Τα Ωραιότερα Ποιήματα Του Κόσμου - Χρίστος Γούδης

Επιλογή-Απόδοση-Επιμέλεια

Χρίστος Γούδης ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΠΟΠΙΜΑΤΑ ΤΟΥΚΟΣΜΟΥ Α Έκδοση

•

Θεσσαλονίκη

•

Φεβρουάρως 2011

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Ιωάννης Καράκαρ'Υjς Το κόσμημ α στ ο εξώφυλλο είναι της Μαρίας ΚαλλινάΚ'Υj

Για την ελληνική γλώσσα ΥΔΗΣ © ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΟ ΆΓΝΩΣτο Γ ραβιάς 28 & Βασιλίσσης Όλγας, Θεσσαλονίκη, Τ.Κ. 546 45 ΤΗΛ.: 2310.886.480

•

FAX: 2310.886.481

E-mail: [email protected] Απαγορεύεται η με οποιοδήποτε τρόπο αναπαραγωγή μέρους ή όλης της έκδοσης χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.

ISBN: 960-6820-09-0

Εnιλογtι-Απόδοσn-Επι_μέλεια

-Χρίστος Γούδης-

τα

WpmόίεFΌ

ΠΟΙΉΜΑΤΑ ιουΚόΣΜΟU

'------::::ΞΞ πολύγλωσση έκδοση ΞΞΞΞ==----

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟ:Σ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΑΝΑΤΟΛΉ ΤΗ:Σ ΠΟΙΗ:ΣΗ:Σ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΜΔΑ

.

.

.

ΒΙΒΛΙΚΕ:Σ ΓΡΑΦΕ:Σ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Α:ΣΤΡΑ ΤΟΥΒΟΡΡΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ&ΑΥ:ΣΤΡΙΑ ΡΩ:ΣΙΑ&ΟΥΚΡΑΝΙΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

85 87 251

435

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

:ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

32 80

.

.

ΜΕΓΑΛΉ ΒΡΕΤΑΝΙΑ& ΙΡΜΝΔΙΑ Ή.Π.Α

.

9

10

.

ΜΕ:ΣΑΙΩΝΙΚΑ Μ1ΙΝΙΚΑΑ:ΣΜΑΤΑ

6

.

505 545

ΙΤΑΛΙΑ .................................................................. 547 ΓΑΛΛΙΑ .................................................................. 585 Ι:ΣΠΑΝΙΑ ................................................................ 679 ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΉ ΧΙΛΉ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

777 785 799

ΠΕΡΟΥ .................................................................. 857 ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΜΕ3ΞΙΚΟ

.

.

.

.

.

.

.

.

ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ ΚΑΡΑΪ ΕΙΚΉ :ΣΥΡΙΑ

.

.

.

.

:ΣΡΙ ΜΝΚΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΕΥΡΕΤΉΡΙΟ ΠΟΙΉΤΩΝ

.

.

.

.

907

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΑΝΑΛΥ!ΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΑ .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

899 903

.

.

889

.

.

.

861

.

913 917 933

ΠΡΟΛΟΓΟ:Σ Χαμένος στ"'l Μετάφρασ"'l Αντιπαθώ τους προλόγους και τις μακρόσυρτες εισαγωγές. Δεν προ σφέρουν πολλά πράγματα σε ένα έργο και πολλές φορές αποπροσανα τολίζουν τον αναγνώστη, στρέφοντάς τον σε κατευθύνσεις και συγκε κριμένες οπτικές, με αποτέλεσμα να περιορίζουν τους ορίζοντες της ανάγνωσης. Γι' αυτό θα είμαι λακωνικός. Αφιέρωσα ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου μαθαίνοντας ξένες γλώσσες. Κι αυτό με μοναδικό σκοπό να διαβάζω ποίηση στο πρωτό τυπο. Σε κάποιο βαθμό πιστεύω ότι τα κατάφερα. Το έργο που κρα τάτε στα χέρια σας είναι μια προσωπική επιλογή ποιημάτων από όλον τον δυτικό, κατά βάση, κόσμο . Ποιημάτων που τα θεωρώ ως τα καλύ τερα. Το πλεονέκτημα της συλλογής είναι ότι η μετάφρασή τους, πάντα από την γλώσσα του πρωτοτύπου, προέρχεται από τον ίδιο άνθρωπο . Και επειδή η όποια ποιητική μετάφραση οφείλει να παράγει όχι την ερ μηνεία του ποιήματος αλλά ένα καινούργιο ποίημα καθεαυτό, όταν ο μεταφραστής είναι ο ίδιος για όλα τα ποιήματα, διασφαλίζεται μία συ νέχεια ύφους, προσέγγισης, και γλωσσικής εκφοράς της μετάφρασης, που διευκολύνει τον αναγνώστη . Το εάν οι μεταφράσεις του παρόντος έργου δικαιούνται να θεωρηθούν ποιήματα καθεαυτά, θα το κρίνει ο αναγνώστης. Ούτως ή άλλως ένα μεταφρασμένο ποίημα δεν είναι παρά ο τρόπος θέασης του πρωτοτύπου από την μεριά του μεταφραστή . Ο υποκειμε νισμός της μετάφρασης είναι «εκ των ων ουκ άνευ» της όποιας διεργα σίας μεταφοράς ενός ποιήματος σε μιαν άλλη γλώσσα. Ι διαίτερα για την ποίηση , δεν υπάρχει αυτόματη μετάφραση . Υπάρχουν μεταφράσεις και μεταφράσεις. Γι' αυτό άλλωστε παρατίθενται εδώ πάντοτε και τα πρωτότυπα κείμενα των ποιημάτων. Για να μην στερήσουν την μαγεία που ασκεί η πρωτογενής γραφή τους σε αυτούς από τους αναγνώστες που συμβαίνει να είναι γνώστες της γλώσσας στην οποία γράφηκαν για πρώτη φορά, και συγχρόνως για να καθιστούν ελέγξιμο τον μεταφρα-

6

ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

στή για τον τρόπο, το μέτρο, τα τεχνάσματα, την μουσικότητα, τον ρυθ μό, τις σιωπές και τις υπερβάσεις που μεταχειρίσθηκε, συνειδητά ή υπο συνείδητα, στην προσπάθειά του να αποδώσει τις πολύπλοκες, πολυε πίπεδες, πολύσημες και πολυδαίδαλες δομές του κορυφαίου για την ανθρωπότητα ποιητικού λόγου . Η δομή του έργου είναι εμφανής από τα περιεχόμενα. Προηγείται η «Α vατολή της Ποίησης» μέσα από αρχαία ελληνικά κείμενα, β ιβλικές γραφές και λατινικά μεσαιωνικά άσματα. Έπονται τα «Αστρα του Βορ ρά», δηλαδή η αγγλόφωνη, γερμανόφωνη και ρωσόφωνη ποίηση (Με γάλη Βρετανία, Ιρλανδία, ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστρία, Ρωσία, Ουκρανία) , και στην συνέχεια οι «Σταυροί του Νότου» με την λατινογενούς κυρίως προελεύσεως άνθηση των γλωσσών του Ν ότου ( υπό την ευρεία πλανη τική έννοια ) , η οποία έδωσε τους ποιητικούς της καρπούς σε ένα ευρύ φάσμα χωρών του πλανήτη (για παράδειγμα: Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αργεντινή, Χιλή, Μεξικό, Βραζιλία) . Στο τέλος του έργου υπάρχουν αναλυτικά περιεχόμενα αλλά και ευρετήρια ( ξενόγλωσσο και ελληνικό) των ποιητών που ανθολογούνται στο παρόν έργο, προς διευ κόλυνση του αναγνώστη . Θερμές ευχαριστίες οφείλονται στον φίλο εκδότη Παντελή Γιαν νουλάκη που αγκάλιασε με θέρμη αυτήν την σκληρή, επίπονη, και πο λυετή προσπάθεια, στον Γιάννη Καράκαρη για την εκδοτική επιμέλεια και στην φιλόλογο Μαρία Καλλινάκη για τον λογοτεχνικό έλεγχο και τις διορθώσεις όλων των ποιητικών κειμένων. Καλή ανάγνωση, και μην ξεχνάτε ποτέ ότι η ποίηση αποτελεί όχι μό νον την κορωνίδα της πνευματικής δραστηριότητας του κάθε ανθρώπου, αλλά και έναν μοναδικό δίαυλο παραμυθίας και διαφυγής από μία τε τριμμένη και διαφθείρουσα καθημερινότητα σε κόσμους που πορεύονται «επί πτερύγων ανέμων», κόσμους «χαμένους στη μετάφρασή » τους . . . Χρίστος Γούο"Ιjς

15 Αυγούστου 2010

7

�

ΑΝΑΤΟΛΉ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

�

G

J

�

9


Α Μf]νιν aειδε θεο Πηληϊάδεω Άχιλf]ος ούλομένην, η μυρϊ ΆχαιοΊς aλγε' εeηκε, πολλος δ' ίφθίμους ψυχος 'Ά'ίδι προ· Ιαψεν ήρώων, αύτοuς δε έλώρια τεΟχε κύνεσσιν οίωνοΊσί τε πδσι· Διος δ' έτελείετο βουλή, έξ οίί δη το πρwτα διαστήτην έρίσαντε Άτρε'lδης τε aναξ άνδρwν κα'ι δΊος Άχιλλεύς. τίς τ' aρ σφωε θεwν εριδι ξυνέηκε μάχεσθαι; ΛητοΟς κα'ι Διος υίός· θ γορ βασιλf]'ί χολωθε'ις νοΟσον άνο στρατον ορσε κακήν, όλέκοντο δε λαοί, οuνεκα τον Χρύσην flτίμασεν άρητf]ρα Άτρε· Ιδης· θ γορ fΊλθε θοος έπ'ι νf]ας Άχαιwν λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ' άπερείσι' aποινα, στέμματ' εχων έν χερσ'ιν έκηβόλου Άπόλλωνος χρυσέιμ άνο σκήπτριμ, κα'ι λίσσετο πάντας Άχαιούς, Άτρε'lδα δε μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαwν· «Άτρε'lδαι τε κα'ι aλλοι έϋκνήμιδες Άχαιοί, ύμΊν μεν θεο'ι δοΊεν 'Ολύμπια δώματ' εχοντες έκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εu δ' ο'ίκαδ' ίκέσθαι· παΊδα δ' έμο'ι λύσαιτε φίλην, το δ' aποινα δέχεσθαι, άζόμενοι Διος υίον έκηβόλον Άπόλλωνα.» 'Ένθ' aλλοι μεν πάντες έπευφήμησαν Άχαιο'ι

10

ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Α Την μήνι ψάλλε μας, θεά, *την καταστροφική, του γιου του βασιλιά Πηλέα, *Αχιλλέα που έφερε μύρια κακά *στους Αχαιούς, πολλές και ισχυρές ψυχές ηρώων *έστειλε στον Άδη, και τα κορμιά τους έκανε *βορά πτηνών και σκύλων, κι έτσι εξετελέσθη του Διός *η εντολή, απ' όταν πρωτομάλωσαν *και χώρισαν ο γιος του Ατρείδη, *βασιλέας του στρατού, και ο θεόμορφος *ανδρειωμένος Αχιλλέας. Ποιός άραγε απ'τους θεούς *να έσπρωξε τους δυό τους να μαλώσουν ; Ο γιος του Δία και της Λητούς, *που σαν χολώθη με το βασιλιά έστειλε αρρώστια στο στρατό κακή, *και πέθαιναν οι άνθρωποι πολλοί, γιατί ο Ατρείδης έθιξε *τον ιερέα Χρύση, που ήλθε στα ταχύπλοα *των Αχαιών καράβια πίσω την θυγατέρα του να πάρει, *φέρνοντας λύτρα άφθονα, στα χέρια του κρατώντας *επάνω σε ραβδί χρυσό τα στέμματα του Απόλλωνα *του εκηβόλου, κι εκλιπαρώντας άπαντες *τους Αχαιούς, και μάλιστα τους δύο Ατρείδες, *τους δύο του στρατού τούς αρχηγούς. «Ατρείδες κι άλλοι Αχαιοί *με τις περίτεχνες περικνημίδες, είθε σ' εσάς να δώσουν οι θεοί *που έχουνε στον Όλυμπο την κατοικία να εκπορθήσετε του Πρίαμου την πόλη, *και να γυρίσετε καλά εις την γλυκειά πατρίδα. Εμένα όμως δώστε μου τη λατρευτή μου κόρη, *και πάρετε γι' αντάλλαγμα τα λύτρα που σας φέρνω, δείχνοντας σεβασμό στου Δία το γιό *τον εκηβόλο Απόλλωνα». Τότε συγκατανεύσανε *όλοι οι Αχαιοί 11


αίδεϊσθαί θ' ίερηα κα'ι άγλαa δέχθαι aποινα· άλλ' ούκ Άτρε'[δn Άγαμέμνονι ίlνδανε θυμψ, άλλΟ. κακwς άφίει, κρατερον δ' έπ'ι μΟθον ετελλε· «Μή σε, γέρον, κοίλnσιν έγw παρa νηυσ'ι κιχείω

η νΟν δηθύνοντ' η uστερον αuτις ίόντα, μή νύ τοι ού χραίσμn σκf']πτρον κα'ι στέμμα θεοϊο· την δ' έγw ού λύσω· πρίν μιν κα'ι γηρας επεισιν ήμετέρψ έν'ι ο'ίκψ έν 'Άργε'ί, τηλόθι πάτρης, ίστον έποιχομένην κα'ι έμον λέχος άντιόωσαν· άλλ' 'ίθι, μή μ' έρέθιζε, σαώτερος wς κε νέηαι.» "Ως εφατΊ εδεισεν δ' ο γέρων κα'ι έπείθετο μύθψ· βη δ' άκέων παρa θϊνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης· πολλa δ' επειτ' άπάνευθε κιwν ήρδθ' ο γεραιος Άπόλλωνι aνακτι, τον ήuκομος τέκε Λητώ· «ΚλΟθί μευ άργυρότοξΊ ος Χρύσην άμφιβέβηκας Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ίφι άνάσσεις, ΣμινθεΟ, ε'ί ποτέ τοι χαρίεντ' έπ'ι νηον ερεψα,

η εί δή ποτέ τοι κατa πίονα μηρϊ εκηα ταύρων ήδ' αίγwν, το δέ μαι κρήηνον έέλδωρ· τίσειαν Δαναο'ι έμa δάκρυα σοϊσι βέλεσσιν.» ·Ώς εφατ' εύχόμενος, τοΟ δ' εκλυε Φοϊβος Άπόλλων, βfΊ δt κατ' Ούλύμποιο καρήνων χωόμενος κf']ρ, τόξ' wμοισιν εχων άμφηρεφέα τε φαρέτρην· εκλαγξαν δ' aρ' ό'ίστο'ι έπ' wμων χωομένοιο, αύτοΟ κινηθέντος· ο δ' il'ίε νυκτ'ι έοικώς. εζετ' επειτ' άπάνευθε νεwν, μετa δ' ίον εηκε· δεινη δt κλαγγη γένετ' άργυρέοιο βιοϊο· ούρηας μεν πρwτον έπ4>χετο κα'ι κύνας άργούς, αύτaρ επειτ' αύτοϊσι βέλος έχεπευκες έφιε'ις βάλλ'- αίε'ι δt πυρα'ι νεκύων καίοντο θαμειαί. 12


τον ιερέα να σεβαστούν *και να δεχθούν τα λύτρα. Όμως αυτό δεν άρεσε *στον βασιλιά Ατρείδη, αλλά του κακοφάνηκε, *και μίλησε σκληρά. «Μη σε πετύχω γέροντα *εδώ κοντά στα πλοία ή τώρα τριγυρίζοντας *ή έπειτ' άν ξανάρθεις, γιατί τότε δεν θα σωθείς *ούτ' απ' το σκήπτρο ούτ' απ' το στέμμα του θεού. Την θυγατέρα σου εγώ δεν πρόκειται ν' αφήσω *προτού τήν βρούν γεράματα, στο Άργος, στο παλάτι μου, *μακριά απ' την πατρίδα, υφαίνοντας στον αργαλειό *κοσμώντας το κρεβάτι. Και τώρα τράβα μακριά και μη με εκνευρίζεις *αν θέλεις σώος από δω κι αλώβητος να φύγεις». Έτσι είπε στον γέροντα, κι εκείνος όλο φόβο *υπάκουσε και έφυγε μέσα στη σιωπή *στην αμμουδιά που έπνεε ο φλοίσβος της θαλάσσης. Κι αφού απομακρύνθηκε και τράβηξε μακριά *παράκληση ανέπεμψε στον βασιλιά Απόλλωνα, *αυτόν που τον εγέννησε η όμορφη Λητώ. « Θεέ μου αργυρότοξε, άκου με σε παρακαλώ, *συ που εδιάβηκες τον Χρύση ποταμό κι είσαι της Κίλλας της ιερής *και της Τενέδου αφέντης, Σμινθέα εσύ, αν το ναό σου πράγματι *μ' ευλάβεια λειτουργούσα, κι άν τις θυσίες άφθονες *σ' εσένα ιερουργούσα ταύρων πολλών και κατσικιών, *κάνε μου αυτή τη χάρη: τούτα μου εδώ τα δάκρυα σκληρά να τα πληρώσουν * με τα δ ικά σου βέλη οι Δαναοί». Κι ενώ επροσευχότανε *τον άκουσε ο Απόλλων, κι απ' του Ολύμπου τις κορφές *κατέβη θυμωμένος, στους ώμους τόξο έχοντας *και βέλη στη φαρέτρα, που αντηχούσαν δυνατά *στους ώμους τού οργισμένου, καθώς εκατηφόριζε *κι έφθασε σαν τη νύχτα. Κι αφού εκάθησε μακριά *απ' τα πολλά καράβια, έριξε βέλος βροντερό *με τ' αργυρό του τόξο, και πρώτα τα μουλάρια τους *ξέκανε και τους σκύλους, κι ύστερα και τους Αχαωύς, *με τα αιχμηρά του βέλη, που καίγαν ακατάπαυστα *στις φλόγες τους νεκρούς τους. 13


Έννf]μαρ μεν άνa στρατον 43χετο κf]λα θεοτο, τfι δεκάτn δ' άγορην δε καλέσσατο λαον Άχιλλεύς· τ4) γaρ έπ'ι φρεσ'ι θf]κε θεa λευκώλενοζΗρη· κήδετο γaρ Δαναwν, δτι pα θνfισκοντας όρδτο. οΊ δ' έπε'ι οuν ηγερθεν όμηγερέες τε γένοντο, τοτσι δ' άνιστάμενος μετέφη πόδας ώκuς Άχιλλεύς· «Άτρε· tδη νΟν aμμε παλιμπλαγχθέντας ό"Lω

aψ άπονοστήσειν, ε'ί κεν θάνατόν γε φύγοιμεν, εl δη όμοΟ πόλεμός τε δαμζί κα'ι λοιμος Άχαιούς· άλλ' aγε δή τινα μάντιν έρείομεν η ίερf]α

η κα'ι όνειροπόλον, κα'ι γάρ τ' οναρ έκ Διός έστιν, δς κ' ε'ίποι δ τι τόσσον έχώσατο ΦοΊβος Άπόλλων, ε'ίτ' aρ' δ γ' εύχωλf]ς επιμέμφεται ήδ' έκατόμβης, α'ί κέν πως άρνwν κνίσης αlγwν τε τελείων βούλεται άντιάσας ήμΊν άπο λοιγον άμΟναι.» Όμηρος (Ιλιάδας Α, 1-67)

14


Εννιά ημέρες έριχνε *τα βέλη στο στρατό, και την δεκάτη ο Αχιλλεύς *κάλεσε τον λαό γιατί του το 'πε η θεά *η πάλλευκη η Ήρα που τους Δαναούς λυπότανε *που 'βλεπε να πεθαίνουν. Κι αυτοί ξεσηκωθήκανε *κι όλοι τους συναχτήκαν κι όρθιος τους εμίλησε *ο ωκύπους Αχιλλεύς: «Εμείς Ατρείδη φαίνεται *πολύ βασανισμένοι θα φύγουμε κακήν κακώς πίσω για την πατρίδα, *άν δε μας βρεί ο θάνατος, καθώς λοιμός και πόλεμος *χαλάν τους Αχαωύς. Στείλε όμως να μας φέρουνε *μάντη ή ιερέα, ή των ονείρων ξηγητή, *που 'ρχονται απ' τον Δία, που να μπορέσει να μας πει *γιατί τόσο χολώθηκε ο Φοίβος ο Απόλλων, μήπως και μας κατηγορεί *πως δεν προσφέραμε αρκετές θυσίες και ευχές και μήπως θέλει από μας την κνίσσα να μυρίσει *από ερίφια και αρνιά, ώστε απ' την καταστροφή *να μας υπερασπίσει».

Όμηρος (Ι λιάδας Α, 1 - 67)

15


z την δ' αuτε προσέειπε μέγας κορυθαίολο(Εκτωρ·

η κα'ι έμο'ι τάδε πάντα μέλει γύναι- άλλο μάλ' αίνwς αίδέομαι Τρwας κα'ι Τρφάδας έλκεσιπέπλους, α'ί κε κακος wς νόσφιν άλυσκάζω πολέμοιο· ούδέ με θυμος aνωγεν, έπε'ι μάθον εμμεναι έσθλος αίε'ι κα'ι πρώτοισι μετa Τρώεσσι μάχεσθαι άρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ήδ' έμον αύτοΟ. Eu γaρ έγw τόδε οίδα κατa φρένα κα'ι κατa θυμόν· εσσεται flμαρ οτ' aν ποτ' όλώλn"Ιλιος ίρη κα'ι Πρίαμος κα'ι λαος έϋμμελίω Πριάμοιο. 'Αλλ' ou μοι Τρώων τόσσον μέλει aλγος όπίσσω, οuτ' αύτη ς Έκάβης οuτε Πριάμοιο aνακτος οuτε κασιγνήτων, ο'ί κεν πολέες τε κα'ι έσθλο'ι έν κονίnσι πέσοιεν ύπ' άνδράσι δυσμενέεσσιν, οσσον σεΟ, οτε κέν τις 'Αχαιwν χαλκοχιτώνων δακρυόεσσαν aγηται έλεύθερον flμαρ άπούρας· καί κεν έν 'Άργει έοΟσα προς aλλης ίστον ύφαίνοις, καί κεν uδωρ φορέοις Μεσση'tδος η Ύπερείης πόλλ' άεκαζομένη, κρατερη δ' έπικείσετ' άνάγκη· καί ποτέ τις ε'ίπnσιν ίδwν κατa δάκρυ χέουσαν· ·Έκτορος flδε γυνη θς άριστεύεσκε μάχεσθαι Τρώων ίπποδάμων οτε"Ιλιον άμφεμάχοντο. ·nς ποτέ τις έρέει· σο'ι δ' αu νέον εσσεται aλγος χήτε· ί τοιοΟδ' άνδρος άμύνειν δούλιον flμαρ. 16


z Αμέσως της απάντησε οΈκτορας ο μέγας *με τ' απαστράπτον κράνος του, την κυματούσα χαίτη . «Κι εμένα με ανησυχούν όλα αυτά, γυναίκα *αλλά κυρίως ντρέπομαι τους μαχητές της Τροίας *και τις Τρωάδες δέσποινες με τα μακριά τους πέπλα, αν σαν δειλός στα μάτια τους *τον πόλεμο αποφύγω. Ούτε κι εγώ τ' ανέχομαι στο βάθος της ψυχής μου *γιατί γενναίος έμαθα και πρώτος να 'μαι πάντα *στους Τρώες π' αγωνίζονται, για να σηκώσω επάξια τη δόξα του πατέρα *και τη δική μου την τιμή . Γιατί ψυχανεμίζομαι *και άριστα γνωρίζω, πως θα 'ρθει μέρα να χαθεί *η ιερή η Τροία κι ο Πρίαμος και ο λαός *του ένδοξου Πριάμου. Και δεν με μέλει η λύπηση *κι ο πόνος του λαού μας, ούτε και της μητέρας μου *ούτε του βασιλιά μας ούτε των αδελφώνε μου *π' άλκιμοι και πολλοί στη σκόνη θε να κυλιστούν *απ' των εχθρών τα χέρια, όσο με μέλει η τύχη σου *σαν κάποιος απ' τους Αχαιούς με τους χαλκούς χιτώνες σε σύρει ολοφυρόμενη *τη λευτεριά στερώντας, στο Άργος σκλάβα να βρεθείς *στον αργαλειό να υφαίνεις και το νερό να κουβαλάς *απ' τις πηγές της πόλης χωρίς να το επιθυμείς, *αλλά σκληρή η ανάγκη, και όταν κάποιος θε να πει *θωρώντας σε κλαμμένη: "Αυτή ήτανε κάποτε *τουΈκτορα η γυναίκα *που ήταν ο πρώτος μαχητής των ιπποδάμων Τρώων, *τότε που πολεμούσανε γύρω από την Τροία ': Έτσι θα πει, κι εσύ ξανά *κι άλλη λύπη θα νοιώσεις που θα σου λείπει ο άνδρας σου να σε υπερασπίσει *απ' τις ημέρες της σκλαβιάς. 17


Άλλά με τεθνηwτα χυτη κατο γαϊα καλύπτοι πρίν γέ τι σης τε βοfις σοΟ θ' έλκηθμοϊο πυθέσθαι. ·Ώς είπwν ou παιδος όρέξατο φαίδιμος·Έκτωρ· aψ δ' θ πά'ίς προς κόλπον έϋζώνοιο τιθήνης έκλίνθη ίάχων πατρος φίλου οψιν ότυχθε'ις ταρβήσας χαλκόν τε ίδε λόφον ίππιοχαίτην, δεινον όπ' όκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. Έκ δ' έγέλασσε πατήρ τε φίλος κα'ι πότνια μήτηρ· αύτίκ' όπο κρατος κόρυθ' ε'ίλετο φαίδιμος·Έκτωρ, κα'ι την μεν κατέθηκεν έπ'ι χθον'ι παμφανόωσαν· αύτορ ο γ' ον φίλον υίον έπε'ι κύσε πfιλέ τε χερσ'ιν είπε δ' έπευξάμενος Διί τ' aλλοισίν τε θεοϊσι· ΖεΟ aλλοι τε θεο'ι δότε δη κα'ι τόνδε γενέσθαι παϊδ' έμον ώς κα'ι έγώ περ όριπρεπέα Τρώεσσιν, ώδε βίην τ' όγαθόν, κα'ι Ίλίου ίφι όνάσσειν· καί ποτέ τις ε'ίποι πατρός γ' οδε πολλον όμείνων έκ πολέμου aνιόντα· φέροι δ' εναρα βροτόεντα κτείνας δή'ίον aνδρα, χαρείη δε φρένα μήτηρ. "Ως είπwν όλόχοιο φίλης έν χερσ'ιν εθηκε παϊδ' έόν· η δ' aρα μιν κηώδε'ί δέξατο κόλπιμ δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' έλέησε νοήσας, χειρί τέ μιν κατέρεξεν επος τ' εφατ' εκ τ' όνόμαζε· δαιμονίη μή μοί τι λίην όκαχίζεο θυμ4)· ού γάρ τίς μ' ύπερ αίσαν όνηρ Ά'ίδι προ'ίάψειμοϊραν δ' ou τινά φημι πεφυγμένον εμμεναι όνδρwν, ού κακον ούδε μεν έσθλόν, έπην το πρwτα γένηται. Άλλ' είς οίκον ίοΟσα το σ' αύτης εργα κόμιζε ίστόν τ' ήλακάτην τε, κα'ι όμφιπόλοισι κέλευε 18


Είθε λοιπόν να σκοτωθώ *κι η γης να με καλύψει, πριν τις κραυγές σου αφουγκρασθώ *καθώς σε σέρνουν σκλάβα». Κι αφού τα είπε, άπλωσε τα χέρια στο παιδί του *ο δοξασμένος κι ο τρανός και ο γενναίοςΈκτωρ, μα το παιδί όλο φωνή κρύφτηκε στην αγκάλη *της όμορφης καλλίζωνης μεσάτης παραμάνας, περίτρομο απ' τη μορφή *του αγαπητού πατέρα, θορυβημένο απ' τον χαλκό *και το λοφίο του κράνους, που φοβερά κυμάτιζε *πάνω στην κορυφή του. Γέλασε κι ο πατέρας του *κι η ευγενική μητέρα. Το κράνος τότε έβγαλε *ο κρατερός ο Έκτωρ, και κατά γης το άφησε *περίλαμπρο ν' αστράφτει, κι αμέσως μες στα χέρια του *χόρεψε το παιδί του, το φίλησε, και στους θεούς *και πρώτιστα στο Δία, απηύθυνε ευλαβικά τούτη την προσευχή : «Δία και σεις άλλοι θεοί, *κάντε τον γιό μου τούτο, όμοιο μ' εμένα, κράτιστο *ανάμεσα στους Τρώες, περίτρανο, με δύναμη *στην Τροία να βασιλεύει, ώστε να πούνε κάποτε "κατά πολύ καλύτερος *ο γιος είν' του πατρος του. καθώς γυρνά από πόλεμο, και κουβαλά τα όπλα *λάφυρα που τα έβαψε στο αίμα του εχθρού, *ώ τι χαρά μες στην καρδιά η μάνα του θα νοιώθει». I

11

Κι αφού τα είπε, έδωσε *στα χέρια της μητέρας τον γιό του τον αγαπητό, *κι αυτή τον καλοδέχτηκε στην εύοσμη αγκαλιά της γελώντας μες στα δάκρυα, *κι ο άνδρας της που το 'βλεπε, πολύ την ελυπήθη, την χά"ίδεψε, της μίλησε, *κι αυτά τα λόγια είπε: <<Ελα αγαπημένη μου, *μη μου στενοχωριέσαι, αν δεν είναι γραμμένο μου *κανένας άνδρας δε μπορεί *στον Άδη να με στείλει. Πιστεύω πως τη μοίρα του *κανείς δε θα ξεφύγει, ούτε δειλός, ούτ' άξιος, *αφ' ότου γεννηθεί. Πήγαινε τώρα σπίτι μας *στα έργα που σου πρέπουν, και ύφαινε στον αργαλειό, *και πρόσταζε τις δούλες 19


εργον έποίχεσθαι· πόλεμος δ' aνδρεσσι μελήσει πδσι, μάλιστα δ' έμοί, το'ι Ίλίιμ έγγεγάασιν. <Ώς aρα φωνήσας κόρυθ' εΤλετο φαίδιμος<Έκτωρ Τππουριν· aλοχος δε φίλη οίκον δε βεβήκει έντροπαλιζομένη, θαλερον κατa δάκρυ χέουσα. ΑΪψα δ' επειθ' Τκανε δόμους εu ναιετάοντας <Έκτορος άνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ενδοθι πολλaς άμφιπόλους, τflσιν δε γόον πάσnσιν ένwρσεν. ΑΊ μεν ετι ζωον γόον<Έκτορα ψ έν'ι ο'ίκιμ· ού γάρ μιν ετ· εφαντο ύπότροπον έκ πολέμοιο Τξεσθαι προφυγόντα μένος κα'ι χείρας Άχαιwν. Όμηρος (Ιλιάδας Ζ, 440-502)

20


να κάνουν το καθήκον τους, *ο πόλεμος είν' μέλημα *όλωνε των ανδρών, αυτών που γεννηθήκανε στην ιερή την Τροία, *μα πρώτιστα και κύρια είναι δικό μου χρέος». Και μόλις το 'πε, άρπαξε ο κρατερός ο Έκτωρ *το κράνος που το στόλιζε η αλογίσια χαίτη, κι η ακριβή γυναίκα του *κίνησε για το σπίτι κοιτώντας όλο πίσω της, *και κλαίγοντας γοερά. Έφθασε τότε σύντομα *στο Θεόκτιστο παλάτι του Έκτορα του ανδροφονιά, *και βρήκε 'κει τις δούλες, και όλες τις ξεσήκωσε *σε θρήνο γοερό. Έτσι εκεί στο σπίτι του *τον Έκτορα τον κλαίγανε ακόμα ζωντανόν, γιατί δεν τον περίμεναν *πίσω ποτέ να έρθει, ξεφεύγοντας απ' την οργή *και τα όπλα των Αχαιών.

(Ι λιάδος Ζ,

Όμηρος 440 -502)

21


Μ τύνη δ' οίωνοΊσι τανυπτερύγεσσι κελεύεις πείθεσθαι, των οίί τι μετατρέπομ' ούδ' άλεγίζω ε'ίτ' έπ'ι δεξϊ 'ίωσι προς η ω τ' ήέλιόν τε, ε'ίτ' έπ' άριστερa τοί γε ποτ'ι ζόφον ήερόεντα. ήμεΊς δε μεγάλοιο Διος πειθώμεθα βouλfl, θς πδσι θνητοΊσι κα'ι άθανάτοισιν άνάσσει. είς οίωνος aριστος άμύνεσθαι περ'ι πάτρης.

Όμηρος

(Ιλιάδας Μ, 237-243)

22


Μ Όσο δε για τους οιωνούς *για τα πετούμενα πουλιά με τα πλατιά φτερά τους *που μου ζητάς ν' ακολουθώ ούτε ποτέ τούς σκιάχτηκα *ούτε τους λογαριάζω είτε τραβάνε δεξιά *στη χαραυγή, στον ήλιο είτε πετούν αριστερά *στη σκοτεινή τη δύση . Εμείς μονάχα του Διός *δεχόμαστ' εντολή που σε θνητούς κι αθάνατους *μεγάλος βασιλεύει. Ένας και μόνον άριστος *είναι ο οιωνός: αντίσταση και άμυνα *για τη γλυκειά πατρίδα.

Όμηρος (Ιλιάδος Μ, 237 -243)

23


OΔnL:EIA α aνδρα μοι εννεπε, μοΟσα, πολύτροπον, θς μάλα πολλa πλάγχθη, έπε'ι Τροίης ίερον πτολίεθρον επερσεν· πολλwν δ' aνθρώπων 'ίδεν aστεα κα'ι νόον εγνω, πολλa δ' 5 γ' έν πόντφ πόθεν aλγεα θν κατa θυμόν, aρνύμενος flν τε ψυχην κα'ι νόστον έταίρων. aλλ' ούδ' wς έτάρους έρρύσατο, ίέμενός περ· αύτwν γaρ σφετέρnσιν aτασθαλίnσιν δλοντο, νήπιοι, οΥ κατο βοΟς Ύπερίονος Ήελίοιο fΊσθιον· αύτaρ ό τοϊσιν aφείλετο νόστιμον f1μαρ. των άμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, είπε κα'ι ήμϊν. Όμηρος (Προοίμιον, α 1-10)

24


OΔnL:EIA α

Πες μας για τον πολύτροπο, *μούσα, *τον αντρειωμένο, πούθε περιπλανήθηκε *και πού θαλασσοδάρθη, όταν της Τροίας έπεσε *η ιερή η πόλις. Πολλών ανθρώπων γνώρισε *τις πόλεις και τα ήθη, και μες στη θάλασσα πολλά *υπέφερε δεινά, *όταν σκοπό του έβαλε, το γυρισμό αυτού και των συντρόφων του *εις τη γλυκειά πατρίδα. Όμως τους σύντροφούς του δεν τους έσωσε, *όσο κι αν το 'χε προσπαθήσει. Γιατί αυτοί απ' τα δικά τους σφάλματα χαθήκαν, *οι κουτοί, σαν φάγανε τα βόδια τα ιερά *του Υπερίωνος Ηλίου. Κι αυτός τους αποστέρησε *την ποθητή επιστροφή τους στην πατρίδα. Έλα λοιπόν, *θεά και θυγατέρα του Διός, *άρχισε να τα λες και πες μας. Όμηρος (Προοίμιο: α 1 - 1 0)

25


I L:OL: ΘΕΟΙΣΙΝ Φαίvεταί μοι κί;vος ' ίσος θέοισιv ΕΞ μ μεν' wvηρ, δττις εΞvάvτιός τοι ισδάvει και πλάσιον &δu φωvεί' σας uπακοuει '

και yελαίσας [μέροεv. τό μ' ί1 μάv καρδίαv εΞv στήθεσιv εΞπτόαισεv. wς γαρ ΕΞ ς σ' ' ίδω βρόχε', wς με φώvη σ' οδδεv ΕΞτ' ε' ίκει, <Χλλα καμ μev yλwσσα ΕΞαyε, λέπτοv δ' αuτικα χρwι πΟρ όπαδεδρόμακεv, 6ππάτεσσι δ' οδδεv δρημμ', εΞπιρρόμ βεισι δ' &κοuαι, α δέ μ' ' ίδρως κακχέεται, τρόμος δέ

πατσαv lΧγρει, χλωροτέρα δε ποίας Εμμι, τεθvάκηv δ' 6λίγω 'πιδεύης φαίvομ' ΕΞμ' αuται· <Χλλα παν τόλματοv, εΞπει και πέvητα Σαπφώ

26


Εκείνος μου φαντάζει ίσος με θεούς Που απέναντί σου κάθεται και σε θωρεί Και η φωνή σου η γλυκειά Τον μαγνητίζει Κι όπως το γέλιο σου το γοητευτικό, μά τον Θεό Στα στήθια την καρδιά μου συγκλονίζει Καθώς σε βλέπω, ένας βρόχος σφίγγεται Και τη φωνή μου πνίγει, Κι η γλώσσα μου συνθλίβεται, και πάραυτα Σ' ένα λεπτό η πυρκαγιά το δέρμα υποδαυλίζει, Και τίποτε δεν βλέπω με τα μάτια μου, και μες στ' αυτιά μου Ακούω κάτι να βου'fζει, Κρύος ιδρώτας με διαπερνά, Και ρίγη διατρέχουν το κορμί μου, Και πιό χλωρό κι από την χλόη είν' το χρώμα μου Και παρ' ολίγο πως πεθαίνω πίστεψα Χάνοντας την αναπνοή μου· Όμως όλα κανείς πρέπει να τα τολμά, Ακόμα κι η φτωχή ψυχή μου. Σαπφώ

27


Ώς &νεμος κατ δρος δρύσιν €μ πέτων, eτίναξέ μοι 'Έρος φρένας. Σαπφώ

28


Καθώς ο αγέρας των ορέων ταρακουνάει τις βαλανιδιές, έτσι ο έρωτας τίναξε τα μυαλά μου.

Σαπφώ

29


ΗΛΘΕ ΧΕΛΙΔΩΝ -

'

'Ηλθ' ηλθε χελιδwν καλας wρας cχγοuσα, καλοuς εΞνιαuτούς,

εΞπι γαστέρα λευκά, εΞπι νwτα μέλαινα. παλάθαν συ προκύκλει , , ' πιονος εκ οικοu ο' ίν οu τε δέπαστρον τuροΟ τε κάνuστρον· και πύρνα χελιδwν και λεκιθίταν OUK απωθεϊται· πότερ' eχπίωμες η λαβώμεθα; ει μέν τι δώσεις· ει δε μ ή, οuκ εΞάσομες· η ταν θύραν φέρωμες η τό uπέρθuρον η ταν γuναϊκα ταν eσω καθημέναν· μικρα μέν εΞστι, pαιδίως μιν ο' ίσομες. &ν δη φέρηις τι, μέγα δή τι φέροιο· <Χνοιγ' <Χνοιγε ταν θύραν χελιδόνι· ou γαρ γέροντές εΞσμεν, eχλλα παιδία. Χελιδόνισμα (αρχαίο δημώδες μέλος)

30


ΗΡΘΑΝΕ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Ήρθανε τα χελιδόνια φέρνουν την καλή την ώρα, φέρνουν την καλή χρονιά, με τις μαύρες τους φτερούγες, και την άσπρη τους κοιλιά. Δώσε μας πολλά καλούδια απ' το σπίτι το καλό ένα κύπελλο κρασάκι και ένα μικρό καλάθι με τυρί νωπό. Και αυγά αν μας εδώσεις ή ακόμη και ψωμί το καλό μας χελιδόνι «όχι» δεν θα πει. Τί απ' όλα θα μας δώσεις ή θα φύγουμε θαρρείς ; Κάτι πρέπει να μας δώσεις, ειδ' αλλιώς θ' αναγκαστούμε να το πάρουμε εμείς. Θα σηκώσουμε την πόρτα, ίσως και τον θυρεό ή βουτάμε την γυναίκα που 'χεις στο εσωτερικό· έτσι που 'ναι και λεπτούλα την αρπάμε στο λεπτό. Άμα είναι να μας φέρεις, δώρα φέρε μας καλά. Άνοιξε στα χελιδόνια. Γιατί δεν είμαστε γέροι, αλλά νεαρά παιδιά.

Χελιδόνισμα ( αρχαίο δημώδες μέλος)

31


ΦΩΝΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕ ΠΤΗL:

Ίδοu παρελεύσεται Κύριος, και tδou πνεΟμα μέγα κραταιόν διαλΟον ορη και συντρίβον πέτρας Ενώπιον Κυρίου, οuκ €ν τψ πνεύματι Κύριος· και μετα τό πνεΟμα συσσεισμός, οuκ εν τω συσσεισμω Κύριοςι

ι

και μετα τόν συσσεισμόν πΟρ, οuκ εν τψ πυρι Κύριοςκαι μετα τό πΟρ φωνη αuρας λεπτιϊς, κ<Χκετ Κύριος. Βασιλειών Γ·, ΙΘ 1-19

32


ΦΩ ΝΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕ ΠΤΗL:

Και να που αναμένεται ο Θεός Ν άτος ο άνεμος Εισβάλλει ένθεος και κρατερός Και ξεσηκώνει τα βουνά Και πάρευθυς συντρίβει τα πετρώματά τους. Όμως στον άνεμο δεν ήταν ο Θεός. Και στο κατόπι του ανέμου ο σεισμός Όμως ούτε κι εκεί βρισκότανε ο Κύριος. Και στο κατόπι του σεισμού η φωτιά Ούτε κι εκεί ήτανε ο Θεός. Και στο κατόπι της φωτιάς Θρόίσμα αύρας ξωτικής λεπτής. Εκεί ήταν που ήτανε ο Θεός, Εκεί βρισκότανε ο Κύριος. Βασιλειών Γ ', ΙΘ 1 - 19

33


Η Ε ΠΙ ΤΟΥ OPon ΟΜΙΛΙΑ Μακάριοι οι πτωχοι τψ πνεύματι,

δτι αuτων €στιν η βασιλεία των οuρανων.

Μακάριοι ο[ πενθοΟντες, δτι αuτοι παρακληθήσονται. Μακάριοι οι πραετς, δτι αuτοι κληρονομήσοuσιν τi]ν yfiν. Μακάριοι OL πεινωντες και διψωντες τi]ν δικαιοσύνην, δτι αuτοι χορτασθήσονται. Μακάριοι οι Ελεήμονες, δτι αuτοι €λεηθήσονται. Μακάριοι οι καθαροι τfl καρδία, L

L

δτι αuτοι τόν θεόν δψονται. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, δτι αuτοι ULOL θεοΟ κληθήσονται. Μακάριοι ο[ δεδιωγμένοι €νεκεν δικαιοσύνης, δτι αuτων €στιν η βασιλεία των οuρανων.

34


ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΠ:

Μακάριοι οι γνωρίζοντες την φτώχεια του μυαλού τους, σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία τ' ουρανού.

Μακάριοι οι πονεμένοι, γι' αυτούς οι παρακλήσεις, κι οι δεήσεις, και οι προσευχές.

Μακάριοι οι νηφάλιοι, κληρονομιά δική τους τούτη η γη .

Μακάριοι οι εκζητούντες την δικαιοσύνη, θα κορεσθεί η δίψα τους στους ουρανούς. Μακάριοι οι σπλαχνικοί,

αυτοί θα ελεηθούνε.

Μακάριοι οι έχοντες αγνότητα καρδίας, αυτοί θα αντικρύσουν τον Θεό στον ουρανό.

Μακάριοι οι φιλειρηνικοί, παιδιά Θεού θ' αποκληθούνε.

Μακάριοι οι διωκόμενοι γιατί δεν καταπάτησαν το δίκαιο, σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία τ' ουρανού.

35


Μακάριοί €στε δταν 6νειδίσωσιν uμας και διώξωσιν και ε' ίπωσιν παν πονηρόν καθ' uμwν ενεκεν εμοu· t'

'

-

χαίρετε και <Χyαλλιασθε, δτι 6 μισθός uμwν πολι)ς Εν τοτς οuρανοτς· οuτως γαρ €δίωξαν τοuς προφήτας τοuς προ uμwν.

Ύμετς €στε τό &λας της yflς· εαν δε τό &λας μωρανθfl, €ν τίνι <Χλισθήσεται; ι

εις οuδeν ισχύει Ετι ει μη βληθflναι €ξω και καταπατετσθαι uπό των ανθρώπων. Ύμετς €στε τό φwς τοο κόσμου. ou δύναται πόλις κρuβflναι €πάνω δροuς κειμένη· ouδe καίοuσιν λύχνον και τιθέασιν αuτόν uπό τόν μόδιον <Χλλ' €πι την λuχνίαν, και λάμπει πασιν τοτς Εν τn οικία. ι

36

ι


Μακάριοι όλοι εσείς που σας περιγελούνε, εσείς, που κατατρέχουνε, που σας κατηγορούνε γιατί πιστεύετε σ' Εμένα.

Χαίρεσθε και αγαλλιάσθε, μεγάλη η αμοιβή σας στα ουράνια. Πριν από σας, έτσι τους καταδίωκαν τους άγιους και τους προφήτες. ***

Εσείς, το άλας είστε τούτης της γης.

Εάν το άλας στερηθεί την αλμυρή του φύση, με τί θα αλατίζετε και πώς θα αλατίζει ; Δεν το χρειάζεται κανείς, είναι μόνο για πέταμα και πάτημα απ' το πλήθος.

Εσείς, φάρος είστε περίλαμπρος ετούτου εδώ του κόσμου, κι όπως πόλις δεν κρύβεται σε βουνοκορυφή,

ούτε ανάβουνε το φως για να το αποκρύψουν, αλλά λυχνάρι στα υψηλά για να φωτάει το σπίτι,

37


οuτως λαμψάτω τό φως uμων €μπροσθεν των ανθρώπων, δπως 'ίδωσιν uμων τα καλα €ργα και δοξάσωσιν τόν πατέρα uμων τόν Εν τοις οόρανοlς.

μη νομίσητε ,,

;

οτι ηλθον καταλΟσαι

' ,, ' , , τον νομον η τους προφητας-

οόκ � λθον καταλΟσαι αλλα πλη ρω σα ι. αμην γαρ λέγω uμlν, €ως &ν παρέλθ Q 6 οόρανός και η γη,

ιωτα Εν η μία κεραία οό μη παρέλθ n από τοΟ νόμου , , εως αν παντα γενηται. L

t'

,,

δς Εαν οδν λύση μίαν των Εντολων τούτων των Ελαχίστων L

και διδάξn οuτως τοι)ς ανθρώπους, L

Ελάχιστος κληθήσεται Εν τn βασιλεία των οόρανων· L

L

δς δ ' &ν ποιήσQ και διδάξQ , οδτος μέγας κληθήσεται Εν τfl βασιλεία των οόρανων. L

38

L


έτσι το φως σας θα σκορπά υπέρλαμπρες αχτίδες, για να θωρούν οι άνθρωποι τα αγαθά σας έργα, και να δοξάζουν τον Θεό που 'ναι στους ουρανούς.

***

Μη σας περάσει από το νου πως να διαβρώσω επιθυμώ τον νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα να γκρεμίσω. Ν α τελειώσω ήρθα την οικοδομή . Αλήθεια, σας διαβεβαιώ, μέχρι να σβήσει ο ουρανός κι η γη, ούτ' ένα κόμμα ή μια τελεία δε θα σβήσει απ' τον νόμο, μέχρι να γίνουν όλα όπως πρέπει. Όποιος και μία ακόμη αν παραβεί από τις εντολές αυτές, έστω την πιο μικρή, κι έτσι να πράττουνε διδάσκει τους ανθρώπους, ελάχιστος θ' αποκληθεί στην βασιλεία των ουρανών. Όποιος όμως τις υιοθετεί και τις διδάσκει σ' άλλους, μεγάλος θα αποκληθεί στην βασιλεία των ουρανών.

39


λέγω γαρ uμτν οτι εαν μη περισσεύσn uμων η δικαιοσύνη L

πλετον των γραμματέων και Φαρισαίων, οό μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των οόρανων.

Ήκούσατε οτι eρρέθη τοτς ιΧρχαίοις, «Οό φονεύσειςaς δ' cχν φονεύσ[], Ενοχος Εσται TQ κρίσει». eγw δ€ λέγω uμτν οτι πας 6 οργιζόμενος τω ιΧδελφω αότοG , , ενοχος εσται τn κρισει· L

L

,

,

"'

,

L

δς δ' &ν ε' ίπn τω ιΧδελφω αότοο, pακά, eνοχος eσται τω συνεδρίω· L

L

L

L

L

δς δ' &ν ε' ίπ Q , μωρέ, , , ενοχος εσται εις την γεενναν του πυρος. ,

,

'

'

,

....

,

εαν οόν προσφέρnς τό δωρόν σου €πι τό θυσιαστήριον κιΧκετ μνησθfiς οτι 6 αδελφός σου EXEL τι κατα σοG, L

L

&φες €κετ τό δωρόν σου eμπροσθεν τοG θυσιαστηρίου, και uπαγε πρωτον διαλλάγηθι τω ιΧδελφω σου, και τότε eλθwν πρόσφερε τό δωρόν σου. L

40

L


Γιατί, σας προειδοποιώ, αν η δική σας αρετή δεν είναι υπέρτερη αυτής των γραφειοκρατών και του ιερατείου, δεν θα εισέλθετε ποτέ στην επουράνια βασιλεία.

***

Ακούσατε ότι ελέχθη στους προγόνους σας «να μη φονεύσεις, γιατί όποιος φονεύσει ένοχος θα κριθεί στη δίκη ». Εγώ σας λέω, όποιος χωρίς αιτία οργισθεί κατά του αδελφού του, το ίδιο ένοχος θα πρέπει να κριθεί. Κι όποιος "ανόητο " πει τον αδελφό του, ένοχος να βρεθεί απ' τους κριτές. Κι όποιος βαρύτερη κουβέντα εκστομίσει για τον αδελφό του, στο πυρ να πέσει το εξώτερο για τιμωρία. Αν κάποιος από σας πρόσφορο φέρνει στο ναό και θυμηθεί πως κάτι έχει ο αδελφός μαζί του, ν' αφήσει εκεί το δώρο του να πάει πρώτα να συμφιλιωθεί, κι ύστερα να 'ρθει για την προσφορά του.

41


'ίσθι εόνοων τω ό:ντιδίκω σοu ταχu €ως δτοu εl μετ ' αότοο €ν τfl 6δω, L

L

L

L

μήποτέ σε παραδω 6 ό:ντίδικος τω κριτfl, και 6 κριτης τω uπηρέτn, L

L

L

L

L

και εLς φuλακην βληθήσ[l· ό:μην λέγω σοι, ou μη €ξέλθnς Ε.κεlθεν L

€ως &ν ό:ποδψς τόν eσχατον κοδράντην.

Ήκούσατε, δτι €ρρέθη, τοις ό:ρχαίοις · «Ou μοιχεύσεις». €γw δ€ λέγω uμlν δτι πας 6 βλέπων γuναlκα πρός τό €πιθuμησαι αότην Ιlδη €μοίχεuσεν αότην €ν τfl καρδία αότοΟ. L

L

ει δ€ 6 οφθαλμός σοu 6 δεξιός σκανδαλίζει σε, eξελε αuτόν και βάλε ό:πό σοΟ· συμφέρει γάρ σοι ϊνα ό:πόληται Εν των μελων σοu και μη δλον τό σωμά σοu βληθΌ ε[ς γέενναν. και ει η δεξιά σοu χειρ σκανδαλίζει σε, €κκοψον αότην και βάλε ό:πό σοΟ·

42


Φτιάξτ' ένα κλίμα ευνοίκό με τον αντίδικό σας, όσο πορέυεσθε μαζί προτού πάτε σε δίκη, πριν σας δικάσουν δικαστές και πριν σας φυλακίσουν, γιατί στ' αλήθεια από κει κανείς σας δεν ξεφεύγει, παρά πληρώνοντας αδρά μέχρι και την ανάξια και τελευταία δεκάρα. ***

Ακούσατε πώς είπαν στους προγόνους σας: «να μη μοιχεύσεις». Εγώ σας λέω, και μόνο να επιθυμήσει κάποιος τη γυναίκα με το βλέμμα του, μοιχεία διαπράττει στην καρδιά του. Άν όμως ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζει, εξόρυξέ τον κι απαλλάξου απ' αυτόν. Γιατί είναι προτιμότερο να χάσεις έν' από τα μέλη σου, παρά ολόκληρο το σώμα σου να γίνει παρανάλωμα πυρός. Και αν το χέρι το δεξί σε σκανδαλίζει, κόψτο και απαλλάξου απ' αυτό.

43


συμφέρει γάρ σοι ϊνα ιΧπόληται ΕΞν των μελwν σου και μη δλον τό σwμά σου εις γέενναν ιΧπέλθ[l. Έρρέθη δέ, «'Ός &ν ιΧπολύσ[l την γυναϊκα αότοΟ, δότω αuτfl αποστάσιον». L

εΞγw δ€ λέγω uμϊν δτι πας ο ιΧπολύων την γυναϊκα αότοΟ παρεκτός λόγου πορνείας ποιεϊ αότην μοιχευθιϊναι, και δς εαν απολελυμένην γαμήσn μοιχαται. L

***

Πάλιν ιlκούσατε δτι εΞρρέθη τοϊς ιΧρχαίοις, «Οόκ επιορκήσεις, ιΧποδώσεις δε τψ κυρίψ τοuς δρκους σου». εΞγw δε λέγω uμϊν μη 6μόσαι δλως· μητε εν τψ ουρανψ, δτι θρόνος εΞστιν τοο θεοΟ· r

44

'

,..,

'

....,


Γιατί είναι προτιμότερο να χάσεις έν' από τα μέλη σου, παρά ολόκληρο το σώμα σου να γίνει παρανάλωμα πυρός. Είπαν επίσης πως όποιος διώξει τη γυναίκα του εγγράφως διαζύγιο θα πρέπει να της δώσει. Εγώ σας λέω, πως όποιος κι αν εκδιώξει τη γυναίκα του, εκτός και αν συντρέχουν λόγοι απιστίας, στην πράξη τήνε σπρώχνει στη μοιχεία. Κι όποιος με μια γυναίκα τέτοια κοιμηθεί, μοιχεία διαπράττει.

***

Ακούσατε ότι ελέχθη στους προγόνους σας, «μήν αθετείς τους όρκους σου στ' όνομα του Κυρίου». Κι εγώ σας λέω: μην ορκίζεσθε καθόλου Ούτε στον ουρανό, γιατί ο θρόνος είναι του Θεού.

45


' τn γn, μητε εν δτι uποπόδιόν εστιν των ποδwν αότοΟ· '

ι

ι

μήτε εις Ίεροσόλυμα, δτι πόλις Εστιν τοΟ μεγάλου βασιλέωςμήτε Εν τfl κεφαλfl σου ομόσnς, δτι οό δύνασαι μίαν τρίχα λευκην η μέλαιναν ποιιϊσαι. ι

ι

ι

'Έστω δ€ 6 λόγος uμwν , , ναι ναι, ου ου· '

,

,

,

τό δ€ περισσόν τούτων ΕΚ τοΟ πονηροΟ Εστιν.

Ήκούσατε δτι Ερρέθη, «'Οφθαλμόν αντι οφθαλμοΟ και οδόντα αντι οδόντος». εγω δε λέγω uμϊν ' μη αντιστηναι τω πονηρω· '

-

-

-

ι

ι

<Χλλ' δστις σε pαπίζει εις την δεξιόιν σιαγόνα, στρέψον αότw και την <Χλλην· ι

46


Ούτε στη γη, γιατί τάπητας είναι των ποδιών του. Ούτε στην Ι ερουσαλήμ, γιατί η πόλις είναι του μεγάλου βασιλιά. Ούτε στην κεφαλή σας, γιατί δεν είστε ικανοί ούτε μια τρίχα μαύρη ή λευκή να πλάστε. Αρκεί ο λόγος σας να είναι ένα ναί ή ένα όχι. Πέρα απ' αυτό, όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

***

Ακούσατε ότι ελέχθη: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Κι εγώ σας λέω: μην αντιστέκεστε στο πνεύμα του κακού. Αλλά σ' όποιον ραπίσει την δεξιά σας παρειά, στρέψτε του και την άλλη .

47


και τω θέλοντί σοι κριθιϊναι L

και τόν χιτwνά σου λαβεϊν, αφες αυτψ και το ιματιον· γ

7

,..

,

'

t

ι

και δστις σε ό:γγαρεύσει μίλιον eν, uπαγε μετ' αότοΟ δύο. τψ αιτοΟντί σε δός, και τόν θέλοντα ό:πό σοΟ δανίσασθαι μη ό:ποστραψQς.

Ήκούσατε δτι €ρρέθη, «Άγαπήσεις τόν πλησίον σου και μισήσεις τόν €χθρόν σου». €yw δ€ λέγω uμϊν, ό:yαπατε τοuς €χθροuς uμwν εόλογεϊτε τοuς καταρωμένους uμας, καλwς ποιεϊτε τοϊς μισοΟσιν uμ<Χς, και προσεύχεσθε uπερ των Επηρεαζόντων uμας καί διωκόντων uμας,

48


Σ' όποιον αποζητά την καταδίκη σας για να σας πάρει το πουκάμισο, δώστε του και το πανωφόρι. Κι όποιος σας αγγαρέψει ένα χιλιόμετρο πορεία, δύο πηγαίνετε μαζί του. Δώστε σ' εκείνονε που σας ζητά. Μην αποφεύγετε αυτόν που έχει την ανάγκη σας να τον δανείστε. ***

Ακούσατε ότι ελέχθη: «να αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου». Εγώ σας λέω: Ν α αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτ' εκείνους που σας καταριούνται, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούνε, και να προσεύχεσθε γι αυτούς που σας ταλαιπωρούν και που σας καταδιώκουν,

49


δπως γένησθε υιοι τοΟ πατρός uμwν τοΟ Εν οόρανοτς, δτι τόν tiλιον αότοΟ ανατέλλει ΕΠL πονηροι)ς και αγαθοuς και βρέχει Επι δικαίους και αδίκους. , εαν γαρ αγαπησητε τους αγαπωντας υ μας, ,

'

'

,

'

'

-

'

-

τίνα μισθόν €χετε; οόχι και οι τελwναι τό αότό ποιοΟσιν; και Ε&.ν ασπάσησθε τοι)ς αδελφοι)ς uμwν μόνον, τί περισσόν ποιεττε; οόχι και οι τελwναι τό αότό ποιοΟσιν; ''Εσεσθε οδν uμετς τέλειοι wς 6 πατηρ uμwν 6 οόράνιος τέλειός Εστιν.

Προσέχετε την Ελεημοσύνην uμwν μη ποιεlν Εμπροσθεν τwν ανθρώπων πρός τό θεαθf1ναι αότοlςει δε μ ήγε, μισθόν οόκ €χετε παρα τψ πατρι υμων τψ εν τοις ουρανοις. '

-

,

f

-

-

'

-

'

....

'Όταν οδν ποιQς Ελεημοσύνην, μη σαλπίσQ ς €μπροσθέν σου, ωσπερ οι υποκριται ποιουσιν εν ταις συναγωγαις και εν ταις ρυμαις, οπως δοξασθwσιν uπό τwν ανθρώπων· ,,

50

ι

ι

'

-

'

-

-

'

'

-

ι ι


για να γενείτε άξιοι του πατρός του εν τοις ουρανοίς, γιατί τον ήλιο του εκείνος ανατέλλει σε καλούς και σε κακούς, και τη βροχή του στέλνει σε δικαίους και αδίκους. Γιατί αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούν, ποιά θά 'ναι η ανταμοιβή ; Έτσι δεν κάνουν κι οι τελώνες ; Και αν αγκαλιάζετε μόνο τους φίλους σας, τί παραπάνω κάνετε ; Έτσι δεν κάνουν κι οι τελώνες ; Ν α είστε τέλειοι λοιπόν, τέλειοι, όπως ο πατέρας σας ο εν τοις ουρανοίς. ***

Προσέχετε μην ελεείτε για το θεαθήναι μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, γιατί δεν θα υπάρξει ανταμοιβή απ' τον πατέρα σας που 'ναι στους ουρανούς. Μη διαλαλείτε την ελεημοσύνη σας, σαν τους υποκριτές που στέκοντ' επιδεικτικά σε δρόμους και ναούς για να επαινεθούν απ' τους ανθρώπους.

51


cψην λέγω uμϊν, απέχουσιν τόν μισθόν αuτων. σοΟ δε ποιοΟvτος Ελεημοσύνην μη γvώτω η αριστερά σου τί ποιεϊ η δεξιά σου,

δπως � σου η Ελεημοσύνη Εν τω κρυπτω· L

L

L

και ό πατήρ σου ό βλέπων Εν τψ κρυπτψ αποδώσει σοι Εν τψ φανερψ.

και δταν προσεύχησθε, OUK eσεσθε wς Ol uποκριταί· δτι φιλοΟσιν Εν ταϊς συναγωγαϊς και Εν ταϊς γωνίαις των πλατειων εστωτες προσεύχεσθαι, δπως φανωσιν τοϊς ανθρώποις· αμην λέγω uμϊν, απέχουσιν τόν μισθόν αuτων. σι) δε δταν προσεύχn, ε'ίσελθε εις τό ταμεϊόν σου L

και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τψ πατρί σου τψ Εν τψ κρυπτψ· και ό πατήρ σου ό βλέπων Εν τω κρυπτω L

L

αποδώσει σοι Εν τω φανερω L

52

L


Αλήθεια, αυτή θα είναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Σαν ελεείτε, το χέρι σας τ' αριστερό να μη γνωρίζει το δεξί τί πράττει, ώστε να μένει η πράξη του ελέους στα κρυφά. Και ο πατέρας σας που βλέπει στα κρυφά, στα φανερά αργότερα να σας τ' ανταποδώσει. ***

Κι όταν προσεύχεσθε μη γίνεσθε σαν τους υποκριτές που στήνονται επιδεικτικά μπροστά στις εκκλησίες, για να προσεύχονται εκεί και να τους βλέπει ο κόσμος. Αλήθεια, αυτή θα είναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Όταν προσεύχεσθε, να κλείνεσθε μονάχοι σας στο δώμα και στα κρυφά να κάνετε την προσευχή σας. Και ο πατέρας σας που βλέπει στα κρυφά στα φανερά θα σας αμείψει.

53


Προσευχόμενοι δ€ μη βατταλογήσητε wσπερ Ol Εθνικοί, δοκοΟσιν γαρ δτι Εν τfl πολυλογία αuτων ε(σακουσθήσονται. L

L

μη οδν 6μοιωθιϊτε αuτοτς, οlδεν γαρ 6 πατηρ uμwν , ων χρειαν εχετε προ του υμας αιτησαι αυτον. ι

,

,

Οuτως οδν προσεύχεσθε uμε1ς· Πάτερ ημων 6 Εν τοτς οuρανοτς, ιΧγιασθήτω τό δνομά σου, €λθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανψ και επι της γης. '

ι

'

-

'

'

-

-

'

Τόν &ρτον ημων τόν Επιούσιον δός ημτν σήμερον· και &φες ημτν τα 6φειλήματα ημων, wς και ημετς ιΧφίεμεν τοτς 6φειλέταις ημwν· και μη εισενεγκ[lς η μας εις πειρασμον, ιΧλλα puσαι η μας ιΧπό τοσ πονηροσ. ,

,

'

,

ι

-

'

δτι σοο €στιν η βασιλεία, και η δύναμις, και η δόξα ε(ς τοuς αιwνας Άμήν. ·

54

,

,

.....

....

ι

-

'

'

,


Κι όταν προσεύχεσθε μη φλυαρείτε σαν τους εθνικούς που πίστευαν πως θα εισακουσθούν εάν μακρυγορήσουν. Μη γίνεστε το ίδιο. Γιατί ο πατέρας σας που 'ναι στους ουρανούς γνωρίζει τις ανάγκες σας πολύ πριν τις ζητήστε. ***

Ν α 'ναι λιτή η προσευχή, τα παρακάτω λόγια: Πατέρα μας στους ουρανούς. Άγω τ' όνομά σου. Ν α έλθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως ψηλά στον ουρανό έτσι κι εδώ στη γη . Δώσε μας καθημερινά τον άρτο της ζωής. Συγχώρησε κι εξάλειψε τα αμαρτήματά μας, όπως κι εμείς το πράττουμε γι' αυτούς που μας οφείλουν. Και μη μας βάζεις μπρος σε πειρασμούς Κι απ' το κακό πάντα προστάτευέ μας. Γιατί δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα παντού και πάντοτε μες στους αιώνες. ***

55


Έό:ν γό:ρ ό:φfιτε τοτς ό:νθρώποις τό: παραπτώματα αότων, αφησει και υμιν ο' πατηρ υμων ο ουρανιος· '

,

,

ι

,

_

ι

,.,

t

'

,

€ό:ν δ€ μη ό:φfιτε τοτς ό:νθρώποις, οuδ€ ό πατηρ uμων ό:φήσει τό: παραπτώματα uμων.

'Όταν δ€ νηστεύητε, μη γίνεσθε Wζ Ol UΠΟΚριται σκυθρωποί, ό:φανίζουσιν γό:ρ τό: πρόσωπα αότων δπως φανωσιν τοτς ό:νθρώποις νηστεύοντες· ό:μην λέγω uμτν, ό:πέχουσιν τόν μισθόν αότων. σι) δ€ νηστεύων &λειψαί σου την κεφαλην και τό πρόσωπόν σου νίψαι, δπως μη φανfiς τοτς ό:νθρώποις νηστεύων L

ό:λλό: τω πατρί σου τω €ν τω κρυπτω· L

L

L

και ό πατήρ σου ό βλέπων €ν τω κρυπτω L

ό:ποδώσει σοι €ν τω φανερω. L

56

L


***

Γιατί αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες των ανθρώπων Θα συγχωρεί και τις δικές σας ο πατέρας σας των ουρανών. Αν όμως δεν τις συγχωρείτε Ούτε και ο πατέρας σας θα συγχωρήσει τις δικές σας. ***

Όταν νηστεύετε, να μη φαίνεστε σκυθρωποί σαν τους υποκριτές, που παραποιούν την όψη τους για να φανούν στον κόσμο ότι νηστεύουν. Αλήθεια, αυτή θα είναι όλη κι όλη η ανταμοιβή τους. Σείς, όποτε νηστεύετε, πλύντε το πρόσωπό σας και αλείψτε το με μύρα να μη φαινόστε πως νηστεύετε, παρά μονάχα στον κρυφό αόρατο πατέρα που σας κοιτάει στα κρυφά και φανερά αργότερα θα σας τ' ανταποδώσει. ***

57


μη θησαυρίζετε uμτν θησαυροι)ς επι της γης, δπου σης και βρwσις ό:φανίζει, και δπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν· θησαυρίζετε δ€ uμτν θησαυροι)ς Εν οuρανψ, δπου οuτε σης οuτε βρwσις ό:φανίζει, και δπου κλέπται ou διορύσσουσιν οuδ€ κλέπτουσιν· δπου γάρ eστιν δ θησαυρός uμwν, eκετ ΕΞσται και η καρδία uμwν.

Ό

λύχνος τοΟ σώματός eστιν δ οφθαλμός.

e&.ν οδν � δ οφθαλμός σου ό:πλοΟς, L

δλον τό σwμά σου φωτεινόν ΕΞσται· εαν δ€ δ οφθαλμός σου πονηρός Q, δλον τό σwμά σου σκοτεινόν €στα ι. , ; ει ουν το φως το εν σοι σκοτος εστιν, τό σκότος πόσον ; '

58

'

-

,

'

'

'

,


Μη συσσωρεύετε επίγειους θησαυρούς που αφανίζουνε ο σκόρος κι η σκουριά και διαρπάζουνε οι κλέφτες. Ν α θησαυρίζετε τους θησαυρούς των ουρανών που δεν αγγίζουνε ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά και δεν μπορούν ν' αρπάξουνε οι κλέφτες. Γιατί εκεί που είναι ο δικός σας θησαυρός, εκεί είναι κι η καρδιά σας. ***

Λύχνος του σώματός σας είν' ο οφθαλμός. Αν ο οφθαλμός σας είναι καθαρός όλο το σώμα σας δ ιαλάμπει. Αν ο οφθαλμός σας είναι σκοτεινός το σώμα σας θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν το φως το μέσα σας τρέπεται σε σκοτάδι σε τί ερεβώδη βάραθρα θ' αναλογεί το σκότος ; ***

59


Οόδεις δύναται δuσι κuρίοις δοuλεύειν· , η γαρ τον ενα μισησει και τον ετερον αγαπησει, η eνός <Χνθέξεται και τοο eτέροu καταφρονήσει· ,

'

'

,,

,

'

'

,,

'

,

οό δύνασθε θεψ δοuλεύειν και μαμων�. Δια τοΟτο λέγω uμϊν, μη μεριμνατε τfl ψuχfl uμwν , τι φαγητε η τι πιητε, L

,

L

,

,

,

,

μηδ€ τω σώματι uμwν τί Ενδύσησθε· L

οόχι η ψuχη πλεϊόν Εστιν της τροφης και τό σwμα τοο Ενδύματος; Εμβλέψατε Εlζ τα πετεινα τοΟ οuρανοΟ οτι OU σπείροuσιν ΟUδΕ θερίζοuσιν ΟUδΕ σuνάγοuσιν Εlζ cΧΠΟθήκας, ι

και ο πατηρ uμων ο οuρανιος τρεφει αuτα· oux uμεϊς μιΧλλον διαφέρετε αότwν; ,

,

t

_

ι

'

,

,

'

,

τίς δε Εξ uμwν μεριμνwν δύναται προσθεϊναι Επι την ηλικίαν αότοΟ πιΊχuν Ενα; και περι Ενδύματος τί μεριμνατε; καταμάθετε τα κρίνα τοΟ <ΧγροΟ

60


Κανείς δεν είναι εφικτό να έχει δυό αφέντες. Ή έναν τους θα τον μισεί και έναν θ' αγαπάει, ή σ' ένανε θα στηριχθεί, τον άλλον θ' απορρίπτει. Δεν συμβιβάζονται ποτέ Θεός και Απληστία. Γι' αυτό σας λέω: μη μεριμνάτε στη ζωή το τί θα φάτε, τί θα πιείτε, ούτε με τί θα ντύσετε το σώμα σας. Δεν υπερέχει η ψυχή της υλικής τροφής ; Το σώμα απ' το ρούχο ; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού, ενώ δεν σπέρνουν, δεν θερίζουνε, δεν αποταμιεύουν, πώς ο πατέρας τ' ουρανού τούς δίνει την τροφή τους. Εσείς δεν είσαστε πω πάνω απ' αυτά ; Ποιός άραγε με το άγχος του όσο κι αν προσπαθήσει, μπορεί, έστω κι ελάχιστα, το μπόί του ν' αυξήσει ; Τί μεριμνάτε για τα ρούχα σας ; Έχετε για παράδειγμα τα κρίνα του αγρού.

61


πως αόξάνοuσιν· οό κοπιwσιν οόδε νήθοuσιν· λέγω δ€ uμτν δτι οόδ€ Σολομιbν €ν πάσn τfl δόξn αότοο L

L

L

περιεβάλετο ως εν τοuτων. τ

t'

,

ει δε τόν χόρτον το ο cΧγροΟ σήμερον οντα και αuριον εLς κλίβανον βαλλόμενον 6 Θεός οuτως cΧμφιέννuσιν, οό πολλψ μαλλον uμας, ολιγόπιστοι; μη οδν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν; η, τι πιωμεν; ,,

,

,

η, τί περιβαλώμεθα;

πάντα γοφ ταΟτα τdι €θνη €πιζητο0σιν· οlδεν γόιρ 6 πατηρ uμwν 6 οόράνιος δτι χρ6ζετε τούτων απάντων. ζητεττε δε πρwτον την βασιλείαν το ο ΘεοΟ και την δικαιοσύνην αότοΟ, και ταΟτα πάντα προστεθήσεται uμτν.

62


Έτσι όπως μεγαλώνουνε, καθόλου δεν κουράζονται, δεν χρειάζεται να γνέθουν. Κι εγώ σας λέω, ούτε κι αυτός ακόμα ο μεγάλος Σολομών στις μέρες της δικής του δόξας δεν είχε τέτοιο ένδυμα σαν ένα απ' όλα αυτά. Κι αν το χορτάρι του αγρού, σήμερα ολοζώντανο, αύριο ξερό στο φούρνο, έτσι το ντύνει ο Θεός, δεν θα σας ντύσει πω καλά εσάς ; Γιατί ολιγοπιστείτε ; Μήν άδικα αγχώνεστε, ρωτώντας για το φαγητό, τί ρούχα θα φορέσουμε, και για το τι θα πιούμε. Γι' αυτά ενδιαφέρονται όσοι δεν έχουν πίστη στον Θεό. Όμως γνωρίζει ο επουράνιος ότι τα έχετε ανάγκη . Πρώτα αναζητήσατε την βασιλεία του Θεού και την Δικαιοσύνη, κι όλα ετούτα θα δοθούν σε σας.

63


,

;

'

'-

μη ουν μεριμνησητε εις την αυριον, I

,

,

η γαρ αυριον μεριμνησει αυτης�

,

,

τ

.....

αρκετον η1 ημερ
'-

...,

τ

I

τ

I

J

....

μη κρίνετε, ινα μη κριθιΊτε· 7

'-

εν ω γαρ κριματι κρινετε J

I

I

L

κριθήσεσθε, ' '

1

,

....

και εν ω μετρω μετρειτε μετρηθήσεται uμτν. L

L

τί δ€ βλέπεις τό κάρφος τό Εν τψ όφθαλμψ τοΟ ιΧδελφοΟ σου, την δ€ Εν τω σω όφθαλμω δοκόν ou κατανοετς; L

L

L

η πως Ερετς τψ ιΧδελφψ σου, cχφες Εκβάλω τό κάρφος ΕΚ τοΟ 6φθαλμο0 σου,

και ιδοu η δοκός Εν τψ όφθαλμψ σου;

όποκριτά, €κβαλε πρωτον την δοκόν ΕΚ τοΟ 6φθαλμο0 σου, και τότε διαβλέψεις Εκβαλετν τό κάρφος ΕΚ τοΟ όφθαλμοΟ τοΟ ιΧδελφοΟ σου.

64


Μην σκέφτεστε λοιπόν για την αυριανή ημέρα. Θα μεριμνήσει μόνη της για τις ανάγκες της. Φτάνο uν οι έγνοιες της σημερινής. ***

Μην κρίνετε για να μην κριθείτε. Με το κριτήριο πο u κρίνετε, μ' α uτό το ίδιο θα κριθείτε. Με το δικό σας μέτρο πο u μετράτε, μ' αuτό θα μετρηθείτε . Γιατί κοιτάτε την ακίδα μοναχά στο μάτι το u αδελφού σας, και αγνοείτε την δοκό πο u είναι στο δικό σας ; Και πώς θα πείτε στον πλησίον σας: « άσε με να σο u βγάλω το αγκάθι απ' το μάτι σο u » όταν ο πάσσαλος είναι μπηγμένος στο δικό σας ; Υποκριτές, βγάλετε πρώτα τα δοκάρια απ' τα μάτια σας κι ύστερα βγάλτε τα καρφιά από τα μάτια το u αδελφού σας. ***

65


μη δwτε τό &γιον τοlς κυσίν, μηδε βάλητε τοι)ς μαργαρίτας uμwν €μπροσθεν των χοίρων, ,

'

'

-

'

'

μηποτε καταπατησουσιν αυτους εν τοις ποσιν αυτων ,

'

....

και στραφέντες pήξωσιν uμας.

Αιτεlτε, και δοθήσεται uμlν· ζητεlτε, και εuρήσετε· κρουετε, και ανοιγησεται υμιν. ,

'

'

,

�

....

πας γ<Χρ ό αιτων λαμβάνει και ό ζητwν εuρίσκει ' και τω κρουοντι ανοιγησεται. '

,..;

Ι

I

L

η τίς Εστιν Εξ uμwν <Χνθρωπος, δν Εάν αιτήσει ό ULός αuτοΟ &ρτον, μη λίθον Επιδώσει αuτω;

η και ιχθuν αιτήσει, μη δφιν Επιδώσει αuτω; L

L

; ' .... ' , ει' ουν υμεις πονηροι οντες ο'ίδατε δόματα ιΧγαθα διδόναι τοlς τέκνοις uμwν,

πόσψ μ<Χλλον ό πατηρ uμwν ό Εν τοlς οuρανοlς δώσει ιΧγαθα τοlς αιτοΟσιν αότόν.

66


Μη ρίχνετε τα άγια στα σκυλιά, ούτε και τα μαργαριτάρια στα γουρούνια, μήπως και τα τσαλαπατήσουν με τα πόδια τους και εναντίον σας στραφούν και σας κατασπαράξουν. ***

Ζητείστε και θα σας δοθεί, ψάξετε και θα βρείτε, χτυπήστε και θ' ανοίξουνε . Γιατί εκείνος που ζητά, εκείνος και λαμβάνει και κείνος που αναζητά, εκείνος ανευρίσκει και σε εκείνον που χτυπά, του ανοίγεται η πόρτα. Άραγε υπάρχει άνθρωπος, σαν το ζητά ο γιός του, που δίνει πέτρα αντί ψωμιού, ή φίδι αντί για ψάρι ; Όταν ακόμα και εσείς, που είστε πονηροί, ξέρετε να παρέχετε αυτά που πρέπει στα παιδιά σας, δεν θα το ξέρει πω καλά ο επουράνιος πατέρας ; ***

67


Πάντα οδν οσα Ε.&.ν θέλητε 'ίν α ποιωσιν uμϊν OL cχνθρωποι, ' οuτως και uμεις ποιειτε αuτοις· ,,

'

τ

-

-

....

-

� οuτος γαρ εστιν ο νομος και οι προφηται. ,

'

ι

,

,

ι

.,'(**

Ε[σέλθατε δια της στενt;ς πύληςδτι πλατεϊα η πύλη και εuρύχωρος η οδός η <Χπάγοuσα εις την <Χπώλειαν, και πολλοί ε[σιν Ol ε[σερχόμενοι δι' αuτt;ς· δτι στενη η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η <Χπάγοuσα εις την ζωήν, και ολίγοι ε[σιν Ol εuρίσκοντες αuτήν.

Προσέχετε <Χπό των ψεuδοπροφητων, ο'ίτινες Ερχονται πρός uμι:Χς Ε.ν Ε.νδύμασιν προβάτων, εσωθεν δέ εισιν λύκοι &ρπαγες. <Χπό των καρπων αuτων Ε.πιγνώσεσθε αuτούςμήτι σuλλέγοuσιν <Χπό <Χκανθων σταφuλ&.ς

η <Χπό τριβόλων σΟκα;

68


Όλα όσα θα θέλατε οι άλλοι να σας κάνουν, αυτά να κάνετε και σεις στους άλλους τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο νόμος ο υπέρτατος, αυτή και η μεγίστη προφητεία. ***

Εισέλθετε από την πύλη τη στενή . Πλατειά η πύλη και ευρύχωρη η οδός της απωλείας. Πολλοί ειν' εκείνοι που εισέρχονται απ' αυτήν. Στενή η πύλη και στενόχωρη η οδός της ζωής. Λίγοι είν' εκείνοι που την βρίσκουν ! ***

Προσέχετε τους κίβδηλους προφήτες. Έρχοντ' ενδεδυμένοι τον μανδύα των αμνών, μέσα τους όμως λύκοι καραδοκούν αρπακτικοί. Θα τους αναγνωρίσετε απ' τους καρπούς τους. Μήπως τρυγούν ποτέ σταφύλια απ' τ' αγκάθια, ή μήπως και συλλέγουν ε σύκα απ' τα ζιζάνια ;

69


οuτως παν δένδρον ό:γαθόν καρποuς καλοuς ποιετ, τό δε σαπρόν δένδρον καρποuς πονηροuς ποιετ . ou δύναται δένδρον ό:γαθόν καρποuς πονηροuς ποιεlν, οuδε δένδρον σαπρόν καρποι)ς καλοι)ς ποιετν. παν δένδρον μη ποιοϋν καρπόν καλόν ΕΚΚόπτεται Καl εLς ΠΟρ βάλλεται. <Χρα γε ό:πό τών καρπών αuτών επιγνώσεσθε αuτούς.

Ou πας 6 λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εLσελεύσεται εLς την βασιλείαν τών οuρανών, ό:λλ ' 6 ποιών τό θέλημα τοΟ πατρός μου τοΟ εν τοτς οuρανοτς.

70


Είναι στη φύση του το δέντρο το γερό, καλούς καρπούς να κάνει, ενώ το δέντρο το σαθρό, άχρηστους και κακούς. Δεν ημπορεί το δέντρο το γερό κακούς καρπούς να κάνει, ούτε το δέντρο το σαθρό ωφέλιμους καρπούς. Το δέντρο που καλούς καρπούς αδυνατεί να κάνει το κόβουν και το ρίχνουν στην πυρά. Είναι λοιπόν απ' τους καρπούς που θ' αναγνωρισθούνε .

***

Δεν θα εισέρχεται στη βασιλεία των ουρανών ο κάθε ένας που θα με αποκαλεί «Κύριε, Κύριε», αλλά αυτός που επιτελεί το θέλημα του επουράνιου πατέρα.

71


πολλοι eροΟσίν μοι Εν eκείνn τn ημέρα, Κύριε, Κύριε, L

L

L

ου' τω σω ονοματι επροφητευσαμεν, -

-

L

L

'

'

,

,

και τω σω ονόματι δαιμόνια eξεβάλομεν, L

L

και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλιΧς eποιήσαμεν; L

L

και τότε ομολογήσω αuτοτς δτι οuδέποτε eγνων όμας<Χποχωρεττε <Χπ' eμοΟ Ol Εργαζόμενοι την ανομίαν.

πας οδν δστις ακούει μου τοι)ς λόγους τούτους και ποιει αυτους '

-

'

'

ομοιωθήσεται <Χνδρι φρονίμω, L

δστις ψκοδόμησεν την ο(κίαν αuτοΟ επι την πέτραν. και κατέβη η βροχη και �λθον Ol ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι ' ,

�

,,

και προσεπεσαν τn οικια εκεινn, και ουκ επεσεν, τεθεμελίωτο γ& ρ €πι την πέτραν. '

I

""

L

'

'

I

L

I

L

'

72

'

,


Πολλοί θα είναι εκείνη την ημέρα πο u θα λέγο uν: «Κύριε, Κύριε, εμείς δεν είμαστε πο u στ' όνομά σο u προφητεύσαμε, πο u στ' όνομά σο u θεραπεύσαμε, πο u στ' όνομά σο u κάναμε θαύματα στον κόσμο ;» Και τότε θα το uς πω ξεκάθαρα: «ποτέ μο u δεν σας γνώρισα, φύγετε μακριά μο u , εσείς οι πρωτεργάτες της ανομίας». ***

Ο κάθε ένας πο u ακούει τα λόγια μο u α uτά και πο u τα κάνει πράξη, μοιάζει μ' άνθρωπο σuνετό πο u έχτισε το σπίτι το u επάνω σε λιθάρι.

Κι έπεσε η βροχή, κι ήλθαν οι ποταμοί, και φύσηξαν οι άνεμοι, και πέσανε στο σπίτι. Και το σπίτι δεν έπεσε, γιατί είχε τα θεμέλια εκεί πάνω στο βράχο.

73


και πας ό ακούων μου τοι)ς λόγους τούτους και μη ποιων αυτους '

'

,.,.

'

'

όμοιωθήσεται <Χνδρι μωρψ, δστις ψκοδόμησεν την ΟLΚίαν αuτοΟ €πι την cχμμον. και κατέβη η βροχη και �λθον OL ποταμοι και επνευσαν οι ανεμοι ' ,,

ι

,

και ΠpΟσΕΚΟψαν T Q οικιιc EKELν Q , '

,

,.,.

'

,

'

,

και επεσεν, ' ,

και �ν η πτwσις αuτης μεγάλη.

Ματθαίου κεφ.

74

Ε · , ΣΤ · , Ζ ·


Κι ο κάθε ένας πο u ακούει τα λόγια μο u αuτά και δεν τα κάνει πράξη, μοιάζει με άνθρωπο ελαφρύ πο u έχτισε στην άμμο . Κι έπεσε η βροχή, κι ήλθαν οι ποταμοί, και φύσηξαν οι άνεμοι, και κλόνισαν το σπίτι. Και το σπίτι έπεσε, κι η πτώση ήταν μεγάλη . . .

Ματθαίου, κεφ . Ε ' , ΣΤ ' , Ζ '

75


ΜΕ ΙΖΩΝ ΔΕ ΤΟΥΓΩ Ν Η ΑΓΑΠΗ Έαν τατς γλώσσαις των ανθρώπων λαλω και των αγγέλων ' αγάπην δ€ μη ιΞχω, γέγονα χαλκός ιΊχων η κύμβαλον αλαλάζον. και εαν εχω προφητειαν και ειδω τα μυστήρια πάντα και πασαν την γνωσιν, , και ε αν εχω πα σαν την πιστιν, wστε ορη μεθιστάνειν, αγάπην δ€ μη εχω, οόδέν εLμι. '

' '

,

'

' '

,

,

....

,

'

και εαν ψωμισω παντα τα υπαρχοντα μου, και εαν παραδω τό σωμά μου ινα καυθήσωμαι, αγάπην δ€ μη ιΞχω, οόδeν wφελοϋμαι. '

'

'

I

'

I

t

I

I

Ή αγάπη μακροθυμετ, χρηστεύεται, η αγάπη οό ζηλοτ, η αγάπη οό περπερεύεται, ' ' ασχημονει, ου φυσιουται, ουκ οό ζητετ τα €αυτιϊς, οό παροξύνεται, οό λογίζεται τό κακόν, οό χαίρει €πι TQ αδικίιt, συγχαίρει δ€ τfl αληθεία· '

-

-

L

76

L


Η ΑΓΑΠΗ

Τί κι αν μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων Και των αγγέλων τ' ουρανού ; Εάν χωρίς αγάπη τις μιλώ Χάλκινο σκεύος είμαι που βροντώ Και τύμπανο που αλαλάζει. Τί κι αν δύναμη έχω προφητική Όλα του κόσμου τα μυστήρια να δω Κι όλες τις γνώσεις ν' αποκτήσω ; Τί κι αν την πίστη έχω τόσο ισχυρή Βουνά ολόκληρα για να κινήσω ; Όσο δεν έχω την αγάπη μέσα μου Είμ' ένα τίποτε, ένα μηδενικό. Τί κι αν μοιράσω τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς ; Τί κι αν το σώμα μου το παραδώσω να καεί στις φλόγες ; Όσο δεν έχω την αγάπη μέσα μου Κανένα όφελος δεν θα 'χω. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, ενάρετη, ουδέποτε φθονεί Ούτε περηφανεύεται, ούτ' είναι επηρμένη Ούτε περιαυτολογεί, ούτε ασχημονεί Ούτε ζητά τα δίκια της Ούτ' εξοργίζεται, ούτε λογάται το κακό Ούτ' επιχαίρει με την αδικία. Αντίθετα χαίρεται πράγματι σαν η αλήθεια θριαμβεύει. 77


παντα στεγει, παντα πιστευει, πάντα εΞλπίζει, πάντα uπομένει. Ή <Χyάπη οuδέποτε εΞκπίπτει. ε'ίτε δ€ προφητεται, καταργηθήσονται· ε'ίτε γλώσσαι, παύσονται· ε'ίτε γνώσις, καταργηθήσεται. ,

,

,

,

εΞκ μέρους δ€ γινώσκομεν και εκ μερους προφητευομεν· οταν δε €λθn τό τέλειον, τότε τό εΞ κ μέρους καταργηθήσεται. '

'

,

,

L

ΟΤΕ ημην νήπιος, wς νήπιος εΞλάλουν,

wς νήπιος εΞφρόνουν, wς νήπιος εΞλογιζόμην· οτε δε γέγονα <Χνήρ, κατήργηκα τό: τοΟ νηπίου. βλέπομεν γό:ρ &ρτι δι' εΞσόπτρου εΞν αLνίγματι, τότε δε πρόσωπον πρός πρόσωπον· αρτι γινωσκω εκ μερους, τότε δ€ εΞπιγνώσομαι καθwς και εΞπεγνώσθην. ,

,

'

,

νυνi δ€ μένει πίστις, εΞλπίς, αγαπη, '

'

Μείζων δε τούτων η <Χyάπη. Παύλου, προς Κορινθίους Α · (κεφάλαιο ι r · , στίχοι 1-13) 78


Όλα τ' ανέχεται και όλα τα πιστεύει Για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει Ποτέ η αγάπη δεν εκπίπτει της αξίας της Είτε ακυρωθούν οι προφητείες Είτε οι γλώσσες εξαφανισθούν Είτε εξαλειφθεί ολάκερη η γνώση . Έτσι κι αλλιώς πεπερασμένες είν' οι γνώσεις μας Κι εξίσου περιορισμένες είν' οι μαντικές μας οι δυνάμεις. Όταν όμως ερθεί η ώρα της τελειότητας Το μερικό και το πεπερασμένο θα εκλείψουν. Όπως όταν ήμασταν νήπια, σαν νήπια μιλάγαμε Και στοχαζόμασταν σαν νήπια τους λογισμούς μας Ενώ αμέσως μόλις ανδρωθήκαμε Όλα εκείνα τα νηπιακά χαθήκαν. Τώρα βλέπουμε μέσ' από καθρέφτη όχι διάφανα Ενώ όταν θα έλθει η ώρα η ποθούμενη Τότε θε να τα βλέπουμε όλα κατά πρόσωπο. Τώρα γνωρίζουμε ένα μονάχα μέρος της αλήθειας Ενώ μετά θα έχουμε πλήρη επίγνωση Όπως πλήρη επίγνωση έχουν για μας οι θ ε"ίκές δυνάμεις. Τώρα δε μένουνε σε μας παρά η πίστη η ελπίδα κι η αγάπη . Και πάν' απ' όλα η αγάπη . Παύλου, προς Κορινθίους Α' (κεφάλαιο Ι Γ ' , στίχοι 1 - 1 3) 79


LAURIGER HORATIUS

Lau ri g e r H o rati us, Qua m dixisti veru m ! Fu git E u ro citi us Te mpus edax reru m . U bi su nt, ο , pocu l a Du lci o ra m e l le? Rixae, pax et oscu la Ru bentis puel lae?

si ne auctoris n o m i n e (Ca rm i na Lati na)

80


Δαφνοστεφή Οράτιε, Πόσο σωστά μας τα 'πες ! Απ' τον αγέρα πω γοργά Φεύγει ο παμφάγος χρόνος. Πού 'ναι λοιπόν τα κύπελλα Τα πω γλυκά απ' το μέλι ; Τα καβγαο άκια, η θαλπωρή και τα φιλιά Απ' τη ροδόχροη κόρη ;

ανώνυμος (φοιτητικό μεσαιωνικό άσμα)

81


GAUDEAMUS IGITUR! G a u de a m us i g itu r, j uven es d u m su m u s ! Post jucu nd a m juve ntute m , Post m o l esta m se nectutem , N os h a bebit h u m us. U bi s u nt q u i a nte nos in m u ndo fu ere? Vad ite ad superos, Tra nsite ad i nfe ros, U bi j a m fue re. Vita nostra brevis est, brevi fi n i etu r. Ven it m o rs vel ociter, Rapit nos atrocite r, N e m i n i pa rcetu r ! Vivat Aca d e m i a , vivant professo res ! Vivat m e m bru m q u od l i bet ! Viva nt m e m bra quael i bet ! Se mper si nt i n fl ore ! Viva nt om nes virgi nes, fac i l es, formosa e ! Viva nt et m u l i eres Tenerae, a m a b i l es Bonae, l a boriosae !

si ne auctoris n o m i n e (Ca rm i na Lati na)

82


At ΧΑΡΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ !

Ας χαρούμε λοιπόν, τώρα που είμαστε νέοι ! Καθώς μετά την ανέμελη νειότη, Και μετά τα πικρά γηρατειά, Το χώμα μόνο θα 'χουμε αιώνια συντροφιά. Πού 'ναι αυτοί που βρίσκονταν πριν από μας στον κόσμο ; Πηγαίνετε στον ουρανό, Στον Άδη κατεβείτε, Εκεί θε να τους βρείτε. Είν' η ζωή μας σύντομη και σύντομα τελειώνει. Γοργά έρχετ' ο θάνατος, Κι άσπλαχνα μάς θερίζει, Κανέναν δεν χαρίζει ! Ζήτω η Ακαδημία μας, ζήτω τα διδαγμένα ! Ζήτω το κάθε μέλος της ! Ζήτω σ' όλα τα μέλη ! Που και παντού και πάντοτε θα είναι ανθισμένα ! Ζήτω κι όλες οι κοπελιές, γόησσες και γραμμένες ! Ζήτω και οι γυναίκες μας Οι τρυφερές κι εράσμιες Καλές και προκομμένες !

ανώνυμος (φοιτητικό μεσαιωνικό άσμα)

83

("

�

ΑΣ Τ ΡΑ ΤΟΥ Β Ο ΡΡΑ

�

G

�

85

ΜΕ ΓΑΛΗ Β ΡΕΤΑΝΙΑ &

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

87


Ι ΑΜ NOT THE RE

Do not sta nd at my g rave a n d wee p I a m not t h e re. I do not s l eep. I a m a thousand wi nds t h at b l ow I a m the d i a m o n d g l i nts o n snow. I am t h e su n l i g ht on ripened g ra i n I a m t h e g e ntle autu m n ra i n . When you awa ke n i n t h e m o r n i n g 's h ush I a m the swift u p l ifti ng rush Of q u i et bi rds in ci rcled fl i g ht. I am the soft sta rs that s h i ne at n i g ht. Do not sta nd at my g rave a n d cry, I a m not t h e re; I d i d not d i e .

A n o nymous

88

ΑΠΡΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

ΔΕ Ν Ε ΙΜΑΙ Ε ΚΕ Ι

Μην στέκεσαι κοντά στο μνήμα μου και κλαις με θλίψη περισσή Δεν κοιμάμαι. Δεν είμαι εκεί. Ε ίμαι οι χίλιοι άνεμοι που λυσσομανούν Ε ίμαι οι διαμαντένιες λάμψεις που στα χιόνια αντανακλούν. Ε ίμαι η ηλιαχτίδα που τους ώριμους σπόρους φωτίζει στη γη Ε ίμαι η ανάλαφρη φθινοπωριάτικη βροχή . Όταν ξυπνάς στου πρω·ίνού την μυστική ηρεμία Ε ίμαι η ορμητική προς τα πάνω πορεία Των πουλιών που σιωπηλά σε κύκλο πετούν. Ε ίμαι η αναλαμπή των άστρων που όλη νύχτα αγρυπνούν. Μην στέκεσαι κοντά στο μνήμα μου και κλαις με λύπη περισσή, Δεν πέθανα. Δεν είμαι εκεί.

Ανώνυμος

89


And if it snowed a n d snow cove red the d rive h e took a spade and tossed it to one side. And a lways tucked h i s d a u g hter u p at n i g ht. And s l i p pe red h e r the one ti m e that she l i ed .

A n d eve ry wee k h e ti pped u p h a lf h i s wag e . A n d w h at h e d i d n't s p e n d each week h e saved. And p ra ised h i s wife fo r eve ry mea l s h e made. And o nce, fo r l a u g h i ng , p u nched her in the face .

And fo r h i s m u m h e h i red a p rivate n u rse. And eve ry Su nday taxied h e r to ch u rch . And h e b l u b bed w h e n s h e went fro m bad to worse. And twice he l i fted te n q u i d fro m h e r pu rse.

H e re's h ow they rated they l ooked back: so m eti m es he d i d th is, som eti m es he d i d th at.

S i m o n Arm ita g e

90


ΠΟΙΗΜΑ

Και όταν χιόνιζε και κάλυπτε το χιόνι το προαύλιο Έπαιρνε φτυάρι και το στοίβαζε σ' ένα σωρό παράμερα Και πάντα σκέπαζε την κόρη του το βράδυ. Και της τις έβρεξε τη μια φορά που είπε ψέματα.

Κάθε βδομάδα ξόδευε και το μισό μισθό του. Κι ότι δεν ξόδευε κάθε βδομάδα το έβαζε στην μπάντα . Και επαινούσε τη γυναίκα του για κάθε φαγητό που έφτιαχνε . Και κάποτε, γιατί γελούσε, της έδωσε μία γροθιά στη μούρη .

Και για τη μάνα του πήρε γυναίκα για να την φροντίζει. Και κάθε Κυριακή την πήγαινε με το αυτοκίνητο στην εκκλησία. Και μισοέκλαιγε όταν εκείνη πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο . Και δυο φορές της βούτηξε ένα δεκάλιρο απ' το πορτοφολάκι της.

Και να πώς τον αξιολόγησαν κοιτάζοντας το παρελθόν: Κάποιες φορές ήτανε έτσι, άλλες φορές ήταν αλλιώς.

Σά"ίμον Άρμιτατζ

91


Peop l e sto p me i n t h e street, ba d g e r m e i n the ch eck-out q u e u e a n d a s k "What is th is, t h i s that is s o s m a l l a n d s o ve ry sm ooth but wh ose m ass is g reate r th a n the ri nged p l a net?" lt's j u st words I assu re t h e m . But they wi l l not h ave it.

S i m o n Arm ita g e

92


Ο κόσμος με σταματά στο δρόμο, και με σκοτίζει όπως βρισκόμαστε στην ο u ρά ρωτώντας με « Τί είναι α uτό, α uτό πο u είν' τόσο μικρό και τόσο πολύ λείο μα το u οποίο u η μάζα ξεπερνά α uτήν το u δαχτuλιδωτού πλανήτη ;» Ε ίν' μόνο λόγια το uς διαβεβαιώ . Όμως α uτό δεν με κάνει πιστευτό .

Σά"ίμον Άρμιτατζ

93


FUNERAL BLUE S Stop a l l the cl ocks, cut off the te l e p h one, Preve nt the dog fro m ba rki ng with a j u i cy bone, S i l e nce the p i a nos and with m uffled d ru m B ri ng out the coffi n, l et the m o u rners co m e .

Let aeropla nes ci rc l e m oa n i ng ove rhead Scri b b l i ng o n the sky the m essa g e H e ls Dead, Put cre pe bows rou n d the wh ite n ecks of the p u b l i c doves, Let the traffic pol ice m e n wea r bl ack cotto n g l oves.

He was my N o rth, my South, my East a n d West, My wo rki ng week a n d my S u nday rest, My noon, my m i d n i g ht, my ta l k, my so n g ; I thoug ht that l ove wou l d l ast fo r eve r: I was wro n g .

T h e sta rs a re not wa nted now; Put o u t eve ry o n e ; Pack u p t h e m o o n a n d d i s m a ntle the s u n ; Pou r away the oce a n a n d sweep u p the wood; Fo r noth i ng now ca n eve r co m e to a ny good.

W. H . Au d e n

94


Ε ΠΙΚΉΔΕ ΙΟ ΜΠΛΟΥΖ Σπάστε τα όλα τα ρολόγια, κόψτε τα σύρματα του τηλεφώνου, Πιάστε τον σκύλο με το κόκκαλο στο στόμα, προλάβετέ τον μην γαυγίσει επί πόνου Στα πιάνα επιβάλετε τη σιωπή, με τύμπανα ξεκούρδιστα και αποκαμωμένα Βγάλτε το φέρετρο, τους τεθλιμμένους συγγενείς αφήστε να 'ρθουνε σε μένα. Εξαπολύστε αεροπλάνα να γυροφέρνουν στα κεφάλια μας θρηνώντας Ε ίναι Ν εκρός, το μήνυμα με βόμβο πένθιμο στους ουρανούς σκορπώντας, Με μαύρα περιλαίμια στολίστε τον λευκό λαιμό περιστεριών που τριγυρνάνε στις δημόσιες πλατείες, Τους τροχονόμους διατάξτε να φορέσουνε χεφόκτια βαμβακερά κατάμαυρα όπως αρμόζει στις επίσημες κηδείες. Ήταν για μένα ο Ν ότος κι ο Βορράς, η Ανατολή κι η Δύση, Η εβδομάδα της δουλειάς, της Κυριακής το ανέμελο μεθύσι, Ήτανε η παρέα μου, τα μεσημεριανά μου, ήτανε το τραγούδι μου και τα μεσάνυχτά μου· Νόμιζα πως ο έρωτας για πάντα θα διαρκούσε: Έκανα λάθος. Τ' αστέρια δε με νοιάζουν τώρα. Σβήστε τα ένα-ένα, Κάντε πακέτο το φεγγάρι, σπάστε τον ήλιο σε κομμάτια διαλυμένα· Χύστε τις θάλασσες, σαρώστε τα τά δάση · Τίποτε και ποτέ πια δεν μπορεί καλό να δώσει η πλάση . Γ. Χ. Όντεν

95


AFTE R READING Α CHILD'S GUIDE TO MODE RN PHYSICS lf a l l a to p p hysicist knows About the Truth be true, Th e n , fo r a l l the so-a nd-so's, Futi l ity a n d g ri m e, O u r co m m o n wo rld co nta i ns, We h ave a bette r ti m e That the G reate r N e bu l a e d o , O r t h e ato m s i n o u r bra i ns. M a rri a g e is ra re ly bl iss But, su re ly it wou l d be wo rse As p a rticl es to pelt At thousands of m i l es per sec About a u n ive rse ln w h i ch a l ove r's kiss Wou l d eith e r not be fe lt O r break the l oved o ne's neck. Th o u g h the face at w h i ch I sta re Wh i l e sh avi n g it be cru e l Fo r, yea r afte r yea r, it repels An a g e i n g su ito r, it h as, Th a n k God, suffici e nt m ass Το be a ltog eth e r t h e re, N ot an i ndete r m i nate g ru e l Which is p a rtly s o m ew h e re e lse.

96


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩL:Η ΟΔΗΓΟΥ L:YΓXPONHL: ΦYL:IKHL: ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ Αν όλα όσα ένας κορυφαίος φυσικός γνωρίζει Γύρω απ' την Αλήθεια είναι αληθινά, Τότε, παρά τα έτσι κι έτσι, Την ματαιότητα και την βρωμιά, Που περικλείει ο κοινότυπος δικός μας κόσμος, Εμείς καλύτερα περνάμε Απ' ότι τα Μεγάλα Ν εφελώματα, Ή τ' άτομα μες στα δικά μας τα μυαλά. Ο γάμος σπανίως είν' ευδαιμονία Αλλά, σίγουρα θα ήταν πιο κακά Καθώς τα σωματίδια εκσφενδονίζονται Με χιλιάδες μίλια το λεπτό Σε ένα σύμπαν Όπου το φιλί της ερωμένης Ή δεν θα νοιώθονταν Ή θά 'σπαζε τ' αγαπημένου το λαιμό. Αν και το πρόσωπο που εγώ κοιτάζω Ενώ ξυρίζομαι είναι σκληρό Γιατί, χρόνο με το χρόνο, γίνεται αποκρουστικό Ένας μεσήλικας μνηστήρας, έχει, Δόξα τω Θεώ, μάζα αρκετή Ν α είναι ολόκληρος εκεί, Χωρίς να έχει την υφή απροσδ ιόριστου χυλού Που είναι εν μέρει κάπου αλλού.

97


Ou r eyes p refe r to s u p pose That a h a bita b l e p l ace Has a g e ocentric vi ew, Th at a rch itects e ncl ose Α q u i et E u c l i d e a n space: Exp loded myths - but w h o Wou l d fee l a t h o m e astra d d l e An eve r expa n d i n g sadd l e ? Th is pass i o n o f o u r ki nd Fo r the process of fi n d i ng out ls a fact o n e ca n h a rldy dou bt, But I wou l d rejoice i n it m o re lf I knew m o re clea rly what We wa nted the knowl e d g e fo r, Fe lt ce rta i n sti l l that the m i nd ls free to know o r not. lt has ch osen o nce, it see ms, And wheth e r o u r co nce rn Fo r m a g n itude's extre m es Rea l ly beco m es a creatu re Who co m es i n a m e d i a n size, O r pol iticizi n g N atu re Be a ltog et h e r wise, ls so m eth i ng we s h a l l l e a r n . W. Η . Au d e n

98


Τα μάτια προτιμούν να υποθέτουν Πώς μία κατοικήσιμη περιοχή Έχει μια γεωκεντρική όψη, Που οι αρχιτέκτονες την περιφράσσουν Μια ήρεμη Ευκλείδεια περιοχή: Μύθοι που εκραγήκανε, όμως Ποιός θά 'νοιωθε άνετα ιππαστί Σ' ένα σαμάρι σε αέναη διαστολή ; Αυτό το πάθος του ανθρώπου Για την διεργασία τού να βρει Ε ίν' ένα γεγονός που κανείς δεν αμφιβάλλει, Μα θα χαφόμουνα ακόμα πω πολύ Αν γνώριζα πω καθαρά τον λόγο Για τον οποίο θέλουμε τη γνώση, το γιατί, Κι αν ένοιωθα με σιγουριά πως το μυαλό μας Ε ίναι ελεύθερο να ξέρει ή να μην. Κάποτε, φαίνεται, επέλεξε, Και αν το ενδιαφέρον μας Για τα ακραία μεγέθη Γίνεται πράγματι ένα πλάσμα Που έρχεται σε μέγεθος μεσαίο, Ή η πολιτικοποίηση της Φύσης Ε ίναι πραγματικά κάτι σοφό, Ε ίναι κάτι που θα το μάθουμε με τον καφό .

Γ. Χ. Όντεν

99


HOW DO Ι LOVΈ ΤΗΕ Ε ? LET ME COUNT THE WAYS

H ow do l l ove thee? Let m e cou nt the ways. l l ove thee to the depth a n d breadth a n d h e i g ht My so u l ca n reach , when fee l i ng out of s i g h t Fo r the e nds o f bei ng a n d i d e a l g race. l l ove thee to the l eve l of eve ry day's M ost q u i et need, by su n a n d ca n d l e l i g ht. l l ove thee freely, as m e n strive fo r rig ht; l l ove thee p u re ly, as they tu rn fro m pra ise. l l ove thee with the passi o n put to use ln my old g ri efs, and with my ch i l d h ood's fa ith . l l ove thee with a l ove I see med to l ose With my l ost sa i nts - l l ove thee with the breath, S m i l es, tea rs, of a l l my l ife ! - a nd, if G o d ch oose, I s h a l l but l ove thee bette r afte r death .

E l iza beth Ba rrett B rown i ng

1 00


ΠΩΣ Σ ' ΑΓΑΠΩ ; ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΉΣΩ τrοποn

Πώς σ' αγαπώ ; Άσε με να μετρήσω τρόπους. Σε αγαπώ στο βάθος και στο πλάτος και στο ύψος Που η ψυχή μου μπορεί να κατακτήσει, όταν νοιώθει αμήχανη Για τους σκοπούς της ύπαρξης και της γοητείας της ιδεατής. Σε αγαπώ στο επίπεδο της καθημερινής Της πλέον ήρεμης ανάγκης, στο φως του ήλιου και του κεριού. Σε αγαπώ ελεύθερα, όπως όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για νίκη του καλού· Σε αγαπώ αγνά, όπως όταν γυρίζουν από προσευχή. Σε αγαπώ με ένα πάθος που έβαλα σε χρήση Μες στις παλιές μου λύπες και με μια πίστη από την ηλικία μου την παιδική . Σ ε αγαπώ μ ε μιαν αγάπη που φαινόταν πως θα χάσω Με τους χαμένους μου άγιους - Σε αγαπώ με την αναπνοή, Με τα χαμόγελα και δάκρυα όλης της ζωής μου ! Κι αν ο Θεός θελήσει, Μετά τον θάνατο θα σ' αγαπώ ακόμα πω πολύ .

Ελίζαμπεθ Μπάρρεττ Μπράουνινγκ

1 01


ΤΗΕ BURNING OF ΤΗΕ LEAVΈ S N ow is the ti m e fo r the b u r n i n g of the l eaves. They go to the fi re; the nostri l pricks with s m o ke Wa n d e ri ng s l owly i nto a wee p i n g m i st. B rittle a n d b l otch ed, rag ged a n d rotte n sh eaves ! Α fl a m e seizes the s m o u l d e ri ng ru i n a nd bites On stu bborn sta l ks t h at crackle as they resist. The l ast h o l lyh ock's fa l l e n towe r is d u st; Al l the spices of J u n e a re a bitte n reek, Al l the extravag a nt riches spent a n d m e a n . Al l bu rns ! Th e red dest rose is a g h ost; Spa rks wh i rl u p, to expi re i n t h e m i st: the wi l d F i n g e rs o f fi re a re m a ki ng co rru pti o n clea n . N ow is the ti m e fo r stri p p i n g the spi rit ba re, τi m e fo r the bu rn i ng of days e nded a n d do ne, l d l e sol ace of th i ngs that h ave gone befo re : Rootl ess h o pe a n d fru itl ess desi re a re t h e re; Let them go to the fi re, with neve r a l ook be h i nd . T h e wo rld that was o u rs is a wo rld that is o u rs no m o re. Th ey wi l l co m e again, the l eaf a n d the fl owe r, to a rise Fro m sq u a l o r of rotte n n ess i nto the old s p l e ndou r, And m a g ica l sce nts to a wo n d e ri ng m e m o ry bri n g ; The sa m e g l o ry, t o s h i ne u p o n d i ffe rent eyes. E a rth ca res fo r h e r own ru i ns, n a u g ht fo r o u rs. N oth i ng is ce rta i n, o n ly the ce rta i n spri n g .

La u re nce Bi nyo n

1 02


ΤΟ ΚΑΨ Ι ΜΟ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ Τώρα είναι καφός για το κάψιμο των φύλλων. Πηγαίνουν στην πυρά· τη μύτη κεντά ο καπνός Καθώς πλανάται αργά σε μιάν αχλύ που κλαίει. Εύθραυστα και διάστικτα, κουρελιασμένα, σάπια στοιβαγμένα φύλλα ! Μια φλόγα ξεπετιέται απ' τον σωρό που σιγοκαίει κι αρπάζει Μίσχους πεισματάρηδες που αντιστέκονται με τριζοβολητά. Της ύστατης μολόχας ο πεσμένος πύργος δεν είναι παρά σκόνη · Όλα τα μυρωδικά του Ιούνη είν' ένας πικρός καπνός, Όλος ο πολυποίκιλτος πλούτος ξοδεύτηκε κι ευτελίστηκε. Όλα καίγονται ! Το πω κόκκινο τριαντάφυλλο είναι μια οπτασία· Σπίθες περιδινίζονται ψηλά, για να σβήσουν στην αχλύ: με τ' άγρια Δάχτυλα της φωτιάς η φθορά εξαγνίστηκε. Τώρα είναι καφός να ξεγυμνώσουμε το πνεύμα, Καφός να κάψουμε τις μέρες που τελειώσανε και πάνε, Ν ωχελική παρηγοριά πραγμάτων που φύγανε από παλιά: Εκείνες οι αβάσιμες ελπίδες κι οι άκαρπες επιθυμίες Ας πάνε στην πυρά, χωρίς ποτέ να ρίξουμε το βλέμμα μας ξανά. Ο κόσμος που ήτανε δικός μας είναι ένας κόσμος που δ ικός μας δεν είναι πια. Θα 'ρθουνε πάλι, τα φύλλα κι οι ανθοί, να εγερθούνε Από την αθλιότητα της σήψης στα παλιά τους μεγαλεία, Φέρνοντας ευωδίες μαγικές σε μιαν έκπληκτη μνήμη · Η ίδια εκείνη δόξα, να λάμπει σ' άλλα μάτια. Η γη νοιάζεται για τα δικά της χαλάσματα, όχι για τα δικά μας. Τίποτε δεν είναι σίγουρο, εκτός από τη σιγουριά της άνοιξης.

Λώρενς Μ πίνυον

1 03


ΤΗΕ τΎGΕ R Tyg e r ! Tyg e r ! b u r n i n g bri g ht l n the fo rests of the n i g ht, What i m m o rta l h a n d or eye Cou l d fra m e thy fea rfu l sym m etry? l n what d i sta nt d eeps or ski es Bu rnt the fi re of th i ne eyes? On what w i n g s d a re he aspi re? What the h a nd d a re seize the fi re? And what s h o u l d e r, a n d what a rt, Cou l d twi st the s i n ews of thy h e a rt? And w h e n thy h e a rt beg a n to beat, What d read h a n d ? a n d what d read feet? What the h a m m e r? Wh at the ch a i n ? l n what fu rnace was thy b ra i n ? What t h e a nvi i ? What d read g rasp D a re its dead ly te rro rs clasp? Wh e n t h e sta rs th rew down thei r spea rs, And wate r' d h eave n with thei r tea rs, Did he s m i l e h i s work to see? Did h e who made the La m b m a ke thee? Tyg e r ! Tyg e r ! bu rn i n g bri g ht l n the fo rests of the n i g ht, What i m m o rta l h a nd or eye Da re fra m e thy fea rfu l sym m etry?

Wi l l i a m B l a ke

1 04


Ο ΤΙ Γ Ρ Η Σ Τίγρη, τίγρη, π' αναφλέγεσαι λαμπρός Μέσα στα ερεβώδη δάση της νυκτός, Ποιό χέρι αθάνατο, ποιός οφθαλμός Θα μπορούσε να συλλάβει τη φοβερή σου συμμετρία επαρκώς ; Σε τί βάθη απόμακρα, σε τί ουρανούς Έλαμψε η φλόγα απ' τους δ ικούς σου οφθαλμούς ; Π ο ιός τολμά ν' προσδοκά σε τί φτερά ; Πο ιό χέρι τολμά ν' αδράξει τη φωτιά ; Και ποιός ώμος, και ποιά τέχνη, Θα μπορούσε τα νεύρα της καρδιάς σου να συστρέψει ; Κι όταν η καρδιά σου άρχισε να χτυπά, Τί φοβερό το χέρι, τί πόδια τρομερά ; Με τί αλυσίδα ; Με ποιά βαριά ; Σε τί καμίνι φτιάχτηκαν τα δικά σου μυαλά ; Πο ιό αμόνι ; ποιά αρπάγη φοβερή Τολμά με τους φρικτούς της τρόμους να σε εναγκαλισθε ί ; Όταν τ ' αστέρια ρίξανε κάτω τ α δόρατά τους, Και μούσκεψαν τον ουρανό μ' όλα τα δάκρυά τους, Εκείνος χαμογέλασε το έργο του να δει ; Αυτός ήταν που σ' έκανε, που 'κανε και τ' Αρνί ; Τίγρη, τίγρη π' αναφλέγεσαι λαμπρός Μέσα στα ερεβώδη δάση της νυκτός, Ποιό χέρι αθάνατο, ποιός οφθαλμός Τολμά να συλλάβει τη φοβερή σου συμμετρία επαρκώς ;

Γου1λ λιαμ Μ πλέ"ίκ

1 05


M E ETING ΑΤ NIGHT

The g rey sea a n d the l o n g bl ack l a nd; And the ye l l ow h a lf- m o o n l a rg e a n d l ow; And the sta rtled l ittl e waves that l e a p l n fi e ry ri n g l ets fro m th e i r s l eep, As I g a i n the cove with push i ng p row, And q u e nch its speed i' the sl ushy sa n d .

Th e n a m i l e o f wa rm sea-scented beach ; Th ree fi e l ds to cross ti l l a fa rm appears; Α ta p at the p a n e, the q u ick s h a rp scratch And b l u e spu rt of a l i g hted m atch , And a vo ice l ess l o u d , th ro' its joys a n d fea rs, That the two h e a rts beati ng each to each !

Ro b e rt B rown i ng

1 06


Η γκρίζα θάλασσα κι η μακριά μέλαινα γη · Και η ωχρή σελήνη η μισόγωμη μεγάλη χαμηλά· Και τα μικρά τα τρομαγμένα κύματα π' αναπηδούνε Σε πύρινα δαχτυλιδάκια απ' τον ύπνο τους, Καθώς μπαίνω στο λιμανάκι με πλώρη ελαύνουσα, Και την ορμή της σβήνω στη λασπερή αμμουδιά.

Μετά, ένα χιλιόμετρο ζεστής μ' άρωμα θάλασσας ακτής Τρία χωράφια να διασχίσεις μέχρι η φάρμα να φανεί· Ένα χτύπημ' ανάλαφρο στο τζάμι, ένα κοφτό γρήγορο χρατς Και η γαλάζια αναλαμπή του σπίρτου που ανάβει, Και μια φωνή πω χαμηλή, μέσ' από τις δικές της χαρμολύπες, Απ' ότι ο χτύπος δυο καρδιών που πάλλονται μαζί !

Ρόμπερτ Μπράουνινγκ

1 07


MY LOVΈ IS LIKE A RE D RE D ROSE

My l ove is l i ke a red red rose That 's newly spru ng i n J u ne: My l ove is l i ke the m e l o d i e Th at's sweetly pl ay'd i n tu ne. So fa i r a rt thou, my bo n n i e l ass, So deep i n l ove a m 1 : And I wi l l l ove thee sti l l , m y dea r, τi l l a' the seas g a n g d ry. τi l l a ' the seas g a n g d ry, my d e a r, And the rocks m e lt ννί' t h e su n : A n d I wi l l l ove t h e e sti l l , m y dea r, Wh i l e the sands ο ' l ife sh a l l ru n . A n d fa re t h e e wee l , m y o n ly l ove, And fa re thee wee l awh i l e ! And I wi l l co m e a g a i n , my l ove. Tho' it we re te n thousand m i l e .

Robert Bu rns

1 08


Ε ΙΝ ' Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΑΝ Ε ΝΑ ΠΟΡ ΦΥΡΕΝΙΟ ΡΟΔΟ

Ε ίν' η αγάπη μου σαν ένα πορφυρένιο ρόδο Που μόλις ξεπετάχτηκε τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού: Ε ίν' η αγάπη μου σαν τη μελωδία Που παίζεται γλυκά σ' ένα ρυθμό αρμονικού συντονισμού. Τόσ' όμορφη είσαι εσύ, γλυκειά μου αγαπημένη, Τόσο βαθειά εγώ σε αγαπώ: Κι ακόμα θε' να σ' αγαπώ, ακριβή μου, Μέχρι να λείψει το θαλασσινό νερό. Μέχρι που ολότελα οι θάλασσες στερέψουν, ακριβή μου, Κι οι βράχοι λιώσουν με του ήλιου το λαμπρό το φως: Κι εγώ θα σ' αγαπώ ακόμα, ακριβή μου, Ενώ κινούμενη άμμος θά 'ναι της ζωής μου η οδός. Ν α 'σαι καλά μοναδική μου αγαπημένη, Ένα αντίο προσωρινά ! Και θα ξανάρθω, ακριβή μου αγαπημένη . Έστω κι αν βρίσκομαι δέκα χιλιάδες μίλια μακριά.

Ρόμπερτ Μπερνς

1 09


MAID OF ATHE N S Ζωή μου,

σaς άγαπ&J

MAI D of Ath e ns, e re we pa rt, G ive, o h g ive m e back my h e a rt ! O r, si nce that h a s l eft m y b reast, Keep it now, a n d ta ke the rest ! H e a r my vow befo re I go, Ζωή μο υ, σος άγαπw. By th ose tresses u nco nfi ned, Woo'd by each Aeg e a n wi nd; By th ose l i ds wh ose jetty fri n g e Kiss t h y soft ch eeks' b l oo m i ng ti n g e ; B y th ose wi l d eyes l i ke the roe, Ζωή μο υ , σος άγαπw. By that l i p l l o n g to taste; By that zo ne-enci rcled wa ist; By a l l the to ke n-fl owe rs that te l l What words ca n neve r speak so we l l ; B y l ove's a lte rnate j oy a n d woe, Ζωή μο υ, σος άγαπw. M a i d of Ath ens ! I am g o n e : Th i n k o f me, sweet ! w h e n a l o n e . Th o u g h I fly t o lsta m bo l , Ath e ns h o l ds m y h e a rt a n d sou l : Ca n I cease to l ove thee? Ν ο ! Ζωή μο υ, σος άγαπw.

Lo rd Byro n Ath e ns, 1 8 1 0

11ο


ΚΟΡΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ Ζωή μου, σ ' αγαπώ Κόρη των Αθηνών, προτού σ' άφήσω, Δώσ' μου, ώ δώσ' μου την καρδιά μου πίσω ! Καλύτερα, μια και το στήθος μου το έχει πια εγκαταλείψει, Κράτα την χάρισμα και πάρε κι ότι άλλο μου έχει αφήσει ! Πριν φύγω όμως άκου τον όρκο που θα πω, Ζωή μου, σ' αγαπώ . Μά τα κυματιστά μαλλιά σου τα λυμένα, Απ' τους ανέμους του Αιγαίου πολυχα"ίδεμένα· Μά τα γραμμένα τα ματόκλαδά σου Που απαλά σαν να φιλούν τα ροδομάγουλά σου· Μά τ' άγρια ελαφίσια μάτια σου τα δυο, Ζωή μου, σ' αγαπώ . Μά των χειλιών σου που ποθώ την γεύση · Μά την λεπτή και λυγερή σου μέση· Μά τ' άνθη που σου έριχνα και λένε καθαρά Αυτά που οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να πουν καλά· Μά τον έρωτα που εναλλάσσει την χαρά με τον καημό, Ζωή μου, σ' αγαπώ . Κόρη Αθηναία φεύγω, έχε γειά· Θυμήσου με, γλυκειά μου, σα βρεθείς στη μοναξιά. Στην Πόλη τώρα θα πετάξω σαν πουλί, Η Αθήνα όμως μου κρατά και την καρδιά και την ψυχή · Άραγε μπορώ να πάψω να σε ποθώ ; Όχι, δεν μπορώ ! Ζωή μου, σ' αγαπώ .

Λόρδος Βύρων Αθήνα, 1 8 1 0

111


SHE WALKS ΙΝ Β ΕΑUΠ S h e wa l ks i n Beauty, l i ke the n i g ht Of clou d l ess c l i m es a n d sta rry ski es; And a l l t h at's best of d a rk a n d bri g ht M eet i n h e r aspect a n d h e r eyes: Th us m e l l owed to t h at te n d e r l i g ht Wh ich H eave n to g a u dy day d e n i es.

One s h a d e the m o re, one ray the l ess, H a d h a l f i m pa i red t h e n a m e l ess g race Wh ich waves i n eve ry rave n tress, Or softly l i g hte ns o'er h e r face; Wh e re t h o u g hts sere n e ly sweet exp ress, H ow p u re, h ow d e a r thei r dwe l l i ng-pl ace.

And on that ch eek, a n d o'er t h at brow, So soft, so ca l m , yet e l o q u e nt, The s m i l es that wi n, t h e ti nts that g l ow, But te l l of days i n g ood ness spe nt, Α m i nd at peace with a l l bel ow, Α h e a rt wh ose l ove is i n noce nt !

Lo rd Byro n

112


ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ Διαβαίνει μες στην Ομορφιά, όπως η νύχτα Της διάφανης ατμόσφαιρας και του ενάστερου ουρανού· Κι ότι είναι πιό καλό απ' το σκοτάδι και τη λάμψη Στην όψη της θα τό 'βρεις και στα μάτια της: Έτσι απαλή σ' αυτό το τρυφερό το φως Που οι Ουρανοί στη μέρα τη φανταχτερή αρνούνται.

Μια διαβάθμιση σκιάς λιγάκι πω πολύ, μία λιγότερη αχτίδα, Θα 'χε μισοχαλάσει την ανώνυμη ομορφιά Που κυματίζει σε κάθε μπούκλα της κατάμαυρη, Ή απαλά λαμποκοπά στο πρόσωπό της Εκεί που οι σκέψεις γαλήνια και γλυκά εκφράζουν, Πόσο αγνή, πόσο αγαπημένη η κατοικία τους.

Και στις παρειές, και πάνω απ' τα φρύδια αυτά, Τόσο απαλά, τόσο ήρεμα, κι όμως εκφραστικά, Τα γέλια που κερδίζουνε, τα χρώματα π' αστράφτουν, Και που μιλούν για μέρες που ξοδεύτηκαν επ' αγαθώ, Για ένα πνεύμα εν ειρήνη με τον έσω κόσμο, Για μια καρδιά με ένα αθώο «σ' αγαπώ» !

Λόρδος Βύρων

113


KUB LA ΚΗΑΝ l n Xa n a d u d i d Ku b l a Kh a n Α state ly p l easu re-do m e decree: Where A l p h , the sacred rive r, ra n Th ro u g h cave rns m easu re l ess to m a n Down to a su n l ess sea . So twice five m i l es of fe rti l e g ro u n d With wa l ls a n d towers we re g i rd l ed rou nd : A n d t h e re we re g a rdens bri g ht with si n u ous ri l ls Wh e re bl osso m e d m a ny a n i ncense-bea ri ng tree; And h e re we re fo rests a nci e nt as the h i l ls, E nfo l d i ng su n ny spots of g reenery. But o h ! that deep ro m a ntic ch asm w h i ch s l a nted Down t h e g re e n h i l l athwa rt a ced a rn cove r ! Α sava g e p l ace ! a s h o ly a n d e nch a nted As e'er be neath a wa n i n g m o o n was h a u nted By wo m a n wa i l i ng fo r h e r d e m o n- l ove r ! A n d fro m t h i s ch a s m , with ceasel ess tu rmoi l seeth i ng , As if t h i s e a rth i n fast t h i ck pa nts we re breath i ng , Α m i g hty fou nta i n m o m e ntly was fo rced: A m i d wh ose swi ft h a lf-i nte rm itted bu rst H u g e fra g m e nts va u lted l i ke re bo u n d i ng h a i l , O r ch affy g ra i n beneath t h e th reshe r's fl a i l : And m i d th ese d a nci ng rocks at o nce a n d eve r lt fl u ng u p m o m e ntly the sacred rive r. Five m i l es m e a n d e ri ng with a m azy m oti o n Th ro u g h wood a n d d a l e the sacred rive r ra n, Th e n reach ed the cave rns m easu re l ess to m a n ,

114


ΚΟΥΜΠΛΑΙ ΧΑΝ . .

Στο Ζαναντού ο Κούμπλα"ί Χαν Θέσπισε ένα κρατικό παλάτι ηδονής: Εκεί που κύλαγε ο Άλφ, το ιερό ποτάμι, Σε σπήλαια απροσμέτρητα στ' ανθρώπινο μυαλό Για να χυθεί στ' ανήλιαγα της θάλασσας τα βάθη . Έτσι δύο φορές πέντε μίλια καρποφόρας γης Με τείχη και με πύργους κυκλωθήκαν: Κι υπήρχαν κήποι λαμπεροί μ' ελικοειδή ρυάκια Όπου πολλά ανθίζανε δέντρα αρωματικά· Κι ήτανε δάση παλαιά όσο τα βουναλάκια, Π' αγκάλιαζαν ηλιόλουστα λειβάδια με πρασιά. Αλλ' ώ ! εκείνο το βαθύ χάσμα ρομαντικό Κάτω σε λόφο πράσινο κρυμμένο μες στους κέδρους ! Άγριο μέρος ! τόσο γητεμένο κι ιερό Σαν κάτω απ' τη χάση της σελήνης στοιχειωμένο Από γυναίκα κλαίουσα τον δαίμονα-εραστή της ! Κι από το χάσμα, μέσα σ' ατέλειωτο αναβρασμό, Σαν να ανέπνεε η γη με μια βαριά γοργή ανάσα, Μία πανίσχυρη πηγή εκτινάχθηκε με μιας: Κι ανάμεσα στις γρήγορες διαλείπουσες εκρήξεις Πελώρια θραύσματα εκτοξεύτηκαν μακριά σαν το χαλάζι π' αναπηδάει, Ή σαν το σπόρο του σταριού και τ' άχυρο κάτω απ' τα ραβδίσματα του αλωνάρη : Κι ανάμεσα σ' αυτούς τους βράχους που χορεύαν ξαφνικά Αναπηδήσαν ως δια μαγείας του ποταμού τα ιερά νερά. Πέντε μίλια σαν μαίανδρος με κίνηση λαβυρινθένια Ανάμεσα σε δάση και κοιλάδες κύλαγε το ποτάμι το ιερό, Κι έρχονταν ύστερα στα σπήλαια τ' ασύλληπτα στ' ανθρώπινο μυαλό,

115


And sa n k i n tu m u lt to a l ife l ess ocea n : A n d ' m i d t h i s tu m u lt Ku b l a h e a rd fro m fa r Ancestra l voices p ro p h esyi ng wa r ! The s h adow of t h e d o m e o f p l easu re F l o ated m i dway o n the waves; Wh e re was h e a rd the m i n g led m easu re From the fou nta i n a n d the caves. lt was a m i racle of ra re device, Α su n ny p l easu re-do m e with caves of ice ! Α da msel with a d u lci m e r l n a visi o n o nce I saw: lt was an Abyssi n i a n m a i d , And o n h e r d u lci m e r s h e p l ayed, S i n g i ng of M o u nt Abora . Cou l d I revive with i n m e H e r sym p h o ny a n d so n g , Το such a d e e p d e l i g ht 'two u l d wi n m e That with m usic l o u d a n d l o n g , I wo u l d bu i l d that d o m e i n a i r, That su n ny do m e ! th ose caves of ice ! And a l l who h e a rd s h o u l d see t h e m t h e re, And a l l s h o u l d cry, Bewa re ! Bewa re ! H i s flas h i ng eyes, h i s fl oati ng h a i r ! Weave a ci rcle rou nd h i m th rice, And cl ose you r eyes with h o ly d read, Fo r h e o n h o n ey-dew h ath fed, And d ru n k the m i l k of Pa radise.

Sa m u e l Tay l o r Co l e ri d g e

116


Για να βουλιάξει με βουητό σ' άψυχου ωκεανού νερά: Κι ανάμεσα σ' εκείνο τον αχό ο Κούμπλα"ί Χαν ακούει από μακριά Προγονικές φωνές να προφητεύουνε πόλεμο και δεινά ! Η σκιά του θολωτού ανάκτορου της ηδονής Αιωρούνταν εν τω μέσω των κυμάτων, Όπου ακούγονταν το μέγεθος της αναταραχής Από τα σπήλαια κι από το μέρος των υδάτων . Ήτανε ένα θαύμα σπάνιας τεχνικής, Ένα ηλιόλουστο παλάτι ηδονής με σπήλαια γεμάτα πάγους ! Μία πριγκίπισσα μ' ένα σαντούρι Κάποτε είδα σαν οπτασία: Δέσποινα ήταν που έρχονταν απ' την Αβησσυνία, Κι έπαιζε στο σαντούρι και τραγούδαγε, Για το Βουνό Αβόρα. Αν μέσα μου μπορούσα να ξαναζωντάνευα Την αρμονία της και το τραγούδι, Σε τέτοια υπερτάτη ευτυχία θα μπορούσα να ενδώσω Ώ στε με μουσική μακρόσυρτη και εκκωφαντική, Θα 'χτιζα αυτό το θολωτό παλάτι στον αέρα, Αυτό τ' ανάκτορο το ηλιόλουστο ! Αυτά τα σπήλαια τα παγοκρυσταλλένια ! Κι όλοι όσοι ακούγανε θα τα 'βλεπαν δω πέρα, Κι όλοι τους θα φωνάζαν: Προσοχή και πάλι προσοχή ! Τα απαστράπτοντά του μάτια, το αιωρούμενο μαλλί ! Πλέξετε γύρω του έναν κύκλο τρεις φορές, Κλείστε τα μάτια σας με δέος ιερό, Γιατί αυτός δροσοσταλίδες από μέλι έχει γευτεί, Και έχει πιεί του Παραδείσου το νερό.

