Aktarma Sözlüğü

AKTARMA SÖZLÜĞÜ E-Kitap

Türk dillerinden Anadolu Türkçesi’ne

Deniz KARAKURT

Açıklamalar

AKTARMA SÖZLÜĞÜ

Dijital Sürüm için: 1. Bu kitap kesinlikle ücretsizdir. Herhangi bir bedel talep edilemez. 2. Kaynak belirtmeden alıntı yapılamaz, kullanılamaz.

Deniz Karakurt

3. Yazarın izni olmadan basılamaz. 4. Yazarın izni olmadan kısmen de olsa değiştirilemez. 5. Serbestçe dağıtılabilir ve paylaşılabilir.

Sözlük Etimoloji

Türkçe Türk Lehçe ve Şîveleri, Moğolca Lehçe ve Şîveleri 224 Sayfa

12+

BİRİNCİ BASKI Ağustos, 2017 / TÜRKİYE

ONİKİ YAŞ VE ÜZERİ OKUYUCULAR İÇİNDİR.

Kaynak göstermek kaydıyla her tür alıntı yapılabilir. (İlgili alıntılar için yasal gerekçedir.) © DENİZ KARAKURT, 2017 Tüm Hakları Saklıdır.

İÇİNDEKİLER: GİRİŞ: Sayfa – 3 SÖZLÜK: Sayfa – 5 TABLOLAR: Sayfa – 208 ETİMOLOJİK AÇIKLAMALAR: Sayfa – 216

F-KLAVYE

GİRİŞ

Türkçe târih içerisinde pek çok kola ayrılarak Dünyâ’nın değişik bölgelerine yayılmıştır. Bu kollar her ne kadar Türkçe çatısı altında yer alsalar da farklı isimlerle anılmıştır, çünkü bağımsız birer dil olma niteliği kazanmışlardır. Bu yayılma süreci içerisinde yabancı diller ile etkileşime giren Türk dilleri pek çok yabancı kelimeyi dil varlığının içerisine katmıştır. Bu kaçınılmaz bir durumdur ve yeryüzündeki tüm diller için geçerlidir. Dolayısıyla yabancı kelimelerin belirli bir oranda varlığı bir dil için endişelenilecek bir durum değildir. Fakat öteki taraftan dilin kendi olanakları ile karşılanabilen bir kavram için yabancı bir sözcüğü kullanmanın ne kadar gerekli ve mantıklı olduğu da tartışmalı bir konudur. Bu sözlükte şu anda günümüzde var olan tüm Türk kökenli diller taranarak, Türkiye Türkçesi’ne (Anadolu Türkçesi’ne) söyleyiş açısından uygun olan Türkçe kelimeler aktarılmaya çalışılmıştır. Böylece pek çok yabancı kaynaklı kelimeye de karşılık bulunmuş olmaktadır. Yapılan çalışmada kesinlikle her sözcük aktarılacak diye ısrarcı olunmamış, mümkün olduğunca Anadolu Türkçesi açısından söyleyiş kolaylığı ve kulağa uygunluk dikkate alınmaya çalışılmıştır. Elbetteki yine de bazı yerlerde zorlanmalar da bulunduğu görülecektir, çünkü söyleyiş kolaylığının nesnel kriterlerinin olmadığı da bir başka gerçektir. Bu sözlükte bulunan sözcüklerin hiçbirisi yazarın kendisi tarafından türetilmiş değildir. Neredeyse tamamı binlerce yıllık kültür birikiminin bir sonucu olarak halk ağızlarında kendiliğinden ortaya çıkmış kelimelerdir. Çok az bir bölümü ise devlet kurumları tarafından türetilmiş ama toplumsal kabul görmüş sözcüklerdir. Aktarma yapılırken kelimelerin neredeyse yüzde seksen kadarı, aynen olduğu gibi hiçbir değişiklik yapılmadan aktarılmıştır. Geriye kalan az bir kısmında Anadolu Türkçesi’ne uyarlama amacıyla çok küçük ses değişiklikleri yapılmış olup bu değişiklikler de kelime başına bir veya iki harfi geçmemiştir. Çok nadiren ise asıl anlamdan tümüyle kopmamak kaydıyla bazı anlam kaydırmaları yapılmış olup, bu durumda ise asıl anlam yine verilmiştir. Bu sözlüğün hazırlanabilmesi için uzun yıllar boyunca çok geniş kapsamlı bir tarama yapılmıştır. En büyük güçlük ise yabancı kökenli kelimeleri ayıklamak olmuştur. Türkçe gibi görünen ama yabancı dillerden gelen sözcükler en büyük yanıltıcılardır. Bu sözcükler o derece Türkçeleşmiş ve kulağa o kadar uyumludur ki yabancı kökenli olduklarını kaynak taraması yapmadan anlamak mümkün değildir. Bunlar da her ne kadar artık Türkçe’nin ayrılmaz bir parçası olsalar da yine de sözlüğün kapsamı dışında bırakılmışlardır elden geldiğince. Yine de anlaşılamayan ve gözden kaçanlar elbetteki olmuştur. Bazen de alternatifi bulunmayan yabancı kelimeler köken belirterek verilmiştir. Türkçe’nin söz varlığında zâten bulunan kelimelerin neredeyse tamamı yine sözlüğe katılmamıştır. Yalnızca yeni sözcüklerin eklenmesi amaçlanmıştır. Fakat tesâdüfi olarak Anadolu Türkçesi’nde yer alan pek çok sözcüğün de yer almış olması kaçınılmazdır. Ayrıca devlet kurumları tarafından masa başında türetildiği zannedilen pek çok örneğin de aslında halk dilinden alınarak kullanıma sokulmuş olduğunu gösteren pek çok örnek de sözlükte yer almıştır. Her ne kadar yazarın emeği ve harcadığı zaman bu sözlüğü kendisine ait kılsa da bu sözlükteki her bir kelime geçmişiyle ve geleceğiyle, yayıldığı tüm coğrafya itibariyle Türk Milleti’ne ve Türkî kökenli uluslara aittir. Bu nedenle hiçbir çekince duyulmaksızın kaynak göstermek kaydıyla istenildiği kadar alıntı yapılabilir, kopyalanabilir, kullanılabilir. Müsterih olunması gereken diğer bir husus ise bu sözlükteki hiçbir sözcüğün uydurma olmayışıdır. Kaynak kontrolü ile bu durum rahatlıkla teyit edilebilir.

Sözlüğün amacı yabancı dillerden arındırılmış mutlak Öz-Türkçe bir dil oluşturmak kesinlikle değildir. Böyle bir şeyin olması da zâten mümkün değildir. Ancak yine de pek çok yabancı kelimeye bizzat halk kültürünün karşılık üretebildiği de rahatlıkla görülecektir. Bu sözlüğün içerisinden herkes birkaç kelimeyi günlük hayatın içerisinde kullanabilirse Türkçe’nin zenginliği ve söyleyiş gücü artacaktır. Özellikle kitap veya dergi, gazete yazarlarının ve bilimsel eserler üretenlerin fazla değil üç veya dört kavramı bile kullanmaları önemli bir katkı sağlayacaktır. Ancak sözlüğün hazırlanması aşamasında net olarak tespit edilmiş olan husus, Dünyâ’da hemen her alanda Latince’yi esas alan bir bilim dilinin gelişmiş ve gelişmeye de devam etmekte olduğudur. Maalesef tüm Dünyâ’da herhangi başka bir dil içerisinde bu duruma ikinci bir alternatif oluşturulabilmiş değildir. Elektronik araçlarının yaygınlaşmasıyla birlikte İngilizce de teknolojik kavramları da adlandırmada kullanılan tek dil hâline gelmiş durumdadır. Tam da bu noktada Türkçe için söylenebilecek en önemli şey, bir an önce bilim ve teknoloji kavramlarının karşılıklarının oluşturulması gerekliliğidir. Bu çalışmada buna öncülük edebilecek örneklere de yeterli olmasa da yer verilmeye çalışılmıştır. Fakat kavramlar yine halk ağzından alınmış olduğundan kapsam sınırlı kalmıştır. Çünkü bilim dili üretebilmek için halk ağzı bir yere kadar etkili olmakta, belirli bir aşamadan sonra yetersiz kalmaktadır. Fakat hiç olmazsa toplum tarafından da kullanılan bazı temel kavramlara karşılık üretilebilmiş olduğu görülecektir. Ayrıca bu sözlüğün etimoloji çalışması yapanlar için de önemli bir boşluğu doldurarak katkı sağlaması amaçlanmıştır. Fakat uzun çözümlemeler yerine birkaç kelimelik açıklamalar yeterli görülmüştür. Yalnızca kitabın sonunda bazı sözcüklerle ilgili görüşlere yer verilmiştir. Deniz Karakurt 2017

Yazar artık vazgeçilmez bir kaynak konumuna gelmiş olan “Türk Söylence Sözlüğü”nden sonra ikinci sözlük çalışması olan “Aktarma Sözlüğü” ile Türkçe’nin gizli gücünü bir kez daha ortaya çıkarmaktadır.

-AABA: Abla ABAÇI: Öcü, korkutucu varlık [Benzer: Abası, Abakı] ABAKAN: 1. Kral, hükümdar 2. Cömert ABAKAY: 1. Kraliçe, kadın hükümdar 2. Büyükanne ABAKI: Bostan korkuluğu ABASI: 1. Kötü ruh 2. Şeytan ABAY: 1. Sayın (saygı sözü, erkeklere) 2. Dikkat ABAYLAMAK: 1. Dikkat etmek 2. Hürmet etmek ABAZA: 1. Doyumsuz (cinsellik) 2. Kadınsız/Erkeksiz ÂBİ: Ağabey (Türkçe’den) ABRA: 1. Dara 2. Yeraltı canavarı ABRAÇ: Dümen ABRAMAK: Dümen kullanmak ABRAMAN: Kaptan ABULÇA: 1. İttifak 2. Soy atası [Benzer: Amulca] ABZAR: Ahır ACAR: 1. Yeni 2. Güzel (köken net değil) ACAŞMAK: Yolunu kaybetmek, kaybolmak ACATAY: 1. Kız kardeş (küçük) 2. İki uçlu çatal ACAY: Sayın (saygı sözü, kadınlara) ACAYMAK: 1. Sıla hasreti çekmek 2. Ümitsizleşmek ACIK: 1. Elem, keder 2. Trajedi ACIKLAMAK: Kederlendirmek ACIKSAMAK: İştahlanmak ACILDAMAK: Darılmak, gücenmek ACIRAMAK: Mahrum olmak ACIRGA: Turp ACITAŞ: Alümen, şap AÇA: 1. Abla 2. Teyze AÇACAK: Kalemtraş

AÇAL: Deterjan AÇALA: Bilinmeyen kişi, anonim AÇALAMAK: 1. İkiye ayırmak 2. Deterjanlamak AÇAR: Anahtar AÇARA: Açı, zâviye (matematik) AÇARGA: 1. Anahtar 2. Giriş kodu, şifre AÇARMAK: Dikkat etmek AÇARAMAK: İkiye ayırmak AÇI: Zâviye (matematik) AÇILAĞAN: Kapı kanadı AÇINMAK: 1. Reform yapmak 2. Merhamet etmek AÇIRGAMAK: 1. Tamah etmek 2. Açgözlülük etmek AÇIRMAK: Aç bırakmak AÇITKAN: Maya, ferment AÇITMA: Mayalanmış, fermente AÇKI: Perdah, parlaklık verme AÇKURSAK: Açgözlü, gözü doymaz AÇNAVUR: Sucuk (köken net değil, Açna: Maya) AÇSAMAK: Aralamak, yarı açmak AÇTIRAN: İştah verici, iştah açıcı ADAĞAN: 1. Fedâkar 2. Dağ tanrısı (mitoloji) ADAK: Nezir ADAKAY: Büyükbaba, dede ADAKLAMAK: 1. Yürümek 2. Adak adamak ADAKLANMAK: 1. Yürümek 2. Adak adamak ADALDAŞMAK: Helalleşmek (ad alıp vermek) ADALGA: 1. Terim 2. Adlandırma ADALGAN: Nominatif, adlandırılmış ADALMAK: Şöhret kazanmak, ünlenmek ADALYOL: Hidâyet, doğru yol ADANÇ: 1. Fedâ, başkoyma 2. Vaat 3. Taahhüt

ADANGAN: Fedâi

AĞDUK: 1. Kutsal 2. Saf (temiz)

ADANMAN: Fedâkar

AĞGARIN: Penguen

ADARGAL: Gıpta

AĞINÇ: 1. Cereyan, akım 2. Elektrik

ADARGAMAK: Gıpta etmek

AĞINMAK: Özgürleşmek, hürleşmek

ADAY: 1. Namzet, kandidat 2. Başvuran

AĞIRŞAK: 1. Disk, kurs 2. Tekerlek diski

ADIRMAN: Yulaf

AĞIŞ: 1. Yükselme 2. Göğe çıkma (Hz. İsa)

ADKOŞMA: Lakap takma

AĞIŞMAK: 1. Yükselmek 2. Göğe çıkmak (Hz. İsa)

ADKOŞMAK: Lakap takmak

AĞITMAK: 1. Yükseltmek 2. Ağıt okumak

ADLAŞMAK: Bahse girmek

AĞIZDANMAK: Doğaçtan şiir okumak

ADUĞÇUN: Seyis, at bakıcısı

AĞIZDIRIK: Gem

ADUK: Anonim, ismi bilinmeyen

AĞLAZ: Mızıkçı, oyunda ağlayan

ADURHAY: 1. Soy Atası 2. Karaçay-Balkarların atası

AĞLAZLAMAK: Mızıkçılık yapmak, oyunda ağlamak

AĞAK: Çiçek hastalığı

AĞLAZLIK: Mızıkçılık, oyunda ağlama

AĞAL: 1. Ruh çağırma 2. Saygı sözü (“Hazreti” gibi)

AĞMA: Meteor, şahap

AĞALÇI: 1. Ruh çağırıcı 2. Hastalık 3. Misâfir

AĞMAK: Yükselmek

AĞALAY: Pembe renk

AĞMAYA: Beyaz tenli şişman çocuk (kız)

AĞALCAN: Ev örümceği 2. Örümcek adam (kurgu)

AĞNAMAK: Yerde yuvarlanmak (hayvan, eşek, kedi)

AĞAN: 1. Dua 2. Hayvan ruhu 3. Ced, ata

AĞRAM: Ağırbaşlı

AĞAR: 1. Atmosfer, hava 2. Bal arısı

AĞRAMLAMAK: Ağırbaşlı davranmak

AĞARÇAN: Lor peyniri

AĞRAS: Mütevâzi, alçakgönüllü,

AĞARMAG: Karabuğday unu

AĞRINMAK: 1. Rahatsızlanmak 2. Zoruna gitmek

AĞARSINMAK: Kendini ağırdan satmak

AĞTAYA: Beyaz tenli şişman çocuk (erkek)

AĞARTAÇ: Çamaşır suyu

AĞU: Zehir [Benzer: Avu, Ağı]

AĞARTKA: Bira

AĞULAÇ: 1. Zehirli madde 2. Zehirli yemek

AĞAS: Kakım (hayvan) [Benzer: As]

AĞULANMA: Zehirlenme

AĞAT: Beyaz ev ördeği

AĞURÇA: Salatalık, hıyar (bitki)

AĞATAY: Erkek kardeş (küçük)

AĞYA: Tepeli doğan kuşu

AĞAZ: Gelincik (hayvan)

AĞZAÇAR: 1. İftar 2. İftâriyelik, iftarlık yiyecek

AĞAZAK: Ağaç fidanı, küçük ağaç

AĞZALAK: Ağız dalaşı, tartışma

AĞAZDANMAK: Dedikodu yapmak

AĞZAMA: 1. Söz verme 2. Sözlü taahhüt

AĞCAKUTAN: Ak pelikan kuşu (kutsal sayılır)

AĞZAMAK: Söz vermek

AĞZINMA: Pişmanlık

AKKAN: Lenf, lenfa

AĞZINMAK: Pişmanlık duymak

AKKARINCA: Termit, beyaz karınca

AHAR: Akarsu [Benzer: Akar]

AKKOR: Florasan

AHLAV: 1. Ahlama, inleme 2. Âh etme, bedduâ

AKLAR: Kapitalistler, sosyalizm karşıtları

AHSINMAK: Ah etmek, iç çekmek

AKLAV: Berât

AHTARMA: Nadas

AKMAN: 1. Nezih 2. Şubat ayı

AHTARMAK: Nadasa bırakmak [Benzer: Aktarmak]

AKMAY: Sâde yağ, katışıksız tereyağ

AKA: Amca

AKPAN: Ocak ayı

AKAÇ: Dren

AKRAÇ: 1. Helki 2. Su kabı

AKAÇLAMA: Drenaj

AKRAR: Bereket töreni (Arapça “İkrar” ile ilgisizdir)

AKAÇLAMAK: Drenaj yapmak

AKRAŞIN: Albino

AKAĞAN: 1. Likit 2. Akmakta olan (kurumamış)

AKSIM: Protein (bilimsel)

AKAK: 1. İnci 2. Mecrâ

AKSIMAK: 1. Berât istemek 2. Temyize gitmek

AKALAY: Alüminyum (Akkalay > Akalay)

AKSINMAK: 1. Berât etmek 2. Temize çıkmak

AKARYAKIT: Fueloil, sıvı yakıt

AKSIRGAK: Ak sarmaşık

AKATOY: Yaz bayramı (21 Haziran)

AKSUYAK: Sosyete

AKBUĞA: 1. Beyaz ejder 2. Tıp tanrısı 3. Tıp simgesi

AKŞAR: Badana

AKBUR: 1. Tebeşir 2. Tebeşir taşı

AKTANMAK: 1. Haklı çıkmak 2. Berât etmek

AKÇA: 1. Para 2. Para birimi (“Lira” gibi)

AKTARGA: 1. Fırıncı tahtası 2. Faks cihazı

AKÇALAY: 1. Nakdî 2. Parasal

AKTOMUR: Lenf damarı

AKÇASIZ: Bedâva, parasız

AKULA: Köpekbalığı (Rusça’dan)

AKÇURA: 1. İyi cin 2. Zararsız hayâlet

AKUNA: Dalgıç kuşu

AKI: Cömert, eli açık

AK-UY: Beyaz Saray (Ak Ev)

AKILAMAK: Cömertlik yapmak

AKYUMUR: Beyaz turp

AKIN: 1. Halk ozanı 2. Hücum

AKYUVAR: Lökosit (kan hücresi)

AKINAY: Kadın halk ozanı

ALABUĞA: Balina (Buğa: Ejderhâ benzetmesi ile)

AKINÇ: 1. Cereyan, akım 2. İlham, esin

ALAÇIK: Kulübe, baraka

AKINDIRIK: 1. Reçine 2. Bitki veya ağaç özü

ALAĞAN: Fâtih, fetheden

AKIŞKAN: Likit

ALAĞÇIN: Çok renkli, karışık renkli

AKIZ: 1. Tesir, etki 2. Kuğu

ALAK: 1. Yabâni ot 2. Bataklık

ÂKİ: Abla (Çuvaşça’dan)

ALAKÇIN: 1. Yabâni ot ayıklayıcısı 2. Yaşam tanrıçası

ALAKLAMAK: Yabâni ot ayıklamak

ALAZDAMAK: 1. Tütsüleme 2. Ateş tedâvisi

ALAKAY: Budala, ahmak, sersem

ALAZDAV: 1. Tütsülemek 2. Ateş tedâvisi yapmak

ALAKURŞAK: Gökkuşağı

ALAZLAMAK: 1. Tütsülemek 2. Ateş dolaştırmak

ALAMA: Kızıl Giysi (“Al Aba” anlayışının kökeni)

ALAZLAMA: 1. Tütsüleme 2. Ateş dolaştırma

ALAMAK: 1. Can almak (öldürmek) 2. Fethetmek

ALBAN: 1. Harç (vergi) 2. Arnavut, Şkip

ALAMAN: 1. Fâtih, fetheden 2. Ganîmet

ALBANÇA: Arnavutça, Şkipçe

ALAN: 1. Dost 2. Meydan

ALBANYA: Arnavutluk, Şkipiye

ALANDAMAK: Şüphelenmek

ALBASMAK: 1. Cin çarpmak 2. Hummâ olmak

ALANDAV: 1. Şüphe 2. Endişe

ALBAY: Miralay (askerî rütbe)

ALANIR: Tarla faresi (Microtus arvalis türü)

ALBIS: 1. Cadı 2. Alkarısı

ALAPAY: Aşık kemiği

ALCAMAK: Hayret etmek

ALARGA: 1. Ahize 2. Radyo alıcısı

ALCAŞMAK: Hayret etmek (birlikte)

ALARMAN: 1. Tesellüm eden 2. Alacaklı

ALCIMAK: Alzheimer hastası olmak

ALARTMAK: Kızıl renge boyamak

ALCIRAMAK: Alzheimer hastası olmak

ALASIYA: Alivre, önceden ödenmiş

ALÇA: Vişne

ALAŞ: 1. Savaş nârası (“Alaş!” diyerek) 2. Millet

ALÇAYAK: Fincan

ALAŞA: 1. Sevimli 2. Renkli kilim 3. Kazakların atası

ALÇAZMAK: 1. Kızarmak (meyve) 2. Çiçek açmak

ALAŞLAR: Kazak, Kırgız ve Tatarlar’ın ortak adı

ALDA: Hîle

ALAŞTAMAK: “Alaş! Alaş!” diye bağırmak

ALDAÇ: Hîle

ALAŞAR: Hadım, iğdiş

ALDAÇI: Ölüm meleği (din, mitoloji)

ALAŞIM: Metal karışımı

ALDAKÇI: 1. Hîlebaz 2. Soytarı, hokkabaz

ALAŞMAK: 1. Karışmak 2. Melezleşmek

ALDALAMAK: Yalan söyleyerek tesellî etmek

ALAŞMAN: Melez, hibrit

ALDAMAK: 1. Hîle yapmak 2. Kaybetmek

ALAŞUR: Kasvetli hava, boğucu hava

ALDAMAN: Sahtekar

ALAV: 1. Alev 2. Ateş tanrıçası (mitoloji)

ALDAL: 1. Günah 2. İnsanın kendini aldatması

ALAVAN: Timsah (köken net değil)

ALDANÇ: 1. Sahtekarlık 2. Dolandırılma

ALAVKU: Orman güvercini

ALDAMÇI: Sahtekar

ALAY: 1. Askeri birlik 2. Öyle 3. Kasım ayı

ALDAR: 1. Hîleci 2. Şan, ün 3. Kurnaz

ALAYAK: Sahtekar

ALDAŞ: Muvâza

ALAYTMAK: Gözleri kızarmak

ALDAŞMAN: 1. Muvazâcı 2. Kama

ALAZ: Alev 2. Ateş tanrısı (mitoloji)

ALDAV: İğfal

ALDAVÇI: İğfal eden

ALLAR: Bolşevikler, sosyalizm savunucuları

ALDIRAŞ: 1. Umursama 2. Telaş

ALMA: Elma

ALGA: İleri, ileriye doğru

ALMAÇ: Reseptör

ALGANA: Levrek balığı

ALMAĞAN: Kızıl sincap

ALGASAMAK: 1. Acele etmek 2. Telaş etmek

ALMAR: Depo, ambar

ALGASAV: 1. Aceleci 2. Telaşlı

ALMARGA: Antrepo

ALGAY: 1. Şaşı 2. Kör 3. Tencere

ALMAŞ: Mübâdele

ALGI: Hissiyat

ALMAŞKA: Metagenez

ALGIŞ: 1. Hayırdua 2. Temenni

ALMAŞMA: Kambiyo

ALIĞAN: 1. Kör 2. Körlerin koruyucu meleği

ALMAŞMAK: Mübâdele etmek

ALIK: Sersem (aklı alınmış kişi)

ALMAZ: Cadı, [Benzer: Albıs]

ALHUR: Erik (Ancelika türü)

ALMILA: Yabâni elma

ALIM: 1. İbret 2. Bahşiş

ALNAÇ: Cephe (önyüz)

ALIMÇI: 1. İbret alan 2. Bahşiş toplayıcı

ALNAMAK: Dikkatsizlik etmek

ALIMGA: Hükümdar kâtibi

ALNAY: Dikkatsizlik

ALIMLAMAK: Borçlanmak

ALNIK: Dikkatsiz

ALIMSA: Rüşvet

ALP: 1. Yiğit 2. Kahraman

ALIMSAMAK: Rüşvet almak

ALPARGANMAK: 1. Yiğitleşmek 2. Kahramanlaşmak

ALINÇ: Tahsilat

ALPAGUT: Savaş kahramanı

ALIPSATAR: 1. Tüccar 2. Manüplasyoncu

ALPAN: Kadın kahraman

ALIŞAN: 1. Stajer öğrenci 2. Meteor, şahap

ALPAR: 1. Yiğit 2. Kahraman

ALIŞMAN: Stajer

ALPIMAK: 1. Hürmet etmek 2. Yiğitlik göstermek

ALIZ: Hasta (mikrop almış)

ALSAK: 1. Hevesli 2. Sempatik

ALIZLAMAK: Hastalanmak (mikrop almak)

ALSAMAK: 1. Heveslenmek 2. Almak istemek

ALKA: 1. Yabâni güvercin 2. Gerdan 3. Küpe 3. Kızıl

ALTAÇ: Altın işlemecisi

ALKAMAK: Takdis etmek

ALTAM: 1. Adım 2. Alta alma (güreş)

ALKAMIŞ: 1. Takdis edilmiş 2. Mukaddes

ALTAMAK: 1. Adımlamak 2. Alta almak (güreş)

ALKIM: Gökkuşağı

ALTANHADAK: Kutup Yıldızı, Polaris

ALKIMAK: 1. Hayırdua etmek 2. İyidilekte bulunmak

ALTATAR: Revolver tabanca, altıpatlar

ALKIŞTAK: 1. Temenni eden 2. Müteşekkir

ALTON: Altmış (sayı)

ALLAH: Tek Tanrı (Arapça’dan, çoğul kullanılmaz)

ALUV: 1. Negatif 2. Eksi

ALVASTI: Cin çarpması [Benzer: Albastı]

ANAYURT: Anavatan

ALYUMUR: Kırmızı turp

ANDA: Kan kardeşi

ALYUVAR: Eritrosit (kan hücresi)

ANDAÇ: Ajanda

ALZA: Parmaksız eldiven

ANDAGAY: 1. Ahit 2. Kutsal kitap

AMA: Teyze

ANDAK: Hemen

AMAGAY: Yular

ANDAKAR: Kan kardeşi

AMAK: Maraz

ANDALAMAK: Ahitleşmek, antlaşmak

AMAL: 1. Çâre, derman 2. Usül, metod

ANDALAY: Dünür

AMALÇAK: 1. Mâhir 2. Derman bulan

ANDAMAK: 1. Ant içmek 2. Dikkat etmek

AMALDAMAK: 1. Çâre bulmak 2. Söz vermek

ANDARMAK: 1. Yemin etmek 2. Dikkat ettirmek

AMALSIZ: Dermansız, çâresiz

ANDAV: Dikkat

AMAN: Kötü (Yaman > Aman, Arapça değildir)

ANDAZIN: Pulluk (büyük saban)

AMANÇAR: Boşboğaz

ANDAT: İfâde

AMANLAMAK: 1. Kötülemek 2. Kötü davranmak

ANDIK: Sırtlan

AMANLIK: Kötülük [Benzer: Yamanlık]

ANDIKMAK: 1. Yemin etmek 2. Söz vermek

AMARLAMAK: Tesellî etmek

ANDIZ: Fâhişe, hayat kadını

AMUR: 1. Huzur (içsel) 2. Sükûnet

ANG: 1. Zihin 2. Hayvan

AMURGA: 1. Boynuz 2. Canavar

ANGAMA: 1. Yâd etme 2. Hayvan yakalama

AMURLAMAK: 1. Huzur bulmak 2. Sâkinleşmek

ANGAMAK: 1. Yâd etmek 2. Hayvan yakalamak

AMURTMAK: 1. Huzur vermek 2. Sâkinleştirmek

ANGARMAK: İdrâk etmek

AMRAMAK: Âşık olmak [Benzer: Emremek]

ANGAY: 1. Zihin 2. Hâfıza

AMRAK: Âşık

ANGI: 1. Sınıf 2. Kategori

AMRANÇ: Aşk

ANGILAMA: 1. Sınıflandırma 2. Kategorize etme

AMZAMAK: Tadına bakmak

ANGILAMAK: 1. Sınıflandırmak 2. Kategorize etmek

AN: 1. Zekâ 2. Zihin

ANGIN: Meşhur

ANAGAŞ: Zürâfa (Moğolca’dan)

ANI: Hâtıra

ANAK: 1. Câmi 2. Mescid

ANIK: 1. Hazır 2. Mevcut

ANAMAK: Tedavi olmak

ANIKLAMAK: Tespit etmek

ANARMAK: 1. Fark etmek 2. Harekete geçirmek

ANIKTAMAK: 1. Belirmek 2. Îzah etmek

ANAŞA: Esrar, afyon

ANIKTAV: 1. Tespit 2. İzahat

ANAŞACI: Esrarkeş, afyon tiryâkisi

ANIMAK: Hazırlanmak

ANIMSAMAK: Hatırlamak

APTIRMAK: Hayret etmek

ANINMAK: Hazırlık yapmak

AR: Kahverengi

ANITKAN: Hazır

ARABOZMAK: 1. Nifak sokmak 2. Fitne çıkarmak

ANITMAK: Hazırlamak

ARABOZAN: 1. Münâfık 2. Fitneci

ANIŞTAY: 1. Anma töreni 2. Anma günü

ARABOZAR: 1. Nifak 2. Fitne

ANIT: Âbide

ARAÇALAMAK: Kavga ayırmak, araya girmek

ANITKURGAN: Anıtmezar, Anıtkabir

ARAĞATAN: 1. Vahşî hayvan 2. Canavar

ANITMAK: 1. Dikkat çekmek

ARAK: Alkol (Ayrak > Arak, Arapça değildir)

ANIZ: 1. Efsâne 2. Ekin kalıntısı

ARAKA: Alkollü içki (Arakı > Rakı, Arapça değildir)

ANIZTAN: Mitoloji

ARAKÇI: 1. Ayyaş 2. Alkolik

ÂNİ: Anne (Türkçe’de, yöresel)

ARAKZAK: Alkolik

ANKAV: 1. Sersem 2. Enâyi

ARAL: Yarımada

ANLAK: 1. İrfan 2. İdrak

ARALAŞ: Karışık

ANLAV: 1. Anlama 2. Yapay zekâ (teknoloji)

ARALAŞMAK: Karışmak

ANNE: Ana (Türkçe’de ve Çuvaşça’da)

ARALMAK: Mâhmur bakmak

ANRA: Zihinsel engelli

ARAMAN: Su aygırı, hipopotam

ANRAYMAK: Aklını yitirmek

ARAN: 1. İnsan 2. Avlu, ön bahçe 3. Vâdi

ANSAV: 1. İhtiras 2. Hırs

ARANA: Karavana (büyük kazan)

ANSIZ: 1. İrfansız 2. İdraksiz

ARANGA: 1. Avlu, ön bahçe 2. Balkon

ANTAMAK: 1. Kolaçan etmek 2. Tâkip etmek

ARAR: 1. Hakem 2. Meşe ağacı

ANTAMAN: Hafiye, dedektif

ARARGA: Hakemlik

ANTAYCI: Gizli hayran

ARAŞ: Kalabalık

ANTBOZAN: Yemini tutmayan

ARAŞTIRMAN: Araştırma görevlisi

ANTBOZMAK: Yeminini tutmamak

ARAT: 1. Halk 2. Zirâi sulama 3. Yeraltı balığı (mit)

ANZAK: 1. Yabâni 2. Vahşî

ARATÇI: Halkçı

ANZINMAK: 1. Yabânileşmek 2. Vahşîleşmek

ARATÇIL: Demokratik

APA: Hala (babanın kız kardeşi)

ARATÇILAMAK: Demokratikleşmek

APARMAK: 1. Alıp götürmek 2. İdâre etmek

ARATLAMAK: Zirâi sulama yapmak

APÇAMAK: Sarsılmak

ARAVAN: Karasaban

APLAN: Lağım faresi

ARAVURAN: Provakatör

APSAK: Kavak

ARAVURMAK: Provakasyon yapmak

ARAY: Kuşluk vakti

ARGATMAK: Kurnazlık yapmak

ARAYLANMAK: Hava aydınlanmak

ARGAVUL: 1. Komşu köy 2. Özel koruma polisi

ARAZA: 1. Süt konyağı 2. Süt likörü

ARGIL: Mamut (nesli tükenmiştir)

ARBAMAK: 1. Efsun yapmak 2. Büyü ile korumak

ARGIMAK: 1. Yorulmak 2. Yaşlanmak

ARBAV: Efsun [Benzer: Arpağ]

ARGIN: Yorgun

ARBUZ: Eşek hıyarı

ARGITMAK: Yormak

ARCA: 1. Sandık 2. Tahta kutu

ARGIMÇAK: Salıncak

ARCAN: 1. Mâden suyu (Sanskritçe’den) 2. Kaplıca

ARGIŞ: Kervan

ARÇA: Ardıç

ARGUMAK: 1. Safkan at 2. Yarış atı

ARÇAĞA: Münâkaşa

ARGUN: Yaban atı

ARÇAMAK: Münâkaşa etmek

ARGUTAL: Hamam otu

ARÇI: 1. Arındırma 2. Tütsü ile temizleme

ARGUY: Saf, rafine

ARÇIMAK: 1. Arındırmak 2. Tütsü ile temizlemek

ARIN: Sayfa, sahife

ARÇILAK: 1. Ardıç ağacı 2. Tütsü için ağaç dalı

ARINKAY: Dermansız

ARÇMAK: 1. Heybe 2. Heybeye doldurmak

ARIĞ: 1. Saf 2. İffetli 3. Temizlik tanrıçası (mitoloji)

ARÇURA: Yarım cin (belaltı kuyruk gibidir)

ARIĞAN: Cadı süpürgesi (bitki)

ARDA: 1. Îtibar 2. Şeref 3. Çelik kalem

ARIĞLANMAK: Berât etmek

ARDAK: 1. Îtibarlı 2. Şerefli

ARIĞLAMAK: Berât ettirmek

ARDAMAK: 1. Şeref kazanmak 2. Pâye kazanmak

ARIK: Zayıf

ARDATMAK: 1. Şereflendirmek 2. Pâye vermek

ARIKMAK: Zayıflamak

ARDILMAK: Silsile oluşturmak

ARILMAK: Rafine olmak

ARDIŞIK: Müteselsil

ARILÇAMAK: Rafine olmak

ARGA: Metod, usül

ARILGAMAK: Rafine etmek

ARGAÇ: 1. Ağıl 2. Dokuma atkısı

ARIMAK: 1. Temizlemek 2. Yorulmak

ARGALIK: 1. Sıradağ 2. Dağ altından geçen tünel

ARINMAK: Temizlenmek

ARGAMAK: Entrika çevirmek

ARIŞ: 1. Çavdar 2. At arabası oku 3. Dokuma ipi

ARGANMAK: Entrikaya uğramak

ARIŞMAK: 1. Dokumak 2. Tedirgin etmek

ARGARMAK: Skandal çıkarmak

ARIŞTANMAK: Tedirgin olmak

ARGAŞ: 1. Nazlı 2. İşveli

ARITAÇ: Arıtma cihazı

ARGAŞMAK: 1. Nazlanmak 2. İşve yapmak

ARITKAN: Deterjan

ARGATAY: Kurnaz

ARITLAMAK: Deterjanla temizlemek

ARK: Kanal (suyolu )

ARTAĞAN: 1. Bereketli 2. Çoğalan

ARKAÇAK: 1. Kanalet 2. Damlalık

ARTAK: 1. Artan yiyecek 2. Fazlalık

ARKAK: Kronik

ARTAMAK: Fazlalaşmak

ARKALAŞMAK: Birbirini kollamak

ARTIKÇA: 1. Nâfile 2. Fazladan

ARKAMAK: Sebebini araştırmak

ARTINÇAK: 1. Pozitif yük (fizik) 2. Proton (fizik)

ARKAN: Kement

ARTINMAK: Tasarruf etmek

ARKANLAMAK: Kementle yakalamak

ARTIŞMAK: 1. Bereketlenmek 2. Çoğalmak

ARKAR: 1. Dağ koyunu 2. Küçükayı takımyıldızı

ARVA: Dara [Benzer: Abra]

ARKAŞMAK: Dayanışmak

ARVAMAK: Efsun yapmak [Benzer: Arbamak]

ARKAY: 1. Hantal 2. Mertek

ARVANA: Tek hörgüçlü deve, Uygur devesi

ARKAYIN: Şımarık [Benzer: Erköyün]

ARVAŞ: Efsun

ARKAZ: Tembel

ARVAŞMAK: Efsun yapmak (birlikte)

ARKAZMAK: Tembellik etmek

AS: 1. Aşağı 2. Zihin 3. Kakım (hayvan)

ARKIN: 1. Âheste 2. Gelecek yıl

ASALAK: Parazit, tufeyli

ARLAĞAN: Saf, rafine

ASALTAŞ: Cevâhir, cevher

ARLAK: Biraz ötedeki, az ilerideki

ASAMAK: 1. Tırmanmak 2. Yukarıya çıkmak

ARLAMAK: Rafine etmek

ASAR: Çadır

ARMAK: 1. Zayıflamak 2. Yorulmak

ASARAKÇI: 1. İlgili 2. Şefkatli

ARMAN: 1. Arzu 2. İstihzâ, alay 3. Kutsal rüyâ

ASARAN: 1. İlgilenen 2. Şefkatli

ARNAMA: İthâf

ASARMAK: 1. İlgilenmek 3. Şefkat göstermek

ARNAMAK: İthâf etmek

ASAV: Fayda, menfaat

ARS: Gelincik (hayvan)

ASAVAÇ: Vestiyer

ARSAGAR: 1. Sırıtkan 2. Dişlek

ASAY: 1. Vâlide 2. Esas, asıl

ARSAL: 1. Sırıtkan 2. Dişlek 3. Esmer

ASIĞ: Fayda, menfaat [Benzer: Assı]

ARSAMAK: 1. Sırıtmak 2. Diş göstermek

ASIĞLANMAK: 1. Faydalanmak 2. İstifâde etmek

ARSANMAK: 1. Sağlığını korumak 2. Nazar değmek

ASILGA: Bilboard, reklam panosu

ARSAR: 1. Şüphe 2. Tereddüt, kararsızlık

ASINMAK: Menfaat sağlamak

ARSIK: Esmer

ASIRMAK: Mübâlağa etmek

ARSIL: Yabâni

ASKAY: İstihzâ, alay

ARSIMAK: Müdâhale etmek

ASKAYLAMAK: İstihzâ etmek, alay etmek

ARSILDAMAK: Kükremek (yırtıcı hayvan)

ASKINMAK: 1. Tâciz etmek 2. Depreşmek

ASMAN: Avize (Farsça Gökyüzü benzeşimi ile)

AŞITKA: Maya, ferment

ASNARMA: İstifâ

AŞITMAK: Mayalamak, fermente etmek

ASNARMAK: İstifâ etmek

AŞKABAK: Bal kabağı

ASNIK: Kısır (çocuğu olmayan)

AŞKARAK: 1. Tamahkâr 2. Açgözlü

ASRA: Aşağı

AŞKARMAK: 1. Tamah etmek 2. Açgözlülük etmek

ASRANDI: Evlatlık çocuk

AŞLAK: Yemeklik malzeme

ASRAMA: 1. Besleme 2. Evlatlık 3. Evlat edinme

AŞLIK: Mutfak

ASRAMAK: 1. Beslemek 2. Evlat edinmek

AŞMAK: Hurç

ASSI: Kâr, kazanç [Benzer: Asığ]

AŞODA: Yemek odası

ASSILAMAK: 1. Kâr etmek 2. Menfaat sağlamak

AŞOLSUN: Âfiyet olsun!

ASTANA: 1. Başkent 2. Eşik

AŞTAMAK: 1. Acıkmak 2. İştahlanmak

ASUVLANMAK: Küsmek

AŞTAY: Açgözlü

AŞAK: Kirâ

AŞUYU: Aşevi

AŞAKLAMAK: Kirâlamak

ATAĞANDAŞ: 1. Rakip 2. Muhalif

AŞAM: İştah

ATAK: 1. Hücum 2. Hamle

AŞAMA: Kademe

ATALMA: Terim, termin

AŞAMAK: Yemek almak (dağıtılan yemeği)

ATAMAN: 1. Reis 2. Elebaşı, çetebaşı

AŞAMLI: İştahlı

ATAN: Hadım, iğdiş

AŞAMSIZ: İştahsız

ATANAK: Haç, ıstavroz (köken net değil)

AŞARIK: Yemeklik malzeme

ATARCA: Pulsar, ataryıldız

AŞARGAN: Aşeren (hâmile)

ATARGA: Mancınık, katapult

AŞARMAK: Aşermek (hâmile)

ATARMAK: 1. At binmek 2. Hedef almak

AŞATKAN: Yemek dağıtan 2. Aşevi

ATARMAN: Keskin nişancı

AŞATMAK: Yemek dağıtmak

ATAV: 1. Terim, termin 2. İthaf

AŞAV: Sofra

ATAVUL: 1. Süvâri 2. Atlı polis

AŞGAR: Alkali (kimya)

ATAVUZ: Kerpeten

AŞIĞAN: Lor peyniri

ATAY: 1. Kasıt 2. Cezâ tanrısı (mitoloji)

AŞIK: 1. Kemik oyunu (Arapça değil) 2. Küsürat

ATAYTMAZ: Düşsel dokunulmaz varlık

AŞIKMAK: 1. Aşık oynamak 2. Artmak, artık kalmak

ATAYURT: Anavatan

AŞINA: Dişi kurt (mitoloji)

ATBAKAR: Seyis

AŞIT: Viyadük

ATBAKIL: Zar oyunu

ATÇAPAR: Jokey (binici)

AVLAK: 1. Issız 2. Av alanı

ATILCAMAK: Emeklemek, sürünmek (bebek)

AVMA: Pusu

ATINÇ: 1. Nabız (damarda) 2. Kalp atışı

AVMAK: Devirmek

ATIZ: 1. Kanalizasyon, lağım 2. Drenaj

AVMALAMAK: Pusuya yatmak

ATIZLAMAK: 1. Lağım kazmak 2. Drenaj açmak

AVNAMAK: Devrilmek

ÂTİ: Baba (Çuvaşça’dan)

AVRAÇI: Cankurtaran

ATKARMAK: 1. İcrâ etmek 2. At binmek

AVRAĞUZ: Ambulans

ATKIÇ: Sapan

AVRAMAK: 1. Hayat kurtarmak 2. Büyülemek

ATLAMBAÇ: Seksek oyunu

AVRAMAN: Cankurtaran

ATLAK: Üzerine basılarak atlanan şey (taş)

AVRAL: 1. Kurtuluş, halas 2. Merhamet

ATMA: Serpme ağ

AVRALTAY: Zafer Bayramı [Benzer: Avraltoy]

ATMAN: Hallaç

AVRAN: Pide fırını

ATTE: Baba (Yakutça’da ve Çuvaşça’da)

AVRUĞAN: Hasta [Benzer: Ağrığan]

AVALAMAK: 1. Ahitleşmek 2. Toplanmak

AVRUMAK: Hastalanmak [Benzer: Ağrımak]

AVAN: 1. Avcı 2. Av kuşu 3. Zorba

AVSAN: Tabut

AVAR: 1. Avcı 2. Hortum (rüzgar) 3. Kürek

AVSALAMAK: Tabuta koymak

AVARLAMAK: 1. Silah doldurmak 2. Kürek çekmek

AVSAR: 1. Av yeteneği olan kişi 2. Yular

AVARMAK: 1. Ava salmak (av kuşu) 3. Öğütmek

AVSATI: 1. Av duâsı ve adağı 2. Av tanrısı (mitoloji)

AVARMAN: Yel değirmeni

AVSUL: İskorpit hastalığı

AVAŞ: Muâhede, ahit

AVŞAR: Süt koyunu

AVAŞMAK: Ahitleşmek

AVTAMAK: İlüzyon gösterisi yapmak

AVCAR: 1. Düğün ağıdı 2. Baharat

AVTAY: İlüzyonist

AVDAN: 1. Nahiye 2. Horoz

AVUL: Köy

AVDAR: Sandık

AVULÇA: Mezra, küçük köy

AVDARLAMAK: Sandığa koymak

AVULÇAMAK: İttifak yapmak (köyler arası)

AVDARMAK: 1. Oyalamak 2. Çevirmek

AVUNÇ: Tesellî

AVGALDAY: Şaman maskesi

AVUR: Müşkül

AVKA: Masaj

AVURTMAÇ: Sahanda yumurta

AVKAMAK: Masaj yapmak

AVUŞ: 1. Tünel 2. Geçit 3. Değiştirme

AVKAMAN: 1. Masöz (kadın) 2. Masör (erkek)

AVUŞMAK: 1. Tünelden geçmek 2. Değiştirmek

AVKALAMAK: Masaj yapmak

AVUNMAK: Tesellî olmak

AVUTMAK: Tesellî etmek

AYBAR: Dolunay [Benzer: Aypara]

AVUZ: Hayvanların ilk sütü [Benzer: Ağuz]

AYÇA: Hilal

AVZARMAK: Devirmek, yıkmak

AYÇILAK: Yakamoz

AYA: 1. Avuç içi 2. Kefe (terâzi) 3. İyi ruh

AYDAMAK: 1. Araba sürmek 2. İş tâkip etmek

AYAÇA: Kefe (terâzi)

AYDAN: Yarım ay

AYAÇI: 1. İyi ruh 2. Melek

AYDAR: 1. Nezâketsiz 2. İbik (kuşlarda)

AYAĞAN: Kadeh

AYDARLAMAK: 1. At sürmek 2. Nezâketsizleşmek

AYAKTAŞ: Yolda yürürken konuşulan kişi

AYDARMAK: Dâvet etmek

AYALAMAK: 1. Seyahat etmek 2. Beste yapmak

AYDAT: 1. İmdat 2. Aylık ödeme (“Aidat” benzeşimi)

AYALAK: Seyyah

AYDATMA: 1. İş gördürme 2. Medet dileme

AYALDAMA: İstasyon, otogar, ototerminal

AYDATMAK: 1. İşini gördürmek 2. Medet dilemek

AYALDAMAK: Duraklamak

AYDAVÇI: Şoför

AYALDAV: 1. Menzil 2. Mesâfe

AYDINMAK: Îtirâf etmek

AYALGA: 1. Lakap 2. Rumuz 3. Beste 4. İhtimam

AYDIRMAK: 1. Konuşturmak 2. Îtiraf ettirmek

AYALGAMAK: 1. Lakap takmak 2. İhtimam etmek

AYGAK: 1. Beyyine 2. Delil

AYALGAN: İhtimam gösterilen

AYGAKÇI: 1. Dedektif, hafiye 2. Delil toplayıcı

AYALGALAMAK: Beste yapmak

AYGAKTAMAK: 1. Kanıtlamak 2. Olay yeri incelemek

AYAM: 1. İhtimam 2. Esirgeme 2. Lakap

AYGAKTAR: Olaş yeri inceleme (kriminal)

AYAMA: 1. Lakap 2. Rumuz 3. Göbek adı

AYGAMAK: 1. Feryât etmek 2. Delil toplamak

AYAMAK: 1. İhtimam göstermek 2. Lakap vermek

AYGAY: Feryât

AYAN: 1. Seyahat 2. Dedikodu 3. Şarkı 4. Âşikar

AYGI: 1. Paten pisti 2. Hokey pisti

AYANÇI: Seyyah

AYGIT: Âlet, cihaz

AYANGA: Gökgürültüsü

AYGULAK: Solungaç

AYANMAK: Merhamet etmek

AYIK: 1. Sabah 2. Uyanık 3. Sarhoş olmayan

AYAV: 1. Merhamet 2. Doğumun ilk haftası

AYIL: 1. Mezra, küçük köy 2. Toka 3. İş 4. Dehşet

AYAVÇAN: 1. Merhametli 2. Müşfik, şefkatli

AYILÇI: Köylü

AYAVGAN: Doğayı koruma haftası (21-28 Haziran)

AYILDAMAK: Köyde yaşamak

AYAZ: Zemherî

AYILDAŞ: Aynı köyden olan

AYAZ ATA: 1. Kış tanrısı (mitoloji) 2. Noel baba

AYILGAMAK: Dehşet duymak

AYAZMA: 1. Zemheri 2. İçmece (Rumca etkisi ile)

AYILGANÇ: Dehşetli

AYAZMAK: Zemheri olmak

AYIMAK: Korkmak (“Ayı” kelimesinin kökeni)

AYILTI: Dehşet

AYMAZMAK: 1. Gaflet etmek 2. Ayıplamak

AYIRŞA: 1. Çatal 2. Zımba teli sökücü

AYNAL: Civar

AYIRTLAMAK: Fark etmek

AYNALMAK: Devredilmek

AYIRTMAÇ: Peynir altı suyu

AYNIK: 1. Ayık 2. İçkisi bitmiş kişi

AYIŞMAK: Muhabbet etmek

AYNIMAK: 1. Ayılmak 2. İçkisi bitmek

AYITKAL: 1. Rapor 2. Brifing

AYOZ: 1. Evliya 2. Aziz, saint (Moldavca etkileşimle)

AYITMAN: 1. Hatip, edip 2. Öğretim görevlisi

AYRAÇ: Parantez

ÂYİ: Anne (Uygurca’dan)

AYRAK: Kımız [Benzer: Arak]

AYKIN: 1. Âşikar, sarih, net 2. Etken

AYRAKLAMAK: Kımız mayalamak

AYKINLIK: Sarihlik, netlik

AYRAMAK: 1. İstisna etmek 2. Mayalamak

AYLA: Hâle

AYRAN: Yoğurt içeceği [Benzer: Aran]

AYLAM: 1. Daire, halka 2. Tavaf

AYRAT: 1. Alâmet-i Fârika, ayırıcı işâret 2. Fark

AYLAMAK: 1. Tur atmak 2. Tavaf etmek

AYRATA: Bilhassa

AYLANA: 1. Çember 2. Tur

AYRICALIK: 1. İmtiyaz 2. İstisna

AYLANÇ: Viraj

AYRIKÇA: Müstesnâ

AYLANÇAK: 1. Turnike (âlet) 2. Döner kapı

AYRIKÇI: Ayrılıkçı

AYLANDIRMAK: Çevirmek, döndürmek

AYRIKSI: 1. İstisnâi 2. Sıradışı

AYLANGAÇ: Pervâne böceği, ateş böceği

AYRILIŞMAK: 1. Ayrılmak (anlaşarak) 2. Nişan atmak

AYLANGAN: Semâzen

AYRINÇ: 1. Fark 2. Ton (renk)

AYLANDIRMAK: Etrâfında döndürmek (at)

AYSAMAK: Aydan etkilenmek (bilimsel değildir)

AYLANMAK: 1. Semâ dönmek 2. Tur atmak

AYSAR: Ayın etkisiyle değişen karakter (halk inancı)

AYLATKAL: Rapor [Benzer: İletkel]

AYTAÇ: Hatip, edip

AYLATKAMAK: Rapor vermek [Benzer: İletkemek]

AYTAMAN: Spiker (televizyon, radyo)

AYLATMAK: Haber vermek

AYTAR: 1. Muhâbir 2. Röportajcı

AYLAV: 1. Devir 2. Tur

AYTARGA: Röportaj

AYMAG: 1. Kabîle 2. Sınıf (tür)

AYTAZ: 1. Yiğit 2. Kahraman

AYMAK: 1. Bilinçlenmek 2. Yaratmak

AYTIK: Hitap

AYMAKLAMAK: Sınıflandırmak

AYTILGAN: 1. Şifâhi, ağızdan 2. Mezkur, bahsi geçen

AYMANMAK: İmtinâ etmek [Benzer: Eymenmek]

AYTILMAK: Bahsedilmek, bahsi geçmek

AYMAZ: 1. Gâfil 2. Şuursuz

AYTIM: 1. İbâre 2. Paragraf

AYMAZLIK: Gaflet 2. Şuursuzluk

AYTIŞ: 1. Hitabet 2. Atışma (edebiyat)

AYTIŞMA: 1. Sohbet 2. Atışma (edebiyat)

AZMAN: Canavar

AYTIŞMAK: 1. Sohbet etmek 2. Atışmak (edebiyat)

AZNA: 1. Şeytan 2. Yeraltı tanrısı (mitoloji)

AYTOLU: Dolunay

AZNALANMAK: Küfretmek

AYTUVÇU: 1. Meddah 2. Stendapçı (Stand-up’çu)

AZNAMAK: 1. Küfretmek 2. Tahrif olmak

AYULDUZ: Ay-Yıldız, Türklerin ulusal simgesi

AZRAK: Ender

AYZIT: Güzellik tanrıçası (Venüs/Afrodit eşdeğeri)

-B-

AZA: 1. Maraz 2. Kötü ruh (Arapça değildir) AZAÇI: 1. Kötü ruh 2. İfrit AZAK: 1. Nâdir 2. Anonim 2. Uzunluk birimi (75 cm) AZALAMAK: 1. Eziyet etmek 2. Cine tutulmak AZANMAK: Korkmak (ruhsal varlıklardan) AZAR: Azeri, Azerbaycanlı (Hazar > Azar) AZARGAMAK: 1. Fobi duymak 2. Paniklemek AZARMA: 1. Hîle 2. Sahtekarlık AZAŞMAK: Yolunu kaybetmek AZATAY: Cinlenmiş, şeytan tutmuş AZAV: Vahşî AZAY: 1. Plesenta 2. Şikâyet AZAYMAK: 1. Şikâyet etmek 2. Azalmak AZAYTMAK: 1. Şikâyet etmek 2. Azaltmak 2. Kısmak AZGAN: 1. Kuşburnu (bitki) 2. Kâfir AZGIRMA: 1. İğfal 2. Karikatür AZGIRMAK: 1. İğfal etmek 2. Karikatür çizmek AZIK: 1. Erzak 2. Yolluk 3. Şubat ayı AZIMAK: 1. Sağırlaşmak 2. Isırmak AZIRAMAK: Emzirmek AZIRAY: Şeytan (azdıran varlık) [Benzer: Açıray] AZIRGAN: 1. Süt annesi 2. Nâdir AZIRGANMAK: Kıt bulunmak, ender olmak AZITMAK: Bırakıp kaçmak AZLANMAK: Azımsamak

BACARAN: 1. Mâhir 2. Başarılı BACARGAN: Mahâretli BACARIK: Mahâret BACARMAK: Becermek, başarmak BACARMAZ: Beceriksiz, başarısız BACI: 1. Abla 2. Hemşire (tıp) BAÇ: Hîle (köken net değil) BAÇMAK: Hîle yapmak BAÇAĞ: Oruç BAÇAĞLAMAK: Oruç tutmak BAÇAĞAN: 1. Oruç tutan 2. Râhibe BAÇAĞTAY: Oruç bayramı [Benzer: Baçağtoy) BADA: Yenge BADALAK: 1. Kasnak 2. Çelme BADIÇ: 1. Üzüm asması 2. Kameriye, kamelya BADIMCAN: Yuvarlak patlıcan, bostan patlıcan BADIRAK: Kavrulmuş arpa BADRACAN: Domates BADRAMAK: 1. Yanmak 2. Kızarmak (sebze, meyve) BAĞA: Kaplumbağa kabuğu BAĞAL: 1. Çamur, balçık 2. Kerpiç 3. Duvar BAĞALMAK: Duvar örmek BAĞANA: 1. Sütun 2. Post BAĞATUR: Kahraman [Benzer: Bahadır] BAĞBAGAY: Hayâlet yarasa 2. Yarasa adam (kurgu)

BAĞÇA: 1. Bahçe 2. Paket (Farsça değildir)

BAKALAMAK: Emeklemek, sürünmek

BAĞÇALAMAK: Paketlemek

BAKANAK: Hayvan tırnağı

BAĞDAMAK: 1. Bağdaş kurmak 2. Bacağını sarmak

BAKARMA: 1. İdâre, 2. Çocuk bakıcılığı

BAĞI: 1. Sihir 2. İlüzyon 3. Büyü ile engelleme

BAKAV: Fal

BAĞIÇI: 1. Sihirbaz 2. İlüzyonist

BAKAVUZ: Gizli polis

BAĞILAMAK: 1. Sihir yapmak 2. Büyü ile engellemek

BAKI: Fal

BAĞIMAK: 1. Sihir yapmak 2. Büyü ile engellemek

BAKILAMAK: Fal bakmak

BAĞIMÇAK: 1. Tedâvi 2. Uyuşturucu tedâvisi

BAKILAV: 1. Nezâret 2. Müşâhade

BAĞIMSIZ: İstiklal sâhibi

BAKINÇ: Nezâret

BAĞIMSIZLIK: İstiklal

BAKINDIZ: Astrolog

BAĞINÇ: Râbıta

BAKIŞKAN: 1. Çapkın 2. Birbirine bakan evler

BAĞINIŞ: 1. Tâbiiyet 2. İtaat

BAKLAN: Karabatak kuşu

BAĞINMAK: 1. Tâbi olmak 2. İtaat etmek

BAKMAN: Vâsi

BAĞINTI: 1. Râbıta 2. Formül

BAKRAÇ: Kova

BAĞIRDAK: Sütyen [Benzer: Bağırçak]

BAKSI: Şaman[Benzer: Bahşı]

BAĞIRDAŞ: 1. Dost 2. Sırdaş

BAKTALAŞ: 1. Rakip 2. Hasım

BAĞIT: 1. Akit 2. Nikah

BAKTI: 1. Lütuf 2. İyilik tanrısı (mitoloji)

BAĞLACAN: Asma kabağı

BALA: 1. Evlat 2. Yavru

BAĞLAĞI: Baraj

BALAĞAN: 1. Çoluk çocuk 2. Sağdıç 3. Kasım ayı

BAĞLAK: 1. Bent 2. Set

BALAK: Manda yavrusu [Benzer: Malak]

BAĞLAM: 1. Buket 2. Deste (10 adet)

BALALAMAK: Yavrulamak

BAĞLAMA: Türk sazı, Türk millî çalgısı

BALALAYKA: Rus telli çalgısı (Rusça’dan)

BAĞLANGAN: İrtibatlı

BALAN: Kartopu ağacı, vibirnum

BAĞLAŞMA: İttifak

BALAR: 1. Yosun 2. Kum tepesi 3. Tören

BAĞLAŞMAK: İttifak kurmak

BALARMAK: Karanlık çökmek

BAĞLAŞMAN: Müttefik

BALAVUR: 1. Ejderhâ 2. Hatıl (duvar içi kiriş)

BAĞMAK: 1. Bağlamak 2. Duvar örmek

BALAVUZ: Balmumu

BAĞNAZ: Mutaassıp

BALDIRCAN: Yamula patlıcanı (çizgili mor)

BAĞRAÇ: Megafon

BALGAT: 1. Kasaba 2. İlçe

BAĞTAY: Maskeli balo

BALGASUN: Şehir, kent

BAKAÇ: 1. Vizör 2. Dürbün

BALIĞ: 1. Sur, kale duvarı 2. Şehir, kent

BALIT: 1. Duvar 2. Sur, kale duvarı

BARMAK: 1. Peyda olmak 2. Hece ölçüsü

BALKA: 1. Balyoz 2. Çamur 3. Harç (sıva, beton)

BARON: 1. Avrupa soylusu 2. Derebeyi (Latince’den)

BALKI: 1. Şimşek 2. Parıltı, ışıltı

BARSAMAK: Gıpta etmek

BALKIMAK: 1. Şimşek çakmak 2. Işıldamak

BARSLAN: 1. Panter 2. Leopar

BALKIŞ: Yakamoz

BASA: 1. Sonra 2. Fazla

BALMAK: Duvar örmek (Bağalmak > Balmak, Bağ)

BASAÇ: Deklanşör

BALTOY: 1. Ballı 2. Bal şenliği [Benzer: Baltay]

BASAĞAÇ: Pres

BAMBU: Asya kamışı (Tamilce’den)

BASALAK: Tulum peyniri

BAN: 1. Horoz sesi 2. Ezan

BASALAMAK: Sıkıştırarak doldurmak

BANLAÇ: 1. Horoz direği 2. Şerefe (minârede)

BASAMAN: 1. Zorba 2. Deniz tanrısı (mitoloji)

BANLAMAK: 1. Horoz ötmek 2. Ezan okumak

BASAN: 1. Cenâze yemeği 2. Kuluçka 3. Despot

BAR: 1. Var 2. Rab

BASAR: 1. Sınır, hudut 2. Sarımsak

BARAĞAN: 1. Materyal 2. Emtia, mal

BASARAK: Pedal

BARAK: 1. Tüylü köpek 2. Köpek başlı insan (mit)

BASIKMAK: 1. İçi daralmak 2. Baskına uğramak

BARATAY: 1. Zengin 2. Holding

BASILGAN: Matbû

BARÇA: 1. Tamam 2. Hep

BASINMAK: 1. Kahretmek 2. Zayıf görmek

BARÇAK: Kabza

BASIMUYU: Matbaa

BARÇASI: 1. Tamamı 2. Hepsi

BASIR: Trahoma hastalığı

BARÇIN: İpek kumaş

BASIRGA: Kâbus

BARDAMAK: 1. Gururlanmak 2. Varlığıyla övünmek

BASIRGAMAK: Kâbus görmek

BARDAM: 1. Gurur 2. Varlığıyla övünme 3. Nîmet

BASIRGANMAK: Sayıklamak, uykuda konuşmak

BARDAMÇI: 1. Gururlu 2. Varlığıyla övünen

BASIRMA: 1. Kuluçka, gürk 2. Külbastı yemeği

BARDIRMAK: Devâm ettirmek

BASIRMAK: 1. Bunalmak 2. Kuluçkaya yatmak

BARGAN: 1. Mersin ağacı ve meyvesi 2. Gidişat

BASITMAK: 1. Bunaltmak 2. Kuluçkaya yatırmak

BARGU: 1. Nîmet 2. Rızık

BASKA: Korse

BARIN: Sîne

BASKANCAK: 1. Merdiven 2. Kademe

BARINMAK: 1. İkâmet etmek 2. Rızıklanmak

BASTA: 1. Lapa 2. Cendere

BARK: Aile

BASTALAMAK: 1. Lapa yapmak 2. Cenderelemek

BARKILDAK: Islıkçı ördek

BASTAMAK: Preslemek

BARKIN: 1. Mâlik 2. Aile reisi

BASTAV: 1. Eşik 2. Membâ

BARLIK: Mülk

BASTIK: Pestil

BASTIRGAÇ: Pres âleti

BAT: 1. Kuvvet 2. Şiddet

BASU: 1. Balyoz 2. Tarla

BATA: 1. Tâziye 2. Nîmet 3. Süslü çizme 3. Duâ

BAŞALA: İşâret parmağı

BATAÇI: 1. Tâziyeci 2. Duâcı 3. Soy atası

BAŞARA: Karanfil çiçeği

BATAĞAN: 1. Sivrisinek 2. İtdirseği, arpacık çıbanı

BAŞARCAN: Başarılı

BATALAŞMAK: 1. Tâziye vermek 2. Sözleşmek

BAŞAVUL: General (asker)

BATAR: Zâtülcenp hastalığı

BAŞBOZAR: 1. Fâsit, fesatçı 2. Fitneci

BATLANMAK: Kuvvetlenmek

BAŞBUĞ: Genelkurmay başkanı

BATMAN: 1. Kovan 2. Ağırlık ölçüsü (7,5 kg)

BAŞÇANAK: Kafatası

BATRAK: Mızrak

BAŞKAK: 1. Tahsildar 2. Vergi toplayıcısı

BATU: 1. Batı yönü 2. Sağlam, dayanıklı

BAŞKAMAK: 1. Tahsil etmek 2. Vergi toplamak

BATUK: Karabatak kuşu

BASKARMA: 1. Hükümranlık 2. İcrâ, yürütme

BATULAĞAN: 1. Tasdiknâme 2. Takviye

BASKARMAK: 1. Hükmetmek 2. İcrâ etmek

BATULAMAK: 1. Tasdik etmek 2. Takviye etmek

BAŞKARMAN: 1. Hükümdar 2. Reis

BATUMAK: 1. Katılaşmak 2. Sertleşmek

BAŞKARMANLIK: 1. Hükümdarlık 2. Riyaset

BATUR: 1. Kahraman 2. Yiğit [Benzer: Bağatur]

BAŞLAK: 1. Başıboş 2. Start noktası

BATURAMAK: Kuvvetlenmek

BAŞLAM: 1. Siftah 2. Start 3. Teşebbüs

BATURGAN: 1. Kuvvetli 2. Kahraman

BAŞLAMÇI: 1. Siftahça 2. Startör 3. Müteşebbis

BAV: 1. İçi boş 2. İçi boşaltılmış hayvan 3. Kemer

BAŞLAP: Îtibaren

BAVAR: 1. Kuş terbiyecisi 2. Devam

BAŞMAN: 1. Ekâbir 2. Muhtar

BAVLAMAK: Ava alıştırmak (özellikle kuş, köpek)

BAŞORDA: Başkent, başşehir

BAVRAK: Çiriş otu

BAŞTAĞAN: 1. Mürşit 2. Şeyh 3. Şaman

BAVUR: Karaciğer

BAŞTAĞÇI: 1. Rehber 2. Yol gösterici

BAY: 1. Beyefendi 2. Zengin

BAŞTAK: Antre, hol

BAYAÇUT: Burjuva

BAŞTAR: 1. Ferâgat 2. Orak

BAYAĞUT: 1. Zengin 2. Gâni

BAŞTARMAK: 1. Ferâgat etmek 2. Orakla biçmek

BAYAK: Demin, biraz önce

BAŞTAŞI: Mezar taşı

BAYAM: 1. Meyan kökü 2. Âşikar

BAŞTAV: 1. Öncülük 2. İmamlık

BAYAMAK: 1. Zengin olmak 2. Mal sâhibi olmak

BAŞTAVCI: 1. Öncü 2. İmam

BAYAN: Hanımefendi

BAŞYARZAM: İlk yardım

BAYAR: 1. Aziz 2. Aristokrat

BAŞYASA: Anayasa, Kânun-i Esasi, Teşkilât-ı Esâsiye

BAYARGAMAK: 1. Zenginleşmek 2. Övünmek

BAYARLAMAK: Tebrik etmek

BAYNA: 1. Mutlu 2. Saadetli

BAYARTAY: 1. Karnaval 2. Bayram

BAYNAMAK: 1. Mutlu olmak 2. Saadet duymak

BAYATI: Mâni (edebiyat)

BAYRA: 1. Balyoz 2. Savaş baltası

BAYATMAK: 1. Eskimek 2. Tükenmek

BAYSAL: 1. Memnûniyet 2. Îtidal

BAYAZ: 1. Tatmin 2. Memnûniyet

BAYTAK: Birçok, epey

BAYAZMAK: 1. Tatmin olmak 2. Memnûn olmak

BAYTAL: Kısrak

BAYÇAMA: Tetkik

BAYTAMAK: 1. Çoğalmak 2. Durmak

BAYÇAMAK: Tetkik etmek

BAYUMAK: 1. Îmar olmak 2. Zenginleşmek

BAYÇAĞAN: Baykuş

BAYUTMAK: 1. Îmar etmek 2. Zenginleştirmek

BAYÇAR: Kurban

BAZAMA: Sığınak

BAYÇARMAK: Kurban kesmek

BAZGAN: 1. Mersin ağacı 2. Balyoz

BAYÇURA: Ev cini (eve bereket getirdiğine inanılır)

BAZIŞKIN: Tansiyon

BAYDAK: 1. Şubat ayı 2. Bayrak

BAZMAK: 1. Îtimat etmek 2. Terâzi ile ölçmek

BAYDAR: 1. Zengin 2. Gâni

BAZMAN: 1. Îtimat 2. Terâzi

BAYDARA: Kurban derisinin asıldığı sırık

BECERGEN: Mahâretli

BAYDARKA: 1. Sporcu kayığı 2. Kano

BEÇEL: Sünnet (tıp)

BAYGAR: Tay

BEÇELMEK: Sünnet olmak (tıp)

BAYIK: 1. Doğru 2. Doğru söz

BEDİZ: Heykel [Benzer: Betiz]

BAYILGAMAK: Baygınlık geçirmek

BEDÜK: Azâmetli, azim

BAYINCAN: Salatalık, hıyar (bitki)

BEGÜM: 1. Prenses 2. Beğ/Bey karısı

BAYINDIR: Mâmur

BEĞEÇ: Küçükbey

BAYINDIRMA: Îmar etme

BEĞELE: Ahududu

BAYINDIRMAK: Îmar etmek

BEĞENCE: Takriz, övgü yazısı

BAYKAM: 1. Muayene 2. Müşâhede

BEĞENÇ: 1. Zevk 2. Estetik

BAYKAMAK: 1. Muayene etmek 2. Gözlemlemek

BEĞENDİ: Hünkarbeğendi yemeği

BAYKAV: 1. Muayene 2. Müşâhede

BEĞENSEK: 1. Estetik 2. Hoşa giden

BAYLAK: 1. Zenginlik 2. Refah

BEĞLEMEK: Bey gibi davranmak

BAYLAN: 1. Nazlı 2. İşveli

BEK: 1. Koruma 2. Korunan bölge

BAYLAV: 1. Müreffeh 2. Ambalaj

BEKE: Mürekkep (sıvı)

BAYMAK: Zenginleşmek

BEKEN: 1. Bekleme 2. Nöbet tutma

BAYMAL: 1. Müreffeh 2. Sâbit

BEKENÇİ: 1. Gece bekçisi 2. Fener bekçisi 3. Nöbetçi

BEKERGE: 1. Nâfile, fazladan 2. Tamamlayıcı

BELENÇEK: Salıncak

BEKET: Otel

BELERMEK: Gözleri irileşmek

BEKİMEK: 1. Sertleşmek 2. Kronikleşmek

BELEŞME: Rehber (telefon, adres)

BEKİNÇEK: Saklambaç oyunu

BELEZ: Romatizma

BEKİNMEK: 1. Sağlamlaşmak 2. Sığınmak

BELGET: Senet

BEKİTMEK: 1. Sağlamlaştırmak 2. Onaylamak

BELGİ: 1. Simge 2. İşâret 3. Alâmet

BEKLEV: Nöbet

BELGİLEÇ: 1. Tespit 2. Teşhis 3. Zabıt

BEKTEŞ: 1. Akran, yaşıt 2. Eyâlet

BELGİLEMEK: 1. Tespit etmek 2. Teşhis etmek

BELARUS: Beyaz Rus

BELİN: Panik

BELARUSÇA: Beyaz Rusça

BELİNLEMEK: Paniklemek

BELARUSYA: Beyaz Rusya

BELKENÇEK: Korse

BELÇE: Sivri kürek, bel

BELLEK: Hâfıza

BELÇEK: 1. Şüphe 2. Bahis (iddia)

BELSENMEK: 1. Beline kadar açmak 2. Nazlanmak

BELÇEMEK: Bahse girmek (iddiaya girmek)

BENGÜ: Ebedî [Benzer: Mengü]

BELÇİMEK: Otlatmak

BERÇ: Nasır, deri sertleşmesi

BELÇER: 1. Mera 2. Otlatma

BERÇİ: Dilenci

BELÇİR: 1. Bahis (iddia) 2. At derisi çizme

BEREĞEN: Cömert

BELDEK: 1. İşâret 2. Alâmet

BEREN: 1. Kuzu 2. Kuvvetli

BELDEM: 1. Kemer 2. Yırtmaçlı etek

BEREŞEN: Cömert

BELDENMEK: 1. Cilve yapmak 2. İşvelenmek

BERGELEMEK: 1. Dövmek 2. Yaralamak

BELDEV: Çadırın orta kuşağı

BERGEN: 1. Veren (Tanrı’nın sıfatı) 2. Yenge

BELE: Kuzen (erkek)

BERGİL: Borç

BELEÇE: Kuzin (kız)

BERGÜ: 1. İlham 2. Vahiy 3. Allah vergisi yetenek

BELEĞEN: Hayâlet

BERİLEMEK: 1. Tenzih etmek 2. Ayrı tutmak

BELEK: Hediye, armağan

BERİLGEN: 1. Vefâlı 2. Fanatik 3. Mutaassıp 3. Borç

BELEKEY: Su kurbağası

BERİLTE: Yayım (radyo, televizyon)

BELEKLEMEK: Hediye etmek, armağan vermek

BERİLTEMEK: Yayımlamak (radyo, televizyon)

BELEKTEY: Hediyeleşme günü

BERİMÇE: Kâr, kazanç

BELEMEK: 1. Süslemek 2. Nakış işlemek

BERKE: 1. Zor, çetin 2. Kamçı

BELEMEN: Görünmez adam/kadın (kurgu)

BERKEMEK: 1. Zorlaşmak 2. Katılaşmak

BELEN: 1. Hazırlıklı 2. Havâle hastalığı 3. Yol tanrıçası

BERMEK: 1. Sadaka vermek 2. Borç vermek

BERTEN: Bu sabah

BEYRÜ: Ezeli [Benzer: Meyrü]

BERTMEK: Yaralamak, berelemek

BEYTEREK: Yaşam ağacı (mitoloji)

BERTİNMEK: Yaralanmak, berelenmek

BEYZE: Prens (Dördüncü dereceden

BERÜK: Lütfen

BEZEK: 1. Süs 2. Nakış

BESEREK: 1. Dövüş devesi 2. Melez, hibrit

BEZEMEK: 1. Süslemek 2. Nakış işlemek

BEŞE: Erkek kardeş

BEZDİRGEN: Bıktırıcı, usandırıcı

BEŞMÜYÜZ: Beşgen, beşköşeli

BEZGEK: Sıtma, malarya

BEŞEN: Elli (sayı)

BEZGİ: 1. Menteşe 2. Bıkkınlık, usanmışlık

BEŞİM: Öğle vakti

BEZİKTİRMEK: Bıktırmak, usandırmak

BET: 1. Çehre, sîma 2. Sahife, sayfa

BEZMEK: Bıkmak, usanmak

BETE: Hindistan cevizi, kokonut

BIÇAĞAN: Kangren

BETEGE: 1. Ayrık otu 2. Yulaf

BIÇAR: 1. Hızar 2. Elektrikli testere

BETİ: Yazı

BIÇKA: 1. Kibrit 2. Talaş

BETİM: Tasvir

BIÇMAL: Hadım, iğdiş

BETİMLEMEK: Tasvir etmek

BIJILDAMAK: 1. Ekşimek 2. Fısıldamak

BETİNÇ: Tasavvur

BIKIN: Kalça

BETLEMEK: Fiil çekmek, tasrif etmek (gramer)

BILAYDA: Berâber

BETLEŞMEK: 1. Yüzleşmek 2. Yüzüne söyleşmek

BIRGA: İmzâ

BETSİNMEK: Utanmak, yüzü tutmamak

BIRGALAMAK: İmzâlamak

BETSİZ: Yüzsüz, arsız

BIŞLAK: Peynir

BEY: 1. Prens 2. Vâli 3. Soylu [Benzer: Beğ]

BIŞLAMAK: 1. Mayalamak 2. Peynir yapmak

BEYÇE: 1. Prenses 2. Bey karısı [Benzer: Biyçe]

BIZAĞAN: Tuva sazı (telli bir çalgıdır)

BEYDE: Prens (birinci dereceden, Mei-dei: Mete)

BİBEK: Kız kuşu

BEYGE: 1. Prens (ikinci dereceden) 2. At yarışı

BİÇE: 1. Parça (kumaş) 2. Dans

BEYİRMEK: Melemek (koyun, kuzu)

BİÇEK: 1. Kumaş makası 2. Tırpan

BEYLE: Prens (üçüncü dereceden)

BİÇELEMEK: 1. Kumaş kesmek 2. Dans etmek

BEYLEM: Deste (10 adet) [Benzer: Bağlam]

BİÇEN: 1. Saman 2. Çimen [Benzer: Piçen]

BEYLEMEK: 1. Rapt etmek 2. Hükmetmek

BİÇENEK: 1. Biçilmiş ot 2. Biçilmeye hazır tarla

BEYLENGEN: 1. İrtibatlı 2. Hükümran 3. Muktedir

BİÇER: Ekin biçme makinesi

BEYLEV: 1. Râbıta 2. Hükümet 3. İktidar

BİÇERGE: Çim biçme makinesi

BEYREM: Meryem (Özel ad - ses benzeşimi ile)

BİÇİK: 1. Yazı 2. Kalmuk Kutsal Kitabı [Benzer: Bitig]

BİÇİKÇİ: Kâtip

BİLİG: 1. Hikmet 2. Doktrin

BİÇİLGEN: Biçilmiş ot

BİLİGTEY: 1. Hikmet sâhibi 2. Akademisyen

BİÇİMEK: Yazı yazmak [Benzer: Bitimek]

BİLİNÇ: Şuur

BİÇİMEL: El yazması

BİLİNÇEK: Sâbıka

BİÇİN: 1. Maymun (köken tartışmalı) 2. Hasat

BİLİNSEK: 1. Okur yazar 2. Öğrenme heveslisi

BİDEREK: 1. Gereksiz 2. Beyhûde

BİLİŞİM: 1. Komünikasyon 2. Sibernetik

BİK: Kilit

BİLİŞME: 1. Komünikasyon 2. Haberleşme

BİKLEMEK: Kilitlemek

BİLİT: İdrak

BİKE: 1. Hanımefendi 2. Leydi 3. Prenses

BİLİZ: Cüce

BİLDE: 1. İşâret 2. Alâmet 2. Puan (not)

BİNET: 1. Taşıt bileti 2. Binek (araç)

BİLDEHİZ: Esrârengiz

BİRDE: 1. Kraliçe 2. Prenses (köken net değil)

BİLDELEME: 1. Târif etme 2. Tespit etme

BİRDEM: 1. İştirak 2. Elbirliği

BİLDELEMEK: 1. Târif etmek 2. Tespit etmek

BİREĞİ: Rağmen

BİLDELİ: Meşhur, tanınmış

BİREN: 1. Pisboğaz 2. Açgözlü

BİLDESİZ: Meçhul, tanınmayan

BİREY: 1. Şahıs 2. İnsan

BİLDİRGE: 1. Manifesto 2. Teblîgat

BİRGE: 1. Müştereken 2. Elbirliğiyle

BİLDİZ: 1. Îlan 2. Afiş

BİRGELEP: 1. Müştereken 2. Elbirliğiyle

BİLDİZMEK: 1. Îlan etmek 2. Afiş asmak

BİRİLME: 1. Pes etme 2. Vazgeçme

BİLEKÇEK: Kelepçe

BİRİLMEK: 1. Pes etmek 2. Vazgeçmek

BİLELEŞMEK: Berâber olmak

BİRİM: Ünite

BİLEM: Uzunluk ölçüsü birimi (30 cm)

BİRİŞME: Mukavemet

BİLERÇİN: Altınbaş kavunu

BİRİŞMEK: Mukavemet etmek

BİLERMEN: Bilir kişi

BİRLEŞKEN: Müttefik

BİLET: Haber, enformasyon (Bilmek fiilinden)

BİRMENZEŞ: Mütecânis, tek cins

BİLEV: Plak (müzik aygıtı)

BİRZE: 1. Kral 2. Prens (köken net değil)

BİLGE: 1. Âlim 2. Pir 3. Üstat 4. Guru

BİRZEM: 1. Âhenk 2. Uyum 3. Üniforma

BİLGEMEN: 1. Âlim 2. Profesyonel 3. Mütehassıs

BİSEY: Kedi yavrusu

BİLGEN: 1. Haberdâr 2. Mâlumat sâhibi

BİTÇE: Sivilce, akne

BİLGETMEK: 1. Haberdâr etmek 2. Mâlumat vermek

BİTEGÜN: Ayın son günü

BİLGİN: Bilim insanı (kadın/erkek), bilim adamı

BİTEVİYE: Bitene kadar [Benzer: Bitesiye]

BİLİDE: Ocak ayı

BİTEY: Flora, bitki örtüsü

BİTİG: Kitap [Benzer: Biçig]

BOĞNA: Testere

BİTİMEK: Kitap yazmak [Benzer: Biçimek]

BOĞNAMAK: Testere ile kesmek

BİTİMEN: Yazar, müellif

BOĞSUK: 1. Boyun prangası 2. Tasma

BİTİR: İftar (Arapça “Vitr” benzeşimi, net değil)

BOĞUÇA: Çıkın [Benzer: Bohça]

BİTİRÇİ: 1. İftar eden, oruç açan kişi 2. Mezun

BOĞULDAY: Kurt adam, kurda dönüşen kişi

BİTİRİVÇİ: Mezun

BOĞULGA: Nefes tıkanması

BİY: Dans

BOĞULTA: Bandaj

BİYÇE: 1. Prenses 2. Bey karısı [Benzer: Beyçe]

BOĞUN: 1. Hece 2. Demiryolu makası 3. Eklem

BİYE: Kısrak

BOĞUNDU: Mesâne

BİYELEY: Eldiven (baş parmağı ayrı, diğerleri bitişik)

BOĞUNDURMAK: Kendini asarak intihar etmek

BİYMEK: Dans etmek

BOĞURDAK: Nefes borusu, trake

BİYİV: Dans gösterisi

BOĞURSAMAK: 1. Boğazı tıkanmak 2. Nefesi kesilmek

BİYİVÇİ: 1. Dansöz (kadın) 2. Dansör (erkek)

BOĞUZLAĞA: Kurban (boğazını keserek)

BİZMEN: El kantarı

BOĞTA: Kadın şapkası (nişanlanma simgesidir)

BODUMAK: 1. Muhasebe etmek 2. Hesaplamak

BOĞTALAMAK: 1. Şapka giydirmek 2. Nişanlanmak

BODULGA: 1. Muhasebe 2. Hesap

BOHÇA: Basit bez torba [Benzer: Boğuça]

BODULTAY: Muhasebe kurulu

BOLAÇAK: Müstakbel, gelecekteki

BODUR: Kısa (Köken belirsiz)

BOLAGAY: 1. Şaklaban, soytarı 2. Palyaço

BOĞAÇAR: 1. Erkek dana 2. Boğa çobanı

BOLAĞAN: 1. Bereketli 2. Mahsuldar

BOĞAK: 1. Anjin hastalığı 2. Gerdan 3. Gırtlak

BOLAN: Ren geyiği [Benzer: Bulan]

BOĞALDAK: 1. Süslü direk 2. Totem direği

BOLAT: Erkek arı

BOĞAN: 1. Sıkıcı hava 2. Köşeli koltuk

BOLCAL: 1. Ecel 2. Mühlet 3. Vâde

BOĞANAK: 1. Yağmur rüzgarı 2. Boğucu hava

BOLÇAV: 1. Tahmin 2. Farz etme, varsayma

BOĞARAN: Boa yılanı (benzeşim olabilir, net değil)

BOLÇAMAK: 1. Tahmin etmek 2. Farz etmek

BOĞARMAK: 1. Boğazını sıkmak 2. Nefesini kesmek

BOLDURMAK: 1. Çoğaltmak 2. Gerçekleştirmek

BOĞAZDAK: Guatr hastalığı

BOLGAMAK: 1. Bereketlenmek 2. Artmak, çoğalmak

BOĞDA: 1. Evliyâ 2. Aziz, saint (köken net değil)

BOLGAN: 1. Bereketli 2. Artağan, çoğalan

BOĞDAL: 1. Paket 2. Bohça

BOLGAR: Hayvan derisi [Benzer: Bulgarı]

BOĞLAMAK: 1. Paketlemek 2. Bohçalamak

BOLKA: Balyoz

BOĞMACA: Boğucu öksürük hastalığı

BOLMAK: Vukû bulmak

BOĞMAK: 1. Gerdanlık, kolye 2. Boğazını sıkmak

BOLRAK: 1. Bol bulunan 2. Bereketli 3. Daha fazla

BOLULÇA: İmkan

BOŞUK: Vahiy

BOLULÇAMAK: Mümkün olmak

BOŞUKLAMAK: Vahiy almak

BOLUR: Kristal

BOTA: Deve yavrusu

BOLUŞ: 1. Nasihat 2. Akıl verme 3. Dâmat evi/odası

BOTAHAN: Deve yavrusuna yapılan iltifat

BOLUŞÇU: 1. Nasihat eden 2. Akıl hocası, mentor

BOTKA: Kısrak sütü ve yulaf karışımı yiyecek

BOLUŞMAK: 1. Nasihat etmek 2. Akıl vermek

BOVMA: Ev rakısı [Benzer: Boğma]

BOR: 1. Şarap 2. Kuvvetli 3. Sağlam

BOVMAK: Kolye, gerdanlık

BORA: Sert rüzgar

BOYAK: 1. Renk 2. Renk verici madde

BORAGA: Çuval

BOYAR: 1. Asilzâde (Rusça’dan) 2. Renklendirici

BORAĞAN: Yağmurlu fırtına [Benzer: Burağan]

BOYDA: 1. Lala 2. Akıl hocası, mentor

BORALGAK: Girdap, anafor

BOYDAK: Bekar

BORAN: 1. Fırtına 2. Tayfun

BOYLAM: Meridyen, longitude

BORARMAK: Grileşmek [Benzer: Bozarmak]

BOYLAMAK: 1. Korumak 2. Şiir okumak

BORAY: Boz buğday

BOYLAV: 1. Şiir 2. Boylam, longitude

BORGALANMAK: 1. Kıvranmak 2. Kıvrışmak

BOYMAK: Tefsir etmek

BORGAY: Zehirsiz yılan

BOYNAK: 1. Gururlu 2. Kertenkele (kuyruk bırakmış)

BORGU: Borazan

BOYNAMAK: 1. Gururlanmak 2. Kuyruk bırakmak

BORUGA: Islık çalan ok başı

BOYNAT: 1. Mahluk 2. Kasırga cini

BOSAVA: 1. Eşik 2. Kapı basamağı (2-3 basamak)

BOYRA: Hasır

BOŞAK: Günah çıkarma (Hıristiyan Türklerde)

BOYSUNDURMAK: 1. Riâyet ettirmek 2. Baş eğdirmek

BOŞAKMAK: Günah çıkarmak (Hıristiyan Türklerde)

BOYSUNMA: 1. Riâyet 2. Boyun eğme, baş eğme

BOŞAN: 1. Rehâvete kapılmış 2. Boşanmış, dul

BOYSUNMAK: 1. Riâyet etmek 2. Boyun eğmek

BOŞANLIK: Rehâvet

BOYSUNMAZ: 1. Riâyet etmez 2. Boyun eğmez

BOŞALGA: Deşarj

BOYUNÇAK: Gerdanlık, kolye

BOŞKUN: Dul

BOYUNDURUK: 1. Boyun prangası 2. Esâret

BOŞKUNMAK: Dul kalmak

BOYUNSALA: Burç, Zodyak (astronomi)

BOŞLAÇ: 1. Debriyaj (araba) 2. Debriyaj pedalı

BOZA: Ekşitilmiş darı ve/veyâ buğday içeceği

BOŞLAK: 1. Başıboş 2. İhmalkar

BOZAKAY: Yemin olsun ki!

