தகா. நான் கததவ நாலு தடதவ தட்டுதவன். அப்புறம் திறந்தா தபாதும். சரியா" என்று தகட்க அபர்ணா, முகத்தில் கலவரமாக ததலயாட்டினாள். ஒரு
மணி
தநரம்
கைித்து
கததவ
நாலு
தடதவ
தட்டும்
ஓதச.
கததவ
திறந்தாள். "ரவி இப்தபா நிதனச்சாலும் என் உடம்பு எல்லாம் நடுங்குது. வாசலில நாலு தபரு. கரௌடிங்க. 'யாரு நீங்க'ன்னு தகட்தடன்". "உன்தன ஆனந்த் அஞ்சு லட்சத்துக்கு வித்துட்டான். நீ இப்தபா காமத்திபுரா கிேம்பனும்னு கசான்னாங்க. எனக்கு அவங்க கசால்றது புரியதல. அது என்ன இடம்னு தகட்தடன். முன்னால இருந்தவன் தன்தனாட கதற படிந்த வாதய திறந்து தத... இருக்கிற இடம்னு கசால்லி, நடுவிரதல காண்பித்து அசிங்கமா கசய்தக கசஞ்சான்" அபர்ணா அை ஆரம்பித்தாள். "ப்ே ீஸ் அைாதத அபர்ணா. கசால்ல தவணாம்னு ததானுச்சுனா கசால்லாத". "இல்தல ரவி நான் யாராவது ஒருத்தர் கிட்ட என்தனாட கஷ்டத்தத கசால்லி அைணும்ன்னு
ததாணுது.
என்
அம்மா
என்கிட்ட
தபச
மாட்தடன்னு
கசால்லிட்டாங்க. அதனால தான் உங்க கிட்ட கசால்லி அைதறன். என்தன தடுக்காதிங்க ப்ே ீஸ்." ரவி ஒன்றும் கசால்லவில்தல, அபர்ணா கதாடர்ந்தாள். "உள்தே
வந்த
தப்பிக்கிறதுன்னு பார்த்தவுடன் கத்திதனன்."
எல்தலாரும்
என்
கதரியாம
நான்
எனக்கு
சந்ததாஷம்,
தமல
தக
தவக்க
தவிச்சப்தபா, 'ஆனந்த்
பார்த்தாங்க,
உள்தே
என்தன
வந்த
எப்படி
ஆனந்தத
காப்பாத்துங்க'ன்னு
"அதுக்கு ஆனந்த் கசான்ன வார்த்தத என்ன கதரியுமா," இன்னும்
"'தடய் சீ க்கிரம்
என்னடா
தூக்கிட்டு
இவதே
தபாங்கடா.
தபச
கன்னி
விட்டு
தவடிக்தக
கபாண்ணு
எத்ததன
பார்க்கிறீங்க. தபர்
தவணா
தாங்குவான்'னு கசான்னான்". நான் அதிர்ச்சியில் உதறந்து நிற்க, என் வாயில் துணிதய அதடத்து அந்த நாலு தபரும் என்தன காரில் கடத்தி கசன்றனர். நான் விபசாரத்தில் ஈடுபட மாட்தடன்னு கசான்னதால அடி உதத கிதடச்சது. அவங்க
ககாடுத்த
சாப்பாடு,
தண்ணர்ீ
எதுவும்
எடுத்துக்கதல.
ஏதாவது
தூக்கமருந்து கலந்து இருந்தா என்ன பண்ணுறதுன்னு. ஆண்டவா அவனால
என்தன தநர்ல
காப்பத்துன்னு
வர
காப்பாத்துவான்னு
நான்
முடியாட்டினாலும்
கசால்லுவாங்க.
அதத
கதறி
அழுததன்.
தன்தனாட மாதிரி
ஆண்டவன்
பிரதிநிதிதய நீங்க
அனுப்பி
வந்து
என்தன
காப்பாத்துன ீங்க. அதுக்கு அப்புறம் நடந்தது உங்களுக்கு நல்லா கதரியும்". கபருமூச்கசாரிந்தான் ரவி. கஷ்டம்தான்
"என்தனாட
கபருசுன்னு
நிதனச்தசன்.
உன்தனாட
கதததய
தகட்ட பின்தன, எனக்கு வந்தது சாதாரணம் துன்பம் மாதிரி ததாணுது". இருவரும் ஒருவதர ஒருவர் பார்த்து கண்கலங்கி பிறகு கண்கதே துதடத்து ககாண்டு சிரிக்க முயற்சி கசய்தனர். "அபர்ணா
உன்
கிட்ட
ஒண்ணு
தகட்கணும்.
எப்படி
அந்த
மாதிரி
ஒரு
கபாறுக்கிட்ட தபாய் மாட்டின". தசாகமாக
சிரித்தாள்.
கபாண்ணுங்களுக்கு மனசில இருக்கும்.
"என்ன
யார்
கசால்றதுன்னு
நல்லவன்,
என்னால
பிரதீப்
யார்
கதரியதல.
ககட்டவன்னு
தபத்தியம்
ஆனது
கசால்ற எனக்கு
கபாதுவா அலாரம் ஒரு
மன
உறுத்ததல ஏற்படுத்தி இருந்தது. அதனால ஒருதவதே ஆனந்த் தற்ககாதல பண்ணிட்டா அந்த
என்ன
தநரத்தில
பண்ணுறதுன்னு
அந்த
அலாரம்
கசால்லி விட்டு சிரித்தாள்.
ஆப்
பயத்தில
அப்படி
ஆய்டுசுன்னு
நான்
நடந்துட்தடன்.
நிதனக்கிதறன்"
என்று
"அபர்ணா இது என்ன ககாடுதம பார்த்தியா. உன்தனாட நதகதய பிடிங்கிட்டு விடுவான்னு
பார்த்தா,
அவன்
உன்தனயும்
இப்படி
வித்துட்டாதன.
அவன்
மட்டும் என் தகல மாட்டினா சட்னி தான்." "ரவி,
தவணாம்.
ஏற்கனதவ
பத்து
வருஷத்தத
கதாதலச்சுட்டு
நிக்கிறீங்க.
இன்னும் தவண்டாம்." ரவி
முகம்
மாறி
தபானது.
"சரி
அபர்ணா"
என்று
கசால்லி
விட்டு
தனது
கபட்ரூம் தபாய் விட்டான். "அய்யய்தயா, தப்பா தபசிட்தடன் தபால இருக்கு". நாக்தக கடித்து ககாண்டாள். 'பாவம் நல்ல மனுஷன்'. கததவ கமதுவாக தட்ட. தனது கபட்ரூம் கததவ திறந்தான். கண்கள் ஈரமாகி இருந்தன. "ரவி நீங்க அழுதீங்கோ" ரவி பதில் தபசாமல் ததல ஆட்டினான். 'என்ன மனுஷன் இந்த ஆள். கமன்தமயான மனது. இவன் இரண்டு ககாதல கசய்து இருப்பான் என்று கசான்னால் யாரும் நம்ப மாட்டார்கள்'. ககாஞ்சம்
தபச்தச
மாற்றலாம்
என்று
முடிவு
கசய்து,
உங்கதோட
"ரவி
கததகள் எல்லாதம சமூக சிந்ததன சார்ந்தது. எல்லா கததகேிலும் ஒரு தீர்வு ககாடுத்து
இருக்கீ ங்க.
இருந்தாலும்
உங்கதோட
கததகேில்
ஒரு
குதற
இருக்கு. என்னன்னு கதரியுமா?" "என்ன" என்பது தபால் ரவி தகள்விக்குறிதயாடு பார்க்க, குறும்தபாடு சிரித்து ககாண்தட "நீங்க காததல பற்றி எதுவும் எழுதினதத இல்தல". ரவிக்கு புரிந்தது. "நீ கசால்றது உண்தமதான் அபர்ணா. ஒரு காதல் கதத எழுதணும்னா
அதத
பற்றி
அனுபவம்
தவண்டும்
இல்தலனா
பீலிங்க்ஸ்
இருக்கணும். எனக்கு இந்த கரண்டுதம இல்தல.உனக்கு தான் ஏற்கனதவ ஒரு காதல் அனுபவம் இருக்தக". அபர்ணா குரல் தழுதழுக்க, "ரவி எனக்கு வந்தது காதல் அல்ல. ஒரு பரிதாபம். ஒரு தவதே ஆனந்த் கசத்து தபாய்டுவாகனன்னு. அது நாம கதரு ஓரத்தில பார்க்கிற பிச்தசக்காரி தமல வர்ற மாதிரியான ஒரு பரிதாபம். அது காததல
கிதடயாது.