Σάμιουελ Τέηλορ Κόλεριτζ

117


WILL ΙΤ Β Ε SO AGAIN? Wi l l it be so aga i n That t h e brave, t h e g i fted a re l ost fro m vi ew, And e m pty, sch e m i ng m e n Are l eft i n peace th e i r l u natic a g e t o re new? Wi l l it be so aga i n ? M u st i t b e a l ways so That the best a re ch ose n to fa l l a n d sleep Li ke seeds, a n d we too s l ow l n cl a i m i ng the e a rth they q u i cken, a n d the o l d usu rpers rea p What they cou l d not sow? Wi l l it be so aga i n The j u n g l e code a n d t h e hypocrite g estu re? Α poppy wreath fo r the s l a i n A n d a cut-th roat world fo r t h e l i vi ng ? that sta l e i m postu re P l ayed on us o nce aga i n ? Wi l l i t b e a s befo re Peace, with no h e a rt o r m i nd to ensue it, G utte ri ng down to wa r Li ke a l i be rti ne to h i s g rave ? We s h o u l d not be su rprised: we knew it H a p pe n befo re. S h a l l i t be so aga i n ? Ca l l not u po n t h e g l o ri o u s dead Το be you r witnesses then. The l ivi ng alone ca n n a i l to thei r prom ise the o n es who sa i d lt s h a l l not b e s o aga i n .

C . Day Lewis

118


ΘΑ ΣΥΜΒ Ε Ι ΞΕΑΝΑ Ε Ώ: Ι ; Θα συμβεί ξανά έτσι Ο ι γενναίοι, οι ταλαντούχοι να χαθούν απ' της γης την όψη, Κι οι κενοί κι οι ραδιούργοι ν' αφεθούν εν εφήνη Ο καθένας την τρελή εποχή τους ξανά να στεριώσει ; Θ α συμβεί ξανά έτσι ; Πρέπει πάντοτε έτσι Ο ι καλύτεροι διαλεγμένοι να είναι, να χαθούν και να πέσουν Όπως σπόροι, κι εμείς πάντ' αργοί Να ζητούμε τη γη που της δώσαν ζωή Κι οι συνήθεις άρπαγες να δρέψουν Ότι να σπείρουν δεν θα μπορέσουν ; Θα συμβεί ξανά έτσι Της ζούγκλας ο κώδικας και η υποκριτική χειρονομία ; Ένα στεφάνι παπαρούνες τον σφαγμένο να μνημονεύσει Κι ένας κόσμος φονιάς για τους ζώντες ; αυτή η άνοστη αγυρτία Θα παιχτεί σε μας ξανά πάλι έτσι ; Θα συμβεί όπως πριν Η εφήνη, χωρίς καρδιά ή μυαλό για να επικρατήσει, Στο λούκι του πολέμου να γλιστρήσει Όπως ο ακόλαστος στο μνήμα του ; Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε: Το ξέραμε, δεν θα 'ναι πρώτη φορά που θα το υποστούμε. Θα συμβεί ξανά έτσι ; Τότε όμως μην καλέστε για μάρτυρες τους νεκρούς τούς ενδόξους. Μοναχά οι ζωντανοί ειν' εκείνοι που μπορούν να ζητήσουν Να τιμήσουν τους όρκους τους όσοι είπαν Να συμβεί ξανά έτσι ποτέ δεν θ' αφήσουν .

Σ . Ντέη Λιούις

119


A BURNT S HIP

Out of a fi red s h i p, wh ich , by n o way But d rown i ng , cou l d be rescu ed fro m the fl a m e, So m e men leap' d fo rth, and eve r as they ca m e N e a r the foes' s h i ps, d i d by thei r s h ot decay; So a l l were l ost, w h i ch i n the s h i p we re fou n d, They in the sea bei ng bu rnt, they in t h e bu rnt s h i p d rown' d .

J o h n Do n n e

1 20


Ε ΝΑ ΦΛΕ Γ ΟΜΕ ΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

Πάνω απ' το καράβ ι που καιγόταν Και που δεν μπορούσε να σωθεί απ' τις φλόγες, παρά με τον πνιγμό του, Κάποιοι πη οήξαν, κι όπως πλησίασαν τα πλοία του εχθρού, Χάθηκαν απ' τους πυροβολισμούς του. Έτσι όλοι χαθήκανε, όσοι βρεθήκανε στο πλοίο, Αυτοί που πέσανε στη θάλασσα καήκανε, κι αυτοί στο πλοίο που καιγότανε πνιγήκαν.

Τζων Ντανν

1 21


MRS DARWIN

7

Apri l 1 852.

We nt to the Ζ οο. I sa i d to H i m So m eth i ng a bout that C h i m pa nzee ove r t h e re Re m i nds m e of you .

Carol An n Duffy

1 22


ΚΥΡΙΑ ΔΑΡΒΙΝΟΥ

7 Απριλίου 1 852 . Πήγαμε στον Ζωολογικό κήπο . Του είπα θλιμμένα Κάτι απ' αυτόν τον Χιμπατζή Μου θυμίζει εσένα.

Κάρολ Ανν Ν τάφφυ

1 23


CHOROSES FROM ιιΤΗΕ ROC Κ''

The Eag l e soa rs i n the su m m it of H eave n , T h e H u nte r with h i s d o g s p u rsues h i s ci rcu it.

Ο pe rpetu a l revo l uti o n of confi g u red sta rs, Ο pe rpetu a l recu rre nce of determ i ned seaso ns, Ο wo rld of spri ng and a utu m n, bi rth and dyi ng ! The e n d l ess cycle of idea a n d acti o n , E n d l ess i nventi o n , e n d l ess expe ri m e nt, B ri n g s knowledge of m oti o n , but not of sti l l ness; Knowl edge of speech , but n ot of si l e nce; Knowl edge of wo rds, a n d i g n o ra nce of the Wo rd. Al l our knowl edge b r i n g s us nearer to our i g n o ra nce, Al l o u r i g n o ra nce bri ngs us n e a re r to death, But n e a rness to death no n e a re r to G O D. W h e re is the Life we h ave l ost i n l i vi n g ? Where is t h e wisd o m we h ave l ost i n knowl edge? Wh e re i s the knowl e d g e we h ave l ost in i nfo rm ati o n ? T h e cycles o f H eave n i n twe nty ce ntu ries B ri ng us fa rt h e r fro m GOD a nd n e a re r to the Dust.

τ. S. E l i ot

1 24


ΧΟΡΩΔΙΑΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΒΡΑΧΟ»

Ο Αητός υψώνεται στην κορυφή του Ουρανού, Ο Ωρίωνας με τα σκυλιά του ακολουθεί την κυκλική πορεία του . Ώ ! Διαρκής περιφορά των αστερισμών, Ώ ! Διαρκής επανάληψη των καθορισμένων εποχών, Ώ ! Κόσμε της άνοιξης και του φθινοπώρου, της γέννησης και του θανάτου ! Ο ατέλειωτος κύκλος ιδέας και δράσης, Ατέλειωτες ανακαλύψεις, ατέλειωτα πειράματα, Προσπορίζουν γνώση της κίνησης, αλλά όχι της ηρεμίας Γνώση της ομιλίας, αλλά όχι της σιωπής Γνώση των λόγων, και άγνοια του Λόγου. Όλη η γνώση μας μάς φέρνει πω κοντά στην άγνοιά μας, Όλη μας η άγνοια μάς φέρνει πω κοντά στο θάνατο, Όμως κοντά στον θάνατο δεν είναι πω κοντά στον Θ Ε Ο . Πού είναι η Ζωή που χάσαμε ζώντας ; Πού είναι η σοφία που χάσαμε στη γνώση ; Πού είναι η γνώση που χάσαμε στην πληροφορία ; Οι κύκλοι τ' Ουρανού σε είκοσι αιώνες Μας πάνε πω μακριά απ' τον ΘΕΟ και πω κοντά στη Σκόνη .

Τ . Σ. 'Ελωτ

1 25


LA FIGLIA CHE PIANGE

Ο QUAM ΤΕ MEMOREM VIRGO . . .

Sta nd o n the h i g h est pave m e nt of t h e sta i r Lea n o n a g a rd e n u rnWeave, weave the su n l i g ht i n you r h a i r Ciasp you r fl owe rs to you with a pai ned su rp rise F i i ng t h e m to the g ro u n d a n d tu rn With a fu g itive rese ntm e nt in you r eyes: But weave, weave the su n l i g ht i n you r h a i r. So I wou l d h ave h a d h i m l eave, So I wou l d h ave h a d h e r sta n d a n d g ri eve, So he wou l d h ave l eft As the sou l l eaves the body to rn a n d bru ised, As the m i nd deserts the body it has u sed. I s h o u l d fi nd So m e way i nco m p a ra bly l i g ht a nd deft, So m e way we both s h o u l d u n d e rsta nd, S i m p l e a nd fa ith l ess as a s m i l e and s h a ke of t h e h a n d . S h e tu rned away, b u t with the a u tu m n weat h e r Co m pe l led m y i m a g i nati o n m a ny days, M a ny days a n d m a ny h o u rs: H e r h a i r ove r her a rms a nd her a rms fu l l of flowers. And I wo n d e r h ow they s h o u l d h ave been tog eth e r ! I s h o u l d h ave l ost a g estu re a n d a pose. S o m eti m es th ese cog itati o n s sti l l a m aze The trou bled m i d n i g ht a n d the noon's repose.

τ. S. E l i ot

1 26


Η ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕ Ι

Ή ΠΩ:Σ ΝΑ :Σ Ε ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΟΡΗ . . . Στάσου στο υψηλότερο σκαλί της σκάλας Σκύψε πάνω από τον αμφορέα του κήπου Πλέξε, πλέξε το φως του ήλιου στα μαλλιά σου Καρφίτσωσε τα λουλούδια πάνω σου με μια οδυνηρή έκπληξη Εκσφενδόνισέ τα στο έδαφος και γύρνα Με μια φευγαλέα μνησικακία στα μάτια σου . Αλλά πλέξε, πλέξε το φως του ήλιου στα μαλλιά σου. Έτσι θα τον ανάγκαζα να φύγει, Έτσι θα την ανάγκαζα να σταθεί και να λυπηθεί, Έτσι θά 'φευγε Όπως η ψυχή αφήνει το σώμα σκισμένο και μωλωπισμένο, Όπως ο νους εγκαταλείπει το σώμα που χρησιμοποίησε . Θα πρέπει να βρω Κάποιον τρόπο ασύγκριτα ελαφρύ και επιδέξιο, Κάποιον τρόπο που εμείς οι δύο θα πρέπει να καταλαβαίνουμε, Απλό και άπιστο σαν ένα χαμόγελο και ένα σφίξιμο χεριού. Έφυγε μακριά, με τον φθινοπωρινό καφό Ν α εμπνέει τη φαντασία μου για πολλές μέρες, Πολλές μέρες και πολλές ώρες: Τα μαλλιά της πάνω απ' τα μπράτσα της, και τα μπράτσα της γεμάτα λουλούδια. Και απορώ πώς θα μπορούσαν νά 'τανε μαζί ! Θά 'πρεπε νά 'χα χάσει μια χειρονομία και μια πόζα . Κάποιες φορές αυτοί οι στοχασμοί ακόμα καταπλήσσουν Τα ταραγμένα μεσάνυχτα και την ανάπαυση του μεσημεριού.

Τ . Σ. Έλιοτ

1 27


THE BURffiL OF THE DEAD Apri l is the cru e l l est m o nth, b reed i ng Li l acs out of the dead l a nd, m ix i n g M e m o ry a n d desi re, sti rri ng Du l l roots with spri ng ra i n . Wi nte r kept us wa rm, cove ri ng E a rth in fo rg etfu l snow, feed i ng Α l ittl e l ife with d ried tu bers. S u m m e r su rprised us, co m i ng ove r the Sta rnberg e rsee With a s h owe r of ra i n; we sto pped i n the co l o n nade, And went o n in su n l i g ht, i nto the H ofga rte n, And d ra n k coffee, a n d ta l ked fo r a n h o u r. B i n g a r kei ne Russi n , sta m m ' a u s Lita u e n , echt d eutsch . And w h e n we were ch i l d re n , stayi ng at the a rch-du ke's, My cousi n's, h e took m e out o n a sled, And I was fri g htened. H e sa i d , M a rie, M a rie, hold o n tig ht. And down we went. l n the m o u nta i ns, t h e re you fee l free. I read, m uch of the n i g ht, a n d g o south in the wi nte r. What a re t h e roots that cl utch , w h at bra nch es g row Out of t h i s sto ny ru bbish? Son of m a n, You ca n not say, o r g u ess, fo r you know o n l y Α h e a p o f broke n i m ag es, w h e re the su n beats, And the dead tree g i ves no s h e lte r, t h e cricket no re l i ef, And the d ry sto ne no so u nd of wate r. O n ly

1 28


Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ Ο Απρίλης είναι ο πω σκληρός μήνας, γεννώντας Πασχαλιές μεσ' απ' τη νεκρή γη, σμίγοντας Μνήμη με πόθο, ανακινώντας Ράθυμες ρίζες μ' ανοιξιάτικη βροχή . Ο χειμώνας μας κράτησε ζεστούς, καλύπτοντας Τη γη με χιόνι λησμονιάς, θρέφοντας Λίγη ζωή με ξερούς βολβούς. Το καλοκαίρι μας ξάφνιασε, καθώς ερχότανε απ' το Στάρνμπεργκερζεε Με μια νεροποντή. Σταματήσαμε στο περιστύλιο, Και συνεχίσαμε με λιακάδα, για το Χόφγκαρτεν, Κι ήπιαμε καφέ, και συζητήσαμε για καμιάν ώρα. Όχι δεν είμαι καθόλου Ρωσίδα, κατάγομαι απ' τη Λιθουανία, βέρα Γερμανίδα. Κι όταν ήμασταν παιδιά, μέναμε ξέρετε στου Αρχιδούκα, Του ξαδέρφου μου, με πήρε για βόλτα μ' ένα έλκηθρο, Και πώς φοβόμουνα. Μου είπε, Μαρί, Μαρί, κρατήσου γερά. Και ώωπ φύγαμε για κάτω. Στα βουνά, εκεί νοιώθεις ελευθερία. Διαβάζω, σχεδόν όλη νύχτα, και πάω νότο τον χειμώνα. Τί να 'ναι αυτές οι ρίζες που πιάνουν, τί κλαδιά βλαστάνουν Μέσ' απ' αυτά τα πέτρινα ερείπια ; Υιέ του ανθρώπου, Δεν μπορείς ούτε να πεις ούτε να μαντέψεις, γιατί το μόνο που ξέρεις Ε ίναι μια στοίβα θρυμματισμένα είδωλα, όπου χτυπά ο ήλιος, Και το νεκρό δέντρο δεν παρέχει κατάλυμα, ούτε ο γρύλος ανακούφιση, Ούτε η ξερή πέτρα τον ήχο του νερού. Μονάχα

1 29


Th e re is sh adow u nd e r t h i s red rock, (Co m e i n u nd e r the s h adow of t h i s red rock), And I wi l l s h ow you so m eth i ng d i ffe re nt fro m eith e r You r s h adow a t m o r n i n g stri d i ng be h i nd you Or you r s h adow at eve n i ng risi ng to m eet you; I wi l l s h ow you fea r in a h a ndfu l of d u st. Frisch we ht d e r Wi nd Der H e i m at zu M e i n l risch Ki nd Wo wei l est d u ? "You gave m e hyaci nths fi rst a yea r a g o ; They ca l l ed m e that hyaci nth g i rl . " - Yet w h e n we ca m e back, l ate, fro m t h e hyaci nth g a rd e n , Yo u r a rm s fu l l , a n d you r h a i r wet, I cou l d not Speak, a n d my eyes fa i l ed, I was neith e r Livi ng n o r dead, a n d I knew noth i ng , Looki ng i nto the h e a rt o f l i g ht, the si l e nce. Oed' u nd leer das M e e r. M a d a m e Sosostris, fa m o u s cl a i rvoya nte, H a d a bad co l d , neve rth e l ess ls known to be the wisest wo m a n i n E u rope, With a wicked pack of ca rds. H e re, sa i d she, ls you r ca rd, the d rowned P h o e n i ci a n Sa i l o r, (Those a re pearls that we re h i s eyes. Look ! ) H e re i s Be l l ado n na, the Lady of the Rocks, The l ady of situ ati o ns. H e re is the m a n with th ree staves, and h e re the Wh e e l , And h e re is the o ne-eyed m e rch a nt, a nd t h i s ca rd ,

1 30


Ίσκιος υπάρχει κάτω απ' αυτόν τον κόκκινο βράχο, (Ελα κάτω απ' τον ίσκιο αυτού του κόκκινου βράχου) , Και θα σου δείξω κάτι διαφορετικό κι από Τον ίσκιο σου το πρωί που δρασκελίζει πίσω σου Κι απ' τον ίσκιο σου τ' απόγευμα που ορθώνεται να σε συναντήσει· Θα σου δείξω φόβο σε μια χούφτα σκόνης. Ολόδροσος ο άνεμος φυσάει Προς την πατρίδα Της Ιρλανδίας παιδί μου Πού να είσαι ; «Μου πρωτόδωσες υάκινθους πριν ένα χρόνο· Με φώναζαν το κορίτσι με τους υάκινθους». - Όμως σαν γυρίσαμε πίσω, αργά, απ' τον κήπο με τους υάκινθους, Γεμάτη η αγκαλιά σου, και τα μαλλιά σου υγρά, δεν μπορούσα Ν α μιλήσω, και τα μάτια μου κλείνανε, δεν ήμουνα Ούτε ζωντανός ούτε νεκρός, και δε γνώριζα τίποτε, Κοιτώντας μέσα στην καρδιά του φωτός, τη σιωπή. Έρημη κι άδεια η θάλασσα . Η μαντάμ Σόσοστρις, διάσημο μέντιουμ, Ε ίχε έν' άσχημο κρυολόγημα, παρ' όλα αυτά Ε ίναι γνωστό πως είναι η σοφότερη γυναίκα στην Ευρώπη, Με μια δ ιαβολική τράπουλα. Εδώ, είπε, Ε ίναι το χαρτί σας, ο πνιγμένος Φοίνικας Ν αυτικός, (Εκεί που ήταν τα μάτια του έχει μαργαριτάρια. Κοιτάξτε !) Εδώ είναι η Μπελαντόνα, η Κυρά των Βράχων, Η κυρά των καταστάσεων. Εδώ ο άνδρας με τα τρία ραβδιά, κι εδώ ο Τροχός, Κι εδώ ο μονόφθαλμος έμπορος, κι αυτό το χαρτί,

1 31


W h i ch is b l a n k, is so m eth i ng h e ca rri es o n h i s back, W h i ch I a m fo rbi d d e n to see. I d o not fi nd Th e H a n g ed M a n . Fea r death by wate r. I see crowds of people, wa l ki ng rou nd i n a ri n g . Th a n k you . lf you s e e dea r M rs. E q u itone, Te l l her I bri ng the h o roscope myse lf: O n e m u st be so ca refu l th ese days. U n rea Ι City, U nd e r the b rown fog of a wi nte r d awn, Α crowd fl owed ove r Lo n d o n Bridge, so m a ny, I h a d not th o u g ht death h a d u nd o n e so m a ny. S i g hs, s h o rt a n d i nfre q u e nt, we re exh a led, And each man fixed his eyes befo re h i s feet. F l owed u p the h i l l a nd down Ki n g Wi l l i a m Street, Το w h e re Sa i nt M a ry Woo l noth kept the h o u rs With a dead sou nd o n the fi n a l stro ke of n i ne. Th e re I saw o n e I knew, a n d stopped h i m cryi n g : " Stetso n ! ''You who we re with m e i n the s h i ps at Mylae ! "That co rpse you p l a nted l ast yea r i n you r g a rd e n , " H as it beg u n t o s p rout? Wi l l it bloom t h i s yea r? 'Ό r has the sudden frost d i stu rbed its bed? "Oh keep the Dog fa r h e n ce, that's fri e n d to m e n , " O r with h i s n a i l s h e' l l d i g it u p a g a i n ! "You ! hypocrite l ecte u r ! - m o n se m bl a ble, - m o n fre re"

τ. S. E l i ot

1 32


Που είναι λευκό, είναι κάτι που κουβαλάει στην πλάτη του, Που μου απαγορεύεται να δω . Δεν βρίσκω Τον Κρεμασμένο. Φοβού θάνατο σε νερό . Βλέπω πλήθη ανθρώπων, να περπατούν σε κύκλο . Ε υχαριστώ. Αν δείτε την αγαπητή κυρία Ι σοτόνου, Πείτε της θα φέρω το ωροσκόπιο προσωπικά η ίδια: Κανείς θα πρέπει να 'ναι πολύ προσεκτικός στις μέρες μας. Φανταστική πόλη, Κάτω από την καφετιά ομίχλη μιας χειμωνιάτικης αυγής, Ένα πλήθος έρρεε πάν' απ' τη Γέφυρα του Λονδίνου, τόσοι πολλοί, Δεν φανταζόμουνα πως ο θάνατος ξέκανε τόσους πολλούς. Βγάζανε αναστεναγμούς, κοφτούς, σποραδικούς, Και ο καθένας τους είχε τα μάτια καρφωμένα στα πόδια του . Έρρεαν προς τον λόφο και κάτω στην οδό Βασιλέως Γουλιέλμου, Εκεί που η Αγία Μαρία του Γούλνωθ κράταγε την ώρα Μ' ένανε πεθαμένο ήχο στο τελευταίο χτύπημα των εννέα. Εκεί είδα κάποιον που ήξερα, και τον σταμάτησα φωνάζοντας: « Στέτσον ! Εσύ, που ήμασταν μαζί στις Μύλες στα καράβ ια ! «Εκείνο το πτώμα που φύτεψες στον κήπο σου τον περασμένο χρόνο, «Άρχισε να φυτρώνει ; Θ' ανθίσει φέτος ; «Ή μήπως η ξαφνική παγωνιά έκαψε την πρασιά του ; «Κράτα τον Σκύλο μακριά, τους αγαπάει τους ανθρώπους, «Αλλιώς θα το ξεσκάψει πάλι με τα νύχια του ! «Εσύ ! αναγνώστη υποκριτή ! - όμοιέ μου, - αδερφέ μου »

Τ . Σ . Έλιοτ

1 33


ΤΗΕ LOVE S ONG OF T. ALFRE D PRΌFROCK S'io credessi che mia risposta fosse a persona che mai tornasse al mondo, questa fiamma staria senza piU scosse. Ma per cio che giammai di questo fondo non torno νίνο alcun, s' i' odo il vero, senza tema d' infamia ti rispondo.

Let us go then, you a n d I , Wh e n t h e eve n i ng is spread o u t a g a i nst t h e sky Li ke a pati e nt eth e rised u po n a ta ble; Let us go, th rou g h ce rta i n h a lf-dese rted streets, The m utte ri ng retreats Of restl ess n i g hts i n one-n i g ht cheap h ote ls And sawd ust resta u ra nts with oyste r-sh e l ls: Streets that fo l l ow l i ke a ted i o u s a rg u m e nt Of i ns i d i o u s i ntent Το l e a d you to an ove rwh e l m i ng q u esti o n . . . O h , d o not ask, "What i s it?" Let us go and m a ke o u r visit. l n the roo m the wo m e n co m e a n d g o Ta l ki n g o f M i ch e l a ng e l o . T h e ye l l ow fog that ru bs its back u po n the wi ndow-p a n es, The ye l l ow s m o ke that ru bs its m u zz l e o n the wi ndow-p a n es, Licked its to n g u e i nto the corners of the eve n i ng , Li n g e red u po n the pools that sta nd i n d ra i ns, Let fa l l u po n its back the soot that fa l ls fro m ch i m neys,

1 34


ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΖ . ΑΛΦΡΕ ΝΤ Π Ρ ΟΥΦ Ρ Ο Κ

---� -�

Α v πίστευα πως απαvτώ

σ' άvθρωπο που θα γύριζε ποτέ στοv πάvω κόσμο, η φλόγα αυτή θα 'ταv σβηστή, θα 'ταvε χωρίς λάμψη. Μα μιας κι ουδέποτ ' απ ' τα βάθη αυτά καvείς δε βγήκε ζωvταvός, αv λέω τηv αλήθεια, χωρίς τοv φόβο της vτροπής θα σου aποκριθώ. Πάμε λοιπόν, εσύ κι εγώ, Καθώς τ' απόγευμα απλώνεται στον ουρανό Σαν ασθενής μ' αιθέρα ναρκωμένος σε τραπέζι χειρουργείου· Πάμε λοιπόν, μεσ' από δρομάκια μισο-ερειπωμένα, Υποχωρούν τα λόγια τα μισοψιθυρισμένα Ανήσυχων νυχτών στις επισκέψεις της μιας νύχτας των φτηνών πανσιόν Και των γεμάτων πριονίδια μαγειρείων με στρείδια: Δρομάκια που ακολουθούν σαν μια διαφωνία βαρετή Λανθάνουσας προθέσεως Ν α σ' οδηγήσουν σε μια ερώτηση επικυριαρχική . . . Ώ , μη με ρωτήσεις, «Αυτό τί είναι, τί ;» Πάμε λοιπόν για την επίσκεψή μας. Μες στο δωμάτιο πηγαινοέρχονται οι γυναίκες Μιλώντας για τον Μικελάντζελο. Η κίτρινη ομίχλη που τρίβει τη ράχη της πάνω στα τζάμια των παραθυριών, Ο κίτρινος καπνός που τρίβει το μουσούδι του στα τζάμια των παραθυριών, Έγλειψε τη γλώσσα του στις γωνιές του δειλινού, Χρονοτρίβησε πάνω απ' τα λιμνάζοντα νερά των οχετών, Άφησε στη ράχη του να πέσει η αιθάλη που πέφτει απ' τις καπνοδόχους,

1 35


S l i pped by t h e te rrace, m a d e a sudden leap, And see i ng that it was a soft Octo ber n i g ht, Cu rled o nce a bout the h ouse, a n d fe l l asleep.

And i nd eed t h e re wi l l be ti m e Fo r the ye l l ow s m o ke that s l i des a l o n g the street R u b b i n g its back u po n the wi n d ow-pa nes; Th e re wi l l be ti m e , t h e re wi l l be ti m e Το p re p a re a face t o m eet the faces that you m eet; Th e re wi l l be ti m e to m u rd e r a nd create, And ti m e fo r a l l the wo rks a n d days of h a nds That l i ft and d rop a q u esti o n o n you r p l ate; τi m e fo r you a n d ti m e fo r m e , And ti m e yet fo r a h u nd red i ndecisio ns, And fo r a h u nd red visi ons a n d revis i o ns, Befo re the ta ki n g of a toast and tea .

l n the roo m the wo m e n co m e a nd g o Ta l ki ng o f M ich e l a ng e l o . A n d i nd eed t h e re wi l l b e ti m e Το wo n d e r, " Do I d a re?" a nd, " Do I d a re?" Ti m e to tu rn back a n d desce nd the sta i r, With a ba l d spot i n the m i d d l e of my h a i r ( Th ey wi l l say: 'Ή ονν h i s h a i r is g rowi ng t h i n ! " ) My m o r n i n g coat, my co l l a r m o u nti ng fi rm ly to the ch i n, My necktie rich a n d modest, but asse rted by a si m p l e p i n ( Th ey wi l l say: " But h ow h i s a rms a n d legs a re t h i n ! " ) Do I d a re Distu rb the u n iverse? ln a m i n ute t h e re is ti m e Fo r decisions a n d revis i o ns w h i ch a m i n ute wi l l reve rse.

1 36


Γλίστρησε μέσ' απ' την ταράτσα, έδωσε απότομα έναν πήδο, Και βλέποντας πως ήτανε μια γλυκιά νυχτιά του Οκτώβρη, Κουλουριάστηκε γύρω απ' το σπίτι μια φορά, και τό 'ριξε στον ύπνο.

Και πράγματι θα υπάρχει χρόνος Για τον κίτρινο καπνό που γλιστράει στο δρόμο Τρίβοντας τη ράχη του πάνω στα τζάμια των παραθυριών· Θα υπάρχει χρόνος, ναι, θα υπάρχει χρόνος Ν α ετοιμάσεις το πρόσωπό σου να συναντήσει τα πρόσωπα που συναντάς, Θα υπάρχει χρόνος για να σκοτώνεις και να γεννάς, Και χρόνος για όλα τα έργα και τις ημέρες των χεριών Που σηκώνουν και πετάνε μιαν ερώτηση στο πιάτο σου· Χρόνος για σένα, χρόνος για μένα, Χρόνος ακόμα και για καμιά εκατοστή αμφιταλαντεύσεις, Και καμιά εκατοστή οράματα και παροράματα, Προτού να πάρουμε το τσά"ί και τη φρυγανιά.

Μες στο δωμάτιο πηγαινοέρχονται οι γυναίκες Μιλώντας για τον Μικελάντζελο. Και πράγματι θα υπάρχει χρόνος Ν α διερωτηθώ, «Τολμώ πράγματι ; » και, «Πράγματι τολμώ ;» Χρόνος να γυρίσω πίσω και να κατέβω τα σκαλιά, Με μια μικρή φαλάκρα μες στη μέση στα μαλλιά (Θα λένε: «Πόσο αδυνατίσαν τα μαλλιά του ! ») Το πρω·ίνό μου πανωφόρι, σηκωμένος ίσα με το πηγούνι μου ο γιακάς, Το φουλάρι μου πλούσιο και διακριτικό, όμως τονισμένο με μια καρφίτσα απλά (Θα λένε: «Μα πόσο αδυνατίσανε τα χέρια και τα πόδια του ! ») Τολμώ πράγματι Ν α διαταράξω το σύμπαν ; Μέσα σ' ένα λεπτό υπάρχει χρόνος Για αποφάσεις κι αντιφάσεις που ένα λεπτό θα αναστρέψει.

1 37


Fo r I h ave known t h e m a l l a l ready, known t h e m a l l H ave known the eve n i ngs, m o r n i ngs, afte rnoo ns, I h ave m easu red out my l ife with coffee spoons; I know the voices dyi ng with a dyi n g fa l l Beneath the m usic fro m a fa rt h e r roo m . S o h ow s h o u l d I p resu m e ? And I h ave known the eyes a l ready, known t h e m a l l The eyes that fix you i n a fo rm u l ated p h rase,

And w h e n I am fo rm u l ated , spraw l i ng o n a p i n , Wh e n I a m p i n ned a n d wri g g l i ng o n the wa l l , Th e n h ow s h o u l d I beg i n Το spit out a l l the butt-ends of my days a n d ways? And h ow s h o u l d I p resu m e ?

And I h ave known the a rms a l ready, known t h e m a l l Arms that a re brace l eted a n d wh ite a n d ba re ( B ut i n the l a m p l i g ht, downed with l i g ht brown h a i r ! ) l s i t perfu m e fro m a d ress That m a kes me so d i g ress? Arms that l i e a l o n g a ta ble, or wra p a bout a s h aw l . And s h o u l d I t h e n p resu m e ? And h ow s h o u l d I beg i n ? * * *

S h a l l I say, I h ave g o n e at dusk th rou g h na rrow streets And watch ed the s m o ke that rises fro m the p i pes Of l o nely m e n i n s h i rt-sleeves, l ea n i ng out of wi ndows? . . . I s h o u l d h ave been a pa i r of rag g ed cl aws Scuttl i ng across the floors of si l e nt seas. * * *

1 38


Γιατί τα γνώρισα πια όλα, όλα τα γνώρισα Γνώρισα τ' απογεύματα, τ' απομεσήμερα, τα πρω"ίνά, Μέτρησα τη ζωή μου με τον καφέ, κουταλιά-κουταλιά· Γνωρίζω τις φωνές που πεθαίνουν με μια θνήσκουσα πτώση Κάτω απ' τη μουσική από δωμάτιο μακρινό . Έτσι αλήθεια πώς θα μπορούσα να τολμώ ; Και γνώρισα πια τα μάτια, όλα τους τα γνώρισα Τα μάτια που σε καθηλώνουν σε μια φράση τυπική, Κι όταν τύπος και υπογραμμός εγώ, σχοινοβατώντας πάνω σε καρφί, Όταν καρφιτσωμένος στον τοίχο σα σκουλήκι σπαρταρώ, Τότε πώς θα μπορούσα ν' αρχίσω Ν α φτύνω όλα τ' αποτσίγαρα των ημερών μου και των τρόπων που ενεργώ ; Και πώς αλήθεια θα μπορούσα να τολμώ ;

Και γνώρισα πια τα χέρια, όλα τους τα γνώρισα Χέρια με βραχιόλια και λευκά και γυμνά (Ομως στο φως της λάμπας, χαμηλωμένα με χνούδια ξανθά !) Ε ίναι άραγε το άρωμα από ένα φουστάνι Που έτσι να εκτραπώ με κάνει ; Χέρια απλωμένα στο τραπέζι, ή τυλιγμένα σ' ένα σάλι. Και θα 'πρεπε τότε εγώ να τολμώ ; Και πώς θα μπορούσα ν' αρχινώ ; * * *

Ν α πω, πήγα το δειλινό σε στενά δρομάκια Κι είδα τον καπνό που υψώνεται απ' τις πίπες Ανθρώπων με πουκάμισα, μοναχικών, έξω απ' τα παράθυρα σκυφτών ; . . . Θ ά 'πρεπε νά 'μουνα ένα ζευγάρι σκληρών αρπακτικών νυχιών Ανασκαλεύοντας τους πυθμένες σιωπηλών θαλασσών. * * *

1 39


And the afternoon, the eve n i ng , s l eeps so peacefu l ly ! S m oothed by l o n g fi n g e rs, As leep . . . ti red . . . or it m a l i ng e rs, Stretch ed on the floor, h e re beside you a n d m e . S h o u l d I , afte r tea a n d cakes a n d ices, H ave the stre ngth to fo rce the m o m e nt to its crisis? But thou g h I h ave wept a n d fasted , we pt and prayed, Th o u g h I h ave seen my head ( g rown s l i g htly ba l d ) bro u g h t i n u po n a p l a tte r, I a m no p ro p h et - a n d h e re's no g reat m atte r; I h ave seen the m o m e nt of my g reatness fl icker, And I h ave seen the ete r n a l Footm a n h o l d my coat, a n d s n i cker, And i n s h o rt, I was afra i d . A n d wou l d it h ave been wo rth it, afte r a l l , Afte r t h e cu ps, t h e m a r m a lade, t h e tea, Among the p o rce l a i n, a m o n g so m e ta l k of yo u and me, Wou l d it h ave been wo rth wh i l e, Το h ave bitte n off the m a tte r with a s m i le, Το h ave squ eezed the u n ive rse i nto a ba l l Το ro l l i t towa rd s o m e ove rwh e l m i ng q u esti o n , Το say: " I a m Laza rus, co m e fro m the dead, Co m e back to te l l you a l l , I s h a l l te l l you a l l " l f o n e, settl i ng a p i l l ow by h e r head, S h o u l d say: "That is not w h at I m e a nt at a l l . That i s not it, a t a l l . " And wo u l d i t h ave been wo rth it, afte r a l l , Wou l d i t h ave been wo rth w h i le, Afte r t h e su nsets and the doorya rds and the spri nkled streets, Afte r the nove ls, afte r the teacu ps, afte r the ski rts that tra i l a l o n g the floor And th is, a n d so m uch m o re? lt is i m poss i b l e to say j u st what I m ea n !

1 40


Και τ' απομεσήμερο, τ' απόγευμα, κοιμάται τόσο ειρηνικά ! Ημερωμένο από δάχτυλα μακριά, Κοιμισμένο . . . κουρασμένο . . . ή καμώνεται και μας ξεγελά, Ξαπλωμένο στο πάτωμα, εδώ δίπλα σε μας. Θά 'πρεπε άραγε εγώ, μετά το τσά"ί και το κέ"ίκ και τα παγωτά, Ν α 'χα τη δύναμη να εξαναγκάσω τη στιγμή την κρίση της να αναδείξει ξαφνικά ; Αλλά μολονότι έκλαψα και νήστεψα, θρήνησα και προσευχήθηκα, Μολονότι είδα την κεφαλή μου (ήδη λιγάκι φαλακρή ) να τηνε φέρνουν επί πίνακι μες στο αίμα, Δεν είμαι εγώ προφήτης - κι αυτό εδώ δεν είναι δα κάνα μεγάλο θέμα· Ε ίδα τη στιγμή του μεγαλείου μου να τρεμοσβήνει, Κι είδα τον αιώνιο Υπηρέτη να κρατά το παλτό μου, και να με οικτίρει, Και κοντολογίς, φοβήθηκα. Και θ' άξιζε άραγε, μετά απ' όλα αυτά, Μετά τα φλυτζάνια, τη μαρμελάδα, το τσά"ί, Ανάμεσα στην πορσελάνη, ανάμεσα σε κάποια συζήτηση για σένα και για μένα, Θ' άξιζε άραγε, Ν α 'χα αποφύγει μ' ένα χαμόγελο το θέμα, Ν α 'χα ζουπήξει το σύμπαν σ' ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ Ν α το κυλούσα προς μιαν ερώτηση επικυριαρχική, Ν α 'λεγα: «Ε ίμαι ο Λάζαρος, έρχομαι απ' τον κόσμο των νεκρών, Γυρίζω πίσω όλα για να στα πω, όλα θα σου τα πω» Αν κάποια, βολεύοντας το μαξιλάρι δίπλα στην κεφαλή της, Θά 'πρεπε νά 'λεγε: «Αυτό δεν είναι καθόλου αυτό που εννοούσα. Καθόλου, μα καθόλου δεν είναι αυτό ». Και θ' άξιζε άραγε, μετά απ' όλα αυτά, Θ' άξιζε άραγε, Μετά τα ηλιοβασιλέματα και τις αυλές και τους ψιχαλισμένους δρόμους, Μετά τα διηγήματα, μετά το τσά"ί, μετά τις φούστες που θρο"ίζανε στο πάτωμα Κι αυτό, κι ακόμα πω πολύ απ' αυτό ; Ε ίναι αδύνατο να πω το τί ακριβώς εννοώ !

1 41


But as if a m a g i c l a nte rn th rew the n e rves i n patte rns o n a scre e n : Wou l d it h ave bee n wo rth wh i l e l f one, settl i ng a p i l l ow o r th rowi ng off a s h awl, And tu rn i n g towa rd the wi ndow, s h o u l d say: "That is not it at a l l , That is not what I m ea nt, at a l l " . * * *

Ν ο ! I a m not Pri nce H a m l et, n o r was m e a nt to be; Am an atte n d a nt l o rd, one that wi l l do Το swe l l a p rog ress, sta rt a sce ne or two, Advise the p ri nce; no d o u bt, an easy too l , Defe re nti a l , g l a d t o b e o f u se, Po l itic, ca uti ous, and m eticu l o u s; Fu l l of h i g h se nte nce, but a bit o btuse; At ti m es, i ndeed, a l m ost ri dicu l ous -

Al m ost, at ti m es, the Foo l . I g row o l d . . . I g row o l d . . . I s h a l l wea r the botto ms of my trousers ro l l ed. S h a l l I part my h a i r be h i nd ? Do I d a re to eat a peach ? I s h a l l wea r wh ite fl a n n e l trousers, a n d wa l k u po n beach . I h ave hea rd the m e r m a ids s i n g i n g , each to each . I do not th i n k that they wi l l s i n g to m e . I h ave see n t h e m ri d i ng seawa rd o n the waves C o m b i n g the wh ite h a i r of the waves b l own back W h e n t h e wi nd bl ows the wate r wh ite a n d b l ack. We h ave l i n g e red i n the ch a m be rs of the sea By sea-g i rls wreathed with seaweed red a n d brown τi l l h u m a n voices wa ke u s, a n d we d rown . τ. S. E l i ot

1 42


Αλλά σαν εάν ένα φανάρι μαγικό τα νεύρα έριχνε πάνω σε οθόνη σ' ένα δ ιακριτό σχηματισμό: Θ' άξιζε άραγε Αν κάποια, τακτοποιώντας ένα μαξιλάρι ή βγάζοντας από πάνω της το σάλι, Γυρνώντας στο παράθυρο, θα 'πρεπε να πει αυτό: «Αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου αυτό, Δεν είναι καθόλου αυτό που εννοώ ». * * *

Όχι ! Δεν είμαι ο Άμλετ, ούτε το ήθελα ποτέ, Ε ίμαι ένας υπηρέτης αυλικός, ένας που θα βοηθήσει Την κάθε πρόοδο ν' αναπτυχθεί, ν' αρχίσει μια κάποια σκηνή, Στον πρίγκιπα να δώσει συμβουλή · χωρίς αμφιβολία, μια εύκολη λαβή, Ευτυχισμένος να 'μαι χρήσιμος, ευπειθής, Πολιτικά ορθός, προσεκτικός, λεπτομερής, Γεμάτος με εκφράσεις ηχηρές, αλλά και λίγο μικρονο"ίκός Κάποιες φορές, πραγματικά, σχεδόν γελοίος Σχεδόν, κάποιες φορές, ο Γελωτοποιός. Γερνάω . . . γερνάω . . . Τα μπατζάκια των παντελονιών μου δ ιπλωμένα θ α φοράω. Θα χτενίσω πίσω τα μαλλιά μου ; Τολμώ ένα ροδάκινο να φάω ; Θα φορώ λευκά φανελένια παντελόνια, θα περπατάω στην ακτή . Άκουσα τις γοργόνες να τραγουδάνε, αυτή εδώ σ' εκείνη εκεί. Δεν νομίζω πώς θα ψάλλουν ποτέ σε μένα κάποια τους ωδή . Τις είδα να καλπάζουν στα κύματα επάνω, προς τη θάλασσα βαθειά Χτενίζοντας τα λευκά των κυμάτων π' ανεμίζουν μαλλιά Καθώς ο άνεμος το νερό άσπρο και μελανό φυσάει. Ξεχαστήκαμε σε δώματα θαλασσινά Ν ύμφες της θάλασσας στεφανωμένες με φύκια κόκκινα και καστανά να κοιτούμε Μέχρι να μας ξυπνήσουνε ανθρώπινες φωνές, και να πνιγούμε. Τ . Σ . Έλιοτ

1 43


TRANSLATION FROM AN UNWRITTE N ΡΟΕΜ

Th o u g h we a re sepa rated by so g reat a d i sta nce, the wo rld i s yet s m a l l e n ou g h fo r us to h ave the sa m e l a n d m a rks. Let us o n a ce rta i n day at the sa m e ti m e a rra n g e to gaze o n the s u n , the a pex o f a tri a n g l e , the l o n g e r si des o f w h i ch l i n k u s , t h ou g h t h e s h o rte r sepa rates. But the su n's ki n d ly l i g ht may not be end u red; let us rath er both gaze on the ki ndly a nd knowledgeable moon, the traditi onal friend of lovers. And yet the m o o n is not re l i a bl e; it is of no use, with out a rtifici a l ca l e n d a rs. Let us t h e refo re m a ke as o u r fi n a l ch oice, t h e N o rth Sta r, the fi rm est t h i ng i n o u r u n i ve rse. And let us pray that there be a cl o u d l ess sky on that m o m e ntous n i g ht, that we may, w h i l st yet a l i ve, enjoy one of the adva ntages of ete rn ity.

Robert G a ri och

1 44


ΜΕΤΑΦΡΑΣ Η E N OL: ΑΓΡΑΦΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ

Αν και μας χωρίζει μια τόσο μεγάλη απόσταση, ο κόσμος είναι ακόμα αρκετά μικρός έτσι ώστε νά έχουμε τα ίδια ορόσημα. Ας συμφωνήσουμε μια συγκεκριμένη μέρα και την ίδια χρονική στιγμή ν' ατενίσουμε τον ήλιο, τον άπηκα ενός τριγώνου, οι μακρύτερες πλευρές του οποίου μας ενώνουν, ενώ η μικρότερη μας χωρίζει. Αλλά μπορεί να μην αντέχουμε το φιλικό φως του ήλιου. Ας ατενίσουμε καλύτερα κι οι δυο μας την καλοσυνάτη κι ενημερωμένη σελήνη, την παραδοσιακή φίλη των ερωτευμένων. Παρ' όλα αυτά η σελήνη δεν είναι αξιόπιστη, είναι άχρηστη, χωρίς τεχνητά ημερολόγια. Ας έχουμε λοιπόν σαν τελευταία μας επιλογή, το Αστέρι του Βορρά, το πλέον αμετακίνητο πράγμα στο σύμπαν. Κι ας προσευχηθούμε νά 'χουμε έναν ανέφελο ουρανό σ' αυτήν την μνημειώδη νύχτα, ώστε να μπορέσουμε, ενώ είμαστε ακόμα ζωντανοί, να χαρούμε ένα απ' τα πλεονεκτήματα της αιωνιότητας.

Ρόμπερτ Γκάρωχ

1 45


S HE TE LLS HER LOVΈ WHILE HALF ASLEE P S h e te l l s h e r l ove wh i l e h a lf a s l eep, ln the d a rk h o u rs, With h a lf-wo rds w h i spered l ow: As E a rth sti rs i n h e r wi nte r sleep And puts out g rass a n d flowe rs Despite t h e snow, Despite the fa l l i ng s n ow.

Robert G raves

1 46


ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ THL: ΚΑΘ ΩΣ MIL: OKOIMATAI Μιλά για την αγάπη της καθώς μισοκο ψ άται, Στις ώρες τις νυχτερινές, Ψιθυριστά με σιγανά μισόλογα: Καθώς η Γη αναδεύεται μες στον χειμερινό της ύπνο Και ξεπετά γρασίδι και ανθούς Παρά το χιόνι, Παρά το χιόνι που πέφτει συνεχώς.

Ρόμπερτ Γκρέηβς

1 47


BLUE FIELD Α flood as the day re l eases a n d the w h o l e snow wo rld i s neith e r wet n o r deep, but p ri m a ry. Co l o u r so i n h e re nt, it does not fa l l but rises fro m my ski n the snow, t h e trees, the road . Th i s b l u e isn't bu i lt o r g rown . lt has n o tissue, noth i n g to touch o r taste o r bri ng to m i n d a m e m o ry, no i ris o r a rte ry, no g e nti a n , aco n ite o r a n e m one, no sl ate, p l u m , oi l-spi l l o r g u n, n o tita n i u m o r tu rq u o i se, no m e rcu ry o r m a g nesi u m , no p h os p h o rus, sapp h i re o r si lve r foi l , no d u ck e g g o r m i l k j u g , no ch a m bray, d e n i m o r navy, no i nd i g o, octop u s i n k, no i n k, no e l e m e nt. The b l u e m o m e nt, "si n i n e n h etki " i n a l a n g u a g e that c l a i m s no re l ati o n b u t g reets i n pass i n g pictu re b l u e, cya n . U ltravi o l et twi l i g ht, h i g h e r t h a n the h eave n of swi m m i ng o r flyi ng - no s p l a s h . Α ti m e without clouded o bj ects, i n w h i ch you m i g ht beco m e the g l ass you swa l l owed th ro u g h co l d . Li g ht d raws back be h i nd the ri m of the eye as it cl oses. I keep my d i sta nce, as th i n gs tu rn b l u e th ro u g h sti l l ness a n d d i sta nce, as eve ryt h i n g b l u e is d i sta nt. Lavi n i a G ree n l aw

1 48


ΜΠΛΕ ΠΕΔΙΟ Μία πλημμύρα καθώς ελευθερώνεται η μέρα κι ολόκληρος ο κόσμος του χιονιού δεν είναι ούτε υγρή ούτε βαθειά, αλλά πρωταρχική . Χρώμα τόσο συμφυές, δεν πέφτει αλλ' ανατέλλει από το δέρμα μου το χιόνι, τα δέντρα, ο δρόμος. Το μπλε ούτε δομείται ούτε αυξάνει. Δεν έχει ιστό, τίποτε για ν' αγγίξεις ή να δοκιμάσεις ή να σου φέρει στο νου μια μνήμη, καμιά ίριδα ή αρτηρία, ούτε ζεντιανό, ακονίτη ή ανεμώνη, ούτε σχιστόλιθο, δαμάσκηνο, χυμένο λάδι ή κανόνι, ούτε τιτάνιο ή τυρκουάζ, ούτε υδράργυρο ή μαγνήσιο, ούτε φώσφορο ή ζαφείρι ή φύλλο ασημιού, ούτε πάπιας αυγό ή γαλατιέρα, ούτε σαμπρέ, ντενίμ ή μπλε μαρέν, ούτε ίντιγκο, μελάνι χταποδιού, ούτε μελάνι, ούτε στοιχείο . Η μπλε στιγμή, «σινίνεν χέτκι» σε μια γλώσσα που δεν διεκδικεί συγγένεια μα χαιρετάει φευγαλέα το μπλε ζωγραφικής, το κυανό . Υπεριώδες λυκαυγές, υπέρτερο του παραδείσου που λέγεται κολύμπι ή πέταγμα -κανένα πλάτς. Μία στιγμή χωρίς νεφοσκεπή αντικείμενα, μες στην οποία μπορεί να γίνεις το γυαλί που το κατάπιες μες στο κρύο. Το φως πισωπατά πίσω από το δαχτυλίδι του ματιού καθώς εκείνο κλείνει. Κρατώ τις αποστάσεις μου, καθώς τα πράγματα γίνονται μπλε απ' την απόσταση και την γαλήνη, Καθώς κάθε τι μπλε είναι απόμακρο . Λαβ ίνια Γκρήνλω

1 49


NIGHT PHOTOGRAPH Cross i n g t h e C h a n n e l a t m i d n i g ht i n wi nte r, coastl i n e deve l ops as d i sta nce g rows, t h e n si m p l ifies to shadow, u nd e r-exposed. Poi nts of l i g ht - q u aysi d e , h a rbou r wa l l , the e d g e of the city si n k as the su rface of the n i g ht fi l ls i n . Beyo nd t h e boat, t h e o n ly i nterru pti o n is the ch oppy g rey-wh ite w e l eave be h i nd us, g o n e a l m ost befo re it is g o n e fro m sig ht. What ca n not be pictu red is the depth with which the wate r m oves a g a i nst itself, i n such a bstracti o n the eye ca n fi nd Ν ο bra ke, d i recti o n o r poi nt of focu s. C l e a re r, and m o re possi b l e t h a n th is, is the ci rcu l a r h o ri zo n . Sea a n d sky m eet i n suspe nsi o n , g ra d u a l fa m i l i a r textu res o f bl ack: e e l -ski n, m a rb l e , sm oke, o i l M a d e sepa rate a n d a pp a re nt by t h e l i g ht that ρου rs fro m the su n o n to the m o o n , the co nsta nt wh ite o n which th ese u nfixa b l e l ayers o f da rkn ess t h i cken a n d fad e . We a re cl ose t o l a n d , fi lte ri ng th ro u g h s h i p p i n g l a n es a n d m a rker bu oys Towa rds port a n d its additi o n of co l o u r. Th e re is a s l i g ht rea l i g n m e nt of the p l a nets. Day breaks at no p a rticu l a r m o m e nt. Lavi n i a G re e n l aw

1 50


ΝΥΧΤΕ ΡΙΝΉ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Διασχίζοντας τη Μάγχη μεσάνυχτα χειμώνα, μορφοποιείται η ακτογραμμή καθώς αυξάνει η απόσταση, κι ύστερ' απλοποιείται σε σκιά, στο φως υποεκτεθειμένη . Σημεία φωτεινά -προκυμαία, λιμενοβραχίονας οι παρυφές της πόληςβυθίζονται καθώς γεμίζει η επιφάνεια της νύχτας. Πέρ' απ' το πλοίο, η μόνη διακοπή είναι το κυματώδες γκρι-λευκό που αφήνουμε πίσω μας, που εξαφανίζεται σχεδόν πριν εξαφανισθεί απ' τη ματιά μας. Αυτό που δεν μπορεί να απεικονισθεί είναι το βάθος με το οποίο το νερό κινείτ' ενάντια στον εαυτό του, σε τέτοια αφαίρεση το μάτι δεν μπορεί να βρει Διεύθυνση, ασυνέχεια ή εστιακό σημείο . Πω καθαρός, και πιθανότερος από αυτά, είναι ο κυκλικός ορίζοντας. Θάλασσα κι ουρανός συναντιούνται εν αιωρήσει, γνώριμες σταδιακές υφές του μαύρου: δέρμα από χέλι, μάρμαρο, καπνός, πετρέλαιοΔιαχωρίζονται και γίνονται εμφανή από το φως που χύνετ' απ' τον ήλιο στην σελήνη, το σταθερό λευκό που πάνω του αυτές οι ασταθείς στρώσεις της σκοτεινιάς πυκνώνουν κι αραιώνουν. Ε ίμαστε κοντά σε ξηρά, σιγά-σιγά περνώντας ανάμεσα από θαλάσσιες οδούς και σημαδούρες Προς το λιμάνι και την επιπρόσθεσή του των χρωμάτων. Έχουμε μία λεπτή επανευθυγράμμιση των πλανητών. Χαράζει όχι σε μια συγκεκριμένη στιγμή . Λαβ ίνια Γκρήνλω 1 51


YEARS LATE R

I m eet my brot h e r i n a ba r a n d h e sh ows m e a pi ece of outer space: six deg rees by six deg rees, a fra g m e nt stuffed with g a l axi es. He exp l a i ns h ow you g et pa i rs of sta rs that p u l l each oth e r i nto o rbit, fo r eve r u na b l e to touch o r p a rt. Wh e n h e's g o n e I re m e m be r you , e i g hte e n a n d speech l ess, a n d h ow i n the attic of you r pa re nts' h o u se you wou l d take off my cloth es, ru n a fi n g e r as l i g ht as a sca l pe l across my sto m ach , t h e n do noth i ng . Yea rs l ate r, I wa ke i n t h e n i g ht sti l l fra m i ng the words. And l l i ke the i d e a of th ose sta rs.

Lavi n i a G ree n l aw

1 52


ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Συναντιέμαι με τον αδελφό μου σ' ένα μπαρ· μου δείχνει ένα κομμάτι του εξωτερικού δ ιαστήματος: έξι μοίρες επί έξι, ένα κομμάτι παραγεμισμένο με γαλαξίες. Μού εξηγεί πώς ανιχνεύεις ζευγάρια άστρων που έλκουν το ένα τ' άλλο σε τροχιά, αδύναμα για πάντα ν' αγγιχτούν ή να χωρίσουν . Μόλις φεύγει σε θυμάμαι, δεκαοχτώ χρονών χωρίς μιλιά, πώς στη σοφίτα του σπιτιού των γονιών σου θα μου 'βγαζες τα ρούχα μου, θα διέτρεχες ένα σου δάχτυλο ανάλαφρο σαν σμίλη επάνω στην κοιλιά μου, κι ύστερα τίποτε . Χρόνια μετά, ξυπνώ τη νύχτα ακόμα σχεδιάζοντας τις λέξεις. Και μου αρέσει η ιδέα εκείνων των αστεριών .

Λαβίνια Γκρήνλω

1 53


ΜΥ SAD CAPTAINS

O n e by o n e they a pp e a r i n the d a rkness: a few fri e nds, a nd a few with h i sto rica l n a m es. H ow l ate they sta rt to s h i ne ! But befo re they fade they sta nd p e rfectly e m bodied, a l l the past l a p p i n g t h e m l i ke a cloak of ch aos. They we re m e n w h o , I thoug ht, l i ved o n ly to re n ew the wastefu l fo rce they spent with each h ot convu l s i o n . They re m i nd me, d i sta nt now. True, they a re not at rest yet, but now that they a re i nd eed a p a rt, wi n nowed fro m fa i l u res, t h ey withd raw to an o rbit and tu rn with disi nte rested h a rd e n e rgy, l i ke the sta rs.

Th o m G u n n

1 54


ΟΙ ΘΛΙΜΜΕ ΝΟΙ ΜΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ Εμφανίζονται ένας-ένας μες στο σκοτάδι: μερικοί φίλοι, και μερικοί με ιστορικά ονόματα. Πόσο αργά αρχίζουν να λάμπουν ! Αλλά πριν σβήσουν στέκονται τέλεια ενσαρκωμένοι, όλο το παρελθόν τυλίγοντάς τους σαν ένας μανδύας χάους. Ήτανε άνθρωποι που, νόμιζα, έζησαν μόνο και μόνο για ν' ανανεώνουν την σπάταλη δύναμη που ξόδευαν με κάθε θερμό σπασμό . Μου θυμίζουν, μακρινοί πια. Αλήθεια, δεν είναι ακόμη αναπαυμένοι, όμως τώρα που είναι πράγματι χώρια, ξεσκαρταρισμένοι από αποτυχίες, αποσύρονται σε μια τροχιά και γυρνούν με αδιάφορη σκληρή ενέργεια, σαν τα άστρα.

Τομ Γκανν

1 55


ΤΗΕ RE SCUE

l n d ri fts of sleep I ca m e u p o n you Bu ried to you r wa ist i n s n ow. You reach ed you r a rms out: I ca m e to Li ke wate r i n a d re a m of th aw.

Sea m us Hea ney

1 56


Η ΔΙΑΣΩL:Η

Με ριπές ύπνου ήρθα πάνω σε σένα Που ήσουνα μέχρι τη μέση στα χιόνια. Άπλωσες τα χέρια σου σε μένα: Ήρθα σαν το νερό σ' όνειρο με χιόνια λιωμένα.

Σίμους Χίνεϋ

1 57


I NVICTUS

Out of the n i g ht that cove rs me, B l ack as the pit fro m p o l e to p o l e, I th a n k wh ateve r g ods m ay be Fo r my u nco n q u e ra b l e sou l . l n t h e fe l l cl utch of ci rcu msta nce I h ave not wi nced n o r cried a l o u d . U nd e r the b l u d g e o n i ngs o f ch a nce My head is b l oody, but u n bow'd . Beyo nd t h i s pl ace o f wrath a n d tea rs Loo m s but t h e H o rro r of the s h a de, And yet the m e n ace of the yea rs Fi nds a n d s h a l l fi nd me u nafra i d . lt m atte rs not h ow stra it the gate H ow ch a rged with p u n i s h m e nts the scro l l , I a m t h e m aste r of m y fate: I a m the ca pta i n of my sou l .

Wi l l i a m E rnest H e n l ey

1 58


Μέσ' απ' τη νύχτα που με περιβάλλει, Μαύρη σαν πίσσα από κορφή σε κορυφή, Ευχαριστώ όποιους θεούς και αν υπάρχουν Για την αδάμαστή μου την ψυχή . Κάτω απ' την ασφυκτική λαβή των γεγονότων Δεν μόρφασα, δεν έκλαψα γοερά. Κάτω απ' τα χτυπήματα της μοίρας Κρατώ το ματωμένο μου κεφάλι υψηλά. Πέρ' απ' αυτόν τον τόπο της οργής και των δακρύων Πλανάται η Φρίκη της σκιάς, Κι όμως η απειλή των χρόνων Βρίσκει τον εαυτό μου και θα τον βρίσκει χωρίς κανένα φόβο να προχωρά. Όσο στενή κι αν είναι η πύλη Όσο βαριά με τιμωρίες η προσταγή, Κύριος είμαι της δικής μου μοίρας: Ο τιμονιέρης της δικής μου της ψυχής.

Ου1λλιαμ Έρνεστ Χένλεϋ

1 59


Ι ΑΜ LIKE Α SLIP OF COMET - I a m l i ke a s l i p of co m et, Sca rce wo rth d iscove ry, i n so m e co rner see n B ri dg i ng the s l e n d e r diffe re nce of two sta rs. Co m e out of space, or s u d d e n l y e n g e n d e r'd By h ea dy e l e m e nts, fo r no m a n knows; But w h e n s h e sig hts the su n s h e g rows a n d sizes And spi ns h e r ski rts out, wh i l e h e r ce ntra l sta r S h a kes its cocoo n i ng m i sts; a n d so s h e co m es Το fi e l ds of l i g ht; m i l l i ons of trave l l i ng rays P i e rce h e r; s h e h a ngs u p o n the fl a m e-cased s u n , And sucks t h e l i g ht as fu l l as G i deo n's fleece : But t h e n h e r tet h e r ca l ls h e r; s h e fa l ls off, And as s h e dwi n d l es s h reds h e r sm ock of g o l d Betwee n the siste ri ng p l a n ets, ti l l s h e co m es Το si n g l e Satu rn, l ast a n d sol ita ry; And t h e n s h e g oes out i nto the cave rnous d a rk. So I go out: my l ittl e sweet is d o n e : I h ave d rawn h eat fro m t h i s contag i o u s su n : Το not u ng e ntle death now fo rth I ru n .

G e ra l d M a n l ey H o p ki ns

1 60


Ε ΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΗ Ν ΟΥΡΑ E NOL: ΚΟΜΗΤΗ -Είμαι σαν την ουρά ενός κομήτη, Μόλις π' αξίζει ν' ανακαλυφθεί, καθώς την βλέπουνε σε μια γωνιά Ν α γεφυρώνει τη λεπτή διαφορά δύο αστέρων. Έρχετ' απ' το διάστημα, ή πλάθεται αιφνιδίως Από στοιχεία ακάθεκτα, γιατί κανείς δεν ξέρει· Όμως μόλις το φως του ήλιου δει, απλώνεται και μεγαλώνει Και περιστρέφει την ποδιά της προς τα έξω, ενώ το κεντρικό αστέρι της Αποτινάσσει την περιβάλλουσα αχλύ· και έτσι έρχεται Σε φωτεινά πεδία· την διαπερνούν εκατομμύρια περιπλανώμενες ακτίνες Κρέμεται πάνω απ' τον φλογισμένο ήλιο, Και ρουφά το φως με την πληρότητα του δέρατος του Γεδεών: Τότε είναι που την καλεί η θηλιά της. Πέφτει κάτω, Και καθώς φθίνει κομματιάζει την χρυσαφένια της μπλούζα Ανάμεσα σε αδελφούς πλανήτες, μέχρι να φθάσει Στον Κρόνο τον μοναδικό, τον έσχατο και μόνο· Και τότε φεύγει μακριά στο σπηλαιώδες σκότος. Έτσι φεύγω και εγώ: έγινε το μικρό γλυκό μου: Ρούφηξα την θερμότητα από αυτόν τον ήλιο, τον μεταδοτικό: Τον μη αγενή μου θάνατο σπεύδω τώρα να συναντήσω.

Τζέραλντ Μάνλε ϋ Χόπκινς

1 61


Ο Η , WHEN Ι WAS ΙΝ LOVE

O h , w h e n I was i n l ove with you , Th e n I was clea n a n d brave, And m i l es a ro u n d the wo n d e r g rew H ow we l l d i d I beh ave. And now t h e fa ncy passes by, And noth i ng wi l l re m a i n, And m i l es a ro u n d th ey' 1 1 say t h at I Am q u ite myse lf aga i n .

Α . Ε . H o u se m a n

1 62


ΑΧ , ΟΤΑΝ ΉΜΟΥΝΑ ΕΡΩ ΤΕ ΥΜΕ ΝΟL: Αχ, όταν ήμουνα μαζί σου ερωτευμένος, Ήμουνα τότε καθαρός και θαρραλέος, Και μίλια γύρω μου το θαύμα απλωνόταν Αχ πόσο ήμουνα συγκροτημένος. Και τώρα που η γοητεία φεύγει, Και τίποτε δεν θ' απομείνει, Και μίλια γύρω μου θα λένε Πως πάλι ο εαυτός μου έχω γίνει.

Α. Ε . Χάο υζ μ αν

1 63


SNOWDROP

N ow is the g l o be s h ru n k ti g ht Rou nd the m o use's d u l led wi nte ri n g h e a rt. Weasel and crow, as if m o u l ded in brass, M ove th rou g h an outer da rkn ess N ot i n thei r ri g ht m i n ds, With t h e oth e r deaths. S h e, too, p u rsues h e r e nds, B ruta l as the sta rs of th is m o nth, H e r p a l e head h eavy as m eta l .

Ted H u g h es

1 64


ΛΕΥΚΗ ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΑ

Τώρα ο κόσμος συρρικνώθηκε σφιχτά Γύρω απ' τη μουντή χειμερινή καρδιά του ποντικιού . Κόρακας και κουνάβι, σαν σε καλούπι μπρούντζινο, Διασχίζουν ένα έρεβος εξώτερο Καθόλου ευδιάθετο ι, Με τους άλλους θανάτους. Αυτή, επίσης, τραβά το δρόμο της, Σκληρή όπως τα άστρα αυτού του μήνα, Το πελιδνό κεφάλι της βαρύ σαν μέταλλο .

Τεντ Χωύζ

1 65


JENNY KISS'D ΜΕ

J e n ny kiss'd m e w h e n we m et, J u m pi ng fro m t h e ch a i r s h e sat i n; τi m e, you t h i ef, who l ove to g et Sweets i nto you r l i st put that i n ! Say I ' m wea ry, say I ' m sad, Say that hea lth a nd wea lth h ave m iss'd me, Say I ' m g rowi ng old, but add, J e n ny kiss'd m e .

Lei g h H u nt

1 66


ΜΕ Φ ΙΛΗL:Ε Η Τ Ζ Έ ΝΗ

Όταν συναντηθήκαμε με φίλησε η Τζένη, Πηδώντας απ' το κάθισμα που ήταν καθιστή · Χρόνε, κλέφτη, που αγαπάς να συγκεντρώνεις Καλούδια μες στη λίστα σου . Γράψ' το αυτολεξεί ! Πες πως είμαι κουρασμένος, πες πως είμαι μελαγχολικός, Πες πως χαράμισα υγεία και λεφτά, Πες πως γερνώ, μα πρόσθεσε το τί σημαίνει Πως με φίλησε η Τζένη .

Λη Χαντ

1 67


CHAMB ER MUSIC

Stri ngs i n the e a rth a n d a i r M a ke m usic sweet; Stri ngs by the rive r w h e re The wi l l ows m eet. The re's m usic a l o n g t h e rive r Fo r Love wa n d e rs t h e re, Pa l e fl owe rs o n his m a ntle, Da rk l eaves o n h i s h a i r. Al l softly p l ayi n g , With head t o the m usic be nt, And fi n g e rs strayi n g U po n a n i nstru m e nt.

J a m es Joyce

1 68


ΜΟΏ: ΙΚΗ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

Χορδές στη γη και στον αέρα Κάν ουν τη μου σική γλυ κειά· Χορδές στην όχθη στο ποτάμι Που συναντάει την ιτιά. Υπάρχει όντως μουσική στις όχθες στο ποτάμι Γιατ' η Αγάπη περιφέρεται εκεί, Ωχρά λουλούδια στο παλτό του, Και ξεραμένα φύλλα στο μαλλί. Όλα παίζουν βελούδινα, Με το κεφάλι γερμένο στη μουσική, Και με τα δάχτυλα χαμένα Πάνω σ' ένα β ιολί.

Τζέημς Τζόϋς

1 69


BRI GHT STAR! WOULD Ι WE RE STEADFAST AS THOU ART Brig ht sta r ! Wou l d I we re steadfast as thou a rt N ot i n l o n e s p l e ndou r h u ng a l oft the n i g ht And watch i ng , with ete r n a l l i ds a p a rt, Li ke natu re's pati e nt, s l e e p l ess E re m ite, The m ovi ng wate rs at thei r p ri estl i ke task Of p u re a b l uti o n rou n d ea rth's h u m a n s h o res, Or gazi ng on the new soft fa l l e n m ask Of snow u po n the m o u nta i ns and the m o o rs Ν ο - yet sti l l steadfast, sti l l u nch a ng e a b l e, Pi l l ow'd u po n my fa i r l ove's ri p e n i n g b reast, Το fee l fo r eve r its soft fa l l a n d swe l l , Awa ke fo r eve r i n a sweet u n rest, Sti l l , sti l l to hea r h e r te n d e r-ta ken breath, And so l i ve eve r - o r e lse swoo n to death .

J o h n Keats

1 70


ΑΣΤΡΟ ΜΜ ΠΡΟ ! ΠΩ L: ΘΑ ι ΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜ ΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΙ L:ENA L: TAΘEPO Άστρο λαμπρό ! Πώς θα 'θελα να ήμουν σαν και σένα σταθερό Όχι σε μεγαλόπρεπη μοναξιά κρεμάμενο ψηλά τη νύχτα Παρατηρώντας, με τα μάτια αιωνίως ανοιχτά, Όπως ακοίμητος, καρτερικός της φύσης Ερημίτης, Τα ρέοντα νερά στην ιερατική τους λειτουργία Της πάναγνης καθάρσεως γύρω απ' της γης τις πανανθρώπινες ακτές, Ή ατενίζοντας το απαλό προσφάτως πίπτον προσωπείο Του χωνιού πάνω στα όρη και τα βαλτοτόπια Όχι - όμως ακίνητος ακόμη, κι αμετάβλητος, Γερμένος πάνω στης ακριβής αγάπης μου τα στήθη που ωριμάζουν, Παντοτινά να νοιώθω τον απαλό τους κυματισμό, Άγρυπνος πάντα σε γλυκειά διέγερση, Ακίνητος, ακίνητος να αφουγκράζομαι την τρυφερή αναπνοή της, Κι έτσι παντοτινά να ζω - ή αλλιώς στη σκοτοδίνη του θανάτου να χαθώ. Τζών Κήτς

1 71


lf you ca n keep you r h e a d w h e n a l l a bout you Are l osi n g thei rs a n d b l a m i ng it on you, lf you ca n trust you rself w h e n a l l men dou bt you , B u t m a ke a l l owa nce fo r thei r d o u bti ng too; lf you ca n wa it a nd not be ti red of wa iti n g , O r bei ng l i ed a bout, do n't d e a l i n l i es, Or bei ng h ated, do n't g ive way to h ati n g , And yet d o n't look too good, n o r ta l k too wise: lf you ca n d re a m - and not m a ke d re a m s you r m aste r; lf you ca n th i n k - a n d not m a ke thoug hts you r a i m ; l f yo u ca n m eet withTri u m p h a nd Disaste r And treat th ose two i m posto rs j u st the sa me; lf you ca n bea r to hear the truth you've spoken Twisted by knaves to m a ke a tra p fo r foo ls, Or watch the t h i ngs you gave you r l ife to, broke n, And stoop a n d bu i l d' e m u p with wo rn-out tools: lf you ca n m a ke o n e h e a p of a l l you r wi n n i ngs And risk it o n o n e tu rn of pitch-a nd-toss, And l ose, a n d sta rt aga i n at you r beg i n n i ngs And neve r breathe a word a bout you r l oss; lf you ca n fo rce you r h e a rt a n d n e rve a n d si new Το serve you r tu rn l o n g afte r they a re g o ne, And so h o l d o n when t h e re is n oth i ng in you Except th e Wi l l w h i ch says to t h e m : " H o l d o n ! "

1 72


Εάν μπορείς να συγκρατείς το λογικό σου όταν όλοι τριγύρω σου Χάνουνε το δικό τους και επιρρίπτουν τις ευθύνες πάνω σου, Εάν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου όταν όλοι τους αμφιβάλ λουνε για σένα Κι ανέχεσαι και τις αμφιβολίες τους επίσης, Εάν μπορείς να περιμένεις χωρίς να κουράζεσαι απ' την αναμονή, Ή όταν σε συκοφαντούν, να μην ανταπαντάς με ψέμα, Ή όταν σε μισούν, να μην παρασυρθείς στο μίσος, Κι ακόμα να μην παριστάνεις τον πολύ καλό ή να μιλάς με υπερφίαλη σοφία, Εάν μπορέσεις να ονειρευτείς - και να μην μετατρέψεις τα όνειρά σου σε Δυνάστη, Εάν μπορέσεις να σκεφτείς - και να μην κάνεις τους συλλογισμούς σκοπό σου, Εάν μπορέσεις να σταθείς μπροστά στον Θρίαμβο και την Καταστροφή Και τους φερθείς τους δύο αυτούς απατεώνες το ίδιο, Εάν μπορέσεις ν' ανεχτείς ν' ακούσεις την αλήθεια που είπες Παραλλαγμένη από αγύρτες και κακούς, παγίδα για να στήσουν στους ανόητους, Ή ν' αντικρίσεις όλα για όσα τη ζωή σου αφιέρωσες, συντρίμμια, Και σκύψεις και τα ξαναχτίσεις με φθαρμένα εργαλεία, Εάν μπορέσεις όλα τα κέρδη σου να κάνεις μία στοίβα Και να ρισκάρεις όλα στη στιγμή σ' ένα κορώνα-γράμματα, Και χάσεις, κι αρχίσεις πάλι απ' την αρχή Κι ούτε ποτέ αφήσεις να ξεφύγει λέξη για το χάσιμο, Εάν μπορέσεις ν' αναγκάσεις την καρδιά, τα νεύρα και τους μυς Ν α σε υπηρετήσουνε ξανά, ακόμα κι αν από καιρό είναι παραλυμένα, Κι έτσι να καταφέρεις να βαστάς όταν δεν σου 'χει μείνει τίποτε Εκτός από τη θέληση που τους μιλά: «Γερά κρατάτε ! »

1 73


lf you ca n ta l k with crowds a n d keep you r vi rtue, O r wa l k with Ki ngs -n o r l ose the co m m o n touch, lf neither foes nor l ovi ng fri e nds ca n h u rt you , lf a l l m e n cou nt with you , b u t n o n e too m uch ; lf you ca n fi l l the u nfo rg ivi ng m i n ute With sixty seco nds' wo rth of d i sta nce ru n, You rs is the E a rth a n d eve ryth i ng that's in it, And - wh ich is m o re- you ' l l be a M a n, my so n ! Ru dya rd Ki p l i ng

1 74


Εάν μπορέσεις με τα πλήθη να μιλάς χωρίς την αρετή σου να ξοδεύεις, Ή να γυρνάς με Βασιλείς - χωρίς να χάσεις επαφή, με τους κοινούς ανθρώπους, Εάν ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί μπορούν να σε πληγώσουν, Αν όλους τους μετράς, αλλά ποτέ υπέρμετρα κανέναν, Εάν μπορείς να ξεπεράσεις τ' ασυγχώρητο λεπτό Με ένα τρέξιμο που εξήντα δευτερόλεπτα θα διαρκέσει, Τότε δική σου θα' ναι η Γη κι όλα όσα κατέχει, Και -κάτι ακόμα πω πολύ-- Άντρας θα έχεις γίνει, γιε μου !

Ρούντγιαρντ Κίπλινγκ

1 75


TALKING ΙΝ B E D Ta l ki ng i n bed o u g ht to be easi est, Lyi ng togeth e r t h e re g oes back so fa r, An e m b l e m of two peo p l e be i ng h o n est. Yet m o re a n d m o re ti m e passes si l e ntly. Outside, t h e wi nd's i nco m p l ete u n rest B u i lds a n d disperses c l o u ds a bout t h e sky. And d a rk towns h e a p u p o n the h o rizo n . N o n e of t h i s ca res fo r u s . N oth i ng sh ows why At h i s u n i q u e d i sta nce fro m iso l ati o n lt beco mes sti l l m o re d i fficu lt t o fi nd Wo rds at o nce true a n d ki n d , O r not u ntrue a n d not u n ki n d .

Ph i l i p La rki n

1 76


Μιλώντας στο κρεβάτι θά 'πρεπε νά 'ναι απλό, Ξαπλώνοντας μαζί σε πάει πίσω τόσο μακριά, Έμβλημα εντιμότητας δύο ψυχών. Κι όμως όλο και περισσότερο ο χρόνος κυλάει σιωπηλά. Έξω, τ' ανέμου η ατελής διαταραχή Χτίζει και δ ιασκορπίζει σύννεφα στα ουράνια . Και πόλεις σκοτεινές σε στοίβες αναφύονται στον ορίζοντα. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν νοιάζεται για μας. Τίποτε δεν μας λέει Γιατί σ' αυτήν την σπάνια απόσταση από την μοναξιά Γίνεται όλο και πω δύσκολο να βρεις Λέξεις ταυτόχρονα ευγενικές και αληθείς, Ή όχι ψεύτικές και όχι αγενείς.

Φίλιπ Λάρκιν

1 77


Th e dawn was a p p l e-g reen, The sky was g reen wi n e held u p in the sun, The m o o n was a golden peta l betwe e n . S h e o p e n e d h e r eyes, a nd g reen They s h o ne, clear l i ke fl owe rs u nd o n e Fo r t h e fi rst ti me, n ow fo r the fi rst ti m e see n .

D. Η . Lawre nce

1 78


ΠΡΑΣ ΙΝΟ

Το χάραμα ήτανε πράσινο του μήλου, Ο ουρανός ήτανε πράσινο κρασιού στον ήλιο υψωμένο, Και το φεγγάρι πέταλο χρυσό ανάμεσά τους. Εκείνη άνοιξε τα μάτια της, κι αστράψαν Πράσινα, καθάρια όπως λουλούδια ανοιχτά Για πρώτη φορά, ναι ιδωμένα τώρα για πρώτη φορά.

Ντ. Χ. Λώρενς

1 79


ΤΗΕ SHIP OF DEATH B u i l d t h e n the s h i p of death, fo r you m u st ta ke the l o n g est jou rney, to o b l ivi o n . A n d d i e t h e death, t h e l o n g a n d pai nfu l death t h at l i es betwee n the old self and the new. Al ready o u r bod i es a re fa l l e n , bru ised, badly bru ised, a l ready o u r sou ls a re oozi ng th ro u g h the exit of t h e cru e l bruise. Al ready the d a rk e n d l ess oce a n of the e n d i s was h i ng i n t h ro u g h the breech es o f o u r wou nds, a l ready the flood is u po n us.

Ο bu i l d you r s h i p of death, you r l ittle a rk a n d fu rnish it with food, with l ittl e ca kes, a n d wi ne fo r t h e d a rk fl i g ht d own o b l ivi o n .

D . Η . Lawrence

1 80


ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Φτιάξτε λοιπόν το πλοίο του θανάτου, γιατί θα πρέπει ν' αναχωρήσετε για το μακρύτερο ταξείδ ι, προς τη λήθη . Και να πεθάνετε τον θάνατο, τον μακρύ κι οδυνηρό θάνατο που βρίσκεται ανάμεσα στον παλιό και τον καινούργιο σας εαυτό . Ήδη τα σώματά μας πέσανε, μωλωπισμένα, άσχημα μωλωπισμένα, ήδη οι ψυχές μας στάζανε μεσ' απ' την έξοδο του άγριου μωλωπισμού. Ήδη ο ζοφερός ατέλειωτος ωκεανός του τέλους εισρέει μέσ' απ' τα εσώρουχα των τραυμάτων μας, ήδη η πλημμυρίδα βρίσκεται απάνω μας. Ώ φτιάξτε το πλοίο του θανάτου σας, τη μικρή σας κιβωτό κι εφοδιάστε την με μικρά κέ"ίκ, και με τροφές και με κρασιά για τη σκοτεινή σας πτήση κάτω εκεί, στη λησμονιά.

Ντ. Χ. Λώρενς

1 81


l l oved you , so I d rew th ese tides of m e n i nto my h a nds a n d wrote my wi l l across the sky in sta rs. Το earn you Freedo m , the seve n p i l l a red wo rthy h o u se, that you r eyes m i g ht be s h i n i ng fo r m e . When w e ca m e Death see med my serva nt o n the road, ti l l w e we re n e a r a n d saw you wa iti n g : Wh e n you s m i led, a n d i n so rrowfu l e nvy h e outra n m e a n d took you a p a rt: l nto h i s q u i etness. Love the way-wea ry, g roped to you r body, o u r brief wag e o u rs fo r the m o m e nt Befo re ea rth's soft h a n d exp l o red you r s h a pe, a nd the b l i nd wo rms g rew fat u p o n yo u r su bsta nce . M e n p rayed m e that I set o u r wo rk, the i nvi o l ate h ouse, as a m e m o ry of you . But fo r fit m o n u m e nt I sh atte red it, u nfi n i s h e d : a n d n ow The l ittl e t h i ngs creep out to patch the mse lves h ove ls in the m a rred s h adow of you r g i ft.

Th o m as E dwa rd Lawre nce

1 82


Σ' αγάπησα, γι' αυτό παρέσυρα αυτές τις πλημμυρίδες των αντρών στα χέρια μου κι έγραψα την διαθήκη μου κατά μήκος του ουρανού στ' αστέρια. Για να σου δώσω Ελευθερία, τ' άξιο σπίτι με τους επτά στύλους, ώστε τα μάτια σου να λάμπουνε για μένα. Όταν ήρθαμε Ο θάνατος φαινόταν υπηρέτης μου στο δρόμο, μέχρι που πλησιάσαμε και σ' είδαμε να περιμένεις: Οπότε χαμογέλασες, και με ζήλεια περίλυπη με υπερκέρασε και σ' άρπαξε μακριά: στην γαλήνη του. Ο Έρωτας ο κουρασμένος απ' το δρόμο, ψηλάφισε το κορμί σου, η σύντομη αμοιβή μας δική μας προς στιγμήν Προτού το μαλακό χέρι της γης εξερευνήσει τη μορφή σου, και τα τυφλά σκουλήκια παχυνθούν από το σώμα σου . Ο κόσμος με παρακάλεσε να φτιάξω το έργο μας, το απαραβίαστο σπίτι, στη δική σου μνή μη . Όμως για άξιο μνημείο το θρυμμάτισα, αφήνοντάς το ατέλειωτο: και τώρα τα μικρά πράγματα βγαίνουν έρποντας να επιδιορθωθούνε καλύβες στη φθαρμένη σκιά του δώρο υ σου. ΤόμαςΈντουαρντ Λώρενς («Λώρενς της Αραβίας»)

1 83


THE OWL AND ΤΗΕ PUSSY-CAT The Owl a n d the Pu ssy-Cat went to sea l n a bea utifu l pea-g ree n boat. They took so m e h o n ey, a n d p l e nty of m o n ey, Wra pped u p i n a five-pou nd note. The Owl looked up to the sta rs a bove, And sa ng to a s m a l l g u ita r, 'Ό l ove ly Pussy ! Ο Pussy, my l ove, What a beautifu l Pu ssy you a re, You a re, You a re ! What a beautifu l Pussy you a re ! " Pussy sa i d to the Owl , 'Ύοu e l e g a nt fowl ! H ow ch a rm i n g ly sweet you s i n g ! Ο l et us be m a rried ! Τσο l o n g we a re ta rri ed: But w h at s h a l l we do fo r a ri n g ? " They sa i l ed away, fo r a yea r a n d a day, Το t h e l a n d w h e re the Bong-Tree g rows, And t h e re i n a wood a Piggy-wi g stood, With a ri ng at the end of his nose, His nose, His nose, With a ri ng at the end of his nose. 'Όe a r Pig, a re you wi l l i ng to se l l fo r one sh i l l i ng You r ri n g ? " Sa i d the Piggy, " I wi l l " So they took i t away, a n d were m a rried next d ay By theTu rkey who l i ves o n the h i l l . They d i ned o n m i nce, a nd sl ices of q u i nce, Which they ate with a ru nci b l e spoon; And h a n d in h a nd, o n the edge of the sa nd, They da nced by the l i g ht of the moon, The moon, The moon, They da nced by the l i g ht of the m o o n . Edwa rd Lea r

1 84


Ο ΜΠΟΥΦ ΟΣ ΚΑΙ Η Ψ Ι Ψ ΙΝΑ Ο Μπούφος και η Ψιψίνα ανοίχτηκαν στη θάλασσα Με μιαν όμορφη βαρκούλα, χρώμα πρασινωπό . Πήραν μαζί τους μέλι και χρήματα, τυλιγμένα σε χαρτονόμισμα των πεντ' ευρώ . Ο Μ πούφος κοίταξε ψηλά τ' αστέρια, Και τραγουδούσε με μια κιθάρα μικρή, «Ώ Ψιψίνα αγαπημένη ! Ώ αγάπη μου εσύ, Τί όμορφη γατούλα που 'σαι, Εσύ, Ν αι, εσύ ! Τί όμορφή γατούλα που είσαι εσύ ! » Η Ψιψίνα είπε στον Μπούφο, «Ώ πανέμορφο πτηνό ! Τί μαγεία, με τί γλύκα που μπορείς και τραγουδάς ! Εμπρός λοιπόν να παντρευτούμε και να μην χρονοτριβούμε. Όμως πρώτα δακτυλίδι μάς χρειάζεται εμάς» Σάλπαραν μακριά και πέρα, για έναν χρόνο και μια μέρα, Στη χώρα που το Μπόνγκο δέντρο ευδοκιμεί Κι εκεί, μέσα σ' ένα δάσος να κι έν' άθλιο Γουρούνι, Μ' ένα δαχτυλίδι, κρεμασμένο στο μουσούδ ι, Στο μουσούδι, Στο μουσούδι, Μ' ένα δαχτυλίδι, κρεμασμένο στο μουσούδι. «Αξιότιμο Γουρούνι, θά 'θελες να μας πουλήσεις Το δαχτυλίδι σου για ένα ευρώ ;» « Ν α ι» τους είπε το Γουρούνι, «ασφαλώς μπορώ » Έτσι το άρπαξαν αμέσως και παντρευτήκανε αυθημερόν Κοντά στην Γαλοπούλα που ζει και διαμένει σ' έναν λόφο μικρόν . Και δειπνήσανε με φέτες από κυδώνι και κιμά που τά φάγαν' με κουτάλι μια χαρά . Και χορέψανε στο φως του φεγγαριού, Του φεγγαριού, Ν α ι, του φεγγαριού, Και χορέψανε στο φως του φεγγαριού. Έντουαρντ Λήαρ

1 85


TO A FRI E ND ΙΝ SEARCH OF RURAL S E CLUSION

Wh e n a l l e lse fa i l s, Try Wa l es.

Ch risto p h e r Log u e

1 86


Σ ' Ε ΝΑ Φ ΙΛΟ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ?, :ΣΤΗΝ Ε ΠΑΡΧΙΑ

Αν όλα αποδειχτούν αποτυχία, Δοκίμασε την Ο u αλία .

Κρίστοφερ Λογκ

1 87


ARS POETICA Α poem s h o u l d be p a l p a b l e a n d m ute As a g l o bed fru it Du m b As o l d meda l l i o ns to the th u m b S i l e nt a s t h e sleeve-wo rn sto ne Of case m e nt ledges w h e re the m oss has g rownΑ poem s h o u l d be wo rd l ess As the fl i g ht of bi rds Α poem s h o u l d be m oti o n l ess i n ti m e As the m o o n cl i m bs Leavi n g , as the m o o n re leases Twi g by twi g the n i g ht-e nta n g l e d trees, Leavi n g , as the m o o n be h i nd the wi nte r l e aves, M e m o ry by m e m o ry the m i ndΑ poem s h o u l d m e m oti o n l ess i n ti m e As the m o o n cl i m bs Α poem s h o u l d be e q u a l to: N ot true Fo r a l l the h i sto ry of g ri ef An e m pty d o o rway a n d a m a p l e l eaf Fo r l ove The l ea n i ng g rasses a n d two l i g hts a bove the seaΑ poem s h o u l d not mea n But be. Arch i ba l d M acLeish

1 88


ΠΟΙΗΤΙΚΉ Τ ΈΧ ΝΗ Ένα ποίημα θα πρέπει να 'ναι χειροπιαστό και βουβό Σαν ένα φρούτο στρογγυλό Άλαλο Σαν τα παλιά τα μενταγιόν στο χέρι Σιωπηλό σαν τη φθαρμένη σαν μανίκι πέτρα Του περβαζιού του παραθύρου που χορτάριασεΈνα ποίημα θα πρέπει να 'ναι δίχως λέξεις Σαν την πτήση των πουλιών Ένα ποίημα θα πρέπει να 'ναι ακίνητο στον χρόνο Σαν να αναρριχάται η σελήνη Φευγάτο, όπως ελευθερώνει η σελήνη κλαδί-κλαδί τα νυχτο-διαπλεγμένα δέντρα, Φευγάτο, όπως η σελήνη πίσω απ' τα φύλλα του χειμώνα, Μνήμ η τη μνήμη το μυαλόΈνα ποίημα θα πρέπει να 'ναι ακίνητο στον χρόνο Σαν να αναρριχάται η σελήνη Ένα ποίημα θα πρέπει να ισούται με το: Μη αληθινό Για όλο το ιστορικό του πόνου Ένα άδειο άνοιγμα της πόρτας κι ένα πλατανόφυλλο Για την αγάπη Τη γερμένη χλόη και δύο φώτα πάνω απ' το θαλασσινό νερόΈνα ποίημα δεν θα πρέπει να σημαίνει αλλά να μένει. Άρτσιμπαλντ ΜακΛίς

1 89


PROGNOSIS Goodbye, Wi nte r, The days a re g ett i n g l o n g e r, The tea-l eaf i n the teacu p ls h e ra l d of a stra n g e r. Wi l l h e bri ng m e busi ness Or wi l l h e bri ng me g l ad ness Or wi l l he co m e fo r cu re Of h i s own sickness? With a ped l a r 's bu rden Wa l ki ng up the g a rd e n Wi l l h e co m e t o beg Or wi l l h e co m e to ba rga i n ? Wi l l h e co m e to peste r, Το cri n g e o r to b l u ste r, Α p ro m ise i n h i s pa l m O r a g u n i n h is h o l ster? Wi l l h i s n a m e be J o h n O r wi l l h i s n a m e b e J o n a h Cryi ng t o repent O n the l s l a n d of l o n a ? Wi l l h i s n a m e b e Jason Looki ng fo r a sea m a n O r a m a d crusa d e r With out rhyme o r reaso n ? What wi l l b e h i s m essag e Wa r o r work o r m a rri a g e ? N ews as new as dawn O r an old a d a g e ? Wi l l h e g ive a ch a m pi o n Answe r t o m y q u esti o n O r wi l l h i s wo rds b e d a rk And h i s ways evas i o n ? Wi l l h i s n a m e b e Love And a l l h i s ta l k be crazy? Or wi l l h i s n a m e be Death And h i s m essag e easy? Lou i s M acN eice

1 90


ΠΡΟΓΝΩΣΗ Αντίο χειμώνα, Οι μέρες άρχισαν πάλι να μακραίνουν, Τα φύλλα του τσαγιού μες στο φλυτζάνι Τον ερχομό κάποιου ξένου παράξενου σημαίνουν. Θα μου φέρει άραγε δουλειά Θα μου δώσει άραγε χαρά Ή θα 'ρθεί για να γιατρέψει Τα δικά του τα δεινά ; Διασχίζοντας τον κήπο Με την πραμάτια του στην πλάτη Θα 'ρθει για να ζητιανέψει Ν α παζαρέψει ή για να βλάψει ; Θα 'ρθει μήπως να ενοχλήσει, Ν α καλοπιάσει ή ν' απειλήσει, Υποσχέσεις να γεμίσει Ή κρατώντας το πιστόλι θα 'ρθει για να με φοβήσει ; Θα τον λένε Ιωάννη Θα τον λένε Ιωνά Εκλιπαρώντας για μετάνοια Στων Εβρίδων τα νησιά ; Θα τον λένε Ι άσωνα Θα ψάχνει για ένα ναυτικό Ή σαλεμένο σταυροφόρο Δίχως λογική και εφμό ; Ποιό θα 'ναι το μήνυμά του Πόλεμος, δουλειά, παντρειά ; Νέα πάντοτε καινούργια όπως κάθε χαραυγή Ή μια κάποια παροιμία που την έχουν ξαναπεί ; Θα μου δώσει απάντηση Αστραφτερή σαν λάμψη Ή θα 'ναι όλο υπεκφυγές Θα θέλει να παρακάμψε ι ; Θα τον λένε Έρωτα Κι όσα πει θα 'ναι τρελά ; Ή θα είναι ο Θάνατος Κι όλα θα 'ναι απλά ; Λο uίς ΜακΝίς 1 91


SUICIDE

H e h a d fou g ht fo r the wro n g ca uses, H a d m a rried the wro ng wife, H a d i nvested rash ly, h a d l ost H i s hea lth a n d h i s reputati o n , H i s fo rtu ne a n d h is looks. Wh o in h i s youth h a d gone Wa l ki ng o n the crown of the road U nd e r d e l ecta b l e trees And ove r i rrespo nsi b l e m oo rs Το fi nd t h e ra i n bow's e n d ; And was now, a t fo rty- n i ne, Livi ng in a h a lf-ti m be red Cottag e with a p a l e M i stress a n d so m e g a rde n i ng Books a n d a l ife of N a p o l e o n . Wh e n s h e l eft h i m h e took The s h e a rs a n d c l i pped the h e d g e And t h e n ta ki n g h i s rifl e As if fo r d u ck went out Wa l ki ng o n t h e crown of the roa d . Lou i s M acN i ece

1 92


ΑΥΓΟΚΤΟΝΙΑ

Αγωνίστηκε για τις λάθος υποθέσεις, Παντρεύτηκε λάθος γυναίκα, Επένδυσε β ιαστικά, έχασε Την υγεία του, χάλασε τ' όνομά του, Έχασε όλο του το β ιός και την κορμοστασιά του. Στα νειάτα του εδιάβηκε Καταμεσής του δρόμου Κάτω από δέντρα όμορφα Μες στ' άγρια βαλτοτόπια Το τέλος του άπιαστου όνειρου προσπάθησε να πιάσει· Τώρα, σαρανταεννιά χρονών, Ζούσε σε μια καλύβα Με μια ερωμένη πελιδνή Και μερικά β ιβλία: Τον β ίο του Ν απολέοντα κι άλλα κηπουρικής. Όταν τον άφησε η μικρή πήρε Το κλαδευτήρι, ψαλίδησε τον φράχτη του Πήρε την καραμπίνα Κι έφυγε σαν να πήγαινε πάπιες να κυνηγήσει Ταξιδευτής απόμακρος καταμεσής του δρόμου . Λού"ίς ΜακΝίς

1 93


ΤΗΕ SUNLI G ΗΤ ΟΝ ΤΗΕ GARDE N The su n l i g ht o n the g a rd e n H a rdens a n d g rows co l d , We ca n n ot cag e the m i n ute With i n its nets of g o l d , Wh e n a l l is to l d We ca n not beg fo r p a rd o n . O u r freed o m as free l a nces Adva nces towa rds its e n d ; The e a rth co m pe l s, u po n i t So n n ets a nd bi rds desce nd; And soo n, my fri e n d , We s h a l l h ave no ti m e fo r da nces. Th e sky was good fo r flyi ng Defy i n g the ch u rch be l ls And eve ry evi l i ro n S i re n a nd what it te l l s; The e a rth co m pe ls, We a re dyi n g , Egypt, dyi n g . A n d not expecti ng pa rd o n , H a rde ned i n h e a rt a n ew, But g l ad to h ave sat u nd e r Th u nd e r a n d ra i n with you , A n d g ratefu I too Fo r su n l i g ht on t h e g a rd e n .

Lo u i s M acNeice

1 94


ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ L:ΤΟΝ ΚΗΠΟ Το φως του ήλιου κατά του κήπου τη μεριά Σκληραίνει, γίνεται ψυχρό, Αδύνατο να εγκλωβ ίσουμε τη στιγμή Μέσα στα δίχτυα της τα γινομένα από χρυσό, Κι όταν όλα έχουν πια ειπωθεί Κανείς μας δεν μπορεί συγχώρεση ν' αποζητά. Η λευτεριά μας σαν ελεύθερα σπαθιά Προς το δικό της τέλος προχωρά· Η γη το προστάζει, στο κάλεσμά της Καταφθάνουνε σοννέτα και πουλιά· Και σύντομα, φίλε μου, Η ώρα για χορούς δεν θα υπάρχει πιά. Ο ουρανός ήταν καλός για να πετάμε Αψηφώντας της εκκλησίας τις καμπάνες Κι όλες τις διαβολικές σιδερένιες Σεφήνες κι όλα όσα μαρτυράνε· Η γη το προστάζει, Πεθαίνουμε, ώ Αίγυπτος, πεθαίνουμε και πάμε . Και μη αναμένοντας συγχώρεση καμιά, Σκληρύναμε ξανά την καρδιά, Γεμάτοι ευτυχία που ζήσαμε Μαζί στη μπόρα και στο νοτιά, Γεμάτοι ευγνωμοσύνη επίσης Για το φως του ήλιου στου κήπου τη μεριά. Λο uίς ΜακΝίς

1 95


�

ΙΝ F LAN DE RS FI EL D S

l n F l a n d e rs fi e l ds the poppies b l ow Betwee n t h e crosses, row o n row, That m a rk o u r p l ace; a n d i n the sky The l a rks, sti l l brave ly si n g i n g , fly Sca rce h e a rd a m i d the g u ns bel ow. We a re t h e Dead . S h o rt days a g o We l ived, fe lt dawn, saw su nset g l ow, Loved a n d we re l oved, a n d n ow we l i e l n F l a n d e rs fi e l ds. Ta ke up o u r q u a rre l with the foe: Το you fro m fa i l i ng h a nds we th row The to rch ; be you rs to h o l d it h i g h . l f ye break fa ith with u s w h o d i e We s h a l l not sl eep, thou g h poppies g row l n F l a n d e rs fi e l ds.

J o h n McCrae

1 96


L: THL: ΦΛΑΝΔΡΑΣ ΤΟΏ: ΑΓΡΟΏ: Στης Φλάνδρας τους αγρούς φυτρώνουν παπαρούνες Ανάμεσα από σταυρούς, σ' ατέλειωτες σεφές, Για να σημαίνουνε τα μνήματά μας και στα ουράνια Οι κορυδαλλοί, πετούν ακόμα θαρραλέα τραγουδώντας, Μόλις και μετά β ίας ακουόμενοι ανάμεσα στις κανονιές. Ε ίμαστε οι Ν εκροί. Πριν λίγες μέρες Ζούσαμε, νοιώθαμε την αυγή, βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα να λάμπει, Μας αγαπούσαν κι αγαπούσαμε, και τώρα εδώ βρισκόμαστε Στης Φ λάνδρας τους αγρούς. Πάρτε στα χέρια σας τη μάχη μας με τον εχθρό: Σε σας χέρια που χάνονται περνάνε Τον πυρσό, σε σας αφήνεται να τον κρατήσετε ψηλά. Κι αν χάσετε την πίστη σας σε μας που σκοτωθήκαμε Ύπνο δέ θα 'βρουμε, όσο ανθίζουν παπαρούνες Στης Φ λάνδρας τους αγρούς.

Τζων ΜακΚραί

1 97


Ι NEVΈR EVΈ N SUGGE STED ΙΤ I know lots of men who are i n love and lots of men who a re married and lots of men who are both, And to fa l l out with the i r loved ones is what a l l of them are most Ioth . They a re conci liatory at every opportu nity, Because a l l they want is serenity and a certai n amou nt of i m pu nity. Yes, many the swai n who has fi n a l ly admitted that the ea rth is flat Sim ply to sidestep a spat, Many the mascu l i ne Positively or Absol utely which has been d i l uted to a n lf Si m ply to avert a tiff, Many the two-fisted executive whose domestic conversation is l i m ited to a tactfu l ly i nterpolated Yes, And then he is a mazed to fi nd that he is bei ng raked backwa rds over a bed of coals nevertheless. These misgu ided fel lows a re u nder the i m pression that it takes two to make a quarrel, that you ca n sidestep a crisis by nonagg ression a nd non resista nce, l nstead of removi ng you rself to a discreet dista nce. Passivity ca n be a provoki ng modus operandi: Consider the E m p i re and Gand h i . Silence is golden, but someti mes i nvisi bi lity is golder, Because loved ones may not be a ble to make bricks without straw but often they don't need any straw to manufactu re a bone to pick or blood i n thei r eye or a ch ip for thei r soft wh ite shou lder. lt is my duty, gentlemen, to i nform you that women a re dictators a l l, and I recom mend to you this mora l : l n rea l l ife i t takes only o n e to make a quarrel.

Ogden Nash

1 98


ΟΥΓΕ ΠΟΥ ΤΟ ΥΠΕ ΝΟΗL:Α Γνωρίζω ένα σωρό ανθρώπους που είναι ερωτευμένοι κι ένα σωρό ανθρώπους που είναι παντρεμένοι κι ένα σωρό που είναι και τα δυό. Και να μαλώνουν με τους αγαπημένους τους είναι ότι όλοι τους μισούν. Είναι συμβιβαστικοί σε πρώτη ευκαιρία, Γιατί το μόνο που θέλουν είναι γαλήνη και κάποια ατιμωρησία. Ν αι, πολλοί είναι οι εραστές που τελικά παραδέχθηκαν ότι η γη είναι επίπεδη και πλατειά Απλά για ν' αποφύγουν τον καυγά, Πολλές φορές τ' αρσενικό Σίγουρα ή Απολύτως αραιώθηκε σ' ένα Λιγάκι Απλά για να αποφευχθεί το καβγαδάκι, Πολλοί είναι εκείνοι οι φοβεροί διευθυντές που η συζήτησή τους η σπιτική περιορίζεται σ' ένα διακριτικά παρεμβαλλόμενο Ν αι, Για να εκπλαγούν σαν βρουν τον εαυτό τους ανάσκελα σ' ένα κρεβάτι μ' αναμμένα κάρβουνα παρόλα αυτά. Αυτοί οι αποπροσανατολισμένοι τύποι έχουν την εντύπωση πως παίρνει δύο για να καυγαδίσουν, πως την κάθε κρίση μπορείς να αποφύγεις με το να μην είσαι επιθετικός και να μην προβάλλεις αντίσταση, Αλλ' αντ' αυτών να κρατάς τον εαυτό σου σε κάποια διακριτική απόσταση. Η παθητικότητα μπορεί να είναι ένα προκλητικό modus operandi: Σκέψου την Αυτοκρατορία και τον Γκάντι. Η σιωπή είναι χρυσός, αλλά κάποιες φορές η μη ορατότητα ακόμα πω χρυσή, Γιατί οι αγαπημένοι μπορεί να μην μπορούν να φτιάξουν τούβλα δίχως άχυρο αλλά συχνά δεν χρειάζονται άχυρο για να φτιάξουν ένα κόκκαλο για να κεντήσει ή να ματώσει το μάτι τους ή μιαν ακίδα για τον τρυφερό λευκό τους ώμο. Είναι υποχρέωσίς μου, κύριοι, να σας πληροφορήσω ότι όλες οι γυναίκες είναι δικτάτορες, και σας συνιστώ το ακόλουθο ηθικό δίδαγμα: Στην πραγματική ζωή χρειάζεται μόνον ένας για να γίνει καυγάς.

Όγκντεν Νας

1 99


SUCCE SS I was i nvi nci bly a ttracted to h e r; O n ly a n a byss ca n exercise such fasci nati o n . 11 I p a u sed u nd e r a l ocust-tree, l i g hti ng a ciga rette : The wate r has o u r m a rk o n it sti l l . 111 S h e to l d m e at n i g ht, the ti m e of l i vi ng breath; We took a s h owe r in pe rfect da rkn ess. ιν

Was that the d i sta nt roa r of l i ons O r the sou nds of the c l o u ds trave l l i ng ? ν

Wh e n a p reg n a nt wo m a n bows to a fe rti l e i d o l The u n born ch i l d bows as s h e does, with i n t h e Te m p l e . νι

S o I went o u t a n d wa l ked rou nd t h e l a ke aga i n Το l i ste n to t h e sky; a p p roach i ng th u nd e r Pri nted its paw- m a rks across the wate r.

Pete r Redg rove

200


Ε ΠΙΥΥΧΙΑ Ι

Ελκόμουνα ακατανίκητα απ' αυτήν . Μόνο μια άβυσσος μπορούσε να εξασκήσει τέτοια γοητεία. π

Έκανα διάλειμμα κάτ' από μια χαρουπιά, και άναψα τσιγάρο: Η θάλασσα φέρνει ακόμα τα σημάδια μας. ΠΙ

Μού 'πε τη νύχτα, τον καφό της ζωντανής αναπνοής. Κάναμε ντους μέσα σε πλήρες σκότος. IV

Ήταν ο απόμακρος βρυχηθμός των λιονταριών Ή οι βροντές των σύννεφων που ταξιδεύαν ; ν

Όταν μια έγκυος προσκυνά ένα ειδώλιο γονιμότητας Τ' αγέννητο παιδί όμοια υποκλίνεται, μες στον ναό . VI

Έτσι εβγήκα έξω και περπάτησα ξανά γύρω απ' τη λίμνη Ν ' αφουγκραστώ τον ουρανό· η καταιγίδα που έρχονταν Άφηνε τις πατημασιές της μες στη θάλασσα.

Πήτερ Ρέντγκροουβ

201


REMEMB E R

Re m e m be r m e w h e n I a m g o n e away, G o n e fa r away i nto the si l e nt l a nd; When you ca n no m o re hold m e by the h a nd, N o r I h a lf tu rn to go, yet tu rn i ng stay. Re m e m ber m e w h e n no m o re day by day You te l l m e of ou r futu re that you p l a n ned: O n ly re m e m be r m e , you u nd e rsta nd lt wi l l be l ate to cou nsel t h e n o r p ray.

Yet if you s h o u l d fo rg et me fo r a wh i l e And afte rwa rds re m e m ber, do not g ri eve: Fo r if the da rkness a n d co rru pti o n l e ave Α vesti g e of the thoug hts that o nce I h a d , Bette r by fa r y o u s h o u l d fo rg et a nd s m i l e Th a n that you s h o u l d re m e m be r a n d b e sad.

Ch risti na Rossetti

202


ΝΑ ΜΕ ΘΥΜ_ΑΣΑΙ

Ν α με θυμάσαι όταν θα έχω φύγει μακριά, Θα έχω φύγει για πολύ μακριά, στη χώρα της σιωπής Όταν πια να με κρατήσεις απ' το χέρι δεν θα μπορείς, Ούτε εγώ που, παρά την προσπάθειά μου να γυρίσω, δεν θά 'μαι εκεί. Ν α με θυμάσαι όταν δεν θα μου λες πια, μέρα με τη μέρα Για το μέλλον μας που είχες σχεδιάσει: Μόνο να με θυμάσαι, καταλαβαίνεις Θά 'ναι πολύ αργά για προσευχές ή συμβουλές να μου παράσχεις.

Όμως, ακόμα κι αν συμβεί για λίγο να με ξεχάσεις Κι ύστερα πάλι να με θυμηθείς, μην λυπηθείς: Γιατί αν το σκοτάδι κι η φθορά αφήσουν Ένα κάποιο ίχνος απ' τις σκέψεις που είχα κάποτε εγώ, Θά 'ταν χίλιες φορές καλύτερα να ξεχάσεις και να χαμογελάς Παρά να πρέπει να θυμάσαι και μες στη θλίψη να κολυμπάς.

Κριστίνα Ροσσέττι

203


Wh e n I a m dead, my dea rest, S i n g no sad songs fo r me; P l a nt thou n o roses at my head, N o r sh ady cyp ress tree: Be the g reen g rass a bove m e With s h owe rs a n d dewd rops wet; And if thou wi lt, re m e m ber, And if thou wi lt, fo rg ive. I s h a l l not see the shadows, I s h a l l not fee l the ra i n; I s h a l l n ot hea r the n i g hti nga l e S i n g o n , as if i n pa i n : And d rea m i ng th rou g h t h e twi l i g ht That doth not rise n o r set, H a p l y I m ay re m e m ber, And h a p ly m ay fo rg et.

Ch risti n a Rossetti

204


ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Όταν πεθάνω, αγάπη μου ακριβή, Μην τραγουδήσεις θλιμμένο τραγούδι για μένα· Και μη φυτέψεις ρόδα στο κεφάλι μου, Ούτε κυπαρίσσια για σκιά φτιαγμένα · Ας είναι τα πράσινα χόρτα απάνω μου Με βροχές και σταγόνες δροσιάς υγραμένες Κι όποτε θες, τη μνήμη μου μπορείς να συγκρατήσεις, Κι αν δεν την θες, να τηνε λησμονήσεις. Δεν θα δω τις σκιέ ς, Δεν θα νοιώσω τη βροχή· Δεν θ' αφουγκρασθώ τ' αηδόνι Ν α τραγουδά, λες κι ο πόνος το ζώνει: Και βλέποντας όνειρα στο ημίφως Που δεν έχει ούτε ανατολή ούτε δύση, Με χαρά τις μνήμες μου μπορεί να συγκρατήσω, Όπως επίσης με χαρά και να τις λησμονήσω .

Κριστίνα Ροσσέττι

205


EVΈ RYONE SANG

Eve ryo ne s u d d e n ly bu rst out si n g i ng ; A n d I was fi l l ed with such d e l i g ht As p risoned bi rds m u st fi nd i n freedo m , Wi n g i ng wi l d ly across the wh ite O rch a rds a n d da rk-g ree n fi e l ds; o n-on-a nd out of sig ht. Eve ryo n e's voice was sudde n ly l i fted; And bea uty ca m e l i ke the setti ng su n : M y h e a rt was s h a ke n with tea rs; a n d h o rro r Drifted away . . . Ο, but Eve ryo ne Was a bi rd; a n d the so ng was wo rd l ess; t h e si n g i ng wi l l neve r be d o n e .

Si egfri ed Sassoon

206


ΟΛΟΙ ΤΡΑΓΟ ΎΔΑΓΑΝ

Και ξαφνικά όλοι ξεσπάσαν σε τραγούδια· Κι ένιωσα τέτοιαν ευχαρίστηση Όπως τα έγκλειστα πουλιά που βρίσκουνε τη λευτεριά τους, Φτεροκοπώντας άγρια πάνω απ' τους λευκούς Δεντρόκηπους κι από τα βαθυπράσινα χωράφια, πετούν, πετούν, και χάνονται. Και ξαφνικά η φωνή τού καθενός υψώθηκε Κι ήρθε η ωραιότητα όπως η δύση του ήλιου. Αναταράχτηκε η καρδιά μου απ' τα δάκρυα. Η φρίκη γλίστρησε μακριά . . . Ώ , μα ο Καθένας Ήταν πουλί· και το άσμα ήτανε δίχως λόγια· και το τραγούδισμα ποτέ του δεν θα γίνει.

Ζίγκφρηντ Σασσούν

207


Dou bt t h o u the sta rs a re fi re; Dou bt t h at the su n doth m ove; Dou bt truth to be a l i a r; But neve r dou bt I l ove

Wi l l i a m S h a kespea re

208


Ν ' αμφ ιβάλλεις αν τ' αστ έρια λάμ πουν,

Ν ' αμφ ιβάλλεις αν ο ήλιο ς ταξ ιδεύει στο κενό , Ν'

αμφ ιβάλλεις μήπως η αλή θεια είνα ι ψέμ α,

Μα ποτέ μην αμφ ιβάλλεις για το αν σε αγαπώ .

Ο u1λλιαμ Σαίξπηρ

209


OZYMANDIAS

I m et a trave l e r fro m a n a nti q u e l a n d W h o sa i d : Two vast a n d tru n kl ess l e g s o f sto ne Sta nd in the desert . . . N e a r t h e m , o n the sa n d , H a lf su n k, a sh atte red visa g e l i es, wh ose frown, And wri n kled l i p, a n d sneer of co l d co m m a nd, Te l l that its scu l pto r we l l th ose passi ons read Which yet su rvive, sta m ped on th ese l ife l ess t h i ngs, The h a n d that m ocked t h e m , a n d the h e a rt t h at fed : A n d o n t h e pedesta l th ese words appear: " My name i s Ozy m a n d i as, Ki ng of Ki ngs: Look my wo rks, ye M i g hty, and despa i r ! " N oth i ng beside re m a i ns. Rou nd the decay Of that co l ossa l wreck, bou n d l ess a n d ba re The l o n e a n d l eve l sands stretch fa r away.

Pe rcy Byss h e S h e l l ey

21 0


Συνάντησα ταξιδευτή από αρχαία χώρα Μού 'πε: Δυό πόδια πέτρινα κυκλώπεια χωρίς κορμό Στέκονται μες στην έρημο . . . Δίπλα τους, 'κεί στην άμμο, Κείτεται μισοβύθιστο, πρόσωπο ραγισμένο, του οποίου η συνοφρύωση, Τ' όλο ρυτίδες χείλος, κι η χλεύη η αλλαζονική της παγερής ισχύος, Διηγούνται πως ο σμιλευτής σωστά ψυχανεμίστηκε τα πάθη Που ακόμα κρατάνε ζωντανά, χαραγμένα πάνω στ' άψυχα υλικά, Το χέρι που τα ενέπαιξε και την καρδιά που τα 'χε εκθρέψει: Στο βάθρο διακρίνονται οι λέξεις: «Εγώ ο Οζυμάνδιας, ο βασιλιάς των βασιλιάδων: Δείτε τα έργα μου, ώ Ι σχυροί, και νοιώστε απελπισία ! » Τίποτε όρθιο δε μένει. Γύρω απ' τη φθορά Εκείνου του κολοσσιαίου ναυαγίου, άνευ ορίων και γυμνή Μοναχική κι επίπεδη εκτείνεται πέρα μακριά η άμμος της ερήμου .

Πέρσυ Μ πυς Σέλλεϋ

21 1


M usic, w h e n soft voices d i e, Vi brates i n t h e m e m o ry Odou rs, w h e n sweet vi o l ets sicke n, Live with i n the se nse they q u i cke n . Rose l eaves, w h e n the rose is dead, Are h ea ped fo r the b e l oved' s bed; And so thy thoug hts, w h e n thou a rt g o ne, Love itself s h a l l s l u m be r o n .

Pe rcy Byssh e S h e l l ey

21 2


MOYL:IKH

Η μουσική, όταν κάποιες βελούδινες φωνές πεθαίνουν, Δονείται μες στη μνήμηΟ ι ευωδιές, όταν κάποιες γλυκειές β ιολέτες αρρωσταίνουν, Ζουν μέσα στις αισθήσεις π' αναζωογονούν. Φύλλα από τριαντάφυλλο, όταν το τριαντάφυλλο δεν έχει πια ζωή, Στοιβάζονται για του αγαπημένου το κρεβάτι· Έτσι κι οι σκέψεις σου, όταν θα είσαι παρελθόν, Μόνο η αγάπη θα συνεχίζει τον ύπνο της τον ελαφρόν.

Πέρσυ Μ π υ ς Σέλλεϋ

21 3


I F Ι COULD ARI SE AND TRAVΈ L AWAY . . . lf I cou l d a rise a nd travel away Over the p l a i ns of the n i g ht a n d the day, I shou ld a rrive at a l a n d at l ast Where a l l of ou r sins a nd so rrows a re past And we're done with the ten co m m a n d m ents. The n a m e of the l a nd I m ust not tel l; G reen is the g rass a n d cool the wel l; Vi rtue is easy to fi nd a nd to keep, And the si n ne r m ay l i e at h i s p l easu re a nd sleep By the side of the ten co m m a n d m ents. l ncome a nd honou r, a n d g lo ry a n d g o l d G row o n the bushes a l l over the world; And if eve r a man has a touch of rem o rse, He eats of the flowe r of the g o l d e n g o rse, And to h e l l with the ten co m m a n d m ents. H e g oes to ch u rch i n h is Su nday's best; H e eats a nd d ri n ks with perfect zest; And whether he l i ves i n h eave n o r h e l l ls m o re t h a n you or I ca n tel l; But h e's done with the ten co m m a n d m ents.

Robert Lou is Stevenso n

214


ΑΝ ΜΠΟΡΟΏ:Α ΝΑ ΕΓΕΡΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΜΑΚΡΙΑ . . . Αν μπορούσα να εγερθώ και να φύγω μακριά Πάνω απ' τα λειβάδια της νύχτας και της μέρας, Θα 'φτανα σε μια χώρα τελικά Όπου θα ήταν παρελθόν όλες οι λύπες μας και οι πομπές Και θα τελειώναμε με τις δέκα εντολές. Το όνομά της χώρας δε θα πρέπει να λεχθεί· Πράσινη η χλόη, κρύο το πηγάδι· Την αρετή εύκολα θα 'βρεις και θα διαρκεί, Κι ο αμαρτωλός με την άνεσή του θα κοιμάται χωρίς ενοχές Αγκαλιά με τις δέκα εντολές. Τιμή κι απολαβές, δόξα και χρυσό Στους θάμνους βλασταίνουν ολούθε στην έρημη χώρα· Κι αν κάποτε κάποωνε οι τύψεις αγγίξουν καλή ώρα, Απ' τον ανθό του ασπάλαθου τρώει μερικές μπουκιές, Και στο διάβολο με τις δέκα εντολές. Στην εκκλησιά την Κυριακή πάει με τα καλά του· Τρώει και πίνει με βουλιμία· Κι αν ζει στην κόλαση ή στα ουράνια Είναι πέρα απ' αυτό που εγώ κι εσύ μπορείς να λες Πάντως τέλειωσε με τις δέκα εντολές.

Ρόμπερτ Λο uίς Στήβενσον

21 5


ME RLIN AND ΤΗΕ GLEAM O Yo u n g M a ri ne r, You fro m the have n U nder the sea-cl iff, You that a re watch i n g T h e g ray Magici a n With eyes o f wonder, I a m M e rl i n, And I a m dyi ng, I a m M e rl i n Who fo l low Th e G le a m . 11 M i g hty the Wiza rd Who fou nd me at su n rise S l eepi ng, a nd woke m e A n d l ea rn'd m e M a g i c ! G reat t h e Master, And sweet the Magic, When ove r the va l l ey, l n ea rly su m m ers, Ove r the m o u nta i n , O n h u m a n faces, And a l l a ro u n d m e, Movi ng to m e lody, Fl oated The G le a m . 111 Once at the croak of a Rave n who crost it, Α barbarous peo ple, B l i nd to the magic,

21 6


Ο ΜΕ ΡΛΙΝ ΚΙ Η ΑΧΤΙΔΑ Ι Ώ Ν αύτη Παλληκάρι, Εσύ απ' το λιμάνι Κάτω απ' τον θαλασσινό γκρεμό, Εσύ που θωρείς με προσοχή Τον Μάγο τον γκρί Με μάτια όλο θαυμασμό, Εγώ είμαι ο Μέρλιν, Κι εγώ στο θάνατο τραβώ, Εγώ είμαι ο Μέρλιν Που την Αχτίδα ακολουθώ. 11

Ισχυρός ο Γητευτής Που με βρήκε με του ήλιου την ανατολή Ν α κοιμάμαι, και με ξύπνησε Και τα Μάγια μού 'μαθε ! Μέγας ο Διδάσκαλος, Κι η Μαγεία γλυκειά, Όταν πάνω απ' την κοιλάδα, Την πρώ"ίμη καλοκαιριά, Πάνω απ' το βουνό, Σε πρόσωπα ανθρωπινά, Κι ολούθε ολόγυρά μου, Οδεύοντας στη μελωδία, Αιωρούνταν η Αχτίδα. III

Κάποτε στην κρωξιά του Κόρακα που πέρναγε, Ένας βάρβαρος λαός, Στη μαγεία τυφλός,

21 7


And deaf to the m e l ody, Snarl'd at a n d cu rsed me. Α demon vext m e, The l i g ht retreated, Th e l a n dski p da rke n'd, Th e m e l ody deade n'd, Th e M aste r wh isper'd " Fo l l ow Th e G l ea m " . IV Then to the m e l ody, Over a wi l d e rness G l i d i ng, a n d g la nci ng at E lf of the wood la nd, G no m e of the cavern, G riffi n and G i a nt, And d a nci ng of Fa i ries l n desol ate h o l l ows, And wraiths of the mou ntai n, And rol l i ng of d ragons By wa rble of wate r, Or cata ract m usic Of fa l l i ng to rre nts, F l i tted The G le a m . ν

Down fro m the m o u nta i n And ove r the l eve l , A n d strea m i ng a nd sh i n i ng o n S i l e nt rive r, Si lvery wi l l ow, Pastu re a n d p lowl and, l n nocent m a i d e ns, G a rru lous ch i l d ren, H o m estead a n d ha rvest, Rea per a nd g l ea ner, And roug h-ruddy faces Of lowly l a bo u r, S l i ded The G l ea m -

21 8


Και κουφός στη μελωδία, Ούρλιαζε και κατάρες μού 'ριχνε. Δαίμονας μ' ενόχλησε, Το φως υποχώρησε, Το τοπίο μαύρ ισε, Η μελωδία σίγασε, Ο Δάσκαλος ψιθύρισε «Ακολούθα την Αχτίδα». IV

Τότε προς τη μελωδία, Πάνω από την ερημιά Γλιστρώντας, και κοιτώντας Τον Νάνο του δάσους, Το Στοιχειό της σπηλιάς, Τον Γρύφωνα και Γίγαντα, Και το χορό των Νερά"ίδων Σ' ερημικές κρυψώνες, Κι οπτασίες του βουνού, Και το κύλισμα των δράκων Πλά"ί στο κελάρυσμα του νερού, Ή στην καταρρακτώδη μουσική Των χείμαρρων που πέφτανε μαζί, Φτερούγιζε η Αχτίδα. ν

Κάτω απ' το βουνό Και πάνω απ' την πεδιάδα, Τρέχοντας και φωτίζοντας Το σιωπηλό ποτάμι, Την ασημένια την ιτιά, Τους βοσκοτόπους και του άροτρου τη γη, Τις παρθένες τις αγνές, Τα φλύαρα παιδιά, Τ' αγρόκτημα και τον θερισμό, Τη σταχομαζώχτρα και τον θεριστή, Τ' άξεστα ροδο-πρόσωπα Της αχαμνής δουλειάς, Γλίστρησε η Αχτίδα -

21 9


νι

Then, with a me lody Stronger a nd statel i e r, Led m e at l ength Το the city a nd pa lace Of Arth u r the ki ng; Touch'd at the golden Cross of the ch u rches, Flash'd on the Tou rn a m e nt, F l i cker'd a nd bicker'd From h e l met to h e l met, And l ast o n the fore h ead Of Arth u r the b l a m e l ess Rested The G le a m . Vll C l o u d s a nd da rkness Closed u po n Ca m e l ot; Arth u r had va nish'd I knew not whither, Th e ki ng who l oved me, And ca n not die; For out of the da rkness Si lent a nd slowly Th e G le a m , that had wa ned to a wi ntry g l i m me r O n icy fa l low And faded fo rest, Drew to the va l ley Na med of the shadow, And slowly bri g hte n i n g O u t of t h e g l i m m e r, And slowly movi ng aga i n to a me lody Yearni ng ly te nder, Fel l o n the shadow, Ν ο l o n g e r a shadow, But clothed with The G l ea m . Vl l l And broader a n d brig hte r T h e G l ea m flyi ng onwa rd,

220


VI

Τότε, με μια μελωδία Πω μεγαλόπρεπη και πω δυνατή, Μ' οδήγησε σ' όλη τη διαδρομή Στην πόλη και στ' ανάκτορα Του βασιλιά Αρθούρου · Στο χρυσό ακούμπησε Σταυρό των εκκλησιών, Στους αγώνες έλαμψε όλων των ιπποτών, Λαμπύριζε και τρεμόσβηνε Από κράνος σε κράνος, Και τέλος στο μέτωπο Του άσπιλου Αρθούρου Στάθηκε η Αχτίδα. VII

Ν έφη και ζόφος Συνάχτηκ αν στο Κάμελοτ· Ο Αρθούρος εχάθη Δεν ήξερα για πού, Ο βασιλιάς που μ' αγαπούσε, Και να πεθάνει δε θα μπορούσε· Γιατί μεσ' απ' το σκοτάδι Σιωπηλή αργά-αργά Η Αχτίδα, πόχε σβήσει σε χειμωνιάτικη αντιφεγγιά Σε χέρσα παγωμένη γη Και μαραμένο δάσος, Τράβηξε για την κοιλάδα Που την λέγαν της σκιάς, Κι αργά ξαναλαμπρύνοντας Μεσ' απ' την αντιφεγγιά, Κι αργά οδεύοντας ξανά στη μελωδία Τρυφερή λαχταριστά, Έπεσε πάνω στη σκιά, Που δεν ήταν πια σκιά, Αλλά με την Αχτίδα ντύθηκε λαμπρά. VIII

Και πω πλατιά και πω λαμπρή Πετά η Αχτίδα μπροστά,

221


Wed to the m e l ody, Sa ng th ro' the world; And slower a n d fa i nte r, O l d a nd wea ry, But eager to fol low, I saw, whenever l n passi ng it g la nced upon H a m let o r city, That u nder the Crosses Th e dead m a n's g a rden, The m o rta l h i l l ock, Wou l d break i nto blossom ; A n d s o to t h e l a nd's Last l i m it I ca m e And ca n no l o n g e r, But d i e rejoici ng, For th ro' the M a g ic Of H i m the M i g hty, Wh o tau g ht m e i n ch i ld hood, There on the bo rder Of bou nd less Ocean, And a l l but in Heaven Hove rs Th e G l ea m . IX Not of the su n l i g ht, N ot of the moo n l i g ht, N ot of the sta r l i g ht ! Ο you ng M a ri ner, Down to the h aven, Ca l l you r co m p a n i o ns, La u nch you r vessel, And crowd you r ca nvas, And, e re it va nishes Ove r the m a rg i n, Afte r it, fol low it, Fo l l ow Th e G l ea m .

Alfred Te n nyso n

222


Δεμένη με τη μελωδία, Που όλος ο κόσμος τραγουδά. Κι εγώ πω αργός και πω αχνός, Γέρος και κουρασμένος, Πρόθυμος όμως ν' ακολουθώ, Ε ίδα, καθώς Στο πέρασμά της έπεφτε Σε πόλη ή χωριό, Πως κάτω απ' τους Σταυρούς Ο κήπος των νεκρών, Ο θνητός λοφίσκος, Θα ξέσπαγε σ' ενα λουλούδιασμα ανθών· Και στης χώρας ήρθα Τα τελευταία όρια Και πια δε μπορώ, Παρά να πεθάνω με χαρά, Γιατί μέσ' απ' τη Μαγεία Αυτού του Ισχυρού, Που μ' εδίδαξε παιδί, Εκεί στην άκρη Του ατέλειωτου Ω κεανού, Και σ' όλα εκτός του Ουρανού Η Αχτίδα μετεωρίζεται παντού. ΙΧ Όχι απ' το φως του ήλιου, Όχι απ' το φως του φεγγαριού, Όχι απ' το φως των άστρων ! Ώ Ν αύτη Παλληκάρι, Κάτω στο θαλασσινό γκρεμό, Κάλεσε τους συντρόφους σου, Ρίξε το πλοίο στο νερό, Και όρτσα τα πανιά, Και, πριν στα βάθη Του ορίζοντα χαθεί, Ακολούθα την, κυνήγα, Την Αχτίδα τη λαμπρή .

Άλφρεντ Τέννυσον

223


ΤΗΕ LADY OF SHALOTT On eith e r side the rive r l i e Long fields o f barley a n d o f rye, Th at cloth e the wo ld a n d m eet the sky; And th ro' the fi e l d the road runs by Το m a ny -towe r'd Ca m e l ot; And up a n d down the peo p l e g o, Gazi ng where the l i l ies blow Rou nd a n island there be low, The island of S h a l ott. Wi l l ows wh iten, aspens q u i ve r, Little breezes d usk a nd s h i ve r Th ro' t h e wave that r u n s for ever By the island i n the river Flowing down to Ca m e l ot. Fou r g ray wa l ls, a n d fou r g ray towers, Overlook a space of flowe rs, And the s i l e nt of isle i m bowers. Th e Lady of S h a l ott. By the m a rg i n, wi l l ow-vei l 'd, Sl ide the h eavy ba rg es tra i l 'd By slow h o rses; a nd u n ha i l'd Th e s h a l lop flitteth si l ken-sa i l 'd Ski m m i ng down to Ca m e l ot: But who h ath seen h e r wave h e r h a n d ? O r a t the casem ent see n h e r sta nd? Or is she known in all the l a nd, Th e Lady of S h a l ott? O n ly rea pers, rea pi ng ea rly ln a m o n g the bearded ba rl ey, Hear a song that ech oes cheerly

224


Η ΛΑΙΔΗ ΤΟΥ L:ΑΛΟΤ Ι Γύρω απ' τις όχθες του ποταμού πέρα εκεί Μεγάλα εκτείνονται χωράφια με σίκαλη και με κριθή, Που ντύνουν τον χερσότοπο και συναντούν τον ουρανό· Κι ανάμεσα στην πεδιάδα ο δρόμος προχωράει κατά δω Προς το πολύπυργο το Καμελότ· Κι οι άνθρωποι πέρα δώθε τριγυρίζουν, Κοιτώντας τα νούφαρα π' ανθίζουν Γύρω από ένα νησί πέρα μακρινό, Το νησί του Σαλότ. Ιτιές ασπρίζουν, κλαίουσες λεύκες σπαρταρούν, Αύρες μικρές δύουν και αναρριγούν Μέσ' απ' το κύμα που για πάντα κυλά Απ' το νησί στον ποταμό Ρέοντας προς το Καμελότ. Τέσσερα γκρίζα τείχη, τέσσερις πύργοι γκρι, Δεσπόζουν σ' έναν χώρο λουλουδιών, Και στο σιωπηλό νησί διαμένει Η Λαίδη του Σαλότ. Στις όχθες, τις καλυμμένες από ιτιές, Γλιστρούνε οι βαριές σχεδίες Που τις τραβούνε άλογα αργά· Ενώ η βαρκούλα μεταξένια αρμενίζει κι ανάλαφρα πετά Ξυστά τραβώντας για το Καμελότ· Μα ποιός την είδε να κουνά το χέρι ; Ή απ' το παράθυρό της να κοιτά ; Ή μήπως είναι γνωστή σ' όλους εδώ, Η Λαίδη του Σαλότ ; Μονάχα οι θεριστές, θερίζοντας νωρίς Ανάμεσα στο γενειοφόρο το κριθάρι, Ακούν τραγούδι π' αντηχεί χαρωπά

225


From the rive r wi ndi ng clea rly, Down to towe r' d Ca m e l ot: And by the moon the rea per wea ry, Pi l i ng sh eaves i n u pl a nds ai ry, Liste n i ng , whispers " 'τίs the fa i ry Lady of S h a l ott. " 11 There s h e weaves by n i g ht a nd day Α m a g ic we b with co l o u rs gay. S h e has h e a rd a whisper say, Α cu rse is o n h e r if she stay Το l ook down to Ca m e l ot. S h e knows not what the cu rse may be, And so she weaveth steadi ly, And l i ttl e oth er ca re h ath she Th e Lady of S h a lott. And m ovi ng th ro' a m i rro r clear Th at ha ngs befo re h e r a l l the yea r, Shadows of the world a ppea r. There she sees the h i g hway nea r Wi n d i n g down to Ca m e l ot: There the river eddy wh i rls, And there the su rly vi l lage-ch u rls, And the red cloaks of m a rket g i rls, Pass onwa rd fro m S h a lott. Someti m es a troop of da msels g lad, An a b bot o n an a m bl i n g pad, Someti m es a cu rly shepherd-lad, O r long-hai r'd page in cri mson clad, G oes by to towe r'd Ca m e l ot; And so meti mes th ro' the m i rror b l u e Th e knig hts com e rid i n g two a nd two: S h e hath no l oya l kn i g ht a nd true, Th e Lady of S h a lott. But i n h e r web she sti l l d e l i g hts Το weave the m i rror's magic sig hts,

226


Από τον ποταμό που ελίσσεται σαν φίδι προς τα εδώ, Προς το πολύπυργο το Καμελότ: Και με την φεγγαράδα οι κουρασμένοι θεριστές, Στοιβάζοντας τις θημωνιές σε χώρο ανοιχτό, Ακούν ψιθύρους «Είναι η νερ cΧίδα Η Λαίδη του Σαλότ». 11

Εκεί υφαίνει μέρα και νύχτα Με χρώματα χαρούμενα τον μαγικό ιστό. Άκουσε έναν ψίθυρο να λέει, Κατάρα θα πέσει πάνω της, εάν σταθεί Και ατενίσει προς το Καμελότ. Όμως δεν ξέρει τί ναν' αυτή η κατάρα, Και συνεχίζει να υφαίνει χωρίς τελειωμό, Και τίποτ' άλλο δεν την νοιάζει Τη Λαίδη του Σαλότ. Κι όπως κοιτάζει σ' έναν διάφανο καθρέφτη Που κρέμεται μπροστά της όλον τον καφό, Παρουσιάζονται σκιές του κόσμου. Εκεί βλέπει κοντά της την οδό Που ξετυλίγεται σαν φίδι προς το Καμελότ: Εκεί αναρουφιέτ' η δίνη απ' τον ποταμό, Εκεί και τ' άγρια παλληκάρια απ' το χωριό, Και τ' άλικα τα πανωφόρια των κοριτσιών της αγοράς, Που προσπερνάν απ' το Σαλότ. Κάποιες φορές μία ομάδα από κορίτσια γελαστά, Ένας καλόγερος με βήμα ήρεμο αργό, Και κάποιες άλλες ένας σγουρόμαλλος βοσκός, Ή μακρυμάλλης υπηρέτης με χιτώνα ερυθρό, Προσπερνά για το πολύπυργο το Καμελότ· Κάποιες φορές μέσ' από τον καθρέφτη τον γαλάζιο Ιππότες έρχονται καλπάζοντας δυο-δυο Εκείνη όμως δεν έχει ιππότη αληθινά πιστό, Η Λαίδη του Σαλότ. Μα στον ιστό της χαίρεται ακόμα Ν α υφαίνει του καθρέφτη τις μαγικές ματιές,

227


Fo r ofte n th ro' the si l ent n i g hts Α fu nera l , with p l u mes a nd l i g hts, And m usic, we nt to Ca m e l ot: Or when the moon was overhead, Ca me two you ng love rs late ly wed; "I am h a lf sick of shadows", sa id Th e Lady of S h a l ott. 111 Α bow-shot from h e r bower-eaves, He rode betwee n the barley-sheaves, The s u n ca me dazz l i ng th ro' the leaves, And fl a m ed upon the brazen g reaves Of bo ld Si r La nce l ot. Α red-cross kn i g ht fo r eve r kneel'd Το a l ady i n h is s h i e ld, Th at spa rkled o n the ye l l ow fie l d , Beside rem ote S h a l ott. The g e m my bri d l e g l itter'd free, Li ke to so me bra nch of sta rs we see H u ng in the golden G a laxy. The bri d l e be l ls ra ng m e rri ly As he rode down to Ca m e l ot; And from h i s blazo n' d ba l d ric s l u ng Α m i g hty si lver bu g l e h u ng, And as h e rode h i s a rmou r ru ng, Beside rem ote S h a l ott. Al l i n the b l u e u nclouded weather Thick-jewel l'd shone the sadd le-leather, Th e h e l met a n d the h e l m et-feathe r B u rn'd l i ke one bu rn i n g fla m e togethe r, As he rode down to Ca m e l ot. As often th ro' the pu rp l e n i g ht, Below the sta rry cluste rs brig ht, Som e bea rded meteor, tra i l i ng l i g ht, M oves ove r sti l l S h a l ott.