BOŞLAY: Bedâva

BOZANMAK: 1. Bırakılmak 2. Gevşemek

BOŞORUN: Münhal, boş kadro

BOZATMAK: 1. Bırakmak 2. Gevşetmek

BOŞTANDIK: 1. İstiklal 2. Hürriyet

BOZAR: 1. Ayıp 2.Kusur

BOZARAN: Ağustos ayı

BÖKEN: 1. Antilop 2. Ceylan 3. Börek

BOZARTMA: Rosto yemeği

BÖKEY: Öcü, korkutucu yaratık

BOZGUÇ: 1. Lastik silgi 2. Ârıza 3. Hezîmet

BÖKMEK: 1. Kazanmak 2. Atlamak

BOZLAK: Uzun hava (mûsikî)

BÖLÇEK: 1. Cüz 2. Kısım [Benzer: Bölşek]

BOZLAMAK: 1. Böğürmek 2. Uzun hava okumak

BÖLÇÜRGEN: Kızılcık (ağaç, meyve)

BOZLAN: Nadas

BÖLEK: 1. Kısım 2. Fasikül (ansiklopedi)

BOZLAV: 1. Uzun hava (mûsikî) 2. Ağıt

BÖLGEÇ: Kesir (matematik)

BOZUÇAR: Grimsi

BÖLÜNÇ: Taksit

BOZUNÇ: 1. Nifak 2. Hezîmet

BÖLÜNÇLEMEK: Taksite bölmek

BOZUĞA: 1. Çiçek hastalığı 2. Hastalık döküntüsü

BÖN: Ahmak, aptal

BOZULGA: 1. Ârıza 2. İsyan

BÖNEMEK: Ahmaklaşmak, aptallaşmak

BOZULGAN: Sürekli bozulan

BÖRÇE: Tahtakurusu böceği

BOZULTA: İsyan

BÖRE: 1. Tomurcuk 2. Gonca

BOZULTU: Ârıza

BÖREK: Açma hamur yemeği (Rusça değildir)

BOZ-UY: Hükümdar çadırı (Boz Ev)

BÖRELENMEK: 1. Tomurcuklanmak 2. Gonca açmak

BÖÇKE: Fıçı

BÖRENE: Kütük, kalas

BÖDENE: Bıldırcın kuşu

BÖRK: Şapka, serpuş

BÖDRE: 1. Kıvırcık 2. Perma 3. Kıvırcık marul

BÖRKE: 1. Örtü 2. Havuz

BÖDRELEMEK: Perma yapmak

BÖRKEMEK: 1. Örtmek 2. Çarşafa sarınmak

BÖDÜK: Havuç

BÖRKENÇEK: Çarşaf (giysi) [Benzer: Bürkençek]

BÖGEY: İtaat

BÖRTE: 1. Gri 2. Bozkurt

BÖGEYMEK: İtaat etmek

BÖRTEĞEN: Deve dikeni

BÖĞE: Şâman

BÖRTEK: Tâne (tahıl)

BÖĞELEMEK: Şâmanlık yapmak

BÖRÜ: 1. Kurt (yırtıcı hayvan) 2. Tundra kurdu (tür)

BÖGELME: Viraj

BÖRÜZEK: 1. Kurt köpeği 2. Kurt yavrusu

BÖĞLEK: Tıpa, tıkaç

BÖSEK: Bomba

BÖĞLEMEK: Tıpalamak

BÖSMEK: Patlamak

BÖĞENÇER: Şâman yardımcısı

BÖTENEK: Nâne

BÖĞET: Bent [Benzer: Büvet, Büğet]

BÖTERGE: Bukle, lüle

BÖKE: Şampiyon

BÖTERME: İptal

BÖKEĞEN: Şampiyon

BÖTERMEK: İptal etmek

BÖY: Zehirli örümcek

BUKURMAK: Aşağı indirmek

BÖYÜNÇEK: Tarantula örümceği

BUKRAK: 1. Sıçrayan 2. Efsânevî ejderha

BUÇ: Köşe

BUKRAMAK: Sıçramak, zıplamak

BUÇAMAK: 1. Köşe oluşturmak 2. Geri dönmek

BULAGAY: Mikser

BUDUMAK: Resim yapmak

BULAK: 1. Pınar 2. Çeşme

BUDUMAN: 1. Ressam 2. Yaramaz çocuk

BULAMUK: Muhallebi

BUDUN: 1. Kavim 2. Kabîle

BULANÇAK: 1. Bulanık 2. Bulanık akan su

BUDURGANA: Dut kurusu

BULARGA: Dedektör

BUĞA: Ejderha

BULARMAK: 1. Su çıkmak 2. Su bulmak

BUĞAVUZ: Ejderha

BULCAR: 1. İkâmetgah 2. Kaçıp kurtulma

BUĞDAYIK: Trakus, tarla kuşu, buğday kuşu

BULCARMAK: 1. İkâmet etmek 2. Kaçıp kurtulmak

BUĞLAYAN: Buhar makinesi

BULCUMAK: Meşgul olmak

BUĞMA: 1. Bandrol 2. Etiket

BULCUTMAK: 1. Buldurmak (oyun) 2. Meşgûl etmek

BUĞRA: Erkek deve

BULÇAMA: Randevu

BUĞU: 1. Buhar 2. Geyik

BULÇAMAK: Randevulaşmak

BUĞUÇAR: Su geyiği (tür)

BULÇUK: Filiz

BUĞULAŞMAK: Tebahhur etmek, buharlaşmak

BULÇUM: Keşif

BUĞULGA: Kement

BULÇUN: Adale, kas

BUĞULGAMAK: Kement atmak

BULDAM: 1. Sürpriz 2. Keşif

BUĞUN: 1. Eklem 2. Kuşak

BULDAMAK: 1. Sürpriz yapmak 2. Keşif yapmak

BUĞUNMAK: 1. Kuşak sarmak 2. Sislenmek

BULDAV: 1. Keşif gezisi 2. Açık artırma, mezat

BUĞUR: 1. Buhur (Arapça benzeşimle) 2. Diyafram

BULDUNU: Höşmerim tatlısı

BUK: Ladin ağacı

BULDURSUN: Cezâ kırbacı (dokuz kuyrukludur)

BUKA: Ren geyiği

BULDURUK: Step çili kuşu

BUKAÇ: Helki

BULGAÇ: Mikser

BUKAĞI: Pranga

BULGAMAK: 1. Parçalara ayırmak 2. Bulandırmak

BUKALGA: 1. Siper 2. Gizli sığınak

BULGAN: 1. Sâbık, önceki 2. Mevcut 3. Samur

BUKAVUL: Gizli lîder

BULGANÇA: Oldukça, olanca

BUKMAK: Gizlenmek, saklanmak

BULGAŞ: 1. Panik 2. Kaos

BUKUK: Tomurcuk

BULKA: Francala, beyaz ekmek

BUKULMAK: Eğrilmek [Benzer: Bükülmek]

BULKUNMAK: Sarsılmak

BULMAĞAN: 1. Câiz 2. Meçhul

BURHAN: 1. Buda (Siddhartha) 2. İyi ruhların önderi

BULMAN: Kâşif

BURHANCILIK: Budizm, Budacılık

BULNAMAK: Esir etmek

BURKAT: Put, fetiş

BULTARMAK: Geçiştirmek, üstünkörü iş yapmak

BURKULDAMAK: 1. Gazap etmek 2. Feverân etmek

BULUN: 1. Körfez 2.

BURKURMAK: Kıvrışmak, buruşmak

BULUNÇ: Vicdan (doğruyu ve yanlışı bulduran)

BURLA: Üzüm salkımı

BULUŞTAY: 1. Miting 2. Pov-vov 3. Yıllık buluşma

BURLANMAK: Gezip dolaşmak

BUN: 1. Hafıza kaybı 2. Alzheimer [Benzer: Mun]

BURMACA: Bel ağrısı

BUNÇAK: 1. Keder, elem 2. Koruyucu tanrı (mitoloji)

BURMAÇ: 1. Vida 2. Hadım

BUR: Tebeşir

BURMAK: 1. Vidalamak 2. Hadım etmek

BURÇ: Biber

BURTA: 1. Varak, süslü kağıt 2. Duvar kağıdı

BURAĞAN: Fırtına [Benzer: Borağan]

BURTALAMAK: Varaklamak

BURALMA: Helezon, spiral

BURU: 1. Kabahat 2. Sancı

BURALMAK: 1. Kıvrılmak, 2. Salınmak

BURUL: Kestâne rengi

BURAMA: 1. Vida 2. Civata

BURULAMAK: 1. Suçlamak 2. Kabahat isnâd etmek

BURAMAK: 1. Vidalamak 2. Civatalamak

BURULGAN: 1. Girdap 2. Hortum (rüzgar)

BURANA: 1. Kule 2. Radyo kulesi

BURUM: 1. Lüle 2. Lüle kebabı

BURAV: 1. Helezon 2. Tirbüşon

BURUMAK: Koklamak

BURAZ: Halat, urgan

BURUNÇAK: Hızma

BURCUMAK: Güzel kokmak

BURUNDAK: 1. Burun halkası 2. Hızma

BURÇAK: Bezelye

BURUNDURUK: 1. Yular 2. Gem

BURÇUĞAN: Parfüm

BURUŞ: İnat

BURÇUN: Misk geyiği

BURUŞÇU: İnatçı, muanid

BURDUM: Kar fırtınası

BURUT: Kırgız soyundan gelen

BURGA: Tornavida

BURUZ: 1. Kin 2. Nefret

BURGAÇ: 1. Girdap, anafor 2. Tirbüşon

BUSAK: Nârin kavak ağacı

BURGANAK: Kar kasırgası

BUSANAK: Siper [Benzer: Pusanak]

BURGAY: Perma

BUSAT: 1. Takım elbise 2. Silah [Benzer: Pusat]

BURGU: Matkap

BUSURUK: Deri kabarcığı, isilik

BURGUN: 1. Dizanteri 2. İshal, diyare

BUŞAK: Keder, iç sıkıntısı

BURGUSUN: Sivrisinek

BUŞATILGAN: Muaf

BUŞATIŞ: Muafiyet

BUYUKMAK: 1. Uyuşmak 2. Donacak gibi olmak

BUŞATMAK: Muaf tutmak

BUYUM: 1. Mâmül 2. Dondurulmuş ürün

BUŞALGAR: Demlik, çaydanlık

BUYURGA: Otorite, iktidar

BUŞLAMAK: Haşlamak, kaynatmak

BUYURGAN: Otoriter, muktedir

BUŞMA: Sinüzit hastalığı

BUYURGANMAK: 1. Hırslanmak 2. Otoriterleşmek

BUŞMAK: Kederlenmek, hüzünlenmek

BUYURMAN: 1. Âmir 2. Emir (hükümdar)

BUŞTUK: Şişe mantarı (Muştuk: Ağızlık)

BUYURTMAK: 1. Sipâriş vermek 2. Emri iletmek

BUŞUKMAK: 1. İdrar yapmak 2. Endişelenmek

BUZAÇ: 1. Buzluk (buzdolabında) 2. Buzlu alan

BUŞULANMAK: Kederlenmek, hüzünlenmek

BUZDAĞ: Aysberg

BUŞURMAK: Can sıkmak

BUZKAYMAK: 1. Dondurma 2. Sâlepli dondurma

BUTAK: 1. Dal, kol 2. Kategori, şûbe

BUZLAÇ: Dipfriz, derin dondurucu

BUTAR: Hasır

BUZLAĞA: Aysfeld, buz ovası

BUTURGAK: Fıstık

BUZLATKAÇ: Dipfriz, derin dondurucu

BUVALA: Difteri, kuşpalazı hastalığı

BUZLAVUK: 1. Buz pisti 2. Hokey pisti

BUVAR: Dalgıç kuşu (Gavia türü) (Macarca’dan)

BUZOVA: Aysfeld

BUYAÇ: Buzhâne, soğuk hava deposu

BUZULDAĞ: Aysberg

BUYAN: 1. Sevap 2. Efsânevî hâkan

BUZULTAŞ: Moren, buzla kaplı taş

BUYANMAK: 1. Makyaj yapmak 2. Sevap işlemek

BUZUR: Liken hastalığı

BUYANTAY: Kutsal gün (“Kandil Gecesi” gibi)

BÜCEK: Köşe

BUYAV: 1. Makyaj 2. Renk

BÜÇİG: 1. Dans 2. Raks

BUYLAMAK: 1. Bağırmak 2. Böğürmek

BÜÇİGÇİ: 1. Dansöz (kadın) 2. Dansör (erkek)

BUYLANÇ: Viraj

BÜÇİMEK: 1. Dans etmek 2. Raks etmek

BUYMAK: 1. Donmak 2. Çok üşümek

BÜÇİŞMEK: Karşılıklı dans etmek

BUYRALAMAK: Kıvırmak, bükmek

BÜDREMEK: 1. Tökezlemek 2. Ayağı kaymak

BUYRULGA: 1. Kararnâme 2. Kânunnâme

BÜDÜRKEY: Göğüs kemiği

BUYRULTU: Ferman, yarlık

BÜĞDE: Hançer [Benzer: Bükte]

BUYRUŞ: Sipâriş

BÜĞEMEK: Set çekmek [Benzer: Büvemek]

BUYRUTMAK: Sipâriş vermek

BÜĞLÜNMEK: Toplanmak, birikmek

BUYSANÇ: 1. Kibir 2. Böbürlenme

BÜĞÜM: Küre

BUYSANMAK: 1. Kibirlenmek 2. Böbürlenmek

BÜK: 1. Tomurcuk 2. Rükû

BUYTAMAK: Sıvışmak, gözden kaybolmak

BÜKÇÜYMEK: Kamburlaşmak

BÜKE: Ejderhâ

BÜRTÜK: 1. Tohum 2. Tahıl tânesi

BÜKELENMEK: Yılan gibi kıvrılmak

BÜRÜMGE: Palto

BÜKLEMEK: 1. Katlamak 2. Kıvırmak

BÜRÜNEK: 1. Peçe 2. Çarşaf (giysi) 3. Pelerin

BÜKSÜK: Meme

BÜRÜNÇEK: Çarşaf (giysi)

BÜKSÜLMEK: 1. Yarılmak 2. Tomurcuklanmak

BÜRÜNKEY: 1. Şafak 2. alacakaranlık

BÜKTE: Bukle, lüle

BÜRÜŞTE: 1. Gevrek 2. Mısır gevreği

BÜKTEMEK: Bukle yapmak, lüle yapmak

BÜRÜTKEL: Anket

BÜKÜLGEMEK: 1. Esnemek 2. Yaylanmak

BÜRÜTKEMEK: Anket yapmak

BÜKÜN: Raks

BÜSKEÇ: Bisküvi (Büsmek: Pişmek, net değil)

BÜKÜNÇÜ: 1. Rakkas (erkek) 2. Rakkase (kadın)

BÜTEL: Muvaffakiyet

BÜKÜNMEK: Raks etmek

BÜTEMEK: 1. Kaplamak 2. Muvaffak olmak

BÜKÜR: Kambur

BÜTEN: 1. Yüzbin (sayı) 2. Gayrı, başka

BÜKÜTMEK: Eğmek

BÜTİMEK: Raks etmek [Benzer: Büçimek]

BÜLÇEK: Kurt yavrusu

BÜTKÜ: Gaita

BÜLE: Aile

BÜTÜGE: Patlıcan

BÜLEK: 1. Prim 2. Mükâfat 2. Taltif

BÜTÜRMEK: İkmal etmek

BÜLEKLEMEK: 1. Taltif etmek 2. Prim vermek

BÜVELEK: 1. Sığır sineği 2. Isırıcı sinek

BÜN: Çorba (köken net değil)

BÜVEMEK: 1. Bağlamak 2. Set çekmek 3. Büyülemek

BÜRÇEK: Köşe

BÜVET: Baraj 2. Bent [Benzer: Böğet, Büğet]

BÜREĞEN: 1. Borozan 2. Trompet

BÜVEZ: Sihirbaz

BÜREN: Tam, tamamen

BÜYEN: Kalın bağırsak

BÜRGE: 1. Baraka, kulübe 2. Pire

BÜYRE: Boynuz

BÜRKENMEK: Örtünmek, bürünmek

BÜYÜ: Sihir, magi

BÜRKENÇEK: Çarşaf (giysi) [Benzer: Börkençek]

BÜYÜCÜ: Sihirbaz, magisyan

BÜRKMEK: Serpmek, saçmak

BÜYÜRGEMEK: Kibirlenmek

BÜRKÜ: 1. Şapka 2. Çarşaf (giysi) 3. Pelerin

-C-

BÜRKÜT: Kel kartal kuşu BÜRKÜMEK: 1. Kaplamak 2. Püskürmek BÜRME: 1. File 2. Rulo BÜRMELEMEK: 1. Fileye doldurmak 2. Rulo yapmak BÜRMEK: 1. Fileye doldurmak 2. Rulo yapmak

CABAŞKAN: 1. Yapışkan 2. Zamk, tutkal CABA: 1. Ekleme 2. Zam, fiyat artışı CABALAK: Kar lapası [Benzer: Yabalak] CABAY: Barbar, Vandal CADAMAK: İğrenmek

CAKA: Fiyaka (Kökeni belirsiz)

CALMAĞIŞ: 1. Köpekbalığı 2. Canavar

CATAKAY: Pijama [Benzer: Yatakay]

CALMAN: 1. Yaygın, 2. Geniş

CAĞ: 1. Banyo 2. Duş

CAMAN: 1. Güçlü 2. Muazzam [Benzer: Yaman]

CAĞACAY: 1. Banyo yapma 2. Duş alma

CAMANLAMAK: 1. Güçlenmek 2. Sıradışı iş yapmak

CAĞADAL: Samanyolu takımyıldızı

CAMANBAY: Şâman, kam

CAĞAN: 1. Heybetli 2. Hisar, kale

CAMUK: Deniz yosunu

CAĞDAK: 1. Banyo 2. Duş

CANALBAY: Kanarya

CAĞIN: 1. Müdâfâ 2. Gayret

CANDIRMAK: Lamba yakmak [Benzer: Yandırmak]

CAĞINLAMAK: 1. Müdâfâ etmek 2. Gayret etmek

CANGAMAK: 1. Tehdit etmek 2. İkrah etmek

CAĞIM: Letâfet, sempati [Benzer: Yağım]

CANGAY: 1. Tehdit 2. İkrah

CAĞIMLI: Latif, sempatik

CANGI: 1. Apse 2. İltihap

CAĞIMSIZ: Antipatik

CANGIZ: Münzevî

CAĞLIK: Banyo köşesi (odada seki altında gizlidir)

CANGIZDAMAK: İnzivâya çekilmek

CAK: Taraf

CANILAMAK: Tekrarlamak

CAKAR: 1. Emir 2. Direktif

CANILGA: Tekrar

CAKARMAK: 1. Emretmek 2. Direktif vermek

CANMAK: Lamba yanmak [Benzer: Yanmak]

CAL: 1. Ücret 2. Yele [Benzer: Cal, Yal]

CAPALAK: Büyük yarasa (Pteropus türü)

CALAK: Aşı (ziraat)

CAR: 1. Îlan 2. Dere yatağı

CALAKLAMAK: Aşılamak (ziraat)

CARA: Bozkır geyiği

CALAMAK: Aşılamak (ziraat)

CARAK: 1. Silah 2. Nâzik, kibar

CALANGAŞ: Çıplak

CARAKLANMAK: 1. Silahlanmak 2. Kibarlık etmek

CALAV: Kirâ

CARAMAK: 1. Menfaat edinmek 2. Fayda sağlamak

CALAYIK: Kundak

CARAPAZAN: Ramazan davulcusu

CALÇI: Günlük işçi, amele

CARAŞA: 1. Liyâkat 2. Ucuz

CALDAMAK: Kirâlamak

CARAŞKAN: Lâyık [Benzer: Yaraşkan]

CALGA: 1. İri 2. İlâve, ek

CARAŞMAK: Lâyık olmak [Benzer: Yaraşmak]

CALGAMAK: İlâve etmek

CARATMAK: Beğenmek

CALGAN: Sahte

CARAV: 1. Fayda 2. Menfaat

CALGIZ: 1. Yegâne, tek 2. Yalnız, tek başına

CARAVLANMAK: 1. Faydalanmak 2. Menfaatlenmek

CALIN: 1. Alev 2. Ateş dansı [Benzer: Yalın]

CARÇAĞAL: Lehçe (lisan)

CALINMAK: Ricâ etmek

CARÇI: Tellal

CARDAM: 1. İmdat 2. Hîbe 3. Teberrû

CAŞIL: Sebze

CARGAĞAN: Mahkeme (Yargı > Cargı)

CATAĞAN: Hem kışlık hem yazlık bölge

CARGAK: 1. Zar, perde 2. Kızlık zarı, hymen

CATAK: Yaz-kış kalınan bölge

CARGAMAK: 1. Hızlı gitmek 2. Hüküm vermek

CAVLAK: Kel

CARGI: Tahkim, hakem karârı (Yargı > Cargı)

CAY: 1. İlkbahar 2. Yer, konum

CARGIL: 1. Duyuru 2. Haberci meleği

CAYA: Yay (okçuluk, atıcılık)

CARIK: 1. Nur 2. Aydınlık

CAYAĞAN: 1. Kader 2. Kaderi yazan (Tanrı)

CARIKLIK: “Rahmetli” veya “Nur içinde yatsın”

CAYAN: Lahit

CARIMAK: 1. Harcamak 2. Masraf etmek

CAYARMAK: İlkbahar gelmek

CARILGA: 1. Harcama 2. Masraf

CAYGAMAK: Vazgeçirmek

CARIŞTAY: Olimpiyat [Benzer: Yarıştay]

CAYGARMAK: Nizam vermek

CARIYA: Îlan

CAYGARMAN: Nizâmiye görevlisi

CARKANAT: Yarasa (Uçan Tilki türü)

CAYGI: Vazgeçme

CARLAMAK: Îlan etmek

CAYIK: 1. Tûfan 2. Sel 2. Irmak tanrısı (mitoloji)

CARLIK: Ferman, buyrultu

CAYLAK: Baharda kalınan yer [Benzer: Caydak]

CARMA: Bakliyat

CAYLAMAK: 1. Yerleşmek 2. Baharı geçirmek

CARMALAMAK: Dövmek, dayak atmak

CAYLAŞMAK: 1. Yerleşmek 2. Baharı geçirmek

CARNA: Pay, hisse

CAYLAŞTIRMA: İskan

CARNAÇI: Yarıcı (yarı yarıya hissedar)

CAYMAK: Vazgeçmek

CARNAMA: 1. Hükümet ilânı 2. Kamu duyurusu

CAYNAK: Pençe

CARNAMAK: Kamuya duyurmak

CAYNAMAK: Ricâ etmek

CAS: Metal, mâden

CAZGIRMAK: 1. Kınamak 2. Günahını ifşâ etmek

CASAĞAN: Halik, yaratıcı

CAZIK: Günah

CASAK: 1. Vergi 2. Harç (vergi) 2. Muhafız alayı

CAZMAK: Günah işlemek

CASAKÇI: Vergi tahsildarı

CEBE: Silah

CASALGAN: Mâdenî, metalik

CEĞEREN: Ceylan [Benzer: Ceyren]

CASALMA: Sahte

CEKEN: Bataklık sazı bitkisi

CASAMAK: 1. Îmal etmek 2. Süslemek

CEKEY: 1. Basit, âdi 2. Sıradan

CASANMAK: Süslenmek

CELBEV: Çadırı rüzgarda bağlayan ip

CASAV: Îmal, prodüksiyon

CELBEZEK: Solungaç

CASTIK: Minder [Benzer: Yastık]

CELDİK: Havalandırma deliği

CELDEV: Cereyan, hava akımı

CILIZ: Zayıf (Köken belirsiz)

CELEK: Kök hücre (biyoloji, genetik)

CILMAK: Yerde sürünmek

CELGİRMEK: Rüzgara karşı yürümek/koşmak

CINKAY: İskete kuşu

CENİL: Hafif

CIR: Nağme [Benzer: Yır, Ir]

CENİLDEMEK: Hafiflemek

CIRCAĞAN: Cırcır böceği

CENGETEY: Pezevenk

CIRÇI: 1. Şarkıcı 2. Bestekar 3. Müzisyen

CEPSENMEK: Silahlanmak (Cebe: Silah)

CIRGA: 1. Neşe 2. Logo

CEPSETMEK: Silahlandırmak (Cebe: Silah)

CIRGAMAK: Neşelenmek

CERDEŞ: Hemşehri

CIRLAMAK: 1. Şarkı söylemek 2. Böcek ötmek

CEREK: Değnek, sırık

CIRLAV: Müzik

CERGE: Sıra (dizi) [Benzer: Çerge]

CIRLAVUK: 1. Müzisyen 2. Ötücü kuş

CERGELEMEK: Sıralamak, dizilemek

CIRLAYIK: Ağustos böceği

CERLEMEK: 1. Defnetmek 2. Eyerlemek

CIRMAK: Pençelemek, tırnaklamak

CERLEŞMEK: Kronikleşmek

CIRMIK: Kesik izi, pençe izi

CERME: Biber

CIRNA: Haşlanmış tahıl, hedik

CETEGEY: Büyükayı takımyıldızı [Benzer: Çediker]

CIVIK: Yarı sulu

CETEK: Filiz

CIVIMAK: Yarı sulu hâle gelmek, pelteleşmek

CETEKLENMEK: Filizlenmek

CIYGI: İstif

CEYE: Parantez

CIYGIÇI: İstifçi

CEYLEMEK: Otlatmak, yaylıma çıkarmak

CIYIN: Parti (eğlence)

CEYME: Çarşaf (yatak)

CIYINÇI: Parti veren kişi (eğlence)

CEYMEK: 1. Üstün çıkmak 2. Yemek yapmak

CIYINMAK: Parti vermek (eğlence)

CEYREN: Ceylan [Benzer: Ceğeren]

CIYMA: Kitap

CEZ: Pirinç (metal)

CIYMAK: 1. Kısmak 2. Yığmak

CEZİK: Şerbet

CIYNAK: Pençe

CIDA: Cirit

CIYIRMAK: Kısmak

CIĞIRA: Anason

CIZDAK: Kuyrukyağı kavurması

CIĞIŞ: Güreş

CİLEM: Tutkal balığı

CIĞIŞMAK: Güreşmek

CİRE: Kimyon

CIĞIŞMAN: Pehlivan

CİREK: Sonbahar ekimi

CILGA: 1. Safkan at 2. Çocukları koruyan melek

CİRGİMEK: Cırlamak

CİRGİRE: Ağustos böceği

COYUM: 1. Masraf 2. Harcama, sarfiyat

CİYDE: Yabâni İğde ağacı

CÖGEY: Yaban arısı [Benzer: Zögey]

CİYELEK: Kiraz

CÖGEYMEK: 1. Acı çekmek 2. Nakletmek

CİYİLMEK: Toplanmak [Benzer: Yıyılmak]

CÖKE: Ihlamur [Benzer: Çöğe]

CİYİN: Cemiyet

CÖNELMEK: 1. Nakledilmek 2. Seyirtmek

COĞAR: İrtifâ

CÖNETMEK: Nakletmek

COL: 1. Tâlih, baht 2. Şans [Benzer: Zol]

CÖRGEMİŞ: Karadul (örümcek)

COLAYAK: Tuvalet, hela

CÖRME: Kokoreçli işkembe dürümü

COLBAŞ: Rehber, kılavuz

CÖY: Dikiş

COLDAMA: Terhis kağıdı

CUBAY: Eş, karı-koca (ikisinden biri)

COLTAY: 1. Tâlihli, bahtlı 2. Şanslı

CUBURAN: Tarla fâresi

COMAK: Masal

CUĞUR: 1. Mısır (bitki ve tâne) 2. Ala, karışık renkli

COMAKLAMAK: Masal anlatmak

CUĞURDAMAK: Guruldamak

COR: 1. Rende kırıntısı 2. Haç, ıstavroz

CULA: 1. Meşâle 2. Fitil [Benzer: Yula]

CORA: Rüyâ tâbiri [Benzer: Yora]

CULBUĞA: Yılanın değiştirdiği deri

CORALAMAK: Tâbir etmek (rüyâ)

CULBUMAK: Deri değiştirmek (özellikle yılan)

CORAMAK: 1. Tahmin etmek, 2. Varsaymak

CULCAĞAN: Piliç

CORAMAL: 1. Tahmin 2. Varsayım

CULDUZ: Kuyruklu yıldız

CORMAK: 1. Rendelemek 2. Tâbir etmek (rüyâ)

CULUK: Hindi

CORTAN: Lor peyniri

CULUMAK: 1. Traş etmek 2. Tüylerini yolmak

CORTMAK: Telaş etmek

CUMAK: Bilmece

CORUK: 1. Prensip 2. Kâide, kural

CUMARIK: Dağ kekliği

COSU: Pas, oksidasyon

CUMUKUL: Yabâni mersin (ağaç, meyve)

COSUDAMAK: Paslanmak, oksitlenmek

CUMULMAK: Hücum etmek

COSUMAK: Paslanmak, oksitlenmek

CUR: 1. Kâbiliyet 2. Dağ keçisi

COŞA: Vecd, kendinden geçme

CURKA: Yer elması

COŞMAK: Vecde gelmek, kendinden geçmek

CURMA: Dilim

COYMAK: 1. Lağvetmek 2. Harcamak, sarfetmek

CURMALAMAK: Dilimlemek

COYTULMAK: Kaybolmak

CURUN: Parça

COYUK: Kayıp

CURUNLAMAK: Parçalamak

COYULMAK: Harcanmak

CUVAŞ: Hâlim, yumuşak huylu

CUVAŞMAK: Hâlimleşmek, yumuşamak

ÇAĞALA: Yeniyıl kutlaması [Benzer: Şağala]

CUVGUÇ: Çamaşır makinasi

ÇAĞALAMAK: Yeniyıl kutlamak [Benzer: Şağalamak]

CUVUMÇU: Gassal, ölü yıkayıcısı

ÇAĞALMAK: 1. Beyazlaşmak 2. Işık vurmak

CUVUMÇULUK: Gassallık, ölü yıkayıcılığı

ÇAĞAN: 1. Beyaz 2. Temiz 3. Ocak ayı

CUVUNMAK: Duş almak

ÇAĞANAK: 1. Dirsek 2. Isırgan otu

CUVURT: Cacık (salatalıklı cıvık yoğurt yiyeceği)

ÇAĞAR: Maraba, toprak kölesi

CÜDEMEK: Zayıflamak

ÇAĞAT: Saat (Çağ: Zaman, “Saat” benzeşimi ile)

CÜMEK: 1. Musluk 2. Çeşme

ÇAĞATAN: Geyik süvârisi, geyik binicisi

CÜLGÜMEK: Zımparalamak [Benzer: Zülgümek]

ÇAĞAVUN: Yaban arısı

CÜLGÜR: Zımpara [Benzer: Zülgür]

ÇAĞAZ: Kağıt (köken belirsiz, etkileşim) 2. Ağaç dalı

CÜRLEVÜK: Düdük

ÇAĞAZLAMAK: Kağıt kaplamak (köken belirsiz)

CÜYLEMEK: Yığmak, toplamak

ÇAĞBAN: Oruç (Arapça “Şâban”, net değil)

-Ç-

ÇAĞBANMAK: Oruç tutmak (“Şâban” benzeşimi)

ÇABAK: 1. Balık (genel) 2. Deniz balığı (genel) ÇABAKÇI: Balıkçı ÇABAL: Şer, kötülük ÇAÇAR: Otağ, büyük çadır ÇAÇIK: Kaymak kurutması ÇAÇILGA: 1. Serpinti 2. Saçı sunusu [Benzer: Saçılga] ÇADALTAY: Sabırlı ÇADAMAK: Sabretmek [Benzer: Çıdamak] ÇADAMAN: Sabırlı [Benzer: Çıdaman] ÇADAN: Akrep [Benzer: Çayan, Şayan] ÇAGU: İftirâ ÇAGUCU: İftirâcı ÇAGUMAK: 1. İftirâ atmak 2. İthâm etmek ÇAGULMAK: 1. İftirâya uğramak 2. İtham edilmek ÇAGUYUL: İftirâ ÇAĞA: 1. Bebek 2. Ren geyiği ÇAĞAK: Arı iğnesi ÇAĞAL: 1. Tef 2. Yassı taş

ÇAĞDAMAK: 1. Gözetlemek 2. Âsayişi sağlamak ÇAĞDAĞAN: Polis, kolluk kuvveti ÇAĞDAKÇI: Bekçi ÇAĞDAVUL: Polis, kolluk kuvveti ÇAĞILGA: Abonelik ÇAĞIM: 1. Serap, yanılsama 2. İspiyon 3. İhbar ÇAĞINDIZ: Kronoloji ÇAĞINMAK: Samîmi olmak ÇAĞIR: Şarap [Benzer: Çakır] ÇAĞIRÇI: 1. Şarapçı, şarap satıcısı 2. Şarap içen kişi ÇAĞIRGA: 1. Dâvetiye 2. Emirnâme 3. Celp ÇAĞIRLAMAK: Şarap içmek ÇAĞIRTMAÇ: Tellal ÇAĞIŞTIRMA: 1. Mukâyese 2. Nispet 3. İzâfet ÇAĞIRMAN: 1. Tellal 2. Davetçi ÇAĞIŞTIRMAK: Mukâyese etmek ÇAĞLA: Ham meyve ÇAĞLAMAK: 1. Zamanı ölçmek 2. Çağıldamak (su)

ÇAĞMAK: 1. Beyazlaşmak 2. Işık vurmak

ÇALAMA: 1. Bez bağlama (ağaç) 2. Kuyruk örme (at)

ÇAĞNAMAK: Yerde yuvarlanmak (hayvan, eşek)

ÇALAMAK: 1. Bez bağlamak (ağaç) 2. Mayalamak

ÇAĞRAMAK: Beyazlaşmak, ağarmak

ÇALAN: Geveze

ÇAĞRIKÇI: Dâvetçi

ÇALANDIZ: Müzisyen

ÇAĞRILGAN: Dâvetli

ÇALANGA: Koşum takımı (atçılık)

ÇAĞRIŞIM: 1. Metafor 2. Tedâi

ÇALANMAK: 1. Bozarmak 2. Gevezelik etmek

ÇAĞŞAK: 1. Kuru meyve 2. Taşlık alan

ÇALARGA: Çalar saat

ÇAĞUNGAR: Martı kuşu (Larus cinsi)

ÇALARMAK: 1. Grileşmek, bozarmak 2. Mayalanmak

ÇAKA: Mürekkep (sıvı)

ÇALAP: Tanrı (Yalap > Çalap: Nur, aydınlık)

ÇAKAĞAN: Nevruz, bahar bayramı

ÇALAŞ: Muhârebe, savaş

ÇAKALAY: Migren hastalığı

ÇALAŞMAK: Muhârebe etmek, savaşmak

ÇAKAY: 1. Şimşek 2. Şimşek tanrısı (mitoloji)

ÇALAT: 1. Pala, enli kılıç 2. Çelik

ÇAKILGAMAK: Şimşek çakmak

ÇALAV: Müzik, mûsikî

ÇAKILGAN: 1. Şimşek 2. Flaş, flaşör

ÇALBUR: Deri pantolon

ÇAKILGAĞAN: Elektrik

ÇALÇAK: Tezene, mızrap

ÇAKIN: Şerâre, elektrik atlaması

ÇALÇI: Ücretli işçi [Benzer: Calçı]

ÇAKIR: 1. Mâvi renk 2. Şarap [Benzer: Çağır]

ÇALDAĞAN: Kirâlık

ÇAKIRGA: Mazı (bitki)

ÇALDAMAK: Kirâlamak

ÇAKIRIM: Kilometre (Yaklaşık 1000 metre)

ÇALDANMAK: 1. Kirâlanmak 2. Çekinmek

ÇAKIZA: Migren hastalığı

ÇALDI: Kirâlık

ÇAKLAMA: 1. Hipotez, farâziye 2. Varsayım

ÇALDIBAR: Enkaz

ÇAKMA: Horoz (silah)

ÇALDIRMAK: Yabancı dili bozuk konuşmak

ÇAKMUR: Şalgam

ÇALDAŞ: Kare

ÇAKNIŞMAK: Vuruşmak

ÇALGA: 1. İhmal 2. Tembellik 3. Tırpan

ÇAKRAK: Kel, dazlak

ÇALGAR: 1. İhmalkar 2. Tembel

ÇAKRATMAK: Saçını kazıtmak

ÇALGARMAK: 1. İhmal etmek 2. Tembellik etmek

ÇAKŞIR: Pantolon

ÇALGAY: İhmalkar

ÇAL: 1. Ücret 2. Gri renk 3. Felç 4. Deve sütü içkisi

ÇALGAYDAMAK: İhmal etmek

ÇALA: 1. İftirâ 2. İbik (kuşlarda)

ÇALGIÇ: Mızrap, tezene

ÇALAĞAN: Akbaba kuşu

ÇALGIR: Sâzende (entstrüman çalabilen kimse)

ÇALAK: Maya, ferment

ÇALGITMAK: 1. Oyalamak 2. Enstrüman çalmak

ÇALIK: 1. Kapris 2. Felçli

ÇAPACAK: Nacak, küçük balta

ÇALIKMAK: Kapris yapmak 2. Felç olmak

ÇAPAĞAN: Yarış atı

ÇALKAN: Uyuz otu

ÇAPAN: 1. Jokey kıyâfeti 2. Jokey (binici)

ÇALIN: 1. Hasat 2. Ekin biçme

ÇAPAR: 1. Atlı haberci 2. Jokey (binici)

ÇALINMAK: 1. Hasat edilmek 2. Biçilmek

ÇAPARAK: Dört nala (at)

ÇALIR: Şaşı

ÇAPARMAN: Atlı kurye

ÇALIŞMAN: 1. Personel 2. Mürettebat

ÇAPAVUL: Süvâri

ÇALIŞTAY: 1. Şûra 2. Panel 3. Ortak toplantı

ÇAPAVUZ: 1. Atlı rehber 2. At eğiticisi 3. Atlı saldırı

ÇALKAMA: 1. Sallayarak karıştırma 2. Ayran

ÇAPÇAK: Varil

ÇALKAMAK: Sallayarak karıştırmak

ÇAPIŞMA: At yarışı

ÇALKAN: 1. Turp 2. Isırgan otu

ÇAPIŞMAK: At yarışı yapmak

ÇALKI: 1. Ot süpürge 2. Tırpan

ÇAPIŞTAY: Büyük at yarışı (farklı kabîleler katılır)

ÇALMAR: Kulübe, baraka

ÇAPKAÇ: Satır (kasap bıçağı)

ÇALPAN: Harç (sıva veya beton malzemesi)

ÇAPKAN: Süvâri

ÇALPAMAK: Harç karmak

ÇAPKI: 1. Tırpan 2. Baskın 3. Hücum

ÇALPAŞMAK: 1. Harç hâline gelmek 2. Cıvıklaşmak

ÇAPKUR: 1. Tırpan kullanıcısı 2. Baskıncı

ÇALTAN: Taşaltı balığı

ÇAPMAK: 1. At sürmek 2. Baskın yapmak

ÇALTI: Maki

ÇAPLAN: 1. Yarış atı 2. Ganyan

ÇALUK: Sülük (tıbbi olmayan tür) [Benzer: Zaluk]

ÇAPRAK: 1. Sayfa 2. Püskül

ÇALUYKU: Mahmurluk, yarı uykulu olma

ÇAPSANMAK: Hayret etmek

ÇAMÇAĞAZ: 1. Çam dalı 2. Yılbaşı ağacı dalı

ÇAPSAR: Teneffüs, mola

ÇANA: Kar kızağı

ÇAPSARMAK: Teneffüs yapmak, mola vermek

ÇANAÇ: Tulum (sıvı doldurmak için)

ÇAPTIRMAK: At sürmek

ÇANAMAK: 1. Kaymak 2. Hızlı gitmek

ÇAPUL: 1. Baskın 2. Hücum

ÇANDIR: Melez, hibrit

ÇAPULGAY: Aladoğan kuşu

ÇANGI: Kayak sporu, ski [Benzer: Şangı]

ÇAPULMAK: Baskına uğramak

ÇANGILAMAK: 1. Kayak yapmak 2. Çınlamak

ÇAPUN: Kırbaç, kamçı [Benzer: Çavun]

ÇANKA: 1. Kibar 2. Beyzâde 3. Yaban horozu

ÇAPUNMAK: Kırbaçlamak, kamçılamak

ÇANKALIK: Kibarlık

ÇAR: 1. Rus hükümdârı (Rusça’dan) 2. Uçurum

ÇANTIRMA: Vazgeçirme

ÇARA: Kâse

ÇANTIRMAK: Vazgeçirmek

ÇARAK: Mertek, hezen

ÇARAM: 1. Nikah töreni 2. Plato, yayla

ÇARŞAK: Çatal

ÇARAMAK: Nikah kıymak

ÇARUN: Çınar ağacı

ÇARAŞ: Nikah (karşılıklı ikrar)

ÇASANAY: Şapel, küçük kilise (Rusça’dan)

ÇARAŞAN: Samur (hayvan)

ÇASKI: Yaz mevsimi

ÇARAŞMAK: 1. Nikahlanmak 2. Barışmak

ÇASTANMAK: 1. Yaslanmak 2. Mindere oturmak

ÇARAŞMAN: Nikah memuru

ÇAŞ: 1. Yaş (ömür süresi) 2. Yıl

ÇARBAĞA: Yavru kurbağa, iribaş [Benzer: Çurbağa]

ÇAŞAT: Câsus, ajan [Benzer: Çaşıt]

ÇARBAK: Çizgili sincap

ÇAŞAVUL: 1. Gizli polis 2. Sivil polis

ÇARÇA: Çariçe, çar karısı (Rusça’dan)

ÇAŞILBAR: İskete kuşu

ÇARÇAGAY: Peygamberdevesi böceği

ÇAŞINMAK: Saklanmak, gizlenmek

ÇARDAK: Kameriye, kamelya

ÇAŞIRMAK: Saklamak, gizlemek

ÇARGA: Atlı kızak

ÇAŞKA: Kuşluk vakti

ÇARGAR: Hoparlör

ÇAŞKAN: Fâre [Benzer: Taşkan]

ÇARGIMAK: Yüksek sesle konuşmak (Car: Ses)

ÇAŞMAK: 1. İstihbârat toplamak 2. Gizlenmek

ÇARIK: Deri ayakkabı

ÇAŞTAMAK: Dağılmak, parçalanmak

ÇARILGA: Emir eri (asker)

ÇAT: Köşe

ÇARIŞ: Müsâbaka, maç

ÇATAĞAN: Arp (müzik âleti)

ÇARIŞMAK: Mmüsâbaka yapmak, maç yapmak,

ÇATAK: 1. Kavşak 2. Dörtyol

ÇARITKAN: Kandil (lamba)

ÇATAKOVA: Delta, çatalova

ÇARITMAK: 1. Kandil yanmak 2. Aydınlatmak

ÇATAŞMAK: 1. Karışmak 2. İç içe geçmek

ÇARLAĞAN: 1. Îtirazcı 2. Tutukluk yapan (silah)

ÇATIN: 1. Portatif merdiven 2. Tahta merdiven

ÇARLAK: Martı

ÇATKI: Sehpâ

ÇARLAMAK: 1. Tutukluk yapmak 2. Îtiraz etmek

ÇATRA: 1. Çemberli etek, crinoline 2. Çarşaf (giysi)

ÇARLAN: 1. Tutukluk 2. Îtiraz

ÇAV: Erkeklik organı (bilimsel)

ÇARLATMAK: Îtiraz etmek

ÇAVAN: Dişilik organı (bilimsel)

ÇARLAV: Îtiraz

ÇAVAR: Çıra

ÇARPAĞAN: Trakunya balığı

ÇAVAŞ: Sâkin

ÇARPANAK: 1. Mermi 2. Fişek

ÇAVGA: 1. Haber, enformasyon 2. Boz karga

ÇARS: At yarışı

ÇAVGAN: 1. Haberci 2. Posta güvercini

ÇARSANAK: Hipodrom

ÇAVLAK: Patates

ÇARSÇI: Jokey (binici)

ÇAVLAN: Küçük şelâle

ÇAVLAMAK: 1. Haber vermek 2. Kırbaçlamak

ÇAZANMAK: Modaya uygun giyinmek

ÇAVLANMAK: 1. Haber yayılmak 2. Duyulmak

ÇAZARMAK: Rengi solmak, rengi atmak

ÇAVMAK: 1. Haber götürmek 2. Işımak

ÇEBEKEY: El çırpma

ÇAVULDAK: Süsen çiçeği

ÇEBER: Tasarruf [Benzer: Şeber]

ÇAVUN: 1. Hayvan penisi 2. Kırbaç [Benzer: Çapun]

ÇEBERLEMEK: Tasarruf etmek

ÇAVZA: 1. Köşe 2. Dirsek

ÇEBİŞ: Keçi yavrusu

ÇAY: 1. Demlenen bitki (Çince’den) 2. Akarsu

ÇEÇE: Hala (babanın kız kardeşi)

ÇAYAMAK: Yaratmak

ÇEÇEGEY: İris (göz)

ÇAYAMAN: Yaratıcı, Tanrı

ÇEÇEREL: Rezonans, titrenç

ÇAYALMAK: Yaratılmak

ÇEÇEREMEK: Rezonans yapmak, titreşmek

ÇAYAN: Akrep [Benzer: Çadan, Şayan]

ÇEÇKE: Satır (kasap bıçağı)

ÇAYGI: İlkbahar

ÇEÇKELEMEK: Satır ile kesmek

ÇAYILGA: 1. Badana 2. Ağartma

ÇEÇMEK: 1. Kabuğunu soymak 2. Saçmak

ÇAYILGAMAK: 1. Badana yapmak 2. Ağartmak

ÇEDİK: 1. Mes, iç ayakkabı 2. Kedi

ÇAYILMA: 1. Taşkın 2. Sel

ÇEDİKER: Büyükayı takımyıldızı [Benzer: Cetegey]

ÇAYILMAK: 1. Taşmak 2. Sel gelmek

ÇEDENE: Kenevir (bitki, tohum)

ÇAYINMAK: 1. Durulamak 2. Metal kaplamak

ÇEDİRGEMEK: İğrenmek, tiksinmek

ÇAYITMAK: Adını vermeden konuşmak

ÇEGEN: Kısrak sütü

ÇAYKA: 1. Martı 2. Gargara

ÇEĞENDER: Şeker pancarı [Benzer: Çuğundur]

ÇAYKAĞAN: Çalkalama makinesi

ÇEĞER: İshal, diyare

ÇAYKAMAK: Çalkalamak

ÇEĞERMEK: İshal olmak

ÇAYKARA: Su kaynağı [Benzer: Çaygara]

ÇEĞET: Çuvaş peyniri (yoğurt ve yumurtadan)

ÇAYMAK: 1. Sel basmak 2. Yaymak

ÇEĞİRTKE: Kara çekirge

ÇAYNALGAN: Çiğnenmiş (ayakla)

ÇEK: 1. Sınır, hudut 2. Kenar

ÇAYNAMAK: Çiğnemek (ayakla)

ÇEKÇEKEY: Keten kuşu

ÇAYRAMAK: Bitap düşmek

ÇEKÇİ: Gümrük memuru

ÇAZAK: 1. Donanım 2. Ferman 3. Süs

ÇEKEBİR: Aralık ayı

ÇAZAMAK: 1. Donatmak 2. Ferman yazmak

ÇEKEÇ: Vidanjör

ÇAZAL: 1. Donatma 2. Süsleme

ÇEKEL: 1. Pınar 2. Kış ortası

ÇAZAN: Moda

ÇEKELEK: 1. Terlik 2. Oyuncak bebek

ÇAZANDIRMAK: Modayı tâkip etmek

ÇEKELEZ: Sincap

ÇEKELTEY: Pınarı çok olan bölge

ÇELDEMEK: Kemirmek

ÇEKEN: 1. Koçan 2. Ekşitilmiş süt içeceği

ÇELEĞEŞ: Gökkuşağı

ÇEKENE: Perâkende

ÇELEK: 1. Fıçı 2. Kova

ÇEKER: 1. Traktör 2. Sigara 3. Karantina

ÇELEM: 1. Pipo 2. Sigara ağızlığı

ÇEKERE: Sınır, hudut

ÇELEŞ: 1. Eğri 2. Yamuk

ÇEKERLEMEK: Karantinaya almak

ÇELEŞMEK: 1. Eğrilmek 2. Yamulmak

ÇEKERMEN: Sigara tiryâkisi

ÇELGE: 1. Yaban atı 2. Çorap

ÇEKERTEY: Karantina

ÇELGİ: 1. Tırpan 2. İşâret kazığı

ÇEKİMSER: Kararsız

ÇELİN: Çinli

ÇEKİ: Ağırlık ölçüsü (250 kg)

ÇELİNCE: Çince

ÇEKİLDEK: Süsen çiçeği, iris çiçeği

ÇELİNYE: Çin

ÇEKİNÇ: Câzibe

ÇELİŞÇİ: Güreşçi

ÇEKİNDİ: Münzevî

ÇELİŞMEK: 1. Güreşmek 2. Uyumsuz olmak

ÇEKİR: Elâ, karışık renkli

ÇELKEŞ: Karmaşık

ÇEKİT: Nokta

ÇELPEK: 1. Yelpâze 2. Çapak

ÇEKİTLEMEK: Noktalamak

ÇELTEK: Yarı kör

ÇEKLEMEK: 1. Sınırlamak 2. Denetlemek (gümrük)

ÇEMEDEN: 1. Yaklaşık 2. Göz karârı

ÇEKLENDİRMEK: 1. Sınırlandırmak 2. Hasretmek

ÇEMER: 1. Usta 2. Mâhir

ÇEKLENGEN: 1. Münhasır 2. Mahsus 2. Sınırlı

ÇEMEŞ: Arı kuşu

ÇEKLENMEK: 1. Yetinmek 2. Sınırlandırmak

ÇENEÇKE: Böcek iğnesi

ÇEKLEŞ: 1. Sınırlandırma 2. Kura

ÇENEK: Şarj

ÇEKLEŞMEK: Kura çekmek

ÇENEKLEMEK: Şarj etmek

ÇEKLEV: Sınırlandırma

ÇENEME: Hava tahmîni, meteoroloji

ÇEKME: Çizme

ÇENEMEK: Hava tahmîni yapmak

ÇEKMEN: 1. Vantuz 2. Ceket

ÇENEŞ: Hava tahmîni, meteoroloji

ÇEKRE: Sınır, hudut

ÇENKİR: Turkuvaz (renk)

ÇEKTELGEN: 1. Sınırlı 2. Kısıtlı

ÇENTMEK: 1. Kertmek 2. Çentik atmak

ÇEKTEMEK: 1. Sınırlandırmak 2. Kısıtlamak

ÇEP: Sol taraf

ÇEKÜL: Eğimölçer (Farsça “Şâkül” benzeşimle)

ÇEPEN: Cübbe

ÇEL: 1. Kör 2. Romatizma

ÇER: 1. Vakit 2. Saf (dizi) 3. Ağrı 4. Hastalık

ÇELEBİ: Centilmen (Yalabı: Aydınlanmış kişi)

ÇERÇİ: 1. Seyyar satıcı 2. Köyleri dolaşan satıcı

ÇEREK: Çay (akarsu)

ÇETİK: 1. Dağ kedisi 2. Evde durmayan kedi

ÇEREKLEMEK: 1. Şırıldamak 2. Dere oluşmak

ÇETİR: 1. Tente 2. Çadır [Farsça değildir]

ÇERET: Kireç

ÇETKEN: Dizgin

ÇERGE: 1. Sıra (dizi) 2. Kazık 3. Derece 4. Çadır

ÇETKİ: 1. File, ağtorba 2. Ağkepçe

ÇERGELEMEK: Sıralamak

ÇETLEVÜK: Kuruyemiş

ÇERGEMEK: Sıralanmak

ÇETMEK: Erimek

ÇERİ: Asker

ÇEVEK: Mezar, kabir

ÇERİÇİ: Militarist, askerî

ÇEVENDİZ: 1. Süvari (askeri) 2. Jokey (binici)

ÇERİKTEY: Ordu, askeriye

ÇEVİRGEÇ: Turnike

ÇERKEŞMEK: Sıralanmak, dizilmek

ÇEVİRGELE: Tespih

ÇERKEV: Şapel, küçük kilise (Rusça’dan)

ÇEVİRMEN: Tercüman, mütercim

ÇERKEY: 1. Terlik 2. Ev ayakkabısı

ÇEVKEMEK: Spekülasyon yapmak, dedikodu yapmak

ÇERLENMEK: 1. Hastalanmak 2. Marazlanmak

ÇEVKEV: Spekülasyon, dedikodu

ÇERLİK: 1. Hastalık 2. Maraz 2. Vakit

ÇEVMEK: 1. Sürat yapmak 2. Hızlanmak

ÇERMEMEK: 1. Paçalarını sıvamak 2. Kıvırmak

ÇEVREN: Banliyö, varoş

ÇERMELMEK: Kıvrılmak

ÇEVRİLGEN: Konvertible, dönüşebilir

ÇERMENMEK: 1. Kıvrılmak 2. Kederlenmek

ÇEVŞEN: Sulugöz, çok ağlayan

ÇERMİK: Kaplıca, termal su (Ermenice, şüpheli)

ÇEYİN: Kadar, değin

ÇERSEMEK: Sıla hasreti çekmek, yurdunu özlemek

ÇEYİR: 1. Zift 2. Katran

ÇERT: Yemin (köken net değil)

ÇEYKELMEK: Yalpalamak

ÇERTEN: 1. Yemin eden 2. Alabalık (köken net değil)

ÇEYKEM: Krater

ÇERTENMEK: Yemin etmek (köken net değil)

ÇEYME: Sütlaç

ÇERTEY: Maske

ÇEYNEMEK: Jimnastik yapmak

ÇERTİK: Fiske, parmak vuruşu

ÇEYNEMEN: Jimnastikçi

ÇERTİLMEK: Gözden kaybolmak

ÇEYNİK: Jimnastik

ÇERTKİÇ: Mızrap, tezene

ÇEYZE: Patlıcan (Çince’den)

ÇERTMEK: 1. Müzik âleti çalmak 2. Vurgulamak

ÇIBIR: Mart ayı

ÇES: Bakır [Benzer: Yez]

ÇIDAL: 1. Tahammül 2. Metânet

ÇEŞİNMEK: Soyunmak

ÇIDAM: Sabır

ÇETELDİK: Ecnebî

ÇIDAMAK: Sabretmek [Benzer: Çadamak]

ÇETEN: 1. Küfe 2. Saman çiti

ÇIĞA: Çarşaf (örtü, yatak)

ÇIĞANAK: 1. Pınar 2. Menbâ 2. Bibliyografya

ÇILDAĞAN: 1. Sebep 2. Bahâne

ÇIĞARAK: Baca

ÇILDAK: 1. Ateşle dağlama 2. Cin kovma

ÇIĞDAÇ: Sarfiyat, harcama

ÇILDAMAK: 1. Ateşle dağlamak 2. Cin kovmak

ÇIĞILDAM: Lâle

ÇILDIK: Yıldönümü

ÇIĞIM: 1. Sarfiyat, harcama 2. Masraf

ÇILGA: İmtihan

ÇIĞIN: 1. Omuz 2. Hasar 2. Zarar, ziyan

ÇILGAN: 1. Taç, kron 2. Gelin tâcı

ÇIĞINÇAK: Apolet

ÇILGAMAK: İmtihan etmek

ÇIĞINDIRIK: Omuz taşıyacağı

ÇILGAYAK: 1. Yeniyıl 2. Buz pisti [Benzer: Yılgayah]

ÇIĞIR: Patika

ÇILGI: 1. Zihin 2. Akıl

ÇIĞIRAY: Şakrak kuşu

ÇILGISIZ: 1. Zihinsiz 2. Akılsız

ÇIĞIRIK: Makara

ÇILIK: Ilık, hafif sıcak

ÇIĞIRTKAN: Tellal

ÇILITMAK: Ilıtmak, hafifçe ısıtmak

ÇIĞIRTMAÇ: Tellal

ÇILTAK: İftirâ

ÇIĞIRTMAK: 1. Bağırtmak 2. Bağırarak îlan etmek

ÇINA: Dirsek

ÇIĞIŞ: 1. Tebliğ 2. Menşe, orijin

ÇINAKAY: Serçe parmağı [Benzer: Çınatay]

ÇIĞMA: 1. Sedir (koltuk) 2. Divan (koltuk)

ÇINAMAK: Atlamak, sıçramak

ÇIĞRI: 1. Çark 2. Felek, gök çarkı

ÇINAŞMAK: Atlama yarışı yapmak

ÇIĞRITMAK: 1. Çark döndürmek 2. Makara sarmak

ÇINAYAK: Porselen [Benzer: Şınayak]

ÇIĞSAK: 1. Çığlık bölgi 2. Rutûbetli, nemli

ÇINDAN: Sandal ağacı

ÇIKAK: Menşe, orijin

ÇINGARMAK: Tahkikat yapmak

ÇIKANAK: 1. Menşe, orijin 2. Menbâ

ÇINGIL: Su karanfili

ÇIKARGA: Asansör

ÇINKI: 1. Zerre 2. Atom

ÇIKAY: Fakir

ÇINMAK: Vukû bulmak

ÇIKIRT: Çıt çıt düğme

ÇIRAY: Sîma, çehre

ÇIKRAMAK: 1. Çark döndürmek 2. Makara sarmak

ÇIRAYLIK: Sempatik, güzel

ÇILANDAK: Ekin yılanı, tarla yılanı

ÇIRGAL: 1. Festival 2. Karnaval

ÇILANMAK: 1. Terlemek 2. Islanmak 3. Soyunmak

ÇIRGALMAK: 1. Festival yapmak 2. Karnaval yapmak

ÇILAŞ: 1. Terli 2. Islak 3. Soyunuk, çıplak

ÇIRLAK: Ağustos böceği

ÇILATMAK: 1. Terletmek 2. Islatmak 3. Soyutmak

ÇIRMALGAN: Dolanan, sarılan

ÇILAZAK: Yalınayak

ÇIRMAMAK: Dolamak, sarmak

ÇILÇAĞAN: 1. Sürüngen 2. Dinozor

ÇIRMAŞIK: Sarmaşık

ÇIRMAVUK: Dolanıcı, sarılıcı (bitki)

ÇİLEN: Leylek

ÇIRTMA: Düdük

ÇİLENMEK: 1. Nemlenmek 2. Rüzgar esmek

ÇIŞ: Yağmur ormanı

ÇİLİM: Sigara

ÇIVGAR: Yedek hayvan (araba, kağnı, saban)

ÇİLİMEK: Sigara içmek

ÇIVMAK: 1. Sekmek 2. Fırlamak

ÇİLTER: 1. Tül 2. File 3. Izgara 4. Kafes

ÇIVRAN: Tarla fâresi

ÇİMDEMEK: Çimdik atmak

ÇIYKAN: Akne, çıban

ÇİMEK: 1. Havuz 2. Irmağın yıkanılabilir yeri

ÇIYRAK: Ala sığırcık kuşu, çıyırçık kuşu

ÇİMELTEK: Serçe parmak

ÇİBEĞEN: Sperm

ÇİMKİMEK: Çimdiklemek

ÇİBEK: 1. Nakış 2. Desen

ÇİNE: 1. Kuvvet 2. Bozkır kurdu

ÇİBER: Peri (köken net değil)

ÇİNEMEK: 1. Kuvvet uygulamak 2. Ölçmek

ÇİBERKEY: 1. Peri kızı 2. Peri gibi güzel

ÇİNGEÇEY: Elti

ÇİBİN: Sivrisinek [Benzer: Cibin]

ÇİNİTMEK: 1. Perçinlemek 2. Lehimlemek

ÇİDER: 1. Köstek, pranga 2. Zincir

ÇİRÇE: Fincan

ÇİGİN: Prens, şehzâde

ÇİRENGEÇ: 1. Girişken 2. Müteşebbis

ÇİĞENEK: Midye

ÇİRENMEK: Teşebbüs etmek

ÇİĞELENMEK: Yuvarlanmak

ÇİRİMEK: Kokuşmak

ÇİĞİLMEK: 1. Endişe duymak 2. Düğümlemek

ÇİRKENÇ: 1. İğrenç 2. Çirkin [Benzer: Çiyirkenç]

ÇİĞİNMEK: 1. Endişe etmek 2. Düğümlenmek

ÇİRKENMEK: Tiksinmek [Benzer: Çiyirkenmek]

ÇİĞİT: 1. Çekirdek 2. Yenebilen çekirdek

ÇİRKEY: 1. Üvez 2. Sirke sineği

ÇİĞNE: Mala

ÇİRKİMEK: 1. Ürkmek 2. İğrenmek

ÇİĞREMEK: 1. Gınâ gelmek 2. Tiksinmek

ÇİŞEMEK: Çiş yapmak

ÇİĞSİMEK: Tiksinmek, iğrenmek

ÇİŞETMEK: Çiş yaptırmak (çocuğa)

ÇİĞSİMER: Tiksindirici, iğrenç

ÇİTEN: 1. Çit 2. Çitle çevrilmiş alan

ÇİK: Eklem, mafsal

ÇİTİL: Fide

ÇİKE: 1. Şakak 2. Alın

ÇİTLEĞEN: Kuru yemiş

ÇİKETEY: Atkuyruğu bitkisi

ÇİVGİN: Mermi

ÇİKLENMEK: Şüphelenmek

ÇİY: Jâle

ÇİKSİNMEK: İğrenmek [Benzer: Tiksinmek]

ÇİYDE: Hünnap

ÇİLEĞEN: Duş (armatür)

ÇİYE: 1. Düğüm 2. Vişne

ÇİLEMEK: 1. Nemlenmek 2. Yağmur çiselemek

ÇİYELENGEN: 1. Muğlak 2. Kördüğüm

ÇİYİK: Nemli

ÇOKMAR: Gürz

ÇİYKİ: Ham, olgunlaşmamış

ÇOKRAMAK: Kaynaklanmak (metal)

ÇİZE: 1. Uzunluk birimi (30 cm) 2. Cetvel

ÇOKRATMAK: Kaynak yapmak (metal)

ÇİZELGE: Tablo

ÇOKTAMAK: Akıntıya karşı yüzmek

ÇİZENEK: 1. Diyagram 2. Şema

ÇOKU: Kafatası

ÇİZENDİZ: Mîmâri

ÇOKUMAK: Istavroz çıkarmak, haç işâreti yapmak

ÇİZİNÇ: Mîmâri

ÇOKUNMAK: Istavroz çıkarmak, haç işâreti yapmak

ÇİZİT: Dizayn

ÇOKUNDUR: Takdis (Hristiyanlarda)

ÇİZİTLEMEK: Dizayn etmek

ÇOKUNDURMA: Takdis etme (Hristiyanlarda)

ÇOĞ: Kor

ÇOKUR: Alaca, karışık renkli

ÇOĞAN: 1. Kerkenez kuşu 2. Sabun

ÇOKURAK: Deniz kabuğu

ÇOĞÇA: 1. Yığın 2. Küme

ÇOL: 1. Sakat 2. Usül, metod

ÇOĞÇALAMAK: 1. Yığmak 2. Kümelemek

ÇOLA: Tenhâ

ÇOĞLAMAK: 1. Toplamak, biriktirmek 2. Közlemek

ÇOLAK: Sakat

ÇOĞLANMAK: 1. Dağlanmak, yanmak 2. Közlenmek

ÇOLAMAK: Yuhalamak

ÇOĞMAK: 1. Sarmak 2. Bağlamak 2. Depolamak

ÇOLAŞIK: Karmaşık

ÇOĞRAK: Çok bulunan, ziyâde [Benzer: Çokrak]

ÇOLAŞMAK: Dolaşmak, karışmak (ip, tel)

ÇOĞUK: Konferans

ÇOLBAĞA: Kara kurbağası

ÇOĞUKTAMAK: Konferans yapmak

ÇOLGA: 1. Sargı bezi 2. Abluka, muhasara

ÇOĞUKTAŞ: Konferans katılımcısı

ÇOLGALA: Serçe parmak

ÇOĞUKTAŞMAK: Konferansta tartışmak

ÇOLGAMAK: 1. Sarmak 2. Ablukaya almak

ÇOĞULDAŞIM: Demokrasi

ÇOLGAR: Selam

ÇOĞULGAN: Demokratik

ÇOLPAMAK: Seyahat etmek

ÇOĞULMAK: 1. Toplanmak 2. Bir araya gelmek

ÇOLPAN: 1. Seyyah 2. Venüs gezegeni

ÇOĞULUŞ: 1. Meclis 2. Demokrasi

ÇOLPU: Kepçe

ÇOĞUNMAK: 1. Toplanmak 2. Bir araya gelmek

ÇOLTUK: 1. Küt, kesmez 2. Ampute, kesik organ

ÇOĞUR: 1. Kiler, ambar 2. Mahzen 2. Düdük

ÇOM: Nazarlık, nazar boncuğu

ÇOĞURCUK: Çekirge kuşu

ÇOMA: Yetim, babasız

ÇOĞURTKA: Peygamberdevesi böceği

ÇOMAK: 1. Âsa, baston 2. Değnek

ÇOHAR: Çobanpüskülü bitkisi

ÇOMAN: Tembel

ÇOKAY: At kâkülü, at yelesi

ÇOMU: Kadeh

ÇOMUR: Şalgam

ÇOYLANMAK: Kurnazlık etmek

ÇOMURDUK: Gonca, tomurcuk

ÇOYUN: 1. Tencere 2. Eritilmiş mâden

ÇOMURTKA: Kuyruksokumu

ÇOZAK: Disiplin

ÇON: Halk (köken belirsiz)

ÇOZMAK: 1. Baskın yapmak 2. Hücum etmek

ÇONKUR: Derin

ÇOZUNÇAK: Havlu, peşkir

ÇOPUR: Çiçek hastalığı

ÇOZUNMAK: Kurulanmak

ÇOR: Cin [Benzer: Çort]

ÇOZUŞ: 1. Hücum 2. Baskın

ÇORABAŞ: İfrit

ÇÖÇEK: 1. Masal 2. Çocuk öyküsü

ÇORAMAK: 1. Yoğurmak 2. Karmak (harç, hamur)

ÇÖÇÜGE: 1. Piyes 2. Tiyatro oyunu

ÇORAMAN: Cin çıkaran, ekzorsist

ÇÖÇÜGEÇİ: 1. Piyes oyuncusu 2. Tiyatro oyuncusu

ÇORBUĞUR: Patlak dudaklı, iri dudaklı

ÇÖĞEMEK: Hareket ettirmek

ÇORGAN: Battâniye [Benzer: Çuvurgan]

ÇÖĞELMEK: 1. Çökmek 2. Çömelmek

ÇORGU: Musluk

ÇÖĞEN: 1. Çevgen oyunu, polo oyunu 2. Baston

ÇORGULAMAK: 1. Musluk açmak 2. Sürünmek

ÇÖĞÜN: İbrik

ÇORMAVUK: Sarmaşık

ÇÖĞÜNÇEK: Tahterevalli

ÇORNAMAK: Sarılmak

ÇÖĞÜNDÜRÜK: Tahterevalli

ÇORNAŞMAK: Dolaşmak, karışmak (ip, tel)

ÇÖĞÜR: Telli çalgı (bağlama türü) [Benzer: Çoğur]

ÇORT: Şeytan [Benzer: Çor]

ÇÖĞÜRSÜN: Servi ağacı

ÇORTAN: Turna balığı

ÇÖK: Kurban Bayramı

ÇORTLAMAK: 1. Şeytanlık etmek 2. Nefret ettirmek

ÇÖKEY: 1. Krema 2. Kaymak 3. Krema tozu

ÇORTMA: Spor, idman

ÇÖKMEK: 1. Çorba 2. Eğilmek 3. Aşağıya birikmek

ÇORTMAK: 1. Spor yapmak, idman yapmak

ÇÖKMEN: Kilim

ÇORUK: 1. Spor, idman 2. Seyahat

ÇÖKÜGE: Depresyon, ruhsal çöküntü

ÇORUYMAK: Şahlanmak, ayaküstüne kalkmak

ÇÖKÜL: Depresyon, ruhsal çöküntü

ÇOT: Sakat, eli veya ayağı kesik

ÇÖKÜNMEK: Depresyona girmek, ruhsal çökmek

ÇOTULGAMA: Salyangoz

ÇÖKÜMSEMEK: Melankoliye kapılmak

ÇOY: Yalan

ÇÖKÜR: Tarla artığı

ÇOYGAN: Ladin ağacı

ÇÖKÜREMEK: Depresyona girmek

ÇOYLAK: Kurnaz

ÇÖKÜREL: Depresyon

ÇOYLAMAK: Kurnazlık yapmak

ÇÖKÜT: 1. Bağdaş 2. Çökmüş yer, çukur

ÇOYLAN: Kurnazlık

ÇÖKÜTMEK: 1. Bağdaş kurmak 2. Çukurlaşmak

ÇÖLEK: Sürgün

ÇÖVENÇ: Helva [Benzer: Çuğunç, Çöğenç]

ÇÖLEMEK: Sürmek, sürgüne göndermek

ÇÖVMEK: 1. Kabarmak 2. Köpürmek

ÇÖLKEM: Eğreltiotu

ÇÖY: 1. Mıh 2. Çivi

ÇÖLME: 1. Terkedilmiş diyar 2. Hayâlet kasaba

ÇÖZDE: 1. Tahlil 2. Labaratuvar sonucu

ÇÖM: Tam

ÇÖZDELEMEK: Analiz etmek, tahlil etmek

ÇÖMÇE: Kepçe [Benzer: Çöğçe]

ÇÖZELTİ: Solüsyon

ÇÖME: 1. Tohum 2. Sperm

ÇÖZERGE: 1. Analiz raporu 2. İstatistik

ÇÖMMEK: Çömelmek

ÇUBA: Korse

ÇÖMÜRGE: 1. Harâbe 2. Harap şehir

ÇUBAĞAN: Silsile

ÇÖMÜRMEK: Harap olmak

ÇUBAMAK: 1. Silsile oluşturmak 2. Keder vermek

ÇÖNE: Peygamber

ÇUBANMAK: 1. Silsile hâlinde olmak 2. Kederlenmek

ÇÖNEK: Kepçe

ÇUBAL: 1. Silsile 2. Elem, keder

ÇÖNEMEK: Peygamberlik yapmak

ÇUBALAN: 1. Müteselsil 2. Elem, keder

ÇÖNÜMEK: 1. Dermansızlaşmak 2. Bunamak

ÇUBANÇ: 1. Teselsül 2. Elem, keder

ÇÖNÜK: 1. Dermansız 2. Bunak

ÇUBARTMAK: Soygun yapmak

ÇÖNÜKLEMEK: 1. Dermansızlaşmak 2. Bunaklaşmak

ÇUBAŞMAK: 1. Silsile hâlinde ilerlemek 2. Üzülmek

ÇÖNKÜR: Pik metal, dökme metal

ÇUÇKA: Domuz

ÇÖPÜK: Yiyecek artığı

ÇUGAL: Edebiyat

ÇÖRÇEK: Afacan

ÇUGALÇI: Edebiyatçı

ÇÖRGE: Çit, parmaklık

ÇUĞ: Yağmur duâsı [Benzer: Çüğ, Çüke]

ÇÖRGEM: 1. Rulo 2. Kodeks

ÇUĞAK: 1. Kötü hava 2. Yağmur duâsı havası

ÇÖRGEMEK: 1. Rulo yapmak 2. Sarmak, dolamak

ÇUĞAN: Sabun [Benzer: Çoğan]

ÇÖRGEMEŞ: Fasülye

ÇUĞAR: Elâ, karışık renkli

ÇÖRDÜK: Yabâni armut

ÇUĞLAMAK: Yağmur duâsı etmek

ÇÖRKÜ: Abaküs, mihsap

ÇUĞMAK: Yağmur duâsı etmek

ÇÖRTLEVÜK: Fındık

ÇUĞTAĞAN: 1. Müşterek 2. Ortak yağmur duâsı

ÇÖRÜŞ: 1. Sefer 2. Seyahat (araba ile)

ÇUĞUK: Girift

ÇÖRÜŞMEK: 1. Sefere çıkmak 2. Araba sürmek

ÇUĞUL: 1. Hakâret 2. İspiyon, jurnal 3. Şâkül, çekül

ÇÖTKER: Şeytan

ÇUĞULDAMAK: Hakâret etmek

ÇÖTKERMEK: 1. Şeytan kovmak 2. Öksürmek

ÇUĞULMAK: Hakârete uğramak

ÇÖVEK: Telve, kahve çöküntüsü

ÇUĞUN: 1. Dökme demir, pik 2. Çöven bitkisi

ÇUĞUNÇ: Helva [Benzer: Çövenç]

ÇURKU: Fıtık

ÇUĞUNDUR: Pancar [Benzer: Çeğender]

ÇURNU: Müshil

ÇUĞUR: Düdük

ÇURUK: 1. Fotoğraf 2. Resim

ÇUĞURÇU: Düdük çalgıcısı

ÇURUKÇU: 1. Fotoğrafçı 2. Ressam

ÇUĞURGA: 1. Kilit 2. Larva

ÇURULGAMAK: 1. Fotoğraf çekmek 2. Resmetmek

ÇUĞURGAN: Asma kilit

ÇURUM: Mâzeret

ÇUĞURGAÇI: Çilingir

ÇURUMÇU: Mâzereti bulunan kişi

ÇUĞURULMAK: Yağmur duâsı için toplanmak

ÇURUMLAMAK: Mâzeret bulmak

ÇUĞUTUR: Kafkas dağ keçisi

ÇUŞKA: Acı biber

ÇUĞUZ: Mâdenî para, bozukluk

ÇUTRA: Kova

ÇUKAL: Zırh [Benzer: Çokal]

ÇUVALMAK: Dolaşmak, karışmak (ip, tel)

ÇUKALAMAK: 1. Kazmak 2. Çukur eşmek

ÇUVGA: Kılavuz, rehber

ÇUKANAK: 1. Çıkıntı 2. Burun (coğrafya)

ÇUVŞAMAK: 1. Ekşimek 2. Mayalanmak

ÇUKMAN: Palto

ÇUVŞATMAK: 1. Ekşitmek 2. Mayalamak

ÇULAN: 1. Avlu, ön bahçe 2. Ahır

ÇUVURGAN: Battâniye [Benzer: Çorgan]

ÇULGAMAK: 1. Sarmak 2. Bürümek

ÇUVUT: İbrâni, İsrâilli

ÇULGANMAK: 1. Sarınmak 2. Bürünmek

ÇUVUTÇA: İbrânice, İsrâil dili

ÇULĞUŞ: Hırsız

ÇUVUTYA: İbrâniye, İsrâil

ÇULMAK: 1. Hırsızlık yapmak 2. Sökmek

ÇUYGUR: 1. Hîle 2. Aldatma

ÇULUMAN: Hırsız

ÇUYGURLAMAK: 1. Hîle yapmak 2. Aldatmak

ÇUM: Kızılcık (ağaç, meyve)

ÇUYUR: Merhamet

ÇUMA: Vebâ hastalığı

ÇUYURGAMAK: Merhamet etmek

ÇUMMAK: 1. Suya dalmak 2. Yıkamak

ÇUZAK: Kukumav kuşu

ÇUMAŞ: Dağ sıçanı

ÇUZUR: Kurnaz

ÇUMGUK: Leş kargası

ÇUZURLANMAK: Kurnazlık etmek

ÇUNGU: 1. Buz pateni 2. Paten ayakkabısı

ÇÜBEK: Penis

ÇUNMA: Dağ keçisi

ÇÜDÜLGE: Din

ÇUNMAK: 1. Silinmek 2. Yıkamak

ÇÜDÜR: Pranga

ÇURAMAK: Koşmak

ÇÜDÜRLEMEK: Prangalamak

ÇURANA: Armonika (müzik âleti)

ÇÜĞEN: Dizgin

ÇURKAY: Turna balığı

ÇÜĞENEK: 1. Gem 2. Fren

ÇÜĞÜR: 1. Koşu 2. Kısa pantolon

DALAMAZ: Ballıbaba bitkisi

ÇÜĞÜRÇÜ: Koşucu, atlet

DALAN: Hol, antre

ÇÜĞÜRMEK: Koşmak

DALAŞMAN: Kavgacı

ÇÜLENMEK: Taklit etmek

DALARGA: Denizaltı (gemi)

ÇÜLGÜ: Çakı, cep bıçağı

DALAYAN: Kostik maddesi (kimyâ)

ÇÜLÜKMEK: Perişan olmak

DALGATUTAR: Dedektör

ÇÜLÜN: Omurilik [Benzer: Yülün, Yulun]

DALGIÇ: Balıkadam, su altına dalan kişi

ÇÜMMEK: Suya dalmak

DALGIR: Hâre, meneviş, renk dalgalanması

ÇÜREK: 1. Cesâret 2. Bağırtlak kuşu

DALIZ: 1. Antre 2. Dehliz 3. İç kulak

ÇÜRLEMEK: Menfaat sağlamak

DAMAKSAV: Gurme

ÇÜRÜKÇÜL: Saprofil

DAMITAÇ: İmbik

ÇÜŞEK: Minder

DAMIZ: Ahır

ÇÜYEK: Çiklet, sakız

DAMIZMAK: 1. Damlamak 2. Döllemek

ÇÜVŞEN: Baykuş

DAMYAN: Mandıra

ÇÜYKE: 1. Masura 2. Makara

DANARAK: Ant, yemin

ÇÜYMEK: Sündürmek, germek

DANGALAR: 1. Fevkalâde, 2. Acâyip

ÇÜYÜLMEK: Sünmek, gerilmek

DANGARA: Dümbelek (çalgı)

ÇÜYRE: Ters, aksi

DANGAZ: Muhteşem, ihtişamlı

ÇÜYREMEK: 1. Terslenmek 2. Kokuşmak

DANIKLI: Meşhur, tanınan

ÇÜYŞE: Cam

DANIKSIZ: Meçhul, tanınmayan

ÇÜYÜRMEK: Tersine çevirmek

DANIŞ: 1. Hikmet 2. Görüş 3. Bağlanma 4. Şaşırma

ÇÜZEN: Sağanak (yağmur) [Benzer: Cüsen]

DANIŞIK: 1. Karşılıklı anlaşma 2. Şaşırtıcı olay

ÇÜZÜN: Renk

DANIŞKAN: 1. Maslahatgüzar 2. Fikir alan

-D–

DANIŞMAK: 1. Fikir sormak 2. Bağlaşmak

DADANAK: İptilâ DADANMAK: Müptelâ olmak DADIŞMAK: Yumurta tokuşturmak DAĞAN: Üçayak, sacayağı DAĞAR: 1. Torba 2. Poşet DALA: Bozkır, step DALAMA: Kurban bağlama ipi

DANIŞMAN: 1. Müşâvir 2. Akıl hocası DANIŞTAY: İdari Üst Mahkeme, Şurayı Devlet DANLAMAK: 1. Şaşırmak 2. Fikir vermek DANMAK: 1. Bağlamak 2. Akıl almak 3. Yalanlamak DARALGA: 1. Baskı 2. İç sıkıntısı, iç daralması DARCAN: 1. Kanarya 2. Çavdar DARDAĞAN: Palmiye ağacı

DARGAK: Eskimo köpeği (köken belirsiz)

DEĞEK: Çaylak kuşu

DARIKMAK: 1. Sıkılmak 2. Nefesi daralmak

DEĞEKEN: Kutup porsuğu

DARILGAN: Kırgın, rencide olmuş

DEĞELEY: Beyaz balıkçıl kuşu

DARKAN: 1. Demirci [Benzer: Tarhan] 2. Eşraf

DEĞİNMEK: 1. Temas etmek 2. Kısaca bahsetmek

DARLAN: Alaca, karışık renkli

DEĞİŞTİRGEÇ: 1. Komütatör 2. Anahtar (elektrik)

DARLAL: 1. Eziyet 2. Zulüm

DEĞİRMİ: 1. Yuvarlak 2. Çember

DARMATURA: Harâbe, virâne

DEĞİŞMEN: Mübadil, değiştirilen şey

DARUGA: 1. Beldiye başkanı 2. Şef

DEĞSİNME: 1. Temas 2. Kısaca bahsetme

DAŞKA: El arabası (Rusça’ya Türkçe’den geçmiştir)

DEĞSİNMEK: 1. Temas etmek 2. Kısaca bahsetmek

DAVAĞAN: Dağ geçidi

DELEYEN: Kara ağaçkakan kuşu

DAVLAĞAN: Tsunami, dev dalga

DELGEÇ: Kağıt deleceği

DAYANÇ: Sabır

DELME: 1. Mazgal 2. Menfez

DAYANÇLI: Sabırlı

DEMEÇ: 1. Beyânat 2. Basın açıklaması

DAYANÇSIZ: Sabırsız

DEMEV: Edat (dilbilgisi)

DAYANÇAK: Koltuk arkalığı, sırtlık

DENEŞ: 1. Tecrübe, 2. Kıyas, mukâyese

DAYANGA: Siper

DENEŞTİRMEK: 1. Tecrübe etmek 2. Kıyaslamak

DAYANGAN: Metânetli

DENET: Teftiş, kontrol

DAYAR: Hazır [Benzer: Tayar]

DENETÇİ: Teftişçi, kontrolör

DAYARLAMAK: Hazırlamak [Benzer: Tayarlamak]

DENETMEN: Müfettiş, kontrolör

DAYAZ: Sığ, suyun az olduğu yer

DENEŞTİRME: Mukâyese, kıyas

DAYÇA: Teyze

DENEŞTİRMEK: Kıyaslamak, mukâyese etmek

DAYIKIN: 1. Day durma (bebek) 2. Bebek tanrıçası

DENEY: Tecrübe, eksperiment

DAYIN: 1. Silah 2. Hazır 3. Savaş tanrısı (mitoloji)

DENGELEÇ: Denge noktası (fizik bilimi)

DAYLAMAK: Harp yapmak, cenk etmek

DENGEY: 1. Merhâle 2. Denge noktası

DAZLAK: Kel, saçsız

DENKTEŞ: Muâdil, eşdeğer

DAZLANMAK: Kelleşmek, saçları dökülmek

DEPRENGEÇ: Sismograf, depremölçer

DAZLAŞMAK: Kelleşmek, saçları dökülmek

DEPRENİŞ: Sarsıntı, yer sallanması

DEĞDENE: Yavru bıldırcın

DEPRENMEK: Sarsılmak, yer sallanmak

DEĞE: Çengel, kanca

DERGEMEK: Koleksiyon yapmak, biriktirmek

DEĞEÇ: Kutsal sunu (ilk bardak veyâ tabakta)

DERGEMEN: Koleksiyoner, biriktirmen

DEĞEÇLEMEK: Sungu sunmak (kutsal ruhlara)

DERİŞİK: Konsantre, mütekâsif

DERİŞİM: Konsantre sıvı

DİDEK: Gaga

DERİŞMEK: Konsantre olmak

DİĞ: Verem hastalığı, tüberküloz

DERMEK: 1. Biriktirmek, toplamak 2. Hasat etmek

DİĞİR: Merdâne, sıkıştırma silindiri

DERNE: 1. Kahyâ, çiftlik sorumlusu 2. Başyardımcı

DİĞİRÇEK: 1. Bobin 2. Rulman

DERNEMEK: 1. Kahyâlık yapmak 2. Analiz etmek

DİĞİRLENMEK: Merdâne dönmek

DERNEVÇİ: 1. Kahyâ, başyardımcı 2. Analizci

DİKEY: Vertikal, şâkuli

DEVER: Demlik, çaydanlık (köken net değil)

DİKİNÇİ: Terzi

DEVİNGEN: Dinamik, hareketli

DİKİNDİZ: Terzi

DEVİNÇ: Dinamizm, hareketlilik

DİKİT: Stalagmit

DEVİNİM: 1. Hareket 2. Mobilizasyon

DİKME: Fidan

DEVİNMEK: Hareket etmek

DİLÇEK: Küçük dil

DEVİR: Hareketli (Arapça değildir)

DİLDEMEK: Hakâret etmek

DEVİTKEN: 1. Muharrik 2. Dinamo

DİLENCİREMEK: Dilencilik yapmak

DEVLÜGEÇ: Delice kuşu

DİLEŞMEK: 1. Sohbet etmek 2. Muhabbet etmek

DEVRE: 1. İsyan 2. İnfial (Arapça değildir)

DİLMER: Lîsan [Benzer: Tilmer]

DEVREMEK: 1. İsyan etmek 2. İnfiâl oluşmak

DİLMERMEK: 1. Yalvarmak 2. Yabancı dil konuşmak

DEVRETMEK: Harekete geçirmek (Arapça değildir)

DİNÇ: 1. Zinde 2. Enerjik

DEVRİM: İhtilal, revolüsyon

DİNÇELMEK: Zindeleşmek

DEYİK: 1. Nişan, söz 2. Evlenme vaadi

DİNGİL: Aks, dengeleyici çubuk

DEYİKLEMEK: Nişanlamak, söz kesmek

DİNGİN: Sâkin

DEYİN: Vasiyet

DİNLERGE: Radyo

DEYİNÇ: Üslup, konuşma tarzı

DİNŞİRGEÇ: İşitme cihazı

DIĞIRDAK: Boncuk çan

DİNŞİRMEK: İşitmek, duymak

DIĞIRDAMAK: Şıngırdamak

DİR: 1. Can 2. Yaşam enerjisi

DILAK: Klitoris, bızır [Benzer: Tılak]

DİRÇELME: 1. Hayâta dönme 2. Reenkarnasyon

DILKAÇAR: Baştankara kuşu

DİRÇELMEK: 1. Hayâta dönmek 2. Reenkarne olmak

DINGIRAK: Trampet (çalgı)

DİRÇELTMEK: Hayâta döndürmek (reanimasyon)

DIZIKMA: 1. Diz çökme 2. Şövalyelik seromonisi

DİREN: 1. Harman çatalı 2. İblis

DIZIKMAK: 1. Diz çökmek 2. Şövalye olmak

DİRENGEMEK: Temerrüde düşmek

DIZMAN: 1. Şövalye 2. Kabadayı

DİRENGEN: Mütemerrid

DİBEK: Havan

DİREŞMEK: 1. Zıtlaşmak 2. Sebat etmek

DİREŞMEN: 1. Zıtlaşan 2. Sebatkar

DİZİNÇ: Sıralama

DİRETKEN: İnatçı, muanid

DOĞAN: Yırtıcı bir kuş türü (Falko türü)

DİRETMEN: İnatçı, muanid

DOĞRAMAÇ: Papara yemeği

DİREV: 1. Mesnet 2. Direme sırığı

DOĞUNÇ: İrtical, doğaçlama

DİREY: Fauna, bir bölgedeki hayvan varlığı

DOL: Volga ırmağı (coğrafî ad, coğrafya)

DİRGEN: Harman çatalı

DOLAĞAN: Akdiken

DİRGİ: Sofra

DOLAMA: Viraj

DİRGİZGEN: Muhyî, can veren

DOLAMAYOL: Virajlı yol

DİRGİZME: 1. Animasyon 2. Anime, çizgifilm

DOLAMBAÇ: Labirent

DİRGİZMEK: 1. Canlandırmak 2. Çizgifilm çekmek

DOLANGAÇ: 1. Labirent 2. Karmaşık yol

DİRİL: Tik, istemdışı vücut hareketi

DOLAŞ: Ev kargası

DİRİM: Can

DOLAY: 1. Civar 2. Mücâvir alan

DİRİNGE: Hafif müzik, pop müzik

DOLÇA: 1. Maşrapa 2 Sürâhi

DİRİŞKEN: 1. Yaşama bağlı 2. Çalışkan

DOLKUMA: Coşku, hezeyan

DİRİŞMEK: 1. Yaşama bağlanmak 2. Çalışmak

DOLKUMAK: Coşmak, hezeyâna gelmek

DİRKEÇ: 1. Sütun 2. Kiriş (inşaat)

DOLMAN: Ceket

DİŞÇEKER: Davya, dişçi kerpeteni

DOLMUŞ: Minibüs

DİŞEK: 1. Diş çıkaran çocuk 2. Kürdan

DOLUĞAN: Simgesel sayılar (7, 9, 40, 1000…)

DİŞEMEK: Diş çıkarmak

DOLUNÇ: Şarj

DİŞERTİ: Damak kabarması (çıkan dişten dolayı)

DOM: Ihlamur ağacı

DİŞMİR: Afacan, yaramaz

DOMALAK: Yer mantarı (sporla üreyen bitki)

DİŞNEMEK: Dişleri arasında tutmak

DONDURGAÇ: Dipfriz, derin dondurucu

DİZBEK: Katar, konvoy

DONGAR: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

DİZBEV: Dizlik

DONKULDAMAK: 1. Zonklamak 2. Bas ses çıkarmak

DİZELGE: Liste

DOVGA: Yayla çorbası, yoğurt çorbası

DİZENEK: Koltuk değneği

DOYARKA: Gündelik işçi, amele

DİZERGE: 1. Liste 2. Kayıt defteri 3. Klasör

DOYDU: Papağan (Arapça “Tuti”, benzeşimle)

DİZGİ: Tertip

DOYGA: Rızk

DİZİKMEK: 1. Diz çökmek 2. Diz selamı vermek

DOYMAÇ: Papara yemeği

DİZİLDİRİK: Diz koruyacağı

DOYUNÇ: 1. Tatmin 2. Haz duyma

DİZİN: İndeks

DOYUNTU: 1. Fast food 2. Atıştırmalık

DÖĞEÇ: Havan, dibek

DULAMA: Kaftan

DÖKER: Damperli kamyon

DULDA: 1. Himâye 2. Gölge

DÖKERGE: Damper, dökme sistemi

DUMA: Rus Parlamentosu (Rusça’dan)

DÖKMEN: 1. Tezgah satıcısı 2. Pazar satıcısı

DUMAĞI: Nezle, grip

DÖKÜN: Gübre, ahbun

DURA: Arzu, istek

DÖNÇÜK: Tümsek, yükselti

DURAÇ: 1. Fren 2. Kâide (alt zemin)

DÖNEÇ: 1. Rotor, döner aksam 2. Motor

DURAÇLAMAK: 1. Frenlemek 2. Kâide yerleştirmek

DÖNEMEÇ: Viraj

DURAL: 1. Arzu, istek 2. Şehvet

DÖNENGE: Burç (astronomi) [Benzer: Dönence]

DURALGA: İstasyon

DÖNERGE: 1. Pervâne (gemi, uçak) 2. Motor

DURALAMAK: 1. Arzulamak 2. Şehvetlenmek

DÖNGE: 1. Ceza boyunduruğu 2. Çıkmaz sokak

DURATAY: 1. Arzulu, istekli 2. Şehvetli

DÖNGEL: Muşmula

DURÇULGA: Tecrübe

DÖNGELEK: Çark

DURGUTMAK: 1. Sekteye uğratmak 2. Bekletmek

DÖNGEN: Mürted, dinden dönen

DURGUZMA: Ereksiyon

DÖNGÜ: Rotasyon

DURGUZMAK: Ereksiyon olmak

DÖNÜM: Yüzey ölçü birimi (1000 metrekare, dekar)

DURLAN: 1. Berrak 2. Nâmuslu, iffetli

DÖRDEN: Kırk (sayı)

DURUNÇ: Sekte

DÖRMEK: 1. Eşelemek 2. Kazımak

DURUZ: Park (araç)

DÖRTKÜL: Dörtgen

DURUZGA: Park yeri (araç)

DÖRTMÜYÜŞ: Kare, dört köşeli

DURUZMAK: 1. Park etmek 2. Durdurmak

DÖRVEL:

DUŞAK: Pranga, köstek

DÖŞENEK: Mobilya

DUŞAMAK: Pranga vurmak, kösteklemek

DÖVEN: Tahıl tânesi ayırıcı harman aracı

DUVADAK: Toy kuşu

DÖVER: Harman makinesi, ekin dövme aracı

DUVULDAĞAN: Mayıs böceği

DÖVERGE: Harman makinesi, patos

DUVULDAMAK: Vınlamak

DÖVGÜÇ: Havan

DUYARGA: 1. Anten 2. Sensör

DÖVME: Tatu, vücut boyama

DUYDURMAK: 1. İhtar etmek 2. Tembihlemek

DUDUKLANMA: Kekeleme

DUYDURUŞ: 1. İhtar 2. Tembih

DUDUKLUK: Kekemelik

DUYUK: Haber, enformasyon

DUĞAR: Numara, sayı

DUYUNÇ: Hissiyat

DUĞARLAMAK: Numaralandırmak, sayılamak

DÜĞÜR: 1. Tahıl tânesi 2. Yuvarlak

DÜLEK: Saksı

DÜZLEM: Satıh

DÜNÜŞKE: Şeker pancarı

DÜZLEN: 1. Ova 2. “Hazırol!”