இப்தபா
எனக்கு
அது கதேிவா புரியுது". குரலில் உற்சாகத்தத
வரவதைத்து ககாண்டு, "ஏன் நீங்க யாதரயும் லவ் பண்ணதலயா". நான்
"இல்தல,
யாதரயும்
காதலிக்கிறதாதவா,
கல்யாணம்
கசஞ்சுக்கிறதாகதவா இல்தலன்னு முடிவு பண்ணிட்தடன்." "ஏன் ரவி, என்ன பிரச்சதன". "பத்து
வருஷம்
கல்யாணம்
கெயில்ல
தபாயாச்சு.
பண்ணிக்குவா.அப்படிதவ
இனிதம
எந்த
வந்தாலும்,
கபாண்ணு
இங்தக
என்தன
இருக்கிற
இந்த
பண்தண வடு, ீ கசாத்துக்காக வந்தா உண்டு". அவதன கூர்ந்து கவனித்து ககாண்டு இருந்தாள். 'வயது முப்பது மதிக்கத்தக்க ததாற்றம். தினமும் உடற்பயிற்சி கசய்து உருக்தகறி இருக்கும் ததகம். இது வயது பிரச்சதன அல்ல, மனது சம்மந்தப்பட்ட பிரச்சதன' என்று அவளுக்கு புரிந்தது.
'விட்டு
பிடிக்கணும்.
ஒரு
நல்ல
கபண்தண
பார்த்து
கல்யாணம்
பண்ணி தவக்க்கனும்'. "என்ன அபர்ணா சிந்ததனல ஆழ்ந்துட்டதபால இருக்கு. என்ன அம்மா ஞாபகம் வந்துருச்சா". சுதாரித்து
ககாண்டு,
அவங்களுக்கு
என்
அம்மா
ஞாபகம்
தான்.
கட்டாயம்
தகாவம்
இருக்கும்.
"ஆமா தமல
என்ன
இருந்தாலும்
என்ன
கசய்றது.
அம்மாகிட்ட எல்லா விஷயத்ததயும் கசால்ல ஆதச படுகிதறன். ஆனா அந்த வாய்ப்பு எனக்கு கிதடக்குமான்னு கதரியதல". "கவதலப்படாதத
அபர்ணா.
ஒரு
நாள்
உன்தனாட
அம்மாவுக்கு
எல்லாம்
புரியும். அப்தபா உன்தன கட்டாயம் மன்னிப்பாங்க. உன் கிட்ட இன்கனாரு விஷயம் தகக்கணும். உனக்கு இங்தக இருக்கிறது கம்தபார்டபிலா இருக்கா, இல்தல ஹாஸ்டல தங்கிக்க ஏற்பாடு பண்ணட்டுமா". அவன் கண்கதே துதேத்து விடுவது தபால பார்த்தாள். "நான் உங்க கிட்ட ஹாஸ்டல் தபாகனும்னு தகட்தடனா". "இல்தல". "இல்ல, உங்களுக்கு நான் இங்தக இருக்கிறது பிடிக்கதலயா".
"தநா தநா" அவசரமாக மறுத்தான். "பக்கத்துக்கு வடு, ீ எதிர்த்த வடு ீ இவங்க தகட்டாங்கோ." "இல்தல யாராவது பார்த்து தகட்டா, நீ கல்யாணம் ஆக தவண்டிய கபாண்ணு. உனக்கு தாதன கஷ்டம்". "ரவி
ஒண்ணு
புரிஞ்சுக்கங்க.
இந்த
விஷயத்தில
கவதலப்பட
தவண்டியது
நானும், நீங்களும்தான். எனக்கு உங்க தமல நம்பிக்தக இருக்கு. உங்களுக்கு என்
தமல
நம்பிக்தக
இருக்கும்னு
நிதனக்கிதறன். உங்க
கற்பு
பத்திரமா
இருக்கும். நான் அதுக்கு கியாரண்டி. தபாதுமா". ரவி கலகலகவன்று சிரிக்க ஆரம்பித்தான். "கராம்ப நாதேக்கு அப்புறம் மனம் விட்டு சிரிக்கிதறன்". "ரவி உங்க தபாதன ககாடுக்க முடியுமா. இந்த கடன்சன்ல கவிதா கிட்ட தபச மறந்துட்தடன்". ரவி தபாதன ககாடுக்க, கவிதா நம்பர் அடித்தாள். "அபர்ணா, என்னடி தபசுறது நீதானா. நம்பதவ முடியதலடி. உன்தனாட நம்பர் கிதடக்கதலன்னு உன்தனாட வட்டுக்கு ீ தபான் பண்ணினா உங்க அம்மா என் கூட தபச கூட இல்தல. கட் பண்ணிட்டாங்க. என்னடி ஆச்சு" நடந்ததத
அபர்ணா
சுருக்கமா
கசால்ல,
கவிதா
ஆச்சர்யத்தில்
அதிர்ந்து
தபானாள். "என்னடி இந்த ஒரு வாரத்தில இவ்வேவு நடந்து இருக்கா. நம்பதவ முடியதல. நான்
உன்தன
கூப்பிடனும்னு
நிதனச்தசன்.
ஆனால்
வைிதான்
கதரியதல. பரவாயில்தல நீதய கூப்பிட்டுட்தட." "என்னடி விஷயம்." "அதுதாண்டி, பிரதீப், அவனுக்கு தபத்தியம் முத்தி தபாச்சாம். நான் அவதன திரும்ப பார்க்க தபாகும்தபாது அவன் அப்பா கசால்லி அழுதார். உன் கபயர் கசால்லிகிட்தட திரியிறான். நீ ஒரு தடதவ வந்து பார்த்தா நல்லது. ப்ே ீஸ் டி." "சரி நான் திரும்ப கூப்பிடுதறன்." தபாதன தவத்து விட்டு சிந்ததனயில் இருந்த அபர்ணா, ரவி குரல் தகட்டு நிதனவுக்கு திரும்பினாள்.
"என்ன அபர்ணா, ஏதாவது பிரச்சதனயா". "ஆமா ரவி. அங்தக பிரதீப்புக்கு ககாஞ்சம் மன நிதல சரியில்தல. இப்தபா நான் தபானாதான் ககாஞ்சமாவது முன்தனற்றம் கதரியுமாம்." "இதுல என்ன தயாசிக்க இருக்கு. நீ உடதன கிேம்பு. என்தனாட காதர தவணா எடுத்து தபா". அபர்ணா தயங்க, "ரவி நீங்க என் கூட வர முடியுமா?" சில கநாடி தயாசித்த ரவி, "தநா ப்தராப்லம் அபர்ணா நான் வதரன். கரண்டு தபருதம தபாகலாம்" என்று கசால்ல, இருவரும் அடுத்த சில மணி தநரத்தில் காரில் மதுதர தநாக்கி கிேம்பினர்.
காதல் 6 மாதல ஐந்து மணி அேவில் மதுதர தகாரிப்பாதேயம் அருகில் வந்தவுடன் கவிதா
காத்து
கசன்றனர்.
இருக்க
பிரதீப்
அவதேயும்
வட்டுக்கு ீ
காரில்
கசன்றவுடன்
ஏற்றி
ககாண்டு
வட்டுக்கு ீ
தக
தக
கவேிதய
நகர்
இருந்த
தசாபாவில் அமர்ந்து இருந்த பிரதீப் அப்பா எழுந்து வந்தார். கவிதாதவ
பார்த்து
கவிதா"
"வாம்மா
என்று
அதைத்து
ககாண்தட
வர,
பின்னால் வந்த அபர்ணாதவ கண்டவுடன் அவர் முகம் மாறியது. சமாேித்து ககாண்தட
"வாம்மா
அபர்ணா,
நீ
வராம
தபாய்டுவிதயான்னு
நிதனச்தசன்.
ததங்க்ஸ். இவர் யாரு". "இவர் என்தனாட குடும்ப நண்பர், கபயர் ரவிசந்திரன். ொஸ்மின் அப்படிங்கற கபயர்ல கதத எழுதி வர்றார்". "ொஸ்மினா, நான் தகள்வி பட்டு இருக்தகன். வாங்க சார் உட்காருங்க" கசால்லி விட்டு, "தடய் சின்ன சாமீ " என்று தவதலக்காரதன அதைக்க "என்ன அய்யா" என்று தகட்டு ககாண்டு ஒரு வயதான ஆள் வந்தார். "இவங்களுக்கு முதல்ல குடிக்க ஏதாவது ககாடு". எல்தலாரும் காபி குடித்து விட்டு உள்தே கசன்றனர். அங்தக ரூமில் பிரதீப் தகயில் இருந்த தபாட்தடாதவ கவறித்து பார்த்து ககாண்டு இருந்தான். அது இன்கடர்
காதலஜ்
கம்கபடிசனில்
எடுத்தது.