228


Γιατί συχνά μέσ' απ' τις σιωπηλές τις νύχτες Μία νεκρώσιμη ακολουθία, με φώτα και λοφία, Και μουσικό ρυθμό, κινείται προς το Καμελότ: Ή όταν φέγγει το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό, Έρχετ' ένα νεαρό ζευγάρι ερωτευμένων που έχει δεθεί με γάμο ιερό· «Σχεδόν σαν νά 'χω αρρωστήσει από τον κόσμο των σκιών», Είπε η Λαίδη του Σαλότ. ΠΙ

Ένα βέλος ήρθε απ' την κληματαριά της, Εκείνος κάλπαζε ανάμεσα στις θημωνιές, Ο ήλιος εκτυφλωτικός ανάμεσα στα φύλλα, Και φλογερός πάνω στις χάλκινες περικνημίδες Που φόραγε ο Λανσελότ ο τολμηρός. Πάντα γονατιστός ο ερυθρόσταυρος ιππότης Μπροστά σε μια μυλαίδη, με την ασπίδα του, Που άστραφτε μες στον ωχρό αγρό, Πέρ' από το Σαλότ το μακρινό. Το διαμαντένιο χαλινάρι άστραφτ' ελεύθερα, Σαν κάποια απ' τ' αστέρια που κοιτάμε Ν α κρέμονται στον Γαλαξία τον χρυσό. Τα κουδουνάκια απ' το χαλινάρι εύθυμα αντηχούσαν Καθώς εκάλπαζε στο Καμελότ· Κι απ' την περίτεχνη εξάρτυση την ιπποτική του Κρεμόταν ένα πανίσχυρο κόρνο αργυρό, Κι όπως εκάλπαζε η πανοπλία του αντηχούσε, Πέρα από το Σαλότ το μακρινό. Στον καταγάλανο ανέφελο ουρανό Λαμπύριζε η δερμάτινη πετραδοστολισμένη σέλα, Το κράνος και του κράνους το φτερό φλέγονταν σαν να φλέγεται μια φλόγα, Καθώς εκάλπαζε στο Καμελότ. Κι όπως συνήθως στην ιώδη νύχτα, Κάτω από σμήνος άστρων λαμπερό, Κάποιος γενειοφόρος μετεωρίτης, ένα πεφταστέρι, Περιδιαβαίνει πάν' απ' το γαλήνιο Σαλότ.

229


H i s broad clear brow i n su n l ig ht g low'd; On bu rnish'd hooves h is wa r-horse trode; From u nde rneath h is h e l m et fl ow'd H is coa l-bl ack cu rls as on he rode, As he rode down to Ca m e l ot. Fro m the ba nk a n d from the river He flash'd i nto the crysta l m i rror, "τi rra l i rra", by the river Sa ng Si r La nce l ot. S h e left the web, she left the Ioom, S h e made th ree paces th ro' the roo m , S h e saw the wate r- l i ly bloom, S h e saw the h e l met a nd the p l u me, S h e l ook'd down to Ca m e l ot. Out flew the we b a nd fl oated wide' The m i rro r crack'd fro m side to side' "The cu rse is com e u po n m e ! " cried Th e Lady of S h a l ott. IV l n the sto rmy east-wi nd stra i n i ng , T h e pa le ye l low woods we re wa n i ng , Th e broad strea m i n h is ba nks com pla i n i ng, H eavi ly the low sky ra i n i ng Ove r tower'd Ca m e l ot; Down she ca m e a nd fou n d a boat Be neath a wi l l ow left afloat, And rou n d a bout the prow she wrote The Lady of Shalott.

And down the rive r's d i m expa nse Like some bold see r i n a tra nce, See i n g a l l h i s own m ischa nce With a g lassy cou ntena nce Did she look to Ca m e l ot. And at the closi ng of the day She loosed the cha i n , a nd down she lay; Th e broad strea m bore h e r fa r away, Th e Lady of S h a l ott. 230


Τα καθαρά φαρδιά του φρύδια ανέλαμπαν στο φως του ήλιου· Κάλπαζε το άτι πάνω σε διαστίλβουσες οπλές Κάτω απ' το κράνος του ανέμιζαν Οι μαύροι βόστρυχοί του καθώς εκάλπαζε ο ιππότης, Καθώς εκάλπαζε αυτός στο Καμελότ. Από την όχθη κι απ' τον ποταμό Άστραφτ' εκείνος στον κρυστάλλινο καθρέφτη, «Τφατατάμ», δίπλα στον ποταμό Τραγούδαγε ο ιππότης Λανσελότ. Εκείνη άφησε κατά μέρος τον ιστό της, παράτησε τον αργαλειό, Έκανε τρία βήματα μες στο δωμάτιο, Ε ίδε το νούφαρο ν' ανθίζει Είδε το κράνος και το φτερό, Κοίταξε προς το Καμελότ. Πέταξε ο ιστός και αιωρήθηκε ψηλά Έσπασε ο καθρέφτης απ' άκρη σ' άκρη <<Επεσε η κατάρα πάνω μου, ήρθε εδώ ! » Φώναξ' η Λαίδη του Σαλότ. IV

Στου ανατολικού ανέμου την θυελλώδη δοκιμασία, Χάνονταν τα ωχρά κίτρινα δάση, Διαμαρτυρότανε στις όχθες του το πλατύ ρυάκι, Κι έβρεχε δυνατά ο χαμηλός ο ουρανός Πάνω απ' το πολύπυργο το Καμελότ· Εκείνη κατηφόρισε και βρήκε μία βάρκα Που έμεινε να λικνίζεται κάτω από μιαν ιτιά, Κι έγραψε στην πλώρη της με χαρακτήρα στρογγυλό Η λ αίδη του Σαλότ. Και κάτω στου ποταμού τα θολά πλατιά νερά Σαν κάποια τολμηρή μάντισσα σε καταληψία, Που βλέπει τη δική της επερχόμενη κακοτυχία Με παγωμένο πρόσωπο ψυχρό Εκείνη κοίταξε προς το Καμελότ. Κι όπως τελείωνε η μέρα Σήκωσε άγκυρα κι έπλεε στον ποταμό· Το ρεύμα το πλατύ την έφερε σε τόπο μακρινό, Τη Λαίδη του Σαλότ. 231


Lyi ng, ro bed i n snowy wh ite That l oose ly flew to l eft a n d right The leaves upon h e r fa l l i ng l i g ht Th ro' the noises of the n i g ht S h e fl oated down to Ca m e l ot: And as the boat-head wou n d a long The wi l l owy h i l ls a nd fi e l ds a m ong, They h e a rd h e r sing i n g h e r last so ng, Th e Lady of S h a l ott. Heard a ca ro l, mou rnfu l, ho ly, Cha nted l o u d ly, ch a nted l owly, Ti l l h e r blood was frozen sl owly, And h e r eyes we re da rke n'd whol ly, Tu rn'd to towe r'd Ca m e l ot; For ere she reach'd u po n the tide The fi rst house by the wate r-side, S i n g i n g i n h e r song she d i ed, Th e Lady of S h a l ott. U nder tower a n d balco ny, By g a rden-wa l l a n d g a l l e ry, Α g l ea m i ng shape she fl oated by, Dead-pa le betwee n the houses h i g h, S i l ent i nto Ca m e l ot. Out u po n the wh a rfs they ca m e, Kn i g ht a nd bu rg he r, l o rd a nd dame, And rou nd the prow the read h e r name, The Lady of Shalott.

Who is this? a n d what is h e re? And in the l i g hted pa lace near Died the sou nd of roya l ch eer; And they cross'd the mselves for fea r, Al l the knig hts at Ca m e l ot: But La nce l ot m u sed a l i ttl e space; H e said, "She h as a l ovely face; God i n H is m e rcy l e n d h e r g race The Lady of S h a l ott. "

Alfred Ten nyso n 232


Γερμένη, με ρούχα του χωνιού λευκά Που τα φυσά ο αέρας δεξιά κι αριστερά Τα φύλλα πάνω στο πεσμένο φως της Μεσ' απ' της νύχτας τον αχό Έπλεε προς το Καμελότ: Κι όπως η πλώρη της βαρκούλας ελισσόταν Ανάμεσα σε λόφους με ιτιές και σε αγρούς, Την άκουσαν να τραγουδάει τον τελευταίο της σκοπό, Την Λαίδη του Σαλότ. Άκουσαν εύθυμο τραγούδι, πένθιμο και ιερό, Τραγουδισμένο δυνατά, τραγουδισμένο σιγανά, Μέχρι που το αίμα της πάγωσ' αργά, Και που τα μάτια της σκοτείνιασαν εντελώς, Στραμμένα στο πολύπυργο το Καμελότ· Γιατί πριν φθάσει ακόμα με την παλίρροια Στο πρώτο σπίτι στην όχθη του νερού, Πέθανε τραγουδώντας τον σκοπό, Η Λαίδη του Σαλότ. Κάτω απ' τον πύργο και το μπαλκόνι, Δίπλα στον μαντρότοιχο και την στοά, Μια αναλαμπούσα επέπλεε σκιά, Ωχρή σαν πεθαμένη κοντά σε δώμα υψηλό, Σιωπηλή στο Καμελότ. Έξω στις αποβάθρες βγήκαν, Ιππότης και πραματευτής, άρχοντας και κυρά, Και τ' όνομά της διάβασαν στην πλώρη στο νερό, Η λ αίδη του Σαλότ. Ποιά είν' αυτή ; και τί γυρεύει εδώ ; Και στο ολόφωτο παλάτι το γειτονικό Έσβησ' ο ήχος από τις βασιλικές επευφημίες Κι έκαναν τον σταυρό τους απ'το φόβο τους, Όλοι οι ιππότες στο Καμελότ: Μόνο ο Λανσελότ ονειροπόλησε λιγάκι· Είπε, <<Εχει ένα πρόσωπο ωραίο εκπληκτικό· Ο Θεός στο μέγα έλεός του έδωσε γοητεία και χάρη Στη Λαίδη του Σαλότ».

Άλφρεντ Τέννυσον 233


CROSSING ΤΗΕ BAR

Su nset a nd eve n i n g sta r, And one clear ca l l fo r m e ! And m ay there b e no m oa n i ng of the ba r When I put out to sea, But such a ti de as movi ng seems asl eep, Τοο fu l l fo r sou nd a nd foa m , W h e n that wh ich d rew fro m o u t t h e bou n d l ess deep Tu rns aga i n h o m e. Twi l i g ht a nd eve n i n g bel l, And afte r that the d a rk! And may there be no sad ness of fa rewe l l , Wh en I e m ba rk; Fo r tho' fro m out ou r borne of τi me a n d Place Th e flood m ay ba re me fa r, I hope to see my Pi lot face to face When I have crossed the bar.

Alfred Te n nyso n

234


ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΠΑΡΑ

Ηλιοβασίλεμα κι αστέρι δειλινό, Και ένα κάλεσμα ξεκάθαρο για μένα ! Κι είθε να μην υπάρχει βογγητά απ' τον αμμουδερό φραγμό Καθώς στη θάλασσα ξεχύνομαι απ' τον λιμένα, Όμως αυτή η παλίρροια φαίνεται κοιμισμένη, Παραγεμάτη από θορύβους και αφρό, Όταν αυτό που εκβλήθηκε από τ' άπειρο βάθος Γυρίζει πίσω σπίτι του, με πάθος. Λυκόφως κι ήχος καμπάνας το δειλινό, Κι ύστερα το σκοτάδι ! Κι είθε να μην υπάρχει λύπη στον αποχαιρετισμό, Καθώς εγώ μπαρκάρω για τον Άδη· Γιατί, παρόλο που μετά τη γέννα μας από τον Χωροχρόνο Μπορεί η φουσκοθαλασσιά πολύ μακριά να μ' οδηγήσει, Ελπίζω να ιδώ τον Πλοηγό μου κατά πρόσωπο Μόλις τον λιμενοβραχίονα θα έχω διασχίσει.

Άλφρεντ Τέννυσον

235


ON A WE DDIN G ANNIVΈ RSARY

The sky is torn across Th is rag g ed a n nive rsary of two Who m oved for th ree yea rs i n tu ne Down the long wa l ks of th ei r vows. N ow th ei r l ove l ies a loss And Love a nd his pati ents roa r on a cha i n : From eve ry tru e o r crate r Ca rryi ng cloud, Death stri kes the i r house. Τοο late in the wrong rai n They co me togeth er whom th e i r love pa rted: The wi ndows pou r i nto the i r h e a rt And the doors burn i n th ei r bra i n .

Dyl a n Th o m as

236


ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕ ΙΟ ΓΑΜ ΟΥ

� ---� ---

ο ουρανός δ ιαμελίσθηκε

Αυτή η κουρελιάρικη επέτειος των δύο Που πορευόταν για τρία χρόνια σε συντονισμό Στους μακρινούς των όρκων περιπάτους. Τώρα χάθηκε η αγάπη τους Κι ο Έρωτας και οι δικοί του ασθενείς μουγκρίζουνε δεμένοι σ' αλυσίδα: Από το κάθε σύννεφο που είναι αληθινό ή κουβαλά κρατήρα, Ο Θάνατος χτυπά το σπίτι τους. Πολύ αργά στη λάθος βροχή Μαζεύονται αυτοί που τους εχώρισε η αγάπη τους: Χύνονται τα παράθυρα μες στην καρδιά τους Κι οι πόρτες στο μυαλό τους πυρπολούνται.

Ντύλαν Τόμας

237


l n the g l oom of wh iteness, l n the g reat s i l ence of snow, Α ch i l d was si g h i ng And bitte rly sayi n g : ''O h , They h ave ki l led a wh ite bi rd u p there o n h e r nest, The down is flutte ri ng fro m h e r breast ! " And sti l l it fel l t h roug h that d usky brig htness On the ch i l d cryi ng fo r the bi rd of the snow.

Edwa rd Th o m as

238


Στην κατήφεια του λευκού, Στη μεγάλη σιωπή απ' το χιόνι, Ένα παιδάκι αναστέναξε Πικρά λέγοντας: «Αχ, όχι, Σκοτώσανε ένα λευκό πουλί 'κει πάνω στη φωλιά του, Τα πούπουλα ανεμίζουνε από τον θώρακά του ! » Ήσυχο έπεφτε μεσ' από την λαμπρότητα του δειλινού Επάνω στο παιδί που έκλαιγε για το πουλάκι του χωνιού.

Έντουαρντ Τόμας

239


On lntimations of lmmortality from Recollections of Early Childhood

Wh at th o u g h the rad i a nce wh ich was once so bri g ht Be now for ever taken from my sig ht, Th o u g h noth i n g ca n bri ng back the hou r Of sp l e ndou r i n the g rass, of g lo ry i n the fl ower; We wi l l g rieve not, rather fi nd Strength in what rem a i ns beh i nd; ln the p ri ma l sym pathy Wh ich h avi ng bee n m ust eve r be; l n the soothi ng thoug hts that spri ng Out of h u m a n suffe ri ng; ln the faith that looks th roug h death , l n yea rs that bri n g the p h i l osop h i c m i nd .

Wi l l i a m Wordswo rth

240


Περί vπαι vιyμώv αθαvασίας από αvαπολήσεις της πρώϊμης παιδικής ηλικίας

Τί κι αν η λάμψη που ήταν κάποτε τόσο φωτεινή Τώρα για πάντα πάρθηκε απ' τη ματιά μου, Τί κι αν τίποτε να φέρει πίσω δεν μπορεί εκείνη τη στιγμή Της δόξας του ανθού, του μεγαλείου της χλόης Δεν θα πονέσουμε, μάλλον θα βρούμε Δύναμη σε όσα πίσω αφεθούνε· Στο πρώτο αρχικό μας αίσθημα Που έχοντας κάποτε υπάρξει πρέπει για πάντα να επιζεί· Στις σκέψεις τις παρήγορες που ξεπηδούν Μεσ' απ' τα πάθη των ανθρώπων· Στην πίστη που η ματιά της διαπερνά το θάνατο, Στα χρόνια που μας φέρνουνε τον στοχασμό των φιλοσόφων.

Ου1λλιαμ Γουόρντσγουορθ

241


ΤΗΕ S E CO ND COMING Tu rni ng a n d tu rni ng i n the wi deni ng gyre The fa lcon ca n not h e a r the fa lco n e r; Th i ngs fa l l a pa rt; the centre ca n not hold; M e re a n a rchy is l oosed u po n the world, The bl ood-d i m med tide is l oosed, a nd everywhere The ce re m o ny of i n n ocence is d rowned; The best lack a l l conviction, w h i l e the worst Are fu l l of passio nate i ntensity. Su re ly so me reve lati o n is at h a nd; S u rely the Seco nd Co m i ng is at h a n d . Th e Seco nd Co m i ng ! H a rdly a re th ose wo rds out When a vast i mage out of Spi ritus M u nd i Trou bles m y sig ht: somewhere i n sands of t h e desert Α shape with l ion body a n d the head of a m a n, Α gaze b l a n k a nd piti less as the su n, ls m ovi ng its slow th i g hs, wh i l e a l l a bout it Ree l shadows of the i nd i g n a nt dese rt bi rds. The da rkness d rops agai n; but now I know Th at twenty centu ri es of stony sleep Were vexed to n i g htm a re by a rocki ng cradle, And what rou g h beast, its hou r com e rou nd at l ast, S l ouches towa rds Beth lehem to be bo rn?

Wi l l i a m Butl e r Yeats

242


Η ΔΕΥΓΕ ΡΑ ΠAPonrA Γυρνώντας και ξανά γυρνώντας γύρω απ' τον κύκλο που πλατιάζει Το γεράκι αδυνατεί ν' αφουγκραστεί τον γερακάρη· Όλα διαλύονται· το κέντρο δεν μπορεί να κρατηθεί· Τέλεια αναρχία εξαπολύεται πάνω στον κόσμο, Η πλημμυρίδα αίματος θολού αφήνεται ελεύθερη, Και πνίγεται παντού η τελετή της αθωότητας Οι άριστοι δεν πείθουνε κανέναν, ενώ οι χείριστοι Είναι γεμάτοι από ένταση περιπαθή . Σίγουρα κάποια αποκάλυψη επίκειται· Σίγουρα πλησιάζει η Δευτέρα Παρουσία. Η Δευτέρα Παρουσία ! Δεν πρόλαβαν να προφερθούν αυτές οι λέξεις Όταν ένα πελώριο είδωλο μεσ' απ' το Πνεύμα του Κόσμου Την όρασή μου διαταράσσει: κάπου σε άμμους της ερήμου Μία μορφή με λιονταριού κορμί και κεφαλή ανθρώπου, Βλέμμα απλανές κι όπως ο ήλιος ανελέητο, Κινείται με αργούς μηρούς, καθώς τριγύρω της Διαπλέκονται οι σκιές των αγανακτισμένων της έρημος πουλιών. Πέφτει και πάλι το σκοτάδι· τώρα όμως ξέρω Πως είκοσι αιώνες πέτρινου ύπνου Διαταράχθηκαν σε εφιάλτη από μια κούνια, Και τί θηρίο άγριο, ήγγικεν επί τέλους η στιγμή, Σέρνει βαριά τα πόδια του να γεννηθεί κατά τη Βηθλεέμ ;

Ου'ίλλιαμ Μπάτλερ Γιέητς

243


ΜΥ FIFTIETH YEAR HAD COME

M y fifti eth yea r h a d com e a nd g o ne, I sat, a so l ita ry m a n , l n a crowded Lo ndon shop, An open book a n d e m pty cu p On the m a rble ta bl e-to p.

Wh i l e on the shop a nd street I gazed My body of a sudden bl azed; And twenty m i nutes m o re or less lt see med, so g reat my h a p p i n ess, Th at I was blessed a n d cou ld bl ess.

Wi l l i a m Butle r Yeats

244


Έκλεισα τα πενήντα και τα πέρασα, Και κάθησα, άντρας στη μοναξιά μου, Σ' ένα γεμάτο κόσμο μαγαζί Λοντρέζικο, Ένα βιβλίο ανοικτό κι ένα άδειο ποτήρι Πάνω στο μάρμαρο που κάλυπτε το τραπεζάκι. Και καθώς κοίταζα στο δρόμο τους περαστικούς έξω απ' το μαγαζάκι Ξάφνου το σώμα μου πήρε φωτιά· Και για περίπου είκοσι λεπτά Ήτανε φαίνεται τόσο μεγάλη η ευτυχία μου, Που ευλογήθηκα κι ένιωσα δυνατός τους άλλους να ευλογήσω για λιγάκι.

Ου'ίλλιαμ Μπάτλερ Γιέητς

245


ΤΗΕ GREAT DAY

H u rra h for revo l utio n a nd m o re ca n non-shot! Α beg g a r u pon ho rseback l ashes a beg g a r o n foot. H u rra h fo r revo l uti on a n d ca n no n com e aga i n ! Th e beg g a rs h ave ch anged places, but the l ash g oes o n .

Wi l l i a m Butl e r Yeats

246


Η ΜΕ ΓΑΛΗ ΜΕ ΡΑ

Ζήτω η επανάσταση κι οι κανονιές ! Ένας επαίτης έφιππος χτυπά έναν πεζό επαίτη . Ζήτω η επανάσταση και το κανόνι έρχεται ξανά ! Αλλάξαν θέση οι επαίτες, μα το μαστίγωμα καλά κρατά.

Ο u1λλιαμ Μπάτλερ Γιέητς

247


Α DRINKING S ONG

Wi ne co mes i n at the m outh And love com es i n at the eye; That's a l l we know fo r truth Befo re we g row old a n d d i e . I lift the g l ass to m y mouth, I l ook at you , a n d I si g h .

Wi l l i a m Butle r Yeats

248


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΤΟΥ

Το κρασί έρχεται στο στόμα Κι η αγάπη στο μάτι χτυπάει· Αuτό είναι όλο κι όλο πο u μαθαίνει κανείς Πριν γεράσει και πάει. Σηκώνω το ποτήρι στο στόμα μο u , Σε κοιτώ και στενάζω: ά:ί, ά:ί.

Ο u'ίλλιαμ Μπάτλερ Γιέητς

249

Η . Π .Α

•

251


ΤΗΕ I NSTRUCTION MANUAL As I sit looki ng out of a wi ndow of the bu i l d i ng I wish I d i d not h ave to write the i nstructi on m a n u a l on the uses of a new meta l . I look down i nto t h e street a nd see peo p l e, each wa l ki ng with a n i n ner peace, And e nvy them - they a re so fa r away from me ! N ot one of them h as to worry a bout getti ng out this m a n u a l on schedu le. And, as my way is, I beg i n to d rea m , resti ng my e l bows on the desk a n d l ea n i ng out of the wi ndow a l ittle, Of dim G u a d a l aj a ra ! City of rose-co lored fl owers ! City I wa nted m ost to see, a n d m ost d i d not see, i n Mexico ! But I fa ncy I see, u nder the press of h aving to write the i nstructio n m a n u a l , You r p u b l i c sq u a re, city, with its e l a borate l i ttl e band sta nd ! Th e band is playi ng Sch e h e razade by Ri msky-Ko rsakov. Arou nd sta nd the flowe r g i rls, h a n d i n g out rose- a n d Le mo n-co l o red fl owers, Each attractive i n h e r rose-a nd-bl ue stri ped d ress (Oh ! such shades of rose a nd blue), And nea rby is the l i ttle wh ite booth where wom e n in g reen se rve you g reen a n d yel low fru it. The cou p les a re pa ra d i n g : everyo ne is i n a h o l iday mood. Fi rst, lead i n g the pa rade, is a dapper fel low

252


Ε ΓΧΕ ΙΡΙΔΙΟ ΟΔΗΓΙΩΝ XPHL:EΩL: Καθώς κάθομαι και κοιτάζω από ένα παράθυρο του κτιρίου πολύ θα 'θελα να μην ήμουν αναγκασμένος να γράφω το εγχειρίδιο με τις οδηγίες χρήσεως ενός νέου μετάλλου. Κοιτάζω κάτω στο δρόμο και βλέπω κόσμο, να διαβαίνει με μιαν εσωτερική γαλήνη και τους ζηλεύω - βρίσκονται τόσο μακριά από μένα ! Ούτε ένας τους δεν είναι αναγκασμένος να ανησυχεί για να τελειώσει αυτό το εγχειρίδιο οδηγιών στην ώρα του. Και, κατά πως το συνηθίζω, αρχίζω να ονειρεύομαι, στηρίζοντας τους αγκώνες μου στο γραφείο και σκύβοντας λιγάκι έξω από το παράθυ ρο, να ονειρεύομαι αχνά-αχνά την Γκουανταλαχάρα ! Πόλη με τα ροδόχρωμα λουλούδια ! Την πόλη που θα ήθελα να ' βλεπα πω πολύ στο Μεξικό και που ακριβώς δεν είδα καν. Αλλά φαντάζομα ι πως βλέπω, κάτω από την πίεση της υποχρέωσης να γράψω τις οδηγίες χρήσεως, την μεγάλη σου πλατεία, πόλη, με την περίτεχνή της εξέδρα της μπαντίνας ! Παίζει η μπάντα την Σεχαραζάτ του Ρίμσκυ-Κόρσακωφ . Τριγύρω στέκονται τα κορίτσια με τα λουλούδια, μοιράζοντας άνθη ροδόχρω μα, άνθη του λεμονιού το χρώμα. Η καθεμιά τους σαγηνευτική στο φόρεμά της με τις κόκκινες και τις γαλάζιες γραμμές (Ω ! τί αποχρώσεις του άλικου, και του γαλάζιου) , Κι εκεί κοντά είναι η μικρή, άσπρη καντίνα όπου γυναίκες στα πράσινα ντυμένες σού σερβίρουν πράσινα και κίτρινα φρούτα. Τα ζευγάρια κά νουν βόλτα: καθένας βρίσκεται σε διάθεση γιορταστική . Πρώτος στην κορυφή τού περιπάτου ένας σβέλτος τύπος

253


Clothed i n deep blue. O n h is head sits a wh ite h at And he wea rs a m u stache, which has bee n tri m m ed for the occasi o n . H i s dea r o ne, h is wife, is you n g a nd pretty; h e r shawl is rose, p i n k, a n d wh ite. H e r s l i ppers a re pate nt leather, in the America n fas h i o n, And she carries a fa n, for she is modest, a nd does not wa nt the crowd to see h e r face too often . B u t everybody is s o busy with h i s wife or loved o n e I d o u bt they wou ld notice t h e m u stach i oed m a n's wife. H e re com e the boys ! They a re skippi ng a nd th rowi ng l i ttl e thi ngs o n the sidewa l k Wh ich is made of g ray ti le. O n e of them, a l ittle older, h as a tooth pick i n h i s teeth. H e is s i l e nter th a n the rest, a nd affects not to notice the pretty you n g g i rls in wh ite. But h is frie nds notice th e m , a nd shout th ei r jeers at the l a u g h i ng g i rls. Yet soon a l l this wi l l cease, with the deepe n i n g of their yea rs, And l ove bri ng each to the parade g rou nds for a noth e r reason. But I h ave l ost si g ht of the you ng fe l l ow with the tooth pick. Wa it -th e re he is - on the othe r side of the bandsta nd, Secl uded fro m h is frie nds, in earnest ta l k with a you n g g i rl Of fou rteen or fifteen. I try to hear what they a re sayi ng But it see ms they a re j ust m u m bl i ng so meth i n g -shy wo rds of l ove, probably. S h e is s l i g htly ta l l e r t h a n h e, a n d looks q u i etly down i nto h is si ncere eyes. S h e is wearing wh ite. The breeze ruffles h e r long fi ne black hair agai nst h e r o l i ve ch eek. Obvi ously she is i n l ove. The boy, the you n g boy with the toothpick, he is in l ove too; H i s eyes show it. Tu rni ng from the cou p le, I see there is an i nterm ission in the conce rt. Th e pa raders a re resti ng a n d sippi ng d ri nks th rou g h Straws

254


ντυμένος στο βαθύ γαλάζιο. Επάνω στο κεφάλι του κάθεται ένα λευκό καπέλο. Και φοράει ένα μουστάκι, ψαλιδισμένο για την περίπτωση . Η καλή του, η σύζυγός του, είναι νέα και όμορφη . Το σάλι της είναι ροζ, τριανταφυλλί και άσπρο. Τα γοβάκια της από λουστρίνι, όπως το επιβάλλει η μόδα η αμερικάνικη, κι έχει μαζί της και βεντάλια, γιατ' είναι ντροπαλή, και δεν επιθυμεί τα πλήθη να βλέπουνε πολύ συχνά το πρόσωπό της. Αλλά ο καθένας τους είναι τόσο απασχολημένος με τη δική του γυ ναίκα ή την αγαπημένη του που πολύ αμφιβάλλω αν θα παρατηρού σαν και την γυναίκα του μουστακαλή . Ν α και τα αγόρια ! Χοροπηδάν και ρίχνουνε πράγματα μικρά στο πεζοδρόμιο που 'ναι φτιαγμένο από πλακάκι γκρίζο. - Ένα τους, λίγο μεγαλύτερο, έχει μια οδοντο γλυφίδα στα δόντια του. Είναι πω ήσυχο απ' τα υπόλοιπα και δεν νοιάζεται να δει τα όμορφα κορίτσια τα λευκοντυμένα. Οι φίλοι του όμως τα παρατηρούν και αρχίζουν να φωνάζουνε πει ράγματα στα κορίτσια, που σκανε στα γέλια. Όμως όλα αυτά σύντο μα θα πάψουν, με το βάθεμα του χρόνου τους, κι ο έρωτας θα φέρει τον καθένα τους στο σεργιάνι της πλατείας για άλλους λόγους. Μια στιγμή όμως, έχασα τον νεαρό με την οδοντογλυφίδα. Περιμένετε -νάτος- από την άλλη μεριά της εξέδρας της μπάντας ξεκομμένος από τους φίλους του, σε σοβαρή συζήτηση με μια κοπέλα νεαρή δε κατεσσάρων-δεκαπέντε χρόνων. Προσπαθώ να ακούσω τί λένε αλλά φαίνεται πως κάτι σιγοψιθυρίζουν -ίσως κάποιες ντροπαλές λέξεις αγάπης. Είναι λίγο ψηλότερη απ' αυτόν, κι ήρεμα τον κοιτά στα ειλικρινή του μάτια. Φοράει λευκά. Η αύρα ανακατεύει τα φίνα μακριά μαύρα μαλλιά της πάνω στο μά γουλό της χρώματος ελιάς. Είναι ερωτευμένη προφανώς. Τ' αγόρι, το νεαρό αγόρι με την οδοντο γλυφίδα, είναι κι αυτό ερωτευμένο. Φαίνεται στα μάτια του. Γυρνώ ντας το κεφάλι από το ζευγάρι, βλέπω πως έχει διάλειμμα η συναυλία. Οι περιπατητές ξεκουράζονται και ρουφάνε αναψυκτικά με καλαμάκια

255


(The d ri n ks a re dispensed fro m a l a rg e g lass crock by a l ady i n d a rk blue), And the m usici a ns m i ng le a m o n g th e m , in their creamy wh ite u n iforms, a nd ta l k About t h e weather, perhaps, o r how t h e i r ki ds a re doing at school. Let us ta ke this opportu n ity to ti ptoe i nto one of the side streets. H e re you m ay see one of those wh ite houses with g reen tri m Th at a re so popu l a r h ere. Look - I to ld you ! lt is coo l a nd d i m i nside but the pati o is su n ny An o l d wo m a n i n g ray sits there, fa n n i ng h e rself with a pa l m leaf fa n . S h e we lco mes us t o h e r patio, a nd offers us a coo l i ng d ri n k. " My son is i n M exico City," she says. '' He wou l d wel co me you too lf he were h e re. But h i s job is with a ba nk there. Look, h e re is a p h otog ra p h of h i m . " And a da rk-ski n ned l a d with pea rly teeth g ri ns out a t u s from the worn leather fra me. We th a n k h e r fo r h e r h ospita lity, fo r it is g etti ng late And we m u st catch a view of the city, befo re we leave, from a g ood h i g h pl ace. Th at ch u rch towe r wi l l do- the faded p i n k one, there agai nst the fi erce b l u e of the sky. S l owly we ente r. The ca retake r, a n o l d m a n d ressed i n brown a n d g ray, Asks us how l o n g we h ave bee n i n the city, a n d h ow we l i ke it h e re. H is daug hter is scru bbi ng the steps - she nods to us as we pass i nto the towe r. Soon we have reached the top, a nd the whole network of the city exte nds befo re us. Th ere is the rich q u a rte r, with its houses of p i n k a n d wh ite, a nd its cru m b l i ng, leafy terraces. Th ere is the poore r q u a rte r, its ho mes a deep blue. Th ere is the ma rket, where m e n a re sel l i ng hats a nd swatti ng fl i es 256


(Τα ποτά σερβίρονται μέσα από μια μεγάλη γυάλινη γαβάθα από μια κυρία ντυμένη στα βαθυγάλαζα) , κι οι μουσικοί ανακατώνονται ανά μεσά τους, στις κρεμ στολές τους, και συζητούν, ίσως για τον καφό, ή πώς τα πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο. Ν α ρίξουμε όμως και μια κλεφτή ματιά σ' έναν από τους παράδρο μους. Εδώ μπορείς να δεις έν' από κείνα τ' άσπρα σπίτια με τους σενιαρισμένους κήπους που είναι τόσο δημοφιλή εδώ. Κοίτα - Στο 'πα ! - Μέσα φαίνεται δροσερό και αχνό, αλλά το αίθριο είναι ηλιόλουστο. Μία γερόντισσα ντυμένη στα γκρι κάθεται εκεί, κάνοντας αέ ρα με μια βεντάλια από φύλλα φοινικιάς. Μας καλωσορίζει στην αυ λή της, και μας προσφέρει ένα δροσιστικό. « 0 γιος μου είναι στην Πόλη του Μεξικού», μάς λέει. «Κι αυτός θα σας καλωσόριζε, αν ήταν εδώ. Αλλά η δουλειά του είναι εκεί σε μία τράπεζα. Κοιτάξτε εδώ έχω μια φωτογραφία του». Κι ένας μελαχρινός λεβέντης με δόντια διαμαντένια μάς χαμογελά κάνοντας μια γκριμάτσα μέσα από την φθαρμένη δερμάτινη κορνίζα. Την ευχαριστούμε για την φιλοξενία της, γιατί είναι κιόλας αργά και πρέπει να προλάβουμε να ρίξουμε μια ματιά στην πόλη, πριν φύγουμε, πάνω από κανένα ύψωμα. Εκεί νο το καμπαναριό είναι ότι πρέπει - αυτό το πολυκαιρισμένο ροζ, εκεί κόντρα στο θηριώδες μπλε του ουρανού. Μπαίνουμε αργά. Ο καντηλανάφτης, ένας γέροντας ντυμένος στα γκρι καφέ, μας ρωτάει πόσο καφό έχουμε στην πόλη, κι αν μας αρέσει. Η κόρη του ξύνει τα σκαλιά - μας νεύει το κεφάλι καθώς μπαίνουμε στο καμπαναριό. Σύντομα φτάνουμε στην κορυφή, κι ολόκληρο το δίκτυο της πόλεως απλώνεται μπροστά μας. Εκεί είναι η συνοικία των πλουσίων, με τα ροδόχρωμα και τα άσπρα σπίτια της, και τις πολυκαφίσιες, γεμάτες φυλλωσιές, ταράτσες. Πω πέρα είναι η συνοικία των φτωχών, τα σπίτια της στο βαθυγάλα ζο. Εκεί είναι η αγορά, που οι άνθρωποι πουλάν καπέλα και χτυπάνε μύγες. 257


And there is the pu blic l i bra ry, pai nted seve ra l shades of pa le g reen a nd bei ge. Look! There is the sq u a re we just ca m e fro m , with the promenaders. There a re fewe r of them, now that the h eat of the day has i ncreased, But the you ng boy a n d g i rl sti l l l u rk i n the shadows of the bandsta nd. And there is the h o m e of the l ittle old lady she is sti l l sitti ng i n the patio fa n n i n g h e rself H ow l i m ited, but how com p l ete withal, h as been ou r ex perie nce of G uada laj a ra ! We h ave see n you ng love, m a rried l ove, a n d the love of a n aged moth er fo r h e r son. We h ave h e a rd the m usic, tasted the d ri nks, a n d l ooked at co l o red houses. What m o re is there to do, except stay? And that we ca n not do. And as a last breeze freshens the top of the weathered old tower, I turn my gaze Back to the i nstructi on m a n u a l wh ich h as made me d rea m of G u a d a l aj a ra .

J o h n Ash bery

258


Κι εκεί η δημοτική βιβλιοθήκη, βαμμένη σε μύριες αποχρώσεις του πράσινου και του κρεμ . Κοίτα ! Ν α κι η πλατεία απ' όπου μόλις ήρ θαμε, μ' αυτούς που σεργιανίζουν. Τώρα είναι λιγότεροι, καθώς η ζέστη της μέρας ανεβαίνει. Όμως ο νεαρός κι η κοπελιά ακόμα κρύβονται μες στη σκιά της εξέδρας της μπάντας. Κι εκεί είναι το σπίτι της μικροκαμωμένης γερόντισσας ακόμα κάθεται στο αίθριο και κάνει αέρα με την βεντάλια της. Πόσο περιορισμένη, και παρ' όλα αυτά πόσο γεμάτη, ήταν η εμπειρία μας στη Γκουανταλαχάρα ! Είδαμε την αγάπη της νεότητας, την αγάπη των παντρεμένων ζευγαριών και την αγάπη μιας ηλικιωμένης μητέρας για το γιο της. Ακούσαμε μουσική, γευτήκαμε ποτά, κι είδαμε σπίτια χρωματισμένα. Τί άλλο μένει να κάνουμε εκεί, εκτός από το να μείνουμε ; Όμως αυ τό δεν μπορούμε να το κάνουμε . Και καθώς μια τελευταία αύρα δροσίζει την κορφή του φθαρμένου απ' τον καιρό καμπαναριού, γυρί ζω την ματιά μου πίσω στο εγχειρίδιο με τις οδηγίες χρήσεως που μ' έκανε να ονειρευτώ την Γκουανταλαχάρα.

Τζων Άσμπερυ

259


ONE ART Th e a rt of l osing isn't h a rd to master; so m a ny thi ngs see m fi l l ed with the i nte nt to be lost that their l oss is no disaster. Lose so meth i ng every day. Accept the fl uste r of l ost door keys, the h o u r bad ly spent. The a rt of losi ng isn't h a rd to m aste r. Th en practice l os i n g fa rther, l os i n g faste r: places, a n d n a m es, a n d where it was you m e a nt to travel . N o n e of these wi l l bri ng disaste r. I l ost my m other' watch . And look! My last, o r next-to-last, of th ree l oved houses we nt. The a rt of los i n g isn't h a rd to m aste r. I lost two cities, love ly ones. And, vaste r, so me rea l ms I owned, two rivers, a conti nent. I m i ss th e m , but it wasn't a d isaste r. - Eve n l os i n g you (th e joki ng voice, a gestu re I l ove) I sha n't h ave l i ed . lt's evident the a rt of losi ng' s not too h a rd to master thou g h it m ay look l i ke (Write it ! ) l i ke d isaste r.

E l iza beth Bishop

260


ΜΙΑ ΤΕΧΝΗ Την τέχνη του χασίματος δεν είναι δύσκολο να την δαμάσεις τόσα και τόσα πράγματα φαίνεται ναν' γεμάτα από πρόθεση για να χαθούν που η απώλεια τους δεν είναι για να σκάσεις. Χάνε από κάτι κάθε μέρα. Δέξου τις αναταράξεις απ' τα χαμένα τα κλειδιά της εξώπορτας, την ώρα που πήγε στράφι. Την τέχνη του χασίματος δεν είναι δύσκολο να την δαμάσεις. Ύστερα εξασκήσου στο να χάνεις πω πολλά, με τρόπο πω ταχύ: τόπους κι ονόματα, κι εκεί που υποτίθεται πως θα έπρεπε να ταξιδέψεις. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν φέρνει την καταστροφή. Έχασα της μητέρας το ρολό"ί. Και κοίτα μην ξεχάσεις πως και το τελευταίο μου, ή σχεδόν το τελευταίο απ' τα τρία αγάπημένα σπίτια μου έφυγε. Την τέχνη του χασίματος δεν είναι δύσκολο να την δαμάσεις. Έχασα δύο αγαπημένες πόλεις. Μα, πω σκληρή, ήτανε η απώλεια δύο βασιλείων μου, δύο ποταμών, μίας ηπείρου. Μου λείπουν φυσικά, δεν ήταν όμως καταστροφή . - Ακόμα κι αν έχανα εσένα (την παιχνιδιάρικη φωνή, τον μορφασμό που αγαπώ ) δεν θα σου 'λεγα ψέμα. Είν' εμφανές την τέχνη του χασίματος δεν είναι δύσκολο να την δαμάσεις, ακόμα κι αν σου έρχεται ( Γράψτο αυτό !) να σκάσεις.

Ελίζαμπεθ Μπίσοπ

261


PARANOIA IN CRETE

Da m ned M i noa n crevices, that I clog them u p ! Pl aste r myself away from everyt h i n g , a l l that out there ! J ust sit h e re, knees u p, a m i d a m phora a nd a l oe, read i ng l u sty potsherd, gobbl i n g figs, need i ng no one M i ne the true l a byri nth, it is my sou l, Th eseus; try a ba l l of stri ng i n that !

Th rones descended by ki ngs a re asce nded by ru i n ; U p o n no si n g u l a r breast do I rest m y h ead o f myth o l og ies; no footm a n seat, no reg n a nt couch , enoug h this pi l l owy cave0 Zeu s ! I was such a ki ng a b l e to mobil ize eve ryth i n g ! Α ki ng advised by orac l ry h is a u l i c va lets i m pe ri u m ; not ki ngsmen, n o r m y sons, that pederest M i l etus; that h ot-sh ot R h a d a m a nthys, h is n i ne yea r cave advocacy And my wife ! that wood-cow brothe l !

262


ΠΑΡΑΝ Ο ΙΑ Ε Ν ΚΡ Η ΤΗ

Καταραμένες Μινω"ίκές χαραμάδες, θα σας βουλώσω όλες ! Θα χτίσω τον εαυτό μου μακριά από κάθε τι, απ' όλα όσα είναι εκεί έξω ! Εδώ θα κάτσω, με τα γόνατα λυγισμένα ψηλά, ανάμεσα σε αμφορές και αλόες, διαβάζοντας σπασμένα αγγεία, τρώγοντας σύκα, μη έχοντας ανάγκη κανενός Ο δικός μου πραγματικός λαβύρινθος, είναι η ψυχή μου, Θησέα· για δοκίμασε το κουβάρι με το νήμα σ' αυτήν ! Θρόνοι που αδειάζουν από βασιλείς γεμίζουν με ερείπια· Την κεφαλή μου των μυθολογιών δεν τηνε αποθέτω πάνω σ' ένα και μόνο στήθος ούτε σε κάθισμα υπηρέτη, ή καναπέ βασιλικό, αρκετά μ' αυτή τη σπηλιά τη μαξιλαρένια Ώ Δία ! 'Ή μουνα τέτοιος βασιλιάς που το κάθε τι μπορούσα να κινητοποιήσω ! Ένας βασιλιάς που με χρησμούς συμβούλευε την αυτοκρατορία των αυλικών υπηρετών του· όχι τους ευγενείς, ούτε τους γιούς μου, εκείνονε τον παιδεραστή τον Μίλητο, κι εκείνον τον δεξιοτέχνη τον Ραδάμανθυ και την εννιάχρονη στη σπηλιά συνηγορία του Και τη γυναίκα μου ! εκείνη την τρελή αγελάδα του πορνείου !

263


Clog ! Clog ! Clog ! Stuff-up the cracks ! They'd l i ke to d u m p m e i n a m ise ra bl e nym ph's bubbl i n g bra ke ! Vise my feet i n the Rive r-g od's m outh ! Pe rpl ex my head with Na iads ! Set E ros on me, that sequ este re r of m o rta l va n ity !

Ο Ca l i pso's g ree n-fl u i d boudoi r is tearing m e to pieces ! Pl aste r ! Pl aste r ! Stay the Aeg ea n tid e ! B l ot out Ath e ns !

I su rvey the h u nched bu l l, the twi n head less l i o ns, one m o re crevice to go, a nd l o ! I forfeit t h e Ech i na d i a n lslesG regory Corso

264


Χτίσε ! Κλείσε ! Χτίσε ! Βούλωσε όλες τις ρωγμές ! Θέλανε να με ρίξουνε σ' ένα κοχλάζον άθλιο δασύλλιο των νυμφών ! Κοίτα τα πόδια μου στου Ποταμού-θεού το στόμα ! Πλέξε την κεφαλή μου με Ν α"ίάδες ! Στείλε τον Έρωτα σε μένα, αυτόν τον άρπαγα της ανθρωπίνης ματαιότητας ! Ώ της Καλυψώς η πρασινόρευστη κρεββατοκάμαρα με σχίζει σε χίλια κομμάτια ! Λάσπη ! Ασβέστη ! Σταμάτα την παλίρροια του Αιγαίου ! Σβήσε την Αθήνα ! Ακόμα βλέπω τον καμπουριασμένο ταύρο, τα δίδυμα ακέφαλα λιοντάρια, μια χαραμάδα ακόμα, και τελειώσαμε ! Στερούμαι τις Εχινάδες νήσους Γκρέγκορυ Κόρσο

265


TO B ROOKLYN BRIDGE

�

How m a ny dawns, ch i l l fro m h i s ri p p l i n g rest Th e seag u l l's wings sh a l l d i p a n d pivot h i m , Shedding wh ite ri ngs of tu m u lt, bu i l d i n g h i g h Over t h e cha i ned bay wate rs LibertyTh en, with i nvi o l ate cu rve, fo rsake ou r eyes As appa riti o n a l as sai ls that cross Some page of fig u res to be fi led away: -τi l l e levato rs d rop us from o u r day . . . I th i n k of ci n e m as, pa nora m i c sleig hts With m u ltitu des bent towa rd some flash i n g scene Neve r disclosed, but hastened to again, Foreto ld to oth e r eyes on the sa m e screen; AndThee, across the h a rbo r, si lver-paced As th o u g h the su n took step of thee, yet l eft Some moti on eve r u nspe nt i n thy stride l m pl i citly the freedom stayi ng thee ! Out of so me su bway scuttle, cel l or I oft Α bed l a m ite speeds to thy parapets, τi lti ng there m o m e ntly, s h ri l l sh i rt ba l l oo ni ng, Α jest fa l l s the speech less ca rava n.

266


ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ Πόσες αυγές, ψυχρές από τη κυματούσα ηρεμία του Του γλάρου οι φτερούγες θα βουτούν και θα τον επαναγυρίζουν, Χύνοντας άσπρα δαχτυλίδια αναταραχής που σχηματίζονται ψηλά Πάνω απ' τ' αλυσόδετα νερά του κόλπου της ΕλευθερίαςΤότε, μ' απαραβίαστη στροφή, εγκαταλείπουνε τα μάτια μας Τα οπτασιακά όπως οι πλόες που διασχίζουν Κάποια σελίδα με φιγούρες που θα 'πρεπε να φυλαχτεί -Μέχρι τα ασανσέρ να μας εκβάλλουν απ' τη μέρα μας . . . Ο νους μου πάει στα σινεμά, στις πανοραμικές δεξιοτεχνίες Με πλήθη κύπτοντα σε κάποια απαστράπτουσα σκηνή Ουδέποτε αποκαλυφθείσα, που επισπεύδεται όμως ξανά, Προαγγελλόμενη σε άλλα μάτια στην ίδια πάντα οθόνη· Και Συ, κατάντικρυ του λιμανιού, ασημοβάδιστη Λες και ο ήλιος πήρ' από σένανε το βήμα του, π' άφησε όμως Κάποια σου κίνηση πάντα αξόδευτη στην δρασκελιά σου Υπονοώντας την ελευθερία σου που την κρατάς δικιά σου ! Μεσ' από κάποιονε φεγγίτη του μετρό, σοφίτα ή κελί Ένας αλλόφρων σπεύδει προς τα παραπέτα σου, Γέρνοντας προς στιγμήν εκεί, στριγκλιά της ανεμοδαρμένης πουκαμίσας του, Πέφτει όμοια μ' αστε·ίσμό σ' άφωνο καραβάνι.

267


Down Wa l l , from g i rder i nto street noon leaks, Α ri p-tooth of the sky's acetyle ne; Al l afternoon the clou d-fl own derricks tu rn . . . Thy ca bles breathe the N o rth Atla ntic sti l l . And o bscu re a s that heaven of the Jews, Thy g u erdon . . . Accolade thou dost bestow Of a no nym ity ti me ca n not raise: Vi brant rep ri eve and pa rdon thou dost sh ow.

Ο h a rp a n d a lta r, of the fu ry fused, ( H ow cou ld m e re toi l a l i g n thy ch oi ri ng stri ngs ! ) Te rrific th reshold of the p roph et's p l edge, Praye r of pa ri a h , a n d the l ove r's cry,Aga i n the traffic l i g hts that ski m thy swift U nfracti oned i d i o m , i m m acu l ate si g h of sta rs, Bea d i ng thy path -conde nse ete rn ity: And we have see n nig ht l ifted i n th i ne a rms. U nder thy shadow by the piers I waited; O n ly in da rkness is thy shadow clea r. Th e City's fie ry parce ls a l l u ndone, Al ready snow su bmerges an i ron yea r . . .

Ο Sleepless as the rive r u nder thee, Va u lti ng the sea, the p ra i ri es' d rea m i ng sod, U nto us lowl iest so meti me sweep, descend And of the cu rves h i p lend a myth to God.

H a rt Cra ne

268


Η Ντάουν Γουώλ, από δοκάρι διαρρέει στο δρόμο του μεσημεριού, Ένας κυνόδοντας ασετυλίνης τ' ουρανού· Όλο το απόγευμα οι ανεμοβάτες γερανοί γυρνούν . . . Και τα καλώδιά σου αναπνέουν την ηρεμία του Βορείου Ατλαντικού. Και σκοτεινή όπως εκείνος ο ουρανός των Ιουδαίων, Η ανταμοιβή σου . . . αγκάλιασμα παραχωρείς Ανωνυμίας που δεν μπορεί ο χρόνος ν' ανυψώσει: Δονούσα αναστολή ποινής και άφεση αμαρτιών επιδεικνύεις. Ώ άρπα και βωμέ, της συντηκόμενης παραφοράς, (πώς θα μπορούσε ο μόχθος μόνο να ευθυγραμμίσει τις χορωδιακές χορδές σου !) Κατώφλι τρομερό της υποσχέσεως των προφητών, Παρία προσευχή, και η κραυγή του αγαπημένου,Ξανά τα φώτα της κυκλοφορίας που υφαρπάζουν το γοργό Άθραυστο ιδίωμά σου, άσπιλος στεναγμός των άστρων, Διακοσμούν το δρόμο σου - επιτομή αιωνιότητας: Κι είδαμε εμείς τη νύχτα να σηκώνεται στα μπράτσα σου. Κάτω απ' τη σκιά σου δίπλα στις αποβάθρες σε περίμενα· Μόνο μες στο σκοτάδι διαγράφετ' ευκρινώς η σκιά σου. Της Πόλης τα πυριφλεγή πακέτα ανοιγμένα, Ήδη το χιόνι κατακλύζει ένανε σιδερένιο χρόνο . . . Ώ Άϋπνη όπως ο ποταμός που είναι κάτω σου, Επιστεγάζουσα τη θάλασσα μ' αψίδες, των πεδιάδων ονειρώδης χλόη, Έλα και προς εμάς τους ταπεινούς καμιά φορά, κατέβα Κι από την καμπυλότητα δάνεισε ένα μύθο στο Θεό.

Χαρτ Κρέην

269


THE WARNIN G

Fo r love - I wou l d split open you r h ead a n d put a ca n d l e i n be h i nd the eyes. Love is dead i n us if we forget the vi rtu es of an a m u l et a nd q u i ck su rprise.

Robert Creeley

270


Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Από αγάπη - θα μπορούσα να σου σχίσω το κεφάλι στα ο υό και μέσα να βάλω ένα κερί πίσω απ' τα μάτια. Η αγάπη είναι μέσα μας νεκρή αν ξεχάσουμε τις αρετές του φυλαχτού και την αιφνίδια έκπληξη .

Ρόμπερτ Κρίλεϋ

271


Ο SWE ET SPONTANE OUS Ο sweet spo nta neous e a rth how often have the doti ng

fi ngers of p ru ri ent p h i l osop h e rs pi nch ed a nd poked thee, h as the n a u g hty th u m b of scie nce p rodded thy beauty. how often h ave re l i g ions taken thee u po n th ei r scraggy knees sq ueezi ng a n d buffeti ng thee that t h o u m i g htest conceive g ods ( but tru e to the i ncom pa ra ble couch of death thy rhyth m ic love r thou a nswe rest them o n ly with spri n g )

e.e. cu m m i ngs

272


Ω ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ Ώ γλυκειά αυθόρμητη γη πόσο συχνά τα ξεμωραμένα ασελγών φιλοσόφων δάχτυλα τσίμπησαν και ανασκάλεψαν εσένα, το άσεμνο δάχτυλο της επιστήμης τσίγκλησε τη δική σου ομορφιά. Πόσο συχνά σε πήραν οι θρησκείες πάνω στα αποστεωμένα τους γόνατα στύβοντας και χτυπώντας σε μπας και καταλάβεις θεούς ( αλλά συνεπής στην ασύγκριτη κλίνη του θανάτου του δικού σου ρυθμικού εραστή εσύ απάντησες σ' όλους με την άνοιξη )

Ε . Ε . Κάμμινγκς

273


ΙΝ S PITE OF EVERYΓHING

l n spite of eve ryth i n g which breathes a n d moves, si nce Doom (with wh ite longest h a nds neate n i ng each crease) wi l l smooth enti rely ou r m i nds

- befo re l eavi ng my roo m ί turn, a n d (stoop i n g th rou g h t h e m o rn i n g ) kiss this pi l l ow, dear where o u r h eads l ived a nd were.

e.e. cu m m i ngs

274


ΠΑΡ ' ΟΛΑ ΑΥΓΑ

Παρ' όλα αυτά που αναπνέουν και κουνιούνται, μια κι η Μέρα της Κρίσεως ( με τα λευκά μακρύτατά της χέρια να ισιώνουνε κάθε ζαρωματιά) θα εξομαλύνει πλήρως τα μυαλά μας

- προτού να εγκαταλείψω το δωμάτιό μου γυρίζω, και (καμπουριαστός μες στο πρω'ί) φιλάω το μαξιλάρι, αγάπη μου που ζούσαν κι ακουμπούσαν τα κεφάλια μας.


275


ΙΤ IS ΑΤ MOME NTS AFTE R Ι ΗΑVΈ DREAME D

lt is at m o m e nts afte r I have d re a m ed of the ra re e nterta i n m ent of you r eyes, when ( be i n g fool to fa ncy) I have deemed with you r pecu l i a r mouth my h ea rt made wise; at m o m e nts when the g l assy da rkness holds the g e n u i ne apparitio n of you r s m i l e ( it was th roug h tea rs always) a nd s i l ence mou lds such stra ngeness as was m i ne a l ittle whi le; m o m e nts when my once m o re i l l ustrious a rms a re fi l l ed with fasci nati on, when my breast wea rs the i nto l e ra nt brig htness of you r cha rms one p i e rced m o m ent wh ite r that the rest - tu rn i ng fro m the tre m endous l i e of sleep i watch the roses of the day g row deep.

e.e. cu m m i ngs

276


ΗΤΑΝ L:ΤΙΓ ΜΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΝΕ ΙΡΟ

Ήταν στιγμές μετά που είχα ονειρευτεί το σπάνιο θέαμα των ματιών σου, όταν (όντας κουτός να το ποθώ) νόμισα πως με το ιδιαίτερο στόμα σου σοφή έγιν' η καρδιά μου· στιγμές που η γυάλινη η σκοτεινιά κρατά την γνήσια οπτασία του χαμόγελού σου (πάντα μέσ' από δάκρυα) κι η σιωπή διαπλάθει τέτοια παραξενιά καθώς δική μου ήταν λίγο πριν· στιγμές όταν τ' ακόμα μια φορά λαμπρά μου χέρια είναι γεμάτα θέλγητρα, όταν το στήθος μου φορά την αδιάλλακτη λαμπρότητα των γητεμών σου μία διάτρητη στιγμή λευκότερη από τις άλλες - γυρνώντας από το τρομακτικό ψέμα του ύπνου παρατηρώ τα τριαντάφυλλα της μέρας να μεγαλώνουνε βαθειά.


277


Α ΡΟΕΜ B E GINNING WITH A LINE BY PINDAR 11 This i s mag ic. lt i s passi onate dispersi o n . What if they g row o l d ?The g ods Wou ld not a l low it. Psych e is p rese rved. ln ti me we see a trag edy, a loss of beauty the g l itteri ng youth of the god reta i ns -but from this t h reshold it is age that is bea utifu l . lt is towa rd the o l d poets we go, to their fa lteri ng, th ei r u na lteri ng wro n g n ess that has style, th ei r va ri a b l e truth, the old faces, words shed l i ke tea rs from a p l e nitude of powe rs ti me sto res.

Ro be rt Du nca n

278


Ε ΝΑ ΠΟΙΗ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΝΔΑΡΟ π

Αυτή είναι μαγεία. Είναι παθιασμένη διασπορά. Τί κι αν γερνάνε ; Οι θεοί δεν θα το επιτρέπανε. Η ψυχή διατηρείται. Με τον καφό βλέπουμε μία τραγωδία, μία απώλεια ομορφιάς η απαστράπτουσα νειότη του θεού κρατά - αλλά μετά απ' αυτό το κατώφλι είναι η ηλικία που είναι όμορφη . Ε ίναι προς τους παλιούς ποιητές που πορευόμαστε, στο ψέλλισμα τους, στο στύλ της αναλλοίωτης ανομίας τους, στη μεταβλητότητα της αλήθειας τους, τα παλιά πρόσωπα, λέξεις χυμένες σαν δάκρυα από μια πληθώρα δυνάμεων που συσσωρεύει ο χρόνος.

Ρόμπερτ Ντάνκαν

279


DESIDERATA G o p l acidly a m i d the noise a nd the h aste, a nd rem e m ber what peace there may be i n si lence. As fa r as possi ble without su rrender be on good terms with a l l persons. Speak you r truth q u i etly and clea rly; and listen to others, even the du l l and ig norant; they too have the i r story. Avoid loud and agg ressive persons, they a re vexatious to the spi rit. lf you com pare you rselfwith others you may become va i n and bitter; for a lways there wi l l b e g reater and lesser persons t h a n you rself. E njoy you r ach ievements as wel l as you r pla ns. Keep i nterested in you r own career, however h u m ble; it is a rea l possession in the chang i ng fortu nes of ti me. Exercise caution i n you r busi ness affa i rs; for the world i s fu l l of trickery. But let this not blind you to what vi rtue t h e re is; m a ny persons strive fo r h i g h idea ls; and everywhere l ife is fu l l of heroism . Be you rse lf. Especi a l ly do not fei g n affection. Neither b e cynica l about love; for i n the face of a l l a ridity and disench a ntment it is as pere n n i a l as the g rass.Take ki ndly the cou nsel of the yea rs, g racefu l ly su rrenderi ng the thi ngs of youth . N u rtu re strength of spi rit to shield you i n sudden misfortu ne. But do not distress you rself with i m ag i ni ngs. M a ny fea rs a re born of fatig u e a n d l o n e l i ness. Beyo nd a w h o l eso m e d i sci p l i ne, be g e ntle with you rse lf. You a re a ch i l d of the u niverse not less than the trees and the sta rs; you have a rig ht to be here. And whether or not it is clea r to you, no dou bt the u niverse is u nfo l d i ng as it shou ld.Therefore be at peace with God, whatever you conceive H i m to be. And whatever you r l a bors and aspi rations, i n the noisy confusion of l ife keep peace with you r sou l . With a l l its sham, d rudgery and broken d rea ms, it is sti l l a beautifu l world. Be cheerfu l . Strive to be happy. Max E h rm a n n 280


ΝΤΕ ΖΙΝΤΕ ΡΑΤΑ �

(Ε ΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ)

Πορεύου με γαλήνη μέσα στον θόρυβο και τη σπουδή, και έχε πάντα κατά νου, πόση ειρήνη περικλείει η σιωπή . Όσο μπορείς χωρίς να καταθέτεις τα όπλα συνδιαλέγου με τους ανθρώπους. Λέγε τη γνώμη σου ήρεμα και καθαρά, κι άκου τους άλλους, και τους ανόητους και τους αδαείς, έχουν κι αυτοί κάτι να πουν. Απόφευγε τους θορυβώδεις κι επιθετικούς, είν' ερεθιστικοί στο πνεύμα. Εάν συγκρίνεσαι με άλλους μπορείς να νιώσεις ματαιόδοξος και χολωμένος πάντοτε θα υπάρχουνε και πω καλοί και πω κακοί από σένα. Απόλαυσε τα επιτεύγματά σου και τα σχέδια σου τα μελλοντικά. Κράτα το ενδιαφέρον σου για την καριέρα σου, όσο κι αν είναι ταπεινή· είναι πραγματική κατάκτηση στις αλλαγές της τύχης των καιρών. Ν α 'σαι προσεκτικός στις όποιες σου συναλλαγές, γιατί ο κόσμος ξεχειλίζει από απάτη . Όμως αυτό μη σε τυφλώνει στην ενυπάρχουσα αρετή. Πολλοί είναι εκείνοι που αγωνίζονται για υψηλά ιδανικά. Και η ζωή είναι παντού γεμάτη ηρωισμό. Ν α 'σαι ο εαυτός σου. Και ειδικά μην προσποιείσαι στη στοργή . Ούτε να είσαι κυνικός για την αγάπη . Γιατί μπροστά σ' όλη την ερημιά και την απογοήτευση είναι αιώνια όπως η χλόη . Δέξου με καλοσύνη την συμβουλή των χρόνων, εγκαταλείποντας με χάρη τις ενασχολήσεις της νιότης. Ανάθρεψε την ισχύ του πνεύματος να σε θωρακίζει στις αιφνίδιες κακοτυχίες. Αλλά μην ταλαιπωρείσαι με φαντασιώσεις. Πολλοί φόβοι γεννιούνται από την κόπωση και την μοναξιά. Πέρα από μια υγιεινή πειθαρχία, να 'σαι τρυφερός με τον εαυτό σου. Είσαι παιδί του σύμπαντος τουλάχιστον όσο και τα δέντρα και τ' αστέρια. Έχεις δικαίωμα να βρίσκεσαι εδώ. Και ανεξάρτητα από το αν είναι ξεκάθαρο σε σένα, το σύμπαν αναμφίβολα ξεδιπλώνεται όπως θά 'πρεπε. Γι' αυτό νά 'χεις ειρήνη με τον Θεό, όπως κι αν Τον προσλαμβάνεις. Κι όποιοι κι αν είναι οι κόποι σου και οι φιλοδοξίες σου, μέσα στην θορυβώδη σύγχυση της ζωής διατήρησε ειρήνη με την ψυχή σου. Μ' όλη την υποκρισία, τον μόχθο και τ' ανεκπλήρωτα όνειρα, είναι ακόμα ένας όμορφος κόσμος. Ν α 'σαι χαρούμενος. Αγωνίσου να γίνεις ευτυχισμένος. ΜαξΈρμανν 281


ΤΟ ΗΑVΈ SUCCE EDED

Το l a u g h often a n d m u ch; Το wi n respect of i nte l l i g e nt peo p l e, And the affecti on of ch i l d ren; Το ea rn the a p p reciati on of honest critics, And e n d u re the betraya l of fa lse frie nds; Το ap preciate beauty, Το fi nd the best i n othe rs; Το leave the world a bit bette r, Wheth er by a h ea lthy ch i ld, a garden patch , O r a redeemed socia l conditi o n ; Το know eve n one life h as breathed easie r beca use you l i ved. Th is is to h ave succeeded.

Ra l p h Wa ldo E m e rso n

282


ΝΑ 'ΧΕ ΙΣ ΠΕ ΥΥΧΕΙ

Ν α γελάς πολύ και συχνά,

Ν α κερδίζεις τον σεβασμό των ευφυών ανθρώπων, Και την αγάπη των παιδιών, Ν α κατακτάς την εκτίμηση των έντιμων κριτικών, Και να υπομένεις την προδοσία φίλων απατηλών, Ν α εκτιμάς την ομορφιά, Ν α βρίσκεις το καλύτερο στους άλλους,

Ν ' αφήνεις τον κόσμο πίσω σου λίγο καλύτερο, Ε ίτε μ' ένα υγιές παιδί, είτε μ' ένα κηπάκι, εκεί που μόνο αγριόχορτα υπήρχαν ή λυτρώνοντας την πληγή ενός συνανθρώπου. Ν α ξέρεις πως έστω και μια ζωή ανέπνευσε ευκολότερα εξ' αιτίας της δικής σου ύπαρξης. Αυτό σημαίνει να 'χεις πετύχει.

Ράλφ Γουάλντο Έμερσον

283


Α CONEY ISLAND OF TH E MIND Consta ntly riski ng a bsu rd ity a n d death whe neve r he perfo rms a bove the heads of h is a u d i e nce the poet l i ke a n acro bat cl i m bs on ri m e to a h i g h wi re o f h is own m a ki n g a n d ba l a nci ng on eye beams a bove a sea of faces paces h i s way to the oth er side of day performi ng e ntrech ats a nd s l i g ht-of-foot tricks a n d oth e r h i g h th eatrics a nd a l l with out m i staki ng a ny th i n g fo r what it m ay not be For h e's the super rea l ist who m ust pe rforce perceive taut truth before the ta ki ng of each sta nce or step in h is supposed adva nce towa rd that sti l l h i g h e r pe rch where Bea uty sta nds a n d wa its with g ravity to sta rt h e r death-defyi ng leap And h e a l ittle ch arleych a p l i n m a n w h o m ay o r m a y not catch h e r faith ete rna l fo rm spreadeag led in the em pty a i r of existe nce Lawre nce Fe rl i ng h etti

284


Μ ΙΑ ΕΓ ΚΕΦΑΛΙ ΚΗ N HL:OL: KONEY Συνεχώς ρισκάροντας παραλογισμό και θάνατο κάθε φορά που δίνει παράσταση πάνω απ' τα κεφάλια του ακροατηρίου του ο ποιητής σαν ακροβάτης αναρριχάται στη ρίμα σ' ένα υψηλό σύρμα δικής του κατασκευής κι ισορροπώντας σε δοκούς ματιών πάνω από μια θάλασσα προσώπων βηματίζει σιγά-σιγά προς την άλλη μεριά της μέρας εκτελώντας πιρουέτες κι ανάλαφρες φιγούρες κι άλλα υψηλής δεξιοτεχνίας θεατρικά νούμερα κι όλα αυτά χωρίς να μπερδεύει το οτιδήποτε με κάτι που μπορεί να μην είναι Γιατί είναι ο σούπερ ρεαλιστής που πρέπει εξ' ανάγκης να προσλάβει την τεταμένη αλήθεια πριν πάρει την όποια στάση ή βήμα στην υποτιθέμενη προέλασή του προς ένα ακόμη υψηλότερο ορόσημο εκεί που στέκει η Ομορφιά και αναμένει με σοβαρότητα αρχίσει το άλμα της αψηφώντας το θάνατο ν' Κι αυτός ένας μικρός τσάρλυτσάπλιν που μπορεί ή δεν μπορεί να συλλάβει την ωραία αιώνια μορφή της την εκτεινόμενη σαν αητός στον κενό αέρα της ύπαρξης Λώρενς Φερλινγκέττι

285


THE ROAD ΝΟΤ ΤΑΚΕ Ν Two roads d iverged i n a ye l l ow wood, And so rry I cou ld not travel both And be one trave l e r, l o n g e r I stood And l ooked down one as fa r as I cou ld Το where it bent i n the u nderg rowth; Th en took the oth er, as j ust as fa i r, And havi ng perhaps the bette r cl a i m , Beca use it was g rassy a nd wa nted wea r; Thoug h as for th at, the passing there Had wo rn them rea l ly a bout the sa me, And both that morni ng equ a l ly lay ln leaves no step had trodden bl ack. O h , I kept the fi rst fo r a noth er day ! Yet knowi ng h ow way leads on to way, I dou bted if I shou l d ever come back. I sha l l be tel l i ng this with a si g h Somewhere ages a n d ages he nce: Two roads d iverged in a wood, a n d I I took the one less trave led by, And that has made a l l the diffe re nce.

Ro be rt Frost

286


Ο ΔΡΟΜΟL: ΠΟΥ ΔΕ Ν ΠΑΡΘΗΚΕ Δυό δρόμοι χωριζότανε σ' ένα δάσος ωχρό, Κι όντας αδύνατο να πάρω και τους δύο Και νά 'μαι ο ίδιος ταξιδιώτης, στάθηκα για καφό Κι αγνάντεψα τον ένανε όλο πω μακρινό Μέχρις εκεί που χάνονταν στων θάμνων το τοπίο . Όμως τον άλλο τράβηξα, το ίδιο ελκυστικό, Που 'χε τις περισσότερες, έτσι φαινόταν, απαιτήσεις, Γιατί, χορταριασμένος όπως ήταν, ήθελε πάτημα γερό· Αν κι όσο γι' αυτό, το πέρασμα από 'δω Όμοια τους ισοπέδωσε απ' τις καταπατήσεις, Κείνο το πρω"ίνό, ολόίδωι μού απλώνονταν μπροστά Μέσα σε φύλλα που ποτέ κανείς δεν είχε διασχίσει. Αχ! Τον πρώτο άφησα για μιαν άλλη φορά Αν και γνωρίζοντας ότι ο δρόμος το δρόμο του τραβά, Πολύ αμφέβαλλα αν πίσω σ' αυτόν θά 'χα ποτέ γυρίσει. Και πάντα θα το λέω με αναστεναγμό Ύστερα από χρόνια και χρόνια πολλά: Δυό δρόμοι χωριζότανε στο δάσος, κι εγώ Τον λίγο πατημένο διάλεξα να διαβώ, Κι ήταν αυτό που έκανε όλη τη διαφορά.

Ρόμπερτ Φροστ

287


STOPPING BY WOODS ON A SNOWY E NE NING Wh ose woods th ese a re I t h i n k I know. H i s house is i n the vi l l ag e, thou g h ; He wi l l not see m e stoppi ng h e re Το watch h is woods fi l l u p with snow. My l i ttl e h o rse m u st t h i n k it queer Το stop without a fa r m h ouse nea r Betwee n the woods a nd froze n l a ke Th e da rkest eve n i n g of the yea r. He g ives h is h a rness bel l s a shake Το ask if there is so me m ista ke. The o n ly oth er sou nd's the sweep Of easy wi nd and downly fl ake. Th e woods a re l ovely, da rk, a nd deep, But I h ave prom ises to keep, And m i les to go before I sleep, And m i les to go before I sleep.

Ro be rt Frost

288


ΣΤΑΜΑΤΩ ΝΤΑΣ ΚΟ ΝΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ E NA XIO NIL:ME N O ΑΠ Ο ΓΕ ΥΜΑ Ποιανού το δάσος είν' αυτό, νομίζω ότι το ξέρω. Όμως τ' αρχοντικό του είναι στο χωριό· Δεν θα με δει να σταματώ Και να κοιτώ το δάσος του με χιόνι καλυμμένο. Το φτωχικό μου άλογο το βρήκε παλαβό Ν α σταματά στο πουθενά χωρίς αγρόκτημα κοντά μας Ανάμεσα στα δάση και στη λίμνη του χωνιά Τ' απόγευμα το σκοτεινότερο εκείνης της χρονιάς μας. Κι ανακινεί τα καμπανάκια του Για να ρωτήσει μήπως έχει γίνει λάθος. Κι ο μόνος άλλος ήχος είν' το σάρωμα Της χιονοθύελλας που στροβιλίζεται με πάθος. Τα δάση είναι βαθειά και ζοφερά και τ' αγαπώ, Όμως έχω πολλά υποσχεθεί να κάνω, Και χίλια μίλια να διαβώ πριν κοιμηθώ, Και χίλια μίλια να διαβώ πριν να πεθάνω.

Ρόμπερτ Φρο στ

289


FIRE AND ICE

So me say the wo rld wi l l end i n fi re, Some say i n ice. Fro m what I ' ve tasted of desi re I h o l d with th ose who favo r fi re. But if it had to perish twice, I th i n k I know enou g h of h ate Το say that for destructio n ice ls a l so g reat And wou ld suffice.

Robert Frost

290


ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΩΝΙΑ

Μερικοί λεν πώς ο κόσμος θα τελειώσει στη φωτιά, Άλλοι λεν στην παγωνιά. Όσο για την επιθυμία μου Ε ίμαι μ' αυτούς που προτ ψούνε την φωτιά. Όμως αν ήταν να χαθεί διπλά, Πιστεύω πως γνωρίζω από μίσος καλά Για να πω πως, όσο για καταστροφές και η παγωνιά Είν' εξίσου σημαντική Και θά 'ταν πράγματι αρκετή.

Ρόμπερτ Φροστ

291


ME SSAGE Si nce we had cha ng ed rog e red spu n worked wept a n d pissed togeth er I wake u p in the morni ng with a d ream in my eyes but you a re gone i n ΝΥ Re m e m be ri n g me g ood l love you l l ove you a nd you r broth ers a re crazy I accept their d ru n k cases lt is too l o n g that I have bee n a l o n e lt's too long that I ' ve sat u p i n bed without a nyone to touch on the knee, m a n o r wo m a n I do n't ca re what a nymore, I wa nt love I was born for I wa nt you with me now Ocea n l i ners boi l i ng ove r the Atla ntic Delicate steelwo rk of u nfi n ished skyscrapers Back end of the d i ri g i ble roaring over Lake h u rst Six wo m e n d a nci ng on a red stag e naked Th e leaves a re g reen on a l l the trees in Pa ris now I wi l l be h o m e i n two m o nths a nd l ook you i n the eyes

Al l e n G i nsbe rg

292


ΜΉΝΥΜΑ Μια κι αλλάξαμε το κάναμε κλωθογυρίσαμε δουλέψαμε κλάψαμε μαζί και κατουρήσαμε ξυπνώ το πρωΊ" μ' ένα όνεφο στα μάτια όμως εσύ είσαι φευγάτη στη Ν ιου Γιορκ κρατώντας τις καλές μου τις στιγμές Σ' αγαπώ σ' αγαπώ και τ' αδέλφια σου είναι παλαβά Δέχομαι τον αλκοολισμό τους Είναι πολύς καφός που έμεινα μονάχος Είναι πολύς καφός που στο κρεββάτι ανασηκώθηκα χωρίς ν' αγγίξω άνθρωπο στο γόνατο, άνδρα ή γυναίκα δεν με νοιάζει τί πιά, θέλω τον έρωτα για τον οποίο γεννήθηκα· σε θέλω τώρα Υπερωκεάνεια που βράζετε πάνω στον Ατλαντικό Λεπτές μετάλλινες κατασκευές μη τελειωμένων ουρανοξυστών Το πίσω μέρος απ' το ζέπελιν βρυχώμενο πάνω απ' το Λέ"ίκχερστ Έξι γυναίκες που χορεύουνε πάνω σε κόκκινη σκηνή γυμνές Τα φύλλα είναι τώρα πράσινα σ' όλους του Παρισιού τους δρόμους Θα είμαι πίσω σε δυό μήνες και θα σε κοιτώ στα μάτια

Άλλεν Γκίνσμπεργκ

293


CHOROS FROM MORPHEUS G i ve m e you r poppies poppies, one by one, red poppies, wh ite ones, red ones set by wh ite; l'm th rou g h with protestation; my d e l i g ht knows nothi ng of the m i nd or a rg u m e nt; l et me be done with brai n's i ntricacies; you r i nsig ht has d riven deeper th a n the l o rd i est tom e o f Attic thoug ht or Cyre n i a n logic;

Ο stra nge, d a rk M o rp h e us, coveri ng me with wi ngs, you g i ve the su btle fru it Odysseus scorned that l eft h is towns m e n fai nti ng on the sa nds, you bri ng the s i ren note, the lotus-la nd;

Ο let me rest

294


XOPOL: ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΡ ΦΕΑ Δος μου τις παπαρούνες σου τις παπαρούνες, μία-μία, κόκκινες παπαρούνες, και λευκές, κόκκινες από λευκό σπαρμένες διαμαρτύρομαι εντόνως η απόλαυσή μου δεν γνωρίζει τίποτε απ' το νου ή τα επιχειρήματα· άσε με να τελειώσω με του μυαλού τις ε μ πλοκές τα σώψυχά σου διείσδυσαν βαθύτερα κι από τον πω επικυρίαρχο τόμο της Αττικής δ ιάνοιας ή της Κυρηναίας λογικής ώ παράξενε, σκοτεινέ Μορφέα, που με καλύπτεις με φτερούγες, παρέχεις το φρούτο το λεπτό που περιφρόνησε ο Οδυσσέας π' άφησε τους συντρόφους του λιπόθυμους στην άμμο, φέρνεις τη μελωδία των σειρήνων, τη χώρα του λωτού· ώ κάνε με ν' αναπαυθώ

295


at last, at last, at last; you r touch is sweeter th a n the touch of Death ;

Ο I a m ti red of measu res l i ke deft oa rs; the beat a n d ri n g i ng of majestic song; g i ve m e you r poppies; I wou l d l i e a l o n g hot rocks, l i ste n i ng; sti l l my a m bitio n that wou l d rea r a nd chafe l i ke cha riot h o rses waiti ng fo r the race; let me fo rg et the spea rs of M a rath o n .

Η . D. ( H i lda Doo l i ttle)

296


επί τέλους, επί τέλους, επί τέλους το άγγιγμα σου είναι πω γλυκό κι από το άγγιγμα του Χάρου· Ώ κουράστηκα απ' το μέτρο όπως τα επιδέξια κουπιά· ο χτύπος και η αντήχηση του μεγαλειώδους τραγουδιού· δος μου τις παπαρούνες σου· θα ξαπλωθώ στην παραλία των θερμών των βράχων, ακούγοντας ακίνητη η φιλοδοξία μου που θα ορθωνόταν και θα προστρίβονταν όπως τ' αλόγατα της αρματοδρομίας πριν βγούνε στον ιππόδρομο· κάνε με να ξεχάσω τα δόρατα του Μαραθώνα.

Χ. Ντ. (Χίλντα Ντουλίτλ)

297


WAY OUT WE ST For Gary Snyder

As si m p l e a n act as ope n i ng the eyes. M e rely com i ng i nto thi ngs by deg rees. M o rn i n g : some tea r is broke n o n t h e wooden stai rs of my l ady's eyes. Profusions of g reen.The l eaves.The i r co nsta nt p re h e nsions. Like o l d ju nkies on S h e ri d a n S q u a re, eyes cold a nd rou nd.Th e re is a song Nat Cole si ngs . . . Th is city a n d the i ntricate d isorder of the seasons. U na bl e to m enti on someth i ng as a bstract as ti me. Even so ( bowi ng l ow in thick sm oke from ch ea p i ncense; a l l ki nds of q u esti ons fi l l i ng the m outh, ti l l you r suffocate a nd fa l l dead to o p u l ent ca rpet) . Even so, Shadows wi l l creep ove r you r flesh and h ide you r diso rder, you r l i es.

298


Ε 3Ξ ΟΔΟΣ ΔΥΓΙΚΑ Γtα τον Γκάρυ Σνάiντερ Μια τόσο απλή πράξη σαν το άνοιγμα των ματιών. Μόλις που συνειδητοποιείς τα πράγματα σταδιακά. Πρω1": κάποιο δάκρυ έσπασε στα ξύλινα σκαλοπάτια των ματιών της καλής μου. Αφθονία πράσινου. Τα φύλλα. Οι συνεχείς τους αρπαγές. Σαν παλιοί ναρκομανείς στην Πλατεία Σέρινταν, μάτια παγωμένα και στρογγυλά. Ε ίναι ένα τραγούδι που τραγουδά ο Ν ατ Κινγκ Κολ. . . Αυτή η πόλη και η περίπλοκη αταξία των εποχών. Αδύνατο να κάνεις λόγο για κάτι τόσο αφηρημένο όπως ο χρόνος. Ακόμη κι έτσι (σκύβοντας χαμηλά σε πυκνό καπνό από φτηνό λιβάνι. Όλων των ειδών οι ερωτήσεις γεμίζουν το στόμα, μέχρι να πάθεις ασφυξία και να πέσεις νεκρός στο χλιδάτο χαλΟ . Ακόμη κι έτσι, Σκιές θα συρθούν πάνω στη σάρκα σου και θα κρύψουν την διαταραχή σου, τα ψέματά σου .

299


There a re u nattractive wi ld ferns outsi de the wi ndow where the cats h i de.The yowl fro m there at n i g hts. l n heat a n d bleed i ng on my tu l i ps. Steel be l l s, l i ke the evi l u nwashed Sph i nx, towi ng i n the twi l i g ht. ch i ld less o l d m u rderers, for centu ries with m usty eyes. I am distressed.Th i nki n g o f t h e seasons, how they pass, h ow I pass, my very youth, the ri pe sweet of my l ife; d rai ned off . . . Like g i a nt rhesus m o nkeys, picki ng th ei r sku l ls, with i ng e n i ous crue lty sucki ng out the brai ns. Ν ο use fo r beauty co l l apsed, with m o l dy breath done i n . l nsidious wei g ht of ca nkered d reams,τi resias' weathered cock. Wa l ki ng i nto the sea, shel ls cau g ht in the h a i r. Coa rse waves tea ri ng the to ngue. Closi ng the eyes. As si m p l e a n act.You float.

Le Roi Jo nes

300


Είναι κάτι απωθητικές άγριες φτέρες έξω απ' το παράθυρο όπου κρύβονται οι γάτες. Σκούζουνε από 'κει τις νύχτες. Μες στη ζέστη ματώνοντας τις τουλίπες μου. Ατσάλινες καμπάνες, σαν την διαβολική άπλυτη Σφίγγα, σέρνοντας στο λυκόφως. Άτεκνοι γηραιοί δολοφόνοι, για αιώνες με μουχλιασμένα μάτια. Ε ίμαι θλιμμένος. Καθώς σκέφτομαι για τις εποχές, πώς περνάνε, πώς περνώ, το άνθος της νιότης μου, η ώριμη ηδύτητα της ζωής μου, στέγνωσαν . . . Όμοια με γιγάντιους πιθήκους ρέζους, που τσιμπολογούν τα κρανία τους, με άδολη σκληρότητα ρουφώντας τα μυαλά. Άχρηστη η ομορφιά που κατέρρευσε, με όζουσα αναπνοή . Δόλιο βάρος πληγωμένων ονείρων, του Τειρεσία ο γερασμένος κόκκορας. Βαδίζοντας στη θάλασσα, κοχύλια πιασμένα στα μαλλιά. Κύματα τραχιά που σκίζουνε τη γλώσσα. Κλείνοντας τα μάτια. Τόσο απλό. Μετεωρίζεσαι.

ΛεΡουά Τζόουνς

301


MEXICO CIYY B LUES 1 1 3th C h o rus G ot u p a nd d ressed up a n d we nt out a n d got l a i d Then d i ed a nd g ot bu ried in a coffi n in the g rave, M a nYet eve ryth i n g is pe rfect, Beca use it is e m pty, Beca use it is perfect With e m pti ness, Because it's not even h a p pe n i n g . Eve ryth i ng ls l g nora nt of its own e m pti ness Anger Doesn't l i ke to be re m i nded of fitsYou sta rt with theTeach i ng l nscruta ble of the D i a m o nd And end with it, you r goal is you r sta rti n g p l ace, Νο race was ru n, no wa l k of prop hetic toenai ls Across Ara bies of h ot M ea n i ng -you just n u m bly do n't g et there

Jack Ke rouac

302


ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Τ ΟΥ Μ Ε ΞΕ ΙΚΟΥ 1 1 3ος Χορός Σηκώθηκα και ντύθηκα και βγήκα έξω και απλώθηκα Τότε πέθανα και θάφτηκα σ' ένα φέρετρο μέσα στο μνήμα, Άνθρωπε Παρ' όλα αυτά το κάθε τι είναι τέλειο, Γιατί είναι κενό, Γιατί είναι τέλειο Στην κενότητά του, Γιατί ούτε καν συμβαίνει. Το κάθε τι Ε ίναι Ανυποψίαστο για την κενότητά του Ο ργή Δεν της αρέσει να της θυμίζουν τους παροξυσμούς -

Αρχίζεις με την Ανεξιχνίαστη Διδασκαλία του Αδάμαντος Και τελειώνεις μ' αυτήν, σκοπός σου είναι το σημείο εκκίνησης, Κανένας αγώνας δρόμου δεν διεξήχθη, καμία πορεία προφητικών καρφιών Δια μέσου της κάθε Αραβίας των θερμών Νοημάτων - απλά μουδιασμένα δεν φτάνεις εκεί

Τζακ Κέρουακ

303


THANK YOU Oh th a n k you fo r g i vi ng m e the ch a nce Of bei ng s h i p's doctor ! I a m so rry that I sha l l h ave to refuse But, you see, the most I know of medici n e is o ra ng e fl owers τi lted i n the eve n i ng l i g ht agai nst a cash m e re red l nside wh ich breasts i nvent the laws of l i g ht And of n i g ht, where cash m e re moors itself across the sea. And th a n k you for g ivi ng me these q u i ntu p l ets Το rea r a nd make ha ppy . . . My m i nd was on someth i ng e lse. Th a n k you fo r g i vi n g me this battl esh i p to wash, But I have a rash on my h a nds a nd my eyes h u rt, And I know so l i ttl e a bout clea n i n g a s h i p That I shou l d rather c l e a n a n island. There one knows what one is a bout - spo nge th ose pa l m trees, sweep u p the sa nd a l i ttle, polish those cocon uts; Th en take a rest fo r a wh i l e a nd it's ti m e to tri m the g rass as wel l a s sepa rate i t from each oth e r where g u m my su bsta nces have made i ndivi d u a l blades stick togeth er, formi ng a n u g ly bu nch ; A n d t h e n take t h e dead ba rk off t h e trees, a n d perfu m e th ese lsla nds a bit with a so ng . . . Th at's easy- but a battlesh i p ! Wh ere does one beg i n a n d how does one do? to batten the h atches? I wou l d rather clea n a m i l l i o n pa l m trees.

Ke n n eth Koch

304


Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία νά 'μαι ο γιατρός του καραβιού ! Λυπούμαι που θα πρέπει να αρνηθώ Αλλά, βλέπεις, το μόνο που ξέρω από ιατρική είναι άνθη πορτοκαλιάς γερμένα στο φως του δειλινού σε φόντο πορφυρό κασμίρινο που μέσα τους στήθη ανακαλύπτουνε τους νόμους του φωτός και της νυχτός, όπου το κασμίρινο χρώμα άγκυρα ρίχνει καταμεσής της θαλάσσης. Σ' ευχαριστώ επίσης που μου δίνεις τούτα τα πεντάδυμα να τ' αναθρέψω και να τα κάνω ευτυχισμένα . . . Το μυαλό μου ήτανε κάπου αλλού. Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις να πλύνω αυτό το θωρηκτό, όμως έχω ένα ερύθημα στα χέρια μου και τσούζουν και τα μάτια μου, και ξέρω τόσο λίγα για καθαρισμό ενός πλοίου που θά 'τανε καλύτερα να καθαρίσω ένα νησί. Εκεί ξέρει κανείς περί τίνος πρόκειται - σφουγγάρισε αυτές τις φοινικιές, σκούπισε λίγο την αμμουδιά, γυάλισε εκείνες τις καρύδες. Μετά ξεκουράσου για λίγο κι έπειτα είναι καφός να περιποιηθείς τη χλόη και να διαχωρίσεις τα φύλλα της εκεί που κολλώδη υλικά έκαναν φύλλα διακριτά να κολληθούν μαζί, φτιάχνοντας ένα άσχημο ματσάκι· κι ύστερα απομάκρυνε την ξεραμένη φλούδα απ' τα δέντρα, και αρωμάτισε ετούτα τα νησιά μ' ένα τραγούδι . . . Εύκολα πράγματα αλλά ένα θωρηκτό ! Από πού ν' αρχίσει κανείς και πώς να το κάνει ; από τα φινιστρίνια ; Καλύτερα να καθαρίσω ένα εκατομμύριο φοινικόδεντρα.

Κέννεθ Κωχ

305


ΜΑΝ IS ΙΝ ΡΑΙΝ M a n is i n pai n te n bri g ht ba l ls bat the a i r fa l l i ng t h rou g h t h e wi ndow o n wh ich h i s double l ea ns a net the a i r made to catch the ten bri g ht ba l ls M a n is a roo m where the m a l efic h a nd tu rns a knob on the u nseen u nknown double's door M a n is i n pai n with his navel h ook ca u g ht on a sto ne q u a rry where te n bri g ht ba l l s ch ose to l a n d A N D where t h e m a l efic h a nd ca rves o n ge lati nous a i rTH E WI N DOW to s l a m shut on h i s shadow's ta i l Te n bri g ht ba l l s bou nce i nto the u nsee n u n known d o u b l e's net M a n is a fa lse wi ndow th roug h wh ich h i s double wa l ks to the truth that fa l ls as ten bri g ht ba l ls the m a l efic h a nd tossed i nto the a i r M a n is i n pai n te n bri g ht spi kes nai led to the doo r !

P h i l i p La m a nti a

306


Ο ΑΝΘΡΩ ΠΟL: ΠΟΝΑ Ο άνθρωπος πονά δέκα μπάλες λαμπρές χτύπησαν τον αέρα πέφτοντας μέσ' απ' το παράθυρο όπου ο σωσίας του ρίχνει ένα δίχτυ που έφτιαξ' ο αγέρας να πιάσει τις δέκα μπάλες τις λαμπρές Ο άνθρωπος είναι ένα δωμάτιο όπου το χέρι το επιβλαβές γυρνά ένα κουμπί στην άγνωστη αόρατη πόρτα του σωσία του Ο άνθρωπος πονά με το αγκίστρι του αφαλού του πιασμένα σ' ένα λατομείο όπου δέκα μπάλες λαμπρές αποφασίζουν να προσγειωθούν ΚΑΙ όπου το χέρι το επιβλαβές σκαλίζει στον ζελατινοειδή αέρα το ΠΑΡΆΘΥΡΟ για να κλείσει ερμητικά στην ουρά της σκιάς του Δέκα μπάλες λαμπρές αναπηδούν στ' αόρατο άγνωστο δίχτυ του σωσία Ο άνθρωπος είναι ένα ψεύτικο παράθυρο μέσ' από το οποίο ο σωσίας του πορεύεται προς την αλήθεια που πέφτει σαν δέκα μπάλες λαμπερές που αυτό το χέρι το επιβλαβές έριξε στον αέρα Ο άνθρωπος πονά δέκα λαμπρά καρφιά στην πόρτα καρφωμένα !

Φίλιπ Λαμάντια

307


ΤΗΕ S HARKS

Wel l, then, the last day the sha rks a ppea red. Da rk fi ns appear, i n nocent as if i n fa i r wa rn i n g .The sea becom es si nister, a re they everywhere? I tel l you, they break six feet of wate r. lsn't it the sa m e sea, a nd wo n't we p lay i n it a ny m o re? l l i ked it clea r and not too ca l m, enou g h waves to fly i n o n . For the fi rst ti m e I d a red to swi m o u t o f m y depth . lt was s u ndown when they ca m e, the ti me when a sheen of copper sti l l s the sea, not d a rk enou g h fo r moo n l i g ht, clea r enou g h to see them easi ly. Dark the s h a rp lift of the fi ns.

De nise Leve rtov

308


ΟΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ

Λοιπόν, την τελευταία μέρα φάνηκαν οι καρχαρίες. Μαύρα πτερύγια εμφανίζονται, αθώα σαν μια έντιμη προειδοποίηση . Η θάλασσα γίνεται δυσοίωνη, είναι τους άραγε παντού ; Σας λέω, σχίζανε δυο μέτρα το νερό . Δεν είναι άραγε η ίδια θάλασσα, και δεν θα παίξουμε σ' αυτήν ξανά ; Μ' άρεσε να 'ναι καθαρή κι όχι τόσο γαλήνια, κύμα αρκετό για να βουτάς απάνω του. Για πρώτη φορά να κολυμπήσω τόλμησα σ' απάτητα νερά. Ήταν ηλιοβασίλεμα σαν ήρθαν, η ώρα που μία λάμψη από χαλκό τη θάλασσα καλμάρει, όχι σκοτάδι αρκετό για σεληνόφως, ακόμα μέρα να τους βλέπεις καθαρά. Μαύρο το κοφτερό ανασήκωμα των πτερυγίων.

Ντενίς Λέβερτωφ

309


ΤΗΕ GODDESS S h e i n wh ose l i pservice I passed my ti me, Wh ose name I knew, but not h e r face, Ca m e upon me where l lay i n Li e Castle ! F l u ng m e across the roo m , a n d roo m after roo m ( h itti ng the wa l ls, re bou nd i ng -to the last sticky wa l l -wre nch i n g away from it pu l led h a i r out ! ) ti l l l lay outsi de the oute r wa l l s ! The re i n co ld a i r lyi ng sti l l where h e r h a n d h a d th rown me, I tasted the mud that spl attered my l i ps: the seeds of a forest we re in it, asleep a nd g rowi ng ! I tasted h e r powe r ! Th e si lence was a nswe ri ng m y si l ence, a fo rest was push i n g itself out of sleep betwee n my s u b m e rg ed fi ngers. I bit on a seed a nd it spoke on my ton g u e o f day that s h o n e a l ready a mong sta rs i n the wate r -m i rror of low g rou nd, a n d a wi nd risi ng ruffl ed the l i g hts: she passed nea r me retu rni ng from the e ncou nter, she who p l ucked me fro m the close roo ms, without whom noth i ng fl owers, fru its, sl eeps i n season, without whom noth i ng spea ks i n its own ton g u e, but retu rns l i e for l i e ! De nise Levertov

31 0


Αυτή που υποτίθεται πως στην υπηρεσία της πέρασα τον καφό μου, που τ' όνομα της ήξερα, αλλά όχι τη μορφή της, όρμηξε κατά πάνω μου εκεί που αναπαυόμουνα στο Κάστρο των Ψευδών ! Με εκσφενδόνισε απ' άκρου σ' άκρου στο δωμάτιο, κι από δωμάτιο σε δωμάτιο (χτυπώντας με στους τοίχους, κάνοντας γκέλες - μέχρι τον τελευταίο βρωμότοιχο - στριφιγυρίζοντάς με μακριά απ' αυτόν μαλλιά βγαλμένα !) μέχρι που κείτομαι έξω από τα τείχη τα εξωτερικά ! Εκεί στον παγωμένο αέρα κατάκειτος κι ακίνητος εκεί που μ' έριξε το χέρι της, τη λάσπη γεύτηκα που πασαλείφτηκε στα χείλια μου: ήτανε μέσα της οι σπόροι ενός δάσους, κοιμώμενου και εκβλαστάνοντος ! Πήρα μια γεύση απ' τη δύναμή της ! Η σιωπή αποκρινόταν στη δικιά μου σιωπή, σάλευε ένα δάσος νά βγει απ' τον ύπνο του ανάμεσα στα βυθισμένα δάχτυλά μου. Ένανε σπόρο δάγκωσα κι άρχισε να μιλά στη γλώσσα μου για μέρα ήδη απαστράπτουσα ανάμεσα στ' αστέρια σ' εκείνο τον καθρέφτη των νερών στα πεδινά, καθώς ένας αέρας που σηκώνονταν τάραζε δυνατά τα φώτα: πέρασε δίπλα μου γυρνώντας από τη συνάντηση, αυτή που βίαια με πέταξε έξω απ' τα δωμάτια, που τίποτα χωρίς αυτήν λουλούδια, φρούτα, ύπνοι εποχής, που τίποτα χωρίς αυτήν δεν καταφέρνει να μιλά στη γλώσσα του, μα επιστρέφει ψέμα στο ψέμα ! Ντενίς Λέβερτωφ

31 1


MY LOST YOUTH Often I th i n k of the beautifu l town That is seated by the sea; Ofte n in thoug ht go up a n d down Th e pl easa nt streets of that dea r o l d town, And my youth co mes back to me. And a verse of a La pland song ls h a u nti ng my m e m o ry sti l l : " Α boy's wi l l i s the wi nd's wi l l , A n d t h e thoug hts of youth a re l o n g , l o n g thoug hts." I ca n see the shadowy l i nes of its trees, And catch, i n sudden g l ea ms, Th e sheen of the fa r-su rrou n d i n g seas, And isla nds that were the H esperides Of a l l my boyish d reams. And the b u rden of that o l d song, lt m u rm u rs a n d whispe rs sti l l : ''Α boy's wi l l i s the wind's wi l l, And the thoug hts of youth a re long, long thoug hts." I rem e m be r the black wh a rves a n d the s l i ps, And the sea-tides tossi ng free; And Spanish sa i l ors with bearded l i ps, And the beauty a nd myste ry of the s h i ps, And the magic of the sea . A n d t h e voice o f that waywa rd so ng ls si n g i ng a nd sayi ng sti l l : "Α boy's wi l l i s the wind's wi l l, And the thoug hts of youth a re long, long thoug hts."

31 2


Η ΧΑΜΕΝ Η ΜΟΥ ΝΕΙΟΤΗ Συχνά συλλογιέμαι την όμορφη πόλη Που βρίσκεται κοντά στην ακτή· Συχνά στη σκέψη μου περπατώ πάνω-κάτω Στα δρομάκια της πόλης που λάτρεψα τόσο πολύ, Κι η νειότη η δικιά μου σε μένα επιστρέφει λαμπρή . Κι ένας στίχος από κάποιο Λαπωνέζικο τραγούδι Μου στοιχειώνει τη μνήμη από κείνη ακόμα την εποχή: «Η ορμή τ' αγοριού του ανέμου ορμή, Και οι σκέψεις της νειότης είναι σκέψεις μακριές, μακρινές». Βλέπω πάλι των δέντρων τις σκιασμένες γραμμές, Και αρπάζω, σ' αιφνίδιες λάμψεις, Τη φωταύγεια των τριγύρω μακρινών θαλασσών, Και των νήσων που ήταν των Εσπερίδων Όλων εκείνων των αγορίσιων μου ονείρων. Και το βάρος αυτού του παλιού τραγουδιού, Μουρμουρίζει ψιθύρους απ' την παλιά εποχή: «Η ορμή τ' αγοριού του ανέμου ορμή, Και οι σκέψεις της νειότης είναι σκέψεις μακριές, μακρινές». Ενθυμούμαι τις μαύρες αποβάθρες και τα ολισθήματα, Τις θαλασσινές πλημμυρίδες να τινάζουν ψηλά τα κύματα· Τους Σπανιόλους τους ναύτες με τα γένεια να καλύπτουν τα χείλια, Την ωραιότητα και το μυστήριο των καραβιών, Τη μαγεία των θαλασσών. Και τη φωνή του ιδιόρρυθμου εκείνου τραγουδιού Ν α ηχεί και να λέει από άλλη εποχή : «Η ορμή τ' αγοριού του ανέμου ορμή, Και οι σκέψεις της νειότης είναι σκέψεις μακριές, μακρινές».

31 3


The re a re thi ngs of wh ich I may not spea k; There a re d reams that ca n n ot die; There a re thoug hts that m a ke the stro ng h ea rt weak, And bri ng a p a l l o r i nto the ch eek, And a m i st before the eye. And the wo rds of that fata l song Co me ove r me l i ke a ch i l l : ''Α boy's wi l l i s the wind's wi l l, And the thoug hts of youth a re long, long thoug hts . " H e n ryWadsworth Longfel low

314


Είναι πράγματα που γι' αυτά δεν μπορώ να μιλώ. Όνειρα που ποτέ δεν πεθαίνουν. Ε ίναι σκέψεις που κάνουν τη σκληρή την καρδιά μαλακή, Και ωχράδα στο πρόσωπο φέρνουν, Και ομίχλη απλώνουν στο μάτι μπροστά. Και τα λόγια από κείνο το μοιραίο τραγούδι Κατά πάνω μου έρχονται σαν κρυάδα ψυχρή: «Η ορμή τ' αγοριού του ανέμου ορμή, Και οι σκέψεις της νειότης είναι σκέψεις μακριές, μακρινές». Χένρυ Γουώτζγουορθ Λόνγκφελοου

31 5


A RE NEWAL

Havi ng used every su bterfug e Το s h a ke you , l i es, fatig ue, or eve n that of passion, N ow I see no way but a clean break. I add that I a m wi l l i ng to bea r the g u i lt.

You nod asse nt. Autu m n tu rns wi ndy, h u g e, Α clear vase of d ry leaves vi brati ng o n a n d on. We sit, watch i n g . When I next speak Love bu ri es itse lf in me, u p to the h i lt.

Ja mes M e rri l l

31 6


ΜΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Έχοντας εξαντλήσει όλα τα προσχήματα για να σε ταρακουνήσω, ψέματα, κούραση, ακόμη κι αυτό του πάθους, Τώρα δεν βλέπω άλλη διέξοδο από ένα ξεκάθαρο σπάσιμο . Προσθέτω ότι είμαι διατεθειμένος να επωμισθώ το φταίξιμο. Κουνάς το κεφάλι συγκατανεύοντας. Το φθινόπωρο φέρνει αέρα, τεράστιο, Ένα διάφανο βάζο ξερών φύλλων που δονούνται χωρίς τελειωμό. Καθόμαστε, κοιτάζοντας. Την επόμενη φορά που μιλάω Η αγάπη θάβεται μέσα μου, μέχρι τα μπούνια.

Τζέημς Μέρριλλ

31 7


LOST IN TRANSLATION Diese Tage, die leer dir scheinen Und wertlos fϋr das A/1, Haben Wurzeln zwisch en den Steinen Und trinken dort ϋbera/1.

Α ca rd ta ble i n the l i b ra ry sta nds ready Το receive the puzzle wh ich keeps neve r co m i ng . Dayl i g ht s h i nes i n o r l a m p l i g ht down U pon the tense oasis of g reen fe lt. Fu l l of u nfu lfi l l m ent, l ife goes on, M i rage a risen fro m ti m e's trickl i ng sa nds Or fa l l e n piecemeal i nto place: G e rm a n lesson, picn ic, see-saw, wa l k With t h e col l i e w h o " d i d eve ryth i n g but ta l k" Sou r wi ndfa l ls of the o rcha rd back of us. Α su m m e r without pa re nts is the puzzle, Or s h o u l d be. But the boy, day after day, Writes i n h i s Li ne-a-Day Νο puzzle. H e's i n l ove, at least. H i s French M ad e m oise l l e, l n rea l life a widow si nce Verd u n, ls stout, p l a i n ca rrot-hai red, devout. S h e p rays for h i m , as does a cu re i n Alsace, Sews costu m es for h is m a ri o nettes, H e l ps h i m to keep beh i nd the sce ne Whose sidelit g ooseg i rl, speaki ng with his voice, Plays G u i neve re as we l l as G u n m o l l Jea n. O r else at bedti me in h i s tig ht e m b race Tel l s h i m h e r own Fre nch h opes, h e r G e r m a n fea rs, H e r - but what m o re is there to tel l ? H avi ng known g ri ef a nd h a rdsh i p, Mademoise l l e

31 8


ΧΑΜ Ε ΝΟΙ

ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Α υτές οι μέρες, που σου φαίvοvται άδειες Κι αvάξιες yια το Σύμπαv, Έχουvε ρίζες αvάμεσα στις πέτρες Και πίvουvε αφειδώς από εκεί.

Ένα τραπέζι για να παίζουνε χαρτιά βρίσκεται σε αναμονή μες στην βιβλιοθήκη Για να δεχτεί το παζλ που συνέχιζε να μην έρχεται ποτέ. Το φως της μέρας λάμπει καθώς το φως της λάμπας σβήνει Πάνω στην τεταμένη όαση της πράσινης τσόχας. Πλήρης από ανεκπλήρωτα, τραβά η ζωή μπροστά, Αντικατοπτρισμός που ανατέλλει απ' του χρόνου την σταλάζουσα άμμο Ή που πέφτει κομμάτι-κομμάτι στη θέση του: Μάθημα γερμανικών, πικνίκ, κρυφτό, περίπατος Με το τσομπανόσκυλο που «τα κάνει όλα εκτός του να μιλά» Ξινά πεσμένα φρούτα στο περιβόλι πίσω μας. Ένα καλοκαίρι χωρίς γονείς είναι το παζλ, Ή θά 'πρεπε να είναι. Όμως τ' αγόρι, μέρα με τη μέρα, Γράφει στο Ημερολόγιό του Κανένα παζλ. Είναι ερωτευμένο, επιτέλους. Η Γαλλίδα γκουβερνάντα του, Στην αληθινή ζωή χήρα μετά το Βερντέν, Είν' εύσωμη, απλή, μαλλιά καροτί, ευσεβής πιστή. Προσεύχεται γι' αυτό, όπως και ένας ιερέας στην Αλσατία, Ράβει ρουχάκια για τις μαρωνέττες του, Το βοηθά να είναι πίσω απ' τη σκηνή Όπου η πλάγια φωτιζόμενη χηνοβοσκοπούλα, μιλώντας τη φωνή του, Παίζει τη Γενεβιέβη και την Γκάνμολ Τζην. Ή ακόμη την ώρα του ύπνου μες στο σφιχταγκάλιασμά του Του διηγείται τις δικές της γαλλικές προσδοκίες, τους δικούς της γερμανικούς φόβους, Τα δικά της - τί παραπάνω έμεινε για να πει ; Έχοντας βιώσει λύπες και στερήσεις, η Μαντμαζέλ

31 9


Knows l i ttl e m o re. H e r l a n g u ag es. H e r pl ace. Noon coffee. M a i i .The watch that a lso wa ited P i n ned to h e r h e a rt, poor gold, th rows up its h a n ds No puzzle ! Stea m i ng bitterness H e r su g a rs d raw pops back i nto h i s mouth, tra nsl ated: " Patie nce, cha ri . G e d u l d, mei n Schatz . " (Th us, readi ng Va l a ri the oth e r eve n i n g A n d see m i n g to reca l l a R i l ke versi on o f " Pa l me" Th at su n l it parad i g m whereby the tree Taps a sweet wel lspri ng of authority, The hou r ca me back. Patie nce d a ns I ' azu r. Gedu ld i m . . . . H i m m e l bl a u ? Mademoise l l e . ) O u t of t h e b l u e , a s p ro m ised, of a N ewYork Puzzle-renta l shop the puzzle co mesA superior o ne, co nta i n i n g a thousa nd h a n d-sawn, Sa ndal-sce nted pieces. M a ny take S h a pes known a l ready -the craftsman's re pe rtoi re, N i ce i n its l i m itation - fro m oth e r puzzl es: Witch on broomstick, ostrich , hou rg lass, Even (su rely not just i n retrospect) An i nch l i ng , i n nocently bra nch i ng pa l m . Th ese ca n be put aside, made stories of Wh i l e Mademoise l l e spreads out the rest face-u p, H e rself excited as a ch i l d; or q u esti oned Like i ncoh e rent faces in a crowd, Each with its scrap of h i g h ly co l o red Evidence the Law m u st piece togeth er. Sky-blue ostrich ? Likely sto ry. M auve of the witch's cloak wh ite, seve red fi n g e rs Pl uck? Deta i n h e r. The p l ot th icke ns As a l l at once two pi eces i nterlock.

320


Δεν ξέρει τίποτ' άλλο. Τις γλώσσες της. Την θέση της. Ο μεσημεριανός καφές. Ταχυδρομείο. Το ρολόί που επίσης προσδοκούσε Καρφιτσωμένο στην καρδιά της, χρυσάφι καθαρό, αναπετάσσει ψηλά τους δείχτες Κανένα παζλ ! Αχνίζουσα πικρία Αναδυόμενη απ' το μέλι της πέφτει ξανά στο στόμα του, μεταφρασμένο: «Πασιάνς, σερί. Γκεντούλντ, μaίν Σάτς». (Ετσι, διαβάζοντας τις προάλλες Βαλερύ Και ανακαλώντας όπως φαίνεται ένανε στίχο του Ρίλκε απ' τη «Φοινικιά» Εκείνο το ηλιόλουστο παράδειγμα όπου το δέντρο Χτυπά ανάλαφρα έναν γλυκό πίδακα εξουσίας, Η ώρα επανέκαμψε. Πασιάνς νταν λ' αζύρ. Γκεντούλντ ψ . . . Χίμελμπλάου ; Μαντμαζέλ) . Από το πουθενά, όπως του υποσχέθηκαν, έρχεται από ένα μαγαζί Της Ν έας Υόρκης που δανείζει παζλ Ένα πολύ προχωρημένο, που περιέχει χίλια πριονισμένα με το χέρι Μ' άρωμα σανδαλόξυλου κομμάτια. Πολλά παίρνουνε Σχήματα ήδη γνωστά - του τεχνουργού το ρεπερτόριο, Όμορφο στον περιορισμό του - από άλλα πάζλ: Μάγισσα σε σκουπόξυλο, στρουθοκάμηλος, κλεψύδρα, Ακόμα (σίγουρα όχι μόνο αναδρομικά) Μία σπιθαμιαία, αθώα διακλαδούμενη φοινικιά. Αυτά μπορούν να μπουν στην άκρη, και να φτιαχτούνε ιστορίες Ενώ η Μαντμαζέλ απλώνει τα υπόλοιπα με την καλή τους όψη προς τα πάνω, Η ίδια ενθουσιασμένη σαν παιδί ή διερωτώμενη Σαν πρόσωπα ασυνάρτητα μες σ' ένα πλήθος, Το κάθε ένα με το έντονα χρωματιστό κομματάκι του Απόδειξη που ο Νόμος πρέπει μαζί να συναρμολογήσει. Ουρανί στρουθοκάμηλος ; Πιθανή ιστορία. Μωβ του λευκού χιτώνα της μάγισσας, αποκομμένα δάχτυλα Μαδημένα ; Πιάστε την. Η πλοκή πυκνώνει Καθώς ξαφνικά με μιας δύο κομμάτια κλειδώνουν.

321


Mademoise l l e does borders- ( Not so fast. Α London dusk, Dece m ber last. Chatte r si l e nced i n the l i bra ry This g rown m a n reente rs, wea ri ng g rey. Α medi u m . Al l except h i m h ave seen Pa nel s l i d back, recess expl ored, An o bject at once u ni q u e a nd com mo n Displayed, p l a nted i n a p l a i n tol e Casket t h e su bject now consi ders Th roug h s h ut eyes, sayi ng i n effect: ''Even as voices reach m e vag u ely Α d ry saw-sh riek d rowns them out, Some loud m ach i ne ry - a l u m ber m i l l ? Fa r u p h i l l i n the fi r forest Trees towe r, te nse with sh ock, G ro a n i n g a n d cracki ng as they crash g rou ndwa rd . But h i dden h e re is a freak fra g m ent Of a pattern com p l ex in appeara nce o n ly. What it seems to show is superficia l Next to that long-term l a m i natio n O f haza rd a nd craft, t h e ka rma that h as Made it m atter i n the fi rst pl ace. Plywood, Pi ece of a puzzle". App la use Acknowl edged by an ope n i n g of l i ds U pon the t h i n g itse lf. Α sudden d read But to go back. Al l this lay yea rs a h ead . ) Mademoise l l e does bo rders. Stra i g ht-edge pi eces A l i g n themse lves with ea rthy or sky l n twos a n d th rees, naive cosmogonists Whose views clash . N o m a d i n l a nders m e a nwh i le Beg i n to cluster where the tote m Of a certai n vi brant egg-yo l k ye l l ow Or pelt of what e m e rg i ng a n i m a l Acts o n the strag g l e r l i ke a tru m pet ca l l

322


Η Μαντμαζέλ φτιάχνει τα όρια - ( Οχι τόσο γρήγορα. Ένα δειλινό στο Λονδίνο, ο Δεκέμβριος τελευταίος. Η φλυαρία σταμάτησε στην βιβλιοθήκη Αυτός ο ηλικιωμένος άνθρωπος ξαναμπαίνει, φορώντας γκρι. Ένα μέντιουμ. Όλοι εκτός απ' αυτόν είδαν Το χώρισμα να γλιστράει προς τα πίσω, βοηθούσης της εσοχής, Ένα αντικείμενο συγχρόνως μοναδικό και κοινότυπο Εμφανιζόμενο, εμφυτευμένο σε μια απλή λουστραρισμένη Κασετίνα το υποκείμενο τώρα προσλαμβάνει Με κλειστά μάτια, λέγοντας στην ουσία: «Ακόμα κι όταν φτάνουν σε μένα φωνές ακαθόριστα Μια ξερή στριγκλιά πριονιού τις πνίγει, Κάποια δυνατή εργαλειομηχανή -πριονιστήριο ; Μακριά πάνω στο λόφο στο δάσος με τα έλατα Τα δέντρα υψώνονται, σε υπερένταση απ' το σοκ, Στενάζοντας και σχάζοντας καθώς συντρίβονται στο έδαφος. Όμως εδώ είναι κρυμμένο ένα τερατώδες θραύσμα Ενός σχεδίου πεπλεγμένου στην εμφάνιση μόνο. Αυτό που φαίνεται να δείχνει είναι επιφανειακό Δίπλα σ' αυτό το μακροπρόθεσμο καπλάντισμα Τύχης και τέχνης, το κάρμα που το 'φτιαξε Βρίσκεται σε πρώτη θέση . Κόντρα πλακέ, Κομμάτι πάζλ». Επιδοκιμασίες Αναγνωρισμένες από το άνοιγμα βλεφάρων-καπακιών Πάνω από το πράγμα καθεαυτό. Ένας ξαφνικός τρόμος Αλλά ας γυρίσουμε πίσω. Όλα αυτά βρίσκονται χρόνια μπροστά) . Η Μαντμαζέλ φτιάχνει τα όρια. Κομμάτια με ευθείες πλευρές Ευθυγραμμίζονται με γη ή ουρανό Δυο-δυο και τρία-τρία, πρωτόγονοι κοσμολόγοι Με συγκρουόμενες απόψεις. Εν τω μεταξύ νομάδες της ενδοχώρας Αρχίζουν να συναθροίζονται εκεί που το τοτέμ Κάποιου παλλόμενου κίτρινου του κροκού του αυγού Ή τομαριού κάποιου αναδυόμενου θηρίου Δρα σ' αυτόν που απλώνει τα κομμάτια σαν σάλπισμα

323


Το form a m o re sop histicated u n it. By supperti m e two ragged wooden clouds Have formed. ln o ne, a Sheik with bea rd And flash i n g sword h i lt ( h e is a l l but fi n ished) Steps fo rwa rd on a ti g e r ski n . Α pi ece S n a ps sh ut, a n d fa ngs g nash out at us ! l n the second cloud - they gaze from cloud to cloud With m a rked if u ndeci ph era b l e fee l i ngMost of a da rk-eyed wom a n vei led in ma uve ls bei n g h e l ped down from h e r ca m e l (knee l i n g ) By a sma l l backwa rd-looki ng slave o r page-boy ( H e r so n, th i n ks Mademoise l l e m i staken ly) Whose feet h ave not been fou n d . But l ucky fi nds ln the l ast m i nutes before bed Anch or both facti ons to the scene's l i m its And, by so doing, orient Them eye to eye across the g reen a byss. The yel low prom ises, oh bl iss, Το be i n ti m e a su m ptu ous tent. Puzzle beg u n I write in the day 's space, Th en, wh i l e she bathes, peek at Mademoise l l e's Page to the cu re: " . . . cette i n nocente m e re, Ce pa uvre e nfa nt, q u e devi e n d ront-i ls?" Her azu re scri pt is cu rlicu ed l i ke pieces Of the puzzle she wi l l be te l l i ng h i m a bout. ( Fea rfu l i ncu ri osity of ch i ld hood ! "Tu as I' acce nt a l l e m and," said Do m i n i q u e. l ndeed. Mademoise l l e was o n ly Fre nch by m a rriage. C h i l d of an E n g l ish m other, a rem ote Desce ndant of the g reat exp l o rer Speke, And Prussi a n father. Ν ο one knew. I h e a rd it Lo ng afte rwa rds from h e r nephew, a U N

324


Για να μορφοποιήσει μια πω πεπλεγμένη μονάδα. Μέχρι την ώρα του απογευματινού φαγητού σχηματίσθηκαν Δύο ακανόνιστα ξύλινα σύννεφα. Στο ένα, ένας Σε1χης με γένι Κι απαστράπτουσα λαβή ξίφους (ο οποίος αργεί ακόμα να σχηματισθεί) Βγαίνει μπροστά, πάνω σ' ένα δέρμα τίγρη . Ένα κομμάτι Μπαίνει με κρότο στη θέση του, και ιδού το ζώο μάς τρίζει τα δόντια του ! Στο δεύτερο σύννεφο - εκείνοι κοιτάζουν από σύννεφο σε σύννεφο Με διακριτό αν και αναποκρυπτογράφητο αίσθημα Το μεγαλύτερο μέρος μιας μαυρομάτας γυναίκας καλυμμένης με μωβ πέπλο Υποβοηθείται να κατεβεί από την καμήλα (που γονατίζει) Από ένα μικρό σκλάβο που κοιτά προς τα πίσω ή από ένα μικρό ακόλουθο (Ο γιος της, νομίζει λανθασμένα η Μαντμαζέλ) Του οποίου τα πόδια δεν έχουν ακόμα βρεθεί. Αλλά τυχερά ευρήματα Την τελευταία στιγμή πριν να πάνε για ύπνο Κρυσταλλοποωύν και τις δύο εικόνες στα όρια της σκηνής Και, με τον τρόπο αυτό, τους προσανατολίζουν Μάτι με μάτι κατά μήκος της πράσινης αβύσσου. Το κίτρινο υπόσχεται, ώ ευδαιμονία, Ν α γίνει έγκαιρα μια μεγαλοπρεπής τέντα. Το παζλ άρχισε γράφω στην καταχώρηση της μέρας, Μετά, ενώ εκείνη λούζεται, κρυφοκοιτάζω στη σελίδα Της Μαντμαζέλ προς τον ιερέα: « . . . σετ ινοσάντ μέρ, Σε ποβρ ανφάν, κε ντεβιεντρόντ-ιλ ;» Η γαλάζια γραφή της είναι κυματιστή σαν τα κομμάτια Του παζλ για τα οποία πρόκειται να του μιλήσει. (Τρομερή αδιαφορία της παιδικής ηλικίας ! «Τυ α λ' αξάν αλεμάν», είπε η Ντομινίκ. Πράγματι. Η Μαντμαζέλ ήταν Γαλλίδα μόνο λόγω γάμου. Παιδί Εγγλέζας μητέρας, μακρινής Απογόνου του μεγάλου εξερευνητή Σπηκ, Και Πρώσσου πατέρα. Κανείς δεν ήξερε. Το άκουσα Πολύ αργότερα από έναν ανηψιό της, έναν διερμηνέα

325


l nterprete r. H is m atter-of-fact accou nt Touch ed o l d stri ngs. My poor Mademoisel le, With 1 939 a bout to shake Th is world where "each was the ene my, each the fri e n d " Το its fou ndatio ns, ke pt th o u g h sig ned i n bl ood, Her peace a s h a m efu l secret to the end). "Sch laf wo h l , ch a ri . " H e r kiss. H e r th u m b Crossing my brow agai nst the d reams to com e . Th i s World that sh ifts l i ke sa nd, its u nfo resee n Conso l i dati o ns a nd e l ate routi ne, Whose Pote ntate had l acked a reti nue? Lo ! lt assem bl es on the s h r i n ki ng G reen. G u n m eta l-ski n ned o r pale, all p l u mes a n d sca rs, OfVassa lage the noblest avata rs Th e ve ry coffee-bea re r i n h i s va i r Vest is the swa rt H i g h ness, next to ou rs. Kef easi ng Bored o m , a n d iced syru ps, th i rst, l n g uessed-at g looms o l d wives who know the wo rst Outsweat that vi ri l e ficti on of the N ew: " l nsh' A l l a h , he wi l l ti re- " "- or ki l l h e r fi rst ! " ( H a rdly a proper su bject fo r the Home, Wo rk of- dear Rich a rd, I sh a l l let you com b Arch ives a n d lea rned journals fo r h i s n a m e Α m i no r l i o n attendi ng o n G a rδ m e . ) Wh i l e, thick asTh ebes whose presently co m p lete Gates close beh i nd th e m , H o u ri a nd Afreet Both cl a i m the Page. He wonders whom to se rve, And what h i s duti es a re, a nd where h is feet,

326


Του ΟΗΕ . Η περιγραφή των πραγματικών γεγονότων από μέρους του Άγγιξε παλιές χορδές. Φτωχή μου Μαντμαζέλ, Με το 1939 έτοιμο ν' αναταράξει συνθέμελα Αυτόν τον κόσμο όπου « Ο καθένας ήταν εχθρός, ο καθένας φίλος» Διατήρησε, αν και υπογράφοντας με αίμα, Την γαλήνη της ένα επαίσχυντο μυστικό μέχρι τέλους) . « Σλαφ βολ, σερί». Το φιλί της. Ο αντίχειράς της Σταύρωνε το μέτωπό μου ενάντια στα κακά όνειρα που θά 'ρχονταν. Αυτός ο Κόσμος που κινείται σαν την άμμο, οι απρόβλεπτες Εδραιώσεις και οι επηρμένες ρουτίνες του, Ποιανού Άρχοντα στέρησε μιαν ακολουθία αυλικών ; Ν α ! Συναθροίζεται στο συρρικνωμένο Πράσινο . Μπαρουτοκαπνισμένοι ή ωχροί, όλο φτερά και ουλές, Της Υποτέλειας οι ευγενέστεροι αβατάρ Εκείνος ο κουβαλητής του καφέ στην διάστικτη Λιβρέα του είναι η μελαχρινή Υψηλότης, δίπλα στη δική μας. Πιωμένο κέφι που απαλύνει την Ανία, και δροσερά σιρόπια, δίψα, Σε μάντεψε τί κατηφείς παλιές συζύγους που ξέρουν πως το χειρότερο υπερνικά εκείνο το ανδροπρεπές παραμύθι του Καινούργιου: « lνς Αλλάχ, θα την καταπονήσει-» «- ή θα την σκοτώσει πρώτα ! » (Ενα καθόλου κατάλληλο θέμα για Άσκηση, Στο Σπίτι - αγαπητέ Ρίτσαρντ, θα σου επιτρέψω να χτενίσεις Αρχεία και εξειδικευμένα περιοδικά για τ' όνομά του Ένας ελάσσων λέων περιμένοντας τον Ζερόμ) . Ενώ, παχείς όπως οι Θήβες των οποίων οι εσχάτως περατωθείσες Πύλες κλείνουν πίσω τους, η Ουρί και ο Αφρίτ Διεκδικούν αμφότεροι το Αγόρι-ακόλουθο. Αυτό διερωτάται ποιόν να υπηρετήσει, Και ποιά είναι τα καθήκοντά του, και πού είναι τα πόδια του,

327


And if we'l l fi nd, as some befo re us did, Th at piece of Dista nce deep in which l ies hid You r ti ny a pex su g a ry with s u n , EternaiTri a n g l e, G reat Pyra m i d ! Then Sky a l o n e is left, a h u nd red b l u e Frag m e nts i n revo l uti on, with no c l u e Το where a N ich e wi l l o p e n . Qu ite a task, Putti ng tog ether H eaven, yet we do. lt' s done. H e re u nder the ta ble a l l a long We re th ose m issi n g feet. lt's done. The dog's ta i l th u m pi ng . Mademoise l l e sketch i ng Costu m es fo r a co m i ng h a rem d ra m a Το sta r t h e g ooseg i rl . Al l too soo n t h e swift Disma ntl i n g . Lifted by two corners, Th e puzzle h u ng tog ethe r - a n d did not. l rresisti bly a pop u l ace U nstitch ed of its attach m ents, rattled down . Power went to pi eces as the witch S l ithered easi ly from Vi rtu e's gown . Th e b l u e h e l d out for ti m e, but cru m bl ed, too . T h e city had l o n g fa l l en, a n d t h e tent, Α sepa rati ng sauce mousse l i ne, Been swept away. Rem a i ned the g reen On which the g rown-ups g a m bled. Α g reen d usk. Fi rst l i g htni ng bugs. Last g low of west G reen i n the fa lse eyes of (coi ncidence) Ou r ma ngy tig e r safe on h is ba red hearth. Befo re the puzzle was boxed a nd readd ressed Το the puzzle shop i n the m i d-Sixties, So meth i n g te l l s me that one piece contrived Το stay in the boy's pocket. H ow do I know? I know beca use so m a ny l ater puzzles Had m issi n g pi eces -M a g g i eTeyte's h i g h notes

328


Και αν θα βρούμε, όπως κάποιοι τό 'καναν πριν από μας, Εκείνο το κομμάτι της Απόστασης βαθειά μέσα στο οποίο είναι κρυμμένος Ο μικροσκοπικός σου άπηκας ζαχαρωμένος με ήλιο, Αιώνιο Τρίγωνο, Μεγάλη Πυραμίδα ! Τώρα μόνο ο Ουρανός έμεινε, εκατό μπλε Θραύσματα σε εξέγερση, χωρίς καμία ένδειξη Για το πού θ' ανοίξει μια Κόγχη. Μεγάλη δουλειά, Ν α συνθέσεις τον Ουρανό, κι όμως το κάνουμε. Φτιάχτηκε. Εδώ κάτω ακριβώς απ' το τραπέζι Ήταν εκείνα τα χαμένα πόδια. Φτιάχτηκε. Η ουρά του σκύλου χτυπά πέρα-δώθε. Η Μαντμαζέλ σχεδιάζει Κουστούμια για ένα προσεχές δράμα σε χαρέμι Που πρωταγωνιστεί η χηνοβοσκοπούλα. Όλως αιφνιδίως η ταχεία Αποσυναρμολόγηση. Σηκωμένο απ' τις δύο γωνιές, Το παζλ κρεμόταν όλο μαζί - και δεν κρεμόταν. Ασυγκράτητα ένα πλήθος Αποκολλημένο απ' τους συνδέσμους του, κατρακύλησε κάτω. Η ισχύς έγινε κομμάτια καθώς η μάγισσα Γλίστρησε εύκολα από την ποδιά της Αρετής. Το μπλε κράτησε για λίγο, αλλά κατέρρευσε, κι αυτό . Η πόλη είχε πέσει προ πολλού, κι η τέντα, Μια ο ιαχωρίζουσα σως μουσελίνα, Σαρώθηκε μακριά. Έμεινε το πράσινο Που πάνω του παίζανε τζόγο οι μεγάλοι. Ένα πράσινο δείλι. Πρώτες πυγολαμπίδες. Τελευταία αιγλοβολία της ο ύσης Πράσινο στα ψεύτικα μάτια του (σύμπτωση ) Ψωραλέου τίγρη μας ασφαλούς στη γυμνή του εστία. Προτού το πάζλ να πακεταρισθεί και να ξανασταλεί Στο μαγαζί των παζλ στα μέσα της δεκαετίας του ' 60, Κάτι μου λεει ότι ένα κομμάτι κατάφερε Να μείνει στην τσέπη του αγοριού. Πώς το ξέρω ; Το ξέρω γιατί σε τόσα πολλά παζλ αργότερα Τους έλειπαν κομμάτια - οι υψηλές νότες της Μάγκι Τέ"ίτ

329


Gone at the wa r's end, end of the vog u e fo r co l l ies, Α house to rn down; a nd had n't Mademoise l l e Kept back h e r pitifu l bit of truth a s we l l ? l 've spent the l ast days, fu rthermore, Ransacki ng Ath e ns for that tra nslati on of " Pa l m e . " Neith er t h e G oeth ehaus nor t h e N ati o n a l Li bra ry. See ms a bl e to u ne a rth it. Yet I ca n't Just be i m a g i n i ng . l've seen it. Know How m u ch of the su n-ripe orig i n a l Fel icity Ri l ke m a d e h i mself fo rego (Wh o loved French words - verg e r, m Cι r, parfu m e r) l n order to render its u nderlyi ng sense. Know a l ready i n that to n g u e of h i s Wh at Pa i ns, what m o n o l ith icTruths Shadow sta nza to sta nza's sym m etrica l Rhyme-rutted pave m e nt. Know that g ro u n d p l a n left S u b l i m e a nd barren, where the wa rm Ro ma nce Stone by stone faded, coo led; the fl uted nouns Made ta l l e r, lonelier th a n life By l eaf-ca rved ca pita ls i n the afte rg low. Th e owlet u m l a ut peeps a n d hoots Above the open vowel . And after rai n Α deep reve rberation fi l ls with sta rs. Lost, is it, bu ried? One m o re m issi ng pi ece? But noth i ng's lost. Or e lse: a l l is tra nslatio n A n d every bit of us is lost i n i t (Or fou nd- I wa nder th rou g h t h e ru i n o f S Now a n d then, wonderi ng at the peacefu l n ess) And i n that loss a self-effaci ng tree, Co lor of co ntext, i m pe rcepti bi ly Rustl i n g with its a n g e l , tu rns the waste Το shade a nd fi be r, m i l k a n d m e m o ry.