DÜREK: 1. Top (kumaş, kağıt) 2. Rulo

- E-

DÜRGE: Paket DÜRGELEMEK: Paketlemek DÜRGÜÇ: 1. Dürüm 2. Makara DÜRMENE: Sandviç DÜŞEMEK: Rüya görmek DÜŞERGE: 1. Kamp 2. Mîras payı DÜŞEY: Vertikal, şâkuli DÜŞÜLKE: Ütopya DÜŞÜNDEME: Felsefe DÜŞÜNDÜZ: Filozof DÜŞÜNÜK: 1. Şerh 2. Not 3. Havsala 4. İdrak DÜŞÜNÜKLEMEK: 1. Şerh etmek 2. Not düşmek DÜŞÜRGEMEK: Hayal etmek DÜYENEK: Nasır, deri sertleşmesi DÜYNE: Hacc DÜYNEMEK: Haccetmek, hacca gitmek DÜYÜ: 1. Pirinç (bitki ve tâne) 2. Filizlenmiş pirinç DÜYÜÇÜ: Çeltik ekicisi DÜZELTMEN: 1. Musahhih, redaktör 2. Editör DÜZEM: Doz DÜZEME: Dozaj DÜZENEK: Mekanizma DÜZENGEÇ: Regülatör DÜZENMEK: 1. Mekanize olmak 2. Süslenmek DÜZET: Islah DÜZEY: Seviye DÜZGÜ: 1. Tertip 2. Çeyiz DÜZLEÇ: Dozer

EBZE: Svan, Dağ Gürcüsü EBZEÇE: Svanca, Dağ Gürcücesi ECEGEY: Kraliçe, kadın hükümdar ECENE: Cüce EÇEK: Taban, ayağın altı EÇİK: Hece EÇİKLEMEK: Hecelemek EÇİMEK: 1. Acımak 2. Merhamet etmek EÇİNMEK: 1. Acınmak 2. Merhamet olunmak EÇİNER: Elem, keder EÇİTME: Maya, ferment EÇİTMEK: Mayalamak, fermente etmek EDEGEY: Kral, erkek hükümdar EDEKE: Lala, erkek dadı EDER: Misk fâresi EDERGEN: 1. Arayıcı 2. Hakkını arayan EDERMEK: 1. Aramak 2. Hak aramak EDGÜ: Hayırlı, iyiliksever [Benzer: Eygü] EDİK: Ayakkabı, papuç EDİKÇİ: Ayakkabıcı, papuç satıcısı EDİLEMEK: Ağıt yakmak EDİLGEN: Pasif EDİLMEK: 1. İyileşmek 2. Gerçekleştirilmek EDİM: 1. Îfâ, yerine getirme 2. Ödeme EDİZ: Sarp EFE: Zeybek (Yunanca’dan), onurlu çete üyesi EGE: 1. Efendi 2. Özne 2. Sâhip EGEÇE: Hanımağa

EGELEMEK: Başlamak

EĞREN: Kızılcık (ağaç, meyve)

EGEMEN: Hükümran

EĞRİLÇE: Raşitizm, kemik eğriliği

EGEMENLİK: 1. Hâkimiyet 2. Hükümranlık

EĞRİNMEK: Reverans yapmak, eğilerek selamlamak

EGET: 1. Sağdıç 2. Uşak, hizmetçi [Benzer: Eğet]

EĞSEMEK: Temâyül göstermek

EGEV: 1. Törpü 2. Tırnak törpüsü

EĞSİNMEK: Temâyül göstermek

EGEVLEMEK: Törpülemek

EKELE: Palamut ağacı

EĞEK: Çene [Benzer: İğek]

EKELMEK: Yanında getirmek

EĞEGÖZ: Tepegöz, kiklop (masal yaratığı)

EKEME: Enstrüman, müzik âleti

EĞELDEK: Nâzik, nârin

EKENEK: Tarla, ekilebilir alan

EĞERKEY: Semer, palan

EKER: Ekim makinesi, tohum saçma âleti

EĞERME: Süzme yoğurt

EKEV: Çift, ikili

EĞEŞİK: Müzik, mûsikî

EKEVLEN: Çift, ikili

EĞEŞMEK: 1. Müzik yapmak 2. Gıcık etmek

EKİLEM: Tereddüt, kararsızlık [Benzer: İkilem]

EĞÇİM: Rampa

EKİLEMEK: Tereddüt etmek, kararsız kalmak

EĞENMEK: 1. Sıkışmak 2. Mahçup olmak

EKİLENMEK: Tereddüt etmek, kararsız kalmak

EĞERÇEK: Semer, palan

EKİNÇ: Kültür, hars

EĞİLÇEK: Esnek, elastik

EKİNMEK: Kendiliğinden yetişmek

EĞİN: Sırt

EKİT: 1. Hakkâniyet 2. İnsaf

EĞİNDEŞ: Dost

EKİTMEK: 1. Hakkını vermek 2. İnsâf etmek

EĞİRGEÇ: Kirmen, iğ

EKLENÇ: Aksesuar

EĞİRMEN: Kirmen, iğ

EKLEŞ: Rotasizm, “R” sesini söyleyememe

EĞİR: İlaç, kür

EKMEN: 1. Ziraatçi, çiftçi 2. Tohum ekme âleti

EĞİRSEMEK: İlaca ihtiyaç duymak

EKSEN: 1. Mihver 2. Ekvator

EĞİZ: Lehçe, şive [Benzer: Ağız]

EKSİNÇEK: 1. Negatif yük (fizik) 2. Elektron (fizik)

EĞİZMEK: 1. Şiveli konuşmak 2. Eksiltmek

EKŞİT: Asit, hamız

EĞLEÇ: 1. Park yeri (araç) 2. Fren

EKTİ: Mezbahane

EĞME: 1. Torba 2. Poşet

ELBEĞEN: 1. Bol 2. Bereketli

EĞMEÇ: Kavis

ELBEK: 1. Kâfi 2. Ziyâde 2. Ucuz

EĞREK: Otel

ELBEKLEMEK: 1. Bollaşmak 2. Arz etmek (iktisat)

EĞREM: Viraj

ELBER: Bilmece

EĞREMEK: Viraj dönmek

ELBİRLİĞİ: 1. İttifak 2. İştirak

ELCİREMEK: Bunamak

ELİRME: Uykusuzluk hastalığı, somnambulizm

ELÇEĞEN: Eşek, merkep [Benzer: Elcigen]

ELİRMEK: Uykusuzluğa (somnambulizm) tutulmak

ELÇEKME: 1. Ferâgat 2. Vazgeçme

ELİYE: 1. Şahin 2. Yıldırım tanrısı (mitoloji)

ELÇİLEMEK: 1. Elçi göndermek 2. Görücü gitmek

ELKİN: Yıldırım

ELÇİM: 1. Avuç dolusu 2. Tutam

ELKİŞEN: Kelepçe

ELDEK: Eldiven

ELLİK: Kamu, devlet ve toplum

ELDEMEK: 1. Elde etmek 2. Peşine takılmak

ELLİKLEŞTİRME: Kamulaştırma

ELDEŞ: Muvâza

ELLİKLEŞTİRMEK: Kamulaştırmak

ELDEV: Çeşit, nevî

ELME: Ihlamur ağacı

ELEGE: Akrabâ

ELMEŞ: 1. Mübâdele 2. Takas [Benzer: Almaş]

ELEN: Hobi

ELMEŞMEK: 1. Mübâdele etmek 2. Takas etmek

ELENGEÇ: Eleme makinası

ELSEK: Kibar, nâzik

ELENGEMEK: Hobi ile uğraşmak

ELSELLEŞME: Sosyalleşme, toplumsallaşma

ELEŞTİRİ: Tenkit

ELSELLEŞTİRME: Sosyalleştirme, toplumsallaştırma

ELEŞTİRMEN: Münekkit

ELTMEK: Refâkat etmek

ELEV: 1. Elekten geçirme 2. Seçme, eleme

ELVEREN: Himâye eden, hâmi

ELEVÜR: Kalbur, elek

ELVERMEK: Himâye etmek

ELEZ: Hayâlet

EM: İlaç

ELGE: 1. Örnek 2. Model 3. Kalıp

EMÇEK: Meme

ELGEZEK: Hamarat

EMÇEKTEŞ: Süt kardeş

ELGİN: Garip

EMÇELGE: İlaç tedâvisi

ELGÜÇ: Kanca, çengel

EMÇİ: Eczâcı

ELGÜÇEKE: Parmak oyunu, ip oyunu

EMDEMEK: İlaç vermek, ilaçla tedâvi etmek

ELGÜMEK: 1. Asmak 2. Kancaya takmak

EMDEN: Bâkire

ELİ: Uzunluk ölçüsü birimi (15 cm)

EMDENMEK: Tedâvi olmak

ELİF: Arap alfabesinin ilk harfi (Arapça’dan)

EMDEV: Tedâvi

ELİGEÇE: Hâlâ, henüz

EME: Hala, teyze, annenin/babanın kız kardeşi

ELİK: 1. Gazel (hayvan) 2. İstihzâ, alay

EMEÇİLEMEK: Kadın gibi davranmak

ELİKLEMEK: İstihzâ etmek, alay etmek

EMEGEN: Dev

ELİKTEV: Özenti, taklit

EMEGET: Put, fetiş

ELİKTEVCİ: Özenti, taklit

EMEGEY: Şâman ruhu, şâmana yardımcı olan varlık

EMEGTEY: Dişi, kadın

EMSEMEK: 1. Kadın istemek 2. Tadına bakmak

EMEGÇİN: Dişi, kadın

EMSİNMEK: Kadın gibi davranmak

EMEHSİT: Nine, büyükanne

EMTEMEK: Tadına bakmak

EMEKTEŞ: 1. Proleter 2. İş arkadaşı

EMTÜ: Evli erkek (karısı olan kişi anlamında)

EMEL: 1. İlaç tedâvisi 2. Kür (Arapça değildir)

EMZE: Dul kadın

EMELZE: 1. Büyücü 2. Geleneksel tıp uygulayıcı

EMZİK: Oyuncak meme

EMEN: Meşe ağacı [Benzer: İmen]

EN: Damga

EMENMEK: 1. Zahmet çekmek 2. Çaba harcamak

ENÇ: Rahat

EMER: 1. Huzur 2. Sükûnet

ENÇEK: Yavru (köpek, kedi)

EMEREK: Mobilya

ENÇİ: 1. Çeyiz 2. Mîras 3. Husûsi

EMERTMEK: Öne geçmek (yarışta)

ENÇİLEMEK: 1. Mîras bölüşmek 2. Özgülemek

EMGEÇ: Vantuz, çekmen

ENÇİLENMEK: 1. Mîrasa konmak 2. Özgülenmek

EMGEMEK: 1. Zahmet çekmek 2. Çaba harcamak

ENDEK: 1. Henüz 2. Yemin

EMİK: Meme

ENDERMEK: 1. Boca etmek 2. Tahliye etmek

EMİKDEŞ: Süt kardeş

ENDEŞ: Aynı damgaya sâhip olan

EMİTMEK: İlaçla tedâvi etmek

ENDİK: 1. Edâ, tavır 2. Şaşkın

EMKE: Tatlı, lezzetli

ENECEK: Alt basamak (merdiven)

EMKEK: Dişi, kadın

ENEK: 1. Hadım 2. Testis

EMKEMEK: Tadına bakmak

ENEKE: 1. Mürebbiye 2. Dadı 2. Büyük bilye

EMLEK: Şifâlı bölge (halk inanışı)

ENEKLEŞMEK: 1. Çene çalmak 2. Münâkaşa etmek

EMLEMEK: İlaç vermek, ilaçla tedâvi etmek

ENEMEK: 1. Hadım etmek 2. Kulağını kesmek

EMLENMEK: 1. Bir kadınla evlenmek 2. İlaç almak

ENETMEK: Kollamak, göz kulak olmak

EMLEŞ: 1. İlaç 2. Aşı

ENERMEK: Akord etmek, ayarlamak (çalgı)

EMLÜ: Evli erkek (karısı olan kişi anlamında)

ENEZ: Zayıf

EMNEK: Tedâvi

ENGER: Maraz, dert

EMNELGE: Eczâcılık

ENGEZER: Dev

EMNEMEK: İlaçla tedâvi etmek

ENGİME: Hikâye, öykü

EMNETMEK: İlaçla edâvi ettirmek

ENGİZ: Tescil

EMRE: 1. Âşık, sevgili 2. Halk ozanı [Benzer: Amra]

ENİTMEK: Şaşırtmak

EMREMEK: Âşık olmak, sevmek [Benzer: Amramak]

ENİR: Pelikan kuşu

EMSEK: 1. Kadın avcısı 2. Kadın tutkunu

ENLEM: Paralel, latitude

ENMEK: 1. Şaşırmak 2. Solmak

EREN: 1. Evliya 2. Derviş

ENREMEK: Kükremek

ERENDİZ: Jüpiter gezegeni, Müşteri

ENZE: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

ERENERMEK: Vaat etmek

EPENEK: Pul, rondela

EREŞMEN: 1. Ev örümceği 2. Zehirsiz örümcek

EPEYLENMEK: Caka satmak, hava atmak

ERETMEK: Sünnet etmek (tıbbi)

EPİT: Sanat

EREVİL: Grev

EPİTKEN: Sanatçı, sâni

ERGEMEK: 1. Toplanmak 2. Birleşmek

EPİTMEK: Sanat eseri yapmak

ERGENE: Mâden ocağı

EPKİN: Sanatsal yeteneği bulunan kişi

ERGENEK: Sandık

EPLEMEK: Kıvırmak

ERGENEKEN: Maden ocağı tüneli

EPMEK: Ekmek, tahıl saçmak

ERGÜÇE: 1. Dilekçe 2. Armağan, hediye

ERBEĞEN: Pervâne böceği

ERGÜMEK: Ricâ etmek

ERBEKEY: Kelebek

ERGÜL: Ricâ

ERBÖRÜ: Kurtadam, kurda dönüşen erkek

ERİKMEK: Bıkmak, usanmak

ERBÜKE: Şahmaran, yarı yılan – yarı insan (erkek)

ERİN: 1. Dudak 2. Reşit 3. Nehir

ERÇİM: Enerji

ERİNÇ: 1. Huzur (içsel) 2. Nîmet

ERDEN: Bâkir

ERİNÇEK: Üşengeç, eringen

ERECE: Prensip

ERİŞ: Gayret

EREÇİLEMEK: Erkek gibi davranmak

ERİYİK: Mahlul

EREHSİT: Dede, büyükbaba

ERKE: 1. Otorite 2. Şımarık 3. Ayartıcılık tanrıçası

EREK: 1. Amaç, hedef 2. Vahşî 3. Çift hörgüçlü deve

ERKECEY: Parmak kız (masal kahramanı)

EREKÇİN: Erkek

ERKELEMEK: 1. Yönetmek 2. Okşamak 3. Şımartmak

EREKE: Alkol

ERKELENMEK: 1. Okşanmak 2. Şımartılmak

EREKEY: Başparmak [Benzer: İrekey]

ERKELİ: 1. Muktedir 2. İdâreci

EREKMEN: Dulavrat otu

ERKEMEN: Diktatör

EREKTEY: Erkek

ERKENEK: Parmak çocuk (masal kahramanı)

EREL: Beklenti

ERKETEY: 1. Hükümet 2. Şımarık

ERELEMEK: 1. Istırap vermek 2. Azap çektirmek

ERKİLEMEK: 1. Hükümet etmek 2. İdâre etmek

ERELENMEK: 1. Istırap çekmek 2. Azap çekmek

ERKİN: Hür, özgür

EREM: Pelin otu

ERKÖYÜN: Şımarık [Benzer: Arkoyun, Arkayın]

EREMÇEK: Lor peyniri

ERKTİ: Muhtar, özerk

ERLEG: 1. Yeraltı tanrısı (mitoloji) 2. Şeytan

ESENLEMEK: Selamlamak, selam vermek

ERLEN: Hamster

ESER: His

ERLENMEK: Kocaya varmak

ESİK: 1. Kapı 2. Kapı ağzı 2. Başkent

ERLÜ: Evli kadın (erkeği olan kişi anlamında)

ESİN: İlham

ERMEN: Pelin otu

ESİNÇ: Rüzgar, hava akımı

ERMİŞ: 1. Evliya 2. Derviş

ESİNLEMEK: İlham vermek

ERNEK: Başparmak [Benzer: İrnek]

ESİNLENMEK: İlham almak, ilham gelmek

ERSEK: Erkek isteyen, nemfoman

ESİRGEMEK: 1. Korumak, gözetmek 2. Kıskanmak

ERSELEN: Efsânevî beş renkli aslan

ESİRGEN: Koruyan, gözeten

ERSEMEK: Erkek istemek (cinsel açıdan)

ESİTMEK: Uzatmak

ERSİNMEK: Erkek gibi davranmak

ESİZ: Eyvah

ERŞEK: Kafası pars biçimli ayı (mitoloji)

ESKERME: 1. Hâtıra 2. Antika [Benzer: İskerme]

ERŞİ: Çirkin

ESKERMEK: 1. Kasten yapmak 2. Hatırlamak

ERŞİLENMEK: Çirkinleşmek

ESKERTME: 1. İhtar 2. Not [Benzer: İskertme)

ERTE: Sabah

ESKERTMEK: 1. İhtar etmek 2. Hatırlatmak

ERTEĞİ: Masal

ESKETMEK: Hatırlamak

ERTELİK: Kahvaltı, sabah yemeği

ESKİN: Kalbur makinası

ERTENÇEK: Sabahleyin

ESKİRGEN: 1. Külüstür 2. Bayat (eski)

ERTENE: 1. Cevher 2. Sahur

ESKİRMEK: 1. Aşınmak 2. Yıpranmak

ERTİK: Geçen

ESLEMEK: 1. Hatırlamak 2. Farketmek

ERTMEK: 1. Geçmek 2. Zaman geçmek

ESLEV: Farketme, farkına varma

ERTÜ: Evli kadın (erkeği olan kişi anlamında)

ESME: Esinti

ERZE: Dul erkek

ESNEK: Elastik

ES: 1. Dimağ 2. Zihin 2.Hâfıza 3. Not, hatırlatma

ESPEK: Esinti

ESE: Îsa (özel ad)

ESPEREK: Muhabbet çiçeği

ESEĞEN: Rüzgarlı yer

ESRE: “I-İ” sesi veren noktalama (Arap Alfabesi)

ESELEK: Ahmak, budala

ESRETMEK: Sarhoş etmek

ESEN: 1. Selam 2. Selâmet

ESRİK: Sarhoş

ESENDEŞMEK: Selamlaşmak

ESRİMEK: Sarhoş olmak

ESENDİK: 1. Sâlim 2. Hoşgörülü

ESRİTKEN: Sarhoşluk verici, müskir

ESENLEME: Selamlama, selam verme

ESTELİK: 1. Hâtıra 2. Anı eşyâsı

ESTEMEK: 1. Sesi duyulmak 2. Mantık yürütmek

ETİZMEK: 1. Ulaştırmak 2. Vücut bulmak

ESTELMEK: Sesi yayılmak 2. Mantıklı olmak

ETÜGEN: 1. Gül bitkisi ve çiçeği 2. Yeryüzü tanrıçası

EŞBÖRÜ: Kurt kadın, kurda dönüşen kadın

EVÇEL: 1. Barışma 2. Cinsel ilişki

EŞBÜKE: Şahmaran, yarı yılan – yarı insan (kadın)

EVÇEMEK: 1. Barışmak 2. Cinsel ilişkiye girmek

EŞDEĞER: Muâdil

EVDEMEK: Tahrip etmek

EŞDEN: Bâkire

EVDEÇİ: Tahripkar, tahrip edici

EŞEY: Cinsiyet

EVDEL: Tahrip olmuş, harap

EŞEYSEL: Cinsel

EVDER: Tahribat

EŞGÜDÜM: Koordinasyon

EVDERMEK: Tahrip etmek

EŞİL: Dişil, feminal

EYDİVERME: 1. Îtiraf 2. Kabullenme

EŞİM: Saç örgüsü, belik

EYDİVERMEK: 1. Îtiraf etmek 2. Kabullenmek

EŞİV: 1. Tempo 2. Ritim

EVELEK: Labada

EŞİVÇİ: 1. Tempo tutan 2. Ritimci

EVER: 1. Boynuz 2. Sinir, âsap 3. Parsel

EŞKEN: Kurdeşen, ürtiker

EVERE: Torunun çocuğu

EŞME: 1. Pınar 2. Saç örgüsü 3. Kızıl hastalığı

EVERLEK: Tekboynuz, unikorn (mitoloji)

EŞMEK: Kadın ceketi

EVERMEK: Nikah kıymak

EŞNE: Çayırlık alan

EVERMEN: Nikah memuru

EŞTENMEK: 1. Alışmak 2. Rahatlamak

EVERNE: Örümcek ağı

EŞTİ: Lahana

EVEZ: 1. Balmumu 2. Akçakavak ağacı

EŞTİK: 1. Rahat 2. Konforlu

EVİN: Tâne (tahıl)

EŞTÜ: Evli erkek (karısı olan kişi anlamında)

EVİNÇ: Âciliyet

ETÇEKER: Kıyma makinası

EVİR: Halka, çember

ETENE: Plasenta

EVKENMEK: Yuvarlanmak

ETEŞMEK: İthaf etmek

EVKERMEK: Yuvarlanmak

ETİN: Gökgürültüsü

EVLEK: Uyumlu, uzlaşmacı

ETKENCEK: Salıncak

EVLEMEK: Uzlaşmak

ETKİN: Aktif, faal

EVLİK: Kiler, depo

ETİRMEK: Sonlandırmak, bitirmek

EVMEK: Acele etmek [Benzer: İvmek]

ETİŞ: Fiil

EVRE: Safha, aşama

ETİŞMEK: 1. Yardımlaşmak 2. Birlikte yapmak

EVREĞEN: Ejderha, dragon [Benzer: Ebreğen]

ETİZ: 1. Tarla 2. Vücut

EVREK: Bukle

EVREMEK: Bükülmek, kıvrılmak

EZEGEY: Hükümdar

EVREN: Kâinat, kozmoz

EZEKLEMEK: İç çekmek

EVRENSEL: Universal

EZELEMEK: Sâhip olmak

EVRİLMEK: Dönüşmek

EZEMEK: Esnemek

EVRİM: Tekâmül, evolüsyon

EZENTEY: Krallık, monarşi

EVRİŞME: Müşâkele, dönüşme

EZEŞİK: Müzik

EVSEMEK: 1. Sulh yapmak 2. Evini özlemek

EZEV: Zulüm

EVŞEN: Per yavşanı otu

EZGİ: Nağme, melodi

EVÜR: Sîne, göğüs

EZİLGEN: Mazlum

EVÜRLEMEK: 1. Göğsüne bastırmak 2. Sarılmak

EZİR: Kaya kartalı

EYDİCİ: Hânende, şarkıcı

EZİTMEK: Zulüm yapmak

EYE: 1. Bileği taşı 2. Bileği âleti

EZLEÇ: Zâlim

EYEMEK: Kıskanmak

EZLEK: Despot, tiran

EYİRDEK: Simit, gevrek

EZLEMEK: 1. Zulmetmek 2. Sâhip olmak

EYGİR: Fuşya rengi

-F-

EYİTÇİ: Hatip, edip EYLEK: Park yeri EYLEM: Fiil EYLENE: Dâire EYLENEÇ: Park alanı EYLEV: Devir, dönüş EYLENÜ: Dönüştürme [Benzer: Aylanu] EYMEN: Hayırlı EYMENÇEK: 1. İmtinâ eden 2. Mahçup EYMENMEK: 1. İmtinâ etmek 2. Mahçup olmak EYTELME: Klişe, basma kalıp EYTİLİŞ: Telafuz EYTEM: Deyim EYTERMEK: Randevu almak EYTİŞME: 1. Münâzara 2. Diyalog EYTİŞMEK: 1. Münâzara yapmak 2. Diyalog kurmak

FARS: Îranlı FARSÇA: Îran dili FARSYA: Îran FELEMENK: Hollandalı, Duç FELEMENKÇE: Hollandaca, Duçça FELEMENKİYE: Hollanda, Duçya, Nederland FIRLAĞAÇ: Fırıldak (oyuncak) FIRLANGAÇ: Topaç FIRLANMAK: Dönmek FIŞKIRTAÇ: Fıskiye FİN: Finlandiyalı FİNCE: Finlandiya dili FİNİYE: Finlandiya FRENK: Fransız FRENKÇE: Fransızca FRENKİYE: Fransa

-GGABAMAK: Muhasara etmek GABAR: Nasır, deri sertleşmesi GACA: Kasis GACIMAK: Kuruyup büzülmek GAÇAĞAN: 1. Köy 2. Asosyal 3. Ateşböceği GADURA: Kevgir GAL: Ateş GALAGUN: Yaban kazı GALAĞAN: Devedikeni GALAMA: 1. Ateş yakma 2. Ateşleme GALAMAK: 1. Ateş yakmak 2. Ateşlemek GALÇI: İtfâiyeci GALIN: Başlık parası, mihir [Benzer: Kalın] GALTAŞMAK: 1. Dokunmak 2. İlişmek GALU: 1. Kaz 2. Kaz ve ördek türü hayvan GANAV: Hendek GAPÇAMAK: Mengenelemek GAPÇAVAÇ: Mengene GARDAŞ: Kardeş [Benzer: Kardaş] GARGIŞ: Beddua, lânet [Benzer: Kargış] GARILDAMAK: Vaklamak GARŞAK: Tencere GATAMAK: 1. Sertleşmek 2. Katılaşmak GATALAK: Kabız (dışkı katılaşması) GATNAŞMAK: 1. Katılaşmak 2. Kabız olmak GAYAVUZ: Balina GAYÇI: Makas GAZANÇA: Tencere [Benzer: Kazança] GEBE: Hâmile GECEGEZER: Uyur gezer

GECEK: Keman (çalgı) GECERE: Çultar, eyer örtüsü GECGERE: Dört kulplu taşıma tahtası GEÇEĞEN: 1. Muvakkat 2. Râyiç GEÇELET: 1. Kur (döviz) 2. Tünel GEÇELGE: 1. Pasaport 2. Vize belgesi GEÇENEK: Yaya geçidi GEÇKE: Akşam GEDEK: Elbise eteği GEDEL: Kulak memesi GEDELEÇ: Sadak, ok çantası GEDEY: 1. Perçin 2. Lehim GEDEYMEK: 1. Perçinlemek 2. Diklenmek GELEÇİ: 1. Görücü 2. Eve gelen (bakıcı, temizlikçi) GELEME: Flört GELEMEK: Flört etmek GELENEK: Örf GELENİ: Yer sincabı [Benzer: Geleği, Gelengi] GELESER: Mahsuldar GELEŞMEK: 1. Sözlenmek 2. Flört etmek GELEZİN: Peynir altı suyu GELİMSEK: Muhâcir GELİNÇEK: İkinci kez evlenen dul kadın GELİT: Kurâbiye GELŞİKLİ: Şirin GEMGE: Köy odası, ortak oda GENELEŞMEK: Fikir alış verişi yapmak GENELGE: Tâmim, sirküler GENELMEK: Yaygınlaşmak GENEŞİK: Mütâlâ, fikir alış verişi GENEŞMEK: Mütâlâ etmek [Benzer: Keneşmek]

GENEŞMEN: Müşâvir, danışman

GEZİNÇ: Turizm

GENGİZ: Deniz börülcesi

GEZİYYE: Mâcera (Arapça benzeşimle, net değil)

GENGÜN: 1. Huzurlu 2. Rahat

GEZLEMEK: Nişan almak, hedeflemek

GENZEV: Genizden konuşan kişi

GEZMEN: Turist

GEPİRMEK: Konuşmak

GICAĞAN: 1. İrritasyon 2. Tahriş

GER: 1. Çadır 2. Volt (elektrik birimi)

GICANMAK: 1. Tahriş olmak 2. İrrite olmak

GERÇİLEMEK: Gıcırdamak

GICAMAK: 1. Tahriş etmek 2. İrrite etmek

GERDEK: Zifaf (Farsça kuşkulu, Moğolca “Ger”)

GILDIRAK: Tekerlek

GERDEMEK: Caka satmak, hava atmak

GIRILDAMAK: Horuldamak

GERE: Parlaklık

GIRNATA: Klarnet (müzik âleti)

GEREKSEMEK: 1. Muhtaç olmak 2. İhtiyaç duymak

GIYGAĞAN: Keman (müzik âleti)

GEREKSİNİM: İhtiyaç

GIZGALA: Mamaliga yemeği

GERELTİ: Parlaklık

GIZIL: Altın (Azerice’de altın anlamı taşır)

GERGEÇ: Gergef (Gergef’in Farsça olması kuşkulu)

GIZILŞIN: Kızıl saçlı

GERİNÇ: Voltaj, elektrik gerilimi

GIZILKUŞ: Doğan kuşu

GERLENMEK: Laf atmak, sataşmak

GİC: Ahmak, sersem

GERNEK: Gergef, gerilerek işlenen nakış

GİCELME: Başı dönmesi

GERTME: Yaban armudu

GİCELMEK: Başı dönmek

GEVER: Ark, su yolu

GİCELTME: Delibaş hastalığı

GEVEŞ: Raşitizm, kemik eğriliği

GİCİĞEN: 1. Alerjen 2. Alerji

GEYGİ: Olta

GİCİŞ: 1. Kaşıntı 2. Alerji

GEZEGEN: Planet, seyyâre

GİCİŞMEK: 1. Kaşınmak 2. Alerji olmak

GEZEK: 1. Saç düğümü 2. Devriye

GİCİTKEN: Ballıbaba otu

GEZEKÇİ: Devriye atan (polis, asker)

GİDİ: Vefâsız

GEZELENÇ: Turizm

GİDİK: Oğlak

GEZEKLEŞMEK: Nöbetleşe devriye atmak

GİL: Zâde, aile (ek olarak kullanılır –gil)

GEZEMEK: Seyahat etmek

GİLDİ: 1. Lonca, meslek odası 2. Âhi teşkilâtı

GEZENE: 1. Küçük gezegen, minör planet 2. Asteroit

GİRDE: 1. Hâsılat 2. Küre

GEZEYEN: Konsomatris, pavyon kadını

GİRDEŞ: 1. Bahçe komşusu 2. Apartman komşusu

GEZGE: Devriye polisi

GİREÇE: Hâsılat, kazanç

GEZGİN: 1. Seyyah 2. Turist

GİRELGE: 1. Hol, antre 2. Giriş koridoru

GİREV: 1. Rehin, ipotek 2. Depozito

GOVŞAMAK: Harap olmak

GİRİ: Uzunluk ölçüsü (5 cm)

GOYALAN: Pıhtı

GİRİŞMEN: Müteşebbis

GOYALMAK: Pıhtılaşmak

GİRKİ: Sancı

GOYDUK: Kısa, bodur

GİRME: Çalılık

GOYMA: Ambar, depo [Benzer: Koyma]

GİYE: Efsânevî kuş

GÖBELEK: Mantar (yuvarlak, sporla üreyen bitki)

GİYİNGEN: Şık (güzel giyinen)

GÖÇEBE: Bedevî, nomad

GİYİV: 1. Moda (giyimde) 2. Kız isteme, tâlip olma

GÖÇEK: Göçmen kuş

GİZDEŞ: Sırdaş

GÖÇER: Bedevî, nomad

GİZEK: Kemençe [Benzer: Gicek]

GÖÇERGEN: Bedevî, nomad

GİZER: Ketum, sır vermez

GÖÇERMEN: Muhâcir

GİZLENBEÇ: Saklambaç oyunu

GÖÇKÜ: Heyelan, toprak kayması

GİZMEN: Ajan, câsus

GÖÇMEN: Muhâcir

GOCALMAK: İhtiyarlamak [Benzer: Kocalmak]

GÖÇÜRE: Canlı yayın (televizyon, radyo)

GOCUK: Mont (Bulgarca’dan)

GÖDEK: 1. Manda yavrusu 2. Kısa

GOCUNMAK: 1. Rahatsız olmak 2. Kaçınmak

GÖĞCE: Ökse otu

GOĞCU: Dedikoducu [Benzer: Koğcu]

GÖĞÜLDÜR: Firûze, turkuaz (değerli taş)

GOĞCULUK: Dedikodu [Benzer: Koğculuk]

GÖKGÖMBEZ: Kâinat, evren

GOMUSKA: Büyük karınca türü

GÖLDEVEK: Yapay göl, havuz

GONAMAK: Olgunlaşmak (meyve)

GÖLENDİR: Maydanoz

GONDARMA: 1. Kurgu 2. Bilim kurgu

GÖLERMEK: Gölleşmek

GONDARMAK: 1. Kurgulamak 2. Uydurmak

GÖLGEĞEN: Taş levreği balığı

GONKA: Atlı tramvay (Rusça’dan) [Benzer: Konka]

GÖMBEZ: Kubbe [Farsça net değil, tartışmalı]

GORA: 1. Koruk, ham 2. Temmuz ayı

GÖMBÜL: Şişman, tıknaz

GORULDAY: İskete kuşu

GÖMREN: Ada soğanı

GOŞA: Mâni (edebiyat)

GÖMÜLGEN: Bataklık

GOŞANT: 1. Katkı 2. Katkı maddesi

GÖMÜ: Defîne

GOŞAR: Kelepçe

GÖN: Meşin, deri

GOŞARLAMAK: Kelepçelemek

GÖRÇEK: Ufuk

GOŞUMÇA: İlâve

GÖRDE: İftirâ

GOŞUN: Ordu [Benzer: Koşun]

GÖRDEK: Acıbalık (Rhodeus türü)

GÖRDEMÇİ: İftirâcı

GÖYDÜRGE: Şarbon hastalığı

GÖRDEMEK: İftirâ etmek

GÖYNEMEK: Kaşınmak

GÖREÇ: Büyüteç

GÖYNETMEK: Kaşındırmak

GÖREĞÇİ: Bekçi

GÖYNÜK: Kederli

GÖREĞEN: Basîretli

GÖYNÜMEK: Kederlenmek

GÖRENEK: Âdet, alışkanlık

GÖYÜK: Humma hastalığı

GÖRENMEK: Müdâfa etmek

GÖYÜNÇ: Çile, dert

GÖRET: Ziyâret

GÖZBEĞEN: Televizyon [Uyarlama: Közpeğen]

GÖREV: Vazîfe

GÖZBEV: İllüzyon

GÖRGEN: Edep, âdap

GÖZEĞÇİ: Bakıcı

GÖRGEZME: 1. Tâlimat 2. Fuar 3. Direniş

GÖZEĞEN: Ufuk

GÖRK: 1. Haşmet 2. Güzellik

GÖZEN: 1. Kertenkele 2. Kiler, ambar

GÖRKEM: İhtişam

GÖZER: Halbur, elek

GÖRKETMEK: Haşmetlendirmek

GÖZET: Nöbet

GÖRKEZMEK: 1. Direnmek 2. Tâlimat vermek

GÖZETÇİ: 1. Bekçi 2. Nöbetçi

GÖRKLÜ: Muhteşem

GÖZETMEN: Müşâhit

GÖRMEKSENMEK: Görmezden gelmek

GÖZGÜ: Ayna [Benzer: Gözge]

GÖRNÜK: İhtişam

GÖZKÖRGEN: Ufuk

GÖRÜĞEN: Doğa gezisi, kır gezisi

GÖZLEMEN: Râsıt, gök gözlemcisi

GÖRÜK: 1. Sûret 2. Hayal

GÖZLEMEVİ: Rasathâne

GÖRÜLMEĞEN: Sıradışı, görülmedik

GÖZLENEK: Rasathâne

GÖRÜMSÜZ: Çirkin

GÖZLEV: Müşâhade

GÖRÜNÇ: Seyir, izleme

GÖZLEVÜK: Mazgal

GÖSTERGE: İbre

GÖZSENMEK: Nazar değmek, göz değmek

GÖŞ: Yemeklik et

GÖZTEMEK: Nişan almak, hedeflemek

GÖTÜRGE: 1. El arabası 2. Silah kemeri

GÖZTEZ: Nişan alma, hedefleme

GÖV: Ham, olmamış (meyve, sebze)

GÖZÜNDÜRÜK: At gözlüğü

GÖVDE: Beden, vücut

GÖZÜNMEK: 1. Aynaya bakmak 2. aynada görmek

GÖVRE: Hacim

GÖZÜR: Kumar

GÖVŞEMEK: Geviş getirmek

GUÇMAK: 1. Hoşlanmak 2. Kucaklamak

GÖVŞEN: Küçük karpuz türü

GUÇUK: Köpek yavrusu

GULAŞ: Macar çorbası (Türkçe kökenli, Macarca)

GÜLDÜRÇÜ: Şaklaban, soytarı, maskara

GULGULA: Hengâme, gürültü patırtı

GÜLEGEŞ: Şaklaban, soytarı, maskara

GUR: Mezar, kabir [Benzer: Kur] (köken tartışmalı)

GÜLDÜRGÜ: Fıkra

GURALAY: Mayıs ayı

GÜLDÜRMEN: Komedyen

GURAMA: 1. Teşkîlat 2. Konsey

GÜLERMEK: Gülmekten yere yığılmak

GURAMAK: Teşkîlatlanmak

GÜLEYEN: Gürlü kuşu

GURÇUK: Tırtıl, kurtçuk

GÜLGÜ: Mizah, komedi

GURŞAMAK: Muhasara etmek

GÜLGÜLÜK: Mizâhî, komik

GURUŞMAK: Karıncalanmak

GÜLSÜRGEN: Gülümseyen

GURVAĞA: Zemberek

GÜLSÜRMEK: Gülümsemek

GUTARAN: Mezun

GÜLÜNTÜ: Maskaralık, şaklabanlık

GUTARMAK: Mezun olmak

GÜLÜT: Mizah, komedi

GUZAR: Süvâri (Macarca’dan)

GÜMEÇ: Ebegömeci

GÜCEK: Kayıkçı küreği

GÜMELEK: 1. Ebegömeci 2. Renkli kelebek

GÜCETKİÇ: Jeneratör, güç üretici

GÜNDEM: Aktüâlite

GÜCÜK: Şubat ayı

GÜNDİZME: Takvim

GÜÇELMEK: 1. Zorlamak 2. Zorbalık yapmak

GÜNDİZMEK: Takvim tutmak

GÜÇEM: 1. Zorbalık 2. Zulüm

GÜNGEN: Güneş saati

GÜÇEMÇİ: 1. Zorba 2. Zâlim

GÜNSÜMEK: Güneş çarpmak

GÜÇEMEK: 1. Zorbalık 2. Zulmetmek

GÜNÜ: Haset, kıskançlık

GÜÇEYMEK: Güç toplamak

GÜNÜLEMEK: Haset etmek, günülemek

GÜÇLEV: Takviye

GÜNÜCÜ: Kıskanç, hasetçi

GÜÇÖLÇER: Dinamometre

GÜRE: Kuvvet

GÜÇSÜNMEK: Zor bulmak, zorunsumak

GÜREN: Ahır

GÜÇÜRKEMEK: Kuvvet kullanmak

GÜRELEŞMEK: 1. Tavaf etmek 2. Kuvvetlenmek

GÜDE: Özet

GÜRELMEK: 1. Feyz bulmak 2. Artmak 3. Güçlenmek

GÜDELEMEK: Özetlemek

GÜRENE: Devlet

GÜDER: Çoban

GÜREŞENGİ: Pehlivan duası

GÜDERGE: Taktik

GÜRKE: 1. Gök gürlemesi 2. Salı günü

GÜDERGEÇ: Uzaktan kumanda (televizyon, cihaz)

GÜRKÜM: Safran bitkisi

GÜDÜM: Kumanda etme, yönetme

GÜRLEVÜK: Gök gürültüsü

GÜRÜÇ: Esmer pirinç (bitki ve tâne)

HALAYLAMAK: Halay çekmek

GÜRÜZ: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

HALAYMA: Sürü

GÜRZELEK: Gür saçlı

HALÇA: 1. Kilim 2. Küçük halı

GÜVENÇ: Teminat

HALDAV: Zıpkın

GÜVERÇEK: Güherçile, potasyum nitrat

HALHA: 1. Moğol 2. Moğol kâbile birliği

GÜVEY: Dâmat

HALHACA: Moğolca

GÜVEYÇEK: İkinci kez evlenen dul erkek

HALHAYA: Moğolistan

GÜVEYMEK: 1. Çıkmak 2. Başka eve taşınmak

HALIM: 1. Balina (Moğolca’dan) 2. Vergi

GÜVEZ: Mor renk

HALKAŞ: Takdir, övgü [Benzer: Alkaş]

GÜVÜLDEMEK: Uğuldamak

HALKIN: Rüzgar [Benzer: Salkın]

GÜYEGÜ: Baharat

HALMA: Erişte

GÜYMENÇE: 1. Şov 2. Eğlence

HAMI: Hepsi

GÜYMENMEK: 1. Şov yapmak 2. Eğlendirmek

HAMIŞ: Perşembe günü

GÜZERMEK: Sonbahar gelmek

HAMRUN: Enfiye

GÜZEY: 1. Kuzey 2. Gölgelik

HAN: Kral, erkek hükümdar

GÜZLEK: Güzün kalınan yer [Benzer: Güzdek]

HANAY: Kızak

-H-

HANDALA: Tahtakurusu

HAÇA: 1. Hırs 2. İnat HAÇAGAY: 1. Hırslı 2. İnatçı, muanid HAÇAMAK: Kin beslemek HAÇAN: Ne zaman? HAÇANMAK: Darılmak, küsmek HADAK: 1. Karakol 2. Nöbet HADAKÇI: Karakol nöbetçisi HAĞIZAK: Arı, bal arısı HÂKAN: İmparator [Benzer: Hağakan] HAKÇI: Muhafız (Sakçı > Hakçı, Arapça değildir) HAKLANGAN: Mahfuz, korunan (Sak > Hak) HALAL: Helal, dînen uygun olan (Arapça’dan) HALAP: Sel, su baskını HALAY: Birlikte oynanan halk dansı

HANDUGAÇ: Tepeli bülbül kuşu [Benzer: Sandugaç] HANÇA: Kraliçe, kadın hükümdar HANTURGAY: Kanarya kuşu HAR: Kara kartal kuşu HARAGAY: Karaçam ağacı [Benzer: Karagay] HARAKSAK: Hipermetrop [Benzer: Karaksak] HARALGAN: Miyop [Benzer: Karalgan] HARAMAK: Lânetlemek [Benzer: Karamak] HARAN: 1. Cimri 2. Hasis 2. Ruh [Benzer: Karan] HARANDA: Düğün çadırı HARANMAK: Cimrilik etmek [Benzer: Karanmak] HARA: Nere? HARADA: Nerede? HARAV: Lânet [Benzer: Karav]

HARAY: 1. Nâra, bağırma 2. İmdat 3. Alarm

HAYIŞKAN: Saksağan kuşu

HARAYÇI: 1. Nâra atan 2. İmdat isteyen kimse

HAYKIRGAÇ: Megafon

HARAYLAMAK: 1. Nâra atmak 2. İmdat istemek

HAYKIRMAK: Bağırmak

HARAYAK: Buzağı

HAYLAK: Hazar martısı kuşu

HARAZ: 1. Değirmen 2. Öğütücü âlet

HAYLAM: Seçim [Benzer: Saylam]

HARAZMAN: Değirmenci

HAYLAMAK: 1. Tercih etmek 2. Destan okumak

HARÇAK: Kutu

HAYLANGAN: Güzîde, seçkin

HARGAYMAK: Kurumak

HAYLAV: 1. Seçenek, şık 2. Seçim [Benzer: Saylav]

HARK: Kanal, suyolu [Benzer: Ark]

HAYLAVÇI: Seçmen

HARLAS: Aralık ayı

HAYLIK: Maalesef, ne yazık ki

HARMAK: 1. Durmak 2. Kaldırmak

HAYMAN: Cüzdan

HARSA: Kuduz

HAYRA: Lütuf (Kayramak > Hayramak; Lütfetmek)

HARSAL: Kaba

HAYRAMAK: 1. Ötmek 2. Lütfetmek (Arapça değildir)

HARUGAR: Bedduâ, lânet

HAYZANMAK: Uykuda konuşmak

HAŞLAĞAN: Tencere

HAZANAK: Tencere

HAŞLAK: Kaynar

HAZARAN: 1. En uzun gündüz 2. Hazîran ayı

HATAN: Kraliçe, kadın hükümdar (Moğolca’dan)

HAZARMAK: Ağarmak, beyazlaşmak

HAVLU: Peşkir (Kürtçe’den)

HEÇİR: Katır (köken tartışmalı)

HAY: 1. Destan 2. Belâ [Benzer: Kay]

HEPÇEK: Ataç, kıskaç

HAYAN: Ne taraf?

HEREÇİ: Şâhit

HAYDAÇ: Gaz pedalı (araba)

HEREL: Işın, şua [Benzer: Gerel]

HAYDAK: Sürat (at arabasında)

HERENDEŞ: Akrabâ

HAYDAKÇI: At arabası sürücüsü

HERLEĞEN: Frenk üzümü

HAYDAMA: Atlı soyguncu (Türkçe, Macarca’dan)

HEY: 1. Enerji 2. Seslenme sözü (Yâ!)

HAYDAMAK: At arabası sürmek [Benzer: Aydamak]

HEYLEŞMEK: Ayaküstü konuşmak

HAYDAMAN: Sürücü (at arabası) [Benzer: Aydaman]

HIBIZGI: Düdük [Benzer: Sıbızgı]

HAYDAVÇI: At arabası sürücüsü

HIĞIRLAŞMAK: Düşmanlık etmek

HAYDUT: Harâmi, eşkiyâ (Macarca’dan)

HIN: Cezâ

HAYGAMAK: Methetmek

HINÇ: Kin, nefret [Benzer: Kınç]

HAYIŞ: 1. Mâruzat 2. İstirhâm

HINMAK: Buhrana girmek [Benzer: Kınmak, Sınmak]

HAYIŞMAK: 1. Mâruzat bildirmek 2. İstirhâm etmek

HINILIŞ: Buhran, çöküntü

HIRÇIN: Aksi, huysuz

HOMURGAMAK: Kuşatmak, çevrelemek

HIRDALAMAK: Para bozdurmak

HONAK: 1. Han (hotel) 2. Otel

HIRDAN: Âdem elması kemiği

HONUMAK: Konaklamak, otelde kalmak

HIRŞI: Bileği taşı

HOR: Elverişsiz, dayanıksız

HIRŞILAMAK: Bilemek

HORA: 1. Cins at 2. Halay

HISKILIK: Flamingo kuşu

HORABAŞI: Halaybaşı

HIŞKIL: Turşu

HORAKAY: Halk, toplum

HIVLANMAK: Islanmak

HORAMA: Karaağaç

HIYINMA: İlticâ

HORAMAK: 1. Küçük düşmek 2. Hor görmek

HIYINMAK: İlticâ etmek

HORANMAK: Dilenmek, dilencilik yapmak

HIYRAŞMAK: Sevişmek, seks yapmak

HORGA: 1. Kale 2. Burç

HIZIK: 1. Şerit (yol) 2. Satır (yazı) [Benzer: Sızık]

HORLAV: Tahkir, hâkir görme

HİM: İşâret [Benzer: İm, Sim]

HORMAKÇA: Göğüs zırhı

HİMİZ: 1. Marka 2. Şişman

HORTDAN: Zombi, yaşayan ölü

HİMLEMEK: İşmar etmek [Benzer: İmlemek]

HOŞAL: Memnun, hoşnut

HİN: Mağara [Benzer: İn]

HOŞNA: Komşu [Benzer: Komşu]

HİYZİK: İdrar

HOTAN: Pelikan kuşu [Benzer: Kutan, Kotan]

HİZGİR: Ferâset sâhibi, sağgörülü

HOYLAŞ: Şîve

HİZGİRLİK: Ferâset, sağgörü

HOZAK: Bekar

HOBANAK: Kelebek tırtılı

HÖBELEN: Kuzu göbeği mantarı (sporlu bitki)

HOCA: 1. Eş (erkek) 2. Tecrübeli kişi (Koca > Hoca)

HÖL: Nem, rutûbet

HOCAMAK: 1. Yaşlanmak 2. Tecrübe edinmek

HÖLEM: Başlık parası

HOD: 1. Ateş 2. Çakmaktaşı [Benzer: Od]

HÖMEY: Gırtlak şarkısı [Benzer: Kömey]

HODUGAN: Hayret eden

HÖREN: Nâra, bağırma

HODUKMAK: Hayret etmek

HÖVENK: Pamuk

HOKUNMAK: Pişman olmak

HÖYEK: 1. Çekirdek 2. Fildişi 3. Kemik

HOKUZ: Manda, camız

HÖYKÜRMEK: 1. Ötmek (horoz) 2. Diklenmek

HOLA: Delta, çatalağız

HÖYLEM: Cümle (dilbilgisi) [Benzer: Söylem]

HOLAVAR: 1. Çoban Türküsü 2. Pastoral şiir

HÖYLEŞ: Muhabbet [Benzer: Söyleş]

HOMUDAMAK: Şikâyet etmek

HÖYLEŞME: Hasbıhal, muhabbet etme

HOMUDAL: Şikâyet

HÖYÜK: Tümülüs, yığma tepe [Benzer: Üyük]

HÖZDE: Güyâ [Benzer: Sözde]

HURÇANMAK: Kemer takmak

HÖZGEÇ: Kevgir

HURGUÇ: Kerpeten

HUBARMAK: Rengi solmak

HURLAK: Kundak

HUBULGAN: Gulyabâni, korkutucu yaratık

HURLAMAK: 1. Şişmanlamak 2. Kuşak sarmak

HUĞANGA: Pırasa

HURLANDIRMAK: Sarmak, dolamak

HUĞULMAK: Fenâlaşmak

HURMA: Ramazan ve hac meyvesi (Farsça’dan)

HUĞUR: Keman (çalgı)

HURMAK: Ulumak (kurt, köpek)

HUĞURÇU: Kemankeş, kemancı

HURT: Kurtçuk, solucan

HUĞURDAMAK: Keman çalmak

HURTMA: Köpekbalığı

HULA: Esmer [Benzer: Kula]

HUSMA: Suçiçeği hastalığı

HULDAMAK: Yaymak, örtmek

HUSUMAK: Traş etmek

HULDASUN: Muşamba

HUSUR: Kısır (çocuğu olmayan)

HULGANA: Bozkır fâresi (Mus türü)

HUŞTAK: Düdük

HULGAY: Hırsızlık

HUTAG: Kudsiyet, kutsallık

HULGAYÇI: Hırsız

HUTAGTAY: Zikir âyini

HULGAYLAMAK: Hırsızlık yapmak

HUVA: Kestane rengi, konur

HUNAR: Elbise, giysi

HUYAN: Ürkek

HUNDAĞAN: Kadeh

HUYZU: Çinli Müslüman (Çince’den)

HUNGAR: Macar

HÜNÜRDEMEK: Söylenmek, mırıldanmak

HUNGARCA: Macarca

HÜREN: Kahverengi [Benzer: Küren]

HUNGARYA: Macaristan, Macarya

HÜZ: Kelime, sözcük [Benzer: Söz]

HUR: Karatavuk

-I-

HURAGÇI: Toplayıcı HURAĞAN: Kuzu HURAL: 1. Konsey 2. Ulusal Kongre HURALDAMAK: Konsey toplamak HURALTAY: 1. Kongre 2. Parlamento, senato HURALGA: Depolama HURAMAK: 1. Depolamak 2. Bir araya gelmek HURBAY: Sıkma börek HURÇAK: Kemer

IÇKINMAK: 1. Âzad olmak 2. Serbest kalmak IÇKINDIRMAK: 1. Âzad etmek 2. Serbest bırakmak IDALAMAK: 1. Kışkırtmak 2. Kışkılamak (köpek) IDIK: 1. Âzad edilmiş 2. Âzad kurbanı, Bahîre, Sâibe IDIMAK: 1. Âzad etmek 2. Serbest bırakmak IĞIK: Keman (çalgı) IĞILÇAK: Salıncak IĞILMAK: Sallanmak IĞIRDAMAK: Gıcırdamak

IĞIRMAK: Preslemek, sıkıştırmak

IMLIK: Ünlem işâreti (imlâ)

IĞRIK: 1. Saat 2. Sarkaçlı saat

IMRAMAK: Bol olmak

IHMAK: 1. Çökmek (deve) 2. Rüzgarla gitmek

INAK: 1. Dogma, nas 2. Dost

IHRA: Yabâni sarmaşık

INAL: Din, inanç

IHTIRMAK: 1. Çöktürmek (deve) 2. Geri itmek

INAM: Îtimat

IJILDAMAK: Islık çalmak [Benzer: Izıldamak]

INAMAK: 1. Îtimat etmek 2. Râzı olmak

IJILDAV: Islık

INAN: 1. İmam 2. Emin, güvenilir

IKILIK: Hıçkırık

INANGAN: 1. Îmanlı 2. Kendine güvenen

IKLIĞ: Rebap, lir (telli bir çalgı)

INANMAK: 1. Îman etmek 2. Güvenmek

ILAÇIN: Şâhin kuşu [Benzer: Laçın, Ulaçın]

INAVAT: Îtikat

ILAŞ: 1. Âhenk 2. İcâbet

INCAMAK: 1. Rencîde olmak 2. İnlemek

ILAŞMAK: Anlaşmak

INDIR: Harman

ILAY: Harç (vergi)

INGAY: 1: Tasdik 2. Müsâit 3. Kip

ILÇIN: Hoppa, hafifmeşrep

INGIRŞAMAK: İnlemek, vâh etmek

ILDAM: Sürat, hız

INGIRÇAK: Semer, palan

ILGAL: 1. Nem, rutûbet 2. Fark, farklılık

INIRDAMAK: Anlamsız sesler çıkarmak

ILGAMAK: 1. At sürmek 2. Hızlı hareket etmek

INIRGA: Üzüm arısı

ILGANUS: Yunus balığı

INKILDAMAK: İnlemek, vâh etmek

ILGAR: 1. Akın 2. Hücum 3. Ahit, kontrat

INRAMAK: Böğürmek

ILGAV: 1. At koşusu 2. Ganyan, at yarışı

IR: Şarkı [Benzer: Yır, Cır]

ILGAVUL: Süvâri

IRAGAYMAK: Uzaklaşmak

ILIMDAMA: 1. Îtidal 2. Mutâbakat

IRAKSAK: Miyop, uzağı görememe

ILIMDAŞ: 1. Îtidalli, mûtedil 2. Mutâbık

IRAKTAMAK: 1. Kement atmak 2. Uzağa bakmak

ILIMDAŞLIK: 1. Îtidal 2. Mutâbakat

IRALGAN: Hipermetrop, yakını görememe

ILIŞIK: Yayın balığı

IRAM: Kehânet

ILKIM: Serap, göz yanılsaması

IRAMÇI: Kâhin

ILKIMAK: Serap görmek

IRAMÇILAMAK: Kehânette bulunmak

ILMAK: İnmek

IRAMAK: Uzaklaşmak

IMÇI: Biberon

IRAN: Sabah

IMÇILAMAK: Biberonla beslemek

IRATMAK: Uzaklaştırmak

IMIZGANMAK: Yarı uyur – yarı uyanık olmak

IRAY: Cennet

IRÇAK: Manivela

ISITMAÇ: Ketıl, su ısıtıcı

IRDAMAK: Şarkı söylemek [Benzer: Irlamak]

ISIYAH: Nevruz, bahar bayramı

IRGAK: 1. Kanca 2. Mandal

ISKA: Hedefi tutturamama (Köken net değil)

IRGAMAK: 1. Hücum etmek 2. Sarsmak

ISKALAMAK: Hedefi kaçırmak, vuramamak

IRGALAMAK: 1. Sarsmak 2. Sallamak

ISKIRIK: Düdük

IRGAN: Zayıf

ISMAK: 1. Sevk etmek 2. Nakletmek

IRGAŞMAK: Boğuşmak

ISMAR: 1. Sevk 2. Nakil 3. Menkul (taşınabilir)

IRGATMAK: Sarsmak

ISMAZ: 1. Gayrı menkul 2. Felçli

IRGAY: 1. Yayın balığı 2. Hanımeli çiçeği

ISOT: Biber

IRGAYTMAK: Bükmek, kıvırmak

ISTATMAK: Sigara içmek

IRGIMAK: 1. Atlamak 2. Sıçramak

ISTIK: Harâret

IRGILMAK: Hücum etmek [Benzer: Irgıtmak]

ISTIM: Bebek bekleme (özellikle gece)

IRIK: Kehânet

ISTIMLAMAK: Bebeğin başında nöbet tutma

IRIKLAMAK: Kehânette bulunmak

ISTISU: Termal su

IRILDAMAK: 1. Sataşmak 2. Hırıldamak

ISMARIÇ: Sipâriş

IRILDAŞMAK: Ağız dalaşı yapmak

IŞANMAK: 1. Îman etmek 2. Îtimat etmek

IRIM: 1. Kehânet 2. Büyülü söz

IŞANÇ: 1. Îman 2. Îtimat

IRIMÇI: Kâhin

IŞANGA: Temînat

IRIZ: Kötüye yorma, şom

IŞANGAN: 1. Îmanlı, mümin 2. Emin, güvenilir

IRIZLAMAK: Kötüye yormak

IŞANIK: Güven

IRKIL: 1. Falcı 2. Efsânevî Şâman

IŞANIKLI: Güvenilir

IRLAM: Şarkı söyleme

IŞANIKSIZ: 1. Güvenilmez 2. Kalleş

IRLAMAK: Şarkı söylemek [Benzer: Yırlamak]

IŞANIŞ: Îman

IRLAŞMAK: Arası bozulmak

IŞANMAZ: 1. Îmansız 2. Ateist

IRMAN: 1. Şarkıcı 2. Gammaz [Benzer: Yırman]

IŞARGAN: Mütebessim, güleryüzlü

IRSAMAK: Sırıtmak [Benzer: Irçamak]

IŞARMAK: Tebessüm etmek, gülümsemek

IRSAN: Sırıtkan [Benzer: Irçan]

IŞIN: 1. Şuâ 2. Lazer

ISKANAK: Lağım fâresi

IŞINIM: 1. Radyasyon 2. Işık yayma

ISIĞÇAK: 1. Hamam 2. Kaplıca

IŞINLAMA: Teleportasyon (bilim kurgu)

ISIK: Kalori

IŞINLAMAK: Işık hızı ile nakletmek (bilim kurgu)

ISITAÇ: 1. Radyatör 2. Elektrikli ısıtıcı

IŞINLANMAK: Işık hızı ile taşınmak (bilim kurgu)

IŞIRGA: Projektör

IZGIT: Kız kuşu

IŞITAÇ: Lamba

IZGIŞMAK: Ağız dalaşı yapmak, didişmek, tartışmak

IŞKINMAK: Dökülmek

IZIH: 1. Salınmış hayvan 2. Hayvan tanrısı (mitoloji)

IŞKIRMAK: Islık çalmak

IZIK: Sürgün, sürgüne gönderme [Benzer: Idık]

IŞKIVAZ: Müptelâ

IZIRAK: Sinekkapan bitkisi

IŞTAMAK: Duman çıkarmak, tütmek

IZIRGA: Küpe [Benzer: Sırga]

IŞTAN: 1. Pantolon 2. Külot

IZIRGAĞAN: Kulak memesi

IŞTIR: Yabanpazısı

IZLAMAK: Tâkip etmek [Benzer: İzlemek]

ITIGA: Âzad kurbanı

IZLAV: Tâkibat

ITIĞ: Koku

-İ-

ITIĞAN: 1. Âzad edilmiş (hayvan) 2. Şâman IVALAMAK: Ovmak, sürtmek IVILDIRIK: Havyar, balık yumurtası IY: 1. Feryat 2. Ağlama IYAM: Ağustos ayı IYÇI: Ağlayıcı (cenâzelerde) IYGARMAK: 1. Aday olmak 2. Aday göstermek IYIK: 1. Omuz 2. Mukaddes 3. Hafta IYIKDAT: Haftalık IYINMAK: Ikınmak IYLAMAK: 1. Ağlamak 2. Feryâd etmek IYLIK: Utanç IYLIKMAK: 1. Utanmak 2. Edepli davranmak IYLIKMIŞ: Utanmış IYLIKSANMAK: Utanç duymak, ar etmek IYNAR: Mâni (edebiyat) IZALANMAK: Hiddetlenmek IZAYMAK: Gülümsemek IZGAR: Ayaz IZGIL: Kabîle IZGIŞ: Ağız dalaşı, didişme, tartışma

İÇEĞEN: 1. Meyhâne 2. Mağara İÇEK: 1. Hortum 2. Sucuk İÇENDİRMEK: 1. İçine kapatmak 2. Güvendirmek İÇENMEK: 1. İçine kapanmak 2. Güvenmek İÇGEÇİT: Tünel İÇİK: İçine kapanık İÇİRGİ: 1. Keçe 2. Sünger İÇİTEÇ: Enjektör, şırınga İÇİTMEK: Zerketmek, enjeksiyon yapmak İÇKEZİK: Tifo hastalığı İÇKİR: Riyâ, ikiyüzlülük İÇKİRLİ: Riyâkar, mürâyi, ikiyüzlü İÇKÖYNEK: Fanila İÇÖLÇER: Manometre İÇSEMEK: İçerlemek, darılmak İÇTELİK: 1. Muhtevâ 2. Mazmun İDE: 1. Sihir 2. Haber 3. İşâret (hayvan) İDEGET: 1. Sihirbaz 2. Yabancı İDEĞSİZ: 1. İşâretsiz (hayvan) 2. Başıboş 3. Sâhipsiz İDEK: 1. Ümit 2. Mâlumat 3. Haber, enformasyon İDEMEK: 1. İşâret etmek 2. Araştırmak 3. Aramak

İDETEY: Sihirbazlar toplantısı

İKİTMEN: Hayvan terbiyecisi [Benzer: Eğitmen]

İDERE: Kara hindibâ otu

İKİZEK: İkizler

İDERGEN: 1. Harman yeri 2. Süt sağım yeri

İLBEY: Vâli [Benzer: İlbek, İlbeg]

İDERMEK: 1. Harman yapmak 2. Süt sağmak

İLBİZ: 1. Sümüklü böcek 2. İblis (özdeşleşme ile)

İDİ: İlah, rab, tanrı [Benzer: İzi]

İLCER: Memleket, insanın doğduğu yer

İDİK: 1. Tanrısal, ilâhi 2. Mukaddes 2. İnatçı

İLÇEBEY: Kaymakam

İDİZEK: Güğüm, süt kabı

İLÇİK: 1. Kasaba 2. Eşek arısı

İGEL: Meşe palamudu ağacı

İLÇİN: Vücut ısısı (normalde 37 derece)

İGEV: Tırnak törpüsü [Benzer: Egev]

İLÇİMEK: Vücut ısısı artmak, ateşlenmek

İĞ: 1. Kutup 2. Maraz, amansız dert [Benzer: Yiğ]

İLÇİRBE: Zincir

İĞDİŞ: Hadım

İLDEM: 1. Çabuk 2. Hızlı, süratli

İĞDİZ: Verem hastalığı

İLDEN: 1. Açık, sarih 2. Âşikar

İĞEMEK: İnat etmek

İLDEŞ: Hemşehri, aynı şehirden olan

İĞENMEK: 1. İnat etmek 2. Sitem etmek

İLDİK: Çelme

İĞENÇ: Sitem

İLDİRME: 1. Darağacı, îdam sehpâsı 2. Îdam ipi

İĞER: Zağar, av köpeği [Benzer: Eger]

İLDİRMEK: 1. Asarak öldürmek 2. İlmiklemek

İĞEŞMEK: İnatlaşmak (karşılıklı)

İLDİZ: 1. Kök 2. Orijin

İĞİL: Küçük telli saz

İLEK: 1. İstihzâ, alay 2. Yazı tarafı (para)

İĞİR: Akşam [Benzer: İngir, İnir]

İLEKLEMEK: İstihzâ etmek, alay etmek

İĞİRÇEK: Kirmen, eğirmen

İLEKTİRMEK: İliklemek, düğmelemek

İĞLEK: Marazlı, amansız hastalığı olan

İLEM: 1. Güzellik 2. Ferahlık

İĞLENMEK: Amansız hastalığa yakalanmak

İLEMEK: 1. Takmak 2. İlmik atmak

İĞNİK: Dizanteri

İLEMEN: Bir şehrih kurucusu

İĞREK: Bilinmeyen sayı/harf (özellikle “Y”)

İLENÇ: Lânet

İĞRENMEK: 1. Tiksinmek 2. Mîdesi bulanmak

İLENGEŞ: Mâvi yengeç

İĞSENMEK: Sallanmak 2. Çevrilmek

İLENMEK: Lânet etmek

İJENMEK: Îman etmek [Benzer: İzenmek]

İLERGEN: Belirgin, ortada olan

İJENÇ: 1. Garanti, teminat 2. Îman 3. Îtikat

İLERMEK: Belirmek, ortaya çıkmak

İKEN: Yirmi (sayı)

İLERTMEK: 1. Belirginleştirmek 2. Yanına çekmek

İKİLEVÇİ: Kararsız

İLEŞ: Candan, cana yakın

İKİTMEK: Hayvan terbiye etmek [Benzer: Eğitmek]

İLEŞMEK: 1. Yakınlaşmak 2. Flört etmek

İLEŞTİRMEK: Yakınlık göstermek

İM: 1. İşâret

İLETİŞİM: Komünikasyon, haberleşme

İMÇEMEN: Halk hekimi

İLETKEL: Rapor [Benzer: Aylatkal]

İMÇİZER: Stenograf, simgelerle yazan

İLETKELCİ: Raportör

İMÇİZİM: Stenografi, simge yazı

İLETKEMEK: Rapor vermek [Benzer: Aylatkamak]

İMDEĞEN: Marka

İLETMEN: Raportör [Benzer: Aylatman]

İMDİ: Öyleyse

İLEY: Cinsel organ, tenâsül organı (her iki cins için)

İME: Dağ keçisi

İLEZ: Halüsinasyon

İMECE: 1. Yardımlaşma, dayanışma 2. Ortaklaşa

İLEZİK: Filiz

İMECİ: Yardımcı, karşılıksız yardım eden kişi

İLEZLENMEK: Halüsinasyon görmek

İMEGEN: Çengelboynuz dağ keçisi

İLGEK: 1. Çengel 2. Fermuar

İMEK: 1. Aş, yiyecek 2. Yardım etmek

İLGEMEK: 1. Sevk etmek 2. Elemek 3. Birleştirmek

İMENMEK: Paniklemek

İLGENMEK: 1. Sevkedilmek 2. İç içe geçmek

İMGE: 1. Simge, sembol 2. İmaj

İLGER: Raf

İMGELEM: 1. Sembolizasyon 2. Tahayyül

İLGEVÜR: Vestiyer

İMGELEMEK: 1. Sembolize etmek 2. Tahayyül etmek

İLGEZEK: 1. Seyahat 2. Zekî, akıllı 3. Elek

İMİR: 1. Kırağı 2. Sis 3. Sis tanrısı 4. Alacakaranlık

İLGEZER: Seyyah, gezgin

İMİRÇEMEK: 1. Sislenmek 2. Kokuşmak

İLGİMEK: 1. Tespit etmek 2. İlgili olmak

İMLEÇ: Kursör

İLGİN: Âit, ilgili

İMLEMEK: 1. İşâretlemek 2. İşmar etmek

İLGİNÇ: Enteresan, ilgi çekici

İMLEŞMEK: Kaş göz edişmek (karşılıklı)

İLİKMEN: Kandil (lamba)

İMREMEK: 1. Çok sevmek 2. Gıpta etmek

İLİMTE: 1. Râbıta, bağlantı 2. İletişim

İMSİK: 1. Kokuya hassas burun 2. Arama köpeği

İLİN: Hafif, ağırlığı az olan

İMSİKLEMEK: Koku almak (köpek)

İLİNMEK: 1. Dokunmak 2. İlişmek, bağlanmak

İMSİLENMEK: Koklayarak aramak (köpek)

İLKE: Prensip, temel kural

İMTİNMEK: 1. Şevke gelmek 2. Galeyâna gelmek

İLSELLEŞTİRME: İstimlak [Benzer: Elselleştirme]

İHEHSİT: 1. Doğum hemşiresi 2. Doğum tanrıçası

İLSELLEŞTİRMEK: İstimlak etmek

İNEMEK: Kurban etmek, hayvan kesmek

İLSEVER: Vatansever, patriot

İNÇEK: Bataklık samuru

İLSÜYER: Vatansever, patriot

İNDEK: 1. Zarar 2. Ziyan

İLTEBER: Vâli, il yöneticisi, şehir mülki âmiri

İNDEŞMEK: Sükût etmek

İLTEMEK: Bağlamak, iliştirmek

İNDETMEK: Hatâ yapmak

İNDİ: 1. Öyleyse, 2. Hâlen

İRDENMEK: Yaramazlık yapmak

İNDİR: Kürsü

İRDEŞ: 1. Muâyene 2. Tetkik

İNELMEK: 1. Istırap çekmek 2. Yalvarmak

İREK: 1. İrâde 2. Serbesti

İNELGE: 1. Istırap 2. İnşaat iskelesi

İRELDEY: Barut çubuğu

İNELGEMEK: Istırap vermek

İREN: 1. Erkek 2. Geyik 3. Evliyâ

İNELİK: Kız böceği

İRET: Şarap

İNENÇ: Îman [Benzer: Ünenç, Inanç]

İREY: Büyükbaba, dede

İNENMEK: Îman etmek [Benzer: Ünenmek]

İRGE: 1. Esas, asıl 2. Temel (yapı)

İNERMEK: Merhamet etmek

İRGEYEK: Cüce

İNEŞ: Dere, çay

İRGİ: Muşmula

İNEV: Dağlama, korla yakma

İRİMÇEK: Peynir

İNEVLEMEK: Dağlamak, korla yakmak

İRİŞKEN: 1. Meşgul 2. Nâil, başarılı [Benzer: Erişken]

İNGEN: Dişi deve

İRİŞMEK: 1. Meşgul olmak 2. Nâil olmak

İNGİN: Nezle hastalığı, nevâzil

İRİTME: Lor peyniri

İNGİZ: 1. Sınırsız 2. Engin

İRİZMEK: Bıktırmak, usandırmak

İNİRÇEK: Süzme yoğurt

İRKE: Nazlı [Benzer: Erke]

İNİRDEMEK: Mırıldanmak

İRKELEMEK: Nazlandırmak

İNİŞKE: 1. Dere 2. Rampa

İRKELENMEK: Nazlanmak

İNKİŞ: Eşek arısı

İRKEŞMEK: Toplanmak, yığılmak

İNMEN: Vatka, omuzluk

İRKİ: 1. İrkilme 2. Turfanda (sebze, meyve)

İNREMEK: Figân etmek, bağırmak

İRKİLCİN: Deniz anası, medusa

İNZERMEK: 1. Yıkmak 2. Devirmek

İRKİLDEK: 1. Ahtopot 2. Deniz anası, medusa

İPSEK: Devedikeni

İRKİLENME: Taharrüş

İRDE: 1. Tetkik 2. Tahlil 3. Laboratuvar sonucu

İRKİLENMEK: Taharrüş etmek

İRDEME: 1. Tetkik 2. Tahlil 3. Laboratuvar sonucu

İRKİNMEK: Taharrüş etmek

İRDEMEK: 1. Tetkik etmek 2. Tahlil etmek

İRKİŞİ: Erkek

İRDEMEN: 1. Tetkik eden 2. Laborant

İRKİT: Lor peyniri

İRBEN: Kekik

İRKMEK: İrkilmek

İRBİS: Leopar [Benzer: İrviz]

İRLEMEK: 1. Eğirmek 2. Peynir yapmak

İRDELEMEK: 1. Mütâlâ etmek 2. Şerh etmek

İRMEK: 1. Haz, zevk 2. Eğlence 3. Bıkmak, usanmak

İRDEM: Sperm

İRMEKLEMEK: Eğlenmek

İRSEK: Nemfoman [Benzer: Ersek]

İŞDİŞİ: Kadın, dişi

İRŞİ: Peri

İŞEN: 1. Kadın 2. Güvenilir insan

İRTMEK: Zaman geçmek

İŞEVİR: Müteşebbis

İRYİĞİT: Mert,

İŞEY: Büyükanne, nine

İSER: Sersem

İŞİL: Dişil, feminal

İSERLENMEK: Sersemlemek

İŞKE: Nârin

İSİRGENMEK: Sıcaktan fenalaşmak

İŞKEK: 1. Kadın, dişi 2. Kayık küreği [Benzer: Eşkek]

İSİZ: Fenâ, şerli

İŞKELEMEK: Ovalamak

İSİZLİK: Fenâlık, şer

İŞKER: Aktif, faal

İSKE: Maya, ferment

İŞLEĞEN: Aktif, faal

İSKEK: 1. Cımbız 2. Alay, istihzâ

İŞLENÇ: Endüstri, sanâyi

İSKEKÇİ: 1. Cımbızla tüy alan kişi 2. Müstehzî, alaycı

İŞLENEK: 1. Fabrika 2. Atölye

İSKEMEK: 1. Mayalamak 2. Koklamak

İŞLENGEN: 1. İcraat 2. Faaliyet 2. Kasıt

İSKER: Mil, çamurlu kum

İŞLENİR: Mesâi, çalışma saati

İSKERTME: 1. Tembih 2. Dipnot [Benzer: Eskertme]

İŞLEŞMEK: 1. Birlikte çalışmak, 2. Yardımlaşmak

İSKERTMEK: 1. Tembihlemek 2. Dipnot eklemek

İŞLEV: Fonksiyon

İSKİMEK: Koklamak

İŞMEK: 1. Dokumak, örmek 2. Çalışmak

İSKİRMEK: 1. Koku yaymak 2. Yıpranmak, eskimek

İŞMER: 1. İcrâ, yürütme 2. Yürürlüğe koyma

İSPAN: İspanyol

İŞLİK: 1. Atölye, çalışma odası 2. Basit imâlathâne

İSPANCA: İspanyolca

İŞÖYÜ: 1. Atölye, çalışma odası 2. Basit imâlathâne

İSPANYA: İspanyol ülkesi

İŞTİR: Şâyet

İSRE: Uzak

İŞTEMEK: 1. Aramak 2. Hazırlamak

İSRİK: Buhur, tütsü

İŞTELMEK: 1. Aranmak 2. Hazırlanmak

İSSİ: 1. Kalori 2. Harâret [Benzer: İsti]

İŞTERMEK: İtelemek

İSSİMEK: Harâret basmak [Benzer: İstinmek]

İTEK: Çizme

İSSİLEMEK: Sıcaktan bunalmak [Benzer: İstilemek]

İTELGÜ: Yayla şâhini kuşu

İSTELGE: Ricâ

İTENEK: Piston

İSTEMEY: Kafkas halk oyunu

İTEYİK: Faraza, eğer ki

İSTENÇ: İrâde

İTİ: 1. Güdü 2. Keskin

İŞBİLİR: Ehil

İTMELEME: İdman (kısmi benzeşim), spor

İŞÇEN: 1. Hamarat 2. Faal 3. Hamarat

İTMELEMEK: İdman yapmak, spor yapmak

İTNİ: Pazartesi günü

İYLEMEK: 1. Deri işlemek 2. Koklamak

İTTİRGEÇ: Scooter (Skutır), ayak bisikleti

İYLENMEK: 1. Kokmak 2. İşlenmek (deri)

İVDEŞ: Refik/Refika (eş) [Benzer: Evdeş, İvleş]

İYMEK: 1. Sevk etmek 2. Nakletmek 2. Küpe

İVEDİ: Acele

İYMENMEK: İmtinâ etmek [Benzer: Eymenmek]

İVEĞEN: Aceleci

İYMİŞ: Meyva [Benzer: Yemiş]

İVEL: İlk-Yardım

İYTERMEK: İtelemek

İVEMEK: İlk-Yardım yapmak

İZBİZ: Kireç

İVİK: Su geyiği

İZDEM: Tema

İVME: Tâcil, hız artımı

İZDEMEK: 1. İzlemek 2. Aramak

İVMEK: Acele etmek

İZDEMEN: Dedektif, hafiye

İYE: 1. Sâhip 2. Mâlik 2. Koruyucu ruh

İZDEŞ: 1. Tâkipçi 2. Mürit

İYEGE: Eğe kemiği

İZEMEK: Tahrip etmek

İYEK: Çene [Benzer: Eğek]

İZELMEK: Harap olmak

İYELENGEN: 1. Sâhibine alışkın 2. Sâhiplenilmiş

İZEN: Din [Benzer: İjen]

İYELENMEK: Sâhiplenmek

İZENÇ: Teminat [Benzer: İjenç]

İYELEŞMEK: 1. Sâhibine alışmak 2. Sâhiplenmek

İZENÇLİ: Emin, güvenilir

İYELİK: Sâhiplik

İZENGEN: Emin, güvenilir

İYEMEN: 1. Mâlik 2. Melik, hükümdar

İZENMEK: Îman etmek [Benzer: İjenmek]

İYER: Semer, palan [Benzer: Eyer]

İZENLEMEK: Selamlamak [Benzer: Esenlemek]

İYERÇEN: Uydu (doğal uydu, örneğin Ay gibi)

İZENLEŞMEK: Selamlaşmak [Benzer: Esenleşmek]

İYERLEMEK: Semer vurmak [Benzer: Eyerlemek]

İZER: 1. Dedektif 2. Eyer, semer

İYGELEMEK: Şüphelenmek

İZEV: Yardım

İYGİ: Nîmet

İZERLEMEK: 1. İzlemek 2. Dedektiflik yapmak

İYİK: Omuz

İZERTMEK: Ardından götürmek

İYİMSER: Optimist

İZGE: 1. Mübârek 2. İşâret, emâre

İYİN: Kavis

İZGİ: 1. Sevap 2. Mukaddes

İYİR: Nilüfer (bitki, çiçek)

İZGİLEMEK: 1. Sevap kazanmak 2. Takdis etmek

İYİTE: Tazı, av köpeği

İZGÜVER: Hafiye, dedektif

İYİTMEK: Kokmak

İZİ: Rab, ilah [Benzer: İdi]

İYİZ: 1. Güzel koku 2. Kaşıkçı kuşu

İZİK: Sıcak kompres

İYİZGEMEK: Koklamak

İZİKLEMEK: Sıcak kompres yapmak

İZİLDEMEK: 1. Tetkik etmek 2. İz sürmek

KAÇAR: Katır (köken tartışmalı)

İZİLDEÇİ: Araştırmacı

KAÇAV: Muhâlefet

İZİRMEK: Sarhoş olmak [Benzer: Esrimek]

KAÇAVLANMAK: Muhâlefet etmek

İZİRTMEK: Sarhoş etmek [Benzer: Esritmek]

KAÇAYLAMAK: Sallamak

İZİRTKİ: Alkol

KAÇIKMAK: Bıkmak, usanmak

İZLEÇ: Sinyal

KAÇIRGAMA: Çiftleşme, cinsel birleşme

İZLEK: Tema

KAÇIRGAMAK: Çiftleşmek, cinsel birleşmek

İZLEN: 1. Müşâhede 2. Tâkip etme

KAÇIT: 1. Mızrak 2. Firar

İZLENÇ: 1. Müşâhede 2. Tâkip etme

KAÇMAN: Firâri

İZME: 1. Hamur 2. Fermuar

KADAÇ: Rozet

İZMEN: Dedektif, hafiye

KADAĞAN: 1. İllegal (köken tartışmalı) 2. Çivilenmiş

-J-

KADAK: 1. Mıh 2. Ağırlık birimi (200 gram)

JAGUĞAR: Panter (Guaranice’den) JALMUS: Dev JAS: Metal, mâden JASALGAN: Mâdenî, metalik

-KKABAN: Yaban domuzu [Benzer: Kavan] KABARÇA: Kalça KABARGA: Sibirya geyiği KABIZ: 1. Ateşleme 2. Şase, kısa devre (Türkçe’dir) KABIZGAÇ: Buji KABIZMAK: Ateşlemek KABULGAMAK: Şekil değiştirmek KABULGAN: Şekil değiştirme [Benzer: Hubulgan] KABULMAK: 1. Şekil değiştirmek 2. Parlamak KABURÇAK: 1. Tabut 2. Sert kabuk KABURŞAK: Pul (balık, yılan, ejderha) KAÇAGAY: Dağ keçisi KAÇALGA: Sallanan sandalye

KADALGAK: Çakal eriği KADALMAK: 1. Tâciz etmek 2. Askıntı olmak KADAMA: 1. Muhkem 2. Kâvi KADAMAK: 1. Mıhlamak 2. Yasaklamak 3. Hapsetmek KADAR: Hayvan sürüsü KADARÇI: Çoban KADARGAZ: Üvez ağacı KADARMAK: 1. Muhafaza etmek 2. Gütmek KADAV: 1. Hapishâne 2. Kilit KADAVIÇ: Firkete, çengelli iğne KADAVLANMAK: Hapsedilmek KADIK: 1. Temel (binâ) 2. Kazık KADIRGAK: Nasır, deri sertleşmesi KADIRMAK: 1. Reddetmek 2. Kabul etmemek KADIZ: Ağaç kabuğu KAĞA: Amca KAĞAL: Tembel KAĞAN: İmparator KAĞANÇA: İmparatoriçe

KAĞANAK: Mukoza

KALAKÇA: Ayakkabı çekeceği, kerata

KAĞAY: Martı

KALAMAK: 1. Yığmak 2. Kutuya koymak

KAĞAZLANMAK: Caka satmak, hava atmak

KALAN: 1. Gökyüzü 2. Artan, bâkiye

KAĞIMAK: Direk dikmek

KALANÇA: Bâkiye

KAĞILDAMAK: Vaklamak (ötmek)

KALANDIRMAK: Yığmak

KAĞILMAK: Vuruşmak, çarpışmak

KALANMAK: Yığılmak

KAĞILTI: Vaklama sesi

KALAŞ: Ekmek (yuvarlak, ortası basık)

KAĞINGA: Zâtürre, akciğer iltihabı

KALAŞÇI: Ekmekçi

KAĞINMAK: Zâtürre olmak, akciğeri iltihaplanmak

KALAV: 1. İstek, arzu 2. Stok

KAĞIRMAK: Balgam sökmek

KALAYMAN: İsyancıbaşı

KAĞIŞMAK: Tokuşmak, vuruşmak

KALBA: Yabâni soğan

KAĞMAK: Silkeleyerek düşürmek

KALCIMAK: Vahşîleşmek

KAĞSIRIK: Balgam

KALCIN: Vahşî

KAĞŞAK: 1. Yıpranmış 2. Harap

KALCUR: Vahşî

KAĞŞAMAK: 1. Yıpranmak 2. Harap olmak

KALÇA: 1. Kel 2. Etsuyu çorbası, haşlama

KAHACIMAK: Kurumak (meyve)

KALÇAN: Dazlak, kel

KAHAÇ: Kuru meyve

KALÇAMAK: 1. Dağıtmak (iskambil) 2. Zar atmak

KAHAVA: Kahve (Arapça’dan)

KALÇARMAK: Vahşîleşmek

KAK: Meyve kurusu

KALÇAV: Nükte, espiri

KAKIMAK: 1. Hırpalamak 2. Kızmak

KALÇAYMAK: Kelleşmek

KAKLAMAK: Kurutmak

KALDIRAÇ: Manivela

KAKLANMAK: Kurumak

KALDA: Doğurgan kertenkele (Zootoca türü)

KAKPAR: Sıtma

KALDAY: Veliaht prens (1. Dereceden)

KAKPARMAK: Sıtma nöbeti geçirmek

KALDAZ: Ateş cini

KAKRAŞMAK: Suyu çekilmek, kurumak

KALDAYMAK: Öne çıkmak

KAL: Hava [Benzer: Hal]

KALDIRAK: Zırh

KALABUK: Yusufçuk kuşu

KALDIRKAN: Atlas kelebeği, dev kelebek

KALAÇ: Simit [Benzer: Halaç]

KALDUN: Bekâ, kalıcılık

KALAGAY: 1. Isırgan otu 2. Rus şapkası

KALGA: Güveç kabı

KALAĞUN: Yaban kazı

KALGAMAK: 1. Kıyâm etmek 2. Sıçrayıp kalkmak

KALAK: 1. Mala 2. Kürek

KALGANÇI: Kıyamet günü

KALGAY: Veliaht prens (2. Dereceden)

KAMAK: 1. Hapishâne 2. Kutulamak 3. Hapsetmek

KALIĞLANMAK: Havalanmak (kuş, uçak)

KAMAKUYU: Hapishâne

KALIK: Tutkal, zamk

KAMAL: 1. Kemer 2. Sur 3. Kale

KALIN: Başlık parası

KAMALAK: Sedir ağacı

KALINÇ: Bekâ, kalıcılık

KAMALAMAK: Sur ile çevirmek

KALITIM: Genetik, ırs

KAMALGAN: 1. Mahpus 2. Tutuklu

KALITMAK: 1. Genleri aktarılmak 2. Mîras bırakmak

KAMAMAK: 1. Hapsetmek 2. Tutuklamak

KALITSAL: Irsî

KAMAN: Şâman (türetme sözcük, Kam)

KALIVÇI: Bitaraf, tarafsız

KAMARLAMAK: Tutsak etmek

KALKA: Siper

KAMATMAK: Şâman töreni yapmak

KALKAMAK: Havalanmak, gökte uçmak

KAMAV: 1. Muhasara, abluka 2. Hapsetme

KALKAYMAK: 1. Sipere yatmak 2. Kalkan kaldırmak

KAMAZ: Rüzgar

KALKIMA: Şamandıra, duba

KAMBAR: 1. Şâman yardımcısı 2. At uşağı

KALKINMAK: Havalanmak

KAMÇAT: Kunduz

KALKIRA: Turna kuşu (Grus türü)

KAMDAMAK: Şâman dansı yapmak

KALKSI: İmsak vakti

KAMDAŞ: Hemfikir

KALPAK: Türk ulusal şapkası

KAMDAŞMAK: Hemfikir olmak

KALPAKLILAR: Türk milliyetçisi grup

KAMGA: Ağaç kabuğu

KALTAK: 1. Eyer, palan 2. Orospu

KAMGALAK: 1. Sigorta 2. Nöbet

KALTAMAN: Yankesici

KAMGALAKÇI: 1. Sigortacı 2. Nöbetçi

KALTAR: 1. Mâdenci, mâden işçisi 2. Mâvi tilki

KAMGALAMAK: 1. Sigortalamak 2. Nöbet beklemek

KALTAYMAK: Tevâzu göstermek

KAMMAK: Dövmek

KALTIRAK: Sıtma hastalığı

KAMLAMAK: Şâmanlık yapmak

KALTIRAV: Sarsıntı

KAMOS: Kâbus

KALTIRAVUK: Titrek çiçek

KAMRAMAK: Şâmil olmak, kapsamak

KALTIRMAK: 1. Sarsılmak 2. Titremek

KAMRAV: Şümul, kapsam

KALVA: Eğitim oku

KAMIRSAMAK: Cinsel ilişkide bulunmak

KALYAN: Nargile (Farsça’dan)

KAMIYAK: 1. Kehânet 2. Şâmanın gaybı söylemesi

KAM: Şâman

KAMŞAK: Istakoz

KAMA: Tereyağı

KAMTUMAK: 1. İçermek 2. Kapsamak

KAMAÇAV: 1. Bariyer 2. Barikat 2. Meşgâli, gâile

KAMTURMAK: Sesi kısılana kadar bağırmak

KAMUSAL: Umûmi

KANIRÇAK: Levye

KAMUTAY: 1. Cumhuriyet, Republik 2. Parlamento

KANIRTKAÇ: Levye

KAMZAL: İşlemeli yelek

KANIT: 1. Delil 2. İspat

KANAĞAN: Tatminkâr, gözü doymuş

KANITKAN: 1. Kanaatkar 2. Muknî, iknâ eden

KANAR: Çuval

KANKAZ: Kuğu kuşu

KANAŞ: Mukâvele, kontrat

KANRAK: Çan

KANAŞMAK: Mukâvele yapmak, kontrat imzâlamak

KANSAR: Anemi hastalığı, kansızlık

KANAV: 1. Zulüm 2. Şarampol 3. Zenne

KANSARMAK: Anemi olmak, kansızlaşmak

KANAVLANMAK: Zennelik yapmak

KANSIK: Üvey

KANBASAR: 1. Yapay kalp 2. Yüz kızarması

KANSIMAK: Bağırmak

KANBASINÇ: Tansiyon

KANSIRAMAK: Kan kaybetmek

KANÇA: 1. Ne kadar? 2. Kaç?