அதில்
கவிதா,
அபர்ணாவுடன்,
பிரதீப் இருந்தான். அந்த
நிதலயில்
அவதன
கண்ட
அபர்ணாவுக்கு
அதிர்ச்சி.
"பிரதீப்
யார்
வந்துருக்தகன்னு பாரு". நிமிர்ந்து பார்த்த பிரதீப் கண்ணில் சந்ததாச மின்னல். திடீகரன்று முகம் மாறி தபானது. "அபர்ணா, நீதான் என்தன பிடிக்கதலன்னு கசால்லிட்டிதய. இப்தபா எதுக்கு என்தன
பார்க்க
வந்துருக்க.
இன்னும்
என்
அப்பாகிட்ட
கசால்லி
என்தன
அடிக்க தவக்கறதுக்கா" பரிதாபமாக தகட்க, அபர்ணா கலங்கி தபானாள். பிரதீப்பின்
இந்த நிதலக்கு
தானும் ஒரு
குற்ற உணர்ச்சிதய ஏற்படுத்தியது.
காரணம்
என்பது
அவள் மனதில்
"கவிதா நீ உட்காரும்மா" என்று கசால்லி விட்டு "சார் நீங்க வாங்க" என்று ரவிதய கவேிதய அதைத்து ககாண்டு கசன்றார். "சார் நீங்க அபர்ணாவுக்கு கசாந்தக்காரரா?" "இல்தலங்க." "அப்புறம் எப்படி கதரியும்". அவ்வேவுதான்"
"கதரியும்க.
எரிச்சலாக
கசால்லி
விட்டு
ரூமுக்கு
உள்தே
வந்தான். அங்தக டாக்டர் பிரதீப்பிடம் தபசி ககாண்டு இருக்க அருகில் இருந்து அபர்ணா பார்த்து ககாண்டு இருந்தாள். அவள் டாக்டரிடம் ஏததா விசாரித்து ககாண்டு இருந்ததால், பிரதீப்
கவிதாதவ
நல்லபடியா
அதைத்து
தபசுறான்.
"என்ன
அடிக்கடி
ஆச்சு"
வந்து
என்று
அபர்ணா
தகட்க
"இப்தபா
தபசிட்டு
தபானா
இன்னும் முன்தனற்றம் கதரியலாம்" என்று டாக்டர் கசால்கிறார். மனதுக்குள்
ஒரு
கவறுதம
சூழ்ந்தது.
பிரதீப்
பணக்கார
வட்டு ீ
தபயன்.
அபர்ணாவினால் பாதிக்கப்பட்டவன். சீ க்கிரம் குணம் ஆக அபர்ணா கூடதவ இருந்தால் நல்லதுதான். கடிகாரத்தத பார்த்தான். மணி ஏழு ஆகி விட்டது. கவிதா உள்தே கசன்று "அபர்ணா நாம வட்டுக்கு ீ தபாகலாம் காதலல வந்து திரும்ப பார்க்கலாம்". பிரதீப்
கிேம்பிய
அபர்ணாதவ
பார்த்து,
தபாகாதத
அபர்ணா
என்று
ககஞ்ச,
அபர்ணா சமாதானபடுதினாள். "தடான்ட் கவார்ரி பிரதீப். நான் நாதே காதலல கட்டாயம் வதரன்" என்று கசால்ல,
முகத்தத
பாவமாக
தவத்து
ககாண்டான்.
கதாடர்ந்து
அவள்
சமாதனப்படுத்தி ஒரு வைியாக பத்து நிமிடம் கைித்து கவேிதய வந்தாள். "கவிதா நாம இப்தபா கிேம்பிட்டு நாதேக்கு காதலல வரலாம். ரவி வாங்க கிேம்பலாம். ராமச்சந்திரன் சார் நான் காதலல வதரன்". சரிகயன்று அவர் ததலயாட்ட இருவரும் கவேிதய வந்தனர். கவிதா வடும் ீ தகதக நகரில் இருப்பதால், இரண்டு நிமிடத்தில் காரில் வட்டுக்கு ீ கசன்றனர்.
"ரவி
சார்
நீங்களும்
இங்தகதய
தங்கிடுங்க"
என்று
கவிதா
கசால்ல,
"பரவாயில்தல நான் பக்கத்தில தஹாட்டல்ல தங்கிக்கிதறன். காதலல எனக்கு ஒரு
தவதல
இருக்கு
முடிச்சுட்டு
மதியம்
வருதவன்.
லஞ்சுக்கு
மீ ட்
பண்ணலாம்" என்று கசால்லிவிட்டு கிேம்பினான் ரவி. "நல்ல மனுஷன்ல" என்று கவிதா கசால்ல, "ஆமாண்டி ஹி இஸ் ரியல்லி கிதரட்" என்றாள் அபர்ணா. அடுத்த நாள் காதல ஆறு மணிக்கு தனது காதர எடுத்து ககாண்டு விரட்ட, எட்டதர
மணிக்கு
திருச்சி தில்தலநகர்
அபர்ணா
வட்டின் ீ
வாசல்
கததவ
தட்டினான். கததவ திறந்தது அபர்ணாவின் தாத்தா. "நீங்க..." "சார் நான் ரவிச்சந்திரன்" "முந்தாதநத்து அபர்ணா கூட வந்ததன். ஞாபகம் இல்தலயா." "என்ன
அபர்ணா
கூட
வந்தவரா
நீங்க.
சரியா
எனக்கு
நிதனவு
இல்தல.
உள்தே வாங்க" தபத்தி கபயர் தகட்டவுடன் தாத்தா முகத்தில் பிரகாசம். "உட்காருங்க நான் காபி ககாண்டு வர கசால்தறன்." "நிர்மலா தம்பிக்கு ஒரு காபி ககாண்டு வா". "யாரு வந்துருக்கிறது அப்பா" என்று தகட்டு ககாண்தட வந்த நிர்மலா ரவிதய கண்டவுடன் அதிர்ச்சி அதடந்தாள். "நீங்க அபர்ணாகூட வந்தவர் தாதன. முதல்ல கிேம்புங்க". "அப்பா உங்களுக்கு அறிவு இல்தல. கண்ட நாய்கதே உள்தே விட்டுட்டு". சுருக்ககன்று
இருந்தது
ரவிக்கு.
பதிலுக்கு
கத்தலாம்
என்று
நிதனத்தால்
அபர்ணாவின் பரிதாப முகம் நிதனவுக்கு வந்தது. இது தகாபப்படும் சமயம் அல்ல.
கபாறுத்துதான்
தபாக
தவண்டும்
என்று
முடிவு
கசய்து,
"இங்தக
பாருங்க தமடம். உங்களுக்கு அபர்ணா தமல தகாவம் இருக்கிறது நியாயம்
தான். அதுமாதிரி அவள் பக்க நியாயத்ததயும் தகட்டு அதுக்கு அப்புறம் முடிவு கசஞ்சா தான் சரியாக இருக்கும்". முகம்
இறுகிப்
தபானது
நிர்மலாவுக்கு.
"அவதே
பத்தி
தபசாதிங்க.
அம்மா
தவணாம்னு கசால்லிட்டு, கல்யாணத்துக்கு குருவி குருவியா தசர்த்து வச்ச நதககள் எல்லாத்ததயும் ககாண்டு தபாய் உங்ககிட்ட ககாடுத்ததும் இல்லாம, இப்தபா இங்தக வந்து தபச வந்திட்டீங்க. உங்களுக்கு அசிங்கமா இல்தல." "தமடம் என்தன தப்பா புரிஞ்சுட்டிங்க. நான் அந்த மாதிரி ஆளு இல்தல". நிர்மலா முகத்தில் குைப்ப முடிச்சுகள். "நான் நடந்ததத எல்லாம் கசான்னாதான் உங்களுக்கு புரியும். நான் ககாஞ்சம் உட்காரலாமா". "சரி"
என்று
ததல
அதசத்து,
என்னதான்
கசால்கிறான்
என்று
தகட்தபாம்
என்று முடிவு கசய்தாள். நடந்த
சம்பவங்கள்
அதனத்ததயும்
கசால்லி
முடிக்க,
நிர்மலா
கண்கள்
கலங்கி விட்டன. "ரவி நீங்க மட்டும் அங்தக தபாகதலனா அவளுக்கு என்ன ஆகி இருக்கும். எனக்கு நிதனச்சாதல மனசு பதறுது". "கவதலப்படாதீங்க.அதுதான் ஒண்ணும் இல்தலன்னு ஆகி தபாச்தச." "இருந்தாலும் அவள் வட்டு ீ விட்டு தபானது தப்பு. அவதோட தப்தப மன்னிக்க இன்னும் எனக்கு மனசு வரதல. அவள் தமல உயிதரதய வச்சு இருந்ததன். இப்படி ஏமாத்தி ஒடுவான்னு நிதனக்கல." "தமடம்.