Ja mes M e rri l l

330


Εξαφανίσθηκαν στο τέλος του πολέμου, τέλος της μόδας των σκυλιών, Ένα σπίτι κατεδαφισμένο· μήπως και η Μαντμαζέλ ακόμη Δεν απέκρυψε το πονεμένο της κομμάτι της αλήθειας ; Επιπλέον, εγώ ξόδεψα τις τελευταίες μέρες Λεηλατώντας την Αθήνα για εκείνη τη μετάφραση της « Φοινικιάς». Ούτε το Ινστιτούτο Γκαίτε ούτε η Εθνική Βιβλιοθήκη . Φαίνονται ικανές να την ξεθάψουν. Όμως δεν μπορεί Απλά να το φαντάζομαι. Την είδα. Ξέρω Πόση από την ώριμη απ' τον ήλιο αυθεντική Ευτυχία ο Ρίλκε ανάγκασε τον εαυτό του να απαρνηθεί (Ο οποίος αγαπούσε τις γαλλικές λέξεις -βερζέ, μυρ, παρφυμέ) Για να αποδώσει την υπολανθάνουσα αίσθησή της. Ξέρω ήδη σ' εκείνη τη δική του γλώσσα Τί Πόνοι, τί μονολιθικές Αλήθειες Σκιάζουν στροφή-στροφή το συμμετρικό Αυλακωμένο με ρύμα πεζοδρόμιο. Ξέρω ότι εκείνο το βασικό σχέδιο έμεινε Μετουσιωμένο και γυμνό, εκεί όπου το θερμό Ρομάντζο Έσβησε πέτρα-πέτρα, κρύωσε· τα μελωδικά ουσιαστικά Έγιναν ψηλότερα, μοναχικότερα απ' τη ζωή Απ' τα σαν φύλλα χαραγμένα κεφαλαία στο μετείκασμα της αίγλης. Το κουκουβαγάκι ουμλάουτ τιτιβίζει και κρώζει Πάνω από το ανοιχτό φωνήεν. Και μετά την βροχή Μια βαθειά αντήχηση γεμίζει μ' άστρα. Είναι χαμένο λοιπόν ; Θαμμένο ;Ένα ακόμη χαμένο κομμάτι ; Όμως τίποτε δεν χάνεται. Ή αλλιώς: όλα είναι μετάφραση Και το κάθε κομματάκι μας είναι χαμένο σ' αυτήν (Η ανευρεθέν- περιπλανιέμαι ανάμεσα στα ερείπια του S Από καφό σε καφό, διαπορώντας με την γαλήνη ) Και μέσα σ' αυτήν την απώλεια ένα αυτο-απαλειφόμενο δέντρο, Χρώμα των συμφραζόμενων, ανεπαίσθητα Θρο"ίζοντας με τον άγγελό του, μετατρέπει την έρημο Σε σκιά και ίνα, γάλα και μνήμη .

Τζέημς Μέρριλλ

331


Ι ΜΑΥ, Ι MIGHT , I MUST

�

lf you wi l l te l l m e why the fen a ppea rs i m passa ble, I then wi l l tel l you why I t h i n k that I ca n get across it if I try.

M a ri a n n e Moore

332


ΙΣΩΣ ΜΠΟΡΩ , ΘΑ ΜΠΟΡΟΠ:Α, ΠΡΕ ΠΕ !

Αν μου πεις γιατί το έλος φαίνεται άβατο μέχρι το τέλος, τότε κι εγώ θα σου πω γιατί νομίζω ότι αν το προσπαθήσω πως μπορώ να το διασχίσω.

Μάριαν Μουρ

333


SILE NCE

M y fath er used to say, " S u perior people never m a ke long visits, h ave to be shown Lo ngfe l l ow's g rave of the g l ass flowe rs at H a rvard. Se lf-re l i a nt l i ke the cat that ta kes its prey to p rivacy, the mouse's l i m p ta i l h a n g i ng l i ke a shoel ace from its mouth they someti m es e njoy so l itu de, a nd ca n be ro bbed of speech by speech wh ich h as d e l i g hted th e m . t h e deepest fee l i n g always sh ows itse lf i n s i l e nce; not i n s i l e nce, but restrai nt". nor was h e i nsi ncere in sayi ng, " M a ke my house you r i nn". l n ns a re not residences.

M a ri a n ne Moore

334


L:ΙΩΠΗ

Ο πατέρας μου συνήθιζε να λέει, « Ο ι ανώτεροι άνθρωποι ποτέ δεν κάνουνε μακρές επισκέψεις, θα πρέπει να τους δείχνουνε τον τάφο του Λόνγκφελλοου ή τα κρυστάλλινα λουλούδια στο Χάρβαρντ. Αυτόνομοι όπως η γάτα που αποσύρεται με τη λεία της στη μοναξιά, με την ουρά του ποντικιού να κρέμεται όπως κορδόνι απ' το στόμα της κάποιες φορές απολαμβάνουν την μοναχικότητα, και τη λαλιά τους μπορούν να στερηθούν από λαλιά που απολαύσανε. το πω βαθύτερο αίσθημα πάντα αναδεικνύεται στη σιωπή· όχι στη σιωπή, στην περιστολή ». ούτε ήταν ανειλικρινής λέγοντας, «Νοιώσε το σπίτι μου σαν πανδοχείο σου». Τα πανδοχεία δεν είναι διαμονές.

Μάριαν Μουρ

335


HOTE L TRAN SYLVANIE S h a l l we wi n at love o r sh a l l we lose ca n it be That h u rti ng a nd bei n g h u rt is a trick forci ng the love we wa nt to appear, that the h u rt is a ca rd a n d is it black? is it red ? is it a paper, d ry of tea rs cheva l i e r, ch a n g e you r exp ressio n ! the wi nd is sweepi ng ove r the ga m i ng ta bles ruffl i ng the ca rds/they a re black a n d red l i ke a Futu rist to rtu re a nd h ow do you know it isn't always there waiti ng wh i l e d o u bt is the fath er that h as you kid na pped by frie nds yet you wi l l always l ive in a jealous soci ety of acci dent you wi l l neve r know how beautifu l you a re o r how beautifu l the oth e r is, you wi l l co nti n u e to refuse to d i e fo r you rself you wi l l co nti n u e to si ng on tryi ng to cheer eve ryone u p a nd they wi l l know a s they l iste n with excessive pl easu re that /you 're dead a nd they wi l l not m i nd that they have l et you e nte rta i n a t t h e expense of the o n ly th i n g you wa nt i n t h e wo rl d/you a re a m usi ng as a game is a m us i n g when so meone is forced to lose as in a g a m e I m ust o h h ote l , you s h o u l d be m e re ly a bed su rrou nded by wa l ls where two sou l s meet a n d do noth i ng but breathe breathe in breath e out fuse i l l u m i nate confuse stick d isse m bl e

336


3Ξ Ε ΝΟΔΟΧΕ ΙΟΝ «ΤΡΑΝL:ΥΛΒΑΝΙΑ» Θα κερδίσουμε στην αγάπη ή θα χάσουμε μπορεί άραγε το να πληγώνεις και να πληγώνεσαι νά 'ναι ένα τέχνασμα που εξαναγκάζει την αγάπη που επιθυμούμε να εμφανισθεί, ότι το τραύμα είναι ένα τραπουλόχαρτο και είναι μαύρο ; είναι κόκκινο ; είναι ένα χαρτί, στεγνό από δάκρυα βαλέ, άλλαξε την έκφρασή σου ! ο άνεμος σαρώνει τα τραπέζια των παικτών ανακατώνοντας την τράπουλα I τα χαρτιά ε � αι μαύρα και κόκκ w α σαν ένα φουτουριστικό βασανιστήριο και πώς ξέρεις ότι δεν είναι πάντα εκεί περιμένοντας ενώ η αμφιβολία είναι ο πατέρας που σε απήγαγε από φίλους παρ' όλα αυτά θα πρέπει πάντα να ζεις σε μια φθονερή κοινωνία ατυχημάτων ποτέ δεν θα μάθεις πόσο όμορφη είσαι ή πόσο όμορφος είναι ο άλλος, θα συνεχίσεις να αρνείσαι να πεθάνεις για σένα θα συνεχίσεις να τραγουδάς προσπαθώντας να ευθυμήσεις τον καθένα και θα ξέρουν καθώς θ' ακούν με υπερβολική ευχαρίστηση ότι /είσαι νεκρή και δεν θα τους νοιάζει ότι σε άφησαν να διασκεδάζεις σε βάρος του μοναδικού πράγματος που θέλεις στον κόσμο /είσαι διασκεδαστική όπως είναι διασκεδαστικό ένα παιχνίδι όταν κάποιος εξαναγκάζεται να χάσει σαν στο παιχνίδι που εγώ πρέπει αχ, οτέλ, θα 'πρεπε νά 'σουνα απλά ένα κρεβάτι περιτριγυρισμένο από τοίχους όπου δύο ψυχές συναντιούνται και δεν κάνουν άλλο παρά να αναπνέουν να εισπνέουν, εκπνέουν, συντήκονται, αναλάμπουν, συγχέονται, κολλάνε, υποκρίνονται

337


but not as ch eaters at ca rds h ave so meth i n g to wi n/you have o n ly to be as you a re bei ng, as you m ust be, as you always a re, as you sh a l l b e forever no m atter what fate deals you or the i m a g i nati on d isca rds l i ke a tyra nt as the d ru ms desce nd a nd su m mo n the h atchet over the ti nsel led rea l iti es you know that I a m not h e re to foo l a rou nd, that I m u st wi n or d i e I expect you to do eve ryth i n g beca use i t is o f no consequence/no duel you m u st ri g t h e deck you m ust m a ke m e wi n a t wh atever cost to the reputatio n of t h e esta bl is h m ent/su bl i m e m o m e nt of disho nest hope/1 m ust wi n fo r if the floods of tea rs a rrive they wi l l wash it a l l away a n d then you wi l l know what it is to wa nt so meth i ng, but you may not be a l lowed to d i e as I have d ied, you m ay o n ly be a l lowed to d rift down strea m to a noth e r body of i ni m ica l attracti ons fo r wh ich you wi l l su b stitute/distrust a n d I wi l l have had my revenge o n the bl ack bitch of my natu re wh ich you love as I have never l oved myself but I hold o n/1 a m lyrica l to a fau lt/1 do not despai r bei n g too foo lish where wi l l you fi nd m e, projective verse, si nce I wi l l be gone? fo r six seconds of you r beautifu l face I wi l l sel l the h otel a nd co m m it a n u n i nte resti ng suicide i n Lou isiana where it wi l l take them a long ti m e to know w h o I a m/why I ca m e there/what a nd why I a m a nd made to h a ppen

Fra nk Ο' H a ra 338


αλλά όχι σαν τους απατεώνες στα χαρτ ιά που έχουν κάτ ι να κερδίσουν /εσύ πρέπε ι μόνο να είσα ι όπως είσα ι , ό πως πρέπε ι να είσαι , ό πως πάντα είσα ι , ό πως θα είσα ι για πάντα ανεξάρτητα από τί σου επ ιφυλάσσε ι η μοίρα ή απ' το τί ξεσκαρτάρε ι η φαντασία σαν τύραννος καθώς κατηφορίζουνε τα τύμπανα κα ι καλούν το τσεκούρ ι πάνω από τις λαμέ πραγματ ικότητες ξέρε ις ότι δεν είμα ι εδώ για να κορο"ίδεύω, θα πρέπε ι να νικήσω ή να πεθάνω ό ι ι προσδοκώ τ θα κάνε ς τα πάντα γιατί δεν θα έχε ι κανένα επακόλουθο /καμ ι ά μονομαχία θα πρέπε ι να αρματώσε ις το κατάστρωμα θα πρέπε ι να με κάνε ις να νικήσω όπο ιο κ ι αν είνα ι το κόστος της φήμης του κατεστημένου/ανυπέρβλητη στ ιγμή ανέντ ιμης ελπίδας I πρέπε ι να κερδίσω γιατί αν ο ι πλημμύρες των δακρύων αφ ιχθούν θα ξεπλύνουν τα πάντα μακρ ιά κα ι τότε θα μάθε ις τί είνα ι να θέλε ις κάτ ι , ό μως μπορεί να μην σου επ ιτραπεί να πεθάνε ις ό πως πέθανα, μπορεί μόνο να σου επ ιτραπεί να παρασυρθείς με το ρεύμα σ' ένα άλλο κορμί επ ιβλαβών έλξεων για το οποίο θα aντ ικαθ ιστάς I δυσπ ιστείς κ ι εγώ θα έχω πάρε ι την εκδίκησή μου στη μαύρη σκύλα της φύσης μου την οποία εσύ αγαπάς όσο εγώ ποτέ δεν αγάπησα τον εαυτό μου αλλά κρατώ I είμα ι ενθουσιώδης σ' ένα λάθος I δεν aπελπίζομα ι όντας τό σο ανόητος πού θα με βρε ις, εκτοξευμένε στίχε, αφού θα έχω φύγε ι ; για έξ ι δευτερόλεπτα του ό μορφου προσώπου σου θα πουλήσω το ξενοδοχείο κα ι θα οδηγηθώ σε μιαν αδ ιάφορη αυτοκτονία στη Λο υιζιάνα ό που θα τους πάρε ι πολύ κα ιρό να μάθουν πο ιος είμα ι/γιατί πήγα εκεί/τ[ κα ι γιατί είμα ι κα ι προκάλεσα να συμβεί

Φρανκ Ο' Χάρα 339


Α NEWLY DISCOVΈ RE D "HOME RIC ΗΥΜΝ" For fane Harrison, if she were alive

H a i l a n d bewa re the dead who wi l l ta l k life u nti l you a re b l u e i n the face. A n d you wi l l not u ndersta nd w h a t is wrong, they wi l l not be blue, they wi l l h ave tea rs i n th ei r eyes, they wi l l seem to you so m u ch m o re fu l l of l ife t h a n the rest of us, a n d they wi l l ask so m u ch, not of you no but of l ife, they wi l l cry, isn't it this way, if it isn't I don't ca re for it, a n d you wi l l fee l the blackm a i l , you wi l l not know what to answer, it wi l l a l l h ave beco me one m ass

H a i l a n d bewa re them, fo r they com e from where you have not bee n, they com e from where you ca n n ot h ave co me, they co me i nto l ife by a diffe re nt gate.They co me from a p lace which is not easi ly known, it is known o n ly to th ose who have died.They ca rry seeds you m ust not touch, you m u st not touch the pot they taste of, no one m u st touch the pot, no one m u st, i n th ei r seaso n.

Hail a nd bewa re th e m , in th ei r season . Take ca re. Prepare to receive them, they ca rry what the l ivi ng ca n n ot do without, but take the proper precauti ons, do the p rescri bed th i ngs, l et down the th read from the rig ht shou lder. And from the fo re head

340


Ε ΝΑΣ Ν Ε ΟΑΝΑΚΑΛΥΦΘΕΙL: «OMH PIKOL: YMN OL:» Γtα τηv Τζέηv Χάpp tσo v, αv ήταv ζωvταvή

Χαφέτα και πρόσεχε τους νεκρούς που θα μιλούνε για ζωή μέχρι να γίνει κυανό το πρόσωπό σου. Και δεν θα καταλάβε ις τί συμβαίνει, δεν θα είναι κυανοί, θα έχουν δάκρυα στα μάτια, θα φαίνονται σε σένα τόσο πω πολύ γεμάτοι από ζωή απ' ότι οι υπόλοιποι από μας, και θα ρωτάνε τόσα πολλά, όχι για σένα όχι αλλά για τη ζωή, θα κλαίνε, έτσι δεν γίνεται, κι αν δεν γίνεται δε με νοιάζει, και θα νοιώθεις τον εκβιασμό, δεν θα ξέρεις τί ν' απαντήσεις, όλα θα έχουν γίνει μία μάζα Χαφέτα τους και πρόσεχε, γιατί έρχονται από κεί που δεν έχεις πάει εσύ, έρχονται από κεί που δεν θα μπορούσες να 'χεις ερθεί, έρχονται στη ζωή από πύλη διαφορετική . Έρχονται από τόπο που δεν είναι εύκολα γνωστός, είναι γνωστός μόνο σ' αυτούς που είναι νεκροί. Κουβαλούν σπόρους που δεν πρέπει ν' αγγίξεις, το αγγείο που γεύονται δεν πρέπει ν' αγγίξεις, το αγγείο κανείς δεν πρέπει ν' αγγίξει, κανείς δεν πρέπει, στη δική τους εποχή .

Χαφέτα τους και πρόσεχε, στη δική τους εποχή . Πρόσεχε. Ετοιμάσου να τους υποδεχτείς, κουβαλάνε αυτό που οι ζωντανοί δεν μπορούνε να κάνουν χωρίς, πάρε όμως τις απαραίτητες προφυλάξεις, κάνε τα εντεταλμένα που μπορείς, άσε το νήμα να πέσει απ' τον ώμο τον δεξί. Κι απ' το μέτωπο της κεφαλής.

341


And l isten to what they say, l i sten to the ta l k, h e a r eve ry word o f it - they a re d ru nk fro m the pot they spea k l i ke no l ivi ng m a n may spea k, they h ave the seeds i n th ei r mouth l i sten, a nd bewa re

H a i l them solely that they h ave the seeds i n th ei r m outh, they a re d ru nk, you ca n n ot do without a d ru n ke n n ess, seeds ca n't they m u st be soaked i n the conte nts of the pot, they m ust be a l l one mass. But you who l i ve ca n not know what else the seeds m u st be. H a i l a n d bewa re t h e ea rth, where t h e dead come fro m . Life is not of the ea rth .The dead a re of the ea rth . H a i l a n d bewa re the earth, where the pot is b u ried. G reet the dead in the dead ma n's ti me. He is d ru nk of the pot. He spea ks l i ke spri ng does. He wi l l deceive you .You a re meant to be deceived.You m ust obse rve the d ru nken ness.You a re not to d ri nk. But you m ust hear, a n d see.You m u st bewa re. H a i l them, a nd fa l l off. Fa l l off! The d ri nk is not you rs, it is not you rs ! You do not co me fro m the sa me p lace, you do not suffe r as the dead do, they do not suffer, they need, beca use they h ave d ru nk of the pot, they need. Do not d ri nk of the pot, do not touch it. Do not touch them. Bewa re the dead. And hail th e m . Th ey teach you d ru nken ness. You h ave you r own p lace to d ri nk. H a i l a n d bewa re them, when they co me. Cha rles O lson

342


Κι άκου τί θα σου πουν, άκου την κουβέντα τους, άκου κάθε τους λέξη - είναι από το αγγείο μεθυσμένοι, μιλούν όπως κανείς ζωντανός να μιλά δεν μπορεί, έχουν τους σπόρους στο στόμα τους - άκου, και πρόσεχε

Χαφέτα τους μόνο και μόνο γιατί έχουν τους σπόρους στο στόμα τους, είναι μεθυσμένοι, δεν μπορείς να κάνεις χωρίς μεθύσι, οι σπόροι δεν μπορούν πρέπει να μουσκέψουν στο περιεχόμενο του ποτηριού, πρέπει όλα να είναι μια μάζα. Όμως εσύ που ζεις, να ξέρεις δεν μπορείς τί άλλο οι σπόροι εστί. Χα φέτα και πρόσεχε τη γη, από κει που έρχονται οι νεκροί. Η ζωή δεν είναι απ' τη γη . Οι νεκροί είναι απ' τη γη . Χαφέτα και πρόσεχε τη γη, εκεί που τ' αγγείο είναι θαμμένο σ' αυτή .

Χαφέτα το νεκρό στου νεκρού τον καφό. Ε ίναι μεθυσμένος απ' το αγγείο. Μιλά σαν πηγή . Θα σε γελάσει. Είναι στο σχέδιο να γελαστείς. Πρέπει τη μέθη να παρατηρείς. Δεν πρέπει να πιείς. Πρέπει όμως ν' ακούσεις, να δεις. Και να προσέξεις. Χαφέτα τους, και φύγε μακριά. Μακριά ! Δεν είναι δικό σου το ποτό, δεν είναι δικό σου ! Δεν έρχεσαι απ' τον ίδιο τόπο μ' αυτούς, δεν υποφέρεις όπως οι νεκροί, δεν υποφέρουν, έχουν ανάγκη, γιατί απ' το αγγείο έχουν πιεί, έχουν ανάγκη . Απ' το αγγείο μην πιείς, μην το ακουμπάς. Μην τους ακουμπάς. Πρόσεχε τους νεκρούς. Και χαφέτα τους. Έχουν πολλά για τη μέθη να πουν. Έχεις το δικό σου τόπο να πιείς. Χαφέτα και πρόσεχέ τους, όταν θα 'ρθούν. Τσαρλς Όλσον

343


VARIATIONS DONE F OR GERALD VAN DE WIE LE 1 1 1 . Spri ng Th e dogwood l i g hts up the day. The Apri l moon flakes the n i g ht. Bi rds, sudden ly, a re a m u ltitude The fl owers a re ravi ned by bees, the fru it blossoms a re th rown to the g rou nd, the wi nd the ra i n forces eve ryth i n g . Noise eve n the n i g ht is d ru m med by wh i ppoorwi l ls, a nd we g et as busy, we p l ow, we m ove, we break out, we love.The secret which got l ost neithe r h ides nor reveals itself, it sh ows fo rth toke ns. And we rush to catch u p.The body

344


ΠΑΡΜΛΑΓΕΣ ΦΤΙΑΓΜΕ ΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ GE RALD VAN DE WIE LE ΠΙ .

Άνοιξη

Η κρανιά φωτίζει τη μέρα. Τ' Απριλιάτικο φεγγάρι ξεφλουδίζει τη νύχτα. Τα πουλιά γίνονται, αιφνιδίως, πλήθος Τα λούλουδα ανασκάβονται από τις μέλισσες, οι ανθοί των φρούτων πέφτουν στο έδαφος, ο άνεμος η βροχή εξαναγκάζει το κάθε τι. Θόρυβος ακόμα κι η νύχτα τύμπανο γίνεται απ' τα πουλιά, κι εμείς γινόμαστε το ίδιο πολυάσχολοι , οργώνουμε, κινιόμαστε, το σκάμε, αγαπούμε . Το μυστικό που χάθηκε ούτε κρύπτεται ούτε αποκαλύπτεται, αλλά σημάδια στέλνει. Κι εμείς τρέχουμε να προλάβουμε. Το σώμα

345


w h i ps the sou l . l n its g reat desi re it dema nds the e l ix i r l n the roa r o f spri ng, tra nsm utatio ns. E nvy d rags h e rself off.Th e fa u lt of the body a nd the sou l -that they a re not onethe matuti n a l cock clangs a n d si n g l eness: we sa l ute you seaso n of no bu n g l i ng .

Cha rles Olson

346


μαστιγώνει την ψυχή . Στον μέγα του ίμερο αποζητά επιτακτικά το ελιξίριο Στο βρυχηθμό της άνοιξης, μετουσιώσεις. Ο φθόνος αποσύρεται. Το φταίξιμο του σώματος και της ψυχής - ότι δεν είναι ένα τα εωθινά λαλήματα των πετεινών και η μοναδικότητα: σε χαιρετούμε εποχή της μη κακοτεχνίας.

Τσαρλς Όλσον

347


WRITING ΡΟΕΜ IS Α SAINTLY ΤΗΙΝ G Writi ng poems is a Sa i ntly thi ng, the h ea rt bu rsts l i ke feedi ng red ch icke ns o n a g reen h i l l, o r sitti ng on a ba l l oon co m i ng down to a wi ndow si l l i n ti me fo r m o r n i n g to welco m e m e i nto you r ea rly rise o f baco n a n d ro l ls a nd that tu ne on the rad i o fo r d a nci ng a ro u n d the kitche n ta bo l with spoons i n yr mouth . One room is a l l l' 1 1 eve r own i n eternity, one bed M e m o ry ra m bl i ngs over ta l l mou ntai ns ca rryi ng m e away to that nomads l a nd where to breathe is but to si g h at a lost d ream that rol l s away fro m the eyes Ra i n a nd snow a clock on my window. What good is my room it ca nt h o l d a l l t h e peop le i n t h e wo rld a nd ch a i rs l o ne ly because bu i lt for o n ly one? I tel l you youth wa nts m o re of this world th a n o u r fath e rs l eft us. Α m i rro r m a kes two a nd that's a blessi n g . G ri nd i ng m y teeth for l ack of l ove, wa l ki ng i nto a cath ed ra l is l i ke wa l ki ng i nto a col d stove, l i ke i nto a g l ove. I know the a n g e l beh i nd the door wi l l bri ng m e good Pa i nti ngs befo re l o n g . A l l a ngels m eet on the cu rve of the e a rth a n d form a l i ne That becom es a bri d g e to the su n. Peter Orlovsky

348


ΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕ ΓΣ ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟ ΠΡΑΓΜΑ

<------�

Το να γράφεις ποιήματα είναι Άγω πράγμα, η καρδιά εκρήγνυται σαν να τρέφεις κόκκινα κοτόπουλα σε πράσινο λόφο, ή να κάθεσαι σ' αερόστατο που κατεβαίνει στο περβάζι ενός παραθύρου τη στιγμή που το πρω'ί" με καλωσορίζει στην πρω"ίνή σου έγερση νωρίς-νωρίς με το μπέ"ίκον και τα ψωμάκια κι εκείνο το σκοπό στο ραδιόφωνο που τον χορεύεις γύρω απ' το τραπέζι της κουζίνας με τα κουτάλια στο στόμα σου . Ένα δωμάτιο όλο και όλο είναι αυτό που θ α μ ' ανήκει στην αιωνιότητα, ένα κρεβάτι Σκέψεις περιπλανώμενες πάνω σε υψηλά βουνά φέρνοντάς με μακριά σ' εκείνη τη χώρα των νομάδων όπου το ν' αναπνέεις δεν είναι παρά ν' αναστενάζεις για ένα χαμένο όνειρο που ξεμακραίνει απ' τα μάτια Βροχή και χιόνι ένα ρολόί στο παράθυρό μου. Τί καλό έχει το δωμάτιό μου που δεν μπορεί να χωρέσει όλο τον πληθυσμό του κόσμου και καρέκλες μοναχικές γιατί φτιάχτηκαν μοναχά για έναν ; Σας λεω πως η νειότη ζητά περισσότερα απ' αυτόν τον κόσμο απ' ότι μας αφήσανε οι πρόγονοί μας. Ένας καθρέφτης φτιάχνει δυο κι αυτό ειν' ευλογία. Τρίζοντας τα δόντια μου από την απουσία αγάπης, μπαίνοντας σ' εναν ναό καθεδρικό είναι σαν να εισέρχεσαι σε μια ψυχρή θερμάστρα, σαν σ' ένα γάντι. Ξέρω πως ο άγγελος πίσω απ' την πόρτα σύντομα θα μου φέρει Ω ραίους πίνακες ζωγραφικής. Όλοι οι άγγελοι συναντώναι πάνω στην καμπυλότητα της γης και σχηματίζουν Μια γραμμή που γίνεται γέφυρα για τον ήλιο.

Πήτερ Ορλόφσκι

349


ΟΝΕ PERF E CT ROSE

�

Α s i n g l e fl ow'r he sent me, si nce we met. A l l tenderly his m esse nger he chose; Deep-hearted, pu re with sce nted dew sti l l wet One perfect rose. I knew the l a ng uage of the flowe ret; " My frag i l e leaves", it sa id, " h i s h e a rt e nclose " . Love l o n g has taken for h is a m u let One pe rfect rose. Why is it no one ever sent m e yet One perfect l i m ousi ne, do you su ppose? Ah no, it's a lways just my l uck to g et One pe rfect rose.

Dorothy Pa rke r

350


Ε ΝΑ ΥΠΈ ΡΟΧΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Απ' όταν γνωριστήκαμε, ένα λουλούδι μού 'στειλε, ένα μοναδικό. Τον μηνυτή του επέλεξε με τρόπο τρυφερό· Βαθύκαρδο, αγνό, με τη δροσιά του ακόμα υγρό Ένα υπέροχο τριαντάφυλλο. Γνώριζα τη γλώσσα του μικρού του λουλουδιού· «Τα εύθραυστα μου φύλλα», είπε, «την καρδιά του περικλείουν». Η αγάπη πήρε απ' το φυλαχτό του εδώ και καφό Ένα υπέροχο τριαντάφυλλο. Γιατί κανείς ποτέ δεν μου 'στειλε ακόμη Μια υπέροχη λιμουζίνα, τί νομίζετε γι' αυτό ; Α όχι, είναι απλά η τύχη μου πάντα να πρέπει να δεχτώ Ένα υπέροχο τριαντάφυλλο.

Ντόροθυ Πάρκερ

351


ON GOING TO ΜΕ ΕΤ Α ΖΕ Ν MASTE R ΙΝ ΤΗΕ KYUSHU MOUNTAINS AND ΝΟΤ F INDI NG ΗΙΜ

�------

Do n Pate rson

352


Π Ε ΡΙ THL: METABAL:EΩL: E IL: ΔΙΔλΣΚΑΛΟ Ν ΖΕ Ν Ε Ν ΟΡΕ Ι KYO !'L:O Y ΚΑΙ ΤΗL: ΜΗ ANEYP EL:E Ω L: ΤΟ Υ Ντον Πάτερσον

353


TH E MUNICH MANNEQUINS

Pe rfection is te rri ble, it ca n n ot have ch i l d re n . Cold as snow breath, i t ta m ps t h e wom b Wh ere the yew trees l i ke hyd ras, Th e tree of l ife a n d the tree of l ife U n loosi ng their m oo ns, m o nth afte r m o nth, to no pu rpose. Th e bl ood flood is the flood of love, Th e a bso l ute sacrifice. lt mea ns: no m o re idols but m e, M e a n d you, So, in their su l p h u r l ove l i n ess, i n their s m i les These m a n nequ i ns lean to n i g ht l n M u n ich, m o rg u e betwee n Pa ris a n d Ro me, N a ked a nd bald in th ei r fu rs, Ora n g e l o l l i es on si lve r sticks, l ntol era ble, without m i nd. The snow d rops its pieces of da rkness, N o body's a bout. ln the hote ls Ha nds wi l l be ope n i ng doors a nd setti ng

354


ΟΙ ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧ ΟΥ

Η τελειότητα είναι τρομερή, δεν μπορεί να 'χει παιδιά. Ψυχρή σαν την ανάσα του χωνιού, χτυπά την μήτρα Όπου τα έλατα λυσσομανούν σαν τις λερναίες ύδρες, Το δέντρο της ζωής και το δέντρο της ζωής Εξαπολύουν τα φεγγάρια τους, μήνα μετά το μήνα, χωρίς σκοπό. Η πλημμύρα του αίματος είναι η πλημμύρα του έρωτα, Η απόλυτη θυσία. Σημαίνει: όχι άλλα είδωλα εκτός από μένα, Ε μένα και σένα, Έτσι, μέσα στην θειάφινη σαγήνη τους, μες στα χαμόγελά τους Αυτές οι κούκλες γέρνουν ετούτη τη νυχτιά Πάνω στο Μόναχο, νεκροτομείο μεταξύ Ρώμης και Παρισίων, Γυμνές και φαλακρές μέσα στις γούνες τους, Γλυφιτζούρια-πορτοκάλι σ' ασημένια καλαμάκια, Αφόρητες, χωρίς μυαλό. Το χιόνι ρίχνει τρίμματα σκότους, Ψυχή τριγύρω. Στις πανσιόν Χέρια πόρτες θ' ανοίγουνε και θ' ακουμπάνε κάτω

355


Down sh oes for a polish of ca rbon l nto wh ich broad toes wi l l go to mo rrow.

Ο the dom esticity of these windows, The baby lace, the g reen-l eaved co nfectionery, The thick G e r m a ns s l u m be ri ng i n th ei r bottom less Sto lz. And the black p h o nes on h ooks. G l itteri ng G l i tte ri ng a n d d i g esti ng Voice lessness.The snow h as no voice.

Sylvi a Plath

356


Παπούτσια για λουστράρισμα Μες στα οποία αύριο θα μπούνε δάχτυλα φαρδιά. Ώ , η σπιτική ατμόσφαιρα αυτώνε των βιτρίνων, Δαντέλες μωρουδίστικες, γεμάτα φύλλα πράσινα τα ζαχαροπλαστεία, Οι μπουνταλάδες Γερμανοί κοιμούνται ύπνον ελαφρύ Μες στην απύθμενη αλαζονεία τους. Τα μαύρ' ακουστικά των τηλεφώνων στα άγκιστρα επάνω. Απαστράπτουν Απαστράπτουν και χωνεύουν Αφωνία. Το χιόνι δεν έχει φωνή .

Σύλβια Πλαθ

357


I a m si lve r a n d exact. I h ave no preconceptio ns. Whateve r I see I swa l low i m mediately Just as it is, u n m isted by l ove or d i s l i ke. I a m not cru e l , o n ly truthfu i The eye of a l i ttle g od, fou r-cornered. M ost of the ti me I meditate o n the opposite wa l l . lt i s p i n k, with speckl es. I h ave looked at it so l o n g I t h i n k i t is a part o f m y h ea rt. B u t i t flickers. Faces a n d da rkness sepa rate us ove r a n d over. Now I a m a l a ke. Α wom a n bends ove r me, Sea rch i ng my reach es fo r what she rea l ly is. Th en she tu rns to th ose l i a rs, the cand les or the moon. I see h e r back, a nd reflect it faithfu l ly. S h e rewa rds me with tea rs a n d a n ag itatio n of ha nds. I am i m po rta nt to h e r. She co mes a nd g oes. Each morni ng it is h e r face that replaces the da rkness. l n me she h as d rowned a you n g g i rl , a n d i n me a nd o l d wo m a n Rises towa rd h e r day after day, l i ke a te rri ble fis h .

Sylvi a Plath

358


Είμαι αργυρός και ακριβής. Δεν είμαι προκατειλημμένος. Ότι κι αν δω το καταπίνω αμέσως Έτσι όπως είναι, αθάμπωτος από αγάπη ή αντιπάθεια. Δεν είμαι σκληρός, μόνον φιλαλήθης Το μάτι ενός μικρού θεού, με τέσσερις γωνίες. Τον περισσότερο καφό διαλογίζομαι με τον απέναντί μου τοίχο. Ε ίναι ροδόχρωμος, με κηλίδες. Τον έχω κοιτάξει τόσο πολύ Ν ομίζω είναι μέρος της καρδιάς μου. Μα τρεμοσβήνει. Σκότος και πρόσωπα μάς χωρίζουν ξανά και ξανά. Τώρα είμαι μια λίμνη . Μια γυναίκα σκύβει από πάνω μου, Αναζητώντας στην συντροφιά μου το τί πράγματι είναι. Ύστερα στρέφεται σ' εκείνους τους ψεύτες, στο φεγγάρι ή στα κεριά. Βλέπω την πλάτη της, και την αντανακλώ πιστά. Μ' αμοίβει με δάκρυα κι ανακινήσεις των χεριών. Είμαι σημαντικός γι' αυτήν. Έρχεται και φεύγει. Κάθε πρω'ί' είναι το πρόσωπό της που αντικαθιστά το σκότος. Μέσα μου πνίγηκε μια μικρή κοπέλα, και μέσα μου μία γριά Πηδάει καταπάνω της μέρα με την ημέρα, κήτος φρικιαστικό .


359


ΤΗΕ RIVAL lf the moon sm i l ed, she wou l d resem bl e you . You leave t h e sa me i m p ression Of somet h i ng bea utifu l, but a n n i h i lati n g . Both of you a re g reat l i g ht borrowers. H e r 0-mouth g rieves at the wo rld; you rs is u naffected, And you r fi rst g ift is m a ki n g stone out of everyt h i n g . I wa ke t o a mauso l e u m ; you a re h e re, τicki ng you r fi n g e rs o n the m a rble ta ble, l ooki ng fo r ci ga rettes, Spitefu l as a wom a n , but not so nervous, And dyi ng to say so meth i ng u na nswe ra ble. Th e moon, too, a bases h e r su bjects, But i n the dayti me she is ri dicu l ous. You r dissatisfacti ons, o n the oth er h a nd, Arrive th rou g h the m a i lslot with l ovi ng reg u la rity, White a nd bla nk, expa nsive as carbon m onoxi de. Ν ο day is safe from news of you, Wa l ki ng a bout i n Africa maybe, but t h i n ki ng of me.

Sylvia Plath

360


Αν χαμογελούσε η σελήνη, θα 'μοιαζε με σένα. Αφήνεις την ίδια εντύπωση Ενός κάτι όμορφου, αλλά εξοντωτικού. Κι οι δυο σας άφθονα δανειζόσαστε το φως. Το στρογγυλό της στόμα πονάει για τον κόσμο· το δικό σου δεν το νοιάζει, Και το πρώτο δώρο σου πέτρα κάνει το κάθε τι. Ξυπνώ σε ένα μαυσωλείο, είσαι εκεί, Τα δάχτυλα χτυπώντας στο μαρμάρινο τραπέζι, ψάχνοντας για τσιγάρα, Κακεντρεχής σαν γυναίκα, όχι όμως με τόσα νεύρα, Πεθαίνεις να πεις κάτι που δεν μπορεί ν' απαντηθεί. Η σελήνη, επίσης, ταπεινώνει τους υπηκόους της, Όμως τη μέρα γίνεται γελοία. Από την άλλη, οι δυσαρέσκειές σου, Φθάνουν στο γραμματοκιβώτιο μ' αγαπημένη κανονικότητα, Άσπρες και άγραφες επεκτατικές σαν διοξείδιο του άνθρακα. Καμία μέρα δεν είναι ασφαλής από τα νέα σου, Περιδιαβαίνοντας ίσως στην Αφρική, μα με τη σκέψη σου σε μένα.


361


ANNAB EL LE E lt was m a ny a n d m a ny a yea r ago, ln a ki ngdom by the sea, That a m a iden there l i ved whom you m ay know By the n a m e of Annabel Lee;And this maiden she l i ved with no oth e r thoug ht Tha n to love a n d be loved by me. S h e was a ch i l d a n d I was a ch i ld, l n this ki ngdom by the sea, But we loved with a l ove that was m o re t h a n love 1 a nd my An n a be l Lee With a love that the w i n g e d se ra p h s o f Heaven Coveted h e r a n d me. And this was the reaso n th at, l o n g ago, l n this ki ngdom by the sea, Α wi nd blew out of a cloud by n i g ht Ch i l l i ng my An n a be l Lee; So that h e r h i g h born ki nsmen ca m e A n d bo re h e r away fro m me, Το s h ut h e r up in a sepu lch e r l n t h i s ki ngdom by the sea. Th e a n g e ls, not h a lf so ha ppy in Heaven, Went envyi ng h e r a nd m e:Yes ! that was the reason (as a l l m e n know, l n this ki ngdom by the sea. ) That the wi nd ca me out of a cloud, ch i l l i ng And ki l l i n g my An n a be l Lee.

362


ΑΝΝΑΜΠΕΛ ΛΗ Εδώ και χρόνια, πολλά χρόνια, Σ' ένα βασίλειο σε μια θαλασσινή ακτή, Ζούσε μια κόρη που ίσως την ξέρεις Τ' όνομά της Άνναμπελ Λη, Κι η κόρη ζούσε με μια μόνο σκέψη Ν α μ' αγαπά και να την αγαπώ πολύ. Εγώ ήμουν παιδί κι αυτή ήταν παιδί, Σ' εκείνο το βασίλειο το θαλασσί, Αλλ' αγαπιόμαστε με μιαν αγάπη που ήταν πάνω από αγάπη Εγώ κι η δική μου Άνναμπελ Λη Με μιαν αγάπη που τα φτερωτά σεραφείμ στα ουράνια Μας φθονούσαν κι εμένα κι αυτή . Κι αυτό στάθηκε η αιτία, εδώ και χρόνια, Σ' εκείνο το βασίλειο το θαλασσί, Ένας αγέρας να φυσήξει από 'να σύννεφο τη νύχτα Και να παγώσει τη δικιά μου Άνναμπελ Λη . Κι έτσι νά 'ρθουν οι αρχόντοι γονιοί της Για να πάρουν μακριά από μένα τη μικρή μου ακριβή, Ν α την κλείσουνε μέσα σε μνήμα Σ' εκείνο το βασίλειο στη θαλασσινή ακτή. Οι άγγελοι, ούτε στο μισό ευτυχισμένοι στα ουράνια, Άρχισαν να ζηλεύουν κι εμένα κι αυτή: Ν αί ! αυτή ήταν η αιτία ( καθώς όλοι το ξέρουν, Σ' εκείνο το βασίλειο το θαλασσΟ . Που 'ρθε ο άνεμος απ' το σύννεφο, για να παγώσει Και να σκοτώσει τη δικιά μου Άνναμπελ Λη .

363


But ou r love it was stronger by fa r th a n the l ove Of those who were older t h a n we Of m a ny fa r wise r th a n we And neithe r the a ng e l s i n H eave n a bove N o r the demons down u nder the sea, Can eve r dissever my sou l from the sou l Of the bea utifu l Annabe l Lee. For the moon neve r bea m s without bri ng i ng m e d reams Of the bea utifu l Annabe l Lee; And the sta rs never rise but I see the bri g ht eyes Of the bea utifu l Annabe l Lee; And so, a l l the n i g h tti de, l l i e down by the side Of my d a rl i ng , my darli ng, my life a nd my bride, ln her sepu lch e r there by the sea l n h e r to m b by the sou n d i n g sea. E d g a r A l l a n Poe

364


Όμως η αγάπη μας ήταν πολύ πω ισχυρή απ' την αγάπη Εκείνων που ήταν πω μεγάλοι από μένα κι αυτή Πολλών και πολύ πω σοφών από μένα κι αυτή Κι ούτε οι άγγελοι ψηλά στα ουράνια Ούτε οι δαίμονες κάτω σε θάλασσα υγρή, Μπορούν ποτέ να αποσπάσουν τη ψυχή μου Απ' την ψυχή της όμορφης Άνναμπελ Λη . Γιατί η σελήνη ποτέ δε φεγγίζει δίχως όνεφα να με γεμίζει Της πανέμορφης Άνναμπελ Λη . Και τ' αστέρια δεν βγαίνουν στα ουράνια αν δε δω τ' a παστράπτοντα μάτια Της πανέμορφης Άνναμπελ Λη . Και καθώς όλη η νύχτα περνάει, καθ ισμένος είμαι στο πλά"ί Της καλής ακριβής μου αγάπης, της νυφούλας που μου δίνει ζωή, Μες στο μνήμα στη θάλασσα εκεί Μες στον τάφο στο κύμα που ηχεί. Έντγκαρ Άλλαν Πόε

365


E L DORADO G a i ly bed ig ht, Α g a l l a nt kn i g ht l n su nsh i ne a nd i n shadow, Had jou rneyed long, Singing a so ng, ln sea rch of Ε Ι Dorado. But he g rew o l d This kni g ht so bol d And - ο' e r h i s h ea rt a shadow Fel l as he fou nd Νο spot of g rou nd Th at looked l i ke Ε Ι Dorado. And, as h is stre ngth Fai led h i m at l e ngth, He m et a pi l g ri m shadow "Shadow, " sa id h e, "Whe re ca n it be Th is l a nd of Ε Ι Dorado?" "Ove r the Mou nta i ns Of the M oon, Down the Va l ley of the Shadow, Ride, bo l d ly ride, " The shade repl ied " lf you seek for Ε Ι Do rado."

E d g a r Al l a n Poe

366


ΕΛ ΝΤΟΡΑΔΟ Γενναίος ιππότης, Με χαρά γεμάτος Σε ήλιο και σκιά, Περιπλανιόταν μακριά, Καθώς τραγουδώντας κεφάτος, Αναζητούσε το Ελ Ντοράδο . Όμως τον πήραν τα χρόνια Τον ιππότη με την τόση ορμή Και σκοτείνιαζε η καρδιά του Καθώς δεν μπορούσε να βρει Ούτ' ένα ίχνος επάνω στη γη Ν α μοιάζει του Ελ Ντοράδο. Κι ενώ οι δυνάμεις του Τον εγκατέλειπαν οριστικά, Συνάντησε μια σκιά προσκυνητή «Σκιά», της είπε, «Πού θα μπορούσε να βρεθεί, Η γη του Ε λ Ν τοράδο ; » «Πέρα απ' τα Όρη Της σελήνης, Κάτω προς την Κοιλάδα της Σκιάς, Κάλπασε θαρραλέα, κάλπασε, » Του αποκρίθηκε η σκιά «Αν πράγματι ζητάς το Ελ Ντοράδο».

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

367


E RAT HORA

"Th a n k you, whateve r co mes. " And then she tu rned And, as the ray of su n on h a n g i n g fl owers Fades when the wi nd h ath l ifted them aside, We nt swiftly from me. Nay, whateve r co mes One hou r was s u n lit and the m ost h i g h gods M ay not m a ke boast of a ny bette r thi ng Tha n to h ave watched that h o u r as it passed.

Ezra Pou nd

368


ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ

«Σ' ευχαριστώ ότι κι αν γίνει». Κι ύστερα γύρισε και, σαν ηλιαχτίδα πο u απ' τα κρεμάμενα λουλούδια χάνεται όταν ο άνεμος λίγο παράμερα τα σπρώχνει, έφ uγε ξαφνικά από κοντά μο u . Ε λοιπόν, ότι κι αν γίνει μια ώρα ήτανε ηλιόφωτη και οι θεοί πο u κατοικούνε στα ψηλά δεν θα μπορούσανε να περηφανε uτούν πως θα γινόταν κάτι καλύτερο έχοντας δεί την ώρα εκείνη πως περνούσε.

Έζρα Πάο uντ

369


ΙΝ A STATION OF THE METRO

The apparitio n of th ese faces in the crowd; Peta ls on a wet, black bou g h .

Ezra Pou n d

370


Σ ' Ε ΝΑ ΣΤΑΘΜΟ � ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ

Η οπτασία όλων εκείνων των προσώπων μες στο πλήθος Πέταλα λουλουδιών σ' ένα υγρό, μαύρο κλωνάρι. Έζρα Πάουντ

371


ΤΗΕ E YE S Rest M aster, fo r we be a-wea ry, wea ry And wou l d fee l the fi n g e rs of the wi nd U po n th ese l i ds that lie ove r us Sodden and l ead-heavy. Rest brother, for lo ! the dawn is without ! Th e ye l l ow fla m e p a l eth And the wax runs low. Free us, for without be g oodly co lou rs, G reen of the wood-moss a n d fl ower colou rs, And coo l ness beneath the trees. Free us, fo r we perish ln this ever-flowi ng monoto ny Of u g ly pri nt m a rks, bl ack U pon wh ite pa rch m e nt. Free us, fo r there is one Wh ose smile m o re ava i l eth Th a n a l l the age-old knowledge of my books: And we wou l d look thereon.

Ezra Pou nd

372


ΤΑ ΜΑΤΙΑ Σταμάτα αφέντη, γιατί είμαστε και μείς τόσο, μα τόσο κουρασμένα Που νοιώθουμε τα δάχτυλα τ' ανέμου Ν α κλείνουν τα καπάκια τα κρεμάμενα από πάνω μας Και είναι υγρά, βαρειά σαν το μολύβι. Σταμάτα, ξεκουράσου αδελφέ, έξω η μέρα ξημερώνει ! Η φλόγα τρέμει, πάλλεται Και το κερί μας έλιωσε, τελειώνει. Λύτρωσέ μας, έξω γέμισε χρώματα η φύση, Το πράσινο των βρύων και τ' άλλα των ωραίων λουλουδιών, Κι έχει δροσιά κάτω απ' τα δέντρα. Λύτρωσέ μας, γιατί λιώνουμε Σ' αυτήν την αεφέουσα μονοτονία Των τυπωμένων άσχημων στοιχείων, των μαύρων Πάνω στην λευκή περγαμηνή . Λύτρωσέ μας, γιατί είναι κάποια ύπαρξη Που το χαμόγελό της πω πολύ αξίζει Απ' όλη την πανάρχαια γνώση των βιβλίων: Αυτήν θά 'πρεπε να κοιτάμε τώρα.

Έζρα Πάουντ

373


THE TEA SHOP

The g i rl i n the tea shop ls not so bea utifu l as she was, The Au g u st has wo rn agai nst h e r. S h e does not g et u p the sta i rs so eagerly; Yes, she a l so wi l l turn m i dd le-aged, And the g low of youth that she spread a bout us As she broug ht us o u r m uffi ns Wi l l be spread a bout us no l o n g e r. S h e a lso wi l l tu rn m id d l e-aged.

Ezra Pou nd

374


ΤΟ ΤΕΪΟΠΟΤΕ Ι Ο

Η κοπέλα που μας σέρβιρε το τσά"ί Δεν είναι όπως ήτανε ωραία, Ο Αύγουστος τής έφερε φθορά. Δεν ανεβαίνει πλέον τα σκαλιά με προθυμία. Ν αί, κι αυτή επίσης θα διαβεί στη μέση ηλικία, Κι η αίγλη της νεότητας που σκόρπιζε τριγύρω Καθώς μας έφερνε τα κέ"ίκ Δεν θα διαχέεται γύρω μας πια. Κι αυτή επίσης θα διαβεί στη μέση ηλικία.


375


ΤΗΕ ΤΟΜΒ AT AKR CAAR

" I a m thy sou l, N i koptis. I have watch ed Th ese five m i l le n n i a a nd thy dead eyes M oved not, nor eve r answer my desi re, And thy l i g ht l i m bs, whereth rou g h l leapt afl a m e, B u rn not with me nor a ny saffron t h i n g . See, t h e l i g ht g rass spra n g u p to p i l low thee, And kissed thee with a myri ad g rassy ton g u es; But not thou me. I h ave read out the g o l d u po n the wa l l, And wea ried out my thoug ht upon the sig ns. And there is no new th i n g in a l l this place. I h ave been ki nd. See, I have l eft the j a rs sea l ed, Lest thou s h o u l dst wa ke a nd wh i m pe r fo r thy wine. And a l l thy robes I h ave kept smooth o n thee.

Ο thou u n m i ndfu l ! H ow should I forget ! - Even the rive r m a ny days ago, Th e rive r?Thou wast ove r you n g . A n d th ree sou ls ca me u po nThee And I ca me.

376


ΤΟ ΜΑΏ:ΩΛΕ ΙΟ L:ΤΟ ΑΚΡ ΚΑΑΡ

«Ε ίμαι η ψυχή σου, Ν ίκοπτις. Σε κοίταζα Όλες αυτές τις πέντε χιλιετηρίδες, και τα νεκρά σου μάτια Δεν κουνηθήκαν, ούτε ποτέ αποκριθήκανε στον πόθο μου, Και τα ανάλαφρά σου μέλη, απ' όπου και ξεπήδησα φλεγόμενη, Δεν κάψανε μαζί μου ούτε μία ζαφορά. Δες, το ανάλαφρο γρασίδι βλάστησε για να σε αναπαύει, Σε φίλησε με μύριες γλώσσες χλοερές Εσύ όμως δεν το 'κανες αυτό για μένα. Διάβασα όλες τις χρυσές επιγραφές στους τοίχους, Και κούρασα τη σκέψη μου μ' αυτά τα σύμβολα. Και δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο σ' όλο αυτό το μέρος. Ήμουν καλή . Δες, άφησα τα κιούπια σφραγισμένα, Μπας και ξυπνούσες και παραπονιόσουνα για το κρασί σου. Κι όλους σου τους χιτώνες τους διατήρησα ατσαλάκωτους επάνω σου. Αχ! Αχ! και πάλι αχ! Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω ! - Ακόμα και τον ποταμό τόσες και τόσες μέρες πριν, Τον ποταμό ;Ήτανε τότε που ήσουνα στα νιάτα σου. Και τρεις ψυχές ήρθαν απάνω Σου Ήρθα κι εγώ .

377


And I fl owed i n upon thee, beat them on; I have bee n i nti mate with thee, known thy ways. Have I not touch ed thy pa l m s a n d fi nger-ti ps, Fl owed i n , a n d th roug h thee a n d a bout thy h ee ls? H ow "ca m e I i n " ? Was I not thee a ndThee? And no sun com es to rest m e in this p lace, And I am to rn agai nst the jagged da rk, And no l ig ht beats upon m e, a n d you say Ν ο word, day after day. O h ! I cou ld get me out, despite the m a rks And a l l th ei r crafty wo rk u po n the door, Out th roug h the g l ass-g reen fields . . . Yet it i s qu iet h e re: I do not g o " .

Ezra Pou n d

378


Χύθηκα μέσα σου και τις απώθησα· Ήμουν μαζί σου απόλυτα δεμένη, ήξερα όλα σου τα χούγια. Μήπως δεν ακουμπούσα τις παλάμες και τις άκρες των δακτύλων σου, Δεν μπήκα μέσα σου, και δεν τριγύριζα τις φτέρνες σου ; Πώς «μπήκα μέσα » ; Δεν ήμουν άραγε εσύ κι η πεμπτουσία σου ; Εδώ βλέπεις δεν μπαίνει ούτ' ο ήλιος για να μ' ανακουφίσει, Κι είμαι κατακομματιασμένη απ' το τραχύ σκοτάδι, Και φως δεν πέφτει απάνω μου, και δεν μου λες κι εσύ Ούτε μια λέξη, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει. Ώ! Θα μπορούσα να με βγάλω έξω από δω, παρά τα σύμβολα Κι όλα τα μαγικά πάνω στην πόρτα, Έξω, μέσα στα πράσινα διάφανα λειβάδια . . . Όμως εδώ έχει γαλήνη . Δεν πάω πουθενά».


379


COMMISSION Go, my songs, to the l o ne ly a n d the u nsatisfi ed, G o a l so to the nerve-racked, go to the e nslaved-by co nventi on, Bear to them my conte m p for their oppresso rs. Go as a g reat wave of cool wate r, Bear my conte m pt of oppresso rs. Speak agai nst u nco nsci ous oppressi on, Speak agai nst the tyra n ny of the u ni m a g i native, Speak agai nst bonds. Go the the bou rg eoise who is dyi ng of her e n n u is, Go to the wo m e n in subu rbs. Go to the h i deously wedded, G o to them whose fai l u re is conce a l ed, Go to the u n l ucki ly mated, G o to the bou g ht wife, Go to the wo m a n enta i l ed . G o to those w h o have del icate l u st, G o to those whose delicate desi res a re thwa rted, G o l i ke a b l i g ht u po n the d u l l ness of the world; Go with you r edge agai nst this, Stre ngth en the s u btle cords, Bri ng confi de nce u pon the a l gae a n d the tentacles of the sou l .

380


Ε ΝΤΟΛΗ Πηγαίνετε, τραγούδια μου, στον ανικανοποίητο, σ' αυτόν που υποφέρει απ'τη μοναξιά, Πηγαίνετε σ' αυτόν που είναι ράκος νευρικό, σ' αυτόν που της συμβατικότητας έγινε σκλάβος, Διαμηνύστε πόσο εγώ καταφρονώ τους καταπιεστές τους. Πηγαίνετε σαν ένα κύμα υδάτινο πελώριο ψυχρό, Διαμηνύστε πόσο τους καταπιεστές καταφρονώ. Μιλήστε ανοιχτά κόντρα στην καταπίεση που ασυνείδητα συμβαίνει, Μιλήστε καθαρά ενάντια στην τυραννία που εξασκούν όσοι δεν έχουν φαντασία, Πείτε ανοιχτά πως μάχεστε κάθε λογής δεσμεύσεις. Πηγαίνετε και στην αστή που πάσχει από ανία, Πηγαίνετε στων προαστίων τις γυναίκες. Πηγαίνετε σ' αυτούς που κόλαση ο γάμος τους έχει καταντήσει, Πηγαίνετε σ' όλους εκείνους που η αποτυχία τους είναι καλά κρυμμένη, Πηγαίνετε στους άτυχα ζευγαρωμένους, Πηγαίνετε στην σύζυγο που την αγοράσανε, Πηγαίνετε και στην γυναίκα - χτήμα που την μεταβιβάσανε. Πηγαίνετε σ' εκείνους που έλκονται απ' τα ευαίσθητα πάθη τους, Πηγαίνετε σ' εκείνους που τους πνίξαν τις λεπτές επιθυμίες, Σαρώστε σαν κύμα εκρηκτικό την αδράνεια του κόσμου, Πηγαίνετε με την κόψη σας εναντίον της, Δυναμώστε τις ευαίσθητες χορδές, Εμπνεύστε εμπιστοσύνη στα φυλλοκάρδια της ψυχής.

381


Go i n a friendly m a n ner, G o with a n open speech . Be eager to fi nd new evi ls a n d new good, Be agai nst a l l fo rms of oppressi o n . G o t o th ose who a re thicke ned with m i d d l e age, Το th ose who have lost i nterest. G o to the adol esce nt who a re smothered i n fa m i ly O h how h i deous it is Το see th ree generati ons of one house gath ered togeth e r ! lt is l i ke a n o l d tree with shoots, And with so me bra nches rotted a n d fa l l i n g . Go o u t a nd defy o p i n i o n , G o agai nst t h i s vegeta ble bo ndage of the blood. Be agai nst a l l sorts of m o rtm a i n .

Ezra Pou n d

382


Πηγαίνετε σαν φίλοι, Πείτε τα ανοιχτά και ξεκάθαρα. Αναζητήστε πρόθυμα, καινά δαιμόνια και νέα ηθική, Αντισταθείτε σ' όλες τις μορφές καταπίεσης. Πηγαίνετε σ' εκείνους που βάρυναν με τα χρόνια, Σ' εκείνους που έχασαν το ενδιαφέρον τους. Πηγαίνετε στους έφηβους που ασφυκτιούν μέσα στην οικογένεια Ώ ! Πόσο απαίσιο είναι αλήθεια Ν α βλέπεις συναγμένες τρεις γενιές μαζί στο ίδιο σπίτι ! Είναι σαν δέντρο γέρικο παλιό μ' ολόφρεσκα βλαστάρια, Και μερικά σάπια κλαδιά που πέφτουν ρημαγμένα. Πηγαίνετε έξω αγέρωχα κι αμφισβητήστε ανοιχτά το τί πιστεύει ο κόσμος, Πηγαίνετε αντίθετα στον φυτοζω"ίσμό του αίματος. Αντισταθείτε ολομέτωπα σε κάθε είδους απαλλοτρίωση .


383


As coo l as the pale wet l eaves of l i ly-of-the-va l ley S h e l ay beside me i n the dawn.

Ezra Pou n d

384


Δροσερή σαν τα χλωμά νωπά φύλλα το u κρίνο u τού αγρού Βρίσκεται ξαπλωμένη δίπλα μο u την αuγή .

Έζρα Πάο uντ

385


Nγmpharum membra disjecta

Th ree spi rits ca m e to me And d rew m e apart Το where the o l i ve bou g hs Lay stri pped u po n the g ro u n d : Pa l e ca rnage be neath bri g ht m i st.

Ezra Pou n d

386


ΑΠΡΙΛΙΟL:

Μέλη vυμφώv τεμαχισμένα

Τρία ξωτικά ήρθανε κατά πάνω μου Και μ' έσυραν Εκεί που κείτονται οι κλώνοι της ελιάς Γυμνοί στο χώμα: Ωχρή σφαγή κάτω από λαμπερή αχλύ.


387


ΤΗΕ GARRET

Co me, let us pity those who a re bette r off t h a n we a re. Co me, my friend, and rem e m ber that the rich h ave butl ers a n d no frie nds, And we have frie nds a n d no butl ers. Come let us pity the m a rried a n d the u n m a rried.

Dawn ente rs with l ittle feet l i ke a g i l ded Pavlova, And I a m nea r my desi re. N o r h as l ife i n it a u g ht better Tha n this hou r of clea r cool ness, the h o u r of wa ki ng togeth er.

Ezra Pou n d

388


Έλα, ας λυπηθούμε όλους εκείνους που 'ναι καλύτερ' από μας. Έλα θυμήσου φίλε μου, ότι οι πλούσιοι έχουν λακέδες κι όχι φίλους, Κι εμείς έχουμε φίλους, όχι λακέδες. Έλα, ας λυπηθούμε τους παντρεμένους και τους ανύπανδρους.

Μπαίνει η αυγή με βήματ' απαλά σαν χρυσωμένη Πάβλοβα, Κι είμαι κοντά στον πόθο μου. Και η ζωή δεν θα μπορούσε να 'χε τίποτε καλύτερο Από την ώρα αυτήν της διάφανης δροσιάς, την ώρα που ξυπνούσαμε μαζί.


389


ΤΗΕ C Ι τΎ OF CHOAN The phoenix a re at p l ay on their terrace. The p hoenix a re g one, the rive r fl ows on a l one. Flowers a n d g rass Cove r over the d a rk path where lay the dynastic house of the Go. The bri g ht cloths a n d bri g ht ca ps of S h i n And now t h e base of o l d h i l ls. Th eTh ree Mou nta i ns fa l l th rou g h the fa r h eave n, Th e isle of White H eron spl its the two streams a pa rt. Now the h i g h clouds cover the su n And I ca n not see Choa n afa r And I a m sad.

Ezra Pou n d

390


Η ΠΟΛΙL: ΤΟΥ Ώ: ΟΑΝ Οι φοίνικες φτεροκοπούνε στην ταράτσα παιχνιδιάρικα. Φύγαν' οι φοίνικες, ο ποταμός κυλάει μόνος. Άνθη και χλόη Καλύπτουνε το σκοτεινό το μονοπάτι εκεί που βρίσκεται τ' ανάκτορο της δυναστείας των Γκο. Τα ρούχα τα φανταχτερά και τα καπέλα τα λαμπρά των Σιν Τώρα οι πρόποδες των λόφων των παλιών. Τα τρία Όρη πέφτουν ανάμεσα στον μακρινό ουρανό, Η νήσος του Λευκού Ερωδιού χωρίζει τα δύο ρεύματα. Σύννεφα σε μεγάλο ύψος κρύβουν τώρα τον ήλιο Και δεν μπορώ να διακρίνω το Τσοάν πέρα μακριά Και νοιώθω τόσο λυπημένος.


391


As a bathtu b l i ned with wh ite porce l a i n W h e n t h e hot water g ives o u t o r goes tepid, So is the slow coo l i n g of our ch iva l rous passion

Ο my m u ch pra ised but-not-a ltogeth er-satisfacto ry l ady.

Ezra Pound

392


ΤΟ ΛΟΥΓΡΟ

Σαν βρύση λουτρού, εν σεφά με λευκή πορσελάνη Καθώς το ζεστό νερό στερεύει ή πάει να χλιάνει, Έτσι αργά ψυχραίνεται το ιπποτικό μας πάθος Ώ πολυτραγουδισμένη αλλά όχι πλήρως ικανοποιητική δεσποσύνη .


393


ΤΗΕ LAKE ISLE

Ο G od, O Ven us, Ο M e rcu ry, patron of th ieves, G i ve me i n d u e ti me, I beseech you, a l ittle to bacco-sh op, With the l ittle bri g ht boxes p i l ed u p neatly upon the she lves And the loose frag ra nt cavendish a nd the shag, And the bri g htVi rg i n i a loose u nder t h e bri g ht g l ass cases, And a pa i r of sca l es not too g reasy, And the whores d roppi ng i n for a word o r two i n passi ng, For a fl i p word, a nd to tidy th ei r hair a bit.

Ο God, O Ven us, Ο M e rcu ry, patron of th ieves, Le nd me a l i ttl e tobacco-shop, or i nsta l l me i n a ny profession Save this d a m n'd profession of writi ng, where one needs o ne's bra i ns all the ti me.

Ezra Pound

394


ΤΟ NHL: I ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ

Ώ Θεέ μου, Αφροδίτη μου, Ερμή, προστάτη των κλεφτών, Δώστε μου σαν θά 'ρθει η ώρα, σας παρακαλώ, ένα μικρό καπνοπωλείο, Με τα μικρά φανταχτερά κουτιά με τάξη στοιβαγμένα μες στα ράφια Και με το χύμα τ' αρωματικό χαρμάνι και τον ψιλοκομμένο τον καπνό, Και τον λαμπρό καπνό Βιρτζίνια χύμα κάτω απ' τις απαστράπτουσες τις γυάλινες προθήκες, Και μία ζυγαριά όχι και τόσο λιγδιασμένη, Και τις πουτάνες να πετάγονται για μιά-δυό κουβεντούλες έτσι καθώς περνάνε, Για μια λεξούλα πεταχτή, και για να φτιάξουν λίγο τα μαλλιά τους. Ώ Θεέ μου, Αφροδίτη μου, Ερμή, προστάτη των κλεφτών, Δώστε μου ένα μικρό καπνοπωλείο, ή βρείτε μου μια οποιαδήποτε δουλειά Εκτός απ' την καταραμένη την δουλειά του συγγραφέα, όπου κανείς χρειάζεται να έχει πάντα το μυαλό του.


395


Th e fog co mes on l ittle cat feet. lt sits looki ng over h a rbo r a n d city on s i l e nt h a u nch es a n d then moves o n .

C a r l Sa n d bu rg

396


ΟΜΙΧΛΗ

Έρχεται η ομίχλη με μικρά γατίσια πόδια. Κάθεται στα πισινά της και κοιτά σιωπηλά πάν' απ' την πόλη και το λιμάνι κι ύστερα φεύγει πω μακριά.

Καρλ Σάντμπεργκ

397


F E BRUARY

Α ch i m ney, breat h i n g a l i ttl e sm oke. The s u n , I ca n't see maki ng a bit of p i n k I ca n't qu ite see i n t h e blue. Th e pi nk of five tu l i ps at five p . m . o n the day befo re Ma rch fi rst. Th e g reen of the tu l i p ste ms a nd l eaves l i ke someth i ng I ca n't re m e m ber, fi n d i n g a jack-i n-the-pu l pit a long ti me ago a nd fa r away. Why it was Dece m be r then a n d the su n was o n the sea by the tem pl es we'd g o n e to see. One g reen wave m oved i n the violet sea Like the U . N . Bu i l d i ng on big eve n i ngs, g reen a n d wet w h i l e the sky tu rns vi o l et. Α few of the a l mond trees had a few flowe rs, l i ke a few snow flakes out of the b l u e l ooki ng p i n k i n the l i g ht. Α g ray h ush i n wh ich the boxy trucks rol l u p Seco nd Ave n u e i nto the sky.They're just g o i n g over the h i l l .

398


ΦΕ Β ΡΟΥΑΡΙΟΣ

Μια καμινάδα, αναπνέοντας λίγο καπνό. Τον ήλιο δεν μπορώ να δω ούτε να φτιάχνει λίγο ροζ Ούτε μπορώ καλά-καλά να δω μες στο γαλάζιο . Το ροζ των πέντε τουλιπών στις πέντε το απόγευμα τη μέρα πριν από την πρώτη του Μαρτωύ. Το πράσινο απ' τους μίσχους και τα φύλλα της τουλίπας όμοιο με κάτι που δεν μπορώ να θυμηθώ, βρίσκοντας ένα τριφυλλάκι πέρα μακριά και πριν από καφό. Γιατ' ήτανε Δεκέμβρης τότε κι ο ήλιος βρίσκονταν στη θάλασσα δίπλα σ' εκείνους τους ναούς που πήγαμε να δούμε. Ένα πράσινο κύμα ανασάλεψε μες στην ιώδη θάλασσα Όπως το κτίριο του ΟΗΕ στα μείζον' απογεύματα, πράσινο και υγρό καθώς ο ουρανός βάφεται μωβ . Κάποιες απ' τις αμυγδαλιές έχουνε κάποια άνθη, σαν μερικές νιφάδες του χωνιού που ήρθαν απ' το πουθενά και έχουνε χρώμα ροζ στο φως. Μια γκρίζα σιωπή μες στην οποία τα φορτηγά σαν τα κουτιά φτάνουν στην Δεύτερη Λεωφόρο προς τον ουρανό . Μόλις υπερκερνούν τον λόφο.

399


Th e g reen leaves of the tu l i ps on my desk l i ke g rass- l i g ht o n fl esh, a n d a g reen copper steeple a nd streaks of cloud beg i n n i ng to g low. I ca n't g et ove r how it a l l wo rks i n togeth er l i ke a wo m a n who just ca m e to h e r wi ndow a nd sta nds there fi l l i ng it jogg i n g h e r baby in h e r a rms. S he's so fa r off. ls it the l i g ht That m a kes the baby pi nk? I ca n see the l ittle fists a n d the rocki ng-horse m otion of h e r breasts. lt's g etti ng g rayer a n d g o l d a nd ch i l ly. Two dog-size l i o ns face each oth er at the co rners of a roof. lt's the ye l l ow d ust i nside the tu l i ps. lt's the s h a pe of a tu l i p lt's t h e wate r i n t h e d ri n ki ng g l ass t h e tu l i ps a re i n . lt's a day l i ke a ny oth e r.

Ja mes Sch uyler

400


Τα πράσινα φύλλα των τουλιπών επάνω στο γραφείο μου σαν φως χλοερό στη σάρκα, κι ένα πρασινοχάλκινο καμπαναριό και μερικές λουρίδες από σύννεφο π' αρχίζουν να αναλάμ πουν. Ούτε μπορώ να καταλάβω πώς όλ' αυτά δουλεύουνε μαζί σαν μια γυναίκα που μόλις βγήκε στο παράθυρό της και στέκεται εκεί γεμίζοντάς το και νανουρίζει το μωρό στην αγκαλιά της. Βρίσκεται τόσο μακριά. Ν ά 'ναι το φως Που κάνει το μωρό ροζέ ; Μπορώ και βλέπω τις μικρές γροθιές και τον σαν από ξύλινο αλογάκι λικνισμό των δύο μαστών της. Όλα τους γίνονται πω γκρι και πω χρυσά και κρύα. Δύο λεοντάρια μέγεθος σκυλιού κοιτούν το ένα τ' άλλο επάνω στις γωνιές μίας στέγης. Είναι η σκόνη η ωχρή που είναι μέσα στις τουλίπες. Ε ίναι το σχήμα μιας τουλίπας Είν' το νερό μες στο ποτήρι που μέσα του είναι οι τουλίπες. Είναι μια μέρα σαν τις άλλες.

Τζέημς Σου'ίλερ

401


WATERME LONS

G reen B u d d h as O n the fru it sta n d . We eat the sm i l e And spit out t h e teeth.

Cha rles S i m ic

402


ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ

Πράσινοι Βούοο ες Στον πάγκο το u οπωροπωλείου. Τρώμε το χαμόγελο Και φτύνο u με τα δόντια.

Τσαρλς Σίμιτς

403


PRODIGY I g rew u p be nt ove r a ch essboa rd . l loved the wo rd endgame. Al l my cousins looked worried. lt was a sm a l l house near a Rom a n g raveya rd . p l a nes a n d ta nks shook its wi ndowpanes. Α reti red professor of Astronomy tau g ht me h ow to p lay. Th at m ust have bee n i n 1 944. l n the set we were usi ng, the pai nt had a l m ost ch i pped off the black pieces. The wh ite Ki ng was m issi ng a nd had to be su bstituted for. I ' m to ld but do not bel i eve that that su m m e r I witnessed m e n h u ng fro m te lephone poles. I re m e m ber my mothe r b l i ndfo l d i ng m e a l ot. she had a way to tucki ng my h ead su ddenly u nder h e r ove rcoat. l n chess, too, the p rofessor to l d me, the m aste rs p l ay b l i ndfo lded, the g reat ones o n seve ra l boa rds at the sa m e ti me. Cha rles Si m ic

404


ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ Μεγάλωσα σκυμμένος σε μια σκακιέρα. Μ' άρεσε η φράση «τέλος παιχνιδιού». Όλα μου τα ξαδέρφια έδειχναν ανήσυχα. Ήταν ένα μικρό σπίτι κοντά σ' ένα Ρωμ dίκό νεκροταφείο. αεροπλάνα και τανκς τραντάζανε τα τζάμια απ' τα παράθυρα. Ένας συνταξιούχος καθηγητής Αστρονομίας μου 'μαθε πώς να παίζω. Πρέπει νά 'τανε το 1944 . Στο σετ που χρησιμοποιούσαμε, το χρώμα είχε σχεδόν ξεφλουδιστεί από τα μαύρα πιόνια. Ο λευκός Βασιλιάς έλειπε κι έπρεπε ν' αντικατασταθεί. Μου είπαν αλλά δεν το πιστεύω ότι εκείνο το καλοκαίρι έγινα μάρτυρας ανθρώπων κρεμασμένων σε τηλεγραφόξυλα. Θυμάμαι τη μάνα μου να μου κλείνει συχνά τα μάτια. είχε έναν τρόπο να χώνει το κεφάλι μου ξαφνικά κάτω απ' το πανωφόρι της. Στο σκάκι, επίσης, μου 'πε ο καθηγητής, οι μαίτρ παίζουν με κλειστά μάτια, οι πραγματικά μεγάλοι σε πολλές σκακιέρες ταυτόχρονα. Τσαρλς Σίμιτς

405


EMPIRE OF DREAMS

O n the fi rst page of my d ream book lt's always eve n i n g l n a n occu pied cou ntry. H o u r befo re the cu rfew. Α sm a l l provi nci a l city. The houses a l l da rk. Th e storefro nts g utted .

I a m on a street corner Wh ere I shou l d n't be. Alone a nd coatl ess. I have gone out to look Fo r a bl ack dog who answers to my whistle. I have a ki nd of H a l l owee n mask Wh ich I am afrai d to put o n .

Cha rles S i m i c

406


ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΟΝΕ ΙΡΩΝ

Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου μου των ονείρων Ε ίναι πάντα απόγευμα Σε μιαν κατεχόμενη χώρα. Μια ώρα πριν την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Μια μικρή επαρχιακή πόλη . Όλα τα σπίτια είναι σκοτεινά. Οι προσόψεις των μαγαζιών κατεστραμμένες.

Ε ίμαι στην γωνία ενός δρόμου Που δεν θα' πρεπε νά 'μαι. Μόνος και χωρίς παλτό. Βγήκα έξω να κοιτάξω Για έναν μαύρο σκύλο που αποκρίνεται στο σφύριγμά μου. Έχω ένα είδος μάσκας γκραν γκινιόλ Που φοβάμαι να φορέσω.

Τσαρλς Σίμιτς

407


FOR A FAR-OUT FRIEND Because I o nce beat you u p Dru nk, stu ng with weeks of to rment And saw you no m o re, And you had ca l m ta l k for me today I now su ppose I was less sane th a n you , You h u ng on d a g o red, m e h ooked on books. You once ra n naked towa rd me Knee deep in co ld Ma rch s u rf O n a tricky beach between two Pou n d i ng seastacks1 saw you as a H i ndu Deva-g i rl Lig ht l egs d a nci ng i n the waves, B reasts l i ke d rea m breasts Of sea, a n d ch i l d, a nd astra l Ve nus-spu rti ng m i l k. And traded o u r salt l i ps. Visions of you r body Kept me h i g h fo r weeks, I eve n had a sort of tra nce fo r you Α day in a dentist's cha i r. I fou n d you aga i n , gone sto ne, ln Zi m m er's book of l nd i a n A rt: Da nci ng i n that life with G race a nd l ove with rings a n d Α l ittle g o l d e n be lt, j ust a bove you r naked snatch, And I thou g ht - m o re g race a n d love l n that wi l d Deva life where you belong, Tha n in this d ress-a nd-g i rd l e l ife You ' l l ever g ive Or g et. G a ry Snyder 408


("

ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΚΡΙΝΉ ΦΙΛΗ Επειδή κάποια φορά σε τσάκισα στο ξύλο Πιωμένος, φλομωμένος για βδομάδες μαρτυρίων Και δεν σε ξαναείδα πια, Κι είχες για μένα σήμερα μιαν ήρεμη κουβέντα Τώρα υποθέτω Ήμουν λιγότερο στα συγκαλά μου από σένα, Εσύ κρεμασμένη σε πορφυρό σπανιόλικα, εγώ αγκιστρωμένος στα βιβλία. Κάποτε έτρεξες γυμνή σε μένα Τσαλαβουτώντας μέχρι τον αστράγαλο στο κρύο αφρισμένο Κύμα του Μαρτίου Σε μία επικίνδυνη ακτή σφυροκοπώντας ανάμεσα Σε δυο θαλάσσινες θημωνιές Σ' έβλεπα σαν απαστράπτουσα θεότητα ινδική Πόδια ανάλαφρα που χόρευαν στα κύματα, Στήθη όμοια με στήθη ονειρικά Θάλασσας, και παιδιού, και αστρογάλατος π' ανάβλυζε από την Αφροδίτη . Και ανταλλάζαμε τα αλμυρά μας χείλη . Οπτασίες του κορμιού σου Με κράτησαν στα πάνω μου για ολόκληρες βδομάδες, Έπεσα μάλιστα σε έκσταση για σένα μια μέρα στην πολυθρόνα του οδοντογιατρού. Σε ανακάλυψα ξανά, πέτρινο άγαλμα, Στου Τσίμμερ το βιβλίο «Τέχνη των Ινδιών»: Χορεύοντας σ' εκείνη τη ζωή Με χάρη και αγάπη, με βραχιόλια Και μια μικρή χρυσαφένια ζώνη, μόλις πάνω απ' το γυμνό σου εφηβαίο, Και βρήκα πω πολλή χάρη και αγάπη Σ' αυτή την άγρια θ ε"ίκή ζωή που ανήκεις, Παρά στην σφιχτοκουμπωμένη τη ζωή Που αν ποτέ θα δώσεις ή θα πάρεις. Γκάρυ Σν cΧίντερ 409


ΤΕΑ ΑΤ ΤΗΕ PALACE OF HOON N ot l ess beca use i n p u rple I desce nded The weste rn day th roug h what you ca l l ed The l o n e l i est a i r, not less was I myse lf. What was the oi ntm ent spri n kl ed o n my bea rd? What were the hym ns that buzzed beside my ea rs? What was the sea wh ose tide swept th rou g h m e there? Out of my m i nd the golden oi ntm e nt rai ned, And my ea rs made the blowi n g hym ns they heard. I was myself the co mpass of the sea: I was the wo rld i n wh ich I wa l ked, and what I saw Or heard or fe lt ca m e not but fro m myse lf; And there I fou nd myself m o re tru ly a n d m o re stra nge.

Wa l lace Steve ns

41 0


τΣΑΪ ΣΤΟ ΠΑΜΤΙ ΤΟΥ ΧΟΥΝ Τουλάχιστον γιατί έπεσα στα πορφυρά Η δυτική ημέρα μέσ' απ' την οποία κάλεσες Τον μοναχικότερο αέρα, τουλάχιστον ήμουν εγώ ο ίδιος. Τί ήτανε η αλοιφή που ράντισε τα γένια μου ; Τί ήταν οι ύμνοι που βο ίiιζαν δίπλα στα αυτιά μου ; Τί ήταν η θάλασσα που η παλίρροιά της απλώθηκε μέσω εμού μέχρις εκεί ; Απ' το μυαλό μου έπεσ' η χρυσή αλοιφή σαν την βροχή, Τ' αυτιά μου κάνανε τους εκκωφαντικούς ύμνους που ακούγαν. Εγώ ο ίδιος ήμουνα η πυξίδα της θάλασσας εκείνης: Ήμουν ο κόσμος στον οποίο περπατούσα, κι ότι έβλεπα Ή άκουγα ή ένοιωθα δεν προερχότανε παρά από μένα· Κι εκεί βρήκα τον εαυτό μου πω γνήσιο και πω παράξενο.

Γουάλλας Στήβενς

41 1


SOURDOUGH MOUNTAI N LOOKOUT Outside the lookout l l ay n u d e on the g ra n ite M o u nta i n h ot Septe m be r su n but i nside my h ead Ca l m d a rk n i g ht with all the oth e r sta rs H E RACLITU S: "Th e waki ng have one co m m o n world But the sleepi ng tu rn aside Each i nto a world of his own ." I keep te l l i ng myse lf what I rea l ly l i ke Are m usic, books, ce rta i n l a n d a nd sea-sca pes Th e way l i g ht fa l ls across them, d i ffusion of Lig ht t h roug h agate, l ig ht itse lf . . . I suppose I' m sti l l afra id of the d a rk " Re m e m be r s m a rt-g uy there's so m eth i n g b i g g e r someth i ng sma rte r th a n you . " l re l a nd's fea r o f u n known h o l ies d rives My fathe r's voice (a cou ntry neith er h e N o r h i s g reat-g ra ndfather eve r saw) Α spa rkly to m b a p l ated g rave Α h oly th u m b beneath a wave Everythi ng e lse they h a u l ed across Atla ntic Scatte red a nd l ost in the buffa l o p l a i ns Among these trees a nd mou ntai ns From Duns Scotus to this page Α thousa nd yea rs

41 2


ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΉΡΙΟ ΤΟΥ Β ΟΥΝΟΥ ΤΗΣ «ΜΑΓΙΑΣ» Έξω από το παρατηρητήριο γυμνός ξαπλώνω στον καυτό Ήλιο του Σεπτεμβρίου πάνω στο γρανιτένιο το βουνό όμως μες στο κεφάλι μου Γαλήνια νύχτα σκοτεινή μαζί με όλα τ' άλλα αστέρια ΗΡΑΚΛΕ ΙΤΟΣ: «Όσοι ξυπνούν ανήκουνε σ' έναν κόσμο κοινό Όμως οι κοιμισμένοι στο πλευρό γυρίζουνε Καθένας τους σ' ένα δικό του κόσμο». Λέω και ξαναλέω μέσα μου ότι αυτά που πράγματι μ' αρέσουν Ε ίναι βιβλία, μουσική, κάποια της θάλασσας και της στεριάς τοπία Ο τρόπος που το φως πέφτει διαμέσου τους, η διάχυση Μες στον αχάτη του φωτός, το φως καθ' εαυτό . . . Ακόμα υποθέτω Πως φοβάμαι το σκοτάδι «Θυμήσου φιλαράκο-έξυπνε υπάρχει κάτι μεγαλύτερο κάτι πω έξυπνο από σένα». Ι Της ρλανδίας ο φόβος για τα άγνωστα ιερά παρακινεί Του πατέρα μου τη φωνή ( μιά χώρα που ούτε αυτός Ούτε ο προπάππος του είδανε ποτέ) Ένας αφρίζων τάφος ένα ασημένιο μνήμα Ένας ιερός αντίχειρας κάτω από ένα κύμα Ότι άλλο ρυμουλκήσανε δια μέσου του Ατλαντικού Διεσπάρη κι απωλέσθηκε στις πεδιάδες των βουβάλων Ανάμεσα σ' αυτά τα δέντρα και τα όρη Από τον Ντουν Σκότους μέχρις ετούτη τη σελίδα Μία χιλιάδα χρόνια

41 3


(" . . . a dog wa l ki n g on h i s h i nd l egs not that he does it wel l but that he Does it at a l l . ") Vi rtu a l ly a b l a n k except for the hypoth esis Th at there is m o re to a m a n Tha n t h e co nte nts of h is jock-strap E M PE DOCLES: " At one ti m e a l l the l i m bs Which a re the body's p o rtio n a re broug ht tog ether By love in bloom i n g life's h i g h season; at a noth e r Severed by cru el Strife, they wa nder each a lone By the breakers of l ife's sea . " Fi re a n d pressu re fro m the s u n bea r down Bear down centi pede shadow of pa l m -fro nd Α l i m estone l ithog ra p h -oyste rs a nd clams of sto ne H a lf a black rock bom b displayi ng bri l l i a nt crysta ls Fi re a nd p ress u re Love a n d Strife bea r down Brontosau rus, l ook away My sweat runs down the rock H E RACLITU S: "The tra nsformati ons of fi re a re, fi rst of a l l, sea; a n d h a lf of the sea is e a rth, h a lf whi rlwi nd . . . lt scatte rs a nd it gathe rs; it adva nces a n d reti res." I move out of a sweaty pool (Th e sea ! ) And sit u p h i g h e r o n the rock

414


(« . . . ένα σκυλί που περπατά στα πισινά του πόδια όχι ότι τα καταφέρνει και καλά αλλά μόνο και μόνο γιατί Τα καταφέρνει») . Κενό στην πράξη, αν εξαιρέσεις την υπόθεση Ότι υπάρχει κάτι παραπάνω σ' έναν άντρα Απ' τα περιεχόμενα της ζώνης υποστήριξης των όρχεων ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ: «Κάποια στιγμή όλα τα μέλη Που απαρτίζουνε το σώμα συναθροίζονται μαζί Απ' τη φιλότητα στην ύψιστη εποχή της άνθησης της γης. Άλλη στιγμή Αποκομμένα από τη σκληρή Διαμάχη, περιπλανώνται το καθένα μόνο του Απ' τα πελώρια κύματα της θάλασσας που είναι η ζωή ». Φωτιά και πίεση από τον ήλιο ωθούνε προς τα κάτω Ρίχνουνε σκιά σαρανταποδαρούσα φοινικόφυλλου Μία λιθογραφία ασβεστόλιθου - στρείδια και μύδια λίθινα Κατά το ήμισυ μαύρη βράχινη βόμβα επιδεικνύουσα απαστράπτοντες κρυστάλλους Φωτιά και πίεση Φιλότητα και Διαμάχη ρίχνουνε κάτω Τους βροντόσαυρους, κοίτα μακριά Ο ιδρώτας μου κυλά στον βράχο ΗΡΑΚΛΕ ΙΤΟΣ: «Οι μεταστοιχειώσεις της φωτιάς είναι, πάνω απ' όλα, θάλασσα, και το μισό της θάλασσας στεριά, τ' άλλο μισό ανεμοστρόβιλος . . . Διασκορπίζεται και συναθροίζεται, τραβά μπροστά κι υποχωρεί». Βγαίνω έξω από μιά κάθιδρη πισίνα (Η θάλασσα !) Και κάθομαι ψηλότερα πάνω στο βράχο

41 5


ls a nyth i n g burni n g ? Th e su n itself! Dyi ng Poopi ng out, exhausted Havi ng prod uced bro ntosau rus, H e racl itus This rock, me, Το no pu rpose I tel l you a nyway (as a ki nd of lovi n g ) . . . Fl ies a n d oth er i nsects com e fro m m i les a rou nd Το l iste n I a lso add ress the rock, the h eath er, The a l pi n e fi r B U DDHA: " Al l the constitue nts of bei n g a re Tra nsitory: Work out you r sa lvatio n with d i l i ge nce. " (And eve ryth i ng, a s o n e e m i nent d isci p l e of that m aste r Poi nted out, has been ted iously com plex ever si nce . ) Th ere was a bi rd Live i n an egg And by i ng e n ious che m i stry Wroug ht m o l ecu les of a l bu m e n Το beak a nd eye G i zzard a n d craw Feather a n d claw My g ra n d m other sa i d : " Look a t t h e m p o o r bed rag g l ed p i g eo ns ! " And the si g n i n McAiister Street: " I F YO U CAN'T CO M E I N S M I LE AS YO U G O ΒΥ LOVE ΤΗ Ε BUTC H E R "

41 6


Καίγεται κάτι ; Ο ήλιος ο ίδιος ! Πεθαίνει Ξεψυχώντας, εξαντλημένος Αφού έφτιαξε βροντοσαύρους, τον Ηράκλειτο Αυτόν τον βράχο, εμένανε Χωρίς κανένανε σκοπό Θα σου το πω εν πάσει περιπτώσει (σαν ένα είδος αγάπης) . . . Μύγες και άλλα έντομα προσέρχονται από μίλια μακριά Ν' ακούσουν Επίσης απευθύνομαι στον βράχο, το ρείκι, Το έλατο των Άλπεων ΒΟΥΔΔΑΣ: <<Ο λα των όντων τα συστατικά είναι Παροδικά: Σχεδίασε τη σωτηρία σου με επιμέλεια». (Και κάθε πράγμα, όπως ένας διακεκριμένος μαθητής εκείνου του δασκάλου Επεσήμανε, έγινε κουραστικά πολύπλοκο από τότε ) . Ήτανε κάποτε ένα πουλί Που ζούσε μέσα σ' ένα αυγό Και μέσω ιδιοφυούς χημείας Σμίλεψε μόρια αλβουμίνης Σε ράμφος και σε μάτι Στομάχι και λαιμό Ν ύχι και φτερό Είπε η γιαγιά μου: «Κοίτα τα τά κατα λασπωμένα περιστέρια ! » Κι η επιγραφή εις την οδό ΜακΆλιστερ: «ΑΝ ΜΕΣΑ Ν Α ΜΠΕ Ι Σ ΔΕ ΜΠΟΡΕ Ι Σ ΧΑΜΟΓΕΛΆ ΣΑΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕ Ι Σ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΧΑΣΑΠΗ»

41 7


I destroy myse lf, the u n iverse ( a n e g g ) A n d ti m e -to get a n a nswe r: Th ere a re a sm i l er, a sleeper a nd a da nce r

We repeat o u r conve rsation i n t h e g l itteri ng d a rk Fl oati ng beside the sleeper. Th e ch i l d re ma rks, ''You knew it a l l the ti m e . " 1 : " I keep forgetti ng that t h e s m i l e r i s Sleeping; t h e sleeper, da nci ng . "

P h i l i p Wh a l e n

41 8


Εξολοθρεύω τον εαυτό μου, το σύμπαν ( ένα αυγό ) Και το χρόνο - να πάρω μιαν απάντηση: Υπάρχουν ένας χαμογελαστός, ένας υπνώτων κι ένας χορευτής

Επαναλαμβάνουμε τη συνομιλία μας στο διαλάμπον σκότος Περίίπτάμενοι κοντά σε κείνον που κοιμάται. Το παιδί παρατηρεί, «Τό 'ξερες όλονε τούτο τον καφό ». Εγώ: «Συνέχεια ξεχνώ ότι ο χαμογελαστός Κοιμάται αυτήν την ώρα, ο κοιμισμένος, τώρα δα χορεύει».

Φίλιπ Γουώλεν

41 9


SONG OF MYSE LF

XVI I I With m usic stro ng I co me, with my co rnets a nd my d ru ms, I play not m a rches fo r accepted victors on ly, I p l ay m a rch es for co nquer' d a n d sla i n persons. Have you h e a rd that it was good to gai n the day? I a lso say it is g ood to fa l l , battles a re lost i n the sa m e spi rit i n which they a re wo n. I beat a nd pou nd fo r the dead, I blow th roug h my em bouch u res my lou dest a nd gayest for them. Vivas to th ose who h ave fa i l ' d ! And to th ose wh ose wa r-vesse ls sa n k i n the sea ! And to th ose themse lves who sa n k i n the sea ! And to a l l g enerals that lost engagements, a nd a l l ove rcom e h e roes ! And the n u m berl ess u n known h e roes eq u a l to the g reatest h e roes known !

Wa lt Wh itm a n

420


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΑΥΓΟΥ ΜΟΥ

XVIII

Έρχομαι με τη μουσική στο διαπασών, με σάλπιγγες και τύμπανα, Δεν παίζω εμβατήρια μόνο για αναγνωρισμένους νικητές, παίζω εμβατήρια για νικημένους και σφαγμένους. Ακούσατε πως θά 'τανε καλό τη μέρα να κερδίσεις ; Κι εγώ σας λέω είναι καλό να ηττηθείς, να πέσεις, οι μάχες χάνονται όπως κερδίζονται, στο ίδιο πνεύμα. Χτυπώ τα τύμπανα για τους νεκρούς, Φυσώ γι' αυτούς μέσ' απ' τα στόμια των πνευστών όσο πω εύθυμα και δυνατά μπορώ. Ζήτω σ' αυτούς που αποτύχανε ! Και σε αυτούς που βούλιαξε ο στόλος τους στο πέλαγος ! Σ' αυτούς τους ίδιους που βουλιάξανε στη θάλασσα ! Σ' όλους τους στρατηγούς που χάσανε τις μάχες, σ' όλους τους νικημένους ήρωες ! Και τους αναριθμήτους άγνωστους ηρω"ίκούς αγωνιστές ισότιμους με τους μεγίστους ήρωες που ξέραμε ποτέ !

Γουώλτ Γου'ί"τμαν

421


WHE N I HEARD ΤΗΕ LEARN'D ASTRONOME R When I h e a rd the l ea rn'd astronomer, When the proofs, the fig u res, were ra nged i n co l u m ns befo re me. When I was shown the cha rts a nd d i a g ra m s, to add, divi de, a n d measu re them, When I sitti ng heard the astronomer where he l ectu red with m u ch a p p l a use i n the lectu re-room, H ow soo n u n accou nta ble I beca m e ti red a n d sick. τi l l risi ng a nd g l i d i ng out I wa nder' d off by myse lf, l n the mystica l moist n i g ht-a i r, a n d fro m ti me to ti m e, Look' d u p i n pe rfect si l ence at the sta rs.

Wa lt Whitm a n

422


ΚΑΘΩΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΓΑ ΤΟΝ ΣΠΟΥΔΑΓΜΈ ΝΟ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟ �------� Καθώς τον άκουγα τον σπουδαγμένο αστρονόμο, Κι έβλεπα να απλώνει στη σεφά μπροστά μας τις αποδείξεις Και τα σχήματα, τα διαγράμματα και τα γραφήματά του, να τα προσθέτει, να τα διαφεί, να τα μετρά, Καθώς τον άκουγα να δίνει διάλεξη μέσα στα ζωηρά χειροκροτήματα του ακροατηρίου, Γρήγορα κι ανεξήγητα βαρέθηκα κι αρρώστησα. Μέχρι που γλίστρησα έξω απ' την αίθουσα να περπατήσω μόνος μου στη μυστική δροσιά του βραδινού αέρα και πού και πού, Να ρίξω μια ματιά σιωπηλός στ' αστέρια.

Γουώλτ Γου·ίτμαν

423


PORTRAIT OF A LADY You r t h i g h s a re a ppletrees wh ose blosso ms touch the sky. Wh ich sky?Th e sky where Watteau h u ng a lady's s l i pper.You r knees a re a southe rn breeze - o r a g u st o f snow. Ag h ! What so rt of m a n was Fragonard? - as if that a nswe red a nyth i ng . Ah - yes be low the knees, si nce the tu ne d rops that way, it is one of those wh ite su m me r days, the ta l l g rass of you r a n kl es fl icke rs u po n the shore Wh ich shore? the sa nd cli ngs to my l i ps Wh ich shore? Ag h, peta ls maybe. How s h o u l d I know? Wh ich shore? Wh ich shore? I sa id peta ls fro m a n appletree.

Wi l l ia m CarlosWi l l i a m s

424


ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ Τα μπούτια σου είναι μηλιές που τ' άνθη τους αγγίζουν τα ουράνια. Ποιά ουράνια ; Εκείνα όπου ο Βαττώ κρέμασε μιας κυρίας την παντόφλα. Τα γόνατά σου αύρα νοτιά -ή μια ριπή από χιόνι. Αχά ! Τί είδους άνθρωπος ήταν ο Φραγκονάρ ; -λες και αυτό θα απαντούσε κάτι. Α, -ναι κάτω απ' τα γόνατα, μια κι ο σκοπός προς τα κει χαμηλώνει, είναι μια από κείνες τις λευκές μέρες καλοκαιριού, η χλόη ορθή στους αστραγάλους σου στην όχθη τρεμοπαίζει Ποιάν όχθη ; η άμμος κόλλησε στα χείλια μου Ποιάν όχθη ; Αχά, πέταλα ίσως. Πώς να το μάθω άραγε ; Ποιάν όχθη ; Ποιάν όχθη ; Πέταλα είπα από μια μηλιά.

Ου'ίλλιαμ Κάρλος Ου'ίλλιαμς

425


Α NE GRO WOMAN Ca rryi ng a bu nch of m a rigolds wrapped in a n old newspaper S h e carries them u prig ht, ba re-headed, the b u l k of her thighs causi ng h e r to wad d l e a s she wa l ks looki ng i nto the store wi ndow which she passes on h e r way. Wh at is she but a n a m bassador fro m a n other world a world of p retty m a ri g o l ds of two shades wh ich she a n nou nces not knowi ng what she does oth er t h a n wa l k the streets h o l d i ng the flowe rs u pright as a torch so ea rly i n the m o rn i n g .

Wi l l i a m Carlos Wi l l ia ms

426


ΜΙΑ ΝΕΓΡΑ Κρατάει ένα μπουκέτο χρυσολούλουδα σε περιτύλιγμα μιας παλιάς εφημερίδας Τα κουβαλάει όρθια, και με γυμνό κεφάλι, ο όγκος των μηρών της την κάνει να λικνίζεται σαν περπατά κοιτώντας την β ιτρίνα που περνά στο δρόμο της. Τί είναι παρά πρέσβειρα από έναν άλλονε κόσμο ένανε κόσμο ομορφιάς, των χρυσολούλουδων δύο σκιών που αναγγέλλει χωρίς να ξέρει τί άλλο κάνει απ' το να περπατά στους δρόμους κρατώντας τα λουλούδια όρθια σαν μια λαμπάδα τόσο νωρίς στο πρω"ίνό.

Ου'ίλλιαμ Κάρλος Ου'ίλλιαμς

427


THI S I S JUST TO SAY

I h ave eaten the p l u m s that we re i n the icebox a n d wh ich you we re p ro ba bly savi ng fo r brea kfast Fo rg ive m e they were del icious so sweet a nd so co ld

Wi l l i a m Ca rlos Wi l l ia m s

428


ΘΈΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΩ

Έφαγα τα δαμάσκηνα πο u ήταν στο ψ uγείο και πο u ίσως κράταγες για πρω"ίνό Σ uγχώρεσέ με ήταν τόσο νόστιμα τόσο γλuκά και τόσο κρύα

Ο u'ίλλιαμ Κάρλος Ο u1λλιαμς

429


RE NE CHAR

Rena C h a r you a re a poet who be l i eves i n the powe r of beauty to rig ht a l l wrongs. I be l i eve it a lso.

Wi l l i a m Ca rlos Wi l l ia ms

430


ΡΕ ΝΕ L:AP

Ρενέ Σαρ εισ' ένας ποιητής πο u πιστεύει στην δύναμη της ομορφιάς να διορθώνει όλα τα κακά. Κι εγώ το ίδιο.

Ο u'ίλλιαμ Κάρλος Ο u1λλιαμς

431


LOVΈ SONG

Sweep the house clean, hang fresh cu rta i ns i n the wi ndows put o n a new d ress a n d co me with me ! Th e e l m is scatte ri ng its l ittle l oaves of sweet smel ls fro m a wh ite sky ! Who sha l l h e a r of us in the ti m e to co me? Let him say there was a bu rst of frag ra nce fro m bl ack bra nches.

Wi l l i a m Ca rlos Wi l l ia ms

432


Ε ΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Καθάρισε το σπίτι, κρέμασε καθαρές κουρτίνες στα παράθυρα φόρεσε ένα καινούργιο φόρεμα κι έλα μαζί μου ! Η φτελιά διασκορπίζει τα μικρά καρβέλια της της γλυκιάς ευωδιάς από έναν λευκό ουρανό ! Ποιός θα ξέρει για μας στα χρόνια που θά 'ρθουν ; Άστον να πει πώς ήταν ένα ξέσπασμα αρώματος από μαύρα κλαδιά.

Ου1λλιαμ Κάρλος Ου1λλιαμς

433

Γ Ε ΡΜΑΝΙΑ &

AYL:TPIA

435


E I N WORT

Ei n Wo rt, ei n Satz -: aus C h i ffren steigen e rka n ntes Leben, j a h e r Sinn, d i e So n n e steht, d i e S p h a re n schweigen u n d a l les ba l lt sich zu i h m h i n .

E i n Wort - ei n G l a nz, e i n F l u g , ei n Feu e r, E i n F l a m m e nwu rf, ei n Sterne nstrich u n d wi eder D u n ke l , u ng e h euer, i m leere n Ra u m u m Welt u n d lch .

G ottfried Be n n

436


ΜΙΑ ΛΕ ΞΕ Η

Μιά λέξη, μιά φράση -: μέσ' απ' τα γράμματα αναπηδούν η γνωριμία της ζωής, το αιφνίδιο νόημά της, ο ήλιος στέκεται ακίνητος, οι πλανήτες σιγούν τα πάντα συμπυκνώνονται μέσα στην έννοιά της.

Μιά λέξη - μιά λάμψη, ένα φτερούγισμα, μία φωτιά, μιάς φλόγας η εκτίναξη, μιά αστροπινελιά στον ουρανό κι ύστερα πάλι η χωρίς όρια τεράστια σκοτεινιά, στον άδειο χώρο του Διαστήματος, και το δικό μου το εγώ μοναχικό.

Γκόττφρηντ Μ πενν

437


M e i n e S p u r lag g ro iS i m Sch nee Als ich zum Wa ld g i ng . Hei mzu fa nd ich s i e n icht m e h r.

l m ma Bod m e rshof

438


ΧΑΙΚΟΥ . .

Τα ίχνη μου πλατιάσανε στο χιόνι Καθώς επfιγαινα στο δάσος. Στο γυρισμό για το σπίτι δεν τα ξανάβρα πιά.

Ίμμα Μ πόντμερσοφ

439


SCHWACHEN

Du hattest kei ne. lch h atte ei ne: lch l i e bte.

Be rto lt B recht

440


ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Δεν είχες καμμία. Είχα μία: Αγαπούσα.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

441


MORGENS UND AB E NDS ZU LE S E N

De r, den ich l iebe Hat m i r g esagt Da!S er m i ch braucht.

Da ru m G e be ich auf m ich acht Sehe auf m e i ne n Weg u nd Fϋ rchte vo n jedem Rege ntropfe n Da !S er m i ch ersch lagen kδn nte.

B e rtolt B recht

442


ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΠΡΩΪ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Αuτός πο u αγαπώ μού 'πε πως με χρειάζεται.

Γι' αuτό προσέχω τον εα uτό μο u προσέχω στο δρόμο και φοβάμαι για κάθε σταγόνα βροχής πο u θα μπορούσε να με σκοτώσει.


443


ICH WILL ΜΙΤ DEM GE H E N , DEN ICH LIE B E lch wi l l mit dem g e h e n, den ich l i ebe. lch wi l l n icht ausrech nen, was es kostet. lch wi l l nicht nachdenken, o b es gut ist. lch wi l l nicht wissen, ob er m ich l iebt. lch wi l l m it i h m g e h en, den ich l i e be.

Bertolt Brecht

444


ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΛΩ Μ ' ΑΥΓΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ Θέλω να πάω μ' αυτόν που αγαπώ. Δεν θέλω να λογαριάσω, πόσο κοστίζει. Δεν θέλω να σκεφτώ, αν είναι καλό. Δεν θέλω να ξέρω, αν μ' αγαπά. Θέλω να πάω μ' αυτόν που αγαπώ.


445


VON DEN GROSSEN MANNERN Die g ro!Sen M a n ner sag e n vi e l e d u m m e Sach e n Sie h a lten a l l e Leute fϋ r d u m m U nd d i e Leute sag en nichts u n d lassen sie mach e n Dabei geht d i e Zeit h e ru m . Die g ro!Sen M a n ne r esse n a ber u nd tri n ke n U nd fϋ l le n sich den Bauch U n d d i e a ndern Leute h δren von i h renTate n U n d esse n u n d tri nken a uch . Der g ro !Se Alexa nder, u m zu l e be n Brauchte d i e G ro !Sstadt Ba bylon U n d es h at a ndere Leute gegebe n D i e brauchten s i e nicht. Du bist e i n e r davo n . D e r g ro !Se Kopernikus g i ng nicht sch lafe n E r hatte e i n Fernro h r i n der H a nd U n d rech nete a us: d i e E rde d re h e sich u m d i e Sonne Und g la u bte nun, d a fS er den H i m m e l versta nd. Der g ro !Se B e rt B recht ve rsta nd n icht d i e ei nfachsten Dinge U n d dachte nach ϋ be r die schwierigsten, wi e zu m Beisp i e l das G ras U nd l o bte den g ro!Sen Napoleon Wei l er a uch a rs . Die g ro!Sen M a n ne r tu n, a l s ob sie weise waren U nd reden seh r laut - wi e d i eTa u be n . Die g ro!Sen M a n ne r so l lte m a n e h re n Aber m a n sol lte i h nen n icht g la u be n . Bertolt B recht

446


Γ ΙΑ ΤΟ ΥΣ Μ Ε ΓΑΛΟ ΥΣ Ν � Α ΔΡΕ :Σ Οι μεγάλοι άνδρες λένε πολλά κουτά πράγματα νομίζουν όλους τους άλλους κουτούς κι ο κόσμος δεν μιλά και τους αφήνει κι ο χρόνος κυλά και για τον κόσμο και γι' αυτούς. Οι μεγάλοι άνδρες και τρώνε και πίνουν και την κοιλιά τους γεμίζουν καλά κι οι άλλοι, ο κόσμος, για άθλους μαθαίνουν και όμοια τρώνε χορταστικά. Ο μέγας Αλέξανδρος, για να μπορέσει να ζήσει την ένδοξη χρειάστηκε την πόλη Βαβυλών και στον πολύ τον κόσμο θέλησε να την χαρίσει που όμως δεν τη χρειάζονταν. Εσύ 'σαι ένας απ' τον λαό αυτόν. Ο μέγας Κοπέρνικος που ξενυχτούσε το τηλεσκόπιο στο χέρι κρατώντας βρήκε με πράξεις πως η Γη γύρω απ' τον Ήλιο γυρνούσε πιστεύοντας έτσι πως τους ουρανούς κατανοούσε μετρώντας. Ο μέγας Μπέρτολτ Μπρέχτ δεν καταλάβαινε ούτε τα πω απλά και στοχαζότανε τα δύσκολα, όπως τη χλόη ας πούμε και τον μέγα Ν απολέοντα επαινούσε γιατί κι αυτός έτρωγε και μασούσε. Οι μεγάλοι άνδρες δρουν, σαν νά 'τανε σοφοί και μιλάνε δυνατά- σαν τα περιστέρια. Δείξτε στους μεγάλους άνδρες σεβασμό και τιμή μα μην τους πιστεύετε, λόγια λένε κενά και αέρια. Μ πέρτολτ Μπρεχτ

447


WIE GE NLIED

Si nget leise, leise, leise, Si ngt ein flϋste rn d Wiegenl ied, Vo n dem Monde l ernt die Weise, De r so sti l l am H i m me l zieht.

Den n es sch l u m m ern in dem R h e i ne Jetzt d i e l i e be n Ki nder kl ei n, Am e l eya wacht a l l e i n e Wei nend i n dem Mondensch e i n .

Si ngt ei n Lied s o sϋ fS g e l i nde, Wi e die Que l l e n a uf den Ki ese l n, Wie d i e Bienen u m d i e Li nde Su m m e n , m u rm e l n, fl ϋste rn, ri ese l n .

Klemens B re nta no

448


ΝΑΝΟ ΎΡΙΣΜΑ

Τραγούδα απαλά, απαλά τραγούδα, Ένα νανούρισμα ψιθυριστά, Μάθε σοφέ απ' τη σελήνη και τραγούδα, Που ήρεμα στον ουρανό περνά.

Γιατί ανάλαφρα κοιμούνται Τώρα στο Ρήνο τα μικρά τ' αγαπημένα τα παιδιά, Και κλαίγοντας κάτω από το φως της φεγγαράδας Η Αμέλια μονάχη ξενυχτά.

Τραγουδά ένα τραγούδι τόσο γλυκό και απαλό, Όπως οι πηγές στα πετραδάκια, Όπως οι μέλισσες γύρω απ' της φιλύρας τον ανθό Σαν ένα θρόίσμα, σαν ένα βόμβο, σαν ψίθυρο, σαν μουρμουρητό.

Κλέμενς Μπρεντάνο

449


TODESFUGE

SCWARZE M i lch der Frϋ he wi r tri n ken sie a bends wi r tri nken sie m i ttags u nd m orge ns wi r tri nke n sie nachts wi r tri nken u nd tri nken wi r schaufe l n ei n G ra b in den Lϋften da l i egt man nicht eng E i n M a n n woh nt im Haus der spielt m it den Sch l a ng e n der sch rei bt der sch rei bt we n n es du nkelt nach Deutsch l a nd dei n g o l de nes H a a r M a rga rete e r sch rei bt es u nd tritt vo r das Haus u nd es bl itzen d i e Sterne e r pfeift sei ne Rϋden h e rbei er pfeift sei ne Juden h e rvo r lasst sch a ufe l n e i n G ra b in der E rde er befi e h lt u ns spielt auf n u n z u m Tanz Schwa rze M i lch der Frϋ he wi r tri nken d ich nachts wi r tri n ke n dich m o rg e ns u nd m ittags wi r tri nken d ich a bends wi r tri nken u nd tri nken E i n M a n n woh nt im Haus der spielt m it den Sch l a ng e n der sch rei bt der sch rei bt we n n es du nkelt nach Deutsch l a nd dei n goldenes H a a r M a rga rete Dei n asche nes H a a r S u l a m ith wi r sch a ufe l n e i n G ra b i n der Lϋfte n da l iegt m a n nicht eng E r ruft stecht ti efer i ns E rd reich i h r e i n e n i h r a ndern s i nget u n d spielt e r g reift nach dem E isen i m G u rt e r shcwi ngts sei ne Au g e n si nd blau stecht tiefe r d i e Spaten i h r e i n e n i h r a ndern spielt weite r z u m Tanz auf

450


ΦΟΥΓΚΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μαύρο γάλα της αυγής το πίνουμε τα δειλινά το πίνουμε τα μεσημέρια και τα πρω"ίνά το πίνουμε τη νύχτα πίνουμε και πίνουμε ανοίγουμ' έναν τάφο στον αέρα όπου μπορείς να απλωθείς όχι στενά ένας άνθρωπος μένει στο σπίτι παίζει με τα φίδια γράφει γράφει καθώς σκοτάδι πέφτει στη Γερμανία τα χρυσαφιά μαλλιά σου Μαργαρίτα γράφει και βγαίνει απ' το σπίτι και λαμπυρίζουν τ' άστρα σφυρίζει τα σκυλιά του να μείνουνε κοντά σφυρίζει τους Εβραίους του στη σεφά τους βάζει ν' ανοίξουν έναν τάφο στη γη μας διατάσσει να παίξουμε για τη χορευτική γιορτή Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε τη νύχτα σε πίνουμε πρω'ί" και μεσημέρι σε πίνουμε τα δειλινά πίνουμε και πίνουμε ένας άνθρωπος μένει στο σπίτι παίζει με τα φίδια γράφει γράφει καθώς σκοτάδι πέφτει στη Γερμανία τα χρυσαφιά μαλλιά σου Μαργαρίτα Τα στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτ ανοίγουμ' έναν τάφο στον αέρα όπου μπορείς να απλωθείς όχι στενά Φωνάζει κάποιος από σας σκάψτε βαθύτερα στη γη οι άλλοι τραγουδήσετε και παίξτε αρπάζει το ραβδί απ' τη ζώνη και το κραδαίνει πέρα-δώθε τα μάτια του τα γαλανά εσείς εδώ βάζετε πω βαθιά τα φτυάρια οι άλλοι συνεχίζετε να παίζετε για τον χορό

451


Schwa rze M i lch der Frϋ he wi r tri nken d ich nachts wi r tri n ke n dich m ittags u n d m o rgens wi r tri nken d ich a bends wi r tri nken u nd tri n ken ei n Mann woh nt i m H a u s d e i n g o l de nes H a a r M a rga rete dei n asch e n es H a a r Su l a m ith e r spielt mit den Sch l a n g e n E r ruft spielt sϋsser denTod derTod ist ei n Meiste r aus Deutsch l a n d er ruft streicht d u n kl e r d i e G e i g e n d a n n stei gt i h r a l s Ra uch i n d i e Luft d a n n h a bt i h r ei n G ra b i n den Wo l ken da l i egt m a n nicht eng Schwa rze M i lch der Frϋ he wi r tri nken d ich nachts wi r tri n ke n dich m ittags de rTod ist e i n Meiste r aus Deutsch l a n d wi r tri nken d ich a bends u nd m org ens wi r tri n ke n u n d tri nken de rTod ist ein Meister aus Deutsch l a nd sei n Au ge ist blau e r trifft dich mit bleierner Kug e l e r trifft dich genau ei n Mann woh nt i m H a u s d e i n g o l de nes H a a r M a rga rete e r hetzt sei n e Rϋden auf u ns e r sch e n kt u ns ei n G ra b i n der Luft e r spielt mit den Sch l a n g e n u n d tra u m et derTod ist ei n Meiste r aus Deutsch l a n d d e i n g o l de nes H a a r M a rga rete dei n asche nes H a a r Su l a m ith

Pa u l Cel a n

452


Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε τη νύχτα σε πίνουμε το μεσημέρι και τα πρωϊνά σε πίνουμε τα δειλινά πίνουμε και πίνουμε ένας άνθρωπος μένει στο σπίτι τα χρυσαφιά μαλλιά σου Μαργαρίτα τα στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτ εκείνος παίζει με τα φίδια Φωνάζει παίξτε το Θάνατο πω γλυκά ο Θάνατος είν' ένας Μάγιστρος από την Γερμανία φωνάζει παίξετε τα βιολιά πω σκοτεινά θ' αναληφθείτε σαν καπνός στα ουράνια έτσι θα έχετ' έναν τάφο μες στα νέφη όπου μπορεί κανείς να απλωθεί όχι στενά Μαύρο γάλα της αυγής σε πίνουμε τη νύχτα σε πίνουμε τα μεσημέρια ο Θάνατος είν' ένας Μάγιστρος από την Γερμανία σε πίνουμε τα απογεύματα και τα πρω"ίνά πίνουμε και πίνουμε ο Θάνατος είναι ένας Μάγιστρος από την Γερμανία το μάτι του είναι γαλανό σε πετυχαίνει με μια μολυβένια σφαίρα σε πετυχαίνει στον σταυρό ένας άνθρωπος μένει στο σπίτι τα χρυσαφιά μαλλιά σου Μαργαρίτα τους σκύλους του αμπολάει κατά πάνω μας ένανε τάφο μας δωρίζει στον αέρα και παίζει με τα φίδια και ονειρεύεται ο Θάνατος είν' ένας Μάγιστρος από την Γερμανία τα χρυσαφιά μαλλιά σου Μαργαρίτα τα στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτ

Πάουλ Τσέλαν

453


DIE ΖΕΙΤ DE R S TE INE

E rstens d i e Zeit der Pfla nze n zweitens d i e Zeit derτiere d rittens d i e Zeit der Me nsch e n n u n ko m mt d i e Zeit der Ste i n e We r d i e Stei ne reden h δ rt Wei iS e s we rden n u r Ste i ne b l e i ben We r d i e M ensch en reden h δ rt Wei iS e s we rden n u r Ste i ne b l e i ben

E rich Fried

454


Η Ε Π ΟΧΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩ Ν

Πρώτον η Εποχή των λουλουδιών Δεύτερον η εποχή των ζώων Τρίτον η εποχή των ανθρώπων τώρα έρχεται η εποχή των λίθων

Όποιος ακούει τις πέτρες να μιλούν Ξέρει ότι θα μείνουν μόνο πέτρες

Όποιος ακούει τους ανθρώπους να μιλούν Ξέρει ότι θα μείνουν μόνο πέτρες

Έριχ Φρηντ

455


TRAUM VOM TOD

Tra u m Tra u m a u s d e r N acht Tra u m aus der N acht vor d e m Tod Tra u m aus der N acht vor demTod e i n e r We lt E i nerWe lt aus Angst vor demTra u m

Angst Angst vor demTra u m Angst e i n e r We lt vor demTra u m Angst e i n e r We lt vor demTra u m vomTod vo r demTra u m vo mTod aus der N acht.

E rich Fried

456


ΟΝΕ ΙΡΟ ΘΑΝΑΤΟΥ

Όνειρο Όνειρο μες στην νύχτα Όνειρο μες στην νύχτα πριν απ' τον θάνατο Όνειρο μες στην νύχτα πριν απ' τον θάνατο του κόσμου Ενός κόσμου γεμάτου άγχος πριν απ' τ' όνειρο

Άγχος Άγχος πριν απ' τ' όνειρο Άγχος ενός κόσμου πριν απ' τ' όνειρο Άγχος ενός κόσμου πριν απ' τ' όνειρο του θανάτου Πριν απ' τ' όνειρο του θανάτου μες στην νύχτα.

Έριχ Φρηντ

457


Kom m, Sieh den H afen, Das Meer, E i ne leuchtende Sch neide.

Kom m, Η δ r den Ruf vo n den Sch iffen, trau m h e l l u nd weit. Wi r we rden fol g e n . Wi r we rden n i rg e nds a n ko m m e n .

Kom m .

Wa lte r H e l m ut Fritz

458


Έλα, Δες το λιμάνι, Την θάλασσα, Μια φωτισμένη κόψη.

Έλα, Άκου το κάλεσμα από τα πλοία, ονεφόφωτο και μακρινό . Θ' ακολουθήσουμε. Δεν θα φθάσουμε πουθενά.

Έλα.

Βάλτερ Χέλμουτ Φρίτς

459


E RLKόNIG

We r reitet so spat d u rch Nacht u n d Wi nd? Es ist d e r Vate r mir sei nem Ki nd; E r h at den Knaben woh l in dem Arm, Es fa !St i h n sich e r, er h a lt i h n wa rm. " M e i n So h n , was bi rgst du so ba ng d e i n G esicht?" Siehst, Vate r, du den E rl kδ n i g nicht? De n E rl kδ n i g m it Kron' u n d Schweif? " M e i n Soh n, es ist e i n N ebelstreif. " " Du l i ebes Kind, kom m, g e h mit m i r ! G a r schδne S p i e l e spiel' ich m it d i r; Ma nch' bu nte B l u m e n sind a n dem Stra nd, Mei ne M utter hat ma nch g ϋ lden G ewa n d . " M e i n Vate r, mei n Vater, u nd h δrest du nicht, Was E rl kδ n i g m i r leise versp richt? "Sei ru h i g , blei be ru h i g , m e i n Ki nd; ln dϋ rre n Bl attern sa uselt d e r Wi nd :' "Wi l lst, fei ner Kna be, du m it m i r g e h n ? M e i neTδchter so l l e n d ich wa rte n sch δn; Mei neTδchter fϋ h re n den nachtl ich e n Rei h n, U n d wi egen u nd ta nzen u nd s i n g e n d ich e i n :'

460


Ο ΒΑΣ ΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΝΑΝΩΝ

Πο ιός καλπάζει σ' αγέρι νυχτιάς φοβερό ; Είναι ο πατέρας με το δικό του γιό. Έχει το παιδί του σφιχτά αγκαλιά, Το πιάνει σίγουρα, το κρατά ζεστά. « Γιατί γιέ μου έχεις πρόσωπο τόσο θολό ;» Πατέρα, δεν βλέπεις το Ξωτικό ; Τον βασιλιά των νάνων με στέμμα και μανδύα ; «Παιδί μου δεν είναι παρά φαντασία». «Καλό μου παιδί, έλα μαζί ! Ω ραίο παιχνίδι θα παίξουμε εκεί. Τόσα ωραία λουλούδια ανθούνε στην όχθη, Κι η μάνα μου εσένα χρυσά θα σου κλώθει». Πατέρα, πατέρα, καλά δεν ακούς, Του βασιλιά των νάνων τους υποσχεμούς ; «Τίποτε παιδί μου μη σε φοβίζει, Στα ξερά τα φύλλα ο αγέρας θρο1ζει». « Ω ραίο παιδί μου θα έρθεις μαζί ; Η κάθε μου κόρη προσμένει εκεί να σε δεί. Οι κόρες μου πιάνονται σε κύκλο μαγικό, Τραγουδούνε και χορεύουν νανούρισμα γλυκό».

461


M e i n Vate r, m e i n Vate r, u nd sie hst du nicht d o rt E rl kδ n i gsTδchte r a m d ϋste rn O rt? " M e i n Soh n, mei n So h n , ich se h' es g e n a u : E s schei nen d i e a lten Weiden s o g ra u :'

" l ch l i e be d ich , m ich reizt deine schδne G esta lt; U nd bist du nicht wi l l ig , so brauch' ich Gewa lt:' M e i n Vater, m e i n Vate r, jetzt fa !St e r m ich a n ! E rl kδ n i g hat m i r e n ei n Lei ds g eta n !-

Dem Vate r g ra uset's, er reitet geschwi nd, E r h a lt in Arm en das achze nde Ki nd, E rreicht den H of m it Μ ϋ h' und Not; l n sei nen Arme n das Ki nd wa r tot.

Goethe

462


Πατέρα, πατέρα, δεν βλέπεις εκεί Τις κόρες του Ν άνου σε σκοτάδι βαθύ ; «Άχ γιέ μου, γιέ μου, βλέπω καλά: Σου φαίνεται γκρίζα η παλιά η ιτιά».

« Σ' αγαπώ, κι η ωραία μορφή σου με συγκινεί. Κι αν εσύ δεν το θέλεις, θα σε σύρω εκεί». Πατέρα, πατέρα, μ' αρπάζει γερά ! Ο βασιλιάς των νάνων πολύ με πονά ! -

Ο πατέρας τρομάζει, καλπάζει μ' ορμή, Στα χέρια κρατώντας το κλαμμένο παιδί, Φτάνει στο σπίτι με τρόμο και καημό, Κρατά στα χέρια το παιδί του νεκρό.

Γκαίτε

463


DIE LORE LEI lch wei iS nicht, was sol l es bedeuten, DaiS ich so tra u ri g bi n; E i n M a rche n aus a lten Zeite n, Das ko m mt m i r nicht aus dem Si n n . D i e Luft ist kϋ h l u n d e s d u n ke lt, U nd ru h i g fl i e !St der R h e i n ; De r G i pfel des Berg es fu n ke lt I m Abendson ne nsch e i n . D i e schδ nste J u ngfra u sitzet Do rt oben wunde rba r, l h r g o l d nes Gesch meide blitzet, Sie ka m mt i h r g o l d nes H a a r. Sie ka m mt es m it g o l de n e m Ka m me, U nd si ngt ei n Lied d a bei; Das hat e i n e wu ndersa me, Gewa ltige M e lodei . De n Sch iffe r i m kle i n e n Sch iffe E rg reift es m it wi ldem Weh ; E r sch a ut nicht d i e Fe lsen riffe, E r scha ut n u r h i nauf i n d i e Ηδ h'. lch g la u be, d i e We l l e n ve rsch l i ng e n A m E nde Sch iffe r u n d Ka h n ; U nd d a s h at m it i h re m Si ngen Die Lorelei g eta n .

H e i ne

464


ΛΟΡΕΛΑΪ Δεν ξέρω αν κάτι σημαίνει, Το πόσο θλιμμένος νοιώθω εγώ· Ένα παραμύθι απ' τα παλιά τα χρόνια, Δεν λέει να μου φύγει απ' το μυαλό. Ο αέρας είναι δροσερός και σκοτεινιάζει, Κι ο Ρήνος ήσυχα κυλά, Η κορφή του βουνού αστράφτει Στο φως του ήλιου που γέρνει δυτικά. Η ομορφότερη κοπέλα στέκει Υπέροχη πάνω εκεί στα υψηλά, Τα χρυσαφένια της κοσμήματα αναλάμπουν, Χτενίζει τα χρυσαφιά της τα μαλλιά. Τα χτενίζει μ' ενα χτένι χρυσό, Κι ένα τραγούδι γλυκά τραγουδά, Μ' έναν πανίσχυρο μελωδικό σκοπό, Με μια θαυμάσια λαλιά. Ο καπετάνιος του μικρού του σκάφους Καταλαμβάνεται από μιαν άγρια λύπη, Δεν βλέπει τους θανατερούς τους βράχους, Βλέπει μονάχα στ' αψηλά τη νύμφη . Στο τέλος, αν η μνήμη μου δεν με γελάει, Τα κύματα κατάπιαν τον καπετάνιο και το σκαρί, Κι αυτό σίγουρα έχει κάτι να κάνει Με της σειρήνας Λορελά"ί τη φωνή .

Χά"ίνε

465


RAVΈ NNA ( I )

lch b i n a uch i n Rave n na g ewesen. Ist eine kle i n e tote Stadt, Die Ki rch e n u n d vi el R u i n e n h at, M a n ka n n davon i n den Bϋchern lese n.

Du g e h st h i nd u rch u nd scha ust d ich u m, Die Strassen s i n d so trϋ b u nd nass U nd s i n d so ta usendj a h ri g stu m m U nd ϋ be ra l wachst M oos u n d G ras.

Das ist wie a lte Lieder si nd M a n h δ rt sie a n u n d kei ner l acht U n d jeder l a u scht u nd jeder si n nt H ernach d a ra n bis i n d i e Nacht.

Herman H esse

466


ΡΑΒ Ε ΝΝΑ (Ι)

Βρέθηκα κάποτε κ ι εγώ στη Ραβέννα. Είναι μιά μικρή πεθαμένη πόλη, Με εκκλησίες και πολλά ερείπια πεσμένα, Στα βιβλία διαβάζει κανείς την ιστορία της όλη .

Περνάς αναμεσά της και κοιτάζεις πέρα δώθε, Οι δρόμοι είναι τόσο λασπωμένοι και υγροί Γεμάτοι με σιωπή εδώ και χίλια χρόνια, από τότε Παντού φυτρώνουνε βρύα και γρασίδι πολύ.

Έχει με τα παλιά τραγούδια μιαν ομοιότητα Όλοι τ' ακούνε, κανείς δεν γελά Όλοι τους προσηλώνονται με στοχαστικότητα Μέχρι να πέσει η νύχτα πάνω σ' αυτά.

Έρμαν Έσσε

467


RAVE NNA (ΙΙ)

Die Fra u e n vo n Rave n n a tragen M it tiefem B l i ck u n d zarter G este l n sich ei n Wisse n vo n denTa g e n De r a lten Stadt u nd i h re r Feste. Die Fra u e n von Rave n na wei nen Wi e sti l l e Ki nder: tief u n d leise. U nd wen n sie lach e n , wi l l es sch e i n e n Zu trϋ bemText d i e h e l l e Weise. Die Fra u e n von Rave n n a bete n Wie Ki nder: sa nft u nd vol l G e n ϋ g e n . Sie kδ n n e n Lie besworte reden U nd sel bst nicht wissen, dass sie l ϋ g e n . D i e Fra u e n vo n Rave n n a kϋsse n Seltsam u nd ti ef u nd h i ngegebe n . U nd i h nen a l l e n ist vo m Leben N ichts ku nd, als dass wi r sterbe n m ϋ ssen.

Herman H esse

468


ΡΑΒ Ε ΝΝΑ (ΙΙ)

Οι γυναίκες της Ραβέννας μέσα τους φέρνουν Με βαθειές ματιές και τρυφερές χειρονομίες Κάποια γνώση που απ' τις μέρες ανασταίνουν Της παλιάς πόλης με τις γιορτινές φωτοδρομίες. Οι γυναίκες της Ραβέννας κλαίνε Σαν τα σιωπηλά παιδιά: βαθειά και σιγανά. Κι όταν γελάνε, φωτεινά πετιούνται σαν να καίνε Απ' το θλιμμένο κείμενο τραγούδια ζωντανά. Οι γυναίκες της Ραβέννας προσεύχονται Σαν τα παιδιά: όλο πραότητα, μ' ευλαβική χαρά. Ξέρουν να λένε λόγια αγάπης χωρίς να σκέφτονται Το πόσο ψεύτικα είναι, πόσο απατηλά. Οι γυναίκες της Ραβέννας φιλάνε Παράξενα, βαθειά κι ανταποδίδουν τα φιλιά. Κι όλες απ' τη ζωή το μόνο που κρατάνε Ε ίναι, πως κι εμείς θα πεθάνουμε κάποια φορά.

Έρμαν Έσσε

469


Β όSΕ ΖΕΙΤ

N u n si nd wi r sti l l U n d s i n g e n kei n e Li eder m e h r, De r Sch ritt wi rd schwer; Das ist d i e N acht, d i e ko m m e n wi l l .

G i b m i r d i e H a nd, Vi e l leicht ist u nserWeg noch weit. Es sch neit, es sch neit ! H a rt ist derWi nter i m fremden La nd.

Wo ist die Zeit, Da u ns e i n Licht, ei n H e rd gebra n nt? Gib mir die Hand ! Vi e l leicht ist u nserWeg noch weit.

H e r m a n Hesse

470


ΑΣΧΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τώρα στεκόμαστε ακίνητοι Δεν τραγουδάμε πιά, Το βήμα γίνεται βαρύ. Ε ίναι η νύχτα, πο u θα 'ρχόταν κάποια στιγμή . Δος μο u το χέρι σο u , Ίσως ο δρόμος να πηγαίνει ακόμα μακριά. Χιονίζει, χιονίζει ! Δύσκολος ο χειμώνας στη ξενιτιά.

Πού 'ναι τα χρόνια, Πο u ένα φως μάς άναβε φωτιά ; Δος μο u το χέρι σο u! Ίσως ο δρόμος να πηγαίνει ακόμα μακριά.

Έρμαν Έσσε

471


IM N EB EL

Se ltsa m , i m N ebel zu wa ndern ! Ei nsa m ist jeder Busch u n d Stei n, Kei n Bau m sieht den a ndern, Jeder ist a l l e i n . Vo l l von Freu nden wa r m i r d i e We lt, Als noch m e i n Le be n l i cht wa r; N u n, da der N ebel fa l lt, Ist kei ner m e h r sichtba r. Wa h rl ich , kei ner ist weise, Der n icht das D u n ke l ke n nt, Das u nentri n n bar u n d leise Von a l l e m i h n tren nt. Se ltsa m , i m N ebel zu wa ndern ! Leben ist Ei nsa mse i n . Kei n M ensch ke n nt den a ndern, Jeder ist a l l e i n .

H e r m a n H esse

472


L:ΤΗΝ ΟΜΙ ΧΛΗ

Παράξενο, κανείς μες στην ομίχλη να περιπλανιέται ! Μοναχικός ο κάθε θάμνος και η κάθε πέτρα, Κανένα δέντρο με το άλλο δεν κοιτιέται, Μονάχο του είναι το καθένα στα δικά του μέτρα. Γεμάτη φίλους ήτανε η Γη, Όσο η ζωή μου ήταν ακόμη φως. Τώρα, μες στης ομίχλης την ανατολή, Δεν είναι ούτε ένας ορατός. Στ' αλήθεια, κανείς ας μην παριστάνει τον σοφό, Όποιος δεν ξέρει πως το σκοτάδι, Το αναπόφευκτο και το σιωπηλό Αυτόν τον ίδιο βάζει στο σημάδι. Παράξενο, κανείς μες στην ομίχλη να περιπλανιέται ! Ζωή σημαίνει στη μοναξιά σου νά 'σαι. Κανένας με τον άλλον δεν συνενογιέται, Και ο καθένας μας στην μοναξιά του να πλανιέται.

Έρμαν Έσσε

473


DIE E I CHBAUME

Aus den G a rte n kom m ich z u euch, i h r Sδ h ne des Berges ! Aus den G a rten, da l e bt die Natu r gedu ldig u nd hausl ich, Pfl egend u nd wieder gepflegt mit dem flei !Sigen M e nschen zusa m m e n . Abe r i h r, i h r H e rrlichen ! Steht, wie e i n Vo l k vonτita nen l n der za h meren Welt u nd g e h δ rt n u r euch u nd dem H i m me l , D e r euch na h rt' u nd erzog, u nd der E rde, d i e euch g e bore n . Kei ner von euch ist noch i n d i e Sch u l e der M e nschen g egangen, U nd i h r d ra ngt euch frδ h l ich u nd frei, aus der krafti gen Wu rzel , U nter ei nander herauf u n d erg reift, wi e d e r Ad l e r die Beute, M it gewa ltigem Arme den Rau m , u nd gegen d i e Wo l ken Ist euch h eiter u nd g roiS d i e son n i g e Krone g erichtet. E i n e Welt ist jeder vo n euch, wie die Sterne des H i m mels Lebt i h r, jeder ei n Gott, i n freiem Bu nde zusa m m e n . Kδn nt ich d i e Knechtschaft n u r e rdu lden, ich neidete n i m mer Diese n Wa l d u nd sch m iegte m ich gern a ns gese l l ige Lebe n. Fesselte nur nicht mehr a ns gese l l ige Le ben das H e rz m ich, Das von Li ebe nicht la !St, wie g e rn wϋ rd ich u nte r euch wo h nen !