KANSORAN: Kan davâlısı

KANÇAY: Fâhişe, hayat kadını

KANSORMA: Kan dâvası

KANÇIR: 1. Kangren 2. Kan donması (soğuktan)

KANSORGUŞ: Vampir, kan emici yaratık

KANÇURA: 1. Kan kirlenmesi 2. Kan emici cin

KANSU: Plazma

KANDAĞAY: Pantolon

KANŞAV: Lâle

KANDAL: Pranga

KANTALAV: Kangren

KANDALA: Tahtakurusu böceği

KANTAR: 1. Kapris (Kang > Kan) 2. Ocak ayı

KANDALAMAK: Prangaya vurmak

KANTARGA: Dizgini yeleye bağlama

KANDAŞ: Soydaş

KANTARMAK: 1. Devirmek 2. Bağlamak 3. Çekmek

KANDAY: Nasıl?

KANTO: Bir dans türü (İtalyanca’dan)

KANDAZ: Usâre

KANZA: Pipo (Çince) [Benzer: Tanza]

KANGA: 1. Keklik 2. Şeytan kovma 3. Tahta

KANZAMAK: Pipo içmek (Çince’den)

KANGAL: Onopordum (dikeni soyularak yenir)

KANZAR: Rahatsız

KANGAMAK: Şeytan kovmak

KANZARLANMAK: Rahatsız olmak

KANGI: Pelin otu

KANZIKMAK: Nefret etmek

KANIK: Kanaatkar

KAPAÇ: Sübap

KANIKIŞ: 1. Tatmin 2. Haz duyma

KAPALANGAN: Küskün

KANIKMAK: 1. Tatmin olmak 2. Haz duymak

KAPANÇA: Kaftan, kapaniçe

KANIKTIRMAK: 1. Tatmin etmek 2. Haz vermek

KAPAZ: Hücre (hapsihâne)

KANIM: 1. Güven 2. Güven tanrısı (mitoloji)

KAPÇAK: 1. Irmakların birleştiği yer 2. Koza

KAPÇARMA: Fermuar [Benzer: Kapsırma]

KARAK: 1. Yol kesme, soygun 2. Felç 3. Dağ horozu

KAPÇARMAK: 1. Kıstırmak 2. Sıkıştırmak

KARAKÇI: Eşkiyâ, şâki, haydut

KAPÇAGAY: Kapıcı kuş

KARAKUŞ: Kartal

KAPILGAN: Kara sevdâlı, âşık

KARAMA: Alüvyon, lığ

KAPINMAK: 1. Hastalanmak 2. Heyecanlanmak

KARAMAK: 1. Seyretmek 2. Muayene etmek

KAPKAN: Fâre kapanı

KARAMASTAN: Rağmen

KAPLAM: Pelerin

KARAMAT: Karabasan (Arapça değildir)

KAPLAV: 1. Satıh 2. Parke

KARAMAY: Petrol

KAPSA: Vajina, kadın cinsel organı

KARAMAZ: Sütlü yoğurt

KAPSAM: Şümul

KARAMSAR: Pesimist

KAPSIK: Cüzdan

KARAMUK: Çalı üzümü (kara renkli)

KAPTAÇ: Bavul, valiz

KARAN: 1. Kıskanç 2. Sersem, ahmak 3. Enâyi

KAPTAGAY: 1. Kâinat, kozmoz 2. Âlem

KARANÇA: Bostan korkuluğu

KAPTAĞAN: Kütle

KARANDAMAK: 1. Haset etmek 2. Karalamak

KAPTAMA: Bavul

KARANDAŞ: Kara kalem, kurşun kalem

KAPTAMAK: Bavula doldurmak

KARANDIZ: 1. Haşhaş 2. Karadelik (astronomi)

KAPTAV: Kaplama

KARANGAT: Siyah frenk üzümü

KAPTIRGA: Zincir toplama demiri

KARANGI: Karanlık

KAPUZ: Vâdi

KARANLANMAK: Fedâ etmek

KARABAĞA: Karakurbağası

KARANTA: Silüet

KARABAY: Siyah leylek

KARANYATMAK: Karantinada yatmak

KARABURÇ: Karabiber

KARAR: 1. Bakış 2. Muâyene (Arapça değildir)

KARAÇ: Betonyer

KARASI: Karakalem resim

KARAÇMAN: Zenci

KARAŞ: Telakkî

KARAÇURA: Kötü cin

KARAŞAN: 1. En uzun gece 2. Kasım ayı

KARADAMAK: Şüphelenmek

KARAŞIN: Zenci, siyah tenli

KARAGAY: 1. Köknar ağacı 2. Çam ağacı

KARAŞMAK: 1. Bakışmak 2. Gözlemek

KARAĞAN: 1. Taraf, yan 2. Göre 3. Mensup, üye

KARATA: Kardan adam

KARAĞANDA: Görünüşte

KARATMAK: Muâyene ettirmek

KARAĞÇIK: Gözbebeği

KARAV: 1. Kâbus 2. Muâyene 3. Kâbus cini

KARAĞI: 1. Köz demiri 2. Tavukkarası hastalığı

KARAVAŞ: Câriye

KARAVÇI: 1. Seyirci 2. Muâyene memuru

KARIŞKA: Karınca yuvası

KARAVUL: Jandarma

KARITMAK: Evlenmeden ihtiyarlamak

KARAVUZ: Esmer

KARKIN: Tempo

KARAYAĞ: Petrol

KARKIT: 1. Torba 2. Baca cini (torbası vardır)

KARAYIŞ: Mütâlâ

KARLUĞAN: Kuş üzümü

KARAYLAMAK: Şaha kalkmak (at)

KARMAÇ: Lapa, püre

KARBAK: Olta

KARMAK: 1. Olta 2. Kanca, çengel

KARÇAMAK: Karıştırmak, karmakarışık etmek

KARMAKLAMAK: Oltayla tutmak

KARÇANA: Kar kızağı

KARMALAMAK: 1. Olta atmak 2. Teşebbüs etmek

KARÇIGAY: Kır şâhini

KARMAN: Cep

KARÇUK: Gözbebeği

KARMANMAK: 1. Tırmanmak 2. Yardım almak

KARDAK: Küvet

KARNAK: Şişman, göbekli

KARDAŞ: Kardeş

KARNAŞ: Kardeş

KARDIĞAÇ: Kaya kırlangıcı

KARS: Post

KARGAĞUL: Faraş, köz tavası

KARSAK: 1. Bozkır tilkisi 2. Pens, kıskaç

KARGAMAK: Lânet etmek

KARSALAMAK: 1. Sıçramak 2. Ütülemek

KARGAMIŞ: Lânetlenmiş

KARSAMBAÇ: Kar ile yapılan bir tatlı

KARGANMAK: Mülâene (lanetleşmeli yemin) etmek

KARSAN: Arefe günü

KARGANA: Salkım söğüt

KARSIK: Acûze, kocakarı

KARGAŞMAK: Lânet okumak (karşılıklı)

KARSMAK: Eli ayağı birbirine dolaşmak

KARGI: Mızrak

KARSMAN: Mîde

KARGIMAK: Beddua etmek

KARŞAMAK: Karışlayarak ölçmek

KARGIŞ: Beddua, lânet

KARŞIDAŞ: Rakip

KARGIŞLAMAK: Lânetlemek

KARŞIT: 1. Zıt 2. Muhâlefet

KARGIZ: 1. Zâlim, gaddar 2. Zorba, despot

KARŞIYAK: Muhalefet

KARGU: Kule

KARŞIYAKÇI: Muhalif

KARIK: 1. Kanal 2. Tump, bahçede ekim dizisi

KARTAGAY: Bozkır kartalı

KARILMAK: Sesi kısılmak

KARTAMAK: 1. Tedâvi etmek 2. Tırmalamak

KARIMAK: İhtiyarlamak, yaşlanmak

KARTALMAK: 1. İhtiyarlamak 2. Sertleşmek

KARINAYAK: Karından bacaklı (biyoloji)

KARTAY: İhtiyar

KARIŞ: 1. Beş parmak ölçü 2. Uzunluk birimi (20 cm)

KARTAYGAN: İhtiyarlamış

KARTAYMAK: İhtiyarlamak

KAŞKAN: Dâmat evi/odası

KARTAZ: Anka kuşu

KAŞKARMAK: Alnı açılmak (saçları dökülmek)

KARTMAK: 1. Kabuk bağlamak (yara) 2. Kabuk (yara)

KAŞLAĞIÇ: Tımar, kaşağı

KARYOLU: Samanyolu galaksisi

KAŞTAMAK: Sâhilde gezmek

KARZAN: İhtiyar, yaşlı

KATA: Defâ, kere

KASAĞAN: Entrika

KATAĞAN: Marul

KASAR: Yabâni köpek

KATAMA: Bisküvi

KASARLAR: Yabâni köpek sürüsü

KATAMAK: Sertleşmek

KASARTKA: Büyük kertenkele (Öneri: İguana)

KATALAK: Kabız, dışkı katılaşması

KASIM: 1. Kramp 2. Stres

KATALGA: 1. Vapur 2. Tescil 3. Kaydettirme

KASINÇ: 1. Kramp 2. Sistol

KATALGAN: Müseccel, tescil edilmiş

KASIRGA: Fırtına

KATAN: 1. Sağlam 2. Hamur

KASKALTA: Ev Çekirgesi

KATANÇ: Hisse, pay

KASKIR: Kurt [Benzer: Kaskar, Kaşkır]

KATANMAK: 1. Kaplamak 2. Pay almak

KASMAK: 1. Taş kömürü 2. Sıkmak 2. Germek

KATAR: 1. Avcı kuşu 2. Posta kuşu 3. Atlı postacı

KASNAMAK: Titreşmek

KATARGAN: Bumerang

KASNATMAK: Titretmek

KATARMAK: Rücû etmek

KASTAMAK: Talep etmek

KATAVUZ: 1. İngiliz anahtarı 2. Ayarlı pense

KASTAN: Kestâne (Yunanca’dan)

KATAYMAK: 1. Sertleşmek 2. Katılaşmak

KASTIRIK: Pul (balık, yılan)

KATI: Pazar günü

KAŞAĞAN: Ahır

KATIMAY: Margarin, katı yağ

KAŞAK: Kör

KATINMAK: Sertleşmek

KAŞAMAK: 1. Kaşımak 2. Kaşağı yapmak

KATKAMAK: Bayatlamak (eskimek)

KAŞALAN: Cımbız

KATKAN: Bayat (eski)

KAŞAN: İdrar

KATKOMUZ: Akordeon (çalgı)

KAŞANMAK: İşemek, idrar yapmak

KATLAM: 1. Kat (çarşaf, kumaş, kağıt) 2. Kesit

KAŞAR: Ekşitme peynir (Köken belirsiz)

KATLAMA: Börek

KAŞARMAK: Körelmek, kesmez olmak

KATLANÇ: Tahammül

KAŞAYMAK: Kör olmak

KATLANMAK: Tahammül etmek

KAŞKA: Alnı açık, yarı kel

KATMAR: Katmer, çörek (Türkçe’dir)

KAŞKALAK: 1. Orman ördeği 2. Su tavuğu

KATNAMAK: 1. Çarpmak, çoğaltmak 2. Sefere çıkmak

KATNAŞIK: 1. Müşterek 2. Münâsebet, ilişki

KAVUT: Öğütülmüş kavurma buğday

KATNAŞMAK: 1. İştirak etmek 2. İlişki kurmak

KAVUZ: 1. Balmumu 2. Tahıl kabuğu 3. Kanal, suyolu

KATPAR: 1. Tabaka 2. Katmer

KAVZA: Havuç

KATPAŞ: Pile

KAVZAMAK: 1. Muhafaza etmek 2. İhtivâ etmek

KATRA: Baca

KAY: Destan, epik şiir [Benzer: Hay]

KATURULGAN: Mumya

KAYAR: Nal

KAV: 1. Çıra 2. Ağaç mantarı 3. Su birikintisi

KAYARÇI: Nalbant

KAVAN: Yaban domuzu

KAYARLAMAK: Nallamak

KAVAR: Nasır, deri sertliği

KAYAZ: Bıyıklıbalık

KAVARIK: Nasır, deri sertliği

KAYÇAK: Bâzen

KAVAŞMAK: 1. Kavga etmek 2. Savaşmak

KAYÇAR: Makas

KAVÇIMAK: Saldırmak

KAYÇI: Destan okuyucu

KAVDUNMAK: Şefkat göstermek

KAYDA: Nerede?

KAVLAĞAN: Çınar ağacı

KAYDATMAK: 1. Sürgüne göndermek 2. Defetmek

KAVLAMAK: 1. Ambalajlamak 2. Soyulmak

KAYGAL: Hârika, şahâne

KAVLIÇ: Fıtık

KAYGAMAK: Hayret etmek

KAVRA: Alabalık

KAYGANA: Krep

KAVRAK: 1. Kumaş 2. Çıra

KAYGIRMAK: Endişelenmek

KAVRAM: 1. Mefhum 2. Nosyon

KAYGUMAK: 1. Endişelenmek 2. Hayıflanmak

KAVRATMAK: Azarlamak

KAYIKUYU: Kayıkhâne

KAVRULGAN: Leblebi

KAYILGAN: 1. Krem 2. Pomat

KAVŞALMAK: Ufalanmak, parçalanmak

KAYINAÇA: 1. Görümce 2. Baldız

KAVŞUT: Mütâreke, silah bırakma

KAYINANA: Kayınvâlide

KAVURGA: Buğday kavurması

KAYINAKA: Kayınbirâder [Benzer: Kayınağa]

KAVUŞTAK: Nakarat

KAYINAPA: Görümce, baldız [Benzer: Kayınaba]

KAVUZ: Tahıl kabuğu

KAYINATA: Kayınpeder

KAVSAMAK: Pörsümek

KAYINDAMAK: Nişanlamak, sözlemek

KAVŞAĞAN: Şaşkın

KAYIR: Kum

KAVŞAK: Dörtyol

KAYIRÇAK: 1. Kumsal 2. Sandık

KAVUK: Fes (başlık)

KAYIRLAMAK: Karaya oturmak, kuma saplanmak

KAVUMAK: Havlamak

KAYITKA: Terhis

KAYITIM: Rücû, geri dönme

KAYTALAMAK: Tekrarlamak

KAYITMAK: Rücû etmek, geri dönmek

KAYTALAN: Sâbıka

KAYITMAZ: Rücû etmez, geri dönmez

KAYTAR: 1. Posta güvercini 2. Avcı şâhini

KAYIZ: Ağaç kabuğu

KAYTARI: 1. Terhis 2. İâde

KAYKAL: 1. Hayret verici 2. Sürpriz

KAYTARGAÇ: Reflektör

KAYKILMAK: Geriye yaslanmak

KAYTARMA: İâde

KAYLA: Kazma, kazıcı araç

KAYTARMAK: 1. Rücû etmek 2. İâde etmek

KAYLAMAK: Destan okumak [Benzer: Haylamak]

KAYTAVLAMAK: Vazgeçmek

KAYLAP: Destan, epik şiir [Benzer: Haylap]

KAYTAVUL: Muvazzaf olmayan asker, zorunlu asker

KAYMANA: Mecaz

KAYTIŞMAK: Karşılıklı vazgeçişmek

KAYNAÇ: Gayzer, kaynar su kaynağı

KAYZAMAK: Kabuk soymak

KAYNARAK: Menbâ

KAZAÇ: 1. Greyder 2. Skrayper

KAYNARGA: Gayzer, kaynar su kaynağı

KAZAK: 1. Başıboş 2. Pullover (giysi)

KAYNATPA: Reçel

KAZALAK: Hendek

KAYNAVUK: Semâver

KAZALMAK: 1. Hendek kazılmak 2. İğne batmak

KAYPA: Patinaj

KAZALAMAK: Kazı yapmak

KAYPALAMAK: Patinaj yapmak

KAZANAK: 1. Gecekondu 2. Kulübe 3. Lahit

KAYRA: 1. Lütuf 2. İhsan 2. Aşk 3. Baş tanrı

KAZAR: Kötü ruh

KAYRAĞAÇ: Bileyleme makinesi

KAZARMA: Kışla (askerî)

KAYRAK: Bileği taşı

KAZGIRT: Spatula

KAYRAMAK: 1. Lütfetmek 2. Bileylemek

KAZIMAL: Mâden, yeraltından çıkarılmış ürün

KAYRAL: Lütufkar

KAZINGA: Defîne

KAYRATMAK: Bileylemek

KAZIR: İnsafsız

KAYRIM: 1. Hîbe 2. Teberrû 3. Himmet

KAZIRGAN: Cehennem

KAYSALAMAK: Tereddüt etmek, kararsız kalmak

KAZIRTMAÇ: Kaz çobanı

KAYSAMAK: Şımarmak

KAZNA: Defîne

KAYSAR: 1. Mütereddit, kararsız 2. Sebatsız

KEBE: Sandal, kayık

KAYSAYAK: Şımarık

KEBELÇEK: Çobanaldatan kuşu (Chordeilinae türü)

KAYŞAK: Heyelan, toprak kayması

KEBİLGEN: Meyhâne

KAYTA: Tekrarlama

KEÇEL: Kel, dazlak

KAYTADAN: Tekrar

KEÇERTKE: Kıkırdak

KEÇİL: 1. Râhip 2. Keşiş

KELİ: Ağırlık ölçüsü birimi (1 kilogram)

KEÇİLÇE: Râhibe 2. Kadın keşiş

KELİMSEK: Muhâcir [Benzer: Gelimsek]

KEÇİRİM: Özür dileme

KELKÜN: Gel-git, med-cezir

KEÇİRMEK: Özür dilemek

KELTE: 1. Tüfek 2. Bukalemun

KEDEGE: Arka koltuklar (araba)

KELTEGEY: Şâman ruhu

KEDEĞEN: At sineği

KELTEĞEN: Alabalık

KEDEK: Pusu

KELTEK: Cop (değnek)

KEDERGE: Düğüm

KEM: Eksik

KEDEY: 1. Fakir 2. Çekingen

KEME: 1. Lağım fâresi 2. Filika, bot, sandal

KEDİRMEK: Deri yüzmek (hayvan)

KEMEÇ: Mayasız hamur

KEDÜRGE: Palto

KEMEGE: 1. Tandır 2. Soba

KEĞERÇEN: Su yoncası

KEMELEK: Gökkuşağı

KEĞERMEK: Rezil olmak

KEMELMEK: Eksilmek

KEKEÇ: Kekeme, peltek

KEMİRÇEK: 1. Pirzola 2. Kıkırdak

KEKİRDEK: Gırtlak

KEMİRDEK: Kıkırdak

KELDİ: Migren hastalığı

KEMİŞMEK: Aşağı salmak, sallamak

KELE: 1. İbâdet 2. Duâ 3. Boğa

KEMİTMEK: Damping yapmak

KELEGEY: Kekeme

KEMNEMEK: Ölçmek

KELEK: Hîle

KEMPİR: 1. Acûze, kocakarı 2. Cadı

KELEM: 1. Lahana 2. Meşe ağacı

KEMSİL: Pişmanlık

KELEMEK: 1. Duâ etmek 2. Müzik âleti çalmak

KEMSİMEK: Pişman olmak

KELEP: 1. Deste 2. Çile (ip, yün)

KEMSİNMEK: 1. Pişman olmak 2. Tahkir olmak

KELEPEN: Cüzzam

KEMSİTMEK: Tahkir etmek, küçümsemek

KELER: Ev kertenkelesi

KEMŞEGEY: Peltek, kekeme

KELETKE: Put, fetiş

KEN: 1. Mâden (ürün) 2. Mâden ocağı

KELESİ: Ertesi, sonraki

KENCE: En küçük evlat

KELESKEN: Duvar kertenkelesi

KENCELEMEK: Geride kalmak

KELEV: Mecûsi kurban bayramı (Köken net değil)

KENÇE: Mâden (çıkarılmış)

KELEY: Lehim

KENDEK: 1. Enlem 2. Küp 3. Göbek

KELEZ: Nişanlı (kız)

KENEMEK: İstişâre etmek, danışmak

KELGİNDİ: 1. Ecnebî 2. Yabancı varlık, alien

KENEN: Kontrat, akit

KENERMEK: 1. İstişâre etmek 2. Genişlemek

KEREY: Ustura

KENEŞ: 1. Şûra, konsey 2. Danışma, müşâvere

KEREZ: Petek

KENEŞMEK: İstişâre etmek, danışmak

KERGEN: Sedir kuşu

KENEŞME: Konsültasyon, danışma

KERGİÇ: Gergef

KENET: 1. Tesâdüfen 2. Kazâra

KERİK: 1. Gergedan 2. Cimri

KENEZ: Kolay

KERİMEK: İhtiyarlamak

KENGEL: 1. Şaka 2. Mizah

KERİŞ: 1. Rende 2. Kavga

KENGELÇİ: Mizahçı, komedyen

KERİŞKE: Marangoz rendesi

KENGEŞ: Sovyet (Şûra anlamında)

KERİŞMEK: 1. Gerinmek 2. Çekişmek

KENGEŞTEY: Sovyetler Birliği

KERKİ: Keser (âlet)

KENKE: Tetanos hastalığı

KERKÜYEK: Eylül ayı

KENLİK: En

KERMEN: Şehir

KEPENEK: Gece kelebeği

KERTE: 1. Çit, parmaklık 2. Derece

KEPEZ: Pamuk

KERTELEME: Tedric, dereceleme

KEPİT: Meyhâne

KERTELEMEK: Tedric etmek, derecelemek

KEPİTMEK: Kurutmak

KERTELİ: Tedrici

KEPMEK: Kurumak

KERTİK: Çentik

KEPSE: Bitki sapı

KERTME: Armut [Benzer: Kertpe]

KEPŞENGE: Tesbih böceği

KERZEŞ: Akraba

KERÇENGE: Uyuz hastalığı

KES: Biçilmiş ot, kuru ot

KERÇİM: Parça

KESEK: 1. Grup 2. Lokma 3. Tezek

KERÇİMEK: Parçalamak

KESEKLEMEK: Gruplandırmak

KERÇÜ: Mermi

KESEL: Hastalık, maraz

KEREGE: Çadır

KESELEK: Kars kertenkelesi (Lacerta agilis türü)

KEREGTEN: Görevli

KESELMEN: 1. Marazî, hastalıklı 2. Bukalemun

KEREK: 1. Farz, fariza 2. Tekerlek

KESEN: Kiriş (geometri)

KEREKLEMEK: Farz olmak, gerektirmek

KESEYEN: Çöl faresi

KEREN: Ahraz, sağır

KESİRTKE: Semender

KERENDEK: Pencere

KESKİR: Keskin

KEREP: Vapur

KESKİŞ: Oyma kalemi, çelik kalem

KEREŞKE: Yabâni fiğ bitkisi

KESKÜK: Tasma

KESLEN: Yeşil kertenkele (Lacerta türü)

KEY: Hissiz

KESMİK: Pıhtı

KEYİN: Bilâhere, sonra

KESMİKLEŞMEK: Pıhtılaşmak

KEYİNGE: Tehir, erteleme

KESNİ: Hindibâ otu

KEYİTİCİ: Narkoz

KESPE: Makarna

KEYİTME: Anestezi

KESTER: Saksı

KEYİTMEK: 1. Uyuşturmak 2. Anestezi yapmak

KESÜRGE: Dağarcık

KEYLEMEK: Yalancı şâhitlik yapmak

KEŞ: 1. Tuzsuz peynir 2. Ok kılıfı

KEYLENÇEK: Yalancı şâhit

KEŞEĞEN: Yusufçuk kuşu

KEYLENMEK: Yalancı şâhitlik yapmak

KEŞİK: 1. Hediye, armağan 2. Nöbet

KEYLEŞTİRMEK: 1. Uyuşturmak 2. Narkozla uyutmak

KEŞİR: Havuç

KEYLETMEK: 1. Uyuşturmak 2. Narkoz vermek

KEŞKER: İplik makarası

KEYMEK: Bluz, kadın gömleği

KEŞMEK: Affetmek, bağışlamak

KEYNEMEK: 1. Ev değiştirmek 2. Yuva değiştirmek

KEŞTE: Nakış

KEYŞEK: Gelin

KETEK: Kümes

KEYZE: Vücut

KETEMEZ: Muhallebi

KEZ: Uzunluk ölçüsü (80 santimetre)

KETERTMEK: Traş etmek

KEZBE: Seyyar satıcı

KETEŞ: Kümes

KEZDE: Uzunluk birimi, Arşın (40 santimetre)

KETİK: Yoğurt

KEZDEMEK: Arşınla ölçmek

KETİŞMEK: Ayrılmak

KEZDEŞME: Müsâbaka, maç

KETMEK: 1. Seyirtmek 2. Dört nala gitmek

KEZEK: 1. Vardiya 2. Kere

KETMEL: Kırmızı yaban mersini

KEZEN: 1. Devir 2. Kudret helvası 3. Mîlat

KETMEN: Çapa [Benzer: Kitmen]

KEZENMEK: 1. Devretmek 2. Devri dâim yapmak

KEVE: Melodi

KEZER: 1. Cerrah, operatör doktor 2. Cesur

KEVEK: 1. Kovuk 2. Sinüs, burun boşluğu

KEZERÇİ: Cerrah, operatör doktor

KEVELE: Çavuş kuşu

KEZERME: Ameliyat, cerrâhi operasyon

KEVER: Pırasa

KEZERMEK: 1. Ameliyat etmek 2. Ereksiyon olmak

KEVRİK: Gürgen ağacı

KEZERMEN: Cerrah, operatör doktor

KEVŞÜR: Lehim

KEZET: Tembih

KEVÜRKEN: Yaban soğanı

KEZETME: Tembihleme

KEYEK: Yaban ördeği

KEZETMEK: Tembihlemek

KEZİK: 1. Devriye 2. Tifo, tifüs

KINDAK: Silah kılıfı

KEZİŞKİN: Ameliyat, cerrahî operasyon

KINDI: Zincir

KEZİV: Zaman

KINGIR: Eğri

KIÇAN: Tehlike

KINIR: 1. Huysuz 2. Gaddar 3. Kavis

KIÇANMAK: Tehlike oluşturmak

KINRAK: Satır (kasap bıçağı)

KIĞ: Gübre

KINZIMAK: Çığlık atmak

KIĞDIRAK: Çınlama

KIP: Sayfa, sahife

KIĞLAMAK: Gübrelemek

KIPÇINMAK: Kuyruğunu sıkıştırmak (kedi, köpek)

KILAĞI: Zağ, bileyi taşı

KIPMAK: Makasla kesmek

KILANIŞ: Edâ, tavır

KIPTI: 1. Makas 2. Mısırlı

KILANSIK: 1. Şuh 2. Cilveli 2. Nazlı

KIPTICA: Mısır Arapçası

KILAV: 1. Ahlak 2. Keskinlik 2. Katarakt

KIPTIYA: Mısır (ülke)

KILAVUZ: Rehber

KIRA: Arâzi

KILBARK: Tüylü köpek, fino [Benzer: Kılbarak]

KIRAĞAL: Akasya ağacı

KILÇANMAK: Bakınmak

KIRAĞAY: Yabâni

KILDAT: Nefis, enfes

KIRAK: Kenar

KILGA: 1. Lif 2. Elyaf

KIRAL: Hükümdar (Slavca, Macarca üzerinden)

KILGAN: Çayır yumağı bitkisi

KIRALÇA: Hükümdar karısı, kraliçe (Slavca, Macarca)

KILINMAK: Numara yapmak

KIRALNA: Kraliçe (Slavca, Macarca)

KILINSAMAK: 1. Cilve yapmak 2. İşve yapmak

KIRAV: 1. Kırağı 2. İskonto

KILIŞMAK: Yardımlaşmak

KIRÇAMAK: 1. Grileşmek 2. Yaralamak

KILT: Âniden

KIRÇALMAK: 1. Grileşmek 2. Yaralanmak

KILTAMA: Kanser

KIRÇAN: Nîsan ayı

KILTAYMAK: Âni tepki vermek

KIRGA: Rende

KIMIZ: At sütü içeceği (alkollü veyâ alkolsüz)

KIRGALAMAK: Rendelemek

KIN: 1. Cezâ [Benzer: Hın] 2. Kılıç kılıfı

KIRGAK: Bozkır

KINA: 1. Beden boyası (Arapça’dan) 2. Mersiye

KIRGAMAK: 1. Rendelemek 2. Öfkelenmek

KINANÇ: Ayıplanma

KIRGAVUR: Sülün

KINAP: Kılıf

KIRGAY: 1. Atmaca kuşu 2. Vahşî, yırtıcı

KINÇ: Kin, nefret [Benzer: Hınç]

KIRGAYLANMAK: Vahşîleşmek

KINÇIR: Fırlak göz

KIRGIN: Âfet

KIRGUÇ: Avcı uçağı, jet

KISILGAN: Dar, sıkışık

KIRIM: Aralık ayı

KISIM: 1. Azaltma 2. Tasarruf

KIRIN: 1. Dans, raks 2. Traş

KISKA: 1. Parça 2. Not

KIRINÇI: 1. Dansöz, rakkase 2. Berber

KISKAÇ: 1. Maşa 2. Ataç

KIRINDAV: Dans, raks

KISKAÇA: Kestirme

KIRINGAÇ: Jilet, traş bıçağı

KISKALAMAK: 1. Parçalamak 2. Not almak

KIRINMAK: 1. Dans etmek, raks etmek 2. Traş olmak

KISKAR: Sınır, hudut

KIRIŞ: Savaş

KISKARMA: 1. Kısalma 2. Not alma

KIRKAÇ: Kırkma makası

KISKARMAK: 1. Kısalmak 2. Not almak

KIRKAR: Mayıs ayı

KISKARTMA: 1. Kısaltma 2. Not aldırma

KIRKAVLAN: 1. Kırk kişi 2. Kırk eren

KISKARTMAK: 1. Kısaltmak 2. Not aldırmak

KIRKAVUZ: Eylül ayı

KISKI: Mengene

KIRKI: Gırtlak

KISKIÇ: Mengene

KIRLAMAK: 1. Çukur açmak 2. Bileylemek

KISKIRMAK: Haykırmak, bağırmak

KIRLAN: 1. Step, bozkır 2. Sıradağ

KISLANKA: Nadas

KIRLAÇ: Ocak ayı

KISMA: Menenjit hastalığı

KIRLAS: Sırt, arka

KISMAN: Cimri, pinti

KIRLIĞAN: Adaçayı

KISNIK: Cimri, pinti

KIRMAK: 1. Kanca, çengel 2. Olta

KISTAMAK: 1. Israr etmek 2. Sıkıştırmak

KIRMAN: Kırbaç

KISTIRGAÇ: Mengene

KIRMAVUK: Yapışkan otu

KIŞA: Hardal

KIRNAK: Câriye, esîre

KIŞARMAK: Kış gelmek

KIRSINTAŞ: Çakıl

KIŞIRTKAN: Alerjen

KIRŞALGAN: Tırtıl

KIŞIRTMA: Alerji

KIRŞAV: Tekerlek jantı

KIŞKI: Kış mevsimi

KIRTIŞ: Nefret

KIŞKIL: Turşu

KIRTIŞTANMAK: Nefret etmek

KIŞKILDAV: 1. Ekşi 2. Mayhoş

KIRTNAK: Merdâne

KIŞKILMAK: Ekşimek

KIRZA: Firavun sıçanı

KIŞKIR: Kepek

KISAÇ: Pense

KIŞKIRTMAN: Provakatör

KISALA: Tatlısu yengeci

KIŞLAK: Kışın kalınan yer [Benzer: Kıştak]

KIŞLAVUK: Kışlık ev

KIYRATMAK: 1. Harap etmek 2. Katletmek

KIŞMAK: Kaymak

KIYRAV: 1. Tahribat 2. Katliam 3. Felâket

KITALMAK: Azalmak, zor bulunur hâle gelmek

KIYSAMAK: 1. Çaprazlaşmak 2. Çarpılmak

KITIK: Leblebi

KIYSATMAK: 1. Çaprazlaştırmak 2. Çarpıtmak

KIVAK: Çalı

KIYŞANMAK: 1. Sendelemek 2. Cilvelenmek

KIVIRŞAK: Pancar, pazı

KIYŞANDAMAK: Cilve yapmak, kırıştırmak

KIVRAŞIL: Kertenkele

KIYŞANDAV: Cilveli

KIYA: Cinâyet

KIZAĞAN: 1. Öfkeli 2. Savaş tanrısı (mitoloji)

KIYAL: 1. Felâket 2. Günah

KIZALAK: Çöl lâlesi

KIYAMAN: 1. Câni 2. Kâtil

KIZAMAK: Bekâretini bozmak, kızlığını almak

KIYANT: Gergedan

KIZARAK: Domates

KIYAV: 1. Tehlike 2. Noksan

KIZDIRMA: 1. Vücut ısısı 2. Harâret 3. Şehvet

KIYGA: Pinti, cimri

KIZGALDAK: Kırmızı gül

KIYGAÇ: 1. Çapraz 2. Kalemtraş

KIZGILT: Turuncu renk

KIYGALANMAK: Cimrilik etmek

KIZGIRMAK: İşkence yapmak

KIYGAŞ: Kıymalı yumurta yemeği

KIZIK: 1. Merak 2. Enteresan

KIYGILAK: Kız kuşu

KIZIKLANMA: Meraklanma, tecessüs

KIYGIR: Tavus kuşu

KIZIKLANMAK: Meraklanmak, tecessüs etmek

KIYGIRMAK: Haykırmak

KIZIKMAK: Merak etmek, enterese olmak

KIYIN: 1. Zulüm 2. Müşkül

KIZIKSANMA: Merak etme

KIYINÇI: 1. Zâlim, gaddar 2. Zorba

KIZIKSANMA: Merak etmek

KIYINDIK: 1. Zulüm 2. Müşkülat, zorluk

KIZILBURÇ: Kırmızı biber

KIYIR: 1. Kenar 2. Sınır, hudut

KIZINÇ: 1. Harâret 2. Şehvet

KIYKAR: Huysuz

KIZINMAK: 1. Tahammül 2. Şehvet

KIYMIL: Fiil

KIZINMAK: 1. Tahammül etmek 2. Şehvetlenmek

KIYNAK: 1. Pençe 2. İşkence

KIZIR: 1. Boş 2. Teskin

KIYNAMAK: 1. Zorlamak 2. İşkence yapmak

KIZIRGAMAK: 1. Kıskanmak 2. Esirgemek

KIYNALMAK: 1. Zorlanmak 2. İşkence görmek

KIZIRMAK: 1. İçini boşaltmak 2. Teskin etmek

KIYNAV: Zahmet

KIZIV: Kalori

KIYRAĞAN: Harâbe, harap

KIZKAYIT: Matmazel, küçük hanım

KIYRATMA: 1. Tahrip 2. Katliam

KIZLANGAT: Kırmızı frenk üzümü

KIZMAR: 1. Harâretli 2. Şehvetli

KİNREMEK: 1. Tef çalınmak 2. Gümbürdemek

KİÇEGE: Saç örgüsü

KİNRETMEK: 1. Tef çalmak 2. Gümbürdetmek

KİÇENİŞ: Gayret

KİP: Kalıp

KİÇENME: Gayret etme

KİPEK: Yumurta kabuğu

KİÇENMEK: Gayret etmek

KİPELEMEK: Şiiri ölçüye koymak (hece, aruz)

KİÇENMEN: Gayretli

KİPLEMEK: Kalıba koymak

KİÇİR: Af, bağışlama

KİPTEMEK: Kalıba geçirmek

KİÇİRMEK: Affetmek, bağışlamak

KİREMET: 1. Tabu alanı, yasak bölge 2. Mezarlık

KİDEY: Cimri

KİREN: Nîsan ayı

KİDEYLENMEK: Cimrilik etmek

KİRES: Vaftiz (Slav dillerinden)

KİDİZ: Keçe

KİRESTENMEK: Vaftiz etmek (Slav dillerinden)

KİDİZGEK: Keçeleşmiş

KİREVKE: Zırh

KİĞENEK: Helleborus bitkisi

KİREZ: Mayıs ayı

KİLEGEY: Kekeme

KİRGEYEK: İlaç bitkisi

KİLEMEK: Dilemek

KİRİ: Ters

KİLENÇİ: Dilenci

KİRİK: Sıpa

KİLENMEK: Dilenmek, dilencilik yapmak

KİRİMEK: 1. Yıkanmak 2. Banyo yapmak

KİLEN: Gazap

KİRİNDİ: Evlatlık

KİLEŞKE: İstanbul kertenkelesi (Podarcis türü)

KİRİNDİRTMEK: 1. Yıkamak 2. Banyo yaptırmak

KİLİŞMEK: 1. Bağdaşmak 2. Barışmak

KİRME: 1. Sonradan vatandaş 2. Burun (coğrafya)

KİN: Misk kokusu

KİRMEN: 1. Eğirmen 2. Kale, hisar

KİNÇEK: Misk göbeği

KİRŞEMEK: Sataşmak

KİNEK: 1. Cezâlı 2. Sakat

KİRŞELENMEK: Sataşmak

KİNEMEK: 1. Cezâlandırmak 2. Sakatlamak

KİRŞEN: 1. Pudra 2. Krem

KİNEŞME: 1. Cezâ mahkemesi 2. Müzâkere

KİRŞİ: Sepeleme, çisenti

KİNEZ: Rus prensi (Rusça’dan)

KİRŞİLEMEK: Sepelemek, çiselemek

KİNEZNE: Rus prensesi (Rusça’dan)

KİRTE: 1. Mâni 2. Engel 2. Duvar

KİNDİK: Göbek bağı

KİRTELEMEK: 1. Duvar örmek 2. Surlarla çevirmek

KİNDİKTEŞ: İkiz kardeş

KİRTİ: 1. Gerçek 2. Yemin

KİNİTMEK: Genişletmek

KİRTİGÜN: Kıyâmet günü

KİNREK: Tef

KİRTİLMEK: Tasdiklenmek

KİRTİMEK: 1. Îta etme 2. Tasdik etmek

KOCA: 1. Eş (evli erkek) 2. Tecrübeli kişi

KİRTİNÇEK: Kolay inanan

KOCAMAK: 1. Yaşlanmak 2. Tecrübe edinmek

KİRTİNMEK: 1. Îta edilmek 2. İnanmak

KOÇA: 1. Sokak 2. Maske 3. Bereket tanrısı (mitoloji)

KİSEK: 1. Parça 2. Nasip

KOÇAÇ: Armut

KİSETMEK: İhtar etmek

KOÇAGAN: Bahar Bayramı, nevruz (21-22 Mart)

KİSEY: Tülbent

KOÇAKLAMAK: Kucaklamak

KİSMEK: Yayık (âlet)

KOÇKAR: 1. Dövüş koçu 2. Şubat ayı 3. Kutup yıldızı

KİŞEMEK: Zincirlemek

KOÇKUL: Koyu kırmızı renk

KİŞEN: Zincir

KOÇMAK: Kucaklamak

KİŞENLEMEK: Zincirlemek

KOÇMAR: Damızlık koç

KİŞKE: Su samuru

KOÇUR: Alay, istihzâ

KİŞMİŞ: Kuru üzüm

KOÇURGAK: Alaycı, müstehzî

KİŞTİK: Kedi

KODAMAN: Ekâbir, burjuva

KİTRE: Ahır

KODAN: Ahır [Benzer: Kotan]

KİYE: Evliyâ

KODANA: Kalın bağırsak

KİYİZ: Keçe (kumaş)

KODUK: Sıpa, eşek yavrusu

KİZ: Sır, esrar [Benzer: Giz]

KODUŞMAK: Güvenmek

KİZÇİ: Ajan, casus

KOF: İçi boş

KİZELMEK: Altı yanmak, kesilmek (süt, yemek)

KOFUL: Vakuol (biyoloji)

KİZERMEK: Altı yanmak, kesilmek (süt, yemek)

KOĞ: 1. Yanık (ekmek, kabuk) 2. Dedikodu

KİZETMEK: Cinlere hükmetmek

KOĞALAY: Menekşe

KİZETMEN: Cinlere hükmeden

KOĞAMAY: Hanım böceği

KİZEY: Harem

KOĞAY: Turna balığı

KİZİK: 1. Seyahat 2. Gizli

KOĞCU: 1. Dedikoducu 2. Gammaz

KİZİLÇE: Şeker pancarı

KOĞCULUK: Dedikodu

KİZİM: Epidemi, salgın

KOĞÇUN: Hikâye

KİZİR: Kahyâ

KOĞÇUNDAMAK: Hikâye anlatmak

KİZMEN: Anahtar

KOĞÇUNMAK: Hikâye anlatmak

KOBAN: Ada tavşanı

KOĞDAMAK: 1. Müdâfa etmek 2. Himâye etmek

KOBZAMAK: Kopuz çalmak

KOĞDAŞ: 1. Müdâfa 2. Himâye

KOBZAŞMAK: Karşılıklı kopuz çalmak

KOĞLAMAK: 1. Dedikodu yapmak 2. Gammazlamak

KOĞŞAK: Gevşek

KOLDAVÇI: 1. Taraftar 2. Koruma polisi

KOĞŞAMAK: Gevşemek

KOLDAYAK: Koltuk değneği

KOĞUR: Tabut

KOLDU: Şamdan

KOĞURÇAK: Oyuncak bebek

KOLGA: 1. Sırık 2. Şahdamarı

KOĞURMAK: Boğazdan ötmek (kuş)

KOLGAÇ: 1. Yarasa 2. Vampir

KOĞUŞ: Yatakhâne

KOLGAP: Kolluk

KOJAN: Deri ceket (Rusça’dan, köken net değil)

KOLGURMA: Kündeye getirme (güreş)

KOKRATMAK: Davul çalmak

KOLKA: Bronş

KOKURUZ: Fesleğen

KOLLAŞ: İltimas, torpil

KOLAÇ: 1. Simit 2. Kulaç

KOLMAK: 1. Ricâ etmek 2. Şerbetçiotu

KOLAÇAN: Devriye gezme

KOLSALGA: İmzâ

KOLADA: Noel (Köken net değil, Slav dillerinden)

KOLSALMAK: İmzâlamak

KOLAÇIK: Cömert

KOLTAMGA: İmzâ

KOLAN: Komşu

KOLTUR: Ricâ

KOLARBA: El arabası

KOLTURMAÇ: 1. Çocuk koltuğu (araç, at) 2. Çapraz

KOLAŞ: Hamur kızartması

KOLTURMAK: Ricâ etmek

KOLAT: Dağ arslanı

KOLUK: Dosya

KOLATMAK: Kulaçlamak

KOLUKA: Evcil güvercin

KOLAVAN: Araba oku

KOLUNMA: Ricâ

KOLBALA: Evlatlık

KOLUNMAK: Ricâ etmek

KOLBASA: Salam (Rusça değildir, köken net değil)

KOLYAZMA: 1. El yazması 2. İmzâ

KOLBUKAV: Kelepçe

KOLYAZMAK: 1. Elle yazmak 2. İmzâlamak

KOLBURGA: Matkap

KOLYUĞUÇ: Lavabo

KOLÇAK: 1. Pazubent 2. Apolet

KOM: 1. Vaftiz 2. Deve hörgücündeki yağ

KOLÇANAK: Kızak

KOMA: Vaftiz babası

KOLÇAPMAK: Alkışlamak

KOMAÇ: 1. Kavrulmuş tahıl 2. Şekerli ekmek

KOLDAMAK: 1. Taraftar olmak 2. Himâye etmek

KOMAÇA: Vaftiz anası

KOLDAMAN: Koruma görevlisi, bodyguard

KOMAÇAV: 1. Mâni 2. Engel

KOLDANMAK: 1. Kullanmak 2. Himâye edilmek

KOMAÇAVLAMAK: 1. Mâni olmak 2. Engellemek

KOLDAŞ: 1. Arkadaş 2. Yandaş

KOMAGAY: 1. Cimri 2. Açgözlü, hâris

KOLDAV: 1. Taraftar 2. Koruma 3. Yardım

KOMAK: Lağım fâresi

KOMALTMAK: Namaz kılmak

KONÇUMAK: Tartıda hîle yapmak

KOMAR: Âdet, alışkanlık

KONDAK: 1. Dipçik 2. Kümes

KOMDA: Tabut

KONDAR: İstikâmet

KOMGAN: İbrik

KONDARMAK: İstikâmet vermek

KOMGUZ: Böcek

KONDURGA: Fabrika

KOMKA: Vaftiz töreni (hıristiyanlık)

KONGA: Zil

KOMLAMAK: Bir araya toplamak

KONGUL: Mağara

KOMNAMAK: Hüzünlenmek

KONGURAK: Zil

KOMSUNMAK: Teveccüh gösterme

KONGURAMAK: Zil çalmak

KOMUNA: Komün (Rusça’dan)

KONGUZ: Hamamböceği

KOMUNATÇI: Kominist (Rusça’dan)

KONGUZAK: Çıngıraklı yılan

KOMURGAY: Kaval

KONRA: Su çulluğu

KOMUT: Emir

KONRAMAK: Zil çalmak

KOMUTAÇ: Uzaktan kumanda

KONRUL: Anka kuşu, efsânevî dev kuş

KOMUTAN: Kumandan

KONUKÇAY: Misâfirperver

KOMUTMAK: 1. Hareketlendirmek 2. Buyurmak

KONUKLAMAK: Misâfir olmak

KOMZANMAK: Merak etmek

KONUKLAYAN: Misâfirperver

KON: 1. Geçit 2. Kıç (gemi)

KONUKUYU: Otel

KONAÇ: Uçak pisti, iniş kalkış pisti

KONUR: 1. Kahverengi 2. Kestâne rengi

KONAK: 1. Köşk 2. Mısır (bitki ve tâne)

KONURMAK: Sökmek

KONAKA: Ziyâfet, konuk ağırlama

KONURŞIN: Esmer

KONAKAY: Yulaf

KONUŞKA: Sohbet

KONAKBAY: Ev sâhibi

KONUŞUK: Venüs gezegeni

KONAKTAMAK: Ziyâret etmek

KONUT: İkâmetgah

KONALGA: Hava alanı 2. İniş kalkış pisti

KONUTMAK: İkâmet etmek

KONANMAK: 1. Mîrasa konmak 2. Nîmet bulmak

KONYAK: Güney, cenub

KONAŞ: 1. Yurtlak, oba alanı 2. Komşu

KOP: 1. Tüm 2. Hep

KONAT: Uçak pisti, iniş kalkış pisti

KOPAĞ: Kümes

KONATMAK: İndirmek, kondurmak (uçak)

KOPAK: Çamaşır sepeti

KONÇ: Tayt, dar pantolon

KOPAR: Dere otu

KONÇAMAK: Nazardan korkmak

KOPTAMAK: At koşturmak

KOR: 1. Köz 2. Maya

KORGAMAK: Müdâfa etmek

KORA: 1. Tencere 2. Avlu, ön bahçe 3. Alabalık

KORGAV: 1. Müdâfa 2. Himâye

KORAK: Ekin kargası

KORGUŞ: Tava

KORAL: 1. Tesîsat 2. Silah

KORKATUÇ: Öcü, korkutucu yaratık

KORALAY: Kara antilop

KORKAR: Nargile

KORALANMAK: Silahlanmak

KORKAV: Korkutucu yaratık

KORAM: Taş kırığı

KORKOY: Çöl yılanı, çöl canavarı

KORAMA: Kırk yama, patchwork

KORKULDAK: Hırıldayan (yırtıcı hayvan)

KORAMAK: 1. Zarar görmek 2. Eksik olmak

KORKULDAMAK: Hırlamak (yırtıcı hayvan)

KORAMAL: Kara yılan

KORKUMAK: Himâye etmek

KORAMAZ: Sütlü ayran

KORKUT: 1. Hâmi 2. Heybetli

KORAN: 1. Kahverengi 2. Karaca (hayvan) 3. Kasım ayı KORLAMAK: 1. Hâkir görmek 2. İsraf etmek KORANÇ: 1. Zarar 2. Ziyan

KORLAV: Tahkir, hâkir görme

KORAP: 1. Dağ evi 2. Sandık

KOROÇUN: Süt votkası

KORASAN: Çiçek hastalığı

KORSULDAK: Kudüm (çalgı)

KORAŞ: 1. Fırın (örme duvarlı) 2. Tuhaf

KORSULDAMAK: Gümbürdemek

KORATMAK: 1. Zarar vermek 2. Eksiltmek

KORŞAK: Kukla [Benzer: Kurçak]

KORAV: 1. Muhafaza 2. Kırağı

KORŞAMAK: Muhasara etmek, ablukaya almak

KORAVÇI: Muhafız

KORŞAV: 1. Muhasara, abluka 2. Duvar 3. Çember

KORBA: Filiz

KORT: Kesmez, kör

KORBALAMAK: Filizlenmek

KORTALMAK: Kesmez olmak, körelmek

KORBALÇAK: Zehirli örümcek

KORTKU: Gelincik balığı, lota balığı

KORBAŞI: Zâbıta

KORTMAÇ: Pasta

KORBAY: Korgeneral

KORTUŞKAN: Acem köstebeği

KORÇAK: Heykel

KORUÇ: Çelik

KORÇAMAK: Kamburlaşmak

KORUGAN: Kale

KORÇAN: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

KORUL: Römork

KORDAMAK: Ummak

KORULGAN: 1. Müteşekkil 2. Leblebi 3. Korunan

KORDAY: 1. Kuğu kuşu 2. Balıkçıl kuşu

KORULTAZ: Anka kuşu

KORDUK: Skandal

KORUM: Tabu

KORGA: 1. Maşrapa 2. Avlu, ön bahçe

KORUMBAŞ: Rastık

KORUN: Zehir

KOŞTAN: Orospu

KORUNGA: Yaban yoncası, tirfil

KOŞTAMAK: Cinsel birleşmek (erkek)

KORUT: Kaşar peyniri

KOŞTANMAK: Cinsel birleşmek (kadın)

KORUŞ: Astiğmat (göz bozukluğu)

KOŞTAŞMAK: Çiftleşmek, cinsel birleşmek

KOS: Tarım âleti

KOŞUK: 1. Halk şiiri 2. Römork

KOSA: 1. Tırpan (köken tartışmalı) 2. Nevruz bahşişi

KOŞUKÇU: Halk şairi

KOSAK: 1. Mîde 2. Kucak 3. Karı koca

KOŞULGAN: 1. İlgili, ilintili 2. Hazır (at için)

KOSAR: Yedek

KOŞULMAK: Müdâhale etmek

KOSAYAK: Kanguru

KOŞUMAK: Nakarat

KOSMAK: 1. Karıştırmak 2. Eklemek

KOŞUMÇA: İlâve

KOSPA: Aşure yemeği

KOŞUN: 1. Saf, sıra 2. Güfte, şarkı sözü 3. Testi

KOSPAK: Melez, hibrit

KOŞUNÇA: Güfte

KOSUK: Fındık

KOŞUNÇU: Güfteci

KOŞA: Çift, ikili [Benzer: Goşa]

KOŞUNDAŞ: 1. Sıra arkadaşı 2. Asker arkadaşı

KOŞAK: 1. Koşma (şiir) 2. Çift (ikili) 3. Naz

KOŞUR: İlâve

KOŞAKLAMAK: Çiftlemek [Benzer: Goşaklamak]

KOŞUTAY: Maraton

KOŞAKLANMAK: 1. Çiftlenmek 2. İkili oynamak

KOŞUV: 1. Pozitif 2. Artı

KOŞAT: Çift at

KOTAÇ: Av köpeği

KOŞBAŞ: Çiftbaşlı

KOTAK: Kepçe

KOŞÇAK: Bisiklet

KOTAN: 1. Çiftlik 2. Ahır 2. Saban [Benzer: Köten]

KOŞKANMAK: İlâve etmek

KOTALA: Helva tavası

KOŞKAR: Kutup yıldızı [Benzer: Koşkar]

KOTARA: Ahır

KOŞKUÇ: Fiş (elektrik)

KOTARGA: Su pompası

KOŞKUL: Servet

KOTARMAK: 1. Tahliye etmek 2. Kopyalamak

KOŞLAMAK: Cinsel birleşmek (erkek)

KOTAYMAK: Güzelleşmek

KOŞLANMAK: Cinsel birleşmek (kadın)

KOTAZ: Nazarlık, nazar boncuğu

KOŞLAŞMAK: Çiftleşmek, cinsel birleşmek

KOTKU: Tahrik

KOŞMAN: Atlet, koşucu

KOTMAK: Boşaltmak

KOŞNU: Sepet

KOTULMAK: 1. Kurtulmak 2. Ucuz atlatmak

KOŞTAKSIMAK: Medyumluk yapmak (spritüel)

KOTUR: 1. Uyuz hastalığı 2. Enfeksiyon

KOŞTAMAK: 1. İkilemek 2. İlâve etmek

KOTURMAK: 1. Uyuz hastası olmak 2. Kışkırtılmak

KOTURTMAK: 1. Uyuz bulaştırmak 2. Kışkırtmak

KOZANMAK: Süslenmek

KOTUZ: Yaban sığırı

KOZAR: Cam, sırça

KOVAK: 1. Lâcivert 2. Gök 3. Atmosfer 4. Mağara

KOZÇUĞUN: Ceviz helvası

KOVAKTAŞ: Göktaşı, meteor

KOZDURMA: Coşturma

KOVAN: 1. Arı yuvası 2. Praesepe takımyıldızı

KOZDURMAK: Coşturmak

KOVGA: 1. Köy muhtarı 2. Mahalle muhtarı

KOZGALAN: İsyan

KOVŞAMAK: Perdahlamak

KOZGALMAK: 1. İsyan etmek 2. Hareketlenmek

KOVU: Uğursuz

KOZGAMAK: 1. İsyan ettirmek 2. Tahrik etmek

KOVUŞ: Kadeh

KOZLAMAK: Doğurmak

KOVUŞTURMA: Tâkibat (hukuk, polis)

KOZLAV: Üreme

KOVUŞTURMAK: Tâkibat yapmak (hukuk, polis)

KOZMAK: Coşmak

KOVUŞTURMAN: Tâkibat görevlisi

KOZULMAK: 1. Katılmak 2. Tahrik olmak

KOVUZ: Cin çıkarma, şeytan kovma [Benzer: Kovuç]

KOZUM: Katkı

KOYAK: Körfez

KOZUMAK: Tahrik etmek

KOYAN: Kır tavşanı

KOZUNMAK: 1. Tahrik olmak 2. Gücenmek

KOYAŞ: 1. Güneş 2. Gezegeni olan yıldız

KOZUR: Canavar

KOYÇAĞIR: Tüfek

KÖBEZ: Keman (çalgı)

KOYÇUMAN: Koyun çobanı

KÖBÜRGEN: Tarla soğanı

KOYGA: Kürk

KÖCEK: Tavşan yavrusu [Benzer: Göcek]

KOYGUN: Çinçilya tavşanı

KÖÇE: Arpa

KOYMA: 1. Duvar 2. Mahzen

KÖÇER: 1. Mihver 2. Aks

KOYNUT: Dere otu

KÖÇERGET: Frambuaz

KOYRALTMAK: Eğmek, bükmek, kıvırmak

KÖÇET: Göçürme fidan, başka yere taşınan fidan

KOYRUĞAN: Engerek yılanı

KÖÇEYTİMEK: Teyit etmek

KOYRULMAK: Eğilmek, bükülmek, kıvrılmak

KÖÇÜKEN: Kerkes kuşu

KOYTUYAK: Külçe

KÖÇÜRÜM: Tehcir [Benzer: Göçürüm]

KOYULTMAÇ: 1. Kıvam artırıcı 2. Lor

KÖFÜK: Tüylü köpek, fino

KOYUM: Mevduat, banka hesâbı

KÖDEÇ: Bardak

KOZ: Ceviz ağacı

KÖDEK: Patates

KOZAK: Ceviz meyvesi

KÖDEN: 1. Galeopsis bitkisi 2. Gemi

KOZAN: Gümüş tavşan, dev tavşan

KÖDERMEK: Aramak

KÖDEZMEK: 1. Nöbet tutmak 2. Sırayla beklemek

KÖKERMEK: 1. Yeşilleşmek 2. İlkbahar gelmek

KÖDÜRGE: Kurban

KÖKETMEK: Akord etmek, ayarlamak (çalgı)

KÖDÜRMEK: 1. Kurban kesmek 2. Yükseltmek

KÖKEY: 1. Guguk kuşu 2. Tencere

KÖDÜŞMEK: Randevulaşmak

KÖKLEK: Baharda kalınan yer [Benzer: Köktek]

KÖĞBE: Tereotu

KÖKLEM: Akord

KÖĞEL: Sandal, bot, kayık

KÖKLEMEK: Akord etmek, ayarlamak (enstrüman)

KÖĞEN: Yaban ördeği

KÖKREK: Bağır, sîne

KÖĞENEK: Elbise [Benzer: Köynek]

KÖKREŞMEK: Kükremek

KÖĞER: Şömine demiri, ateş karıştırma çubuğu

KÖKSE: Bağır, sîne

KÖĞET: Meyve

KÖKSEĞİZ: Sakız ağacı

KÖĞŞÜM: Müzik

KÖKSEMEK: Tâzir etmek

KÖĞŞÜMCÜ: Müzisyen

KÖKSERKE: Kanarya kavunu

KÖĞTEY: Akortlu, ayarlanmış (enstrüman)

KÖKŞİN: Mâvi renk

KÖĞÜMEK: Taklit etmek

KÖKTEM: İlkbahar

KÖĞÜRÇÜN: Taklacı güvercin

KÖKTEMEK: Kalıtmak, atasına çekmek (ırsi)

KÖĞÜRGE: 1. Akciğer 2. Davul 3. Enfiye

KÖKTEŞMEK: Hısım olmak

KÖĞÜSPEK: Bluz, kolsuz gömlek

KÖKTETÇİ: Manav

KÖĞÜZ: 1. Manzume, nazım eser 2. Göğüs

KÖKTÜY: Kertenkele (yeşil veya mâvi renkli tür)

KÖĞÜZEK: İskete kuşu

KÖKÜMEK: 1. Emmek 2. İnat etmek

KÖKE: 1. Mâvi 2. Kurâbiye

KÖKÜN: Meme

KÖKEÇE: Çivit

KÖKÜNDEŞ: Süt kardeşi

KÖKEGÜN: Gök sinek

KÖKÜNTÜYEN: Sütyen

KÖKEK: 1. Nîsan ayı 2. Leylek

KÖKÜR: Kevgir

KÖKEL: Kâkül, saç perçemi

KÖKÜŞ: Hindi, culuk

KÖKELEN: Obez, şişman

KÖLBEN: Havuz

KÖKELMEK: Obezleşmek, şişmanlamak

KÖLBÜRGE: Hatay kertenkelesi (Phoenico türü)

KÖKEM: Şeftâli

KÖLÇE: Pide

KÖKEMEREN: Yabâni kekik

KÖLÇEK: Nilüfer (bitki, çiçek)

KÖKENEK: Kerkenez kuşu

KÖLÇÜGE: Mangal

KÖKENİZ: Sebze

KÖLÇÜMEK: Mangal yapmak

KÖKERGEN: Küflenmiş

KÖLEÇKE: Zincir

KÖLEK: Silüet

KÖMÜK: Küçükayı takımyıldızı

KÖLEM: Ebat

KÖMÜLDÜRÜK: At göğüslüğü

KÖLEMEN: Parayla özgürlüğünü satın alan köle

KÖMÜNMEK: Gömülmek

KÖLENKE: Silüet

KÖMÜRGE: Kömür deposu

KÖLENGEN: Sevgili

KÖMÜRMEK: Altını üstüne çevirmek

KÖLENMEK: 1. Âşık olmak 2. Saklanmak

KÖMÜRSEĞEN: Dibine tutmuş (yemek, süt)

KÖLGEN: Satranç tahtası

KÖMÜRSEMEK: Dibine tutmak (yemek, süt)

KÖLTE: Demet

KÖMÜRSETMEK: Dibine tutturmak (yemek, süt)

KÖLTÜRGEÇ: 1. Vinç 2. Lifter

KÖMÜŞ: Manda, camız

KÖLTÜRMEK: Kaldırmak

KÖMZEK: 1. Saksı 2. Testi

KÖLÜÇEN: Matrak, gülünç

KÖNÇEK: Pantolon

KÖLÜK: Hayvan

KÖNDE: Sepet

KÖM: Öbek, yığın

KÖNDELEN: Çapraz

KÖMBE: 1. Kül çöreği 2. Yeraltı kaynağı, mâden

KÖNDEMEK: Ölünün elbisesinin yakasını kesmek

KÖME: Açgözlü, tamahkar

KÖNDEŞ: 1. Rakip 2. Kuma

KÖMEÇ: Çörek

KÖNDÜRMEK: İknâ etmek

KÖMEK: 1. Yardım 2. Yığın

KÖNE: Kurdâle, fiyonk

KÖMEKÇİ: Yardımcı

KÖNEK: Kova

KÖMEKEY: Defîne

KÖNERMEK: 1. Hidâyet etmek 2. Rehberlik etmek

KÖMEL: Yaban soğanı

KÖNGEN: Sâhibine alışkın

KÖMELEK: İstiridye mantarı

KÖNKÜREŞ: Yaşam tarzı

KÖMEN: Hâmile

KÖNMEK: 1. Sâhibine alışmak 2. Râzı olmak

KÖMERGE: Mezar

KÖNÜK: Şemsiye

KÖMERLENMEK: Tamah etmek

KÖNÜKME: Antrenman, egzersiz

KÖMEŞKE: Ev şarabı

KÖNÜKMEK: Antrenman yapmak, egzersiz yapmak

KÖMEVÜL: Batak, bataklık

KÖNÜKÜŞ: 1. Antrenman, egzersiz 2. Alışkı, âdet

KÖMEY: 1. Gırtlak şarkısı 2. Gırtlak [Benzer: Hömey]

KÖNÜZEK: Aktüel, güncel

KÖMEYLEMEK: Yardım etmek

KÖP: Çok

KÖMEZ: Köze gömülerek pişirilen ekmek

KÖPÇEK: 1. Kepçe 2. Teker mili

KÖMÜ: Define [Benzer: Gömü]

KÖPÇÜMEK: Mayalanmak, fermente olmak

KÖMÜGEY: Teras

KÖPELMEK: 1. Teksir olmak 2. Kopyalanmak

KÖPELTMEK: 1. Teksir etmek 2. Kopyalamak

KÖRÜMÇÜ: Falcı

KÖPEYMEK: 1. Teksir olmak 2. Kopyalanmak

KÖRÜNÇEK: Televizyon

KÖPEYTİŞ: 1. Teksir 2. Kopyalama

KÖRÜNDEŞ: Ayna

KÖPLENÇ: Ekseriyet

KÖRÜNGEN: Kapital, sermâye

KÖPMEK: 1. Şişmek 2. Mayalanmak

KÖRÜNGETEN: Kapitalist

KÖPSEMEK: Çürümek

KÖRÜSTE: Keten

KÖPŞE: 1. Namlu 2. Yabâni turp

KÖSEK: İştah

KÖPTEĞEN: Kütle

KÖSEM: 1. Lîder, önder 2. Önde giden hayvan

KÖPTELMEK: Artmak, çoğalmak

KÖSEMEK: 1. İştahı olmak 2. Arzulamak

KÖPÜLMEK: Birleşmek, kavuşmak

KÖSEMEN: Lîder, önder

KÖPÜRGEN: Deterjan

KÖSENMEK: 1. Çabalamak 2. İhtiyâcı olmak

KÖPÜTMEK: Birleştirmek, kavuşturmak

KÖSER: Zemin

KÖPREMEK: Kabarmak

KÖSEYE: Taş heykel

KÖPÜRCÜK: Kabarcık

KÖSLEMEK: Zorlamak, cebir kullanmak

KÖPÜRTEÇ: Traş fırçası

KÖSLEV: Zorlama, cebir

KÖRBEĞEN: Kör fâre (Spalaks türü)

KÖSNE: Şehvet [Benzer: Kösnü]

KÖRCENGE: Âdi Korunga bitkisi

KÖSNEMEK: Şehvetlenmek [Benzer: Kösnümek]

KÖRÇEK: Ufuk

KÖSPEK: Ceket

KÖRDEY: Zifiri karanlık, kör karanlık

KÖSTEMEK: Nişan almak, hedeflemek

KÖREKE: Maya

KÖSTÜ: Kör köstebek

KÖREN: 1. Eflâtun, mor 2. Kahverengi

KÖSÜRGE: 1. Köstek 2. Kafkas köstebeği

KÖREŞ: Muharebe

KÖSÜRMEK: Ayaklarını bağlamak

KÖREŞMEK: Muharebe yapmak

KÖŞEGE: Perde

KÖRK: Zerâfet

KÖŞEK: Deve yavrusu

KÖRNEK: Levha

KÖŞENE: Kulübe

KÖRPEYMEK: Tâzelenmek

KÖŞERMEK: İnat etmek

KÖRŞEK: Çömlek

KÖŞGEK: Nazarlık, nazar boncuğu

KÖRŞELMEK: Körelmek, kesmez olmak

KÖŞPENDİ: Göçmen, yörük

KÖRÜK: Mart ayı

KÖŞÜK: Perde

KÖRÜLDE: Gösteri

KÖŞÜMEK: Perde çekmek

KÖRÜM: Fal

KÖŞÜNMEK: Perdelenmek 2. Gizlenmek

KÖŞÜR: Merdâne

KÖYLEMEK: 1. Tertiplemek 2. Aranje etmek (müzik)

KÖTE: Hizmet

KÖYKENEK: Bozdoğan kuşu [Benzer: Küykenek]

KÖTEÇİ: Hizmetçi

KÖYLEK: 1. Cadı 2. Gömlek

KÖTEK: 1. Sopa, değnek 2. Dayak 3. Küpe

KÖYLEP: 1. Beste 2. Aranjman

KÖTELEMEK: Fırlatmak

KÖYLEV: Akord (enstrüman)

KÖTEN: Saban [Benzer: Kotan]

KÖYME: Sandal, kayık

KÖTERE: Toptan

KÖYMECİ: Sandalcı

KÖTERGEÇ: Asansör

KÖYMEK: 1. Güneşte yakmak 2. Hasret duymak

KÖTERME: 1. Set 2. Barikat 2. Rıhtım

KÖYNEK: 1. Atlet 2. Gömlek

KÖTERMEK: 1. Set çekmek 2. Barikat kurmak

KÖYNÜK: Güneşte yanmış, bronzlaşmış

KÖTÜLÇE: Rehberlik, yol gösterme

KÖYNÜMEK: Güneşte yanmak, bronzlaşmak

KÖTÜLGE: Rehber, yol gösterici

KÖYREMEK: Harlanmak (ateş)

KÖTÜMSER: Pesimist

KÖYREN: Gösteriş

KÖTÜRGE: 1. Mancınık 2. Sedye

KÖYRETMEK: Ateşi harlamak

KÖTÜRÜM: Felçli

KÖYÜK: 1. Güneşte yanmış, bronzlaşmış 2. Yanık

KÖVMEK: 1. Altını oymak 2. Kazmak

KÖYÜNÇ: 1. Gam, keder 2. Kahır

KÖVEK: Lağım

KÖYÜNMEK: 1. Gamlanmak 2. Kahırlanmak

KÖVEZ: Şımarık

KÖYÜNÜŞ: 1. Gam, keder 2. Kahır

KÖVLEMEK: Kazıp çıkarmak

KÖZDEĞİŞ: Nazar

KÖVÜK: Kabarcık

KÖZDEĞİŞMEK: Nazar değmek

KÖVÜLMEK: Kazılmak

KÖZEGE: Perde

KÖVZEMEK: Kabuğunu soymak

KÖZEĞİ: Ateş karıştırma demiri

KÖY: 1. Tertip 2. Ateş

KÖZEK: 1. Köz tavası 2. Soroga balığı

KÖYDÜRMEK: Yakmak

KÖZEKLENMEK: Şüphelenmek

KÖYEK: Hasret

KÖZEMEK: Ateşi közleştirmek

KÖYELENMEK: Kederlenmek

KÖZEN: 1. Kertenkele 2. Yara kabuğu

KÖYENMEK: Hasret duymak

KÖZER: İskambil

KÖYENTE: Omuzda su taşıma terâzisi

KÖZERGEMEK: Gururlanmak

KÖYEZLENMEK: Nazlanmak, cilve yapmak

KÖZERGEN: Mağrur, gururlu

KÖYGELEK: Kiraz kuşu

KÖZERLEŞMEK: İskambil oynamak

KÖYGEN: Yanık, bronzlaşmış

KÖZERME: Közleşme (ateş)

KÖZERMEK: Közleşmek (ateş)

KUDAÇA: Dünür, hısım (kadın)

KÖZERTME: 1. Közleştirme 2. Ampül

KUDAGAY: 1. Dünür 2. Görücü

KÖZERTMEK: Közleştirmek

KUDALAMAK: 1. Dünür olmak 2. Görücü gitmek

KÖZET: Gözetleme kulesi

KUDALAŞMAK: Dünür olmak

KÖZMEN: Mangal

KUDAY: Hüdâ (Türkçe’dir, “Kut”, benzeşim)

KÖZNÜ: Ayna

KUDAYÇIL: Tanrıya tapan, müttakî, teist

KÖZPE: Sihirli ayna

KUDAYZAK: İlâhi, tanrısal

KÖZPEĞEN: Televizyon (Öneri: Gözbeğen)

KUDUL: Kanalet, suyolu

KÖZPEK: Kehânet

KUDURÇAK: Kuyruk kemiği

KÖZPEKÇİ: Kâhin

KUĞAK: Funda

KÖZÜÇ: Güveç

KUĞAN: Cam, sırça

KÖZÜÇER: Gündüz görmez, gece görür

KUĞANÇ: Gurur [Benzer: Kıvanç]

KÖZÜGEŞ: Hayâlet

KUĞANDIRMAK: Gururlandırmak

KÖZÜNGÜ: Ayna

KUĞANMAK: Gurur duymak

KÖZÜNMEK: Aynaya bakmak

KUĞUL: Pirinç (metal)

KÖZÜR: Avantaj

KUKSUN: Leylak rengi

KÖZÜVLEMEK: Sıraya koymak

KUKURUZ: Mısır (bitki ve tâne)

KUBA: Alaca, karışık renkli [Benzer: Huva]

KULA: Hayvan

KUBAĞAN: Alaca kelebek

KULAÇ: Uzunluk ölçü birimi (1,8 metre)

KUBANAK: Kozalak

KULAGAY: Rüşvetçi

KUBANIŞ: 1. Hoşlanma 2. Gurur 3. Rahatlama

KULALMAŞ: Yardımlaşma, dayanışma

KUBANMAK: 1. Hoşlanmak 2. Gururlanmak

KULAMAK: Düşmek

KUBARMAK: 1. Kabarmak 2. Gururlanmak

KULAN: Yaban eşeği

KUBAŞ: Çoban köpeği

KULAŞIN: Esmer

KUBAT: 1. Hoşlanma 2. Gurur

KULATMAK: Yıkmak, devirmek

KUBAY: Hoş, sempatik

KULAV: İflas

KUBULÇAK: Maske

KULBUĞA: Su samuru

KUBULMAK: Dönüşmek [Benzer: Hubulmak]

KULCA: 1. Nakış 2. Soğan 3. Dağ koçu

KUBURGA: Baykuş

KULDAĞI: Nakit

KUÇUYAK: Arıkuşu

KULDAMAK: İtaat etmek

KUDA: Dünür, hısım (erkek) [Benzer: Huda, Koda]

KULDAŞ: Asistan

KULDATMAK: İtaat ettirmek

KUMMAK: Dalgalanmak

KULDUR: Eşkiyâ, şâki, haydut

KUMPUR: Patates (Bulgarca üzerinden, Almanca)

KULDURBAŞI: Elebaşı

KUMSARMAK: Haset etmek

KULGA: Tevkif, tutuklama

KUMULGAK: Kum fırtınası

KULGUMAK: Paten kaymak

KUMURSKA: Termit, akkarınca

KULGURMAK: Paten kaymak

KUMUŞ: Mâdenî para, kuruş

KULGUR: Buz pateni

KUMUŞSUZ: Bedâva, parasız

KULLAMA: At eti çorbası

KUNA: 1. Ayıp 2. Dana

KULLANILGAN: Müstamel, işlenmiş

KUNAK: İtalyan darısı

KULMAŞ: Kalleş [Benzer: Kulmaç]

KUNAN: Tay

KULNAMAK: Yavrulamak (at)

KUNAŞ: Baht, tâlih

KULSA: 1. Kulp 2. Lövye (araç direksiyonu)

KUNAZ: Leylek

KULUÇKA: Yavru çıkarma (Slav dillerinden)

KUNMAK: 1. Zimmetine geçirmek 2. Çalmak

KULUĞAN: 1. Külhanbeyi 2. Holigan

KUNUÇAK: Kutup porsuğu

KULUK: Hayvan

KUNURMAK: İftihar etmek

KULUN: Tay

KUR: 1. Karaca (hayvan) 2. Mezar 3. Mertebe

KULUR: Un, öğütülmüş tahıl

KURA: 1. Saman 2. Ahır

KULUT: Köle

KURAĞA: Meyve kurusu

KUMA: 1. Kabîle 2. İkinci eş (çokeşlilik)

KURAL: 1. Silah 2. Kâide (kural), norm

KUMAÇ: Kül çöreği

KURALGAN: 1. Bileşik, mürekkep 2. İbâret

KUMAĞAN: İbrik

KURALMA: Hınç

KUMAK: 1. İnce kum 2. Kum havuzu

KURALMAK: 1. Hazırlanmak 2. Monte olmak

KUMALAK: Taş kırığı, öğütülmüş taş

KURAM: Teori, nazâriye

KUMANAK: Şerbetçi otu

KURAMSAL: Teorik, nazârî

KUMAR: Mîras (Koymak > Kumak: Koymak)

KURAMA: 1. Bileşik, mürekkep 2. Katılaşma

KUMARTI: Vasiyet

KURAMAK: 1. Monte etmek 2. Tesis etmek

KUMARTMAK: Vasiyet bırakmak

KURANGA: Montaj

KUMAYIK: 1. Hüma kuşu 2. Kum kuşu

KURANTI: Saat kulesi

KUMÇAK: Larva

KURARMAK: Kurtarmak

KUMDAK: 1. Sâhil, plaj 2. Şerbetçiotu

KURAŞ: 1. Güreş 2. Montaj

KUMLAK: Sâhil, plaj

KURAŞMAN: Pehlivan, güreşçi

KURAŞTIRMA: Tesîsat

KURUN: İs, kurum

KURAŞTIRMAK: Tesis etmek

KURUNMAK: İslenmek, duman lekesi olmak

KURAY: Kaval

KURUNTU: Vesvese

KURCUNMAK: Kımıldamak

KURUTKA: Peksimet

KURÇ: Çelik

KURUT: Kurutulmuş peynir

KURÇA: Halka

KURLAMAK: 1. Kuşak bağlamak 2. Mayalamak

KURÇAK: 1. Heykel 2. Kukla [Benzer: Korşak, Korçak]

KURLANMAK: Mayalanmak

KURÇANMAK: Kuşanmak, kuşak bağlamak

KURMACA: 1. Hayâli 2. Uydurma

KURDAN: Şâman kemeri

KURMAÇ: Patlamış mısır, popkorn

KURDAŞ: Akran, yaşıt

KURMAN: Yay kabı, yay kutusu

KURDAŞMAK: Sıralanmak

KURŞALAMAK: Muhasara etmek

KURGALDAY: Bülbül

KUSALANMAK: Heyecanlanmak

KURGAŞ: 1. Alüminyum 2. Lehim alaşımı

KUŞAMAT: Lakap, müstear isim

KURGU: 1. Gerçek olmayan 2. Senaryo

KUŞARGAMAK: Katmak, katıştırmak

KURGUN: 1. Köprücük kemiği 2. Mezar

KUŞKAMIŞ: Muşmula

KURMA: Peynirli börek

KUŞKUN: Şüpheci

KURMAN: Yay kabı

KUŞLAK: Kuşların bol bulunduğu alan

KURMAY: Yâver

KUŞLAMAK: Kuş avlamak

KURSAL: Kurşun bağlanmış balık ağı

KUŞULGAN: Karışık

KURSANMAK: Sertleşmek

KUŞULMA: Karışım

KURŞAK: 1. Kuşak 2. Kemer

KUŞUYU: Kuş evi

KURŞAMAK: Kuşak bağlamak

KUTAK: Kutsal enerji

KURŞANMAK: Kendine kuşak bağlamak

KUTALMAK: 1. Mesut olmak 2. Tebrik edilmek

KURTARMAN: Cankurtaran

KUTAN: Balıkçıl kuşu

KURUK: 1. Kof 2. Sıpa [Benzer: Kirik]

KUTANMAK: Mübârek kılınmak

KURUL: Heyet

KUTARGAN: Mübârek

KURUM: Müessese

KUTARMAK: Tebrik etmek

KURUMSAK: 1. Kurban 2. Ateşte yakılan kurban

KUTKA: Sandık

KURULÇAK: 1. Demonte 2. Mağrur

KUTKARMAK: 1. Savuşturmak 2. Kurtarmak

KURULGAN: Müteşekkil

KUTKU: Mübârek

KURULTAY: Kongre

KUTLAK: Mübârek

KUTLAV: Tebrik

KUYMAK: 1. Demir dökmek 2. Üremek 3. Omlet

KUTMAN: 1. Aziz, Saint 2. Evliyâ

KUYRUĞAN: Kuyruklu yıldız, komet

KUTSAL: 1. Kudsî 2. Mübârek

KUYRULMAK: Kıvrılmak

KUTSAMAK: Takdis etmek

KUYTUN: Kanyon

KUTULMA: 1. Halas, kurtuluş 2. İflah

KUYUK: 1. Pıhtı 2. Canavar

KUTULMAK: 1. Halas olmak 2. İflah olmak

KUYUKMAK: Yolunu kaybetmek

KUTULUŞ: Halas, kurtulma

KUYUKLAŞMAK: Pıhtılaşmak

KUV: Saadet

KUYULGAK: Su girdabı

KUVA: 1. Hoş, sempatik 2. Şâhit [Benzer: Kuba]

KUYULMAK: 1. Yüksekten dökülmek 2. Çoşmak

KUVANÇ: 1. Memnûniyet 2. Rahatlık

KUYUM: Mücevher

KUVANIŞ: 1. Memnun olma 2. Rahatlama

KUYUMAK: Kalıba dökmek (metal)

KUVANSIZ: 1. Memnûniyetsiz 2. Rahat olmayan

KUYUN: 1. Banyo 2. Fırtına

KUVARLANMAK: Memnun olmak, hoşnut olmak

KUYUNMAK: 1. Banyo yapmak 2. Fırtına çıkmak

KUVARMAK: 1. İçi boşalmak 2. Kurumak (ağaç)

KUYUNTAZ: Fırtına

KUVGUN: 1. Âcil durum 2. Alarm

KUYUŞKAN: Kuyruk kayışı (atçılık)

KUVGUNLAMAK: Alarm vermek

KUYUTMAK: Ürkütmek, korkutmak

KUVUK: Mesâne

KUZAK: Fasülye

KUVULDAMAK: Uğuldamak

KUZAY: Şimal, kuzey

KUVUR: Hortum

KUZGA: Fayton

KUVURDAK: Kızartma

KUZGALAK: Kuzu kulağı bitkisi, kuzoğlak

KUVUŞKAN: Semer, palan

KUZGAMAK: Fayton sürmek

KUY: Mağara

KUZLA: Faytonda sürücü bölmesi

KUYAK: 1. Zırh 2. Lavabo

KUZUK: Çam fıstığı

KUYAKTANMAK: Zırh giymek

KUZUTMAK: 1. Soğutmak 2. Kurutmak

KUYAN: 1. Yabâni tavşan 2. Eklem romatizması

KÜBEĞEN: Tümsek

KUYGUÇ: Huni

KÜBELEK: 1. Kükürt mantarı (sporlu bitki) 2. Kelebek

KUYKA: 1. Kafa derisi 2. Mercan

KÜBEY: 1. Çoğalma 2. Doğum tanrıçası (mitoloji)

KUYKALAMAK: Kafa derisini damgalamak

KÜBEYMEK: Çoğalmak

KUYKALGA: Kafa derisi damgası

KÜBEYTEMEK: 1. Teksir etmek 2. Kopyalamak

KUYLANMAK: Müteessir olmak

KÜBÜMEK: Dikiş dikmek

KUYMA: Külçe

KÜÇE: 1. Çaydanlık 2. Sokak

KÜÇEĞEN: Akbaba kuşu

KÜĞÜNGEMEK: Arzulamak

KÜÇER: Dingil, aks

KÜĞÜNZEK: Merhametli

KÜÇERGEÇ: Şablon

KÜĞÜZ: Manzume, nazım eser

KÜÇERME: 1. Kopya 2. Kopya çekme

KÜKE: Guguk kuşu

KÜÇERMEK: 1. Kopyalamak 2. Kopya çekmek

KÜKEL: Yabâni erik

KÜÇETMEK: Yağma ettirmek, talan ettirmek

KÜKEVÜN: At sineği

KÜÇTEMEK: Güçlendirmek

KÜKEY: Yumurta (kuş yumurtası, küçük yumurta)

KÜÇÜL: Kardelen çiçeği

KÜKEYLEK: Yumurtalık

KÜÇÜR: Sahtekarlık

KÜKREKÇEK: Sütyen

KÜÇÜRLEMEK: Sahtekarlık yapmak

KÜKSE: Küf

KÜDE: 1. Bukle 2. Demet

KÜKSEMEK: Küflenmek

KÜDEĞEN: 1. İçgüdü 2. Koruyucu ruh

KÜKŞE: Kestâne kargası

KÜDEK: Ziyâfet

KÜKÜN: Yaban arısı

KÜDEN: Düğün yemeği

KÜL: Kenar (–gen takısı)

KÜDER: Maden ocağı

KÜLBESE: 1. Külbastı yemeği 2. Sucuk (Kolbasa)

KÜDEY: 1. Sâkin 2. Hâlim

KÜLÇER: Gerdanlık

KÜDEZ: Nişanlı (erkek)

KÜLDEN: Küllük (“–den” eki Farsça’dır)

KÜDÜK: 1. Evham 2. Şüphe

KÜLEÇİN: 1. İblis 2. Şeytan

KÜDÜKLENMEK: Şüphelenmek

KÜLEK: 1. Tahta kap 2. Rüzgar

KÜF: Bakteri yığışımı (Köken belirsiz)

KÜLEM: 1. Hacim 2. Kapsam 3. Metreküp (birim)

KÜĞ: Şiir [Benzer: Küy, Köğ]

KÜLEMEK: 1. Bağlamak 2. Tek ayak üstü durmak

KÜĞÇÜ: Şair [Benzer: Küyçü, Köğçü]

KÜLENÇEK: 1. Su birikintisi 2. Çocuk havuzu

KÜĞDÜ: Pantolon

KÜLEŞ: Saman

KÜĞEL: Yaban ördeği

KÜLGEYEK: Bazlama, köz pidesi

KÜĞEN: Menteşe

KÜLGÜN: Mor, eflâtun

KÜĞEREK: Küf

KÜLÜŞE: 1. Yufka ekmeği 2. Çörek

KÜĞLEMEK: Şarkı söylemek

KÜLÜK: Hayvan

KÜĞMEN: Şâir

KÜLÜN: Çapa

KÜĞÜK: Mısra, dize

KÜLÜNGÜR: Soluk, mat

KÜĞÜNDÜZ: Şâir

KÜLÜRGEN: Temmuz ayı

KÜĞÜNMEK: Merhamet etmek

KÜM: Yığın

KÜMBEZ: 1. Kubbe 2. Türbe [Benzer: Kümbet]

KÜPEMEK: Çiğnemeden yutmak

KÜMBÖZ: Türbe [Benzer: Gömbez]

KÜPKEK: Karın

KÜMEK: Kolektif, müşterek

KÜR: 1. Mezar, kabir 2. Güçlü 3. Zorba 4. Buğday

KÜMEKLEV: Kooperatif

KÜRÇEK: Çengel

KÜMGEK: 1. Eflâtun 2. Menekşe rengi

KÜRDEK: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

KÜNBET: Güneşe bakan cephe (Kün > Gün)

KÜRDELEMEK: Zorlaştırmak

KÜNCERE: Küspe

KÜREGE: Kaysı [Benzer: Kürepe]

KÜNCÜ: Susam

KÜREKÇE: Faraş, toz küreği

KÜNDE: Saban

KÜREKEN: 1. Dâmat 2. Enişte

KÜNDEŞ: Barut ağacı

KÜREL: Bronz, tunç

KÜNDEYEK: 1. Düdüklü tencere 2. Kazan

KÜRELCEĞEN: Ağustos böceği

KÜNDÜ: Hürmet

KÜREM: 1. Aybaşı hâli, hayız 2. Fal

KÜNDÜK: 1. Pencere 2. Çadırın yan penceresi

KÜREMÇİ: Falcı

KÜNDÜLEMEK: Hürmet göstermek

KÜREMÇEK: Hokey oyunu

KÜNDÜZ: 1. Gündüz 2. Ruh Tanrısı (mitoloji)

KÜREN: Kahverengi [Benzer: Hüren]

KÜNE: Civa

KÜRENDİRMEK: Lânet ettirmek

KÜNEK: 1. Elbise 2. Gemi

KÜRENMEK: Lânet etmek

KÜNEL: Müsâmaha

KÜREVİK: Yaban çileği

KÜNELTMEK: Gün geçirmek

KÜREZE: Fal

KÜNEN: Gelincik çiçeği

KÜREZECİ: Falcı

KÜNEYEK: Hindibâ otu

KÜRGEN: Ocak ayı

KÜNK: Büz, su borusu

KÜRGEZME: Fuar

KÜNKÜLDEMEK: 1. Gürüldemek 2. Kem küm etmek

KÜRİYE: Budist tapınağı (Tibetçe’den)

KÜNSÜL: Güneş hayvancığı

KÜRK: Post (Köken net değil)

KÜNÜKLEN: 1. Mûtat, olağan 2. Sıradan

KÜRKE: 1. Hindi, culuk 2. Hücre 3. Koza

KÜNÜKME: Spor, idman

KÜRKEM: Letâfet

KÜNÜR: Davul

KÜRLENMEK: Bağırmak

KÜNÜREK: Bateri, davul takımı

KÜRKÜRE: Şelâle

KÜNÜREMEK: Gürüldemek

KÜRMEK: 1. Bağ, düğüm 2. Bağlamak

KÜNÜZ: Gübre [Benzer: Günüz]

KÜRMELMEK: Dili tutulmak

KÜPÇEMEK: Mayalanıp ekşiyerek kabarmak

KÜRMEZ: 1. Hayâlet 2. Hürmüz (Farsça benzeşimle)

KÜRMÜK: Kuş darısı

KÜŞTEV: İcbar, zorlama

KÜRNEÇ: Birbirine sokulma (özellikle koyun)

KÜŞÜK: Sıkıştırma tahtası (dokumacılık)

KÜRNEMEK: Birbirine sokulmak (özellikle koyun)

KÜŞÜKLEMEK: Sıkıştırmak (dokumacılık)

KÜRSEMEK: Mayalanmak

KÜŞÜL: Kör fâre

KÜRSETÜ: Teşhir

KÜTEK: 1. Küt, kesmez 2. Kısa

KÜRŞEK: Darı yemeği

KÜTELMEK: Körelmek, kesmez olmak

KÜRTEK: Tomurcuk

KÜTERMEK: Yukarı kaldırmak, yükseltmek

KÜRTÜK: Yaban horozu

KÜTERELMEK: Yukarı çıkmak, yükselmek

KÜRÜ: Havyar, balık yumurtası

KÜTMEK: 1. Beklemek 2. Gözetlemek 2. İcrâ etmek

KÜRÜÇ: Uzun pirinç (Indica türü, bitki ve tâne)

KÜVEÇE: Testi

KÜRÜK: Mandal (kapı, pencere)

KÜVEGÜN: Kraliçe arı

KÜRÜLEMEK: Yumurtlamak (balık)

KÜVELEK: Güğüm

KÜRÜLGEN: 1. Girdap, anafor 2. Şelâle

KÜVEN: Hörgüç

KÜRÜN: 1. Sulama yalağı 2. Küvet

KÜVEZ: 1. Fıçı 2. Fıçıda bekletilen içki (Rusça’dan)

KÜRÜŞKE: 1. Maşrapa 2. Sürâhi

KÜVEYKE: Manto

KÜRÜŞME: Embriyon

KÜVKER: Antilop

KÜRÜT: Mars gezegeni, Merih

KÜVRÜK: Davul

KÜRZEK: Proton (fizik)