நீங்க
அவள்
தமல
கண்டிப்தப
காட்டின
மாதிரி
உங்கதோட
அன்தபயும் காட்டி இருக்கணும். இப்தபா கூட ஒண்ணும் ககட்டு தபாகதல. ககாஞ்ச நாள் என் வட்டில ீ இருக்கட்டும். உங்க மனசு முழுக்க மாறின பின்தன கூட்டிட்டு தபாங்க. ஆனால் ஒண்ணு மட்டும் நிச்சயம், உங்க கபாண்ணு தமல நம்பிக்தக தவய்யுங்க." "அப்தபா
நான்
கிேம்புதறன்"
ரவி
தாத்தா,
வணக்கம் கசால்லி விட்டு கிேம்பினான்.
நிர்மலா,
மற்றும்
பாட்டிக்கு
நிர்மலா குைப்பத்தில் ஆழ்ந்தாள். திரும்ப மதுதர எட்டியதபாது அவன் தகப்தபசி அதைத்தது. கவிதா தபான். தபாதன எடுக்க, அடுத்த முதனயில் அபர்ணா. "ரவி எங்தக இருக்கீ ங்க". "சிட்டில
தான்
இருக்தகன்.
இன்னும்
அஞ்சு
நிமிஷத்தில
தகதக
நகர்ல
இருப்தபன்." கசான்னபடி அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் பிரதீப் வட்டு ீ வாசலில் ரவி வண்டிதய நிறுத்தி இறங்கினான். வாசலில் கவிதா, அபர்ணா காத்து இருக்க, அவர்கேிடம் "இப்தபா பிரதீப்புக்கு எப்படி
இருக்கு"
என்று
தகட்க,
"ககாஞ்சம்
பரவாயில்தல
ஓரேவு
நல்லா
தபசுறான். இன்னும் ஒரு வாரம் அவதன கதாடர்ந்து பார்த்து வந்தால் நல்ல முன்தனற்றம் கதரியும் என்று டாக்டர் கசான்னார்". ரவி தயாசித்தான். "சரி அபர்ணா, ஒரு வாரம் எங்தக தங்குவங்க" ீ என்று தகட்க, அவள் என் வட்டில் ீ தங்குவாள் என்று கவிதா கசால்ல "சரி அப்படின்னா நான் திருகநல்தவலி கிேம்புதறன். தபாட்ட தவதல எல்லாம் அப்படிதய இருக்கு." "அபர்ணா, நீங்க எப்தபா கிேம்பி வருவங்கன்னு ீ தபான் பண்ணுங்க. நான் பஸ் ஸ்டாண்ட் வந்து பிக் அப் பண்ணிக்கிதறன்." "சார்
நான்
கிேம்புதறன்"
என்று
ராமச்சந்திரனிடம்
கசால்லி
விட்டு,
கவிதாவிடமும் விதட கபற்று ககாண்டு ரவி கிேம்பினான். இரண்டு
நாள்தான்
கூட
இருந்தாலும்
அபர்ணாதவ
விட்டு
கசல்ல
மனம்
ஒப்பவில்தல. தவறு வைி இல்லாமல் கிேம்பினான். அடுத்த ஒரு வாரத்தில் பிரதீப் நிதலயில் நல்ல முன்தனற்றம். நாள் முழுக்க தவதல
இருந்தாலும்
அபர்ணாவுக்கு
ரவியின் நிதனவுகள். அடிக்கடி
தபான்
கசய்து, "சாப்பிட்டீங்க, இப்தபா என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீ ங்க" என்று ஏதாவது தகட்டு ககாண்தட இருப்பாள். அங்தக
ரவி
பண்தண
கவதல
ததாய்ந்த
முகம்
தவதலகள்
நிதறய
கண்ணுக்குள்
இருந்தாலும்,
நிற்பதாக
அபர்ணாவின்
ததான்றியது. அ'வளுக்கு
எப்படியும் பிரதீப் குணம் ஆன பின்பு கல்யாணம் கசய்து தவத்து விடுவார்கள். அப்புறம் நமக்கு வைக்கம் தபால் தனி வாழ்க்தக தான். இதடதய வந்தது, இதடயில் தபானது என்று நிதனத்து ககாள்ே தவண்டியது தான்'.
ஒரு வாரம் ஆகி விட்டதத. இன்னும் அபர்ணாவுக்கு கிேம்ப மனசு வரதல தபால
இருக்கு.
என்று
'கூப்பிடலாமா'
நிதனத்தபடி
தயாசதனயில்
ஆழ்ந்து
தபாக, யாதரா அவன் ததாதே தட்ட திடுக்கிட்டு எழுந்தான். "ஹாய் அபர்ணா. வாட் எ சர்ப்தரஸ். கசால்லதவ இல்தல. நான் வந்து பஸ் ஸ்டாண்ட்ல கூட்டிட்டு வந்துருப்தபதன". உங்களுக்கு
"சும்மாதான்.
சர்ப்தரஸ்
ககாடுக்கணும்னு
ததாணுச்சு.
அதனாலதான்". "இப்தபா பிரதீப்புக்கு எப்படி இருக்கு." "நிதறய முன்தனற்றங்கள் கதரியிறதா டாக்டர் கசான்னார்." "ஏன் இன்னும் ககாஞ்ச நாள் இருந்துட்டு வரதவண்டியது தாதன." "நீங்க தவற, எனக்கு கபாழுது தபாகதவ இல்தல. என்னதமா மிஸ் பண்ணின பீலிங்". "உங்கதே,
ரவுடிதய,
இந்த
ததாட்டத்தத
எல்லாத்ததயும்
மிஸ்
பண்ணுற
மாதிரி இருக்கு. இன்னும் ஒரு வாரம் இருக்க கசான்னாங்க. என்னால அதுக்கு தமல அங்தக இருக்க முடியாது. உண்தமய கசால்லணும்னா இந்த வட்டில ீ இருக்கிறப்தபா
எனக்கு
கிதடக்கிற
நிம்மதியான
தூக்கம்
எனக்கு
அங்தக
கிதடக்கதல." "சரி, அபர்ணா. நான் என்ன சதமயல் கசய்யட்டும்." "அதல்லாம் ஒண்ணும் தவணாம். ஆம்பதேயா சமத்தா நீங்க கதத எழுதுங்க. நான் உங்களுக்கு சதமக்கிதறன்". ரவி அவள் முகத்தத பார்க்க, "என்ன சந்ததகமா. நானும் நல்லா சதமப்தபன். சாப்பிட்டு பாருங்க". மதிய சதமயல்
முடிந்து
விட்டு
இருவரும் சாப்பிட உட்கார,
பாத்திரத்தில்
இருந்த சாம்பார், ரசம் இவற்தற முகர்ந்து பார்த்து விட்டு, "என்ன அபர்ணா வாசதனதய இப்படி சூப்பரா இருந்தா சாப்பிட்டா எவ்வேவு நல்லா இருக்கும். எனக்கு இட்லி சாம்பார் தவிர எதுவும் கதரியாது".
சாப்பிட்டு முடித்த ரவி கண்கலங்கினான். "அம்மா தகல சாப்பிட ககாடுத்து தவக்கல. அட்லீஸ்ட் உன் தகல சாப்பிட முடியுதத". அடுத்த சில
நாட்கேில் அவன் வட்டு ீ அதனத்து
தவதலகேிலும் தன்தன
முழுக்க ஈடுபடுத்தி ககாண்டாள். கதத எழுத உட்கார்ந்தால், அருகில் அமர்ந்து "நீங்க கசால்லுங்க ரவி, நான் எழுதுதறன்" என்று பிடிவாதம் பிடித்து எழுதி ககாடுப்பாள்.
எழுதுவது
மட்டும்
அல்ல,
கதததய
விமர்சனம்
கசய்கிதறன்
என்று கதததய குதறி எடுப்பாள். "அம்மா தாதய என்தன மன்னிச்சு விட்டுடு" என்று
இரு
தககதேயும்
ததலக்கு
தமல்
உயர்த்தி
ரவி
ககஞ்சினால்,
"கவதலப்படாதத பக்தா உன்தன மன்னித்ததாம்" என்று கிண்டல் கசய்வாள். இனிதமல்
அவள்
தள்ேப்பட்டான்
இன்றி
ரவி.