Hδlderl i n

474


ΟΙ Β ΕΛΑΝΙΔΙΕΣ

Μακριά απ' τους κήπους έρχομαι σε σας, παιδιά του βουνού ! Μακριά απ' τους κήπους, εκεί που η φύση ζει παθητικά και κατοικίδια, Τρέφουσα και τρεφόμενη μαζί με τους εργατικούς ανθρώπους. Όμως εσείς, εσείς υπέροχες υπάρξεις ! Στέκεστε, σαν λαός Τιτάνων Μέσα στο δαμαστή τον κόσμο κι ανήκετε μόνο σε σας και στον ουρανό, Που σας έθρεψε και σας μεγάλωσε, και στη Γη, που σας γέννησε. Καμιά από σας δεν πήγε ακόμη στο σχολείο των ανθρώπων, Κι εσείς ορθώνεστε ευτυχισμένες κι ελεύθερες, μεσ' απ' τις πανίσχυρες ρίζες, Τις πλεγμένες τη μια πάνω στην άλλη, κι αρπάζετε, όπως ο αητός τη λεία του, Με μπράτσα παντοδύναμα τον χώρο, και προς τα σύννεφα Οι ηλιόλουστες κορφές σας οδεύουνε γαλήνια και μεγαλόπρεπα. Καθεμιά σας κι ένας κόσμος, ζείτε όπως τ' αστέρια τ' ουρανού, Καθένα τους κι ένας θεός, μαζί σε μιαν ελεύθερη ομοσπονδία. Αν τη δουλεία μπορούσα να υπομένω, ποτέ δεν θα ζήλευα Αυτό το δάσος, και θά 'σμιγα ευχάριστα στη ζωή της κοινωνίας. Αχ, και να μη μ' έδενε η καρδιά μου στη ζωή της κοινωνίας, Αυτή η καρδιά που η αγάπη δεν την αφήνει, πόσο πολύ θα ήθελα ανάμεσά σας να είχα μείνει !

Χαίλντερλιν

475


HE RB STGE FϋHL

Der Buch e nwa l d ist herbsti lch sch on g erδtet, So wi e e i n Kra nker, der sich neigt z u m Sterben, We n n flϋchti g noch sich sei n e Wa ng e n Πi rben, Doch Rose n si nds, wo bei kei n Lied mehr fl δtet. Das Bach l e i n zieht u n d rieselt, ka u m zu h δ ren, DasTa l h i n a b, u n d sei n e We l l e n g l eiten, Wie d u rch das Ste rbge mach d i e Freu nde sch reiten, De n letzte nTrau m des Le bens n icht zu stδren . E i n trϋ be rWa n d rer fi ndet h i e r Ge nossen, Es ist Natu r, der auch d i e Freuden schwa nden, Mit sei ner ga nzen Schwe rm ut ei nve rsta nden, E r ist in i h re Klagen e i n g esch l osse n.

N i ko l a us Le nau

476


ΑΙΣΘΗΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Το Μπούχενβαλντ πήρε τη φθινοπωρινή του ρόδινη χροιά, Σαν ένας άρρωστος, που αρνείται να πεθάνει, Όμως ακόμα κι αν τα μάγουλά του ένα φευγαλέο χρώμα τα ζεστάνει, Δεν είναι παρά τριαντάφυλλα, που κανείς πια δεν τα τραγουδά. Το ρυάκι τρέχει και κυλά, χωρίς να το κοιτάζουν, Προς την κοιλάδα, τα κύματά του ήρεμα γλιστρούν, Όπως μεσ' απ' την ηρεμία του θανάτου οι φίλοι αποχωρούν, Το τελευταίο της ζωής το όνεφο να μην ταράζουν. Ένας μελαγχολικός περπατητής βρίσκει συντροφιά εδώ, Είναι η φύση, που κι οι δικές της οι χαρές όμοια εξαφανίζονται, Με τη δική του τη βαρυθυμιά ταυτίζεται, Είναι τα δάκρυά της που τον έχουν μέσα τους κλειστό.

Ν ικολάους Λενάου

477


DE NK E S , Ο S E E LE !

E i nTa n n l e i n g rϋ net wo, We r wei iS, i m Wa lde, E i n Rose nstrauch , we r sagt, l n we lch e m G a rte n? Sie s i n d erlese n schon, Denk es, ο See l e ! Auf deinem G ra b z u wu rze l n U n d z u wachse n . Zwei schwa rze R δ iS i e i n weiden Auf derWi ese, Sie keh re n hei m zu r Stadt ln m u nte rn Sprϋ ngen. Sie we rden sch rittweis g e h n M i t deiner Leiche; Vi e l l eicht, vi e l leicht noch eh An i h ren H ufe n Das E isen l os wi rd, Das ich bl itze n se he !

E d u a rd M δ ri ke

478


ΣΚΕ Ψ ΟΥ ΤΟ , Ω ΨΥΧΗ !

Ένα έλατο μικρό, ποιος ξέρει πού, Στο δάσος τώρα δα βλαστάνει, Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, Πο ιός θα το έλεγε, σε ποιόν κήπο αυξάνει ; Έχουνε όλα τους επιλεγεί, Σκέψου το, ώ ψυχή μου ! Στο μνήμα σου η ρίζα τους να μπεί Και λούλουδα να κάνει. Δύο κατάμαυρα πουλάρια Βόσκουνε στο λειβάδι, Γυρίζουν στα λημέρια τους στην πόλη Με καλπασμό τροχάδην. Θα συνοδεύουνε, βήμα αργό, Το φέρετρό σου· Πριν ίσως, ίσως πριν Το πέταλο που βλέπω Ν α αστράφτει στις οπλές, Χαθεί από την όψη !

Έντουαρντ Μέρικε

479


VΈ NE DIG

An der B rϋcke sta nd J ϋ ngst ich i n bra u ne r Nacht. Fern h e r ka m G esa n g : G o l de n e rTropfe n q u o l l 's ϋ be r d i e zitte rnde Fl ach e weg . G o n d e l n , Lichte r, M usi kTru nken schwa m m's i n d i e Da m m ru ng h i naus . . .

Mei ne See le e i n Saitenspi e l , Sa ng sich, u nsichtba r be rϋ h rt, Hei m l ich e i n G o n de l l ied dazu, Zitte rnd vo r bu nter Sel i g keit. - H δ rte j e m a n d i h r zu? . . .

Fried rich N i etzsche

480


ΒΕ ΝΕΤΙΑ

Πρόσφατα στάθηκα στη γέφυρα Καθώς η νύχτα βάφονταν καφέ. Από μακριά ένα τραγούδι έφθανε: Χύνονταν σαν χρυσές σταγόνες Ω ς πέρα στην επιφάνεια που αναρριγούσε . Γόνδολες, φώτα, μουσική Μεθυσμένο κολύμπησε έξω στο λυκόφως . . .

Η ψυχή μου, έγχορδο νυκτό, Συνόδευε αόρατα συγκλονισμένη, Τραγουδώντας μυστικά στον εαυτό της Έναν σκοπό των γονδολιέρων, Τρέμοντας από μιάν έκσταση πολύχρωμη . - Την άκουγε άραγε κανείς ; . . .

Φρήντριχ Νίτσε

481


VERE INSAMT Die Kra h e n sch rei n U n d zi e h e n schwi rre n Flugs zu r Stadt: B a l d wi rd es sch nei n.Woh l d e m , der jetzt noch - H e i m at h at ! N u n ste hst du sta rr, Sch aust rϋckwa rts, ach ! Wie l a n g e sch o n ! Was bist d u N a rr VorWi nters i n d i e Welt entflo h n ? Di e Welt -ei nTo r Z u ta usend Wϋsten stu m m u nd ka lt! We r das verlor, Was du verlorst, macht n i rg ends h a lt. N u n stehst du bl eich , Z u r Wi nter -Wa nderschaft ve rflucht, De m Ra uch e g leich , D e r stets nach ka lte rn H i m me l n sucht. Flieg, Vog e l , sch n a rr Dei n Lied i m Wϋste nvog el -Ton ! Versteck, d u Na rr, Dei n bl utend H e rz i n Eis u n d Ho h n ! Die Kra h e n sch rei n U n d zi e h e n schwi rre n Flugs zu r Stadt: B a l d wi rd es sch nei n, Weh d e m , der kei n e H e i m at hat!

Fried rich N ietzsche

482


ΜΟΝΑ3Ξ ΙΑ Κρώζουν οι κόρακες Και προς την πόλη πάνε τινάζοντας με τρόμο τα φτερά: Σύντομα θα χωνίσει.Καλότυχος αυτός, που έχει ακόμα την πατρίδα του κοντά ! Τώρα στέκεις ακίνητος, Κοιτάζεις πίσω, αχ! για πόσο άραγε καφό ! Είσαι τρελός, Λίγο πριν το χειμώνα να δραπετεύσεις σ' ένα κόσμο μακρινό ; Ο κόσμος - πύλη Για χίλια ερημικά τοπία, βουβά, ψυχρά ! Όποιος έχασε, Αυτό που έχασες, δεν σταματά ποτέ και πουθενά. Τώρα στέκεις ωχρός, Σε χειμωνιάτικη οδοιπορία καταδικασμένος, Όμοια με τον καπνό, Που πάντα σε πω ψυχρό ουρανό ζητά να είν' ανεβασμένος. Πέτα, αητέ Το τραγούδι σου σ' ερημικού πουλιού -σκοπό ! Κρύψου, τρελέ, Η ματωμένη σου καρδιά στον πάγο και τον χλευασμό ! Κρώζουν οι κόρακες Και προς την πόλη πάνε τινάζοντας με τρόμο τα φτερά: Σύντομα θα χιονίσει, Αλίμονο σ' αυτόν, που καμιά πατρίδα δεν έχει πιά !

Φρήντριχ Νίτσε

483


"WE NN NICHT M E HR ZAHLE N UND FIGURE N" We n n n icht mehr Za h l e n u nd Fig u re n Si nd Sch l ϋ ssel a l le r Kreatu re n, Wen n d i e, so s i n g e n oder kϋsse n M e h r a l s di eτiefg e le h rten wisse n, We n n sich d i e Welt i ns freie Le be n U n d i n d i e We lt wi rd zu rϋckbeg eben, We n n d a n n sich wieder Licht und Schatte n Zu echter Kla rheit wieder gatte n U nd m a n i n M a rche n u n d G ed ichte n E rken nt d i e wa h ren We ltgesch ichten, Da n n fl i egt vo r e i n e m geheimen Wo rt Das ga nze ve rkeh rte Wesen fo rt.

Nova l is

484


ΟΤΑΝ ΔΕ Ν ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ Ε ΙΚΟΝΕΣ Όταν οι αριθμοί και οι εικόνες δεν είναι πια όλων των όντων το κλειδί, Όταν αυτοί, που θέλουν να φιλήσουν και να τραγουδήσουν Από τους πολυδιαβασμένους είναι πω σοφοί, Όταν ο κόσμος επιστρέψει στην ελεύθερη ζωή Και στον ίδωνε τον κόσμο ξανά επιστραφεί, Όταν ξανά το φως και η σκιά Για την αυθεντική διαύγεια είναι και πάλι αρκετά Κι ο άνθρωπος μέσα στα ποιήματα και στα παραμύθια Γνωρίσει όλου του κόσμου την ιστορική αλήθεια, Τότε ως δια μαγείας μ' έναν λόγο μυστικό Θα εξαφανισθεί το μέρος του όντος το διαστροφικό .

Νοβάλις

485


E ND LICH

E n d l ich entsch l o iS sich n i e m a nd u nd n i e m a nd kl opfte u nd n i e m a nd spra n g a uf u nd n i e m a nd δffnete u n d da sta nd n i e m a n d u nd n i e m a nd trat e i n u nd n i e m a nd sp rach : wi l l ko m m u nd n i e m a nd a ntwortete: e n d l ich

Ch rista Rei n i g

486


Ε ΠΙ ΤΕΛΟΥΣ

Επί τέλο uς κανείς δεν αποφάσισε και κανείς δεν χτύπησε την πόρτα και κανείς δεν τινάχτηκε πάνω και κανείς δεν άνοιξε και κανείς δεν στέκονταν εκεί μπροστά και κανείς δεν μπήκε μέσα και κανείς δεν είπε: « Κ αλώς όρισες» και κανείς δεν απάντησε: « επί τέλο uς»

Κρίστα Ρά"ίνιχ

487


GOTT SCHUF DIE SONNE lch rufe den wi nd wi nd a ntworte m i r ich bi n sagt d e r wi nd bin bei d i r ich rufe d i e sonne sonne a ntwo rte m i r ich bi n sagt d i e so n n e bin bei dir ich rufe d i e ste rne a ntwo rtet m i r wi r s i n d sag e n d i e sterne a l l e bei d i r ich rufe d e n me nsch en a ntworte m i r ich rufe -es schwei gt nichts a ntwo rtet m i r

Ch rista Rei n i g

488


�

Ο Θ ΕΟΣ ΕΦΤΙΑ3Ξ Ε ΤΟΝ ΗΛΙΟ Καλώ τον άνεμο άνεμε απάντησέ μου είμαι λέει ο άνεμος είμαι κοντά σου καλώ τον ήλιο ήλιε απάντησέ μου είμαι λέει ο ήλιος είμαι κοντά σου καλώ τ' αστέρια απαντήστε μου είμαστε λένε τ' αστέρια είμαστε κοντά σου καλώ τον άνθρωπο απάντησέ μου καλώ - σιωπά κανείς δεν απαντά

Κρίστα Ραίνιχ

489


DER PANTHER ΙΜ JARDI N DE S PLANTE S , PARIS Sei n Bl ick ist vo m Vorϋberg e h n der Sta be so m ϋ d gewo rden, d a iS er nichts m e h r ha lt. l h m ist, a ls ob es tausend Sta be g a be u n d h i nter ta usend Sta ben kei ne We lt.

De r weich e G a ng g esch meidig sta rker Sch ritte, der sich i m a l l erkl ei nste n Kreise d reht, ist wi e ei nTa nz von Kraft u m e i n e M itte, i n der beta u bt ei n g roiSerWi l l e ste ht.

N u r m a nch ma l sch i e bt derVorh a n g der Pu pi l l e sich l a utlos a uf-. Da n n g e ht e i n B i l d h i nei n, g e ht du rch der G l ieder a n g espan nte Sti l l e u nd h δ rt i m H e rze n auf zu sei n.

Rai ner M a ria R i l ke

490


Ο ΠΑΝΘΗΡΑΣ ΣΤΟΝ Β ΟΤΑΝΙΚΟ ΚΗΠΟ , ΠΑΡΙΣΙ Το βλέμμα του απ' τις ατέλειωτες διαδρομές μπροστά στα κάγκελα ήτανε τόσο κουρασμένο, τίποτε πια δεν είναι δυνατόν να συγκρατήσει. Γι' αυτόν, σαν να υπήρχανε χιλιάδες κάγκελα και πίσω απ' τις χιλιάδες κάγκελα κανένα κόσμο δεν μπορεί να ατενίσει.

Η ανάλαφρη πατημασιά σε κάθε βήμα του εύπλαστο, επιβλητικό, σε κύκλους ολοένα πω μικρούς τον κάνει να στριφογυρνάει, σαν νά 'τανε χορός μιας δύναμης γύρω από ένα σημείο κεντρικό, που μέσα του μια ναρκωμένη θέληση πανίσχυρη κρατάει.

Μονάχα πού και πού τραβιέται η κουρτίνα απ' την κόρη των ματιών του αθόρυβα-. Τότε μιά εικόνα καταφέρνει να εισχωρήσει, να διαπεράσει την τεταμένη ηρεμία των μελών του και στην καρδιά να καταλήξει για να σβήσει.

Ρ cΧίνερ Μαρία Ρίλκε

491


DAS MADCHEN AUS DER FREMDE l n ei nemTa l bei armen H i rte n E rsch i e n m it jedem ju ngen J a h r, Soba l d d i e ersten Le rche n schwi rrte n, E i n Madchen, sch δ n u nd wunde rba r. Sie wa r n icht i n demTa l g e bo ren, Man wu !Ste nicht, wo h e r sie ka m, U n d sch n e l l wa r i h re S p u r verloren, So ba ld das Madch en Absch i ed n a h m . Besel igend wa r i h re Na he, Und a l le H e rze n wu rde n weit, Doch e i ne Wϋ rde, e i ne H δ h e, E ntfernte d i e Ve rtrau lichkeit. Sie brachte B l u m e n mit u n d Frϋchte, Ge reift a uf e i n e r a ndern F l u r, l n e i n e m a ndern So n n e n l ichte, ln e i n e r g l ϋckl ichern Natu r. U nd tei lte jedem e i n e G a be, De m Frϋchte, jenem B l u m e n a us, Der J ϋ ng l i ng u nd der G reis am Sta be, E i n jeder g i ng besch e n kt nach H a us. Wi l l ko m m e n wa ren a l le G aste, Doch na hte sich e i n l i e bend Paa r, De m reichte sie der G a be n beste, Der B l u m e n a l l e rschδ nste d a r.

Sch i l l e r

492


Η ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΟ ΤΑ 3Ξ Ε ΝΑ Σε μια κοιλάδα ανάμεσα σε βοσκούς φτωχούς Εμφανιζότανε στης κάθε άνοιξης την εποχή, Μόλις ακούγανε τους πρώτους τους κορυδαλλούς, Μία κοπέλα, όμορφη, φανταστική . Δεν είχε στην κοιλάδα γεννηθεί, Κανείς δεν ήξερε από πού ερχόταν, Και μόλις το ταξείδι άρχιζε για την επιστροφή, Γρήγορα τ' αχνάρια της χανόταν. Ευλογημένη ήτανε η παρουσία της εκεί, Κι όλες οι καρδιές την εχαφόταν, Όμως μία θωριά αριστοκρατική Την έκανε ξέμακρη και φαινόταν. Έφερνε φρούτα και ανθούς, Που ωρίμαζαν σε άλλη γη διαφορετική, Σε άλλους ήλωυς λαμπερούς, Σε άλλη φύση πω ευεργετική . Μοίραζε δώρα στον καθένα, Στον ένα φρούτα, στον άλλον άνθη, Ο νέος και ο γέρος με τα χρόνια περασμένα, Γύριζαν όλοι σπίτι τους με κάτι. Καλοδεχούμενοι ήτανε όλοι οι επισκέπτες, Μα σαν πλησίαζαν ζευγάρια ερωτευμένα, Τους έδινε τις πω ακριβές τις ανθοδέσμες, Τα λούλουδα τα πω όμορφα ανθισμένα.

Σίλλερ

493


VATE R UND KIND Kl ei ne H a nd i n m e i n e r H a nd, lch u nd d u im ju ngen G rase, lch u n d du, i m Ki nderland Gehn wi r auf der l a ng e n Stra !Se: Kl e i n e H a nd in m e i n e r H a n d ! Kl ei ne H a nd i n m e i n e r H a nd, Die ei nander za rtl ich fassen: lch u nd d u , nichts h at Besta nd, E i n m a l , ach ! m u !S ich d ich lassen, Kl ei ne Ha nd, aus m e i n e r Hand. Kl ei ne H a nd in m e i n e r H a nd, Kle i n e r Sch ritt bei m e i n e m Sch ritt, Kl e i n e r Fu !S i m weiten La nd: E i n m a l g e h ich nicht mehr m it. E i n m a l g e h st du o h n e m i ch , Wie ei nTra u m m e i n B i l d ve rbl ich .

Fried rich Sch nack

494


ΠΑΤΕ ΡΛΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ Μικρό χεράκι στο δικό μου χέρι, Εγώ κι εσύ στο φρέσκο το γρασίδι, Εγώ κι εσύ, στα παιδικά τα μέρη Πάμε μαζί στο μακρινό ταξείδι: Μικρό χεράκι στο δικό μου χέρι ! Μικρό χεράκι στο δικό μου χέρι, Που οι δυό μας τρυφερά κρατούμε: Εγώ κι εσύ, για λίγο ταίρι, Αχ! Κάποια στιγμή θα χωριστούμε, Μικρό χεράκι στο δικό μου χέρι. Μικρό χεράκι στο δικό μου χέρι, Τα βήματά μας σ' ένα ταυτόχρονο ρυθμό, Μικρό ποδαράκι σε μακρινά μέρη: Μαζί σου πάντα δεν θα μπορώ να περπατώ. Κάποια στιγμή θα πορευτείς χωρίς εμένα, Η εικόνα μου σαν όνεφο θα σβήσει από σένα.

Φρήντριχ Σνακ

495


Kl i ngt i m Wi n d ei n Wiege n l i ed, So n n e wa rm h erniedersie ht, Sei ne A h re n se nkt das Ko rn, Rote Beere schwi l lt a m Dorn, Schwe r vo n Seg e n ist die F l u r J u n g e Fra u , was s i n nst d u n u r?

Theodor Sto rm

496


ΙΟΥΛΙΟΣ

Ένα νανούρισμα ηχεί μες στον αγέρα, Ο ήλιος ρίχνει τις ζεστές αχτίδες του από πέρα, Σκύβουνε στους αγρούς τα στάχυα, Κόκκινες φράουλες φουσκώνουνε στ' αγκάθια, Γεμάτο ευλογία είναι το χώμα τώρα Αγνή κοπέλα, τί άραγε να σκέφτεσαι αυτή την ώρα ;

Τέοντορ Στορμ

497


B l i nde Kl age i m Wi nd, mondene Wi ntertag e, Ki n d h eit, leise ve rh a l l e n die Sch ritte a n schwa rzer Hecke, La nges Abendgelaut. Leise ko m mt d i e wei iSe Nacht gezogen. Ve rwa ndelt i n p u rpu rneTrau me Sch m e rz u nd Plage Des ste i n i g e n Le be ns, DaiS n i m me r der dornige Stache l a bl asse vo m ve rwese nden Lei b. τi ef i m Sch u m m e r a ufseufzt d i e ba nge Seele, τi ef d e r Wi nd in zerbrochenen Ba u m en, U n d es schwa nkt d i e Klagegesta lt Der M utter du rch den ei nsa m e n Wa ld Diese r schweigendenTra u e r; N achte, E rfϋ l lt vonTra nen, feu ri g e n E ng e l n . S i l be rn zersch e l lt a n ka h le r M a u e r e i n ki n d l ich G e ri ppe.

G eo rg Tra kl

498


ΦΕΝ

(Ν ΟΤΙΑΣ)

Τυφλή θρηνωδία στον άνεμο, ημέρες του χειμώνα σεληνιακές, Χρόνια παιδικά, ανάλαφρ' αντηχούν τα βήματα στον μαύρο φράχτη, Μακρόσυρτες καμπάνες του απογεύματος. Ανάλαφρα πέφτει λευκή η νύχτα. Σε όνεφα πορφυρά μεταμορφώνει πόνο και τυραννία Της πέτρινης ζωής, Που ποτέ το αγκάθινο κεντρί να μη βγει απ' το φθεφόμενο σώμα. Μέσα στον βαθύ ύπνο αναστενάζει η τρομαγμένη ψυχή, Βαθύς ο άνεμος σε δέντρα θρυμματισμένα, Και παραπαίει η δακρυόεσσα μορφή Της μητέρας μέσα στο δάσος το μοναχικό Αυτού του σιωπηλού πένθους νύχτες, Γεμάτες δάκρυα, πυριφλεγείς αγγέλους. Ασημένως, πάνω σε τοίχο γυμνό θρυμματίζεται ένας παιδικός σκελετός.

Γκέοργκ Τρακλ

499


IM FRϋH LING

Leise sa n k von du nklen Sch ritten der Sch nee, Im Sch atten des Bau ms H e be n die rosigen Lider Liebende.

l m m e r folgt den du nklen Rufen der Sch iffer Ste rn u n d Nacht; U n d die Ruder sch la g e n leise i m Takt.

Balde a n verfa l lener M a u e r b l ϋ h e n Di e Vei lch e n , E rg rϋ nt s o sti l le d i e Sch lafe d e s Ei nsa m e n .

GeorgTrakl

500


ΤΗΝ ΑΝΟ Ι 3Ξ Η

Βούλιαξε ανάλαφρα το χιόνι από βήματα σκοτεινά, Στη σκιά του δέντρου Οι εραστές υψώνουν τα ρόδινα βλέφαρα.

Πάντα ακολουθεί τα σκοτεινά κελεύσματα ο ναυτικός Άστρο και νύχτα, Και τα κουπιά χτυπούν ανάλαφρα και ρυθμικά.

Σύντομα σε πεσμένο τείχος θ' ανθίσουν Οι μενεξέδες, Πρασινίζει τόσο σιωπηλά ο κρόταφος του μοναχικού.

Γκέοργκ Τρακλ

501


AUF DEN TOD E INES KINDES

Du ka mst, d u g i ngst m it leiser Spu r, E i n flϋchtg e r G ast i m E rde n l and, Wo h e r? Wo h i n ? Wi r wisse n n u r: Aus G ottes H a nd i n Gottes H a n d .

Ludwig U h l a n d

502


Γ ΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ Ε ΝΟΣ ΜΙΚΡ ΟΥ ΠΑΙΔΙ ΟΥ

Ήρθες, κι έφυγες μ' ένα αχνάρι απαλό, Διαβατάρης επισκέπτης σ' αuτή τη χώρα γη, Από πού ; Για πού ; Μόνο ξέρω να πω: Απ' το χέρι το u Θεού στο u Θεού τη σκεπή .

Λούντβιχ Ούλαντ

503

Ρ ΩL: ΙΑ &

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

505


BEqEPOM 3 B e H en a ΜΥ3 bι κa Β caAy Τaκ ΙΙΙ Μ Η e Β bι pa3 ΙΙΙ Μ bΙ Μ ro pe M. C Be�o 111 ocτpo n axn 111 M o pe M H a 6n ιoAe ycτpΙιΙ ι.ι,bι Β Ο fl bAY· Ο Η M H e c κa3an : «51 Be p H bι ιlι ΑΡΥΓ!» Ιι1 Μ Ο e ΓΟ KOC HYil OI ΠJlaTb51. Κaκ Η e π οχο�ΙΙΙ Ha o6"b51Tb51 Π p �ι� κo c H o Be H b51 3ΤΙΙΙ Χ pyκ. Τaκ rn aA51T κοwe κ ΙΙΙ Ιl ΙΙΙ πτ�ι� ι.ι,, Τaκ H a Η ae3ΑΗ ΙΙΙ L.Ι, C M OTp51τ cτpο ιlι Η bΙ Χ. fl ΙΙΙ W b c M e x Β rna3ax e ro c π ο κο ιlι Η bΙ Χ Π οΑ n e rκΙΙΙ Μ 3οn οτο Μ pecΗ ΙΙΙ ι.ι,. Α cκop6H bΙ X c κp �ι� π ο κ ron oca Π ο ιοτ 3a cτen ιο u.ιΙΙΙ Μ C51 Α bΙ Μ Ο Μ : « Dfl a ΓOCJl O B iιl � e He6eca: Τbι n e p B bι ιlι pa3 OAHa c n ιο6 ΙιΙ Μ bΙ Μ».

A n n a A k h m atova AH H a Ax M aτo Ba

506


Ηχούσε η μουσική στον κήπο Εκείνη την ανέκφραστη μελαγχολία. Μύριζαν διαπεραστικά θαλασσινή φρεσκάδα Τα στρείδια και ο πάγος σ' ένα πιάτο κρύο. Μου είπε: «Είμαι αληθινός σου φίλος ! » Κι ακούμπησε απαλά το φόρεμά μου. Πόσο μ' αγκάλιασμα δεν έμοιαζε καθόλου Το άγγιγμα εκείνων των χεριών του. Έτσι χα"ίδεύουν τα πουλιά ή τις γατούλες, Έτσι θωρούν τις γυμνασμένες καβαλάρισσες του τσίρκου. Ένα χαμόγελο όλο κι όλο στα γαλήνια του τα μάτια Κάτω απ' τις ανάλαφρες χρυσές του βλεφαρίδες. Και οι θλιμμένες των βιολιών φωνές Τραγούδαγαν πίσω απ' τον καπνό που απλώνει: «Πες ένα ευχαριστώ στον Ουρανό: Πρώτη φορά με την αγάπη σου είσαι μόνη ».

Άννα Αχμάτοβα

507


EEJlAR Γ ΒΑ Ρ LιMR

Bce n po i:1AeT. CτpaAa H ι.1 .R , Μ yκ ι,-, , κpo B b , ron oA, ι.1 M o p . M e 4 ι.1 C4 e 3 H eτ, a Βοτ 3Be3AbΙ ocτaHyτc.R , κo rAa ι.1 τe Η ι.-1 H a w ι,-, x τen ι.1 Aefl He ocτaH eτc.R , Ha 3 e M n e . Η eτ Η ι.-1 OAH o ro 4 efl o B e κa κοτο p bι ί:1 6 bl 3ΤΟ ΓΟ H e 3 H afl . Τaκ Π 04 e My >Κe M bl H e Χ ΟΤι.1 Μ o6 paTι.1Tb CΒΟι.-1 B3Γfl.RA H a Η ι.1 Χ? Π o 4 e M y?

M i kh a i l B u l g akov Μ ι,-, χaι,-,n 6yn raκo B

508


ΛΕΥΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

Όλα θα περάσουν. Τα βάσανα, οι πόνοι, το αίμα, η πείνα, οι αρρώστιες. Το σπαθί θα εξαφανισθεί, όμως τα άστρα θα μείνουν, ακόμα κι όταν τα χνάρια απ' τα κορμιά και τις πράξεις μας θα 'χουνε σβήσει από τη γη . Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το ξέρει. Τότε λοιπόν γιατί δε θέλουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας επάνω τους ; Γιατί ;

Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ

509


L(O CBHL(AHbJI , L( Ρ Υ Γ Μ Ο Η ,lJ.o C B ιι1AaH b� , Α ΡΥΓ Μ Ο Vι , ΑΟ C B ιι1AaH b� . Μ ιι1Ιl bι Vι Μ ο Vι , τbι y M e H � Β ΓΡΥΑ ι-1 . Π peAHa3 H a4 e H H oe paccτaBaH be 06e w,aeτ Bcτpe4y B n e peA ι-1 .

,lJ.o C B ιι1AaH b� , Α ΡΥΓ Μ ο Vι , 6e3 pyκι-1 ιι1 cn o B a , H e rpycτι-1 ιι1 H e n e 4 afl b 6 p o Be Vι , Β 3το Vι >Κ ιι1 3 Η ιι1 yM ιι1 paτb H e Η Ο Β Ο ,

Η ο ιι1 >Κ ιι1 Τ b , KOHe4 H O , H e H O Be Vι .

Se rgey Esse n i n C e p re Vι Εce Η ιι1 Η

51 0


ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ Αντίο φίλε μου, αντίο καλέ μου φίλε πολύ πονώ. μα ο μοιραίος χωρισμός μας προδιαγράφει τον μελλούμενο απαντημό . Αντίο φίλε μου, χωρίς θλιμμένα λόγια, χωρίς ν' αγκαλιασθούμε και να συνοφρυωθείς, Σ' ετούτη τη ζωή δεν είναι νέο να πεθαίνεις, ούτε και είναι νέο να την ζεις.

Σεργκέ"ί Εσένιν

51 1


ΒΟ Η Η ΑΓΑ Μ Ε Μ Η Ο ΗΑ C M yτHyιo AYWY M O IO ηι rοτ1ι1τ CτpaH H bι i:1 1ι1 cτpa W H bι i:1 B o n p o c : ΜωκΗο ll lι1 }f(lι1Tb, ecn 1ι1 y M e p Ατp lι1Α, YMep H a fl O}f(e Ιι13 po3? Bce , 4ΤΟ H aM C H iι1Jl O C b BCe ΓAa Ιι1 Be3Ae , H a w e }f(efl aH be 1ι1 cτpax, Bce oτpa}f(an ocb, κaκ Β 4 Ιι1 cτο ι:1 BOAe , Β 3Τiι1 Χ c n o κo i:1 H bΙ X o4ax . Β Μ bΙ w u,ax }f(lι1Jla H e c κa3aH H a� MOW.b,

C κa3κa - Β Ιι1 3 Γiι16e κon e H , 6 bιll Ο Η n pe κ pace H , κaκ o6naκo, - BO}f(Ab 3on oτo H oC H bΙ X Μ �ι� κe Η . 4το � ? 06Jl O M O K cτap lι1 H H bi X Ο6Ιι1Α, ,lJ,pOTiι1 K, ynaB W iι1 i:1 Β τpaBy, Y M e p BOA iι1Tell b H apoAO B , Ατp ΙιΙ Α , 5\ }f(e , H lι1 4TO}f(H bl i:1 , }f( lι1 By. Μ a Η ΙιΙΤ n po3pa4 H OCTb rny6 o κ 1ι1 x o3e p , ( M OTplι1T C yκo pOM 3ap� , T� rocτe H , τ� rocτe H 3τοτ n o3o p , >Κ 1ι1τb, n oτe p� B W iι1 u,ap� !

N i ko l ay G u m i l ev H 1ι1 κon ai:1 ΓyM �ι�ne6

51 2


Π ΟΛΕ ΜΙL:ΤΗL: ΤΟΥ ΑΓΑΜΈΜΝΟΝΑ

Την ταραγμένη μου ψυχή καταπιέζει μία ερώτηση περίεργη και φοβερή: Πώς γίνεται κανείς να ζει ενώ έχει πεθάνει ο Ατρείδης, Έχει πεθάνει πάνω σε κλίνη ρόδινη ; Όλα όσα ονειρευτήκαμε, παντού και πάντα, Οι φόβοι και οι προσμονές, Καθρεφτιζόντανε σε κείνα τα γαλήνια μάτια, Ήρεμες λίμνες καθαρές. Άφατη δύναμη στα μούσκουλά του, Θρύλος - στην κάμψη του γονάτου, Ήταν σαν σύννεφο ωραίος, - ο ηγέτης Ο άρχοντας των χρυσοφόρων Μυκηνών. Εγώ τι είμαι ;Ένα θραύσμα παλαιών αμαρτιών, Ένα ακόντιο, πεσμένο στο χορτάρι, Έχει πεθάνει ο Ατρείδης, κοίρανος όλων των εθνών, Κι εγώ, ένα σκουλήκι τιποτένιο, είμαι ακόμα ζωντανός. Τα καθαρά νερά της βαθειάς λίμνης γνέφουν, Η ροδαυγή ρίχνει το βλέμμα της επιτιμητικά, Σκληρό, πολύ σκληρό ήταν το άγος, Να ζει κανείς, ενώ τον χάσαμε τον βασιλιά !

Ν ικολά"ί Γκουμίλεφ

51 3


BbiXO}f{Y OL(H H R ΗΑ L( Ο ΡΟΓΥ

Βbι χο>ιιιΚΑΥ fl b 4 e ro ? >Κan e 10 f1 Lι1 ο 4 e M ? Υ>ι< H e >ΚΑΥ στ >ΚLι13 Η Lι1 H Lι14 e ro � ' Ιι1 H e >Κafl b M H e Π pO W Jl O ΓO H Lι14YTb. 5I Lι1 w,y c Bo6oA bΙ Lι1 π ο κο� ; 5I 6 XOTeJl 3a6 bΙTbC� Lι1 3aCHYTb . . . Η ο H e Te M XOfl OA H bi M C H O M M O ΓLι1Jl bl : 5I 6 >ιΚLι13 Η Lι1 CLι1fl bΙ , 4το6 AbΙ W a B3AbΙ M an ac b τι.1χο ΓΡΥΑ b ; 4το6 B C IO H 0 4 b , B e c b Ae H b Μ ο ιΛ cnyx n ene� , Π ρο n 106 o B b M H e cn aA K Lι1 ιΛ ron oc n en ; H aAO Μ Η ο ιΛ 4το6, Be4 H O 3e!l e H e� , Τe Μ Η bι ιΛ ΑΥ6 c κn o H � n c� ι.1 wyM en .

M i k hai l Le rmontov M Lι1 XaLι1Jl n e p M O HTO B

514


ΜΟΝΑΧ ΟΣ Β ΓΑΙ ΝΩ Γ ΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ Μονάχος βγαίνω για το δρόμο, Μες στην ομίχλη το λιθόστρωτο λαμποκοπά. Γαλήνια η νύχτα, η ερημιά τον Θεό ακούει, Τ' άστρα, το ένα με τ' άλλο συζητά. Όλα είν' θαυμάσια στα ουράνια ! Κοιμάται η γη μέσα σε πέπλα γαλανά . . . Γιατί να νοιώθω τόση θλίψη, τόση στεναχώρια ; Τί περιμένω ; Γιατί λυπάμαι στ' αληθινά ; Δεν περιμένω απ' τη ζωή τίποτε άλλο, Και δεν λυπάμαι για το παρελθόν. Ζητώ μονάχα ελευθερία και εφήνη . Τη λησμονιά για να 'βρω, ν' αποκοιμηθώ . . . Όχι όμως τον ύπνο τον ψυχρό μέσα στο μνήμα: Αιώνια θα 'θελα να κοιμηθώ, Ετσι ώστε μέσα μου η ζωή να μείνει, Ανάλαφρα την αναπνοή μου να αισθανθώ. Έτσι ώστε για την αγάπη μέρα νύχτα, Ν α τραγουδά στ' αυτιά μου μια φωνή γλυκειά, Και μια βελανιδιά που ζει αιώνια, Θρο1ζοντας να μου κρατάει συντροφιά.

Μιχαήλ Λέρμοντωφ

51 5


E>ecco H H ΙΛ u,a. Γo M e p . Tyr1ι1e

Π a pyca.

5I c n ΙΛ cο κ κo pa6n e ι1 n po4ell ΑΟ ce peAΙΛ H bι :

C e ι1 Α!l ΙΛ Η Η bι ι1 Β bΙ ΒΟΑΟ Κ , c e ι1 n oe3A >ιιΚ ΙΛ e py6e>ι<1ι1 H a ron o Bax u,ap e ι1 6o>ιΚ ΙΛ ? iι1 M O pe ,

Ιι1

Γo M e p - B C e Α Β ΙΛ >ΚeΤC� Jl i06 0 B b l0 .

Koro >ι< e cnywaτb M H e? ιι1 Βοτ Γo M e p Μ Ο!14 ΙΛΤ, iι1 M O pe 4 e p H O e , Β ΙΛΤΙΛ ι1 CΤΒy� , WΥΜ ΙΛΤ iι1 C Τ�>Κ Κ ΙΛ Μ rpOXOTO M Π ΟΑΧΟΑΙΛΤ Κ lι1 3 ΓOJ1 0 B b l0 .

Ossi p M a n d e l s htam Oc 1ι1 n M a H Ae!l b wτaM

51 6


OMHPOL: Αϋπνίες. Διαβάζω Όμηρο . Με φουσκωμένα τα πανιά. Διάβασα μέχρι τα μισά τον κατάλογο των πλοίων: Αυτή η μακρά εκτεταμένη έξοδος, αυτό το τραίνο των γερανών, Που κάποτε πέταξε πάνω απ' την Ελλάδα ξαφνικά. Σαν σφήνα γερανών κατευθυνόμενη σε χώρα μακρινή Στις κεφαλές των αρχηγών η αφρισμένη θάλασσα η θεωμένη Για πού σαλπάρετε ; Τί θα 'τανε χωρίς Ελένη, Η Τροία σας μονάχη, ώ άνδρες Αχαιοί ; Κι η θάλασσα, κι ο Όμηρος - όλα το πάθος τα κινεί. Ποιόν απ' τους δυο τους να ακούσω ; Τώρα ο Όμηρος σωπαίνει, Κι η μαύρη θάλασσα βροντοκοπά κι αναρριχάται θεριεμένη Καθώς βρυχάται κι επιχειρεί στο προσκεφάλι μου να 'ρθεί.

Οσίπ Μάντελσταμ

51 7


POMAHC M an b4 Lι1 K w en , Β Jaκaτ rn a3a ycτaB� . E> bιfl Jaκaτ H e n pe B30 ιlι A Lι1 M O >Κenτ. ,lJ,a>tt
�

3a M afl b4 Lι1 W KO Lι1 n e rwyιo κaιι� Μy. C H e r x pycτ� pa3Il a M bΙ Ban cycτa B bΙ . ,lJ,n� 4 e ro? KoMy? E> bιfl Bopo M - Beτpo M M afl b4 Lι1 w κa o6bι c κaH . Π o n an a Beτpy M aJl b4 Lι1 W KLι1 Jan ιι� c κa. Cτan Beτe p Π eτpo B c κo M y n a p κy 3 BO H Lι1Tb : - Π po w,aιlιτe . . . Κο Η 4 a ιο . . . Π powy H e B Lι1 H Lι1Tb . . .

Vlad i m i r M ayakovs ky Bn aA Lι1 M Lι1 p Μ a� κο Βc κ ιι� ιlι

51 8


ΡΟΜΑΝΤΖΟ Το παιδί προχωρούσε, τα μάτια καρφωμένα στου ήλιου τη δύση . Μια δύση με χρώμα ανυπέρβλητα ωχρό. Το χιόνι είχε κιόλας την πύλη του Τβερ στα κίτρινα ντύσει. Το παιδί προχωρούσε, τίποτε δεν κοιτούσε. Προχωρούσε Ξαφνικά Σταματά. Στο μετάξι Των χεριών του Ατσάλι κρατά. Περίπου μιαν ώρα τη δύση κοιτά, μάτια καρφωμένα, Στα ρούχα τ' ανάλαφρα τα παιδικά. Το χιόνι τρίζοντας τους αρμούς του πονά. Για ποιό λόγο ; Για ποιόν ; Γιατί ; Ο άνεμος-ληστής ψάχνει το παιδί. Ένα σημείωμα πάνω του θα βρεί. Και τ' ατσάλι στου πάρκου τον αγέρα αντηχεί: - Αντίο . . . Τελειώνω . . . Κανείς μην κατηγορηθεί. . .

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

51 9


HEOKQHqEHHOE 2

Υ>Κe Βτο pοΙΛ .LJ,on >ΚHO 6 bιτb ΤbΙ n e rn a Α Μ ο>Κeτ 6 bΙTb 1ι1

y τe6� τaκοe 5I He c n e w y

1ι1 M OJl H IΛ� M IΛ Tell e rpa M M

M H e H e3aιι e M Te6� 6yΑ ΙΛΤb

1ι1

6ec π ο κο ΙΛΤb 3

M O pe ΥΧΟΑΙΛΤ BCΠ�Tb M o pe yχοΑΙΛΤ c n aτb Κaκ ΓΟ ΒΟ p�τ ΙΛ Η μΙΛΑeΗΤ IΛ C Π e pιι e H Jl i06 0 B H a� Jl OAKa pa36 ΙΛJlaCb Ο 6 bΙΤ C το6οιlι Μ bι Β pacιι eτe 1ι1 H e κ ιι e Μy n e peιι e H b

B3aΙΛ M H bi X 6on e ιlι 6eA Ιι1 Ο6ΙΛΑ 4

Υ>Κe Βτο pοιlι AOil >Κ H O 6 bΙTb ΤbΙ n e rn a Β Η ΟΥ ΙΛ Mneιι nyτb ce pe6p� H o ιlι Ο κ ο ιο 5I H e c n e w y 1ι1 Μ ΟJl Η ΙΛ � Μ ΙΛ τen e rpaM M

M H e H e3aιι e M τe6� 6yΑΙΛΤb

1ι1

6ecπ ο κο ΙΛΤb

Κaκ ΓΟ ΒΟ p�τ ΙΛ Η μΙΛΑeΗΤ IΛ C Π e pιι e H

520


2 Είναι κιόλας δύο η ώρα Θα πρέπει να 'χεις πάει για ύπνο Ίσως κι εσύ Να αισθάνεσαι το ίδιο Δεν βιάζομαι να στείλω Επείγον τηλεγράφημα Για να μην Σε ξυπνήσω και σ' ανησυχήσω 3 Η θάλασσα υποχωρεί και ξεφουσκώνει Η θάλασσα τραβιέται ν' αποκο ψηθεί Και όπως λένε η παράσταση έλαβε τέλος η βάρκα της αγάπης βούλιαξε από την καθημερινή ζωή Κι οι δυο μας είμαστε καραβοτσακισμένοι Και δεν θα άξιζε ν' απαριθμήσουμε τους αμοιβαίους πόνους, λύπες και καημούς μας 4 Ε ίναι κιόλας δύο η ώρα θα πρέπει να 'χεις πάει για ύπνο Κυλάει τη νύχτα ο Γαλαξίας σαν να 'ταν ασημένια Όκα Δεν βιάζομαι να στείλω τηλεγράφημα με ένδειξη «επείγον» Για να μην σε ξυπνήσω και σ' ανησυχήσω Και όπως λένε η παράσταση έλαβε τέλος

521


Jl i06 0 B H a$1 fl OAKa pa36 1ι1flaCb Ο 6 bΙΤ C το6 ο ίίι Μ bι Β pac4 eτe 1ι1 H e κ 4 e M y n e pe4 e H b B3alι1 M H bΙ X 6οn e ίίι 6eA 1ι1 ο 6 Ιι1 Α Tbl ΠOCMOTplι1 KaKa$1 Β M lι1 pe Tlι1 W b H o4 b o6n o��ι�na He6o 3 Βe3Α Η Ο ίίι AaH bιo Β τaκ1ι1e ΒΟΤ 4aCbl BCTae W b Ιι1 ΓO BO p lι1 W b Be KaM

Ιι1 CΤΟ p lι1 Ιι1 Ιι1 M lι1 p03AaH iι1 10 5

� 3 Η a ιο Clι1JlY CJl O B $1 3 H a l0 CJl O B H a6aτ

0 Η iι1 H e τe κοτο p bΙ Μ pyκo nn e w,yτ nο�1ι1 Οτ cn o B τaκ 1ι1 χ c p bι Ba ιoτc$1 rpo6a waraτb 4 eτΒe p κ ο ιο C B O iι1 X ΑΥ6 Ο Β bΙ Χ Η ο�e κ E> bι Baeτ B bι 6 poC$1T H e H a n e 4 aτaB H e lι13AaB Η ο cn oBo Μ4 Ιι1ΤC$1 Π ΟΑΤ$Ι ΗΥΒ n oAn pyr�ι� 3 Be H iι1T B e κa 1ι1 Π ΟΑ Π ΟJ1 3a ιοτ n oe3Aa fl lι1 3aτb n ο33 Ιι1 Ιι1 M 030fl lι1 Cτ�e pyκ1ι1 � 3 Η a ιο c �ι� n y cn o B Γfl $1Aiι1TC$1 n yCT$1 KOM

O n a B W iι1 M n e n ecτκo M Π ΟΑ κa6n yκaM iι1 τaH �a Η ο 4 e fl o B e κ ΑΥW Ο ίίι ry6aM iι1 κοCΤ$Ι ΚΟΜ . . .

Vlad i m i r M ayakovs ky Bn aAiι1 M iι1 p Μ a$Ι ΚΟ ΒC Κ Ιι1 ίίι

522


η βάρκα της αγάπης βούλιαξε από την καθημερινή ζωή Κι οι δυο μας είμαστε καραβοτσακισμένοι και δεν θα άξιζε ν' απαριθμήσουμε τους αμοιβαίους πόνους, λύπες και καημούς μας Κοίτα πόση γαλήνη επικρατεί στον κόσμο Η νύχτα άπλωσε τον ουρανό κάτω απ' την κυριαρχία των αστέρων και τέτοιαν ώρα κανείς σηκώνεται για να μιλήσει με τους αιώνες, με την ιστορία, με το σύμπαν. 5 Ξέρω την δύναμη των λέξεων, γνωρίζω τον συναγερμό των λόγων Όχι εκείνων που χειροκροτούν στο θέατρο Αλλά εκείνων που γκρεμίζουν φέρετρα και που τα κάνουνε να περπατούν με τέσσερα δρ uίνα πόδια. Κάποιες φορές πέφτουνε έξω ατύπωτες και μη δημοσιευμένες Όμως ο λόγος εφορμά καλπάζοντας στην σέλλα ηχεί για αιώνες και τραίνα σέρνονται να γλείφουνε της ποίησης τα ροζιασμένα χέρια Ξέρω την δύναμη των λέξεων. Μπορεί να φαίνεται αστείο Πεσμένα πέταλα κάτω από τακούνια χορευτών. Όμως ο άνθρωπος μες στη ψυχή του, μες στα χείλια του, μέσα στα κόκκαλά του . . . *

Βλαντιμίρ Μαγιακόφκι

* Το τέλος τοu ποιήματος δεν είναι γνωστό γιατί ο ποιητής, ενώ το έγραφε, έδωσε τέλος στη ζωή τοu . . .

523


311M HJIJI HQqb Meno, Meno n o Bce ιlι 3eMne Β ο Bce π peAen bΙ . C Be4a ro pena H a cτon e , C Be4a ro pen a. Κaκ n eτo M poe M M o w κapa n eτΙΙΙ Τ H a ΠJlaM51 , Cneτan ΙΙΙ c b xn o n b51 co ABopa Κ Ο ΚΟ Η Η Ο ιlι paM e . M eτen b n e n 111 n a H a cτe κn e Κpy>ι<κΙΙΙ 111 cτpen bΙ . C Be4a ro pena H a cτon e , C Be4a ro pen a. H a 03ape H H bl lll Π OTOJl O K n o>ι<ΙΙΙ Jl iii C b Τe Η ΙΙΙ , C κpe w,e H b51 pyκ, c κ p e w,e H b51 H o r, CyAb6bι c κ p e w,e H b51 . ιι1 n aAafl ΙΙΙ ABa 6aw M a4 κa

Co cτyκοΜ H a n on , ιι1 BOCK CJl e3aM III C Η Ο4 Η ΙΙΙ Κa H a nnaτbe κanan . ιι1 BCe τe p51I1 0Cb Β C Η e >Κ Η Ο ιlι M ΓJl e

CeAoιlι 111 6en o ιlι . C Be4a ro pena H a cτon e , C Be4a ro pena.

524


Χ Ε ΙΜΩ Ν ΙΑΤΙ ΚΗ ΝΥΧΤΑ Χιόνι έπεφτε πάνω σ' ολάκερη τη γη Κι απ' άκρο σ' άκρο απλωνόταν. Έκαιγε πάνω στο τραπέζι το κερί, Το κερί καιγόταν. Όπως μυγάκια του καλοκαιριού Που ελκότανε απ' τη φλόγα, Το χιόνι πέταγε απ' την αυλή Στο κάσωμα του παραθύρου όλην ώρα. Πάνω στο τζάμι απ' τη χιονοθύελλα Κύκλοι και βέλη σμιλευόταν. Έκαιγε πάνω στο τραπέζι το κερί, Το κερί καιγόταν. Επάνω στο ταβάνι τ' ολοφώτεινο Σκιές διαγραφόταν, Χέρια και πόδια σταυρωτά, Μοίρες διασταυρωνόταν. Δύο παπούτσια πέσανε Στο πάτωμα με γδούπο. Κέρινα δάκρυα απ' τη φλόγα της νυχτός Στάξανε σ' ένα ρούχο. Κι όλα μες στη γκριζόλευκη Ομίχλη του χωνιού χανόταν. Έκαιγε πάνω στο τραπέζι το κερί, Το κερί καιγόταν.

525


Ha c Βeιι κy AYil O ι-13 yrn a , ιι1 >Κ a p co6n a3 H a B3AbΙ M an , κ a κ a H ren , A B a κ p bι n a K pecτoo6 pa3 H O . M e n o B e c b Μ eαη..ι, Β Φ e B pan e , ιι1 το ιι1 Aen o C Beιι a ro pena H a cτon e , C Beιιa ro pen a .

Bo ri s Paste rnak Ε> ο p ιι1 c Π acτe p H a κ

526


Ένα ρεύμα φύσηξ' απ' τη γωνιά του κεριού τη φλόγα, Κι από το φούντωμα του πειρασμού απότομα ορθωθήκαν Δύο, σαν άγγελου, φτερά Που σαν σταυρός εμφανισθήκαν. Φλεβάρη μήνα χιόνιζε παντού, Κι έτσι συνεχιζόταν Κι έκαιγε πάνω στο τραπέζι το κερί, Το κερί καιγόταν.

Μπόρις Πάστερνακ

527


5I

Π Ο Μ Η IΟ 4YAHOe M ΓH O Be H be ; Π e peAO Μ Η Ο iίι � B ΙΛ Jl aC b Tbl , Κaκ M IΛ M OJl eTHOe B ΙΛ Ae H be , Κaκ re Η ΙΛ iίι 4 ΙΛ cτο Vι κpacoτbι .

Β TO MJle H b� X rpycτJΛ 6e3 H aAe>ι< H o Vι , Β τpe Borax wyM H O Vι cyeτbι ,

3 By4 aJl M H e AOJl ΓO ΓOJl OC Ηe>ΚΗ bΙ iίι Ιι1 C H IΛJl iΛ C b M IΛ Jl bl e 4 e pTbl . W n ΙΛ ΓΟΑbΙ , E>yp b n o p bι B Μ �τe>ι< Η bι iίι Pacce�n n pe>ιΚ Η bΙ iίι , ΤΒοΙΛ H e6ec H � e 4 e pτ� . Β ΓllΥW ΙΛ , ΒΟ M paκe 3aT04 e H b�

T� HYll ΙΛ C b ΤΙΛΧΟ ΑΗ ΙΛ Μ Ο ΙΛ 6e3 6o>ιΚΙΛ3 Η ΙΛ , 6e3 Jl i06 B JΛ . ,lJ,yw e H acτan o n po6y>ιιΚ ΙΛ 3 Η b , ΙΛ Cll e3bl , ΙΛ Jl i060 B b .

Al e ksan d r Pu s h ki n An e κcaHAP Πyw κ ΙΛ Η

528


Θυμάμαι τη στιγμή πο u ήρθες, Μπροστά μο u εφάνης ξαφνικά, Σαν οπτασία νερα"ίδένια, Σαν πνεύμα με θ ε"ίκή ομορφιά. Πνιγμένος στη μελαγχολία, Στο άγχος και στη μοναξιά, Ξύπνησα απ' τη γλuκειά φωνή σο u Και στ' όνεφό μο u σ' είδα ξανά. Πέρασαν χρόνια. Ήρθαν αγέρες Σκορπίστηκαν τα όνεφα μακριά, Ξεχάστηκε η απαλή φωνή σο u , Η θεία σο u κορμοστασιά. Στην ερημιά, στην εξορία Οι ώρες κύλαγαν αργά Χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς δάκρ u α, Χωρίς αγάπη, χωρίς χαρά. Και ξάφνο u ξύπνησε η ψ uχή μο u Μπροστά μο u φάνηκες ξανά, Σαν οπτασία νερα"ίδένια, Σαν πνεύμα με θ ε"ίκή ομορφιά. Και να η καρδιά μο u χτύπησε πάλι, Και μέσα της σκιρτούν ξανά Εμπνεύσεις, δάκρ u α, προσδοκίες, Ζωή, αγάπη, ζωή ξανά.

Αλεξάντρ Πούσκιν

529


113 « CTI1XOB Ο COHEql{E » Β M Oe O KO W KO AO}f(Ab CΤyι-ΙΙιΗ Ο Ι ,

C κ p ΙΛ n ΙΛτ pa6ο4 ΙΛ ι1 H aA cτa H KO M . 6bιlla 5I yn ΙΛ 4 Η ο ι1 n e B ΙΛ u,e ι1 , Α τbι 6 bιll ΚΗ5ι}f(e c κ ΙΛ Μ C bΙ H KO M .

5I nena π ρο CYAb6y-3ll OAe ι1 κy, ιι1 c pa330ll 04 e H Η bΙ Χ n e pΙΛll

Τbι M H e H e pyn b ΙΛ H e κο π e ι1 κy, Τbι M H e yn bι 6 κy n oAapΙΛll . Η ο cτa p bι ι1 K H 5� 3 b y3 H an 3aτe 10 : Cop Ban σ Η c c bι H a o pAe H a ιι1 n o Benen cnyre-naκe 10 : Π porHaTb Ae B4 0 H KY CO A BO pa. iι1 H aΠ ΙΛJlaC b }f(e

τy H04 Ky! 3aτο , Β 6Jl a}f(e H H O M M ΙΛ pe-TO M D bllla 51 - K H 5ι}f(ecκol0 ΑΟ4 κο ι1 , Α ΤbΙ - 6 bιll yn ΙΛ4 Η bΙ Μ n e B U.O M ! 5I Β

Mari na Tsvetaeva M ap ΙΛ H a LI,Beτae Ba

530


ΑΠ Ο ΤΟΥΣ «ΣΤΙΧΟΥΣ Γ ΙΑ ΤΗΝ L:ΟΝΙ Ε Π ΚΑ» Τρίζει ο εργάτης στη μηχανή του, Στο παραθύρι μου χτυπά η βροχή . Ήμουν του δρόμου τραγουδίστρια, Ήσουν του πρίγκιπα παιδί. Τραγούδαγα για την κακή την μοίρα, Κι απ' το μπαλκόνι σου το χρυσαφί Εσύ δεν μου Ό ωσες ένα καπίκι, Εσύ μου δώρισες ένα φιλί. Ο γέρο πρίγκιπας τα είδε όλα Εμάλωσε τον γιο σκληρά Κι έστειλε έναν υπηρέτη Να διώξει το κορίτσι μακριά. Τα 'πια γιορτάζοντας κείνη τη νύχτα ! Κι έτσι στον άλλο κόσμο τον εκστασιακό Ήμουν εγώ του πρίγκιπα η κόρη, Κι ήσουνα το παιδί του δρόμου, το παρακατιανό !

Μαρίνα Τσβετάγιεβα

531


ΠOCJlEL(Hflfl 3JlEKTPI1lJKA Μ a!l b4 ΙΛ ΚΙΛ c Φ ΙΛ Η ΚaΜ ΙΛ , Αe ΒΟ4 Κ ΙΛ c «Φ ΙΛ κcaΜ ΙΛ » . . . ABe n poBOAH ΙΛ L.J,bΙ Α Ρ e Μ ΟΤΗ bΙ Μ ΙΛ cΦΙΛ Η κcaΜ ΙΛ . . . Β Baro H e cπ�τ pa6o4 ΙΛ e , ΒaΓΟ Η ΒΟ Bll aCTIΛ C H a , Α Β τaM 6ype 6 o p M o4 eτ H eτpe3 Ba� cτpyH a . . . 5I eAy Β 3ΤΟ Μ TaM 6ype ,

C n aca� c b στ >ι
4 τ ο � 4 ΙΛTaJl CΤΙΛ Χ ΙΛ Μ e>ΚΑΥ τe H e Vι nne4 ΙΛ CTbΙ X , Ο κypκο Β , w en yx ΙΛ . Υ Η ΙΛ Χ C B O IΛ peM eCJl a.

Α � 4 ΙΛτaιο ΙΛ Μ , Κaκ Ae Bo4 κa n p ΙΛ M e p3n a Κ ο κο w κaΜ neA� H bΙ M . 0 Η ΙΛ CTO pa3 CYAΙΛ!l iΛ C b , Π n e Ball ΙΛ H a paccτpen . Cyχ ΙΛ Μ ΙΛ Β bΙ Χ ΟΑΙΛ!l ΙΛ iι1 3 CaM bi X M O K p bi X Aell . H a 4 e pτa ΙΛ Μ AeB4 0 H κa , ιι1 Ρ ΙΛ Φ Μ accopτΙΛ M e H τ . Τaκ ΙΛ Μ κaκ 3τa - c 4 Ο n κ ο Vι ιι1 Π ΥΑ ΡΟiίι Β CaHTΙΛ M eτp ? !

532


Ο Τ ΕΛΕ ΥΤΑΙ ΟΣ ΗΛΕ ΚΤΡΙ ΚΟΣ Αγόρια με σουγιάδες, κορίτσια με χαλκάδες . . . Δύο εισπρακτόρισσες γυναίκες σαν κοιμισμένες αγελάδες . . . Στο βαγόνι κοιμούνται οι εργάτες, Το βαγόνι είν' έτοιμο να κοιμηθεί, Και στον διάδρομο παίζει γρατζουνώντας Ζαλισμένη απ' το μεθύσι μια χορδή . . . Βρίσκομαι στον διάδρομο, Για να σωθώ απ' τη ζέστη . Τριγύρω, σαν σε γύφτικα, κιθάρες περιφέρονται, Μαζί με κάθε κλέφτη . Και κάπως έτσι για να διώξω την στεναχώρια, Άρχισα ν' απαγγέλλω ποίηση Μέσα σε φαρδύπλατες σκιές, Σε γόπες και σε σπόρια. Αυτοί έχουν τα δικά τους. Κι εγώ τους λέω τί ; Πώς μια κοπέλα πάγωσε Σ' ένα παράθυρο όλο χιόνι κάποια κρύα στιγμή . Αυτοί 'ταν άνθρωποι που σέρνονταν συχνά σε δίκες, Που αψηφούσαν τις ποινές. Κατάφερναν και βγαίναν λάδι Μέσ' από άγριες συμπλοκές. Γι' αυτούς στον διάβολο η κοπέλα, Και η μια μερίδα ρύμες. Ν α, σαν κι αυτή με τη φράντζα Και το πρόσωπο με πούδρες.

533


Cτο ΙΛ W b - y e pτbι c n ΙΛτbι e . H a 6ny3 Ke ΒΙΛΑΙΛΤ B3Γil � A Bao ΑaκτΙΛ n ο c κο n ΙΛ IΟ M an axo B c κ ΙΛ x pe6�τ . . .

4 e ro >Κ ΤbΙ nna4 e w b 6yp H o ? V1 , BC� ΟΤ Clle3 C BeTil a , M H e w e n4 e W b H e ιι,e H 3yp H o 4 ΙΛ cτe ί:1 w ΙΛ e cn o Ba ? . . . V1 ΒΑΡΥΓ ΙΛ3 311 e κτp ΙΛ 4 Κ ΙΛ , O w en o M ΙΛ B Baro H , Τbι 4 ΙΛ w,e 6eaτp 1ι1 4 e C6e rae w b H a n e p po H .

And rey Voz n e se n s ky AHApe i:1 Bo3 H e ce H C K ΙΛ i:1

534


Στέκεσαι έτσι με την όψη κουρασμένη . Στη μπλούζα σου βλέπει κάποιος καθαρά Όλα τ' αποτυπώματα από τα χέρια Που σου 'βαζαν στη συνοικία τα παιδιά . . . Γιατί όμως να κλαις τόσο γοερά ; Κι απ' τα δάκρυα ξαναμμένη, Μου ψιθυρίζεις στα κρυφά Μια λέξη τόσο πονεμένη ; . . . Και ξάφνου απ' τον ηλεκτρικό που προχωρά, Αφήνοντας εκστατικό τον κόσμο που σε ζώνει, Εσύ Απ' την Βεατρίκη Πω αγνή Πηδάς απότομα, έξω απ' το βαγόνι.

Αντρέ"ί Βοζνεζένσκι

535


3τa Αe Βσιι κa ΙΛ3 Η bιο- ιlι σ ρ κa , Η σ e M y H e Π p ΙΛ Η aΑJl e>ΚΙΛΤ. 3τa Αe Βσιι κa BAσll b H e σ H a σ τ caΜ σ ιΛ >ι< e ce6� 6e>ι<ΙΛΤ. 3τσ ιΛ Αe Βσιι κe H e H a B ΙΛ cτe H Μ ΙΛ p - σ C B IΛ CTaH H bl ι/1 M σ pall ΙΛ CT. ,lJ,Jl � Hee He σcTall σCb Β H e M ΙΛ CΤΙΛ Η . 3aM e H � eT e ι/1 IΛ CTIΛ H bl «ΤΒ ΙΛ CΤ» . Ιι1 C H eιι ecaH bi M IΛ Βσll σCaΜ ΙΛ ,

Β rpy6σM C B ΙΛτe pe 1ι1 σιι κaχ nn� weτ xyAe H bκσe στp ΙΛ �a Η be H a Tσ H IOCe H b K IΛ X κa6nyιι κaχ . Bce e ιΛ κa>ιιιΚeCΤσ Κ ΙΛ ΙΛ n pσCTΙΛ paeτc� rσ pσΑ Π σΑ Η ΙΛ Μ . v

v

v

Bce >ι
536


Η ΜΠΗΤΝΙΚ Αυτή η κοπέλα απ' τη Ν έα Υόρκη, δεν τα κατάφερε σ' αυτήν την πόλη να χωρέσει. Ανάμεσα στις λάμπες φθορισμού από τον ίδιο της τον εαυτό προσπαθεί να δραπετεύσει. Είναι για την κοπέλα ο κόσμος μισητός που ούτως ή άλλως τον γιουχάρισε η ηθική . Για κείνη δεν έμεινε σ' αυτόν καμιά αλήθεια. Το υποκατάστατό της είναι το του'ί"στ. Και με τ' αχτένιστα μαλλιά της, και το σουέτερ και τα γυαλάκια χορεύει σαν μια άρνηση μικρή με τα στιλέτο της γοβάκια. Όλα του κόσμου γι' αυτήν δεν είναι παρά ψέμα, όλα - από τη Βίβλο ως την γκαζέτα. Υπάρχουνε παντού Μοντέκοι και Καπουλέτοι. Μα πουθενά Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Από τις σκέψεις γείραν τα δέντρα τα κεφάλια, και η σελήνη ζαλισμένη και σκυθρωπή αργά, σαν μπήτνικ κατηφορίζει, στην λεωφόρο την γαλαξιακή . Περιπλανιέται από στέκι σε στέκι, παρατηρώντας, μοναχική, κι η όμορφη, σκληρή πολιτεία απλώνεται κάτω απ' αυτή . Όλα τους έχουνε σκληράδα - οι τοίχοι κι οι σκεπές, και πάνω από την πόλη, όχι αδίκως, μοιάζουν οι τηλεοπτικές κεραίες μ' εσταυρωμένους χωρίς Χριστούς . . . Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο

537


TAH Hbl Τa10τ οτpο4 ecκιιι e τaιΛ Η bΙ , Κaκ τyMaH bΙ H a 6 e p e rax . . . 6 bιn ιιι τaιΛ Η a Μ ιιι - Το Η ιιι , ΤaΗ ιιι , ,lJ,a>Κe c ιι, bι n κaΜ ιιι H a H o rax. 6 bιn ιιι τaιΛ Η aΜ ιιι 3 Be3AbΙ , 3 Βe p ιιι , Π ΟΑ οc ιιι ΗaΜ ιιι cτaιιι κιιι ο π �τ, ιιι c κ p ιιι π en ιιι τaιιι Η CΤΒe Η Η Ο Α Β e p ιιι TOJl b KO Β AeTCTBe τaκ Α Β e p ιιι C Κ p ΙΙΙ Π�Τ. Βο3 Η ιιι κan ιιι JaraA K ΙΛ Μ ιιι pa, cn o B H O w a p ιιι κιιι 111 3 0 pτa o6on bcτιιι τ en b H O ro Φaκ ιιι pa, o6on b w,a10 w,e ro H e c n pocτa. 0BOJ1 W e6ll e H H bl e C Η e>Κ ΙΙΙ Η ΚΙΙΙ onyc κan ιιι c b Β n on � x ιιι n ecax . 0 BOJ1 W e 6ll e H H bl e C M e W III H K III y Αe Β 4 Ο Η ο κ nn� can ιιι Β rn aJax . Μ bι τaιιι Η cτΒe Η Η Ο 4Το-το w e nτan ιιι H a τaιιι Η CΤΒe Η Η Ο Μ Jl bAY κaτκa, ιιι nyrn ιιι Bo, κaκ τaιΛ Η a κ τaιΛ Η e , n p ιιι κacanacb κ pyκe pyκa . . . Η ο n p ιιι wna Η eΟ>ΚΙΙΙ Α aΗ Η Ο B3 pocn ocτb . V1 3 Η ΟC ΙΙΙ Β W ΙΙΙ IΛ C B O IΛ φ p a κ Α Ο A bι p , Β 4 be -τo AeTCTBO, κaκ Β Aall b H IO IO 06JlaCTb, racτpon ιιι poBaτb y6bιll Φaκιιι p . Μ bι , κ a κ B3 pocn bι e , ΙΙΙ Μ 3a6 bΙTbΙ . 3χ, Φaκιιι p , ΤbΙ πnοχοιΛ 4elloBeκ. Η eτaιιι Η cτΒe Η Η Ο ΑΟ ο6ιιι ΑbΙ HaM H a πne4 ιιι n aAaeτ c H e r.

538


MYL:THPIA Λιώνουνε τα μυστήρια της εφηβείας, σαν την ομίχλη στις ακτές . . . Ήταν μυστήρια - οι Τόνιες και οι Τάνιες, ακόμα και με πόδια με πληγές. Μυστήρια ήτανε τ' άστρα και τα ζώα, τα μανιτάρια κάτω απ' της λεύκας τη σκιά, κι οι πόρτες που τρίζανε μυστήρια τέτοιον τριγμό κανείς, μόνο στα παιδικά του χρόνια απαντά. Τα αινίγματα του κόσμου εμφανιζόταν, σαν μπάλες απ' το στόμα ενός φακίρη γητευτή, που μας μαγνήτιζε το δίχως άλλο στη στιγμή . Μαγεμένες του χωνιού οι μικροσκοπικές νιφάδες πέφτανε σε δάση και χωράφια. Μαγεμένα τα ξεσπάσματ' από γέλια στων κοριτσιών χορεύανε τα μάτια. Και μυστικά κάτι λέγαμε αναμεταξύ μας στον πάγο της μυστηριώδους παγωμένης πίστας, και δειλά, όπως μυστήριο σε μυστήριο, ακουμπούσανε τα χέρια στη ζωή μας . . . Και ξαφνικά γινήκαμε μεγάλοι. Ο φακίρης με κουρελιασμένο φράκο, πήγε σε μιαν μακρινή παραμυθένια χώρα, σε κάποιων άλλων τα παιδικά τα χρόνια να παρουσιάσει τα μαγικά. Εμάς, όντας πια μεγάλοι, μας ξέχασε οριστικά. Αχ παλιάνθρωπε φακίρη . Το χιόνι τώρα χωρίς μυστήριο και λυπημένο πέφτει στις πλάτες μας και μας χτυπά.

539


ΓΑe Β bΙ , w a p 1ι1 κ 1ι1 KOflAO B C K iι1 e ? H eτa lι1 H CTBe H H O Μ bΙ rpycτlι1 M . H eτa lι1 H CTBe H H bΙ H aM Α ΡΥΓΙι1 e , A a Ιι1 M bl H eTa lι1 H CTBe H H bl Ιι1 Μ . Hy, a ecn 1ι1 pyκa cny4 a � H o π p 1ι1 κacaeται , rn aA� cn e rκa, 3ΤΟ TOJl bKO pyκa, a H e τa� H a , Π O H iι1 M aeτe - TOJl bKO pyκa ! Aa�τe τa� ΗΥ n pocτy10 - n pocτyl0 , τa� ΗΥ - po6ocτb 1ι1 Tlι1 W iι1 H y, τa� ΗΥ XyAe H bKYIO , 6ocy10 . . . Aa�τe τa� ΗΥ - χοτ� 6 bι ΟΑΗΥ !

Yevg e ny Yevt u s he n ko E B re H iι1 � EBτyw e H κo

540


Πού είστε μαγικά μπαλόνια ; Χωρίς μυστήριο είμαστε πικραμένοι. Χωρίς μυστήριο είναι πια οι άνθρωποι για μας, αλλά κι εκείνοι χωρίς μυστήριο μας βλέπουνε κι εμάς. Κι αν ένα χέρι κάπως συμβαίνει και μας αγγίζει, χα"ίδεύοντας μας απαλά, δεν είναι παρά ένα χέρι, διόλου μυστήριο, καταλαβαίνετε - απλά ένα χέρι, πραγματικά ! Αχ δώστε μας ένα μυστήριο, ένα μυστήριο, πολύ απλό, ένα μυστήριο - συνεσταλμένο σιωπηλό, ένα μυστήριο - μικρό, αδύνατο, γυμνό . . . Αχ δώστε μας ένα μυστήριο - ένα και μόνο, μοναδικό !

Γιεβγκένι Γιεφτουσένκο

541


L(ETCTBO Orpo M H bι e rn a3a, κaκ y Ηap� Α Η Ο ΙΛ κyκn bι , Pac κp bιτbι w ΙΛ pο κο . Π οΑ cτpena M ΙΛ pec H ΙΛ U., ,lJ,Ο Βepιι ΙΛ ΒΟ � C H bl ΙΛ n paBΙΛJl b H O O K PYΓll bl , M e p u,a ιoτ ο6οΑ Κ ΙΛ M fl aAe H ιι e c κ ΙΛ x 3e Η ΙΛ U,. H a ιιτο o H a Γfl�ΑΙΛΤ? ιι1 ιι e Μ H eo6bι ιι ae H ιι1 CeJl bCKIΛ � 3ΤΟΤ ΑΟ Μ , ΙΛ CaA, ΙΛ Ο ΓΟ ΡΟΑ,

ΓΑe , H a KJl O H � C b Κ κycτaM , XJl O Π OLΙ eT ΙΛ Χ ΧΟ3� ΙΛ Η , ιι1 ιιτο-το Β�>Κeτ τaΜ , ΙΛ pe>Κeτ, ΙΛ n oeτ?

,lJ,Ba το w, ΙΛ χ n eτyxa Ae pyτc� H a 3a6ope, W e p w a B bΙ � x M ell b n on3eτ n o cτοn 6 ΙΛ κy κ p blfl b u,a . Α ΑeΒοιι κa Γfl� Α ΙΛΤ. ιι1 Β 3ΤΟ Μ ιι ΙΛ cτο Μ B3o pe Oτo6 pa>Κe H Becb Μ ΙΛ Ρ ΑΟ caMoro κoH u,a. 0 Η , 3ΤΟΤ A IΛ B H bl � Μ ΙΛ p , Π Ο ΙΛ CΤΙΛ Η e B n e p Bble Oιι a po B an e e , κaκ ιιyΑο ΙΛ3 ιιyAec, ιι1 Β Γfly6 b ΑΥW ΙΛ e e , KaK CΠΥΤΗ ΙΛ ΚΙΛ >Κ ΙΛ Β bΙ e ,

BOWJl iΛ ΙΛ 3ΤΟΤ ΑΟ Μ , ΙΛ 3ΤΟΤ CaA, ΙΛ Jl eC . ιι1 Μ Η Ο ΓΟ Μ ΙΛ Η eΤ A H e � . ιι1 60ll b cepAeLΙ H O IΛ C M YTbl ιι1 cιι acτbe κ H e � n p ΙΛAeT. Ηο ΙΛ >Κe Ha, ΙΛ M aτb,

0Ha 6n a>Κe H H bΙ � C M bΙ CJl κο pοτκο � το � Μ ΙΛ ΗΥΤbΙ 8ΠJ1 0Tb ΑΟ CeAbiX BOJl OC BCe 6yAeT ΒCΠ Ο Μ ΙΛ Η aΤb.

N i ko l ay Zabo l ots ky H ΙΛ KOJla� 3a60J1 0 U, K IΛ �

542


ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Πελώρια μάτια, σαν ντελικάτης κούκλας, Διάπλατ' ανοιγμένα. Κάτω απ' τα βέλη των βλεφαρίδων της Πανώριες, πεντακάθαρες, όλο εμπιστοσύνη, Οι κόρες των ματιών της, οι ολοστρόγγυλες και παιδικές, ανοιγοκλείνουν. Τί να κοιτά ; Και ποιό είναι το ασυνήθιστο Σ' αυτό το χωριατόσπιτο, τον κήπο και το κτήμα του, Εκεί που ο αφέντης του, σκύβοντας μες στους θάμνους, Κάτι να κάνει προσπαθεί, και τραγουδά και κάτι κάνει ; Δύο κοκόρια κοκκαλιάρικα μαλώνουνε στον φράχτη, Μια αγρωκαναβουριά αναρριχάται στην κολώνα απ' το πορτόνι. Και το μικρό κορίτσι τα κοιτά. Στα καθαρά τα μάτια του Ολόκληρος ο κόσμος καθρεφτίζεται στην λεπτομέρειά του. Αυτός ο κόσμος ο θαυμάσιος το μάγεψε στ' αλήθεια πρώτη φορά, σαν θαύμα των θαυμάτων, Και μες στα βάθη της ψυχής του, σαν ζωντανοί συνοδοιπόροι, Μπήκαν το σπίτι εκείνο, ο κήπος του, το δάσος. Μέρες πολλές περάσαν από τότε - Κι ήρθε κι ο πόνος Από τις έννοιες της καρδιάς, κι η ευτυχία. Μα σαν γυναίκα, και σαν μητέρα, Την έκσταση εκείνης της στιγμής την θεία Θα την θυμάται, μέχρι να γίνουν τα μαλλιά της γκρίζα-ασημιά.

Ν ικολά"ί Ζαμπολότσκι

543

G)

L:TAYPOI ΤΟΥ Ν ΟΤΟΥ �

545

ΙΤΑΛΙΑ

547


ROMANZA Dolce m e nte m u o r Fe bbra i o i n u n b i o n d o suo col o re. Tutta a ' I sol, co me un rosa io, l a g ra n piazza a u l isce in fi ore. Da i nove l l i foch i accesa, tutta a 'I sol, la Tri n ita su la tri p l a sca l a ride ne l a pia se re n ita. ι: o be l i sco p u r fi orito

pa re, q u a l e u n roseo stel o; i n sue ve ne di g ra n ito ei g ioisce, a m ezzo i l cielo. Ode a pie de Ι ' a lta sca l a la fo nta na mormora r, vede a 'I so l I' acq u e croscia nti ne la ba rca sci nti l l a r. l n sua g l oria l a M a d o n na so rri dendo bened ice di su I' a g i l e co l o n n a l o spettaco l o fe l ice. Cresce i l sole per la piazza d i lagando i n copia d' or. Ε passata l a m i a bel la e con e l l a va i l m i o cu or.

G a bri e l e D' A n n u nzio

548

ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

ΡΟΜΑΝ Ώ: Ο Γλυκά φεύγει ο Φλεβάρης μέσα σε χρώμα ξανθωπό . Ροδώνας του ήλιου η πλατεία, άρωμα στέλνει μεθυστικό . Φωτισμένη με κεράκια, ηλιόλουστη η Αγία Τριάς στέλνει απ' την τριπλή της σκάλα κύματ' αγάπης και χαράς. Ο οβελίσκος ανθισμένος σαν μίσχος τριανταφυλλί, στέλνει μέσ' απ' τον γρανίτη στον ουρανό μία ευχή . Ακούει κάτω στα σκαλάκια τις πηγές να μουρμουράν, βλέπει τα νερά στον ήλιο την βαρκούλα να χτυπάν. Στη δόξα της η Παναγία χαμογελώντας ευλογεί απ' το βάθρο το ιερό της την υπέροχη σκηνή . Γέμισε ήλιο η πλατεία φαίνονται όλα χρυσαφιά. Μόλις πέρασε η καλή μου και μου πήρε την καρδιά.

Γκαμπριέλε Ντ'Αννούντσιο

549


Ι PASTORI SEΠE M BRE, a n d i a m o. Ε tem po di m i g ra re. O ra i n te rra d' Abruzzi ί m i e i pasto ri lasci a n g l i stazzi e va n no ve rso i l m a re: scendono a l l ' Adriatico selvaggio ch e verde e co me ί pasco l i dei m o nti. Han bevuto p rofonda m e nte a i fonti a l pestri , ch e sapor d' acq u a natl a ri ma nga ne' cuori esu l i a confo rto, che l u ng o i l l uda la l o r sete i n via. R i n novato h a n n o verga d' ave l l a no. Ε va n n o pel trattu ro a ntico a l pia no, quasi per un e rbal fi u me si l e nte, su le vesti g i a deg l i a ntich i padri. Ο voce di co l u i che pri m a m e nte co nosce i l tre m o l a r d e l l a m a ri n a ! Ora l u ng h' esso i l l ito ra l ca m m i na la g re g g i a . Senza muta m e nto e I ' a ri a . 1 1 so le i m bionda sl l a viva l a n a che q uasi da l l a sabbia non d iva ria. lsci acql o, ca lpestl o, dolci ro m o ri . A h percha n o n son ίο co' m i ei pasto ri ?

G a bri e l e D' A n n u nzio

550


OI B OL:KOI Σεπτέμβρης, πάμε. Ήρθε η ώρα να οδεύσουμε στα χειμαδιά. Τώρα στη γη του Αμπρούζι οι βοσκοί μου τις στάνες άφησαν και ξεκινούν στη θάλασσα να φτάσουν. Κατηφορίζουνε στην Αδριατική την αγριεμένη και πράσινη σαν τους βοσκούς τους ορεινούς ντυμένη . Ήπιαν στων Άλπεων τις πηγές χορταστικά έτσι που η γεύση του νερού του τόπου να μείνει στων εξορίστων την καρδιά παρηγοριά, να ξεγελάσει για πολύ τη δίψα τους του δρόμου. Καινούργια κά ψανε κλαδιά από φουντουκιά. Και κατεβαίνουν απ' το αρχέτυπο το μονοπάτι στην πεδιάδα, όμοια μ' ένα χορτάρινο ποτάμι σιωπηλό, στα ίχνη των παλιών των πατεράδων. Ώ ! η φωνή αυτού που πρωταναγνωρίζει της θάλασσας το ρίγος ! Τώρα στην άκρη της ακτής βαδίζει το κοπάδι. Ούτ'ένα φύλλο δεν κουνιέται στον αγέρα. Ο ήλιος χρυσαφίζει το ζωντανό μαλλί τους έτσι που απ' την άμμο δεν το ξεχωρίζεις. Τσαλαβουτήματα στη θάλασσα, χοροπηδήματα, γλυκειά αντήχηση ψιθύρων. Αχ! γιατί δεν βρίσκομαι εκεί, μαζί με τους βοσκούς μου ;

Γκαμπριέλε Ντ' Αννούντσω

551


Ta nto g e nti le e ta nto o nesta pare La donna m i a, q u a nd' e l l a a ltru i sal uta, Ch' og ne l i n g u a deven tre m a ndo m uta, Ε l i occh i no I ' a rd isco n d i q u a rd a re. E l la si va, se ntendosi l a u d a re, Ben i g na m e nte d' u m i lta vestuta; Ε par sia u na cosa ven uta Da ci e l o i n terra a m i raco l mostra re. Mόstrasi si piace nte a ch i l a m i ra, Che da per l i occh i u na dolcezza al core, Ch' i nte nder no la puό ch i no la prova. Ε pa r che della sua la bbia si m ova U n spi rito soave pien d' a m ore, Che va d icendo a l l' a n i m a : sospi ra .

Da nte A l i g h i e ri

552


TOL: O ΕΥΓΕ ΝΙΚΉ Τόσο ευγενική, τόσο σεμνή Ε ίναι η καλή μου, όταν τους άλλους χαιρετά, Που η κάθε γλώσσα τρέμοντας σιωπά, Και η ματιά τους δεν τολμά να την θωρεί. Περνά, κι ακούει πως την επαινούνε, Ντυμένη καθ ως πρέπει ταπεινά, Και φαίνεται σαν να 'ρθε από ψηλά Στην γη σταλμένη ένα θαύμα για να δούνε. Δείχνει τόσο ευχάριστη σ' όποιον την κοιτά, Μεσ' απ' τα μάτια στην καρδιά γλυκύτητα σκορπίζει, Που δεν μπορεί να καταλάβει όποιος δεν την συναντά. Από τα χείλη της μοιάζει σαν να πετά Πνοή ανάλαφρη που όλο αγάπη πλημμυρίζει, Κι απ' την ψυχή την λέξη «αναστέναξε» ζητά.

Ντάντε Αλιγκιέρι

553


Α ZACINTO Ne piu mai tocche rό l e sacre sponde ove il mio corpo fa nci u l letto g i acqu e, Zaci nto m i a , ch e te specch i n e l l ' onde del g reco mar da cui ve rg i ne nacq u e Ve nere, e fea q u e l l e iso l e feconde co l suo pri mo so rriso, onde non tacqu e le tu e l i m pide n u bi, e l e t u e fronde I ' i ncl ito verso di co l u i che I' acq u e ca ntό fata l i e d i l dive rso esi g l i o p e r c u i be l l o d i fa ma e d i sve ntu ra baciό la sua petrosa ltaca U l isse. Tu non a ltro che il ca nto avra i del fig l i o, ο mate rna m i a te rra; a noi p rescrisse i l fato i l lacri m ata sepoltu ra.

Ugo Foscol o

554


ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ Ποτέ πια δεν θ' αγγίξω τις ιερές ακτές εκεί που βρίσκεται το παιδικό μου σώμα, νησί μου εσύ της Ζάκυνθος, που καθρεφτίζεσαι στα κύματα του ελληνικού πελάγους, απ' όπου αναδύθηκε παρθένα η Αφροδίτη, κι έκανε γόνιμα ετούτα τα νησιά με το πρωτοχαμόγελό της, και που δεν μένουν σιωπηλά τα σύννεφά σου τ' άσπιλα κι η βλάστηση κι οι φυλλωσιές σου στον στίχο τον πολύφημο εκείνου που τραγούδησε τ' άγρια κύματα της πικροθάλασσας και την ταλαίπωρη εξορία του Οδυσσέα π' ωραίος απ' τη δόξα και την περιπέτεια το χώμα φίλησε της πέτρινής του της Ι θάκης. Όμως εσύ μάνα μου γη, άλλο δεν θά 'χεις παρεκτός τον ύμνο του παιδιού σου. Για μας η μοίρα όρισε έν' άκλαυτο μνήμα.

Ούγκο Φόσκολο

555


L ' INFINITO Sem p re ca ro mi fu q uest' ermo co l l e, Ε q uesta siepe, che da ta nta p a rte Del l' u lti m o o rizzo nte i l g u a rdo esclude. M a sedendo e m i ra ndo, i nte rm i nati Spazi di la da q u e l la, e sovru m a n i S i l enzi, e profond issi ma q u i ete Lo nel pensie r m i fi ngo; ove per poco 1 1 co r non si spa u ra. Ε com e i l ve nto Odo sto rm i r tra q ueste pia nte, ίο q u e l l o l nfi n ito s i l enzio a q uesta voce Vo com pa ra ndo: e m i sovvi en I ' ete rno, Ε le m o rte sta g i o n i , e la p resente Ε viva, e i l suon di l e i . Cosl tra q uesta l m m ensita s' a n nega i l pensi er m i o: Ε i l na ufragar m' e dolce i n q uesto m a re.

G iaco m o Leopa rd i

556


ΤΟ ΑΠΕ ΙΡΟ Πάντα μού ήτανε αγαπητός αυτός ο έρημος ο λόφος, Κι αυτός ο φράχτης, που ένα τόσο μεγάλο μέρος Του έσχατου ορίζοντα αποκλείει απ' τη ματιά. Αλλ' όπως κάθομαι και αγναντεύω, χώρους Ατέλειωτους πέρ' απ' αυτόν, και σιωπές Πέρ' απ' τ' ανθρώπινο, και βαθύτατη γαλήνη Μέσα στη σκέψη μου επινοώ: όπου για λίγο Παύει η καρδιά μου να φοβάται. Και σαν ο άνεμος Ακούω να θρο1ζει ανάμεσα στα φύλλα, εγώ εκείνη Την άπεφη σιωπή μ' ετούτη τη φωνή Συγκρίνω: κι ανακαλώ το αιώνιο, Και τις νεκρές τις εποχές, και την παρούσα Ζωντανή, και τους δικούς της ήχους. Έτσι ανάμεσα Σ' αυτό το αχανές πνίγεται η σκέψη μου: Και το ναυάγιο είναι γλυκό σε τέτοια θάλασσα. Τζιάκομο Λεοπάρντι

557


INVOCATION Α LA MER TOUTE-PUIS SANTE POUR QU' E LLE ΜΕ DE LIVRE DE L' IDEAL* Ο M e r, divi ne M e r, je ne crois pas, je ne veux pas croi re q u e la te rre est ronde ! . . . Myopie de nos sens ! . . . Syl l og ismes m o rt-nas ! . . . Log i q u es m o rtes, δ M e r ! . . . Je ne crois pas q u e tu rou les tristem ent su r le dos de la terre, com me u n e vipere s u r le dos d' u n ca i l lou ! . . . Les Sava nts del dacl a re nt, t' aya nt m esu rae tout enti e re ! . . . l l s o nt so nda tes hou les ! Qu ' i m p o rte? . . . ca r i ls n e sau ra i e nt co m p re n d re to n verbe d e d a l i re. Tu es i nfi n i e et d ivi ne, δ M e r, et je le sa is de par l e j u rem ent de tes levres acu m a ntes, de par ton j u re m e nt q u e rapercutent, de plage e n plage, les Echos attentifs ai nsi q u e des g u etteu rs, de pa r to n j u rem ent q u e sca ndent les to n n e res ! . . . l nfi nie et divi ne, tu voyag es, δ M e r, com me u n g ra n d fleuve en so n heu reuse p l a nitude. Oh ! Qui pou rra cha nter le d i g ne apith a l a m e de m o n a m e q u i n a g e en to n g i ro n i m m ense? . . . Et les n uages a bl o u is te font des si g n es, q u a n d tu p l o ng es sans effo rt, en d roite l i g ne, d a ns I' i nso ndable p rofo ndeu r des h o rizo n s ! . . .

* Ποίημα γραμμένο από τον Ιταλό ποιητή στα γαλλικά.

558


Ε Π Ι ΚΛΗL:Η ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΎΝΑΜΗ ΘΑΛλtL:Α ΝΑ Μ Ε ΛΥΓΡ ΩL: Ε Ι ΑΠ Ο ΤΟ ΙΔΕ ΩΔΕ L: Ώ Θάλασσα, Θάλασσα θ ε"ίκή, δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω ότι η γη μας είναι στρογγυλή ! . . . Θνησιγενείς συλλογισμοί ! . . . Κοντόφθαλμος ο νους μας ! . . . Ώ θάλασσα ! Η λογική μας πεθαμένη . . . Δεν το πιστεύω πως κυλάς θλιμμένα πάνω στη ραχοκοκκαλιά της γης, σαν ερπετό πάνω στην επιφάνεια της πέτρας ! . . . Έτσι μας λένε ο ι Σοφοί, που σε μετρήσανε '. . . . , ολ ακερη Ηχοβολήσανε τη φουσκοθαλασσιά σου ! Και λοιπόν ; . . . αυτοί δεν ξέρουνε ν' αντιληφθούν το παραλήρημά σου. Είσαι απροσμέτρητη και θ ε"ίκή, ώ θάλασσα, το ξέρω μά τ' αφρισμένα χείλια σου, και μά τον όρκο που αντανακλούν, από την μιαν ακρογιαλιά στην άλλη, οι όμοιες με βιγλάτορες πρόθυμες αντηχήσεις, και μά τον όρκο που βροντάει ο κεραυνός ! . . . Ατέλειωτη και θ ε"ίκή, θάλασσα, ταξιδεύεις σαν ένας μέγας ποταμός μες στην πληρότητά του την ευτυχισμένη . Ώ ! Ποιός της ψυχής μου να μπορεί να υμνήσει την τελετουργική επιθαλάμια ωδή που κολυμπά στ' απέραντό σου στήθος ; . . . Σου γνέφουν και τα νέφη τα διαλάμποντα, καθώς χωρίς προσπάθεια καμιά, και κατ' ευθείαν, στ' αβυσσαλέα βάθη του ορίζοντα βουτάς ! . . .

559


Com me u n fleuve dont l es eaux m i roite nt g o rg aes de fla m m es, o u i , tu pl onges en d roite l i g n e ! . . . et l es Sava nts ont tort, Ca r je t' ai vue, pa r des m i d i s d' apothaose, fu l g u re r au loi n, te l l e u n e a pea d' a rg e nt, poi ntae contre I' Azu r exaspa ra nt de perfi d i e ! . . . . . . Car je t'ai vu e roug eoya nt et cru e l l e, i m pl aca b l e m e nt brandie, co ntre l e fla nc ch arnel d' un soi r d' Avri l ago nisa nt pa rm i les ch evel u res d a m o n i aq ues de la N u it ! . . .

Ο M e r, δ form i d a b l e a pae a pou rfen d re l es Astres ! . . . ο fo rm idable apae

ch u e des m a i ns brisaes d'un J a h ova m o u rant! . . . Et les Couch a nts a l o rs, q u i se m ata m o rp h ose nt, ne sont q u e l es bl essu res sa n g u i nolentes q u e tu creuses,

a trave rs les te m ps, pou r te ve nger, pou r te ve n g e r ! . . . Qu ' e n d isse nt les Sava nts? . . . Qu ' e n d ites-vous, vieux g ri m o i res, aternels a l a m bics, ba la nces a rg e nti nes, ta lescopes bra ndis? Et d' a i l le u rs, q u o i q u ' i l s dise nt, i ls ont to rt, les Sava nts. l l s ont tort de n i e r ton esse nce d ivi ne, ca r l e Reve seu l existe et la Scie nce n' est p l u s q u e l a breve dafa i l l a nce d' u n Reve ! . . .

F. T M a ri netti

560


Σαν ποταμός που τα νερά του αντανακλούν ολόγιομα από φλόγες, ναι, ναι, βουτάς σ' ευθεία γραμμή ! . . . και οι Σοφοί λανθάνουν, Γιατί εγώ σε έχω δει, στην αποθέωση της μεσημβρίας, ν' αστράφτεις πέρα μακριά, όπως σπαθί ασημένιο, στραμμένο προς το εξοργισμένο κυανούν από την απιστία ! . . . . . . Γιατί εγώ σε έχω δει να αναλάμπεις ερυθρό και με σκληρότητα, και να κραδαίνεις αδυσώπητα, ενάντια στα αισθησιακά λαγόνια ενός θνήσκοντος δειλινού τ' Απρίλη ανάμεσα στην κόμη την διαβολική της νύχτας ! . . . Ώ θάλασσα, ώ τρομερό σπαθί που σχίζεις τ' Άστρα ! . . . Ώ τρομερό σπαθί πεσμένο απ' τα σπασμένα χέρια ενός Θεού που ξεψυχάει ! . . . Και τα Ηλιοβασιλέματα λοιπόν, καθώς μεταμορφώνονται, δεν είναι παρά ματωμένα τραύματα που πελεκάς μέσα στο χρόνο, για να εκδικηθείς, ναι για να εκδικηθείς ! . . . Τί λένε οι Σοφοί γι' αυτά ; . . . Τί λέτε, αρχαίες σολομονικές και μαγικοί αποστακτήρες ; Τί λέτε ασημένιες ζυγαριές και ερευνώντα τηλεσκόπια ; Ότι κι αν λένε οι Σοφοί, λάθος κάνουν, εξάλλου. Κάνουν το λάθος ν' αρνηθούν τη θ ε"ίκή σου ουσία, γιατί μόνο το Όνειρο είναι υπαρκτό, κι η επιστήμη δεν είναι παρά η πρόσκαιρη λιγοθυμιά τ' Ονείρου ! . . .

Φ . Τ. Μαρινέττι

561


EASTB OURNE " Οί ο sa lvi i l re" i nto nano l e tro m be da u n padig l i o n e e rto su pa lafitte ch e a prono i l va rco a l m a re q u a ndo sa l e a distrug g e re peste u m ide di cava l l i n e l l a sa bbia del l itora le. Freddo u n ve nto m ' i nveste m a u n g u i zzo acce nde i vetri e i l ca ndore di m ica d e l l e ru pi ne rispl ende. Ba nk H o l i day . . . Riporta I' onda l u nga d e l l a mia vita a striscio, troppo do lce su l la ch i na. Si fa ta rd i . I fragori si distendo no, si ch i u dono in so rd i n a . Va n no s u sed ie a ruote i m uti lati , l i acco m pa g na no ca ni dag l i orecch i l u ng h i , bi m bi i n si l enzio ο vecch i . ( Fo rse d o m a n i tutto pa rra u n sog no.) Ε vi e n i t u p u re voce pri g i o n i e ra, scio lta a n i m a ch' e s m a rrita, voce di sa ngue, persa e restituita a l l a m i a se ra .

562


<<'0 Θεός σώζει τον βασιλέα» παίζει η μπάντα των κρουστών σ' ένα περίπτερο φτιαγμένο πάνω σε ξύλινα δοκάρια π' ανοίγουν δρόμο για τη θάλασσα όταν ξεχύνεται τα ίχνη για να σβήσει τα υγρά π' αφήνουν των αλόγων οι οπλές στην άμμο της ακτής. Ένας αγέρας κρύος με χτυπά μια έκλαμψη όμως τα τζάμια των παραθυριών φωτίζει και το λευκό του ασβεστόλιθου των αιπεινών γκρεμών λαμποκοπά. Μέρα καλοκαιριάτικης γιορτής . . . Συνειρμικά ανακαλεί στη μνήμη μου το κύμα της ζωής μου το μακρύ, πολύ γλυκειάς μες στον κατήφορό της. Σουρουπώνει. Οι κρότοι απλώνονται, και σβήνουνε σιγά-σιγά αθόρυβα. Φεύγουν στα καροτσάκια οι ανάπηροι, τους συνοδεύουν σκύλοι με κρεμαστά αυτιά, σιωπηλά παιδάκια ή γέροι. (Ισως αύριο όλ' αυτά να μοιάζουν όνεφο) . Κι έρχεσαι εσύ αγνή φωνή φυλακισμένη, ελεύθερη ψυχή που λοξοδρόμησες, φωνή του αίματος, που είχες χαθεί και ξαναβρέθηκες στο δείλι το δικό μου.

563


Co me l u ce nte m u ove su i suoi spicch i la porta d i u n a l bergo - rispo nde u n' a ltra e l e rivo l g e un rag g i o m ' a gita u n ca rose l l o che travo l g e tutto dentro i l suo g i ro; e d ίο i n ascolto ( " m i a patri a ! " ) riconosco i l tuo respi ro, a nch'io mi l evo e il g i orno e troppo fo lto. Tutto appa rri ra va no: a nche la fo rza che n e l l a sua te nace ganga a g g rega i vivi e i m o rti, g l i a l be ri e g l i scog l i e s i svo l g e d a te, per te. La festa non h a pieta . Ri m a nda il suo scroscio l a banda, si d ispi ega nel p ri mo bu io u n a bonta senz' a r m i . Vi nce i l m a l e . . . La ru ota non s ' a rresta . Anch e tu lo sa pevi , l uce-i n-te ne bra. N e l l a plaga che brucia, dove sei sco m p a rsa al pri m o tocco d e l l e ca m pa ne, so lo ri m a n o I ' acre tizzo che g i a fu Bank H o l iday.

E u g e n i o M o nta le

564


Καθώς με φωτεινά τα φύλλα της ανοιγοκλείνει η πόρτα ενός ξενοδοχείου - μια άλλη αποκρίνεται και μιάν αχτίδα τής γυρίζει πίσω μ' αναταράζει κάποιο καρουσέλ τα πάντα που ανατρέπει μέσα στην κυκλική δ ιαδρομή του. Κι εγώ αφουγκραζόμενος ( «πατρίδα μου ! ») αναγνωρίζω την αναπνοή σου, κι εγώ ακόμα σηκώνομ' όρθιος κι η μέρα πω πολύ πυκνώνει. Όλα θα φαίνονται άδεια: ακόμα και η δύναμη που με το συγκολλητινογόνο αγκίστρωμά της δένει τους ζώντες και νεκρούς, τα δέντρα και τους βράχους και ξεδιπλώνεται από σένα, για σένα. Η γιορτή δεν έχει έλεος. Η μπάντα τον σαματά της αναστέλλει, μιά καλωσύνη χωρίς όπλα απλώνεται σαν το σκοτάδι αρχινά να πέφτει. Το κακό νικά . . . Ο τροχός δεν σταματά. Και συ ακόμα τό 'ξερες, φως μες στη σκοτεινιά. Στο μέρος που καίγεται, εκεί που εξαφανίστηκες με τον πρώτο της καμπάνας ήχο, δεν μένει παρά μόνο η πικρή η χόβολη που ήταν κάποτε Μέρα καλοκαιριάτικης γιορτής.

Εουτζένιο Μοντάλε

565


ORFANO

LE NTA la neve fi occa, fi occa, fiocca. Se nti : u n a zana dondola p i a n pia no. Un bi m bo pia nge, il piccol d ito in bocca; ca nta u n a vecch ia, i l m e nto su l l a m a no. La vecch i a canta : l nto rno al tuo letti no c'e rose e g i g l i , tutto u n be l g i a rd i no. N e l be l g i a rd i no il bi m bo s' addorm enta . La neve fiocca l e nta, l e nta, l e nta . . .

G i ova n n i Pascol i

566


ΟΡΦΑΝΟ

Αργά πέφτει το χιόνι, το χιόνι πέφτει ακόμα. Άκου: μια κούνια κουνιέται σιγά. Ένα μωράκι κλαίει, το μικρό δαχτυλάκι στο στόμα· μια γριούλα το νανουρίζει, το πηγούνι στα χέρια κρατά. Του τραγουδά η γιαγιούλα: κι εκεί δίπλα στο στρώμα κρίνα, τριαντάφυλλα, λουλούδια του κήπου που μόλις φύτρωσαν στο χώμα. Στον όμορφο κήπο το μωράκι κοιμάται γλυκά. Και το χιόνι πέφτει, και πέφτει, αργά, αργά, αργά . . .

Τζιοβάννι Πάσκολι

567


ΜΑΝΙΑ DI SOLITU DINE MAN G IO u n poco d i cena a l l a ch i a ra fi nestra. N e l l a sta nza e g i a bu io e si vede nel cielo. Α usci r fuo ri , l e vie tra nq u i l l e conducono dopo u n poco, in a p e rta ca m pa g n a . M a n g i o e g u a rdo nel cie l o - ch i s a q u a nte donne sta n m a n g i ando a qu est'ora - i l m i o co rpo e tra n q u i l l o; i l lavoro stordisce i l m i o corpo e o g n i d o n n a . Fu ori, dopo l a cena, ve rra n n o l e ste l l e a tocca re su l la l a rga p i a n u ra l a terra. Le ste l l e so n vive, ma non va lgono q ueste ci l i eg e, che m a n g i o da solo. Vedo il ci e l o, ma so ch e tra i tetti di ru g g i n e q u a l che l u me g i a bri l la e che, sotto, s i fa n no ru m o ri . U n g ra n sorso e i l m i o co rpo assapora l a vita d e l l e pia nte e dei fi u m i, e si se nte staccato da tutto. Basta u n ρο 'd i s i l enzio e o g n i cosa si fe rma nel suo l uogo rea le, cosί com 'a fermo il mio corpo. Og ni cosa e isolata dava nti ai m i ei se nsi, ch e I ' accetta no senza sco m porsi : un bruslo di si lenzio. Ogni cosa nel bu io la posso sa pere co me so ch e i l m i o sa n g u e trascorre l e vene. La p i a n u ra e un g ra n sco rrere d' acq u e tra I' erbe, u na ce na di tutte le cose. Og ni pia nta e og ni sasso vive i m m o bi le. Ascolto I m iei ci bi nutri rm i le vene di o g n i cosa ch e vive su qu esta p i a n u ra. N o n i m po rta la notte. 1 1 q u a d rato di cie l o m i susu rra di tutti i fragori, e u na ste l l a m i n uta si di batte nel vuoto, l o nta na dai ci bi, da l l e case, dive rsa. N o n basta a se stessa, e h a bisog no di troppe com pag ne. Qu i a l buio da so lo, il mio co rpo e tra nq u i l l o e si sente padrone. Cesa re Pavese

568


ΜΑΝΙΑ ΜΟΝΑ3Ξ ΙΑΣ Σιμά στο φωτεινό παράθυρο παίρνω κάτι για να φάω. Η κάμαρη είναι σκοτεινή και μπορεί να δει κανείς τον ουρανό. Βγαίνοντας έξω, οι ήσυχοι δρόμοι οδηγούν μετά από λίγο, στην ανοιχτή εξοχή . Τρώω και κοιτάζω τον ουρανό - ποιός ξέρει άραγε πόσες γυναίκες να τρώνε αυτή την ώρα - το σώμα μου είναι ήρεμο· η δουλειά κι η κάθε γυναίκα μού παραλύουν το σώμα. Έξω, μετά απ' το απογευματινό φαγητό, θά 'ρθουν τ' αστέρια ν' αγγίξουν τη γη πάνω στην απέραντη πεδιάδα. Τ' αστέρια είναι ζωντανά, μα δεν αξίζουν όσο αυτά τα κεράσια, που τρώω εδώ μοναχός. Βλέπω τον ουρανό, όμως ξέρω πως ανάμεσα στις σκουριασμένες στέγες κάποιο φως είναι κιόλας αναμμένο και, κάτω, αρχίζουν οι θόρυβοι. Μια ρουφηξιά μεγάλη και το σώμα μου γεύεται τη ζωή απ' τα φυτά κι απ' τα ποτάμια, και νοιώθει ξεκομμένο απ' όλα. Αρκεί λίγη σιωπή κι όλα μένουν ακίνητα στον πραγματικό τους τόπο, όπως ακίνητο είν' το σώμα μου. Όλα είναι απομονωμένα μπροστά στις αισθήσεις μου, που τα δέχονται χωρίς να τα ταράζουν: ένας ήχος σιωπής. Μπορώ να ξέρω το κάθε τι μες στο σκοτάδι όπως ξέρω ότι το αίμα κυλάει στις φλέβες μου. Η πεδιάδα είναι η μεγάλη ροή του νερού μέσα στη χλόη, τροφή για το κάθε τι. Όλα τα φυτά κι όλες οι πέτρες ζουν ακίνητα. Ακούω τις τροφές μου να μού τρέφουν τις φλέβες με το κάθε τι που ζει σ' αυτή την πεδιάδα. Η νύχτα δεν έχει σημασία. Το τετράγωνο τ' ουρανού μου ψιθυρίζει όλους τους θορύβους, κι ένα μικρό αστέρι αγωνίζεται στο κενό, απομακρυσμένο από τις τροφές, τα σπίτια, ξεχωριστό. Δεν αρκείται στον εαυτό του, και χρειάζεται πολλούς συντρόφους. Εδώ στο σκοτάδι, μόνο, το σώμα μου είναι ήρεμο και νοιώθει κυρίαρχο. Τσέζαρε Παβέζε

569


ιι SΟLΟ Ε PENSOSO"

So lo e pe nsoso ί p ί u desertί ca m pί Vo mesu ra ndo a passί ta rd ί e l e ntί , Ε g l ί occh ί p o rto per fu g g ί re ί nte ntί Ove vestί g ί o u m a n I' a rena sta m p ί . Altro schermo non trovo che m ί sca m pί Dal m a n ίfesto acco rg er de le g e ntί , Perch e neg l ί attί d' a l l e g rezza spentί Dί fu or sί legge com ' ίο de ntro ava m p ί : Sl ch' ίο m ί credo o m a ί che m o ntί e pίagge Ε fί u m ί e selve sa ppίan d ί che te m p re Sίa la m ί a vίta, ch' e ce lata a ltru ί . M a p u r sl aspre νί e ne sl selva g g e Cerca r non so, ch' Amor non ve nga se m p re Rag ί onando co n meco, ed ί ο con l u ί .

Fra ncesco Petra rca

570


L:KEΦTIKOL: ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ

Σκεφτικός και μόνος την παντέρμη φύση Μετράω με βήμα αργό και βαρύ, Και τα μάτια μου παίρνω για να φύγω απ' όπου Τα ανθρώπινα ίχνη πατήσαν τη γη . Πέπλο άλλο να κρυφτώ δεν βρίσκω Απ' την έκδηλη του κόσμου ματιά, Γιατί στις πράξεις μου από χαρά στερημένες απ' τ' απ' έξω Το μέσα διαβάζουν π' αναφλέγεται στην πυρά: Και βέβαια πιστεύω πως όρη κι ακρογιάλια Ποτάμια και δάση γνωρίζαν τη φύση Της δικής μου ζωής, καθως ήταν καλά κρυμμένη ολημερίς . Κι όμως τέτοια μονοπάτια τόσο άβατα και άγρια Ν α τα εύρω δεν ξέρω, ώστε πάντα η Αγάπη να μην έρθει σε μένα Με την δική της λογική, μα κι εγώ να μην πέσω πάνω σ' αυτή .

Φραντσέσκο Πετράρκα

571


AN TICO INVΈ RNO

Desi derio d e l l e tu e m a n i ch i a re n e l l a ρenom bra d e l l a fi a m m a : sa ρeva no di rove re e d i rose; di m o rte. Antico i nve rno. Cercava no il m i g l i o g l i ucce l l i e d e ra no su bito d i neve; cosl le ρa ro l e : u n ρο' d i sole, u na rag g i e ra d' a n g e l o, e ροί l a nebbia; e g l i a l beri, e noi fatti d' a ri a al m atti no.

Salvatore Quasi modo

572


ΠΑΛΙ ΟΣ Χ Ε ΙΜΩ ΝΑΣ

Επιθυμία των ολόλευκων χεριών σου στης φλόγας την παρασκιά: ευω ο ιάζανε από βελανιδιά και τριαντάφυλλα, από θάνατο. Παλιός χειμώνας. Ψάχναν για σπόρο τα πουλιά και ξαφνικά γίνονταν χιόνι, το ίο ω και τα λόγια: λιγάκι ήλιος, μιά έκλαμψη αγγέλου, κι ύστερα η ομίχλη, και τα δέντρα, κι εμείς, φτιαγμένοι από αέρα, το πρω'f . Σαλβατόρε Κουασίμοντο

573


E D Ε SOBITO S E RA

O g n u n o sta solo s u l cu or d e l l a te rra trafitto da u n rag g i o d i sole: ed e su bito se ra .

Sa lvatore Quasi modo

574


ΚΑΙ ΞΕΑΦ ΝΙ ΚΑ Γ Ι Ν ΕΤ ' ΑΠΟ Γ Ε ΜΑ Καθένας στέκεται μονάχος πάνω στην καρδιά της γης και τον διαπερνά μιά ηλιαχτίδα: και ξαφνικά γίνετ' απόγεμ α.

ΚΑΙ ΑΙ Φ ΝΙΔΙΩΣ E L:Π E PA E L: TI Ε ίς έκαστος μόνος ίσταται επί της κραοίης της γης ο ιαπερώμενος ο ι' ακτίοος ηλίο u : και αιφνιδίως εσπέρα εστί.

Σαλβατόρε Κο u ασίμοντο

575


LA CAPRA Η ο parlato ad u na ca pra. E ra sola sul prato, era legata . Sazίa d' erba, bag nata d a l l a pίog g ί a, belava. Que l l ' u g u a l e be lato era fraterno al mίο dolore. Ed ίο rίsposί, p rί ma per ce l ί a ροί percha ί l dolore e eterno h a u na voce e non va rί a. Questa voce sentίva g e m e re ί n u n a cap ra so l ίta rίa . l n u na cap ra d a l νίsο sem ίta se ntίva q u e re l a rsί og nί a ltro m a l e, o g n ί a ltra vίta.

U m be rto Saba

576


Η ΚΑτΣ ΙΚΑ Μίλησα με μιαν κατσίκα. Ήταν μόνη στο λειβάδι, ήταν δεμένη . Χορτασμένη από γρασίδι, μούσκεμα απ' τη βροχή, βέλαζ' εκεί. Εκείνο της το βέλασμα ήταν στον πόνο μο u αδέρφι. Κι απάντησα, πρώτα για πλάκα, ύστερα γιατί ο πόνος είν' αιώνιος, κι έχω μιαν αμετάβλητη φωνή. Αuτή η φωνή ένοιωθα να θρηνεί σε μιαν κατσίκα μοναχική . Σε μιαν κατσίκα με μορφή σημιτική ένοιωθα να θρηνεί η κάθε δ uστuχία, ένοιωθα να θρηνεί κάθε ζωή .

Ουμπέρτο Σάμπα

577


ιιUΝ ' ΑΡΕ E SSER VORRE I"

U n' a pe esse r vorrei , Do n n a be l l a e crudele, Che susu rra ndo in voi sugg esse il mele Ε, non pote ndo il cor, potesse a l m e n o Pu n g e rvi ' I bia nco seno Ε ' n sl dolce fe rita Ve ndicata l asci a r l a propria vita.

To rq uato Tasso

578


ΘΑ 'Θ ΕΛΑ ΝΑ 'ΜΟΥΝ ΜΈΛΙΣΣΑ

Θά 'θελα νά 'μουν μέλισσα, Γυναίκα ωραία και σκληρή, Που μουρμουρίζοντας το μέλι να σου πιεί Και, μη μπορώντας την καρδιά, τουλάχιστον να προσπαθήσει Το στήθος σου τ' ολόλευκο να το τσιμπήσει Και πάνω σε μια τόσο γλυκειά πληγή Παίρνοντας την εκδίκηση ν' αφήσει τη δικιά της τη ζωή .

Τορκουάτο Τάσσο

579


ΝΟΝ GRIDATE ΡΙ Ο

Cessate d' ucci dere i m o rti, N o n g ridate p i u , non g ri date Se li vo lete a nco ra u d i re, Se spe rate d i non peri re.

H a n n o I ' i m percetti bi l e sussu rro, N o n fa n n o p i u ru m o re Del crescere d e l l ' erba, Lieta dove non passa I' u o m o.

G i useppe U nga retti

580


ΜΗΝ Ώ: ΙΡΙΖΕΤΕ ΑΛΛΟ

Πάψτε να φονεύετε τους πεθαμένους, Μην τσιρίζετε άλλο, μην φωνασκείτε Αν θέλετε να τους ακούσετε ακόμα, Αν ελπίζετε να χάνονται να μην τους δείτε.

Έχουν τον ψίθυρο τον ανεπαίσθητο, Δεν κάνουν θόρυβο πω έντονο Απ' αυτόν της χλόης σαν βλαστάνει, Ευτυχισμένη όπου το διάβα του ανθρώπου δεν την πιάνει.

Τζωυζέπε Ουνγκαρέττι

581


AGONIA

Morire com e l e a l l od o l e assetate s u l m i ra g g i o

Ο com e l a q u a g l i a passato i l m a re nei p ri m i cespu g l i perche di vo l a re non ha p i u vog l i a M a non vive re di l a m ento com e u n carde l l i no accecato

G i u seppe U nga retti

582


ΑΓΩΝΙΑ

Ν α πεθάνεις όπως οι διψασμένοι οι κορυδαλλοί στο δρόμο τους προς τον αντικατοπτρισμό Ή όπως τ' ορτύκι μόλις που την επέρασε την θάλασσα στους πρώτους θάμνους γιατί άλλη δεν έχει θέληση πιό πέρα να πετάξει Μα να μη ζήσεις κλαίγοντας σαν τυφλωμένη καρδερίνα

Τζωυζέπε Ουνγκαρέττι

583

ΓΑΛΛΙΑ

585


LA DAME

Toc toc 1 1 a ferma sa po rte Les lys d u j a rd i n sont flatris Quel est donc ce m o rt qu' on e m p o rte? Tu vi ens de toq u e r a sa p o rte Et trotte trotte Trotte l a petite sou ris

G u i l l a u m e Apo l l i na i re

586


Τακ τακ. Εκείνος είχε την πόρτα το u κλειστή Τα κρίνα το u κήπο u μαράθηκαν Πο ιός είν' εκείνος ο νεκρός πο u κουβαλάνε ;

Μόλις την χτύπησες την πόρτα το u Και τριποδίζει και χοροπηδά Και ξεπετιέται το μικρό ποντίκι

Γκιγιώμ Απολλιναίρ

587


L' ADIEU

J ' a i cuei l l i ce bri n de bruye re L auto m n e est m o rte souvi ens-t-en

Nous ne nous verrons p l u s sur te rre Odeu r d u te m ps bri n de bruye re Et souvie ns-toi q u e je t' atte nds

G u i l la u m e Apo l l i na i re

588


Μάζεψα αυτό το κομματάκι ρείκι Πέθανε το φθινόπωρο θυμάσαι Δεν θα ξανανταμώσουμε πια πάνω στη γη Οσμή του χρόνου, ένα μικρό κομμάτι ρείκι Θυμήσου, σε περιμένω


589


LA CRAVAT E

ι

Ε Α

τ C

Α R ν Α DO U LO U

REUSE QUE TU PORTES ET QU I T O R N E ό Cl VILIS E O TE LA Sl

TU VEUX BIEN RESPI RER

G u i l l a u m e Apo l l i n a i re

590


Η ΓΡΑΒΑΤΤΑ

Α

Η τ

Γ τ

Ρ Α

Α

Β Η ΛΥ ΠΗΜ ΕΝΗ Π ΟΥ ΦΟΡ ΑΣ ΚΑΙ Σ Ε ΣΤΟΛΙΖ Ε Ι Ω ΠΟΛ ΙΤΙ ΣΜΕ ΝΕ ΘΑ ΦΥ ΓΕ Ι ΑΝ

ΘΕΛΕ ΙΣ Ν Α ΠΑ ΡΕ Ι Σ ΑΝΑ ΠΝ ΟΗ

Γκ ιγ ιώμ Απολλιναίρ

591


UN FANTOME DE NUE E S Co me c' atait la vei l le du quato rze j u i l let Vers l es qu atre heu res de I ' a pres-m i d i Je desce ndis d a ns la ru e pou r a l le r voi r l es sa lti m ba q u es Ces g e ns q u i font des tou rs en plei n a i r Com me ncent a etre ra res a Pa ris Da ns ma jeu nesse on en voyait bea uco u p p l us qu' a ujou rd' h u i l l s s'en sont a l las p resq ue tous en p rovi nce Je pris le bou l eva rd Sa i nt-G e rm a i n Et su r u ne petite p lace situae e ntre Sa i nt-Germai n-des-Pras Et la statue de Da nton Je reco ntra i les sa lti ba nques La fou le les e ntou rait m uette et rasi g nae a atten d re Je m e fis u ne pl ace dans ce cercle afi n de tout voi r Poids fo rm idable Vi l les de B e l g i q u e sou levaes a bras te ndu par u n ouvrie r russe de Lo ngwy Ha lteres noi rs et creux q u i o nt pou r ti ge u n fleuve fig a Doigts rou l a nt u n e ciga rette a m e re et d a l icieuse com me la vi e De nom breux ta pis sa l es couvra i e nt le sol Ta pis q u i ont des p l i s qu' on ne dafera pas Ta pis q u i so nt presqu e e nti ere m e nt cou l e u r de la poussiere Et ou quelq ues tach es jau nes ou vertes ont persista Co m m e u n a i r de m usique q u i vous pou rsuit Vois-tu le pe rsonage m a i g re et sauvage La ce n d re de ses pe res lui so rta it en ba rbe g riso n n a nte 1 1 po rta it a i nsi toute so n h a rad ita au visage 1 1 se m bl a it rever a I ' ave n i r E n tou rna nt mach i n a l e m e nt u n o rg u e d e Ba rba rie

592


Μιας κι ήταν η παραμονή της εθνικής γιορτής μας του Ιουλίου Κατά τις τέσσερις τ' απόγευμα Τον δρόμο κατηφόρισα να πάω για να δω τους σαλτιμπάγκους Αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν ακροβατικά στο δρόμο Αρχίζουν να σπανίζουν στο Παρίσι Στη νειότη μου έβλεπες περισσότερους απ' ότι τώρα Φύγανε σχεδόν όλοι, για την επαρχία Πήρα το μπουλεβάρ του Σεν-Ζερμαίν Κι εκεί σε μια μικρή πλατεία ανάμεσα στον Σεν-Ζερμαίν-ντε Πρε Και στο μνημείο του Δαντών Συνάντησα τους σαλτιμπάγκους Το πλήθος τούς τριγύριζε σιωπηλό και διατεθειμένο να τους περιμένει Βρήκα κι εγώ μια θέση μες στον κύκλο τους που να τα βλέπω όλα Βάρη για άρση φοβερά Πόλεις Βελγίου σηκωμένες υψηλά με μπράτσα τεταμένα, από ένανε Ρώσο εργάτη απ' το Λονγκβί Μαύροι αρτήρες κούφιοι που έχουνε για άξονα ποτάμι παγωμένο Δάχτυλα που ένα τσιγάρο στρίβουνε πικρό και απολαυστικό σαν τη ζωή Πολλά και βρώμικα χαλιά καλύπτουνε το χώμα Χαλιά που έχουνε πτυχές και που κανείς δεν μπορεί να ισιώσει Χαλιά που έχουνε σχεδόν καθολικά το χρώμα από τη σκόνη Και που κάποιες κηλίδες πράσινες ή ωχρές μένουν εκεί Όπως μια νότα μουσικής που σε ακολουθεί Για δες εκείνον τον λεπτό τον αγριάνθρωπο Οι στάχτες των προγόνων του βγαίνουν στα γκριζωπά του γένια Επίσης κουβαλά όλη την κληρονομικότητά του στην μορφή Μοιάζει να ονειρεύεται το μέλλον Καθώς γυρνά μηχανικά μία λατέρνα

593


Do nt la l e nte νοίχ se l a m enta it m e rve i l leusement Les g lousg lous l es couacs et les sou rds g a m i ssements Les sa lti ba nques ne bou geai ent pas Les p l us vi eux ava it un m a i l lot cou l e u r de ce rose violatre q u 'o nt aux joues certai nes jeu nes fi l les fraΊches m a i s pres de la m o rt Ce rose-la se niche su rtout dans l es p l is q u i entou rent souve nt leu r bouch e Ou p res des n a ri n es C'est u n rose p l e i n de traΊtrise Cet h o m m e po rtrait-i l a i nsi su r le dos Le tei nte i g no b l e de ses pou m ons Les bras les bras pa rtout m o ntai ent la g a rde Le seco nd sa lti m ba nq u e Ν ' ata it vetu q u e de so n o m bre Je l e rega rdai l ongte m ps So n visage m ' ach a ppe enti ere m e nt C'est u n h o m m e sans tete U n a utre e nfi n avait l 'a i r d'u n voyou D' un apach e bon et cra p u l e a la fois Avec son panta l o n bouffa nt et l es accroche-ch aussettes Ν ' a u rait-i l pas eu I' apparence d' u n maqu erea u a sa toi lette La musique se tut et ce fu rent des pou rparlers avec le pu blic Qui sou a sou jetta su r l e tapis la som me de deux fra ncs ci n q u a nte Au l ieu des trois fra ncs q u e le vi eux ava it fixas co m m e prix des tou rs Mais q u a n d i l fut cla i r q u e perso n n e ne don nerait p l u s rien O n se dacida a co m m ence r la saa nce De dessous I' org u e sortit u n tout petit sa lti m ba n q u e h a bi l la de rose p u l m o n a i re Avec de l a fou rru re a ux poig nets et aux chevi l l es 1 1 poussait des cris brefs Et sa l u ait e n aca rta nt g e nti m e nt les ava nt-bras M a i ns ouvertes

594


Που η νωχελική φωνή της θρηνωδεί υπέροχα Με τα γκλουγκλού και τα κουάξ και τους κρυφούς τους στεναγμούς Οι σαλτιμπάγκοι δεν κινούνται διόλου Ο γηραιότερος φοράει ένα ολόσωμο μαγιώ χρώματος τριαντα φυλλί-βωλέ όπως τα μάγουλα κάποιωνε δροσερώνε κοριτσιών φρέσκα αλλά κοντά στον πεθαμό Αυτό το τριανταφυλλί το έχουνε κυρίως στις πτυχές που περιβάλλουνε το στόμα τους Ή δίπλα στα ρουθούνια Είν' ένα τριανταφυλλί γεμάτο προδοσία Αυτός εκεί το κουβαλά ακόμα και στην πλάτη του Το αγροίκα χρώμα των πνευμόνων του Τα μπράτσα τα μπράτσα παντού και πάντοτε προμηθεύουν τη φρουρά Ο δεύτερος σαλτιμπάγκος Ήταν ντυμένος μοναχά με τη σκιά του Τον κοίταζα επί μακρόν Το πρόσωπό του μου διαφεύγει εντελώς Ήτανε ένας άνθρωπος χωρίς κεφάλι Και κάποιος άλλος τέλος απ' αυτούς είχε την όψη αχινού Ενός Απάτσι αγαθού και άσωτου συγχρόνως Με το γελοίο παντελόνι του και τις αστείες καλτσοδέτες Δεν θα μοιαζε άραγε με νταβατζή την ώρα που στολίζεται Η μουσική σταμάτησε κι αρχίζουν επαφές με το κοινό Που τους πετά δεκάρες στο χαλί συνολικά δύο φράγκα και πενήντα Αντί για τρία φράγκα που ο γηραιότερος είχε προκαθορίσει σαν την τιμή της παραστάσεως Σαν όμως έγινε σαφές ότι κανείς δεν θα δινε τίποτε παραπάνω Αποφασίσανε ν' αρχίσουν Πίσω απ' την λατέρνα ξεπετάχτηκε ένα σπιθαμιαίος Σαλτιμπάγκος ντυμένος σε αρρωστημένα ροζ Με γούνα στους καρπούς και τους αστράγαλους Έβγαλε κάποιες σύντομες κραυγές Χαιρέτισε τον κόσμο με ευγένεια εκτείνοντας τα χέρια του Ανοιχτά

595


U ne ja m be e n a rri ere prete a la ga nuflexion 11 sa l u a a i nsi aux q u atre poi nts ca rd i naux Et quand il m a rch a s u r u ne bou l e Son co rps m i nce devi nt u n e m usique s i d a l icate q u e n u l parm i l es spectateu rs n' γ fut i nsensi ble U n petit esp rit sans a ucu ne h u m a n ita Pe nsa ch acu n Et cette m usique des fo rmes Datru isit cel le de I ' o rg u e maca ni q u e Q u e m o u l ait I' h o m m e a u visage couve rt d' ancetres Le petit sa lti m ba n q u e fit la rou a Avec ta nt d' h a rm o n i e Qu e I ' o rg u e cessa de j o u e r E t q u e I ' orga niste s e cacha le visage d a ns l e s m a i ns Aux doi gts sem bl a bles a ux descenda nts de so n desti n Foetus m i n uscu l es q u i l u i so rta i e nt de l a ba rbe Nouvea ux cris de Peau-Rouge Musique a ng a l iq u e des a rbres Dispa rati on de I' enfa nt Les sa lti m ba nq ues sou leve re nt les g ros ha lteres a bout de bras l ls j o n g l erent avec l es poids Mais ch aque spectateu r ch erchait e n soi I' e nfa nt m i racu l eux Siecle δ siecl e des n u a g es

G u i l l a u m e Apo l l i na i re

596


Με ένα πόδι προς τα πίσω έτοιμο για γονυκλισία Χαιρέτησε επίσης στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα Και καθώς ισορρόπησε επάνω σε μια μπάλα Το λιλιπούτειο σώμα του έγινε μουσική τόσο ευαίσθητη που Δεν υπήρξε άνθρωπος από τους θεατές που να μην τον αγγίξει Ένα πνεύμα ελάχιστο χωρίς τίποτε το ανθρώπινο Σκέφτηκαν όλοι τους Κι αυτή η μουσική των μορφών Κατέστρεψε εκείνη του μηχανικού οργάνου Που φρόντιζε ο άνθρωπος με το πρόσωπο το Καλυμμένο με προγόνους Ο μικρός σαλτιμπάγκος κυλούσε ένα στεφάνι Με τέτοια αρμονία Που η λατέρνα έπαψε να παίζει Κι ο χειριστής της έκρυψε το πρόσωπό του μες στα χέρια του Με δάχτυλα που μοιάζανε με απογόνους της μοίρας του Έμβρυα μικροσκοπικά που βγαίναν απ' τα γένια του Ν έες κραυγές Ινδιάνων Αγγελική των δέντρων μουσική Εξαφάνιση του παιδιού Οι σαλτιμπάγκοι υψώνουν τους μεγάλους αλτήρες με τα χέρια τους Και κάνουν κόλπα με τα βάρη Μα κάθε θεατής ψάχνεται μέσα του για το θαυματουργό παιδί Αιώνα ώ αιώνα των νεφών


597


LE S HIB OUX

Sous l es ifs noi rs q u i les a britent, Les h i boux se tien nent ra ngas, Ai nsi q u e les d ieux atra n g e rs, Da rda nt leu r oei l rouge. l l s mad ite nt. Sans rem u e r i ls se tie n d ro nt J usqu' a I' heu re m a l a ncol iq u e ο υ , poussa nt l e solei l o b l i q u e, Les ta ne bres s' eta bl i ront. Leu r attitu de au sage e nsei g n e Q u ' i l faut e n c e m o n d e q u ' i l cra i g n e Le tu m u lte e t le mouvem e nt; L h o m m e ivre d' u n e o m bre q u i passe

Po rte toujo u rs le ch ati m e nt D' avo i r vou l u ch a n g e r de pl ace.

Cha rles Ba udel a i re

598


ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ

Κάτω από δέντρα σκοτεινά προστατευμένες, Οι κουκουβάγιες στη σεφά βαλμένες, Θεότητες αλλότριες και ξένες, Ρίχνουνε τη ροζ ματιά τους βαθυστόχαστα παντού. Χωρίς να αναδεύονται μένουνε καθισμένες Μέχρι της μελαγχολίας την ώρα Μέχρις ότου, ωθώντας τον γερμένο ήλιο στη δύση, Το σκοτάδι επικρατήσει. Με τη στάση τους διδάσκουν τους σοφούς απ' τους ανθρώπους Πως θα πρέπει στη ζωή τους Ν α φοβούνται τις κινήσεις και τις αναταραχές. Άνθρωποι που ξεγιελωύνται από ίσκιους φευγαλέους Πάντοτε θα τιμωρούνται Για την έμπνευση που είχαν να θελήσουν αλλαγές.

Σαρλ Μ πωντλαίρ

599


L ' ALBATROS

Souvent, pou r s' a m user, les h o m mes d' aqu ipage Pren nent des a l batros, vastes oiseaux des m e rs, Qui suivent, i ndol ents co m pag nons de voyage, Le navi re g l issant s u r l es gouffres a m e rs.

Α pei ne les o nt-i ls daposas su r l es p l a nch es, Qu e ces rois de I' azu r, m a la d roits, et ho nteux, La isse nt piteuse m e nt l e u rs g ra ndes ai les bla nches Com me des avi ro ns traΊner a cδta d' eux. Ce voya g e u r a i l a, co m m e il est gauche et veu l e ! Lu i , nagu ere si bea u, q u ' i l est com iq u e et l ai d ! L u n agace son bec avec u n brU ie - g u eu le, L autre m i m e, en boita nt, I ' i nfi rme qui vo lait! Le Poete est sem bl a b l e au pri nce des nu aes Qui ha nte la te mpete et se rit de I' a rche r; Exi la su r l e sol a u m i l ieu des h u aes, Ses a i l es de g a a nt I' e m pech e nt de m a rch er.

Cha rles Ba udel a i re

600


ΤΟ

ΜΜ ΠΑΤΡ ΟL:

Συχνά, για να περνούν την ώρα τους, οι ναυτικοί Πιάνουνε τ' άλμπατρος, τεράστια της θάλασσας πουλιά, Π' ακολουθούνε, ράθυμοι του ταξειδιού τους συνοδοί, Το πλοίο που γλιστρά πάνω στ' αβυσσαλέα και πικρά νερά. Δεν προλαβαίνουνε καλά-καλά να τ'αποθέσουν κάτω, Κι αυτά γαλάζιοι βασιλείς, αδέξια και ντροπιασμένα, Αφήνουν λυπημένα τα λευκά τους τα φτερά τα μείζονα Σαν νά 'τανε σερνάμενα κουπιά στο πλά"ί τραβηγμένα. Αυτός ο φτερωτός ταξιδευτής, πόσο αμήχανος κι ασθενικός ! Αυτός, ο τόσο όμορφος πριν λίγο, τί άσχημος και κωμικός ! Ο ένας ναύτης μ' αναμμένη πίπα το ράμφος του ενοχλεί, Ο άλλος υποδύεται κουτσαίνοντας το πέταγμα που έκανε τ' ανάπηρο πουλί ! Κι ο Ποιητής πανόμοιος μ' ετούτονε τον πρίγκηπα των νεφελών Που αψηφά την θύελλα και τον τοξότη κοροίδεύει, Εξόριστος πάνω στη γή εν μέσω των κατακραυγών, Με τα φτερά του εμπόδιο να περπατά και να χορεύει.