KÜVÜK: Saman

KÜSE: Ev fâresi

KÜVÜLDÜR: Çamurcun kuşu

KÜSEĞEN: Küstüm çiçeği

KÜYDÜRMEK: Yakmak

KÜSEK: Cop, değnek

KÜYDÜRGEN: Pipo

KÜSEL: 1. Arzu 2. Şehvet

KÜYE: İs, kurum

KÜSEMEK: 1. Arzulamak 2. Şehvet duymak

KÜYEK: Çiftleşme mevsimi

KÜSERME: 1. Sûret çıkarma 2. Nüshalama 3. Kopya

KÜYEV: Dâmat

KÜSERME: 1. Sûret çıkarmak 2. Nüshalamak

KÜYEZ: Boyun tutulması

KÜSKE: 1. Fâre 2. Maus (bilişim)

KÜYEZLENMEK: Gurur duymak

KÜSÜR: 1. Sûret 2. Nüsha 3. Kopya

KÜYGELEK: 1. Yosma, orospu 2. Sinirli

KÜŞEK: Deve yavrusu

KÜYKERMEK: Eğrilmek, yamulmak

KÜŞENMEK: Tekrarlamak

KÜYLEMEK: 1. Şarkı söylemek 2. Şehvetlenmek

KÜŞKÜREMEK: Tâciz etmek

KÜYLEŞMEK: 1. Düet yapmak 2. Şehvetleşmek

KÜŞTEMEK: Zor kullanmak

KÜYLEV: 1. Terennüm 2. Nağme

KÜYMEK: Yanmak KÜYREMEK: 1. Hezîmete uğramak 2. İflas etmek KÜYREV: 1. Hezîmet 2. İflas KÜYRÜÇ: Dişbudak ağacı KÜYSEMEK: Hasret çekmek KÜYÜK: 1. Yanık 2. Haset 3. Canavar KÜYÜL: 1. Balık sürüsü 2. Arı sürüsü KÜYÜLDEMEK: 1. Uğuldamak 2. Vızıldamak KÜYÜLMEK: Sürü hâline gelmek KÜYÜLTÜ: 1. Uğultu 2. Vızıltı KÜYÜNÇ: Hasetlik KÜYÜNÇEK: 1. Hasetçi 2. Cömert KÜYÜNMEK: Acı çekmek KÜYÜNZEMEK: Arzulamak KÜYZE: Testi KÜZEĞEN: Ayna KÜZEK: 1. Manivela 2. Kriko KÜZEM: Sonbahar KÜZEN: 1. Firavun sıçanı 2. Ağaç sansarı KÜZER: Karınca yuvası KÜZET: Nöbet KÜZETÇİ: Nöbetçi KÜZETÜV: Nöbet KÜZEV: Menbâ KÜZGEL: Kerpiç kalıbı, tuğla kalıbı KÜZGENEŞ: Gözenek KÜZGÜ: Güz mevsimi KÜZKÜNEK: Uludoğan kuşu KÜZÜK: Dokuma tezgahı KÜZÜR: Granit KÜZÖY: Fezâ, uzay

-LLAÇIK: Kulübe [Benzer: Alaçık] LAÇIN: Şâhin kuşu [Benzer: Ilaçıh, Ulaçın] LAĞ: 1. İstihzâ 2. Çamur, balçık [Benzer: Alağ, Alak] LAĞAR: 1. Alaycı, müstehzi 2. Çamurlu yer LAĞÇI: 1. Alaycı, müstehzi 2. Çamur karıcı LAK: Keçi yavrusu [Benzer: Olak, Oğlak] LAKILDAK: Boşboğaz LAKIRDAĞAN: Geveze LAKLAĞAN: Leylek LAMA: 1. Keşiş (Tibetçe) 2. Peru devesi (Keçuaca) LAŞMAN: Salcı, sal kürekçisi LATIŞ: Letonyalı LATIŞÇA: Letonca LATIŞYA: Letonya LATU: Şehriye çorbası LAV: Mühür mumu (Alav > Lav, alevde eriyen) LAY: 1. Çamur, balçık 2. Harç [Benzer: Lağ] LAYÇI: Sıvacı LAYKA: 1. Kar köpeği (Eskimo dillerinden) 2. Çamurlu LAYKATMAK: 1. Çamurlandırmak 2. Bulandırmak LAVLAMAK: 1. Alevlendirmek 2. Harlamak (ateş) LAYLAY: Ninni LEÇEK: 1. Taç yaprak 2. Meyve çiçeği 3. Ağaç çiçeği LEH: Polonyalı LEHÇE: Polonya dili, Polça LEHİYE: Polonya LELEK: Kuş tüyü LENÇÜR: Basketbol (Çince’den) LIĞ: Alüvyon [Benzer: Lağ, Yığ] LIĞA: Mahlut, katışık

LIĞIRZIK: Geveze

MALAK: Manda yavrusu [Benzer: Balak9

LIĞOVA: Delta, alüvyon ovası

MALAY: 1. Oğlan, erkek çocuk 2. Malezyalı, Malez

LIRTMAÇ: Alüvyon [Benzer: Lığırtmaç]

MALAYCA: Malezya dili, Malezce

LOKSUMAK: Öğürmek

MALAYA: Malezya

LOŞ: Yarı karanlık (Köken belirsiz)

MALAYZAR: Evlat

LOVURDAMAK: Işıldamak, parıldamak

MALGAŞ: Madagaskarlı

LUKUR: Temmuz ayı (Köken belirsiz)

MALGAŞÇA: Madagaskar dili

LUR: Efsânevî ördek, yaratıcı kuş (Nivihçe’den)

MALGAŞYA: Madagaskar

-M–

MALTAMAK: Kesmek [Benzer: Baltamak]

MAÇAK: Zulüm MAÇAKLANMAK: Zulme uğramak MADAĞAN: Bıçak MADAKTAMAK: Övmek, methetmek MADAKTANMAK: Övünmek MAFYA: Suç örgütü (İtalyanca’dan) MAĞ: Astrolog, müneccim (Yunanca’dan) MAĞALKAMAK: Şöhret kazanmak MAĞANMAK: İlgi göstermek MAĞAR: Küf MAĞARLANMAK: Küflenmek MAĞAZ: At sineği MAĞDA: 1. Methiye 2. Hamd [Benzer: Makta] MAĞDAMAK: 1. Methetmek 2. Hamdetmek MAĞTAL: 1. Metih 2. Hamd MAĞTANÇ: Gurur [Benzer: Maktanç] MAĞTANMAK: Övünmek, kendini methetmek MAĞTANIŞ: 1. Metih 2. Hamd MAĞTAV: 1. Metih 2. Hamd MAĞUŞ: Mecûsi (Persçe’den) MAKA: Kurbağa [Benzer: Baka] MALAHAY: Kasket, şapka [Benzer: Malagay]

MAMUT: Dev fil (Tunguz dillerinden) MAN: Ehemmiyet MANAMAK: 1. Ehemmiyet vermek 2. Nöbet tutmak MANAN: Duman MANANMAK: 1. Ehemmiyet verilmek 2. Korunmak MANAĞAN: 1. Ehemmiyet 2. Nöbet MANAT: 1. Para birimi (Rusça’dan) 2. Kusursuz MANAV: Sebze satıcısı (Yunanca değildir) MANAVUL: Gece bekçisi MANAY: Etraf, civar MANCAK: Şâman kostümü MANÇUK: Heybe MANDAŞ: Bağdaş (oturma) MANDAY: Alın MANGADAY: Ejderhâ (çok başlıdır) MANGAY: 1. Alın 2. Etraf, muhit MANGAZ: Muhteşem MANGUR: Sersem MANGURAMAK: 1. Aklını yitirmek 2. Sersemlemek MANGUS: Dev MANIK: Ayı yavrusu MANHU: Ahmak

MANKA: Basketbol

MAYLAMAK: Yağlamak

MANKUŞ: Uyuyakalan

MAYMAĞAN: Maymun (Maymak fiili, Grekçe değil)

MANKURT: Zihni yıkanmış kişi

MAYMAK: 1. Paytak 2. Paytak yürümek

MANRAMAK: 1. Melemek (koyun) 2. Bağırmak

MAYRIK: Paytak

MANIZ: 1. Kişisel 2. Öz 3. Mâhiyet

MAZALAMAK: Sırnaşmak

MANKA: Sümük

MAZASIZ: Sırnaşık

MANTI: Hamur katlaması yemeği

MEÇERGEN: Tepeli baykuş kuşu

MARAL: 1. Geyik 2. Orion takımyıldızı

MEÇET: Taç

MARAŞMAK: Meleşmek (koyun)

MEÇİN: Maymun

MARGUMAK: Münâkaşa etmek

MEÇİT: Süreyya takımyıldızı

MARGULÇA: Münâkaşa

MEÇİRTKE: Baykuş

MARGULÇAMAK: Münâkaşa etmek

MEÇKEY: Vampir

MARKIŞMAK: Bahse girmek

MEDE: 1. Haber 2. Haberci [Benzer: Mete]

MASAK: Kedi

MEDEÇİ: Haberci [Benzer: Meteci]

MAŞ: Fasülye

MEDEĞEN: Haberleşme [Benzer: Meteğen]

MATAR: Timsah

MEDEK: Koçan

MATUR: 1. Kahraman 2. Yakışıklı 3. Cesâret tanrısı

MEDELÇE: Haber

MATURAYMAK: Yakışıklanmak

MEDEMEK: Haberleşmek [Benzer: Metemek]

MAY: 1. Ateş 2. Yağ 3. Yavaş 3. Mayıs ayı

MEDETEY: Haberdar

MAYA: Tek hörgüçlü deve

MEĞEN: Gelincik çiçeği

MAYAK: 1. Gübre 2. Deniz feneri 3. Trafik tabelası

MEKE: Hîle, aldatma

MAYAT: Tavus kuşu

MEKEÇİ: Hîlebaz, aldatıcı

MAYDA: 1. Şenlik ateşi 2. Hademe 3. Parça

MEKELEMEK: Hîle yapmak, aldatmak

MAYDALAMAK: 1. Ovalamak 2. Parçalamak

MEKER: Aldatıcı efsânevî yaratık (Arapça değildir)

MAYDALAMA: Kuşbaşı et

MEKETEY: Aldatıcı, hîlebaz

MAYIL: Çürük

MELER: Sulugözlü

MAYILGAN: Çürümeye müsâit

MELDEŞ: Müsâbaka

MAYILMAK: Çürümek

MELGE: Hayâlet

MAYIŞMAK: 1. Uyuşmak 2. Baygınlaşmak

MELİK: Arap kralı (Arapça’dan)

MAYKAN: Çadır

MELÎKE: Arap kraliçesi (Arapça’dan)

MAYLAÇ: Yağlı

MELİRGE: Yâsemin çiçeği

MEN: Ben, benek [Benzer: Meng]

MEŞKE: Gelincik mantarı (sporlu bitki)

MENÇE: Hediye, armağan

MET: Köpük pekmez

MENÇEK: Mülkiyet

METE: Çember

MENDEŞ: Eşsesli, sesteş

METELEMEK: Çember oluşturmak

MENDEŞMEK: Benzeşmek, eşleşmek

MEVLÜD: Hz. Muhammed’in doğumu (Arapça’dan)

MENDİ: Sağlık, esenlik

MEYDE: Bozuk para (köken belirsiz)

MENEK: Cilt lekesi [Benzer: Benek]

MEYDELEMEK: Para bozdurmak

MENER: Ahmak, zihinsel yetileri eksilmiş

MIĞIRDANMAK: Söylenmek, mırıldamak

MENEREL: Ahmaklık, zihinsel yetilerin eksilmesi

MIĞIRZAMAK: Homurdanmak

MENERMEK: Ahmaklaşmak, zihin yetileri eksilmek

MILKAV: Dilsiz

MENEREK: 1. Cin çarpması 2. Şâmanlık bahşedilmesi

MINÇAK: Tespih

MENG: Ben, benek [Benzer: Men]

MIRÇAK: Bezelye

MENGE: 1. Binek hayvan 2. Ben, benek

MIRIŞ: Çinko

MENGÜ: Ebedi [Benzer: Bengü]

MIRZI: Akağaç

MENGÜÇ: Derviş küpesi

MIŞAR: Testere [Benzer: Bıçar, Muşar]

MENİZ: Sîma, çehre [Benzer: Beniz]

MIZGAN: Mızıka (İtalyanca’dan benzeşimle)

MENLENMEK: Beneklenmek

MIZILDAMAK: 1. Tiz ses çıkarmak 2. Söylenmek

MENŞİK: Ferdî, şahsî, bireysel

MİÇEGE: Tedârik

MENZEŞ: 1. Eşanlamlı, anlamdaş 2. Benzer

MİGİY: Kedi

MENZEŞMEK: Benzeşmek, eşleşmek

MİNÇİN: Kunduz

MENZETİ: Teşbih

MİNDER: Oturma yastığı (Binmek > Minmek)

MENZİ: Alın

MİNDEŞMEK: Tüy yolmak

MERDEK: Ayı yavrusu

MİNEZ: 1. Huy 2. Karakter 2. Mîzaç

MERGEL: Fal

MİNEZDEME: Nitelik

MERGELÇİ: Falcı

MİY: Kedi

MERGELEMEK: 1. Fal bakmak 2. Nişan almak

MOÇUN: Cımbız

MERGEN: 1. Mârifetli 2. Kâbiliyetli 2. Nişancı

MODUN: 1. Odun 2. Ağaç

MERGİ: Kolera hastalığı

MODUTAY: Orman

MERGÜ: Dua [Benzer: Bergü]

MOGAY: 1. Yılan 2. Piton yılanı (boğarak öldürür)

MERGÜMEK: Dua etmek [Benzer: Bergümek]

MOĞAK: Eziyet [Benzer: Boğak]

MERKÜT: Kaya kartalı kuşu [Benzer: Bürküt]

MOĞAMAK: Eziyet çekmek

MOĞATÇI: Zâlim, gaddar

MOZULAMAK: Böğürmek (deve) [Benzer: Bozlamak]

MOHAYAK: Kurt adam

MÖÇE: Çeyrek

MOL: Gür [Benzer: Bol]

MÖÇEK: Haşarat [Benzer: Böcek]

MOLATAY: El değirmeni

MÖGEY: Bal mantarı (sporla üreyen bitki)

MOLÇA: Taahhüt

MÖGÜZ: Boynuz [Benzer: Müğüz]

MOLÇAK: 1. Taahhüt 2. Müddet, vâde

MÖĞÜŞ: Sedir ağacı

MOLÇAMAK: 1. Taahhüt etmek 2. Müddet vermek

MÖLÇER: 1. Doz 2. Miktar

MOLÇUNMAK: 1. Taahhüt etmek 2. Vâde koymak

MÖKER: Jant

MOLUN: Yabâni kedi

MÖKEY: Baş selâmı

MOLDAV: Moldavyalı

MÖKEYMEK: Baş ile selam vermek

MOLDAVÇA: Moldovya dili

MÖNEK: 1. Neşesiz 2. Kederli

MOLDAVYA: Moldav ülkesi

MÖNDÜR: Tolu, dolu (yağış)

MOLDURUK: Atlas kemiği (anatomi)

MÖNGÜN: Krom

MOLTURGAN: Tavşancıl otu

MÖNGÜRMEK: Böğürmek

MOLUR: Topaz, sarı yâkut

MÖRGÜMEK: Toslamak, kafayla vurmak

MON: Nağme

MÖŞÜK: Yaban kedisi

MONAH: Râhip, keşiş (Latince’den)

MÖY: Örümcek

MONÇAK: 1. Gerdanlık, kolye 2. Nazarlık

MUGAL: Hindistan Moğolu, Bâbürlü

MONÇAR: Tasma

MUGALCA: Hint Moğolcası (ölü dildir), Bâbürce

MONÇUMAK: Küreleşmek

MUĞANMAK: Istırap çekmek

MONÇUYMAK: Küreleşmek

MUĞUZAK: At sineği, büyük kara sinek

MONÇURGA: Küre

MUĞUR: Hüzün

MORA: Baca

MUĞURLANMAK: Hüzünlenmek

MOROCAK: Şömine

MUĞUZ: Moğol mantısı

MOYNA: 1. Kürk 2, Post

MUKAL: Küt, kısa

MOYNAK: Gerdanlık [Benzer: Boynak]

MUKALMAK: Körelmek, kesmez olmak

MOYNAMAK: İnat etmek [Benzer: Boynamak]

MUN: 1. Teessür 2. Hâfıza yitimi [Benzer: Bun]

MOYUNBAV: Kravat [Benzer: Boyunbağ]

MUNAĞAN: 1. Müteesir 2. Hâfızasını yitiren

MOYUNDAMAK: Îtiraf etmek

MUNAMAK: 1. Teessür etmek 2. Hâfızasını yitirmek

MOYUNDAV: Îtiraf

MUNANMAK: 1. Müteessir olmak 2. Hâfızası yitmek

MOZAY: Buzağı

MUNATMAK: Müteessir etmek

MUNÇA: Hamam [Benzer: Yunça]

MUYUNÇAK: Tasma [Benzer: Boyunçak]

MUNÇAK: Nazar boncuğu

MUZDAK: Dondurma [Benzer: Buzdak]

MUNÇALA: Hamam lifi

MÜÇE: 1. Unsur 2. Uzuv

MUNÇALAMAK: Liflemek, lifle yıkamak

MÜÇEL: 1. Hayvanlı takvim 2. Yaş dönemi (12 yıl)

MUNDU: 1. Ahmak 2. Karasevdâlı

MÜGEZ: Açı

MUNDUZ: Ahmaklık

MÜĞÜNMEK: 1. Gözünü kapatmak 2. Saklanmak

MUNGAN: Geveze, boşboğaz

MÜKÜM: Kadın ayakkabısı

MUNGAYMAK: Darılmak, küsmek

MÜLDÜR: Şeffaf

MUNGUZBAĞA: Boynuzlu kaplumbağa

MÜN: Çorba

MUNLU: 1. Müteessir 2. Mahzun

MÜNÇEN: Süvâri

MUNMAK: Saçmalamak

MÜNÇÜR: Çorba

MUR: 1. Büyük ırmak 2. Okyanus

MÜNÇÜREMEK: Çorba içmek

MURAN: Okyanus [Benzer: Müren]

MÜNGÜZ: 1. Boynuz 2. Tarak (boynuzdan yapma)

MURÇ: 1. Toz biber 2. Pul biber [Benzer: Burç]

MÜNGÜZLENMEK: Boynuzu çıkmak

MURGU: Duâ [Benzer: Mergü]

MÜREK: Ab-ı hayat, ölümsüzlük iksiri

MURGUZ: Ayrık otu

MÜRGÜ: Uyuklama

MURGUMAK: Duâ etmek

MÜYÜZ: 1. Gergedan 2. Boynuz 3. Köşe (–gen takısı)

MURUYMAK: Yamulmak

-N-

MUSAN: Hayâlet MUSLUK: Çeşme (Mus: Kavis, Mustuk: Ağızlık) MUSMAK: Toplanmak MUSTUK: 1. Kavis 2. Sigara ağızlığı (Kedi benzeşimi) MUSULMAN: Müslüman (Arapça’dan, Uygurca’da) MUŞ: 1. Erkek kedi 2. Ağız MUŞGURMAK: 1. Ağzı sulanmak 2. Islık çalmak MUŞGURT: Yiyecek artığı MUŞTAMAK: Miyavlamak MUŞTUK: Sigara ağızlığı MUT: Saadet (Köken belirsiz, Umut > Mut) MUYAN: 1. Sevap 2. Hayrat [Benzer: Buyan] MUYGAK: Sibirya dağ keçisi

NAÇILAMAK: 1. Islah etmek 2. Yenilemek NAÇILANMAK: 1. Islah olmak 2. Yenilenmek NAÇIN: Şâhin NAGAY: Dağ fâresi NAGUR: 1. Yüzme havuzu 2. Su birikintisi NAGURLAMAK: Su birikmek NAĞAL: 1. Sahte 2. Süslü 3. Yaygın 4. Masal NAĞALGAN: 1. Sahte 2. Yanlış 3. Hamur NAĞALIŞ: 1. Yanılma 2. Yıldırım düşmesi NAĞALMAK: 1. Yayılmak 2. Genişlemek 2. Süslemek NAĞALAMAK: 1. Yenilemek 2. Sahtesini yapmak NAĞAN: Saçı sunusu (içecek, süt) NAĞANÇI: Saçacak, serpici

NAĞANMAK: Saçı sunmak (içecek, süt)

NAYGUMAK: Salınmak

NAĞAR: Masal

NAYGULGA: Salıncak

NAĞARMAK: 1. Masal anlatmak 2. Sürekli anlatmak

NAYLAMAK: 1. İthâm etmek 2. Şüphelenmek

NAĞILANMAK: 1. Yankılanmak 2. Duyulmak

NAYLANMAK: 1. İthâm olunmak 2. Şüphelenilmek

NAHLANMAK: Homurdanmak

NAYMALZA: Ahtopot (Moğolca’dan)

NAKLAKÇI: Geveze

NAYMAN: Ced [Benzer: Yayman]

NAKLAMAK: Gevezelik etmek

NAYRAL: Uyumlu

NAMA: 1. Keşiş 2. Budist rahip 3. Dağ keçisi

NAYRAM: Uyum

NAMAK: Bataklık

NAYRAMAK: Uyum sağlamak

NAMDAMAK: Sâkinleşmek

NAYZAKAY: Yıldırım

NAMDAL: Sâkin

NEÇE: Ne kadar? Kaç?

NAMTAR: Zebâni (Sümerce’den)

NEÇKE: Zerâfet

NAMUK: Bataklık

NEÇKERMEK: Zarifleşmek

NAMZANMAK: Homurdanmak

NEGEĞEN: 1. Teslim alma (savaş) 2. Gâlibiyet

NAN: 1. Taraf 2. Siyâsi görüş, ideoloji

NEĞDİRMEK: 1. Teslim almak (savaş) 2. Yenmek

NANÇI: 1. Falaka 2. Dost, arkadaş

NEĞİZ: 1. Esas, asıl 2. Mâhiyet [Benzer: Nigez]

NANÇILAMAK: Falakaya yatırmak

NEĞMEK: Gâlip gelmek

NANÇILAŞMAK: Dost olmak

NEĞİŞ: Zafer

NANÇILGA: Sopa cezâsı, falaka

NEĞİŞMEK: Zafer kazanmak

NANDIRMAK: 1. İade etmek 2. İknâ etmek

NEGİZDE: Zâten

NARAT: Porsuk ağacı

NEK: Sığır (İnek > Nek)

NARDOĞAN: 1. Kış bayramı 2. Yeniyıl 3. Noel

NEKE: Örgü

NARGIL: Hindistan cevizi, kokonut (Hintçe’den)

NEKELEŞMEK: Nişanlanmak, sözlenmek

NART: Kahraman (Kafkas dilleri, köken belirsiz)

NEKELİ: Nişanlı, sözlü

NARTLAR: Efsânevî halk (Kafkas kültüründe)

NEKELTE: Tazmînat

NASUN: Devir, çağ (Moğolca’dan)

NEKEMEK: 1. Örmek, dokumak 2. Tazmin etmek

NAY: İtham

NEKEY: 1. Post 2. Gocuk, mont 3. Efsânevî kürk

NAYAR: Bayram [Benzer: Bayar]

NELEK: Niçin? Neden?

NAYDA: Umut

NEMÇE: Avusturya’lı

NAYDAL: Umutlanma

NEMÇECE: Avusturya Almancası

NAYDAMAK: Umut etmek

NEMÇİYE: Avusturya

NEME: 1. Nesne 2. Hayâlet 3. Gizli

NIK: Muhkem

NEMEMEK: 1. Artırmak 2. İlâve etmek

NIKIŞ: 1. Sebat 2. Israr

NEMELGE: İlâve

NIKIŞMAK: 1. Sebat etmek 2. Israr etmek

NEMER: Bahşiş

NIZIRAMAK: Dızdız yapmak

NEMESE: Veyâ, yâhut

NİCEM: Miktar

NEMİŞ: Meyve

NİÇELEP: Kaçar tâne?

NEN: 1. Şey 1. Eşyâ 2. Nesne

NİÇİK: Nasıl?

NENÇE: Kontrol

NİÇKE: Nâzik

NENÇEMEK: Kontrol etmek

NİGE: Nişânlı, sözlü

NER: İsim (Moğolca)

NİGEZ: 1. Temel (yapı) 2. Esas 3. Mâhiyet

NERE: Gübre böceği

NİMÇE: Yelek

NEREK: Nasıl

NİMGEMEK: Nârinleşmek

NERELGE: 1. Şarap damıtma 2. Alkol üretme

NİMGEN: Nârin

NEREMEK: 1. Şarap damıtmak 2. Alkol üretmek

NİNNİ: Bebek şarkısı

NEREMEL: 1. Damıtılmış şarap 2. Alkol

NİR: Yaban mersini (ağaç, meyve)

NERSE: 1. Eşyâ 2. Nesne

NİRSİMEK: Küflenmek

NERSÜN: Mersin bitkisi (köken net değil, etkileşim)

NİRSİK: Küf

NETEK: Ne kadar?

NİRGE: Yıldırım

NEYÇEMEK: Aynı fikirde olmak

NİRGEMEK: Yıldırım çarpmak

NEYÇETEY: Siyâsi parti

NODUL: Çivi, sivri demir

NEYDEM: Fiyat, tutar

NOĞAN: Cyan (renk)

NEYGEM: Kamusal, umûmi

NOĞANA: Pirzola

NEYGEMÇİLEMEK: Kamulaştırmak, umumlaştırmak

NOĞUÇ: Merdâne

NEYLEK: Âlâ, çok iyi

NOĞUL: Bonbon şeker

NEYLEMEK: Bir araya gelmek

NOKAY: 1. Köpek 2. Kurt köpeği (Moğolca’dan)

NEYMENG: Çin Moğolları, İç-Moğolistanlı

NOMURTKA: Yumurta (dişi üreme hücresi, biyoloji)

NEYMENGÇE: İç Moğolistan şivesi

NORUM: Yığın, küme

NEYMENGYE: İç Moğolistan özerk bölgesi (Çin’de)

NOYALAMAK: 1. Egemen olmak 2. İdâre etmek

NEYZE: Mızrak

NOYAN: 1. Hükümdar 2. Sâhip, efendi

NIĞITMA: İstihkam

NOYGAN: 1. Halsiz 2. Bitap

NIĞITMAK: 1. İstihkam kurmak 2. Sağlamlaştırmak

NOYGANMAK: 1. Halsizleşmek 2. Bitap düşmek

NÖĞEÇE: Tasarruf

OÇARAMAK: 1. Buluşmak 2. Tesâdüf etmek

NÖĞEMEK: Tasarruf etmek

OÇKILIK: Hıçkırık

NÖKEMEK: 1. Yârenlik etmek 2. Fikir vermek

OÇRAK: 1. Tesâdüf 2. Hâdise

NÖKER: 1. Yâren 2. Yâver 3. Müşavir, danışman

OÇRAMAK: 1. Tesâdüf etmek 2. Vukû bulmak

NUGAZ: Kaşıkgagalı ördek kuşu

OÇRAŞMA: Müsâbaka, maç

NUĞMAK: Gözlerini kapatmak

OÇRAŞMAK: Müsâbaka yapmak, maç yapmak

NUĞUN: Oğul, oğlan çocuk

OÇULDURMAK: 1. Tercüme etmek 2. Şifre çözmek

NUTAMAK: Tasdik etmek

OÇULGA: 1. Tercüme 2. Şifre

NUVAK: Halk hikâyesi

OÇUR: 1. Şömine 2. Duvar ocağı

NUVURTKA: Yumurta (dişi üreme hücresi, biyoloji)

OÇURGAÇ: Uçurtma

NÜGEL: Günah

OD: Ateş (Mutlaka “d” harfi ile yazılır)

NÜYLEMEK: Bilemek, keskinleştirmek

ODAGAY: 1. Kaba 2. Nezâketsiz

-O-

ODAK: 1. Mihrak 2. Lig (spor)

OBAK: 1. Taş yığını 2. Yığma mezar OBALAMAK: Taş yığmak OBRAM: Girdap, anafor OBRAMAK: 1. Eskimek 2. Çevrinmek OBRUK: 1. Su çukuru 2. Girdap, anafor OBRULMAK: 1. Girdap olmak 2. Çökmek (toprak) OBUĞAN: 1. Yığın 2. Yapay tepe OBURMAK: 1. Isırmak 2. Koparmak OBUZ: Su çukuru OCAMAK: Ateş yakmak OCAR: 1. Kaba 2. Nezâketsiz OCUMAK: 1. Korkmak 2. Çekinmek OCUNMAK: 1. Korkmak 2. Tehdit edilmek OCUTMAK: 1. Korkutmak 2. Tehdit etmek OÇ: Kıvılcım, ateş sıçraması OÇAN: 1. Sihirli değnek 2. Şâman asâsı OÇAM: Tarçın OÇAR: Pazar alanı

ODALIŞKAN: Çıra ODALMAK: 1. Tutuşmak 2. Alev almak ODANMAK: İçine ateş düşmek (çok üzülmek) ODAR: Işıkla balık avlama ODBAŞ: Ocak başı ODÇAR: 1. Alev makinası (silah) 2. Pürmüz ODGALAMAK: Ateş yakmak ODMAN: En küçük oğul ODSAÇAN: Alev makinesi silâhı ODUK: Kibrit ODUKMAK: 1. Ateş gibi yanmak 2. Öfkelenmek ODULANMAK: Kamp yapmak ODUNMAK: Ateş yanmak (kendiliğinden) ODUTAY: Takımyıldız (Hod: Yıldız) OĞAN: Tanrı, rab [Benzer: Uğan] OĞAŞ: 1. Garâbet 2. Tuhaf OĞAY: 1. Hayır (olmaz), değil 2. Red OĞAYLAMAK: 1. Hayır demek 2. Reddetmek

OĞAZ: Bıldırcın kuşu

OKRANMAK: Tehlikeyi bildirmek (hayvan)

OĞÇUM: Uçurum

OKRAŞMAK: Tehlike anında kişnemek

OĞDAK: Dölyatağı, rahim

OKRUK: 1. Özerk Devlet 2. Eyâlet 3. Kement

OĞLUTMAK: 1. Çoğaltmak 2. Üretmek

OKSUM: Kırmızı soğan

OĞNA: Bozkır keçisi

OKŞAĞAN: Pırasa

OĞRAK: 1. Hırsız 2. Cin (uğrayıcı varlık)

OKTAMAK: 1. Ok atmak 2. Oku yaya sürmek

OĞRANMAK: 1. Hırsızlık yapmak 2. Kişnemek

OKTAŞMAK: Ok atma yarışı yapmak

OĞRU: 1. Hırsız 2. Gizli [Benzer: Uğru]

OKTAR: Okluk, sadak

OĞRUK: 1. Eklem 2. Hastalık

OKTARGAY: Kâinat, kozmoz

OĞRULAMAK: Hırsızlık yapmak [Benzer: Uğrulamak]

OKUĞAN: Okumayı seven, kitap kurdu

OĞRUŞMAK: Ayrışmak (eklem)

OKUN: Zargana balığı

OĞUK: Köle

OKUNÇUYU: Kütüphâne

OĞUNMAK: 1. Bayılmak 2. Kriz geçirmek

OKURMAK: Kükremek, bağırmak

OĞUR: 1. Kabîle, kavim 2. Vakit, zaman 3. Buhar

OKUTÇU: Muallim

OĞURÇAK: 1. Terkedilmiş 2. Kirmen, eğirmen

OKUTMAN: 1. Öğretim görevlisi 2. Müderris

OĞURÇUN: Salatalık

OKUV: Kurs, tahsil

OĞURLANMAK: 1. Zaman geçirmek 2. Buharlaşmak

OKUVÇU: Kursiyer, talebe

OĞURMAK: 1. Terk etmek 2. Ayırmak

OKUYGA: 1. Olgu, fakt 2. Hâdise

OĞURSAK: 1. Evlâdından ayrı 2. Yavrusundan ayrı

OKYILAN: Atılgan yılan

OĞUŞ: Yumurta sarısı

OLAÇAMAK: Tasvip etmek

OĞUT: 1. Gübre 2. Parça

OLAGAYMAK: İhtiyarlamak

OĞUTMAK: 1. Gübrelemek 2. Parçalamak

OLAĞAN: Sıradan, normal

OĞUŞ: Aile

OLANAK: İmkan

OĞUZ: Mübârek [Benzer: Uğuz]

OLANAY: Sıradan, normal

OHSAMAK: Benzemek

OLAMIŞ: Rivâyet

OHSUNMAK: Pişmân olmak

OLASILIK: İhtimal

OKA: Kefâlet

OLATAY: Büyükbaba, dede

OKALGA: Kütüphâne

OLAV: Atlı araba

OKALMAK: Kefil olmak

OLCAMA: Tahmin

OKATAN: Okçu

OLCAMAK: Tahmin etmek

OKATAR: Arbalet, kurmalı yay

OLCAY: İkbal

OLÇA: 1. Yağma 2. Ganîmet

OMUK: Kibir, büyüklenme

OLÇALAMAK: 1. Yağmalamak 2. Ganîmet paylaşmak

OMUKLAMAK: Kibirlenmek, büyüklenmek

OLÇAM: Nîmet

OMUL: Somon balığı

OLÇATAY: Nîmetli

OMULDURMAK: 1. Sahtekarlık yapmak 2. Aldatmak

OLDAM: Hal, vaziyet

OMULMAK: 1. Dolandırılmak 2. Aldanmak

OLDAMAK: Âdet etmek, alışkanlık edinmek

OMURAV: Kibirli

OLDURUM: Felçli

OMURGAMAK: Kibirlenmek

OLGAMAK: Affetmek

OMURKAK: Kibirli

OLGANAK: Gözbebeği

OMURMAK: 1. İkiye bölmek 2. Eğmek, bükmek

OLGU: 1. Vakâ 2. Mefhum

OMUZÇAK: Apolet

OLGUTMAK: Oluşturmak

OMUZDAK: Vatka

OLMA: Büyük elma türü, tas elma

OMZAMAK: Hamallık yapmak

OLMAZIN: İmkansız

OMZAR: Hamal

OLTURGAÇ: Sallanan sandalye

ONAĞ: Helal

OLTURMAK: Yerine yerleşmek, oturmak

ONAĞÇI: Tasdik eden

OLTURUŞ: Celse

ONAMAK: Tasdik etmek

OLUKAY: 1. Bağırsak 2. Mumbar

ONAMAN: Noter

OLUNGU: Destan, epik şiir

ONALMAK: Felah bulmak

OLULAMAK: Tekbir getirmek [Benzer: Ululamak]

ONARGA: 1. Tâmir 2. Tâdilat 2. Islahat

OLULAV: 1. Tekbir 2. Hürmet 3. İhtimam

ONARMAN: Tâmirci

OMAÇ: Ekmek/yufka doğranmış omlet

ONARSA: Özür, tarziye

OMAK: 1. Cesâret 2. Zerâfet

ONARSAMAK: Özür dilemek, tarziye dilemek

OMAKA: Amut, amuda kalkma

ONARUY: Tâmirhâne

OMAKLANMAK: 1. Cesâretlenmek 2. Kibarlaşmak

ONAŞMAK: Râzı olmak (karşılıklı)

OMAKTANMAK: 1. Kibarlaşmak 2. Nârinleşmek

ONAT: 1. Rızâ 2. Mükemmelliyet 3. Ahlak

OMAR: Edep, ar

ONATMAK: Râzı etmek

OMARTA: Arı çiftliği [Benzer: Umarta]

ONAV: 1. Müzâkere 2. İstişâre

OMARTACILIK: Arıcılık

ONAVÇI: Müşâvir, danışman

OMAZ: Keskin olmayan, kör

ONAVLAŞMAK: İstişâre etmek

OMAZTANMAK: Kesmez olmak, körelmek

ONÇA: Müstesnâ, seçkin

OMAZTIRMAK: Kesmez etmek, köreltmek

ONÇALAMAK: Müstesnâ kılmak, seçmek

ONÇAY: Müstesnâ, seçkin

ORAM: 1. Sokak 2. Siper 3. Labirent

ONDAY: 1. Orijinal 2. Öyle 3. Nizam

ORAMA: Ambalaj

ONDAYLAMAK: Orijinal hâline getirmek

ORAMAK: 1. Sarmak 2. Kesmek, biçmek

ONGAN: 1. Nâzik, kibar 2. Totem 3. Arma

ORAMAL: Başörtüsü, türban

ONGARMAK: Bereketlenmek

ORAMAN: 1. Rençber 2. Tırpancı, orakçı

ONGAY: Felah

ORAN: Nispet

ONGU: 1. Aşık kemiği 2. Sancak, bayrak

ORANA: Göbek bağı

ONGUN: Totem

ORANMAK: Sarılmak, bürünmek

ONMAK: 1. İflah olmak 2. Şifâ bulmak

ORASAN: Fazla, ziyâde

ONMAN: 1. Bahtlı, tâlihli 2. İflah olmuş

ORAŞ: 1. Ambalaj 2. İhâta

ONMAZ: 1. Bedbaht, tâlihsiz 2. İflah olmaz

ORAY: 1. Geç vakit 2. Beşik

ONSAK: Mükemmel [Benzer: Onsuk]

ORAYMAN: 1. Şarkıcı 2. Devriye polisi

ONSUNMAK: Hoşlanmak

ORAYLATMAK: Geciktirmek

ONUKMAK: 1. Doğru düşünmek 2. Solmak

ORAYMAK: Etrafını dolaşmak

ONUL: 1. Teori 2. Doğru düşünce

ORBAY: Orgeneral

ONULÇU: Teorisyen

ORÇAKANAT: Helikopter

ONULGA: Teori

ORÇAMAK: Kavgayı ayırmak

ONUR: 1. İflah 2. Şeref 3. Eğilme (saygı)

ORÇALAMAK: Kavgayı ayırmak

ONURÇAK: Kolan, eyer kayışı

ORÇUM: Civar, çevre

ONURGA: 1. Prensip 2. Omurga

ORÇUMAK: Ekseni etrafında dönmek

ONURMAK: Eğmek, bükmek

ORDA: Devlet

ONZA: Marka

ORDABAŞ: Devlet başkanı

OP: 1. Hîle 2. Hüner

ORDUYOLU: Samanyolu takımyıldızı

OPKUN: Girdap, anafor

ORGA: Flama, birlik bayrağı

OPMAK: İçmek

ORGAK: Ağustos ayı [Benzer: Orak]

OPRAK: Yıpranmış

ORGUMAK: Firar etmek

OPRAMAK: Yıpranmak

ORGUL: Firâri

OPSANMAK: Hayret etmek

ORGULTA: Firar

OPTANMAK: Kurnazlık etmek

ORGUY: Şâman miğferi

OR: 1. Biçilmiş ot 2. Hendek 3. İz

ORLAMAK: Bağırmak

ORALMAK: Geri dönmek

ORLAŞMAK: Bağrışmak

ORMAK: 1. Biçmek, kesmek 2. Kazmak

ORUNGA: Pankart

ORMUK: Yumak

ORUNLANMAK: Mevkî edinmek

ORNALGAN: Yerleşik

ORUY: Akşam

ORNALMAK: 1. Yerleşmek 2. Kök salmak

ORUYTAMAK: Akşam eve geç kalmak

ORNAMAK: 1. İkâmet etmek 2. Mübâdele etmek

OS: Tulum peyniri

ORNAŞ: Yer değiştirme, mübâdele

OSAK: Mangal

ORNAŞMA: Yer değiştirme, mübâdele

OSAL: 1. Kazâ 2. İhmal 2. Fenâ

ORNAŞTIRMA: 1. İskan 2. Mübâdele

OSALLAMAK: 1. Kaza yapmak 2. İhmal etmek

ORNATI: İkâme, yerine koyma

OSALLANMAK: 1. Kazâya uğramak 2. Fenâlaşmak

ORNATMAK: İkâme etmek, yerine koymak

OSALTAMAK: Kazâ yapmak

ORTAÇA: Vasat

OSAMAY: Kuyruk yağı

ORTAR: Şirket, firma

OSBAR: Kendini beğenmiş, narsist

ORTUKÇUN: Sihirli yay ve ok

OSKAY: Mersin balığı

ORU: 1. Huzur (ayakta durma) 2. Kamp yeri

OSMAK: Kıyaslamak, mukâyese etmek

ORUÇU: Vekil

OSMAKLAMAK: Ağzını aramak

ORUGALAN: Kurtadam

OSRAŞMA: Karşılaşma

ORUĞAN: Devlet

OSUYAT: İrşat, öğüt

ORUKLAMAK: Zayıflamak

OŞAK: 1. İhbar, ispiyon 2. İftirâ

ORULMAK: Biçilmek

OŞAKÇI: 1. Muhbir, ispiyoncu 2. İftirâcı

ORULAMAK: İkâme olmak, yerini almak

OŞAKLAMAK: 1. Gammazlamak 2. İftirâ atmak

ORULÇAMAK: Dâhil olmak

OŞAMAK: Benzer olmak, benzemek

ORULMAK: Biçilmek

OŞARGA: Taklit

ORUM: 1. İşâret 2. Hasat 3. Harman 4. Nehir

OŞATMAK: Taklit etmek, benzetmek

ORUMAK: 1. Huzura girmek 2. Ayakta durmak

OŞAV: Taklit

ORUMLAMAK: Vekâlet etmek

OŞUK: 1. Aşık oyunu 2. Fazla

ORUN: 1. Makam 2. Mevki 2. Devlet

OTA: 1. İlaç 2. Bitkisel ilaç

ORUNÇ: Hasat

OTAÇI: 1. Eczacı 2. Halk hekimi

ORUNÇAK: Emânet

OTAĞ: Büyük çadır

ORUNDAMAK: Yerleşmek

OTAĞAN: Erkek Şâman

ORUNDAŞ: Mevkîdaş

OTALMAK: Zararlı bitkileri kesmek

ORUNDUK: Tabure

OTAMAK: İlaçla tedâvi etmek

OTAMAN: Eczacı

OVMACA: Hafif sancı

OTAR: 1. Koloni, müstemleke 2. Çayır, mera

OVMAŞTAMAK: Ovalamak

OTARÇI: Sömürgeci

OVNAMAK: Parçalanmak

OTARGA: 1. İstimlak 2. Müstemleke 3. Otlak

OVNATMAK: Parçalamak

OTARMAK: 1. Hayvan yaymak, otlatmak 2. Gütmek

OVNUK: Parça

OTARMAN: Müstemlekeci

OVŞAR: Masaj âleti

OTAŞ: 1. Ateş 2. Zararlı ot ayıklama

OVŞARLAMAK: Masaj âleti kullanmak

OTAV: Gerdek odası

OVUZ: Mum

OTKAZMAK: Çimen ekmek

OYAĞAN: Lor peyniri [Benzer: Uyağan]

OTKUR: Ezberci

OYAK: Uyanık

OTKURMAK: Ezberlemek

OYAL: Edep, hicap

OTLAK: Mera

OYALÇAN: Mahcup, utangaç

OTLAVUK: Mera, otlak

OYAN: Vites

OTRAÇ: Parsel

OYANMAK: 1. Vites değiştirmek 2. Yükselmek

OTRU: Cephe

OYAT: 1. Vicdan 2. Edep [Benzer: Uyat]

OTRUNMAK: Cephe oluşturmak

OYATMAK: 1. Uyarmak 2. Rey vermek

OTRUŞMAK: Cepheleşmek, karşılıklı konuşlanmak

OYATSIZ: 1. Vicdansız 2. Edepsiz

OTUĞ: Zifaf odası, gerdek odası

OY-BOY: Eyvah

OTUKMAK: Ot yemeye başlamak

OYDALÇI: Terzi

OTUMAK: Zararlı ot ayıklamak

OYDAN: Sütleğen otu

OTUR: Virgül

OYDAŞ: 1. Aynı siyasi görüşten 2. Hemfikir

OTURAĞAN: Felçli

OYDAŞMAK: Hemfikir olmak

OTURDAŞ: Sıra arkadaşı, okul arkadaşı

OYGA: Nakış

OTURGAÇ: Tabure

OYGUNMAK: İhyâ etmek

OTURGAN: Sâkin (yerleşik), meskun

OYGURMAK: Tasavvur etmek

OTUŞ: Fayda

OYLAK: 1. Meydan 2. Seçim pusulası

OTYAM: Baharat

OYLANMAK: Görüş bildirmek

OTYAŞ: Sebze

OYLAŞMAK: Karşılıklı görüş bildirmek

OVÇARKA: Av köpeği

OYLAŞTIRMAK: Tasarlamak, planlamak

OVGAM: Çakıl taşı

OYLAV: 1. Seçim 2. Tefekkür

OVKALAMAK: Masaj yapmak

OYMAÇA: Romatizma

OYMAK: 1. Aşîret 2. Yüzük

OZDUK: Gem

OYMAT: Mevzî

OZDURMAK: Öne geçirmek

OYNAM: Dört

OZGUN: 1. Avangard 2. Önde giden

OYNAV: Piyes, temsil, tiyatro oyunu

OZGAR: Misâfir uğurlama, yolcu etme

OYNAZ: Şuh

OZGARMAK: Misâfir uğurlamak, yolcu etmek

OYNAZLANMAK: Şuh davranışlar sergilemek

OZGUR: Süper

OYRA: 1. Civar 2. Nâra, bağırma

OZMAK: 1. Önde gitmek 2. Şiir okumak

OYRAMAK: Yaklaşmak

OZGURMAN: Süper kahraman (kurgusal)

OYRAN: Katliam

OZUK: Erzak

OYRATMAK: Tâlim etmek, öğretmek

OZULMAK: Geçilmek, geride kalmak

OYTAY: Koruluk, küçük orman

OZUTGAN: Önde giden

OYU: Nakış

OZUTMAK: Öncülük etmek

OYULGA: Nakış, dikiş

-Ö-

OYUM: Kanaat, görüş OYUNUYU: Kumarhâne OYURGANMAK: Tefekkür etmek OYUTMA: Mayalama, fermente etme OYUTMAK: Mayalamak, fermente etmek OZAK: Vajina OZAKAY: Halay OZALAMAK: Öne geçmek OZAMAK: Geleceği tahmin etmek (mantıkla) OZAR: 1. Ced, ata 2. Ata ruhu OZARGAN: Planör OZARMAK: Rüzgarda süzülmek OZATÇI: 1. Mâiyet 2. Refâkatçi OZATÇILIK: 1. Refâkat OZATMAK: Uğurlamak, yola salmak OZAV: Fütürizm, geleceği tahmin etme OZAVÇI: Fütürist, geleceği tahmin eden kişi OZAYTU: Devam

ÖCERMEK: Ateşi karıştırmak ÖCER: Bahisçi, iddiacı ÖCEŞ: Bahis oyunu ÖCEŞKEN: Bahis müptelâsı ÖCEŞMEK: Bahse girmek ÖCEŞMEN: Bahisçi, iddiacı ÖCETMEK: Bahis oynatmak ÖCÜKTÜRMEK: 1. Bahsi kızıştırmak 2. Ateşi artırmak ÖÇEK: İnat ÖÇEMEK: İnat etmek ÖÇEN: İnatçı ÖÇERGEK: Kindar ÖÇEŞ: Baca ÖÇEY: Kin, nefret ÖÇKE: Tiftik keçisi ÖÇMEK: Sönmek ÖÇMEN: Kindar ÖÇTEMEK: Kin beslemek

ÖÇTEY: 1. Kindar 2. Düşman

ÖĞREYİK: Adabı muaşeret, görgü

ÖÇÜĞ: Dua [Benzer: Ötüğ]

ÖĞÜR: 1. Akran, yaşıt 2. Parti (siyâsi) 4. Alışılmış

ÖÇÜKMEK: Garez etmek, kin gütmek

ÖĞÜRLEŞMEK: Gruplaşmak

ÖÇÜMEK: Dua etmek [Benzer: Ötüğmek]

ÖĞÜRSEK: 1. Partizan 2. Arkadaş canlısı

ÖÇÜRGEÇ: 1. Silgi 2. Yangın söndürücü

ÖĞÜT: Nasihat

ÖÇÜRMEK: 1. Söndürmek 2. Silmek

ÖĞÜZ: 1. Nehir 2. Göğüs kafesi 3. Bal arısı

ÖÇÜT: İntikam

ÖK: 1. Zekâ 2. Anne

ÖD: Safra sıvısı

ÖKE: Dehâ, dâhi (üstün zekâ)

ÖDEK: 1. Borç 2. Yemek borusu

ÖKEK: 1. Grup 2. Sınıf

ÖDENEK: Tahsîsat

ÖKELEMEK: 1. Masaj yapmak 2. Sınıflandırmak

ÖDEŞKE: Takas, trampa

ÖKER: Hoş

ÖDKEN: Öd sıvısı, safra suyu

ÖKEREK: Sempatik

ÖDÜGET: 1. Akarsu 2. Irmak tanrısı (mitoloji)

ÖKERSENMEK: Hoşlanmak

ÖDÜNÇ: Borç, karz

ÖKEŞMEK: Kırışmak, buruşmak

ÖDÜR: Zulüm

ÖKLEĞE: 1. Sadaka 2. Zekat

ÖDÜRMEK: 1. Üstün tutmak 2. Seçkinleştirmek

ÖKLEMEK: 1. Zekâsı gelişmek 2. Dinlenmek

ÖĞDÜ: Alkış

ÖKME: Balya

ÖĞE: Unsur, element

ÖKMEK: 1. Balyalamak 2. Küpe

ÖĞEÇ: Genç koyun

ÖKSEM: Yabâni sarımsak

ÖĞELÇE: 1. İstinat duvarı 2. Sınır tel örgüsü

ÖKSEMEK: 1. Ağlamak 2. Yükselmek 3. Hıçkırmak

ÖĞELEY: Yüce, ulu

ÖKSÖKE: Çiftbaşlı kartal (mitoloji)

ÖĞEMEK: Kusmak

ÖKSÜ: Keman yayı

ÖĞEN: 1. Avlu, ön bahçe 2. Reis 3. Sihirli

ÖKSÜMEK: Özlemek

ÖĞEPE: Ruh

ÖKSÜZLER: Küçükayı takımyıldızı

ÖĞER: 1. Diğer, başka 2. Yukarı

ÖKTEM: 1. Âmir 2. Hükümran

ÖĞRE: Kız arkadaş, manita

ÖKTEV: 1. Âmirlik 2. Hükümranlık

ÖĞRELEMEK: Yukarı çıkarmak, yükseltmek

ÖKÜL: Müşâvir

ÖĞRELENMEK: Yukarı çıkmak, yükselmek

ÖKÜLDENMEK: İnkişaf etmek, gelişmek

ÖĞRENÇ: 1. Ders 2. İbret

ÖKÜLDÜK: Salâhiyet

ÖĞRENEK: Ders

ÖKÜLGEN: Kümülatif, yığılgan

ÖĞRETİ: Doktrin

ÖKÜM: Balya

ÖKÜNÇ: Taklit

ÖLTÜRCÜ: Kâtil

ÖKÜNMEK: Taklit etmek

ÖLÜK: 1. Cansız 2. Ceset

ÖKÜT: Pişmanlık

ÖLÜKÖYDÜRME: Kramasyon, ölü yakma

ÖKÜTMEK: Pişman olmak

ÖLÜKÖYDÜRMEK: Kramasyon yapmak, ölü yakmak

ÖL: Nem [Benzer: Höl]

ÖLÜKÜYÜ: Morg, meyithâne

ÖLCEY: 1. Takdis, kutsama 2. Tâlih 3. Şans

ÖLÜŞKEN: Cansız, fersiz

ÖLÇE: Paradigma, ölçüm sâbiti

ÖLÜTMEK: Nemlendirmek

ÖLÇELEMEK: Paradigma belirlemek

ÖMÇE: Mîras

ÖLÇEM: 1. Ebat, buut 2. Kriter, kıstas

ÖMÇELEMEK: Mîrastan pay almak

ÖLÇER: Ölçü âleti

ÖMÇÜK: Örümcek

ÖLÇERMEK: Ateşi canlandırmak

ÖME: İmece, ortaklaşa

ÖLÇEV: 1. Standardizasyon 2. Kriter

ÖMEK: 1. İrfan 2. Anlamak 3. Siyâsi parti

ÖLÇEVİÇ: Ölçü sistemi

ÖMEKEY: Mürver ağacı

ÖLÇÜN: Standart

ÖMEKLEMEK: Eğilmek

ÖLÇÜNDÜZ: Mühendis

ÖMELEMEK: Elbirliği yapmak

ÖLÇÜT: Kriter

ÖMLEŞMEK: Bir araya gelmek

ÖLDÜRGEN: Kâtil

ÖNÇEK: Çıkıntı

ÖLDÜRMEN: Cellat

ÖNÇEKLEMEK: Çıkıntı yapmak

ÖLEKŞE: Leş, hayvan ölüsü

ÖNDE: Pusu

ÖLEMEN: 1. Cimri 2. Ceset

ÖNDEĞEN: Yumurta

ÖLENGE: Hani balığı

ÖNDELEMEK: Pusu kurmak

ÖLENK: Şiir

ÖNDELENMEK: Pusuya yatmak

ÖLENKMEN: 1. Şair 2. Manzume

ÖNDEME: Slogan

ÖLESEY: Büyükanne, nine

ÖNDEMEK: Slogan atmak

ÖLEŞ: Leş, hayvan ölüsü

ÖNDER: Lîder

ÖLET: Kıran, ölümcül salgın

ÖNDEV: 1. Şiar 2. Komisyon (aracılık)

ÖLEZİK: Alevsiz ateş, harsız ateş

ÖNDEVÇİ: Komisyoncu (aracı)

ÖLEZİMEK: Alevi sönmek

ÖNDÜR: 1. Tahsilat 2. Îmalat

ÖLGEŞMEK: Mazhar olmak, erişmek

ÖNDÜRÇÜ: 1. Müstahsil 2. Îmalatçı

ÖLGÜN: Cansız

ÖNDÜRMEK: 1. Tahsil etmek 2. Îmal etmek

ÖLSEMEK: Ölecek gibi olmak

ÖNEÇ: 1. Mümessil 2. Yemek borusu

ÖNELEMEK: 1. Avans vermek 2. Delege seçmek

ÖRBE: 1. Nakış 2. Leylek

ÖNELEV: Delegasyon

ÖRBEK: Çuhâ

ÖNEN: İmam [Benzer: Ünen]

ÖRBEKEY: Leylek

ÖNENMEK: 1. Çiçek açmak 2. Renklenmek

ÖRBELEMEK: Nakış işlemek

ÖNER: Yağ

ÖRÇİN: İp merdiven

ÖNERGE: 1. Teklif 2. Kânun teklifi

ÖRÇÜK: Saç örgüsü

ÖNET: Kasıt

ÖRÇÜMEK: Büyümek

ÖNGEÇ: Gırtlak

ÖRÇÜL: Optimist, iyimser

ÖNGEN: Çehre, sîma

ÖRDE: Rüşvet

ÖNGEY: Zengin

ÖRDEMEK: Tahıl yığmak

ÖNGÖRMEK: 1. Tahmin etmek 2. Tespit etmek

ÖRDEŞ: Tahıl yığını

ÖNGÜÇ: Avans

ÖRE: 1. Borç 2. Kolon, beton direk

ÖNGÜZ: Merhamet

ÖREÇE: Saç örgüsü

ÖNGÜZREMEK: Merhamet etmek

ÖREK: 1. Hayâlet 2. Başıboş

ÖNK: 1. Renk 2. Zengin

ÖREKE: 1. Kirmen, eğirmen 2. Avlu, ön bahçe

ÖNMEK: 1. Yönlendirmek 2. Yetiştirmek

ÖRELEMEK: Borç vermek

ÖNMEN: Köprücük kemiği

ÖREME: 1. Krema 2. Süt tozu

ÖNREK: Biraz önce

ÖREN: Harâbe, virâne

ÖNSEZİ: Hissiyat

ÖRGE: Saray

ÖNÜK: Peruk

ÖRGEN: 1. Sicim, halat 2. Kazık 3. Tekstil

ÖNÜKLENMEK: Peruk takmak

ÖRGENMEK: 1. Sicim örmek 2. Kazık çakmak

ÖNÜM: Mahsul

ÖRGÜĞEN: Çadır, otağ

ÖNÜNÇE: Hele

ÖRGÜL: 1. Duâ 2. Sunu (Tanrı’ya)

ÖNÜR: 1. Aile 2. Mıntıka, bölge

ÖRGÜN: Mikrop

ÖNÜRDEMEK: Aile kurmak

ÖRGÜT: Teşkîlat

ÖNÜRTEY: Aile toplantısı

ÖRK: Urgan, halat

ÖNÜZ: Boz ayı

ÖRKLEMEK: Bağlamak

ÖPEY: Bebek

ÖRKE: Baca

ÖPKE: Karaciğer

ÖRKEÇ: 1. Süt tozu 2. Kambur

ÖPÜNMEK: Öper gibi yapmak

ÖRKEN: Filiz

ÖR: 1. Köz 2. Tohum 3. Yokuş

ÖRKENDEMEK: İnkişaf etmek, gelişmek

ÖRKENDEV: İnkişaf, gelişme

ÖSMEK: 1. Çoğalmak, artmak 2. Esmek

ÖRKEŞ: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

ÖSTEME: 1. Zam 2. İlâve, ek

ÖRKLEMEK: Bağlamak

ÖSÜMEK: Bitki büyümek, bitmek

ÖRLEMEK: 1. Güneş doğmak 2. Yükselmek

ÖSÜMDÜK: Nebat, bitki

ÖRLENMEK: Belirmek

ÖŞE: İşte

ÖRLEV: İnkişaf, gelişme

ÖŞEK: Vaşak [Benzer: Üşek]

ÖRLÜK: 1. Şövalye 2. Yiğit

ÖŞENÇE: Yâni

ÖRNEK: 1. Örgü kalıbı 2. Numûne

ÖŞPENDİ: Kindar

ÖRNEMEK: 1. Çoğalmak, artmak 2. Üremek

ÖŞERGEN: İştahlı

ÖRPEK: Başörtüsü, türban

ÖŞERMEK: 1. İştahlanmak 2. Canı çok istemek

ÖRT: 1. Vücut ateşi 2. Yangın

ÖŞKERMEK: Üfürükçülük yapmak

ÖRTEMEK: 1. Ateşlenmek (vücut) 2. Yandırmak

ÖŞPENDİ: 1. Düşman 2. Kindar

ÖRTENMEK: 1. Yanmak 2. Üzülmek

ÖŞÜKMEK: İçerlemek, üzülmek

ÖRTKEN: Havyar, balık yumurtası

ÖŞÜN: Şarj

ÖRTÜM: Müshil

ÖŞÜNMEK: Şarj olmak

ÖRTÜNCEK: 1. Türban 2. Çarşaf (giysi)

ÖŞÜNLEMEK: Şarj etmek

ÖRÜÇE: Diyafram zarı

ÖT: 1. Zaman 2. Vakit

ÖRÜK: Kayısı

ÖTÇEK: Saat [Benzer: Ödçek]

ÖRÜM: Çelenk

ÖTEĞEN: Ötücü, çok öten

ÖRÜN: Bahşiş

ÖTELMEK: 1. Zaman geçmek 2. Çalışmak

ÖRÜNDÜRMEK: Bahşiş vermek

ÖTEM: Mâzi, geçmiş

ÖRÜNMEK: Kaymak tutmak

ÖTER: 1. Virgül 2. Kurban

ÖRÜŞ: Rampa

ÖTERİ: Muvakkat, geçici

ÖRÜŞMEK: Kavga etmek

ÖTKEN: 1. Geçe 2. Çok öten

ÖRÜZ: 1. Nehir 2. Akarsu (genel)

ÖTKER: Keskin

ÖRÜZMEK: 1. Ürkütmek 2. Efsânevî bir kahraman

ÖTKERGİÇ: İletken

ÖRZÜRGÜÇ: Pompa

ÖTKERMEK: İletmek

ÖSEK: İftirâ

ÖTKÜNMEK: Pişman olmak

ÖSEKLEMEK: İftirâ atmak

ÖTKÜNÇ: Pişmanlık

ÖSKÜN: Fidan

ÖTKÜNÇEK: Pişman

ÖSME: Rastık

ÖTKÜR: 1. Nükte, espri 2. Şiddetli 3. Cesur

ÖTLEĞEN: Çalı bülbülü

ÖVRENİŞEN: Sâhibine alışkın

ÖTRE: “U-Ü” sesi veren noktalama (Arap Alfabesi)

ÖVRENİŞMEK: Sâhibine alışmak

ÖTÜĞ: Duâ [Benzer: Öçüğ]

ÖVRÜLMEK: Sapmak, ayrılmak

ÖTÜĞÇÜ: Duâcı

ÖYERME: Kar fırtınası

ÖTÜKEN: 1. Efsânevî şehir 2. Efsânevî başkent

ÖYKEM: Grup

ÖTÜMLÜ: Geçişli fiil (dilbilgisi)

ÖYLENGE: Nikah

ÖTÜMSÜZ: Geçişsiz fiil (dilbilgisi)

ÖYLENME: Nikah töreni

ÖTÜNMEK: Duâ etmek

ÖYLÜK: Kiler

ÖTÜNÜÇ: Temennî

ÖYME: Tülbent

ÖTÜNÜŞ: Ricâ

ÖYNE: 1. Nöbet 2. Öğün, vakit

ÖTÜR: Târih

ÖYRENÇEK: Şâkirt, öğrenci

ÖTÜRGEMEK: Ukalâlık yapmak

ÖYREK: Macar ördeği (Netta türü)

ÖTÜRMEK: 1. Zaman geçirmek 2. Yolcu etmek

ÖYÜR: Grup, parti

ÖVEN: Avlu, ön bahçe

ÖYÜRME: Hortum (rüzgar)

ÖVET: Methiye

ÖZBİLERMEN: Kendini bilir, aklı başında

ÖVEZ: Tazminat

ÖZDEN: 1. Nâzik 2. Timüs bezi (tıp, anatomi)

ÖVGÜ: Methiye

ÖZDENLİK: Nezâket

ÖVGÜMEN: Metheden

ÖZDEŞ: Muâdil

ÖVSÜN: Niyet

ÖZDEVİNGEN: Otomatik

ÖVSÜNMEK: Niyet etmek

ÖZDEYİŞ: Vecize

ÖVÜK: İbik, sorguç

ÖZDÜK: 1. Nefs, can 2. Hüviyet

ÖYDÜM: İlmek

ÖZEÇ: Tiner, inceltici

ÖYEGİREN: İç güveysi

ÖZEK: Merkez

ÖYEK: Mîde

ÖZEKİ: Şifâhi, ağızdan

ÖYEMEK: Hamur açmak

ÖZELENMEK: Yalvarmak

ÖYENKİ: Söğüt ağacı

ÖZELEŞTİRİ: Otokritik

ÖYKE: 1. Nefret 2. Hışım

ÖZEMEK: İnceltmek, sulandırmak

ÖYKELEK: Küskün

ÖZEN: 1. Vâdi 2. Nehir 3. Îtinâ 4. Ruh tanrısı (mit)

ÖYKEMEK: 1. Ayakkabı vurmak 2. Gücenmek

ÖZERE: Mütekâbiliyet

ÖYKEN: Akciğer

ÖZERK: Muhtar, kendi başına karar verebilen

ÖYLENMEK: 1. Nikah kıymak 2. Evlenmek

ÖZGE: Gayrı, diğer, başka

ÖZGERMEK: 1. Tebdil olmak 2. Tâdil olmak

PAKIRDAMAK: Kahkaha atmak

ÖZGERTİŞ: 1. Tebdil, değiştirme 2. Tâdilat

PÂKİ: Pâkistanlı, Urdu

ÖZGERTMEK: 1. Tebdil etmek 2. Tâdil etmek

PÂKİCE: Pâkistan dili, Urduca

ÖZGÖREV: Misyon

PÂKİYE: Pâkistan

ÖZGÜÇ: 1. Şalter 2. Düğme (elektrik)

PAKTAMAK: Övmek, methetmek

ÖZGÜLEMEK: Tahsis etmek

PAKTANMAK: Övünmek, metholunmak

ÖZGÜN: Münhasır

PALAK: Kayık küreği

ÖZGÜR: Hür

PALAN: Gilaboru ağacı

ÖZGÜVEN: Îtimâd-ı Nefs

PALAR: Su yosunu [Benzer: Balar]

ÖZMÜR: Ergen

PALÇAN: Seramik şişe

ÖZLENÇ: Hasret

PALGAŞ: 1. Duvar 2. Sur 2. Çamur, balçık

ÖZRE: Üzerinde

PALGAT: Kasaba [Benzer: Balgat]

ÖZTÜRKÇE: Yabancı dillerden arındırılmış Türk dili

PALIT: 1. Duvar 2. Sur [Benzer: Balıt]

ÖZÜÇE: Kendiliğinden

PALMA: Palmiye ağacı (Avrupa dillerinden)

ÖZÜK: İffet, nâmus

PALMAK: Duvar örmek [Benzer: Balmak]

ÖZÜKMEK: Acıkmak

PAKTAGAN: Güz bayramı (22-23 Eylül)

ÖZÜL: Esas, asıl

PANDA: Bambu ayısı (Nepalce’den)

ÖZÜMÇÜL: Egoist

PAPAK: Kürk şapka

ÖZÜN: 1. Temyiz 2. Zamk

PARAG: Fino köpeği

ÖZÜNÇE: Temyiz, aklanma

PARÇIK: Sığırcık kuşu

ÖZÜNSELİK: Husûsiyet

PARDON: Kusura bakmayın (Fransızca’dan)

ÖZÜNDÜK: Orijinal

PARGA: Kuvvet

ÖZÜT: Konsantre

PARTLAÇ: Bomba

ÖZVERİ: Fedâkarlık

PARTLAMAK: Patlamak

ÖZVERMEK: Fedâ olmak

PASMARLAMAK: Tecâvüz etmek

ÖZVERMEN: Fedâi

PASTIRGAÇ: Cendere

ÖZYETİ: Hak

PASTIRMA: Baharatlı et kurutması

-P-

PASTIRMAK: 1. Tartmak 2. Preslemek

PAÇAK: Kabuk (karpuz, kavun, kabak) PAĞALÇAK: Ayak kemiği PAK: 1. Metih 2. Sitâyiş (köken net değil)

PAŞKARMAK: 1. İdâre etmek 2. Hükmetmek PAŞMAK: 1. Ayakkabı 2. Başarılı olmak PAŞTAMA: Bayramın ilk günü

PAŞTAMAK: 1. İdâre etmek 2. Başlamak

PAZMAK: Mektup yazmak

PAŞTU: Afgan

PAZINMAK: Zulmetmek

PAŞTUCA: Afganca

PAZIRMAK: 1. Kâbus görmek 2. Dâva açmak

PAŞTUYA: Afganistan

PAZIŞMAK: Mektuplaşmak

PAŞTUK: Muhtar, köy başkanı

PEÇEK: Duvar sarmaşığı

PATA: Tâziye

PEÇELGEN: Hadım, iğdiş

PATAÇI: Tâziye veren

PEÇENE: Bisküvi

PATAN: Penis

PEÇMEK: Hadım etmek, iğdiş etmek

PATAT: Patates (Aravakça’dan, Taino lehçesi)

PEGEM: Çalı horozu

PATKA: Nikotin (köken net değil)

PEGENE: Kukla

PATRAK: Mısır kavurgası, popkorn

PEĞERLEK: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

PATRAMAK: Dağılmak, saçılmak

PEKMEK: Karpuz balı

PAVURGAN: Uçar sincap, pteromyini

PEKNE: Boza (buğday, darı ekşitmesi)

PAY: 1. Zengin 2. Mübârek [Benzer: Bay]

PEKREŞMEK: Pekişmek, katılaşmak

PAYA: Sırık

PEL: Somon balığı

PAYAK: Demin, az önce

PELÇEV: Çeyiz

PAYALA: Demin, az önce

PELEN: Gazel (hayvan)

PAYALAMAK: Sırık dikmek

PELENE: Üvez ağacı

PAYAN: Armonika (müzik âleti, Rusça’dan)

PELNEMEK: Tedârik etmek

PAYANA: Kurban töreni [Benzer: Bayana]

PEPEME: Kekeme

PAYBA: Çuval

PERÇEĞEN: Moltacilla kuşu

PAYDARA: Kurban derisi

PERGEMEK: Başını örtmek

PAYGA: At yarışı, at koşusu

PERGENÇEK: 1. Duvak 2. Başörtüsü, türban

PAYLAK: İstihbârat

PERİNMEK: Huysuzlanmak

PAYLAMAK: 1. Zengin olmak 2. İstihbârat toplamak

PERİNÇEK: Huysuz

PAYLAŞ: Zenginlik

PERLEĞEN: Karadut

PAYNAGAN: Kış bayramı (21-22 Aralık)

PERSİK: Şeftâli (Rusça’dan)

PAYTAL: Kurbanlık hayvan

PERTLEMEK: Patlamak

PAYZAN: Kavanoz

PERTLEN: Patlak

PAZÇAK: Mektup zarfı

PEŞEMEK: Eşelemek

PAZÇAN: Mektup

PEŞMEK: Güneşte kurumak

PEŞEKMEK: Güneşte olgunlaşmak

PİŞÇE: Yemek

PETENEK: Mîde

PİŞKEN: Olgun, pişmiş

PIÇILDAMAK: Fısıldamak

PİŞPEĞEN: Ham, çiğ

PIÇGAN: Hadım, iğdiş

PİTİM: 1. Senet 2. Mukâvele

PIÇKA: Kibrit [Benzer: Bıçka]

PİYELEMEK: Kundaklamak (bebeği sarmak)

PIÇRAĞAN: Pis, kirli

PİZEN: 1. Delilik otu 2. Delirtici zehir

PIÇRAK: Pis, kirli

POĞDARGA: Gurur

PIÇRATMAK: Kirletmek

POĞDARGAMAK: Gururlanmak

PIĞRAĞAN: Helikopter

POĞDARHA: Ejderhâ

PIĞRAMAK: Yükselmek, havalanmak

POĞANAK: 1. Yağmur rüzgarı 2. Ejderhâ

PIRGI: Düdük

POĞURMAK: Ezmek

PIRLAMAK: 1. Fırlamak 2. Titremek 3. Uçuşmak

POLAT: Çelik

PIRLANMAK: 1. Dönmek 2. Tozlanmak

POLÇAV: Vâde

PIRLAVAÇ: Fırıldak (oyuncak)

POR: 1. Küstah 2. Mantar kavı

PIŞIRDAMAK: Fısıldamak

PORAZ: Alacakaranlık

PIŞKAN: Fırın

PORDAK: Testis, husye

PIŞLAK: Peynir [Benzer: Bışlak]

PORHAN: Şâman, kam

PIŞMAK: Pişmek (fırın) [Benzer: Pişmek]

PORLAN: Terbiyesiz

PITANAK: Yapışkan diken, pıtırak

PORLANMAK: Terbiyesizlik yapmak

PIZIRMAK: Fırınlamak, fırında pişirmek

PORSUK: Kokar sansar

PIZRAK: Dağ kedisi

POSTAN: Bekar

PİDİÇİN: Tatlısu levreği

POTUK: Deve yavrusu

PİÇEN: 1. Kuru ot, kes 2. Temmuz [Benzer: Biçen]

POZAN: Silgi

PİÇGEN: Hadım, iğdiş

POZKUÇ: Kayabalığı

PİÇMEK: Hadım etmek, iğdiş etmek

POZMAK: Feshetmek

PİLİK: Fitil

PÖGE: Hesap

PİNDEK: Cüce, bücür

PÖGERMEK: Problem çözmek

PİNTİ: Cimri (Köken belirsiz)

PÖLEK: Düğün yemeği

PİRPİREK: Fırıldak (oyuncak)

PÖREŞ: Porsuk

PİRTELEK: Set, engel

PÖZE: Çeşme

PİSİK: 1. Kedi 2. Ev kedisi

PÖZEK: Şubat ayı

PUÇ: 1. Iskarta 2. İkrâmiyesiz piyango bileti

PUŞAYMAK: Hayıflanmak, söylenmek

PUÇUR: Tomurcuk

PUŞMAK: Kederlenmek

PUDAK: 1. Dal, kol 2. Budak

PUŞURGANMAK: Darılmak, küsmek

PUĞBAY: Beşik

PUYGAN: Akçam ağacı

PUĞLANMAK: Öfkelenmek

PUZUĞAN: Pankreas

PUĞUR: Karaciğer

PUZUN: Sodyum sülfat

PULAN: Alkes geyiği

PÜDRE: Sibirya tilkisi

PULAY: Haram

PÜDÜRÇÜ: İnşaatçı (müteahhit)

PULAYSIMAK: Haram yediği için hastalanmak

PÜDÜRGE: 1. Kaya balığı 2. İnşaat

PULGAMAK: Karıştırmak

PÜDÜRMEK: İnşâ etmek

PUMA: Dağ aslanı (Keçuaca’dan)

PÜĞREK: 1. Kambur 2. Sırtı eğri kişi

PUR: Koku

PÜKSÜN: Lâdes kemiği

PURA: 1. Aygır 2. At tanrısı (mitoloji) 3. Kulübe

PÜR: Yaprak

PURAĞAN: Kar fırtınası [Benzer: Burağan]

PÜRÇEK: 1. Kâkül 2. Tomurcuk

PURAMAK: 1. İlâve etmek 2. Koklamak

PÜREMEÇ: 1. Hamburger 2. Bir tür börek

PURBAŞ: İspinoz kuşu

PÜRGE: Sepet

PURÇ: Biber [Benzer: Burç, Murç]

PÜRGEMEK: 1. Örtmek 2. Kaplamak

PURGAMAK: Döndürmek

PÜRKÜÇ: Fıskiye

PURGUÇ: Tornavida [Benzer: Burguç]

PÜRKÜMEK: Püskürmek

PURMAK: 1. Kokmak 2. Çevirmek

PÜRLENMEK: Yaprak açmak

PURNAMAK: Öne geçmek

PÜSE: Kemer

PURUMAK: Koklamak

PÜSKÜL: Saçak

PUSALGA: Siper

PÜŞKEÇ: Bisküvi

PUSANÇ: Sipere yatma

PÜŞKEL: Peksimet

PUSANMAK: Sipere yatmak

PÜTKÜ: Liste

PUSARIK: Serap, göz yanılsaması

PÜTMEK: Yazmak

PUSAT: Silah

-R-

PUSKU: Siper PUSMAK: 1. Pusuya yatmak 2. Sipere yatmak PUSUŞMAK: Karşılıklı pusuya yatmak PUŞAK: Kederli, elemli

RAKUN: Amerikan sansarı (Algonkince’den) ROBOT: İnsan görünümlü makine (Çekçe’den) RUTEN: Ukraynalı RUTENCE: Ukrayna dili

RUTENİYE: Ukrayna

SAĞALDIRIK: Çene altından bağlanan şapka

-S-

SAĞALDAMAK: Sağmak (süt)

SABAK: 1. Mısır koçanı 2. Demet 3. Deste SABAKLAMAK: Değnekle dövmek SABAMAK: 1. Vurmak 2. Dövmek SABANTOY: Saban bayramı SABAŞMAK: Vuruşmak SABUKLAMA: Hezeyân SABUKLAMAK: Hezeyân etmek SAÇAĞAN: Hamam böceği SAÇARGA: Tohum saçma âleti SAÇAYIRAN: Toka SAÇI: Sunu, saçarak kurban (yiyecek, içecek) SAÇILGA: Sunu, saçarak kurban (yiyecek, içecek) SAÇULAMAK: Serpmek SADAK: Ok kılıfı SADANMAK: Tesellî olmak SADATMAK: Tesellî etmek SADILAMAK: Yoklama yapmak SAGALAK: Bıyıklı balık SAGALAMAK: Merhamet etmek SAGAY: Tereyağı SAGAYMAK: İyileşmek, güzelleşmek SAGU: Ağıt SAGUN: Hekim, doktor SAGUNUYU: Muayenehâne SAĞAK: 1. Havan, dibek 2. Çene altı SAĞAKAY: Sağlak, sağ elini kullanan SAĞAL: Güğüm SAĞALAMAK: Gözetmek SAĞALDA: Basamak

SAĞALTMAK: Tedâvi etmek SAĞALTMAN: Hekim, doktor, tabip SAĞAM: Saç boncuğu SAĞAN: Sığır, inek SAĞANA: Sanduka SAĞANMAK: Korkutmak SAĞARGA: Süt sağma makinesi SAĞARTKA: Koyun kenesi SAĞAŞ: Körebe oyunu SAĞAT: 1. Dinç 2. Durak 3. Mümin SAĞAYMAK: 1. Dinçleşmek 2. Komadan çıkmak SAĞAMUK: Sağlak, sağ elini kullanan SAĞBAMAK: İkâz etmek SAĞDUYU: 1. Basîret 2. Temkinli düşünme SAĞIKMAK: Şifâ bulmak, şifâyap olmak SAĞILGAN: Sağmal, süt veren SAĞIMÇI: Süt sağan kişi SAĞIMKAY: Sağmal, süt veren SAĞIN: Sahih, doğru SAĞINÇ: 1. Tıp 2. Tereddüt, kararsızlık SAĞINDIZ: Hekim, tabip SAĞINGAR: Sağduyulu, basîretli SAĞINMAK: 1. Özlemek 2. Sanmak 3. Merak etmek SAĞINIŞ: Özlem, hasret SAĞIŞ: 1. Akıl 2. Zekâ 2. Matematik SAĞIŞRAŞMAK: Telaş etmek SAĞIŞTIRMA: Nispet, oran SAĞLAK: Bıyıklı balık SAĞULGA: Süt kovası

SAĞZIN: Muska

SAKYAN: Muska, hamaylı

SAH: 1. Âmin 2. Aynen

SALACAK: Teneşir taşı

SAK: Dikkat

SALAHAY: Püskül

SAKA: Aşık kemiği

SALAV: Dâvetiye

SAKAĞI: Ruam hastalığı

SALAY: İşâret

SAKAR: Sabun

SALBAN: Karabuğday

SAKAV: 1. Teyakkuz, alarm 2. Peltek, kekeme

SALÇIN: Hırçın

SAKÇAN: Yaban arısı

SALDA: 1. Pulluk, saban 2. Şâman ruhu

SAKÇI: Bekçi

SALDAM: Sıra, bank, oturak

SAKIÇI: Muhafız

SALDAMAK: Kemirmek

SAKIĞ: Serap, göz yanılsaması

SALGA: 1. At kızağı 2. Kement

SAKIL: Hint sincabı

SALGANMAK: Sallanmak

SAKILGA: Müdâfa

SALGALANMAK: Dalgalanmak

SAKIMAK: 1. Hayal görmek 2. Serap görmek

SALGAMAK: Ayırmak, bölmek

SAKINDIRIK: Gerdanlık

SALGAR: 1. Usül 2. Kâide, kural

SAKINDIRMA: 1. İhtar 2. Îkaz

SALGIT: Fidye

SAKIR: Hayâlet

SALIĞ: 1. Emânet 2. Haftanın ikinci günü

SAKIRGA: Kene

SALIĞÇI: Emânetçi

SAKLAĞAÇ: Sarnıç

SALIK: 1. Put, fetiş 2. Haber

SAKLAM: Emânet, vedia

SALIKÇI: Haberci

SAKLANÇ: 1. İhtiyat akçesi (muhasebe) 2. Emânet

SALINDI: Saç örgüsü

SAKLANGAN: Mahfuz

SALINGI: Elbise eteği

SAKLAV: Emânet, (saklayıcılık)

SALIŞTIRMA: 1. İzâfet, görecelik 2. Kıyas

SAKLAVUL: 1. Kasa bekçisi 2. Banka koruması

SALIŞTIRMAK: 1. İzâfe etmek 2. Mukâyese etmek

SAKLIK: 1. Temkin 2. İhtiyat

SALKAMA: Ayran

SAKMAN: 1. Muhâfız 2. Fırsat

SALKAR: Köhne

SAKRAK: Sürâhi

SALKIN: 1. Rüzgar 2. Serinlik 3. Rüzgar tanrısı (mit)

SAKSAĞUL: Haloksilon ağacı

SALKINMAK: Rüzgar esmek

SAKTALGAN: Mahfuz

SALLAK: Kasap

SAKTAMAK: Muhafaza etmek

SALLAMA: 1. Kristal 2. Avize

SAKTAN: Zinhar

SALMAÇ: Makarna

SALMAK: Ciddiyet

SANAŞMAK: Muhasebe etmek

SALPANMAK: Boşuna uğraşmak

SANAT: Hesap (Arapça “Sanat” ile ilgisi yoktur)

SALT: 1. Sırf 2. Mutlak

SANAV: Zan

SALTAN: 1. Bekar (Salt: Tek) 2. Sultan (benzeşimle)

SANAY: Muhâsebe

SALTAR: 1. Kral, monark 2. Galaksi

SANÇAN: Çuvaldız

SALTIK: Mutlak

SANÇAR: Hançer

SALTMAK: Çözmek

SANÇKI: Çatal

SALVAR: Akbaba kuşu

SANÇMAK: Saplamak, batırmak

SAMLAMAK: İlaç vermek

SANÇILMAK: Saplanmak, batırılmak

SAMRAMAK: 1. Söylenmek 2. Sayıklamak

SANÇIRA: Şecere, soyağacı

SAMURAY: Japon savaşçısı (Japonca’dan)

SANÇIŞMAK: Karşılıklı saplamak, bıçaklaşmak

SAN: 1. Rakam 2. Ünvan 3. Miktar

SANDAY: Niyet

SANAÇ: Düşünce

SANDAYLAMAK: Niyet etmek

SANAÇLAMAK: Aklına takmak

SANDAYLANMAK: Niyetlenmek

SANAĞ: Hesap

SANDIRAK: Hezeyan

SANAĞÇI: Muhasebeci

SANDIRAMAK: Hezeyan etmek

SANAĞAN: Niyetli

SANDUĞAÇ: Bülbül

SANAĞAT: 1. Muhasebe 2. Hesaplama

SANGAY: 1. İhmalkar 2. Av tanrısı (mitoloji)

SANAKDAMAK: Niyet etmek

SANGARMAK: İhmâl etmek

SANAL: Zâhirî

SANI: Zan

SANALGA: İlüzyon, yanılsama

SANIK: Zanlı

SANALMAK: Takdir edilmek

SANKILÇAK: Kırkbayır (organ)

SANAM: 1. Rakam 2. Hesap

SANLAV: Muhterem, saygıdeğer

SANAMAK: 1. Tefekkür etmek 2. Hesaplamak

SANRIMAK: Halüsinasyon görmek

SANANMAK: 1. Tefekkür etmek 2. Hesaplanmak

SANSINMAK: Kaâle almak

SANAR: Müshil, pürgatif

SANSIZLAMAK: Kaâle almamak

SANARAK: Halüsinasyon

SANTALANMAK: Aklını yitirmek

SANARKAMAK: Kederlenmek, tasalanmak

SANTUR: Yunan çalgısı (Yunanca’dan)

SANARKANMAK: Kederlenmek, tasalanmak

SANULGA: Not, hatırlatma

SANASAN: Sanki

SAPAL: Kiremit

SANAŞ: Muhâsebe

SAPALAK: 1. Tevzî, dağıtım 2. Ziraat vergisi, öşür

SAPÇAK: Varil

SARGAT: İğde

SAPINÇ: Dalâlet, sapkınlık

SARGAY: 1. Yaban gülü 2. Yönetici tanrı (mitoloji)

SAPINMAK: Manyaklaşmak

SARGAYAH: Hristiyan bahar bayramı, maslenitse

SAPLAK: Kabza

SARGAYMAK: Sarılık olmak

SAPTAMAK: Tespit etmek

SARIKUŞ: Şâhin kuşu

SARA: Ay (takvim ölçüsü)

SARIN: Beste

SARAÇ: Çift hörgüçlü deve

SARINCAK: 1. Şal 2. Çarşaf (giysi)

SARAĞAÇ: Başörtüsü

SARINÇI: Besteci

SARAĞAN: Mercanköşk bitkisi

SARINDAMAK: Beste yapmak

SARAK: Ambalaj

SARKAÇ: Pandül

SARAMAY: Tereyağı

SARKAN: Ejderha [Benzer: Sarhan]

SARAMCIN: Maymun (Öneri: Şempanze)

SARKAYIK: İşkembe

SARALA: Sarı kaz

SARKIM: 1. Kuru buz 2. Yoğurt suyu

SARAN: 1. Tamahkâr, açgözlü, 2. Cimri, pinti

SARKINÇAK: Kırkbayır (organ)

SARANA: Zambak

SARKIRAV: Şarıltı

SARANÇA: Yusufçuk böceği

SARKIT: Stalaktit

SARANGA: 1. Sigara 2. Puro

SARKUÇ: Kalbur, elek

SARANLANMAK: Fedâ etmek

SARLAK: Kokarca (hayvan)

SARATAN: Peygamberdevesi böceği

SARLAMAK: Sarılmak

SARAPAN: Bluz, kolsuz atlet

SARLANMAK: Sarılmak

SARAŞ: Sahur

SARLAŞMAK: Sarılmak

SARBAKŞIN: Maymun

SARLUK: Yak sığırı, Tibet sığırı

SARBAYKAN: Yün çırpıcı, hallaç

SARMAL: Helezoni, spiral

SARBAYMAK: 1. Yün çırpmak 2. Parmak ayırmak

SARMALMAK: Helezon oluşturmak, spiralleşmek

SARBAZAN: Top (silah) [Benzer: Tarbazan]

SARMATMAK: Sardırmak

SARÇAK: Ayçiçek yağı

SARMUK: Şalgam

SARGA: 1. Başörtüsü 2. Halbur, elek

SARNAÇI: Besteci

SARGALDAK: Sarı gül

SARNAMAK: Beste yapmak

SARGAMAK: 1. Elemek 2. Ismarlamak

SARNAY: Yay (okçuluk)

SARGAN: Avuz sütü ile hazırlanan yiyecek

SARPAN: Masa örtüsü

SARGAŞ: Halbur, elek

SARPIN: Silo

SARSAK: Sersem

SAVALAK: 1. Ali Cengiz oyunu 2. Kurgu

SARSITMAK: Sarsmak

SAVAMAK: 1. Haber getirmek 2. Ders vermek

SARTAK: 1. Tabut 2. Darağacı

SAVAT: Hediye, armağan [Benzer: Savgat]

SAS: Bataklık

SAVGA: 1. Hîbe, teberru 2. Müdâfâ

SASI: Kötü kokulu

SAVGALAMAK: Hîbe etmek

SASIMAK: Kötü kokmak

SAVGAMAK: Savunmak

SASKI: At sineği

SAVGAT: Hediye, armağan [Benzer: Savat]

SATA: Mercan

SAVGUMAN: Doktor (unvan)

SATAK: Çarşı

SAVKAL: 1. Vedâ 2. Hoşçakal

SATALAŞMAK: Pazarlık etmek

SAVKALAŞMAK: 1. Vedâlaşmak 2. Hoşçakal demek

SATALAV: Müzâyede, mezat

SAVKALDI: 1. Vedâ sözcüğü 2. Hoşçakal

SATALGA: Pazar, market

SAVLAMAK: İddia etmek

SATAN: 1. Şeytan (İbrânice’den) 2. Bacak boyu

SAVMALDIK: Ispanak

SATARMAN: Tüccar

SAVRAMAK: İddiada bulunmak

SATIĞÇI: Esnaf

SAVSANÇ: İhmal

SATIKLAŞMAK: Satmak üzere anlaşmak

SAVSAMAK: İhmal etmek

SATIKUYU: Market

SAVSAMAN: İhmalkar

SATILAY: 1. Fesat 2. Fesat tanrıçası (mitoloji)

SAVULÇAK: Bağırsak kurdu, tenya

SATINÇ: İhânet

SAVULMAK: Geri çekilmek

SATINMAK: Ticâret yapmak, alışveriş yapmak

SAVUK: İhmal

SATIŞMAK: Ticâret yapmak, alışveriş yapmak

SAVUKAN: İhmalkar

SATKAMAK: İhânet etmek

SAVUN: Haber

SATKAN: Hâin

SAVUNMAN: Avukat

SATLICAN: Zâtülcenp hastalığı

SAVURGAN: Müsrif

SATRAMAK: Böğürmek

SAVUT: 1. Zırh 2. Silah

SATUVLAŞMAK: Pazarlık etmek

SAVUTLANMAK: Silahlanmak

SAV: İddia, tez

SAVUTMAN: Silahşör

SAVA: 1. Müjde 2. Haber

SAY: 1. Zırh 2. Parça 3. Yassı taş 3. Nehir yatağı

SAVACI: Nebî, peygamber

SAYA: 1. Ağıl 2. Sürü tanrısı (mit)3. Mâni (edebiyat)

SAVAK: 1. Ders 2. İbret

SAYAÇI: Mâni okuyucu [Benzer: Zayaçı]

SAVAKDAŞ: Sınıf arkadaşı

SAYAGAN: Yaz bayramı (21-22 Haziran)