இதட
ஒரு
அனுவும்
இதடதய
அதசயாது
தபான்
கசய்து
என்று
பிரதீப்
நிதலக்கு
உடல்
நலம்
விசாரிப்பது அபர்ணாவின் வைக்கம். ஒரு நாள் இடியும் கூடிய கடுதமயான மதை இருந்ததால் எங்கும் இருள். தசாலார்
பதனல்
கடும்
மதை
காரணமாக
பாதிக்கப்பட்டு
இருந்ததால்
மின்சாரம் குதறவாக இருந்தது. வட்டில் ீ அபர்ணா
ஒரு "ஆ"
ரூம்
மட்டும்
என்று
கரண்ட்
சத்தம்
இருக்க,
தபாட
என்ன
சாப்பாடு என்று
எடுத்து பதறி
வர
கசன்ற
ககாண்டு
ரவி
ஓடினான். கீ தை ஓடி இருந்த தண்ண ீதர சரியாக கவனிக்காமல் கால் தவத்து வழுக்கி விழுந்து விட்ட அவதே தாங்கி பிடித்து படுக்தக அதறயில் படுக்க தவத்தான். சுளுக்கி விட்ட இடத்தில் கபயின் பாம் ககாண்டு தடவி விட்டான் ரவி. அவேின் கசக்க சிவந்த கால்கள், வாதை
மரம் தபான்ற அைகிய கதாதட
அவன் மனதத அதல கைித்தது. என்னதான் சகெமாக தபசி வந்த தபாதிலும் இருவரும் கதாட்டு பைகவில்தல. இருவரும் ஒருவர் முகத்தத ஒருவர் விழுங்குவது தபால் பார்த்து ககாண்டு இருக்க, தநரம் தபானது கதரியவில்தல. அவதே படுக்க கசால்ல, "நீங்களும் இங்தகதய படுங்க ரவி. அடுத்த ரூம்ல தான் கரண்ட் இல்தலதய" என்று கசால்ல சரி என்று ததல அதசத்து அதத ரூமில் படுக்தக தபாட்டான். இரவு
விேக்கு
கவேிச்சத்தில்
ததவதத
தபால்
மின்னிய
அபர்ணா
அவன்
மனதில் சலனத்தத ஏற்படுத்த "ஐதயா நாம கசய்றது தப்பாயிற்தற" என்று முகத்தத தபார்தவயால் மூடி ககாண்டு உறங்கினான்.
இதடயில் பாத்ரூம் தபாக எழுந்த அபர்ணா, கால்வலி காரணமாக ரவிதய எழுப்ப, அதைத்து ககாண்டு பாதரூம் கசன்று விட்டு திரும்பும்தபாது திரும்ப கால் தடுக்க, அவன் கழுத்தத கட்டி ககாண்டாள். அவன்
உதட்டுக்கு
முன்
அந்த
சிவந்த
அதரங்கதே
கண்டவுடன்
தன்தன
மறந்தான், இந்த உலதக மறந்தான். கநாடி தநரத்தில் அவன் உதட்தட கவ்வி ககாள்ே,
முதலில்
மிரண்ட
அபர்ணா,
பிறகு
தடுமாறி
கட்டிலில்
அமர்ந்து
அவதன தமதல இழுத்து ககாண்டாள். முயல்குட்டி மார்பில்
தபால்
இருந்த
நசுங்க,
தநரம்
அந்த
இரண்டு
தபாவதத
மார்பகங்கள்
கதரியாமல்
அவன்
உதட்தட
இரும்பு உறிஞ்சி
ககாண்டுரிந்தான். இடி
சத்தம்
தகட்டு
விலகினான். குனிந்தான்.
நிதனவுக்கு
அபர்ணா தக
ககாண்டாலும்
அவதன
கால்
இப்படி
வந்த
தன்னிதல
ஏக்கத்ததாடு
நடுங்கியது.
ஆகி
ரவி
விட்டதத.
உணர்ந்து
பார்த்தபடி
'என்னதான் நம்தம
உடதன
இருக்க,
கட்டுப்பாடுடன்
நம்பி
வந்த
ததல நடந்து
கபண்ணிடம்
தவறாக நடந்து ககாண்தடாதம' என்று மருகினான். "அபர்ணா, நான் வந்து ..." என்று தடுமாற, குறும்பு ககாப்பேிக்க, "என்ன ரவி கபாண்ணுங்க
பைக்கதம
இல்தலன்னு
கசான்ன ீங்க.
ஆனா
இப்தபா
நீங்க
கசஞ்சது. அப்பா இப்படி வலிக்குது". "முரட்டு தபயன் நீங்க. இப்படியா கசய்றது.சரி கதாடங்கி வச்சதத நீங்க தான் முடிச்சு தவக்கணும்" என்று கசால்லி விட்டு கிறக்கமாக பார்த்தாள். பதில்
எதுவும்
ககாண்டு
தபசாமல்
தபார்தவதய
தடாலடியாக முழுக்க
கீ தை
கபாத்தி
இருந்த
படுக்தகயில்
ககாண்டான்.
அபர்ணா
படுத்து
முகத்தில்
நக்கல் சிரிப்பு. காதல சூர்ய கவேிச்சம் கண்தண உறுத்த கண்கதே திறந்தான் ரவி. எப்எம் தரடிதயாவில் 'அதலபாயுதத கண்ணா' என்று பாடல் ஒலிக்க, கண்கதே சுைல விட்டு
அபர்ணாதவ
ததடினான்.
எங்கும்
காதணாம்.
அப்பாடி
என்று
மன
நிம்மதிதயாடு எழுந்து படுக்தகதய சுருட்டி தவத்து ககாண்டு திரும்பினால், மிக அருகில் அபர்ணா. குேித்து
அன்று
மலர்ந்த
கண்டு தடுமாறினான்.
மலர்
தபால
புதுதமயாக
கதரிந்த
அபர்ணாதவ
"என்ன சார், முைிக்கிறீங்க. சீ க்கிரம் குேிச்சுட்டு வாங்க. உங்களுக்கு நிதறய தவதல இருக்கு", என்று தவதலதய அழுத்தி கசால்லி விட்டு குறும்தபாடு கண் சிமிட்டினாள். "என்னடா இது வம்பா தபாச்சு" என்று தன்தன கநாந்து ககாண்டான். குேித்து
விட்டு
வந்தவன்
ஹாலில்
தபப்பர்
படித்து
ககாண்டு
இருந்த
அபர்ணாதவ கண்டவுடன் தயங்கினான். "என்ன ரவி உங்கதே கராம்ப ததர்யமானவர்னு நிதனச்தசன். ஆனால் இப்படி பயப்படுவங்கன்னு ீ
எதிர்
ஏதாவது
கசான்தனனா.
மறுப்பு
உங்களுக்கு
என்தன
பார்க்கல.
என்தன அப்புறம்
பிடிச்சுருக்கு.
எனக்கு
கதாட்டிங்கதே எதுக்கு உங்க
இப்படி
அதுக்கு
நான்
பயப்படுறீங்க.
தமல
இஷ்டம்
இருக்கு.
தநத்து
ராத்திரி
நடந்தது
அப்புறம் எதுக்கு குற்றவாேி மாதிரி நடந்துக்குறீங்க". எதிரில் எனக்தக
இருந்த
தசரில்
ஆச்சர்யமா
அமர்ந்த இருக்கு.
ரவி, நான்
"அபர்ணா, அப்ப்படி
எல்லாம்
நடக்கிற
ஆள்
கிதடயாது". "அப்படின்னா நான் அதலகிதறன்னு கசால்றீங்கோ" "ஐதயா நான் அந்த அர்த்தத்தில கசால்லதல. அபர்ணா உனக்கு வயசு இருக்கு. தநத்து
நடந்ததத
மறந்துடு.
நானும்
உன்கிட்ட
மன்னிப்பு
தகட்டுக்கிதறன்.
பிரதீப் உன் தமல உயிதர வச்சு இருக்கான். படிப்படியா குணம் ஆகி வர்றான். அவன் உனக்கு கபாருத்தமான தொடி. நான் ஒரு கசல்லாக்காசு. என்னால ஒரு பிரதயாெனமும் கிதடயாது". "என்ன முட்டாள்தனமா தபசுறீங்க. எனக்குன்னு ஒரு மனசு இருக்கு. நீங்கதே பிரதீப்புக்கு முடிவு கசஞ்சா எப்படி. பிரதீப் தமல இருக்கிறது ஒரு பரிதாபம் தான்.
அதத
பரிதாபப்பட்டு
எப்படி
காதல்ன்னு
கல்யாணம்
கசால்றது.
பண்ணிட்டா
அது
கடதனன்னு
மட்டும்
வாழ்க்தக
இல்தல. நடத்தனும்.
அதில எனக்கு விருப்பம் இல்தல. ஏற்கனதவ நான் ஒரு தப்பு பண்ணிட்தடன். திரும்ப பண்ண இடம் ககாடுக்கதல." "அதத தான் நானும் கசால்தறன் அபர்ணா. ஏற்கனதவ ஒரு தப்பு பண்ணிட்ட. என்தன கல்யாணம் கசய்து திரும்ப தப்பு பண்ணாதத. நடுவிதல ஒரு ததல முதற வித்யாசம் இருக்கு."
