toplumsal bir laneti çekmesi kadar gizli bir lirizmi -bir lirizm esrarı nı- barındırmasının da rolü aranmalıdır, Ece Ayhan’ın durumunda. Bana sadece bir kez, beni altüst eden bir açıklıkla, bahsettiğini hatır lıyorum eşcinsellikle bağından. Ama eski zamandan bahsediyordu. Onunla tanıştığım, onunla yakın bir dostluk kurduğum süre içinde, eşcinsellikle bağının kendisi tarafından dile getirilmesine hiç tanık olmamıştım, eşcinsellikle ilgili bir tavrını hiç gözlemlememiştim. Tam tersine, kadınlara karşı karşı cinsel ilgiler dile getirdiği getirdiği anlar anl ar hatırlıyo hatırlıyo rum. Neyse, ama her şeyi söyleyemem, Taksim meydanında o za manlar bulunan banklardan birinde birinde oturmuştuk, g o ’ ları ların n başlarıy başlarıydı. dı. Eski Es ki ve ciddi, ciddi, önem verdiği bir yaşanm yaş anmışlı ışlıkta ktan, n, bir birlikte birliktelikt likten en bah ba h sediyordu. Aktiflikten, pasiflikten bahsediyordu. “Tabii ki o istemiş olsaydı...” Bahsetmeye hakkım yok. Ama nedense, içimden bir şey, eşcinselliğin de hakkını vermeliyim diye beni dürtüyor.
Fu h u ş Ece Ayhan’ın yapıtında, çocuklar kadar kadınlar da şiddete maruz varlıklar olarak karşımıza çıkıyor, ta ilk başlardan beri. Ana, hala, teyze, abla gibi aile iktidarıyla bağlantılı figürlerin dışında, “ kantocu” , sahne kadın kadınıı ve ası asıll orospu lar öne öne çıkmaktadır: çıkmaktadır:
Ha H a rm o n ie’ ie ’lere çe çeki kilm lmiş iş o rosp ro spu u lar la r g ibi ib i ka k a n tola to ları rı o ka k a n tola to ları rı soyu so yutla tlan n m ış ırm ır m a k lard la rdaa k a n to c u p e r u z ’un ölü bütünü bütü nü ç izer iz erle lerr ölüm öl ümcü cülü lükl kler er oyna oy narl rlaa rmış rm ış ve çarşambaları gidip gid ip ırm aklarda aklard a boğulurlarmış boğulurlarmış ( Ö l ü B ü t ü n , K i n a r H a n i m i n D e n İz l e r İ)
Fuhuş, Ece Ece Ayhan’ Ayha n’ ın yapı tında temel te mel bir yere yer e sahiptir. sahiptir . İki anlatısal yapıtı, Çanakkaleli Melâhat’a İki El Mektup Ya Da Özel Bir Fuhuş Tarihi (1991) ile Mor Ötesi Requiem’in (özellikle bu ikinci yapıtın) ön celikli konusudur. Ayrıca, son dönem şiirlerinden Patron! Ya Da Bir Patron! şiirinde şu vurgu yer almaktadır:
Bey B eyoğ oğlu lu n d a k ifu if u h u şla şl a , pez p ezev even enkl kler erle le ve oro o rosp spul ular arla la iç içe y a