SAYAK: 1. Münzevî 2. Âzad 3. Muhasebe

SAYLAM: Seçim

SAYAKÇI: Muhasebeci

SAYLAMAK: 1. Seçmek 2. Kabuğunu soymak

SAYALAY: Yazlık, yaz evi

SAYLAMAN: Seçmen

SAYALGAN: 1. Âzad olmuş (eski köle) 2. Çözülmüş

SAYLANÇI: 1. Talepkar 2. Müşkülpesent

SAYALMAK: 1. Âzad olmak 2. Çözülmek

SAYLANGAN: Güzîde, seçkin

SAYAMAK: 1. Âzad etmek 2. Çözmek 3. Bağ çözmek

SAYLANTI: Seçim

SAYAN: Milyon

SAYLATAY: Yüksek seçim kurulu

SAYÇI: Sayım memuru

SAYLAV: Milletvekili, senatör

SAYDAM: Şeffaf

SAYLAVÇI: Seçmen

SAYGA: Bozkır antilobu

SAYLIK: Çobanaldatan kuşu

SAYGAÇ: Sayaç

SAYMAN: Muhasip

SAYGAH: 1. Ruh 2. Şâmanın yardımcı ruhu

SAYMAZ: Saygısız

SAYGAK: Mezar taşı

SAYPAK: Müsrif

SAYGAMAK: Moralini bozmak, canını sıkmak

SAYPAMAK: İsraf etmek

SAYGARMA: 1. Psikanaliz 2. Kam’ın ruhu incelemesi

SAYRA: Nâdir, ender

SAYGARMAK: 1. Psikanaliz yapmak 2. Ayırt edilmek

SAYRALMAK: 1. Hastalanmak 2. Harap olmak

SAYGIN: Muhterem

SAYRALUYU: Hastâne

SAYIKMAK: Hezeyâna kapılmak

SAYRAMAK: 1. Şarkı söylemek 2. Karaya oturmak

SAYIKLAMAK: Uykusunda konuşmak

SAYRAN: Sığlık, sığ (deniz)

SAYINÇ: Hesap

SAYRATMAK: Şarkı söyletmek

SAYINDIZ: Hesap uzmanı

SAYRI: Hasta

SAYIRGAMAK: 1. Gururlanmak 2. Kibirlenmek

SAYRIMAK: Hastalanmak

SAYIRKAK: 1. Gururlu 2. Kibirli

SAYVA: Kırmızı üzüm

SAYIŞTAY: Hesap Mahkemesi, Divan-ı Muhasebat

SAYZANAK: Domino

SAYIT: Centilmen, beyefendi

SAYZIRAL: İnkişaf

SAYKAMAK: Sallamak, çalkalamak

SAZAK: Kuru soğuk, ayaz

SAYKAL: Hafifmeşrep kadın

SAZAKAN: Su ejderi

SAYKALMAK: Yalpalamak, salınmak

SEÇEM: Kızılderili şefi (Algonkince'den)

SAYLAMÇI: Vekil

SEÇENEK: Şık (tercih, test)

SAYLANGAN: Güzîde, seçkin

SEÇMEN: Seçme hakkı bulunan kişi

SAYLANMAK: Sinir krizi geçirmek

SEĞENMEK: 1. Diz çökmek 2. Rükûya varmak

SEĞİRTKE: Pire

SENEMEK: Zayıflamak

SEĞMEN: Üsteğmen

SENGEÇ: Alıç

SEKENDİZ: Satürn gezegeni, Zühal

SENGİMEK: Dinmek, azalmak

SEKİ: 1. Bakkal, dükkan 2. Sedir (koltuk)

SENİL: Sivilce, çıban

SEKİL: Hayvanların bacaklarındaki beyaz kısım

SENİM: Kredi

SEKİRMEK: 1. Atlamak, hoplamak 2. Dans etmek

SENİRÇKE: Ev çekirgesi

SEKMEN: Atlet (giysi)

SENKİLDEK: Beşik

SEKREMEK: Sıçramak

SENKİLDEMEK: Sallanmak, yaylanmak

SEKŞEVİL: Kaktüs

SENLİMEK: Nezâketsizlik yapmak

SELÇEN: Nâdir, ender

SENMEK: 1. Sertleşmek 2. Katılaşmak

SELÇERMEK: Farketmek

SENREK: Burun kemiği

SELDE: Mâden suyu, soda

SEP: Çeyiz

SELEK: 1. Cömert 2. Şapka

SEPÇİMEK: Sekmek, sıçramak

SELEKE: Alay, istihzâ

SEPİN: Tohum ekme

SELEMEK: Dikiş dikmek

SEPİNCİ: Tohum ekici

SELEN: Ferah

SEPKEÇ: Tohum serpme makinesi

SELENGEŞ: Salıncak

SEPKİ: Taksîmat

SELESKE: Cüce kertenkele (Timon türü)

SEPKİL: Çil, benek

SELGEŞ: Çamurlu kar

SEPME: 1. Bulaşıcı hastalık 2. Tifüs

SELİK: Harç (vergi) [Benzer: Salık]

SEPTEMEK: Süslemek

SELİŞTİRMEK: Mukâyese etmek

SEPTENMEK: Süslenmek

SELKİNCEK: Tahterevalli

SEPTİ: Çeyiz

SEM: İlaç

SEPTİMEK: Çeyiz vermek

SEMLEMEK: İlaç vermek

SEPTİRMEK: Çeyiz hazırlamak

SEMREMEK: Şişmanlamak

SERE: 1. Gri renk 2. Dört parmak ölçüsü

SEMRÜK: 1. Keklik 2. Anka kuşu (Farsça benzeşimle)

SEREBE: Kuş tuzağı

SENCER: 1. Tabya, 2. İstihkam

SEREĞEN: 1. Zıpkın 2. Balık ağı

SENDERE: Hamak, asma yatak

SERELEMEK: Dört parmakla ölçmek

SENDİRMEK: İknâ etmek

SEREM: Çayır

SENE: İğne (böcek, arı)

SERENKE: Kibrit

SENEK: 1. Testi 2. Teras 3. Yaba

SERGE: 1. Bayrak direği 2. Avlu

SERGEN: Uyanık

SETKİM: İdrak

SERGEMEK: 1. Uyumamak 2. Güneşte kurumak

SETKİMEK: İdrâk etmek

SERİ: 1. Serilerek kurutulan sebze meyve 2. Halı

SEVERELMEK: Tâzeliğini yitirmek, bayatlamak

SERİK: Alzheimer hastası

SEVGENMEK: Şefkat göstermek

SERİKMEK: Alzheimer hastası olmak

SEVİR: Nîsan ayı

SERİNMEK: 1. Yatmak 2. Sabretmek

SEVLET: Mîmâri (köken belirsiz)

SERİMEK: 1. Tazelenmek 2. Bağlamak

SEVLETÇİ: Mîmar (köken belirsiz)

SERKE: Erkek keçi

SEY: Ziyâfet

SERKEK: 1. Uyanık 2. Hassas, duyarlı

SEYBE: Üvez ağacı

SERKER: Haydut, yol kesici

SEYLEMEK: Ziyâfet vermek

SERKİÇEN: Opera gösterisi

SEZGEK: Hassas, duyarlı

SERKİMEK: Opera yapmak

SEZGİÇ: Fotosel

SERKİŞ: Opera

SEZGİR: Hassas, duyarlı

SERLENMEK: Hâfızası zayıflamak

SEZGÜÇ: Duyarga, fotosel

SERLEVÜK: Fındık

SEZİK: 1. Aşırı hassâsiyet 2. Gebelik hassâsiyeti

SERMENMEK: Dolaşarak bakmak

SEZİKMEK: İlham almak, sezmek

SERMEŞMEK: Kavga etmek

SEZİNMEK: İlham almak, sezmek

SERNEK: Kibrit

SEZÜVÇEN: Hassas

SERÜVEN: Mâcera

SIBIR: Fısıltı

SERVENDEMEK: Seyahat etmek

SIBIRAK: Sihirli söz

SERVENDİK: Eğlence

SIBIRAKÇI: Büyücü, efsuncu

SESEN: Hatip, konuşmacı

SIBIRAŞMAK: Fısıldaşmak

SESENLİK: Hitâbet

SIBIRLAMAK: Fısıldamak

SESEV: Hitâbet

SIBIZGI: Flüt

SESİNMEK: Niyetlenmek

SIDIRGAN: Kar küreyici

SESKE: Balık ağı

SIGANAK: Dirsek, köşe

SESKENMEK: Şaşkınlık çığlığı atmak

SIGUNOTU: Hekimotu, adamotu

SESTİRMEK: Duyurmak

SIĞAL: Cilâ

SETEKEY: Serçe parmak

SIĞALLAMAK: Cilâlamak

SETİK: Esnaf alışverişi, basit ticâret

SIĞARMAK: Kapasitesi olmak

SETİKÇİ: Esnaf

SIĞIM: 1. Sarfiyat, harcama 2. Hacim

SIĞIN: 1. Yaban sığırı 2. Alageyik 3. Eylül ayı

SIN: 1. Eleştiri 2. Sıradağ 3. Dış görünüş

SIĞIRGAN: 1. Sığır kesme töreni 2. Sığırcık kuşu

SINAK: Test, imtihan

SIĞIRMAK: Islık çalmak

SINAKA: Atasözü

SIĞIRT: Islık

SINALGAÇ: Televizyon

SIĞIRTMAÇ: İnek Çobanı

SINAMLI: Tecrübeli

SIĞIRTMAK: Islık çalmak

SINAR: Tek

SIĞIT: Feryât, ağlama

SINARLAMAK: İntikam almak

SIĞITLAMAK: Feryât etmek

SINAV: İmtihan

SIĞLAMAK: 1. Feryât etmek 2. Teyellemek

SINÇI: Gözlemci

SIĞRA: Vâdi

SINDA: Çilkuşu

SIĞRAK: Testi

SINDI: Makas

SIĞTAŞMAK: Ağlaşmak

SINDIRMAK: Kırmak

SIĞZAMAK: Mengenelemek, sıkıştırmak

SINGA: İskörbit hastalığı

SIK: 1. Sınır, hudut 2. Limit

SINGAN: 1. Kriz, buhran 2. İskörbit hastası 3. İflas

SIKAÇ: 1. Mandal 2. Meyve suyu sıkacağı

SINIK: Kırık

SIKAK: Hiciv, yergi

SINIKÇI: 1. Kırıkçı, çıkıkçı 2. Ortopedi uzmanı

SIKARGA: 1. Kompresör 2. Meyve suyu sıkacağı

SINIKMAK: 1. Kırılmak 2. Zayıflamak 3. İflas etmek

SIKIRMAK: Islık çalmak

SINILIŞ: Kriz, buhran

SIKMAN: Pres âleti

SINILMAK: Kırılmak

SIKNA: Cimri, pinti

SINIRMAK: Fazla pişirmek

SILAMAK: 1. Doldurmak, fullemek 2. Badana etmek

SINMA: Dağ tavuğu

SILAV: Masaj

SINMAK: Kırmak

SILAVÇI: Masör

SIR: 1. Cam 2. Soy

SILAVŞAN: Su solucanı

SIRA: Kar fırtınası

SILDIR: Sarp, dik

SIRAÇ: Lake, vernik

SILDIRIM: Uçurum

SIRALCAN: Çulluk kuşu

SILGAN: Atkuyruğu bitkisi

SIRAMAK: 1. Savrulmak 2. Dikmek

SILMA: Kaysı

SIRÇAĞ: Kaygan

SILTAMAK: 1. İsnât etmek 2. Bahâne bulmak

SIRDAĞ: Karnıyarık yemeği

SILTAV: Bahâne

SIRDAK: Cam

SIMAK: Kırmak

SIRGA: Küpe [Benzer: Izırga]

SIRGALIK: Kulak memesi

SIYLAK: İkram

SIRGAMAK: 1. Sır ile kaplamak 2. Kaymak

SIYLAMAK: 1. İkram etmek 2. Hediye vermek

SIRGAN: Mızrak

SIYLANMAK: Ağırlanmak, ikram görmek

SIRGANAK: Kayak pisti

SIYLAŞMAK: İkramlaşmak (karşılıklı)

SIRGAY: Cerek, değnek

SIYLAŞ: İkram

SIRGANMAK: Kaymak, kayak yapmak

SIYLAV: İkram

SIRGIN: Kar fırtınası

SIYLIK: Mükâfat, ödül

SIRIMAK: 1. Kaplamak 2. Yorgan kaplamak

SIYPAMAK: Mesh etmek, elini sürmek

SIRIN: 1. Palto 2. Meltem rüzgarı

SIYRAŞMAK: Okşamak

SIRINMAK: Kaplanmak

SIYSIZ: 1. Müptezel, serseri 2. Âdi

SIRKAMAK: Hastalanmak

SIZ: Nem, rutubet

SIRKAV: Hasta

SIZAĞAN: Su sızan kaya

SIRKAVLAMAK: Hastalanmak

SIZANAK: 1. Su sızıntısı 2. Sivilce

SIRKAVUY: Hastâne

SIZANGI: Sızma yağ

SIRLAMAK: Cam kaplamak

SIZGA: 1. Hat, çizgi 2. Hat sanatı 3. Su sızıntısı

SIRTARMAK: Sırıtmak

SIZGIÇ: Cetvel

SIRTIK: Küstah

SIZGIRIK: Islık

SIRTILMAK: Küstahlık yapmak

SIZGIRMAK: Islık çalmak

SIRTMA: Kement

SIZIĞAN: Kronik ağrı

SIRTMAK: Kement

SIZIK: 1. Şerit (yol) 2. Kavurma (et) [Benzer: Hızık]

SISKALMAK: Zayıflamak, cılızlaşmak

SIZIKÇA: Tire işâreti

SITKAMAK: 1. Yalvarmak 2. Duâ etmek

SIZIN: Su kaynağı, pınar

SITMAK: Ağlamaklı olmak, hafifçe ağlamak

SIZIR: 1. Saman 2. Eriyik

SIVATLAMAK: Mesh etmek, elini sürmek

SIZIRMAK: Eritmek

SIVAZLAMAK: Mesh etmek, elini sürmek

SIZIRLANMAK: Erimek

SIVAZ: Mesh, elini sürme

SIZLAK: Sızlayan (diş, kemik)

SIY: 1. Hediye 2. Şeref

SİBEK: Değirmentaşı demiri

SIYIK: Cıvık

SİBELEMEK: Çiselemek

SIYILMAK: Sulanmak

SİBİR: Orman

SIYIN: Kapasite

SİCİM: Halat

SIYIRGA: 1. Dikiş ipliği 2. Spatula

SİDMEK: İşemek, idrar yapmak

SİDİTMEK: İşetmek, idrar yaptırmak

SİYEMEK: İşemek, idrar yapmak

SİLEGEY: Şap hastalığı

SİYELMEK: Dolaşmak, karışmak (ip, tel)

SİLERGE: Araba sileceği

SİYENEK: Ringa balığı

SİLEVSİN: Halkalı solucan

SİYİRME: Kapı sürgüsü, sürme kilit

SİL: 1. İffet, nâmus 2. Ar, edep

SİZGİRLİK: Ferâset, sağgörü

SİLE: 1. Yumak 2. Full 3. Ağırlık ölçüsü (Yarım kg)

SOĞALMAK: Suyu çekilmek, kurumak

SİLEKEY: Salya

SOĞANBAŞ: Kelle soğan

SİLELEMEK: Fullemek, tam doldurmak

SOĞLAMAK: İstihzâ etmek, alay etmek

SİLEVSEN: Meyva kurdu

SOĞRANMAK: 1. Söylenmek 2. Kötü hissetmek

SİLEY: Çalı horozu

SOĞLUMAK: Elini koynuna sokmak

SİLİ: 1. İffet 2. Nâmus

SOĞMAK: Elde etmek

SİLİNDEK: Mümtaz, seçkin

SOĞRAŞMAK: Emilmek

SİLKER: Mayıs ayı

SOĞRUTMAK: Emdirmek

SİLKME: Omlet

SOĞTA: Sarhoş

SİLTEMEK: Çalkalamak

SOĞTAMAK: Sarhoş olmak

SİLTİ: 1. Alkali 2. Külsuyu

SOĞUMBASI: Kış eğlencesi

SİME: Meyan kökü

SOĞUNMAK: Üşümek

SİMİŞ: Kuruyemiş

SOĞUR: Adatavşanı

SİN: Hîle

SOĞUŞKAN: Üşütme, titremeli hastalık

SİNCELEMEK: İncelemek

SOĞUŞMAK: Savaşmak

SİNEL: 1. Prova 2. Ölçü alma

SOĞUT: Mumbar (bumbar) dolması

SİNEMEK: 1. Prova yapmak 2. Ölçüsünü almak

SOĞUTAÇ: Frijider, frigorifik

SİNİRTKE: Ağustos böceği

SOĞUTKAÇ: Buzdolabı

SİREK: 1. Nâdir, ender 2. Kızılıağaç

SOK: Kör, görmeyen

SİREKEY: Sivrisinek

SOKA: Saban

SİRELMEK: Ayakta durmak

SOKAÇ: İğne (arı, akrep)

SİREN: Leylak çiçeği

SOKAN: Akrep

SİRENMEK: 1. Ikınmak 2. Dayanmak

SOKMAN: Postal, asker ayakkabısı

SİRİMEK: Kokuşmak

SOKRANMAK: Söylenmek

SİRKENMEK: İğrenmek, tiksinmek

SOKU: Havan, dibek

SİRLEMEK: Titremek

SOKUÇAK: Sinekkuşu

SOKUDAŞ: Havan eli

SONGUÇU: Seçmen

SOKUN: Ok

SONGUMAK: Seçmek, seçim yapmak

SOKUR: Kör

SONGUMAL: Delege

SOKUT: Sucuk

SONLUK: Son ek (dilbilgisi)

SOLAKAY: Solak, sol elini kullanan

SONRAMAK: Ertelemek, üşenmek

SOLAMAK: Hapsetmek

SONŞA: Kadar

SOLAMUK: Solak, sol elini kullanan

SONUK: Final, finiş

SOLANGI: Gelincik (hayvan)

SONURGAMAK: Merak etmek

SOLANMAK: Hapsedilmek

SONURKAK: Meraklı

SOLAŞMAK: Büzüşmek

SOPMAK: 1. Yaya yolu 2. Yaya geçidi

SOLBUN: Gök cismi

SONA: Deniz kızı

SOLÇA: Çingene palamudu

SORAK: 1. Sual 2. Haber

SOLUĞAN: Astım, nefes darlığı

SORAKÇI: Haberci, muhabir

SOLUK: Üflemeli enstrüman deliği

SORALTI: Anket

SOLUNÇAK: Solunum cihazı

SORANAK: 1. Soru 2. Anket

SOLUNGA: Gökkuşağı

SORANMAK: Dilenmek, dilencilik yapmak

SOLUNGAÇ: Balık solunum organı

SORAV: 1. Sorgulama 2. Ricâ

SOLUNDURGAÇ: Solunum cihazı

SORGA: Musluk

SOLUR: Göktaşı

SORGAK: Emerek tedâvi (yılan, akrep zehiri)

SOM: 1. Külçe 2. Katışıksız 3. Para birimi (kuruş)

SORGAYAK: Körebe oyunu

SOMALAK: Elyaf

SORGUÇ: 1. Pompa 2. Hacamat âleti

SOMALMAK: 1. Katılaşmak 2. Ereksiyon olmak

SORGUL: 1. Pipet, kamış 2. Pipo

SOMUN: Uzun ekmek

SORKUN: Sepetçisöğüdü

SOMUT: Maddî

SORSUMAK: 1. Sesli nefes almak 2. Hırıldanmak

SONAÇAK: Topuklu ayakkabı

SORUÇ: İmtihan

SONALAMAK: 1. Tehir etmek 2. Bahâne bulmak

SORUK: Arzu, istek

SONAR: Piknik alanı

SORULGA: Hedef, gâye

SONARLAMAK: Pikniğe gitmek

SORUNÇAK: 1. Mıknatıs 2. Problem (soru)

SONÇUK: Tekme

SORUNÇAMAK: Mıknatıslanmak

SONÇUKLAMAK: Tekme atmak

SOTKAR: Kabadayı, külhanbeyi

SONDAMAK: Kovalamak

SOYKA: Mîras

SOYKU: Fuhuş

SÖKLEN: Kebap

SOYKUCU: Fâhişe

SÖKLENÇİ: Kebapçı

SOYSAL: Irsi, kalıtsal

SÖKMEN: 1. Milis, yarı asker 2. Kahraman

SOYUGA: Fil dişi

SÖKRÜK: Kebap

SOYUGAÇI: Fil dişi avcısı

SÖKTÜ: Kepek

SOYUKMAK: Soyguna uğramak, soyulmak

SÖKÜLDÜR: Pancar, pezik

SOYURGA: Tahttan indirme

SÖLDE: İskelet

SOYURGAL: 1. Tevâzu 2. İnâyet

SÖLE: Yulaf

SOYURGAMAK: 1. Tevâzu etmek 2. İnâyet etmek

SÖLEK: Tülbent

SOYURGATMAK: Tahttan indirmek

SÖLENGE: 1. Pelerin 2. Dağ eteği

SOYUT: 1. Mücerret 2. Mânevî

SÖLGÜ: Havlu

SOYUZ: Kabîle (Rusça’dan benzeşimle, ittifak)

SÖLKEM: Yüz kilometre

SOZMAK: 1. İhmâl etmek 2. Uzatmak

SÖLMEK: Büyü bozmak

SOZUK: 1. Temiz 2. Uzun harf (şapkalı harf)

SÖMÜRGE: Müstemleke

SÖBE: Beyzi, oval

SÖMÜRTGEN: Kan emici

SÖBELEK: Mantar (sivri, sporla üreyen bitki)

SÖNDÜRÇÜ: İtfaiye

SÖDÜRGE: Kemer

SÖNDÜRGEÇ: Yangın söndürücü (âlet)

SÖĞE: Temel kazığı

SÖNDÜRMEN: İtfâiyeci

SÖĞEK: 1. Mezar 2. Ruhlara sesleneme sözü

SÖNEK: Şarap

SÖĞEL: Nasır, deri sertleşmesi

SÖNEKÇİ: Şarapçı, şarap içen kişi

SÖĞEKTEMEK: Kemikle serpmek (süt, şarap vs.)

SÖNGÜZEK: Belsoğukluğu hastalığı, gonore

SÖĞEKTER: Mezarlık, kabristan

SÖNÜRGEÇ: Sünger (canlı)

SÖĞESKEN: Çayır melîkesi

SÖRE: 1. Alyans 2. Ranza

SÖĞÜNCEN: Küfürbaz

SÖREKE: Balık ağı

SÖĞÜNÇ: Küfür

SÖRGE: Muhalefet, karşı koyma

SÖĞÜRME: Kebap

SÖRGEMEK: Muhalefet etmek, karşı koymak

SÖĞÜRMEK: Kebap yapmak

SÖRÜL: İnat

SÖĞÜTMEK: Diz çökmek

SÖVEŞMEK: Savaş nârası atmak (karşılıklı)

SÖK: 1. Sakat 2. Kemik

SÖVMEN: Kâfir

SÖKE: 1. Nacak 2. Fal çubukları (41 tâne)

SÖY: Çivi

SÖKEL: 1. Humma hastalığı 2. Mâlül

SÖYEK: 1. Balina 2. Zar (oyun)

SÖYEL: Siğil

SÖZMER: Hoşsohbet

SÖYEMEK: Dayanmak, yaslanmak

SÖZÜK: Sesli harf

SÖYERKE: Metres

SÖZÜRBE: Balık ağı

SÖYKE: 1. İstinat 2. Payanda

SUBASAR: Hidrofor

SÖYKEK: Payanda

SUBASMAN: Doğal olarak sulanan

SÖYKEMEK: Payandalamak

SUBUĞA: Su ejderi

SÖYKENMEK: Dayanmak, sırtını dayamak

SUBUYAR: Kırmız bitkisi

SÖYKÜM: 1. Letâfet 2. Nezâket

SUÇILAN: Su yılanı

SÖYKÜMLÜ: Sevimli

SUDAK: Levrek balığı

SÖYKÜMSÜZ: Sevimsiz

SUDUR: Sutra (Budizm Kutsal Kitabı, Sanskritçe’den)

SÖYLEK: Geveze, lafazan

SUDURÇU: Kâhin (Sutra: Kutsal Kitap, Sanskritçe)

SÖYLENCE: Efsâne

SUDURLAMAK: Kehânette bulunmak (Sanskritçe)

SÖYLENÇ: Mit, mitos, efsâne

SUDURMAK: Tükürmek

SÖYLENDİZ: Efsâne anlatıcısı

SUFŞA: Sufle, replik fısıldama (tiyatro)

SÖYLEŞ: 1. Şîve 2. Sohbet

SUFŞAMAK: Sufle vermek, replik fısıldamak

SÖYLEŞMEK: Sohbet etmek

SUFŞAMAN: Suflör, replik fısıldayıcı (tiyatro)

SÖYLEV: Nutuk

SUĞANGA: Pırasa

SÖYMEN: Cirit

SUĞUNAK: Duman sütünü

SÖYRELÇEK: Hovarda

SUĞUNDU: Peruk

SÖYREMEK: Hovardalık etmek

SUĞUNMAK: 1. Kalabalıklaşmak 2. Peruk takmak

SÖZBEK: Atasözü

SUĞUR: Dağ sıçanı

SÖZÇEKMEK: Ağzından laf almak

SUĞURGAN: Musalla taşı

SÖZÇEN: Lafazan, konuşkan

SUĞURMAK: Soymak

SÖZDER: Edat (dilbilgisi)

SUĞUŞ: Cenk

SÖZELEMEK: Tenkit etmek

SUĞUŞKAK: Cengâver

SÖZLEK: 1. Lügat 2. Çalçene, boşboğaz

SUĞUŞMAK: Cenk etmek

SÖZLEM: Cümle, tümce

SUĞUT: Ekşi süt peyniri

SÖZLEMÇEN: Lafazan, konuşkan

SUKAK: Ak geyik

SÖZLEMEK: Konuşmak

SUKARAN: Deniz kırlangıcı

SÖZLÜK: Lügat [Benzer: Sözdük]

SUKLANÇ: Gıpta

SÖZMEN: Hatip

SUKLANMAK: Gıpta etmek

SUKOZ: Su kestânesi, su cevizi

SURULÇAMAK: 1. Eleştirmek 2. Sorgulamak

SUKRANMAK: Söylenmek

SURULGA: 1. Eleştiri 2. Sorgulama

SUKSUN: Gazoz

SURUŞ: 1. Mektup 2. Tahıl kavurması

SULGUÇ: Ayakkabı, pabuç

SURUŞLAMAK: Tahıl kavurmak

SUM: 1. Mermi 2. Para birimi

SURUŞMAK: Mektuplaşmak

SUMAĞAN: Dikdörtgen

SUS: 1. Yaşam enerjisi 2. Nur 3. Yağmur tanrıçası

SUMAK: İtaat etmek

SUSAK: Kepçe

SUMKA: Dağarcık

SUSAR: Sansar

SUMKAY: Herif, adam

SUSGUÇ: 1. Faraş, toz küreği 2. Ekskavatör kepçesi

SUMLUMAK: Yabancı dilde konuşmak

SUSKA: Domuz, hınzır

SUMMAK: 1. Batmak 2. Gözden yitmek

SUSTAN: Su sıçanı

SUNAMAK: El uzatmak

SUSULU: Deniz kızı, mermaid

SUNAR: İzci, iz sürücü

SUSUNDUK: Meşrubat

SUNARMAK: Gecikmek

SUSUR: Manda, camız

SUNDULAÇ: Çayır kuşu

SUTIÇKAN: Misk fâresi

SUNGA: Geri (saat)

SUTMAK: Tükürmek

SUNGAMAK: İflas etmek

SUTUĞAN: Akvaryum

SUNGAN: Müflis

SUTUŞKAN: 1. Su sıçanı 2. Kanalizasyon spirali (tel)

SUNGUR: Şâhin kuşu [Benzer: Sunkar]

SUTUK: Salya

SUR: Müthiş

SUVAK: Kanal, su yolu

SURAK: 1. Haber 2. Rivâyet

SUVAKLAMAK: Kanal açmak

SURAMAK: 1. Ricâ etmek 2. Kullanmak

SUVARMAK: Hayvana su vermek, sulamak

SURANIŞ: 1. Ricâ 2. İstirham

SUVAT: Kürün, hayvan sulama teknesi

SURANMAK: 1. Ricâ etmek 2. İstirham etmek

SUVULGAN: Su semenderi

SURALTA: 1. Ricâ 2. İstirham

SUYRAN: Minâre

SURGAL: Sorgulama

SUVAR: Su dağıtıcısı

SURKAÇ: Zamk

SUVŞAYAN: Karides

SURKAÇLAMAK: Zamklamak

SUYACAK: Gölet

SURTAL: Doktrin, öğreti

SUYLAMAN: 1. Su kanalı görevlisi 2. Su tanrısı (mit)

SURTKUÇ: Merhem

SUYMAK: Yalan söylemek

SURUK: Mektup

SUYMU: Masaj

SUYMUÇU: 1. Masör (erkek) 2. Masöz (kadın)

SÜLPEN: Mıymıntı

SUYUK: 1. Sıvı 2. Fâhişe, hayat kadını

SÜLTEK: Cadı

SUYUMAK: 1. Sıvılaşmak 2. Fâhişelik yapmak

SÜLÜĞEN: Zirkonyum

SUYUR: Yaban horozu

SÜME: 1. Manastır 2. Mahâret 3. Buluş

SUYUVAR: Hidrosfer

SÜMEÇİ: Mûcit

SUZ: Erkek ördek

SÜMEK: 1. Îcat 2. Araya girmek

SUZAN: Dişi ördek

SÜMELEMEK: Îcat etmek

SUZAK: Ördek

SÜMELEŞMEK: Îcat etmek (birlikte)

SUZMAK: Kuyudan su çekmek

SÜMER: Sivri dağ

SÜĞ: Asker, leşker

SÜMKÜREĞEN: Salyangoz

SÜĞER: Leşker, nefer

SÜMÜR: Şâman elbisesi

SÜÇÜK: 1. Şarap 2. Meyve şarabı

SÜN: Ruh (hareketli)

SÜÇÜMEK: Şarap mayalanmak (meyve suyundan)

SÜNDÜK: Civa

SÜÇÜNMEK: Şarabın tadına bakmak

SÜNEZİN: Ruh

SÜÇÜRMEK: Şarap mayalamak (meyve suyundan)

SÜNGÜK: Kemik

SÜÇÜTMEK: Şarap mayalamak (meyve suyundan)

SÜNGÜMEK: Arasına girmek

SÜĞLÜM: Beyzi, oval

SÜNGÜŞMEK: Süngüleşmek

SÜĞRÜK: Vajina

SÜNÜT: Lastik

SÜKEYMEK: Çökmek

SÜR: Ruh (hareketsiz)

SÜKÜMEK: Metal dövmek

SÜRBE: Sürü

SÜL: Serum

SÜRÇEK: 1. Matine, gece gösterisi 2. Hikâye

SÜLDE: 1. Arma 2. Toplumsal bilinç 3. Millî ruh

SÜRDEMEK: Şaşırmak

SÜLE: Yulaf

SÜREÇ: Proses

SÜLEK: Başıboş

SÜRENKE: Çocuk oyunu (Yassı 9 taş üst üste dizilir)

SÜLEKEY: Salya

SÜRETKE: Direksiyon

SÜLEMEK: 1. Asker hazırlamak 2. Nefes almak

SÜREĞEN: Müzmin, kronik

SÜLEMEN: Salyangoz

SÜRGE: Müshil

SÜLENMEK: Başıboş dolaşmak, aylaklık etmek

SÜRGEÇ: 1. Lif (banyo) 2. Piton yılanı

SÜLERMEK: Pörsümek, büzüşmek

SÜRGEK: Ocak ayı

SÜLESÜN: Vaşak

SÜREN: 1. Kestâne rengi 2. Mağara

SÜLEYKE: Kristal

SÜRENGE: Takvim

SÜRGÜN: 1. İshal 2. Filiz 2. Kovma cezâsı

SÜYEK: 1. Kemik 2. Zar (oyun) [Benzer: Söyek]

SÜRKEMEK: Fırçalamak

SÜYEM: 1. İşâret parmağı 2. Karış (20 cm)

SÜRLEMEK: Tütsülemek

SÜYEMEK: Dikilmek, ayağa kalkmak

SÜRLENMEK: 1. Tütsülenmek 2. Toplanmak

SÜYEN: Tatlısu levreği

SÜRLEV: Patika, yolak

SÜYENÇ: Metânet

SÜRLEZEN: Tırtıl

SÜYENGEN: Müstenit

SÜRMEN: Şoför

SÜYENMEK: İstinat etmek

SÜRTEK: Rende

SÜYEZİN: Ruh

SÜRÜKÇÜ: Çoban

SÜYGEN: 1. Nişanlı 2. Sevgili

SÜRÜN: 1. Ruh 2. Yağlı ve yoğurtlu ekmek aşı

SÜYGÜÇ: Şıpsevdi, çok âşık olan

SÜRÜNGEL: 1. Kaygan yer 2. Kayak teleferiği

SÜYKÜ: Küpe

SÜRÜVÇÜ: Çoban

SÜYKÜM: Câzibe

SÜRÜZE: Tâkipçi

SÜYMEK: 1. Müjdelemek 2. Sevmek

SÜRÜZEMEK: Peşinden gitmek, tâkip etmek

SÜYMEN: 1. Müjdeci 2. Kabuk kıracağı

SÜRVE: Adaçayı

SÜYREMEK: Çekmek, sürüklemek

SÜSEK: 1. Tahıl ambarı 2. Boynuz

SÜYTEY: Sözlü, nişanlı

SÜSER: Ocak çekirgesi

SÜYÜ: 1. Bûse 2. Sevgi

SÜSETKE: 1. Masal cini 2. Ev cini [Benzer: Süzetke]

SÜYÜM: 1. Lif (tel) 2. Câzibe

SÜSMEK: Toslamak, kafa vurmak

SÜYÜNÇ: 1. Müjde 2. Sevinç [Benzer: Söyünç]

SÜSÜK: Îman

SÜYÜNÇE: Müjde

SÜSÜKTEY: Îmanlı

SÜYÜNMEK: Hoşlanmak

SÜTEMER: Süt çocuğu, memedeki çocuk

SÜYÜR: Şans

SÜTLEĞEN: Sütlüce otu, euforbia

SÜYÜRGE: Tatlısu balığı

SÜTLEŞ: Sütlaç

SÜYÜŞ: Öpücük

SÜVE: Çerçeve

SÜYÜŞMEK: Sevişmek

SÜVEREK: Hamam böceği

SÜZENEK: Belsoğukluğu hastalığı, gonore

SÜVEYGEN: 1. Göğüs kafesi 2. Göğüs kemiği

SÜZER: Yağmur kuşu

SÜVGEL: 1. Silindir 2. Loğtaşı

-Ş-

SÜVMEÇ: Bükülmüş yün, ip SÜY: 1. Vaat 2. Söz, nişanlanma SÜYEĞEN: Hasret

ŞADMAN: Memnun ŞAGA: Vâli ŞAGAY: Aşık oyunu

ŞAGUMAK: Dalamak, sarmak

ŞALGIN: Isırgan otu

ŞAĞALA: Martı

ŞALGUT: Melez

ŞAĞANAK: Sibirya ardıcı

ŞALIK: 1. Solgun 2. Av tanrısı (mitoloji)

ŞAĞIL: Moloz, hafriyat

ŞALIKMAK: Solmak (bitki)

ŞAĞIMÇI: Haberci

ŞALIN: Maaş [Benzer: Çalık]

ŞAĞIR: Şarap [Benzer: Çağır]

ŞALLAK: Kamçı

ŞAĞLAMAK: Küfretmek

ŞALMAN: Kereste

ŞAĞLAŞMAK: Küfretmek (karşılıklı)

ŞALTAĞAN: Bahâne

ŞAĞLAVIK: Şelâle

ŞALTA: Başlık parası

ŞAH: Îran kralı, Fars hükümdârı (Farsça’dan)

ŞALTAK: Bahâne

ŞAHIÇA: Şah karısı (Farsça’dan)

ŞALTAMAK: Bahâne bulmak

ŞAHTA: 1. Mâden ocağı (Rusça’dan) 2. Ayaz

ŞALTIRAV: Şıkırtı

ŞAHTA ATA: Noel Baba (Şahtamak: Dilemek)

ŞAMAKAY: Palyaço

ŞAHTAMAK: 1. Dilemek 2. Dilek tutmak

ŞÂMAN: Kam (Tunguzca’dan)

ŞAKAĞA: Nevruz, yılbaşı [Benzer: Çakağa]

ŞAN: İlk kar

ŞAKAĞLAMAK: Nevruz kutlamak

ŞANÇAK: Fıçı

ŞAKAĞAN: Tarantula örümceği

ŞANDAMAK: Çınlamak

ŞAKAR: Çakmak

ŞANGI: Kayak sporu, ski [Benzer: Çangı]

ŞAKIRMAK: Şarkı söylemek

ŞANIR: 1. Kuzen 2. Orman tanrısı (mitoloji)

ŞALA: Çöl

ŞANTIK: Pantolon

ŞALAK: Ham meyve

ŞAR: Bileği taşı

ŞALAGAY: Derme çatma

ŞARBAK: Sincap

ŞALAN: Yabâni gül

ŞARÇIN: Tavla, at ahırı

ŞALANGA: Sekreter kuşu

ŞARGA: 1. Thymallus balığı 2. Kahverengi

ŞALAP: Ayran

ŞARGAN: Pile

ŞALAY: İshal, diyare

ŞARGILAK: Ağaç sansarı

ŞALDAMAK: Kemirmek

ŞARIK: Sandalet, açık ayakkabı

ŞALDAN: Nü, çıplak (sanat)

ŞARKILDAK: Şakrak, ötücü

ŞALDIRAK: Itır çiçeği, pelargonium

ŞARLAVIK: Şelâle

ŞALDIRGAN: Küçük şelâle

ŞARMANMAK: Kolunu sıvamak

ŞALGI: Tırpan

ŞARTLAMAK: Patlamak

ŞAŞINÇ: Sürpriz

ŞENDİ: Zambak

ŞAŞKA: Dama oyunu

ŞENGERÇE: Sığırcık kuşu

ŞAŞKAK: Kene

ŞEPÇEK: Bülbül

ŞAT: Cesâret

ŞEPŞE: Yaban arısı

ŞATLAK: Gök gürültüsü

ŞERGİ: Uğur böceği

ŞATLAMAK: Gök gürlemek

ŞERŞERE: Şelâle

ŞATRA: 1. Altay dama oyunu 2. Çadır

ŞERT: Pulluk, saban

ŞAVDAL: Serpme sunusu, saçılga

ŞERTEMEK: Fiske vurmak

ŞAVDUR: Serpme çubuğu, saçılga âleti

ŞERTENMEK: Yemin etmek [Benzer: Çertenmek]

ŞAVKIN: Gürültü

ŞERTİK: Fiske

ŞAVUR: Fısıltılı konuşma, fiskos

ŞEŞEN: Hatip [Benzer: Sesen, Çeçen]

ŞAVURLAŞMAK: Fısıldaşmak

ŞEŞİK: Çözülmüş

ŞAYAN: 1. Akrep 2. Haylaz [Benzer: Çayan]

ŞEŞİLMEK: 1. Hayret etmek 2. Çözülmek

ŞAYARTI: Lâtife

ŞEŞİNMEK: 1. Soyunmak 2. Elbise çıkartmak

ŞAYIR: 1. Zift 2. Katran [Benzer: Çeyir]

ŞEŞMEK: Çözmek

ŞAYKA: 1. Hizip 2. Parti (siyâsi)

ŞETLEVİK: Fındık [Benzer: Çetlevük]

ŞAYKAMAK: Çalkalamak

ŞETİK: Dağ kedisi

ŞAYMAN: Teçhîzat

ŞEVER: Temiz

ŞAYRAMAK: Ötmek

ŞEVERLEMEK: Temizlemek

ŞEBER: 1. Tasarruf 2. İhtiyat [Benzer: Çeber]

ŞIDAMAK: Tahammül etmek [Benzer: Çıdamak]

ŞEBERÇEK: Çürük

ŞIĞANAK: 1. Boğaz (coğrafya) 2. Körfez 3. Çeşme

ŞEBERLEMEK: Tasarruf etmek [Benzer: Çeberlemek]

ŞIĞARAV: 1. İhrâcat 2. Lokavt, iş durdurma

ŞEDEN: Çit

ŞIĞARMA: 1. İhrâcat 2. İstisnâ

ŞEDENMEK: Çitle çevirmek

ŞIĞIMAK: Pike yapmak, dalmak (uçak)

ŞEKMEN: Ceket [Benzer: Çekmen9

ŞIĞIN: Masraf

ŞELEK: Kova [Benzer: Çelek]

ŞIĞIR: 1. Çıkrık 2. Çark 2. Şiir (Şığırmak > Çığırmak)

ŞELGEME: Elbise düğmesi

ŞIĞIRIK: 1. Çember, halka 2. Mekik

ŞELTEK: Kalbur

ŞIĞISTAN: Şarkiyat

ŞELTEMEK: Elemek

ŞIĞMAK: Doğmak, yükselmek (Güneş, ay)

ŞELÜLGEN: Yağmurcun kuşu

ŞIĞRAK: Oynak

ŞEMİRŞEK: 1. Pirzola 2. Kıkırdak

ŞIRILDAVUK: Bebek çıngırağı

ŞILAK: Merhem

ŞİRİK: Çayır, çimen

ŞILANMAK: 1. Merhem sürünmek 2. Sıvanmak

ŞİRTEK: Halı

ŞILAMAK: 1. Merhem sürmek 2. Sıvamak

ŞİV: Filiz

ŞILAVŞAN: Bağırsak kurdu, tenya

ŞİYE: 1. Vişne 2. Düğüm

ŞILDIR: Şırıltı

ŞİYELENMEK: 1. Düğümlenmek 2. Gerilmek

ŞILDIRAK: Çıngırak

ŞİYEBÖRÜ: Çakal

ŞILGARMAK: Yararlı olmak

ŞİYGİN: Sınır

ŞILKIM: Tâciz

ŞİYMEK: Sınırlandırmak

ŞILLAK: Tekme, çifte

ŞOÇA: Fasulye

ŞILTAĞAN: Kaprisli

ŞOGA: Kireç

ŞILTAK: 1. Bahâne 2. Kapris

ŞOGALAMAK: Badana etmek

ŞILTAKÇI: Kaprisli

ŞOĞUR: Flüt

ŞILTAMAK: 1. Bahâne bulmak 2. Kapris yapmak

ŞOLA: Lakap

ŞILTAV: 1. Bahâne 2. Kapris

ŞOLAMAK: Lakap takmak

ŞINA: Kurt [Benzer: Çına, Çine]

ŞOMA: Şımarık

ŞINAYAK: Fincan [Benzer: Çınayak]

ŞOMALANMAK: Şımarmak

ŞIRGA: Süs eşyâsı

ŞONGUMAK: Pike yapmak, dalmak (uçak)

ŞIRMAVIK: Sarmaşık

ŞONTAY: Torba

ŞIRNAK: Akıntı

ŞORÇUN: Eşek arısı

ŞIRNAMAK: 1. Akmak 2. Şırıldamak (akarsu)

ŞORKA: Şelâle

ŞIVGIN: Filiz

ŞOŞAK: Koni

ŞIYMANAR: Kuyruk

ŞOŞKAN: Toprak solucanı

ŞIYMANMAK: Kuyruk sallamak (at)

ŞOYMAK: Yüksük, dikiş yüzüğü

ŞİDERLEMEK: Kösteklemek

ŞÖKÜR: Diken

ŞİL: Cam

ŞÖLDEMEK: 1. Çölde kalmak 2. Susamak

ŞİLTER: Nakış, oya

ŞÖLEN: Ziyâfet

ŞİLVE: Lapa

ŞÖLMEK: Şişe

ŞİNGEMEK: Sindirmek

ŞÖYMEK: Sündürmek

ŞİR: Emaye

ŞÖYÜLÇEK: Lastik

ŞİRLEMEK: Emaye kaplamak

ŞÖYÜLMEK: 1. Esnemek 2. Sünmek

ŞİRGE: Karyola

ŞUBAR: Efsânevî at [Bayşubar olarak da söylenir]

ŞUĞLAK: Battâniye

ŞÜLEMEK: Yağmurda ıslanmak

ŞUĞUL: İspiyon, gammazlama

ŞÜLEK: Şiir

ŞUĞULÇU: Muhbir, ispiyoncu

ŞÜLEN: Çamurcun kuşu [Benzer: Şulan]

ŞUĞULMAK: Karşılıklı konuşmak

ŞÜNÜK: Çınar ağacı

ŞUĞULGAN: Forum

ŞÜR: Mercan

ŞUĞURGAN: Kar fırtınası, tipi

ŞÜRELE: 1. Masal cini 2. Orman cini [Benzer: Şurala]

ŞULAN: Balıkçıl kuşu [Benzer: Şülen]

ŞÜRGEY: Ham, olgunlaşmamış

ŞULÇURAK: Cıvıltı

ŞÜRLEMEK: Şüphelenmek

ŞULÇURAMAK: Cıvıldamak

ŞÜRLEV: Şüphe

ŞULÇURGAN: Muhabbet kuşu

-T-

ŞULUK: Oyunbozan, mızıkçı ŞULUN: Kutup likeni ŞULMUS: Şeytan ŞUNKAR: Kerkenez kuşu ŞURÇAK: Şakrak kuşu ŞURDAMAK: Damlamak ŞURLAK: Damla ŞURUK: Vida ŞUVLAMAK: Uğuldamak ŞUVMAK: Kıta (şiir) ŞUVŞAMAK: Fısıldamak ŞUVŞAŞMAK: Fısıldaşmak ŞUVULDAMAK: Uğuldamak ŞUYUK: Gürültü ŞUYUKMAK: Gürültü yapmak ŞÜĞÇEN: Filtre ŞÜĞMEK: Filtrelemek ŞÜĞŞEK: 1. Şimşek 2. Elektrik 3. Elektron ŞÜĞÜK: Adâlet ŞÜĞÜR: Filtre ŞÜĞÜRMEK: Filtreden geçirmek

TABA: Ren geyiği TABALAMAK: Îtiraz etmek TABUN: Köy TADAV: Lezzet TADIK: Lezzet TADIZMAK: Gurmelik yapmak TADIZMAN: Gurme TAGALOG: Filipinli TAGALOGÇA: Filipince, Filipino TAGALOGYA: Filipinler TAĞA: Arzu, istek TAĞALAK: Makara TAĞALAMAK: 1. Buluşmak 2. Arzulamak TAĞAM: 1. Hipotez 2. Varsayım TAĞAMAK: 1. Tâkip etmek 2. Varsaymak TAĞAMLAMAK: 1. Hipotez kurmak 2. Varsaymak TAĞAN: Alakarga TAĞANA: 1. Pırasa 2. Tekne TAĞANMAK: Hesap hatası yapmak TAĞAR: 1. Çuval 2. Pelerin 3. Ağırlık ölçüsü (83 kg) TAĞAY: 1. Kıkırdak 2. Krampon

TAĞAYAK: Takke

TALDA: 1. Gölge 2. Tente, gölgelik

TAĞI: Dâhi, bile [Benzer: Takı, Dakı, Dahı]

TALGA: Madalya

TAĞIKMAK: Dağa çıkmak

TALGAM: Ahlak

TAĞRAMAK: Tâmir etmek

TALGAMAK: Aşermek (hâmile)

TAĞTAĞAN: Kumru kuşu

TALGAV: Aşerme (hâmile)

TAHILGA: Tahıl sunusu, tahıl kurbanı

TALIĞÇI: Hırsız

TAKA: 1. Koç 2. Küçük gemi

TALKAN: 1. Sara, epilepsi hastalığı 2. Yulaf unu

TAKAV: Nal [Benzer: Takağ]

TALKIMAK: Ayıplamak

TAKAVÇI: Nalbant [Benzer: Takağçı]

TALKIRMAK: Tipilemek

TAKIL: Kurban

TALKIT: Rehâvet

TAKMAK: Kıta (şiir), dört mısra

TALKITMAK: İş yavaşlatmak

TANILGAN: Meşhur, ünlü

TALMA: Histeri krizi

TAL: Sepetçi söğüdü

TALMAK: 1. Saldırmak 2. Yorulmak 3. Seçmek

TALA: Sahâ, alan

TALPAN: Kene

TALAK: Şarbon hastalığı

TALPINMAK: Kanat çırpmak

TALAMAK: Yağmalamak, talan etmek

TALŞIK: Elyaf

TALAP: Alan ölçü birimi

TALŞIN: Kestâne

TALAS: Oyuh sahâsı

TALTAR: Flurya kuşu

TALASMAK: Müsâbaka yapmak, maç yapmak

TALU: Kürek kemiği

TALAV: 1. Talan 2. Soygun 3. Tetanos hastalığı

TALUÇI: Kürek kemiği falcısı

TALAVÇI: Yağmacı, hârâmi

TALVAR: Hangar

TALAVRAMAK: İltihaplanmak

TAMAĞ: Cehennem [Benzer: Tamuğ]

TALAVUL: Yağmacı

TAMAĞAN: 1. Damga demiri 2. Dağlama aleti

TALAY: 1. Okyanus 2. Deniz tanrısı (mitoloji)

TAMANA: Taşkıran otu

TALAYÇI: Denizci

TAMAŞ: Pençe

TALBAĞA: Kıspet, pehlivan giyiti

TAMÇIRMAK: Damlamak

TALBIMAK: Arzu duymak

TAMDUR: Tandır [Arapça “Tannur” benzeşimi]

TALBUĞA: Yular

TAMINMAK: Yağını çıkarmak

TALCAK: Sara, epilepsi

TAMIŞMAK: Emmek

TALCIKMAK: Sara nöbeti tutmak

TAMIZGAÇ: Damlatma sistemi (sulama)

TALÇIN: Kestâne

TAMIZMAK: Döllemek [Benzer: Tamuzmak]

TAMMAK: 1. Damlamak 2. Sızmak

TANIPLAMAK: Algılamak

TAMTA: Havan, dibek

TANITAÇ: Reklam

TAMTURMAK: 1. Ateş yakmak 2. Tutuşturmak

TANITMAN: Reklamcı

TAMUR: 1. Kök 2. Orjin 2. Tandır

TANIZMAK: Hayret etmek

TAMURGAN: Sık kanayan (özellikle burun)

TANKI: Sigara

TAMURMAK: Kanamak (özellikle burun)

TANKILAMAK: Sigara içmek

TAMZIRMAK: Damlatmak

TANLA: Kerâmet, akıl almaz olay

TAN: Şafak

TANLAMAK: Taaccüp etmek, şaşırmak

TANAK: 1. Fevkalâde 2. Acâyip, tuhaf 2. Horoz

TANLATMAK: Taaccüp ettirmek, şaşırtmak

TANAV: Prova

TANMA: Marka

TANÇAMAK: Bozulmak (yiyecek), kokuşmak

TANMAK: 1. Ferâgat etmek 2. İnkâr etmek

TANALDIRMAK: Göz kamaştırmak

TANSIK: 1. Mûcize 2. Hasret

TANAMAK: Seçmek, ayıklamak

TANSINMAK: Hayret etmek

TANARMAK: Hiddetlenmek

TAPAĞAN: Radar

TANARKAMAK: Şaşırmak

TAPAK: Külah (başlık)

TANÇIL: Kapris

TAPALGAN: Kuşbaşı et

TANÇILMAK: Kapris yapmak

TAPAN: Tarla düzleme kütüğü

TANDAĞIŞ: 1. Talepkar 2. Müşkülpesent

TAPAR: Sanki

TANDAK: Şafak

TAPARAN: Vicdan

TANDAMAK: 1. Göz değmek 2. Seçmek

TAPAVUT: 1. Put 2. Fark

TANDANMAK: Hayret etmek

TAPÇAN: 1. Divan (koltuk) 2. Kanepe 2. Üçayak

TANDAR: Oyun havası, hareketli müzik

TAPDUK: 1. Bulunmuş çocuk 2. Bulunmuş hayvan

TANDAV: 1. Talep 2. Teşhis

TAPIL: Ot yığını

TANDAY: 1. Damak 2. Kare

TAPILLAMAK: Ot yığmak

TANGO: İspanyol dansı (İspanyolca’dan)

TAPINAK: Mâbet

TANI: Teşhis

TAPINÇ: İbâdet

TANILAMAK: Teşhis koymak

TAPINÇUY: İbâdethâne

TANILAN: Bahsi geçen

TAPKUR: 1. Nükte, espri 2. Kurnaz 3. Rehber

TANILGA: 1. Nüfus cüzdanı 2. Diploma

TAPLAK: Muvafakatnâme

TANILMAK: Bahsi geçmek, anılmak

TAPLAŞMAK: Karşılıklı rızâ göstermek

TANIMAL: Meşhur

TAPMACA: Bilmece

TAPMAK: 1. İbâdet etmek 2. Bulmak

TARBAMAK: 1. Dik durmak 2. Tırmıklamak

TAPSAŞAR: Bedâvacı, başkasından geçinen

TARBAZAN: Top (silah) [Benzer: Sarbazan]

TAPŞIRMA: 1. Devir 2. Sipâriş

TARBAZLAMAK: Sihir yapmak

TAPŞIRMAK: 1. Devretmek 2. Sipâriş vermek

TARÇA: Çayır çekirgesi

TAPUĞ: İlâhi (mûsikî)

TARGA: El arabası

TAPULMAK: Bulunmak

TARGAMAK: 1. El arabası kullanmak 2. Dağıtmak

TAPUŞMAK: Buluşmak

TARGUMAK: Şişmanlamak, obezleşmek

TAPUZMAK: Bilmece sormak

TARGUN: Şişman, obez

TAR: Barut

TARIK: 1. Ekin 2. Zirâi bitki

TARADAY: İki tekerlekli araba

TARIKÇI: 1. Irgat 2. Çiftçi

TARAGAY: Kel

TARILGA: Şâman düğmesi (Ay ve Güneş biçimli)

TARAĞAN: Mısır (bitki ve tâne)

TARILMAK: 1. Rencide olmak 2. Darılmak

TARAKAN: Hamam böceği (Rusça’dan)

TARIMAK: Ziraat yapmak

TARAL: Servi kuşu

TARINMAK: Rencîde olmak 2. Darılmak

TARALGA: 1. Toka 2. Kopça 2. Radar

TARINÇAK: Rencîde olmuş 2. Dargın

TARAM: Kiriş (tıp)

TARINGAN: Rencide olmuş 2. Dargın

TARAMAÇ: 1. Ağ sistemi 2. İnternet

TARKALMAK: Kokuşmak

TARAMDAMAK: Kategorize etmek

TARKAMAK: Ayrılmak, dağılmak

TARAMDAV: Kategori

TARKAŞMAK: Ayrılmak (birbirinden)

TARAN: 1. Ziraat, çiftçilik 2. Mısır

TARKAT: 1. Propoganda 2. Yeşilbaş ördek

TARANÇAK: Taramalı tüfek, otomatik tüfek

TARKATMAK: Propaganda yapmak

TARANÇI: 1. Mevsimlik çiftçi 2. Mısırcı

TARKAV: 1. Dalgın 2. Savruk

TARANTA: Fayton, at arabası

TARKAYMAK: Ayrılmak

TARAV: Fasıl, kısım

TARLAK: Nîsan ayı

TARAY: Saten kumaş

TARLAMAK: Gürlemek

TARAYMAK: Küçülmek

TARLAN: 1. Paçalı şâhin kuşu 2. Bal mumu rengi

TARBAÇ: Tırmık

TARLAVUK: Uzun çizgili kavun (Kırkağaç türü)

TARBAĞ: Sihir

TARLIK: 1. Belâ 2. Felâket [Benzer: Darlık]

TARBAĞLAMAK: Sihir yapmak

TARMA: 1. Kendir 2. Büyü

TARBAĞAN: Altay köstebeği

TARMAÇI: 1. Kendir bükücü 2. Büyücü

TARBALGA: 1. Rüzgar gülü 2. Pervâne

TARMAK: 1. Branş 2. Tarım yapmak 3. Pençe

TARMAL: 1. Lüle 2. Perma

TASKACAK: Kör baykuş

TARMAZ: Tarıma elverişsiz arâzi

TASKAMAK: Antrenman yapmak

TARPAN: Yaban atı

TASKATMAK: Antrenman yaptırmak

TARSAN: Şarap

TASMA: Köpek boyunluğu

TARTAY: Galon

TASTAMAK: 1. Atmak, boşaltmak 2. Dışkılamak

TARTAYCI: Galonla su çeken kişi

TASTALMAK: 1. Atılmak, boşaltılmak 2. Dışkılanmak

TARTAYLAMAK: Galonla su çekmek

TASULGA: Virgül

TARTAZ: Kumru kuşu

TAŞATAN: Sapan

TARTILGAN: 1. Ağır 2. Gergin

TAŞAV: Fezeyan, su baskını

TARTINCAK: 1. Utangaç 2. Sebatkar

TAŞAYMAK: Gözden kaybolmak

TARTINMAK: 1. Utanmak 2. Dayanmak 3. Çekmek

TAŞBAĞANA: Sütun

TARTIŞ: İhtilaf

TAŞBASKI: Litografi

TARTMA: 1. Raf 2. İp merdiven

TAŞIKMAK: Taşar gibi olmak

TARTMAK: 1. Terâzide ölçmek 2. Sigara içmek

TAŞIMAL: Portatif

TARTMAY: İp çekme oyunu

TAŞINGA: Sedye

TARTUK: Hediye, armağan

TAŞKA: 1. Fosil 2. İspiyoncu

TARUZ: Çatı katı

TAŞKALAMAK: İspiyonculuk yapmak

TARUZLAMAK: Çatı inşâ etmek

TAŞKAN: Çatı fâresi

TARVUZ: 1. Su kabağı 2. Karpuz

TAŞKAVA: Uzuk kabak

TARYALAMAK: Tohum ekmek

TAŞKIR: 1. Hâriç 2. Sağır

TARYAN: Tohum, tâne

TAŞMAK: Çanta

TARYOL: Patika

TAŞRA: 1. Gayri merkezi 2. Başkent dışı

TASAK: Kısım, bölüm

TAŞUVÇU: Nakliyeci

TASAKLAMAK: Bölümlere ayırmak

TAŞUY: Kâgir, taş binâ

TASALGAN: Kompartıman

TAŞYOL: Şose

TASAMAK: Kaçışmak, sağa sola dağılmak

TAŞYUVAR: Litosfer

TASAR: Plan

TATAR: Atlı postacı

TASARGA: 1. Plan 2. Proje 3. Kânun tasarısı

TATAVUL: 1. Atlı haberci 2. Hendek, siper

TASBAĞA: Kara kaplumbağası

TATIRAN: Hardal

TASINÇ: Mantık

TATIRGA: Deri yaygı

TASKAĞAN: Kurban kesme alanı

TATKANMAK: Lezzet almak

TATMAL: Aperatif

TAVUŞ: Nâra, âvaz

TATMAN: Gurme

TAVUZ: Çizgili karpuz

TAV: 1. Hız, sürat 2. Nem

TAVUZMAK: 1. Bilmece sormak 2. Bitirmek

TAVANA: 1. Sinir otu 2. Zenginlik

TAVZAMAK: Bilmece sormak

TAVAR: Emtia, ticârî mal [Benzer: Davar, Tovar]

TAVZUK: Bilmece

TAVARDAŞ: 1. Maldaş, mal ortağı 2. Yoldaş

TAY: 1. At yavrusu 2. Taylandlı

TAVARSAK: Mal sever, “malzak”

TAYÇA: Tayland dili

TAVARTMAÇ: Koyun çobanı

TAYAK: Değnek, sopa

TAVILMAK: Bulunmak

TAYAKTAĞ: Orion takımyıldızı

TAVINÇ: Sürat, hız

TAYANÇ: Mesnet

TAVIR: Nabız

TAYANGAN: İstinâden

TAVIRGA: Misk geyiği

TAYANIÇ: İltimas, torpil

TAVIŞKAN: Marangoz

TAYAV: Mesnet

TAVIŞMA: Bilmece

TAYAZ: Sığ

TAVGUR: Hikâye [Benzer: Tapkur]

TAYDA: Dede

TAVLAMAK: Hızlandırmak

TAYDIRMAK: 1. Kurban kestirmek 2. Kaydırmak

TAVMAK: 1. Hızlı hareket etmek 2. Tasarruf etmek

TAYGA: Dağlık ve ormanlık bölge

TAVRAK: 1. Hızlı 2. Aceleci

TAYGAK: Kaygan

TAVRAMAK: 1. Acele etmek 2. Telaş etmek

TAYGALAK: 1. Buz hokeyi pisti 2. Buz pateni pisti

TAVRATGAN: 1. Aceleci, acele ettiren 2. Telaşlı

TAYGALAMAK: Kaymak

TAVRATMAK: 1. Acele ettirmek 2. Telaş ettirmek

TAYGALANMAK: Salınmak

TAVSAMAK: Bitap düşmek

TAYGAN: Tazı, av köpeği

TAVSIK: Höyük, tümülüs

TAYGANAK: 1. Kaypak, dönek 2. Patinaj

TAVŞALGAN: Pespâye, pejmürde

TAYGANÇ: 1. Buz pateni 2. Patinaj

TAVŞALMAK: Kırışmak, buruşmak

TAYIĞ: Kurban

TAVŞIRMA: 1. Vazife 2. Havâle

TAYIĞLAMAK: Kurban etmek

TAVŞIRMAK: 1. Radyo yayını yapmak 2. İletmek

TAYIK: 1. Kurbanlık hayvan 2. Kurban tanrısı (mit)

TAVŞURGAÇ: Radyo vericisi

TAYIL: Kurban

TAVUN: Hakem

TAYILGA: Kurban töreni

TAVUR: Şarkı

TAYIMAK: 1. Kurban etmek 2. Sallanmak

TAVURGAN: Uçan sincap, pteromyini

TAYIN: Hazır

TAYINDIK: Tertîbat

TECEMEN: Tüccar

TAYINLAMAK: Hazırlamak

TECEN: Yoğurt tulumu

TAYITMAK: 1. Kurban kestirmek 2. Kaydırmak

TECEV: 1. İkram 2. Borsa oyunu

TAYKILMAK: Yuvarlanmak

TECEY: Ticâret, alışveriş

TAYKONOT: Astronot (Çince’den, “–not” eki Latince)

TECİMÇİ: Tâcir

TAYLANGAÇ: Yünü kırkılmış koyun

TEFE: Fâiz, murâbaha

TAYLANMAK: Soyunmak

TEFECİ: Faizci, banker, murâbahacı

TAYMAK: 1. Kurban etmek 2. Ayağa kalkmak

TEĞEK: 1. Makara 2. Tel köprüsü (çalgı)

TAYMAZ: 1. Kaymaz 2. Halı kaydırmaz

TEĞELEK: Oval, geoid

TAYNA: Nine

TEĞELEMEK: Halka oluşturmak, çember olmak

TAYNAM: Geviş, çiğneme

TEĞENCEK: Kına gecesi

TAYNAMAK: Geviş getirmek, çiğnemek

TEĞENEK: Yaban gülü

TAYPAK: Şapka

TEĞENMEK: Gurbete gitmek

TAYSALMAK: Gerilemek

TEĞERBEĞEN: Öğütme makinesi

TAYZARMAK: Ayağa kalkmak, dikilmek

TEĞERÇEK: 1. Çark 2. Topaç

TAZ: 1. Kel 2. Saçkıran hastalığı

TEĞEREK: Çember, halka

TAZA: Gürbüz

TEĞERLEK: Kız kuşu

TAZAMAY: Tabaka (tütün kutusu)

TEĞERME: Daire

TAZARMAK: Kelleşmek

TEĞET: Mümas

TAZARTMAK: Usturaya vurdurmak

TEĞİRMEK: 1. Çevirmek, döndürmek 2. Toplamak

TAZAYMAK: Hazırolda beklemek

TEĞMİL: Leke

TAZIL: Ağaç kökü

TEĞREBİ: Kilise

TAZKA: Akbaba kuşu

TEĞÜRGE: Banliyö, varoş

TAZKIL: 1. Ağaçsız alan 2. Doruk, zirve

TEKÇE: Raf

TAZKURSAK: Mîde

TEKE: Erkek keçi

TAZLAN: Av köpeği, tazı

TEKELEMEK: 1. Yolsuzluk yapmak 2. Zimmetlemek

TAZRAMAK: Çatırdamak

TEKELEMÜYÜZ: Salyangoz

TEBERMEK: İtelemek

TEKELDEY: Çember

TEBETEY: Takke

TEKET: Zift

TECEM: Ticâret, alışveriş

TEKİN: Prens, şehzâde

TECEMEK: 1. İkram etmek 2. Ticâret yapmak

TEKİŞ: Nihâyet, son

TEKİZ: 1. Düz 2. Atın alnındaki aklık 3. Ahad, tek

TEMEĞÇİN: Deve kuşu

TEKLEÇ: Deniz yengeci

TEMEK: Pencere

TEKŞİ: Eşit

TEMEN: Çuvaldız

TEKŞER: Hesap

TEMENÇE: Toplu iğne

TEKŞERMEK: Hesaplamak

TEMEŞMEK: Taklit etmek

TEKŞİRME: 1. Tahlil, analiz 2. Muayene

TEMİŞ: Sahur

TEKŞİRMEK: 1. Tahlil etmek 2. Muayene etmek

TEMREN: Ok ucu

TEMDEK: Noktalama işâreti

TENÇEK: Pense

TEMDEKTEMEK: İşâret koymak

TENÇMEK: 1. Pense ile sıkmak 2. Isırmak

TELBE: Meczup, deli

TENDEME: Formül, denklem

TELBİÇİK: Telgraf

TENDEV: Formül, denklem

TELÇEKER: Telgraf (Kısmi benzeşimle, Tel: kablo)

TENEÇER: Kız böceği

TELÇEKMEK: Telgraf çekmek (Kısmi benzeşimle)

TENEK: Hava

TELE: Elyaf

TENELGEÇ: Taklacı kuş, dönücü kuş

TELEKEY: 1. Kâinat, âlem 2. Kâinat tanrıçası

TENEŞMEK: 1. Denkleşmek 2. Şaşırmak

TELEM: Zülüf, kâkül

TENG: Pruva (gemicilik)

TELEMEK: 1. Alıştırmak 2. Ehlîleştirmek (hayvan)

TENGE: Jeton

TELENİR: Alüminyum

TENGER: Gökyüzü

TELENMEK: Hayret etmek

TENGEŞ: Akord

TELEY: 1. Kemer 2. Hayli

TENGEŞMEK: Akord etmek (çalgı)

TELGEMEK: Can sıkmak

TENGİK: Ortoepedi

TELGEN: Çaylak kuşu

TENGİKÇİ: Ortopedi doktoru

TELGENMEK: Canı sıkılmak

TENGİŞER: Berâbere (maç)

TELKİN: Karaca (hayvan)

TENGİŞMEK: Berâbere kalmak (maç)

TELMİRMEK: Sağa sola bakınmak

TENGRİ: Tanrı, tek tanrı (çoğulu yoktur)

TELPEK: Kadın şapkası

TENGZE: Pazar tezgahı (Çince’den)

TELSİZ: Funk, kablosuz iletişim aracı

TENGZEÇİ: Pazar satıcısı (Çince’den)

TELTE: Çinko

TENİRGEN: 1. Tanrı’ya inanan 2. Tengriciliğe inanan

TELVİ: Meczup

TENİŞTİRGEÇ: Ekvator

TEM: Evlilik hediyesi

TENİT: Hava

TEMDEK: 1. Mühür 2. Noktalama işâreti

TENİTMEK: 1. Havalanmak 2. Kuşu göğe salmak

TENLEMEK: Denkleştirmek

TERGEM: 1. Araştırma 2. Tasavvur

TENMEK: Havalanmak

TERGEME: 1. Soruşturma

TENİRMEK: Havaya salmak

TERGEMEK: 1. Soruşturmak 2. Hesaplamak

TENREMEK: Uykusuzluktan sersemlemek

TERGEŞ: Soruşturma

TENSELEMEK: Sendelemek

TERGEŞMEK: 1. Soruşturmak 2. Silsile oluşturmak

TEP: Zemin

TERGEV: 1. Bilanço 2. Döküm 3. Mîzan

TEPÇEK: 1. Asfalt silindiri 2. Loğ taşı

TERGEVÇİ: 1. Soruşturmacı 2. Hafiye, dedektif

TEPEĞEN: Jet motoru

TERGİ: 1. Sofra 2. Masa

TEPEK: 1. Nişan oyunu 2. Okçuluk

TERGÜ: Dizi

TEPER: Kuvvet

TERGÜÇÜ: Mürettip

TEPKE: 1. Refleks 2. Mukâvemet

TERİK: Mısır (bitki ve tâne)

TEPKESEL: Refleksif

TERİLGİ: Harman yeri

TEPKİÇ: Mahmuz

TERİLMEK: 1. Kanaat edinmek 2. Kanmak

TEPKİN: Tempo

TERİLTMEK: Kandırmak

TEPKİNŞEK: Tahterevalli [Benzer: Tepkinçek]

TERİM: 1. Eylül ayı 2. Termin

TEPKÜÇ: 1. Patos, harman makinesi 2. Patinaj

TERİNÇEK: Agel, başörtüsü çemberi

TEPME: Mâcun

TERKEK: 1. Bohça 2. Römork

TEPRENİŞ: Sarsıntı, sallantı

TERKEN: Hükümran

TEPRETMEK: Sarsmak, sallamak

TERKEMEK: Kaydetmek

TEPSEMEK: 1. Haset etmek 2. Çiğnemek, ezmek

TERKEV: Kayıt

TEPSEV: Halk oyunu, folklor gösterisi

TERKİN: Acele

TEPSEVÇİ: Halk oyuncusu, folklor göstericisi

TERMEK: 1. Ekmek 2. Tohum saçmak

TEPŞEK: 1. Çay tabağı 2. Bardak altlığı

TERMİLMEK: Arzulamak

TEPŞÜR: Toplu iğne

TERNEV: Oluk

TERBE: Liken

TERPEK: Pide

TERDEK: Penis

TERSEK: Metal

TERDEM: 1. Akraba 2. Hısım

TERSEYGEN: 1. Ters insan 2. Aksi insan

TEREK: 1. Ağaç 2. Kavak ağacı 3. Direk 3. Un helvası

TERSEYMEK: 1. Ters gitmek 2. Aksine olmak

TEREŞMEK: Zahmet çekmek

TERTE: Rod (araba)

TERGE: Araba

TERÜV: Tertip

TERGEÇİ: Arabacı

TERÜVÇÜ: Mürettip

TERZE: Hıristiyan (Farsça’dan)

TEZGİNMEK: Tavaf etmek

TESKERLEMEK: Geri dönmek

TEZİK: Acele

TESKİN: Firâri, kaçak

TEZİKMEK: Acele etmek

TESMEK: Kaçmak

TEZİNLEMEK: Acele etmek

TEŞGİÇ: Kağıt deleceği

TEZİNLEY: Âcil

TEŞİK: Hendek

TEZİTMEK: Acele ettirmek

TEŞİNİV: Striptiz, soyunma

TEZLEMEK: Acele ettirmek

TEŞİNMEK: Striptiz yapmak, soyunmak

TEZLEŞMEK: Hızlanmak

TEŞKERMEK: Aktarmak

TEZLETKEÇ: Hızlandırıcı

TEŞMEK: Soymak

TEZLİK: 1. Frekans 2. Acele

TETEY: Yürümeye başlama (çocuk)

TEZLİKÖLÇER: Frekansmetre

TETEYLEMEK: Yürümeye başlamak (çocuk)

TEZMEK: Acele etmek

TEVEK: Çocuk oyunu

TIÇAVUL: Tarla fâresi

TEVER: Çevrim

TIÇKAN: Fâre

TEVEREK: Çevre

TIĞ: 1. Küme 2. Dikiş şişi

TEVERENMEK: Çevrilmek

TIĞA: Dayı

TEVERMEK: Çevirmek

TIĞILMAK: Müdâhele etmek

TEVGİ: İlk, birinci

TIĞITMAK: Takviye etmek

TEVKE: Mancınık

TIĞIZ: Kesif

TEVKER: Ayna

TIĞIZLIK: 1. İzdiham 2. Kesâfet

TEVLİK: 1. Gün (24 saat) 2. Hîle

TIĞMAK: 1. Tığ ile dikmek 2. Körelmek

TEVRENİŞ: Sarsıntı

TIĞRAK: Postacı

TEVRENGÜÇ: 1. Sarkaç, pandül 2. Sarkaçlı saat

TIĞRAMAK: Posta götürmek

TEVRENMEK: Sarsılmak

TIĞZA: Teyze

TEVŞEMEK: Karışmak, dolaşmak

TIKIR: Akçaağaç

TEVZE: 1. Peşin 2. Hele

TIKIZLAĞAÇ: Conta

TEY: Eş, diğeri

TIKTAMAK: Doldurmak

TEYZİRMEK: Temas etmek

TILDAK: Bahâne

TEZEM: Sıra

TILDAN: Cıvık

TEZGELE: Sedye

TILGI: Hamur

TEZGİNÇ: 1. Tavaf 2. Dönemeç

TILIKMAK: Bahâne bulmak

TIN: 1. Huzur 2. Ruh 3. Can [Benzer: Tin]

TIŞTAN: Tâtil

TINALGAÇ: Ölüm meleği

TIŞTANMAK: Tâtil yapmak

TINALMAK: Rahatlamak [Benzer: Tınanmak]

TIYGI: İnsaf

TINAZ: 1. Balya 2. Saman yığını

TIYGILI: İnsaflı

TINÇ: 1. Müsterih 2. Huzurlu

TIYILAMAK: Men etmek, yasaklamak

TINÇAY: Müreffeh

TIYILGAN: Men edilmiş, yasadışı, illegal

TINÇAYMAK: Müreffeh olmak

TIYILMAK: Men edilmek, yasaklanmak

TINÇI: Hafiye, dedektif

TIYIM: Men, yasak

TINÇLIK: 1. Sulh 2. Îtidal

TIYMAK: Men etmek, yasaklamak

TINDIRMAK: Rahatlatmak

TIYNAK: Mütevâzi, alçak gönüllü

TINI: Ritim

TİGEN: 1. Köknar ağacı 2. Noel ağacı

TINIÇ: Hareke (Kuran-ı Kerim noktalaması)

TİGENEK: Dul avrat otu

TINIK: 1. Can 2. Nefes

TİGEZ: Denk

TINIM: 1. Sükûnet 2. Huzur (içsel)

TİGEZLEÇ: Denklem

TINIMSIZ: 1. Sükûnetsiz 2. Huzursuz

TİGİN: Prens, şehzâde

TINIŞ: 1. Sâkinlik 2. Îtidal

TİGİNÇE: Prenses

TINIŞLANMAK: Sâkinleşmek

TİGİV: Dikişçilik, terzilik

TINKAYMAK: Zıbarmak (argo), ölmek

TİGİVÇİ: Terzi

TINLAMAK: Dinlemek

TİĞİZ: Denk

TINLAVÇI: Dinleyici

TİĞMEK: Eğmek

TINMA: 1. Nefes alma 2. Susma

TİKE: 1. Sarp 2. Cüz, bölüm

TINMAK: 1. Nefes almak 2. Ölmek 3. Susmak

TİKİVCİ: Terzi

TIRAK: İshal, diyare

TİKREMEK: 1. Ses çıkartmak 2. Tıkırdamak

TIRIN: Saman

TİLBEREN: Hyoscyamus otu, delilik otu

TIRINÇI: Saman toplayıcı

TİLBEZEK: Çobanaldatan kuşu (Caprimulginae türü)

TIRMAK: Kazmak

TİLÇEK: Küçük dil

TIRMAN: Sitem

TİLEK: Merkür gezegeni, Utarid

TIRNAKTUTAN: Tırnak makası

TİLEP: Memnûniyetle

TIRNAŞ: Gayret

TİLEV: Arzu, emel

TIRNAVIŞ: Tırmık

TİLEVÜK: Dilenciliği meslek edinmiş kişi

TIRTIR: Triportör, üçtekerli araba

TİLÇİ: 1. Muhâbir 2. Muhbir, ispiyoncu

TİLGE: 1. Parça 2. Dilim

TİRİŞ: Îtina

TİLGELEMEK: 1. Parçalamak 2. Dilimlemek

TİRİŞMEK: 1. Gayret etmek 2. Özenmek

TİLGEN: Çaylak kuşu

TİRKEK: Vagon

TİLİMEK: Kızmak, çıkışmak

TİRKELGEN: İlişik, ilgili

TİLKEV: Konuşma güçlüğü

TİRKEMEK: 1. Takmak 2. Tescil etmek 3. Kaydetmek

TİLMEÇ: Mütercim [Benzer: Tilmeç, Dilmeç]

TİRKEŞ: 1. Su birikintisi 2. Çeltik tarlası

TİLMEŞMEK: Tercüme etmek

TİRKEŞMEK: Su birikmek

TİLMER: Lîsan

TİRKEV: 1. Tescil 2. Kayıt

TİLVİZ: Bekas, su çulluğu

TİRLİK: Mahsul

TİMNEK: Hazırlık

TİRME: 1. Çadır 2. Tente 2. Çit, parmaklık

TİMNEMEK: Hazırlanmak

TİRMEN: El değirmeni

TİN: Ruh [Benzer: Tın]

TİRMEŞMEK: Tırmanmak

TİNÇEMEK: Yatışmak

TİRNEK: Îtina, özen

TİNDEŞ: Ruh eşi (mecazen)

TİRSEK: Arpacık sivilcesi, itdirseği

TİNE: Berâbere

TİŞMEK: Çörek

TİNEMEK: Kıyaslamak

TİŞMEN: Ağaç kurdu

TİNGELE: Tarhana çorbası

TİŞTENKEY: Çakır diken

TİNSEL: Ruhsal

TİTİR: Dişi deve

TİRBETMEK: 1. Sarsmak 2. Silkelemek

TİTRENÇ: Vibrasyon, titreşim

TİRELİK: Ortam

TİTREV: Ton (ses)

TİREMEK: Payandalamak

TİYEK: Tuş, dokunçak, düğme

TİREN: Seviye

TİYEMEK: Yüklemek

TİREŞTİRMEK: Silah çatmak

TİYEN: 1. Kuruş (para) 2. Kazan

TİREVİÇ: Payanda

TİYGİÇ: İşaret çubuğu

TİREYEK: Civar, çevre

TİYİN: 1. Sincap 2. Kuruş (bozuk para)

TİRGEMEK: 1. Küfretmek 2. Azarlamak

TİYİRMEK: İsâbet ettirmek

TİRGENMEK: Küfretmek

TİYİŞ: İsâbet

TİRGEŞMEK: Küfretmek (karşılıklı)

TİYİŞLİ: Âit

TİRGEV: 1. Küfür 2. Hakâret

TİYİŞMEK: Laf atmak, sataşmak

TİRGİZ: Canlı (varlık)

TİYMEK: 1. Değeri olmak 2. İlişmek

TİRGİZMEK: 1. Canlandırmak 2. Ateşi canlandırmak

TİYRE: Mahalle

TİYREVÜŞ: Firkete, çengelli iğne

TOĞBUÇAK: Dikdörtgen

TİZDEV: Diz bağı

TOĞDUK: Toy kuşu

TİZE: Sıra

TOĞDUR: Cadı (9 kat yeraltında yaşar)

TİZENÇ: Bahâne

TOĞGU: Aritmetik, matematik

TİZENMEK: Bahâne etmek

TOĞLAK: Yuvarlak, top

TİZGEN: Firâri

TOĞLAMAK: 1. Piyes oynamak 2. Tiyatro oynamak

TİZGİN: Mısrâ

TOĞLANÇAK: Hesap makinesi

TİZGENÇEK: Şizofreni

TOĞLANMAK: Hesap yapmak

TİZGER: Fren

TOĞLAM: 1. Piyes 2. Tiyatro oyunu 3. Sahne oyunu

TİZGERLEMEK: 1. Fren yapmak 2. Dizginlemek

TOĞNAĞIÇ: Toplu iğne

TİZGERLENMEK: 1. Frenlemek 2. Dizginlenmek

TOĞRAK: Kavak ağacı

TİZGİNDİRMEK: Aklını yetmek

TOĞRAMAÇ: Cacık

TİZİK: Saf, sıra

TOĞULMAG: Şeftâli

TİZİM: 1. Silsile 2. Liste

TOĞUN: Jant

TİZKİRMEK: Kaçırmak

TOĞUNÇAK: Kadın çizmesi

TİZLİK: Hız, sürat

TOĞUNMAK: Çalışmak, iş yapmak

TİZME: 1. Silsile 2. Liste

TOĞUNÇU: İşçi, amele

TİZMEK: Kaçmak

TOĞURÇAK: 1. Gonca 2. Tomurcuk

TOÇULDAY: Şâman postu

TOĞURDA: 1. Cacık 2. Ayran

TOGAN: 1. Rakam 2. Numara

TOĞURTKA: Ağaçkakan kuşu [Benzer: Tomurtka]

TOGALAMAK: 1. Numaralamak 2. Yuvarlamak

TOĞZUN: Zerre

TOGAY: 1. Kavis 2. Vâdi

TOHUÇU: Dokumacı [Benzer: Tokucu, Dokucu]

TOGAYBAŞ: Yay boynuzlu hayvan (keçi, koç vs.)