இரண்டு தபருக்கும்
"ரவி, நீங்க அப்படிப்பட்ட ஆள் இல்தலன்னு எனக்கு கதரியும். நீங்க புதுதம, பைசு
எதுவாக
இருந்தாலும்
நல்ல
விஷயங்கதே
எடுத்து
ககாள்ளுபவர்னு
எனக்கு கதரியும். அது மட்டும் இல்தல. என்தனாட தாத்தா பாட்டி கரண்டு தபருக்கும்
பதிதனந்து
வருஷம்
வித்யாசம்.
அவங்க
சந்ததாஷமா
வாைவில்தலயா. காலதபாக்கில் இந்த வயசு வித்யாசம் கபருசா கதரியாது ரவி. புரிஞ்சுக்கங்க." "இல்தல அபர்ணா நீ என்னதான் சமாதானம் கசான்னாலும் நாம பண்ணுறது சரி இல்தலன்னு ததாணுது. நீ சீ க்கிரம் பிரதீப்தப குணமாக்கிறது நல்லது." அபர்ணாவுக்கு சுருக்ககன்று தகாபம. "இப்தபா என்ன நான் அந்த பிரதீப்தப பார்க்க தபாகணும். அவ்வேவு தாதன. நான் பார்க்க தபாதறன்". முகத்தில் கடுதம ஏற, உள்தே கசன்று தபக்தக எடுத்து ககாண்டு, அதில் தனது சுடிதார், சாரி, ப்கேௌஸ் எல்லாவற்தறயும் அதடத்தாள். "சரி ரவி உங்க விருப்பப்படி நான் கிேம்புதறன். ஒரு வாரம் அங்தக இருந்து குணப்படுத்திட்டு கிேம்பி வதரன். தபாதுமா". மட்டும்
"அது
இல்தல
அபர்ணா.
உன்தனாட
கல்யாணத்தத
பத்தியும்
தபசணும் சரியா." எரித்து
விடுவது
கிேம்பியவதே
தடுத்து
"நான் பஸ் ஸ்டாண்ட்ல ட்ராப் பண்ணுதறன். இந்தா தககசலவுக்கு"
என்று
தனது
தபால்
பர்சில்
தபால்
இருந்து
பார்த்து பணம்
விட்டு, எடுத்து
தவகமாக ககாடுக்க,
என்பது
'எதுக்கு'
பார்த்தாள். "நீங்க ஏற்கனதவ கசஞ்ச உதவிகள் பத்தாதா. இன்னும் என்தன கடனாேி ஆக்கலாம்னு பார்க்கிறீங்கோ". "தப்பா நிதனக்காதத அபர்ணா. உனக்கு இது கட்டாயம் தததவ" சாமி
கும்பிட்டு
விட்டு,
அங்தக
இருந்த
மஞ்சள்
கயிதற
எடுத்து
உள்தே
சதமயல் ரூமில் இருந்த மஞ்சள் கிைங்தக எடுத்து கட்டினாள். அதத எடுத்து தனது பர்சில் தவத்து ககாள்ே, என்ன என்பது தபால் தகள்வி தயாடு ரவி அவதே பார்க்க, "இங்க பாருங்க ரவி மச்சான். இது எனக்கும் உங்களுக்கும் உள்ே
தபாட்டி.
நீங்க
என்தன
பிடிக்காதுன்னு
நல்லா
படம்
தபாடுறீங்க.
உங்கதே என் கழுத்தில தாலி கட்ட தவப்தபன். இது தான் என்தனாட சவால். இப்தபா உங்க திருப்திக்காக பிரதீப்தப பார்த்து விட்டு வதரன்."
அடுத்த சில நாட்கேில் பிரதீப் முன்தனற்றத்தத தினமும் ரவியுடன் பகிர்ந்து ககாள்வது அபர்ணா வைக்கம். அபர்ணா
ஒரு
விஷயத்தத
கவனித்தாள்.
கடந்த
இரண்டு
நாட்கோக
ரவி
சரியாக தபசுவதில்தல. அப்படிதய தபசினாலும் சிரத்தத இல்லாமல் தபசுவது தபால
கதரிந்தது.
ஆயிற்று.
'என்ன
ஒரு
தவதே
என்தன
உண்தமதல
பிடிக்கதலதயா. இருக்காது' என்று சமாதனபடுத்தி ககாண்டாள். இன்று காதல தபாதன அடிக்க எடுத்தது ரங்கநாயகி அம்மாள். "அபர்ணா தம்பி கவேிதய ததாட்டத்தில இருக்கு. வந்த உடதன கூப்பிட கசால்தறன்" என்று கசால்ல,
துணுக்குற்றாள்.
குரலில்
உற்சாகம்
தவத்து
விட்டு
கசய்வது
என்று
என்ன
குதறந்து குைம்பி
தபானது.
தபாதன
தபானாள்.
முதலில்
பிரதீப்பிடம் தபசலாம் என்று முடிவு கசய்து ரூமுக்குள் நுதைந்தாள். அங்தக
ரவி.
இரண்டு
அம்மாதான் கஞ்சி இரண்டு
மணி.
கஞ்சிதய
நாட்கோக
உடல்நலம்
தவத்து ககாடுத்து
தலசாக
குடிக்கலாம்
சரியில்தல.
விட்டு தபானாள்.
பசி.
காய்ச்சல்
அவதன
என்று
நிதனத்து
கஷ்டப்பட்டு
ரங்கநாயகி
இப்தபாது
பலவனமாக்கி ீ
மதியம் விட்டது.
எழுந்தான். தககால்
தலசான நடுக்கம். அபர்ணா தனது
பக்கத்தில்
மனதச
துணிகதே
கண்
இருந்தால்
அடக்கினான். முன்தன
எவ்வேவு கடந்த
இருந்த
நன்றாக
ஒரு
இருக்கும்.
வாரமாய்
ககாடியில்
ஆதசப்பட்ட
அவேின்
ரங்கநாயகி
அம்மா
துதவத்த கதாங்க
விட்டு இருக்க, அதத தடவி ககாடுத்தான். பிடிப்பு இல்லாத தன் வாழ்க்தகயில் அபர்ணா வந்த பின்பு எல்லாதம மாறி தபானது. இதற்கு முன் வட்டில் ீ ஒழுங்கு இருந்தது. ஆனால் ெீவன் இல்தல. இப்தபாது ெீவன் ககாடுத்த அபர்ணா வட்டில் ீ இல்தல. கண் கலங்கியது. "ச்தச என்ன பாழும் மனசு இது. கசான்ன தபச்தச தகட்கமாட்தடன் என்கிறது. என் வாய் அவதே தவண்டாம் என்று கசான்னாலும், என் மனதமா அவள் பின்னாதல கசல்கிறதத". எப்எம் தரடிதயாவில் "எங்தக அவள், என்தற மனம், ததடுதத ஆவலால் ஓடி வா"
என்று
டிஎம்எஸ்
பாடி
ககாண்டு
இருக்க,
தலசாய்
புன்
முறுவல்
கசய்தான். கஞ்சி குடிக்க பாத்திரத்தத எடுத்து டம்பேரில் ஊற்ற முயற்சி கசய்ய தக நடுங்கி பாத்திரத்தத கீ தை தபாட கஞ்சி வைிந்து ஓடியது.
பின்னால்
தகதட்டும்
சத்தம்.
திரும்பி
பார்த்தால்
அபர்ணா.
முகத்தில்
தகாவத்ததாடு. அப்பதவ
"நான் எனக்கு
இந்த
சரியில்தலன்னு
நிதனச்தசன். விஷயம்
என்னடா
சார்
ததாணதல.
கசான்னா,
நான்
சரியா
ஏன்
ரவி,
எல்லா
தபச
மாட்டீங்கிறாதர.
உங்களுக்கு
தவதலயும்
உடம்பு விட்டுட்டு
வந்துடுதவதன. ஏன் இப்படி பண்ணுறீங்க." "இல்தல அபர்ணா, உன்தன எதுக்கு கதாந்தரவு கசய்யணும். அது மட்டும் இல்தல.
நீ
கல்யாணம்
கசஞ்சு
தபாய்ட்டா
நான்
தாதன
இது
எல்லாம்
பார்க்கணும்." "தபஷ்,
கராம்ப
நல்ல
இருக்கு.
எல்லாதம
நீங்கதே
கற்பதன
பண்ணிட்டு
முடிவு கசஞ்சுடுங்க.எனக்கு தகாவம் தகாவமா வருது". அதற்குள் கீ தை வைிந்த கஞ்சியில் கதரியாமல் காதல தவத்து ரவி வழுக்க, அவதன கீ தை விடாமல் இருக்க தழுவி ககாண்டாள். கமல்ல அவதன நடக்க தவத்து படுக்தகயில் படுக்க தவத்து, "ரவி ஒரு அதரமணி தநரம் கவயிட் பண்ணுங்க.