Σαρλ Μ πωντλαίρ

601


Α UNE AIM E E* 1 1 goCιte l e bon h e u r q u e co nnaissent l es d i eux Cel u i qui peut a u p res de toi Se te n i r et te reg a rder, Cel u i q u i peut goCιte r l e douce u r de ta νοίχ, Cel u i q u e peut touch er la m a g i e den ton ti re, Mais moi, ce ri re, je le sais; 1 1 fait fonder mon Coe u r en m o i . Ah ! Μοί, sa is-tu, si je t e vois, FCιt-ce u ne seco nde a ussi breve, Tout a cou p a l o rs su r m es levres, Expi re sa ns fo rce ma joie. M a l a n g u e set la co me brisae, Et soudai n, au Coeu r de ma cha i r, U n feu i nvisi ble a g l issa. M es yeux ne voi e nt p l us ri en de c l a i r Α m o n o rei l le u n bru it a bou rd o n n a . Je suis de su eu r i no ndae, Tout mon co rps se m e a tre m bl e r, Je devi ens p l u s verte q u e I' h erbe, Et Presq ue rien ne m a n q u a e ncore Pou r me se nti r com m e u n e m o rte.

Ro be rt B rasi l lach

* Απόδοση στα γαλλικά τοu ποιήματος της Σαπφούς <<Ισος θεοίσιν».

602


Σ Ε ΜΙΑΝ ΑΓΑΠ ΗΜΈ ΝΗ Γεύεται την ευτυχία που γνωρίζουν μόνον οι θεοί Εκείνος που μπορεί κοντά σου να βρεθεί και να σε αντικρύσει, Εκείνος που πραγματικά μπορεί Το μέλι της φωνής σου να γνωρίσει, Εκείνος που μπορεί τη μαγική γητειά του γέλιου σου ν' αγγίξει, Όσο για μένα, μου 'ναι γνωστό το γέλιο σου· Και την καρδιά μου μέσα μου μπορεί να διαλύσει. Αχ! Εγώ, το ξέρεις, σαν σε δω, Έστω για ένα δευτερόλεπτο τόσο μικρό, Αμέσως τη φωνή απ' τα χείλια μου, Την νοιώθω δ ιαμιάς πως πάει να σβήσει. Η γλώσσα μου κείτετ' εκεί συντετριμμένη, Και ξαφνικά, μες στην καρδιά στο στήθος μου, Μία φωτιά αόρατη γλιστρά. Τα μάτια μου δεν βλέπουν πια καθόλου καθαρά Και μες στ' αυτιά μου μια αντήχηση με ξεκουφαίνει. Γίνομαι μούσκεμα απ' τον ιδρώτα, Όλο το σώμα μου αρχίζει σύγκορμο να τρέμει, Παίρνω χρώμα πιό πράσινο κι απ' το γρασίδι, Και τίποτε σχεδόν δεν λείπει πια Απ' το να νοιώθω τον εαυτό μου να πεθαίνει.

Ρομπέρ Μπραζιγιάκ

603


EVADNE 1..: ata et notre vie ati ons d ' u n seu l te n a nt

La ca m pa g n e m a ngeait l a cou l e u r de ta j u pe odora nte Avi dita et contrai nte s' atai ent raconci l iaes Le ch ateau de M a u bec s' e nfonς:ait dans I ' a rg i le Bientδt s' effo n d rerait l e rou l is de sa lyre La viole nce des p l a ntes nous fa isait vaci l le r U n corbeau ra m e u r so m b re devia nt de I' escad re Su r l e m uet si lex de m i d i aca rte la Acco m pag nait notre ente nte aux m ouve m e nts tend res La fauci l l e pa rtout deva it se reposer Notre ra reta com me nς:ait un reg n e ( Le vent i nso m n ieux q u i n o u s ride la pa u p i e re E n tou rn a nt ch aque n u it l a page conse nti e Veut q u e ch aque pa rt de toi q u e je reti e n ne Soit atendue a u n pays d' age affa m a et de l a r m i e r gaa nt) C' ata it au da but d' adora b l es a n naes La terre nous a i m ait u n peu je m e souvi ens.

Re na C h a r

604


ΕΥΑΔΝΗ Το καλοκαίρι κι η ζωή μας είχαν έναν μονάχα ένοικο Η εξοχή έτρωγε το χρώμα της φούστας σου που ευωδίαζε Απληστία και καταναγκασμός είχαν συμβιβασθεί Το κάστρο του Μωμπέκ βυθίζονταν μες στον πηλό Σύντομα θα 'σβηνε η αντήχηση της λύρας του Η βία της βλάστησης μάς έκανε να παραπατούμε Ένα κοράκι μελαγχολικός κωπηλάτης αποκλίνοντας απ' το σμήνος Πάνω στον άλαλο πυρίλιθο της στεγασμένης μεσημβρίας Συνόδευε την κατανόησή μας με τρυφερές κινήσεις Το δρεπάνι έπρεπε παντού να ξαποστάσει Η σπανιότητά μας άρχιζε να κυριαρχεί (Ο ά ϋπνος άνεμος που έκανε τα βλέφαρά μας να κυματίζουν Καθώς γύριζε κάθε νύχτα την συμφωνημένη σελίδα Θέλει κάθε κομμάτι σου που κρατάω Ν α επεκτείνεται σε μια χώρα λψοκτονούσας εποχής και γιγάντιας δακρυρροής) Αυτά ήταν στην αρχή των αξωλάτρευτων χρόνων Η γη θυμάμαι μας αγάπαγε λιγάκι.

Ρενέ Σαρ

605


LA NE IGE

Sur toute l a terre pou r la neige atend u n ta pis de neige

Pau l Claudel

606


ΤΟ ΧΙΟΝΙ Πάνω σ' ολάκερη τη γη για χάρη του χων ιού απλώνετα ι ένα χαλί από χιόν ι

Πωλ Κλωντέλ

607


LE HARE NG SAUR 1 1 ata it u n g ra nd m u r b l a nc nu, nu, nu, Co ntre le m u r u n e ache l l e h aute, h aute, ha ute, Et, pa r terre, u n h a reng sau r sec, sec, sec. 1 1 vie nt, ten a nt d a ns se m a i ns sa les, sa les, sa les, U n m a rteau l o u rd, u n g ra n d clou poi ntu , poi ntu , poi ntu, Un peloton de fice l l e g ros, g ros, g ros. Alors i l m o nte a I' ach e l le h aute, h aute, ha ute, Et p l a nte le clou poi ntu toc, toc, toc, Tout e n haut du g ra n d m u r blanc nu, nu, nu. 1 1 l a i sse a l l e r l e m a rtea u Qu i tom be, q u i tom be, q u i to m be, Attach e au clou la fice l l e long ue, l o n g u e, l o n g u e, Et, a u bout, l e h a reng sau r sec, sec, sec. 1 1 redescend de I' ach e l le h aute, h aute, h aute, L e m p o rte avec le m a rtea u l o u rd, lou rd, lou rd, Et pu is, il s'en va a i l l e u rs loin, loin, loin.

608


Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΕ ΓΓΑ Ήταν ένας μεγάλος άσπρος τοίχος λε uκός γu μνός, γu μνός, γuμνός, Κόντρα στον τοίχο μία σκάλα ψηλή, ψηλή, ψηλή, Και, καταγής, μια ρέγγα κόκκινη ξερή, ξερή, ξερή. Έρχεται λοιπόν, κρατώντας μες στα χέρια το u τα βρώμικα, τα βρώμικα, τα βρώμικα, Ένα σφ uρί βαρύ, κι ένα καρφί γερό μ uτερό, μ uτερό, μ uτερό, Ένα κουβάρι σπάγγο u χοντρό, χοντρό, χοντρό. Και ανεβαίνει τα σκαλιά ψηλά, ψηλά, ψηλά, Και καρφώνει την πρόκα την γερή τίκι-τίκι τίκι-τί, Ψηλά στον μεγάλο τον τοίχο τον άσπρο τον λε uκό τον γu μνό, τον γu μνό, τον γu μνό . Κι αφήνει το σφ uρί Πο u πέφτει και πέφτει και πέφτει στη γη, Δένει στο καρφί το σχοινάκι το μακρύ, το μακρύ, το μακρύ, Και, στην άκρη το u , την κόκκινη την ρέγγα την ξερή, την ξερή, την ξερή . Και μετά κατεβαίνει την σκάλα την ψηλή, την ψηλή, την ψηλή, Παίρνει το σφ uρί το βαρύ, το βαρύ, το βαρύ, Και φεύγει γι' αλλού μακριά μακριά, μακριά, μακριά.

609


Et, depuis, le h a re n g sa u r sec, sec, sec, Au bout de cette fice l l e long ue, long ue, l o n g u e, Tres l e nte m e nt se ba la nce toujou rs, toujou rs, toujou rs. J' ai co mpose cette h istoi re si m p le, s i m p le, s i m p l e, Pou r mettre e n fu reu r les gens g raves, g raves, g raves, Et a m user les e nfa nts petits, petits, petits.

Cha rles Cros

61 0


Και, μετά, η ρέγγα η κόκκινη η ξερή, η ξερή, η ξερή, Στην άκρη απ' το σκοινί το μακρύ, το μακρύ, το μακρύ, Αργά-αργά ισορροπεί ισορροπεί, ισορροπεί, ισορροπεί. Κι εγώ σκάρωσα την ιστορία αυτή την απλή, την απλή, την απλή, Για να λυσσάξουνε απ' το θυμό τους οι μεγάλοι οι σοβαροί, οι σοβαροί, οι σοβαροί, Και να γελάσουν οι μικρούληδές μου φίλοι οι μικροί, οι μικροί, οι μικροί.

Σαρ λ Κρος

61 1


LE TAMANOIR

- Avez-vous vu l e ta m a n o i r? Ciel bleu, ciel g ris, ciel bla nc, ciel n o i r. - Avez-vous vu le ta m a n o i r? Oei l bleu, oei l g ris, oei l bla nc, oei l noi r. - Avez-vous vu le ta m a n o i r? Vi n bleu, vi n g ris, vi n bla nc, vi n n o i r. Je n' ai pas vu le ta ma noi r ! 1 1 est re ntra d a ns so n m a noi r, Et puis avec son atei g noi r 1 1 a coiffa tous les bougeoi rs, 1 1 fa it tout noi r.

Ro be rt Desnos

61 2


Ο ΜΥΡΜΗ Γ ΚΟ ΦΑΓ ΟΣ

- Ε ίδατε τον μ uρμηγκοφάγο ; Άστρο μπλε, άστρο γκρ ι , άστρο άσπρο, άστρο μαύρο. - Ε ίδατε τον μ uρμηγκοφάγο ; Μάτι μπλε, μάτ ι γκρ ι , μάτ ι άσπρο, μάτ ι μαύρο. - Ε ίδατε τον μ uρμηγκοφάγο ; Κρασί μπλε, κρασί γκρ ι , κρασί άσπρο, κρασί μαύρο. Δεν τον είδα πουθενά ! Γύρ ισε στ' αρχοντικό το u , Κα ι με τον κατασβεστήρα Σκέπασ' όλα τα κερ ιά, Κα ι τα πλάκωσε το σκότος κ ι όλα γίναν σκοτε ινά.

Ρομπέρ Ντεσνός

61 3


L' AMOURE USE E l l e est debout su r mes paupi eres Et ses ch evaux sont dans le m i e ns, E l le a la forme de mes m a i ns, E l l e a la cou l e u r de mes yeux, E l le s' eng loutit d a ns m o n om bre Com me u n e Pierre su r le ci e l . E l l e a toujo u rs l es yeux ouve rts Et ne me la isse pas dorm i r. Ses reves e n p l e i n e l u m i e re Fo nt s' avaporer l es so lei ls, M e font ri re, p l e u rer et ri re, Pa rler sans avo i r rie n a d i re.

Pau l E l u a rd

614


Η Ε ΡΩΜΕ ΝΗ

Όρθια είναι στα βλέφαρά μου Και τα μαλλιά της είναι μέσα στα δικά μου, Έχει το σχήμα των χεριών μου, Έχει το χρώμα των ματιών μου, Έχει προσροφηθεί μες στην σκιά μου Όπως μια πέτρα στον ουρανό. Έχει τα μάτια πάντα ανοιχτά Και δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ. Τα όνεφά της στο καθάριο φως Κάνουν τους ήλιους να εξατμίζονται, Με κάνουν να γελώ, να κλαίω και να γελώ, Και να μιλώ, χωρίς να έχω τίποτε να πω.

Πωλ Ελυάρ

61 5


RE CETTE Prenez un toit de vie i l les tu i les U n peu a p res m i d i .

Placez tout a cδta U n ti l le u l daja g ra nd Re m u a pa r l e vent,

Mettez a u-dessus d' eux Un ciel de bleu, l ava Pa r des nuages bla ncs.

Laissez-les fai re. Rega rdez-les.

Eu gene G u i l levic

61 6


Λάβετε μία στέγη από παλαιά κεραμίδια Ολίγον μετά μεσημβρίας.

Τοποθετήστε παραπλεύρως Μια φιλύρα ήδη ανεπτυγμένη Αναταρασσόμενη υπό του ανέμου,

Υπερθέσατε επ' αυτών Έναν ουρανόν κυανούν, εκπλυμένον Υπό νεφών λευκών.

Αφήστε τα να γίνουν. Κοιτάξτε τα.

Εουζέν Γκιγιεβίκ

61 7


DEMAIN , DES L'AUBE . . . Dem a i n, des I' a u be, a I' heu re ou bla nch it la ca m pag ne, Je pa rti ra i . Vois-tu, je sa is que tu m' attends. J' i ra i par la foret, j' i ra i pa r l a m ontag ne. Je ne puis d e m e u rer loi n de toi p l us l ongte m ps. Je m a rche ra i l es yeux fixas su r m es pe nsaes, Sans ri en voi r au dehors, sans e nten d re a ucu n bru it, Seu l, i ncon n u , le dos cou rba, les m a i ns croisaes, Triste, et le jou r pou r moi sera com me la nu it. Je ne reg a rderai ni I' or du soi r q u i tom be, Νί l es voi l es au l o i n descen d a nt ve rs H a rfl eu r, Et q u a nd j' a rriverai, je mettrai sur ta tom be U n bou q u et de h oux vert et de bruyere en fl eu r.

Victo r H u g o

61 8


ΑΥΡΙΟ , ΤΗΝ ΑΥΓΗ . . . Αύριο, την αυγή, την ώρα που η χώρα ντύνεται λευκή, Θα φύγω. Βλέπεις, το ξέρω πως με προσμένεις. Θα πορευτώ μέσ' από δάση και βουνά. Δεν μπορώ πια να μένω από σένα μακριά. Θα προχωρώ τα μάτια στις δικές μου σκέψεις καρφωμένα, Χωρίς τίποτε να βλέπω πουθενά, χωρίς ν' ακούω θόρυβο κανένα, Άγνωστος, μόνος, πλάτες σκυμμένες, τα χέρια σταυρωμένα, Θλιμμένος, και η μέρα νύχτα γιναμένη για μένα. Δεν θα κοιτώ ούτε το χρυσαφί του απογεύματος που πέφτει, Ούτε τα πλοία που κατηφορίζουν στο Αρφλέρ με φουσκωμένα τα πανιά, Κι όταν θα φτάσω, θ' αποθέσω στον τάφο σου επάνω Ένα μπουκέτο πράσινα πουρνάρια και ρείκια ολάνθιστα πολλά.

Βίκτωρ Ουγκό

61 9


Ai nsi, touj o u rs poussas ve rs de nouvea ux rivages, Da ns la n u it ate rne l l e e m p o rtas sans retou r, N e pou rro ns-nous j a m a i s su r I ' oca a n des ages Jeter l 'a ncre u n seu l j o u r?

ό lac! Ι' a n nae a pei ne a fi n i sa ca rrie re, Et, pres des fl ots cha ris q u ' e l l e devait revoi r, Reg a rd e ! Je vi ens seu l m' asseoi r s u r cette pierre ου tu la vis s' asseoi r ! Tu m u g issais a i nsi sous ces roches p rofo ndes; Ai nsi tu te brisais s u r l e u rs fl a ncs dach i ras; Ai nsi le ve nt jeta it I' acu me de tes ondes Su r ses pi eds adoras. Un soi r, t' e n souvi ent-i l ? nous vog u i o ns en si l e nce; On n' e nte ndait au loi n, su r I' onde et sous l es ci eux, Que le bru it des ra meu rs q u i frappa i e nt en cade nce Tes flots h a rm o n i eux. Tout a cou p des acce nts i ncon nus a la terre Du rivage ch arma frappere nt les ach os; Le fl ot fut attentif, et la νοίχ q u i m' est ch ere Laissa tom be r ces m ots:

"Ο te m ps, suspends to n vol ! et vous, h e u res p ropices, Suspendez votre cou rs ! La issez-nous savou re r l es ra pi des d a l ices Des p l u s beaux de nos jou rs !

'Άssez d e m a l h e u reux ici-bas vous i m p lorent: Cou lez, cou lez pou r eux; Prenez avec leu rs j o u rs l es soi ns q u i l es davorent; Ou bl iez les heu reux.

620


Η ΛΙ Μ Ν Η Έτσι, στο δρόμο πάντοτε για άγνωστες ακτές, Έρμαια της αιώνιας νυχτιάς χωρίς επιστροφή, Δεν θα μπορούσαμε ποτέ στις θάλασσες του χρόνου αυτές Ν α ρίξουμε την άγκυρα έστω για μια στιγμή ; Ώ λίμνη ! ο χρόνος δεν επρόλαβε σχεδόν να τελειώσει, Και, πλaί στους κυματισμούς που εκείνη θά 'πρεπε να είχε ξαναδεί, Κοίτα ! Μόνος μου έρχομαι σ' αυτή την ίδια θέση Που εσύ εδώ να κάθεται τότε την είχες δει ! Έτσι τότε ψιθύριζες κάτω απ' τους άγριους βράχους, Έτσι ξεσπούσες στα σχισμένα τους πλευρά, Έτσι ο αγέρας τίναζε τον αφρό απ' τα κύματά σου Στα πόδια της τα λατρευτά. Ένα βράδυ, το θυμάσαι ; πανιά σηκώσαμε στη σιωπή, Κανείς δεν άκουγε, πάνω στα κύματα, κάτω απ' τους ουρανούς, Παρά μονάχα των κουπιών τον ήχο που χτυπούσαν με ορμή Της αρμονίας τους κυματισμούς. Τελείως ξαφνικά εντάσεις άγνωστες στη γη Τις αντηχήσεις χτύπησαν της αμμουδιάς πού 'χε μαγέψει, Το κύμα έγινε προσεκτικό, και η φωνή σε μένα τόσο αγαπητή Αφησε να κυλήσουν τούτες οι λέξεις: «Ώ χρόνε, σταμάτα το φτερούγισμά σου ! Κι εσείς, ώρες ευνοίκές, Σταθείτε στην τροχιά σας ! Αφήστε να γευτούμε τις ταχύρροες ηδονές Της πω ωραίας των ημερών μέσα στο πέρασμά σας ! «Πολλοί οι δύστυχοι κάτω στη γη που σας παρακαλούν: Γι' αυτούς κυλήστε, σ' αυτούς ελάτε, Πάρτε μαζί τις μέρες και τα βάσανα που τους γερνούν, Τους όλβιους ξεχνάτε.

621


" M ais je d e m a nde en va i n q u e l q ues m o m e nts enco re, Le te m ps m' ach appe et fu it; Je dis a cette nu it: "Sois p l us l e nte"; et I ' a u rore Va d issiper la nu it. ''Ai mons donc, a i m ons donc! de I' heu re fu g itive, H atons-nous jou isso ns ! ι: h o m m e n' a poi nt de p o rt, le te m ps n' a poi nt de rive: 11 cou l e, et nous passo ns ! " Te m ps j a loux, se peut-i l q u e ces m o m e nts d' ivresse, Ou I 'a m o u r a longs flots nous verse le bo n h eu r, S' e nvol ent l o i n de nous de la m e m e vitesse Que l es j o u rs de m a l h e u r? Ha quoi ! n' e n pou rro ns-nous fixe r a u moi ns la trace? Qu oi ! passas pou r j a m ais? q u o i ! tout entie rs perd us? Ce te m ps qui les donna, ce te m ps qui les efface N e nous l es re n d ra pl us? E te rn ita, naa nt, passa, som bres a bΊm es, Que fa ites-vous des j o u rs q u e vous e n g l outissez? Pa rlez: nous rend rez-vous ces extases su bl i m es Qu e vous nous ravissez?

Ο Lac ! roche rs m u ets ! g rottes ! Foret obscu re !

Vous q u e le te m ps a pa rg n e ou q u ' i l peut rajeu n i r, G a rdez de cette nu it, g a rdez, bel le natu re, Au m o i ns le souve n i r ! Qu ' i l soit d a ns to n repos q u ' i l soit d a ns tes orag es, Beau l ac, et dans l 'aspect de tes ria nts coteaux, Et dans ces noi rs sa pi ns, et dans ces rocs sauvages Qui pendent su r tes eaux ! Qu ' i l soit d a ns le zap hyr q u i fra m it et q u i passe, Dans l es bruits de tes bo rds par tes rapatas, Da ns I' astre au front d' a rg e nt q u i bla nch it ta s u rface De ses m o l les cla rtas !

622


«Μάταια ζητώ λίγο η στιγμή ακόμη να διαρκεί, Ο χρόνος δραπετεύει και πετά, Λέω σ' αυτή τη νύχτα: «Κύλα αργά», και η αυγή Πάει να σκορπίσει τη νυχτιά. «Ας αγαπήσουμε λοιπόν και ας ερωτευθούμε ! την ώρα την φτερωτή, Ας βιαστούμε να χαρούμε ! Δεν έχει ο άνθρωπος λιμάνι, ούτε ο χρόνος έχει ακτή: Αυτός κυλά κι εμείς πετούμε ! » Χρόνε ζηλόφθονε, γίνεται αυτές της μέθης οι στιγμές, Όπου ο έρωτας την ευτυχία μας βουτά σε κύματα μακριά, Ν α φεύγουνε πετώντας από μας με δρασκελιές γοργές Όπως οι μέρες οι άτυχες που φέρνουνε κακά ; Και τί μ' αυτό ; δεν θα κρατήσουμε άραγε τα ίχνη που αφήσαν ; Για πάντα πέρασαν ; Χαθήκανε για τα καλά ; Κι ο χρόνος που τις γέννησε, κι ο χρόνος όπου σβήσαν Σε μας δεν θα τις φέρει πιά ξανά ; Αιωνιότητα, μηδέν, Τί κάνατε Μιλάτε: θα μας Που

σεις περασμένα, άβυσσος σκοτεινή, τις μέρες που κατάπιατε ; δώσετε ξανά την έκσταση αυτή ληστρικά αρπάξατε ;

Ώ λίμνη ! βράχοι βουβοί ! σπήλαια ! Δάσος σκοτεινό ! Εσείς που ο χρόνος εξαιρεί ή που μπορεί ξανά να σας γεννήσει, Κρατήστε τούτη τη νυχτιά, κρατήστε την σαν φυλαχτό, Σαν θύμηση, όμορφη φύση ! Ν ά 'ναι μαζί στην ηρεμία σου, στα κύματά σου τα τρικυμισμένα, Ω ραία λίμνη, νά 'ναι στην όψη των χαμογελαστών βουνοπλαγιών, Κι ανάμεσα στα μαύρα έλατα, μέσα στα βράχια τ' αγριεμένα Πανόπτες των δικών σου των νερών ! Ν ά 'ναι στο ζέφυρο που τρέμει και περνάει, Στον ήχο των ακτών σου και των ακτών σου π' αντηχούν, Στο ασημένιο αστέρι που αντανακλάει Στην επιφάνειά σου, με τις αχτίδες που λαμποκοπούν !

623


Qu e l e vent q u i g a m it, l e rosea u q u i sou pi re, Que les parfu ms lag ers de ton a i r e m ba u m a , Q u e tout c e q u ' on e ntend, l ' o n voit ou l ' o n respi re, Tout d ise: " l ls ont a i m a ! "

Al p h o nse de La m a rti ne

624


Και το αιθέριο άρωμα του μυρωμένου αέρα, Κι ο άνεμος που έκλαιγε, και τα καλάμια που αναρριγούσαν, Κι όλα όσα ακούμε, βλέπουμε και τους ρουφάμε τον αγέρα, Άσε να πουν σα να το διαλαλούσαν: «Αυτοί οι ο υό τους αγαπούσαν ! »

Λαμαρτίνος

625


BRISE MARINE

La cha i r est triste, h a l as ! et j ' a i l u tous les l ivres. Fu i r ! l a-bas fu i r ! je sens q u e des oiseaux so nt ivres D' etre parmi I' acu me i ncon n u e et l es cieux ! Rien, n i les vi eux j a rd i ns reflatas pa r l es yeux Ne reti e n d ra ce creu r q u i dans la m e r se tre m pe

ό n u its ! ni la cla rta daserte de m a l a m pe S u r l e vi de papier q u e l a blancheu r dafe nde, Et ni l a jeu ne fem me a l l aita nt so n enfa nt. Je pa rti ra i ! Steamer ba la n<1ant ta m atu re, Leve I' a ncre pou r u n e exoti que natu re ! U n E n n u i , daso l a pa r l es cru e l s espoi rs, Croit e ncore a I' adieu su pre m e des mouch o i rs ! Et, peut-etre, l es m ats, i nvita nt l es orages Sont- i l s de ceux q u ' u n ve nt pe nch e su r les naufrages Pe rd us, sa ns m ats, ni ferti l es Ίlots . . . M a i s, δ m o n creu r, ente nds le cha nt des m atel ots !

Ste p h a ne M a l l a rm a

626


ΘΜΑΣL:ΙΑ ΑΥΡΑ Η σάρκα μελαγχολική, αλίμονο ! Και όλα τα βιβλία τά 'χω διαβασμένα. Φυγή ! Πέρα μακριά φυγή ! Νοιώθω πως τα πουλιά είναι όλα μεθυσμένα Σαν είναι ανάμεσα στον άγνωστο αφρό και σ' ουρανό ! Τίποτε, ούτε οι κήποι οι παλιοί που αντικατοπτρίζονται στον οφθαλμό Δεν θα κρατήσει την καρδιά την ποτισμένη στα θαλασσινά νερά Ώ νύχτες ! ούτε της λάμπας μου η ερημική φωτιά Πάνω στο άδειο το χαρτί που το υπερασπίζεται η λευκότητά του, Ούτε και το μικρό παιδί που το τα1ζει η μαμά του. Θα φύγω ! Ατμόπλοια με λικνιζόμενους ιστούς, Σήκωσε άγκυρα για εξωτικούς προορισμούς ! Αν ία, θλιμμένη από τις σκληρές ελπίδες, Ακόμα ελπίζει στο υπέρτατο αντίο από τις κινάμενες μαντήλες ! Κι ίσως, εκείνα τα κατάρτια, που προσκαλούν τις καταιγίδες Ν ά 'ναι ανάμεσα σ' αυτά που γονατίζουν απ' τις ανεμοδαρμένες τρικυμίες Πάνω σε ναυάγια χαμένα, χωρίς κατάρτια, χωρίς πανιά, χωρίς εξωτικά νησιά . . . Όμως, παρ' όλα αυτά, άκου των ναυτικών μας το τραγούδι, ώ καρδιά !

Στεφάν Μαλλαρμέ

627


Tu t'e n vas sa ns moi, ma vi e. Tu rou les, Et moi j' attends enco re de fai re u n pas. Tu portes a i l l e u rs la bata i l le. Tu m e dasertes ai nsi. Je ne t' ai j a m a is su ivie. Je ne vois pas cla i r d a ns tes offres. Le petit peu q u e je veux, j a m a is tu ne I' apportes. Α ca use de ce m a n q u e, j' asp i re a ta nt. Α tant de choses, a p resqu e I' i nfi n i . . . Α cause de ce peu q u i ma nque, q u e j a m a is tu n' apportes. H e n ri M i chaux

628


Η ΖΩΗ ΜΟΥ Φεύγεις, ζωή μου, χωρίς εμένα. Κυλάς, Κι εγώ ακόμα περιμένω για να κάνω ένα βήμα. Τη μάχη τήνε πας αλλού. Μ' εγκαταλείπεις έτσι . Εγώ δεν σ' ακολούθησα ποτέ. Δεν βλέπω καθαρά τις προσφορές σου. Και τα πολύ μικρά που βλέπω, δεν μου τα έφερες ποτέ. Λόγω αυτής της στέρησης, επιθυμώ πολλά. Πλήθος πραγμάτων, σχεδόν το άπεφο . . . Λόγω αυτού του ελάχιστου που λείπει, που δεν μου το 'φερες ποτέ. Ανρί Μισώ

629


I CE B E RGS lcebergs, sa ns ga rde-fou, sans cei ntu re, o u de vieux co rmorans a battus et les a mes de m ate l ots m o rts race m m e nt vi e n n e nt s' accouder a ux n u its e nch a nte resses de I ' hyperbora a l . lce be rgs, lcebergs, cath a d ra les sans rel ig ion de I' h iver aternel, e n ro bas dans la ca lotte g l a ci a i re de la p l a nete Te rre. Co m bien ha uts, co m bi e n p u rs sont tes bords e nfa ntas pa r le fro i d . lce be rgs, lcebergs, d o s d u N o rd-At l a ntique, a u g ustes Bouddhas gelas s u r des m e rs i ncon te m p l a es, P h a res sci nti l l a nts de la M o rt sa ns issue, le cri aperdu du si l e nce d u re des siecles. lcebergs, lcebergs, Sol itai res sa ns beso i n , des pays bouch as, dista nts, et l i bres de verm i ne. Pa rents des Ίl es, pa rents des sou rces, co m m e je vous vois, com me vous m' etes fa m i l ie rs . . .

H e n ri M ich aux

630


ΠΑΓΟ Β ΟΥΝΑ Παγόβουνα, χωρίς φρουρούς και δίχως ζώνη, όπου τα γέρικα θλιμμένα αλμπατρός και οι ψυχές τών πρόσφατα νεκρών θαλασσινών με τις αγκώνες ακουμπάνε στις μαγεμένες νύχτες των υπερβορείων. Παγόβουνα, παγόβουνα, ναοί καθεδρικοί χωρίς θρησκεία του αιώνιου χειμώνα, ριγμένα στο παγωμένο περικάλυμμα του πλανήτη Γη . Πόσο ψηλές, πόσο καθάριες είναι οι ακτές σας οι γεννημένες απ' το ψύχος. Παγόβουνα, παγόβουνα, ράχη του Βόρειου Ατλαντικού, Βούδδες σεπτοί κατεψυγμένοι σε θάλασσες αδιανόητες, σπινθηροβόλοι φάροι του Θανάτου χωρίς διέξοδο, η εκστατική κραυγή σκληρής σιωπής αιώνων. Παγόβουνα, παγόβουνα, Αναχωρητές χωρίς ανάγκες, χωρών περίκλειστων, απόμακρων, ελεύθερων από παράσιτα. Πρόγονοι των νησιών, πρόγονοι των πηγών, πώς σας κοιτώ, πόσο πολύ μου είστε γνώριμοι . . .

Ανρί Μισώ

631


SUNIUM , SUNIUM

S u n i u m, Su n i u m , s u b l i m e p ro m o ntoi re Sous le ciel le p l us bea u , D e I' a m e e t de I' esprit, de toute h u m a i ne g l o i re Le bercea u, le to m bea u ! Jadis, bien jeu ne enco r, l o rsque l e j o u r sp lendide Sort de I' om bre va i nqueu r, Ton i m age a blessa, co m m e d' u n tra it rapide, Les forces de m o n coeu r. Ah ! Qu ' i l sa ig ne, ce coe u r ! et toi, m o rte l l e vue, G a rde touj o u rs doubla, Au-dessus d' u n e m e r azu rae et ch enue, Un te m p l e m uti l a .

J e a n M o raas

632


L:OYNIO , L:OYNIO

Σούνιο, Σούνιο, εξαίσιο ακρωτήρι Κάτω από τον ομορφότερο ουρανό, Της ψυχής και του πνεύματος, όλης της δόξας του ανθρώπου Λίκνο ζωής, μνήμα σκοτεινό ! Πω παλιά, στην πρwίμη νειότη ακόμα, όταν η ένδοξη μέρα Στεφότανε νικήτρια της σκιάς, Το είδωλό σου πλήγωσε, σαν ταχυβόλο βέλος, Τη ρώμη της δικής μου της καρδιάς. Αχ! Πόσο ματώνει αυτή η καρδιά ! Κι εσύ, όψη θνητή, Φύλαγε πάντοτε διπλά, Πάνω από μια θάλασσα γαλάζια και λευκή, Έναν ναό κομματιασμένο σκληρά.

Ζαν Μωρεάς (Ι ωάννης Παπαδιαμαντόπουλος)

633


Je pe nse a toi , Myrtho, d ivi ne excha nteresse, Au Pausi l i ppe a lti er, de m i l l e feux bri l l a nt, Α ton front i nonda des cla rtas d' Orient, Aux ra isins noi rs melas avec I' or de ta tresse. C' est d a ns ta coupe a ussi que j' avais bu I' ivresse, Et dans I' acl a i r fu rtif de ton oei l sou ri a nt, Qu a n d a ux pieds d' lacch us on me voyait pri a nt, Car la M u se m' a fait I' u n des fi ls de la G rece. Je sais pou rq u o i la-bas le volca n s' est rouve rt . . . C' est q u ' h i e r tu l 'ava is toucha d' u n pied a g i le, Et de cend res sou d a i n I' h o rizon s'est couve rt. Depuis q u ' u n duc normand brisa tes d i eux d' a rg i le, Toujou rs, sous les ra m ea ux du l a u ri e r de Vi rg i l e, Le pale h o rte nsia s' u n it au myrte ve rt! G e ra rd de N e rva l

634


Εσένα σκέφτομαι, Μυρτώ, θεότητα μαγευτική, Στ' αγέρωχο Παυσίλυπο, των χίλιων φωτεινών πυρών, Το μέτωπό σου ποτισμένο απ' την Ανατολή των καθαρών διαυγειών, Στα μαύρα τα σταφύλια τα μπλεγμένα με την πλεξούδα σου τη χρυσαφί. Ήταν στο κύπελλο σου που τη μέθη είχα πιεί, Και μες στη φευγαλέα λάμψη από το μάτι σου το γελαστό, Όταν με είδανε στα πόδια του Ίακχου να προσκυνώ, Γιατί η Μούσα μ' έκανε της Ελλάδας κι εμένα παιδί. Γνωρίζω γιατί κάτω εκεί ξανά το ηφαίστειο διερράγη . . . Γιατί χθες το ακούμπησες με μιαν ανάλαφρη πατημασιά, Και ξάφνου τον ορίζοντα καλύψανε η στάχτη κι η φωτιά. Αφότου ένας δούκας νορμανδός θρυμμάτισε τους πήλινους θεούς, Πάντοτε, κάτω απ' την πολύκλαδη του Βιργιλίου δάφνη, Η ωχρή ορτανσία ενώνεται με πράσινη μυρτιά ! Ζεράρ ντε Νερβάλ

635


MONS IEUR

J e vous dis de m ' aider Monsi e u r est lou rd . Je vous d i s de crie r, Monsi e u r est sou rd . Je vous dis d' exp l i q u e r, M o nsi e u r est bete. Je vous dis d' e m ba rq u e r, Monsieu r reg rette. Je vous dis de l'a i m e r, Monsieu r est vieux. Je vous dis de prier, M o nsi e u r est Dieu . E tei g n ez la l u m i e re, Monsieu r s' endort. Je vous dis de vous tai re, Monsieu r est m o rt. Gao N org e

636


Ο KYPI OL:

Σάς λέω βοηθήστε Ο Κύριος είναι νωθρός. Σάς λέω φωνάξτε, Ο Κύριος είναι κο uφός. Σάς λέω εξηγήστε, Ο Κύριος είναι κο uτός. Σάς λέω αποοράστε, Ο Κύριος είναι απολογητικός. Σάς λέω αγαπήστε, Ο Κύριος είναι γηραιός . Σάς λέω ο εηθείτε, Ο Κύριος είναι Θεός. Σβήστε το φως, Ο Κύριος αποκο ψ ιέται χαλαρός. Σάς λέω σωπάστε, Ο Κύριος είναι νεκρός. Ζεό Νόρζ

637


JE DETE STE LE S NUAGE S Je dateste les n uages leu rs fo rmes ri dicu l es i l s n' ont m e m e pas la beauta d es ti g res su r leu r p roie ces n uages i d i ots q u i ne vive nt q u e d u so l e i l et q u i passent leu r te m ps

a l e cach e r Fra ncis Pica bia

638


ΜΙΣΩ ΤΑ ΣΥΝΝ Ε ΦΑ

Μισώ τα σύννεφα τα γελοία τους σχήματα δεν έχουν καν την ομορφιά των τίγρεων κατά την αρπαγή της λείας τους αυτά τα σύννεφα τα ηλίθια που ζούνε μόνο απ' τον ήλιο και που περνούνε τον καφό τους κυνηγώντας τον Φρανσίς Πικαμπιά

639


QUARTIE R LIBRE

J ' a i m is m o n kapi dans la cage et je suis so rti avec I' oiseau su r la tete Alors on ne sa l u e p l u s a d e m a nda le com ma nd a nt Non on ne sa l u e p l u s a raspondu I' oiseau Ah bon excusez-moi je croyais qu' o n sa l u a it a d it le com ma nd a nt Vous etes tout excusa tout le monde peut se tro m pe r a d i t I ' oisea u . Jacq ues Prave rt

640


ΕΛΕ ΥΘ ΕΡΟΣ ΘΜΑΜ ΟΣ

Έβαλα το πηλίκω μου μέσα στο κλουβί και βγήκα με το πουλί στο κεφάλι Λοιπόν κανείς δεν χαιρετά πια ρώτησε ο ταγματάρχης Όχι κανείς δεν χαιρετά πια είπε το πουλί Α ! καλά με συγχωρείτε νόμιζα πως θα 'πρεπε να χαιρετούν είπε ο ταγματάρχης Σάς συγχωρούμε ο καθένας μπορεί να κάνει λάθος είπε το πουλί. Ζακ Πρεβέρ

641


ETRE ANGE E tre a ng e C ' est atra n g e D i t I' a ng e E tre a n e C'est atra ne Dit I' a ne Ce la ne veut ri en d i re Dit I' a n g e e n h a u ssant l es ai les Pou rta nt Si atra nge veut d i re q u e l q u e ch ose E tra ne est p l u s atra nge q u ' atra nge Dit I' ane E tra ng e est Dit I ' a n g e en ta pa nt des pieds Etra n g e r vous-meme Dit I' ane Et i l s' envo l e . Jacqu es Pravert

642


ΤΟ ΝΑ 'ΣΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ

Το να 'σαι άγγελος Είναι παράξενο Είπε ο άγγελος Το να 'σαι ψυχή Είναι να είσαι παραξενική Είπε η ψυχή Αυτό δεν σημαίνει τίποτε Ε ίπε ο άγγελος υψώνοντας τις φτερούγες Όμως Αν το παράξενο σημαίνει κάτι Το παραξενική είναι πω παράξενο κι από παράξενο Είπε η ψυχή Παράξενο Είπε ο άγγελος χτυπώντας τα πόδια Παράξενος είστε εσείς Ε ίπε η ψυχή Και πέταξε μακριά. Ζακ Πρεβέρ

643


IL PLEUT

Averse averse ave rse ave rse ave rse ave rse pluie δ pluie δ pluie δ ! δ pluie δ pluie δ pluie ! g o u ttes d' eau goutes d' eau goutes d' eau goutes d' eau para p l u i e δ pa ra p l u i e δ pa rave rse δ ! pa ragouttes d' eau pa ragouttes d' eau d e p l u i e capuch o ns pe l e ri nes e t i m permeables que l a p l u i e est h u m i de et que I' eau m ou i l le et m ou i l l e ! mou i l le I ' eau m ou i l le I ' eau mou i l l e I ' eau m ou i l le I' eau et q u e c'est ag raable ag raable ag raable d' avo i r l es pi eds m ou i l las et les ch eveux h u m ides tout h u m i des d' ave rse et de p l u i e et de g o u ttes d' eau de p l u i e d' ave rse et sans u n pa ragoutte pou r protager les pieds et l es cheveux mou i l las qui ne vont p l us friser qui ne vont p l us friser a cause de I' ave rse a ca use de la p l u i e a ca use de I ' ave rse e t des g o u ttes de p l u i e des gouttes d' e a u de p l u i e et des gouttes d' averse cheveaux dasa rι;o n nas ch eveaux sa ns pa ra p l u i e Raym ond Queneau

644


Ν εροποντή νεροποντή νεροποντή νεροποντή νεροποντή νεροποντή βροχή ώ βροχή ώ βροχή ώ ! Ώ βροχή ώ βροχή ώ βροχή ! σταγόνες νερού σταγόνες νερού σταγόνες νερού αλεξιβρόχιο ώ αλεξιβρόχιο ώ αλεξίστιχο ώ ! αλεξισταγόνιο νερού αλεξισταγόνιο νερού της βροχής κουκούλες μπέρτες κι αδιάβροχα γιατ' η βροχή είναι υγρή και το νερό μουσκεύει και μουσκεύει ! μουσκεύει το νερό μουσκεύει το νερό μουσκεύει το νερό μουσκεύει το νερό κι είναι ευχάριστο ευχάριστο ευχάριστο να 'χεις τα πόδια μούσκεμα και τα μαλλιά βρεγμένα κάθυγρα απ' την νεροποντή και τη βροχή και τις σταγόνες του νερού της βροχής και της νεροποντής και δίχως αλεξισταγόνιο για να προφυλάξεις τα πόδια και τα μαλλιά τα μουσκεμένα που δεν είναι πια σπαστά που δεν είναι πια σπαστά λόγω της νεροποντής λόγω της βροχής λόγω της νεροποντής και των σταγόνων της βροχής των σταγόνων του νερού της βροχής και των σταγόνων της νεροποντής μαλλιά αναταραγμένα μαλλιά χωρίς ομπρέλα για την βροχή

Ρα ϋ μόν Κενώ

645


DANS L' E SPACE

O n d i rait q u e kakchose se passe En fa it i l ne se passe rie n U n a utobus acrase u n ch i e n Des badauds s e d a l asse nt 1 1 va pl euvoi r Tiens ti ens Raymond Qu eneau

646


L:ΤΟΝ ΧΩΡΟ

Θ α 'λεγε κανεις πως κάτι τρέχει Στην πραγματικότητα δεν τρέχει τίποτα Ένα λεωφορείο λιώνει έναν σκύλο Οι χασομέρηδες χαλαρώνουν Πάει για βροχή Κοίτα να δεις φίλε μο u Ρα u μόν Κενώ

647


LE COEUR VOLE M o n triste coeu r bave a l a pou pe, Mon coe u r couvert de ca pora l : l l s γ la ncent des jets de sou pe, Mon triste coeu r bave a la pou pe: Sous les q u o l i bets de l a troupe Qui pousse u n ri re g a n a ra l , M o n triste coeu r bave a l a pou pe, Mon coeu r couvert de ca pora l ! lthyp h a l l iq ues et pioupiesques Leu rs q u o l i bets I' o nt daprava ! Au gouverna i l o n voit des fresques lthyp h a l l i q u es et pioupiesques, ό flots a b racada bra ntesqu es, Prenez m o n coeu r, q u ' i l soit lava ! lthyp h a l l i q u es et pioupiesques, Leu rs q u o l i bets I' o nt daprava ! Quand i l s a u ro nt ta ri l e u rs ch i q u es, Co m m ent ag i r, δ coeu r vol a ? C e se ro nt d e s hoquets bach i q ues Quand i ls a u ro nt ta ri leu rs ch i q u es: J' a u rai des su rsa uts stomach iq u es, Μ ο ί , si m o n coeu r est rava l a : Q u a n d i l s a u ront ta ri l e u rs ch i q u es Com m ent ag i r, δ coeu r vol a ? A rth u r Ri m ba u d

648


ΚΑΡΔΙΑ ΚΛΕ ΜΜ Ε ΝΗ Η καρδιά μου αφρίζει εκεί στην πρύμη λυπημένη, Μέσα στα φύλλα του καπνού μπαλαρισμένη: Την πασαλείβουνε με σούπα, Η καρδιά μου αφρίζει εκεί στην πρύμη λυπημένη: Κάτω απ' τ' αγροίκα αστεία των ναυτών Που ξεσπούν σε μια ιλαρότητα γενικευμένη, Η καρδιά μου αφρίζει εκεί στην πρύμη λυπημένη, Μέσα στα φύλλα του καπνού μπαλαρισμένη ! Χυδαίοι κι ιθυφαλλικοί Απ' τους αγροίκους τους αστε"ίσμούς έχει φθαρεί ! Στη γέφυρα ολούθε ζωγραφιές Χυδαίες κι ιθυφαλλικές, Ω ! κύματα της μαγγανείας μαγικά, Πάρτε μου την καρδιά, να καθαρθεί ξανά ! Χυδαίοι κι ιθυφαλλικοί, Απ' τους αγροίκους τους αστε"ίσμούς έχει φθαρεί ! Όταν θα έχουνε τη δόση του καπνού για μάσημα ξεράνει, Πώς ν' αντιδράσω, ώ καρδιά κλεμμένη ; Θά 'χει κανείς με λόξυγγες διονυσιακούς να κάνει Όταν θα έχουνε τη δόση του καπνού για μάσημα ξεράνει: Εμένα θα μ' ανακατεύονται τα σωθικά μου, Όταν θα ευτελιστεί και πάλι η καρδιά μου: Όταν θα έχουνε τη δόση του καπνού για μάσημα ξεράνει, Πώς ν' αντιδράσω, ώ καρδιά κλεμμένη ;

Αρτούρ Ρεμπώ

649


11 N e dit pas d e m a l des g ens, 11 N e pe nse pas d e m a l des g ens; 11 ' Quand i l a affa i re aux g ens, Va trouver les gens Di recte m e nt. 11 est 11. Souve nt 1 1 se sent Seu l 11

Arm a n d Robi n

650


Ο «ΑΥΓΟ:Σ »

Αυτός Δεν λέει κακά για τους ανθρώπους, Αυτός Δεν σκέπτεται κακά για τους ανθρώπους, Αυτός, Όταν έχει κάποια υπόθεση με τους ανθρώπους, Πάει και τους βρίσκει Κατ' ευθείαν. Αυτός Είναι Αυτός. Συχνά Αισθάνεται Μόνος Αυτός

Αρμάν Ρομπέν

651


E LOGES

XVI I I Α p rase nt la issez-moi, j e vais seu l . Je sorti rai , ca r j' a i affa i re: u n i nsecte m' attend pou r traite r. Je me fais joie du g ros oei l a facettes: a n g u leux, i m p ravu , co m m e le fru it d u cypres. Ou bien j' ai u ne a l l i a nce avec l es pierres vei naes-bleu: et vous me laissez agalement. Assis, dans I' a m itia de mes g e n oux.

Sai nt-Joh n Perse

652


Ε Γ ΚΩ ΜΙΑ

XVIII

Επί του παρόντος αφήστε με, πηγαίνω μόνος. Θα 'βγω, γιατί έχω δουλειά: ένα έντομο με περιμένει για να με περιποιηθεί. Χαίρομαι τα μεγάλα πολυγωνικά μάτια: γωνιώδη, απρόβλεπτα, όπως ο καρπός του κυπαρισσιού. Ή καλύτερα έχεις συμμαχία με τις πέτρες πού 'χουνε γαλάζιες φλέβες: και με αφήνετε ομοίως καθισμένο, ανάμεσα στη φιλία των γονάτων μου.

Σεν-Ζον Περς

653


E CRIT SUR LA PORT U n h o m m e est d u r, sa fi l le est douce. Qu ' e l l e se ti e n ne toujo u rs a so n retou r s u r la p l u s h aute m a rche de la m aison bla nche, et faisa nt g race a so n cheva l de I ' atra i nte des g enoux, i l o u b l i e ra la fi evre q u i ti re toute la peau du visage en deda ns.

Sa i nt-Joh n Pe rse

654


Γ ΡΑΜΜ Έ ΝΟ L:ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Ο άνδρας είναι σκληρός, η κόρη του μειλίχια. Γιατί αυτή κατά την επιστροφή του καταλαμβάνει πάντα το υψηλότερο σκαλί του λευκού σπιτιού, και χάρη στα μαλλιά της που φτάνουνε στα γόνατα, εκείνος ξεχνά την έξαψη που εκβάλλει όλο το δέρμα του προσώπου μέσα του.

Σεν-Ζον Περς

655


TE RRITOIRE S DU TEMPS

Au g ra n d galop l e zebre fu it 1 1 fu it la cage aux longs ba rreaux Que l'on a pei nte su r son dos Mais qui le mettra h o rs de l u i ? J ' a i contre q u e l q ues poissons E ch a n g a la m e r Toute v i e est sa ns m a m o i re C h e rch e poe me C h e rche m i ro i r On o u b l i e tout p u i s o n e n meu rt S u r quoi vou l ez-vous q u e je pleu re?

Yo l a nd S i m o n

656


ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΧΡΟΝΟΥ

Με θαυμάσω καλπασμό τρέχει η ζέμπρα στην οδό Δραπετεύει απ' το κλουβί της με τις μπάρες τις μακριές Που της είχαν ζωγραφίσει και στις δύο της τις πλευρές Όμως ποιός θα τήνε σώσει απ' τον δικό της εαυτό ; Παρά την θέληση κάποιων ψαριών Εγώ άλλαξα την θάλασσα Ολόκληρη η ζωή δεν έχει μνήμη Κοίτα τα ποιήματα Δες τον καθρέπτη Κανείς τα πάντα τα ξεχνά μετά πεθαίνει Γιατί θα θέλατε να κλαίω, τί μας μένει ;

Γωλάντ Σιμόν

657


ου to m bent l es m atao rites

J' achet 'rai u n ch a m p J'y f'rai u n e ba ra q u e a frites Je se ra i m a rch a n d Toutes l e s poussieres d' atoi les Je les accroch 'ra i Au-dessus de ma ca ba ne Pou r la daco re r Et si u n mataorite Me tu e u n cli ent Su r sa to m be je d i rai Α so n e nterrem e nt: « U n mataorite I' a tua Un jou r e n tom ba nt Pa rc' qu'i l a i m ait trop les frites Et q u ' i l atait trop g o u r m a n d . » Yo l a nd S i m o n

658


ΜΥΘΟΣ

Εκεί πο u πέφτουνε μετεωρίτες Θ' αγοράσω έναν αγρό Θα φτιάξω μια καντίνα να πο uλώ πατάτες Θα μεταμορφωθώ σε έμπορο Όλη την αστερόσκονη Θα επαu ξήσω Επάνω στην καλύβα μο u Για να την διακοσμήσω Κι αν κάποιος μετεωρίτης Mou σκοτώσει έναν πελάτη Θα γράψω στην κηδεία το u Στης ταφόπετρας την πλάτη: <<Ενας μετεωρίτης πέφτοντας τον σκότωσε Ήταν μέρα αποφράς Tou αρέσαν τόσο οι πατάτες Κι ήτανε πολύ καλοφαγάς».

Γωλάντ Σιμόν

659


MANTE S LA JOLIE

L a utoroute a tra ncha

Α m a d roite les pavi l lo ns Α m a gauche les g ra nds ense m bles Α I' h o rizon TOTAL a p l a nta sa ba n n i e re. Yo l a nd S i m o n

660


ΜΑΝΤ ΛΑ ΖΟΛΙ

Ο αυτοκινητόδρομος το έκοψε στα δύο Στα δεξιά τα εξοχικά Στ' αριστερά τα πολυκαταστήματα Και στον ορίζοντα το λάβαρό της.

Γωλάντ Σιμ όν

661


AU GALOP

Prends to n p l us beau cheva l blanc et ta cravach e et tes ga nts cou rs a l a vi l le au p l u s tδt et reg a rde l e bea u ch iHeau Le bea u ch ateau dans la q u i perd ses feu i l les sa ns a u g a l op au galop m o n tout n ' est pas rose d a ns

fo ret reg ret ami la vie

P h i l i ppe Soupau lt

662


Πάρε το πω ωραίο και λευκό σου άτι και το μαστίγιό σου και το γάντι τρέχα στην πόλη δια μιας κοίτα το κάστρο της ωριάς Τ' όμορφο κάστρο στους δρυμούς που χάνει τα φύλλα του χωρίς ενδοιασμούς κάλπασε, κάλπασε φίλε μου ιππευτή δεν είναι όλα ρόδινα σε τούτη τη ζωή Φιλίπ Σουπώ

663


FUNEB RE

Monsieu r M i roi r m a rch a n d d' h a bits Est m o rt h i e r soi r a Pa ris 1 1 fait n u it 1 1 fa it noi r 1 1 fa it n u it noi re a Pa ris. P h i l i ppe Sou pa u lt

664


ΝΗΠΕ ΝΘΕL:

Ο Κύριος Καθρέπτης έμπορος φράκων Απεβ ίωσε χθες την εσπέραν εις Παρισίο uς Πίπτει η ν u ξ Πίπτει το σκότος Πίπτει ο ζόφος της ν u κτός εις Παρισίο uς. Φιλίπ Σο uπώ

665


COMPTIN E

(Voix d' enfant, zazaiement recommanda)

J ' ava is u n e vache E l le est a u sa l o n J ' ava is u n e rose E l le est en ch em ise Et en panta l o n J' avais u n cheva l 1 1 cuit dans l a sou pe Da ns le cou rt-bo u i l l o n J ' ava is u n e l a m pe Le ciel m e I ' a prise Pou r le n u its sans l u ne J ' ava is u n so l e i l 1 1 n'a p l us de feu Je n'y vois p l us goutte Je ch erch e m a route Com me u n m a l h e u reux.

Jean Ta rd ieu

666


ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ

(Παι δική φωvή, συνιστάται ψεύδισμα) Ε ίχα μ ια αγελάδα Είνα ι στο σαλόν ι Είχα ένα ρόδο Φοράε ι ένα πουκάμ ισο Φοράε ι πανταλόν ι Είχα ένα άλογο Βράζε ι στο καζάν ι Μες στο ψαρομάν ι Είχα μία λάμπα Μου την πήρε ο ουρανός Γ ια τ' αφέγγαρα σκοτάδ ι α Είχα έναν ήλιο Δεν έχε ι π ια φωτ ιά Δεν βλέπω ούτε στάλα Κ ι αναζητάω το δρόμο μου Δύστυχος στα τυφλά.

Ζαν Ταρντ ιέ

667


CONVΈ RSATI ON

(Sur le pas de la porte, avec bonhomie)

Com me nt ς:a va s u r la te rre? - <;a va, ς:a va, ς:a va bi e n . Les petits ch i e ns so nt'i ls prosperes? - M o n Dieu o u i m e rci bi e n . E t l e s n u ages? - <;a flotte. Et les volca ns? - <;a m ijote. Et l es fl euves? - <;a s' acou le. Et l e te m ps? - <;a se d a rou le. Et votre a m e? - E l le est m a lade Le p ri ntem ps atait trop ve rt e l l e a m a n g a trop de sa lade.

Jean Ta rd ieu

668


(Στο κατώφλι της πόρτας, με εvyέvεια) Πώς τα πάτε στη γη ; - Καλά, καλά, μια χαρά. Τα σκυλάκια ευημερούν ; - Ν αι Θεέ μου σ' ευχαριστούν. Και τα σύννεφα ; - Μετεωρίζονται. Τα ηφαίστεια ; - Σιγοβράζουνε. Και τα ποτάμια ; - Τρέχουν και χύνονται. Ο καφός ; - Ξεδιπλώνεται. Και η ψυχή σας ; - Όχι καλά. Ήταν η άνοιξη που ήταν τόσο πράσινη και παραέφαγε σαλατικά.

Ζαν Ταρντιέ

669


TU OUVRE S

Tu ouvres les ai les pou r pa rti r e n voyag e t u t e m oq ues de nous cheva l

a ton age Trista n Tza ra

670


ΑΝ Ο ΙΓΕ Γ Σ Ανοίγεις τις φτερούγες σο u να φύγεις για ταξείδι τ' αλόγατά μας περιπαίζεις στην ηλικία σο u Τριστάν Τσαρά

671


Ce soi r, u n g ra nd ci el cl a i r, su rnatu re l, a bstrait, Froid d' ato i l es, i nfi n i m ent i n accessible Α l a p ri e re h u ma i ne, u n g ra n d ciel cl a i r pa raΊt. 1 1 fig e e n son m i roi r I ' ate rn ita visi ble. Le g e l atrei nt cet i nfi ni d' a rg ent et d' o r, Le g e l atrei nt les vents, la g reve et l e s i l ence Ε Ι les p l a i nes et l es p l a i nes; le g e l q u i m o rd Les loi ntai ns bleus, ou l es astres poi ntent leu r l a nce. S i l e ncieux, l es bois, la m e r et ce g ra nd ci el Et sa l u eu r i m m o b i l e et d a rda nte ! Et ri en q u i re m u e ra cet ord re essenti el Et ce reg ne de neige acerbe et co rroda nte. l m m uta bi l ita tota le. On se nt du fe r Et des ataux serer so n coeu r m o rne et ca ndide; Ε l a cra i nte saisit d' un i m m o rtel h ive r Et d' u n g ra nd Dieu soudai n, g laci a l et splendide. E m i le Verhaeren

672


Ο ΠΑΓΕΤΟΣ

Αυτό το δε ιλινό, ένας μεγάλος δ ιάφανος ουρανός, υπερφυσικός, αφηρημένος, Ψυχρός αστέρων, απείρως απροσπέλαστος Στην ανθρώπ ινη ικεσία, ένας μεγάλος δ ιάφανος ουρανός αποκαλύπτετα ι . Παγώνε ι στον καθρέπτη του την α ιων ιότητα την ορατή . Ο παγετός σφ ιχταγκαλιάζε ι αυτό το άπε ιρο από χρυσό κ ι ασήμ ι , Ο παγετός σφ ιχταγκαλιάζε ι τους ανέμους, τ' ακρογ ιάλι κα ι τη σ ιωπή Κα ι τ ις πεδ ιάδες κα ι τ ις πεδ ιάδες ο παγετός δολοφονεί Τ' απόμακρο γαλάζ ιο, εκεί που τ' άστρα κατευθύνουνε τα βέλη τους. Σιωπηλοί, τα δάση, η θάλασσα κ ι ετούτος ο μεγάλος ουρανός Κα ι το απαύγασμά του το ακίνητο κα ι το ορμητικό ! Κα ι τίποτε που να αναταράξε ι αυτή την ουσ ιώδη τάξη Κ ι αυτή τη βασιλεία του π ικρού χων ιού του δ ι αβρωτ ικού. Ακ ινησία ολική . Ν ιώθε ις το σίδερο Κα ι το μαγγάν ι που του σφίγγε ι την καρδ ιά την σκυθρωπή κι αγνή . Κ ι ο φόβος γίνετα ι κυρίαρχος ενός αθάνατου χε ιμώνα Κ ι ενός μεγάλου α ιφν ιδ ιαστ ικού Θεού, κατεψυγμένου κα ι λαμπρού. Εμίλ Βεραρέν

673


LE S SANGLOTS DES VI OLONS Les sa n g l ots longs Des vi olons De I' auto m n e B l essent m o n coeu r D' u n e l a n g u eu r M o n otone. Tout suffoca nt Et bleme, q u a nd So n n e I ' heu re, Je me souvie ns Des jou rs a nci ens Et je pleu re; Et je m ' e n va is Au vent m a uva is Qui m' e m p o rte Deς:a, dela, Pa rei l a la Feu i l le m o rte.

Pau l Ve rl a i ne

674


ΟΙ ΛΥΓΜΟΙ ΤΩΝ Β ΙΟΛΙΩ Ν Οι μακρόσυρτοι λυγμοί των βιολιών του φθινοπώρου μού πληγώνουν την καρδιά μ' αισθήματα βαρυθυμιάς μονότονης και πόνου. Χωρίς ανάσα και ωχρός, όταν σημάνει η ώρα, θυμάμαι τον παλιό καφό ξεσπώ σε κλάμα τώρα, Κι αφήνομαι στον άνεμο που με πετάει εδώ κι εκεί, σαν ένα φύλλο από φύση νεκρή . Πωλ Βερλαίν

675


IL PLEURE DANS ΜΟΝ COEUR 1 1 pleu re d a ns m o n coeu r Co m m e i l p leut s u r la vi l le; Qu e l l e est cette l a n g u e u r Q u i panetre m o n coeu r?

ό bruit doux de la p l u i e Pa r terre e t s u r l e s toits ! Pou r u n coeu r q u i s' e n n u i e ό le ch a nt de l a p l u i e ! 1 1 p l e u re sans ra ison Dans ce coeu r qui s' acoeu re. Quoi ! n u l l e tra h iso n ? . . . Ce deu i l est sa ns ra iso n . C ' est bien la pi re pei n e D e ne savo i r pou rq u o i S a n s a m o u r et sa ns h a i ne M o n coeu r a ta nt de pei n e ! Pau l Ve rl a i ne

676


ΚΑΤΙ ΚΛΑΙΕ Ι ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Κάτι κλαίει μες στην καρδιά μου Όπως βρέχει μες στην πόλη, Τί ειν' αυτή η βαρυθυμιά μου Που τρυπάει την καρδιά μου ; Ώ γλυκέ ήχε της βροχής Στο έδαφος και στις σκεπές ! Για μια καρδιά της ταραχής Ώ τραγούδι της βροχής ! Κάτι κλαίει χωρίς αιτία Στην καρδιά την κουρασμένη . , , ;. . . Τ ιΊ. Κ αμμια προ u� οσια Τέτοιος πόνος χωρίς αιτία. Ε ίν' χειρότερος ο πόνος Ν α μην ξέρεις το γιατί Χωρίς έρωτα και χωρίς μίσος Η καρδιά μου να πονάει τόσο πολύ ! Πωλ Βερλαίν

677

Ι :Σ ΠΑΝΙΑ

�

679


E L POEMA DE MIO CID 3 Μ ί α Cίd R ruy Dίaz pαr Bu rg αs e ntrava, en su cα mparia sessaenta pendα nes. Exί a n l α ver m u g ί eres e va rαnes, bu rgeses e bu rg esas pαr las fί nί estras sα n, p l α ra ndα de l αs αjαs, ta ntα avί a n el dαlαr; de l as sus bαcas tαdαs d ίzίa n u n a rrazό n: " i Dί αs, q u a buen vassa l lα, sί αvίesse buen seriαr ! "

4 Cαn bί d a r l a ί e n de g radα, m as n ί n g u nα nαn αsava : e l rey dαn Alfα nssα ta ntα avίe la g ra nd saria. Antes de la nαch e e n Bu rg αs d a l e ntrό su ca rta, cα n g ra n d reca bdα e fue rte m ί entre sel lada: q u e a m ί α Cίd Rαy Dίaz, q u e nadί nαl d ί essen pαsada, e aquel q u e gela dί esse sαpί esse vera pa la bra q u e perderίe l αs averes e m as l αs αjαs de la cara, e a u n d e m as lαs cu erpαs e l as a l m as. G rande d u e l α avί en las ye ntes crίstίa nas; ascόnde nse de m ί α Cίd, ca nαl αsa n dezί r nada. Ε Ι Cam peadαr ade l ί ri ό a su pαsada, Assί cαmα l l egό a la p u e rta, fa l lό l a bίen cerrada pαr m ί edα del rrey Alfα nsα, q u e assί Ι α avίa n paradα q u e sί nαn la q u e bra ntas pαr fue rς:a, q u e nαn ge l a a b rίesse nadί. Lαs de Μ ί α Cίd a a ltas vαzes l l a m a n , l αs de dentrα n α n l es q u e rί a n tαrnar p a l a bra . Ag u ίjό Μ ί α Cίd, a la p u e rta s e l l egava, sacό el pίe del estrί bera, u n a fe rίda l ' dava;

680


ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΙΝ Τ 3 Ο Ρο uί Ντίαζ ο μίο Σίντ μπήκεν μέσαν στο Μπούργκος, μαζί κι η συνοδείαν του από εξήντα ιππότες. Άνδρες, γυναίκες, όλοιν τους βγήκαν στα παραθύρια, για ναν τον δουν καθώς περνά και ναν τονε θαυμάσουν. Τα μάτιαν τους δακρύζανε, πονούσεν η καρδιάν τους. Απ' ολονών τα στόματαν μίαν φωνήν υψώθη: «Τί πατριώτης, Ύψιστε, μακάριν τέτοιον νά 'χαμεν κι ένανεν βασιλέαν ! » 4 Μετά χαράς θα ήθελαν ναν τον φιλοξενούσαν, όμως κανείς δεν τόλμαεν, από τον φόβον της οργής του κύρη τους Αλφόνσου. Πρίν πέσει η νύχτα ήρθανε στο Μπούργκος διαταγές του, με οδηγίες αυστηρές και εφτασφραγισμένες: κανείς τους να μην τον δεχτείν, τον Σίντ τον Ρο uί Ντίαζ, θα έπρεπεν να ξεύρει τι όποιος τους το τόλμαεν ολάκερον το β ιός του, πως θά 'χανεν για τα καλά τα μάτιαν του, το σώμαν του κι ακόμην την ψυχήν του. Μεγάλον πόνον είχανε οι χριστιανοί του Μπούργκος. Κρύβονταν απ' τον μίο Σίντ, και δεν βγάζαν κουβένταν. Ο στρατηλάτης τράβηξεν για το κατάλυμά του. Μόλις την πύλην έφθασεν την βρήκε αμπαρωμένην, τον βασιλιάν φοβήθηκαν, γι' αυτό και την σφαλίσαν, εκτός κι αν την εγκρέμιζεν, ποτέν τους δεν θ' ανοίγαν. Οι στρατιώτες τού μίο Σιντ φωνάζαν δυνατά, δεν λέγασιν μιάν λέξιν. αυτοί που μέσαν ήντοσαν Έφιππος όρμησεν ο Σιντ, κεντρίζοντας το άτιν, στην πόρταν έφθασεν ταχειά καλπάζοντας μπροστάν της και με το πόδιν λεύτερον απ' τον αναβολέα, της έδωσεν ορμητικά μιάν δυνατήν κλωτσιάν.

681


N o n se a b re la p u e rta,

ca bien era cerrada.

U na niiia de n u ef a iios " i Ya Cam peador,

a ojo se pa rava :

e n buen o ra ci nxi estes espada ! a n och d' al e [ n]trό su ca rta

Ε Ι rrey lo ha vedado, co n g ra nt rreca bdo

e fue rte m i e ntre sel lada.

N o n vos osa ri e m os

a bri r n i n cog e r por nada;

si non, perderi e m os e d e m as

l os averes e l as casas

los ojos de l as ca ras.

Cid, en el nu estro m a l m as e l Criador vos va la

co n todas sus vertudes sa nctas."

Esto la n i iia d ixo Ya lo vee e l Cid

vόs non g a n ades nada, e to rnόs pora su casa .

q u e del rrey non avia g r[aci]a;

pa rti όs' de l a p u e rta,

por Bu rgos a g u ijava,

l l egό a Sa ncta M a rίa, fi ncό los i n ojos,

l uego d escava lga,

de co raς:ό n rogava.

19

I s e echava m i o Cid

despuas q u e fo de noch ,

u n sueiiol p riso d u lς:e, Ε Ι a n g e l Ga bri e l "Cava l gad, Cid,

ta n bien se a d u rm i ό. a a l vi no en vision:

e l buen Ca m peador,

ca n u nq u a en ta n buen pu nto m i e ntra que visq u i a redes Quando despe rtό e l Cid,

cava l g ό varόn;

bien se fa ra lo to. " la ca ra se santigό.

poem a medieva l

682


Η πύλη όμως δεν άνοιξεν, ήταν χαλάν κλεισμένη . Μία μικράν εννεάχρονην εφάνη απά στα τείχη: « Ώ ραν καλήν εζώστηκες, στρατάρχην μου, την σπάθαν ! Τ' απαγορεύει ο βασιλιάς, σένα να υποδεχτούμεν, κρυφάν και με σφραγίδες. χθες νύχτ' αφίχθη διαταγήν Ούτε που θαν τολμούσαμεν μέσαν να σας δεχτούμεν. τα σπίτιαν και το βιός μας Αλλιώς θα θυσιάζαμεν τα μάτιαν μας τα ίδιαν. κι ακόμαν πω φριχτώτερον κέρδος εσύ δεν θά 'χεις. Απ' την δικήν μας συφοράν, μ' ολες του τις δυνάμεις Μακάριν ο Δημιουργός γερόν στο πέρασμά σου». ναν σε φυλάει πάντοτε Αυτά η μικρά του μίλησεν

κι επέστρεψεν στο σπίτιν.

Ο Σιντ κατάλαβεν με μιάς

πως χάριν απ' τον βασιλιάν

δεν είχεν να προσμένειν. Μέσ' απ' το Μπούργκος κάλπασεν,

φεύγοντας απ' την πύλην,

κι έφθασεν εις την εκκλησιάν κατέβην απ' το άτιν του, κι από το βάθος της καρδιάς

της Άγιας Μαρίας, γονάτισεν αμέσως με πάθος προσευχήθην.

19 Έγυρε ο Σίντ να κοιμηθεί

καθώς έπεσε η νύχτα,

κι ήταν γλυκός ο ύπνος του, Ο Γαβριήλ Αρχάγγελος

ήλθεν σαν οπτασία:

«Κάλπασεν, Σίντ πολέμαρχεν, ποτέ κανείς δεν κάλπασεν Όσονε ζείς όλα καλά Καθώς εξύπνησεν ο Σίντ,

κι είδ' όνεφο γλυκό . ανδρείεν και μεγάλεν, τέτοιον καλόν καφόν.

όλα δεξιάν θα πάνεν». έκανεν τον σταυρόν του.

μεσαιωνικό ποίημα

683


E L ANGEL BUE NO Vi no e l q u e yo qu erίa, el q u e yo l l a m a ba . Ν ο a q u e l q u e ba rre cie los si n defensas, l u ce ros si n ca banas, l u nas s i n patri a, n i eves. N i eves de esas ca ίdas de u na m a no. Un nom bre, u n sueno, u n a frente. Ν ο aquel q u e a sus ca bel los atό la m u e rte. Ε Ι q u e yo qu erίa . S i n a ra n a r l os a i res, si n h e ri r h ojas ni move r crista l es. Aqu e l que a sus ca be l l os atό el s i l e ncio. Pa ra sin l asti m a rm e, cava r u n a ri bera de l uz d u lce en m i pecho γ h acerme e l a l ma navegable. Rafa e l Al be rti

684


Ο ΚΑΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Ήρθε αυτός που ήθελα, αυτός που φώναξα. Όχι αυτός που σαρώνει απροστάτευτους ουρανούς, άστρα χωρίς καλύβες, φεγγάρια χωρίς πατρίδα, χιόνια. Χιόνια απ' αυτά που 'πέσαν από ένα χέρι. Ένα όνομα, ένα όνεφο, ένα μέτωπο. Όχι αυτός που 'χε δεμένο τον θάνατο στα μαλλιά. Αυτός που ήθελα. Χωρίς να γδάρει τον αέρα, χωρίς να πληγώσει φύλλα ή να δονήσει παράθυρα. Αυτός που 'χε δεμένη στα μαλλιά την σιωπή . Έτσι ώστε, χωρίς να μου κάνει κακό, να σκάψει μες στο στήθος μου μιαν όχθη ιλαρού φωτός και να κάνει την ψυχή μου πλώ"ίμη . Ραφαέλ Αλμπέρτι

685


Aqu ί ta m bi a n e ntra, en esta casa, Aqu ί vi a la m a d re cόm o cosίa. U n a ni iia, casi m ujer ( a l g u i e n d i rίa: qua a lta, qua g u apa se esta ponie ndo), a l zό sus g ra ndes ojos oscu ros, que no m e m i raban. Otro ch i q u i l l o, u na m e n u d a so m b ra, a pe nas u n g rito, un ru i d i l lo por e l su e l o, tocό m is piernas suave m ente, si n ve rme. Fu era, a l a entrada, un h o m bre g o l pea ba, confi ado, e n un h ierro. γ e ntra, y no me viero n . E ntra por u n a p u e rta, para sa l i r por otra. U n vie nto pa reci ό move r aque l l os vestidos. γ l a h ija a lzό su ca ra, sus g ra ndes ojos vagos y l l evό a su frente sus dedos. Un suspi ro p rofu ndo y s i l enci oso exh a l ό e l pech o de l a m a d re. Ε Ι niiio se si ntiό cansado y d u lce m e nte ce rrό l os ojos. ΕΙ padre detuvo su m aza y dejό su M i rada en la raya azu l del crepύscu lo. Vicente Al eixa n d re

686


Επίσης μπήκα εδώ, σ' αυτό το σπίτι, Εδώ είδα την μητέρα της πως έραβε. Μια κοπέλα, σχεδόν γυναίκα (κάποιος θα λεγε: τί ψηλή, τί όμορφη που γίνεται) , σήκωσε τα μεγάλα μαύρα μάτια της, που δεν με έβλεπαν. Ένας άλλος μικρούλης, μια μικροσκοπική σκιά, ίσα-ίσα μια κραυγούλα, ένας μικρός θόρυβος στο πάτωμα, ακούμπησε τα πόδια μου απαλά, χωρίς να με βλέπει. Έξω, στην είσοδο, ένας άνδρας, εφησυχασμένος, χτυπούσε με το σφυρί ένα σίδερο . Μπήκα, και δεν με είδαν. Μπήκα από μία πόρτα, για να βγω απ' την άλλη . Ένας αέρας φάνηκε να κουνάει τα ρούχα τους. Κι η θυγατέρα σήκωσε το κεφάλι της, τα μεγάλα αόριστα μάτια της κι έβαλε τα δάχτυλα στο μέτωπό της. Ένας βαθύς και σιωπηλός αναστεναγμός βγήκε απ' το στήθος της μητέρας. Ο μικρούλης ένοιωσε κουρασμένος κι έκλεισε γλυκά τα μάτια. Ο πατέρας σταμάτησε το σφυρί κι άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στην γαλάζια αχτίδα του λυκόφωτος. Βιθέντε Αλε"ίσσάντρε

687


E S E L AMOR QUE PASA!

Los i nvisi bles atom os del a i re en derredor pal pita n y se i nfl a m a n , e l ci e l o s e deshace e n rayos de oro, la tie rra se estrem ece a l bo rozada, oigo flota ndo en olas de a rm o n ίas ru m o r de besos y bati r de a l as, m is pa rpados se ci erra n . . . Qu a sucede? - Es e l a m o r que pasa !

G ustavo Ado lfo Becq u e r

688


ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ!

Τα άτομα τ' αόρατα τ' αγέρα τριγύρω πάλλονται κι ανάβουν, ο ουρανός διαλύεται σε χρυσαφιές αχτίδες, η γης ολάκερη δονείται από χαρά, ακούω να πετούν σε κύματα αρμονίας ήχοι φιλιών και φτερουγίσματα, τα βλέφαρά μου κλείνουν . . . Τί συμβαίνει ; - Είναι ο έρωτας που περνά !

Γκουστάβο Αντόλφο Μ πέκερ

689


QUE E S POE S fA? Qua es poesίa ?, dices m i e ntras clavas en mi p u p i l a tu p u p i l a azu l; Qu a es poesίa ! Y tύ me l o pregu ntas? Poesίa . . . eres tu. G ustavo Ado lfo Becq u e r

690


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟ ΙΗL:Η ; Τί είναι ποίηση ; μο u λες καρφώνοντας στα μάτια μο u τα γαλανά σο u μάτια. Τί είναι ποίηση ! Και με ρωτάς ; Ποίηση . . . είσαι σύ. Γκο uστάβο Αντόλφο Μ πέκερ

691


POR UN B E S O Por u na m i rada, u n m u ndo: por una so n risa, un cielo: por un beso . . . , yo no sa q u a te d i e ra por un beso. G u stavo Ado lfo Becq u e r

692


ΓΙΑ Ε ΝΑ ΦΙΛΙ

Για μια ματιά σο u , έναν κόσμο: για ένα χαμόγελο, έναν ουρανό: για ένα φιλί σο u . . . , δεν ξέρω τί θα σού ' ο ινα για ένα φιλί. Γκο uστάβο Αντόλφο Μ πέκερ

693


Como en u n l i bro a bi e rto Leo de tus p u p i l as en e l fo ndo;

Α qua fi n g i r el l a bio Risas q u e se desm i e nten con l os ojos? Llora ! Νο te ave rg l i ences de confesa r q u e me q u isiste u n poco. Llora ! Nadie nos m i ra . Ya ves; y o soy u n h o m bre . . . y ta m bi a n l l oro.

G ustavo Adolfo Becq u e r

694


Διαβάζω τις κόρες των ματιών σο u Σαν νά 'ταν ανοιχτό βιβλίο. Γιατί φτιάχνεις χαμόγελα με τα χείλια Πο u διαψεύδονται απ' τα μάτια ; Κλάψε ! Μη ντρέπεσαι να ομολογήσεις πως μ' αγάπησες για λίγο. Κλάψε ! Κανείς δεν μας βλέπει. Ν α δες ! Εγώ είμαι άντρας . . . και πάλι κλαίω !

Γκο uστάβο Αντόλφο Μ πέκερ

695


OLAS GIGANTE S Olas g i ga ntes q u e os rom pais bra m a ndo e n las playas desi e rtas y rem otas, envu elto e ntre la sabana de esp u m as, l leva d m e co n vosotras ! Rafagas de h u raca n q u e a rre batais del a lto bosq ue las m a rch itas hojas, a rrastrado en el ciego torbe l l i no, l leva d m e co n vosotras ! N u bes de te m pestad q u e rom pe e l rayo y en fuego o rnais l as desprendidas orlas, a rre batado e ntre la n i e b l a oscu ra, l leva d m e co n vosotras ! Lleva d m e por piedad adonde el va rti go co n l a razό n me a rra nque l a m e m o ri a . Po r piedad ! Tengo m iedo de q u edarme co n m i dolor a so l a s !

G u stavo Ado lfo Becq u e r

696


ΠΕΛΩΡΙΑ ΚΥΜΑΤΑ Πελώρ ια κύματα που σπάτε μαν ιασμένα σ' ακτές ερημ ικές κ ι απόμερες, τυλίξτε με σ' ένα σεντόν ι από αφρό, κα ι πάρτε με μαζί σας ! Ξεσπάσματα της θύελλας π' αρπάζετε τα φύλλα τα πεσμένα απ' το πυκνό το δάσος, σύρτε με μέσα στον τυφλό ανεμοστρόβ ιλο κα ι πάρτε με μαζί σας ! Ν έφη της κατα ιγίδας που κομματ ιάζε ι ο κεραυνός κα ι τα κουρελ ιασμένα κρόσ ια σας στολίζε ι η φωτ ιά, τραβήξτε με μέσα στη σκοτε ινή ομίχλη, κα ι πάρτε με μαζί σας ! Πάρτε με από λύπηση εκεί που ο ίλιγγος τη μνήμη μου θα ξερ ιζώσε ι με τη λογ ική . Από λύπηση ! Φοβάμα ι τόσο πολύ μόνος μου με τον πόνο μου να μείνω ! Γκουστάβο Αντόλφο Μ πέκερ

697


VOLVΈ RAN LAS OSCURAS GOLONDRINAS Vo lvera n l as oscu ras g o l o n d ri nas en tu balcό n sus ni dos a col g a r, y otra vez con el a l a a tus crista les j u g a ndo l la m a ra n . Pe ro aquel las q u e el vu e l o refrenaban tu h e rmosu ra y m i dich a a co nte m pl a r, aque l l as q u e a prendieron n uestros nom bres . . . asas . . . n o vo lvera n ! Volve ra n las tu pidas mad rese lvas de tu j a rdίn la tapias a esca l a r y otra vez a l a ta rde a ύ n m as hermosas sus flores se a bri ra n. Pero aque l l as cuajadas de rocίo cuyas gotas m i rabamos tem bl a r y cae r com o l a g ri m as del d ίa . . . asas . . . n o vo lvera n ! Vo lvera n del a m o r en tus oίdos las pa la bras a rd i e ntes a so n a r, tu corazόn de su profu ndo suerio ta l vez desp e rta ra. Pero m u do y a bso rto y de rod i l las com o se adora a Dios a nte su a lta r, com o yo te he q u e rido . . . , dese n g a ri ate, nadie asί te a m a ra ! Αsί no te q u e ra n !

G u stavo Adolfo Becq u e r

698


ΘΑ 3ΞΑΝΑΡΘΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Θα ξανάρθουνε τα μαύρα χελιδόνια στο μπαλκόνι σου να χτίσουνε φωλιά, και πάλι φτερουγίζοντας στα παραθύρια θα σε φωνάζουνε παιχνιδιστά. Εκείνα όμως που είχαν το πέταγμά τους σταματήσει για να θαυμάσουν την καλή μου τύχη και τη δική σου ομορφιά, εκείνα πού 'χαν μάθει τα ονόματά μας . . . αυτά . . . δεν θ α ξανάρθουν πια ! Θα ξανάρθουν τ' αγωκλήματα τα πυκνοφυλλωμένα στου κήπου σου τη μάντρα για ν' ανέβουνε ξανά τα δειλινά ακόμα πω όμορφα τα ωραία σου λουλούδια θ' ανθίσουν πάλι γιαν άλλη μια φορά. Εκείνα όμως που ήταν καλυμμένα με δροσοσταλίδες που βλέπαμε να τρεμοσβήνουν σαν κεριά, και να κυλούν σαν το δάκρυ της ημέρας . . . αυτά . . . δεν θ α ξανάρθουν πια ! Θα ξανάρθουνε του έρωτα τα λόγια στ' αυτιά σου φλογισμένα ν' αντηχήσουνε γλυκά, η καρδιά σου απ' τον ύπνο το βαθύ της θ' αφυπνισθεί γιαν άλλη μια φορά. Όμως βουβός γονατιστός και θαμπωμένος όπως κανείς λατρεύει τον Θεό στην εκκλησιά, όπως εγώ ειχα εσένα τότε αγαπήσει . . . , μην ξεγιελιέσαι, έτσι δεν θα σε αγαπήσουνε ξανά !


699


TRISTE COSA E S E L SU E NO Ν ο sa Ι ο q u e h e so rϊado en l a noch e pasada. Triste muy triste debiό se r el suerϊo pues despie rto l a a n g usti a me d u ra ba. Nota a l i ncorpo ra rme h ύ meda l a a l mohada, γ

por pri m era vez sentί a l nota rlo

de un a m a rg o pl acer h e nch i rse e l a l m a . Triste cosa e s el suerϊo q u e l la nto nos a rra nca, mas te ngo en mi tristeza u n a aleg rίa . . . sa q u e a ύ n m e quedan lag ri mas.

G u stavo Ado lfo Becq u e r

700


ΘΛΙΜΜΈ ΝΟ Ε Ι ΝΑΙ Τ' ΟΝΕ ΙΡΟ Δεν ξέρω τι ονειρεύτηκα την περασμένη νύχτα. Θλιμμένο πολύ θά 'πρεπε νά 'ταν το όνεφό μου, μια κι η αγωνία κράτησε παρά το ξύπνημά μου. Ε ίο α πως με περίζωνε υγρό το μαξιλάρι, πρώτη φορά μου ένοιωσα μία πικρή ευχαρίστηση να λούζει την ψυχή . Θλιμμένο είναι τ'όνεφο που μας ξεσπά σε κλάμα, παρά τη λύπη μου όμως έχω και μια χαρά . . . γνωρίζω πως μου μένουνε τα δάκρυα ακόμα.


701


MADRID Υ E L CAMPO i Oh ! qua l i nda es l a p radera

u n d ίa de pri m avera, cu ando la rosada au ro ra perlas y d i a m a ntes l l o ra sobre l a yerba y l a fl o r ! Pero la cama es mejor.

i Cόmo es g rato e ntre la som bra,

pisa ndo la verde a lfo m bra, por la ve rita del rίο ca m i na r a l caserίo del veci no la brador! Pero en u n coche es mejor.

i O h ! q u a hermosa es la perdiz

con su g a l a no m atiz, vo la ndo de ra mo en ra mo hacia el m e nti do recl a m o del astuto cazador! Pero en la mesa es mejor.

i Oh ! i cό mo e n l a pu ra fue nte,

bu l l ici osa y tra nspa rente, entre las m e n u das g u ijas, si n a uxi l i o de botijas bri nda el a g u a ! . . . Sί, se nor; Pero un sorbete es mejor.

702


Η ΜΑΔΡΙΤΗ ΚΑΙ Η Ε ΞΕ ΟΧΗ Ώ ! Τί ωραίο είν' το λειβάδι μες στης Άνοιξης το χάδι, καθώς η ρόδινη αυγή πέρλες και διαμάντια στάζει πάνω στη χλόη και τον ανθό ! Μα το κρεβάτι είv ' πιο καλό.

Πόσο ευχάριστα διαβαίνεις στη σκιά, πάνω στο πράσινο χαλί, δίπλα στην όχθη στο ποτάμι να πηγαίνεις για το κτήμα του γείτονα του δουλευτή ! Μα τ ' αμάξι μού αρέσει πιο πολύ.

Ώ ! Η πέρδικα είν' ωραία με την χαρίεσσα χροιά, καθώς πετάει μες στα κλαδιά προς το ψεύτικο το σκιάχτρο του κυνηγού του μασκαρά ! Μα στο πιάτο είv ' πιο χαλά.

Ώ ! Πώς στην καθαρή πηγή, ταραχώδη, διαφανή, ανάμεσα στα βοτσαλάκια, χωρίς να χρειάζεσαι σταμνί απολαμβάνεις το νεράκι . . . Ν αι ρε φίλε, Μα η yραvίτα είv ' πιο καλή.

703


Si no sop la rudo cie rzo, i oh ! i q u a bien sa be el a l m u erzo

en ca m pi na l i bre γ rasa ! . . . Sί p o r cie rto; pero en casa de m i a m i g o el se nador se almuerza mucho mejor.

Buen p rovech o a los secu aces de place res mo nta races; mas yo a la corte me ate ng o; q u e es bueno el cam po, co nve ng o; delici oso, e nca ntador . . . Pero Madrid es mejor.

M a n u e l Bretόn de los H erre ros

704


Και σαν δεν φυσά τ' αγέρι, Ώ ! τί νόστιμο που είναι το να τρως το πρω"ίνό στην απλωσιά της εξοχούλας ! . . . Σίγουρα είναι, αλλά στο σπίτι του δημάρχου που 'ναι φίλος τρως πρωϊvό που 'v πιο καλό.

Στην υγειά όλων εκείνων που λατρεύουνε τη φύση, αλλά εγώ θέλω την πόλη . Είν' η εξοχή ωραία, ο καθένας συμφωνεί, είναι τρισχαριτωμένη, γευστική και μαγική . . . Μα η Μαδρίτη είv ' πιο καλή.

Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος

705


Dej o m e el s u m o poder por g racia p a rticu l a r l o q u e ha bίa m e neste r: dos ojos para l l orar . . . γ

u n o so lo para ve r.

M a n u e l Bretό n de l os H e rreros

706


ΠΕΝΤΑΣΤΙΧΟ

Μ' άφησε η υπέρτατη εξουσία κάνοντάς μου ύψιστη χάρη μ' αυτά που θα 'πρεπε ν' ασχοληθώ: δύο μάτια για να κλαίω . . . κ ι ένα μόνο να κοιτώ. *

Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος

* Ο ποιητής έχασε το αριστερό τοu μάτι σε μία μονομαχία το 1818, στην πόλη Χερέθ ντε λ α Φροντέρα.

707


REDONDI LLA

Vive e n esta veci ndad ci e rto madico poeta q u e a l pie de cada receta pone '' M ata ': Y es verdad.

M a n u e l Bretόn de los He rre ros

708


Ζει σ' αυτήν τη γειτονιά κάποιος ποιητής γιατρός που στων συνταγών το τέλος υπογράφει «Δολοφόνος». Κι είναι απλά αληθινός. * Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος

* Ο ποιητής αναφέρεται σε uπέρθuρο εντοιχισμένο επίγραμμα-λογοπαίγνιο τοu σπιτιού τοu, σχετικό με γείτονά τοu γιατρό, ποu ήταν επίσης ποιητής, και τοu οποίου το επίθετο ήταν " Mata" (= σκοτώνει, σε σκοτώνει, δολοφόνος) .

709


LAS CAMPANAS Υο las a m o, yo l as o i g o, cu a l o i g o el ru m o r del vi ento, el m u rm u ra r de la fue nte ο el ba l ido del cordero. Co mo l os paja ros, e l l as, ta n p ro nto asom a en l os ci e l os e l pri m e r rayo del a l ba, le sa l ud a n con sus ecos. Υ en sus notas, q u e va n prolonga ndose por los l la nos y los ce rros, h ay a l g o de ca ndoroso, de a paci ble y de ha l a g ϋ eno. Si por s i e m p re e n m udeciera n, i qua tristeza en el a i re y e n e l cie l o ! i q u a s i l encio e n l as i g l esias ! i q u a extra n eza e ntre l os m u e rtos ! Rosa l ίa Castro

71 0


ΟΙ ΚΑΜ ΠΑΝΕΣ Τις αγαπώ, και τις ακούω, όπως το θρό"ίσμα τ' αγέρα, και το μουρμούρισμα στο συντριβάνι κι όπως το βέλασμα τ' αρνωύ. Όπως και τα πουλιά, έτσι κι εκείνες, αιφνίδια εμφανίζονται στους ουρανούς την πρώτη ακτίνα του χαράματος, την χαφετούνε με τους ήχους τους. Στη μελωδία τους, που διαχέεται σε πεδιάδες και βουνά, υπάρχει κάτι αληθινό, γαλήνιο, αγαπημένο. Αν μένανε για πάντα σιωπηλές, τί θλίψη στον αέρα και στον ουρανό ! τί σιωπή στις εκκλησίες ! και τί παράξενο για τους νεκρούς ! Ροζαλία Κάστρο

71 1


PRIMAVE RA VIEJA Ahora, a l po n i e nte m o rado de la tarde, En flo r ya l os m a g n o l i os mojados de rocίo, Pasa r aque l l as ca l les, m i e ntras crece La l u na por el a i re, se ra soriar despi e rto. ΕΙ cielo co n su q u eja m as vasto Ba ndos de g o l o n d ri nas; e l a g u a en u na fue nte Li bra ra p u ra m ente la honda voz del l a ti erra; Lu ego el cielo y la tie rra q ueda ra n si l enci osos. E n el ri ncόn de a l g ύ n co m pas, a so las Con la fre nte en l a m a no, ta l fa ntasma Qu e vu elve, l l orarίas pensa ndo Cuan be l l a fu a l a vi da y cua n i n ύti l . Lu is Cernuda

71 2


Γ Ε ΡΙΚΗ ΑΝΟ Ι 3Ξ Η Τώρα, στο πορφυρό δειλινό του απογεύματος, Με τις μανόλιες ήδη ανθισμένες, υγρές απ' τη δροσιά, Ν α περπατάς εκείνους τους δρόμους, καθώς γεμίζει Στον ουρανό η σελήνη, είναι σαν να ονειρεύεσαι ξυπνητός. Τον ουρανό θα κάνουν πω πελώριο σμήνη από χελιδόνια Με τον θρήνο τους το νερό σε μια πηγή Θα ελευθερώσει την βαθειά φωνή της γης σ' όλη της την καθαρότητα. Σύντομα ο ουρανός και η γη θα μείνουν σιωπηλοί. Στην γωνιά κάποιου μοναστηριού, στην μοναξιά Με το μέτωπο στο χέρι, σαν οπτασία Που επιστρέφει, θα κλαίς καθώς θα σκέφτεσαι Πόσο ωραία ήταν η ζωή και πόσο άχρηστη . Λου'ί"ς Θερνούδα

71 3


LA GUE RRA De pronto, e l a i re se a batiό, ence nd ido, cayό como una espada, so bre la ti erra. i O h , sί, recue rdo los cla m ores ! E ntre e l h u mo y la sang re, m i ra l os m u ros de la patria m ίa, co m o ciego m i ra por todas partes, busca ndo u n pech o, u na pa la bra, a l g o donde esconder e l l l a nto. Υ enco ntra sόlo m u e rte, ru i na y m u e rte bajo e l ci e l o vacίo.

Josa Ag ustίn Goytiso lo

714


Ο ΠΟΛΕΜΟΣ Ξάφνου, γκρεμίστηκε ο αγέρας, πυρπολήθηκε, έπεσε κάτω σαν σπαθί, πάνω στη γη . Ώ, ναι, θυμάμα ι τις κραυγές ! Ανάμεσα σε αίμα και καπνούς, τους τοίχους έβλεπα της πατρίδας μου, και σαν τυφλός τους κοίταζα παντού, ψάχνοντας μια καρδιά, μια λέξη, κάτι για να κρυφτεί το κλάμα μου. Και βρήκα μόνο θάνατο, ερείπια και θάνατο κάτω απ' τον άδειο ουρανό.

Χοσέ Αγκουστίν Γκοϋτισόλο

71 5


D E SP EDIDA

Si m u e ro, dejad e l ba lcόn a bi e rto. ΕΙ n i ii o co me n a ra njas. ( Desde m i ba lcόn l o veo . ) Ε Ι segador siega e l trigo. ( Desde m i balcό n lo siento. ) i Si m u ero,

dejad el ba lcόn a bi e rto !

Federico G a rcίa Lorca

71 6


ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Άμα πεθάνω, αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό . Το παιδί τρώει πορτοκάλια. (Απ' το μπαλκόνι μο u μπορώ να το ιδώ) . Ο θεριστής τα στάχu α θερίζει. (Απ' το μπαλκόνι μο u μπορώ να το αισθανθώ) . Άμα πεθάνω, αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό !

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

71 7


LA BALADA DEL AGUA DEL MAR ΕΙ mar son rίe a lo lejos. Die ntes de esp u m a , La bios de cie l o . "ί Q u a ve ndes, oh joven turbia co n l os senos al a i re?" "Vendo, se iior, el agua de los ma res:' " ίΩua l levas, o h neg ro jove n, mezclado con tu sa n g re?" 'Ίievo, se iior, el agua de los ma res:' 'Έsas l a g ri m as sa l o b res ίde dόnde vi enen, m a d re?" 'Ίi o ro, se iior, e l a g u a de l o s ma res:' " Corazό n, γ esta a m a rg u ra se ri a, ίde dόnde nace?" " j Am a rga m u cho e l agua de los m a res ! " ΕΙ mar son rίe a lo lejos. Die ntes de esp u m a, l a bios de ci elo. Federico G a rcίa Lorca

71 8


Η ΜΠΜΑΝΤΑ ΤΟΥ ΘλλΑΣΣΙΝΟΥ ΝΕ ΡΟΥ Η θάλασσα χαμογελά πέρα μακριά. Δόντια αφρισμένα, χείλια ουρανιά. «Τί πουλάς, αχ εσύ ταραγμένη κοπελιά με τα στήθη στον αγέρα ;» «Κύριε, πουλώ το θαλασσινό νερό». «Τί κουβαλάς, αχ εσύ μαύρο αγόρι, αναμειγμένο με το αίμα σου ;» «Κύριε, κουβαλώ το θαλασσινό νερό». «Εκείνα τα δάκρυα τα αλμυρά πούθε έρχονται κυρά ;» «Κύριε, θρηνώ το θαλασσινό νερό». «Καρδιά, πούθε γεννιέται κι αυτή η πίκρα η βαθειά ;» «Είναι πολύ πικρό το θαλασσινό νερό ! » Η θάλασσα χαμογελά πέρα μακριά. Δόντια αφρισμένα, χείλια ουρανιά. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

71 9


Sόlo tu corazόn ca l i e nte y nada m as. Mi paraίso un ca mpo si n ru iserior ni l i ras, co n u n rίο discreto y u n a fu enteci l l a . S i n l a espuela del vie nto so bre la fronda, ni l a estre l l a q u e q u i e re se r hoja. U n a enorme l uz q u e fu era l ucia rnaga de otra, en u n ca mpo de m i radas rotas. Un reposo c l a ro y a l l ί nu estros besos, l u n a res sonoros del eco, se a b ri rίa n m uy l ejos. Υ tu corazόn ca l i e nte, nada mas. Federico G a rcίa Lo rca

720


Ε ΠΙΘΥΜΙΑ Μόνο τη φλογερή καρδιά σου, τίποτ' άλλο. Ο παράδεισός μου κάμπος χωρίς αηδόνια, χωρίς άρπες, μ' ένα ήρεμο ποτάμι και με μιά μικρή πηγή . Χωρίς τ' ανέμου το σπηρούνι στις φυλλωσιές επάνω, δίχως τ' αστέρι που ποθεί φύλλο να γενεί. Ένα πελώριο φως που θα μπορούσε νά 'τανε πυγολαμπίδα άλλου, σ' ένα λειβάδι με σπασμένες τις ματιές. Μιά φωτεινή ανάπαυλα εκεί και τα φιλιά μας, κηλίδες του ήχου λαμπερές μελωδικές, θ' ανοίγονταν μακριά, πολύ μακριά. Και την καρδιά σου τη ζεστή, τίποτε άλλο. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

721


CANCiόN DE JINETE ( 18 60 ) E n la l u na negra de l os ba ndoleros, ca nta n las espuel as. Ca ba l l ito neg ro. ίDόnde l l evas tu j i n ete m u e rto? . . . Las d u ras espuelas del bandido i n m όvi l q u e perdiό l as rie ndas. Caba l l ito frίo. j Ou a perfu me de flo r de cuch i l l o ! E n la l u na neg ra, sa n g ra ba e l costado de Sierra M o re n a . Ca ba l l ito neg ro. ίDόnde l l evas tu j i n ete m u e rto? La noch e espo lea sus neg ros ija res clava ndose estre l l as. Caba l l ito frίo. j Ou a perfu me de fl or de cuch i l l o ! E n la l u na neg ra, j u n g rito ! γ e l cu erno l a rg o de l a hogu era. Ca ba l l ito neg ro. ίDόnde l l evas tu j i n ete m u e rto? Federico G a rcίa Lorca

722


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ (1860 ) Στη μαύρη τη σελήνη των καβαλάρηδων ληστών, τα σπηρούνια τραγουδάν σαν τα κεντάς. Αλογάκι μαύρο . Τον νεκρό σου καβαλάρη πού τον πας ; . . . Τα σκληρά σπηρούνια του ασάλευτου ληστή που 'χασε τα γκέμια από το άτι. Αλογάκι κρύο δροσερό . Τί άρωμα κι αυτό από μαχαιριού ανθό ! Στη μαύρη τη σελήνη, μάτωνε η Σιέρρα Μορένα απ' το μέρος της πλευράς. Αλογάκι μαύρο . Τον νεκρό σου καβαλάρη πού τον πας ; Η νύχτα κεντρίζει τα μαύρα της καπούλια καρφώνοντάς τα μ' άστρα. Αλογάκι κρύο. Τί άρωμα κι αυτό απ' του μαχαιριού τη γλάστρα ! Στη μαύρη τη σελήνη, μιά κραυγή σπαρακτική ! και το κόρνο το μεγάλο της γιορταστικής πυράς. Αλογάκι μαύρο . Τον νεκρό σου καβαλάρη πού τον πας ; Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

723


CANCiόN DE JINE TE Cό rdoba. Lejana y sola. Jaca neg ra, luna g ra nde, y aceitu nas en mi a lforj a . Au n q u e sepa l os ca m i nos yo n u nca l l eg a ra a Cό rdoba. Po r el l l a no, por e l vie nto, jaca neg ra, l u na roja. La m u e rte me esta m i rando desde l as torres de Cό rdoba. j Ay q u a ca m i no ta n l a rgo ! j Ay m i jaca va lerosa ! j Ay q u e la m u e rte m e espera, a ntes de l l eg a r a Cό rdoba ! Cό rdoba. Lejana y sola.


724


ΤΟ λt ΜΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ Κόρντομπα. Μακρινή και μόνη . Μαύρο πουλάρι, μεγάλο φεγγάρι, κι ελιές στο ταγάρι. Αν και τους δρόμους τούς ξέρω στην Κόρντομπα ποτέ να 'ρθώ δεν θα καταφέρω. Στις πεδιάδες, στον αγέρα, μαύρο πουλάρι, κατακόκκινο φεγγάρι. Ο θάνατος από τους πύργους της Κόρντομπα με φλερτάρει. Αχ ! Τί μακρύς ο δρόμος ! Αχ! Τί γενναίο το δικό μου πουλάρι ! Αχ ! Και με προσμένει ο θάνατος, στην Κόρντομπα προτού να φτάσω να με πάρει ! Κόρντομπα. Μακρινή και μόνη . Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

725


ARB OLE , ARB OLE Arbola, a rbo la seco y verda. La niria del be l l o rostro esta cog iendo aceitu na. Ε Ι vi ento, g a l a n de to rres, la p rende por la ci ntu ra. Pasa ro n cu atro j i netes, sobre jacas a n d a l uzas co n trajes de azu l y ve rde, con l a rgas capas oscu ras. "Vente a Cό rdoba, m uchach a " . La n i ri a n o l os escucha . Pasa ron tres to re ri l los delgad itos de ci ntu ra . Co n trajes col o r n a ra nja y espadas de p l ata a nti g u a . "Ve nte a Sevi l la, m u ch ach a " . L a n i ri a no l os escucha . Cuando l a ta rde s e puso m o rada, con l u z difusa, pasό u n jove n que l l evaba rosas y m i rtos de l u na. "Ve nte a G ra nada, m uchach a " . Υ l a n i ria no l o escucha . La n i ri a del be l l o rostro si g u e cog i endo aceitu na, con e l brazo g ris del vi ento ce riido por la ci ntu ra . Arbola, a rbo la seco y verda. Federico G a rcίa Lorca

726


ΔΈ ΝΤΡΟ , ΔΈ ΝΤΡΟ Δέντρο, δεντρό πράσινο, ξερό. Το κορίτσι με το πρόσωπο τ' ωραίο τις ελιές μαζεύει. Ο άνεμος, λάτρης των πύργων, απ' τη μέση την κυριεύει. Τέσσερις έφιπποι περάσαν, πάνω σε πουλάρια Ανδαλουσίας με ρούχα γαλανά και πράσινα, και μακρείς μαύρους μανδύες. <<Ελα στην Κόρντομπα μικρή κυρά». Η κοπέλα δεν τους απαντά. Περάσαν τρείς νεαροί τορέρος με δαχτυλιδένια μέση . Με πορτοκαλένια ρούχα και σπαθιά που με ασήμι παλαιό τά 'χαν δουλέψει. «Πάμε μικρή μου στη Σεβίλλια». Η μικρή, λέξη στα χείλια. Όταν έπεσε μενεξεδί το δείλι, με φως διάχυτο περίσια, πέρασ' ένα παλληκάρι φέρνοντας τριαντάφυλλα και μύρτα φεγγαρίσια. «Πάμε στη Γρανάδα, μικρούλα μου κυρά». Η κοπέλα δεν ακούει ούτε απαντά. Το κορίτσι με το πρόσωπο τ' ωραίο τις ελιές συνεχίζει να μαζεύει, με το γκρίζο χέρι του ανέμου την λεπτή της μέση να χα"ίδεύει. Δέντρο, δεντρό πράσινο, ξερό . Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα 727


CADA CANCiόN Cada ca nciό n e s u n re ma nso del a m o r. Cada l u ce ro, un re ma nso del ti e m po. U n nudo del ti e m po. Υ cada susp i ro u n re ma nso del g rito.


728


ΚΑΘΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Κάθε τραγούδι ένα ησυχαστήριο είναι του έρωτα. Κάθε αστέρι, ένα ησυχαστήριο του χρόνου. Ένας κόμβος του χρόνου. Και κάθε αναστεναγμός ένα ησυχαστήριο της σπαρακτικής κραυγής. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

729


CANCiόN DEL NARANJO S E CO Lenador. Cό rta me l a so m bra . Lίbra m e del su pl ici o de verme s i n toro njas. ί Ρο r qua nacί entre espejos? ΕΙ d ίa m e da vue ltas. γ la noche me copia e n todas sus estre l l as. Qu i e ro vivi r si n ve rme. γ h orm igas y vi l a n os, sonara q u e so n m is h ojas y m is paja ros. Lenador. Cό rta me l a so m bra . Lίbra m e del su pl icio de verme sin to ro njas. Federico G a rcίa Lo rca

730


�ΤΡΑΓ ΟΥΔΙ TH L: 3Ξ Ε ΡΗΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑΣ Ξυλοκόπε. Κόψε μου την σκιά. Σώσε με απ' το μαρτύριο χωρίς τα πορτοκάλια μου να με κοιτάζω. Γιατί γεννήθηκα ανάμεσα στα κάτοπτρα ; Η μέρα με κάνει να γυρίζω γύρω-γύρω . Κι η νύχτα μ' αντιγράφει σ' όλα της τ' αστέρια. Θέλω να ζω χωρίς να με κοιτώ. Και μέρμηγκες και γα"ίοουράγκαθα, να ονεφευτώ πως φύλλα μου είναι και πουλιά μου. Ξυλοκόπε. Κόψε μου την σκιά. Σώσε με απ' το μαρτύριο χωρίς τα πορτοκάλια μου να με κοιτάζω. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

731


E S VERDAD

j Ay q u a tra bajo me cu esta qu ere rte com o te q u i ero ! Po r tu a m o r m e d u e l e el a i re, el co razόn y el som brero. ί Qu i a n me com p ra rίa a m ί,

este ci nti l l o q u e tengo y esta tristeza de h i lo bla nco, pa ra h acer pa ri u e l os? j Ay qua tra bajo me cu esta q u e re rte com o te q u i ero !


732


ΕΙ ΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ

Αχ! Τί τραβάω να σ' αγαπώ όπως σ' αγαπάω ! Για την αγάπη σο u ο αγέρας με πονά, το σομπρέρο κι η καρδιά. Ποιός θ' αγόραζε από μένα, την κορ ο ελίτσα μο u α uτή κι α uτή τη θλίψη από λε uκή κλωστή, μαντήλια για να φτιάξει αν μπορεί ; Αχ! Τί τραβάω να σ' αγαπώ όπως σ' αγαπάω !


733


GRANADA Y l8 5 0 Desde m i cu a rto o i g o e l su rtidor. U n dedo de l a pa rra γ u n rayo de so l . Se n a l a n hacia e l sitio de mi corazό n. Po r e l a i re de ag osto se va n l as nu bes. Υο, sueno q u e no sueno de ntro del su rti dor.

Federico G a rcίa Lo rca

734


ΓΡΑΝΑΔΑ ΚΑΙ 185 0 Απ' το δωμάτιό μου ακούω το συντριβάνι. Μια ράμα της κληματαριάς και μια ηλιαχτίδα. Δείχνουνε προς το μέρος της καρδιάς μου. Στον αυγουστιάτικο αέρα τα σύννεφα κυλάνε . Εγώ, ονειρεύομαι πως δεν ονειρεύομαι μέσα στο συντριβάνι.


735


LA LU NA ASOMA Cuando sa le la l u n a s e p i e rden l a s ca mpanas y apa recen las se ndas i m pe netra bles. Cuando sa le la l u n a e l m a r cu bre l a tie rra y el co razό n se siente isla en el i nfi nito. Nadie com e n a ra njas bajo l a l u na l l ena. Es p reciso com e r fruta ve rde y h e l ada. Cuando sa le la l u na de cien rostros i g u a l es, la m oneda de p l ata so l l oza e n e l bo lsi l lo.


736


Β ΓΑΙ ΝΕΙ Η L:ΕΛΗΝΗ Όταν βγαίνει η σελήνη χάνοντ' οι καμπάνες κι εμφανίζονται τα μονοπάτια τ' απροσπέλαστα. Όταν βγαίνει η σελήνη η θάλασσα σκεπάζει τη γη κι η καρδιά αισθάνεται μέσα στο άπειρο, ένα νησί. Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια κάτω απ' την ολόγιομη σελήνη . Φρούτα χρειάζεται να τρώει πράσινα, σε πάγο παγωμένα. Όταν βγαίνει η σελήνη με τα εκατό ίδια της πρόσωπα, τ' ασημιά νομίσματα θρηνούν ε με λυγμούς μέσα στην τσέπη .


737


S ER E NATA Homenaje a Lope de Vega

Po r l as ori l las del rίο se esta l a noch e m ojando y e n l os pechos de Lol ita se m u e re n de a m o r los ra m os. Se m u e re n de a m o r los ra m os. La noch e ca nta desnuda sobre los puentes de m a rzo. Lo l ita l ava su cuerpo con agua sa lo bre y n a rdos. Se m u e re n de a m o r los ra m os. La noche de a n ίs y p l ata re l u m bra por l os tejados. Plata de a rroyos y espejos. An ίs de tus muslos bla ncos. Se m u e re n de a m o r los ra m os.


738


ΣΕΡΕ ΝΑΤΑ :;u

Αφιέρωμα στοv Αοπέ vτε Βέyα

Στου ποταμού τις όχθες κάθετ' η νύχτα να μουσκέψει και στα στήθια της Λολίτας οι κλώνοι από έρωτα έχουν τελέψει. Οι κλώνοι από έρωτα έχουν τελέψει. Η νύχτα τραγουδά γυμνή πάνω στις γέφυρες του Μάρτη . Λούζει η Λολίτα το κορμί με νάρ ο ους και νερό μ' αλάτι. Οι κλώνοι από έρωτα ο ο εύουνε στον Άδη . Η νύχτα από άνισο κι ασήμι πάνω στις στέγες των σπιτιών aντιφεγγίζει. Ασήμι από καθρέφτες κι από μικροποταμούς. Άνισο απ' τους λευκούς της τους μηρούς. Πεθαίνουνε οι κλώνοι από ερώτων στεναγμούς. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

739


SUICIDIO (Quizas fua por no saberte la Geometrίa)

Ε Ι jove nci l l o se o lvidaba.

E ra n las d iez de la m a n a n a . Su co razό n s e i ba l lena ndo de a l as rotas y fl ores de tra po. Ν οtό q u e ya no l e quedaba e n la boca mas q u e u n a p a l a bra . γ a l q u ita rse los g u a ntes, caίa, de sus m a nos, suave ce niza. Po r e l balcό n se ve ίa una torre. ΕΙ se si ntiό balcό n y to rre. Vί ό, si n duda, cόm o l e m i ra ba el re loj detenido en su caja . Vίό s u so m b ra tendida y q u i eta, en el bla nco diva n de seda. γ el jove n rίg ido, geom atrico, con un hacha rom pi ό el espejo.

ΑΙ ro m perlo, un g ra n cho rro de so m b ra, i n u ndό l a q u i m a rica a lcoba.


740


ΑΥΓΟΚΤΟΝΙΑ (Ισως σvvέβη γιατί δεv ήξερες τη Γεωμετρία) Ξεχάστηκε το παλληκάρι. Ήτανε δέκα το πρω't . Πήγαινε να γεμίσει η καρδιά του με φτερά τσακισμένα και λουλούδια κουρέλια. Πρόσεξε πως δεν τού 'μενε στο στόμα παρά μια λέξη ακόμα. Και βγάζοντας τα γάντια του, έπεφταν, λεπτοτρ ψ μένες στάχτες, απ' τα χέρια του. Απ' το μπαλκόνι ένας πύργος φαίνονταν. Ένοιωθε και πύργος και μπαλκόνι. Ε ίδε, χωρίς αμφιβολία, πώς τον κοίταζε στη θήκη του φυλακισμένο το ρολόί. Είδε τη σκιά του απλωμένη και γαλήνια, στο λευκό ντιβάνι με τα μεταξένια. Κι άκαμπτο, γεωμετρικό το παλληκάρι, μ' ένα τσεκούρι σπάει τον καθρέφτη . Κι ενώ τον έκανε κομμάτια, ένας μεγάλος πίδακας σκιάς, πλημμύρισε τον χιμαιρικό κοιτώνα.


741


CANTOS NUEVOS Dice la ta rde: " j Te n g o sed de som bra ! " Dice l a l u na : 'Ύο, sed de l u ce ros:' La fue nte crista l i na pide la bios y suspi ros e l vi ento. Υο tengo sed de a romas y de risas, sed de ca nta res nu evos s i n l u nas y s i n l i ri os, y si n a m o res m u e rtos. U n ca nta r de m a ria na q u e estre mezca a los rem a nsos q u i etos del porve n i r. Υ l lene de espe ra nza sus ondas y sus cie nos. U n ca nta r l u m i noso y reposado pleno de pensa m i ento, vi rg i na l de tristezas y de a ng ustias y vi rg i na l de ensu erios. Ca nta r si n ca rne l ίrica que l l ene de risas el si l e ncio ( u na ba ndada de pa lomas ciegas la nzadas a l m i ste ri o ) . Ca nta r q u e vaya a l a l m a de l as cosas y a l a l m a de l os vi entos y q u e desca nse al fi n en la a l eg rίa del co razό n ete rno.


742


ΑΣ ΜΑΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ Λέει τ' απόγευμα: «Διψώ για σκιά ! » Λέει η σελήνη: «Εγώ, διψώ γι' αστέρια λαμπερά». Η κρουσταλένια η πηγή χείλια ζητά κι ο άνεμος τα βογγητά. Εγώ διψώ γι' αρώματα και γέλια, διψώ για άσματα καινούργια χωρίς φεγγάρια και ζουμπούλια, και δ ίχως έρωτες νεκρούς. Ένα τραγούδι του αύριο που αναταράσσει τα ήρεμα τα στάσιμα του μέλλοντος νερά. Και γεμίζει με ελπίδα τα κύματα και την ιλύ του στα βαθειά. Ένα τραγούδι φωτεινό κι ειρηνικό γεμάτο σκέψη, παρθένο από λύπες κι αγωνίες παρθένο από όνεφα φανταχτερά. Τραγούδι χωρίς σάρκα λυρική που τη σιωπή με γέλια τη γεμίζει (σμήνος τυφλών περιστεριών εκτιναγμένων στο μυστήριο) . Τραγούδι που πορεύεται στο πνεύμα των πραγμάτων και στην ψυχή των άνεμων και που στο τέλος αναπαύεται στην ευθυμία της αιώνιας καρδιάς.


743


SUE NO

Μ ί corazό n reposa j u nto a la fu ente frίa . ( L i a n a l a co n tus h i l os, a ra ri a del olvido.)

Ε Ι a g u a de la fue nte su ca nci όn le decίa . ( L i a n a l a co n tus h i l os, a ra ri a del olvido.) Μ ί co razό n despi e rto sus a m o res decίa . (Ara ria del s i l encio, taj e l e tu m isterio.)

Ε Ι a g u a de l a fue nte l o escucha ba so m brίa. (Ara ria del s i l encio taj e l e tu m iste ri o . ) Μ ί corazόn s e vu elca so bre la fu ente frίa . ( M a nos bla ncas, leja nas, dete ned a las a g u as.) Υ el a g u a se l o l leva ca nta ndo de aleg rίa . ( j Ma nos bla ncas, leja nas, nada q ueda en l as a g u as ! ) Federico G a rcίa Lo rca

744


ΟΝΕΙΡΟ

Η καρδιά μου ξαποσταίνει πλcΧί στην κρύα βρύση . (Κρύψε την με το δίχτυ σου, αράχνη της λήθης) . Της βρύσης το νερό ένα τραγούδι τής μουρμουρίζει. (Κρύψε την με το δίχτυ σου, αράχνη της λήθης) . Η αφυπνισμένη μου καρδιά τους έρωτές της ψιθυρίζει. (Αράχνη της σιωπής, ύφανε το μυστήριό σου) . Της βρύσης το νερό τ' άκουγε σκεφτικό. (Αράχνη της σιωπής ύφανε το μυστήριό σου) . Γλιστρά η καρδιά μου και βουτά μέσα στην κρύα βρύση . (Χέρια λευκά, απόμακρα, κρατήστε τα νερά) . Και το νερό τήνε ρουφά τραγουδώντας με χαρά. (Χέρια λευκά, απόμακρα, τίποτα δε μένει στα νερά !) Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

745


;

BALADA DE UN DIA DE JULIO Esq u i l o n es de p l ata l l eva n los bu eyes. ιι ί Dόnde vas, n i n a m ίa, del so l y n i eve? " ιινοy a las m a rga ritas del prado ve rde:' 'Έ Ι prado esta muy l ejos y m iedo tiene:' 'ΆΙ a i rόn y a la so m b ra m i a m o r no te me:' ιιτe m e a l sol, n i n a m ίa, del so l y nieve:' ιι se fu a de m is ca be l l os ya pa ra s i e m p re:' ιι ίQu i a n e res, bla nca n i na ? ί D e dόnde vi enes?" ιιve n g o de l os a m o res y de las fu entes:' Esq u i l o n es de p l ata l l eva n los bu eyes. ιι ίQua l l evas en la boca q u e se te enciende?"

746


ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΜΙΑΣ ΜΕ ΡΛΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ Αργυρά κουδούνια φορούν στο λαιμό των βοδιών. «Πούθε πας, κόρη, από ήλιο και χιόνι ;» «Πάω στις μαργαρίτες στο πράσινο λειβάδι». «Το λειβάδι είναι μακριά και γεμάτο με θεριά». «Στον ερωδιό και τη σκιά η αγάπη μου δεν πισωπατά». «Φοβού τον ήλιο, κόρη, από ήλιο και χιόνι». <<Εφυγε απ' τα δικά μου τα μαλλιά ποτέ δεν θα γυρίσει πια». «Ποιά είσαι συ, κόρη λευκή, κι έρχεσαι πού και από πού ;» «Ε ίμαι των ερώτων και των συντριβανιών ». Αργυρά κουδούνια φορούν στο λαιμό των βοδιών. «Τί έχεις στο στόμα που σε πυρπολεί ;»

747


'' La estrel la de m i a m a nte que vive y m u e re:' ιιίοu a l levas e n el pecho ta n fi no y leve? " 'Ίa espada de m i a m a nte q u e vive y m u e re:' ιι ίQua l l evas e n l os ojos, neg ro y sol e m ne?" ιι Μ ί pensa m i e nto triste q u e siem pre h i e re:' '' ί Ροr q u a l l evas u n ma nto neg ro de m u e rte? ιι '' j Ay, yo soy la viu dita, triste y si n bie nes, del co nde del La u rel de los Lau re les ! " '' ίΑ q u i a n buscas a q u ί, si a nadie q u i eres?" '' Busco el cuerpo del conde de los Lau re les:' '' ίΤύ buscas el a m o r. Vi u dita a l eve? Τύ buscas u n a m o r q u e oja l a encuentres:' 'Έstrel l itas del cie l o so n m is q u e re res, ίdόnde h a l l a ra a mi a m a nte q u e vive y m u e re?"

748


«Τ' άστρο του εραστή μου που πεθαίνει και ζεί». «Τί έχεις μες στο στήθος τόσο φίνο κι ελαφρύ ;» «Το σπαθί του εραστή μου που πεθαίνει και ζεί». «Τί έχεις μες στα μάτια, μαύρο και ιερό ;» «Την λυπημένη σκέψη μου που με λαβώνει από καφό». « Γιατί φοράς μανδύα μαύρο θανατερό ;» «Αχ! είμαι η χήρα η μικρή, η θλιμμένη, η στερημένη αγαθών, του κόμητα της Δάφνης, της Δάφνης των Δαφνών ! » «Και ποιόνε Ό ώ αναζητάς, εάν κανέναν δεν αγαπάς ;» «Ψάχνω το σώμα του κόμη των Δαφνών». «Ψάχνεις τον έρωτα. Χήρα ψεύτρα θα βγείς ;» Ψάχνεις για έναν έρωτα μακάρι να τον βρείς». «Τ' αστεράκια τ' ουρανού η ψυχή μου ποθεί, πού θα βρω τον εραστή μου που πεθαίνει και ζεί ;»

749


'Έsta m u e rto en el agua, niria de n i eve, cu b i e rto de nosta l g i as y de clave les:' '' j Ay ! , ca ba l l e ro e rra nte de los cipreses, u n a noche de l u na m i a l ma te ofrece:' '' j Ah lsis so riadora ! N i ria s i n m ie l es, la q u e en boca de ni rios su cu ento vie rte. Μ ί corazόn te ofrezco. Corazόn te n u e, h erido por l os ojos de las m ujeres:' " Ca ba l l ero g a l a nte, co n Dios te quedes. Voy a busca r al conde de l os La u re l es . . . "

'Άdίόs, m i donce l l ita, rosa d u rm i e nte, tύ vas pa ra el a m o r y y o a la m u e rte:' Esq u i l o n es de pl ata l l eva n los bu eyes. Μί co razό n desa n g ra co mo u n a fu ente.


750


«Νεκρός είναι μες στο νερό, κόρη της χιονιάς, σκεπασμένος νοσταλγίες και ανθούς γαρυφαλλιάς». «Αχ ! ιππότη περιπλανώμενε των κυπαρισσιών, μια νύχτα φεγγαρόφωτη σου προσφέρω, των ψυχών ». «Αχ! ονεφοπόλοςΊσις ! Κόρη δίχως γλυκύτητα καμιά, εκείνη που στο στόμα βάζει των παιδιών την ιστορία των δικών της περιπετειών. Την καρδιά μου σου προσφέρω. Τρυφερή καρδιά, λαβωμένη από τα μάτια των γυναικών τα σκοτεινά». «Ευγενικέ ιππότη, έχε την χάρη απ' τον Θεόν. Εγώ πάω νά 'βρω τον κόμη των Δαφνών . . . » «Χαίρε για πάντα δέσποινα μικρή, ρόδο κοιμισμένο αμάραντο, εσύ πας για τον έρωτα κι εγώ πάω για το θάνατο». Αργυρά κουδούνια φορούν στο λαιμό των βοδιών. Αίμα η καρδιά μου χάνει των συντριβανιών.


751


LLAMO AL TORO DE E SPANA Alza, toro de Espa iia: l eva ntate, desp i e rta . Despi a rtate del todo, to ro de neg ra esp u m a, q u e respi ras la l uz y rez u m as la so m b ra, y co ncentras los m a res bajo tu p i e l cerrada. Desp i a rtate. Desp i a rtate del todo, q u e te veo dorm ido, u n pedazo del pech o y otro de l a cabeza: que a ύ n no te has despe rtado com o despi e rta u n toro cu ando se le acom ete con traicio nes lobu nas. Leva ntate. Resopla tu poder, despl iega tu esq u e l eto, ena rbo la tu fre nte con las rotu ndas hachas, con las dos h e rra m i e ntas de asusta r a los astros, de a m e naza r al ci e l o con astas de trag ed i a . Esg rίmete. Toro en la p ri mave ra mas toro q u e otras veces, en Espa iia mas toro, toro, q u e en otras p a rtes. M as ca l i do q u e n u nca, m as vo lca n ico, toro, q u e i rrad ias, q u e i l u m i nas al fu ego, ya rg u ete. Dese ncadanate. Desencadena el ra udo corazό n q u e te orienta por las pl azas de Espa iia, sobre su astra l a re n a . Α deso l l a rte νίνο v i e n e n l o bos y a g u i las q u e han envi d i ado s i e m p re tu h e rmosu ra de pueblo.

752


ΚΑΛΩ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ Όρθιος, ταύρε της Ισπανίας: εγέρθητι, αφυπνίσου. Ξύπνα για τα καλά, ταύρε του μελανού αφρού, που εισπνέεις φως και εκπνέεις την σκιά, και συγκεντρώνεις θάλασσες κάτω απ' το σκοτεινό σου δέρμα. Ξύπνα. Ξύπνα για τα καλά, γιατί σε βλέπω υπνωτισμένο, ένα κομμάτι θώρακα κι έν' άλλο από κεφάλι: ακόμα δεν έχεις αφυπνισθεί όπως ξυπνά ο ταύρος όταν του επιτίθενται με λυκοπροδοσίες. Εγέρθητι. Ξεφύσησε τη δύναμη, ξετύλιξε τον σκελετό σου, σήκω ψηλά το μέτωπο με τους καμπυλωτούς πελέκεις, με τα εργαλεία σου τα δυο για να τρομάξεις τ' αστρα, και ν' απειλήσεις το στερέωμα με κέρατα καταστροφής. Ξιφούλκησε. Ταύρε της άνοιξης πω ταύρε από άλλοτε, ταύρε πω ταύρε στην Σπάνια, από τα άλλα μέρη . Πω ζεστέ παρά ποτέ, ταύρε πω ηφαιστειακέ, που ακτινοβολείς και που φωτίζεις την φωτιά, ορθώσου. Σπάσε τις αλυσίδες σου. Απελευθέρωσε την καταιγιστική καρδιά σου που σ' οδηγεί μεσ' από τις αρένες της Σπάνιας, πάνω στην αστρική τους άμμο. Για να σε γδάρουν ζωντανό έρχονται λύκοι και αητοί που πάντα ζήλευαν την λciίκή ομορφιά σου.

753


Ya rg uete. Ν ο te va n a castra r: no deja ras q u e l le g u e hasta t u s atri butos de varόn a b u n d a nte, esa m a no fe l i na q u e pretende a rraca rtel os de cu ajo, i m pu ne m e nte: pata l aa los, to ro. Vίbrate. Νο te va n a a bsorber la sa ng re de riqueza, no te a rre bata ra n los ojos m i nera l es. La piel donde recoge respl a ndor e l l ucero no a rra nca ra n del to ro de torrenci a l m e rcurio. Revua lvete. Es co mo si qu isiera n qu ita r la piel al sol, al torrente la esp u m a con una y picotazo. Νο te va n a castra r, poder ta n m ascu l i no q u e fecu ndas l a piedra: no te va n a castra r. Trua nate. Νο retrocede el to ro: no da u n paso hacia atras si no es pa ra esca rba r sa ng re y fu ria en la a rena, u n i r todas sus fue rzas, y desde las pezu nas a ba l a nza rse l u eg o con decision de rayo. Aba la nzate. G ra n toro e n e l bronce y e n l a piedra has m a m ado, y e n e l g ra n ito fie ro paciste la fi ereza: revu alvete en el a l ma de todos los q u e h a n visto la l u z p ri me ra en esta pen ίnsu la u ltrajada. Revua lvete. Pa rti do en dos pedazos, este to ro de sig los, este to ro q u e de ntro de nosotros h a bita : p a rtido en dos m itades, con u na mata rίa y con la otra m itad m o ri rίa l ucha ndo. 754


Ορθώσου. Δεν θα σε ευνουχίσουν: δεν θα αφήσεις να φθάσει μέχρι τ' άφθονα ανδρικά σου γνωρίσματα, αυτό το γατίσιο χέρι που επιδιώκει να στα ξεριζώσει, ατιμώρητα: κλώτσα τους, ταύρε . Δονήσου. Δεν θα σ' απορροφήσουνε το αίμα σου του πλούτου, δεν θα σου πάρουν τα μεταλλικά σου μάτια. Το δέρμα όπου συλλέγουν λάμψη τ' άστρα δεν θα τ' αφαφέσουνε από τον ταύρο του χειμαρρώδους υδραργύρου. Γύρνα και όρμα τους. Ε ίναι σαν να 'θελαν να βγάλουνε το δέρμα απ' τον ήλιο, και τον αφρό του χείμαρρου με νύχια και με ράμφη . Δεν θα σε ευνουχίσουνε, δύναμη τόσο αντρίκια που κάνεις γόνιμη την πέτρα: δεν θα σε ευνουχίσουνε. Βρόντα και άστραψε. Ο ταύρος δεν υποχωρεί: ούτ' ένα βήμα πίσω εκτός κι αν είναι να σκορπά αίμα και πάθος στην αρένα, ενώνει τις δυνάμεις του, κι επάνω στις οπλές του ορμά με την απόφαση της ηλιαχτίδας. Όρμα τους. Ταύρε μεγάλε που σε γαλουχήσανε ο μπρούντζος και η πέτρα, που βόσκησες στον άγριο γρανίτη αγριάδα: γύρνα και όρμα στην ψυχή όλων εκείνων που είδανε το πρώτο φως σ' αυτήνε την χερσόννησο της εσχατιάς. Γύρνα και όρμα τους. Στα δύο χωρισμένος, αυτός ο ταύρος των αιώνων, αυτός ο ταύρος που ζει μέσα μας: στα δύο χωρισμένος, με το ένα του θα σκότωνε με τ' άλλο του μισό θα πέθαινε στη μάχη . 755


Atorbe l l ίnate. De la a i rada ca beza q u e fo rta lece el m u ndo, del cu e l l o com o un bloque de tita nes e n m a rch a, brota ra l a victo ri a com o un a ncho bra m ido q u e h a ra sa n g ra r a l m a rm o l y so n a r a la a rena. Sa lvate. Despi e rta, toro: esg ri m e, desencadena, vίbrate. Leva nta, to ro: truena, toro, a ba l a nzate. Atorbe l l ίnate, toro: revu alvete. Sa lvate, de nso toro de e moci όn y de Espa na. Sa lvate.

M i g u e l Hernandez

756


Χύμηξε. Απ' το κεφάλι της οργής που εμφυσά η δύναμη στον κόσμο, από το σβέρκο σου σαν κουστωδία των τιτάνων σε πορεία, θ' αναπηδήσει ο θρίαμβος σαν ένα ευρύ μουγκανητό που θα ματώνει μάρμαρο και θα βροντά η αρένα. Λυτρώσου. Ξύπνησε, ταύρε, και ξιφούλκησε, σπάσε τις αλυσίδες σου, δονήσου. Όρθιος, ταύρε: βρόντα και άστραψε και όρμα. Χύμηξε, ταύρε: γύρνα και όρμα τους. Γλίτωσε, γεροδεμένε ταύρε συγκινητικέ, της Ισπανίας. Λυτρώσου ταύρε.

Μιγκέλ Χερνάντεθ

757


COMO EL TORO

Como e l toro h e nacido pa ra el l uto y el dolor, com o e l toro estoy m a rcado por un h i e rro i nfe rnal en el costado y por va rό n e n e l i n g l e con un fruto. Como e l toro lo encuentro d i m i n uto todo m i corazόn desmesu rado, y del rostro del beso e n a m o rado, com o e l toro a tu a m o r se l o d isputo. Co mo el toro me crezco en el castigo, l a l e n g u a e n corazό n tengo ba nada y l levo a l cu e l l o un vendava l sonoro. Como e l toro te sigo y te persi go, y dejas mi deseo en una espada, com o el toro bu rlado, co mo el toro. La m u e rte, toda l lena de ag ujeros y cue rnos de su m ismo dese n l ace, bajo u n a p i e l de to ro pisa y pace un l u m i noso prado de to re ros.

M i g u e l H erna ndez

758


ΟΠΩΣ Ο ΤΑΥΡΟΣ

Όπως ο ταύρος γεννήθηκα για να πενθώ και να πονώ, όπως ο ταύρος είμαι χαραγμένος κολασμένος με πυρωμένο σίδερο μες στο πλευρό και σαν αρσενικό μ' έναν καρπό μες στους βουβώνες. Όπως ο ταύρος βρίσκω μικροσκοπική όλη την απροσμέτρητη καρδιά μου, με πρόσωπο ερωτευμένο απ' το φιλί, όπως ο ταύρος διεκδικώ τον έρωτά σου. Όπως ο ταύρος μεγαλώνω με ποινές, τη γλώσσα στην καρδιά μου έχω βουτηγμένη κι ένα ηχηρό κουδούνι έχω στον λαιμό. Όπως ο ταύρος σε καταδιώκω και σ' ακολουθώ, κι εσύ κρεμάς τον πόθο μου σε ένα ξίφος, όπως σε ταύρο που τον περιπαίζουν συνεχώς, όπως σε ταύρο. Ο θάνατος, πλήρης τελείως από κέρατα και τρύπες που απ' την φύση του φορά, κάτω από δέρμα ταύρου περπατάει και μασά σ' ένα λειβάδι φωτεινό των ταυρομάχων. Μιγκέλ Χερνάντεθ

759


PRIMAVERA AMARILLA

Abri l ven ίa, l l eno todo de fl ores a ma ri l l as: a m a ri l lo e l a rroyo, a m a ri l l o el va l l ado, la co l i na, e l ce m e nterio de los n i rios, el h u e rto aquel donde el a m o r vivίa . Ε Ι s o l u nj ίa de a m a ri l lo el m u ndo, co n sus l uces ca ίdas; j Ay, por los l i rios a u reos, el a g u a de o ro, ti bia; l as a m a ri l las m a ri posas, sobre l as rosas a ma ri l l as ! G u i rna ldas a m a ri l las esca l a ba n los a rboles; el d ίa e ra u n a g racia perfu mada de o ro, en un dorado despe rta r de vida. E ntre l os h u esos de l os m u e rtos, a brίa Dios sus ma nos a ma ri l l as.