TOHUNÇ: Hakâret [Benzer: Tokunç, Dokunç]

TOGAYMAK: Rızıklanmak, karnını doyurmak

TOHUNMAK: Hakâret etmek [Benzer: Tokunmak]

TOGUNA: Çadır penceresi, çadır bacası

TOHUNMAZ: Parya, dokunulmazlar (kast sistemi)

TOĞ: 1. Ak dağ keçisi 2. Rakam

TOKAÇ: 1. Çamaşır döveceği 2. Raket

TOĞAN: 1. Set 2. Bent

TOKAL: Kuma, ikinci eş

TOĞANAK: Baraj

TOKAN: İlmek

TOĞALAK: Küre [Benzer: Togalak]

TOKAT: Şamar

TOĞAŞ: İrtical, doğaçlama

TOKAY: 1. Küçük orman 2. Orman tanrısı (mitoloji)

TOĞAŞMAK: İrticâlen söylemek

TOKLANMAK: Beslenmek

TOKMAÇ: Makarna [Benzer: Tukmaç]

TOKUŞKAN: Vuruşkan

TOKMAN: Mart ayı

TOKUŞMAK: Dövüşmek, çarpışmak

TOKNASBAĞA: Kara kaplumbağası

TOKURGA: 1. Dokuma tezgahı 2. Emzik

TOKSAN: 1. Üç aylık süre 2. Üç aylar (İslamiyet’te)

TOKUŞ: Örgü

TOKSARI: Turuncu renk

TOLA: Bol, çok

TOKSAY: Sırt çantası

TOLADAY: Höyük, tümülüs

TOKŞUN: Vahşî

TOLAGAY: Sarık

TOKTA: Sekte, durma

TOLAMIR: Yüzük parmağı

TOKTAĞAN: Durağan

TOLANA: Çakal eriği

TOKTALANMAK: Sâkinleşmek

TOLANMAK: Hatırlamak

TOKTAM: 1. Mütâreke 2. Ateşkes

TOLARÇAK: 1. Poşet 2. Torba

TOKTAMAK: 1. Sekteye uğramak 2. Teskin etmek

TOLAYIM: Topyekün, toptan

TOKTAMAZ: 1. Müebbed 2. Aralıksız

TOLAYSI: Psikolojik rahatsızlık

TOKTAMIŞ: 1. Sâbit 2. Sâkin

TOLAYSIMAK: Psikolojik rahatsızlık geçirmek

TOKTALAMAK: Durdurmak

TOLBUTAY: Hurma ağacı

TOKTAMAL: Durgun

TOLGAK: 1. Karın ağrısı 2. Küpe

TOKTAN: Gelincik (hayvan)

TOLGAMAK: 1. Karnı ağrımak 2. Küpe takmak

TOKTAŞ: Teneffüs, mola

TOLGALMAK: Karın ağrısından kıvranmak

TOKTATMAK: Durdurmak

TOLGAM: 1. Karın ağrısından kıvranma 2. Mantık

TOKTAV: Sekte

TOLGAMIŞ: Çörek

TOKTAVSIZ: Durmadan, aralıksız

TOLGATMA: Doğum sancısı

TOKUÇ: Çörek

TOLGAY: Viraj

TOKULDAK: Ağaçkakan kuşu

TOLGAYLAMAK: Viraj dönmek

TOKULMAK: Dövülmek

TOLKUMAK: 1. Coşkulanmak 2. Dalgalanmak

TOKUM: Kurbanlık hayvan

TOLKUN: 1. Coşku 2. Dalga

TOKUNÇ: Tekstil [Benzer: Dokunç]

TOLKUNMA: 1. Coşma 2. Heyecan 3. Dalgalanma

TOKUNMAK: Kurban kesmek

TOLKUNMAK: 1. Coşmak 2. Dalgalanmak

TOKUR: Aksak, topal

TOLMAÇ: Tercüman [Benzer: Tilmeç, Dilmeç]

TOKURCUN: Satranç

TOLTA: 1. Kabza 2. Sap

TOKUŞ: 1. Çarpışma 2. Örme 3. Emek

TOLU: 1. Dolu (yağış türü) 2. Rüşvet

TOKUŞÇU: 1. Dokumacı 2. Emekçi, işçi

TOLUK: 1. Tamam 2. Köşe

TOLUKDURMAK: Tamamlamak

TONMAY: Margarin, katı yağ

TOLUMAK: 1. Dolu/tolu yağmak 2. Rüşvet vermek

TONUK: Teçhîzat, donanım

TOLUN: Dolunay

TONUKLAMAK: Teçhiz etmek, donatmak

TOM: 1. Cilt (kitap), volüm 2. Kocakarı ilacı

TONULGAN: Meşhur, tanınmış

TOMAĞA: Kuş gözlüğü (gözünü kapatmak için)

TONYAĞ: Margarin, katı yağ

TOMAK: 1. Gülle 2. Cümle, tümce

TONYAK: Kuzey

TOMALAK: Küre, yuvar

TOPA: Kale (satranç)

TOMAR: 1. Rulo 2. Kodeks

TOPANAK: Pislik böceği, bok böceği

TOMAT: Domates (Nahuaca’dan, Aztek dili)

TOPAR: Hizip, fırka

TOMAYAK: Baldırı çıplak

TOPATAR: Top (silah), obüs

TOMBUYAK: Nilüfer çiçeği

TOPKAR: Top (silah), obüs

TOMÇU: Halk hekimi

TOPLAĞ: Câmi

TOMNAMAK: İlaçla tedâvi etmek

TOPLANÇ: Miting

TOMRA: Balalayka (Rus çalgısı)

TOPLANGAN: Celse, oturum

TOMRUŞMAK: Tomurcuklanmak

TOPLAVUK: Toplantı salonu

TOMŞUK: 1. Fil hortumu 2. Burun (hayvan)

TOPRAMAK: Katılaşmak

TOMUR: 1. Nabız 2. Kök

TOPTALUK: Yığınak

TOMURMAK: Tomruk kesmek

TOPURGAN: Yumuşak toprak

TOMURŞAK: Balık ağı

TOR: 1. Balık ağı 2. Kafes 3. Kuyrukluyıldız 4. Tül

TOMURTMAK: Kökünden sökmek

TORAK: 1. Apartman dairesi 2. Kümbet

TON: 1. İç giysi 2. Külot

TORALMAK: 1. Sipere alınmak 2. Kararmak, solmak

TONA: Sihirli ok

TORAMAK: Siper olmak

TONAK: 1. Soygun 2. Bahşiş

TORAMAN: Siper

TONAMAK: 1. Soygun yapmak 2. Bahşiş almak

TORAN: Alacakaranlık

TONAV: 1. Soygun 2. Bahşiş

TORAP: 1. Kavşak 2. Dörtyol

TONAZAK: Palto

TORAY: Domuz yavrusu

TONGA: Pars

TORBAS: Frenk üzümü

TONGUÇ: İlk evlat

TORÇUK: Bülbül

TONGURAK: Sustalı bıçak

TORDAN: Gerdan

TONKU: Hörgüç

TORGA: 1. Cezâ 2. Tekstil 3. Ağaçkakan kuşu

TONMAR: Islıklı ok

TORGAK: Rulo, tomar

TORGAMAK: Cezâlandırmak

TOVÇUMAK: Veciz söz söylemek

TORGANUYU: 1. Hapishâne 2. Kumarhâne

TOVŞUR: Gitar

TORGU: İpek

TOVŞURÇU: Gitarist

TORLAĞAN: Keklik

TOVULGA: Mihver

TORLAK: 1. Derviş 2. Acemî 3. Şalvar

TOY: 1. Şenlik 2. Acemî 3. Toy kuşu

TORLAMAK: 1. Ötmek, cıvıldamak 2. Örmek

TOYÇUK: Parti (eğlence)

TORMA: Turp

TOYDU: 1. Dünya 2. Tavus kuşu

TORMUŞ: Ömür, hayat

TOYDUR: Paytak yürüyüş

TORSAMAK: Surat asmak, somurtmak

TOYDURMAK: Paytak yürümek

TORSLAK: Mürver ağacı

TOYGAR: Tarla kuşu

TORSPAK: Nasır

TOYGUZMAK: Bıktırmak, bezdirmek

TORSUK: 1. Nasır 2. Porsuk 3. Matara 4. İnat

TOYLAK: Acemî

TORSUMAK: Nasırlaşmak

TOYLAMAK: 1. Şenlik yapmak 2. Ziyâfet vermek

TORSUKMAK: İnatlaşmak

TOYLAŞ: Şölen

TORULGA: Kumru kuşu

TOYLAŞMAK: Şölen vermek

TORUM: Deve yavrusu

TOYRAMAK: 1. Çevirmek 2. Döndürmek

TORUMAK: 1. Direnmek 2. İkâmet etmek

TOYRUK: Çember

TORUMTAY: Bozdoğan kuşu

TOYRULGA: 1. Çembere alma 2. Muhasara

TOS: 1. Kaplumbağa kabuğu 2. Ağaç kabuğu

TOYUĞAN: Horoz

TOSAK: Bent

TOYUK: Orman tavuğu

TOSALGA: 1. Bariyer 2. Güvenlik duvarı

TOYUN: 1. Şâman 2. Efendi 3. Budist keşiş

TOSALMAK: 1. Mâni olmak 2. Engellenmek

TOYUSAN: Duyarlı

TOSKAL: 1. Baraj 2. Bent

TOZAĞAN: Akağaç

TOSMA: Mânia, engel

TOZAK: 1. Cehennem 2. Komplo

TOSMAK: Mâni olmak, engellemek

TOZANAK: Polen

TOŞKAN: Ankara tavşanı

TOZARGA: Akkavak ağacı

TOTAR: Papağan (Moğolca’dan)

TOZGAK: Kamış

TOTUĞAN: Papağan (Arapça “Tuti”, benzeşimle)

TOZULMAK: Darmadağın olmak

TOTUR: Nîsan ayı

TÖBE: 1. Çeyrek 2. Tümülüs

TOVAR: Emtia, ticâri mal (Rusça değildir)

TÖBEK: 1. Testis, erkek yumurtalığı 2. Diyar

TOVÇU: Vecize

TÖBELMEK: 1. Tepe gibi yığılmak 2. Yönelmek

TÖBEMEK: Nişan almak, hedeflemek

TÖNKEMEK: 1. Referans göstermek 2. Alıntı yapmak

TÖBET: Erkek köpek

TÖNKERİŞ: İhtilal

TÖBETEY: Takke, başlık

TÖNKERMEK: 1. İhtilal yapmak 2. Dönüştürmek

TÖÇE: Tuzsuz

TÖNÜLMEK: Vazgeçmek

TÖÇELEK: Tuzsuz

TÖNÜŞMEK: Ters bakmak, sert bakmak

TÖGEL: Dakik, zamanında iş yapan

TÖPÇEMEK: Araştırmak

TÖĞEN: Dağlama, ateşle yakma

TÖPÇÜK: İzmarit, sigara artığı

TÖĞNEMEK: Dağlamak, ateşle yakmak

TÖPTEN: 1. Tepeden 2. Kökten, tümden

TÖĞREK: Halka, çember

TÖR: 1. Sedir (koltuk) 2. Divan (koltuk)

TÖK: Puşt

TÖRÇEĞE: Şömine demiri

TÖKTE: Kargı

TÖRÇEK: Şarjör

TÖLE: 1. Borç 2. Kümes

TÖRE: Gelenek hukuku (Örneğin İngiltere’deki gibi)

TÖLEÇ: Mahzen

TÖREGEN: Akrabâ

TÖLEK: 1. Îfa 2. Borç ödeme 3. Sâkin

TÖREK: Kaşar peyniri

TÖLENMEK: 1. Sâkinleşmek 2. Rahatlamak

TÖREL: Geleneksel

TÖLEM: Borç

TÖRELDEMEK: 1. Doğurmak 2. Yaratmak

TÖLEMEK: 1. Îfa etmek 2. Ödemek 3. Döllemek

TÖRELEMEK: Müzâkere etmek

TÖLEV: 1. Îfa etme 2. Ödeme

TÖRELEV: Müzâkere

TÖLGE: 1. Nem ölçer 2. Fal

TÖRELMEK: 1. Yaratılmak 2. Ortaya çıkmak

TÖLGEÇİ: Falcı

TÖRENEK: Hukuk

TÖLGELEMEK: Fal açmak

TÖRETİLİŞ: Yaratılış

TÖM: 1. Yuvarlak 2. Yuvarlak masa

TÖRGEÇ: Sarma âleti

TÖMEK: 1. Komite 2. Konsey

TÖRGEK: Rulo

TÖMÜGE: 1. Gürz, topuz 2. Adâlet simgesi

TÖRKEM: 1. Grup 2. Câmia

TÖNEÇ: Toplu iğne

TÖRPÜMEK: Törpülemek

TÖNERÇEK: Çark

TÖRKÜN: Menşe, orijin

TÖNEREVÜK: Deve elması bitkisi

TÖRKÜNMEK: Akrabâ ziyâreti yapmak

TÖNERMEK: 1. Dönmek 2. Yuvarlanmak

TÖRME: 1. Zindan 2. Cezâevi 2. Dürüm

TÖNERTGE: Rulet oyunu ve âleti

TÖRTÇE: Dörtlü (İskambilde aynı kağıdın dört eşi)

TÖNEŞ: Kütük, tomruk

TÖRTENMEK: Istavroz çıkarmak, haç işâreti yapmak

TÖNKEK: Felçli

TÖRTKELEMEK: İtelemek

TÖRTKÜL: Kare

TÖZTELMEK: Temeli atılmak

TÖRÜK: 1. Meşâle 2. El lambası

TÖZTEMEK: Temel atmak

TÖRÜL: 1. Doğuş 2. Genesis, yaratılış

TÖZTEP: Koruyucu melek

TÖRÜLGEN: 1. Doğum 2. Genesis, yaratılış

TÖZÜK: Mâmur

TÖRÜMEK: Yaratılmak

TÖZÜM: Hoşgörü, tolerans

TÖRÜTMEK: Yaratmak

TÖZÜMLÜ: Hoşgörülü

TÖŞ: Örs

TÖZÜMEK: Katlanmak, hoşgörmek

TÖŞBEV: Kolan, at kemeri

TUBULGA: Aşık kemiği

TÖŞEK: Yatak

TUÇAK: Hastalık nöbeti

TÖŞLEMEK: Çekiçlemek

TUDAN: Sıtma, malerya

TÖŞTÜK: 1. Ağaç gövdesi 2. Peştamal

TUDANAK: Sıtma sivrisineği, anofel

TÖTEÇ: Tütsü mantarı

TUDUNÇAK: El çantası

TÖVEN: Pes (ses)

TUGUY: Bisiklet

TÖVEREK: Küre

TUGUYRAMAK: Bisiklet sürmek

TÖVŞÜK: Nefes darlığı

TUĞAN: Akraba

TÖVŞÜMEK: Nefesi daralmak

TUĞANDAŞ: Akraba

TÖYERLEMEK: Düğümlemek

TUĞANLAR: Akrabalar

TÖYGEÇ: Havan tokmağı

TUĞANMAK: Doğmak

TÖYGELEMEK: Dövmek, dayak atmak

TUĞARMAK: Koşumdan çıkarmak (atçılık)

TÖYLEK: Zar (anatomi)

TUĞBAY: Tuğgeneral

TÖYNEMEK: Düğümlemek

TUĞLAMAK: 1. Çırpmak 2. Set çekme 3. Engellemek

TÖYÜNÇEK: 1. Bohça 2. Çıkın [Benzer: Töyençek]

TUĞMA: Fıtrî, doğuştan

TÖZ: 1. Totem 2. Cevher 3. Temel

TUĞMAK: İçine doğmak

TÖZEK: Temel

TUĞMAZ: Kısır (çocuğu olmayan)

TÖZELİŞ: Tesis

TUĞRUK: Daire

TÖZEMEK: Tesis etmek

TUĞRUL: Anka kuşu, simurg, feniks

TÖZETME: Islah

TUĞSAK: Dul

TÖZEYMEK: Dikilmek

TUĞUÇ: İlk çocuk

TÖZMEK: 1. Kurmak 2. Tahammül etmek

TUĞUL: Destan, epik şiir

TÖZMEZ: Tahammülsüz

TUĞULAMAK: 1. Destan okumak 2. Engel olmak

TÖZTEK: Asıl, esas

TUĞULANMAK: 1. Tefekkür etmek 2. Yoga yapmak

TUĞULÇU: Destan okuyucu

TUMAĞI: Nezle, grip

TUĞULGA: Kalay

TUMAK: 1. Örtmek 2. Kadın şapkası 3. Boynuzsuz

TUĞULMAK: Doğmak

TUMALAMAK: İşkence yapmak

TUĞULUŞ: Tevellüt, doğum

TUMAR: Muska

TUĞUM: 1. Nâne 2. Kurbanlık hayvan 2. Jant

TUMAV: Nezle, grip

TUĞUNMAK: Başı dönmek

TUMGA: Yaban keçisi

TUĞUR: Kabarcık

TUMLUMAK: Ayaz çıkmak, soğumak

TUĞUŞ: Mevlüd (edebiyat)

TUMLUTMAK: Soğutmak

TUĞUŞKAN: Kardeş

TUMMAK: Dalmak

TUĞUT: 1. Tevellüt 2. Doğum târihi

TUMŞALAMAK: Sarmak, kaplamak

TUĞUZ: 1. Dev 2. İri

TUMŞUĞAN: Gergedan

TUĞZAK: 1. Hakan atı, kral bineği 2. Tuğ taşıyan

TUMŞUK: Burun (hayvanda)

TUKRAN: Ağaçkakan kuşu

TUMURÇU: İzci, yavrukurt

TUKUM: 1. Sülâle 2. Aşîret 3. Aile

TUN: 1. Kapalı hava, loşluk 2. Kürk

TUL: Savaş atı

TUNAK: Soluk, mat

TULA: Çimenlik, çayır

TUNAMAK: Kürkünü yüzmek (hayvan)

TULAN: Mart ayı [Benzer: Tulağan]

TUNCUKMAK: Nefesi daralmak

TULAY: Yabâni tavşan

TUNÇUK: 1. Körfez 2. Nefes darlığı

TULAYRA: Gut hastalığı

TUNÇUKMAK: 1. Kaygılanmak 2. İçeri kapanmak

TULBAĞAN: Balık yavrusu

TUNDOĞAR: Arefe günü

TULÇUMAK: Cebretmek, zor kullanmak

TUNDURA: Yarı yeşil bitki örtüsü (Fince’den)

TULGA: Miğfer

TUNDURMAK: Şeffaflaştırmak

TULGAMAK: 1. Kaplamak 2. Şaha kalkmak (at)

TUNG: Yağ ağacı (Çince’den)

TULGAN: 1. Sac ayağı 2. Dolunay 3. Komple

TUNGAK: 1. Ötümsüz harf 2. Panteon, tanrı topluluğu

TULKU: Silindir

TUNGAMAK: Îlan etmek

TULKUK: Tulum

TUNGAVUZ: Îlan

TULPAR: Uçan at, pegasus

TUNGAN: Sonradan Müslüman olan

TULUK: Matara

TUNGUYUK: Uçurum

TULUN: 1. Yanak 2. Avurt 2. İkili saç örgüsü

TUNMA: 1. Tortu, çökelti 2. Küçük kardeş

TUM: 1. Ayaz 2. Cangıl, yağmur ormanı

TUNMAK: 1. Çökmek 2. Loşlaşmak 3. Sağırlaşmak

TUMAÇ: Sahtiyan, maroken

TUNUK: 1. Duru 2. Şeffaf 3. Sağır

TUPAK: Küt, kısa

TURPAY: Kaba

TUPALAK: Küre

TURSAYMAK: 1. Dudak bükmek 2. Öfkelenmek

TUPAZLANMAK: Körelmek, kesmez olmak

TURSUK: Testi

TUPMAK: Delmek

TURSUNMAK: Tenezzül etmek

TUPUL: Yaş kavak ağacı

TURTUK: 1. Mütereddit 2. Kararsız

TUPULGAN: Delici

TURTUKMAK: 1. Tereddüt etmek 2. Kararsız kalmak

TUPULMAK: Delinmek

TURUĞ: Dilek ağacı

TURA: 1. Tanrı 2. Sevgi 3. Mantık 4. Şehir

TURUK: 1. İri 2. Uzunluk ölçüsü birimi (100 cm)

TURAÇ: Çil kuşu

TURUKTU: Dâima

TURAĞAN: Peskutan, kesik yoğurt

TURUM: İnsan boyu

TURAK: 1. Ayı kulağı bitkisi 2. İskambil oyunu

TURUMLAMAK: İnsan boyu ile ölçmek

TURAMAK: Arzulamak

TURUŞTUK: Sebat

TURAN: Efsânevî ülke

TURUZ: İsyan

TURARLIK: Liyâkat, lâyık olma

TURUZMAK: İsyan etmek

TURASINDA: Hakkında

TUSA: Fayda, menfaat

TURAY: Toynaklı hayvan

TUSALAK: Yardım

TURAYMAK: 1. Dik durmak 2. Doğru olmak

TUSALAMÇI: 1. Yardımcı 2. Asistan

TURGAY: Serçe kuşu

TUSALAMAK: Faydalandırmak

TURGU: 1. Sekte, kesinti 2. Çobanaldatan kuşu

TUSALANMAK: Faydalanmak

TURGUMAK: Sekteye uğramak

TUSPAL: Kinâye

TURGURMAK: Sekteye uğratmak

TUSTAĞAN: Tepsi, sini

TURGUZ: Sistem

TUSU: Menfaat, fayda

TURGUZÇU: Sistem kurucu

TUSUKMAK: Fayda görmek, menfaat sağlamak

TURGUZMAK: 1. Sistem kurmak 2. Oluşturmak

TUŞ: 1. Denk 2. Rastlantı 3. Yön

TURKU: 1. Kızak 2. Avlu, ön bahçe

TUŞAK: Köstek [Benzer: Duşak]

TURKUNMAK: Edepli davranmak

TUŞAL: 1. Rastlantı, tesâdüf 2. İsâbet

TURLAK: 1. Ekin kargası 2. İkâmetgah

TUŞALMAK: 1. Dolaşmak 2. Kösteklemek

TURMAÇ: Şal, atkı

TUŞALDAMAK: 1. Rastlamak 2. Karşılaşmak

TURMAN: Koşum takımı (atçılık)

TUŞALGA: Rastlantı, tesâdüf

TURMUZ: Hıyar, salatalık (bitki)

TUŞALTMAK: 1. Nişan almak 2. Yönlendirmek

TURPAN: Pekin ördeği

TUŞAMAK: 1. Pranga vurmak 2. Kapan 3. Rastlamak

TUŞANMAK: 1. Dolaşmak 2. Kösteklemek

TUTURMA: Dürüm

TUŞATMAK: 1. Rast getirmek 2. Karşılaştırmak

TUTURUK: Çıra

TUŞAV: 1. Köstek, pranga 2. Zincir

TUTUZMAK: Emretmek

TUŞGUL: Nişancı, hedefleyen

TUVARMAK: Havale etmek

TUŞGULLAMAK: Nişan almak, hedeflemek

TUVGAN: 1. Tevellüt 2. Mevlüd

TUŞLAMAK: 1. Rastlamak 2. Nişan almak 3. Yönelmek TUVGANUYU: Doğumevi TUŞLANMAK: Rast gelmek, tesâdüf etmek

TUYA: Mazı ağacı

TUŞLANTI: Rastlantı, tesâdüf

TUYAK: Hayvan tırnağı

TUŞMAK: 1. Rastlamak 2. Karşılaşmak

TUYAĞAN: Nur, aydınlık

TUŞUŞMA: Müsâbaka, maç

TUYANA: Sansasyon

TUT: Pas, oksitlenme

TUYAR: 1. Medyumluk 2. Kötü ruh

TUTAĞAN: Yakalayıcı (hayvan, köpek, kuş)

TUYARMAN: Medyum

TUTAK: Sap, kulp

TUYGUN: 1. Hârika, şahâne 2. Beyaz atmaca kuşu

TUTALGA: 1. Kabza 2. Sebep

TUYLAMAK: Şahlanmak, ayaküstüne kalkmak (at)

TUTAMAK: 1. Direksiyon 2. Gidon

TUYRAL: Âdi kavak, pic kavak ağacı

TUTAMAL: Meslek

TUYSU: His

TUTAR: 1. Meblağ 2. Hazîran ayı

TUYUMAK: 1. Bezmek, yılmak 2. Şorulmak

TUTARGA: Hastalık nöbeti

TUYUĞ: Rubâi (edebiyat)

TUTARIK: Sara, epilepsi hastalığı

TUYUK: Hapishâne

TUTAŞ: Evlilik teklifi

TUYUKTAMAK: Hapsetmek

TUTAY: Kabza

TUYUKTANMAK: Hapsolmak

TUTÇAK: Sap

TUYZURMAK: Emzirmek

TUTGAÇ: Kabza

TUZAMAK: 1. Tuzlamak 2. Tuzak kurmak

TUTKA: 1. Sap 2. Kabza 2. Dümen

TUZARGA: Kepçe

TUTMAÇ: 1. Makarna, 2. Erişte

TUZDURMAK: Harap etmek

TUTSAK: Esir

TUZGAN: Harap

TUTUK: 1. Sihir 2. Pas, oksitlenme

TUZGU: Hayır aşı/yemeği

TUTUKMAK: 1. Büyülenmek 2. Paslanmak

TUZGULAMAK: Hayır aşı/yemeği dağıtmak

TUTUN: Hapishâne, cezâevi

TUZGUN: Hayır aşı (dağıtılan yemek)

TUTUNÇ: İktisat, ekonomi

TUZLANGAN: Salamura

TUTURGAN: Pirinç (bitki ve tâne)

TÜBE: Zirve

TÜBEK: Yarımada

TÜLKÜNEK: Telli turna kuşu

TÜBEN: 1. Alçak, aşağı 2. Zemin

TÜLKÜR: Anahtar

TÜDEŞ: Aynı renkte olan

TÜLKÜRÇÜ: Anahtarcı

TÜDET: Hüthüt kuşu

TÜLÜK: Tüyleri dökülmüş

TÜĞEÇ: Maske

TÜMEL: Teçhîzat

TÜĞEREK: Daire

TÜMEN: Onbin

TÜĞMEK: 1. Maskelemek 2. Örtmek

TÜMENBAŞI: Onbin kişi komutanı (askerî rütbe)

TÜĞRE: Şâmana yardımcı olan ruh

TÜMRÜK: Tef (çalgı)

TÜĞSÜN: Kördüğüm

TÜMSE: 1. Minber 2. Kürsü

TÜĞÜK: Târih

TÜNDER: Peri (Macarca’dan)

TÜĞÜKCÜ: Târihçi

TÜNDERMEK: Döndürmek

TÜĞÜLGEN: Düğümü çözülebilir

TÜNDÜK: 1.Çadır penceresi 2. Çadır bacası 2. Kuzey

TÜĞÜLMEK: Düğümü çözülmek

TÜNDÜZ: Gece, akşam

TÜĞÜN: 1. Düğüm 2. Düğün

TÜNEK: Konma çubuğu (kuş, tavuk)

TÜĞÜR: 1. Tahıl tanesi 2. Davul

TÜNEMEK: 1. Gecelemek 2. Dala konmak (kuş)

TÜĞÜRÇEK: Granül

TÜNERİK: Hücre, zindan

TÜK: Kıl, tüy

TÜNERMEK: Uzaktan görünmek

TÜKEK: Halka

TÜNGEREK: Daire

TÜKEL: Tamamen

TÜNGÜR: 1. Davul 2. Tef

TÜKEMEK: Bitirmek

TÜNKE: Enerji

TÜKEN: 1. Sırık 2. Lahza, an

TÜNKER: Davul

TÜKENEK: Etyaran hastalığı, dolama hastalığı

TÜNKERMEK: 1. Devirmek 2. Davul çalmak

TÜKNEMEK: Ateşle dağlamak

TÜNKÜR: Melek

TÜKÜZ: Atın alnındaki aklık

TÜNŞÜ: Şamdan

TÜLBER: Tarla kuşu

TÜNÜK: 1. Baca 2. Nâzik

TÜLEK: Tüy döken hayvan

TÜNÜLGEN: Pesimist

TÜLEN: Küstah

TÜNÜLMEK: Ümidini yitirmek

TÜLENGE: Zirve, doruk

TÜNÜŞMEK: İtaat etmek

TÜLEMEK: 1. Tüy dökmek 2. Uykusuz kalmak

TÜP: Cilt, kaplama (kitap)

TÜLENMEK: Küstahlık etmek

TÜPERMEK: Altını üstüne getirmek

TÜLEZ: Zirve, doruk (ağaç)

TÜPKERMEK: Kökenini araştırmak

TÜPLEMEK: Ciltlemek, kaplamak

TÜRTKÜN: Domuz

TÜPSE: Saksı

TÜRTÜ: Sarıçalı

TÜPTEV: Mizanpaj

TÜRÜK: 1. Sütun 2. Makara 3. Ümmî, okuyamayan

TÜRÇE: Çabuk

TÜRÜKLEMEK: 1. Makara sarmak 2. Birinci olmak

TÜRÇEMEK: 1. Acele etmek 2. Başlamak

TÜS: Renk

TÜRE: Adâlet

TÜSMEK: İçeri girmek

TÜREBEY: Feodal, derebey

TÜŞEK: Minder

TÜREGEY: Melez, hibrit

TÜŞEM: Tavan, tavanarası

TÜREV: Müştak, türetme

TÜŞEMEK: 1. Tahmin etmek 2. Rüyâ görmek

TÜRGE: Misâfir odası

TÜŞER: Pay, hisse

TÜRGEK: 1. Bohça 2. Makara

TÜŞEV: 1. Bağ 2. Formül

TÜRGEKLEMEK: 1. Bohçalamak 2. Makara çevirmek

TÜŞGELMEK: Tesâdüf etmek

TÜRGEMEK: Acele etmek

TÜŞİMEL: Rüyâ tabircisi

TÜRGELEMEK: Acele ettirmek

TÜŞMEK: Kâr etmek, kazanmak

TÜRGEN: Acele

TÜŞÜM: Kâr, kazanç

TÜRGENE: Vites

TÜŞÜMLÜ: Kârlı, kazançlı

TÜRGENMEK: 1. Vites değiştirmek 2. Acele etmek

TÜŞÜMSÜZ: Kârsız, kazançsız

TÜRGÜÇ: Makara

TÜŞTÜK: 1. Güney 2. Öğle vakti

TÜREM: Kural

TÜŞÜNDÜRÜ: Şerh, açıklama

TÜREMÇİ: 1. Kural koyucu 2. Kânun koyucu

TÜŞÜNÜK: Düşünce

TÜREMTEY: Mevzuat, kurallar toplamı

TÜŞÜRGÜN: Kitre ağacı

TÜREZ: Saban, pulluk

TÜTEK: 1. Baca 2. Nefes darlığı

TÜRKEM: Familya (biyoloji)

TÜVELEV: Hortum (rüzgar)

TÜRKÜN: Muhtelif

TÜYEN: Şelâle

TÜRLENMEK: Çeşitlenmek

TÜYNEK: Yer elması

TÜRME: Hapishâne (Rusça’dan, köken net değil)

TÜYREĞÜÇ: Toplu iğne

TÜRMEK: 1. Kadınbudu köfte 2. Makara

TÜYÜMŞEK: 1. Düğüm 2. Lenf düğümü

TÜRMEZE: 1. Bobin 2. Türbin

TÜYÜNÇEK: 1. Düğüm 2. Lenf düğümü

TÜRSELEMEK: Sûret çıkarmak

TÜYÜNDÜ: Cenin

TÜRSEN: Sûret

TÜYÜNMEK: 1. Düğümlenmek 2. Karın ağrısı

TÜRSÜN: Havyar, balık yumurtası

TÜZEK: 1. Kural 2. Kutu

TÜZELGE: Kânunnâme

UÇKUL: Balık kepezi

TÜZELİŞ: Nizam

UÇKUN: 1. Heyelan 2. Kıvılcım

TÜZEMEK: Kânun yapmak, taknin etmek

UÇLAĞIÇ: Kalemtraş

TÜZERMEK: Düzene girmek

UÇLAN: Kaya kertenkelesi

TÜZETİCİ: 1. Musahhih 2. Tâmirci

UÇMAĞ: Cennet

TÜZETİŞ: 1. Tashih 2. Tâmirat

UÇMAN: Pilot

TÜZETMEK: 1. Tashih etmek 2. Tâmir etmek

UÇAVUL: Savaş pilotu

TÜZEVÇİ: Editör

UÇRAMAK: Rastlamak

TÜZGE: Hukuk [Benzer: Tüze]

UÇRAŞ: Randevu

TÜZMEK: 1. Hukuk yapmak 2. Düzeni sağlamak

UÇRAŞMAK: Randevulaşmak

TÜZMEN: Hukukçu [Benzer: Tüzemen]

UÇUKMAK: Sonuna varmak

TÜZÜK: Nizamnâme

UÇUN: Fobi

TÜZÜLGEN: 1. Müteşekkil 2. Sistemli

UÇUNMAK: 1. Fobisi olmak 2. Korkmak

TÜZÜM: 1. Teşekkül 2. Sistem 2. Mahsül

UÇUT: Sarp

TÜZÜN: Âdil, adâletli

UD: Sığır

TÜZÜNÇ: Hukuk

UDAM: İrs, genetik

-U-

UDAMAK: Yavaş davranmak

UBAY: 1. Şuur 2. Dikkat UBAYRAMAK: Dikkatini vermek UBUR: Vampir, kan emici yaratık UCA: 1. Kıç (gemi) 2. Yüce UCADAĞ: Yüksek dağ UCALAN: 1. Terfî 2. Yükselme UCALANMAK: 1. Terfî etmek 2. Yükselmek UCALMA: 1. Terfî 2. Yükselme UCALMAK: 1. Terfî etmek 2. Yükselmek UÇAĞAN: Uçucu canlı UÇAR: 1. Haber 2. Haberci tanrısı (mitoloji) UÇBAY: Eyâlet vâlisi UÇKAÇ: Planör UÇKAR: Kenar

UDAN: İzolatör UDKALAMAK: Şâman âyini yapmak UDAV: Boa yılanı UDAYI: Devamlı, sürekli UDÇUMAN: Sığır çobanı UDULAMAK: Tahrik etmek UDUNMAK: Sönmek UDUR: Karşı UDURLAMA: Karşılama UDURMAK: 1. Karşısına geçmek 2. Seçip ayırmak UDUŞ: Piyango ikrâmiyesi UDUTKU: Maya, ferment UDUTUM: Hipnoz UDUTMA: 1. Hipnotizma 2. Mayalama

UDUTMAK: 1. Hipnotize etmek 2. Mayalamak

UKA: 1. Zekâ 2. İrfan 3. Küçük erkek kardeş

UDUZ: 1. Kumar 2. Hipnotizma

UKAĞAN: Zekâ

UDUZAN: 1. Yenilen 2. Kumarda yenilen

UKALI: Zekî

UDUZMAK: 1. Yenilmek 2. Kumarda yenilmek

UKALAĞAN: Demogog (Arapça “Ukalâ” ile ilgisiz)

UĞ: Pantolon

UKALAMAK: Akıllıca konuşmak

UĞAK: Dulavrat otu

UKAR: Beyaz Leylek

UĞRAK: İstasyon

UKAZ: İrfan

UĞRAŞ: 1. Hobi 2. Meslek

UKMAK: 1. Anlamak 2. İtaat etmek

UĞRU: Eşkiyâ, şâki, haydut

UKMAŞKAN: Pıhtı

UĞRUKMAK: 1. Eşkiyâya rastlamak 2. Yönelmek

UKMUŞ: 1. Kerâmet 2. Hârika

UĞRULAMAK: Hırsızlık yapmak

UKMUŞTAY: Fevkalâde

UĞU: Baykuş

UKRAK: İlk süt

UĞUM: Günah çıkarma (Hristiyanlarda)

UKSAĞA: Asâlet

UĞUMAK: Günah çıkarmak (Hristiyanlarda)

UKSAĞAN: 1. Asilzâde 2. Aristokrat

UĞUL: Oğul, evlat

UKSATAY: Asil sülâle

UĞULÇA: 1. Kız evlat 2. Kum fırtınası

UKSAS: Emsal

UĞULMAK: 1. Haber almak 2. Rengi solmak

UKŞAĞAN: Emsal

UĞULTAY: Dağlık bölge

UKŞAMAK: Emsal olmak [Benzer: Uksamak]

UĞULZAMAK: 1. Karışmak 2. Kavuşmak

UKTUK: Irk, soy

UĞULZAR: Kavşak

UKTURMAK: 1. Ezberletmek 2. Anlamasını sağlamak

UĞUNÇ: Histeri krizi

UKULMAK: Anlaşılmak

UĞUNMAK: Histeri krizi geçirmek

UKUM: 1. Mefhum, 2. Fikir

UĞUŞ: Zekâ

UKURDAŞ: Paralel

UĞUŞMAK: Açıklamak

UL: Oğul, erkek evlat

UĞUT: Ekşitilmiş buğday içeceği

ULAĞAN: 1. Postacı 2. Frenk üzümü 3. Kızıl renk

UĞUZ: 1. Zekî 2. Bilgili [Benzer: Oğuz]

ULAK: 1. Kurye 2. Postacı 2. Kısrak

UĞUZMAK: 1. Zekîce konuşmak 2. Haber vermek

ULALMAK: Büyümek

UĞZAMAK: 1. Pres yapmak 2. Sıkıştırmak

ULAM: 1. Nakliye 2. Çalınıtı (hayvan, araç)

UĞZALMAK: 1. Pres yaptırmak 2. Sıkıştırmak

ULAMA: Tren

UJ: Karayılan (köken belirsiz)

ULAMÇI: 1. Nakliyeci 2. Çalıntı mal satıcısı

UK: 1. Kabîle 2. Esas, öz 3. Zekâ 4. Mermi

ULAMIŞ: Efsâne

ULAN: Süvâri

ULNAŞIK: Bitişik

ULANUT: Kızamık hastalığı

ULTUR: Taban

ULAR: 1. Kara leylek 2. Yabâni tavuk

ULTURAK: Yerleşik

ULARGA: 1. Tren 2. Lokomotif 3. Katar

ULTURMA: Celse, oturum

ULARMAK: Yorulmak

ULTURMAK: 1. Oturmak 2. Ağaç dikmek

ULARSIMAK: Yorgun hissetmek

ULUĞANA: Büyükanne, nine

ULARTMAK: Sivriltmek

ULUĞATA: Büyükbaba, dede

ULAŞ: İlâve

ULUĞOKUL: Üniversite

ULAVUL: Posta askeri

ULUKAYIN: Yaşam ağacı (mitoloji)

ULAVUR: Pembe

ULUKTAMAK: Tâzim etmek

ULAYMAK: Büyümek

ULUKUN: Millî bayram

ULAZ: Gürgen ağacı

ULUKUNLAMAK: Millî bayram kutlamak

ULÇAR: Trahoma hastalığı

ULULAMAK: Tekbir getirmek

ULÇA: Kız evlat

ULUM: 1. Derin yer 2. Okyanusun en derin yeri

ULÇUMAK: Serserilik etmek

ULUMSANMAK: Kibirlenmek

ULÇUR: Serseri

ULUNMAK: 1. Dolaşmak 2. Kıvrılmak

ULDA: Amca

ULURGANMAK: 1. Kibirlenmek 2. Gururlanmak

ULDAN: Ayakkabı köselesi, papuç tabanı

ULURKAMAK: Hürmet etmek

ULDARMAK: Dövmek

ULURMAK: Büyütmek

ULDUK: 1. Tabansız 2. Nalsız

ULUS: Millet

ULDURUK: Dölyatağı, rahim

ULUSAL: Millî

ULDUZTAY: Galaksi (astronomi)

ULUSTAY: Millî bayram [Benzer: Ulustoy]

ULGAŞMAK: Birleşmek

ULUŞAR: Başkent [Uluş: Şehir]

ULKAM: 1. Silsile 2. Büyüme

ULUT: Halk

ULKAMAK: 1. Silsile oluşturmak 2. Büyümek

ULUTÇU: Halkçı

ULKAR: Galaksi (astronomi)

ULUVAR: Muazzam

ULKARMAK: Büyütmek

ULUYOL: Bulvar, anacadde

ULKU: Rüşvet

ULYA: Ganîmet

ULKUCU: Rüşvetçi

UMAÇ: Amaç [Farsça’ya “Amaç” şeklinde geçmiştir]

ULMA: Testi

UMAÇA: Kuyruksokumu

ULMAK: Dağılmak

UMAÇI: Korkutucu varlık, öcü

UMAH: Halk hikâyesi

UNTAĞAN: Hipnoz

UMAK: 1. Maksat, gâye 2. Gücü yetmek

UNUKMAK: Bezginleşmek

UMALAMAK: Ezberden okumak

UNUTÇAK: Unutkan

UMAR: 1. Çâre, derman 2. “Ömer” ismi (Arapça)

UNUŞ: Muvaffakiyet

UMARSIZ: Çâresiz, dermansız

UNYARMA: İrmik

UMARTA: Kovan

UPÇUK: Emzik, oyuncak meme

UMAY: 1. Halk hekimi 2. Ana tanrıça

UPKUN: Hezeyân

UMAYMAK: Toplanmak

UPRAMAK: 1. Hezeyân etmek 2. Yıpranmak

UMBAL: Nodul, dürtme demiri

UR: Tümör

UMÇULAMAK: Emzirmek

URA: 1. Sanat 2. Yerinde, uygun 3. Mahâret

UMDAMAK: İşmar etmek, kaş göz etmek

URAĞAN: 1. Kasırga, fırtına 2. Savaş nârası

UMSUK: 1. Aşeren kadın 2. Ümitsiz

URAĞANDAŞMAK: Savaş nârası atmak (birlikte)

UMSUNMAK: 1. Aşermek 2. Ümîdi kırılmak

URALAMAK: Sanat yapmak

UMSUTMAK: Ümîdini kırmak

URAM: Cadde

UMTAG: Testis, erkek yumurtalığı

URAMAK: 1. Sarmak, dürmek 2. Yuvarlamak

UMUNÇ: Emel, arzu

URAN: 1. Sanatçı 2. Parola 3. Sanâyi, endüstri

UMUR: 1. Salâhiyet 2. Ciddiyet

URASA: Üfürükçülük, nefes tedâvisi

UMURT: Şeftâli (Yumurt: Yumurtamsı, Farsça Murt)

URAY: Belediye

UMUT: 1. Beklenti 2. Arzu [Benzer: Ümit]

URAYBAŞI: Belediye başkanı

UNA: At arabası

URAZ: 1. Tâlih, baht 2. İmece, dayanışma

UNAĞAN: Tay

URAZA: Oruç (Farsça benzeşimle, Türkçe Uraz)

UNAKA: Mağlûbiyet

URÇUK: 1. Vesîle 2. Sebep 3. Eğirmen 4. Masura

UNALMAK: Un olmak, öğütülmek

URDA: 1. Karargah 2. Eyâlet

UNAMAK: Anlamak

URDU: Pâkistanlı

UNAŞ: 1. Hamur işi yemek 2. Makarna

URDUCA: Pâkistan dili, Pâkice

UNATMAK: 1. Beğenmek 2. Hoşlanmak

URDUYA: Pâkistan

UNÇUKMAK: Telefon açmak

URDUK: Spiral (tıp, doğum kontrol aracı)

UNÇURGA: Telefon

URGA: Kement

UNGAN: Usta

URGAÇI: Kementçi

UNGAY: Müspet

URGALAMAK: Kement atmak

UNMAĞAN: Bedbaht [Benzer: Onmayan]

URGAN: Halat

URGAY: Sivrisinek

URUŞ: Cenk [Benzer: Vuruş]

URGUL: Fıskiye

URUŞKAK: Dövüşken

URGUMAK: Çağıldamak

URUŞKAN: Cengâver, savaşçı

URGUN: 1. Şok 2. Cin [Benzer: Vurgun]

URUŞMAK: Cenk etmek [Benzer: Vuruşmak]

URGUY: Kuzukulağı bitkisi, kuzoğlak

URUT: Saman

URK: Sicim, halat

URUV: Nesil

URKAY: 1. Mâden ocağı 2. Mâdenci tanrısı (mitoloji)

URVA: Kalın un

URKAYÇI: Mâdenci

URYA: Gürcü

URLAK: Salkım söğüt ağacı

URYAÇA: Gürcüce

URLAMAK: Hırsızlık yapmak [Benzer: Uğrulamak]

US: 1. Akıl 2. Kapris

URLANMAK: Çalınmak [Benzer: Uğrulanmak]

USAK: Kavak ağacı

URLAV: Hırsızlık

USAL: 1. Cadı 2. Cadaloz 2. Gâfil

URLAVUÇ: Hırsızlık

USALMAK: 1. Mâkul olmak 2. Genişlemek

URMAK: 1. Vurmak 2. Doldurmak

USAN: 1. Gınâ getiren 2. Su tanrısı (mitoloji)

URNA: 1. Oy sandığı, seçim sandığı 2. Sandık

USANÇ: Gınâ

URNAMAK: Oy kullanmak

USKARMAK: 1. Araçla sulamak 2. Fıskiye ile sulamak

URNAŞTIRMA: İskan

USKUÇ: Kepçe

URŞUK: Dingil, aks

USKUM: Soğan (kök anlamında)

URU: Huzur (ayakta durma)

USLAMAK: Anlamak

URUÇU: Hırsız

USMAK: 1. Susamak 2. Gözden yitmek (gök cismi)

URUK: 1. Sülâle 2. Reenkarnasyon 3. Tohum

USTAĞÇI: Lîder

URUKSAMAK: Sülâlesine iyi davranmak

USTAM: Îtidalli

URULDAĞAN: Müsâbaka, maç

USTAMAK: 1. Susamak 2. Yükselmek, yukarı çıkmak

URULDAMAK: Müsâbaka etmek, maç yapmak

USTAN: Su sıçanı

URUM: 1. Düdük 2. Zürriyet

USTAMAK: 1. Akıl yürütmek 2. Uzmanlaşmak

URUMAK: Dâvet etmek

USTAR: Temmuz ayı

URUMDAY: Panzehir taşı

USTAZ: Mürşit (Arapça Üstad benzeşimi)

URUNÇ: 1. Pişmanlık 2. Rüşvet

USTUK: 1. Parça 2. Aksam, makine parçası

URUNÇAK: 1. Kriz 2. Şok

USTULMAK: Yorulmak

URUNDUK: Karyola

USUNÇ: 1. Psikoloji 2. Akıl sağlığı

URUNMAK: 1. Pişman olmak 2. Duş almak

USUTKAN: Susatıcı

USUTMAK: Susatmak

UTKUMAK: 1. Orduyu karşılamak 2. Zafer kutlamak

UŞAĞAN: 1. Benzer 2. Parçalanmış

UTMAK: Zafer kazanmak

UŞALMAK: Parçalanmak

UTMAN: 1. Muzaffer 2. Gâlip

UŞAMAK: 1. Sohbet etmek 2. Teşbih olmak

UTUK: Mağlup

UŞATMAK: 1. Parçalamak 2. Teşbih etmek

UTULGAN: Mağlup

UŞAV: 1. Sohbet 2. Teşbih, benzetme

UTULMAK: Mağlup olmak

UŞDUK: 1. Yüksük 2. Prezervatif, kondom

UTURMA: Posa

UŞKARMAK: Terkisine almak

UTUŞ: 1. Kazanma 2. Piyango kazanma

UŞKU: Rende

UVAĞIZ: Nasihat

UŞKUN: Yelkenli kayık

UVAK: Parça

UŞLAK: Mendil

UVAKLAMAK: Parçalamak

UŞLAMAK: 1. Tutmak 2. Kavramak

UVALAMAK: Parçalamak

UŞTA: İşte, öyle

UVATMAK: 1. Parçalara ayırmak 2. Bölmek

UŞTAMAK: 1. İdâre etmek 2. Sevk etmek

UVAYMAK: 1. Hayıflanmak 2. Uflamak

UŞUK: 1. Donuk 2. Kist

UVGUÇ: Rende

UŞUMAK: Donmak, buz tutmak

UVKALAMAK: 1. Çitilemek 2. Masaj yapmak

UT: Edep, ar

UVMAK: 1. Parçalamak 2. Rendelemek

UTA: Ruhsal enerji

UVULDURUK: Havyar, balık yumurtası

UTAĞAN: Kadın Şâman [Benzer: Utağan]

UVUT: Edep, ar

UTAMAK: Kazanç sağlamak

UVUZ: İlk süt [Benzer: Avuz]

UTANCAK: Utangaç

UY: 1. Hayal, hülya 2. Hâne, konut

UTANCAN: Utangaç

UYA: 1. Kuş yuvası 2. Kreş, anaokulu

UTAR: 1. Gâlip 2. Muzaffer

UYABASAR: Kuluçka

UTAŞ: 1. İmdat, medet 2. Menfaat

UYABASMAK: Kuluçkaya yatmak

UTAVUZ: Halaskar, kurtarıcı

UYAĞAN: 1. Yular 2. Bağlantı

UTKA: 1. Esas, öz 2. Anlam 3. Karşılama 4. Selam

UYALAMAK: Yuva yapmak

UTKAÇI: 1. Karşılayıcı 2. Şâmanı gökte karşılayan ruh

UYALANMAK: Yuva yapmak

UTKALAÇ: 1. Mihmandar 2. Resepsiyonist 3. Ukalâ

UYALÇAK: Utangaç

UTKAMAK: 1. Karşılamak 2. Selamlamak

UYALDAMAK: Koordine olmak

UTKU: 1. Zafer 2. Gâlibiyet 2. Zafer karşılaması

UYALGA: Koordinasyon

UTKULDAMAK: Karşılamak

UYALGAMAK: Koordine etmek

UYALMAK: 1. Utanmak 2. Mayalanmak

UYLAV: 1. Muhakeme 2. Kıyas

UYALTMAK: Utandırmak

UYMA: Yığıntı

UYALŞAK: Pısırık

UYMAK: Çırak, kalfa

UYAMAK: 1. İlişkilendirmek 2. Mayalamak

UYNAMAK: Dans etmek

UYAMAN: Cüzzam hastalığı

UYNAŞ: Zînacı, zâni

UYANGA: 1. Âhenk 2. Melodi 2. Akord

UYNAŞKA: Zîna

UYANGALAMAK: 1. Âhenk vermek 2. Akord etmek

UYNAV: Piyes, tiyatro oyunu

UYARGA: Alarm

UYNUK: Câhil

UYAT: Vicdan

UYRUK: Tebaa

UYATÇAN: 1. Vicdan sâhibi 2. Utangaç

UYRULMAK: Kendi etrâfında dönmek

UYATMAK: 1. Utanmak 2. Vicdânı rahatsız olmak

UYSAL: 1. Mülâyim 2. Mûnis

UYAV: İhtiyat

UYTURGAY: Kanarya kuşu

UYÇUL: Filozof

UYUĞAN: Pıhtı

UYDAŞ: Hemfikir

UYUK: 1. Patik 2. Mes, iç ayakkabı 3. Mağara

UYDU: Peyk, satelit

UYUKLAŞMAK: Pıhtılaşmak

UYGAR: Medenî

UYUL: Kutup

UYGARMAK: 1. Halletmek 2. Karar vermek

UYURMA: Hortum (rüzgar)

UYGUR: Türkistanlı

UYUTKU: Mayalama, fermente etme

UYGURCA: Türkistan Türkçe’si

UYUTKUÇ: Maya, ferment

UYGURYA: Türkistan

UYUV: Koma

UYGURMAK: 1. Medenîleşmek 2. Uyarmak

UZ: 1. Usta 2. Mâhir 3. Profesyonel

UYKAMAK: Yok etmek

UZA: 1. Geçmiş, mâzi 2. Uzak

UYKAŞ: 1. Kâfiye, uyak (şiir) 2. Âhenk

UZABAKAR: 1. Dürbün 2. Teleskop

UYKAŞMAK: 1. Kâfiyeli olmak 2. Âhenkli olmak

UZAĞAN: Tuzlu yoğurt

UYKULAĞAN: Pankreas

UZAKAÇMAK: Uzaklaşmak

UYKUZAK: Uykuyu seven

UZAKVURAN: Uzun menzilli

UYLAĞAN: Ölçülü

UZANOT: Astronot (“–not” eki Latince’den)

UYLAK: Musallat

UZAŞMAK: Uzaklaşmak

UYLAMAK: Israr etmek

UZATÇI: Rehber, kılavuz

UYLANMAK: 1. Israr edilmek 2. Görüş bildirmek

UZAVUL: Uzay askeri, astronot

UYLAP: 1. Uydurma, sahte 2. Tahmin

UZAY: Feza

UZDAM: İhtisas

ÜDÜGEN: Ev fâresi

UZDAMAK: Uzmanlaşmak

ÜFLEÇ: Vantilatör

UZDAMAN: Profesör

ÜFÜREÇ: 1. Fön makinesi 2. Vantilatör

UZDUK: Boylam

ÜĞDEŞ: Uyuklama

UZGA: 1. Blender 2. El değirmeni

ÜĞE: Ağırlık ölçüsü, kilo

UZGAN: 1. Geçen 2. Mâzi, geçmiş

ÜĞELEMEK: Gevezelik etmek

UZLANMAK: Profesyonelleşmek

ÜĞEMEK: Konuşmak

UZMAK: Öne geçmek

ÜĞENÇER: Konuşkan, geveze

UZMAN: Mütehassıs, profesyonel

ÜĞMEK: Çapalamak

UZTAMAK: İdâre etmek

ÜĞRE: Şehriye

UZURMAK: 1. Devirmek 2. Yıkmak

ÜĞRÜK: Beşik

-Ü–

ÜĞRÜLMEK: Salınmak

ÜBEDE: Şebek (maymun türü) ÜÇDEK: Teslis, trinity ÜÇEK: Dam, çatı ÜÇEM: Sacayağı, üç ayak ÜÇEN: Otuz (sayı) ÜÇEY: 12 parmak bağırsağı ÜÇKÜ: Matkap ÜÇKÜL: Müselles, üçgen ÜÇMÜYÜŞ: Üçgen ÜÇÜK: 1. Kurban bayramı 2. Mat, soluk ÜÇÜLMEK: Sönmek ÜÇÜLTMEK: Söndürmek ÜÇÜKMEK: Nefesi kesilmek ÜÇÜRGEN: Yangın söndürücü ÜÇÜRMEK: Söndürmek ÜÇÜRMEN: İtfâiyeci ÜDEK: Refâkat ÜDEKÇİ: Refâkatçi ÜDEMEK: 1. Vedâ etmek 2. Refâkat etmek

ÜĞRÜM: Salınım, nütasyon ÜĞRÜMEK: Salınmak, sallanmak ÜĞRÜTMEK: Salındırmak, sallamak ÜĞÜÇ: Defîne ÜĞÜNTÜ: Talaş ÜĞÜR: 1. Buhar 2. Şafak ÜĞÜRÇÜN: Salatalık, hıyar (bitki) ÜĞÜRGEN: Havyar, balık yumurtası ÜĞÜRMEK: 1. Parçalara ayırmak 2. Çiftleşmek ÜGÜT: 1. Propaganda 2. Un 3. Öğütülmüş tahıl ÜKE: Küçük kız kardeş ÜKEK: 1. Kasa 2. Burç (kale) 3. Kulübe ÜKER: Büyükbaş hayvan ÜKERÇİ: Çoban ÜKSE: Topuk [Benzer: Ökçe] ÜKÜNÇ: 1. Pişmanlık 2. Nedâmet 3. Teessüf ÜKÜNMEK: 1. Pişman olmak 2. Nedâmet getirmek ÜKÜNÜŞ: 1. Pişmanlık 2. Nedâmet 3. Teessüf ÜKÜR: Kükürt

ÜL: Köşe

ÜLÜŞ: 1. Hissi verme 2. Paylaşma

ÜLCE: Vişne

ÜM: 1. İttifak 2. Şalvar 3. Pandomim

ÜLBERK: 1. Baykuş tüyü 2. Şâman süsü

ÜMÇEYMEK: 1. İttifak yapmak 2. Ağ örme

ÜLÇEM: 1. Ebat 2. Buut

ÜMÇÜK: Ev örümceği

ÜLÇEV: Terâzi

ÜMEN: 1. Kanser 2. Tümör

ÜLDEMEK: Arta kalmak

ÜMEZ: Duman

ÜLEGER: 1. Destan 2. Örnek [Benzer: Üliger]

ÜMRÜMEK: Düğümlenmek

ÜLEGERÇİ: Destan okuyucu [Benzer: Üligerçi]

ÜMÜR: 1. Pus 2. Sis [Benzir: İmir]

ÜLEK: Testi

ÜNDEMEK: 1. Beyân etmek 2. Susmak

ÜLELGEMEK: Taksim etmek

ÜNDEŞMEK: Bağırmak

ÜLEMEK: 1. Arta kalmak 2. Paylaştırmak

ÜNDELMEK: Sessizce yaklaşmak

ÜLEN: Çimen

ÜNDEV: 1. Beyânat 2. Ünlem işâreti

ÜLERMEK: Taksim etmek

ÜNDEZİN: Esas, asıl

ÜLEŞ: 1. Pay 2. Kısmet

ÜNDÜRÜK: Raf

ÜLEŞİK: Taksim

ÜNE: 1. Kokarca (hayvan) 2. Fiyat, paha

ÜLEŞLEP: Kısmen

ÜNEĞEN: İnek

ÜLEŞME: Taksîmat

ÜNEK: Meşhur

ÜLEŞMEK: Paylaşmak

ÜNELEMEK: 1. Fiyat vermek 2. Paha biçmek

ÜLET: Yelkenli gemi

ÜNEM: Tasarruf

ÜLÇEM: 1. Doz 2. Miktar

ÜNEMDEV: İktisat, ekonomi

ÜLGE: 1. Numûne 2. Kalıp

ÜNEMLEMEK: 1. Tasdik etmek 2. Tasarruf etmek

ÜLGEN: 1. Sihirbaz 2. İyilik tanrısı (mitoloji)

ÜNEN: 1. Îmam 2. Emin İmam [Benzer: Önen]

ÜLGÜ: 1. Kalıp 2. Model

ÜNENÇ: Îman [Benzer: İnenç]

ÜLGÜÇ: Jilet [Benzer: Yülgüç]

ÜNENMEK: Îman etmek [Benzer: İnenmek]

ÜLKER: Süreyya takımyıldızı

ÜNEŞ: Nişan, söz

ÜLKÜ: 1. İdeal 2. Hedef, amaç

ÜNEŞMEK: Nişanlanmak, sözlenmek

ÜLKÜMEN: İdealist

ÜNER: 1. Hakîkat 2. Hakîkaten

ÜLÜ: Hisse, pay

ÜNEZ: Küf [Benzer: Önez]

ÜLÜBE: Patates

ÜNEZLENMEK: Küflenmek

ÜLÜK: Hisse, pay

ÜNGEÇ: Yemek borusu

ÜLÜMEK: Traş olmak [Benzer: Yülümek]

ÜNKÜR: Mağara

ÜNLEK: 1. Şiâr 2. Parola 3. Slogan

ÜRGÜNMEK: Memnun olmak, hoşnut olmak

ÜNLEMEK: 1. Seslenmek 2. Ezan okumak

ÜRKE: Tay

ÜNLEN: Müezzin

ÜRKEV: Fobi, korku

ÜNMEK: Delmek

ÜRKÜNÇEK: Tedirgin

ÜNTÜRMEK: Deldirmek

ÜRLEÇ: Tohum

ÜNÜK: Halka

ÜRLEMEK: Üflemek

ÜNÜM: 1. Randıman 2. Mahsul

ÜRMEK: 1. Hasat etmek 2. Üflemek 3. Şişirmek

ÜNÜMEL: Tabii, doğal

ÜRMEKÜÇ: Örümcek

ÜNÜR: Parfüm

ÜRMELEMEK: Sürünmek

ÜPKE: Sitem

ÜRNEK: Kireç

ÜR: Tohum

ÜRNERMEK: 1. Kireçlenmek 2. Ağarmak

ÜRÇEM: 1. Fidan 2. Motivasyon 3. Teşvik

ÜRPEK: Sorguç (hayvan kafasında)

ÜRÇEMEK: 1. Üremek 2. Fidan dikmek

ÜRPÜNÇEK: Baş örtüsü, türban

ÜRÇETMEK: 1. Motive etmek 2. Teşvik etmek

ÜRPÜNMEK: Başını örtmek, türban takmak

ÜRÇMEK: 1. Motive olmak 2. Teşvik olmak

ÜRSÜR: Perişan

ÜRDÜM: Pay, hisse

ÜRÜLMEK: Şişmek

ÜRE: Tohum, tâne (bitki)

ÜRÜS: Hasat

ÜREÇE: Kızak ayağı

ÜSEÇİ: Berber

ÜREK: Aygır

ÜSEMEK: 1. Şaç kesmek 2. Filizlenmek

ÜREN: 1. Beyaz 2. Nesil 3. Tohum 4. Hasat tanrısı

ÜSENTE: Filiz

ÜRENÇEK: Müptelâ

ÜSKEÇ: Kuru üzüm

ÜRENDEMEK: Sûni tohumla üretmek

ÜSKER: Sağır

ÜRETEÇ: Jeneratör

ÜSMEK: Büyümek

ÜRETEY: Tohum deposu

ÜSMER: Ergenlik çağı

ÜREY: 1. Fobi, korku 2. Panik 3. Ruh

ÜSNEMEK: Benzemek

ÜREYLEMEK: 1. Fobi duymak 2. Paniklemek

ÜSRE: Yukarı

ÜREZİN: Tohum

ÜSTE: “A-E” sesi veren noktalama (Arap Alfabesi)

ÜRGE: Çorba

ÜSTEK: Fâiz

ÜRGEL: Takımyıldız

ÜSTELMEK: Artmak, çoğalmak

ÜRGENÇ: Tatlısu levreği

ÜSTEM: 1. Fâiz 2. Hükümran

ÜRGENE: Muz

ÜSTEME: 1. Zam 2. İlâve 3. Fâiz

ÜSTENEK: Palto

ÜTKER: 1. Tehir 2. Kazâ (namaz)

ÜSTENMEK: Taahhüt etmek

ÜTKERME: 1. Erteleme 2. Kazâya bırakma (namaz)

ÜSTERMEK: 1. İnkâr etmek 2. Bitki yetiştirmek

ÜTKERMEK: 1. İdeoloji savunmak 2. Ertelemek

ÜSTEV: Bahşiş

ÜTMEK: Oyun kazanmak

ÜSTÜRMEK: Tahrik etmek

ÜTÜLMEK: Oyun kaybetmek

ÜSÜK: 1. Mayalı içecek 2. Harf

ÜTÜMEK: Yakmak

ÜSÜKLEM: Alfabe

ÜTÜRME: Harman yeri

ÜSÜKLEMEK: Harfleyerek okumak

ÜVEME: Kıyma (et)

ÜSÜKLEL: İmlâ, yazım

ÜVEMEK: Karnından konuşmak (vantroloji)

ÜSÜKEY: Koyu, yoğun

ÜVEN: Avlu, ön bahçe [Benzer: Öven, Üğen]

ÜSÜKLEMEK: Harfleyerek okumak

ÜVENİK: Avlu, ön bahçe

ÜŞEK: 1. Penis 2. Vaşak

ÜVEYEN: Vantrolog, karnından konuşan

ÜŞELMEK: 1. Dikilmek 2. Ufalmak

ÜY: Hâne [Benzer: Uy, öy]

ÜŞEMEK: 1. Dikmek 2. Kaldırmak

ÜYÇÜLEK: Ahududu

ÜŞEN: Sandık

ÜYDELEMEK: Refâkat etmek

ÜŞERTMEK: Kulaklarını dikmek

ÜYDELEŞ: Refâkatçi

ÜŞETMEK: Ufalamak, parçalamak

ÜYDELEŞMEK: Refâkat etmek

ÜŞKÜL: Yorgan iğnesi

ÜYDEŞ: Ev arkadaşı

ÜŞKÜRMEK: 1. Hatırlamak 2. İç çekmek

ÜYE: Âza

ÜŞLEMEK: 1. Tutmak 2. Kavramak

ÜYEK: Îmar

ÜŞME: Dut ağacı

ÜYELMEN: Kapitalist

ÜŞMEK: Kalabalıklaşmak

ÜYEN: Kakım (hayvan)

ÜŞMELEN: Kalabalık

ÜYEP: Şakrak kuşu

ÜŞTEK: Düdük

ÜYER: Sel, su taşkını

ÜŞÜK: 1. Ayaz 2. Kalem

ÜYGÜZETÇİ: Kapıcı, apartman görevlisi

ÜTELEMEK: Koşuşturmak

ÜYLEÇİ: Îmalatçı

ÜTELGE: Baştankara kuşu

ÜYLEK: Helki

ÜTEV: 1. İcrâ, yürütme 2. Îfa, ödeme

ÜYLEMEK: Îmal etmek

ÜTENÇ: Arz, sunma

ÜYLEŞİM: 1. Serî imâlat 2. Otomasyon 2. Çağrışım

ÜTENMEK: Arz etmek, sunmak

ÜYLETKEL: Îmalat, sanâyi, endüstri

ÜTKEN: Mâzi, geçmiş

ÜYLETMEK: Îmal ettirmek

ÜYLÜK: Kiler

ÜZNE: Ayrı, bağlantısı kesik

ÜYMEK: 1. Stoklamak 2. Stok

ÜZNELEŞMEK: Ayrılmak, bağlantısı kesilmek

ÜYMELENMEK: 1. Yığılmak 2. Kümelenmek

ÜZNEMEK: 1. Karşı çıkmak 2. Ayrılmak

ÜYSÜN: Ağaç kabuğu

ÜZNÜK: Süreksiz

ÜYŞÜK: Kulübe

ÜZÜK: 1. Sessiz harf 2. Hazîran ayı

ÜYÜKMEK: 1. Eve gitmek 2. Ayağı burkulmak

ÜZÜNÇ: Dram

ÜYÜNTÜ: Stoklanmış mal

ÜZÜNÇE: Özellik

ÜYÜR: Aile,

ÜZÜRGEN: Havyar, balık yumurtası

ÜYÜRSEK: Ailesinden ayrılamayan kişi

ÜZÜRLEMEK: Tasarruf etmek

ÜYÜRSÜNMEK: Ailesini özlemek

ÜZÜRLEŞ: Tasarruf

ÜYÜM: Yığın

ÜZÜT: Can

ÜYÜMEK: Çorba yapmak

ÜZÜTMEK: 1. Canlandırmak 2. Sağır olmak

ÜZ: 1. Jilet 2. Sağır

-V-

ÜZDEMEK: 1. Derlemek 2. Kaymağını almak (süt) ÜZDEN: Üstünkörü, baştansavma ÜZDÜK: Yoğurt ve yumurta bulamacı yemeği ÜZDÜRGE: Ustura ÜZEK: 1. Divit 2. Merkez ÜZEL: İdeoloji ÜZELÇEMEK: Görüşmek ÜZELGE: Kehânet, fal ÜZELGEÇİ: Kâhin, falcı ÜZELTE: İdeal ÜZEN: 1. Ova 2. Mecrâ ÜZEREK: Sedefotu ÜZGERE: Taşınabilir çit ÜZGERİŞ: Tekâmül, evrim ÜZGERMEK: Tekâmül etmek, evrimleşmek ÜZGÜ: Cefâ ÜZGÜÇ: Makas ÜZLEŞTİRMEK: Sindirmek

VAG: 1. Balıkçıl kuşu 2. Balaban kuşu VARAK: Nehir yatağı VARAN: Dev kertenkele (Arapça’dan) VARDAĞAN: Bereket VARDAMAK: 1. Gururlanmak 2. Servet biriktiren VARDAM: 1. Gurur 2. Servet VARDAMÇI: 1. Gururlu 2. Servetiyle övünen VARLAMA: 1. Yoklama 2. Çek etme VARLAMAK: 1. Yoklama yapmak 2. Çek etmek VARSAĞI: Halk şiiri VARSAK: 1. Halk şâiri, âşık 2. Ozan VARSAKLAMAK: 1. Halk şiiri okumak 2. Ozan olmak VARSAYIM: 1. Hipotez 2. Tahmin VARSAYMAK: 1. Hipotez kurmak 2. Tahmin etmek VARSIL: Zengin VATMAK: Kırmak VAYGARA: Şamata, yaygara VAYILDAMAK: İnlemek

VAYILTI: İnleme

VOT: Ateş [Benzer: Od]

VAYIZ: Fitneci, arabozucu

VUÇAH: Şömine

VAYKIRMAK: Bağırmak

VUPKAN: Vampir [Benzer: Upkan]

VAYNAMAK: Zîna yapmak

VURAÇ: Raket

VAYNAŞ: Zîna

VURAĞAN: 1. Saldırgan 2. Boynuz vuran (öküz, koç)

VAYSAK: 1. Geveze 2. Ah eden

VURAN: Katsayı (matematik)

VAYSAMAK: 1. Gevezelik etmek 2. Ah etmek

VURDALAK: 1. Hortlak 2. Kaftar (vurucu kuş)

VAYSILANMAK: Hayıflanmak

VURDU: Tepe

VEÇE: Kalça

VURGUN: 1. Cin çarpması 2. Dalış sakatlanması

VENGER: Macar

VURHAY: Ard arda, üst üste

VENGERCE: Macarca

VURNUK: Telaş

VENGERYE: Macaristan, Macarya

VURNUKMA: Telaş etme

VER: Parsel

VURNUKMAK: Telaş etmek

VERDİŞ: Meleke, yeti

VURUŞMAN: Cengâver

VEREM: Tüberküloz hastalığı (Arapça’dan)

-Y-

VERENE: Aşîret VERERMEN: Teslim eden VERESİYE: Borç VEREŞEN: Cömert VEREZEN: Harman yeri VERİT: Teberrû, bağış VERLEMEK: Parsellere ayırmak VERNE: Çeyiz VERZEMEK: 1. Cenk etmek 2. Efsânevî bir kahraman VEZ: Beze, gudde (dokubilim) VIĞILDAMAK: Uğuldamak VIĞILTI: Uğultu VIJILDAMAK: Cıvıldamak VIJILTI: Cıvıltı VIZGAN: Kemençe VOLKAN: Yanardağ (Yunanca’dan)

YABALAK: 1. Baykuş 2. Lapalapa (kar) YABGU: 1. Kabîle şefi 2. Eyâlet vâlisi YABUK: 1. Cılız 2. Kapalı YABUĞAN: Kapalı YABUMAK: 1. Örtmek 2. Lağvetmek, feshetmek YABULMAK: 1. Örtülmek 2. Lağvolmak, fesholmak YADA: 1. Sihir taşı 2. Simyâ taşı [Benzer: Zada, Sata] YADAÇI: 1. Yada taşı büyücüsü 2. Simyâcı YADAMAK: 1. İhtiyaç duymak 2. Zayıflamak YADILMAK: 1. Dağılmak 2. Uzaklaşmak YADSIMAK: İnkâr etmek YADSIMAN: Münkir, inkarcı YADSINÇ: İnkar YAĞALBAY: Av şâhini YAĞAN: 1. İftirâ 2. İthal 3. Pembe renk YAĞANMAK: 1. İftirâ atmak 2. İthâm etmek

YAĞDAY: 1. Hâl, durum 2. İktisat, ekonomi

YAKINSAK: Hipermetrop, yakını göremeyen

YAĞDAYLAŞMAK: Duruma göre davranmak

YAKLANCI: Müvekkil

YAĞI: 1. Düşman 2. Hasım 3. Fetih

YAKLAĞA: 1. Kuru ağaç 2. Zakkum ağacı

YAĞILAMAK: 1. Düşmanlık etmek 2. Fethetmek

YAKLAV: 1. Himâye etme 2. Savunma

YAĞIN: Yağış (tüm yağış türleri)

YAKLAVÇI: 1. Hâmi 2. Avukat, savunman

YAĞIR: 1. Reçine 2. Kehribar

YAKSARTMA: Tashih etme

YAĞITMAK: 1. Düşmanlık etmek 2. Saldırmak

YAKŞA: Parantez

YAĞIZ: Kahverengi

YAKŞIBAR: Hoşçakal

YAĞNA: Fil

YAKTAŞ: 1. Taraftar 2. Fanatik 3. Partizan

YAĞRIN: 1. Sırt 2. Kürek kemiği

YAKTAV: 1. Şefaat 2. Af dileme

YAĞSATAN: Yağ satıcısı

YAKUÇU: Şarkıcı

YAĞTI: Aydınlık

YAKULAMAK: Şarkı söylemek

YAĞTILANMAK: Aydınlanmak, ışımak

YAKURMAK: Hızlı solumak

YAHŞATLANMAK: 1. Süslenmek 2. Kılık düzeltmek

YAKUTAY: Ötücü kuş

YAHŞI: 1. Güzel 2. Yakışıklı

YAL: 1. Tâtil 2. Ücret [Benzer: Cal, Çal]

YAHŞILAŞMAK: 1. Güzelleşmek 2. Selamlaşmak

YALABIMAK: Parıldamak

YAHŞIRAK: Daha iyi, yeğlenen

YALAGAY: Dalkavuk, yalaka

YAHŞIRMAK: İyileşmek, güzelleşmek

YALANAŞ: 1. Harman savurma 2. Harman tanrısı

YAKAĞAN: Gül (çiçek)

YALANGOZ: Yalancı ceviz ağacı

YAKAL: Alakeçi

YALAP: Aydınlık [Benzer: Calap, Çalap]

YAKALAŞMAK: Birbirinin yakasını tutmak

YALAV: 1. Bayrak 2. Kurdela 3. Işık 4. Projektör

YAKALAV: 1. Sâhil 2. Kenar

YALAVAR: Haberci, bilgi veren kişi

YAKARI: Duâ

YALAZ: 1. Ateş 2. Alev [Benzer: Alav, Alaz]

YAKARMAK: Duâ etmek

YALÇI: 1. İtfâiyeci 2. Gündelikçi [Benzer: Calçı]

YAKAZ: 1. Kuma 2. Deniz kenarı

YALDAMAK: Suçlamak

YAKIM: Hoşluk, sempati [Benzer: Yağım, Cağım]

YALDIRAĞAN: Çakmak taşı

YAKIMLI: Hoş, sempatik [Benzer: Yağımlı, Cağımlı]

YALDIRAK: 1. Yanar döner 2. Siren lambası

YAKIMSIZ: Nâhoş [Benzer: Yağımsız, Cağımsız]

YALDIRMAK: 1. Parıldamak 2. Yanıp sönmek

YAKINÇ: Şikâyet

YALGA: 1. Analiz 2. İftirâ 3. Ayrımcılık

YAKINÇAK: Şikayet dilekçesi

YALGAMAK: 1. Analiz etmek 2. İftirâ atmak

YAKINMAK: Şikâyet etmek

YALGAN: 1. Sahte 2. Göstermelik

YALGAŞ: 1. Postacı 2. Kurye 2. Oluk

YALVAMAK: 1. Risâlet etmek 2. Haber getirmek

YALGAVUR: 1. İftirâcı 2. Ayrımcılık yapan

YAM: 1. Posta atı 2. Alâka

YALGIN: 1. Alev, ateş 2. Ateş tanrısı (mitoloji)

YAMA: Dağ keçisi [Benzer: Nama]

YALGIZ: Yegâne, tek

YAMAK: Çırak

YALIM: Alev

YAMAN: 1. Tehlikeli 2. Korkutucu [Benzer: Caman]

YALIN: 1. Sâde 2. Âdi, basit (Örneğin Yalın Şirket)

YAMANLAMAK: Tehlike oluşturmak

YALINMAK: Soyunmak

YAMAŞMAK: Tembellik etmek

YALITIM: İzolasyon

YAMÇAK: Saksı

YALKAV: 1. Âvare 2. Tembel, miskin

YAMÇI: 1. Rehber 2. Keçi çobanı

YALKI: 1. Baston, âsa 2. Yalnız

YAMGURÇUN: Su çulluğu, bekasin kuşu

YALKINSAMA: İltihaplanma

YAMIZ: Kasık

YALKINSAMAK: İltihaplanmak

YAMLAMAK: 1. Süpürmek 2. İştahla yemek

YALLI: 1. Azeri halk oyunu 2. Halay

YAMLAN: Su fâresi

YALMA: 1. Dut ağacı 2. Kaftan 3. Alev

YAMSILAÇ: Fotokopi makinesi

YALMAK: Alevlenmek

YAMSILAMAK: Fotokopi çekmek

YALMAN: 1. Mâil 2. Talan 3. Dağ fâresi

YAMURMAK: Kanamak

YALMAVUZ: Dev, titan

YANA: 1. Tâze 2. O nedenle

YALPAĞA: 1. Bayrak 2. Flama

YANAMA: 1. Dolaylı 2. Kalın sac ekmeği

YALPAĞAN: Ejderha [Benzer: Yelbeğen, Çelbeğen]

YANAMAÇ: Saz çalamayan ama türkü söyleyen ozan

YALPIZ: Nâne

YANAMAK: Tehdit etmek

YALRATMAK: Cilâlamak

YANBAŞ: 1. Leğen kemiği 2. Yan taraf

YALTA: Tembellik

YANÇAK: Kalça

YALTANMAK: Tembellik etmek

YANÇAR: Pres makinesi

YALTARMAK: Gözden kaybolmak, sıvışmak

YANÇI: İkili oynayan (örneğin; câsuslukta)

YALTAYMAK: Vazgeçmek

YANÇILIK: İkili oynama (örneğin; câsuslukta)

YALTAZ: Kel, dazlak

YANÇMA: Presleme, sıkıştırma

YALTIR: Cilâ

YANÇMAK: Preslemek, sıkıştırmak

YALTIRAK: Yakamoz

YANDAK: Diken

YALTIRAV: Işıltı, parıltı

YANDAY: Hokka

YALTIRMAK: 1. Yıldırım düşmek 2. Işıldamak

YANDIRAN: Kundakçı

YALVAÇ: Resul, peygamber

YANDIRAY: Kundak

YANGAK: Ceviz

YAPIT: Eser

YANGAN: 1. Alakarga 2. Fâhişe, hayat kadını

YAPKIŞ: 1. Örtü 2. Kılıf

YANGARIŞ: 1. Reform, inkılap 2. Rönesans

YAPSAR: 1. İsnât 2. Tarla sınırı 3. Sınır işâreti

YANGARTMA: Reform, inkılap

YAPSARMAK: 1. İsnât etmek 2. İşâret koymak

YANGARTMAK: Reform yapmak, inkılap yapmak

YARADAN: Hâlik, yaratıcı

YANILSAMA: İllüzyon, göz yanıltmaca

YARALGAN: Kanyon, derin vâdi

YANILTMAÇ: Lügaz

YARAMSIZ: Gereksiz, yararsız

YANIT: Cevap

YARAN: 1. Memnûniyet 2. Su cini 3. Itır çiçeği

YANKILAÇ: 1. Akustik alan 2. Anfi 3. Anfitiyatro

YARANAL: General (köken net değil, etkileşim)

YANKILGA: Akustik

YARANCAN: Dalkavuk, yalaka

YANKIRMA: 1. Gâipten gelen ses 2. Kulak çınlaması

YARANMAK: Memnûn etmek, hoşnut etmek

YANKIRMAK: 1. Gâipten işitmek 2. Çınlamak (kulak)

YARARSIN: 1. Âferin! 2. Bravo!

YANRAMAK: 1. Îtiraf etmek 2. Kabullenmek

YARAŞKAN: 1. Nişanlı, sözlü 2. Yakışan

YANZATMAK: 1. Îtiraf ettirmek 2. Kabullendirmek

YARAŞMAK: 1. Sözlenmek 2. Yakışmak

YANSAK: 1. Hatâ 2. Sehiv

YARATKAN: Hâlik, yaratıcı

YANŞAK: 1. Geveze 2. Zevzek

YARBUĞA: Yarı insan – yarı boğa, centaurus

YANŞAMAK: 1. Gevezelik etmek 2. Zevzeklenmek

YARÇAN: Mâdenî para (Çince’den etkileşimle)

YANTAR: Kehribar

YARÇI: Yarı yarıya ortak

YANTAYIK: 1. Yan yatık (gemi) 2. Yamuk (geometri)

YARDAKÇI: İşbirlikçi, yardakçı

YANTAYMAK: 1. Yan yatmak 2. Yamulmak

YARDAM: 1. İşbirliği, yardak 2. Bağış

YANUZAN: Istakoz

YARGAN: 1. Hakem 2. Yar, uçurum

YAPAĞI: Kırkılmış yün

YARGAVUL: Adlî kolluk, adlî polis

YAPALAK: Gece baykuşu [Benzer: Yavalak]

YARGAY: Anemon çiçeği

YAPARMA: 1. İsnat 2. İnşaat

YARGIÇ: Hâkim, kadı

YAPARMAK: 1. İsnât etmek 2. İnşâ etmek

YARGIMA: Muhakeme

YAPAY: Sûni, sonradan yapma

YARGIMAK: Muhakeme etmek

YAPÇUN: Maymun (makak türü)

YARGITAY: Adli üst mahkeme, Mahkeme-i Temyiz

YAPIMUYU: Îmâlathâne

YARGUÇU: Hâkim, yargıç

YAPINÇ: İnşaat

YARILGAN: 1. Patlak, yarık 2. Kanyon

YAPIĞAN: Plastik

YARINMAK: Yarılmak

YAPIRTMAK: Kulaklarını boyununa eğmek (hayvan)

YARIŞTAŞ: Rakip

YARIŞTAY: Olimpiyat [Benzer: Carıştay]

YASMAN: Yâsemin çiçeği (Arapça’dan)

YARKACAK: 1. Blender 2. El değirmeni

YASMIK: Mercimek

YARKANAT: 1. Planör 2. Yarasa [Benzer: Carkanat]

YASTAMAK: 1. Terbiye etmek 2. Yaslanmak

YARKIN: Ferah

YASTIĞAÇ: 1. Hamur tahtası 2. Sofra tahtası

YARKURUL: 1. Jüri 2. Encümen

YAŞANÇ: Ömür

YARLIGAMAK: Mağfiret, bağışlama

YAŞARGA: Habibat, yaşam alanı

YARLIĞAR: Gaffar, bağışlayan

YAŞAV: Ömür

YARLIK: Ferman, buyrultu [Benzer: Carlık]

YAŞBAĞA: Su kurbağası

YARMA: Kırma buğday

YAŞIKMAK: Göz kamaşmak

YARMAÇA: İnce kırılmış buğday

YAŞIL: 1. Tâze 2. Yeşil

YARMAK: Sikke, mâdenî para

YAŞIN: 1. Şimşek 2. Peçe

YARMANMAK: Tırmanmak

YAŞINMAK: 1. Şimşek çakmak 2. Peçe takmak

YARNAÇI: Yarıcı (yarı yarıya hissedar)

YAŞIRMAK: Örtbas etmek [Benzer: Yeşirmek]

YARNAK: Kanyon, derin vâdi

YAŞMA: 1. Sebze 2. Yeşim taşı

YARPUZ: Yabâni nâne

YAŞMAK: 1. Gizlemek 2. Eşarp

YARSIMAK: 1. Yaralanmak 2. İğrenmek, tiksinmek

YAŞNAMAK: Şimşek çakmak

YARSITMAK: 1. Yara açmak 2. İğrendirmek

YAŞRINMAK: Gizlenmek [Benzer: Yeşrinmek]

YARTAŞ: 1. Kaya 2. Kayalık dağ

YAŞTAŞ: Akran

YARUK: 1. Aydınlık 2. Nur

YAŞUK: 1. Miğfer 2. Kask

YARUMAK: Aydınlanmak

YAT: Ezber, hâfızaya alma

YARUTMAK: Aydınlatmak

YATAĞAN: Pala, enli kılıç

YARYUNT: Yarı insan – yarı at, centaurus

YATALAK: Felçli

YARZAM: Medet

YATALGA: 1. Otel 2. Kamp

YAS: Mâtem

YATAY: Horizontal, ufkî

YASA: Kânun

YATIN: Dölyatağı, rahim

YASALMAK: Meşrûlaşmak

YATIR: Türbe, evliyâ mezarı

YASAMAK: Kânun koymak, taknin etmek

YATIRAĞAN: Felçli

YASAMAN: Parlamenter, senatör

YATIRGA: 1. Mevduat 2. Banka hesâbı

YASANMA: Meşrûlaştırmak

YATIRMAN: 1. Mûdi 2. Banka hesâbı sâhibi

YASATAY: Parlamento, senato, meclis

YATKA: Ezber, hâfızaya alma

YASAVUL: Polis

YATKAMAK: Ezberlemek, hâfızaya almak

YATLAMAK: Yada taşı kullanarak büyü yapmak

YAZANAK: Defter

YATSIRMAK: Yadırgamak

YAZARMAK: Yaz gelmek

YATUĞAN: Kânun (müzik aleti)

YAZGAÇ: Kalem

YAVA: 1. Sıcak yer 2. Pırasa

YAZGAN: Tanrı (yaratıp yayan ve kader yazan)

YAVCUNMA: 1. Askıntı olma 2. İltifat

YAZGARMA: Sitem

YAVCUNMAK: 1. Askıntı olmak 2. İltifat etmek

YAZGARMAK: Sitem etmek [Benzer: Yazgırmak]

YAVŞAN: Per otu

YAZGI: Kader

YAVU: 1. Görücü usulü 2. Hısım

YAZGIR: 1. Sitem 2. İtham

YAVUÇU: Görücü

YAZGIRMAK: 1. Sitem etmek 2. İtham etmek

YAVUK: 1. Nişan, söz 2. Hısımlık

YAZGIT: Yazıcı aygıt, printer

YAVUKLAMAK: Nişanlamak, söz kesmek

YAZIKMAK: Hayıflanmak, ah vah etmek

YAVUKLU: Nişanlı, sözlü

YAZILGAN: Nazire, taklit yazı

YAVUŞMA: 1. Yakınlık 2. Hısımlık bağı

YAZINÇ: Edebiyat

YAVUŞMAK: 1. Yakınlaşmak 2. Hısım olmak

YAZIT: Kitâbe

YAVUZ: Cesur

YAZLAK: Yazın kalınan yer [Benzer: Yazdak]

YAYAÇ: Difüzör, yayıcı

YAZLAVUK: Yazlık ev

YAYARGA: Radyo vericisi

YAZMAÇA: El yazması

YAYDAK: 1. Tereddüt 2. Kararsızlık 2. Geniş

YAZMAN: Kâtip

YAYDANMA: 1. Tereddüt etme 2. Kararsız kalma

YAZMIŞ: Mukadderat

YAYDANMAK: 1. Tereddüt etmek 2. Kararsız kalmak

YEÇMEK: 1. Açmak 2. Halletmek

YAYLAK: Otlak, yayla

YEDEÇ: 1. Stepne, yedek lastik 2. Yedek at

YAYGUÇU: Yaradılış günü

YEDEN: Yetmiş (sayı)

YAYIK: 1. Süt çalkalama aracı 2. Tûfan

YEDER: Kuş yuvası, âşiyan

YAYINÇAK: Anten

YEDEY: Güğüm

YAYKAMAK: Sağa sola sallamak

YEDEZ: Lâdes kemiği [Benzer: Yeteş]

YAYNAMAK: Refah içinde yaşamak

YEDİLMEK: Yedeğe alınmak

YAYPAK: Yassı, yayvan [Benzer: Yeypek]

YEDİNÇ: Yedekleme

YAYRAMAK: Sirâyet etmek

YEĞEN: Kardeşin çocuğu (erkek)

YAYSAMAK: Haset etmek

YEĞENÇE: Kardeşin çocuğu (kız)

YAYTAMAK: Hücum etmek

YEĞER: Kapasite

YAZAMAL: Plato, yayla

YEĞERLEK: Kapasite birimi (Farad)

YEĞLEM: Tercih

YELDER: Kar pateni (ayakkabı)

YEĞLEMEK: Tercih etmek

YELDETME: 1. Pervâne 2. Yelpâze

YEĞNİ: Hafif

YELDİRGEN: Yel değirmeni

YEĞNİCEK: Hercâi, aklı havada

YELDİRGEMEK: Delirmek, aklını yitirmek

YEĞREK: Optimum

YELDİRME: Delirme, aklını yitirme

YEĞRELEMEK: Yüceltmek

YELDİRMEK: Rüzgar esmek

YEĞRELKEMEK: Kibirlenmek

YELEĞEN: 1. Havadar 2. Hızlı

YEĞSENEK: Şık, seçenek

YELEMEK: 1. Kanat çırpmak 2. Yelpâzelenmek

YEĞSEME: Tercih

YELEN: Bordür, kenar süsü

YEĞSEMEK: Tercih etmek

YELENCEK: 1. Yelpâze 3. Fan

YEHER: Semer, palan

YELENMEK: 1. Yelpâzelenmek 2. Üfürmek

YEKE: 1. İğ 2. Eğe

YELGEÇE: Tepsi

YEKEN: 1. Ejderhâ 2. Kargı 3. Kamış

YELGEMEK: 1. Sermek, açmak 2. Savurmak

YEKEMEN: Vahşî

YELGERMEK: 1. Serilmek, açılmak 2. Savrulmak

YEKENDEZ: Battâniye

YELGİN: Rüzgarın şiddetli zamanı

YEKİM: Câzibe [Benzer: Çekim]

YELGÖNÜL: Havâi, uçarı

YEKİMLİ: Câzim

YELİK: Mezar, kabir

YEKİNÇ: Secdeden kalkma

YELİM: Zamk

YEKİNDİ: Kıyam, ayağa kalkış

YELİMLEMEK: Zamklamak

YEKİNMEK: 1. Kalkmak 2. Kalkmaya çalışmak

YELİN: Meme

YEKİRMEK: Hiddetlenmek

YELİNMEK: 1. Memesi çıkmak 2. Ricâ etmek

YEKSEK: Lânet olsun!