சூடான
ரசம்,சாதம்
தவத்து
ததரன்.
கதாண்தடக்கு
இதமா
இருக்கும்". அவன் பதிலுக்கு காத்து இருக்காமல், தனது தசதலதய இடுப்பில் கசாருகி கீ தை அமர்ந்து துதடக்க ஆரம்பித்தாள். "என்ன மனுஷன் இந்த ஆளு" என்று கபாருமி ககாண்தட துதடத்து விட்டு, சதமயதல ஆரம்பித்தாள். சீ க்கிரம் சதமயல் முடித்து, பாத்திரத்தில் சாதம்,ரசம் எடுத்து வந்து ரூமில் தடபிள் மீ து தவத்தாள். தடபிதே நகர்த்த முயற்சி கசய்ய, முடியவில்தல. சரிகயன்று தட்டில் சாதம் தபாட்டு ரசம் ஊற்றி கலந்து எடுத்து படுக்தகயின் ஓரத்தில் உட்கார்ந்து "ரவி எழுந்துரிங்க" என்று கசால்ல, கண் மூடி படுத்து இருந்த ரவி கண்கதே திறந்தான். கண்ணுக்கு
முன்தன
தவர்தவயில்
முகத்தில்
அரும்பி
இருக்க,
சிரித்த
முகத்ததாடு அபர்ணா. "ஏன்
அபர்ணா,
மாட்தடனா?".
உனக்கு
இந்த
சிரமம்.
நான்
எழுந்து
ஹாலுக்கு
வர
"அகதல்லாம் கசய்றது
ஒண்ணும்
உங்களுக்கு
தவண்டாம்.
உங்கோல
பிடிக்கதலயா"
முடியதல.
அன்தபாடு
அதட்ட
ஏன்
நான்
'அகதல்லாம்
ஒண்ணும் இல்தல' என்று தவகமாக ததல ஆட்டினான். "வாதய திறங்க ரவி." "பரவாயில்தல தகல ககாடு". "புரியாம தபசாதிங்க. ரசம் சாதத்தத எப்படி தகல ககாடுக்க முடியும். தபசாம வாய் திறங்க". அவதன
கட்டாயபடுத்தி
ஒரு
குைந்ததக்கு
ஊட்டுவது
தபால
ரசம்
சாதம்
ககாடுக்க வாங்கி விழுங்கினான். 'நல்ல பசி பாவம், தவக தவகமா சாதம் உள்தே தபாகுது' பரிதாபப்பட்டபடி ககாடுத்தாள். சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு கண்கதே துதடக்க, "என்ன ரவி என்ன ஆச்சு." "ஒண்ணும் இல்தல. உன்தன பார்த்தால் அம்மா நிதனவு வந்துருச்சு". ஒரு கணம் விக்கி தபான அபர்ணா தபச்தச மாற்றினாள். "நீங்கதான் இந்த அம்மா
தவணாம்னு
கசால்லிட்டிங்கதே"
கசால்லி
விட்டு
பதில்
படுக்தகயில்
சரிந்து
எதிர்பார்க்காமல் திரும்ப கசன்று விட்டாள். 'இது
கபாய்க்தகாபம்'
என்று
புரிந்தாலும்,
தபசாமல்
படுத்தான். தானும்
ககாஞ்சம்
சாப்பிட்டு
தநட்
டிரஸ்
மாறி
ககாண்டு
ரவி
ரூமுக்கு
வந்தாள். கண்தண மூடி இருந்த ரவிதய பார்த்தபடி அருகில் இருந்த தசரில் அமர்ந்தபடி சிந்திக்க கதாடங்கினாள். இப்படிதய விட்டு விட்டால் கசான்ன தபச்தச தகட்க மாட்டான். ஏதாவது அதிரடியாக கசய்தால் தான் திருந்துவான். தகயில்
இருந்த
குமுதம்
பார்த்து ககாண்டு இருந்தாள்.
புத்தகத்தத
புரட்டியபடி
அடிக்கடி
அவன்
முகம்
அன்று
இரவு
அடிக்கடி
ரவிக்கு
வட்டில் ீ
கவதலப்பட்டாள்.
காய்ச்சல்
அதிகமாகி
இருந்த
கதர்மாமீ ட்டரில்
ஈர
துணிதய
கநற்றி
தபானதால் மீ து
தவித்து
தபானாள்.
கடம்பதரச்சர்
பார்த்து
தவத்து
இரவு
முழுக்க
மாற்றியதில் ஓரேவு குதறந்தது. காதல டாக்டருக்கு தபான் கசய்ய அவரும் கிேம்பி வந்து மாற்று மருந்து ககாடுத்து விட்டு கசன்றார். கதாடர்ந்த மருந்து காரணமாக ஓரேவு கடம்பதரச்சர் குதறந்தது. இதற்கிதடதய காய்ச்சலில் ரவி தவித்ததத கண்டு கண் கலங்கி தபாய் விட்டாள். மாதல கண் விைித்த ரவி சுற்று முற்றும் பார்த்தான். இப்தபாது காய்ச்சல் முழுக்க
விட்டது
என்றாலும்,
உடல்
வலி
மட்டும்
ககாஞ்சம்
இருந்தது.
அருகில் இருந்த தசரில் கண்மூடி உறங்கி ககாண்டு இருந்தாள் அபர்ணா. 'பாவம் இரவு முழுக்க என்னால் இவளுக்கு கதால்தல. ஆனால் ஒரு தாதய தபால
கனிதவாடு,
அதத
சமயம்
கண்டிப்தபாடு
கவனித்து
ககாண்டாள்.
இவளுக்கு நான் தாய், எனக்கு இவள் தாய்.' கமதுவாக
எழுந்து
பாத்ரூம்
கசல்லலாம்
என்று
நடக்க
சத்தம்
தகட்டு
விைித்தாள். "என்ன
ரவி,
பாத்ரூம்
தபாகணுமா.
என்தன
கூப்பிட்டால்
எழுந்துரிக்க
மாட்தடனா", என்று தகட்டு ககாண்தட, அவன் தகதய இழுத்து ததாள் மீ து தபாட்டு, அதைத்து கசன்றாள். உள்தே ரவி கசல்ல, வாசலில் அவனுக்காக காத்து இருந்தாள். ஈர துண்தட எடுத்து கவேிதய வந்த ரவியின் முகம், கழுத்து என்று துதடத்து விட, "என்ன அபர்ணா
இகதல்லாம்
பண்ணிட்டு" என்று
சிணுங்க,
"சத்தம்
தபாடாம
நான்
கசால்றதத தகட்கணும்" என்று நாக்தக துருத்தி மிரட்டினாள். கபட்டில் உட்கார்ந்து இருந்த ரவிதய பார்த்து, "இங்தக பாருங்க ரவி. இனிதம தள்ேி தபாடுவது சரியில்தல" என்று ஆரம்பிக்க, "என்னது" என்றான் ரவி. "நம்ம கல்யாணம் தான்". "கல்யாணமா?" என்று தகள்வி எழுப்ப, தகாபமாய் எழுந்த அபர்ணா தவகமாக ரூதம விட்டு கவேிதய கசன்றாள். திரும்பி வந்தவள் தகயில் தகப்தப, அதில் இருந்த தாலிதய எடுத்து, "நீங்க கசான்னா தகட்க மாட்டீங்க. முதல்ல இதத என் கழுத்தில கட்டுங்க".
"தவணாம் அபர்ணா கசான்னா தகளு." "சரி ரவி, உங்களுக்கு என்தன பிடிக்காதுன்னு உங்க தங்தக மல்லிகா தமல சத்தியம்
பண்ணுங்க.
அதுக்கு
அப்புறம்
நான்
உங்கதே
கட்டாயபடுத்த
மாட்தடன்." "மாட்தடன். முடியாது." "அப்படின்னா. உண்தமய ஒத்துக்கங்க. உங்களுக்கு என்தன பிடிக்கும்னு." ததலகுனிந்தான் ரவி. அவன்
தகயில்
தாலிதய
திணித்து,
"இந்தாங்க
நல்ல
காரியத்தத
தள்ேி
தபாட கூடாது. நான் தாலி கட்டாம கூட உங்கதோட குடும்பம் நடத்த கரடி. ஆனால் நாதேக்கு நமக்கு பிறக்க தபாற குைந்ததகள் கஷ்டபட கூடாது." அபர்ணா திரும்பி
தன் கூந்ததல
தாமதிக்க
விரும்பவில்தல.