J u a n Ra m ό n J i m a n ez

760


ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΝΟΙ 3Ξ Η

Ήρθε ο Απρίλης, γεμάτος από κίτρινα λουλούδια: κίτρινο το ρυάκι, κίτρινος ο φράχτης, το λοφάκι, το κοιμητήριο των μικρών παιδιών, ο κήπος που κάποτ' έθαλλε η αγάπη . Ο ήλιος κίτρινο έχριζε τον κόσμο, με τις πεσμένες του αχτίδες. Αχ, ανάμεσα στους χρυσαφένιους κρίνους, το χρυσό νερό, ζεστό· οι αμαρυλλίδες πεταλούδες, πάνω στα τριαντάφυλλα τα ωχρά ! Γιρλάντες κίτρινες σκαρφάλωναν στα δέντρα, η μέρα ήταν ευλογία με άρωμα χρυσού, καθώς χρυσοξυπνούσε η ζωή . Μέσ' απ' τα κόκκαλα των πεθαμένων, άνοιγε ο Θεός τα χέρια του τα πελιδνά. Χουάν Ραμόν Χιμένεθ

761


Ca m i na nte, so n tus h u e l las e l ca m i no, y nada m as; ca m i na nte, no hay ca m i no, se hace ca m i no a l a n d a r. ΑΙ a n d a r se h ace ca m i no, y al vo lver la vista atras se ve la se nda q u e nu nca se ha de vo lver a pisar. Ca m i na nte, no hay ca m i no, si no este las e n l a m a r.

Anto n i o M ach ado

762


ΔΙΑΒΑΤΉ

Διαβάτη, τ' αχνάρια σου είναι ο δρόμος, τίποτ' άλλο. Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, τον δρόμο η πορεία σου τον φτιάχνει μοναχά. Διαβαίνοντας ανοίγεται ο δρόμος, και ρίχνοντας πίσω τη ματιά βλέπει κανείς το μονοπάτι που ποτέ πια δεν θα πάρει για να γυρίσει πίσω ξανά. Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, παρά μονάχα ρεύματα στο πέλαγος μακριά.

Αντόνω Ματσάδο

763


Pri m e ro te olvida en tu voz. Si a h o ra h a b l ases a q u ί, a m i lado, preg u nta rίa yo: " ί Qu i a n es? " Lu ego se m e o lvidό de ti tu paso. Si u n a som bra se esqu iva e ntre el vi ento, de ca rne, ya no sa si eres tύ . Te deshojaste toda l enta m e nte, d e l a nte de u n i nvi erno: la so n risa, la m i rada, el co l o r del traje, el n ύ m ero de los zapatos. Te d eshojaste a ύ n mas: se te cayό tu carne, tu cuerpo. γ me quedό tu nom bre, siete l etras, de ti . γ tύ , vivie ndo, desespera d a m e nte a g o niza nte, en e l l as, con a l ma γ cuerpo. Tu esq u e l eto, sus trazos, tu voz, tu risa, siete letras, e l las. γ deci rlas tu sol o cuerpo ya. Se me o lvidό tu nom bre. Las siete letras a n d a n desatadas; no se co noce n . Pasa n a n u ncios en tra nvίas; l etras se e ncienden en co l o res a la noch e,

764


ΘΑΝΑΤΟΙ Πρώτα σε ξέχασα στην φωνή σου. Αν τώρα γίνονταν να μίλαγες εδώ, δίπλα μου, θα ρώταγα: «Ποιά είσαι ;» Ύστερα ξέχασ' από σένα την περπατησιά σου. Αν μια σκιά με σάρκα αποσυρόταν μες στον άνεμο, δεν θα 'ξέρα αν είσαι εσύ. Αποφυλλώθηκες ολόκληρη αργά-αργά, πριν από ένα χειμώνα: το χαμόγελο, η ματιά, το χρώμα των ρούχων σου, το νούμερο των παπουτσιών σου. Αποφυλλώθηκες ακόμα περισσότερο: σου έπεσε η σάρκα, το κορμί σου. Και μου 'μεινε από σένα επτά γράμματα, το όνομά σου. Και συ, ζώντας ακόμα μέσα τους, απελπισμένα πέθαινες, με σώμα και ψυχή . Ο σκελετός σου, τα ίχνη του, το γέλιο σου, η φωνή σου, επτά ήτανε γράμματα. Το σώμα σου δεν ήταν πια παρά η προφορά τους. Ξέχασα τ' όνομά σου. Τα εφτά τα γράμματα ξελύθηκαν και φύγανε· δεν γνωρίζονταν πλέον μεταξύ τους. Περνάνε διαφημίσεις πάνω σε τραμ· γράμματα αναφλέγονται πολύχρωμα μέσα στη νύχτα,

765


va n en so bres d ici endo otros nom bres. Por a l l ί a nd a ras tύ , disuelta ya, desh ech a e i m posi ble. Anda ras tύ , tu nom bre, q u e eras tύ , ascendido h asta u nos cielos to ntos, en u n a g l oria a bstracta de a lfa beto.

Ped ro Sa l i nas

766


πηγαίνουνε σε φάκελα να σχηματίσουν άλλα ονόματα. Ίσως και να περνάς και συ από κει, λιωμένη, διαλυμένη και ανύπαρκτη . Ίσως να προχωράς εκεί, το όνομά σου, που 'σουν εσύ, έχει πλέον αναληφθεί σε κάποιους μπουνταλάδες ουρανούς, εις δόξαν αφαιρετική του αλφαβήτου.

Πέδρο Σαλίνας

767


AL DE BARAN R u b ί encendido e n la d ivi na frente, Aldeba ra n, l u m bre ra de m i sterio, perla de luz en sang re, cu a ntos d ίas de Dios viste a la ti erra, mota de polvo, rod a r por l os vacίos, rod a r la tierra ? Viste brota r a l sol recia n naci do? Le viste acaso cua l d i a m a nte en fuego so lta rse del a n i l l o q u e fue este n uestro coro d e p l a netas q u e h oy ro ndan en su torno, de su l u m bre al a bri go, com o a la vista de su m a d re juegan, pendientes de sus ojos, co nfiados los h ijos? E res un ojo del Serior e n ve la, siem pre desp i e rto, u n ojo escu d ri riando l as ti n i e bl as y conta ndo los m u ndos de su re ba rio? Le fa lta, acaso, a l g u no? Ο a l g u no l e h a naci do? γ m as a l l a de todo lo visi ble, q u a es Ι ο q u e hay del otro lado del espacio? A l l ende e l i nfi n ito, d i , Aideba ra n, q u a resta ? Dόnde aca ba n los m u ndos? Todos va n en si l e ncio, sol ita rios, s i n u n a vez ju nta rse; todos se m i ra n a travas del cielo y si g u e n , si g u e n , cada cua l so l ita ri o e n s u sendero? Νο a n h e las, d i , j u nta rte tύ con S i rio

768


ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ Φλεγόμενο ρουμπίνι πάνω στο θείο πρόσωπο, Αλντεμπαράν, ουράνιο φως μυστηριώδες, μαργαριτάρι ολόφωτο στου αίματος το χρώμα, πόσες ημέρες του Θεού να είχες δεί τη γη μας, κόκκο σκόνης ασήμαντο, να ταξιδεύει στο κενό του διαστήματος, να περιστρέφεται γύρω απ' τον εαυτό της ; Ν ά 'δες πως ξεπετάχτηκε ο ήλιος σαν γεννήθη ; Ν ά 'δες αλήθεια εκείνο το διαμάντι το φλεγόμενο ν' αναπηδά από το δαχτυλίδι που στην πορεία έγινε χορός των πλανητών μας αυτών που σήμερα γυρνούν συντονισμένοι στον ρυθμό του, κάτω απ' τη σκέπη του φωτός του, όπως κάτω απ' την επίβλεψη της μάνας παίζουνε, κρεμάμεν' απ' τα μάτια της, όλο εμπιστοσύνη τα παιδιά της ; Είσαι το μάτι του Κυρίου το εποπτικό, ξάγρυπνο πάντα, μάτι που ερευνά επιμελώς τα σκότη και που μετρά τους κόσμους που ανήκουν στο κοπάδι του ; Μήπως, αλήθεια, τού 'λειψε κανείς ; Ή μήπως κάποιος τού γεννήθηκε καινούργιος ; Και πολύ πέρα απ' όλ' αυτό που είναι ορατό, τί να υπάρχει άραγε από την άλλη του διαστήματος μεριά ; Πιό πέρα από το άπεφο, πες μου, Αλντεμπαράν, τί μένε ι ; Πού ν α τελειώνουν άραγε ο ι κόσμοι ; Όλοι βαδίζουν στη σιωπή, μοναχικοί, χωρίς ποτέ να ενωθούνε· όλοι κοιτιούνται δια μέσου τ' ουρανού και συνεχίζουν, συνεχίζουν να τραβούνε, μοναχικοί καθένας τους στον εδικό του δρόμο ; Πές μου, δεν το επιθυμείς, να γίνεις ένα με τον Σείριο

769


y besa rle en la frente? Es q u e el Se rior, u n d ίa, en un redi l no ha de ju nta r a todas l as ce lestes estre l l as? Ν ο h a ra de todas el las una rosa de l uz para su pech o? Qu a a m o res i m posi bles g u a rda el a bismo? Qua me nsajes de a n h e l os secu l a res tra nsm iten los com etas? Sois herma ndad ? Te d u e le, di me, e l dolor de S i rio, Aldeba ra n ? M a rchais todos a u n pu nto? Oyes a l sol ? M e oyes a m ί? Sa bes q u e a l i e nto y sufro en esta tie rra, m ota de polvo, ru bί encendido en la d ivi na frente, Aldeba ra n ? Si e s t u a l m a lo q u e i rrad i a con t u l u m bre, lo q u e i rrad i a , es a m or? Es tu vi da secreto? Ο no q u i eres deci r nada en la frente del tenebroso Dios? E res adorno y nada mas q u e en e l l a pa ra propio recreo s e col g a ra ? Siem pre solo, perdido en lo i nfi n ito, Aldeba ra n, perd i d o e n l a i nfi nita muched u m bre de so l ita rios . . . s i n hermandad? Ο sois u n a fa m i l ia q u e se enti ende, que se m i ra los ojos, q u e se ca m bi a pesa res y senti res en lo i nfi nito? Os u ne acaso a l g ύ n com ύ n deseo? Co mo tu l u z nos l lega, d u lce estre l l a, d u lce y terri ble, no nos l l ega de tu a l m a e l sop l o acaso, Aldeba ra n ?

770


στο μέτωπο να τον φιλήσεις ; Δεν πρέπει άραγε ο Κύριος, κάποιαν ημέρα, κάτω απ' το ποιμενικό ραβδί του όλα να τα ενώσει τα ουράνια τ' αστέρια ; Και δεν θα βγεί απ' όλ' αυτά ένα τριαντάφυλλο από φως, στο στήθος του για να το βάλει ; Τί έρωτες απίθανους κρύβει στα βάθη της η άβυσσος ; Τί πόθων κοσμικών μηνύματα εκπέμπουν οι κομήτες ; Ε ίστε μιά αδελφότητα ; Πες μου αλήθεια, σε πονάν του Σείριου οι πόνοι, Αλντε μ παράν ; Όλοι σας κατευθύνεστε στο ίδιο το σημείο ; Άκούς τον ήλιο ; Μ' ακούς εμένα ; Ξέρεις πόσο παλεύω κι υποφέρω σ' αυτή τη γη, κόκκο σκόνης ασήμαντο, φλεγόμενο ρουμπίνι πάνω στο πρόσωπο το θείο, Αλντε μ παράν ; Αν η ψυχή σου είν' αυτή που ακτινοβολεί το φως σου, είναι αυτό που ακτινοβολεί, αγάπη ; Είν' η ζωή σου μυστικό ; Ή λέξη δεν επιθυμείς να βγάλεις μπροστά στον σκοτεινό Θεό ; Ε ίσαι στολίδι που πάνω του σε κρέμασε για την δική του μόνο αναψυχή ; Πάντοτε μόνος, χαμένος στο άπεφο, Αλντεμπαράν, χαμένος στο άπεφο το πλήθος των μοναχικών . . . χωρίς να είστε αδελφότητα ; Ή μήπως είστε μιά οικογένεια που καταλαβαινόσαστε, και κοιταζόσαστε στα μάτια, και μοιραζόσαστε καημούς και συναισθήματα μέσα στο άπεφο ; Μήν σας ενώνει κάποια κοινή επιθυμία ; Όπως μας έρχεται το φως σου, άστρο γλυκό, γλυκό και τρομερό μαζί, δεν έρχεται σε μας, αλήθεια, και μιά ανεμοριπή απ' την ψυχή σου, Αλντε μ παράν ;

771


Aldebaran, Aldebaran a rd i e nte, el pecho del espacio, di, no es regazo νίνο, regazo pal pita nte de m isterio? Tu sig ues a las Pl ayades sig los de sig los, Aldeba ra n, y sie m p re el mismo trech o te m a ntienen ! Estos m ismos l ucientes jerog l ίficos q u e la m a n o de Dios trazό en el ci e l o ν ί ο el pri m e r h o m bre, y s i e m p re i ndescifra bles rueda n e n to rno a nu estra pobre τi erra. Su fij idez, que salva el ca m bi a r de l os sig los a g o re ro, es nu estro lazo de qu ietud, cadena de perm a n e ncia a u g u sta; sίm bo l o del a n he l o perm a n e nte de la sed de verdad, nu nca saciada, nos son esas fig u ras q u e no ca m bi a n , Aldebara n . D e vosotros, cel estes jerog l ίficos en q u e el e n i g m a u nive rsal se enci e rra, cue l g a n por si g l os los sue nos secu l a res; de vosotros descienden las l eyendas bru m osas, estel a res, que, cua l ocu ltas h e b ras, al h o m bre caverna ri o nos en laza n. Ε Ι , en l a noch e de to rmenta y h a m bre, te νίο, ru bί, i m pasi ble, y loco a l g u na vez, co n su ojo e n sang re, te νίο a m o ri r, sa ng ri ento ojo del cielo, ojo de Di os, Aldeba ra n ! Υ cuando tύ te m u eras? Cua ndo tu l u z, al cabo, se derrita u na vez en l as ti nie bl as? Cuando frίo y oscu ro

772


Αλντεμπαράν, Αλντεμπαράν φλεγόμενε, το στήθος του διαστήματος, πες μου, δεν κρύβει μιά ζωντανή καρδιά, καρδιά που πάλλεται από μυστήριο ; Εσύ, αιώνες τώρα, τις Πλειάδες ακολουθείς, Αλντεμπαράν, και πάντα την ίδια απόσταση κρατάνε από σένα ! Αυτά τα ίδια φωτεινά ιερογλυφικά που χάραξε στον ουρανό το χέρι του Θεού είδε ο πρώτος άνθρωπος, και πάντοτε ανερμήνευτα περιδιαβαίνουν γύρω απ' τη φτωχή τη Γη μας. Η σταθερότητά σου, που λυτρώνει την δυσοίωνη των αιώνων αλλαγή, είναι σχοινί για να πιαστεί η ηρεμία μας, της καθοσιομένης μονιμότητας η αλυσίδα· σύμβολο της διαρκούς επιθυμίας της δίψας για αλήθεια, που δεν θα ικανοποιήσουμε ποτέ, είναι για μας εκείνες οι μορφές που δεν αλλάζουνε, Αλντεμπαράν. Από εσάς, ουράνια ιερογλυφικά που μέσα σας κλειδώνεται το αίνιγμα του σύμπαντος, κρέμοντ' αιώνες τώρα τα όνεφα τα κοσμικά. Από εσάς γεννήθηκαν οι ομιχλώδεις θρύλοι, οι αρκτικοί, που, τί νήματα απόκρυφα, μας δέσαν με τον άνθρωπο που ζούσε στις σπηλιές. Αυτός, τη νύχτα των βασάνων και της πείνας του, σ' έβλεπε, ρουμπίνι απαθές, και μερικές φορές τρελός, με αίματα στο μάτι, σ' έβλεπε καθως πέθαινε, ουράνιο μάτι ματωμένο, μάτι θ ε"ίκό, Αλντεμπαράν ! Κι όταν εσύ πεθάνεις ; Όταν το φως σου, τελικά, λιώσει κάποια στιγμή στα σκότη ; Όταν στο κρύο, το σκοτεινό

773


el espaci o sudari o ruedes s i n fi n y pa ra fi n n i n g u no? Este techo noctu rno de l a tie rra, bo rdado con e n i g m as, esta estrel lada tel a de n uestra po bre tienda de ca mparia, es l a m isma q u e u n d ίa vio este polvo q u e h oy h u e l l a n nu estras p l a ntas, cuando en h u m a nas frentes fra g u ό vivi entes ojos ! Hoy se a lza en re m o l i no cu ando el a i re l o azota y aye r fu e pech os respi ra ndo vida ! γ ese polvo de estrel las, ese a re n a l redondo sobre el q u e rueda el mar de las ti n i e bl as, no fu e ta m bi a n u n cuerpo sobera no, sede no fu e de un a l ma, Aldeba ra n ? Νο lo e s a ύ n hoy, Aldeba ra n a rd i e nte? Νο eres acaso, estre l l a m iste riosa g ota de sa n g re viva en las ve nas de Dios? Νο es su cu erpo el espacio te nebroso? γ cuando tύ te m u e ras, q u a h a ra de ti ese cuerpo? Adόnde Dios, por su sa l u d l uch a ndo, te h a b ra de seg reg a r, estrel la m u e rta, Aldeba ra n ? Α q u a tre m e ndo m ud a l a r de m u ndos? Sobre mi tu m ba, Aldebara n , derra m a t u l u z de sang re, y si u n d ίa volve mos a la τie rra, te e ncue ntre i n m o ble, Aldeba ra n, ca l la ndo del eterno m i sterio l a pala bra ! Si l a Ve rdad Su pre m a nos ci riese volve rίa m os todos a la nada ! De eternidad es tu si l e ncio prenda, Aldeba ra n ! M i g u e l d e U na m u no

774


του διαστήματος το σάβανο περιπλανιέσαι δίχως τελειωμό, χωρίς σκοπό κανένα ; Της γης αυτό το νυχτιάτικο ταβάνι, που ακουμπά ολόγυρά του σε αινίγματα, αυτό το αστροκεντημένο ύφασμα της θολωτής φτωχής μας τέντας, είναι αυτό που κάποτε αντίκρυσε ετούτη η σκόνη που πάνω της αφήνουν σήμερα τ' αχνάρια οι πατούσες μας, όταν τ' ανθρώπινα τα πρόσωπα απόκτησαν τα ζωντανά τους μάτια ! Σήμερα σ' ανεμοστρόβιλο σηκώνονται όταν τα μαστιγώνει ο αγέρας αυτά που χθές ήτανε στήθια που αναπνέανε ζωη ! Κι εκείνη η αστερόσκονη, εκείνη η άμμος αστεριών της ουρανίας σφαίρας που πέρα της η θάλασσα του σκότους περιπλέει, όμοια δεν ήτανε κι αυτή ένα θεσπέσιο σώμα, έδρα δεν ήταν μιας ψυχής, Αλντε μπαράν ; Έτσι δεν είν' και σήμερα, Αλντεμπαράν φλεγόμενε ; Μήπως κι εσύ δεν είσαι, άστρο μυστηριακό αίματος ζωντανού σταγόνα στις φλέβες του Θεού ; Το σώμα του δεν είν' το σκοτεινό διάστημα ; Κι όταν εσύ πεθάνεις, Τί θα γενεί με το δικό σου σώμα ; Πού ο Θεός, αγωνιζόμενος για την υγεία του, θα πρέπει να σ' απομονώσει, άστρο νεκρό, Αλντεμπαράν ; Σε ποιό φριχτό μεταλλακτήρω των κόσμων ; Πάνω στον τάφο μου, Αλντεμπαράν, χύσε το αιμάτινο το φως σου, κι αν κάποια μέρα επιστρέψουμε στη Γη, θε να σε βρω ακίνητο, Αλντεμπαράν, κρατώντας μυστική του αιώνιου μυστήριου τη λέξη ! Αν η Υπέρτατη Αλήθεια μας αποκαλύπτονταν όλοι μας τότε θα επιστρέφαμε στο τίποτε ! Υπόσχεση αιωνιότητας είναι η σιωπή σου, Αλντε μ παράν ! Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο

775

ΠΟΡ ΤΟΓΑΛΙΑ

777


ΝΑΟ SEI AMA Ν ο sei, a ma, onde e ra, N u nca ο sa berei . . . Sei q u e e ra p ri mave ra Ε ο j a rd i m do rei . . . ( Fi l ha, q u e m ο sou bera ! . . . ) Que azu l t ο azu l ti n h a Al i ο azu l do cau ! Se eu n ο era a ra i n ha Por q u e e ra tudo m e u ? ( F i l ha, q u e m ο adivi n h a ? ) Ε ο j a rd i m ti n h a fl δres De q u e n ο me sei l e m bra r . . . F l δ res d e ta ntas cδ res . . . Pe nso e fico a cho ra r . . . ( Fi l ha, os son hos s ο dores . . . ) Qu a l q u e r d i a viria Qua lq u e r coisa a faze r Tδda aquela a l eg ri a M a i s a le g ria nascer ( Fi l ha, ο resto a m o rrer . . . ) Conta-me contos, a m a . . . Todos os co ntos s ο E sse d i a , e j a rd i m e a d a m a Que eu fu i nessa so l i d ο . . .

Fernando Pessoa

778


ΔΕ Ν 3Ξ Ε ΡΩ ΝΟΝΑ Δεν ξέρω νόνα που ήμουνα, Ούτε και θα το μάθω . . . Άνοιξη ξέρω ότι ήμουνα Στου βασιλιά το κάστρο . . . (Μικρή μου, πού να το 'ξερα πως ήσουνα σε άστρο ! . . . ) Και τί γαλάζιο θαλασσί Του ουρανού το χρώμα ! Τί τύχη, ούτε βασίλισσα Δεν θα την είχε ακόμα (Μικρή μου, για την τύχη σου κράτα κλειστό το στόμα . . . ) Κι ο κήπος όλο λούλουδα Που πια δεν τα θυμάμαι . . . Με χρώματα που η θύμηση Με κάνει να λυπάμαι . . . (Μικρή μου, κάποια όνεφα είναι για να πονάμε . . . ) Θά 'ρθει μια μέρα σίγουρα Που κάτι θα συμβεί Κι από εκείνη τη χαρά Χαρά θα γεννηθεί (Μικρή μου, μόνο ο θάνατος μένει πια για να 'ρθεί. .. ) Πες παραμύθια νόνα μου . . . Για την μοναδική Τη μέρα που βασίλισσα Ήμουν μοναχική . . .

Φερνάντο Πεσσόα

779


O QUE ME DOI ;

ο q u e m e dόi n ο a

Ο q u e h a no coraι; ο M as essas coisas l i ndas Que nu nca existi r ο . . . S ο as formas sem fo rma Que passam se m q u e a dor As possa co n h ecer Ou as son h a r ο a m or. S ο com o se a tristeza Fosse a rvore e, u ma a u ma, Ca ίssem suas fo l h as E ntre ο vestίg io e a bru m a .

Fe rnando Pessoa

780


ΟΤΙ ΜΕ ΠΟΝΑΕ Ι

Ότι πονάει μέσα μου δεν είναι Αυτό που έχω στην καρδιά μου Αλλά εκείνα τα ωραία πράγματα Που ποτέ δεν θα 'ρθουνε κοντά μου . . . Είναι ο ι σκιές χωρίς περίγραμμα Που αόρατα γλιστρούν χωρίς ποτέ ο πόνος Ν α κατορθώσει να τις συναντήσει Ή να τις ζήσει ο έρωτας στο όνεφό του μόνος. Είναι σαν νά 'τανε η μελαγχολία Δέντρο που τα φύλλα του σιγά-σιγά σκορπά Ρίχνοντάς τα ένα -ένα, σαν σταγόνες Στο μονοπάτι μες στην ομίχλη που απλώνεται αργά.


781


MAR PORTUGUE S ό m a r sal gado, q u a nto do teu sal S ο lag ri mas de Po rtu ga l ! Po r te cruza rmos, q u a ntas m es ch orara m , Qu a ntos fi l h os e m ν ο rezara m ! Qu a ntas noivas fica ra m por casa r Pa ra q u e fosses nosso, ό m a r ! Va leu a pena ?Tudo va le a pena Se a a l m a n ο a peq u e n a . Qu em q u e r passar a l a m do Bojador Tem q u e passa r alam da dor. Deus ao m a r ο perigo e ο a bismo deu, M as n e l e a q u e espe l hou ο ca u .

Fe rnando Pessoa

782


ΘΑΛλtΣΑ ΤΗΣ Π ΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ

Ώ αλμυρή μου θάλασσα, πόσο απ' τ' αλάτι σου Δάκρυα ήταν της Πορτογαλίας ! Για σένανε μπαρκάραμε, πόσες μανάδες κλάψανε, Πόσα παιδιά τους προσευχήθηκαν επί ματαίω ! Πόσες κοπέλες μείνανε ανύπαντρες Για να μπορέσεις να γενείς δικιά μας, θάλασσα ! Άξιζε άραγε τον κόπο ; Όλα αξίζουνε τον κόπο Άμα η ψυχή δεν είναι τιποτένια. Όποιος θελήσει να διαβεί περ' απ' τη γη του Τρόμου Πρέπει επίσης να διαβεί πέραν του εσχάτου πόνου. Έδωσε ο Θεός στη θάλασσα τον κίνδυνο και τον αβυσσαλέο βυθό, Όμως αυτή 'ναι που ανακλά τον άπεφο ουρανό .


783

785


LA LLUVIA

Brusca m e nte la ta rde se h a acl a rado Porq u e ya cae l l uvia m i n uciosa . Cae ο cayό. La l l uvi a es u na cosa Que s i n duda sucede en el pasado. Qu i e n la oye cae r h a reco brado ΕΙ ti e m po en que la suerte ve ntu rosa Le revel ό u n a flo r l l a m ada rosa Υ el cu ri oso co l o r del col o rado. Esta l l uvi a que ci ega los crista l es Aleg ra ra e n perd i d os a rra ba les Las neg ras uvas de una pa rra e n ci e rto Patio q u e ya no existe. La m ojada Ta rde me trae la voz, l a voz deseada, De m i padre que vu elve γ que no h a m u e rto.

Jorge Luis Borges

786


Απότομα το δειλινό καθάρισε με μιάς Μόλις να πέφτει άρχισε η ψιλή βροχή . Πέφτει ή έπεσε μπορεί κανείς να πει Γιατί συμβάν του παρελθόντος είναι η βροχή για μας. Όποιος ακούει τον ήχο της συχνά ανακαλεί Την ώρα που η τύχη του παίζοντας εν παρόδω Ένα άνθος του αποκάλυψε, το όνομα του ρόδο Κι ένα χρώμα περίεργο, το τριανταφυλλί. Αυτή η βροχή που σήμερα τα τζάμια μας θαμπώνει Σε ξεχασμένες γειτονιές με μνήμες ανταμώνει Τότε που στην κληματαριά τα μαύρα μας τσαμπιά σταφύλια Με τί χαρά την περ ψ έναν στην αυλή Που δεν υπάρχει πιά, όπως κι η γνώριμη φωνή Ενός πατέρα που ευλαβικά του ανάβουμε καντήλια.

Χόρχε Λου'ί'ς Μπόρχες

787


L IMITE S De estas ca l l es q u e a hondan e l poniente, U n a ha bra ( n o sa cua l ) q u e he recorrido γa por ύ lti m a vez, i n dife re nte γ s i n adivi n a rl o, so meti do Α Qu i a n p refija o m n i pote ntes norm as γ u na secreta y rίg ida medida Α l as som bras, los sueiios y las fo rmas Que destejen y tejen esta vida. Si para todo hay ta rm i n o y h ay tasa γ ύ lti m a vez y n u nca m as y o lvido ίΩu i a n nos d i ra de q u i a n, e n esta casa, Si n sa be rlo, nos he mos desped ido? Tras e l crista l ya g ris l a noche cesa γ del a lto de l i bros q u e u na tru nca Som bra d i l ata por la vaga m esa, Alg u n o ha bra que no leere m os n u nca . H ay e n el S u r m as de u n po rtό n gastado Co n sus ja rro nes de m a m posterίa γ tu nas, q u e a m i paso esta vedado Como si fu era una l itog rafίa. Pa ra siem pre cerraste a l g u na p u e rta γ h ay u n espejo q u e te a g u a rda e n va no; La e ncrucijada te pa rece a b i e rta γ la vi g i la, cu ad rifro nte, Jano. Hay, e ntre todas tus m e m o ri as, una Qu e se h a perdido i rrepa ra bl e m e nte; Ν ο te vera n baj a r a aque l l a fu ente N i el bla nco sol ni la a ma ri l la l u na. 788


Από τους δρόμους που μπροστά μας χάνονται στη δύση, Ένας τους θά 'ναι (δεν ξέρω ποιός) που ήδη πήρα Αμέριμνα, για ύστατη φορά σ' αυτή τη ζήση, Χωρίς να το μαντέψω, υποκύπτοντας στη μοίρα Αυτού που φτιάχνει εκ των προτέρων τους κανόνες Και μιά κρυφή κι άκαμπτη ζυγαριά Για τις σκιές, τα όνειρα και τις εικόνες Που πλέκουν και ξεπλέκουνε του βίου τα σκαριά. Εάν για όλα υπάρχει ένα τέλος και μιά αξία Και «τελευταία φορά» και «ποτέ πιά » και λήθη Ποιός θα μας πεί, ποιός μέσα σ' αυτή την κατοικία, Χωρίς να το γνωρίζουμε, στερνά αποχαφετήθη ; Μέσ' απ' το τζάμι γκρίζα πιά η νύχτα σβήνει Κι από την στοίβα τα βιβλία που πάνω στην επιφάνεια του μπουφέ Την μακριά ανώμαλη σκιά της χύνει, Κάποιο θα μείνει που δεν θα το διαβάσουμε ποτέ . Στο Ν ότο υπάρχει σίγουρα μιά πύλη εφθαρμένη Γεμάτη με φραγκόσυκα και πέτρινα αγγεία, Που η είσοδός της είναι για με ήδη απαγορευμένη Λες και δεν ήτανε ποτέ παρά μια λιθογραφία. Κάποια πόρτα έκλεισες για πάντα Ένας καθρέφτης μάταια σε περιμένει, Για σε το σταυροδρόμι φαίνεται ανοικτό Ο Ι ανός φρουρός σου, πολυπρόσωπος, προσμένει. Μιά θύμηση, απ' όσες βρίσκονται στης μνήμης το κουβάρι, Έχει για σε οριστικά χαθεί, Κάτω σ' εκείνη την πηγή κανείς ποτέ δεν θα σε δεί Ούτε ο ήλιος ο λαμπρός ούτε το κίτρινο φεγγάρι.

789


Ν ο vo lvera tu voz a Ι ο q u e el pe rsa Dijo en su l e n g u a de aves y de rosas, Cuando a l ocaso, a nte la l u z d ispersa, Qu i e ras deci r i nolvi d a b l es cosas. ίΥ el i ncesa nte Rόda no y el l ag o,

Todo ese ayer so bre el cua l hoy me i ncli no? Ta n perd i d o esta ra co mo Ca rtag o Q u e con fuego y co n sa l bo rrό e l lati no. Creo e n el a l ba ο ίr un ata reado Ru m o r de m u ltitudes q u e se a leja n; So n lo q u e m e ha q u e rido y olvidado; Espaci o y ti e m po y Borges ya me dej a n . Jorge L u i s Borg es

790


Δεν θα γυρίσει η φωνή σου σε ότι από τον Πέρση ποιητή Ε ιπώθηκε στη γλώσσα του των τριαντάφυλλων και των πουλιών, Όταν το ηλιοβασίλεμα, προτού όλο το φως διασπαρεί, Θελήσεις να μας πεις τα λόγια των αξέχαστων παραμυθιών. Κι ο χειμαρρώδης Ροδανός και ο λψνιώνας, Όλο αυτό το χθες που σήμερα επάνω του στηρίζομαι δυναμικά ; Θε να χαθεί όπως η Καρχηδόνα Που με φωτιά κι αλάτι απ' τους Ρωμαίους εξαλείφθηκε οριστικά. Μου φαίνεται πως με το χάραμα ακούω μια οχλοβοή Ψιθύρους από ανθρώπους που απομακρύνονται, Απ' όλους αυτούς που έχω αγαπηθεί και ξεχαστεί, Χώρος, χρόνος και Μπόρχες τώρα από μένα αφήνονται. Χόρχε Λου'ί'ς Μπόρχες

791


LIMITE S De Ιnscripciones (Montevideo, 1 923) de Julio Platero Haedo

H ay u na l ίnea de Ve rl a i ne q u e no vo lvera a record a r, Hay u na ca l le p rόxi ma q u e esta vedada a m is pasos, H ay u n espejo q u e me ha visto por ύ lti m a vez, H ay u na p u e rta q u e he cerrado hasta el fi n del m u ndo. E ntre l os l i bros de m i b i b l i oteca (estoy vi ando los) H ay a l g u no q u e ya nu nca a b ri ra . Este vera no cu m p l i ra ci ncu e nta a ri os: Le m u e rte m e desgasta, i ncesa nte. Jorge Luis Borges

792


Α πό τις «Επιγραφές» (Μοντεβίδεο, 1 923) του Χούλιο Πλατέρο Αέδο

Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλαίν που ποτέ πια δεν θα θυμηθώ, Υπάρχει μια οδός γειτονική που απαγορεύτηκε στα βήματά μου, Υπάρχει ένας καθρέφτης που με κοίταξε για ύστατη φορά, Υπάρχει μία πόρτα που έκλεισα μέχρι και την συντέλεια του κόσμου. Ανάμεσα στα τόσα μου βιβλία στην βιβλιοθήκη (στέκομαι τώρα και τα κοιτώ) Υπάρχει κάποιο που ουδέποτε θ' ανοίξω πια. Αυτό το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα: Ο θάνατος με ροκανίζει, ασταμάτητα. Χόρχε Λου'ί"ς Μπόρχες

793


FRAGME NTO U n a espada, U na espada de h i e rro fo rjada en e l frίo del a l ba, U na espada co n ru nas Qu e nadie podra desoίr ni descifra r del todo, Una espada del Ba ltico que se ra ca ntada en N o rtu m bria, U na espada que l os poetas l g u a l a ra n a l h i e l o y a l fu ego, Una espada que un rey d a ra a otro rey γ este rey a u n suerio, U n a espada q u e sera leal Hasta u na h o ra q u e ya sabe el Desti no, U na espada que i l u m i na ra la bata l l a . U na espada pa ra l a m a no Que reg i ra l a hermosa bata l la, el tej i d o de h o m bres, U na espada pa ra la m a no Qu e en rojece ra los d i e ntes del l o bo γ el despiadado pico del cu ervo, U na espada pa ra l a m a no Que p rodi g a ra e l o ro rojo, U na espada pa ra la m a no Que d a ra m u e rte a l l a se rpiente e n su l echo de oro, U na espada pa ra la m a no Qu e g a n a ra u n rei no y perdera u n rei no, U na espada pa ra la m a no Que derribara la selva de la nzas. U na espada pa ra la m a no de Beowu lf. Jorg e Lu is Borg es

794


Ένα σπαθί, Ένα σπαθί ατσάλινο, κατεργασμένο μες στο κρύο της αυγής, Ένα σπαθί με ρουνικές επιγραφές Που κανείς δεν θα μπορεί να αγνοήσει ούτε κανείς να ερμηνεύσει πλήρως, Ένα σπαθί απ' την Βαλτική που στην Ν ορθούμπρια θα το υμνήσουν, Ένα σπαθί που οι ποιητές Θα εξισώσουνε με πάγο και φωτιά, Ένα σπαθί που ο ένας βασιλιάς στον άλλο θα το δώσει Κι αυτός ο άλλος στ' όνεφο, Ένα σπαθί που θά 'ναι πάντοτε πιστό Μέχρι την ώρα που γνωρίζει μόνο η Ειμαρμένη, Ένα σπαθί που με την λάμψη του τη μάχη θα φωτίσει.

Ένα σπαθί για το χέρι Που θα διευθύνει την ωραία μάχη, την στόφα των ανθρώπων, Ένα σπαθί για το χέρι Που τα λυκίσια δόντια πορφυρά θα χρωματίσει Καθώς και το ανελέητο του κορακιού το ράμφος, Ένα σπαθί για το χέρι Που το χρυσό το κόκκινο θα σπαταλήσει, Ένα σπαθί για το χέρι Που θα σκοτώσει δράκοντα μες στη χρυσή φωλιά του, Ένα σπαθί για το χέρι Που θα κερδίσει ένα βασίλειο κι ένα βασίλειο θα απωλέσει, Ένα σπαθί για το χέρι Που θα γκρεμίσει το δάσος με τα δόρατα. Ένα σπαθί για το χέρι του Μπέογουλφ. Χόρχε Λου'ί'ς Μπόρχες

795


PALINURO INSO MNE IINUDUS Ι Ν IGNOTA, PALINURE , JACEBIS HARE NA"

Las olas y las a l gas y l as a las, los ca raco les rotos y sonoros, la sa l y el yodo, las torme ntas m a l as, los de lfi nes i nci e rtos y l os coros De s i renas cansadas de ca nta r, no te ree m p laza ra n las tie rras su aves donde vaga bas con el q u i eto a n d a r q u e a l eja s i e m p re a l as p rofu ndas naves. Pa l i n u ro: tu rostro clausu rado y ma rίti m o ofrece a l a se rena noch e i nso m n ios. Desnudo y acostado Perpetu a ras tus m u e rtes e n la a rena, y crecera n con distracciό n de piedra tus u iias y tu pelo e ntre la h iedra.

Si lvi na Oca m po

796


ΠΑΛΙΝΟΥΡΟΣ ΑΥΠΝΟΣ «ΓΥΜΝΟ:Σ ΘΑ ΚΕ ΙΤΕ:ΣΑΙ , ΠΑΛΙΝΟΥΡΕ , :Σ' ΑΓ ΝΩ:ΣΤΗ ΑΜΜΟΥΔΙΑ»

Τα κύματα, τα φύκια, τα φτερά και τα κοχύλια τα σπασμένα και τα εύηχα, το άλας, το ιώδιο και οι καταραμένες καταιγίδες, τ' αβέβαια δελφίνια και τα χορωδιακά Των ξωτικών της θάλασσας που κουραστήκανε να τραγουδάνε, δεν θα μπορέσουν να σ' ανταποδώσουνε τα ήρεμα εδάφη εκείνα που διέσχιζες ανέμελα μ' ένα γαλήνιο βήμα που πάντοτε κρατούσε μακριά τα ποντοπόρα πλοία. Παλίνουρε το πρόσωπό σου το ενδοστρεφές και το θαλασσινό, κάνει την νύχτα την μακάρια τον ύπνο της να χάνει. Γυμνός και ξαπλωμένος Θα διαιωνίζεις τους θανάτους σου στην άμμο, και με ανεμελιά μιας πέτρας θα αυξάνονται τα νύχια σου και τα μαλλιά σου μπλεγμένα στον κισσό.

Σιλβ ίνα Οκάμπο

797

ΧΙΛΗ

799


PIE CE CITOS Piececitos de ni rio, azu losos de frίo, j Cό m o os ve n y no os cu bren, Dios m ίο ! Pi ececitos h e ri dos por los g u ij a rros todos, j u ltrajados de ni eves y lodos ! Ε Ι h o m bre ciego ig nora q u e por donde pasa is, u n a fl or de l uz viva deja is; que a l l ί donde ponais la p l a ntita sa ng ra nte, el n a rdo nace m as fraga nte. Sed, puesto q u e m a rchais por l os ca m i nos rectos, h e roicos com o sois perfectos. Piececitos de ni rio, dos joyitas sufri entes, j Cό m o pasa n si n ve ros las g e ntes ! G a bri e l a M istra l

800


Π ΟΔΑΡΑΚΙΑ Παιδικά ποδαράκια, μελανά απ' το κρύο, πώς σας βλέπουν και δεν σας σκεπάζουν, μά το Θεό των αγίων ! Ποδαράκια πληγωμένα από πέτρες και κοτρόνια, που τα χάλια σας έχετε από λάσπες και χιόνια ! Ο κόσμος τυφλωμένος ξεχνάει πως από κει που περνάτε, έν' ανθάκι από φως ζωντανό ακουμπάτε, Και εκεί π' ακουμπάτε το λουλούδι το ματωμένο, ένα κρίνο γεννιέται πω πολύ μυρωμένο. Ξαποστάστε για λίγο, μολονότι το ξέρω πως στον δρόμο πορεύεστε τον σωστό, ηρω"ίκά όπως είστε φτιαγμένα τέλεια για το καλό. Παιδικά ποδαράκια, δυό διαμαντάκια κουρασμένα, πώς περνάν και δε σας βλέπουν τα ανθρώπινα πλήθη τα τυφλωμένα ! Γκαμπριέλα Μιστράλ

801


ΜΕ GUSTAS CUANDO CALLAS Me g u stas cu ando ca l las porq u e estas co mo a usente. γ m e oyes desde lejos y m i voz no te toca . Pa rece q u e los ojos se te h u bieran volado y pa rece q u e u n beso te ce rra ra l a boca . Co mo todas las cosas esta n l l e nas de m i a l ma e m e rg es de las cosas, l l ena del a l ma m ίa . M a ri posa de sue rio, te pa reces a m i a l ma, y te pa reces a la p a l a bra m e l a nco l ίa. M e g u stas cu ando ca l las y estas com o dista nte. γ estas com o q u ej a ndote, ma ri posa en a rru l l o. γ m e oyes desde lejos, y mi voz no te a lca nza : Daj a m e q u e m e ca l l e co n e l si l e ncio tuyo. Daj a m e q u e te h a b l e ta m bi a n co n tu si l e ncio cl a ro com o una l a m pa ra, s i m ple com o un a n i l lo. E res co mo l a noche, ca l lada y constelada. Tu s i l e ncio es de estre l la, ta n lejano y senci l lo. M e g u stas cuando ca l las porq u e estas co mo a usente. Dista nte y dolorosa com o si h u bieras m u e rto. U n a pa la bra ento nces, u na son risa basta n. γ estoy a l eg re, a le g re de q u e no sea cie rto. Pa blo N e ruda

802


Μ' APEL:EIL: ΟΤΑΝ L:ΙΩΠΑΣ Μ' αρέσεις όταν σιωπάς γιατ' είναι σα να λείπεις. Αν και μ' άκούς από μακριά, η φωνή μου δε σ' αγγίζει. Μοιάζουνε σαν τα μάτια σου να κάνανε φτερά το στόμα σου ένα φιλί μοιάζει να το σφαλίζει. Καθώς όλα τα πράγματα είναι γεμάτα απ' την ψυχή μου απ' την ψυχή μου αναδύεσαι κι εσύ, σαν οπτασία. Πεταλούδα του ονείρου, μου θυμίζεις τη ψυχή μου, κι αν σε κάποια λέξη μοιάζεις, είναι η μελαγχολία. Μ' αρέσεις όταν σιωπάς και είσαι τόσο μακρινή . Δείχνεις να παραπονιέσαι, πεταλούδα χα"ίδεμένη. Και μ' ακούς από μακριά κι η φωνή μου δεν σου αρκεί: Άσε με να 'μαι σιωπηλός, με τη σιωπή σου να με σωπαίνει. Άσε μ' επίσης να σου μιλήσω με τη δική σου σιωπή φωτεινή σα μιά λαμπάδα, σαν ένα δαχτυλίδι απλή . Είσαι όμοια με τη νύχτα, αστερόεσσα και βουβή . Ε ίναι η σιωπή σου απ' τ' άστρα, τόσο απλή και μακρινή . Μ' αρέσεις όταν σιωπάς γιατ' είναι σα να λείπεις. Απόμακρη και πονεμένη σα να ήσουνα νεκρή . Μια λέξη μόνο, ένα χαμόγελο δικό σου μου αρκεί. Κι είμαι χαρούμενος, χαρούμενος χωρίς να ξέρω το γιατί.

Πάμπλο Νερούντα

803


LOS VΈ RSOS MAS TRISTE S

P U E DO ESCR I B I R l os ve rsos m as tristes esta noch e. Escri b i r, por ejem plo: " La noch e esta estrel lada, Y ti rita n, azu les, l os astros, a lo l ejos . " Ε Ι vie nto de la noch e g i ra en e l ci e l o y ca nta . Pu edo escri b i r los ve rsos m as tristes esta noch e. Υο l a qu ise, y a veces e l l a ta m bi a n m e qu iso. En las noch es com o asta la tuve entre mis brazos. La besa ta ntas veces bajo el ci e l o i nfi n ito. E l la me q u i so, a veces yo ta m bi a n la q u e rίa. Cό mo no h a be r a m ado sus g ra ndes ojos fijos. Pu edo escri b i r los ve rsos m as tristes esta noch e. Pe nsa r que no l a te ngo. Se nti r que l a he perdido. Ο ίr l a noch e i n me nsa, m as i n m ensa si n e l l a . Υ el verso cae a l a l m a co mo a l pasto e l rocίo. Qua i m porta q u e mi a m o r no pudi era g u a rdarla. La noch e esta estrel lada y ella no esta con m i g o . Eso e s todo. Α Ι ο lejos a l g u i e n canta . Α lo l ejos. Mi a l ma no se co ntenta con h a berla perdido. Co mo para acerca rla m i m i rada l a busca. Mi co razόn la busca, y e l l a no esta con m i g o .

804


ΟΙ ΠΙΟ ΘΛΙΜΜΈ ΝΟΙ L: TIXOI Τους πιό θλιμμένους στίχους μπορώ να γράψω αυτή τη νύχτα. Ν α γράψω, για παράδειγμα: «Η νύχτα θρυμματίζεται, Κι ανατριχιάζουν, γαλανά, τ' αστέρια, μακριά». Ο αγέρας ο νυχτιάτικος στον ουρανό γυρνά και τραγουδά. Τους πιό θλιμμένους στίχους μπορώ να γράψω αυτή τη νύχτα. Την αγάπησα. Κάποιες φορές κι αυτή επίσης μ' αγαπούσε. Τέτοιες νύχτες σαν κι αυτή την έπαφνα ανάμεσα στα μπράτσα μου . Τήνε φιλούσ' αδιάκοπα κάτω απ' τον άπεφο ουρανό . Μ' αγάπησε. Κάποιες φορές κι εγώ την αγαπούσα. Πώς θα μπορούσα να μην αγαπήσω αυτά τ' ακίνητα μεγάλα μάτια. Τους πιό θλιμμένους στίχους μπορώ να γράψω αυτή τη νύχτα. Ν α σκέφτομαι πως δεν την έχω . Ν α νοιώθω πως την έχω χάσει. Ν' ακούω την νύχτα την πελώρια, ακόμα πω πελώρια χωρίς εκείνη . Κι οι στίχοι πέφτουν στην ψυχή όπως δροσοσταλίδες στο λειβάδι. Τί σημασία έχει που η αγάπη μου δεν μπόρεσε να την κρατήσει. Η νύχτα θρυμματίζεται κι αυτή δεν είναι πιά μαζί μου. Αυτό είν' όλο. Πέρα μακριά κάποιος τραγουδά. Πέρα μακριά. Η ψυχή μου γιατί την έχασε δεν νοιώθει πιά χαρά. Σαν για να την πλησιάσει η ματιά μου την ζητά. Η καρδιά μου τήνε ψάχνει, μα αυτή δεν είναι πιά κοντά.

805


La m isma noche q u e h ace blanquear los mismos a rboles. Nosotros, l os de ento nces, ya no somos l os m ismos. Ya no la q u i e ro, es ci erto, pero cu a nto la q u ise. M i voz buscaba el vie nto pa ra toca r su ο ίdο. De otro. Sera de otro. Co mo a ntes de m i s besos. Su voz, su cue rpo cl a ro. Sus ojos i nfi n itos. Ya no la q u i e ro, es ci e rto, pero ta l vez la q u i ero. Es ta n co rto e l a m o r, γ es ta n l a rg o el o lvi do. Porque e n noches co mo asta l a tuve e ntre m is brazos. Mi a l ma no se co ntenta con h a berla perdido. Au nque asto sea e l ύ lti m o dolor q u e ella m e causa, Υ astos sea n los ύ lti mos ve rsos que yo le escri bo. Pa blo N e ruda

806


Η ίδια νύχτα που κάνει ν' ασημίζουνε τα ίδια δέντρα. Όμως εμείς, εμείς του τότε, δεν είμαστ' ίδιοι πιά. Άλλο δεν την αγαπώ, αυτό είναι σίγουρο, όμως πόσο την αγαπούσα. Τον άνεμο ζητούσε η φωνή μου το άκουσμά της ν' ακουμπούσε. Ε ίναι αλλουνού. Σ' άλλον ανήκει πιά. Όπως πριν απ' τα φιλιά μου. Η φωνή της, τ' αστραφτερό κορμί της. Τ' απέραντα τα μάτια της. Άλλο δεν την αγαπώ, αυτό είναι σίγουρο, όμως μπορεί και να την αγαπώ. Τόσο σύντομη είν' η αγάπη, τόσο πολύ διαρκεί η λήθη . Γιατί νύχτες σαν κι αυτή την έπαφνα ανάμεσα στα μπράτσα μου. Η ψυχή μου γιατί την έχασε δεν νοιώθει πιά χαρά. Όμως αυτός θα είν' ο τελευταίος ο καημός που μ' έκανε να υποφέρω, Και τούτοι εδώ θα είναι οι τελευταίοι στίχοι που τής γράφω. Πάμπλο Νερούντα

807


FABULA DE LA SIRE NA Υ LOS B ORRACHOS Todos estos senores esta ba n de ntro cu ando e l l a e ntrό com p l eta m e nte desnuda e l l ios ha bίa n bebido y com e nza ro n a escu pi rla e l l a no e nten d ίa nada recia n sa l ίa del rίο e ra u n a si rena q u e se ha bίa extravi ado los i nsu ltos co rrίa n sobre su ca rne l i sa la i n m u ndici a cu briό sus pechos de o ro e l l a no sa bίa l l orar por eso no l lo ra ba no sabίa vesti rse por eso no se vestίa la tatua ro n co n cigari l los y co n corchos q u e m ados y re ίa n hasta caer a l suelo de la ta berna e l l a no h a b l a ba porq u e no sa bίa h a b l a r s u s ojos e ra n co l o r de a m o r dista nte sus brazos co nstru ίdos de topaci os g e m e l os sus la bios se co rta ro n e n la l uz del co ra l y de pronto sa l i ό por esa p u e rta apenas e ntrό a l rio q uedό l i m p i a re l uci ό co mo u na piedra bla nca en l a l l uvia y sin m i ra r atras nadό de nu evo nadό hacia nu nca mas h acia morir.

Pa blo N eruda

808


ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΣΕ ΙΡΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕ ΘΏ:ΜΕ ΝΩΝ Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήτανε κιόλας μέσα όταν εκείνη μπήκε εντελώς γυμνή τά 'χανε πιεί κι αρχίσαν να τη φτύνουν τίποτε δεν κατάλαβε μόλις που είχε βγεί απ' το ποτάμι ήτανε μια σειρήνα πού 'χασε το δρόμο της οι προσβολές χυνότανε πάνω στο λείο κορμί της οι αισχρές κουβέντες κάλυψαν τα χρυσαφιά της στήθη δεν ήξερε το πώς να κλάψει και δεν έκλαιγε δεν ήξερε πώς να ντυθεί και δε ντυνόταν της κάναν τατουάζ με πώματα φελλούς και σιγαρέττα αναμμένα και γέλαγαν μέχρι να πέσουνε στο πάτωμα του καπηλωύ εκείνη δεν εμίλαγε γιατί δεν ήξερε πώς να μιλήσει τα μάτια της είχανε χρώμα έρωτα απόμακρου τα χέρια της φτιαγμένα από δίδυμα τοπάζια τα χείλη της αδιόρατα διαγράφονταν στο φως του κοραλλιού και ξαφνικά πετάχτηκε έξω από την πόρτα μόλις που βούτηξε στον ποταμό καθάρθηκε αμέσως ακτινοβόλησε σαν άσπρη πέτρα στη βροχή και δίχως να κοιτάξει πίσω της κολύμπησε ξανά κολύμπησε προς το ποτέ πιά προς τον θάνατο .


809


EL LE όN U n g ra n leόn l l egό d e lejos: era g rande com o el s i l e ncio, te n ίa sed, busca ba sa ng re, y detras de su i nvesti d u ra ten ίa fuego co mo u na casa, a rd ίa co mo u n mo nte de Osorno. Ν ο enco ntrό m as que so ledad. Rugiό de h u ra rϊo, de h a m brie nto: sό lo pod ίa co m e r a i re, espu ma i m pu n e de l a costa, he ladas lech ugas del m a r, a i re de co l o r de paj a ro, i nace pta bles a l i m e ntos. Triste leόn de otro p l a neta tra ίdo pro l a a lta m a rea a l os islotes de lsla N e g ra, a l a rch i p i a l a g o de sa l , s i n m as q u e u n hocico vacίo, u nas ga rras desocu padas y u na col a co mo un p l u m ero. Fu e si ntiendo todo el rid ίcu l o de s u contextu ra m a rci a l y co n l o s a rϊos q u e pasa ba n se fue a rru gando de verg ϋ e nza. La ti m idez lo l levό e ntonces a las a rroga ncias peores

81 0


ΤΟ ΛΙ Ο Ν ΤΑΡ Ι Ένα λιοντάρι μέγιστο ήρθε από μακριά: ήταν πελώριο σαν τη σιωπή, ένοιωθε δίψα, ζήταγε αίμα, και πίσω από το ύφος του είχε μια ζέστη σαν νά 'ταν σπίτι, φλέγονταν σαν του Οσόρνο μια βουνοκορφή . Δεν βρήκε παρά μονα ξιά. Βρυχόταν από πείνα κι αγριάδα: να φάει μπορούσε μόνον τον αγέρα, τον άγριο της ακτής αφρό, μαρούλια παγωμένα της θαλάσσης, αέρ α χρώματος πουλιού, απορριπτέα θρεπτικά συστατικά. Θλιμμένο λεοντάρι αλλότριου πλανήτη φερμένο απ' την πλημμυρίδα στηςΊσλας Ν έγκρας τις βραχονησίδες , στο αρχιπέλαγος του άλατος, μη έχοντας παρά ένα άδειο στόμα, και κάποια νύχια παροπλισμένα και μια ουρά σαν ξεσκονίσματος φτερό. Ένοιωθε πλήρως το όλως γελοίον της πολεμοχαρούς του παρουσίας και με τα χρόνια που περνούσαν ζάρωνε συνεχώς από ντροπή . Τό 'σπρωξε τότε η δειλία σε εκδηλώσεις χείριστης αλαζονείας

81 1


y fue e nvejeciendo co mo u no de los l eo nes de l a pl aza se fue convi rtiendo en adorno de esca l i nata, de j a rd ίn, h asta e nterra r le triste fre nte, clava r l os ojos en la l l uvi a, y q ueda rse q u i eto espera ndo la justicia g ris de la piedra, l a h o ra de l a geolog ίa .

Pa blo N eruda

81 2


κι άρχισε να γερνά σαν ένα απ' τα λιοντάρια της πλατε ίας μετατρεπόμενο σ' ένα στολίδ ι στις σκάλες της αuλής, στον κήπο, μέχρι να κρύψει το θλιμμένο μέτωπό το u , τα μάτια να καρφώσει στη βροχή, κι ήσuχο μένοντας να αναμένει την γκρι δικα ίωση της πέτρας, την ώρα την γεωλογική .


81 3


ΜΑΝΑΝΑ -

Desnuda eres ta n si m p l e como u n a de tus m a nos, l isa, terrestre, m ίn i ma, redonda, tra nspa re nte, ti enes l ίneas de l u na, ca m i nos de m a nza na, desnuda eres d e l gada co mo e l trig o desnudo. Desnuda e res azu l co m o l a noche e n Cu ba, tie nes e n redaderas y estrel las en el pelo, desnuda e res enorme y a ma ri l la co mo e l ve ra no e n u na i g l esia de oro. Desnuda eres peq u e ria com o u na de tus u rias , cu rva, suti l, rosada hasta q u e nace el d ίa y te metes e n el s u bte rra neo del m u ndo Como en un l a rg o tύ nel de trajes de tra bajos: tu cl a ridad se apaga, se viste, se deshoja y otra vez vu elve a ser u na m a n o desnuda. Pa blo N e ruda

814


Γυμνή είσαι τόσο απλή σαν ένα των χεριών σου, λεία, γή"ίνη, ελάχιστη, στρόγγυλη, διαφανής, έχεις γραμμές σεληνιακές, του μήλου μονοπάτια, γυμνή είσαι λεπτή σαν απ' το στάχυ το γυμνό κορμί. Γυμνή είσαι γαλανή σαν τη νυχτιά στην Κούβα, έχεις αναρριχόμενα κι αστέρια στα μαλλιά, γυμνή είσαι πελώρια και πελιδνή σαν καλοκαίρι σ' εκκλησιά χρυσή . Γυμνή είσαι μικροσκοπική σαν ένα των νυχιών σου, καμπύλη, λεπτεπίλεπτη, ρόδινη μέχρι να γεννηθεί η μέρα που σ' αναγκάζει να κρυφτείς στα υπόγεια της γης Όπως σε σήραγγα μακριά ρούχων της αγγαρείας: σβήνει το διαυγές σου φως, καλύπτεται, αποφυλλούται και πάλι ξαναγίνεται ένα χέρι γυμνό.


81 5


VΈ GETACIONE S Α las ti erras s i n nom bres γ si n n ύ m e ros baj a ba el vi ento desde otros d o m i n i os, tra ίa la l l uvi a h i los ce lestes, γ el d i os de los a lta res i m pregnados devo lvίa las fl ores γ l as vidas. En la fe rti lidad crecίa el ti e m po . Ε Ι jaca ra nda e l eva ba esp u m a hech a de resplandores tra nsm a ri nos, la a ra ucaria de l a nzas erizadas era la mag nitud co ntra la n i eve, el pri m o rd i a l a rbol caoba desde su copa desti l a ba sang re, γ al S u r de los a l e rces, el a rbol true no, el a rbol rojo, e l a rbol de la espi na, el a rbol m a d re, e l cei bo be rm e l lόn, el a rbol cauch o, eran vo l u m e n terre n a l , so n i do, eran territoria les existencias. Un n uevo a ro m a p ropagado l l e n a ba, por los i nte rsticios de la tie rra, las respi raci ones co nvertidas en h u m o γ fraga nci a : el ta baco si lvestre a lzaba su rosal de a i re i ma g i n a rio. Como u n a la nza term i nada e n fu ego apareciό e l m a ίz, γ su estatu ra se desg ra nό γ naciό de nu evo, d isem i n ό su h a ri na, tuvo m u e rtos bajo sus ra ίces, γ, l u eg o, e n su cuna, m i rό crecer l os d i oses vegeta les.

81 6


Στις χώρες χωρίς όνομα και αριθμό κατέβαινε ο άνεμος απ' άλλες εξουσίες, έφερνε νήματα ουράνια η βροχή, και ο θεός των κυοφορούντων θυσιαστηρίων επέστρεφε τα λούλουδα και τις ζωές. Μέσα στη γονιμότητα ανδρώνονταν ο χρόνος. Το χακαράντα σήκωνε αφρό φτιαγμένο από υπερθαλάσσια αιγλοβολία, η αραουκάρια των αιχμηρών δοράτων ήταν το μέγεθος ενάντια στο χιόνι, τ' αρχέγονο δεντρό καόμπα απ' την κορφή του διUλιζε το αίμα, κι ο Ν ότος των αλέρσες, το δέντρο βροντή, το δέντρο πορφύρα, το δέντρο των ακάνθων, το δέντρο μάνα, το σέ"ίμπο της κιννάβαρης, το δέντρο καούτσο, ήτανε όγκος ηχοβόλος, χθόνιος, ήταν αυτού του χώματος υπάρξεις. Ένα καινούργιο άρωμα διαχεόμενο πλημμύριζε, μεσ' από τις ρωγμές της γης, αναπνοές που μετατράπηκαν σε ευωδία και καπνό: τ' άγρια φύλλα του ταμπάκου σήκωναν αψηλά τον κήπο τους των ρόδων του φανταστικού αέρα. Σαν λόγχη απολήγουσα σε φλόγα ξεπρόβαλε τ' αραποσίτι, και το παράστημά του αποψιλώθηκε κι αναγεννήθηκε, τ' αλεύρι του έσπεφε, πήρε νεκρούς κάτω απ' τις ρίζες του, και, μετά, μέσα στο λίκνο του είδε ν' αυξάνουν της εκβλαστήσεως οι θεοί.

81 7


Arru ga y extensi όn dese m i na ba la se m i l l a del vi ento sobre l as p l u mas de la cord i l l e ra, espesa luz de germen y pezo nes, a u rora ci ega a m a m a ntada por l os u ng ϋ e ntos te rrena les de la i m placa bl e latitud l l uvi osa, de las ce rradas noches m a n a ntia l es, de las ciste rnas m atuti nas. Υ a ύ n e n las l l a n u ras co mo l a m i nas de p l a neta, bajo u n fresco pueblo de estre l las, rey de la h i erba, el o m bύ deten ίa el a i re l i bre, el vuelo ru m o roso y m o ntaba la pa m pa sujeta ndola co n su ra m a l de riendas y ra ίces. Ama rica a rboleda, za rza sa lvaje entre l os m a res, de polo a polo ba la ncea bas, tesoro ve rde, tu espes u ra. G e rm i na ba l a noch e en ci udades de casca ras sag radas, e n so noras maderas, exte nsas h ojas q u e cu brίa n la piedra g e rm i na l , l os naci m i e ntos. Ute ro verde, a m e rica na sabana se m i na l , bodega espesa, u na ra m a naciό com o u n a isla. U n a hoja fue forma de l a espada, u na flor fue rel a m pago y m ed usa, un raci m o redo ndeό su resu m e n , u n a ra ίz descendiό a las ti n i eblas. Pa blo N e ruda

81 8


Φαράγγια και πλατώματα σκορπίσανε τον σπόρο του ανέμου επάνω στα φτερά της κορδιλλιέρας, πυκνό το φως από σποράκια και βλαστάρια, αυγή αόματη και θηλασμένη από τους χθόνιους παχύρρευστους χυμούς των αδυσώπητων βρόχινων τροπικών, της νύχτας των περίκλειστων πηγών, των πρ wίνών των γιστερνών. Κι ακόμα στις εκτεταμένες πεδιάδες όμοιες λαμαρίνες του πλανήτη, κάτω από έναν ολόδροσο λαό αστεριών, της χλόης βασιλιάς, δέσμευε το ομπού τον λεύτερο αέρα, το πέταγμα το βουερό κι ίππευε υποτάσσοντας την πάμπα με τις διακλαδώσεις του των χαλινών και των ριζών. Άλσος Αμερική, άγριε βάτε εν μέσω θαλασσών, πόλο σε πόλο λίκνιζες, πράσινε θησαυρέ, το πυκνοφύλλωμά σου. Κυοφορούσε η νύχτα σε πολιτείες ιερών φλοιών, σε ξύλα μουσικά, φύλλα εκτεταμένα που καλύπτανε τη ζωοδόχο πέτρα, τις γεννήσεις. Πράσινη μήτρα, αμερικανική σπερματική σινδόνη, πυκνή αποθήκη, ένα κλαδί γεννήθηκε όμοιο με νησί. Ένα φύλλο απέκτησε το σχήμα του σπαθιού, ένας ανθός έγινε τσούχτρα κι αστραπή, ένα τσαμπί στρογγύλεψε την ολιγόλογη περιγραφή του, μιά ρίζα χώθηκε βαθειά στο έρεβος. Πάμπλο Νερούντα

81 9


ALGUNAS B E STIAS E ra e l crepύscu l o de l a i g u a na . Desde la a rcoi risada creste rίa su l e n g u a com o u n d a rdo se h u nd ίa e n la verd u ra, e l h o rm i g u e ro m o n aca l pisada con m e l od i oso pie la selva, el g u a n aco fi no com o el oxίgeno en l as a nchas a ltu ras pa rdas i ba ca lzando botas de o ro, m i e ntras la l la m a a brίa ca ndidos ojos en l a delicadeza del m u ndo l l eno de rocίo. Los mo nos trenza ba n u n h i lo i nterm i na bl e m ente e rόtico en l a ri beras de la a u rora, de rri ba ndo m u ros de po l e n y espa nta ndo el v u e l o violeta de las m a ri posas de M u zo. E ra la noch e de los ca i m a nes, la noche pu ra y p u l u l a nte de h ocicos sa l i endo del l a g a m o, y de l as ci a nagas sori o l i e ntas u n ru ido opaco de a rm a d u ras vo lvίa al origen te rrestre. ΕΙ jag u a r toca ba las hojas con su ause ncia fosforesce nte, el p u m a corre en el ra maje co mo e l fu ego devo rador m i e ntras a rden en a l los ojos a lcoh ό l icos de la selva. Los tejones rasca n l os pies del rίο, h usmean el n i d o

820


ΚΑΠ ΟΙΑ ΖΩΑ Ήταν το δειλινό της ιγουάνας. Απ' το γεμάτο ιριδισμούς αψιδωτό λοφίο η γλώσσα της σαν βέλος βυθιζότανε στη λόχμη , ο μυρμηγκέρο αναχωρητής περιπλανιότανε με βήμα μελωδ ίας στο τροπικό το δάσος, το γουανάκο σαν οξυγόνο αέρινο στα διάπλατα συννεφιασμένα υψώματα φορώντας περιδιάβαινε τις χρυσαφιές του μπότες, καθώς το λάμα αθώα μάτια άνοιγε στο λεπτεπίλεπτο του κόσμου, του ολόγιομου δροσοσταλίδες . Οι πίθη κοι κλώθ ανε νήμα ατελεύτητα ερωτικό στις όχθες της αυγής, τοίχους γκρεμίζοντας από γύρη, τρομάζοντας τις πεταλούδες του Μούζο στο φτερωτό μενεξεδένιο πέταγμά τους. Ήταν η νύχτα των κα"ίμάνες, νύχτα αγνή κυοφορούσα ρύγχη που ξεπηδούσαν απ' τη λάσπη, κι από τα νυσταλέα βαλτοτόπια ένας αχός πανοπλιών μουντός επέστρεφε στην χθόνια προέλευση . Ο ιαγουάρος τα φύλλα άγγιζε με την φωσφόρινή του απουσία, τρέχει η πούμα στο κλαδί σαν φλόγα αδηφάγα ενώ πυρώνουν μέσα της τα μάτια τα αλκοολικά της σέλβας. Γδέρνουν οι ασβοί τα πόδια του ποταμού, μυρίζουν τη φωλιά

821


cuya del icia pa l pita nte ataca ra n con d i e ntes rojos. Υ en el fo ndo del a g u a mag na, co mo e l cίrcu l o de la tie rra, esta l a g i ga nte a naconda cu bi e rta de ba rros ritu a l es, devoradora γ rel i g iosa . Pa blo N eruda

822


με τον αναπαλλόμενο μεζέ που πάνω του θα ξεχυθούν με κόκκινα τα δόντια. Κι εκεί στο βάθος του νερού του μέγιστου, όμοια με την περιφέρεια της γης, με λάσπες επικαλυμμ ένη τελετουργικές καραδοκεί η γιγάντια ανακόντα, κατασπαράσσουσα και θρησκευόμενη . Πάμπλο Νερούντα

823


'

VI E N E N LOS PAJAROS Todo era vu e l o e n nu estra ti erra. Como gotas de sa ng re y p l u mas l os ca rdena les desa ng raban el a m a nece r de Ana h u ac. ΕΙ tuca n era u na adora bl e caja de frutas barnizadas, el col i brί g u a rdό las ch ispas ori g i n a l es del re la mpago y sus m i nύscu l as h o g u e ras a rd ίa n e n el a i re i n m όvi l . Los i l ustres loros l le n a ba n la p rofu ndidad d e fol laje com o l i ng otes de o ro verde recia n sa l i dos de la pasta de los pa nta nos su m e rg idos, y de sus ojos ci rcu l a res m i ra ba u n a a rg o l l a a ma ri l la, vieja co mo l os m i nera l es. Todas las a g u i las del ci e l o nutrίa n s u esti rpe sa ng ri enta en el azu l i n h a bitado, y so bre l as p l u mas ca rn ίvoras volada enci m a del m u ndo el cόndor, rey asesi no, fra i l e so l ita rio del cielo, ta l i s m a n neg ro de l a n i eve, h u raca n de la cetre rίa. La i ng e n i erίa del hornero h a o ίa del ba rro fraga nte pequeiios teatros sonoros donde apa recίa ca nta ndo.

824


Έ ΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ Ένα φτερούγισμα ήτανε όλα πάνω στη γη μας. Οι καρδερίνες ίδιες αιμάτινες σταγόνες και φτερά πίναν το αίμα από το λυκαυγές του Ανάχου ακ. Η τουκάνα κουτί αξιολάτρευτο λουστραρισμένα φρούτα, το κολιμπρί φύλακας ήτανε στις σπίθες τις αρχέγονες της αστραπής κι οι μικ ροσκοπικές πυρές του φλέγονταν μέσα στον στάσιμο αέρα. Οι παπαγάλοι διαλάμποντες παραγεμίζανε των φυλλωμάτων τα κατάβαθα σαν βέργες πράσινου χρυσού μόλις βγαλμένες από τον χυλό των βυθισμένων βαλτοτόπων, κι από τα μάτια τους τα κυκλικά κοίταζε ένας κίτρινος χαλκάς, παμπάλαιος σαν τα ορυκτά. Όλοι οι αετοί του ουρανού τρέφανε την αιμοσταγή γενιά τους στο ακατοίκητο γαλάζιο, και πάνω στα φτερά τα σαρκο βόρα πέταγε στην κορυφή του κόσμου ο κόνδωρας, δολοφόνος βασιλιάς, μοναχικός καλόγερος των ουρ ανών, μαύρο στο χιόνι φυλαχτό, τυφώνας του αθλήματος των ιεράκων. Τ' ορνέρο με την τέχνη του έφτιαχνε από λάσπη αρωματική μικρά εύηχα θέατρα όπου εμφανιζόταν για να τραγουδήσει.

825


Ε Ι atajaca m i nos i ba dando su g rito h u m edecido a l a ori l l a de l os cenotes. La to rcaza a rayca na h acίa asperos n i d os m atorra l es donde dej a ba e l rea l reg a l o de s u s h u evos em pavonados. La loica del S u r, fraga nte, d u lce carpi nte ra de otoiio, mostra ba su pech o estrel lado de conste l aciόn esca rlata, y el a ustra l ch i ng o l o e l evaba su fl ayta recia n recogida de la eternidad del agua. Mas, h ύ m edo co mo un nen ύfa r, el fla m e nco a b rίa sus p u e rtas de son rosada cated ra l , y vo l a ba com o la a u ro ra, l ejos del bosqu e boch ornoso donde cuelga la ped rerίa del q u etza l, q u e de p ro nto desp i e rta, se m u eve, resba l a y fu l g u ra y hace vo l a r su brasa vi rg e n . Vue l a u na m o nta iia m a ri na hacia l as isl as, u n a l u na de aves q u e va n h acia e l Su r, sobre las islas fe rmentadas del Pe rύ . Es u n rίο νίνο de so m b ra, es u n cometa de pequeiios corazones i n nu me ra bl es q u e oscu recen e l so l del m u ndo co mo un astro de co la espesa pa l m ita ndo h acia el a rch i pia lago. Υ e n el fi n a l del i racu ndo m a r, e n l a l l uvia del ocaa no, 826


Πέταγε ο αταχακαμίνος βγάζοντας την υγραμένη του κρωξιά στην όχθη των πηγών τών υπογείων. Αραουκάνα η τρυγώνα τραχιές έφτιαχνε τις φωλιές στις λαγκαδιές όπου δώρο βασιλικό εναπόθετε το πιτσιλόχρωμο αυγό της. Η λό"ίκα του Ν ότου, εύοσμη, γλυκειά του φθινοπώρου ξυλουργός, τ' ολάστερο επεδείκνυε στήθος της των άλικων αστερισμών, κι ο αουστράλιος τσινγκόλο σήκωνε τη φλογέρα του που μόλις περιμάζεψε απ' την αθανασία των υδάτων. Κι ακόμη, υγρό όπως το νούφαρο, άνοιγε το φλαμίνγκο τις εξώπορτες της τριανταφυλλένιας του μητρόπολης, και πέταγε σαν τη χαραυγή, μακριά από το πνιγερό το δάσος εκεί που τα πετράδια κρέμονται τα ανεκτίμητα ενός κετζάλ, που ξάφνου αφυπνίζεται, σαλεύει, ξεγλιστράει κι απαστράπτει και κάνει να πετάξει αψηλά το πυρωμένο κάρβουνό του το παρθένο. Ίπταται ένα βουνό θαλασσινό προς τα νησιά, μία σελήνη από πετούμενα που οδεύουνε στο Ν ότο, πάνω απ' του Περού τα ολόγιομα με λίπασμα νησιά. Ένα ποτάμι είναι ζωντανό αποσκιερό, ένας κομήτης είναι απ' αναρίθμητες μικρές καρδούλες που σκοτεινιάζουνε τον ήλιο αυτού του κόσμου σαν ένα αστέρι με πυκνή ουρά που αναπάλλεται στο δρόμο του για τ' αρχιπέλαγος. Κι εκεί στις εσχατιές της μανιασμένης θάλασσας, μες στη βροχή του ωκεανού,

827


su rg e n l as a las del a l batros com o dos siste mas de sa l , esta bleci endo en e l si l e ncio, e ntre las rachas torrenci a l es, co n su espaciosa jerarq u ίa el o rden de las so ledades.

Pa blo N eruda

828


προβάλλουν οι φτερούγες του αλμπατρός σαν δύο συστοιχίες άλατος, εγκα θιδρύοντας εν σιωπή, εν μέσω των θυελλωδών ανέμων, με την δεσπόζουσα ιεραρχία τους το τάγμα της απολύτου μοναξιάς.


829


LOS LIB E RTADORE S Aq u ί viene el a rbol, el a rbo l de la to rmenta, el a rbo l del pueblo. De l a ti erra su be n sus h a roes com o las hojas por la savi a, y e l vi ento estrel la l os fo l l ajes de m u ch ed u m bre ru m o rosa, h asta q u e cae la se m i l la del pan otra vez a l a ti erra. Aq u ί viene el a rbol, el a rbol nutrido por m u e rtos desnudos, m u e rtos azotados y h eridos, m u e rtos de rostros i m posi bles, e m pa lados so bre u n a la nza, desm en uzados en la hoguera, deca pitados por el h acha, descu a rtizados a ca ba l l o, crucificados en l a ig lesi a. Aq u ί viene el a rbol, el a rbo l cuyas ra ίces esta n vivas, sacό sa l itre del m a rti rio, sus ra ίces com i e ro n sa ng re, y estrajo lag ri mas del suelo: las e l evό por sus ra m ajes, las repartiό en su a rq u itectu ra . Fu eron fl ores i nvisi bles, a veces, flores e nterradas, otras veces i l u m i na ron sus pata los, com o p l a n etas. Υ el h o m bre reco g i ό en las ra mas l as coro l as endu reci das, l as e ntregό de m a no e n m a no

830


Ο Ι ΕΛΕ ΥΘΕΡΩΤ Ε Σ Νά, έρχεται το δέντρο, της θύελλας το δέντρο, το δέντρο του λαού. Από το χώμα ξεπετιούνται οι ήρωές του όπως τα φύλλα απ' τους χυμούς, κι ο άνεμος το φύλλωμα μ' αστέρια το γεμίζει της λαοθάλασσας της βουερής, μέχρι να πέσει ο σπόρος του ψωμιού ξανά και πάλι πάνω στη γης. Νά, έρχεται το δέντρο, το δέντρο το τρεφόμενο με γυμνούς νεκρούς, νεκρούς μαστιγωμένους, πληγωμένους, νεκρούς με πρόσωπα αγνώριστα, παλουκωμένους σε καμάκια, κομματιασμένους στην πυρά, αποκεφαλισμένους με τσεκούρια, στα τέσσερα σχισμένους απ' τ' αλόγατα, εσταυρωμένους μέσα στους ναούς. Νά, έρχεται το δέντρο, το δέντρο με τις ρίζες του τις ζωντανές, λίπασμα πήρε απ' το μαρτύριο , αίμα ρουφήξανε οι ρίζες του, δάκρυα στράγγισε απ' το χώμα: τ' ανέβασε με τα κλαδιά του, τα διαμοίρασε μες στη δική του αρχιτεκτονική . Γινήκανε αόρατα λουλούδια, θαμμένα λούλουδα, κάποια φορά, κι άλλες φορές με φως πλημμύρισαν τα πέταλά τους, σαν νά 'ταν σώματα πλανητικά. Κι ο άνθρωπος μάζεψε απ' τα κλωνάρια τα μπουμπούκια τους τ' ανθεκτικά, τά 'δωσε χέρ ι -χέρ ι

831


com o m a g n o l ias ο g ra nadas y de p ro nto, a b ri eron l a tie rra, crecie ro n hasta las estre l l as. Este es el a rbo l de l os l i bres. ΕΙ a rbol tie rra, el a rbo l n u be. Ε Ι a rbol pan, e l a rbo l fl echa, e l a rbol pu iio, e l a rbol fuego. Lo a h oga el agua torme ntosa de n uestra a poca noctu rna, pero su masti l ba l a ncea el ruedo de su poderίo. Otras veces, de nu evo caen las ra mas rotas p ro la cό l e ra, y u na cen iza a m e n aza nte cu bre su a ntig u a m ajestad: asi pasό desde otros tiem pos, asί sa l i ό de la a g o n ίa, h asta q u e u n a m a no secreta, u nos brazos i n n u m era b l es, el pueblo, g u a rdό los fra g m e ntos, escondiό tro ncos i nva ri a b l es, y sus l a bios eran l as h ojas del i n me nso a rbo l repa rti do, dise m i nado en todas pa rtes, ca m i nando co n sus ra ίces. Este es el a rbo l, el a rbo l del pueblo, de todos los pueblos de la l i be rtad, de la l uch a. Asό mate a su ca be l l era: toca sus rayos renovados: h u nde la m a no en las usi nas donde su fruto pal pita nte p ropaga su l uz cada d ίa. Leva nta esta tie rra e n tus m a nos, partici pa de este esp lendor, tom a tu pa n y tu m a nza na, tu co razό n y tu ca ba l l o y m o nta g u a rd i a en l a frontera, en e l l ίm ite de sus h ojas. 832


σαν νά 'ταν ρόδια ή μανόλιες και ξαφνικά, τη γης ανοίξαν, μέχρι τ' αστέρια φούντωσαν ψηλά. Αυτό είναι των λεύτερων το δέντρο. Το δέντρο χώμα, το δέντρο σύννεφο. Το δέντρο βέλος, το δέντρο ψωμί, το δέντρο φωτιά, το δέντρο πυγμή . Το πνίγει το νερό της καταιγίδας της εποχής μας της νυχτερινής, όμως στο κατάρτι του ζυγιάζει της δύναμής του ο τροχός, της ισχυρής. Άλλες φορές, πέφτουν ξανά σπασμένοι κλώνοι απ' την οργή, και μία στάχτη απειλητική καλύπτει την παλιά του μεγαλόπρεπη θωριά· έτσι διάβηκε μέσα από άλλες εποχές, έτσι ξεπέρασε την αγωνία, μέχρι που ένα χέρι μυστικό, κάποια μπράτσα αναρίθμητα, ο λαός, φύλαξε τα κομμάτια, έκρυψε αναλλοίωτους κορμούς, κι ήταν τα χείλη του τα φύλλα του πελώριου διαμοιρασμένου δέντρου, του διάσπαρτου σ' όλα τα μέρη, που με τις ρίζες του διαβαίνει. Αυτό είναι το δέντρο, το δέντρο του λαού, όλωνε των λαών της λευτεριάς, του αγώνα. Έβγα στη χαίτη του απάνω: πιάσε τις αναγεννημένες του αχτίδες: βούτα το χέρι στο εργαστήρι όπου το φρούτο που καρδιοχτυπάει χύνει το φως του κάθε μέρα. Σήκωσε αυτή τη γη στα χέρια σου, πάρε κι εσύ μέρος σ' αυτό τ' ακτινοβόλο μεγαλείο, πάρ' το ψωμί σου και το μήλο σου, τ' άτι και την καρδιά σου και στήσε β ίγλα στα σύνορα, στ' όριο της φυλλωσιάς του.

833


Defi ende e l fi n de sus co ro las, co m p a rte las noch es h osti les, vi g i la el ciclo de la a u rora, respi ra la a ltu ra estre l l ada, soste n i e ndo el a rbo l, e l a rbo l q u e crece e n medio de l a ti erra. Pa blo N e ruda

834


Το τέλος των ανθών του υπερασπίσου, πέρνα μαζί του τις νυχτιές τις εχθρικές, άγρυπνος πρόσμενε τον κύκλο της αυγής, ανάσανε τά ολόγιομα μ' άστέρια ύψη, στηρίζοντας το δέντρο, το δέντρο που θεριεύει καταμεσής της γης. Πάμπλο Νερούντα

835


LAUTARO ( 15 5 0 ) La sa n g re toca u n co rredor de cua rzo. La pied ra crece donde cae la g ota. Αsί nace Lauta ro de la tierra . La uta ro e ra u na flech a delgada. E l astico γ azu l fu e nu estro padre. Fu e su p ri me ra edad sό lo si l e ncio. Su adolescenci a fu e d o m i nio. Su juve ntud fu e u n vie nto d i rig ido. Se preparό co mo u na l a rga la nza. Acostu m b rό l os pies en las cascadas. Educό l a ca beza en l as espi nas. Ejecutό las pruebas del g u a naco. Vίνί ό en las m a d ri g u e ras de la n i eve. Acechό la com ida del la a g u i las. Ara iiό los secretos del peiiasco. E ntretuvo l os pata l os del fu ego. Se a m a m a ntό de pri m avera frίa. Se q u e m ό en l as g a rga ntas i nfe rna les. Fue cazador e ntre las aves cru e l es. Se ti iieron sus m a nos de victo rias. Leyό l as ag resiones de la noche. Sostuvo l os derru m bes del azufre. Se h i zo vel ocidad, l uz repenti na. Τοm ό las l e ntitudes del Otoiio. Tra bajό e n las g u a ridas i nvisi bles. D u r m i ό e n las sa ba nas del ve ntisqu e ro. lgualό la conducta de l as l echas. Bebiό la sa n g re ag reste en los ca m i nos. Arre batό el tesoro de l as o las. Se h izo a m enaza com o un d ios so m b rίo. Com i ό en cada coci na de su pueblo. Ap rendiό e l a lfa beto del re l a m pago. Olfateό las ce nizas esparcidas. E nvo lviό el corazόn con pie les neg ras. Descifrό el espi ra l h i lo del h u mo. 836


ΛΑΟΥΓΑΡΟ ( 15 5 0 ) Το αίμα αγγίζει μία φλέβα χαλαζία. Η πέτρα γιγαντώνεται εκεί που πέφτει η σταγόνα. Έτσι γεννιέται ο Λαουτάρο από τη γη . Ήτανε βέλος αιχμηρό ο Λαουτάρο. Γαλάζιος και ευλύγιστος ήτανε ο δικός μας ο πατέρας. Η πρώτη του ηλικία ήταν μονάχα σιωπή . Η εφηβεία του ήταν κυριαρχία. Η νειότη του άνεμος ήτανε κατευθυνόμενος. Προετοιμάστηκε σαν a όρατο μακρύ. Συνήθισε τα πόδια στους καταρράκτες. Γύμνασε το κεφάλι στα αγκάθια. Πέρασε τις δοκιμασίες του γουανάκο. Έζησε στ' άντρα του χωνιού. Άρπαξε την τροφή των αετών. Έξυσε τα μυστικά των απόκρημνων κορφών. Συντήρησε τα πέταλα της φλόγας. Θήλασε άνοιξη ψυχρή. Κάηκε στα φαράγγια της κολάσεως. Ήτανε κυνηγός ανάμεσα στ' αρπακτικά πτηνά . Βαφήκανε τα χέρια του μ ε νίκες. Διάβασε τις επιδρομές της νύχτας. Συγκράτησε τις κατολισθήσεις του θειαφιού. Ταχύτητα έγινε, φως ξαφνικό. Πήγε με τους αργούς ρυθμούς του Φθινοπώρου. Δούλεψε στις αόρατες σπηλιές. Κοιμήθηκε σε χιονοθύελλας σεντόνια. Εξισώθηκε με την συμπεριφορά των βελών. Ήπιε το αίμα το άγριο στους δρόμους. Άρπαξε των κυμάτων το θησαυρό. Έγινε απειλή σαν ένας σκοτεινός θεός. Γευμάτισε στην κάθε κουζίνα τού λαού του. Έμαθε το αλφάβητο της αστραπής. Οσμίστηκε τις στάχτες τις διάσπαρτες. Τύλιξε την καρδιά του με δέρματα μαύρα. Ερμήνευσε το σπειροειδές νήμα του καπνού.

837


Se co nstruyό de fi bras tacitu rnas. Se aceitό com o el a l m a de la o l iva . S e h i zo crista l de tra nspa renci a d u ra . Estud i ό pa ra vie nto h u raca nado. Se co m batiό hasta apagar l a sa n g re. Sόlo e ntonces fue d i g no de su pueblo. Pa blo N eruda

838


Δομήθηκε με ίνες σιωπής. Λαδώθηκε όπως η ψίχα της ελιάς. Έγινε κρύσταλλο διαφάνειας σκληρής. Σπούδασε άνεμος της καταιγίδας να γενεί. Χτuπήθηκε μέχρι το αίμα το u να σβήσει. Τότε και μόνον τότε δείχτηκε άξιος το u λαού το u . Πάμπλο Νερούντα

839


LA UNITE D FRUIT Co Cuando so no l a trom peta, estuvo todo preparado en la tie rra y J e h ova repa rti ό el m u ndo a Coca-Cola l nc., Anaconda, Fo rd M oto rs, y otras enti dades: la Com pa ri ίa Frute ra l nc. se reservό Ι ο mas j u g oso, la costa ce ntra l de mi tie rra, la d u lce ci ntu ra de A m a rica . Bautizό de N u evo s u s ti erras com o " Repύ bl icas Bana nas'; y sobre l os m u e rtos dormi dos, sobre l os h a roes i nq u i etos q u e co nquistaron la g ra ndeza, la l i be rtad y las banderas, esta bleci ό la ope ra bufa : enajenό l o s a l bed rίos, reg a l ό coro nas de Casa r, dese nva i n ό la e nvidia, atrajo la dicta d u ra de l as m oscas, moscasTruji l los, moscasTachos, moscas Ca rίas, m oscas M a rtίnez, moscas U bico, m oscas h ύ medas de sa n g re h u m i lde y mermelada, m oscas bo rrachas q u e zu m ba n so bre l as tu m bas popu l a res, moscas de ci rco, sa bias m oscas e ntendidas en ti ra n ίa. E ntre l as m oscas sa ng u i na ri as l a Frute ra dese m ba rca, a rrasa ndo el cafa y las frutas, en sus ba rcos q u e des l i za ro n com o ba ndejas e l teso ro de n uestas tie rras su m e rg idas.

840


Η U NITE D FRUIT Co Όταν η σάλπιγγα ηχούσε, ήτανε όλα έτοιμα στη γη κι ο Ιεχωβάς τον κόσμο διαμοίρασε σε Coca Cola Inc . , Anaconda, Ford Motors, και λοιπές οντότητες: η Εταιρεία Φρούτων Inc . το πω χυμώδες φύλαξε γι' αυτήν, την κεντρική τής χώρας μου ακτή, τη μέση τη γλυκειά απ' την Αμέρικα. Βάφτισε πάλι τα εδάφη της «Δημοκρατίες της Μπανάνας», κι επάνω στους κοιμώμενους νεκρούς, πάνω στους ήρωες τους ταραγμένους που κατακτήσανε την λευτεριά, το μεγαλείο, τις σημαίες, το κωμικό εγκαθίδρυσε μελόδραμα: τα πνεύματα αποξένωσε τα ελεύθερα, χάρισε στέμματα αυτοκρατόρων, στο φως τον φθόνο έβγαλε, έφερε τη δικτατορία των μυγών, μύγες Τρουχίλο, μύγες Τάτσος, μύγες Καρίας, μύγες Μαρτίνες, μύγες Ουμπίκο, μύγες διαποτισμένες με αίμα ταπεινό και μαρμελάδα, μέθυσες μύγες που βου'ίζουν πάνω στους τύμβους του λαού, μύγες του τσίρκου, μύγες σοφίας στην τυραννία σπουδαγμένες. Εν μέσω αιμοσταγών μυγών η « Φρούτων» ξεμπαρκάρει, παραγεμίζοντας με φρούτα και καφέ, τα πλοία της που ξεγλιστράνε όμοια με δίσκους ξέχειλους με θησαυρούς των βουλιαγμένων μας πατρίδων.

841


M i e ntras ta nto, por l os a bismos azuca rados de los p u e rtos, ca ίa n i nd ios sepu ltados en el vapor de la m a ii a n a : u n cu erpo ru eda, u na cosa s i n nom bre, u n n ύ m e ro ca ίdo, u n raci mo de fruta m u e rta derra mada en e l p u d ri d e ro. Pa blo N eruda

842


Κι ενώ συνέβαιναν αυτά, μέσ' απ' των λιμανιών τις ζαχαρένιες τις αβύσσους, πέφταν αυτόχθονες ινο ίος και θαβότανε μές στην αχλύ του πρω"ίνού: ένα κορμί κυλάει, ένα ανώνυμο πράγμα, ένα πεσμένο νούμερο, ένα τσαμπί φρούτων νεκρών χυμένων στη χωματερή. Πάμπλο Νερούντα

843


AMOR AMERICA �

Antes de l a pe l u ca y la casaca fu eron l os rίos, rίos a rte ri a l es: fue ron l as cord i l l e ras, e n cuya onda ra ίda e l cόndor ο la n i eve pa recίa n i n m όvi l es: fue l a h u m edad y l a espesu ra, el trueno s i n nom bre todavίa, las pa m pas p l a neta rias. ΕΙ h o m bre tie rra fue, vasija pa rpado del ba rro tra m u lo, fo rma de la a rci l la, fu e ca nta ro ca ri be, piedra ch i bcha, copa i m peri a l ο sίl ice a rauca na . τierno y sa ng ri ento fu e, pero en la e m p u iiadu ra, de su a rm a de crista l h u medeci do, las i nici a l es de la tie rra esta ba n ecritas. Nadie pudo reco rda r d espuas: e l vi ento l as o lvidό, el i d i o m a del aqua fue e nterrado, las cl aves se perd i e ro n ο s e i nu ndaron de si l e ncio ο sa ng re. Νο se perd i ό la vida, herma nos pasto ra les. Pero com o u n a rosa sa lvaje cayό u na g ota roja en la espesu ra, y se apagό u n a l a m pa ra de ti erra. Υο estoy aqu ί pa ra conta r l a h i storia. Desde l a paz del bύfa l o hasta l a s azotadas a renas de l a tie rra fi n a l , en l as esp u m as acu m u ladas de l a l u z a nta rtica, y por l as m a d ri g u eras despeiiadas de l a so m b rίa paz venezo l a na, te busq u a , padre m ίο,

844


ΑΜΕ ΡΙΚΉ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Πριν από την περούκα κι από την καζάκα ήταν οι ποταμοί, ποτάμια αρτηρίες: ήταν οι κορδιλλιέρες, που μπρος στον λεπτό ορειχάλκινο κυματισμό τους ο κόνδωρ ή το χιόνι φαινότανε ακίνητα: ήταν η υγρασία και η βλάστηση η πυκνή, η βροντή ακόμα χωρίς όνομα, οι πάμπες του πλανήτη . Χώμα ήταν ο άνθρωπος, στάμνα, βλέφαρο της τρομώδους λάσπης, φόρμα πηλού, κανάτι ήταν καρ dίβικό, πέτρα τσίμπτσα, κύπελλο αυτοκρατορικό ή χαλαζίας αραουκάνος. Τρυφερός ήταν και ματωμένος, όμως επάνω στη λαβή, του όπλου του από κρύσταλλο με υγρασία ποτισμένου, τα αρχικά αυτής της γης ήτανε χαραγμένα. Κανένας δεν μπορούσε να θυμηθεί μετά: ο άνεμος τα ξέχασε, η γλώσσα του νερού θάφτηκε μές στο χώμα, οι κώδικες χαθήκαν ή πνιγήκανε στη σιωπή ή στο αίμα. Δεν χάθηκε όμως η ζωή των κοπαδιών αδέρφια. Αλλά όπως έν' άγριο τριαντάφυλλο μία σταγόνα ροδαλή έπεσε στο πυκνό το δάσος, κι έσβησε μια λαμπάδα γης. Ε ίμαι εδώ για να διηγηθώ την ιστορία. Απ' τη γαλήνη του βίσωνα ως τις διαμαστιγωμένες αμμουδιές της εσχατιάς της γης, μες στους αφρούς που συσσωρεύθηκαν από το φως της ανταρκτικής, και μέσ' απ' τις απόκρημνες αετοφωλιές της αποσκιερής βενεζουελάνικης εφήνης, σε αναζήτησα, πατέρα μου,

845


jove n g u e rrero de ti n i e b l a y cobre, ο tύ, p l a nta n u pcia l , ca be l l era i ndoma ble, m a d re ca i m a n , meta l i ca p a l o m a . Υο, i ncasico del lagamo, toq u a la pied ra y d ije: Qu i a n me espera?Y a preta la m a n o so bre u n pu riado de crista l vacίo. Pe ro a nd uve entre flores za potecas y d u lce e ra la l u z com o u n venado, y era la som bra co mo u n pa rpado verde. τie rra m ίa sin nom bre, si n Ama rica, esta m b re equ i n occi a l , l a nza de pύ rp u ra, tu a ro m a me tre pό por l as ra ίces h asta l a copa q u e bebίa, h asta l a mas delgada pa la bra aύn no naci da de m i boca. Pa blo N e ruda

846


λεβεντονιέ πολεμιστή της καταχνιάς και του χαλκού, ή εσένα, φυτό γαμήλιο, χαίτη αδάμαστη, μητέρα κα"ίμάν, μετάλλινη περιστέρα. Εγώ, ένας των ίνκας του πηλού, ακούμπησα την πέτρα κι είπα: Πο ιός με προσμένει ; Κι έσφιξα το χέρι επάνω σε μια χούφτα κούφιου κρύσταλλου. Διάβηκα όμως μεσ' από ανθούς των ζαποτέκων κι ήταν γλυκό το φως σαν σάρκα ελαφιού, κι ήτανε η σκιά πράσινο βλέφαρο . Χώρα μου δίχως όνομα, δίχως Αμερική, στήμονα ισημερινέ, a όρατο της πορφύρας, το άρωμά σου με διαπέρασε μέσα από τις ρίζες μέχρι το κύπελλο που έπινα, μέχρι την πιο εκλεπτυσμένη λέξη που ακόμα δεν γεννήθηκε απ' το στόμα μου. Πάμπλο Νερούντα

847


AME RI CA INSURRE CTA (1800 ) N uestra tie rra, a nch a ti erra, soledades, se poblό de ru m o res, brazos, bocas. U n a ca l l ada sίl a ba i ba a rdi endo, co ng regando la rosa cla ndesti na, h asta q u e las praderas trepidaro n cu bi e rtas de meta les y galopes. Fu e d u ra la verdad co mo u n a rado. Rom pi ό la ti erra, esta bleci ό el deseo, h u nd i ό sus propagandas g e rm i na l es y naciό e n la secreta pri m avera. Fu e ca l l ada su fl or, fu e rech azada su reu n i ό n de l uz, fue com bati da l a levadu ra col ectiva, el beso de las banderas esco ndidas, pero su rg i ό rom piendo l as pa redes, a pa rta ndo las ca rcel es del suelo. ΕΙ pueblo oscu ro fue su copa, reci biό la su bsta ncia rech azada, la p ropagό en los l ίm ites m a rίti m os, la machacό en m o rteros i nd o m a bles. Υ sa l i ό co n las pag i nas g o l peadas y con l a pri m avera en e l ca m i no. H o ra de aye r, h o ra de mediodίa, h o ra de hoy otra vez, h o ra esperada e ntre el m i n uto m u e rto y el que nace, e n l a erizada edad del la m e nti ra . Patria, naciste de los leiiadores, de h ijos s i n bautiza r, de carpi nteros, de l os q u e d i e ron com o u n ave extra iia una gota de sa n g re voladora,

848


ΑΜΕΡ ΙΚΉ Ε 3Ξ ΕΓΕΡ ΜΕ Ν Η ( 1800) Η γη μας, η πλατειά μας γη, η μοναξιά, γέμισε ολούθε με βοές, στόματα, μπράτσα. Μια συλλαβή σιωπηλή καίγοντας προχωρούσε, στο πλάσιμο του μυστικού τριαντάφυλλου, μέχρι που τρανταχθήκανε συνθέμελα οι πεδιάδες παντού γεμάτες από μέταλλο και καλπασμό . Ήταν σκληρή σαν άροτρο η αλήθεια. Όργωσε τη γη, τον πόθο θεμελίωσε, βύθισε τις σπερματικές τους προπαγάνδες, μέσα στην άνοιξη γεννήθηκε την μυστική. Είχε σιγήσει ο ανθός της, είχε η σύναξή της του φωτός απορριφθεί, είχε πολεμηθεί η λri.ίκή μαγιά της, το φίλημα των κρυμμένων σημαιών, όμως ξεπήδησε γκρεμίζοντας τους τοίχους, τις φυλακές ξεριζώνοντας από το χώμα. Ο σκούρος ο λαός ήταν το κύπελλό της, δέχτηκε την ουσία πού 'χαν απορρίψει, την έφτασε στα όρια της θάλασσας, την σμίλεψε σ' αδάμαστα γουδιά. Και βγήκε έξω με τις σελίδες χτυπημένες και με την άνοιξη στο δρόμο . Ώ ρα του χθες, ώρα της μεσημβρίας, ώρα του σήμερα ξανά, ώρα αναμενόμενη στ' ανάμεσα του πεθαμένου του λεπτού κι αυτού που τώρα δα γεννιέται, στην όλο αγκάθια εποχή του ψεύδους. Πατρίδα, από τους υλοτόμους έχεις γεννηθεί, από παιδιά αβάφτιστα, από τεχνίτες που δουλεύανε το ξύλο, από κεινούς που δώσανε σαν το παράξενο πτηνό μία ρανίδα αίματος πτερόεσσα,

849


y h oy naceras de nu evo d u ra m e nte, desde donde el traidor y el ca rcel e ro te creen para siem pre s u m e rg i d a . Hoy nace ras del pueblo co mo e ntonces. Hoy sa l d ras del ca rbό n y del rocίo. H oy l legaras a sacu d i r l as p u e rtas co n ma nos ma ltratadas, con pedazos de a l m a so brevivie nte, con raci mos de m i radas que no exti n g u i ό la m u e rte, co n h e rra m i e ntas h u ra rias a rm adas bajo l os h a rapos.

Pa blo N eruda

850


και σήμερα ξανά θα γεννηθείς σκληρά, μεσ' από κει που ο προδότης και ο δεσμοφύλακας σε θεωρούν για πάντα βυθισμένη . Σήμερα όπως και τότε ξανά απ' το λαό θα γεννηθείς. Σήμερα θα ξεπεταχτείς από το κάρβουνο και τη δροσοσταλίδα. Σήμερα θά 'ρθεις τις πόρτες να ταρακουνήσεις με χέρια κακοποιημένα, με τρίμματα ψυχής διασωσμένα, με τσαμπιά από βλέμματα που ο θάνατος δεν τα κατάφερε να σβήσει, με εργαλεία άγρ ια κάτω απ' τα κουρέλια οπλισμένα.


851


LA POES1A Υ fue a esa edad . . . Llegό la poesίa a busca rme. Ν ο sa, no sa de dόnde sa l iό, de i nvi erno ο rίο. Νο sa cό mo ni cu a ndo, no, no eran voces, no e ra n p a l a b ras, n i si lencio, pero desde una ca l l e me l l a m a ba, desde las ra mas de la noch e, de pronto e ntre los otros, e ntre fuegos vio l e ntos ο reg resa ndo solo, a l l ί esta ba s i n rostro y m e toca ba. Υο no sabίa qua deci r, mi boca no sa bίa n o m b ra r, m i s ojos e ra n ciegos y a l g o g o l pea ba en mi a l ma, fie bre ο a las perd idas, y me fu i haciendo solo, descifra ndo aque l l a q u e m a d u ra, y escri bί la p ri me ra l ίnea vaga, vaga, si n cu erpo, p u ra tonte rίa, p u ra sa bidu rίa del q u e no sa be nada, y vi de pro nto el ci elo desg ra nado y a bi e rto, pla netas,

852


Η ΠΟΙΗΣΗ Κι ήταν σ' εκείνη την ηλικία . . . Ήρθε η ποίηση να μέ 'βρει. Δεν ξέρω, δεν ξέρω από πού να βγήκε, από τον χειμώνα ή τον ποταμό. Δεν ξέρω ούτε το πώς ούτε το πότε, όχι, δεν ήτανε φωνές, δεν ήταν λέξεις, ούτε σιωπή, αλλά μέσ' από έναν δρόμο μου 'βαλε μια φωνή, μεσ' από τα κλαδιά της νύχτας, αιφνιδιαστικά ανάμεσα στους άλλους, ανάμεσα σε βίαιες πυρκαγιές ή καθώς γύριζα μονάχος, εκεί στεκόταν δίχως πρόσωπο και μ' άγγιξε. Δεν ήξερα τί νά 'λεγα, το στόμα μου δεν ήξερε ονόματα ν' απαριθμεί, τα μάτια μου ήταν τυφλά και κάτι χτύπαγε μες στην ψυχή μου, φτερούγες που χαθήκανε ή πυρετός, κι άνοιξα το δικό μου δρόμο μόνος, αποκρυπτογραφώντας το κάψιμο εκείνο, κι έγραψα την πρώτη αόριστη γραμμή, αόριστη, χωρίς κορμί, αγνή βλακεία, αγνή σοφία κάποιου που τίποτε δεν ξέρει, κι είδα αιφνίδια τον ουρανό αποψιλωμένο κι ανοιχτό, πλανήτες,

853


p l a ntacio nes pa l pita ntes, la som bra perforada, acri b i l lada por flech as, fu ego γ flo res, la noche a rro l ladora, el u nive rso. Y yo, m ίn i m o ser, ebrio del g ra n vacίo costel ado, a semeja nza, a i m agen del m iste rio, me sentί p a rte p u ra del a bismo, rode con las estrel las, mi corazόn se desatό en el vi ento. Pa blo N eruda

854


παλλόμενες φ uτείες, διάτρητη τη σκιά, βελονιασμένη από φωτιά, βέλη και άνθη, τη νύχτα αναδιπλούμενη, το σύμπαν.

Κι εγώ, ελάχιστο ον, μεθυσμένο από το μέγιστο διάστερο κενό, κατ' εικόνα και ομοίωση το u μ uστηρίο u , ένοιωσα μέρος καθαρό της άβ uσσος, κύλησα με τ' αστέρια, διαλύθηκε η καρδιά μο u στον αγέρα. Πάμπλο Νερούντα

855

Π Ε ΡΟΥ

857


�

LOS H E RALDOS NE GROS

H ay g o l pes e n l a vi d a , ta n fu e rtes . . . Υο n o sa ! G o l pes co m o d e l o d i o de Di os; co m o si a nte e l l os, la resaca de tod o Ι ο sufri d o s e e m poza ra e n e l a l m a . . . Yo no sa ! Son pocos; pero son . . . Abren za nj as oscu ras en el rostro m as fi e ro y en el l o m o mas fu e rte. Sera n ta l vez l os potros de ba rba ros ati l as; ο l os h e ra l dos neg ros q u e nos m a nd a la M u e rte . Son l a s ca ίdas H o ndas de los C ristos d e l a l m a , de a l g u n a fe a d o ra bl e q u e e l Desti no bl asfe m a . Esos g o l pes sa n g ri e ntos so n l a s crep itaci o nes d e a l g ύ n pan q u e e n l a p u e rta del h o r n o se nos q u e m a . Υ e l h o m b re . . . Po bre . . . p o b re ! Vu e lve l os oj os, co m o cu a nd o p o r so bre e l h o m b ro n o s l l a m a u n a p a l m ad a ; vue lve los ojos l ocos, y tod o Ι ο vivi d o s e e m poza, co m o cha rco d e cu l pa, e n l a m i ra d a . H ay g o l pes e n l a vi d a , ta n fu e rtes . . Υο n o sa ! .

Casa r Va l l ej o

858


ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΜΗΝΥΓΕΣ Υπάρχουν στη ζωή χτυπήματα, τόσο ισχυρά . . . Δεν ξέρω ! Χτυπήματα σαν να 'ρχονται απ' το μίσος του Θεού· σαν όλα τα ραπίσματα, απ' όσα μέχρι τότε υπέφερε κανείς, για να καλύπτουν την ψυχή . . . Δεν ξέρω ! Είναι ελάχιστα· υπάρχουν όμως . . . Ανοίγουνε πηγάδια σκοτεινά στο πω άγριο πρόσωπο κι ακόμα και στον πω βαρβάτο ώμο. Ίσως να είναι τ' άλογα του βάρβαρου Αττίλα· ή να 'ναι οι μαύροι μηνυτές που μάς εστέλνει ο Χάρος. Ε ίναι οι πτώσεις οι μεγάλες των Ν αζωραίων των ψυχών, κάποιας πίστης μακάριας που βλασφημεί η Μοίρα. Αυτά τα αιματηρά χτυπήματα είν' τα τριζοβολήματα κάποιου ψωμιού που καίγεται μπρος στ' άνοιγμα του φούρνου. Κι ο άνθρωπος . . . Φτωχός . . . φτωχός ! Γυρνά τα μάτια του, σαν ν' άκουγε όλως αιφνίδια να τον καλεί πάνω απ' τον ώμο του ένα χτύπημα χεριών· γυρνά τα μάτια τρελλαμένα, κι όλα όσα έζησε καλύπτονται, σαν ένοχη λακκούβα, απ' την ματιά του. Υπάρχουν στη ζωή χτυπήματα, τόσο ισχυρά . . . Δεν ξέρω !

Σέζαρ Βαλλιέχο

859

861


CΑΝ ςΑο DO EXILIO M i n h a te rra te m p a l m e i ras, O n d e ca nta ο Sa bia; As aves q u e aqui g o rj e i a m , Ν ο g o rj e i a m co m o l a . N osso ca u te m m a i s estre l as, N ossas va rzeas te m m a i s flδres, N ossos bos q u es te m m a i s vida, N ossa vida mais a m δ res. Em cis m a r, sόzi n h o, a n oite, M a i s p razer e nco ntro eu l a ; M i n h a te rra te m pa l m ei ras Onde ca nta ο Sa b i a . M i n h a te rra te m pri m o res, Qu e ta is n ο e n co ntro eu ca E m cism a r - sόzi n h o, a noite M a i s p raze r e nco ntro eu l a ; M i n h a te rra te m pa l m e i ras, O n d e ca nta ο Sa b i a . Ν ο perm ita Deus q u e eu m o rra, Sem q u e eu vo lte pa ra l a ; Sem q u e desfrute o s p ri m o res Que n ο e nco ntro p o r ca: Sem q' i nda aviste as pa l m e i ras Onde ca nta ο Sa b i a . G o nς:a lves Dias

862


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ Ε ΞΕ ΟΡ !ΑΣ Έχει φοινικιές η γη μου, Όπου ψάλλει η Σαμπιά, Τα πουλιά που κελαηδούνε, Αλλού δεν είναι πουθενά. Ο ουρανός μας επί πλέον έχει αστέρια πω πολλά, Οι κοιλάδες μας επίσης έχουν άνθη πω πολλά, Και στα δάση μας υπάρχει περισσότερη ζωή, Και πω άφθονη αγάπη μάς γεμίζει τη ζωή . Μοναχός μέσα στη νύχτα, Βρίσκω εκεί πολύ χαρά, Έχει φοινικιές η γη μου Όπου ψάλλει η Σαμπιά. Έχει ομορφιές η γη μου, Που δεν υπάρχουν πουθενά -Μοναχός, μέσα στη νύχτα Βρίσκω εκεί πολύ χαρά· Έχει φοινικιές η γη μου, Όπου ψάλλει η Σαμπιά. Εύχομαι να μην πεθάνω, Πριν να 'ρθώ σ' αυτήν ξανά, Πριν χαρώ τις ομορφιές της Που δεν υπάρχουν πουθενά: Πριν να ιδώ τις φοινικιές της Όπου ψάλλει η Σαμπιά. Γκονσάλβες Ντίας

863


BACHIANAS BRASILEIRAS Ν Ο . s I . A RIA (CANτi LE NA) Ta rde, u m a n uve m rόsea l e nta e tra nsp a re nte, So b re ο espaς:o so n h a d o ra e b e l a ! S u rg e n o i nfi n ito a l u a doce m e nte, E nfeita n d o a ta rde, q u a l m e i g a d o n ze l a Q u e s e a p resta e a l i n d a so n h a d o ra m e nte, E m a nse i os d ' a l m a p a ra fica r be l a . G rita a o cao e a te rra, tod a a N atu reza ! Ca l a a passa rada a os se u s tri stes q u eixu m es, Ε refl ete ο m a r toda a sua r i q u eza . . . S u ave a l u z d a l u a desperta a g o ra, Α cru e l saudade que ri e ch o ra ! Ta rde, u m a n uve m rόsea l e nta e tra nsp a re nte, So b re ο espaς:o so n h a d o ra e b e l a !

Ruth Va ladares Correa

864


ΜΠΑΧΙΑΝΑL: ΜΠΡΑΖΙΛΕ ΪΡΑL: Ν Ο . S Ι . ΑΡΙΑ (ΑΣΜΑ) Απόγευμα, ένα σύννεφο ρόδινο, αργοκίνητο, διάφανο, Πάνω στον ουρανό τον όμορφο κι ονειροπόλο ! Στο άπειρο ανατέλλει γλυκά η σελήνη Στολίζοντας το δειλινό, σαν γλυκειά κοπελίτσα Που φτιάχνεται και καλλωπίζεται ονειρεμένα, Με άγχος ψυχής να φανεί η ομορφιά της. Φωνάζει στον ουρανό και τη γή, σ' όλη τη Φύση ! Παύουνε τα πουλιά τα θλιμμένα τους παράπονα, Κι αντανακλά η θάλασσα όλα της τα πλούτη . . . Τώρα γλυκό το φως της σελήνης ξυπνάει, Σκληρή νοσταλγία που κλαίει και γελάει ! Απόγευμα, ένα σύννεφο ρόδινο, αργοκίνητο, διάφανο, Πάνω στον ουρανό τον όμορφο κι ονειροπόλο !

Ρουθ Βαλαντάρες Κορρέα ( μελοποιημένο από τον Βίλλα Λόμπος)

865


BACHIANAS B RASILEIRAS Ν Ο . s 1 1 . DΑΝ ζ:Α (MARTELO) l re re, m e u passa ri n h o do se rt ο do Ca ri ri, l re re, m e u co m pa n h e i ro, Cade, vi ό l a ? Cade m e u be m ? Ca d e M a ri a ? . . . Ai triste s o rte a d o vi o l e i ro ca nta d δ ! Ah ! S e m a vi ό l a e m q u e ca ntava ο seu a m δ, Ah ! Seu asso b i o a tua fl a uta de l re re : Q u e t u a fl a uta d o s e rt ο q u a n d o asso b i a , Ah ! Α g e nte sofre sem q u e re ! A h ! Te u ca nto ch e g o l a d o fu n d o d o se rt ο, Ah ! C o m o na brisa a m o l ece n d o ο co raς: ο, Ah ! a h ! l re re, so lta teu ca nto ! Ca nta m a i s ! Ca nta m a i s ! Pro a l e m b ra a Ca ri ri ! Ca nta , co m baxi rra ! Ca nta , j u riti ! Ca nta, l re re ! Ca nta , ca nta sofre Patativa ! B e m tevi ! M a ri a aco rd a q u e a d i a . Ca ntem todos voces Passa ri n h os do s e rt ο ! B e m tevi ! E h ! Sa b i a ! La ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! E h ! Sa b i a da m ata ca nta d δ ! Li a ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! La ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! Ι i a ! E h ! S a b i a d a m ata sofre d δ ! Ο vosso ca nto ve m d o fu n d o d o s e rt ο C o m o u m a b risa a m o l ece n d o a coraς:ao. l re re, meu possa ri n h o d o s e rt ο do Ca r i r i , I . ΑΊ M a n u e l B a n de i ra

866


ΜΠΑΧΙΑΝΑΣ ΜΠΡΑΖΙΛΕ ΪΡΑΣ Ν Ο . s ΙΙ.

ΧΟΡΟΣ (ΜΑΡΤΕΛΟ)

Ιρερέ, πουλάκι μου από το δάσος του Καρφί, Ιρερέ, σύντροφέ μου, Πού είναι η κιθάρα μου ; Πού είναι η καλή μου ; Πού 'ναι η Μαρία ; . . . Α ! Θλιμμένο τραγούδι του τροβαδούρου που τραγουδάει ! Αχ! Χωρίς την κιθάρα που μ' αυτήν τραγουδούσε τον έρωτά του, Αχ! Το σφύριγμά του είν' η φλογέρα σου Ιρερέ, Γιατί σαν αυτή αντηχεί στο δάσος, Αχ! Ο κόσμος υποφέρει χωρίς να το θέλει ! ! Αχ Το άσμα σου φτάνει εκεί απ' το βάθος του δάσους, Αχ! Όπως την αύρα π' απαλύνει την καρδιά Αχ ! Αχ! Ιρερέ, άσ' το τραγούδι σου να ξεπηδήσει ! Τραγούδησε όλο και πω πολύ ! Τραγούδησε όλο και πω πολύ ! Στη θύμηση του Καρφί ! Τραγούδα τρυποφράχτη μου ! Τραγούδα περιστέρι ! Τραγούδα Ιρερέ ! Τραγούδα καρδερίνα μου εσύ ! Εσύ που αρπάζεις τη σπορά, εσύ που πιάνεις στο φτερό ! Μαρία ξύπνα, ήρθε το πρω·ίνό . Τραγουδήστε, όλα σας τραγουδήστε Μικρά του δάσους πουλιά ! Εσύ που πιάνεις στο φτερό, Σαμπιά ! Λά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! ! Αχ Σαμπιά του δάσους καθώς τραγουδάς ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! ! Λά Λιά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! Λιά ! Αχ! Σαμπιά του δάσους καθώς πονάς ! Το άσμα σου απ' τα κατάβαθα του δάσους αναπηδά Όπως την αύρα που απαλύνει την καρδιά. Ιρερέ, πουλάκι μου από το δάσος του Καρφί, Α.,., ι. Μανουέλ Μπαντέ"ίρα ( μελοποιημένο από τον Βίλλα Λόμπος) 867


ΟUνιιι.<4 "οιιcι "MM1'0CON..,fσ.DI1(

ά MINDINBλ

..... __ ..... .. 11 - ΙtiJ't

B a c h i anas B r asil e ir a s

._ _ .c... ....... - dllι

Ν? 5

Ι . A r i a ( C a n t i l e n a) (19 38)

TeJte de Ruth

V.

CORRiλ

Muιlque

λdaptatton (ranqalse de

de

l'l e 1 t o r V I L L Λ

Char l e s PAN Z E RA

LOBOS

CBANT

PI ANO

Ια 6ass6 uιι peu sosf6tιιιfo

C 1 963 έdiιions ΜΛ Ρ:ιή . J,nιnce

868

J I IG

Μ.Ε.7470

Τοιιs drolιs m�rνes Puor ιουspays.


Texte dc Μ

nuel

BλN DEIRλ

Π . D a n s a (Ma r t e l o ) (1945)

λdaptat l o n rran9a1se do

P A N Z E RA

C h , rles

fι

All

el

re t t o

(J : ι04 - ΙΟ )

J :Ι:Ι j 1 :1b�j

{

r -

ιι!{

Ρ

W .� πif · . .

el

ιι

f

ρ W. . . ·Η

7#

-

seau d e

.

rι .

la

do

•Α ο

"! .

.

� k �

ι

Ι - re - re, pe _ t\t οΙ re . ri, •ιΙΙ 101 . ιιι

�

ι.. ι..

ιο - reL de

Sιr . ιiο

Ca _ rl _

do

C•

-

�r

.y#

�qI � ..

"Ι .

I .

Ί

ω· ιιρ.

.

.

7#

"Ι .

.

-�

el �

- rl , r ι, _ .fι .

1..

r

κ

\.

1..

ρ

�,

·p"

f{o'

ιι

ρ

ϊ.

tιp

1# 1..

ι..

k

d l s - mol p a r

char _ ma nt, ιιΑι{

#

Cα

ro,

•

•

di

· p�

�

� 11 '!'

r{

•

rl

·p� "!

•

L '

Ι - re _ re, com.pa. g non ι . , . ri, ιι.ι• co• . ,.

.,

"!

#

"! '

L

•

-

r Ρ

..,#,, 1#

·��

"!

·μ� -,�

I

fι

·

m

el

_

sim ile

7#

fι

fι

.flJ � � � - � �!L :J: .Jt� i � i

r

g�a -

,

qμ

.

ce Ιιι 1

�r

r r

οiι est ma Cα . di • ••

Ρ

:-

lιl . l! . 7 4 7 0

869


VOU-ME EMBORA PRA PASARGADA Vo u - m e e m bo ra p ra Pasa rg a d a L a s o u a m i g o d o rei La te n h o a m u l h e r que e u q u e ro N a ca m a q u e esco l h e rei Vo u - m e e m bo ra p ra Pasa rg a d a

Vo u - m e e m bo ra p ra Pasa rg a d a Aq u i e u n ο sou fe l i z L a a existe ncia a u m a ave ntu ra De ta l m od o i nco nse q u e nte Que J o a n a a Luca de Espa n h a Ra i n h a e fa lsa d e m e nte Ve m a s e r contra p a re nte Da n o ra q u e n u nca tive

Ε co m o fa rei g i n astica A n d a re i d e bicicl eta M o nta rei em bu rro b ra bo S u bi rei no p a u -d e-se bo To m a re i ba n h os d e m a r ! Ε q u a n d o estive r cansado Deito n a be i ra d o r i o M a nd o ch a m a r a m e-d' a g u a Pra m e conta r as h istό rias Q u e n o te m po d e e u m e n i n o Rosa vi n h a m e co nta r Vo u - m e e m b o ra p ra Pasa rg a d a

870


ΠΑΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΤΙΣ ΠλΣΑΡΓΑΔΕΣ Πάω μακριά στις Πασαργάδες Εκεί θα είμαι φίλος του βασιλιά Εκεί θά 'χω το θηλυκό που θέλω Σ' ένα κρεβάτι που θά 'ν για μένα αποκλειστικά Πάω μακριά στις Πασαργάδες

Πάω μακριά στις Πασαργάδες Εδώ δεν είμαι ευτυχισμένος Εκεί θα υπάρχω σαν μία περιπέτεια Τόσο παράλογη και τόσο παλαβή Που η Ιωάννα η τρελή της Ισπανίας Βασίλισσα που παριστάνει την τρελή Θα είναι το αντίδοτο Της νύφης για την οποία ποτέ δεν είχα κατοχή

Κι όπως θα κάνω την γυμναστική μου Με το ποδήλατό μου θα βολταρίζω Και σε μουλάρι θα καβαλώ Θα σκαρφαλώνω και στα δέντρα Και μες στη θάλασσα θα κολυμπώ ! Κι όταν θα νοιώθω κουρασμένος Και θα ξαπλώνω στις όχθες του ποταμού Θα λέω να μου φωνάζουνε την μάνα των υδάτων Για να μου διηγείται ιστορίες Που τον καφό της παιδικής μου αθωότης Ερχότανε η Ρόζα να μου διηγηθεί Πάω μακριά στις Πασαργάδες

871


E m Pasa rga d a tem tu d o Ε o utra civi l i zaι; ο Te m u m p rocesso seg u ro De i m ped i r a co ncepι; ο Te m te l efo ne autom atico Te m a lca l o i d e a vo nta de Te m p rostitutas bon itas Pa ra a g e nte n a m o ra r

Ε q u a nd o e u esti ver m a i s triste M a s triste de n ο te r j e i to Qu a n d o d e n oite m e d e r Vo nta de de m e m ata r - La sou a m i g o d o rei Te re i a m u l h e r q u e e u q u e ro N a ca m a q u e esco l h e rei Vo u - m e e m bo ra p ra Pasa rga d a .

M a n u e l B a n d e i ra

872


Πάω μακριά στις Πασαργάδες Είν' ένας άλλος πολιτισμός Έχει μια μέθοδο σίγουρη και σπουδαία Για ν' αποφύγεις τη σύλληψη Έχει αυτόματη τηλεφωνία Κι όσα ποθεί η ψυχή σου αλκοολικά ποτά Έχει και όμορφες πουτάνες Για τον καθένα μας να αγαπά

Κι όταν θα νοιώθω πολύ θλιμμένος Τόσο θλιμμένος που να μην έχω διάθεση καμιά Όταν τη νύχτα μου 'ρχεται Ν' αυτοκτονήσω - Εκεί θα είμαι φίλος του βασιλιά Θα παίρνω μια γυναίκα που εγώ θέλω Σ' ένα κρεβάτι που θά 'ν για μένα αποκλειστικά Πάω μακριά στις Πασαργάδες.

Μανουέλ Μ παντέ"ίρα

873


AS TRE S MARIAS E ra u m a vez tres m e n i n as, as tres M a ri a s d a te rra q u e b ri ncava m de p u l a r pe l os sertδes d o B rasi l . Se m p re a l eg res e u n i das, seg u i a m sa lta n d o e so rri n d o , e m d i sta nci as i g u a i s u m a da outra , todos os ca m i n hos d a v i d a . . .

Ε p a ra q u e esta tri n d a d e se rvi sse ete rna m e nte d e s ίm b o l o d e u n i ο da h u m a n i d a d e , ο Desti n o as fez p a ra r. . . n o i nfi n ito d o ca u p a ra i l u m i n a r ο ca m i n h o d a s cri a nς:as d a te rra .

H eitor Vi l l a- Lo bos

874


ΟΙ ΤΡΕ Γ Σ MAPIEL: Μια φορά κι έναν καφό ήτανε τρεις μικρές, της γης οι τρεις Μαρίες * που παίζαν φασαριόζικα στην πυκνή βλάστηση της Βραζιλίας. Πηδούσαν και γελούσανε, πάντα χαρούμενες, πάντα μαζί, σε ίση απόσταση ανάμεσά τους, σ' όλους τους δρόμους που εχάραζε η ζωή . . .

Κ ι αυτή η τριάδα για να μείνει αιώνιο σύμβολο της ένωσης όλης της ανθρωπότης, το Πεπρωμένο όρισε να στέκονται . . . επ' άπειρον στους ουρανούς για να φωτίζουν επί γης τον δρόμο των παιδιών της.

Ε"ίτόρ Βίλλα Λόμπος

* Οι τρεις Μαρίες είναι τα τρία αστέ ρια της ζώνης του Ω ρίων α , στον ομώνυμο αστερισμό. Το πο ίημα μ ελοπο ιήθηκε επίσης από τον Β ίλλα Λόμπος.

875


Tri steza de te ve r t ο d ife re nte, De p rocu ra r teu riso no teu rosto, Ε ve- l o i n e rte, e m b a l sa m a do, exposto Na tu a boca fri a e i n d ifere nte . . . Tri steza d e s a b e r q u e te n h o a frente Fo r m a n d o a a l eg o ri a d o desg osto, Ο teu o rg u l h o a te faze r d i sposto Α o utro d i sfa rce n ovo e tra n s p a re nte . . . Tri steza d e s a b e r q u e te co m p ree nd o , Que, e m bora, m es m o n ο m a i s t e q u e r e n d o , Ve n h o a po nta r-te os m a les q u e conso m e m . . . Tri steza d e s a b e r q u e te d estru i ste, Que n o m u n d o n ο h a co u sa m a i s triste Q u e ter de red uzi r u m Deus n u m h o m e m . . .

E ny Sa ntos J u d ice

876


Θλίψη να σε κοιτώ τόσο αλλαγμένο, Ν' αναζητώ το γέλιο σου στο πρόσωπό σου, Και να το βλέπω άψυχο, βαλσαμωμένο, έκθετο Στο στόμα σου το αδιάφορο και κρύο . . . . Θλίψη να ξέρω πως παρατηρώ απέναντί μου Ν α παίρνει σχήμα η αλληγορία της απέχθειας, Η περηφάνεια σου να σε οδηγεί Σε άλλη μεταμφίεση καινούργια και διαφανή . . . Θλίψη να ξέρω ότι καταλαβαίνεις, Πως, τώρα πια χωρίς να σ' αγαπάω, Έρχομαι να σου δείξω τα κακά που διαβρώνουν . . . Θλίψη να ξέρω πως κατάπεσες, Γιατί στον κόσμο δεν υπάρχει πω κακό Απ' το να πρέπει να κηρύξεις έκπτωτο σε άνθρωπο, έναν Θεό . . .

Ένυ Σάντος Ζουντίσε

877


PROSA & VΈRSO

Α CONSTR U<;AO E les e rg u e ra m a to rre de Babel pa ra esca l a r ο Cau . Mas Deus n ο estava l a ! Estava a l i m esmo, entre e l es, aj udando a constru i r a to rre.

S I M U LTAN E I DADE - Eu a m o ο m u ndo ! Eu detesto ο m u nd o ! Eu creio em Deus ! Deus a u m a bsu rdo ! E u νου me m ata r ! Eu q u e ro vive r ! - Voce a louco? Ν ο, sou poeta . -

S I L E N CI OS H a u m s i l e ncio de a ntes de a bri r-se u m te l e g ra m a u rg e nte ha u m s i l encio de u m p ri me i ro o l h a r de desejo ha u m s i l e ncio tre m u lo de teias ao apa n h a r u m a mosca e ο si l e nci o de u m a l a pide q u e n i n g u a m le.

Ο TRA G I CO D I LEMA Quando a l g u a m perg u nta a um autor ο q u e este q u is dize r, a porq u e u m dos d o i s a bu rro.

878


ΠΡΟΖΑ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ Αυτοί σηκώσανε τον πύργο της Βαβέλ για ν' ανέβουνε στον Ουρανό. Μα ο Θεός δεν ήταν εκεί πέρα ! Ήταν εκεί, ανάμεσά τους, βοηθώντας τους να φτιάξουνε τον πύργο .

ΣΥΓΧΡΟΝ ΙΚΟΤΗΤΑ - Αγαπώ τον κόσμο ! Μισώ τον κόσμο ! Πιστεύω στον Θεό ! Ο Θεός είναι μια ανοησία ! Θα αυτοκτονήσω ! Θέλω να ζήσω ! - Είσαι τρελός ; - Όχι, είμαι ποιητής.

ΣΙΩ ΠΕΣ Υπάρχει η σιωπή τού πριν ν' ανοίξεις ένα επείγον τηλεγράφημα υπάρχει η σιωπή του πρώτου βλέμματος του πόθου υπάρχει η τρεμάμενη σιωπή του ιστού καθώς πιάνει τη μύγα και η σιωπή μίας γραφίδας που κανένας δεν διαβάζει.

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ Όταν κάποιος ρωτάει έναν συγγραφέα τί θέλει να πει με αυτό, είναι γιατί ένας από τους δύο είναι βλάξ.

879


U R IZAFE L Ο h o m e m suspi rava para os costu m e i ros m i rδes q u e costu m a m ce rca r ο l eito derradei ro: "Todo ο m u ndo ja vi u u m disco voad o r ! E u n u nca ν ί . . . Todo ο m u ndo ja vi u u m fa ntasm a ! Eu n u nca ν ί . . . " Nesse po nto, ο Anjo das ύ lti mas Qu eixas, ο q u a l , co m o todo ο m u ndo sa be, ate nde pelo n o m e de U rizafe l, teve pena do po bre h o m e m e tra nsfo rm ou-o n u m fa ntasm a de ntro de u m disco voador.

DEG RADAζ:A O Te n h o u m a e n o rme pena dos h o mens fa m osos, q u e por isso m es m o perd e ra m sua v i d a ίnti m a e s ο co m o esses a n i m a i s do Zoo lόgico, que faze m tudo a vista do p ύ b l ico.

L I B E RDADE CO N DI C I O NAL Pod e ras ir ata a esq u i na co m pra r ciga rros e volta r ou m u d a r-te pa ra a C h i n a -sό n ο podes sa i r de o n d e t u estas.

LI BE RTAζ:A O Α m o rte a a l i be rtaς: ο tota l : a m o rte a q u a ndo a g e nte pode, afi n a l , esta r deitado de sa patos . . .

U RBAN ί Sτι CA Essas vi las de a rra ba l d e co m os seus j a rd i ns bem-a rru m a d os, bon iti n h os, co m po rta d i n h os . . . Mas p o r q u e n ο a l i berdade de u m m ata g a l selva g e m ? Po r q u e n ο deixa m a o m e nos a natu reza ser natu ra l ?

880


ΟΥΡΙΖΑΦΕΛ Ο άνθρωπος αναστέναζε για τις συνηθισμένες επιθυμίες που συνηθίζουν να κυκλώνουν την ύστατη κλίνη : <<Ολος ο κόσμος έχει δει έναν ιπτάμενο δίσκο ! Εγώ ποτέ μου δεν είδα . . . Όλος ο κόσμος έχει δει ένα φάντασμα ! Εγώ ποτέ μου δεν είδα . . . » Σ' αυτό το σημείο, ο Άγγελος των Τελευταίων Παραπόνων, ο οποίος, όπως γνωρίζει όλος ο κόσμος, ακούει στο όνομα Ουριζαφέλ, λυπήθηκε τον φτωχό άνθρωπο και τον μεταμόρφωσε σε ένα φάντασμα μέσα σ' έναν ιπτάμενο δίσκο.

ΕΥΤΕΛΕ ΙΑ Νοιώθω ανείπωτη λύπη για τους διάσημους ανθρώπους, που γι' αυτόν τον λόγο χάνουν την εσωτερική τους ζωή και είναι σαν εκείνα τα ζώα του Ζωολογικού Κήπου, που κάνουν τα πάντα σε κοινή θέα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ Μπορείς να πας μέχρι τη γωνία να πάρεις τσιγάρα και να 'ρθείς ή να μετακομίσεις για την Κίνα - μόνο που δεν μπορείς να φύγεις από εκεί που είσαι εσύ.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ο θάνατος είναι η ολοκληρωτική απελευθέρωση: ο θάνατος είναι όταν ο άνθρωπος μπορεί, επιτέλους, να ξαπλώσει με τα παπούτσια . . .

ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Εκείνες οι βίλες των προαστίων, με τους κήπους τους τούς ολοκάθαρους, ομορφούλικους, καλοτακτοποιημένους . . . Αλλά γιατί όχι η ελευθερία ενός άγριου θάμνου ; Γιατί δεν αφήνουν τουλάχιστον τη φύση να είναι φυσική ;

881


CAUTE LA ! H a dois si nais de enve l h eci m e nto. Ο p ri me i ro a desp reza r os jove ns. Ο outro a q u a ndo a g e nte com eς:a a a d u l a-los.

BRAN CA DE N EVE Ε OS TARADOS U ma pag i n a em bra nco a a vi rg i ndade mais desa m pa rada q u e existe. Sό por isso a q u e a busa m ta nto dela, q u e faze m tu do d e l a . . .

SU PE R- S H E RLOCKIS M O

Α psica n a l ise? U m a d a s mais fasci na ntes moda l i dades do g e nero polici a l , e m q u e ο detetive procu ra desven d a r u m cri m e q u e ο prόprio cri m i noso i g nora.