YELKE: Omuz

YELBEGEY: Ceket

YELKEDEŞ: 1. Omuzdaş 2. Asker arkadaşı

YELBEĞ: 1. Sarmal 2. Dizgin

YELKEMEK: 1. Omuz vermek 2. Askerlik yapmak

YELBEĞEN: Ejderha [Benzer: Yalpağan, Celbeğen]

YELME: Karaağaç

YELBEĞNEMEK: 1. Kımıldamak 2. Kıvranmak

YELMEK: Koşmak (at) 2. Esmek (rüzgar) 3. Yapışmak

YELBESER: Fırtına kuşu

YELMEŞMEK: Yapışmak

YELBEZEK: Hafifmeşrep, fingirdek

YELNEMEK: 1. Memesi çıkmak 2. Sütle dolmak

YELBİZ: 1. Kadın saçı 2. Dağ perisi

YELÖLÇER: Anemometre

YELÇEKEN: 1. Cereyan, hava akımı 2. Havalandırma

YELPEĞEÇ: Yelpâze

YELDEMEK: 1. Yelesinden tutmak 2. Paten kaymak

YELPEMEK: Yelpâzelemek

YELPİK: Astım hastalığı

YERELÇE: 1. Topuz 2. Vites başı 3. Kirmen başı

YELPİMEK: 1. Harman savurmak 2. Cin çağırmak

YEREŞ: 1. Mütâreke 2. Nişan, söz

YELPİN: Cin (rüzgardan yaratılmış ruhsal varlık)

YEREŞMEK: 1. Mütâreke yapmak 2. Nişanlanmak

YELPİNMEK: Cin çarpılmak

YEREŞEN: 1. Sondaj âleti 2. Yer sincabı

YELPİZ: Nâne

YERİK: Aşerme (hâmile)

YELTEK: Hercâi

YERİKLEMEK: Aşermek (hâmile)

YELTEMEN: Müteşebbis

YERİNDİZ: Haritacı

YELTENMEK: Teşebbüs etmek

YERGE: Sıra, saf [Benzer: Cerge]

YELVE: Flurya kuşu

YERGEMEK: Baştan savma iş yapmak

YELVİ: Efsun, sihir

YERGİ: Hiciv

YELVİÇİ: Efsuncu, sihirbaz

YERGİMEN: Heccav, hicveden

YEMİRGE: 1. Tahrîbat 2. Tahrîfat

YERKÜÇ: Fırıncı küreği (tahta)

YEMİRGEÇ: Dozer

YERLEÇ: Pusula

YEMİRMEK: 1. Tahrip etmek 2. Tahrif etmek

YERLEMEK: Defnetmek [Benzer: Cerlemek]

YEMŞEN: Muşmula

YERLEŞKE: 1. Lojman 2. Kampüs

YENÇEK: Cepken (Türkçe “Yan” sözcüğünden)

YERMEN: Heccav, hicveden

YENÇMEK: 1. Dövmek 2. Ufalamak, öğütmek

YERÖLÇER: Mesaha âleti

YENÇKE: Câriye

YERPENEK: Salatalık, hıyar (bitki)

YENEK: Heybe

YERTİNÇ: Dünyâ

YENİLTEK: 1. Şıllık, 2. Fâhişe, hayat kadını

YESEME: 1. Sûnî, yapay 2. Süsleme

YENİRÇE: Frengi hastalığı

YESEMEK: 1. Sûnî olarak yapmak 2. Süslemek

YENLEŞ: Yosma, orospu

YESENMEK: 1. Sûni olarak üretilmek 2. Süslenmek

YENMEN: Gâlip

YEŞERGE: Vahâ

YENŞİRMEK: Ilıştırmak

YEŞİK: Sebze

YEPELEK: Kanguru

YEŞİNMEK: 1. Sır saklamak 2. Soyunmak

YEPİNMEK: 1. Sıçrayarak gitmek 2. Örtünmek

YEŞİRMEK: Gizlemek [Benzer: Yaşırmak]

YEPMEK: Sıçrayarak koşmak

YEŞKEN: Pas, oksidasyon

YERÇİ: 1. Rehber, kılavuz 2. Yer gösterici

YEŞKİCİ: Sır çözücü

YERDEM: 1. Yardım 2. Hosteslik hizmeti

YEŞMEK: 1. Kabuğunu soymak 2. Sır çözmek

YERDEMÇİ: 1. Muavin 2. Hostes

YEŞNEMEK: Yeşillenmek

YERDÜZER: Dozer, buldozer

YEŞRİN: 1. İllegal 2. Gizlice yapılan iş

YETENEK: Kâbiliyet

YEZNE: Enişte [Benzer: Yezde]

YETERGE: 1. Diploma 2. Bonservis belgesi

YEZÖKÇE: Fâhişe, hayat kadını [Benzer: Yezökşe]

YETEŞ (– SETEŞ): Lâdes oyunu [Benzer: Yedez]

YIĞAÇ: Fidan

YETİLGEN: 1. Kâmil 2. Kâfi

YIĞAN: Tahıl küreği

YETİLMEK: Reşit olmak

YIĞINÇ: Stok

YETİM: 1. Rüşt 2. Kifâyet, kâfi olma 3. Pirinç türü

YIĞINÇAK: 1. Stok 2. İzdiham

YETİNGEN: Kanaatkar

YIĞINDAK: Kümülatif

YETİNMEK: Kanaat etmek

YIĞIRMAK: Buruşmak, kırışmak

YETİZLEME: Disertasyon, tevsii

YIĞIŞKA: İzdiham

YETİZLEMEK: Disertasyon yapmak, tevsii etmek

YIĞIŞMAK: İzdiham olmak

YETKİ: Salâhiyet

YIĞLAMAK: Ağlamak [Benzer: Yuğlamak]

YETKİRMEK: İletmek

YIĞMALAMAK: Stok yapmak

YETME: Balık ağı

YIĞNA: Ambar

YEVÇE: Çöpçatan

YIĞNAMAK: 1. Derlemek 2. Ambara koymak

YEVREY: Yahudi (Rusça üzerinden, İbrânice)

YIĞNALMAK: 1. Derlenmek 2. Ambara koyulmak

YEYGÖR: Gökkuşağı

YIĞRA: Mahçup

YEYİLME: Ürtiker, kurdeşen

YIĞRAMAK: Mahçup olmak

YEYİN: Hız, sürat

YIĞRILMAK: Yığılacak gibi olmak, fenâlaşmak

YEYİNMEK: Hızlanmak, süratlenmek

YIĞVA: 1. Festival 2. Karnaval

YEYLENMEK: Cilvelenmek, işve yapmak

YIKINÇ: Âfet, felâket

YEYLEŞ: Cilve, işve

YILAGAY: Köse, sakalsız

YEYLEŞMEK: Cilveleşmek, işveleşmek

YILÇAK: Takvim

YEYPEK: Yassı, yayvan [Benzer: Yaypak]

YILDAM: 1. Derhal, hemen 2. Hız, sürat

YEZ: Pirinç (metal) [Benzer: Çes]

YILDAT: Yıllık ödence, yıllık ödeme

YEZBE: Pergel

YILGA: Nehir

YEZDEMEK: Talep etmek

YILGAÇIK: Dere, çay

YEZEK: 1. Devriye birliği 2. Öncü birlik

YILGAYAH: Nevruz günü [Benzer: Çılgayak]

YEZEMEK: 1. Devriye gezmek 2. Önden gitmek

YILGIR: 1. Kıvrak 2. Tebessüm

YEZİD: Zâlim, gaddar (Arapça’dan, özel ad )

YILGIRIŞ: 1. Kıvranma 2. Tebessüm etme

YEZİK: 1. Kitâbe 2. Kağıt

YILGIRLANMAK: 1. Kıvranmak 2. Tebessüm etmek

YEZİM: 1. Öncü 2. Devriye 3. Yer-Su koruyucu rûhu

YILINMAK: 1. Isınmak 2. Ilıklaşmak

YILKI: At sürüsü

YİVGEÇ: 1. Yiv açıcı 2. Kalemtraş

YIMA: Alageyik

YOBAZ: Mutaassıp

YILMAYA: Kanatlı deve (mitoloji)

YODULMAK: Silinmek (başkası tarafından)

YIPAR: Misk [Benzer: Yupar]

YODUNMAK: Silinmek (kendiliğinden)

YIR: Şarkı [Benzer: Ir, Cır]

YOGA: 1. Tefekkür 2. Zihin eğitimi (Hintçe’den)

YIRAĞAN: Şarkıcı, hânende

YOĞALGAN: 1. Kayıp 2. Helâk olmuş

YIRÇI: Şarkıcı, hânende [Benzer: Irçı]

YOĞALMAK: 1. Kaybolmak 2. Helâk olmak

YIRDAM: Beste

YOĞALTIM: 1. Kaybetme 2. Helâk

YIRLAMAK: Şarkı söylemek [Benzer: Irlamak]

YOĞALTMAK: 1. Kaybetmek 2. Helâk etmek

YIRMAK: 1. Yırtmak 2. Şarkı söylemek

YOĞANMAK: 1. Ortadan kalkmak 2. Kaybolmak

YIRTKIÇ: 1. Hunhar 2. Vahşî

YOĞATMAK: 1. Ortadan kaldırmak 2. Kaybetmek

YIRZA: Mecrâ

YOĞBASAN: Cenâze yemeği

YIŞ: Yoğun, kesif

YOĞKAZAN: Sibirya zambağı

YIŞAK: Nevruz günü

YOĞLAMAK: Cenâze töreni yapmak [Yuğ: Cenâze]

YIŞLIK: Yoğunluk, kesâfet

YOĞRUM: Yoğurma işlemi

YİĞ: Kutup

YOĞTAŞI: Düzleme silindiri [Benzer: Loğtaşı]

YİĞDEK: Mıknatıs, magnet

YOĞUMSAMAK: 1. İnkâr etmek 2. Yadsımak

YİĞLENMEK: 1. Kutuplaşmak 2. Mıknatıslanmak

YOĞUNTU: 1. Nüfuz 2. İzlenim

YİĞRENMEK: Tiksinmek [Benzer: İğrenmek]

YOĞURGAÇ: 1. Oklava 2. Yoğurma makinesi

YİLEK: Frambuaz

YOĞURTMAK: Yoğurt mayalamak

YİNİŞKE: Nârin, nâzik

YOKANÇ: 1. Kıran, öldürücü salgın 2. Telef

YİNELEM: Tekerrür, tekrarlama

YOKATICI: 1. Yok edici 2. Terminatör (kurgusal)

YİNELEMEK: Tekrarlamak

YOKATMA: 1. Yok etme 2. Telef etme

YİPKİN: Mor, eflâtun

YOKATMAK: 1. Yok etmek 2. Telef etmek

YİRİK: 1. Yırtık 2. Yarık

YOKLAV: 1. Çek-up (çekap) 2. Yoklama

YİRİLMEK: 1. Yırtılmak 2. Yarılmak

YOKSAMAK: İnkâr etmek [Benzer: Yoğsamak]

YİRİNDİ: Kendigelen fidan

YOKSAMAN: İnkarcı [Benzer: Yoğsaman]

YİTER: Artık, fazla

YOKSUL: Fakir

YİTİ: 1. Kayıp, gaip 2. Acı, keskin

YOKSUN: Mahrum

YİTİZ: Çevik, atak

YOKSUNMAK: Mahrum olmak

YİV: Namlu (silah)

YOKSUR: Fakir [Benzer: Yoksul]

YOKSURMAK: Fakirleşmek

YOLUĞ: Mikrop

YOKTAV: Mersiye

YOLUĞDURMAK: Mikrop kaptırmak

YOKUMSUR: Tembel

YOLUĞMA: 1. Mikrop kapma 2. Enfeksiyon

YOKUMSURMAK: Tembellik yapmak

YOLUĞMAK: 1. Mikrop kapmak 2. Enfekte olmak

YOKVAR: Hurafe, boş inanç, bâtıl inanış

YOLUKMAK: Yolda karşılaşmak

YOLAK: Patika

YOLUTMAK: Yolsuzluk yapmak, kamu malı yemek

YOLAN: 1. Binek at 2. Yolculuğa dayanıklı

YOLUTMAN: Yolsuzluk yapan, kamu malı yiyen

YOLAV: 1. Uzun yolculuk 2. Şehirlerarası seyahat

YOLVAZ: Bozkır parsı [Benzer: Yolbars]

YOLAVÇI: Şehirlerarası yolcu

YOLVURAN: Haydut, şâki, yol kesici

YOLAŞMA: Kenara çekme (araba)

YOLVURMAK: Haydutluk yapmak, yol kesmek

YOLAŞMAK: Kenara çekmek (araba)

YOLYAZMA: Seyahatnâme

YOLAVÇI: Yol kenarı tezgahtarı

YOM: 1. Baht, tâlih 2. Şans

YOLBASAN: Yol düzleme silindiri

YOMAK: 1. Destan 2. Cinas, kelime oyunu

YOLBASAR: Eşkiyâ, şâki, haydut

YOMAKAY: Dalkavuk, yalaka

YOLBASMAK: 1. Eşkiyâlık yapmak 2. Yol düzlemek

YOMÇU: 1. Melek 2. Peri (baht getiren varlık)

YOLBAŞ: 1. Kavşak anıtı 2. Kavşak direği 2. Lîder

YOMDARMAK: 1. Muska yazmak 2. Üfürmek (büyü)

YOLÇATI: 1. Dörtyol 2. Kavşak

YOMGAK: 1. Hülâsâ 2. Netîce

YOLÇAPAR: Kargocu

YOMGALAMAK: 1. Özetlemek 2. Kısaltmak

YOLÇAPMAK: Kargo taşımak

YOMLAMAK: 1. Duâ okuyup üflemek 2. Fal bakmak

YOLDAM: 1. Tarz 2. Üslup

YOMSUZ: Meşum, şom, bahtsız

YOLGA: 1. Selam 2. Vedâ

YON: 1. Hak 2. Soğuk algınlığı

YOLGAMA: 1. Selamlaşma 2. Vedâlaşma

YONAK: Gammazlık, ispiyon, jurnal

YOLGAMAK: 1. Selamlaşmak 2. Vedâlaşmak

YONAMAK: 1. Gammazlamak 2. Tehdit etmek

YOLGURMAK: Yolda rastlamak, karşılaşmak

YONATMAK: 1. Gammazlatmak 2. Tehdit ettirmek

YOLKA: Noel ağacı (Rusça’dan)

YONÇUĞAN: 1. Pespâye, pejmürde 2. Cips

YOLKAĞAK: Sinir otu

YONGA: 1. Talaş 2. Çip, devre 3. Cips

YOLKAVUŞ: Cımbız

YONGAR: Rende

YOLKIRAĞI: Yol kenarı

YONGARLAMAK: Rendelemek

YOLKUŞ: 1. Arsız, edepsiz 2. Yolsuz, hırsız

YONGUÇ: Kalemtraş

YOLKUŞMAK: 1. Arsızlanmak 2. Yolsuzluk yapmak

YONTAV: Heykel

YOLUÇ: Yolunmuş (tüy, kanat)

YONTMAN: Heykeltraş

YONUŞKA: Talaş

YOŞURMAK: İlticâ etmek

YOR: 1. Tâbir 2. Tefsir 2. Kehânet

YOTA: Belkemiği

YORA: 1. Rüyâ tâbiri 2. Alâmet, işâret

YOTKURMA: 1. Geniz akıntısı 2. Öksürük

YORALAMAK: Tâbir etmek

YOTKURMAK: 1. Genzi akmak 2. Öksürmek

YORÇU: Rüyâ tabircisi [Benzer: Yoruçu]

YOV: Âhiret, öteki dünyâ

YORDAM: Usül, metod

YOVAÇ: Mütevâzi, alçak gönüllü

YORGA: Rahvan, hafif yürüyüş (at)

YOVAÇLIK: Tevâzu, alçak gönüllülük

YORGUL: Geyik yavrusu

YOVUK: Günah çıkarma (Hristiyanlarda)

YORKA: Perde

YOYMA: Fesih

YORKALAMAK: Perde çekmek

YOYMAK: Fesh etmek

YORLAMA: Reçete

YOZ: 1. Bozulmuş 2. Asimile

YORLAMAK: Reçete yazmak

YOZAK: Kilit

YORMAL: Farâzi, varsayımsal

YOZAKÇI: Çilingir, kilit açıcı

YORT: Dörtnala gitme (at, eşek)

YOZAKLAMAK: Kilitlemek

YORTAN: Dörtnala giden (at, eşek)

YOZAMAK: 1. Bozulmak 2. Kısır olmak

YORTMAK: Dörtnala gitmek (at, eşek)

YOZLAŞMAK: 1.Bozulmak 2. Asimile olmak

YORU: Rüyâ tâbiri

YOZMAK: 1. Bozmak 2. Asimile etmek

YORUÇU: Rüyâ tâbircisi [Benzer: Yorçu]

YÖĞEN: 1. Âit 2. Sâhip

YORUK: 1. Aydınlık 2. Kumaş 3. Gidişat

YÖĞENSİZ: 1. Başıboş 2. Sâhipsiz

YORUMAK: 1. Tâbir etmek (rüyâ) 2. Aydınlanmak

YÖĞERMEK: 1. Koşmak 2. Kaplanmak (metal)

YORUMSAMA: Tevil, geniş yorumlama

YÖĞERTMEK: 1. Koşturmak 2. Kaplamak (metal)

YORUMSAMAK: Tevil etmek, geniş yorumlamak

YÖK: Ok tüyü, ok yeleği

YORUNCA: Yabâni yonca

YÖLEK: 1. Destek 2. Sebât 3. Yardım

YORUTMA: Aydınlatma, ışıtma

YÖLEKÇİ: 1. Destekçi 2. Sebatkar 3. Asistan

YORUTMAK: Aydınlatmak, ışıtmak

YÖLEKDEŞ: 1. Dert ortağı 2. Kader arkadaşı

YOSMA: Orospu (Farsça değildir, Yoz: Fenâ)

YÖLEMEK: 1. Destek almak 2. Sebat etmek

YOSU: 1. Siyâset 2. Merâsim

YÖLENMEK: 1. Destek vermek 2. Sebat ettirmek

YOSULAMAK: Siyâset yapmak

YÖNDEME: Islah

YOSUTAY: Parlamento, senato, meclis

YÖNDEMEK: Islah etmek

YOŞKUN: Su yosunu

YÖNDEV: Islah

YOŞRUN: İlticâ

YÖNE: 1. Fakat, ama, lâkin 2. Bedâva, beleş

YÖNEKEY: 1. İptidâi 2. Âdi, sıradan

YUFKA: Sac ekmeği [Benzer: Yuka, Yuha]

YÖNERGE: 1. Tâlimat 2. Tâlimatnâme

YUFUŞ: Metres

YÖNETMEN: Rejisör, direktör (özelllikle sinema)

YUFUŞMAK: Metres tutmak

YÖNKEM: 1. Referans 2. Atıf

YUĞ: Cenâze töreni [Benzer: Yoğ]

YÖNKEMEK: 1. Referans göstermek 2. Atıf yapmak

YUĞAK: Kar kazı (kaz türü)

YÖNTEM: Usül, metod

YUĞALAMAK: 1. Bocalamak 2. Ziyân etmek

YÖR: Hayâlet

YUĞALTI: 1. Bocalama 2. Zâiyat, ziyan

YÖREĞEL: Duâ

YUĞANIŞ: Cenâze yıkama, gasil

YÖRELGE: 1. Prensip 2. Târikat

YUĞÇU: 1. Cenâze sâhibi 2. Cenâze yıkayıcı, gassal

YÖRELMEK: İstikâmet belirlemek

YUĞLAMAK: 1. Cenâze töreni yapmak 2. Ağıtlamak

YÖRENMEK: Volta atmak

YUĞUÇ: Sünger (gereç)

YÖRETMEK: 1. Volta attırmak 2. Gütmek

YUĞUNGAÇ: Lavabo

YÖRGEK: Kundak

YUĞURTMA: Köme, pestil sucuğu

YÖRGEMEK: 1. Tur atmak 2. Sarmak

YUĞUT: Mersiye

YÖRGEMEÇ: Kokoreç

YUĞUTÇU: 1. Ağıt söyleyen 2. Paralı ağıtçı

YÖRGENMEK: 1. Tur atmak 2. Sarılmak

YUHU: Rüyâ

YÖRGENÇ: 1. Tur 2. Sargı 3. Sarmaşık

YUHULAMAK: Rüyâ görmek

YÖRMEK: Analiz etmek

YUKA: 1. Nârin, ince 2. Sac ekmeği [Benzer: Yuha]

YÖRTERGEÇ: 1. Pervâne 2. Uskur

YUKAMAK: Nârinleşmek, incelmek

YÖRTGEÇ: Motor

YUKARLAMA: Terfî

YÖRTMEK: 1. Hareket ettirmek 2. Döndürmek

YUKARLAMAK: Terfî etmek

YÖRÜNGE: Mahrek, orbit

YUKUM: Enfekte olma

YUBANMA: 1. Tehir 2. Tecil

YUKUMAK: Enfekte olmak

YUBANMAK: Tecil olmak

YUKUZ: Enfeksiyon

YUBARMAK: Tehir etmek

YUKUZMA: Enfeksiyon kapma

YUBATMA: 1. Tecil 2. Tehir

YUKUZMAK: Enfeksiyon kapmak

YUBATMAK: 1. Tecil etmek 2. Alıkoymak

YULA: 1. Kandil 2. Meşâle 3. Rüyâ

YUBAY: Eş (koca)

YULAĞAN: Harâretli

YUBAYAN: Eş (karı)

YULAĞÇAMAK: Harâretlenmek

YUDARHA: Ejderha (Yutmak fiilinden, benzeşimle)

YULAK: Pınar, çeşme

YUDUT: Hayırsız (hakâret sözü)

YULAMAK: 1. Rüyâ görmek 2. Kurtarmak

YULAR: Dizgin

YUNLAMAK: 1. Yün kırkmak 2. Lif sürmek

YULAV: 1. Kurtarma operasyonu (polis) 2. Rüyâ

YUNT: At [Benzer: Yond]

YULAVÇI: Kurtarıcı

YUNUP: Abdest

YULAZIK: Kumanya, yol yiyeceği

YUNUPLAMAK: Abdest almak

YULKUMAK: Koparmak

YUPAR: Misk, güzel koku [Benzer: Yıpar]

YULKUNMAK: Kopmak

YUR: Karaca (hayvan)

YULUMAK: 1. Fidye almak 2. Yağmalamak

YURAMA: Hipotez, farâziye

YULUN: Fidye, kurtuluş parası

YURAV: 1. Baht 2. Rüyâ tabiri

YULUNMAK: Fidye vererek kurtarılmak

YURLAMAK: 1. Haykırmak 2. Şarkı söylemek

YULUTMAK: Fidye vererek kurtarmak

YURNAK: Fosil

YUMALANMAK: Yumak hâline gelmek

YURT: Vatan

YUMDARMAK: Toplamak, bir araya getirmek

YUŞUK: 1. Laubalî 2. Fışkıran kaynak suyu

YUMRAN: Lehistan köstebeği

YUŞULMAK: 1. Laubalî davranmak 2. Fışkırmak

YUMRU: Kök bitki (patates, turp, yerelması gibi)

YUT: 1. Kıran 2. Felâket, âfet

YUMRUÇA: Vebâ hastalığı

YUTPA: 1. Gırtlak 2. Yeraltı canavarı

YUMRUĞAN: Apandis, kör bağırsak

YUTUKMAK: 1. Yutkunmak 2. Komaya girmek

YUMUR: Turp

YUVAK: 1. Bronş 2. Arı peteği

YUMURGAN: Patates

YUVANMAK: 1. Tesellî bulmak 2. Yuvarlanmak

YUMURMAK: 1. Kahretmek 2. Tahrip etmek

YUVAŞ: 1. Uslu 2. Sâkin 3. Mütevâzi

YUMUŞ: Hizmet

YUVAT: Tesellî

YUMUŞÇU: 1. Hizmetçi 2. Melek

YUVATMAK: 1. Tessellî etmek 2. Oyalamak

YUMUŞKA: Kızılcık (ağaç, bitki)

YUVMAK: Yıkamak [Benzer: Yuğmak]

YUMUTMAK: Toplamak, biriktirmek

YUVAMAK: 1. Kıvırmak 2. İhmâl etmek

YUN: 1. Lif (banyo) 2. Yün

YUVALMAK: 1. Kıvrılmak 2. İhmâl edilmek

YUNAK: Banyo

YUVANÇ: 1. Tesellî 2. Gönül alma

YUNÇA: Hamam [Benzer: Munça]

YUVANDIRMAK: 1. Tesellî etmek 2. Gönlünü almak

YUNÇUK: Yaralı

YUVANMAK: 1. Tesellî olmak 2. Gönlü olmak

YUNÇUMAK: Yaralanmak

YUVAR: Küre

YUNÇUTMAK: Yaralamak

YUVGA: 1. Merdâne 2. Silindir (makine)

YUNDU: Lağım, kanalizasyon

YUVGU: Silindir (bilimsel, matematik)

YUNGAK: Sabun

YUVHA: Şahmaran, yarı yılan-yarı insan

YUVKALANMAK: Dalkavukluk etmek

YÜLGÜ: Traş

YUVUK: Gusül abdesti, boy abdesti

YÜLGÜÇ: Ustura [Benzer: Ülgüç]

YUVUKMAK: Gusletmek, boy abdesti almak

YÜLÜK: Traşlı, traş olmuş

YUVUŞKA: Teneşir taşı

YÜLÜMEK: Traş olmak [Benzer: Ülümek]

YUYULÇAK: Kirli çamaşır

YÜLÜN: Omurilik [Benzer: Yulun]

YUZAK: Mühür

YÜLÜNÇ: Traş

YÜDEK: Alzheimer hastası

YÜLÜNGEÇ: Traş makinesi

YÜDEMEK: Alzheimer hastası olmak

YÜLÜTMEK: Traş ettirmek

YÜĞEN: Gem [Benzer: Yüyen]

YÜNGÜL: Hafif

YÜĞER: Sorun, dert

YÜRDEK: Zampara, hovarda

YÜĞERE: Mısır (bitki ve tâne)

YÜRELGE: Taktik, strateji

YÜĞRÜK: 1. Yürüyüş (postacı tarzı) 2. Rahvanlık (at)

YÜRET: 1. İcrâ 2. İcrâ dairesi

YÜĞÜRGEN: 1. Yürüyücü (postacı tarzı) 2. Rahvan

YÜRETME: İcrâ, kânunu uygulama

YÜĞÜT: Tesseli

YÜRETMEK: İcrâ etmek, kânunu uygulamak

YÜĞÜTLEMEK: Teselli etmek

YÜRGÜZME: İcrâ, yürütme

YÜKÇEKER: Lift, yük asasörü

YÜRGÜZMEK: İcrâ etmek, yürütmek

YÜKÇÜ: Hamal

YÜRGÜZTEY: 1. Hükümet 2. Bakanlar kurulu, kabîne

YÜKLENÇ: Şarj

YÜRÜTEÇ: Bebek yürütme aracı, örümcek

YÜKLET: Kamyon

YÜTEL: 1. Öksürük 2. Yutma güçlüğü

YÜKMEN: Hamal

YÜTELMEK: 1. Öksürmek 2. Yutma güçlüğü çekmek

YÜKSELTEÇ: Amplifikatör

YÜVEZ: Kuşarmudu

YÜKTER: Lohusa yatağı

YÜVMEK: Yardım etmek

YÜKÜMLÜ: Mükellef

YÜZERGE: Şamandıra

YÜKÜMSÜZ: Gayrı-mükellef

YÜZKEŞMEK: Yüze çıkmak (deniz aracı)

YÜKÜN: 1. Secde 2. Namaz

YÜZLEK: Cilt, kaplama (kitap)

YÜKÜNÇ: 1. Secde 2. Namaz

YÜZTÜGEN: Maske

YÜKÜNGEN: 1. Secde eden 2. Namaz kılan

-Z-

YÜKÜNMEK: 1. Secde etmek 2. Namaz kılmak YÜLEÇ: Traş bıçağı YÜLEĞİ: Jilet YÜLERGE: Traş makinesi

ZADA: 1. Yağmur büyüsü 2. Yağmur tanrısı (mitoloji) ZAĞALMA: Doğan kuşu (Falko vespertinus türü) ZAĞAN: Fil ZAĞAR: Tazı (köken belirsiz)

ZALGAMAK: Bağlamak

ZOLAK: 1. Hat 2. Şerit 3. Paten pisti

ZANGA: 1. Yay 2. Hayvan boynuzu

ZOLAKLAMAK: 1. Şerit çekmek 2. Hat çekmek

ZARAĞAN: Oklu kirpi (ok atan türü)

ZÖGEY: Eşek arısı [Benzer: Cögey]

ZARGA: Dâvâ (mahkemede)

ZUHA: Fırın

ZARGAÇI: Dâvâcı (mahkeme)

ZUHAÇI: Fırıncı

ZARGALAMAK: Dava açmak (mahkeme)

ZULGAMAK: Tüyleri dökülmek (kuş, tavuk, kaz)

ZAYAĞAN: 1. Kader 2. Kader tanrısı (mitoloji)

ZULGULAMAK: Tüylerini yolmak (kuş, tavuk, kaz)

ZAYÇI: Cengâver

ZÜDEĞEN: Depresif

ZAYIN: Cenk [Benzer: Dayın]

ZÜDEL: 1. Tasa, keder 2. Endişe

ZAYINÇI: Cengâver

ZÜDEMEK: 1. Tasalanmak 2. Endişelenmek

ZAYLAMAK: Cenk etmek

ZÜDERGE: Depresyon

ZEPLİN: Balonlu hava gemisi (Almanca’dan)

ZÜDERME: Depresyon

ZEYBEK: Efe, onurlu çete üyesi (köken net değil)

ZÜDERMEK: Depresyona girmek

ZIĞIT: Filiz

ZÜRÇE: Portakal (köken belirsiz)

ZIĞ: Çamur [Benzer: Lığ]

ZÜRGEY: Çöğen bitkisi

ZIĞIR: 1. Kurumuş çamur 2. Mıcır

ZÜLEMEK: Zımparalamak

ZILANGAÇ: Zehirsiz yılan

ZÜLGE: Zımpara

ZILGA: Civciv [Benzer: Cılga]

ZÜLGÜMEK: Zımparalamak [Benzer: Cülgümek]

ZINGIRAK: Çıngırak

ZÜLGÜR: Zımpara kağıdı [Benzer: Cülgür]

ZIRILDAVIK: Sesli topaç (pille çalışan) ZOL: 1. Şerit 2. Hat

GEZEGENLER 1. TİLEK (DİLEK): Merkür, Utarit. Eşanlam: TİLEKDİZ (DİLEKTİR) – TİLEG Dilek yıldızı. Ona bakılarak dilek dilenir. Çıplak gözle görülür. 2. SEVİT (SEVÜT): Venüs, Zühre. Eşanlam: ÇOLPANDIZ (ÇOLPANTIR) – ÇOLPAN Gezginlerin ve çobanların yıldızıdır. Çıplak gözle görülür. 3. YERTİNÇ (YERDİNÇ): Dünyâ, Arz. Eşanlam: YERDİZ (YERİNTİR) – YER Yeryüzü. İnsanoğlunun yaşadığı gezegen. 4. KÜRÜT (KÜRÜD): Mars, Merih. Eşanlam: KIZANDIZ/KIZILDIZ (KIZANTIR/KIZILTIR) – KIZAN/KIZIL Güçlü ve kızgın bir yiğit olarak düşünülür. Çıplak gözle görülür. 5. ONGAY (ÖNGEY): Jüpiter, Müşteri. Eşanlam: ERENDİZ (ERENTİR) – EREN Olgunluğu ve bilgeliği temsil eder. Çıplak gözle görülür. 6. ERKLİĞ (ERKLİ) : Satürn, Zuhal. Eşanlam: SEKENDİZ (SEKENTİR) – SEKEN Etrafında halkaları vardır. Çıplak gözle görülür. 7. CETEGEY (CETEY): Uranüs. Eşanlam: YETENDİZ (YEDENTİR) – YETEN Çıplak gözle görülemez. 8. KONUŞUK (KONUŞU): Neptün. Eşanlam: ALTANDIZ (ALTANTIR) – ALTAN Çıplak gözle görülemez. 9. YALDIRIK (YILDIRAK): Plüton. Eşanlam: USANDIZ (USANTIR) – USAN Çıplak gözle görülemez. Açıklama: Son yıllarda yapılan çalışmalarda Plüton gezegeninin aslında birbirinin etrafında dönen iki gezegen olduğu anlaşılmıştır. Adları Yaldırık ve Yıldırak olarak ikili hâle getirilebilir.

YÖNLER Güneşin durumuyla bağlantılı olarak yönlere de şu adlar verilmiştir: 1. GÜNEY/KÜNEY: Tüştük, Könyek, Güntüştük. Tuşay, Tüşey. 2. TÜNEY/DÜNEY: Tündük, Tönyek, Güntündük. Kuzay, Kuzey. 3. DOĞU/DOĞI: Çığış, Şığıs. Künçığış, Könsığış. Gündoğusu. 4. BATU/BATI: Batıs, Bayış. Künbatıs, Könbayış. Günbatısı.

BURÇLAR 1. SAKA (SEVE): Aquarius. Eşanlam: KÖNEK (KÜNEK), KOVA (KOĞA), DOLÇA, ÇELEK (ŞELEK), KÜRÜLGEN Yakutça: TANHA 2. KOÇ (KOÇAK, KOÇKAR): Aries. Eşanlam: KUZU (KOZI, GUZU), HOY Yakutça: ELBİS 3. GÜREŞÇİ (GÜREŞÇİLER): Gemini. Eşanlam: İKİZLER (İĞİZ, EGİZ, EKİZLER), İGİRELER Yakutça: CÖHÖGÖY 4. YENGEÇ (YENNE): Cancer. Eşanlam: KISALA (KISLA), SUVŞAYAN, PAKA, ARAĞAK Yakutça: İYEHSİT 5. ARSLAN (ASLAN, ARSTAN): Leo. Eşanlam: TONGA (TUNGA), HAHAY Yakutça: AYIĞ 6. BAŞAK (MAŞAK, MASAK): Virgo. Eşanlam: BUĞDAY (BODAY, BUĞDA) Yakutça: ALAHÇIN 7. ÜLGÜ (ÜLÇEV): Libra. Eşanlam: KESİL, TARTI, IYAHIN Yakutça: ULUĞ 8. ÇAYAN (ÇADAN, ŞAYAN, ÇEYEN): Scorpius. Eşanlam: KUYRUĞAN Yakutça: HOTOY 9. YAY (CAY): Sagittarius. Eşanlam: OKÇU, OKTAR, OHÇUT, BÖKEY Yakutça: SUĞORUN 10. OĞLAK (ULAK, OVLAK): Capricornus. Eşanlam: SERKE, KEÇİ, EÇKİ (ÖÇKE), ÇUBUKU Yakutça: CILHA/CILOHA 11. BOĞA (BUKA, BUĞA): Taurus. Eşanlam: UD (UT), ÖKÜZ (ÖGÜZ, ÜGİZ, OGUS) Yakutça: AYIHIT 12. BALIK (BELİK, BALIKLAR, BALIKTAR): Pisces. Eşanlam: ÇABAK, UÇULU Yakutça: AĞAR

TAKIMYILDIZLAR 1 2 3 4* 5 6 7 (7-a) (7-b) (7-c) 8* 9 10 11 12 13* 14 15 16 17* 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38* 39 40 41 42 43

Takımyıldız Andromeda Antlia Apus Aquarius Aquila Ara Argo (a+b+c) Carina Puppis Vela Aries Auriga Boötes Caelum Camelopardus Cancer Canes Venatici Canis Major Canis Minor Capricornus Cassiopeia Centaurus Cepheus Cetus Chamaeleon Circinus Columba Coma Berenices Corona Australis Corona Borealis Corvus Crater Crux Cygnus Delphinus Dorado Draco Equuleus Eridanus Fornax Gemini Grus Hercules Horologium Hydra Hydrus

Uyarlama Gelin Körük Sağan Saka Kartal Sunak Gemi (a+b+c) Gövde (Gemi) Pupa (Gemi) Yelken (Gemi) Koç Sürmen Çoban Arda Kerik Yengeç Tazı Köpek Enik Keçi Ece/Kraliçe Yarboğa Ede/Kral Halım Keselmen Yezbe Güvercin Belik Taç Cığa Karga Kap/Kupa Haç Kuğu Yunus Kılıçbalığı Sarkan Tay Irmak Ocak İkizler Turna Yiğit Güngen Subukası Suyılanı

Geleneksel Elik GY GY Könek Bürküt GY GY GY GY GY Koçkar Kağnı Çoğurtka GY Beserek Kısala Ars GY GY Serke Kırlangıç GY Döven GY GY GY GY Tuğ GY Takav GY GY GY Kögön Irgay GY Bukağı Tarpan GY GY Güreşçiler GY Batur GY GY GY

Açıklama Elik: Dağ Keçisi Körük: Hava Pompası Sağan: Kuş Türü Könek: Kova Bürküt: Kartal Ület: Yelkenli Gemi

Koçkar: Dövüş Koçu Sürmen: Sürücü Çoğurtka: Çekirge Arda: Çelik Kalem Kerik: Zürafa, Beserek: Deve Kısala: Yengeç Ars: Gelincik Enik: Yavru Köpek Serke: Keçi Yarboğa: Yarı İnsan – Yarı Boğa Döven: Harman Aracı Halım: Balina Keselmen: Bukalemun Yezbe: Pergel Belik: Saç Örgüsü Takav: Nal, Cığa: Gelin Tacı

Kögön: Yaban Ördeği Irgay: Yunus Balığı Sarkan: Ejder, Bukağı: Pranga Tarpan: Yaban Atı

Güngen: Güneş Saati Subukası: Su Ejderi

44 Indus Şaman GY 45 Lacerta Kertenkele Kıvraşıl Kıvraşıl: Kertenkele 46* Leo Arslan Tonga Tonga: Leopar 47 Leo Minor Kaplan Pars 48 Lepus Tavşan GY 49* Libra Tartı Ülgü Ülgü: Terazi 50 Lupus Kurt GY 51 Lynx Vaşak Öşek Öşek: Vaşak 52 Lyra Çalgı Iklığ Iklığ: Kemençe 53 Mensa Masa GY 54 Microscopium Mercek GY 55 Monoceros Kilin GY Kilin: Tekboynuzlu At 56 Musca Sinek GY (Tekboynuz) 57 Norma Cetvel GY 58 Octans Gönye GY 59 Ophiuchus Yılancı Tarançı Tarançı: Çiftçi 60 Orion Avcı Avan Avan: Avcı 61 Pavo Tavus GY 62 Pegasus Tulpar Yunt Tulpar: Uçan At, Yunt: At 63 Perseus Güvey Torum Torum: Deve Yavrusu 64 Phoenix Anka GY 65 Pictor Boyar GY Boyar: Boyacı, Ressam 66* Pisces Balıklar Çabak Çabak: Balık 67 Piscis Austrinus Sazan GY 68 Pyxis Pusula GY 69 Reticulum Ağ GY 70 Sagitta Ok Ok 71* Sagittarius Yay Yay 72* Scorpius Çayan Çadan Çayan: Akrep 73 Sculptor Bedizmen GY Bedizmen: Heykeltıraş 74 Scutum Kalkan Çömlek 75 Serpens (a+b) Yılan (a+b) Kosa (a+b) Kosa: Tırpan (75-a) Serpens Caput Yılan (Baş) Bıçkı (Kosa) (75-b) Serpens Cauda Yılan (Kuyruk) Sap (Kosa) 76 Sextans Çekül Çeten Çeten: Küfe, Çekül: Eğim Ölçer 77* Taurus Boğa Ud Ud: Sığır 78 Telescopium Dürbün GY 79 Triangulum Üçgen (Kuzey) Umbal Umbal: Sivri Demir 80 Triangulum Australe Üçgen (Güney) GY 81 Tucana Tukan GY Tukan: Kuş Türü 82 Ursa Major Ayı Yetegen Yeteğen: Yedi Ulular 83 Ursa Minor Manık Kömük Kömük: Çukur, Manık: Yavru Ayı 84* Virgo Erden Başak Erden: Bâkire 85 Volans Uçanbalık GY 86 Vulpecula Tilki Tilki GY: Güney-Yarıyuvar. Dünyâ’nın bu bölümündeki takımyıldızlar Kuzey-Yarıyuvar’dan görülemediği için Türk-Moğol halk kültüründe herhangi bir karşılığı yoktur. * : Burçlar. Yılın belirli bir dönemini simgeleyen 12 takımyıldız.

TAKVİM SÜRENGE (Anadolu’da yapılmış olan derleme çalışmalarına göre ay adları aşağıdaki gibidir.) No. Ay (Sara) İklimsel Araçlı Kırsal Hayvanlı (Asya) Günler 1 2

Nisan

Sürem

Mayıs

AÇAR KIRÇAN

AÇAN KANDIK

KÖTEN SABAN

DİKİM SAÇIM

KÖKEK: Guguk Kuşu KORAN: Karaca

31 31

3

Haziran

UĞRAŞ

ISIK

KOSAK

KIRKIM

BUĞRA: Erkek Deve

31

30* CAY, 31 KÖKTEM 31

4 5

Temmuz Ağustos

BİÇEN BOZAR

TOZARAN BOZARAN

ORAK DİREN

BİÇİM DERİM

KULCA: Dağ Koçu TEKE: Erkek Keçi

31 31

31 31

6

Eylül

SÖKEN

KISIK

DÖVEN

VERİM

OĞNA: Bozkır Keçisi

30

31

7 8

Teşrin-i E. Teşrin-i S.

BUDAN KARAŞ

KOÇAN BALAĞAN

TAPAN DİBEK

EKİM SÖKÜM

SIĞIN: Erkek Deve KOÇKAR: Koç

30 30

30 30

9

Kanun-i E.

KIRLAŞ

ARALIK

KAZAN

KATIM

ELİK: Dağ Keçisi

30

30

10 Kanun-i S. 11 Şubat

BUĞAN AKPAN

ÇAĞAN GÜCÜK

OCAK SAĞIM KİRMEN ÜSÜM

MARAL: Dişi Geyik ARKAR: Dağ Koyunu

30 30

30 30

12 Mart

YELEN

TULUĞAN KÜLEK

TOYGAR: Tarla Kuşu

30* 30

SÜRÜM

YAZ

GÜZ, GÜZDEM

KIŞ

 *: Dört yılda bir 31 gün sürer.  Birinci ayın birinci günü, günümüz takvimiyle 21 Mart’tır.  Ayların süreleri mevsimlerin bilimsel toplam sürelerine göre düzenlenmiştir.

DİĞER TÜRK TOPLULUKLARI: Ay 1 Nisan 2 Mayıs

Kazak Birtin Kökek

Hakas Körük An

Sagay Körik Namıs

3 Haziran

Mamır

Pes

Tartçan Kezel

Şabın Silker

Lukur

Uta

Yanarış

4 Temmuz

Otamalı

Ölen

Par

Olan

Odağ

Çulug

Yaynı

Şurla

Çereşme

5 Ağustos

Şilde

Piçen

Tos

Toz

Piçen

Toz

Kırkar

Avan

Peçen

6 Eylül

Tamız

Orgak

Ot

Çızıg

Orgak Kisçen

Kırkavuz

Yola

Urak

Alçan

Tayga

Urtun Ürten

Güznü

Çüğük

Bilek

Paştav

Indır

7 Teşrin-i E. Kerküyek Ürtün

Kumandı Şor Altay Kerek Koruk Kank Örteng Şın Koskar

Balkar Çuvaş Tatar Toturnu Çu Buşay Hıçavban Şertme Saban

8 Teşrin-i S. Kazan

Kurtuyak Çarıs

Küçkerek Kus

Kiçkerek Kaçnı

9 Kanun-i E. Karaşa

Kırlaş

Hırlas

Sok

Kırlaş

Soh

Endirevük Karlaç

Kırlaç

10 Kanun-i S. Caltoksan Kiçig

Alay

Kitig

Kiçik

Alay

Başıl

Naras

Karakoz

11 Şubat

Kantar

Cel

Çil

Küzer

Çel

Kürgen Bayıça

Puş

Kerev

12 Mart

Akpan

Azıg

Hıra

Argan

Çaskı

Pozug

Aka

Akman

Avuznu

Türk kültüründe ayların süreleri, mevsimlerin toplam süreleri dikkate alınarak hesaplanır. Küçük farklılıklarla pek çok halk takviminde günlerin tespit edilmesi şu şekildedir. (A) Bahar:31-31-31, Yaz:31-31-30, Güz:30-30-30, Kış:30-30-30 (Son gün dört yılda bir 31 gün sürer.) (B) Bahar:30-31-31, Yaz:31-31-31, Güz:30-30-30, Kış:30-30-30 (İlk gün dört yılda bir 31 gün sürer.

12 HAYVANLI YIL TAKVİMİ YIL SÜRENGESİ (Anlamı) Eski-2 (Anlamı) Hakas (Anlamı) Tuva

(Anlamı)

Balkar

1 Tıçkan 2 Ut

(Fâre) (Öküz)

Sıçgan (Fâre) Buğa (Boğa)

KÜSKE (Fâre) İNEK (Sığır)

KÜSKE İNEK

(Fâre) (Sığır )

ÇIÇKAN (Fâre) İYNEK (İnek)

3 Pars

(Leopar)

Bars

TÜLGÜ (Tilki)

PAR

(Leopar)

KABLAN (Kaplan)

No. Eski-1

(Leopar)

(Anlamı)

4 Tavışkan (Tavşan)

Koyan (Tavşan)

HOZAN (Tavşan) KODAN

(Tavşan)

KOYAN

(Tavşan)

5 Lu*

(Ejder)

Bal

(Balık)

KİLESKİ (Ejder)

ULUĞ

(Ejder)

ÇABAK

(Balık)

6 Çılan

(Yılan)

Yılan

(Yılan)

ÇILAN (Yılan)

ÇILAN

(Yılan)

CILAN

(Yılan)

7 At

(At)

Yunt

(At)

ÇİLGİ

(At)

AT

(At)

AT

(At)

8 Koy

(Koyun)

Koçkar (Koç)

HOY

(Koyun) HOY

(Koyun)

KOY

(Koyun)

9 Biçin

(Maymun) Meçin (Maymun) KİZİ

10 Tagaku (Tavuk)

Toğ

11 İt

(Köpek)

12 Tonguz (Domuz)

(Tavuk)

(Kişi)

SARBAŞKIN (Maymun) MAYMUL (Maymun)

TANAH (Tavuk) DAGAĞA

(Tavuk)

KUŞ

(Kuş)

Köpek (Köpek)

TORNA (Turna) IT

(Köpek)

İT

(Köpek)

Tonuz (Domuz)

ÖSKİ

(Domuz)

TONGUZ (Domuz)

(Keçi)

HAVAN

*Lu: Ejder yerine Nek (Timsah) kullanıldığı da olur.  Her yılın o hayvanın özelliklerine göre şekillendiğine inanılır.  (ÇAĞ: 12x5=60) şeklindeki dönemler hâlindedir. Bu rakam ortalama insan ömrüdür.  Türk Takvimi Mete Han’ın tahta çıkış târihi olan M.Ö. 209’da başlar.

HAFTA No.

Gün

Yöresel-1

1 Cumartesi GİREĞİ - GİREY DİREĞİ - DİREY 2 Pazar

GÜNEĞİ Yöresel- Yöresel-3 Balkarca 2 BAŞGÜN GİREGÜN KIYAVGÜN

Çuvaşça

Moğolca

ŞAMATKÜN

NAR (NARA): Güneş.

DERGÜN DİREGÜN

VIRSARNIKÜN

SAR (SARA): Ay.

TÜNTİKÜN

GAL (GULUVUN): Ateş.

IYIKGÜN

3 Pazartesi

GEÇEĞİ - GEÇEY

ODGÜN

GÜRGEGÜN BAŞGÜN

4 Salı

ORTAĞI - ORTAY

ORGÜN

İNEGÜN

KÜRGEGÜN ITLARIKÜN

(UHA) USUN: Su.

5 Çarşamba UĞRAĞI -UĞRAY

YEYGÜN BARASGÜN

BARASGÜN

YÜNKÜN

(MOD) MODUN: Odun.

6 Perşembe GİDEĞİ - GİDEY

ARAGÜN TOZAGÜN

ORTAGÜN

KEŞNERNİKÜN

(ALT) ALTAN: Altın.

7 Cuma

TOPLAĞI - TOPLAY ELGÜN

BAYRIGÜN

BAYRIMGÜN ERNEKÜN

(ŞOR) ŞORON: Toprak.

Not: Halk kültüründeki mantığın anlaşılabilmesi için günler bu sırayla dizilmiştir. İslami geleneğe göre hafta tâtili Çarşamba öğleden sonra başlar, Cuma öğleden sonra biter (toplamda yine 2 gün eder). Zannedildiğinin aksine Cuma tam gün tâtil değildir. Tam gün tâtil yalnızca Perşembe’dir. Bu nedenle Perşembe için halk ağzında Aragün veyâ Gideği denilmiştir.

MEVSİMLER 1. İlkbahar: Kök, Kökey, Köklem (Farsça: Bahar) 2. Yaz: Yaz, Yay, Cay, Cey 3. Sonbahar: Güz, Güzey, Güzlem (Farsça: Payız) 4. Kış: Kış, Kıs, Gış, Hış

GÜN Oğur 06.00 12.00 18.00 24.00

Öyün Sabah Kuşluk Öğle İkindi Akşam Yatsı Leyl Teheccüd

GÜN Türkçe-1 ERTE/İRTE BİRİNDİ (BİRİNÇ) ÖĞLE/ÖVLE İKİNDİ (İKİNÇ) BİTE/PİTE ÜÇÜNDÜ (ÜÇÜNÇ) GECE/KEÇE DÖRDÜNDÜ (DÖRTÜNÇ)

KÜNE KALKSI

TÜNE YATSI

Türkçe-2 TAN KÜŞ TÜŞ SÜŞ ÜŞ/ÖŞ SÖN

Bölüm (GÜNDÜZ) KÜN (DÜNDÜZ) TÜN

 Gün, ÇAK adı verilen 12 bölüme ayrılmıştır. (1 ÇAK = 2 Saat)  Her Çak ise KEH adı verilen sekiz parçadan oluşur. 1. Oğ: An, 2. Oğur: Saat, 3. Oğrak: Dakika, 4. Oğurdak: Saniye, 5. Oğurçak: Salise.

RÜZGARLAR Türk halk kültüründeki belli başlı rüzgar adları şu şekildedir: 1. Akyel (Akçayel): Doğudan eser. 2. Gökyel (Gökçeyel): Batıdan eser. 3. Bozyel (Bozcayel): Doğudan eser. 4. Kıryel (Kırcayel): Batıdan eser. 5. Kabayel: Güneyden eser. 6. Karayel: Kuzeyden eser. 7. Kızılyel: Güneyden eser. 8. Aşılyel: Kuzeyden eser. 9. Günyeli (Künyeli): Güneyden / Gündüz eser. 10. Tünyeli (Dünyeli): Kuzeyden / Gece eser. 11. Korakyel: Güneydoğudan eser. 12. Çakmakyel: Güneydoğudan eser.

13. Alakyel: Kuzeydoğudan eser. 14. Azakyel: Kuzeydoğudan eser. 15. Yakaryel: Çöl rüzgarıdır. 16. Yağaryel: Yağmur rüzgarıdır. 17. Isıyel: Denizden eser. 18. Ilıyel: Denizden eser. 19. Karyeli: Tipi demektir. Kışın eser. 20. Çölyeli: Sam demektir. Çöllerden eser. 21. Tanyeli: Şafak Rüzgarı. Sabah eser. 22. Kuzyel: Soğuk eser. 23. Tersyel: Sıcak eser. 24. Uluyel: Fırtına demektir.

RENKLER KARA: Siyah

AK/AKÇA: Beyaz

AL/ALKA: Kırmızı

SARA/SURA: Sarı

KULA: Kahverengi

KUBA: Açık Sarı

ŞARGIL: Turuncu

YAŞIL/YEŞİL: Yeşil

KIZIL: Koyu Kırmızı

KOVAK/KEVEK: Lacivert

KÖKÇEK/GÖKÇEK: Mâvi

GÖVEK/GÖĞEK: Haki

GÖVEM/GÜVEM: Macenta

GÖVEL/GÖĞEL: Zeytuni

GÖĞEZ/GÜVEZ: Mor

KONUR: Kestane

SANKUR: Turkuaz, Cıyan

KALTUR: Koyu Kahverengi

BUVALDUR: Eflatun

ÇEKÜR: Ela

ÇALAYGAN: Gri

ÇOYAN: Bronz

YAGAN: Pembe

HÜREN/KÜREN: Bordo

BORO: Açık Gri

HORO: Koyu Gri

ÇAL: Gümüşi

KIR: Kirli Beyaz

BOZ: Külrengi

SUR: Kurşuni

AKRABALIK Eril Akrabalık Bağları 1

2

3

4

Baba

ATA (Atte/İtte), ATAY, OTA

ETE/EDE, ETİ, İDE

KEKE/KAĞA

OĞ/OG

Abi

AĞA/AGA/AVA

EGE/EĞE, EGİ, İGE

ABZA

KADA

Amca

AKA/AHA, AKAY, OGA

EKE/EHE, EKİ, İKE

BAKA/BAYKA

AMU/EMİ

Dayı

AZA/ASA

ESE/EZE, EZİ, İZE

TAĞA/TAYA/TAYI

Büyükbaba

ATAKAY/ADAGAY

EBÜGE

DEDE/DADA

OLATAY

Erkek Kardeş

UYA

ETİGE/EDİGE

BEŞE/BAŞA/BAŞI

BENEL

Erkek Evlat

OĞUL/UĞUL/UL

BALA/MALA

OĞLAN/ULAN

Enişte

YEZDE/YEZNE/CEZNE

  

Adam: ERKEK/İRKEK veyâ GİŞİ Kayınata, Kayınaga: Eşlerin akrabalarını tanımlamakta kullanılır. İDEÇ: Erkek Yeğen.

Dişi Akrabalık Bağları 1

2

3

4

Valide

ANA (Anne/İnne), ANAY, ONA

ENE, ENİ, İNE

ŞEŞE/ÇEÇE

ÖG/ÖK

Abla

ABA/APA, APAY, OPA

EBE, EBİ, İBE

ABLA

GACA

Hala

ALA, OLA

ELE, ELİ, İLE

HELE/HALA

AMA/EME

Teyze

AÇA/AŞA

ECE/EJE/EŞE, EÇİ, İCE

TETE/TEZE/TEZİ

Büyükanne

ABAKAY/AVAGAY

EMEGE

NENE/NİNE

ÖLESEY

Kız kardeş

ÜKE

ECEKE/ECİGE

BEÇE/BAÇA/BACI

SENEL

Kız Evlat

ÜĞÜL/ÜGÜL/ÜL

ÇAĞA/SAĞA

ÜLEN

Yenge

YENGE/YİNGE/CENGE

  

Kadın: EŞKEK/İŞKEK veyâ DİŞİ Kayınana, Kayınapa: Eşlerin akrabalarını tanımlamakta kullanılır. İGEÇ: Kız Yeğen.

 ALUNCA (ELÜNCE): İkinci Kuşak Ata ve Analar (Dede ve Nineler)  KULUNCA (KÜLÜNCE): Üçüncü Kuşak Ata ve Analar (Dede ve Nineler)

SOYLAR Türk toplumsal hiyerarşisi şu şekildedir: 1. Oguş/Yuğuş: Aile, 4. Bod/Boy: Kabîle, Klan

2. Urug/Uruk: Sülale, 5. Bodun/Budun: Kavim

3. Oymak/Aymag: Aşîret, 6. Ulus: Millet

GÜNÜMÜZDEKİ TÜRK DEVLETLERİ ULUS

DİL

ÜLKE ADI-1

ÜLKE ADI-2

ÜLKE ADI-3

DİĞER-AD

TÜRK

TÜRKÇE

TÜRKİYE

TÜRKELİ

TÜRKİSTAN

AZERİ

AZERİCE

AZERİYE

AZERELİ

AZERİSTAN

TÜRKMEN

TÜRKMENCE

TÜRKMENİYE

TÜRKMENELİ

TÜRKMENİSTAN

KAZAK

KAZAKÇA

KAZAKYA

KAZAKELİ

KAZAKISTAN

KIRGIZ

KIRGIZCA

KIRGIZYA

KIRGIZELİ

KIRGIZISTAN

ÖZBEK

ÖZBEKÇE

ÖZBEKİYE

ÖZBEKELİ

ÖZBEKİSTAN

UZBEK

TATAR

TATARCA

TATARYA

TATARELİ

TATARISTAN

TARTAR

UYGUR

UYGURCA

UYGURYA

UYGURELİ

UYGURISTAN

YAKUT

YAKUTÇA

YAKUTYA

YAKUTELİ

YAKUTISTAN

SAHA

ÇUVAŞ

ÇUVAŞÇA

ÇUVAŞYA

ÇUVAŞELİ

ÇUVAŞISTAN

ÇAVAŞ

BALKAR

BALKARCA

BALKARYA

BALKARELİ

BALKARISTAN

TAVLU

ALAN

ALANCA

ALANYA

ALANELİ

ALANISTAN

KARAÇAY

TUVA

TUVACA

TUVAYA

TUVAELİ

TUVASTAN

TUBA

GAGAVUZ

GAGAVUZCA

GAGAVUZYA

GAGAVUZELİ

GAGAVUZISTAN

MOĞOL

MOĞOLCA

MOĞOLYA

MOĞOLELİ

MOĞOLISTAN

BURYAT

BURYATÇA

BURYATYA

BURYATELİ

BURYATISTAN

OYRAT

OYRATÇA

OYRATYA

OYRATELİ

OYRATISTAN

KALMUK

MACAR

MACARCA

MACARYA

MACARELİ

MACARISTAN

HUNGAR

HAKAS

HAKASÇA

HAKASYA

HAKASELİ

HAKASISTAN

ABAKAN

ALTAY

ALTAYCA

ALTAYYA

ALTAYELİ

ALTAYISTAN

BAŞKURT

BAŞKURTÇA

BAŞKURTYA

BAŞKURTELİ

BAŞKURDISTAN

AVAR

AVARCA

AVARYA

AVARELİ

AVARISTAN

BOŞNAK

BOŞNAKÇA

BOŞNAKYA

BOŞNAKELİ

BOŞNAKISTAN

NEYMENG

NEYMENGÇE

NEYMENGİYE NEYMENGELİ

HAZAR KOSAK

HALHA

BAŞKIR

NEYMENGİSTAN

 Neymeng: Çin’in İç-Moğolistan Özerk Bölgesinde yaşayan Moğollara verilen addır.

GÜNÜMÜZDEKİ ÖNEMLİ TÜRK HALKLARI Kaşkaylar, Nogaylar, Karaylar, Tunguzlar, Kırımçaklar, Kumuklar, Dolganlar, Urumlar, Halaçlar, Yugurlar, Şorlar.

TARİHTEKİ BAZI TÜRK DEVLETLERİ Sümer (Kenger), Urartu, Çu, Hungnu, Vey, Vusun, İskit (Saka), Kuşhan (Tohar), Hun, Etrüsk (Tirhene), Akhun, Onogur (Ungar), Tabgaç, Göktürk, Uygur, Türgeş, Uz (Oğuz), Avar, Karluk, Sabar (Sibir), Hazar, Peçenek, Kuman (Kıpçak), Bulgar (Oğur), Katay (Hıtay), Gurkan, Karahan (Hâkan), Salçuk, Cengiz, Kubılay (Yuğan), Çağatay, İlhan, Kölemen, Saltuk, Karaman, Akkun (Akkoyun), Karakun (Karakoyun), Akorda, Altınorda, Nogay, İldeniz, Salgur, Mengücek, Artuk, Avşar, Kaçar, Saruhan, Aydınoğlu.

BAZI SÖZCÜKLERİN KÖKENİNE İLİŞKİN AÇIKLAMALAR ADAKLAMA: Yürümeye Başlama. Türk halk kültüründe çocuğun en geç bir buçuk yaşında adaklaması (yürümeye başlaması) gerektiğine inanılır. Bundan sonra yürüyemeyen çocuklara ruhsal varlıkların (Aza’lar) musallat olduğu düşünülerek evde tütsüleme veyâ Alazlama (ateş gezdirme) yapılır. ALAMA: Kızıl Giysi. Alevî kültüründe Hz. Muhammed’in Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin’i al bir aba ile örttüğüne inanılır. Bu sözcük daha sonra “Al Aba” anlayışı ile ifâde edilmeye başlanmıştır. Ancak Alama kavramı köklerini eski Türk kültüründen almaktadır ve kızarma, kızıl giysi giyinme anlamları barındırır. AZDAĞAN: Ejderha. Türkçe Aç/Aş/Aj/Az kökü (Aşmak, Azmak, Aç) ile bağlantılı görünmektedir. Ancak Fars kültüründeki Ajdaha/Azdaka ile de doğrudan alâkalı olduğu açıktır. Kavramın etkileşimle belirli bir oranda Türkçeleşmiş olduğu söylenebilir. BATAÇI: Soy Atası. Bataçı Han, Moğolların soy atası olarak görülür. Erkek kurt ile dişi geyiğin oğludur. Bata sözcüğü “Nimet” verme, “Tâziye” ölü evi ziyâreti gibi anlamlar içerir. Moğolca kelime kökünde sağlamlık, güçlülük anlamları bulunur. Moğolca “Batçulamak” fiili ülkenin güvenliğini artırmak anlamına gelir. “Batçumak” ise sağlamlaşmak, dayanıklı hâle gelmek demektir. CÖGEY: Yaban arısı. Kelime kökünde birşeyler taşımak, nakletmek ve acı çektirmek anlamı vardır. Moğol halk kültüründe kutlu bir hayvan sayılır. Efsâneye göre Bürküt (Kartal Tanrı) en iyi yiyeceğin ne olduğunu merak eder ve bunu öğrenme görevini arıya verir. Yaban arısı konduğu her canlının etini ısırır ve canını yakar. Gökte dolaşan arıya kırlangıç rastlar ve en iyi etin insan eti olduğunu arıdan öğrenir. Ancak ısırarak arının dilini koparan kırlangıç, konuşma yeteneğini yitirmesine neden olur. Kartal arıya sorduğunda aldığı yanıtı yılan sesine benzeterek en iyi etin yılan eti olduğuna karar verir. O günden beri kartalların en sevdiği yiyecek yılan etidir. ÇALAP: Rab. Sözcüğün kökenini Süryânice haç anlamına gelen “Şalib” ile ilgilendiren görüş neredeyse genel kabul görmüştür. Ancak, bilimsel hiçbir dayanağı olmayan bu görüş haç kelimesinin Hz. İsâ ve dolaylı olarak Tanrı ile ilişkilendirildiği iddiasına dayanır. Oysa ki, Türkçe’de çok yaygın olarak görülen “Y – Ç” dönüşümü dikkate alınırsa sözcüğün Türkçe olduğu görülecektir. “Yalap” (nur, aydınlık) kelimesinin “Çalap” biçimine dönüşmesi olasılığı Süryânice’ye dayalı açıklamadan şu an için daha mantıklı görünmektedir. ÇEVGEN: Polo Oyunu. At üzerinde, tahta veyâ deriden bir top ile oynanan ve kökeni mîlattan önceki çağlara dayanan, bir oyundur. Orta-Asya Türkleri ve komşu kavimler tarafından bilinir. Farsça Çevgen/Çevgan/Çavgan sözcüğünün de kökeninin Türkçe olma ihtimâli yüksektir. Çevgen veyâ Çavgan sözcüğü Çevmek/Çavmak/Çapmak fiilleri ile bağlantılıdır. Sözcüğün sonundaki -gen/-gan eki de Türkçe ile uyumlu görünmektedir. Çapmak kelimesi at sürmek mânâsı taşır. Çıvmak/Çavmak sözcüğü atlamak, sıçramak, zıplamak, hızla gitmek, çarpıp yön değiştirmek, sekmek, çavmak, sapmak demektir. Çünkü bu oyun Türklerden komşu kültürlere geçmiştir, dolayısıyla isimlerin, hele de Türkçe köklere uyumlu sözcüklerin başka bir dilden alınmış olması pek mantıklı görünmemektedir. Ayrıca sözcüklerin Arap harfleri ile (Osmanlıca, Farsça) yazımında “Vav” harfi Latin alfabesindeki “V” harfini karşıladığı gibi O/Ö, U/Ü seslerini göstermeye de yarar. Bu durumda bâzen bu sesleri göstermek için kullanılan “Vav” sanki “V” gibi algılanarak okunabilmektedir. (Kimi zaman da tam tersi durumlarla karşılaşılmaktadır.) Dolayısıyla “Çöğen” sözcüğünün farklı bir okunuşuna denk gelme olasılığı da vardır.

DAMIZ: Ahır. Sözcüğün kökeni Sümer tanrısı “Tammuz” ile ilişkilendirilmektedir. Ancak Tam/Dam Türkçe’de kapalı mekan anlamına gelir. Ayrıca Tam/Dam kökü damlamak ve döllemek manâlarını barındırır. Yani hayvanlarda döllemenin gerçekleştiği alanı da belirtir. “Damızlık” sözcüğü de buradan kaynaklanır. ELİ: Uzunluk Ölçüsü. El parmakları bitişik durumda, açık başparmak ile işaret parmağı arasında dik bir açı oluşur. Elin küçük parmağından başparmağın ucuna kadar olan mesafedir. Kapalı karış olarak îzah edilebilir. Normal karışın üçte ikisi kadar bir uzunluk verir. Bu da yaklaşık olarak 12 santimetredir. ELİYE: Yağmur Tanrısı. Karaçay – Balkarlar’da Yağmur Tanrısıdır. Kazanının yuvarlanmasıyla oluşan ses gök gürültüsüne neden olur. İbrânice “Eliyah” (İlyas) ile bağlantılı gözükse de gerçekte Türkçe El/İl kökünden kaynaklanma olasılığı da vardır. ELLEZ: İlyas. Anadolu’daki “Ellez” (İlyas) adı ise İslam öncesi çağlardan köken alır. İnsanın yeteneğinin kullanımını sağlayan organı ve emeğinin en önemli simgesi olan El ile de bağlantısı dikkate değerdir. Yurt sâhibi demektir. Alay (askeri birlik) ve Halay sözcükleri ile aynı kökten gelir. El/İl ise yurt demektir. EVREĞEN: Ejderha. Sözcükteki peş peşe gelen “E” harfleri ve son hecedeki “Ğ” harfi kıvrılgan bir söz dizimi oluşturmaktadır; tıpkı ejderhanın kıvrılması gibi. Sözcüğün kökeni “Evrilmek” fiilinden gelmektedir. “Evren” biçimindeki yazımına göre bu biçim daha doğrudur. HAYDAR: Rüzgar Ruhu. Kazaklar harman vakti rüzgar esmeye başlamamışsa, “Mir Heyder” dedikleri bu ruhu yüksek sesle çağırırlar. Azeriler hasat zamanı harman bitince “Haydar Baba, gel payını götür!” diyerek ona seslenirler. Alevî kültüründe Türküler içerisinde de “Yürü be Haydar!” gibi veyâ benzeri başka ifâdelerle sık sık rastlanan bu isim, Anadolu’da Pir Sultan Abdal’ın gerçek adı olmasından kaynaklanıyor gibi görünse de kökeni aslında burada aramak gerekir. Eski Türkçe’deki “Aldar/Aydar” ismi ile de uyumlu görünmektedir. Tatarca “Eyder” sözcüğü önder mânâsı taşır. Ayıtmak/Eyitmek (Ey! ünlemi ile de bağlantılıdırlar) ve Haykırmak fiilleri ise konuşmak, bağırmak, seslenmek, hitap etmek gibi anlamlar içerirler. Haydar, her ne kadar Arapça kökenli bir isim olsa da Türk kültüründeki kavramlarla ilişkilendirilmiş olması muhtemeldir. İMİR: Sis Tanrısı. Değişik lehçelerde bu sözcük kırağı, sis, alacakaranlık gibi anlamlara gelmektedir. Özellikle İç Anadolu’da kullanılan “İmir’in iti gibi titremek” deyiminin kökeninde bu kavram bulunur. Bu deyim daha sonraları Arapça kökenli “Emir” sözcüğü ile de kullanılmış ve hatta Sivas yöresini ele geçiren Emir Timur ile de alakalı olduğu düşünülmüştür. “İmre (İmere)” adlı Cemre Cini de aslında yine bu varlığın farklı bir yansımasıdır. Bulgarlardaki Zemire adlı cinin bu kavramın en eski biçimi olduğu anlaşılmaktadır. Böylece baharda toprağa düştüğüne inanılan Cemre kavramı ile ilişkilendirilmiştir. KARÇAR: Fitneci. Karıştıran, fitne çıkaran demektir. “Karçamak” fiilinden türemiştir. Özel ad olarak Korkut Ata’yı öldürmeye çalışan kişidir. Dede Korkut Kitabı’nda “Deli Karçar” olarak anılır. Bamsı Beyrek ile Banı Çiçek’i evlendirmek istemesi üzerine Korkut Ata’yı öldürmeye kakışmış ve ona saldırmış fakat çarpılmıştır. KADAĞAN: İllegal. Azerice’de yasak anlamında kullanılan bir sözcüktür. Arapça “Kadâ/Kazâ” (yargılama, hüküm verme) köküden türediği düşünülmektedir. Ancak Türkçe “Kadamak” (çivilemek, hapsetmek, etrâfını çevirmek) fiili ile ilgisi göz ardı edilmemelidir. Etrâfı çevrilmiş, çivi gibi sâbitlenmiş veya biraz daha uzak bir olasılıkla hapse neden olan davranış anlamları bulunur. KORKUY: Yeraltı Canavarı. Moğolların çölde yaşadığına inandıkları, devasa bir solucan görünümündeki canavardır. Moğol halkının büyük bir kısmının bu canlının gerçekten var olduğuna inandıkları

bilinmektedir. Boyunun iki ile beş metre arasında değiştiği öne sürülür. Kızıl kahverengi bir görünüşlü, büyük ve korkunç bir tırtılı andıran bu yaratığın dikenleri olduğu söylenir. Asit kustuğu veya uzaktan elektrik boşalmasına benzer bir etki ile zarar verebildiğine inanılır. Kurak ve özellikle kumlu bölgelerde yaşar. Çünkü asıl hareket kabiliyetini kumda sağlayabilmektedir. Haziran ve Temmuz aylarında daha fazla görüldüğü iddia edilir. Kış aylarında ise yeraltında uykuya yattığı düşünülür. Kelimenin kökeninde Türkçe “Korkmak” fiili ile Moğolca “Horhuy” (solucan, kurtçuk) sözcükleri vardır. KUĞU: Kutlu Kuş. Kelimenin kökeniyle ilgili bugüne kadar net bir açıklama yapılamamıştır. Oysa ki Türkçe’de “Kıvanmak” (gururlanmak) şeklinde yer alan fiil Asya Türkçesi’nde “Kuğanmak” biçiminde söylenir ve küçük bir anlam farklılaşması ile mutluluk duymak, huzur bulmak, sevinmek içeriğine sâhiptir. Anlatılan bir efsaneye göre, adamın biri gölün üzerinde uçan dokuz kuğu görür. Kuşlar göle inerler ve üzerlerindeki tüylü giysileri çıkarınca dokuz güzel kıza dönüşürler. Kızlar tam yıkandıktan sonra geri uçmaya hazırlanırlarken adam giysilerden birini sakladığı için içlerinden biri geride kalır. Adam bu kızı alır ve evlenir. Onbir tane çocukları olur. Böylece adam kuğanır (mutlu olur, huzur bulur, gurur duyar). Ancak günlerden bir gün arkadaşlarının tekrar göle geldiğini gören kadın gizlice elbisesini giyerek kaçar ve gider. LAÇIN: Şâhin. Gerçekte mesaj taşıyan kuş mânasına gelir. Ayağına bağlanan bir kağıdı alıştırıldığı kişiye götürür. “Ulamak” fiilinden türeyen Ulaçın/Ilaçın sözcüğünden baştaki “I-” harfinin düşmesi ile oluşmuştur. Moğolca’da “Laçin” şeklinde söylenmektedir. MEKİR: Aldatıcı Cin. Anadolu halk kültüründeki ve Türk dünyasının bazı bölgelerinde adı geçen bir varlıktır. İnsanları kandırıp, hile yaparak tanıdığı bir kişinin kılığına bürünür veya tanıdık birisinin sesiyle kişiyi çağırıp götürerek kaybeder. Aldatıcı bir yaratıktır. Sözcüğün Arapça “Mekr” (hile, aldatma) kelimesinden türediğine neredeyse kesin gözüyle bakılmaktadır. Fakat gerçekte Moğolca “Mekelemek” (aldatmak, kandırmak) fiilinden türediği hiç dikkate alınmamıştır. Örneğin aynı Moğolca kökten gelen “Mekeçi” (hileci) sözcüğünün varlığı bu durumu destekler niteliktedir. Arapça “Mekr” kökü ile uyum göstermesi tamamen büyük bir tesâdüf eseridir. MUSLUK: Çeşme. Etimolojisi bugüne kadar netleşitirilebilmiş değildir. “Muştuk” sözcüğü farklı Türk lehçelerinde sigara ağızlığı anlamına gelir. Kelime kökünün ağız ile bağlantısı burada görülmektedir. Daha güçlü bir olasılık ise “Buzluk” kelimesinin farklı bir söyleyiş biçimi ile ortaya çıkan bu sözcüğün Anadolu Türkçesi’ne bu şekliyle taşınmış olmasıdır. Buz veya kar dolu kapalı kapların içinden eriyen suyun veya karın alınabilmesi için açılan kapağı ifâde etmektedir. NAĞIL: Halk Anlatısı. Köy odalarında ocak başında, topluluğa anlatılan, olağanüstü konular içeren genelde uzun öyküler. Halk masalı, halk hikayesi gibi anlamlar taşır. Anlam genişlemesine uğrayarak Azerice’de birebir “masal” manasında kullanılır hale gelmiştir. Kırsal kesimde köy odalarında veya insanların topluca bulunduğu başka bir ortamda özellikle de kışın ateş etrafında anlatılırlar. Bu olağanüstü öyküler bazen günlerce, hatta aylarca sürecek kadar uzundurlar. Bu nedenle de anlatan kişinin hafızasına ve yeteneğine bağlı olarak zamanla değişikliğe uğrar, uzar veya kısalır ya da üzerine yeni öyküler eklenir. Sözcüğün etimolojisi Arapça “Nakil” (Naql) kavramı ile açıklanmaktadır. Ancak “Nağalmak” (yayılmak, genişlemek ve süslemek) ile “Nağalamak” (yenilemek ve sahtesini yapmak) fiileri bütünü ile göz ardı edilmiştir. Üstelik Hakasça’daki “Nağılanmak” (yankılanmak) fiili ve “Naarpah” (masal) kelimesi bu bağlantıyı daha açık olarak ortaya koymaktadır. Dolayısıyla her ne kadar Arapça Nakil sözcüğü ile uyumlu gözükse de bu durum yanıltıcıdır ve köken çok daha eski Asya Türkçe’sindedir.

NEKEY: Efsânevî Post. Tanrı Ülgen insanları koruması için köpeği yaratır. Fakat köpek çıplak olduğu için üşür. Bunun üzerine Yeraltı tanrısı Erlik gelerek köpeğe bu postu verir. NOKAY: Kurt Köpeği. Kaynaklarda Moğollar tarafından kutsal sayıldığı söylenmektedir. Türklerdeki Kurt kavramının karşılığı olarak algılanır. Oysaki Lessing yazmış olduğu Moğolca Sözlük’te, geçmişte Moğolların da kutlu saydıkları kurdun adını anmaktan çekindikleri için (tabu, yasak) onun yerine “Nokay” dediklerini fakat duruma göre bu ismi Kurt olarak algıladıklarını söyler. OBUR: Vampir. Kelime kökü açgözlülük anlamı içerir. Obur kelimesi doymaz, iştahı yerinde kimseler için kullanılır. Aynı kökten türeyen Obruk, Obram, Obuz gibi sözcükler girdap, su çevrintisi, bataklık, su çukuru mânâları taşır ve hep suyun yutulması veyâ başka varlıkları yutması ile alâkalı görülür. Obur kavramı Farsça çiğnemeden yutan mânâsındaki “Avbar” (Arap alfabesindeki yazımı “Obar” olarak da okunur) kelimesi ile de ilişkilendirilir. Fakat bu düşük bir olasılıktır. Hattâ Türkçe’den Farsça’ya geçmiş olma ihtimali de mevcuttur. Slav dillerinde ise ısırmak mânâsı ile ilişkilendirilir. SARANÇKA: Peygamberdevesi Böceği. Türkçe Sarı sözcüğüyle ve “Sarılmak” (bükülmek, kıvrılmak) fiili ile aynı kökten gelir. Ayrıca “Sarsmak” fiili ile de uzaktan da olsa bağlantılıdır. Sarı renk ise yeşil renk ile birlikte ejderhaları sembolize eder. Avrupalıların bâzen “Ejdersineği” (İngilizce; “Dragonfly”) adı verdikleri Yusufçuk Böceği’ne kimi Türk lehçelerinde “Sarıska/Sarınçka/Sarınskan”, Moğol dillerinde ise “Sarsa/Carca/Carcaha” denilmesi yine bu canlının ejderhaya benzetilmesiyle de ilgilidir. SARGAYAH: Bahar Bayramı. Özellikle Slav kavimleri ve Ruslarla komşu olarak hatta birlikte yaşayan Hristiyan Türkler tarafından hatta çevrelerinde Slavlarca kutlanan bir bayramdır. Hristiyan geleneğindeki “Maslenitse” bayramının Türkçe karşılığıdır. SEMRÜK: Efsane Kuşu. Devasa bir kuştur. Güneş’te yanar ve her gün kendi küllerinden yeniden doğar. Tüyleri bakır rengindedir. Köpek başlıdır ve pençeleri de tıpkı bir arslanınki gibidir. Farsça kuş manasındaki “Simurg” sözcüğü etkileşimle Altayca’da “Semrük” biçimine dönüşmüştür. Bu dönüşüm Türkçe Sem kökü ile alakalı görünmektedir. Örneğin; Semirmek (irileşmek, beslenmek) fiili. Semrük sözcüğünün gerçek kuş adları (özellikle de Keklik) için kullanıldığı da bilinmektedir. UDUTMA: Mayalama. Sözcüğün günümüz Türkçe’sindeki karşılığı “Uyutma” demektir. Bir efsaneye göre aç kalan genç bir kızın yiyecek hiçbir şeyi yoktur. Sağdığı sütle evine giderken yolda Aksakallı bir erene (kimi anlatılarda Hızır’a) rastlar. Eren ona çiçeklerin üzerindeki çiyleri toplayıp süte katmasını ve daha sonra da uyutmasını yani dinlendirip bekletmesini söyler. Böylece ilk yoğurt oluşur. YALPAĞAN: Ejderha. Bugüne kadar yapılan klasik açıklama Yel ve Büke (yılan) sözcüklerinin bileşimi olduğudur. Farklı lehçelerdeki Yelbeğen veya Celbegen gibi söylenişler de bu durumu destekler niteliktedir. Oysaki aynı kökten türediği “Yalpalanmak” fiili ile “Yalpağa” (bayrak) sözcüğü salınma, dalgalanma, rüzgarda uçma gibi anlamları dikkate almak gerektiğini göstermektedir.

HARFLER, SES DEĞERLERİ VE SÖZCÜKLERİN YAZIMI Sözlüğün içeriğini oluşturan terimlerin azımsanamayacak bir kısmı, geleneksel sözlü iletişimle Türk dünyâsının çok değişik bölgelerine yayılmış olduğu için bunların farklı biçimlerde telaffuzu da kaçınılmaz olmaktadır. Bu nedenle diğer Türk dillerinin farklı harflerine ve ses değerlerine kısaca değinmekte yarar olacaktır. Bu harflerden başlıcaları şu şekildedir: Ä:_[Azerice’de, Tatarca’da, Gagavuzca’da ve Türkmence’de.] Kısa, kapalı, boğazdan gelen bir “E” sesidir. Normal E harfine göre daha kısa ve serttir. Ayrıca A/E arası bir ses olarak öngörülür. İddia edildiğinin aksine Anadolu Türkçesi’nde çok sık rastlanmaz ve normal “E” sesinden tam olarak ayırt edilebilmesi günümüzde çok zordur. Ancak yine de bütünüyle ortadan kalmış olduğu söylenemez. Örneğin: İncä (İnce), Annä (Anne), Älma (Elma), Akçä (Akçe) sözcüklerindeki “E” sesleri boğaza yakın olarak çıkarılır. Azerice’de (Э/Ə) biçimiyle yoğun olarak kullanılır. Q:_[Tatarca’da ve Azerice’de.] Gırtlaktan veyâ gırtlağa yakın çıkarılan kalın bir “K” (veya “G”) sesidir. Arapçadaki “Kaf” harfini karşılar. Örneğin: Qalın (Kalın), Qadın (Kadın), Qayın (Kayın), Qurt (Kurt), Qoyun (Koyun) sözcüklerinin okunuşunda baştaki “K” sesi gırtlaktan ve kalın bir tonla söylenir. Olağan K sesi ile arasındaki fark çok bilinen bir örnekle “Kâr” ve “Qar” sözcüklerinin okunuşunda rahatlıkla anlaşılabilir. Türkçe’de oldukça sık kullanılan bir sestir. İç Anadolu ve Doğu Anadolu ağızlarında bu biçimiyle yaygın olarak kullanılır. Örneğin: Qadın (Kadın) kelimesindeki Q gırtlaksı bir G gibi söylenebilir. X:_[Tatarca’da ve Azerice’de.] Boğazdan gelen gırtlaksı bir “H” sesidir. Normal “H” sesi hiçbir engele takılmadan çıkarken, bu ses ise daha aşağıdan çıkarılan gırtlaksı ve hırıltılı bir “H” sesi olarak okunur ve söylenir. Bu durumda Arapça’daki “Hı” harfine denk gelir. Örneğin: Xalı (Halı), Xoroz (Horoz), Xoca (Hoca), Xamur (Hamur) sözcüklerinin okunuşunda baştaki “H” sesleri boğazdan çıkartılır. Türkçe’de oldukça sık kullanılan bir sestir. İç ve Doğu Anadolu ağızlarında bu biçimiyle yaygın olarak kullanılır. Örneğin: Azerice Baxmax (Bakmak) fiili. W:_[Tatarca’da ve Türkmence’de.] Tıpkı “U” sesine benzeyen açık bir “V” harfidir. Dudakların dişlere değdiği Klasik “V” sesinden kesinlikle farklıdır çünkü “W” harfinde dudakların kapanması söz konusu değildir. Arapçadaki “Vav” ve Batı dillerindeki “W” sesi başlıca örneklerdir. Örneğin: Dawul (Davul), Hawlu (Havlu), Kawun (Kavun) sözcüklerinin okunuşunda “V” sesleri dudaklar ve dişler birbirine değmeden çıkarılır. Çok fazla olmasa da Türkçe’de kullanılan bir sestir. Ň:_[Tatarca’da, Türkmence’de.] Damaktan çıkarılan N/G karışımı bir sestir. Bâzen de N/Ğ olarak öngörülür. Pek çok ağızda “N” sesine dönüşmüştür. Osmanlıca’daki üç noktalı “Kaf-ı Nûni” harfinin karşılığıdır. Örneğin: Yaňgın (Yangın), Beňgü (Bengü), Süňgü (Süngü) sözcüklerinin okunuşundaki gibi. Pek çok kaynakta “Tengri” olarak yazılan sözcük aslında Teñri şeklinde okunur. İddia edildiği gibi Türkçe’de çok sık kullanılan bir ses değildir. Genellikle ard arda gelen N ve G seslerinde ortaya çıkar. Azerice’de bu durumda yumuşatma işâreti G harfi üzerinde (Ğ) yer alır. Örneğin: Yanğın. Tatarca’da (Ñ) biçimiyle kullanılır. Kimi lehçelerde ise boğazdan çıkarılan gırtlaksı ve boğumlu bir sestir. Ğ: [Türkçe’de, Azerice’de, Tatarca’da.] Türkçe’de bağlayıcı bir harftir. Çoğunlukla önüne geldiği sesli harfin yinelenerek veya uzatılarak okunmasını sağlar. Örneğin: Dağ (Daa gibi okunur). Ancak bazı şîve ve lehçelerde ve Anadolu’daki pek çok yörede boğazdan gelen “Hırıltılı G” sesi olarak da söylenir. Bu durumda Arapça’daki “Gayın” harfini karşılar. Almanların “Gırtlaksı R” harfine benzer. Örneğin: Mağrur sözcüğündeki Ğ sesi hırıltılı olarak çıkar. Not: Bazı dillerde örneğin Gagavuzca ve Kırgızca’da Ğ harfi sesli harflerin ard arda iki kere yazılmasıyla elde edilir. Örneğin: Uur (Uğur).

Düzeltme/Şapka İmi (^): Bu işârete daha çok yabancı kökenli sözcüklerin yazımında ihtiyaç duyulur. Türk Alfabesinde resmi olarak öngörülen Â, Û, Î harfleri aslında yalın biçimlerinden farklı birer ses değeridir. Dolayısıyla şapkalı harflerin kaldırılmalarına yönelik tartışmalar uygun olmayıp tam aksine kullanımlarının teşvik edilmesi gerekir. Ancak bu işâretin kullanılmasında bazı karışıklıklar bulunmaktadır ve bunların giderilmesi gerekir. Herşeyden önce inceltme amaçlı mı yoksa uzatma amaçlı mı kullanılacağı kesinleştirilmiş değildir. Genelleyici bir yaklaşımla (“Düzeltme İmi” mantığıyla) her ikisini de içerdiğinin öne sürüldüğüne sıklıkla rastlanır. Fakat bu yaklaşımın karışıklığı daha da artırdığı görülmektedir. “İnceltme İmi” adıyla özellikle K, G ve L harflerinin inceltilmesi için kullanılmasını öneren bir görüş bulunur. Burada kesinlikle doğru algılanması gereken bir husus şudur; böyle bir kullanımda bu işâret üzerine geldiği ünlü harfleri değil, içinde bulunduğu hecedeki ünsüz harfleri inceltir. Dolayısıyla ünsüzleri inceltmek için ünlüleri kullanmanın ne derece uygun olduğu zaten çok eskiden beri var olan bir tartışmanın konusudur. Pek çok Türkî alfabede Kalın/İnce “K” karışıklığı “Q/K” ayrımı ile giderilmiştir. Benzer biçimde Kalın/İnce “H” karışıklığına engel olmak için “X/H” ayrımı yapılmıştır. Dolayısıyla inceltme ihtiyacı duyulmaz. İnce L harfine ise pek çok lehçede zaten rastlanmaz ve Türkçe’de ise çok sınırlı olarak kullanılan bir sestir. Bu işâretin uzatma amacıyla kullanılmasının daha doğru olacağı yönündeki görüşler ise uygulamada daha fazla rağbet görür. Özellikle Arapça ve Farsça çevirilerde veyâ okunuşa dayalı metinlerde uzatma amaçlı kullanımın tercih edildiği görülmektedir. Â:_[Türkçe’de.] Uzun bir A sesidir. Örneğin: Lâle, Hâlâ, Nâne, Târih, Âlem. Û:_[Türkçe’de.] Uzun bir U sesidir. Örneğin: Sükûnet, Mûris, Mûzip, Sûni. Î: [Türkçe’de.] Uzun bir İ sesidir. “İ” harfi üzerine işâret koyulması çift noktalama olacağından yalnızca şapka kullanılır, nokta düşer. Örneğin: Millî, Dînî, Çîdem, Dîdem, Mîde. Ê: [Gagavuzca’da.] Uzatılarak okunan bir E sesidir. Türkçe’de sâdece birkaç kelimede mevcut olduğu için kullanımı öngörülmemiştir. Örneğin: Mêmur, Têlif, Mêzun, Têsir, Têmin, Jêoloji, Têoloji. Ô: Uzatılarak okunan bir o sesidir. Türkçe’de sâdece birkaç kelimede mevcut olduğu için kullanımı öngörülmemiştir. Örneğin: Alô, Abô, Yô, Kôperatif, Kôrdinasyon, Pôetika. Vurgu İmi (´): Türkçe’de sessiz harflerde kullanılabilir. Özellikle yabancı kökenli kelimelerde sert ve vurgulu bir söyleyiş kazandırır. Örneğin: Hać (Hacc), Haḱ (Hakk). Ayrıca sözcük içinde sessiz harfte duraksanıp sesli harfle heceye başlanmasını sağlar. Örneğin: Kıt́a (Kıt’a), Meĺun (Mel’un). Aksan İmi (`): Türkçe’de fonetik gösterge olarak sessiz harflerde kullanılabilir. K, G, L gibi harflerin inceltilmesini sağlar. Örneğin: Rüzg̀ar, Derg̀ah, Tezg̀ah, Yâdig̀ar, G̀ah, Mek̀ an, K̀ar, Dükk̀ an, Lal̀ , Lâl̀ e, Hal̀ , Rol̀ , Gol̀ . Aksan İmi’nin, sessiz harfler üzerinde değil de bulunduğu hecedeki sesli harfe kaydırılarak kullanılması tartışmalı bir husustur. ( Örneğin: Kàr, Gàh, Làl, Hàl, Ròl, Gòl ) Türkçe’de Kullanılmayan Bazı Harfler Š: [Başkurtça’da.] Peltek “S” sesidir. Arapça’da “Še” olarak bilinen harfi karşılar. Bu harf gerçekte Arapça’daki iki noktalı “Te” harfinin peltek biçimi olan üç noktalı bir harftir. Dolayısıyla “Peltek S” bâzen (Ť) olarak da gösterilir. Çünkü dilin dişlerin arasına değdirilmesiyle çıkarılan bu ses kimi zaman T harfinin bâzen de S harfinin bir türevi olarak görülür. Yâni Ť=Š olarak ifâde edilebilir. Örneğin: Ešer. Ž: [Başkurtça’da.] Peltek “Z” sesidir.” Arapça’da “Žel” olarak bilinen harfi karşılar. Bu harf gerçekte Arapça’daki noktasız “Dal” harfinin peltek biçimi olan tek noktalı bir harftir. Dolayısıyla “Peltek Z” bâzen (Ď) olarak da gösterilir. Çünkü dilin dişlerin arasına değdirilmesiyle çıkarılan bu ses kimi zaman D harfinin bâzen de Z harfinin bir türevi olarak görülür. Yâni Ď=Ž olarak ifâde edilebilir. Örneğin: Žeka.

Ț:_[Gagavuzca’da ve Moğolca’da.] Sert bir “TS” gibi işitilir. Fakat kesinlikle bitişik iki ses olmayıp kendine özgü bir ses değeri vardır. Moğolca’da “Ç” sesinin türevi olan bir harftir. Örneğin: Moğolca’daki Țag (Çağ, “Tsag” okunur), Țețeg (Çiçek, “Tsetseg” okunur) sözcüklerinde olduğu gibi. Rusça’da, Slav dillerinde ayrıca Kiril alfabesini kullanan pek çok dildeki Kiril “Tse” harfinin Latin karşılığıdır. Gagavuzca’da ise Slav kökenli kelimeleri yazmakta kullanılır. Ḑ: Sert bir “DZ” gibi işitilir. Fakat kesinlikle bitişik iki ses olmayıp kendine özgü bir ses değeri vardır. Gagavuzların da kullandığı Moldova alfabesinde (ve birebir aynı olan Rumen alfabesinde) resmi olmayan harfler arasındadır. Bu dillerdeki eski metinlerde sıklıkla rastlanır. Slav dillerinde, ayrıca Kiril alfabesini kullanan bazı dillerde “J” sesinin türevi olan bir harftir. Ses olarak Macarca’da, Bulgarca’da, Boşnakça'da yer alır ve “DZ” olarak yazılır. Örneğin; Macarcadaki Bodza (“Boḑa”: Mürver Meyvesi). Kiril alfabesini kullanan bazı dillerdeki (örneğin Abhazca’daki) Kiril “Dze” harfinin Latin karşılığıdır. Ḽ: İnce “L” harfidir. Dilin ucunun damağın biraz gerisine çekilerek değdirilmesiyle çıkarılan bir sestir. İnceltme İmi ile yazılan bazı kelimelerde aslında sesli harf değil L harfi incelmiştir. Her ne kadar Türkçe’de yazarken kullanılmasa da bu sözcükler ince L ile okunur. Örneğin: Hâḽâ, Laḽ, Goḽ, Roḽ. Č: Kiril alfabelerinin latinizasyonunda Türkçe’deki J sesini göstermek için de kullanılır. Örneğin: Čilet, Čandarma, Ečder.

Sözlükler 1. MOĞOLCA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Ferdinand Lessing, TDK Yayınları, 2003, 2 Cilt, Çeviren: Günay Karaağaç 2. YAKUTÇA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Yuriy İvanoviç Vasiliev (Cargıstay), TDK Yayınları, 1995 3. AZERİCE – TÜRKÇE SÖZLÜK, Yaşar Akdoğan, Deniz Kitabevi, 1999 4. TÜRKMENCE – TÜRKÇE SÖZLÜK, Mehmet Ölmez, Talat Tekin, Simurg Kitabevi, 1995 5. ÖÇZBEKÇE – TÜRKÇE KARŞILIKLAR KILAVUZU, Ertuğrul Yaman, Nizamiddin Mahmud, TDK Yayınları, 2000 6. KAZAKÇA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Kenan Koç, Ayabek Bayniyazov, Akçağ Yayınları, 2007 7. KIRGIZ SÖZLÜĞÜ, Konstantin Kuzmiç Yudahin, TDK Yayınları, 1998, 2 Cilt, Çeviren: Abdullah Taymas 8. TUVA TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ, Klara Kuular, Ekrem Arıkoğlu, TDK Yayınları, 2003 9. ÇUVAŞÇA – TÜRKÇE SÖZLÜK (Ek: Atasözleri ve Deyimler), Emine Ceylan, Simurg Kitabevi, 1996 10. TATARCA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Halil Açıkgöz, Fuat Ganiyev, İnsan Yayınevi, 1997 11. KARAÇAY – MALKAR TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ, Ufuk Tavkul, TDK Yayınları, 2000 12. KIPÇAK TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ, Ahmet B. Ercilasun, Hanifi Vural, TDK Yayınları, 2000 13. TÜRKÇE – BAŞKURTÇA SÖZLÜK, G. D. Zeynullina, Başkortostan Kitep Neşriyeti, 1996 14. HAKASÇA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Erdal Şahin, TDK Yayınları, 2000 15. TÜRKÇE SÖZLÜK, Kolektif, Türk Dil Kurumu Yayınları, 1945 16. TÜRK DİLİ SÖZLÜĞÜ, Orhan Hançerlioğlu, Remzi Kitabevi, 1992 17. TÜRK DİLİNİN ETİMOLOJİSİ SÖZLÜĞÜ, İsmet Zeki Eyüboğlu, Sosyal Yayınlar, 1998 18. TÜRKİYE’DE HALK AĞZINDAN DERLEME SÖZLÜĞÜ Cilt: 1-12, TDK Yayınları, Ankara, 1963-1982 19. GAGAVUZ TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ, Nikolay A. Baskakov, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1991 20. ALTAYCA – TÜRKÇE SÖZLÜK, Nikolay A. Baskakov, 1999, TDK Yayınları, Çeviren: Emine G. Naskali 21. YAKUT DİLİ SÖZLÜĞÜ, Edouard K. Pekarskiy, TDK Yayınları, İstanbul, 1945 22. YENİ UYGUR TÜRKÇESİ SÖZLÜĞÜ, Emir Necipoviç Necip, TDK Yayınları, 2005, Çeviren: İ. Kurban 23. KARŞILAŞTIRMALI TÜRK LEHÇELERİ SÖZLÜĞÜ, Ahmet B. Ercilasun Kültür Bakanlığı Yayınları, 1991 24. AZERBAYCAN DİLİNİN İZAHLI LÜGETİ, Eliheyder Orucov, Elmler Akademiyası Neşriyatı, Bakı, 1966 25. KIRGIZ TİLİNİN ETİMOLOGİYALIK SÖZDÜGÜ, Kasımbek Seydakmatov, İlim Basması, Frunze, 1988

İnternet Sözlükleri 1. Türk Dil Kurumu – Sözlük Veritabanları, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Kurumu 2. Starling Etymology (The Tower of Babel) – Dünya Dilleri Etimolojik Veritabanı, Sergei Starostin 3. Freelang Dictionary, İnternet Sitesi – Dünya Dilleri Sözlükleri Veritabanı