தாலிதய
கட்ட,
அபர்ணா
ஒதுக்கி
அபர்ணாவின் திரும்பி
கழுத்தத அதிரடி
அவன்
காட்ட,
அன்பில்
உதட்டில்
அதற்கு
தமல்
கலங்கிய
ரவி,
முத்தம்
இட்டு,
"ரவி
இனிதம உங்களுக்கு தலகசன்ஸ் கிதடச்சாச்சு புகுந்து விதேயாடுங்க" என்று கிண்டதலாடு கசால்ல, அவதே கட்டி அதணத்து மார்பில் முகம் புததத்து ககாண்டான். சிறு
குைந்தத
தாயன்தப
ததடுவது
தபால
அவேின்
மார்பில்
நிம்மதிதய
ததடினான். அபர்ணா ரவி காதில் கிசுகிசுத்தாள். "நாம ககாஞ்சம் கவேிதய தபாய் காற்று வாங்கி வரலாமா". அவள் என்ன கசான்னாலும் தகட்கும் நிதலயில் இருந்தான். இருவரும் கவேிதய கமல்ல நடந்து மாதல சுகமான காற்தற வாங்கி தபசி ககாண்டு இருந்தனர். "ரவி நீங்க எப்தபாதல இருந்து என்தன காதலிக்க ஆரம்பிச்சிங்க". "எனக்கு சரியா கதரியதல அபர்ணா. ஆனால் உன்தன பார்த்த முதல் என் மனசில
உன்தனாட
நிதனவு
தான்.
முதல்ல
காமத்திபுராவில
உன்தன
கண்டவுடன் முகத்தத உணர்வு. மனது
என்
மனம்
பார்த்தவுடன் கதாடர்ந்து
கதறி
கலங்கி தபானது. அந்த என்
மனதச
உன்தனாட
அழுதது.
உன்தன
யாதரா
பதைய
கள்ேம
பிடித்து
சம்பவங்கதே
அதணத்து
ஆறுதல்
கபடு
இல்லாத
பிதசவது
தபால
தகட்டவுடன்
கசால்ல
என்
என்
மனது
துடித்தது. ஆனால் என்தன கட்டுபடுத்தி ககாண்தடன்." "நீ பிரதீப்தப பார்க்க தபானதபாது என் மனதில் கபாறாதம எட்டி பார்த்தது. கடந்த ஒரு வாரம் நீ அங்தக இருந்ததபாது மன உதேச்சல் அதிகமாகி உடல் நலம்
சரி
இல்லாமல்
தபானது.
உன்தன
பார்த்த
பின்தன
என்
மனம்
எனக்கு
பிடிச்சு
குதியாட்டம் தபாட்டது." சிரித்தாள் தபாச்சு.
அபர்ணா.
முக்கியமா
"உங்கதோட நீங்க
நல்ல
உங்கதோட
குணம் தங்தக
எல்லாதம தமல
வச்சு
இருந்த
பாசம்
என்தன பிரமிக்க தவத்து விட்டது. யாரும் இல்லாம நீங்க தவிக்கிறது, என் மனதத
பிைிந்தது.
என்தன
காப்பாற்றியது,
தவறாக
நடந்து
ககாள்ே
பல
வாய்ப்பு இருந்தும் என்தனாடு கண்ணியமாக நடந்து ககாண்டது." "நீங்க என்தன காதலிக்கிறீங்கன்னு எனக்கு புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது. நீங்க அந்த வட்டத்தில் இருந்து கவேிவர தயங்குன ீங்க. அதனாலதான் நான் ககாஞ்சம் அதிரடியா நடக்க தவண்டியதாகி விட்டது". இருவரும் சிரித்து ககாண்தட உள்தே கசன்றனர். இரவு சாப்பாடு முடிந்த பின்தன ரவி "உங்களுக்கு நான் எந்த டிரஸ் தபாட்டா பிடிக்கும்" "எனக்கு உன்தனாட பர்த்தட டிரஸ்தான் பிடிக்கும்". "பர்த்தட டிரஸ்ஸா" என்று தயாசித்து முகம் சிவந்தாள். "என்ன குறும்பா", அவன் மீ தசதய பிடித்து இழுக்க, "ஆ" என்று கத்தினான் ரவி. அவன்
தகதய
இழுத்து
தனது
இடுப்பில்
தவத்து
இறுக்கி
ககாண்டாள்.
அவேின் கவண்தண தபான்ற வேவேப்பான இடுப்பில் தக வழுக்கி ககாண்டு தபானது. ரவி அவதே இழுத்து இததைாடு இதழ் பதிக்க அபர்ணா சிலிர்த்து தபானாள். பதிலுக்கு அவன் இதழ்கதே கவ்வி ககாண்டு உதட்டு கவிதத எழுதினாள்.
"அபர்ணா இன்தனக்கு தான் நாம் முதலிரவு ககாண்டாடணும்னு அவசியம் இல்தல. நம்ம உறவு இயற்தகயாக, இருவருக்கும் பிடித்த மாதிரி நடந்தா தபாதும்"
என்று
கசால்ல,
"இவன்
என்
மனதத
புரிந்து
ககாண்ட கணவன்"
என்று கபருதமதயாடு கட்டி ககாண்டாள். இரவு முழுக்க இருவரும் கட்டி ககாண்டு உறங்கினர். காதல
குேித்து
விட்டு
இருவரும் சாப்பிட உட்கார, வாசல்
கதவு
தட்டும்
சத்தம். "அபர்ணா யார்னு பாதரன்". கததவ திறந்த அபர்ணா அசந்து நின்றாள். வாசலில் நிர்மலா "அம்மா நீங்கோ" "அபர்ணா அம்மாதவ உள்தே கூப்பிட மாட்டியா." அம்மா",
"வாங்க
அதைத்து
ககாண்தட
உள்தே
கசன்ற
அபர்ணா,
"ரவி
என்தனாட அம்மா. அங்தக திருச்சில பார்த்து இருப்பிங்க". தபான
"அம்மா
தடதவ
இவதர
அறிமுகபடுத்த
முடியதல.
இவர்
ரவிச்சந்திரன். ொஸ்மின் அப்படிங்கிற கபயரில கததகள் எழுதி வரார்". "எனக்கு
கதரியும்
அபர்ணா",
தசரில்
இருந்து
எழுந்த
ரவிதய
பார்த்து
"மாப்பிள்தே நீங்க முதல்ல உட்காருங்க". ரவி ஆச்சர்யத்தில் "இது எப்படி உங்களுக்கு". "தம்பி,
என்
கபாண்ணு
கழுத்தில
தாலி
பார்த்ததன்.
அதனால
நீங்க
தான்
மாப்பிள்தேயயா இருக்கணும்னு நிதனச்தசன்." "அம்மா, இவதர ஒரு தடதவ தாதன சந்திச்ச." "இல்தல அபு, இவர் திரும்ப நம்ம வட்டுக்கு ீ வந்தார்". "நடந்த விஷயத்தத கசால்லி என்தனாட மனதச மாற்றி விட்டார். நான் உன் தமல
கண்டிப்பு
காட்டிய
அேவு
அன்தப
காட்ட
தவறிட்தடன்.
அதுதான்
உன்தன தவறான பாததல தபாக வச்சுடுச்சு. நீங்க கரண்டு தபரும் திருமணம்
கசய்தது எனக்கு கராம்ப சந்ததாஷமா இருக்கு. அபர்ணா உனக்கு இந்த மாதிரி ஒரு நல்ல மாப்பிள்தே எங்தக ததடினாலும் கிதடக்காது." "நீங்க கரண்டு தபரும் திருச்சி கிேம்பி வந்தீங்கன்னா, அங்தக ஒரு சிம்பிோ ரிசப்சன் வச்சு உங்கதே எல்லாருக்கும் அறிமுகபடுத்தி வச்சுடுதவன். அவசரம் இல்தல. அடுத்த வாரம் நல்ல நாள் பார்த்து கசால்லுதறன். கரண்டு தபரும் கிேம்பி வரணும்". என்று கசால்ல இருவரும் ததல ஆட்டினர். சாப்பிட்டு விட்டு, நிர்மலா அடுத்த பஸ்ஸில் கிேம்பி கசல்ல, ரவி அபர்ணா இருவருக்கும் கநஞ்சம் நிதறய மகிழ்ச்சி. "ரவி நீங்க அடுத்த கதத என்ன கதத எழுத தபாறீங்க". "சந்ததகம் இல்லாம நம்மதோட காதல்கதத தான்". "தடட்டில் என்ன?", "முதன் முதலில் பார்த்ததன் காதல் வந்தது". "உண்தமயா கசால்றீங்க" "உண்தமதான்" இருவரும்
சிரிக்க,
ஆரம்பித்தனர்.
முற்றும்
அங்தக
காதலர்கள்
தம்பதிகோய்
புதிய
வாழ்தவ