NABU CO DO N OSOR

Ο nome de N a bucodo noso r a be lo com o um co rtejo rel i g ioso. Ο triste a q u e os seus sύd itos, para a b revi a r, ch a m ava m-no si m p l esmente de

Bubu.

O CAM I N H O Passa ο Rei com seu co rtejo. Passa ο Deus no seu andor. Ε, m i l en ios depois, neste ca m i n ho, apenas Ainda sopra ο ve nto nas maciei ras em fl or . . .

ΑΝΕΜΟΝΑ Ν ο a preciso u m verso . . . nem Uma oraς: ο . . . Basta q u e di gas a p a l avra a ne m o na Ε tu do esq uece ras, e n redado na sua Fantasmagόrica pa l p itaς: ο. 882


ΠΡΟΣΟΧΗ ! Δύο είναι τα σημάδια της γήρανσης. Το ένα είναι να περιφρονείς τους νέους. Το άλλο, όταν αρχίζεις να τους κολακεύεις. Η ΧΙ ΟΝ ΆΤΗ ΚΑΙ Ο Ι ΤΆΡΑΝ ΔΟ Ι Μία λευκή σελίδα είναι η πω απροστάτευτη παρθένα που μπορεί να υπάρξει. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι που την κακοποιούν τόσο πολύ, και της κάνουν τα πάντα . . . ΣΟΥΠΕΡΣΕΡΛΟΚΧΟΛΜΙΣΜΟΣ Η ψυχανάλυση ; Μια από τις πω συναρπαστικές δραστηριότητες αστυνομικού είδους, κατά την οποία ο ντετέκτιβ αναζητά να ξεδιαλύνει ένα έγκλημα το οποίο ο ίδιος ο εγκληματίας αγνοεί. ΝΑΜΠΟΥΧΟΔΟΝ ΟΣΩΡ Το όνομα του Ν αμπουχοδονόσωρα είναι όμορφο όπως μια θρησκευτική πομπή . Το λυπηρό είναι ότι οι πιστοί της, για να το συντμήσουν τον αποκαλούν απλά Μπουμπού. Ο ΔΡΟΜΟΣ Περνάει ο βασιλιάς με την αυλή του. Περνάει στις δόξες του ο Θεός. Και, χιλιάδες χρόνια μετά, σ' αυτόν τον δρόμο, Ακόμα πνέει ο άνεμος μες στ' άνθη των μηλιών . . . ΑΝΕΜ Ω ΝΑ Δεν χρειάζεται ένας στίχος . . . ούτε Μια προσευχή . . . Αρκεί να πεις τη λέξη ανεμώνα Κι όλα θα ξεχαστούν, περιπλεγμένα Στον φαντασμαγορικό της τον παλμό.

883


AS M A ES E AS G U E R RAS Se dependesse das m es, n ο h averia g u e rras ! M as as fi l has preferem os so ldados . . .

CONTO DE H O R RO R Ε u m d i a o s h o m e ns desco briram q u e esses discos voado res estava m o bserva ndo apenas a vi da dos i nsetos . . .

A CO I SA Α g e nte pe nsa u m a coisa, aca ba escrevendo outra e ο leitor e ntende u ma te rcei ra coisa . . . e, e n q u a nto se passa tu do isso, a coisa p ropri a m e nte dita co meι;a a desco nfi a r que n ο foi p ropri a m e nte d ita.

I N CO R R Ι G ίVEL ο fa ntasma a um exi bici o nista pόstu mo.

ESVAZIAME NTO Cidade g rande: dias se m passa ros, noites se m estrel as.

BAR U LHO & PROG RESSO ο p rog resso a a i nsidiosa su bstitu i<; ο da h a rm o n i a pela cacofo n i a .

CARTAZ PARA U MA FE I RA D O LIVRO Os verdadei ros a na lfa betos s ο os que a prendera m a ler e n ο l ee m .

884


Ο Ι ΜΑΝ ΑΔΕΣ ΚΑΙ Ο Ι ΠΟΛΕΜΟ Ι Αν εξαρτιόταν από τις μανάδες, δεν θα είχαμε πολέμους ! Αλλά οι κόρες τους προτιμούν τους στρατιώτες . . .

ΔΙΉ ΓΗΜΑ ΦΡΙΚΗΣ Και μια μέρα οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν ότι αυτοί οι ιπτάμενοι δίσκοι παρατηρούσαν μοναχά τη ζωή των εντόμων . . .

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ Ο άνθρωπος σκέφτεται ένα πράγμα, καταλήγει να γράφει ένα άλλο κι ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ένα τρίτο πράγμα . . . και, ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, το σωστά ειπωμένο πράγμα αρχίζει να υποπτεύεται ότι δεν ειπώθηκε σωστά.

ΑΔΙ ΟΡΘΩΤΟΣ Το φάντασμα είναι ένας μετά θάνατον επιδειξίας.

ΚΕΝΟΤΗΣ Μεγάλη πόλις: μέρες χωρίς πουλιά, νύχτες χωρίς αστέρια.

ΘΟΡΥΒΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ Η πρόοδος είναι μια ύπουλη υποκατάσταση της αρμονίας από την κακοφωνία.

ΑΦ ΙΣΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ Β ΙΒΛΙΟΥ Οι πραγματικοί αναλφάβητοι είναι εκείνοι που έμαθαν να διαβάζουν και δεν διαβάζουν.

885


M E Nτi RA? Α m e nti ra a u ma verdade q u e se esq ueceu de aco ntecer. H I STό R ΙA DO F I M DO M U N DO Ci nco m i nutos depois q u e todas as naς;δes do m u ndo decreta ra m m o bi l izaς; ο g e ra l , houve a i mo bi l izaς; ο g e ra l . AU LA D E F I LOSOFIA E u sό te poderia dar u ma nος; ο do nada se n ο tivasse mos nascido. Ag ora a ta rde, a m u ito ta rde, m i n h a fi l h a . . . Ah, del iciosa m e nte tarde ! DOS C R I M E S PASS I O NAIS Os ve rdadei ros cri mes passionais s ο os sonetos de a m o r. U M POUCO DE G E O M ETRIA Α cu rva a ο ca m i n ho mais ag radavel e ntre dois po ntos. DA D Ι F ίC Ι L FAC I L I DADE

Ε preciso escrever u m poe m a va rias vezes pa ra que de a i m p ress ο de que foi escrito pela pri me i ra vez. Α ΒΟ Μ ΒΑ Α bom ba a briu u m be lo bu raco no teto, por onde ο ca u azu l so rri para os so breviventes. BICHO & G E NTE Existe u m m u ndo para cada espacie de bich o. M as, pa ra cada bich o da espaci e h u ma na, existe u m m u ndo d iferente.

M a rio Qui nta na 886


ΨΕΜΑ ; Το ψέμα είναι μια αλήθεια που ξέχασε να συμβεί. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟ ΣΜΟΥ Πέντε λεπτά αφότου όλα τα έθνη του κόσμου κήρυξαν γενική κινητοποίηση, επικράτησε γενική ακινητοποίηση . ΜΑΘΗΜΑ Φ ΙΛΟ Σ ΟΦΙΑΣ Εγώ θα μπορούσα να σου δώσω μια ιδέα για το τίποτε, εάν δεν είχαμε γεννηθεί. Τώρα είναι αργά, πολύ αργά, κορίτσι μου . . . Αχ, υπέροχα αργά ! ΠΕΡΙ ΕΓΚΛΗΜΆΤ ΩΝ ΠΑΘΟΥΣ Τα αληθινά εγκλήματα πάθους είναι τα ερωτικά σονέτα. ΚΑΙ ΛΙ ΓΗ ΓΕ Ω ΜΕΤΡΙΑ Η καμπύλη είναι ο πω ευχάριστος δρόμος ανάμεσα σε δυο σημεία. ΠΕΡΙ ΤΗ Σ ΔΥΣΚΟΛΗ Σ ΕΥΚΟΛΙΑΣ Ένα ποίημα χρειάζεται να γραφεί πολλές φορές για να δίνει την εντύ πωση ότι γράφτηκε για πρώτη φορά. Η ΒΟΜΒΑ Η βόμβα άνοιξε μιαν όμορφη τρύπα στην οροφή, απ' όπου ο γαλανός ουρανός χαμογέλασε στους επιζήσαντες. ΖΩΟΝ ΚΑΙ ΑΝ ΘΡΩΠΟ Σ Υπάρχει ένα κόσμος για κάθε είδος ζώου. Αλλά, για κάθε ζώο του ανθρώπινου είδους, υπάρχει κι ένας διαφορετικός κόσμος. Μάρω Κιντάνα

887

ΜΕ ΞΕ Ι ΚΟ

CO)

889


APARICiόN S i e l h o m bre es po lvo Esos q u e a n d a n por e l l l a n o S o n h o m bres

Octavi o Paz

890


Ο Π ΤΑΣ ΙΑ Αν ο άνθρωπος είναι σκόνη Εκείνοι πο u διαβαίνουν στην πεδιάδα Είναι άνθρωποι

Οκτάβιο Παζ

891


LA LUNA La l u na se p u e d e to m a r a cuch a ra d a s ο co m o u na ca psu l a ca da dos h o ras. Es buena co m o h i p n όtico y seda nte y ta m bi a n a l ivi a a los q u e se h a n i ntoxicado de fi l osofίa . U n pedazo d e l u n a e n e l bolsi l l o es m ej o r a m u l eto q u e l a pata de co nej o : s i rve p a ra e nco ntra r a q u i e n se a m a , p a ra ser rico si n q u e l o sepa n a d i e y p a ra a l ej a r a l os m a d i cos y l a s c l ίn icas. Se p u e d e dar de postre a l os n i nos c u a n d o no se h a n d o r m i do, y u nas g otas de l u na e n los ojos d e l os a ncia nos ayu d a n a bien m o ri r. Po r u n a h oj a tie rna de l a l u na d e bajo d e tu a l m o h a d a y m i ra ras l o q u e q u i e ras ver. Ll eva s i e m p re u n frasq u ito d e l a i re d e l a l u n a pa ra cu a n d o te a h og u es, y d a l e l a l l ave d e la l u n a a los p resos y a los d ese nca ntad os. Pa ra l os co n d e n a dos a m u e rte y pa ra los co n d e nados a vida no hay m ej o r esti m u l a nte que l a l u na e n dosis p reci sas y co ntro l adas.

J a i m e Sa bi nes

892


Η ΣΕΛΗΝΗ

Η σελήνη μπορεί να λαμβάνεται με το κουταλάκι ή υπό μορφή κάψουλας κάθε δύο ώρες. Ενδείκνυται ως υπνωτικό και καταπραϋντικό και επίσης ανακουφίζει όσους έχουνε υποστεί δηλητηρίαση απ' την φιλοσοφία. Ένα τεμάχιο σελήνης στο τσεπάκι είναι καλύτερο φυλακτό από το ποδαράκι κουνελιού: εξυπηρετεί να συναντήσεις αυτόν που αγαπάς, να γίνεις πλούσιος χωρίς να το ξέρει κανείς και απομακρύνει τους γιατρούς και τα νοσοκομεία. Μπορεί να δίδεται ως γλύκισμα για τα παιδιά όταν δεν έχουν ύπνο, ενώ μερικές σταγόνες σελήνης στους οφθαλμούς των ηλικιωμένων βοηθούν στην ευθανασία. Βάλε ένα φρέσκο φύλλο σελήνης κάτω απ' το μαξιλάρι σου και θα δεις αυτό που επιθυμείς να δεις. Έχε πάντα μαζί σου ένα φιαλίδιο αιθέρα της σελήνης σε περίπτωση πνιγμονής, και ο ίνε το κλειδί της σελήνης στους φυλακισμένους και τους απογοητευμένους. Για τους καταδικασθέντες σε θάνατο και τους καταδικασθέντες σε ζωή δεν υπάρχει καλύτερο διεγερτικό απ' τη σελήνη χορηγούμενη σε ακριβείς και ελεγχόμενες δόσεις.

ΧcΧίμε Σαμπίνες

893


Α l a ti e rra a la vi d a a l ci e l o a l fu e g o a l a i re al agua a l so l a ti a mi Recl a m o a m is oj os, a m i co razo n p o r n o h a be r vi sto l a ete r n i d a d ! 11 A mi a ti al so l a l a i re al agua a l fu e g o a l ci e l o a l a m u e rte a l a t i e rra Ag rad ezco a m is oj os, a mi co razo n , a D i os p o r h a be r vi sto l a vida !

G raci e l a Sa las

894


Ι Στη Γη στη ζωή στον ουρανό στη φωτιά στον αέρα στο νερό στον ήλιο σε σένα σε μένα Διαμαρτύρομαι στα μάτια μου και στην καρδιά μου γιατί δεν είδα την αιωνιότητα ! 11

Σε μένα σε σένα στον ήλιο στον αέρα στο νερό στη φωτιά στον ουρανό στον θάνατο στη γη Χρωστάω χάρη στα μάτια μου και στην καρδιά μου, στον Θεό γιατί είδα τη ζωή !

Γκρασιέλα Σάλας

895


LA MASCARA

La m asca ra q u e no ti e n e n o m b re, que n o ti e n e ti e m po, que no ti e n e espaci o, que vi aja con l a m ύ sica d e las estre l l as, con e l so n i d o del vie nto. La m asca ra de xi pe totec, de m a d e ra d u ra , d e ta l l a pe rfecta . La m a sca ra q u e todos l l eva m os q u e todos te n e m os q u e a veces . . te m e m os. La m asca ra de l a d u a l i d a d d e risa y l l a nto de vida y m u e rte. La m asca ra que todos g u a rd a m os . L a m a sca ra m a s ca ra m a sca ra tu s o l e d a d .

G raci e l a S a l a s

896


Η μάσκα που δεν έχει όνομα, που δεν έχει χρόνο, που δεν έχει χώρο, που ταξιδεύει με την μουσική των άστρων, και με τον ήχο του ανέμου. Η μάσκα του Χιπετοτέκ, του ξύλου του ανθεκτικο ί> , του τέλειου μεγέθους. Η μάσκα που φοράμε όλοι μας που όλοι έχουμε και που κάποιες φορές . . . μας προκαλεί τον τρόμο. Η μάσκα της δυαδικότητας του γέλιου και του κλάματος της ζωής και του θανάτου. Η μάσκα που προσέχουμε όλοι μας. Η μάσκα η πω αγαπημένη θα μασκαρέψει τη μοναξιά σου.

Γκρασιέλα Σάλας

897

ΝΙΚΑΡΑΓΟ ΥΑ

899


'

CANCION DE OTON O Ε Ν PRIMAVΈ RA

J uve ntu d, d i vi n o tesoro, ί ya te vas p a ra no vo lve r ! C u a n d o q u i e ro l l o ra r, no l l o ro, γ

a veces l l o ro si n q u e re r . . .

Ru ba n Da rίo

900


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙ 3Ξ Η

Ν ειότη, θησαυρέ ουράνιε, φεύγεις για να μη γυρίσεις πιά ! Δεν δακρύζω όταν το θέλω, κι όταν κλαίω δεν θέλω πιά . . .

Ρουμπέν Νταρίο

901

903


l n t h i s da rk-g ra i ned news- p h otog ra p h , wh ose g l a re i s ri g i d ly com posed as Ca rava g g i o 's, the co rpse g l ows ca n d l e -wh ite o n its co l d a lta r-

its sto n e B o l i v i a n l nd i a n butch e r ' s s l a b sta re ti l l its waxe n flesh beg i ns to h a rd e n t o m a rb l e, t o vei n ed, Andea n i ro n ; fro m yo u r own fea r, ca b ro n , its pa l l o r g rows;

it stu m bl e d fro m you r d o u bt, a n d fo r yo u r pa rd o n bu rnt i n b rown tra s h , fa r fro m t h e e m ba l m i ng s n ows.

Derek Wa lcott

904


Σ' αυτήν την σκοτεινή φωτογραφία των ειδήσεων, που η ακαμψία της λάμψης της θυμίζει Καραβάτζιο, το σώμα του νεκρού αιγλοβολεί σαν το λευκό κερί πάνω στην Άγια Τράπεζατην πέτρινη την τράπεζα την νεκροτομική του Βολιβιανού Ινδιάνου μακελάρη με καρφωμένη τη ματιά μέχρι ν' αρχίσει η κέρινη η σάρκα να σκληραίνει να μαρμαρώνει, σαν σίδερο των Άνδεων φλεβώδες απ' το δικό σου φόβο, παλωκάθαρμα, αυξάνει η χλωμάδα του· σκόνταψε απ' την αμφιβολία σου, και για την συχώρεσή σου κάηκε μες στα σκύβαλα, μακριά απ' τα βαλσαμωμένα χιόνια.

Ντέρεκ Ουώλκοττ

905

Σ ΥΡΙΑ

907


ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜ ΟΙ ΤΟΥ ΚΙΑΡΟ ΣΚΟΥΡΟ �� .τ"! � r� �r } �.τ- �r

$

'

ι..; ι; - ......_.a;

��L,J\ .JA J.Jl>J\ . � -:A>i J- r � '

ζ�ί �ι . ��\'Ι 4its r-'.J; � �Ι_?JΙ_, ,.

ο.,.b.. Ι_,

�

� i-'Jj

Άδωνις

908


ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟ Ι ΤΟΥ KIAPOL:KOYPO

1

� tr ) � ι �

6

· C.J)J ��

Άδωνις

909


CELE B RATIONS DU CLAIR-OB SCUR L a m e r n e sait da nser o u d o rm i r q u e nue L' extra o rd i n a i re est I ' o rd i n a i re d o r m a nt d a ns l e l i t d e nos reves L' a m o u r - ate rn ita q u i d u re u n seu l i nsta nt La h a i ne - i nsta nt q u i d u re co m m e s ' i l ata it I ' ate rn ita La m e r est en extase perpatu e l l e o n ne l a voit j a m a i s d e bout La n e i g e a m i e d e l a fati g u e soe u r d e l a v i e i l l esse Le n u a g e ne cri e pas n e parle pas m a i s il d it tout Si l a mer ata it fo ret l es m ots s e ra i ent o i se a u x L a pouss i e re - soeu r d u co rps a m i e de I ' a m e

Ado n is

91 0


ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ KIAPOL:KOYPO Η θάλασσα δεν ξέρει να χορεύει ή να υπνοβατεί παρά γυμνή Το παράδοξο είναι το κανονικό καθώς κοιμάται στο κρεβάτι των ονείρων μας Η αγάπη - αιωνιότητα που διαρκεί μια μοναχά στιγμή Το μίσος - στιγμή που διαρκεί σαν νά 'ταν η αιωνιότητα Η θάλασσα έκσταση διαρκής κανείς ποτέ δεν τηνε βλέπει ορθή Το χιόνι φίλος της κόπωσης αδέρφι γηρατειών Το σύννεφο δεν φωνάζει δεν μιλά μα τα λέει όλα καθαρά Αν δάσος ήταν η θάλασσα οι λέξεις θά 'τανε πουλιά Η σκόνη - αδερφή του στόματος φίλη της ψυχής

Άδωνις

91 1

L: ΡΙ ΛΑΝΚΑ

91 3


ΤΗΕ DISTANCE OF A SHOUT * We l i ved o n t h e m e d i eva l coast south of wa rri o r ki n g d o m s d u ri n g the a nci e nt a g e o f the w i n d s as they d rove a l l t h i ngs befo re th e m . M o n ks fro m t h e n o rth ca m e down o u r stre a m s fl oati n g - th at was t h e yea r no o n e ate river fi s h . Th e re was no book of t h e fo rest, no book of the sea, but th ese a re the p l aces peo p l e d i e d . H a ndwriti n g occu rred o n waves, o n l eaves, the scri pts of sm oke, a s i g n on a b r i d g e a l o ng the M a h awe l i R i ve r. Α g ra d u a l acce pta nce of t h i s n ew l a ng u ag e .

M ich a e l O n d a atj e

* Γραμμένο από τον ποιητή στα αγγλικά, όπως άλλωστε και το γνωστό μυθιστόρημά τοu «0 Άγγλος Ασθενής».

914


Η ΑΠΟL:ΤΑΣ Η ΜΙΑΣ ΚΡΑΥΓΗL: Ζούσαμε στην μεσαιωνική ακτή νότια απ' τα βασίλεια των πολεμάρχων κατά την διάρκεια της παλιάς εποχής των ανέμων καθώς συμπαρασύρανε ότι έβρισκαν μπροστά τους. Ήρθαν καλόγεροι απ' τον βορρά κατεβαίνοντας τα ποτάμια μας - ήταν ο χρόνος που κανείς δεν έφαγε ποταμίσιο ψάρι. Δεν υπήρχε β ιβλίο του δάσους, ούτε βιβλίο της θάλασσας, όμως αυτά είναι τα μέρη που πεθαίναν οι άνθρωποι. Το γράψιμο εμφανίσθηκε στα κύματα, στα φύλλα, οι γραφές του καπνού, ένα σύμβολο πάνω σε μια γέφυρα κατά μήκος του Ποταμού Μαχαβέλι. Μια σταδιακή αποδοχή αυτής της καινούργιας γλώσσας.

Μ cΧίκλ Οντάατζε

91 5

ΑΝΑΛΥΓΙΚΑ Π Ε ΡΙΕΧΟΜΕ ΝΑ

91 7


ΠΡΟΛΟΓΟ:Σ

ΑΝΑΤΟΛΉ ΤΗ:Σ ΠΟΙΗ:ΣΗ:Σ .

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΜΔΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

6 9

10

Ιλιάς Α, Όμηρος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 0, 1 1 Ιλιάς Ζ, Όμηρος 16, 17 Ιλιάς Μ, Όμηρος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22, 2 3 Οδύσσεια α, Όμηρος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24, 2 5 Ίσος θεοίσιν, Σαπφώ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 Ισόθεος, Σαπφώ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 'Έρος, Σαπφώ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28 Έρωτας, Σαπφώ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29 >Ήλθε χελιδών, δημώδες μέλος 30 Ήρθανε τα χελιδόνια, δημώδες μέλος 31 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΒΙΒΛΙΚΕ:Σ ΓΡΑΦΕ:Σ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

32 Φωνή αύρας λεπτής, Βασιλειών Γ' . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32, 33 Η επί του όρους ομιλία, Ματθαίου, Ε', ΣΤ', Ζ' . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34, 35 Μείζων δε τούτων η αγάπη, Παύλου, προς Κορινθίους Α' 76, 77 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΜΕ:ΣΑΙΩΝΙΚΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ Α:ΣΜΑΤΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

80 Lauriger Horatius, a n onymous . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80 Ο δαφνοστεφής Οράτιος, ανώνυμος 81 Gaudeamus igitur!, a nonymous . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 2 Ας χαρούμε λοιπόν!, ανώνυμος 83 .

.

Α:ΣΤΡΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85

ΜΕ ΓΜΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ & ΙΡΛΑΝΔΙΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87

I am not there, a no nym o u s . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 8 89 Poem, S i m o n Arm itage . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Δεν είμαι εκεί, ανώνυμος

.

Ποίημα, Σάψον Άρμιτατζ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92 Ζουμ, Σάψον Άρμιτατζ 93 Funeral blues, W. Η. Auden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94 Επικήδειο μπλουζ, Γ. Χ. Όντεν 95 A fter reading a child's guide to modern physics, W. Η. Auden . . . . . . . . . . . . . . . . 96 Μετά από την ανάγνωση οδηγού σύγχρονης Φυσικής για παιδιά, Γ. Χ. Όντεν . . . . . . . 97 How do 1 /ονe thee? Let me count the ways, E l i sa beth Barrett B rown i ng . . . . . . . . 1 00 Πώς σ ' αγαπώ; Ά.σε με να μετρήσω τρόπους, Ελίζαμπεθ Μπάρρεττ Μπράουνινγκ 101 The burning of the leaves, Lau rence Bi nyo n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 02 Το κάψιμο των φύλλων, Λώρενς Μπίνυον 1 03 The tyger, Wi l l i a m B lake . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 04 Ο τίγρης, Ου'ί'λλιαμ Μπλέ'Cκ 105 Meeting at night, Robert B rown i ng . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 06 107 Συνάντηση τη νύχτα, Ρόμπερτ Μπράουνινγκ Μγ love is like a red red rose, Robert B u rns . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108 .

Zoom, S i m o n Arm itage

.

.

.

.

.

91 8

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.


Είν ' η αγάπη μου σαν ένα πορφυρένιο ρόδο, Ρόμπερτ Μπερνς Maid of Athens, Lo rd Byron

.

.

.

Κόρη των Α θηνών, Λόρδος Βύρων She walks in beauty, Lord Byron

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Διαβαίνει μες στην ομορφιά, Λόρδος Βύρων Kubla Khan, Sa m u e l Taylor Coleridge

.

.

.

Κούμπλαϊ Χαν, Σάμιουελ Τέηλορ Κόλεριτζ Wi/1 it b e so again ?, C . Day Lewis

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . Κυρία Δαρβίνου, Κάρολ Ανν Ντάφφu . . Choroses from "the rock", τ. S. E l iot . . .

. . . .

. . . . . . . . Χορωδιακά από τον «βράχο», Τ. Σ. 'Ελιοτ . . La figlia che piange, τ. S . E l i ot . . . . . . . . . . Η κόρη που κλαίει, Τ. Σ. Έλιοτ . . . . . . . . . The burial of the dead, τ. S. E l iot . . . . . . . . Η ταφή του νεκρού, Τ. Σ. Έλιοτ . . . . . . . . . The love song of J. Alfred Prufrock, τ. S. E l i ot

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . Το ερωτικό τραγούδι του Τζ. Αλφρεντ Προύφροκ, Τ. Σ. Έλιοτ Translation from an unwritten poem, Robert G a rioch . . . . . . Μετάφραση ενός άγραφου ποιήματος, Ρόμπερτ Γκάριοχ . . . . . She tells her love while half asleep, Robert G raves . . . . . . . . Μιλά για την αγάπη της καθώς μισοκοιμάται, Ρόμπερτ Γκρέηβς . Blue field, Lavi n i a G ree n law . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μπλε πεδίο, Λαβίνια Γκρήνλω . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Night Photograph, Lavi n i a G reenlaw . . . . . . . . . . . . . . . . . Νυχτερινή φωτογραφία, Λαβίνια Γκρήνλω . . . . . . . . . . . . . . Years later, Lavi n i a G reenlaw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Χρόνια μετά, Λαβίνια Γκρήνλω . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μγ sad captains, Thom G u n n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Οι θλιμμένοι μου καπετάνιοι, Τομ Γκανν . . . . . . . . . . . . . . . The rescue, Sea m u s Hea ney . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Η διάσωση, Σίμοuς Χίνεϋ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . lnvictus, Wi l l i a m E rnest Hen ley . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αήττητος, Οu'ί'λλιαμ Έρνεστ Χένλεϋ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I am like a slip of comet, G e ra l d M a n l ey Hopkins . . . . . . . . . . Είμαι σαν την ουρά ενός κομήτη, Τζέραλντ Μάνλεϋ Χόπκινς . . . Oh, when I was in love, Α. Ε . Houseman . . . . . . . . . . . . . . . Αχ, όταν ήμουν ερωτευμένος, Α. Ε. Χάοuζμαν . . . . . . . . . . . . Snowdrop, Ted H u g hes . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . λευκή αμαρυλλίδα, Τεντ Χιοuζ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jenny kissed me, Lei g h H u nt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Με φίλησε η Τζένη, Λη Χαντ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Chamber music, J a m es Joyce . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μουσική δωματίου, Τζέημς Τζόϋς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Bright star! Would I were steadfast as thou art, J o h n Keats . . . Αστρο λαμπρό! Πώς θα 'θελα να ήμουν σαν και σένα σταθερό, Τζων Κητς . lf, Ru dya rd Ki p l i ng

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Θ α συμβεί ξανά έτσι ;, Σ. Ντέη Λιού'ίς Α burnt ship, J o h n Do n n e

.

.

.

.

.

.

.

Ένα φλεγόμενο καράβι, Τζων Ντανν Mrs Darwin, Carol An n Duffy

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

1 09 1 10 111 112 113 114 115 118 1 19 1 20 .121 . 122 . 1 23 . 124 . 125 . 1 26 . 127 . 1 28 . 1 29 . 1 34 . 1 35 . 1 44 . 145 . 1 46 . 1 47 . 1 48 . 1 49 . 1 50 . 151 . 1 52 . 1 53 . 154 . 1 55 . 1 56 . 157 . 1 58 . 1 59 . 1 60 . 161 . 162 . 163 . 1 64 . 165 . 166 . 167 . 1 68 . 1 69 . 1 70 .171 1 72 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

91 9


Εάν, Ρούντγιαρντ Κίπλινγκ

.

Talking in bed, P h i l i p Larki n

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Μιλώντας στο κρεβάτι, Φίλιπ Λάρκιν

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . Το S. Α. , T h o m a s Edwa rd Lawre nce . . . . . . . . . . . . . . Στην (Στον;) Σ. Α . , Τόμας Έντουαρντ Λώρενς . . . . . . . . The owl and the pussy-cat, Edwa rd Lea r . . . . . . . . . . . Ο μπούφος κι η ψιψίνα, Έντουαρντ Λήαρ . . . . . . . . . . . Το a friend i n search of rural seclusion, C h risto p h e r Log u e

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . Σ ' ένα φίλο που αναζητά την απομόνωση στην επαρχία, Κρίστοφερ Λογκ . Ars poetica, Arch i b a l d MacLeish . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ποιητική τέχνη, Άρτσιμπαλντ ΜακΛίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Prognosis, Lou i s MacNeice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Πρόγνωση, Λού'ίς ΜακΝίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Suicide, Lo u i s MacN iece . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αυτοκτονία, Λού'ίς ΜακΝίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . The sunlight on the garden, Lou i s MacNeice . . . . . . . . . . . . . . . . . . Το φως του ήλιου στον κήπο, Λού'ίς ΜακΝίς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ln Flanders fields, John M cCrae . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Στης Φλάνδρας τους αγρούς, Τζων ΜακΚραί . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I never even suggested it, Ogden N a s h . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ούτε που το υπενόησα, 'Ογκντεν Νας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Success, Peter Redg rove . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Επιτυχία, Πήτερ Ρέντγκροοuβ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Remember, C h risti na Rossetti . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Να με θυμάσαι, Κριστίνα Ροσσέττι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Song, C h risti na Rossetti . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Τραγούδι, Κριστίνα Ροσσέττι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Everyone sang, S iegfried Sassoon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Όλοι τραγούδαγαν, Ζίγκφρηντ Σασσούν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . From ''Hamlet", Wi l l i a m S h a kespea re . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Από τον «Αμλετ», Οu'ίλλιαμ Σαίξπηρ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ozymandias, Percy Byss h e S he l l ey . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Οζυμάνδιας, Πέρσu Μπuς Σέλλεϋ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Music, Percy Byss h e S h e l ley . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μουσική, Πέρσu Μπuς Σέλλεϋ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . lf I could arise and travel away. . . , Ro bert Lou i s Steve nso n . . . . . . . . . . Α ν μπορούσα να εγερθώ και να φύγω μακριά. . . , Ρόμπερτ Λού'ίς Στήβενσον . Merlin and the gleam, Alfred Te n nyson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Green, D. Η . Lawre n ce

Πράσινο, Ντ. Χ. Λώρενς

.

The ship of death, D. Η . Lawre nce

Το πλοίο του θανάτου, Ντ. Χ. Λώρενς

Ο Μέρλιν και η αχτίδα, Άλφρεντ Τέννuσον

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

The lady of Shalott, Alfred Ten nyson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Η λαίδη του Σαλότ, Άλφρεντ Τέννuσον . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Crossing the bar, Alfred Te n nyson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Διαβαίνοντας την μπάρα, Άλφρεντ Τέννuσον .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

On a wedding anniversary, Dyl a n Thomas

Σε μια επέτειο γάμου, Ντύλαν Τόμας

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Snow, Edwa rd Th o m as . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

920

1 73 1 76 177 1 78 1 79 1 80 . 181 . 182 . 1 83 . 184 . 185 . 1 86 . 187 . 188 . 1 89 . 190 . 191 . 192 . 1 93 . 194 . 195 . 1 96 . 197 . 1 98 . 1 99 . 200 . 201 . 202 . 203 . 204 . 205 . 206 . 207 . 208 . 209 .210 .2 1 1 .2 1 2 .2 1 3 .214 .215 .216 217 .224 . 225 . 234 235 . 236 237 . 238 .

.

.

.

.

.

.

.

.


Χιόνι, 'Εντοuαρντ Τόμας

239 240 Ωδή, Οu'ί'λλιαμ Γοuόρντσγοuορθ 241 The second coming, Wi l l i a m Butl e r Yeats 242 Η Δευτέρα Παρουσία, Οu'ί'λλιαμ Μπάτλερ Γιέητς 243 Μγ fiftieth year had come, Wi l l i a m Butle r Yeats 244 Έκλεισα τα πενήντα, Οu'ί'λλιαμ Μπάτλερ Γιέητς 245 The great day, Wi l l i a m Butl e r Yeats 246 Η μεγάλη μέρα, Οu'ί'λλιαμ Μπάτλερ Γιέητς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24 7 Α drinking song, Wi l l i a m Butler Yeats . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248 Τραγούδι του ποτού, Οu'ί'λλιαμ Μπάτλερ Γιέητς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249 .

Ode, Wi l l i a m Word swo rth

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Η. Π . Α

251 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 252 Εγχειρίδιο οδηγιών χρήσεως, Τζων Άσμπερu 253 One art, E l izabeth Bishop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260 Μια τέχνη, Ελίζαμπεθ Μπίσοπ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261 Paranoia in Crete, G reg o ry Co rso . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262 Παράνοια εν Κρήτη, Γκρέγκορu Κόρσο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 Το Brooklyn bridge, H a rt Cra ne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266 Στη γέφυρα του Μπρούκλιν, Χαρτ Κρέην 267 The warning, Robert C reeley . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 70 Η προειδοποίηση, Ρόμπερτ Κρίλεϋ 271 Ο sweet spontaneous, e. e. cu m m i ngs . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 72 Ώ γλυκειά αυθόρμητη, Ε . Ε . Κάμμινγκς 2 73 ln spite of everything, e. e. cu m m i ngs . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274 Παρ ' όλα αυτά, Ε. Ε. Κάμμινγκς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275 lt is at moments after I have dreamed, e. e. cu m m i ngs . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 76 Ήταν στιγμές μετά το όνειρο, Ε . Ε . Κάμμινγκς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 277 Α poem beginning with a line by Pindar, Robert Du ncan . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 78 Ένα ποίημα που αρχίζει με μια γραμμή από τον Πίνδαρο, Ρόμπερτ Ντάνκαν . . . . . . 2 79 Desiderata, Max E h r m a n n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280 Ντεζιντεράτα, Μαξ Έρμανν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281 Το have succeeded, Ra l p h Wa ldo E m e rso n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282 Να 'χεις πετύχει, Ραλφ Γοuάλντο Έμερσον . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283 Α Coney island of the mind, Lawre nce Fe rl i n g h etti . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284 Μια εγκεφαλική νήσος Κόνεϋ, Λώρενς Φερλινγκέπι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285 The road not taken, Ro b e rt Frost . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 286 Ο δρόμος που δεν πάρθηκε, Ρόμπερτ Φροστ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287 Stopping by woods on a snowy evening, Robert Frost . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 288 Σταματώντας κοντά στο δάσος ένα χιονισμένο απόγευμα, Ρόμπερτ Φροστ . . . . . . . . 289 Fire and ice, Ro bert Frost . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 290 Φωτιά και παγωνιά, Ρόμπερτ Φροστ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291 Message, Allen G i nsbe rg . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292 Μήνυμα, Άλλεν Γκίνσμπεργκ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293 Choros from Morpheus, Η. D. ( H i lda Dool ittle) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294 Χορός από τον Μορφέα, Χίλντα Ντοuλίτλ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295 Way out west, Eve rett LeRoi Jones . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298 Έξοδος δυτικά, 'Εβερεπ ΛεΡοuά Τζόουνς . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299 Mexico City blues, Jack Kero uac . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 302 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

The instruction manual, J o h n As h be ry

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

921


Τα μπλουζ της Πόλης του Μεξικού, Τζακ Κέρουακ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Σ' ευχαριστώ, Κέννεθ Κωχ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Man is in pain, P h i l i p La m a ntia . . . . . . . . . . . . . . . . Ο άνθρωπος πονά, Φίλιπ Λαμάντια . . . . . . . . . . . . . . The sharks, De n i se Leve rtov . . . . . . . . . . . . . . . . . . Οι καρχαρίες, Ντεν[ς Λέβερτωφ . . . . . . . . . . . . . . . . The goddess, Denise Leve rtov . . . . . . . . . . . . . . . . Η θεά, Ντεν[ς Λέβερτωφ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μγ lost youth, H e n ry Wadsworth Lo ngfel low . . . . . . . Η χαμένη μου νειότη, Χένρυ Γουώτζγουορθ Λόνγκφελλοου Α renewal, J a m es M e rri l l . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Μια ανανέωση, Τζέημς Μέρριλλ . . . . . . . . . . . . . . . . Lost in translation, J a m es M e rri l l . . . . . . . . . . . . . . . Χαμένοι στη μετάφραση, Τζέημς Μέρριλλ . . . . . . . . . . I may, I might, I must, Marianne M oo re . . . . . . . . . . . Ίσως μπορώ, θα μπορούσα, πρέπει, Μάριαν Μουρ . . . . . Silence, Marianne M oo re . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Σιωπή, Μάριαν Μουρ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Hotel Transylvanie, Fra n k Ο' H a ra . . . . . . . . . . . . . . Ξενοδοχείον « Τρανσυλβάνια», Φρανκ Ο' Χάρα . . . . . . Α newly discovered "homeric hym n ", C h a rles Olson . . . Thank you, Ke n n eth Koch

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . Ένας νεοανακαλυφθείς «ομηρικός ύμ νος», Τσαρλς Όλσον . Variations done for Gerald van de Wiele, Cha rles Olson . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Gerald van de Wίele, Τσαρλς Όλσον Writing poem is a saintly thing, Peter Orlovsky . . . . . . . . . . . Το να γράφεις ποιήματα είναι άγιο πράγμα, Πήτερ Ορλόφσκι . . . One perfect rose, Do rothy Pa rker . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ένα υπέροχο τριαντάφυλλο, Ντόροθυ Πάρκερ . . . . . . . . . . . . On going to meet a Zen Master in the Kγushu Mountains , Don

Παραλλαγές φτιαγμένες για τον

. . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Pate rso n

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Περί της μεταβάσεως εις διδάσκαλον Ζεν εν όρει Κυουσού , Ντον Πάτερσον ...

The Munich mannequins, Sylvia Plath

Οι κούκλες του Μονάχου, Σύλβια Πλαθ . . . . . . Ο καθρέφτης, Σύλβια Πλαθ . . The rival, Sylvia Plath . . . . . Α ντίζηλος, Σύλβια Πλαθ . . . . Annabel Lee, Edgar A l l a n Poe

. . . . . Ά. νναμπελ Αη, 'Εντγκαρ Άλλαν Πόε . ΕΙ Dorado, Edgar A l l a n Poe . . . . . Ελ Ντοράδο, 'Εντγκαρ Άλλαν Πόε . . Erat hora, Ezra Pou nd . . . . . . . . . Ήταν η ώρα, Έζρα Πάουντ . . . . . . ln a station o f the metro, Ezra Pou nd Mirror, Sylvia Plath

. . . . .

. . . . .

. . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .

Σ' ένα σταθμό του μετρό, 'Εζρα Πάουντ The eyes, Ezra Pou nd . . . . . . . . . . .

Τα μάτια, Έζρα Πάουντ

. . . . . . . The tea shop, Ezra Pou nd . . . . . Το τείοποτείο, 'Εζρα Πάουντ . . . . The tomb at Akr Caar, Ezra Pou nd

922

. . . .

. . . .

. . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. 303 . 304 . 305 . 306 . 307 . 308 . 309 . 310 . 31 1 . 312 .313 . 316 . 317 . 318 . 319 . 332 . 333 . 334 . 335 . 336 . 337 . 340 . 34 1 . 344 . 345 . 348 . 349 . 350 . 351 . 352 . 353 . 354 . 355 . 358 . 359 . 360 . 361 . 362 . 363 . 366 . 367 . 368 . 369 . 370 . 371 . 372 . 373 . 374 . 375 . 376


Το μαυσωλείο στο Ά.κρ Κάαρ, 'Εζρα Πάουντ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. Fog, Carl Sa n d b u rg . . . . . . . . Ομίχλη, Καρλ Σάντμπεργκ . . . . February, J a m es Sch uyler . . . . Φεβρουάριος, Τζέημς Σου'ί'λερ . . Watermelons, Cha rles S i m ic . . . Καρπούζια, Τσαρλς Σίμιτς . . . . Prodigy, Cha rles S i m ic . . . . . . Παιδί θαύμα, Τσαρλς Σίμιτς . . . Empire of dreams, Cha rles S i m ic

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . Τσάϊ στο παλάτι του Χουν, Γουάλλας Στήβενς . Sourdough Mountain lookout, P h i l i p Whalen .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

377 380 38 1 384 385 386 387 38 8 389 390 39 1 392 393 394 . 395 . 396 . 397 . 398 . 399 . 402 . 403 . 404 . 405 . 406 . 407 . 408 . 409 . 410 .411 .412 .413 . 420 . 421 . 422 . 423 . 424 . 425 . 426 . 427 . 428 . 429 . 430 . 431 . 432 . 433

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. 435 . 436 . 437 . 438

Commission, Ezra Pou nd

Εντολή, Έζρα Πάουντ Alba, Ezra Pou n d

.

.

Αυγή, Έζρα Πάουντ April, Ezra Pou nd

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Απρίλιος, Έζρα Πάουντ

The garret, Ezra Pou nd Η σοφίτα, 'Εζρα Πάουντ The city of Choan, Ezra Pou nd Η πόλις του Τσοάν, Έζρα Πάουντ The bathtub, Ezra Pou nd

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Το λουτρό, 'Εζρα Πάουντ The lake isle, Ezra Po u nd

Το νησί στη λίμ νη, Έζρα Πάουντ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αυτοκρατορία ονείρων, Τσαρλς Σίμιτς . . . For a far-out friend, G a ry S nyder . . . . . . Για μια μακρινή φίλη, Γκάρυ Σνά'ίντερ . . . Tea at the palace of Hoon, Wa l l ace Stevens

. . . . . . . . . Το πορτραίτο μιας κυρίας, Ου'ί'λλιαμ Κάρλος Ου'ί'λλιαμς . Α negro woman, Wi l l i a m Carlos Wi l l ia m s . . . . . . . . . . Μια νέyρα, Ου'ί'λλιαμ Κάρλος Ου'ί'λλιαμς . . . . . . . . . . . This is just to say, Wi l l i a m Carlos Wi l l ia m s . . . . . . . . . Θέλω μόνο να πω, Ου'ί'λλιαμ Κάρλος Ου'ί'λλιαμς . . . . . . Rena Char, Wi l l i a m Ca rlos Wi l l ia m s . . . . . . . . . . . . . Ρενέ Σαρ, Ου'ί'λλιαμ Κάρλος Ου'ί'λλιαμς . . . . . . . . . . . Love song, W i l l i a m Ca rlos Wi l l ia m s . . . . . . . . . . . . . Ερωτικό τραγούδι, Ου'ί'λλιαμ Κάρλος Ου'ί'λλιαμς . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ΓΕΡΜΑΝΙΑ & AnTPIA

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

Παρατηρητήριο του βουνού της «Μαγιάς», Φίλιπ Γουώλεν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . When I heard the learn'd astronomer, Wa lt Whit m a n . . .

Song of myself, Wa lt W h itm a n

Τραγούδι του εαυτού μου, Γουώλτ Γου'ί'τμαν

Καθώς τον άκουγα τον σπουδαγμένο αστρονόμο, Γουώλτ Γου'ί'τμαν Portrait of a lady, Wi l l i a m Ca rlos Wi l l i a m s

. Ein Wort, G ottfried B e n n . . . . Μια λέξη, Γκόττφρηντ Μπενν . Haiku, l m m a Bod mershof . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

.

.

.

.

923


ΧαίΚού, 'Ιμμα Μπόντμερσοφ Schwachen, Berto lt B recht

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Αδυναμίες, Μπέρτολτ Μπρεχτ

Morgens und Abends zu lesen, B e rtolt B recht

Για να διαβάζεται πρωί' και απόγευμα, Μπέρτολτ Μπρεχτ lch wi/1 mit dem gehen den ich liebe, B e rto lt B recht

.

Θέλω να πάω μ ' αυτόν που αyαπώ, Μπέρτολτ Μπρεχτ Von den grof3en Mannern, Berto lt B recht

.

.

.

Για τους μεγάλους άνδρες, Μπέρτολτ Μπρεχτ Wiegenlied, Clemens B re nta no

.

Νανούρισμα, Κλέμενς Μπρεντάνο Todesfuge, Pa u l Cel a n

.

.

.

.

.

.

Φούyκα θανάτου, Πάουλ Τσέλαν Die Zeit der Steine, E rich Fried Η εποχfι των λίθων, Έριχ Φρηντ Traum vom Tod, E rich Fried

Ό νειρο θανάτου, 'Εριχ Φρηντ Komm, Wa lte r Hel m ut Fritz

Έλα, Βάλτερ Χέλμουτ Φριτς Erlkδnig, G oeth e

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

. . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Die Lorelei, Hei n rich Heine Αορελάί; Χά'ίνριχ Χά'ίνε . . . Ravenna (!), Herman H esse . Ραβέννα (Ι), Έρμαν Έσσε . . Ravenna (11), H e r m a n H esse .

Ραβέννα (ΙΙ), 'Ερμαν Έσσε

.

.

.

Ο βασιλιάς των νάνων, Γκαίτε .

.

.

.

Bδse Zeit, Herman H esse . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ά.σχημα χρόνια, 'Ερμαν Έσσε

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Im Nebel, Herman H esse . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Στην ομίχλη, 'Ερ μαν Έσσε

.

Die Eichbaume, Holderl i n

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Οι βελανιδιές, Χαίλντερλιν

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Herbstgefϋhl, N i kolaus Le nau . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Αίσθημα Φθι νοπώρου, Ν ικολάους Λενάου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Denk es, ο Seele!, E d u a rd Morike . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Σκέψου το, ώ ψυχfι!, Έντουαρντ Μέρικε

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Venedig, Fried rich N i etzsche . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Βενετία, Φρήντριχ Ν ίτσε

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Vereinsamt, Fried rich N i etzsche . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Μοναξιά, Φρήντριχ Ν ίτσε

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Όταν δεν είναι πια οι αριθμοί και οι εικόνες, Νοβάλις Endlich, C h rista Rei n ig

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Wenn nicht mehr Zahlen und Figuren, N ova l i s

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Επί τέλους, Κρίστα Ρά'ίνιχ

.

.

.

.

.

.

.

Gott schuf die Sonne, C h rista Reinig

Ο Θεός έφτιαξε τον ήλιο, Κρίστα Ρά'ίνιχ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Der Panther im jardin des plantes, Paris, Rainer M a ria R i lke . . . . . . . . . . . . . . .

Ο πάνθηρας στον Βοτανικό Κήπο, Παρίσι, Ρά'ίνερ Μαρία Ρίλκε Das Madchen aus der Fremde, Sch i l le r

924

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

439 440 441 442 443 444 445 446 447 448 449 450 451 454 455 456 457 458 459 460 461 464 . 465 . 466 . 467 . 468 469 . 470 471 . 4 72 4 73 . 474 475 . 476 . 4 77 . 478 4 79 . 480 481 . 482 483 . 484 485 . 486 487 . 48 8 489 . 490 49 1 . 492 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.


Η κοπέλα από τα ξένα, Σίλλερ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 493 Vater und Kind, Fried rich Sch nack . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 494 Πατέρας και παιδί, Φρήντριχ Σνακ 495 Ju/i, Theod o r Sto rm . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 496 Ιούλιος, Τέοντορ Στορμ 497 Fδhn, G eo rg Tra kl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 498 Φεν (Νοτιάς), Γκέοργκ Τρακλ 499 Im Frίihling, G eo rg Trakl . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 500 Την Ά νοιξη, Γκέοργκ Τρακλ 501 Auf den Tod eines Kindes, Ludwig U h l a n d . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 502 Για το θάνατο ενός μικρού παιδιού, Λούντβιχ Ούλαντ 503 .

.

.

.

.

ΡΩΣΙΑ & ΟΥΚΡΑΝΙΑ

.

.

.

.

BeΙJepoM, AHHa AxMaτoBa

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τ' απόγευμα, Άννα Αχμάτοβα

EeJian rBap;J.MH, M 11xa11JI Ey JiraHoB

Αευκή φρουρά, Μιχαήλ Μποuλγκάκωφ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Jfo csuJ(aHbH, J(pyr Μοiι Ceprei1 EceHMH

Α ντίο φίλε μου, Σεργκέϊ Εσένιν

.

.

.

.

.

.

BouH AraMeMHOHa, HMHOJiai1 ΓyMMJie6

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Πολεμιστής του Αγαμέμνονα, Ν ικολά'ί Γκοuμίλεφ

BbXO}J{Y OJ(MH Η H a J(opory, M11xa11JI JlepMOHTOB

Μονάχος βγαίνω για το δρόμο, Μιχαήλ Λέρμοντωφ ΓoMep, Ο c 11 π MaH;J.eJibu πaM

Όμηρος, Οσίπ Μάντελσταμ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

PoMaHc, 8 Jia;J.MM11p ManHOBCHMH

Ρομάντζο, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

HeoκoHΙJeHHoe, Bsιa;J.MMMp ManHOBCHMH

Ημιτελές, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

3ΜΜΗΗΗ HO'lb, Eop11c Π acτepHaH Χειμωνιάτικη νύχτα, Μπόρις Πάστερνακ Κ , AJieHcaH;J.p Π y w H MH Στην , Αλεξάντρ Πούσκιν 113 « Cτuxos ο CoHeΙJHe», MapMHa lJ,BeτaeBa Από τους «Στίχους για την Σόνιετσκα», Μαρίνα Τσβετάγιεβα .

...

. . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΠocπeJ(HHH JπeκτpuΙJκa, AH;J.pei1 Bo3HeceHCHMi1 Ο τελευταίος ηλεκτρικός, Αντρέ'ί Βοζνεζένσκι EuτHML(a, EBreHMi1 EBτy weHHo .

Η μπήτνικ, Γιεβγκένι Γιεφτοuσένκο Tai1Hbi, EBreHMi1 EBτyweHHo

.

.

Μυστήρια, Γιεβγκένι Γιεφτοuσένκο Jfeτcτso, HMHOJιai1 3a6ωιou,HMi1

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Παιδικά χρόνια, Ν ικολά'ί Ζαμπολότσκι

:ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΙΤΜΙΑ

505 506 507 508 509 510 511 512 513 514 515 516 517 518 519 520 52 1 524 525 528 529 530 531 532 533 536 537 538 539 542 543

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 545

547 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 548 Γκαμπριέλε Ντ' Αννούντσιο 549

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Romanza, G a briele D' A n n u nzio

Ρομάντσο,

925


I pastori, G a briele D' A n n u nzio

.

.

.

.

Οι βοσκοί, Γκαμπριέλε Ν τ' Αννούντσω Tanto Gentile, Da nte Al i g h ieri

.

.

.

.

.

.

.

Στην Ζάκυνθο, Ούγκο Φόσκολο ι: infinito, G iacomo Leopardi

.

Το άπειρο, Τζιάκομο Λεοπάρντι

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τόσο ευγενική, Ντάντε Αλιγκιέρι Α Zacinto, U g o Fosco lo

.

.

lnvocation a la mer toute-puissante pour qu' elle me dalivre de Ι' idaal, F. τ. Marinetti

Επίκληση στην παντοδύναμη θάλασσα να με λυτρώσει από το ιδεώδες, Φ . Τ. Μαρινέττι Eastbourne, Eugenio M o nta le

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . Orfano, G iova n n i Pasco l i . . . . . . . . Ορφανό, Τζιοβάννι Πάσκολι . . . . . . Mania di solitudine, Cesa re Pavese . Μανία μοναξιάς, Τσέζαρε Παβέζε . . . "Solo e pensoso'; Fra ncesco Petra rca

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

Antico inverno, Sa lvatore Ouasi modo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ed e subito sera, Sa lvatore Ouasi m odo . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

La capra, U m berto Saba . . . . . . . . . . . . . . . . Η κατσίκα, Ουμπέρτο Σάμπα . . . . . . . . . . . . . Un ' ape esser vorrei, To rqu ato Tasso . . . . . . . . . Θα 'θελα να 'μουν μέλισσα, Τορκουάτο Τάσσο . . . Non gridate piU, G i u seppe U nga retti . . . . . . . . Μην τσιρίζετε άλλο, Τζωυζέπε Ουνγκαρέττι . . . . Agonia, G i u seppe U n ga retti . . . . . . . . . . . . . . Αγωνία, Τζωυζέπε Ουνγκαρέττι . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ήστμπορν, Εουτζένιο Μοντάλε

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

Σκεφτικός και μόνος, Φραντσέσκο Πετράρκα (Πετράρχης) Παλιός χειμώνας, Σαλβατόρε Κουασίμοντο

Και ξαφνικά γίνετ' απόγευμα, I Και αιφνιδίως εσπέρα εστί. .. Σαλβατόρε Κουασίμοντο

ΓΑΛΛΙΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

La dame, G u i l l a u m e Apo l l i n a i re . . . . . . . . Η ντάμα, Γκιγιώμ Απολλιναίρ . . . . . . . . . . ι: adieu, G u i l l a u m e Apo l l i n a i re . . . . . . . . . Α ντίο, Γκιγιώμ Απολλιναίρ . . . . . . . . . . . . La cravate, G u i l l a u m e Apo l l i n a i re . . . . . . . Η γραβάττα, Γκιγιώμ Απολλιναίρ . . . . . . . . Un fantδme de nuaes, G u i l la u m e Apo l l i n a i re

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

Φαντάσματα των νεφών, Γκιγιώμ Απολλιναίρ Les hiboux, C h a rles Baudela i re . . . . ι: albatros, C h a rles Baude l a i re . . . Το άλμπατρος, Σαρλ Μπωντλαίρ . . Α une aimae, Robert B rasi l l ach . . .

. . . . . Σε μιαν αγαπημένη, Ρομπέρ Μπραζιγιάκ . έvadna, Rena C h a r . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Οι κουκουβάγιες, Σαρλ Μπωντλαίρ

Ευάδνη, Ρενέ Σαρ

926

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . .

.

. . . . .

.

. . . . .

.

. . . . . .

.

.

. . . . . .

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

550 551 552 553 554 555 556 557 558

559 562 . 563 . 566 . 567 . 568 . 569 . 570 . 571 . 572 . 573 . 574 . 575 . 576 . 577 . 578 . 579 . 580 . 581 . 582 . 583 .

.

585 . 586 . 587 . 58 8 . 589 . 590 . 59 1 . 592 . 593 . 598 . 599 . 600 . 601 . 602 . 603 . 604 605 .

.


La neige, Pa u l Claudel

Το χιόνι, Πωλ Κλωντέλ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Le hareng saur, C h a rles Cros Η κόκκινη ρέyκα, Σαρλ Κρος Le tamanoir, Robert Desnos Ο μυρμηγκοφάγος, Ρομπέρ Ντεσνός ι: amoureuse, Pa u l E l u a rd Η ερωμένη, Πωλ Ελuάρ Recette, E u gene G u i l l evic .

.

.

Συνταγή, Εοuζέν Γκιγιεβίκ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...

.

.

.

Παγόβουνα, Ανρί Μισώ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Θαλάσσια αύρα, Στεφάν Μαλλαρμέ Ma vie, H e n ri M i ch aux Η ζωή μου, Ανρί Μισώ lcebergs, H e n ri M ichaux

.

.

.

Le lac, Alphonse de La m a rt i n e Η λίμ νη, Λαμαρτίνος Brise marine, Sta p h a n e M a l larma .

.

.

.

, Βίκτωρ Ουγκώ .

.

.

.

Demain, d e s Ι ' a u be . . . , Victor H u g o

Αύριο, την αυγή

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Sunium, Sunium, Jean M o raas

Σούνιο, Σούνιο, Ζαν Μορεάς Mγrtho, G a ra rd de N e rva l

.

Μυρτώ, Ζεράρ ντε Ν ερβάλ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Monsieur, Gao N o rge Ο κύριος, Ζεό Ν ορζ Je dateste les nuages, Fra ncis Pica bia .

Μισώ τα σύννεφα, Φρανσίς Πικαμπιά Ouartier libre, Jacq ues Prave rt

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ελεύθερος θάλαμος, Ζακ Πρεβέρ Etre ange, Jacques Pravert

.

.

Το να 'σαι άyyελος, Ζακ Πρεβέρ 11 pleut, Raym ond Oueneau

Βρέχει, Ραϋμόν Κενώ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Dans I' espace, Raymond Oueneau

Στον χώρο, Ραϋμόν Κενώ

.

.

.

.

.

Le creur vola, Arth u r R i m ba u d

.

.

Καρδιά κλεμμένη, Αρτούρ Ρεμπώ Le "il ", Armand Robi n Ο «αυτός», Αρμάν Ρομπέν έtoges, Sai nt-J o h n Pe rse .

Εγκώμια, Σεν-Ζον Περς

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ecrit sur la port, Sai nt-J o h n Perse

.

.

.

Γραμμένο στην πόρτα, Σεν-Ζον Περς

.

.

.

.

.

.

Μύθος, Γιολάντ Σιμόν

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Mantes la jolie, Yo lande S i m o n

Μαντ λα ζολί, Γιολάντ Σιμόν

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Territoires du temps, Yo lande S i m o n

Περιοχές χρόνου, Γωλάντ Σιμόν Fable, Yo lande S i m o n

606 607 608 609 612 613 614 615 616 617 618 619 620 621 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 650 651 652 653 654 655 656 657 658 659 660 661

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

927


Au galop, P h i l i ppe Sou pa u lt

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Καλπασμός, Φιλίπ Σουπώ Funebre, P h i l i ppe So u p a u lt

Νηπενθές, Φιλίπ Σουπώ Comptine, Jean Ta rd ieu

.

Παραμυθάκι, Ζαν Ταρντιέ Conversation, Jean Ta rd ieu

Συζήτηση, Ζαν Ταρντιέ Tu ouvres, Tri sta n Tzara

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Α νοίγεις, Τριστάν Τσαρά Le gel, E m i le Ve rhaere n

.

Ο παyετός, Εμίλ Βεραρέν

Les sanglots des violons, Pa u l Ve rlaine

Οι λυyμοί των βιολιών, Πωλ Βερλαίν

.

11 pleure dans mon creur, Pau l Ve rlaine

Κάτι κλαίει μες στην καρδιά μου, Πωλ Βερλαίν,

Ι:ΣΠΑΝΙΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΕΙ poema de mio Cid, poe m a med ieva l

Το ποίημα του Σιντ, μεσαιωνικό ποίημα ΕΙ angel bueno, Rafael Alberti

.

.

.

.

Ο καλός άyyελος, Ραφαέλ Αλμπέρτι ΕΙ visitante, Vice nte Aleixa n d re

.

.

.

Ο επισκέπτης, Βιθέντε Αλε'ίσσάντρε

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Es el amor que pasa!, G u stavo Adolfo Becq u e r

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Είναι ο έρωτας που περνά!, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ Oua es poesίa ?, G u stavo Adolfo Becq u e r

.

.

.

τί είναι ποίηση;, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ

Por un beso, G u stavo Ado lfo Becq u e r

.

.

.

Για ένα φιλί, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ Llora !, G u stavo Ad o lfo Becq u e r

.

.

.

.

Κλάψε!, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Πελώρια κύματα, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ

Volveran las oscuras golondrinas, G u stavo Adolfo Becq u e r

Θα ξανάρθουνε τα μαύρα χελιδόνια, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ Triste cosa es el suefιo, G u stavo Ad o lfo Becq u e r

.

.

.

Θλιμμένο είναι τ' όνειρο, Γκουστάβο Αντόλφο Μπέκερ

.

.

.

.

.

Πεντάστιχο, Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος Redondilla, M a n u e l B retόn de los H e rreros

.

.

.

Τετράστιχο, Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος Οι καμπάνες, Ροζαλία Κάστρο Primavera Vieja, Luis Ce rnuda

Γέρικη Ά νοιξη, Λου'tς Θερνούοα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Madrid γ el campo, M a n u e l B retόn de los H e rreros Η Μαδρίτη και η εξοχή, Μανουέλ Μπρετόν ντε λος Χερρέρος Ouintilla, M a n u e l B retόn de los H e rreros

Las campanas, Rosa l ίa Castro

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

La guerra, Josa Ag u stίn G oyti so lo

679 680 681 684 685 686 687 688 689 690 691 692 693 694 695 696 697 698 699 700 701 702 703 706 707 708 709 710 71 1 712 713 714 715

.

Olas gigantes, G u stavo Adolfo Becq u e r

Ο πόλεμος, Χοσέ Αγκουστίν Γκοϋτισόλο

928

662 663 664 665 666 667 668 669 670 671 672 673 674 675 676 677


Despedida, Federi co G a rc ίa Lorca

.

.

.

.

.

.

Αποχαιρετισμός, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

L a balada del agua del mar, Fed e rico G a rcίa Lorca Η μπαλάντα του θαλασσινού νερού, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Deseo, Federi co G a rcίa Lorca .

.

.

.

.

Επιθυμία, Φ εντερίκο Γκαρθία Λόρκα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Canciόn de jinete (1860), Federi co G a rc ίa Lorca

Τραγούδι του καβαλάρη (1860), Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Canciόn de jinete, Federico G a rcίa Lorca

.

.

.

.

.

.

Το άσμα του καβαλάρη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Arbola, arbola, Federico G a rcίa Lorca . . . . . . . Δέντρο, δεντρό, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . Cada canciόn, Federi co G a rc ίa Lorca . . . . . . . Κάθε τραγούδι, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . Canciόn del naranjo seco, Federico G a rcίa Lorca

. . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Τραγούδι της ξερής πορτοκαλιάς, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Es verdad, Federi co G a rcίa Lorca . . . . . . . . . Είναι αλήθεια, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . Granada γ 1850, Federico G a rc ίa Lorca . . . . . Γρανάδα και 1850, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . La luna asoma, Federi co G a rc ίa Lorca . . . . . . Βγαίνει η σελήνη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . Serenata, Federi co G a rc ίa Lorca . . . . . . . . . Σερενάτα, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . . . Suicidio, Federico G a rcίa Lorca . . . . . . . . . . Αυτοκτονία, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . . Cantos nuevos, Federi co G a rc ίa Lorca . . . . . .

. . . . . . . . . . . Ά.σματα και νούργια, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . Sueno, Federico G a rcίa Lorca . . . . . . . . . . . . Όνειρο, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα . . . . . . . . . Balada de un dίa de Julio, Federico G a rcίa Lorca

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

Μπαλάντα μιας μέρας του Ιουλίου, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Llamo al toro de Espana, M i g u e l Hernan dez . . . . . Como el toro, M i g u e l Herna ndez . . . . . . . . . . . Όπως ο ταύρος, Μιγκέλ Χερνάντεθ . . . . . . . . . . Primavera Amarilla, J u a n Ramόn J i m a nez . . . . . Κίτρινη Ά. νοιξη, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ . . . . . . . . Caminante, Anto n i o Machado . . . . . . . . . . . . . Διαβάτη, Αντόνω Ματσάδο . . . . . . . . . . . . . . . Muertes, Ped ro Salinas . . . . . . . . . . . . . . . . . Θάνατοι, Πέδρο Σαλίνας . . . . . . . . . . . . . . . . Aldebaran, M i g u e l de U na m u no . . . . . . . . . . . Αλντεμπαράν, Μιγκέλ ντε Ουναμούνο . . . . . . . .

Καλώ τον ταύρο της Ισπανίας, Μιγκέλ Χερνάντεθ

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

.

.

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

716 717 718 719 720 721 722 723 724 . 725 . 726 . 727 . 728 . 729 . 730 . 731 . 732 . 733 . 734 . 735 . 736 . 737 . 738 . 739 . 740 . 741 . 742 . 743 . 744 . 745 . 746 . 747 . 752 . 753 . 758 . 7 59 . 760 . 761 . 762 . 763 . 764 . 765 . 768 . 769 .

.

.

.

.

.

.

.

.

777 Ν ο sei ama, Fe rnando Pessoa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 778 Δεν ξέρω νόνα, Φερνάντο Πεσσόα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 779 Ο que me dόί, Fe rnando Pessoa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 780 .

.

.

.

.

.

.

.

Ότι με πονάει, Φερνάντο Πεσσόα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 781

929


Mar portugues, Ferna ndo Pessoa

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Θάλασσα της Πορτογαλίας, Φερνάντο Πεσσόα

ΑΡΓΕΝΤΙΝΉ

.

.

.

.

.

.

.

La 1/uvia, J o rge Luis Borges

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Βροχή, Χόρχε Λοu'tς Μπόρχες Limites, Jorge Lu is Borges

.

Όρια, Χόρχε Λοu'tς Μπόρχες Limites, Jorge Lu is Borges

.

Όρια, Χόρχε Λοu'tς Μπόρχες

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Palinuro insomne, S i lvi na Oca m po

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Παλίνουρος άϋπνος, Σιλβίνα Οκάμπο .

.

.

Fragmento, Jorge Luis Borges

Piececitos, G a briela M istral

.

.

Απόσπασμα, Χόρχε Λοu'tς Μπόρχες

ΧΙΛΗ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ποδαράκια, Γκαμπριέλα Μιστράλ

Me gustas cuando callas, Pa b l o Neruda

Μ' αρέσεις όταν σιωπάς, Πάμπλο Ν ερούντα Los versos mfιs tristes, Pa b l o N e ruda

.

.

.

Οι πιο θλιμμένοι στίχοι, Πάμπλο Ν ερούντα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ffιbula de la sirena γ los borrachos, Pa blo Neruda

Το παραμύθι της σειρήνας και των μεθυσμένων, Πάμπλο Ν ερούντα El leόn, Pa b l o N e ruda

.

.

.

.

.

.

Το λιοντάρι, Πάμπλο Ν ερούντα Manana, Pa b l o N e ruda

.

.

Πρωία, Πάμπλο Ν ερούντα

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Vegetaciones, Pa blo N e ruda

Βλάστηση, Πάμπλο Ν ερούντα Algunas bestias, Pa b l o Neruda

Κάποια ζώα, Πάμπλο Ν ερούντα

Vienen los pfιjaros, Pa b l o N eruda

Έρχονται τα πουλιά, Πάμπλο Ν ερούντα Los libertadores, Pa b l o N eruda

.

.

Οι ελευθερωτές, Πάμπλο Ν ερούντα Lautaro (1550), Pa b l o N e ruda

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ααουτάρο (1550), Πάμπλο Ν ερούντα La United Fruit Co, Pa b l o Neruda Η United Fruit Co, Πάμπλο Ν ερούντα A mor Amarica, Pa blo N e ruda .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

782 783 785 786 787 788 789 792 793 794 795 796 797 799 800 801 802 803 804 805 808 809 810 811 814 815 816 817 820 821 824 825 830 831 836 837

840

841 844 Αμερική αyάπη μου, Πάμπλο Ν ερούντα 845 Amarica insurrecta (1800), Pa blo N e ruda 848 Αμερική εξεyερμένη (1800), Πάμπλο Ν ερούντα 849 La poesίa, Pa b l o N e ruda 8 52 Η ποίηση, Πάμπλο Ν ερούντα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 853 .

.

ΠΕΡΟΥ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 57 Los heraldos negros, Casa r Va l l ej o . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 58 Οι μαύροι μηνυτές, Σέζαρ Βαλλιέχο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 859

930


ΒΡΑΖΙΛΙΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Can9 ο do exίlio, G o n 9a lves Dias

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τραγούδι της εξορίας, Γκονσάλβες Ντίας

Bachianas brasileiras Νο. 5 I. A ria (cantilena), Ruth Va ladares Correa

Μπαχιάνας μπραζιλέϊρας Νο. 5 Ι. Αρια (άσμα), Ρουθ Βαλαντάρες Κορρέα Bachianas brasileiras Νο. 5 11. Dan9a (martelo), M a n u e l Bandeira

.

.

.

Μπαχιάνας μπραζιλέϊρας Νο. 5 ΙΙ. Χορός (μαρτέλο), Μανουέλ Μπαντέψα

Vou-me embora pra Pasfιrgada, M a n u el Bandei ra

.

Πάω μακριά στις Πασαργάδες, Μανουέλ Μπαντέψα As tres Marias, H eito r Vi l la-Lo bos

.

.

Οι τρεις Μαρίες, Ε'ίτόρ Βίλλα Λόμπος Tristeza, E ny Sa ntos J u d i ce

Θλίψι;, 'Ενυ Σάντος Ζουντίσε

ΜΕ ffiiKO

.

.

.

.

.

.

.

Apariciόn, Octavio Paz

Οπτασία, Οκτάβιο Παζ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

La mfιscara, G raciela Sa las Η μάσκα, Γκρασιέλα Σάλας

ΝΙΚΑΡΆΓΟΥΑ

.

.

Ι και Π, Γκρασιέλα Σάλας

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Canciόn de otono en primavera, Ru ban Darίo

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τραγούδι του φθινοπώρου μες στην άνοιξη, Ρουμπέν Νταρίο

ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ

.

.

Che, Derek Wa lcott

.

.

.

.

.

.

Τσε, Ντέρεκ Ουώλκοττ

:ΣΥΡΙΑ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Πανηγυρισμοί του κιαροσκούρο, Αδωνις

:ΣΡΙ ΜΝΚΑ

.

.

Calabrations du clair-obscur, Ad onis

.

.

.

.

.

.

.

.

.

866

.

.

La luna, J a i m e Sa b i nes Η Σελήνη, Χάψε Σαμπίνες I γ 11, G raciela Salas

865

.

.

Πρόζα και στίχοι, Μάρω Κιντάνα

864

.

.

Prosa & verso, Mario Oui nta na

861 862 863

.

The distance of a shout, M ichael Ondaatje Η απόσταση μιας κραυγής, Μά'ίκλ Οντάατζε

.

867 870 871 874 875 876 877 878 879

8 89 890 891 892 893 894 895 896 897

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

899 900 901 903 904 905 907 910 911 913 914 915

931

ΕΥΡΕ Τ ΉΡΙΟ ΠΟΙΗΤΩΝ

933


ffiENOΓΛΩL:L:O ΕΥΡΕΤΉΡΙΟ ΠΟΙΗΤΩΝ Ado n is ( 1 930) 910 Akh m atova, A n n a ( 1 889- 1 966) 506 Alberti, Rafael ( 1 902- 1 999) 684 Aleixa n d re, Vice nte ( 1 90 0- 1 984) 686 Apo l l i na i re, G u i l la u m e ( 1 880- 1 9 1 8) 586, 588, 590, 592 Arm itage, S i m o n ( 1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90, 92 Ash be ry, J o h n ( 1 927) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 252 A u d e n , Wystan H ug h ( 1 907- 1 973) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94 , 96 B a n d e i ra, M a n u e l ( 1 886- 1 968) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 866, 870 B a u d e l a i re, C h a rles ( 1 82 1 - 1 867) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 598, 600 Becq u e r, G u stavo Ado lfo ( 1 836- 1 870) . . . . . . . . . . . . 688, 690, 692 , .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

694, 696, 698, 700 . . . . . . . . . . 436 . . . . . . . . . . 1 02 . . . . . . . . . . 260 . . . . . . . . . . 1 04 . . . . . . . . . . 438 . 786, 788, 792 , 794 . . . . . . . . . . 602 . 440, 442, 444, 446 . . . . . . . . . . 448 . . . . 702, 706, 708 . . . . . . . . . . 1 00 . . . . . . . . . . 1 06 . . . . . . . . . . 1 08 . . . . . . . . . . 508 . . . . . . . 1 1 0, 1 1 2 . . . . . . . . . . 710 . . . . . . . . . . 450 . . . . . . . . . . 712 . . . . . . . . . . 604 . . . . . . . . . . 606 . . . . . . . . . . 1 14 . . . . . . . . . . 864 . . . . . . . . . . 262 . . . . . . . . . . 266 . . . . . . . . . . 270 . . . . . . . . . . 608 . . . . 2 7 2 , 2 74, 276 . . . . . . . 548, 550 . . . . . . . . . . 552

B e n n , G ottfried ( 1 886- 1 956) . . . . . . . . . . B i nyo n, La u re nce ( 1 869- 1 943) . . . . . . . . . B ishop, E l i za beth ( 1 9 1 1 - 1 979) . . . . . . . . . B l a ke, Wi l l ia m ( 1 7 57- 1 827) . . . . . . . . . . . B o d m e rshof, l m m a ( 1 895- 1 98 2) . . . . . . . B o rg es, J o rg e Luis ( 1 899- 1 986) . . . . . . . . B rasi l lach , Robe rt ( 1 909- 1 945 ) . . . . . . . . . B recht, Berto lt ( 1 898- 1 956) . . . . . . . . . . . B renta no, C l e m e ns ( 1 778- 1 842 ) . . . . . . . . B retό n de los H e rreros, M a n u e l ( 1 796- 1 873) B rown i n g , E l isa beth Ba rrett ( 1 806- 1 86 1 ) . . B rown i n g , Robert ( 1 8 1 2- 1 889 ) . . . . . . . . B u rns, Robe rt ( 1 759- 1 796) . . . . . . . . . . . B u l g a kov, M i kh a i l ( 1 89 1 - 1 940 ) . . . . . . . . . Byro n , Lord ( Geo rge G o rd o n 1 788- 1 824) . . Castro, Rosa l ίa ( 1 837- 1 885 ) . . . . . . . . . . C e l a n , Pa u l ( 1 920- 1 97 0) . . . . . . . . . . . . . Cern u d a , Luis ( 1 902- 1 963) . . . . . . . . . . . C h a r, R e n a ( 1 907- 1 988) . . . . . . . . . . . . . C l a u d e l , Pau l ( 1 868- 1 95 5 ) . . . . . . . . . . . Col eri d g e, S a m u e l Tay l o r ( 1 77 2- 1 834) . . . . Co rrea, Ruth Va l a d a res . . . . . . . . . . . . Corso, G reg o ry ( 1 930-2001 ) . . . . . . . . . . C ra n e, H a rt ( 1 899- 1 932) . . . . . . . . . . . . C reeley, Robert ( 1 929-2005) . . . . . . . . . . C ros, C h a rles ( 1 842- 1 888) . . . . . . . . . . . cu m m i n gs, e.e. ( 1 894- 1 962) . . . . . . . . . . D' An n u nzio, Gabriele ( 1 863- 1 938) . . . . . . Da nte A l i g h i e ri ( 1 265- 1 32 1 ) . . . . . . . . . .

934

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.


Darίo, R u b a n ( 1 867- 1 9 1 6) . . . . . . . Day Lewis, Cec i l ( 1 904- 1 97 2 ) . . . . Des n os, Robert ( 1 90 0- 1 945) . . . . . Dias, G o n <;a lves ( 1 823- 1 864) . . . . Don ne, J o h n ( 1 57 2- 1 63 1 ) . . . . . . . Doo l ittle, H i l d a ( H . D. , 1 886- 1 9 6 1 ) . . Duffy, Caro l An n ( 1 955) . . . . . Duncan, Robert ( 1 9 1 9- 1 988) . . . . . E h rm a n n , M ax ( 1 87 2 - 1 945) . . . . . E l i ot, Thomas Ste rns ( 1 888- 1 965) . . E l u a rd, Pa u l ( 1 895- 1 952) . . . . . . . E m e rso n , R a l ph Wa ldo ( 1 803- 1 882 ) Esse n i n , Se rgey ( 1 895- 1 925 ) . . . . . Fe rl i ng h etti, Lawre nce ( 1 9 1 9) . . Fosco lo, U g o ( 1 778- 1 827 ) . . . . . . Fri ed, E rich ( 1 92 1 - 1 988) . . . . . . . . Fritz, Wa lte r H e l m ut ( 1 929) . . . Frost, Robert ( 1 874- 1 963) . . . . . . G a rcίa Lo rca, Fede rico ( 1 899- 1 936)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 900 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .118 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .612 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 862 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 20 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 278 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280 . . . . . . . . . . . 1 24 , 1 26, 1 28, 1 34 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .614 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 282 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 510 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 554 . . . . . . . . . . . . . . . . . 454, 456 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 458 . . . . . . . . . . . . . . 286, 288, 290 . . . . . 7 1 6, 7 1 8, 720, 722 , 724, 726, 728, 730, 732 , 734, 736, 738, 740, 742, 744, 746 G a ri och , Robert ( 1 909- 1 98 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 44 G i nsberg, A l l e n ( 1 926- 1 997 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292 Goethe ( 1 749- 1 832) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 460 Goytisolo, J osa Ag ustίn ( 1 928- 1 999) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 1 4 G raves, Robert ( 1 895- 1 985) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 46 G reen law, Lavi n i a ( 1 962) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 48 , 1 50, 1 52 G u i l levic, E u g e n e ( 1 907- 1 997) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 1 6 G u m i lev, N i ko l ay ( 1 886- 1 92 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 2 G u n n, Th om ( 1 929-20 04) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 54 Η . D. ( H i l d a Dool ittle, 1 886- 1 96 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294 H ea n ey, Sea m us ( 1 939) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 56 Hei ne, H e i n rich ( 1 797- 1 856) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 464 H e n l ey, Wi l l i a m E r n est ( 1 849- 1 903) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 58 H e r n a n dez, M i g u e l ( 1 9 1 0- 1 942 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 52 , 7 58 Hesse, H e r m a n ( 1 877- 1 962) . . . . . . . . . . . . . . . . 466, 468, 470, 472 H o l d e rl i n , J o h a n n Ch risti a n Fried rich ( 1 770- 1 843 ) . . . . . . . . . . . 4 74 H o m e r ( 800 Β. C.) . . . . . . . . . . . . . . . 1 0, 1 1 , 1 6, 1 7 , 22, 23, 24, 25 H o p k i ns, G e ra l d M a n ley ( 1 844- 1 889) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 60 Housem a n , Alfred Edwa rd ( 1 859- 1 936) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 62 H u g hes, Ted ( 1 930- 1 998) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 64 H u g o, Victor ( 1 802 - 1 885 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 1 8 H u nt, Lei g h ( 1 784- 1 859) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 6 6 J i ma n ez, Juan R a m ό n ( 1 88 1 - 1 958) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 6 0 Jo nes, Everett LeRoi ( 1 934) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298 �

935


J oyce, J a m es ( 1 882- 1 94 1 ) . . . . . . . . . . J u d ice, E ny Sa ntos . . . . . . . . . . . . . . Keats, J o h n ( 1 795- 1 82 1 ) . . . . . . . . . . . Kero uac, J ack ( 1 92 2 - 1 969) . . . . . . . . . . Ki p l i n g , Rudya rd ( 1 865- 1 936) . . . . . . . . Koch , Ke n n eth ( 1 925-2002) . . . . . . . . . Lama ntia, Ph i l i p ( 1 927-2005) . . . . . . . . La m a rti n e, Alfo nse de ( 1 790- 1 869 ) . . . . . La rki n, P h i l i p ( 1 92 2- 1 985) . . . . . . . . . . . Lawrence, David H erbe rt ( 1 885- 1 930) . . . Lawrence, Thomas E dwa rd ( 1 888- 1 935) . . Lea r, E dwa rd ( 1 8 1 2- 1 888) . . . . . . . . . . Len a u , N i ko laus ( 1 80 2 - 1 850) . . . . . . . . Leo pardi, G iaco m o ( 1 798- 1 837) . . . . . . Lermo ntov, M i kh a i l ( 1 8 1 4- 1 841 ) . . . . . . LeRoi J o n es, Eve rett ( 1 934) . . . . . . . Leve rtov, De n i se ( 1 923- 1 997) . . . . . . . . Log ue, Ch risto p h e r ( 1 92 6) . . . . . . . Lo n gfe l l ow, H e n ry Wadswo rth ( 1 807- 1 882 ) Lorca, Fede rico G a rcίa ( 1 899- 1 936) . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . 1 68 . . . . . . . . . . . . . . . . 876 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 70 . . . . . . . . . . . . . . . . 302 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 72 . . . . . . . . . . . . . . . . 304 . . . . . . . . . . . . . . . . 306 . . . . . . . . . . . . . . . . 620 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 76 . . . . . . . . . . . . . 1 78, 1 80 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 82 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 84 . . . . . . . . . . . . . . . . 476 . . . . . . . . . . . . . . . . 556 . . . . . . . . . . . . . . . . 514 . . . . . . . . . . . . . . . . 298 . . . . . . . . . . . . . 308, 310 . . . . . . . . . . . . . . . . 1 86 . . . . . . . . . . . . . . . .312 . 7 1 6, 7 1 8, 720, 722 , 724, 726, 728, 730, 732 , 734, 736, 738, 740, 742, 744, 746 M achado, Anto n i o ( 1 875- 1 939) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 762 M acLeish , Arch i ba l d ( 1 892- 1 983 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 88 M acN eice, Lo u i s ( 1 907- 1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 90, 1 92 , 1 94 McCrae, J o h n ( 1 87 2- 1 9 1 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 96 M a l l a rma, Sta p h a n e ( 1 842- 1 898) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 626 M a nd e l shta m, Oss i p ( 1 89 1 - 1 938) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 6 M a ri n etti , Fi l i ppo Tom m aso ( 1 876- 1 944) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 558 M athew (St. M athew) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 , 35 M aya kovsky Vlad i m i r ( 1 893- 1 930) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 8, 520 M e rri l l , J a m es ( 1 92 6- 1 995) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 1 6, 3 1 8 M icha ux, H e n ri ( 1 899- 1 984) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 628, 630 M istra l, G a b ri e l a ( 1 889- 1 957) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 800 M o nta le, E u g e n i o ( 1 896- 1 98 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 562 M o o re, M a ri a n ne ( 1 887- 1 97 2 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 332 , 334 M o raas, J e a n ( 1 856- 1 9 1 0 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 632 M o ri ke, E d u a rd ( 1 804- 1 875) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 478 Nash, O g d e n ( 1 902- 1 97 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 98 N e ru d a , Pa blo ( 1 904- 1 973) . . . . . . . . . . 802 , 804, 808, 8 1 0, 8 1 4 , 8 1 6, 820, 824, 830, 836, 840, 844 , 848, 8 52 N e rva l, G e ra rd de ( 1 808- 1 855) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 634 N i etsche, Fried rich ( 1 844- 1 90 0 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 480, 482 N o rg e, Gao ( 1 898- 1 990) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 636

936


N ova lis ( 1 7 2 2 - 1 801 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 484 Ο' H a ra, Fra n k ( 1 926-1 966) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 336 Oca m po, S i lv i n a ( 1 903- 1 993) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 796 Olso n , C h a rl es ( 1 9 1 0- 1 97 0) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 340, 344 O n daatje, M ich ael ( 1 943) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .914 Orl ovsky, Peter ( 1 933-20 1 0 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 348 Pa rke r, Do rothy ( 1 893- 1 967 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 350 Pasco l i , G i ova n n i ( 1 855- 1 9 1 2 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 566 Paste rnak, Bo ris ( 1 890- 1 960) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 524 Pate rso n , Don ( 1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 352 Pa u l (St. Pa u l ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76, 7 7 Pavese, Cesa re ( 1 908- 1 950) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 568 Paz, Octavi o ( 1 9 1 4- 1 998) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 890 Pe rse, Sai nt-J o h n ( 1 887- 1 97 5 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 52 , 654 Pessoa, Fern a n do ( 1 888- 1 935) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 778, 780, 782 Petra rca, Fra ncesco ( 1 304- 1 374) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 570 Pica bia, Fra ncis ( 1 879- 1 953) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 638 Plath , Sylvia ( 1 932-1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 354 , 358, 360 Poe, E d g a r Al l a n ( 1 809- 1 849 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 362 , 366 Po u n d, Ezra ( 1 885- 1 97 2 ) . . . . . . . . . . . . 368, 370, 372 , 374, 376, 380, 384 , 386, 388, 390, 392 , 394 Prave rt, J acq ues ( 1 900- 1 97 7 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 640, 642 Push ki n, Aleksa n d r ( 1 799- 1 837) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 528 Ouasimodo, Sa lvato re ( 1 901 - 1 968) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 572 , 574 Oueneau, Raym o n d ( 1 903- 1 976) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 644 , 646 Ou i nta n a , M a ri o ( 1 906- 1 994) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 878 Redg rove, Pete r ( 1 932-2003) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200 Rei n i g , C h rista ( 1 926-2008) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 486, 488 R i l ke, Rai n e r M a ria ( 1 87 5 - 1 926) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 490 R i m ba u d , Arth u r ( 1 854- 1 89 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 648 Rob i n , Arm a n d ( 1 9 1 2 - 1 062) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 650 Rossetti, Ch risti na ( 1 830- 1 962 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202 , 204 Saba, U m be rto ( 1 883- 1 95 7 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 576 Sa b i n es, J a i m e ( 1 926-1 999) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 892 Sai nt-J o h n Perse ( 1 887- 1 97 5 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 52 , 654 Sa las, G racie l a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 894, 896 Sa l i n as, Ped ro ( 1 892- 1 95 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 764 Sa n d bu rg, Carl ( 1 878- 1 967 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 396 Sa ntos J u d ice, E ny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 876 Sappho (-630-570 Β. C . ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26,2 7 , 28, 29 Sassoo n , Siegfried ( 1 886- 1 967 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206 Sch i l l e r, J o h a n n Ch ristop h Fried rich vo n ( 1 759- 1 805 ) . . . . . . . . . 492 Sch nack, Fried rich ( 1 888- 1 97 7 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 494

937


Sch u y l e r, J a m es ( 1 923- 1 99 1 ) 398 S h a kespea re, Wi l l i a m ( 1 564- 1 6 1 6) 208 S h e l l ey, Pe rcy Byssh e ( 1 792- 1 82 2 ) 2 1 0, 2 1 2 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 402 , 404, 406 S i m ic, C h a rles ( 1 938S i m o n , Yo l a n d ( 1 941 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 56, 658, 660 S nyder, G a ry ( 1 930) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 408 Soupau lt, Ph i l i ppe ( 1 897- 1 990) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 662, 664 Steve ns, Wa l lace ( 1 879- 1 955) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 1 0 Steve nso n, Robert Lo uis ( 1 850-1 894) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 1 4 Sto rm, Theod o r ( 1 8 1 7- 1 888) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 496 Ta rdieu, J e a n ( 1 903- 1 995) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 666, 668 Tasso, To rq u ato ( 1 544- 1 595 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 578 Te n nyso n , Alfred ( 1 809- 1 892) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 1 6, 224, 234 Tho m as, Dyl a n ( 1 9 1 4- 1 953) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236 Tho m as, Edwa rd ( 1 878- 1 9 1 7 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 238 Tra kl, Georg ( 1 887- 1 9 1 4) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 498, 500 Tsvetaeva, M a r i n a ( 1 892- 1 94 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 530 Tza ra, Trista n ( 1 896- 1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 670 U h l a n d , Ludwig ( 1 787- 1 862) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 502 U n a m u n o , M i g u e l de ( 1 864- 1 936) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 768 U n ga retti, G i useppe ( 1 888- 1 97 0) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 580, 582 Va lada res, Ruth Co rrea . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 864 Va l lejo, Casa r ( 1 893- 1 938) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 58 Ve rhaere n , E m i l e ( 1 855- 1 9 1 6) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 672 Ve rlai ne, Pa u l ( 1 844- 1 896) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 674, 676 Vi l l a-Lo bos, Heito r ( 1 887- 1 959) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 874 Vozn esensky, And rey ( 1 933-20 1 0 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 532 Wa lcott, Derek ( 1 930) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 904 Wha l e n , Ph i l i p ( 1 923-2002) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 1 2 Whitm a n , Wa lt ( 1 8 1 9- 1 892) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 420, 422 Wi l l ia ms, Wi l l i a m Carlos ( 1 883-1 963) . . . . . . . 424, 426, 428, 430, 432 Wo rdswo rth , Wi l l i a m ( 1 770- 1 850) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 240 Yeats, Wi l l i a m Butler ( 1 865- 1 939) . . . . . . . . . . . . . 242 , 244, 246, 248 Yevtus h e n ko , Yevg eny ( 1 933) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 536, 538 Zabo lotsky, N i ko lay ( 1 903- 1 958) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 542 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΥΡΕΤΉΡΙΟ ΠΟΙΗΤΩΝ Άδωνις ( 1 930 ) 91 1 Αλε"ίσσάντρε, Β ιθέντε ( 1 900-1 984) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 687 Αλμπέρτι, Ραφαέλ ( 1 902 - 1 999) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 685 .

938

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.


Απολλιναίρ, Γκιγιώμ ( 1 8 80-191 8) . . . . . . . . . . . . . 587 , 589, 59 1 , 593 Άρμιτατζ, Σά"ίμον (1963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 1 , 93 Άσμπερυ, Τζων (192 7 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 53 Αχμάτοβ α, Άννα ( 1 8 89-1966) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 507 Βαλαντάρες, Ρουθ Κορρέα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 865 Βαλλιέχο, Σέζαρ (1 893 -1 938) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 859 Βεραρέν, Εμίλ (1 855-1 9 1 6) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 673 Βερλαίν, Πωλ ( 1 844-1 896) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 675, 677 Β ίλλα-Λόμπος, Ε"ι"τόρ (1887 -1 959) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 875 Βοζνεζένσκι, Αντρέ"ί (1 933 -2 0 1 0) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 533 Βύρων, Λόρδος (Τζωρτζ Γκόρντον, 1 78 8 - 1 824) . . . . . . . . . . 1 1 1 , 1 1 3 Γιέητς, Ου"ίΛλιαμ Μπάτλερ (1 865-1939) . . . . . . . . . 243, 245, 247, 249 Γιεφτουσένκο, Γιεβγκένι ( 1 933 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . 537 , 539 Γκαίτε (1 749 - 1 832) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 461 Γκανν, Τομ ( 1 929-2004) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 55 Γκαρθία Λόρκα, Φ εντερίκο ( 1 899-1 936) . . . . . 7 1 7 , 7 1 9 , 72 1 , 723, 725, 727, 729, 73 1 , 733, 735, 737, 739, 74 1 , 743, 745, 747 Γκάριοχ, Ρόμπερτ ( 1 909-1 981 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 45 Γκιγιεβ ίκ, Εουζέν ( 1 907 -1997) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61 7 Γκίνσμπεργκ, Άλλεν (1926-1 997) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 293 Γκουμίλεφ, Ν ικολά"ί ( 1 8 86-192 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 3 Γκοϋτισόλο, Χοσέ Αγκουστίν ( 1 928-1999) . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 1 5 Γκρέη βς, Ρόμπερτ (1 895 -198 5) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 4 7 Γκρήνλω, Λαβ ίνια ( 1 962 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 49, 1 5 1 , 1 53 Γου"ίΛλιαμς, Γου"ίΛλιαμ Κάρλος ( 1 8 83-1 963) . . . . 425, 427, 429, 43 1 , 433 Γου"f:τ μαν, Ουώλτ ( 1 81 9-1892) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42 1 , 423 Γουόρντσγουορθ, Ου"ίΛλιαμ ( 1 7 70-1 850) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241 Γουώλεν , Φ ίλιπ ( 1 923-2002)) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 1 3 Γουώλκοττ, Ντέρεκ (1930 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 905 Δάντης ( 1 265-132 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 553 Έλιοτ, Τόμας Στερνς ( 1 8 8 8 - 1 96 5) . . . . . . . . . . . . 1 25, 1 2 7 , 1 29, 1 35 Ελυάρ, Πωλ (1 895 -1 952) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 1 5 Έμερσον, Ραλφ Γουάλντο ( 1 803-1 8 82) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283 Έρμαν, Μαξ ( 1 872-1945) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281 Έσσε, Έρμαν ( 1 8 7 7 - 1 962) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 467 , 469, 47 1 , 473 Εσένιν, Σεργκέ"ί ( 1 895-192 5) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51 1 Ζαμπολότσκι, Ν ικολά"ί (1 903 -1 958) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 543 Ζουντίσε, Ένυ Σάντος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 877 Θερνούδα, Λου"ί"ς (1 902 -1963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 1 3 Κάμμινγκς, Ε . Ε . ( 1 894 -1 962) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273, 2 7 5, 2 7 7 Κάστρο, Ροζαλία ( 1 83 7 - 1 8 8 5) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 1 1 Κενώ, Ραϋμόν ( 1 9 03-1 976) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 645, 647 Κέρουακ, Τζακ ( 1 922-1969) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 303

939


Κητς, Τζων ( 1 795-1 82 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 7 1 Κιντάνα, Μάριο ( 1 906-1994) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 79 Κίπλινγκ, Ρούντγιαρντ (1 865-1936) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 73 Κλωντέλ, Πωλ ( 1 868 -1955) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 607 Κόλεριτζ, Σάμιουελ Τέηλορ ( 1 7 72 -1 834) . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 5 Κορρέα, Ρουθ Βαλαντάρες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 865 Κόρσο, Γκρέγκορυ ( 1 930-200 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 Κουασίμοντο, Σαλβατόρε (1901 -1968) . . . . . . . . . . . . . . . . 573, 575 Κρέην, Χαρτ (1 899-1932) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267 Κρίλεϋ, Ρόμπερτ ( 1 929-2005) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 7 1 Κρος, Σαρλ ( 1 842 - 1 8 8 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 609 Κωχ, Κέννεθ ( 1 925-2002) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305 Λαμάντια, Φ ίλιπ ( 1 92 7 -2005) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307 Λαμαρτίνος, Αλφόνσος (1 790-1 869) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62 1 Λάρκιν, Φ ίλιπ ( 1 922-198 5) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 7 7 Λέβερτωφ, Ντενίς (1 923 -1997) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 309, 3 1 1 Λενάου, Ν ικολάους ( 1 802 - 1 8 50) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 7 7 Λεοπάρντι, Τζιάκομο ( 1 798-1 837) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 557 Λέρμοντωφ, Μιχαήλ ( 1 8 1 4 - 1 84 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 5 ΛεΡουά Τζόουνς, Έβερεττ ( 1 934) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299 Λήαρ, 'Εντουαρντ ( 1 8 1 2 -1 888) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 85 Λογκ, Κρίστοφερ ( 1 926) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 87 Λόνγκφελοου, Χένρυ Γουόντσγουορθ ( 1 807-1 882) . . . . . . . . . . . 3 1 3 Λόρδος Βύρων (Τζωρτζ Γκόρντον, 1 78 8-1 824) . . . . . . . . . . . 1 1 1 , 1 1 3 Λόρκα, Φεντερίκο Γκαρθία (1 899 -1 936) . . . . . 7 1 7 , 7 1 9, 72 1 , 723, 725, 727, 729, 73 1 , 733, 735, 737, 739, 74 1 , 743, 745, 747 Λώρενς, Ντέηβ ιντ Χέρμπερτ ( 1 8 85-1930) . . . . . . . . . . . . . . 1 79, 1 81 Λώρενς, Τόμας Έντουαρντ ( 1 8 8 8-1935) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 83 Μαγιακόφσκι, Βλαντιμίρ (1 893 -1 930) . . . . . . . . . . . . . . . . 519, 52 1 ΜακΛίς, Άρτσιμπαλντ ( 1 892-1 983) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 89 ΜακΝ ίς, Λού"ίς ( 1 907-1963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191 , 1 93, 1 95 ΜακΚραί, Τζων ( 1 87 2 - 1 9 1 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 97 Μαλλαρμέ, Στεφάν ( 1 842 -1898) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 627 Μάντελσταμ, Οσίπ ( 1 891 -1938) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 1 7 Μαρινέττι, Φ ιλίππο Τομμάσο ( 1 876-1944) . . . . . . . . . . . . . . . . 559 Ματθαίος (Ευαγγελιστής) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34, 35 Ματσάδο, Αντόνιο ( 1 875-1939) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 763 Μέρικε, Έντουαρντ ( 1 804 -1875) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 79 Μέρριλλ, Τζέημς ( 1 926-1995) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 7 , 3 1 9 Μιστράλ, Γκαμπριέλα ( 1 8 89-1 957) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 801 Μισώ, Ανρί ( 1 899 -1 984) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 629, 631 Μοντάλε, Εουτζένιο ( 1 896-1 981 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 563 Μορεάς, Ζαν ( 1 8 56-1 9 1 0) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 633

940


Μουρ, Μάριαν ( 1 8 8 7 -1 972) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 333, 335 Μπαντέ"ίρα, Μανουέλ ( 1 8 86-1 968) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 867, 8 7 1 Μπέκερ, Γκουστάβο Αντόλφο ( 1 836-1 870) . . . . . . . . . . 689, 691 , 693, 695, 697 , 699, 701 Μπενν, Γκόττφρηντ ( 1 8 86-1 956) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 437 Μπερνς, Ρόμπερτ ( 1 7 59-1 796) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 09 Μπίνυον, Λώρενς ( 1 869-1 943) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 03 Μπίσοπ, Ελίζαμπεθ ( 1 9 1 1 -1 979) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 261 Μπλέ"ίκ, Ου.ίΛλιαμ ( 1 7 57 -1 827) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 05 Μπόντμερσοφ, Ίμμα ( 1 895-1 982) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 439 Μπόρχες, Χόρχε Λου"ί"ς ( 1 899-1 986) . . . . . . . . . . . 787, 789, 793, 795 Μπουλγκάκωφ, Μ ιχαήλ ( 1 891 -1940) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 509 Μπραζιγιάκ, Ρομπέρ ( 1 909-1945) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 603 Μπράουνινγκ, Ελίζαμπεθ Μπάρρεττ ( 1 806-186 1 ) . . . . . . . . . . . . 1 0 1 Μπράουνινγκ, Ρόμπερτ ( 1 8 1 2 -1 8 89) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 07 Μπρεντάνο, Κλέμενς (1 7 78 -1 842) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 449 Μπρετόν ντε λος Χερρέρος, Μανουέλ (1 796 -1 873) . . . . . 703, 707, 709 Μπρεχτ, Μπέρτολτ (1 898 -1 956) . . . . . . . . . . . . . . 44 1 , 443, 445, 447 Μπωντλαίρ, Σαρλ ( 1 82 1 -1 867) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 599, 601 Ν ας, Όγκντεν ( 1 902 -197 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199 Ν ερβ άλ, Ζεράρ ντε ( 1 808-1 855) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 635 Ν ερούντα, Πάμπλο ( 1 904-1973) . . . . . . . 803, 805, 809, 8 1 1 , 8 1 5 , 8 1 7 , 82 1 , 825, 831 , 837 , 84 1 , 845, 849, 8 53 Ν ίτσε, Φρήντριχ ( 1 844-1 900) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 481 , 483 Νοβάλις (1 722 -180 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 485 Ν όρζ, Ζεό ( 1 898-1 990) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 637 Ντ' Αννούντσιο , Γκαμπριέλε ( 1 863-1 938) . . . . . . . . . . . . . . 549, 551 Ντανν, Τζων (1 572 -163 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 2 1 Ντάνκαν, Ρόμπερτ ( 1 9 1 9-198 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 79 Ντάντε Αλιγκιέρι ( 1 265-132 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 553 Νταρίο, Ρουμπέν ( 1 86 7 - 1 9 1 6) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 901 Ντάφφυ, Κάρολ Ανν ( 1 955) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 23 Ντέη Λιού"ίς, Σέσιλ (1 904-1 972) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 1 9 Ντεσνός, Ρομπέρ ( 1 900-1 945) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 1 3 Ντίας, Γκονσάλβες (1 823-1 864) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 863 Ντουλίτλ, Χίλντα ( 1 8 86-196 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295 Ο' Χάρα, Φρανκ ( 1 926-1966) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 337 Οκάμπο, Σιλβίνα ( 1 903-1993) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 797 Όλσον, Τσαρλς ( 1 9 1 0-1 970) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 1 , 345 Όμηρος (� 800 π. Χ.) . . . . . . . . . . . . . 1 0, 1 1 , 1 6, 1 7, 22, 23, 24, 25 Οντάατζε, Μά"ίκλ ( 1 943) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .915 Όντεν, Γου"ί"σταν Χιου (1907-1973) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95, 97 Ορλόφσκι, Πήτερ ( 1 933-201 0) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 349

941


Ουγκώ, Β ίκτωρ ( 1 802 -188 5) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 1 9 Ου"ί'λ λιαμς, Ου"ί'λ λιαμ Κάρλος ( 1 8 83-1963) . . . . . 425, 427, 429, 43 1 , 433 Ου"ί"τ μαν, Ουώλτ (1 8 1 9 - 1 892) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42 1 , 423 Ούλαντ, Λούντβιχ (1 787 -1 862) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 503 Ουναμούνο, Μιγκέλ ντε ( 1 864 - 1 936) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 769 Ουνγκαρέττι, Τζιουζέπε ( 1 8 8 8-1 970) . . . . . . . . . . . . . . . . . 58 1 , 583 Ουόρντσγουορθ, Ου"ί'λλιαμ (1 770-1 8 50) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241 Ουώλεν, Φ ίλιπ ( 1 923-2002)) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 1 3 Ουώλκοττ, Ντέρεκ ( 1 930) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 905 Παβέζε, Τσέζαρε ( 1 908-1 950) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 569 Παζ, Οκτάβ ιο ( 1 9 1 4 -1 998) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 891 Πάουντ, Έζρα ( 1 88 5-1972) . . . . . . . . . . 369, 37 1 , 373, 375, 377, 38 1 , 38 5, 387, 389, 39 1 , 393, 395 Πάρκερ, Ντόροθυ ( 1 893-1 967) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 351 Πάσκολι, Τζιοβάννι ( 1 855-191 2) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 567 Πάστερνακ, Μπόρις (1 890-1960) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 525 Πάτερσον, Ντον ( 1 963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 353 Παύλος (Απόστολος Παύλος) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76, 77 Περς, Σεν -Ζον ( 1 887 -1975) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 53, 655 Πεσσόα, Φερνάντο ( 1 8 8 8 - 1 935) . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 79, 78 1 , 783 Πετράρκα (Πετράρχης) , Φραντσέσκο ( 1 304 -1 374) . . . . . . . . . . . . 5 7 1 Π ικαμπιά, Φρανσίς (1 879 -1953) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 639 Πλαθ, Σύλβια ( 1 932 -1963) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 355, 359, 361 Πόε, Έντγκαρ Άλλαν ( 1 809-1 849) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 363, 367 Πούσκιν, Αλεκσάντρ (1 799 - 1 837) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 529 Πρεβέρ, Ζακ ( 1 900-1 977) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64 1 , 643 Ρά"ίνιχ, Κρίστα ( 1 926-2008) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 487, 489 Ρεμπώ, Αρτούρ ( 1 8 54 - 1 89 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 649 Ρέντγκροουβ, Πήτερ ( 1 932 -2003) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201 Ρίλκε, Ρά"ίνερ Μαρία ( 1 87 5-1926) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 491 Ρομπέν, Αρμάν ( 1 9 1 2 -1 062) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 651 Ροσσέττι, Κριστίνα (1 830 -1962) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203, 205 Σαίξπηρ, Ου"ί'λλιαμ ( 1 564 - 1 6 1 6) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 209 Σάλας, Γκρασιέλα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 895, 897 Σαλίνας, Πέδρο ( 1 892 -195 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 765 Σάμπα, Ουμπέρτο (1 883-1957) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 577 Σαμπίνες, Χά"ίμε (1926-1 999) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 893 Σάντμπεργκ, Καρλ ( 1 878-1967) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 397 Σάντος Ζουντίσε, Ένυ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 7 7 Σαπφώ (�630-570 π. Χ.) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 6 , 2 7 , 2 8 , 29 Σαρ, Ρενέ ( 1 907-198 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 605 Σασσούν, Ζίγκφρηντ ( 1 8 86-1967) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207 Σέλλεϋ, Πέρσυ Μπυς ( 1 792 -1 822) . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 1 1 , 2 1 3

942


Σεν -Ζον Περς (1 8 8 7 - 1 97 5) . . . . . . . . . . . . . . . . Σίλλερ, Γιόχαν Κρίστοφ Φρήτνριχ φον ( 1 7 59-1 805) . ) . . . . . . . . . . . . . . . . Σίμιτς, Τσαρλς ( 1 938) . . . . . . . . . . . . . . . Σιμόν, Γιολάντ ( 1 94 1 Σνά"ίντερ, Γκάρυ ( 1 930) . . . . . . . . . . . . . . Σνακ, Φρήντριχ ( 1 88 8 -1 9 7 7) . . . . . . . . . . . . . . . Σου"ίλερ, Τζέημς (1923-1 99 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . Σουπώ, Φ ιλίπ ( 1 897-1990) . . . . . . . . . . . . . . . . Στή βενς, Γουάλλας (1 879-1 955) . . . . . . . . . . . . . Στή βενσον, Ρόμπερτ Λού"ίς ( 1 8 50-1 894) . . . . . . . . Στορμ, Τέοντορ ( 1 8 1 7 -1 888) . . . . . . . . . . . . . . . Ταρντιέ, Ζαν (1 903-1995) . . . . . . . . . . . . . . . . Τάσσο , Τορκουάτο ( 1 544-1 595) . . . . . . . . . . . . . Τέννυσον, Άλφρεντ ( 1 809 -1 892) . . . . . . . . . . . . . Τζόουνς, Έβ ερεττ ΛεΡουά ( 1 934 ) . . . . . . . . Τζόϋς, Τζέημς (1 882-194 1 ) . . . . . . . . . . . . . . . . Τόμας, Έντουαρντ (1 878 -191 7) . . . . . . . . . . . . . Τόμας, Ντύλαν ( 1 9 1 4 - 1 953) . . . . . . . . . . . . . . . Τρακλ, Γκέοργκ ( 1 8 8 7 -1 91 4) . . . . . . . . . . . . . . Τσαρά, Τριστάν ( 1 896-1 963) . . . . . . . . . . . . . . . Τσβ ετάγιεβα, Μαρίνα ( 1 892 -194 1 ) . . . . . . . . . . . Τσέλαν, Πάουλ ( 1 920-1 970) . . . . . . . . . . . . . . . Φερλινγκέττι, Λώρενς ( 1 9 1 9 ) . . . . . . . . . . . Φόσκολο , Ούγκο ( 1 778-1827) . . . . . . . . . . . . . . Φρηντ, Έριχ ( 1 92 1 -1 98 8) . . . . . . . . . . . . . . . . . Φριτς, Β άλτερ Χέλμουτ ( 1 929) . . . . . . . . . . Φροστ, Ρόμπερτ (1 874 - 1 963) . . . . . . . . . . . . . . Χαίλντερλιν, Γιόχανν Κρίστιαν Φρήντριχ ( 1 770-1 843) Χά"ίνε, Χά"ίνριχ ( 1 797 -1 856) . . . . . . . . . . . . . . . Χαντ, Λη ( 1 784 - 1 8 59) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Χάουζμαν, Άλφρεντ Έντουαρντ ( 1 8 59-1 936) . . . . . Χένλεϋ, Ου"ίλλιαμ Έρνεστ (1 849 -1903) . . . . . . . . . Χερνάντεθ , Μ ιγκέλ ( 1 9 1 0-1942) . . . . . . . . . . . . . Χιμένεθ, Χουάν Ραμόν ( 1 8 8 1 -1 958) . . . . . . . . . . Χίνεϋ, Σίμους ( 1 939) . . . . . . . . . . . . . . . . Χιουζ, Τεντ ( 1 930 -1998) . . . . . . . . . . . . . . . . . Χόπκινς, Τζέραλντ Μάνλεϋ ( 1 844 - 1 8 89) . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . 6 53, 655 . . . . . . . 493 . 403, 405, 407 . 657, 659, 661 . . . . . . . 409 . . . . . . . 495 . . . . . . . 399 . . . . 663, 665 . . . . . . .41 1 . . . . . . .215 . . . . . . . 497 . . . . 667, 669 . . . . . . . 579 . 2 1 7 , 225, 235 . . . . . . . 299 . . . . . . . 1 69 . . . . . . . 239 . . . . . . . 237 . . . . 499, 501 . . . . . . .671 . . . . . . . 531 . . . . . . . 451 . . . . . . . 285 . . . . . . . 555 . . . . 455, 457 . . . . . . . 459 . 287 , 289, 291 . . . . . . . 475 . . . . . . . 465 . . . . . . . 1 67 . . . . . . . 1 63 . . . . . . . 1 59 . . . . 7 53, 7 59 . . . . . . . 761 . . . . . . . 1 57 . . . . . . . 1 65 . . . . . . . 161

943

ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡ_ΑΣΤΗ

Βιογραφικό Σ"Ιjμείωμα

Ο Χρίστος Γούδης είναι Καθηγητής του Πανεπιστημ ίου Πατρών και Δ ιευθυ ντής του Ινστιτούτου Αστρο νομ ίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστερο σκοπείου Α θη νών. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1 9 4 7 . Α ποφοίτησε από το Α' Πρότυπο Γυ μ νάσιο Αρρένων Α θη νών το 1 964 και το Τμήμα Φυσιχής του Πανεπιστημ ίου Α θη νών το 1 969 . Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων ως έφεδρος σημαιοφόρος του Πολεμ ικού Ν αυτιχού (1 969- 1 971 ), έχανε με ταπτυχιακές σπουδές στη ν Αστροφυσική στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στη ν Αyyλία απ ' όπου έλαβε Μάστερ (M. Sc . ) και Δ ιδακτορ ικό (Ph . D . ) το 1 9 7 2 και 1 9 7 4 αντιστοίχως. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Τμή μα Φυσιχής και Α στρο νομ ίας του Πανεπιστημ ίου του Μάντσεστερ στη ν Αyyλία έως το 1 9 79 και στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Max-Planck της Χαίοελ βέρyης στη Γερμανία έως το 1 98 1 . Ως παρατηρησιαχός aστρονόμος έλαβε μέρος σε πολυάριθμες ερευνητικές αποστολές σε μεγάλα aστεροσκοπεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Επέστρεψε στη ν Ελλάδα το 1 98 1 μετά τη ν εκλογή του ως Καθηγητής του Πανεπιστημ ίου Πατρών το 1 98 1 όπου υπηρετεί μέχρ ι σή μερα, ενώ παράλληλα από το 200 1 είναι Δ ιευθυντής του Ινστιτούτου Αστρο νομ ίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Α θη νών. Επί πλέον, από το 2008, είναι Πρόεδρος της Εθνικής Αστρονομ ιχής Επιτροπής (το επί σημο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας για την Αστρονομ ία). Δ ιετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Φυσιχής του Πανεπιστημ ίου Πα τρώ ν κατά τις διετίες 1 985 - 1 98 7 και 1 98 7 - 1 989 και Δ ιευθυντής του Το μ έα Θεωρητικής και Μαθηματικής Φυσιχής, Α στρο νομ ίας και Α στροφυσι κής στο ίδι ο Πανεπιστήμ ιο τα ακαδημαϊκά έτη 1 999 -2000 και 2 0 0 0 200 1 . Κατά τη ν περ ίοδο 200 1 έως 2004 υπήρξε εκπρόσωπος της Ελλά δος στη ν Συμβουλευτική Ομάδα Κο ι νής Δ ιαστημ ικής Πολιτικής (JSSA G : Joint Space S trategy Advisory Group) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δ ιαστήματος [E C I ESA (European Commission I European Space Agency)l στις Βρ υξέλλες και στο Παρ ίσι, η οποία επεξερ γάστηκε και συνέταξε το ρυθμ ιστικό πλαίσιο της επίσημης συνεργασίας

945


τους. Κατά τη ν περίοδο 200 4 -2005 ήταν εθνικός εκπρόσωπος στη ν επι τροπή Α ερο ναυτικής και Δ ιαστήματος του 6ου Προγράμματος Πλαισίου, στις Βρ υξέλλες. Επίσης δ ιετέλεσε Α ντιπρόεδρος του ΔΣ του Εθ νικού Α στεροσκοπείου Α θη νώ ν κατά τη ν περ ίοδο 2003 -20 0 7 . Ως Δ ιευθυντής του Ινστιτούτου Α στρο νομ ίας και Α στροφυσικής υπήρξε ο υπεύθυ νος της κατασκευής, των δοκιμών, και της εγκατάστασης του μεγάλου υπερσύγ χρο νου ελλη νικού τηλεσκοπίου «Αρ ίσταρχος» (περ ίοδος 200 1 -200 7), το οποίο λειτουργεί σήμερα, επίσης υπό τη ν διεύθυ νσή του, στο όρος Χ ελ μός, σε ύψος 2 . 3 4 0 μ έτρων. Επιπλέον, υπήρξε ιδρυτής και Δ ιευθυντής Σπουδών του Ελεύθερου Δη μοτικού Πανεπιστημ ίου (ΕΑ . ΔΗ. ΠΑ) του Πειραιά, επί Δημαρχίας Α νδρέα Α νδριανόπουλου (1 987-1 989) και ιδρυτής και Δ ιευθυ ντής του Γραφείου Επικοι νωνίας του Δήμου Πατρέων, επί Δημαρχίας Ευάyyελου Φλωράτου (1 999-2000). Ήταν μέλος του Δ . Σ. του Δημοτικού Περ ιφερειακού Θεάτρου (ΔΗΠΕΘΕ) Πάτρας (1 999 - 2002). Γνωρ ίζει επτά ξέ νες γλώσσες (Αyyλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ρωσι κά, Γαλλικά, Ιταλικά και Πορτογαλικά). Γράφει και δημοσιεύει ποίηση από το 1 968 .

Εργογραφικό Σ"Ιjμείωμα

Η επιστημονική εργογραφία του Χρ ίστου Γούδη περ ιλαμβάνει άνω των ογδό ντα (80) επιστημο νικώ ν δημοσιεύσεων σε διεθνή περ ιοδικά της ειδι κότητάς του, και επιπλέο ν το διεθνές σύyyραμμα «The Orion Complex : Α Case Study of Interstellar Matter » (Reidel , 1 982), τα πανεπιστημ ιακά συγ γράμματα: « Φυσική τω ν Αστέρων» (Πάτρα, 1 982), « Φυσική της Μεσοα στρ ικήςΎλης» (Πάτρα , 1 982), «Βιοαστρο νομ ία», (Εκδόσεις Παπασωτr; ρ ίου, 1 984), «Βασικές Έννοιες Α στροφυσικής» (ΟΕΔΒ, 1 985), «Ηλιακό Σύστημα» (ΟΕΔΒ, 1 985), «Εφαρμοσμένη Οπτική », Εκδόσεις Πανεπιστη μ ίου Πατρών, 1 985), «Α στέρες και Μεσοαστρ ική Ύλη » (Εκδόσεις Πανεπι στημ ίου Πατρών, 1 986), «Εργαστηρ ιακή Αστροφυσική » (Εκδόσεις Πανε πιστημ ίου Πατρώ ν, 1 986), «Κύμ ατα Shock » (Εκδόσεις Πανεπιστημ ίου Πατρώ ν, 200 7), «Δ υ ναμ ικά Μ εσοαστρ ικά Φαι νόμενα» (Εκδόσεις Εθνι κού Α στεροσκοπείου Α θη νώ ν, 200 7), «Στο ιχεία Κλασικού Ηλεκτρομα γνητισμού» (Εκδόσεις Εθνικού Α στεροσκοπείου Α θη νώ ν, 200 7), και με τη ν Π. -Ε . Χριστοπούλου το μ εγάλο δίτομο έργο «Α στροφυσική » (Ελλη νι κό Α νοικτό Πανεπιστήμ ιο, 2004). Επίσης συνέγραψε για το ευρύτερο κοι νό τα έργα: «Κοσμ ικές Δ ι αδρομές» (Κωσταράκης, 1 99 1 και αναθεωρη μ έ νη έκδοση Εκάτη, 2 0 0 5), «Εραστές τω ν Ά στρ ω ν » (Α ιβάνης, 200 7), «Αστροθεολογία» (Δ ίαυλος, 2008), και σε συ νεργασία με τη ν Π. -Ε . Χρι στοπούλου τα έργα «Περ ί Αστρολογίας» (Δ ίαυλος, 1 993) και «Ο ι Πρω τοπόροι της Επιστήμης και της Τεχνολογίας» (Δ ίαυλος, 1 99 7). Το επιστη μ ο νικό του έργο έχει τύχει ευρ ύτατης αναγνώρ ισης από τη ν διεθνή aστρο νομ ική κοι νότητα, όπως συνάγεται από τη ν ποιότητα και το ν αρ ι θμό των αναφορών σε αυτό.

946


Έχει επίσης συγγράψει τα πολιτικά, κοι νωνιολογικά, και ιστορικά έργα: «Η Κουλτούρα της Δεξιάς» ( Εκδόσεις Αγνωστο, 2005), «Οδός Ελλή νων» (Κάκτος, 2006), «Α νατομ ία της Δεξιάς» (Κάκτος, 200 7), «Ιστορία της Νε ότερης Ελλάδας: Α πό τη ν Πτώση στη ν Α νεξαρτησία» (Κάκτος 200 7), «λό γος για τη ν Μάνη » (Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2008) « Το Σήμερα ως Α ύ ρων και ως Χ θες» (Κάκτος, 2009), «Αλλού και Κάπως» (Patria, 2009) και «ΗΑλήθεια για το ν Μακεδονικό Αγώνα 1 904 - 1 908 » (Patria, 20 1 Ο). Επίσης, έχει δημοσιεύσει πάνω από τρ ιακόσια (300) άρ θρα στον ημερήσιο και πε ριοδικό Τύπο γύρω από θέματα επιστήμης, πολιτισμού και πολιτικής φιλο σοφίας ενώ παράλληλα έχει επανειλημμένως αναπτύξει τις θέσεις και τις απόψεις του γύρω από μείζονα επιστημονικά, κοι νωνικά, και εθνικά θέμα τα, σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Στη ν ποιητική του εργογραφία περιλαμβάνο νται οι ποιητικές συλλογές «Μνήμες» (Εποπτεία, 1 988), «Αιγεία» (Εποπτεία, 1 988), <<Ισις» (Επο πτεία, 1 988), «Αλέξανδρος» (Αχαίχές Εκδόσεις, 2000), «Ιερή Συνεύρεση » (Τραυλός, 200 1 ), «Anahuac » (Τραυλός, 200 1 ), «Παλίμψηστο » (Περ ί Τε χνών, 2002), «Η Σελή νη των Νεκρών» (Εκάτη, 2005), «Έλλη νες» (Μέτρο ν, 2006) και «Και νοφανή και Αστερόεντα» (Κάκτος, 2006). Επί πλέον μετέφρασε, σχολίασε και παρουσίασε σε δίγλωσσες εκδόσεις τα μ ε ίζο να πο ι ητικά έργα του Federico Garcia Lorca στο δ ίτομ ο έργο «ΑΟΡΚΑ : Ποιήματα της Α νδαλουσίας» (Τραυλός, 2003) και «ΑΟΡΚΑ : Ποι ητής στη Νέα Υόρκη » (Τραυλός, 2005) όπως και ποιήματα Βρετανών και Ιρλανδών ποιητών που δημοσιεύθηκαν στο αφιέρωμά που ο ίδιος επιμελή θηκε «Ποίηση και Αστρο νομία» (Περ ί Τεχνών, 2003).

ΠολιτιΚ'ή Δράσ'Υj

Συνεργάτης του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Επιμορφώσεως (ΚΠΕΕ), τακτικός αρθρογράφος στο περ ιοδικό του Κέντρου «Επίκεντρα» και προ σκεκλημένος ομ ιλητής σε εκδηλώσεις του ΚΠΕΕ (1 982 - 1 986). Ιδρυτικό μέλος και ενεργό στέλεχος της Κίνησης για τον Πολυμερή Α φο πλισμό, τη ν Ειρή νη και τη ν Ασφάλεια της Ευρώπης (ΚΙΠΑΕΑ) υπό τη ν προ εδρία των Α νδρέα Α νδρ ιανόπουλου και Κώστα Καραμανλή και τακτικός αρ θρογράφος σε θέματα σχετικά με το ν «Πόλεμο των Αστρων» στα περ ιο δικά «Εποπτεία» και «Πολιτικά Θέματα» (1 984 - 1 986). Μέλος της επιτροπής Α νωτάτης Παιδείας της Ν. Δ . συσταθείσας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη επί προεδρ ίας του στη ν Ν. Δ . (1 984 - 1 985). Πρόεδρος του παραρτήματος στη ν Πάτρα της Εταιρείας Μελέτης Προ βλημάτων Συλλογικών (ΕΜΠΡΟ Σ) η οποία ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μιλτιάδη Έβερτ, και τακτικός αρ θρογράφος στο περ ιοδικό της «Ελεύθερη Κοι νωνία» (1 984 - 1 985). Εισηγητής του προγράμματος της Α νωτάτης Παιδείας στη ν Α' Συνδιά σκεψη της Δημοκρατικής Α νανέωσης επί προεδρίας Κωστή Στεφανόπουλου (1 986). Μέλος της επιτροπής Α νωτάτης Παιδείας του Ιδρύμ ατος Πολιτικών Με-

947


λετών και Επιμόρφωσης (ΙΠΟΜΕ) για τη σύνταξη εισηγητικής έκθεσης που υπεβλήθη στη Ν. Δ . (1986 - 1 987). Ιδρυτικό μέλος του Φιλελεύθερου Φόρουμ (1 99 2). Μέλος του Κέντρου Μελέτης Προβλημάτων του Ελλη νισμού (ΚΕΜΕΠΕ) της Πολιτικής Ά νοιξης του Α ντώνη Σαμαρά (1 993). Πρόεδρος (από το 1 995) της Εταιρείας Πολιτικής και Πολιτιστικής Πα ρέμβασης στη ν Αχαία. Ιδρυτής και Δ ιευθυντής του Γραφείου Επικοι νωνίας του Δήμου Πατρέ ων, επί Δημαρχίας Ευάyyελου Φλωράτου (1 999 -2000). Συνεργάτης (από το 1 999) του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντί νος Καραμανλής» και συyyραφέας, κατόπι ν προσκλήσεως, του άρθρου «Η πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη ν Παιδεία και το ν Πολιτισμό» στο in memoriam του ιδρυτή της Ν. Δ . τεύχος-αφιέρωμα του περ ιοδικού του Ινστιτούτου « Φιλελεύθερη Έμφαση » (1 999). Μέλος της ομάδας εργασίας της Ν. Δ . για τη ν Έρευνα (Τομέας Α νάπτυ ξης) και της αντίστοιχης ομάδας για τη ν Παιδεία (200 1 -2004). Συντονιστής της ομάδας Ιδεολογίας και Πολιτικής του Ινστιτούτου Δημο κρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» (200 1 -2004). Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του «Ααίχού Ορθόδοξου Συναγερ μού» του Γιώργου Καρατζαφέρη (2007 -2008). Ιδρυτής και Πρόεδρος του Δ. Σ. του Ινστιτούτου Εθνικών και Κοι νωνικών Μελετών «ΙΩΝ ΔΡΑΓΟ ΥΜΗΣ» (από το 200 7). Γραμματέας Ιδεολογικού και μ έλος της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδια σμού του «Ααίχού Ορ θόδοξου Συναγερμού» ( 2008-2009). Γραμματέας Επιστημονικών Φορέων του «Ααίχού Ορ θόδοξου Συναγερ μού» (2009). Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, και μέλος της Κεντρ ικής Επιτροπής του «Ααίχού Ορ θόδοξου Συναγερμού» (από το 2009).

ΑΝΑΛΥΤΙΚΆ ΤΑ ΕΡΓΑ τσr ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Δ ιε θvή Επι στημ ο vικά Συyyράμματα Goudis, C . : 1 98 2 , ΤΗΕ ORION C O MPLEX: Α C ASE STUDY OF INTERSTELLAR MATTER, Astrophysics and Space Science Library, Reidel, Dordrecht, XIV+306 pp . Παvεπι στημιακά Συyyράμματα 1 . Γούδης, Χ. : 1 982, " ΦΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ ", Πάτρα, σελ. XVIII+52 1 . 2 . Γούδης, Χ. : 1 982, " ΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΑΣΤΡΙΚΗΣ ΥΛΗΣ ", Πάτρα, σελ. 2 5 7 . 3. Γούδης, Χ. : 1 984, " ΒΙΟΑΣΤΡΟΝ ΟΜΙΑ ", Πάτρα, σελ. Χ+ 1 52 . 4 . Γούδης, Χ. : 1 985, " ΒΑΣΙΚΕΣ Ε Ν Ν ΟΙΕΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΣ " , Αθήνα, Ο . Ε . Δ . Β . , σελ. 1 78.

948


5. Γούδης, Χ. : 1 985, 'ΉΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ", Αθήνα, Ο . Ε . Δ . Β . , σελ. 1 80 . 6. Γούδης, Χ. : 1 985, " ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΟΠΤΙΚΉ ", Πάτρα, Εκδόσεις Πα νεπιστημίου Πατρών, σελ. ΙΧ+ 1 54 . 7 . Γο ύδης, Χ. : 1 986, " ΑΣΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΑΣΤΡΙΚΗ ΥΛ Η ", Πάτρα, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, σελ. 360. 8. Γούδης, Χ. : 1 986, " ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΉ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ ", Πάτρα, Εκδό σεις Πανεπιστημίου Πατρών, σελ. 1 03 . 9. Γούδης, Χ. κ α ι Χριστοπούλου, Π. -Ε . : 2004 , " ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ ", Πάτρα, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, σελ. 8 1 6 (τόμος Ι: σελ. 480 και τόμος 11 : σελ. 336) . 1 0 . Γούδης, Χ. : 2007, " ΚΥΜΑΤΑ SHOCK ", Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πα τρών, σελ. 208. 1 1 . Γούδης, Χ. : 2007, " ΔΥΝΑΜΙΚΆ ΜΕΣΟΑΣΤΡΙΚΑ ΦΑΙΝ ΟΜΕΝ Α ", Αθή να, Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, σελ. 1 76. 12. Γούδης, Χ. : 2007, " ΣΤΟΙΧΕΙΆ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΣΜΟΥ ", Αθήνα, Ινστιτούτο Αστρονομίας και Αστροφυσικής, Εθνικό Αστεροσκο πείο Αθηνών, σελ. 74.

Έργα Γε vικής Επι στήμ ης 1 . Γούδης, Χ. : 1 99 1 , " ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕ Σ ", Αθήνα, Εκδόσεις Κω σταράκη , σελ. 2 7 1 και, σε βελτιωμένη έκδοση , 2005, Εκάτη , σελ. 320. 2 . Γούδης, Χ. και Χριστοπούλου, Π . -Ε . : 1 993, " ΠΕΡΙ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ", Αθήνα, Εκδόσεις Δίαυλος, σελ. 82 . 3. Γούδης, Χ. και Χρ ιστοπούλου, Π . -Ε . : 1 99 7 , " ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝ ΟΛΟΓΙΑΣ " (Ημερολογιακό Β ιογραφικό Λεξικό), Αθήνα, Εκδόσεις Δίαυλος, σελ. 564. 4 . Γούδης, Χ. : 2007, " ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ", Αθήνα, Εκδόσεις Λιβά νη , σελίδες 207. 5. Γούδης, Χ. : 2008, " ΑΣΤΡΟΘΕ ΟΛΟΓΙΑ " (Το Άστρο της Βηθλεέμ - Ο Σταυρός του Γολγοθά), Αθήνα, Εκδόσεις Δίαυλος, σελ. 96 .

Κο ι vωvικά και Ιστορικά 1 . Γούδης, Χ. : 2005, 'Ή ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΔΕ ΞΙΑΣ ", Θεσσαλονίκη , Εκδό σεις Άγνωστο , σελίδες 332 . 2 . Γούδης, Χ. : 2006, " ΟΔΟΣ ΕΛΛΉΝ ΩΝ ", Αθήνα, Εκδόσεις Κάκτος, σελί δες 560. 3. Γούδης, Χ. : 2007, " ΑΝ ΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΔΕ ΞΙΑΣ ", Αθήνα, Εκδόσεις Κά κτος, σελίδες 1 1 2 . 4 . Γούδης, Χ. : 2007, " ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Ν ΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ " (Από την Πτώση στην Ανεξαρτησία), Αθήνα, Εκδόσεις Κάκτος, σελίδες 408. 5. Γούδης, Χ. : 2008, " ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝ Η ", Αρεόπολις, Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, σελίδες 96 .

949


6 . Γούδης, Χ. : 2009, " ΤΟ ΣΉΜΕΡΑ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ Ω Σ ΧΘΕΣ " (Ιδεολο γικά Δοκίμια Γύρω από την Κρίση των Αξιών) , Αθήνα, Εκδόσεις Κάκτος, σελίδες 1 6 5 . 7 . Γούδης, Χ. : 2009, 'ΆΛΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ " ( Η « καθ' ημάς Δεξιά ») , Αθή να, Εκδόσεις Patria, σελίδες 374 . 8 . Γούδης , Χ . : 2 0 1 0, 'Ή ΑΛΉ Θ ΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩ Ν Α 1 904 - 1908 ", Αθήνα, Εκδόσεις Patria, σελίδες 3 1 9 .

Ποίηση Ποι ητικές Συλλογές 1 . Γούδης, Χ. : 1 988, " Μνή μες ", Αθήνα, Ε κδόσεις Εποπτεία, σελίδες 36 . 2 . Γούδης, Χ. : 1 988, " Λ ιγεία ", Αθήνα, Εκδόσεις Εποπτεία, σελίδες 80. 3. Γούδης, Χ. : 1 988, "Ίσις ", Αθήνα, Εκδόσεις Εποπτεία, σελίδες 30. 4. Γούδης, Χ. : 2000, " Αλέξανδρος ", Πάτρα, Αχα"ίκές Εκδόσεις, σελίδες 30. 5. Γούδης, Χ. : 2001 , " Ιερή Συνεύρεση ", Αθήνα, Εκδόσεις Π. Τραυλός, σε λίδες 208. 6 . Γούδης, Χ. : 2001 , ''Anahuac ", Αθήνα, Εκδόσεις Π. Τραυλός, σελίδες 32 . 7 . Γούδης, Χ. : 2002 , " Παλίμψηστο ", Πάτρα, Εκδόσεις Περί Τεχνών, σελί δες 96. 8. Γούδης, Χ. : 2005, " Η Σελήνη των Ν εκρών ': Αθήνα, Εκδόσεις Εκάτη , σε λίδες 1 1 2 . 9. Γούδης, Χ. : 2006, "Έλληνες ", Αθήνα, Εκδόσεις Μέτρον, σελίδες 80. 1 0. Γούδης, Χ. : 2006, " Καινοφανή και Αστερόεντα ", Αθήνα, Εκδόσεις Κά κτος, σελίδες 1 1 2 . 1 1 . Γούδης, Χ. : 2009, " Ο ι Ντάπιες του Μεσολογγιού ", Συλλεκτική 'Εκδοση Πινακοθήκης Σύγχρονης Τέχνης Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, σελίδες 1 6 . Μεταφράσεις 1 . Γούδης,Χ. : 2002 , " Ποίηση και Αστρονομία ", (μεταφράσεις Βρετανών ποιητών), Πάτρα, Εκδόσεις Περί Τεχνών, σελίδες 1 36. 2. Γούδης, Χ. : 2003, ΛΟΡΚΑ: " Τα ποιήματα της Ανδαλουσίας " (μετάφρα ση από τα ισπαν ικά των πο ιητικών συλλογών : Poema del Cante Jondo, Romancero Gitano, Llanto por Ignacio Sάnchez Mejias, Divάn del Tamarit), Αθή να, Εκδόσεις Π . Τραυλός, σελίδες 382 . 3 . Γούδης, Χ. : 2005, ΛΟΡΚΑ: " Ποιητής στη Ν έα Υόρκη " (μετάφραση από τα ισπανικά των πο ιητικών συλλογών : «Poeta en Nueva York» και « Tierra y Luna ») , Αθήνα, Εκδόσεις Π . Τραυλός, σελίδες 246.

950

Τα Ωραιότερα Ποιήματα Του Κόσμου - Χρίστος Γούδης

Recommend Documents